4^-56X
	FRYSK PSALM- EN GESANGBOEK



	PROV. BIBL. FRIESLAND
	0318 0404



	DIT EXEMPLAAR WORDT NIET UITGELEEND.



	



	FRYSK PSALM- EN GESANGBOEK



	



	1955
	■/WEEKTE FAN DE PROVINSIALE KOMMISJE FOAR YN DE FRYSKE TAEL
	m\s b y
	FRYSK PSALM- EN GESANGBOEK



	DRUKKERIJ LA VERMAN N.V. – DRACHTEN



	De oprjochten wol Hy oansjen yn [genede, Hy ken har wei, Hy laet har ta syn [frede, Mar dy ’t godleas har oerjowe oan it [kwea, Gjin dage wurdt har diel, har wei rint [dea. PSALM 2 1. Hwat tjirget him ’t forwoeden heiden[dom, Hoe slacht de folken d’ ydlens nei de [holle? De keningen forheffe har rounom, De foarsten spanne gear, fan wrek [forfolle. ’t Is God de Heare, nei hwaens kroan [hja stekke, Syn Salv’ling, dy’t it wyt is fan har [kwea. Hja sizze dryst: lit üs har bannen [brekke, En smite w’ üs har touwen fan ’e lea! 2. Mar Hy, dy’t yn ’e himel wente haldt, Hy laket op syn troan yn de iiv’ge [hichte; De Hear, hwaens eagen geane oer hiel [de wrald, Bispot de waen fan 't folk dêr yn ’e [lichte. Dan sprekt er yn syn grime foar har [earen, Dan slacht syn skrik fan boppen op [har del; Dan bliest syn almacht yn har tsjoed [bigearen, Dan makket syn grammoedigens har [kjel.
	PSALM 1 1. Loksillich, dy’t godleazen yn har ried Net neirint, noch op ’t paed fan [sünders stiet. Dy't nea him deljaen sil noch lang [forbliuwe By har, dy’t spot mei God en god[tsjinst driuwe, Mar dy’t by nacht en dei Gods hill’ge [wet Oertinkt en docht mei djippe freugd’ [yn t hert. 2. Hwant hy sil wêze allyk in geve beam, Yn goede groun biwoartle by in [stream, Dy’t fruchten jowt hwannear syn tiden [’t sizze, Hwaens blêdden nea forwylge of [öfwaeid lizze; Hy groeit en tiert by rein en sinne[ljocht: It giet him goed, ’t bidijt al hwat er [docht. 3. Mar sa is ’t net mei ’t folk dat God [forliet; ’t Forstout as tsjêf dat mei de wyn [forgiet. De sünders sille yn ’t rjocht net [steande bliuwe, De Hear sil op syn dei har ’t founis [skriuwe; De doem en ’t oardiel komt godleazen ta Hwannear de oprjochten ried en [gearsit ha. 4. Gjin minske op ierd kin oan Gods each [üntgean; Hy sjocht üs hert, Hy wit üs djipst [bistean.
	PSALMEN



	De gloede fan dit fjür soe jim torane, Hoe mocht in minske yn dit gerjocht [bistean? Soe mar ’t bigjin fan syn gram[ moed’gens barne, Dy loge liet jim op ’e wei forgean.
	3. Doar jimme ’t oan tsjin My yn ’t fjild [to gean, Soe neatich stof My striid en wearstan [biede? Soen’ jimme de opstan tsjin Myn macht [bistean? Bitink jim dochs, forbline bern fan de [ierde! ’t Is al omdöch, jim haet sil My net [lette: Myn Kening, dy’t ik salve ta de troan, Hy sil as hearsker Sions berch bisette, Him bliuwe heech biwald en [keningskroan.
	7. Loksillich hja, dy’t ünder striid en leed, Yn God gerêst, har yn syn hoede [jowe; Har herte is bliid yn woltier en yn [need: Loksillich hja, dy’t fêst op Him [bitrouwe.
	4. Fan ’t godlik riedsplan jow ik kundskip [roun, De Hear liet sa syn hege wil my kenne: Hy spriek ta my: ’k ha hjoed de dei dy [woun, Dü bist myn Soan, dü bist myn ien[nichst berne. Forklearje my dyn eask: de heiden[lannen Sil Ik dy ta in ivich erfskip jaen; De kenings fier ik finzen yn dyn [hannen, En de ein fan de ierde sil dy hulde [dwaen.
	PSALM 3
	1. Hoe groeit, o God, it tal Fan haters, dy’t myn fal, Myn ündergong bigeare! Hja stean yn mannicht’ op, En rounom riist de rop Fan dy’t har tsjin my keare. Hja sizze fan myn siel: Syn kroan is dré üs diel, Syn macht sil tel fordwine; Hy hat gjin oanhald mear. Seis by syn God en Hear Sil hy gjin heil mear fine.
	5. Dan fiert dyn han har yn in strang [biwald; De foarsten büge ring har greatske [nekke. Dyn iiz'ren haedstêf sil oer hiel de [wrald Hwa ’t tsjinwart lyk in ierden kruk [tobrekke. O foarsten, wês forstannich, lit jim [riede, Sjoch óf fan de opstan tsjin Gods [eigen Soan! Forstean syn moanning, rjochters fan [dizze ierde, En nim syn tucht en lieding dimmen [oan!
	2. Mar, trouwe Hear, Jins macht Is my in wisse wacht, In skyld, dat feilich hoedet. Myn eare, dat ik frij Myn eagen opslaen mei, Hoe wyld myn fijan woedet. ’k Bea God yn eangstmen oan, Ta syn genedetroan Kleau ’t roppen fan myn stimme, En Hy forhearde my, Fan Sions berch woe Hy Myn klachte en bea fornimme.
	3. Ik joech my del ta rest, Ik lei en sliepte fêst, En mocht yn frede üntweitsje. Hwant, Hear, Jins stipe en macht Omjoech my hiel de nacht, Sa koe gjin kwea my reitsje. Al soene, ticht yn ’t roun, Fan ’t folk, tsjin my forboun, Tsientüz’nen my birinne,
	6. Ja, freezje God en bid syn almacht oan, En jubelje mei beving foar de Heare, En bring jim huldepea syn iiv’ge Soan, Oars soe syn grym har tsjin jim [hollen keare.



	Ik fiel gjin freze mear, Dy feil’gens yn myn Hear Sil neat my rövje kinne. 4. Stean op, forlos my, Hear! Jins han hat mannich kear Myn siel ’t gefaer üntlutsen; Godleazen haw J’ yn de ein De greatske kaek toslein, Har wrede tosken brutsen. Sa hawwe Jo oerwoun. En my de romte jown: It heil is by de Heare! O, meitsje ek nou my frij, En lit Jins seine opnij Ta al Jins folk wer keare! PSALM 4 1. Ik rop Jo, wol my redding biede O God fan myn gerjochtichheit! Sa faek my ’t lot yn 't lijen fierde, Woen’ Jo my yn ’e romte liede O hear nou hoe ’t Jins tsjinstfeint kleit! Hwat wol jim, mannen, hjirmei winne Dat al myn ear’ yn skande foei? Hoe lang sil jim op sünde sinne, De ydlens as jim leafste minne, De leagen sykj’ as heechste doel? 2. Bitink, dü fijan, dat de Heare Nei syn bislüt en iiv’ge wil In gunstling hill’ge ta syn eare Syn han sil ’t ünheil fan my keare. Hy heart as ’k oan Him roppe sil. As de eigen dieden tsjin dy tsjügje, Bismoar dy djippe oanklacht net! Op 't nachtlik leger soestü bügje, En dér dy stil en dimmen foegje Ta reedzjen mei dyn eigen hert. 3. Wy hoopje op God, üs hannen bouwe De hillige alters ta syn ear. Sa bliid w’ yn ’t offer hulde jowe, Sa bliid sil ’t herte op Him bitrouwe. En stil wêze yn üs Leaven Hear. Dêr’t ider seit, yn eangst bitize: Hwa sil üs ’t goede skögjen dwaen? Lit, Hear, oer üs, üt nacht en dize, Jins oantlit ljochtsjende forrize. Wol Jins genede en heil üs jaen! 4. ’k Mei greater freugde yn ’t herte As dizzen by har noat en wyn; [drage ’k Ha net nei ierdske skatten jage,
	Jins leafde hat myn siele hage, Dér leit myn treast en rykdom yn. Sa haw ik frede, ’k sil net skromje: Hwa minske soe my ünheil dwaen? Ik jow my rêstich del en slomje. Ik wit, myn God yn hwa't ik romje, Sil my in feilich wenste jaen. PSALM 5 1. Wol nei myn reedzjen d’ earen niigje. En, fyn ik ek gjin wurden mear, Foar Jo is neat forhoalen, Hear; De tinzen, dy ’k oertinkend riigje, Sill’ ta Jo stiigje. 2. Wol 't roppen fan myn stimme hearre! Oan Jo, myn kening en myn God, Wol ’k kleije fan myn drövich lot; Ik sil ta Jo, myn Leaven Heare, My biddend keare. 3. Sa mei myn lüd Jins ear bireitsje: By 't rizend ljocht fan de iere moarn Wol ’k, om ta Jins genedetroan Myn hert to heevjen, skikking meitsje, Wol ’k stean en weitsje. 4. Nin God bin Jo, o hill’ge Heare, Hwaens each bihaech yn ’t kweade [sjocht. En nimmen dy’t godleazens docht Sil yn it wensté fan Jins eare In stoun forkeare. 5. Dy’t reedleasheit oan wansin riuwe, Hja wurde üt Jins each forstaet. En ’t wicht fan Jins gerjochte haet, It sil op har dy 't ünrjocht driuwe Swier resten bliuwe. 6. Fordylgje sille Jo, hwa’t leagen En lester yn syn müle fiert; De man fan bloed en fan forried, In flok en grouwel foar Jins eagen, Forgiet yn pleagen. 7. Mar my woe Gods genede riizje; ’k Mei, ta Jins tsjinst en leafde wijd, Yn ’t wensté fan Jins hillichheit Jins iiv’ge greatens ear biwiizje En tankjend priizje. 8. Lied, Hear, om har dy’t my biloere, Myn trêdden yn Jins godlik rjocht;



	It wurd dat har bifrijt! Wol wer my redding biede, My ta forlossing liede Om Jins goedgunstichheit.
	9. Hear hoe’t dy muien ’t rjocht fordraeije; Fordjer en dea is yn har siel, In iepen grêfküle is har kiel, Wylst hja mei fluenskens ’t kwea En glimkjend flaeije. [omklaeije
	5. Hwant by de stille deaden Dy’t ta de küle kearden, Is fan Jins namme, o Hear, Ek de oantins seis forgetten, Har müle is altyd sletten . Hwa sjongt yn ’t grêf Jins ear?
	10. Driuw, driuw se foar Jins oantlit [hinne, Sprek oer har hollen ’t skuldich, Hear! Forbrek har riedslach en bigear, Om’t hja tsjin Jo opstannich binne En ’t ünrjocht minne.
	6. Myn ienlik sliepsté tsjüget Hoe swier it leed my büget, De smerte en ’t bang fortriet. Hoe mêd bin ’k fan myn klachten, Hoe skriem ik al myn nachten Myn bêd fan triennen wiet!
	11. Mar hwa’t op Gods biskerming [tiidzje Dy steane oerskade fan syn skyld; Hja romje yn Him, sa trou en myld; Dy’t hoopjende syn kommen biidzje Wol Hy forbliidzje.
	7. Myn hert, mei leedzje oergetten, Is fan fortriet tofretten, Ik gül my de eagen blyn. ’k Waerde ald, net mear to kennen, En de eangst, üt alle hernen, Driuwt my it dónker yn.
	12. Hwant, Hear, de goeden wol Jo skinke Jins mylde seine, ryk en bliid, In kroan fan frede, in skyld yn striid; Sa sill’ hja, fan Jins leafde oerblinke, Jins trou bitinke.
	8. Wyk by my wei, godleazen, Dy’t kwea as master keazen, Hjir wei, jim winne ’t net! De hege Hear fan boppen, Hy hat myn eangstfol roppen, Hy hat myn skriemen heard.
	PSALM 6
	1. O great’ en strange Heare, Wol ’t oardiel fan my keare, Byn Jins grammoed’gens yn! Fortsjinj’ ik Jins kastijen, Gun, dat ik yn myn lijen Altyd Jins leafde fyn.
	9. Myn smeekjen en myn klachte Bin fan de Hear biachte, Bin stige foar syn troan. Hy sil my net forstjitte, Syn tsjinstfeint nea forlitte Hy nimt myn bidden oan.
	2. Bitink my yn genede, Myn God, jow my Jins frede; De krêft is my ünttein. Wol my genêzing stjüre —- Jins skrik hat my biroere, Hat my yn ’t biente slein.
	10. Mar hja dy’t tsjin my teagen, Hja sille foar myn eagen Forheard, biskamme stean. Gods grime sil har reitsje. Har tel to skande meitsje, Har eare sil forgean.
	3. Untset binne al myn tinzen, Forskrikking hat my finzen, Hoe is ’t myn siele bang! Hja moat, fan ’t oardiel jage, Jins hjitte grime drage En Jo, o God hoe lang?
	PSALM 7
	1. Op Jo bitrou ik, God, myn Heare! Rêd my fan dy’t myn kwea bigeare, Forlos my dochs, o sterke Helt, Ut fijans macht en wreed gewelt, Lit him net ta dat hy, forgrimme,
	4. O, kear dochs mei Jins seine, Sprek ta myn siel, de sleine,
	En meitsje seis it paed my sljocht, Sa sil ik, fan gjin kwea biroere, Myn gongen stjüre.



	Yn arbeid fan it ünrjocht binne; Hja geane swier fan ünk har wei, Hja bringe leagen yn ’e dei.
	2. As ’k ea, o God, ta soks my liene, As ea myn hannen ünrjocht diene, As ik mei kwea bijeegne hie De man dy’t freedsum by my wie Ja, as ik net foar ünk biwarre Him, dy’t my sünder reden narre, As ’k him gjin goed die dy’t my socht En falsk myn ündergong bitocht.
	8. Hy dolde in küle yn tsjoed bitinken, Hy djippe ’m üt, seach my al sinken. Mar hommels foei er ünfortocht, Yn’t graefwurk, fan syn han folbrocht. God sil syn muoite yn düb’le mjitte Wer oer syn eigen holle jitte, Syn wreed gewelt, sa wyld en fel, Slacht op syn eigen plasse del.
	9. Ik wol de Hear nou tank biwiizje, Nei syn gerjochtichheit Him priizje; Ik loovje de alderheechste Hear, Myn psalmen klinke ta syn ear.
	3. Sa mei de fijan my forfolgje, My ynhelje en myn hert trochdolgje, Myn libben del tsjin de ierde slaen, Yn 't stof myn siele wenjen dwaen. Stean op, Hear, lit Jins grime keare Tsjin dy’t my haetsje en my bineare, Untweitsje ta myn help, o God —- De rjochtdei komt op Jins gebot.
	PSALM 8
	1. O Hear, üs Hear, dy ’t al yn wezen [f ierde, Hoe hearlik is Jins namm’ oer hiel de [ierde! Jo, kening fan it al, hwaens majesteit Syn glans oer himels heechste hichten [leit!
	4. Lit dan der folken gearkomst rinne, En riigje har rounom Jo hinne; Stiich op dan ta Jins himeltroan, En skögje har fan boppen oan. De Hear, dy't stuollet op 'e wolken Docht rjocht en oardiel oer de folken. O God, bisljochtsje Jo myn pleit, Sprek rjocht nei myn gerjochtichheit!
	2. Om fijanskip en wraeksucht op to [kearen, Om hwa’t Jo tsjinstiet dimmenheit to [learen, Is Jo fan lytse lippen lof biskern. En sterktme üt mültsjes tear fan [tatebern.
	5. Wol de godleazen dochs bitwinge, Har tsjoed bidriuw ta stilstan bringe, Mar rik rjochtfeardigen Jins han, Bifêstigje har steat en stan. O Jo, dy’t hert en nieren skögje, Rjochfeard’ge, wol myn rjocht foltögje! Myn skyld draecht God de Hear, dy’t ’t Oprjochte hert bihalde wol. [gol
	3. As boppe my Jins wünd’re himel [böget Myn each de wurken fan Jins hannen [sköget, Sjoch ik de moanne gean oer ’t nacht[lik paed, De stjerren dy't Jins almacht skoep en [laet
	6. God is rjochtfeardich yn syn rjochtsjen, Gods grime is dei oan dei to duchtsjen Foar hwa’t nei syn gebot net heart, Noch acht jowt op syn hill’ge wet. Mar sjoch, de hater fan Gods wurden, Hy slipet wer krankyl syn swurden; Tsjin frommen sprekt er flok en wé, Hy spant syn böge en haldt him ré. 7. Mar ’t moartark, foar Gods folk [ornearre, It sil de wredert seis fordjerre, De gleone fjürpylk yn syn han Slacht strak syn eigen stêd yn bran. Loaits, hoe’t hja op har dagen rinne.
	4. Hwat is de minsk, dat J’ om him tinke [koene, It minskebern, dat Jo him achtslaen [woene? Dat hy, sa lyts, oan ierde en stof [forboun, Jit eltse dei Jins leafde ünderfoun?
	Myn sièl allyk in röfdier nimme, Toskuorrend’ yn ’e tsjusternis, Wylst nin forlosser by my is.



	5. Jo makken him, dy’t neat hie by to [bringen, Mar amper minder as de himelingen, It skepsel dêr’t Jins eigen byld yn leit; Jo kroanen him mei eare en hearlikheit.
	Mar 'k sjoch har stroffeljen, biswime, Bisketten fan Jins oantlits grime.
	4. Jo hawwe, o God, myn klacht forstien, En seis myn rjocht en rjochtsaek dien, En op ’e troansit fan Jins wetten Ha Jo Josels as rjochter setten.
	6. Hy mei as kening ünder Jo op ierde Oer al de wurken fan Jins han [gebiede; En hiel natür is nei Jins skeppingswet Foar him ta fuotbank fan syn fuotten [set.
	5. Jo drigen ’t tsjoede heidendom, Godleaze folken kamen om, Jo hawwe har fan ’t sté forjage, Har nammen üt de skiednis fage.
	6. De fijan is ta dea forwijd, In pünfal yn alle ivichheit, Fan eltse stêd, troch Jo tobrutsen, Is de oantins mei forjit bidutsen.
	7. De makke skiep, de beesten yn 'e [greide, It wylde fé fan bosken en fan heide, Ja al it djierte, op en yn ’e goun, Jo hawwe ’t tsjinstber yn syn hannen [jown.
	7. Loaits, hoe’t de Hear foar ivich sit, Dy’t nea net fan gjin wifkjen wit, Dy’t de ierde stjürt sa't Him it haget; Syn troane stiet, syn rjochtdei daget.
	8. It fügelhear dat driuwt yn loft en [wolken, De stille fisk, dy’t yn de üngrounb’re [kolken Fan de oaseaen syn heim’ge paden [giet, De minsk is ’t, dy’t oer har as foarst [gebiedt.
	8. Dan sil syn wurd oer de ierde gean, En nimmen kin dat wurd wearstean. Hy, hearskjend boppe loft en wolken, Sprekt rjocht en oardiel oer de folken.
	9. Sa wurdt de Hear in rotskastiel, Dêr’t elk fordrukte ’m feilich fiel, Dêr’t de earmen üt har need en pine, Gods hege rest en frede fine.
	9. Hoe great is ’t heil dat Jo üs skinke [ wolle, Hoe machtich blinkt Jins seine oer üs [holle! O Hear, üs Hear, dy ’t al yn wezen [haldt, Hoe hearlik is Jins namme oer hiel de [wrald!
	10. En ider dy’t Jins namme ken Komt ta Jo as bitrouwend bern. En dy't Jins help to sykjen witte Sil Jo yn iiv’gens net forlitte.
	11. Sjong psalms foar Him, de Hear, dy 't En wensté heech yn Sion haldt, [wald Forkundigje syn sterke dieden Oan alle folk oer ’t roun fan de ierde.
	PSALM 9
	12. De Hear is foar fordrukten goed, Hy siket ’t wreed forgetten bloed; Dy’t stjerrensfaei yn ünk forsinke, Hy sil har hearre en om har tinke.
	1. Ik wol de Hear mei hiel myn hert Nou loovje dat de wrald it heart. Hoe soe ik fan syn dieden swije? ’k Wol al syn wünders bliid fornije.
	13. De Hear, dy’t my yn gunst bitocht, Seach hoe't it grêf myn siele socht; Deads dünk’re poarten ha my drige, Hy liet my wer ta ’t libben stige.
	2. Hwant ja, yn Him, myn Leaven Hear, Is al myn blidens, wille en ear. Dy alderheechste oer loft en ierde Wol ik myn tankb're psalmen biede.
	14. Dat ’k fan syn lof en swide rom De blide kundskip jow rounom, En yn dyn poarten, klear fan tonge, O Sionsfaem, Gods heil bisjonge!
	3. Myn wearpartiders, greatsk en fül, Gean al tobek en sykje skül;



	„Hwerta üs hert to foegjen nei syn [tsjinst? Wy hoege 'm nea gjin rekkenskip to [skinken; Der is gjin God”, dat is al syn [bitinken.
	16. Gods wurk kaem swiid en great yn [’t ljocht, Syn han foltöge ’t hillich rjocht. De goddeleaze, yn strüp en bannen, Fortize yn ’t wurk fan eigen hannen.
	3. Dochs sjocht men hoe’t syn wei yn [foarspoed giet; Jins strafg erjochten komme ’m net [binei. En al hwat opkeart of yn 't paed him [stiet, Hy telt it net, hy slacht de spot dermei, En blaest de tsjinwar yn forachting [wei. Syn herte seit: troch alle tiden hinne Sil 'k stean, dêr ’t ünk noch ramp my [reitsje kinne.
	17. Foar ’t godleas folk is nearne üntwyk, It keart tobek ta ’t deaderyk, De heidens, dy’t de Hear forjitte, Sil dêr har ivich foarlan witte.
	18. Hwant, né, dit sil net duorjend gean, Gods earme bliuwt net ienlik stean, Syn hoop sil net yn ’t neat forrinne, Gods hoede en help steane om him [hinne.
	4. Fordrukking praet er fan en swart [forried; Syn müle rint fan flok en lester oer, Fordj er bislüt syn tong en kwea [fortriet, De wrede moartsucht jowt syn libben [stjür. Yn Onderwallen leit er op ’e loer: Sa siket er de ünskuld’ge to fornielen, En iest er op syn röf fan minskesielen.
	19. Stean op, o Hear, en rjochtsje hurd, Dat de yd’le minsk net sterker wurdt, Wol ringen al har krêft tobrekke En oer de heidens 't oardiel sprekke.
	20. Fordraech har greatskewaen net mear, Mar slach se mei Jins skrik, o Hear, Driuw, driuw se foar Jins oantlit hinne, En lear se dat hja minsken binne!
	PSALM 10
	5. Forside longert er allyk in liuw Dy't glüpsk him yn ’t strewel forbur[gen hat, Bisküle leit er yn syn lef bidriuw; De illind’ge hat er ta syn wyt forkard, Gods skeam’le skiep har ündergong [bisward. It net slacht ta: forstrüpt yn wrede [snoeren, Fait de earme keppel yn syn sterke [kloeren.
	1 Hwerom, o Hear, bliuw’ Jo fan fierren [ stean En slüt’ Jo ’t each yn sok in neare tiid? Sjoch de godleaze yn syn greatskens _ [gean; Jins earmen, deltrap' ünder leed en [striid, Hjitfolget er mei grim' en haet en niid. O hege Hear, wol him biskamme [meitsje, Lit him yn eigen müklist finzen reitsje!
	6. Dochs tinkt er by de grouwel dy’t er [docht Dat God gjin acht slacht en forjitte sil. „Hy nimt gjin wrek, de Heare heart [noch sjocht, Syn oantlit bliuwt forhoalen: hwa syn [wil Wearstie of tsjoed tobriek, Hy haldt [him stil.”
	2. Ja, op syn gjirgens giet de sünder [great, Hy priist him lokkich om syn woeker[winst, Forachtet God en rekkent Him foar [neat; Hy freget net nei ’s Heare seine of [gunst.
	15. De heidens hiene in grêfsté dold, Mar ’t hat harsels forswolgje wold; It net, dat hja forhoalen hongen, Dêr is har eigen foet yn fongen.



	Stean op, o God, lit üs Jins macht [forbliidzje! Forjit de illind’gen net dy’t op Jo [tiidzje!
	Sjoch nei in heger, feil’ger oard t' [üntkommen, En flechtsj' yn’t berchtm', in faeije [fügel lyk? De bög’ is spand yn han fan de [godleazen, De pylk leit op it koard, ’t jowt düdlik [blyk Dat hja ’t oprjochte hert ta wyt [forkeazen.
	7. Hoe mei ’t, dat spotters hün slacht [tsjin Jins troan? Hja sizze by harsels, Jo sykje ’t net. Jo skögje dochs har muoite en lijen [oan, Jo sjogge ’t wol, de need fan ’t earme [hert, Jo nimme ’t yn Jins han op ’t bang [gebet. Dy’t de earme treast, de stumper stipe [jowe, Oan Jo wol wy üs hert en lot bitrouwe.
	2. As hja de founeminten doch forniele, Hoe mei dit strak mei de rjochtfeard’ge [gean? Sa seit men my. Mar ’k mei my rêstich [fiele: Gods hill'ge timpel, dy sil ivich stean. De Hear sjocht fan syn himeltroan [omhegen, En neat to wrald kin ea syn each [üntgean; Hy ken de minsken en Hy wit har [wegen.
	8. Forbrek de macht fan dy ’t godleas en [tsjoed Syn wegen kearde fan Jins goede wei, En sykje 't thüs, it wreed forgetten [bloed, En balje de godleazen üt de dei, Dat nimmen ea har oantins fine mei. As moarntiidsdamp, sa sil har macht [fordriuwe, Hwant God is kening en sil ’t ivich . [bliuwe.
	3. Ja, God trochsjocht godleazen en [oprjochten, Hy hifket har, Hy hat it oardiel steld; En lyk Hy seinget dy’t syn oantlit [sochten Sa hatet Er de freonen fan ’t gewelt. Gods fjür en swevelrein sil har [fordjerre, In freeslik diel is foar har tsjelk [bisteld, Hja sille yn gleone stoarmwyn [smachtsjend stjerre.
	9. Jo ha de winsk fan ’t faeije folk [forheard, Har herten skögjende yn har léste [groun. Jo harken jimmer nei har stil gebet, En hawwe yn need en noed forlossing [jown: Fordrukten hawwe yn Jo har rjochter [ foun. Gjin minsk bringt langer ünstjür yn üs [lannen, De saek fan earme en wees leit yn [Gods hannen.
	4. God is rjochtfeardich. Wis sil Hy [foltögje De greate dieden fan syn hillich [rjocht. En alle oprjochten sille Him [oanskögje.
	PSALM 12
	PSALM 1 1
	1. Réd, Hear! wol ta üs help fanwegen [komme, En treast üs sielen, yn it leed forslein; Men siket om ’e nocht to wrald in [ fromme, En trou naem by de minskebern in ein.
	1. Ik haw myn taflecht by de Heare [nommen; Hoe kin jim my dan moanje: nim de [wyk,



	2. Har libben is fan falske skyn om[teagen, Hja flaeije en sprekke moai, mar miene [’t net: Hwant meimankoarren tsjinje hja de [leagen, En de ien bidraecht de oar mei dübeld [hert. 3. O kom dochs, Hear, en hjit dit folk it [swijen; Kom, hill’ge rjochter üt ’e himel, kom, Om alle fluenske lippen öf to snijen, En liz dy greatsk forwaende tongen [stom.
	1. Hoe lang, o greate God, hoe lang? It libben wurdt my near en bang, Moatt’ Jo my jimmeroan forjitte, Jins oantlit my net ljochtsje litte, Moat ik forkomm’ yn need en twang?
	2. Hoelang bliuwt jit dit leed myn diel? Hoelang moat dizze mêdde siel It iene plan nei 't oare bouwe, Oerstjür en bang, fol soarch en rouwe, Om’t ik myn fijans oerwicht fiel?
	3. God, sjoch it oan en hear myn bea, Nimby my wei dit freeslik kwea, Fordriuw de skiere, tsjust’re reagen, Bring ’t kleare ljocht wer yn myn [eagen, Dat ik net weisliep yn ’e dea!
	4. Liz stom de tongen, Hear, fan har dy’t [sizze: Us flotte lippen meitsje üs sterk en [great, Us müle is mei üs; hwa soe üs wear[lizze, Hwa is üs Heare, en hwa gebiedt üs [eat?
	4. Gun, God, de fijan net it nocht To sizzen: Ik haw him oermocht! Jo binne ’t dochs dy’t weitsje sille, Dat hja net laitsje yn wrede wille, As ’k wifke en hast to fallen tocht.
	5. „Omdat men de earmen mei gewelt [bineare, Omdat de illind’gen kleije, yn leed [bitiisd, Dêrom sil ik nou opstean", sei de [Heare, „En him bifrije op hwa’t de fijan [bliest.” 6. De wurden fan de Hear bin reine [wurden, As eal en suver sulver glanzgje hja; As sulver, raend yn’t fjür fan gleone [hurden, En lottere yn ’e kroeze oant sawnris ta. 7. Gjin ünheil en gjin kwea sil üs bireitsje, Yn feil’gens en yn frede rest üs lan; Hwant Jo, o Hear, sil j immer oer üs [weitsje, En tsjin dit slachte warret üs Jins han. 8. De goddeleazen meije ’t lan birinne, En oan har wredens wêz’ gjin ein to [sjen, Gewelt en ünrjocht meije de oerhan [winne – Us heil is God: Hy wekket oer syn [bern.
	5. Myn God, Jo sykje ik yn myn rou, ’t Is Jins genede dêr ’k op bou, ’t Is Jins biskerming dy’t ik biidzje; Mocht dêr myn hert him yn forbliidzje! God hat my woldien: ’k sjong syn trou.
	PSALM 14
	1. De dwaes seit yn syn hert: der is gjin [God. En lan en folk fordjert dêr't hja [ forbliuwe, Fordrukking en grouwélich ünrjocht [driuwe; Foar ’t goed' is dér gjin sté. Har heechst [genot Is sünd' en spot.
	2. De Hear sjocht üt syn ünbigrounber [ljocht, Syn each trochsköget alle bern fan [minsken; Hy hifket al har dwaen en yd'le [ winsken, En sjocht oft faeks jit ien hjir reed[lik tocht En om Him socht.
	PSALM 13



	3. Hja wieken óf, bin tsjoede paden gien, Oant de iene hja mei de oare yn ’t [kwea bihurden, En meimankoar bin hja fordjerlik [wurden, En nimmen hat it goede winske of Né, ek net ien. [dien,
	Dy’t earlik bliuwt yn wurd en died, Dy’t mei de wierheit fait en stiet, Om 't wierheit yn syn herte libbet. 3. Hwaens tonge gjin kwealester sprekt, Dy’t nea gjin kwea docht oan syn [buorren. Syn neiste net mei wurden stekt, In oarmans namme en ear net brekt, En hun noch smaed jit oer syn [bruorren. 4. Dy’t har forsmieten oan it kwea Wurde as forachtlik fan him lekke. Gods folk bitinkt er yn syn bea, En swarde er, wie ’t ek ta syn skea, Sa soed er dochs syn eed net brekke. 5. Hy nimt gjin woeker; stiet yn ’t rjocht Foar de ünskild noed, en hwa't him [hifkje, Net ien dy’t him bikeapje mocht. De man dy't dizze dingen docht, Dy sil yn ivichheit net wifkje.
	4. Bin hja folslein fordwaze yn kwea [bigear, Dy wurkers fan it ünrjocht, dy't [ forbline Myn earm en warleas folk as brea [forsline, Dy’t hearskje en woedzje, en nea net Om God de Hear? [tinke mear
	5. Mar ’t Godlik strafgerjocht bliuwt wis [net wei; Dér kearde de Ivige har greatske [gongen, Dér waerd har hege hert fan skrik [bifongen, Hwant Gods biskerming is de skeamle [nei, Hy bliuwt net wei!
	PSALM 16
	6. Mien net, de illindige is üs röf alhiel, As jim syn rom en ried to skande [ makken, Hwant as him al syn hope en treast [üntsakken, Dan bliuwt jit God de taflecht foar Syn ivich diel. [syn siel,
	1. Bihoedzje my, O God, en hear myn [stim! Ik wol alhiel foar Jins genede lizze. Bitrou, myn siele, nou dyn lot oan [Him; Frijmoedich meistü tsjin de Heare [sizze: Jo binn’ myn Hear, fan Jo lit ik my [liede, ’k Haw oars gjin heil yn himel en op [ierde.
	7. Och, dat nou Israëls bifrijing swiid Ut Sion kaem! As strak üs Leave [Heare Forskine sil, en ’t al ta seine keare, Dan jüb’let Jakob, dan sjongt Isrel bliid ■’t Oerwinningsliet.
	2. Myn lust is oan Gods hilligen op [ierd, Dit hearlik folk, hoe haegje hja myn [hertel Mar hwa 't syn jefte oan oare goaden [biedt Formannichfaldicht wis syn eigen [smerte. Har bloed’ge offers sil myn han net [plinge, Har nammen kin ’k net oer myn lip[pen bringe.
	PSALM 15
	1. Hwa komt it foarrjocht ta, o Hear, Om yn Jins tinte to forbliuwen? Hwa mei ’t bistean, hwaens hert’ is Om ta it wenste fan Jins ear, [klear, De hill’ge Godsberch, op to kliuwen? 2. Dy’t rjocht en sljocht syn wegen giet, Gerjochtichheit as wyt bistribbet.



	Wol, God, oan my it rjocht foltögje Dat fan Jins hillich oantlit giet. En lit, bigien mei myn fortriet, Jins each de binlikheit oanskögje.
	2. Jo hifken dei en nacht myn hert, Jo ündersochten my; Jins eagen Bifounen list yn my noch leagen; Myn wurd wearspriek myn tinzen net. Hwat ek, o Hear, de minsken dogge, ’k Haw nea Jins hillich wurd üntwijd, En jimmer ’t paed fan misdied mijd, Sa’t Jo it fan my witte en sjogge.
	4. Ik loovje God, foar Him sjong ik myn [liet; Hy woe myn libben nei de romte [stjüre, Hy rédde my, Hy joech my ljocht en [ried, Hy ünderwiist my yn ’e tsjusterste ure; De Heare bliuwt* oanienwei oan myn [side; Hy haldt myn han, en ’k sil net wifkje [of glide.
	3. Myn trêd giet trou Jins spoaren nei, Sa sil ’k fan 't goede paed net wike; Lit my Jins help en bystan blike, Jins ljocht my foargean op myn wei! Jo rop ik oan, Jo wol ik biidzje; Jo rédde, Hear, üt alle kwea. O, hear dan nei myn bange bea, En lit Jins heil myn hert forbliidzje!
	4. Lit Jins biskermings ljochte bran Allyk in wünder om my blinke, Wol oan Jins bern yn leafde tinke, Dy't heil sykje oan Jins rjochterhan. O, wêz' by Jo myn earme siele As de apel fan it each sa djür, En spried my mei Jins wjokken oer, ’k Sil yn dat skaed my feilich fiele.
	5. Dêrom, dêrom forblidet him myn hert, En yn dy blidens jubelet myn eare, Dêr bliuwt gjin eangst, dêr bliuwt gjin [leed noch smert, Myn flêsk sil feilich wen je by de [Heare. Jo sill’ myn siel oan ’t tsjust're grêf [net litte; Jins gunstling sil fan gjin fordjerren [witte.
	5. Dan sykje hja my om ’e nocht, De goddeleazen en skavuten, Dy’t geartropje om my yn to sluten, Myn haters, op myn dea bitocht. Hja brochten ’t herte al lang ta swijen. Har muien sprekke driigjend wei, Hja düke en sette ’t each dernei Om strak üs oer de groun to krijen.
	6. Jo meitsje skielk my ’t libbenspaed [bikend, Sa faek al fan myn langstme en hoop [bitrêdde, Dan sil myn siele, ’t ierdske leed [üntwend, Jins oantlit altyd sjen, fan blydskip [sêdde, En ’t heil en al de leaflikheden winne, Dy't yn Jins rjochterhan foar ivich [binne.
	6. In liuw allyk, sa gean hja üt, Dy’t nei syn röf mei hertstocht himet, Oant strak har tosk myn flêsk troch-In jonge liuw, bigien op büt. [flimet; O Hear, wol op har paed forskine, En meitsje mei Jins swurd har kjel; God, gean oerein en hou se del, En lit myn siel forlossing fine!
	PSALM 17
	7. Rêd my, o God, fan dizze lju Hwaens diel yn 't libben fan ’e wrald [is, Hwaens ierdsk bisit har iennichst hald En idelheit har nocht en nju. [is.
	1. Hear in rjochtfeardig’ oan, o Hear! Fornim myn smeekjen en myn klachte, Myn roppen wêz’ fan Jo biachte, Jow nei 't oprjocht gebet Jins ear!
	3. Myn rykdom binne Jo, myn Hear en [God, Myn erfskips diel, myn tsjelks oer[died’ge mjitte. Fan Jo allinne is dit myn sillich lot, En yn Jins hoede mei ’k my feilich [witte. Myn snoeren binne yn leaflike oar[den fallen, In hearlik erfskip boppe tüzentallen.



	It fjür dat üt syn müle sloech, for[slynde Hwa’t Him wearstie, in loge sterk en [fel, Der reinde in gleone koallegloede üt [del. Hy bügde ’t swurk doe’t Hy fan bop[pen saeide, Wylst tsjokke tjusternis syn foet [omklaeide, Op wjokken fan ’e stoarmwyn hat er [flein, In glanzge cherub wie syn himelwein.
	Jins grime skat, forhoalen gearre, Dér lade Jo har ’t liif mei fol, En ’t bitter oerskot is jit wol Foar bern en bernsbern beide ornearre.
	8. Mar ik sil foar Jins oantlit gean Om Jins oansköging, Hear, to smeit-En ienris, by it bliid üntweitsjen, [sjen: Sil 'k fan Jins byld forfolle stean.
	PSALM 18 Foarsang. Jo haw ik ynlik leaf, myn Hear en [hoeder, Myn trouw’ en jimmer wize lots[bistjürder, Myn krêft, myn ear, myn taflecht en [myn rots: ’k Bin frij en feilich yn de hoede Gods! 1. ’k Bitrou op God, Hy is myn skyld [yn ’t striden, Myn heilshoarn, myn üntwyk yn [bange tiden, ’k Rop ta de Hear, to priizjen dei oan [dei; Hy rédt my üt en driuwt myn haters [wei. De dea hie yn syn bannen my bilutsen, ’k Lei ünder streamen fan fordjer [bidutsen, It grêf hie al syn koarden om my slein, De dea syn strikken op myn paden [lein. 2. Doe’t de eangst my oanfoel, röp ik ta [de Heare, ’k Kriet ta myn God, doe’t alles my [bineare. Hy hearde üt syn paleis myn bange [stim, Myn roppen üt de need birikte Him. Doe hat de ierde skokt, hja beve en [skrille, Doe ha de bergen yn har grounslach [trille, It oantlit fan ’e wrald biswime en briek, Doe't Hy, dy greate God, yn grime [üntstiek. 3. De reek gie üt syn noas dêr’t Hy [forskynde,
	4. It tsjuster hie Hy ta syn wiele makke, Syn tinteklaed wie om Him hinne [sakke, It tjuster fan ’e swarte himelkolk, It grime hear fan wolk by dünk’re [wolk. Syn wolkens dreauwen üt syn ljocht [ fandinne, En struiden heil en koalfjür rounom [hinne; Gods tonger droane oer de ierde, swier [en fel, En heil en fjür foei üt de himel del.
	5. Syn pylken liet er troch de wolken [kringe, Syn bliksemfjür it al yn ünstjür bringe, De djippe wetterkolken rounen droech, Dat de ierde bleat syn hert to oan[skögjen joech. Jins driigjen, Hear, hat hiel de wrald [üntflamme; Hja krimpt op ’t machtich bliezen fan [Jins amme; God kaem en holp my op myn bange [rop, En helle my üt wide wetters op.
	6. Fan myn oerwalders hat de Hear my [rédden, Fan har, dy’t mei har oermacht my [fortrêdden. Men foei my oan to’n dage fan myn [smert, Mar doe wie God de stipe fan myn [hert. Hy laette my, en ’t wie syn wolbi[hagen,



	10. God hat my ütrist, mei syn krêft my [gurde, Hy lit myn wei folslein en effen [wurde; Myn foet mei lyk as dy fan harten [gean, Hy lit my feilich op myn hichten stean. De striid leart hy myn ünbiwende [hannen, Myn earm de koopren böge strak to [spannen. Jins heil bliuwt as myn skyld my [duorjend by, Troch Jins genede wurdt it great en [frij.
	7. Ik hold Gods wei, 'k die net as [goddeleazen Dy’t fier fan Him har eigen paden [keazen; Syn rjochten hie ik foar my nacht en [dei, Syn hill’ge wet wie nea net by my [wei. Oprjocht haw ik syn wurd en wil [bitrachte En foar alle üngerjochtichheid my [wachte. Sa joech de Hear (oan Him wêze [eare en rom) Nei de ünskuld fan myn hannen my [werom.
	11. Myn fijan ha Jo foar myn each [ fordrif ke, Myn foet hie fjild, myn ankels ha net [wifke, Ik siet him nei, hoe fier hy flechte wie, En ’k kearde net, ear’t ’k al syn macht [fordie. God hie oan my, syn feint, in [wolgefallen, Hja binne flechtsjend foar myn fuotten [ fallen, Hja kamen net as eartiids wer oerein, Sa wie har macht en waen foargoed [forslein.
	8. Goedgunstigen wol Jo Jins gunst [biwiizje, Oprjochten meije Jins oprjochtens [priizje. Jo bin de reinheit seis foar ’t reine [moed, Mar oer de tsjoeden bringt Jins han [it tsjoed. Jo rédde ’t earme folk üt need en [pleagen, Mar Jo fornederje alle hege eagen; Jo meitsje, o Hear, dat wer myn lampe [skynt, Myn ütsjoch klear wurdt en myn [nacht fordwynt.
	12. Jo seis ha ta de striid, o God, my [gurde, Myn krêft bisterke en myn han [bihurde. Sa bügde myn binearder him togroun, Sa hat myn hater syn forneat’ging [foun. Hja röpen wol, mar nimmen dy’t it [hearde, Ek ta de Hear, mar har woe Hy net [rédde . As wyn de moude dreau ik se üt de [dei, ’k Forwadde har as smoargens op ’e [wei.
	9. Mei Jo, mei Jo doar ik troch binden [kringe, Mei Jo, myn God, oer hege muorren [springe. Gods wei is rjocht en hielendal folslein, Syn rede is lotter, ivich wier en rein. In skyld is Hy foar dy't op Him [bitrouwe, En yn syn hoede en noed har libben [jowe. Hwa, hwa is god bihalve üs God en [Hear? Us rots is Hy, der is gjin oaren mear!
	13. Jo ha my rédt en üt myn skelen helle, Ta haed woen’ Jo my fan ’e heidens [stelle, My tsjinne in folk dat ik alear net koe,
	2
	Yn rommer lan, ta Ijochter, blider [dagen; God seach myn hannen en har [ suverheit, Hy joech my lean nei myn gerjoch[tichheit.



	Mar op myn wurd my hearrich wêze [woe. It ütlan hie mar krekt fan my [ fornommen, Of al dit folk is krüpend ta my [kommen, De frjemdling docht my hulde, dei [oan dei, En komt rydboskjend üt syn stinzen [wei.
	Rint kundskip fan syn macht Oer alle himelsfearen.
	2. In sprake is der net, Gjin minsklik lüd wurdt heard, Der is gjin stim noch klank; Dochs bringt dit wünder Al Yn tekens sünder tal Syn Skepper hulde en tank; Doch wurdt har tael forstien. En is oer de ierde gien Safier de himel böget; Dochs wurdt yn ider hert Har kleare reden heard, Dêr’t elk Gods almacht sköget.
	14. De Heare libbet! ’k Sil myn rotsstien [priizje, Myn God fan heil, syn rom sil ivich [riizje; God, dy't my wraek jowt en myn [rjocht bihaldt, Dy’t folken deltwingt ünder myn [biwald, Dy’t my forloste doe’t ’k syn bystan [frege, En my boppe al myn haters heech [forhege, God hat myn siel bifrijd fan ’t wreed [gewelt En my genedich yn ’e romte steld.
	3. God hat yn himels groun De sinne in tinte jown, Har ütgong ta de romt’. Dêr giet hja, strieljend, ryk, In breidgeman allyk Dy’t üt syn sliepseal komt. Ja, as in helt sa bliid Dy’t ütgiet ta de striid, Tsjocht hja de dei tomjitte: Hja barnt har gloede en glans De hiele himel lans, En neat üntdükt har hjitte.
	15. Dêrom, o Hear, mei ik mei hert en [tonge Jins namme loovje en Jo myn psalmen [sjonge; It heidendom sil sjen en tsjügnis [ dwaen: God woe syn kening greate oerwin[nings jaen! Hy wol genede oan syn Salvling [skinke En yn alle ivichheit oan David tinke.
	4. Gods wet, oan minsken sein, Is hiel en al folslein, De siele in goede spiis. Syn ivich tsjügenis Bitrouber, wier en wis, It makket sljochten wiis. Yn ’t ryk en rjocht gebot Fan sa’n rjochtfeardich God Kin 't hert rju blydskip fine. Hjir, yn syn klear bifel, Sil tsjustere eagen tel It süv’re ljocht wer skine.
	PSALM 19
	5. De freze Gods is rein, Hja hat gjin grins noch ein En stiet yn ivichheit. Syn rjochten, kêst foar kêst, Hja lizze yn wierheit fêst: 't Is al rjochtfeardichheit. Har glans kin mear As goud, hoe fyn en klear, It minskehert birykje. Har smaek, dêr kin gjin swiet, Gjin farske huningtried Gjin huningseam by lykje.
	1. De himel, rom en rein, Forkund'get fier en hein Gods ear’ oan hiel de wrald. De stjerren oan ’e loft, Der wolken wylde kloft, Hja wytgje syn biwald. De dei jowt oan ’e dei De wündre sprake mei Fan ’t hege wurk des Heare; Fan nacht oan oare nacht



	En hoe’t foar ’t kwea dat rounom Gods han syn feint biwarret. [woedet
	4. Sjoch, dizzen drage op weinen eare, Dy geane op hynders great Us rom is inkeld yn ’e Heare, By Him is ’t oare neat. Hja stroffelje, en sjoch, hja falie, Hoe rêd har foetten geane; Mar wy, wylst har de Hear forballe, Wy komme oerein en steane!
	5. Forhear üs, Hear, wol Jo fan boppen Jins heil de kening dwaen! En wol, de deis fan ’t needfol roppen O God, üs antwurd jaen!
	7. Hald, Hear, Jins feint werom, Dat oer myn siel net kom’ Oermoed'ge eigenwaen; Brek dit üt myn bistean, Lit m’ yn folsleinens gean, Om, God, Jins wil to dwaen. Lit alle wurd en liet, Hwat ea myn müle üntgiet, Jins wolbihagen winne Al hwat myn herte oertocht Wêz’ foar Jins oantlit brocht, Myn Rots, myn Heil, myn Sinne!
	PSALM 21
	1. De kening, Hear, forblidet him, Hy wol Jo tank biwiizje, Jins swide krêften priizje. Sa wurdt mei blide jubelstim De help en ’t heil bitocht Dy’t him Jins almacht brocht.
	2. Syn herte winsk ha Jo foldien; Hwat hy op ’t heechst forlange, Jo lieten ’t him üntfange. Jo ha syn djipst forlet forstien, En hwat syn müle bea Dat weeg’ren Jo him nea.
	PSALM 20
	1. De Hear forhearr’ Jo as Jo roppe Op Jins binearingsdei! Dat Jakobs trouwe God hjirboppe Jo help’ en hoedzje mei! Hy litt' syn gunstryk wolbihagen Ut Sion oer Jo blinke, En meij’ yn bang’ en tsjustre dagen Jo stip’ en seine skinke!
	3. Jo drage ’m yn Jins trou aloan; In stream fan goed en seine Lit J’oer syn paden reine, En op syn holle blinkt de kroan Dy’t God syn gunstling jowt, In kroan fan ’t fynste goud.
	2. Jins offerspiis mei Hy oanskögje, Hy nim’ Jins jeften oan As de alterfjurren ta Him lögje To jountiid of to moarn. Hy jow’ de winsk Jo fan Jins herte, En al hwat Jo biriede, Mei dêr Jins han ütein mei sette En ’t ta foltöging liede!
	4. It libben frege er Jo, o God, Dat woene Jo him skinke En gunstryk him bitinke. Syn tiid is einleas, ryk syn lot, Syn dei sil net forgean, Syn troan bliuwt ivich stean.
	5. Hoe great en hearlik is syn ear; Dêr't hy Jins bystan frege, Hoe is syn steat forhege! Jo leinen him, greatmachtich Hear, Fan gloarje, glans en rom, De griene kransen om.
	3. Dan jüb’let elk mei herte en tonge, Dan sille wy Gods ear By bliid üntrolle findels sjonge: Jins winsk foldogg' de Hear! ’k Wit nou dat God syn Salvling Him trou forlost en sparret, [hoedet,
	6. Jins wet haldt my, o Hear, In strange moanning klear, In moanning dei op dei. Hwa’t yn ’e tsjoede wrald Jins goede wetten haldt Draecht rju bileanning wei. Hwa ken ’t forhoalen kwea? Hwa wykt, hwa wifket nea, Hwa dy't syn herte hoede? Hear, Jo trochskögje my ~ O, Rjochter, sprek my frij Fan hwat gjin minsk formoede.



	6. Foar ivich is Jins gunst him nei, Syn lok wurdt nea biëine; Jo stelle him ta seine. De blidens ljochtet op syn wei; Yn freugde sil hy gean En foar Jins oantlit stean.
	PSALM 22
	1. Myn God, myn God, hwerom forlitt' [Jo my; Herom stiet nou Jins almacht my net , fby’ En hald’ Jo ’t ear, yn d' eangsten dy’t Fier fan myn roppen? [ik lij, Oerdei, o God, giet myn gekryt nei [boppen, ’k Krij gjin biskied; de nacht bringt rest [noch frede, En ’k fyn by Jo gjin andert noch Yn myn fortriet. [genede
	7. De kening is yn God gerêst, Sa bliuwt er nea allinne, Sa mei hy frede winne. Yn de Alderheechste stiet hy fêst; Hy wit troch Jo, o Hear, Fan fal noch wankling mear.
	8. Skielk sil Jins macht’ge han, o God, Jins haters sykje en fine, Dan sil har macht fordwine. Jins rjochterhan bislist har lot, Jins wraek sil har forslaen En wei fan de ierde dwaen.
	2. Dochs bin Jo hillich, Hear, dochs riist [fan de ierd De rom Jo ta yn psalm en loovjend [liet, ’k Wit dat Jins troan op Isrels lofsang Oer tiden hinne. [stiet Us affears hoop wier boud op Jo [allinne; Dit wie har rest: as har de need
	9. Dan meitsje Jo har ta in oun, Litte yn Jins gloed har barne, En yn Jins grime rane. Dan wurdt har lean nei wurken jown, Dan komt har ’t oardiel oer: Hja sill’ fortarre yn ’t fjür.
	[bineare, Dan hawwe Jo to rjochter tiid, o Har helper west. [Heare,
	10. Der bliuwt fan har gjin frucht bistean, Har namme moat forwylgje, Jo sil har sied fordylgje. Har oantlit sil fan de ierd forgean, En lett’re minskebern Sil der gjin skyn fan sjen.
	3. Ta Jo wie ’t dat hja röpen yn har [smert, Op Jo ha hja bitroud mei hiel har hert, Jins han wie ’t jimmer, dy’t üt strüp Har libben rédde. [en net Mar ik, ik bin in wjirm, fan elk [fortrêdde, In wjirm, gjin man; forachtlik en [forlitten; It spottend folk hat dér op plein en Syn wille fan. [strjitten
	11. Al sinne hja tsjin Jo op kwea, Al wie ’t ek, dat har herte It swartst forried birette, It jowt har net, hja slagje nea, En al har woede en waen Sil Jo gjin hinder dwaen.
	12. Ta wyt en doel ha Jo har steld; Hwa’t har tsjin Jo forheffe Dy sil Jins pylken treffe. Sa bin har earme dagen teld; Gods pylk leit al toplak, Hy lukt syn koarde al strak.
	4. Elk dy’t my sjocht moat my ta mik' [punt ha, Hja spotte en stekke my de lippe ta, Hja skodholje oer myn steat, seis hune Myn Godsbitrouwen: [hja „Lit nou de Hear, op Hwa ’t er seit [to bouwen Him ütkomst jaen! Hat God yn him [bihagen, Dan moast dat nou, yn syn bineare [dagen, Dochs bliken dwaen?”
	13. Forheegje, o Hear, Jins namme en Dan sil üs blide tonge [krêft, Jo lof en hulde sjonge. Sa earje wy Jins rom en treft Dy’t de ieuwen oer bistiet Mei psalm en jubelliet.



	Dan nimme hja myn léste lyfdracht En ’t lot sil sizze [mei, Oft nou myn klean tonei oan dy of [dizze To goede komt; sa ha hja my biröve, En my, forhünd en ta de dea bidröve, Ek ’t léste üntnomd.
	10. Mar Jo, o Hear, wês dochs net fier [fan my! Myn sterktme, kom mei hasten, stean [my by, Forlos my, Hear, en meitsje my wer Réd, réd myn siele! [frij, O, lit myn iennichste net wreed for[niele Fan ’t füle swurd; wol har genedich [sparje En foar de tosken fan ’e houn Wês Jo myn skut! [biwarje
	6. O, réd my dan en wês net fier fan my! Great is myn need, binearing is neiby, En hjir noch dér, wylst ik sa bitter lij, Is help to finen. In keppel bollen, ré my to forslinen, Hat my biset; en Basans sterken rinne Mei wrede hoarnen driigjende om my Hwa dy’t my rédt? [hinne
	11. Forlos my üt ’e kaken fan ’e liuw, Myn earme driigje yn har lést for[bliuw De hoarnen fan ’e waldoks. O, for-Hwat my binearet! [driuw Dat ienris wer myn liet Jins almacht [earet En dei op dei by bruorren en by [sibben, Yn Jins gemeente, om myn bihalden Jo priizgje mei! [libben,
	7. Har bekken skuorre wiid hja tsjin my [op, Hja büge en stjitte mei har sterke kop, Lyk as fan liuwen allet har gerop. As wetter raen ik; Myn biente is my forset, fan binnen [baern ik, Alhiel oerstjür; yn al myn gleone [smerte Forgiet yn ’t ynlikst yngewant myn As waeks yn ’t fjür. [herte
	12. Jim freonen fan ’e Hear, forheegje [Him! Sjong, sied fan Jakob, Him mei blide [stim! Beevje, Israël; fan nou oan meije jim ’t Foar altyd witte: De Hear sil jim forachtsje noch for[jitte; Dêr’t earmoed is lit Hy gjin earme lije, Mar dy't Him oanropt sil syn macht Dat ’s wier en wis. [bifrije,
	8. Myn kiel is as in diggel droech en [gleon, Myn tonge is oan ’t forwulft my klibjen [bleaun, Jo ha my ta de dea yn ’t stof fortreaun, Yn wea en wounen. ’k Hear om my hinne ’t byljen fan ’e [hounen, ’t Undogend folk hat m’ yn bisingling [lutsen, En my troch hannen en troch fuotten Mei swurd en dolk. [stutsen
	13. Ik sil Jo loovje yn Jins gemeente, o [God, En hwat ik Jo ünthiet yn ’t bitterst lot Bitelje ik Jo. Op 't alter leit myn skat Fan tank en eare. Dan priizget al Jins dimmen folk syn [Heare
	9. Myn biente kin ik telle, ’t flêsk tart [wei; Hja sjogge er spotsk en mei fol[dwaning nei,
	5. Ja, Jo, myn Skepper, Jo, myn libbens[ foarst Jo binne 't dy’t ’k folslein bitrouwe [doarst, Fan dat Jins han my lei oan memme Myn help en hoeder! [boarst, Fan berte óf oan, myn trouwe lots[bistjürder, Liz ’k op Jins noed. Jo sil my nea [biskamje, Jo binne en bliuwe, o God, sa lang ik Myn ivich goed! [amje



	Oan ’t feestlik miel, nei alle need en [smerte. Sa bliuwe God de freugde fan jim Jim ivich diel! [herte,
	Al moat ik troch it dünker deadsskaed
	[hinne, Ik freezje net, omt Jo, Hear mei my [binne. Jins stok en stêf sille ivich by my [bliuwe, Myn siele treastgje en de need for[ driuwe. Foar ’t each fan dy’t my haetsje djip [yn ’t herte, Wol Jo foar my Jins rike tafel sette.
	14. Hjir tinke skielk al 's ierdryks einen [oan, Elk folk sil freegje nei de Hear foart[oan, De heidens sille oanbidde foar syn En elk sil witte; [troan Nou moat de Hear foar ivich kening [hjitte, Syn namme is great, syn gloarje sil [net einje, Hy hat de wyldste folken, hwer’t hja Ta Him bikeard. [wenje,
	3. Mei kostlike oalje salvje Jo myn holle, Myn tsjelk fan heil ha Jo oerrinnend [folie. My folgje kleare goed en rju genede, Myn libben leit oerljochte fan Jins [frede. Sa mei ik yn it hillich hüs des Heare Yn lingte fan myn dagen bliid forkeare.
	15. Wollêstigen, forboun oan ’t ierdsk [genot, Hja bringe nou tonei har hulde oan [ God; Dy’t libje yn ’t stof sille ek üt tiid en Syn oantlit sykje; [lot Syn heil sil har bistrielje en bliid for[rykje. En hja, hwaens moed en siele al foar [Him libbe, Hja loovje ynmoedich nou, mei sied De Hear is goed! [en sibbe: 16. Forhelje ’t kommend slacht fan God [de Hear, En ’t folk dat berne wurdt, hearr’ kear [op kear ’t Forhael fan syn gerjochtichheit en En greate dieden! [ear
	PSALM 24
	1. De wide wrald is Gods domein, De rike ierd fan ein ta ein, Mei al hwa’t hjir har wenplak founen; Hwant Hy, Hy joech se stal en sté, Hy lei yn ’t hert fan d’ iivge sé, Fan stream en wetterfloed har grounen.
	2. Hwa klimt de berch des Heare op, Hwa stiet yn ’t hillich sté, dy top, Dy’t God himsels ta went forkarde? Dy’t rein fan han, mei suver hert, Syn siele net op yd’ lens set, Dy't mei bidroch to ninter swarde.
	3. Dy sil, bigunst’ge fan ’e Hear, Gerjochtichheit en seine en ear Fan God, syn God fan heil, üntfange; Dit is it slacht, dat ier en let Syn oantlit socht yn stil gebet, Hwaens siele, o Jakob, nei Him lange.
	PSALM 23
	1. Myn hoeder is myn God; myn help [de Heare; Neat bin ik brek, gjin ünheil kin my [ deare. Hy lit my rêste yn syn griene miede, Hy wol my sêft oan freed’ge wetters [liede. Myn siel forkwikt Hy; om syn namm' [en eare Sil Hy ta ’t spoar fan ’t rjocht myn [gongen keare.
	4. Heevje op, o poarten, heevje ’t haed. En iiv’ge doarren, breedzje ’t paed, Lit yn, lit yn de foarst der eare! Hwa dochs dy kening wêze mei? 't Is Hy, geweltich yn syn wei, Helthaftich yn ’e striid, de Heare!
	5. Heevje op, o poarten, heevje ’t haed. En iiv'ge doarren, breedzje ’t paed, Lit yn, lit yn de foarst der eare!



	God, dy’t seisde wei him leart. ’t Goede fait him nacht en dei Ta yn godlik rynske mjitte. En syn sied sil grif hjirnei De ierde as rjochtlik erf bisitte.
	PSALM 25
	7. Dy’t Him freezje yn leafde en trouwe Wurdt Gods ynlike omgong jown; Krêft yn twivel, treast yn rouwe, Wytget wis har ’s Heare boun. ’k Hald myn each net óf fan Him Hwer soe ’k earne ’t heil oars fine? lenris sil Hy op myn stim Ut it net myn foet üntwine.
	1. ’k Heevj’, o Hear, ta Jo myn herte, Jo bitrou ik, greate God! Wol my net biskamme sette, Doel fan fijans liet en spot! Nea litt’ Jo biskamme stean Dy’t Jins help en heil forwachtsje, Mar yn skande sil forgean Dy’t Jo haetsj’ en greatsk forachtsje.
	8. Sjoch my oan nei Jins ünthjitten, Meitsje oan dit myn ünk in ein; lenlik bin ik en forlitten, Yn illinde omtrint forslein. ’k Rop Jo oan yn eangst en smert, Soargen, neden, pleach en pine Rinne stoarm op ’t earme hert; Hear, wol ta myn help forskine!
	2. Dêr’t ik taest yn nacht en tsjuster, Wiis my seis Jins wegen, Hear; Dat ik, doarmer, ’t heilspoar bjuster, Ta Jins goede paden kear. Nim my yn Jins goedens mei, Hald myn gong by Jins genede; Jo forwachtsje ik al den dei, Jo binne al myn heil en frede.
	9. Slach op myn illinde de eagen, Sjoch hoe ’t my myn lot fortret, Sjoch myn muoiten en myn pleagen, En bitink myn sünden net. Hwant, o God, hja nimme ta Dy’t om myn fordjerren stykje, Niget oan myn delgong ha, En myn dea füleindich sykje.
	3. Hear, lit Jins erbarming bliuwe Oer Jins helpeleaze feint! Al Jins gunstbiwizen kliuwe Ta in tal dat nimmer eint. Hear, Jins leafde en trou geduld Helpt üs eltse lést to dragen; O, nim wei de swiere skuld Fan myn jonge en yd’le dagen!
	10. O, biwarje Jo myn siele! Réd my, Jo bitrou ik, Hear! Lit my yn Jins gunst wer diele As by aids sa mannich kear. Lit oprjochte en fromme sin My bihoedzje en oer my weitsje; Wol, o God, üt minskemin, Isrel frij en sillich meitsje!
	4. Ja, üs liedsman is de Heare, Goed en rjocht is syn bistean. Euv’le sünders wol Hy leare Op in better paed to gean. Yn ’e süv’re wei fan 't rjocht Laet syn han 't démoedich herte, Ider paed wurdt klear en sljocht As wy gean dêr ’t Hy üs rette.
	PSALM 26
	5. Wis, Gods wei moat leafde hjitte, Trou de paden dy’t Hy giet, Har dy’t nea syn boun forjitte, Elts dy’t op syn tsjüg’nis stiet. Is myn hert ta ’t kwea faek klear, Hald myn han, lit my net sinke! Om Jins greate namme, o Hear, Wol myn sünden net bitinke!
	1. Doch Jo my rjocht, o Hear! Ik hold dochs jimmermear Myn paed oprjocht nei Jins gebot, 'k Wol altyd Jo bitrouwe, Op Jo, myn rotsstien, bouwe; Ik sil net wifkje, greate God!
	2. Nim frij m' yn ündersyk, Dat myn oprjochtens blyk: ’k Untdük Jins hillich oantlit net.
	6. Hwa is Hy, dy’t sin en siele Ta des Heare freze keart? Dy sil trou Gods bystan fiele,
	Hwa dochs dy kening wêze kin? De God fan ierde’ oanbigjin, Dat is üs kening, dat üs Heare!



	Wêz’ ’t ynlikst fan myn siele Nou fan Jins each bistriele. En kar myn nieren en myn hert.
	Dy’t skandlikheit bidriuwe, Dy’t de ünskuld wreed fortriuwe. En dy’t it rjocht forkeapje om goud.
	3. Hwant Jins genede, o Hear, Jins wet, sa rein en klear Hald ik foar eagen, ier en let; Ik haw, mei hertsbihagen, Myn trêdden al myn dagen Yn 't fuotspoar fan Jins wierheit set.
	11. Ik gean oprjocht myn wei, O Hear, bliuw Jo my nei, ’k Liz yn Jins han myn libbenslot; Wol my yn gunst bitinke, My Jins genede skinke, En my forlosse, almachtich God!
	4. By minsken, falsk fan hert Fyn ik myn selskip net, My bynt oan har gjin inkle ban. By dy’t skynhillich sprekke, Mar glüpsk har kwea bidekke, By har haw ’k nea myn komste hawn.
	12. Nou is myn takomst goed, Nou hat de Hear myn foet Toplak brocht op in sljochte baen. Ik sil Him tank biwiizje, Him yn syn gearkomst priizje, En foar al ’t folk Him hulde jaen!
	5. Ik haetsje ta de dea De wurkers fan it kwea, 'k Untgean har gearkomst nacht en En nea net sil ik sitte [dei, By dy’t Gods wet forjitte; By goddeleazen bliuw ik wei.
	PSALM 27
	1. God is myn ljocht, myn heil; hwa soe [my deare? Myn sterktm’ is Hy, myn libbens hege [stins. Yn need en dea bin ’k feilich by de [Heare, Hoe soe ’k dan freezje foar in neatich [minsk? Doe’t fijan en forfolger op my roun, My ticht bisett’ en omtrint my [ oerwoun, Doe’t rovers long’ren op myn flêsk [en bloed, Doe stroff’len hja, doe glied har eigen [ foet.
	6. Myn hannen hold ik skjin ’k Bin rein fan siele en sin; Sa kin ik om Jins alter gean, Dêr Jo myn jeften bringe, Myn tankbre offers plinge. En priizjend yn Jins foarhóf stean,
	7. Dan bringt mei blide klank Myn stim Jo lof en tank, Dan seinget Jo myn jubelliet. Ik mei ’t ünthjit bitelje En bliid en lüd forhelje De gloarje fan Jins wünderdied.
	2. Al woe my seis in legermacht birinne, Myn herte eange net fan syn gewelt. Al loge in oarloch driigjend om my [hinne, Lykwols bitrou ik op myn help en [Helt. len ding haw ik om frege by de Hear, len ding, dat ’k sykje en alderdjipst [bigear: Dat ik, salang ik libben haw en ljocht Yn ’t hege hüs des Heare wenje mocht.
	8. Hoe mint myn siel Jins went, Dêr't hja Jins heil bikent, En hert en müle 't lofliet seit! Hoe leavje ik, hill’ge Heare, It hüs dêr’t Jo forkeare, It wenste fan Jins hillichheit!
	9. Reagje op Jins oardielsdei Myn siele, o God, net wei Mei sünders, fallende yn har tsjoed; Hear, wol my net fordjerre, En lit Jins feint net stjerre Mei mannen fan forried en bloed!
	3. Och mocht ik, dêr't dy wijde poarten [bögje, Ek yngean en Gods hüs fan binnen
	10. Lit my net ündergean En diele yn ’t sündelean Dat dan Jins han de kweaden jowt,
	[sjen, En yn syn timpel ündersykje en skögje



	Yn 't lan fan libben, grien en sinne[ljocht It goede fan ’e Heare dochs t oan[skögjen, Ik wie forgien en lang to groune [brocht. Wachtsje op ’e Hear, Hy wit syn [eigen tiid; Forbiidzje trou syn dei, wês sterk en [bliid! Hy jowt jim ljocht yn t each en krêft [yn ’t hert; Wachtsje op ’e Hear! Jim God forjit [jim net!
	4. Hy heft myn holle heech oer myn for[wadder, En yn syn tinte giet myn offer op; Ik sjong in psalm fan lof op myn [bihalder, En bring Him tank mei blide jubelrop. O, Hear, bifeiligje en forlos my nou! Hear nei myn stim; ik rop, ik rop ta [Jo! Lit Jins genede opnij in wünder dwaen, Forhear myn bea en wol my andert [jaen!
	PSALM 28
	1. Jo rop ik oan, myn rots, myn Heare, Wol Jo net swijend fan my keare! As Jo o God, gjin andert jowe Op hwa moat ’k dan myn hoop jit Dan wurd ik ringen har allyk [bouwe? Dy’t ündergean' yn t deaderyk. 2. Hear nei myn stim, myn smeekjend [roppen! Ik hef myn hannen op nei hoppen, Nei ’t binnenst fan Jins hillichdommen, It léste hald fan alle frommen. Fordoch my mei godleazen net, Yn skyn oprjocht, mar falsk fan hert!
	5. Jo sizze yn my, it moat Jins oantlit [sykje, Myn redding hoopje fan Jins leafde [en macht. Mar hoe soe 'k ea om oare helpers [stykje? Ik sykje, Hear, Jins oantlit dei en [nacht. Jins oantlit, Hear, forbergje ’t net foar [my, Stjür dochs yn grime net Jins feint [foarby! Jo wiene dochs myn helper ier en let, O God, myn heil, forstjit, forlit my net!
	3. Lit har op al har skelmerije To'n lésten lean nei wurken krije! Bring oer dit folk fan kweade sinnen It ünk dat hja allang fortsjinnen, En lit oer har misdiedich dwaen Jins oardiel nou forjilding jaen!
	6. Al bin ik ek fan heit en mem forlitten, God nimt my oan, Hy hat my net [forstaet. Doch my, o Hear, Jins goede wei to [witten, Lied, om myn haters, my op ’t rjochte [paed Jow my net oer oan fijans wrede sin, Forlos my, God, en kom har oermoed [tsjin; Gewelt en leagen bliezend sünder ein Stean falske tsjügen dryst tsjin my [oerein!
	4. De greate dieden fan e Heare Bin nea by harren achte of eare, Har stompe brein hat nea hwat murken Fan Gods almacht'ge wünderwurken. Dy smaders fan syn wurd en wet, God brekt har óf en bout har net.
	5. De Hear haw’ lof; Hy woe myn stimme Forhearre en op syn noed my nimme; Hy woe my helpe en my genêze, Myn taflecht, skyld en sterktme wêze. Nou jüb’let bliid myn herte en stim, En mei myn liet forheegje ik Him.
	7. Hie ik net leaud by ’t leed dat ’k hie [to tögjen,
	Syn leaflikheit, dy ’k nou fan fierren [ken. Riist dan de dei fan ’t kwea ek wyld [en fül, Hy jowt my yn syn hutte skaed en [skül, Ik bliuw forhoalen yn de tinte Gods, Hy set my feilich op syn hege rots.



	6. God sil syn gunstfolk sterkje en seinje, Syn Salv’ling lit er feilich wenje. Wol, Hear, Jins folk de krêft fornije, Jins erfdiel seinje en har bifrije; Doch sa’t har Jins ünthjit foarseit. En draech har oant yn ivichheit!
	6. God, dy’t op syn Isrel sjocht, Sil har seine wêze en ljocht, Oan har djipste winsk foldwaen En har sterktme en frede jaen.
	PSALM 30
	PSALM 29
	1. Myn liet sil Jo forheegj’, o Hear, Jins rom fortelle jimmermear. Jo wien’, o God, my wündre goed, Jo teagen my üt need en noed. De fijan mocht my net bireitsje, En oer myn fal him net formeitsje.
	1. Himelingen, jow de Hear, Jow de Kening priis en ear, Bring de Hear, halleluja, D' eare fan syn namme ta. Foarsten, kom, om yn ’t formidden Fan syn timpel Him t’ oanbidden, Wol yn hill'ge feestpronk komme, Loovje Him mei hoarn en tromme!
	2. Ik röp ta Jo üt herte groun, En 'k ha by Jo genêzing foun; Jo ha myn siel, fan eangst forslein, Wer üt it grêf omhegen tein. It libben hat Jins han my skonken, Ik bin net yn ’e küle sonken.
	2. ’s Heare stim, mei great geroft, Ropt en rollet troch de loft: ’s Heare stim slacht hurd en fel Op ’e dünk’re wetters del. Dêr't dé weagen bylje en beare Tong’ret Hy, de God fan de eare, Rint syn stim, dy’t twingt en easket, En oer wide wetters hearsket.
	3. Sjong nou Jim God mei psalm en liet, O folk, dat by syn gunst bistiet; Til nou jim geast üt ierde en stof, En bring syn hillige oantins lof! Ha w’ op in stuit syn grym to dragen, Syn leafde rikt oer al üs dagen!
	3. ’s Heare stim, yn grime en glans, Rint de üntdiene himel lans, Brekt de seders by de groun Ut de bosk fan Libanon. ’s Heare stim kin bergen twinge Dat hj' as malle keallen springe; Libanon en Sirjon beide Dounsje as oksen yn ’e greide.
	4. Dêr't jouns fortriet en dröfenis Oernachtet mei de tsjusternis Yn bange klacht en blyn gewein, Dêr sil, set wer de dei ütein, It djip forsleine hert genêze, En jubel yn ’e moarntiid wêze.
	5. De foarspoed joech my dryst yn ’t hert: Ik fal noch wankelje ivich net. Hwant Jins goedgunstigens, o God, Hie my bifêstige yn myn lot, Jins han hie my üt ünk forhege, Myn berch stie fêst en ünforwege.
	4. ’s Heare stim hout logen fjür, Woastenijen reitsje oerstjür, ’t Wylde lan fan Kades skrikt, Op Gods tongerslach forblikt. 's Heare stimme en bliksemflammen Spjalte yn ’t wald de sterkste stammen. Yn 'e flecht biflein fan wéën Kealje dêr de üntsette réën.
	6. Mar doe’t Jins oanlit him forburch Sloech my de skrik troch moed en [murch. It waerd myn siele bang en near, Ik röp, ik smeke ta de Hear: Hwat kin myn bloed foar winste [ skinke, Hwerom moat ik yn ’t grêf forsinke?
	5. ’s Heare stim üntstelt de wrald Mar yn ’t hüs fan syn biwald Seit op ’t droanen fan syn stim Elk en alles: Eare oan Him! Oer de wraldfloed sit de Heare, Dy’t fan ivichheit regeare, Dêr sil Hy foar ivich sitte En foar ivich Kening hjitte.
	7. Sil ’t deade stof Jo hulde jaen, Sil ’t fan Jins dieden kundskip dwaen? Wurdt dêr Jins wünderwurk forteld,



	7. Wês my ek nou genedich, Heare, Nou't my wer ’t ünk bifleach; Fortriet tofret myn each, Forlos Jins feint, sa swier bineare. Fan de eangsten, dy't myn siele, Myn yngewant forniele.
	8. De dröfenis forslynt myn dagen, ’t Is suchtsjen hwat ik doch Myn libbensjierren troch; Myn sünden, omtrint net to dragen, Hawwe al myn krêft tobrutsen En biente en murch üntstutsen.
	PSALM 31
	9. Forwurpen bin ’k üt buorlju’ eagen, Sa makke fijans haet Myn namme ta in smaed, En dy’t my eartiids jerne seagen Ha my forstaet, forlitten, En mije m' op ’e strjitten.
	1. ’k Bitrou op Jo, op Jo. o Heare, Op Jo, myn God en Heit; Lit my yn ivichheit Dochs net biskamme ’t oantlit keare; Help, help my üt myn neden Troch Jins gerjochtichheden!
	10. In deade allyk bin ik forsmiten, Forgetten üt it hert, In leech en nutleas fet. 'k Hear rju gemompel, rju forwiten, 'k Wurd fan rounom bineare, Hwer moat, hwer moat ik keare?
	2. Wol nei myn klacht Jins earen halde, Kom ringen, wês myn siel In stins, in rotskastiel; Sa sil ’k, fan gjin gewelt forwadde, Gefaer en dea üntrinne En myn bihaldnis winne.
	11. Hja komme om tsjin my gear to Hja brouwe kwea op kwea [spannen, En rieplachtsje oer myn dea. O Hear, forbrek har tsjoede plannen! Hwant op Jins leafde en trouwe Myn God, mei ’k ivich bouwe.
	3. Myn rots, myn stins bin Jo, o Heare, Myn hoeder, dy’t myn wei Biwekket nacht en dei. O, lied my om Jins namme en eare, En rêd my üt de netten Dy’t hja tomük my setten!
	12. Ja, yn Jins han bin al myn tiden; Réd my üt fijans han, Tobrek har twang en ban; O, kom, om mei Jins macht to striden Tsjin dy’t m’ aloan forfolgje: Lit har my net forswolgje!
	4. 'k Mei yn Jins han myn geast bitrouwe, Hwant Jo, myn God en Hear, Forlosse m’ iderkear. Dy’t byld en üngod eare jowe Ha wis Jins haet fortsjinne; Ik hoopje op Jo allinne.
	13. Lit wer oer my Jins oantlit blinke, Jow my wer ’t leaflik ljocht Dat 'k lang mei ynmoed socht, Wol yn genede my bitinke, Lit my wer rommer amje; Wol, Hear, my net biskamje!
	5. ’k Sil my forbliidzje yn Jins genede, Jins eagen ha my foun Jins trou my treaste jown En my bifêstige yn Jins frede; Jo koenen, Hear, myn siele, En ’k mocht Jins bystan fiele.
	14. Wol de godleazen, God, biskamje, Forstou har namrae as tsjêf En lit har swije yn ’t grêf; Liz, liz de lippen stom, dy’t flamje Op ’t kwea; dy’t dryst forachtsje Har dy’t Jins wet bitrachtsje.
	6. Yn fijans macht en wrede hannen Joech my Jins han net oer, Jo brieken strüp en snoer, Jo ha myn foet üt eangst en bannen Untboun, en rinne litten Op frije en romme strjitten.
	Wurdt dér Jins trou yn ’t deiljocht [steld? O, kom, mvn God, wol my genêze, Wol Jo myn heil en helper wêze! 8. Jo, Hear, foroaren myn fortriet Yn raeidouns en yn loovjend liet; Jo ha de sek fan rouwe üntboun, En blydskip my ta gurdle jown. Nou sil, o God, myn ear net swije, Mar ivichoan Jins lof fornije!



	En ’t kwea forburch dat my de geast [bineare, Doe tarde yn 't bang bistean myn [biente wei, Ik doarst net libje en tsjirme troch de [dei. Ik fielde, o God, by nachten en by [dagen Jins han al swierder op myn siele [wagen, Myn murch fordroege, ik hie gjin focht [mear oer. As ’t skrokke lan yn 't bare sinnefjür.
	15. Hoe great is ’t goed, dat Jo bistimme Foar elk dy’t op Jo bout, Jo frezet, Jo bitrout; Hoe heech, o God, sil ’t heil net klimme Dat Jo Jins folk biskiede Foar iders each op ierde!
	16. Jins oantlit sil har bergje en skutte Tsjin leagen, tsjin ’t forried Dat oer har wegen giet; Jo sill’ har skül jaen yn Jins hutte, Bifeil'ge en ünbisprongen Troch 't kreauwen fan ’e tongen.
	17. De Hear wêz’ priizge: Syn genede Is great oer my en myld, Hy is myn sinne en skyld, In sterke stêd fan heil en frede Mei nou myn wenning wêze: Hjir sil myn siel genêze.
	3. ’k Ha Jo, o God, fan al myn sünden [sprutsen, Myn kwea bikend, myn ünrjocht net [bidutsen. Ik sei: ’k wol oan de Hear biliid’nis
	[dwaen! En Jo, Jo woen' my al myn skuld [forjaen! Dêrom sil eltse fromme ta de Heare Yn bange tiid syn earme siele keare. Lit frij dan streamen swalpje en [floeden slaen, Hja rikke ’m net, hja kinne ’m neat [mear dwaen.
	18. En ik, ik hie sa rimpen sprutsen: ’k Bin fan Jins mienskip snien En üt Jins eagen dien. Jo hawwe üt nacht en need my lutsen, Jo hearden nei myn roppen, Jins han brocht my nei boppen.
	19. Sa leavje God, syn gunstelingen! Hy docht de trommen goed Mar straft it greatske moed. Wês sterk, hald moed, syn help komt Yn alle leed en smerte [ringen! Forsterket Hy jim ’t herte.
	4. Myn stins bin Jo, o God, Jo wol my [hoedzje As need en ramp ünbidich om my [ woedzje. De blide jubel fan forlossing driuwt Om 't feilich sté, dêr’t nou myn siel [ forbliuwt. Ik wiis, ünttein oan deads binaude [skaden Oan iders foet de sljochte en goede [paden. Jow acht, ik learde ’t seis en siz it jim: Kear net jim wei fan God, mar folgje [Him.
	PSALM 32
	1. Loksillich hy, hwaens sünd' en skuld [forjown is, Dy’t fan ’e straf yn ivichheit ünt[boun is, Hwaens euveldied tsjin wet en hillich [rjocht Bidutsen is en net by God bitocht. Loksillich hy, hwaens üngerjochtich[heden, Fortard binn’ yn de bran fan Gods [geneden, Dy’t gjin bidroch tomük bitinkt en seit, Mar foar de Hear syn herte iepenleit. 2. Doe’t ’k swei, en eangstich weikroep [foar de Heare,
	5. Wés net as ’t hynder, dwers tsjin [beage en stringen, As ’t ezel, inkeld mei gewelt to [twingen. It reedleas fé moat team en teugel ha, Of ’t keart de kop, en ’t komt net nei [dy ta. Doch net as har, kom seis, en kom fan [herten!



	Him, dy ’t al folteach; Hiel de wrald sil skrikke En fan eangst forblikke Foar syn Godlik each.
	5. Hwat macht dy't ea Gods almacht like? Hwant Hy, Hy spriek en alles wie. Syn wil moat alle wil foar wike, Hwant Hy gebea en alles stie. Hwat de heidens tochten En tomük bisochten, God fordocht har rie. Aller folken tinzen Nimt syn almacht finzen, Brekt syn han as strie.
	6. Rjochtfeardich folk, bring jim forlosser [eare, Forbliidzje jim en jubelje yn ’e Heare; Sjong lof oan God, oprjocht en from [fan hert, En romje syn genede ier en let.
	PSALM 33
	1. Rjochtfeard'gen, jubelj’ yn ’e Heare, Forheegje God mei blide stim, It lan wearklinke fan syn eare, Oprjochten, 't lofliet foeget jim! Lit de siters rüzje, Lit de psalmsang brüzje. Klink' de rinkelbom! Alle spylark droane: Earje ’m op syn troane, Rop syn dieden om!
	6. Hwat God fan ivichheit birette Bliuwt altyd en foar ivich stean; De tinzen fan syn Godlik herte Hja sill’ fan slachte oant slachte gean. Sillich, dübeld sillich, ’t Folk dat bliid en willich Him as Kening hat; ’t Folk, troch Him fan boppen Ta syn feinten roppen, Ta syn bern forkard.
	2. Wol nije wizen nou bitinke En sjong foar Him de heechste sang, Lit alle stimmen suver klinke, En spylje swiid mei blide klang. Alles bring Him eare, Hwant it wurd des Heare, ’t Is rjochtfeardichheit; Al syn wurk is earlik, Trou en wünder hearlik; ’t Stiet yn ivichheit.
	7. De Heare sköget üt de himel En sjocht op alle minskebern, Gjin ien as Hy dy't har gewrimel, Har died en winsk sa ynlik ken. Ja, syn eagen sjogge Hwat w’ op ierde dogge, ’t Wêz’ by dei of nacht; Dy’t it hert formearre Slacht fan allegearre Tins en wurken acht.
	3. God nimt gerjochtichheit en rjochten, ’t Is goed al hwat syn wysheit wol; Hy sjocht op ’e earme en heart syn [suchten, Fan Gods genede is de ierde fol. ’s Heare wurd fan boppen Hat de himels roppen, De ierd ta wezen brocht; Millioenen stjerren Mei har tabihearren Röp syn amme yn ’t ljocht.
	8. Gjin kening sil bihaldnis winne Ut legers, great yn tal en treft, Gjin helt sil ’t libben halde kinne Troch eigen dieden, moed en krêft. Kriich en steile wurden, Skylden, bogen, swurden, Macht en stuf gewelt Ha gjin help to bringen Hwa't op ierdske dingen Hert en hope stelt.
	4. De wetters joech er fêste banen En dreau se gear yn sé by sé; Hy makke de ivige oaseanen Har eigen djippe keamers ré. Dêrom sil Him de ierde Freezje en hulde biede.
	9. Gjin minsk haldt eigen lot yn hannen Al is syn oermoed noch sa great, De hynst mei fjouwerje oer de lan[nen Ta de einoerwinning jowt er neat. Sjoch, it each des Heare
	Sjoch, goddeleazen libje yn tüzen [smerten, Mar dy't de Hear bitrouwe foar en nei Biset Er mei genede nacht en dei.



	Wol yn leafde keare Ta it dimmen hert; Him jowt God de frede Dy’t op syn genede Hiel syn hope set.
	Ik röp üt al myn need ta God; Hy hearde, en hat üt ’t deadlikst lot My rédden op myn winsk.
	4. De Ingei fan ’e Hear Haldt trou oer dy’t Him freezje wacht, Hy hoedet har by dei en nacht. En rédt har tüzen kear. Kom, priuw nou en fornim Hoe goed de Heare is en hoe myld! Loksillich dy't yn need syn skyld, Syn taflecht fynt by Him.
	10. Syn machtige earm sil har biwarje Har hoedzje yn alle lot en leed, Hy sil har siel by ’t libben sparje Yn bange tiid en hüngersneed. Yn de greatste smerten Hoopje op Him üs herten, Hy, sa trou en myld, Wol üs kwea fordriuwe; ’k Sil Him loovjen bliuwe As myn help en skyld.
	5. Freezje, al Gods hill’gen, Him, Hwant dy't Him freezje, hwat der bart, Hja komme nea gjin ding tokoart, Gjin need wurdt har to slim. De jonge liuw, toset Op röf, wit skoan hwat hünger is; Gods folk, fan syn bihaldnis wis, Hat fan gjin ding forlet.
	11. Lit üs rounom syn lof fortelle, Us herte is bliid, is bliid yn Him, Dér’t w’ op syn namme üs hope stelle En hearrich harkje nei syn stim. Mei Jins wolbihagen Ljochtsje oer al üs dagen, Altyd lyk as nou Jins genede en seine Oer üs lannen reine, Sa’t wy hoopje op Jo.
	6. Kom, bern, en jow my ear; Ik bring jim foet yn 't goede spoar, Ik priizje oan, ik hald jim foar, De freze fan ’e Hear. Hwa lést it libben skoan, Hwa leavet dagen lang en Ijocht, Hwa hat oan ’t goede in ynlik nocht? Wol dat net ider oan?
	PSALM 34
	7. Hald foar dyn lippen wacht, Dyn müle sprekk’ gjin smaed of spot, Gjin leagentael foar ’t ear fan God; Hy slacht dyn wurden acht. Hald trou de rjochte wei; Bigear de frede en striid der foar. De fromme lju jowt God gehoar, Har bliuwt syn goedens nei.
	1. Ik loovj’ aloan myn God; Syn lof sil (mocht it elk forstean) Oanienwei fan myn lippen gean Om dit myn lokkich lot. Nou rommet Him myn siel. En ’t dimmen folk, my leaf en nei, Hja harkje bliid, hja sjonge mei Gods lof üt kleare kiel.
	8. De wurkers fan it kwea Dy ha des Heare oantlit tsjin; God faget se üt ünthald en sin, En dylget se yn ’e dea. Mar as, üt eangst en leed, De frommen roppe oan God de Hear, Dan stiet foar har syn help al klear; Hy rédt har üt ’e need.
	2. Doch mei en bring Him ear! Forheegje wy mei hert en stim De greate namme en rom fan Him, Us redder en lis Hear! Ik haw Him biddend socht, Hy hat my sjoen, my andert jown, En dêr’t ik seis gjin ütkomst foun Hat Hy my redding brocht.
	9. De brutsenen fan hert Is God de Hear neiby en goed; De earme geast, 't forsleine moed Forstaet syn leafde net. Gans rampen, gans fortriet Bin hjir fan alle frommen ’t lot.
	3. Sjoch op de Hear, bitrou, En draech syn blydskip yn jim hert; Hy ken syn folk, forjit jim net, Jim treft gjin skamte of rou. Ik, djip illindich minsk,



	5. Dy blidens giet troch murch en bien; Oan Jo allyk is, Hear, gjinien! Jo, dy’t illind’gen en dy ’t lije Fan oerlêst en gewelt bifrije, Dy’t de earme hoedet mei Jins macht, Hwaens han syn rover machtleas slacht. God, falske tsjügen streame ta Hwat ik net wit, dat easkje hja!
	10. Al stiet it noch sa slim, Hoe't dea en fijan op him iest, Syn biente wurdt net skeind noch De Hear biwarret him. [kniesd, Godleasheit fynt syn lean; It kwea bistraft syn master wis, En dy’t Gods folk ta fijan is Sil skielk foar ’t oardiel stean. 11. De Hear forlost en redt De siel fan 't folk dat Him bitrout. Hy is ’t dy’t har bihaldnis jowt En buten 't oardiel set.
	6. Hja dogge kwea my, ’k die har goed, Dochs easkje hja myn siele en bloed. Mar wien’ hja siik, ik koe ’t net hurde, ’k Haw dan my mei in sek omgurde. Seis myn gebet kaem kald en stom Yn de eigen skurte my werom; ’k Bin treastend har op side bleaun Lyk as men docht by broer of freon.
	PSALM 35
	1. Striid Jo mei myn bistriders, Hear, Gean myn bikampers dochs to kear Nim 't lyts’ en ’t greate skyld yn [hannen Om har üt stêd en lan to bannen.
	7. Ik roun yn ’t swart, it wie my near. As immen dy't syn mem forlear; Mar yn myn leed bin hja as frjemden Dy’t nea my by de namme neamden. Hja hokje haetlik tsjin my gear, Hja hune en kenne my net mear. Har wrede tael forskuort my ’t hert, En 't nimt gjin ein: dit draech ik net!
	Forbrek har opdrift yn ’t bigjin, Hald Jo har wraek en woedzjen tsjin, Forslach, forstrui se mei Jins skrik, En siz myn siel: dyn heil bin Ik.
	8. Hja laitsje en toskeknarse oer my By dol petear en drinkpartij Hoe lang sil Jo dit oansjen, Heare, Hoe lang dit skandestik forneare? Rêd fan har aljen dochs myn siel, Dat har gewelt my net forniel’, Dat foar de jonge, wrede liuw Myn iennichste dochs sparre bliuw'!
	2. Lit har yn skamte en skande gean Dy't my nei siele en libben stean! Driuw har tobek, lit, Hear, har wike, En read fan skamte ’t findel strike. Hja kringe driigjend op my yn Forstou se as tsjêf yn de eastewyn! Gods ingei driuwe har mei macht Yn swart fordjer en iiv'ge nacht!
	9. Dan sil ’k, mei Jins gemeente gear, Foar al dit folk Jo loovje, Hear; ’k Sil mids de mannichte Jo priizje En iepenbier Jo lof biwiizje. Lit nea him oer myn dröfenis Forbliidzje dy’t myn fijan is, Noch knypeagje oer myn great fortriet Dy’t sünder reden tsjin my stiet.
	3. Bring, Hear, dit folk fol kwea en haet Yn 't tsjuster op in glystrich paed, Dêr’t har gjin libbensdei mear daget, Dêr’t de ingei fan Jins wraek har jaget! Noch net ha 'k har in wurd missein, Dochs ha hja strüp op strüp my lein; Yn died noch tinzen woe’k har kwea . Hja dolle külen ta myn deal
	10. Hwant frede en iendracht woll' hja Hja sprekke üt ündogend hert. [net, ’t lenfaldich lanfolk, stil en dimmen Bisykje hja aloan to nimmen Yn de bisnijing fan ’t forried, En slagget dan har glüpske died Dan sprekke se ünbiskamme en frij En sizze: Ha, dat seagen wy!
	4. Forsteuring en forwoasting moat Him slaen ear’t hy der erch yn hat; Syn foet wês fongen yn ’e netten Dy't hy foar my doarst üt to setten. En 't grêf dat foar my iepen lei, Dat hy dêr seis yn falie mei! Dan sjongt myn siel halleluja, Dan bring ik God myn lofsang ta!
	Mar altyd wer forlost har God: Hy bliuwt har heil en liet.



	11. Jo seagen ’t Hear, Jo hawwe ’t [heard Wês net fieröf en swij dochs net! Wurd wekker om myn saek to [rjochtsjen, Untweitsje om seis myn pleit to [sljochtsjen; Forskyn nou yn Jins majesteit En rjochtsje nei gerjochtichheit. O Hear, myn God, bitink myn need, Lit har net jubelje oer myn leed!
	Hoe woene J’ om har tinke! Hja ite hwat Jins tafel seit, En üt Jins stream fan sillichheit Meije alle wurgen drinke.
	3. By Jo is libbens boarne, o Hear; It wiere ljocht, sa goed en klear, Kin w’ yn Jins ljocht earst skögje. Bring dy’t Jo kenne seine en treast, En wol foar elke oprjochte geast Jins hillich rjocht foltögje. Det nea my greatske foet forstaet, Noch hurde han yn grime en haet Fordriuwe of wreed fordjêrre! Dér bin de wurkers fan it kwea Al fallen yn in grounleas wea, Dêr’t hja illindich stjêrre.
	12. Lit har net sizze yn har hert: Wy hawwe üs sin, wy hawwe ’t redt! O, lit har net yn grime sprekke: Hy is forslynd, to neate rekke! Né, meitsje har fan skamte rea Dy't har fornuverje yn myn kwea; Dy’t tsjin my steane yn grime haet, Biklaei se, o God, mei skande en smaed!
	PSALM 37
	1. Wês op de kweaden dochs net gram [to moede, Biniidzje wurkers fan it ünrjocht nea; Sjoch, ringen treft it oardiel Gods de [tsjoede: Hja fall’ as gers foar ’t sichtsjen fan [de dea As griene sprütsjes yn ’e sinnegloede Leit strak har skientme toar en droech [oer ’t gea.
	13. Dan klinke ’t bliid halleluja Fan dy’t yn ’t rjocht bihagen ha; Lit har aloan, mei herte en tonge, Gods lof fortelle en sizze en sjonge: De Hear wêz’ great, dy't om üs tocht. En dy’t syn tsjinstfeint frede brocht. Dan seit myn tonge, foar en nei, Jins lof en ear, de hiele dei!
	PSALM 36
	2. Bitrou mar op ’e Heare en doch it [goede, Biwenje de ierde, en weidzje dêr de [trou: Formeitsje dy yn ’s Heare ljochte [hoede, Hy bliuwt dy by yn alle ramp en rou, Hy jowt dyn hert syn winsk, dyn [dagen groede; Dyn lok forriist, in hecht en heech [gebou.
	1. D' oertrêdding fan Gods hill’ge wet Jowt m' oer de goddeleaz’ yn ’t hert: „Gods frez’ is üt syn eagen". It speeg'let him syn eagen üt, De sünd’ is syn bigearde büt, Syn nocht is haet en leagen. Bidroch en üngerjochtichheit Is alles hwat syn müle seit, Hy wit fan rjocht noch reden; Op bêd bitinkt er kwea en haet, Hy jowt him op ’t fqrkearde paed En skout gjin skand’likheden.
	3. Ja, wintelje dyn wegen op ’e Heare, Bitrou op Him, Hy makket alles goed, En dyn gerjochtichheit, dyn namme [en eare Steane ivich yn syn sterke hoed en [noed; Syn han sil alles dy to’n bésten keare, Dyn rjocht sil strielje yn heechste [middeisgloed.
	2. God, oer de wolkens rikt Jins trou, En Jins genede oer ’t himelblau, Jins rjocht oer bergen hinne. Jins oardiel, wiid as de oaseaen, Wol minske en beest bihaldnis jaen, Barmhertich dat Jo binne. Hoe hat Jins trou de minsken laet, Hoe stean Jins wjokken oer har spraet.



	O, better as de oerfloed dy’t hja [swolgje Is 't earmlik diel, oan Gods rjocht[feard’ge jown.
	God sil de goddeleazen d’earm [tobrekke. Mar oan rjochtfeard’gen wurdt syn [stipe bean. Hy sil oer al syn haters ’t oardiel [sprekke En dy’t Him tsjinstiet sil as tsjêf [forgean. Marde earmen wurde fan syn each [biwekke; Har erfskip bliuwt yn ivichheit bistean.
	5. God roeget harren üt dy’t kwea [bidriuwe, Mar dy’t de Hear forwachtsje ervje [de ierd. Mei nou de goddeleaze al heger kliuwe, In tiidlang jitte, en al syn rom forgiet. Forwünd’re sil de gonger tövjen [bliuwe En diig’rje nei syn plak, dêr’t neat [mear stiet. 6. Dan sil Gods dimmen folk de suvere [ierde Ta erfdiel krije, fan gjin kwea bidoarn; Yn greate frede sil de Hear har liede, Al toskeknarst har nou de fijan oan. Al mei de goddeleaze 't fangnet [spriede, De Heare laket om syn leech fortoan.
	10. Hja wurde net biskamme yn kweade [dagen, Yn hüngersneed jowt God har mölke [en brea; Mar dy’t syn folk forfolgen en [forjagen, Hja komme om yn tsjusternis en wea; As damp oer 't lan, sa driuwt Gods [ünbihagen Syn fijan wei nei ündergong en dea.
	11. De goddeleaze lient en sil 't forjitte, Hy jowt de neiste sines net werom. Marde rjochtfeard'gc skinkt yn rynske [mjitte, Syn han is myld, syn herte is ryk en [rom, Hwant dy’t God seinget, dy sil de ierd [bisitte; Hwa’t Hy forflokt wurdt ivich stil en [stom.
	7. De Heare sjocht syn dei al neijer [kommen. Wis, de godleazen lüke 't skerpe [swurd, Hja ha de pylk fêst op ’e böge [nommen Dy’t nou op Gods illind’gen rjochte [wurdt; Wis drige hja de moart tsjin alle [frommen Mar lykwols komt har eigen delgong [hurd.
	12. De Heare seis bifêst’get immens [wegen, Hy hat in wolbihagen yn syn wei; Hy stjürt syn gong genedich fan [omhegen, Hy is syn sterktme en stipe nacht en [dei. Ek as hy fait, lit God him net [forlegen; Hy haldt syn han, Hy bliuwt him [ivich nei.
	8. Har swurd sil har troch ’t eigen herte [dolgje, _ Har böge fait tobruten tsjin ’e groun. Gods rjocht en straf sil har aloan [forfolgje, Skielk wurdt fan har gjin skyn of skaed [mear foun.
	13. 'k Wie jong, ’k waerd ald. ik makke op [libbens strjitten
	4. Swij God, forwachstje Him, Hy wit [syn üre; Forgrymje dy op de godleaze nea. Al mei yn skyn it lok syn gongen [stjüre, Syn riedslach nimt in ein yn nacht en [dea. Sa wês dyn hert grammoedich noch [biroere: Dy’t God forlit fynt kwea en jitris [kwea.



	Hy tilt dy op, Hy draecht dy ’t ünk [ foarby. De goddeleazen sil Hy machtleas [meitsje En de ierde wurdt dyn erfdiel, grien [en frij.
	Myn kunde oan foller minsken lok en [wea. Marde rjochtfeard'ge seach ik nea [ forlitten, Noch ek syn sied forstaet, op syk om [brea. Barmhertichheit is al syn dwaen en [litten, Syn sied bliuwt jit ta seining nei syn [dea.
	18. Ik seach in goddeleaze, in dryste en [fülen; Hy boarre djip syn woartels yn ’e [groun. Gods earmen seagen ’t oan mei stomme [muien; Hy wreide, in seder lyk op Libanon Nou heart men oer dat sté de stoarm[wyn gülen; Syn greatskens briek, en hy wurdt net [mear foun.
	14. Wyk fan it kweade dan en doch it [goede, En libje silste en wenje yn ivichheit. De Hear bimint it rjocht; gjin helske [woede Skeint ea mear ’t folk dat Hy syn [gunst forseit. Hja wurde yn ivichheit biwarre en [hoede, Wylst ’t godleas folk forbarnt as rüchte [en reid.
	19. Sjoch nei de oprjochte en achtsje op [’e fromme: De man fan frede is ’t dy’t de takomst [hat. Him wurde yn ’e ein fan God de [wegen romme, Wylst alles him to'n goede wurkje [moat. Mar yn 't fordjerren sil de oertrêdders [komme God snijt har takomst öf yn ’t nacht[lik swart.
	15. ’t Rjochtfeardich folk sil de ierde as [erf bisitte, En ’t sil foar ivich wenje yn frede en [ rêst. Gods seine fait har ta yn rcmme mjitte, Har dei is ljocht, har libben buten lést. De wrald sil üt har müle wysheit witte, Har tonge sprekt it rjocht en leit it [fêst.
	20. Mar der rjochtfeard'gen heil is fan ’e [Heare; Hy is har stins yn alle need en noed. Hoe wyld de goddeleazen drige en (beare, Hy bliuwt har treast, har hope en [hege moed; De Hear sil alle ünheil fan har keare, Hja skülje yn Him, Hy is har ivich [goed.
	16. De wet fan God is yn syn hert [bimuorre Syn paed is sljocht, syn gongen [wank'lje net: God hat syn wegen bane en fêst [bifluorre, En ’t giet him wol dêr’t hy syn fuotten [set, Al woede goddeleaze ’m wreed [forskuorre, Al hat er kear op kear syn dea biret.
	PSALM 38
	17. De Heare lit him yn syn han net [reitsje; Yn ’t einichst oardiel sprekt syn God [him frij. Wachtsje op 'e Hear, en Hy sil oer dy [weitsje,
	1. Lit Jins straf my net forniele! Rêd myn siele Fan Jins grym dy’t op my leit; Great en machtich God, bifrij my. En kastij my Net yn Jins grammoedichheit!



