DE AMATEUR BOEIEN-KONING DOOR GORDIANUS DEN HAAG EGBOER'S UITGEVERS-MAATSCHAPPY DE AMATEUR BOEIEN-KONING DOOR GORDIANUS 'S GRAVENHAGE N. V. A. W. SEGBOER'S UITGEVERS-MAATSCHAPPY INHOUD. Bladz. Inleiding 5 Een proef om mede te beginnen 9 Een eenvoudige bevrijding van het touw 18 De knoop van KsUar 14 Het geknoopte touw 17 Een touw dat op andere wijze is geknoopt 19 De tweelingen-knoop 21 De knoop van Jacobi 23 Drie proeven met den Handboeien-knoop 27 Hoe men het effect van den Handboeien-knoop kan verhoogen 33 De knoop van Jan Klaassen 34 De dubbele kop-knoop 37 Iemand die gebonden is, vrij maken op een manier, dat hij zelf niet weet hoe 39 Een knoop als gij iemand plagen wilt 44 Een goede knoop om mede aan een stoel te worden gebonden 47 Iets voor de afwisseling 49 De komieke knoop 51 De duim-knoop 55 Een andere methode 58 Het losmaken van een zakdoek 62 De knoop voor de drooglijn 63 De Simplex-knoop 66 Het vrij-komen onder water 67 Aanschouwelijke bevrijdingen 69 De knoopen van Slade 71 4 Btadz. Het katoenen verband ^4 Het omgekeerde vest Het zich bevrijden uit een zak 11 Een gemakkelijke manier om uit een zak te kruipen 78 Uit een zak kruipen met behulp van een bezemsteel 79 Uit een zak kruipen die met slot en ketting is gesloten • • • 80 De zak der Geesten 81 Ontsnapping uit den dubbelen zak 82 Inleiding. Er is een tijd geweest, dat kunstverrichtingen met touwen, gerekend werden, alleen bij spiritistische séances thuis te behooren, doch het kan nauwelijks worden ontkend, dat zij ook een uitstekend materiaal vormen, voor het repertoire van den goochelaar. Ten bewijze biervan zouden wij kunnen verwijzen naar Harry Kellar, den Vorst der Goochelaars, die bekend was wegens den afkeer, die hij voor spiritistische kabinetten koesterde. De volgende bladzijden handelen over een aantal praktische knoopen, die een publiek, op zeer onderhoudende wijze vermogen bezig te houden, en toch slechts weinig vóór-oefening vereischen. Niettemin, behooren ze niet in het openbaar te worden vertoond, tenzij men ze tot in de kleinste bijzonderheden, volkomen meester is. Wij onderscheiden in dit werkje twee beslist verschillende typen, en wel de eene soort, die bij het spiritisme van nut kunnen zijn, en de andere, welke meer voor den Boeien-Koning bestemd zijn. Voor de eerste, zal men het in den regel, zonder kabinet niet kunnen stellen, maar zelfs, al zou men er buiten kunnen, dan is het nog aan te bevelen, er wèl een te nemen, daar het alles meer in een waas van geheimzinnigheid hult. Bij een voorstelling van het vrijmaken van knoopen, doet het echter beslist afbreuk aan het effect. Wat mij persoonlijk betreft, het is zeker meer dan twintig jaren geleden, sedert ik zelf voor het laatst gebruik maakte van een kabinet, daar ik er de voorkeur aan geef, al mijn 6 verrichtingen te doen, ten aanschouwe van een ieder, en te bewijzen, dat ik los komen kan, in minder tijd, dan men noodig heeft, mij te binden. Ik placht mijn assistent steeds een chronometer in de hand te geven, terwijl het een ieder vrijstond den tijd mede op te nemen, ja zelfs bediende ik mij somtijds van een kolossale klok, waar op het geheele publiek, de secondewijzers kon zien verspringen. Op de gewone apparaten, die bij het goochelen worden gebruikt, hebben touwen één groot ding voor: het publiek beschouwt ze zonder eenige achterdocht. Sloten, handboeien, kettingen en dergelijke daarentegen, worden immer met een meer of minder scheel oog aangezien. Zoodoende komt ook alle eer eener loskoming aan u. In dit verband, willen wij eindigen met de slotbemerking, dat nog méér dan touwen, band, aan te bevelen is, voor zoover men dit ten minste kan gebruiken voor hetgeen men wil laten zien. De Amateur Boeien-Koning. Wanneer men zich door een ander met een touw of koord laat binden, ten einde te laten zien, dat hoe dit ook geschiedt, men altijd los kan komen; dan heeft men een voordeel bij ieder ander kunstje waarbij van een of ander voorwerp gebruik wordt gemaakt, en wel dit: het touw of koord waarmede gij gebonden wordt, is boven iedere verdenking verheven. In veel gevallen waarbij sloten, kettingen, handboeien, koffers of palen gebruikt worden, komen deze aan degenen voor wie gij uw handigheid van los te komen vertoont, verdacht voor, maar wanneer er slechts sprake is van een touw of koord, dan komt alle eer van het los komen aan u toe. En een lint is haast nog beter, daar dit nog minder de achterdocht opwekt dan een touw. Wij stellen ons voor in de volgende bladzijden eenige praktische knoopen te beschrijven, waarmede gij uzelven en anderen werkelijk zult kunnen vermaken, de meeste waarvan, gij na een weinig oefening, goed en degelijk zult kunnen leggen. Vertoon er echter geen enkele in het publiek, tenzij gij alle bijzonderheden volkomen meester rijt. De knoopen die wij hier beschrijven, kunnen verdeeld worden in twee hoofdsoorten, namelijk die, welke bij spiritistische demonstraties te pas kunnen worden gebracht, en die, welke gelegd worden met het werkelijke doel, ze los te maken en er zich van te bevrijden. Bij de eerste maakt men in den regel gebruik van een kabi- 10 zijn trouwhartige bij en valsche; gemakkelijke en lastige in den omgang. Zoo kennen wij de Leeuwerikkenkop-, de Schapenschenkel- en de Kattepooten knoop; de Trouwe Minnaar 's- en de Diamant knoopen; de Zuigeling, de Grootmoeder en hetLijkkleed, om den Beulsknoop niet te vergeten". „Ik zou u een geheelen avond op welsprekende en aangename wijze over de Knoopen-familie kunnen bezig houden, maar de „banden" waarmede de leden onderling zijn Verbonden, zijn zeer nauw, en ik wil deze verder laten rusten. Maar met één lid, wil ik niet langer wachten u van naderbij kennis te laten maken. Wilt u de kronkelingen van dit touw maar eens goed bekijken en zien, of het uiterlijk er van, soms ook kwade eigenschappen verraadt." Hierop geeft gij een der kronkelingen van het touw in de handen van een persoon, die in het midden eener rij zit of staat, en rolt de andere kronkelingen uit, maar de uiteinden houdt gij zelf vast tot men zich overtuigd heeft, dat er in het geheel geen knoopen in het touw zitten. Eerst daarna laat gij de beide einden rondgaan, opdat iedereen ook deze kan onderzoeken. Vervolgens neemt gij een der einden weder in uw eigen hand, en zegt: — „Het verheugt mij zeer, dat gij aan dit touw niets merkwaardigs hebt kunnen ontdekken, want het is de meest onbetrouwbare snuiter van de geheele touwfamilie. Gij weet dus zeker, dat er niets aan op te merken valt? Een paar uwer schijnen niet zoo heel zeker van hun zaak te zijn. Ziet u het dan liever nog maar eens na". Gij laat het touw weer rondgaan, op dezelfde wijze als de eerste keer, maar nu bevindt men, dat er verscheidene enkelvoudige knoopen in gelegd zijn. „Ziet gij wel! Ik dacht wel, dat dit touw weer eenige zijner streken zou uithalen, als het er maar kans toe zag". u noodzakelijk grondig moet kennen, en zoo lang gij dit niet verstaat, kunt gij niets. De manier waarop het gedaan wordt is eenvoudig, het bovenlijf voorover te buigen en de armen benedenwaarts over de heupen te werken, tot dat zij zich juist in de knieholte bevinden. Wanneer men dit voor de eerste maal probeert, lijkt het onmogelijk, maar indien gij goed volhoudt, zult gij den slag spoedig beet krijgen. Zijn uw handen in dien stand achter de knieën geraakt, dan gaat gij op den grond zitten, met gekruiste beenen, het linker- over het rechter, wring den linkerarm naar beneden over de linkerknie en trek eerst den Imker- en daarna den rechtervoet, door de gekromde armen heen. Dit brengt de knoopen waarmede uw handen zijn gebonden, aan de voorzijde van uw lichaam, en met de tanden kunt gij ze verder losmaken. Voor dit kunstje moet een nieuw zijden koord gebezigd worden, en wel om twee redenen. Ten eerste is het een onmogelijkheid er zeer stevige knoopen in te leggen, en ten tweede, omdat de gladheid en de soepelheid het gemakkelijk over de heupen doet heenglijden. De knoop van Kellar. De reden waarom deze knoop zoo genoemd wordt, is de volgende. Hij was een specialiteit van den bekenden boeien-koning Harry Kellar, viel zeer in den smaak, en men deed veel moeite het geheim er van te leeren kennen. Wanneer men dan wat offerde, legde Kellar den knoop uit. Zoo gaat het verhaal ten minste, maar zij, die Kellar goed hebben gekend, weten dat zijn knoop geheel anders in elkander zat. Maar hoe dan 18 Gij laat u binden op dezelfde manier als in het vorige geval, met uitzondering, dat op den rechterpols niet meer dan één platten knoop gelegd wordt, en geen speling aan het touw wordt gegeven. Zoodra de deuren van het kabinet achter u zijn gesloten, bindt gij het eene einde van het touw aan een sport van den stoel, en maakt den bovensten knoop met een harden ruk los, zoodat eerst de rechter- en daarna de linkerhand bevrijd wordt. Vervolgens stopt gij dit touw ergens weg, en verwisselt het met het vooraf gereed gemaakte, door de handen door de lus te schuiven, met de palmen buitenwaarts gekeerd, en den echten knoop A tegen de voorzijde van den rechterpols te houden, — hetgeen natuurlijk achter den rug gedaan wordt, — door daarna de beide handen om te draaien, zoodat zij naar verschillende richtingen wijzen, worden de beide zijwaartsche knoopen tusschen de beide polsen bij elkander gebracht, waardoor zij één zullen lijken, en het geheel zal er uitzien, als toen gij voor de eerste maal werd gebonden, met dien verstande, dat gij vrij kunt komen, op elk oogenblik dat gij verkiest. Terwijl de bovenstaande verwisseling plaats vindt, kunt gij tusschen de tanden een bel in voortdurende beweging houden. Ook voor het op den juisten afstand bij elkander houden der twee zijwaartsche knoopen, is een weinig oefening noodig, maar heeft men eenmaal den slag daarvan verkregen, dan is de rest gemakkelijk genoeg. Wanneer de vertooning is afgeloopen, wordt het laatste touw opnieuw verborgen, en het oorspronkelijke touw vertoond, geheel vrij van knoopen. Het effect wordt verhoogd, wanneer men een der omstanders zijn horloge in de hand laat houden om den tijd dien gij noodig hebt los te komen, te controleeren. 19 Een touw dat op andere wijze is geknoopt. Gij kunt het touw ook knoopen op de wijze als in figuur 5 wordt aangetoond. Een zacht touw van ongeveer 1,25 Meter lang wordt daartoe in de kleeding van den vertooner verborgen, en gij laat twee stukken aan de omstanders zien, die Fig. 5. duplikaten zijn van het verborgen touw. Met deze twee treedt gij het kabinet binnen, dat overigens niets anders bevat dan een stoel. Zoodra de deuren zijn gesloten, begint gij met uw voeten bij de enkels aan de pooten van den stoel vast te binden, en verwisselt het andere touw met het geknoopte, met welk laatste gij uw knieën vastbindt, op zoodanige wijze, dat de uiteinden onder de beenen zijn samengeknoopt, en de vooraf gereedgemaakte knoopen naar boven tusschen de dijen uitsteken, 24 Fig. 9. moge behagen. Gij laat u daarna in het kabinet, of achter een scherm nederzetten, en de gewone handgrepen nemen een aanvang. De bevrijding geschiedt op gemakkelijke wijze, door zich naar rechts te laten overhellen, waarbij de linkerarm zoo dicht Fig. 10. naar de rechter wordt gewrongen als slechts mogelijk is, hetgeen het tegenovergestelde touw voldoende zal los maken om den rechterarm te vergunnen over het hoofd te worden geslagen, waarbij men de houding krijgt als in figuur 10 aangegeven. 25 26 Deze beweging wordt nog gemakkelijker verricht, als men zich recht voorover buigt terwijl men op den stoel zit en daarbij het hoofd laat zakken. Alsdan zal men bevinden, dat de rechterhand kan worden gebruikt voor alle bewegingen, die men heeft uit te voeren, daar er speling genoeg is, om desnoods de hand tot aan de punt der knieën te laten reiken. Om weder gebonden te geraken, is slechts noodig den arm weder andersom over het hoofd te brengen, en in het midden van den stoel rechtop te gaan zitten; daarna moogt gij gerust iedereen er bij roepen om den toestand te onderzoeken, maar niemand zal het geringste kunnen bespeuren. Wilt gij bij deze proef eens een alleraardigst effect bereiken, dan leent gij van een der toeschouwers een ring, en legt deze achter u op den stoel. Eenige seconden nadat de deur van het kabinet achter u is dichtgevallen, roept gij om „Licht", en wanneer men dan komt kijken, zit de ring stevig vastgeknoopt aan het touw, tusschen linkerpols en stoel in, terwijl alle andere knoopen juist in den toestand zijn als in het begin. Men laat u weder alleen, het kabinet wordt opnieuw gesloten, en als gij minder dan een minuut later wederom „Licht" roept, kan iedereen constateeren, dat de ring aan uw vinger is geschoven. Al deze kunststukken worden door u verricht, nadat gij uw handen op de voren omschreven wijze bevrijd hebt, en door den ring over de dubbele lus van het linkertouw te schuiven, op de manier als in figuur 11, en wel zoover als eenigszins mogelijk is. Daarna schuift gij de dubbele lus onder de touwen die om uw pols heen zitten en over de vingers, op dezelfde manier, als hieronder bij de „Handboeien-knoop" wordt beschreven. Men dient echter een wijden ring te nemen, die over de dubbele lus kan schuiven. Het losmaken 27 van den ring geschiedt in omgekeerde volgorde. Wees echter met één ding voorzichtig, en laat den ring niet vallen! In plaats van met zijden koorden, kan het geheele kunststuk even goed met linten vertoond worden. Drie proeven met de Handboeien-knoop. Om het bovenstaande te laten zien, hebt gij noodig, ongeveer vier ellen dun koord of lint; mij dunkt lint van ongeveer 2 centimeter breed, het beste. Gij vraagt aan iemand naar u toe te komen, het lint te onderzoeken en het eene einde vervolgens om uw linkerpols te binden, niet te vast, en het andere einde in de hand te houden. Dit alles laat gij geschieden, vlak aan de voorzijde van het tooneel. Fig. ll. 28 Daarna maakt gij in het lint een valschen knoop, een decimeter of zoo, van de hand af, en dit met de linkerhand vasthoudend, keert gij u om, en loopt er mede het tooneel op, tot het bijna gespannen is. Nu keert gij u weder tot de toeschouwers, neemt dan het lint ongeveer drie decimeter van de linkerhand tusschen de vingers van de rechter, laat het gedeelte dat gij in de vingers der linkerhand hebt, los en halfweg tusschen uw beide handen in, zal een echten knoop gelegd zijn. Om dit gedaan te krijgen, hebt gij toen gij het tooneel opwandeldet, den valschen knoop dien gij in de linkerhand hieldt los gelaten, en met de rechter een lus in het lint gelegd, ongeveer drie decimeter van de linkerhand af; deze lus gehaald onder het gedeelte lint door, dat om den linkerpols gewikkeld zit; hieraan een draai van een halven slag gegeven en het over de hand laten gaan, hetgeen u alles duidelijk wordt gemaakt in figuur 12. Vervolgens gaat gij weer onder het lint om den pols door, en de knoop is gelegd. Houd nu deze knoop in de linkerhand, op dezelfde manier als waarmede gij den valschen knoop hebt vastgehouden, keer u tot de toeschouwers, en schud den knoop als boven los. Nadat deze knoop onderzocht is, en de' heer aan wien gij dat hebt verzocht, verklaard heeft, dat hij niet kan worden losgemaakt zonder het uiteinde van het lint vrij te geven dat hij in de hand heeft, zegt gij tot hem: — „Misschien hebt gij niet goed gezien hoe ik het gedaan heb. Ik zal het nog eens doen. Voor de verandering, verzoek ik u echter mij ditmaal aan beide polsen te binden". Het lint moet nu ongeveer een el van de linkerhand af, worden afgesneden, en het einde om den rechterpols gebonden. 