^ T.ANDSCHE STAATSWETTEN, •huurman & Jordens. N°. 28.
32 . — A
Tim
Zey WET /
an den 18den September t«^2, S. 178,
zooals deze wet nader is gewijzigd
omtrent den waarborg en de belasting der gouden en zilveren werken
MET
BESLUITEN TER UITVOERING, ENZ.
NEGENDE DRUK door
Mr. Dr. JTo. STENFERT KROESE
Advocaat en Procureur te Zwolle.
ZWOLLE W. E. J. TJEENK WILLINK
0.30
Voor mogelijke aanvullingen en wijzigingen zie men achter het register.




I




I \VA
WET
van den 18 September 1852, S. 178,
zooals die wet is gewijzigd bi] de wetten van 7 Mei 1859, S. 31, 15 April 1886, S. 64, 31 Dec. 1887, 8. 285, 15 April 1896, S. 70 en 28 Mei 1901, S. 131
omtrent den waarborg en de belasting der gouden en zilveren werken
MET
Aanteekenlngen, besluiten ter altvoering en alphabetisch register
NEGENDE DRUK door
Mr. Dr. J. Q. STENFERT KROESE
Advocaat en Procureur te Zwolle.
W. E. J.
ZWOLL E TJEENK WILLINK 1915


VERKORTINGEN:
Handel. Handelingen van de Tweede Kamer der Staten-Generaal.
M. v. T. Memorie van Toelichting, behoorende bij het wetsontwerp.
Verslag. Verslag der Commissie van Rapporteurs, waarin tevens is vervat de Memorie van Beantwoording door de Regeering.
S. Staatsblad.
C. V. Luttenberg's Chronologische Verzameling.
N. J. Nederlandsche Jurisprudentie. W. Weekblad van het Recht.


I N H O Ü O.
Bladz.
Ie Hoofdstuk. Van de gehalten.
Art. 1—5. 5 IIe Hoofdstuk. Van de belasting en
de kantoren van waarborg. Art. 6—8. 7 IIIe Hoofdstuk. Van de stempetmerken en de gehalteproef.
Art. 9—28. 9 IV" Hoofdstuk. Van de schatplig-
ligen. Art. 29—52 20
Ve Hoofdstuk. Van handelsessayeurs, scheiders en fineerders.
Art. 53—60. 30 VIC Hoofdstuk. Van openbare, verkoopingen en beleenbanken.
Art. 61—63. 33 VIle Hoofdstuk. Van in-, uit- en
doorvoer. Art. 64—85 34
VIII6 Hoofdstuk. Van hel opsporen en vervolgen van overtredingen.
Art. 86—108. 44
B IJ L A G E N-
26 November 1901, S. 225. Besluit, ter uitvoering van de wet van 18 September 1852, S. 178, laatstelijk gewijzigd bij de wet van 28 Mei 1901, S. 131, omtrent den waarborg der gouden en zilveren werken. (Zooals dit besluit gewijzigd is) 55
30 Maart 1907. Besluit, houdende nieuwe bepalingen omtrent de ambtenaren van den waarborg en de belasting der gouden en zilveren werken. (Zooals dit besluit gewijzigd is) J»


Het ontwerp dezer toet is bij Koninklijke bood-, schap van 3 Julij 1851, met memorie van toelichting aan de Stalen-Generaal aangeboden. Bijlagen 2e Kamer 1850/51, bladz. 769.
Het werd in het zittingjaar 1851/52, en wel bij Kon. boodschap van 24 September 1851 op nieuw aangeboden. Bijlagen bladz. 83.
Het verslag der commissie van rapporteurs, hetwelk tevens inhoudt de memorie van beantwoording der Regeering, is te vinden in de Bijlagen 1851/52, bladz. 855 en volgende. De beraadslaging in de Tweede Kamer der StatenOeneraal had plaats op 14 en 15 Julij 1852 en het ontwerp is in laatstgenoemde zitting aangenomen met 34 tegen 13 stemmen.
Het aangenomen wetsontwerp kwam bij de Eerste Kamer der Staten-Generaal in, in de zitting van 8 September 1852, Hand. 1851/52.
Het verslag der commissie van rapporteurs van 13 September 1852, is te vinden in Hand. 1851/52, op bladz. 217. Het ontwerp werd aangenomen in de zitting van 15 September 1852, Handel. 1851/52, bladz. 221, 228, met 27 tegen 7 stemmen.
De tekst van de wet, zooals deze gewijzigd is, is bij besluit van 5 December 1901, S. 285, bekend gemaakt.


— 5 —
Art. 2
W E T
OMTREÜT DWT
waarborg en de belasting der Gouden en Zilveren Werken.
Wu WILLEM III, bij de geatie Gods, Koning derNederlanden^Pbiks van Oranje-Nassau, Groot-Hertog van Luxemburg, enz., enz., enz.
Allen, die deze zullen zien of hooren lezen, salut! doen te weten : iM; eK
Alzoo Wij in overweging genomen hebben, dat het noodzakelijk is nieuwe wettelijke verordeningen uit te vaardigen omtrent den waarborg en de belasting der gouden en zilveren werken ;
Zoo is het, dat Wij, den Raad van State gehoord en met gemeen overleg der Staten-Generaal, hebben goedgevonden en verstaan, J$lijk Wij goedvinden en verstaan bij deze :
EERSTE HOOFDSTUK. Van de gehalten.
Art. 1. De gehalten der binnen dit Rijk vervaardigde gouden en zilveren werken, welke door rijks-keurmerken gewaarborgd worden, zijn bepaald op vier voor het goud: van 916, 833, 750 en 583 duizendsten ; en op twee voor het zilver : van 934 en 833 duizendsten.
Art. 2. Op die gehalten wordt eene


Art. 8
- 6
ruimte toegestaan van drie duizendsten voor het goud en vijf duizendsten voor het zilver.
De werken, tuaschen twee gehalten bevonden, worden op het laagst dier beide gehalten gekeurmerkt.
Art. 3. Voor holle werken, koordketting, draadwerken en soortgelijke voorwerpen, waarvan het juiste gehalte niet anders dan bij versmelting kan worden bepaald, wordt eene ruimte van twintig duizendsten verleend.
Het metaal, afzonderlijk onderzocht, blijft aan de algemeene bepaling van art. 2 gebonden. •
alinea 1. De uitdrukking: holle werken, is even als die van ouvroges creux, eene technische benaming, welke met juistheid en duidelijkhoid aanduidt, wat men te kennen wil geven. Het zou moeijelijk zijn, die uitdrukking te vervangen, zonder eene omschrijving te bezigen, welke de zaak echter niet met meer helderheid zou kunnen aanwijzen. (Verslag.)
Art. 4. Werken van lager gehalte dan de in art. 1 aangewezene zijn van den waarborg uitgesloten, en worden, tot op de grens in art. 6 gesteld, alleen gestempeld ten bewijze dat de belasting voldaan is.
Art. 5. Werken, ten deele uit edele en ten deele uit onedele metalen te zamen gesteld, worden beschouwd als in de termen vallende van art. 4, tenzij deze zamenstelling het gevolg zij eerier volstrekte noodzakelijkheid, waarvan de beoordeeling aan den hoofdambtenaar van het kantoor van waarborg, waar de werken worden aangeboden, blijft overgelaten.
Hetzelfde geldt van de vereeniging der beide edele metalen aan een zelfde werk,


— 7 —
Art 7
tenzij elk dier metalen vatbaar zij om afzonderlijk te worden gekeurmerkt.
De verbodsbepaling van art. 5 heeft ten doel het bedrog te weren, waartoe, gelijk de ondervinding leert, de zamenvoeging van verschillende metalen aan een zelfde werk, wanneer die niet door de stempelteekenen of de natuurlijke kleur der metalen zelve wordt aangeduid, een gereed middel aan de hand doet. (M. v. T.)
TWEEDE HOOFDSTUK.
Van de belasting en de kantoren van waarborg.
Art. 6. Van alle gouden en zilveren werken, welke na de invoering dezer wet aan de stempeling worden onderworpen, wordt eene belasting geheven ten bedrage van vijftien gulden voor de onoe goud en van vijf en zeventig cent voor de once zilver.
Werken, wier goud- of zilvergehalte beneden de 250 duizendsten blijft, worden niet als gouden of zilveren werken aangemerkt.
De zamengestelde werken bij art. 5 vermeld, worden alleen belast naar evenredigheid van het zich daaraan bevindend goud of zilver.
De heffing der belasting gaat steeds aan de stempeling vooraf.
alinea 1. Deze alinea werd aldus gewijzigd vastgesteld bij art. 1 der wet van 7 Mei 1859, S. 31.
Art. 7. Tot de ontvangst der bij het voorgaand - artikel in gestelde belasting, mitsgaders tot het onderzoek en de stempeling van de gouden en zilveren werken, worden kantoren van waarborg aangewezen.


Art. 8 -
■ 8 -
Het getal en de plaatsing dier kantoren, zoowel als de zamenstelling van het personeel bij elk derzelve, worden door Ons naar .gelang der behoeften van de dienst geregeld.
De kantoren zijn laatstelijk aangewezen bij art. 1 van het sedert gewijzigde besluit van 26 November 1901, S. 225, als bijlage opgenomen.
— De beëediging der ambtenaren van den waarborg is geregeld bij besluit van 10 April 1853; S. 19. Bij resolutie van den Minister van Financiën van 14 December 1852, n°. 34 is vastgesteld een dienstreglement, bij verschillende resoluties aangevuld, waarbij de werkkring en de verplichtingen der ambtenaren aan de waarborgkantoren werkzaam, zijn aangewezen.
—i De zamenstelling -van het personeel bij de kantoren en de jaarwedden enz. zijn laatstelijk geregeld bij het sedert gewijzigde besluit van 30 Maart 1907, onder de bijlagen opgenomen.
Art. 8. De ambtenaren van den waarborg zijn verpligt kosteloos aan een ieder inlichting te geven omtrent de beteekenis der verschillende keur- en andere stempelmerken, op gouden en zilveren werken voorkomende.
In verband met art. 11, 40 en 42, heeft dit artikel de strekking om zooveel mogelijk de middelen te vermenigvuldigen, waardoor ook de minkundige wordt in staat gesteld zich van de waarde der door hem aangekochte gouden en zilveren werken te verzekeren en voor misleiding te vrijwaren.
Het aantal der teekenen van verschillenden aard en beteekenis, welke veelal op de gouden en zilveren werken voorkomen, en de moeijelijkheid om aan de rijks-keurmerken, bij de geringe afmetingen waartoe men beperkt is, altijd de vereischte duidelijkheid te geven, zouden den geheelen waarborg, door die merken verschaft, ijdel maken, wanneer men den weg


— 9 —
Art. 10
niet openstelde om verklaring en inlichting te erlangen, waar die noqdig moge blijken.
Verder evenwel dan tot eene verklaring der stempelteekenen, behoeven, naar het oordeel der Regering, die kosteloozo inlichtingen niet te gaan. Bij Nederlandsche werken, op een der gewaarborgde, gehalten vervaardigd, is <lie verklaring tevens eene aanwijzing van het gehalte. Zoodra daartegen het stempelmerk ten bewijze strekt, dat het gehalte niet gewaarborgd wordt, kan het ook de bedoeling niet zijn de ambtenaren van den waarborg te verpligton, kosteloos aan den kooper of bezitter van zoodanig werk eene zekerheid te verschaffen, welke hem de wet met opzet onthoudt. (M. v. T.)
DERDE HOOFDSTUK. Van de stempelwerken en de gehalte-proef.
Art. 9. De stempeling der gouden en zilveren werken, zoowel in het geval bij art. 1 als in dat bij art. 4 dezer wet bedoeld, geschiedt met rijksstempels, omtrent welker vorm, vervaardiging, gebruik en verantwoording door Ons de noodige voorschriften gegeven worden.
Oorspronkelijk bestond dit artikel uit twee alinea's. De tweede alinea is vervallen bij art. 7 der wet van 15 April 1886, S. 64. ~ — Een en ander is laatstelijk geregeld bij het, sedert gewijzigde besluit van 26 November 1901, S: 225, als bijlage opgenomen.
Art. 10. De rijks-stèmpelmerken zijn :
1°. het geharte*merk ;
2°. het merk tot aanwijzing van het waarborgkantoor, waar de stempeling is geschied ;
3°. het jaarlettermerk;
4°. het merk voor de kleine goudwerken, uit één enkel stuk, of wel uit meer. dere, voor afzonderlijke stempeling vatbare stukken bestaande ;
5°. het merk voor kleine goudwerken,


voorzien van aanhangselen, welke geene afzonderlijke stempeling toelaten ;
6°. het merk voor de kleine zilverwerken ;
7°. het merk voor de werken, welke aan geen der bij art. 1 vermelde gehalten voldoen ;
8°. het merk voor oude goud- en zilverwerken, in den handel terugkeerende en gestempeld met vroeger gangbare keurteekenen ;
9°. het merk voor de vreemde werken ;
10°. het merk voor de werken, welke onder genot van teruggave der daarvan betaalde regten worden uitgevoerd.
Een en ander is laatstelijk geregeld bij het sedert gewijzigde besluit van 26 November 1901, S. 225, als bijlage opgenomen.
N°. 8. Door oude gouden- en zilveren werken worden bedoeld, werken van afgeschafte keurteekenen voorzien, zonder aan de herkeuring onderworpen te zijn geworden, waarvan zoodanige afschaffing steeds is vergezeld gegaan, en waardoor de werken, die ze hebben ondergaan, in gangbaren toestand worden behouden ; even als zij in het omgekeerde geval in de klasse der ongekeurstempelde werken terugkeeren. (Verslag.)
Art. 11. Vergroote afbeeldsels dier onderscheidene stempelmerken worden, tegen eene matige vergelding, aan de kantoren van waarborg verkrijgbaar gesteld.
Zij moeten in alle magazijnen of winkels, waar gouden of zilveren werken verkocht worden, op straffe eener boete van tien gulden, op eene in het oog vallende plaats worden ten toon gesteld.
Art. 12. Werken, welke niet zonder gevaar van beschadiging gestempeld kunnen worden, mogen door de ambtenaren van het kantoor van waarborg, waar het
Art. 11
— 10 —


11
— Art. 14
onderzoek plaats heeft, van de stempeling worden vrijgesteld.
In zoodanig geval wordt aan die werken, met het zegel van het kantoor van waarborg, een schriftelijk bewijs gehecht, hetwelk eene naauwkeurige omschrijving van dezelve, met aanwijzing van den werkmeester, inhoudt.
Vóór de uitreiking van dat bewijs moet de belasting voldaan zijn, en daarvan op het stuk aanteekening gehouden worden.
Art. 13. Onverminderd de stempeling van 's Rijks wege, is elk werkmeester verpligt alle uit zijne werkplaats voortkomende gouden en zilveren werken, met uitzondering van die, welke verkeeren in het geval bij het eerste lid van het vorig artikel voorzien, met den afslag te merken van een eigen stempel, waarvan hij zich te dien einde voorzien moet, en welke de aanvangletters van zijnen naam benevens een bijzonder, met goedvinden der ambtenaren van den waarborg door hem gekozen onderscheidingsteeken vertoonen moet.
Dit merk, den verantwoordelijken vervaardiger van het werk aanwijzende, draagt den naam van meesterteeken.
Geen werkmeester mag een meesterteeken aannemen, volkomen gelijk aan dat van een zijner beroepsgenooten.
Eene vierde alinea van dit artikel, dat de strafbepaling inhield op het namaken of het bedriegelijk gebruik der meesterteekenen, is vervallen bij art. 7 der wet van 15 April 1886, S. 64. Zie overigens wat de strafbepalingen in deze wet voorkomende betreft, genoemd art. 7.
Art. 14. Bij het verbreken van werken, zoo dit bij onvoldoende uitkomst


Art. 15
12
van het volbragte onderzoek door den aanbieder wordt verlangd, alsmede in het geval van inbeslagneming der onderzochte werken, wordt een essaailoon geheven ten bedrage van vijftien ten honderd van de belasting, welke verschuldigd zou zijn geweest indien die werken tot de stempeling waren toegelaten.
Dit artikel is aldus nader vastgesteld bij de wet van 7 Mei 1859, S. 31.
Art. 15. Voor gehalte-proeven welke geene betaling van belasting ten gevolge hebben, zijn de volgende essaai-loonen verschuldigd :
Goud-essaaijen :
voor eene kupelproef, een gulden vijftig centen (f 1.50),
voor eene proef met de blaaspijp, veertig centen (/ 0.40),
voor het toetsen van kleine werken, vijf centen per stuk (/ 0.05);
Verguld-essaaijen:
voor eene verguldproef één gutden negentig centen (/ 1.90);
Zilver-essaaijen :
voor eene kupelproef, veertig oenten (f 0.40),
voor eene proef op den natten weg, gelijkerwijze veertig centen (f 0.40),
voor eene proef met de blaaspijp, pijf en twintig centen (f 0.25),
voor bet toetsen van kleine werken, twee centen per stuk (/ 0.02).
De essaai-loonen volgens dit en het voorgaand artikel verschuldigd, worden aan de schatkist verantwoord.
De rubriek „Verguld-essaaijen", werd aan


