f^*$2- NDSCHE STAATSWETTEN l ||2 uurman & Jordens N°. 73
0CTR00IWET1910, S. 313
Wet van den 7den November 1910 tot regeling van het octrooirecht.voor uitvindingen
(zooals die wet is aangevuld en gewijzigd bij de wetten van 15|Januari 1921, S..15 en 15 October 1921, S. 1127)
MET
BESLUITEN TER UITVOERING, ENZ. VIERDE DRUK
door
Dr. J. DE LANQE
Referendaris ter Gemeente Secretarie van s Utrecht
[ 0.80 |
ZWOLLE - W. E. J. TJEENK WILLINK - I92I
Voor mogelijke aanvullingen en wijzigingen zie men achter het register.


KONINKLIJKE om,
1374 8055






OCTROOIWET1910, S. 313
Wet van den 7den> November 1910 tot regeling van het octrooirecht vooi uitvindingen
(zooals die wet is aangevuld en gewijzigd bij de wetten van 15 Januari 1921, S. 15 en 15 October 1921, S. 1127)
met aanteekeningen, aan de gewisselde stukken en beraadslagingen ontleend, met de internationale verdragen en uitvoeringsbesluiten en alphabetisch register
VIERDE DRUK
door
Dr. J. DE LANGE
Referendaris ter Gemeente-Secretarie van Utrecht
ZWOLLE - W. E. J. TJEENK WILLINK - I92I


VERKORTINGEN:
M. v. T. Memorie van Toelichting. <
V. V. 2de K. Yoorloopig verslag van het
afdeelingsonderzoek der 2de
Kamer.
M. v. A. 2de K. Memorie van Antwoord op het voorloopig verslag van het afdeelingsonderzoek der 2de Kamer.
V. V. lste K. Voorloopig verslag der commissie van rapporteurs van de lste Kamer.
M. v. A. lste K. Memorie van antwoord op het voorloopig verslag der commissie van rapporteurs van de lste Kamer.
O. V. Luttenberg's Chronologische Ver¬
zameling.
Ned. Jur. Nederlandsche Jurisprudentie.
A. B. Administratieve en rechterlijke
beslissingen.
Zie betreffende deze wet: Bijl. Hand. 2e Kamer 1904/1905, n». 197, 1—3; 1907/1908, n°. 35; 1909/1910, n°. 24, 1—6.
Hand. 2» Kamer 1909/1910, bladz. 2112— 2121; 2124—2138, 2158.
Hand. le Kamer 1910/1911, bladz. 18—21, 33—36, 41—52.
Zie betreffende de wijzigingswet van 15 Januari 1921, S. 15 : Bijl. Hand. 2' Kamer 1918/19, n°. 307, 1—3 ; 1919/20, n°. 70, 1—5; 1920/21, n°. 26, 1—2.
Hand. idem 1920/21, bladz. 375—376.
Hand. 1» Kamer 1920/21, bladz. 73, 108— 110, 192—193, 224—225.
In verband met een vroeger wetsontwerp dd. 19 Mei 1914, opgenomen in Bijl. Hand. 2« Kamer 1913/14, n°. 311.
De artikelen der Oetrooiwet zijn geheel overeenkomstig den tekst, bekend gemaakt bij besluit van 31 October 1921, S. 1150.


INHOUD.
Hoofdst. Bladz. I. Algemeene omschrijving van het begrip octrooi. Onderwerpen waarvoor en personen aan wie octrooi wordt verleend. Artt. 1—5 A, 6—8 A, 9—12. 5 II. Wijze waarop octrooi wordt verleend. Octrooiraad.
Afdeeling I. Van den Octrooiraad. Artt. 13—19 33
Afdeeling II. Van de verleening van octrooi. Artt. 20—21 A,
22—24 A, 25—29 40
Afdeeling III. Van de verleening van octrooien, waarvan het geheim blijven van de uitvinding in het belang van 's Lands defensie kan zijn. Artt. 29 A—29 F. . . 55
III. Rechtsgevolgen van het octrooi.
Afdeeling I. Rechten en verplichtingen van den octrooihouder.
Artt. 30—36 61
Afdeeling II. Het octrooi als deel van het vermogen. Artt. 37—42. 78 Afdeeline III. Handhaving van het octrooi. Artt. 43—46 . 83
IV. Duur van het octrooi. Onteigening.
Opeisching. Artt. 47—53 ... 93 V. Behandeling van geschillen betreffende octrooien voor den rechter. Artt.
54—57 A 106
VI. Toepasselijkheid van deze wet op de koloniën en bezittingen in andere werelddeelen. Artt. 58—64 . . . 109 VII. Invoerings- en slotbepalingen. 113 Artt. 65—71. Overgangs- en slotbepaling der wet van 15 Januari 1921, S. 15 .... 119


BIJLAGEN.
Bladz.
18 Maart 1912, S. 106. Besluit, houdende
vaststelling van een Reglement betreffende het optreden als gemachtigde voor den Octrooiraad. (Octrooigemachtigden-reglement S. 106 van 1912.) (Zooals dit besluit gewijzigd is.) 120
19 Maart 1913, S. 104. Wet, houdende
goedkeuring van internationale verdragen tot bescherming van den industrieelen eigendom 128
25 April 1913, S. 142. Besluit, tot bekendmaking in het Staatsblad van de op 2 Juni 1911 te Washington mede namens Nederland geteekende verdragen tot bescherming van den industrieelèn eigendom en betreffende de internationale inschrijving van fabrieksen handelsmerken 1*4
15 December 1914, S. 558. Besluit, tot vaststelling van een Reglement voor het Bureau voor den Industrieelen Eigendom. (Reglement Industrieele Eigendom S. 558 van 1914.) (Zooals dit besluit gewijzigd is.) 162
19 Maart 1921, S. 612. Wet, houdende goedkeuring van het op 30 Juni 1920 te Bern geteekend internationaal verdrag, betreffende het behoud of het herstel van de door den wereldoorlog getroffen industrieele eigendomsrechten 168
21 Mei 1921, S. 733. Besluit, houdende bekendmaking in het Staatsblad van het op 30 Juni 1920 te Bern geteekend internationaal verdrag, betreffende het behoud of het herstel van de door den wereldoorlog getroffen industrieele eigendomsrechten 173
22\September 1921, S. 1083-1 Besluit, tot vaststelling van een „Octrooi-reglement" 182
— 4 —


— 5 —
Art 1
WET
van den 7den November 1910, S. 313,
tot regeling van het octrooirecht voor uitvindingen.1
(Zooals die wet is aangevuld en gewijzigd bij de wetten van 15 Januari 1921, S. 15, en 15 October 1921, S. 1127.)
Wij WILHELMINA, bij de'gratie Gods, Koningin dek Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, enz.,
enz., enz.
Allen, die deze zullen zien of hooren lezen, salut! doen te weten :
Alzoo Wij in overweging genomen hebben, dat het wenschelijk is het octrooirecht voor uitvindingen voor het Rijk in Europa en voor de koloniën en bezittingen in andere werelddeelen te regelen ;
Zoo is het, dat Wij, den Raad van State gehoord, en met gemeen overleg der Staten-Generaal, hebben goedgevonden en verstaan, gelijk Wij goedvinden en verstaan bij deze :
HOOFDSTUK I. 2
algemeene omschrijving van het begrip octrooi. onderwerpen waarvoor en personen aan wie octrooi wordt verleend.
Art. 1. Onder den naam van oc-
1 Voor de talrijke uitspraken van den Ootrooiraad, en zijne afdeelingen, waarbij deze wet wordt toegepast en geïnterpreteerd, vergelijke men de Nederlandsche Jurisprudentie en het daarop gemaakte kaartstelse!.
* „De opvatting, dat voor deze wet in het


Art. 1
— 6 —
trooi worden aan hem, die een nieuw voortbrengsel, eene nieuwe werkwijze, of eene nieuwe verbetering van een voortbrengsel of van eene werkwijze heeft uitgevonden, op zijne aanvrage uitsluitende rechten toegekend.
— „Waar eene regeling van het octrooirecht voor uitvindingen beoogd wordt, is het in de eerste plaats noodzakelijk aan te geven, wat onder eene uitvinding is te verstaan.
In geene der bestaande ootrooiwetten wordt eene voldoende omschrijving van het begrip uitvinding aangetroffen, en er zal ook niet getracht worden zoodanige omschrijving in dit wetsontwerp te geven. Al laten zich de kenmerkende elementen van dat begrip niet zonder groote nadeelen in eene wettelijke begripsbepaling wringen, die elementen zijn intusschen door de wetenschap en de practijk der reeds sedert lang bestaande buitenlandsche ootrooiwetten voldoende in het licht gesteld.
Er ligt in de uitvinding een weten, een kunnen en een vooruitgang op het gebied van de aanwending van natuurkrachten. De erkenning van de mogelijkheid van die aanwending is het eerste element, het weten; het maken van die mogelijkheid tot eene van den menschelijken wil afhankelijke werkelijkheid, het beschikken over het doelmatige middel ter verkrijging van die uitkomst is het tweede, het kunnen; die uitkomst ten slotte moet iets
algemeen geen verschil bestaat tusschen de onderscheidene Staten en de ingezetenen daarvan, is juist; zelfs voor de toepassing der bijzondere bepalingen, vervat in de artikelen 7 en 8, doet het ingezetenschap van den betrokken persoon niets ter zake. Immers de aanvrager van een octrooi, wiens recht daar nader wordt beschermd, behoeft niet ingezetene te zijn der daar bedoelde Staten; geëischt wordt slechts dat de handelingen, op grond van welke toepassing van een dier artikelen wordt gevraagd, binnen een der Unie-Staten hebben plaats gehad.
Het aanvragen van het octrooi in een niet tot de Conventie toegetreden Staat leidt «iettot toepassing van artikel 7, evenmin als het ten toon stellen in een zoodanigen Staat aanleiding geeft tot toepassing van artikel 8." (Mem. van Antw. le K.)


= 7 -
Art. 1
meer brengen dan een deskundige, met de wetenschap waarover zijn vak beschikt, tot nu toe bereiken kon, en hierin is het derde element gelegen, de vooruitgang, ook wel genoemd het nieuwe technische effect.
De moeilijkheid, bij de toepassing van ootrooiwetten gewoonlijk ondervonden, ligt in de onderscheiding die gemaakt moet worden aan de eene zijde tusschen uitvinding en ontdekking, en aan de andere zijde tusschen uitvinding en deskundigen handgreep. Door het tweede element wordt van de uitvinding de zuivere ontdekking afgescheiden, die alleen op het gebied van het kennen ligt; door het derde wordt de deskundige handgreep onderscheiden, die den vorm of een ondergeschikt deel van iets, wat reeds verkregen is, wijzigt en alzoo wel eene verbetering kan zijn, maar niet eene, die eene uitvinding is, omdat het nieuwe technische effect ontbreekt.
Met dat al kan het inderdaad bezwaarlijk zijn bij de veelsoortigheid der bijzondere gevallen den juisten weg te vinden ; de bezwaren worden evenwel niet weggenomen door eene wettelijke begripsbepaling, die het nadeel heeft, dat zij den uitlegger opsluit in een kring van woorden en dat nadeel niet vergoedt door meerdere rechtszekerheid, omdat toch niet de beteekenis van elk woord der wettelijke begripsbepaling op haar beurt weer door de wet bepaald kan worden.
In het element „vooruitgang" of in het nieuwe technische effect ligt reeds de eisch, dat de uitvinding nieuw zij, en dat niet slechts van het standpunt van den uitvinder, doch objectief beschouwd. De eisch van nieuwheid zal intusschen uitdrukkelijk zijn te stellen en het zal wensehelijk blijken de beteekenis van dien eisch eenigszins nader aan te geven. 1
Het octrooirecht voor uitvindingen heeft ten doel het recht vast te stellen van hem, die op het gebied der stoffelijke voortbrenging een dienst aan de gémeensohap bewees, en hem voor dien dienst eene belooning te verzekeren. Als uitvinding in den zin van dit wetsontwerp is daarom alleen te beschouwen die, welke binnen dat gebied valt. Slechts onder deze
1 Zie de derde en de vierde aant. op art. 2.


Art. 1
— 8 -
voorwaarde blijft het octrooirecht binnen de grenzen van het begrip industrieele eigendom, waarvan het een onderdeel is, welk begrip het best kan worden omschreven als het samenstel van rechtsregelen dienende om in de nijverheid (dit woord in ruimen zin genomen) den intellectueelen eigendom te bepalen.
Moet dus, om onder de werking van het octrooirecht te vallen, eene uitvinding nieuw en op het gebied der nijverheid gelegen zijn, niet elke zoodanige uitvinding behoeft aanleiding tot eene bescherming door octrooi te kunnen geven. Er is hier voor verscheidenheid van wettelijke regeling een ruim veld.
Die verscheidenheid komt in de eerste plaats voort uit de meer of minder heldere voorstelling, die de verschillende wetgevers van het begrip uitvinding hebben gehad. Sommige wetten achten het noodig plannen en combinaties voor financieele en credietoperaties uit te sluiten (zoo de Fransche en de Spaansche wetten), andere weer zonderen wetenschappelijke theorieën uit (zoo de Oostenrijksche, de Hongaarsche, de Italiaansche en de Russische wetten). Al deze uitsluitingen zijn echter overbodig wanneer men in het oog houdt, dat de uitvinding op het gebied der stoffelijke productie moet zijn gelegen.. Redeneeringen van abstracte wetenschap, financieele combinaties, stelsels van: opvoeding, hygiënische leefwijzen, heelkundige operaties zijn daardoor vanzelf van octrpoi bescherming uitgesloten. Enkele buitenlandsche wetten ontzeggen octrooi voor uitvindingen, die niet voldoende belangrijk of nuttig zijn (zoo ia <je Vereenigde Staten van Noord.Amerika), of die van alle belang ontbloot zijn (zoo in Denemarken). Ook deze beperking is echter onnoodig, wanneer men vasthoudt aan het denkbeeld, dat eene uitvinding om te kunnen worden beschermd, op het gebied der stoffelijke productie tot een practisph resultaat moet kunnen leiden. 1
Eene andere beperking, waarover meer eenstemmigheid in de buitenlandsche wetten bestaat, is deze, dat geene bescherming wordt verleend voor uitvindingen, welke strijdig zijn met de wetten, de openbare orde of de goede
1 Zie de derde aant. op art. 3.


— 9 —
Art t
«eden. Ook hier te lande behoort voor zóódanige uitvindingen geene wettelijke besonerming toegelaten te worden." 1 (Mem. v. Toel.)
— „Het voorgedragen wetsontwerp gaat, zooals reeds gezegd, evenalB de niéuwere ootrooiwetten uit van het begrip uitvinding. Daarmede is nog niet uitgemaakt, dat een nadere opsomming van de óbjecten van eene uitvinding, als men bijv. in de Amerikaansche wet vindt, overbodig zoü zijn.
Die objecten zjjh' tot twee hoofdgroepen terug te brengen, nl. voortbrengselen en werkwijzen, beide natuurlijk met inbegrip van verbeteringen, en het is nuttig die groepen uitdrukkelijk te vermelden, omdat ten aanzien van een dier groepen nl. de werkwijzen éehé bijzondere regeling noodig is, met name wat betreft de werkwijzen; die op hét gebied der chemische nijverheid zijn gelegen."8 (Mem. v. Toel.)
— „Speciale voorziening eischt naar haar gevoelen hiér alleen de chemische nijverheid, onverschillig tot welk bijzonder doel de producten van deze kunnen dienen. Voor eene uitsluiting van alle ook niet chemische werkwijzen, 2 welke in de Zwitsérsche wet is opgenomen, wellicht niet geheel overeenkomstig de bedoeling des wetgevers, die speciaal hét oog op de chemische nijverheid had, acht zij in geen geval grond aanwezig.
Chëmische producten2 hebbén veelal deze eigenaardigheid, dat zij op verschillende wijzen kunnèn wordën bereid, en op het gebied der scheikundige nijverheid bestaat de vooruitgang evenzeer in het 'vinden van nieuwe, eenvoudiger, meer doeltreffende en minder kostbare wijzen om bekende producten voort te brengen, als in het vinden van nieuwe producten. Werd nu octrooi verleend voor een nieuw langs scheikundigen weg verkregen voortbrengsel, dan zouden alle voortbrengselen van denzelfden aard, schoon langs anderen weg verkregen, onder dit octrooi' vallen, en
1 Zie art. 5.
2 Zie in verband met de hier en later voorkomende uitdrukkingen „chemische nijverheid", „chemische werkwijzen" en „chemische producten" de eerste aant. op art. 4.


Art. 1
— 10 —
zonden dus dergelijke voortbrengselen, door anderen dan den octrooihouder bereid, als namaaksels moeten worden beschouwd. Het behoeft geen betoog, dat door deze omstandigheid anoeren dan de octrooihouder er van zouden worden afgehouden zich op de verbetering der bereiding van een geoctrooieerd voortbrengsel toe te leggen, en dat de ontwikkeling der chemische nijverheid aldus niet zou worden bevorderd. Proefondervindelijk is zulks in Frankrijk, waar een dergelijke regeling bestaat, dan ook gebleken.
Op deze gronden is men tot de slotsom gekomen, dat op het gebied van de scheikundige nijverheid, waar het zwaartepunt minder in de voortbrengselen dan in de bereidingswijzen is gelegen, uitsluitend voor de laatste en niet voor de eerste octrooi moet worden verleend. Niet een voortbrengsel in het algemeen, maai wel een bepaalde wijze om een voortbrengsel te verkrijgen, zal dus vatbaar moeten zijn voor octrooi.
Hieruit volgt intusschen niet, dat scheikundige producten geheel onbeschermd moeten blijven. De bezwaren richten zich alleen tegen het in het algemeen octrooieeren van een voortbrengsel, dat langs verschillende wegen kan worden verkregen; tegen het beschermen van een voortbrengsel, volgens een bepaalde bereidingswijze verkregen, behoeft geene bedenking te bestaan. Een octrooi voor een bereidingswijze of voor eene verbetering van eene bereidingswijze zal zich dus zonder bezwaar kunnen uitstrekken tot het onmiddellijk product daarvan, nl. het voortbrengsel, volgens die bereidingswijze of met toepassing van die verbetering verkregen". (Mem. v. Toel.)
— Blijkens het V. V. 2de K. waren sommige leden van oordeel, dat bij de samenstelling van het ontwerp niet van den juisten rechtsgrond, die voor bescherming van den uitvinder is aan te voeren, is uitgegaan. Naar hun oordeel behoorde de bescherming van den uitvinder niet verder te gaan dan tot het toekennen van de uitsluitende bevoegdheid tot vermenigvuldiging van het uitgevonden voorwerp : „Het volgen van een door een ander gevonden nieuwe werkwijze mag niet door octrooi worden belemmerd. Ter verzekering aan den uitvinder


— 11 —
Art. 1
van zijn loon is zulk een uitsluitende bevoegdheid piet noodig. Door het bewaren van het geheim is hij alleszins in staat de vruchten zijner uitvinding te plukken. Wordt de nieuwe werkwijze elders in toepassing gebracht, dan wordt den uitvinder daardoor geenszins zijn reehtmatig loon onthouden. Een indirect voordeel, dat indien voortdurend hij alleen de nieuwe uitvinding benutte, hem nog zou toevloeien, blijft uit, maar er is geen reden hem ook zulke indirecte voordeelen te verzekeren. Zulks past wel in de beschouwing, dat het hier geldt een soort van eigendom, den zoogenaamden intellectueelen eigendom, blijkens de Memorie van Toelichting het stelsel der Regeering. Dan schijnt inderdaad elke occupatie van de in de uitvinding belichaamde gedachte, door het navolgen van het nieuwe proces, een aanranding van des uitvinders recht. Maar de hier aan het woord zijnde leden verwierpen die opvatting met beslistheid. Van eigendom kan huns inziens op het gebied der gedachte geen sprake zijn. Elke gedachte behoort aan allen, in wier brein zij opkomt of ingang vindt en het staat ieder vrij met zijn gedachte te woekeren. Hoe zou hier trouwens van eigendom kunnen worden gesproken, waar zelfs geen uitsluitend bezit aanwezig is. Met betrekking tot het auteursrecht, waren deze leden van oordeel, dat dit niet behoort mede te brengen het verbod van vertalingen zonder goedkeuring van den auteur. Immers het vertalen van een werk kan niet gezegd worden zich onmiddellijk aan de bestemming van het product aan te sluiten; eventueele baten, langs dien weg te verkrijgen, zijn indirecte voordeelen. Naar analogie behoort het uitsluitend recht van toepassing eener nieuw gevonden werkwijze niet onder het octrooirecht te vallen. Voor zoover het ontwerp met deze conclusie in strijd is, verklaarden bedoelde leden daarmede niet te kunnen medegaan." De Regeering antwoordde hierop in de Mem. van Antw. 2de K.: „Sommige leden, die zich krachtige voorstanders betoonden van het herstel van het octrooirecht, gaven te kennen, dat huns inziens bij de samenstelling van het ontwerp niet van den juisten rechtsgrond, die voor de bescherming van den uitvinder is aan te voeren,


was uitgegaan. Overziet men in zijn geheel het betoog van de bedoelde leden, dan blijkt, dat de bepalingen, waartoe men naar hunne meening niet zoude hebben kunnen komen, indien men van de juiste beginselen was uitgegaan, de bepalingen zijn, die een octrooi toekennen aan den. uitvinder van een nieuwe werkwijze of van eene nieuwe verbetering eener werkwijze. .■
De juistheid van het betoog der bedoelde leden kan dezerzijds niet worden erkend. Zij trachten het recht van den uitvinder op zeker voordeel te verklaren uit beginselen van het Romeinsche en het moderne recht, volgens welke tegen ongerechtvaardigde verrijking kan worden opgekomen. Zij stellen die beginselen tegenover een eigendomsrecht op het gebied der gedachte, waarvan naar hun oordeel geen sprake kan zijn. Het komt aan de ondergeteekenden voor, dat de hier gemaakte tegenstelling niet bestaat. Immers het beginsel,, dat tegen ongeiechtvaardigde verrijking kan worden opgekomen, veronderstelt bij den persoon, te wiens koste verrijking plaats had, een gevestigd recht, dat wordt geschonden, en het is van weinig belang, of aan dat recht de naam eigendomsrecht gegeven wordt of niet.
Aangenomen intusschen, dat het stelsel, door bedoelde leden hier gevolgd, het juiste is, zoo kan daaruit toch niet afgeleid worden de beperking van het octrooi tot voorwerpen en de uitsluiting van octrooien voor werkwijzen. Ten onrechte immers denken deze leden bij hunne beschouwing omtrent ongerechtvaardigde verrijking uitsluitend aan zulke verrijking ten aanzien van materieele goederen, terwijl de dienst, welken de uitvinder aan de maatschappij bewijst en dien dit wetsontwerp bedoelt te beloonen, van immaterieelen aard is.
De dienst, welken de uitvinder bewijst, is immers niet de vervaardiging van voorwerpen ; die dienst is, dat de uitvinder de mogelijkheid dier vervaardiging in het leven roept. Ook waar het vervaardigen van voorwerpen geoctrooieerd wordt, is het uitgevondene het technisch kunnen. Het is denkbaar, dat de uitvinder zijne belooning ontvangt zonder eenig voorwerp te vervaardigen, immers hetzij door zijn octrooi te verkoopen, hetzij door licenties
— 12 —
Art. 1