29 Fig. 12. aantrekkelijker te maken, verzoek ik een uwer mij een oogenblik een ring te leenen". 30 Wanneer gij den ring in ontvangst genomen hebt, wordt deze over een lus in het lint geschoven (zie figuur 13). Nu vraagt gij aan uw helper zijn gelaat naar de toeschouwers te keeren en zijn handen in de hoogte te houden, opdat iedereen zal kunnen zien, dat hij niets uittestaan heeft met het vastmaken van den ring. Breng er een paar minuten mede zoek, hem in de goede positie te plaatsen, ga dan naast hem staan, en laat lig. 13, 14, 15, 16. hem tellen, één, twee, drie, maar langzaam. Zoodra hij gezegd beeft drie, brengt gij de handen van elkander en laat zien, hoe de ring in het midden van het lint stevig is vastgebonden. De knoop is gelegd op de volgende manier: Terwijl gij u bezig hieldt met het plaatsen van den heer, zijt gij achter dezen gaan staan, zoodat uw handen achter zijn gestalte waren verborgen, en zoodoende hebt gij voldoenden tijd gevonden I de noodige handbewegingen te verrichten, die slechts een oogenblik vereischen. Terwijl uw handen verborgen zijn, trekt gij de lus onder f het lint aan den linkerpols door (figuur 14), vervolgens over de I hand heen (figuur 15), en terug onder het lint (figuur 16). Houdt I den vastgeknoopten ring en verscheidene lussen van het lint I bi uw linkerhand, terwijl gij u aan de zijde van den heer plaatst, laat op het woord „drie", alles los en de ring zal behoorlijk vastgeknoopt zitten. Nadat uw helper gezegd heeft, dat hij den ring niet van het lint af kan krijgen, zonder het door te snijden of de knoopen I los te maken, geeft gij hem ten antwoord: — „Hoe is het mogelijk, dat gij nu nog niet weet hoe het gedaan wordt? I Wel, wel, wel! Maar dat is mij meer overkomen, en ik wil u j nu nog één kans geven, en daarbij een ring gebruiken, die I groot genoeg is, opdat gij hem zult kunnen zien. Is deze groot genoeg? Kijk hem dan maar eens goed na. Is het een sterke I ring? Geen opening er in? Niet? Dan hebt gij niet goed gekeken, want ik zie er een opening in, waar mijn vuist wel I; door kan. Gij hebt den ring gezien, maar niet het gat, omdat ■de ring meer plaats inneemt dan het gat, maar wij weten lallen, dat het gat grooter is, dan welk deel ook van den ring, I en ondanks dus de ring grooter is dan het gat; het geheel ■grooter is dan den ring; en het geheel grooter dan het gat, ■hebt gij dit toch niet gezien". Onder het spreken hebt gij pde lus van het lint door den ring gehaald, evenals toen gij Biet kunstje verrichtet met den vinger-ring en houdt ring en Bus in de linkerhand. [ Ondertusschen vervolgt gij: — „Daar hebt gij niets van begrepen, niet waar? Neem mij niet kwalijk, ik had behooren I te vragen of u er niet bij wilt gaan zitten". Ga nu even naar | het tooneel en haal dën stoel die op den achtergrond staat, 31 32 naar het midden van het topneel, en laat de heer er op plaats nemen, met zijn gelaat naar de toeschouwers. Nu zegt gij tot hem: — „Nu zal ik het vlak voor uw neus I doen", waarop gij recht achter hem gaat staan, uw armen over zijn hoofd zwaait en langs zijn zijden laat zakken, zoodat uw beide handen zich aan zijn voorzijde bevinden, en zooals gij beloofd hebt, „vlak voor zijn neus". Vervolgens maakt gij twee of drie bewegingen, alsof er een knoop door u gelegd werd, brengt uw handen van elkander af, en men zal bevinden, dat de ring aan het lint bengelt. Hierna trekt \ gij uw armen geheel terug, en laat den heer opstaai. zeggende: — „Het kan niet missen, of ditmaal moet gij het nebben gezien. Wilt u den ring er maar afnemen? Kunt gij niet? Wel mijnheer, ik moet u zeggen, dat ik zoo iets nog nooit heb bijgewoond. Wilt gij het lint dan maar doorsnijden en beide | ringen er af halen? Dank u zeer. Wilt u zoo goed zijn, den geleenden ring aan den eigenaar terug te geven?" Om dit effect te bereiken, hebt gij twee ringen noodig, die volkomen hetzelfde zijn. Zij mogen van metaal, glas of celluloid zijn, ofschoon het laatste het verkieselijkst lijkt, omdat het zoo licht is, terwijl zij groot genoeg moeten zijn om gemakkelijk over hand en voorarm heen te glippen. Bij den aanvang uwer vertooning, is een dezer ringen over j den linkerarm in de nabijheid van den elleboog „geladen", en \ wordt door de opgestroopte mouw tegengehouden, in gereedheid voor de knoopen, waarbij gij hem noodig hebt. Het zal nauwelijks noodig zijn u het overige uit te leggen, want terwijl gij op het tooneel den stoel gingt halen, hebt gij den oorspronkelijken ring onder uw vest laten glippen en de andere voor den dag gehaald, hem op dezelfde manier als i de vorige, vasthoudend. Wanneer gij hem nu loslaat, valt hij naar het midden van het nu slap hangende lint. 37 lussen naar beneden worden getrokken tot iets minder dan de dikte der polsen, daar de knoop zoo stevig mogelijk moet worden gelegd, zoodat de lussen niet kunnen worden dichtgetrokken, terwijl het lichaam wordt vastgebonden. Leg de knoop in den schoot juist boven de knieën, sla het touw rond de beenen en knoop het van onderen vast met één enkelen knoop. Met het overige gedeelte van het touw maakt, gij dan beenen en lichaam aan den stoel vast, zoo stevig als de gegeven tijd u vergunt, terwijl de eindknoop het verst van de Jan Klaassen af, gelegd wordt. Nü verwijdt gij een der lussen, laat de linkerhand er door glippen, en de rechterhand in de andere. Wanneer gij thans de knieën van elkander brengt, worden de lussen rond de polsen vastgetrokken, en het zal er geheel den schijn van hebben, alsof gij stevig zijt gebonden. Door het weder samenbrengen van de knieën echter, ontstaat voldoende speling om een of beide handen te bevrijden. De dubbele kop-knoop. Dit is .eveneens een knoop waarmede men zichzelf kan vastbinden, en hij toont dan ook eenige overeenkomst met den vorigen. Met dezen knoop echter lijkt het alsof gij nog veel steviger zijt gebonden, hetgeen door de schijnbare ingewikkeldheid der knoopen wordt veroorzaakt, en daarom is hij bekend onder den naam' van „de dubbele kop-knoop". Deze knoop is niettemin zoo eenvoudig, dat wij aan de onderstaande twee afbeeldingen bijna niets hebben toe te voegen. Een zacht touw van vier of vijf ellen lengte, wordt gevouwen in het midden, en daarin een enkelvoudigen knoop gelegd, als in figuur 20, aan het eene einde een lus latend, die juist 38 groot genoeg is, om de beide andere einden van het touw er door heen te halen. Enkelvoudige knoopen worden nu op zulke afstanden van het midden gelegd, dat de ruimte er tus- Fig. 20. schen, even voldoende is om de polsen te kunnen omspannen, waarna de einden van het touw in tegenover gestelde richting door de middelste lus worden getrokken (figuur 21). Fig. 21. Wanneer de handen door deze lussen worden gestoken, en de knoopen samengetrokken, dan is er tusschen de polsen iets gevormd, wat op een zeer ingewikkelden knoop gelijkt. Een weinig oefening zal u in staat stellen den afstand tusschen de knoopen zoo juist te berekenen, dat gij zelf de knoopen kunt leggen en u in een tijdsverloop van twee of drie minuten vast aan een stoel kunt binden. Het aantrekken en losmaken van de touwen geschiedt door drukking der knieën, geheel op dezelfde wijze als bij den vorigen knoop. 39 Iemand die gebonden is, vrijmaken op een manier, dat hij zelf niet weet hoe. Dit is een der aardigste kruiwagentjes om het komische element bij een reeks voorstellingen van handigheid met knoopen en touwen, binnen te rijden. In werkelijkheid is het een der oudste kunstjes, zijnde niets minder dan het oer-oude „Mijn grootmoeders halsketen", wat in de allereerste boeken die over dergelijke onderwerpen zijn verschenen, vermeld staat. Het kleine apparaatje, dat er bij noodig is, werd bij duizenden in alle speelgoedwinkels verkocht, en toch, als de vertooning in goede handen berust, is dit grapje nog altijd onovertroffen. Natuurlijk bestaat er ook weer groote verscheidenheid in de manier van vertoonen, maar die welke hieronder wordt gegeven, is naar mijn meening de meest effectvolle, om de eenvoudige reden, dat een der toeschouwers er bij aan een stoel wordt vastgebonden en vrijgemaakt op een manier, waarvan hij zelf geen jota begrijpt. Aan een drietal toeschouwers vraagt gij twee touwen grondig te willen onderzoeken (tapijtband is ook goed), ieder van een lengte van omstreeks vijf ellen, alsmede drie koperen en drie ijzeren ringen. Is dit alles voldoende bekeken, dan worden öf de koperen, öf de ijzeren ringen, naar keuze der drie heeren, aan de touwen geschoven en in het midden met een enkelvoudigen knoop vastgebonden, en met de andere ringen hetzelfde. De touwen worden nu om het bovenste gedeelte eener leuning van een stoel geslagen, en wederom een enkelen knoop gelegd. Nu wordt aan een der toeschouwers gevraagd, zijn jas uit te trekken, en deze wordt over de leuing van den stoel gehangen, waarna één paar touwen door iedere mouw wordt gehaald. Twee andere toeschouwers verzoekt gij ieder 40 aan een kant te gaan staan en de einden der touwen vast te houden, op zooveel afstand als de lengte der touwen vergunt. De toeschouwer die nu in zijn hemdsmouwen zit, vraagt gij in den stoel te willen plaats nemen, en dan zijn jas aan te trekken, terwijl de rug van de jas over de buitenzijde van de leuning van den stoel blijft hangen. Terwijl deze persoon zich in zijn jas worstelt, tracht gij met uw gepraat zoo komiek mogelijk uit den hoek te komen. Hebt gij allen flink laten lachen, dan vervolgt gij: — Als nu de beide heeren zoo goed willen zijn, mij één van de twee uiteinden die zij vast hyuden, in de hand te geven. Het maakt geen verschil welk einde gij mij geeft of welk gij houdt. Dat wil zeggen, het eene einde maakt niet veel verschil met het andere, en het andere niet veel met het eene, maar het is misschien het gemakkelijkst dat gij mij datgene geeft wat het meest voor de hand ligt. Dank u wel mijnheer, ik zie met genoegen, dat gij de zaak ernstig opneemt. En nu u, mijnheer, één einde maar als het u belieft. Ook u dank ik ten zeerste. Wanneer een uwer soms achteraf tot de overtuiging komt, dat hij mij het andere eind had moeten geven, wil ik nog graag oversteken. Zijt gij beiden tevreden? Des te beter dan. Nu zal ik verder gaan met deze einden te binden over de mannelijke borst van onzen schoonen en schranderen vriend, die niet schijnt te begrijpen wat wij met hem gaan uitvoeren, om dan aan ieder van u twee-en weer een eind terug te geven, met het vriendelijk verzoek, het vast en moedig in uw hand te houden, terwijl ik even een algemeene inspectie over den toestand houd. Laat eens zien, wij hebben een stel koperen ringen gehad, een dito van ijzer, plus een man, en die allen te samen, hebben wij in een stel touwen geknoopt en gebonden. (Gij gaat achter den stoel staan, en brengt uw hand onder de jas.) Welke 41 ringen wilt u nu het eerst hebben, de koperen of de ijzeren? De ijzeren? (Pauze.) Is er iets verkeerds? 0, wacht! Ik heb vergeten den electrischen stroom in werking te stellen. Wilt gij mijnheer, een uwer handen waarmede gij het touw vasthoudt, op uw hart leggen, en de andere aan het onderste gedeelte uwer hersens? Goed zoo! En u mijnheer, een hand tegen uw maag, en de andere tegen uw kaak houden? Uitmuntend! Kijk, daar heb ik de ringen al! (Brengt ze te voorschijn.) Nu de koperen nog. (Deze volgen.) Nu moet gij een sterker golfi uitzenden, als het u belieft. Daar komt zij. Wilt u zoo beleefd zijn op te staan mijnheer? Dank u. Nu is de stoel weer even vrij als de redevoering van een socialist. (Neemt den stoel op, en plaatst deze ter zijde.) Maar nu komt het moeilijkste van alles; hoe bevrijden wij den man! Wanneer het een onbezield voorwerp gold, dan zouden wij, zooals u allen bekend is, dit op dezelfde wijze kunnen bewerkstelligen, want die zijn allen hetzelfde, louter een groep moleculen, die wordt samengehouden door hetgeen wij aankleving noemen. Wij zouden dan eenvoudig een electrischen stroom door de touwen heen zenden, en die aanklevings-kracht zou voldoende verzwakken om de touwen te vergunnen door de ringen heen te gaan; daardoor zou de kring-vorm worden verbroken, maar onmiddellijk daarna zouden de ringen hem weer aannemen. Maar een mensch op die manier in twee deelen op te lossen, gaat niet zoo gemakkelijk, en indien hij van een dergelijke operatie eens niet weder mocht opkomen, dan zouden wij ons in een leelijk parket hebben gebracht. Maar als alles vlug genoeg in zijn werk gaat, geloof ik dat ik er toch kans toe zie. Wil ieder van u twee heeren, zich met den rug naar den 42 patiënt wenden, een touw over den schouder slaan en dit stevig vasthouden? Wanneer ik drie tel, loop dan recht uit, zoover als de lengte van het touw u zal vergunnen". Gij kunt nu eenige aardigheden uithalen door u met tellen te vergissen, maar eindelijk telt gij goed, waarna de touwen geheel van het lichaam van den heer worden getrokken, terwijl alle knoopen er uit blijken te zijn verdwenen. Worden er touwen gebruikt, dan schuilt het geheele geheim hier in, dat zij in het midden zijn samengebonden door een draad of een zeer dun koordje, zooals figuur 22 Fig. 22. laat zien, en gij uw hand over deze samenvoeging heen houdt, zoodat de einden, die gij los laat hangen, er werkelijk uitzien, als waren het de uiteinden van hetzelfde touw. Gij volgt het geheele verloop zooals hier boven is aangegeven uit, tot aan het punt, waarop de ringen moeten worden te voorschijn gebracht. Dan breekt gij het draadje eenvoudig door en klaar zijt ge. Ik voor mij echter, geef er de voorkeur aan, het kunstje te vertoonnen met behulp van zoogenaamd tapijtband, en de beide stukken bij den aanvang gescheiden te houden om ze geheel en al te laten onderzoeken. Hebt gij de beide stukken terug ontvangen, dan bestaan er twee manieren om ze aan elkander te verbinden; ten eerste door middel van een gewone speld, maar deze manier trekt ücht de aandacht, en daarom is de tweede eerder aan te bevelen, namelijk door een stukje buigzaam koperdraad te gebruiken, 43 gebogen als in figuur 23 wordt aangegeven, en waarvan de open zijde juist wijd genoeg is, om het band te houden. Dit hulpmiddeltje houdt gij tusschen de middelste vingers der rechterhand en zoodra de beide stukken band weer in uw bezit gesteld zijn, legt gij ze tusschen de omgebogen zijden van het koperdraadje, die onmiddellijk verder omgebogen worden door den duim der rechterhand, waarna de beide banden in de linker worden overgebracht. Heeft deze ver¬ wisseling plaats gehad, dan worden de twee banden van elkander afgehouden door den duim van de rechterhand, iets links van de nlaats waar zii worden samengehouden, terwiil 'de vingers van de linkerhand tusschen de aldus ontstane opening door worden geschoven, waarna een ruk de beide banden brengt in den toestand die figuur 22 aanwijst. Van fbier af, gaat gij verder op dezelfde wijze te werk als met de touwen. '■ Gij kunt er een aardig einde aan maken, door te laten zien, „hoe het gedaan wordt", met twee touwen ieder van ongeveer twee meter lengte. Ook deze baat gij onderzoeken, en hangt ze daarna om uw hals. Vervolgens laat gij twee einden — [onverschillig welke — in een enkelen knoop om uw keel leggen, en daarna de twee andere einden eveneens. Met twee touwen in iedere hand, laat gij door toeschouwers er bet zoo veel knoopen bovenop leggen, als zij verkiezen. Nu mogen zij aan de touwen trekken, zoo hard zij willen, en er gebeurt niets, maar zoodra gij het woord geeft, komen de Fig. 23. 