■ 13
— Art. 18
dit artikel toegevoegd bij de wet van 7 Mei 1859, S. 31.
Art. 16. De essaai-broodjes, kornetten, snippelingen en het vijlsel worden na elke gehalte proef aan de belanghebbenden teruggegeven.
Bij zilverproeven op den natten weg wordt het chloorzilver, hetgeen daarbij" in handen van den essaijeur achter blijft, aan den aanbieder vergoed met tien cent voor eene heele proefneming. Voor eene halve of kwart-proeve van gelijken aard wordt die vergoeding in dezelfde rede verminderd.
alinea 2. Deze alinea is aldus nader vastgesteld bij de wet van 7 Mei 1859, S. 31.
Art. 17. Alvorens tot de gehalte-proef te worden aangeboden moeten de werken voorzien zijn van het meesterteeken, bij art. 13 vermeld, en tevens tot eenen staat van voltooijing gebragt zijn, welke zoowel tegen eene verandering van hunne oorspronkelijke bestemming, als tegen eene beschadiging der stempelteekenen bij de verdere bearbeiding waarborgt.
Werken, waaraan zoodanige beschadiging door toedoen van den werkmeester is toegebragt, zijn op nieuw aan belasting en stempeling onderhevig.
Art. 18. De werken, ter keuring aangeboden, moeten verzeld gaan van een borderel, de opgave inhoudende van hun getal en gehalte, alsmede, voor zooverre zij nieuw zijn, van de verschillende smeltingen, waaruit zij zijn zamengesteld.
Voor elke partij, uit meer smeltingen te zamen gesteld, dan door den aanbieder zijn opgegeven, is, bij bevinding van zoodanig verschil van gehalte, dat daaruit,


Art. 1<i —
14 -
zonder de gedane ontdekking, vervolgingen ten laste van den essaijeur zouden hebben kunnen voortvloeijen, vijftien ten honderd van de te betalen belasting verschuldigd, en wordt, in zoodanig geval, de geheele partij op het laagst der gevondene gehalten gekeurmerkt.
alinea 2. Bij de wet van 7 Mei 1859, S. 31, zijn de woorden : vijftien ten honderd van de te betalen belasting, in de plaats gesteld van de woorden : een dubbel essaailoon.
Art. 19. De werken moeten steeds van verlengstukken voorzien zijn, ten einde daarop het voor de proef benoodigde metaal te kunnen insnijden, tenzij bijzondere redenen, welker beoordeeling aan den hoofdambtenaar van het kantoor van den waarborg, waar de werken worden aangeboden, blijft overgelaten, zulks onmogelijk maken.
Het blijft desniettemin den essaijeur vrijgelaten die insnijding ook, althans voor een gedeelte, op het werk zelf te verrigten.
Wanneer de verlengstukken blijken mogten door soldering aan het werk te zijn aangezet, moet het metaal van het verlengstuk en dat van het werk steeds élk afzonderlijk onderzocht worden.
Wanneer dit' tweeledig onderzoek zoodanig verschil in gehalte doet kennen, dat daaruit, zonder de gedane ontdekking, vervolgingen ten laste van den essaijeur zouden hebben kunnen voortvloeijen, wordt het werk verbeurd verklaard, en vervalt de aanbieder in eene boete van het tienvoud der Verschuldigde regten.
Art. 20. De gouden en zilveren werken, bestemd om van de gehaltéteekenen te worden voorzien, en die ha aaneenvoeging


15 -
— Art 21
hunner verschillende deelen niet meer vatbaar zijn zouden voor een behoorlijk onderzoek, worden bij losse gedeelten aan het essaai onderworpen, en van een Jüerkenningsteeken, dat het bevonden gehalte aanwijst, voorzien. Later, in voltooiden staat aan het kantoor teruggebragt, worden zij, zonder op nieuw onderzócht te worden, op het door de herkenningsteekenen aangewezen gehalte gestempeld.
Werken, door veronachtzaming dezer bepaling voor geen behoorlijk onderzoek vatbaar, vallen onder het bereik van art. 4 dezer wet.
Art. 21. Holle werken, draad-en knopwerk, en alle andere werken, waarvan men het gehalte niet langs den gewonen weg kan leeren kennen, worden, zoo zij door den aanbiedeT als vervaardigd op een der gewaarborgde gehalten zijn aangegeven, onderzocht bij zamensmelting van een of meerdere stukken, naar gelang van de grootte der partij.
Zoo dit onderzoek de juistheid der aangifte bevestigt, wordt de waarde van het fatsoen, der versmolten stukken den belanghebbende van Rijkswege vergoed.
In het tegenovergesteld geval wordt den aanbieder, zonder eenige vergoeding, alleen de keus gelaten tusschen eene verbreking der aangeboden werken en eene stempeling derzelve op den voet van art. 4 dezer wet.
alinea 2, 3. De faUoenwaarde der verschillende artikelen is algemeen in den handel bekend. Het is hiernaar dat de vergoeding zich regelt. Mogt er verschil rijzen over de vraag, welke waarde het fatsoen der versmolten stukken bezat, zal de regter daarover moeten beslissen. In de wet kan die waarde niet nader bepaald worden. (Verslag.)


Art 22 —
16
Art. 22. De essaijeur is bevoegd om de gouden en zilveren weiken, aangegeven als verwerkt op een der gewaarborgde gehalten, welke hem toeschijnen met ijzer, koper, hars of eenige andere vreemde stof opgevuld, of ook op eene bedekte wijze met soldeersel overladen te zijn, in tegenwoordigheid van den aanbieder door te snijden.
Blijkt het gerezen vermoeden juist, zoo wordt het werk verbeurd verklaard, en vervalt de overtreder in eene boete ten bedrage van het tienvoud der belasting, welke verschuldigd zoude geweest zijn, zoo het werk tot de stempeling had kunnen worden toegelaten.
In het tegenovergestelde geval, wordt aan den aanbieder van rijkswege de waarde van het fatsoen van het doorgesneden werk vergoed.
De bepalingen van dit artikel strekken zich mede uit tot alle reeds in den handel aanwezige voorwerpen, welke van een gehalte-aanduidend stempelmerk zijn voorzien.
Ten opzichte van den beklaagde ten deze, van wien is komen vast te staan, daf hij als schatplichtig ten aanzien van de wet omtrent den waarborg in den door hem gehouden winkel in zijn bezit had drie voltooide holle gouden ringen, alle voorzien van het stempel voor gouden werken van het 4de gehalte en van een meesterteeken, welke ringen waren opgevuld met lak, kan niet gezegd worden, dat die ringen niet van de vereischte stempelmerken voorzien zijn, wijl zij dat van art. 10 n°. 7 niet droegen, nu de aanbieding tot keuring en stempeling niet door den beklaagde geschiedde en de opvulling met lak niet bij de aanbieding tot keuring en stempeling, maar terwijl zij in den winkel van den beklaagde in diens bezit waren, is ontdekt. (Arrest 20 April 1914, Ned. Jur. bladz. 825, W. 9647.)


- 17 -
. Art. 24
Art. 23. Oude gouden en zilveren werken van vroeger gangbare inlandsche fkenteekenen voorzien, doch die geen deel 'hebben genomen aan de herkeuring, welke tijdens het vervallen dier kenteekenen heeft plaats gehad,-worden, inden handel ^terugkeerende, gestempeld met het merk hiertoe bij art. IQ sub n°. 8 aangefwezen.
Zij kunnen ook op verlangen der aanbieders van de gehaltemerken worden voorzien, mits zij aan een der thans gewaarborgde^ gehalten beantwoorden.
Van blijkbaar vreemden oorsprong zijnde, ontvangen zij het merk voor de vreemde werken bestemd.
Art. 24. \\ anneer eenig aan het wettelijk onderzoek onderworpen goud- of 'zilverwerk van lager gehalte bevonden wordt dan bij de aanbieding was opgegeven, zoo kan, op het verlangen van den aanbieder, tot eene tweede proef .Worden overgegaan. . Indien deze de uitkomst der vroegere bevestigt, zoo wordt het werk dienovereenkomstig gestempeld, of wel, wanneer de eigenaar zulks verlangt, in zijne tegenwoordigheid verbroken. In beide gevallen is de aanbieder gehouden tot betaling van het essaailoon op den voet van art. 15 dezer wet, onverminderd de bepaling van art. 14 dezer wet, ingeval van verbreking der werken. Verschilt daarentegen de uitkomst der tweede proefneming van die der eerste, zoo wordt het werk overeenkomstig de laatstverkregene uitkomst gestempeld, en is de aanbieder geen essaailoon verschuldigd.
I alinea 2. Deze alinea is aldus, nader vastgesteld bij de wet van 7 Mei 1859, S. 31. i S. & J. n. 23, 9» dr. 9


Art. 25
- 18
Art. 25. De uitspraak over geschillen van allooi en essaai alsmede over de echtheid en het juiste gebruik der keurteerkenen en stempels en wat verder daarmede in verband staat, is opgedragen aan den Controleur-Generaal bij 's Rijks Munt.
Hét voorwerp, dat aan de beoordeeling van den Controleur-Generaal onderworpen moet worden, wordt aan dezen toegezonden, verzegeld door den essayeur en dengene, die zich door diens beslissing bezwaard acht.
De uitkomst van het onderzoek van den Controleur-Generaal wordt aan de betrokkenen medegedeeld, die zich naar de gedane uitspraak hebben te gedragen.
De kosten, aan het opzenden en het onderzoek verbonden, komen ten laste van de in het ongelijk gestelde partij. De berekening der koeten van onderzoek geschiedt op den voet van art. 15, onverminderd het bepaalde in art. 14.
De bovenstaande bepalingen zijn mede toepasselijk op de geschillen tot welke het geval, voorzien bij art. 22 kan aanleiding geven.
Dit artikel, gewijzigd bij de wet van 7 Mei 1859, S. 31, is nader aldus vastgesteld bij dé wet van 28 Mei 1901, S. 131.
Art. 256 ts. In alle burgerlijke en strafgedingen, waarvan de beslissing afhangt van die van een der geschilpunten in art. 25 bedoeld, moet de controleur-generaal bij 's Rijks Munt als deskundige over dit geschilpunt gehoord worden.
De berichten van den Controleur-Generaal moeten de gronden behelzen, waarop zij rusten en onderteekend zijn.
Voor die berichten worden geene kos-


19
— Art. 26
ten berekend dan die van zegel en registratie, voor zoover die verschuldigd zijn.
Dit artikel is hier ingelascht bij de wet van 28 Mei 1901, S. 131.
Art. 25ter. Wanneer de beslissing van een burgerlijk geding afhankelijk is van die van een geschilpunt als in het vorig artikel bedoeld, beveelt de rechter, hetzij op verzoek van een der partijen, hetzij ambtshalve, bij interlocutoir vonnis, dat het bericht van den Controleur-Generaal bij 's Rijks Munt wordt ingewonnen.
Op dit deskundig onderzoek zijn de bepalingen der achtste Afdeeling van den derden Titel van het eerste Boek Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering van toepassing, voor zooveel daarvan niet bij dit of het voorgaande artikel dezer wet is afgeweken.
Dit artikel is hier ingelascht bij de wet van 28 Mei 1901, S. 131.
Art. 26. De eigenaar van eenig goudof zilverwerk, die vermeenen mogt dat het daarop voorkomend keurmerk een te hoog gehalte aanwijst, is bevoegd om het onderzoek van den Controleur-Generaal bij 's Rijks Munt in te roepen.
Dit onderzoek tot de bevestiging geleid hebbende van het gerezen vermoeden, zoo wordt aan den essaijeur, op wiens verklaring de onjuiste keurmerking is scliied. eene boete opgelegd van honderd gulden.
Indien het blijkt, dat zoodanige onjuiste keurmerking binnen een tijdsverloop van vijf jaren meermalen heeft plaats gehad, wordt de essaijeur voor de tweede maal met het dubbel dier boete gestraft, terwijl hij de derde maal van zijne be-


Art. 27
20
trekking wordt vervallen verklaard. Alles onverminderd de aanspraak op schadevergoeding, waartoe zijne daad aanleiding mogt geven.
alinea 1. Deze alinea is aldus gewijzigd bij de wet van 28 Mei 1901, S. 131.
Art. 27. Voor benoeming tot essayeur van den waarborg komen alleen in aanmerking zij, die als essayeur zijn geëxamineerd en van eene akte van toelating zijn voorzien door eene commissie van drie leden, waarvan de Controleur-Generaal bij 's Rijks Munt lid en voorzitter is. De beide andere leden worden door Ons benoemd.
Deze bepaling geldt niet voor hen die onder de werking van art. 7 der wet van 1 Juni 1850 (Staatsblad n°. 25), gewijzigd bij de wet van 2 Januari 1899 (Staatsblad n°. 11), het daar bedoeld examen met goed gevolg hebben afgelegd.
Voor het oorspronkelijk artikel, dat vervallen was volgens art. 7 der wet van 15 April 1886, S. 64, is bij de wet van 28 Mei 1901, S. 131, het artikel zooals het nu luidt in de plaats gekomen.
—■ De wet van 1 Juni 1S50, S. 25, gewijzigd bij de wet van 2 Januari 1899, S. 11, is buiten werking getreden door art. 15 van de wet van 28 Mei 1901, 8. 130.
Art. 28. De essaijeurs van den waarborg zijn verantwoordelijk voor dé verrigtingen dergenen, door wie zij zich in de uitoefening hunner beroepswerkzaamheden doen bijstaan of vervangen. -
VIERDE HOOFDSTUK.
Van de scliaVpligtigen.
Art. 29. Schatpligtig ten aanzien van deze wet en de daarbij geregelde belasting


21
— Art. 32
is, al wie eenig geheel of gedeeltelijk uit goud of zilver bestaande voorwerpen ' vervaardigt, bewerkt, doet vervaardigen of bewerken en al wie met zoodanige voorwerpen handel drijft.
Werklieden die in dienst van hunnen meester geheel of gedeeltelijk uit goud of zilver bestaande voorwerpen voor dezen vervaardigen of bewerken, zijn niet schatpligtig.
Art. 30. Het uitoefenen van de beroepen, bij het voorgaand artikel genoemd, moet, op verbeurte eener boete van vijffig gulden, worden voorafgegaan door eene aangifte aan het bestuur der gemeente binnen welke die uitoefening zal plaats hebben.
Binnen veertien dagen nadat iemand zoodanig beroep heeft laten varen, moet hij daarvan eene gelijke aangifte hebben gedaan, op straffe derzelfde boete.
Op de erfgenamen van den overledene, die zoodanig beroep uitoefende, rust de verpligting tot gelijke aangifte, welke door hen geschieden moet binnen ééne maand na het overlijden des erflaters, op verbeurte derzelfde boete.
Art. 31. Werklieden, die, ofschoon in vaste dienst van eenig schatpligtige, hunnen beroeps-arbeid niet in zijne maar in hunne eigene woning of werkplaats verrigten, zijn onder dezelfde bepalingen, tot gelijke beroeps-aangifte verpligt als hunne meesters.
Art. 32. Een schatpligtige, naar elders verhuizende, is, op verbeurte eener gelijke boete, gehouden hiervan aangifte te doen, zoowel aan het bestuur der gemeente, welke hij verlaat, als aan dat zijner nieuwe woonplaats.