	10. Om en om keart him myn herte Yn syn smerte, Al myn krêft hat my bijown; Sjoch, hoe’t yn myn bitt’re nachten Swier fan klachten, Ut myn eagen ’t ljocht fordwoun.
	11. Dy’t alear myn freonen wiene, Sjoch, hja giene By myn pleach fan fierren stean, En forfrjemde fan myn sibben Moat myn libben Yn dit ienlik leed forgean.
	3. Al myn flêsk is wreed trochflime Fan Jins grime, Neat gjin gevens bleau it oer; 'k Fyn gjin rest mear yn de tinte Fan myn biente, Om myn sünden swier oerstjür.
	12. Hja, dy't my to’n deade pleagen, Lizze leagen, Spanne strikken op myn wei, Sprekke, hoopjende op myn stjerren, Fan fordjerren Sinne op müklist hiel de dei.
	4. Oer myn holle rinne yn fleagen Swarte weagen Fan myn üngerjochtichheit; ’t Is in wicht om net to dragen Dat al dagen Op myn brutsen skouders leit.
	5. Al myn wounen, wreed en dearlik, Rüke kwealik, Smerte en drage, ien foar ien; ’t Bringt myn skuld, by smaed en My to binnen: [triennen, God, dit hat myn dwaesheit dien!
	13. Mar ik bin, yn ’t hert bidröve, As in dove Dy’t net heart hoe lüd men pocht; As in stomme bliuw ik swijen, Dy't yn ’t lijen Nea syn müle iepen docht.
	6. Krüm fan lea gean ’k oer de wegen, Deaforlegen, Bang, roungear en minskeskou; Om Jins wet, dy't ik oertrêdde Gean ’k nou, mêdde, Hiel de dei yn djippe rou.
	14. ’k Bin as hja, dy't klank noch stimme Mear fornimme, Immen dy't him net forwart, Dy’t, as wurden wreed him stekke, Wounje en brekke, Dér tsjin yn gjin reden hat.
	7. Hwant myn heupen, swold, üntstutsen, Binne as brutsen. Alles slacht en docht my sear; Oan myn flêsk, fan alle smerten Wreed trochfretten, Is alhiel gjin gevens mear.
	15. 'k Sil op Jo, hwat ünk my driuwc, Hoopjen bliuwe As de liedsman fan myn lot; 'k Sil, al moat ’k sa bitter lije, Antwurd krije ’k Hoopje op Jo, myn Hear en God!
	8. Sa is my myn krêft üntsünken, Dat 'k as dronken En forslein mar lizzen bliuw. En myn aljen, ünder 't stjerren Is to hearren Mear as 't aljen fan in liuw.
	16. 'k Sei: Lit hja har net forbliidzje En net tiidzje Op it wank’ljen fan myn foet, Lit tsjin my net great har meitsje, Lit net laitsje Dy't der longerje op myn bloed!
	9. Mar. hoe swier en slim bineare, Jo. o Heare, Leit al myn bigearen bleat; Ek si! 't suchtsjen fan myn stimme Ta Jo klimme. En forhoalen bliuwt Jo neat.
	17. 'k Moat, o Hear, omtrint forsinke En fordrinke Yn myn djippe en bitt're pleach, En de net to duldzjen sraerte Fan myn herte Stiet my dei en nacht foar each.
	2. Hwant Jins pylken, op my sketten, Yn my fretten, Ha my woune, djip en fel; 'k Fiel in lést, net mear to dragen, Op my wagen; Wé, Jins han kaem op my del!



	18. ’k Wol foar Jo myn kwea bilide, Net üntstride Al myn üngerjochtichheit; Fan myn sünde wol ’k Jo sprekke, Net bidekke Hwat sa swier op ’t moed my leit.
	Oant my de illinde ’t bange hert [tobriek; Doe die ’k myn lippen op en spriek:
	3. God, wiis my de einstreek fan myn [libbensrin (Myn dagen bin by Jo al teld) En toan my hoe forgonkelik ik bin: Jo ha myn tiid in hanbré steld. Foar Jo is ’t minskelibben, bros as reid, Dochs neat as kleare idelheit.
	19. Mar hja libje en binne machtich Dy’t iendrachtich Jimmeroan my hate ha; Hja forfolgje my, dy wreden, Sünder reden, En har tal nimt al mar ta.
	4. In skaedbyld lyk, sa giet de minsk hjir [om; ’t Is idelheit hwat men biwrot.
	20. Dy’t it kwea forjildzje om ’t goede Brekke yn woede Nei myn léste fêsting troch; Strak sill’ hja myn liif en siele Dryst forniele Omdat ik it goede doch.
	Men töget goud, men siket eare en rom. Men garret foar in greate skat Mar falie strak de warb're hannen stil, Men wit net hwaens it wêze sil.
	5. En nou, hwer wachtsjeik op? Myn [God en Heit, Ik hoopje op Jo, op oars gjin ien. Forlos my fan myn üngerjochtichheit, O kom, en wês mei my bigien; Jow my net oer oan fijans hun en haet, Stel my de dwaes net ta in smaed!
	21. Wol, o Hear, my net forlitte, Net forjitte Hwat my Jins genede ünthiet! Lit, o God, my op Jins trouwe Jimmer bouwe, Wês net fier yn myn fortriet!
	22. Kom, by ’t leed dat my oerstjelpe My ta helpe, Kom, en kom mei hasten, Hear! Dan sil Jo, dy’t my genêze, Ivich wêze Al myn heil, myn freugde en ear!
	6. Ik bin forstomme, ik hald myn müle ta, Hwant Jo, Joselme hawwe it dien. Nim wei Jins pleach, ik kin ’t net [langer ha, Jins üngenede draecht net ien! Dit brekt myn krêft, forneaticht myn [bistean God, troch Jins han moat ik forgean!
	PSALM 39
	7. Kastije Jo de minsk mei straf om ’t [kwea, Forgrime oer de üngerjochtichheit, Dan kwynt syn libben yn ünsizber wea, Omdat er foar Jins oardiel leit. Jo lit syn skientme weiwurde as de mot: Elk minske is idelheit, o God!
	1. Ik sei: ’k sil acht nou op myn wegen [jaen, Dat net myn tonge kwea bidriuwt; Ik sil myn mul’ yn team en teugel [slaen, Sadat hja frij fan sünde bliuwt, Salang de goddeleaze hjir op ierd Noch jimmer foar myn eagen stiet.
	8. Hear myn gebet en harkje nei myn rop, En swij net ta myn bange trien; In frjemd’ling, sjoch ik hoopjend nei [Jo op, In swalker, as myn affears wien’ Kear of Jins each, forromje hert m’ en [sin, Ear’t ik fortsjoch en net mear bin!
	2. Ik swei fan ’t goede, ik hold my stil [en stom, Myn smert boaze oan as swier fenyn: In gleone gloed ware yn myn binnenst [om, En 't barnde my al suchtsjende yn,



	Jo witte it, kender fan myn hert, Foar hwa’t myn siele en wezen [iepen leit. Jins rjocht sil ’k nea bidekke, Jins wierheit wol ’k fan sprekke, ’t Bin Jins genede en trou Dy’t ’k net forswije kin, Mar mei in optein sin By ider üt’ring jow.
	1. Ja, wacht' en wachte haw ik op myn [God, Ik röp Him oan mei hiel myn hert; Hy kaem, hy hat myn roppen heard, Hy hat Him bügd oer myn illindich lot. Op ’t roppen fan myn müle Teach Hy my üt de küle Fan dea en fan fordjer; Syn almacht hat my redt, My op in rotsstien set; Dér foun ik ’t libben wer.
	6. Jo, Hear, Jo sille Jins barmhertichheit My net ünthalde yn need en noed; Wêz' Jins genede en trou my goed Nou’t ramp oan ramp him om myn [siele leit. Myn üngerjochtichheden Bin fan dit ünk de reden, Hja efterhelje my; Har tal is sikerwier Sa machtich as myn hier Stean, Hear, stean Jo my by!
	2. In liet hat Hy my yn ’e müle jown, In nije lofsang foar üs God; Syn folk bitrout oan Him har lot, Hja freezje Him en ha wer hope woun. Loksillich is de minske Dy’t al syn langstme en winske Op God de Heare set, Dy’t nei gjin wurdefloed Fan leagentsjinders tsjoed Noch nei heechmoed’gen heart.
	7. Forlos my dan as ’t Jo bihaegje mei. Kom hastich ta myn help, o God, En set har meielkoar foar spot Dy’t op myn siele loere nacht en dei! Driuw Jo dit folk op side Dy’t my aloan bistride, Bigearich nei myn kwea; Hear, meitsje har forfeard, Fan skamte en skrik forheard, Dy’t flamje op myn dea.
	3. Jo makken, Hear, myn God, Jins wün[ders great, Jins tinzen oan üs mannichfald. Hwat kin Jo lykje oer hiel de wrald? Op ierd noch yn ’e wide himel neat! Soe ik ’t forhelje wolle, It wie my fierstofolle, To swak wie stimme en rop. Jo haget flêsk noch fet Noch slacht of spysjeft net: Jo boarren ’t ear my op.
	8. Lit jubelje en lit greate blydskip ha Hja dy’t Jo sykje allegear; Sizze al Jins leavers jimmerwer: De Hear is great, de Hear komt hulde Ik, earme en forstate, [ta! De Hear, dy’t m’ altyd laette, De Heare tinkt oan my! Myn help en dy't my redt, Myn God, o tövje net, Mar kom en stean my by!
	4. Jins eask is net by 't barnend offer [bleaun, ’t Sündoffer joegen Jo net om. Doe sei ik: sjoch, myn God, ik kom, ’t Stiet yn ’e boekrol klear tofoaren [skreaun. O God, Jins wolbihagen To dwaen, by nacht en dagen, Is al myn langst, myn ear! Ik draech Jins hill’ge wet Yn ’t binnenst fan myn hert, Dy is my ’t heechste, o Hear!
	PSALM 41
	1. Loksillich dy't ta d’ earmen him bijowt Om sokken goed to dwaen; De Hear sil him, de deis as ’t kwea [him drouw’t, Forloss’ en bystan jaen. God sil him hoedzj’ en hald syn libben [djür,
	5. ’k Fortel myn folk fan Jins gerjoch [tichheit, Myn lippen, sjoch, bidimje ik net.
	PSALM 40



	God skikt him help en ried; Jo jowe ’m oan syn fijans sin net oer: Hy fynt it lok op ierd.
	Bihagen hawwe yn my: ’k Bliuw foar myn fijans jubelsang en [spot Troch Jins biskerming frij. Yn myn oprjochtens stelle Jo my fêst; ’k Sil, sa ’t Jins wurd my seit, Nou foar Jins oanlit libje yr. ljocht en [rêst Yn alle ivichheit.
	2. Op ’t sykbêd is de Hear syn stipe en [treast: Syn leger, near en dröf, Jo hilligje en foroarje ’t troch Jins geast Yn tankgebet en lof. Ik sei: o Hear, myn rots, myn hoop, [myn diel, Sjoch nei myn tsjuster lot; Wês my genedich en genês myn siel: Tsjin Jo misdie ’k, o God!
	7. Romje Isrels God, en rize yn ivichheit Syn lof, halleluja! En al syn ütkard folk stiet op en seit Hjir amen, amen! ta.
	3. De fijan hünt; hja sprekke oanienwei [kwea, En faek al ha hja sein: Forgiet syn namme al, komt nou hast [syn dea, Rint it al hurd nei de ein? En komt der ien sabeare om my to sjen, Syn hert is falsk, fordoarn Hy spant my ligende tomük syn jern, Hy giet, en bringt my oan.
	PSALM 42
	1. Lyk in hart nei wetterstreamen Smachtsje moat mei droege kiel, Sa, üt ierde dwelm en dreamen, Smachtet, God, nei Jo myn siel. ’k Lij, yn dit myn ienlik lot, Toarst nei God, de libb’ne God; Hwannear sil ’k syn timpel fine, Foar syn oantlit wer forskine?
	4. Ja, al myn haters grütsje meielkoar, Oer my is ’t dat hja ’t ha Hja smeije kwea, myn siel hat gjin [ forwar, Hja roppe elkoarren ta: De skande klibbet oan him en de smaed, Hy is oerwoun, forslein. En nou’t er leit, foargoed tsjin de ierde [staet, Komt nea hy wer oerein!
	2. Triennen binne yn bange klage Al myn spize nacht en dei, Jimmer barnt de wrede frage: Hwerom bliuwt dyn God nou wei? O, dan tinkt myn siel werom Oan it feest by 't hillichdom, Hoe’t ik, mei Gods folk yn rige, Sjongend ta syn alters stige.
	3. Nou, hwat büchst dy del, myn siele? Hwerom bist yn my oerstjür? Wol wer ’t ald bitrouwen fiele, Jow wer yn Gods hannen 't oer. Ja, Him loovje sil ik noch. Al myn bange tiden troch, lenris riist, nei eangstich roppen, Wer myn lof en tank nei boppen.
	5. Myn freon seis, de fortroude fan myn [hert, Dy't oan myn tafel iet, Hy tilt de hakke tsjin my yn myn [smert, Hy spot mei myn fortriet. Mar Jo, o Hear, wês my, hoe djip [ forslein. Mei Jins genede nei, Fornij myn krêft en help my wer [oerein, Dat ik ’t forjildzje mei!
	4. ’k Lit ta Jo myn tinken stige llt dat lan fan berch en floed, Hjir, dêr’t Hermons rotsen drige, De Jordaen syn streamen stjürt. Ungroun ropt hjir üngroun oan, Wetters gjalpe yn djip gedroan, Dêr’t Jins baren, dêr't Jins weagen Brüzjende oer my hinne teagen.
	6. Hjir wit ik oan, dat Jo, greatmachtich [God,



	Myn blydskips boarne en doel, myn [eare —■ Dan sil myn leed ta lofliet keare. Dan sjongt myn siter, oer en om, O God, myn God, Jins rom!
	5. Hwat büchst dy del yn 't leed, myn Hoe bist ünrêstich yn dyn lot? [siele, Dü meist fannijs Gods bystan fiele, Syn leafde en syn genede diele; Dyn redding riist op syn gebot: Hald moed en loovje God!
	6. ’k Siz: Jo, dy’t myn rots dochs binne, Hwerom, God, forstjit Jo my? Hwerom moat ’k yn rouwe rinne Troch myn fijans tirannij? ’t Is in deastek yn myn hert, As ’t aloan de hüntael heart Dêr't har haet my wreed mei narret: Sjoch, hwer’t nou dyn God bidarret!
	PSALM 44
	1. O God, üs earen mochten ’t hearre, Us affears hawwe ’t üs forklearre: Jo binn' alearen mei har gien, En greate dieden ha Jo dien. Jo dreauwen folken üt it lan, Jo planten har, hja krigen groede, Jo teist’ren naesjes mei Jins han: Har ha Jo ütwreid’ en bihoede.
	7. Nou. hwat büchst dy del, myn siele? Hwerom bist yn my oerstjür? Wol wer ’t ald bitrouwen fiele, Jow wer yn Gods hannen ’t oer, Dy’t dyn each sa faek wer ’t ljocht, En dyn oantlit redding brocht; God, myn God, sil my g nêze En myn ivich lofliet wêze.
	2. Hja wounen 't pleit net mei har [ swurden, Har earm is har gjin gloarje wurden, Né Hear, Jins earm, Jins riochterhan, Wie al har krêft en joech har ’t Lan. Jins oantlit en syn godlik ljocht Wie ’t heil fan al har blide dagen, Hwant Jo, hwaens almacht wünders [docht, Hiene yn dit folk in wolbihagen.
	PSALM 43
	1. Doch rjocht, o God, forhear myn [bidden. En pleitsje seis myn pleit, o Hear! Forlos Jins feint üt strüp en triedden Fan 't ünbarmhertich wreed formidden Dat öfdien hat mei rjocht en ear. Ik sjoch gjin ütwei mear!
	3. Ja Jo, myn Kening, myn biwalder, Jo wiene üs helper en bihalder, En, like Jakob hast forlern. Jo, Hear, Jo wekken foar Jins bern. Mei Jo, o God, sa stjitte wy De sterkste fijan del tsjin de ierde, En mei Jins namme, great en frij, Forwadzje wy dy't wearstan biede.
	2. O. Jo dy’t al myn sterktme binne, Myn rots, de hope fan myn hert, Hwerom lit Jo my nou allinne? Hoe moat 'k aloan yn rouwe rinne, Fan fijans fül gewelt biset? O God, forstjit my net!
	3. Kin ik gjin paed mear sjen of riede, O, stjür Jins wierheit en Jins ljocht; Lit dy to ninter fan my skiede, En ta Jins hill’ge berch my lied?; Dat yn Jins went, dy 'k altyd socht, Myn siele wenje mocht!
	4. Hwant ik bitrou net op rayn böge, Noch op myn swurd, hoe fül it loge Yn mannich striid oer fijans hert Ik wit. it bringt de oerwinning net. Mar Jo hawwe üs forlossing brocht, De tsjinstan weibliesd mei Jins amme. En 't folk, dat wreed üs siele socht, Dat makken Jo, o God, biskamme.
	4. Dit woe ik mear as al bigeare, Dat 'k ienris ta Gods alter kom;
	5. Marde Hear sil foar my riede, God haldt trou syn each op my; Deis sil Hy syn gunst gebiede, Nachts seis bliuwt syn liet my by. Ut de djipste illinde wei, Rint myn siel Him ivich nei, Sil myn hert dochs ta de Heare, Ta myn God en libben keare.



	5. Ja, yn Gods dieden sill' wy romje, Dér al den dei fan spylje en tromje; Jins namme en hege majesteit Untfangt üs lof yn ivichheit! En dochs ha Jo üs nou forstaet, Dochs barde, hwat wy nea forwachten; Dochs binne Jo op 't oarlochspaed Net optein mei üs legermachten.
	11. As wy üs Hear forgetten hiene, Syn namme üntrou wurden wiene, As ea yn üs illindich lot Us hert wie by in frjemde god, Soe God dat net trochgrounje en sjen? Hy wit üs djipste doel en reden: De Skepper fan it al, Hy ken It hert en syn forhoalenheden.
	6. Jo lieten üs foar de oermacht wike; Us haters gean, mei büt forrike, Oerwinnend wer nei ’t eigen lan Jo joegen üs yn fijans han! As slachtfé leevren Jo üs oer, Jo lieten ta dat hj' üs tobruiden En ’t folk, Jo ienris leaf en djür, Nou ünder ’t heidendom forstruiden.
	12. Om Jo bin w’ oerjown oan de kweade, Wy wurde om Jo oanienwei deade, En elke dei en elke moarn Merkt üs opnij foar slachtskiep oan. Wurd wekker, Hear, hwat sliepe Jo? Jo kin Jins folk dochs net forjitte? Wurd wekker, God, forlos üs nou, Wol üs net jimmeroan forstjitte!
	7. De som dêr’t Jo üs om forkochten, Dêr’t frjemden üs foar nimme mochten, Dat wie gjin priis, neat ha Jo woun, Mar om ’e nocht Jins folk forjown. Jo stelden üs, o God, ta smaed, Forhünd, forwurpen, dat wy binne; Wy waerden ’t doel foar spot en haet Fan alle folken om üs hinne.
	13. Hwerom, dêr't w' op Jins kommen [tiidzje, Soen' Jo Jins oantlit üs forsiidzje, En net de illinde fan Jins bern, Har lijen, har binearing sjen? Us siele leit yn 't stof, roungear, En amper wit hja dat hja libbet Sjoch üt Jins himel wei, o Hear, Hoe dat üs liif oan de ierde klibbet!
	8. Ta sprekwurd meitsje Jo üs namme, Foar iders each stean wy biskamme, En seis yn lannen fier en frjemd Wurdt skodholle as men üs mar neamt. Myn skande stiet my daegliks foar, De skamte hat myn oantlit dutsen, En sünder skoft of koart bikoar Fiel ik myn hert fan smaed troch[stutsen.
	14. O, kom oerein en wol üs helpe! De jammer hat üs wreed oerstjelpe; Forlos üs üt dit bitter lot Om Jins genede’ wil, o God!
	PSALM 45
	1. Set yn, myn sang, dat neat dyn lüd [bistillet, Noudat my ’t hert fan goede wurden [trillet, Myn tong' is as in feard’ge [skriuwerspin, Nou’t ik myn dicht in kening wije kin. O leaflikst’ ünder alle minskeherten, De minlikens is op Jins lippen getten, Dêrom hat God yn Jo syn gunstling [foun, En Jo syn sein’ en lok foar ivich jown.
	9. Gjin inkelde üre wurdt dy stimme Fan hiin en lester mear bidimme. De fijan flokt, de wraeksucht bliest Mei elk dy’t op myn libben iest. Dit alles kaem, o God, üs oer, En dochs bin wy Jo net forgetten, En dochs bleau Jins forboun üs djür, Dochs leit yn Jo üs heil bisletten.
	10. Us hert, al moast it gans forneare, Waerd net öffallich fan syn Heare, Us foet is net ta 't kwea forlaet, Us trêdden doarmen nea fan ’t paed. Dochs ha Jo yn der draken sté Us freugd forwadde, üs blydskip Us oantlit yn ünsizber wé [brutsen, Mei skaden fan ’e dea oerdutsen.
	2. Nou hingje, o Helt, Jins blinkend [swurd op side, Strui hope yn 't hert fan al hwa’t [hoopleas stride.



	6. De kening woe dyn skientme, o faem, [bigeare Fal him to foet; hy is dyn foarst en [heare! Sjoch, Tyrus’ dochter draecht dy [jeften ta; De rykste eallju wol dyn gunsten ha. Wêz hiel de omjowing skitterjend en [glindich, De breid is kleare hearlikheit [ynwindich. Har staesje past op 't ynderlik bistean: Fan eal en kostber goudtried bin har [klean.
	3. Füleindich sil Jins skerpe pylken [flymje; De folken dy’t har dryst tsjin Jo [forgrymje Hja falie ünder Jo; hj’ üntkomme net; Jins flits kringt kenings fijan rjocht [yn 't hert. De troan dêr't Jo, o God, as kening [sitte, Sil ivich fan gjin fal noch wank’ling [witte, De hearskersstêf dy’t yn Jins hannen [leit, In skepter is 't fan rjocht en binlikheit.
	7. Yn steat en sier, mei prachtich bünt [bihinge, Sa sil men strak har ta de kening [bringe. Jongfammen efter har; yn nju en nocht Wurde ek har boarters by Jo [binnenbrocht. Wól mei har jubelsang en blydskip [liede! Dit heil is 't alderheechste heil op ierde. Mei harpeklang, by goud en [flonkerskyn, Gean hja de troanseal fan 'e kening yn.
	4. Mei hate yn ’t wrok jen fan ’e [goddeleazen, Ha Jo gerjochtichheit ta leafste keazen, Dêrom hat God, Jins God, Jo ütforkard, Dêrom is Jo de hill ge salving bard Mei freugde-oalje boppe al Jins [bruorren. Nou klinkt muzyk üt de elpenbiennen [tuorren, Nou waeit üs üt Jins klaed de [swietrook ta Fan myrrhe en aloë en kassia.
	8. Strak sille yn affears plak Jins soan[nen wêze, Men sil har nammen ünder de earsten [léze, En Jo, Josels, sille oan Jins rjochterhan Har sette as foarsten oer Jins leaflik lan. Jins namme, heech boppe alle skatten [achte, Dy bring ik yn t ünthald fan slachte [oant slachte, En alle folken sil Jins majesteit Erkenne en earje en loovje yn ivich[heit.
	5. Prinsessen skitterje yn Jins pronk[juwielen; De keninginne, it neist Jins ear to [dielen, Stiet glanzgjend yn it goud fan Ofirs [lan Forhege en hearlik oan Jins [rjochterhan. O, hald dyn ear nei him, o dochter, [harkje! Lit al dyn langsten op dy weagen [farkje! Jow hiel dyn herte oan dy sill’ge [rüs Forjit dyn lan, dyn folk, dyn heitehüs!
	PSALM 46
	1. God is üs sterktm’ en heil yn 't striden, De taflecht yn üs bangste tiden, Inhelp, dy’t, as de need üs driuwt, Us hoop en üs bihaldnis bliuwt. Sa sil gjin frees üs hert forwinne, Al mocht in riding d’ ierde oerrinne, Al swypken bergen fan har sté Yn ’t herte fan de djippe sé.
	Haw heil! Ryd üt, bisljochtsje ’t [hillich pleit Fan wierheit, dimm nens en gerjoch[tichheit! Ryd üt en hearskje hearlik as de sinne, En liz Jins ljocht oer alle folken hinne! Jins greate krêft sil alle tsjinwar slaen, Jins rjochterhan sil wünd're dieden [dwaen!



	2. Lit frij de wylde stoarmen rüzje, De oerstjüre weagen walje en brüzje, Lit wrald en himel wankel stean, In beving troch de bergen gean De Hear is mei üs, sil üs sparje, De God fan Jakob wol üs warje, De stêd, dy’t Hy syn eigen neamt Wurdt fan syn wjitrings bliid [ trochstreamd.
	Boppe minsken’ aen, En oer hiel de wrald Fiert syn han biwald.
	2. Folk üt lan by lan Joech Hy yn üs han, Naesjes hat Er slein, Oan üs fuotten lein; Hy biskikte üs büt, Keas üs erfskip üt, Sette üs troch syn krêft Yn in lan fol trêft, Jowt yn ’t Keninkryk Fan syn leafde üs blyk: Sa is Jakobs bern Al syn heil biskern.
	3. Né, dizze stêd wurdt nea oerwadde, God sil syn hillichdom bihalde, God driuwt har need en wédom wei Yn ’t earst lemieren fan ’e dei. De sterke naesjes gean forballe, De greate keninkriken falie; De Hear üs God forheft syn stim, En de ierde bevet wei foar Him.
	3. God fart machtich op Yn in jubelrop; By bazüngedroan Nimt de Hear syn troan. Loft en wolk en wyn, Set Him psalmen yn; lerde, draech de kroan, Him, dyn kening, oan; Himel, sé en wrald Earje syn biwald; Sjong, dat berch en fjild Fan syn gloarje tilt!
	4. De Hear is mei üs, sil üs sparje, De God fan Jakob wol üs warje De God dy’t as de need üs driuwt, Us hope en üs bihaldnis bliuwt. Kom, wol Gods greate dieden skögje, Sjoch hoe’t rounom syn tekens lögje. Hoe’t yn syn wei Hy folken twingt, En de ierde yn bare üntsetting bringt.
	5. Hy lit de frede op ierde wenje, Rounom de wrede krigen einje, Hy brekt en bóge en spear; syn han Stekt wein en wapenreau yn bran. „Lit wêze”, sprekt Er, „Ik allinne Bin God troch alle tiden hinne, Oer alle folken fan 'e wrald Stiet de ieuwen troch myn heech [biwald.” 6. De Hear is mei üs, sil üs sparje, De God fan Jakob wol üs warje, De God, dy’t, as de need üs driuwt, lis honk en üs bihaldnis bliuwt.
	4. Psalmsjong God de Hear, Meitsje in lofsang klear Him, dy’t kening stiet Oer it roun fan de ierd; Bring Him gloarje oan Op syn hill’ge troan! Foarsten komme gear, Sizze ’m lof en ear, Hawwe yn ’t godlik ljocht ’s Heare oantlit socht; Priizge wêz' dyn lot, Folk fan Abrams God!
	5. God de Hear is myld Al syn folk ta skyld; ’t Heil fan ’t hei Han Hoedet trou syn han; Heech forheven Hear, Jo wêze ivich de ear! PSALM 48 1. De Hear is great en fol fan rom, To priizjen yn syn hillichdom, De stêd fan God, syn went' en rêste,
	PSALM 47
	1. Folken fier en hein, Kom en riis oerein, Hanneklap en sjong By Gods gloarjegong; ’t Great halleluja Klink’ Him hulde ta! Jow de heechste Hear Yn syn himel ear; Machtich is syn dwaen



	Dy God sil nea wer fan üs skiede Mar üs troch dea en libben liede.
	PSALM 49
	1. Jim folken, hear, en hald it ear dernei, Biwenners fan de wrald, hoe fier hjir [wei, Sa minskebern as hearrebern, allyk Oft great of lyts jim hjitte, earm of [ryk, Haw heil dy't nei myn goede learing [heart. Hwant wysheit is d’ oertinking fan [myn hert. God sil syn spreuk my yn't forhoalen [sizze: ’k Sil by de harp myn riedling iepen[lizze.
	2. Yn har paleizen, sa bitroud, Is God de stins dêr’t elk op bout. Al mei de fijan mounich sprekke, Dy wallen moat syn krêft op brekke. Hja lannen mei har allen Om Sion oan to fallen; Hast wiene se oan har muorren ta, Doe seagen, doe forstommen hja, Doe sloech forbjustring har om ’t hert; Hja stouden fuort, fan eangstme üntset.
	3. Hja beven bang, fan wanhoop fol, Yn smert as ien dy’t bernje wol. Mei stoarm by stoarm, op ’t easten Lit Jo de Tarsisskippen brekke. [wekke, Wy hearden ’t earst, en seagen ’t Nou seis mei eigen eagen; Hjir yn ’e stêd fan God de Hear Waerd üs de wierheit great en klear, Dat God syn almacht om har leit: Sa bliuwt hja steande yn ivichheit.
	2. Hwerom dochs soe ik eangje yn [kweade tiid, Yn dagen fan binearing, need en striid, Yn dagen as my de üngerjochtichheit Bising'let en rounom my leagen leit, As hja my drige en stean nei siele en [bloed, Dy’t bouwe op steat en rykdom, jild [en goed? Gjinien dochs sil syn libben hjirmei [winne Of ’t losjild strak oan God bitelje [kinne.
	4. O God, hoe machtich is Jins trou! Wy komme gear yn 't Godsgebou Om Jins genede yn dat formidden To oertinken en Jins macht to oan-Allyk Jins hill’ge namme [bidden. Is by de fierste stamme Jins lof, o God dy’t alles laet Oan ierdryks einen ta forspraet. Gerjochtichheit foar ider lan Is ivich yn Jins rjochterhan.
	3. De lospriis fan syn siele is fiersto [djür; 't Is folie better mar en jow it oer. Syn stribjen om ’t fordjerren net to sjen Is om 'e nocht en al yn ’t foar forlern. Hy sjocht: de wizen stjerre dei op dei, De dwaes en de ünforstan wurdt lyksa [wei, Hja komme om, en al hwat hja bisitte Hja moatte it dochs oan oaren [efterlitte.
	5. Sjoch. Sions berch is bliid fan moed, En Juda’s dochters giet it goed, Hja jubelje en har symbels klinke; Jins oardiel is 't, dat hja bitinke. Gean Sion om, oanskögje Hoe wiid syn poarten bögje; Tel, tel syn tuorren, heech en stoer, En eagje muorre en bolwurk oer, Rin syn paleizen troch, en siz Jim bern hoe hearlik Sion is.
	4. De grêven bin har hüs, de neare nacht Is ivich nou har went fen slacht oant [slacht. Hja ha fan macht en hege gloarje [dreamd,
	6. De God, hwaens wente op Sion leit, Dy is üs God yn ivichheit.
	Dy’t Hy op hege bergen fêste. O hichte, klear’ en keine, O ierde' freugd' en seine, O Sions berch, dü leaflik oard, Sa fol fan hearlikheit op ’t noard, Myn eagen sjogge nea har sêd Op dy, de greate Kenings stêd!



	PSALM 50
	Hja ha de lannen nei har nammen [neamd; Mar sjoch, gjin oantins lit de minske [nei, Mei al syn oansjen wurdt er spoarleas [wei. De minske, hoe forneamd, hoe heech [yn eare, Hy sil as ’t fé ta stof en moude keare.
	1. God sprekt, de Heare God, Hy ropt [ta d’ ierd Fan sinne komst oant dêr’t hja [ündergiet, Ut Sion, de folsleine skientme, wei Komt God almachtich blinkend’ yn ’e [dei. Hy komt, Hy sil syn boadskip üs [fornije. Hy komt, üs God, Hy komt en sil net [swije.
	5. Dat is de wei fan dy’t om God net [jowt Mar op himsels en op syn guod bitrout. De neiteam, fan syn wurd en foarbyld [laet, Hy set syn foet op ’t selde heilleas [paed. As skiep gean hja deselde lykwei del, Hja falie en farre streekrjocht nei de [hel. Sa weidet har de dea yn lange rige, En moarn de dei is al har krêft fortige.
	2. Hy komt, en foar Him giet fortarrend [fjür, En om Him beart de stoarm der [byljende oer. Hy ropt de himel ta oer loft en wolk. En de ierde, om rjocht to sprekken oer [syn folk. Forgearje hjir myn gunstfolk foar [myn eagen, Dy't ünder myn forboun to’n offer [teagen!
	6. Har stal forsliet, it grêf waerd har ta [went Mar my hat Gods genede ivich kend; Hy seis koft üt de macht fan 't grêf [myn siel, Hy nimt my op, Hy bliuwt myn erflik [diel. Ha dan gjin noed as immen gans bidijt, In machtich hüs en steat en oansjen [krijt: Dy hearlikheit üntfalt him allegearre, Neat nimt er mei, en ienlik moat er [stjerre.
	3. De hymlen tsjügje Gods gerjochtich[heit: Hy sprekt, de rjochter yn syn [majesteit! Nou wol ik sprekke, Isrel, jow my ear; ’k Moat tsjin dy tsjügje: ’k Bin dyn [God en Hear. Net om dyn offers hast myn straf [fortsjinne, Dêr’t trou dyn barnende alters foar [my binne.
	7. Hoe’t hy himsels yn ’t libben lokkich [priist, Hoe’t men dy om dyn rykdom ear [biwiist, Dü komst ek dêr’t dyn affears slachte [leit, Hja sille ’t Ijocht net sjen yn ivichheit. De soan fan de ierde lit gjin oantins [nei, Mei al syn oansjen wurdt er spoar[leas wei; De minske, hoe forneamd, hoe heech [yn eare, Hy sil as ’t fé ta stof en moude keare.
	4. Gjin okse üt dyn hüs bigeart myn hert; De bokken fan dyn stal, ik hoech se [net, Hwant mines is it wald mei al syn [ djiert’, De beesten op myn bergen oer hiel [d’ ierd; It fügelt ken 'k yn rotsen en ravinen, En hwat him wart yn fjild en bosk [is minen.
	5. As ’k hünger hie, jit hie Ik ’t dy net [sein,



	En dy't syn gong haldt op Myn rjochte [strjitte, Him sil ik wis Gods heil oanskögje [litte.
	PSALM 51
	1. Wês my genedich, God, forhear myn [bea! Wol myn oertrêddings nei Jins leafd’ [oersljochtsje, Wês my barmhertich, wol net oer my [rjochtsje, Dylgj’ üt myn skuld, forjow, o Hear, [myn kwea! O, waskje my fan üngerjochtichheit, Lit my fannijs wer Jins genede diele, Sjoch myn birou, hear hoe’t in boet[ling kleit, En roegje Jo de sünden üt myn siele!
	6. En rop my oan de deis fan need en [smert: Dan rêd Ik dy, dan earet My dyn hert! Mar tsjin de goddeleaze seit de Hear: Hwat praetst fan Myn forboun, Myn [wet, Myn ear? Dü wolst dochs fan gjin tucht of reden [witte. En leafst soest al Myn wurden lizze [litte.
	2. Hwant, ja, ik ken myn swiere oer[trêdding wol, Oanienwei stiet myn sünde foar myn [eagen, ’k Ha dien hwat kwea wie yn Jins [hillige eagen, Tsjin Jo, tsjin Jo makke ik de mjitte [fol! My bliuwt gjin rjocht, gjin reden ta [forwar, Jins swierste straf ha 'k foar myn kwea [to duchtsjen. Slacht my, o God, Jins doem, ik ha [gjin kar: Rjochtfeardich is Jins wurd en rein [Jins rjuchtsjen.
	7. Sjochstü in tsjeaf, dü bist der mei op [’t paed, De trouforbrekker is dyn freon en [maet, It kwea petear, de reden fol fenyn, Dêr hat dyn müle ’t greatst bihagen yn. Dyn tonge, al wend om as in dolk to [stekken, Wit neat as lester en bidroch to [sprekken.
	8. Dü sitst mar krekt, of rabbest oer dyn [broer, Dyn memme soan jowst oan ’e lester [oer. Sok ding dochstü, en Ik, de Heare, swij: Sa mienst faeks, ’k bin in minske lyk [as dy. Mar wit, dyn lean en straf wurdt wol [bitelle, Ik sil ’t op oarder foar dyn eagen stelle.
	3. Sjoch, ik bin berne yn üngerjochtich[heit, Yn sünde hat üs mem my al üntfinzen, It kwea sit woartele yn myn djipste [tinzen, ’t Is al ünrein hwat yn myn binnenst [leit. En Jo ha nocht oan wierheit yn it hert, Jo, dy’t my kenne as nea in minske, [o Heare, My wie Jins ljocht ta lampe en beaken [set, En ’k koe Jins wysheit yn ’t forhoal'ne [leare.
	9. Forstean dat dochs, forjitters fan Gods [wet. Dat Ik jim net forskuor en nimmen [rêd: Dy’t komt mei ’t offer fan in tankber [moed, Dy sil my earje, sok in jefte is goed.
	Hwant mines is de wrald fan ein oant [ein. Doch Ik oan flêsk fan bollen my to [goed, Drink Ik ta myn foldwaning bokke[ bloed? De tank fan ’t hert soest God as offer [plinge, En dyn ünthjitten oan 'e Hear [folbringe.



	4. Untsünd’gje my, forjow my hwat ’k [misdie, Jins hysop moat my reinigje en genêze; O, mocht ik fan Jins hill’gens wosken [wêze, Myn siel soe witer wurde as blanke [snie! As my Jins han opnij fortreasting [brocht, Jins lippen my fan moed en hoop wer [sprieken, As 'k freugde wer en blydskip fine [mocht, Dan jüb’le wer it biente dat Jo brieken.
	Bring, bring fannijs Jins jubel op myn [tonge, Dat ’k fan Jins trou foar ider tsjügje [mei, En Jins gerjochtichheit myn psalmen [sjonge.
	8. Hear, doch myn lippen los, dat ’k fier [yn 't roun Jins lof forkundigje en Jins heil fornije; Ik wol oan Jo myn tankb’re psalmen [ wije, Foar ivich nou oan Jo, myn redder, [boun. Al soe ’k Jo jerne, Hear, fan alles jaen. Mei offer is myn skuld net op to [ wagen, Gjin offerslachting kin Jins sin [ foldwaen, Gjin alterfjür fynt yn Jins each [bihagen.
	5. Forbergje ’t oantlit, Hear, fan al myn [kwea, En wol myn üngerjochtichheden dylgje, O, lit my net yn nacht en skaed [forwylgje, Forlos myn sleine siel fan doem en dea. Skep my, o God, in rein en suver hert, Dat op Jins leafde en Jins genede [wachtet, In nije geast wêze yn myn binnenst set, In féste geast, dy’t op Jins wetten [achtet.
	9. Gods offers binne allinne in brutsen [geast, In brutsen hert, yn leed en yn [forsleinens, Oertsjüge fan syn eigen djippe [ünreinens, Dit offer haget Jo o, God. it meast. Bitink Jins folk yn alle nacht en noed, Sa't J’ üt genede my myn skuld [ forjowe, Doch yn Jins myldens Slons boargers [goed. En wol de muorren fan Jeruz'lim [bouwe.
	6. Forwerp my fan Jins oantlit net, o [Hear, En wol Jins hill'ge Geast net fan my [nimme! Bisielje my, fornij myn lüd en stimme. Dat 'k ta Jins lof yn blide oanbidding [kear. Jow my de blydskip oer Jins heil [werom, En lit in furd’ge geast my stypje en [liede, Dan sjongt myn müle as fan aids Jins [rom, En nea net sil 'k wer fan Jins oantlit [skiede.
	10. Dan nimme Jo üs rjochte jeften oan. Dan fine flamme en reek Jins [wolbihagen, Dan sille de alters lögje, en al üs [dagen Hjir tankb’re offers opgean ta Jins [troan.
	7. Dan sil ik elk dy’t yn oertrêdding foei Torjochte wize en hira Jins wegen [leare, Dan sil de sünders har ta Jo bikeare, En wer har libben rjochtsje op better [doel. God fan myn heil, nim Jo myn bloed[skuld wei,
	PSALM 52
	1. Hwerta, forsteurder fan myn frede, Birommest dy yn 't kwea? Ik rest, o Helt, yn Gods genede, Troch alle need en dea.



	Gjin ien dy’t goed mear docht, har Is sünd’ en spot. [heechstgenot
	2. Dyn tonge is as in skearmes slipe, Op ünheil üt en tsjoed. Dü bist it kweade in freon en stipe, In hater fan it goed, En wers fan ’t rjocht, hastü dyn hert Op list en leagen set.
	2. De Heare sköget üt de himel del, Syn eagen sykje by de bern fan de [ierde: Giet hjir noch immen mei forstan to [riede, En freget ien noch yn dy tsjust’re hel Nei Gods bifel?
	3. Dü fynste dyn nocht, dyn bihagen Yn wurden fan fordjer, Dyn tonge, skerpe op falsk bidragen, Forsteurt my altyd wer. Mar wit, dat God dyn kweade wil Foar ivich brekke sil.
	3. Hja binne elk syn eigen wegen gien, Hja wieken fan Gods paden, allegearre, Sa moasten hja it meielkoar fordjerre, En nimmen hat it goede socht noch Né, ek net ien. [dien.
	4. God sil dy gripe en buten bringe, God sil dyn tinte slaen, Dyn woartel üt har ierdryk wringe, En dy forgoed fordwaen. ’t Rjochtfeardich folk, nou frij fan Sil laitsje om dyn dea. [kwea,
	4. Bin dandy ünrjochtwurkers sa [fordoarn Dat hja de léste bannen dryst üntbine. Dat hja myn warleas folk as brea [ forsline, En roppe, fan ’e joune ta de moarn, De Hear net oan? 5. Dér hat forfeardens harren ’t hert [biflein, En lykwols wie der fijan noch [forfearder, Mar God forstruit it bient fan dyn [binearder. De Hear hat har forwurpen, en folslein To skande lein.
	5. Sjoch, sil men sizze, nou dy greate, Dy’t boude op eigen krêft, Hoe giet er yn in wink toneate, Ho? briek syn macht en treft! Dy’t God forachte, heech fan hert, Sjoch hoe’t er helpleas stjert!
	6. Mar ik sil as de olyfbeam groeije Yn ’t hillich hüs fan God, ’k Sil yn syn mienskip stean en bloeije, Dat is myn talein lot. Yn Gods genede is al myn rest, Dit stiet foar ivich fêst.
	6. Wy wachtsje op God en op syn [wünderdied; Och, mocht nou Isrels heil üt Sion [komme! Bitink Jins folk, o Hear, forlos de [frommel Dan jüb'let Jakob, dan sjongt Isrels ’t Oerwinningsliet. [sied
	7. Jo sil ik lof foar ivich sizze, Hwant Jo, Jo hawwe it dien, Myn hoop sil op Jins namme lizze: Myn God en oars gjin ien Bliuwt treast en taflecht foar myn Hy is syn gunstfolk goed! [moed:
	PSALM 53
	PSALM 54
	1. De dwaes seit yn syn hert: der is gjin [God. Fordoarn, in öfgriis, meitsje hja har [dieden. Hja sykje ’t folk mei leagens to [mislieden:
	1. Rêd my, o God, forhear myn klacht, Set myn bitrouwen net biskamme, Forlos my troch Jins hege namme, En wol my rjocht dwaen troch Jins O, hald it ear nei myn gebet [macht!
	Gods gunst wykt nea net by my wei, Dy duorret hiel de dei.



	4. Hwa jowt my wjokken? 'k Soe [ forromme Myn needlot as in dou üntkomme; 'k Fordwoun, ik soe gjin tel mear [wachtsje, Ik flechte fier en fier hjirwei Mei 't earste gluorjen fan 'e dei, 'k Soe yn ’e woastenij oernachtsje.
	En nei de reden fan myn müle, Lük my üt dizze tsjust’re küle, Forhear my en forlit my net!
	2. Hwant frjemden steane tsjin my op, Tirannen woll’ myn Onheil brouwe, Dy’t om gjin God noch wet mear [jowe • Mar God sil hearre as ’k oan Him rop! Hy haldt Him ta myn bystan klear, Hwant efter al hwa't foar my stride Stiet God, en ’k mei it trou bilide: Myn siele' stipe is Hy, de Hear!
	5. ’k Bisocht in skülplak dré to finen Tsjin needwaer en forbolgen winen Om fan myn rampen üt to resten. Fortiizje en diel har sprake, o Hear! ’k Sjoch yn ’e stêd al mear en mear Gewelt en ünrjocht, skeel en lésten.
	3. Hy sil op myn bispieders ’t kwea Dat hja my diene, wol forhelje; Lit, God, it harren djür bitelje, Fordoch se en stoart har yn 'e dea! Réfurdich en mei tankber moed Sil ’k yn Jins hüs Jo ’t offer wije, En fan Jins namme en lof net swije, Mar sjonge en loovje: God is goed!
	6. Nachts loert it Onheil ut har tuorren, ’t Docht deis de rounte oer har [ muorren Dy't fan gjin rjocht noch wet mear [witte; It swart fordjer is binnen har, Bidroch en müklist moetsje elkoar, De leagen wykt net fan har strjitte.
	4. Hy makke oan al myn eangst in ein, Hy rédde my fan leed en hinder, En 'k ha, forlost en as oerwinder, Myn eagen op myn haters slein.
	7. En wie ’t myn fijan dy’t my jage, Ik soe myn lot forduldich drage; En wie ’t myn hater dy’t my sochte, Ik wie syn grime wol üntroun, Ik hie allicht in skülplak foun Dêr’t ’k my foar him forsydzje mochte.
	PSALM 55
	8. Mar dy’t my ’t libben hjir forgunde Wiestü, myn freon, myn goede kunde. My heucht hoe’t w’ oan elkoarren [hongen, Hoe’t wy, yn swiete mienskipsnocht, Mids ’t folk. yn blide jubeltocht, Togearre ’t paed nei ’t Godshüs [gongen.
	1. Hald, God, Jins ear dochs nei myn [klachte, Wêz’ myn gebet by Jo biachte! Hald Jo net wei, wol om my tinke, Wol op myn need Jins eagen slaen, My oanhearr’ en my antwurd jaen, Oars moat ik yn dit wea forsinke!
	2. My grypt de eangst, ik hear de [stimmen Fan fijan en forwadder klimmen. Ik hear de goddeleazen skreauwen, Hja lizze leagen op myn paed, Hja bringe Onheil oer myn haed O God, dat Jo har grym fordreauwen!
	9. Mocht hommels har de dea oerfalle! Mocht, libbensliif ta ’t gref forballe, Har siel forgean en sinke yn de ierde! Mar ik, ik rop yn need ta God; Hy bücht Him oer myn libbenslot, Hy sil my ta forlossing liede.
	10. ’k Sil jouns noch moarns myn leed [net swije, Oerdei myn need de Hcare kleije. Hy heart en lit myn ropstim jilde, Troch Him wurd ik forlost en redt, Troch Him myn siel yn frede set Hwant legers bin tsjin my to fjilde.
	3. Myn binnenst krimpt yn bange smerte, De deaskrik slacht my near om ’t herte, Ik bliuw yn eangst en beving lizzen, In öfgriis is my hjoed en moarn, Untsetting grypt myn siele oan, En bringt my ta ’t wanhopich sizzen:



	Myn wurd fordraeije, ’r nacht en dei [op sinne Om ’t net to strüpen om myn fuotten Ta Jo giet myn gebet, [hinne
	3. Hja boskje gear yn har forhoalen ried, Wylst fan myn gongen neat har each [üntgiet; Myn libben leit bising’le fan forried, Hja loere op myn siele! Moat my har wredens as in röf [fordiele, En soene hja Jins rjocht en straf net [fiele? Lit dochs Jins grime, o God, har macht [forniele Fordylgje har fan de ierd!
	12. Hy brekt de trou, de freonskips[ bannen, Hy slacht oan ’t freedsum folk syn [hannen, Hy jowt om wurd, om boun noch rede; Hy tinkt him fan syn winste al wis, Om't glêd syn müle as büter is; Syn herte is oarloch, en gjin frede.
	13. Sa sêft as oalje gean syn wurden, Mar ’t bin twasnedich bleate swurden. Lit dü de Hear dyn soargen tille, Hy wol dyn siele yn ’t libben ha, Hy lit yn ivichheit net ta Dat syn oprjochten wank’lje sille.
	4. Jo witte, o God, hoe ’k jage wurd en [ dreaun, Myn triennen bin by Jo yn oantins [bleaun, Jo ha se trou yn Jins register skreaun En foar forjit biwarre. Mar strak sil hy, dy't m’ altyd hate [en narre, As ’k oan Jo rop, as reid yn ’t fjür [fortarre, Hwant God is foar my, dy’t my jimmer [sparre, Hy bliuwt myn help en freon!
	14. Hja sill’ de dea by togen drinke, Yn djipten fan fordjer forsinke, Dy’t op bidroch har greatme bouwe. De man fan bloed en fan gewelt, Hy bringt syn dei net op ’e helt Mar ik, ik sil op Jo bitrouwe!
	PSALM 56
	1. O God, wês my genedich, hear myn [bea! De minske triuwt en trapet my yn ’t [kwea, Bispieders sitte m’ altyd op 'e lea, ’k Wurd oeral socht en jage. Ik soargje bang tsjin ’t rizen fan 'e [dage, Hwant eltse dei is my in bange frage; Sa haw ik, Hear, by Jo myn needlot [klage: De fijan wol myn dea!
	5. Ik romje 't wurd, üt ’s Heare müle [heard, Hy hat it seis bifêstige oan myn hert, 'k Bitrou op God, gjin minske dy't my [let; ' Op syn ünthjit wol 'k bouwe. Ik spriek: as Jo, o Hear, my ütkomst [jowe, My feilich liede üt alle ramp en rouwe, Dansjong ik op Jins leafde en iiv'ge [ trouwe Myn lofsang ier en let!
	2. Mar, Hear, de deis dat de eangst myn [siel biset, Sil ik bitrouwe op Jo en twiiv'lje net, Ik priizje yn God syn wurd sa ier as [let; Soe flêsk my deare kinne? Hoe’t hj’ ek oanienwei op myn libben [rinne,
	6. Jo ha myn siel bifeilge foar de dea, Myn foet foar oanstjit en myn hert [ foar wea, Jo bleauwen my in skyld tsjin alle [kwea, Jins trou woe oer my weitsje;
	4
	11. Ja, God sil hearre en om my tinke, En har in treflik antwurd skinke Ut ’t hüs dat Hy fan aids biwenne. Dêr driuwt syn skrik har üt de dei, Omdat hja bliuwe yn dealde wei, En God net freezje noch erkenne.



	Hoe is myn hert forsterke en bliid [forjonge! Ik gei it üt, ik jow de freugde bod, Ik brek yn psalmen üt, ’k sil sjonge, [sjonge!
	Sa koe my fijan noch forfolger reitsje; Sa mei ’k Gods gunst en goedens duor[jend smeitsje, Sa sil ’k syn gloarje altyd greater [meitsje Sa swijt myn lofliet nea!
	6. Weits op, myn ear! Dyn God is great [en ryk! Myn harp en siter, meitsje great [muzyk, En lit üs lofliet stige nei de wolken. Hwa by de naesjes, Hear, is Jo allyk? Jo loovje ik sjongend ünder alle folken!
	PSALM 57
	1. Wês my genedich God, hear myn [gebet! Myn siele skület eangstich oan Jins [hert. Lit my yn ’t skaed, Hear, fan Jins [wjokken bliuwe, (Hwant oare help en taflecht is der [net) Salang, dat Jo dit wreed fordjer [ fordriuwe.
	7. Hwant Jins genede is heech as ’t [himelblau, En fier boppe alle wolken rikt Jins trou. Lit dan Jins gloarje oer Je hymlen [liede, Jins lof klink’ troch Jins skeppings [great gebou, Jins hearlikheit en ear oer hiel Jins [ierde!
	2. Ik rop ta God, de alderheechste Hear, Hy makket alles foar myn redding [klear, Hy wit wol, hoe’t myn haters op my [loere, Hy giet har üt ’e himel seis to kear: God sil syn trou en syn genede stjüre.
	PSALM 58
	1. Sprek jim wol wierlik rjocht, jim [goaden? Is ’t oardiel neffens wurd en wet, Nei d’ ynspraek fan in earlik hert. En neffens d’ eask fan Gods geboaden? Is ’t founis dat jim müle seit Nei ear, gewiss’ en binlikheit?
	3. ’t Bin wrede liuwen, dy't ik om my [fyn. Dér leit myn siele helpleas midden yn, Kweastokers, folk, hwaens tosken [spearen binne, Har tonge in swurd, fol driging en [fenyn O, help my, God, hwerearne moat ik [hinne?
	2. Biskamsume üngerjochtichheden Hat jim jim herte as wurkplan steld; Op ierde wage jim ’t gewelt Mei jimme hannen óf; gjin reden Forstean jim. Fan de berte öf oan Bin goddeleazen djip fordoarn.
	4. Forheegje Jo boppe alle hymlen, Hear, En oer hiel de ierd Jins hearlikheit en [ear! O God, hja spanden netten foar myn [gongen Mar yn de küle, foar myn delfal klear, Dêr foelen hja, dêr bin hja seis yn [fongen.
	3. De leagen hSldt, mei füle skjirre, Fan memme skurte har yn twang, Forgiftich bin hja as in slang, Oerhearrich as in dóve njirre. Sa jowe hja om sizzen neat, Mar wolle yn alles rjochtforkeard.
	4. In njirre allyk, dy't mei de stimme Fan tsjoender en bilêzer spot Brek har de tosken üt, o God Lit har Jins sterke han fornimme,
	5. Hoe swiid forsterkje Jo myn herte, o [God, Hoe laetten en bistjürden Jo myn lot,



	3. Jo, der hearskaren God en lieder, Weits op, om fijan en forrieder En al it heidenfolk to slaen; Net ien moatt’ Jo genede jaen! Ik hear se kommen alle jounen, Hja gromje en bylje as wylde hounen. Op syk nei róf, fan bloed nea sêd, Sa doarmje nachts hja troch de stêd.
	5. Lit har forgean, forgean as wetter Dat doelleas troch de goaten jeit, As 't jonge gers dat öfsnien leit; Wêz' myn fordrukker en bisetter, Dy’t nou jit moardet, stelt en barnt, In slak, dy’t ünder ’t krüpen raent.
	4. Har müle flibet smeulske wurden, Op dizze lippen lizze swurden, Hja lesterje der frij op ta; Hwa soe it hearre? tinke hja. Mar Jo, almachtich God en Heare, Dy’t skynber al dy hun forneare, Jo laitsje om der heid’nen dwaen, Jo spotte mei har woede en waen.
	6. Wol har, jit ünfolgroeid, tobrekke, In misdracht dy’t gjin sinne seach – Hja sil fordwine foar jim each; Noch ear’t de flam de fjürpöt rekke Fan ’t toarnhout, stoarmet God har
	[wei, En nimt se as strük en toarnen mei.
	5. Myn Sterktme, ik sil mei blide tonge Foar Jo myn heechste lofliet sjonge. God is myn stins, myn heech üntwyk; Him klinkt myn psalmsang en muzyk. God sil yn noed my net forjitte, Hy komt genedich m’ yn 'e mjitte, Hy lit my, slein en hast forlern, De fal fan myn bispieders sjen.
	7. De oprjochte man is bliid fan herte As hy de wrake oanskögje mei; Hy sil op dizze greate dei Syn sinnen op forjilding sette; Dan wasket er foldien syn foet Yn der godleazen hertebloed.
	8. En ienkear sil de minske sizze: Dochs fynt de oprjochte frucht en lean, En nei syn wurk sil 't ider gean, To’n goeden dy, to’n kweaden dizze: Der is in God, dy’t alles sjocht. En lyk en rjócht op ierde docht.
	6. Né, deadzje har net fuort op strjitte —> Myn folk mei ’t nea en nea forjitte; Jow dei op dei en jier op jier Har eangst en lijen, lang en swier. Ja, lit se fan Jins wyn forstoarmje En fügelfaei, forlitten, doarmje, En smyt se dan, troch Jins bifel, O Hear, üs skyld, fan boppen del.
	PSALM 59
	1. Rêd my, o God, üt fijans hannen, Forlos, fortos my fan de mannen Fan bloed en üngerjochtichheit, Help my nei Jins goedgunstichheit; Wol, Hear, dochs oer myn libben [weitsje, Dat ik net yn har hannen reitsje, Mar wer yn fred' en frijheit gean, En loovjend foar Jins oantlit stean.
	7. De sünden dy’t har lippen dogge, De wurden dy't har müle ünttsjogge, Nim dêrom har yn finzenis Wylst noch de heechmoed yn har is. Lit ’t leagenpraet dat hja forhelje, Lit eltse flok har djür bitelje; Fordylgje se yn Jins grym, o Hear, Gjin namme of oantins hald’ hja mear.
	2. Hwant sjoch, o God, hoe’t hja my [pleagje En nacht en dei myn siel bileagje; De sterken boskje tsjin my gear, En driuwe my folslein yn 't near. O kom, forskyn dochs ta myn rêdding! It is myn kwea net noch oertrêdding, Jo witte dat 'k ünskuldich bin Weits op en gean har stoarmrin tsjin!
	8. ’t Is God, dy’t great yn Jakob hearsket. En oer hiel de ierd erkenning easket. Lit dat har witte, en brek foargoed Har bline waen, har hege moed. Mar 'k hear har kommen alle jounen, Hja granzgje en bylje as wylde hounen, Op syk nei róf, fan bloed nea sêd, Sa doarmje nachts hja troch de stêd.
	Skuor ’t wylde beest, fol grime en [wraek, De wrede slachtosk üt syn kaek!



	Ut Juda sil myn lan genêze, Hy sil myn wet en skepter wêze.
	9. Mar lit har sjen dat hj' iten krije, Of gromje omdat hja hünger lije, Ik loovje God op blide toan, Ik sjong Jins sterktme op elke moarn. Ik jubelje oer Jins genede, Jo bin myn heil, myn treast en frede, Al drige my de hiele wrald: Jo bin de stins dy’t my bihaldt.
	5. It machtich Moab wurdt myn diel, It bekken dêr ’k myn foet yn spiek Hoe heech ek Edom ’t herte droech, Ik smyt op syn gebiet myn skoech. Dan klinkt myn jubeljende rop Oer hiele Palestina op: Syn folk sil oan myn lieding wenne, Him büge en myn biwald erkenne.
	10. As ea wer ’t ünheil om my woedet, Bin Jo de taflecht dy’t my hoedet; En is ’t my eang, in bange dei, Jo driuwe freze en ünrêst wei. Myn sterktme, ik sil mei blide tonge Jo loovje en priizje en psalmen sjonge; God is myn rots, myn stins: ik bou Myn hope op syn genede en trou.
	6. Hwa jowt fan ’t ring oerwoune lan It léste bolwurk yn myn han? Hwa bringt my yn in fêste stêd, Hwa laet my oant yn Edoms hert? Bin Jo it net, o God, üs Hear, Ek al forstaten J’ üs alear, En bin J’ yn noed en kriichsgefaren Net üttein mei üs legerskaren?
	PSALM 60
	7. O, help üs dan, en kear üs lot, Gean Jo üs fijan tsjin, o God! Wy bouwe op Jins almeugendheit, Hwant minske help is idelheit. God sil üs stipe en bystan jaen, Yn God sil w’ iiz'ren dieden dwaen; Hy, skyld en swurd fan syn biliders, Forwaddet strak üs wearpartiders.
	1. O God, Jo ha Jins folk forstaet, Utienskuord, jag’ en fier forspraet; Jo haww’ üs gram to moede west; Kom dochs werom, en bring üs rest. Jo skodden en Jo skokten ’t lan, ’t Is spjalten fan Jins oardielsbran; It wank’let; wol syn brek genêze, En wer üs heil en helper wêze!
	2. O God, Jo lieten oan Jins bern Wol hurde en swiere dingen sjen; Jo barnden üs de deadseangst yn, Wy dronken fan Jins swimelwyn. Mar dy’t Jo freezje, oprjocht en wier, Dy joegen Jo in heilsbanier. Om, as de kriichsbran om har loge, De flecht to nimmen foar de böge.
	PSALM 61
	1. Wol, o God, myn kracht fornimme, Hear myn stimme, Harkje nei myn bang gebet; ’k Rop ta Jo fan ierdryks einen, Wylst yn ’t weinen Him bijowt myn lijend hert.
	3. Kear, kear ’t fordjer fan fjür en swurd, Dat Jins biminde redden wurdt! Jow antwurd, bring üs lij end lan Forlossing troch Jins rjochterhan. God seis spriek üt syn hillichdom: Ik haw jim roppen heard, Ik kom! Wy wolle üs op syn trou forlitte; ’k Sil Sichem diele, Sukkoth mjitte.
	2. Lied my op in rots nei boppen, Ta hwaens toppen My Jins almacht drage en stjür’; Jo, tsjin fijan en forwadder, Myn bihalder, Myn üntwyk, myn sterke toer!
	4. De stam fan Gilead wurdt frij; Hja is fan my, hja is fan my. En mines is Manasse’ lan; Ik rik ’t forloste folk myn han. ’k Set Efraïm op ’t gloarjepaed Mysels as oarlochshelm op ’t haed;
	3. Yn Jins tinte kom ’k ta freden; Ivichheden Woe ’k dêr toevje, yn feil’gens laet, Libje ünder Jins biskerming, Mei de Ontferming Fan Jins wjokken oer my spraet.



	Hy is net fier, syn help sil blike. Ik wachtsje op Him, myn heil stiet fêst, Hy is myn stins, myn rots en rest: Ik sil net wifkje noch biswike.
	5. By God is al myn heil, myn ear, Myn rots, myn taflecht is de Hear, Hy sil de fijan fan my driuwe. Bitrou op Him, o folk, yn smert, Stoart foar syn oantlit üt jim hert: God sil jim taflecht altyd bliuwe.
	5. Foegje yn Jins wolbihagen Nije dagen By des kenings dagetal, Dat syn jierren’ hege rige Heger stige En fan slachte yn slachte fal!
	6. De minske is idel, neat mei neat, De greate lju fan stan en steat, Hja hingje gear fan skyn en leagen. As God har op syn skealjes set Gean hja omheech en halde ’t net; De minske is idel yn Gods eagen.
	6. Mei it heil him duorjend kroanje, Mei hy troanje Ivich foar Jins oantlit, Hear! Hald Jins trou, Jins hege frede, Jins genede, Altyd as syn lyfwacht klear.
	7. De man dy’t op gewelt bitrout, Op röf in yd’le hope bout, Forgearret neat as skande en smerte. Wint mei de tiid dyn rykdom oan, En giet it dy yn ’t libben skoan, Wol ’t hert net op dy dingen sette.
	7. Dan sil ik myn psalmen sjonge, Bliid fan tonge, Foar Jins namme yn ivichheit; Dei oan dei myn tank herhelje. En bitelje Hwat nou müle en hert forseit.
	8. God spriek ien ding, ’k forjit it net, Ik haw it twaris fan Him heard: Dat Hy oer ’t al hat to gebieden. Ek is by Jo genede, Hear, En hald’ Jo 't rjochtlik oardiel klear. Dat elk forjildt, al nei syn dieden.
	PSALM 62
	1. Myn siel is ta de Heare stil, Hja wachtet dimmen op Gods wil, Hy mei myn heil, myn taflecht hjitte; De klippe dêr’t myn hüs op stiet, De berch dy’t broaz’let noch forgiet; ’k Sil fan gjin fal of wank’ling witte.
	PSALM 63
	1. O God, Jo bin myn heil en treast, Myn sykjen giet om Jo allinne, Dêr wol myn djipste langstme hinne, Dit lok bigear ik aldermeast. By Jo, o God, is ’t ivich better; Myn siele stiet fan toarst yn bran, Myn flêsk is as in toar stik lan, Toskroeid, forsmacht’ en sünder wetter.
	2. Hoe lang, o wrederts, sil jim dan Jit oanstoarmje op ien ink'le man Mei bearen en forheftich roppen? Hwerom jim krêften op my set, As gyng it om in ynbügd sket, As moast in muorre opslach fan [boppen?
	3. Hja rieplachtsje yn forbiten haet: Hoe wurdt er fan syn hichte staet, Hoe kin w' 'm üt syn plak üntsette? Fan leagen is har binnenst fol, Hja seing’je mei har müle wol, Mar flokke docht har ynlikst herte.
	2. Sa sjoch ik üt yn ’t hillichdom Nei Jo; ’k wol dêr’t Jins alters lögje Jins macht en hearlikheit oanskögje, En tsjügje fan Jins hege rom. Hwant Jins genede, o Leave Heare, Is better as it libben seis. Ik siz dit djippe heil oan elts, Myn lippen loovje aloan Jins eare.
	4. Myn siele, al stiet it noch sa slim, Swij Goade stil en rest yn Him,
	4. Jo, o God, ha dei en nachten Nei myn klachten, Myn ünthjit en bidden heard; Gunstich woen’ Jo om my tinke, ’t Diel my skinke Fan de dimmenen fan hert.



	3. Sa priizje ik Jo myn libben lang, Sa sil myn wurd Jins died bitreffe, Sil ’k nei Jins ljocht myn hannen heffe, Jins namme loovje yn psalmgesang. Sa wurdt myn siele, yn eangst forsküle, Nou sêdde as mei moarch en fet. Yn stillens tanket Jo myn hert, Mei jubel lovet Jo myn müle.
	3. Sjoch oan, hoe’t hja yn 't kwea bihur-A1 har gewrot is leas forried, [den; Har tins net oars as euveldied, Har tongen fine as pylk en swurden Forbitt’re wurden.
	4. Hja krüpe yn forhoalen hernen, Hja woll’ de oprjochte as offer ha, Hja wachtsje ’m op en slagge ta; En dan noch lykje dy forlernen Gjin eangst to kennen.
	4. Ik tink oan Jo op ’t ienlik bêd; As ’k yn ’e ljochte nachten weitsje Dan kin Jins tinzen my formeitsje, Dan wurd ik fan Jins byld net sêd. Jo hawwe, as my de need oerstjelpe, My altyd ütredt, droegen, laet Ik jubelje yn Jins wjokk’ne skaed: Oant hjoed de dei wie God myn helpe!
	5. Har tsjoedens stiicht oer alle mjitte, Hja siikje ’t altyd stüfer üt, Hja sette strikken, fül op büt, Hja loere yn elke iens’me strjitte Hwant hwa soe ’t witte?
	6. Hja smeije üngerjochtichheden, En briede snoad har plannen üt; Nou bin hja ré, de rekken slüt Ja, yn elts hert bin falske reden En tsjust’re steden.
	5. Myn siele klibbet, Hear, Jo oan; Al kin ik ’t seis ek net bigripe, Gods rjochterhan hat m’ altyd stipe, Hy is myn steun foar hjoed en moarn. Mar dizzen, dy't myn dea bitinke, Hja komme om, hja bin foar 't grêf. Har nammen sil forwurde as tsjêf, Har oantins djip yn de ierde sinke.
	7. Mar ünfortocht sil God hjar reitsje; Hy driuwt syn pylk har rjocht yn 't [hert. Hja wisten noch forwachten ’t net. Mar God sil har to skande meitsje, En foar my weitsje.
	6. Hja falie yn ’e macht fan 't swurd, Hja wurde in büt fan foks en gieren, Bigearlik ies foar wylde dieren, Hwaens biente yn woastenij forwurdt. Mar ’t optein folk sil spylje en tromje, Forhearlikjend des kenings lot. De kening is forblide yn God, Dy’t by syn namme swart sil romje.
	8. Hja stroffelje oer har eigen tonge, Untdien, forlegen mei harsels, Bilake en forhünd fan elts, En op har fal sil elke jonge In spotliet sjonge.
	7. Sa wint Hy heil en swide rom, Sa brekt syn macht de trouforbrekkers, Sa swije skielk de leagensprekkers, En stean de falske lippen stom.
	9. Dy les sil alle man bitrachtsje: Dy’t dizze wünd’re dingen murk, Forkundiget rounom Gods wurk. Sa sil men nei Gods dieden wachtsje En dêrop achtsje.
	PSALM 64
	10. Dan sill’ démoedigen en sljuchten Har libbenslot foar alle tiid Lizze yn Gods han, fan herten bliid; Dan bin de rike en ripe fruchten Foar syn oprjuchten.
	1. O God, it is my bang to moede, Hear nei myn stim, myn eangstgerop Stiig’ ta Jins troan en himel op, Nim Jo tsjin fijans skrik en woede My yn Jins hoede.
	PSALM 65
	2. Har wrede han wol my forniele; Ja, dizze wurkers fan it kwea, Hja loere en longerje op myn dea. Hja woll' my as in róf ïordiele God, rêd myn siele!
	1. Nei Sion sill’ üs psalmen rize, De lofsang komt Jo ta; Mei ’t offer Jo de tank biwize Dy’t w’ earst ünthjitten ha.



	Sa séddet Jins oerdied’ge seine O God, wer minske en dier.
	8. Sa draecht Jins jier de kroan fan 't Sa soargen J’ ier en let, [goede, Sa bringe J’ oeral ljocht en groede, Jins fuotstap drupt fan fet. De woastenij, forstoud, bihurde, Wurdt greidlan, grien en tear, De klingen bin mei jubel gurde, En blinke fan Jins ear.
	2. Hie ’t kwea üs lang yn wrede Oermastre ’t üs as büt, [omearming, Jo soenen, Hear, yn mylde üntferming, Us swierste oertrêdding üt. Loksillich dy’t Jo kieze en roppe, Dy’t altyd, nacht en dei, It foarhöf fan Jins hüs dêr boppe Ta wenning halde mei.
	9. De greiden binne yn ’t feestklaed Mei swiere keppels klaeid, [stutsen, De dellingen mei nöt bidutsen Dêr’t myld Jins wyn oer waeit. Hja jubelje foar God de Heare, Syn lof giet op fan de ierd, En al hwat is sjongt ta syn eare len great en feestlik liet.
	, Lit üs, o God, Jins paden trêdzje. Dat wie ienris, nei de reis, Oan ’t goede fan Jins hüs üs sêdzje. En ’t heil fan Jins paleis. Wy stige ta de hill’ge klingen Dér’t Sions timpel leit. Jins antwurd, God, seit wünd’re dingen Us yn gerjochtichheit.
	PSALM 66
	4. O God, üs heil, dy’t libben jowe Oan alle folk en lan, Op hwa’t al ierdryks einen bouwe, En ’t fierste en frjemdste stran; Jo, dy’t de iiv’ge bergen wize Har plak en hege wacht, Hoe heech oer alle berch moat rize Jins majesteit en macht!
	1. Sjong nou de Hear, dü hiele ierde, Jow jubel foar syn majesteit, Wol d' iiv’ge Skepper hulde biede, En bring Him lof en hearlikheit. Siz: wünder bin Jins dieden, Heare, En great Jins wurk oer hiel de wrald, Dat seis Jins haters komm’ en beare To bügen foar Jins albiwald.
	5. It stoarmgebrüs lit Jo bilünje, De weagen wurde stil; Hoe wyld de oerstjüre folken dünje, Hja swije op Jins wil. Biwenners fan ’e fierste lannen Oanskögje ier en let De swide tekens fan Jins hannen Mei hope en freze yn ’t hert.
	2. Al 't ierdryk, Hear, sil nei Jo freegje, It huldicht Jo mei psalm en liet, Mei sangen, dy’t Jins rom forheegje, De gloarje fan Jins wünderdied. Oanskögje, hoe’t Gods wegen liede, Hoe myld syn trou, hoe great syn [macht; Oft Hy syn seine stjürt oer de ierde, Oft mei syn strange straffen slacht.
	6. In jubel ha J' yn ’t gean en kommen Fan moarn- en jountiid brocht. Dat hja Jins soarch en almacht rommen By ’t wikseljen fan 't ljocht. It lSn, Jo laevje it mei Jins seine, Jo meitsje it swide ryk; En droege it üt, Jo litte ’t reine; Jins trou bliuwt altyd lyk.
	3. God makke troch de oerstjüre weagen En wide streamen üs in baen; In wünder like ’t yn üs eagen, Ryk en greatmachtich wie syn dwaen. Oer de ieuwen rikt syn hearskippije, Syn each haldt wacht oer 't heiden-Hy sil de öffalligen forwije, [dom, Hy keart har ried en oanslach om.
	7. In Godsstream mocht syn wetter jitte, En op ’t sa taret lan Lit Jo it nöt yn de ieren sjitte En rypje yn sinnebran. Jo lieten ’t yn ’e fuorgen reine, De kerl waerd fol en swier;
	4. O folken, wol Gods lof fortelle, It klink’ fan ierde' ein ta ein! Hy wol üs siele yn 't libben stelle, Hy haldt üs foet op ’t paed oerein.
	Jo, trouwe hearder fan üs bidden; Sil!’ üs ek nou forstean. Sa mei wer ’t folk üt elk formidden Démoedich ta Jo gean.



	PSALM 67
	’t Wie faek, o God, üs bang to moede: Jins han hat strang üs ündersocht. En lottere yn in gleone gloede, Allyk men ’t kostber sulver docht.
	1. Mei God üs oansjen yn genede. En üs syn rike seine jaen, Us folk yn frijdom hald’ en frede, Syn oantlit oer üs ljochtsjen dwaen. Jow dat elts op ierde Wit hoe’t Jo üs liede, En Jins wegen ken, Lit der heid’nen eagen, Frij fan waen en leagen, Ek Jins heilljocht sjen.
	5. In net siet om üs fuotten wuolle, Illinde naem üs krêften mei, De minsken rieden oer üs holle, Jo joegen oan ’t gewelt üs wei. Nou moast üs spoar troch ’t wetter [rinne, Dan gie tróch ’t gleone fjür üs paed; Jo holpen oer de need üs hinne, Jo hawwe üs yn ’e romte laet.
	2. De folken sille, o God, Jo priizje. Ja alle folken fier en hein; De naesjes sill' Jo lof biwiizje En jubelsjonge oant ierdryks ein. Alles sil Jo earje, Om’t Jo wiis regearje, Rjocht dogge oan eltsien, Jo bin ’t dy’t op ierde Alle naesjes liede, Jo en oars gjinien.
	6. Troch ’s Heare han ’t gewelt üntstige, Sil ik, by feest en loovjend liet, My tankber yn syn foarhöf nige, En de offers bringe dy 'k ünthiet. Nou’t ik, üt twang en tyrannije, Wer sykhelje yn in rommer steat, Wol ’k Him myn hert en libben wije, Dy't blider takomst my üntsleat.
	7. ’k Sil yn Jins hüs myn jeften lizze Fan ’t ealste fé üt stal en lan; Dér sil myn lippen ’t lofliet sizze By leaflik rizende offerbran. It rookwurk sil syn geur forspriede, En ’k meitsje raem by raem Jo klear; ’k Sil bok en rier nei ’t alter liede, Om dy to slachtsjen ta Jins ear.
	3. Jins lof riist op üt alle lannen Elk folk sil bliid Jo hulde dwaen. De Hear is goed; mei mylde hannen Wol de ierde üs fan har fruchten jaen. God wol om üs tinke, Us syn seine skinke Nou en iderkear; ’t Folk fan fiere oarden, Bügd foar syn geboaden, Frezet Him as Hear.
	8. Gods freonen, hear nou allegearre, Hoe goed myn ünderfining wie; Hoe’t my de Hear syn heil forklearre, En hwat Hy oan myn siele die. Doe’t ik, yn freze en eangst bironge, Röp mei myn müle oan God de Hear, Doe lei al ’t lofliet op myn tonge, Doe stie syn help foar my al klear.
	PSALM 68
	1. God giet oerein; de striid is üt! Hy hat de fijan noard en süd Oer alle wegen jage. Syn haters, buten elk forwar, Hja binn’ al redleas ütinoar En üt syn oantlit fage. Forslein fan Gods gewelt'ge han, Driuwt nou har hear as reek oer ’t lan, Rekk' al har waen biskamme; De goddeleazen wurde wei, Hja ran’ op ’s Heare oardielsdei As waeks foar fjür en flamme.
	9. Hie ik yn ’t djipste fan myn herte It each op kwea en ünrjocht set. Dan hie de Hear my yn myn smerte Net holpen, noch myn bea forheard. Mar nou, nou hat mei gunstige earen Myn God myn klachte en rop forstien, Syn han wie ré om ’t ünk to kearen, Syn macht hat oan myn winsk foldien.
	10. God sjocht yn leafde op my fan [boppen, Hy keart syn gunst net by my wei; Sa priizje ik Him, dy't op myn roppen My nea syn help en treast üntsei.
	2. Mar Gods forkard, rjochtfeardich folk. Har jubel stiicht oer loft en wolk Nou’t hja ta frijdom reitsje. Har siele mei yn romte gean,



	Hja flechtsje foar har libben. God woe syn folk de oerwinning jaen, De fijan mei syn roede slaen En al syn macht forniele; Wy roppe heech syn gloarje üt En hja dy’t thüsbleau mocht de büt, De rike röf fordiele.
	7. Allyk in dou yn ’t sulverwyt En ’t goud dat oer har fearren glydt By ’t glanzgjen fan ’e sinne, Sa wien’ jim leeg’re lans it paed, Mei rjochts en lofts de wjokken spraet Fan keppels om jim hinne. Sa hie Gods ünwearsteanb’re han De foarsten üt it hiele lan En oer de grinzen fage; Hy, dy’t syn erffolk gunstich wier, Forsille har as lichte snie Dy’t oer de Salmon ja ge.
	3. Foar wezen is de Heare in heit; Rjochtfeardich rjochter, sil Hy ’t pleit Foar earme en widdou sljochtsje. Ja alle illindigen to wrald Fine yn syn hill’ge went bihald, Hy sil har rjochtsaek rjochtsje. God bringt üt süv’re minskemin De iens'men ta in hüsgesin, Sil har mei bern birykje; Hy lit de finz’ne yn frijdom gean, Mar alle öffalligen as lean Har went yn ’t woaste sykje.
	8. Gods berch riist yn ’e kleare dei Heechkoppich üt it omlan wei, In Bazansberch fan namme. Hwat sjogge jim oergunstich op, Heechkopp'ge bergen, nei dy top, Dy't al jim trots biskamme? Dy berch hat God fan ieuwen kend, Dy hat Hy ütkard ta syn went, Hjir wol Hy hearskje en liede, Hjir wol Hy alle tiden lans Mei majesteit en keningsglans Yn ivichheit gebiede.
	4. Jo teagen, God, yn macht en glans De ünbigiene wegen lans Om dêr Jins folk to lieden; Doe ha de hymlen drippen jown, Doe skodde de ierde fier yn ’t roun, Dêr’t Jo foar Isrel strieden. Doe skokte it berchtme yn eangst en Doe trille Sinaï op ’t sté, [wé, Foar ’t oantlit Gods forblikke. Jins erfdiel, ófmêdde en ynein, Bisprinzgen Jo mei mylde rein, Dy mocht har krêft forkwikke.
	9. De welt’ge weinen fan ’e Hear, Tsientüzen bin hja, tüzen kear, lintelber yn har tallen. Dy macht hat God to fjilde brocht En de euv'le fijan ünfortocht Ut Sinaï oerfallen. Jo fearen op lans ’t hege paed, Ha mannichten yn finz’nis laet Om 't alde kwea to leanjen; It folk gyng as Jins jefte mei, Ja ek oerhearr’gen, om tonei By Jo, o God, to wenjen.
	5. Jins keppel hie syn went dêr foun, Dêr ha hja Jins genede woun, Dêr hat Jins han har hoede; Dêr hat Jins myldens sünder ein Syn wjokken oer de illind’gen lein, Almacht'ge en ivich goede. len wurd wie 't dat de Heare spriek, len wünderwurd de fijan wiek. Doe hawwe yn macht'ge tallen De froulju syn forstruiden socht. En dêr de goede tynge brocht: Gods skrik is op har fallen.
	10. De Hear wêz’ priizge foar en nei, Syn leafde draecht üs dei oan dei, Syn help stiet üs to side. Hy is üs treast en sillichheit, Syn macht wol üs yn helpleasheit Biweitsje en foar üs stride. Dy God is al üs heil en ljocht,
	6. De kenings, great yn macht en wald, De kenings flechtsje om liifsbihald, Dy’t nei üs delgong stribben. De legerhaden, sterk en wreed, Hja rekken reddeleas yn need,
	En optein foar Gods oantlit stean, Fan blidens har formeitsje. Nou wêz' syn namme in jubelrop, Nou heegje Him de wegen op, Sjong psalmen ta syn eare; Hald ré syn paed en strui Him [’t blomt’, Dy’t oer de flakke fjilden komt: Syn namme is God de Heare.



	Dy God hat üs forlossing brocht, Dy God sil fierder riede; Hy kin en wol yn ’t bangste wea. Seis by it wanken fen ’e dea, Wer seine en ütkomst biede.
	Fan alle lannen, fier en hein, Nei ’t Godshüs fan Jeruz'lim tein, Jo hulde en jeften biede.
	15. Hald, Hear, yn twang en hearrichheit De keallefolken yn it reid, Bitwing har wylde bollen. En him, dy’t sulverstikken bringt, Mar al tomük forried bitinkt, Bikear him ta Jins wollen. Forsilje Jo de folken, God, Dy’t tsjin Jins wiis en goed gebot Aloan nei oarloch stribje! De Moar stekt Jo syn hannen ta, Egypte wol Jins freonskip ha En yn Gods frede libje.
	11. Al riist rounom de tsjinstan op, God spjalt syn fijan skielk de kop, God sil syn folk forlosse. En ’t munster fan fordjer en haet, Dat drystwei skuld op skulden laedt, Kleaut Hy de rüge plasse. Hald moed, sa spriek de Hear, Ik kom, Ik bring üt Basan jim werom, Ik lit nei hüs jim keare; Jim sille, ek as myn wünder paed Troch djipten fan ’e sé jim laet, Gjin floed noch weagen deare.
	16. Jim keninkriken fan dizze ierd, Sjong Godin heech en feestlik liet, Wij psalmen oan syn eare. Hy rydt yn iiv’ge himelglans, Syn stim rint berch en séen lans; Sjong, lofsjong Him, de Heare. Jow God de macht en ’t great bifel, Syn heechheit is oer Israël, Syn macht sil ivich bliuwe; Hy lit syn majesteit en treft, Syn almacht en syn greate krêft Oer loft en wolkens kliuwe.
	12. Dan sil dyn fuotten baeije yn’t bloed. Dan wurdt de dei dyn hounen goed, Dy deis fan dyn fiktoarje. Hja hawwe, o God, it fisioen Fan Jins greatmachtige optocht sjoen Yn ’t hillichdom fol gloarje. Foar God, myn kening, great yn macht, Tsjocht de optocht üt yn glans en Mei findel en mei flagge; [pracht De sjongers gean de spylders foar, Wylst jonge fammen mids yn ’t koar De blide trommen slagge.
	17. Jo binn, o greate God, rounom To freezjen üt Jins hillichdom, Ta Jo sil ’t lofliet rize. ’t Is Isrels God dy’t kréften jowt, Op hwa’t it folk syn sterktme bout; Sizze elk Him lof en prizel
	13. Loovje yn ’e gearkomst God de Hear, Meitsje alles foar syn hulde klear, Jim folk üt Isrels welle. Hoe fleurich gean de stammen op En riigje gear by Sions top, Wylst hja Gods lof fortelle. De foarsten fan elts hüsgesin, Hja tsjogge op: hjir Benjamin, De lytste, as lieder eare; Hjir Juda’ stam, dy’t gloarje woun, Dêr Nafthaly en Sébulon, Nei ’t foarhöf fan har Heare.
	PSALM 69
	1. Forlos my God, en rêd my üt de need, Forlos my, 't wetter komt my oan 'e [siele. Ik gean to sink yn grouneleaze wiele, Ik wurd oerstjalpe troch in floed fan [leed. ’k Bin wurch fan roppen, sjoch myn [bitter lot; Myn kiel is heas, myn eagen hast [ forbline, ’k Biswyk yn ’t bange wachtsjen op [myn God; O hear my dochs en lit my ütkomst [fine!
	14. Gebied, o God, Jins sterktme oer üs, Bring al Jins folk loksillich thüs, Hielje al har leed en wounen! Fordriuw üs kwea, genês üs smert, En strekje yn ’t wankelmoedich hert Hwat Jo oan üs bigounen. Dan sille, om Jins namme en ear, En om Jins timpels wille, o Hear, De keningen fan de ierde



	Dochs giet ta Jo, o Hear, myn hjit [ gebet, Ik wit, der is in tiid fan wolbihagen Jow antwurd, Hear, myn God, forstjit [my net, Stjür my Jins heil yn ljochte en blider [dagen.
	6. O, rêd my üt it slyk, oars sink ik wei. Kom, en forlos my üt myn haters [hannen, Forbrek de taliz fan dy wrede mannen, Rik my Jins han, de draeikolk nimt my [mei Lük Jo myn holle üt de wetterfloed, Ik wurd oerstreamd, forswolge en dan [forgetten O waerd dochs, dêr’t de dea myn lea [al roert, De mouning fan dy saed net oer my [sletten!
	3. Biskamje net troch my ’t ienfaldich hert Fan har dy’t hoopjend op Jins almacht [bouwe, Jo sykje, o Isrels God, en Jo [bitrouwe Nea wurd’ dy hope om my to skande [set! Hwant hwat ik ündergean en bitter lij. Om Jo, om Jo haw ik dy smaed to [dragen; Gjin hun noch krinking giet myn hert [ foarby, En skande dekt myn oantlit alle da'gen.
	7. Jow antwurd, Hear, hwant Jo binne [einleas goed; Bitink my nei de trou fan Jins geneden; Jins leafde en almacht, Jins barm[hertichheden Bin treast en libben foar ’t forsleine
	4. De erkenning fan myn bruorren ha ’k [forbard, Myn memme soannen bin ’k in [ünbikenden, Gjin ien sjocht nei my om yn myn [illinden, Hwant de iver foar Jins hüs hat my [ fortard. Sjoch, slach nei slach komt op myn [holle del, De smaed fan dy’t Jo smaedzje is op [my fallen, En skriemt myn siele yn ’t festjen, wyld [en fel, ’t Wurdt my ta nije smaed wer ünder [allen.
	[moed. Jow my biskied, hald net Jins oantlit [wei, Hwant de eangst is great, it slacht my [near om ’t herte; Wês dan Jins feint yn syn illinde nei, Jow andert, kom mei hasten, sjoch [myn smerte!
	8. Kom my bynei, o God, forlos myn siel, En meitsje frij my om myn fijans wille; Ik kin myn leed, myn ünk net langer [tille, Binearing grypt my smoarend by de [kiel. Alwittend God, Jo witte fan myn [smaed, Myn skande en skamte is net foar Jo [forhoalen, Jo sjogge hiel myn bang en dünker [paed, Kom my bynei, en rêd my fan myn [boalen!
	5. Doe’t ik in sek my om 'e heupen hong Ha hja my hünd dy’t yn ’e poarte [sieten, Myn namme wie de spotslach yn de [lieten Dy’t jouns it dronken folk op strjitte [song.
	2. Myn haters sünder reden binne yn tal Mear machtich as de hierren fan myn [holle, Untelber hja dy’t my fordylgje wolle, ’t Fijannich folk, dat ütsjocht nei myn [fal. Hwat ’k nimmer röve easkje hja [werom O help my, Jo, dy’t fan myn dwaes[heit witte; Myn skuld is Jo bikend; as ’k ta Jo kom, Wol lykwols dan, o God, my net [forstjitte!



	Dan loovje ik strak de Hear mei [tankber hert, Dan sil ik mei myn liet Gods namme [priizje.
	9. De swiere smaed tobriek my amper [’t hert, 'k Fortwivelje oan bihaldnis en [biskerming. En hie ik earen hope op üntferming, ’k Seach üt nei treasters, mar ik foun
	13. Dit nimt de Hear mei mear bihagen [oan As okse en twinter, dy’t de klei [ fordiele. It dimmen folk sil greate blydskip fiele As hja my sjogge yn libbens nije [moarn. Jim dy’t God sykje yn al jim ramp en [wea, Jim hert mei libje en op syn takomst [wachtsje; God sjocht syn earmen en Hy heart [har bea, Nea sil de Hear syn finzenen [forachtsje.
	[se net. Ja, galle hat men my ta spize jown Om my yn al myn leed jit mear to [krinken, Myn bange needrop hat gjin wearlüd [ foun, En jittik krige ik foar myn toarst to [drinken.
	10. Har tafel wurde, o God, har ta in [strik, Dêr’t Jo dit folk yn fange en falie litte. Wylst hja oan ’t ryk en weeldrich feest[miel sitte, Gryp dêr har oan, en slach se mei Jins [skrik. Driuw üt har eagen 't ljocht, en lit se [blyn It reisdoel sykje dat hja nea birikke; Jei, jei har sünder sicht de romten yn. En lit aloan har rêch en heupen [knikke.
	14. Jim himel, ierde en sé, jow lof de [Hear, Lit al hwat libbet tsjügje fan syn [trouwe, Hwant God sil Juda’s brutsen stêdden [bouwe, En Sion sil wer frij wêze as alear. It wurdt syn folk ta erflik eigendom; Dan sil de frede en wolfeart net mear [einje. Sa dijt dit lan üs God ta prize en rom: Hjir sil de leavers fan syn namme [wenje.
	11. Stoart Jins grammoed’gens oer har [üt, o God; Har haet wêz’ mei Jins gleone grime [leanne, Har kamp wêz’ woast, har tinten [ünbiwenne, Driuw Jo har üt yn ’t alderbitterst lot! Hwant hja forfolgje dy’t Jo sloegen, [Hear, Hja rjochtsje wreed har pylken op syn [herte; Sa meitsje hja syn lijen altyd mear, En hja forgreatsje jit syn greate smerte.
	PSALM 70
	1. Forlos my, God, forlos my nou! Kom, dêr't de tsjinstan my oerstjelpe, Forskyn dochs ta myn heil en helpe, O bliuw net wei, Hear, haestje Jo! Lit har dy’t loere op myn siele Biskamm’ en read fan skamte stean, Lit har bislüt to neate gean, En lit Jins macht har plan forniele.
	12. Lit har yn Jins gerjochtichheit net ta, Wol ta har skuld jit nije skulden foegje. Har naramen üt it boek fan ’t libben [roegje, En lit gjin diel har mei de oprjochten [ha. Mar ik, ik bin illindich en yn smert; Lit my, o God, wer ta Jins hichten [riizje;
	2. Driuw har tobek mei skande en skea Dy’t my aloan forhune en skelle, Wol har forfeard fansiden stelle Dy’t altyd nocht hawwe oan myn Forbliidzje dizzen dy't Jo sykje. [kwea.



	7. Hwant by de fijan wurdt peteare Oer my en oer myn fal: O, wis hja sjogge 't al, En dizzen dy’t myn siel bigeare, Hja steane om gear to swarren En plachtsje meielkoarren.
	3. Ik rop üt myn illindich lot: Jo, dy't myn help, myn redder binne, Myn hope stiet op Jo allinne, Sa tövje net, mar kom, o God!
	8. Hja sizze: God hat him forlitten; Forfolgje en gryp net mis Nou’t der gjin redder is. O God, ik doch it Jo to witten, Dat Jo har haet bitwinge En my forlossing bringe.
	PSALM 71
	1. Op Jo bitrou ik, rêd my, Heare, Troch Jins gerjochtichheit! Wol dochs yn ivichheit De skamt’ en skande fan my weare; O, stjür Jins help fan boppen, Forlos my, hear myn roppen.
	9. Lit har foargoed to skande reitsje Dy’t nou mei fjür en stiel Tokear gean tsjin myn siel. Wol har, o God, biskamme meitsje, Dy't om myn delgong stykje En foar my ’t kweade sykje.
	2. Wês my in rots om yn t’ üntkommen, Om dér biskül to stean, Dér altyd yn to gean; Jo ha myn saek yn hannen nommen, Jo bin myn wapenrêsting, Myn stins, myn sterke fêsting.
	10. Mar ik sil hoopje yn alle tiden, ’k Sil al Jins lof, o Hear, Jit greater meitsje en mear, ’k Swij net Jins namme to biliden, Hwant Jins oerdied’ge seine Wol nea noch nimmer eine.
	3. Rêd my, myn God, fan de godleazen, De kweaden sterk fan han, De hearskers oer it lan; Jo ha 'k as myn forwachting keazen, Jo, dy ’k fan aids bitroude, Jo, dér ’k as bern op boude.
	11. Ik sil Gods greate dieden sizze, ’k Lit oan ’e minskebern Syn wurk en wünders sjen En sil se yn iders oantins lizze. 'k Forkundigje om my hinne Jins rjocht en trou allinne.
	4. Op Jo ha ’k steund fan öf myn berte, Fan memme skurte öf oan, Wien' Jo myn help aloan. Foar Jo de leafde fan myn herte En ’t lofliet fan myn müle, Foar Jo, by hwa’t ik sküle.
	12. Jo ha my fan myn jonge dagen Jins help en lieding jown. Jit siz ’k Jins wünders roun. Gun my Jins gloarje üt to dragen; ’k Sil foar Jins namme flamje Salang ik libje en amje.
	5. Foar follen ha ’k in wünder like: Jo ha myn rots en rest Myn sterke taflecht west, Sa sil ik oant myn léste sike Oan Jo myn lofsang wije, Rounom Jins rom fornije.
	13. Ek yn myn alderdom en grysheit Forlit my net, mar jow Myn müle klank en trou, Sa sprek ik fan Jins earm en wysheit. Dit sil de neiteam witte En ’t seis as erf bisitte.
	6. Forjit my net op hege jierren, Bliuw op myn alde dei O trouwe God, my nei; Forlit my net, stean net fan fierren, Wol, as myn krêften sinke, My dochs Jins bystan skinke.
	14. Hwant fier omheech, yn himels hichte, Rikt Jins gerjochtichheit. Jins macht en majesteit O God, hat greate dingen stifte; Hwat minsk kin dy trochsykje, Hwa, God, Jins macht bilykje?
	Lit dy’t Jins heil biminne, o Hear, Aloan nou sizze ta Jins ear: Us God is great, hwa kin Him lykje?



	As dauwe drupt in mylde seine Oerfloedich üt syn han, As wetterstreamen sil hja reine Oer ’t toar en toarstich lan.
	15. Hoewol my ramp op rampen reitsje En ik yn hindernis En rju binearing liz, Jo, Hear, sil my wer libben meitsje, En üt de kolk fan de ierde My wer ta ’t libben liede.
	4. It rjocht sil yn syn dagen groeije, Dêr’t fete en twang fordwynt; ’t Sil alles troch de frede bloeije Salang de moanne skynt. Fan sé oant sé sil Hy gebiede. En ta syn hege troan Bringt, fan de Eufraet oant d’ ein fan Elk folk syn skat Him oan. [d’ ierde
	16. Troch Jo sil ’k libje en jit regearje; Sa jowe Jo myn geast Fan alle kanten treast, Sa sil ’k Jo op myn harp forearje, En Jo mei blide tonge. By siterklanken sjonge.
	5. ’t Woastinefolk sil foar Him niigje, Syn fijan krüpt yn ’t stof, Fan Tarsis sil de skippen riigje Mei skatting ta syn hóf. Oer ’t fierste eilan klinkt syn romme, Elk wol syn freonskip ha. En Skeba sil mei Seba komme En fiere ’m jeften ta.
	17. Myn lippen sil Jins gloarje sprekke As ik ta ’t hillichdom Mei nije sangen kom, Dan sil myn müle 't swijen brekke, En sjonge yn blide galmen Forlosser, Jo myn psalmen.
	18. Myn tonge neamt, o God, Jins [namme, Myn herte nimt dy mei Troch eltse nije dei. Mar hja, o God. hja bin biskamme Dy’t m’ altyd ünrjocht diene En my nei 't libben stiene.
	6. Ja alle foarsten sil har eare Oan dizze kening jaen, Al ’t heidendom dy hege Heare Har tsjinstbre hulde dwaen. 't Earmoedich folk, fordreaun, forjage, Yn har illinde en wé, Dat helpleas Him har needlot klage Stiet Hy to rédden ré.
	PSALM 72
	1. Jow nou Jins rjocht de kening, Heare, Jow nou de keningssoan Al Jins gerjochtichheit en eare En fier him ta de troan. Dan sil hy al Jins folk gebiede, Rjochtfeardich, wiis en myld, Jins dimmenen ta frede liede En hoedzje mei syn skyld.
	7. Hy sil der earmen sielen sparje, Hy wit har swiere wei, Syn macht sil har forlosse en warje, Hy bliuwt har ivich nei. As har gewelt en list bistride, Al giet it noch sa slim, De Hear stiet noedzjend oan har side, Har bloed is djür by Him.
	2. De bergen sille frede drage, De heuvels rjocht en wet; Oer de ierde skynt in nije dage As hja Gods boadskip heart. It dimmen folk sil net mear lije, Hy sil har redding jaen; Har earme bern sil Hy bifrije En dy’t fordrukt fordwaen.
	8. Mei Hy dan libje! sil men sizze, En ’t goud üt Skeba wei Earbiedich oan syn fuotten lizze, En seinje 'm al den dei. It nöt sil rynsk en tierich groeije, It lan sil oerfloed ha, As Libanon sil ’t rüzje en soeije Oant op ’e bergen ta.
	3. Sa lang jit sinne en moanne skine Sil slachte oan fierder slacht Har oan Jins wet yn freze bine En büge foar Jins macht.
	9. De stêdlju bloeije as ’t krüd fan de En oant yn ivichheit [ierde, Sil elk syn namme en rom forspriede, En harkje op hwat Hy seit.



	5. Hja sette, yn dwaze heechmoed blyn. Har müle tsjin de himel yn. Har glêdde tonge wol op ierde Him roere en alleman gebiede. En ’t folk, dat al har wetter drinkt, It jowt de tsjinwar oer, it tinkt: Wit God it, hwat de minske docht? De Alderheechste heart noch sjocht.
	10. Dan sil elk folk Him ear biwiizje, En oer it roun fan de ierd It lok fan dizze kening priizje Dy’t myld en wiis gebiedt. Siz lof oan God, siz lof de Heare, Him, Isrels heil en ljocht, De God dy’t, heech boppe alles eare, Allinne wünders docht.
	6. Sjoch, goddeleazen libje yn rêst, Har frede is great, har hüs stiet fêst. ’t Bisit, har fül en djip bihagen, Formannichfaldicht al har dagen. Gjin ding dêr’t hja forlet fan ha, De rykdom streamt aloan har ta, Hja kenne lij en noch fortriet, En troanje as keningen op ierd.
	11. Syn namme de eare en iiv'ge rommel Syn lof riiz’ nacht en dei! De wrald forstean myn sang, en Mei amen, amen! nei. [komme
	7. Sa haw ik wierlik om ’e nocht Gerjochtichheit en goeddwaen socht. Mei reine han yn ünskuld libbe. En nei in skjin gewisse stribbe. Hwant ünk biset my foar en nei, En pleage wurd ik hiel de dei, Myn nacht forgiet yn eangst en wé, En moarns leit myn kastij ing ré.
	PSALM 73
	1. Ja wier, de Hear is Isrel goed, Foar elk dy’t suver is fan moed. Giet faek Gods wei troch ’t dünker [hinne, Hy lit syn folk dochs nea allinne. Dit wist ik wol, mar licht forlaet, Forglied myn foet fan ’t rjochte paed; Ik koe gjin ljocht noch lieding sjen, En omtrint hie ’k de wei forlern.
	8. Hie ’k sein dat ’k ek sa sprekke soe. En ’t ald bitrouwen brekke woe, Sa hie ’k Jins soannen en har slachte Forsake en trouweleas forachte. Ik haw dit riedling djip oertocht, Bigroune en om in andert socht, Mar ’t bleau in lij en yn myn each, Dêr't ik gjin ljocht noch rede yn seach.
	2. Ik seach mei oergunst en fortriet Hoe goed it hjir de dwazen giet, En hoe’t godleazen leed noch pine, Mar jimmer rest en frede fine. Dêr bin by har gjin kwael noch kwea, Gjin swierrichheden foar har dea; Har krêft is geef, har lichem soun, Oant yn har lette libbensjoun.
	9. Dit duorre oant God myn hannen naem, En 'k yn syn hillichdommen kaem, En yn dit ljocht ’t heechmoedich [slachte En de ütein fan har wei biachte.
	3. Fan soarch en muoiten bin hja frij, It minsklik leed giet har foarby. Hja wurde üt har rest net reage, En net mei oare minsken pleage. Hja dogge heechmoed en fortoan Allyk in gouden keatling oan, Hja slagge macht, gewelt en kwea Allyk in mantel om har lea.
	Dêr seach ik, op hwat glystrich paed Jins han de goddeleazen laet, Oant hommels, as Jins wil it seit, Har heech paleis yn pünfal leit.
	10. Hoe wurde hja as op in stuit Foar ivich yn forwoasting bruid, Hoe moatt' se in freeslik ütein fine, En yn in swarte skrik fordwine! Sa’t fan in dream dy’t oer lis driuwt De moarns gjin inkelde oantins bliuwt, Sa, lyk in dream yn’t neat forsyld, Forachtsje Jo, o Hear, har byld.
	4. Hja wurde oanienwei let en set, Har eagen püdzje üt it fet. Hja spotte en sprekke, heech fan krop, Kweadaerdich oer binearing op, Har wurd komt üt ’e hichte wei; Fan har is 't lan, fan har de dei.
	Dy namme rint oer fiere slachten Salang de sinne skynt, Dêr’t elk, nei leed en bange klachten, Syn woldied ünderfynt.