— 13 —
Art, 1
te yerleenen; toeh komt hem die belooning ook in dat geval zonder twijfel toe. Zoo zal hij, die geoctrooieerde voorwerpen vervaardigt, zonder de uitvinder te zijn of aan dezen zijn recht te ontleenen, aan die vervaardiging allicht niet minder arbeid besteden, dan de uitvinder voor die vervaardiging zelf zou hebben aan te wenden. Voor zoover in den prijs der voorwerpen die arbeid beloond wordt, verrijkt de vervaardiger der voorwerpen zich niet ten koste van den uitvinder. Maar bij die vervaardiging wendt hij behalve zijn eigen arbeid ook het technisch kunnen aan, dat aan den uitvinder is te danken. Daarin schuilt het onrechtmatige, waartegen moet worden opgekomen. Of nu dat nieuwe technische kunnen tengevolge heeft een nieuw voorwerp, in welk geval „namaken" het juiste woord is, of wel een nieuwe werkwijze, in welk geval juister van „navolgen" gesproken wordt, de namaker en de' navolger beiden maken inbreuk op het recht van den uitvinder, om door de uitsluitende toepassing van het technisch kunnen, waarin zijne uitvinding bestaat, zich de belooning te verschaffen voor den dienst, dien hij door die uitvinding aan de maatschappij heeft bewezen.
Ook in het stelsel van genoemde leden is het noodzakelijk, in de wetgeving nieuwe bepalingen op te nemen, welke het den uitvinder mogelijk maken om tegen ongerechtvaardigde verrijking te zijnen koste op te komen. Zij achten het blijkbaar ook juist om die nieuwe bepalingen in eene een geheel vormende regeling samen te vatten, en daardoor de bescherming van den uitvinder meer afdoende te maken.
Zoodanige regeling is dan ook noodig bij eene uitvinding, waarvan een nieuw voorwerp het resultaat is, omdat, wanneer de uitvinding nuttig is en daardoor de voorwerpen algemeene verbreiding verkrijgen, het geheim der uitvinding is prijsgegeven en niet zonder bijzondere bepalingen des uitvinders recht kan worden gehandhaafd.
Maar z jj is evenzeer noodig bij eene uitvinding, die eene nieuwe werkwijze tot resultaat heeft, zij het dan ook om eene andere beweegreden. Door de bedoelde leden wordt terecht


Art. 1
— 14 —
opgemerkt, dat bij zoodanige uitvinding de uitvinder door het bewaren van zijn gehëim in staat is, de vruchten zijner uitvinding te plukken. Maar juist dat bewaren van het geheim is niet in het belang der nijverheid in het algemeen, en het is daarom juist wenschelijk, de openbaarmaking te bevorderen door den uitvinder het uitsluitend recht toe te kennen, om de nieuwe werkwijze gedurende een aantal jaren toe te passen.
De beweegreden voor het maken eener bijzondere regeling is derhalve in beide gevallen onderscheiden, de rechtsgrond één."
— Blijkens het V. V. 2de K. zagen leden groote moeilijkheden van het verleenen van octrooien voor werkwijzen : „Wie goed bekend is met de industrie, zoo merkten zij op, weet, dat in sommige takken van nijverheid de werkwijze zich zoo geleidelijk en zoo regelmatig ontwikkelt, dat alle ondernemingen in dat opzicht een zelfde beeld vertoonen. Wordt in een onderneming een verbetering gevonden, dan is het te verwachten, dat men, binnen betrekkelijk korten tijd, in de andere soortgelijke ondernemingen tot dezelfde uitvinding zal komen. Deze onderneming is misschien gelukkiger op dit onderdeel, gene op dat, maar, van zeer kleine verschillen afgezien, is voor allen de ontwikkelingsgang der procédé's dezelfde, zonder dat toch de nieuwigheden van elkander zijn overgenomen. Worden nu octrooien voor werkwijzen en verbeteringen van een werkwijze ingevoerd, dan staat te vreezen, dat de firma, die een zekere vinding het eerst heeft gedaan, daarvoor octrooi zal aanvragen en zoodoende voor de natuurlijke ontwikkeling der concurreerende zaken een dam zal opwerpen. De bepalingen betreffende gedwongen licentieverléening vermogen aan dit bezwaar niet tegemoet te komen". Volgens de meening van de regeering, medegedeeld in de Mem. van Antw. 2de K.., is bij dit betoog uit het oog verloren, dat niet alle nieuwigheden ten opzichte van werkwijzen voor octrooi vatbaar zijn. Zij zijn dit slechts, wanneer zij van genoegzame beteekenis zijn, om als uitvinding te worden beschouwd. Zie ook de aant. op art. 3.
— „De ondergeteekenden kunnen zich niet


Art. 2
vereenigen met de opmerking in het Voorloopig Verslag gemaakt, dat onjuist zouden zijn de uitdrukkingen nieuw voortbrengsel, nieuwe werkwijze en nieuwe verbetering.
Terecht werd in, het Voorloopig Verslag van andere zijde opgemerkt, dat het woord „nieuw" in vierhand met art. 2 niet gemist kan worden. De bedoeling van deze uitdrukkingen is, dat de uitvinding ook nieuw moet zijn in objectieven zin. Wanneer iemand zelfstandig iets uitvindt, wat reeds door anderen, uitgevonden maar hem nog onbekend was, is deze uitvinding nieuw in subjectieven zin, maar niet in objectieven zin, zoodat zij niet voldoet aan het vereischte van art. 2." (Mem. v. Antw. 2de K.) Zie ook de 3e en 4e aant. op art. 2.
Art. 2. Voortbrengselen, werkwijzen of verbeteringen worden alleen dan niet als nieuw aangemerkt, wanneer zij op het tijdstip van indiening der aanvrage door eene beschrijving of op eene andere wijze reeds van voldoende openbare bekendheid kunnen zijn, om door een deskundige vervaardigd of toegepast te kunnen worden.
Dit artikel is met de woorden „op het tijdstip van indiening der aanvrage" aangevuld bij de wet van 15 Januari 1921 S. 15. Verg. de 3e aant. op art. 6.
— Blijkens de Mem. van Toel. is het de bedoeling dat, indien de vermelde omstandigheden niet aanwezig zijn, de uitvinding steeds als nieuw zal worden aangemerkt.:
— Volgens de Mem. van Toel. zal bij de voorgestelde regeling de Octrooiraad volkomen vrij zijn in de keuze van de omstandigheden, waaruit zij meent te kunnen afleiden, dat de uitvinding te bekend is om voor nieuw te worden gehouden: „De vrijheid, aldus aan den Octrooiraad en ook aan den rechter gelaten, heeft echter niet tengevolge,.dat iedere bekendheid der uitvinding de nieuwheid opheft. Het voortbrengsel, de werkwijze of de verbetering moet, op welke wijze ook, van openbare bekendheid kunnen zijn, d. w. z. de


Art. 2
— ld —
voorwaarden voor de openbare bekendheid moeten aanwezig zijn, en deze bekendheid moet van zoodanigen aard zijn, dat een deskundige tengevolge daarvan het voortbrengsel kan vervaardigen of de werkwijze of de verbetering kan toepassen.
Volledigheidshalve zij hierbij nog aangeteekend, dat tegenover hem, die het in art. 7 bedoelde recht van voorrang bezit, bekendheid, binnen den daar genoemden termijn ontstaan, buiten aanmerking blijft".
— Naar aanleiding van een desbetreffende vraag, deelde de Regeering in de Mem. van Antw. lste Kamer het volgende mede :
„De omstandigheid, dat een voortbrengsel of eene werkwijze reeds bekend is in een niet bij de Unie aangesloten Staat kan ongetwijfeld aanleiding geven tot toepassing van artikel 2.
Gelijk in de Memorie van Toelichting wordt opgemerkt, zal de Octrooiraad volkomen vrij zijn in de keuze van de omstandigheden, waaruit zij meent te kunnen afleiden, dat de uitvinding te bekend is om voor nieuw te worden gehouden. Uit den aard der zaak kan dus ook acht geslagen worden op omstandigheden, die in den vreemde zijn voorgekomen, en een onderscheid tusschen Unie-Staten en Staten buiten de Unie wordt hierbij niet gemaakt".
— Zie ook de laatste aant. op art. 1.
— „In het Voorloopig Verslag wordt bij dit artikel gezegd, dat sommige leden meenden, dat de woorden „ „door eene beschrijving of op een andere wijze" " volkomen overbodig zijn, en dat in de Memorie van Toelichting niets wordt aangetroffen, dat ter verklaring van de opneming dier woorden strekken kan.
De verklaring, waarom deze woorden in het ontwerp zijn opgenomen, is de volgende.
Sommige buitenlandsche wetten sluiten de nieuwheid alleen uit, als de uitvinding reeds „ „beschreven is" ", hetzij in het algemeen, of met eenige beperking. Volgens de bedoeling van het ontwerp zal ook door bekendheid, op andere wijze ontstaan, de nieuwheid zijn uitgesloten.
Ofschoon strikt genomen de woorden „ „door eene beschrijving of op andere wijze" " zouden kunnen vervallen, achten de ondergeteekenden het behoud der woorden verkieslijk, teneinde


— 17 —
Art. 3
te doen uitkomen, dat in de Nederlandsche wet niet de bovenbedoelde enge opvatting wordt gehuldigd.
Tegenover de meening van aommige leden, dat het woord „ „kunnen"" 1 behoort te worden geschrapt, zij aangevoerd, dat het opgenomen is om hem, die bezwaar maakt op grond van niet nieuwheid, niet te belasten met het moeilijk te leveren bewijs der werkelijke bekendheid" (Mem. van Antw. 2de K.)
Art. 3. Eene uitvinding is slechts vatbaar voor octrooi, wanneer zij strekt tot verkrijging van eenige uitkomst op het gebied van de nijverheid.
Zie de eerste aant. op art. 1.
— „In het Voorloopig Verslag wordt de vraag ter sprake gebracht, in hoever door de redactie van dit artikel octrooien voor uitvindingen op het gebied van landbouw worden uitgesloten.
Gelijk terecht daarbij wordt opgemerkt, geeft de Memorie van Toelichting tot zoodanige algemeene uitsluiting geen aanleiding.
Wel is waar zullen nieuwigheden ten aanzien van bodemcultuur en van veeteelt, waarbij de uitkomsten minder dan bij de nijverheid van den menschelijken wil afhankelijk zijn; veelal niet als uitvindingen kunnen worden aangemerkt, maar de nijverheid grijpt op het gebied van den landbouw telkens in. Zoo bij de zuivelbereiding, bij het gebruik van landbouwwerktuigen, bij de verwarming en ventilatie van kassen, bij de toepassing van electriciteit.
Er zijn dus zonder twijfel octrooien denkbaar voor uitvindingen, die op het gebied van landbouw toepassing kunnen vinden. Tot wijziging van het artikel, met het doel twijfel dienaangaande weg te nemen, vinden de ondergeteekenden geene aanleiding." (Mem. van Antw. 2de K.)
— Door de commissie van rapporteurs is een amendement voorgesteld, strekkende, om de woorden, volgende op het woord „wanneer"
1 Volgende op „bekendheid".


Art. 4
— 18 —
te vervangen door de woorden : „zij er toe strekt op het gebied van de nijverheid een uitkomst van genoegzaam gewicht te verkrijgen". De Minister besprak dit amendement als volgt: „Met de stiekking van dit amendement kan ik mij volledig vereenipen. Ik ben het met den geachten voorzitter van de Commissie van Rapporteurs volkomen eens, dat, wanneer de patentbescherming wordt verleend aan een futiliteit, de wet zou worden uitgevoerd op een verkeerde wijze : maar ik vraag mij af of het amendement iets wezenlijks doet. De Commissie van Rapporteurs is .er niet in geslaagd in het amendement een toetssteen aan te geven voor den Octrooiraad om te beslissen wat van genoegzaam gewicht is. „ „Genoeg" " onderstelt een maat en zoolang die maat niet bekend is, zijn de woorden „ „van genoegzaam gewicht" " slechts een onderstreping van hetgeen op dit oogenblik reeds in de wet staat. Wat staat in art. 3? Er staat: „ „Eene uitvinding is slechts vatbaar voor octrooi, wanneer zij strekt tot verkrijging van enige uitkomst op het gebied van de nijverheid." " M. a. w., de beteekenis van art. 3 ligt in het woord „ „uitkomst" ". Er moet een vraag zijn, die inderdaad opgelost is in de uitvinding, die voorgelegd wordt aan den Octrooiraad. Het moet een ernstige zaak zijn, waarom het gaat, de uitvinding moet in den vollen zin van het woord een „ „uitkomst" " opleveren. Wanneer men, zooals de geachte afgevaardigde min of meer deed, den nadruk moest leggen op het woord „ „eenige" " in art. 3, dan zou de zin slecht gesteld zijn, want het vervolg van den zin wordt natuurlijk beheerscht door de aanwezigheid van het woord „ „slechts" ", dat dienst doet als inleiding tot een beperking."
Art. 4. Indien voor eene werkwijze, tot bereiding eener stof of voor eene verbetering van eene zoodanige werkwijze octrooi is verleend, strekt dit zich uit tot die stof, ,mits volgens die werkwijze of met toepassing van die verbetering bereid. Voor eene stof op zich zelve wordt geen octrooi verleend.


Dit artikel luidde in het Ontwerp van wet : „Voor een langs scheikundigen weg verkregen voortbrengsel wordt geen octrooi verleend. Indien echter voor eene werkwijze, of eene verbetering van eene werkwijze tot bereiding van zulk een voortbrengsel octrooi is verleend, strekt dit zich uit tot het voortbrengsel, mits volgens die bereidingswijze of met toepassing van die verbetering voortgebracht." Blijkens het V. V. 2de K. werden moeilijkheden aan de toepassing van dit artikel verbonden, gevreesd. Uiterst moeilijk werd het geacht te beslissen, of een voortbrengsel behoort tot de „langs scheikundigen weg verkregene". In vele technische procédé's toch komen physische en chemische werkingen naast elkander voor, hetzij dat zij elkaar opvolgen, hetzij dat zij gelijktijdig plaats vinden. De Regeering erkende in de Mem. van Antw. 2de K. deze bedenking en stelde de thans vastgestelde redactie voor. „Waar het om gaat is, dat, wanneer niet een nieuw aan een bepaalden vorm gebonden voorwerp is uitgevonden, maar een nieuwe werkwijze, om eene al of niet nieuwe stof (in den zin van materie) te verlrijgen, het octrooi zich uitstrekt tot de stof, volgens de nieuw werkwijze verkregen, en dat geen octrooi wordt verleend voor de stof in het algemeen, ook al is de wijze van verkrijging eene geheel andere. Of nu die stof verkregen is door chemische reactie, dan wel door koken, gloeien, persen of wat ook, is onverschillig."
— Zie de 2de, 3de en 5de aant. op art. 1.
— „In het Voorloopig Verslag wordt verder opgemerkt, dat in art. 4 het octrooirecht voor eene bereidingswijze verleend, zich alleen dan tot het voortbrengsel, volgens die bereidingswijze verkregen, zou moeten uitstrekken, indien dat voortbrengsel een nieuw product is, en dat, wanneer daarentegen met de geoctrooieerde werkwijze geen nieuw voortbrengsel wordt voortgebracht, maar een reeds bekend, aan het octrooi voor de werkwijze geen octrooi voor de voortgebrachte stof moest worden verbonden.
Naar de meening van de ondergeteekenden wordt door de leden die deze opmerking maakten, te veel waarde gehecht aan de presumtie, bedoeld in artikel 43, vierde lid.
— 19 -
Art. 4


Art. 4
— 20 —
Wel is in die presumtie een belangrijk deel der bescherming gelegen, welke door het octrooi, op eene werkwijze verkregen, aan de stof, met die werkwijze voortgebracht, wordt verleend, doch daarom is de bescherming, verleend voor eene reeds bekende stof, waarbij deze presumtie niet geldt, toch niet waardeloos. ■ . Bij bet maken van deze opmerking is men blijkbaar uitgegaan van de meening, dat in een strijd over de vraag of een octrooi, verleend voor eene werkwijze ter verkrijging eener vroeger reeds bekende stof, is geschonden, eene beslissing alleen kan worden genomen op grond van de resultaten van het onderzoek van de stof, welker bereiding het geding betreft. Deze meening is echter minder juist. In enkele gevallen, als de stof, volgens die bereidingswijze verkregen, door bepaalde eigenschappen gekenmerkt is, zal dit mogelijk zijn, al zal een bekwaam fabrikant, die in strijd niet het octrooi wil handelen, die kenmerkende eigenschappen veelal te niet kunnen doen zonder de verkoopbaarheid der stof te schaden. In verreweg de meeste gevallen echter zal een onderzoek naar de wijze van fabricage, welke wordt toegepast door hem, wien schending van het octrooirecht wordt ten laste gelegd, de gegevens voor de beslissing moeten en ook kannen brengen." (Mem. van Antw. 2de K.) Zie ook de laatste aant. op art. 43.
— „De vraag wordt voorts gedaan „ „of het geval geene voorziening vereischt, dat een nieuw scheikundig product is verkregen door een bekende werkwijze" "?
Naar de meening van ondergeteekenden is zoodanige voorziening onnoodig. In het algemeen achten zij juist het antwoord, op de gestelde vraag door andere leden reeds gegeven, nl. dat een nieuw product slechts verkregen kan worden door een proces, dat afwijkt van elk ander, hetwelk tot dat nieuwe product leidt. Er zal steeds eenige afwijking moeten bestaan, hetzij in de keuze van het uitgangsmateriaal, hetzij in de wijze van behandeling van dat materiaal. Of die afwijkingen van voldoende beteekenis zijn, om aan te nemen, dat een nieuw technisch effect bereikt wordt, en dus van eene uitvinding kan worden gesproken, is eene feitelijke quaestie, welke


— 21 —
Art. *
iu elk bijzonder geval naar gelang der omstandigheden zal zijn te beslissen." (Mem. van Antw. 2de K.)
Art. 5. Geen octrooi wordt verleend voor voortbrengselen of werkwijzen, welke zelve of welker doel in strijd zijn met de wetten, de openbare orde of de goede zeden.
Zie het einde van de eerste aant. op art. 1.
Art. 5 A. Elke aanvrage om octrooi mag slechts strekken tot het verkrijgen van uitsluitende rechten op ééne uitvinding.
Dit artikel is ingevoegd bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15. Verg. ook het nieuwe frt. 8A.
Art. 6. Als de uitvinder wordt, behoudens de bepalingen van de artikelen 7, 8, 8^4, 9, 10 en 11, beschouwd hij, die het eerst bij den in art. 13 bedoelden Octrooiraad eene aanvrage om octrooi indient.
Dit artikel is aldus aangevuld bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
— „In een Nederlandsche octrooiwet moet naar het schijnt niet al te zeer worden vastgehouden aan den uitvinder, doch liever worden uitgegaan van den eersten aanvrager. Wie de eigenlijke uitvinder is, is dikwijls voor bewijs niet vatbaar, zeker wordt dit bewijs niet verkregen door een plechtige verklaring als in Engeland en Amerika wordt geëischt. Wie de eerste aanvrager is daarentegen, valt gemakkelijk te constateeren. Hij, die het eerst voor eene nog niet openlijk bekende uitvinding de bescherming der octrooiwet inroept en daarmede de openbaarmaking der uitvinding bevordert, heeft trouwens tegenover de gemeenschap zekere verdienste, en het wordt daarom gemotiveerd geacht het rechts-


Art. 7
— 22 —
vermoeden te scheppen, dat de eerste aanvrager ook de uitvinder is of althans rechtmatig in diens plaats is getreden. Doorgaans zal dit vermoeden wel met de werkelijkheid overeenkomen, vóór de octrooiaanvrage zal eene uitvinding, om concurrente aanvragen te voorkomen of verlies van de vereischte nieuwheid te ontgaan, wel strikt geheim worden gehouden." (Mem. v. Toel.)
— „Art. 1 bepaalt, dat octrooi wordt toegekend aan den uitvinder van een nieuw voortbrengsel, eene nieuwe werkwijze of eene nieuwe verbetering van een van beide. Volgens dat artikel moet dus de vraag, of de vereischten voor een octrooi, bijv. wat betreft het bestaan van de nieuwheid,- aanwezig zijn, beantwoord worden naar den toestand op het oogenblik der uitvinding. Art. 6 substitueert in het algemeen voor den uitvinder den eersten aanvrager en deze substitutie doet hare werking niet alleen gevoelen ten aanzien van den persoon, die aanspraak op het octrooi verkrijgt, maar ook ten aanzien van het tijdstip, waarvan bij de overweging der aanvrage moet worden uitgegaan. De vraag, of de vereischten voor een octrooi aanwezig zijn, moet dus met inachtneming van den toestand op het oogenblik der aanvrage worden beoordeeld." (Mem. van Toel.) Verg. thans de uitdrukkelijke aanvulling van art. 2;
— Zie het op art. 7 aangeteekende arrest van den Hoogen Baad van 25 Juni 1917. Ned. Jur., A. B., C. V.
Art. 7. 1. Hij, die in een der landen, toegetreden tot de Internationale Unie tot bescherming van den industrieelen eigendom, overeenkomstig de in dat land geldende wetten, octrooi of bescherming van een gebruiksmodel heeft aangevraagd, geniet, onder voorbehoud van de rechten van derden, gedurende een termijn van twaalf maanden na die aanvrage, binnen het Koninkrijk een recht van voorrang ter verkrijging van een octrooi voor datgene, waarvoor door hem de in den


aanhef van dit lid genoemde bescherming werd aangevraagd.
2. Die voorrang heeft tengevolge, dat noch op de hier te lande door hem, wien de voorrang toekomt, gedane aanvrage noch op het naar aanleiding van deze verleend octrooi van invloed is hetgeen in den tijd, verloopen tusschen de indiening van de aanvrage in den vreemden Staat en de indiening hier te lande, is geschied, en wel met name niet de indiening eener gelijksoortige aanvrage door een ander of het ontstaan van de in art. 2 bedoelde bekendheid der uitvinding. Zoodanige binnen dien tijd door een ander gedane aanvrage kan echter tot toepassing van art. 32, eerste lid, grond opleveren.
3. Hij, die van het recht van voorrang wil gebruik maken, moet daarop schriftelijk beroep doen in de aanvrage onder vermelding van den datum, waarop en van het land, waar de aanvrage, waarop hij zich beroept, werd ingediend ; tevens moet hij de daarvoor door den Octrooiraad vast te stellen bewijzen overleggen vóór een door dien Raad te bepalen tijdstip.
4. Het recht van voorrang gaat te niet, indien bij de aanvrage daarop geen beroep is gedaan, alsmede, wanneer de daarvoor gevorderde bewijzen niet vóór het daarvoor gestelde tijdstip worden overgelegd.
Het eerste lid van dit art. is aldus gewijzigd vastgesteld en het derde en het vierde lid nieuw ingevoegd bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
— „Art. 4 van de op 20 Maart 1883 te Parijs gesloten internationale overeenkomst, zooals dat bij de te Brussel op 14 December 1900
— 23 -
Art. 7


Art . 7
— 24 —
gesloten overeenkomst is gewijzigd, 1 geeft aan hem, die in een der Staten 2, welke tot de bij eerstgemelde overeenkomst gestichte Unie tot bescherming van den industrieelen eigendom zijn toegetreden, eene octrooi-aanvrage indient, voor de na die aanvrage volgende 12 maanden een ïecht van voorrang tot het verkrijgen van octrooi in de andere tot de Unie toegetreden Staten. Die voorrang heeft volgens dat artikel tengevolge, dat de inwilliging der aanvrage niet kan worden bestreden op grond van feiten, die gedurende dien termijn zijn voorgevallen, en wel met name niet op grond van eene andere aanvrage of van openbaarmaking of toepassing der uitvinding.
Het is dus duidelijk, dat eene op het recht van voorrang steunende aanvrage niet gedeerd zal mogen worden door openbaarmaking of toepassing der uitvinding, of korter gezegd, door de bekendheid, bedoeld in art. 2 van het wetsontwerp, en evenmin door eene aanvrage van een ander, voor zoover althans die bekendheid is ontstaan of de aanvrage ingediend in den tijd, verloopen tusschen de indiening van eerstbedoelde aanvrage in het buitenland en de indiening hier te lande. In zooverre zal dus een uitzondering worden gemaakt op het in art. 6 vermelde recht van den eersten aanvrager.
Zal nu echter door de op het recht van voorrang steunende aanvrage de andere aanvrager geheel van zijn aanspraak op octrooi worden beroofd f
Het bewuste tractaatsartikel geeft op deze vraag geen afdoend antwoord. Het recht van voorrang wordt daarin toegekend, onder voorbehoud van de rechten van derden; gelijk gezegd, wordt verder slechts bepaald, dat de op het recht van voorrang steunende aan-
1 Zie de wetten van 23 April 1884, S. 53 en 7 Juni 1902, S. 85. (Mem. v. Toel.) Zie thans de wet van 19 Maart 1913, S. 104 en het besluit van 25 April 1913, S. 142, onder de bijlagen opgenomen.
2 Bij de wijzigingswet van 1921 is o.m. het in het eerste lid van art. 7 der wet voorkomende woord „Staten" vervangen door „landen", wat een meer nauwkeurige vertaling is van het woord „pays" uit het tractaatsartikel.