Art. 33 —
22
Art. 33. De gemeentebesturen brengen de aangiften, in de drie voorafgaande artikelen voorgeschreven, onverwijld ter kennisse van den controleur van den waarborg tot wiens ring hunne gemeente behoort.
De gemeentebesturen behooren den controleur kennisgeving te doen, zoodra uit een verhuisbiljet blijkt dat een waarborgschatpligtige zijne woonplaats naar elders wil overbrengen of zich in eene andere gemeente heeft gevestigd. (Missive van den Minister van Binnenlandsche Zaken van 10 December 1879, CV.)
Art. 34. Geen schatpligtige mag eenig voltooid goud- of zilverwerk, niet voorzien van de vereischte stempelmerken, in zijn bezit hebben, noch daarmede handel drijven, op straffe van verbeurdverklaring dier werken en van eene geldboete van vijftig gulden voor de eerste, van honderd gulden voor de tweede, en van twee honderd gulden voor de derde en volgende malen.
De werken, tot persoonlijk gebruik van den schatpligtige en zijn gezin dienende, zijn hiervan niet uitgezonderd.
Beweerde onvatbaarheid voor stempeling ontheft van de toepassing der bovenstaande strafbepalingen niet.
Art. 35. Gedeeltelijke vernieuwing van een reeds gestempeld werk verpligt, zoodra het toegevoegde gedeelte meer dan tien wigtjes aan goud of honderd wigtjes aan zilver bedraagt, tot bijbetaling der belasting, en, naar gelang van omstandigheden, ook tot herstempeling.
Nalatigheid op dit punt wordt telken reize met eene boete van vijf eri twintig gulden gestraft.
alinea 1. De stempeling is, in sommige gevallen, naarmate van den aard van het werk


23
Art. 37
verschillend. Zoo kan het, bij voorbeeld gebeuren dat een goudwerk zonder aanhangselen en als zoodanig met het keurmerk, voor die soort van werken bestemd, n°. 4, geteekend, ten gevolge van den veranderden smaak des eigenaars, aanhangselen bekomt, die daarop het teeken n°. 5 noodzakelijk maken, in welk geval er natuurlijk herstempeling moet plaats hebben. Het zijn deze en dergelijke gevallen, welke onder de uitdrukking : naar gelang van omstandigheden zijn bedoeld. (Verslag.)
Art. 36. De schatpligtigen mogen de werken, door hen vervaardigd of ingekocht, of welke door anderen vervaardigd, doch met hun meesterteeken, overeenkomstig art. 46 zijn voorzien, aan geen ander kantoor tsr stempeling aanbieden, dan aan dat, waaronder zij behooren, op verbeurte eener boete telken reize van vijf en twintig gulden.
Alleen de reizende kooplieden, als zoodanig van patent voorzien en bij de administratie van den waarborg erkend, zijn op hunné handelsreizen van deze bepaling vrijgesteld.
Art. 37. De schatpligtigen zijn op verbeurte eener boete van honderd gulden, gehouden zich te voorzien van een door het gemeentebestuur hunner woonplaats genummerd en gewaarmerkt register, waarin, op straffe eener boete van vijf en twintig gulden voor elk verzuim, dagelijksche en doorloopende aanteekening moet gehouden worden, zoowel van de werken, welke door hen worden aangekocht of op eenige andere wijze verkregen, als van die, welke hun tot herstelling of met eenig ander oogmerk worden toevertrouwd.
De vorm dier registers wordt door den Minister van Financiën bepaald en ter kennis van de belanghebbenden gebragt.


Art. 38
- 24
Werken, die zich slechts tijdelijk in handen der schatpligtigen bevinden, zijn aan de bovenvermelde inschrijving alleen dan onderworpen, wanneer zij van geene der wettelijke Nederlandsche stempelmerken voorzien zijn.
Deze registers hebben een tweeledig doel.. Zij strekken zoowel den waarborgs-ambtenaren tot een middel van toezigt, als den beambten van polioie tot het nasporen van gepleegde diefstallen en daarmede in verband staande misdrijven. Van daar dat de inrigting dier schrifturen wel eenigszins minder eenvoudig is, dan zij, zonder deze dubbele bestemming zouden behoeven te zijn. (Verslag.)
— De bedoeling is niet, dat het register door het geheele gemeentebestuur moet worden gewaarmerkt ; wanneer die waarmerking door een der leden, desnoods, door den secretaris geschiedt, is dit voldoende. (Handel.)
Art. 38. De schatpligtigen zijn gehouden tot het overleggen van hun register, zoo dikwerf dit gevorderd wordt door de ambtenaren van den waarborg of door hen, die in het algemeen bëlast zijn met het opsporen van misdrijven. Echter zijn zij niet verpligt dat- register uit handen te geven,' anders dan op regterlijk bevel.
Geweigerde overlegging wordt als gemis van register beschouwd en gestraft.
Bij arrest van den Hoogen Baad van 15 Februari 1870, W. 3196, is beslist, dat zoowel de ambtenaren van den waarborg als de ambtenaren in het algemeen, met het opsporen van misdrijven belast, te allen tijde van de handelaren in gouden en zilveren werken de overlegging kunnen verderen van het register, bedoeld bij art. 37 der wet; dat die ambtenaren, zoo zij niets anders vorderen, niet behoeven vergezeld zijn van de ambtenaren in art. 86 der wet genoemd, en dat er ten deze geene sprake is van het binnen-


25 -
— Art. 41
treden der woning van een ingezeten zijns ondanks.
Art. 39. In de winkels der schatpligtigen mogen de werken van gewaarborgde gehalte niet met die van ongewaarborgde gehalte of uit onedel metaal vervaardigd ondereen worden ten toon gesteld, maar moeten in afzonderlijke kasten, door een aanwijzend opschrift onderscheiden, worden geplaatst.
Overtreding van dit verbod wordt telken reize met eene boete van vijf en twintig gulden gestraft.
Be Neder], gehaltemerken zijn eenigermate als certificaten van oorsprong te beschouwen, die dan ook alleen aan het nationaal fabrikaat behooren gehecht te worden. (Verslag.)
Art. 40. Een uittreksel dezer wet, bevattende de artt. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 23, 26, 27, 28, 35, 37, 39,' 40, 42, 43 en 44, moet steeds op eene in het oog vallende plaats der winkels, magazijnen en werkplaatsen voorhanden zijn, op verbeurte eener boete van vijf en twintig gulden voor de eerste, en van vijftig gulden voor de tweede en volgende malen.
Het in dit artikel genoemd artikel 27 is het oorspronkelijk artikel dat vervallen is. Zie de aant. bij dat artikel.
Art. 41. Geen schatpligtige mag zijn beroep uitoefenen noch zijn magazijn houden in een gebouw waarin eene bank van leening is gevestigd. Wanneer in strijd met deze bepaling wordt gehandeld, zoo worden de gouden en zilveren werken, m de bank van leening voorhanden, beschouwd als in het bezit van den schatpligtige zijnde, terwijl het 3de lid van


Art. 42
- 26 -
art. 37 op die werken in zoodanig geval niet van toepassing is.
De localen, waar de bank van leening gevestigd is, en de bewaarplaatsen der beleende goederen zijn alsdan mede onderworpen aan de visitatie der ambtenaren, op den voet als bij art. 86 dezer wet is bepaald.
Art. 42. De schatpligtigen zijn ten allen tijde, op straffe eener boete van vijf en twintig gulden, gehouden aan de koopers, die zulks verlangen, een van dag- en naamteekening voorzien borderel ter hand te stellen, ingerigt volgens het daarvan dooi den Minister van Financiën voor te schrijven model, en de opgave behelzende van de soort, de keurteekenen en het gewigt van het verkochte voorwerp.
Nutteloos is de formaliteit van dit artikel niet; want men moet den kooper, die zich veilig wil stellen voor bedrog, niet gemakshalve het middel hiertoe onthouden. Omslagtig is zij evenmin; want het is juist om de zaak met omslagtig te maken, dat men het van den kooper heeft doen afhangen, of hij al dan niet een borderel van het gekochte begeert, wat hij wel meestentijds niet zal doen, zoodat de overlast hierdoor aan den verkooper te veroorzaken in allen gevalle gering zal zijn. (Verslag.)
Art. 43. Tot de uitreiking van het borderel in het voorgaand artikel vermeld, is, op verbeurte derzelfde boete, de verkooper, ook zonder aanvrage, verpligt bij den verkoop :
1°. van passement-, borduur- en draadwerken, en
2°. van diamantwerken, waaraan zich echte en onechte gesteenten zamengevoegd bevinden, waaromtrent het bor-


— 27 —
Art. 46
derel mede de noodige aanwijzing bevatten moet.
De borderellen, bij dit en het voorgaand artikel bedoeld, zijn niet aan zegelregt onderworpen.
Aft. 44. Het is den schatpligtigen. op verbeurte eener boete van vijftig gulden voor de eerste en van het dubbel dier som voor elk der volgende malen, verboden, gouden of zilveren werken te koopen van onbekende personen, tenzij vergezeld van ter goeder naam en faam staande borgen, bij den schatpligtige bekend.
Bij de behandeling van dit artikel in de Tweede Kamer werd gevraagd of ten opzigte van het woord borg, alleen sprake kan zijn van het constateren der identiteit van de personen die gouden en zilveren werken te koop aanbieden, en opgemerkt dat de Fransche uitdrukking van het woord borg, zooals het hier gebruikt wordt, is répondant, dus iets anders dan door het woord caution wordt verstaan.
De Minister van Financiën antwoordde hierop bevestigend en voegde er bij dat het moeijelijk is het woord répondant, zooals het voorkomt in art. 75 van de wet van Brumaire, door een ander woord weer te geven dan door borg. Men zou de beteekenis van het woord aldus kunnen omschrijven: „getuigen wier goede naam en „faam ten waarborg strekt, dat hunne getuigenis omtrent de identiteit van die personen „waarachtig is.*'
Art. 45. Het is op straffe eener boete van honderd gulden verboden, het beroep van werkmeester in gonden en zilveren werken uit te oefenen, zonder zich voorzien te hebben van den stempel, bij art. 13 dezer wet omschreven.
Art. 46. Geene werken kunnen, op straffe eener boete van honderd gulden, van een ander meesterteeken dan dat des makers worden voorzien, tenzij met voorkennis van den controleur, in wiens


Art. 47 —
28 -
ring de werken zijn vervaardigd, en onder overlegging van een bewijs der hieromtrent van den werkmeester verlangde . vergunning.
De boete wordt verhaald op dengene ^an wiens meesterteeken is misbruik gemaakt, tenzij hij bewijze dat zulks buiten zijn medeweten geschied is.
Art. 47. Een werkmeester, zich tijdelijk van zijne woonplaats verwijderende, is bevoegd zijnen stempel ter bewaring over te brengen bij het waarborgkantoor waaronder hij behoort, hetzij om aldaar bnitén gebruik te blijven berusten, hetzij om door de ambtenaren opgeslagen te worden aan de werken, die gedurende zijne afwezigheid uit zijne werkplaats daartoe zouden kunnen worden aangeboden.
Hiertoe evenwel moeten de ambtenaren schriftelijk door hem worden gemagtigd.
Art, 48. Een werkmeester, zijn beroep latende varen, is gehouden binnen veer' tien dagen daarna, onder kennisgeving hiervan, zijnen stempel aan het kantoor van waarborg, waaronder hij het laatst heeft behoord, te doen verbreken, en zulks op verbeurte eener boete van vijf en twintig gulden. Hij blijft inmiddels aansprakelijk voor het misbruik, hetwelk van dien stempel zou kunnen worden gemaakt.
Dezelfde verpligting, onder bedwang derzelfde straf, is ingeval van overlijden van den werkmeester opgelegd aan de erfgenamen of regtverkrijgenden van den overledene, aan de executeurs der nalatenschap en aan de voogden van diens minderjarige erfgenamen of andere regthebbenden ; terwijl allen persoonlijk aansprakelijk blijven voor het misbruik, het-


- 29
— Art. 51
weUc inmiddels van dien stempel zou kunnen worden gemaakt.
Art. 49. De reizende kooplieden in gouden en zilveren werken zijn, op verbeurte eener boete van honderd gulden, verpligt, bij hunne aankomst in elke gemeente, die zij ter zake van hun handelsbedrijf bezoeken, hiervan onmiddellijk aangifte te doen bij eenen der ambtenaren van het kantoor van den waarborg, zoo dit ter dier plaatse gevestigd is, en anders bij het' gemeentebestuur.
Art. 50. De gemeentëbestu ren geven van alle aangiften, hun krachtens het laatstvoorgaand artikel gedaan, onverwijld kennis aan den controleur van den waarborg, tot wiens ring hunne gemeente behoort.
Zij zijn in de plaatsen, binnen welke geene waarborg-kantoren gevestigd zijn, bevoegd, om door deskundigen, te hunner keuze, de werken, die de reizende kooplieden in voorraad hebben, te doen onderzoeken, ten einde zich te verzekeren, dat die aan de vereischten der wet voldoen.
In geval van twijfel dienaangaande, worden de voorwerpen, welke hiertoe aanleiding geven, in voorloopig beslag genomen, en hiervan terstond berigt gegeven aan den bevoegden- controleur.
Art. 51. De gouden of zilveren werken, van de bij deze wet vereischte stempelteekenen onvoorzien, door de reizende kooplieden bij inkoop of ruiling verkregen, moeten door hen op het eerste kantoor van waarborg, waar zij zich hebben aan te melden, aan de stempeling onderworpen worden, op de straffen bij art. 34 bepaald.


Art. 52
■ 30 -
Art. 52. Onder bédwang derzelfde straffen, waarmede bij dit hoofdstuk de overige schatpligtigen bedreigd zijn, zijn ook de reizende kooplieden verpligt, de bij art. 30 voorgeschrevene aangiften te doen, het bij art. 37 gevorderde register te houden en in de bij art. 38 aangewezen gevallen over te leggen, het bij art. 40 omschreven uittreksel dezer wet voorhanden te hebben, en in de gevallen, bij de artt. 42 en 43 aangeduid, de aldaar bedoelde borderellen aan hunne koopers ter hand te stellen, en is het hun verboden gouden of zilveren voorwerpen onder zich te hebben, van de vereischte stempelmerken niet voorzien.
VIJFDE HOOFDSTUK.
Van handels-essaijeurs, schelders en fineer ders.
Art. 53. Niemand mag het beroep van handels-essayeur uitoefenen, alvorens is voldaan aan de voorwaarden, in art. 27 voor benoeming tot essayeur van den waarborg gesteld.
Overtreding van deze bepaling wordt gestraft met eene boete van drie honderd gulden.
Om tot het examen te worden toegelaten wordt de overlegging vereischt van .een getuigschrift van goed gedrag, afgegeven door het bestuur van de woonplaats des verzoekers.
alinea 1. Deze alinea is aldus gewijzigd bij de wet van 28 Mei 1901, S. 131.
Art 54. De handels-essaijeurs zijn buitendien gehouden :
lo. tot het doen der beroeps-aangifte, voorgeschreven bij art. 30 dezer wet;


31
— Art. 54
2°. tot het aanleggen van een door het gemeentebestuur hunner woonplaats genummerd en gewaarmerkt register ter inschrijving van de baren, speciën of ander materiaal, dat hun, hetzij alleen, ter beproeving, hetzij tevens ter versmelting, wordt ter hand gesteld, met vermelding van den dag der ontvangst en van dien der .weder-afl'evering, van het gewigt vóór en na de proefneming, en van de uitkomst daarbij verkregen ;
3°. tot het aanschaffen van eenen stempel, de naamletters van den houder en een met goedkeuring van den Minister van Financiën gekozen zinnebeeld vertoonende, en bestemd tot het merken van alle gouden, zilveren of goudhoudend zilveren baren, welke hun tot onderzoek: ter hand gesteld, of door hen uit speciën of eenig ander materiaal zamengesniolten zijn.
De stempels van de verschillende essaijêurs moeten kennelijk van elkander onderscheiden zijn.
Het niet nakomen der verpligting sub n°. 1 vermeld, wordt gestraft met eene boete van vijftig gulden; der verpligtingen sub 2°. tot het aanleggen van het daar bedoeld register, met eene boete van honderd gulden ; terwijl voor elke verzuimde of niet behoorlijke inschrijving in dat register eene boete van vijf en twintig gulden wordt verbeurd; en het niet naleven der verpligting sub 3°. met eene boete van honderd gulden gestraft wordt.
Nu. 3. Zilveren of goudhoudend zilveren baren zijn baren van te zamen gesmolten vergulden werken voortgekomen of waarin althans eene eenigzins grootere hoeveelheid goud wordt


Art. 55
— 32 —
gevonden, dan het ongefineerd zilver in den gewonen regel bevat. Deze baren waren onderde Fransche wetgeving bekend onder de benaming de dort. (Verslag.)
Art. 55. Het bevonden gehalte wordt op elke baar in duizendsten1 uitgedrukt naast een afslag van den stempel, in het voorgaand artikel vermeld.
De baren worden daarenboven voorzien van een volgnummer, en gaan bij de aflevering vergezeld van een door den essaijeur onderteekend borderel, de aanwijzing behelzende van het nummer, het gewigt en het gehalte van elke baar.
Voor iedere baar, omtrent welke de bovenstaande bepalingen geheel of ten deele zijn I veronachtzaamd, verbeurt de nalatige handels-essaijeur eene boete van honderd gulden.
Art. 56. De handels-essaijeurs zijn aansprakelijk voor de juistheid hunner opgaven.
Art. 57. De scheiders en fineerders der edele metalen zijn onverschillig of zij hun beroep afzonderlijk dan wel vereenigd met dat van handels-essaijeur uitoefenen, mede, onder bedwang derzelfde straffen als deze, verpligt tot het doen eener beroepsaangifte en het houden van een register, op gelijke wijze ingerigt als ten aanzien der handels-essaijeurs is voorgeschreven.
Art. 58. Zij zijn, insgelijks onder hetzelfde bedwang, mede gehouden tot het aannemen van eenen bij zonderen stempel, hunnen naam voluit bevattende met het woord finering er onder, ten einde te worden afgeslagen op al de baren en staven, voortgekomen uit het door hen verfijnd materiaal.