	11. Doe’t my it hert sa wrimpen wie, Doe’t ik ’t bitrouwen opjown hie, En ik, oant yn myn nieren stutsen, My mêd fielde en fan God bitrutsen, Doe wie myn each en brein ünklear, Ik hie myn rjocht forstan net mear, En 'k wie, net wittend hoe of hwat, In sljocht stik fé by Jo, o God.
	3. Heevje op Jins fuotten, sjoch üs need[lot oan; Hoe is de moaije stêd in pünfal [wurden! It wreed gewelt, mei flammen en mei [swurden, Hat alles yn it hillichdom fordoarn.
	4. De fijan hat yn ’t hüs fan ’t stil gebet, In liuw op röf, op syn oerwinning [romme; Seis, Jo ta hün, en smaed foar eltse [ fromme, Hat hy syn wapenbyld ta teken set.
	12. Nou wit ik, Leave Hear, tonei, Dat ’k altyd by Jo wêze mei; Jo ha, doe’t my de wrald fortrette, Myn rjochterhan ta redding fette. Jo sille yn trou dy’t nea forgiet My liede en drage troch Jins ried, En opnimme üt dit ierdsk bistean Om ta Jins hearlikheit to gean.
	5. De bilen rize en falie sünder ein, En hja forbrekke al hwat hja hearliks [seagen, It liket suver foar üs skymrige eagen As waerd in paed troch 't tichte beamte [slein.
	13. Hwa buten Jo kin my foldwaen? Hwat soe my ierde of himel jaen? Hwer buten Jo soe ’k earne hinne? By Jo is heil, by Jo allinne. Bijowt him ea, yn bitt’re smert Of bange need myn flêsk en hert, Jit sil Jo wêze foar myn siel Myn rots, myn heil, myn ivich diel.
	6. Nou hawwe hja mei dryst, bolbjirken [brein Hwat hjir de kunst mei fromme han [gravearre, It snijwurk fan Jins pylders rinne[wearre, En ’t al mei bile en hammer stikken [slein.
	14. Hwa’t fier fan Jo syn wille fynt, Syn paed rint dea, syn ljocht fordwynt. Hwa’t hjit op frjemde leafde jage Wurdt roaid en üt Jins mienskip fage. Mar ’t is my goed, myn sillichst lot, Deunby to wêzen by myn God; ’k Bitrou my oan syn hill’ge wil, Myn Hear, hwaens wurk ik romje sil.
	7. Jins hillichdom is troch it fjür forgien, Geweltners han hat wreed en
	[ünbiskamme, Jins eigen hüs, it wenplak fan Jins [namme, Unthill'ge en skeind en ta de groun [fordien.
	PSALM 74
	1. Hwerom, o God, ha Jo Jins folk [ f orstaet, De keppel dêr’t Jins trou alear oer [ wekke? Hoe moat Jins grym sa hjit tsjin üs [üntstekke, Jins skiep, forjag' en dreaun oer fjild [en paed?
	8. Lit, sprieken hja, lit üs oer ’t hiele lan Har ütroegje en dit folk fan de ierde [feije! Sa gean hja nou mei fakkels roun, en [jeije Gods synagogen allegearre yn bran.
	2. Jo hawwe o God, by aids üs lost en [woun; Wol Jins gemeente net yn ’t lijen litte, De stamme fan Jins erfdiel net [forstjitte, Jins berch en wente en Sions hill’ge [groun!
	9. O God, it wurdt Jins folk sa near en [bang; Syn hoop forgiet, it raoat sa bitter lije; Gjin teken löget, Jins profeten swije, En niramen ünder üs dy’t wit hoelang.



	Jo hawwe ’t al ta foarm en wêzen [brocht.
	17. Tink om Jins wünders, om Jins gloarje, [Hear! De fijan hünt Jo dryst en ünbiskamme, En dwaze minsken lesterje Jins namme Fordraech, o God, har smaed en spot [net mear!
	11. God, hwerom lüke Jo Jins han werom? Wol dochs Jins rjochterhan ta redding [brüke, Wol har üt ’t binnenst fan Jins boezem [ lüke, En meitsje in ein, Jins leafde en macht [ta rom.
	18. Lit yn ’e wrede kloer fan ’t wylde dier De siele fan Jins toarteldou net stjerre; Wol, greate God, har bange needrop [hearre. En bliuw’ Jins help de illindigen net [ fier.
	12. Lykwols hat God fan aids üs kening [west; Hy sil ek nou net fan syn feinten [skiede, Hy stelt rounom forlossingen op ierde, En yn syn macht leit myn bitrouwen [fêst.
	19. Bitink ’t forboun, fan alde tiden steld, Oanskögje de earmen en omtrint [forlernen, Forlos üs lan, hwant al syn smüke [hernen Hja wurde brükt as wenten fan ’t [gewelt.
	20. Lit elk fordrukte, delslein fan ’t [gewelt, Jins bystan great en hearlik ünderfine; Wol ringen ta har help en heil forskine. Dat strak har liet Jins namme' rom [fortelt.
	13. Jo ha de séen spalte troch Jins [macht; De draken, yn har wylde grym [üntstutsen, Ha Jo de koppen op it wiet tobrutsen, En har tobekstaet yn har iiv'ge nacht.
	21. Kom, God, oerein, en pleitsje seis [Jins pleit, Biwiis Jins macht, o, Jo dy’t alles [sjogge. Tink oan ’e smaed dy’t Jo de dwazen [dogge, En dêr’t hja Jo mei smaedzje dei oan [dei.
	14. De ald leviathan, stige üt wetters [groun, Toplett’ren Jo; Jo brochten him ta [swijen, Jo ha foar 't röfdiert’ fan ’e woastenijen Syn flêsk forstruid en har ta spize [jown.
	15. Jo hawwe beken spjalt en boarnen [laet Om sa Jins folk it wetter ta to fieren; Jo hawwe de ünbidimbere rivieren Har droechlein ta in nij en gongber [paed.
	22. Forjit de driging fan ’e fijan net, It dryst gerop, fan al Jins wear[partiders, It tjirgjen en ’t geskreau fan Jins [bistriders Dat altyd oangiet God, forjit it net!
	16. Sjoch, dei en nacht bin Jowes: sinne [en ljocht, Jo risten ’t ta; Jo stelden de ierd syn [grinzen. De simmer en de winter bin Jins [tinzen,
	PSALM 75
	1. Jo allinne loovje wy, Ja, wy loovje Jo, o Hear! Hwant Jins namme, fol fan ear, Is üs altyd great en nij;
	5
	10. Hoelang dit leed, hoelang greatmach[tich God? Hwannear lit Jo dy wylde stoarm [bilünje? Sille altyd Jo Jins wearpartiders hünje, Komt nea gjin ein oan lestertael en [spot?



	Wy forhelje fier en hein: Fan Jins wünders is gjin ein.
	3. Drystmoed’gen waerden hjir ta skiep, Hja bin biröve yn har sliep; Gjin wearstan ha de krychslju jown, Net ien mear hat syn bannen foun. Jo drigen, God, har tüzentallen, En mei de wein is 't hynder fallen.
	2. Op myn tiid en stelde dei Sil Ik, dat de wrald it sjocht, Oardiel jaen nei hillich rjocht. Waerd ek de ierde yn ünstjür wei, Ik joech har wer stjür en rest. En har pylders sette ik fêst.
	4. Elk moat yn frees foar Jo forgean, Hwa foar Jins oantlit sil bistean, Hwa dy't noch drystwei fan him sprekt As, God, Jins grym nei büten bfèkt? De himel liet syn oardiel hearre, En de ierde moast fan eangst bistjèrre.
	3. Tsjin heechmoed'gen, wreed en hurd, Siz ik: wês net greatsk fan hert, Draech sa heech de hoarnen net; Goddeleazen, twing jim wurd, Büch de stive nekke, en lear Stil to wêzen foar de Hear.
	5. Jade ierd bistoar doe’t hja fornaem Dat God ta rjocht en oardiel kaem; Doe’t Hy de machtigen forsloech, En ’t dimmen folk forlossing joech. Dy’t dan Jins grime oerlibbet, Heare, Bringt Jo de lof, de hulde en de eare!
	4. Us forheging, dit stiet fêst, Komt üs net fan sinne of wyn, Net üt sé noch sanwoastyn Komt üs net üt east of west; Dizze falie en jinge klimm’, God is rjochter, 't komt fan Him.
	6. Doch God biloften, great en swiid, Bitelje dy de Hear op tiid; Lit al hwa’t om Him hinne stean Démoedich ta syn alter gean, En priizje ’m om syn trou en trêften, En bring Him tank en offerjeften.
	5. Hwant Gods han bislüt in tsjelk, Krêftich mongen brüst de wyn, Dêrüt jit Hy ’t minskdom yn, Nei syn wearde skinkt er elk; Mar der goddeleazen kiel Swolget ’t grounsop as har diel.
	7. Ja, bring Him op syn hege troan Jim heechste huldebliken oan; Hy snijt de geast fan foarsten wei, Syn almacht driuwt har üt de dei, En freeslik sil syn wraek har spriede Oer alle kenings fan dizze ierde.
	6. Him sil ’k ivich hulde jaen, Jakobs Heare meitsje ik great, Goddeleazen doch ’k to neat, ’k Sil har hoarn tsjin de ierde slaen; Mar der frommen macht en hoarn Wurdt forhege en net fordoarn.
	PSALM 77
	1. Ik forhef ta God myn stimme; Dat de Hear myn lüd fornimme, Dat Er üt syn himel wei lenris nei my harkje mei! ’k Sykje deis, fan ’t kwea bineare, Myn forlossing by de Heare; Mei ik nachts gjin rest mear ha, ’k Stek aloan myn han him ta.
	PSALM 76
	1. Forneamd yn Juda is de Hear, Yn Isrel great syn namm’ en ear, Yn Salem is syn hutte boud, Dêr't Hy syn wize wetten jowt, Lit ider Him as God erkenne Yn Sion, dêr't fan aids Hy wenne.
	2. lenlik moat myn siel hjir sitte, 'k Wol fan gjin fortreasting witte, ’k Suchtsje oer myn bitter lot As ik tinke wol oan God. O, myn earme siel forsmachtet As hja neitinkt en biachtet Hoe't de Hear myn blydskip wie En yn 't lij en neist my stie.
	2. Hjir sei Er: fijan, ’t is genöch! Hjir briek Er pylk en flitseböch, It skyld, it swurd, de haet, de niid, En makke in ein oan alle striid. Jins hearlikheit, dêr’t wy foar nige, Is boppe de iiv’ge bergen stige.



	9. Jo bin 't dy’t Jins folk bisochten, Mei Jins earm forlossing brochten, Jakobs neiteam, Jozefs bern Lieten Jo yn frijheit tsjen. Wetters eangen doe't Jo sprieken, Wetters seagen Jo en wieken, Djippe kolken beven mei, Wielen wyld yn ünstjür wei.
	10. Wolken geaten focht fan boppen, ’t Swurk joech lüde en wylde roppen, Pylk op pylk, dy’t gleon en read Troch ’t forbaesde lof trom skeat, Rounom hearden minsklike earen God, Jins skrikb’re tonger bearen; Bliksems setten ünfortocht Hiel de wrald yn loge en ljocht.
	4. Ja, it heucht my djip yn ’t herte Hoe’t myn han doe ’t spylark fette, Hoe’t myn blide lofsang klonk Ear’t de moed myn siele üntsonk. ’t Komt, as bitt’rens foar myn sinnen My yn neare nacht to binnen , As myn geast dit stil oerleit Fynt myn müle 't wurd en seit:
	11. Wylst de wrald fan skrik üntwekke, Wyist hiel de ierde yn ünstjür rekke Hat Jins wei troch ’t sédjip laet, Dwers troch 't wetterwiid Jins paed. Nimmen koe Jins fuotspoar riede, Sa woen’ Jo Jins keppel liede; Mozes en Aarons han Brocht har sa yn ’t tasein lan.
	5. Sil de Hear forgoed forstjitte, Sil Hy my yn 't lijen litte, Sjocht Hy nou syn folk fuortoan Net yn goede gunst mear oan? Fine wy gjin rêst of frede, Is it dien mei syn genede, Is ’t ünthjit, oan slachten dien, Nou alhiel to neate gien?
	6. Hat de Hear, sa strang fan herten, Syn genede alhiel forgetten, Sleat Hy op syn oardielsdei Syn barmhertichheden wei? Nea wit ik dit goed to krijen, En ik sei: dit is myn lijen, Foar 't forstan net troch to sjen: Dat Gods han foroaring ken.
	PSALM 78
	1. Harkj’ o myn folk, hald iepen nou jim [herte, En wol jim ta myn goede learing sette; Wol ta myn reden nou jim earen niigje, Want spreuk oan spreuk sil üt myn [müle riigje; Ik sil jim wysheits skat to halden jaen, En riedlings üt de foartiid streamen [ dwaen.
	7. Mar ik wol myn tinzen keare Ta de dieden fan ’e Heare, Ta syn wünders, great en swiid Yn in lang forline tiid. Ja, Jins wurken wol 'k bitinke, 1 y myn earnst'ge oandacht skinke, En yn stille oanbidding wei, Mimerje oer Jins dieden nei.
	2. Hwant hwat wy witte en yn ’t for[line üntdieken, De skiednis dêr’t üs affears üs fan [ sprieken, Dy mei net foar har bern forhoalen [bliuwe; Wy sille 't har forhelje en breed [biskriuwe, Dat ’t kommend slacht Gods sterktme [en wünders wit, En nea des Heare loflik wurk forjit.
	8. Bliuwt Jins doel foar üs bidutsen, Wurdt Jins wei üs each ünttrutsen, 'k Wit, hja laet yn 't hillichdom; Hwa is great as Jo yn rom? Ja, Jo b:n ’t dy’t wünders dogge, Jo, nei hwa’t de folken sjogge, Jo, hwaens sterktme as sinneglans Strielet ierde en himel lans.
	3. ’k Ha gjin rêst, gjin kans to sliepen, Hwant myn eagen hald Jo iepen, ’k Bin oerstjür fan holle en hert, Reedlik sprekke kin ik net. ’k Tink yn ’t leed, hast net to dragen, Drövich oer forfleine dagen, Oer de soargen fan de Hear Yn de tiden fan alear.



	3. God liet in tsjügenis syn Jakob klinke, Om dizze wet sil Isrel altyd tinke. Hy joech se om oan ’e bern bikend to [meitsjen, En foar har ünderhalding trou to [weitsjen. De jonge soannen sil syn wierheit sjen, En trochjaen, en forhelje se oan har [bern.
	Oerdei gyng har syn gids, syn wolken, [foar, Syn fjür wiisde yn ’e nacht har 't [ljochte spoar.
	8. Hy spjaltte rotsen yn ’e woastenijen, Sa hoegden hja, syn folk, gjin toarst [to lij en. Hy liet har, ryk en üt ’e romte drinke, Hy woe har ’t wetter as üt kolken [ skinke. Sa liet Hy streamen ütgean üt ’e rots En wetters delfloeije as rivieren Gods.
	4. Sa leare hja har hope op God to setten, Forjitte ’m nea, biwarje trou syn [wetten, En dwale, net lyk dat oerhearrich [slachte Dat dwers en wrokjend ’s Heare wet [forachte, Dit skaei sa wif fan hert en kwea fan
	9. Hja holden dochs har sünde en oproer [geande, Yn ’t wyldlan dwers tsjin de Alder[heechstesteande; Hja fergen God op jimmer nije dingen. Om har bigearlikheit syn eask to [bringen. Hja hifken God, syn woldied wie to [min; Hja woene spize nei har smaek en sin.
	[rie, Hwaens geast net trou oan God, har [skepper, wie.
	5. De bern fan Efrim, tüke bógesjitters, Untrouwe feinten, wreevle
	[Godforjitters, Hja kearden óm de deis fan ’e [bislissing En flechten lef mei skyld en wapen[rissing. Hja droegen Gods forboun net mei yn [’t hert, Hja wegeren to bliuwen by syn wet.
	10. Hja sprieken tsjin, hja seine dryst fan [herte: Kin God yn ’t woaste lan in tafel sette? Hy sloech de rots, Hy joech üs ryklik [wetter, Mar wy bigeare mear en folie better; Hy is dochs God, Hy kin dochs wün[ders dwaen Is 't Him net müglik brea en flêsk to [jaen?
	6. Gods dieden en syn wónders, as syn [wetten, Hja ha se sleau en trouweleas forgetten. Dochs die Hy greate wurken foar har [eagen Doe’t üt Egypte alear har affears [teagen, Dochs laette Hy syn folk üt need en [ nacht, En Soans fjild wie tsjüge fan syn [macht,
	11. Dit hearde God en ’t makke ’m gram [to moede; Doe loge in fjür, dat gleon tsjin Jakob [woede Hy liet op Isrels folk de grime falie Dy’t oer har sünde yn Him omhegen [ walle, Hwant hiel dit folk hie op syn God [net boud, En nea fan herten op syn heil bitroud.
	7. Hy spjaltte har de sé; der dwers troch[hinne Liet Hy syn folk mei droege fuotten [rinne. Allyk in daem liet Hy de wetters rize; Sa woe syn han har ’t paed ta frijdom [wize.
	12. Doe hat syn macht de hege wolken [hjitten, De doarren fan 'e himel iepenstjitten,



	17. Har dagen liet Er yn it neat torinne, Har jierren gyngen yn in öfgriis hinne. En doe’t de dea har grym en wreed [bineare, Doe beven hja, en fregen nei de Heare; Oan libbens léste grins, yn 't faeiste lot Bikearden hja har hert en sochten God.
	13. Der sterken brea waerd iten fan ’e [ minsken, Hja waerden sêd, hja ieten nei har [winsken. Hy liet in easterstoarm oer de ierde [waeije, En troch syn krêft de wyn nei ’t suden [ draeije. Sa hear nou hwat de Hear bisletten hie, En merk op ’t nije teken dat Er die.
	18. En hja bitochten, God hie yn ’t forline Har taflecht west yn alle ramp en pine. En altyd wer woe Hy har wé genêze, Har help, har rotsstien en har losser [wêze. Mar, oft har müle ek moaije wurden [sei, ’t Wie leagentael dy’t op har lippen [lei.
	19. Har hert wie net oprjocht foar God [de Heare, ’t Stie net op syn forboun en trouwe [leare. Mar Hy, barmhertich, goed, en fol [geneden Formoedsoene al har üngerjochtich[heden, Fordylge har yn syn grammoed’gens [net. Mar kearde aloan de grym wer üt syn [hert.
	14. Doe reinde 't flêsk oer har forbaesde [hollen As wolken stof dy’t hiel de loft [forfollen. It rüze en süze aloan fan wjokjend [fügelt As san sa machtich dat oer ’t séstran [rügelt, Dy foelen del; in ticht en libjend klaed Lei yn har kamp en om har tinten [spraet.
	20. En as hja wreevlich tsjin syn almacht [stiene, Bitocht Er, dat hja flêsk en ierde wiene, In twirre, wynderjend lans ’t Hüs des [Hearen, Dy’t giet om ivich net werom to [kearen. Hoefaek al ha hja net yn opstan west. En wien’ hja Him yn ’t wylde lan ta [lést!
	15. En hja, dy’t God syn machtleasheit [forwieten, Hja foelen roppich oer har miel en [ieten, En waerden boppe sêd, en ieten jitte Mar God kaem har bigearten yn 'e [mjitte, En harkje hwat syn grime straf har die, Wylst noch de spize yn har muien wie.
	16. Doe wie ’t dat 's Heare grime om[hegen walle; Har fetsten liet Er dea tsjin de ierde [falie. Op Isrels jonkheit is dit kwea forhelle; Hja ha dy misdied mei de dea bitelle. Mar lykwols bleau d’ sünde yn Isrels [hert, En leauden hja Gods wünd’re wurken [net.
	21. En alweroan bin hja fan 't kweade [drifke, En alweroan ha hja de Heare hifke, En doarsten, wylst hja yn harselme [rommen, Wol Isrels Hill’ge seis tonei to [kommen. Hja tochten net oan syn almacht'ge [han. Dy't harren loskofte üt it frjemde lan.
	Doe liet Er 't manna as in wünd’re [seine Oerfloedich üt syn folie skuorren [reine. Sa ha hja sêdding foar har honger [foun, Sa waerd har ’t himelnöt ta spize jown.



	22. Doe’t Hy syn tekens yn Egypte [stelde, Syn wónders men yn Soans fjild [fortelde, Doe jage Er ’t bloed troch ’t béd fan [har rivieren, In öfgriis en in walch foar minske en [dieren. Hwat wetterstream troch ’t great [Egypte gie, 't Wie bluodrich read. dat net to drin[ken wie.
	Doe is der rouwe oer Cham syn tinten [ fallen. Doe wiisde Hy syn folk as skiep it [paed, En hat syn keppel nei ’t woastynlan [laet.
	27. Ja, Hy allinne koe har feilich liede En trou foar ’t heil fan dit syn erffolk [riede; Hy hat üt need en eangst har siele [lutsen, Har wrede fijan hat de sé bidutsen. Hy brocht har nei syn berch en hill’ge [groun, It erfskip, dat syn rjochterhan Him [ woun.
	23. Hy stjürde brimzen, dy’t har narjend [stieken, Dy’t har fortarden en har wearstan [brieken, En froasken, dy’t har strjitte en hüs [fordoaren, En ’t oanlit sa fan folk as lan foroaren. ’t Gewaeks forkaem, it tüch stie geil [en heech; In sprinkhoarnshear friet al har ikkers [leech.
	28. Hy hat de folken üt har lan forballe En liet it oan syn folk to’n erf forfalle. Har namme stoar, har skiednis moast [hjir einje, En Israël mocht yn har tinten wenje. Mar jittris hifken hja de hill’ge God En wieken fan syn tsjüg’nis en gebot.
	24. Hy liet har druven troch de heil [fordjerre, Yn fleach op fleach de teare wynstok [stjerre. Doe’t yn ’e froast de lytse wetters [strjemmen Bistoaren ’t ek de wylde figebeammen; De pest ware ünder ’t fé fan eltse boer; Har beesten joch Er oan ’e wearljocht [oer.
	29. Hja foelen óf, hja sünd’gen en [misdiene, Hja waerden trouleas as har affears [wiene. Dit hie de Hear allang mei smert [oansköge; Hja sloegen om, in ünbitroub’re böge. Hja tergen troch har hichten dryst syn [geast En fergen mei har bylden Him op ’t [meast.
	25. Hy stjürde har, ta straffe en hurde [learing De gleonens fan syn grime; rju [binearing, Grammoedigens, forwoasting yn alle [oarden, In hiele rige tsjustere ünheilsboaden. Syn grime sljochte in wei, hy sparre [nea, Mar joech har libben oer oan pest en [dea.
	30. God hearde it, en it liet syn grime [stige, Hy hat in tsjinnichheit yn Isrel krige, Hja wiene ünweardich mear syn folk [to hjitten; Syn went to Silo hat Er dus forlitten, De tinte dy't Er ünder minsken hie, Hy liet har leech, doe ’t folk syn wet [net die. 31. Hy joech syn sterktme yn finzenis en [bannen, Syn hearlikheit en eare yn fijans [hannen.
	26. Oant ienris ’t slimst syn wraekswurd [oer har kearde, En Hy Egypte’ earste soannen deade: De blom fan ’t lan, har hope en rom [yn allen



	36. Hy soe net mear foar skiep en lam[men riede, Mar Jakob moast er weidzje en Isrel [liede. Sa koe Gods erffolk him as hoeder
	[winne, Sa laette er har yn goede en gêrz’ge [finne. Hy weide har mei sêfte han en wet Yn al de oprjochtens fan syn earlik [hert.
	32. Jongfeinten kamen om yn fjür en [flammen, Net ien bisong de dea fan har jong[ fammen, Har earetsjinst wie hopeleas [forwurden, Har preesters foelen smaedlik foar de [swurden, De widdous sieten roujende to groun, En ha foar ’t greate leed gjin triennen [foun.
	PSALM 79
	j Almachtich God, it heidenfolk is [kommen! Nou is Jins erflan yn bisetting [nommen, Jins hill'ge timpel skeind met fjür en [swurden, En hiel Jeruzalem ta pünheap [wurden. Jins feinten lizze dea Mei ünbidutsen lea Op strjitt’ en plein forsmiten; Har liken, wiid yn 't roun Forstrekke wylde houn En gier ta ies en iten.
	33. Doe waerd de Hear as ien dy’t sliept [towekker, In helt, dy't jubelt fan ’e wyn. Doe [rekke Er De fijan fül, doe sloech Er him to’n [bloede, En foei forneat’gjend yn syn [êfterhoede. Hy makke in ein oan al har great [fortoan, En die har djippe en iiv’ge skande [oan.
	2. Hoe moast as wetter om Jeruz’lim [hinne It kostlik bloed fan al Jins gunstfolk [rinne! Hjir lizze hja, forspraet op ’e ikker[grounen, Dêr’t seis har liken gjin biïerd’ging [founen. O God, wy bin forstaet, Us buorlju ta in smaed, Hwer moat üs Onheil einje? Dit jammerdearlik lot Set üs ta hün en spot Fan al hwa’t om üs wenje.
	34. Dochs, Jozefs tinte woe Hy net [bitinke, Ek koe Hy Efraïm syn kar net skinke, Mar Juda wie syn ütforkeazen stamme, Dêr kaem syn hüs, de gloarje fan syn [namme, En Sions berch, dy’t al syn leafde hat, Is ta Gods tinte en wenning ütforkard.
	35. Dêr wie 't dat Hy syn arke wol [bitroude, Syn hillichdom as himelhichten boude, Sa fêst as de ierde, en djip yn har [ foundearre, Stiet hjir syn hüs, en nea sil dit [fordjerre. Doe helle Er David by de skiepskoai [wei En naem him as syn feint en gunstling [mei.
	3. Hoelang jit, Hear, sil Jins gram[moed'gens barne? Moat w’ yn de flammen fan Jins iver [ rane? Stoart dochs Jins grime oer har dy’t üs [bistride, En dy’t Jins namme kenne noch bilide. Hwant Jakob ha hja dield, Fortard, forslein, fornield,
	Doe is syn folk fan frjemde macht [ forbiten, Hy hat har ta de kriich en ’t swurd f forsmiten. Grammoedich joech Er doe syn erf[skip oer Oan eigen wil, en liet har sünder stjür.



	PSALM 80
	En wreed nei ’t libben stutsen; Syn wente, heech en kein, Is yn ’e jiske lein En fan syn grounslach brutsen.
	1. O Isrels hoeder en biskermer, Jow 't ear nei üs! O great’ üntfermer Dy’t Jozef laetten yn Jins ljocht Allyk in trouwe hoeder docht, Dy’t sitt’ oer Cherubs op Jins troan, Kom yn Jins glans, o hear üs oan!
	4. Wol oan üs foarteams misdied net [mear tinke, Mar üs goedgunstich Jins forjefnis [skinke! Lit ienris Jins genede oer üs wer skine; Wy bin sa swak, o lit üs net forkwine! Help üs, barmhertich Hear, Kom foar Jins namme en ear. Om üs ta ’t heil to lieden; Wol al üs skuld forjaen. En myld forso ning dwaen Oer al üs euv’le dieden.
	2. Lit Efraïm Jins krêften witte, Wol Benjamin dochs net forjitte En lit Manasse net yn ’t near Bring üs werom, greatmachtich Hear, Forlos üs, kom, en lit Jins bern Wer ’t ljochtsjen fan Jins oantlit sjen!
	3. O Jo, der legermachten Heare, Hoe lang sil Jo Jo fan üs keare, Jo weihalde yn in tjustr’re wolk By ’t bidden fan Jins earme folk? Hja ite o;rfloedich triennebrea, En drinke oan triennen har de dea.
	5. Hwerom dochs soe safier de heiden [komme, Dat hy him strak yn greatske waen [biromme, En freegje doarst: Hwer is har God en [Heare, Hwer is syn macht, hwermei soe Hy [lis keare? Forjild har hege moed, En ’t wreed forgetten bloed, Lit, God, Jins wrekswurd lögje! Brek al har drystens wei, Dat wy Jins oardielsdei Mei eigen each oanskögje!
	4. Jo meitsje dat w’ in skande binne Foar al de buorlju om üs hinne, Forhünd, forwurpen en forlern, In smaed foar ider dy’t üs ken. De fijan stiet to sjen, o God, En nytget üs mei bitt’re spot.
	5. O, hear üs, God der legerskaren. En hoedzje üs siel yn deadsgefarenl Wy hawwe oars gjin taflecht mear Bring üs werom, greatmachtich Hear, Forlos üs, kom, en lit Jins bern Wer ’t ljochtsjen fan Jins oantlit sjen!
	6. O hear nei har, dy’t yn 'e finz’nis [kwine, Lit dêr it ljocht har fan Jins oantlit [skine! O, mocht Jins han üt twang en [ slavernij e. Ut doem en dead üs earme bern bifrije! Jow Jo üs buorlju, Hear, Jow sawnfald har en mear De smaed yn eigen skerte, Dêr't hja Jins namme, o God, Mei smaedzje, en lit Jins spot Har flymje yn ’t godleas hertel
	6. Jo founen yn Jins folk bihagen, Jo brochten, God, yn earder dagen, Jins wynstök üt Egyptelan: Jo roegen doe mei eigen han De heidens üt har sté en groun, En hawwe ’m dêr in groeiplak jown.
	7. Jo woene in plak foar him biskiede, Syn woartels boarre 'r djip ynde ierde: Hy folie ’t lan, hy hie syn skaed Oer berch en sederbeammen spraet: Syn tüken wreiden wit hoe fier, Oan 't séstran en de haedrivier.
	7. Mar wy, Jins folk, de keppel fan Jins [miede, Wy roppe aloan Jins greatheit üt oer [de ierde, En slachte oant slachte sil fan Jins [geneden De lof bisjonge yn alle ivichheden!
	8. O, hwerom brieken Jo syn muorren? Hy leit to gryp foar frjemd en buorren, En elk dy’t reizget lans de wei



	5. ’t Wie Gods sterke han Dy’t syn Jozef sochte Yn Egyptelan Dêr’t in sprake wie Dy’t ik net forstie En ta frijdom brochte.
	9. O, Hear des himels, hear üs roppen, Skögje üt Jins heech forbliuw fan [boppen, En hwat Jins han hjir plante, o God, Bihald en hoedzje en warje dat. Kom del en sjoch Jins wynstök oan, En help en red Jins eigen soan.
	6. ’k Haw him do? de lést Fan syn skouder nommen, ’k Lei syn driuwer fêst; Him ha 'k noege en bean: „Lit dyn draechkoer stean, Doar my nei to kommen!”
	10. Jo lieten him as tüch forbarne; Hwa soe net foar Jins oantlit rane? Jins gunstling, God, de minskesoan, Rik him Jins han en nim him oan! Dan folgje wy Jo iimmer nei, En wike nea wer fan Jins wei.
	7. Röpst yn eangst en wé, Skriemst yn need en honger, ’k Wie ta help al ré As ’k dy andert sei Ut myn himel wei, ’t Skülplak fan ’e tonger.
	11. Bihald üs, meitsje üs net biskamme, Sa priizje wy aloan Jins namme En halde trou Jins wet yn ear. Bring üs werom, greatmachtich Hear, Forlos üs, kom, en lit Jins bern Wer ’t ljochtsjen fan Jins oantlit sjen!
	8. ’k Haw to Meriba Dy forsocht en hifke, ’k Seach by ’t wetter ta, Oft dyn hert yndie Op myn wurden stie, Of fortwiiv’le en wifke.
	PSALM 81
	9. lepenje, Isrel, ’t ear, Hark hwat ’k jim bitsjügje, Ik, jim heil en Hear; Jow, myn folk, jow acht Hoe’t myn leafde en macht Jim oanienwei noegje.
	1. Sjonq nou bliid to moed 't Lofliet foar de Heare! On de dei fan hioed Wurde jakobs God Om üs hearlik lot Mei gejubel eare. 2. Set in lofsang yn, Lit de simbels liede, Slach de tamboeryn, Rop by harp en lüt Nou syn gloarje üt Oer it roun fan de ierde. 3. B'aes, bazunen, mei! Klink, jim hoarn en trommen, Op üs heechtiidsdei! Daegie in qearkomste op Mei de blide rop: Nije moanne is kommen! 4. Sa dochs wie ’t b'fel. Baren jown oan dealden; It Folk fan Israël Hat dit goed gebot As in rjocht fan God Altyd to ünderhalden.
	10. Lit gjin ütlansk god Hnder Isrel wêze; Ik bistjür jim lot! Folgje de üngod net, Dy kin dochs jim hert Hoedzje noch genêze.
	11. Ik bin God, dyn Hear, Ik, Ik sil dy liede; Ik wie ’t, dy't alear Ilt Egyptelan Mei in sterke han Dy ta frijdom fierde.
	12. Al dyn brek en leed Siz it My frijmoedich; ’k Sioch dyn soarch en need, ’k Hear dyn helpgerop Doch dyn müle op, ’k Folje ’m dan oerfloedich.
	Nimt samar fan syn fruchten mei. It swyn forwrot him mei syn snüt, It wylde dierte fret him üt.



	13. Mar myn folk woe neat Fan myn noeging hearre; Israël forgeat My en myn gebot, 't Woe net oan syn God, ’t Hie hwat oars ornearre.
	Jow stipe en doch gerjochtichheit De earme en wees dy’t warleas leit. Help de needdruftige üt syn neden, Biskut de swakken tsjin de wreden, En réd hwat ienlik stiet yn 't lan Ut der godleazen hurde han!
	14. ’k Joech har dêrom oer Oan har eigen herte; Sünder hald en stjür Rounen se op har wei Dwaze fynsten nei, Ta har skea en smerte.
	3. Forstan en reden bin hja bjuster, As blinen taeste hja yn ’t tsjuster. As nearne rjocht noch wet bistiet Dan wank’let op syn grounslach de Wol sei ik; goaden sil jim hjitte, [ierd. As soannen Gods yn ’t stuolte sitte; Sa waerden jim allinken great Op ’t sté fan eare en hege steat.
	15. Och, hie nei myn ried Dochs myn folk him droegen! Och, hie Isrels sied Yn myn ljochte dei, Op myn sljochte wei Gean wold mei fornoegen!
	4. Lykwols, ek jim sille allegearre As minsken mei jim staesje stjerre, En falie as der foarsten ien; Dan is ’t mei al jim gloarje dien. Kom, God, oerein, en lit har witte Dat Jo de wrald mei rjocht bisitte, Kom ta Jins troan, dy't ivich stiet, En bring gerjochtichheit op ierd!
	16. ’k Hie har fijan slein, Yn forneed'ring jage, ’k Hie myn oardiel lein Op hwa’t, feint of foarst, Har binearje doarst; ’k Hie se as tsjêf forfage.
	PSALM 83
	17. Haters fan ’e Hear Kinne ’m net bilêze Mei har flaeikjende ear’, Hwant har tsjuster lot, Fier forstaet fan God, Sil foar ivich wêze.
	1. Swij net, hald Jo net stil, o God, En rest net by üs deadlik lot! Sjoch, sjoch de fijan driigjend kommen Mei fül gebear tsjin alle frommen, Jins haters heffe dryst har holle; ’t Is striid en opstan hwat hja wolle.
	18. Hy lykwols, hy sil Nöt yn oerfloed winne Nei syn winsk en wil; Him, de gunstling Gods, Sille üt klippe en rots Huningstreamen rinne.
	2. Hja hawwe by harsels oerlein, En meielkoar in riedslach slein, Hia nimme in oanslach yn bitinken Om ’t libben fan Jins folk to krinken, In moartplan tsjin Jins gunstelingen Om se al mei al to fal to bringen.
	PSALM 82
	3. Hja sizze: Lit üs hinnegean, En nim har kroane en folksbistean; Lit üs har ütroegje en fordjerre, Dat hja de dea as naesje stjerre, Wy meitsje har forslein, biskamme, En ’t wêze üt mei Isrels namme!
	1. God seis is yn ’e godsried kommen En hat dêr sit en beding nommen. Yn ’t godsformidden klinkt syn stim: De heechste Rjochter rjochtet jim! Hoelang jit sil jim ünrjocht sprekke. En binlikheit en trou forbrekke, En nimme, ündogend en fordoarn, It oantlit fan godleazen oan?
	4. Al hwat tsjin Jo yn bounskip stie Hold dér yn greate iendracht rie. ’t Wie Edoms tint mei de Ismeliten, De Hagareen, de Moabiten, En Gebal mei syn striidb're mannen Om tsjin Jins almacht gear to spannen.
	2. Jow wer it rjocht syn plak en wearde, Sprek rjocht oer de earme en binearde,



	2. Hjir fynt de faeije fügel rest, De skouwe swel it feilich nést Bitroud foar har en foar har jongen. Dit is hwat ’k alderdjipst bigear. Om by Jins alters jimmermear Myn God en Kening lof to sjongen: Loksillich dy’t hjir wen je mei, Om Jo to priizjen nacht en dei!
	6. God, doch har kwea en kwea dêrta, As Midian, as Sisera: Lit üs bistokers allegearre As Jabin by de Kison stjerre, As dy’t by Endor fallen binne, Hwaens flêsk as dong oer ’t boulan [tsjinne.
	3. Loksillich dy’t har sterktme en moed Fan Jo forwachtsje, o ivich Goed: Har freugde is fan gjin leed to skeinen. Hja hawwe de opgong yn har hert, Hja meitsje dellingen fan smert Ta griene höven fan fonteinen: De seining üt Jins mylde han Oerdekt as maitiidsrein har lan.
	7. Slach har en al har eallju tel As Oreb en as Seëb del, Wol, God, har foarsten deadlik reitsje, Se as Seba en Salmuna meitsje, Dy’t sizze, dryst en heech fan herte: Gods weiden, lit üs dy bisette!
	4. Har krêft hat nije krêften woun, Hja geane en sille yn sillich boun Op Sions berch foar God forskine. O Hear, dy’t wit fan al myn wea, Forhear, forhear myn bange bea, En lit my net yn ’t leed forkwine: Jow ütkomste üt dit bitter lot: Forlos my, Jakobs greate God!
	8. O, brek har eigenwaen kapot. En meitsje har as strie, myn God, En lit se weistouwe op Jins winen, In stoppel, nearne mear to finen, Ja, lit har yn in loge fleane Dêr't berch en walden yn- forgeane.
	5. O God, üs skyld, dy’t üs bihaldt, Us feillich laet troch tiid en wrald, Bitink Jins feint en hear syn bidden! Yn ’t foarhöf fan myn God en Hear Is foar myn siele ien dei dochs mear As tüzen yn in frjemd formidden: ’k Soe leaver oan Jins drompel stean As ’t hüs fan yd’lens yn to gean.
	9. Forfolgje mei Jins stoarm har sa Dat hja gjin hope of ütwei ha, En lit Jins twirre har forbjust'rje, Har eagen blynje en swart [fortsjust’rje, Lit har yn skande 't oantlit keare Dat hja Jins namme sykje, o Heare!
	6. Hwant God, de Hear, sa goed, sa myld, Is to aller tiid üs sinne en skyld, Hy sil genede en eare skinke. Dy’t mei oprjocht en suver hert Him folgje, ünthaldt Er ’t goede net, Dy wol Hy mei syn heil bitinke; Wolsillich, Hear, dy't op Jo bout, En yn Jins han syn libben jowt.
	10. Lit har yn skamte en skeamelheit Bisauwe oant yn ivichheit, L<t har forgean, lit read biskamme Har de eare fan Jins greate namme Erkenne en Jo har hulde bmde, O Alderheechste oer hiel de ierde!
	PSALM 84
	PSALM 85
	1. Hoe leaflik bin Jins wenten, Hear! Myn freze en rou, myn sielesear Kin oars dochs nearn’ as dér genêze. Myn hert is djip yn my oerstjür, Fan barnend langstme rint it oer, By ’s Heare foarhöf wol ik wêze! Myn siel en bloed, nei bang bislot, Hja geije ta de libb’ne God.
	1. Jo ha Jins lan, o Hear, de gunst wer [jown, Dat Jakobs sied fannijs de frijdom [woun, De skuld fan ’t folk ha J’ üt Jins oant[lit set, Ek straffe Jo har alde sünden net.
	5. Nést Amelek stiet Ammon ré, It folk dat wennet by de sé, De Tyriërs, de Palestiners. Hja hearre ta Jins ünderminers, En Assur hat it tal foltöge, De bern fan Lot ta earm en böge.



	De strange stoarm fan Jins grammoed[gens rest, De loge fan Jins gleone grym is dwêst. Kom wer, o God, lük nou Jins wrek[swurd yn, En wês üs hoeder wer as lang forlyn!
	PSALM 86
	1. Hald Jins ear nei my, o Heare, Hear my oan, sa swier bineare, Sa illindich, sa yn need, Jow my antwurd, sjoch myn leed! Lit my, God, Jins bystan fiele, 'k Bin Jins gunstling, réd myn siele. Help Jins feint, forstjit him net, Dy’t op Jo syn hope set.
	2. Sil Jins grammoed’gens ivich tsjin üs [stean, Moat dan Jins grym fan slachte oant [slachte gean, Bliuwt altyd troch Jins üngunst op üs [lea, En rop J’ üs net wer wekker üt de dea? Komt nea mear foar Jins folk de goede [dei, Dat 't libje en him yn Jo forbliidzje [mei? Kom wer, o God, en jow üs net [forlern; Stjür üs Jins heil, lit üs Jins gunst wer [sjen!
	2. Hear, wol my yn gunst bitinke, My genede en bystan skinke As ik üt de illinde wei Rop ta Jo de hiele dei. Rèd myn siel, wol my forbliidzje, Dêr ’k aloan Jins kommen biidzje, Hear, o God, myn bang g?rop; ’k Hef ta Jo myn siele op!
	3. Goed bin Jo en myld forjaende. Oer üs skuld forsoening dwaende, Jins genede is great en ryk, Ider earme in beech üntwyk. Wol, o God, Jins earen nige, Lit ta Jo myn klachten stige, Harkje, fan Jins hege troan, ’t Smeekjen fan myn stim dochs oan!
	3. Nou wol ik acht jaen op Gods hill’ge [wil, En harkje hwat de Heare sprekke sil. Hwant wis, fan frede en soening sprekt [Gods stim Foar al syn folk, dat ’t hert wer keart [ta Him. Ja ’t heil des Heare is al dyjingen nei Dy’t trou Him freezje en meigeane op [syn wei. Sa stean wy feilich, hoede fan syn han, En ear’ en hearlikheit wen je yn üs lan.
	4. Altyd as my ’t ünk bineare Röp ik Jo om help, o Heare, Altyd, ek yn djipste nacht, Joegen J’ antwurd op myn klacht. Né, gjin ien fan alle goaden, By hwat folken, yn hwat oarden, Dy’t Jo ea bilykje mocht: Hwa dy’t sokke wurken docht?
	5. Folk by folk üt alle lannen Makke en fuortbrocht troch Jins han-Büge earbiedich foar Jins troan [nen Roppe yn frees Jins namme oan. Jo bin great, de folken sjogge Al de wünders dy’t Jo dogge, Elk hat nou foargoed forstien: Jo bin God en oars gjin ien.
	4. Dan moetsje leafde en trou elkoar yn [’t gea, De frede krijt fan ’t rjocht syn seine en [pea; Dan sjocht gerjochtichheit de himel üt Hoe ’t trou as bliid gewaechs üt de fierde sprüt. Dan leit de Hear syn seine op al üs [dwaen, Dan sil üs lan syn goede risping jaen. Gerjochtichheit sil foar syn oantlit [stean, En foar Him üt op al syn wegen gean.
	6. Wol my, Hear, Jins wegen leare, ’k Sil dan ta Jins wierheit keare, Jow myn hert ien doel en sin: Dat ’k Jins namme freezje en min. Hear myn God, mei hiel myn herte Wol ’k my ta Jins lof nou sette, ’k Sil Jins namme en majesteit Earje oant yn ivichheit.



	Sjoch, elk foar oar is yn har berne [en tein, En de Alderheechste seis haldt har yn [wezen.
	5. Skriuwt God de folken op oant ierdes [einen, Hy telt hwa’t Sions bloed en berte ha. Dan sjongt men Him yn raeijen ’t lof[liet ta: „Yn Jo, yn Jo, binne al myn heil[fonteinen!”
	8. Mar, o Hear, Jo bin lankmoedich, Rju barmhertich, tige oerfloedich Yn genede en greate trou, Jo, dér ’k al myn hope op bou! Wol genedich oan my tinke, Wol Jins feint doch sterktme skinke, Réd my, Heare, nim my oan, En forlos Jins tsjinstfaems soan!
	PSALM 88
	1. O Hear, myn heil, myn djipst forlet, ’k Lit deis net öf oan Jo to roppen, En nachts giet myn gebet nei boppen: O hear dan en forstjit my net! Myn bea mocht ta Jins oantlit klimme, Jins ear myn bange klacht fornimme!
	9. Doch in teken my to’n goede, Lit myn haters yn har woede ‘t Seis ta har biskamming sjen: God fortreast en helpt syn bern!
	2. Myn siele is fan har lijen sêd, Myn libben sil yn ’t leed fordrinke, ’k Wurd teld by dy’t yn 't grêf for-Ik bin ynein, forslein en mêd. [sinke, Myn moed is fuort, myn fjür is dóve, Ik bin in man, fan krêft biröve.
	PSALM 87
	1. Op hill'ge bergen is Gods hüs foun[dearre; Hjir is de Hear foar al syn gunstfolk [goed, Oer elke went fan Jakob giet syn [noed; Dochs hat Hy Sion leaf bopp’ alle[gearre.
	3. Ik liz, in deaden lyk, op ’t fjild: In net biachte, in lang forspeinen, len fan dy hünderten forsleinen Dêr’t God noch minsk mear swier oer Mei dizzen giet myn libben hinne [tilt; Dy’t fan Jins han al öfsnien binne.
	4. Jo ha my yn ’e küle lein, Ik taest yn ’t tsjuster om my hinne, Hjir is gjin dei, gjin glimp fan [sinne God, yn hwat djipten bin ik tein! 'k Liz fan Jins grime, o Hear, [tobrutsen, Jins weagen ha myn holle oerdutsen.
	2. Hoefolle hearliks kin men fan dy sizze, Dü stêd fan God, dü leaflik hillichdom! ’k Sil Rahab, ik sil Babel ta dyn rom As myn biliders yn myn oantins lizze.
	3. Sjoch, folk by folk üt ierde’ fierste [herne Hja komme as boargers yn dyn poar[ten foar; De Filistyn, de Tyriër, de Moar Dy heart hjir thüs, en dizze is dér [berne.
	5. Myn kunde ha Jo fan my skaet, Ik fiel it, hoe’t hja nei my wize, ’k Wit hoe’t hja fan myn wezen grize, ’k Hear har tomük en hoeden praet. O God, men sleat my op, allinne – Hoe komt ik fuort, hwer kin ik hinne?
	4. Ja, Sion stiet it klear yn ’t each to [lézen. En ’t wurdt rounom fan har biwen[ners sein:
	6. Myn each kwynt fan illinde wei, Ik kin dit leed net mear forneare Ik rop, ik rop ta Jo, o Heare,
	7. God, hoe great is Jins genede! ’t Libben foun ik wer en frede, Amper al yn de ierde lein Holpen Jo my dochs oerein. O myn God, heechmoed’ge dwazen Stean har wreksucht üt to razen, Om myn siele is ’t har to dwaen; Jo forachtsje se yn har waen.



	Ik rop ta Jo de hiele dei, Ik stek, üt eangst en deadske bannen, Om help ta Jo myn bange hannen.
	2. Ik makke, sprieken Jo, in hecht en fêst [forboun Mei him, dy ’k as myn gunstling en [myn tsjinstfeint woun; ’t Wie David, dy’t Ik boppe alle oaren [ütkorkarde, En foar hwaens earen Ik myn djür [ünthjit biswarde: Yn ivichheit bifêstigje Ik myn sied dyn [trouwe; Ik sil dyn keningstroan fan slachte [oant slachte bouwe.
	7. Sil J’ oan in deade in wünder dwaen, Sil stoarnen üt har sliepsté komme En bring Jo lof en sjong Jins romme, Sil grêf en nacht Jo eare jaen? Komt men yn de oarde fan ’t fordjerren Fan Jins genede en trou to hearren?
	8. Hwa, Hear, dy’t fan Jins wünders wit Yn ’t oard fan tsjusternis en swijen, Hwa wit Jins rjocht en liet to wijen Yn ’t lan fan dünker en forjit? Mar myn gebet, o ivich Goede, Stiicht op mei de earste moarntiids[gloede.
	3. De hymlen loovje dus Jins wünd’re [macht, o Hear, De gearkomst fan ’e hill'gen sjongt Jins [trou en ear. Hwa yn ’e himel kin ’t ea njonken [God bisykje, Hwa ünder alle himelingen Him [bilykje? Net ien komt Him binei, neat kin syn [wil foroarje, Sa riist yn ivichheit de lofsang ta syn [gloarje.
	9. Hwerom forstjitte Jo myn siel, Hwerom Jins oantlit my forstutsen? Fan bern óf bin ’k binaud, bilutsen, Is al den dei de dea myn diel. Ik bin myn ried tonein, Jins pleagen Forblynje in libben lang myn eagen.
	10. Jins grime, o God, oerstjalpet my, Jins eangsten triuwe my to pletter, Hja floeije om myn siele as wetter • O bitt’re need dy ’k jimmer lij! Forskrikkings ha m’ alhiel bitrutsen En yn in tichte omsing’ling lutsen.
	4. Geweltich is Gods almacht yn der [hill’gen ried, To freezjen heech hoppe elk dy’t om [Him hinne stiet. O God fan swide macht, hwat macht [komt Jo op side? Hwa moat him njonken Jo net swak [en lyts bilide? Us lofliet wurdt net stil, 't moat altyd [nij bigjinne: Greatmachtich bin Jo, Hear, Jins trou [is om üs hinne.
	11. Jo hawwe freon en goede maet Yn al myn lijen fan my jage, Allinne moat ’k myn needlot drage, Fan elts forlitten en forstaet; It tsjuster bliuwt myn beste kunde, De léste freon dy’t God my gunde.
	PSALM 89
	1. ’k Sil ivich sjonge dat de Hear goed[gunstich is, ’k Jow fan syn trou oan slacht’ op [slachte tsjügenis, Ik sjoch it fêste bouwurk fan Jins [ gunstbiwizen Nei Jins folslein bistek yn ieu oan [ieuwen rizen; De himel stiet en sil üt syn bistan net [wike; Sa min sil ek Jins trou ea wankelj’ [of biswike.
	5. De greate sé is hearrich oan Jins wink [en wil; Hoe heech hja dünje, Jo lizze al har [weagen stil. Sjoch, Rahab briiz'len Jo alhiel as in [forsleinen; Jins sterke earm forsille fijans folk en [weinen; De himel moat as de ierde alhiel Jo [tab:hearre, De wrald en al har folheit, dy ha Jo [ groundearre.



	10. Myn han sil altyd mei him wêze, fêst [en trou, Ik bin ’t, dy’t troch myn earm him moed [en sterktme jow. Gjin oermacht sil him slaen, gjin fijan [him binearje, Hy sil oer al har wrok en woedzjen [triomfearje, Syn skea sil ’k fan ’e han fan syn [binearder easkje, De wurkers fan it kwea sille yn syn [ryk net hearskje.
	7. Loksillich is it folk dat sang en jubel [ken, Hja sille oer hiel har paed Jins oantlit [ljochtsjen sjen. Jins namme is al den dei de blidens fan [har herte, Jins goedens bliuwt har treast by alle [leed en smerte; Jins leafde sil har liede yn ’t rizen fan [’e dage, En Jins gerjochtichheit har nei Jins [hichten drage.
	11. Syn wearpartiders sil 'k forpletterje [en fordwaen, Syn haters machtleas lizze en foar syn [each forslaen. Myn trou en myn goedgunstichheit [sille oer him weitsje, Myn namme sil syn hoarn forheegje [en sterker meitsje; Ik liz, om syn biwald ta heechste [macht to fieren, Syn han op séen en syn rjochter op [rivieren.
	12. Jo. sil hy tsjin My sizze, bin myn [God en Heit, Myn taflecht en myn rots, myn heil [en hearlikheit. Hy wurdt myn earstlingssoan,’k sil ta [’t regear him liede, As heechste ünder al de keningen op [ierde; Myn leafde wurdt foar him yn ivich[heit biwarre, Myn bounskip bliuwt him trou, dat lit [lk nea wer farre.
	8. Jo dochs, Jo bin har rom, har krêft en [hearlikheit, Jins frije gunst komt gloarje ta yn [ivichheit. Sa wurdt üs hoarn forhege troch Jins [wolbihagen, En bliuwt Jins trou üs nei by nachten [en by dagen, Sa eangje wy gjin kwea, gjin fijan kin [üs deare: lis skyld is fan God seis, üs Kening [fan de Heare.
	9. Jins feint hat wünders heard en yn [Jins riedsplan sjoen; Jo sprieken ta Jins gunstling yn in [fisioen: Ik haw jim help biskikt, ik röp in helt [yn ’t libben, Him ha ’k forkard, en him forhege üt [al syn sibben, Ik haw myn ried oer David, oer myn [tsjinstfeint sletten, En mei de hill'ge salvingsoalje him [oergetten.
	13. De hearskippij sil ivich duorje by syn [sied, Syn troan bliuwt wis en fêst salang de [himel stiet. Mar soe syn neiteam ea myn süv’re [wet forjitte, Net yn myn rjocht mear gean, en 't [goede paed forlitte. As hja myn klear gebot ünthilligje en [üntbine, Dan stiicht myn üngunst op, dan sil [myn straf har fine.
	6. Jo skoepen Noard en Süd en de einen [fan ’e wrald, En Tabor sjongt mei Hermon de ear [fan Jins biwald. Jo hawwe in earm mei macht, Jins han [is great fan krêften, Jins rjochterhan is heech, de troansit [fan Jins trêften Stiet fêst, dêr’t lyk en rjocht syn hecht[ste pylders binne. En trou en goede wil gean foar Jins [oantlit hinne.



	14. Dan sil myn roede rjocht oer har [oertrêdding dwaen. Dan sil ’k hwa ’t ünrjocht die mei [bitt’repleagen slaen. Mar ’k nim myn gunst net wei fan him [dy’t ik forkarde, Myn trou forsaekje ik nea, ’t forboun [dat ’k djür biswarde, Dat skein Ik net, dat is foar ivich fêst
	18. Syn skientme naem in ein, syn troan [leit tsjin ’e groun, Syn jonkheit is forwylge en foar syn [tiid forroun, Mei skande ha Jo him as mei in klaed [oertrutsen Hoe lang hald Jo, o Hear, Jins oantlit [dochs bidutsen? Sil nea oer üs wer ’t ljocht fan Jins [genede skine, Moat Jins grammoedichheit üs dan as [fjür forsline?
	[bisprutsen: Hwat üt myn lippen gyng bliuwt wis [en ünforbrutsen.
	19. Bitink myn libbensdür, sa ringen to [bisjen Ta hokfor yd’lens skoepen J’ alle [minskebern? Elk minsk moat ier of let yn ’t lot fan [’t stjerren diele, Hwa rédt ea üt ’e macht fan ’t grime [grêf syn siele? Hwer is Jins eard’re gunst oer al Jins [ütforkarden, Dy’t Jo, o Hear, oan David yn Jins [trou biswarden?
	15. ’k Haw ienris sward. sawier myn [namme hillich is: Ik leag’nje David net, myn wurd oan [him is wis! Foar ivich bliuwt syn sied, syn troan [sil net forsinke, Mar altyd as de sinne foar myn eagen [blinke; Hy sil, de moanne lyk, oer alle tiden [rize: De tsjüge yn 't swurk is trou, Ik sil [myn wurd biwize.
	20. Tink oan de smaed, dy’t al Jins folk [to dragen hat, De hün fan macht’ge naesjes dy’t myn [siel fortart, De smaed, dêr't my de fijan ’t herte mei [trochdolget, De smaed dy’t elke fuotstap fan Jins [Salvling folget O, dat Jo üs ta help en har ta oardiel [kamen! De Hear hawwe ivich lof, en elk sizze: [Amen, Amen!
	16. Mar nou, myn God, Jo ha forstaet. [forsmaed, forspein; Jo ha mei Jins grammoedichheit Jins [Salvling slein. Jo diene yn grime 't bounskip mei Jins [feint toneate, Syn kroan ha Jo ünthillige en syn hüs [üntbleate; Syn muorren brieken troch, syn foune[mint forsakke. En Jo hawwe al syn fêstings ta in [pünfal makke.
	PSALM 90
	1. Jo haww' o Hear, troch alle tiden hinne Us taflecht west, dêr’t w' altyd feilich [binne; Fan ear't de greate bergen berne wiene. En Jo de wrald en d’ ierde fuortbrocht [hiene, Fan ’t earst bigjin, o Hoeder fan üs lot. Fan ivichheit bin Jo foar ivich God. 2. Jo litte üt syn ierdske steat en eare De minsk werom ta stof en moude [keare,
	17. Hy leit to röf foar eltse gonger lans [it paed, Fan iderien forhünd, syn buorlju ta in [smaed. Jo sterken seisde han fan al hwa’t [him bistride, En al syn haters ha Jo op it heechst [forblide; Syn swurd leit om, o God, syn han kin [’t net mear stjüre. Jins help hat him forlitten yn 'e noed[likste üre.



	Hwa, hwa jowt Jo nei Jins gram[moed’gens eare7 Lear üs dan dat wy sa üs dagen telle. Dat w’ ienris ’t wiffe hert op wysheit [stelle. O, kom werom, meitsje oan üs leed [in ein Hoelang, o God, bliuwt üs Jins treast [üntsein?
	3. Jo spiele 't minskdom wei ta sliep en [ slomme, As spruten bin hja dy't üt d’ ierde [komme, As ’t gers, dat yn ’e moarntiid stiet to [ wiuwen, Om mar in ink’le simmerdei to bliuwen; De jouns al wurdt it fan ’e seine snien, En ’t leit op ’t lan, fortoarre en ring [forgien.
	8. Hwant inkeld, God, yn Jo is ljocht en [ frede, Sa sêdzje üs dan moarnsier mei Jins [genede, Dan sille wy, dy’t lang yn dröfnis [klagen Us wer forbliidzje, en jubelje al üs [dagen. Forbliidzje üs nei de dagen fan üs wea, Nei al de jierren fan üs ünk en kwea.
	4. Hwant, Hear, ’t is yn Jins grym dat [wy forgeane, En yn Jins wrek dat wy forbjust're [steane; Jo hawwe üs üngerjocht’gens foar Jo [setten, Fan üs oertrêddings is net ien for[ getten. En üs forhoalen sünden, dien of tocht, Wurde yn ’e ljochtskyn fan Jins oant[lit brocht.
	9. Lit, Hear, Jins wirk dan oan Jins fein[ten blike. Lit fan har bern Jins hearlikheit net [wike; De leaflikheit fan God mei oer üs wêze, Us gongen hoedzje en üs siel genêze. En hwat wy swak en breklik dogge, [o God, ’t Wurk fan üs hannen, ja, bifêst'gje [dat!
	5. Hwant al üs dagen skronfelje yn Jins [grime, Us jierren binne in tins, in flecht’ge [skime; ’t Is idel hwat wy dienen en bistibben Yn hiel dit koart en neatich minske[libben. Men is mei sawntich jier ynein en ald, En tige sterk is hy dy't tachtich haldt.
	PSALM 91
	1. Dy’t by de Hear syn skülplak foun Mei rynske help forwachtsje; Al sinkt de dei, al fait de joun, Hy mei by God oernachtsje. ’k Siz tsjin de Hear: myn sterk kastiel, Myn stins yn ramp en rouwe, Myn taflecht dêr ’k my feillich fiel, Op Jo kin ’k ivich bouwe.
	6. En al hwat w’ yn dit libben ünderfine, It treflikst is fortriet en muoite en pine, ’t Giet hurd foarby, noch ear ’t w’ üs [goed bitinke, Moat alle hjoed wer yn ’t forline sinke; As dauwe en moarntiidsdampen yn ’e [dei Sa fleane wy derhinne en wurde wei.
	2. Dü silst net yn ’t forriedlik net Des fügelfangers stjerre; Hy is it dy’t dyn libben redt, Gjin pest sil dy fordjerre. Syn brede wjok, syn tichte fear, Sil al dyn noed fordriuwe, De trouwe soarch fan God de Hear Dyn skyld en panser bliuwe.
	7. Hwa ken de sterktme fan Jins grime, [o Heare,
	6
	Jo meitsje in ein oan al har wurk en [winsken, En sizze: kear werom, jim bern fan [minsken! Hwant tüzen jierren binne, o God, by [Jo De dei fan juster yn it each fan nou.



	PSALM 92
	3. De nachtlike eangst, de tsjust’re wei, Sil dy gjin freze bringe, De füle pylk dy’t fljocht oerdei Sil yn dyn hert net kringe. De pest sil op syn dünker spoar Dy net oan 't libben deare, ’t Fordjer dat middeis woedzje doar Dat sjocht en keart de Heare.
	1. ’t Is goed, mei hert’ en tongen To loovjen God de Hear, 't Is goed, syn namm’ en ear Mei psalmen lof to sjongen; Dat moarns wy kundskip jowe Fan Jins genede’ en macht, En tsjügj’ yn tsjustre nacht Fan Jins ünbrekb’re trouwe.
	4. Oft tüzen oan dyn lofterhan, En rjochts tsientüzen stoaren, Jit giestü feilich troch dyn lan, Biwarre boppe de oaren. It ünheil komt dy net bynei; Dyn each lykwols oansköget Hoe’t God op syn forjildingsdei Oan kweaden ’t rjocht föltoget.
	2. Lit üs de tsiensnaer nimme En rop Gods dieden üt, Lit spyllju by de lüt De blide siter stimme. Jo, dy’t my gunst biwiizje, Jo, foar hwaens namme en died Myn herte yn iver stiet, Jo sil myn jubel priizje.
	5. Jo, hawwe, o God, myn taflecht west; Myn skül is by de Heare! Sa hat dyn tinte frede en rest, Gjin ünheil sil dy deare. Hy stjürt syn ingels op dyn wei, Hja sil dy treaste en liede, Hja hoedzje dy by nacht en dei Dyn libben lang op ierde.
	3. Jins macht hat groun noch grinzen, Wurdt nea net skeind of keard. Hwat bin Jins wurken great, Hoe einleas djip Jins tinzen! In ünforstann'ge siele Wit fan Gods djipten net, In dwaes, ienkennich hert Sil ’t nea forstean noch fiele.
	6. Dü silst dy yn har hannen stil En feilich drage litte; Sa sil dyn foet, nei ’s Heare wil, Him oan gjin stienklip stjitte. Dü stapst op njirren sünder noed, Fortrapest har forbliuwen, En waddest mei ünbrekb’re moed Oer draek en jonge liuwen.
	4. Lit hjir godleazen groeije En tiere as gers yn ’t lan, Foar ivich sil Jins han Har skielk üt de ierde roeije. Mar altyd bloeit Jins eare; Jo binne oer tiid en lot De alderheechste, God, Yn ivichheit de Heare.
	7. Hy haldt him fêst oan My, seit God, Nou wol ik him genêze, En yn syn faei en nuodlik lot Syn rots en redder wêze. Ik sil, om’t hy myn namme ken, To ninter fan him skiede, Mar him biweitsje as myn bern, En op in hichte liede.
	5. Jins haters, Hear, bin skrille, Net ien dy’t steande bliuwt, En ’t folk dat ünrjocht driuwt, It wurdt oer de ierd forsille. Jo ha myn heil bisletten, Forhege wurdt myn hoarn; Ik bin yn de iere moarn Mei farske oalje oergetten.
	8. Ik sil, as hy My ropt yn ’t leed, Him hearre en ’t leed fordriuwe, Ik sil yn bange en bitt're need As treaster by him bliuwe. Ik lük him op üt weaze en slyk, Ik sil syn lok foltógje, En yn in libben, lang en ryk, Sil hy myn heil oanskögje.
	6. Nou sjogge skielk myn eagen Yn blide oerwinning del Op har, dy’t wreed en fel My haten en bileagen; Nou sil myn earen hearre Hoe’t Jo de kweade rie Dy’t driigjend tsjin my stie Yn nacht en dea fordjerre.



	2. Hoe lang jit sil mei lüde tonge De goddeleazen jubelsjonge? Hja troanje en prielje, heech fan krop, Hja smeule en sprekke drystwei op, Hja romje yn har idelheit En ’t wurk fan üngerjochtichheit.
	3. Hja brizelje Jins folk, o Heare, Jins erfskip wurdt bilein, bineare, De frjemd’ling deadzje hja, har klau Bidriget de earme widdoufrou, Har moartsucht trapet, wreed en fel, De wezen yn ’e strjitten del.
	8. Jit yn har grize dagen Bliuwt har de freugde wis, Om glanzich, grien en fris De goede frucht to dragen. Om ’t rjocht fan God de Heare To wytgjen fier yn ’t roun; Hwant Hy, myn fêste groun, Sil ’t ünrjocht nea forneare.
	4. Dan sizze hja: hwat soe de Heare? Lit Him dêr frij omheech regeare, Mar hwat op ierde lis han biset, Dat wit de God fan Jakob net. Merk op dochs, folk sa dwaes en dom, Hwannear krij jim ’t forstan werom?
	PSALM 93
	5. Soe God, dy’t minsken ’t ear formearre, Hwat tochten jim, danseis net hearre? Soe, dy’t it each jim skepen hat Net sjen hwat op syn ierde bart? Dy’t folken tucht’get nei syn wil, Tink net dat Hy net straffe sil! .
	1. De Hear is Kening, great fan majesteit, De Hear is klaeid mei ear’ en hearlik-
	[heit. Hy gurde ’m seis mei sterktme, en de [wrald,' Hja wifket net, hja rest yn syn biwSld.
	6. Hy wit de tinzen fan ’e minsken, Har idelheit, har lege winsken. Loksillich is de man, o Hear, Dy’t fan Jins ünderrjocht en lear De seine fynt yn 't eigen hert, En dy’t Jo greatbringe yn Jins wet.
	2. Jo grounen, God, fan ivichheit Jins [troan; Rivieren drigen mei in djip gedroan, Rivieren setten heech har wetters op, ' Rivieren raesden oan mei great geröp.
	3. Mar mear as wetters en har lüd gebrüs, Mar hearliker as ’t machtich ségerüs, En greater as ea minskemüle seit Is yn ’e hichte, Hear, Jins hearlikheit.
	7. Jo anderje op syn bange fragen, Jo jowe 'm rest yn kweade dagen, Wylst foar de goddeleaze man, Jit sinnende op syn grouwelplan, En groeijende yn wreeddiedichheit, It grêf al dold en iepen leit.
	4. Jins macht is great, Jins wurd is ivich [wis, En einleas trou is al Jins tsjügenis. De hillichheit is foar Jins hüs, o Hear, De tiden troch ta sieraed en ta ear. ■
	8. De Hear sil nea syn folk forstjitte, Syn erfskip net allinne litte, Hwant hwat de goddeleaze ek docht, God wit syn tiid,en rjocht bliuwt rjocht. Dit folgje alle oprjochten nei, Dit stjürt har en biskaet har wei.
	PSALM 94
	1. O God fan wrake, Hear der folken, Forskyn yn ljochtglans op 'e wolken; Kom, God, oerein, forheegje Jo As rjochter oer dizz’ ierde nou, En wol heechmoed’gen yn har waen Forjilding foar har dieden dwaen.
	9. Hwa hoedet my tsjin dy forkearden, Hwa sil my bystean tsjin de kweaden? Hie my de Hear syn help net jown, Hie Hy foar my de kamp net woun, Dan wie myn libbensljocht al dwêst, Dan wie myn siele al lang to rest.
	7. Dan sil de oprjochte aerdzje, In prüze palm allyk, In seder, sa’t hja ryk De Libanon biskaedzje. Hja sil de jeugd fornije En, plante yn ’t hüs fan God, By alle leed en lot Yn ’s Heare foarhöf dije.



	10. As ’k somtiids sei; Myn foet wol glide, Stie, Hear, Jins gunst my trou to side. As ’k, yn myn eigen tinzen wei. Mar amper wist hwat ’k tochte of sei, Forkwikten Jo, o Hear, myn hert Mei Jins fortreasting ier en let.
	5. Forhurdzje ’t hert dan net; siz ja, Al winsket ek nei Meriba En Massa 't kwea jim wer to lieden; Dér ha jim affears my forsocht, My hifke en ’t folk ta sünde brocht, Hoewol hja wisten fan myn dieden.
	11. Dy rjochters soen’ Jins sibben wêze, Dy’t üt it wetboek ’t ünrjocht léze? Hja spanne mei har hiele hear Tsjin ’t libben fan rjochtfeard’gen gear, Hja oardielje üt ünearlik moed. En doemje kalm ’t ünskuldich bloed.
	6. Dit skaei, dat my aloan forliet, Wie fjirtich jier my ta fortriet, En ’k sei: myn folk is op ’e doele; Hja rinne om mei dwyljend hert, Hja kenne seis myn wegen net. En witte net hwat hja bidoele.
	12. Myn stins, myn sterktme is God de [Heare,
	7. Doe haw Ik yn myn grime sward: Wol haw Iksels dit folk forkard, Mar nou’t it dryst myn wurd for-Hat it syn eigen lampe dwêst; [achtet Hja sil net yngean ta de rest Dy't strak myn trouwe tsjinders [wachtet.
	Myn rots, myn taflecht en myn eare, Dy’t al har üngerjochtichheit Skielk op har skuld’ge hollen leit. Sa is har straf en fal op til; 't Is God, dy’t har fordylgje sil.
	PSALM 96
	PSALM 95
	1. Wol Godin nije lofsang biede, Sjong, sjong de Hear, dü hiele ierde! Bring, minsken, üt jim deadske stof, Gods namme huid’ en heechste lof; Lit dei oan dei syn heil biliede!
	1. Kom, priizje wy üs heil, üs rots, Kom, jubelje ta eare Gods, Lit üs mei lof syn oantlit moetsje; Him stimme wy de lofsang oan, Him wolle wy yn d’ iere moarn Mei blide psalmen biddend groetsje.
	2. Forhelje oan folk by folk syn leare, Wytgje alle naesjes, dat de Heare Us kening is, dy’t wünders docht, Nei hwa’t elk folk mei earbied sjocht: Boppe alle goaden giet syn eare!
	2. De Hear is great, in hearlik God, Biskiedend iders tiid en lot, In Kening, great boppe alle goaden; It djipst fan de ierde is yn syn han, Hy haldt de heechste berch yn stan, De wrald bistiet by syn geboaden.
	3. Sjoch, hoe’t dy goaden om üs hinne Net oars as yd'le dingen binne; Mar God is great fan macht en treft, Hy skoep de hymlen troch syn kréft: Hwa kin syn majesteit üntrinne?
	3. En sines is de wide sé, Oer ieuwen makke Hy har ré, Syn hannen foarmen lyksa 't droege. Kom, lit üs ta de Heare gean, Earbiedich foar üs skepper stean, En biddend foar syn oantlit büge.
	4. Dy’t yn syn hillichdom forkeare Oanskögje dér syn pracht en eare. Jow dan, o alle folk en slacht, Jow eare en hearlikheit en macht, Jow lof en sterktme oan God de Heare.
	4. Hy is üs God, dy’t myld en gol Us yn syn finnen weidzje wol, Syn skiep, dy’t oars yn 't wylde [toarken. Hy ropt jim hjoed yn ’t goede lSn, len keppel yn syn hoedershan Och, dat jim nei syn ropstim harken!
	5. Jow, alle folk en alle stamme De Hear nou de eare fan syn namme, Forhef syn rom mei harpe en stim, Kom yn syn foarhóf, loovje Him Mei psalmgesang en offerflamme.



	4. Nou stean mei skamte slein Dy’t dwaes fan siele en brein Nei stomme bylden sjogge En de üngod eare dogge. De goaden fan ’e wrald Hja sjogge syn biwald, Hja skrikke op syn stim En büge del foar Him Dy’t alle ding bihaldt.
	7. Wol rounom 't goede nijs forspriede: De Hear is Kening! En dizze ierde Hat Hy op hechte grounslach set, Sa stiet hja fêst en wifket net: Hy sil de folken rjochtlik liede.
	5. As dit Jins Sion heart, Wurdt it har bliid om 't hert, En Juda's dochters komme En sjonge, God, Jins romme. Har jubel stiicht nei ’t swurk Nou’t elk Gods oardiel murk. Jo bin de heechste, o Hear, Der bin gjin oaren mear Sa great yn wurd en wurk.
	g Lit yn de hymlen freugde üntweitsje, Lit de ierde har aloan formeitsje, Fan wille brüz’ de greate sé, Lit geije ’t fjild mei al syn fé, Lit hiel it wald yn jubel reitsje.
	9. 't Wêz’ alles bliid foar God de Heare; Hy komt, Hy sil de wrald regeare, Hy rjochtet yn syn majesteit Dizze ierde mei gerjochtichheit En alles bringt syn almacht eare!
	6. Wol, freonen fan ’e Hear, As tsjügen fan syn ear, Syn namme alom bilide En trou tsjin ’t kweade stride. Hy is syn gunstfolk goed, Stiet foar har sielen noed; Syn almacht bliuwt har nei, Hy driuwt de fijan wei Dy’t op har libben loert.
	PSALM 97
	1. Us Kening is de Hear; Bring’ elk Him jüchjend ear! Jim ierde, sé en eilan, Wês optein yn jim Heilan. Him dekt yn heimenis Der wolken tsjusternis Hy hat syn troane set Op rjocht en hill’ge wet: Sa is syn grounslach wis.
	7. God, dy’t syn frommen sjocht, Hy sieddet seine en ljocht, En elke oprjochte siele Stiet fan syn freugde oerstriele. Rjochfeard'gen wiid en siid, Wês yn de Heare bliid, En loovje ier en let Syn oantins yn jim hert, Sa nou as to aller tiid.
	2. In fjürflam, fel en hjit, Dy’t foar syn oantlit giet, Lit eltse fijan stjerre En yn syn gloed fordjerre. Yn strielen, wyt en hel Sjit Hy syn bliksems del; De wrald stiet klear yn ’t ljocht, ’t Forhearde ierdryk sjocht En bevet bang en kjel.
	PSALM 98
	1. Sjong, sjong in nij gesang de Heare, Dy greate God, dy’t wünders docht. Syn rjochterhan fol sterktm’ en eare, Syn earm hat heil nei lijen brocht. Dat heil liet lis syn boadskip hearre; Nou sjoch, hoe’t syn gerjochtichheit Dêr great en suver en forklearre Foar alle folken iepen leit. 2. Hy woe oan syn genede tinke, Mei rjocht ha w' op syn komste boud. Dit mei oer ierdryks einen klinke
	3. De bergen binne oerstjür En rane as waeks yn 't fjür; Gjin skepsel kin forkeare Yn 't oanlit fan ’e Heare. De himelen, üntdien, Forkundigje eltsenien Syn rjocht en iiv'ge krêft, En ’t boadskip fan syn trêft Wurdt by elk folk forstien.
	6. Earje yn Gods foarhöf nou syn namme Mei psalmgesang en offerflamme, En wol yn hill’ge heechtiidsklean Oanbiddend foar syn oantlit stean: Beevje, ierde, op ’s Heare wurd en [amme!



	4. Büch op syn gebot Foar de Heare üs God Oan syn fuotbank del, Earje syn bifel. Hillich is de Hear! Mozes mocht alear Mei syn broer togearre By syn preesters hearre.
	Nou’t God syn heil oan Isrel jowt. Nou loovje Him mei blide galmen, Wêz' hiel de wrald yn lofsang ien! Lit jubelje yn forheven psalmen: De Hear hat greate wünders dien!
	3. Nou slagg' de harp by ’t feestlik [sjongen, Jim jubel bring de Heare tank; Lit droane troch jim timpelgongen Trompetten en bazuneklank. Lit ’s Heare hüs fan freugde skalje Foar Isrels God, üs greate Hear, De sé mei al har folheit walje: Bringe alle wrald Him lof en ear.
	5. Samuël, as tolk Fan ’t forkarde folk Kaem foar ’s Heare troan, Röp syn namme oan. Hy en mannich oar Sprieken Isrel foar; Doe joech God fan boppen Antwurd op har roppen.
	4. Lit al de streamen brüzje en blinke, De hannen klappe yn freugde en nocht, Lit fan ’t gejubel ’t bercht wearklinke Op ’t rizen fan Gods hearlik ljocht. Hy komt, de rjochter fan ’e ierde, Dy’t ünrjocht en gewelt fordriuwt, Hy sil al ’t folk rjochtfeardich liede Yn ’t Keninkryk dat ivich bliuwt.
	6. Ut syn hillichdom Yn in wolkkolom Hat Hy har syn wet Ta in foarskrift set: ’t Godlik tsjügenis Dat hja trou en wis, Hwer’t hja ek bidarren, De ieuwen troch biwarren,
	PSALM 99
	7. Jo, mei har bigien, Ha har bea forstien, En har, trou en goed, Droegen yn Jins noed, Har genede dwaend En har skuld forjaend, Mar, om har to lieden, Wraek dwaende oer har dieden.
	1. God bistiicht syn troan! Folken, bid Him oan! Beevj’ en büch foar Him Dy’t op Cherubim ’t Keninklik biwald Oer al ’t skepsel haldt. Lit foar Him, de hege, D’ ierde har forwege!
	8. Jow dan ivige ear Oan üs God en Hear, Bring syn namme rom Yn syn hillichdom! Stiich ta Sions top 't Blide lofliet op, ’t Liet fan hulde en eare: Hillich is de Heare!
	2. God, yn glans en steat, Is yn Sion great, ’s Heare gloarje giet Boppe elk folk op ierd. Dat de üntsachb’re krêft Fan syn namme en trêft Hulde hawwe en eare: Hillich is de Heare!
	PSALM 100
	1. Sjong, ierde, sjong üs Leaven Hear, Doch bliid syn tsjinst en siz Him ear, Kom foar syn oantlit mei geklang Fan harp' en hoarn en jubelsang.
	3. Under syn biwald Krijt it rjocht syn hald, Binlikheit en trou Fine in fêste bou. Under Jakobs slacht Hat syn keningsmacht Rjocht en oardiel sprutsen En it ünrjocht brutsen.
	2. Erken de Hear, jow tsjügenis, Dat God üs heil en skepper is. Dat w’ inkeld yn syn ljocht bistean: De skiep, dy't yn syn greiden gean.



	7. Dy’t omgiet mei bidroch sil ’k net [forneare, Hy sil gjin dei mear yn myn hüs [forkeare; Dy’t leagen sprekt giet nei myn fêst Myn eagen üt. [bislüt
	4. Ja, priizje en siz: de Hear is goed! Hy haldt üs ivich yn syn noed, Uneinich bin syn leafde en macht, Syn trou bistiet fan slacht oant slacht!
	8. ’k Sil elke moarn alwer it lan
	[üntskomje Oant ik ’t alhiel fan goddeleazen [romje, ’k Sil yn Gods stêd oer kweaden ’t En har fordwaen. [oardiel jaen
	PSALM 101
	1. Gened’ en hillich rjocht wol ik fan [sjonge, Gods tréften lizz’ in liet my op [tonge, Myn psalmen romj’ o ünfolpriiz’ge Jins namm’ en ear. [Hear,
	PSALM 102
	1. Hear nei myn gebet, o Heare, ’k Kin d’illinde net forneare, ’k Skreau oan Jo, ik kryt, ik snik, Oant myn klacht Jins ear birikk’. Nou't my ramp op ramp oerstjelpe, Kom nou, God, en wol my helpe! Nou't ik rop, fan eangst biroere, Hear, wol hjoed my andert stjüre!
	2. ’k Biachtsje trou de wegen fan ’e [ frommen, En ’k wachtsje stil, rjochtfeardich God, [Jins kommen, Ik folgje yn myn hüs, oprjocht fan Jins wurd en wet. [hert,
	2. Hoe’t myn dagen rêd forgeane en as reek oer ’t fjild forfleane, Hoe’t myn biente mart’le wurdt, Hoe’t it ütbarnt as in hurd! ’k Fiel myn hert forskroeid, forsoarre, ’t Is as öfmeand gers fortoarre. Ik forjit seis ünder ’t kriten Om myn deistich brea to iten.
	3. To ninter tiid wurd ik yn ’t kwea [bihelle, ’k Sil neat ünweardichs foar myn [eagen stelle, Al hwat oerdwealsk is, skandlik en Dat bliuwt my fier. [ünwier,
	3. Jow my romte om wer to libjen! ’k Fiel oan 't flêsk myn biente klibjen Troch myn bang en lüd getsjirm, ’k Krüp oer de ierde allyk in wjirm. As in reiddomp moat ik kleije lenlik yn ’e woastenije, As in neare en nachtlike üle Moat ik op in pünfal güle.
	4. ’t Forkearde hert sil net by my for[bliuwe ’k Sil ’t fier fan my en üt myn krite [ driuwe, ’k Wol üt noch yn net witte fan it En duldzje ’t nea. [kwea,
	5. Dy’t lestertael oer ’s neisten holle jitte Sil ik fordylgje en üt üs mienskip [stjitte, Dy’t heech fan eagen is en greatsk fan Fordraech ik net. [hert
	4. ’k Krij gjin sliep, ik brek myn nachten altyd wer yn klachte op klachten lenlik yn myn üngemak: Faeije fügel op it dak. ’k Haw troch al myn bitt’re dagen Myn forachters hun to dragen, Dy't har dolken op my lüke En myn namme as flokwurd brüke.
	6. It trouwe folk yn ’t lan sil ’k kenne [en leanje, Har sjocht myn each, hja sille by my [wen je; Dy’t rjocht bitrachtet sünder wrake [of winst Komt yn myn tsjinst.
	5. Jiske bring ’k as brea nei binnen, ’k Ming myn drinken oan mei triennen Hear, om Jins grammoedichheit
	3. Nim diel yn ’t greate jubelkoar Dat yngiet troch Gods wide doar; Jow ta syn gloarje hert en stim. Forhef syn namme en priizje Him!



	Dy’t binearjend op my leit. God, Jins üngunst en Jins grime Hawwe as stiel myn hert trochflime; Earst ha my Jins hannen droegen Dy’t my nou tsjin de ierde sloegen.
	Oer de bern des deads to weitsjen En har bannen los to meitsjen.
	12. Dan sil Sion har fornoegje En fan 's Heare namme tsjügje; ’t Folk fan 't ald Jeruzalim Sjongt syn lof mei lüde stim As de folken har forgearje En de Hear har trou forklearje, Keninkriken, greate en folie, Yn Gods arbeid tsjinje wolle.
	6. As in damp, dy’t oer de hagen Ring forwaeit, sa bin myn dagen. Ik fortoarje as gers op ’t lan Yn Jins skroeijende oardielsbran. Mar, hwat falie en hinne driuwe, Jo, Jo sil deselde bliuwe, Ivich wurdt Jins namme, o Heare, Fan de fierste slachten eare.
	13. Underweis hat God my brutsen En myn krêft nei de ierde lutsen, Hy is ’t dy’t myn moed fortard En myn dei forkoarte hat. ’k Sei: myn God, myn iiv’ge sinne, Dy't fan slachte oant slachte binne, Brek my net, om Jins bihagen, Op ’e helte fan myn dagen!
	7. Ta üs help sil Jo forriizje En oan Sion gunst biwiizje, Sion, dat gjin heil of ljocht Buten Jins erbarming sjocht. Kom nou, God, mei Jins genede, Bring Jins Sion treast en frede, Wêz’ de flok nou fan üs nommen, Hwant de stelde tiid is kommen.
	14. Jo, o God, yn de earste stounen Wiene ’t dy't dizze ierde grounen, En de hym’len binne, o Hear, Wurken fan Jins han en ear. Dochs sil hja yn ’t neat fordwine, Nimmen sil har plak mear fine, Mar, hwat sinke of hinnedriuwe, Jo, Jo sille yn wezen bliuwe.
	8. Hwant de feinten dy’t Jo tsjinnen Ha bigreatsjen mei syn stiennen, Mei syn muorren, sa fordoarn Sions pünfal deart har oan. Dan bringe alle heid'nen eare, Hulde en freze oan God de Heare; Alle kenings sille, oertsjüge, Foar Jins hearlikheit har büge.
	15. ’t Sil, yn koarte of lange rite, Alles as in klaed forslite Oant Jins han har tiid fornijt En har wer ta libben wijt. Mar, o skepper en bihalder, Jo, Jo wurde nea net alder, Jo, hwaens jierren nimmen telde, Bliuwe yn ivichheit deselde.
	9. ’t Wie de Hear dy’t Sion boude, Dat it riisde üt pün en moude, Dat Gods hege hearlikheit Wer foar ider sichtber leit. Us forroaiden hearde Er bidden, Seingjend kaem Er yn har midden, Né, har bang gebet, har klachte Hat de Heare net forachte.
	16. 't Neiteam fan Jins feinten, Heare, Sil aloan by Jo forkeare, Feilich wenje yn rest en lok, Frij fan alle lést en flok. Ja, fan de earste oant de alderlêste Wurdt har sied troch Jo bifêste, Sil ’t yn rest en frede groeije En foar ’s Heare oantlit bloeije.
	10. Skriuw dit op ta ’s Heare romme Foar de slachten dy't jit komme. Dat hja witte hoe't de wei Fan har folk en affears lei. Sa sil hja't foar altyd witte En Gods wünders net forjitte; ’t Folk, yn letter tiden berne Sil dan God as hoeder kenne.
	PSALM 103
	1. Siz lof de Hear, myn siel, yn tank [üntflamme; Loovj' al hwat yn my is syn hill’ge [namme, ’t Wêz’ al ien jubelsang, by God [forstien!
	11. Ut syn hill’ge himelhichte Hat Er delsjoen yn üs lichte, Fan syn hege en ljochte troan Sköge Hy üs ierdryk oan, Om nei suchte en klacht to hearren Fan de finz’nen, nei oan 't stjerren,



	Safier docht God de Hear, om üs to [treasten, Fan üs de sünden en oertrêddings wei. 7. Fan dizze leafde kin gjin leafde ’t [winne; Sa tear kin nea in heit syn bern [biminne As God it folk bimint, fan Him forkard. 't Is syn üntferming dat wy net for[geane: Hy sjocht üs hert, Hy wit hoe't wy [bisteane, Hy ken de stof dy’t Hy bisiele hat.
	2. Dyn kwea woe Hy forjaen, dyn wé [genêze; Sa fier koest nea fan Him fordoarme
	[wêze, Of altyd naem syn leafde dy wer oan. Hawwe ek de dea en 't wrede grêf dy [drige, De Hear liet frij dy wer ta ’t libben [stige; Gods goedens is dyn heil, syn trou [dyn kroan.
	8. Unwis en koart fan dür is 't minskne
	3. Siz lof de Hear, dy’t jimmer dy [bihoede, Dy’t trou dyn siele sêddet mei it [goede, Dyn jonkheit wer as fan in earn [fornijt. Gerjochtichheit en rjocht is by de [Heare; Syn machtleas folk, fan ’t ünrjocht [swier bineare, Wurdt troch syn almacht ütlaet en [bifrijd.
	[wezen; In fjildblom mank de griene moarn[tiidsgerzen Sa flechtich blinkt en bloeit syn [libbensdei. De wyn rint oan, it rüzet oer de [raeijen Dan sjocht men bléd en bloeiselkroan [forwaeijen, Dan wyndret fan har plak har oan[tins wei.
	9. Mar 's Heare gunst sil oer syn folk [net einje, Dy sil foar ivich bliuwe en by har [wen je. Hy sil syn rjocht ek oan har berns[bern jaen. Net ien fan har lit Hy yn ’t ünk [ forsinke, Dy’t trou en fêst syn heilforboun [bitinke En altyd ré binne om syn wil to [dwaen.
	4. Hy hat syn wei oan Mozes iepenbiere. Syn Israël woe Hy ta romte fiere, En har forklearje hoe’t syn heilspaed [leit. Barmhertich en genedich is de Heare; Moast syn geduld üs üntank lang [forneare, Uneinich great bleau syn goed[gunstichheit.
	5. Hy sil syn folk net jimmeroan kastije, Net ivich sille w’ yn syn grime lije, Hy hat üs leaf mei hiel syn godlik hert. Hy docht üs net nei al hwat wy mis[dienen, Hoe swier üs sünden en oertrêddings [wienen, Hy straft üs wol, mar nei üs sünden net.
	10. De hege Hear, de kening fan üs [herten, Hy hat syn troansit yn ’e hym'len [setten, En alles libbet en bistiet üt Him. Siz lof, jim ingels, dy't syn glans [oanskögje, Jim sterke helten dy’t syn wurd fol[tögje En from en feardich harkje nei syn [stim.
	6. Sa heech de himel boppe de ierde [böget, Sa einleas great en sa geweltich löget Syn gunst en leafde oer üs libbensdei. Safier it Westen leit fan 't uterst [Easten,
	Siz lof de Hear, myn siel, mei alle [krêften; Bitink syn trou, syn tüzen goede jeften. Bitink s’ yn oandacht en forjit net ien.



	Jo lieten de ivige oerfloed oer har [rinne; De wetters brüzen oer de bergen [hinne.
	11. Siz lof, jim legermachten om Him [hinne, Dy’t dei en nacht syn trouwe tsjinders [binne, Folbringend hwat syn wolbihagen [seit! Lit.al syn wurk aloan syn lof fornije Oan alle plakken fan syn hear[skippije Siz lof de Hear, myn siel, yn ivichheit!
	4. Mar foar Jins driigjen, God, bistoar [de sé, De wetters flechten fuort nei ’t eigen [sté, Dér róllen hja, de ünein’ge weage[kloften, By ’t droanen fan Jins tonger troch de [loften, Dér stiek it berchtme hege top oan [top Greatmachtich üt it wikend wetter op. En dellings sonken, wylst de bergen [riisden Nei ’t eigen plak, dat Jo, o God, har [wiisden.
	PSALM 104 1. Sjong lof de Hear, myn siel, o priizje [Him, Set yn dyn heechste liet mei blide [stim! Myn God, hwat bin Jo great en glans[oertrutsen! Mei majesteit en hearlikheit bidutsen! Jo hawwe ’t blinkend ljocht allyk in [klaed O greate Kening, foar Jins troansit [spraet; Jo spanden ’t himeltek, dat strielt en [gloedet, En as in tintgerdyn Jins wezen [hoedet.
	5. Jo ha de grime weagen grinzen set, Dér meije hja oan ta, en fierder net; Nea sil de sé syn stelde peallen brekke, Hja meije de ierde net opnij bidekke. Jo litte boarnen opwalje üt ’e groun, De wjitt’rings wine bliid de dellings [roun Dêr’t hja oan feart en djipte en bre[dens winne. En sykje ’t kronklich paed toch ’t [heechlan hinne.
	2. Jo wulvje Jins paleis, dat ivich stiet, Jins oppersealen yn 't üngrounber [wiet, Jins gloarje glanzget fier oer himels [einen, Jo meitsje wolken ta Jins eareweinen. Ik wit gjin plak dêr 'k net Jins fuot| print fyn: Jo wannelje op ’e wjokken fan ’e wyn. De winen bin Jins rédde boadskip[fammen, Jins feard’ge tsjinders logen fjür en [f lammen.
	6. Al ’t wylde dierte üt wald en wyldernis Komt nei har iggen ta, dêr’t drinken [is; De ezels üt it wald forslagge ’t bran[nen Fan hjitte toarst by’t jountiid oan har [strannen, En boppe har, yn ’t ticht biblêdde [hout, Ha fügels mannichfald har nésten boud Om ’t broed foar loerende eagen wei [to düken: Oanienwei klinkt har floitsjen üt ’e [ tüken.
	3. Hy hat de ierde op fêste pylders set, Hja stiet yn ivichheit, hja wank’let net. Hwat wifkje mei en üt syn stanplak [wike, Hwat God groundearre hat sil net [biswike. Jo hawwe ’t séwiet oer har hinne [spraet, Mei de oaseaen har dutsen as in klaed.
	7. Wurdt ’t berchlan op syn hellings [toar en keal, Jo litte ’t drinke üt Jins opperseal, En hiel de ierd, de hüngerjende en [mêdde,



	It wart yn ’t wald him op syn tsjust’re [gongen.
	11. Dan komme hja har wen te en skül[plak üt; De jonge liuwen alje lüd om büt, Hja geane op röf, en freegje op eigen [wize, Fan God, dy’t alles ünderhaldt, har [spize, Mar as wer ’t deiljocht oan ’e loften [tynt, De sinne glanzgjend oan ’e kym for[skynt, Dan sjocht men har wer skou forside [krüpen En hastich nei har feil'ge hoalen [glüpen.
	8. Sjoch hoe’t yn folie, donk’re druven [gloeit De wyn, dy’t minskne hert en sin [fornoeit, Mei ’t goede brea, ta sterking fan syn [krêften De kroan op al Gods wünd’re freugde[jeften. Ek wurde sêd, troch sinne en wetter[fal, Des Heare beammen, machtich sünder [tal, De seders dy’t de Libanon bidekke, Dy't Hy dêr plante en seis ta libben [wekke.
	12. Dan giet de minske, nei in skoft fan • [rêst, Syn arbeid oan, en docht op ’t fjild [syn bést, Dêr’t hy, salang de ljochte sinne [fjurket, Syn üren troch oant yn ’e jountiid [wurket. It ierddryk, God, is fan Jins skepsels [fol, ’t Giet alles sa't Jins great bistel it [wol; O Jo, dy’t alles meitsje en wiis regeare, Hoe machtich bin Jins wurken net, [o Heare!
	9. De fügels nestelje yn dit tichte hout, Yn ’t skaedzjend leaf is ’t jonge broed [bitroud. Hjir is ’t dat frij de earrebarre libbet Op ’e sypres, dy’t greatsk omhegen [stribbel; Yn ’t hege berchtme, ünttrutsen oan’e [wrald, Dêr fynt de flugge stienbok hoal en [hald; En moat de klipdas him ’t gefaer [üntwine, Hy kin in taflecht yn ’e rotsen fine.
	13. Dêr is de sé, dat ivich heimenis, Dy’t tilt fan diert dat net to tellen is; Trochsicht’ge wrald fan greate en lytse [dieren Dy’t libje yn har weagen en har [wieren; En op har libben oerflak, her en der, Gean nacht en dei de skippen hinne [en wer; Dêr is de Leviathan, dy't Jo wrochten, Dat Jo, Almacht’ge, der mei boartsje [ mochten.
	10. Sjoch oan 'e loft de sulv’ren moanne [stean, Hja wit har tiid fan kommen en fan [geari. De sinne, barnende yn 'e fierste [hoeken, Fynt jouns har fêste plak fan ünder[düken; Dan skikke Jo de tsjusternis oer de [ierd, Dan wurdt it nacht; en al it wylde [diert, Net mear fan eangst foar de iep'ne dei [bifongen,
	14. Dy allegearre wachtsje op Jo, o God, Biskikker fan har diel en libbenslot, En great en lyts moat hoopje en [bitrouwe Dat Jo har wer op tiid har spize jowe; Jins jeften falie eltse dei har ta,
	Wurdt fan de frucht, Hear, fan Jins [wurken sêdde; It gers rint as in floed de greiden oer, It lan ta sier, it fé ta streksum foer. Ek wol ’t gewaeks de minsk syn [tsjinsten biede; Sa sjit it kostlik brea as nöt üt de [ierde.



	PSALM 105
	As Jo Jins seine jowe garje hja; Unthalde Jo har ’t goede in koarte rite, Strak giet Jins han wer iepen, en hja [ite.
	1. Jow huid’ en lof oan God de Heare, Oanbid syn namm’ en bring Him eare, Fortel de dieden fan syn han, Jow, jow se wurd yn ider lan, Bisjong yn psalm en liet syn rom, En rop oeral syn wünders om.
	15. Mar is Jins oantlit fan Jins skepsel [keard, Hja witte har gjin ried en bin forheard, En nimme Jo har siken wei, o Heare, Sa moatt’ hja stjerre en ta har stof wer [keare. Mar litte Jo Jins geast oer de ierde [gean, Hja wurde skepen ta in oar bistean. Dy geast sil har fan twang en doem [bifrije, En ienris ’t oantlit fan ’e wrald fornije.
	2. Ja romje en sjong mei siele en amme Des Heare greate en hill'ge namme; Lit elk, dy’t op Gods süv're wet Mei ynmoed syn bigearte set, It hert forheffe ta syn ear, En him forbliidzje yn de Hear.
	3. Ja, freegje jimmer nei de Heare, Syn majesteit, syn sterktme en eare, Siikje om syn oantlit jimmeroan En skögje al syn wünders oan, Syn tekens yn 'e eard’re dei, En ’t oardiel dat syn müle sei.
	16. Wêz' Goade krêft en greate hearlik[heit, Wêz’ ’s Heare keninkryk yn ivichheit, En lit üs skepper, op hwaens help wy [tiidzje, Yn al syn wünd’re wurken Him for[bliidzje! Mar as Hy yn syn grym nei de ierde [sjocht, Loaits, hoe’t syn ink’le blik har beevjen [docht; As Hy de bergen oantaest yn syn [woede, Hja rikje ’t üt, en slagge yn flam en [gloede.
	4. O sied fan Abram, wol dit hearre, Dêr’t God jim ta syn folk ornearre; O Jakobs bern, troch Him forkard, Bitink by alles hwat jim bart: Hy bliuwt üs God, dy’t al gebiedt, Syn oardiel giet oer hiel dizze ierd.
	5. God sil, hwat rize mei of sinke, Oan syn forboun foar ivich tinke, Oan ’t wurd, dat oer alle ieuwen stiet, Dat Hy oan tüzen slachten hiet; 't Forboun mei Abraham, syn freon, Bliuwt ivich yn syn herte skreaun.
	17. Ik priizje God mei liet en lofgesang, Ik loovje Him, de Hear, myn libben [lang, Ik sil, salang ik krêften ha en amme, De gloarje sjonge fan syn greate [namme, Dat dy oer alle lan en folken klinkt; Och, wie ’t Him leaflik hwat myn herte [oertinkt! Yn alle smert sil ik syn heil forbiidzje, 'k Sil yn de Hear, myn redder, my [forbliidzje.
	6. De eed dy’t Hy oan Izak swarde, Hat Hy ek oan syn ütforkarde, Oan Jakob, ta in fêste wet En foarskrift yn syn libben set, En ta in ivich, hillich boun Oan ’t hiele folk fan Isral jown.
	7. Hy sei: „Ik sil jim myld bitinke, Jim ’t goede lan fan Kanaan skinke, It mjitsnoer fan jim erflik part”. Dy hjitting is oan Isrel bard Doe’t hja, minmachtich, swak fan han. As frjemd forkearden yn dit lan. 8. God sloech op har syn hoedzjende [eagen Doe’t hja fan folk ta folken teagen. En swalken sünder fêst üntwyk
	18. Litdan de sünders fan dizze ierd [forgean, Lit der gjin goddeleazen mear bistean! Sjong dan myn siel oan God dyn lof [en eare. Ja, Halleluja, loovje Him, de Heare!



	16. Hy stjürde ’t tsjuster foar har trêdden, Syn neare nacht foei oer har stêdden; Dochs sloegen hja syn wurd gjin acht. Doe blykte yn oare wei syn macht: Har wetterstreamen waerden bloed, Har fisken stoaren yn ’e floed.
	9. „Jim sille my", sa spriek de Heare, „Myn salvling net oan ’t libben deare, En doch oan myn profeet gjin kwea!” Hy briek by har de stêf fan ’t brea, Hy stjürde in hünger yn har lan, Hja fielden swier syn strange han.
	17. Hy liet it lan fan froasken tille, It bóf seis fan ’e kening skrille; Oant yn har keamers kaem de pleach. God spriek, dêr stoude foar har each In hear fan brimzen üt oer de ierd Troch hiel ’t Egyptysk rjochtsgebiet.
	10. God woe mei har syn wurk bigjinne: In man teach foar har oantlit hinne; Sjoch, Jozef waerd as slaef forkocht. As finzen man yn ’t tichthüs brocht, In stök waerd om syn fuotten lein, Yn iiz'ren boei syn hannen slein.
	18. De heil sloech har 't gewaeks üt [hannen, In lógjend fjür wie yn har lannen, Har risping waerd in yd’le dream; De wynstok en de figebeam, Ja alle beamte fier yn ’t roun It lei tobrutsen tsjin ’e groun.
	11. Oant einlings ’t wurd, troch Jozef [sprutsen, Fan God as wierheit waerd üntdutsen. Doe kaem oan ’t lijen ring in ein, Doe hat de kening him üntslein, Der folken hearsker, heech en great, Wie 't dy’t syn finznis iepensleat.
	19. Hy spriek, in sprinkhoansfloed for[skynde Dy’t al hwat ytber wie forslynde, En doe foei oer Egyptelan It skriklikst oardiel fan syn han. Doe sloech Er al har earstlingsbern, Doe wie har hope en krêft forlern.
	12. Hy stelde 'm om, boppe alle hearen, Syn hüs en lannen to regearen, Hat foarsten yn syn hannen jown Dat hy se nei bihagen boun, Hy learde wysheit en forstan Oan de alderaldsten fan it lan.
	20. Sa fierde er har op frije paden Mei goud en sulver swier biladen, Sa gyngen hja op ’s Heare tiid. Egypte wie om de üttocht bliid Net ien wie stroff'lich of ynein, Har frees wie op ’e fijan lein.
	13. Sa wie ’t, wylst God syn erf biwekke, Dat Isrel yn Egypte rekke, En Jakobs neiteam haldde sa Yn ’t lan fan Cham as frjemdling ta, Dêr't God syn folk sa dijen die, Dat ’t sterker as syn fijan wie.
	21. Hy spande yn syn goedgunstich [wollen In wolk as tek har oer de hollen, Hy joech har yn ’e dünk’re nacht In fjürkolom as ljochte wacht; Hja beaën, en in rynske floed Fan kwartels wjokk'le foar har foet.
	14, Hwant God foroare dêr har herten, Dat hja in haet tsjin Isrel fetten, Dat har de kening ünrjocht die, Yn list en wredens tsjin har stie En ’s Heare feinten, ta him stjürd, Bijeeg'ne mei forriedlik moed.
	22. Ut alle need woe Hy har rédde, Mei himelsk brea hat Hy har sêdde. Hy kleaude in rots yn 't droege sSn En wetters streamden rij oer ’t lan; Hy tocht oan 't wurd, oan ’t hillich [boun, Oan Abraham, syn tsjinstfeint, jown.
	15. Hy liet, hwat Hy de kening hjitte, Troch Mozes en Aaron witte, Dy hawwe dêr har wurden sein, Syn tekens foar har eagen lein, Dat Chams gebiet Gods wünderwurk En de ütring fan syn almacht murk.
	23. Sa fierde God syn folk nei büten Yn einleas jubeljende stoeten;
	Fan ’t iene yn ’t oare keninkryk; Hy strafte foarsten om har kwea, En har binearing dulde Er nea.