44 touwen los en de dubbele lus wordt juist wijd genoeg voor den hals bevonden, maar niet voldoende om over het hoofd te worden getrokken. Het geheim is dit: Wanneer de touwen u terug worden gegeven, neemt gij er één in iedere hand, en terwijl gij er bij praat, brengt gij dat uit de rechterhand, over naar de linker en maakt er een lus van, als in figuur 24. Wanneer deze samenvoeging aan de binnenzijde van de kraag naar beneden geduwd wordt, en het hoofd goed achterover gehouden, kan zij niet losgaan door trekken aan het touw. { | Om haar los te maken, brengt gij duim en middelsten vinger van de linkerhand tusschen de touwen die zich om uw hals bevinden, juist achter de knoopen, en maakt de lus aan de achterzijde van uw hals los, waarbij gij den schijn aanneemt alsof gij een plekje wrijft, waar de touwen u schrijnen. Een lichten ruk, maakt de touwen vrij, terwijl duim en vinger binnen in de dubbele lus zitten, de rechterhand vat onmiddellijk de andere zijde, en de dubbele kring is volmaakt, en kan worden vertoond. De bovenstaande knoop is een uitstekende voor een toeschouwer die lastig is, en u te veel op de vingers kijkt. Treft gij zoo iemand aan, die van alles het naadje van de kous Fig. 24. Een knoop als gij iemand plagen wilt. 45 ■wil weten, begin dan een uitlegging, dat de knoopen die het Istevigst worden gelegd, in den regel in het geheel niet moeilijk zijn los te maken. Hierop stelt gij voor dat een der toeschouwers en gij zelf ; op dezelfde manier zullen worden gebonden, waartoe gij Inatuurlijk dien lastpost uitkiest, en .eerstgenoemden het gel heim zult leeren kennen, hoe hij even snel als gij zelve, zich zal kunnen bevrijden. Daarop laat gij u binden als volgt: De rechterhand op I geheel dezelfde manier als bij den knoop van Jacobi, doch ïdaarna kruist gij uw armen achterwaarts, juist bij het smalste feedeelte van den rug, met de rechterarm aan de buitenzijde [van den linker, de rechterpols beneden den linker voorarm, ■terwijl de ruggen der handen aan iederen kant van de lijn ïvan het middel rusten. De losse einden der touwen worden Idan in een dubbelen knoop gelegd, aan het dikste gedeelte [van het zitvlak. Nu zijt gij gebonden op een wijze, die het bijna onmogelijk fcchijnt te maken, vrij te komen, maar dat het zeer moeilijk fis, dat zult gij straks gewaar worden. Uw neuswijze vriend wordt op geheel dezelfde manier gebonden. Als hij is ingepakt, neemt gij heem ter zijde, en llluistert hem „het geheim" in. Gij geeft hem te verstaan, dat het eenige wat hij heeft te doen, hierin bestaat, de touwen over het hoofd heen te werken, om zich aldus voldoende speling te verschaffen bij de knoopen te kunnen komen, en ze vervolgens los te maken, pij gaat kalm uw kabinet binnen, terwijl om den ander een Bcherm geplaatst wordt. En wat er nu met hem gebeurt? Zoodra hij de touwen ter hoogte van zijn hals heeft gewerkt, strekken zij zich dwars over zijn luchtpijp en het is hem volstrekt onmogelijk ze op of neer te krijgen, zoodat hij 47 • middel om u aan de touwen te helpen trekken; op welke hoogte van den vloer deze spijker moet zijn aangebracht dient de ondervinding u te leeren. Een goede knoop om mede aan een stoel te worden gebonden. Voor deze manier van vastbinden zijn vier korte touwen noodig. Zacht zijden koord, leent zich hiertoe het best. Het Fig. 25. 48 eerste koord wordt rond het middel gebonden, en de einden aan den rug van den stoel vastgemaakt. Vervolgens wordt iedere enkel, aan een poot van den stoel vastgebonden, ieder met een afzonderlijk koord, en de rechterpols met het een einde van het vierde koord, terwijl het andere einde daarvan onder de zitting van den stoel wordt doorgetrokken en zoo strak mogelijk aangetrokken, om vervolgens aan den linkerpols te worden vastgemaakt. (Zie figuur 25.) Aldus gebonden, kunt gij in de praktijk alle kabinet demonstraties laten zien. De verklaring is zeer eenvoudig, en wel als volgt: De touwen om middel en enkels worden niet losgemaakt, daar alleen de handen vrij behooren te zijn, en daar de touwen «eer strak onder den stoel zijn doorgetrokken, is het on- Fig. 26. 49 Fig. 26 a. mogelijk, de linkerpols zeer stevig te binden, daar de knoopen niets anders zijn dan een soort van steken, rondom het dwars touw. Ten einde den linkerpols te bevrijden, is daarom alleen noodig voorwaarts te leunen, zooals figuur 26 aangeeft, en de knoopen langs het touw te laten glijden tot de hand kan worden teruggetrokken. Tot besluit der vertooning, laat gij de hand tot in de lus terugglijden, schuift de knoop in zijn oorspronkelijken stand, richt u op in den stoel, en roept: „Licht!" Iets voor de afwisseling. Dc knoop die wij hieronder uitleggen, behoort eigenlijk niet tot die, welke als een kunstje worden vertoond, maar het geeft e«n aardige afwisseling, indien gij uw toeschouwers er De Amateur Boeien-Koning 4 50 een oogenblik mede bezig boudt, vooral wanneer iemand u moet binden. Gij spreekt daarbij dan ongeveer als volgt: — „En nu mijnheer, wil ik u verzoeken mij te binden, waartoe gij alle knoopen moogt leggen die gij verkiest, maar bij wijze van voorzorg, geef ik u toch den raad daarbij alleen die knoopen te gebruiken, welke gij goed kunt leggen, en geen nieuwe uitvindseltjes van u zeiven toe te passen, zooals ik laatst eens gehad heb met een heer die mij binden zou. „Ik vroeg hem mijn linkerpols vast te binden met een enkelen knoop, zooals deze (gij legt den knoop als in figuur 27), en vervolgens met een gelijken knoop over de Fig. 27. rechter (leg de knoop van figuur 28), dus nu veronderstel ik, dat mijn beide polsen hier door deze twee lussen gestoken Fig. 28. zijn. Toen zeide ik tegen hem,' nu moogt gij een derden knoop leggen, en daartoe kiezen welke gij wilt, en zie, daar viel alles in elkander, want hij bond mij zóó (leg den knoop volgens figuur 29), waardoor hij het mij juist erg gemakkelijk Fig. 29. maakte, want nu had ik niets anders te doen, dan het touw recht aan te trekken, en het ging met de knoopen precies als met de vlam, wanneer gij een kaars uitblaast, kijk!" Deze manier van knoopen behoeft geen naderen uitleg dan die welke reeds is gegeven. Gij hebt eenvoudig een stuk touw te nemen, de knoop en volgens de teekeningen te leggen, en de rest volgt van zelf. De komieke knoop. Deze knoop vereischt eenige handigheid, doch wijst overigens zich zelf den weg en ofschoon uw toeschouwers hartelijk zullen lachen gedurende de vertooning er van, is het toch zeer geheimzinnig op welke manier men zich er uit bevrijdt. 51 52 Voor dezen knoop roept gij slechts één der toeschouwers bij u, om te helpen. Het middelste gedeelte van een touw van ongeveer twee ellen lang, wordt in een platten knoop om uw linkerpols gelegd. Daarna plaatst gij de handen op den rug, en de rechterhand laat gij binden op dezelfde manier, dus ook met een platten knoop. Thans wendt gij u tot de andere toeschouwers en vraagt uw helper uw enkels eveneens te binden, en terwijl hij hiermede bezig is, geeft gij zooveel mogelijk grapjes ten beste, doch eindigt met ongeveer te zeggen: — „Ik wil u vooruit een kleinen wenk geven, dien enkel waarmede gij nu bezig zijt, vooral secuur vast te maken, want dat is een verduiveld lastig exemplaar", waarbij gij te gelijkertijd uw bevrijde rechterhand achter uw rug vandaan haalt, en er mede naar uw linker enkel wijst. De toeschouwers zullen dan in een schaterend gelach uitbarsten, en wanneer uw helper opkijkt om de oorzaak van die pret te ontdekken, is uw hand reeds lang weer achter uw rag, maar gij keert u om naar de toeschouwers en zegt: — „Maar ik vertrouw die knoopen in het geheel niet, wilt u eens even zien, of zij wel goed gelegd zijn?" De knoopen over de polsen worden nagezien en men vertelt u dat alles er mede in orde is, terwijl gij ten overvloede uw helper verzoekt, nog eens extra goed alles na te gaan. Natuurlijk kan ook hij niets vinden, maar terwijl hij naziet, brengt gij zelf uw hand weder naar voren, en legt een vinger, waarbij gij een peinzende houding aanneemt, langs uw neus. De hand verdwijnt opnieuw achter uw rug, gij draait uw weer om, en vraagt of men de knoopen toch nog maar eens wil onderzoeken. Maar als hij nu herhaalt dat er aan de knoopen niets te zien is, laat gij hem nogmaals verzekeren dat hij daarvan is overtuigd, en zegt dan: — „Gelukkig maar, want ik heb mij 53 eens op een keer laten binden door iemand die kleurenblind was, en die niet kon zien of het een knoop was, of geen knoop, en als het geen knoop was, waarom niet. Maar gij hebt het netjes gedaan. Ik mag u dan zeker ook wel bedanken". Terwijl gij deze woorden spreekt, hebt gij uw rechterhand weer te voorschijn gebracht, klopt den ander Fig. 30. daarmede op den schouder, en reikt hem deze toe om te drukken, terwijl gij tevens de linkerhand langs uw zijde laat vallen, geheel vrij gemaakt, en het touw als een kluwen vasthoudend. De verklaring hiervan is als volgt: Gij hebt hiervoor noodig een nieuw zijden koord, daar een slap touw voor dit kunstje niet deugt. Den linkerpols laat gij binden als wordt aangegeven door figuur 80, en plaatst hem achter den rug, waarna 54 de rug der rechterhand plat tegen de palm der linker gelegd wordt, de pols tegen den knoop drukkend, en de vingers naar beneden wijzend. De handen mogen in geen geval worden gekruist. De einden van het touw worden door den anderen persoon strak gehouden en wanneer hij deze kruist voor de eerste helft van den knoop, worden de handen zoo hoog mogelijk Fig. 31. naar boven, op den rug gelegd, waarbij deze worden gekruist als in figuur 81. Dit veroorzaakt een onzichtbaren wrong in het touw, en geeft u alle speling die gij noodig hebt. Laat de knoop over het middel in dezen stand leggen, en indien gij er de proef van neemt met een touw, zal alles u duidelijk worden. Om vrij te komen, hebt gij niets anders te doen dan de handen te laten terugvallen in hun eersten stand, beneden- 55 waarts wijzend, waarna gij met zeer weinig inspanning de rechterhand zult kunnen los krijgen. De geheele verlossing geschiedt aldus: terwijl gij het over den kleurenblinden man hebt, is de rechterhand vrij, en de knoop over den linkerpols is losgeraakt, — want bij een nieuw koord zeer gemakkelijk plaats vindt — en er is een lossen knoop gevormd, waar de linkerhand snel uitgetrokken wordt. De duim-knoop. Wanneer wij wenschen na te gaan sedert hoe lang kunstjes in zwang zijn om den vastgeknoopten duim uit den knoop te bevrijden, dan moeten wij teruggaan tot de achttiende eeuw, ja het zou niet te verwonderen zijn, indien men bij dieper doorgaan op deze zaak, tot de ontdekking kwam, dat men nog veel verder moet teruggaan. Deze knoop, met twee touwen gelegd, werd echter door een Japanner in Engeland ingevoerd. Met uitzondering van den „knoop van Kellar", is er geen enkele knoop, die in deskundige kringen zoo gediscussieerd is. Vele knappe boeien-koningen hebben het verkregen effect na willen doen, maar niemand is er in kunnen slagen de hand te leggen op dat uiterst soepele met de hand gemaakte koord, waarvan enkele Japanners het geheim schijnen te bezitten. De eigenlijke methode is dan ook zoo goed als niet bekend, maar toch is er iets op gevonden, wat ongeveer het zelfde effect geeft, als het oorspronkelijk vernuftig uitgevonden kunstje. Dit mocht zich plotseling in zulk een algemeene populariteit verheugen, dat iedereen het geheim wilde kennen, en fabrikanten van artikelen die bij het goochelen werden gebruikt, haastten zich allerlei soorten van valsche duimen, enz. 56 uit te denken, met gebruikmaking waarvan, zij beweerden het effect nog grooter te kunnen maken. Dit bleek echter niets anders dan weloverlegde reclame te zijn, en heden ten dage is er niets voor noodig, dan behendigheid en den goeden slag het kunstje te vertoonen. Deze bestaat nog altijd hierin, dat precies begonnen wordt, zooals de bovengenoemde Japanner deed, dat wil zeggen, de duimen werden door een paar personen uit de toeschouwers gebonden, en als dit geschied was, ging hij vijf a zes meter van hen af staan. Dadelijk daarop werden hem een paar stevige hoepels toegeworpen, die tusschen zijn handen doorgingen en aan zijn armen kwamen te hangen. Op staanden voet werden de knoopen nagezien, en daarna bleek niets te zijn veranderd. Meer proeven van dergelijken aard volgden; bijvoorbeeld: hij sloeg zijn armen om die van een toeschouwer die zijn handen samengevouwen hield, stak zijn handen door de rugleuningen van stoelen, rondom een recht overeind gehouden paal, en zoo meer. De eerste methode, welke hier wordt beschreven, is de meest gebruikelijke, en komt waarschijnlijk die van den Japanner het meest nabij. Hiervoor zijn noodig twee tamelijk stijve touwen, van ongeveer drie millimeter dikte, en respectievelijk ongeveer vier en vijf decimeter lang. Er zijn personen die touw gebruiken dat met Japansch papier omwonden is, maar zulks is nog erger dan nutteloos, daar ieder glad gedraaid touw aan het doel beantwoort, zonder aanleiding te geven tot de gedachte, dat er vooruit iets is gereedgemaakt. Nadat de touwen aan een onderzoek zijn onderworpen, wordt het langste tweemalen rond de duimen gewonden, die gehouden worden zooals in figuur 32 voorgesteld is. De 57 touwtjes worden zoo strak mogelijk aangetrokken, en de knoop boven op gelegd, zooals de afbeelding laat zien. Gedurende het vastbinden worden de toppen der duimen iets dichter bij elkander gehouden, dan in figuur 32 zichtbaar is. Het kortste touwtje wordt tusschen de duimen doorgestoken, en tweemalen rond het andere geslagen met rechte hoeken, Fig. 32. terwijl dit eveneens van boven in een knoop wordt vastgelegd, zoodat er als het ware een soort van 8 door gevormd wordt (zie figuur 33), met een duim door iedere lus, terwijl indien het verlangd wordt, de overblijvende einden ten slotte nog eens kunnen worden samengeknoopt. Wanneer men nu de toppen der duimen verder van elkander brengt, en beweegt als een schaar, dan zal men bevinden, dat de rechterduim onmiddellijk kan worden weggetrokken, en weder in de lus geschoven. 