33
— Art. 62
Art. 59. Scheiders en fineerders. tevens het beroep van handels-essaijeur uitoefenende, zijn verpligt aan hun fineerwerk, op de wijze bij art. 55 voorgeschreven, de aanduiding toe te voegen van het gehalte, waarop zij het verfijnd materiaal hebben bevonden. Zeiven geen essaijeurs zijnde, dragen zij die verrig-ting aan eenen essaijeur op. "
Voor elke baar, omtrent welke de bepalingen van dit en het voorgaand artikel geheel of ten deele zijn veronachtzaamd, verbeuren zij eéne boete van honderd gulden.
Art. 60. De artt. 38 en 44 dezer wet zijn mede op de handels-essaijeurs, scheiders en fineerders toepasselijk.
ZESDE HOOFDSTUK.
Van apenbare verhoopingen en beleenbanken.
Art. 61. Geene gouden en zilveren werken, niet voorzien van de vereischte stempelteekenen, mogen in openbare veiling gebragt, noch met die bestemming ten toon gesteld worden, op straffe van verbeurdverklaring der voorwerpen, en van eene boete van honderd gulden ten laste van den notaris, griffier, deurwaarder of anderen ambtenaar, ten wiens overstaan de veiling plaats heeft, of, bij ontstentenis van den zoodanige, ten laste van den bijzonderen persoon, die de veiling of het toezigt over dezelve houdt.
Deze bepaling is mede van toepassing op de verkooping der onafgeloste panden van beleenbanken.
Art. 62. De werken, welke ter voldoegbing aan de bepalingen van het voorgaand 8. & J. n». 23, 9» dr. 3


Art. 68 —
34
artikel moeten gestempeld worden, mogen aan geen ander waarborg-kantoor daartoe worden aangeboden, dan aan dat, binnen welks ring de verkooping moet plaats hebben. Overtredingen dezer bepaling worden op den voet van art. 36 gestraft.
Art. 63. Van het houden eener openbare verkooping, waarin gouden en zilveren werken voorkomen, moet door den notaris, griffier, deurwaarder of anderen ambtenaar, ten wiens overstaan zij zal gehouden worden, of, bij ontstentenis van den zoodanige, door den bijzonderen persoon, die dezelve of het toezigt daarover houden zal, ten minste drie dagen te voren aangifte worden gedaan aan het kantoor van waarborg, binnen welks ring de veiling zal plaats hebben, op verbeurte eener boete van honderd gulden.
Ook moeten van dat oogenblik af de ambtenaren van den waarborg, op de eerste aanvrage, toegelaten worden tot het bezigtigen der ten verkoop bestemde werken.
Bij verkoopingen van beleenbanken of andere, die op vaste tijdstippen gehouden worden, is eene opgave dier tijdstippen en der veranderingen, welke in de bepaling derzelve gebrast mogten worden, voldoende.
ZEVENDE HOOFDSTUK.
Van in-, uit- en doorvoer. Art. 64. Gouden en zilveren werken van buiten 's lands ingevoerd, zijn aan geene vaste gehalte -bepaling gebonden, noch behoeven van buitenlandsche stempelteekenen voorzien te zijn.
Art. 65. Van buitenlandsche gouden


— Art. 66
en zilveren werken en van die, welke uit de overzeesche bezittingen van den Staat worden aangebragt is, onverminderd het regt op den invoer, dezelfde belasting verschuldigd, welke bij art. 6 dezer wet voor de inlandsche werken is bepaald.
Die belasting wordt, onverminderd de verschuldigdheid van het regt op den invoer, verdubbeld voor gouden en zilveren werken, omtrent welke de formaliteiten, bij de volgende artikelen omschreven, niet zijn in acht genomen ; behoudens de daarbij bepaalde uitzonderingen.
Art. 66. Vrij van keuring, belasting en stempeling zijn :
1°. de gouden en zilveren werken, ingevoerd door of ten behoeve van gezanten van vreemde mogenheden bij Ons hof, voor zoover gelijke vrijdom ten dezen opzigte aan Onze gezanten bij die mo- gendheden worden toegestaan ;
2°. de gouden en zilveren werken, welke reizende personen met zich voeren tot hun persoonlijk gebruik, in onderscheiding van voorwerpen van handel;
3°. de gebruikte werken tot den inboedel behoorende van Nederlanders, die van buiten 'slands binnen dit Rijk terugkeeren, of van^yreemdelingen, die zich alhier komen 1 stigen.
De werken sub 3°. vermeld moeten echter, met inachtneming der gewone formaliteiten en voorzorgmaatregelen, aan het onderzoek der ambtenaren van den waarborg onderworpen worden.
Laatste alinea. De bedoeling der bepaling is, zorg te dragen, dat niet onder voorwendsel van b.v. gebruikt huiszilver in te voeren, nieuwe werken ter sluik worden binnen gebragt. (Verslag.)


Art. 67 —
36
Art. 67. De gouden en zilveren werken, welke, na uit krachte van het voorgaande artikel met vrijdom van keuring, belasting en stempeling te zijn ingevoerd, later in den handel worden gebragt, vervallen hierdoor met opzigt tot keuring, belasting en stempeling onder de toepassing der algemeene bepalingen van deze wet.
Art. 68. De wettelijke verordeningen op den in-, uit- en doorvoer in het algemeen, zijn mede van toepassing op den in-, uit- en doorvoer der gouden en zilveren werken, behoudens de bijzondere bepalingen van dit hoofdstuk.
Art. 69. De van buiten 's lands ingevoerde gouden en zilveren werken worden, ten koste van den belanghebbende, onder verzegeling of plombering gehouden tot na de aankomst ten kantore van waarborg, tenzij, bij invoer ter zee of langs de rivieren, de schepen, waarin die voorwerpen geladen zijn, zelve bewaakt of verzegeld worden, in welk geval de afzonderlijke verzegeling of plombering der gouden of zilveren werken tot na de aankomst ter losplaats kan worden uitgesteld.
Art. 70. De aangifte der gouden en zilveren werken geschiedt door overlegging van eenen inventaris in duplo, behelzende, behalve hetgeen bij elke andere aangifte vereischt wordt:
1°. afzonderlijke opgave van, het netto gewigt der voorwerpen, voor zooverre zij geheel uit goud of zilver of uit beide' metalen te zamen zijn vervaardigd ; en zulks van de gouden, zilveren of uit beide metalen te zamen gestelde voorwerpen van iedere partij afzonderlijk ;
2°. de opgave van het kantoor van


37
— Art. 73
waarborg, waar de belasting, bij art. 65 bedoeld, zal worden voldaan.
Het eene exemplaar van dien inventaris wordt regtstreeks naar liet daarin aangewezen kantoor van waarborg opgezonden, bet andere blijft bij de voorwerpen en wordt gehecht aan de documenten, waarop deze vervoerd worden.
Zie de aant. op art. 80.
Art. 71. Bij de aangifte, zoowel wanneer zij ten doorvoer of op entrepot, als wanneer zij ten invoer gedaan wordt, moet worden borg gesteld voor een vierde van de waarde der voorwerpen, ten genoege van den ontvanger der in- en uitgaande regten, en zulks zoo tot verzekering van de invoerregten als van de bei lasting bij deze wet geregeld.
De reden dat hier wordt gesproken van eene borgstelling voor een vierde van de waarde der voorwerpen is geene andere dan de betere verzekering der regten van de schatkist, waartoe deze verhooging (in vergelijking met de wet van 10 Maart 1815) van borgtogt te meer noodzakelijk is geoordeeld, nu ook werken van lager gehalte en derhalve van mindere waarde aan het regt van waarborg onderworpen worden. (Verslag.)
Art. 72. De aangifte geschiedt: 1°. bij aanvoer op generale verklaring, ter losplaats op die verklaring aange, wezen ;
2o. bij invoer op andere wijze, aan het eerste kantoor der in- en uitgaande regten, in welk geval het vervoer naar het kantoor van belasting op een afzonderlijken volgbrief geschiedt.
Art. 73. Bijaldien het kantoor van waarborg, in den inventaris vermeld zich levindt ter plaatse waar het kantoor van


Art. 74
38
betaling der inkomende regten is gevestigd, zoo worden de goederen op den volgbrief, die in het geval van art. 72 2°., ten eersten kantore is afgegeven en in dat van art. 72 1°. ter losplaats geligt moet worden, naar het waarborg-kantoor vervoerd, waar alsdan tevens de visitatie door de ambtenaren der in- en uitgaande regten verrigt wordt.
Na den afloop der visitatie en de betaling der inkomende regten worden de goederen overgelaten aan de ambtenaren van den waarborg.
Art. 74. Wanneer het kantoor van waarborg, in den inventaris vermeld, elders dan ter losplaats gevestigd is, zoo worden de gouden en zilveren werken na de visitatie en de afteekening van het betalingspaspoort, door de ambtenaren der in- en uitgaande regten op nieuw verzegeld en geplombeerd, en daarna aan den belanghebbende ter hand gesteld, om door dezen naar het kantoor van waarborg te worden vervoerd onder geleide van een bijzonderen volgbrief, welke gelijktijdig met het betalings-paspoort, tegen borgstelling als in art. 71 vermeld, wordt afgegeven onder intrekking van den vorigen volgbrief, voor zoover de voorwerpen daarmede ter losplaats zijn aangebragt.
Wanneer in den inventaris meer dan één kantoor van waarborg is opgegeven, geschiedt het vervoer naar die kantoren op zoovele afzonderlijke volgbrieven als er verschillende kantoren zijn opgegeven.
Art. 75. Ingeval van bekeuring ter zake van overtreding der wetten op den in-, uit- en doorvoer heeft, wanneer er geen ontslag onder borgtogt is verleend,


39
— Art. 78
de opzending naar het kantoor van waarborg geene plaats, of worden de aan dat kantoor reeds aangebragte voorwerpen niet ter beschikking gelaten der ambtenaren van den waarborg, dan nadat de bekeuring geheel is afgedaan. De aangehaalde voorwerpen blijven inmiddels onder bewaring van den ontvanger der in- en uitgaande regten.
Ingeval van benadering worden de gouden en zilveren werken dadelijk en vóór de toewijzing naar het kantoor van waarborg opgezonden, ten einde aldaar te worden onderzocht, belast en gestempeld. De benadering kan op het verlangen der ambtenaren benaderaars worden vernietigd, indien bij dat onderzoek de benaderde voorwerpen in metaalsoort of gewigt bevonden worden niet overeen te komen met den inventaris bij de aangifte overgelegd.
Art. 76. Na stempeling en voldoening der belasting aan het aangewezen kantoor, en nadat hiervan in dorso van den volgbrief aanteekening is gesteld, onder bijvoeging der verklaring dat de looden of zegels ongeschonden en de goederen overeenkomstig den inventaris bevonden zijn, worden de goederen aan den belanghebbende teruggegeven, en de afgeteekende volgbrief weder naar het kantoor der afgifte opgezonden.
Art. 77. Indien de volgbrief niet binnen den tijd van twee maanden, van de in het voorgaande artikel bedoelde aanteekening voorzien, ten kantore van betaling der inkomende regten terugkeert, wordt de aldaar gestelde borgtogt ingevorderd.
Art. 78. Bij uitvoeT naar buiten 's lands van ongebruikte gouden en zilveren wer-


Art. 79 —
40
ken, van de stempelteekenen voorzien, bij deze wet voor de Nederlandsche werken vastgesteld, wordt teruggave verleend van betaalde belasting.
Ten blijke der teruggave worden de ten uitvoer bestemde voorwerpen van een afslag voorzien van den stempel, daartoe bij art. 10 dezer wet sub n°. 10 aangewezen.
alinea 1. Nederlandsche werken. De toekenning van zoodanige teruggave bij den uitvoer naar buiten 's lands van voorwerpen, die vroeger uit den vreemde waren ingevoerd, zoude tot groote ongelegenheden aanleiding kunnen geven. De Regering vreesde namelijk dat hieruit bedriegelijke handelingen zouden ontstaan, ter verkorting van de belangen der schatkist; handelingen, waartegen geene voldoende maatregelen zouden te nemen zijn. (Verslag.)
Art. 79. Om deze teruggave te erlangen is de belanghebbende verpligt de voorwerpen, ter verzending bestemd, naar het kantoor van waarborg, in welks ring hij gevestigd is, over te brengen.
Zij worden aldaar, zoo zij daarvoor bij onderzoek vatbaar gebleken zijn, ten uitvoer gestempeld, onder verzegeling gebragt, en aan den aanbiedeT teruggegeven, voorzien van een document eene naauwkeurige omschrijving inhoudende zoo van de soort, het gewigt, het getal en de stempelmerken der voorwerpen zelve, als van de wijze der inpakking en verzegeling.
Dit document moet aan de ambtenaren ter uiterste wacht, langs welke de uitvoer plaats heeft, ter intrekking aangeboden en door hen afgeteekend worden, met uitdrukkelijke vermelding dat de verzegeling door hen ongeschonden bevonden


-
41
— Art. 80
is, welke bevinding bun overigens liet regt laat om zich diens ondanks de voorwerpen zelve te laten vertoonen.
Na de intrekking wordt het document naar het kantoor van waarborg, waar het afgegeven is, teruggezonden. De terug, gave der regten heeft eerst na de terugei komst van het behoorlijk afgeteekend document plaats.
Het besluit van 17 November 1891, S. 177, - bevat het volgende :
Art. 1. Met afwijking in zooverre van het bepaalde bij artikel 79 der voormelde wet van. 18 September 1852 kunnen, op verzoek van belanghebbenden, gouden en zilveren werken, bestemd tot uitvoer naar buitenslands met teruggaaf van belasting, in onafgewerkten staat voorzien worden van het stempelteeken, bedoeld bij art. 78, -tweede zinsnede dier wet.
Van de aldus gestempelde werken wordt eene lijst in dubbel opgemaakt, vermeldende den naam en het meesterteeken van den werk| meester, het gewicht der voorwerpen van iedere soort, waaróver de belasting is geheven en de I daarop geplaatste stempelteekenen.
Een exemplaar van deze lijst wordt den belanghebbende uitgereikt om bij de verzending ten uitvoer te worden ingetrokken. Het andere blijft berusten aan het kantoor van stempeling, tenzij teruggaaf op een ander kantoor verlangd wordt, in welk geval dat exemplaar daarheen , wordt gezonden.
Art. 2. Op lijsten, ouder dan drie maanden, wordt geen document ter uitvoer meer uitl gereikt, behoudens toepassing van het bepaalde fbij art. 80, 3de lid der voornoemde wet.
Art. 80. Gouden en zilveren werken, onder genot der teruggave van de belasting uitgevoerd, zijn, in geval van weder-
v invoer binnen het Rijk, bij welken al de voorschriften, voor den invoer van vreemde werken gegeven, moeten worden
[ in acht genomen, aan eene vernieuwde be-


Art. 80
42
taling van het teruggegeven bedrag onderworpen.
Zij ontvangen alsdan eenen tweeden afslag van het teeken van uitvoer.
Wij behouden Ons voor, in bijzöhdèfé' gevallen, wanneer de uitvoer der daartoe reeds gestempelde werken niet heeft kunnen plaats hebben, die werken kosteloos van den tweeden afslag van dat teeken te doen voorzien.
Bij besluit van 26 October 1895, S. 174, welk besluit van kracht is gebleven ingevolge art. 4 van het besluit van 19 November 1896, S. 175, is het volgende bepaald :
Art. b Met wijziging in zoover van art. 2 van het Koninklijk besluit van 6 October 1862 (Staatsblad n°. 182) worden ter verkrijging van den vrijdom van invoerrecht bij den wederinvoer van gouden en zilveren werken, die na met teruggaaf van belasting te zijn uitgevoerd, binnen twee jaar onverkocht van vreemde markten terugkomen, de volgende bepalingen in acht genomen.
Art. 2. De aangifte volgens art. 70 der wet van 18 September 1852 (Staatsblad n°. 178) vermeldt:
a. dat voor de goederen toepassing van den in art. 1 bedoelden vrijdom verlangd wordt;
6. dagteekening en nommer van het document waarmede zij indertijd zijn uitgevoerd.
Op die aangifte wordt, tegen zekerheidstelling volgens art. 71 dier wet, een volgbrief afgegeven, waarmede de goederen worden overgebracht naar het kantoor van waarborg, waar zij indertijd voor uitvoer zjjn gestempeld.
Art. 3. De ambtenaren aan dat kantoor vergelijken de goederen met den volgbrief en het onder art. 2 lett. 6 bedoelde document en stellen van hunne bevinding eene verklaring op het extract van den volgbrief.
Art. 4. De vrijdom wordt op schriftelijk verzoek van belanghebbenden door den Directeur der directe belastingen, invoerrechten en accijnzen verleend nadat aan hem zijn overgelegd brieven of andere bescheiden, waaruit blijkt, dat de voorwerpen onverkocht uit het buiten-