	7. Doe riisde ’t wetter, wyld oerstjür, Der bleau gjin inkle fijan oer, Har diek de sé foar Isrels eagen. Doe leauden hja Gods wurd en wet Doe song dat wurd oer stran en [weagen, Doe walle 't lofliet üt har hert. 8. Mar ring hat har har lot fortret, Hja wachten op Gods plannen net, Mar, fan bigearlikens bifongen, Miskenden hja syn tsjügenis, En hifken Him mei bitse tongen By ’t swalkjen troch de wyldernis.
	Hja teagen üt mei bliid gesang. Har psalmen klonken lüd en lang, Hja mochten ’t lander heid'nen ha, Der folken arbeid foei har ta.
	24. Sa hat de Hear syn erffolk sparre Dat altyd trou syn wet biwarre, Syn foarskrift folge foar en nei, Him haldend oan des Heare wei. Sa sjonge wy Him hulde ta: Syn namme is great, halleluja!
	PSALM 106
	1. Sjong lof de Hear mei siel en moed, Halleluja, de Hear is goed! Syn trou bihoed’ üs allegearre, Syn goedens is yn ivichheit; Hwa lit syn greate trêften hearre, Hwa dy’t syn lof nei wearde seit?
	9. God joech har har bigearte en sin, Mar ’t brocht har sielen gjin gewin Dy’t fan ’e tarring oantaest waerden; Hja stiene, dryst en heech fan krop Tsjin har fan God biskikte haden, Tsjin Mozes en Aaron op.
	2. Loksillich dy’t nei ’t godlik rjocht , Syn tinzen haldt, syn dieden docht. O, tink om my, liz oer myn dagen De ljochtglans fan Jins heil en ear, En seingje my nei ’t wolbihagen Dat J’ yn Jins erfdiel hawwe, o Hear!
	10. Op ’t skriklikst bin hja dér fordien, De ierde is skuord en iepengien Foar Dathan en Abirams mannen; In flam hat mids har oanhing barnd, De goddeleazen mei har plannen Binne yn dat lögjend fjür toraend.
	3. It heil fan Jins forkarde bern, Lit dat, o Hear, myn eagen sjen, Wêz’ dat de blydskip fan myn sielë, Dat ’k yn dy greate en goede dei De freugde fan Jins erffolk diele En my mei har biromje mei.
	11. In keal ha hja by Horeb set, In getten byld forwoun har hert, Hja lieten dér har God en eare, Har liedsman troch woastyn en sé, Hja roalen dér har ien’ge Heare Wol foar in gerzjend stom stik fé.
	4. Wy hawwe üs slim en swier misgien, Hawwe as üs affears sünde dien En foar en nei Gods wet oertrêdde; Wy wieken, licht ta kwea forlaet, Fan Him, dy’t üs mei oerfloed sêdde, En keazen ’t rjochtforkearde paed.
	12. Ja, God, dy’t har forlosser wie, Dy’t yn Egypte nést har stie Om har to helpen en to lieden, Dy't wünders die yn 't lan fan Cham En by de Reidsé skrib’re dieden, Forgeaten hja, sa sleau as gram.
	5. Us affears, üt Egypte tein, Ha ring Jins gunst gjin acht mear slein, Jins wünders en Jins trou forgetten, Doe’t Isrel by de Reidsé stie Mei wrok en wrevel yn har herten, En ’t folk tsjin God yn opstan wie.
	13. Hy sei, Hy soe har dylgje en slaen, Har wei fan foar syn oantlit dwaen; Doe pleite Mozes, syn forkarde, Op Gods genede aloan en wer, Dat net it freeslik oardiel harde, Gods grym him kearde fan ’t fordjer.
	14. 't Bigearde lan ha hja forsmaed, Gods wurd en klear ünthjit forstaet. En momp'le en wrokke tsjin de Heare. Hja hawwe ’t herte tsjin Him set, Syn wetten woen’ hja net forneare, Hja harken nei syn stimme net.
	6. Mar om syn namme en ivige ear Forloste har de hege Hear: De Reidsé droege fan syn driigjen. Troch djipten as in woastenij Seach har de fijan hinne riigjen; Sa waerden hja har haters frij.



	Syn eigen erfdiel koe Him grize. Sa joech Er har yn fijans han, Dy pleage har op wrede wize: De haters hearsken oer har lan.
	23. Fan frjemde macht oerwoun en slein En machteleas tsjin de ierde lein, Waerd Isrel doe op ’t slimst bineare. Wol hat Gods macht har faek bifrijd, Mar ’t folk, opstannich tsjin ’e Heare, Tarde üt troch üngerjochtichheit.
	16. Hja keazen wer de tsjoede wei, Hja folgen Baal Peör nei, Hja ieten de offers fan de deaden; Doe kaem, nei ’s Heare strang bislüt, De straffe en ’t oardiel oer de [kweaden: In pleach briek yn har leger üt.
	24. Mar God forstie har bang gekroan, De Hear seach har binearing oan, Hy woe oan syn forboun wer tinke; It dearde Him, Hy woe har bést, Hy liet oer har syn goedens blinke En hat syn bran fan grime dwêst.
	17. Doe wie ’t dat Pinehas der stie En rjocht oer dy fordwaesden die, Sadat de Hear de pleach biëine. Dy died wurdt oant yn ivichheit Oan Isrel rekk’ne ta in seine, Himselme ta gerjochtichheit.
	25. Sa hat Er har syn bystan jown; Hja ha by 't folk genede foun Dêr't hja as ballings ünder wennen. Forlos lis, Hear, forgearje üs, kom, Lear üs Jins leafde en almacht [kennen, Bring üt ’e finz’nis üs werom! 26. De Hear wêz’ priizge t' aller tiid! Sjong Isrels God, fan herten bliid, Dat dêr de folken diel yn namen! Sjong God en sjong syn majesteit En ’t folk siz’; Halleluja, Amen! Fan ivichheit oant ivichheit.
	18. Gods grime wraek kaem op har ta By 't wetter fan de Meriba Dêr’t Mozes selme skuldich rekke; It folk forbittere syn hert, Syn müle soe gjin wurden sprekke, Mar yn de oerstjürens swei er net.
	19. De folken diene hja net wei Dy’t har de Hear to dylgjen sei, Hja ha mei heidens har formongen; Hja dielden har bidriuw en lot. Doe bin hja yn 'e falstrik fongen Fan grouweltsjinst en falske god.
	PSALM 107
	20. Hja brochten seis har bern to dea As offers oan ’e geast fan ’t kwea; Hja hawwe ünskuldich bloed forget[ten, En de eigen dochter, de eigen soan, Waerd wreed foar Kanaans goaden [setten Sa djip wie Isrels folk fordoarn.
	1. Bring God nou lof en eare Om syn goedgunstichheit; De goedheit fan de Heare Bistiet yn ivichheit! Lit syn forlosten hjoed Him priizj’ om syn geneden En sizze: God is goed, Hy redd’ üs üt üs neden.
	21. Ja, har mei bloed bismodze han, Har swiere skuld ünthill’ge ’t lan, En hja, fan frjemd forgif bidwelme, Hja hawwe de öfgodstimpels sierd, Har wurk üntreinige harselme. Hja ha der huorke mei de died
	2. Forgearre üt alle lannen Ut west en noard en east En fan ’e fierste strannen, Brocht Hy har seine en treast. Hja doarmen wurch en mêd Op woaste en deadske grounen, Dêr’t hja gjin wenb're stêd Noch minsklik sté mear founen.
	22. Doe wie ’t dat ’s Heare grime [üntstiek Tsjin ’t folk dat altyd fan Him wiek;
	15. Hy hearde har oerdwealsk gerop, Hy stiek de han tsjin harren op, Om har op ’t paed to fal to bringen, En om har sied yn ’t woaste lan Illindich tsjin ’e groun to twingen, To leev’rjen yn der heid’nen han.



	3. De toarst toskroeide en barnde, De hünger griep har oan, Har siel forkwynde en raende. Wie amper yn har stoarn; Doe röpen hj’ üt har smert De Hear oan om üntferming, Hy hat üt de eangst har redt En naem har yn biskerming.
	9. Hja, dy’t forbjust’re wiene Yn eigen sünd'ge wei, Fan ’t ünrjocht dat hja diene Fül pleage nacht en dei, Har siel, dy’t wyn en brea En alle spize weeg’re, Yn 't foarhöf fan ’e dea Lei hja yn wanhoop leeg’re.
	4. Op rjochte en brede paden Hat Hy har fuotten set, Hy brocht üt tsjust’re skaden Har nei syn ljochte stêd. Lit ider dy’t Him ken Syn wünd’re wurken priizje, Litte alle minskebern Him lof en tank biwiizje!
	10. Hja röpen ta de Heare Ut har illinde wei, Doe dage, hoe bineare, Har Gods forlossingsdei. Hy joech har eagen ’t ljocht, In lofliet yn har müle, Hy hat har ’t libben brocht, Hy loek har üt 'e küle.
	11. Lit har de Heare tankje Om syn goedgunstichheit, Yn ’t loovjend liet forklankje Syn eare en hearlikheit! Lit har mei offerbran Har lof oan God bitelje, En ’t wurk fan ’s Heare han Al jubeljend forhelje.
	5. De siel, fan toarst forsmachte, Fan hünger slop en méd, Dy’t nei syn seine wachte, Dy makke Er fol en sêd; It go“de fan it lan Hat Hy har ryklik skonken, Hja ieten üt syn han, Hawwe üt syn boarne dronken.
	6. Hja dy’t yn ’t tsjuster sieten, Yn bannen fan ’e dea, Omdat hja God forsmieten En keazen foar it kwea, Hy bügde har it hert, Fan swierrichheit oerstjelpe, Hja stroff’len yn har smert, En nimmen koe har helpe.
	12. Dy’t oer de wraldsé teagen Mei skippen, ryk oan fracht, Hja swalken oer de weagen Om goud, bisit en macht. Dochs ha ek hja op ’t wiid Gods krêft en almacht murken, En sköge, great en swiid, Syn wünderfolle wurken.
	7. Hja röpen ta de Heare Ut har illinde wei, Doe dage, hoe bineare, Har Gods forlossingsdei. Ut tsjusternis en skaed, Fan nacht en dea bitrutsen, Hat Hy ta ’t ljocht har laet, Har boei en bannen brutsen.
	13. Hy liet in stoarmwyn komme Dy't oer de weagen briek, It séwiid brüze en skomme Doe’t Hy syn machtwurd spriek. Nou riisden hj’ op ’e weach Om dan wer del to sinken, De eangst stie har yn ’t each, Fortize wie har tinken.
	8. Lit har de Heare tankje Om syn goedgunstichheit, Yn 't loovjend liet forklankje Syn eare en hearlikheit! Hy hat syn finz'nen socht, De iiz’ren skoattels strutsen, Syn folk de frijdom brocht, De koop’ren doarren brutsen.
	14. Hja tommelen en wifken Allyk in dronk’nen ien, Hja driuwkelen en drifken, Har wysheit wie forgien. Doe röpen hj’ üt har smert De Hear oan om Ontferming; Hy hat üt de eangst har redt, Hy naem har yn biskerming.



	21. God sil oer de earmen weitsje Har redde üt eangst en wé, Hy sil har slachten meitsje As keppels fruchtber fé. De oprjochten stean forsteld, ’t Is blydskip yn har herten, Mar ’t wreed en blyn gewelt Wurdt nou de müle sletten.
	22. Ja, Gods goedgunstichheden, Syn leafde, trou en macht Gean boppe minskne reden: Hwa’t wiis is slacht dit acht!
	16. Lit har de Heare tankje Om syn goedgunstichheit, Yn ’t loovjend liet forklankje Syn eare en hearlikheit! Lit har syn greate died Yn folie gearkomst priizje, En yn der aldsten ried Him hulde en tank biwiizje.
	PSALM 108
	1. Myn hert, o Heechste majesteit, Fynt yn Jins lof syn hearlikheit. ’k Sil sjonge foar myn God en Hear, ’k Sil psalmen sjonge ta syn ear! Towekker, harp en siter, op, Draech mei jim lüd myn feestgerop, Lit d’ ierde ta Gods lof üntweitsje; Ik wol de dage wekker meitsje!
	17. Hy makket wol rivieren Ta woast, ünfruchtber san, In oard fol wetterieren Ta droech en toarstich lan, De klaei en ’t fruchtber slib Is strak net mear to kennen, Wurdt steppe en salte knip, Om ’t kwea fan dy’t der wennen.
	2. Ik sjong myn psalm, myn loovjend liet Foar alle folken hjir op ierd, Ik rop Jins lof, ik rop Jins rom O Hear, by alle naesjes om. Jins goedens rikt oan ’t himelblau, En oer de wolken giet Jins trou; Forheegje Jo boppe alles, Heare —< Oer ierde en himel riiz’ Jins eare!
	18. Hy sil woastinen meitsje Ta mar en wetterpoel, Ut toarre lannen spuitsje Fonteinen klear en koel; In folk, fan hünger méd, Bitinkt Hy yn genede; Hja stiftsje in wenb’re stêd En fine brea en frede.
	3. Red Jins biminden, réd üs lan, Forlos üs troch Jins rjochterhan, Toan üs Jins trou en greate macht, Jow antwurd op üs bange klacht! God spriek fan üt syn hillichdom: Ik jubelje en rop heil, Ik kom! Ik sil dit lan myn eigen hjitte, ’k Sil Sichem diele, Sukkoth mjitte.
	19. Hjir sill’ hja siedzje en bouwe, Dêr’t fjild en wynberch bloeit, Oant swier fan sinne en dauwe In swide risping groeit; Hy sil har seine jaen, Hja kinn’ hjir winne en wreidzje, Gjin tsjinramp sil har slaen, Har fé mei fredich weidzje.
	4. Hiel Gilead is nou fan my. Ik tel it ta myn lannen by; As ik fan myn bisittings sprek Hjit ik Manasse mines ek; Sa gean ik great op Efraïm: Helm fan myn holle neam ik him; Yn myn biwald sil ’t folk genêze, En Juda sil myn skepter wêze.
	20. Mar as hja seis forwurde En weifalle Onder ’t kwea, As hja ’t net halde en hurde Yn druk fan ünk en wea. Dan grypt Er de eallju oan En stoart har yn forachting, Dan fait har eare en kroan, Har wei en har forwachting.
	5. It lan fan Moab, wyld en fel, It strykt syn swurd en jowt him del, ’t Is mei syn trots en hege moed
	7
	15. Hy hat har libben sparre, Hy spriek, en foar syn wil Bin waer en wyn bidarre En foei de weachslach stil. Doe wie har herte bliid: God die har net to neate, Mar laette har oer ’t wiid Ta ’t lan fan har bigearte.



	In waskpöt wurden foar myn foet; Op Edom, dat elk folk forsloech, Op Edoms lan smyt ik myn skoech. Ik jubelje oer de Filistinen: Har wearstan briek, har lan is minen!
	5. Syn widdou wêz’ fan leed oerstjelpe, Syn bern, as wezen sünder helpe, Lit dy al djipper har forleegje, En swalkjend om in brogge freegje, En skoaije en stjerre oan ’t iepen [paed, Om't thüs har wente in pünfal [waerd.
	6. Hwa jowt myn foet de wisse trêd, Hwa bringt my yn in fêste stêd, Hwa jowt myn stim de oerwinnings[rop, Hwa sil my liede yn Edom op? Bin Jo it net, o greate Hear, Dy’t üs forstaten de oare kear, En net yn noeden en gefaren Utteagen mei üs legerskaren?
	6. ’k Sjoch de easker fan syn skulden [kommen, Dy nimt him al syn eigendommen, De frjemden sil syn skatten rövje. Net ien, net ien sil om him drövje, Net ien dy’t him yn gunst bisjocht Of foar syn wezen 't minste docht.
	7. O, help üs tsjin ’e fijan, Hear! Der is gjin hope of ütkomst mear; Help üs troch Jins barmhertichheit, Hwant minske heil is idelheit. YnGod sil wy de fijan slaen, YnHim rju sterke dieden dwaen: Hy, hope en treast fan syn biliders, Forwaddet strak syn wearpartiders.
	7. Syn neiteam wêz’ fan de ierd [fordylge, Syn namme üntwoartele en forwygle, Fan net in minske mear biachte,
	Forgetten by it kommend slachte; Syn affears üngerjochtichheit Bitinkë God yn ivichheit.
	8. Syn memme sünde en kweade setten Meij’ nea forjown wurde of forgetten; God halde dy aloan foar eagen, Bisykje har mei doem en pleagen, En roegje op in goede dei Har oantins hjir üt de ierde wei.
	PSALM 109
	1. O God dy ’k loovje, wol net swije, Ik moat sa ünrjochtfeardich lije! De goddeleazen en de dwazen Stean iepenmüls my oan to razen; Hja kamen my sa skynber skoan Mei fluensk’ en falske tongen oan.
	9. God sil him straffe, omdat syn herte Gjin funk woldiedichheit bifette; De illind’ge hat er wreed trochdolge, De earme en swakke swier forfolge, En oant de léste, bange dei Bineare er hwa’t yn 't stjerren lei.
	2. Hja ha myn hert mei haet bitrutsen, In kring fan lester om my lutsen, Myn paed bilein mei skandlikheden, En my bistriden sünder reden; Myn leafde ha hja leagen set En ik bin ien en al gebet.
	10. Hy hold fan flokken en fordommen, Nou is dy flok dan oer him kommen; Him, dy’t de seining sa mishage, Is nea gjin seine yn 't libben dage. Nou leit syn bittere ünheilsbea As mantel om syn eigen lea.
	3. Hja diene kwea, ik die har 't goede; Foar leafde foun ik hate en woede. God, lit him ’t lot dat hy fortsjinne En syn bisiking net üntrinne, Lit oan syn rjochterhan as lean By dei en nacht in satan stean!
	11. Nou hat dy flok syn libben brutsen, Is as forgif troch ’t bloed him lutsen, As oalje yn syn biente krongen, Lit him dan, mei dy flok omhongen, Dy doem as mulriem om syn klean, Yn godforlittenheit forgean.
	4. Lit him yn ’t rjocht syn founis léze, Mei syn gebet ta sünde wêze! Syn libben sünder sinne of seine, Syn dagen koart en ünfoleine, Syn wurk fordoarn en kwealik dien En jow syn amt in oarenien.
	12. Sa wêze ’t lean fan God de Heare Foar him, dy’t my aloan bineare;



	Oant ik dyn fijan, brizel’ en tobrutsen, Ta fuotbank fan dyn fuotten sette sil.
	2. Ut Sion sil de Hear dyn skepter stjüre, De sterke skepter fan dyn heech [biwald, En sizze: hearskje oer ’t folk dat dy [biroere Fan de eigen grins ta ’t ütein fan 'e [wrald.
	13. Jins leafde is great, Hear, wol my Ik bin illindich en fortrêdde, [rédde, Needdruftich bin ’k fan stoun ta stoune, Myn hert is yn myn flesk trochwoune; In lingjend skaed yn lette dei, Sa los ik op, sa wurd ik wei.
	3. Dan sil dyn folk him klear en sterk [biwize, Yn hill’ge feestpronk mei dyn krychs[ macht tein, En üt 'e skurte fan 'e dei sil rize De dauwe fan dyn geve jongerein. 4. De Hear hat sward, en ’t sil Him net [birouwe: ’k Sil dy, myn folk ta heil en sillich[heit. Fan nou oan ’t hillich preesteramt [bitrouwe Nei Melchisédeks wize, yn ivichheit.
	14. Ik fiel my driuwen en bisetten, In sprinkhoanne, op it fjild forgetten; Sjoch, hoe’t myn eagen stoarje en [skrikke, Myn knibbels my fan ’t festjen knikke, Myn flesk toskronf’let en fortart Omdat it fet noch oalje hat.
	15. In smaed en spotslach bin ik harren; Gean ik foarby, elk slüt syn doarren, En dy’t my jit biskögje wolle Dy skodzje üntdien, forbaesd de holle. Och help my, earm tobrutsen reid, O Hear, yn Jins goedgunstichheit!
	5. De Hear sil fan dyn rjochterhan net [wike, Hy sil dy bystean en dyn fijan slaen. Oan keningen lit Hy syn almacht [blike, Hy sil se pletterje en fan de ierd [fordwaen.
	16. Forlos my, God, en lit har witte Dat Jo Jins tsjinstfeint net forjitte. Jo hawwe it dien, Jo sil der wêze En al myn pine en leed genêze. Hja meije flokke, grym fan moed, As Jo my seinje is alles goed.
	17. Hja meije ütslaen as in flamme, Set Jo, o God, har waen biskamme; Lit dan Jins tsjinstfeint him forbliidzje En hja yn skande har forsiidzje; Dat skamte en skande, dei op dei Har as in oerklaed dekke mei.
	6. De Hear sil rjocht dwaen yn 'e heiden[lannen, Hy leit de fjilden fol fordjer en dead; Dyselde deis tobrizelje syn hannen It greatske rykshaed fan in macht’ge [steat.
	18. Myn siele sil de Heare priizje, Mids 't folk sil ik him tank biwiizje, Hwant Hy stiet de earme trou to side, Hy sil foar syn forlossing stride Tsjin har dy’t loere op syn siel God bliuwt syn heil, syn ivich diel.
	7. Hy sil op wei üt kleare beken drinke En mei har koele focht syn toarst [forslaen; Dan sil syn holle nea mear moedleas [sinke, En 't stelde wurk sil Hy oan de ein [ta dwean.
	PSALM 110
	PSALM 11 1
	1. Sa hat de Heare ta myn Heare [sprutsen: Sit oan myn rjochterhan; dit is myn [wil,
	1. Halleluja! ’k wol ier en let De Heare loovj' üt hiel myn hert; Myn lof sil nea forswakj' of swije.
	Lit sa har yn ’e bloei tobrekke Dy’t fan myn siel kwealester sprekke. Mar om Jins namme o Hear, forhear, Forlos my, wês myn helper wer!



	Mei Gods oprjochten wol ik gean, ’k Sil yn har ried en gearkomst stean, En dêr syn ear en rom fornije.
	Yn syn biwald is ’t goed en fredich, Hy is rjochtfeardich en genedich.
	3. Ja, heil de man dy’t him üntfermet En lient as de earme om bystan kermet; Dy't fynt yn ’t rjocht syn wolbihagen, Hy wank’let net yn al syn dagen. De oprjochte sil yn nacht net sinke, Foar ivich sil men oan him tinke.
	2. Hoe great bin ’s Heare wurken net! ’t Is ’t wolbihagen fan myn hert Dêr altyd djipper yn to lézen; Syn dwaen is kleare majesteit, Unfetber hege hearlikheit; Syn rjocht is ivich, as syn wêzen.
	4. Gjin kwea gewach sil ea him deare, Syn heil leit fêst yn God de Heare Syn hert is bliid en wol to moede, Hy eanget fan gjin wraek of woede; ’t Is God dy’t him mei gunst oerböget Oant hy syn fijans fal oansköget.
	3. God hat yn elk rjochtskepen hert Syn wünders ta in oantins set, Dat hja oer alle tiden blinke; De dimm’nen hat Er spize jown, En 't ienris mei har sletten boun Sil Hy yn ivichheit bitinke.
	5. Syn leafste wurk is struije en skinke En earme swalkers myld bitinke. Syn rjocht is klear foar allegearre En stiet yn ivichheit groundearre; Hy is de gunstling fan ’e Heare, Syn hoarn stiet heech yn iders eare.
	4. Sa liet Hy oan syn folk en bern De krêften fan syn almacht sjen, En die de wrald syn wurk to witten; De Hear hat om syn namme en rom It ryk bisit fan ’t heidendom Oan harren ta in erfskip liften.
	6. De goddeleaze, gram fan herte, Hy sjocht it en hy kin ’t net sette; Hy byt syn lippen hast to bloede, Toraend fan oergunst, wyt fan woede; Der frommen fal wie syn bigearte, Mar God docht dizze winsk to neate.
	5. Oprjocht en trou is ’t wurk fan God, Bitroud en wis syn heech gebot, Foar altyd stean syn wize wetten; Hy hat syn folk forlossing jown, Hy bliuwt har trou; syn heilforboun Hat Hy fan ivichheit bisletten.
	6. ’t Bigjin fan wysheit, wier en klear, Leit yn de freze fan ’e Hear, Dy jowt bigryp en süv’re reden. Sa freezje Him dy’t hillich is, Earbiedigje syn heimenis En siz Him lof yn ivichheden!
	PSALM 1 13
	1. Halleluja! o feinten Gods, Siz lof üs taflecht en üs rots, Lit üs de Hear oanbiddend priizje! Gods greate namm’ en heech biwald, Us hoop en treast, üs sielsbihald, Moat jimmeroan üs lofsang riizje!
	PSALM 1 1 2
	1. Halleluja! It lok bileannet De man dêr't ’s Heare freez’ yn wennet, Hwaens freugde leit yn Gods [geboaden. Syn sied is machtich oan all’ oarden; It slachte fan d’ oprjochte herten Wurdt myld mei ’s Heare sein' oer[getten.
	2. Fan dêr’t de sinne yn opgong stiet Oant dêr’t har ljochtbran ündergiet Moat elk syn lof oer de ierde roppe: Elk folk oanbidt syn majesteit, Syn goddelike hearlikheit Giet alle hym’len fier to boppe.
	3. Hwa is de Hear üs God allyk, Dy’t üt syn heech en hearlik ryk Dêr’t Him syn ingels hulde biede, Sa trou en fan Ontferming fol Syn earme bern oanskögje wol, Al wenje hja yn ’t leech fan de ierde?
	2. De oerfloed sil syn hüs biwenje, Syn lok en rykdom sil net einje, Syn deugd draecht nou en ivich [fruchten, Hy is in seine foar de oprjuchten;



	PSALM 1 1 5
	1. Net üs, o Haer, net üs komt d’ eare ta; Jins namme moat üs tank foar ivich ha, Jins trou wol üs genêze. Hwerom, o Hear, üs heil en iennichst [goed, Soe ’t heidendom nou sizz’ yn dryste [moed: Hwer mei har God nou wêze?
	5. Ja, God is goed, de Hear is trou; De ienlike en ünfruchtb’re frou Bitinkt Hy wer mei seine en eare; Hja wurdt in blide mem fan bern. Siz lof dan ider dy’t Him ken: Sjong, Halleluja, sjong de Heare!
	2. Us God is yn ’e himel, wier en wis, Hy docht dochs, al hwat syn bihagen [is Oant yn ’e fierste lannen; Us hert bitroude nea in oaren ien. Har goaden bin fan goud en sulver [snien, It wurk fan minskehannen.
	PSALM 1 14
	1. Doe’t Isrel opteach üt Egyptelan, Doe’t Jakobs sied, üntslein fan jok en [ban Wer ta de frijdom rekke, Hat God syn hillichdom yn Juda foun, En Isrel as syn eigen rykssteat woun, En as syn folk biwekke.
	3. Hja hawwe in müle, mar hja sprekke [nea, Hja hawwe eagen, blyn lykwols en dea, Neat kin har oandacht lüke; Hja hawwe earen wol, mar hearre net, Har noas, yn 't oantlit sünder libben [set, Kin hja net iens mei rüke.
	2. Doe roun Ontroering oer Jordaen en sé, Det wetters bin tobekgien üt har sté En bang nei eftren krongen. De bergen hawwe as rammen dounsjend [stien; Sa fel wie heuvelkling en dün üntdien. Dat hja as lammen sprongen.
	4. Har hannen taeste net en dogge neat, Har fuotten bin to gean net iens by [steat, Har kiel hat lüd noch stimme. Dy't harren makke, en dy’t op har [bitrout, Hja wurde seis as ’t byld fan stien of [goud: God sil har ’t libben nimme!
	3. Hwat wie der oan, Jordaen en greate [sé, Dat al jim wetters flechten üt har sté En bang nei eftren krongen? Jim bergen en jim klingen, hwat gewelt Hat jim sa oandien en fan skrik forsteld Dat jim as lammen sprongen?
	5. Mar dü, o Israël, bitrou op God! Hy is har help en skyld yn ’t swierste [lot, Syn han sil har biwarje. Aarons hüs en folk, bitrou de Hear, Hy is har help en skyld, en as alear Sii Hy har drage en sparje.
	4. Lit skrik om Jakobs God oer de ierde [gean, Lit hja forbaesd foar ’s Heare oantlit [stean En beevje yn al har einen Foar Him, dy’t machtich is en einleas [goed; De rotsklip skept Hy om ta wetter[floed, De balstien ta fonteinen.
	6. Jim dy’t God freezje en harkje nei syn [stim: Hy is har help en skyld, bitrou op Him! De Hear woe oan üs tinke, Syn seine fait as deiljocht op üs del, Hy lit syn heil oer ’t hüs fan Israël En fan Aaron blinke.
	4. Hwa is de Hear üs God allyk. Dy’t swakken ophelpt üt it slyk, Dy’t earmen, dêr't gjin minsk nei freget, Fortrape yn 't stof, by elk forstaet, Forheft en ta forlossing laet, En njonken de eallju har forheget?



	7. Syn oantlit is yn gunst wer ta üs [keard, Hy seinget dy’t Him freezje, lyts en [great, Jim sil syn heil oanskögje; Net ien fan jim giet foar syn each [forlern, Hy sil syn wurk oan jimme en oan jim [bern Yn rynske wei foltögje.
	4. De ienfaldigen nimt God yn hoede en [noed. Doe ’k üttard wie, joech my de Hear [ genede; Kear nou werom, myn siel ta rest en [frede Dü bist forlost, de Heare die dy goed.
	5. Jo Hear, hawwe üt de dea myn siele [socht, Myn each foar leed, myn foet foar [oanstjit hoede, Sa wannelje ik foar ’t oanlit fan de [Algoede Yn ’t blide lan fan libben en fan ljocht.
	8. Hwant jim bin seinge, jim bin ütforkard Fan Him dy’t ierde en himel makke hat, Syn gunstfolk allegearre. De himel is Gods eigen heech kastiel, Marde ierde hat Er ta in erflik diel Foar minskebern ornearre.
	6. Wol haw ik sein, doe’t alles tsjin my [stie: 'k Bin slim bineare, op hwa moat ik [noch bouwe? Gjin minske woe ’k mear as oprjocht [bitrouwe , Dochs haw ik leaud dat God myn [helper wie.
	9. De deaden kin de Hear gjin lof mear [jaen, Hoe soene hja syn greatens tsjügnis [dwaen Dy't stil yn de ierde lizze? Mar wy, üs stimmen stige boppe ’t [stof, Wy sille yn ivichheit syn namme lof En halleluja sizze!
	7. Hwat sil ik Him foar tank en hulde [jaen, Hwer moat myn hert mei al dy seine [keare? 'k Sil by de tsjelk fan 't heil myn [Leaven Heare Oanbidde en fan syn woldied tsjüg’nis f dwaen.
	PSALM 116
	1. Ja, ik haw leaf, hwant God, dy trouwe [Hear, Heart nei myn stim, myn bidden en [myn klachten, Hy hat syn ear my jown yn bange [nachten; Hy is myn help, hy redt my tüzen [kear.
	8. Hwat ik yn need de Hear ünthjitten [ha Sil ik foar 't each fan al syn folk [bitelje, ’k Sil dêr fan syn forlossing bliid [forhelje, En bring myn tank Him yn har gear[ komst ta.
	2. Ik lei bitize yn bannen fan 'e dea, En de eangst fan grêf en hel foei op [myn herte, Ik foun binearing, dröfenis en smerte, Mar ’k róp myn helper oan yn al myn [wea.
	9. Gods leafde slacht gjin inkle gunst[ling oer; Hoe’t ek de fijan om har sielen [woede, Hy haldt har elk foar oar yn feil'ge [hoede, Har dea is yn syn hillige eagen djür.
	3. Réd, Hear, myn siel, bitink myn [drövich lot! Doe hearde God. Hoe seit myn sang [Him eare! Genedich en rjochtfeardich is de Heare, In redder en erbarmer is üs God.



	Haw ’k roppen oan myn God en Heare, En Hy, Hy hat my romte jown. De Hear is mines, ’k sil net skromje, De Hear sil my biskerming jaen; Ik mei yn syn genede romje, Hwat soe my dan in minske dwaen?
	4. De Hear is mines, my ta helpe; Al waerd ik drige wreed en fel. Al hie de fijan my oerstjelpe, Ik sjoch op al myn haters del. Sjoch öf fan minsken to bitrouwen, Forwachtsje ’t ek fan greaten net; ’t Is better op ’e Hear to bouwen As de iene taflecht foar üs hert.
	11. Al myn biloften sil ik ta Jins rom Bitelje en yn Jins hüs myn jeften [bringe, ’k Sil leafde en lof foar Jo ta offer [minge By Jins gemeente, o God, yn ’t [hillichdom.
	5. De heidens bosken om my hinne, ’k Bin moedich har tomjitte gien, ’k Mocht har yn 's Heare krêft oer[winne, 'k Haw yn syn namme de oermacht [stien. Bising’le wie ’k fan alle siden, Hja krongen driigjend op my ta: Gods namme wie myn krêft yn 't [striden, Sadat ’k se oermast’re en delhoud ha.
	12. ’k Kom ta Jins foarhöf, Hear, mei [tankber moed Om dêr Jins namme yn blide lof t’ [oanbidden; Jeruzalim, ik sjong yn dyn formidden: Ja, halleluja, God de Hear is goed!
	PSALM 1 1 7
	Siz lof, jim folken noard en süd, En naesjes, rop Gods greatens üt, Dy't üs syn help en hoede jowt, Syn trou geweltich oer üs bout. Syn wierheit wit fan ein noch kear: Sjong, halleluja, sjong de Hear!
	6. Hja hiene my bising'le as bijen, Hja logen as in bran sa fel; God holp my lit gefaer en lijen, Ik houde se yn syn namme del. Wol moast ik stjit op stjit forneare, Wol wie 'k op ’t fallen nei forslein, Mar myn bihalder wie de Heare, Hy kaem en hold syn feint oerein.
	PSALM 1 1 8
	1. Nou loovje God mei mul’ en herten En romje syn barmhertichheit; Syn goedens hat gjin ein noch swetten, Syn goedens duorret d’ ivichheit. Sizze Isrel nou, syn leed forgetten: Jow lof oan Gods barmhertichheit; Syn goedens hat gjin ein noch swetten, Syn goedens duorret d’ ivichheit.
	7. Myn help en sterktme is God de Heare, Hy is myn liet, myn psalmgesang: Yn Him is al myn heil en eare, Sa loovje ik Him myn libben lang. Ut aller frommen tinten rize De tankb're psalmen op oer 't lan; Dêr sjongt men bliid op nije wize: Greatdiedich is Gods rjochterhan.
	2. Sizze Arons hüs nou bliid fan herten: Jow lof oan Gods barmhertichheit! Syn goedens hat gjin ein noch swetten, Syn goedens duorret de ivichheit. Lit, dy’t op God har hope setten Nou romje yn syn barmhertichheit: Syn goedens hat gjin ein noch swetten, Syn goedens duorret d’ ivichheit.
	8. Gods rjochterhan is heech forhege, Des Heare sterke rjochterhan Lit troch syn krêft de wrald forwege, Docht sterke dieden yn üs lan. Ik sil troch 't wreed gewelt net stjerre, Mar libje yn blide ljochtskyndei, Dat ider nei myn tsjügnis hearre As ik Gods wurk forhelje mei.
	3. Doe’t my rounom de dea bineare, En nearne ik heil of ütkomst foun,
	10. Ik bin Jins feint, o Hear, Jins tsjinst[faems soan, Jo woene seis myn boei en bannen [brekke; Nou sil ik ’t offer fan myn tank [üntstekke, En roppe ’s Heare namme biddend [oan.



	PSALM 1 19
	9. Moast my de Hear wol hurd kastije, Hy smiet my yn ’e dea net wei. Fan’t grêf woe Hy myn siel bifrije, Dat ’k libje wer en loovje mei. Doch op, doch op nou foar myn gongen De poarten fan gerjochtichheit, Dan gean ik yn by ’t jubelsjongen En priizje bliid Gods majesteit!
	1. Loksillich bin d' oprjochten fan gemoed Dy’t sljocht en rjocht har hald' oan [’s Heare wetten, En ’t wisse paed biwarje trou en froed; Hja fine ’t heil, yn Gods gebot [bisletten. Loksillich dy’t Him sykj’ as ’t [heechste goed By dei en nacht mei ünfordielde [herten.
	10. Dit is de poarte fan ’e Heare, Dêr sil ’t rjochtfeardich folk troch gean, Om dêr to tsjügjen fan Gods eare En sjongende yn syn hüs to stean. Jo wol ik loovje üt hiel myn herte, Jo hawwe, o Hear, my qntwurd jown; Yn Jo, dy’t al myn lok birette, Ha ’k al myn heil en freugde foun.
	2. Loksillich dy’t gjin ünrjocht seit noch [docht, Hwaens gongen nea Gods rjochte wei [forlitte, Dy’t ’s Heare wet folbringt yn blide [nocht. Jo woene, God, üs Jins geboaden hjitte, Dat wy dy trou biwarje, en yn ’t [ljocht Fan dizze wet üs heechste heil bisitte.
	11. De stien, fan ’t boufolk net biachte. En yn ’e muorre in plak üntsein, Is hjir, al hie ’t net ien forwachte, Forhege en ta in hoekstien lein. Dit wit gjin each mear t' ünderskieden, Dit is it wurk fan ’s Heare han; To great foar minsken bin syn dieden, To wünder foar üs lyts forstan.
	3. Och, laetten Jo myn gongen nei Jins [geast! Mocht dy fan alle dwaling my genêzel Dan komt foar my Jins hillich [foarskrift earst, Dan sil ’k Jins wurden klear en suver [léze, Dan bliuwt Jins wet myn djipste hope [en treast, Dan sil ik libje en nea biskamme wêze.
	12. Dit is de dei, de rom der dagen, De dei fan God de Heare üs jown; Hjir hat, hoe’t stoarm en striid üs jagen, De siel wer rest en romte foun. Lit nou de blide psalmen klinke, En stiig’ de bea by de offerbran: Wol, God, üs mei Jins heil bitinke! Jow seine en foarspoed yn üs lan!
	4. Jo sil ik loovje, Jo sil ’k hulde jaen, Oprjocht fan hert kin ’k Jo, myn God, [biminne, As ’k lear Jins hill’ge rjochten acht to [sla en, Dy’t inkeld foar en nei rjochtfeardich [binne; Dan sil ’k Jo tsjinje en Jins geboadens [dwaen: Lit my dochs, God, net hielendal [allinne!
	13. Wêz’ seinge Hy mei macht en eare, Dy’t hjir yn ’s Heare namme komt! Wy seinigje üt it hüs des Heare Jim, dy’t Him palmen struije en blomt! De Hear is God, üs fêst bitrouwen, Hy joech üs ljocht en blide rest; Byn ’t feestlik offer dan mei touwen Oant deun by de altershoarnen fêst.
	14. Jo bin myn God, Jo wol ik priizje, En lof sizze oan Jins majesteit, Jins rom moat altyd heger riizje, Jo priizje ik oant yn ivichheit! Nou loovje God mei müle en herten En romje syn barmhertichheit; Syn goedens hat gjin ein noch swetten, Syn goedens duorret de ivichheit!
	5. Hoe mei de feint, fan idelheit omjown Syn wiffe hert yn suverheit bisitte? Syn foet giet dan allinne op fêste [groun As hy yn acht nimt hwat Jins wetten [hjitte.



	Hald Jins geboaden net foar my [forside! Jins rjochten, dér ’t aloan myn hope op [stiet, Dy wol ik kenne en by de wrald [bilide; Sjoch hoe’t myn siel fan sterke langst [forgiet; O, lit my net allinne yn ’t tsjuster [stride!
	6. Jins sizzen haw ik yn myn herte lein Om fier fan kwea en euveldied to
	[bliuwen, Jo, Jo bin seinge; hald myn siele rein, Om Hear, tsjin Jo gjin sünden to [bidriuwen; Lear my de wurden, fan Jins müle sein, T’ ünthalden en yn 't binnenst op to [skriuwen.
	11. Jo driigje dy heechmoedigen fan hert Dy’t yn forflokte waen Jins wet [miskenne; O, kantsje fan myn lea dy smaed en [smert, Dér ’k altyd by Jins foarskrift feilich [wenne; Hear, hoedzje my, en jow har spot [gjin fet: Wêz’ net myn trou mei har forachting [leanne!
	7. Ik haw biharke en mei myn lippen teld De rjochten fan Jins müle en al Jins [wetten; ’k Haw op Jins tsjüg’nis hiel myn siele [steld, Sa bliuwt myn blydskip great by alle [smerten, En ’t ivich heil dat my Jins wurd [fortelt Leit al myn treast en rykdom yn [bisletten.
	12. Al spanne seisde foarsten tsjin my [gear, En halde ried om tsjin Jins feint to [sprekken, Dochs wyk ik net fan Jins gebot, o [Hear, Hoe’t hja my fiterje om myn trou to [brekken; Jins wetten bin myn riedslju altyd [mear Om ta Jins tsjinst myn iver oan to [stekken.
	8. Oertinke wol ’k Jins hill’ge wet, myn [God; Jins paden achtslaen en har rjochting [witte; Myn hert sil him formeitsje yn Jins [gebot, Ik sil Jins tsjüg’nis as in skat bisitte. Dat is myn diel, myn bést en sillichst [lot: Ik sil Jins wurd myn libben net forjitte.
	13. Hoe klibbet jit myn siele oan ’t stof; [o sjoch Sjoch nei myn need, lit my ta ’t libben [keare! Ik haw Jo iepenlein hwat ’k tink en [doch. Jo joegen antwurd doe’t my ’t leed [bineare; Lit my net gean, set myn forlossing [troch, Lit my fannijs Jins wurd en wetten [leare.
	9. Forhear myn bea, doch oan Jins [tsjinstfeint goed, Sa sil ik libje en trou Jins wurd [biwarje; Skep my in from en rjocht oandachtich [moed, Wol yn Jins gunst myn siele fierder [spar je, En doch myn eagen iepen, dat ik froed Jins wet biskögje en op syn wünders [stoarje.
	14. Lear my de wei fan Jins gebot [ forstean, Dat ik Jins wünders merk en rjocht [bitrachtsje,
	10. Ik bin, o Hear, in frjemdling hjir op [ierd;
	Sa lit my nea, o Hear, fan ’t kwea [oerwoun, Fordwale fan Jins wei en ’t wurd [forjitte!



	Lear my aloan Jins goede paed to [gean; Hwerearne wei soe ’k oars myn heil [forwachtsje? O, lit myn siel net yn fortriet forgean, Help my oerein, wol op myn bidden [achtsje!
	O, niigje ’t hert my nei hwat Jo [gebiede, Sa wurd ik fan gjin wraldsk bigearen [blyn, Sa sil gjin gjirrichheit myn sin [forliede.
	19. Hald, hald myn eagen óf fan de [idelheit. Dat nea myn sinnen dér oerstjür fan [reitsje; Wol yn Jins wei, dy’t sljocht en effen [leit, Myn mêdde siele wer ta libben weitsje En ’t ivich heil, dat Jins ünthjit my [seit, My yn Jins freze klear en kenber [meitsje.
	15. Hald, hald my fier fan ’t tsjuster [leagenpaed; Bijeft’gje my genedich mei Jins [wetten! Myn foet wie altyd fan de wierheit [laet, Dat wie myn kar, dy ha ’k it [heechste setten, En nei de rjochten, fan myn God [biskaet, Haw ’k foar syn oantlit nou to dwaen [bisletten.
	20. Kear Jo de smaed dy 'k eangje by [my wei! Jins rjocht is goed; dér is ’t dat ik oan [klibje; O, fetsje Jo myn han en nim my mei, Jo witte hoe ’k aloan nei ’t goede [stribje. Jins wet is myn forlangst by nacht en [dei, Lit dan troch Jins gerjochtichheit my [libje!
	16. Sjoch hoe't ik hingje oan Jins [tsjügenis, Wol foar de wrald my net biskamme [settel ’k Wit dat Jins wurd, o Hear, de [wierheit is, Dy’t hiel myn libben my to ’n goeden [rette; De wei fan Jins gebot is klear en wis, En op dat paed forromje Jo myn [herte.
	21. Lit, God, Jins goede gunst wer oer [my gean, En kom mei ’t heil dat Jo Jins tsjinders [jowe; Dan sil ik net forkomme en [ündergean: Hwat Jo ünthieten hat noch nea Jo [rouwe. Dan kin ’k myn smader rjocht to [reden stean, Hwant op Jins wurd, o Hear, wol ’k [fêst bitrouwe.
	17. Lear my, o Hear, de wei fan Jo [biskaet, Lit trou Jins paden my oan de ein ta [rinne, Jow my forstan, mei godlik ljocht [oerspraet. Dan gean 'k mei moed oer alle hichten [hinne; 'k Hald dan Jins spoar, forswurven [noch forlaet. En nea mear wykt myn hert by ’t [wurd fandinne.
	22. Nim, nim it wurd dat trou en wier[heit seit Net gansk en al my fan 'e müle, o [Heare! Ik set myn hope op Jins gerjochtich[heit, Lit nei dy taflecht as fan aids my [keare,
	18. Jow dat ik 't paed fan Jins [geboaden fyn, Lit fan dat spoar myn gongen nea [wer skiede! Jins wet, o God, haw ’k djip bihagen [yn;



	En ’t is Jins rjocht dat al myn leed [ fordrifket.
	27. Grammoedichheit, o Hear, hat my [biflein. Omdat godleazen dryst Jins wet [forlieten, Mar ik hald op Jins wetten de eagen [slein, Hwa’t har ek dwers en willemoeds [forsmieten; Yn 't hüs fan frjemdlingskip en dróf [gewein Bin dy myn hege lof en jubellieten.
	23. Dan sil ik gean troch frij en feilich [lan, Dan sil ’k wer libben fine en rommer
	[amje. Dan wurdt de leafde ta Jins wet in [brSn Hwaens gloeden altyd heger yn my [flamje; Gjin kening leit myn tsjügenis yn [ban, Frijüt sil 'k sprekke en nea Jins wurd [my skamje.
	28. ’k Haw yn ’e nachten oan Jins [namme tocht, En al myn dagen trou Jins wet [biwarre, Jins wurd, o Hear, wie al myn treast [en ljocht, Nou sil gjin kwea noch ünheil my [wearfarre; Omdat ik Jins gebot mei ynmoed socht Mei nou Jins seine en ’t ivich heil my [barre.
	24. Jins wet wurdt myn formeits, myn [heechste nocht; 'k Haw Jins geboaden leaf mei al myn [krêften, Och, dat ’k har djip en ynlik kenne [mocht En tsjinje mei myn alderbêste jeften! Myn hannen hef ik op yn ’t hillich [ljocht Nei Gods geboaden en har wünd're [trêften.
	29. Hwat wol ik mear? Nou is de Hear [myn diel. Jins wurden, haw ik sein, dy soe ’k [biwarje, Ik haw Jins oantlit smeekt mei hert [en siel: Lit my wer 't Ijocht fan Jins genede [gloarje! Doch nei Jins wurd, red my, o God, [alhiel, Sa sil ik nea net yn ’t fordjer bidarje.
	25. Bitink it wurd, ünthjitten oan Jins [feint, Dêr’t Jo, o Hear, my goede hope op [joegen! Dit wit ik, dat myn jammer ienris [eint. En dat Jins wurd, hoe swier myn [neden woegen, My libben wytget, nea bidrige of [skeind Dy treast hat my troch alle illinde [droegen.
	30. Myn wegen haw ik oertocht foar en [nei, Myn fuotten kearde ik ta Jins [tsjügenissen, Ik joech myn kar, o God, Jins hege [wei, Dy’t ik in goeden wist, in ivich [wissen; Dus ha ’k my dreaun, ik wachte ek [seis gjin dei, Om net yn 'e ein myn sillich doel to [ missen.
	26. Unfoech ha my heechmoedigen [bispot, Lykwols bleau ik by ’t wurd dat nea [net wifket. Oan ’t ivich oardiel haw ik tocht, o [God, Dêr’t skielk Jins han elk hert nei [wearde yn hifket, Sa fyn ik treast en Ijocht yn ’t ierdske [lot,
	Sa sil ik nou en oant yn ivichheit Jins wet biwarje en tsjügje fan Jins [eare.



	Har hert is tsjok as fet, har sin [fordoarn, ’t Wie ünrjocht hwat har tizich brein [birette, Mar my lit, God. Jins wet wer elke [ moarn Mear wünders sjen as ea’t forstan [bifette.
	31. Godleazen ha rounom my strikken [lein, Lykwols haw ik Jins rjochten net [forgetten; Sjoch, midden yn ’e nacht gean ik [oerein Om Jo to loovjen foar Jins goede [wetten, En op Jins rjocht, sa suver en folslein, Yn ienlikheit in lofsang yn to setten.
	36. Bineare bin 'k, en dat wie goed foar [my: Doe haw, ik leard hoe djür Jins wet[ten binne, , Hwant wille en leed fan de ierde gean [foarby, Mar Jins gebot is ivich as de sinne; Jins wurd ié kostlik, God, en syn [weardij Giet fier oer alle goud en sulver hinne.
	32. Mei dizzen stean ik, ’k bin har maet [en freon, Dy't libje yn freze fan Jins hill'ge [namme, ’k Bin trou lyk hja by Jins geboaden [bleaun, My is Jins wurd ta ljocht en [libbensamme. Jins goedens stiet yn hiel Jins skep[ping skreaun: Dat ta Jins wet myn iver mear [üntflamme!
	37. Jins han is ’t dy’t my makke en [ütrist hat; Jow my forstan, sa lear ik Jins [geboaden. Sjoch, hiel Jins folk nimt yn myn [blydskip part Dat Jo ek my ta Jins genede noaden. ’k Hoopje op Jins wurd, Jins each hat [my forkard Ta sill’ge steat yn hege en feilige [oarden.
	33. Ja, Jo, Jo ha Jins tsjinstfeint goed[dien, Hear, Him nei Jins wurd mei ljocht en seine [oerdutsen, Jow dat ik nou ek ’t suver ynsjoch [lear, Troch wiere wittenskip oan waen [üntlutsen, Dan wurdt my hwat ik leau mear [ljocht en klear, Dan wurdt de léste twivel yn my [brutsen.
	38. Ik wit, Jins rjochten bin gerjochtich[heit, Ut trouwens inkeld ha Jo my bineare; Sjoch my dan oan yn Jins goed[ gunstichheit, En lit Jins treast wer ta Jins tsjinst[feint keare! Hwat Jo ünthieten stiet yn ivichheit, Dêr bou ik op, gjin ünheil sil my [deare.
	34. ’k Haw faken dwaeld alear ’k [bineare waerd, Nou mei ’k Jins wurd biwarje en [rjocht folbringe; Jo bin sa goed, Jo ha sa trou my laet, Hoe mannich kear myn hert nei ’t [kweade tinge. Lear my Jins wet en wiis my ’t [rjochte paed; Wol ta Jins wil myn siele en sin [bitwinge.
	39. Lit Jins barmhertichheden oer my [gean, Dat ’k libje mei; Jins wet is myn [bihagen! Lit dy heechmoedigen biskamme stean Dy’t my aloan bispot hawwe en [bidragen; Yn Jins geboaden leit myn heechste [lean, Dy wol ’k bitrachtsje yn al myn [libbensdagen.
	35. Al wreau ’t heechmoedich folk my [leagen oan, Dochs hald ik Jins gebot mei hiel myn [herte;



	Al mocht har hate tsjin my blieze en [tromje; Hear, lit my ’t ljocht dat fan Jins [wetten strielt, En ’k sil Jins rjocht biwarje en ivich [romje.
	45. Jins wurd, o Hear, is ivich wis en [fêst, It stiet ünwrigber yn ’e hym’len [ skoarre, Jins trou wurdt yn gjin ieu noch [slachten dwêst, Jo ha dizze ierde grounfêste en [biwarre, Sa stiet har founemint foar altyd fêst, Sa lit Jo nea Jins hanne wurk wer [farre.
	41. Hoe smachtet nei Jins heil, o God, [myn siel! Lit ienris dochs Jins wurd foltöging [fine! Jit bliuwt de hope, al briek myn krêft [alhiel, Al is myn each fan eangst omtrint [forbline; Hwannear, o God, wurdt wer Jins [treast myn diel, Hwannear sil Jo ta myn bihald [forskine?
	46. Nei Jins biskikking stean hja hjoed [de dei, Hwant alle ding moat tsjinje ta Jins [eare; Dat bliuwt myn treast en oanhald op [myn wei, Dêr sil myn hert him altyd hinne [keare; As yn Jins wet net myn bihagen lei, Ik hie de illinde allang net mear [forneare.
	42. Al bin ’k omtrint in learen sek allyk Dy’t yn ’e reek fordroege is en [forkommen, Dochs bliuwt Jins tsjügenis myn heech [üntwyk, Dochs haw ik trou Jins wetten nei my [nommen. Hoefolle dagen is Jins feint jit ryk? Och, dat Jo ’t lan fan myn forfolgers [rommen!
	47. Jins wet forjit ik net yn ivichheit, Hwant dêryn mocht ik heil en libben [fine; Ik liz, o Hear, foar Jins barmhertich[heit, ’k Bin Jowes; lit yn ’t leed my net [forkwine! Ik harkje dimmen hwat Jins müle seit En ’k sil my nea oan dit gebot [üntwine.
	43. Heechmoed'gen ha foar my har [külen dold, Dit folk dat libbet buten wet en seden, En ik haw oars net as Jins wierheit [wold; Sjoch hoe’t hja my forfolgje sünder [reden, Sjoch hoe’t my eangst en jammer ’t [hert forfolt: O, help my, God, tsjin al har [skandlikheden! 44. Omtrint hat my har grym op ierd [fornield, Mar ik sil Jins geboaden net forsomje, Jins goede gunst haw ik oanienwei [field,
	48. De goddeleazen ha my leagen lein, Hja skerpje op myn fordjer har [kweade linzen; Mar ik haw acht op ’s Heare tsjüg’nis [slein, Dit haldt myn hert en hiel myn oan[ dacht finzen, Fan al ’t folsleine seach ik hjir wol [de ein, Mar Jins gebot is wiid en sünder [ grinzen.
	40. Jow my it aldbifreone folk werom, Lit dy't Jo freezje wer myn selskip [wêze, Dat ’k wer mei har yn goede kunde [kom, Dy’t yn Jins tsjügenis de wierheit [léze. Dan sil ’k net mear biskamme stean [of stom, As ta de oprjochtens Jo myn hert [ genêze.



	49. Hoe leaf haw ik Jins wet! It is myn [nocht De hiele dei ynmoedich har t’ [oertinken; ’k Stiich ta har hichten op yn ’t [klearste ljocht, ’k Fiel yn har iiv’ge djipten my [forsinken, 'k Bin wizer as myn fijan miene mocht: Har glans stiet altyd foar myn each [to blinken.
	Dy’t mei syn kleare glans myn paed [oerljochtet; Sa wannelje ik myn wei mei blide [moed, Hoe’t hja ek sinkt en stiicht en nuodlik [bochtet; ’k Bliuw by Jins wet, dy’t hillich is en [goed, Ik haw it sward, 'k bifêstige en fol[brocht it.
	54. Sjoch, greate God, hoe’t my binea[ring twingt, Lit nei Jins wurd my wer ta ’t libben [keare! Lit de offers, dy’t myn müle yn frij[heid bringt, Jins oantlit goed en haechlik wêze, o [Heare! Dat oan myn lippen wer Jins lof [üntspringt, As Jo fannijs Jins wet en rjocht my [leare.
	50. ’k Haw mear forstan as al myn [ masters foun, Om’t ik aloan Jins tsjügenis [trochsykje; Hoe 'n froed bigryp ek dealde wize [woun, ’t Mei op gjin stikken nei myn [ynsjoch lykje. Yn Jins geboaden leit myn wysheits [groun, Hja binne ’t, dy’t myn geast op ’t [heechst forrykje.
	55. Myn siele is oanienwei yn myn han, Mar ’k sil Jins wet net üt myn each [forlieze; Ik wurd bidrige aloan troch strüp en [ban Fan dy’t my haetsje en op myn [libben ieze; Mar ik biwarje ’t wurd as djürste pan, En ’k wol Jins wei boppe alle paden [kieze.
	51. Myn fuotten hold ik fan ’t forkearde [paed, Dat ik Jins wurd biwarre yn goede [trouwe; ’k Haw nea myn gongen fan Jins [rjochten skaet, ’kWoe nea myn heil op oare groun[slach bouwe, Jo hawwe alear myn wegen stjürd en [laet, En jit bin Jo ’t, dy’t m’ ünderrjochting [jowe.
	56. Myn ivich erfskip is Jins tsjügenis, Myn heechste heil, de jubel fan myn [herte; Ik wol Jins wet, dy’t rjocht en wier[heit is, En hearlik as gjin minskebrein bifette, Fan Jo bileard en fan Jins lieding wis, Foar ivich dwaen en dêr myn sin op [sette.
	52. Hoe swiet bin myn forwulft Jins [wurden net, Hoe ha my dy as de ealste spize [smakke! Dit ’s mear as huning foar myn [hüngrich hert. Ja, Jins gebot hat my forstannich [makke; Sa ha ’k op dizze wei myn fuotten set En bin ik nea nei ’t leagenpaed [forsakke.
	57. Ik haetsje ’t wif en twivelriedich hert, Mar hiel myn leafde is ta Jins wet [üntstutsen; By Jo gean ’k skül, gjin Onheil dat [my let, Tsjin alle driging hat Jins skyld my [dutsen.
	53. Jins wurd is my in lampe foar myn [foet.



	Jins rjocht moat komme en foar myn [redding riede; Dat Jins ünthjit nou wierheit wurde [mocht! Lit Jins goedgunstichheit net fan my [ skiede. En lit Jins trouwe han, dy’t altyd [socht. My wer bistjüre en ta Jins wet my [liede!
	58. Wyk, wyk fan my, jim wurkers fan [it kwea, Dat ik de wurden fan myn God [biwarje! Forlos my, Hear, en red my fan 'e [dea, Wol my nei ’t tasein wurd by ’t libben [sparje! Biskamje Jo myn blide hope nea, En lit Jins macht myn swakke krêften [skoarje.
	63. Ik bin Jins tsjinstfeint; jow my goed [ forstan, Dan wurdt Jins tsjügenis my klear [üntdutsen; ’k Haw jimmer 't each op Jins geboa[den hawn. En dér frijmoedich by de wrald fan [sprutsen. Nou is ’t de tiid, dat Gods almacht’ge [han Fanwegen komt: hja ha Jins wet [forbrutsen!
	95. Ja skoarje my, dat ik forlossing fyn, Dan bliuwt Jins wet de freugde fan [myn eagen; Lied ta Jins wierheit m’ altyd djipper [yn, Wêz’ dy myn treast by al myn ierdske [pleagen. Mar hja dy’t wannelje yn in falske [skyn Forwerpe Jo, hwant har bidroch is [leagen.
	64. Dus leavje ik Jins geboaden mear as [goud, Ja boppe 't fynste goud giet har [weardije; Foar al de rykdom dy’t Jins wet üs [jowt Wol ik myn tank en hege lof Jo wije. 'k Ha Jins gebot alear as rjocht [bitroud, En ’t paed fan leagen sil ik haetsje [en mije.
	60. Jo dogge, o God, de goddeleazen wei, Jo sille as skom har üt Jins oanlit [driuwe; Dêrom bin my Jins wetten leaf en nei, Dêrom wol ’k deun yn Jins neibijens [bliuwe; Ik beevje yn eangstme foar Jins [oardielsdei, O Jo, dy’t alles yn Jins tinkboek [skriuwe.
	65. Hoe wünderfol is, Hear, Jins [tsjügenis! Dit sil ik trou biwarje yn myn siele; Jins wurd giet iepen, en de tsjusternis Wurdt wei yn ’t ljocht dat fan Jins [wetten striele; De ienfaldigen gean by dat wurd sa [wis Dat hja forsteane en djip Jins wierheit [fiele.
	61. Gerjochtichheit, o Hear, en rjocht ha [’k dien, Jow my net oer oan dy’t my oerlêst [bringe! Bliuw Jo myn boarch, wês mei myn [lot bigien, Wol Jo har woede en euvelmoed [bitwinge; God, lit fan dy heechmoedigen net ien My ünheil oandwaen of fan ’t sté my [kringe.
	66. Myn raüle doch ik iepen waech en [wiid, Ik hymje fan forlangst nei Jins [geboaden; Kear Jo ta my yn eangst en bange tiid. Ik socht it nea by falske en frjemde [goaden;
	62. Myn eagen smachtsje nei Jins heilryk [ljocht,
	Sa hoopje ik op Jins wurden ier en let, Hwant dy bin trou en ivich [ünforbrutsen.



	71. Hoewol ik lyts en gans forachte bin, Dochs haw ik Jins geboaden net [forgetten; By Jins gerjochtichheit is wier gewin, Dêr leit it rjocht foar ivich yn [bisletten Neat keart de gongen fan Jins rieds[plan tsjin, Jins wurd is trou, en wierheit bin Jins [wetten.
	Wês my genedich, jow my frij en bliid Myn diel by har dy’t ta Jins heil Jo [noaden.
	67. Meitsje yn Jins wurd, o God, myn [gongen fêst! Mei jit it kwea my faek syn netten [spanne, Is faek myn hert oerstjür en sünder [rest, Lit de üngerjochtichheit my nea [oermanne; Forlos my fan der minsken twang en [lést, En lit Jins rjocht myn eangst en freze [banne.
	72. As eangstme en rju binearing op my [leit Bliuwt jit Jins goed gebot myn heech [bihagen; Jins rjocht, o God, is rjocht yn [ ivichheit, Dit jowt my krêft om 't swierste lot [to dragen. Jow my forstan, en Jins goedgunstich[heit Mei my bihalde en bybliuwe al myn [dagen.
	68. Lit, Hear, Jins oantlit ljochtsje oer [Jins feint, Meitsje om Jins wil to dwaen syn geast [by machte! Sa hat myn hoop, fan frees noch [twivel skeind, Altyd yn goede trou Jins help [forwachte; Sjoch hoe't myn each oanienwei [triennen reint, Omdat Jins wet miskend wurdt en [forachte.
	73. Mei hiel myn herte röp ik ta de Hear: Jow andert my, wol my by ’t libben [spar je! ’k Haw oan Jo skriemd en roppen [kear op kear; Forlos my, lit my net yn ’t dünker [stoarje! En meitsje my Jins wet en wierheit [klear. Dan sil ik trou Jins tsjügenis biwarje.
	69. Jo bin rjochtfeardich, Hear, Jins wet [folslein; Jins wurden dogg' J' üs rjocht en [klear to witten; Ik sjoch gjin oanfang en ik sjoch gjin [ein Om nei weardij Jins trêften üt to [mjitten. Jins wet is yn gerjochtichheit üs sein, Yn greate trou ha J’ üs Jins tsjügnis [hjitten.
	74. Myn kriten is de dage al fier yn ’t [foar, ’k Bin wekker bleaun om biddende t’
	[oernachtsjen. De nachtwacht sjocht nei de earste [moarntiidsgloar, Sa barnt myn each om op Jins wurden [t’ achtsjen, Ja jow 'k myn üren sünder rest toloar. Om dei en nacht Jins sizzen to [bitrachtsjen.
	70. Myn iver, God, fortart my hiel de [dei, Omdat myn haters ek Jins wurd [forskoppe; Jins hill’ge wet hald’ hja gjin rekken [mei As lüd har leagens tsjin Jins wierheit [roppe. Klear lott're, o Hear, is hwat Jins [müle sei; Dat haw ik leaf, en neat giet my dêr [boppe.
	75. Hear Jo mijn stim en jow my ’t [libben wer, Sjoch, Hear, my oan nei Jins goed[gunstichheden! De kweade fijan, fül op myn fordjer,



	Fan al Jins wurden is de som yn ’t [koart De kleare wierheit en de süv’re rede; Jins rjocht, dat bliuwt en ivich duorje [moat, Hat fan bigjin oant ein myn paed [bifrede.
	76. Mar my, o Hear, is Jins neibijens [wis; Hwant wierheit bin de wurden dy’t [J’ üs jowe; Fan aids al wit ik fan Jins tsjügenis, Hoe’t Jo dit op Jins iiv'ge grounslach [bouwe; Sa stiet it alle tiden fêst en wis, Sa kin myn hert dêr ivich op bitrouwe.
	81. De foarsten ha my wol forfolge en [socht, Mar ’k freezje Jo en sil Jins wurd [fortelle; Jins tasein heil bliuwt al myn treast en [ljocht, Myn libbens groun, myn blydskips [iiv’ge welle. ’k Haw Jins ünthjit mei freugde yn 't [hert bitocht, As immen dy’t in rike büt bihelle.
	77. Sjoch, God, my oan yn myn [illindichheit, Hwant oan Jins wet sil ’k nou en [jimmer klibje; Forlos my dan en pleitsje seis myn [pleit, En skuor my los fan dy’t myn fal [bistribje. Doch oan Jins feint sa’t Jins ünthjit [him seit: Jow my Jins heil, o Hear, en lit my [libje!
	82. De leagen haetsje ik, öfgriis ha ’k [derfan, Mar al myn leafde is ta Jins wet, o [Heare; As 'k dy net hie, hwer soe myn siele [dan Mei al har hope en hjitte langstme [keare? Ik loovje sawnris deis Jins ried en plan, En Jins rjochtfeardich rjocht siz ’k [ivich eare.
	78. Ja, 't heil is fan ’e goddeleazen fier. Omdat hja ’t net yn Jins geboaden [sykje; Hear, büten Jo is alles kald en skiër, En neat op ierd kin ea Jins wet [bilykje. Lit nei Jins rjocht my libje, trou en [wier, Wol my nei Jins barmhertichheit [forrykje!
	83. Hoe'n greate frede, hoe’n forheven [rêst Is ’t diel fan harren dy’t Jins wet [biminne! Hja stean bifrijd fan oanstjit, soarch en [lést, Hja meije aloan wer klearder loksteat [winne. ’k Hoopje op Jins heil, 'k hald oan Jins [wurd my fêst, ’kWol jimmer ’t paed fan Jins [geboaden rinne.
	79. Myn fijan is wol machtich, great yn [tal, Mar ik sil fan Jins tsjügenis net wike; Jins wetten, wiis en wünder boppe al Dy sil ik trou bliuwe oant myn léste [sike. De trouweleazen wurkje seis har fal: ’t Sil ringen ta har eigen öfgriis blike.
	84. Jins tsjügenis biwarje ik yn myn siel, Dit haw ik leaf; gjin leafde is mear [as dizze; Ik wol Jins wet, myn goed en hearlik [diel, Forkundigje en har lof oanienwei sizze.
	80. Sjoch, Hear, hoe’t Jins gebot myn [leafde hat! Lit my dan libje neffens Jins genede.
	8
	Komt my bynei en driuwt myn siel [yn neden; Forlos my dan, dy’t nei Jins sizzen [hear, Fan dy godleazen, fier fan wet en [seden.



	PSALM 120
	’k Bitrou myn libben yn Jins han [alhiel, Dêr’t al myn wegen iepen foar Jo [lizze.
	1. Ik röp ynmoedich ta de Heare Doe’t my de minske swier bineare, ’k Ha nea Him om ’e nocht forwachte, De Hear joech antwurd op myn [klachte. Wol dochs o God, myn siel, de mêdde, Fan fluensk’ en falske lippen redde En fan de tong dy’t oars net seit As wurden fan forriedlikheit.
	85. Komm’ foar Jins oantlit myn gekryt, [o God; Wol nei Jins wurd my rjocht forstan[nich meitsje! Slach Jins barmhertige eagen op myn [lot. Dat ik wer libje en üt de illinde reitsje! Jo joegen my ’t ünthjit, bifêstje dat, Forlos my en wol fierder oer my [weitsje.
	2. Hwat, glüpske tonge, soestü tinke, Sil God dy as bileanning skinke, Hwat mienst mei leagen to bidijen En hwat der jit op ta to krijen? In machtige sil op dy weitsje, Dyn hert mei skerpe pylken reitsje, En yn syn gleone houtskoalbarn Fortart dyn trots en ydle waen.
	86. Dan rinne fan Jins lof myn lippen [oer, Dan swijt myn jubel net fan Jins [geboaden; Jo leare my, ’k wurd fan Jins goed [bistjür Wer laet ta fredige en loksillige [oarden. Nou is boppe al Jins wet myn siele [djür; ’k Portel Jins heil mei al Jins blide [boaden.
	3. Wé my, sil nea de jammer einje Dat ik as frjemde yn Mesech wenje? Hoelang jit moat myn hert [forsmachtsje En hjir yn Kedars tinte oernachtsje? Al fierstolang forkeart myn siele By harren dy’t myn freugd forniele, To lang hald ik by dizzen ta Dy’t yn ’e frede in hate ha!
	4. Ik bin in sljocht ienfaldich minske Dy’t neat as kleare frede winske, Mar ’k hoech der amper fan to [sprekken Of ’k sjoch har de oarlochsbran [üntstekken.
	87. Jins han wie my ta help, Jins wet ta [ljocht; Dy naem ’k foar kar yn al myn [libbensdagen, Jins trou wie ’t dy’t my j immer ütkomst [brocht As my de lést to swier foei om to [dragen. Och, dat Jins heil nou oer my komme [mocht! Jins wet, o God, is ivich myn bihagen.
	PSALM 121
	1. Myn eagen gean de bergen oer, Ik freegje al den dei: Hwer komt myn helpe wei? Myn help is God, myn stip’ en stjür; Dy't himel skoep en ierde Wol ek myn gongen liede.
	88. Dat ta Jins lof myn siele libje mei, En lit Jins rjocht nou ta myn help [forskine! Ik bin sa fier al by de keppel wei; ’t Fordwaelde skiep kin seis it paed [net fine. O, sykje dan Jns feint en bliuw him [nei, En ’k sil oan Jins gebot my ivich bine.
	2. Dyn wank’le fuotten set Hy fêst; Dyn hoeder is dy nei, Hy wekket oer dyn wei. De Hear sil, sünder sliep of rest Syn Israël biweitsje: Gjin ünheil sil dy reitsje.



	Myn Heare nei de hannen; Sa’t tsjinstfamm’ eagen far har frou [net wike, Oant strak har gunst wer blike, Sa bliuwt üs each op God, dy’t sünder Ek üs genedich is. [mis
	2. Wês üs genedich, Hear, doch üs net En bliuw üs siele nei. [wei, Toloarsteld is üs hert yn syn [ forwachting En sêd fan de forachting, Ja mear as sêd de hün fan üs [bistriders, Us greatske wearpartiders; ’t Hofeardich folk forachtet üs sa fel Kom ta üs redding del!
	4. De Hear sil altyd by dy stean; Hywekket oer dyn wei, Hy is dyn siele nei. Meist hein of fier omfierrens gean, De Hear, hwer’t lot dy driuwe, Sil ivich by dy bliuwe.
	PSALM 122
	1. Myn hert wie bliid doe’t men my sei: Ek dü wurdst ta dizz’ optocht bean, Lit üs nei ’t hüs des Heare gean, Kom yn üs rigen en gean mei! Jeruzalem, dy klinkt üs liet, Nou't yn dyn poart’ üs fuotstap giet, Ta ’t greate heil fan Isrel noege; Wy loovje dy mei lüde stim, Dü nij forriisd Jeruzalem, Dü stêd sa kein en wol bifoege!
	PSALM 124
	1. Hie net de Hear yn al üs leed en lést (Mei Israël nou sizze) foar üs west, Hie ’t God de Hear net west dy’t foar [üs wie, Wy wiene slein, üs libbensflam wie [dwêst Doe’t üs de minske socht en tsjin üs [stie.
	2. De hill’ge stammen fan de Hear, Hja tsjogge hinne op ’t heech bifel, In stelde wet yn Israël Om dêr to tsjügjen fan Gods ear. Nei ’t hüs fan David moat it gean, Dêr't de achtb're rjochterstuollen stean, Dêr’t men nei wet en reden plachtet. Bid frede oer Jeruzalim, En rest en wolfeart wêz’ mei him Dy’t dy yn leafde haldt en achtet.
	2. Dan hiene hja üs libbensliif fornield, Sa wreed ha wy har grime lögjen [field. Dan hiene wy de floedweach net [wearstien, Dan hie dit wetter üs fan de ierde [spield, Dy stream wie deadlik oer üs siele [gien.
	3. ’t Wêz' frede yn dyn muorre en wal, Yn al dyn stinzen lok en nocht, Wêz' Gods ünthjit oan dy folbrocht, Hy hoedzje dy foar üngefal! Om sibbe en freonen bidt myn siel: De frede wêze en bliuw dyn diel, Gjin oare stêd mei dy bilykje. Om’t wenste fan de Hear üs God Winskje ik dyn folk in lokkich lot, Wol ik it goede foar dy sykje.
	3. Dan wie it waljend wetter oer üs roun, Dan hie üs siel gjin sté ta rest mear [foun. De Hear ha tank, de Hear hawwe [ivich lof, Hy hat üs flesk net oan 't fordjerren [jown Noch oan har wrede tosken ta in röf.
	4. Us siele üntkaem, in fügel üt it net; De fügelfanger griep, mar krekt to let, Hwant God hie üs ta frije steat [forkard; Sa ha w' üs help nou yn de namme set Fan Him, dy’t ierde en himel makke [hat.
	PSALM 123
	1. Ik slach myn eagen nei Jins himeltroan En sjoch Jo biddend oan. Ik sjoch, lyk as by aids de tsjinstb’re [mannen
	3. Dyn trouwe hoeder, God de Hear, Is oan dyn rjochterhan, Dyn skaed by sinnebran. Lit dagen gloeije, hjit en near, Lit kalde nachten blinke De Hear sil om dy tinke.



	PSALM 125
	Mar hy sil ienris ünbiskromme En bliid op ’t weagjend nötfjild [komme; Dan, jubeljend op rispingsdei, Draecht hy syn swiere skeaven mei.
	1. Hy sil net wifkje noch biswike Dy’t op ’e Hear bitrout En op syn goedens bout, Hy sil as Sions berch net wike, Hy stiet oant ierdryks léste stoune Foar ivich groune.
	PSALM 127
	2. Sa’t bergen om Jeruz’lim binne Unwrigber, heech en steil, Sa stiet des Heare heil Greatmachtich om syn gunstfolk hinne, In wal fan gunsten en geneden Yn ivichheden.
	1. As God de Hear it hüs net bout ’t Is idel dan en om 'e nocht Hwat flyt de warb’re bouwer docht Dy’t oan dit wurk syn krêften jowt; En wekket God net oer de stêd, Gjin wacht sa wekker dy’t har rédt.
	3. Godleasheit sil 't biwald net lizze Om ’t erfskip fan Gods bern, Hy sil de dei net sjen Dat frommen ja tsjin ’t ünrjocht sizze, Ta sünde en kwea de hannen stekke En ’t rjocht forbrekke.
	2. Al bin jim moarns ek noch sa ier, En bodzje yn ’t earste dagerea, Al ite jim mei soarch jim brea, En bliuwe ta de nacht yn 't spier, God sil dochs nei syn f rij macht dwaen, En ’t yn 'e sliep syn gunst’ling jaen.
	4. Doch, Heare, doch de goeden tige, Biwarje har foar smert Dy't rjocht binne yn har hert. Sjoch, dy’t ta krüme paden nige Forgeane yn ’t neat. Mar Gods genede Jowe Isrel frede!
	3. Is de arbeid gans, Gods gunst is mear. De minsk mei noch syn bést sa dwaen, Gjin bern kin him syn bodzjen jaen; Dy binne in erfskip fan ’e Hear. En hat de skurte fruchten bean Dan bliuwt it pür genedelean.
	4. In bondel pylken, skerp as fjür Yn hannen fan in sterke helt, Bin him in öfwar tsjin ’t gewelf, Fan alle kanten op ’e loer, Sa binne, yn tigens en yn treft De soannen fan jins jonge kréft.
	PSALM 126
	1. Doe’t lang om let de Hear üs God In omkear brocht yn Sions lot En d' eangst en ’t lijen wie foarby, Doe wie ’t üs jit as dreamden wy. Doe moast üs müle laitsj’ en sjonge, Doe wie de jubel op üs tonge. En ’t nijs is troch de folken gien: God hat hwat greats oan harren dien.
	5. Loksillich dy’t op ’e alde dei Dy pylken yn syn koker hat! Syn soannen geane, hwat der bart, Nea lef of skamrea üt 'e wei, En klinkt des fijans striidgerop, Hja wachtsje yn ’e poarte ’m op.
	2. God hat üs greate dingen dien, Hy, mei üs dróvich lot bigien, Forgeat syn folk en erfdiel net; Dêrom forblidet him üs hert. Forhear üs bidden, kom, o Heare, En wol üs lot yn oarwei keare Op ’t winken fan Jins macht’ge han As streamen üt it Suderlan.
	PSALM 128
	1. Heil, dy't yn frees des Heare It heechste lok forstiet, Dy’t libbet ta Gods eare En yn syn wegen giet. God nimt yn bange rite Dyn libben yn syn noed, Fan eigen wurk silst’ ite, Heil dy! It giet dy goed!
	3. Dy't siedzjend hjir mei triennen gean’ Sill’ sjongende oan ’e sichte stean. Dy’t sied hjir draecht fan leed oerstjür, Hy giet al skriemend de ekers oer,



	5. As ’t sütrich gers dat op 'e dakken [groeit Sa sil de goddeleazen ring fortarre; It fynt gjin groun, ’t wurdt fan 'e [sinneskroeid, ’t Is ear’t it opsjit al yn ’t foar [ fortoarre.
	6. Gjin mender follet mei dit hea syn [han To weardleas as it is om op to [swyljen, Gjin skeavebynder fangt it yn syn [ban; ’t Is opgroeid om forgetten to [forwyljen.
	3. Dyn lok wurdt nea biëine Ast giest yn ’s Heare wei; Dat God dy mei syn seine Ut Sion folgje mei! Hy wol dyn heil foltögje; Sa sil, forboun oan him, Dyn siele it goede oanskögje Fan syn Jeruzalim.
	4. Dan, as dyn dagen sinke, Sjochtstü dyn bernsbern oan Mei God oan Isrel skinke Syn frede ta in kroan!
	7. Elk keart him óf, gjin minsk sjocht nei [har om. En dy’t dêr lans komt sil gjin seinbea [sizze: Hja gean toneate sünder glans of rom: Illindigen, dy’t ünder ’t oardiel lizze.
	PSALM 129
	1. Hja ha my withoefaek fan bern öf oan (Mei Israël nou sizze) fül forfolge, Hja ha my swier bineare eltse moarn, Mar nea m’ oermanne noch alhiel [fors wol ge.
	PSALM 130
	1. Ut grounleas djip fandinne Rop ik mei mul’ en hert Ta Jo, myn heil allinne: Oanskögj’ o Hear, myn smert! Wol nei myn needrop hearre. Myn needrop üt de nacht, Lit my net helpleas stjerre, Jow earen nei myn klacht!
	2. Har ploegers ploegen ray de rêch wol [om, Wol lange en djippe fuorgen ha hja [lutsen, Mar Isrels müle bliuwt net ivich stom, En Isrels krêft is net foargoed [tobrutsen.
	2. As Jo üs sünden, Heare, Biwarje yn Jins ünthald, Hwer moatte wy dan keare? Hwa minske fynt bihald? -—- O wünder fan genede: Jo wolle üs forjaen; Sa meije wy yn frede Jo freezje en hulde dwaen!
	3. God is rjochtfeardich, God hat by my [stien; De stringen dêr't godleazen my mei [bounen, Dy makke Er los, dy hat Er stikken [snien; Hy liet my frij en Hy genies myn [wounen.
	3. Ik wachtsje üs Leaven Heare, Myn siele toevet Him, En dimmen wol hja leare To harkjen op syn stim. Myn siel, üt nacht en dizen, Sjocht trou de himel oan, As wachters biidzje ’t rizen, It rizen fan ’e moarn.
	4. Biskamme sille Sions haters stean, God sil har slaen en üt syn oantlit [driuwe; Hja sil tobekwike en fan skrik [forgean, Mar Isrel sil bistean en ivich bliuwe.
	2. Dyn frou sil tiere en bloeije Oan goede fruchtb’rens ryk, Yn ’t hüsformidden groeije In druvebeam allyk. Dyn lok is net to brekken, Dyn bern, sa soun en blier, Binne as olivestekken Dyn tafel ta in sier.



	4. Wachtsje op ’e Hear, o frommen; Is Israël forslein, Forlossing stiet to kommen. Gods goedens hat gjin ein. By Him is de genede En ienris makket Hy Fan üngerjochtichheden Syn folk foar ivich frij!
	Wy founen it yn Jaars fjild: Hoe hat üs hert fan blidens tild!
	5. Wy sille yn feest en staesjeklean Yn optocht ta syn wenten gean, Earbiedich by syn troane stean, En hearrich ünder syn bifel Us büge foar syn fuotbank del.
	6. Gean, Hear, oerein, kom ta Jins rêst, Us bea, üs twingen haldt Jo fêst; Foldoch üs heechste winsk op ’t lést: Kom einlings ta Jins rêst, o Haer, Mei de arke fan Jins sterktme en ear!
	PSALM 131
	1. Ik draech it hert net heech, o Hear, Myn each is net heechmoedich mear, Myn foet ha 'k net ta dingen keard Foar my to wünder en to great.
	7. Biklaei, o heechste Majesteit, Jins preesters mei gerjchtichheit, Wylst ’t folk Jo lof en hulde seit: Untsiz om Davids from gebet Us ’t oantlit fan Jins Salv’ling net!
	2. Wiswier ik ha safier ik mocht Myn siele yn ’t bidarjen brocht; Hja is allyk in öfwend bern Dat stil nei mem sit üt to sjen.
	8. De Hear hat seis oan David sward, En syn ünthjit is jimmer bard, Sa't dy’t it heart it leauwe moat: Ik nim as dy dyn neiteam oan, Dyn Sied sil ’k sette op dyn troan.
	3. In öfwend bern, de klacht foarby, Sa is myn siele stil yn my; Hja wachtet óf hwat komme sil En is it iens mei ’s Heare wil.
	9. En haldt dyn slacht myn boun yn ear. En 't tsjügenis dat ik har lear, Dan jowt myn gunst har altyd mear: Myn eed fan trou, dy ’k nea forbrek, Jildt dan har eigen soannen ek.
	4. Wachtsje op ’e Hear, o Israël, Jow stil dy yn syn hoede del, En hoopje op hwat syn wurd dy seit Fan nou óf oant yn ivichheit.
	PSALM 132
	10. De Hear hat Sion ütforkard, En hjir is 't dat Hy wenje moat, Lyk as syn müle sprutsen hat: Hjir sil ik wenje, wis en fêst, Hjir is yn ivichheit myn rest.
	1. Tink, Hear, oan David, hwa t er wie, Oan al it lijen dat er hie, En d’ eed dy't hy de Heare die; Hwat hy oan God ünthjitten hat En Jakobs Machtige bisward:
	11. Syn foarried sil ik dei op dei Formearderje üt myn rykdom wei, Ik diel myn brea syn earmen mei; Syn preesters gean mei heil oertein, Syn folk sil jubelje en gjin ein.
	2. Hy spriek, en naem it nea werom: As ’k ea wer yn myn wente kom, As ’k ea my jow ta rest of slom, As 'k ea in wink yn 'e eagen nim, Ear’t ik in rêstplak fyn foar Him!
	12. Sjoch, ik folbring myn riedsbislüt, En foar myn gunst’ling David sprüt In nije hoarn greatmachtich üt, ’k Untstiek in lampe yn kleare barn, Dy wol ik oan myn Salv'ling jaen.
	3. Ear dat ik fyn hwat ik bigear, In weardich wenplak foar de Hear, In timpel fan syn glans en ear, In plak dêr’t nei myn winsk en wil De Macht’ge Jakobs wenje sil.
	13. Syn wearpartiders meitsje ik kjel, Hja wike foar myn heech bifel, Ik set har yn har skamte del; Mar Davids greate Keningssoan Draecht ivich bliid de gloarjekroan.
	4. Ik bin bisletten hwat ik doch, Wy hearden gans derfan, hwant sjoch Yn Efratha kaem tynge troch,



	2. Loovje God, hwant Hy is goed, Sjong syn namme psalm en liet; Sjong syn leafde en trouwe noed Dy't biweitsjend oer üs giet; Jakob karde Er ta syn rom, Isrel ta syn eigendom.
	1. O sjoch, hoe goed, hoe leaflik is dit [libben. As bern fan ien komöf, as neije [sibben, As bruorren wenje yn ’t selde hüs! Dêr floeit de leafde rynsk en by de [rus As kostlik’ oalje, getten oer it haed Fan dy’t des Heare wijde waerd.
	3. Wis, ik wit, de Hear is great, Fier boppe alle goaden üt. Hwat him tsjin syn wollen keart, Alles bart nei syn bislüt. Himel, ierde en oaseaen Moat syn wolbihagen dwaen.
	2. Dy leafderook moat alle skeel [oerwinne, Sa ’t de oalje drupt troch Arons [hierren hinne; It moat troch burd en mantel gean, It weaget oer de seame fan syn klean Lyk as de dauwe op Hermons toppen [skynt En blank oer Sions bergen tynt.
	4. Hy, Hy ropt in wolkekloft Op fan ierdryks uterste ein, Barnt syn bliksems troch de loft, Stjürt syn heil en snie en rein; Ut syn finz’nis tsjocht de wyn Op Gods wurd de romten yn.
	5. Oer Egypte brocht Er ’t wé, Doe’t Er alle earstbernen sloech Fan ’e minsken en fan ’t fé, Dat elkien dér rouwe droech. Farao’s forset en macht Briek Hy yn dy iene nacht.
	3. Dêr ’t leafde wennet, wol God seis [ forkeare, Dêr is it heil, de seine fan ’e Heare, En ’t libben oant yn ivichheit.
	6. Greate folken hat Er slein, Macht’ge kenings die Er dea, Og en Sihon, hast üntflein Foelen yn har eigen kwea; Al it folk fan Kanans lan Dreau Er üt mei sterke han.
	PSALM 134
	1. Kom, loovje nou der hearen Hear, Jim al syn feinten, jow Him ear, Jim dy't fol iver nacht op nacht Hald’ yn syn hillich hüs de wacht.
	7. Oan syn folk, syn Israël Foei har lan as erfskip ta, Dêr’t hja, neffens Gods bistel, Sont dy tiid har wente ha. Hear, Jins namme en majesteit Bliuwe stean yn ivichheit.
	2. Ja kom en hef jim hannen op Nei ’t hillichdom op Sions top, It wenplak fan syn macht en ear, En loovje Him, üs God en Hear!
	3. Dat ’s Heare seine wêz' jim diel, Syn gunst üt Sion jim bistriel; Dy ’t great hielal yn wezen brocht, Hy bliuwe yn ivichheit jim ljocht!
	8. Hear, de oantins fan Jins rom Giet fan slacht’ op slachte oer, God sjocht nei syn Isrel om, En har libben is Him djür; Al syn tsjinstfolk hat Er ’t ljocht Fan syn greate erbarming brocht.
	PSALM 135
	1. Halleluja, loovje God, Trouwe feinten fan de Hear; Siz syn namm’ en wiis gebot Unforbrutsen lof en ear, Jim, dy’t ta syn tsjinste bean, Altyd yn syn foarhöf stean.
	9. ’t Ofgodsbyld fan 't heidendom, Bliuwt, hoe kunstfol snien of houd, Unforbidlik kald en stom, Sielleas sulver, sielleas goud, Muien, mar gjin wurd deryn, Eagen, mar foar altyd blyn.
	PSALM 133



	Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	10. Mei syn earen heart er net, Dóver is hy as in stien, Ut syn müle is ier noch let Ea in inkle sike gien; Dy’t soks makke as heechst üntwyk Wurde oan 't stomme byld allyk.
	8. Him, hwaens wurd de sinne sei Om to hearskjen oer de dei, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	jl Loovje, o hüs fan Israël, Loovje God mei herte en stim! Priizje, Aaron, syn bifel, Hüs fan Levi, loovje Him! ’s Heare folk, wês wol to moed, Loovje God, hwant Hy is goed!
	9. Moanneskyn en stjerrepracht Joech Er hearskip oer de nacht, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	10. Dy’t Egyptners 't oardiel joech, Yn har earstlingsbern har sloech, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	12. Sion, loovje bliid fan stim Him hwa’t alles earje moat, Dy't it skiën Jeruzalim Ta syn went forkeazen hat; Him komt alle lofsang ta: Loovje God, Halleluja!
	11. Isrel op syn stelde dei Laette Er üt har midden wei, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	PSALM 136
	12. Loovje Him, hwaens earm en han Isrel helle üt Faro’s lan, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	1. Loovje God üt fol gemoed, Loovje God, hwant Hy is goed, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	13. Loovje Him dy’t wünders die, Dy’t de Reidsé stikken snie, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	2. Bring, ünttein fan ierde en stof, Him, de God der goaden, lof, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	14. Troch dit frjemde en djippe paed Hat de Hear syn Isrel laet, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	3. Loovje Him, der hearen Hear, Spylje en psalmsjong ta syn ear, Hwant syn gunst dy’t üs hihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	15. Farao mei folk en al Brocht syn almacht hjir to fal. Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	4. Loovje Him, de Hear fan ’t Ijocht, Dy’t allinne wünders docht, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	16. Loovje Him dy't Isrel frij Laette troch de woastenij, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	5. Loovje Him, hwaens sterke han Skoep de hymlen mei forstan, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	17. Nei ’t ünthjit oan Isrel sein Hat Er greate kenings slein, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	6. Loovje Him, hwaens heech bislüt Spande de ierde op ’t wetter üt, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	18. Kenings, machtich yn it kwea, Founen troch syn han de dea, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	7. Dy't de ljochten, great fan glans, Strielje lit de himel lans,



	En üs op wurden fan in feestsang [fergje; Hjir hünde üs jit de rover mei syn rop: Kom, helje üs nou in liet fan Sion op! Hoe kinne wy? Hoe soe üs mêdde [ tonge Yn ’t frjemde lan in liet des Heare [sjonge?
	20. Bazans kening, wreed en fel, Sloech syn han op ’t slachfjild del, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	3. Soe ’k dy, Jeruzalim, in stoun forjitte, Myn rjochterhan mocht fan harsels net [witte! Myn tonge klibbe oan ’t forwulf my [fêst As ik oan dy net tocht, myn ljocht en [rest, As ik de stêd en ’t aldlan fan myn berte Net boppe 't heechste fan myn blyd[skip settel
	21. ’t Lan, fan dizze folken woun, Hat Er oan syn gunstfolk jown, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	22. Israël, syn feint en soan, Naem dit lan as erfskip oan, Hwant syn gunst dy't üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	23. Loovje God, üs heil en ljocht, Dy’t yn ’t ünleech om üs tocht, Hwant syn gunst dy't üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	4. Forjit net, tink oan Edoms bern, o [Heare, Tink hoe’t dit folk üs ta de dea bineare, Tink hoe’t hja Isrel stieken nei it hert: Forjit de doemsdei fan Jeruz’lim net, Doe't hja as wolven 't hillichdom [birounen, En seine: Untbleatsje ’t yn syn djipste [grounen!
	24. Loovje Him mei sang en klang Dy't üs loek üt fijans twang, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	25. Loovje Him dy’t hiel de wrald Spize jowt en ünderhaldt, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	5. Strak, Babels dochter, is dyn tiid [forfolle, Dan slacht ünkearber ’t oardiel op dyn [holle. Loksillich hy, dy’t op dy wrakedei Hwatst’ üs misdiest oan dy forjildzje [mei! Loksillich dy’t dyn bern, hoe lüd hja [krite, Dan gripe sil en tsjin 'e rotsen smite!
	26. Loovje God, de Himelhear, Bring Him ivich tank en ear, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.
	PSALM 137
	PSALM 138
	1. Oan d’ ein fan al üs winsken en üs [dreamen Sa fier fan eigen hüs, oan Babels [streamen, Dêr sieten wy en skriemden buten rie Sa faek üs hert by ’t hillich Sion wie; Wy hongen dröf üs siters oan ’e [wylgen Om't hja üs lan, üs stêd, üs hoop [fordylgen. 2. Hwant hjir jit moast de oerweltiger [üs tergje
	1. Jo loovj’ ik üt myn hiele hert, Dat elts it heart, Mei harp en tonge. ’k Wol by de goaden fan ’e wrald Jins heech biwald Yn psalmen sjonge. ’k Sil, bügd nei ’t hillich Godsgebou Jins leafd’ en trou Yn ’t liet bitinke, Hwant great lit Jo, greatmachtich Hear, Jins namm’ en ear Oer alles blinke.
	19. Sihon, ’t Amoaritehaed, Liet Er stjerre op 't oarlochspaed, Hwant syn gunst dy’t üs bihaldt Sil bistean oer tiid en wrald.



	2. Doe ’k earen röp yn bang gebet, Mocht 't ienlik hert Jins bystan fiele. Jins geast forsterke yn freze en noed Mei krêft en moed Myn mêdde siele. De keningen dy’t fier en hein Oan ierde' ein Jins wurd fornimme, Hja sille ta Jins timpel gean En loovjend stean Mei lüde stimme.
	En Jo binne al myn wegen wend. Gjin wurd kin ea myn tonge üntsjitte Dêr't Jo net alles al fan witte.
	3. Jo ha fan eftren my biset, ’k Sjoch ek fan foarren de ütwei net, ’k Kin nearne, o God, oan Jo foarby, Jo lizze oeral Jins han op my. Dy wittenskip is my to wünder, Dér kin ’k net by, dér gean ’k yn ünder.
	4. Hwer kin ik ea Jins Geast üntgean, Hwer net foar ’s Heare oantlit stean? As ’k opfear nei de himeltroan Dan is dér God en sjocht my oan; Woe ’k ek yn ’t djipst fan ’t grêf [fordwine, Ek dér soe’t alsjend each my fine.
	3. Om ’s Heare wegen sjonge hja Him gloarje ta Foar alle tolken: Great is des Heare hearlikheit, Syn majesteit Giet oer de wolken. Mar God, hoe heech, Hy jowt syn [treast Oan de earme geast, Oan ’t dimmen herte; Mar sjocht fan fierren ’t greatske [dwaen Fan hwa’t yn waen Tsjin Him har sette.
	5. Fleach ik op wjokken fan ’e dei Nei frjemde oarden fier hjirwei, Socht ik as honk in ienlik sté, In wenplak oan 'e fierste sé, Jit soe Jins han my lieden bliuwe, Jins rjochterhan my drage en driuwe.
	6. As ik al sei: de tsjust’re nacht Wêz' om my hinne as wal en wacht Hear, foar Jins ljocht, dat ivich is, Fortsjustret seis gjin tsjusternis; De nacht moat foar Jins glans [fordwine, De tsjusternis as ’t deiljocht skine.
	4. Gean ’k troch binaudheits woastenij, Jins trou wol my By ’t libben sparje; Jins macht sil my op ’t deadlik paed Tsjin fijans haet En woedzjen warje. De Hear folbringt syn wurk oan my, Hy stiet my by, Syn wurd sil barre. Jins leafde, God, haldt ivich stan; ’t Wurk fan Jins han Lit dat net farre!
	7. Ear’t ik ’t biwêste libben woun Ha Jo myn nieren grounfoarm jown, Jo weven mei Jins han, o Hear, My yn myn memme skurte alear. Jo makken my, wês love en prize, Op hearlik wünderbare wize!
	8. Hoe wünder bin Jins wurken, Hear! Myn siele wit it tige klear. Myn biente, doe’t my nimmen seach Wie net forhoalen foar Jins each Doe’t mines jit yn ’t tsjuster sliepten En ’k weve waerd yn ierde' djipten.
	PSALM 139
	1. Neat is bidutsen, ivich Ljocht, Foar Jo, hwaens each it al trochsjocht, Jo kenn’ al hwer’t ik sit of rin, Myn herte djipste doel en sin. Hwat ik bitocht, hwer ’k ea oer dróge, Ja ha ’t fan fierren al trochsköge.
	9. Myn dagen hawwe ien foar ien Al iepen foar Jins eagen stien, Noch ear't har oantal foarme wie En der gjinien jit fan bistie. Noch ear't ik libben hie en wezen Stie alles yn Jins boek to lézen.
	2. Jo, God en groun fan myn bistean, Jo hifkje my hwer 'k liz of gean; Gjin ding of ’t is oan Jo bikend,



	Dat ik net fan ’e fuotten reitsje Troch dizze mannen fan gewelt.
	5. Heechmoed’gen setten strik en touwen, Hja spanden netten op myn wei; It rófdier mei syn wrede klauwen Bidriget my by nacht en dei.
	11. Mar hear, hoe’t troch dit hearlik liet De wanklank fan ’e sünde giet . 'k Bigryp net hoe’t dit kin en mei Doch, God, de goddeleazen wei, En twing de man fan bloed en liken Om fan Jins hillich erf to wiken!
	6. ’k Sei tsjin de Hear yn al myn smerte: Jo bin myn God, forlit my nea; Niich ta myn lijen ear en herte, En hear de stimme fan myn bea!
	7. O Heare, is 't Jins wolbihagen, Wês wer myn help, dy’t nea net mist, En dek myn holle yn ’e dagen Dat men de wapens tsjin my rist.
	12. Hear, sjoch de wurkers fan it kwea, En straf se en stoart har yn ’e dea Dy’t spotte mei Jins hillichheit En sprekke oer Jo yn skandlikheit, Dy’t Jo yn ’t domst petear bilüke, Jins namme skeine en idel brüke!
	8. Jow nea de goddeleaze en sünder It kwea bigearen fan syn hert, Mar bring syn wreed gewelt to’n ünder; Bifoarderje syn oanslacht net!
	13. Soe ik dy haters fan Jins ear Dan net forfije en haetsje, o Hear? Dy’t Jo forachtet en forstaet Dy haetsje ik mei folsleine haet, Dy sil ik nea as freon weardearje, Mar iepen fijanskip forklearje!
	9. Lit har gjin holle omhegen stekke Dy’t my bisingelje mei nocht, Mar lit harsels o God, bidekke De oerlêst dy’t har lippen brocht.
	10. Lit gleone koallen op har reine, Stoart har yn 't fjfir, yn külen del; Har ündergong wês sa'n folsleine Dat nimmen opkomt üt dy hel.
	14. Trochgrounje my en ken myn hert Is, Hear, myn paed noch ’t goede net, Gean ’k jit, forlaet fan ydle skyn, Forkearde en frjemde wegen yn, Lit dan Jins Geast my helpe en riede En op ’e iiv’ge wei my liede.
	11. Lit, God, dochs net yn wezen bliuwe Dy’t lestertael en kweaspraek fiert, En mei ’t gewelt syn master driuwe, En jeije ’m rêstleas op oer de ierd.
	PSALM 140
	12. Dit wit ik wis, dat God de Heare De illindige üthelpt nei syn wil, Dat Hy gewelt en ünrjucht keare En ’t rjocht fan de earmen warje sil.
	1. O Haer, forlos my üt de hannen Fan ’t folk dat my to’n deaden kwelt, En hoedzje Jo my foar de mannen Fan twang en redeleas gewelt.
	13. De frommen sil Jins namme seinje, De oprjochten sille yn blide nocht O redder, foar Jins oantlit wenje En jubelje yn Jins ivich ljocht.
	2. Red my fan har dy’t kwea bitinke, Dy’t mei in hert fol hate en niid My op myn eare en rjocht bikrinke En sykje reden ta de striid.
	PSALM 141
	3. Hja glüp’ oer har geheime gongen, Har hert hat neat as falskens yn; As slangen slypje hja har tongen, As njirren drage hja ’t fenyn.
	1. 'k Rop, Hear, oan Jo yn eangst en [neden; Myn redder, dy’t my altyd helpt, Kom hastich nou’t my ’t leed oerstjelpt. En hald Jins earen nei myn reden!
	4. O Hear, lit my Jins macht biweitsje, Biwarje my, o sterke helt,
	10. Hoe swier to fetsjen iderkear Bin my Jins tinzen dochs, o Hear! Har hicht’ oerrint myn lyts forstan, Har som is machtiger as 't san, En haw ik de ein, yn ’t tal forslaende, Dan, God, bin ’k jitte mei Jo dwaende.