— 25 —
Art. 1
vrage niet krachteloos zal worden gemaakt door een andere aanvrage." (Mem. van Toel.)
Nadat de Begeering vervolgens in de Mem. van Toel. ei op had gewezen, dat over de beteekenis der woorden „onder voorbehoud van de rechten van derden" geen eenstemmigheid bestaat, stelde zij in het oorspronkelijk ontwerp van wet eene oplossing voor, door de laatste zinsnede van art. 7 aldus te lezen: „Op die aanvrage van een ander heeft echter de bedoelde voorrang geen invloed". Deze oplossing zou tengevolge hebben, dat de voorrang, aan eene aanvrage toegekend, aan anderen, die afgezien van dien voorrang aanspraak op octrooi zouden hebben, die aanspraak niet zou ontnemen, zoodat twee octrooien van gelijke strekking naast elkaar zouden kunnen bestaan. Bij de Mem. van Antw. 2de K. deelden de Ministers mede, dat het hun bij nadere overweging niet wenschelijk voorkwam de mogelijkheid te openen, dat voor dezelfde uitvinding twee octrooien zouden kunnen be staan. „Zulks zou naar hun gevoelen met het karakter van het octrooirecht niet wel overeen te brengen zijn, en voor zoover hun bekend is, werd door hen, die zich in het buitenland met de uitlegging der woorden „sous réserve des droits des tiers" bezig hielden, deze op lossing dan ook nimmer aanbevolen. Het meeningsverschil over de beteekenis dezer woorden liep meer over de vraag, of de derde, die binnen den prioriteitstermijn voor dezelfde uitvinding zelfstandig octrooi aanvraagt, als voorgebruiker (vgl. art. 32) mag worden beschouwd. Deze vraag wordt door de ondergeteekenden bevestigend beantwoord, en in een nieuwen slotzin van het tweede lid wordt dit uitgedrukt. De bedoeling is, dat de aanvrage van den derde beschouwd wordt als het begin van uitvoering, in art. 32 eerste lid vermeld."
— In de discussie, gehouden in de lste K., werd beweerd, dat art. 7 getracht heeft den strijd over de woorden „sous réserve des tiers" te beslissen. De Regeeringseommissaris achtte deze meening niet juist: „Vooreerst heeft men in art. 7 van het ontwerp die woorden sous les droits des tiers letterlijk vertaald overgenomen. Het artikel geeft dus geen uitlegging


Art. 7
— 26 —
van die woorden, waar het deze daaruit woordelijk overneemt. Alleen geeft het slot van het tweede lid van het artikel te kennen — en dit zijn de woorden waarop de geachte afgevaardigde valt —, dat onder die „droits des tiers" kunnen vallen de rechten van den voorgebruiker. De voorgebruiker is hij, die de uitvinding, waarvoor eéri octrooi is aangevraagd, reeds vóór die aanvrage heeft toegepast. Een der beginselen van het wetsontwerp is, dat wie een octrooi aanvraagt, tegenover iedereen een uitsluitend recht heeft, behalve tegenover hem, die aantoont dat hij de uitvinding, waarvoor octrooi is aangeviaagd. reeds vóór de aanvrage zelf had uitgevonden en toegepast.
Nu is het eenige wat men in ons artikel vindt dit: dat onder die rechten van derden
— het staat er niet woordelijk, doch zoo is de strekking — kunnen worden begrepen de rechten van den voorgebruiker.
M. a. w. wie in het prioriteitsjaar dezelfde uitvinding in Nederland toepast of aan die toepassing een begin van uitvoering heeft gegeven, b.v. door daarvoor zelf octrooi aan te vragen, zal tegenover hem, die het prioriteitsrecht gebruikt, worden beschouwd als het vóórgebruik te hebben.
Nu wijs ik er in de eerste plaats op, dat het wetsontwerp te dien aanzien al bijzonder voorzichtig in zijn uitdrukkingen is. Het neemt
— als gezegd — de tractaatsbepaling woordelijk over en zegt alleen tot den rechter, dat onder de rechten van derden het recht van hem, die blijkens een eigen octrooi-aanvrage in het prioriteitsjaar vóórgebruiker was, kan begrepen worden.
Maar bovendien, er kan geen ernstige twijfel zijn, dat onder die droits des tiers, wat die ook meer mogen omvatten, in elk geval de rechten van den vóórgebruiker — en bepaaldelijk van den zooeven genoemden vóórgebruiker — begrepen zijn.
De meerderheid van de uitleggers van het tractaat van Parijs zijn het er over eens, dat onder de rechten van derden ook rechten van vóórgebruikers moeten begrepen worden.
De uitlegging dus, die ons ontwerp aan de bedoelde woorden van het tractaat geeft, is


inderdaad een uitlegging omtrent welker juistheid nauwelijks strijd denkbaar is. Om die reden heeft alzoo de zoo belangrijke volkenrechtelijke vraag, of bij strijd het tractaat primeert dan wel de wet, ten slotte voor ons ontwerp geen practische beteekenis.
Geen enkele buitenlandsche Staat zal er aanmerking op kunnen maken, dat het ontwerp deze bepaling bevat, want met het tractaat in de hand is zij zegevierend te verdedigen. Maar ook de rechter zal niet voor de vraag gesteld worden, of de wet dan wel het tractaat primeert, want in de voorzichtige toepassing, die dit ontwerp in art. 7 aan art. 4 van het tractaat geeft, zal geen rechter in de wet afwijking van het tractaat constateeren".
— In het V. V. lste K. werd gevraagd of de octrooien, verleend in de tot de conventies toegetreden Staten, na aanvrage, ook hier te lande zullen gelden met uitsluiting van andere aanvragen.
De Begeering antwoordde in de Mem. van Antw. lste K., dat deze vraag niet zonder eenig voorbehoud bevestigend beantwoord kon worden : „Immers verkrijgt een in een UnieStaat verleend octrooi ingevolge artikel 7 hier te lande geen rechtskracht. Slechts verkrijgt de aanvrager van een octrooi in een UnieStaat binnen den gestelden termijn hier te lande een recht van voorrang boven andere aanvragers en blijft bekendheid binnen dien termijn ontstaan, buiten aanmerking. Een octrooi verkrijgt hij slechts, wanneer zijne aanvrage overigens aan de eischen van de Neder landsche wet voldoet."
— Zie ook de aant. op Hoofdstuk I.
— Volgens een, bij de mondelinge behandeling door een der Kamerleden gegeven en door den Minister als juist aanvaarde interpretatie, moet het nieuwe derde lid aldus verstaan worden, dat een eventueel verzuim van beroep op een buitenlandsche aanvrage hersteld kan worden door intrekking van dë oorspronkelijke en indiening van een nieuwe aanvrage met beroep op voorrang.
— De Octrooiwet onderscheidt duidelijk tusschen het recht van voorrang bij het aanvragen van een octrooi hier te lande (art. 7)
Art. 7
— 357 —


Art. 8
— 28 —
en het recht om in Nederland als uitvinder te worden beschouwd (art. 6).
Het Hof heeft bij het vaststellen van de beteekenis van de onderhavige akte van overdracht van 2 April 1915 met dat onderscheid rekening gehouden en beslist dat die akte wel overdroeg het recht, omschreven in art. 6, dat bedoelde overdrager eerst op 15 Juni 1915 door zijn aanvraag hier te lande deed geboren worden;
Die beslissing moet, als van feitelijken aard, in cassatie worden geëerbiedigd. (Arrest van den H. R. van 25 Juni 1917, Ned. Jur 1917, bladz, 825, A. B. 1917, bladz. 237, C. V.)
Art. 8. 1. Hij, die op eene van Staatswege gehouden of erkende tentoonstelling binnen het Koninkrijk of op eene van Staatswege gehouden of erkende internationale tentoonstelling binnen een der landen, toegetreden tot de in het vorige artikel omschreven internationale overeenkomst, een voortbrengsel tentoonstelt of eene werkwijze aanschouwelijk maakt, wordt, zoo hij binnen zes maanden na de opening van die tentoonstelling voor dat voortbrengsel of die werkwijze of wel voor eene in dat voortbrengsel of in die werkwijze begrepen verbetering octrooi aanvraagt, geacht dat octrooi reeds te hebben aangevraagd op den dag, waarop, blijkens bij de aanvrage overgelegde officieele verklaring dat voortbrengsel ter tentoonstelling aanwezig was of ter tentoonstelling met het aanschouwelijk maken van die werkwijze was aangevangen.
2. De erkenning van Staatswege van tentoonstellingen binnen het Rijk in Europa geschiedt door den Minister, met de uitvoering van deze wet belast;. die yan tentoonstellingen in de Koloniën


en bezittingen in andere werelddeelen door de landvoogden.
Dit artikel is aldus gewijzigd bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
— Zie ook de aant. op Hoofdstuk I.
Art. 8.4. De aanvrager, wien door een der aanvraag-afdeelingen of een der afdeelingen van beroep van den Octrooiraad te kennen is gegeven, dat zijne aanvrage strekt tot het verkrijgen van uitsluitende rechten op meer dan één uitvinding, wordt, zoo hij binnen drie maanden nadat de desbetreffende beslissing onherroepelijk is geworden, eene nieuwe aanvrage om octrooi voor het als eene afzonderlijke uitvinding aan te merken gedeelte indient met vermelding van de oorspronkelijke aanvrage, 'geacht deze aanvraag reeds te hebben ingediend op het tijdstip der oorspronkelijke aanvrage.
Dit artikel is ingevoegd bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15. Verg art. 5 A.
— „Het komt den ondergeteekende voor, dat de gekozen redactie waarborgt, dat op erkenning van prioriteitsrechten, waarop een beroep werd gedaan voor de oorspronkelijke — niet gesplitste •— aanvrage, met vrucht aanspraak zal kunnen worden gemaakt, ten behoeve van het afgescheiden gedeelte." (Mem. v. Toel. wijzigingswet 1921.)
Art. 9. De eerste aanvrager heeft geen aanspraak op octrooi, voor zoover d© inhoud zijner aanvrage aan hetgeen reeds door een ander vervaardigd of toegepast werd of wel aan beschrijvingen, teekeningen of modellen van een ander, zonder diens toestemming, ontleend is. Deze laatste behoudt, voor zooveel het-
Art. 6
— 19 —


geen ontleend werd voor octrooi vatbaar is, zijn aanspraak op octrooi.
Naar aanleiding van eene vraag, gedaan in het V. V. 2de K. of de bescherming, die dit artikel den uitvinder verleent tegenover den eersten aanvrager, algemeen is dan wel zich beperkt tot ingezetenen van de Uniestaten, antwoordde de Begeering in de Mem. van Antw. 2de K., dat, naar haar oordeel, de bescherming niet beperkt is tot de ingezetenen der Uniestaten. (Zie de wet van 19 Maart 1913, S. 104 en het besluit van 25 April 1913, S. 142, onder de bijlagen opgenomen.)
Art. 10. 1. Ingeval het voortbrengsel, de werkwijze of de verbetering waarvoor octrooi wordt aangevraagd, is uitgevonden door iemand, die in dienst van een ander eene betrekking bekleedt, welker aard medebrengt, dat hij zijne bijzondere kennis aanwende tot het doen van uitvindingen van dezelfde soort ais die, waarop de octrooiaanvrage betrekking heeft, heeft de werkgever aanspraak op octrooi.
2. Wanneer in zoodanig geval de uitvinder niet geacht kan worden, in het door hem genoten loon of in eene bijzondere door hem te ontvangen uitkeering vergoeding te vinden voor. het gemis aan octrooi, is de werkgever verplicht, hem een in verband met het geldelijk belang der uitvinding en met de omstandigheden, waaronder zij plaats had, billijk bedrag toe te leggen. Indien de werkgever en de uitvinder omtrent dat bedrag niet tot overeenstemming kunnen komen, kunnen zij zich schriftelijk wenden tot den Octrooiraad met het verzoek, dat het bedrag door dezen worde vastgesteld. De Octrooiraad vol-
— 30 —
tot. io


— 31 —
Art. 11
doet aan dat verzoek. Aan zijne beslissing zijn partijen gehouden. Maken de werkgever en de uitvinder niet van deze bevoegdheid gebruik, dan is art. 56 van toepassing. Elk vorderingsrecht van den uitvinder krachtens deze bepaling vervalt na verloop van drie jaren sedert de dagteekening van het octrooi.
3. Maakt de in het eerste lid bedoelde uitvinder 'het duidelijk, dat aan hem met uitsluiting van anderen de eer der uitvinding toekomt, zoo zal de Octrooiraad op zijn verzoek bepalen, dat zijn naam in het octrooi worde vermeld.
4. Elk beding, waarbij van het in het tweede of derde lid bepaalde wordt afgeweken, is nietig.
Dit artikel luidt aldus sinds enkele kleine wijzigingen bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
— De Regeering vestigde in de 2de K. de aandacht er op, dat, volgens de redactie van lid 3 en van art. 25 lid 3 (oud), alwaar niet gesproken wordt van eene „vordering" maar een „verzoek", de Octrooiraad zal eischen, dat de betrokken persoon de zaak duidelijk maakt, omdat de Octrooiraad anders geene beslissing neemt.
— „Hoewel in artikel 10 het geval, dat eene uitvinding als daarin bedoeld door meerdere der in het artikel genoemde dienstbare personen tezamen wordt gedaan, niet uitdrukkelijk is vermeld, volgt naar de meening van de ondergeteekenden uit den geheelen opzet van dit artikel, gelezen in verband ook met het volgend artikel 11, zonder eenigen twijfel, dat het wel degelijk de bedoeling is, dat de bepalingen van het artikel óók in geval van samenwerking als bovenbedoeld, van toepassing zullen zijn." (Mem. van Antw. lste K.)
Art. 11. Indien een voortbrengsel, eene werkwijze of eene verbetering is uitgevonden door verscheidene personen,


die volgens eene afspraak tezamen hebben gewerkt, hebben zij gezamenlijk aanspraak op octrooi.
„Uitvindingen, door samenwerking verkregen, behooren, tenzij tegengesteld beding is gemaakt, aan hen, die samen hebben gewerkt. De samenwerking moet echter geene toevallige zijn, doch op een afspraak rusten.
Eene samenwerking, die bijvoorbeeld hierin | bestaat, dat men een denkbeeld aan een ander 1 ontleent of voortbouwt op hetgeen men door een ander in practijk heeft zien brengen, zonder de toestemming van dien ander verkregen te hebben of zelfs zonder dien ander daarin te kennen, verdient niet den naam van samenwerking. Zoodanige handelwijze zal wellicht als ontleening onder art. 9 vallen en leiden tot weigering van octrooi of tot toekenning van octrooi aan een ander dan den aanvrager, doch zal nimmer tengevolge kunnen hebben, dat dief en bestolene, om het zoo eens uit te drukken, een mede-eigendomsrecht op hetzelfde octrooi verkrijgen." (Mem. v. Toel.)
Art. 12. 1. Voor eene verbetering van een voortbrengsel of van eene werkwijze, waarvoor octrooi is aangevraagd of verleend, kan door den aanvrager of den houder van dat octrooi een aanvullingsoctrooi worden aangevraagd.
2. Een aanvullingsoctrooi eindigt tegelijk met het hoofdoctrooi en kan niet aan een ander dan den houder van dat octrooi toebehooren, een en ander behoudens de bepalingen der artikelen 51 en 53 voor het geval het hoofdoctrooi nietig wordt verklaard of wel een van beide octrooien met goed gevolg wordt opgeëischt.
3. Behoudens die gevallen zijn voor een aanvullingsoctrooi de in artikel 35 genoemde bedragen niet verschuldigd. Slechts is voor de verleening van zulk
— 32 -
Ut. 12


een octrooi een bedrag van f 60.— verschuldigd, te betaler op den laatsten dag der maand, volgende op die, waarin het begon te werken.
Het woord „nieuwe" vóór „verbetering" is in het eerste li d geschrapt, en de tweede volzin van lid 3 is ingevoegd bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
HOOFDSTUK II.
wijze waarop octrooi wordt verleend. octrooiraad.
Afdeeling I. Van den Octrooiraad.
Art. 13. De aanvragen om octrooi 'worden gericht tot, en octrooi wordt verleend door den Octrooiraad.
Art. 14. 1. De Octrooiraad maakt deel uit van het Bureau voor den Industrieelen Eigendom; bij algemeenen maatregel van bestuur wordt de verhouding tusschen dien Raad en dat Bureau nader geregeld.
2. Hij wordt verdeeld in :
a. eene centrale afdeeling';
b. aanvraagafdeehngen;
c. afdeelingen van beroep.
Eene aanvraagafdeeling kan uit één lid bestaan.
3. De Voorzitter, een of meer ondervoorzitters en de andere leden van den Raad worden door Ons benoemd en ontslagen. Alvorens hun ambt te aanvaarden legt de Voorzitter in Onze handen, en leggen de leden in handen van den Voorzitter eene belofte af, van welke de inhoud bij algemeenen maatregel van bestuur wordt vastgesteld.
S. & J. n. 73, 3» dr. 2
— 33 —
Art. 14


Art. 14
— 84 —
Dit artikel is aldus gewijzigd bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
Het tweede lid kende vóórdien alleen „afdeelingen". De Mem. v. Toel. tot de wijzigingswet merkte hieromtrent het volgende op : „Er wordt thans eene andere wijziging van art. 14 tweede lid voorgesteld, en wel met het doel voor de procedure' in beroep van den Octrooiraad, eene speciale afdeeling of speciale afdeelingen te vormen, en die beroepsprocedure niet meer aan de algemeene vergadering op te dragen. De bestaande opdracht aan de algemeene vergadering levert een hinderpaal op voor uitbreiding van het aantal gewone leden van den Octrooiraad, immers men kan van die vergadering de gewone leden niet uitsluiten, noch haar al te talrijk maken.
De ervaring heeft later geleerd, dat eene reorganisatie van de wijze van werken van den Octrooiraad wenschelijk is, en bij die reorganisatie zal vrijheid ten aanzien van het aantal, gewone leden gewenscht zijn.
Afgezien daarvan is trouwens eene afzonderlijke beroepsinstantie wenschelijk; er werd dan ook in het Voorloopig Verslag reeds aanbevolen een Beroepsraad te organiseeren. De ondergeteekenden hebben er de voorkeur aan gegeven de afdeelingen te onderscheiden in Aanvraagsafdeelingen — zooals deze ook thans reeds in de praktijk plegen te worden aangeduid —- en Afdeelingen van Beroep.
Deze wijziging brengt de wijziging van een aantal andere artikelen met zich."
— De Bijzondere Commissie had zich tegen de opneming van een bepaling omtrent de mogelijkheid van aanvraagafdeelingen, uit één lid bestaande, verzet, in het bijzonder omdat daardoor aan het beginsel, waarop de regeling der octrooirechtspraak is gebaseerd, samenwerking van juristen en technici, ernstig te kort zou worden gedaan : „Het ligt ongetwijfeld in de bedoeling, in de gevallen, waarin eene enkelvoudige aanvraagafdeeling zal worden gevormd, een technisch lid met de waarneming dier afdeeling te belasten. Zoo komt de mogelijkheid te bestaan, dat in tal van gevallen op grond van wets- en tractaatsbepalingen recht zal moeten worden gedaan door personen, wiet studiën en dagelijksche werkzaam-