58 Neemt men nu de houding aan, waarin men het toewerpen der hoepels afwacht, dan worden de handen plat gehouden, de palmen tegen elkander, de vingers naar boven wijzend. In dezen stand kunnen de duimen niet geheel worden gezien, zoodat de rechterduim kan worden teruggetrokken, alvorens de eerste hoepel wordt geworpen. Gij vat dan den hoepel tusschen de handen op, laat hem naar den arm schuiven, breng de duim weder in de lus terug en laat de toppen aan elkander sluiten. In deze houding stapt gij snel naar voren, om de knoopen te laten onderzoeken. Als deze goed zijn gelegd, is dit slechts een oogenblik werk. Deze methode voor den duim-knoop is niet moeilijk aan te leeren, maar zij vereischt een zekeren slag om haar goed „voor te dragen", in dien zij tot haar recht wil komen. Twee stukken 3 millimeter gedraaid koord, het eene ongeveer drie, het andere ongeveer vier en een halve decimeter hing, worden hiervoor gebruikt, nadat zij eerst een half uur Fig. 33. Een andere methode. 61 Zijn de knoopen eenmaal bevestigd, dan trekt gij den wijsI vinger terug en de handen zijn weer in de positie van I figuur 34, hetgeen men aan de toeschouwers laat zien. Om I dit te bewerken, moet het touw op het oogenblik dat de top I van den voorvinger wordt weggetrokken, dicht tegen de I kanten van den duim gedrukt worden, bij de wortels der I voorste vingers, zoodat het niet kan wegglippen; wanneer I de palmen nu opengespreid worden, dan wordt de speling I op de beide handen overgebracht, en dat zal onzichtbaar I zijn, omdat de handen vlak' tegen het lichaam worden geI houden. I Nu moeten de handen worden teruggebracht in den stand I van figuur 36, doch met de vingers recht, in plaats van ineengestrengeld, daar de speling door de hiervoor vermelde beweging, naar de binnenzijde der handen is verschoven. De beweging, die nu volgt, is in den beginne wat moeilijk, maar bij eenige oefening heeft men ook daarvan spoedig genoeg dien slag beet. De speling aan de binnenzijde der I handen houdend, doch de palmen zoo dicht bij elkander dat t de speling onzichtbaar is, neemt gij zelf het kortste koord op. I en plaatst het in den stand voor den dwarsknoop, die op dezelfde manier wordt gelegd als hiervoren beschreven, maar I wanneer degene die u bindt op het punt is dezen knoop te leggen, wordt de voorvinger opnieuw in de speling geschoven en vouwt gij de handen samen. Is ook deze laatste knoop op zijn plaats gebracht, dan kan iedereen zich overtuigen hoe goed het werk is verricht, en I hoe stevig de knoopen zijn aangetrokken. Gij Iaat voor dit I onderzoek de handen zoowel aan de binnen- als aan de buitenI zijde zien, maar telkens schuift gij de speling naar de tegenovergestelde zijde. Heeft iedereen zijn hart opgehaald aan het nauwkeurig be- 62 zien der knoopen, dan strengelt gij de handen opnieuw ineen, maar ditmaal komt de linker- binnen in de rechter-, gij schuift met den linker-wijsvinger het dwarstouw zoo ver mogelijk in de richting van den linkerduim, en nu zal het u mogelijk zijn de rechterduim er uit te laten glippen of weder in de lus te steken, al naar gij verkiest. Het losmaken van een zakdoek. Een oogenblikkelijke bevrijding die zeer onderhoudend is en beschouwd kan worden als een soort van demonstratie van „hard tegen hard", kunt gij op de volgende manier bewerkstelligen: Terwijl gij de handen met de palmen uitgestrekt, tegen elkander houdt, laat gij uw polsen met een zijden zakdoek, zoo stevig mogelijk aan elkander binden. Een touw van ongeveer zes meter lengte wordt onderzocht en het eene uiteinde daarvan, onder de armen doorgestoken. De vrije uiteinden worden in handen gegeven van een der toeschouwers met het verzoek, ze om zijn handen te winden, om te voorkomen dat de beide touwen van elkander worden gescheiden. Nu loopt gij achterwaarts naar het tooneel tot dat de touwen gestrekt zijn, en laat zien, dat het nog steeds over den zakdoek heen wordt vastgehouden. Daarna wringt gij met de handen ten einde te toonen dat zij niet kunnen worden teruggetrokken, om vervolgens in snellen gang tot ongeveer een el afstands te loopen van den persoon die de uiteinden vasthoudt. Daar aangekomen, draait gij u weer om, en wandelt weer vlug terug. Zoodra nu het touw strak is getrokken, valt het op den grond, waarna gij u onmiddellijk omkeert, naar beneden komt en laat zien, dat de handen precies zijn gebonden als in het begin. 74 Het katoenen verband. Hierbij gaat men te werk op de volgende manier: Gij scheurt vijf reepen katoen af, ongeveer vier centimeter breed en vijf en veertig lang. De rechterpols wordt stevig vastgebonden in het midden van een dezer en de knoopen worden verzegeld of aan elkander vastgenaaid. Vervolgens wordt de linkerpols op gelijke wijze gebonden, de handen achter op den rug gelegd en de vier einden weder te samen geknoopt, een ruimte van ongeveer anderhalve decimeter tusschen de polsen open latend. In dien tusschentijd is het kabinet grondig onderzocht, en bevonden een rechtstaanden paal te bevatten, die stevig aan den vloer is vastgeschroefd, alsmede een gewoon bankje, en een vooraad muziekinstrumenten en dergelijke, als: tambourijn, schellen, enz. Een ring die wordt vastgehouden door een kram welke in den paal geslagen is, hangt op geringe hoogte boven het zitbankje, en ongeveer een halve meter hoeger, bevindt zich een schroefoog. Nu wordt er een derde verband gelegd over dat, hetwelk de polsen reeds verbindt, het einde daarvan wordt door den ring gehaald en de beide einden daarvan wederom verzegeld. Deze manier van binden moet genoeg speling overlaten, dat de hand kan gestoken worden door de lus tusschen den ring en het punt waar de lus de beide andere verbanden kruist. Een vierde verband wordt nu aangebracht "om den hals en vastgemaakt aan het schroefoog, terwijl een vijfde verband de beide enkels verbindt. Alle knoopen worden eerlijk gelegd, en allen verzegeld of dichtgenaaid. Zoodra het kabinet is gesloten, steekt men de linkerhand door de lus van het derde verband, en stoot de arm zoo ver mogelijk er door heen, de beide handen daardoor brengend 78 overtuigd houdend, dat diegene onder mijn lezers, die het aandachtig in studie willen nemen, zich voor hun moeite wel beloond zullen achten. In de eerste plaats dan, wil ik opmerken, dat bij het werken met een zak, de medewerking van den een of ander, zeer aan te bevelen is; al is het nu juist niet noodzakelijk, dan heeft het indien men in een zak gebonden zit, toch altijd eenige gerustheid, wanneer men weet, dat er aan de buitenzijde iemand gereed staat om te waken tegen ongelukken, of al te nieuwsgierige toeschouwers op een behoorlijken afstand te houden. Een zak die ongeveer een meter wijd is, en twee lang, beantwoordt in ieder opzicht aan het doel; wat hierbij het meeste overwicht in de schaal werpt is, dat er ruimschoots plaats moet zijn, om de ellebogen vrij te kunnen bewegen. Het materiaal waarvan deze moet zijn gemaakt is afhankelijk van den smaak of van bijzondere vertooningen die er mede moeten worden verricht, maar luchtig jute is in den regel het meest geschikt, terwijl het nog beter aan het doel beantwoordt wanneer het gewasschen is geworden en daardoor soepel gemaakt. Van de binnenzijde af, is het half doorzichtig, en na een weinig oefening kan men door den zak heen, gewone voorwerpen even gemakkelijk hanteeren als met de bloote hand. Dit draagt altijd veel bij tot het geheimzinnige en het overtuigende, terwijl het u iets meer tijd gunt, zonder de belangstelling der toeschouwers er door te verliezen. Een gemakkelijke manier om uit een zak te kruipen. Ofschoon het kunstje dat hier onder beschreven wordt, zeer oud is, laat het in goede handen nooit na, een aardig effect teweeg te brengen. 79 Een zak van een zeer dunne stof wordt er voor gebruikt, terwijl een duplicaat daarvan in uw jas verborgen is, in dier voege, dat de opening van den zak zich juist aan de binnen zijde van uw kraag bevindt. Nadat de zichtbare zak onderzocht is geworden, stapt gij er in, en uw helper trekt hem om u heen omhoog. Zoodra de opening van den zak zich tegenover uw hals bevindt, neemt uw helper de kans waar, het duplicaat te grijpen, en vat hij de beide zakken hoog boven uw hoofd te samen. Terwijl hij deze in de handen verzamelt, trekt hij den binnensten zak ongeveer anderhalve decimeter hooger dan de buitenste, windt een zakdoek er tweemalen omheen, en bindt alles zoo stevig mogelijk dicht. De beide zakken worden daardoor te samen gehouden, terwijl het punt van samenkomen voor het oog verborgen is. Nu mogen de toeschouwers den zak met een stevig touw vlak boven den zakdoek dichtknoopen en verzegelen. In werkelijkheid verzegelen zij alleen de opening van den binnensten zak, en nadat gij met zak en al het kabinet binnen gedragen zijt, hebt gij alleen de opening van den buitensten zak onder den zakdoek uit te trekken, er uit te stappen en deze onder uw jas te verbergen. Daarna wandelt gij het kabinet uit, met den anderen .zak over uw arm, die nog is dichtgeknoopt met den zakdoek en het verzegelde touw. Uit een zak kruipen met behulp van een bezemsteel. Een andere manier om uit een zak te kruipen, en die ik altijd aardig gevonden heb, is die waarbij men gebruik maakt van een bezemsteel, die overdekt wordt met dezelfde stof als waarvan de zak gemaakt is, en die gij gemakkelijk op uw persoon kunt verbergen. 81 is uitgekozen, waarna gij al vast het juiste instramentje voor den dag haalt om het slot open te steken. Hoe de ontsnapping in haar werk gaat, behoeft geen nadere uitlegging; het eenige wat noodig is, is het slot te doen springen, de ketting loswikkelen met zoo weinig gerinkel als mogelijk is — goed acht te geven dat de ketting niet op den grond valt, — en uit den zak te stappen. Hierna moet de ketting weder op dezelfde manier om den zak worden gewonden en het slot er aan gebracht. Er bestaan zeer veel „te goeder trouw vervaardigde" sloten, die de technische fout bezitten, dat de lip kan worden teruggedrongen door een scherp voorwerp dat terzijde van den ring door de opening wordt gestoken, en zelfs wanneer deze opening door den ring geheel is opgevuld, kan zij door vijlen iets breeder gemaakt worden, om er een klein instrumentje door te laten. Andere sloten weer, die op de zoo juist beschreven methode niet kunnen worden behandeld, vliegen open, wanneer men er een harden tik mede op den grond geeft. De zak der Geesten. Dit is eigenlijk meer een gevangenhouding dan een ontsnapping, en wordt dan ook alleen bij spiritistische demonstraties met kabinet gebruikt. Het medium wordt in een niet vooraf gereed gemaakten zak geplaatst, waarvan de opening omzoomd is, door welken zoom een stevig touw geregen is, op de manier als bij een waschzak. De zak wordt gesloten door het touw zoo ver mogelijk dicht te trekken, er daarna verscheidene knoopen op te leggen, en vervolgens de overblijvende stukken ai te snijden tot ongeveer een decimeter van de knoopen. De Amateur Boeien-Koning * 82 Het medium wordt nu in het kabinet geplaatst, en zoodra de gordijnen zijn dicht getrokken, beginnen er verschillende manifestatien met bellen, tamboerijnen, trompetten, kortom al die geluiden waarvan een kabinet-séance vergezeld gaat. Wanneer het medium om „licht" roept, worden de gordijnen vlug opengeschoven en er vliegt een schel of een tamboerijn uit, maar het medium zit veilig en wel in den zak, waarvan de knoopen, alsmede de zegels als hij gezegeld is, niet zijn verbroken. Er volgen nog meer „proeven", en wanneer de séance geëindigd is, wordt het touw dicht bij den knoop doorgesneden, en gaat ter onderzoek rond. Hierbij zal worden bevonden dat het touw juist lang genoeg is om den wijd geopenden mond van den zak te kunnen omvatten, en dat de zegels niet zijn geschonden. Verklaring. De zak kan van iedere stof zijn gemaakt, en behoeft niet zoo wijd te zijn als die waarmede ontsnappingen worden beoogd. De bodem mag geen naad bevatten, terwijl de zijnaden dubbel gestikt moeten zijn als ontwijfelbaar bewijs dat zij niet kunnen worden open getornd. Een dezer naden moet recht naar boven gaan tot iets meer dan twee a drie centimeter van den bovenrand — vóör de zoom er ingevouwen is, — en de ander iets meer dan vier a vijf centimeter; wordt nu de zoom gevouwen, dan zullen de einden open zijn om het touw door te halen, en de bovenkant van den naad zal er op het oog vlak tegenaan genaaid zijn, maar in werkelijkheid bestaat er een gleuf aan de binnenzijde die zich uitstrekt van den onderkant van den zoom tot bijna aan den bovenkant. De zoom behoort twee en een halve a drie centimeter breed te zijn, dan is deze gleuf iets korter. Een sterk touw dat ruim een meter langer is dan de om- 83 trek van den zak, wordt door den zoom geregen, waarbij de uiteinden op gelijke lengte er buiten blijven hangen. Een andere voorbereiding is niet noodig, behalve dat het medium nog voorzien moet zijn van een scherp mes. Wanneer het medium nu in den zak stapt, keert hij zijn gelaat naar den zoom waar zich de gleuf bevindt, en de hypnotiseur helpt den zak over hem heen te trekken. Zoodra zijn handen voldoende verborgen zijn, steekt hij een vinger in de gleuf en haakt deze over het touw, waarna hij een klein lusje naar buiten trekt, dat hij vasthaakt aan den ondersten (niet dichtgeknoopten) knoop van zijn vest. (Sommigen gebruiken een haakje, dat daartoe aan den band der pantalon genaaid is.) De zak gaat nu geheel over het hoofd van het medium, en aan een der toeschouwers wordt gevraagd het touw nu zoo strak mogelijk dicht te trekken, knoopen en touw te verzegelen, en vervolgens de uiteinden af te snijden. Zoodra het kabinet is gesloten, heeft het medium slechts de lus los te maken en kan allerlei soorten van manifestatien verrichten, daar het lichaam geheel vrij is zoo noodig kan hij geheel uit den