	2. Lit myn gebet as rookwurk rane; Ik hef myn hannen ta Jins troan, Nim, God, myn bidden gunstich oan As offers dy’t by jountiid barne.
	It lijen dat myn hert omslüt, Ik stoart it foar syn oantlit üt.
	2. Ik kin gjin help of ütwei sjen, Myn geast bijowt him, 'k gean forlern, O, God, forhear, forlos my nou; Myn paed is dochs bikend by Jo!
	3. Set foar myn müle in wacht, o Heare, En komm' gjin dwaes of kwea bislüt De doarren fan myn lippen üt; Wol üt myn wurd de sünde weare!
	3. Op alle wegen dêr't ik gean Wit ik har wrede strikken stean, Noch rjochts, noch lofts is help to sjen, En nimmen is der dy’t my ken.
	4. Lit nea myn hert nei ’t kweade driuwe, Noch ea myn han ta sljochte died Mei lju fan ünrjocht en forried: Lit my har swiet net ite of priuwe.
	4. Ik sjoch to joune, ’k sjoch to moarn, Mar hjir is gjin üntflechtsjen oan; De hope üntfalt myn hert alhiel, Gjinien dy’t freget nei myn siel.
	5. De oprjochte mei my frij kastije; As oalje komt syn wurd, hoe fel, Woldiedich op myn holle del; Dy straf wol ’k net wearstean of mije.
	5. Ik rop ta Jo, o Hear, ik siz: Jo, by hwa't inkeld ütkomst is, Jo bin myn taflecht nacht en dei, Myn diel salang ik libje mei.
	6. Ik sil har straf net fan my wize, Ik büch my ünder ’t goede jok, En yn har ramp en üngelok Sil myn gebet foar harren rize.
	6. Och, harkje nei myn kriten, Hear, Ik bin sa swak, ik kin net mear! Stean my tsjin myn forfolgers by; Har oermacht is to sterk foar my.
	7. ’k Wol myn kastijing net üntrinne; Al smite hja my fan ’e rots, Har rjochters hearre yn ’t oantlit Gods Hoe’t dochs myn wurden leaflik binne.
	7. Fier, God, my üt myn finzenis, Dat ’k ivich tank en lof Jo siz; De oprjochten komme op my ta As Jo my seinge en woldien ha.
	8. Trochploeid, trochfuorge, as weard[leas stiente By ’t dollen op har ekers foun, En achtleas ütstruid oer de groun, Forsmieten hja ta ’t grêf üs biente.
	PSALM 143
	1. Hear myn gebet, o Hear der hearen, Jow oan myn smeking gunstig’ earen; Oanskögje m’ yn barmhertichheit, Doch my biskied, as earder kearen, O God, yn Jins gerjochtichheit!
	9. Mar ’k sil ta Jo myn eagen keare, Jo bliuwe yn alle ramp en rou Myn helper dêr’t ik op bitrou; Stoart dochs myn siel net üt, o Heare!
	10. Biwarje my foar myn forrieders En foar de machten fan ’e strik; Forlos my üt myn skande en skrik En üt de strüp fan de euveldieders.
	2. Gean, Hear, dêr’t my myn hert [forklaget En de iene sünde de oare jaget, Gean mei Jins tsjinstfeint net yn ’t [rjocht! Gjin ien dy’t oan Jins each bihaget, Gjin ien dy’t suver 't goede docht.
	11. Lit, Hear, Jins rjocht en oardiel lögje, En stoart Jins haters, allegear Yn de eigen külen fan ’t fordjer, Wylst ik foarbygean en ’t oanskögje.
	3. De fijan longert op myn siele, Hy wol myn libben wreed forniele, ’t Forwadzje en weitraepje yn ’e [groun; Ik moat de nacht mei dizzen diele Dy't dea binne en sünt lang fordwoun.
	PSALM 142
	1. 'k Rop ta de Hear mei lüde stim, Ik smeekj’ en rop yn eangst oan Him,



	4. Dêrom is my de moed binommen, Dêrom is wanhoop oer my kommen, Hat him myn geast yn my bijown; De eangst is ta myn lippen klommen, Gjin hert wurdt yn myn binnenst foun.
	1. Sjong lof oan God, en priizge wêz’ [de Heare Hy wol myn hannen ta de striid [bileare, Hy is myn rots yn wralds oerstjüre [sé; Myn fingers makket Hy ta d’ oar[loch ré. Myn stins is God, myn hoop en myn [genede, Myn redder en de fêsting fan myn [frede, Myn skyld en skül, dy’t fijans macht [bitwingt, Dy’t folken ünder myn biwaldskip [bringt.
	5. ’k Wol tinke oan lang forline tiden, Doe’t nea forgees Jins help wy biden, Myn hert giet al Jins dieden nei, Hoe’t Jo üs mei Jins wurk forbliden En üs biwarren nacht en dei.
	6. Ik rik ta Jo myn beide hannen, In ikker, dy't yn 't sinnebrannen Fan droechte en hjitte toarst forgiet; Stjür Jo Jins rein oer toarre lannen, En wês myn treast yn dit fortriet.
	7. O, jow my hastich antwurd, Heare, Myn geast kin ’t langer net forneare, Forbergje my Jins oantlit nea, En red my om Jins namme en eare, Dat ik net weisink yn ’e dea!
	2. Hwa binne hja, hwat is de minske, o [Heare, Dat Jo him kenne en ’t oantlit nei [Him keare? Hwat is de soan fan de ierde, it [minskebern, Dat Jo it weardich achtsje om oan [to sjen? De minske, hwat er yn syn waen faeks [like, De minske is oars net as in lichte sike, Syn libben lyts, syn tiden koart [biskaet, Syn dagen idel as in flechtich skaed.
	8. Lit my, o God, net helpleas stjerre, Lit my Jins gunst by 't moarntiid [hearre, Op Jo bitrou ik, hear myn rop, Wiis my de wei, dat ’k net fordjerre Ta Jo heevje ik myn siele op!
	9. Lit my, o Hear, yn eangst en pine Jins sterkte en bystan ünderfine, Forlos my üt myn fijans macht; Wol ta myn help en heil forskine . By Jo wol ’k skülje yn need en nacht.
	3. Niich dan Jins hymlen, Hear, far del [fan boppen, Biroer mei fjür en reek der bergen [toppen, Slach bliksems del, forsilje har yn ’t [roun, Forskrik se en sjit Jins pylken nei de [groun; Stek fan omheech Jins han üt, my to'n [goeden, Forlos my üt de djippe wetterfloeden, Luk, lük my op üt öfgrouns djippe [kolk – Forlos my üt ’e han fan 't frjemde [folk! ~
	10. Lear my myn halden en myn dragen To rjochtsjen nei Jins wolbihagen, Jo bin myn God, nim Jo myn han, Jins goede Geast mei al myn dagen My liede yn in effen lan.
	11. Wol, Hear, genedich oer my weitsje, My om Jins namme libben meitsje, Forlos my dochs en hear myn pleit; Lit m’ üt myn leed Jins goedens [smeitsje, Fier my yn Jins gerjochtichheit!
	12. En roegje se üt yn Jins genede Dy't my forfolgje büten rede. Mar lit, bistjürder fan myn lot, My ivich wenje yn Jins frede Hwant ik, ik bin Jins feint, o God!
	4. Har müle is fol fan lesterjen en ligen, Har rjochterhan fol falkskens en [ bidrigen. Ik sjong, o God, in bliid halleluja,
	PSALM 144



	In nije psalm Jo by de tsiensnaer ta; Op Jo, o God, sil hiel myn hert [bitrouwe, Jo, dy’t de keningen de oerwinning [jowe, Jo, dy't Jins tsjinstfeint David nei Jins [wurd Üntsette en rédde fan ’t wreeddiedich [swurd.
	Forheegje nou en yn all’ ivichheit. ’k Sil dei oan dei Jo ear en tank [biwiizje; De Hear is great, al ’t skepsel moat [Him priizje, Syn greatheit giet it skerpst bigryp [to boppe; Lit slacht’ oan slachte fan syn almacht [roppe!
	5. Wol üt de han der frjemden my [üntsette, Hwaens müle nea hwat oars as leagen [brette, Haens wurden flokke tsjin Jins [tsügenis, Hwaens rjochterhan in han fol [falskens is. lis soannen, dy’t yn jonkheit woechsen [binne, Hear, lit har rize as planten om üs [hinne, Us dochters, slank en as üt moarmer [houd, Lyk pylders dêr’t men in paleis op [bout.
	2. Hja sprekke fan dy ünütsprekb’re [glans, Jins hearlikheit dy’t blinkt de himel [lans; My driuwt har lofspraek ta in heech[stimd liet, Ik sjong in feestpsalm op Jins [ wünderdied. Ja, God, Jins dieden dogge hja to [witten, Al is har hearlikheit nea üt to mjitten; Dan streamt mijn sang, in net to [kearen Welle, En oeral sil ’k de greatheit Gods [ fortelle.
	6. En meitsje üs skuorren fol, üs risping [swide, Lit greate foarried üt üs poarten ride; lis lytsfé wêze, frij fan kwael en kjeld, By tüzen en tsientüzentallen teld, Hear, meitsje üs beesten geef en sterk [en laden, Jins ljocht en seine wêze oer al üs [paden; Dat op üs freed’ge strjitten gjin geklei, Gjin ynfal noch gjin üttocht wêze mei!
	3. As hja wer tinke oan de tiid dy’t gie, En hoe’t Gods goedheit hoedzjend oer [har wie, En Jins gerjochtichheit har sterke toer, Dan floeit har hert fan blide jubel [oer. Genedich en barmhertich is de Heare,
	Hy stelt yn goedens en geduld syn [eare, En ider skepsel dielt yn syn geneden, Syn wurk is fol fan syn barmhertich[heden.
	7. Loksillich is it folk, dat, sa bigoede, Syn wegen giet fan 's himels gunst [bihoede, Loksillich ’t folk, fan tiid en takomst [wis, Loksillich ’t folk, hwaens God de [Heare is!
	4. Jins wurken loovje, o Hear, Jo [allegear, Jins gunstfolk sjongt Jins lof aloan en [wer, Hja kundigje mei feestliet en muzyk De sterktme fan Jins hearlik keninkryk. Om al de minskebern ta Jo to lieden. En har to learen fan Jins wünd’re [dieden, Om fan Jins ryk de gloarje üt to [mjitten, En fan syn glans in skynsel sjen to [litten.
	PSALM 145 1. O God, myn God, myn kening en [myn Hear, Ik loovje heech Jins namm’ en sjong [Jins ear, Ik sil de gloarje fan Jins majesteit



	5, Jins keninkryk stiet ivich oer de [wrald, Fan slachte yn slachte duorret Jins [biwald. God stipet elk dy’t bügd is en [forslein, Dy’t wifkje en falie helpt syn han [oerein. Ja, aller eagen wachtsje op Jins [ trouwe, Dêr’t Jo oan elk op tiid syn spize [jowe, Jins mylde han giet iepen, alle dagen, En sêddet ider nei Jins wolbihagen.
	3. Sillich Hy dy’t yn dit libben Jakobs God syn helper hjit; Dy't al foelen freon en sibben, Him syn treast en taflecht wit; Dy't al wifket hiel de wrald, 't Utsjoch op ’e Heare haldt.
	4. ’t Is de Hear, hwaens wurd en amme 't Great hielal syn wezen joech, Dy't om de eare fan syn namme Alles mei syn almacht droech, Hy, de hoeder fan ’e wrald, Dy’t de trou foar ivich haldt.
	6. De Hear is rjocht, hoe’t Hy syn paed [ek leit, En al syn wurken bin goedgunstich[heit; Hy heart de bea dy’t ta syn troane [klimt, Hy hoedet hwa’t by Him syn taflecht [nimt. Dy’t oan Him ropt yn wierheit en fan [herten, Dy is Hy nei yn alle need en smerten, Hy jowt de winsk fan al dy’t Him [biminne, Hy helpt har trou troch ramp en ünheil [hinne.
	5. 't Is de Hear, op hwa’t wy bouwe, Dy’t it rjocht fan de earme wart, Dy't yn leafde en mylde trouwe Brea jowt elk dy’t hünger hat, Dy’t de finz'nis iepenstaet, En syn folk yn frijheit laet.
	6. ’t Is de Hear, dy’t de earme bline ’t Tsjuster each wer iepen docht, Dy’t forslein yn nacht forkwine Set syn han oerein yn ’t ljocht, En de oprjochte yn al syn dwaen Sil de Hear syn seine jaen.
	7. De Hear bliuwt al syn gunstfolk trou [en nei, Mar goddeleazen docht syn almacht [wei. Myn müle sil Gods greatens hulde [dwaen, En alle flesk Him lof foar ivich jaen!
	7. God is ’t dy’t de frjemdling sparret. Fier fan honk en feilich sté, God, dy't wees en widdou warret, En har bystiet yn har wé, Mar godleazen, dryst en düm, Bücht Er alle wegen krüm.
	PSALM 146
	8. Ivich kening is de Heare; Alle tiid en slachten lans Blinkt o Sionsstêd, de eare Fan dyn God yn iiv’ge glans. Rom en gloarje komt Him ta: Priizje God, halleluja!
	1. Halleluja, bring de Heare O myn siel, dyn heechste sang! 'k Wol myn Kening, fol fan eare, Priizje hiel myn libben lang. 'k Sil sa lang ik siken ha Sjonge Him myn lofsang ta.
	PSALM 147
	2. Hoopje nea it heil fan prinzen, Trou noch bou op 't minskebern; God üntbynt syn geast en tinzen, Al syn gloarje giet forlern
	1. Lit nou de Hear üs lofsang klinke, ’t Is goed dat wy syn trou bitinke, ’t Jowt foech hjir psalmen yn to setten Mei kleare stim en blide herten,
	En syn riedslach rint toneat As it stof ta de ierde keart.



	Dyn lan hat rêst troch syn genede, Hy skikt oan al dyn grinzen frede, Hy jowt dy’t fette fan syn ierde. En wol ta heil en lok dy liede.
	De Hear wol yn syn iivge trouwe Jeruzalim op nij wer bouwe. En dy’t fordreaun yn ’t ütlan giene Hat Hy yn Isrel wer foriene.
	2. Hy helpt de brutsenen fan herte, Syn leafde stillet al har smerte, Har wounen wol Hy tear forbine, By Him kin elk genezing fine. ’t Unwitten hear fan himelstjerren Hwaens heimnis minsken nea for-
	8. Hy stjürt op ierde syn geboaden, Syn wurd rint réd nei de uterste [oarden De swierbiladen wolken spriede Har flokken oer de winterske ierde, Hy leit syn snie as wite wolle De iiv'ge bergen om ’e holle, Hy lit syn rym as jiske waeije, En ’t beamt mei sulv'ren glans [biklaeije.
	[klearren, Hja wintelje op syn wurd en amme, Hy telt har tal en neamt har namme.
	3. Gods krêft is swiid en sünder grinzen, Unmjitb’re wiid en djip syn tinzen, Syn great bigryp, syn machtich witten Is nea gjin tellen oan noch mjitten. De dimmenen wol Hy biwarje, Oereinhalde en yn 't lijen sparje, Mar goddeleazen lit Er bliede, Forneder' oant yn ’t stof fan de ierde.
	9. Hwa soe Gods wurk bifetsje kinne? Hy smyt syn iis as stikken hinne; Elk bücht foar de almacht fan de
	[Heare, Hwa kin syn füle kjeld forneare, Wol Hy de froast oer de ierde jeije? Hy stjürt syn wurd en lit se teije, Dan strykt syn wyn oer ’t iisflak [hinne, En alle wetters libje en rinne.
	4. Bring God nou tank yn blide galmen, Sjong by de siter Him jim psalmen; Jow lof de Skepper, dy’t yn kloften Syn wolken ütdriuwt oer de loften; Dy’t as it swurk oer de ierde sakket, De mylde rein foar de ikkers makket, Dat heech op ’t berchtme üt toarre [kluten
	10. Hy joech oan Jacobs sied syn [wetten. Hy hat syn rjocht yn Isrel setten, Ta har woe Hy syn oantlit keare, Oan har syn goede wegen leare, Wylst ider folk yn ’t tsjuster doarme Hat Hy har ta syn erfdiel foarme; Forheegje dan syn namme en eare, Sjong, halleluja, sjong de Heare!
	It griene gers bigjint to spruten.
	5. God jowt al ’t fé op tiid syn iten, Hy heart de jonge raven kriten; Mar dy’t üt eigen krêften rinne Sill’ nea syn wolbihagen winne. Dy’t op ’e macht fan ’t hynder bouwe Of skonken fan ’e man bitrouwe, Har moed sil mei har krêft fordwine, Hja sille in bitter ütein fine.
	PSALM 148
	1. Sjong halleluja, bring de Hear Ut alle hymlen sterkt’ en ear! Rop fan syn rom by nacht en dei Ut d’ alderheechste hichten wei! Siz lof Him, al syn legermachten, Siz lof, jim blinkend’ inglewachten, Dü sinnebran, dü moanneglim, Jim ljochte stjerren, loovje Him!
	6. De Heare hat syn wolbihagen Oan har dy't trou by nacht en dagen Him freezje, nea syn wurd forjitte En fan syn han har liede litte; Dy’t altyd troch, by striid en frede, Har hope stelle op syn genede. Romje, o Jeruzalim, dyn Heare, Bring God, o stêd fan Sion, eare!
	2. Der hymlen himel, loovje God! Dü wrald, üntstien op syn gebot, Dü boppeloftske wetterfloed, Sjong halleluja, God is goed! Lof Him, dy’t wie ear't hja bistiene, Hy hat har roppen en hja wiene,
	7. Hy wol, om dy tsjin ünk to warren De skoattels sterkje fan dyn doarren, Hy seinget myldlik op dyn bidden Dyn jongerein yn dyn formidden;



	3. Lit Gods forkarde gunstelingen Nou sizze: Hy die greate dingen! Lit har syn goedens tank biwiizje, Him op har leger priizje. God is har heil, har ivich diel, Syn prizingen binne yn har kiel, En yn har han blinkt, fel en hurd, In skerp twasnedich swurd.
	3. Jow lof de Hear fan ierde en ljocht Dü oaseaen, dü ségedrocht, Jim dize en snie, jim heil en fjür, Dü stoarmwyn, wreed en buten stjür, Dy’t by dyn wyldste en fülste stjitten Net oars folbringst as ’s Heare hjitten, Jim spjirren, seders, berch en rots, Loovje allegear de greatheit Gods!
	4. Sa sil hja ’t heidenfolk bitwinge, De wraek en ’t oardiel oer har bringe, De wrede en euvle folken straffe, En lean nei wurken skaffe. Har keningen yn keatlings dwaen, Har greaten yn ’e boeijen slaen, En ’t rjocht, sa't it biseegle stiet Folbringe nei Gods ried.
	4. Loovje alle wylddier, alle fé, En fügelt boppe lan en sé, Loovje al hwat yn ’e walden tiert, Loovje alles hwat der krüpt oer de [ierd, Jim foarsten dy’t de wrald gebiede, Jim dy't de folken rjochtsje en liede, Jongfeint en faem en alderein, Jim lofliet klinke en haw’ gjin ein!
	5. Sa jowt by einbislüt de Heare Oan al syn folk genede en eare; Lit ider dan mei blide tonge Him halleluja sjonge!
	5. Ja loovje God, jow tsjügenis, Hoe heech Gods namme en almacht is, En hoe’t syn glans en majesteit Oer ierde en sé en himel leit. De Hear hat Isrels hoarn forhege, In rom foar al hwa’t nei Him frege, Foar dy’t by Him har wente ha, De Hear haw lof, halleluja!
	PSALM 150
	1. Halleluja, sjong Gods rom! Loovje ’m yn syn hillichdom, Loovje ’m boppe tiid en grins Yn syn hege himelstins; Jow syn almacht lof en eare! Sjong syn greatheit mannichfald, Draech syn dieden oer de wrald. Halleluja, sjong de Heare!
	PSALM 149
	1. Sjong, sjong in nij gesang de Heare, Biliz in gearkomst ta syn eare Om dêr mei al syn gunstelingen Him huid’ en lof to bringen. Lit Israël mei blide stim Syn Makker priizj’ en romj’ yn Him, En Sions blide jubelrop Stiig foar de Kening op.
	2. Blaes, bazunen, sterk fan stim, Harp en siter, loovje Him! Slach de blide rinkelbom, Rop Gods lof yn raeijen om, Loovje Him mei siele en amme! Blaes de fluit op hege toan, Poen de strakke snaren oan: Halleluja, heech syn namme!
	2. Lit har syn namme yn raeijen romje, Him psalmen sjonge, floitsje en [tromje, Lit rinkelbom en siter klinke,
	3. Sjong, symbalen, lüd en hel! Weagje yn ’t feestkoar op en del Bekkenslach dy't riist en sinkt. Dat it rüzet, dat it klinkt Loovje God op wurd en wize! Al hwat geast en amme hat Nirame yn ’t greate lofliet part: Halleluja, God wêz’ prize!
	Lit heech syn gloarje blinke! De Hear sjocht yn bihagen del Op ’t ütkard folk fan Israël, Hy sjocht yn gunst de dimm'nen oan En toait har mei syn kroan.
	9
	Hy twingt har as yn fêste ban, Hy haldt har de ieuwen troch yn stan.



	



	GESANG A
	Mei macht of list by dines dwaen; Wie nea ’t bidroch ek nei to spoaren, Wol earlik ider sines jaen.
	DE WET DES HEARE
	1. Nou harkje ik ta en lit my sizze Mei earbiedfol en freezjend hert; Nou wol ’k bitinke en from oerlizze De wurden fan Gods hill'ge wet.
	10. Ek mei dyn wurd silst net bidrage: It ünwierhaftich tsjügenis Hat altyd troch de Hear mishage, Omdat Hysels de wierheit is.
	2. Ik bin dyn God, ik bin de Heare, Ik röp dy üt Egypte wei; Jow dan gjin oare goaden eare, Mar doch se foar myn oantlit wei.
	11. Bigear de dingen fan dyn neiste, Syn hüs, syn frou, syn skatten, net; Wês bliid mei hwatst bisitte meiste. En driuw de oergunst üt dyn hert.
	12. Och, holden wy ’t gebot yn eare! Genede, o Heechste Majesteit! Wol üs troch ’t leauwe yn Kristus Om dat to dwaen üt tankberheit. [leare
	3. Dü silst gjin byldetsjinst bidriuwe, Oars sil myn straf dyn neiteam slaen; Mar har, dy’t by myn wetten bliuwe Sil ik myn gunst foar ivich jaen.
	GESANG B
	4. Dü silst Gods namme net bilüke Yn sinleas praet of lef petear: Hwant dy’t syn Namme idel brüke Bin net ünskuldich by de Hear.
	LOFSANG FAN MARIA 1. Myn siele sjongt Gods ear, Myn Geast bringt bliid de Hear, Myn Sillichmakker, prize, Dy’t yn har lege steat Syn tsjinstfaem net forgeat: Hoe lit er ’t heil my rize!
	5. De sabbath silst mei allegearre Bitinke en fiere ta Gods ear; Seis dagen bin foar ’t wurk ornearre: De sawnde dei is foar de Hear.
	2. Nou wurd ik dei op dei Fan slacht’ oant slacht tonei Oanienwei sillich sprutsen. God, machtich as gjinien, Hat greate dingen dien En ’t hearlikst ljocht üntstutsen.
	6. Jim heit en mem silst altyd earje, En God de Hear wol sünder mis Dyn libbensdagen ryk formearje Yn’t erflan dat dy taret is.
	7. Dü silst net deaslaen, net forniele It libben dêr't Gods byld yn stiet: Doch hate en wraeksucht üt dyn siele En leavje him, dy’t neist dy giet.
	3. Syn namme is sa folslein En hillich sünder ein; Nou giet syn heil en frede Oer alle folk en slacht Dy't freegje nei syn macht En libje üt syn genede.
	8. Dü silst net skeine noch forbrekke It houliksboun fan man en frou: De leafde, yn ’t herte ienris wekke, Bliuw har dyn libbensdagen trou.
	4. Syn earm, noch nea wjerstien, Hat wünd're dieden dien:
	9. Dü silst net stelle, ’t goud fan oaren
	INKELDE GESANGEN



	Hofurdigen fan herte Hat Hy forstruid, forslein; Har heechmoed naem in ein Yn ienlikheit en smerte.
	3. Hy sei, dat w’ yn dy takomsttiid, Forlost üt fijans macht en twang, Him tsjinje soenen frij en bliid, Yn hillichheit üs libben lang, Rjochtfeardich God yn ’e eagen sjen. En Dü, myn heil, myn hoop, myn Forlangst fan alle herten, [Bern, Elk neamt Dy Gods profeet en jowt [Dy ear, Dü tsjochtst foar’t oantlit fan ’e Hear, En makkest Him syn hege wegen klear.
	5. De hearskers oer it lan Sa heech yn steat en stan Forstaette Er fan har troane, En minsken leech fan steat Hat Hy forhege üt neat, Mei hearlikheit bikroane.
	4. Sa wurdt Gods folk bileard en laet Troch 't ljocht, dat nou üntstutsen is, Ta kennis fan it goede paed, Yn leafde en skuldforjeffenis. Untslein fan alle illinde en rou, Troch Gods barmhertichheit en trou, Bifryd fan alle smerten, Nou't dizze sinne üs folk biskine
	6. Dy’t earm en helpleas wie, Dy’t need en hünger hie Hy joech se guod en lannen; Hy triek gjin riken foar, Hy dreau se fan syn doar Mei keale en lege hannen.
	7. Hy naem, op har gerop, It foar syn Isrel op, Hy fierde har ta frede. En joech, sa’t Hy ünthiet, Oan Abram en syn sied Foar ivich syn genede.
	[mocht, En mei syn aloerstrieljend ljocht Us frede en heil en iiv’ge Slydskip [brocht.
	5. Dit ljocht skynt heech oer grêf en dea, Op al hwa’t kwynt yn nachtlik skaed. Dit ivich ljocht bijowt üs nea, Mar haldt üs foet op ’t fredepaed.
	GESANG C
	LOFSANG FAN SACHARIAS
	GESANG D
	1. Bring lof de God fan Israël, De Heare dy’t syn folk bisocht, En troch syn leafderyk bistel Forlossing wurke en frijdom brocht. In heilshoarn rjochte Er op, Hy die Sa’t syn ünthjit oan David wie, Syn heil kaem üs tomjitte, Allyk Gods trou, yn ’t wurd, fan aids Yn der profeten müle jown, [bigoun, Fan ’t earst bigjin Him oan üs Sffears [boun.
	LOFSANG FAN SIMEON
	1. Sa litte Jo, o Hear, Nei winsk en sielsbigear, Jins tsjinstfeint gean yn frede, Nou’t foar syn eagen leit. As heechste sillichheit, 't Biwiis fan Jins genede.
	2. Dit godlik heil, dy glans, Giet folk by folken lans, It kaem foar allegearre; 't Jowt heidens ljocht en moed, ’t Is ’t folk fan Isrels bloed Ta hearlikheit ornearre.
	2. De frede en frijdom yn üs lan Hat üs de Hear yn ütsjoch steld, Forlossing üt üs fijans han En üt üs haters wreed gewelt. Nou blykt, hoe’t syn barrahertichheit Foar ivich om üs hinne leit, En nea sil Hy forjitte It trouforboun dat Hy mei Isrel hat, De hill'ge eed, oan Abram sward, Syn wurd, dat wis en sünder twivel [bart.
	GESANG E
	1. O, alderheechste Majesteit, Jo wenje yn ljocht en hearlikheit, Mar yn Jins Soan, dy’t wier en wis By Jo üs trouwe foarspraek is,



	9. Ja, amen, amen, trouwe Heit, Wy tiidzje op Jins barmhertichheit. Jins Geast jowt seis üs ljocht en moed, Jins Soan forloste üs troch syn bloed. Jo hearre üs oan, sa seit üs hert Bitrouwend „amen" op ’t gebet.
	2. Jins Namme wurde hill’ge, o Hear; O, jow, dat elk op ierde lear Dy Namme hulde en lof to jaen, En nei Jins wil syn wurk to dwaen. Jins Namme, dy’t lis ’t libben brocht, Is al üs eare, üs heil en ljocht! 3. Dat Hear, Jins Keninkryk dochs [komm'l Op, werp de troan fan Satan om! Nim mei Jins Wurd en Geast biwald Yn ider hert, oer hiel de wrald, Oant strak, as alle flok forstomt, Jins Ryk yn syn folsleinens komt.
	GESANG F
	1. Ik leau yn God de Heit, yn almacht [great, Dy’t himel, sé en ierde skoep üt neat; Ik leau yn Jezus Kristus, heech yn ear, Gods iennichstberne Soan, üs Leaven
	[Hear, Dy’t fan de Hilli’ge Geast üntfinzen En üt de faem Maria berne is,
	[wis Dy, troch Pilatus ta syn lijen laet, Oan ’t krüshout stoar, dêrnei bigroe[ven waerd, Dy’t delteach yn ’e hel fan smert en [wea, De trêdde deis forriisde üt de dea, Dy’t opfear nei de himel yn fiktoarje. En sit oan Heite rjochterhan yn gloarje, Fan dêr’t er komme sil om rjocht to [dwaen, En libbenen en deaden ’t oardiel jaen.
	4. Jins wollen barre en wurd’ folfierd Lyk yn ’e himel, sa op ierd; Jins wil is altyd wiis en goed, En wizer as üs flesk en bloed. Wurd’ sa yn ’t wurk, dat elk hjir docht, Ek God, Jins hege wil folbrocht.
	5. Hear, jow üs hjoed üs deistich brea; Stean noed yn need, forlit üs nea. Jo witte oant yn ’t lytste ta Hwat alle minsken nedich ha. Kear dan ta Jo üs siele en hert, Dat is üs alderdjipst forlet.
	2. ’k Leau yn de Hill’ge Geast, üs stjürd [op ierde, Dy’t üs forljochtsje wol en treaste en [riede. Ik leau ien hillige, algemiene tsjerke, Troch Kristus roppen, troch de Geast [bisterke; Ik leau dat God der hill’gen mienskip [bout, En har om Kristus’ wil de skuld
	6. Forjow üs, Hear, üs sünde en skuld; O, rekkenje yn Jins great geduld Us ’t kwea, dat w’ altyd by üs ha, Om Kristus’ bloed dochs nimmer ta, En lear üs, seis net oars to dwaen, Marek üs skuld’ners to forjaen.
	[forjowt, Ik leau it heil, foarsein oan al syn [sibben: Forrizenis fan ’t flesk en ’t ivich [libben.
	7. Lied üs yn gjin forsiking ea, Forlos üs üt de macht fan ’t kwea; Wy fine yn ’t eigen hert gjin hald, It flesk, de divel en de wrald Bistride üs altyd wer opnij: O, help üs, God, en meitsje üs frij!
	GESANG G
	8. Hwant Jowes is it Keninkryk, Sa bin J’ üs iene en lést üntwyk. Hwant Jowes is de krêft en wil Dy’t alle kwea oerwinne sil. Hwant Jowes is de hearlikheit Sa nou as yn alle ivichheit!
	1. Ik leau yn God de Heit, dy’t yn 't [bigjin De himel skepen hat en de ierde; Ik leau dat Hy, dy’t alles kin, My ivich drage sil en liede.
	Sa roppe w’ op Jins himeltroan Jo as üs Heit démoedich oan.



	Hy jowt my altyd myn gerak, En alle kwea en üngemak Lit Hy to’n bésten my biteare; Hy sil syn help yn need my jaen, Dat hat Hy tasein as myn Heare, Dat sil Hy as myn Heit ek dwaen.
	Jins goede mienskip smeitsje. En lit Jins oardiel en Jins treast Us djip yn ’t herte reitsje.
	GESANGI
	2. Ik leau yn Jezus Kristus, yn üs Hear, Soan fan de Heit, syn iennichstberne, En Him allyk yn macht en ear; Hy kaem op ierde ta ’t forlerne, lintfinzen fan de Hill’ge Geast, Maria’ soan, üs hoop en treast, Dy't yn Pilatus’ dagen litte, Dy’t ienlik stoar oan ’t wrede krüs • Hy woe himsels alhiel forjitte, En teach troch grêf en hel foar üs.
	1. Wy tankje Jo, barmhertich God, Biskikker fan üs diel en lot, Jo wienen ek yn dizze nacht Us hoeder en üs trouwe wacht.
	2. Jow üs by’t nije moarntiidsljocht Wer nije sounens, krêft en nocht, It sliepen die üs lichem goed, Sa ris üs nou ta ’t wurk fan hjoed.
	3. Dat wy üs amt en plicht, o Hear, Yn trou forrjochtsje ta Jins ear, Jins gunst mei rêste op al üs dwaen, Jins Geast üs ljocht en lieding jaen.
	3. Hy is forriizge op 'e trêdde dei; It grêfsté iep'ne Him syn doarren. Sa teach Hy bij syn freonen wei Om nei de himel op to farren, Dêr’t oan Gods rjochterhan Hy sit, En om üs tinkt en foar üs bidt. Mar ienkear komt Hy wer ta de ierde En sprekt troch Him Gods hege wil, As Hy de libb’nen en de deaden Foar ’t einichst oardiel daegje sil.
	4. Sjoch yn genede op üs ta, Dan sil üs wurk fortuten ha, Forjow üs, yn Jins great geduld, Us üntrou, Hear en al üs skuld.
	5. Forljochtsje üs hert, dat tsjuster is, Lear seis üs nei Jins tsjügenis, It kwea to mijen elke dei En hald üs op Jins rjochte wei.
	4. Sa leau ik ek yn God de Hill’ge Geast, Yn d' iene, hill’ge, miene tsjerke, Fan Kristus roppen, 't lijen treast, Fan Him ta alle striid bisterke. Ik leau yn Gods forjeffenis Dy’t der foar alle sünders is, Hoe fêst hja ek oan ’t kweade klibben; Ik leau, dat ienris, troch Gods wil, Ta 't iiv’ge en folsleine libben Dit stjerlik flesk forrize sil.
	6. Wol by Jins wurd Jins seine jaen, En Satans ryk toneate dwaen. Jow learaers moed en hillich fjür. En lied en sterkje üs lansbistjür. 7. Bring treast oan hwa’t yn need en [smert, Ta Jo forheffe ’t eangstich hert, Meitsje üs yn alle tsjinspoed stil, Hear üs, o God, om Jezus wil.
	GESANG H
	O God, üs Heit, üs jimmer nei, Dy’t eltse dei Jins hillige bywêzichheit Bitoane op üs bidden, Sjoch üs hjir as gemeente gear, Om wer, o Hear, To harkjen hwat Jins wurd üs seit; Kom seis yn üs formidden! Biklaei de tsjinder mei Jins Geast, Wol ta Jins lof üs weitsje, Dat wy, opnij of foar it earst,
	GESANG J
	Heit, dy’t al 't libben ünderhaldt, Wol üs, ek as wy ite en drinke, By al it goede fan ’e wrald Jins mylde en rike seine skinke. Wurde yn dit miel Jins namme prize, Doch yn Jins leafde üs sünden wei, En jow dat boppe alle ierdske spize Jins wurd üs sielen sterkje mei.



	GESANG K
	3. Forkwik mei goede rest üs lea, En weitsje üs wer by ’t dagerea; Wol dan wer nije krêft üs jaen Om al üs wurk mei nocht to dwaen.
	Wy tankje Jo mei hiel üs herte Foar al Jins goede jeften, Hear; Jo woenen üs de tafel sette, Jins han joech üs genóch en mear. Biwarje üs siele, dat wy nea Oan de ierde hing je as heechste skat, Mar wêz’ Jins wurd üs libbensbrea En Jins genede üs ivich lot.
	4. Jow dat üs herte dei op dei Jins kommen bliid forwachtsje mei. Omdat wy libje üt dizze groun: De Hear hat al üs skuld forjown.
	5. Biskermje üs yn ’e bange tiid Fan sielsforsiking en fan striid, En kear de kweade fijan tsjin. Dat nea syn macht üs deare kin.
	GESANG L
	1. O greate Kristus, ivich Ljocht, Dy't ek ’t forhoalen libben sjocht, Hwaens each üs ken en rounom fynt, Ek dêr’t gjin sinne of moanne skynt. 2. Toan üs Jins goedens en Jins macht, Biskermje üs ek yn dizze nacht, Kear fan üs alle ramp en wé, Wêz ta üs help en hoede ré.
	6. Weitsje oer Jins tsjerke her en der, Jow har yn 't krüs Jins freugde wer. Fortreastgje ’t herte, woune en slein. En help de siken wer oerein.
	O Heit dat üs Jins leafde blyk, O Soan, meitsje üs Jins byld allyk, O Geast, fornij üs jimmermear, Trije-ienich God, Jo wêze de ear!



	Yn syn ünein’ge minne Us yn syn earmen sleat.
	GESANG 1
	1. Hoe kom ik Jo tomjitte O aller wrald forlet, Hoe sil ’k Jins namme hjitte O hope fan myn hert? Lit my Jins Geast trochstreame, Dat ik, yn leafde wei, Myn Jezus rjocht bineame, Him weardich priizje mei.
	6. Wol dit, o dröven, skriuwe Yn ’t djip forsleine hert, As heech de neden driuwe, De siele krimpt fan smert: Untfalt jim rest en frede, Mei ’t léste ljocht forgean; De Treaster fol genede Sil foar jim oantlit stean.
	2. Jins Sion struit Jo palmen En twigen foar de foet, En ik bring Jo yn psalmen Myn jubeljende groet. Myn hert, fornijd, forjonge, Giet feestlik troch de dei, En ’k sil Jins lof bisjonge Sa lang ik sjonge mei.
	7. Nou swije alle fragen Oft God wol frede biedt; Yn minsken wolbihagen Sa klinkt it ingleliet. ’t Klinkt troch, dat elk it hearre, Ut Bethlims fjilden wei, It klinkt ek as wy stjerre Jit yn üs herte nei!
	3. Fier fan Jins troan en eare En 't himelsk freugderyk, Wol J’ ünder üs forkeare, Oan üs as broer allyk. Jo, dy’t üs sünden soenen, Bringe üs ta God opnij, En ünder millioenen Ha Jo ek ’t each op my.
	8. Hoe’t de üngroun üs bistride, De wrald üs haetsje mei, De Hear bliuwt oan üs side, Dy wykt net by üs wei. Hwat machten tsjin Him teagen, Har fijanskip forgiet Foar de opslach fan syn eagen, Dêr’t Hy as foarst gebiedt.
	4. ’k Lei machteleas yn bannen, Jins macht hat my üntslein; Ik stie mei sünd’ge hannen, Jo makken, Hear, my rein. It libben wie my stjerren, Jo droegen m' üt de dea; Nou eangje ik gjin fordjerren, Dit heil üntgiet my nea.
	9. Jit wachtsje wy syn kommen As rjochter oer de wrald, Dan bringt Hy alle frommen De kroane fan ’t biwald. Bidimje dan jim klage En biidzje oant Hy forskynt, Wylst dochs syn greate dage Al oer de grêven tynt.
	5. Hwat koe Jo, Hear, biwege Om fan Jins troan to gean, En seis as minsk forlege, Ta minsken del to gean? Jins leafde wie ’t allinne, Dy't, boppe mjitte great,
	GESANG 2
	1. Dêr komt in skip mei frede Dat djip yn ’t wetter leit; ’t Draecht Gods Soan fol genede, It Wurd fan de iiv’ge Heit.
	GESANGEN



	GESANG 4
	1. De Kening yn ’e mjitte, Biwenners fan syn ryk! Wol him jim trou ünthjitte Mei trommen en muzyk! Helje yn syn gloarjewein, En lit üs ünbironge Nou lüd Hosanna sjonge, Hosanna en gjin ein.
	3. It strykt syn seil en swurden, Dêr komt it skip oan lan. It Wurd is flesk nou wurden, Gods Soan rikt üs de han. 4. Yn ’t needrich Bethlim berne As berntsje yn in stal Sa sille wy Him kenne, De redder fan ’t hielal.
	2. Oerein, jim dröve herten, Jim Kening is deunby. Strak is alle eangst forgetten, Jim redder jowt jim frij. Nou blommet nije hoop, Nou slacht it hert forromme, Yn ’t Wurd wol Kristus komme, Yn nachtmiel en yn doop.
	5. En wolst dit Bern bigroetsje En bliid tomjitte gean, Dan silst oan ’t krüs Him moetsje En yn syn lij en stean.
	3. Oerein, bineare sielen, Hjir komt de Kening oan! Hjir blinkt mei kleare strielen De stjerre fan de moarn. De Hear forlit jim nea, Hy sil de need oerwinne, Jim lan krijt rein en sinne, De Hear bitwingt de dea.
	6. Dan moatst yn swiere pinen Mei Him to stjerren gean Om ’t libben wer to finen En geastlik op to stean.
	GESANG 3
	1. Heevje op jim hollen, poarten wiid, Hwa is it dy’t hjir binnen rydt? Bigroetsje ’m, Hear fan hearlikheit En Heilan fol barmhertichheit. Hy jowt de wrald it ljocht werom, Wês bliid, en sjong de Hear ta rom, Lof Him, dy’t sterk en bliid De doarren binnen rydt.
	4. Oerein, dy’t earmoed lije, De Hear fordriuwt jnm flok; Hy sil syn folk bifrije, Har tsjelk rint oer fan lok. Soe God jim need net sjen? Hwer’t minsken ea fan dreame, Hy lit syn oerfloed streame Oer syn forkarde bern.
	2. Loksillich is it hüs, de groun Dêrt Kening Jezus tagong foun. Loksillich ’t hert dat iepenstiet En dizze Heilan tagong biedt. Hy is it ljocht, de blide dei Doch wei hwat Him bihindrje mei Hwant Christus, great yn macht Wol yngean klear fan pracht.
	5. Nou sjong üt al jim neden: De Kening komt yn ’t ljocht! Mei syn barmhertichheden Hat Hy üs rynsk bitocht; It hert, yn eangst forlern, Wint hjir in rike frede Dêr't God, troch syn genede, Us oannimt ta syn bern.
	3. Hear Jezus, kom nou yn üs hert, Wy hawwe üs doarren iepenset. Jins hillige bywêzichheit Wurdt yn my kleare sillichheit. Jow dat Jins Geast üs stjüre mei En liede op de rjuchte wei. Jins greate namme, o Hear Sij ivich lof en ear.
	6. Gean üt, de holle omhegen, De Kening komt der oan, Hy rydt al oer de wegen Ta syn oerwinningstroan. Kom, ien fan sin en wil. Wol Him it wolkom wiuwe, Dy’t alle leed fordriuwe En üs forlosse sil.
	2. It brüst troch ’t wetter hinne, It haldt in djüre lést; It seil is leafde allinne, De Hill’ge Geast de mest.



	Yn Kristus 't heil jim skinke, Hy slacht gjin minske oer.
	7. Jo jowe üt folie hannen, Dy’t seisde earmoed droech, Jo gyngen seis yn bannen, Dy’t sünders frijdom joech. Wy wolle, leed ünttein, Mei hert en lüde tonge Foar Jo hosanna sjonge, Hosanna en gjin ein!
	2. Jim Heilan is op kommen, Jim redder üt it wé; Gean üt mei grien en blommen En meitsje ’t paed Him ré. De klingen wurde flak, De dellingen forhege: God hat hjir wente frege Jow yn jim hert him plak!
	GESANG 5 1. De delten heech, de bergen sljocht, De fjilden flak, de wegen rjocht! Riigje üt oer paed en strjitte Us Redder yn ’e mjitte. Oanskögje hjir üs Foarst en Hear, Hy komt mei macht, Hy komt mei Hy sil syn keppel warje; [ear, Hy weidet har mei hoedershan, Hy bringt har nei syn goede lan, Hy wol har drage en sparje.
	GESANG 7
	1. O Jo, myn treast, myn heil allinne, Myn heechste hoop, myn djipst forlet, Ik biidzje, in blom, Jins rein en sinne, O Jezus, wenje yn myn hert! Jo himels ljocht, Jo ierde frede, Jo, God en minsk, Jo ljochte moarn O skögje, Heilan, yn genede Myn earme siel yn’t lijen oan!
	2. Ja, sjoch dyn heil, en siz net mear: Myn wei is dünker foar de Hear, Myn ünrjocht en myn pleagen lintgean syn godlike eagen. En wit, de Skepper fan ’e wrald, Hy wurdt net mêd, Hy wurdt net ald Hwa soe syn Geast bifieme? De wurgen jowt Er macht en moed, De swakken driuwt Er stiel yn ’t Net ien sil wifkje of krieme. [bloed:
	2. O Heilan, dimje myn forlangen, En liz myn hope yn 't biidzjen stil. Myn hert is ré syn Hear to üntfangen, ’t Stiet iepen, dat Er komme sil. Myn wêzen, al myn sin en siele Wêz' yn Jins djüre tsjinstb’rens set O, lit my Jins fortreasting fiele, En wenje, Jezus, yn myn hert!
	GESANG 8
	3. Kom, halde wy yn need en smert Ta God omheech üs each en hert, Hoe ek fan rampen jage: Syn almacht sil üs drage. Rekke ek de feint op 't paed ynein, Bijoech de moed de jongerein, De treflikste syn trêften Dy’t op ’e Hear syn hope haldt Untstiicht yn earneflecht de wrald Mei altyd jonge krêften!
	1. It daget yn it easten, De moarntiid is op til: Hy komt om ’t folk to treasten Dy’t ivich hearskje sil. 2. It tsjuster moat fordwine Fan de ieuwenlange nacht, In nije dei sil skine Yn wünderkleare pracht. 3. Dy’t nou forlitten smachtsje Yn bannen fan ’e dea, Hja meije ’t heil forwachtsje Bigroetsje ’t dagerea. 4. De keninklike sinne Dy't elk hjir strieljen sjocht, Dy’t wint troch alles hinne, Is Kristus, 't ivich ljocht!
	GESANG 6 1. Hald ré, hald ré jim herten O sünd’ge minskewrald; Hy komt, dy’t foar jim smerten Syn treast bringt en bihald. Gods leafde, sterk en djür, Wol jim mei ljocht oerblinke,



	2. Al woe üs ’t lot yn oerfloed sette. Al kamen wy yn neat tokoart. Hwat jowt it, as dit skuldich herte In oardielsdei to wachtsjen hat? Gjin risping ryk fan weet of winen Hat foar de sünder sin of doel; Der is gjin heil of ljocht to finen Foar hwa’t, o Hear, fan Jo forfoel.
	GESANG 9
	Myn siel forheft de Hear, en myn geast forblidet him oer God, [myn Heilan, Hy dochs sloech syn each op ’e fornedering fan syn tsjinstfaem; hwant sjoch, fan nou oan sille alle de stagen my sillich priizje. Hwant greate dingen hat de Almach[tige oan my folbrocht. Hy, hwaens namme hillich is, en hwaens erbarmen rêstet fan slachte
	3. Mar nou, nou sille w’ üs forbliidzje, Forbliidzje om Jins nije moarn; De folheit, dy’t alle ieuwen biidzje, Brekt nou foar alle folken oan. Hoe great is ’t, yn dat heil to dielen, To witten: God forjit üs nea! Der komt in risping foar de sielen, De Hear jowt üs syn libbensbrea.
	4. Jo bin mei frede ta üs kommen, Mei frede en frijdom, wille en ear; It jok is fan üs nekke nommen, God lof, wy bin gjin slaven mear! Nou leit yn 't stof de stêf tobrutsen Fan dy’t üs wrede driuwer wie. En ’t wapenreau yn flammen stutsen Fan him, dy’t üs nei ’t libben stie.
	[oant slachte op dyjingen dy’t Him freezje. In machtdied die er mei syn earm: de heechmoedigen fan hert hat Hy [forstruid; hearskers hat er fan har troanen
	[wurpen en forhege de earmen; hüngerigen hat er mei woldieden [ forfolle. en riken leech wer fuortgean litten. Hy hat Israël, syn feint, stipe jown en dêryn hat Er tocht oan syn barm[hertichheit. Allikerwiis Hy alear oan üs affears [hat ünthjitten foar Abraham oer en syn neiteam oant yn ivichheit. Eare wêze de Heit en de Soan en [de Hillige Geast, lyk it yn ’t bigjin wie, nou en jimmer, en fan ivichheit oant ivichheit. Amen!
	5. Hwat heil, wy haww' in Bern [üntfongen, In Soan joech God üs troch syn krêft; 't Biwald is om syn skouder hongen, Syn lést is licht, syn jok is sêft. Syn namme is wünderbaer; syn dieden Bin wünders fan genede aloan; Hy kaem om üs ta God to lieden, De Heit naem as syn bern üs oan.
	6. Yn Him forskynt, yn Him sil weitsje De wysheit Gods, der sielen ried; Syn treast sil alle herten reitsje Fan Adams fier forswurven sied. Hast noch sa’n swiere lést to tögjen, Hy helpt dy, Hy forstaet dy net; Hy sil dyn leed en wounen skögje De sterke God, dy’t mei dy redt.
	GESANG 10
	7. O Fredefoarst, Jo kin de frede Op ierde en yn myn siele jaen; Jow eltse sünder Jins genede, Lit hiel de wrald Jo hulde dwaen! It Keninkryk moat Jo bihearre De troansit fan Jins hearlikheit Hat God yn 't ivich rjocht groun[dearre; Him wêz’ de lof yn ivichheit!
	1. Der giet, üt ierde’ dünk're wolken, In hearlik ljocht de himel lans, Kom ta syn skynsel, alle folken, En dü, myn siel, oanbid syn glans! It sil de skaden swiid oerskine, De swarte skaden fan ’e dea; De nacht fan sünde sil fordwine, Genede spraet har moarntiidsrea.
	5. It daget yn it easten, De moarntiid is op til: Hy komt om ’t folk to treasten Dy’t ivich hearskje sil.



	GESANG 1 1
	GESANG 12
	1. Ut hege himel kom ik oan, Ik sjong in liet op hege toan; Fornim myn tiding, goed en klear, It blide boadskip fan myn Hear.
	1. Jim Kristnen, meitsje God nou great Op de alderheechste troan; Hy, dy’t syn Ryk foar üs üntsleat, Joech üs syn eigen Soan.
	2. In hemelsk Bern is berne hjoed Al fan in faem, rju, rein en goed, In berntsje lyts en tear en gol, Dat jim ta freugde wêze wol.
	2. Hy kaem üt himels hearlikheit Ta al üs need en kwea; In bern dat yn in krêbbe leit Sa earm en lyts yn ’t hea.
	3. ’t Is Jezus Kristus, ’t is de Hear, Hy wol jim helje üt it near; Fan alle heil is Hy ’t bigjin, Hy makket jim fan sünden skjin.
	3. Forlittende syn macht en troan En hiel syn heech biwald, Naem ’t stal Hy fan in tsjinstfeint oan, De Skepper fan ’e wrald.
	4. Hy bringt jim alle sillichheit, Jim tabitocht fan God de Heit, Dat jim mei üs yn 't himelryk Foar ivich libje oan Him allyk.
	4. En nou üntslüt Hy wer de doar Fan 't himelsk paradys; Gjin wacht stiet dér mear driigjend De Hear wêz’lof en priis! [foar:
	5. Merk op it teken, dit is ’t al: In doek, in krêbbe, in beestestal, Dér leit in Bern yn ’t skeamel hea, Dat üs forlost fan alle kwea.
	GESANG 13
	6. Lit üs nou mei de hoeders gean En oandien by dat krêbke stean, En sjen, hoe myld üs God bitocht, Dat Hy syn leave Soan üs brocht.
	1. Kristus woe forskine, Us mei God forbine, Yn dizz’ ierdske kriten, Yn earme habiten, Om üs to bifrijen Fan sünde en lij en.
	7. O eale Gast, wês wolkom my, Jo makken fan myn lést my frij, Jo soenen al myn kweade sin Hoe ’k Jo der ea foar tankje kin?
	2. Altyd sil Hy komme, En Hy leart de fromme Om fan kwea bigearen Ta birou to kearen, En dy’t dwazens sline Sil de wysheit fine.
	8. Al wie de wrald ek noch sa wiid, En boud üt goud en pearels swiid, Dan noch soe ’k har net weardich sjen As widze foar it Kristusbern.
	9. Jim side en sulver, glans en goud Is earme skyn as hea en hout; Oanskögje hjir jim hearlikheit: De himel is ’t, dy’t foar jim leit.
	3. Dy’t mei Him foriene, Trou bilide, en ’t miene, Dy't oan Kristus klibje, Inkeld mei Him libje, Wit Hy ek yn ’t skieden Oan syn han to lieden.
	10. Hoe hat it Jo sa haegje mocht. Dat hjir it ljocht my daegje mocht, Hwant wraldske skyn en eare en steat, By Jo is ’t minder noch as neat.
	4. Lear lis al üs dagen Sa, o Hear, to dragen, Dat wy Jo bihearre Ek as w’ ienris stjerre; Dan sil neat op ierde Us fan Jo mear skiede.
	11. Sa priizje God op blide toan, Hy joech üs hjir syn eigen Soan. En hiel it himelsk ingelkoar Sjong’ ’t heechste liet dit Berntsje foar!



	Doel fan ingle litanijen, Wysheit boppe folk en lan; Sjoch, hoe teare is de Heare, Dy't de wrald draecht op syn han.
	1. Wolkom hjir op ierde, Jezus, Leave Hear; Jo komme üt fiere kriten, Sa heech en klear. Wolkom hjir op ierde Ut de hege himel wei Nea wie Jins genede Us earme wrald sa nei. Hear, nim üs oan!
	3. O Hear Jezus, God en minske Dy't forkeas dit ierdsk fortriet, Jow my dat ik troch Jo winske; Jow my troch Jins bernskheit ried! Sterken my Jins teare hannen, Waerd ik troch Jins lytsens great; Jow my frijdom troch Jins bannen, Rykdom troch Jins earme steat, Myn fornijen troch Jins lijen, Ivich libben troch Jins dead.
	2. Hoeders yn ’e fjilden Hiene ’t boadskip heard; Kristus de Hear wie berne, Hja wisten ’t net. Gean oer fjild en wegen nou En sykje 't hillich Bern; Bethlim dêr is ’t bard, en Dêr sil jim ’t selme sjen. Hear, nim üs oan!
	GESANG 16
	1. O Bethlehim, sa heech yn ear, Ut alle stêdden bistü nommen; Dü seachst der hymlen Haed en Hear As minskebern op ierde kommen.
	3. Wizen fan it Easten, Ut it frjemdlan wei, Hja droegen foar üs Heare har jeften mei. Dimmen ha hja offere Har wijreek, myrrhe en goud, ’t Lytse Bern ta eare, Dat üs it libben jowt. Hear, nim üs oan!
	2. De stjer dy’t oan 'e himel kaem Forljochtet üs mei kleare strielen, Gods Soan, hjir berne üt in faem, Komt om üs minskelot to dielen.
	3. De wizen, komd om Him to sjen, Hja drage 't ealste fan har hannen. Har wijreek, myrrhe en goud ta 't [Bern, En earje Him mei fald’ne hannen.
	GESANG 15
	4. De wijreek is syn godlikheit, It goud syn keningssteat ta prize, De myrrhe, dy’t de dea foarseit, Moat op it wachtsjend grêf Him wize.
	1. Kom, forwünd'rje jim hjir, minsken, Sjoch hoe’t God jim neden ken; Sjoch foldien jim langst en winsken, Sjoch dit Bern, dit lytse Bern! Sjoch dy’t wurd is sünder sprekken, Sjoch dy’t foarst is sünder pracht, Sjoch dy’t helpt yn lek en brekken, Sjoch dy’t ljocht is yn ’e nacht, Sjoch dy’t great is foar dy’t neat is Wurdt forstaet en fynt gjin acht. 2 Sjoch hoe dat men mei Him hannelt, Rollet Him yn doeken yn, Him, dy’t mei syn Godheit wannelt Op 'e wjokken fan 'e wyn. Sjoch, hoe leit Hy hjir yn lijen, Sünder teken fan forstan,
	GESANG 17
	1. Dêr is in leat üntsprongen, In nije, griene sprüt, Dy roun, lyk dealden songen, Oan Jesse’ stambeam üt. Dy brocht in blom fol pracht, Yn ’t wreedste fan ’e winter, In blom yn kalde nacht.
	2. Dit blomke is, fier foarhinne, Jesaja' spreuk oer kaem; Hja mocht it drage en winne, Maria, reine faem.
	GESANG 14



	Ut Goade Geast en wil Hat hja in berntsje berne Dat üs forlosse sil.
	Om yn dat hillige formidden It lytse Jezus-bern to oanbidden, Dêr’t de tyrannen eangst foar ha.
	3. Wy bidde Jo fan herten, God, aller leafde foarst. Dat dit Bern om de smerten Dy’t Hy trochlije moast Nou keare ta üs yn, En yn üs aller herte In goede wenning fyn'.
	2. It Bern, foar hwa’t in stjerre riist, Dy’t wizen mei har strielen wiist De dünk’re herne fan syn berte, Dêr’t hjoed de himel de ierde mette, Dêr’t de Alderheechste ’t leechste [priist. 3. It Easten knibb’let del en jowt Syn jeft fan wijreek, myrrhe en goud, Foar Him, yn’t earme Bethlim berne, Hoewol Hy yn ’e himel wenne En eltse dei üs libben bout.
	GESANG 18
	1. Kom Kristnen, kom harren, Optein, blier fan herte, Riigje foriene ta Beth’lems stal. Skögje dat Berntsje, ’t Sil de wrald bifrije. Kom, litte wy oanbidde, Kom, litte wy oanbidde, Kom, litte wy oanbidde dy Kening.
	4. Hjir giet Gods oantlit skül yn ’t strie, Dit ljocht, hwerüt de sinne üntstie, De moanne en alle stjergeflünker, Hjir leit Er sünder glans yn ’t dünker, Dy’t ingels ta syn tsjinstfolk hie.
	5. Hjir is de wysheit earm en blyn, Hjir jildt gjin adel, steat noch skyn, De himel woe it lytse kieze, En inkeld dy’t harsels forlieze Dy gean mei Him de himel yn.
	2. De himelske ingels Röpen nachts de hoeders Wei fan ’e keppel ta skeam’le stal. Folgje ek wy har Mei earbied’ge trêdden. Kom, litte wy oanbidde, Kom, litte wy oanbidde, Kom, litte wy oanbidde dy Kening.
	GESANG 20
	3. It ivige Godswurd, Ivich ljocht üt Gods ljocht, Sjogge wy klaeid yn ’t minslik flesk: Goddelik Bern, biwuolle yn ’e doeken! Kom, litte wy oanbidde, Kom, litte wy oanbidde, Kom, litte wy oanbidde dy Kening.
	1. O Krystnacht, ealder as de dage, Hoe kin Herodes ’t ljocht fordrage, Dat yn dyn tjusternisse blinkt, En dêr’t de siel foar bidt en büget Gjin reden dy’t syn waen oertsjüget, Hoe skel dy yn syn earen klinkt.
	2. Hy driicht de Unskuld’ge to formelen Troch ’t moardzjen fan ünskuld’ge [sielen. En bringt geskriem fan lan en stêd Yn Bethlehem en syn kontrijen En Rachels geast forbrekt har swijen En reizget oer it nachtlik mêd.
	4. O Bern, foar üs berne, Slomjend yn ’e krêbbe, Nim Jo üs leafde yn genede oan! Jo dy’t üs leavje, Jowes is üs hertel Kom, litte wy oanbidde, Kom, litte wy oanbidde. Kom, litte wy oanbidde dy Kening!
	3. Bidröve Rachel, staek dyn klachte, Dyn bern, fan wrede swurden slachte, Bin d’ earstelingen fan it sied Dat üt dyn bloed bijint to groeijen Om hearlik ta Gods ear to bloeijen, En dat troch gjin gewelt forgiet.
	GESANG 19
	1. Nou giet, mei bliid Halleluja, It Kristenfolk nei tsjerke ta,



	Dat de minsk, fan sünden skjin, Bern fan God wer wêze kin.
	1. Ik bring dy, berntsje, hulde ta, Hjir stean ik by dyn wrine; Al hwat ik fan dy krigen ha, Dat silste hjir wer fine. Nim ’t oan, it is myn geast en siel, Myn moed, myn herte; nim ’t alhiel, It mei dy wol bihaegje.
	2. Ljocht, dat yn üs tsjusternis Fan God seis üntstutsen is, Jo forwaermje mei Jins gloed ’t Kalde en lege minskemoed.
	3. As in tsjinstfeint ünder üs, As üs Kening stoarn oan ’t krüs. Makken Jo de finz’nen frij; Doch dat, Heilan, ek mei my!
	2. Ik wie net ienris noch to wrald, Doe bist al foar my berne; Ear’t ik dy keas, wiest myn bihald. Ik koe dy noch net kenne. Eardat dy han my skepen hat, Hie my dyn hert al ütforkard Ta ünfordjerlik libben.
	GESANG 24
	1. Dit is de dei dy’t God üs skinkt, Dy’t ider Kristen hjoed bitinkt; Sa fier’ dizz’ dei, de wrald yn ’t roun. Al hwat troch Jezus wezen foun.
	3. Ik lei yn deadlik neare nacht, Doe waerdestou myn sinne, Dy sinne woe my libben, ljocht En blide frede winne. O sinne, yn hwaens kleare skyn Ik leauwen, treast en sterkte fyn, Hoe blinke myld dyn strielen.
	2. Al ieuwen hie men om Him socht, En einlings wie Gods tiid folbrocht, Doe stjürde Hy üs fan syn troan, De wrald ta heil, syn eigen Soan.
	3. Him, dy’t foar sünders kaem ta d’ Him wije wy üs hert, üs liet; [ierd, Wy foegje jubeljend üs stim By ’t inglekoar fan Bethlehim.
	GESANG 22
	1. Bring nou Kristus lof en eare. Wol ta Him jim herten keare, Priizje en sjong üs Leaven Heare, Krist’nen, yn syn namme doopt!
	4. Heil, dy’t yn ’s Heare namme komt! Jins lof driuw’ troch de himelromt’; Jo, Fredekening, affears winsk, Jo, Sillichmakker, God en minsk!
	2. O, hoe woe Hy üs biminne! Kleare goedens, kleare sinne Spraet Er einleas om üs hinne, Eltse dei en eltse stoun!
	5. Lof, dy’t yn ’s Heare namme kaem, Hallelujah, it Godlik Laem, Us affaers hoop, üs Fredeprins, Us Sillichmakker, God en minsk.
	3. Him, dy't blide hoeders sochten Doe't har de ingels 't boadskip [brochten, Dat hja ’t Bern oanbidde mochten, Him wêz lof yn ivichheit!
	6. Dit is de dei, dy’t God üs skinkt, Dy’t skielk de hiele wrald bitinkt; Sa fier’ dizz’ dei, de ierd’ yn ’t ruon. Al hwat troch Jezus wezen foun!
	4. Lit ek üs Him hulde biede Yn de sang, dy’t ingels liede: Eare oan God en frede op ierde, Wolbihagen yn de minski
	GESANG 25
	1. Hark, de ingels sjonge d' ear Fan d’ yn Bethlim berne Hear! Fred’ op ierde, hilli'ge stoun! God hat al üs skuld forjown. Ming jim, folken yn it koar, Hwant de ingels gean jim foar: Minsketong en ingelstim
	GESANG 23
	1. Kristus, berne üt in faem Dy't foar üs op ierde kaem.
	GESANG 21



	Haldt de komst fan Jezus yn lerde, jubel]’ om dy seine! 4. Minsken, sjong; de hege God, Djip bigien mei ’t minskelot, Stjürde syn bileave Soan. ’t Lofliet rize ta syn troan: God hat yn de minsk bihagen! Lof en tank en hearlikheit Ha de heechste Majesteit, Nou en al üs libbensdagen!
	Klinke gear en loovje Him; Hark, de ingels sjonge d’ ear Fan d’ yn Bethlim berne Hear.
	2. Hy, dy't sit op himels troan, Kristus, Heite iiv'ge Soan, Dy’t as minsk op ierde kaem, Berne üt in süv’re faem; Wurd, dat flesk waerd, wurd fan Kommen ta üs dearlik lot. [God, Jo, as ien fan üs, o Hear, Jo, Immanuël, wêz' ear! Hark, de ingels sjonge d’ ear Fan d’ yn Bethlim berne Hear.
	GESANG 27
	1. Jit sjongt dy nacht de tiden lans, Dy’t stjerren joech in nije glans, En d’ inglesang in nije toan, Om ’t kommen fan Marije’ Soan.
	3. Heil de Foarst fan d’ ivichheit, Sinne fan gerjochtichheit, Al hwa’t skül socht yn Jins wjok, Fynt genezing, fred’ en lok. Lof Him, dy’t syn troan forliet, Om to gean yn ’t klaed fan d' ierd, Him, dy’t al üs sünden droech, En foar üs syn libben joech; Hark, de ingels sjonge d' ear Fan d’ yn Bethlim berne Hear!
	2. Dy’t Heite byltnis draecht, Hy kaem, Waerd berne üt in süv’re faem; Gods Soan yn ’t flesk, der inglen [Hear; God selme kaem; elk sjong’ Him ear!
	3. O Soan fan God, de minsk’ allyk, Om hwa forlitte Jo Jins ryk, Om hwa gean Jo troch need en noed, Jo, Hear, hwaens wink ’t hielal [bistjürt?
	GESANG 26
	1. Halleluja, sjong de Hear! Heechste hymlen, jow Him ear! Halleluja, sjong Him, wrald; Jezus kaem ta jim bihald. Hoe’t jim oer jim sünden klagen, Jezus libbet, fred’ op ierd, Sjong Him, alles hwat bistiet, God hat yn de minsk bihagen!
	4. Om ingels net liet Hy syn troan, Dy sjonge ’t heil fan d’ ierd aloan; Hy kaem foar sünd’ge minskebern, Oan earmen is syn heil biskern.
	5. 't Is hjir, dêr’t neat as sünde wie, Dat God syn wolbihagen die. „Dizz’ ierde sil de frede ha” Sa sjongt Gods koar yn Efratha.
	2. Lof en tank en hearlikheit Haw de heechste Majesteit, Dy't yn ’t ünbirikber ljocht Gunstryk om syn skepsel tocht. God is deltein ta ’t forlerne; Ingels, sjong in hearlik liet Op Gods greate wünderdied; Hjoed is Jezus Kristus berne!
	6. Herhelje dan dat liet, myn hert; Wy hearre ’t, mar trochgrounje 't [net! God hat üs mei syn heil bitocht: Syn Soan wie 't dy’t üs frijdom brocht.
	3. lerde, sjong de Heechste lof! Nea jit hiestü riker stof, Hy forskynde, affears winsk, ’t Wurd waerd flesk, Gods Soan [waerd minsk. Freugd’ en lok mei oer dy reine, Heil en fred’ en sinneskyn
	7. Kom, Kristenfolk, kom, sjonge wy: It is foar üs, foar Jo, foar my, God joech syn Soan ta üs bihald, Om üs kaem Jezus hjir to wrald.
	8. God minsk foar üs, en üs allyk Hwat is syn leafde great en ryk!



	En great en lyts op dizze dei, Ja elk stimm’ yn dy jubel mei, Hwant Jezus kaem op ierde.
	9. Wy büg’ yn earbied biddend del, Foar Jo, foar Jo, Immanuël, Foar Jo, dy't drag' üs bitterst lot, Foar Jo, üs Heilan en üs God!
	2. Gjin greatsk paleis wurdt Him ta Dêr’t foarsten wol op rommen, [went Him wachtet poarperklaed noch kroan, In hout’ne krêbbe is syn troan, In stal syn Onderkommen.
	10. Wy loovje Jo, Immanuël; Jins dea forneat’get dea en hel, Jins dea forlost üs fan ’t fordjer, En jowt üs ’t libben ivich wer.
	3. Set yn, it hert fol tank en lof, Lit alle klokken liede, Rop üt dat God syn folk bitinkt En wrald en himel blidens skinkt, Hwant Jezus kaem op ierde!
	11. Siz lof oan God, hwaens leafd’ üs
	[socht. Om Him yn üs bihagen sjocht. Dit heil rinn' d’ ierde oer en om; Siz lof oan God: elk sjong syn rom!
	GESANG 30
	1. D’ ierde wie yn nacht forsonken, Doe hat it skeppingswurd wjerklonken; En ’t ljocht üntstreamd’ oan Heite [troan. Kristus kaera, Gods iennichtsberne, Syn leafde siket om ’t forlerne, Gods Soan forskynt as minskesoan Hy hat syn heil, syn ljocht Wer yn üs tsjuster brocht. Halleluja, 't Is moarn, ’t is moarn, De Hear komt oan, Yn Him binn’ wy d’ sünd’ üntstoarn. 2. Dizze sinne giet net ünder, Hja strielt as ivich, godlik wünder. Hja is it libben foar üs hert. Wierheit skynt oer alle folken, Har glans fordriuwt de tsjustre wolken Fan sünd’ en dwaling, leed en smert. Nou giet dat ljocht üs foar En wiist üs ’t rjochte spoar. Halleluja! Op wei, op wei, De Heilan nei, Ta ’t hearlik lan fan iiv’ge dei.
	GESANG 28
	1. Kom, Kristenfolk, lit tank en lof Wy nou üs Kening sizze, Hy, heasker fan it himelhöf, Woe yn in krêbbe lizze.
	2. Gjin pracht jowt fan syn greatens Al kin Er 't al gebiede; [blyk, Syn lang forbide Keninkryk, It is gjin ryk fan de ierde.
	3. O ivich Wurd, o Soan fan God, Hwaens eagen ’t al regearje, Biskikker fan üs ierdske lot, Dy’t wy as Heilan earje;
	4. Jo, troch Jins leafde, ünwitten great, Jo eangje smaed noch lijen, Jo gean troch eangst en flok en dead, Om sünders to bifrijen.
	5. Jo, midsman tusken God en wrald, Ha sa üs sünden soene, Dat Jo Josels, om üs bihald Ta sünde meitsje woene.
	6. Jins leafde, dy’t üs socht en keas Giet fier oer minsk'ne reden; Jins leafd’ is great en eineleas En duorret d' ivichheden!
	GESANG 31
	Nou lit Jo, Hear, Jins tsjinstfeint gean Yn frede nei Jins wurd; Hwant dizze eagen hawwe Jins heil [nou sjoen, It heil, fan Jo taret foar it each fan [de folken;
	GESANG 29
	1. Set yn, set yn in lüde sang, Lit alle klokken liede,
	10
	Büch, sündich minskdom, büch jim del, Oanbid en loovje Gods bistel.



	Ljocht ta iepenbiering foar de [heidenen En hearlikheit foar Jins folk Israël. Eare wêz’ oan de Heit en de Soan en de
	Draech, Hear, dan troch Jins smerte, Ek my ta hearlikheit!
	6. En giet it om it léste, Forskyn dan yn myn wea En bring myn lést torêste Troch Jins forsoeningsdea; Sa rjuchtsje ik yn myn stjerren Myn brekkend each op ’t Krüs, Sa eangje ik gjin fordjerren, Sa kom ik ivich thüs.
	[Hillige Geast, Lyk it yn ’t bigjin wie, nou en jimmer, En fan ivichheit oant ivichheit. Amen.
	GESANG 32
	1. O haed, mei wounen dutsen, Biblet en bleek bistoarn, O haed, yn spot bistutsen Mei toarnen ta in kroan, Alear yn gloarje setten, Yn glans en himelgloed, Nou sa mei hun oergetten . ’k Bring seingjend Jo myn groet.
	GESANG 33
	1. Untslüt, o Hear, üntflamj’ üs hert, Jins krêft stream’ by üs binnen; Wy tinke oan Jins lijenssmert, Jins leafd’ en al Jins triennen. Barmhertichheit, üneinich great, Leit as in wünder foar üs bleat, Wol J’ üs oan ’t krüs biwiizje! Jo hawwe ’t al folbrocht, o Hear; Sa sill’ wy nou en jimmermear Jins trou en goedens priizje.
	2. O reine en godlike eagen Fol eiiieleas geduld, Fan al Jins leed en pleagen Haw ik, haw ik de skuld! O sjoch, hoe’t ik yn rouwe Hjir as in sünder stean, En lit Jins leafd' en trouwe Genedich oer my gean!
	2. God seis bin Jo, Gods ien’ge Soan; Dochs binn' yn ’t flesk Jo kommen; Jo ha foar sünders, djip fordoarn, De skulden op Jo nommen. ’t Forried slüpt oan, de helmacht [driicht, De freonskip sliept, de grime stiicht, Hoe wurde Jo bineare; Myn Heit, o, kin ’t by Jo bistean, Lit dizze tsjelk foarby my gean! Sa klaget hjir üs Heare.
	3. Hoe is myn hoopleas herte Dit blide wünder bard, Dat ’k yn Jins bitt're smerte Myn redding fine moat? Jo, dy't myn libben binne, Wij ik myn libben ta; Dêr sil myn siel by winne En iiv’ge rykdom ha.
	3. Jins swit wurdt bloed; in wjirm allyk Lizz’ Jo yn ’t stof derhinne. Sa moatt’ Jo, foarst fan ’t himelryk, ’t Gebet fannijs bigjinne. Jo fiele, dêr’t üs straf Jo treft. En d’ eangst op ’t grousumst him [forheft Jins hert yn leafd’ üntbrannen; J’ üntwine Jo net oan üs skuld, Mar jowe, yn goddelik geduld, Josels de kweade yn hannen.
	Lear my Jo tank to wijen Foar hwat Jins leafde die, Foar 't dragen fan dit lijen Dat ik fortsjinne hiel Och, bliuw, hwat treast m’ üntsinke, De hope op Jo myn hald, En lit Jins ljocht my blinke Yn ’t tsjuster fan ’e wrald.
	5. En moat ik ienkear skiede, Skied Jo dan net fan my; Fait alle hald oan d' ierde, Stean, Jezus, dan my by! As op ’t forlitten herte De bange deaskrik leit,
	4. Jo, Isrels foarst, Jo, Soan fan God, Foar üs oertrêdding leanne, Men hat Jo boun en wreed bispot, Dy't seis gjin sünden kenne. Men lestert Jo; Jo, great fan moed,



	De minsk, dy't Jo dy muoite joech, De minsk, hwaens misdied op Jo Hwat koen’ Jo yn him fine? [woech, O, ’t is gened’ oer ’t grousumst kwea! Myn Jezus, lit myn sünden nea Jo wer op ’t krüshout bine!
	5. Foracht' en ta in spotbyld steld, Mar altyd great fan herte, Fordrage Jo it falsk gewelt En d’ alderwreedste smerte. Men sjocht oan Jo, o Isrels Hear, Gjin hearlikheit noch skientme mear; Hoewol’t Jo by har wennen Komt nou gjin buorman Jo binei, Haldt seisde freon syn oanlit wei En beart Jo net to kennen.
	10. Jo wifkje foar gjin grousumheit, Jo gean de dea tomjitte. Jo neame Him Jins God en Heit Dy’t wy üs Rjochter witte. Jo büge ’t haed yn stjerrenswea, En ’t minskdom libbet yn Jins dea, Jo, ’t offer yn Gods hannen: It foarhing skuort, it paed is frij, It is folbrocht: de hearskippij Fan dea leit nou oan bannen.
	6. Jo, ’t offer, dat oan God foldocht, Op hwa’t all' offers seagen, Dy’t Gods forhoalen ried folbrocht, Jo drage al üs pleagen. Ja, skuldleas, sünder klacht’ of rop, Gean Jo om üs de krüsberch op Allyk in laem to slachting: Jo ündergean de deadske macht, Jo duldzje dat de grym Jo slacht, O Israëls forwachting!
	11. Jins stjerren bringt dy treast üs ta: lis skulden binn’ bitelle. Foldien ha Jo op Golgotha, En üs yn ’t libben helle. Jins midlersdea fordriuwt üs smert, Bisterket üs en treast üs hert. Fan Jo kin neat üs skiede. Jins stjerren wêz’ myn stipe yn wea, Myn heil yn ’t leed, en by myn dea Myn léste treast op ierde.
	7. Hoe klimt de noed; hja doare wreed Jins han en foet trochdolgje. En yn Jins toarst en bitt’re need Lit men Jo galle swolgje. Har hün klinkt yn Jins smert Jo ta, Ropp’ Jo oan God, dan laitsje hja, Hja lest’rje Jins bitrouwen. „Hwat hat,” sa sprekt har smeulske [spot, „Hy, dy’t syn hope steld’ op God, Nou jitt’ om op to bouwen?”
	GESANG 34
	1. Lear my, o Hear, Jins lijen rjocht [t’ oertinken; Ik fiel mysels yn dizze sé forsinken, Hwat leafde dreau, om sünders to [bifrijen, Jo ta dit lijen?
	8. By ’t dünker wurden fan ’e dei, Fan eltse freon forlitten, Haldt God syn oantlit foar Him wei, Hat Him allinne litten. Nou ropt Er üt syn djippe smert; Hy ropt, mar God, Jo and’rje net, Wylst Him de eangsten jeije: „Myn God, yn ’t bitter leed dat ’k lij, Myn God, hwerom forlit Jo my?” Jo litt’, o God, Him kleije.
	2. ’k Sjoch Jo, God seis, nei Jins natür en [wezen. As minsk’ oant yn ’e dea ta hearrich [wêzen, Foar üs yn ’t plak, dêr’t pin’ en eangst [Jo jagen, Us sünden dragen.
	3. O Hear, wy stean’ earbiedich en [ forstomme As w' op de djipten fan Jins krüsdea [komme. Hjir seit üs ’t oardiel dat Jo [ündergiene Hwat wy misdiene.
	9. Sjoch, hymlen, sjoch Gods ien’ge Soan, Nou fan Syn God forlitten; Foar my, foar my lit hjir Gods Soan, Om my waerd Hy forlitten.
	Jo swije stil. Men wol Jins bloed; Jo litte ’t frij forjitte. Om sa üs straf to ündergean. En mei dat bloed foar God to stean, Gean Jo de dea tomjitte.



	4. Hwer moat ik nou mei al myn greats[kens keare? Hwer bliuw ik nou mei myn fortsjint, [o Heare? O wünder, dat dit krüs dat my forleget My ek forheget!
	Dy’t stoar foar üs? Hwa doar it frij [bilide: Foar my moast Jezus hjir de deastriid [stride Oan ’t smaedlik krüs?
	2. In twychje üt in stobbe tusken ’t reid, In woartel üt in groun dy’t brutsen [leit, Sa hie syn stal gjin skientme of hear[likheit; As hja Him seagen, Dan hie Er neat bigearliks foar har [eagen, Forachte en slein, de ünweardichste
	5. Myn Heilan, lit Jins Geast my jimmer [leare, Lit my yn ’t leauwe ta Jins krüsdea [keare, Dan sil Jins offer djip yn ’t hert my [reitsje En tankber meitsje.
	6. Woen’ Jo foar my de sünd’ en deads[lêst tille, Hoe soe ik dan jit libje nei myn wille? Soe ik oan Jo, dy’t alles foar my lije, Myn hert net wije?
	[by minsken: Hwa, dy’t har Him as sillichmakker Hy wie forspein. [winsken?
	3. O Man fan smerten, dy’t üs kwalen [droech, Al rekk’nen wy it dat God seis Jo [sloech Us smaed wie ’t dy’t Hy Jo to dragen [joech; Hwat wy misdiene, It kwea, dêr’t wy God mei forgrime [hiene, Op Jo wie ’t lein, dér moasten Jo om [lije; De straf dêr’t wy de frede wer troch [krije Binn’ Jo mei slein!
	7. Soe ik, as dünk’re loften oer my bögje, De swierste smert dan net forduldich [tögje? _ Dêr’t J’ alle lésten, dy't op ’t hert Jo [woegen, Foar üs fordroegen?
	8. Sjoch ’k ea Jins krüs troch wraldske [waen forstjitten, Hear ’k ea it ergewaesje of dwaesheit [hjitten. Och, dat it my, hwa’t dér de spot [mei driuwe, Gods wysheit bliuwe!
	4. llt Jins forbriiz’ling is it heil üs jown, Genezing ha wy yn Jins striemen foun. Wy doarmen allegearre as skiep yn ’t [roun Op eigen paden. Mar mei üs lést hat Jo de Hear [biladen; Jo hawwe boete en wy, wy stiene [skuldich, Mar Jo forgeaten willich en geduldich Jins hillich bloed.
	9. Hear, draech ik om myn sünden skamt’ [en rouwe. Dat dan Jins krüs wer fred' en rest [my jowe; Sa wêz’ dit krüs myn hope en treast [allinne, Myn heil en sinne!
	GESANG 35
	1. Hwa hat op ierd de wytging rjocht [ forstien Fan ’t Godlik Wurd, as minsk ta [minsken gien, De Kristus Gods, op Golgotha fordien? Hwa doar it sizze Dat hjir Gods reddend’ earm him [winkt, yn dizze
	5. Lyk as in laem bin Jo ta ’t slachtsjen [gien, Lyk as in skiep wurdt fan ’e wolle [ snien, Sa ha ek Jo gjin müle iependien; Jo wisten 't kommen. God hat Jo üt it oardiel ta Him [nommen,



	Sa slachtsje hja hjir 't Offerlaem Dat al üs sünden op Him naem. 3. Hjir stjert Er oan it krüs de dea, Hjir skuort de lanse troch syn lea: Om ’t bloed en ’t wetter üt dy woun Is ivich al üs kwea forjown. 4. Nou is folbrocht hwat David spriek Doe’t hy de wierheit earst üntdiek En lei de folken yn ’t ünthald: Fan ’t krüs regearret God de wrald. 5. O beam, hwat blinkt dyn frucht nou Mei ryk en feestlik poarper oan, [skoan Hoe draecht dyn stam, dyn ütkard It Laem, dat üs de frede jowt! [hout, 6. Heil alter, heil it Offerlaem Dat hearlikheit üt lij en naem Hwaens libben seisde deadslêst [droech, En troch syn dea üs ’t libben joech. 7. O sillich hout, üs Hear en Haed Wie strjerrend op dyn earmen spraet Hy draecht üs op syn earmen thüs: Us iene hoop, wês groete, o krüs!
	6. Doe wie ’t folbrocht, folbrocht foar [sünders, Hear; Doe bügden Jo de holle, ’t wurk wie [klear, Gjin skande trof Jins hillich lichem [mear: Men hie forkeazen Jins grêf to stellen by de goddeleazen, Mar ’t hat net west. De leafde en ear-
	[bied droegen Jins lyk fan ’t krüs, biskriemden ’t from, [en joegen It rouwe en rêst.
	7. O Heilan, pinige om myn euvle died, O Hillige, om myn skande yn sa’n [ fortriet, Hwat sprüt der üt Jins grêf in hearlik Fan ivich libben! [sied Hoe mannich siel, dêr’t Jo by God om [stribben, Hat Hy as diel en priis Jo skinke [wollen; Sa joegen Jo Jins libben oer foar follen Ta libbensmiel.
	GESANG 37
	1. Kristus, hillich Godslaem, Dy’t der minsken sünden draecht, Jow üs genede!
	8. ’t Forloste folk forheft ta Jo syn hert; Rjochtfeardige, foar har yn sünde set, It seinget al Jins wounen, smaed en [smert. Foar euveldieders Ha Jo foldien, en bidden foar [forrieders, Jo, swier bisocht, dy’t alle leed [ fornearen, Har siel ta treast yn libjen en yn It is folbrocht! [stjerren:
	2. Kristus, hillich Godslaem, Dy’t der minsken sünden draecht, Jow üs genede!
	3. Kristus, hillich Godslaem, Dy’t der minsken sünden draecht, Skink ek üs Jins frede! Amen.
	GESANG 38
	GESANG 36
	Laem Gods, dat hja ünskuldich Hjir oan it krüshout slachtsje, Lankmoedich en forduldich Hoe djip hja Jo forachtsje. Jo, dy’t Jins libben joegen, Haww' al lis sünden droegen. Untfermje Jo oer üs, Jezus! Jow üs de frede, o Jezus!
	1. Gods findels binn’ yn d’ oanfal gien, It krüsgeheim wurdt strak forstien; Dy’t alle fleskit libben jowt Leit seis syn libben öf oan ’t hout. 2. De hannen wreed trochboarr’ en slein, It lichem öfmêdd’ en ynein,
	Hy hearde en seach. De bitt’re tsjelk [wie dronken, En 't sündich folk gerjochtichheit wer [skonken Yn ’s Heare each.



	GESANG 39
	3. Sa komme wy as preesters oan, Fan sünden rein forklearre; Wy drag’ as keningen üs kroan, Fan frees noch twang faksearre.
	1. Laem Gods, dat sa ünskuldich, Sa moedich en forduldich Oan ’t skandlik krüshout lit, Myn sünden dochs fortsj innen Dy wounen en dy triennen • Net Jo, dy't ik ünskuldich wit!
	4. It Laem hat alle macht oerwoun, ’t Sil ivich oer üs weitsje, It Laem allinne is weardich foun Gods segels los to meitsjen.
	2. Net Jo, mar ik allinne Hie Heite straf fortsjinne Foar al hwat ik misdie; Doe wienen Jo 't dy’t kamen, En ’t oardiel fan my namen, En ’k wist, hwa’t myn Forlosser wie.
	5. Hy, dy’t üs hegepreester is, Hwaens Geast üs geast bisielet, Is ’t dy’t yn need en tsjusternis Us mei syn krêft skewielet.
	6, Hy wit de grins fan alle smert Dy’t ea üs hert bistoarme Hy hat de tagong ta dit hert Dat Hy as skepper foarme.
	3. Myn midsman en myn Heare, Foar my woen’ Jo forneare De wrede toarnen kroan; Om my, sa nei oan 't sinken, It libben wer to skinken, Bin Jo troch sünders hannen stoarn.
	7. Dy’t yn üs each de muoiten sjocht Lit nea fan ’t paed üs glide; Hysels wie lyk as wy, forsocht, Hy helpt üs as wy stride.
	4. O man fan smert en lij en, Lear my it kwea to mijen, Forlos my troch Jins krüs! Hald my by Jins genede. En bring my yn Jins frede lenkear mei alle sill’gen thüs.
	8. Hy giet oer al üs goed en kwea, Fan Him binn’ alle dingen; En faken brükt er ramp en wea Om üs ta God to bringen.
	GESANG 40
	9. Heil, Hy dy’t stoar, bistjürt de wrald, Wol ta de Heit üs liede, As Hy üs han yn ’t stjerren haldt Dan kin gjin dea üs skiede.
	O Laem fan God, troch hün en spot Ha Jo it oardiel foar üs droegen; Jo meitsj’ üs, nei Jins heech fornoegen, Preesters, keningen fan üs God. Dêrom sa sjonge wy Jo ta De hearlikheit, de huid' en eare, En dêrom sil Jins Namme, Heare, Us tankb’re oanbidding ivich ha! Amen, halleluja, amen!
	10. Dyn wrede prikel is, o Dead, Troch Jezus' stjerren brutsen; Hy, dy’t foar üs it grêf üntsleat, Hat üs dyn macht üntlutsen.
	11. Syn tsjerke, grounlein yn syn bloed, Sil foar gjin fijan wike, Hy haldt har ivich yn syn noed, Hy lit har nea biswike.
	GESANG 41
	1. It Laem, foar üs op ierde slein, Is weardich om t’ üntfangen Rom, krêft en wysheit sünder ein, En tankb're lofgesangen.
	12. Hy komt en draecht de gloarjekroan; Dy’t foar syn tsjerke wekke, Sil strak by God, as minskesoan, Oer ider ’t oardiel sprekke.
	2. Sjoch, hy oerwoun mei wisse moed De hel en al har machten, Hy kocht foar God üs mei syn bloed lit alle folk en slachten.
	13. Kom dan, gemeent’, en weitsje wy, En libje yn ’t duorjend witten: Us greate Rjochter is deunby, Hy sjocht üs dwaen en litten.



	Mei reid en toarnekroan, Draecht Hy dy smaed, dy smerten, Hy, God, Jins eigen Soan?
	1. Neam my it kwea, Hear Jezus, dat Jo [dien ha, Hwat misdied meije Jo dan wol bigien [ha, Hwat skuld dochs soe men, nou’t hja [Jo hjir brocht ha, By Jo wol socht ha?
	2. Ja, ik jild Him dy smerten, Ik teach dat klaed Him oan; Foar my is Hy dêr setten Mei reid en toarnekroan. Ik sloech syn rêch to blieden, Foar my moat Hy dêr stean, En om myn euv’le dieden Troch ’t grousumst lijen gean.
	2. Hoe bin Jo gys’le en sa mei toarnen [kroane? Jo bin dochs gjin oertrêdder, gjin [fordoarne! Om hokker euveldied bin Jo dan [fongen, Oan ’t krüshout hongen?
	3. O Jezus, man fan smerten, Jo, affears heechste winsk, Liz dit oan alle herten: Oansköge Him, de minsk! Lit my dochs nea forjitte Dat klaed, dat reid, dy kroan; Mar dit foar ivich witte: My brocht Er ’t libben oan.
	3. Hoe waerd myn Kening hjir yn spot[klean stutsen, Syn holle mei in toarnekroane dutsen? Brocht dan oer Jo myn skuld, myn [djip fordjerren Dit smaedlik stjerren?
	GESANG 44
	4. Hoe frjemd dochs mei men sok in [straf wol achtsje: De Hoeder seis lit foar syn skiep Him [slachtsje; Hjir moat de skuld, dy’t feinten op [har helje. Har Hear bitelje.
	1. Jezus’ Mem, üntdien, fan sinnen, Stie yn rou en bitt're triennen Dêr’t har Soan oan ’t krüshout hong. O, hoe grousum wie har smerte, O, hoe kromp yn leed har herte, Dêr't in swurd trochhinne gong!
	5. O wündre leafde dy’t üs heechste [tinken To boppen giet, hwat haw ik Jo to [ skinken? Hoe fine yn ’t wurk fan al myn [libbensdagen Jö noch bihagen?
	2. Djip oant yn ’e siel bineare Om it lijen fan har Heare, Kleijend om syn smaedlik lot, Seach har skriemend each nei boppen Under fijans hunend roppen, Nei har Soan, de Soan fan God.
	6. Hwat kin ik oars as foar dit grousum [lij en Jo al de leafde fan myn hert to wij en? Lit my dan sa, ■— 't sij dat wy libje [of stjerre Jo tabihearre!
	3. Yn de eangsten dy’t Jo driuwe, Wol ik, dröve, nést Jo bliuwe Under ’t krüs fan Golgotha; Ynjins leed en bange klage, Ynde smerten dy't Jo drage Wol ek ik myn oandiel ha.
	GESANG 43
	4. Dat it krüs myn siel genêze, Jezus’ dea myn libben wêze En myn heil biwurkje mei! Dat ik troch syn lijen fine, lenris boppe need en pine, ’t Himelsk paradys hjirnei.
	1. Moast dêr myn Kening keare, Hy, affears heechte winsk? Is dit syn keningseare? Oanskögj’, eilaes, de minsk! Moat Hy yn ’t spotklaed setten,
	GESANG 42



	GESANG 45
	5. Hear ik, hoe’t syn klachte wie Dat Him God forlitten hie, Om syn ienlikheit en wea Wit ik: „God forlit my nea”.
	1. Myn Forlosser stjert oan ’t krüs, Stjert ta spot fan euveldieders En forrieders. Heite Soan, hoe is Jins macht Undergien yn neare nacht?
	6. Hear ’k hoe’t Hy fan toarst fortart, ’k Siz dan: „Ja, myn Heilan hat Dizze bitt’re tsjelk oan ’t krüs Lege ta bihald fan üs”.
	2. Myn Forlosser stjert oan 't krüs, En Hy stjert dér, dy folsleine, My ta seine; Fan de flok haldt Hy my frij En syn stjerren sillicht my.
	7. Op syn rop: „It is folbrocht!” Haw ik biddend ’t andert socht: „Jezus, ’k bin forlost en frij, Hwant Jo stoaren ek foar my”.
	3. Myn Forlosser stjert oan 't krüs; Ek foar my wurdt Hy forbrutsen En trochstutsen. O myn hert, üntbarn yn gloed Foar dat hert, üneinich goed!
	8. Hear ik, hoe't as léste treast Yn Gods han hy lei syn geast, 'k Wit dan ek myn geast en lot Feilich yn ’e han fan God.
	GESANG 47
	4. Myn Forlosser stjert oan 't krüs, En soe ik yn ’t leed dan kleije, Suchtsje meije? As myn each ta ’t krüs him keart Dan is al myn lijen neat.
	1. Oan des Heare krüs to tinken, Oan dat krüs jins hert to skinken Wêz’ dy, Kristen, hill’ge plicht. Oars bliuwt neat om op to bouwen, Dy’t it oannimt yn bitrouwen, Telt all' idelheden licht.
	5. Myn Forlosser stjert oan ’t krüs; Alles wol ik jaen, o Heare, Jo ta eare, En ik bliuw, by smaed of rom, Ivich nou Jins eigendom.
	2. ’t Wêze moarn of ’t wêze joune, 't Wêz’ by wille of sielewoune, Rest of arbeid, ier of let, lenlik ünder hege loften, Yn ’t rumoer fan minskekloften, ’t Krüs bliuw jimmer yn dyn hert.
	GESANG 46
	3. Yn de bange striid fan ’t libben, Fier fan freonen en fan sibben, Stiet it krüs dy altyd by; As dy kweade bannen bine, En dü kinst gjin ütkomst fine, Makket ’s Heare krüs dy frij.
	1. As ik stil myn tinzen ha By it krüs fan Golgotha, As ik hear, hwat Jezus spriek Ear’t syn each yn ’t lijen briek.
	2. Hoe’t syn mul’, yn ’t stjerren wei, Mem en freon in treastwurd sei, Wit ik: „Hy forjit üs nea Ek al giet it troch de dea.”
	4. Ja, o Hear, oan Jo to tinken, En oan Jo myn hert to skinken, Heger blidens is der net. Lit my nea Jins krüs forjitte, En Jins treast ek by my witte As de klok fan 't skieden let.
	3. Hear ik dan hoe’t Jezus bea Foar de wurkers fan syn kwea, ’k Wit dan: „By de Heilan is Ek foar my forjeffenis”.
	GESANG 48
	4. Sjoch ik, hoe’t de moardner gong, Dy't nést Him oan ’t krüshout hong, 'k Bid dan hoopjend, him allyk: „Tink oan my Hear, yn Jins ryk!"
	1. As ik ta 't wünd’re krüs my jow Dêr’t Kristus stoar syn bitt’re dea, Dan brekt myn skuld yn skamt' en rou, En 't rykst gewin wurdt inkeld skea.



	GESANG 50
	1. Djip, o God, fan skuld oertsjüge, Foar Jins hege rjochtstoel tein, Moatte wy üs hollen büge, Stean w’ yn skamte en skuld forslein. Marit boadskip klinkt üs ta: Jezus stoar op Golgotha! Foar sa’n wrald, sa’n djip forlerne, Joech God seis syn iennichstberne.
	3. Mar as ’k ek alle rykdom joech, 'k Koe lang net mei sa’n offer ta. Hwant Hy, dy’t alles foar my joech Moat hiel myn hert en libben hai
	4. Lof Him dy’t, toch de krüsdea tein, Foar sünders ’t libben iepenleit! Lof syn genede sünder ein, Rounom en oant yn ivichheit!
	2. Om fan sünde üs to bifrijen Stoar Gods Soan de wreedste dea. Lear üs, Him üs hert to wijen, Hoedzje üs, Hear, foar sünde en kwea. Hoe’t de wrald üs lokje mei, Jezus, gean net by üs wei, Jo, dy’t alles foar üs droegen En Jo seis to'n offer joegen!
	GESANG 49
	1. Jezus, libben fan myn libben, Jezus, deader fan myn dea, Jo, dy’t heil foar my bistribben Yn it bangste sielewea, Om myn bange siel by ’t skieden Ta Jins hearlikheit to lieden, Tüzen, tüzenkear, o Hear, Wêz’ Jo dêrfoar tank en ear.
	3. Jezus, Jins forsoenjend stjerren Bliuwt it rêstpunt fan üs hert. Kearde ek alles ta fordjerren, Noch üntfoel Jins leafde üs net. Brekt myn each strak yn ’e dea, Stiet it deaswit op myn lea, Dat Jins bloed my dan genêze, En by God myn frijspraek wêze!
	2. Alle grym hat op Jo woegen, Jo, Gods ienichstberne Soan, Ha de wreedste hün fordroegen, Smert en smaed en toarnekroan. Om fan skuld en ivich lij en My, forlerne, to bifrijen; Tüzen, tüzenkear, o Hear, Wêz’ Jo dêrfoar tank en ear.
	4. Heit, sa fol fan mylde üntferming, Wês, wês mei üs lot bigien! Hoedzje üs, jow üs Jins biskerming! Jezus hat foar üs foldien. Ja, Hy is foar sünders stoarn, God nimt üs as sünders oan, Wol yn Jezus üs bitinke En üs ’t ivich libben skinke.
	3. Jo, dy’t al myn skuld bidieken, Jo, hwaens trouwe gunst my socht, Jo, dy’t al myn bannen brieken, Jo, hwaens krüs my ’t libben brocht; Ik, Onreine, yn kwea forlerne, Bin yn Jo opnij wer berne; Tüzen, tüzenkear, o Hear, Wêz’ Jo dêrfoar tank en ear.
	GESANG 51
	1. Doelwyt fan üs djipst forlangen, Treaster fan 't oerstjüre moed, Jezus, al üs tankb’re sangen Loovje aloan Jins leafdegloed. Ta dizze ierde binn' Jo kommen Ut Jins hege himel wei, Al de skuld ha J’ op Jo nommen, Dy’t üs rest en frede üntsei.
	4. Tank, myn Heilan, foar dy tiden Fan Jins bang en bitter wea, Foar Jins hillich, biddend striden, Foar Jins leafde ta de dea; Foar it krüshout dat Jo droegen, Foar Jins libben dat Jo joegen Tüzen, tüzenkear, o Hear, Wêz’ Jo dêrfoar tank en ear.
	2. Leafde, ja, Jins greate üntferming Hie ’t mei Adams bern to dwaen; Sünders namen J’ yn biskerming Om har fan ’e flok to üntslaen.
	2. Forbied my, Hear, elk wurd fan rom Yn oars hwat as Jins krüs en bloed, En jowt myn hert noch earne om, To’n offer liz ik ’t oan Jins foet.



	Trien en bloed ha Jo forgetten Yn in bang Gethsemané, En foar üs it paed üntsletten Ta Jins lan fan ljocht en fré.
	GESANG 53
	1. Heil, dü moarn dêr't Jezus op forrize. Heil, dü blide earstlingsdei, By hwaens ljocht de hel ta nacht [ forwize, En de dea toneate lei! Heare Jezus, treast yn alle smerten, Libbens Sinne, kom, forljochtsje üs [berten, Diel üs seisde foarsmaek mei Fan de iiv’ge sabatsdei! 2. Op Jins wurd, o libbens boarne en [groede, Ha wy ’t deadsklaed fan üs slein, Rize w’, ütdreaun fan Jins Geast en [gloede, Ut üs sündegrêf oerein. Lear üs daegliks mear Jo ta to hearren, Lear üs, Hear, Jins krüsdea mei to [stjerren, En, fornijd ta oar bistean, Efter Jo to himel gean!
	3, Leafde, ja, yn Jo allinne Fynt üs libben groede en groun, Ljocht hat üs Jins krüs en sinne En iri iiv’ge blidens jown. Foar it heil fan Jo üntfongen, Jezus, Redder, Heite Soan, Sille üs herten, sille üs tongen ’t Tankliet bringe ta Jins troan.
	GESANG 52
	1. Kom, lit üs nou foar Jezus büge, Yn ütsjoch op üs sillich lot! It is folbrocht, en elk wurdt noege. Ja, amen, ’t is folbrocht by God! Hy moast yn ’t greate wurk forbliede, Al de ieuwen troch forwachte en socht; Nou is ’t folbrocht; sjong himel, ierde: Heil, sünders, ’t is foar jim folbrocht!
	3. Jo, üs Hoeder, witte fan gjin sliepen; Brekt üs each strak yn ’e striid, By de greate moarntiid giet it iepen, Nei dizze ierdske lijenstiid. Hwat in rêstdei wurdt dat foar Jins [ frommen, As w’ ünstjerlik, oan ’e dea [üntkommen, Jo oanskögje yn ’t ivich ljocht! Hear, dat dit sa wêze mocht!
	2. De lést woen’ Jo, o Jezus, drage, Dy’t om üs skulden op üs lei. Jins midlerswurk hat God bihage, Hy naem fan üs syn oardiel wei. Hoe’t wy, fordoarn, yn ’t kwea fortize, Ek swurven fier fan Edens stream, De Heit woe seisde wei üs wize, En ’t krüs waerd üs de libbensbeam.
	3. Hwat dealde godsspraek joech to [rieden, En hwat Gods rjocht ea foard’rje [mocht, Ha Jo yn greate en wünd’re dieden, Ha Jo yn leed en dea folbrocht. Gjin kiad, gjin mispas waerd üntdutsen Yn ’t each fan de iiv’ge Majesteit, En 't oardiel, ta üs frijdom sprutsen, Is de ütspraek fan rjochtfeardichheit.
	GESANG 54
	1. De dage mei syn reade glans Bikliuwt de hege himelskans; Lüd sjongt de wrald in freugdeliet Omdat de helmacht ündergiet.
	2. Hwant Kristus, de aldersterkste helt, Oerwoun de dea en syn gewelt; De hel is nou foargoed forslein, De ünsill’gen fan har boei ünttein.
	3. Dy’t men bisleat yn grêf en nacht, Biwekke mei in sterke wacht, Forriist yn gloarje, machtich, great, Nou as oerwinder üt de dead.
	4. Wy wolle dimmen Goade libje, Jo folgje dêr’t Jins stimme ’t seit, Nei ienheit mei Jins wollen stribje Yn nea folbrochte tankberheit. Jow, Liedsman, üs Jins heil en frede! Foltöger, wurde by Jins ljocht It hearlik wurk fan Gods genede Ek op it lést yn üs folbrocht!
	4. Nou jowe leed en klacht har del, Nou wykt de eangst foar dea en hel. En ingels sizze 't heil üs oan: De Hear stie op, ’t is Peaskemoarn!



