592 VESTALIS ACCEDUNT DUO CARMINA LAUDATA H 19 9 m VESTALIS ACCEDUNT DUO CARMINA LAUDATA VESTALIS CARMEN PRAEMIO AUREO ORNATUM IN CERTAMINE POETICO HOEUFFTIANO ACCEDUNT DUO CARMINA LAUDATA EDIDIT ACADEMIA REGIA DISCIPLINARUM NEDERLANDICA AMSTELODAMI MCMXXVII TYPIS JOH. ENSCHEDÉ ET FIL. — HARLEMI. VESTALIS. VESTALIS CARMEN HERMANNI WELLER ELLWANGENSIS IN CERTAMINE POETICO HOEUFFTIANO PRAEMIO AUREO ORNATUM EDIDIT ACADEMIA REGIA DISCIPLINARUM NEDERLANDICA AMSTELODAMI MCMXXVII VESTALIS. Jam super Eoas radiabat Lucifer oras Extremumque silens nox peragebat iüeir. At nondum populi resonabant compita voce In domibusque quies et sopor altus erat. Picta silebat avis, tantummodo fonte perenni? Unda susurrabat desilientis aquae. Stabat honoratas vitta praesignis ad aras i Claudia, Dardaniae serva pudica deae. Luminibus itremulis implens venerabile templum Stridebat placido flamma corusca sono. Tactaque divino supplex horroreisacerdos Haec dedit ad castam oum prece verba deam 6 VESTALIS. "Nunc tandem, dea sancta, tuam dimitte ministram, Quae tulit optatum per rata lustra iugum. Quod tibi formosi spatium devovimus aevi, Accipe: tu florem virginitatis habe. Ecce tuis tulimus sacrum, quod possumus, aris: lam ne sperne meas, diva benigna, preces. Tu rude donatae quae nunc parat ire ministrae Annue, legitimae da veniamque fugae. Crede, volens nivea cinxi mea tempora vitta Et colui sanctos prompta libensque focos. Quaeque mihi longis tribuisti muneta lustris, Haec repetam grato pectore cuncta memor. Gratia, Vesta, tibi: quae nos de sordibus urbis Eripis ïtitactas, in tua regna vocans» Eque vohiptatum segni nos abstrahis aura Ad rigidum priscae simplicitatis opus. Gratia sit flammae: quae nos horrore severo Imbïrit et mentem quaerere sancta iubet: Scilicet ipsa memor patriae vaga flamma supernae Appetit aetherii lucida templa poli. Pura micans, quaecunque nocent, mala semina perdit Et loca muniflco lumine cuncta beat. 6 VESTALIS. 7 Omnia, Vesta potens, radiant! luce tueris, Fecunda populum prosperitate fovens. Morte carens mortale genus non spemis, amica Terrigenüm tectis hospitioque fruens. Tu posses totas evertere viribus urbes Indomitis: vires tu tarnen ipsa domas. Nos quoque sic nostras docuisti vincere flammas : Suppressique ignes continuique meos. Nos quoque, da veniam, miros iam sensimus ignes, Senserunt Paphias haec quoque corda feces. Cor tenerum flos mollis erat, non ignibus aptum Talibus: in templo tutius illud erat. Nunc flos iste valet, castas firmatus ad aras, Nee gravis huic flori Sirius ardor erit. Ergo, Vesta, tuae liceat discedere servae — Annuis: ah facilis tu mihi semper eras. Tu mihi, diva, faves: puros tutaris amores, Perpetuo sanctos protegis alma lares. O salve dea sancta mihi semperque colenda: Inceptisque fave, candida Vesta, meis". Dixerat et genibus castas procumbit ad aras Virgo sancta, pio numen honore colens, 7 8 VESTALIS. Digrediturque focis, quos tot servaverat annos Quot iübet Iliacae lex reverenda deae, Molliter incedens, albo praesignis amictu Chludia divino laeta decore nitens, Claudia candenti simüis splendore columbae, Quae petit optatos non retinenda lares. Non procul a Vestae templo niger arbore lucus Et pictus variis floribus hortus erat. Aspiciens virgo telluris sidera flores, Laetitiam sensit pectore sancta novam. lam nitidus Phoebi pelago surrexerat orbis, Et locus aetheria luce serenus erat. Et velut auratis effulsit frondibus arbor, Aurea sole novo quaelibet herba fuit. Cumque suo iamiam splendesceret uva colore Autumnusqwe suas iam daret almus opes Sidereaeque fiicis fieret iam mollior ardor Caecaque nox spatio lucibus aequa foret, Ver tarnen esse nova natum cum luce putares: Haud aliter pinguis luxuriavit humus. Cana fatebatur numquam vidisse senecta 8 VESTALIS. 