zak geraken en in een paar seconden er weder in kruipen. Even vóór hij de eerste maal om licht roept, kan hij door den zak heen, een schel of tamboerijn vasthouden, en daarmede lawaai maken, terwijl hij met de andere hand het touw weder aantrekt en den zak sluit; het instrument naar voren werpend wanneer de gordijnen worden opengeschoven. Bij het eindigen der séance snijdt het medium het touw door, dat links van den knoop loopt, één eind uit de gleuf latende hangen, dat juist groot genoeg is om rechts in de ronde te reiken. Terwijl hij dit volbrengt, moet hij het touw in de gleuf stevig vast houden, opdat de bovenkant niet te vroeg open gaat; terwijl de hypnotiseur rechts van den knoop 6* 84 snijdt en daar het touw uit den zoom trekt, rukt het medium aan de andere zijde en steekt dit einde in den zak, terwijl hij te voorschijn komt. Dit zal hem niet moeilijk vallen daar ieders aandacht gevestigd is op het geknoopte stuk touw, dat ter bezichtiging rond gaat. Er is niet het minste bezwaar ook den zak vrijelijk te laten onderzoeken. Ontsnapping uit den dubbelen zak. Twee niet vooraf gereed gemaakte zakken, ongeveer een meter wijd en een halve meter grooter dan de persoon die er bi moet, worden grondig onderzocht, waarna die persoon in de eene stapt, die stevig over hem wordt dicht gemaakt. De tweede zak wordt nu in tegenovergestelde richting over den anderen heengetrokken, een aan die zijde dicht gemaakt, en in dezen „hulpeloozen toestand" wordt degene die in de beide zakken zit, in het kabinet nedergelegd, om er een oogenblik later met de twee zakken over zijn arm, weder uit te wandelen. De ontsnapping. De zakken zijn gemaakt van zachte jute, de touwen ietwat stug en van dun koord, en juist groot genoeg om tweemalen om den gesloten zak heen te worden gewikkeld, nog voldoende raimte over latende dat er een dubbelen knoop mede kan worden gelegd. Zoodra het kabinet is gesloten, staat de ingepakte persoon op, en maakt de knoopen van den binnensten zak los. Dit klinkt ongelooflijk maar door het enkelvoudige soepele jute heen, kunnen de knoopen even gemakkelijk worden losgemaakt als met de bloote hand. Daartoe worden deze eerst tusschen de palmen der handen genomen, die met speeksel 85 een weinig vochtig gemaakt zijn, en wijf deze een paar maal heen en weer, waardoor de knoopen iets losser geraken, waarna zij zonder veel moeite verder los komen. Dan schuift gij deze zak weg tot op dezelfde manier bij den anderen kan worden gekomen. Tenzij de knoopen te ingewikkeld waren, kunt gij de zakken weder in elkander juist eender sluiten als in het begin, en de toeschouwers zullen er nog minder van begrijpen. SEGBOER'S PRACTISCHE HANDLEIDINGEN SERIE VERMAKELIJKE, ONDERHOUDENDE EN POPULAIR, , WETENSCHAPPELIJKE BOEKJES i , UW TOEKOMST WETEN? Een boek voor meisjes door May Amend. Vermakelijke toekomstspelen op verschillende feestdagen, zooals Paschen Pinksteren, Oudejaarsavond, Nieuwjaarsdag, alsmede op verjaar- en feestpartijtjes. Hoogst Amusant! Prijs f 0.90. SILHOUETTEN van Pim. Handschaduwbeelden. Rijk geïllustreerd met allerkoddigste voorstellingen. Prijs f 0.75. DANSEN EN HOE HET DE DOEN door Tine van Aalst. Geïllustreerd met vele voorbeelden der nieuwste en meest gangbare dansen. Prijs f 0.75. KUNSTJES MET KAARTEN ZONDER HULPMIDDELEN door Jim Adé. Een jhoogst amusant werkje. Iedereen kan zonder moeite de talrijke kunstjes leeren, waarvoor niet anders dan een spel kaarten noodig is. Met vele illustraties. Prijs f 0.90. DE SALON-ARTIST voor Amateur-Goochelaars door Kees Manning. Een buitengewoon werkje! Met weinig moeite en tijdverlies kan men wonderlijke goocheltoeren leeren om zijn vrienden of gasten op partijtjes aangenaam bezig te houden. Met vele illustraties. Prijs f 0.75. UW TOEKOMST UIT GETALLEN LEZEN. Een inleiding tot „Caballa" of de leer der Mystiek door Magda. Uw geluksgetal; Uw karakter; Uw toekomst; Uw gelukskleur; Uw toekomstig-Huwelijksgeluk enz. Prijs f 0.60. GOOCHELKUNSTJES MET PAPIER door Dolf Kramers. Vermakelijke kunstjes met papier. Voor Ouders om hun kinderen op regenachtige dagen en winteravonden, kinder partijtjes enz. prettig en gezellig bezig te houden. Rijk geïllustreerd. Prijs f 0.60. DE AMATEUR-BOEI EN KONING door Gordianns. Hoe men zich kan bevrijden uit touwen en koorden. Een hoogst interessant werk. Met vele illustraties. Prijs f 0.75. GOOCHELKUNSTJES VOOR IEDEREEN doorHan deLange. Een schitterende verzameling van de meest spannende goochelkunstjes die iedereen zich eigen kan maken. Hoogst Amusant! Met vele illustraties. Prijs f 0.75. I In Cartonnen I bandje met [Kleuren-omslag * Toezending per post 10 cents extra 2 MINNE-ORAKEL. Een boek voor meisjes door Dorrie. Vele meisjes en jonge Trouwen vragen zich dikwijls af „Wat zal de toekomst voor mij zijn?" De talrijke gegevens in dit bijzondere werkje zullen hen dit vertellen 1 Prijs f 0.60. DROOMEN EN VISIOENEN door Thérèse Mooy. De wonderbaarlijke uitleggingen in dit werkje beschreven, zijn grootendeels gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. Prijs f 0.60. NIEUWE KUNSTJES MET HORLOGES, RINGEN, ZAKDOEKEN EN VLAGGEN door Dik van Dongen. Een buitengewoon werkje. Een UNICUM op dit gebied. Zeer instructief beschreven. Rijk geïllustreerd. Prijs f 0.75. EENVOUDIGE GOOCHELTOEREN DIE IEDER DOEN KAN door Ben van Raait. Een boek voor prettige verpoozing! Daarom moet ieder dit werkje in bezit hebben. Met vele illustraties. Prijs f 0.90. WONDEREN DER CHEMIE. Voor populaire voorstellingen door Piet van der Sluys. Dit werkje bevat hoogst interessante experimenten op het gebied der Chemie. De duidelijke ülustreering en beschrijving dragen er toe bij, dat dit werkje op dit gebied iets zeer bijzonders is. Bij sommige kunstjes zijn slechts zeer eenvoudige hulpmiddelen noodig. Met vele illustraties. Prijs f 0.75. KUNSTJES EN PUZZLES met vragen en antwoorden verzameld door Jan Vermeers. Een pracht-boekje voor jong en oud! Het bevat een schat van de aardigste luciferskunstjes, Puzzles, eenvoudige rekenkunst)es, etc. etc. die men ten allen tijde in huiselijken kring of gezelschap kan uitvoeren. Rijk geïllustreerd. Prijs f 0.75. WAT HET GEZICHT ZEGT. Populaire Gelaatkunde door Magda. Dit werkje bevat merkwaardige uitleggingen. Hoe kunt Gij bij Uzelf en Uw vrienden het karakter doorgronden? De mond en de neus kunnen U reeds aanduiden wie goed, wie slecht is. Leert daarom karakter lezen op het gelaat en Gij zult in zaken succes en in de liefde geluk hebben. Geïllustreerd met vele af b. Prijs f 0.60. WAT EEN HUISVROUW WETEN MOET en 300 Huishoudelijke Recepten door M. Kroesen-Abink. Prijs f 0.60. GOOCHELKUNSTJES VOOR KAMER EN TOONEEL door Cees de Rooy. De Amateur en beroepsgoochelaar vinden in dit zeer interessante werkje een keur van de meest spannende en verbluffende Goocheltoeren. Rijk geïllustreerd. Prijs f 0.75. DSOOMBOEK door Chris de Lee. Wat beteekent het voor ons allen: „Het geheimzinnige Droomenland". Niet alle droomen zijn bedrog. De bewijzen daarvoor worden in dit belangrijke werk duidelijk uiteengezet. De gegevens zijn van dien aard dat men ze op zichzelve kan toepassen en de uitkomsten zijn overtuigend. Prijs f 0.90. BUIKSPREKEN door Wim Thiange Een zeldzaam werkje! Een practische handleiding voor iedereen om deze kunst te leeren. Prijs f 0.60. 6 Bij h. v. A. W. SEGBOER'S UITGEVERS MAATSCHAPPIJ TE 'S QEAVENHAGE verschenen in de „IK WIL"-Serie (zelfstudies en bijdragen tot bevordering der huisvlijt) onderstaande werkjes : Ik Wil mij bekwamen voor Chauffeur prijs f 0.90 Ik Wil in korten tijd Engelsch leeren . , f 0.60 Ik Wil in korten tijd Fransch leeren . f 0.60 Ik Wil in korten tijd Duitsch leeren f 0.60 Ik Wil mijn eigen electrisehe toestelletjes maken f 0.90 Ik Wil- mijn eigen draadloos ontvangstation construeeren ... f 0.90 Ik Wil zelf speelgoed voor mijn kinderen maken f 0.90 * GEZONDHEIDSBIBLIOTHEEK bewerkt door Dr. J. G. Walaardt Sacré. Een serie van 12 zeer practische deeltjes, waarin op duidelijke wijze wordt uit een gezet de hygiëne die wij ten opzichte van ons lichaam moeten betrachten. De werkjes zijn geïllustreerd met voorbeelden voor Kamergymnastiek.Prijs per deeltje f 0.50. Hoe verkrijgt Gij gezondheid en kracht. Huidverzorging en Massage. Gij kunt het stotteren spoedig afleeren. Asthma en hoe het te bestrijden. Verkoudheid en Catarrh en hare bestrijding. Hoe versterkt Gij uw longen. Indigestie en hare bestrijding. Hoe verkrijgt en behoudt Gij gezond haar. Hoe kunt gij Uw zenuwen versterken. Hoe verkrijgt en behoudt gij gezonde tanden. Corpulentie en hare bestrijding. Ontwikkelt Uw armspieren. Geeft Nieuwe Gezondheid. Bi) Zwaktetoestanden steunt Sanatogen de spijsvertering, wekt den eetlust op en geeft nieuw< krachtenBi) Bloedarmen vermeerdert Sanatogen op verrassende wijze de hoeveelheid roode en witte bloedlichaampjes. PI) Longlijders houdt Sanatogen het sloopende ver mageringsproces en het verval van krachten tegen, BI) Spljsverteringsstoornlssen werkt Sanatogen regelend en versterkend op de stofwisselingsorganen en steunt deze in het verrichten hunner functies, Bi) Nerveuslteit geeft Sanatogen aan de uitgeputte '■" en geschokte zenuwen de voedingsstof waardooi F zij zoo versterkt en gekalmeerd worden Dit wordt door schriftelijke verklaringen' var 24000 artsen bevestigd. Sanatogen is verkrijgbaai in alle apotheken en drogisterijen. 8 net, doch zelfs al heeft men dit niet noodig, dan is het toch beter den schijn daarvan aan te nemen, daar het bijdraagt tot de geheimzinnigheid; bij het regelrechte vrijkomen echter, doet het hopeloos afbreuk aan het effect. Besluit gij dus uw kunstjes op dit gebied, te vertoonen zonder kabinet, wat ik u in ieder geval zou aanraden, dan eischt zulks, dat gij uw oefeningen ijverig en veelvuldig herhaalt, want gij dient er op te rekenen, dat gij op personen zult stuiten die u zöó vastbinden, dat gij in den waren zin, voor uw leven, — dat is dus voor uw vrijheid zult hebben te vechten. Acht gij u bekwaam genoeg eens een staaltje te vertoonen uwer handigheid om vrij te komen, wanneer een ander u naar verkiezing heeft vastgebonden, dan is het zaak u eerst te vergewissen, of er zich onder het gezelschap ook zeelieden bevinden. Dit namelijk, zijn eerste artisten in het leggen van knoopen. Hebt gij met hen te doen of met anderen die toevallig veel met knoopen hebben te maken, dan gebruikt gij deze bij proeven, waar moeilijke knoopen en stevig binden niet afdoen aan het effect. Bevindt zich onder hen een dokter, dan maakt het altijd een goeden indruk, hem uw handen, polsen, armen en schouders te laten onderzoeken, en hem tegenover de overigen te laten constateeren, dat er geen sprake is van het samentrekken van spieren of beenderen, ten einde van de touwen vrij te komen. Gij stelt uw programma zoodanig samen, dat bij opvolging het eene kunstje iets moeilijker is dan het voorgaande; om te eindigen met een, dat werkelijk inspanning en veel moeite schijnt te vereischen. De knoop waarbij gij over al uw kleederen heen, gebonden wordt, leent zich voor dit laatste uitstekend. Het spreekt van zelf, dat gij terwijl men u bindt, er een weinig bij praat, doch eisch niet, dat men uw wenken woor¬ delijk opvolgt, en regel u daarbij naar het karakter van dengene die u bindt en de wijze waarop bij te werk gaat. Natuurlijk kunt gij tot verhooging van het effect, u door meer dan één persoon te gelijk laten vastbinden. Verlies niet het vertrouwen in een proef omdat zij „al zoo dikwijls vertoond is", want een oud kunstje in goede handen, blijft altijd aardig. En daarvoor hebt gij te zorgen, dat het bij u in „goede handen" is. Laat nimmer blijken, dat gij een kunstje „al zoo dikwijls" hebt verricht, en laat uw geestdrift niet tanen! Niets werkt aanstekelijker, dan wanneer gij het volle vuur waarover gij beschikt, aan den dag legt, en onwillekeurig wordt iedereen door uw ijver medegesleept. Een proef om mede te beginnen. Nadat gij eenige inleidende woorden gesproken hebt, én degenen die u zullen binden zich hebben aangeboden, stelt gij een paar vragen aan hen daarvan, van wie gij den indruk krijgt, dat zij er verstand van hebben, u een poets willen bakken, of het u op eenige andere wijze lastig maken. Zoodoende leert gij deze personen kennen, en kunt met deze wetenschap uw voordeel doen, wanneer gij later nog eens den een of den ander bij uw vertooningen noodig hebt. Gij vertelt bijvoorbeeld eerst eens iets over de knoopen: — „De knoopen vormen een zeer uitgebreide familie. Er zouden zeven en negentig verschillende knoopen bestaan, maar vol¬ gens mijn meening is die schatting nog veel te klein. Evenals bij een familie, heeft iedere knoop zijn eigen karakter; er 9 11 Gij neemt daarop alle knoopen in uw hand en vervolgt: — „Daar deze knoopen door een geest gelegd zijn, zou ik wel willen, dat ze door u eens van naderbij werden bekeken. Er zijn er genoeg, opdat ieder uwer er één voor zijn rekening kan nemen. Houdt u de beide einden als het u belieft vast, mijnheer, dan kan er geen een wegloopen". Gij geeft de beide einden in handen van iemand die toevallig dicht bij een der einden staat of zit, en terwijl gij de rij langs gaat om ieder een knoop in de hand te duwen, laten de knoopen van zelf een voor een los, en zijt gij aan het andere einde gekomen, dan zijn alle knoopen uit het touw verdwenen. Nu werpt gij het touw weg, en zegt: — „Met zulk een onbetrouwbaar touw kan ik verder niets meer uitvoeren". Het eerste der bovenomschreven effecten wordt verkregen, door het touw op de onderstaande manier op te rollen. De eerste kronkeling hebt gij langzaam gelegd, terwijl gij over de eigenaardigheden der Knoopen-familie aan het spreken waart. Daartoe hebt gij het touw bij een der uiteinden genomen en er een kronkel in gelegd van links naar rechts, over de palm der linkerhand, die gij recht voor het lichaam houdt ter hoogte van de maagholte, de palm naar boven gekeerd. Daarna laat gij de rechterhand langs het neerhangende touw glijden, tusschen de linkerhand en het lichaam, de palm der rechterhand naar buiten gekeerd. Is uw arm ten volle uitgestrekt, dan grijpt gij het touw vast, draait de hand naar links om, de palm benedenwaarts, en brengt het omhoog, het terzelfder tijd naar het lichaam heen draaiende tot het hangende touw de lus die gij tusschen uw vingers houdt, aanraakt, zooals figuur 1 aangeeft, om daarna de aldus gevormde kronkeling op de palm der linkerhand te leggen. Ga met het oprollen van het touw op de 12 Fig. 1, zelfde wijze voort, terwijl gij het eerste uiteinde tusschen uw vingers vasthoudt op de wijze, zooals gij in figuur 2 zien Fig. 2. kunt. Wanneer dit touw nu aan de omstanders getoond wordt, zal worden bevonden, dat er geen knoopen in gelegd zijn. De