43
— Art. 84
land terugkomen en nadat hem uit de in het vorig artikel bedoelde verklaring is gebleken, dat de goederen van Nederlandsehen oorsprong, en niet langer dan twee jaren geleden uiti «evóerd zijn.
- Art. 81. Ten uitvoer gestempelde werken, in het vrije beheer eens schatpligtigen aangetroffen, worden als onge-
| stempelde werken beschouwd en geven tot de toepassing der straffen, bij art. 34 bepaald, aanleiding.
Art. 82. Zoodra de ten uitvoer aangegevene voorwerpen ter uiterste wacht bevonden worden niet met de opgaven der ambtenaren van den waarborg over-
. een te komen of geheel of ten deele te ontbreken, worden de voorwerpen, zoo als zij voorhanden zijn, verbeurd verklaard, en is buitendien door den uitvoerder eene boete verschuldigd van tien malen de belasting, die, zoo het document behoorlijk afgeteekend terug ware gekomen, aan het waarborgkantoor zoude zijn teruggegeven.
Art. 83. De werken, welke ten doorvoer zijn aangegeven, worden op geen kantoor van waarborg overgebragt. . Het exemplaar van den inventaris, dat niet aan het transito-paspoort gehecht wordt? blijft aan het kantoor van aangifte berusten.
Op entrepot aangegeven, worden de werken alleen dan, wanneer zij uit het entrepot ten invoer worden uitgeslagen, naar het kantoor van waarborg overI gebragt.
Art. 84. Bijaldien er met opzigt tot de ten doorvoer aangegeven werken van den doorvoer wordt afgezien, wordt het transito-paspoort niet op den bij de wet-


Art. 85 —
44
ten op den in-, uit- en doorvoer geregelden voet gezuiverd, zoolang niet uit eene aanteekening, door een ambtenaar van den' waarborg op dat paspoort gesteld, blijkt dat de werken, waarvoor bet is afgegeven, op een der waarborg-kantoren aan belasting en stempeling zijn onderworpen geworden.
Art. 85. Alle bepalingen, bij dit hoofdstuk met opzigt tot de gouden en zilveren werken voorgeschreven, gelden evenzeer voor gedeelten van zoodanige werken, welke afzonderlijk ingevoerd worden; met dit onderscheid evenwel, dat zoodanige gedeelten van werken aan het kantoor van waarborg, zonder betaling van belasting, enkel van een herkenningsmerk voorzien worden.
Het werk, tot welks zamenstelling de aldus gewaarmerkte gedeelten gebezigd worden, later in voltooiden staat aan hetzelfde kantoor aangeboden, wordt alsdan, tegen betaling der gewone belasting, met den stempel der vreemde werken gemerkt.
Het wordt evenwel vrijgelaten de Nederlandsche keurteekenen op werken te plaatsen, waaraan enkele versierselen van vreemde herkomst zijn aangebragt, mits het werk zelf van Nederlandschen oorsprong, en de aangebragte versierselen van geen lager gehalte zijn.
ACHTSTE HOOFDSTUK.
Van het opsporen en vervolgen van overtredingen.
Art. 86. De ambtenaren van den waarborg, die hierin kunnen worden bijgestaan door zoodanige andere ambtenaren, als


45
— Art. 88
daartoe door Ons worden aangewezen, hebben tot het uitoefenen van hun ambtelijk toezigt ten allen tijde het regt van vrijen toegang tot de winkels, werkplaatsen en woningen der schatpligtigen. t Van dat regt bij nacht gebruik makende, zijn zij gehouden zich daarbij te doen
vergezellen door net .hoofd van het gemeentebestuur of eenig door dezen aangewezen lid van hetzelve of wol rl™,-
eenen directeur of commissaris van politie.
De nacht wordt in betrekking tot deze wet gerekend, gedurende de maanden April tot en met September van negen ure des avonds tot zes ure des morgens, en gedurende de overige maanden des jaars van zeven ure des avonds tot zeven ure des morgens te loopen.
Zie art. 3 van het sedert gewijzigde besluit van 26 November 1901, S. 228, als bijlage op-
H genomen.
— alinea L Deze alinea is aldus gewijzigd ' bij de wet van 28 Mei 1901, S. 131.
— Zie de eerste aanteekening op art. 38.
Art. 87. De hoofden van het gemeentebestuur zijn ook buitendien verpligt, om wanneer de ambtenaren van den waarborg zulks bij het bezoeken en opnemen van de werkplaatsen, winkels en woningen der schatpligtigen noodig achten, hen daarbij te begeleiden of door een der in de tweede • zinsnede van het voorgaand artikel genoemde personen te doen begeleiden. Art. 88. Zoo aan de ambtenaren van
1 den waarborg bij het verrigten hunner visitatie de opening der huis- of winkeldeuren of de ontsluiting van eenig ver-
; trek of stuk huisraad geweigerd wordt, of wel zoo niemand door hen wordt aan'ge-


Art. 89 —
46
troffen, die hun den verlangden toegang verschaffen kan, zijn zij bevoegd de sluiting te doen verbreken; hetgeen evenwel niet mag geschieden, dan in tegenwoordigheid van een der ambtenaren bij art. 86 alinea 2 genoemd, wier medewerking, zoo zij niet reeds verleend is, mitsdien alsnog behoort te worden ingeroepen.
Art. 89. Alle woordelijke of feitelijke weigering van toegang, inzage of onderzoek, op grond der wet door de ambtenaren van den waarborg gevorderd, gelijk mede het belemmeren of verhinderen der werkzaamheden, welke die ambtenaren krachtens de wet verrigten, of van het toezigt, dat hun is opgedragen, wordt gestraft met eene boete van vijftig tot drie honderd gulden, onverminderd de toepassing zoo van de algemeene strafwet wegens feitelijkheden of beleedigingen den ambtenaren aangedaan, als van deze wet wegens de verdere overtredingen, waarmede de bij dit artikel strafbaar gestelde daden gepaard mogten gaan.
Art. 90. Onverminderd alle andere geldige bewijsmiddelen, worden de overtredingen, tegen de voorschriften dezer wet begaan, bewezen door processenverbaal, door de ambtenaren van den . waarborg op den eed of de belofte, bij den aanvang hunner bediening afgelegd opgemaakt, welke ambtenaren hierin kunnen worden bijgestaan door zoodanige andere ambtenaren, als daartoe door Ons worden aangewezen.
Het proces-verbaal moet door minstens twee ambtenaren zijn opgemaakt en onderteekend, waaronder, behoudens de


47
— Art. 92
uitzonderingen bij bet volgend artikel vermeld, althans één ambtenaar van den waarborg, die steeds met de leiding der werkzaamheden belast is.
' alinea 1. Zie art. 3 van het sedert gewijzigde besluit van 26 November 1901, S. 225, als bijlage opgenomen.
Art. 91. De medewerking van een ambtenaar van den waarborg tot de opmaking van het proces-verbaal, is geen volstrekt vereischte tot het constateren van de volgende overtredingen :
uitoefening van eenig schatpligtig bedrijf zonder voorafgegane " aangifte bij het plaatselijk bestuur (art. 30);
gemis van het genummerd en gewaarmerkt register, bij art. 37 voorgeschreven, of verzuimde inschrijving in dat register van eenig door den houder gekocht goudof zilverwerk ;
weigering van vertoon van dat register (art. 38) ;
gemis van het uittreksel der wet bij art. 40 vermeld of verzuim van het zigtbaar plaatsen daarvan in den winkel; gelijk gemis of verzuim ten aanzien van de vergroote afbeelding der stempelmerken bij art. 11 voorgeschreven ;
weigering of verzuim der afgifte van een borderel van verkoop in de gevallen, bedoeld .bij artt. 42 en 43 ;
het door art. 44 verboden koopen van gouden of zilveren werken ;
en voorts alle weigering van toegang, inzage of onderzoek, tot het vorderen waarvan ook andere ambtenaren dan die van den waarborg bevoegd zijn.
Art. 92. De processen-verbaal worden op heeterdaad, immers zoo spoedig mogelijk opgemaakt, en behelzen een be-


Alt. 93 —
48
knopt en naauwkeurig verhaal der bevinding en van de oorzaak der bekeuring met aanduiding van personen, qualiteiten, dag en plaats.
De processen-verbaal kunnen worden opgemaakt en de bekeuringen gedaan op alle de dagen des jaars en mitsdien ook op zon- en feestdagen.
Na de twee alinea's van dit artikel, volgden oorspronkelijk nog drie alinea's. Deze alinea's, behelzende een voorschrift tot registratie der processen-verbaal, zijn vervallen door de afschaffing dier registratie bij art. 15 der wet van 15 April 1896, S. 70.
Art. 93. Wanneer de bekeurde bij het instellen der bekeuring tegenwoordig is, wordt hij uitgenoodigd om ook de opmaking van het daartoe betrekkelijk proces-verbaal bij te wonen, en, na onderteekening van dat stuk, een afschrift daarvan te ontvangen.
Is hij bij de bekeuring niet tegenwoordig of weigert hij de opmaking van het proces-verbaal bij te wonen, zoo wordt het voor hem bestemde afschrift binnen twee maal vier en twintig uren bezorgd ten raadhuize of bij het hoofd van het bestuur der gemeente, binnen welke de bekeuring geschied is, en blijft het aldaar ter zijner beschikking berusten.
De bekeurde de onderteekening van het proces-verbaal of de ontvangst daarvan geweigerd hebbende, zoo wordt hiervan in de acte melding gemaakt.
alinea 2. Deze alinea is aldus gewijzigd bij de wet van 15 April 1896, S. 70.'
Art. 94. Slechts dan, w<t) $x het proces-verbaal door niet meer dan één ambtenaar is opgemaakt, of daaraan, buiten de gevallen vermeld in art. 91,


-
49
— Art. 98
door geen waarborg-ambtenaren ia deël genomen, levert zoodanig stuk op zich I zelf geen volledig bewijs óp.
Dit artikel is aldus gewijzigd bij de wet • van 15 April 1896, S. 70.
Art. 95. Onnaauwkeurigheden van ondergeschikt belang, waaruit geene onzekerheid omtrent de toedragt der zaak of den persoon van den bekeurde voortvloeit gelijk mede verkeerde aanhaling der overtreden wetsbepalingen, ontnemen aan het proces-verbaal deszelfs kracht niet, maar kunnen bij de dagvaarding hersteld >■ worden.
Art. 96. In geval van bekeuringen ter zake van overtredingen, waarop door de wet de straf der verbeurd-verklaring is gesteld, worden de voorwerpen, onder de toepassing dier strafbepalingen vallende, onmiddellijk in beslag genomen.
In de overige gevallen heeft de inbeslagneming alleen plaats ten aanzien der voorwerpen, welke tot bewijs strekken van het gepleegde feit.
Art. 97. De in beslag genomen voorwerpen worden bijeengevoegd en verzegeld met het ambtszegel van een der bekeurders en het zegel van den bekeurde, en in dien toestand naar de griffie der regtbank, welke over de bekeuring uitspraak moet doen, overgebragt.
Zoo de bekeurde geen zegel bezit of het gebruik daarvan weigert, wordt zulks m de acte vs.n geregtelijke bewaargeving vernield.
Art. P uet vervoer der aangehaalde goederen nas . de griffie heeft zoo mogelijk bnverwijld, en anders op den dag, volgende op dien der aanhaling, plaat» :. S.&J. no.28, 9-dr. i '


Art. 99 —
50
Zoo een langer oponthoud onvermijdelijk blijkt, wordt daarvan, met opgave der redenen, in de acte van geregtelijke bewaargeving melding gemaakt.
Art. 99. Zoo de aangehaalde voorwerpen niet vatbaar zijn om vervoerd te worden, worden, hetzij de voorwerpen zelve, hetzij de vertrekken waarin zij zich bevinden, onder de bij art. 97 bedoelde gemeenschappelijke verzegeling gebragt, om daaronder in afwachting der regterlijke beslissing te verblijven.
Door regterlijke beslissing, wordt de einduitspraak van den bevoegden regter verstaan. De aangehaalde goederen bij de daarover gevoerde procedure behoorende moeten noodwendig tot na den afloop dier procedure onder de bij art. 97 bedoelde gemeenschappelijke ™„mï„0 Hiiven. Bii de bestaande mogelijk¬
heid dat zij kunnen worden verbeurd verklaard, spreekt het van zelf, dat zij niet inmiddels ontslagen zouden kunnen worden. (Verslag.)
Art. 100. De processen-verbaal worden door of namens den Minister van Finan- j ciën opgezonden aan den officier bij de arrondissements-regtbank, onder welker ressort de bekeuring heeft plaats gehad, ten einde volgens de bepalingen van het Wetboek van Strafvordering te worden behandeld en vervolgd.
De bekeurde kan de regtsvervolging wegens overtredingen dezer wet, voor zoover die met boete en verbeurd-verklaring gestraft worden, voorkomen door vrijwillige betaling van het maximum der boete, op den voet bij het Wetboek van Strafrecht bepaald, en afstand van de in beslag genomen voorwerpen, welker , verbeurdverklaring gevorderd wordt.
Ook kan het bedrag der boete en der verbeurd-verklaring het onderwerp eener


-
51
— Art. 102
transactie uitmaken tusschen den controleur van het kantoor van waarborg, binnen welks ring de bekeuring heeft plaats gehad, en den bekeurde, doch niet dan op last en behoudens de goedkeuring van den Minister van Financiën, en alleen vóór dat de regtsvordering is ingesteld.
y Bij missive van den Minister van Justitie van 28 November 1854, n°. 88/35, B, zijn de ambtenaren van het openbaar ministerie aangeschreven om wanneer overtredingen van de wet door de politieambtenaren worden ontdekt, daarvan, vóór dat eene vervolging worde ingesteld, aan de>controleurs van den waarborg kennis te geven omdat volgens de derde alinea van art. 100 de beoordeeling of er grond van transactie bestaat moet plaats hebben vóór dat de regtsvordering wordt ingesteld.
— alinea 2. In plaats van „Wetboek van Strafvordering" is in deze alinea verweid „Wetboek van Strafrecht" op grond van art. 1, n°. 5 der wet van 31 December 1887, -6. 265. Overigens is deze alinea aldus gewijzigd bij de wet van 15 April 1896, S. 70.
Art. 101. Bij elke veroordeeling tot geldboete wordt tevens door den regter bepaald, dat, indien daaraan niet is voldaan binnen veertien dagen nadat de veroordeelde bij deurwaarders-exploit tot betaling is aangemaand, eene gevangenisstraf in plaats der geldboete zal kunnen worden toegepast.
Deze gevangenisstraf wordt bepaald op minstens zes dagen eh hoogstens twee jaren.
Opvolgende betaling van de boete ontslaat van alle verdere gevangenis.
Laatste alinea. Deze alinea is aldus gewijzigd bij de wet van 15 April|l896, S. 70.
Art. 102. Het regt van de in beslag genomen werken verschuldigd, wordt 4*


Art. 103
52
nimmer geacht begrepen te zijn onder de boeten, bij regtsuitspraak opgelegd of op den voet van art, 100 vrijwillig betaald, maar moet steeds afzonderlijk worden voldaan.
Indien dat regt op geene andere wijze invorderbaar is, wordt hetzelve op het bedrag der boete of de opbrengst deiverbeurd verklaarde werken vooruitgenomen.
Art. 103. De door den regter verbeurd verklaarde of door de bekeurden, ter voorkoming der regtsvervolging, afgestane werken worden, zoqdra de vonnissen, waarbij verbeurd-verklaring is uitgesproken, in kracht van gewijsde zijn overgegaan, of de buitengeregtelijke schikking is ten uitvoer gelegd, aan den ontvanger van het kantoor van waarborg, binnen welks ring de bekeuring geschied is, overgegeven, ten einde ter gelegenertijd op last van Onzen Minister van Financiën te worden verkocht, hetzij in onverbroken, hetzij, zoo noodig, in verbroken staat.
Art. 104. De verbeurd-verklaring in de gevallen bij deze wet voorzien, strekt zich steeds over het geheel der werken uit, zonder uitzondering van die gedeelten der aangehaalde voorwerpen, welke met uit goud of zilver bestaan.
Hetzelfde geldt van de emballagie, kistjes, kokers of andere omkleedselen tot de verbeurd verklaarde werken behoorende.
Op de vraag of het niet onbillijk ware, dat juweelen van groote waarde verbeurd zouden worden verklaard om het goud of zilver, waarin zij zijn gezet en dat slechts een accessorium is, antwoordde de Regering, dat deze verbeurd-verklaring niets onbillijks beeft, maar