9 Tale racemifero tempore Solis opus. Nee violae derant, verni pia lumina campi, Pallentisque fint floris amoenus odor, Purpureaeque suas spargebant molliter auras l Per loca dissimili nectare plena rosae. Picta quot Iris habet, tot habebant prata colore$, Aërii pura corisita roris aqua Et quasi iuncturae recidivi foedus amoris Fundebant volucres carmina laeta piftö. Omnia numinibus divinis plena putares, Terraque ridebat festa decore novo. Aure bibit blandas voces oculisque colores Claudia, divino capta nitore loei; Perfusumque nova eepit dulcedine pectus Cum desiderio gaudia mixta pio. Autumnale solum vernas produxerat herbtsM Dulcis in illius corde revixit amor. Ut rosa post longas nocturni temporis horas Luxurians flores explicat alba suos, Roris ubi maduh fecundo sparsa Hquore Et Phoebi radiis ést (calefacta raovts, Sic cor virgineum flammis -effloruitiictum 9 io VESTALIS. Phoebi sidereis Idaliisque shnul. Atque subit iuvenis praedari xlwteiS'Imago, Qui clandestini causa calorie erat, Qui quondam tenerae succenderat ima puellae Pectora, sed vulnus ceperat ipse feruitt. Festa reditque dies, qua cum victridbus armis Inque coronato nobilis ibat equo, Legatus magnique comes ducis, ipse triumpho Dignus, et exuvias signaque capta ferens. Compita laetitiae resonabant vocibus Urbis, Ornabant xTunctas florea serta vias. Hic fliit ille dies, tectum quo fassus amorem, Et dedit et sensit vulnera saevarsimul. Finierant pompaf:'ümbrae cum dulcibus auris Venerunt, pub» nox venit uda die. Miles ad optatos.rediit ftirtivus amores,' Ad sua quisque domum pignora cara redit Caelius ad solos rediit post festa penates, Ad Vestae sanctoö'Claudia sola focos. Ah nimhïm duras statuisti, Troica, leges, Vesta, sed ah posois tu quoque iure fldem. Et flagraturum suppressit fortiter ignem 10 VESTALIS. ii lila: sed in casto pectore semen erat. Semen erat vivum, scintillula parva, sed unde Prodiret quodam lucida flamma die. — Talia turn laeto volvebat Claudia corde „Ultima militiae meta" que dixit „adestt t lam quotcunque potes, tellus, tot funde colores, Indue regales, Flora benigna, sinus. Iamque renascentis, violae, date veris odores, lam date, nectareae, lumina pulchra, rosae. Laetitiae reserate fores, mea pectora: lauro Sancta triumphali tempora cingat Amor". Dixerat adque viam celebrem procesat; et inde Lectioa fertur, quo cupit ire, citó. Obductum velamen erat;semota tumulttf/ Claudia iam secum sola sedebat amans. Saepe tremor subitus pertentat pectora, saepe Corda pudore micant virgineoque metu; Mira tarnen superant suspensam gaudia mentem, Dulds et in molli corde triamphat amor. Thybridis undosi nitidae contermina ripae Praedia deliciis splendida roris erant. li ï2 VESTALIS. Fetaque ridebant gratis pomaria donis Et flores hortis lumina mira dabant. Villaque frondosü; suberat circumdata myrtis, Ampla; dabant placidasxysta decora vias. Hac in sede vacans degebat Caelius omni Munere, iam