tweede maal wordt het touw op juist dezelfde wijze opgerold, maar door de linkerhand een weinig naar rechts te draaien, wordt het eerste einde door alle kronkels heen gehaald, zoodat de beide uiteinden aan de buitenzijde der kron- 13 kels bij elkander worden gebracht, en samen den omstanders in handen gegeven. Wordt het touw nu uitgetrokken, dan zit het vol losse knoopen. Sommige dezer knoopen mogen dan al een weinig door elkander in de war zitten, het is het werk van een oogenblik, dit weer te verhelpen, zoodat zij weder naast elkander komen te liggen, al is het dan niet op zulk een regelmatige wijze, als figuur 3 aantoont. Nu Fig. 3. neemt gij het uiteinde van het touw evenals te voren, tusschen de vingers der linkerhand, steekt de knoopen een voor een tusschen de vingers van de rechter, en hangt ze alle aan die der linkerhand. Zijn alle knoopen daar op hun plaats, wendt u dan weer tot den persoon bij het einde, en geef hem de beide uiteinden in handen; terwijl gij dit doet, geeft gij een lichten draai aan de linkerhand, die het einde door alle knoopen zal heen halen, en wordt het touw nu uitgetrokken, dan laten de knoopen één voor één en achtereenvolgens los. Een eenvoudige bevrijding van het touw. Het weer bevrijden der handen, wanneer deze op de gewone wijze achter op den rug zijn gebonden, behoort misschien tot het allereerste wat er op dit gebied is vertoond. Ofschoon het zeer eenvoudig lijkt, is het geenszins gemakkelijk, en er is zeer veel oefening toe noodig om het te volbrengen in den korten tijd, die een ongeduldig publiek u er voor toestaat. Maar het is een dier kunstjes, die men beslist 15 ook, de onderstaande is een zeer aardige knoop, en vertoont veel overeenkomst met die van Kellar. Een stuk zijde-koord van twee of drie meter lengte, wordt aan de omstanders ter onderzoek aangeboden, en vervolgens rond uw linkerpols vastgeknoopt, doch op zoodanige wijze dat de knoop niet aan de voorzijde van den pols valt. Is de eerste draai van den knoop gelegd, dan geeft men de einden aan de toeschouwers in handen, en vraagt er aan te trekken, zoo hard als zij kunnen. Als Kellar aan dit punt was gekomen, placht hij zijn toeschouwers te doen schudden van het lachen. Als er naar hartelust aan de einden van het koord is getrokken, en iedereen overtuigd is, dat een knoop onmogelijk vaster kan worden gelegd, legt een der omstanders zijn duim op den knoop, de tweede wordt er bovenop gelegd, en iedereen kan weer zijn hart ophalen aan trekken. Schijnbaar is de bedoeling daarvan, de knoop nog vaster te leggen, maar het eigenlijke doel is, te beletten dat het koord om den pols glipt, hetgeen de behandeling daarvan moeilijker zou maken. Gij plaatst nu de rugzijde van den linkerpols flinkweg boven op den knoop, om te laten zien, hoe de handen verder samen moeten worden gebonden, en daarna de handen achter den rug plaatsend, keert gij u zoo naar de omstanders, die wanneer gij u omgekeerd hebt, uw handen schijnbaar in denzelfden stand zien, als gij ze een oogenblik te voren hebt getoond. De rechterpols wordt nu op dezelfde wijze gebonden als de linker-, met verscheidene knoopen er boven op. Is dit geschied, dan keert gij uw gelaat weer naar de omstanders, wuift oogenblikkelijk de vrije rechterhand in de lucht, en brengt haar vervolgens weer achter uw rug. Gij laat daarop de knoopen met de handen op uw rug onderzoeken, maar er is niets mede gebeurd. Gebruikt gij bij de vertooning een kabinet, dan neemt gij plaats op een stoel aan de eene zijde daarvan, en zoodra de deuren zijn gesloten, begint gij te werken. Zij die controleeren, kunnen binnenkomen, en telkens als de deuren open gaan worden de knoopen onderzocht en ongeschonden bevonden. Ten slotte stapt gij met beide handen bevrijd, uit het kabinet, en het koord ligt in een hoop op den grond. Het geheele geheim van dezen knoop, berust in een enkele beweging, en wel deze. Wanneer gij uw handen op den rug legt, alvorens de rechterpols wordt vastgebonden, en terwijl de handen aldus verborgen zijn, brengt gij één slag van het koord om den reeds gelegden knoop over den pols en plaatst dan de rechterpols weder over de linker-, juist boven den knoop, om ook te worden gebonden. Terwijl dit geschiedt, worden de polsen stevig op elkander gedrukt, om te beletten dat het koord verschuift. Al wat nu noodig is, bestaat in een halven draai der polsen in een riehting tegenovergesteld aan die, welke aan de koorden gegeven is, en de rechterhand zult gij met gemak kunnen lostrekken. Maakt gij den draai weder andersom, dan zit alles weer vast. Men moet niet denken, dat men deze beweging in een oogenblik onder de knie krijgt, maar indien men haar eenmaal kent, dan is zij, evenals het palmen van een geldstuk, uiterst gemakkelijk. Het vrijmaken van de linkerhand heeft plaats, door eerst de rechter- te bevrijden en vervolgens de knoop over den linkerpols los te maken, door het koord sterk naar rechts te trekken, waardoor de knoop van een platten knoop een lossen wordt, waaruit men met gemak de hand kan trekken. Hierbij valt op te merken, dat men dan natuurlijk goed heeft toe te zien, dat de eerste knoop een platte is. 16 17 Het geknoopte touw. Iets anders van denzelfden Kellar, wat ook zeer gemakkelijk is, bestaat in het gebruik van een touw, dat geknoopt is op de wijze als in figuur 4. Dit vooraf gereed gemaakte touw moet op uw persoon of in het kabinet verborgen zijn. De Amateur Boeien-Koning 2 20 waarbij gij figuur 7 tot voorbeeld kunt nemen. Vervolgens steekt gij uw linkerhand door de lus A, Waarvan de knoop B een vaste is, en uw rechterhand door C. Nu zijn de handen in tegenover gestelde richtingen ineengestrengeld; de wijze waarop de linkerhand nu gebonden is, trekt het touw over dien pols strak, terwijl de wijze waarop de rechter het touw omstrengeld houdt, de knoopen B, D, E en F te samen brengt, en den ingewikkeld samengestelden knoop te zien geeft, volgens figuur 6. De lus A moet juist groot genoeg zijn om de linkerhand er doorheen te kunnen wringen, terwijl de onderlinge afstand die de andere knoopen van elkander moeten hebben, door de ervaring moet worden vastgesteld, daar deze afhankelijk is van de dikte van den pols van dengene die met het touw werkt. Men zal weldra ervaren, dat een wrong in tegenovergestelde richting, met de rechterhand, deze onmiddellijk zal bevrijden, terwijl des verkiezende, de linker eveneens kan worden losgewrongen, maar alles wat gedaan moet worden, kan even goed, indien slechts één hand vrij is. Is de vertooning afgeloopen, dan wordt het gereed gemaakte touw weder voor Fig. 7. het andere geruild, de enkels losgemaakt, en gij stapt naar voren met de twee oorspronkelijke touwen in de hand. De Tweelingen-knoop. Deze knoop is in enkele minuten te leeren, en gij komt er vast en zeker altijd mede los. Twee touwen van dezelfde lengte als bij den knoop van Kellar worden gebruikt zijn hiervoor noodig, terwijl de linker- 21 22 pols op dezelfde wijze als bij dien knoop wordt gebonden, met dit onderscheid, dat de beide touwen worden gebruikt als één, en naast elkander worden gehouden als de knoop gelegd wordt. Wanneer de handen achter den rug worden gebracht, windt men één paar touwen om het andere, zooals Fig. 8. gij ui figuur 8 kunt zien, en drukt men de rechterhand tegen den knoop, ten einde te voorkomen, dat men den draai in het touw ziet. Vervolgens laat men boven den rechterpols evenveel knoopen leggen als men maar wil. De speling wordt verkregen, door de rechterhand in een richting te wringen, tegenovergesteld aan die van de draaiing in het touw, waarna 23 het zeer gemakkelijk valt, de rechterhand vrij te maken. Draait men haar dan weer in tegengestelde richting, dan is alles geschied, om den indruk te verwekken, dat alles nog is, als onmiddellijk na het hinden. Al wat de menschen zich nog van de vertooning van den knoop van Kellar herinneren is, dat deze met twee touwen gelegd werd, en indien het u in het hoofd kwam, de hier boven beschreven knoop als eerstgenoemde te laten zien, dan zou van de vijfhonderd toeschouwers, niet één het verschil opmerken. De knoop van Jacobi. Bij deze vertooning worden de handen op dezelfde wijzé gebonden als in een dwangbuis, welk feit gij wel degelijk en met nadruk moet laten uitkomen, in het praatje dat gij er bij houdt. Ook vergeet gij niet te vermelden, dat losmakingen uit een dwangbuis voorkomen, maar al is men nog zoo handig met de touwen, de knapste man heeft verscheidene minuten noodig om zich geheel er van te bevrijden. En is het hem eenmaal gelukt, dan kan hij er onmogelijk weer in komen. Voor dezen knoop heeft men twee soepele zijden koorden noodig, terwijl in het midden van ieder, een pols wordt vastgebonden. In figuur 8a worden de uiteinden achter het lichaam om gehaald, en stevig op den rug vastgebonden, zoodat alles nu zit als bij figuur 9. Vervolgens neemt gij plaats in den stoel, en de einden van het touw worden om den rug van den stoel vastgebonden, op een punt, ongeveer ter hoogte van het rechter schouderblad. De beenen kunnen worden vastgebonden aan de pooten van den stoel, juist op de manier, zooals bet de omstanders Hoe men het effect van den Handboeien-knoop kan verhoogen. Wanneer uw helper zijn onmacht heeft moeten bekennen een der twee ringen te verwijderen, of uit te leggen hoe zij aan het lint kwamen, wendt gij u opnieuw tot hem in de volgende bewoordingen: — „Wel, mijnheer, ik heb genoeg mijn best gedaan u te laten zien hoe het in zijn werk ging, maar er schijnt met uw gezichtsvermogen iets niet in orde te zijn. Misschien zijt gij met een nog grooteren ring, en met toepassing van X-stralen, gelukkiger. Wilt u zoo goed zijn deze dan maar eens te onderzoeken?" Gij geeft hem een stalen ring van twee decimeter middellijn en een klein metalen buisje in de hand, die hij beide gaat onderzoeken. Na het onderzoek, neemt gij den ring weer van hem aan en houdt deze in de linkerhand met de lus er doorheen, juist zooals de beide vorige keeren met de andere ringen, en zegt: — „Wat gij nu in de hand hebt mijnheer, is de nieuwste vorm van fluoroscoop, waarmede gij mij door het lichaam heen moet kunnen zien, en waarnemen wat er aan den anderen kant gebeurt. Houdt dat instrument voor uw oog en kijk naar het middelste gedeelte van mijn rug". (Gij draait u om, en keert u naar het tooneel.) „Kunt gij door mij heenzien, mijnheer? Niet? Dat is vreemd. Mijn vrouw doorziet mij met het bloote oog. Kijkt u nog eens goed. Ziet gij mijn handen ook niet? Wat heeft u dan een verbazend slechte oogen (u weer naar de toeschouwers omdraaiend). Kunt gij mijn handen zien? Ja? Nu dan is alles in orde, let nu goed op!" Gij maakt schijnbaar een paar kronkels in het lint, brengt ten slotte de handen van elkander, en de groote ring hangt bij den anderen aan het lint. De modus operandi is hoogst eenvoudig. Terwijl gij met uw rug naar de toeschouwers gekeerd staat, en de fluoroscoop De Amateur Boeien-Koning j 33 34 aanprijst, hebt gij de knoopen aan uw linkerpols losgemaakt, op de manier zooals wij reeds eerder hebben uitgelegd, en de knoop ver genoeg teruggeschoven om de linkerhand er uit te kunnen trekken. Vervolgens hebt gij den ring over het lint geschoven, de linkerhand weder in den vorigen toestand teruggebracht en de knoop weder over den pols gehaald. Wanneer gij u nu weder omkeert naar de toeschouwers, wordt de ring nog in de linkerhand gehouden, evenals vroeger, zonder dat iemand vermoeden zal, dat hij reeds aan het lint zit verbonden. De knoop van Jan Klaassen. Hier hebben wij een knoop met een zeer slechte reputatie, die de schrik is van zoo menigeen, die zich overigens zeer handig uit allerlei soort knoopen kan bevrijden. In den grond is het niet anders dan een dubbele losse knoop, die geen moeilijkheid hoegenaamd oplevert, tenzij er andere knoopen zijn over heen gelegd. Maar zelfs indien hij zoodanig is versterkt is er altijd nog wel een weg, voldoende speling te verkrijgen door de knoopen te doen rekken. Doch ook kwade knoopen hebben hun goede eigenschappen, en deze knoop van Jan Klaassen kan aan zeer aardige kunstjes worden dienstbaar gemaakt. Het is niets anders dan een dubbele platte knoop, gelegd in het midden van een touw, maar het is een handigheid hem te leggen, en hij wordt dikwijls gebruikt als een puzzle, omdat er onder de honderd personen niet één is, die het kan, zelfs al heeft hij het een half dozijn malen onder zijn oogen zien doen. Het geheim ligt eenvoudig in de manier, waarop het touw in den beginne wordt vastgehouden, namelijk, de linkerhand 35 wordt beneden en de rechter boven het touw gehouden, op de manier zooals figuur 17 aanwijst. De palmen der handen worden daarop naar elkander toe gekeerd, zoodat het touw een naar omlaag hangende lus vormt, zooals in figuur 18, en Fig. 18. de derde en vierde vingers van de rechterhand grijpen dat gedeelte van het touw vast, wat over den rug van de linker naar beneden hangt, terwijl die van de linkerhand het ge- 36 deelte grijpen dat de palm van de rechterhand kruist; zie figuur 19. Gij hebt deze nu alleen maar in tegenovergestelde richting te trekken, en de knoop is gelegd. Ik heb opzettelijk dezen vorm van leggen aangegeven, opdat gij desgewenscht, dezen knoop eveneens als puzzle zult kunnen aanwenden, maar er is nog een andere manier waarop Fig. 19. men hem kan leggen, en deze is veel gemakkelijker te begrijpen. Bij deze laatste behoeft gij slechts twee lussen te maken, een paar centimeter van elkander af, en deze beide lussen door een enkelvoudigen knoop met elkander te verbinden. Ten einde deze knoop te kunnen gebruiken om zich zelf te binden, moet hij worden gelegd in het midden van een touw, waarvan de lengte vier of vijf ellen bedraagt, en de 46 in zijn angst van te zullen stikken, luidkeels om hulp zal roepen. Nadat eenige toeschouwers zijn toegesneld om hem uit zijn benarden toestand te bevrijden, zal hij; waarschijnlijk voorloopig wel genoeg hebben van kunstjes met touwen, en u verder niet meer lastig vallen. Het is tien tegen één, dat hij onmiddellijk van het tooneel zal verdwijnen. Terwijl dit tafereeltje zich afspeelt, komt gij triomfantelijk met de losgemaakte touwen in de hand, uit uw kabinet. De manier waarop gij u zeiven de vrijheid hebt hergeven, is als volgt in zijn werk gegaan: Duw de touwen zoo ver mogelijk naar beneden, kruip op den grond, en buig daarbij het bovenlijf naar voren, en wring uw rechterarm benedenwaarts onder het zitvlak, zoo ver naar de knieën, als slechts eenigszins mogelijk is. Vervolgens gaat gij op de punt van een stoel zitten, het linkerbeen over het rechter gekruist, hetgeen u hi staat stelt de touwen naar voren te trekken en ze met de tanden over de knie te halen. Wanneer gij nu het been naar het lichaam toe, optrekt, zult gij het touw over uw voet heen kunnen werken. Dit laat de touwen nog om het rechterbeen gewonden. Nu legt gij den rechtervoet in uw schoot en wringt de touwen daar overheen, en nu zult gij over alle speling kunnen beschikken, die gij noodig hebt om de knoopen los te maken. Deze bevrijding is een zeer moeilijk werk, van het begin tot het einde, maar door oefening zult gij u eenige kleine trucjes eigen kunnen maken, die u daarbij van veel dienst zullen zijn. Voor deze wijze van binden, behoort nimmer een dun, zacht touw te worden gebruikt. Dikte en stugheid, zijn u bij het vorenstaande juist van groot nut. Een spijker die in de een of andere wand van uw kabinet uitsteekt, is een goed 59 lang in parafine gekookt zijn. Dit maakt hen zeer buigzaam, en toch nog stijf genoeg om in iederen vorm te blijven waarin zij mochten worden gebogen. Bij dezen knoop worden de duimen niet over elkander gekruist, maar zijwaarts tegen elkander gehouden, en het langste koord wordt er ruim langs getrokken volgens de voorstelling in figuur 34. Wanneer echter de handen naar be- Fig. 34. neden worden gedrukt om een der toeschouwers de knoopen op de toppen der duimen te laten leggen, laat gij den voorsten vinger der rechterhand onder het koord glippen (zie figuur 35) en houdt de handen samengevouwen als bij figuur 36 welke twee bewegingen gelijktijdig moeten worden ten uitvoer gebracht — en daarna worden de duimen gebonden. Om uw toeschouwers te doen lachen, kunt gij ondertusschen 60 wat gekheid maken. Gij verzoekt dengene die u bindt, dit zoo stevig mogelijk te doen, want dat men u onmogelijk zeer Fig. 36. kan doen, maar door het trekken van allerlei leelijke gezichten, doet gij net alsof daarvan niets aan is. Maar ondertusschen is het vereischte, dat de knoopen zeer stevig worden gelegd, anders gaat alle aardigheid van het kunstje verloren. 