53
— Art. 107
dat zij integendeel regtstreeks voortvloeit, zoowel uit den geest als uit de letter der wet. De werken worden zóó als zij in staat van overtreding zijn bevonden, aangehaald en verbeurd verklaard, niet enkele stukken of gedeelten daarvan, die, zoo zij zich in dien toestand bevonden hadden, als verbroken werken zouden zijn beschouwd en mitsdien niet vatbaar zouden geweest zijn voor aanhaling. Moest het stelsel hetwelk in de vraag ligt opgesloten, worden aangenomen, zoo zoude men op gelijke wijze van horlogiën het binnenwerk, van ringen de steenen, van flacons de glazen flesschen en stoppen, van gespen de beugels, van zilveren messen de lemmets (en wat ar niet meer) hebben terug te geven; want ook deze accessoria toch, ofschoon dan ook van mindere waarde, verkeeren in hetzelfde geval als de juweelen, en zouden derhalve op denzelfden grond als deze kunnen worden teruggeëischt. (Verslag.)
Art 105. Alle burgerlijke gedingen, waarin het Rijk ter zake van den waarborg, hetzij eischende, hetzij verwerende, optreedt, worden in eersten aanleg ingesteld voor de arrondissements-regtbanken, en voorts in hooger beroep en cassatie naar de voorschriften van het Wetboek van Burgerlijke Regtsvordering voortgezet. Zij worden behandeld als summiere zaken.
Art. 106. Alle schatpligtigen, handelsessaijeurs, scheiders en fineerders, zoomede alle bijzondere personen, welke in aanraking of betrekking staan met de kantoren of ambtenaren van den waarborg, zijn verantwoordelijk voor de daden hunner zaakgelastigden of bedienden, voor zooverre die met het door hen uitgeoefend bedrijf in verband staan.
Art. 107. Het besluit van den 3den Germinal IXde jaar, betrekkelijk tot het
beZlt en ffAHniit- WOT, -rr^U^A l_t •
— o —- imuuucu werjciui-


MIl. 1UO
54
gen, hier te lande executoir verklaard bij de decreten van 8 November 1810 en 6 Ja nuarij 1811, wordt afgeschaft.
Art. 108. Deze wet treedt in werking op den dag die daartoe nader door Ons zal bepaald worden, op welken dag tevens worden ingetrokken en vervallen alle vroegere wettelijke verordeningen, den waarborg der gouden en zilveren werken betreffende.
Op de belasting op gouden en zilveren werken bij deze wet vastgesteld, worden geene opcenten geheven.
De regtsvervolgingen, welke op het even vermeld tijdstip nog aanhangig zijn, worden ten einde toe behandeld en beslist overeenkomstig de bepalingen der wetgeving, onder welke zij zijn ingesteld.
De in werkingtreding dezer wet is bij besluit van 25 September 1852, S. 181, bepaald op 1 Januarij 1853.
Lasten en bevelen, dat deze in het Staatsblad zal worden geplaatst, en dat alle Ministeriële Departementen, Autoriteiten, Collegien en Ambtenaren, wien zulks aangaat, aan de naauwkeurige uitvoering de hand zullen houden.
Gegeven te 's Gravenhage, den 18den September 1852.
WILLEM.
De Minister van Financiën, van Bosse.
(üitgeg. 25 Sepl. 1852.)


B IJ L A G E N.
55
Besluit ra» den 2Qsten November 1901, S. 225, ter uitvoering van de wet van 18 September 1852 (Staatsblad n°. 178), laatstelijk gewijzigd bij de wet van 28 Mei 1901 (Staatsblad n°. 131) omtrent den waarborg en de belasting der gouden en zilveren werken. (Zooals dit besluit gewijzigd is bij besluiten van 16 September 1905, S. 271, 2 Maart 1907, S. 63, 8 December 1908, S. 375 en 4 April 1914, S. 171.)
Wij WILHELMINA, enz.
Öp. de voordracht van Onzen Minister van Financiën d.d. 23 October 1901, n°. 79, Invoerrechten en Accijnzen;
Gezien de wet van 18 September 1852 (Staats¬
blad n°. 178), laatstelijk gewijzigd bij de wet van 28 Mei 1901 (Skiatsblad n°. 131) j
Den Raad van Statie gehoord (advies van den 5den November 1901, n°. 16);
Gelet op het nader rapport van Onzen voornoemden Minister d.d. 23 November 1901, n°. 69, Invoerrechten en Accijnzen ;
Hebben goedgevonden en verstaan :
Art. i, Bij artikel 1 van het besluit van 4 April 1914, S. 171, is het gebied der kantoren van den waarborg der gouden en zilveren werken, vastgesteld als volgt:
Het kantoor Amsterdam I omvat de gemeente Amsterdam, behalve voor wat betreft de in die gemeente uit het buitenland aangevoerde goederen.
Het kantoor Amsterdam II omvat het rechterlijk arrondissement Amsterdam (voor de
gemeente Amsterdam echter alleen voor zooveel betreft de aldaar uit het buitenland aangevoerde goederen);
het rechterlijk arrondissement Haarlem (met uitzondering van de gemeenten Alkemade, Hillegom, Leimuiden en Lisse).


— 56 —
Het kantoor 'a-Oravenhage omvat:
het rechterlijk arrondissement 's-Qravenliage ; van het kanton Haarlemmermeer de gemeenten Alkemade, Hïllegom, Leimuiden en Lisse ;
het kanton Woerden, met uitzondering van de gemeente Oudewater en de in de provincie Utrecht gelegen gemeenten van dat kanton. • Het kantoor Rotterdam omvat:
het rechterlijk arrondissement Rotterdam (met uitzondering van het kanton Schoonhoven) ;
de kantons Dordrecht, Oud-Beierland, Ridderkerk (met uitzondering van de gemeenten AWasserdam en Nieuw-Lekkerland) en Gorinchem (met uitzondering van de gemeenten Ameide, Hoornaar, Meerkerk, Noordeloos en Tienhoven) ;
van het kanton Sliedrechl de gemeenten Giessendam, Sliedrechl en Papendrechl;
van het kanton Vianen de gemeenten Asperen, Leerbroek en Leerdam.
Het kantoor Schoonhoven omvat:
de kantons Schoonhoven, Sliedrecht (met uitzondering van de gemeenten Oiessendam, Sliedrecht en Papendrecht) en Vianen (met uitzondering van de gemeenten Asperen, Leerbroek en Leerdam);
van het kanton Qorinehem de gemeenten Ameide, Hoornaar, Meerkerk, Noordeloos en Tienhoven ;
van het kanton Ridderkerk de gemeenten Alblasserdam en Nieuw-Lekkerland ;
van het kanton Woerden de gemeente Oudewater.
Het kantoor Leeuwarden omvat de rechterlijke arrondissementen Leeuwarden en Heerenveen.
Het kantoor Utrecht omvat de rechterlijke arrondissementen Utrecht (met uitzondering van de niet in de provincie Utrecht gelegen gemeenten van het kanton Woerden), Zwolle en Tiet (met uitzondering van de kantons Druten en Vianen).
Het kantoor Arnhem omvat:
de rechterlijke arrondissementen Arnhem, Zutphen en Almelo ;
het kanton Druten.
Het kantoor 's Hertogenbosch omvat het rechterlijk arrondissement 's Hertogenbosch en de kantons Oosterhout, Tilburg en Helmond.


■ 57
Het kantoor Groningen omvat de rechterlijke arrondissementen' 'Groningen, Winschoten en Assen.
Het kantoor Alkmaar omvat het rechterlijk arrondissement Alkmaar.
Het kantoor Roosendaal omvat de rechterlijke arrondissementen Middelburg en Zierikzee, zoomede de kantons Breda-, Zevenbergen en Bergen op Zoom.
Het kantoor Maastricht omvat de rechterlijke arrondissementen Maastricht en Roermond, met uitzondering van het kanton Helmond.
2. De ontvangers der directe belastingen, invoerrechten en accijnzen, die daartoe zijn of nader worden "aangewezen, zijn met de ontvangst van de waarborgrechten belast,- voor zoover die ontvangst niet aan anderen is opgedragen.
Zij zijn bevoegd de hieraan verbonden werkzaamheden, onder hunne verantwoordelijkheid, aan een plaatsvervanger op te dragen, mits de lastgeving daartoe door Onzen Minister van Financiën wordt goedgekeurd en de plaatsvervanger eenzelfden ambtseed aflegt als zijn lastgever.
3. Voor den bijstand, bedoeld in de artt. 86 en 90 der wet van 18 September 1852 (Staatsblad n°. 178), laatstelijk gewijzigd bij de wet van 28 Mei 1901 (Staatsblad n° 131), worden aangewezen de ambtenaren der directe belastingen, invoerrechten en accijnzen.
4. De vormen en zinnebeelden der rijkskeurstompels. ingesteld bij art. 10 der wet van 18 September 1852 (Staatsblad n°. 178), laatstelijk gewijzigd bij de wet van 28 Mei 1901 (Staatsblad n°. 131), worden vastgesteld als volgt:
§ 1. HET GEHALTEMEBK.
a. Voor goudwerken :
eerste gehalte. Ben klimmende leeuw, links gekeerd, met een pijlbundel in den linker, en een zwaard in den rechterklauw, en cijfer 1 aan de voorzijde. — Vorm: een ovaal veld;
tweede gehalte. Een klimmende leeuw, links gekeerd, met cijfer 2 aan de voorzijde. — Vorm : een langwerpig, rechtstandig vierkant, met afgesneden hoeken;
derde gehalte. Een loopende leeuw, links ge-


— 58 —
keerd, met opgeheven zwaard in dén rechter klauw, en cijfer 3 aan de achterzijde. — Vorm : een langwerpig, liggend vierkant, met afgesneden hoeken;
vierde gehalte. Een eikenblad. — Vorm : een ovaal veld.
b. Voor zilverwerken:
eerste gehalte. Een klimmende leeuw, rechts gekeerd, met cijfer 1 aan de voorzijde. — Vorm i een gotbisch schild;
tweede gehalte. Een loopende leeuw, rechts gekeerd, met cijfer 2 aan de benedenzijde. — Vorm: een langwerpig, liggend zeskant.
§ 2. HET MERK TOT AANWIJZING VAN HET WAAKBOBGKANTOOB WAAR DB STEMPELING IS GESCHIED.
a. Voor goudwerken :
Een leeuwenkop, links gekeerd, met de tong uitgestoken en aan de voorzijde de letter, aangewezen bij art. 7 van dit besluit. — Vorm : een rond veld.
b. Voor zilverwerken :
Een minervahoofd, links gekeerd, en op den helm de letter, aangewezen bij art. 7 van dit besluit. — Vorm : een rond veld.
§ 3. HET JAABLETTEBMBRK.
Eene der letters van het alphabet, jaarlijks aan te wijzen door Onzen Minister van Financiën, die, bij verandering in het personeel der essayeurs, dit merk, bij het betrokken kantoor van waarborg in gebruik, doet voorzien van een onderscheidend teeken.
§ 4. HET MERK VOOR DE KLEINE GOUDWERKEN, UIT EEN ENKEL STUK, OF WEL UIT MEER, VOOR AFZONDERLIJKE STEMPELING VATBARE, STUKKEN BESTAANDE.
a. Voor werken van het lste, 2de en Zde gehalte : .: ' .
Een leeuwenkopje, links gekeerd. Vorm: uitgesneden.
b. Voor werken van het 4de gehalte :
Een eikenblad, gelijk aan het merk sub § 1, letter a (4de gehalte) doch in verkleinden vorm.


— 59 —
§ 5. het merk voor kleine goudwerken, voorzien van aanhangsels welke geen afzonderlijke stempeling toelaten.
a. Voor werken van hei lsle, 2de en 3di gehalte :
Hel merk sub § 4, letter a.
'h'. Voor werken van het 4de gehalte :
Het merk sub § 4, letter b.
c. Een aan elk dézer beide meiken toe te voegen cijfer, op een ovaal veld, met loofwerk aan het boven- en benedeneinde.
Hiertoe wordt gebezigd :
voor werken van vijf wichtjes en daar beneden, cijfer 1 ;
voor werken van meer dan vijf tot en met tien wichtjes, cijfer 2 ;
voor werken van meer dan tien tot en met vjjftien wichtjes, cijfer 3 ;
en zoo vervolgens telkers met opklimming van vijf wichtjes voor elk hooger cijfer tot op cijfer 20 voor werken van meer dan vijf en negentig tot en met honderd wichtjes.
Voor werken van meer dan honderd wichtjes wordt gebezigd cijfer 20, benevens het cijfer, aanwijzende het getal wichtjes boven honderd.
§ 6. het merk voor de kleine zilverwerken.
Voor werken van het lste en 2de gehalte: Een Biomeinsch zwaard. — Vorm: uitgesneden.
Wanneer de werken zijn voorzien van aanhangsels, niet vatbaar voor afzonderlijke stem peling, wordt ook aan dit merk toegevoegd de aanwijzing van het gewicht op den voet van § 5, letter c.
§ 7. het merk voor de werken, welke niet voldoen aan een der gehalten, vermeld bij art. 1 der wet van 18 s hpt. 1852
(Staatsblad n°. 178), laatstelijk gewijzigd bij de wet van 28 mei 1901 (Staatsblad n°. 131). Voor gouden en voor zilveren werken: a. Groot. De letter I. — Vorm: uitgesneden. (1)
(1) Deze zinsnede is aldus vastgesteld bij besluit van 16 September' 1905,. S. 271.


— 60 —
b. Klein. Hetzelfde teeken in verkleinden vorm.
Met de merken, in deze paragraaf omschreven, worden ook gestempeld de oude gouden en zilveren werken, in den handel terugkeerende en niet voorzien van vroeger gangbare inlandsche keurteekens.
Wanneer de werken zijn voorzien van aanhangsels, niet vatbaar voor afzonderlijke stempeling, wordt ook aan dit merk toegevoegd de aanwijzing van het gewicht, op den voet van § 5, letter c.
§ S. HET MERK VOOR OUDE GOUD- EN Z1LVER. WERKEN, IN DEN HANDEL TERUGKEERENDE EN GESTEMPELD MET VROEGER GANGBARE
KEURTEEKENS.
a. Groot. Eene bijl. —■ Vorm : uitgesneden.
b. Klein. Hetzelfde teeken in verkleinden vorm.
Wanneer de werken zijn voorzien van aanhangsels, niet vatbaar voor afzonderlijke stempeling, wordt ook aan dit merk toegevoegd de aanwijzing van het gewicht, op den voet van § 5, letter c.
§ 9. HET MERK VOOR VREEMDE WERKEN.
Voor gouden en voor zilveren werken :
a. Groot. De letter V. — Vorm: uitgesneden. (1)
b. Klein. Hetzelfde teeken in verkleinden vorm. (1)
Wanneer de werken zijn voorzien van aanhangsels, niet vatbaar voor afzonderlijke stempeling, wordt ook aan dit merk toegevoegd de aanwijzing van het gewicht, op den voet van § 5, letter c.
§ 10. HET MERK VOOR DE WERKEN, DIE ONDER GENOT VAN TERUGGAVE DER DAARVOOR BETAALDE RECHTEN WORDEN UITGEVOERD.
Voor gouden en voor zilveren werken :
a. Groot. Een sleutel. — Vorm : uitgesneden.
b. Klein. Hetzelfde teeken in verkleinden vorm.
5. De inlandsche gouden en zilveren werken,
(1) Deze zinsnede is aldus vastgesteld bij besluit van 16 September 1905, S. 271.