— 36 —
Art. 14
heden op een geheel ander terrein zijn gelegen, en die dientengevolge over het algemeen niet de noodige geschiktheid bezitten om de innerlijke beteekenis en de draagwijdte te beoordeélen van de bepalingen, welke zij geroepen zullen worden toe te passen."
De Regeering heeft deze bepaling echter op de volgende gronden gehandhaafd :„Dat de keuze tusschen „ „unus judex" " en collegiale rechtspraak eene gewiohtige is, valt zeker niet te ontkennen. Waar het echter niet mogelijk is het onderscheid tusschen eenvoudige en niet eenvoudige zaken in de wet vast te leggen, vervalt vanzelf de mogelijkheid in de wet te bepalen, in welke gevallen de aanvraagafdeeling uit één, dan wel uit meerdere leden zal bestaan. Hierbij moge worden opgemerkt, dat in het wetsontwerp in zake den politierechter en in artikel 288a van het Wetboek van Burgerlijke Bechtsvordering die keuze evenmin bij de wét is geschied.
Het staat allerminst vast, dat de unus judex steeds een technisch lid zal zijn. Wel zal in de groote meerderheid der gevallen een technisch lid als unus judex optreden en dan op dezen grond, dat de geschillen als regel van uitsluitend technischen aard zijn. Uitlegging van wets- of tractaatsartikelen komt niet dikwijls voor en zoo die van zeer eenvoudigen aard zijn, kan desnoods één jurist zitting nemen. Bovendien is de beslissing van den unus judex aan controle onderhevig. Immers de beslissing der aanvraagafdeeling leidt tot al of niet openbaarmaking; bij niet openbaarmaking staat beroep open bij een college, bij openbaarmaking kan een ieder oppositie voeren, terwijl ook zonder die oppositie het verleende octrooi nog gedurende vijf jaren bij den rechter kan worden aangevallen.
Ten slotte moge er nog op worden gewezen, dat van de ingediende aanvragen tot nog toe ongeveer 25 % niet openbaar gemaakt worden, zulks op voorstel van den vooronderzoeker. Als regel wordt in die beslissing berust. Het bet eft hier zaken, waarvan reeds dadelijk blijkt, dat op grond van de bepalingen der wet geen octrooi zal kunnen worden verleend. Aangezien bij de nieuwe werkwijze van den Octrooiraad al deze zaken bij de afdeeling
2*


Art. 15
— 36 —
zullen komen, zal, wanneer deze steeds uit drie leden moet bestaan, dit de behandeling dier zaken noodeloos omslachtig en duur maken en eene uitbreiding van het aantal leden van den Octrooiraad vereischen."
Lid 3. De functie van onder-voorzitter dateert van 1921.
■li •—- Zie ter uitvoering van dit artikel het sedert gewijzigde besluit van 15 December 1914, S. 558 Reglement Industrieele eigendom S. 558 van 1914) en het besluit van 22 September 1921, S. 1083 (Octrooireglement 1921, S. 1083), beide onder de bijlagen opgenomen.
Art. 15. 1. De verdere iirrichting en de wijze van werken van den Octrooiraad worden met machtneming van de bepalingen van dit hoofdstuk bij algemeenen maatregel van bestuur geregeld.
2. In den in het vorige lid bedoelden algemeenen maatregel worden onder andere geregeld :
a. het aantal ondervoorzitters en leden van den Octrooiraad ;
b. de wijze van samenstelling en de bevoegdheid der afdeelingen om werkzaamheden te verrichten, aan den Octrooiraad opgedragen ;
c. de wijze van vervanging van den Voorzitter;
d. de wijze, waarop aanvragers, opposanten en andere belanghebbenden, zoomede getuigen en deskundigen ter uitvoering van deze wet zullen worden opgeroepen en gehoord, en de aan deze beide laatste categorieën van personen toe te kennen geldelijke vergoeding ;
e. de ingevolge deze wet te houden registers en de wijze, waarop andere stukken dan aanvragen om octrooi in die registers zullen worden ingeschreven, met vermelding van het loon, dat voor in-


schrijving van zulke stukken kan worden gevorderd ;
/. de eischen, waaraan andere stukken dan aanvragen om octrooi, welke krachtens deze wet in registers zijn in te schrijven, hebben te voldoen ;
g. de wijze van bepaling van het tijdstip, waarop de sub / bedoelde stukken ter mschrijving bij den Octrooiraad zijn ingekomen ;
h. de wijze, waarop van registers van den Octrooiraad door het publiek kennis kan worden genomen, met vermelding van het loon, dat voor afgifte van afschriften of uittreksels kan worden gevorderd ;
i. de tijdstippen, waarop het Bureau voor den Industrieelen Eigendom ten dienste van de uitvoering van deze wet voor het publiek zal zijn opengesteld ;
j. het bedrag, dat voor de afgifte van een bewijs van voorrang verschuldigd is :
k. de bedragen, welke verschuldigd zijn voor de mschrijving van eenememorie van grieven, als bedoeld in artikel 244, lste lid, en artikel 27, en van een bezwaarschrift, als bedoeld in artikel 25, lid 4.
Zie ter uitvoering van dit, bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15, aldus gewijzigde en aangevulde, artikel het besluit van 22 September 1921, S. 1083 (Octrooireglement 1921, S. 1083), onder de bijlagen opgenomen.
Art. 16. De rangorde der rechten, die voortvloeien uit de inschrijving in registers van den Octrooiraad van andere stukken dan aanvragen om octrooi, wordt bepaald door de tijdstippen, waarop de stukken bij den Octrooiraad ter inschrijving zijn ingekomen.
— 37 —
Au. 16


Art. 17. 1. De Octrooiraad is bevoegd mschrqving in een register van een stuk, mits geene aanvrage om octrooi, te weigeren, doch alleen dan wanneer het niet voldoet aan de eischen, door of krachtens deze wet voor een stuk van die soort gesteld, wanneer het niet duidelijk aangeeft het octrooi, waarop het betrekking heeft, of wanneer eene voorwaarde, door deze wet voor de inschrijving gesteld, niet is vervuld.
2. De gronden van de weigering worden aan hem, die de inschrijving verlangt, schriftelijk medegedeeld.
3. Deze kan omtrent die weigering op de bij art. 55 bepaalde wijze de beslissing van den rechter inroepen.
4. Hij, die zich door de inschrijving in een register van eer stuk, mits geene aanvrage om octrooi, bezwaard acht, is bevoegd op de in art. 55 omschreven wijze aan den rechter te verzoeken die mschrijving krachteloos te verklaren.
Art. 18. 1. De Octrooiraad en zijne afdeelingen zijn bevoegd getuigen en deskundigen te hooren. Ieder, die als getuige is opgeroepen en binnen het Rijk in Europa woonachtig is, is verplicht aan die oproeping gevolg te geven, in handen van den Voorzitter van den Octrooiraad of van de afdeeling den eed of de belofte af te leggen, dat hij de geheele waarheid en niets dan de waarheid zal zeggen, en getuigenis af te leggen, behoudens verschooning, wanneer tusschen den getuige en een opgeroepen of verschenen belanghebbende eene der betrekkingen bestaat, genoemd in irt. 1946 Burgerlijk Wetboek of de getuige verkeert in het geval van de bepaling
Art. 17
- 38 —


sub 3°. van dat artikel. De deskundigen leggen in handen van den Voorzitter van den Octrooiraad of van de afdeeling den eed of de belofte af, dat zij naar hun geweten verslag zullen doen en bovendien, indien de Voorzitter dit verlangt, den eed of de belofte tot volledige geheirrhouding
2. De Octrooiraad en zijne afdeelingen zijn verder bevoegd de verschijning van belanghebbenden, die binnen het Rijk in Europa woonachtig zijn, in persoon te gelasten.
Het eerste lid is aldus aangevuld en gewijzigd bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
In zijn oorspronkelijke redactie maakte dit artikel van deskundigen geen melding, omdat dit niet noodig was geacht. Bij de wijzigingswet zijn zij alsnog vermeld.
Ook thans bestaat echter nog, evenmin als voor het burgerlijk recht (art. 229 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering), geen verplichting van deskundigen om aan eene oproeping van den Octrooiraad gevolg te geven.
„Het hooien van getuigen geschiedt na eedsaflegging, conform art. 107, eerste lid, Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering en behoudens verschooning, conform art. 1946, tweede lid, Burgerlijk Wetboek." (Mem. van Toel.)
— „Uit de Memorie van Toelichting blijkt, dat de bedoeling der woorden is de eedsaflegging te vorderen overeenkomstig art. 107, eerste lid, Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering. De belofte treedt dan in plaats van den eed in de daar bedoelde gevallen." (Mem. van Antw. lste K.)
Art. 19. Alle stukken, gericht tot en uitgaande van den Octrooiraad, zijn vrij van zegel en van de formaliteit van registratie.
Verg. art. 32* der Zegelwet 1917.
— 39 —
Art. 19


Art. 20
— <*0 —
Afdeeling II.
Van de verleening van octrooi.
Art. 20. 1. De aanvrage om octrooi moet den naam en de woonplaats van den aanvrager vermelden, alsmede de tijdstippen waarop en de landen, waarin een aanvrage voor dezelfde uitvinding werd ingediend, en vergezeld zijn van een volmacht om den Octrooiraad in staat te stellen zelf inlichtingen in die andere landen in te winnen; de aanvrage moet door den aanvrager of diens sohriftelijkgemachtigdeonderteekendzijn. Indien de aanvrager niet binnen het Rijk in Europa woont, is hij verplicht binnen dat Rijk domicilie te kiezen bij een gemachtigde, welke keuze, behoudens schriftelijk ter kennis van den Octrooiraad te brengen wijziging van het gekozen domicilie, wordt geacht van kracht te blijven ook na de verleening van het octrooi. Heeft die wijziging van domiciliekeuze plaats na de verleening van bet octrooi, dan behoeft degene, bij wien domicilie gekozen wordt, geeji gemachtigde te zijn.
2. De aanvrage moet verder eene korte aanduiding bevatten var datgere, waarop de uitvinding betrekking heeft.
3. De aanvrage moet vergezeld zijn zoowel van eene duidelijke en volledige beschrijving van de uitvinding, als van eene nauwkeurige aanduiding van datgene, waarvoor het uitsluitend recht verlangd wordt. De beschrijving moet zoo noodig van daarmede overeenstemmende teekeningen vergezeld zijn, desverlangd door modellen, monsters en


proememingen worden toegelicht en overigens van zoodanigen aard zijn, dat de uitvinding daaruit door een deskundige kan worden begrepen, en aan de hand van die beschrijving toegepast.
Dit artikel ia aldus gewijzigd vastgesteld bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
— Lid 1, eerste;zin. „Bij het vooronderzoek van octrooien bestaat het bezwaar, dat in de verschillende landen het vooronderzoek voor dezelfde aanvrage opnieuw moet worden verricht. De voorgestelde regeling (machtiging van den Octrooiraad om zelf inlichtingen in te winnen) z*l — zoolang er nog geen internationale octrooiraad bestaat — veel werk kunnen besparen." (Toelichting tot een door de Begeering in 19 0 overgenomen amendement.)
Déze zelfde overweging heeft geleid tot invoeging van het tweede lid van art. 23.
— Lid 1, derde zin. Deze zin is ingevoegd om tegemoet te komen aan het bezwaar van de kosten, welke voor een aanvragei ontstaan, indien hij verplicht is bij een octróoigemachtigde domicilie te kiezen 'niet alleen. tijdens de behandeling zijner aanvrage, doch ook gedurende den tijd dat zijn octrooi van kracht blijft. De Regeering had dit bezwaar bij de "wijzigingswet willen ondervangen door den eisch van domiciliekeuze bij een octrooigemachtigde te doen vervallen, — een voorstel waartegen de Bijzondere Commissie overwegende bedenkingen had.
— Leden 2 en 3. Deze leden geven aan, welken feitelijken inhoud de aanvrage moet hebben. Die inhoud bestaat in een korte aanduiding van datgene, waarop de uitvinding betrekking heeft. De aanvrage moet voorts vergezeld gaan van eene nauwkeurige aanwijzing van hetgeen men wenscht te octrooieeren (Patentanspruch, revendication, statement of the invention claimed). Deze omschrijving van hetgeen men wenscht geoctrooieerd te zien vormt den grondslag voor het te verleenen octrooi. Zooals nader zal blijken 1 kan het octrooi zich niet verder, doch
1 Zie art. 26.
— 41 —
Art. 20


wel minder ver dan deze omschrijving uitstrekken." (Oorspronkelijke Mem. v. Toel., aangepast aan de wijziging van 1921.)
„Door de voorgestelde redactiewijziging van artikel 20, lid 3, komt vast te staan, dat drie stukken noodig zijn: 1°. de aanvrage, 2°. de beschrijving, 3°. de aanwijzing van datgene, waarvoor octrooi wordt gevraagd.
In de practijk is het wenschelijk gebleken, ook overlegging van monsters te kunnen vragen." (Mem. v. Toel. wijzigingswet 1921.)
Art. 21. Bij de aanvrage is een bewijs over te leggen, dat een bedrag, waarvan de hoegrootheid nader bij algemeenen maatregel van bestuur wordt vastgesteld, doch dat een bedrag van f 100 niet zal te boven gaan, bij het Bureau voor den Industrieelen Eigendom is gestort.
Indien vóór het samenstellen der aanvraagafdeeling de aanvrage wordt ingetrokken, wordt de helft van het gestorte bedrag teruggegeven.
Zie ter uitvoering van dit, bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15, aldus opnieuw vastgestelde, artikel het besluit van 22 September 1921, S. 1083 (Octrooireglement 1921, S. 1083), onder de bijlagen opgenomen.
Art. 214. Eerst bij inzending van het bewijs, dat een bedrag, dat ingevolge deze wet of het octrooireglement geëischt wordt, is gestort, worden de aanvrage en de andere stukken, waarvoor het bedrag verschuldigd is, geacht te zijn ingediend.
Dit artikel is ingevoegd bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
Art. 22. ï. Op de aanvrage wordt het juiste tijdstip, waarop zij bij den
— 42 —
Art. 21


(Jctrooiraad is ingediend, alsmede een volgnummer vermeld. Denzelfden dag wordt den aanvrager een ontvangbewijs verstrekt, vermeldende dat tijdstip en dat nummer.
2. De aanvragen worden, in de volgorde waarin zij genummerd zijn en met aanhaling van het nummer, in een register ingeschreven.
Dit artikel luidt aldus sinds de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
Aft. 23. 1. Na de inschrijving stelt de Octrooiraad de aanvrage ten vooronderzoek in handen van een lid van of een ambtenaar bij den Octrooiraad.
2. Indien een aanvrage voor dezelfde uitvinding ip een ander land werd ingediend, is de aanvrager verplicht, op verzoek van den vooronderzoeker, mede te deelen de bezwaren, welke tegen zijn aanvrage om octrooi bij hare behandeling daar te lande zijn geopperd.
3. Is de vooronderzoeker van oordeel, dat een aanvrage niet aan de wettelijk gestelde eischen voldoet, dan geeft hij den aanvrager daarvan kennis onder mededeeling van de bestaande bezwaren en stelt hem in de gelegenheid tot opheffing daarvan, hetzij door zich schriftelijk binnen een behoorlijken termijn tegen de aangevoerde bezwaren te verweren, hetzij door aanvulling of verbetering van de oorspronkelijke aanvrage.
4. Is de vooronderzoeker van meening, dat de aanvrage voldoende is onderzocht, dan brengt hij zijn oordeel omtrent de aanvrage zoo spoedig mogelijk ter kennis van den Octrooiraad,
— 43 -
Art. 28


welke Raad dan onverwijld eene aanvraagafdeeling samenstelt, die de aanvrage verder in behandeling zal nemen.
5. Nadat de aanvrager door de aanvraagafdeeling is gehoord, althans behoorlijk is opgeroepen, en hem zoo noodig behoorlijk gelegenheid is gegeven hare bezwaren op te heffen, geeft zij hare beslissing zoo spoedig mogelijk.
6. Alvorens omtrent de al of nietopenbaarmaking van de aanvrage te beslissen kan de aanvraagafdeeling aan den vooronderzoeker een nader onderzoek opdragen.
7. De vooronderzoeker wordt zoo noodig door de aanvraagafdeeling gehoord
Dit artikel is aldus opnieuw vastgesteld bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15. De hierbij in de organisatie van het vooronderzoek aangebrachte wijzigingen stammen uit het ontwerp van 1914.
„Het steeds toenemend aantal octrooiaanvragen in verband met het uit den aard der zaak betrekkelijk klein aantal leden van den Octrooiraad heeft er toe geleid, dat in de practijk het vooronderzoek meermalen door een ambtenaar bij den Octrooiraad geschiedt, zij het dan, ter voorkoming van strijd met de bepalingen der wet, onder een min of meer daadwerkelijk oppertoezicht van een lid van dien Raad. Het komt der Commissie gewenscht voor, dat deze practijk in de wet worde vastgelegd in dier voege, dat wordt bepaald, dat de octrooiaanvrage ten vooronderzoek wordt gesteld in handen van een lid van of van een ambtenaar bij den Octrooiraad. Aan een dergelijke bepaling zou in het tegenwoordig systeem der wet ongetwijfeld het bezwaar kleven, dat de beslissing over de al of niet openbaarmaking der aanvrage, welke een zoo belangrijke plaats in de octrooiprocedure inneemt, feitelijk zou worden gelegd in handen van een ambtenaar; immers de voorzitter
— 44 —
Ut. 23


— 46 —
Art. 24
van den Octrooiraad, die thans geroepen is die beslissing te nemen, gaat daarbij in de praetijk vrijwel geheel af op het advies van den vooronderzoeker. In het systeem van het ontwerp echter, waarin het besluit tot al of niet openbaarmaking wordt genomen door de afdeeling, in wier handen de aanvrage is gesteld, waarin dus de vooronderzoeker een louter praeparatoire functie vervult, schijnt er niet de minste bedenking te bestaan tegen de bepaling, dat ook aan een ambtenaar het vooronderzoek kan worden opgedragen.'" (Verslag Commissie wijzigin gswet 1921.) • i
— Vergelijk voor het tweede lid de aant. op lid 1, eersten zin, van art. 20.
Art. 24. 1. Indien de aanvraagafdeeling van oordeel is, dat de aanvrage niet voor geheele of gedeeltelijke octrooi-verleening in aanmerking komt, besluit zij tot niet-openbaarmaking. In het tegenovergestelde geval besluit zij tot openbaarmaking.
2. Van de besluiten der aanvraagafdeeling wordt den aanvrager binnen 14 dagen kennis gegeven, onder opgave bij niet geheel openbaarmaking van de gronden, waarop het besluit steunt.
Dit artikel is gewijzigd aldus opnieuw vastgesteld bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
— Lid 1. Nadat de Regeering aanvankelijk gedeeltelijke openbaarmaking onnoodig en ongewenscht had verklaard, heeft zij dit instituut bij nota van wijziging alsnog ingevoerd op aandrang van de Bijzondere Commissie :
„Blijkens het medegedeelde in het Voorloopig Verslag wegens het sedert ingetrokken ontwerp-1914 tot wijziging van de Octrooiwet (Gedrukte stukken 1913—1914, n°. 311) werd bij het afdeelingsonderzoek van dat ontwerp de wensch geuit, dat het begrip gedeeltelijke openbaarmaking in de Octrooiwet zou worden ingevoerd. De Commissie onderschrijft dezen wensch niet alleen ten volle, doch meent Uwe Excellentie tevens te mogen wijzen op het verband, dat bestaat tusschen deze quaestie


Art. 24
— 48 —
en de automatische totstandkoming van het octrooi (verg. de eerste aant. op art. 6 ) Wordt aan den Octrooiraad de bevoegdheid gegeven de aanvragen in zoodanigen vorm openbaar te maken, dat bij automatische verleening van het octrooi de aanvrager krijgt hetgeen hem naar het oordeel van dien Raad toekomt, dan is een zeer vlugge afdoening der octrooiaanvrage in de meeste gevallen verzekerd.
Werd de gedeeltelijke openbaarmaking niet ingevoerd, dan zou men — en in die richting gaat ook het betoog der Regeering in de Memorie van Toelichting — wel kunnen trachten vóór de openbaarmaking in overleg met den aanvrager diens conclusie te wijzigen of te beperken, maar het is te verwachten, dat de gemachtigde zelfs bij kleinigheden bezwaar zal maken daartoe mede te werken zonder eerst met zijn lastgever in overleg te treden, hetgeen veel tijdverlies ten gevolge zou hebben.
En niet alleen ter wille van een vlugge afdoening van zaken acht de Commissie de invoering van het begrip gedeeltelijke openbaarmaking gewenscht, ook in ander opricht brengt het belang der aanvragers deze invoering haars inziens met zich. Bestaat gedeeltelijke openbaarmaking niet en weigert de aanvrager tot wijziging van zijn conclusie mede te werken, dan wordt de aanvrage niet openbaar gemaakt : gaat nu de aanvrager van die beslissing in beroep en wordt hij in het ongelijk gesteld, dan wordt niet openbaar gemaakt en is dus van octrooiverleeriing in het geheel geen sprake.
Bestaat daarentegen het recht tot gedeeltelijke openbaarmaking wel en heeft de Octrooiraad daarvan gebruik gemaakt, dan zal, indien de aanvrager in hooger beroep in het ongelijk gesteld wordt, de gedeeltelijke openbaarmaking blijven gehandhaafd en zal er dus groote kans bestaan, dat het aangevraagde octrooi voor een gedeelte verleend wordt.
Het in de Memorie van Toelichting geopperde bezwaar, dat tot gedeeltelijke openbaarmaking der uitvinding zou kunnen worden overgegaan, óók in het geval de aanvrager liever niets dan een gedeelte zijner aanvrage ziet openbaar gemaakt, schijnt niet gegrond. Immers, maakt de aanvrager van zijn recht om te allen tijde zijn aanvrage terug te trekken gebruik op het


— 47 —
Art. 24 A
tijdstip, waarop tot gedeeltelijke openbaarmaking wordt besloten, dan blijft elke, openbaarmaking achterwege."
Art. 244. 1. Binnen drie maanden na de eindbeslissing kan de aanvrager in beroep komen bij den Octrooiraad, door indiening van een met redenen omkleede memorie van grieven.
2. Over het beroep beslist een afdeeling van beroep van den Octrooiraad, den aanvrager gehoord, althans behoorlijk opgeroepen. Alvorens te beslissen kan de afdeeling van beroep aan den vooronderzoeker een nader onderzoek opdragen.
3. De leden, die deel uitmaakten van de aanvraagafdeeling, en het lid, aan wien het vooronderzoek der aanvrage werd opgedragen, mogen geen deel uitmaken van de afdeeling van beroep, in het vorige lid bedoeld.
4. De vooronderzoeker wordt zoo noodig door de afdeeling van beroep gehoord.
5. Van een besluit van een afdeeling van beroep wordt den aanvrager binnen
14 dagen kennis gegeven.
Dit artikel is ingevoegd bij de wet van
15 Januari 1921, S. 15.
„Artikel 24A, lste lid, laat beroep toe tegen iedere beslissing van de afdeeling, ook tegen die tot geheele openbaarmaking, daar de ervaring heeft geleerd, dat somwijlen, nadat in eene conclusie een woord werd veranderd en de gemachtigde daartegen geen bezwaar had, de aanvrager toch in appèl kwam, omdat bleek, dat hierdoor eene beperking was aangebracht.
De termijn van beroep wordt in artikel 24A, lid 1, gesteld op drie maanden. In het thans voorgestelde systeem, waar openbaarmaking veelal verleening is, is een termijn van één maand te kort. Daar echter de ter-visie-