63 Bij dit kunstje komt een klein trucje te pas, maar kan men dit eenmaal toepassen, dan is er verder niets meer aan. Bij het terugloopen, hebt gij het touw sterk tegen den zakdoek aangedrukt, en terwijl gij met de handen hebt staan wringen, als boven aangegeven, met het achterste gedeelte van uw rechterhand tegen den pols van de linker gedrukt, — juist boven het touw, en zóó gewerkt, dat de bocht tusschen de beide handen in kwam te liggen en door de vingers kon worden gegrepen. Om dit te kunnen doen, is het noodig dat het touw langzaam gerekt wórdt, en dit mag twee of drie pogingen kosten, gij dient niet te vergeten, dat gij tijd genoeg kunt maken, door telkens te laten zien dat de handen nog altijd stevig zijn gebonden. Haast behoeft gij dus niet te maken. Houdt de lus in de handen verborgen, en wandel het tooneel af, zooals boven gezegd, keer u om, en terwijl gij verder loopt, laat gij de lus over de linkerhand glippen, zooals gij in figuur 14 kunt zien, alsook in 14 en 16 bij den Handboeienknoop. Een daarna zijt gij zoo vrij als een vogeltje. De knoop voor de drooglijn. Dit is eveneens een zeer onderhoudend kunstje, en gij kunt er een reeks van vertooningen met het touw, gevoegelijk mede besluiten. Er is een koord voor noodig van zeventien tot twintig meter lengte, en wanneer gij den toeschouwers vertelt, dat het een drooglijn is van vijf en twintig meter lang, zal niemand uw woorden in twijfel trekken. Het geheele geheim bestaat hierin, dat het volstrekt onmogelijk is iemand in staande houding met een touw van 64 dusdanige afmeting te binden, zonder dat het hem mogelijk is zich er met betrekkelijk gemak uit te wringen, wanneer het binden aanvangt met het eene uiteinde, en het beëindigt met het andere. Wanneer gij met deze demonstratie begint, houdt gij het touw opgerold in de hand, terwijl uw eerste beweging is, het af te rollen, en te laten onderzoeken. Vervolgens maakt gij de opmerking, dat er nog eenige personen niet geheel gerustgesteld schijnen te zijn, zoodat gij voor het gemak van deze „het geheele touw zal worden afgerold", en zij net zooveel daarvan in de handen kunnen krijgen als zij willen. Terwijl gij hen aldus „geruststelt", haalt gij het touw weder opgerold in, en legt de toeschouwers verder uit, dat het in dezen vorm gemakkelijker te hanteeren is, beter door de knoopen kan worden getrokken, enz., daar slechts met een einde tegelijk kan worden begonnen. Ik heb dit kunstje ook wel zien verrichten met een lossen knoop aan één uiteinde vooraf in gereedheid gebracht, doch dit lijkt mij voor niets anders goed, dan om de achterdocht op te wekken. Iedereen die zich op de hier aangegeven wijze heeft laten binden, heeft daarbij de ondervinding opgedaan, dat de eerste knoopen zeer zorgvuldig worden gelegd, maar als men spoedig tot de ontdekking komt dat het touw „zoo niet opschiet", begint men het gewoon om het lichaam te winden, slechts nu en dan een knoop leggend. Een wenk om „wat voort te maken", want dat het overige publiek ongeduldig begint te worden, zal mede te weeg brengen dat bij het verdere binden den noodigen spoed betracht wordt, en waar geen bepaald systeem gevolgd wordt en verscheidene handen te gelijk bezig zijn, zal men u niet zoo heel secuur vast maken. Wordt de zaak echter zeer ernstig opgenomen en legt men meer knoopen dan u lief is, dan zult gij goed doen uw spieren 65 te spannen, de borst uit te zetten, licht de schouders op te trekken en de arm een weinig van het lichaam af te houden. Na eenige oefening zult gij bevinden dat dergelijke kunstgrepen steeds aan de aandacht van den meest nauwgezetten persoon die u bindt, ontsnappen. Wanneer gij op deze wijze gebonden wordt, houdt dan steeds uw jas aan, daar zulks het verkrijgen van speling in de touwen, aanzienlijk in de hand werkt. Het kan echter als uitstekend worden aangemerkt, wanneer gij het kunstje verricht, bijgestaan door een paar helpers die! op de hoogte zijn. Laten deze u maar zoo goed mogelijk binden, en de ondervinding zal u een massa daarbij leeren. Zich van het touw vrij maken kan men altijd, het komt er slechts op aan, dit in den kortst mogelijken tijd gedaan te krijgen. Verder verdient het aanbeveling een scherp mes in uw kleederen verborgen te houden, daar gij hiervan partij zult kunnen trekken wanneer de eerst gelegde knoopen wat lastig zullen blijken te zijn. Al snijdt gij een kort stuk van het touw af, men zal dat nooit missen. Zoodra de laatste knoop gelegd is, wendt gij u tot de toeschouwers en zegt: „Zijt gij nu allen beslist overtuigd, dat ik stevig ben gebonden?" welke vraag gij onmiddellijk zelf beantwoordt met: „Natuurlijk, en gij zult u er mede tevreden moeten stellen, want men heeft zijn uiterste best gedaan, en touw is er niet meer". Nadat gij in het kabinet zijt gegaan, vestigt gij er de aandacht op, dat er zes of acht minuten voor noodig geweest zijn u te binden, en vraagt iemand zijn horloge in de hand te houden, ten einde na te gaan hoeveel tijd gij noodig hebt u te bevrijden. De Amateur Boeien-Koning 5 66 De Simplex-knoop. Deze knoop is zoo gemakkelijk, dat iedere jongen haar met geringe oefening kan leeren; waar het op aan komt, is slechts den tijd die men noodig heeft, vrij te komen. Fig. 87. Let nauwkeurig op de wijze waarop de handen in figuur 37 worden gebonden, op een afstand van ongeveer drie decimeter van elkander. Geschiedt het vastbinden volmaakt volgens deze methode, dan is het vrijkomen slechts een kwestie van een paar knoopen losmaken. Na aan den stoel te zijn vastgebonden zooals figuur 38 aangeeft, kunnen de handen gemakkelijk bij elkander worden gebracht, en de een de andere los maken. 67 Zijn de beide banden eenmaal vrij, dan kunt gij het zonder zwarigheid met de overige knoopen klaar spelen, vooral wanneer er een touw is gebruikt, dat min of meer stug is. Fig. 38. Het vrijkomen onder water. Het bovenstaande behoort tot de „hoogere school" op het gebied van hetgeen wij in dit werkje behandelen: een beginner mag zich daaraan niet wagen. In de eerste plaats is het strikt vereischte, dat men een uitstekend zwemmer is, handig in het watertrappen, drijven, 5* 68 kórtom met alle middelen die iemand veroorloven drijvende te blijven zonder gebruik te maken van de handen. Dit is niet zoo. moeilijk als het op het dog wel schijnt, maar men moet zich er degelijk in hebben geoefend, hetzij in een ondiep bassin of stroompje, doch nooit zonder de aanwezigheid van een vriend, die als het noodig is, u onmiddellijk te hulp kan schieten. Het is ook noodig, dat men de kunst verstaat van zwemmen met een voor- en achterwaartsche beweging van de voeten, in plaats van den ouden „schaar-slag", en wanneer men zich deze methode eenmaal heeft eigen gemaakt, kan het lichaam even gemakkelijk als op de oude manier drijvende worden gehouden. Dat bet bovenstaande noodzakelijk is, zal u duidelijk worden, wanneer ik u mededeel, dat de handen voortdurend bezig zijn met de knoopen. Gij moet indachtig zijn dat de bevrijding snel in haar werk dient te gaan, niet alleen omdat gij zult moeten ademhalen, maar ook ómdat de touwen krimpen wanneer zij door het water verzadigd zijn, ofschoon dit niet snel genoeg plaats vindt om uw arbeid hinderpalen in den weg te leggen. De handen moeten immer het eerst worden losgemaakt, en men zal er goed aan doen, alle methoden die in dit werkje zijn uitgelegd, grondig te bestudeeren, alsmede hoe iederen knoop in elkander zit, de wijze waarop deze wordt gelegd, en de manier waarop men er van kan los komen. Zijn de handen eenmaal vrij, dan is het overige wat er nog te verrichten is, niet zoo bijzonder moeilijk. Nog valt op te merken, dat het gemakkelijker is zich van verschillende kortere touwen los te maken, dan van één lang. Verder is het nog noodig uw longen te oefenen in het diep ademhalen, en ze daarin te versterken, want gij zult noodig 69 hebben uw adem gedurenden langen tijd te kunnen inhouden, en dit, de worstelingen in aanmerkingen genomen, die gij zult hebben te verrichten, is voorwaar geen kinderspel. Ik kan er dan ook niet genoeg den nadruk op leggen, noch u genoeg waarschuwen, dat de uiterste voorzichtigheid dient te worden in acht genomen, en geen enkele bijzonderheid, hoe klein ook, mag worden verwaarloosd. De zaak blijft niet van gevaar ontbloot, en ik heb twee menschen die het wilden probeeren, zien verdrinken, nadat zij gebonden te water werden gelaten. Zijt gij niet beslist een onversaagd zwemmer, dan waarschuw ik u uitdrukkelijk u nimmer met touwen te water te begeven, en tenzij gij die kunst tot in de grootste volmaking verstaat, gebruik nooit handboeien, tenzij gij uw toevlucht neemt tot die soort welke dadelijk met een ruk kunnen worden afgeworpen, ofschoon zelfs deze op een critiek oogenblik nog gevaarlijk genoeg kunnen blijken te zijn. Bij alle pogingen, die ik zelf in het werk gesteld heb mij onder water te bevrijden, heb ik steeds mij van mijn eigen boeien bediend, louter om vermeerdering van gewicht te verkrijgen, ten einde spoediger naar den bodem te zinken en uit het gezicht der toeschouwers, opdat deze zoo min mogelijk kunnen zien van de manier waarop ik mij los werk. Aanschouwelijke bevrijdingen. Hoe vreemd het ook moge schijnen, hoe aanschouwelijker men voor een gezelschap wordt vastgebonden, des te gemakkelijker blijkt het, zich los te maken. Bijvoorbeeld, de wijze waarop figuur 39 het vastgebonden tijn aan een ladder voorstelt, geeft den indruk dat het onmogelijk moet zijn daaruit 70 Fig. 39. te ontsnappen, terwijl het in de werkelijkheid niet anders dan een langzame maar zekere kwestie is. 71 Gij hebt goed te letten op de manier waarop de handen zijdelings van de ladder zijn vastgebonden, en wanneer het binden geheel is afgeloopen, begint gij met de armen te wringen en de touwen te strekken. Dit geeft u voldoende speling om een uwer handen naar de voorzijde van de ladder te werken, aldus het eene gedeelte van het touw binnen uw bereik brengend. Vervolgens werkt gij dit losj en daarop zult gij bevinden, dat knoop na knoop kan worden losgemaakt, en wanneer gij er eenmaal in zijt geslaagd, één hand los te krijgen, is de rest slechts een kwestie van tijd. Het is aan te raden, slechts korte einden, stug, nieuw koord te gebruiken; hoe stugger het koord is, des te gemakkelijker krijgt gij het los. Wanneer de ladder rechtop tegen een muur geplaatst wordt, dan dient zij op den grond stevig te worden vastgezet, daar een val in dit geval betreurenswaardige gevolgen na zich zou kunnen slepen, want gij zijt volstrekt hulpeloos. Wordt daarentegen de ladder op den grond neergelegd, dan moet het bovenste gedeelte op een kist of iets dergelijks rusten, ten einde uw handen ruimte te geven aan de voorrijde te doen, wat zij moeten verrichten. De Knoopen van Slade. Een der eenvoudigste zoowel als verrassendste manieren om knoopen te leggen in een touw zonder einde, is de methode van Harry Slade. Deze had het in die kunst zoo ver gebracht, dat hij den beroemden sterrekundige Zöllner, er geheel verstomd van deed staan. Zöllner was in staat tot op een fractie van een seconde een zon-eclips te voorspellen, of welke baan de planeet Venus zou doorloopen, duizende jaren van te voren, maar hoe Slade rijn knoopen in het touw legde, 72 was zelfs voor hem een hokus pokus, en hij daalde ten grave in de heilige overtuiging, dat dit een verrichting was, welke alleen tot stand kon komen door middel eener praktische toepassing der onvindbare vierde dimensie in de ruimte. Verklaring. Een soepel koord van slechts eenige millimeters dikte, en iets minder dan anderhalven meter lang, is voor dit doel het best geschikt. Een duplicaat van dit koord met acht of tien losse knoopen er in, en waarvan de uiteinden te samen zijn gebonden, wordt in de rechtermouw van de jas verborgen gehouden, met het dichtgeknoopte einde juist binnen in de manchet. Het andere koord wordt door de toeschouwers aan een nauwkeurige inspectie onderworpen, en hiema knoopt men zelf de einden daarvan samen op dezelfde manier als bij het duplicaat touw is geschied, namelijk, door de twee uiteinden naast elkander te houden en er een lossen knoop omheen te slaan. Nu laat gij den knoopen verzegelen, of vastspijkeren aan den stoel, die zich in het kabinet bevindt, of beide, al naar gelang der wenschen van de toeschouwers. Onder het doen van dit verzoek, wordt het koord in de gesloten rechterhand gehouden, de samengeknoopte uiteinden tusschen duim en wijsvinger uit stekend, de lus omlaag hangend van af de hand. Terwijl één der toeschouwers of meer, ijverig bezig zijn voor de verzegeling te zorgen, wordt de knoop van het duplicaat koord uit de mouw getrokken, en met dien van het andere touw omgewisseld, op de manier als in figuur 40 wordt aangetoond. Na deze verwisseling moet de rechterhand met de palm benedenwaarts worden gehouden en losjes gesloten, zoodat de andere knoop verborgen is, alsook het deel van het koord dat in de mouw uitkomt. Zoo lang de lange lus maar in het gezicht is, zal niemand vermoeden dat er eenige omwisseling heeft plaats gehad. 