— 61 —
waarvan bet gehalte wordt gewaarborgd door een der merken, omschreven bij art. 4, § 1, worden tevens voorzien van het merk tot aanwijzing van het kantoor van waarborg, waar de stempeling is geschied, alsmede van het jaarlettermerk.
De inlandsche gouden en zilveren werken van gewaarborgd gehalte, die te klein zijn voor eene dergelijke stempeling, worden alleen voor zien van een der merken voor die werken bestemd volgens art. 4, § 4, 5 of 6.
6. Aan Onzen-Minister van-Financiën blijft overgelaten bet geven van voorschriften omtrent de plaatsen waar en de wijze waarop de stempelmerken op de gouden en zilveren werken moeten worden gesteld.
7. De letters, bedoeld in art. 4, § 2, sub n en 6, zijn :
voor het kantoor Amsterdam I de lett. A. .
„ ,, ,, Amsterdam 11 „ "A".
,, ,, "s Graveiihage „ „ C.
„ „ A .', Rotterdam ,, „ D.
,, ,, ,, Schoonhoven ,, ,, M.
,, - „, Leeuwarden „ ,, F.
■ -j, „ „ Utrecht „ „ B.
» „ Arnhem ..„,, ,, H.
,, „ „ 's Hertogenbosch „ ,, K.
., „ -,i Groningen ,, „ E.
„ ,, „ Alkmaar „ ,, P.
,, „ ,, Roosendaal ,, „ Q.
„ „ „ Maastricht ,. „ N. (1)
8. De essaijeurs van den waarborg bedienen
zich bij hunne proeven uitsluitend van de scheimiddelen, die het aan 's Rijks Munt gevestigde Rijks-magazijn van scheimiddelen aflevert.
9- Op het tijdstip van het in werking treden van dit besluit vervallen de Koninklijke besluiten van 4 December 1852 (Staatsblad n°. 204), 26 December 1852 (Staatsblad n°. 257), 30 Maart 1859' (Staatsblad n°. 16), 2 April 1864 (Staatsblad n°. 16), 10 September 1888 (Staatsblad n». 147) en van 22 Juni 1893 (Staatsblad n. 103).
Onze Minister van Financiën is belast met de uitvoering van dit besluit, hetwelk in het
(1) Dit artikel is aldus gewijzigd bij besluit van 4 April 1914, S. 171.


— 62 —
Staatsblad zal worden geplaatst en waarvan afschrift zal worden gezonden aan den Raad van State.
Het Loo, den 26sten November 1901.
WILHELMINA. De Minister van Financiën. Harte v. Tecklenburg. (Vitgeg. 12 Dec. 1901.)
Besluit van den SOslen Maart 1907, houdende nieuwe bepalingen omtrent de ambtenaren van den waarborg en de belasting der gouden en zilveren werken. (Zooals dit besluit gewijzigd is bij die van 40 Januari 1911 en 25 April 1914.)
Wu WILHELMINA, enz.
Op de voordracht van Onzen Minister van Financiën van 27 Maart 1907, n°. 84 (Afdeeling Personeel);
Overwegende dat het wenschelijk is nieuwe bepalingen vast te stellen omtrent het personeel van den waarborg en de belasting der gouden en zilveren werken ;
Hebben goedgevonden en verstaan :
Art. 1. Het personeel van den waarborg en de belasting der gouden en zilveren werken bestaat uit:
een inspecteur,
controleurs,
essaieurs,
een ontvanger,
adjunct-controleurs,
commiezen,
aide-essaieurs.
2. De kantoren van den waarborg en de belasting der gouden en zilveren werken zijn verdeeld in twee klassen.
Tot de eerste klasse behooren de kantoren te Amsterdam, 's-Gravenhage, 's-Heriogenbosch, Rotterdam en Schoonhoven.
Tot de tweede klasse behooren de kantoren te Alkmaar, Arnhem, Groningen, Leeuwarden, Maastricht, Roosendaal en Utrecht.
3. Aan elk kantoor zijn verbonden:
een controleur als hoofd van dienst, een essaieur en, zoo noodig, een adjunct-controleur,


— 63 —
een of meer commiezen en een of meer aideessaieurs.
Alleen aan het kantoor Amsterdam I is een ontvanger verbonden die tot het personeel van den waarborg en de belasting der gouden en zilveren werken behoort, aan wien tevens is opgedragen de ontvangst aan het kantoor Amsterdam II. Zijne werkzaamheden op dit laatste kantoor worden door èen plaatsvervanger verricht. Op de overige plaatsen waar een kantoor is gevestigd, is de ontvangst opgedragen aan een ambtenaar van de administratie der directe belastingen, invoerrechten en accijnzen, wiens werkzaamheden op dat kantoor door een plaatsvervanger worden verricht, te weten :
te Roosendaal aan den ontvanger der invoerrechten ;
overal elders aan den ontvanger der accijnzen. (1)
4. De inspecteur wordt gekozen uit de controleurs en, zoo noodig, uit de essaieurs.
5. Bij het openvallen eener betrekking van controleur, essaieur, ontvanger of adjunctcontroleur, wordt aan de ambtenaren die reeds een dier rangen bekleeden, de gelegenheid tot sollicitatie .gegeven.
Benoemd wordt de oudste in dienst van de sollicitanten die geacht worden voor de vacante betrekking de noodige geschiktheid en bekwaamheid te bezitten.
In het belang van den dienst kan van deze bepalingen worden afgeweken, doch alleen ter benoeming van een ambtenaar, vallende onder het eerste lid van dit artikel.
6. Voor een opengevallen betrekking van controleur, essaieur, ontvanger of adjunctcontroleur, die niet op den voet van het vorig artikel wordt vervuld, komt in aanmerking de oudste in dienst van de commiezen die geacht worden daarvoor de noodige geschiktheid en bekwaamheid te bezitten.
7. De aide-essaieurs zijn na een diensttijd van 2 jaar benoembaar tot commies.
8. Om tot aide-essaieur benoembaar te zijn, moet men in het bezit zijn van het diploma als essaieur bedoeld bij artikel 5 van Ons be-
(1) Dit artikel is aldus gewijzigd bij besluit Van 25 April 1914.


64
sluit van 14 Juli 1903, n°. 30, tenminste gedurende een jaar werkzaam zijn geweest aan een of meer der in artikel 2 genoemde kantoren, den vollen leeftijd van 19 jaren bereikt en dien van 25 jaren niet overschreden hebben en voldaan hebben aan de nationale militie.
De candidaten welke aan die eischen voldoen en voor het ambt van aide-essaieur geschikt worden geacht, worden benoemd naar de volgorde der examens waarbij zij zijn geslaagd en, voor zooveel de candidaten van eenzelfde examen betreft, naar de rangorde vastgesteld volgens art. 4, laatste lid, van Ons evengenoemd besluit.
9. De jaarlijksche bezoldiging van den inspecteur bedraagt'/ 3300.
Wanneer hij tevens met de betrekking van controleur aan een der kantoren wordt belast, geniet hij in deze betrekking geene bezoldiging, doch eene jaarlijksche toelage van ƒ 500.
10. De jaarlijksche bezoldiging der controleurs en essaieurs bedraagt ƒ 1800 en wordt verhoogd na een diensttijd van :
12 jaren tot / 2000. 16 „ „ „2200. 20 „ „ „2400.
De bezoldiging der controleurs en essaieurs verbonden aan een kantoor der eerste klasse, wordt verder verhoogd, na een diensttijd van:
24 jaren tot / 2600. 28 „ „ „2800. 32 „ „ „3000.
Aan de kantoren te Amsterdam en Rotterdam genieten zij bovendien eene toelage van / 300
's jaars:
11. De bezoldiging van den ontvanger te Amsterdam is gelijk aan die der controleurs en essaieurs verbonden aan een kantoor der eerste klasse.
Hij geniet bovendien eene toelage van / 300 's jaars.
12. De bezoldiging der adjunct-controleurs is gelijk aan die der controleurs en essaieurs verbonden aan een kantoor der tweede klasse.
Die te Amsterdam geniet bovendien eene toelage van / 300 's jaars.
13. De jaarlijksche bezoldiging der commie-


65
zen bedraagt / 1000 en wordt veihoogd, na f een diensttijd van :
4 jaren tot / 1200. 8 „ „ „ 1400. 12 „ „ „ 1600.
-Aan de kantoren te Amsterdam en Rotterdam (f genieten zij bovendien eene toelage van f 200 's jaars.
14. De jaarlijksche bezoldiging der aideessaieurs bedraagt / 500.
15. De diensttijd van de controleurs en essaieurs, den ontvanger te Amsterdam, de adjunct-controleurs en commiezen, wordt gerekend van den dag waarop hun dienst als com-
h mies is aangevangen.
16. Aan eiken controleur wordt door den £ Minister, voor zooveel noodig, eene vaste jaarSi- lijksche som toegekend :
<*. voor kantoorbehoeften;
b. voor verwarming en verlichting van het I kantoorlokaal ;
c. voor het schoonhouden en bewaken van e- het kantoorlokaal.
Aan eiken essaieur wordt door den Minister, voor zooveel noodig, eene vaste jaarlijksche vergoeding verleend voor de kosten van aanschaffing en onderhoud van werktuigen, aanschaffing van scheimiddelen en hulp bij zijne, werkzaamheden.
Aan den ontvanger te Amsterdam wordt door den Minister, voor zooveel noodig, eene vaste jaarlijksche vergoeding verleend voor belooning van een of meer klerken.
17. Ieder ambtenaar is verplicht op zijne standplaats te wonen, wanneer hem niet is opgedragen of toegestaan zich elders te vestigen.
18. De ambtenaren mogen niet nevens hun ambt een ander beroep of bedrijf uitoefenen, voor hunne rekening doen uitoefenen of toelaten, dat in hunne woning koophandel wordt gedreven. Onder de uitoefening van een beroep of bedrijf wordt begrepen :
a. het zijn van bestuurder of commissaris eener onderneming, wanneer daaraan, onder welken naam ook, geldelijk voordeel is verbenden;
b. het opleiden voor een examen tegen geldelijke vergoeding.
j S. & J. n°. 23, 9e dr. 5


- 66 -
Vorenstaand verbod strekt zich niet uit tot het bekleeden van een ander rijksambt.
Voorts mogen de ambtenaren niet in eene onder hun toezicht staande onderneming hoofdelijk aansprakelijk of commanditair vennoot, of onbezoldigd bestuurder of commissaris zijn.
Afwijking van de in dit artikel vervatte bepalingen kan door den Minister worden toegelaten, met dien verstande, dat voor het bekleeden van een ambt als bedoeld bij arfc 3 van het Koninklijk besluit van 5 November 1851 (Staatsblad n°. 141) Onze machtiging vercischt wordt.
19. De ambtenaren mogen hetgeen zij als zoodanig te weten komen, niet verder bekend maken dan voor de uitoefening van hun ambt noodig is. tenzij hunne verklaring als getuige of deskundige volgens de wet mocht worden gevorderd.
20. De Minister kan voorschriften geven, volgens welke de ambtenaren in bepaalde gevallen verplicht zijn de schade te vergoeden die zij door hunne handeling of verzuim aan het Rijk toebrengen.
21. De ambtenaar die een ander ambt wegens vacature of wegens afwezigheid of verhindering van den titularis, tijdelijk nevens het zijne waarneemt, heeft te dier zake geen aanspraak op afzonderlijke belooning.
De Minister is evenwel bevoegd om in geval van vacature of van verlof, gepaard gaande met stilstand van bezoldiging, den ambtenaar die tqdelijk met de waarneming wordt belast, in het genot te stellen van de aan het ambt verbonden bezoldiging, doch met stilstand alsdan van zijn gewone bezoldiging.
22. Wanneer de diensttijd die voor periodieke verhooging van bezoldiging wordt vereischt, in den loop eener maand wordt voltooid, gaat de verhooging in op den eersten
\ dag der volgende maand.
23. Alle bezoldigingen en vaste toelagen worden maandelijks voor een evenredig gedeelte betaalbaar gesteld.
In geval van overlijden blijven zij tot het einde der maand doorloopen.
Deze bepalingen gelden niet voor de bezoK diging der ambtenaren, die tot het personeel van het Departement van Financiën behooren.


— 67 —
24. De ambtenaren kunnen worden verplaatst :
a. in het belang van den dienst; 6. op hun verzoek.
Hij verplaatsing in het belang van den dienst genieten zij Vergoeding van verplaatsingskosten volgens door Ons vast te stellen regelen.
Met verplaatsing in het belang van den dienst wordt gelijkgesteld :
n. benoeming tot een ander ambt;
6. benoeming tot eene andere betrekking in hetzelfde ambt:
een en ander voor zoover zij den ambtenaar tot verandering van woonplaats noopt, wanneer die benoeming het gevolg is van sollicitatie en daardoor aanspraak of uitzicht wordt verkregen op hoogere bezoldiging. (1)
25. Ieder ambtenaar heeft jaarlijks aanspraak op 14 dagen verlof, ineens of bij gedeelten, mits die tijd zoodanig worde gekozen, dat het verlof zonder bezwaar voor den dienst kan worden toegestaan.
Onvermijdelijke kosten aan zijne tijdelijke vervanging gedurende dat verlof verbonden, komen ten laste van het Rijk.
26. Wanneer een ambtenaar wegens ziekte verlof geniet of, zonder in het genot van verlof te zijn, door ziekte wordt verhinderd zijn ambt waar te nemen, komen onvermijdelijke
' kosten aan zijne vervanging verbonden,. voor de eerste 6 weken ten laste van het Rijk. Daarna kunnen zij te zijnen laste worden gebracht.
27. Verloven van meer dan eene maand, anders dan wegens ziekte, gaan gepaard met stilstand van bezoldiging en toelage en komen in mindering van den diensttijd.
In bijzondere gevallen kan Ons een voorstel tot afwijking van dezen regel worden gedaan.
Verloven noodig tot het nakomen van militaire verplichtingen komen niet in mindering van den diensttijd.
28. Verloven voor langer dan 3 maanden worden door Ons verleend.
29. De ontvanger te Amsterdam is bij ziekte en afwezigheid niet van zijne verantwoordelijkheid ontheven, tenzij zijne betrekking tijde.
(1) Dit artikel is aldus gewijzigd bij besluit van 10 Januari 1911.
5*


— 68 —
lijk worde waargenomen door een ander ambtenaar, die ten behoeve van het Rijk zekerheid heeft gesteld.
30. Omtrent ieder ambtenaar wordt telken jare verslag uitgebracht aan den Minister. Wanneer het verslag van dien aard is, dat het voor den ambtenaar van nadeeligen invloed kan zgn, wordt hem daarvan mededeeling gedaan en kan hij zijne bezwaren daartegen inbrengen ; een en ander volgens door den Minister vast te stellen regelen.
31. De ambtenaren kunnen wegens buitengewone toewijding of bijzonder loffelijke dienstverrichtingen worden beloond.
De belooningen zijn:
a. tevredenheidsbetuiging van den Minister ;
b. gratificatie;
c. vervroegde verhooging van bezoldiging.
32. De ambtenaren kunnen wegens het nietnaleven van eenig voorschrift of gebrek aan ijver en, indien er geen termen zijn voor ontslag;, wegens plichtverzuim, onwaardig of onbehoorlijk gedrag in of buiten dienst, worden gestraft.
De straffen zijn :
a. schriftelijke berisping;
6. ontneming van aanspraak op verlof;
c. geldboete ;
d. uitsluiting van bevordering, periodieke verhooging van bezoldiging daaronder begrepen.
33. De straffen in het vorige artikel vermeld, worden opgelegd door den Minister, Iedere strafoplegging heeft plaats bij gemotiveerde beschikking.
34. Ontneming van aanspraak op verlof geschiedt voor een jaar.
De geldboete bedraagt ten minste / 1 en ten hoogste f 50.
Uitsluiting van bevordering wordt voor zoodanigen tijd uitgesproken, dat de ambtenaar niet langer dan 4 jaren nadeel daarvan ondervindt.
35. De ambtenaar wien medegedeeld is, dat hem eene straf is opgelegd, kan binnen 14 dagen aan den Minister revisie verzoeken,.
Wordt het verzoek om revisie ongegrond bevonden, dan kan bij de te nemen beschikking


— 69 —
de straf worden verzwaard of een tweede straf worden opgelegd.
Van deze beschikking is geen revisie. »
36. Wanneer eenig dienstbelang vordert, dat een ambtenaar in afwachting ■ van nadere beslissing zijn ambt niet waarneemt, wordt hij door den Minister geschorst.
In spoedeischende gevallen zijn de inspecteur alsmede de controleur tot voorloopige schorsing bevoegd. De voorloopige schorsing eindigt na 14 dagen, zoo zij niet inmiddels door den Minister is bekrachtigd.
De geschorste ambtenaar mag niet zonder verlof zijne woonplaats verlaten.
37. Schorsing in het ambt brengt geen schorsing mede in het genot van bezoldiging en toelage.
38. Aan de ambtenaren wordt ontslag verleend :
a. op hun verzoek; .
b. met het einde van het kalenderjaar waarin zij den vollen ouderdom van 70 jaren hebben bereikt;
c. wanneer zij den voor het recht op pensioen gevorderden leeftijd hebben bereikt en voor hun ambt niet meer ten volle geschikt worden geacht.
Ontslag ingevolge letter c wordt den ambtenaar 6 maanden tevoren aangekondigd.
39. De ambtenaar die sedert 14 dagen zonder bekende wettige reden zijn ambt niet waarneemt, wordt geacht zijn ontslag te hebben gevraagd.
40. Voorts kan een ambtenaar worden' ontslagen :
a. wegens ongeschiktheid of onbekwaamheid voor zijn ambt, indien het volgende artikel geen toepassing kan vinden;
6. wegens plichtverzuim, onwaardig of onbehoorlijk gedrag in of buiten dienst.
41. De ambtenaar die niet de noodige geschiktheid en bekwaamheid voor zijn ambt bezit, kan tegen zijn wil worden overgeplaatst in een ander ambt waarvoor hij geacht wordt voldoende geschikt en bekwaam te zijn.
42. De vorige twee artikelen worden niet toegepast dan na advies eener commissie van onderzoek, die de Minister voor ieder bijzonder geval samenstelt en van eene instructie voorziet.