tacite r ura> paterna cole/is, Caelius insignis quondam felicibiis armis, lam suus ac sapiens munificusque dator. — lam vaga laetorum decesserat unda cüentum, Totaque erat dulci mersa quiete domus. Caelius auüumni fruitmrus luce benigna Exiit et suavem conititit ante lacum. Squamigerae gentisi ludos et sole nitentes, Multa movens animo, despiciebat aquas. ■ At subito claros latices percurrit imago Alba repercussae vestiss et ipsa venit, Iliaci tutela foei, platanique sub umbra Constltit et palmis pectora saeva premit; Respick attonitus:; iairtnil nisi „Claudia" dicit, „Claudia, tune mihi cara iuventa redis? An dea, quae statuit mortolem -vi6ere gentem, Heu post exiguas effugitura moras?" 12 VESTALIS. Dixit et implicuit djlecto brachia collo Et fronti lacrimans oscula casta dedit. Iamque e complexu pectus dimittit amatum, Addicitque deae, quod fuit «nee deae. Quique diu luctatus erat, certamineiduro Victor abh: pectus vicerat ipse suum. Obstipuit primo tristi percussa dolore lila, sed accipiunt vim pia corda novam: Virginis intactae sensim lam transit in ima Pectora magnanimi vis generosa viri. Nee'fiam coniugii dulces exoptat honore^a i „Sanctus, ait, semper nos bene iunget amor" Ut festum peraguntque diem geniale fugacem Inter odoratas, sole nitente, rosas. Dulce queruntur aves: sed/fiktia corda dolorem Vicerunt: animos mulcet amica quies. — Dumque sedent vüfiflis grato sub tegmine myrti, Sol cadit — et Phoebi flammeus ignis erat — Caelius extremo perrusos lumine flores Spectat et immoti stagna quieta lacus, Ipse velut praesens autumni mitis imago, Maturo cincti munere dulce caput: | 13 i4 VESTALIS. Mitis honörabat nitidam sapientia frontem • Sparsaque matura tempora canitie.; Amplexusque manu iam dextram virginisalbam Talia submisso rettulit ille sono: „Est Cnidus, wrbs Veneris: Philus illa vixit in urbe, Cui candore fuit clara columba, puer. Ille piam volucrem tenero mulcebat amore Et secum nitidam :semper habebat avem. At monet in somnis puerum Venus ipsa rogatque: „Da mihi, quo tibi nil carius esse potest". Flet Philus, obsistit primo, vix denique paret, Atque dedit Cnidiae munera.cara deae. Aeditui summa volucrem pietate fovebant: Sed desiderio tabuit ille fero. At quondam revolavit avis puerumque revisit Illius inque umero dulce resedit onus. Ac primo Philus exsultat volucremque salutat, Gaudia sed sentit praeteritura brevi. Nam quod erat sanetum pignus divisque dicatum, Ut piüs, id non iam credidh esse suum. Nee mora restituit templo Venerique columbam, Dilectae volucris tempus in omne memor". VESTALIS. 15 Desierat narrare. Diem iam merserat umbra Purpuream, florum lumina pulchra fugans. Ultima cum castis amplexibus oscula iungunt, Digreditur dicto Claudia saepe vale. Disiunctos quoque iunxit amor sincerus, at ille Purior et vere sanctior ignis erat. Nox erat. Ad Vestae flammas cum virgine summa Stabat inexstinctas Claudia casta redux. Flent ambae. Cohibet lacrimas iam Claudia victrix, Divinusque oculis fortibus ardor inest. Numina Dardaniae sentit caelestia divae: Sanctior et multo Claudia maior erat. Purpureo perfüsa piae stat lumine Vestae, Flammaque dat placidos irrequieta sonos. An, vaga flamma, tuos sonitus mihi dicere cantum Fas erit? An vates carmina mira canis, Magnanimum forti laudans in virgine pectus, Quae vicit sese fataque dura simul? 