	Dêrom sjonge wy lüd en bliid: Kristus treast’get üs t’ aller tiid. Halleluja, halleluja, Halleluja, halleluja! 2. Hy sil ek hjir op ierde Nea net fan üs skiede. lenkear bringt Hy üs feilich thüs, As wy hjir meidrage oan syn krüs. Halleluja, halleluja, Halleluja, halleluja!
	Halleluja, halleluja, halleluja!
	1. De striid is üt, de priis biroun, De foarst fan ’t libben hat oerwoun! Wêz’ Him nou lof en gloarje jown, Halleluja!
	2. Gjin macht hat nou it deadsryk mear, Hwant Jezus teach dêr troch as Hear! Hanklap en psalmsjong ta syn ear, Halleluja!
	3. Kristus moast foar üs lije, Hy woe üs bifrije. Hy, dy't de fijan sterk oerwoun, Hat üs it ivich libben jown. Halleluja, halleluja, Halleluja, halleluja!
	3. Hy is forriisd de trêdde moarn, Hy draecht de gouden himelkroan, Stim nou de blide lofsang oan, Halleluja!
	4. Gjin grêf hat Jezus’ krêft wjerstien, De himeldoar is iepengien! De Hear hat wünd’re dingen dien: Halleluja!
	4. Kristus kaem del op ierde, Kin oer ’t al gebiede. Hy hat üs redden fan ’e dea En üs forlost fan alle kwea. Halleluja, halleluja, Halleluja, halleluja!
	GESANG 56
	1. Natür brekt üt ta libben klear, Troch stim by stimmen prize, En mei it opstean fan üs Hear Is de ierde ek nij forrize. Mei Him, dy’t har ta wêzen brocht, Giet hiel de wrald op brullofstocht En bloeit op eigen wize.
	5. Kristus is nou forriizge: Wêz’ syn namme priiz’ge! It grêf forlear syn hearskippij, Hy makket üs fan sünden frij. Halleluja, halleluja, Halleluja, halleluja!
	GESANG 58
	2. De beammen blinke yn ’t suverst ljocht, De wetterstreamen floeije, De foarjiersrook is weelde en nocht, De djipste dellings bloeije. 't Wurdt alles grien, gjin strük bliuwt [toar, En ’t koeltsje kin yn feart en mar Mei dert’ne weagen djoeije. 3. It libben wint it fan ’e dea, ’t Leit iepen foar üs hannen; Gjin cherub doar om ’t alde kwea Ut Eden üs to bannen, Nou’t God him ’t flammeswurd [üntnaem En üs de wei wer iepen kaem Nei de iiv’ge freugdelannen.
	1. Halleluja, de blide toan, Halleluja, Dy heart sa goed, dy heart sa skoan. Halleluja, Halleluja, halleluja, Halleluja!
	2. En hald ik hjir of jinsen ta, Halleluja, Myn siel dy sjongt halleluja, Halleluja, halleluja, Halleluja!
	3. Dit is de greate, blide dei, Halleluja, Dy't kening David al foarsei, Halleluja, halleluja, Halleluja!
	GESANG 57
	1. Kristus stie op; syn hannen Brieken dea syn bannen.
	4. Hark, ierde en himel sjonge yn koar. Halleluja,
	GESANG 55



	GESANG 60
	En hark, de tsjerke sjongt har foar, Halleluja, halleluja, Halleluja!
	1. By ’t gloarjen fan it dagerea Forriist myn Heilan üt de dea; De nacht fan sünde is nou tonein, ’t Is ljocht en libben sünder ein. Halleluja!
	5. Hwant sjoch, üs Hear en Kening great, Halleluja, Is nou forriiz’ge üt de dead. Halleluja, halleluja, Halleluja!
	2. Om ’t minsklik slachte en syn wea Keas Kristus oan it krüs de dea. ’t Bliuwt foar de minske in heimenis, Hoe’t Hy ta libben opstien is. Halleluja!
	6. Dy’t stjerrend üs it libben skonk, Halleluja, Forriisde üt syn grêfspelonk, Halleluja, halleluja, Halleluja!
	3. Ik wit dat strak syn hearlikheit Yn kleare freugde foar my leit, Dan sjoch ik, hoe’t syn fijan wis Yn djipste hel forwurpen is. Halleluja!
	7. De macht fan satan leit togroun, Halleluja, De Liuw üt Juda hat it woun, Halleluja, halleluja, Halleluja!
	4. Hwat soe ik drövje, nou't ik wit, Dat Kristus boppe foar my bidt? Untfoel my hiel myn wraldske diel, Syn geast sil wenje yn myn siel. Halleluja!
	8. Dêr boppe foar de himeltroan, Halleluja, Dêr sjongt men bliid, dêr sjongt men [skoan Halleluja, halleluja, Halleluja!
	5. O sterke helt, foar dizze died Looft Jo de tsjerke yn wurd en liet, Hja priizget Jins barmhertichheit En nou, en yn alle ivichheit. Halleluja!
	GESANG 59
	GESANG 61
	1. Hy is forskynd, de sill’ge dei, Hwerop üs liet net swije mei, Hwant Jezus Kristus hat it woun, En syn forsleine fijan boun. Halleluja!
	1. Kristus is forriisd mei macht, Halleluja! Hill’ge dei nei neare nacht, Halleluja! Dy't to’n deade gong oan ’t krüs. Halleluja, Brocht üs yn Gods frijheit thüs, Halleluja!
	2. De Slde machten, sünde en dea, De helske jammer, eangst en wea, Hat Kristus lein yn finzenis Nou’t Hy üt ’t grêf wei opstien is. Halleluja!
	2. Loovje Kristus yn üs liet, Halleluja, Dy’t yn hearlikheit gebiedt, Halleluja, Him dy’t krüs en grêf fordroech. Halleluja, Dat Hy sünders 't libben joech. Halleluja!
	3. Hy hat de dea syn röf ünttein, By ’t grêf is ’t libben net oan ’e ein, Hwant Kristus hat mei macht oerwoun, En üs fannijs it libben jown. Halleluja!
	4. Nou wolle wy fol blidens, Hear, In lofliet sjonge Jo ta ear, En romje üs heil, dat ivich is, Op 't feest fan Jins forrizenis. Halleluja!
	3. Mar syn lijen, striid en need, Halleluja, Makke üs frij fan eangst en leed,



	3. Gjin freze bücht üs hert mear del, Wy jubelje yn Immanuël, Wy meije moedich fierder stribje. Hy helle üs wei üt eangst en leed, Hy bliuwt üs nei yn alle need, En wy sille ivich mei Him libje!
	GESANG 62
	GESANG 64
	1. Jezus libbet; wy mei Him! Dea, wy bin dyn skrik toboppe. Jezus libbet, en syn stim Woe ek üs ta libben roppe, Libben üt syn krêft en Geast; Dit is al üs hoop en treast.
	1. ’k Wit dat Hy libbet, seit myn liet, Dat Hy forrize is, Dat Hy yn üs formidden giet En ivich by üs is.
	2. To sink yn ’t djipste fan ’e sé Is de eangst om grêf en dea, It leauwe sköget boppe 't wé It rizend moarntiidsrea.
	2. Jezus libbet; Him is ’t Ryk, Oer t hielal mei Hy regeare. En wy sille, Him allyk, Ivich libje mei de Heare. Hwant Gods trou is lést en earst, Dit is al üs hoop en treast.
	3. Hy libbet en Hy bliuwt üs nei As alles üs üntsinkt, En sa is üs dit feest in dei Dêr't himels ljocht oer blinkt.
	3. Jezus libbet, dit is wis; Hwêr’t üs wegen hinne liede, Dwers troch stoarm en tsjusternis, Neat kin üs fan Jezus skiede; Hy bliuwt by üs mei syn Geast, Dit is al üs hoop en treast.
	GESANG 65
	1. Ja, amen, Jezus is forrize! Nou wêz’ syn namme duorjend prize Troch ider dy't him Kristen wit. Myn Heilan, dy't myn skuld bitelle, Hat libben üt de dea bihelle, En dat bliuwt ivich myn bisit.
	4. Jezus libbet; by de dea Sil nou 't libben nij bigjinne; O, hjir kin yn stjerrenswea ’t Hert syn heechste frede winne. Jo, o Heilan, aldermeast, Jo binne al üs hoop en treast.
	2. Ja, Jezus libbet, seit üs herte As ’t taflecht fynt by Him yn smerte; It grêf bislüt Him langer net: Hoe mear wy Him oanbiddend sykje, En mei syn leafde üs hert birykje, Hoe mear wy witte, dat Hy ’t heart.
	GESANG 63
	3. Ja, Jezus libbet! tüzen herten Hawwe ünderfoun yn bange smerten De treast fan syn bywêzichheit; Lit dan, hoe heech de neden driuwe, Dit jimmeroan üs rotsgroun bliuwe: Hy libbet oant yn ivichheit.
	1. Kom, stimme wy in lofsang oan: De Hear stie op, 't is Peaskemoarn! Us foeget hjoed gjin leed of klage; De Libbensfoarst hat troch syn macht De dea tobekdreaun yn ’e nacht: De léste fijan is forjage.
	GESANG 66
	2. Hy, dy’t foar üs it krüshout droech, Hy, dy’t syn libben foar üs joech Is as oerwinder ’t grêf üntrize. Nou stean wy mei Him op fuortoan. Nou komt it nije libben oan, In libben ta syn lof en prize.
	1. Kom nou, om bliid ta ’t feest jim sang [to wijen, Ta ’t feest fan Him, dy't opstie üt [de dea!
	Halleluja! Nou is Hy der hymlen Hear, Halleluja! Ingels sjonge Him ta ear, Halleluja!



	2. Hy joech Him willich yn ’e dea Om al üs skulderi to biteljen. Nou riist er op by ’t dagerea, Om ek foar üs op sünde en kwea De greatste oerwinning to biheljen.
	De Heilan, gien troch hün en smaed[lik lijèn, Forriisde wer by ’t earste dagerea. Sjong himel, ierde, sjong by syn [ forrizen, Halleluja, üs rou ta blidens keart!
	3. O, dat wy Jins forrizenis, Hear Jezus, better jit forstienen, En dat w’ üt satans finzenis, Forlost ta ’t ljocht dat ivich is. Mei Jo forboun en hillich wienen.
	2. Gjin stien noch wachter kin syn macht [ forwinne, Gjin segel, dat de dea oan ’t libben [boun; Syn Godsmacht stiicht oer stien en [wachter hinne: Hwat macht, dy’t ea de macht fan [God oerwoun? Sjong himel, ierde, sjong by syn [forrizen, Halleluja, üs rou ta blidens keart!
	4. Bisterkje yn üs de fêste groun Hwertroch w’ üs krüs réwillich tógje, De hope op dy sill’ge stoun, Dat wy, fan ierde en stof üntboun, Jo yn Jins hearlikheit oanskógje.
	5. Loksillich dy’t op Jo bitrout, Hy kin bliermoedich fierder stribje; Gjin grêf noch dea dy’t him mear [drout, Omdat Jins wurd him blidens jowt: „Dy't leaut yn My sil ivich libje”.
	3. Hwat freugde en blydskip foar syn [trouwe freonen Hwaens herte dróf wie om har [Masters dea; Hy, dêr’t hja djippe rouwe om [bidreauwen, Hy libbet nou, ünttein oan need en [kwea. Sjong himel, ierde, sjong by syn [forrizen, Halleluja, üs rou ta blidens keart!
	GESANG 68
	1. Sjong de Kening, alle folken, Sjong Him, dy’t boppe loft en wolken Syn troan bistiicht, Gods eigen Soan! Sjoch him, Kristnen, meielkoarren Jim Hear foar jim to himel farren, Jim plak biskieden foar Gods troan! Forhef syn majesteit Mei djippe earbiedichheit Halleluja! Sjong, alle wrald, Syn heech biwald, Sjong Jezus Kristus, jim bihald!
	4. Nou sjogge wy de wierheit fan syn [sizzen, Nou stiet syn wurd foar ider klear [biwiisd; Nei ’t eigen wurd kaem Hy yn ’t [grêf to lizzen, Nei 't eigen wurd ek is Hy wer [forriisd. Sjong himel, ierde, sjong by syn [ forrizen. Halleluja, üs rou ta blidens keart!
	2. Jezus, gien üt üs formidden, Sjoch op üs del en hear üs bidden, Laem Gods, foar üs op ierde slein! Lof en hearlikheit en eare, Oanbidding, tank en gloarje, Heare, Wêz' Jo fan ierde en himel sein! Nei lijen, hün en spot Wurdt hearlikheit üs lot, Halleluja! Dy’t üs bimint, Syn Ryk bigjint, Ja, halleluja, Jezus wint!
	GESANG 67
	1. Stim nou, gemeente, in lofsang oan, En romje dizze gouden dage, It grêf gong iepen foar Gods Soan, De Hear stie op yn de iere moarn, De léste fijan is forjage.



	Us Kening en üs Heare! Bliuw’ Jins genedehearskippij Alle ieuwen troch üs ierde by, Sizze ider folk Jo eare. Dat hiel de wrald it lüd fornimm’ Fan Kening Jezus' leafdestim, Dat elk syn greatens rommel Wy, leauwende en yn hope al bliid; Forlangje biddend nei dy tiid: Jins Keninkryk mei komme!
	1. Kom, heffe wy it hert nei boppen Om Jezus Kristus oan to roppen. Hy sit as kening op syn troan En spraet syn hearlikheit to toan. Foar al syn folk leit hjir in wrald Dy’t alle heil bisletten haldt.
	2. Hy is üs haed, wy, hjir op ierde, Kinne as syn lea fan Him net skiede, Hy is it dy't üs gongen laet, Wy geane op ’t ünbiwende paed Mar altyd trou syn spoaren nei: Hy ken it doel, Hy wit de wei.
	4. Us hert, troch libbens lijen leard, Is fan gjin driging mear forfeard, Wurdt fan gjin eangst bitrutsen; Hwant ünder Jezus' heilbiwald Is dealde macht fan sünde en wrald Foargoed en bliuwend brutsen. Wy wachtsje ’t heil, fan Jo biskaet, Wy bin Jins lichum, Jo üs haed, Jo litte üs nea allinne; Jo ha de himel foar üs klear, Dêr't wy mei Jo, üs Leaven Hear, Foar ivich libje kinne.
	3. Lit, Hear, yn üs dy iver libje. En lük, as wy oan de ierde klibje, En faken sündige oanstriid ha, Us herten nei de himel ta, En jow üs troch Jins Hill’ge Geast Yn dea en libben ljocht en treast.
	GESANG 70
	GESANG 71
	1. Stiig’ nou, gemeente, boppe ’t stof Forienje jim ta Jezus’ lof Nou’t Hy fan de ierd fortiget. De öfglans fan syn majesteit Strielt troch yn ’t ryk fan hearlikheit Nou’t Hy to himel stiget. Dat minske en ingei dit bisjong, Hoe’t Hy it ryksbiwald üntfong, Dat elk Him palmen spriede! Hy, dy’t troch loft en wolken giet Is ’t doel nou fan ’t foriene liet Fan himel en fan ierde.
	1. Sjong halleluja, Sjong op blide mjitte Jezus gloarje ta: Ut it leechste stof Klinke Him de lof Hearlik yn ’e mjitte.
	2. Sjong Gods eigen Soan, Stjürd fan syn genede: Fan syn hege troan, Stifte op leafde’ groun, Streamt, de wrald yn 't roun, Libben, heil en frede.
	2. Sjong, Kristnen, nou de rykste stof, Sjong Jezus' namme, sjong syn lof: Hy kaem foar üs op ierde. Hy kaem üt hege himel wei, Hy naem foar üs de lospriis mei, Hy woe ta ’t heil üs liede. Al wie de wrald, troch eigen kwea Ek fol fan eangst en flok en wea, Al stammerje ek üs tongen, Hjir, dêr’t de Heilan ’t lijen droech En oan Gods rjocht foldwaning joech Wêz’ Him it lofliet songen!
	3. Dy’t üs, oan syn han, Mei syn trouwe sibben Bringt nei ’t heitelan, En dy’t al syn folk Laet, by fjür en wolk, Ta it ivich libben.
	4. Och, dit skeamel liet Kin Jins lof net sjonge, Brekiik bliuwt üs died; O, forjow üs, Hear, Ek üs tank, üs ear, ’t Stamm’rjen fan üs tonge.
	3, Wy büge üs foar Jins gloarje del, Wy loovje Jo, Immanuël,
	GESANG 69



	Dy’t de wrald forsmaedde En mei flok oerlaedde Stjürt üs aller lot. 4. Jim seagen Him to himel stigen, De Hill’ge Geast kaem op jim del; De sill’ge jefte dy’t jim krigen Bihoedet jim tsjin wrald en hel. ’t Inglekoar hjirboppe En de hill'gen roppe Him ’t halleluja, En de Tsjerke, yn ’t striden Bringt toch alle tiden Kristus hulde ta.
	5. Hwa sjocht hjir yn ’t stof, Hear, dat Jo gebiede? Hwat is hjir Jins lof? Al hwat men hjir murk Fan ’t forlossingswurk, ’t Wurdt hast wei op ierde.
	6. Hwant, hwat Ijocht hjir skynt, Hwat wy heilryks winsken, Alles hwat men fynt, Alles hwat men tinkt, Jo bin ’t dy’t it skinkt, Redder fan ’e minsken!
	7. Ja, Jo kiest ós hert Ivich ta syn Heare, Under freugde en smert Wêz’ Jins leafde ós 't meast, Meij’ Jins Hill’ge Geast Jimmer ta ós keare!
	5. Kom, lit üs hoopje, weitsje en bidde En üs bisterkje yn Him, üs haed; De freugde is foar de oprjochten [siedde, De Geast is liedsman op har pad. Hy, nou fan üs nommen, Stiet werom to kommen Mei bazünmuzyk; Dan sil Hy op ierde Alle folken liede Ta syn frederyk. GESANG 73
	GESANG 72
	1. De dei fan ’t kroaningsfeest is [kommen, De dei fan eare en hearlikheit, De Hear hat wer syn troansit [nommen, En hearsket yn syn majesteit. lerde en himel sille Fan syn gloarje tille, Nou’t it wünder bart Wylst syn freonen ’t seagen Dat Hy foar har eagen Nei de himel fart.
	1. Nou büge w’ ós ta lof en ear Mei al Jins folk op ierde, En wolle ós hulde oan Jo, ós Hear, Yn bea en sangen biede. Foar Jo moat alle macht, hoe great, Foar Jo, Gods trouwe tsjüge, Foar Jo, o earstling üt de dead, Him djip earbiedich büge!
	2. Gean op nou foar de foarst der eare Jim poarten der gerjochtichheit; Forheegje ’t haed nou foar de Heare, Dy’t yngiet ta Syn hearlikheit! Jezus, de forstoarne, Keart ta de eigen troane Hearlik nou werom, Om, yn ’t heechst formidden Foar syn folk to bidden: Sjonge wy syn rom!
	2. Jo woene ós hilligje yn Jins bloed Usta Jins preesters wije, Us twivel ta de hege moed Fan keningen fornije. Oan Jo de rom, oan Jo de lof, Oan Jo de heechste kroane; De wide wrald en ’t himelhóf Moat fan Jins eare droane.
	3. Jo, dy’t as Hear der hearlikheit Forriisden foar de folken, Jo wachtsje wy yn majesteit Werom strak op ’e wolken. Hy komt, elk each sil dan Him sjen Ek dy't Syn lea trochflime, En bliid Him ynhelje as syn bern, Of beevje foar syn grime.
	3. De Hear hat ta myn Heare sprutsen: „Sit oan myn rjochterhan mei My”. Sa hat er alle heechheit brutsen Mei dizze iiv’ge hearskippij. Dy't de euv’le minsken Hónden en forwinsken Libbet nou mei God;



	Meitsje üs hjir it heil al wis, Dat by Jo üs taret is, Om Jins leafde lof to roppen: Jezus, lük üs hert nei boppen!
	3. Och, dat aller minsken tongen. Alle inglestim, o Hear, len yn harmonije songen Ivich ta Jins lof en ear. Meitsje üs herten frij en rein, Meitsje üs suver en folslein, Dat wy Jo, üntboun fan de ierde, Leafde, lof en libben biede.
	GESANG 74
	1. Jo, Jezus, dy’t to’n troane stige, Fan tüzen tüzenen omrige, Nou sitte oan Gods rjochterhan; Hoe moat om har Jins freugde kliuwe, Dy’t fan Jins wurk de frucht al priuwe, Yn’t ivich, grien en himelsk lan!
	GESANG 76
	1. Kom fan boppen, Geast des Heare, Lit Jins macht, sa great en goed, Nou ta alle sielen keare, Dat hja lögje yn Jins gloed! Dêr’t dy glanzen har forspriede, Wurde, hiel de wrald yn ’t roun, Folken nou foar Kristus woun, Sjong foar Him strak hiel dizze ierde: Jo komt ivich de eare ta, Lof en tank, halleluja!
	2. Jo sjogge ek tüzenen fan tsjügen Hjir op Jins lege fuotbank bügen, En by dy tüzenen ek my. Foar Jo, dy’t üs mei God forsoenen, Ta Him de wei üs iepn’je woenen, Foar Jo, üs Heilan, büge wy.
	3. Hjir op dizze ierd dy’t wy biwenje, Dêr’t sünde en deadsmacht jit net einje, Hjir haldt genede üs inkeld frij; En hjir, dêr’t Jo üs ’t libben joegen, Trochdat Josels it krüshout droegen, Hjir sjonge, hjir oanbidde wy.
	2. Gids ta't libben, treast yn smerte, Bringe üs ’t Wurd ta iennichheit, Dat wy God, mei leavjend herte, Kenne as Skepper en as Heit. Lit de dwaling fan üs wike, Brek de léste fabellear, Dat w’ oan Kristus, as üs Hear, Trou bliuwe oant üs léste sike. Jo komt ivich de eare ta, Lof en tank, halleluja!
	4. Dit is it heil fan de ierdske frommen, Dat Jo, as bern op ierde kommen, Sa nei wiene oan dizze ierdebern; Wy meije hjir Jins leafde fine, En, hoe fan ’t tsjuster jit forbline, Gods greatens yn Jins oantlit sjen.
	GESANG 75
	GESANG 77
	1. Heech, omheech nou hert en siele! Hjir op ierde is heil noch ljocht. Libben, lof en leafde fiele W' inkeld dêr’t men Jezus sjocht. Hwat de wrald oan rykdom winn’ ’t Is foar 't kostlik hert to min: Wolst yn leafde en libben diele, Heech, omheech dan hert en siele! 2. Jezus, sinne en blide dage, Aller freugden boarne en Hear, Hwat üs ea op ierde hage, Jo, Jo haegje üs einleas mear!
	1. Hill’ge Geast, kom by üs yn, Jow, dat fan Jins himelskyn Ek üs hert in ljochtglans fyn! Halleluja! Halleluja, halleluja!
	2. Heit fan alle earmen, kom, Skinker aller jeften, kom, En forljochtsje üs hert rounom! Halleluja! Halleluja, halleluja!
	n
	4. Hoe rêd of têd de tiid forrint, Dy dei sil ienris daegje, It ljocht, dat strak de nacht oerwint, Kin nou üs each al haegje. Ja, halleluja, ja, Hy komt, Heil, dy’t syn stim fornamen! Sa sjong jim freugde troch de romt, Sjong, ierde en himel, amen!



	3. Béste treaster yn ’e smert, Hiil’ge Geast, forjit üs net, Meitsje wenning yn üs hert! Halleluja! Halleluja, halleluja!
	3. Jo, fan Gods leafde ’t wisse pan. En finger fan Gods rjochterhan, Jo salvje üs, en üs müle seit Troch Jo de lof fan God de Heit.
	4. Untstek Jins heilljocht foar üs siel, En jow üs oan Jins leafde diel. Bisterkje, o Skepper, troch Jins treft, Fan 't faeije liif de lytse krêft.
	4. Kuoljend skaed yn gleone dei, Rest by arbeid, bliuw net wei, Treast yn triennen, wês üs nei! Halleluja! Halleluja, halleluja!
	5. En leit de fijan üs yn 't leech, O, heevje seisde findel heech As Jo üs liede troch de striid Dan gean wy feilich, sterk en bliid.
	5. Sillich ljocht, sa klear en kein, ’t Herte, dünker en bislein, Wêz’ wer fan Jins ljocht oertein! Halleluja! Halleluja, halleluja!
	6. Lear üs de Heit op himels troan En Heite’ iennichstberne Soan, Mei Jo, o Geast fan Soan en Heit To loovjen oant yn ivichheit.
	6. Sünder Jins genede great Is de minsk in ding fan neat; Helje üs üt üs sündesteat! Halleluja! Halleluja, halleluja!
	GESANG 79
	1. Wy bidde Jo, o Hill'ge Geast, Lear Jo üs it leauwen aldermeast, Luk üs bange herten üt wraldske [smerten, Wêze üs siele nea by Jo forgetten, Hear, üntfermje Jo.
	7. Waskje üs siele blank en rein, Sterk je üs moed, fan soarch ynein, Hoedzje üs hert, fan leed forslein! Halleluja! Halleluja, halleluja!
	2. O sillich ljocht, o sinne, kom, Meitsje üs Jezus Kristus' eigendom. Hy is de ienich trouwe, op hwa't wy [bouwe, Yn hwaens hoede wy üs ivich jowe. Hear, üntfermje Jo.
	8. Büch hwat net to bügen wie, Waermje hwat fan kjeld forgie, Jow de doarmers help en rie! Halleluja! Halleluja, halleluja!
	9. Stean üs by yn bange tiid, Stypje üs yn ’e léste striid, Meitsje yn ivichheit üs bliid! Halleluja! Halleluja, halleluja!
	3. O hiil'ge leafde, stjür Jins gloed, Bring Jins waermte yn üs toferzen [moed. Dat wy ek fuorthinne üs neiste minne. En de sünden yn üssels oerwinne. Hear, üntfermje Jo.
	GESANG 78
	4. O heechste treast yn alle kwea, Jow dat wy net eangje sünde en dea. Lit Jins help üs blike, dat wy net [wike, En yn stoarm en neden nea biswike. Hear, üntfermje Jo.
	1. Kom, Skepper, Geast, nou del ta de [ierd! Jins krêft, üt hwa’t it al bistiet, Bisielje yn stoarm en flammebran Opnij Jins folk yn ider lan.
	GESANG 80
	2. Jo, Treaster, lieder fan üs lot, Folsleine jefte, üs jown fan God, Jo binne ’t fjür, dat üs trochgloeit, De boarne, dy’t fan libben floeit.
	1. O Hillige Geast, o heillige God, Jo mylde Teaster yn üs lot! Jo kamen del fan himels troan,



	3. Better jefte is üt Gods hannen Nea op ierde oan minsken bean; Rom of rykdom, goud of lannen Kin dêr net yn ’t skaed by stean. Bring myn alde sin oan ’t krüs, Kom yn hiel myn wezen thüs, Wol my hilligje en forrykje, Dat ik ek op Jezus lykje.
	2. O Hillige Geast, o hillige God, O meitsj’ üs trou oan jins gebod; Jow dat jins leafd’ yn ’t hert üs baernt, Dêr’t alle bruorrehaet yn raent, O Hillige Geast, o hillige God!
	3. O Hillige Geast, o hillige God, Hald üs by ’t leauwe yn striid en spot! It krüs is üs in oanstjit wis, Salang Jins help net mei üs is, O Hillige Geast, o hillige God!
	GESANG 82
	1. De Hear is opstien üt de dea, Riisd’ üt it grêf by ’t dagerea, De fijan is forjage! Gods ingels bin ta de ierde flein, Hja is net mear mei flok bilein; Dy flok woe Jezus drage.
	4. O Hillige Geast, o hillige God, Wol Jo üs geast forljochtsje, dat Hy God as Heit dochs kennen lear’ En Jezus Kristus as de Hear, O Hillige Geast, o hillige God!
	2. Elk stimm’ mei üs de lofsang oan, Oan ’t godlik rjocht foldie Gods Soan, Us Kening en üs Heare. Hy stjürt ta de ierd, nei syn bistel, De Hill’ge Geast as Treaster del; Sjonge elk nou Jezus’ eare!
	5. O Hillige Geast, o hillige God, Bisterkje üs yn de wrede wrald Ta alle striid dy't op üs leit, En lied üs ta Jins hearlikheit, O Hillige Geast, o hillige God!
	3. Lit üs, dêr’t Jezus foar üs stoar, Nou dimmen folgje yn syn spoar, Lit üs syn byltnis drage. O God, dy’t by üs wenje wol, Dat ek üs hert, fan leafde fol, Jins godlik herte hage!
	6. O Hillige Geast, o hillige God, Forlit üs net yn ’t stjerrenslot! Sa bringe wy Jo, trouwe Hear, Hjir en dêrboppe lof en ear, O Hillige Geast, o hillige God!
	4. Hear fan Jins tsjerke, Heite Soan, Stek yn üs moed Jins fjür dan oan, Dat wy Jins wurd bitrachtsje. En yn ’e wrald, oprjocht en bliid, Mei hiel Jins folk fan alle tiid Jins Keninkryk forwachtsje.
	GESANG 81
	1. Boarne fan ’e heechste wille, Alderklearste himelskyn, Loads, dy’t üs, hoe fier forsille, Laet troch alle waer en wyn, Geast fan God, der tsjerke groun, Segel fan it heilforboun, Aller frommen heechst forlangen, Hilligje üs lofgesangen!
	GESANG 83
	1. Kom allegear, dizz’ dei Wêz’ weardichlik bisongen; Rop nou Gods dieden üt Mei nij üntboune tongen. Hjoed ropt de Hill’ge Geast Rju helten ta syn dei; Dat dan syn Pinksterfjür Ek üs üntflamje mei.
	2. As in rike himelseine Kamen Jo fan God oer de ierd’; Dêr’t Jins mylde drippen reine, Sprüt en grienet alle sied. Hill’ge Geast, kear ta my yn, Dat myn alde sin fordwyn, Wol myn geasteskrêften wije, Hilligje en yn Jo fornije.
	2. O sterke leafdegeast, Lit nou Jins gloede üs fine, En aller hert en siel Yn ienheit fêst forbine.
	O Geast fan Heit, o Geast fan Soan, O Hillige Geast, o hillige God!



	En dêr’t de kweade macht Us altyd skiede wol, Hald Jo üs byelkoar Fan leafde en iver fol.
	En meitsje üs ien en mien! Hy foarmet sin en aerd, Hy hill'get hert en siele, Sadat w’ üs bruorren fiele, Foriene mei üs Haed.
	3. Jo, Kristus, binne üs Haed, Wy meije allegearre Troch Jins genede en trou Jins tsjerke tabihearre. O wurkje troch Jins macht, Meitsje üs yn jeften wis, Dat elk hjir op syn plak In libben lidmaet is.
	4. Mei üs dy Geast bireine, Dan wurdt it foar üs wis, Dat mei syn krêft en seine De Kristus yn üs is. Bliuwe yn Jins folk, o Hear, Jins Geast as krêft en groede; Sa wurkje wy it goede En libje Jo ta ear.
	4. Dêr’t kennis ’t sitte lit, Dêr’t wy gjin wjerstan biede, Dêr't wrald en idelheit Us swakke wil forliede, Lit dêr, o ivich Ljocht, Jins glanzen oer üs gean En jow üs krêft en moed Om dochs oerein to stean.
	GESANG 85
	1. Wy sjonge bliid Jins ear, Us Midsman en üs Hear Dy’t heech forhege waerd. Jo hawwe, üneinich goed, Us nou de Learaer stjürd Dy’t üs ta wierheit laet. Jins wurd is wol bitroud, Jo ha Jins tsjerke boud En litte nea har sinke; Jo joegen har ta treast Op ierd Jins Hill’ge Geast Hwaens komst wy bliid bitinke.
	5. Jim, dreaun fan dizze Geast, Foar hwa’t Gods wierheit dage, Dy’t syn genede fêst En from yn ’t herte drage, Sjong nou Gods trou en fal Us jubelsangen by: Syn leafde is op dit feest En alle moarntiid nij.
	2. Och, harken w’ altyd earst Mar nei dy Hill’ge Geast, Hwat waerd dan ’t libben lichtl Troch Him wurdt üs Gods wei In freugde eltse dei, Syn wet in blide plicht. O, Heilan, lear üs sjen, Hoe’t w’ yn üssels forlern, Fier fan Jins wurden libje. Mar is Jins Geast üs diel, Dan kinne w’ earst alhiel Oprjocht nei ’t goede stribje.
	GESANG 84
	1. O salve Foarst en Heare Dy’t libbet by de Heit, En om Jins namme en eare Jins jeften üs forseit, O stjür üs nou Jins Geast, Dat wy de seine fiele Dy’t oer Jins freonen striele Op Pinksterdei foar ’t earst.
	3. Jow, dat dy heilfontein, Sa godlik, myld en rein, Foar üs forgees net spielt, En dat de sillichheit Dy’t foar üs iepen leit, Us tankber hert trochstrielt. O Libbensfoarst, haw tank, Dat w’ ünder ’t bliid geklank Fan ’t heilswurd berne waerden. En dat üs hert de dei Fan Kristus wachtsje mei Ut ierde’ tsjust're skaden.
	2. De Geast, yn flamme en stoarmen, Bringt hjir it tsjügenis Oan bern dy't fier fordoarmen, Dat God har Heit dochs is; Hy jowt üs ’t bernelot, Wy meije leauwe en witte, Hy laet üs gong op mjitte En wiist üs ’t paed nei God.
	3. Hwat is de Geast des Heare? Syn leafde, jimmer grien. Mocht dy ta üs him keare



	Ta it lan dat jinsen strielt, Dêr’t syn ljocht en iiv'ge blidens Om üs ierdske dagen spielt.
	1. Lit, Kristen, lof en liet nou sprekke, Us jubel rinn’ de loften troch! Gods Geast is yn Gods folk üntwekke; Hy fart oer de ierd, dat ider ’t sjogg’. Yn stoarm en fjür en frjemde tongen Is ’t lang forbide wünder bard; Wy hawwe Heite Geast üntfongen, De Geast, dy’t Hy üs tasein hat.
	GESANG 88
	Eare wêz’ de Heit en de Soan en de
	[Hillige Geast, Lyk it yn ’t bigjin wie, Nou en jimmer en fan ivichheit oant [ivichheit! Amen.
	2. De frjemdste folken stean hjir tsjüge Fan Gods greatdied’ge majesteit, Hjir moat him elk oanbiddend büge Foar Jezus’ macht en hearlikheit. Hy libbet en Hy sil regeare, Rop oeral syn oerwinning om! De Geast, it teken fan syn eare, Nimt herten ta syn hillichdom.
	GESANG 89
	1. Halleluja, siz lof de Hear! Oanbid de Heit en jow Him ear, Syn macht is ünbironge! De rom fan syn barmhertichheit, Syn wysheit, macht en majesteit Moat al it skepsel sjonge.
	3. Bi war je üs, dat wy nea of nimmer Dy Geast bidrövje en dwêste ’t fjür; Jins ynfloed bliuwe üs by foar jimmer, En drage üs alle tiden oer. Sa meitsje üs moedich, bliid en hillich, Sa jow üs krêft yn ’t bangste wea; Hwant dêr’t Jo liede is ’t goed en En gean wy restich ta de dea. [sillich
	2. Halleluja, siz lof de Soan Dy’t delkaem fan syn himeltroan, Siz lof mei hert en tonge! Him, dy’t foar üs it krüshout droech, Dy't troch syn dea üs ’t libben joech, Moat al it skepsel sjonge.
	GESANG 87
	3. Halleluja, siz lof de Geast, Dy't mei syn krêft, syn ljocht en treast De tsjerke aloan forjonge. Him, dy’t üs leart en dy't üs laet, Him, dy’t üs bringt op ’t himelpaed, Moat al it skepsel sjonge.
	1. Rüzje, o Godsstream fan genede, Troch gemeente en hüs en hert, Bring de mêdde moed en frede, Betterskip fan sünde en smert. Lit, o Geast, Jins wetters floeije Fier oer 't droege en toarre lan, Dat fannijs de blommen bloeije, Hast forwylge yn sinnebran.
	4. Halleluja, siz lof de Hear! Oer ierde en himel klink' syn ear Fan minske en ingletonge! Trij'ienich God, üs rots en rom, Jins lof rint ierde en himel om, Jo moat al ’t skepsel sjonge!
	2. Lit dan üt Gods himel streame Geastes mylde wetterfal; Fan Jins rike seine dreame Wurge herten sünder tal. Nije leafde, nije sangen, Krêft, dy’t sielen heger winkt, Brekke troch, dêr’t Godsforlangen As in hillich liet yn klinkt.
	GESANG 90
	1. De hege God allinne de ear! Büg biddend del foar Him, de Hear, Elk moat Him tank biwiizje. Ja Him, hwaens each sa einleas goed Oer minsken giet yn teare noed,
	3. Toarstigen, hjir kin jim drinke Ut dy mylde heilfonteien, Lit jim siel yn ’t stof net sinke, Waskje se yn dit wetter rein! Lit jim driuwe op Gods widens
	GESANG 86



	GESANG 91
	Him moat al ’t skepsel priizje. Wy loovje heech syn iiv’ge rom, Hy seach meilydsum nei üs om, Hy joech üs freugde en frede; Sjong dan syn greate namme en ear, Oanbid en büch foar Him, de Hear, Sjong God, sjong syn genede.
	1. God yn de hichte allinne de ear En tank foar syn genede. Omdat nou neat en nimmen mear Us weidriuwt üt syn frede. Gods gunst hat üs, syn folk, bisocht De striid is ta syn eindoel brocht, Us kin gjin need mear deare.
	2. Jo, Heit, bin great oer hiel de wrald, Wy earje bliid Jins wiis biwald, O ljocht- en libbensboarne; Hwant troch Jins ünbigrinze macht Forrize wralden üt de nacht Mei godlik ljocht omkroane. Jins wurk is wünder en folslein, Jins hearskippije nimt gjin ein, Jo loovje alle tongen; O Heit, dy’t hearsket rounom oer, De hearlikheit fan Jins bistjür Wurdt nea genöch bisongen.
	2. Wy wolle yn oatmoedichheit Jo om Jins gloarje earje, Dat Jo foar ivich, God en Heit, Dêr boppe, yn ’t Ryk regearje. Jins wurd en macht, ünwitten great, Skoep ienris hiel de wrald üt neat, Jins wil moat altyd barre.
	3. O Jezus Kristus, Soan fan God, Jo, Heite iennichstberne, Jo, djip bigien mei ’t sünderslot, Jo kamen ta ’t forlerne. O Laem fan God, o minskesoan, Forhear üs bidden, nim üs oan, Hald üs yn Jins üntferming!
	3. Jow lof oan Heite ien’ge Soan! Hy woe üs fan syn Heite troan De rykste seine biede. Him, dy’t üs helle üt sünde’ twang Moat duorjend loovje in lüde sang Yn himel en op ierde. Forlosser, Midsman, Haed en Hear, Us psalmen stige ta Jins ear, Dêr’t w’ yn Jins timpel büge; Strak wurdt troch alle folk en slacht’ Fan Jins biwald en eare en macht Foar ivich loovjend tsjuge.
	4. O heechste goed, o Hill’ge Geast, Dy't, as de fijan woedet, Us nei bliuwt mei Jins help en treast Tsjin satans macht üs hoedet, O Geast fan God, forlit üs net, Ha meitsje wenning yn üs hert! Wy tidigje op Jins trouwe.
	4. Jow lof en priis de Hill’ge Geast! Hy wol lis mei syn trouwe treast Yn alle wierheit liede. Hy, fan üs erfskip ’t wisse pan, Hy ret üs ta foar ’t himelsk lan, Hy sil üs stjüre en riede. O Geast fan God, forljochtsje üs hert, Jow stipe yn striid, en treast yn smert, Jow moed en krêft yn ’t lijen; En help üs, om oer ’t moedsum paed, Allinne fan Jins stimme laet, It sillich ein to krijen.
	GESANG 92
	1. Hillich, hillich, hillich, Haere God almachtich, ler al yn ’e moarntiid fortelt myn sang [ Jins ear. Hillich, hillich, hillich, Leafdefol en machtich, God trijeienich, Jo, üs iiv’ge Hear.
	2. Hillich, hillich, hillich, Al de hill’gen büge, Lizze del har kroane yn earbied foar [Jins wil. Dêr’t de hill’ge ingels fan syn gloarje [tsjügje, Dy’t wie en is en ivich wêze sil.
	5. Sjong, ierde en himel, sjong de Hear, It trijris hillich jow Hira ear, Him, al lis langstme en winsken! Driuw fol fan lof de himelrorat' Foar Him dy’t is, dy’t wie, dy’t komt, En wenje wol by minsken.



	Heit, bitink üs mei Jins leafde en frede, Heite Soan, oerblinke üs Jins genede; Mei Jins mienskip, Hill’ge Geast, Amen, bliuwe üs iiv’ge treast!
	GESANG 95
	De genede great fan üs Hear Jezus [Kristus, En de leafde fan God Lyk as de mienskip fan de Hillige [Geast Wêz’ mei üs, mei üs allegearre, amen!
	4. Hillich, hillich, hillich Heare God almachtich, Hiel Jins skepping priist Jo yn ierde [en himelsfear. Hillich, hillich, hillich, Leafdefol en machtich, God trije-ienich, Jo, üs iiv'ge Hear.
	GESANG 96
	1. In sterke stins is God de Hear, In skyld yn bange tiden, Sa twingt gjin need, of Hy stiet klear Om foar syn folk to striden. De fijan tsjocht fêst op, Mei dryst en wreed gerop, Hy draecht syn rêsting noch Fan grouwel en bidroch, Mar driuwt üs net fansiden.
	GESANG 93
	1. Ear oan God de Heit, de Skepper, Ear oan God de Soan dêr ta; Ear oan God de Geast, de Hill’ge, Trije yn ien, halleluja! Halleluja, halleluja, Trije yn ien, halleluja! 2. Ear oan Him, hwaens leafde üs socht [hat, Dy’t üs wosk fan smaed en smet, Ear oan Him, hwaens trou üs koft hat, Us as kenings nést Him set! Halleluja, halleluja, ’t Laem dat mei syn bloed üs redt! 3. Ear oan Him, der Inglen Kening, Ear oan Him, der tsjerke Haed! Ear oan Him, de Hear der folken, Heegje 'm, ierde en himel, ’t paed! Him dy’t alles stjürt en laet! Halleluja, halleluja,
	2. Gjin hoop ha w’ op üsselme steld, Us macht soe neat bigjinne. Mar nést üs stiet de sterke Helt Dêr’t wy ’t mei noedzje kinne. Fornim syn namme, en wit Dat Hy de Kristus hjit, Gods iennichstberne Soan, Biwalder op syn troan: Sa sil wy de einslach winne!
	3. Al grime ek de iepen hel üs ta Mei al har tüzentallen, Dochs sil üs hert gjin freze ha Al wankelje alle wallen. Hoe't ek de satan beart, Wy stean him ünforfeard, Wy fergje syn gewelt, Syn uren binne al teld: len wurd bringt him to fallen.
	4. Ear, oanbidding, lof foar ivich Sjongt it ing'lekoar Him ta, Hearlikheit, biwald en rykdom Sil Hy fan syn skepping ha. Halleluja, halleluja, Eare en lof, halleluja!
	4. Gods Wurd sil ünoantaestber stean En neat komt dêr oerhinne. De Hear sil stridend foar üs gean, Syn Geast sil 't ienris winne. Untfoel üs jild en goed En frou en bern en bloed, Noch lit w’ üs net forslaen, Hwant God sil ’t Ryk üs jaen: Hy bliuwt üs skyld en sinne!
	GESANG 94
	Halleluja, dat rju tank en eare, Wysheit, krêft, oanbidding, rom, Sa op ierde as yn 'e himel, Heare, Ivich ta Jins troane kom!
	3. Hillich, hillich, hillich Bliuwt Jins glans üs dutsen, Leit foar sünd’ge eagen Jins hearlik[heit yn nacht, Inkeld Jo bin hillich, Ivich ünforbrutsen, Flekleaze leafde, suverheit en macht!



	De breugman is op wei! Halleluja, Oerein, oerein, De klok hat slein, Nou ringen Him tomjitte tein!
	GESANG 97
	1. In sterke fêsting is üs God, Gjin leger kin üs deare. Hy makket frij üt alle lot, Dêr’t wy nou yn forkeare. Dealde fijan tsjoed Dy is it tinken hjoed; Syn wrede wapendracht Is list en greate macht: Hy hat net syn gelikens.
	2. Sion heart de wachter sjongen, Hja hat it lüd mei freugde üntfongen, En wekker stiet hja by syn rop. Né, hja bliuwt net mear yn slomme: Ut hege himel sil Hy komme, Har ljocht forskynt, har stjer giet op. Kom, Heilan, ierde’ kroan, Hear Jezus, Heite Soan! Sjong Hosanna Ut lüde kiel, En wit en fiel: Hy ropt ek jim ta ’t brulloftsmiel.
	2. Yn eigen krêft tsjin syn gewelt, Dan soene wy 't forlieze. Mar foar üs striidt de rjochte helt, God seis woe Him üs kieze. En dit is ’t tjsügenis, Dat Hy de Kristus is, De Heare Zebaoth; Der is gjin oare God, Hy sil it fjild bihalde.
	3. Lit üs Jo ta eare sjonge, Lit klinke minske- en ing’letonge. len machtich koar forheegje Him! Yn in pracht, nea kend of witten. Mei pearlen poarten, gouden strjitten, Forriist it nij Jeruzalim. Gjin müle hat dit neamd, Gjin hert hjir ea fan dreamd. Hill’ge freugde! Sa priizje wy Forlost en frij De gloarje fan Jins hearskippij!
	3. Seis as de wrald fol divels wie, Har oanslach soe mislearje. Gjin ien fan uzes freze hie, Wy kinn' de kamp wol klearje. De foarst fan dizze wrald, Hoe grym hy him ek haldt, Syn woedzjen nimt in ein, Hwant him is ’t oardiel sein: len wurd en hy moat falie.
	4. Hja sill’ net komme oan it Wurd En neat derby bitinke. Hy giet nést üs, de striid is hurd, Syn Geast wol krêften skinke. En nimme hja üs goed, Us neisten, ear’ en bloed: It mei jit hinnetsjen! Hja ha har lean forlern, It Ryk moat üs dochs bliuwe.
	GESANG 99
	1. Haer, fortsjinne ha wy fêst Dizze straffen fan Jins han. Mar üntnim üs dochs de lést, En forljochtsje üs blyn forstan! Lit üs wer Jins oantlit sjen, Mei it ljochtsjend oer üs stean. En Jins ütforkarde bern lenris wer yn frede gean.
	GESANG 98
	2. Twing de kweade machten del Dér’t it hiele lan fan tilt; Meitsje sa üs fijan kjel Dat hy romje moat it fjild. Dan sil wy, ta frijheit bean, Ut üs eangst en lijen wei, Ta Jins hill’ge tsjerke gean En Jo loovje nacht en dei.
	1. Op, oerein! Sa klinkt it roppen; De wachter op ’e toer dér boppen Hy noeget üs om op to stean. Middernacht hat de ierde oerdutsen, Siz fammen, is jim lampe üntstutsen, Kin jim de Hear tomjitte gean? Stean op, wês ré, gean mei,



	3. Hwa’t tsjin de wierheit spotte mei, Wy litte üs har net rövje. Al smyt de smader smeulsk har wei, Dochs sil har ljocht net dövje. O, Jezus, Jo wêz’ de ear, Dy’t Jo oanbidt as Hear En nimt Jins wurd yn acht, Him sil gjin wraldske macht De sillichheit ea rövje.
	4. De kristen dy’t op God bitrout Sil wifkje net noch wike. De Hear, dy’t syn ünthjit üs jowt Hy sil üs taflecht blike. Der legermachten Hear Stiet foar syn wurd en ear, Bihoedet üs tsjin ’t kwea En draecht üs troch de dea. Hwa soe dan wifkje of wike?
	GESANG 100
	1. Wês net forfeard, jim lytse kloft, Hoe lüd ek fijans striidgeroft En syn triomfliet klinke; Hy rist him ta de léste sprong, Hy tidet op jim ündergong; Lit jim de moed net sinke!
	2. Jim stride foar de saek fan God, Fortrou oan Him jim libbenslot, Lit rêstich Him regearje! Syn leafde, yn Kristus einleas great, Sil dwers troch alle need en dead Oer alles triomfearje.
	GESANG 102
	1. Slach de eagen nei de bergen hinne. Al is 't dér dünker jit en skiër, Wy wachtsje ’t kommen fan ’e sinne; Hwat God ünthjitten hat wurdt wier. Ik wit, de dei fan heil sil riizje, Howol ik noch syn glans net sjoch; Lit ider’s Heare goedens priizje, Dêr brekke al de earste strielen troch!
	3. De Heilan hat it düdlik sein: Gjin macht of müklist, fier of hein. Kin eat tsjin Him bigjinne. Hja reitsje mei har rom ta spot, God is mei üs en wy mei God, Yn Him sil wy oerwinne!
	2. O, machtige Evangeeljestimme, Gean hearlik fierder en oerwin! Lit alle folken ’t heil fornimme Sa fier men folken fine kin! O Kening, wol Jins wurk foleinje, En bring Jins sêft biwald rounom! Sa sill' J’ yn alle herten wen je, Sa wurdt hiel de ierd Jins hillichdom!
	GESANG 101
	1. Haldt Kristus seis syn tsjerke yn stan, Lit dan de hel mar woedzje. Hy, sittende oan Gods rjochterhan, Sil ivich har bihoedzje. Hy is yn al har wé Ta help en redding ré; Syn almacht haldt rounom De wacht oer’t Kristendom; Lit dan de hel mar woedzje.
	GESANG 103
	1. Bihoedzje o God, Jins tsjerke [ünbironge, Nim al har hindernissen wei! Wy langje nei de greate dei Dat hiel de wrald, yn alle tael en [tonge Jo 't lofliet sjonge.
	2. Wol doare hearskers op har troan Har tsjin Gods wil to setten, Forsmaedzje dryst Gods salve Soan En wrotte tsjin syn wetten. Hja achtsje ’t krüs net mear Fan Jezus, fan üs Hear; Marde alderheechste God Driuwt mei har waen de spot, Hoe’t hja har tsjin Him setten.
	2. Troch Kristus koft, lit wy troch Him [üs liede, Bin w’ ien yn mienskip mei üs Hear.
	3. Mar, as ’t Jins bileaven is Dat wy, om üs sünde en skuld, Bliuwe yn dizze dröfenis, Jow üs Heare, dochs geduld. Barre dan Jins hill’ge wil, Sizze üs hert dêr dimmen ta, Dat üs Heit wol witte sil Hwat syn bern fan neden ha.



	Bisterkje üs leafde jimmermear, Tobrek de léste muorren dy’t üs skiede Oer hiel Jins ierde!
	Grienet ringen 't toarre lan. Oan’t wy ienkear meielkoarren Riigje troch Jins iepen doarren En yn ’t ryk fan frede en rjocht Jubel je yn Jins ivich ljocht.
	3. Wol al üs twivel mei Jins trou [oerwinne, Lit, as, nei stoarm en needgebrüs, Yn Jins wiidiepen Heitehüs Strak al Jins bern yn ienheit gear[brocht binne Jins Ryk bigjinne!
	GESANG 105
	1. Wês bliid, o Krist’nen, sjong fan [herten, Gods han is ’t dy’t syn tsjerke haldt! Hwa’t krüs net achtet, wurdt forgetten, De Hear is God oer hiel de wrald! Syn wurd, dat heil en frede üs seit, Bliuwt wier yn alle ivichheit!
	GESANG 104
	1. Wachter op ’e hill’ge muorren, Is der noch gjin dage op til? Noch gjin blyk fan tinne of tuorren Dat de moarntiid komme sil? Sjoch, wy wachtsje yn need en pine Oant de stjerren bleker skine En de sinne ’t kalde hert Yn syn waerme strieling set.
	2. Dêr tsjogge s’ üt yn alle lannen, Gesanten mei har hill’ge lést, Hja eangje striid noch smaed noch [bannen, Hja halde har oan Jezus fêst. De tsjerke groeit üt martlersbloed, De Hear stiet foar har waechsdom [noed.
	2. Sjoch, forskynt dêr üt it dünker Net in hege heuveltop? Giet dêr net, mei sêft geflonker, Klear en rein de moarnsstjer op? Heidnen rikke yn langst har hannen Ut de swierbiskade lannen, Ut de delling fan ’e dea Groetsje hja it dagerea.
	3. As Heilan en Profeet üntfongen Bigroetet Jo in machtich koar; Jo seingje tüzenen fan tongen, O Kening dy’t oan’t krüshout stoar! Jins lof wearklinkt fan süd ta noard Oant yn it meast forgetten oard.
	4. Deunby of fier, üs sil forbine len Hear, ien leauwe en ien doop; len Geast mocht elk fan üs hjir fine, En ien bin w’ ek yn leafde en hoop. Wy bidde en tankje God, üs Heit, Syn namm' is ’t dy't üs alles seit.
	3. Hwa, o God fan macht en trêften, Hwa dy’t net forbjust’re stiet Oer Jins leafde en greate krêften, Oer Jins hege wünderdied? lepen gean Jins grienen hoven Ta in treast foar alle dröven, Nou’t ek op it fierste paed ’t Krüs fan Kristus plante waerd.
	5. De folken sille hjir genêze; Strak büge hja har mei elkoar; len greate keppel sil it wêze, En Jezus Kristus hoedet har! Dan is it wraldske lijen dien, En de ierd wurdt mei de himel ien!
	4. Gean, o God, yn dizze dagen Net by Jins gemeente wei! Jow de stiennen üs to dragen Dat Jins tsjerke rize mei! Lear üs mei in rein bitrouwen Op in fëste groun to bouwen; Mei üssels bin wy net klear, Al üs heil bin Jo, o Hear!
	GESANG 106
	1. Dêr klink in stimme oan ider oard, Yn east en west, yn süd en noard, Oer séën en woestinen. ’t Is as by 't Pinksterfeest foar’t earst, As ’t rüzjen fan de Hill’ge Geast
	5. Hwat in seine sil üntsprute Troch de wurken fan Jins han! Dêr’t Jo seisde boarn üntslute



	Rint in stream fan seine del. Minsken, boun yn slavernij, Makket Hy yn wierheit frij.
	4. Ja, wy sjogge ’t Godsryk kommen, Klearder wurdt it elke dei. Amen, sizze alle frommen, Dat it wierheit wêze mei! En dat ienris hiel de wrald Fine yn Jezus syn bihald.
	Sa sterk en tear, Sa waerm en klear, ’t Is hjoed in feestdei fan 'e Hear!
	2. Ut tüzen, tüzen, mülen riist It lofliet dat Gods leafde priist Yn alle tael en tonge. Dochs is it hjir ien Geast, ien hoop, len God en Hear, ien leauwe, ien doop, Dy’t iders hert forjonge. len Namme is der jown Dy’t har ta ien forboun. Hark, hja sjonge En sizze roun Op fierste groun, It Heil, yn Jezus Kristus foun.
	GESANG 108
	1. Wachtsje net, wachtsje net! Nou't jim swak binn’, folk fan God; Nou’t jim lyts binn’: sjoch, jim earmoed Wurdt yn Kristus ’t rykste lot. Wachtsje net, hwant al jim earmoed Keart God seis ta jubel yn jim hert: Wachtsje net, wachtsje net!
	3. Kom brourren, lit üs dizze stoun Nou ien fan geast fornije üs boun; Mei nea de leafde stjerre! Wy stean foriene elkoarren by, En litte yn Kristus, moedich, frij, Syn boadskip rounom hearre. De Kening fan it krüs Ropt ta syn tsjinst ek üs Allegearre; Hear, dat üs siel Jins bystan fiel, Dan dogge w’ oan Jins wurk üs diel!
	2. Doch gjin tiid, doch gjin tiid! Hwant it Keninkryk is hjoed. Lit de lampen helder skine, Stean fan d’ earste leafde noed. Hja dy’t sykje sille fine En der is gjin yngean sünder striid: Doch gjin tiid, doch gjin tiid!
	3. Hald nou moed, hald nou moed! Sjoch net om en bliuw net stean, Sion, lit de hoop net sinke, Hwant in kroane wurdt dyn lean. Soargje net, de fierten blinke, Nei biswierring komt it heechste goed: Hald nou moed, hald nou moed!
	GESANG 107
	1. Sjong, jim ünbikende lannen, Sjong jim folken, bliid fan stim, Jezus rikt jim seisde hannen; Hark, syn heil is ek foar jim. Al hwat libbet bring Him tank Mei in blide jubelklank.
	GESANG 109
	1. „Wetterstreamen wol ik jitte”, Sprekt de Hear, „op ’t toarre lan”, Koele wjitrings sille sjitte Troch ’t forskroeijend Eastersan; Dêr’t nou pylgers smachtsjend gean Sil in hóf des Heare stean.
	2. Lutsen fan syn leafdekoarden Komme hja yn kloften oan, Great en lyts üt alle oarden, Ta de noeging fan Gods Soan. Berch en delling, liz jim sljocht, Meitsje üs Hear syn paden rjocht!
	2. Noch wol ’t kleare ljocht net skine, Noch haldt tsjuster ’t each biset: Noch rint Israël yn ’t bline, Freget nei syn kening net. Mar syn Kening siket him! Kom, fordwaelde, hear syn stim!
	3. Sjoch, Hy komt, en alle folken Hearre fan syn myld bistel; Ut de hege himelwolken
	Op ’e amme fan ’e winen. Sjoch, op ’e dei fan hjoed, Dyselde hill’ge gloed Us biskinen



	3. Hwant yn üs earen rüst in stimme As ingleliet en harpeklang; Dit boadskip sil wy nei üs nimme, Dy moanning folgje libbenslang. Hjir waerd noch nea in hert bidragen; De hope sterket, ’t leauwe wint. Heech stiet it doel oer al üs fragen, Ek dêr’t de wei by nacht bigjint.
	3. 't Heilwurd Gods wie wis gjin leagen! As syn Geast oer de ierde fart, Rüst it nót yn brede weagen Dêr’t de hoop nou siedde hat. De ikker, neaken nou en skuord, Bringt dan swide risping fuort.
	4. Tsjoch dan nei de fierste hemen, Doch Gods wurk by nacht en dei! Lied de blinen, luk forlernen By de driigjende üngroun wei; Bring hiel Isrel, Him ta rom, Ta syn affears God werom!
	4. Wiid is de bruorrerounte lutsen Dy’t fier om berchtme en séën rint, Dit muorwurk wurdt fan neat
	[tobrutsen, De leafde bliuwt syn hecht semint. lenriedich wurkje w’ yn ’t ünfêste By ünfortochte seine en winst, ’t Is striid en tsjügnis sünder rêste Foar Jezus en syn leafdetsjinst.
	5. Meije jim yn 't earst faek wifkje, Mist ek de arbeid soms syn lean, God sil seis üs dieden hifkje En oer al üs gongen gean. Weitsje en wurkje, bid en striid: God komt op syn eigen tiid.
	5. ’t Is sillich, faek üs ien to fielen As bruorren ien yn Heite Soan; By ’t bidden dochs bilibje üs sielen In daegliks wersjen foar Gods troan. Gjin öfstan kin de herten skiede, Hwat sé of lander tusken leit: Wurdt hjir it sied bidobbe yn de ierde, De kym wurdt ryp foar de ivichheit.
	6. Isrels God! forstruid oer de ierde Koe Jins folk gjin wensté ha; Wol it troch Jins almacht liede Nei de blide frijdom ta, En lit ienkear Sions bern Dealde Stêd wer rizen sjen!
	7. Skielk komt Kristus mei de wolken, Frommen, hald mar goede moed! Sjong hosanna, alle folken, Strui jim palmen foar syn foet! En elk folk, mei Israël, Büg' foar de iene God him del!
	6. Strak ropt de Hear, nei muoite en pine, Yn 't ivich ljocht syn feinten gear, Dan sille wy elkoar wer fine Yn mienskip sünder ein of kear. Dan wachtet rest nei striid en [stoarmen, De palm nei ’t swurd, de kroan nei 't [krüs, En dy’t oer wylde wegen doarmen Komme ivich yn Gods himel thüs.
	GESANG 1 10
	1. Strak groetsje wy üs memmestrannen En noedzje wyn en weachgebrüs; Tobrutsen binne alle ierdske bannen, Forlitten is it aldershüs. Wy swalkje, dêr’t de wimpels wiuwe Op de amme Gods üs nije tocht, En litte op Syn genede üs driuwe, Dy’t al hwat is, ta wêzen brocht. 2. It wêze dea, it wêze libben, Him sjongt üs liet, Him slacht üs hert; Dy’t nei Gods wurk as ’t heechste [stribben, Hja achten nea dizze ierde net. Dêr bliuwt in haven foar üs siele, Wy ankerje yn der ieuwen rots, As w’ altyd mar Jins mienskip diele, O Kristus, Tsjüge, stjürd fan God!
	GESANG 1 1 1
	1. Oer droege en toarre woastenije Sil strak in greate freugde gean, It sanfjild sil ta bougroun dije En as in roas to bloeijen stean. Fan hillge blidens sil hja tille Trochstreamd fan greate libbenswille Dy’t nea forwylget of forgiet; Hja sil de wünders fan ’e Heare Oanskögje en tsjügje fan syn eare Mei jubeljend oerwinningsliet. 2. Bisterkje nou de slappe hannen En set him fêst, de wiffe foet; Siz al hwa’t lit yn sniert en bannen:



	Oant har dit byld fan gloarje Lans barnende eagen tsjocht: De tsjerke yn fiktoarje By God yn ’t himelsk ljocht.
	4. Oan har trije-ien’ge Heare Op ierde fêst forboun, Mei hja ek hjir forkeare Mei hwa’t de rêst al woun. Jow, Hear, üs dy genede, Dat, fan Jins ropstim bean, Ek wy strak ta dy frede Mei al Jins sill’gen gean!
	3. Dan sil in wrald fan ljocht en frede Foar bline eagen iepen gean; Dan sil de dóven Jins genede En 't boadskip fan Jins heil forstean. De kreuple sil fan freugde springe, De stomme sil Jo hulde bringe, Hosanne sjonge ta Jins lof; En streamen libben wetter rinne Al rüzjend troch it ünlan hinne, Nea liker as yn Edens hóf.
	GESANG 1 13
	1. Hearlike fornijing, Wurd fan sielsbifrijing, Heil, hwa’t dy forstiet! Wurd fan de Folsleine, Evangeeljeseine Dy't üs ’t libben biedt; Dy’t üs seit: de sillichheit Fan in ünforbrutsen frede Bringt jim Gods genede!
	4. En op ’e brede baen nei boppen Giet nou Gods hillich folk fuortoan, Dat frijkocht waerd, forlost en roppen, By tüzenen op Sion oan. God hat har léste eangst forjage, De triennen üt har eagen fage Dy’t strielje nou fan blide glans; Hja jubelje de himel iepen Mei iiv’ge blydskip om har sliepen, In jimmer griene gloarjekrans.
	2. Troch syn fredeboaden Stjürd nei alle oarden, Ropt God sünders hjoed; Wol dit heil fornimme, God jowt ek oan jimme, Frede yn Kristus’ bloed. Ja, de Hear sil folie mear As wy bidde, as wy tinke, Oan üs sielen skinke.
	GESANG 1 12
	1. Gods tsjerke is fêst foundearre Yn Kristus, al har hoop; Hy hat har nij formearre En groune yn wurd en doop. Ta de ierde tein fan boppen Naem Hy as breid har oan, Hat ta syn heil har roppen, Is foar har redding stoarn.
	3. Hoe’t w’ yn nacht en stoarmen, Fier fan Him fordoarmen, Foelen ek yn ’t kwae; God wol, boe forbline, Us oan Him forbine, Helje üs üt de dea. God is goed; om Jezus’ bloed Wol Hy bliid en frij üs meitsje, Ivich oer üs weitsje.
	2. Forgearre üt alle lannen, Dochs ien oer hiel de wrald, Leit ’t segel yn har hannen Fan frijdom en bihald. len Narame, ien Hear, ien berte, len leauwe, ien libbensbrea, len ljochte hoop yn ’t herte Dy’t glanzget oer de dea.
	4. Sillich, dy’t dit witte, Dizze treast bisitte Dy’t har blydskip jowt; Dy’t de krêft ta ’t goede Yn har siele üntgloede; Dy’t har draecht en bout. Troch Gods Geast, sil s’ altyd earst Him, har Heit, mei ynmoed sykje En syn byltnis lykje.
	3. Forfolge en wreed forjage, Yn nacht, yn stoarm en striid, Forbidet hja de dage Fan de iiv’ge fredetiid.
	Kom eangje net, haw goede moed! De geate redder is op kommen, Hy hat jim bange klacht fornommen, Genede en wierheit nimt Er mei; Hy sil syn folk forlossing bringe, De boeijens brekke dy't jim twinge; Hy laet jim üt it tsjinsthüs wei.



	De léste skamte is fuort: Der is gjin leafde mear.
	5. Wurd, dat wy bitrouwe, Wurd, dêr’t wy op bouwe, Evangeeljewurd; Bergen meije wike, Nea silstü biswike, Dü, Gods eigen wurd. Jow üs Hear, dat w’ altyd mear, Hoe fan twivel dreaun en jage, Jo yn ’t herte drage!
	6. In wrede, dünk’re grym Hat hiel de wrald biset: Riis, Moarnsstjêr, oan ’e kym! Riis, en forlit üs net!
	GESANG 1 16
	1. Troch de nacht fan soarch en smerten Giet de tocht der pylgers oan, ’t Liet fan ljocht yn müle en herten . By ’t lemieren fan ’t moarn.
	GESANG 1 14
	1. Ja, goedgunstich is de Hear; Heil en seine wol Hy skinke, En syn oantlit wol üs tear Ta it ivich libben winke. Rop dit boadskip fan bihald Ut oer de einen fan ’e wrald, Dat de folken har bikeare Ta de iene en iiv’ge Heare!
	2. Troch it nachtlik tsjuster glide Strielen fan 't ünthjitten lan; Eangst wykt foar dy glans op side, Ider grypt syn bruorre han.
	3. God giet seis foaroan en laet üs, Jowt syn ljocht en treast üs mei; Hy forlost en wiist it paed üs, Driuwt de dünk’re wolkens wei.
	2. Halleluja, God de Hear Wol it sliepend libben weitsje En de leafde jimmermear Yn üs herten wekker meitsje. Heit, o helje üs ta Jins troan, Seingje Jo üs, Heite Soan, Hill’ge Geast, wol Jo dizze ierde Tichter ta de himel liede!
	4. len is ’t einwyt fan üs gongen, len it leauwe, yn leed en lot, lende hoop, oan ’t hert üntsprongen, len üs langst, üs rop om God.
	5. len it liet, dat tüzen lippen Sjonge as mei macht'ge stim; lende feart, en ien de klippen, len it doel, bigroune yn Him.
	GESANG 1 15
	1. Jins Ryk lit komme, o God, En Kristus’ dei bigjinn’! Stean mei Jins hurd gebot Nou sünde en satan tsjin.
	6. len is ’t ütsjoch boppe de ierde Nei dat fier en ivich lan, Ta hwaens rest de Hear üs liede Sil troch syn almacht'ge han.
	2. Hwêr bliuwt Jins greate macht Dy’t frede en leafde bringt, Dy’t alle kwea forslacht. En alle haet bitwingt?
	7. Kom, ütein dan, geastessibben, ’t Krüs fan Kristus wêze üs ljocht, Draech syn smaed, en yn jim libben Wurdt syn wil en wurk forbrocht.
	3. Komt ienkear jit de tiid Dat nearne oarloch is. Dat wredens, twang en niid Wykt foar Jins tsügenis?
	8. Dizze hope mei üs drage: lenris einet noed en wea, Dêr’t w' üntweitsje yn de iiv'ge dage Wykt de smert en stjert de dea.
	4. Wy bidde, o Hear, op ’t bangst: Forskyn dochs yn Jins macht! Wy biidzje yn sterk forlangst Jins kommen dei en nacht.
	GESANG 1 17
	1. Stean op en striid de goede striid, By al Gods easken ré en bliid; Hy, dy’t de oerwinning dy ünthiet, Hy is dyn rjocht, dyn krêft, dyn liet.
	5. Jins skiep bin wreed toskuord, Men flokt Jins namme, o Hear.



	Wurdt jim help en stipe brocht, Sil jim krêft en blydskip fine. Draech dan efter Him it krüs [fuortoan; Slüt jim oan, slüt jim oan!
	3. Bitrou dyn lot en libben sa, Dyn ierdsk en ivich heil Him ta, En meitsje nea gjin soarch yn ’t foar: Bou op dyn Gids en hald syn spoar.
	GESANG 120
	1. O God, Jo, dy’t yn ’t gloarjeljocht Heech boppe de ierde libje, Yn freugde en leafde en hill’ge nocht Wol ik Jins wil bistribje, Dat 'k hearrich geand Jins goede wei, It paed ek fyn ta de oaren, En trou oan Jo hjir blike mei Yn leafde ta de bruorren.
	4. Stean op en doch de freze wei, Hy is deselde en bliuwt dy nei: Dyn help, dyn treast, dyn stipe yn [noed, Dyn ivich heil, dyn ivich goed.
	GESANG 1 18
	2. De tsjinst üt leafde! O, lear üs dit: Dat elk Jins boadskip kenne, En ’t heilwurd drage, en smert genêz,’ En sykje nei ’t forlerne. Jow üs de wurden yn it hert Dy’t wiis binne en dy’t winne. En dat by elke helpersdied De freugde üs nij bigjinne.
	1. It libben is: in kriichsbanier Troch goede en kweade dagen, Toskuord, bigriemd en hast to swier, Dochs moedich troch to dragen.
	2. Men glydt en stroff’let nou en dan, Fielt woenen, djippe en slimme, Mar wike docht gjin warber man, Al soe de dea him nimme.
	3. Wy tankje, God, Jo foar Jins Soan, Om üs forachte en brutsen. O Leafde, op it hurde krüs Is 't djipste wurd dochs sprutsen. Jit klinkt it wearlüd dêrfan troch Dêr’t minsken breklik stribje, Mar dochs, yn leafde ta elkoar, Ut Kristus’ leafde libje.
	3. It libben is: aloan yn 't spier, Net freegje of kansen wage; It libben is: de krüsbanier Oant yn Gods hannen drage.
	GESANG 1 19
	GESANG 121
	1. Hald jim klear, hald jim klear! Ris jim moedich ta de striid! Op, Gods bern, ta de arbeid wekke, Folgje Him nou ré en bliid, Lit nou neat jim iver brekke, Kom, hwant foar üs rigen giet de Hear: Hald jim klear, haldt jim klear!
	1. God ropt üs bruorren, ta de die, Hy wachtet, bliuw net stean. Kom mei, wês ré om eltse wei Dy’t Hy üs wiist to gean. Wy witte dat, hwat komme mei, Dochs God it fjild bihaldt En dat, hwa’t alles weagje doar It fjür draecht troch de wrald.
	2. Unforfeard, ünforfeard, As in trouwe krychsman docht, Wol ik yn mysels bistride Hwat myn Hear bidrövje mocht, En bitwinge t' allen tide ’t Eigen hert, sa dwers faek en for- Unforfeard, ünforfeard! [keard,
	2. God ropt, en stiet mei sterke krèft Fan al üs swakken noed. Wês bliid, dat Hy ta ’t hege doel Us gongen fêst bistjürt; Dat elk fan üs, oer igg' en grins, Syn takomst skögje mocht, Dêr't alle minsken bruorren binn’ Yn ’t iene godlik ljocht.
	3. Slüt jim oan, slüt jim oan! Gean de Kening nei yn 't ljocht! Dêr't syn eagen oer jim skine
	2. Stean op en rjochtsje ’t each op God, En doch dyn plicht en draech dyn lot; Giest ek in wreed en hultrich paed, Syn ljocht is ’t, dat dy altyd laet.



	Hja sitte op ’t ivich feestmiel mei [Him oan, En loovje Heit en Hill’ge Geast en Halleluja! [Soan.
	3. God ropt, en hwat de minsken skaet Dat wêz’ gjin skieding mear, Syn leafde bringt üs ta elkoar En bynt üs oan ’e Hear. Hwant hoe’t de wrald ek woedzje mei, Dochs is it God, Dy ’t wint; En yn in elts, dy’t oan Him heart It nije Ryk bigjint.
	GESANG 123
	1. O Jezus, dat ik jimmer troch Bitink, dat Jo oer al hwat ’k doch As rjochter ienris ’t oardiel jowe! Dat ’k sünder freze oer eltse died Dy’t ik to’n ütfier bring op ierd, Op de ivige ütspraek my bitrouwe, En om Jins takomst bidden lear: Kom, Jezus, kom mei hasten, Hear!
	GESANG 122
	1. Foar alle hill’gen, rêstend nei de striid, Dy’t Jo biliden yn har bangste tiid, Tanket Jo, Jezus, Jins gemeente bliid. Halleluja!
	2. O dei fan skrik en hearlikheit, As foar Jins glans en majesteit Alle ierdske glans en gloed fordwine, De dea Jo as oerwinder eart, En ’t deade stof ta libben keart, As op ’e wolken Jo forskine; As ierde en himel hinnetsjocht, En al hwat is, Jins gloarje sjocht!
	2. Jo wiene, Hear, de krêft dy’t harren [droech, Jo makken licht de lést dy’t op har [woech, Jins almacht wie ’t, dy’t har de oer-Halleluja! [winning joech.
	3. O, mochten wy Jo folgje sa folslein As, Hear, Jins hill’gen, nou fan de [ierd fortein, En ienris mei har helje ’t sillich ein! Halleluja!
	3. Hwa, Hear, sil dan foar Jo bistean? Hoe sil ’t üs béste dieden gean, Dy’t yn Jins oantlit har bijowe! Mar Jo, o Hear, halleluja, Jo sizze ’t ivich libben ta Dy’t yn Jins Soan as redder leauwe. Hwant elke siel dy’t Jo biheart Is frij, en treft it oardiel net.
	4. O hill’ge mienskip, waerme leafdebran: Wy hjir op ierde, hja yn ’t sillich lan, En dochs foriene yn Him, fêst yn Syn Halleluja! [han,
	4. Myn Heilan, wêz’ Jins takomstdei Myn treast, de ljochtskyn op myn wei, Lit m’ ivich op dat beaken farre: Myn poalstjêr, dy’t op ’t nuodlikst [paed My rjochting jowt en feilich laet, Dat my gjin ramp noch ünheil barre. Sa hoopje en bid ik jiimmermear: Kom, Jezus, kom mei hasten, Hear!
	5. En as de striid forwoeden fierder giet Klinkt al fan fierren 't bliid oerwin-
	[ningsliet, En ’t hert wurdt sterk, dat dizze sang Halleluja! [forstiet.
	6. Hoe is de joun in gouden heimenis: Nou komt forlossing üt üs dröfenis, De frede, dy’t by God üs weilein is. Halleluja!
	GESANG 124
	7. Mar sjoch, jit riker, reiner dei brekt [oan: Forloste hill’gen om Gods hege troan: Dér komt de Kening mei syn gouden Halleluja! [kroan!
	1. Dei fan grime, dei des Heare, As, lyk de profeten leare, Alles sil ta jiske keare.
	2. Hwat in skrik fart troch it wezen, Hoe is ’t hert fan eangst biferzen, Wurdt him ’t léste oardiel lézen!
	8. De martlers, yn har trou oan Jezus [stoarn,



	17. Hear, ik ha Jins straf fortsjinne En ik kin Jo nearne üntrinne: Lit yn ’e ein my net allinne!
	4. Dea en skepping sil dan grize As de deaden wer forrize, En de Hear sil founis wize.
	GESANG 125
	1. Jeruzalim, dü keine stêd, Hoe hastü, breid, my altyd hagel Myn eagen bin fan langstme mêd, Myn hert hat jimmer nei dy jage.
	5. Sjoch it boek dêr iepenlizzen Dat de wierheit hat to sizzen: Goed foar dy en kwea foar dizzen.
	6. Sil de greate Rjochter sitte, Hy sil al ’t forhoal’ne witte En gjin inkeld ding forjitte.
	2. Hoe boppe alle skientme skoan Sjoch ik dyn pracht oer alles skinen; Dy lovet nea genöch de toan Fan minskestim noch searafinen.
	7. Hoe sil ik de straf üntrinne, Hwer moat ik om bystan hinne, As de goeden eangstich binne?
	3. Leaf Heitelan, leaf Heitelan, Hwat himelglans moat dy biskine! Du setst myn hert yn ljochte bran: O sillich, dy’t oan 'e ein dy fine!
	8. Hill'ge Rjochter fan it kweade, Dy’t my seis it bidden learde, Straf my, earme, net to’n deade!
	4. O Sion djür, myn iennichst leaf, Dü rövest my myn sin en herte; ’k Moat om dat rövjen, weardste [tsjeaf, Myn sin op dy allinne sette.
	9. Jezus, Jo, dy’t seis my socht ha, Dy’t my mei Jins krüsdea kocht ha, Doch my, hwat Jo oer my tocht ha.
	10. Tink oan ’t wurk dat Jo bigongen, Doe't, foar my oan't krüshout hongen, Jo myn plak by God forfongen.
	5. Dus ropt myn siel: o God, hwannear, Hwannear mei ’k fan ’e wrald nou [skiede? Ik langje sa nei Jo, myn Hear, Al lukt it flesk my del ta de ierde.
	11. God, wol oer myn siele weitsje, My Jins gunst dielhaftich meitsje. Dat ik net yn ’t oardiel reitsjel
	6. Ik sit yn ’t lege triennelan, De hege Thabor is dêr boppe; Hear, nim my ienris by de han, En lit my net forgees sa roppe!
	12. Om myn sünden, swier en folie, Stean ik mei in reade holle: God, forjow my, as Jo wolle!
	13. Dy’t Maria net forstate, Dy’t de moardner binnen late, Soenet ek myn kwea en hate.
	GESANG 126
	1. Goudene himelstêd, Suvere heitestêd, Pracht ünbidimme Dêr’t ik om lije moat En dêr't foar swije moat Alle ierdske stimme!
	14. Net omdat ’k Jins foet omklamme. Mar üt goedens, om Jins namme, Red my fan de helske flamrae!
	15. Wol my by Jins skiep gebiede, Wol my fan de bokken skiede, En to rjochterhan my liede.
	2. Ik wit, ik wit noch net Hwat jubel men dêr heart Ut sill’ge kielen, Hoe heech de freugde giet, Hweryn de deugd bistiet Fan dyn kastielen!
	16. Hwer’t Jo, Hear, yn grym biswarden ’t Lot fan dy’t Jins heil forbarden, Rop my by Jins ütforkarden.
	3. Wündere trompetten droane: Libbene en sünt lang forstoame Stean ta oardiel om Gods troane.



	11. Dyn preal, o Sionsstêd Makket üs herten sêd Fan Gods genede; Gjin liet, gjin wurd of sin Dy’t dy bineame kin; Jow üs dyn frede!
	3. As ik dy priizje sil Biswykt myn swakke wil, Untgiet my ’t libben. Dü, oan hwaens gouden glans Nou al de jierren lans Myn tinzen klibben.
	4. lenige himelstêd, Hoe jerne gong myn tred Ta dy nei boppen! Om dy bin ’k dröf en bliid, Genöch om elke tiid Dy oan to roppen.
	GESANG 127
	1. Jeruzalem, o stêd, sa hearlik boud, Hoe bist myn herte djür! Fan fierrens al is my dyn byld fortroud. Mei hasten en oerstjür, Is doe troch heide en walden, Oer berch en heuvels tein, Myn hert, net mear to halden, Dy yn ’e mjitte flein.
	5. Birikt myn foet dy net, It langstme fan myn hert Wol brégen bouwe; Mar troch myn ierdsk bistek Fal ik aloan tobek En skriem fan rouwe.
	2. Profeten, sjoch, en aertsfears, hillich, [ald, Rju Kristnen hjir byien, Eartiids op ierde troch in wreed [biwald
	6. Romrike himelstêd, Feilige heitestêd, Dyn hege tinnen, Dy sykje ik altyd mear, Dy sjong ik kear op kear Mei hert en sinnen.
	Forfolge en fordien, Ik sjoch har geasten driuwen, Fan flêsk en stof üntboun, Yn ljocht en sinne wiuwen: Hja ha de frijheit foun!
	7. Ik romje op gjin winst, Ik ha gjinien fortsjinst As dea forgearre. 'k Swij fan myn skande net, Dy’t my yn bannen set: ’k Kin inkeld stjerre.
	3. Mei jubelklank fan ynstreminten skoan, Fioelen, floit en trom, In nij gesang op reine en süv’re toan Giet troch de feestseale om, Mei hünderttüzen tongen, Mei stimmen lüd en klear, Lyk by de skepping songen De hymlen en har hear.
	8. Hwant och, myn libben stiet Skuldich en fol fortriet Yn bange tinzen, En myn gewisse seit: Ik bin yn ivichheit Yn sünden finzen.
	4. Dü bist myn doel, dü goud’ne himel[stêd! Hoe slacht myn hert yn my; Fan de ierde los, fan wraldske wille [sêd, Kom ik dy neijerby. Ik stiich boppe ierd en stjerren, Rik, ingels, my de han! Ik sjoch dy al fan fierren, Myn hege heitelan!
	9. Dochs gean ’k yn hope troch Om’t ik myn heil net sjoch Yn eigen trêften. It leauwe jowt my macht Ta hoopjen dei en nacht, En nije krêften.
	10. My skoep myn trouwe God, Hy laet en stjürt myn lot; Hoe earm en brutsen, Hy, redder fan myn siel, Hy hat my üt de wiel Fan sünden lutsen.
	GESANG 128
	1. Moarntiidsglans fan de ivichheit, Ljocht, oan’t greate Ljocht üntstutsen, Bring Jins swide hearlikheit



	4. Mar blidens bliuwt my; Ik eangje ’t oardiel net, Gjin deadsfrees driuwt my, Hwant Leafde is ’t dy’t my redt. Mocht ik noch better ’t lij en leare, Ynliker jimmer mei Jo forkeare!
	2. Lit Jins mylde moarntiidsdauw’ As genede oer üs sinke, Lit üs toarstige lansdou Fan dy koele druppen drinke, En forkwik üs mêdde geast Mei Jins treast.
	5. Hwat wünd’re seine Dat 'k, Stêd, dy skögje mei! De tocht sil eine, Hoe fier ’t noch wêze mei. It langstme nei dy gouden strjitte Sil my myn libben net mear forlitte.
	3. Lit Jins hill’ge leafdegloed Al üs kalde wurken brekke, En bisterkje yn üs de moed, Om, üt de ierdske nacht üntwekke, Ear’t wy sinke en ündergean, Op to stean.
	GESANG 130
	4. Ljocht fan God, üs iiv'ge Heit, Jow dat wy to'n lésten dage, Yn forsleine hearlikheit, Fan gjin pleach noch needwaer jage, Lans Jins hege en griene lean Binnen gean.
	1. De Hear is trou; ’t is leafde hwat Hy [docht, Hy ropt syn wurkers en Hy telt har [tallen. Hy, dy’t it hjoed en ek de takomst [sjocht, Lit fan syn wurden net in inkle falie, En hwat syn Geast as heilsplan röp [yn stan Folbringt syn han.
	5. Bliuw’ Jins glans ek dêr üs by, Sinne klear fan Gods genede, As wy hillich, bliid en frij, Wenje yn 't lan fan lok en frede, Dêr’t de freugde sünder miet Nea forgiet.
	2. De Hear regearret; syn biwald stiet [ fêst. Syn Keninkryk wurdt boud troch alle [tiden. Syn han is sterk, Hy grypt der grif [net nést, Mei ’t wapen fan syn Geast bliuwt Hy [oan’t striden, En de amme fan syn lippen docht [toniet Hwat Him wearstiet.
	GESANG 129
	1. Ik seach fan fierren Jins troan, fan glans oertein. Och, wie foar jierren Myn siel dér hinne flein. Om wurch en mêd fan al myn stribjen, Feilich en frij by myn Hear to libjen!
	2. Hearlik en prachtich, Sa’t nea in hert bitocht, Bin Jo, almachtich, Yn ’t üntagonglik ljocht. O, mocht ik yn dit strieljend Eden Wenj’, en dér bliuwe yn ivichheden! 3. Yn tüzen saken Bin ik oan de ierd noch boun; Dat hat my faken De Geast to halden jown. Myn hert, sa fan ’e wrald faksearre, Mocht it alhiel dochs Jo tabihearre!
	3. De Hill'ge Geast, dy't ljochtet op [har paed, Docht oan Gods tsjerke ’t heilgeheira [to witten. Hy, dy't har trou yn alle wierheit [laet, Wit syn bistek mei wysheit üt to [mjitten, Hy bliuwt as Gods gesant op elke wei Syn tsjerke nei.
	Foar üs each, mei skaed bidutsen, En fordriuw sa troch Jins macht Ek üs nacht.



	GESANG 131
	Lof ha de Hill’ge Geast, Hy wol üs [treaste en riede, En troch de nacht üs nei de ljochte [himel liede. Lof siz’ nou eltsenien dy’t siele hat en [en amme; Loovje ierde en himel nou Gods greate [en hill'ge Namme!
	1. Wegen Gods, hoe tsjuster bin jim! Marit leauwen dekt syn each Foar it ljocht fan swide takomst Dat it optein hert bifleach. Bliuwe ’t middel üs forhoalen. Fan Gods eindoel bin wy wis, Troch de ünfeilb’re profesijen Fan syn hillich tsjügenis.
	4. Jo, Jezus Kristus, Jo, üs Hear fol [majesteit, Jo, Heite ien’ge Soan, haw lof yn [ivichheit. Jo makken ’t minskdom frij, it sündige [en forlerne, Jo binne üt in faem, ta üs forlossing, [berne, Jo ha foar üs oan't krüs de dea syn [ macht üntnommen, Sa sljochten Jo üs ’t paed om wer ta [God to kommen.
	2. Ja, wy sjogge oan ’e einder tiden Hoe’t de fijan fan it ljocht, Moedleas en ynein fan striden ’t Wapen strykt en hulde docht. As dan God yn allegearre En yn allen alles is, Dan is ’t ljocht en ljocht foar ivich, Ljocht üt ljocht en tsjusternis.
	GESANG 132
	5. Jo sitte oan Heite han yn himels heech [biwald En ienris kom Jo wer as rjochter oer [de wrald. Lit üs yn need en noed Jins help en [bystan blike; Jins bloed forloste üs; lit Jins Geast net [fan üs wike! Wol üs, Jins erfskip, hoedzje en myld [Jins gunst bitoane, En bring üs gear mei alle hill'gen foar [Jins troane.
	1. Jins namme, greate God, moat lof en [eare ha, Al 't skepsel, iiv’ge Heit, bringt Jo syn [hulde tal Lit serafs, ingels, machten, krêften, [troanen sjonge En riiz’ fan de ierd Jins lof yn alle [tael en tonge! Trij-ien'ge, Jo dy’t wiene, binne en [wêze sille, Dat fan Jins hearlikheit de hege himels [tille!
	6. Wy seingje Jo, o Hear, fan de iene yn [de oare dei; Us lof giet ivich yn alle ivichheden [wei. Lit troch üs nacht de tekens fan Jins [leafde flamje, Biwarje ós, wol üs dimm’ne hope net [biskamje; Jins kommen lókt üs hert, dêr giet üs [langstme hinne, Untfermje Jo, o Hear, en lit üs net [allinne.
	2. De apostels loovje Jo, forhearlike om [Jins troan. Profeten tsjügje lüd en priizje Jo [aloan, De hallels sjitte omheech üt brede en [blanke koaren Fan martlers, dy’t foar Jo yn bloed en [bannen stoaren; 't Is hiel Jins tsjerke, oft hja striidt of [ triomf earet, Dy’t Jo bilydnis docht en yn gesangen [earet.
	GESANG 133
	3. Lof hawwe de iiv’ge Heit op hege en [blide toan, Lof hawwe Hy, syn wiere en iennichst[berne Soan,
	1. Hwa is ’t, dy’t yn syn hege stinzen Sa djip yn 't grouneleaze ljocht, Fan tiid noch ivichheit omfinzen, Gjin tsjinwicht yn syn wezen sjocht?



	Wy dekke ’t oantlit mei de han, Ha by Jins ried üs lyts forstan Ta dimmen harkjen setten; Forheegje of büch üs nei Jins wil, Wy halde üs ünderwurpen stil, En wije Jo üs herten.
	2. ’t Is God. O wêzen sünder grinzen Fan alle ding dat wêzen hat, Forjow, dat ’t kinnen fan üs tinzen En üs forbylding ’t oerjaen moat. Elk wurdt mei eigen namme sein, Bihalve Jo. Hwa kin Jo neame? lis wurd bliuwt swak en ünfolslein, Us geast kin inkeld fan Jo dreame.
	3. Rampsillich hja dy’t Jo wearstean’, Jo litte se yn har skamte gean, En driuwe nei ’t fordjerren, Mei de üngod dêr't har hert op bout, Dy’t har gjin treast yn ’t libben jowt, Noch hope yn ’t ienlik stjerren. Loksillich dy't Jo tsjinje mei! Har hellen J’ üt de illinde wei Yn 't lan fan Jins geneden, Hja wannelje yn Jins ljocht, o Hear, Gjin skamte dekt har oantlit mear Oant yn alle ivichheden.
	3. Jo binne inkel dy’t Jo binne, Josels bikend en oars gjin ien, O glans oer alle glanzen hinne, Fan minsk noch ingei ea forstien. De oanblik fan Jins majesteit Giet üs formogen fier to boppe, Lit üs, om Jins barmhertichheit, Mei de inglen fan Jins gloarje roppe.
	4. De himels skoepen J' en har hear, In wrald lei op Jins winken klear, Moast nei Jins machtwurd hearre. O God, it wie deselde macht, Dy’t üt dit sündich minskeslacht Jins tankber folk forgearre! It folk, dat al Jins goedheit sjocht, It tsjinne nea Jo om ’e nocht, Jo liede har to’n goeden; Jins wurd hat har yn romte set, Jins Geast haldt harren jong fan hert, Jins laits fordiuwt har noeden.
	4. Hillich, hillich, jitris hillich, Trijris hillich, eare oan God! Buten God is ’t al ünsillich, Hillich is it great gebot. Bliuwt syn heimenis üs sletten, Syn bifel is ’t dat üs stjürt: Kundigje ’t oer alle swetten: Al hwat God bistelt is goed.
	GESANG 134
	1. De Hear is God, in ienich Hear, De Hear is God en nimmen mear, Erken dat, alle folken, Fan dêr't de sinne yn ’t Easten blinkt, Oant dêr’t har glans yn ’t Westen sinkt Yn ’t rea fan jountiidswolken. De Hear is God, dy’t alles docht, Jehova, foar hwa’t nacht en ljocht Op tiid wer geane en komme; De Hear fan libben en fan dea, Hy bringt de frede en skept it kwea: Forheegje Him, o frommel
	5. Kom hjir dan, dwyljend skaei, en siz, Jim, dy’t fan 't ierdske heil sa wis, Yn moude libje en tinke; Dy't jimmer kleije oer libbens flok. Mar gean by goaden ünder ’t jok Dy't gjin forlossing skinke; Kom hjir, sprek üt en hald jim ried: Is der in oare namme op ierd Dêr’t jim de treast üt léze? Ik bin jim Heilan, seit de Hear, Ik bin jim God, en nimmen mear, Ik bin en sil it wêze.
	6. Kom, Adams neiteara, dan ta Him, len Hear, ien heil, ien treast foar jim, Dy wurdt gjin ien ünthalden! Sjoch allegear syn leafde en trou, Dat eltse tonge ’m hulde jow: Oanbid en wurd bihalden!
	2. Wé him, hwa’t dimmenheit üntbriek, Hwa’t wreevlich tsjin syn skepper En rekkenskip forwachte; [spriek De ierden kruk, it liemen fet Tsiert mei de pottebakker net, Noch ündernimt in klachte.
	Hwa is it middelpunt fan ’t al, Hwa is de boarne fan it goede, De siel fan skiednis, tiid en tal, Omtrint forstien of nea formoede?



	3. Loovje de Heare, dy’t seach hoe’t de [stoarmen dy jagen; Hy wie it Antwurd op al dyn ünwen[nige fragen. Hy wist dyn noed, Warre dyn wifkjende foet; Hy droech dy nachten en dagen.
	En hear hoe't ider tsjügnis docht: Yn Him is sterktme, yn Him is ljocht, Ta Him moat alles komme; De God, dy’t rjocht en wierheit seit, De God, dy’t syn genede leit Yn ’t hert fan eltse fromme.
	GESANG 135
	4. Loovje de Heare, dy't röp üt it neat [en it waerde; Dy’t ek dyn libben mei feilige wjok[ken oerskade; Oer alle wrald Giet Syn almachtich biwald, Rinne Syn wündere paden.
	1. Nou tankje God de Hear, Mei müle en hert en hannen, Dy’t greate dingen die Oan üs en alle lannen, Hy seach yn Christus üs Altyd genedich oan, Syn heil wie jimmer wis En bliuwt it hjoed en moarn.
	5. Loovje de Hear, nou’t de stoarmen fan [twivel bikamen; Sjong’ alle skepsel, dy’t hearlik syn [stimme fornamen! Dwars troch de dea Glanzget it daegjende rea. Sjong Him yn ivichheit. Amen.
	2. Hy wol, de rike God, Goedgunstich oan üs tinke En by dit libben al Syn frede en blydskip skinke. Hy hat.üs dizze stoun’ Forlost üt greate need, Syn goedens sünder ein Helpt üs by alle need.
	GESANG 137
	3. Lof, eare en priis de Heit, De Soan, üs leave Heare, De Geast, dy’t treaste wol En ünder üs forkeare, De Trije-iene God, Dy’t stees de selde wie En is en bliuwe sil, Hwant ivich stiet Syn rie.
	1. Hillich, hearlik Opperwêzen Dy’t de wrald bistjürt en laet, Lei ek ’t al yn nacht biferzen, Dizze glans skeint kjeld noch skaed. Moatte wy yn ’t tsjuster tieze, ’t Ivich ljocht bihaldt syn glans, ’t Sil syn skientme nea forlieze, ’t Strielet alle tiden lans.
	GESANG 136
	2. Jo binne inkeld alles weardich, Wy, fan de ierde, neat mei neat; Alles wêz’ ta tsjinst Jo feardich Oft it komt of dat it keart. Meije alom Jins gloarje blinke, ’t Kom’ dan sa’t Jins wil it stjürt: Oft wy driuwe, oft wy sinke, Hwat Jo dogge is altyd goed!
	1. Loovje de Heare, de Hoeder fan himel [en ierde; Lit nou, o siele, de glans fan syn [gloarje dy liede! ’t Halleluja Driuw’ nei de himelen ta! Wol Him de lofsangen biede.
	3. Djippe wysheit bin Jins dieden, Wysheit sünder grins of ein; Heech, foar minsken net to rieden, Bin Jins wünd’re wegen lein. ’t Wêze üs nocht, it skine üs tsjoedens, Lykwols swije we earbiedfol, Hwant de wêzentlike goedens Docht it goed omdat hja ’t wol.
	2. Loovje de Hear, dy’t stjerretal teld’ [op har stéën; Dy’t alle weagen bistjürt fan ’e [woelige séën. Syn greate macht Rikt oer de donkerste nacht, Rédt üt de smertlikste wéën.



	Rounom bywêzich noedzje? Jins myld en soargjend albistjür Giet as genede ’t ierdryk oer, O Heit fol rike Ontferming!
	7. Jo bin rjochtfeardich, hillich, goed, By reinen wol Jo wenje; En dy’t Jins wil docht, bliid fan moed Wol Jo mei blidens leanje. Jo inkeld ha de ünstjerlikheit En sillich bin J’ yn ivichheit, O rike libbensboarne!
	GESANG 138
	1. De Hear is God en nimmen mear; Wol Him de lofsang biede! Hwa is sa hearlik as üs Hear Yn himel of op ierde? De Hear is great, syn wurk folslein En fan syn tréften is gjin ein En ivich is syn wêzen.
	8. Kin ’t strieljen fan dy hillichheit In sünder ea forneare? Troch ’t leauwe mei ’k Jins hearlikheit Yn Kristus skögjen leare. Nou klinkt myn lofliet: Hy is great, De Hear is net to neamen great, Uneinich great syn leafde!
	2. Hy is en bliuwt allyk Hy is Hoefier de tiden streame, Hwa sil syn namme heimenis Trochgrounje of bineame? Wy binne in mannich jierren ald, Mar Hy wie earder as de wrald En earder as de himel.
	GESANG 139
	1. God is myn liet, Hy is de God der krêften, Hear is syn namme, great syn wurk en [tréften, De hiele wrald is syn gebiet.
	3. In glans stiet om syn troane ta, Dy kin gjin minsk forneare, Dêr't ingels ’t oantlit dutsen ha Dy’t yn syn hüs forkeare. Gjin stjerlik each kin ea Him sjen, Mar yn syn wurk wol Hy oan bern Syn wezen iepenbierje.
	2. Hy spriek as Hear, En stjerrestelsels waerden. Hy sprekt as Hear, en üt syn sté en [paden Keart wer ta neat har hiele hear.
	4. Hwer wien’ wy, hie Hy üs net foun En ta it libben wekke? Hy kin üs djipste hertegroun Mei godlik each üntdekke. By Him is wysheit en forstan, By Him is sterktme, en syn han Bifiemet ierde en himel.
	3. Syn klaed is ’t Ijocht, Syn kar is wis de béste. Hy hat as God syn iiv'ge troansit [fêste En dy foundearre op trou en rjocht.
	4. Uneinich ryk, Folsillich, nea to omskriuwen, Foar do ieuwen God, om ivich God to [bliuwen; Hwa is, o Hear, oan Jo allyk!
	5. Hy is, hoefier Hy lykje mei, Deunby üs, hwer’t w’ ek binne. Hy wit üs dwaen by nacht en dei, Hy sjocht troch ’t dünker hinne. Hwat ea men tinke of winskje mocht, It leit by Him yn ’t klearste Ijocht, En neat bliuwt Him forhoalen.
	5. By al hwat ’k doch Skept Hy my seine en frede, Hy jowt my krêft en ’k libje üt syn [genede, Syn each sjocht ider troch en troch.
	6. Hwa buten Jo kin foar de fal O God, üs ierde hoedzje? Hwa buten Jo soe’t great hielal
	4. Ried, dy't skepsels nea bigrounen, Ried, dy’t alles stjürt en stelt, Mjitter fan üs ure en stounen, Dy’t de himelstjerren telt, O, wy büge foar dy wize Heechforheven ried, dy’t wis Al üs tank en al üs prize Mear as alles weardich is.



	Us tsjusternis oerwinne. Lit, Hear, Jins ljocht mei sêfte gloed Ek yn üs hurd, biklomme moed It nije libben weitsje, En ’t hert dat Jo forbiidzje mei, Sil yn Jins oantlit nacht en dei Wêr treast en frede smeitsje.
	6. Hy ken üs hert, Hy sköget hiel üs libben. ’t Kwea dat wy dogge en ’t goed dat [wy bistribben, Hy is üs help en treast yn smert.
	7. ’k Haw rjocht noch lean, God woe my alles skinke; Myn hert, o Hear, sil ivich oan Jo [tinke, Jins lof sil fan myn lippen gean. 8. Yn raei en blom Sjoch ik Jins wysheit blinken, Jim loft en sé, jim fjilden, bergen, [slinken, Jim bin de feestpsalm fan syn rom!
	3. O, koe myn herte, noch forlaet Troch ierdske sin en alde haet, Jins leafde ea mistrouwe, Myn léste twivel is forstoarn, Skögje ik de jefte fan Jins Soan, Dy’t Jo, o God, üs jowe. Och, dat my ’t skögjen op dy Soan De gong ta Jins genedetroan Yn bliid bitrouwen leare; Dat ’k feilich yn Jins skerte liz’ En stjerrend jit Jins namme siz'; Myn Skepper, Heit en Heare!
	9. Jo boarne 't lan, Litte yn syn droechten 't reine; En molke, weet en wyn, ja alle seine Komt ta üs üt Jins Heitehan.
	4. Lit ienris moanne en sinneljocht Wer dwêste yn ierde léste nacht, Us sil gjin ljocht üntbrekke. Dêr’t Laem üs lampe en ljochter is Sil earst en klear en sünder mis De skepping sichtber sprekke. Dan jowt natür op ider blêd, De ieuwene forseegling sêd, Har heimnis üs to lézen; Hjir kenne wy mar foar in diel, Dêr iepenbierje J’ üs alhiel De folheit fan Jins wêzen.
	10. Fait hjir op ierd Gjin mosk as Jo ’t net wolle, Sa libje ik rêstich, fan dy treast [ forfolle, Dat, Hear, Jins noed oer my ek giet!
	11. As God my stjürt, My helpe wol en liede, Sa freezje ik neat yn himel of op ierde: Hy makket alle dingen goed!
	5. Jins wurk is great en wiis Jins wil, Hwat wie, hwat is, hwat wêze sil, Sjonge altyd ta Jins prize! Jo skeppe üt lijen sillichheit, Ut sünde deugd en hillichheit, It Ljocht üt nacht en dize. O lok, o heil, o heechste nocht, O sillichheit, oan minsken brocht Dy’t ta syn keppel kamen: Yn Adam fallen en forlern, Yn Jezus Kristus wer Gods bern; Lof, halleluja, amen!
	GESANG 140
	1. Hoe blinkt o God, Jins majesteit Yn ’t skeppingswurk dat foar üs leit, Sa wiid en sünder grinzen! Sköge ik by nacht Jins himel klear, Dêr stean de moanne en ’t stjerrehear As weitsers foar Jins stinzen. Strielt üs oerdei der sinne ljocht, Hja leart üs mei üntsach en nocht Yn har Jins ljocht to rieden, Dêr’t hja as kleare spegel blinkt, En ’t byld üs fan Jins folheit bringt, Om üs ta Jo to lieden.
	GESANG 141
	1. Wy loovje Jo, o greate God, Us libben bücht foar Jins gebot, Jins wurd bistiet En hillicht elke died. Hillich, hillich, hillich, Heare üs God!
	2. Jins wurd is oer de üngroun gien: „Dêr wéze ljocht!” en ’t wie meiïen En skynde oer ’t tsjuster hinne. Sa sil it heil, üs tabitocht, Op Jins bifel, as ynlik ljocht,



	GESANG 143
	1. Op bergen en woastinen, Yn sé en loft is God; Ik wit gjin lan to finen Of dêr is oeral God. Hwêr’t ea myn tinzen sweven Of stiigden, dêr wie God; Omleech en heech forheven Is God en oeral God.
	3. Hjir komt der folken folheit gear, En priist de namme fan de Hear, Hjir bringe hja Har Kening hulde ta. Hillich, hillich, hillich, Heare üs God!
	2. Syn eagen gean yn trouwe Oer aller minsken dwaen; Hy wol hwa’t op Him bouwe Syn help en hoede jaen. Hy heart de fügels roppen, Hy klaeit de lannen grien; Hy struit syn heil fan boppen En Hy forjit net ien.
	4. Hja sjonge ienkear fier en hein Jins hege gloarje sünder ein Op nije toan Foar de iiv’ge himeltroan Hillich, hillich, hillich, Heare üs God!
	GESANG 142
	3. Jim ierde wyld gewrimel Fan sé en loft en stran, Jim fügels fan ’e himel, Jim fé fan bosk en lan, Hwat libben hat en krêften, Jim fine dei en nacht Yn tüzen goede jeften De tekens fan syn macht.
	1. O God, eardat de wrald der wie, En Jo hwat ienris net bistie Ut neat ta wêzen brochten, Noch foar ’t bigjin fan tiid en tal Doe wiene Jo deselde al, Jo, dy’t om üs ek tochten.
	2. Josels genöch, Josels allyk, Al fait en brekt in keninkryk, Al wankelje de wralden, Jo bliuwe, en Jins boadskip rint Unsteurber fierder en oerwint, Om minsken to bihalden.
	4. Siz, Kristen: oan myn iene En oare side is God; Dêr't w’ üs forlitten miene Yn ’t ienlik leed, is God. Dêr’t trouwe freonehannen Net rédde, dêr is God; Yn dea en deadske bannen Is God, en oeral God.
	3. Hwat klei ik dan yn Ongeduld, Dêr't Jezus alle leed en skuld Oan’t krüs foar my biëine? It ivich erfdiel fan Jins Geast Is riker skat en greater treast As alle ierdske seine!
	GESANG 144
	1. Wer is de wize om my to sizzen ’t Bigjin en de ein fan Gods forstan? Hwat stjerling wit my üt to lizzen De wünd’re wurken fan syn han? Hy, fan ’t üngrounber Ijocht omflamme, Is foar gjin minske-each to sjen; Hwat neatich ierdling neamt syn [namme, Hwat skepsel dy’t syn wezen ken?
	4. Jins leafde hat my socht en foun, Myn sünde en misdied is forjown; Al hie de dea myn drige, Jo namen seis my by de han, ’k Haw yn Jins Geast it wisse pan Fan Jins genede krige.
	5. Ja, Jowes bin ik, Hear, myn God, Fan Jo, o hoeder fan myn lot, Sil neat to wrald my skiede. Ik hald my op Jins kommen klear, Hwant Jins genede is folie mear As alle heil fan de ierde.
	2. Jins each, dat, Hear, net wit fan [sliepen, Oersjocht elk lan, hoe fier it leit, Foar Jo is ider skepsel iepen, En klear elk punt fan de ivichheit.
	2. De tsjerke is feilich yn Jins soarch. Har rots bin Jo, har fêste boarch, Us hoop fynt groun Yn Jins genedeboun. Hillich, hillich, hillich, Heare üs God!