73 Wanneer de knoop is verzegeld, en het kabinet gesloten, hebt gij niets anders te doen dan het touw met de vooraf gelegde knoopen uit de mouw te trekken, het andere daarin weg te moffelen, en te roepen om „Licht", waama men zal bevinden, dat de zegels ongeschonden zijn, maar het touw vol knoopen is. En dat, niettegenstaande het kabinet nog geen vijf seconden geleden werd gesloten. Fig. 40. De bovenstaande methode is eigenlijk eenigszins afwijkend van die van Slade, daar deze knappe mijnheer gewoonlijk in donker gemaakte kamers placht te werken, terwijl een publiek van den tegenwoordigen tijd zich daarmede niet altijd zou kunnen vereenigen. Wanneer hij dit kunstje in het volle daglicht vertoonde, dan was het alleen tegenover een enkelen „zitter", die hij dan aan de overzijde van de tafel liet plaats nemen, hetgeen hem de gelegenheid gaf zijn handen te verbergen, op het oogenblik dat hij de koorden verwisselde. aan de rechterzijde van* het lichaam, zooals wordt aangetoond in figuur 41 Door zoo ver als slechts eenigszins mogelijk is, naar achteren te gaan zitten, kan men iets verder rei- Fig 41. ken, en ofschoon in den eigenlijken zin, de hand nooit vrij is, wordt genoeg ruimte verkregen alle verrichtingen met de muziekinstrumenten de doen, die men wenschelijk acht. Het omgekeerde vest. Het maakt een uitstekenden indruk, wanneer gij nu en dan wanneer gij uw kabinet binnen gaat om u te bevrijden, een dar toeschouwers uitnoodigt u te vergezellen. 75 Het volgende kunstje is daarvo%r bij uitstek geschikt. Wat er gebeurt. Een lint, iets langer dan een meter, wordt om de polsen van dien persoon gebonden, op dezelfde manier als bij de Handboeien-knoop, namelijk één uiteinde aan iederen pols, en daarop worden de knoopen verzegeld. Een duplicaat lint wordt hieraan vastgemaakt en aan uw eigen polsen vastgebonden, waarbij gij uw jas hebt uitgetrokken. Ook deze uiteinden worden verzegeld. Nu wordt de andere persoon geblinddoekt en het kabinet gesloten. Bijna onmiddellijk begint er een schel te luiden en wordt er op een hoorn geblazen, en deze geluiden zijn hoorbaar tot er om licht wordt geroepen, waarna men zal bevinden dat de linten nog verzegeld zijn en het vest van uw medehelper achterste voren zit, en op de rugzijde is dichtgeknoopt. Verklaring. Zoodra het kabinet is gesloten, zegt gij tegen uw helper dat hij goed zijn handen over de borst moet houden, want dat anders de geesten wel eens met zijn jas op den loop zouden kunnen gaan. Daardoor is hij genoodzaakt zijn beide handen bij elkander te brengen, en het lint komt in een lange lus naar beneden te hangen. Intusschen luidt gij met de schel en blaast op den hoorn, dién gij tusschen de tanden houdt, al door toeterend, terwijl de bel er zoo af en toe door heenklinkt. Nu neemt gij de neerhangende lus en Iaat deze onder het lint over een uwer eigen polsen glijden — in de richting van den elleboog naar de palm — vervolgens over de toppen der vingers en dan weer onder het lint door naar de rugzijde van den pols. Gij zult dan geheel los zijn van uw helper, en indien gij deze bewegingen handig hebt verricht, zal deze daarvan niets hebben gemerkt. Vervolgens knoopt gij zijn vest los, reikt naar boven en grijpt het vest bij den rand aan de achterzijde van den hals 76 77 en trekt het geheel en al over het hoofd van den ander. Dus zal het nu aan de voorzijde van u worden vast gehouden, terwijl de linten door de armsgaten steken. Het geheele vest trekt gij nu door een der armsgaten heen, alsof gij het binnenste buiten wildet keeren, en nu zal het in een zoodanigen stand komen, dat het met de voorzijde naar achteren kan worden aangetrokken. Door over de hangende lus heen te stappen, worden de handen achter deze gebracht, zoodat het vest kan worden dichtgeknoopt. Nu is er nogjnaar alleen noodig, door dé lus terug te stappen en de schakel weder te herstellen op precies dezelfde manier als waarop deze door u is verbroken. Dan laat gij eenige slotakkoorden op schel en hoorn weerklinken, en roept om licht. Natuurlijk wordt alles in denzelfden toestand bevonden als tevoren, met dien verstande wel te begrijpen, dat uw helper zijn vest achterste voren aan heeft, en deze daarvan evenmin iets begrijpt als de anderen. Het zich bevrijden uit een zak. Het mag wel verwondering baren, waarom het zich bevrijden uit een zak zoo weinig beoefenaars bevindt, daar tallooze mystificaties daaraan kunnen worden vastgeknoopt. Zelfs zij die de grootste bedrevenheid bezitten, zich uit de ingewikkelste knoopen los te maken, geven aan deze soort van vertooningen niet de aandacht die zij verdienen, terwijl er in allerlei werken over toover- en goochelkunst slechts weinig over is te vinden. Maar daar zij de belangstelling volkomen verdienen en wettigen, wil ik in dit werkje er een hoofdstuk aan wijden, mij 80 Wanneer uw helper de opening van den zak in zijn handen verzamelt, om deze boven uw hoofd dicht te binden, dan I duwt gij uw bezemsteel in die opening, waardoor de rand j van den zak er omheen komt te zitten, en aldus wordt deze door een der toeschouwers gesloten. Zoodra het kabinet achter u is gesloten, trekt gij uw bezemsteel terug, waardoor voor u een opening ontstaan is, j die het mogelijk maakt met de hand de omringende knoopen te bewerken, of liever de zoom van den zak, waar omheen de knoopen zich bevinden. Zoodra gij uit den zak gekropen ! zijt, kunt gij den zoom zonder moeite weder op zijn plaats brengen, en alles zal er uit zien als in den beginne. Wanneer gij met deze ontsnapping een proef neemt, zult gij moeten toegeven, dat zij veel aardiger is, dan de hier- 4 boven gegeven droge beschrijving zou doen vermoeden. Uit een zak kruipen die met slot en ketting is gesloten. Waterbereiktwordt. Gij stapt in een niet vooraf gereed gemaakten zak, waarvan de opening wordt gesloten j door er verscheidene malen een hondenketting om heen te j slaan, die woidt vastgemaakt met een slot, waarvan de sleutel I wordt omgedraaid, en het sleutelgat verzegeld. Bijna ieder soort van slot kan voor dit kunstje worden aan- 1 gewend, maar het meest geschikte is een zoodanig, dat eenvoudig met een hoedenspeld kan worden geopend. Het meest aan te bevelen is, verscheidene sloten aan de toeschouwers j aan te bieden, en datgene te gebruiken waarop zij hun keuze laten vallen. Alle mogelijke hulpmiddelen om een slot open te maken, hebt gij natuurlijk op uw persoon verborgen, en daar de zak j half doorschijnend is, zijt zij in staat te kunnen zien, welk slot] 3 KUNSTJES MET KAAKTEN EN EENVOUDIGE HULPMIDDELEN door Jo de Brie. Wanneer men zich deze hoogst interessante „Kunstgrepen" met de Kaarten heeft eigengemaakt zal men bij vrienden en gasten een uitroep uitlokken „onbegrijpelijk . De duidelijke uiteenzetting in det werkje laat niets te wenschen over en zal iedereen deze kunstjes gemakkelijk kunnen leeren. Rijk geïllustreerd. Prijs f 0.75. GOOCHELEN IN DE HUISKAMER door Han de Lange. In hoevele huisgezinnen worden de Zon- en Feestdagen, de regenachtige dagen en lange winteravonden niet in verveling doorgebracht! Dit vermakelijk en onderhoudend werkje voorziet in de groote behoefte naar prettige verpoozing. De beschrijving en illustreering om deze kunstjes uit te voeren zullen aan jong en oud vele uren van genot schenken. Rijk geïllustreerd. Prijs f 0.90. GRAPHOLOGIE. Handschriftkundig-karakterbeschrijven met vele handschiift-facsimilés door Mejuffr. G. de Waart. Bij het vergelijken van Uw eigen handschrift met de voorbeelden welke in dit belangrijke werkje gegeven worden, zult Gij uw eigen karakter leeren kennen. Dit werkje bevat tevens handteekeningen en handschriften van beroemde mannen en vrouwen van heden en vroeger waaruit men hun temperament en gedachtengang kunt leeren lezen enz. Hoogst interessant! Prijs f 0.90. NIEUWE KUNSTJES MET KAARTEN door Chris de Veine. Alle mogelijke kunstjes met de kaarten worden in dit werkje beschreven en uiteengezet tevens verrijkt met illustraties en photo's welke werden genomen terwijl de vertooner bezig was voor zijn auditorium. Met het grootste gemak kan daarom iedereen deze kunstjes leeren. Met vele illustraties. Prijs f 0.90. DROOMLEXICON door Magda. Men moge het geloof aan droomen goed genoeg achten voor de onontwikkelde en bijgeloovige „goede gemeente" (waarvoor domme spotters ons gaarne aanzien) het is een niet te loochenen feit, dat door alle eeuwen heen eminente mannen, staatslieden, dichters, godgeleerden, groote veldheeren, een onwrikbaar vertrouwen,stelden in nachtelijke droomopenbaringen en zich niet schaamden er eerlijk voor uit te komen. Ten slotte nog deze opmerking: 't zal natuurlijk voorkomen dat uw droom niet precies te rangschikken is bij de diverse uitleggingen als in dit Lexicon behandeld daar 't menschelijkerwijze gesproken onmogelijk is alle problemen, combinaties op dit gebied in een enkel werk samen te vatten. In zulke gevallen zoeke men ook naar het onderwerp dat 't meest dat uwer droomen nabij komt en trekke men daaruit zelf een logische conclusie. Prijs f 0.90. GOOCHELEN MET GELD door Kees Lagooy.Een prachtige verzameling van eenvoudige kunstjes met geld, die zoo wol zonder als met eenvoudige hulpmiddelen kunnen uitgevoerd worden. Rijk geïllustreerd. Prijs f 0.75. 4 GEZELSCHAPSSPELEN VOOR JONG EN OUD door Tr'uus du Grand. Inhoud: Spelletjes voor jong en oud op regendagen; Spelletjes die men alleen kan toen; Zondagsspelletjes: Spelletjes op verjaar, en feestpartijtjes; Tafelspelletjes: Schrijf- en briefspelletjes enz. enz. Het hoek voor ouders, voogden en leiders, om kinderen, en gasten aangenaam bozig te houden. Prijs f 0.60. WAT DE KAARTEN ZEGGEN door Magda. In dit werk worden de beste methodes voor het kaartleggen op zeer instructieve en duidelijke wijze beschreven. Op dit gebied een bijzonder werkje. Prijs f 0.75. WAT DE HAND ZEGT. Populaire Handlijnkunde door Magda. Eenige Hoofdstukken uit dit werkje: Vingers als aanduiding van talenten etc.; De duim als aanduiding van Wilskracht; Handen zonder en met lijnen; De Hoofdlijnen en hun beteekenis; Algemeene regels; Aanduiding voor goede en slechte gezondheid; Aanwijzingen in betrekking tot Liefde en huwelijk; De lijn van roem, fortuin en noodlot enz. enz. Een buitengewoon werkje voor hen die zich voor deze wetenschap interesseeren! Geïllustreerd. Prijs f 0.75. „GETAPT" ZIJN. Etiquette voor dames en Heeren door J. van Mars. De man of vrouw die zich overal en in alle omstandigheden kan aanpassen, d.w.z. zich ongedwongen kan bewegen heeft een groot voorrecht. De meesten echter bezitten dit vermogen niet; in dit werkje worden „tips" gegeven die hun goede uitwerking niet zullen missen. Een zeer instructief boekje!! Prijs f 0.75. Een nieuw werk: HET HYPNOTISME. Populair beschreven door Stephen Martin. In eenvoudige taal wordt in dit werkje beschreven wat Hypnotisme is ; de wonderbaarlijke resultaten welke door Hypnotisme worden verkregen; hoe men zonder gevaar het Hypnotisme kan uitvoeren en hoe het ten slotte kan worden aangewend om D e W i 1 te versterken en onze Verlangens kan bevredigen. Eenige Hoofdstukken: Wat men onder Hypnotisme verstaat; Wat het doet; Suggestiviteit; Lichtgeloovigheid; Verdooving en verlamming; Somnambulisme; Het doen ontwaken van het medium; Zelf-Hypnotisme enz. Prijs f 0.60. Een bijzonder werk over SPIRITISME: GEMEENSCHAP MET HET HIERNAMAALS door de beroemde Spiritist William T. Stead. Eenige Hoofdstukken: Geesten en Mediums; Hoe aan boodschappen uiting wordt gegeven; Aura of omhulsel des Menschen; Het doordringen van het omhulsel: Antwoorden op dwaze vragen; Het lot na den dood; In een anders lichaam; Dingen die men niet moet vragen; Hoe wij er voor geesten uitzien; Problemen bij séances; Onderbewuste actie; Wat met mediums te doen en wat niet; De pas „overledenen" enz. enz. Prijs f 0.75. 5 Tweebelangrijke werkjes op het gebied der GEHEIME WETENSCHAP door de beroemde Spiritiste Estella W. Stead. Waarom ik in Spiritualisme geloof; Wanneer wij met de dooden spreken. Prijs per werkje f 0.35. Ieder werkje is voorzien van een pakkende in twee kleuren gedrukte omslag-teekening van Eoy Heckler en zijn verkrijgbaar in eiken Boekhandel, aan alle stads-kiosken en na ontvangst van postwissel (of giro No. 70927) bij n. y. AW. SEGBOER'S UITGEVERS MAATSCHAPPIJ •SGEAVENHAGE * In de A. W. S.-Serie verschenen bij n. v. AW. SEGBOER'S UITGEVERS-MAATSCHAPPIJ TE 'S GBAVENHAGE de volgende Mysterie- en Detective-Romans: HET GEHEIM VAN DE VERPLEEGSTER door Murray Her bert. Een boek van opofferende Liefde, van durvende energie en heldhaftig volhouden. HET DERDE OOG VAN SIWAH door Koert van Reeden. Dit werk boeit door inhoud en betoovert door stijl. DE GEHEIMZINNIGE VIER (Detective - Roman) door Edgar Wallace. Een boek dat ons in ademlooze spanning houdt van de eerste tot de laatste bladzijde. DE SPOOKSTRAAT door Gustave Le Rouge. Een ongewone Mysterie-Roman; een boek van schokkende avonturen die zich in Mexico afspelen. HET GEHEIM VAN DEEP DEEN HOUSE door Marie Connor Leighton. Het tragisch einde van een inbreekster-misdadigster; een aangrijpende diepgevoelde roman. HET GEHEIM VAN DE LOLA door William Le Quenx. In dit boek beschrijft de groote mysterie schrijver met meesterlijke pen de toestanden, welke in het onmetelijke Rusland heerschten, over tijden van foltering en overheersching, onder het Tsaristische régime. DE DRIE KNOOPEN (De tragisch-misdadige nacht van den zestienden). Mysterie-Roman door William Le Queux. Een der beste MysterieRomans van dezen schrijver; het werk maakte in Engeland en Amerika grooten opgang. Omslag-teekeningen in drie kleuren van Is. van Mens en Frans de Grood Prijs per deel ingenaaid f 1.50 Prijs per deel gebonden f 1.90 I Geeft Nieuwe Gezondheid. Bi) Zwaktetoestanden steunt Sanatogen de spijsvertering, wekt den eetlust op en geeft nieuwe krachten. Bij Bloedarmeo vermeerdert Sanatogen op verrassende wijze de hoeveelheid roode en witte - bloedlichaampjes. BH Longlijders houdt Sanatogen het sloopende ver mageringsprocesen het verval van krachten tegen. Bi) Spljsverterffigsstoornlssen werkt Sanatogen regelend en versterkend op de stofwisselingsorganen en steunt deze in het verrichten hunner functies. Bi) Nerveus!telt geeft Sanatogen aan de uitgeputte en geschokte zenuwen de voedingsstof waardoor I sij zoo versterkt en gekalmeerd worden Dit wordt door schriftelijke verklaringen' van 24000 artsen bevestigd. Sanatogen is verkrijgbaar / in alle apotheken en drogisterijen. J