— 70 —
Daarbij geldt als beginsel:
1°. dat zij onder wier bevelen de ambtenaar staat, in de commissie geen zitting kunnen hebben;
2°. dat de aangewezen leden der commissie op redelijke gronden door den ambtenaar kunnen worden gewraakt;
3°. dat de ambtenaar door de commissie in de gelegenheid moet worden gesteld zich te verdedigen.
43. Het advies eener commissie van onderzoek . wordt niet vereischt voor ontslag van een ambtenaar die onherroepelijk is veroordeeld tot eene vrijheidsstraf van een jaar of langer.
Overganga- en Slotbepalingen.
44. De commiezen-stempelaars voeren overeenkomstig artikel 1, voortaan de ambtstitel van commies.
45. Wij behouden Ons voor, de bezoldiging der bij het in werking treden van dit besluit in dienst zijnde ambtenaren mét afwijking van de artt. 10 tot en met 13 te regelen, met dien verstande dat de genoemde artikelen met ingang van 1 Januari 1909 algemeen volle toepassing erlangen.
46. ' Zoolang de bezoldiging van een ambtenaar lager is dan zij bij het in werking treden van dit besluit was, geniet hij eene persoonlijke toelage gelijk aan het verschil, voor zoover dit niet reeds wordt opgewogen door eene nieuwe vaste toelage of door verschil in vaste toelage.
47. Aan de ambtenaren, die vóór 1 Januari 1907 reeds den vollen ouderdom van 70 jaren hebben bereikt, wordt ontslag verleend met het einde van het jaar 1907.
48. Met den Minister wordt in dit besluit bedoeld Onze Minister van Financiën.
49. Dit besluit treedt in werking 1 April 1907.
Op dat tijdstip vervallen de in vroegere besluiten voorkomende bepalingen betreffende onderwerpen die bij dit besluit worden geregeld.
Onze Minister van Financiën is belast met de uitvoering van dit besluit, waarvan afschrift zal worden gezonden aan de Algemeene Rekenkamer.
's Gravenhage, den 30sten Maart 1907.
WILHELMINA. De Min. van Financiën, de Meestee.


— 71 —
ALPHABETISCH REGISTER.
De cijfers, zijn de artikelen der wet. Aangifte aan het bestuur der gemeente van schatpligtige beroepen. 30. door reizende kooplieden. 52.
„ bij het verlaten van een beroep. 30.
„ door erfgenamen van overledene schatpligtigen. 30.
„ door werklieden, die hunnen arbeid niet in de woningen van meesters, maar aan hunne eigene huizen of werkplaatsen verrigten. 31.
„ bij verhuizing naar elders. 32.
„ door reizende kooplieden bij hunne aan komst in de gemeente. 49. 50.
,, van hun beroep door handels-essaijeurs. 54.
,, door de scheiders en fineerders. 57. „ door notarissen, griffiers, deurwaarders, of anderen van het houden van openbare verkoopingen waarin gouden en zilveren werken voorkomen. 63. Afbeeldsels der Rijks-stempelmerken op de kantoren Verkrijgbaar. 11. „ moeten in de magazijnen en winkels zijn tentoongesteld. 11. Afgestane werken* Verkoop. 103. 'Afscheiding der werken van gewaarborgde gehalte en die van ongewaarborgde gehalte 39.
Allooi enz. Uitspraak over geschillen van — 25. 25ó*'.s\ 267er.
Ambtenaren of anderen, ten wiens overstaan openbare verkoopingen van gouden en zilveren werken worden gehouden. 61. „ verpligting tot aangifte. 63.


72
Ambtenaren van den waarborg zijn verpligt kosteloos inrichtingen te geven omtrent de merken. 8. „ toegang tot de winkels, werkplaatsen en woningen der schatpligtigen. 86. 88. 89.
Banken van leening. Zie Beleenbanken.
Baren. Stempelen door de essayeurs. 55.
Bedienden. De schatpligtigen, handels-essaijeurs, scheiders en fineerders en alle andere bijzondere personen zijn verantwoordelijk voor de daden hunner— 106.
Belasting. 6. 7. 18.
Beleenbanken. 61—63.
„ Verbod tot uitoefening van zijn beroep in de gebouwen der banken door een schatpligtige. 41.
Beschadiging der - stempelteekenen door den werkmeester. 17.
Beslagneming, In — van voorwerpen. 50. 96. 97. 98.
Boete. Invordering. 101. 102.
Boeten en straffen. 11. 19. 22. 26. 30—32.'
34—37. 39. 40. 42—46. 48. 49. 51—55.
59—«3.
Borderel bij de werken ter keuring aan te bieden. 18.
„ aan de koopers op hun verlangen door de schatpligtigen ter hand te stellen. 42. 52.
„ verpligte uitreiking. 43. 52.
Borgen. De schatpligtigen mogen van onbekende personen, zonder borgen niet koopen. 44. 60.
Borgstelling bij doorvoer of invoer van werken. 71.
Buitenlandsche gouden en zilveren werken. 64.
Controleur-generaal bij 'sKijks Munt. Uitspraak van geschillen van allooi enz. 25.
Deurwaarders. Aangifte van het honden van openbare verkoopingen van gouden en zilveren werken. 63.
Doorsnijding van goud- en zilverwerken tot onderzoek er van. Boete bij niet ac* coordbevinding van de aangegevene gehalte. Vergoeding der fatsoen waarde in het tegenovergestelde geval. 22.
Doorvoer. 64—84.
Draadwerken. 3. 21.
Erfgenamen van een overledene, die een der


73
beroepen in art. 29 uitgedrukt, uitoefende. Aangifte door — 30.
Erfgenamen van werkmeesters. Verbreking van den stempel. 48.
Essaaibroodjes. 16.
Essaailoon. 14. 15. 24.
Essaijeurs van den waarborg. 18. 19. 22. 26. 27. 28.
„ Zie Handels-essaijeurs. Examen der handels-essaijeurs. 53. Fatsoenwaarde bij versmelting van werken. 21.
,, bij doorsnijding. 22. Fineerders. Zie Scheiders. Gehalten. 1—5. Gehalteproef. 15. 28.
Gemeente-besturen. Aangifte bij de — van schatpligtige beroepen. 30. ,, Aangifte bij het verlaten van een beroep. 30.
,, Aangifte door erfgenamen van overledene schatpligtigen. 30.
„ Aangifte door werklieden, die hunnen . arbeid niet in de woning van meesters, maar aan hunne eigene huizen of werkplaatsen verrigten. 31.
,, Aangifte bij verhuizing naar elders. 32.
,, Kennisgeving der aangiften aan den controleur van den waarborg. 33.
,, Nommeren en waarmerken van het register der schatpligtigen. 37.
,, Aangifte door reizende kooplieden, bij hunne aankomst, in gemeenten, waar geen kantoor van waarborg is gevestigd. 49. 50.
,, Verpligting tot het begeleiden of doen begeleiden der ambtenaren bij het doen van visitatiën. 87. Geschillen van allooi enz. Uitspraak. 25. 256é*. 25ter.
Gevangenisstraf in- plaats van boete. 101. Goud-essaaijon. 15.
Griffiers, Aangifte van het houden van openbare verkoopingen van gouden en zilveren werken. 63.
Handelaren. Zie schatpligtigen.
Handels-essaijeurs. 63—5ö.
Holle werken. 3. 21.
Ingevoerde gouden en zilveren werken, met vrijdom van keuring, belasting en stem-


34
peling ingevoerd, die later in den handel worden gebragt, vallen onder de toepassing der algemeene bepalingen van de wet. 67.
Inlichtingen, door de ambtenaren te geven. 8.
In-, uit- en doorvoer. 61 86.
Kantoren van waarborg. 7. 8.
Kasten. De werken van gewaarborgde en ongewaarborgde gehalte moeten afzonderlijk tentoongesteld, in afzonderlijke — worden geplaatst en door een opschrift onderscheiden worden. 39.
Keurstempels. 9—13.
Knopwerk. 21.
Kooplieden. Reizende — 36. 49. 50. 51. 52. ■ Koord-ketting. 3. Kornetten. 16.
Magazijnen. Vergroote afbeeldsels der stempels moeten in de magazijnen zijn tentoongesteld. 11. „ Een uittreksel der wet moet voorhanden zijn in de — 40. Meesterteekenefti 13. 17. „ Verbod om de werken van een ander teeken dan dat des makers te voorzien. 46.
Notarissen, Aangifte van het houden van openbare verkoopingen van gouden en zilveren werken. 63.
Onbekende personen. De schatpligtigen mogen zonder borgen van hen niet koopen. 44.
Opcenten worden op de belasting niet geheven. 108.
Openbare Verkoopingen. 61—63. .
Opsporen en vervolgen der overtredingen. 86—108.
Oude gouden en zilveren werken. Herkeuring. 23.
Overtredingen. Constatering. Processen-verbaal. 90. 91. 92. 93. 94. 95. 100. ,, Vervolgingen kunnen worden voorgekomen door vrijwillige betaling van het maximum der boete en afstand der in beslag genomene voorwerpen. 100.
Overzeesche bezittingen. Invoer van werken uit — 65.
Procederen. Wijze van — in zake van overtreding. 105. Processen-verbaal. Zie Overtredingen.


— 75 —
Rechtspleging. 25bis. 2öter. Register van aangekochte, verkregene of tot herstelling gegevene werken. 37. „ Toepasselijk op reizende kooplieden. 52. „ Overlegging op aanvrage der ambtenaren van den waarborg of op regterlijk bevel. 38. 52. 60. Register der handels-essaijeurs. 54.
„ der scheiders en fineerders. 57. Restitutie van belasting bij invoer naar buiten
'slands. 78. 79. 80. Rijks-stempelmerken. 9—12.. Schatpligtigen. Van de — 29—52.
„ zijn zij, die eenig geheel of gedeeltelijk uit goud of zilver bestaande voorwerpen vervaardigen, bewerken, doen vervaardigen of bewerken en in zoodanige voorwerpen handel drijven. 29. ,, Verbod tot het bezit van of handeldrijven in voltooid goud- of zilverwerk onvoorzien van de vereischte stempelmerken. 34.
„ mogen de door hen vervaardigde of ingekochte werken, die met hun meester teeken zijn voorzien, aan geen ander kantoor, dan waaronder zij behooren, ter stempeling aanbieden. 36. ,, Register van aangekochte, verkregene of hun tot herstelling gegevene werken. 37.
,, Verbod tot uitoefening van hun beroep in een gebouw, waarin eene bank van leening is gevestigd. 41. De ambtenaren van den waarborg hebben ten allen tijde vrijen toegang tot hunne winkels, werkplaatsen en woningen. 85. Scheiders en fineerders. 57—60. Snippelingen. 16. Stempelmerken. 9—13. Stempel der werkmeesters. 13.
„ kan ten kantore van waarborg in bewaring worden gegeven. 47. ,, Bij het verlaten van hun beroep. 48. ,, der handels-essaijeurs. 54. . „ der scheiders en fineerders. 58. Straffen. Zie Boeten en Straffen. Teruggave van belasting bij uitvoer naar buiten 'slands, 78—80.


76
Transactie wegens boete en verbeurdverklaring. 100. Tweede proef. 24.
Uitspraak over geschillen van allooi enz. 25. Uitvoer. 64—-85.
Verbeurdverklaarde werken. Verkoop. 103. Verbeurdverklaringen. 22. 34. 51. 81. 82. 104. Vergoeding van versmolten stukken. 21.
,, van doorgesneden stukken. 22. Vergoeding van het chloor/ilver bij' zilverproeven op den natten weg. 16. Verguld essaaijen. 15. • Verkoopingen. Zie Openbare —.
„ Opgave der tijdstippen van verkoop door beleenbanken. 63. Verlaten van een schatpligtig beroep. Aangifte. 30.
Verlengstukken aan de werken, ter keuring aangeboden. 19.
Vernieuwing van werken. Verpligting tot bijbetaling der belasting en herstempeling, wanneer de vernieuwing eene bepaalde toevoeging van goud of zilver een gevolge heeft. 35.
Versmelting van stukken tot onderzoek der gehalte. 21.
Vervolging der overtredingen. Wijze van —105.
Verzegeling van de voorwerpen of der vertrekken, waarin zij zich bevinden wanneer zij niet kunnen vervoerd worden.97. 99.
Vijlsel. 16.
Vrijstellingen. De reizende kooplieden kunnen ook werken ter stempeling aanbieden aan andere kantoren, dan waaronder zij behooren. 36.
„ Buitenlandsche werken zijn' aan geene vaste gehalte-bepalingen gehouden, en behoeven niet van buitenlandsche stempermerken voorzien te zijn. 64.
„ Werken vrij van keuring en belasting. 66.
,, Werken, die niet zonder gevaar van beschadiging gestempeld kunnen worden. 12.
Weder-invoer van gouden en zilveren werken, onder genot der teruggave van belasting uitgevoerd. 80.
Werklieden, in dienst van hunnen meester werkende, zijn niet schatpligtig. 29.


77
Werklieden, die hunnen arbeid in hunne eigene woning of werkplaats verrigten. Aangifte. 31.
Werkmeester.. Verbod tot uitoefening van zijn beroep zonder voorzien te zijn van een stempel. 45. Verbod tot aanneming van hetzelfde teeken als dat van een zn'ner beroepsgenooten. 13.
Werkmeester kan bij tijdelijke verwijdering zijn stempel ten kantore van den waarborg ter bewaring geven. 47.
Werkplaatsen. Toegang der ambtenaren tot de — -86. 88. 89.
Winkels. Vergroote afbeeldsels der stempels
moeten in de winkels znn tentoongesteld. 11.
„ Een uittreksel der wet moet in de winkels voorhanden z§n. 40.
„ Toegang der ambtenaren tot de — 86. 88. 39.
Woningen der schatpligtigen. Toegang der ambtenaren tot de — 86. 88. 89.
Zaakgelastigden. De schatpligtigen, handelsessaaijeurs, scheiders en fineerders en alle bijzondere personen zjjn verantwoordelijk voor de daden hunner —106.
Zamengestelde metalen. 5.
Zegelregt. De borderellen door de verkoopers af te geven, zijn vrfl van zegel. 43.
Züver-essaaijen. 15.
Zon- en feestdagen. Op — mogen ook processen-verbaal wegens overtredingen worden opgemaakt. 92.








S. & J. N°. 23. 9e druk.
- EERSTE AANVULLING
der
WET
omtrent den waarborg en de belasting der gouden en zilveren werken.
Besluit van den lSden Mei 1917, tot wijziging van het besluit van 30 Maart 1907, houdende nieuwe bepalingen omtrent de ambtenaren van den waarborg en de belasting der gouden en zilveren werken. Wij WILHELMINA, enz. Op de voordracht van Onzen Minister van Financiën van 14 Mei 1917, n°. 66, afdeeling Personeel;
Gelet op Ons besluit van 80 Maart 1907, n°. 37;
Hebben goedgevonden en verstaan : 1°. In aansluiting aan de artikelen 25 en 26 van Ons voormeld besluit te bepalen, dat, indien de daarbij bedoelde tijdelijke vervanging wordt opgedragen aan commiezen, of aideessaieurs van den waarborg en de belasting der gouden en zilveren werken, deze, als vergoeding voor de hun door die vervanging veroorzaakte onvermijdelijke kosten, gedurende den tijd dat die kosten ten laste van het Rijk komen, een vast bedrag van twee gulden (t 2.—) daags zullen genieten, onverminderd de vergoeding voor reis- en verblijfkosten voor de heen- en terugreis, krachtens het Reisbesluit 1916;
2°. Te bepalen, dat dit besluit wordt geacht met 1 Mei 1917 in werking te zijn getreden.
Onze Minister voornoemd is belast met de uitvoering van dit besluit, waarvan afschrift zal worden gezonden aan de Algemeene Rekenkamer.
's-Gravenhage, den 18den Mei 1917.
WILHELMINA. De Minister van Financiën, Treub.