	Jins Geast, dy’t alles wit to neamen, Hwat wie, hwat is, hwat wurde mei, Jins kunde oergiet üs fierste dreamen, Jins witten, Hear, is de ein fan wei.
	Sprek fan Gods ear En sjong de Hear, Dy’t sok in heil en ljocht Nou oer syn tsjerke brocht.
	3. Heech moat biwünd’ring yn my lógje, Bitrouwen groeije djip yn ’t hert, Yn earbied mei ik Jo biskögje, Mar Jo bigripe kin ik net. Jins ljochte wenten ha ’k bigeare Mei lust en langst dy't nea mear dwêst; Jo bringe, üntfermjend God en Heare, Forstan en hert yn Jo ta rest.
	2. Lit, hwat by aids wenst wie en wize, Us ek de Hear hjir hulde jaen! Elk sil nou God lof bringe en prize, Hwant Hy woe greate dieden dwaen. Kom, rop oeral Mei stimme en skal: De tank om dit üs lot Komt nimmen ta as God!
	4. Hwa kin bitrouwe op ’t eigen herte Dat fol forhoalen erchlist sit? Wol Jo dêrop Jins sykljocht sette, O Hear, dy’t alles sjocht en wit! As ’k op forkearde paden doarmje, Lied my wer op Jins rjochte wei. Wol sa myn hert en libben foarmje, Dat it oan Jo bihaegje mei.
	3. Faek joech de Hear help oan syn [folken, Redde har nou lyk lang forlyn. Wol stjürt Hy soms tsjustere wolken, Mar dan de blide sinneskyn. Lof haw de Hear Dy't ek dit kear, Nei alle need en noed, Syn lok en seine üs stjürt.
	GESANG 145 1. De Heare op syn troan sa skoan Is great yn heechheit en yn majesteit, En wünderlik yn trêft en krêft En riist mei keninklijke hearlikheit, Bedutsen en oerspraet Mei ljocht as mei in klaed, Hy hat de wide himel spand As in gordyn Yn blauwe skyn •Nei elke kant.
	GESANG 147
	1. Wol, myn siele, great Him meitsje, Dy’t it wiid hielal bistjürt; Hy lit ivich heil üs smeitsje, Bring dyn skatting oan syn foet; Halleluja, halleluja, Lof de Kening, Hy is goed.
	2. Priizgje Him om syn genede, Toand oan affears yn har leed; Dy’t ek üs nou kroant mei frede, Ré ta help, yn straf net wreed. Halleluja, halleluja, Lof Dy trou is yn de need.
	2. Hy dy’t syn sealen heech omheech Mei wetter wulvet en as weinen rydt, De wolken en de stoarm har baen Bistjürt en loftich op har wjokken [glydt Dy’t wetter en orkaen Yn boei jen wit to slaen, Dy’t seit: safier en fierder net; Dy’t hiel de wrald Yn wezen haldt
	3. Lyk in Heit wol Hy üs sparje, Hoedzj’ üs, swakken, yn syn noed, Foar de fijan üs biwarje En forheegje üs de moed; Halleluja, halleluja, Hwant syn gunst streamt as in floed,
	Forjit üs net. GESANG 146 1. Klink nou üs liet fleurich fan tonge, Rüzje nou ’t spylark bliid dêrta! Wol nou rounom sizze en sjonge Dat jim fan herten wille ha.
	4. Blommen binn’ wy, dy’t forwylje, Dy’t forwaeije en forgean As de wrede stoarmen bylje Jo allinne bliuw’ bistean; Halleluja, halleluja, Hwant Jo hawwe 't heil üs bean.



	6. Jo bring ik ivich eare O God fan majesteit, Oan Jo, o hill’ge Heare, Bliuw’ hiel myn herte wijd! Hwat kin ik net forneare Mei Jo, myn trouwe Heit, Hwat ynliker bigeare As Hear, Jins hearlikheit?
	GESANG 148
	1. Fan Jo, o God, allinne Komt alle ding üs oer, Fan Jo, üs heil en sinne, Fan Jo, üs hald en stjür. Jins leafde en trouwe minne Is altyd nij en djür; Fan Jo, o God, allinne Komt alle goeds üs oer.
	GESANG 149
	1. Greate God, wy loovje Jo, Hear, o krêft oer alle krêften; Hiel de skepping bücht foar Jo, En biwünd’ret heech Jins trêften, Jo, hwaens macht en majesteit Binne en bliuwe yn ivichheit.
	2. Jins leafde woe my winke Ta greater hearlikheit, Jins wurd woen’ Jo my skinke Ta heil en sillichheit. It is Jins gerzg<* slinke Dy’t bloeijend foar my leit; Jins gunst mei oer my blinke, Myn skepper en myn Heit!
	2. Alles hwat in sprake hat Wit, o ivige God en Heare, Dat it Jo wol priizje moat, Sjongt it heechliet ta Jins eare. Mei de ing’len sjonge hja Jo it halleluja ta.
	3. Hear, üntfermje Jo oer üs, Slach de earmen om üs hinne; Stoart Jins seine üt oer üs, Jo, dy’t üs Erbarmer binne! Ivich bliuwt Jins trou bistean, Lit üs net toneate gean.
	3. Jo anderje op üs frage Noch eart üs müle ’m sei, Jins leafde wol üs drage En hoedzje nacht en dei. Mei ’t needlot op üs wage, Dochs bliuwt Jins treast üs nei, En dê’t de eangst üs jage, Wie ek Jins help op wei.
	GESANG 150
	4. Jo sjogge al myn triennen, Jo, treast yn myn fortriet, Dy’t my foar brea gjin stiennen, Foar fisk gjin slangen biedt! By Jo is 't leed to üntrinnen Dat driigjend om üs stiet, Jo noegje sünders binnen Yn ’t hüs fan leafde en liet.
	1. Alle folken, sjong de Heare, Loovje Him mei müle en hert, Jubelje üt en jow Him eare; Hwant syn folk forjit Er net! Yn ’e barsang fan ’e sfearen Yn ’e need, dy’t de üngroun lit, Rust in lofliet ta syn eare, Him, dy’t nea syn folk forjit!
	2. Alle krêft moat op Him bouwe, lerde, priizzje ’m ier en let! Sillich dy’t de Hear bitrouwe, Hwant syn folk forjit Er net. Lit yn ien akkoard dan rize Hwat elk hert oan lof bisit, Him, de Hear, ta rom en prize, Him, dy’t nea syn folk forjit!
	5. Koe ’k leafde ta Jo fiele Lyk my Jins leafde ken, Mocht earbied yn myn siele My liede as Jins bern, Mocht ik de rykdom fiele Oan al Jins folk biskern, Sa rekke ik nea yn wiele Fan idelheit forlern.
	5. Jow Him, hill’ge ing’len eare, Dy’t Him sjen yn sillich nocht; Sinnen, stjerren, lof de Heare, Skepper fan it blinkend ljocht; Halleluja, halleluja, Him dy’t greate dieden docht.



	GESANG 151
	GESANG 153
	1 God, inkeld ljocht, Dy't alles sjocht, Gjin kwea bliuwt Jo bidutsen, Ken üs, ünrein, Fan skuld forslein. Fan tüzen sünden brutsen.
	1. Hwa bin Jo, ivich ünfolprize, Dat Jo üs müle neame mei? Wy hjir op ierde, yn skaed en dize, Wy lang je nei Jins ljochtskyndei. Hwant oan ’e himel, blank oerstriele, Blinkt üs Jins hearlikheit en rom, En keare w’ yn ta eigen siele, Wy fine Jo ek dér werom.
	2. Der stjerren pracht Is by Him nacht, Hoe klear har strielen gloarje; En wy, yn wea Fan sünde en kwea, Hwer moatte wy bidarje?
	2. Nei Jo lüke al üs tinzen hinne, Foar Jo slacht elke herteklop, By al hwat wy forwachtsje en minne, Dükt wer aloan Jins skaedbyld op. Jo sjocht de minske yn freugde en pine, Hy taest nei Jo, mar taest omdöch; Wy kin Jo, Heit, yn alles fine, Mar fine Jo yn neat genöch.
	3. Gjin ütwei mear As Jo, o Hear, Jo sille üs net forstjitte: Jins eigen Soan Woe ta Jins troan De wei üs iepen litte.
	3, Us driuwt in namleas great forlangen Mei hillich en ündwêstlik fjür, Om Jo to kennen, Jo to üntfangen, In erfgenamt fan Jins natür. Sa skreaut gjin fügel om syn spize, Gjin blom lükt sa nei ’t sinljocht ta As ’t hert nei Jo, Algoede, Alwize; By Jo kin ’t inkeld frede ha!
	4. Ja, amen, ja, Op Golgotha Woe Hy foar sünders stjerre, En troch syn bloed Is ’t ünrein moed Fan sünden rein forklearre.
	5. Lit, Jo ta ear, Al mear en mear It leauwen yn üs libje, Sa sille wy, Yn leafde frij, Aloan nei ’t goede stribje.
	GESANG 152
	1. God fan genede, Jins wegen bin wier[heit en seine, Streamen fan goedens en trou lit Jo [myld oer üs reine, Stimme by stim Loovje en forhearlikje Him! Hwa sil üs skea dwaen of skeine?
	GESANG 154
	1. Ik wol myn siele treaste Yn Jezus leed en bloed, Al wie myn smert op 't searste, Sa kin it noch wer goed. Myn sünden oer ’e mjitte Ha ’k alles mei bidoarn; Jo, dy't myn wounen witte, O Jezus, nim my oan!
	2. Lear üs, o Heit, de üntfermjende macht [fan Jins wezen Tankber yn ’t boek fan ’e wrald en [fan ’t libben to lézen! Great bin J’ en goed, Treaster fan 't eangstige moed: Sillich, Jins eigen to wezen!
	2. De tiid dy’t Jo my joegen Fordie 'k yn skande en skea, Jins tucht ha ’k nea fordroegen Ik wie yn sünden dea. ’k Bin altyd sleau ta deugden, Al wit ik ’t noch sa skoan; Welle fan iiv’ge freugden, O Jezus, nim my oan!
	3. Skielk wurdt Jins heilwurd oan d’ [einen fan de ierde fornomraen, Klinkt ta Jins gloarje it jubeljend liet [fan Jins frommen, Dan rint dit liet Hearlik oer hirael en ierd; Dan is Jins Keninkryk kommen!



	Ik kom it net to oerwinnen, Myn herte büten stjür, Myn eigen kweade sinnen Dy slagge my fan ’t roer.
	3. Hie ’k harke nei Jins rede Eart ’k yn myn misdied lei, ’k Droech nou Jins üngenede Net op myn siele mei. ’k Wie nou dan net forwylge Fan djip forhoalen smert, Om skulden, nea net dylge, Dy’t wage op myn hert.
	GESANG 155
	1. Ik jage jieren wol oanien Om de ealste breid to winnen, Mar ’t is my net sa bést forgien, Al jage ik büten sinnen. Ik hie myn hert ta deugden set. Fan alles woe ’k bisykje, Mar ’t slagge troch myn sünden net, En nearne koe 't nei lykje.
	4. Sjoch, Hear, myn djip üntstellen, Untsündigje myn moed, En boarn my üt de wellen Fan wetter en fan bloed, Forlos my fan ’t fordjerren, Dat foar my iepen leit, Biwiis om Kristus' stjerren Ek my barmhertichheit!
	2. Ik bin fordwaeld op dizze jacht, Troch wylde ljochten lutsen, Gjin ütwei fyn ik yn ’e nacht. Fan eigenwaen bitrutsen. ’k Wie inkeld op mysels bigien, Fan idelheit forbline, Al ha ’k it fierstelet forstien, Dit lit myn hert forkwine.
	5. Jo dogge greate dingen, Stek dan Jins han my ta, Dêr sil de himelingen In ivich liet oan ha; Hwant dit ’s in ivich wünder, Dat God, dy’t alles wit, Sa’n djip forlerne sünder Dochs yn syn himel lit.
	3. O Jezus, Hear, dit bid ik Jo, Djip üt myn sielegrounen, Forlos my fan myn sünden nou, Tonèi en t' aller stounen. Dat ik mei suver hert erken Hwat rykdom Jo my jowe, En lear my troch Jins Geast to sjen Hoe’t ik Jo tsjinje yn trouwe.
	GESANG 157
	1. God fan wierheit, hill’ge Heare, Dy’t nei 't suver herte sjocht, Ivich Ljocht, hwerüt in kleare Welle üntstreamt fan blinkend ljocht; Wol üs herten altyd mear Mei Jins hillichheit, o Hear, Sa bistrielje, sa fornije, Dat hja hillich wurde meije.
	GESANG 156
	1. O God, dy’t yn ’e herten Fan alle minsken sjocht, Dy't wit hwat hja biretten En hwat har geast bitocht, Hwer dat hja al nei stribben Troch goede en kweade died, Yn dit illindich libben Dat mei de wyn forgiet.
	2. Hillich bin Jo, o folsleine, Mear as sinne klear en hel; Hillige ingels büge ’t reine Oantlit dutsen foar Jo del. Wy bin ünrein yn üs dwaen, Net by steat Jo lof to jaen; As w' om al üs sünden tinke, Moat üs skamte yn ’t herte sinke.
	2. Troch al myn minne dieden, Myn sünden swier en great, Ha ’k neat om Jo to bieden, Liz ik foar ’t oardiel bleat.
	3. Nimmen dy’t mei ’t deugdsumst libben Ea Jins hillichheit foldocht,
	3. Al is myn siel fol wounen, Bitink my yn geduld; Jins leafde is sünder grounen, By my is neat as skuld. Dit nimt my alle frede En wille en feestbitoan; Ik bid Jo om genede, O Jezus, nim my oan!



	Woe yn myn plak foar God Him stelle, Syn greate leafde hat my socht; Dat dandy leafde üs hert oerwinne, Hwant yn dit wurd, yn leafde allinne, Wurdt earst Jins wet alhiel folbrocht.
	Hwat wy tochten, wurken, stribben, ’t Kin net stean yn ’t godlik ljocht. Bliuw dan, Hear. üs jimmer nei, Lied üs op üs dünk’re wei; Mei Jins ljocht net foar üs skine, Nea sil wy it paed dan fine.
	4. O, fordriuw üs freze en smerten! Is üs eigen krêft ynein, Skep Jo seis üs reine herten: Jo bin rein en meitsje rein. Waskje üs djip ünsuver moed, Meitsje ’t skjin yn Jezus bloed; Lit Jins goede Geast üs riede En üs wil en tinken liede.
	GESANG 159
	1. Heit, dy’t meifielt al myn lijen, Lük my üt de illinde wei; Sjoch my oan, forbrek Jins swijen, Heit, dy’t meifielt al myn lijen, Lük my üt de illinde wei, Dat ’k Jins namme priizje mei!
	5. Hillich God, o rjochtsje üs winsken Op Jins ivich Keninkryk; Meitsje üs, swakke, sünd’ge minsken Oan Jins hearlik byld allyk. Dat wy ienkear om Jins troan As forlosten fan Jins Soan, Rein en suver, bliid fan tonge, 't „Hillich, hillich, hillich" sjonge.
	2. Moast ’k op eigen deugden driuwe. Wie der gjin barmhertichheit, O myn God, wêr soe ik bliuwe, Moast ik op myn deugden driuwe, Wie der gjin barmhertichheit, ’k Briek dan foar Jins rjocht as reid!
	3. Seis myn bidden en myn triennen Komme my as skuld werom; Gean ik yn Jins foarhöf binnen, Seis myn bidden en myn triennen Komme my as skuld werom, Driuwe m’ üt Jins hillichdom.
	GESANG 158
	1. Hjir stean ik foar Jins hill’ge eagen Unein’ge heechste majesteit, Jo haetsje alle sünde en leagen, Jo easkje leafde en tankberheit. De skrik fan Horeb is forjage, Genede en wierheit binne üs dage, Gods Soan kaem del, halleluja, Hy seis woe foar üs sünden lije, Fan wet en oardiel üs bifrije, Dit is folbrocht op Golgotha.
	4. Hoe ’k my djipper ündersykje, Hoe’t ik mear fordoarnens fyn; Hear, ’t mei nearne net nei lykje, Hoe ’k my djipper ündersykje, Hoe’t ik mear fordoarnens fyn Under alle fromme skyn.
	5. Heilan, fol fan greate Ontferming, Dy’t gjin sünder ea forstjit, Heilan, fol fan greate Ontferming, 'k Jow my oer yn Jins biskerming, Dêr ’k my inkeld feilich wit As my alle hoop forlit.
	2. Ja, 'k wit it, Jo folslein to minnen, Jo boppe al, myn Hear en God, Mei krêft, gemoed, forstan en sinnen, Is 't earst en teffens ’t greatst gebot. En ’t twadde, deroan lyk, is ditte: Ik mei myn neiste net forjitte, Mar sil him leavje as mysels. Hjir leit yn twa geboaden, Heare, Hwat wet üs en profeten leare, Yn koarte haedsom klear foar elts.
	6. Ja, by Jo is redding, frede, Ljocht en krêft om goed to dwaen, ’t Libben inkeld üt g^nede; Ja, by Jo is redding, frede, En de krêft om goed to dwaen Dy kin Jo allinne jaen.
	3. Ik wit it, God, sa moast it wêze Hwat ha ’k derfan torjochte brocht? O, as Jo seisde wet my léze, Komt inkeld mar myn skuld oan't ljocht. Mar Jezus hat myn skuld bitelle,
	7. O, dat bernlik bliid bitrouwen, Om, by't fielen fan üs skuld, Altyd dochs op God to bouwen,



	Is neat dochs om my treast to bieden, Gjin hoop as dy’t ik op Jo bou. Sa lit my libje üt Jins genede, Sa jow my ek yn ’t stjerren frede, Myn Hear, dêr ’k ivich op bitrou!
	8. Ja, dit leauwen kin üs drage, 't Seit dat God wierhaftich is. Heil it hert dat hjirnei jage, Hwant dit leauwen kin üs drage, Dat, by foarspoed en gemis, Libbet op Gods tsjügenis.
	GESANG 161
	1. O greate God, dy't jimmer gol Us Heit yn Kristus wêze wol, Wy lizze hjir üs sielesmert Frijmoedich oan Jins heitehert.
	9. Leave Hear, wol yn myn siele Ek dat bernlik leauwen jaen, Lit my yn Jins gunsten diele, Leave Hear, wol yn myn siele Ek dat bernlik leauwen jaen, Dan kin neat my hinder dwaen.
	2. Lear üs to leauwen, fêst en wis, Dat derby Jo forhearring is. Net om üs geastelik bisit, Mar om Jins Soan, dy’t foar üs bidt.
	10. Bliuw yn libjen en yn stjerren ’t lenich rêstpunt fan myn hert; Hear, dan eangje ik gjin fordjerren; Bliuw, yn libjen en yn stjerren, Under blydskip, Onder smert, 't lenich rêstpunt fan myn hert!
	3. Jow, dat wy op Jins heitetrou, Hoe slim biswierre troch üs rou, Net twiivlich binne, of Jezus bloed Makke al üs kwea by Jo wer goed.
	4. Jow dat üs hert dit leauwe mei, En nim de sünde by üs wei, En lied üs alle dagen mear Ta hearrichheit oan Jo, o Hear.
	GESANG 160
	1. Hwerom dy eangst, dy bange pine, Hwat treast bringt üs de twivel ta, Hwa moat as sünder net forskine, ’t Net inkeld fan genede ha? O, sillich, dy’t yn bange stounen Har taflecht al by Jezus founen En rêste yn syn barmhertichheit! Op ’t wurd fan God de Heit fortrouwe, En op it heil yn Kristus bouwe, Dat is de wiere hillichheit.
	5. Jow, dat Jins godlik tsjügenis Dat ivich en wierhaftich is, Us djürder is en heger leit As alles hwat üs herte seit.
	6. En jow üs altyd, Himelheit, ’t Bisef fan Jins oanwêzichheit, Dat elk fan üs op ydre wei Jins eare allinne sykje mei.
	GESANG 162
	2. Gjin hillichheit is hjir bisteanber Dy’t net op dizze woartel stiet Genede, frij en ünneigeanber, Is de ikker fan elk fruchtber sied. Al om ’e nocht is ’t moedleas stinnen, Forgees jin wurch en mêd to rinnen, Neat buten Jezus dwêst de smert. Ek as üs eigen hert forklearret Dat alles elke dei mislearret: God wit it better as üs hert.
	1. Och, bliuw mei Jins genede. Almachtige, üs deunby, En hald üs yn Jins frede Fan ydle heechmoed frij.
	2. O aller geasten Sinne, Jow üs Jins glanzen mei, Sa sil’ w’ üs nea forsinne Of stroffelje op üs wei.
	3. Hear Jezus, dy’t myn skulden töge Mei Jins ünduldber djippe smert, O, dat ik by Jins krüs oansköge De sünde fan myn eigen hert! By al myn deugd, myn goede dieden,
	3. Bi war je üs fan binnen O Hill’ge, mei Jins treft, Om ’t flaeijen fan üs sinnen To stean mei moed en krêft.
	O, dat bernlik bliid bitrouwen, Dat de Hear, by al üs skuld, Altyd great bliuwt fan geduld!



	Weits op en oerein, hwant de need is [sa great; Hwa kiest dan, o dwaze, foar ’t libben [de dead?
	4. Forienigje al üs stribjen Alwize, nei Jins wil; Lear üs yn hoop to libjen Op Him, dy't komme sil.
	5. Wol al üs krêften twinge, Dat we, inkeld fan Jo laet, Mei sin de taek folbringe Dy’t üs Jins wil biskaet.
	2. Oerein dy’t dêr sliept yn ’e sünde, [oerein! De nacht is al tiden fortige; Genedeljocht, ieuwen fan wytgers [foarsein, Hat winnend de kimen oerstige. De dei is mar koart en dyn ropping [sa great; Oerein üt de sliep nou, weits op üt de [dead!
	6. Folsill’ge, wêz’ Jins frede Yn ’t djipste fan üs hert; Bliuw’ jimmer Jins genede Us treast by alle smert.
	7. Bisegelje üs Jins trouwe, O Hear, sa great en goed, Op Hwa’t w’ üs hope bouwe Yn alle need en noed!
	3. Ja, libje, o sünder, stean op üt de dea, By ’t heilljocht fan Kristus üntwekke; Stean op üt it grêf fan dyn sünde en [kwea, Of God sil dêr ’t oardiel oer sprekke! Noch ropt dy de Heilan, bitink dy nou [net; Stean op üt de deaden, 't is ringen to [let!
	GESANG 163
	Hear, myn hert is tsjoed en skuldich. Mar Jo bin barmhertich, en Tüzen kearen mear forduldich
	As dat ik kwea-aerdich bin. Jow my dan o Heare, mei it, Jow my help en stean my by; Ik ha mis west, ik biklei it; Help my God, forjow it my!
	4. Loksillich de fromme, dy’t wannelt yn [’t ljocht, Troch Kristus de deasliep üntstige; Hy wurdt, dêr’t syn each op syn lib[bensfoarst sjocht, Fan nacht noch fordjer mear bidrige. Noch noeget de Heilan, o hear nei [syn rop: Untweits dy’t dêr sliept mei de deaden, [stean op!
	GESANG 164
	Skep yn my, o God, in rein herte, En jow yn my in nije, fêste geast. Forwerp my net, Forwerp my net fan foar Jins oantlit, [Hear, Fan foar Jins oantlit, Hear, En nim dochs Jins Hillige Geast net [fan my!
	GESANG 166
	1. Halleluja, lit üs sjonge Jezus Kristus, aller Hear! Stim forlosten, herte en tonge Yn de jubel ta syn ear. Him, dy’t redt fan alle kweaden, Dy’t wierhaftich, sterk en trou Fêstens jowt oan ’t Godsgebou, Him, de earstling üt de deaden, Him, dy’t wald oer alles hat, Him, dy't alles earje moat.
	GESANG 165
	1. Oerein, dy’t dêr sliept mei de deaden, [weits op, ’t Is Kristus, hwaens heil oer dy [ljochtet! O hear nei Gods Soan en syn noeg[jende rop Eart ienris syn grime dy rjochtet!
	2. Halleluja, ’t jubelsjongen Kliuw’ ta Him troch alle tiid; ’t Keninkryk hat Hy üntfongen



	Hoe’t Jezus’ leafde, sa folslein, Us leafde ferget sünder ein.
	6. Hwa’t yt by Jo wol altyd mear, Hwa’t drinkt üt Jins fonteinen klear, Hy toarstet sterker elke kear, Hy wol neat oars as Jo, o Hear!
	3. Halleluja, ’t lofliet droane, Him, dy’t üs fan twang bifrijt, Dy’t üs, mei syn leafde kroane, Keningen en preesters wijt. Dy’t üs draecht oer bange tiden, Dy't üs stjür jowt troch syn Geast, Dy’t üs, fan syn krüsdea treast, Weitsjen, bidden leart en striden; Hearlikheit en heech biwald Kom Him ta fan alle wrald.
	7. Jo bin ’t, dy ’k yn ’e nachten fyn, Myn djür jewiel yn herte’ skryn. En dér ’k elke ierdske ban üntbyn Dér keart ta Jo myn leafde yn.
	8. Oan hokker öfleine oarde ik bin, Nei Jezus lükt myn hert en sin, O sillichheit en sielsgewin, As ik syn lüd mar hearre kin!
	9. Hwant keare Jo ta ’t herte yn, Forljochtsje Jo myn each, sa blyn, Hoe earm wurdt alle wraldske skyn By ’t heil dat ik yn Jezus fyn!
	4. Amen, Hear dy’t wy bilide; Rounom sil Jins ljochte wil ’t Ryk fan tsjusternis bistride Oant it net mear wêze sil. Hei lan, wenje yn üs formidden! Yn Jins goede hearskippij Bin wy sillich, bin wy frij; Lear üs striden, lear üs bidden; Amen, macht en hearlikheit Komt Jo ta yn ivichheit!
	10. Bliuw by üs, Hear, yn dizze tiid Fan tsjusternis en haet en niid; O Sinne, spried Jins strielen wiid. En meitsje üs herten waerm en bliid!
	11. O sill’ge gloed, o ljochte bran, O rein oer droech en toarstich lan, O seine üt Gods Heitelan, O wünder, fier oer üs forstan!
	GESANG 167
	12. Gean, ingels, nou de lofsang oan, Fier óp de poarten fan ’e moarn, Siz heil de oerwinder op syn troan; ’t Is Jezus, Gods en minsk’ne Soan!
	1. Als Jezus yn üs tinzen stiet, Jowt dit it hert in djip geniet, Mar boppe alle hunich swiet Is ’t as Hy by üs binnen giet.
	2. Neat klinkt sa suver en sa tear, Neat is sa leaflik foar it ear, Neat tilt üs yn sa’n reine sfear As de oanspraek fan üs Leave Hear
	GESANG 168
	1. Jezus nimt de sünders oan! Wol oan elk dit treastwurd biede; Jezus is foar sünders stoarn, Jezus wol har rédde en liede.
	3. O Jezus, hoop foar ’t skuldich moed, Geduldich, trou en einleas goed, Foar hwa ta Jo syn langstmen stjürt; Hoe sillich, hwa’t Jins klaed mar roert!
	Hear de noeging fan Gods Soan: Jezus nimt de sünders oan!
	4. O Jezus, aller herten treast, O boarn fan libben en fan geast, Us taflecht en üs redding 't earst, Us freugde en blydskip aldermeast!
	2. Wy forbarden alle lean, God bitocht üs yn genede; Frij mei elke sünder gean Ta syn heil en iiv’ge frede. Sjong it elke nije moarn: Jezus nimt de sünders oan!
	5. Gjin müle hat it ea noch sein, Gjin skrift it ea yn tekens lein,
	13
	As syn lean op bange striid. Loovje Him, oan’t krüshout sleine, Dy’t üs leave oant yn ’e dead, Om syn leafde, üntinkber great, Om syn godlik mylde seine, Him, dy’t stoar op Golgotha, Komt de lof foar ivich ta.



	3. Hy, de hoeder, trou en tear, Hy wol ’t skiep, dat üt syn finne Swalke yn ’t wyldlan, toar en near, Liede nei de keppel hinne. Siz it roun op blide toan: Jezus nimt de sünders oan!
	Lit üs troch üs lof biwize Dat wy Jowes binne, o Hear!
	5. Dêr’t J’ in nije skepping meitsje, Bring dat sillich wurk ta de ein, En lit üs ta Jo üntweitsje Yn in libben, nij en rein.
	4. Kom dan allegear ta Him, Kom, en lit jim siel genêze; Jezus noeget, hear syn stim; Sünders meije Gods bern wêze. Kom ta Jezus, hoe fordoarn, Jezus nimt de sünders oan!
	6. Rop yn hearlikheit de sielen Ta al heger hearlikheit, Om it lok en ’t heil to dielen Fan Jins iiv’ge sillichheit!
	GESANG 170 1. ’k Haw Jezus leaf; Hy is myn krêft [en ljocht, ’k Mei yn fortriet en eangst ta Him [my keare; Och, waerd rounom op ierde üs [Leaven Heare Troch my, troch elk, hjir tank en [hulde brocht!
	5. O, dit jowt my nije moed, Hoe’t my ek myn sünden kwelle; Toch syn godlik offerbloed Hat Hy myn rantsoen bitelle. Ek foar my is Jezus stoarn: Jezus nimt de sünders oan!
	6. Ja, nou sprekt myn hert my frij, Hwa’t by God my ek forklage; Dy’t my ienris rjochtet, Hy, Hy woe seis myn skulden drage. Dit ’s myn blydskips heechste kroan: Jezus nimt de sünders oan!
	2. ’k Haw Jezus leaf; Hy is foar sünders [stoarm; Gjin flok der wet kin jimmermear üs [treffe, Wy meije frij de holle omhegen heffe, Syn midlersdea brocht üs forsoening [oan.
	7. Jezus nimt de sünders oan, Jezus is myn heil en Heare; ’k Mei bitrouwend elke moarn Ta syn leafde en almacht keare. lenris sjong ik foar syn troan: Jezus nimt de sünders oan!
	3. 'k Haw Jezus leaf; Hy hat myn ünrein [hert Troch wurd en Geast fan alle smet[ten skjinne, Dy’t Him ta leed en my ta skande [binne, En wer fennijs syn byltnis yn my set.
	GESANG 169
	1. Leafde oer alle leaf de hinne, Freugde Gods, forfolje üs nou, Mocht üs hert syn heil üntrinne, ’t Fynt dochs inkeld rest yn Jo.
	4. ’k Haw Jezus leaf; Hy laet my nei [syn lan, Hy stiet op ’t paed aloan my op ’e [side, Hy sjocht hwannear’t myn wiffe fuot[ten glide, En eart ik fal hat Hy my by de han.
	2. Jezus, hert fol greate Ontferming, Kom Jo ta üs beevjend hert; Jins genede, Jins biskerming Redde üs üt üs bitt’re smert!
	3. Brek üs bannen, macht’ge Heare, Lit üs ta de frijheit gean, Lit de timpel fan Jins eare Nou noch nea forlitten stean.
	5. ’k Haw Jezus leaf; ’k sil mei forromme [moed My ré halde om myn lésten trou to [dragen;
	4. Lit üs tankb’re sangen rize Mei de sang fan ’t ing’lehear,



	Dy’t streamt üt God en ta Him keart? Dit hat gjin swetten, mjitte of ein. Yn Jezus leit myn libben fêst By God yn feil'ge rêst. Hy bliuwt myn ljocht As de ierdske dei fortsjocht. Myn sangen, sjong syn romme: O, mocht Er ringen komme, Hy is myn ljocht!
	6. ’k Haw Jezus leaf; syn ünforbrutsen [trou Sil ta myn léste stoun my drage en [liede, Oant ik, üntstlein fan sünde, en frij fan [de ierde, Foar leed en lok Him ivich hulde jow.
	GESANG 172
	1. O Jezus namme, hwa hat ea Sa’n namme op ierd bitocht, Dêr’t God üs al syn leafde yn bea En hiel syn godlik ljocht?
	GESANG 171
	1. Forlosser, Freon, o wille en winsk Fan dy’t Jo kenne, nim it liet Dat Jo yn ’t stof in stjerling biedt, De lofsang fan in sündich minsk. In sünder, in forloste, o Hear, En nou gjin sünder mear. O, wol ’t forstean! Jo lit gjin bidler gean; Jo hearre yn ingletongen Forloste sünders sjongen: O, wol ’t forstean!
	2. Jo, heil en treast foar de earme siel, Forslein fan sünde en kwea, Jo binne üs heil, üs béste diel, Us ivich himelsk brea.
	3. O namme, rots dêr’t ik op bou, Myn taflecht en myn skyld, O jefte en teken fan Gods trou, O seine, great en myld!
	4. O Jezus, dy’t sa fêst en wis De wierheit en de wei En ’t ünforgonklik libben is, Myn Heilan, bliuw my nei!
	2. As minske kamen Jo ta de ierd; Jo hawwe yn lijen en gebet Gods ear Sihalden, minsken red, Jo eangen smerten noch fortriet. Jo ha, troch krüs en deadsnacht gien, Gods rjocht en eask foldien. Wy bin bifrijd, Jo hawwe üs smerten lijd, En üt Jins dea en pine Mocht üs it heil forskine: Wy bin bifrijd!
	5. Nou is myn tsjinst fan elke dei Noch heal en ünfolslein; Jow, dat ’k Jo ienris loovje mei, Foargoed de sünde ünttein.
	6. Dan skink ik Jo myn leafde wer, Mei hiel myn hert en geast; En wêz’ Jins namme as ik stjer Myn iene hoop en treast.
	3. Al driicht it leed, al wankt de smert Ik eangje net, mar klei it Him. Hoe heech en great, Hy heart myn [stim, Hoe fier fan de ierd, Hy ken myn hert. Gods Soan, dy’t al syn folk forstiet Dat Hy op ierde liet, Hy is myn hoop, Hy wosk my troch syn doop, Wol tsjelk en brea my biede, En troch syn Geast my liede: Hy is myn hoop!
	GESANG 173
	1. Alle rom is buten sletten, Unfortsjinne is 't sillich lean; ’k Mei, fan Gods genede oergetten, Frij en bliid yn ’t libben stean. Ear’t ik siele hie en amme, Ear’t Gods macht, ünwitten great, Wralden opröp üt it neat Neamde Hy my by myn namme. God is leafde, o inglestim, Minsketong, forheegje Him!
	4. Hwer is in blidens, sa folslein As dizze blidens, heech en great,
	Syn doel, syn wil is ek myn heechst [bihagen, Hwant al hwat Hy oer my biskikt is [goed.



	2. Ik, ik woe fan God net witte. Mar Hy seis, Hy naem myn hün. Dat is leafde boppe mjitte, Leafde boppe myn forstan. Mei myn sinnen boun oan de ierde, Wylst ik hate en kwea bitocht, Hie ik grif nei Him net socht. Hy woe op syn wei my liede; God is leafde, o inglestim, Minsketong, forheegje Him!
	God is leafde, o inglestim, Minsketong, forheegje Him!
	7. Kin in frou har bern forjitte, 't Oansjen dat har leavling lit? Kin dit memmeleafde hjitte, Dy’t fan gjin üntferming wit? Mar, al koe soks mooglik wêze, Heit, dy’t al myn neden ret, Heit, Jins trou forjit my net; Jo sil helpe en my genêze. God is leafde, o inglestim, Minsketong, forheegje Him!
	3. Sa woe God de minsken minne, Dat syn eigen Soan foar üs Gong troch ’t grousumst lij en hinne, Gong de wei ta ’t smaedlik krüs. Doe’t w’ yn sünde en skande stienen Is Gods eigenberne Soan Under smaed en smerten stoarn, Stoarn foar üs, dy’t sünders wienen. God is leafde, o inglestim, Minsketong, forheegje Him!
	8. As dit lichem strak ta rêste 't Dünker grêf to wachtsjen stiet, Dan is jit „genede” ’t léste Wurd dat fan myn lippen giet. _ Ja, Gods gunst sil 'k ivich priizje. En as ’k üt de deadeslom Sjongend foar syn oantlit kom Lit ik wer dy lofsang riizje: God is leafde, o inglestim, Minsketong, forheegje Him!
	4. ’k Woe my jit tsjin God forsette, Mar, forsoene yn Jezus bloed, Ljochte ’t leauwen yn myn herte, En fornijde Hy myn moed. ’k Seach myn skuld mei skamte en [rouwe, En myn bline ünwil briek Doe’t ik Kristus’ leafde üntdiek; ’k Joech my oer oan Heite trouwe. God is leafde, o inglestim, Minsketong, forheegje Him!
	GESANG 174
	1. Féste rots fan myn bihald, Heech üntwyk üt sünde en wrald, Lit my rêste yn Jins skaed, Lit my skülje yn Jins klaed, Dêr’t Jins dea, sa wreed en hurd, My de groun fan ’t libben wurdt.
	2. Jezus, net hwat ’k sei of tocht, Net it wurk, troch my folbrocht, Net it offer dat ik jow, Net de triennen fan myn rou Sil my rêst of redding jaen; Dat kin Jo allinne dwaen.
	5. ’t Is syn Geast, dy’t yn myn herte Dealde bran fan sünde dwêst, Hwaens fortreasting al de smerte Fan myn wurge siel genest. Dy’t yn my, fan lok forwege, En fan blide oanbidding stil, Skept in nije en hill'ge wil Dat myn libben Him forhege. God is leafde, o inglestim, Minsketong, forheegje Him!
	3. 'k Bring Jo, dêr’t ik neat mear ha, Wijreek, goud noch myrrhe ta; Neaken, sünder dit of dat, Liz ik foar de doar fan God, Dy’t de earme net forstjit, Dy’t de sünder libje lit.
	6. Dat mei djippe üntferming hjitte, Dat genede, ryk en frij; God wol sünders net forstjitte, God, myn Heit, tinkt ek om my. En as wer myn sünd’ge sinnen Stoarmje yn 't oerstjüre moed, Waeit syn Geast, sa rein en goed, Kleare frede ’t herte binnen.
	4. lenris, as de üre let, Dat dit faeije lichem stjert. As myn siel fan de ierde fart. En foar de iiv’ge rjochter moat; Rots der ieuwen, bliuw yn ’t lést Ek myn taflecht dan en rêst!



	Kin w’ oan syn herte kleije. Sok bidden yn de greatste smert Is seis al treast foar ’t biddend hert.
	1. Jezus Kristus, heil fan de ierde, Boarn fan wysheit, kreft en ljocht, Hwat kin ea de wrald üs biede Tsjin it heil, fan Jo üs brocht? Hwat Jins godlik wurd üs seit Bliuwt en duorret de ivichheit; Sillich, dy’t dit heil bisitte, Jo har Hear en Heilan witte.
	3. Sa fielt, ek as it dünker is, Us hert gjin eangst of dröfenis, Hoe slim it faek ek like. Hwant yn ’e krêft fan God, üs Heit, Is treast yn alle swierrichheit, Hwat hert soe dan biswike? ’t Is Hy, dy’t al üs triennen sjocht, En dy’t ek altyd ütkomst brocht.
	2. Hwat wy hjir op ierd bistribben Bringt üs hert gjin wiere winst; Jo to kennen is it libben, Freugde is inkeld yn Jins tsjinst. Hwat Jins godlik wurd üs seit, Bliuwt en duorret de ivichheit; Sillich, dy’t dit heil bisitte, Jo har Hear en Heilan witte.
	4. Al bringt üs dwers en sinnich hert Us faek ta dwaesheit en ta smert En fier fan 's Heare frede, Hy bliuwt üs Heit, dy’t goed en gol Us wer torjochte bringe wol Op ’t paed fan syn genede, Dy’t op it bernlik, from gebet, Us helpt en üt de neden redt.
	3. Boarn fan ljocht en krêft alinne, Meitsje üs oan Jins byld allyk; Jezus, lied nei God üs hinne, Foarmje üs foar Jins Keninkryk! Hwat Jins godlik wurd üs seit, Bliuwt en duorret de ivichheit; Sillich, dy’t dit heil bisitte, Jo har Hear en Heilan witte.
	5. O Jezus, trou oant yn ’e dea, Dy’t biddend litte en lijend bea, Wol Jo üs bidden leare! Bisielje üs mei Jins Geast en gloed, Dat wy om kreft en treast en moed Ta Jo üs jimmer keare; Sa sjonge w’ ienkear foar de Heit In liet fan iiv’ge tankberheit.
	4. Jezus Kristus, wy bilide, Wy erkenne Jo as Hear; Jow Jins ljocht üs t’ allen tide, Meitsje ta Jins tsjinst üs klear! Amen, hwat Jins wurd üs seit, Bliuwt en duorret de ivichheit: Sillich, dy't dit heil bisitte, Jo har Hear en Heilan witte.
	GESANG 177
	1. O hichte en djipte, loovje God, Oanbid syn hillichheit: Syn wurd is wis en grounleas djip, Syn wei is majesteit.
	GESANG 176
	2. O wünd're leafde, o wysheit Gods, Doe’t sünde üs ’t ljocht binaem, Ha Jo üs ta forlossing laet; In twadde Adam kaem.
	1. Hoe goed en sillich is üs lot, Hoe great is ’t heil, o Heit en God, Dat wy op ierde al smeitsje; Wy witte dochs yn alle tiid, Jo sille, ek üt ramp en striid, Yn Kristus oer üs weitsje. Sa great wurdt nea üs eangst en noed, Of Jo, Jo meitsje alles goed.
	3. Hoe’t flesk en bloed yn Adams stal It smaedlik sitte liet, Op dizze nije striid wurdt nou De greate oerwinning fierd.
	2. Hwat heil foar sünders, sa forlern, Dat hja ta God de Hear as bern Om redding komme meije; Dat hja it witte: al lis leed, lis eangstmen en üs djipste need
	4. Net inkeld Gods barmhertichheit Forheegje flesk en bloed, Marek syn wisse oanwezichheit, Syn oantlit, myld en goed.
	GESANG 175



	5. En yn ’t forhoalen fan it hóf, Op ’t krüs yn stjerrenswea. Ha Jo oan üs de wei wer wiisd Troch lijen en troch dea.
	Né, syn noed giet oer myn lot. En Hy bringt myn saek foar God.
	6. Tsjin de wrald en har kwealester, Tsjin de hel en al har tsjoed Bou ik op Gods leafde fêster, God haldt m’ ivich yn syn noed. Neat kin my dy treast binimme; ’k Sil, hoe heech de neden klimme, Sjonge dwers troch nacht en smert. Mei de oerwinning yn myn hert.
	6. O hichte en djipte, loovje God, Oanbid syn hillichheit; Syn wurd is wiis en grounleas djip, Syn wei is sillichheit.
	GESANG 178
	7. Rouwe stoarmen meije beare, Rounom driig’ de tsjust’re nacht, Ik bitrou üs Leaven Heare, Oer myn heil haldt Hy de wacht. Moat ’k yn dizen taeste en riede, ’k Wit, syn leafde sil my liede, Drage üt it dünker wei Yn syn ivich ljochte dei.
	1. Hwat soe ea myn hert üntstelle? God is al myn hope en sin, En syn Geast wol my fortelle Dat ’k Gods bern foar ivich bin. Eangst kin nea dit heil forjeije, Woe myn hert my al forkleije, Lykwols fetsje ik moed yn smert; God is mear dochs as myn hert.
	8. Eare of smaed komme oer my hinne, ’t Wêze libben, ’t wêze dead; Jezus lit my net allinne; Bin ik swak, syn krêft is great. Ried fan freonen, gunst fan minsken, Haet fan dy’t myn ünheil winsken, Neat, dat yn ’e hiele wrald My by God fandinne haldt.
	2. Hy, dy’t wit fan alle herten, Ken ek mines troch en troch; Hy, Hy wit, hoe ’k yn myn smerten ’t Heil yn Him allinne sjoch. Hoe’t myn sünde yn wurd en dieden War docht my fan Him to skieden, Net myn üntrou dei op dei, Mar myn leauwen sjocht Er nei.
	GESANG 179
	3. Ja, syn Soan woe Hy oan de ierde Usta heil en libben jaen; ’k Wit, Hy wol ta ’t heil my liede, My de himel iepen dwaen. Ja, yn Him woe God my kenne, Fier foardat lis mem my berne. Fier foardat syn macht en die lerde en himel skepen hie.
	1. Rest, myn siele, God is Kening, Hiel de greate wrald syn ryk; Alles wikselt op syn winken, Mar Hy bliwt himsels allyk.
	2. Alles driuwt hjir om foroaring En biklaget se eltse dei, Rikt ünrêstich ta de takomst, Skriemt forteine tiden nei.
	4. Hwa sil hjir dan ’t skuldich sprekke Tsjin in siel, fan God forkard? Wurdt fan doem of flokspraek rekke Dy’t fan God syn frijspraek hat? Hel noch deadsmacht sil my deare, Feilich bin ik by de Heare, Nimmen dy’t my doemje kin, Dér ’k by God rjochtfeardich bin.
	3. Rest, myn siele, God is Kening, Wês tofreden yn dyn lot. Sjoch, hoe't alles hjir foroaret; Dü, bigear allinne God.
	GESANG 180
	5. Jezus stoar en is forrize, Is forrize ek foar my; Hat syn leafde en macht biwize, Woun it libben ek foar my; Mei Hy oan Gods side sitte, Nea dochs sil Hy my forjitte,
	1. Lit frij dyn wegen liede, Jow al dyn soargen oer Oan Him, dy’t loft en ierde Haldt yn syn wiis bistjür. Dy’t stjerren, moanne en sinne



	Syn hearlik wurk foltögje En ’t al fornije sil.
	8. Ja wis, syn help kin tövje: As ’t foar dyn eagen skynt Oft al dyn Ijochten dövje En al dyn treast fordwynt; Wol wurdst op dünk re strjitten Fan eangst en wanhoop slein, Bistü fan God forlitten, Dyn léste rie to’n ein.
	2. De Hear kinst wis fortrouwe, Dat jowt dy krêft en moed, Op Him dyn hope bouwe, Dan wurdt de ütkomst goed. Troch soargen noch troch smerte, Troch klachten, noed noch wea Lit God syn wil forsette; Hy wachtet op dyn bea.
	9. Mar, mei dyn trou dan blike, Astü nei’t Godswurd dochst, Dan lit Hy ’t ünheil wike Eardatst it mooglik tochtst’. Hy komt, om dy to üntnimmen Dyn lijen en dyn lést, Haldstü mar from en dimmen Oan Gods ünthjit dy fêst.
	3. Jins trou en Jins genede Dy witte it, Heit, sa goed Hwat hjir üs siel en frede Of yn it ünheil stjürt. En ha Jo eat bisletten, Jins wil is fêst en wis En nea net to forsetten Dan bart it sünder mis.
	10. Heil dy, dü bern fan trouwe; Foar Gods genedetroan, Oan de ein fan striid en rouwe Blinkt dy de oerwinningskroan! God leit de hill’ge palmen Dy yn dyn rjochterhan, En optein sjongst de psalmen Yn ’t himelsk heitelan.
	4. In wei sil J’ altyd witte, In ütkomst jimmer jaen, Hwant wysheit boppe mjitte En heil is al Jins dwaen. Jo keare ’t al to’n bésten Al kin wy ’t nou net sjen; Jo wurkje sünder resten Ta seine fan Jins bern.
	11. Hear, wol üs bidden hearre. Wol altyd mei üs gean, En ek as w’ ienris stjerre Noch hoedzjend by üs stean! Hald üs by Jins genede, En fier fan ierdske skyn; Dan gean wy de iiv’ge frede Skielk fan Jins himel yn.
	5. Myn hert sil net fortsjeagje, Mar hoopje op ’t Ijocht fan moarn, Al mei it leed my pleagje, Al grymt my de üngroun oan. God sil üs helpe en riede, Us ütredde op syn tiid, En ta syn Ijocht üs liede, Foar ivich frij en bliid.
	GESANG 181
	6. Lit dan dyn soargen farre En driuw alle ünrêst wei; Dy't jimmer dy biwarre, Bliuwt trou dyn siele nei. Dü woest dochs net regeare As ien dy’t alles sjocht? Bitrou it oan ’e Heare, 't Is goed sa’t Hy it docht.
	1. Hwat minsk soe net Gods goedens fiele, Hwa is sa hurd en sa fordoarn, Hwa sa gefoelleas yn syn siele, Dy’t Him net prizet elke moarn? Gods goedens hat gjin ein noch [swetten, Hy, troch hwaens wil it al bistiet, Hy hat my noch gjin dei forgetten, Him wol ik loovje yn myn liet!
	7. Lit Him bistjüre, riede, Syn wurk is wiis en great; Sa wol Hy alles liede Dat ’t ta dyn seine keart. Dyn each sil strak oanskögje Hoe’t God, nei eigen wil,
	2. Syn wil hat my yn 't libben roppen, Syn trou geduld wie einleas great. Syn leafde hat my laet fan boppen,
	Yn fêste banen laet, Lit nea syn bern allinne, Wit ek foar dy in paed.



	Hoewol myn hert Him faek forgeat. Hy jowt myn siel syn rêst en frede, Hy laedt mei nije krêft myn geast, De dei is fol fan syn genede, De nacht fan syn forhoalen treast.
	Hat nou alhiel myn hert en geast [forfolle En jowt myn libben fleur.
	4. Myn tsjelk rint oer fan goedens en [genede; Ik drink Gods leaflikheit. Ik libje yn in eineleaze frede Troch syn woldiedichheit. Yn ’s Heare hüs sil ik myn thüs nou [witte, Dêr wenje dei en nacht, En nea syn hill’ge timpel mear forlitte Mar stjerre op myn wacht.
	3. Myn siel, God hat dy mear ünthjitten; In ünforgonklike erfenis, Dêrstü, yn hearlikheit ünwitten, De Hear oanskögest lyk Hy is. Dy hoop sil dy de krêft fornije, Gjin fyan kin dy hinder dwaen, Hwant hjirom moast de Kristus lije, Om dy de sillichheit to jaen.
	GESANG 182
	GESANG 183
	1. De Almachtige wol seis myn hoeder [wêze; Hwat kom ik noch tokoart? Hy laet syn skiep yn greiden, ryk [bigêrze, Dêr’t my gjin ünheil bart. Hy bringt myn siel, dêr’t koele [wjitt’rings rinne; En dwaelt al, buten roai, Myn geast soms by de keppel fier [ fandinne, Hy bringt har wêr to koai.
	1. Myn goede Herder is de Hear; Hy wol foar ’t skiep syn libben stelle, Gjin ünrêst sil tonacht my kwelle, Syn stimme is moarns wer yn myn ear. ’t Is gerz’ge greide al om my hinne, Hy spiiz'get my oerdiedich goed; Hy laet al sêft en trou myn foet Yn 't lan, dêr’t koele wjitt’rings rinne, Dy't Hy üt keale rotsen stjürt.
	2. Hoe is syn treast myn herte nocht! As my myn krêften hast üntsinke Wol Hy myn siel wer sterktme skinke, Sadré syn each myn lij en sjocht. Net my, net my, mar Him wêz’ de [eare, As ’k wannelje yn syn gunst en glans; Syn goedens haldt myn foet yn blans, Myn goede Hoeder is de Heare, Hy draecht my wol by de öfgroun [lans.
	2. Hy bringt my op ’e hearbaen fan syn [wetten En ’t rjocht, fan nimmen skeind, Om sa syn namme en rom yn top to [setten Troch ’t lofliet fan syn feint. Al moast ik troch de nearste dellings [doarmje Biskade fan ’e dea, Noch soe gjin freze of eangst myn hert [bistoarmje; De Hear forlit my nea.
	3. Gjin tsjuster skaed fan nacht en dead, Gjin hel kin mei syn eangst my reitsje. Soe net dy Hoeder oer my weitsje, Dy’t seis foar my syn bloed forgeat? Al liz ik ek yn deadske bannen, Ik skrik net foar de grym fan ’t gréf, Myn frees forstout as reek en tsjêf. En ’k lit my liede fan syn hannen: My treastigje syn stok en stêf.
	3. Syn stok en stêf bin my ta stipe yn [lij en, Ta treast yn alle wé; Hy set foar my, yn ’t oantlit fan myn [fijan, Syn rykste tafel ré. Hy salvet mei syn seine my de holle; De hearlike oaljegeur
	4. Haw, goede Hoeder, tank aloan! It jaen hat nea Jins han fortretten, Jo hawwe oan libbens miel my setten,



	GESANG 185
	1. God woe seis syn wurd üs skinke, ’t Wurd fan God bliuwt wier en wis. Nea sil üs de moed üntsinke Yn gefaer of dröfenis. ’t Wurd fan God bliuwt wier en wis, Ek yn need en dröfenis; Nea sil üs de moed üntsinke: God woe seis syn wurd üs skinke.
	5. Hoe sil ’t my wêze, as ’k yngean mei Yn ’t hüs, dêr’t Jo my plak biskiede, Dêr’t Jo myn fuotten binnen liede, Op dy fan Jo biskate dei? Och, lit myn siel bitrouwen leare Yn ’t heil dat my to wachtsjen leit, En stil wêze oant Jins tiid it seit, As hiel Jins greate keppel, Heare, Jo folgje sil yn ivichheit!
	2. Hege bergen sille wike, Fêste rotsen ündergean; Dizze trou sil nea biswike, Dit forboun bliuwt ivich stean. Mei de wrald ek ündergean, 's Heare trou sil ivich stean; Hwat ek wifkje mei of wike, Syn forboun sil nea biswike.
	GESANG 184
	3. Treurjenden, omheech de holle! Is it paed ek steil en hurd, Gods ünthjit wurdt wis forfolle; Hoopje op Him en leau syn wurd. Seis oer wegen, steil en hurd, Laet de Hear jim mei syn wurd. Hoopje op Him, omheech de holle: Gods ünthjit wurdt wis forfolle!
	1. De Hear is myn Hoeder, ’k Haw al hwat my lést; Syn trou lit my rinne Yn gerzige finne, Hy fiert my al hoeden Oan streamen fan rest.
	2. De Hear is myn Hoeder; Myn heil is syn doel. Hy laet m’ yn genede Nei kriten fan frede, Hy haldt my as ’k wifkje, Hy draecht my as ’k foei.
	GESANG 186
	1. Sa’t God it docht is 't jimmer goed, Syn wil is wiis en hillich. Him wol ik folgje yn blide moed; Dy wei is rjocht en sillich. Yn need is my Syn trou deunby; Ja, Hy, myn God en Heare, Sil ivich wiis regeare.
	3. De Hear is myn Hoeder; Al giet it troch ’t grêf. Lans delten en paden Fol deadlike skaden, Jit, Hear, bliuwt myn treaste, Jins stok en Jins stêf.
	2. Sa’t God it docht is ’t jimmer goed; Hy sil ’t foar my foltögje. Op 't rjochte paed set Hy myn foet, 'k Mei dêr syn leafde oanskögje. Hy stiet my by, Hy hellet my Ut alle smert en bannen; Myn lot rest yn syn hannen.
	4. De Hear is myn Hoeder; Yn ’t hert der woastyn Bisterkje myn krêften Syn himelske jeften, Hy wol my forkwikke Mei brea en mei wyn.
	5. De Hear is myn Hoeder; Hy wiist my myn wei. ’k Mei jimmer forkeare Yn ’t hüs fan myn Heare; Aloan leit syn leafde In glans oer myn dei.
	3. Sa't God it docht is ’t jimmer goed; Hy sjocht myn leed en rouwe. Oer hiel myn libben giet syn noed, ’k Mei op syn bystan bouwe. Hy ken myn hert,
	En ’k draech Jins seine en kostb’re [kroan. 'k Mei altyd Jins genede smeitsje, Jins goedens giet myn wegen foar, Jins goedens folget op myn spoar; Myn earmoed woll’ Jo rykdom meitsje, En swiet, hwat bitter wie en soar.



	Woen’ Jo my ’t ljocht üntstekke, It ljocht fan de ivichheit, Woen’ Jo my ’t ljocht üntstekke, It ljocht fan de ivichheit!
	Gjin kwea, gjin smert Kin Him forhoalen wêze; Syn treast wol my genêze.
	4. Sa’t God it docht is ’t jimmer goed; Dat is myn libbens wille. Hy hat wol faek my rampen stjürd, Marek myn leed wer stille. Yn alle lot Bliuwt Hy myn God, O Heit, Jins mylde Ontferming Bliuwt ivich myn biskerming.
	GESANG 188
	1. Yn ivich skrift op berch en rots Stean 's Heare wurden fêst, En ider dy't syn tekens sjocht Dy leauwe hwat er lést:
	5. Sa't God it docht is ’t jimmer goed; Syn trou sil nea net eine. Syn leafde is great yn alle tsjoed, Hy keart it al ta seine. As God my laet Oer hiel myn paed, Dan mei 'k my hjir forbliidzje, En ’t ivich libben biidzje.
	2. „De heechste berch, de sterkste rots Sil broazelje en forgean, Mar myn genedeboun mei Jim, Oprjochten, dat bliuwt stean.
	3. Gean frij troch ’t lögjend flaramefjür, It skroeit jim hier noch klaed, En dwers troch wetterstream en sé Leit jim in feilich paed.
	GESANG 187
	4. Oft alles ek fan boppen briek, It berchtme yn sé forsonk, En de ierde weitilde üt har sté, Ik bliuw jim feilich honk.”
	1. O Jo, dy’t wierheit binne en ’t doel [fan hiel myn wêzen, Forbyn myn hert oan Jo mei bannen [sterk en tear, Ynein bin ’k fan harkjen en wurrich [fan lézen, O, om my to genêzen Wol ’k inkeld Jo, o Hear, O, om my to genêzen, Wol ’k inkeld Jo, o Hear!
	5. Elk nim dit foar it wurd fan God, En leauwe it wier en wis; Hwant alles hwat Jehova seit Dat haldt Hy sünder mis.
	6. Ja, duorjender as berch en rots Stiet syn ünthjit, üs rêst. En wachtet Er, Hy wit syn tiid, Hy komt, Hy komt foarfêst.
	2. Sprek inkeld Jo ta my, dat 'k inkeld [fan Jo witte; Gjin skriftgelearde, of hwa, Jins stimme [yn my forbrek! Mei elk dan earbiedich en stil foar [Jo sitte En ’t eigen wurd forjitte; Jins wurd allinne sprekk’ En ’t eigen wurd forjitte; Jins wurd allinne sprekk’!
	GESANG 189
	1. Einleas haldt Gods leafde stan; Swier mei libbens lést üs wage, Leafde’ sêfte en sterke han Wol graech alles foar üs drage. Jimmeroan, by dei en nacht, Haldt de leafde trou de wacht.
	3. Jins antwurd is der wol, mar wolk en [bank bidekke Jins wierheit foar myn each, o Himel[majesteit! Waerd ik ta Jins skientme en hearlik[heit wekke.
	2. Einleas haldt Gods leafde stan; Yn üs stoarmje ’t fül bigearen, Leafde’ sterke en sêfte han Is by steat dy stoarra to kearen. En it herte fynt wer rêst, Haldt de leafde Gods it fêst.



	Hwer kin ik wer blydskip krije, Hwa sil my de krêft fornije? Jo, Jo hawwe 't libbenswurd!
	2. Libben is: yn God forblide, Leauwend, hoopjend, leavjend stride, Like ek alles skjin forlern. 't Is by needwaer rêstich sliepen; Boppe jin de himel iepen, En de dea oerwoun to sjen.
	4. Einleas haldt Gods leafde stan; Is de pylgertocht biëine, Leafde sêfte en sterke han Keart dan ’t al ta heil en seine, Bringt üt nacht en stoarmgebrüs Swalkers yn Gods ivich hüs.
	3. Libben is, mei strieljende eagen, Dy't yn 't foar de oerwinning seagen, Bliid to wêzen hjirre en nou. Lit ek my dit libben, Heare, Yn Jins hill’ge mienskip leare: ’t Ivich libbenswurd ha Jo!
	5. Priizje dandy leafdemacht, Dy’t de himel bynt oan de ierde! Pylgers üt dizze ierdske nacht, Kin jim seis gjin paed mear riede, Leafde laet jim ta Gods lan: Einleas haldt Gods leafde stan!
	GESANG 192
	1. Hwat God wol bart, en bart foarfêst; Neat giet syn wil toboppe. Hy jowt har wissichheit en rêst Dy’t har op Him biroppe. Hy stjürt üs lot, dy trouwe God, Hy haldt üs yn syn hoede; Hwa’t Him bitrout, fêst op Him bout, Dy keart hy 't al to’n goede.
	GESANG 190
	1. O, hwat leafde, net fan de ierde, Fan gjin minske troch to sjen, Wol de goede Heit üs biede, Dy’t üs oannaem ta syn bern. Né, de wrald bigrypt it nea, Hwat Gods greate leafde üs bea, As hja ’t wist, hja soe bigeare: Mocht ta my ek God Him keare!
	2. God is myn treast, myn hoop, myn sin, Myn libben, myn fornoegen. Hy skikt myn lot en libbensrin, Hy hat my jimmer droegen. Ik hear syn stim, hwant sünder Him Fait noch gjin moskje op ierde. Syn stok en stêf sille, oant üs grêf, Us altyd feilich liede.
	2. Hwat wy ienris wêze sille Bliuwt forhoalen oant de stoun, Dy’t Ontdekt, nei 's Heare wille, ’t Wünder fan syn fré-forboun. Mar wy witte: as Gods Soan Strak forskynd is op syn troan, Sil Hy üs ta libben weitsje, Us syn byld lykfoarmich meitsje.
	3. As Jo my roppe nei Jins wil Ta dea en iiv’ge rêste, Dan haldt myn siel foar Jo har stil, Jins wil is dochs it béste. Ik jow myn lot ek oer oan God, Wol sünder eangst of twivel; By Jo, o Hear, gjin freze mear Foar sünde, dea noch divel.
	3. Ider, ta dit libben dope, Haldt fan alle kwea Him rein; Kristus is syn freugde en hope, Is syn wet en heilfontein. ’t Is de striidsang fan syn hert: Dy’t yn Him bliuwt, sünd'get net! Bern fan God, üt hill’gens berne, Wol Hy rein en hillich kenne.”
	4. Ik bid Jo, Hear, lit nou en nea, Jins Geast fan my net wike! Hwant, lokket Satan my ta ’t kwea, 'k Moat sünder Jo biswike. Wêz altyd mar myn sterk forwar, Josels ta lof en prize, Dy't yn ’e wrald Jins fuotspoar haldt Sil Jo Jins trou biwize.
	GESANG 191
	1. Hwer soe 'k oars dan hinne, Heare, Hwer soe 'k mei myn klachten keare, Fyn ik rêst en treast en skut?
	3. Einleas haldt Gods leafde stén; Wy, wy falie, wy fordjerre: Leafde’ sêfte en sterke han Bringt genede oer allegearre, Draecht üs skuld, jowt nije moed, Libbenskrêft en himelgloed.



	GESANG 1 93
	Hwat jowt it, as wy alle dagen Al kleije oer üs dröf bistean? Wy meitsje sa de illinde en need Jit slimmer troch üs klachte en leed
	1. Foar Jo myn hert Yn wille en smert, O God fan leafde en frede; Jo bin myn geast Ta heil en treast, Jo liede m’ yn genede.
	3. Wês stil en swij dyn Leaven Heare, Rest yn syn ried mei dimmen moed. ’t Sil alles ta dyn seine keare; Syn han is ’t, dy’t de wrald bistjürt. Hy hat üs ta syn bern forkard, Hy wit hwat elk fanneden hat.
	2. ’k Scil troch Jins trou By freugde of rou To ninter fan Jo wike; Sit flesk en bloed Yn freze en noed, Myn hert sil nea biswike.
	4. Hwa’t op Gods krêft en bystan tidet Giet sjongend troch in woastenij; Hwa’t himels rike seine bidet, Dy fynt him eltse moarntiid nij. Hwa’t sjocht op God mei biddend hert, Forlit Hy nou en ivich net.
	3. Foar Jo myn hert Yn wille en smert, Foar Jo, Gods iennichstberne! De klacht forstomt, De freugde komt, Lit Jo Jins lüd my kenne.
	GESANG 195
	1. Slein en dreaun fan wyn en weagen Swalkje w’ oer de libbenssé; Marde hoop blinkt foar üs eagen Troch in nacht fan noed en wé. Heit, op Jo is ’t dat wy bouwe, Hear üs need en helpgerop, Hwant as Jo de han üs jowe Riist yn krêft üs swakkens op.
	4. Ta Jo, Hear, giet Myn klachte en liet By leaf en leed fan 't herte; Myn stipe en nocht, Jins oantlits ljocht, Fordriuwt alle ierdske smerte.
	5. Foar Jo myn hert Yn wille en smert O Heit fol greate Ontferming! As 'k stridend stean En hast forgean, Nim Jo my yn biskerming.
	2. Alle macht ha Jo op ierde, Jo, Jo meitsje üs sterk en frij; lenris sil J' üs sielen liede Ut har swiere slavernij. Hurd en moedsum is noch ’t striden Dat üs rest en wille üntseit, Oant by de einstreek fan üs tiden W’ yngean ta Jins hearlikheit.
	6. Dat fijans macht, Dat twivels nacht My nea fan Jo üntsette! En fier my sa De himel ta Mei hoopjend, leauwend herte!
	3. Swiere striid, mar licht to dragen Mei de krêft en help fan God; Efter 't leed en bange dagen Winkt in ivich, sillich lot! Jo wêz’ derfoar lof en eare, Greate Skepper, God en Heit; Lof de Soan, üs Leaven Heare, Lof de Geast yn ivichheit!
	GESANG 194
	1. Dy’t yn de goede God bitrouwe En hoopje op Him by nacht en dei, Dy’t yn syn han har libben jowe, Bliuwt Hy yn need en lijen nei. Hy makket faek yn ’t bangste wé In wünder hearlike ütkomst ré.
	GESANG 196
	1. Us hert is bliid en wol to moed, Omt God üs hiele libben stjürt; Fan Him komt lok en leed üs ta, Hy jowt üs hwat wy nedich ha.
	2. Hwerom sa’n swiere soarch to dragen? Hwat jowt it, jimmer bügd to gean?



	Dimmen wachtsje, trou bilide. En mei blidens gean üs wei, Lear üs, Hear, dat elke dei.
	GESANG 198
	3. Dy't neffens eigen miening docht, Nimt falske skyn foar himelljocht, En wurdt er fan dy skyn forlaet, Hy doarmet wis fan ’t rjochte paed.
	1. Ja, amen, Heit fol macht, Jo slagge üs bidden acht Fan al hwa’t ta Jo kamen; Jins wurd, oan't léste ta, Bliuwt fol genede ja, Yn Kristus ja en amen.
	4. God wiist allinne ’t goede spoar Dat ütkomt by de himelsdoar, En bringt Hy wille of dröfenis, Hy wit wol hwat it gaedlikst is.
	2. Hy dy’t üs bidden heart, Forwachtet dat üs hert Ek wis is fan syn jeften; Us bidden is gjin winsk, Mar ütstjürd nei in minsk Seis swak en sünder krêften.
	5. Omdat üs hert dit sterk bitrout, Foldocht üs alles hwat Hy jowt; De lésten dy't Hy op üs leit, Hja tsjinje ta üs sillichheit.
	6. Hy, dy’t üs troch woastinen laet, Us trouwe freon op ’t ienlik paed, Joech üs syn leafde as ’t wisse pan, Dat w' ienris komme yn ’t heitelan.
	3. Us each is op Jins Soan, Hy laet üs ta Jins troan, Hy, dy’t w’ üs midler witte; En hwat it hert bigeart Wurdt net oan’t leauwe üntkeard, Dat woe Hy üs ünthjitte.
	7. Dêr’t üs gjin minske helpt, helpt Hy, Dêr’t alles wykt, stiet Hy deunby; By rêst en lok, by stoarm en striid, Hy bliuwt deselde yn alle tiid.
	4. Dit amen jowt Jo ear, It freget ek net mear: Soe God it nou wol witte? Dit amen stelt foar wis; Hy, dy’t de Amen is, Sil nea syn wurd forjitte.
	8. Moat wy de tsjustre dea-wei gean, Dan lit elke ierdske freon üs stean. Mar Hy, de freon dy’t nea wer skaet, Hy draecht üs oer dat dünker paed.
	GESANG 199
	9. Kom, gean wy dan mei moed op wei, Yn’t fêst bitrouwen: God giet mei! En tink, al fait it faken swier: It sillich ein is net sa fier!
	1. Hoe great, o Hear, en hoe oermachtich Stiet nou üs libben fol fan leed! Us haters, hja bisykje iendrachtich To knoeijen nou, ünhjirmlik wreed, It folk alhiel, Hwaens bange siel, It folk alhiel hwaens siel Jins namme [ken. O Hear, yn dizze need forlos Jins bern!
	GESANG 197
	1. Lear üs, Heit, by dei en üre 't Paed to gean dêr’t Jo üs stjüre, Trou to steunen op Jins macht, Psalmen sjongende yn ’e nacht. Dat wy nei Jins wurden hearre, Mei üs dieden ’t net bidjerre; Dat wy gean, foar de ütkomst blyn, As Jins bern de takomst yn.
	2. Jo binne üs skyld, Jo liede üs wegen; Sjoch, Hear, dan, ta Jins namme' lof. Nou op Jins skiep, dy’t Jo omhegen Forheffe sille üt dit stof. Dêrom wol ik Frij, sünder skrik, Dêrom wol ik op Jo ek al myn soarch Fêst sette, o myn heil, myn krêft, myn [boarch!
	2. Lear üs net sa’n soarch to dragen Oer de need fan letter dagen, Lear üs ek yn lést en noed Dochs to leauwen; God is goed. Biddend weitsje, moedich stride.
	2. Wy leauwe yn alles hwat üs met: Hy haldt de skealjes fan üs smert, Syn wysheit wit, oft faeks fortriet Us ’t béste nei de himel fiert.



	GESANG 200
	GESANG 202
	1. Is de need sa heech ek stige, Dat gjin minsk mear ütkomst wit, Eangje net, hoe swier bidrige; Is de need sa heech ek stige, Dat gjin minsk mear ütkomst wit. Tink dat God dy net forjit.
	1. Hwat falie of biswyk, de trou fan myn [God Bliuwt jimmer my by yn ’t wikseljend [lot. Mei’t hert soms ek trilje yn ’t hjitst [fan ’e striid, Dan makket syn leafde en syn treast [my wer bliid.
	2. Hald yn bange en dröve dagen Al dyn hope allinne op Him; Rêst yn 's Heare wolbihagen, Hald yn bange en dröve dagen Al dyn hope allinne’ op Him; Hy kin redde, hoopje op Him.
	2. Troch sünden en kwea faek hifke en
	[forsocht, Troch knipend birou ta wanhoopjen [brocht, Sjoch ’k op nei de Heilan öm rest foar [myn hert: Dan swije de stoarmen, dan wykt alle [smert.
	3. ’k Wit, syn wurd is ja en amen, Syn ünthjit forbrekt Er net Oan hwa’t biddend ta Him kamen; ’k Wit, syn wurd is ja en amen, Syn ünthjit forbrekt Er net: Sillich elk dy't by Him heart!
	3. As God my fortreast, is ’t krüs net to [swier, Gjin wurk is to stüf, gjin wei is to [ fier: Dan win ik al stridend fortrouwen en
	4. Tüzenkear yn leed en rouwe Hat Hy treaste, hat Hy redt; Ivich stiet syn leafde en trouwe: Tüzenkear yn leed en rouwe, Hat Hy treaste, hat Hy redt, Hy forstjit de earmen netl
	[macht. Dansjong ik myn psalmen yn tsjustere [nacht.
	4. Hy sprekt ta myn siel fan 't libben [yn ’t ljocht, Hy seis is it doel, dêr ’t each dan nei [sjocht: Hy draecht m’ op syn wjokken nei [hillige sfear. En ’k fiel dan de twang fan ’e sünde [net mear.
	GESANG 201
	1. As God, myn God, mar foar my is, Hwa doar him tsjin my keare? Dan moatt’ my muoite en dröfenis Ta goederbêst biteare: Dan halde ingels rounom wacht, Omstrielt my midden yn ’e nacht De hearlikheit des Heare.
	5. Ik romje yn myn God, ik sjong fan syn [trou, De rots fan myn siel, dér 'k ivich op [bou. Ik sil Him noch priizje yn de stoun [fan myn dea: Syn leafde en genede forlitte my [nea!
	2. Hoe 't lot ek wanke en driigje mei, Ik lit myn Hoeder liede; En moetsje ik tsjinstuit op myn wei, Fan Him kin neat my skiede. Hy is en bliuwt my rounom nei, Nei fredich wetter driuwt Er my En leaflik griene miede.
	GESANG 203
	3. Ik haw myn God, mear hoech ik net, Hy wit myn winsk en wille. Syn leafde hat myn djipst forlet En al myn langst bistille: Myn heechste goed, myn treast yn [smert, Is God, de Heit fan ’t wiffe hert: Mei Him kin 'k alles tille!
	1, O Heit, hwaens wurd de weagen [twingt, De oerstjüre sé ta stilstan bringt, Hwaens macht oer alle machten riist, Dy’t de oaseaen syn perken wiist; Stean Jo yn need en deadlik tij Om Jezus’ wil de séman by!



	Dêr’t men inkeld libje kin, Brek dan, Hear, noch hjoed de dei Dizze heechmoed üt üs wei!
	3. Lit üs, hwat wy hawwe en binne, Hwat üs djür is, hwat üs flijt. Alles hwat üs eagen minne, Alles hwat üs han bidijt, Al üs tinken, sprekken, dwaen, – Inkeld ta Jins eare jaen!
	3. O Geast, dy’t op 'e wetters wie, Doe't tsjuster boppe de üngroun stie, Jo ha de sé syn grinzen set Mei ’t: hjir oan ta en fierder net; Stean nou yn need en deadlik tij Op 't faeije skip de séman by!
	4. Net mear sa’t üs each it sköget Prate wy fan goed of tsjoed; Alles hwat Jins ried foltöget, Heit, is ommers altyd goed! Jo bin ’t seis, dy’t alles laet Ta üs bést en iiv’ge baet.
	4. Trije-ienichheit fan leafde en macht, Bihoedzje üs bruorren yn ’e nacht Tsjin fjür en ünwaer, bank en klip, Bihald har libben en har skip! Dan prizet elk op sé en lan De redding troch Jins heitehan.
	5 Krij Jins namme op ierde de eare Dêr't er ivich rjocht op hat; Lit üs inkeld dit bigeare, Dat rounom Jins wollen bart. Neat foar Jo to wêzen, Hear, Is üs sillichheit en ear.
	GESANG 204
	1. Troch ’t dünker fan Jins swiere wiel Sjocht dochs nei Jo, o God, myn siel; D djippe boarn fan al hwat is. O great en ivich heimenis!
	GESANG 206
	1. Stil nei alles my to foegjen, Hoe forachtlik ’t lykje mocht, Sünder tsjinwar, sünder wroegjen. Elk to tsjinjen, en mei nocht; Nea gjin eigen ear to sykjen, Net om minskerom to stykjen; Hear, om altyd sa to dwaen, Wol my dêrta wysheit jaen!
	2. AUyk de blom nei sinnegloed, Sa lükt myn siel nei ’t heechste goed, Foar jimmer oan Jo boun en boeid, O Leafde, dy’t it al trochgloeit!
	3. Hwa, dy't my ea oan Jo üntstiel? Jins hanmark, printe yn myn siel, Jins segel, djip yn de ealstien set, Hat jimmer har komöf forret.
	2. Lit my ta dy paden keare Dêr't Jins each my inkeld sjocht; Swijend dwaen, en stil forneare Al hwat my in oar misdocht. Jezus, troch Jins süv’re leare Kin Jo 't sündich hert bikeare; Jow, dat ik fan hert en sin Lyk as Jo oatmoedich bin!
	4. En sa’t oan’t fiere en frjemde stran De langst soms lükt nei 't heitelan, Sa, yn it drokst fan ’t ierdsk gewoel, Sjocht faek myn siel nei 't ivich doel.
	GESANG 205
	3. God fan de ienlike en de stille, Hwa’t it hert yn démoed swijt, Dy't yn earbied foar Jins wille lenlik wurket, ienlik lijt, Jow dat wy üs nea bikleije, Hoe't de stoarmen om üs jeije, Mar yn ’t leed, hoe bang en near„ Swijend sjogge op Jo, o Hear.
	1. Sillich, sillich, neat to wêzen Yn üs eigen each foar God, Fan üs selme to genezen, En to rêsten yn üs lot, Dimmen as in bern en stil Us to foegjen nei syn wil.
	2. Bin üs greatske en hege herten Fier fan Jo, en net fan sin Om to bügen ta Jins wetten
	4. God, lit dit my ynlik fiele: Ek myn God bin Jo aloan;
	2. O Kristus, Hear en Libbensfoarst, Foar hwa’t de wyn him deljaen moast, Dy’t sliepte dwers troch ’t stoarm[gedroan, Dy’t rêstich oer de weagen roun; Stean nou yn need en deadlik tij Op ’t faeije skip de séman by!



	Treaster fan myn mêdde siele Yn it oantlit fan Jins Soan, Jow my krêft en sielefrede, Dat ik libje üt Jins genede, Nea net op mysels bitrou, Mar op Jo allinne boü!
	’t Himelsk ryk hat Hy forlitten, Om, foar minskne djip forlet, Us yn alles lyk to wurden, Inkeld yn de sünde net.
	4. Jezus Kristus, üs forlosser, Droech it lijen om üs kwea; God woe ta de wrald Him keare Om syn leed en bitt're dea. Under Pontius Pilatus Hat men Him oan ’t krüshout slein, Is Hy stoarn en doe bigroeven En foar üs de hel yn tein.
	GESANG 207
	1. Jo, Hear, dy’t alle dingen liede, Biskikten elk syn plak op ierde, ’t Formidden dêr't er wurkje moat; Fan lok en leed hald’ Jo de mjitte, En ider moat it sjen en witte: 't Is goed, sa’t God it makke hat.
	5. Op ’e trêdde dei forriisde Er, Om’t de dea syn master foun, Dy’t troch stjerren en troch opstean Dea en grêf en hel oerwoun. Sa bliek Hy Gods Soan to wêzen, Drager fan it heechst biwald; Hy, hwaens dea üs sünde soene, Hy, hwaens libben üs bihaldt.
	2. Ja, yn Jins han bin al üs dagen, En hwat w’ yn 't libben ha to dragen, Jo skikke 't nei Jins wize ried. Lit üs oan Jo gjin wetten stelle. Mar jow, dat wy üs dagen telle, En dat üs hert Jins wil forstiet.
	6. Nei de himel is Hy opfearn, Troch de himels hinnetein, Oan Gods rjochterhan nou sittend, Is Him ’t roer yn hannen lein. Sa waerd Hy ta Hear en Kristus, Hearskjend nei Gods hege wil, Hy, hwa’t ingels 't lofliet sjonge, Hwa’t de wrald oanbidde sil.
	3. Lit üs aloan op Jo bitrouwe, Dat w’ op Jins leafde üs libben bouwe, En yn de tiid dy’t foar üs leit Net oerjaen mei oprjocht bisykjen Om ’t byld fan Kristus to bilykjen, Yn hwa’t wy Jo oanbidde as Heit.
	GESANG 208
	7. lenris, oan de ein fan de ieuwen, Komt de Minskesoan hjir wer, Haldt, foar libbenen en deaden, Oardielsdei oer allegear. Elk sil meane hwat er siedde; Sa biskaet Hy ek myn lot; Mar dit is myn treast: myn Rjochter Soene seis myn skuld by God.
	1. ’k Leau yn God de Heit, almachtich, Leafdefol en wiis en goed, Dy’t de himel en de ierde lenris skoep en jit bistjürt. Yn Him libje en amje en bin ik, Hy biskikt en laet myn lot; Dat sil ik Him tabitrouwe As myn Skepper en myn God.
	8. Sa allyk, mei hiel myn herte, Leau ik oan de Hill’ge Geast, Dy’t Gods tsjerke aloan forljochtet, By har bliuwt ta stipe en treast. Is der ünder al myn dieden len dêr’t God hwat goeds yn sjocht, ’k Wit, dat Hy de wil en ’t wurkjen Nei syn wolbihagen docht.
	2. En ik leau yn Jezus Kristus, De ienichstberne Soan fan God; Alles kaem troch Him ta wezen: ’t Wurd by God, en selme God. Lyk de Heit sil ’k Him oanbidde, Tankber bringe lof en ear, Dy’t my f rij kof te en forloste, Him erken ik as myn Hear.
	9. ’k Leau ien tsjerke, ütkard, hillich, Kristelik en algemien, Sa yn leauwen en yn leafde As yn sillich ütsjoch ien. ’k Leau de mienskip fan de hiH’gen,
	3. Fan de Hill’ge Geast üntfongen, Berne üt in ierdske faem, Is foar üs Hy minske wurden En foar üs op ierde kaem.



	Hwant har sil barmhertichheit [wearfarre. Sillich bin de reinen fan hert, Hwant hja sille God sjen. Sillich bin de fredestifters, Hwant hja sille Gods eigene bern [neamd wurde. Sillich hja dy’t forfolge wurde Om der gerjochtichheit wil, Hwant harres is it keninkryk der [himelen. Sillich bin jim, as jim de minsken Smaedzje en forfolgje En ligende alle kwea tsjin jim sprekke [om Kristus' wil Forbliidzje en forheug jim, Hwant jim lean is great yn ’e himelen. Hwant net oars hawwe hja forfolge [de profeten Dy’t foar jimme west ha. Eare wêze de Heit en de Soan En de Hillige Geast, Lyk it yn ’t bigjin wie, nou en jimmer, En fan ivichheit oant ivichheit, Amen.
	10. En ik leau de skuldforjowing Inkeld om myn Midlers bloed; Yn myn eigen wurk en wearde Is gjin treastgroun foar myn moed. Alles, alles is genede; Hoe strafskuldich ’k seis my foun, Jo, myn trouwe Heit, dat leau ik, Jo hawwe al myn skuld forjown.
	11. ’k Leau, dat dit myn stjerlik lichem, Meije ’t ek ta stof forgean, Yn de greate dei der dagen Wekke wurdt ta nij bistean. Dan, ünstjerlik, ünforgonklik, Ken it gjin fordjerren mear, Sil it kein en hearlik wêze As it lichem fan myn Hear.
	12. 'k Leau in hearlik, ivich libben, Dat my Jezus iepen leit; Unbigrinze himelwille, Unforbrutsen sillichheit. Libben sünder ea to stjerren, Freugde, tocht noch sein noch skreaun; Grêf, hwer is nou dyn oerwinning, Dea, hwer is dyn prikel bleaun?
	GESANG 210
	1. Sillich bin de geastlik earmen, Harres is it Keninkryk| Hwant, o wünder fan Gods leafde, Hy, Hy makket earmen ryk. Hear, jow fan Jins leafde üs blyk Ut Jins ivich Keninkryk.
	13. Ivich, ünbifiember Wêzen, Heit en Soan en Hill’ge Geast; Jo to kennen, Jo to leauwen Wêz’ myn djipste hope en treast. Sünders meije yn Jins leafde ’t Heechste heil en ’t libben ha; Amen, godlik evangeelje, Amen seit myn siel dér ta.
	2. Sillich binne hja dy’t treurje, Hwant de treast is harren wis; Sterk haldt har oerein yn smerte Gods ünthjit en tsjügenis. Hear, jow fan Jins leafde üs blyk Ut Jins ivich Keninkryk.
	GESANG 209
	3. Sillich dy’t sêftmoedich binne; De ierd wurdt har as erfdiel brocht. Hwant in greate en rynske leafde Is foar God net om ’e nocht. Hear, jow fan Jins leafde üs blyk Ut Jins ivich Keninkryk.
	Sillich bin de earmen fan geast, Hwant harres is it keninkryk der [himelen. Sillich bin dy’t treurje, Hwant hja sille de treast fine. Sillich bin de sêftmoedigen, Hwant hja sille it ierdryk biërvje. Sillich bin dy’t hünger je en toarst’gje Nei de gerjochtichheit, Hwant har hünger sil sêdde wurde. Sillich bin de barmhertigen,
	4. Sillich hja, dy’t toarst en hünger Ha nei Gods gerjochtichheit; Ryklik sil hja sêdde wurde, Sa’t it Wurd har seis foarseit. Hear, jow fan Jins leafde üs blyk Ut Jins ivich Keninkryk.
	14
	len en mien fan hert en sin, len yn leed en ien yn freugde, len yn leafde en bruorremin.



	5. Sillich dy’t barmhertich binne; Hwant barmhert'gens wurdt har dien. Hja dy’t jaen en helpe kinne Wurde wol by God forstien. Hear, jow fan Jins leafde üs blyk Ut Jins ivich Keninkryk.
	Dat üs de jongste dei Jins each Net liddich, net ünfruchtber seach!
	3. Alsa dan, hillige yn ’e Hear, Ta alle tsjinwar sterk en klear, En ta Jins hillich folk wer berne, Riist üs Jins gloarjedei, as blyk, Dat J’ üs fokarden foar Jins Ryk, En dat Jo üs yn Kristus kenne. Him wêz' de lof en hearlikheit Fan slacht' oant slacht’ yn ivichheit!
	6. Sillich bin de reine herten, Hja sill’ God yn ’t oantlit sjen, En yn ’t sillich leauwen libje Dat de Hear har sjocht en ken. Hear, jow fan Jins leafde üs blyk Ut Jins ivich Keninkryk.
	GESANG 212
	7. Sillich hja dy’t frede meitsje, Hwant men neamt har bern fan God; Hearrich wol har libben wêze Oan it alderheechst gebot. Hear, jow fan Jins leafde üs blyk Ut Jins ivich Keninkryk.
	1. O greate God, o goede Heit, Ik bid om Jins barmhertichheit, En rop ta Jo by nacht en dei, Hwant sünder Jo wie 'k lang al wei; Forhear en jow my myn bigeart Om Him, dy’t üs it bidden leart.
	8. Sillich dy’t forfolge wurde, Lije om de gerjochtichheit; ’t Godsryk is har troch de tiden Sterktme en ünforwinlikheit. Hear, jow fan Jins leafde üs blyk Ut Jins ivich Keninkryk.
	2. Ik bin in skiepke, dat dêr is Forbjustere yn ’e wyldenis, Ik bin in peinje, lang forlern, In soan yn skuld, in öfdwaeld bern, En dochs wie ik Jins eigendom; O Heit, nim my yn hüs werom!
	9. ’t Salt bin jim en ’t ljocht fan de ierde; Jow dan sa jim ta de wrald; ’t Hüs fan hwa’t Gods wurd biwarre Fynt yn de iiv’ge rots syn hald. Hear, jow fan Jins leafde üs blyk Ut Jins ivich Keninkryk.
	3. Biwarje my, dat ’k om ’e nocht Jins hillich wurd net hearre mocht, Dat it net falie op hurde groun, Of op 'e ryddyk net wer foun, Dat ’t yn ’e toarnen net forstikt, Gjin fügel ’t üt ’e fuorgen pikt.
	GESANG 21 1
	4. Wol, Heit, Jins eagen op my slaen; Foar brea sil Jo gjin stiennen jaen! Ik sykje, jow dan dat ik fyn, Ik klopje, hear, en lit my yn! O Hear, myn heil en iennichst hald, Forlos my üt it ierdsk biwald!
	1. Weits, Kristen, bliuw yn ’t leauwe [stean, En lit dyn kroan dy net üntgean! Wêz man, en hald en draech dy [moedich, En wurd yn ’t wurk, fan God dy jown, Unwrigber, fêst en trou bifoun, Foliiv’rich, al den dei oerfloedich; Dyn arbeid sil yn Him, üs Hear, Net idel wêze: God haw de ear!
	GESANG 213
	1. Ik ha Jo leaf, myn Hear en God, En net om myn takomstich lot, Ut hope op ’e himel net, En net üt frees foar hellesmert.
	2. O God, bliuw mei Jins Geast üs nei, Dan wurde üs herten dei op dei Al mear ta al Jins arbeid lutsen; Dan wurdt fan üs, mei wier gefoel, It hillich, Jo bihearrend doel Fan ’t great forlossingswurk üntdutsen;
	2. Jo, Jezus, hawwe oan’t krüshout slein, Al Jins erbarming oer my lein, Jo droegen dêr de djipste smaed, De bran fan spikers, spot en haet.



	Ek as ’t troch woastinen giet, Himelsk al yn hope op ierd, En yn leauwe en leafde libje. Trouwe hoeder, bliuw üs by; Dêr't Jo geane, folgje wy.
	4. O, alle leafde dy’t ik haw Komt inkeld Jo, Hear Jezus, ta, Om himelnocht noch hellesear, Mar inkeld om Josels, o Hear!
	2. Lit üs ien mei Jezus stjerre, Dy’t foar üs de sünden droech, Dy't üs rein en frij forklearre, Libben en bihald üs joech. Deadzje w’ yn üs ’t kwea fan de ierde, Binne w’ oan de sünde stoarn, Dan sil ta Gods leafdetroan Strak de wei troch ’t grêf üs liede. Dy’t foar Gods genede leit Stjert net mear yn ivichheit.
	5. O, kaem ik oan dy leafde ta, Dêr’t Jo my seis mei leafhawn ha! Lear, God, my sa Jins wiere tsjinst Yn leafde sünder freze of winst!
	GESANG 214
	3. Libje wy mei Him foriene Dêr’t de dea foar wike moast, Halde wy üs fêst oan de lene Dy’t oerwoun as Libbensfoarst. Jo üs Haed, en wy Jins libben; Opstien üt de dea mei Jo, Bin wy yn ’t nije libben nou Boun oan Jo mei tüzen triedden. Libj’ yn üs, wy libje mei Yn Jins greate oerwinningsdei.
	1. Och, bliuw mei Jins genede, Hear Jezus, üs neiby, Biwarje üs by Jins frede Tsjin fijans hearskippij!
	2. Wol mei Jins wurd genêze Us each, fan sünde blyn, Wol üs forlosser wêze, En wenje by üs yn!
	3. O, Jo, troch nacht en dize, It ljocht dochs fan ’e wrald, Wol jimmer ’t paed üs wize. En lied üs ta bihald.
	GESANG 216
	1. Hill’ge Jezus, reine en goede, Dy’t God my ta myn hill’ging stjürde, Hoe hearlik bin J’ yn hillichheit! Himelsk foarbyld, dat üs wekke, Seis ingels moatte 't oantlit dekke By ’t ljocht fan dizze hillichheit. O Jo, sa ünbismet, Jo bin myn haed, myn wet. Hill’ge Jezus, Bliuw Jo my nei, Dat ’k yn Jins wei Ek altyd hillich wêze mei.
	4. Wol üs Jins seine skinke, Nim al üs earmoed wei, Jins krêft en goedens blinke Oer hiel üs libbenswei.
	5. O, nim üs yn Jins hoede, Jo, ünforwinb’re helt, Bergje üs foar satans woede En wralds bretael gewelt!
	6. Bliuw by üs mei Jins trouwe O Hear, sa great en goed, Op hwa't üs herten bouwe Yn alle need en noed!
	2. Heite wil wie boppe allen O Jezus, al Jins wolgefallen, Jo swijden Him op alles stil. O, wêze al myn libbensdagen Ek hwat Him haget myn bihagen. En mocht ’k my foegje nei syn wil. Dat 'k m' oan syn wil forbyn, Dêr rest en frede fyn! Hear myn bidden: Bliuw Jo my nei, Dat ’k yn Jins wei Ek ünderwurpen wêze mei.
	GESANG 215
	1. Lit üs ien mei Jezus bliuwe, Folgje wy de Heilan nei, Hwat wy tinke of bidriuwe, Hoe’t it paed ek lizze mei; Lit üs moedich fierder stribje,
	3. Hwat flok, forlitting, wédom great, Ha Jo fordroegen oant de dead! En dat foar my, dy’t jimmer wer It troch myn sünden mear bidjer.



	3. Hill’ge Jezus, dat myn krêften, Myn lea, myn winsken en myn trêften, Dat alles Jo lykfoarmich wie! Yn myn gean en stean en sitten, Dat op myn tinken, dwaen en litten Aloan Jins byltnis printe stiel Herfoarmje nei Jins wet It ynlikst fan myn hert! Hill’ge Jezus, Bliuw Jo my nei, Dat ’k yn Jins wei Folslein en hillich wurde mei.
	Mei ünforbrekbre ban. Bin wy as bruorren ien! Dêr't nije lieten rize, En ingels ’t paed üs wize, Is alle twaspjalt dien!
	6. Is ien üt swakkens fallen, In oar rikt him de han; Sa bin de tüzentallen Foriene yn ien forban. Bisterkje wy dat boun! Dy’t seis, ta heil fan de oare, De minste wêze doare, Dy wurdt Gods seine jown.
	GESANG 217
	7. Sa lit de moed net sinke, Fan God forkarde bern; Wit, dat üs de ingels winke, Wy kinne al d’ ein bisjen. Opnij bisterke ’t hert, En hiel üs geast en tinzen. Net boun fan ierdske grinzen, Op ’t ivich eindoel set!
	1. De nacht is al op hannen, De reis moat fierder gean; Yn dizze wylde lannen Is ’t nuodlik stil to stean. Bisterkje opnij de moed, De pylgerstêf omklamme; lis hoop wurdt net biskamme. En de ein is altyd goed.
	8. Al fait it swier to dragen, Bliuw hoopjend Onder ’t krüs; Miskien in mannich dagen, En dan bin w' ivich thüs. Foar ivich by de Hear, Mei Gods forloste frommen Yn 't heitehüs to kommen, Myn siel, hwat wolstü mear?
	2. De kar sil nea üs rouwe, De kar fan ’t smelle paed; Wy kenne Him, de trouwe, Dy't üs yn leafde laet. lis hoop stiet fêst yn Him, Sa gean we oer fjild en strjitte De Godsstêd yn ’e mjitte, It nij Jeruzalim!
	GESANG 218
	3. Mei üs de wei fortrette En is ’t biswierlik gean Dêr’t stikels ’t paed bisette En oeral krusen stean. Dér is gjin oare wei; Wy gean troch strük en hagen, Troch ljochte en dünkre dagen, Us goede Herder nei!
	1. Jo wol ik leavje, sterktme en stipe, Josels, myn siele djipst forlet, It heechst fan hwat myn tinzen gripe, It grounleas langstme fan myn hert. Jo leavje ik, ljocht, sa great en stil, Oant myn ljocht ütgean sil.
	2. Jo wol ik leavje, o myn libben, Myn freon, dêr’t alle freonskip foei, Jo leavje ik mear as folk en sibben, Myn driuwkrêft en myn ienich doel. Jo leavje ik, Laem, fan God, o kom, Myn breugeman, myn rom!
	4. Utein, jim wurgen, mêdden, In liedsman giet jim foar; En wifkje ek jim trêdden, Hy haldt jim foet yn ’t spoar. De sinne jowt üs moed, God lit syn ljocht üs blinke, Hy sil wol om üs tinke; Wiswier, wy hawwe ’t goed!
	3. Hoe haw ik Jo sa let üntdutsen En wist net fan Jins hearlikheit, Hoe bin ’k net earder ta Jo lutsen, O wiere rest en sillichheit? Dit draech ik as in djippe smert Yn myn biskamme hert.
	5. Wy reizgje meielkoarren Nei’t selde heitelan, Us bynt it mien wearfarren



	4. Wol Hy my in krüs biskikke, Fielt myn hert Leed en smert, Dochs sil ’k net forskrikke. Dy’t it stjürde, sil ’t biëinje; Mei de treast Fan syn geast Altyd by my wenje.
	5. O sinne, dy’t my sa bistriele, Hoe kin ’k Jo tankje lyk as ’t heart? Hoe is myn earme, skouwe siele Wer troch Jins glans yn ’t libben set! Jins each forljochte hert en moed, En sünt wie alles goed.
	5. God joech m’ yn ’e goede snuorje Heil sa great; Soe ’k de dead Dan net bliid forduorje? God is trou, en lit my wurkje Nei myn macht; Ut de nacht Sil syn ljocht werfjurkje.
	6. Bliuw by my, lit my net allinne, Dat ’k net wer drövich dwale mei; Wês mei Jins leafde om my hinne, En gean gjin ure by my wei. O himelsinne yn gloed en pracht, Forwin myn neare nacht!
	6. As my wrald en satan driuwe, ’k Sil, o God, By har spot Krigel steande bliuwe. Hoe’t hja hune en my oerrinne, Jo, myn helt, Sil ’t gewelt Dochs mei glans oerwinne.
	7. Lit dizze leafde nea mear einje, Jo wol ik halde, o myn God; Jo wol ik leavje en by Jo wenje, Dat is in goed en sillich lot. ’k Stean yn Jins ljocht, sa great en stil Oant myn ljocht ütgean sil.
	GESANG 219
	7. Seis gjin dea kin üs mear deare; Troch syn doar Gean wy foar Ta it hüs des Heare. God bynt seis syn macht oan grinzen: Lans syn wei Gean wy mei Ta Gods himelstinzen.
	1. Hwerom soe myn herte drövje? Ik ha doch Kristus noch, Hwa soe Him my rövje? Hwa sil my de himel weare, D’ iiv’ge rest, Us op ’t lést Tasein fan de Heare?
	8. Wyk it ierdsk bistean, o fromme, Neat haldt stan; Ut dit lan Sil gjin heil mear komme. Jinsen floeit de rykste welle; Kristus sil Nei syn wil My ta sinen telle.
	2. Neaken bin ’k op ierde kommen Doe’t myn each ’t Earste seach Sinne, wald en blommen. Neaken sil ik ienris skiede As ’k üntgean Dit bistean, ’t Lijen fan dizze ierde.
	3. Liif en libben, siele en amme Joech my len Mar to lien Om syn eare en namme. Wol hy ’t skielk wer ta Him nimme, ’k Jow my stil Nei syn wil, ’k Kom dan op syn stimme.
	9. Hear, myn hoeder, wol my liede, Bliuw my nei Nacht en dei, Nimmen kin üs skiede. ’k Bin fan Jo, dy't seis my foun ha, Dy’t Jins bloed Einleas goed Foar myn redding jown ha.
	4. Hoe gong ik roun yn sünde en tule, Ik socht nei Jo en foun Jo net; Ik hold my fier fan Jo forsküle, Al hie de wrald my faek forret. Mar doe ha Jo der seis om tocht Dat ’k nei Jo tagean mocht.