Art 25
— 48 —
ligging slechts 4 maanden duurt (artikel 25, lid 3) is de totale duur der behandeling van eene aanvrage niet verlengd.
Het appèl is slechts mogelijk na eene eindbeslissing (verg. art. 27), hiermede wordt de twistvraag, of er appèl is van eene tu3schenbeslissing, in ontkennenden zin beslist." (Nota van wijziging wetsontwerp wijziging 1921.)
Art. 25. L. De openbaarmaking geschiedt, zoodra geen beroep meer openstaat of de aanvrager van zijn recht van beroep afstand heeft gedaan, door vermelding van de daartoe strekkende besluiten in een door het Bureau voor den Industrieelen Eigendom uit te geven blad.
2. Indien de aanvrager het verlangen daartoe te kennen geeft onder overlegging van een bewijs, dat een bedrag van f 25 bij het Bureau voor den Industrieelen Eigendom is gestort, zal de Octrooiraad de openbaarmaking voor ten hoogste drie maanden kunnen opschorten.
3. Gedurende vier maanden, volgende op de dagteekening van het in het eerste lid bedoelde blad, waarin het besluit tot openbaarmaking eener aanvrage is vermeld, ligt die aanvrage met de daarbij behoorende beschrijving, teekeningen, modellen en monsters bij den Octrooiraad voor een ieder ter inzage.
4. Binnen dien termijn kan door een ieder tegen de verleening van het aangevraagde octrooi bezwaar worden gemaakt door inzending bij den Octrooiraad van een met redenen omkleed bezwaarschrift, dat duidelijk naam en woonplaats van hem, door wien bezwaar wordt gemaakt, moet vermelden en door


— 49 —
Art. 25
dezen of diens schriftelijk gemachtigde onderteekend moet zijn. De gemachtigde vertegenwoordigt den opposant voor de geheele behandeling van het bezwaarschrift, behoudens vervanging of herroeping. Indien de opposant niet binnen het Rijk in Europa woont, is hij verplicht binnen dat Rijk domicilie te kiezen bij een gemachtigde. De bezwaren moeten gegrond zijn op de bepalingen dezer wet en kunnen, voor zoover zij een rechtstreeks belanghebbende als bedoeld in de artikelen 9, 10 en 11 betreffen, slechts door dezen worden ingesteld.
5. De uitvinder, die krachtens het 3de lid van artikel 10 verzoekt, dat zijn naam in het octrooi worde vermeld, wendt zich daartoe binnen den bovengenoemden termijn met een verzoekschrift tot den Octrooiraad. Ten aanzien van dat verzoekschrift, den gemachtigde van den uitvinder en de keuze van domicilie door een uitvinder, niet wonende binnen het Rijk in Europa, geldt het bepaalde in het voorgaande lid.
Dit artikel is aldus opnieuw vastgesteld bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
— Lid 2. De mogelijkheid eener opschorting van de openbaarmaking is ingevoerd op aandrang van de Bijzondere Commissie:
„Voorts is de Commissie van meening, dat aan den Octrooiraad het recht dient te worden gegeven de openbaarmaking van een octrooiaanvrage op verzoek van den aanvrager voor een tijd van ten hoogste drie maanden op te schorten.
In verschillende opzichten kan een besluit van den Octrooiraad in dien zin voor den aanvrager van belang zijn.
In de eerste plaats is het billijk •— en hier moge worden herinnerd aan het slot van de


beschouwingen, hierboven aan de gedeeltelijke openbaarmaking gewijd (zie op art. 24, lid 1)—, dat, wanneer tot gedeeltelijke openbaarmaking is besloten, den gemachtigde de gelegenheid wordt gegeven met zijn lastgever overleg te plegen over de vraag of het niet verkieslijker is de aanvrage in te trekken.
En verder is ook met het oog op in het buitenland in te dienen en reeds ingediende aanvragen uitstel van openbaarmaking in sommige gevallen voor de aanvragers zeer gewenscht. Een dergelijk uitstel zal, voor zoover het in andere landen in te dienen aanvragen betreft, het den aanvragers mogelijk maken die indiening te doen plaats hebben nadat hier te lande een beslissing op hun aanvrage is verkregen óók als intusschen het prioriteitsjaar verstreken is ; voor zoover het reeds in den vreemde ingediende aanvragen betreft, zal het de kans verminderen van afwijzing, met name in Amerika, van die aanvragen, die na verloop van het prioriteitsjaar zijn ingediend."
Art 26. 1. Zijn bezwaar- of verzoekschriften als bedoeld in artikel 25 of 32 ingekomen, dan worden deze gesteld in handen van de aanvraagafdeeüng, die over de openbaarmaking heeft geoordeeld. De aanvraagafdeeling wordt tot drie leden aangevuld, indien zij uit één lid bestond. Deze afdeeling stelt den aanvrager in de gelegenheid van die geschriften kennis te nemen en beslist na afloop van den in artikel 25 bedoelden termijn en na aanvrager, opposanten en verzoekers gehoord of althans behoorlijk opgeroepen te hebben, omtrent de geheele of gedeeltelijke verleening van het octrooi en over de verzoeken.
2. Indien tegen de verleening van een octrooi bezwaar is gemaakt op grond, dat de opposant aanspraak heeft op octrooi overeenkomstig art. 9 of art. 10, of aanspraak heeft op een mede-eigen-
— 50 —
Art. 26


domsrecht overeenkomstig artikel 11, hetzij voor den geheelen inhoud der oorspronkelijke aanvrage, hetzij voor zoodanig deel als vatbaar is voor een zelfstandig octrooi, kan de afdeeling treden in een onderzoek van dat bezwaar ; bevindt zij dit gegrond, zoo verleent zij het aangevraagde octrooi geheel of gedeeltelijk aan den opposant, of kent zij hem het mede-eigendomsrecht toe, waarop hij aanspraak heeft, een en ander voorzoover de opposant het verlangen daartoe vóór de beslissing aan den Octrooiraad heeft kenbaar gemaakt. Deze beslissing staat eene vordering krachtens artikel 53 niet in den weg.
3. Het door de afdeeling genomen besluit, dat met redenen moet zijn omkleed, wordt binnen 14 dagen aan den aanvrager, de opposanten en de verzoekers schriftelijk medegedeeld.
4. Zijn in den termijn, genoemd in artikel 25, geene bezwaar- of verzoekschriften als bedoeld in artikel 25 of 32 ingekomen, dan wordt het octrooi geacht te zijn verleend in den vorm, waarin de aanvrage is openbaar gemaakt.
Dit artikel is aldus opnieuw vastgesteld bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
Het vierde lid voert de automatische octrooiverleening in :
„Het tweede lid van het tegenwoordige artikel 26 bepaalt, dat na verloop van den termijn, gedurende welken de aanvrage ter inzage moet liggen, de betrokken afdeeling over de verleening van het octrooi beslist.
De Commissie is van oordeel, dat het aanbeveling verdient dit artikel in zooverre te wijzigen, dat wordt bepaald, dat, wanneer na verloop van den genoemden termijn geen bezwaar- of verzoekschriften blijken te zijn inge-
— öl —
Art. 26


diend, het, octrooi wordt geacht te zijn verleend.
Waar volgens het ontwerp het besluit top openbaarmaking wordt genomen door de afdeeling, is in het genoemde geval een besluit van die afdeeling tot verleening van het octrooi volkomen overbodig en zou dus een tweede bijéénkomst van die afdeeling een loutere formaliteit zijn. '• De groote kosten en moeite, ten gevolge van de verplichte aanwezigheid van buitengewone leden aan die formaliteit verbonden, maken het handhaven daarvan naar de meening der Commissie niet gewenscht.
Bovendien heeft de door haar voorgestane wijziging nog dit voordeel, dat de rechten van derden beter zullen worden beschermd dan thans het geval is. Terwijl toch in het systeem van het ontwerp Bteeds de mogelijkheid blijft bestaan, dat op de tweede bijeenkomst van de afdeeling belangrijke wijzigingen in het octrooi worden aangebracht, waardoor de belangen van derden, aan wie de octrooiaanvrage inmiddels zou zijn overgedragen, zeer zouden kunnen worden benadeeld, zal, wanneer deze wijziging tot stand komt, in alle gevallen, waarin geen oppositie plaats heeft — en deze zijn verre in de meerderheid — de octrooiaanvrage in denzelfden vorm, waarin die is openbaar gemaakt, als het ware automatisch tot octrooi worden verheven, zoodat de afdeeling niet in de gelegenheid zal zijn na de openbaarmaking eenige, wellicht met de belangen van derden strijdige, wijziging aan te brengen." (Verslag Bijzondere Commissie wijzigingswat 1921.)
•— „Slechts omtient het in de openbaar gemaakte aanvrage omschreven octrooi kan worden beslist. Mogen al vóór de openbaarmaking veranderingen van formeelen aard, die de aanvrage niet geheel van karaktei doen veranderen, worden toegelaten, na de openbaarmaking is zulks niet meer geoorloofd en kan niet over meer dan is openbaar gemaakt worden besloten. Dit wil intusschen niet zeggen, dat men de keus zou hebben tusschen afwijzing der i aanvrage en verleening van een octrooi, met de aanvrage geheel overeenstemmend.
Het staat den Octiooiraad volkomen vrij minder te geven dan werd gevraagd en slechts een gedeelte der aanvrage in te willigen. (Mem. van Toel. oorspronkelijk wetsontwerp
— 52 —
Art. 26


Art. ii. 1. Binnen dne maanden na de eindbeslissing kunnen de aanvrager, de opposanten en de verzoekers in beroep komen door indiening bij den Octrooiraad van een met redenen omkleede en door hen of hun schriftelijk gemachtigde onderteekende memorie van grieven. De Octrooiraad stelt de andere belanghebbenden in de gelegenheid van de memorie kennis te nemen.
2. Over het beroep beslist, den aanvrager, de opposanten en de verzoekers gehoord, althans behoorlijk opgeroepen, eene afdeeling van beroep van den Octrooiraad. Omtrent de samenstelling en het besluit dier afdeeling geldt hetgeen in artikel 244 is bepaald.
Dit artikel is aldus gewijzigd vastgesteld bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
— Verg. de aant. op lid 2 van a.t. 14, en het slot van de aant. op art. 24 A.
Art. 28. 1. Het octrooi, verleend op eene aanvrage, welke overeenkomstig artikel £ voor een ieder ter inzage heeft gelegen, verkrijgt als dagteekening en begint, onverminderd het bepaalde bij artikel 44, te werken den dag na dien, waarop de in artikel 25, 3de lid, bedoelde termijn is verloopen, zonder dat bezwaar- of verzoekschriften zijn ingediend, of, zoo die wel zijr ingediend, den dag na dien, waarop de in artikel 27 bedoelde termijn is verloopen, zonder dat beroep is ingesteld, van het instellen van beroep door alle daartoe bevoegden is afstand gedaan of wel na ingesteld beroep den dag na dien, waarop het octrooi door eene afdeeling van beroep is verleend.
— 53 —
Art. 88


2. Binnen veertien dagen na dien dag wordt van de verleening van het octrooi onder doorloopend nummer in een daartoe bestemd openbaar register van den Octrooiraad aanteekening gedaan en hiervan zoodra mogelijk in het in artikel 25 bedoelde blad melding gemaakt. Het octrooi wordt met de beschrijving der uitvinding als afzonderlijke bijlage in het in "artikel 25 bedoelde blad opgenomen, nadat het in artikel 35 eerstbedoelde bedrag van f 60 is voldaan.
3. Binnen veertien dagen na de dagteekening van het aan het slot van het vorig lid bedoelde blad wordt door den Octrooiraad aan hem, wien octrooi is verleend, een bewijs van zijn recht verstrekt.
4. Van afwijzing eener aanvrage wordt, nadat daartegen geen beroep meer openstaat of wel tot afwijzing door den Octrooiraad na ingesteld beroep is besloten, eveneens binnen veertien dagen in een daartoe bestemd openbaar register van den Octrooiraad aanteekening gedaan en zoodra mogelijk in het in art. 25 bedoelde blad melding gemaakt.
Dit artikel is aldus opnieuw vastgesteld bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
Art. 29. Nadere voorschriften ter uitvoering van de bepalingen van deze en de volgende afdeeling worden bij algemeenen maatregel van bestuur vastgesteld ; bij dien maatregel worden onder andere geregeld :
a. de eischen, waaraan de aanvragen en de daarbij te voegen stukken hebben te voldoen ;
b. de wijze, waarop ter uitvoering
— 54 —
Art. 20


van art. 22 het daar bedoelde tijdstip zal worden bepaald ;
c. de wijze, waarop de aanvragen krachtens art. 22 in de registers van den Octrooiraad zullen worden ingeschreven;
d. de naam, de vorm en de wijze van uitgifte van het in art. 25 bedoelde blad ;
e. de ter visie legging der aanvragen krachtens art. 25 ;
/. de vorm der in art. 25 bedoelde bezwaarschriften en der in art. 27 bedoelde memories van grieven, de wijze, waarop de belanghebbenden met deze in kennis worden gesteld, en de vorm van het in art. 28, derde lid, bedoelde bewijs ;
g. de voorwaarden van toelating als gemachtigde van den aanvrager of den opposant.
Ter uitvoering van dit, bij de wet van 15 Januari 1921, 8. 15, aldus gewijzigde, artikel zijn vastgesteld het sedert gewijzigde besluit van 18 Maart 1912, S. 106 (Octrooigemachtigden-reglement S. 106 van 1912) en het besluit van 22 September 1921, S. 1083 (Octrooireglement 1921, S. 1083), beide onder de bijlagen opgenom en.
Afdeeling III.
Van de verleening van octrooien, waarvan het geheim blijven van de uitvinding in het belang van 's Lands defensie kan zijn.1
Art. 294. Op de verleening van de in deze afdeeling bedoelde octrooien zijn de bepalingen van de vorige afdeeling toepasselijk, voorzoover hieronder daarvan niet wordt afgeweken.
1 Deze Afdeeling is nieuw ingevoegd bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
„De tegenwoordige tijdsomstandigheden hebben er de bijzondere aandacht op doen vallen
— 56 -
Aft Z9A


Alt. 29B
— 56 —
Art. 2923. 1. De vooronderzoeker doet, indien het geheim blijven van de uitvinding naar zijn oordeel van belang kan zijn voor 's Lands defensie, hiervan door tusschenkomst van den Octrooiraad mededeeling aan den aanvrager.
2. Een kennisgeving als in het voorgaande lid bedoeld brengt voor den aanvrager de verplichting mede tot algeheele geheimhouding betreffende zijn uitvinding, waaronder begrepen het niet aanvragen van een octrooi in het buitenland en het niet overdragen van de rechten, uit de aanvrage voortvloeiende, aan een ander dan den Staat. Indien geheimhouding van de uitvinding niet meer mogelijk is, is hij verplicht dit zoo
dat volgens onze Octrooiwet de Staat zich wèl van de rechten kan verzekeren op een verleend octrooi, doch niet van de rechten, welke uit eene octrooiaanvrage voortvloeien. Van een verleend octrooi echter is de inhoud algemeen bekend, èn omdat de aanvrage vóór de verleening gedurende zes maanden voor een ieder ter inzage heeft gelegen, èn door de uitgifte van een, algemeen verkrijgbaar, gedrukt octrooischrift. Dat de belangen van 's lands defensie echter veelal juist zullen medebrengen over de rechten uit eene aanvrage voortvloeiende te kunnen beschikken, in het bijzonder, wanneer de aanvrage nog in het stadium van vooronderzoek verkeert en dus nog geheel een geheim karakter draagt, ligt voor de hand: 's lands belang zal daarbij medebrengen, datde wet tevens de mogelijkheid opent den inhoud dier aanvrage geheim te houden.
De voorziening in bedoelde leemte zal derhalve in dezer voege moeten worden getroffen dat, èn aanvragen als vorenbedoeld niet worden openbaar gemaakt, èn dat, zoodra op de aanvrage octrooi is verleend, daarvan niet een octrooischrift wordt uitgegeven.
Behalve eene wijziging van art. 52 der Octrooiwet — welk artikel alleen de onteigening van een octrooi toestaat —, en eene daarmede verband houdende voorziening in de Onteigeningswet, is derhalve o.m. ook wijziging van die bepaling der Octrooiwet noodzakelijk, welke de openbaarmaking van elke octrooi-aanvrage beveelt, voordat daarop octrooi kan worden verleend". (Mem. v. Toel. wijzigingswet 1921.)


— 57 —
Art. 29£
spoedig mogelijk na ontvangst van de kennisgeving met redenen omkleed aan den Octrooiraad mede te deelen.
3. De verplichting tot geheimhouding'eindigt zoodra de aanvrage openbaar is gemaakt, een besluit tot nietopenbaarmaking onherroepelijk is geworden of den aanvrager door den Octrooiraad is medegedeeld, dat er geen aanleiding meer bestaat voor geheimhouding.
4. Het voorloopig onderzoek en de verdere behandeling van aanvragen voor uitvindingen, waarvan het geheim blijven van belang kan zijn voor 's Lands defensie, geschieden zoo spoedig mogelijk, zoo noodig met achteratelling van andere aanvragen.
„In de ontworpen regeling wordt op de inkomende aanvragen, welke van belang kunnen zijn voor 's Lands defensie, aanstonds de bijzondere aandacht gevestigd (lste lid); hare behandeling wordt met zoo groot mogelijken spoed afgedaan (4de lid)
Dat het oordeel omtrent eene aanvrage als hier bedoeld zoo spoedig mogelijk gevestigd worde, is noodzakelijk omdat den aanvrager, gedurende den tijd, welke vereischt wordt voor het vestigen van dat oordeel, het beschikkingsrecht over zijne uitvinding zal moeten worden ontnomen (2de en 3de lid): kon de aanvrager bijv. aan derden mededeelingen daaromtrent doen of in het buitenland octrooi aanvragen, dan zou het doel der onderhavige voorziening grootendeels worden gemist." (Mem. v. Toel. wijzigingswet 1921.)
— In de oorspronkelijke redactie werd gesproken van aanvragen, welke van belang kunnen zijn voor 's lands defensie. Dit is bij nota van wijziging veranderd op voorstel van de Bijzondere Commissie:
„Voorts is de Commissie van oordeel, dat het te ver zou gaan deze voorschriften, gelijk de Regeering in haar ontwerp doet, toepasse-


lijk te verklaren op alle voor octrooiverleening in aanmerking komende aanvragen, die van belang kunnen zijn voor 's lands defensie. Waar vooral in de laatste jaren de oorlog zich meer en meer heeft ontwikkeld als industrieel probleem, kunnen vrijwel alle uitvindingen, die de industrie vooruitbrengen, geacht worden in het belang van 's lands defensie te zijn. Het niet gewenschte en door de Regeering zeker niet voorziene gevolg van de door haar voorgestelde bepalingen zou dus zijn, dat de bijzondere procedure regel, de gewone uitzondering zou worden. Dit gevolg kan worden voorkomen, wanneer de meergenoemde bijzondere voorschriften alleen toepasselijk worden verklaard op die octrooiaanvragen, ten aanzien van welke het geheim blijven der uitvinding van belang kan zijn voor 's lands defensie."
Art. 29C. 1. Zoodra van een besluit tot openbaarmaking van een in deze afdeeling bedoelde aanvrage geen beroep meer openstaat, doet de afdeeling, die de aanvrage het laatst behandeld heeft, indien zij van oordeel is, dat het geheim blijven der aanvrage in het belang van 's Lands defensie is, hiervan mededeeling aan den Octrooiraad, welke het besluit tot openbaarmaking opschort en ten spoedigste de aanvrage opzendt aan onzen Minister van Oorlog of van Marine of aan beiden. Deze opzending brengt voor den Minister en de personen, die hij over de aanvrage raadpleegt, de verphchting tot geheimhouding mede.
2. Onze Minister, aan wien zoodanige octrooi-aanvrage ter kennisneming is toegezonden, doet zoo spoedig mogelijk en uiterlijk binnen drie maanden, aan den Octrooiraad onder terugzending van die aanvrage toekomen :
o. öf eene schriftelijke verklaring, dat hij geen gebruik zal maken van de
— 58 -
Art. 290


geDooen gelegenheid om te bevorderen, dat de Staat de rechten, uit de aanvrage voortvloeiende, zal overnemen;
b. óf de acte van overdracht van de rechten voortvloeiende uit de octrooiaanvrage, indien zoodanige acte tusschen den Staat en den aanvrager mocht tot stand gekomen zijn;
c. öf een afschrift van Ons besluit, waarlij de wenschelijkbeid van onteigening wordt uitgesproken.
Lid 1. Dit lid is aldus geredigeerd op voorstel van de Bijzondere Commissie:
„In het ontwerp wordt voorgesteld het eerste lid te lezen als volgt : „De aanvraagafdeeling brengt de aanvragen, die voor oetrooiverleening in aanmerking komen en welke naar haar oordeel wel van belang zijn voor 's lands defensie, ter kennis van Onzen Minister van Oorlog of van Marine, of van beiden, zulks door tusschen komst van den Octrooiraad."
De Commissie zou gaarne bepaald zien, dat de beslissing over het al of niet opzenden eerst kan worden genomen wanneer van een besluit tot openbaarmaking geen beroep meer openstaat en wel door de afdeeling, die de aanvrage het laatst heeft behandeld. Zij meent namelijk, dat c.q. van de omstandigheid, dat een afdeeling van beroep een octrooiaanvrage heeft bestudeerd, moet worden gebruik gemaakt om ook de hier bedoelde beslissing in handen van diezelfde afdeeling te leggen; het oordeel van een afdeeling van beroep toch weegt uit den aard der zaak zwaarder dan dat eener aanvraagafdeehng. Bovendien is het mogelijk, dat hetgeen den vooronderzoeker of der aanvraagafdeeling aanleiding gaf tot afwijkende behandeling te besluiten, tijdens de behandeling komt te vervallen, waarna het ongerijmd zou zijn met die afwijkende behandeling door te gaan."
Art. 29Z). 1. De acte, waarbij de rechten van den aarvrager worden overgedragen aan den Staat, wordt zoo
— 69 —
Art. ï9I


spoedig mogelijk na ontvangst in het daarvoor bestemde register ingeschreven.
2. Het aan den Octrooiraad toe te zenden afschrift van Ons besluit, waarbij de onteigening van de rechten, uit een aanvrage voortvloeiende, wordt uitgesproken, wordt door den Octrooiraad ingeschreven in het daarvoor bestemde register. •
3. Voor zoover betreft de rechten uit de octrooi-aanvrage voortvloeiende heeft het in het 2de lid bedoelde afschrift dezelfde kracht als een acte van overdracht aan den Staat ten aanzien van die aanvrage zou hebben.
4. In de gevallen, bedoeld in het lste en 2de lid, zal het besluit tot openbaarmaking niet ten uitvoer gelegd worden en wordt het octrooi geacht verleend te zijn ten name van den Staat der Nederlanden en verkrijgt als dagteekening en begint te werken den dag na dien der inschrijving in het register, bedoeld in het lste en 2de lid.
5. Binnen 14 dagen na dien dag wordt van de verleening aanteekening gedaan in het daarvoor bestemde register.
Art 29£. De in deze afdeeling bedoelde octrooien, alsmede de daarbij behoorende beschrijvingen der uitvinding, worden niet in het in artikel 25 bedoelde blad opgenomen.
Art. 29F. Indien de Staat zelf een octrooi-aanvrage heeft ingediend voor een uitvinding, waarvan de Staat het geheim blijven van belang acht voor 's Lands defensie, gelden de regelen voor gewone octrooi-aanvragen, met dien verstande, dat in plaats van een besluit tot
— 60 -
M. 29£


openbaarmaking een besluit tot octrooiverleening zal genomen worden.
HOOFDSTUK III.
rechtsgevolgen van het octrooi.
Afdeeling I.
Hechten en verplichtingen van den octrooihouder.
Art. 30. 1. Een octrooi geeft den octrooihouder behoudens de bepalingen der artikelen 31—33 het uitsluitend recht:
<i. een voortbrengsel, waarvoor het octrooi is verleend, of een voortbrengsel met de geoctrooieerde verbetering in of voor zijn bedrijf te vervaardigen, in het verkeer te brengen, verder te verkoopeh, te verhuren, af te leveren of voor een of ander in voorraad te hebben of wel te gebruiken ;
b. de geoctrooieerde werkwijze of de geoctrooieerde verbetering van eene werkwijze in of voor zijn bedrijf toe te passen, of de stof volgens de werkwijze of met toepassing van die verbetering bereid, in of voor zijn bedrijf in het verkeer te brengen, verder te verkoopen, te verhuren, af te leveren of voor een of ander in voorraad te hebben of wel te gebruiken.
2. Is een voortbrengsel of eene stof, als sub a of sub 6 bedoeld, rechtmatig in het verkeer gebracht, dan handelen de verkrijger en latere houders niet in strijd met het octrooi, door dit voortbrengsel in of voor hun bedrijf te verkoopen, te verhuren, af te leveren of voor een of ander in voorraad te hebben of wel te gebruiken.
- «1 —
Art. 30