15 PROPE GALAESUM. PElOPE GALAESUM CARMEN ADOLPHI GANDIGLIO FANESTRIS IN CERTAMINE POETICO HOEUFFTIANO MAGNA LAUDE ORNATUM EDIDIT ACADEMIA REGIA DISCIPLINARUM NEDERLANDICA AMSTELODAMI MCMXXVII PROPE GALAESUM. Limite par iuvenum collino leniter ibat. Non uni cuivis alter nisi corporc grandi adspectu primo dispar erat: ore, quod agris argueret natum, sed quo nil suavius esse!*. i si intentos oculos insueta luce micantes sustulerat, testes penitus placidaeque piaeque mentis nee quicquam parvum aut vulgare putantis. Alter, quem paulo sciresiaetate minorem, pinguior ast idem festiviifr homuncio prorsuty gj saepius huc illue nigros iactabat ocellos= mobilis et gestu vehemens et plurima nictans. Dissimiles facie, similes tarnen indole recta 6 PROPE GALAESUM. pridem apparebat coniunctos vivere vere fraternis animis. Longe lateque vagatos, qua libitum fuerat solis reptare per agros et per confertis gaudentes frondibus umbras, tune autumnalis dudum pars nona diei acta domum molli clivo referebat amicos. Attamen, alterius fruitur dum vocibus alter, saepe resistebant mirantes quidlibet ambo: nunc mussantis aquae muscoso tramite cursum, nunc rubras fhiticum baeas rarosque corytnbos, quique morabantttr, cum iam pratum omne vireret unicolor, flores in opaco margine seri. Nee non cum gressu vocem quandoque premebaüt intentique ditt stabant, seu quis prope pastor, pellitis ovibus circum tondentibtts herbas, incultum querula cantUttt '•'ftmdebat avena, seu nuper silvis deductus erithacus atdS!,; tenuia persultans iterabat sifoila vepre. Ecce repentino sinuatur semita flexu, forte ubi non arbos odutis, non scrupeus agger officit, et late prospectus in omnia liber 22 PROPE GALAESUM. panditur. Excurrit cultis distincta virectis p ac nitidis villis procurvi litoris acöfj7 inde patet mire tranquillis fluctibus aequor caerula caeruleo miscens confinia caelo. Hinc ridet passim vestitus vitibus Aulon; hinc qua cupressus nigror, qua pallof olivae planitiem variat pometis undiqüe laetam. Turres, ad verso procul ardent sole Tarenti interlucenlis supra pineta Galaesi. „Quam cuperem — subito suspirans iunior inquit quam cuperem, Publi, tecum cumque hospite caro, qui fors nunc, posita trichilae sub fornice mensa, increpat immemores «imium nimiumque morantes J coolvivas, placidam latebris his abdere vitam agrestum sttidio Musaruqi deditus uni! Quod mihi si cupido, dum vos sinus occulet ambo hic et te quaerent adsueta Neapolis arva, non licet esse simul, vel aé?idu& wsque manere natalemque tuum tecum celebrareiiceret! Nunc ingrata trahunfAne scribae munia Romam dulcibus heu! longum cariturum tempus amicis". „At non blanditiiffCinarae, reor, improbe, pulcrae... 23 PROPE GALAESUM. Sic Maro; cui FlacOas: „Di föxint — subidt^lttam, a qua discessi, rediens nanciscar eandem, neve, semel saltem, discordeht forma fidesque!" „Quid, quod — Vergilius — cras — instat — mane profeeHim alter te vesper Venusino sistet in agro?" Illi tum quiddam subridens Flaccus amaruiw^i ' „Immo, ait, hinc patriam propenis velut hospes adibo. Nam mihi quid superesribi, cur tianscurrere nolim? Non pater occunret laetus, non Pullia noto e lare, me tonge visa, ruet osculaque inter et risum lacrimans lacrimas tergebk alumno.... Tu quoque iam nusquam terrarutn es, garrule Flavi, qui mihi complexus parvo et dare crustuUt blandus" spemque tui ludi tibi me spondere solebaSi