	GESANG 222
	10. Minen bin Jo al myn dagen, Sillich nocht Om dit ljocht Yn myn hert to dragen. O myn langst, myn heil, myn sinne, Gean my wei, Lit my nea allinne!
	1. Jezus, gean üs foar Op it libbensspoar; Wy, troch delten en omhegen, Folgje Jo op al Jins wegen; Lied üs oan Jins han Nei it Heitelan.
	GESANG 220
	2. Soe’t üs need forgean, Lear üs fêst to stean; Lear üs by de heechste tijen Net to skriemen om üs lijen, Hwant ek eangst en smert Liede üs oan Jins hert.
	Jezus, ta God bin Jo de wei, ’t Wurd oan 't begjin fan dizze ierde, 't Ljocht, dat de nacht üs skept ta dei; Wol op it heilspaed üs liede! Stjürleas en blyn fordwaelt de wrald, Fynt strak yn ’t stjerren treast noch [hald: Heilan, wol net fan har skiede!
	3. Wurdt üs eigen paed Soms troch djipten laet, Bin wy faek bigien om oaren, Och, hald Jo üs dan to foaren, Hoe’t Jins eindoel leit Yn üs sillichheit.
	GESANG 221
	1. Moaiste Hear Jezus, Hear fan de hymlen, Soan fan God, Marije' Soan, Jo wol ik leavje, Jo bring ik eare, Jo bin myn siele’ freugde en kroan.
	4. Wiis üs sa de wei, Jezus, elke dei; Lit it stoarmje, lit it reine, Jow ek dan Jins help en seine; En, is ’t al folbrocht, Lied üs yn Jins ljocht!
	2. Moai bin de mieden, Moai bin de walden Op in kleare maitiidsdei; Jezus is moaijer, Jezus is mylder; Hy nimt de smerten by üs wei.
	GESANG 223
	1. As ik Him mar kenne, Him bisitte mei, As ’k, yn Him opnij wer berne, Sinen bliuw by nacht en dei, O, dan kin myn siele Neat as démoed, leafde en blidens [fiele.
	3. Moai is de moanne, Moaijer de sinne, En de stjerren yn har preal; Jezus strielt moaijer, Jezus blinkt reinder As ’t inglefolk yn himels seal.
	2. Mei ik Him mar halde, ’k Lit dan alles stean; ’k Sil, troch wyldernis en walden, Mei myn Heilan moedich gean; Wrald, dyn bünte strjitte Wol 'k om Him wol jerne oan oaren [litte. 3. Inkeld yn syn frede Is myn heitelan; ’t Libben fait my as genede Elke dei wer yn ’e han. Hjir kin ’t hert genêze; Al syn freonen sil myn bruorren wêze.
	4. Moai bin de blommen, Moaijer de minsken, Moai de breugeman en breid; Hja moatte stjerre, lenris fordjerre, Mar Jezus bliuwt yn ivichheit. 5. Moai is de himel, Moai is de ierde, Mar Jins skientme is einleas mear; Neat kin my biede Himel of ierde Sa moai as Jo, myn Leave Hear!



	Hja is net stoarn oan’t krüs, né, krekt [oan’t krüs wer berne, Giet hja rounom op siik nei triennen [en nei smert.
	1. Hoe sünder Jo soe ik dit drage, Hwer mei myn libben hinne gean? Ik bleau, fan freze en ünrêst jage, Yn ’t frjemde lan allinne stean. Hoe soe myn leafde yn’t wyld forsilje, Hoe wie de takomst swart en wreed; En moast myn hert yn eangsten trilje, Gjin hert soe büge ta myn leed.
	4. Ik hear de rop fan ’t leed, de twifel [en de fragen, Rounom wiist God yn minsken my [myn bruorren oan. Sjoch, hwat in greate taek: Har lijen [mei to dragen En bouwe ’s Heare tsjerke: o, nim dy [opdracht oan!
	2. Jo gongen ’t paed fan ierdske smerten As Heilan en as Minskesoan, En stieken yn üs dünkre herten In machtich fjür fan leafde oan. De himel iepnet üs syn doarren, Us heitehüs, üs erflik lot; By leauwe en leafde en hoop biwarre, Sa fiele w’ üs bisibbe oan God.
	GESANG 226
	Nim ta Jins tsjinst üs hert, o hillich [God, Wol yn üs siel Jins hillich fjür [üntstekke! Jins tsjinst jowt inkeld great en wier [genot En kin de taeije sündebannen brekke. Dan romje wy yn üs takomstich lot. Dan is yn üs it nije libben wekke.
	3. O. tsjoch dan üt troch alle lannen, En bring hjir alle doarmers gear; Rik earme swalkers ek Jins hannen En lit har ien wêze yn 'e Hear. Dan sil dizze ierde in himel winne Yn ünforbrutsen heil en nocht; Dy’t mei üs ien yn ’t leauwe binne, Bin bern fan God en bern fan ’t ljocht.
	GESANG 227
	GESANG 225
	1. Master, de minsken sykje Jo, Kommen fan ütwei en strjitte Alden en jongen freegje om Jo, Nou't hja gjin honk foar har witte. En ienris, Hear, ’t wêze ier of let. Giet ider langjend minskehert Hoopfol Jins seine tomjitte.
	1. O Heilan, trouwe Hear, üs tonge [sjongt Jins prize. Mar wêze ek troch de died Jo lof en [eare brocht! As üt it toarre hert gjin leafdedieden [rize, Dan bin de sangen dea, de lieten [sünder ljocht.
	2. Master, genês üs, wurch, ynein, Wol Jo üs treaste en riede; Hielje de woun, fan ’t libben slein, Lit üs net helpleas forbliede. Sprek marien wurd, ien wurdt mei [macht, Dat sil üs lüke üt neare nacht En ta Jins deiljocht üs liede. 3. Heilan, as twivel, eangst en soarch Faken üs krêften formögje, Wês dan üs treast en fêste boarch, Lit dan Jins gunst üs oerbögje! Wês Jo üs ljocht, üs libbensgroun, Gun üs de greate, sill’ge stoun, Dat wy Jins oantlit oanskögje.
	2. Bitrouwende op Jins gunst, soe ik [ foar eigen frede Jins heil bigeare, en dochs miskenne [Jins gebot? Oatmoedich tankje foar Jins goedens [en genede, Mar net my büge foar Jins hill'ge wet, [o God?
	3. Haldt hja mei Kristus op, op Golgotha [ forlerne, De leafde rein en tear, in taflecht foar [elk hert?
	GESANG 224



	GESANG 229
	4. Spriek ek üs müle fül forset, ’t Herte bleau biddend fansiden; Machtigen ha der west, dy’t let ’t Heil oan Jins drompel forbiden. Heechmoed, dy’t bücht foar God noch [wet, Hat, troch Jins machtwurd grypt yn ’t Jo as syn master biliden. [hert,
	1. Lit m’ yn Jo bliuwe, groeije, bloeije, Jo binn' de wynstök, altyd wer; Jins krêft moat troch myn libben floeije, Oars wachtet my in wis fordjer. Trochstream, bisielje en seinje my, Dat ’k ienris wierlik fruchten krij!
	5. O, sjoch üs dwalen troch de nacht, Taestend en sykjend as blinen; Sjoch hoe’t de sé fan driften slacht, Driigjende üs to forslinen. Hear, lit üs yn dy need net stean, Hjit Jo de kweade om fuort to gean, Jow him gjin kans üs to binen!
	2. Ik kin mysels gjin waechsdom skinke, Neat bin ik sünder Jo, o Hear: 'k Moat üt Jins mienskip libben drinke En libbensfolheit jimmer mear. Jins Geast wurde ütstoart yn myn hert: De rank dy’t Jo üntfalt, fordjert.
	3. Né, Hear, ik wol fan Jo net skiede, Hald my oan Jo, bliuw Jo my nei; Jins leafde moat my Oeral liede, Jins libben wêz’ myn libben mei. Sa bin Jo seis myn honk, myn thüs, By krüs nei krêft, en krêft nei krüs.
	6. Tankber forhoopje, leauwe wy Hwat üs Jins tsjügen fornije: Inkeld Jins goede hearskippij Kin fan de sünde üs bifrije. Sa siket Jo elk minskebern; O, sykje ek my, of ’k gean forlern Lit my myn libben Jo wije!
	4. Sa sil Jo, Hear, myn siele winne, Sa wint myn siel troch Jo syn ljocht; It wurk, dat wy yn ’t lyts bigjinne, Wurdt dan yn hearlikheit folbrocht. Hwat yn ’e wynsels sliepte, üntsprüt, En komt foar God yn ’t deiljocht üt.
	GESANG 228
	1. Nim myn libben, lit it, Hear, Jimmer wijd wêze oan Jins ear; Ta Jins tsjinste bring ik bliid Al myn üren en myn tiid.
	GESANG 230
	2. Nim myn hannen, jow se krêft Ta Jins wurk mei sin en trêft; Help my, dat ’k myn fuotten set Op ’e wegen fan Jins wet.
	1. Wês Jo üs Ljocht, üs beaken yn ’e [nacht, Gean Jo üs foar! Nou’t alles fait: hald Jo oer üs de [wacht, Gean Jo üs foar. Yn stoarm en ünwaer driuw’ en [doarmje wy, Mar hoedzj’ üs, Hear, en ljochtsje Jo [üs by
	3. Nim myn stimme, dat myn tong Jo, myn Kening, eare sjong. Hald myn lippen rein, en liz Yn myn wurd Jins tsjügenis!
	4. Nim myn sulver en myn goud; Jo wêze alles tabitroud. Nim myn krêft en myn forstan Beide as wurktüch yn Jins han.
	2. Net jimmer spriek myn siel sa stil ta [J°: „Gean Jo my foar!’’ Ik gie myn wei by eigen ljocht, mar [nou: Gean Jo üs foar! It ljocht fordwoun, en yn myn iensum [hert Wie eangst en twivel, en jins frede [net.
	5. Nim myn wil en meitsje ’m frij: Hiel fan Jo, en net fan my. Wês myn hert Jins wente en troan, Heit en Hill'ge Geast en Soan.
	6. Nim myn leafde alhiel, o God, Wês har heechste en djürste skat. Sjoch, mysels en al hwat ’k ha Bring ik nei Jins alter ta.



	Hwer moat ik, earme, hinne? Ik wit gjin wei; Lit, Hear, my net allinne, Nim Jo my mei!
	2. Wol, Hear, op wylde weagen Fan de oseaen, Yn stoarm en touwerfleagen Jins help my jaen; Jins trouwe ljochten blinke Troch nacht en wea; O, lit myn siel net sinke Yn sünde en dea!
	[tocht, En ha Jo seis, God, my nei Hüs ta [brocht.
	GESANG 231
	1. Klopjend oan ’e doar fan ’t herte Ropt de Breugeman aloan: Op, oerein, it is al moarn. ’t Wachtsjen jowt de Kening smerte; Breid, dy't ik de leafste fyn, Doch my op en lit my yn.
	3. Bliuw, Heilan, oan myn side, To nacht en dei; Al hwer’t ik help fan bide Foei by my wei. Nou ljochtet yn Jins frede De bliere moarn: Nim, Hear, yn Jins genede My ivich oan!
	2. Mar ik doch de doar net iepen: Skrousk en kald en lit de klean Ha ’k gjin moed om op to stean. ’t Lichem jowt him wer ta sliepen, Marit hert, fan langstme fol, Wit dochs hwat dat klopjen wol.
	GESANG 233
	Heechste frede fan myn hert, lenich sté om yn to resten, Sinne, fan gjin nacht to dwêsten, Boarn fan freugd dy't nea fordjert, Lit my wolle en net wolle Lykop mei Jins hill’ge wil, Geande troch it drokke en folie Libben, yn Jins frede stil. Buten Jo is neat as lést, Neat as striid en neat as soargen; Wol my, Hear, mei alle’wargen Liede ta Jins iiv’ge rest.
	3. Kristus, wachtsjende oan dyn doarren, Wist hoe't Hy dy fine soe. Hert, dat altyd noch net woe, Hald mar op dy to forwarren, Lit Him net mear klopjend stean: lenkear moat Er binnen gean.
	4. Sommest om Him yn to litten. Dan wurdt strak dat klopjen stil. Hwa't him dan wer fine sil, Moat Him sykje op alle strjitten, Yn in neare tsjusetrnis Dêr’t gjin spoar to finen is.
	GESANG 234
	5. By de doar fan dizze tiden Kloppet wer de Breugman oan: Op, oerein, it is al moarn. Dy’t sa lang de sinne biden, Sjoch syn glans en gean op wei, Klaei dy foar de brulloftsdei!
	1. Jezus is myn libbensljocht, Grëf en dea koe Hy forwinne! Soe ’k dan net, hwat God ek docht, Bliid oan Him my oerjaen kinne, Hoe’t ik hüv'rje foar de macht Fan der grêven swarte nacht?
	GESANG 232
	2. Jezus libbet foar Gods troan, 'k Sil, as Hy, ünstjerlik wêze. Myn forlosser naem my oan. Dit kin al myn frees genêze. Nou’t üs Haed forhearlike is Is syn lichum ’t libben wis.
	1. Nim, Hear, myn beide hannen, En hald my fêst; Lied Jo my nei Jins lannen Fan heil en rest.
	3. Jow my jins seine, toan jins greate [macht, Wiis my de wei! Dan riist foar my, nei dizze lange [nacht, Jins greate dei. Dan haw ik rest oan d’ ein fan dizze



	3. Stof bin ik; hwat stjerlik is Sil ta stof en ierde keare, Mar, sa’t Hy forrize is, Ropt my skielk de stim des Heare Ta it ryk fan hearlikheit, Dêr’t myn went to wachtsjen leit.
	Oan de einpeal fan myn wei, Dat ik, boppe tins en rede, Yngean ta Jins gloarjedei!
	GESANG 236
	4. O myn siel, hwer tinkst dan oer? Hy forjit my net dêr boppe; ’t Hert wurdt my fan freugde oerstjür, Stjer ik, Kristus sil my roppe As ik, op ’t bazüngedroan Bliid üntweisje yn d’ iiv’ge moarn.
	1. Midden yn it libben bin wy Fan ’e dea bidrige; Hwa sil üs hjir ütkomst jaen, Treastfol ta üs nige? Net ien as Jo, üs Heare! Ja, üs kwea docht üs fortriet, Dat Jins grym üntbarne liet. Hillige Heare God, Hillige, sterke God, Hillige, barmhertige Heilan, Jo ivige God, Lit üs net forsinke Yn ’e kolken fan ’e dea! Jow üs erbarming!
	5. Lit frijmoedich grêf en dea Fan dyn greate oerwinning witte; Strak, üntslein fan kwael en kwea, Giest dyn Heilan yn ’e mjitte, En dyn lijen en fortriet Einet yn in jubelliet.
	6. Kear dyn geast dan fan ’e wrald, Lit dyn lea de sünde stjerre; Him, dy’t stoar foar dyn bihald, Moat tonei dyn hert bihearre. Sa bist fan ’e himel wis, Dy’t dyn hearlik foarlan is!
	GESANG 237
	1. Jo haw ik leaf, Jo rop ik oan, Wol, Hear, al haw ik ’t slim fordoarn, Myn siele dochs genêze! De wrald hat my gjin frede jown, Ik haw it nearne yn 't libben foun; By Jo kin ’k inkeld wêze. En as myn each him slüt foar’t lést, Bliuw Jo myn rots en iiv’ge rest; Jo makken troch Jins dea my frij, Jins treast bliuwt my foar ivich by. Hear Jezus Kristus, God en Hear, [myn God en Hear, Jow fan dy treast my altyd mear!
	GESANG 235
	1. ’t Hert fortoarstget nei de boarnen Nei Gods iiv’ge heilfontein; Och, tobriek de siel de bannen, Troch de sünde om har slein! Om it lok fan himels lannen Moat hja stride sünder ein.
	2. Kearse of lampe is dêr net nedich En gjin sinne dy’t dêr skynt, Marit Laem is, al foldedich, Hjir it ljocht dat nimmer kwynt, Boppetydlik fol en fredich As in dei dy’t net fordwynt.
	2. ’t Is alles jefte en ’t komt fan Jo, Myn liif en siel, en hwat ik nou Bisit om goed to libjen, Jo joegen ’t my, om jimmermear, Nei buormans heil en nei Jins ear Mei al myn macht to stribjen. Bihald myn siel, dat hja net dwael', Forlaet troch skyn en leagentael, En ’t krüs, dat op myn skouder leit, Lit it my drage yn duldsumheit. Hear Jezus Kristus, Hear en God, [myn God en Hear, Oan Jo bitrou ik graech myn lot!
	3. Hjir gean Gods forloste hill’gen Yn de ljochtglans fan de Soan; ’t Lofliet üt it koar fan sill’gen Riist ta Him op hege toan; As syn tsjinders, blide en will’gen, Stean hja om syn keningstroan.
	4. Kristus, Kening fan ’e frede, Sillich dy't Jo tsjinje mei! Lit my diele yn dy genede



	Dêr’t de tolve apostels steane Yn de hege himelseal; Martelders fan alle tiden, Triomfearjend nou nei ’t striden, Sjonge hjir, de pine ünttein, Halleluja en gjin ein.
	6. O Jeruzalim, dyn skientme Giet oer al hwat de ierde jowt; Poarten hast’ fan edel stiente, Strjitten fan it klearste goud; Boppe minskne dream en tinken Leist op ’s Heare berch to blinken Yn de greate en iiv’ge dei Dêr’t gjin nacht op folgje mei. 7. Mocht ik hjir fan fierren skögje Yn dit godlik heimenis, Skielk sil God myn heil foltögje Hwant syn wurd is wier en wis. As ik, nei Gods wolbihagen Yngean om de kroan to dragen Oan it ütein fan myn wei Ta syn greate bruiloftsdei.
	GESANG 238
	1. Alle minsken moatte stjerre, Alle flesk as gers forgean, Al hwat libbet moat fordjerre, Om fornijd wer op to stean. Ek üs lichem sil üntbine, Wol it ienris nij forskine, Om de hearlikheit to sjen, Dy’t ornearre is foar Gods bern.
	GESANG 239
	2. Derom wol ik hjir op ierde Ek yn blidens gean myn wei, ’k Lit troch God myn libben liede, Dat ik Him bihaegje mei. Hwant yn Jezus’ krüs en wounen Wie ’t o God, dat Jo my founen, En syn lijen en syn dea Bin myn treast yn stjerrenswea.
	1. Myn God, ik wit, ’k sil ienris stjerre. Ik bin in minsk, dy’t tel forgiet; Op ierde wurdt gjin goed forgearre Dat oant yn ivichheit bistiet. Nim yn Jins han myn libbensrin, Sa dat ik sillich stjerre kin.
	3. Jezus hat myn sünden droegen En syn dea is myn bihald, Hy is ivich myn fornoegen, Mear as skatten fan 'e wrald. Troch syn leafde en syn genede Stiich ik ta Gods himelfrede Dêr’t syn Trijefaldichheit My syn wünders iepenleit.
	2. Ik wit de dei net fan myn stjerren, Mar id're üre wankt de dea; Gjin bloei üntkomt oan ’t wis [fordjerren, It gers fortoarret ring ta hea. Lit my, o God, dêr each foar ha, En ris foar de ivichheit my ta.
	3. Ik wit it hoe net fan myn stjerren; Lans frjemde paden komt de dea. En rydt er de iene op lichte fearren, Dêr stjert faek de oar yn bitter wea. Mar, hoe’t myn ütein komme mei, Wês, God, my yn dy üre nei!
	4. Dat is freugde en iiv'ge wille, As wy dêr op blide toan ’t Halleluja sjonge sille Mei de tüz'nen foar Gods troan, Dêr’t de loften klearder blinke, Dêr’t de inglekoaren klinke; Hillich, hillich is de Hear, Fol is de ierde fan syn ear! 5. Dêr’t de patriarchen geane Yn in boppe-ierdske preal,
	4. Ik wit it sté net fan myn stjerren. Noch yn hwat groun ik rêste sil, Mar gun my, skielk Jins wurd to [hearren
	3. Wol op Jins tiid, Hear, as it mei, Myn siel, üt har bitizing wei, It paed nei boppen wize; Myn lichem, wurch en skjin ynein, Hjir sêft yn ierde skerte lein, Sil wer fornijd forrize. Dan wekket my Gods eigen stim, Mei eigen eagen sjoch ik Him, Heech sittend op syn gloarjetroan Yn hearlikheit as Heite Soan. Hear Jezus Kristus, hear myn bea, [forhear myn bea, Dan swijt foar Jo mijn lofsang nea!



	Dan freezje of wifkje ik net; Mei ’k Jo mar tabihearre, Dan sil ’k ek ienris stjerre Lyk as de wiere kristen stjert.
	Dat my ta libben weitsje sil. Hwer soe ik ea Jins each üntgean? Jins lüd sil ’k yn it grêf forstean.
	5. Myn God, moat ik dan ienkear stjerre, ’k Bitrou myn geast dan yn Jins han. Mei Kristus’ hill’gen allegearre Gean ik nei ’t ivich heitelan. En hoe't it is, hwannear en hwer, ’t Is goed, as ik yn Kristus stjer.
	GESANG 242
	1. Sillich dy’t yn Kristus stjerre, De deaden, hwa’t de Hear ornearre In kroan fan ünforgonklikheit. Dy’t nei striid en soarch en pine Har goede feil’ge wenning fine Yn’t ljochte hüs fan Jezus’ Heit. Hja lizze yn frede en rest Unttein oan ierdske lést, Halleluja! Foar Heite troan. Mei Geast en Soan, Dér drage hja de oerwinningskroan.
	GESANG 240
	1. Allyk as de witte swannen Sjonge op har libbens ein, Sa bin ek yn leed en bannen Goade freonen nea forslein, Mar har hert bliuwt ünbironge Frij yn God, En fan blidens kin hja sjonge Om har lot.
	2. Sillich bin de üntsliepte trommen, To ier foar üs oan de ierde üntnommen, Mar dy’t de Hear Himselme socht, Dy’t Hy, op har libbens hichte, Him ütkeas foar syn skerpe sichte, En yn syn skuorren binnenbrocht. Hja libje by de Hear, Hja ha gjin sünde mear, Halleluja! ’t Is al folbrocht! Gjin rouwe of klacht Hat yn Gods Keninkryk mear macht.
	2. Hwant hja witte, dat nei 't striden Har de himel iepen stiet, En nei koarte dünk’re tiden Komt it heil dat nea forgiet. Dêrom kin gjin dea har deare, Macht noch tal; Ivich bliuwt foar har de Heare len en al.
	GESANG 241
	1. Hoe sêft sjocht men de fromme De dea hjir ünbiskromme En bliid tomjitte tsjen; Kin alle freugd fan de ierde De sünder neat mear biede, Dan komt it heil foar al Gods bern.
	3. Tank, oanbidding, priis en eare, Wurdt Jo, o libbens foarst en Heare, Fan Jins forlosten ivich jown! Sill’gen, dy't hjir triomfearje, Wol nou de iiv'ge Heare earje, De Heilan dy’t jim socht en foun. Ja hy, it Laem fan God, Hy droech üs aller lot Yn syn stjerren; Hy hat üs laet Troch ’t deadlik skaed, Wy folgje Him op ’t himelpaed.
	2. De dea forbrekt syn bannen, Hy rikt syn tankb’re hannen Ta God, syn treast en hoop, Dy’t him ek, troch genede, Hjir stjerre lit yn frede Oan ’e ütein fan syn ierdske loop.
	3. Nou wjokje, yn blide sangen, Om dizze siel to üntfangen, Gods ingels om him ta; Nou sjongt er, yn har rige Ta himels stinzen stige, De Kening syn halleluja.
	4. Mei de wrald yn nacht forkeare, Jo bliuwe altyd, God en Heare, Us heil, üs sinne, üs libbensljocht. Freugde en lok foar alle slachten, Op hwa’t de ieuwen hoopjend [wachten, Dêr't ider langjend each nei sjocht. Dizze ierde sil forgean,
	4. Lear my by al myn stribjen Rjocht kristlik, Hear, to libjen,



	Dat ik moedich fierder stribje, Langjend nei de oerwinningskroan. Lear my nei Jins wolbihagen, ’t Krüs forduldich hjir to dragen; ’t lerdske leed is ring fortein, Mar Gods freugde nimt gjin ein!
	GESANG 243
	GESANG 244
	1. Soe myn hert oan de ierde klibje, Beevje yn eangst foar grêf en dea? Jezus libbet, ik sil libje, En syn wurd foroaret nea. Né, gjin grêf docht üs mear hinder, Jezus is de greate oerwinder; Wy, syn feinten, gean Him nei, Diele yn syn oerwinning mei.
	1. AUyk in boer, ynein fan ’t ploeijen, ’t Woldiedich jounsskaed fallen sjocht, En him forblidet yn ’t fornoeijen Dat hy ta rêst nei hüs wer tsjocht. Sa tinkt de mêdde en wurge minske, Hwa’t soarch oanienwei triuwt en bynt, Oan de iiv’ge rêst, syn langst en [winskc, Dêr't alle leed syn ütein fynt.
	2. Moat myn stof yn de ierde sinke, ’k Sil dêr lizze en wachtsje stil; God sil 't libben my wer skinke As syn stim my weitsje sil. Ek oer't grêf is Hy de Heare, En gjin tsjerkhöf sil Him keare: Elk dy’t leaut hwat Jezus seit Libbet oant yn ivichheit.
	2. Al is üs each jit boun oan de ierde, Al bliuwt der gans dat üs fortret, De Hear sil foar üs takomst riede, En har dy’t leauwe driuwt it net. Godlof! Hy sil syn heil üs skinke, Us winkt oer’t grêf in ivich thüs; En sünder freze oan ’t stjerren tinke Kin w' inkeld üt de krêft fan ’t krüs.
	3. Leave Heilan, dy’t myn smerte En myn skulden drage moast, Leave Heilan, ek myn herte Earet Jo as libbensfoarst. Op ’t ünthjit, dat Jo üs jowe. Kin wy wis en feillich bouwe; Millioenen foar en nei Gyngen yn dy hoop hjir wei.
	3. Foar ’t leauwen is gjin ding to wünder, Us Heilans wurd bliuwt wier en wis. Giet help fan freonen machtleas ünder, Nea fan dy freon dy’t Jezus is. Hwat soe syn macht yn grinzen [twinge? De wrald is fan syn wünders fol, En syn formogen kin folbringe Al hwat syn greate leafde wol.
	4. Op Jins stim: Stean op, jim deaden! Is de macht fan dea forslein, Rize hja ta oare wearden Ut it iepen grêf oerein. ’t Libben, ’t ivich greate en nije Sil ik üt Jins han dan krije, En gjin sünde of bitterheit Sil mear wêze yn ivichheit.
	4. Dy hoop moat üs yn ’t leed [forbliidzje; Kom bruorren, libje w’ yn dat ljocht! Foar har, dy’t ’s Heare heil forbiidzje Bin séën droech en bergen sljocht. O sill'gens sünder ein of swetten, O freugde boppe üs ierdsk forstan! Dêr is de frjemdlingskip forgetten, En wy, wy binne yn ’t Heitelan.
	5. Kin my ’t leauwen oan Jins leafde Hjir al sterkje yn alle leed, Kin my ’t leauwen oan Jins leafde Sjonge litte yn sterrensneed, Hoe sil dan myn blidens log je As ik Jo yn 't oanlit skögje, En my streamt in leafde ta, Dêr’t ik nou gjin aen fan ha!
	GE SANG 245
	1. God en Heit, wol dizze bern Yn genede ta Jo nimme; Wol op har yn leafde sjen En har ta Jins heil bistimme.
	6. Lit dy hoop dan yn my libje, Gurdzje mei Jins krêft my oan,
	Jins hearskippij bliuwt stean, Halleluja! Lit üs net mear Alinne yn ’t near, Kom Jezus, kom mei hasten, Hear!



	Dat Jo üs troch Jins Geast it libben [joegen, Us yn it lichem fan Jins tsjerke foegen, En dat biseegle troch de doop fan [hjoed.
	Gun har, al har libbensdagen ’t Segel fan Jins folk to dragen. 2. Heilan, wol har troch Jins bloed Skjin en frij fan sünden meitsje; Liz Jins seine har yn ’t moed, Wol foar altyd oer har weitsje; Mei Jins doop har hert fornije, Dat hja Jo har libben wije.
	2. Lit üs mei har, o Hear, salang wy [libje, Jins wet folbringe en nei Jins earc [stribje, En Jo forhearlikje mei wurd en liet; De Heit, de Soan, de Hill’ge Geast [wêz’ prize, Lit sünder ein Gods lof to himel rize, Oant skielk de tiid yn d’ ivichheit [forgiet.
	3. Hill’ge Geast, wol ier en let Har forljochtsje, sterkje en bouwe, Dat hja, nei Jins hill’ge wet, ’t Goede wurk as frucht Jo jowe; Wol har hert oan Kristus bine, Dat hja ’t ivich libben fine!
	GESANG 246
	GESANG 248
	1. Hear, sjoch üs oan yn Jins barm[hertichheit, Forkwik üs hert mei hwat Jo üs [ünthjitte! Wy drage üs leave berntsjes Jo [tomjitte Yn blide hoop, omdat Jins wurd it [seit.
	1. Folhearlik Haed, Op Heite troan forhege, Jo nimme üs oan noch ear’t üs müle [’t frege, By de yngong fan üs libbenspaed.
	2. ’t Is great en ryk In berntsje to bisitten. Mar eigen bern ek bern fan God to [witten, Hwat freugde is oan dat heil allyk? 3. Sa riist üs bea. Nou ien fan siele en amme: O Heit, wol Jo har hilligje yn Jins [namme, En hoedzje tsjin de macht fan ’t [kwea!
	2. Jins trou is ’t, dy’t üt alle need üs [redt, Jins Wurd en Geast biwarje üs by de [frede; Set ek üs bern yn ’t boun fan Jins [genede, Nim Jo har oan, en foarmje Jo har [hert.
	4. Hwat wurdt fan ’t bern, Hwa sil syn libben stjüre, As ’t net, o God, fan libbens earste [üre Yn Jo syn heil en taflecht ken?
	3. Lit, God, by ’t teken, op har holtsjes [jown, By 't wetter, sichtber floeijende oer [har hinne, Op har Jins Geast as libben wetter [rinne; Sa bliuwe se oan Jins tsjerke fêst [ forboun.
	5. Dy fynt it nou, Al kin ’t gjin wurd jit sizze; Syn alders meije ’t yn Jins earmen [lizze, Omdat it, Hear, biheart oan Jo.
	GESANG 24 7
	6. Meij’ sa ienkear, Dy’t hjir de doop üntfongen, Bilydnis dwaen mei blide en kleare [tongen, En romje yn har God en Hear!
	1. Wy tankje Jo, o God fan leafde en [frede, Dat Jo lis bern en üs ek üt genede Forjoegen al üs skuld om Kristus [bloed,



	2. Mei syn ierdske sinnen rikt ta Jo [gjinien: Inkeld yn it leauwen wurdt Jins stim [forstien. Hwat Jo, Hear, my sein ha, dat is [wier en wis; ’k Wit dat nést Jins wurd gjin oare [wierheit is.
	1. Lit üs, wurgen en forsleinen, Drinke üt Jins heilfonteinen; O, hoe great is üs forlangen Om Jins jeften nou to üntfangen. Al hwa’t toarstich nei Jo smachtsje Sil Jo, Heilan, net forachtsje. Lit ek üs, fan ’t libben sleinen, Drinke üt Jins heilfonteinen.
	3. Moast oan 't krüs Jins godheit yn it [tsjuster stean, Hjir moat ek Jins minskheit oan üs [each üntgean. Dochs bilyd en leau ik: Jo bin foar [my stoarn: Nim my yn genede mei de moardner [oan!
	2. Freugde giet troch ’t beevjend herte As w’ üs om Jins tafel sette, Dêr’t wy mei Jins hiele tsjerke Boud wurde en ta ’t libben sterke Troch it iten fan Jins spize. Op sa’n wünderbare wize, Dat to wrald gjin wizen binne Dy’t dit heil bigripe kinne.
	4. Net as Thomas freegje ik nei biwizen [mear. Mar mei him bilyd ik Jo as God en [Hear. Liz dit leauwen jimmer fêster yn myn , [ geast, Bliuw yn dea en libben al myn hoop [en treast!
	3. Jo, foar hwa’t forloste sünders Sjonge fan de greate wünders Dy’t Jo oer har siel biskikten Doe’t Jo hjir dit brea har rikten, Lear ek üs, mei alle frommen, Weardich Jo tomjitte kommen, Ite fan Jins himelspize, Usta heil en Jo ta prize.
	4. Ja, de oantins oan Jins stjerren, Dat üs frijkoft fan ’t fordjerren, Stelt üs ien foar ien ta tsjüge: Skielk sil alles foar Jo büge. God, foar üs op ierde kommen, Alle lést ha J’ op Jo nommen; Doe’t üs inkeld 't oardiel wachte Is Gods Laem as offer slachte.
	5. Hillich miel fan oantins oan des [Heare dea! Minsken jow Jo ’t libben, Heilan, [libben Brea. Gun myn geast to libjen üt Jins ryk[dom wei, Dat ik oan Jins oerfloed oandiel [hawwe mei!
	5. ’k Sil my yn Jins heil forbliidzje, Yn bitrouwen Jo forbiidzje, ’k Sil, hoe’t smerten my trochdolgje, Op it smelle paed Jo folgje. lenkear sil ik, Hear, dêrboppe, Better fan Jins gloarje roppe, Leare Jo folslein to minnen: Help my, help my om to oerwinnen!
	6. Jezus, Hear, hwaens oantins ik nou [fiere mei, Lied my troch de skimer ta dy [ljochtskyndei, Dat myn each Jins oantlit ünbidutsen [sjocht Yn de kleare himel fan Gods ivich [ljocht!
	GESANG 250
	GESANG 251
	1. Jo, forburgen Kristus, dy ’k oanbidde [mei, Bring yn dizze tekens üs Jins heimnis [nei! Meitsje Jo üs herte ta Jins heil nou [stil, Ek dêr’t it jins greatens nea bigripe sil.
	1. Hoe blinkt de stjerre fan ’e moarn Us klear tomjitte fan Gods troan, Fol wierheit en genede! Jo, Davids Soan, dy’t ’k elke dei Myn leave Breugman neame mei, De kening fan myn frede: Leaflik,
	GESANG 249



	2. Nim en yt, it is syn brea! Jezus Kristus joech syn libben; Drink, en kundigje syn dea Mei syn leden en syn sibben. ’t Wie foar üs bihaldenis Dat syn bloed forgetten is.
	Freonlik, Ryk en hearlik, Meast bigearlik, Myld yn ’t skinken, Stiet oer my Jins gunst to blinken.
	2. Jo, pearel oan Jins Heite kroan, Jo, Goade en Marije’ Soan, Jo, kening, heech fan berte, 'k Sjoch op Jins glans myn eagen üt, It boadskip fan Jins heilsbislüt Is huning foar myn herte. Goede Hoede, Myn hosanna, Himelsk manna, Sielespize, Ivich wêz’ Jins namme prize!
	3. Jezus, dy’t üs sielen kocht, Wol üs ek foargoed bifrijel Lit üs libje yn Jins ljocht, Oan Jins tsjinst üs ivich wije; Meitsje üs herten altyd mear Dimmen lyk as Jowes, Hear!
	4. Help de siel, dy’t buten rie Op Jins heil net doar to bouwen; Doch de earmen bliid biskie, Sterkje Jo it swak bitrouwen; Lit oer dy’t fan fierrens stean Ek Jins greate Ontferming gean!
	3. Myn dagen stean yn glanzgjend ljocht As Jo, hwaens each my libjen docht, Yn leafde nei my sjogge. Ik langje, o Heilan, nei Jins treast, Nei ’t goed dat Jo, mei wurd en Geast, My, earme sünder, dogge. Lied my. Bied my Jins biskerming; Jins Ontferming Wêz’ myn rêste As de ierdske Ijochten dwêste.
	5. Jezus Kristus’ midlersdea Wurdt forkunde oer hiel üs ierde; Hoe forwurpen ek ta ’t kwea, Jezus wol ta God üs liede. Sünders, hoe fan skuld forslein, Syn genede nimt gjin einl
	6. Ta syn hege himeltroan Mei üs blide lofsang rize, Dêr't de sill’gen, öf en oan, Loovje Him op nije wize, Tank en ear, halleluja, Komt üs Heilan ivich ta!
	4. Yn Jo bitrou ik sünder mis, Bigjin en doel fan al hwat is, Jo, Hear fan alle tiden; 'k Fyn fan Jins trou it klearst biwys Hjirboppe yn ’t himelsk paradys Nei alle wurk en striden. Nim my, Stim my Ta Jins eare; Wol, o Heare, Yn my wenje, En Jins wurk foar my foleinje!
	GESANG 253
	Forhege Heilan, luk üs hert Ut freze en smert Ta Jo nei hoppen; Lear üs yn ’t leauwen, troch Jins Geast, Om heil en treast Jo oan to roppen. Lit oer üs hert Jins wierheit gean; Lear üs forstean Hwat Jo üs skinke, Dat wy, forljochte yn sin en siel, Oan’t hillich miel Jins dea bitinke.
	GESANG 252
	1. Bruorren, Kristus noeget üs! Lit üs nou syn dea fortelle, Hy is foar üs stoarn oan 't krüs, Hat üt sünde en kwea üs helle, En syn ivich heil üs jown: Yt mei Him, fornij dit boun!



	4. Idel bliuwt üs wurk en stribjen As wy 't dogge üt eigen krêft; Leart de siel üt Jo to libjen, Dan forstean Jo ’t breklik stribjen, Stypje Jo üs lytse krêft Mei Jins wünderfolle trêft.
	1. Nou is myn siel de wrald ünttein, Hwat hat hja my to skinken? Ik haw myn each omhegen slein Om oan de Hear to tinken.
	5. Jo de lof en tank to bringen, Libjend altyd ta Jins ear; Jo foar tüzen goede dingen Ivich lof en tank to bringen Yn in libben ta Jins ear, Wêze dat üs freugde, o Hear!
	2. Myn greatste skuld, myn djipste smert Sil by myn Hear genêze. Hy wit de sünden fan myn hert, Syn treast sil om my wêze.
	3. Fan skuldforjowing sprekt syn bloed, Hy woe 't foar my forjitte. Hy hillicht myn ünrein gemoed; ’k Mei Him myn Heilan witte.
	GESANG 256
	4. Ik haw Jins leafdewurd, o Hear, Wol yn myn hert fornommen; Jo setten my Jins nachtmiel klear En noegje my to kommen.
	1. ’k Haw oan ’s Heilans tafel sitten, Bliid biwitten Fan it heil dat Hy üs jowt; 'k Mocht syn woldied ite en drinke, En bitinke Hoe’t syn dea üs libben bout. Jezus seis liet my hjir noegje, 'k Mocht my foegje Yn bitrouwen op syn stim; ’k let en dronk en sköge Him.
	5. Hear, by ’t gebrük fan brea en wyn Wol ik Jins dea bitinke; Sa lied Jo my it heimnis yn Fan ’t heil dat Jo üs skinke.
	6. Jo, ienkear foar üs redding stoarn, Jo, dy’t ta God üs liede, Jo wol ik loovje jimmeroan En nea wer fan Jo skiede.
	2. ’k Mocht yn ’t brea dat wy hjir brekke Wer üntdekke ’t Teken, hoe't Hysels alear Waerd foar my oan’t krüs forbrutsen En trochstutsen; ’k Seach it stjerren fan myn Hear. Yn de wyn, troch üs forgetten, Preau ’k de smerten Fan it bloed dat Hy forgeat, Dat myn sünden die toneat.
	GESANG 255
	1. Lit üs, Hear, Jins dea bitinke, ’t Libben fine yn Jins dea, Wol üs ljocht en yngong skinke, Lit üs, Hear, Jins dea bitinke, 't Libben fine yn Jins dea Oan dit miel by wyn en brea.
	3. Lit üs nou üs lof forklankje, Jezus tankje. Kom, gemeente, loovje Him! Hy woe foar üs allegearre Lije en stjerre; Loovje Him mei hert en stim! Lit de tankb’re freugdegalmen, Lieten, psalmen, Stige ta syn himeltroan: Sjong de gloarje fan Gods Soanl
	2. Hwer, hwer soene wy üs keare, Röpen, Heilan, Jo üs net? Sa forslein en sa bineare, Hwer, hwer soene wy üs keare, Wisten wy, o Heilan net ’t Great erbarmjen fan Jins hert?
	3. Swier yn sünde en skuld bihelle Komme wy mei wier birou; Jo hawwe üs rantsoen bitelle, Swier yn sünde en skuld bihelle Komme wy mei wier birou, Op Jins wurd, hwant Jo bin trou.
	4. Siz Him lof, dy’t sa forlege, Nou forhege, Sit oan Heite rjochterhan! Hy woe üs dit teken litte, ’t Heil ünthjitte,
	GESANG 254



	Hy joech üs Himsels ta pan. Seis woe Hy de dea trochlije, En bifrije Us fan sünde, dea en hel: Dat hiel de ierd syn lof fortell’!
	len doel, dêr't w’ allegear nei stribje, len ljocht dat oer üs libben blinkt.
	4. O, hilligj’ üs dan yn Jins wierheit, Bring dy yn üs ta hearskippij; Jins wurd, o Heit, is de iiv'ge wierheit, Bring Jo üs ljocht en iver by! Sa sille w’ üs foar Jo net skamje, Mar tsjinje Jo mei müle en hert; Sa sil üs iver heech üntflamje Yn trouwe oan Jo, Jins wurd en wet.
	5. Hwa soe Him gjin tank biwiizje, Him net priizje Dy’t oan’t krüs üs smerten droech? Hwa net ta dy Hoeder komme, Unbiskromme, Dy’t foar ’t skiep syn libben joech? Hwa soe Him as foarst en Heare Net bigeare, Dy’t üs frijkoft mei syn bloed, En üs laet ta ’t ivich goed?
	5i Wol oan üs nije leden tinke, Jow har bilydnis fêstichheit; Lit nea har üt Jins mienskip sinke, En hill'gje s' yn Jins namme, o Heit! Dat neat har driuw en iver dwêste, Jins leafde en wierheit wëz’ har nei! En dat Jins wurd har rots en rêste, Har kar en hope bliuwe mei.
	6. Jezus Kristus, sa foldedich, Sa genedich, Dy't üs sillich makke en frij, Dy’t it leauwen wer bisterke Fan Jins tsjerke, Bliuw ek mei Jins Geast üs by! Lear üs moedich alle dagen ’t Krüs to dragen, Lied üs oan Jins trouwe han Ta it ivich Heitelan.
	6. Biwarje, o God, har siele en sinnen; Lear, hoe’t de wrald har troaije mei, Har Jo boppe alle ding to minnen, En hald har op Jins goede wei. Ja, meitsje har yn wurd en dieden Fan Jo in libben tsjügenis; Dat sa, op hwat hja hjir bilieden, Har libben 't sprekkendst „amen" is.
	GESANG 257
	1. Wy wolle ienriedich Jo bilide, O God, mei earbied foar Jins troan; Jo tsjinje en foar Jins namme stride, Yn Kristus, yn Jins leave Soan. Forboun yn al hwat wy misdiene, Marek yn Gods forjeffenis, Lit sa yn leafde üs, hjir foriene, Jo earje yn tankber tsjügenis!
	GESANG 258
	1. Wy komme gear foar de iene troan, Fan ’t iene ljocht bistriele, En fan ien Geast bisiele, Ta de iene Heit troch de iene Soan, Dy’t God foldwaning joech, En al üs skulden droech.
	2. Ja, wy erkenne ’t, Hear, mei smerte, Wy binne sünders, djip fordoarn; Mar dit jowt treast oan 't skuldich [herte: Oan ’t krüs is Jezus foar üs stoarn. Yn Him wie ’t dat Jo ta üs kamen, Yn Him dat wy Jins leafde ha; Dér seit üs hert earbiedich „amen", Mei al Jins bern it „amen" ta.
	2. As ien fan doel, as ien fan sin, Fan ien biropping lutsen, En yn ien saek bitrutsen, Forbine w’ üs yn bruorremin, En binne yn freugde en smert Ek ien fan siele en hert.
	3. Kom, gongers op itselde paed, Lit üs elkoarren riede En help en stipe biede; len Freon, ien Liedsman giet oan ’t [haed, Hy, dy’t syn krêft ek leit Yn üs ienriedichheit.
	3. len Hear dochs is ’t, dy’t al üs herten Forienet troch ien Geast en doop; len Treaster is ’t yn alle smerten, len leauwen is 't, ien leafdedei en hoop Ut d’ iene groun is ’t dat wy libje, len sillichheit dy’t strak üs winkt,



	AltyÜ neijer, altyd nauwer, Sykje wy oan Jo üs hald. Wy, Jins skiep ek allegearre, By üs namme ha J’ üs neamd; Goede Hoeder, bring üs dêrre, Dêr’t it libben wetter streamt!
	5. Hear Jezus, Jo, hwaens leafde üs bynt, Wol sterk üs bannen meitsje, Lit leafde leafde weitsje, Dat, hwer’t üs ea de wrald ek fynt, Hja, om Jins namme en ear, Fan üs ek leafde lear’!
	GESANG 260
	1. De Hear stiet foar syn tsjerke noed, Hy sil, troch alle striid en tsjoed, Har mei syn Geast regearje. Hja is syn lichem, Hy har haed, Hja sil, sa’t har ünthjitten waerd, Troch Him strak triomfearje. De tsjustre dwaling is fordwoun, De macht fan ’t byleauwe is oerwoun, Jins Geast woe har genêze; De wierheit sprekt wer rein en klear; Mocht ta Jins tsjinst de tsjerke, o Hear, Fan Jo biroppen wêze!
	GESANG 259
	1. Keppelje om de goede Hoeder, Jim, syn skiep, en hear syn stim, Rest hjir by jim lotsbistjürder, O, it is sa goed by Him! Lit mar troch syn han jim liedë, Jow jim oan syn leafde alhiel; Hy sil soargje en foar jim riede; Kies, o kies it béste diel!
	2. Jo meitsje üs fan Jins wierheit wis; Lear üs yn ’t ljocht, dat opgien is, Us wegen rjocht to lieden. Herfoarmje üs herte troch Jins Geast, En komm’ foar elk Jins gloarje ’t earst Yn tins en wurd en dieden. Jins wurd, fan Jins genede üs jown, Jins wurd, dêr’t affears bloed foar roun, Is ’t ealst fan alle jeften! Foar ’t hüng’rich herte ’t libbensbrea, Foar ’t mêdde moed yn stjerrenswea De boarn fan alle krêften.
	2. Sjoch, hjir is de béste greide, Wetter rint hjir, klear en fris; Hwa kiest dan de toarre heide, Hwa de bare wyldernis? Hjir is miel en hjir is drinken, Gean de wei dy’t Hy jim seit; Dy’t Him folgje op syn winken Fine frede en hearlikheit.
	3. Dizze Hoeder hat in herte Leafdefol as nimmen hie: ’t Libben woe Hy foar jim sette, Hwat noch nea in hoeder die. Ivich mint en laet er sinen; Bring syn namme lof en ear! Ut de fierste sanwoastinen Bringt Hy skielk syn keppel gear.
	GESANG 261
	1. Ja, Gods keppel wurdt strak ien, Fan ien han en stêf bihoede: Swalkers nou troch san en stien, Hwat in tiid ha jim togoede! Loovje Him dy't komt, en wit: Jezus haldt hwat Hy ünthjit.
	4. Soene wy net hastich kieze, Him net folgje dy’t üs winkt? Hwa, hwa wol it heil forlieze Dat dy trouwe Hoeder skinkt? Och, wy eangje, wy fordjerre, Swalkjend troch gefaerfol lan; Help en réd üs allegearre, Jezus, troch Jins trouwe han!
	2. Wachter, komt de dei hast oan? 't Skimert al oer mar en mieden, En de stjerre fan 'e moarn Skynt de dage ta to rieden. Wurgen, holle omheech, en wit: Jezus hald hwat Hy ünthjit.
	3. Kom dan, trouwe Hoeder, kom! Lit üt nacht de dei forrize! Bring ’t fordwaelde skiep werom.
	5. Wurdt üs leauwen mar net flauwer, Feilich gean w' yn Jins biwald,
	4. Kom, sterkje wy dy leafdeb&n; len striid is ’t dy’t wy stride, len hoop dy’t wy bilide Op dizze üs reis nei’t Heitelan; Hwa’t Hy dér binnen laet Wurde ivich net wer skaet.



	4. Wol ’t krüs mei moed En ien fan siele drage, Mei ’t each op God by elke nije dage: Hy haldt jim yn syn noed.
	Wol ’t de goede wei wer wize! Swakke keppel, leau en wit: Jezus haldt hwat Hy ünthjit.
	4. Dei fan Kristus' hearlikheit, Wol dyn himelbaen birinne, Lit dyn hege majesteit Great de nacht fan dea oerwinne, Dat de hiele wrald it wit: Jezus haldt hwat Hy ünthjit.
	5. Hear, God, üs bea; Biwiis har Jins genede, Jow har Jins gunst en ünforbrutsen [frede; Jins ljocht forlit’ har nea!
	GESANG 264
	GESANG 262
	1. Loksillich ’t hüs, o Heilan fan tis [sielen, Dat Jo as gast en trouwe hüsfreon [ken, Dêr’t allegear, forboun yn ’t selde [ fielen, Har wije oan God de Heit as blide [bern. Dêr’t aller eagen opsjogge as Jo winke, Elk hert yn leafde foar Jo iepenstiet, Ut iders müle Jo it lofliet klinke, En iders foet op 's Heare wegen giet.
	1. Hwer waerd oprjochter trou As tusken man en frou Op ierde ea oansköge? Twa herten, oan elkoar forjown, En gearsmeid yn in gleone loge; Foar ’t libben boun.
	2. Gjin wetter dwêst dit fjür, Gjin ealder koe natür Ea op ’e wrald üntstekke; Dit is in speesje, sterk en fêst, Dy't herten bynt, as muorren brekke Ta pün yn ’t lést.
	2. Loksillich dêr’t Jins leafde, o God, de [groun is Dy’t man en frou yn leafde bloeijen [docht, Dêr’t beider siele op ’t ynlikste for[boun is, Dêr’t eltse dei har oan Jins fuotten [sjocht. Dêr’t hja, foar ivich ien yn Jo, [o Heare, En deun by Jo, hwat freugde of leed [har bart, Gjin heger heil bidoele of bigeare As hwat yn Jo syn boarne en oar[ sprong hat.
	3. Dêr’t leafde sa bislacht Wurdt yn har mylde macht Elk hert mei ’t oare riker; Dy leafde is sterker as de dead, Gjin leafde wurdt Gods leafde liker Noch is sa great.
	GESANG 263
	1. Jim seingje God, Hy steil’ jim ta in seine; Syn heil mei myld jim libbenspaed [bireine, Jim ierdsk, jim ivich lot! 2. Wêz’ seinge ’t boask Dat jim forbynt; syn bannen, Syn leed en lok, syn ynlik sletten [hannen, Sa earlik, trou en hoask! 3. Wêz’ seinge ’t thüs Dêr’t süv're leafde wennet, Dêr’t jim de Hear mei freugde en eare [leannet, Wêz’ seinge ek it krüs!
	3. Loksillich hüs, dêr’t men yn de earste [dagen De berntsjes, fan Jins leafde tabitroud, Oan Jins genedetroan kaem op to [dragen, Dêr’t ier Jins seine ’t bernehert omjowt. Dêr’t hj' yn har jonkheit oan Jins [knibbel sitte, En harkje hwat Jins leafdestim fortelt, Dêr’t hja, hoe lyts, al ’t lofliet hearre [litte, Ut bernemülen troch Josels bisteld.



	3. Jo trochstrielje alles, neat kin Jo [üntwine; Lit op my Jins ljocht ek skine! Lyk as blom en krüden nei de sinne [ keare. En har blêdden iepenteare, Lit ek my Wer opnij Sa Jins ljocht biskine, En myn herte fine!
	4. Hald my sljocht en dimmen, stil by [Jins genede, Djip forfolle fan Jins frede; Hald my rein fan herten, dat ’k Jins [leafde fiele, En yn geast en wierheit diele! Los fan 't stof, Fol fan lof, Is myn heechste stribjen Om yn Jo to libjen. 5. Kom yn my to wenjen; hiel myn lib[ben, Heare, Wêze in timpel fan Jins eare! Lit my altyd better 't godlik byld [bilykje En Jins rom, Jins leafde sykje! Lit my, Hear, Hwer't ik kear, Hwer't it lot my driuwe, Ivich Jowes bliuwe!
	5. Loksillich ’t hüs, dat, as Jo foarspoed [jowe, Jo net forjit, mar tanket alderearst. Loksillich 't hüs, dat yn syn ramp en [ rouwe Jo ken, o Hear, as trouwe help en [ treast. Dan sille wy, moat skielk üs libben [einje, Mei ’t krüs foar eagen, nei dit wraldsk [gerüs, It hüs, dat wy op ierde nou biwenje, Forroalje mei Gods hearlik heitehüs.
	GESANG 265 1. God is hjir bywêzich, God is yn üs midden! Bug de holle om Him t' oanbidden! Dat yn hill’ge earbied alles yn üs [swije, Dat de siel oan Him har wije. Dy't as bern Hjir Him ken, Hwat soe dy biminne Oars as Him allinne?
	GESANG 266
	1. Heare Jezus, sjoch üs oan, Hjir op Jins bifel forgearre; Jo, foar üs oan 't krüshout stoarn. Ha üs ta Gods bern ornearre; Wês nou seis yn üs formidden, By üs tankjen, by üs bidden.
	2. Jo ha seis Jins Hill’ge Geast Stjürd ta lieder fan Jins tsjerke; Wurde yn Him üs herten treast En ta ’t ivich libben sterke! Neat kin sa üs hert forrykje, Neat op ierd Jins heil bilykje.
	2. God is hjir bywêzich, foar hwa serafs [boppe Ivich halleluja roppe. Inglekoaren sjonge nacht en dei syn [eare: Hillich, hillich is de Heare! Jow üs frij Dat ek wy, Lytse bern fan de ierde, Jo üs lofsang biede!
	3. Lit dan troch dy Geast üs hert Foar Jins heilwurd iepen bliuwe. Dat wy, hoopjend ier en let, Hjir op Jins genede driuwe, Oant Jo skielk üs heil foltögje En wy Jo folslein oanskögje.
	4. Loksillich ’t hüs, dêr't elk Jins lof en [eare Bidoelt, en wittend dat jins each har [sjocht, Har wurk forrjochtsje as arbeid foar [de Heare, Mei fleurich oantlit en mei ynlik [nocht. Dêr’t ider ’t wurk, mei bidden ünder[nommen, As hill’ge plicht dy’t op syn hannen [rest, Yn earnst en trou folslein wit nei to [kommen, De lytste hantaest en de swierste lést.



	GESANG 267
	2. Jins Geast meij’ nést de learer gean, Jins segel op syn wurden stean, Dan sil Jins Wurd üs herten reitsje; Dan sil it skoane fruchten jaen, Dan sil üs hert fan iver slaen, Us müle ta Jins lof üntweitsje; Dan wurdt yn Jo üs krêft fornijd, En oan Jins tsjinst üs libben wijd!
	1. Jow üs, God fan leafde en frede, Jins genede, Sjoch om Jezus’ wil üs oan, Nou't wy, yn Jins hüs foriene, ’t Ear wer liene Ta it boadskip fan Jins Soan.
	2. Lit Jins Geast net fan üs skiede. Mar üs liede Yn Jins wierheit ier en let: Jow dan antwurd, Hear, fan boppen Op üs roppen: Sprek, en Jins gemeente heart!
	GESANG 270
	1. Siz lof Gods wolbihagen, Bring Jezus prize en ear; It is de dei der dagen, De feestdei fan ’e Hear! Nim nou mei allegearre Yn ’t hillich feestliet part: Ek wy, ek wy bihearre Ta ’t folk, fan God forkard.
	GESANG 268
	1. It past üs, Jo de dei to wij en, O Jezus, yn üs liet en bea, De dei, dat Jo, nei striid en lijen, Forriisden mei it moarntiidsrea. Bidoele wy Jins eare allinne, Jins eare, dy't üs libben is, Dan sil ek yn üs hert bigjinne De krêft fan Jins forrizenis.
	2. Hjir kin de smert genêze, Hjir swijt it stoarmgebrüs; Hwer kin men better wêze As yn des Heare hüs? Nou komme millioenen Wer yn Jins namme gear; Jo, dy’t har sünden soenen, Wol by har wêze, o Hear!
	2. Mei al Jins folk sil wy foriene Nou ta Jins hillich foarhöf gean, En om it goed dat Jo üs diene Lofsjongend foar Jins oantlit stean. Hjir, Heit, dêr’t al Jins hill’gen binne, Wurdt üs it hert fan tankb'rens fol, En as gjin wurden ’t sizze kinne, Jo kenne üs en forsteane üs wol!
	2. Wol mei Jins treast forskine Dêr’t de earme sike lit, En üt syn need en pine Ta Jo om bystan bidt; Jow rest oan alle herten Fan bange soarch ynein, Untdien fan bitt’re smerten En yn har skuld forslein.
	3. Hjir tankje wy mei hiel Jins tsjerke, Hjir hearre wy Jins leafdestim; It hert, fan ’s Heare wurd bisterke, Is bliid yn God en lovet Him. Stjür nou Jins Geast yn üs formidden, Forljochtsje en lied üs hert, o Hear, Dan wurdt üs sjongen, harkjen, bidden, In offer, hill’ge ta Jins ear!
	3. Wol üt üs herten keare De sünde en wraldske nocht, Hwant buten Jo, o Heare, Is nearne heil of ljocht; Lit, ünder muoite en pine, Us hert, yn hope stil, De iiv’ge sabbat fine Dy’t nea mear einje sil.
	GESANG 269
	1. O Heit, dat üt de himel wei Jins each üs hert bistrielje mei, Nou't wy iendrachtich kommen binne, En yn de namme fan Jins Soan Us stelle foar Jins iiv'ge troan, Us ljocht en krêft, üs skyld en sinne! Unthald, o Hear, Jins seine üs net, Mar stoart Jins rykdom yn üs hert!
	GESANG 271
	1. God fan leafde en fan genede, Jower fan lis libbensbrea, Hald dit bidhüs yn Jins frede; ’t Is Jo wijd mei tank en bea.



	It wenste fan ’e Heare?
	Hoe kin de minsk dan yn syn waen De Alderheechste in wenning jaen, In timpel Him ta eare? Ja, heil, hwant Hy, dy’t al gebiedt, Hy bücht him leafdefol ta de ierd’, Hy toant üs syn genede, Hy stjürt üs seis syn antwurd ta: „Hjir sil myn Geast syn wenning ha, Hjir bied ik jim myn frede".
	2. Sjoch, dit hüs, sa ierdsk en simpel, Kaem troch minskewurk oan ’t ljocht; Dat it fan Jins greate timpel Dochs in üthöf wêze mocht! Wenne yn Isrels hillichdommen Wol Jins almacht by Jins bern, Hjit ek hjir Jins Geast to kommen: Lit Jins hearlikheit üs sjen!
	3. Tank, Heit, Jo hawwe ’t seis üs sein; Dit wurd mei hjir op elke Snein Wer foar Jins folk wearklinke! Wêze oan dit hüs Jins gunst biskern, En sjoch yn leafde op al Jins bern Dy’t hjir Jins heil bitinke. Bring mei Jins wurd en Hill'ge Geast Oan Jins gemeente ljocht en treast. Wol hjir har leed genêze; En mei foar mannich brutsen hert. Dit Godshüs, ta Jins eare set, In doar ta 't libben wêze!
	GESANG 272
	1. D’ iiv’ge God haw’ lof en prize Yn dit Godshüs en rounom! Heit en Soan en Geast hawwe eare, Roppe üs lofliet fan Gods rom! Alles sjong’ syn krêft en gloarje; Priizje ’m yn syn hillichdom!
	2. Hill’ge Geast, kom op üs bidden Del yn dit Jo wijd gebou, Dat Jins each üs offers skögje, En Jins folk genede jow’! Wol Jins ljocht en lieding skinke Us, dy’t hoopje op Jins trou!
	GESANG 274
	j Myn earst gefoel wêz’ tankberheit ' Hwermei ik God bireitsje, As ’t moarntiidsljocht oer de ierde leit, En ik forkwikt üntweitsje. Ik loovje Him mei hert en stim By eltse nije sinne, Ik libje, ik amje en bin yn Him; ’k Soe büten Him net kinne.
	3. Sjoch üs, ien yn hope en leauwen, Biddend yn Jins timpel stean; Wêze ek üs, mei al Jins hill'gen, God, Jins heil foar ivich bean; Lit üs ienris 't lan fan rêste, ’t Hillich Eden binnen gean!
	2. Ja, Skepper fan it ierderoun, Marek myn Heit en Heare, Op dizze moarntiid, my wer jown, Bring ik Jo lof en eare. Foar Jo, o God, wêz’ dizze dei Lyk al myn fierd're dagen; Dan lear ik op myn libbenswei De tsjinslach bliid to dragen.
	GESANG 273
	1. Us earste toan fortell’ Jins ear, O trijris hillich God en Hear, O kening fan üs dagen! It offer fan üs tankberheit, Dat Jins gemeente foar Jo leit, Fine yn Jins each bihagen! Dit hüs is Jo ta eare set, O, nim it oan, forstjit üs net. Mar wenje yn üs formidden; Lied seis üs ta Jins hill’ge wil, En seinje hwa’t hjir komme sil To loovjen en to bidden.
	3. Forljochte troch Jins goede Geast, Bistriele fan Jins sinne, Kin ik, myn wurk en muoiten treast, De dei mei moed bigjinne. Jow dat ik nou, en altyd mear Op Jins geboaden libje. En nei in libben ta Jins ear Mei hert en siele stribje!
	2. Stiet ünbikend en ünbisocht Net heech yn ’t üntagonglik ljocht
	Siz dat Jo hjir wenje wolle, Under ’t lofliet dat der klinkt: Dimmen bücht foar Jo de holle, Wylst it hert Jins heil bitinkt.



	GESANG 275
	2. Foar har dy't bidde dei oan dei, Komt 't iene wünder ’t oare nei; De Geast haldt nij har krêft to doop By nij bitrouwen, nije hoop.
	1. De hoanne, boade fan ’e moarn, Seit lüd it rizend ljocht wer oan. Us ropt de Weitser fan ’e geast Ta hertsfornijing alderearst.
	3. Hwannear üs geast der each foar hat Oft alles nei Gods wollen bart, Struit Hy syn skatten oer de wei. Dat ’t offer nea üntbrekke mei.
	2. „Stean op, stean op", sa ropt de Hear, „’t Is nou gjin tiid to slomjen mear; Wês wekker, wês oprjocht en from, En weitsje, omdat Ik ringen kom!”
	4. De kalme gong, de lytse taek Bin rom genöch foar ’s Heare saek; Ussels forlieze yn ’t gebot Bringt altyd neijer üs by God.
	3. Wy roppe yn de iere moarn Mei bea en klachten Kristus oan, Mar inkeld it oprjocht gebet Fordriuwt de sliep fan ’t slüge hert.
	5. Hy, dy’t yn ’t al Gods leafde sjocht, Wurdt ryp foar frede en ivich ljocht; Dat sa üs libben eltse dei, Hear, mei üs bea Jo loovje mei!
	4. O Kristus, weitsje üs troch Jins macht, Forbrek de bannen fan 'e nacht, Meitsje üs fan alde skulden frij, En bring Jins ljocht üs, great en nij!
	GESANG 278
	GESANG 276
	1. Hoe sillich is it middeisskoft, As nei it drok en lüd geroft, Us hert, yn ink'le stounen lins, Tinkt om Gods leafde ta de minsk. 2. O himelmacht, o Hill'ge Geast, Myn boarn fan krêft, myn sterke [ treast. Wol my bistrielje mei Jins ljocht, En jow ta ’t wurk opnij my nocht. 3. De sinne, ieremoarn ütein, Hat foar de helt har wei foltein; Hja haldt har baen sa nei as foar, Gods han twingt har yn ’t rjochte [spoar. 4. Sünt hja yn 't easten opgien is, Wie ’t al sa faek mei üs wer mis; Hear, meitsje dochs om Kristus’ bloed De ein fan dizze dei noch goed! 5. Forljochtsje Jins genede üs wei, Hoe heech of leech dy liede mei; En is üs ierdske wurk folbrocht, Liz oer üs léste joun Jins ljocht!
	1. De moarntiid is op kommen; Oer ’t nachtlik gea Stean de earste roazeblommen Fan ’t dagerea.
	2. O helle moarntiidsstjerre, Gods iiv'ge Soan, Stjür op üs hert fan fierren Jins strielen oan!
	3. En wêz’ ta gloede üntstutsen It himpen ljocht Yn ’t each, fan waen bitrutsen, Dat Jo net sjocht.
	4. Wol weitsje üs sleauwe sinnen, Us tédde moed, Om flitich to birinnen Jins paden goed.
	5. Oant wy, üt nacht en nearens, Ut pine en pleach, Oanskögje, God, Jins klearens Fan each ta each!
	GESANG 277
	GESANG 279
	1. Weits op, o minske, en sjoch de moarn, Hy kund’get wer Gods gunst dy oan; Hy jowt dy nei de sliep wer moed En sounens foar de dei fan hjoed.
	1. De nacht, de mem fan stiltme en rest, Hat himels greate fakkel dwêst; Nou bin de lea fan ’t wurk ynein, En slomme is op üs eagen lein.



	En kaem ik nea wer hjir to üntweitsjen, ’k Bitrou dan, Heit, oan Jo myn geast, Om foar Jins troan de rest to smeitsjen, Dêr’t hjir my ’t ütsjoch op fortreast.
	3. Jo hawwe al hwat op ierde is Bigroeven yn ’e tsjusternis; Bigraef sa ek üs sünde en skuld Yn Jins genede en great geduld.
	5. Ik wit de groun fan myn bitrouwen, En al oerroun de nacht myn dei; Hy hat in rots om op to bouwen, Dy’t Hear, Jins heil forbiidzje mei. Strak, striid en wurk myn han ünt[gongen, As ’t nei de joun fan ’t libben giet, Sil 'k foar myn dagen, hjir üntfongen, Jo loovje yn heger, reiner liet.
	4. Is ’t lichem yn 'e sliep strak wei, Jow, dat üs siel net sliepe mei. Mar wekker bliuwt nei Him, dy’t wis De Heit fan alle sielen is.
	5. En as üs ierdske diel op ’t lést Ta swiete sliep yn de ierde rest, Wêz’ dan de geast, bifrijd, üntboun, Jins sillichheit foar ivich jown.
	GESANG 281
	1. De dei, troch Jins genede üntfongen, Is wer foarby; strak fait de nacht; lenriedich riist üs tankber sjongen Ta Jo, dy’t tsjuster skept en ’t ljacht.
	GESANG 280
	1. 'k Wol Jo, o God, yn tank bitinke, Jo lof jaen yn myn jountiidsliet; De sinne mei yn 't westen sinke, God bliuwt myn ljocht, dat nea forgiet. ’k Mocht yn Jins gunst bigjinne en eine, Jo stienen as in Heit my by; O boarne fan oerfloed’ge seine, Sa'n mylde üntfermer wien’ Jo my.
	2. Dy’t, as üs bea en sang forstjerre, En hjir de joun yn nacht forrint, Fan de oare kant it lofliet hearre, As dêr de nije moarn bigjint.
	3. Sa stige, nea net ünderbrutsen, Ta Jo, o God, gebet en liet. Fan minskemülen song en sprutsen, Aloan opnij omheech fan de ierd.
	2. Jins noed en soarch woe oer my weitsje, Jo ha my trou biwarre en laet; Gjin kwea noch ünheil koe my reitsje, Jins han wie hoedzjend op myn paed. De jountiid noeget minske en dieren Nei’t bodzjen ta de goede rest; Haw tank; fan ’t earste moarnslemieren Ha Jo myn heil en helper west.
	4. Sa wurdt ek op dizze ierde tsjüge Fan Jo, dy’t binne yn ivichheit, Oant ienkear alle skepsels büge Foar Jins genede en majesteit.
	GESANG 282
	3. Haw tank, o Heit, foar dy geneden, Dy ’k, sünder, net fortsjinne ha; Hwant al myn üngerjochtichheden, Hja wize nei Jins oardiel ta. Mar né, ik sil net eangstich wêze, Ik bin forlost troch Jezus’ bloed; Dit kin ’t forsleine hert genêze, En rest jaen oan ’t oerstjüre moed.
	1. Hear, bliuw my nei, de dei lukt nei de [joun; Strak hat it dünker alle glans oerroun. As helpers geane en alle treast wurdt [wei, Help fan ’e helpleaze, o, bliuw Jo my [nei! 2. Us koarte libbenstiid rint rêd nei de [ein; Wralds weelde wykt, syn rom is ring [ forflein. Foroaring en forgean bringt eltse dei; O, Jo, dy't nea foroarje, bliuw my nei!
	4. Sa wêze ek nou Jins trouwe hoede Yn dizze nacht rayn help, o Hear, En 'k sjong by de earste moarntiids[gloede Opnij myn lofsang Jo ta ear.
	2. O Hoeder great fan Israël, Wy jowe üs yn ’t tsjuster del, Mar Jo, biweitsje üs nacht en dei! Sa komt gjin fijan üs tonei.



	3. Stean nést my idere üre dy’t forgiet; Hwer bleau ’k, as Jins genede my [forliet? Hwa dy’t as Jo myn, liedsman wêze [mei? Troch wolk en sinneskyn, o, bliuw my [nei!
	6. O Heilan, Jo, Jo kenne üs steat, i Us neden wage Jo op ’t hert; Hwat ik forswij, leit foar Jo bleat, Jins each is drövich om myn smert.
	7. Noch bett’ret op Jins wil de woun, Noch hat Jins wurd genêzingsmacht; O Heilan, help üs, meitsje üs soun En hear üs bidden. Strak is ’t nacht.
	4. Gjin fijan freezje ik yn Jins hoede, [o Hear, Gjin ünk is swier, gjin triennen bitter [mear; De skrik fan dea, de eangst fan ’t grêf [wurdt wei; Oerwinder bin ik dochs, bliuw' Jo my [nei!
	GESANG 284
	1. Lit nou de wrald forsinke Mei al hwat harres is. De dei haldt op fan blinken, Giet oer yn tsjusternis. Wy slute nou üs rigen En steane stil op wacht, Oant dat üs freugden stige As flammen yn ’e nacht.
	5. Hald, Hear, Jins krüs deun foar myn [brekkend each, Striel mei Jins glans troch ierde’ [tsjuster reach, Dat twivels skaed forswynt yn d’ [iiv’ge dei; Yn dea en libben Hear, bliuw Jo my [nei!
	2. Dy freugd sil ünforoare Yn harren wenning ha, Dy’t alles weijaen doare Oan ’t eigen libben ta. It ljocht is iepenbiere, Dêr’t God üs skuld forjowt; Dat libben is it wiere: Dat op Gods leafde bout.
	GESANG 283
	1. Men hat ta Jo yn skimerjoun Sa faek, o Hear, de siken brocht; Jo makken har wer sterk en soun, En joegen har wer libbensnocht.
	GESANG 285
	1. Hwat bin Jo great, hwat bin Jo goed, Sa sjonge wy mei tankber moed, Us Heit en ünderhalder! Sjoch hoe't de wrald wer ’t feestklaed [siert, De skepping, dy’t har heechtiid fiert, Bringt lof oan de Albiwalder. It grien, Ontsprongen oan syn knop, It hinget Jo syn kransen op, En miede en ikkers bloeije; Soedan 't fan Jo forblide hert Jo, dy’t Jins skepping kroanje, net Mei tank tomjitte gloeije?
	2. Wer giet de dei yn joun forlern. Wy brochten Jo üs soarch en smert; Bin Jo foar ’t each net mear to sjen, Jo binder altyd foar üs hert.
	3. Wer hat de minsk fan Jo forlet; O, help har yn har neden, Hear, Hwant de iene ken de leafde net, En de oar hie leaf, mar nou net mear.
	4. En de iene seit: hwat jowt de wrald? Mar is dy wrald dochs tsjinjen bleaun; In oar foun by syn freon gjin hald, Mar socht Jo net as wiere freon.
	2. It winterkoarn, hoe skynber dea, Oan de ierd bitroud mei stille bea. Gong troch Jins amme oan ’t tinen; En op üs ikkers hein en fier Stiet nou it rypjend noat yn ’e ier To weagjen op 'e winen. Foltögje hwat Jins han bigoun,
	5. Gjin minsk komt oan folsleinens ta; Sa hat gjin hert hjir frede en rest. Dy’t Jo it trouste tsjinne ha Ha fan har sünden ’t measte lést.



	Jow üs yn üs simmerdagen Fruchten ta Gods ear to dragen, Dy’t de himel rispje mei!
	4. Ha wy noch in hjerst to goede? Hwa dy't dér op tiidzje mei? Licht, eardat it ien formoede, Is it strak üs rispingsdei. Freegje yn dyn simmerdagen God om goede frucht to dragen Ut it wiere leauwen wei.
	3. Sa sjonge wy mei optein moed: Hwat bin Jo great, hwat bin Jo goed. En ryk yn ’t woldwaen, Heare! Jins macht, dy’t al yn wezen winkt, En de ierd dit nije oantlit skinkt, Jins leafde en macht wêze eare! O, mocht de nije libbensgloed Dy't de ierd trochlöget, ek üs moed Trochlotterje en fornije, Dan sille stêd en fjild en wald Oan Jo, o hoeder fan ’e wrald, Har tankb're offers wije.
	GESANG 287
	1. De simmergloede is lang al dwêst, Fortein bin leaf en blommen; De sinne dükt al ier yn ’t nést Om let wer op to kommen. De moaije tiid is wer foarby, Yn 't lan is jamk foar skiep en kij Gjin waermte of foer to finen; De hjerst wurdt kening fan syn ryk, Hy driuwt de blêdden oer de dyk Op ’e amme fan ’e winen.
	4. Wy sjonge hjir al ’t breklik liet: Hoe hearlik is Jins wurk op ierd, Hoe djip bin, God, Jins tinzen! Jo roppe 't libben üt de dead, Jins leafde yn Kristus, einleas great, Fynt net yn 't stof har grinzen. Strak komt in iiv’ge maitiidsdei. As nea hjir ’t each oanskögje mei, By 't sillich, great üntweitsjen; En ’t skeppingsliet wurdt himeltoan, As ’t machtwurd ütgiet fan Jins troan Om alles nij to meitsjen.
	2. Op Jo, üs Skepper en üs Heit, Sil noch üs hert bitrouwe, Ek as yn dize en dünkerheit De krêften üs bijowe. Jo hawwe üs treaster altyd west, Jo sille ek yn libbens hjerst Us ienlikheit fordriuwe; Forhear yn Kristus dan üs bea, En wol, o God, oer grêf en dea Foar ivich by üs bliuwe!
	GESANG 286
	1. Slach jim eagen oer de lannen, Skögje ’t feestlik simmersk gea, Sjoch hoe 't God mei eigen hannen Us forsjocht fan mölke en brea! Hy, sa rynsk en myld yn 't skinken, Lit net nei om üs to tinken, Us, syn bern, forjit er nea.
	GESANG 288
	1. Fan Jo, o Hear, is hiel dizze ierde, Fan Jo de hege himelbaen; Oer berch en wald kin Jo gebiede. Oer stream en mar en oaséaen; De dei is Jowes as de nacht. En alles libbet troch Jins macht.
	2. Sjoch de skerpe sichten swaeijen Yn ’e kleare sinneskyn; Sjoch, hoe büge gouden raeijen, Mei in swide frucht deryn! Dy’t yn hope en freze siedden Sjogge de ütkomst op har bidden, Hwant de rispingstiid set yn!
	2. Fan Jo is de ierde, leaflik strieljend. As sinnegloed har iis üntteit; Fan Jo, hwannear hja, kein en [strieljend, De maitiid yngiet as in breid; Fan Jo, as hja to simmerdei In rike risping drage mei.
	3. Moat ek mannich plant forstjerre, Nimt de wyn ek kerrels mei, God, lit nea it sied fordjerre Dat Jins Geast yn ’t herte lei!
	Wêz’ eltse frucht Jins sinne jown, Wol ’t toarre lan bireine! En jit oer 't Evangeeljesied Dat yn üs hert to spruten stiet In mylde Pinksterseine.



	3. Fan Jo is de ierde, as wylde fleagen Hjr hjerstmis raze oer fjild en wald, As stoarmen ride oer de weagen, As dizen waeije klam en kald; As winters al har hearlikheit Yn iis en snie bidutsen leit.
	De nije minske libje mei, Net fetber foar fordjerren; God, dat myn siel har net forsint! Jow, dat myn hjerst in blomknop wint Dy’t iepengiet by ’t stjerren.
	GESANG 290
	4. Lit sa myn libben Jowes bliuwe As ’t fleurich strielt yn sinnegloed, Marek as wolken my omdriuwe, En stoarmen farre troch it moed; Bihearskje sa myn siele en sin, Dat ’k nou en ivich Jowes bin.
	1. It swurk driuwt leech oer keale fjilden, Rounom is ’t stil en izich kald; De beammen, dy’t fan sangen tilden, Stean swijend nou yn ’t deade wald. Mar, is hiel de ierd fan kjeld bifongen, Hjir riist it bidden en it sjongen Ta God fan üs, syn tankbre bern; Al sinkt de dei yn dize en dünker, Jit kinne wy yn ’t stjergeflünker It teken fan syn leafde sjen.
	GESANG 289
	1. Hoe koest, o freonlik simmertij, Sa ring wer fan üs skiede? Sa giet it moaije tel foarby Mei alle freugd fan de ierde. Yn ’t gülen fan de neijierswyn Giet üs dit wurd ta ’t herte yn: Wol oan dyn öfskie tinke! Noch bloeit dyn jeugd, mar skielk bist En as de blêdden fan it wald [ald, Sil strak ek dines sinke.
	2. Ja, mocht ek hiel de skepping swije, Nou’t de ierd forsonk yn winterrêst, De winter sil üs sang fornije Mei gloed, dy’t froast noch wetter [dwêst. „God hat yn minsken wolbihagen”, Sa rüzet troch de dünkre dagen
	It ingleliet aloan en wei; En wy, dy’t, tankjend foar Gods [ trouwe, By ’t krebke üs op ’e knibbels jowe, Wy sjonge 't liet fan de ingels mei.
	2. Ja wier, as gers is üs bistean; Sjoch, slachten teagen hinne, Har hearlikheit moast réd forgean, Har glans yn nacht torinne. It gers leit plat en toar togroun Noch foar it fallen fan 'e joun; Mar hwat hjir ek fordwine, Gods wurd sil stean yn ivichheit. Dit ljocht, dat oer üs paden leit, Sil ek yn deadsnacht skine.
	3. Wy sjonge ’t liet fan moed en hope, Ek as de sinne leger sinkt; Lit frij de winter brekke en slope, ’t Wurdt maitiid wer en de ierde blinkt! Al lizze yn ’t grêf üs leave deaden Dy’t wer ta stof en moude kearden, Mei snie oerdutsen, stom en stil, Gods each biwekket har fan boppen, En ’t stoarne wurdt ta libben roppen As Hy de deaden weitsje sil.
	3. Hwat klei ik, dat myn jeugd fordwoun, En dat myn ljochten dwêste? God hat my better ütsjoch jown, Dér sil myn hope yn rêste. Gods skepping is gjin woastenij; Hy lit yn hjerst en wintertij Noch lette blommen blinke; Al wurd ik ald, myn hert bliuwt jong. En 't tankliet, dat as bern ik song, Sil yn myn hjerst noch klinke!
	GESANG 291
	1. O God fan himel, sé en ierd, Jo wije wy üs hert en liet; O leafde dy’t oer alles giet, Jo joegen ’t al.
	4. Mei ik by al hwat my birint Op Jins genede bouwe. Hwat noch, as fan myn ierdske klint De bynten har bijowe? As mar, forjonge elke dei,
	2. As maitiid laket, jong en blier, As simmer komt mei bloei en tier. As raeijen büge, kerrel-swier, Jo joegen ’t al.



	3. Lit de tiid hjir ’t al forsline, Yn gjin tiidrek rêst üs lot; Altyd sil ik Jo jit fine, Einleas bliuwe Jo myn God. Altyd sil Jins ljocht my blinke, Yn hwat nacht myn libben leit; Hwat forgean mei en forsinke, Yn Jins Soan bliuw Jo myn Heit.
	4. Jo joegen üs Jins eigen Soan, Hy kaem op ierd fan himels troan, Hy is foar sünders berne en stoarn; Jo joegen ’t al.
	4. Heit, by al myn soarch en noeden, Heit yn goed en Heit yn kwea. Heit, by al hwat jo my stjürden, Heit by grêf en bitt’re dea; Hwat foroaring üs omjowe, Jo, o God, halde ivich stan; Ek myn stof rêst op Jins trouwe, Hoede fan Jins heitehan.
	5. Jo joegen üs de Hill’ge Geast, Dy’t giet oer de ierd nei West en East, Dy't üs genede bringt en treast; Jo joegen 't al.
	6. Jo makken troch Jins minskemin Us ünrein hert fan sünden skjin; Hwa dy’t Jo weardich tankje kin? Jo joegen ’t al.
	5. Jei dan jierren, jei mar hinne, Mei jim blydskip en jim smert; 'k Wit, hwat rampen my birinne, God, myn God foroaret net. Briek ek al hwat w’ ea bistribben, Fuortlaet troch syn trouwe han, Loaits ik üt dit neatich libben Yn myn ivich heitelan.
	7. Us eigen wurken ha gjin groun, By üs wurdt gjin fortsjinste foun, It heil is üt genede üs jown; Jo joegen ’t al.
	8. En wie üs jefte oprjocht en from, Jo joegen tüzenfald werom; Wy jowe inkeld ta Jins rom, Jo joegen ’t al.
	GESANG 293
	9. O God, üs Skepper en üs Heit, Hwaens wurd genede en wierheit seit, Bitoan üs Jins barmhertichheit; Jo joegen ’t al!
	1. O God, üs help fan ieuwen her, Us rots yn 't stoarmgebrüs, Us treast en taflecht altyd wer, Us hope, üs ivich hüs!
	GESANG 292
	2. Jins folk hat sküle by Jins troan, Dêr’t altyd feilich is; Gjin kwea taest yn Jins skaed har oan, Jins hoede is ivich wis.
	1. Uren, dagen, moannen, jierren Skouwe as skaden oan en wei. Deun by hüs of fier omfierren, Neat op ierd dat bliuwe mei. Op it paed dêr’t w’ üs bifine Bliuwt gjin inkle fuotprint stean; Al it hjoed wurdt strak forline, Mar hwat dien is haldt syn lean.
	3. Fan ear't de wrald groundearre wie, En fier oer tiid en lot, Bin Jo, foar jier en fierder jier, Foar nou en ivich God!
	4. En tüzen jier bin yn Jins each In inkle, koarte dei, In flechtich juster, dat forteach En wurdt as dreambyld wei.
	2. Slachten foar üs bin fortige, Op har grêven bloei] e wy; Strak forbrekt de dea üs rige, 't Minskdom waeit as leaf foarby. Moude, ieu oan ieuwen lézen, Leit yn ’t selde grêf forlern; Buten Jo, o ivich Wezen, O, hwat wie in minskebern!
	5. De tiid nimt rêstleas lyts en great Yn ’t weagjen fan syn stream, Hja geane yn ivichheit toneat, Forgetten as in dream.
	3. Jo halde üs hüs yn frede en rêst, Jo hoedzje üs dak tsjin ünk en lést, Yn Jo leit üs bitrouwen fêst; Jo joegen ’t al.



	Tsjin al de sünden fan üs hert. 'k Bin fiersto lyts en neatich, Heare, Foar al dit heil, dat oer my giet; Jins goedens, dy’t ik breklik eare, Fortsjinnet ivich lof en liet!
	6. O God, üs help fan ieuwen her, Us rots yn 't stoarmgebrüs, Wês Jo üs taflecht altyd wer, Us hope, üs ivich hüs!
	GESANG 294
	4. Nou freegje w’ yn üs Heilans namme: Jow ek dit jier Jins leafde üs mei! Meitsje üs forwachting net biskamme, En stjür Jins ingels op üs wei! Wol eltse dwaling üs forleare, Bifrije üs siel üt ierde en stof; Elk wurd en elke sike, Heare, Mei tsjinstber wéze oan Jins lof!
	1. Wer is in jier forgien, o Heit, En by dit earnstich barren Kommé yn Jins hüs mei tankberheit Jins bern hjir byelkoarren. Lit alles mei de tiid forgean, Jins leafde en trou bliuwe ivich stean, Dy’t üs oant hjoed biwarren.
	5. ’t Mei wéze dat wy foarspoed winne, It wéze leed of dröfenis, As wy Jins han mar fiele kinne; Jo witte hwat üs heilsum is. Lit dan gjin wraldsk bisit üs bine Dat mei de wrald wer hinne driuwt, Mar mocht üs hert dy rykdom fine, Dy’t nea forgiet en ivich bliuwt.
	2. Forstean üs breklik tankgebet! Jo hawwe yn giene dagen Us trêdden yn ’e romte set, Us holpen ear’t wy klagen. Jins krêft wie sterk yn noed en wea Om üs to feilgjen tsjin ’e dea, En ré om üs to dragen.
	3. Kom Jo ek op dizz’ aldjiersjoun Us leafdefol tomjitte! Untsonk üs alle hald en groun, Jo sille üs net forlitte. Jo binne yn Kristus üs bihald; Sa meije w' üs yn Jins biwald Foar ivich feilich witte.
	6. Bitink Jins folk oan alle oarden, Bring oan ’t bineare hert Jins treast, Gean mei Jins evangeeljeboaden, En lied de folken troch Jins Geast. Wês Jo de earmen ta in rjochter, In mande widdou, ’t weeske in heit, Meitsje alle dröven ’t libben ljochter, En bliuw üs by yn ivichheit!
	GESANG 295
	1. Wy büge meielkoar de holle Foar d’ lene dy’t üs skepen hat, Dy’t mei syn libben 't al forfolle, En dy’t üs libben bringe moat. Hy struit de jierren foar him hinne Allyk in boer it sied op ’t lan; De tiden komme en forrinne, Der tiden God haldt ivich stan.
	7. En mocht dit jier myn léste wéze, Ris dan myn hert foar ’t skieden ta; By Jo kin alle smert genêze, ’t Is goed, sa't Jo bisletten ha. Lit oer de jierren dy't forrounen Jins godlike forsoening gean, En mei ek yn myn léste stounen Op Kristus’ krüs myn hope stean!
	2. Jins leafde is üs mear as de ierde, Jins leafde rikt oer alle tiid; Jo wolle yn ’t rjochte paed üs liede, Jo sterkje üs ta de goede striid. Giet al hwat J’ yn ien jier üs skinke Jit ienkear oan üs each foarby, Wy wurde stil fan tank, en tinke: Hwat bin Jo goed; en hwa bin wy?
	GESANG 296
	1. ’t Jier hat strak syn omrin fol, ’t Wurdt al ring biëine. Hwat de takomst bringe wol, Dröfenis of seine? Moed, myn hert, Freegje net Nei de kommende üre: Lit dyn God bistjüre!
	3. Koe immen al de stjerren telle, Jins gunstbiwizen telt er net; Aloan wol Jo Jins goedheit stelle



	Sjong dy God, halleluja, Ivich, ivich hulde ta!
	3. Halleluja, priizje Him, o frommen, Dy’t it grêf syn macht üntsei. En de kaei, oan hel en dea üntnommen, Oan syn Soan yn hannen lei. Hwat ek tiid en dea foar üs bidoaren, Sillich hja, dy't yn dit leauwe stoaren; Syn genede bringe hja Ivich, ivich hulde ta!
	3. Hoopje op God; Hy stipe jim Mei syn leafde en trouwe, Ek yn dagen, swier en slim, Ek yn leed en rouwe. Ja, Hy brocht Treast en ljocht, Seine op al jim wegen, Ear't jim seis it fregen.
	4. Sjoch üs, Heit, hjir mei in siel fol Sjoch üs, fol fan djip birou, [wounen, Sünders, dy’t Jins leafde ünderfounen, Inkeld hoopjend op Jins trou. Mei de stêf fan dizze hope yn hannen, Gean wy moedich troch de ierdske Oant Jins folk Jo, ien fan wil, [lannen, Ivich, ivich priizje sil.
	4. Liz jim soargen del by God; Moedich hjir fandinne! Sjoch omheech by 't drövichst lot, Nei jim skyld en sinne. Hope yn ’t hert! Nacht en smert Sille wis fordwine; 't Ljocht sil hearlik skine.
	GESANG 298
	1. De riemen om ’e mul en barnende de [lampen; It nije jier set yn, jow nou de takomst [acht! Wês ré en feardich dan ta wurkjen, [tsjinjen, kampjen, Ta skieden, as Gods ure slacht. 2. De riemmen om ’e mul; ’t giet faeks [troch strük en toarnen, Mar folgje jimmeroan, op ’t paed dat [sinkt en riist, As feinten yn Gods tsjinst, né as [biminde soannen, En gean de wei dy’t Hy jim wiist. 3. Us libben is oanienwei reizgjen en [forfarren; Gjin feilich hüs noch rêstich honk leit [oan üs wei; Aloan wer ropt de stimme fan ’e Geast [üs harren: Brek op, wês reisré en kom mei! 4. Op, üt dyn smuk tohüs, en hjit de stim [gjin swijen Dy't ropt en yn ’e nacht dy driuwt, [hoe njür en wreed; De Heilan fan ’e earmen wiist nei ’t [hüs fan lijen; Help dy’t dêr skrieme en draech har [leed!
	5. Amen, sizze iders hert, Elk op eigen wize; Lit üs lofsang ier en let Nei de himel rize. Dat mei nocht, Frede en ljocht, Under ’s Heare seine Ek üs libben eine!
	GESANG 297
	1. Halleluja, priizje d’ Unbigoune, Dy’t by jier noch ieuwen telt, Marde gong fan ieu en jier en stoune Yn syn plan ünwrigber stelt. Hwat foroarje of wikslje mei op ierde, ’t Lot fan ’t great hielal sil Hy biskiede; Jow dan Him, de hege Hear, Ivich, ivich rom en ear!
	2. Halleluja, bring mei blide herten Tank oan God, dy mylde Heit; Sjoch, syn trou hat jim gjin dei forget-En hja duorret d’ ivichheit. [ten, Hoe’t de wraldsé om jim brüze en [woede, ’t Wie syn heitehan dy’t jim bihoede;
	2. Hwerom soe de takomst swart Yn dyn eagen wêze? Hwat der moarn en fierder bart Kin gjin minske leze. Jow dyn lot Oer oan God, Wol Him soargje litte: Inkeld Hy kin ’t witte.



	5. Op üt dyn mylde rest, om ta de striid [to fleanen! Doch öfstan, as it moat, fan alle
	3. Roppe Jo my ta in krüs En syn tsjusternis, Fynt it hert gjin honk of thüs. Noch is ’t heil my wis. Yn it lijen waerd Jins Soan Usta help en Hear; Nim yn Him myn bidden oan: Inkeld Jo wêz’ de ear!
	[minsklike ear; En as Gods han dy laet troch dünkre [oliveleanen, Stean op, en folgje ek dêr dyn Hear!
	6. Gean dêr’t dyn God dy ropt, en lit [syn wink dy liede! It skouder ünder 't swiere krüs, en
	4. As noch foar my weilein is Heil dat ik net ken, Mei ’k noch üt de tsjusternis Kleare kimen sjen, Lit my op dy blide dei Romje yn Jo, o Hear; Hwat de takomst bringe mei, Inkeld Jo wêz' de ear!
	[freegje net. Groetsje dyn sibben, hwant jim wegen [sille skiede: Hald ré dyn hüs, hald ré dyn hert!
	7. De hjitting is: „Wês ré!”; sa nim de [stêf yn hannen; Strak stiet op ’t nije en ünbikende [paed jim foet. Omgurdzje jim mei krêft en twivelleas [bitrouwen. Mei Kristenleafde en Kristenmoed!
	GESANG 300
	1. Mei de takomst tsjuster lykje, Feilich gean ’k oan ’s Heare han; Moedich sil ’k de wegen sykje Yn it ünbikende lan. Lit my stil Jo folgje, Heare, Hwat Jo dogg’ is inkeld goed! Lit my leed en kwea forneare Mei in wis en rêstich moed!
	8. Stek dan de lampen oan, ek as gjin [dünkre skaden Noch oer dyn wente falie, jow dochs [wekker acht! Omgurdzje jim: it giet ta de ünbikende [paden: De lampen oan. Strak komt de nacht.
	2. Lit my, Hear, Jins leafde romme, Al forstiet myn hert dy net. Hja dy’t leauwend ta Jo komme Ha fan tekens gjin forlet. Mei in wünder paed my wachtsje, Lykwols freegj’ ik net: hwerom? lenris sil ’t my hearlik ljachtsje: As ik yn Jins himel kom!
	GESANG 299
	1. Heit, dat Jowes wêze mei 't Jier dat nou bigjint; Hwat ik doch by nacht en dei, Hoe’t myn paed ek rint, ’k Freegje net, dat soarch en kwea My Jins han üntkear’; ’k Bid fan nou öf oant myn dea: Inkeld Jo wêz’ de ear!
	3. Lit my seisde wei net kieze, ’k Soe net doare, as ik mocht. Sykjend soe ’k mysels forlieze As ik seis myn takomst socht! Wol myn lot foar my bistimme, Oars gean 'k sünder mis forlern. Wol myn han yn Jowes nimme En my liede as Jins bern.
	2. Hat wol ea in helpleas bern ’t Eigen lot biskaet? Heit, dy’t al syn neden ken, Wiist him 't goede paed. ’k Fyn Jins gunsten dei oan dei; Hwa hat rjocht op mear? Dit is hwat ik freegje mei: Inkeld Jo wêz’ de earl
	4. Mei myn wei ek tsjuster skine, Feilich gean ’k oan ’s Heare han; ’k Sil ek sünder sjen wol fine ’t Paed nei ’t ünbikende lan.



	7. Fan dy’t om dea my narje En drige sünder ein, O God, wol dochs biwarje Jins tsjinder ünforslein; Dat hja my net forniele Nei har bitinken tsjoed, En net har hannen spiele Yn myn ünskuldich bloed!
	1. Wilhelmus fan Nassauwe Bin ik, jim sibbe en bloed. Foar 't heitelan yn trouwe Stean 'k nou en jimmer noed. In prinse fan Oranje Bin ik, frij, ünforfeard; De kening fan Hispanje Haw ik yn allen eard.
	8. As David, wreed forjage Troch Sauel de tyran, Sa haw ik bitter klage Mei mannich rju eal man. Mar God hat him nei boppen Wer helle üt weaze en slyk, En ta ’t biwald him roppen Fan Isrels keninkryk.
	2. Ik bin troch al myn dagen By Goade freze bleaun, Dêrom bin ik forjage, Fan lan en lju fordreaun; Mar God sil my regeare As in goed ynstremint, En ienris sil ik keare Ta ’t alde regimint.
	9. Nei’t sür sil 'k ienris priuwe It swiet fan God de Hear; Dit sil myn hope bliuwe, Dit winskje ik altyd mear: ’k Wol jern myn libben litte Mei eare tsjin ’t gewelt, En ’t ivich ryk bisitte As in troumoedich helt.
	3. Loaits op, myn folk en sibben, Oprjocht fan siele en sin, De Hear giet oer jim libben, Al rint nou alles tsjin. O fromme yn dwaen en tinken, Bid God by nacht en dei. Om my syn krêft to skinken, Dat ik jim helpe mei!
	10. Neat docht my mear bidrövjen By al myn tsjinspoed hurd, As dat troch bran en rövjen Des kenings lan forwurdt. Dat dy de Spanjerts krinke, O Nederlan sa goed, Ik moat der net om tinke; Dit taest my wreed yn ’t moed.
	4. Liif, guod en libbensamme Unthold ik jimme nea, Myn bruorren, heech fan namme, Biseeglen ’t mei har dea. Greve Adolf bleau en blette Op Fryslans fjilden wei; Syn siel, üntslein fan smerte, Forbidet ’s Heare dei.
	11. As prins to fjilde riden Brocht ik myn macht oan't ljocht. En ferge fül op striden De fijan dy’t ik socht; Mar, by Maestricht bigroeven, Hie him syn hert bijown; Myn hynder sloech syn hoeven Drystmoedich oan 'e groun.
	5. Edel en heech weardearre, Fan berte üt keizersbloed, In foarst fan ’t ryk ornearre, In Kristen, from en froed; Foar Goade wurd en leare Haw ik, as krigel helt, Mei ynmoed en mei eare Myn bloed en libben steld.
	12. Sa jern hie ’k fan jim hollen Op dy bineare stoun Dat ünwaer keare wollen Dat losbriek oer üs groun; Marde Hear fan omhegen, Dy’t alle dingen laet, Hy wit syn eigen wegen, Hy hat it oars biskaet.
	6. Myn skyld en myn bitrouwen Bin Jo, o God, myn Hear! Hwat hie 'k om op to bouwen As 'k ea Jins help forlear! Lit froed en from my bliuwe, Jins tsjinder ier en let; De tyrannij fordriuwe Dy't dolget troch myn hert.
	GESANG 301



	GESANG 303
	13. Socht my it lot to hifkjen, Myn moed wie prinslik dreaun; Stanfêst en sünder wifkjen Is ’t hert yn tsjinspoed bleaun. 'k Haw God fan herten bidden Dat Hy, dy’t alles sjocht, lenkear foar elk formidden Myn ünskuld tsjügje mocht.
	1. O Hear, dy’t dêr des himels tinte [spraet, Dy’t al hwat libbet skoep, bistjürt en [laet: Skommige, woedige weagen ha Jo [stille, Himel en wrald folbringt Jins leave [wille: Us hope is steech Op Jo omheech Dy't üs, yn need en wea, Forlossing woun Op alle stoun Ja, redding üt de dea.
	14. Oeral forstruid, forjage Geduld, myn earme skiep! Jim hoeder heart jim klage, Hy rekket net yn sliep. Ta God bring bea en winsken, Syn heilsum wurd forstien: Bliuw fromme kristenminsken: 't Is hjir al ringen dien.
	2. Dêrst’, fromme, faek en fül bineare
	15. Ut ’t hert doar ik bilide Foar God op dizze dei, Dat ik to ninter tide De kening hulde üntsei, Mar dat ik Him, de Heare, De heechste Majesteit, Boppe ierdske machten eare Yn alle oprjochtichheit.
	’ [waerdst, Wierje de wille nou, dy’t hert dy taest. Loovje de Heare mei spyljen en mei [sjongen, En rop oerlüd it üt mei blide tongen: Hie God de Hear
	Him wêz’ al d' ear Net oan üs side stien, Wy wiene lang,
	GESANG 302
	’t Waerd üs sa bang Al yn 'e need forgien.
	1. Nou komme de fromme foar God de
	[Heare, Him rize ta prize üs lofgeskal! Nou meitsje great syn leave namme [en eare, Dy't dêr üs wrede fijan brocht to fal.
	GESANG 304
	1. Ja, lokkich is it lan Dat yn Gods hoede leit As dêr mei moart en bran De fijan rounom jeit, En dat men mient, hy hat It al oerwoun en nomd, Dat dan, dat dan, dat dan Hy seis fan boppen komt.
	2. Ta eare des Heare, wol al jim dagen Dit wünder bysünder jim omtins jaen; Nim God foar each yn halden en yn [dragen, Jow elk syn part, wol nimmen ünrjocht [dwaen.
	2. Jow tank oan God de Hear Op hwa’t üs hert bitrout, Dat Hy üs ta syn ear Us dizze oerwinning jowt. Hwat wünders brocht de krêft Des Heare al ta steat! O Hear, o Hear, o Hear, Hwat is Jins almacht great!
	3. Bid, weitsje en reitsje jim wiffe sinnen Net ringen oan dingen fan de ierde [kwyt; Gjin fijan komt in from gemoet t’ [oerwinnen: Hjir is ’t, dat al syn wapenreau op [slyt.



	De ütkomst liet har nea biskamme, Jo hawwe har yn gunst bitocht, Jo stipen har yn ’t groulikst wé, Hja stienen as in rots yn sé.
	1. Ik hear trompetten klinken, De fijan is deunby; Ik sjoch harnassen blinken, En nimmen is mei my. It hert slacht swier bineare, En ’k moat om treast en romt’ Myn each ta ’t berchtme keare, Oft dêr gjin help fan komt. 2. Der is gjin help foarhannen, Foarhannen as fan God; Fan God, dy’t ierde’ lannen Hat ünder syn gebot; Fan God, dy’t moanne en sinne Hat ünder syn biwald. En troch alle ieuwen hinne ’t Hielal yn wezen haldt.
	3. Jo woene seis har pleit bislisse; Wy witte hwat Jins almacht die Doe’t tyrannije ’t frij gewisse Mei alle macht nei ’t libben stie; Jins trou en ünbigrinze macht, Wie ’t ljocht ek yn har nearste nacht.
	4. O Jo, üs affears fêst bitrouwen, Jo stienen noedzjend oer Jins bem, Der barde neat op üs lansdouwen Of oeral wie Jins wurk to sjen; De skiednis fan üs heitelan In wünder, God, is ’t fan Jins han.
	5. Wy pleitsje, God, op Jins genede, Dy’t nea de boetling fan har staet; Troch har foun ek üs foarteam frede, Troch har wurdt hjoed üs folk noch [laet. Wy pleitsje, bügend foar Jins troan. Op ’t soenbloed fan Jins leave Soan.
	GESANG 306 1. Sjoch üs oatmoedich ta Jo kommen, O God, sa einleas goed en myld; Yn Jo wie ’t dat üs affears rammen, Jo wien’ aloan har help en skyld, En jowe w' op üs skiednis acht, Hja tsjüget fan Jins leafde en macht. 2. Us üffears krêft hie nea gjin namme Mar great wie ’t wurk, troch har [ folbrocht;
	6. Wol, Hear, de kweade macht bitwinge, En sterkje hwat Jins han folbrocht; Sa sille wy Jo hulde bringe, Sa bliuwe Jo üs heil en ljocht, Sa bliuwt üs folk Jins eigendom, En foar- en neiteam sjongt Jins rom!
	GESANG 305



	



	GESANG 126
	Yn inkelde fersen is in rigel weifallen of in oare steurende flater üntstien. Dizze fersen binne hjirby op nij sünder flaters öfprinte op gomme papier. De fersen kinne öfknipt en op har plak yn it boek oanbrocht wurde.
	PSALM 65
	GESANG 203
	GESANG 205
	PSALM 79
	PSALM 96
	GESANG 257
	PSALM 135
	GESANG 274
	Forbettering