Art. 30
- 62 —
Dit artikel luidde in het oorspronkelijk ontwerp van wet:
„Een octrooi heeft tengevolge, dat het aan anderen dan den octrooihouder, behoudens de I bepalingen der artikelen 31—33, niet vrijstaat: I
a. het geoctrooieerde voortbrengsel, of een j voortbrengsel met de geoctrooieerde verbete- I ring beroepmatig te vervaardigen ;
b. de geoctrooieerde werkwijze of de geoctrooieerde verbetering van eene werkwijze ] beroepmatig toe te passen;
c. namaaksels beroepmatig in het verkeer te brengen, te verkoopen, ten verkoop in voorraad te hebben of te gebruiken." In de Mem. van Toel. wordt uiteengezet, dat de werking van het octrooi tot het bedrijfsleven beperkt behoort te blijven. „De uitdrukking beroepmatig, in dit artikel gebezigd, schijnt het meest geschikt om dit te doen uitkomen.
Alleen wat door iemand in zijn beroep wordt verricht kan derhalve tot de hier bedoelde handelingen behooren, zoodat dus handelingen, die als wetenschappelijke proefnemingen zijn te beschouwen, of slechts het particuliere leven betreffen, buiten dit artikel vallen. Eene juiste begrenzing van hetgeen geacht moet worden door iemand in zijn beroep te worden verricht, kan veilig aan de practijk worden overgelaten. Bij wijze van voorbeeld zij hier opgemerkt, dat, wanneer een bijzondere soort pomp is geoctrooieerd, een machinefabrikant, die niet octrooihouder of licentiehouder is noch krachtens art. 32 eenig bijzonder recht heeft, wel bevoegd is die pomp voor eigen huiselijke doeleinden te vervaardigen en te gebruiken, doch geene bevoegdheid bezit die pomp voor zijne afnemers te vervaardigen of ten dienste van de productie in zijn eigen fabriek te gebruiken.
De bepaling sub c heeft betrekking, behalve op het beroepmatig gebruik, op het beroepmatig in den handel brengen en verhandelen van namaaksels''^ (Mem. van Toel.) Blijkens het V.V. 2de K. ontmoette het woord „beroepmatig" bedenking. „Men betwijfelde, of dat een goed Nederlandsch woord was ; het schijnt veeleer een vertaling te zijn van het Duitsohe berufsmaszig. In verband daarmee is de beteekenis niet duidelijk. Is die „ „in het be-
i


— 63 —
Art. 36
roep" ", „ „voor het beroep" ", „ „bij wijze van beroep" "? Men achtte vrij algemeen de laatste omschrijving de juiste • wordt het woord zóó verstaan, dan komt de bepaling onder a overeen met hetgeen volgens de Memorie van Toelichting als de bedoeling van den ontwerper moet worden aangemerkt. Maar wordt dezelfde omschrijving gesubstitueerd in de bepaling onder 6, dan geeft die bepaling aanleiding tot de opvatting, dat het verboden is : er een beroep van te maken een bepaalde (geoctrooieerde) werkwijze alom bij anderen in toepassing te brengen, niet echter: het in zijn eigen onderneming toepassen dier werkwijze. Nochtans meende men, dat de ontwerper wel degelijk dat laatste wil verbieden, dat m. a. w. beroepmatig bier is te verstaan als „ „in het beroep"". Men drong op nadere inlichtingen aan. Ook werd gevraagd, of onder c het woord beroepmatig ook slaat op „ „te gebruiken" ".
Enkele leden meenden, dat de terminologie van het artikel juister zoude zijn, indien onder o in plaats van „ „te vervaardigen" " werd gelezen : „ „na te maken" ". „ „Het geoctrooieerde voortbrengsel"" is huns inziens niet eenvoudig een aanduiding van het artikel, maar beteekent: het echte, d. i. het krachtens octrooi vervaardigde voortbrengsel. Dat nu kan alleen door den rechthebbende, den octrooihouder of zijn gemachtigde, worden vervaardigd. Vervaardigt een ander hetzelfde artikel, dan pleegt hij namaak van „ „het geoctrooieerde voortbrengsel"". De woordenkeus onder c zou, naar deze leden meenden, met de door hen voorgestane redactie in overeenstemming zijn. Onder „ „namaaksels" " zijn te verstaan : niet-echte, d.i. niet krachtens octrooi vervaardigde artikelen. Van andere zijde werd, in verband met deze opmerkingen, het denkbeeld in overweging gegeven de bepaling onder c aan die onder o te verbinden, zoodat laatstbedoelde zou komen te luiden : „ „het geoctrooieerde voortbrengsel, of een „voortbrengsel met de geoctrooieerde verbete„ring beroepmatig na te maken of namaaksels „beroepmatig in het verkeer te brengen, te „verkoopen, ten verkoop in voorraad te hebben „of te gebruiken" ". Zij meenden, dat het


Art. 30
— 64 —
verband tusschen de verschillende verbodsbepalingen, in het artikel vervat, daardoor rationeeler zoude worden. Intusschen waren er ook leden, die verklaarden het gewicht der bovenstaande opmerkingen niet te kunnen inzien.1
Verscheidene leden meenden, dat een gewichtig bezwaar tegen de redactie van het artikel hierin is gelegen, dat zij den octrooihouder (en anderen rechthebbenden) vrijheid laat namaaksels beroepmatig in het verkeer te brengen enz., wat natuurlijk de bedoeling van den ontwerper niet zijn kan. Het verbod van a en b moet gelden voor „ „anderen dan den octrooihouder'"'', maar dat van c voor iedereen, den octrooihouder niet uitgezonderd."
De Regeering antwoordde hierop in de Mem. van Antw. 2de K. : „De bezwaren, in het Voorloopig Verslag ontwikkeld, tegen het woord „ „beroepmatig" " worden door de ondergeteekenden van gewicht geacht. Daargelaten de vraag, of dit woord de bedoeling juist weergeeft, meenen zij, dat het beter is tót het bezigen van een dergelijken nieuw gevormden term niet over te gaan, wanneer het mogelijk is, door reeds gebruikelijke woorden aan te geven, wat men wenscht uit te drukken. Bij nadere overweging meenen de ondergeteekenden zulk eene uitdrukking gevonden te hebben in de woorden „ „in of voor zijn bedrijf" ".
Blijkens de Memorie van Toelichting toch is de bedoeling, de werking van het octrooi tot het bedrijfsleven te beperken, zoodat handelingen, die als wetenschappelijke proefnemingen zijn te beschouwen, of slechts het particuliere leven betreffen, buiten het artikel vallen. In het geval, dat in het Voorloopig Verslag werd gesteld, zal het zoowel verboden zijn, er een beroep van te maken, eene bepaalde (geoctrooieerde) werkwijze alom bij anderen in toepassing te brengen, als die werkwijze toe te passen in zijn eigen onderneming.
Bij nadere overweging heeft de ondergeteekenden de negatieve vorm van het artikel niet kunnen bevredigen. Zij meenen, dat een positieve vorm, waarbij wordt opgesomd, welke uitsluitende rechten den octrooihouder toekomen, de voorkeur verdient. Dienovereenkomstig is het artikel gewijzigd en door die


wijziging is tevens aan verschillende in het Voorloopig Verslag gemaakte opmerkingen te gemoet gekomen.
Als tweede lid is een bepaling opgenomen, waardoor buiten twijfel wordt gesteld, dat verder verhandelen var rechtmatig in het verkeer gebrachte goederen geen inbreuk op de rechten van den octrooihouder oplevert."
Bij amendement zijn daarna nog de volgende wijzigingen in het artikel gebracht: In het eerste lid zijn ónder a en onder b de woorden „of daarvoor in voorraad te hebben" vervangen door de woorden „verder te verkoopen, te verhuren, af te leveren of voor een of ander in voorraad te hebben". Onder o is bovendien achter de woorden „in het verkeer te brengen" eene komma geplaatst.
In het tweede lid zijn de woorden „over dit voortbrengsel in of voor hun bedrijf verder te beschikken" vervangen door de woorden „dit voortbrengsel in of voor hun bedrijf te verkoopen, te verhuren, af te leveren of voor een of ander in voorraad te hebben of wel te gebruiken".
Art. 31. Bij algemeenen maatregel van bestuur wordt bepaald, in welke gevallen bij de beoordeeling of inbreuk op een octrooi is gemaakt, buiten rekening worden gelaten vervoermiddelen of voorwerpen, die behoorer tot vervoermiddelen, welke buiten het Koninkrijk tehuis behooren, doch zich tijdelijk op het grondgebied van het Koninkrijk bevinden, alsmede voorwerpen, welke in verband met eene in het Koninkrijk plaatsvindende tentoonstelling in laatstgenoemd geval verkeeren.
Zie ter uitvoering van dit artikel het besluit van 22 September 1921, S. 1083 (Octrooireglement 1921, S. 1083), onder de bijlagen opgenomen.
Art. 32. 1. Hij, die op het tijdstip van eene aanvrage om octrooi door een S. & J. iiO. 73, 3» dr 8
- 65 —
Art. 88


ander, datgene, waarvoor octrooi wordt aangevraagd, binnen het Koninkrijk reeds in of voor zijn bedrijf vervaardigde of toepaste, of aan zijn voornemen tot zoodanige vervaardiging of toepassing een begin van uitvoering had gegeven, blijft niettegenstaande het octrooi, als voorgebruiker, bevcegd de in art. 30, eerste lid, bedoelde handelingen te verrichten, tenzij hij na het in werking treden dezer wet zijne wetenschap ontleend heeft aan hetgeen reeds door den octrooiaanvrager vervaardigd of toegepast werd, of wel aan beschrijvingen, teekeningen of modellen van den octrooiaanvrager.
2. Zoo hij zich binnen den in art. 25 genoemden termijn tot den Octrooiraad heeft gewend, wordt hem, indien hij ten genoegen van dien Raad doet blijken, dat het geval iri het eerste lid bedoeld aanwezig is, eene verklaring verstrekt, door welke verklaring zulks als vaststaande wordt aangenomen, tenzij het tegendeel bewezen wordt. Van het verstrekken van zoodanige verklaring wordt in de openbare registers van den Octrooiraad aanteekening gedaan.
3. Een verzoek tot verkrijging van eene verklaring, als in het vorig lid bedoeld, moet met redenen zijn omkleed, duidelijk naam en woonplaats van den verzoeker vermelden en door dezen of diens schriftelijk gemachtigde onderteekend zijn. De gemachtigde, die voldoen moet aan de voorwaarden, bij algemeenen maatregel van bestuur voor de toelating als zoodanig te stellen, vertegenwoordigt den verzoeker voor de geheele behandeling van het verzoek
— öö —
Art. 82


— 67 —
Art. 32
behoudens vervanging of herroeping. Indien de verzoeker niet in het Rijk in Europa woont, is hij verplicht binnen dat Rijk domicilie te kiezen bij een gemachtigde.
4. Het recht in het eerste lid bedoeld gaat alleen met het bedrij f op anderen over.
Het derde lid van dit artikel luidt aldus sinds de wet van 15 Januari 1921, S. 15, waarbij tevens een vierde en een vijfde lid vervallen zijn en het zesde tot vierde vernummerd is.
— Lid 1. Naar aanleiding eener opmerking in het V. V. 2de K. antwoordde de Regeering in de M. v. A. 2de K., dat de bedoeling van deze bepaling is, om alleen den voorgebruiker, die te goeder trouw is, te beschermen. Om deze bedoeling duidelijker te doen uitkomen zijn aan het eerste lid toegevoegd de woorden : „tenzij 1 hij zijne wetenschap ontleend heeft aan hetgeen reeds door den octrooiaanvrager vervaardigd of toegepast werd, of wel aan beschrijvingen, teekeningen of modellen van den octrooiaanvrager". Blijkens de discussie in de 2de K. gaf de voorzitter van de Commissie van Rapporteurs zijn vrees te kennen, dat elders, met name in Duitschland, een uitgebreider voorgebruik erkend werd dan volgens art. 32. Door den Regeerings-commissaris werd evenwel betoogd, dat in Duitschland, ofschoon het niet in de wet is opgenomen, volgens de opvatting van auteurs en jurisprudentie hetzelfde geldt wat art. 3 voor Nederland bepaalt. .
— laatste lid. „Dit artikel doelt op het geval, dat een ander dan de octrooihouder de uitvinding beroepmatig * toepast of daartoe aanstalten maakt, het onderstelt dus een bedrijf, waarin de uitvinding wordt toegepast. Door de verdere toepassing der uitvinding in dat bedrijf mogelijk te maken voldoet het artikel aan een eisch van billijkheid en wordt schade voor dat bedrijf voorkomen. Het ge-
1 De woorden „na het in werking treden dezer wet" zijn later ingevoegd.
2 Thans : in of voor zijn bedrijf. Zie de aant. op art. 30.
3*


Art. 88
— 68 —
stelde doel zou echter worden voorbijgestreefd, indien de vrijheid werd gelaten het hierbedoelde recht, op welke wijze men wilde, over te dragen. Men zou het recht dan aan verscheiden personen kunnen overdragen en dus feitelijk licenties verleenen zonder octrooi te bezitten. Teneinde dit te voorkomen is in het zesde lid bepaald, dat het recht slechts met het bedrijf op anderen kan overgaan." (Mem. v. Toel.)
Ter uitvoering van dit artikel is vastgesteld het sedert gewijzigde besluit van 18 Maart 1912, S. 106 (Ootrooigemachtigdenreglement S. 106 van 1912), onder de bijlagen opgenomen.
Art. 33. 1. Door eene licentie wordt van den octrooihouder de bevoegdheid verkregen, handelingen te verrichten, die volgens art. 30 aan anderen dan hem niet vrijstaan. Die bevoegdheid strekt zich uit tot alle in bedoeld artikel vermelde handelingen en geldt voor den geheelen duur van het octrooi, tenzij bij de verleening der licentie een minder omvangrijk recht is toegekend.
2. Eene licentie ontstaat door eene overeenkomst, door eene aanvaarde uiterste wilsbeschikking of, overeenkomstig art. 34, door een besluit van den Octrooiraad. Zij is tegenover derden geldig, nadat de titel in de openbare registers van den Octrooiraad is ingeschreven. Wanneer de titel een overeenkomst of een besluit van den Octrooiraad is, moet daarin vermeld worden het bedrag van de aan den octrooihouder te betalen vergoeding, indien dit bedrag bestaat in eene betaling in eens. Indien de vergoeding niet bestaat in eene betaling in eens of indien de titel is een aanvaarde wilsbeschikking, moet bij de mschrijving vermeld worden het bedrag waarop partijen en — in het


geval van aanvaarde wikbesclnkking — degene, die inschrijving verzoekt, de waarde van de licentie waardeeren, welke waardeering de Octrooiraad het recht heeft te doen beëedigen door partijen of door dengene, die mschrijving verzoekt. Voor de mschrijving is verschuldigd een evenredig recht van 2 pet. met een minimum van f 10.
3. Eene licentie kan, tenzij anders is bepaald, slechts met het bedrijf op anderen overgaan.
4. Zoo het recht op eene vergoeding voer eene licentie ingevolge de bepalingen van art. 51, vijfde lid of art. 53, "vijfde lid, op een ander overgaat, wordt door den nieuwen rechthebbende aanspraak verkregen op een deel van de in het geheel voor de licentie betaalde en te betalen vergoeding in verhouding tot den tijd, gedurende welken de licentie in normale omstandigheden nog van kracht moet blijven. Is hetgeen de licentiehouder nog moet betalen niet voldoende om den nieuwen rechthebbende te verschaffen wat hem toekomt, dan heeft deze voor het ontbrekende verhaal op den vroegeren.
„Is het monopolie van den octrooihouder tegenover den voorgebruiker krachtens diens eigen recht op de uitvinding beperkt, onder de oogen moet ook worden gezien de mogelijkheid, dat uit het recht van den octrooihouder voor anderen de bevoegdheid tot toepassing der uitvinding wordt afgeleid;
Geeft de octrooihouder zoodanige bevoegdheid, dan spreekt men van het verleenen eener licentie.1
Van de verleening van eene licentie moet worden onderscheiden de gedeeltelijke over-
Zie de tweede aant. op art. 34.
- 69 —
Art. 33


Art. 34
— 70 —
dracht van het octrooi. Hij, aan wien een octrooi gedeeltelijk wordt overgedragen, verkrijgt een eigen recht als octrooihouder, en hoeft dus alle rechten en verpachtingen, die een octrooihouder toekomen, voor zoover uit het recht van zijn mede-eigenaren geene beperking voor hem voortvloeit. '
Eene licentie daarentegen steunt op het recht van den octrooihouder en geeft slechts zulke rechten en verplichtingen aan hem, die haar verkreeg, als uit de bepalingen der wet en den wil der partijen uitdrukkelijk voortvloeien." (Mem. van Toel.)
— „De omvang der licentie zal door partijen moeten worden geregeld. Zij kan meer of minder uitgestrekt zijn. De octrooihouder kan eene algemeene bevoegdheid tot toepassing geven. Hij kan die bevoegdheid ook tot een deel des lands of tot eene bepaalde industrie of een bepaald bedrijf beperken. Hij kan voorts bijv. zich verbinden geene andere licenties van denzelfden aard te verleenen of zekere waarborgen voor eene behoorlijke handhaving van het octrooi geven. Hij kan eindelijk de licentie voor den geheelen duur van het octrooi of voor een korter tijdvak verleenen." (Mem. van Toel.)
— Lid 2. Dit lid is aldus aangevuld bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15. Vóórdien bedroeg het loon voor de inschrijving eener licentie eene vaste som van f 10 en berustte deze heffing alleen op het Octrooireglement.
— Lid 4. De Regeering merkte in de Mem. van Toel. op, dat ten aanzien van de bepaling van den tijd, gedurende welken de licentie in normale omstandigheden nog van kracht moet blijven, geen rekening te houden zal zijn met mogelijkheid van tenietdoemng der licentie.
Aft. 34. 1. De octrooihouder is, nadat drie jaren zijn verloopen na de dagteekening, welke zijn octrooi ingevolge art. 28, eerste lid, heeft verkregen, verplicht de licentie te verleenen, welke in het belang van de nijverheid in het Rijk of in de .koloniën of .bezittingen,


— 71 —
Art. 34
of om andere redenen van algemeen belang wenschelijk is.
2. De octrooihouder is te allen tijde verplicht de licentie te verleenen, welke noodig mocht zijn voor de toepassing van eene later geoctrooieerde uitvinding. Hij, die op grond van deze bepaling eene licentie verkreeg, is verplicht aan den houder van het oudere octrooi wederkeerig licentie te verleenen.
3. Eene licentie, verleend krachtens de bepalingen van het tweede lid, geeft den verkrijger nimmer het recht de uitvinding, op welke de licentie betrekking heeft, zelfstandig toe te passen.
4. Ingeval de octrooihouder weigert de op grond van het eerste of het tweede lid gevraagde licentie te verleenen, wordt deze op verzoek van den belanghebbende door den Octrooiraad verleend, zoo dit college meent, dat daartoe termen aanwezig zijn. Voor het hier bedoelde verzoek gelden de bepalingen van de artikelen 32, 3de lid, en 27, met deze afwijking, dat voor den octrooi-aanvrager de octrooihouder in de plaats treedt. Het verzoek wordt in eerste instantie behandeld door de afdeeling van den Octrooiraad, bij welke aanhangig is geweest de aanvrage, die heeft geleid tot het octrooi, waarvan licentie wordt verzocht, welke afdeeling den octrooihouder in de gelegenheid stelt van het verzoek kennis te nemen en beslist na den verzoeker en den octrooihouder te hebben gehoord, althans behoorlijk te hebben opgeroepen. Elk verzoek als hier bedoeld wordt in de openbare registers van den Octrooiraad ingeschreven.


5. In het besluit van den Octrooiraad wordt de verleende licentie nauwkeurig omschreven, bij welke omschrijving van hetgeen gevraagd wordt kan worden afgeweken.
6. Nadat eene licentie door den Octrooiraad is verleend, kunnen partijen zich schriftélijk wenden tot dien raad met het verzoek, dat door dezen het bedrag van de aan den octrooihouder te betalen vergoeding worde vastgesteld. De Octrooiraad voldoet aan dat verzoek. Aan zijne beslissing zijn partijen gehouden. Wenden partijen zich niet met zulk een verzoek tot den Octrooiraad en kunnen zij omtrent het bedrag der vergoeding niet tot overeenstemming komen, dan wordt de vergoeding op vordering van de meest gereede partij door den rechter bepaald, die den verkrijger' der licentie het stellen van zekerheid binnen een bepaalden termijn oplegt.
7. De licentie wordt op verzoek van den verkrijger, nadat de Octrooiraad, ingevolge een verzoek, als in het voorgaande lid bedoeld, de vergoeding heeft vastgesteld en de betaUng daarvan tusschen partijen is geregeld, of partijen omtrent het bedrag der vergoeding in der minne tot overeenstemming zijn gekomen, of wel de in het vorige lid bedoelde zekerheid tijdig is gesteld of de vergoeding is betaald, in de openbare registers van den Octrooiraad ingeschreven. Zij werkt eerst na die inschrijving, maar dan ook tegenover hen, die na de inschrijving, bedoeld in het vierde lid, rechten op het octrooi hebfcen verkregen.
- 72 —
Art. 34


— 73 —
Art. 34
Het vierde en het vijfde lid luiden aldus sinds de wet van IS Januari 1921, S. 15.
— „In het algemeen is de bron van een recht van anderen dan den octrooihouder om eene uitvinding toe te passen, eene licentie." (Mem. van Toel.) Volgens de Mem. van Toel. zal dus niet alleen in het geval dat de octrooihouder vit eigen beweging tot verleening der licentie overgaat, maar ook indien de octrooihouder genoodzaakt wordt om toepassing door anderen toe te laten, van eene licentie sprake zijn.
— „De vraag, of in deze wet eene verplichting tot licentieverleening moet worden opgenomen, wordt door de Regeering bevestigend beantwoord. Zij ziet in die verplichting een belangrijk correctief tegen schadelijke gevolgen van het uit het octrooi voortvloeiende monopolie, een correctief dat, mits goed geregeld, ook voor den octrooihouder geen onbillijkheid teweeg brengt, omdat natuurlijk bij zulk eene regeling eene behoorlijke vergoeding hem niet wordt onthouden." (Mem. van Toel.)
— In het oorspronkelijk ontwerp van wet werd aan het slot van lid 2 na „te verleenen" gelezen: „mits tusschen de in beide octrooien bedoelde uitvindingen een feitelijk verband bestaat". Volgens de Mem. van Toel. bestaat voor eene verplichting tot heeatie verleening in de eerste plaats aanleiding, „wanneer het algemeen belang, voornamelijk wat betreft het tegengaan van het belemmeren van de binnenlandsche nijverheid en het voorkomen van de onvoldoende voorziening van het binnenlandsche verbruik, daarmede gemoeid is. Voorgesteld wordt dit geval in de wet te noemen en bij de omschrijving duidelijkheidsr halve het belang van de Nederlandsche nijverheid voorop te stellen. Een termijn van drie jaren na het begin van de werking van het octrooi ware voor het in werking treden der verplichting te bepalen. Het is toch, zooals ook in de buitenlandsche wetten wordt erkend, billijk den octrooihouder een tijd te geven, waarin hij, vrij van concurrentie zijner reeds gevestigde vakgenooten, zijne uitvinding in toepassing kan brengen.
Naast dit algemeen geval schijnt het echter wenschelijk op het voetspoor van de Oosten-


rijksche en Zwitsersche wetten nog uitdrukkelijk als grond voor lioerrtiedwang te vermelden de omstandigheid, dat van een octrooi slechts gebruik kan worden gemaakt met toepassing van eene andere vroeger geoctrooieerde uitvinding. Dit geval zal zich vooral kunnen voordoen, wanneer iemand eene verbetering heeft uitgevonden van een reeds ten behoeve van een ander geoctrooieerd voortbrengsel of geoctrooieerde werkwijze. Onwil van den houder van het oudere octrooi zou dan kunnen verhinderen, dat van de verbetering nut werd getrokken'.
Dikwijls zal in dit geval het algemeen belang reeds de verleening der licentie eischen. Het uitdrukkelijk te noemen is echter ter vermijding van misverstand en onzekerheid wenschelijk en is ook daarom noodig, omdat zooals dadelijk zal blijken, dit geval het geven van bijzondere voorschriften vereischt.
; Vooreerst toch zou billijkheidshalve, evenals in de Oostenrijksche en in de Zwitsersche wetten, hem, wien op grond dezer speciale bepaling eene licentie werd afgedwongen, de bevoegdheid kunnen worden gegeven, wederkeerig licentie te verlangen tot toepassing van de later geoctrooieerde uitvinding. Anders zou Voor den houder van het oudere octrooi groote schade kunnen ontstaan, daar hij zou moeten toezien, dat de licentiehouder zijne uitvinding met diens verbetering toepaste en hem wellicht van de markt verdrong. Een feitelijk verband moet echter, wil van deze wederkeerige verplichting sprake Zijn, tusschen beide octrooien bestaan, d. w. z. zij moeten hetzelfde gebied betreffen. Heeft b^hr. iemand op eene uitvinding van algemeenen aard, men zegge betreffende krachtsoverbrenging, eene verbetering uitgevonden, die deze vinding voor een bepaald doel, bijv. voor rijwielen, geschikt maakt,' dan is er geen reden den houder van het octrooi voor de algemeene uitvinding in de gelegenheid te stellen ook op het bijzondere gebied zijne vinding met de verbetering toe te passen.
In de tweede plaats kan in dit geval het af te dwingen recht veilig worden beperkt tot de toepassing van de eene uitvinding met de andere. Het is er bier immers alleen om te
— 74 —
Art 34


— 75 —
Art. 34
doen den houder van het latere octrooi 4?, exploitatie daarvan mogelijk, dien van het vroegere octrooi de exploitatie gemakkelijker te maken. De licentie behoeft zich dus niet verder uit te strekken, dan voor de bereiking van dit doel noodig is, en moet dus bepaaldelijk den verkrijger niet het recht geven de in de licentie begrepen uitvinding anders dan met zijn octrooi toe te passen.
In de derde plaats moet, naar het schijnt de termijn, voor het in werking treden van; de algemeene verplichting tot licentieverleening geldend, ten aanzien van deze bijzondere verplichting niet worden gesteld. Het zou niet aangaan, dat een octrooihouder drie jaren lang door een ander octrooi de toepassing van het zijne feitelijk onmogelijk zou worden gemaakt. Ook moet men bedenken dat hij, die licentie, geeft, in dit geval slechts gecombineerde toepassing van beide uitvindingen mogelijk maakt, en dat dus slechts een beperkt reoht uit die licentie ontstaat." (Mem. van Toel.)
Blijkens het V. V. 2de K. werd door sommige leden twijfel uitgesproken, of de uitdrukking „feitelijk verband" in het tweede lid, wel op juiste wijze de bedoeling weergeeft, welke blijkens de Mem. van Toel. bij den ontwerper heeft voorgezeten..
De Regeering antwoordde hierop in de Mem. van Antw. 2de K. : „De wederkeerige verplichting tot Hcentieverleening, in deze bepaling neergelegd, is aangenomen op voorbeeld van de Oostenrijksche en Zwitsersche wetten, en de uitdrukking „feitelijk verband" geeft weer hetgeen in laatstgenoemde wet door „connexité réelle" wordt uitgedrukt.
Daargelaten de vraag, of die weergave een gelukkige mag worden geacht en of eene betere uitdrukking kan worden aangegeven, komt het den ondergeteekenden bij nader inzien voor, dat er weinig bezwaar tegen kan bestaan, de geheele restrictie te doen vervallen en de wederkeerige verplichting steeds te doen gelden.
De laatste twaalf woorden van het tweede lid worden derhalve geschrapt".
— „Bij het afdwingen van een licentie is op overeenstemming tusschen partijen niet te rekenen en zal dus van overheidswege, den


aanvrager en den octrooihouder gehoord, de omvang der licentie zijn vast te stellen. Bij de omschrijving van de te verleenen licentie zullen technische quaesties een groote rol spelen en ook zal de vraag, of het algemeen belang of de samenhang met een andere uitvinding de licentie vordert, eerst goed kunnen worden beantwoord, wanneer is uitgemaakt, van welke licentie precies sprake is.
Het spreekt daarom vanzelf, dat de Octrooiraad, die de licentie verleent, ook bevoegd is de licentie naar goedvinden te omschirijVèn. Afwijking van de omschrijving, in het verzoet om licentie gevolgd, kan wenschelijk zijn bijv. omdat meer wordt gevraagd, dan met het algemeen belang is overeen te brengen, of omdat de gewenschte licentie niet voldoende duidelijk wordt aangeduid." (Mem. van Toel.)
Art. 35. tl Op den laatsten dag der maand, volgende op die, waarin het octrooi begon te werken, is de octrooihouder verplicht een bedrag van f 60 te betalen, en verder elk jaar op den laatsten dag der maand van de dagteekening van zijn octrooi ingevolge' bedoelde bepaling, voor het eerst het jaar na dat dier dagteekening:
de eerste en de tweede maal telkens f 60 ;
de derde, de vierde en de vijfde maal telkens f 80 j
de zesde, de zevende en de achtste maal telkens f 100 ;
de negende, de tiende en de elfde maal telkens f 120 ;
de twaalfde, de dertiende en de veertiende maal telkens f 140.
2. Deze betalingen en die volgens artikel 12 geschieden 'bij het Bureau voor den Industrieelen Eigendom tegen quitantie. Betaling vóór den vervaldag is toegelaten. <■
— 76 —
Art. 35


3. Bij betaling na. den vervaldag is eene verhooging van f 5 verschuldigd, welke verhooging bij betaling later dan eene maand na den vervaldag op f 25 wordt gebracht.
4. Indien op den vervaldag het Bureau voor den Industrieelen Eigendom niet voor het publiek mocht zijn opengesteld, geldt betaling op den eerstvolgenden dag, waarop dat Bureau is opengesteld, voor betaling op den vervaldag.
Dit artikel is aldus gewijzigd bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
Art. 36. 1. Voortbrengselen, waarvoor een octrooi testaat, of die eene verbetering bevatten, waarvoor een octrooi bestaat, moeten, indien zij in het verkeer worden gebracht, op duidelijke wijze voorzien zijn van een merkteeken, aanwijzende, dat daarvoor een octrooi bestaat, en voldoende aan daar .voor bij algemeenen maatregel van bestuur te stellen eischen. Maakt het voortbrengsel deel uit van een voorwerp, dan is het voldoende, dat dit laatste van het merkteeken is voorzien. Laat de aard van het voortbrengsel niet toe, dat het merkteeken op het voortbrengsel zelf wordt aangebracht, zoo moet de verpakking op duidelijke wijze van bedoeld merkteeken zijn voorzien.
2. Hetzelfde geldt ten aanzien van stoffen, voor zoover tot deze een octrooi voor eene werkwijze of voor eene verbetering van eene werkwijze zich uitstrekt.
3. Deze . bepalingen gelden zoowel
Art. 36


voor den octrooihouder, als voor den licentiehouder en den voorgebraiker, bedoeld in art. 32.
Zie ter uitvoering van dit artikel het besluit van 22 September 1921, S. 1083 (Octrooireglement 1921, S. 1083), onder de bijlagen opgenomen.
Afdeeling II. Het octrooi als deel van het vermogen.
Art. 37. 1. Het octrooi en met inachtneming van het bepaalde in artikel 297?, 2de lid, de aanspraak op octrooi, ingevolge hoofdstuk I van deze wet, zijn vatbaar voor overdracht in vollen of in mede-eigendom ; zij gaan over bij erfopvolging.
2. Zij worden, behoudens de bijzondere voorschriften van deze wet, beschouwd als roerende zaken.
Dit artikel luidt aldus sinds de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
' — „Algemeen wordt in het buitenland aangenomen, dat zoowel het octrooi als de aanspraak op octrooi, die beide als onlichamelijke roerende zaken zijn te beschouwen, kunnen worden overgedragen en vererfd. Ook in dit wetsontwerp wordt van deze opvatting uitgegaan.
Voor de overdracht en de vererving van octrooien, en in het algemeen voor het octrooi als deel van het vermogen, gelden dus als regel de bepalingen van het gemeene recht." (Mem. van Toel.)
—• „Het octrooi kan dus van eigenaar veranderen en wel in zijn geheel of ten deele. Evengoed toch als een octrooi aan verschillende personen tezamen kan worden verleend, moet het den octrooihouder vrijstaan een octrooi aan meer dan een persoon gezamenlijk over te dragen, of wel een ander tot mederechthebbende te maken. Het octrooi zelf verandert hierdoor echter niet. Verdeeling van
— 78 —
ft.rt. 87


een octiooi moet uitgesloten zijn. Bijna in alle buitenlandsche wetten vindt men het beginsel, dat voor elk voor octrooi vatbaar object slechts één octrooi kan bestaan en als complement daarvan, dat elk octrooi slechts op één zoodanig object betrekking kan hebben. Eerstvermeld beginsel, dat weergeeft wat de grondslag van het octrooirecht is nL een, zij het dan ook beperkt, uitsluitend recht van den houder van een octrooi, behoort in de Nederlandsche wet eveneens uitdrukking te vinden en derhalve kan splitsing van een octrooi niet worden toegelaten." (Mem. van Toel.)
— „Voor het octrooi als deel van het vermogen gelden, gelijk t. a. p. 1 reeds werd opgemerkt, de bepalingen van het gemeene recht, voor zoover daarvan niet uitdrukkelijk wordt afgeweken. Het schijnt wenschelijk die ; afwijkingen te beperken tot de gevallen, waar de bijzondere aard van het octrooi eene bijzondere voorziening wenschelijk maakt, en overigens de algemeene beginselen van het gemeene recht te eerbiedigen. Op grond van deze overweging wordt van vruchtgebruik van .het octrooi gezwegen, en wordt ook wat betreft het huwelijksgoederenrecht en het recht ten aanzien van goederen, aan rninderjarigen behoorende, geen bijzondere voorziening getroffen.
De nu volgende artikelen betreffen de gevallen, waarin eenige bijzondere bepaling noodig wordt geacht." (Mem. van Toel.)
Art. 38. 1. Overdracht van het octrooi, alsmede van het recht, voortvloeiende uit eene octrooi-aanvrage, geschiedt hij eene acte, houdende verklaring van den rechthebbende, dat hij het octrooi, of wel het recht, uit de octrooi-aanvrage voortvloeiende, op den verkrijger overdraagt, en van dezen, dat hij deze overdracht aanneemt. In deze acte moet tevens worden vermeld het bedrag, waarvoor het octrooi of het
1 Zié de eerste aant. op dit artikel.
- 79 —
Art aa


récht, voortvloeiende uit de octrooiaanvrage is overgedragen, indien dit bedrag bestaat in eene betaling in eens. Indien dit bedrag niet bestaat in eene betaling in eens, of in het geval van erfopvolging, moet de acte bevatten het bedrag, waarop partijen of — in geval van erfopvolging — degene, die de inschrijving verzoekt, de waarde van het octrooi of van het recht, voortvloeiende uit de octrooi-aanvrage, waardeeren, welke waardeering de Octrooiraad het recht heeft te doen beëedigen- door partijen of door dengene, die mschrijving verzoekt. Voor de inschrijving is verschuldigd een evenredig recht van 2 pet. met een minimum van f 10.
2. Elk voorbehoud, de overdracht betreffende, moet in de acte omschreven zijn; bij gebreke daarvan geldt de overdracht voor onbeperkt.
3. De overdracht werkt tegenover derden eerst wanneer de acte in het daarvoor bestemde register van den Octrooiraad is ingeschreven. Tot het doen verrichten van deze inschrijving zijn beide partijen gelijkelijk bevoegd.
Dit artikel is aldus aangevuld en gewijzigd bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
Art. 39. 1. Indien het octrooi aan verscheidene personen gezamenlijk toekomt, wordt hunne onderlinge verhouding beheerscht door hetgeen tusschen hen bij overeenkomst is bepaald.
2. Zoo er geene overeenkomst is of zoo in de overeenkomst niet anders is bepaald, heeft ieder rechthebbende de bevoegdheid de in art. 30 genoemde handelingen te verrichten en tegen zulke
— 89 —
Vrt. 89


handelingen, onbevoegdelijk verricht, ingevolge de artikelen 43—45 op te treden, doch kan eene licentie door de rechthebbenden slechts met gemeen goedvinden verleend worden.
3. Voor de betaling van de in art. 35 genoemde bedragen zijn de rechthebbenden hoofdelijk verbonden.
„Dat zonder regeling hieromtrent ieder rechthebbende bevoegd is zijn aandeel over te dragen of te bezwaren, doch dat verkoop of bezwaring van het octrooi in zijn geheel slechts met gemeen goedvinden mogelijk is, behoeft wel niet uitdrukkelijk in de wet te worden vastgesteld." (Mem. van Toel.)
Art. 40. 1. Pandrecht op een octrooi wordt gevestigd bij eene acte, ingeschreven in de openbare registers van den Octrooiraad. Het is slechts van waarde, wanneer de som, waarvoor het verleend is, bij de acte is uitgedrukt, en het blijft van kracht, ook wanneer het octrooi vervreemd wordt.
2. De pandhouder is verplicht, in eene door hem onderteekende verklaring, bij den Octrooiraad ter inschrijving in te zenden, woonplaats te kiezen te 's Gravenhage. Indien die keuze niet gedaan is, geldt het Bureau voor den Industrieelen Eigendom als gekozen woonplaats.
3. Bedingen der pandacte, betreffende na mschrijving te verleenen licenties, gelden van het oogenblik af, dat zij in de openbare registers van den Octrooiraad zijn aangeteekend, ook tegenover derden. Bedingen, betreffende vergoedingen voor licenties, die op het oogenblik der inschrijving reeds waren
— 81 —
Art. 40


verieena, geiden tegenover aen nouaer der licentie na aanzegging aan dezen bij deurwaardersexploit.
4. Acten, waaruit blijkt, dat het pandrecht heeft opgehouden te bestaan óf krachteloos is geworden, worden in de openbare registers van den Octrooiraad ingeschreven.
Art. 41. 1. Ingeval van beslag op een octrooi moet het proces-verbaal van inbeslagneming in de openbare registers van den Octrooiraad worden ingeschreven.
2. Na de inschrijving zal de octrooihouder, tegen wien het beslag is gedaan, het in beslag genomen octrooi niet mogen vervreemden of bezwaren, noch licenties mogen verleenen; rechten, na die inschrijving gevestigd, kunnen tegen den inbeslagnemer niet worden ingeroepen. De vóór de inschrijving nog niet betaalde licéntievergoedirgen zijn, na aanzegging bij deurwaardersexploit aan den houder der licentie, van rechtswege in het beslag begrepen. Zij worden — ingeval het beslag strekt tot bewaring van recht, nadat het bij gewijsde is van waarde verklaard, — betaald aan den inbeslagnemer, ten einde met de opbrengst van het octrooi naar den rang der schuldvorderingen te worden verdeeld .
3. Bij opheffing van het beslag wordt de titel, waaruit die opheffing t lijkt, in de openbare registers van den Octrooiraad ingeschreven. Ingeval het beslag strekt tot bewaring van recht, zijn de artikelen 770e tot 77Cgr van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering toepasselijk, met dien verstande, dat wat
— 82 —
Art. 41


in art. ilOg van den hypotheekbewaarder wordt gezegd, voor den Octrooiraad geldt.
Art. 42. 1. De verkoop van een verpand of van een in beslag genomen octrooi geschiedt in het openbaar, ten overstaan van een notaris.
2. De schuldeischer, die den verkoop vervolgt, is verplicht den dag van den verkoop tenminste dertig dagen te voren aan alle dan ingeschreven pandhouders of executanter aan de door hen gekozen woonplaatsen te doen beteekenen.
3. De titel, waaruit de toewijzing blijkt, wordt in de openbare registers van den Octrooiraad ingeschreven.
4. De kooper kan, indien bij den verkoop overeenkomstig het eerste en het tweede lid is gehandeld, vorderen, dat het octrooi worde ontlast van de pandlasten, die den koopprijs te boven gaan, met inachtneming van de voorschriften, gegeven in de artikelen 1256 tot en met 1263 van het Burgerlijk Wetboek en in de artikelen 551 tot en met 562 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering, bij de toepassing van welke Voorschriften de pandrechten als hypotheken en de registers van dep Octrooiraad als de registers van den hypotheekbewaarder worden beschouwd.
Afdeeling III.
Handhaving van het octrooi.
Art. 43. 1. Hij, die desbewust, zonder daartoe gerechtigd te zijn, eene der in het eerste lid van art. 30 genoemde handelingen verricht, is tot schadevergoeding verplicht.
— 83 —
Art. 43


2. Men worat in elk geval geacht desbewust te hebben gehandeld, indien de inbreuk gepleegd is na verloop van 30 dagen nadat men bij deurwaardersexploit op den strijd tusschen de handelingen en het octrooi is gewezen.
3. Bij veroordeeling tot schadevergoeding kan tevens eene vergoeding worden vastgesteld, door den veroordeelde te betalen in geval van herhaling, binnen een jaar radat het vonnis in kracht van gewijsde is gegaan, van de handelingen, welke tot zijne veroordeeling hebben geleid.
4. Indien op grond van dit artikel schadevergoeding wordt gevorderd voor handelingen, verricht in strijd met het recht van den houder van een octrooi, verleend voor eene werkwijze tot bereiding eener nieuwe stof, of voor eene verbetering van eene zoodanige werkwijze, zoo wordt vermoed, dat die stof volgens de geoctrooieerde werkwijze of met toepassing van de geoctrooieerde verbetering is bereid, tenzij door den gedaagde het tegendeel aannemelijk wordt gemaakt.
5. Eene rechtsvordering, als in dit artikel bedoeld, kan in plaats van door den octrooihouder ook door een licentiehouder of een pandhouder worden ingesteld, wanneer eerstgenoemde, na bij deurwaarders-exploit door laatstgenoemde op eene handeling in strijd met het octrooi te zijn opmerkzaam gemaakt, twee maanden laat voorbijgaan zonder tegen die handeling in rechte op te treden.
„Eene burgerlijke rechtsvordering tot verkrijging van schadevergoeding moet naar het
— 84 —
Art. 48


— 85 —
Art. 43
schijnt in elk geval mogelijk zijn tegenover hen, die onrechtmatige handelingen desbewust hebben verricht. Die desbewustheid zal echter niet steeds zijn te bewijzen, het is daarom wenschelijk den octrooihouder ook een middel te geven om voor het vervolg een einde te maken aan onrechtmatige handelingen, ten aanzien van welke niet blijkt, dat zij met de wetenschap, dat zij onrechtmatig waren, zijn verricht.
Zooals gezegd geeft de Belgische wet gelegenheid door eene rechtsvordering de onrechtmatigheid van handelingen vast te stellen en die handelingen voor het vervolg te verbieden. Hierdoor wordt uitdrukking gegeven aan het juiste beginsel, dat elke onrechtmatige handeling door den octrooihouder moet kunnen worden tegengegaan. Het is evenwel omslachtig het instellen van eene rechtsvordering, die den octrooihouder voor het oogenblik geen voordeel brengt, te eischen. Eenvoudiger is het den octrooihouder een middel te geven, waardoor hij in staat is met kans op succes eene vordering tot schadevergoeding in te stellen, wanneer onrechtmatige handelingen, van welke hij niet kan bewijzen dat zij met bewustheid van de onrechtmatigheid worden verricht, niettegenstaande waarschuwing worden voortgezet.
Men zou hiertoe het vermoeden kunnen scheppen, dat iemand, die door den octrooihouder voor de onrechtmatigheid zijner handelingen is gewaarschuwd, bij voortzetting van die handelingen wist, dat zij onrechtmatig waren, wanneer zulks later bij rechterlijk vonnis mocht worden uitgemaakt. Tusschen de waarschuwing en het ontstaan van dit vermoeden zal eenige tijd, b.v. eene maand, moeten verloopen. Zulk een termijn is wenschelijk, om hem, die door de waarschuwing tot het inzicht van de onrechtmatigheid zijner handelingen is gebracht, gelegenheid te geven, eene schikking met den octrooihouder te beproeven, en kan hem verder in staat stellen schade voor zich te voorkomen, men denke bijv. aan een handelaar of winkelier, die een partij namaaksels 1 in voorraad heeft, of aan een in-
' Zie de aant. op art. 30.


Art 48
- 86 —
dustrieel, die zonder zijn bedrijf te doen stilstaan de werkwijze, die hij toepaste, niet dadelijk' door een andere kan vervangen." (Mem. van Toel.)
— 4de lid. „Ten aanzien van ééne soort van octrooien is wat betreft de vordering tot schadevergoeding eene bijzondere bepaling noodig, en wel ten aanzien van sommige der octrooien voor werkwijzen tot verkrijging van voortbrengselen langs scheikundigen weg. Een octrooi, als hier bedoeld, strekt zich uit, gelijk reeds eerder 1 toegelicht, tot het voortbrengsel, mits volgens de geoctrooieerde werkwijze verkregen. In het algemeen zal het bewijs hiervan moeten worden geleverd door hem, die zich op de octrooibescherming beroept. In dit opzicht staat de houder van een octrooi voor een chemische bereidingswijze ten achter bij den houder van een octrooi voor een voortbrengsel. Is die achterstelling in het algemeen gemotiveerd, omdat het vinden van eene nieuwe bereidingswijze nog niet in zich sluit het vinden van een nieuw product, de zaak wordt anders, wanneer eene bereidingswijze van een nieuw chemisch product, en dus feitelijk een nieuw voortbrengsel, is uitgevonden. Dan bestaat er ook alle reden den octrooihouder het bewijs te vergemakkelijken en dus wordt, op het voetspoor van andere wetten, met name de Duitsche, den uitvinder van eene werkwijze om tot zoodanig nieuw product te komen een voorrecht toegekend, hierin bestaande, dat het nieuw product behoudens tegenbewijs wordt ondersteld volgens de geoctrooieerde bereidingswijze te zijn verkregen."2 (Mem. van Toel.)
— In de 2de K. werd gevraagd welke de opvatting van de Regeering omtrent het woord „stof" is. „Wordt daarmede alleen bedoeld eene chemische verbinding, als bij voorbeeld methylalcohol, of ook geheel andere stoffen in het algemeen, zooals cement, linoleum en dergeljjke artikelen?", zoo werd gevraagd. De Regeering antwoordde hierop : „Wij hebben
■ 1 Zie de derde aant. op art. 1.
2 Zie in verband mét déze aanteekening de aant. op art. 4 betreffende de oorspronkelijke redactie van art. 4.


— 87 —
Art. 44
gezocht naar een begrip, dat practisch kon worden toegepast. Wanneer de geachte afgevaardigde heeft gevraagd : wat bedoelt gij met stof? dan is mijn antwoord daarop dit: datgene wat niet is een voorwerp aan een vorm gebonden, dus ook niet een verzameling van voorwerpen, aan een vorm gebonden, maar een materie, die men zou kunnen noemen : voor practische doeleinden homogeen. De materie waarover het hier gaat, moet voor practische doeleinden, natuurlijk niet voor wetenschappelijk onderzoek, in al haar deelen van dezelfde samenstelling zijn. Die stof is een compositum, maar haar samenstelling behoett niet tot stand gebracht te zijn door chemische reacties, noch behoeft zij naar de regelen der chemie homogeen te worden geacht, maar zij moet naar hoeveelheid worden gemeten en in iedere hoeveelheid beschouwd worden als van dezelfde samenstelling; ook bij dit laatste weer niet een hoeveelheid, die wetenschappelijk denkbaar, maar een die in de nijverheid bruikbaar is. Ala wij die definitie behouden, kunnen wij er practisch komen".
Art. 44. 1. Eene vordering tot verkrijging van schadevergoeding, als in art. 43 bedoeld, kan ook worden gegrond op handeüngen, verricht vóór de in art. 28, eerste lid, bedoelde dagteekening van het octrooi, doch na de openbaarmaking overeenkomstig art. 25 van de aanvrage, welke tot het octrooi heeft geleid.
2. Een exploit, als in het tweede lid van art. 43 bedoeld, kan worden uitgebracht ten verzoeke van hem, wiens aanvrage om octrooi overeenkomstig art. 25 is openbaar gemaakt, doch op wiens aanvrage nog niet definitief is beschikt.
Dit artikel luidt aldus sinds de kleine wijzigingen aangebracht bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
:


Art. 44
— 88 —
In de (oorspronkelijke) Mem. van Toel. wordt er op gewezen, dat de bepaling van dit artikel, j in verband met art. 28 (juncto art. 47) eene 'uitbreiding van die werking van het octrooi
beteekent:
„Die uitbreiding schijnt échter volkomen gemo- 1 tiveerd. Gedurende den tijd toch, die tusschen de openbaarmaking van de aanvrage en de aldus bepaalde dagteekening van het octrooi moet verloopen, is de aanvrager er aan blootgesteld, ! dat anderen van de uitvinding partij trekken, i en daar die tijd vrij lang kan zijn, zou, werd zulks niet voorkomen, niet onbelangrijk nadeel daaruit voor hem kunnen ontstaan.
De uitbreiding van de werking van het octrooi zou hierin kunnen bestaan, dat daaraan eene terugwerkende kracht werd toegekend tot op den dag van publicatie, waardoor de aanvrager na de publicatie een zwevend recht 1 verkrijgt, dat hem eerst tot het instellen van eene vordering bevoegd maakt, wanneer het octrooi definitief is geworden. Tot op dat tijdstip, hetwelk, zooals gezegd, als de dagteekening van het octrooi is aan te merken, zal hij dan alleen tot het nemen van conservatoire maatregelen gerechtigd zijn." (Mem. v. Toel.)
— „Overeenkomstig hetgeen in § 71 is opgemerkt, wordt in dit artikel de werking van het octrooi uitgebreid tot den dag, waarop de aanvrage is openbaar gemaakt en wel in dien vorm, dat den octrooihouder de bevoegdheid wordt gegeven naar aanleiding van handelingen, die in strijd met het aangevraagde octrooi na de publicatie der aanvrage, doch vóór de dagteekening van het octrooi zijn verricht, eene burgerlijke rechtsvordering in te stellen. Eene strafactie krachtens deze wet zal op zulke handeUngen niet gegrond mogen worden, omdat bij het verrichten daarvan geen zekerheid bestond omtrent het ontstaan van het octroo' en dus ook niet omtrent de strafwaardigheid der han lelingen, waarvoor de hier bedoelde handelingen aan den octrooihouder de burgerlijke actie van art. 43 wordt gegeven, is er geen reden hem niet eveneens het in het tweede lid van dat artikel bedoelde hulpmiddel toe te kennen, waardoor de desbewust-
1 Zie de eerste aant. op dit artikel.


— 89 —
Art. 46
heid, voor toewijzing der vordering noodig, gemakkelijk kan worden vastgesteld.
Hiertoe strekt het tweede lid." (Mem. van Toel.)
Art. 444. li Hij, die de verplichtingen ingevolge het bepaalde in artikel 295, 2de lid, en artikel 29C, lste lid, niet nakomt, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste zes maanden of geldboete van ten hoogste ze8 duizend gulden.
2. Het strafbare feit, in dit artikel bedoeld, wordt beschouwd als overtreding.
Dit artikel is ingevoegd bij de wet van 15 Januari 1921, & 16.
Art. 45. 1. Hij, die opzettelijk inbreuk maakt op het recht van den octrooihouder door het verrichten van eene der in art. 3°, eerste lid, genoemde handelingen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste vijftienhonderd gulden.
2. Indien tijdens het plegen van het strafbaar feit nog geen vijf jaren zijn verloopen sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijk feit onherroepelijk is geworden, of de opgelegde boete is betaald, worden de in het vorige lid vermelde maxima verdubbeld.
3. Bij veroordeeling kan door den rechter de openbaarmaking zijner uitspraak worden gelast.
4. Indien voorwerpen zijn verbeurd verklaard, kunnen de rechthebbenden op het octrooi, indien zij zich binnen


acht dagen, nadat het vonnis in kracht van gewijsde is gegaan, daartoe ter griffie aanmelden, vorderen, dat die voorwerpen hun worden afgegeven.
5. De strafbare feiten, in dit artikel bedoeld, worden beschouwd als misdrijven.
„Evenals het onrechtmatig gebruik van merken wordt de hierbedoelde inbreuk op een octrooi als een misdrijf aangemerkt. Het vijfde lid behelst eene hiertoe strekkende bepaling. Deze bepaling heeft toepasselijkheid van art. 33 van het Wetboek van Strafrecht tengevolge, krachtens welk artikel voorwerpen, den veroordeelde toebehoorende, door middel van misdrijf verkregen of waarmede misdrijf opzettelijk is gepleegd, kunnen worden verbeurd verklaard." (Mem. van Toel.)
Aft. 46. 1. De octrooihouder, de licentiehouder of de voorgebruiker, die een voortbrengsel of eene stof in het verkeer brengt, ten aanzien waarvan de voorschriften van art. 36 niet zijn in acht genomen, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste drie honderd gulden.
2. Hij, die woorden of teekens in verband met eenig goed aldus gebruikt, dat in strijd met de waarheid, de indruk kan worden gevestigd, hetzij alsof voor dat goed eene bescherming is verleend of aangevraagd, hetzij alsof in Nederland eene bescherming is verleend of aangevraagd, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste drie maanden of geldboete' van ten hoogste vijftienhonderd gulden.
3. Hij, die eenig goed, in verband waarmede woorden of teekens aldus zijn gebruikt, dat in strijd met de waarheid,
- 90 —
Art. 46


— 91 —
Art. 46
de indruk kan worden gevestigd, hetzij alsof voor dat goed eene bescherming is verleend of aangevraagd, hetzij alsof in
. Nederland eene bescherrning is verleend of aangevraagd, verkoopt, te koop aanbiedt, aflevert, ten verkoop in voorraad heeft of binnen het Rijk in Europa invoert, wordt gestraft met dezelfde straffen, als in het vorig lid zijn bepaald.
4. De in dit artikel strafbaar gestelde feiten worden beschouwd als overtredingen. Op de strafbare feiten, genoemd in lid 2 en 3, zijn het 2de en 3de lid van
• artikel 45 van toepassing.
De laatste drie leden zijn bij de wet van '15 Januari 1921, S. 15, gesteld in de plaats van de oorspronkelijke laatste twee.
„ Art. 46 2de lid in de (vroegere) redactie (stelde) uitsluitend strafbaar hem, die het in '.strijd met de waarheid doet voorkomen zelf octrooihouder, te zijn. Practisch komt dit echter zelden voor ; het hier strafbaar te stellen feit uit zich gewoonlijk niet door persoonlijke aanmatiging, doch door eene zakelijke, en wel in dezen vorm dat waren, die in den handel worden gebracht, van eene bijzondere, niet verdiende aanbeveling worden voorzien door daarop of daaromtrent bekend te maken, dat zij geoctrooieerd zijn. Een strafbaar feit van dezen aard dekt de tegenwoordige redactie niet; de hoofdzaak der tegenwoordige formuleering komt den ondergeteekenden voor te zijn gelegen in de vastkoppeling van het strafbaar feit aan den persoon van den octrooihouder,.in stede van aan het goed dat men voor „geoctrooieerd" wenscht te doen doorgaan. In de voorgestelde flater gewijzigde) redactie is de verbetering in deze richting gezocht.
De tegenwoordige redactie is voorts niet geheel volledig, waar uitsluitend wordt gesproken van „ootrooi" en niet ook van licentie. Ook in dit opzicht is eene verbetering noodzakelijk.
De suggestie door woorden of teekens van het bestaan van eene buitenlandsche bescherming op het gebied van den industrieelen eigen-


dom vormt, voor zoover dit in strijd met de waarheid geschiedt, eene gelijksoortige vorm van oneerlijke concurrentie van daar dat in de voorgestelde (later g wijzigde) lezing ook deze suggestie is strafbaar gesteld." (Mem. v. ToeL wijzigingswet 1921.)
„De voorgestelde (gewijzigde) redactie voorziet zoowel in het geval, dat in het algemeen ten onrechte van een merkteeken wordt gebruik gemaakt, als in het geval, dat eenig goed met een in het buitenland verworven octrooi, dat vaak niet evenwaardig is aan een Nederlandsen octrooi ten onrechte van een zoodanig merkteeken voorzien wordt, dat het den indruk vestigt alsof daarop een Nederlandsch octrooi ware verleend of aangevraagd.
Die indruk heeft bovendien ten gevolge dat een buitenlandsche uitvinding hier te lande buiten toepassing blijft, ofschoon men tot die toepassing gerechtigd is. Het voorgestelde 3de lid van artikel 46 vormt eene noodzakelijke aanvulling van het 2de lid en treft degenen, die de daar bedoelde goederen onmiddellijk in et verkeer brengen." (Nota van wijziging 1921.)
— Blijkens het V. V. lsteK. op het oorspronkelijk wetsontwerp werd door sommige leden eenige tegenstrijdigheid gezien tusschen art. 4. tweede zin, en art. 46: „Daarin toch, zoo zeiden zij, wordt bepaald, dat voor eene stof op zich zelve geen octrooi wordt verleend ; en in art. 46 wordt straf bedreigd tegen hem, die „ „eene stof in het verkeer brengt" " zonder inachtnerning van de gegeven voorschriften."
Hierop antwoordde de Regeering in de Mem. van Antw. lste K. : „De ondergeteekenden kunnen geene tegenstrijdigheid ontdekken tusschen art. 46 en art. 4. Zeer terecht toch wordt er ook in het Voorloopig Verslag zelf reeds op gewezen, dat waar in art. 46 gesproken wordt van „eene stof", bedoeld wordt eene stof in de beteekenis van art. 4, eersten zin, en van art. 36, tweede lid, nl. eene stof, bereid volgens eene geoctrooieerde werkwijze of met toepassing van eene geoctrooieerde verbetering eener werkwijze."
Art. 46
— 92 —


— 93 —
Art. 49
HOOFDSTUK IV.
Duur van het octrooi. Onteigening. Opeisching.
Art 47. De duur van een octrooi is, behoudens de volgende bepalingen, vijftien jaren, te rekenen van zijne dagteekening.
Bit artikel luidt aldus sinds de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
Art 48. 1. Een octrooi vervalt wanneer de octrooihouder afstand doet.
2. De afstand geschiedt bij eene akte, in de openbare registers van den Octrooiraad ingeschreven en in het in art. 25 bedoelde blad vermeld. De inschrijving geschiedt niet zoolang er personen zijn, die krachtens in die registers ingeschreven stukken rechten op het octrooi of licenties hebben verkregen of rechtsvorderingen het octrooi betreffende hebben ingesteld, en deze personen tot den afstand geene toestemming hebben verleend.
Dit artikel luidt aldus sinds de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
Art 49. 1. Een octrooi vervalt van rechtswege, wanneer de in de artikelen 12 en 35 genoemde bedragen niet binnen drie kalendermaanden na den daar genoemden vervaldag zijn betaald. Van dit vervallen wordt in de openbare registers van den Octrooiraad aanteekening gedaan en in het in art. 25 bedoelde blad melding gemaakt.
2. Binnen veertien dagen na den in de artikelen 12 en 35 genoemden verval-


dag wordt, zoo nog niet betaald is, hij, die volgens het octrooiregister de octrooihouder is, bij aangeteekenden brief door den Octrooiraad aan de betaling herinnerd. Indien ééne maand na den vervaldag nog niet betaald is, worden binnen 14 dagen afschriften van dezen brief gezonden aan allen die, blijkens in de openbare registers van den Octrooiraad ingeschreven stukken, rechten op het octrooi of licenties hebben verkregen of rechtsvorderingen het octrooi betreffende hebben ingesteld.
3. Op het ontbreken der herinneringsbrieven, in het voorgaande lid vermeld, kan in rechte geen beroep worden gedaan.
Dit artikel luidt aldus sinds de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
Art. 50. 1. Indien, na verloop van vijf jaren na de dagteekening van het octrooi, de octrooihouder niet binnen het Koninkrijk in werking heeft eene inrichting van nijverheid te goeder trouw en in voldoende mate dienende tot vervaardiging van het voortbrengsel of tot toepassing van de werkwijze of verbetering, waarvoor octrooi is verleend, of niet een ander zoodanige inrichting ten gevolge van eene hem verleende licentie in werking heeft, wordt het octrooi door den Octrooiraad ingetrokken, tenzij geldige redenen voor het ontbreken van zoodanige inrichting blijken te bestaan.
2. Een met redenen omkleed verzoek tot intrekking kan door een ieder worden ingediend.
3. Op zoodanig verzoek beslist de
Art. 50
— 94 —


Octrooiraad, niet dan na verhoor, althans behoorlijke oproeping, van den verzoeker, van den octrooihouder en van alle door inschrijving in de registers bekende belanghebbenden.
4. Van de intrekking wordt in de openbare registers yan den Octrooiraad aanteekening gedaan en in het in art. 25 bedoelde blad melding gemaakt.
Dit artikel luidt aldus sinds de wet van 16 Januari 1921. S. 15.
— „Onder toepassing der uitvinding is zonder twijfel alleen te verstaan het vervaardigen van het geoctrooieerde voortbrengsel, respectievelijk het volgen van de geoctrooieerde werkwijze, niet het invoeren van in den vreemde verkregen producten. Hetgeen in den vreemde onder de werking eener vreemde octrooiwet geschiedt, kan nimmer worden aangemerkt te
|' zijn de toepassing van een Nederlandsen octrooi, en slechts op zulk een octrooi kan de Nederlandsche wet betrekking hebben." (Mem. van Toel.)
— „Bij de conventie van Brussel is aan het slotprotocol der conventie van Parijs een art. Zbis toegevoegd, waarbij verval van het octrooi wegens niet-toepassing wordt uitgesloten, indien het octrooi niet 3 jaar heeft bestaan, en eveneens wanneer de octrooihouder geldige redenen voor de niet-toepassing aanvoert.
Deze bepaling moet in acht worden genomen. Zij schijnt trouwens volkomen juist. S Slechts in het uiterste geval moet verval van het octrooi mogelijk zijn; den octrooihouder moet aanvankelijk een termijn worden gelaten om zijne uitvinding ingang te doen vinden, en ook daarna nog kunnen zich omstandigheden voordoen, die een stilzitten van den octrooihouder volkomen wettigen.
Ook verder meent de Regeering een ruilden vorm van exploitatiedwang te moeten voorstellen. Het is geenszins noodig te eischen, dat de toepassing door den octrooihouder zeiven geschiedt. Het is voldoende, dat geëxploiteerd wordt; of dit door den octrooihouder
— 96 -
Art. 50


Art. 50
— 96 —
zelven of door eer ander krachtens licentie plaats vindt, is onverschillig. Door aldus de verplichting tot toepassing niet al te streng op te vatten, wordt gehandeld overeenkomstig dé zienswijze, welke op congressen en in de wetenschap het meest wordt voorgestaan (men denke o. a. aan het verhandelde ter vergadering van de Internationale Vereeniging voor de bescherming van den industrieelen eigendom in 1903 te Amsterdam gehouden)." (Mem. van Toel.)
— In plaats van „eene inrichting van nijverheid te goeder trouw en in voldoende mate dienende tot vervaardiging" enz., luidde het oorspronkelijk ontwerp van wet „eene inrichting van nijverheid te goeder trouw opgericht en werkelijk dienende tot vervaardiging" enz. In de M. v. A. 2de K. vestigde de Regeering er de aandacht op dat de woorden „te goeder trouw opgericht en werkelijk dienende" het daarmede beoogde doel, nl. het niet in aanmerking doen komen van eene fictieve toepassing, wel wordt bereikt, maar dat ook gedacht moet worden aan de mogelijkheid, dat de exploitatie der uitvinding slechts op zeer kleine, aan den omvang van het verbruik niet geëvenredigde schaal geschiedt. Ter aanvulling van deze leemte werd de boven omschreven verandering aangebracht.
— „Wat hier als geldige reden zal kunnen worden aangemerkt, is moeilijk-van te voren te omschrijven. In het algemeen mag wel worden aangenomen, dat met het meer of minder groote voordeel van den octrooihouder geen rekening zal mogen worden gehouden, doch slechts mag worden overwogen, of de toestand hier te lande op zich zelf van zoodanigen aard is, dat de niet-exploitatie der uitvinding is te verontschuldigen." (Mem. van Toel.)
— In het oorspronkelijk ontwerp van wet was de termijn in plaats van op vijf jaren op drie jaren gesteld Bij de Mem. v. Antw. 2de K. bracht de Regeering deze wijziging aan met de volgende toelichting: „Het heeft een punt van nadere overweging uitgemaakt of, zooals het ingediende wetsontwerp bepaalt, de verplichting, om zelf tot exploitatie van de uitvinding over te gaan, op hetzelfde oogenblik


Art.' 50
moet aanvangen, als de verplichting, om licentie te verleenen, nl. na drie jaren. Men is daarbij tot de slotsom gekomen, dat het uiterste middel, exploitatiedwang, eerst toepassing moet vinden, nadat de verplichting tot het verleenen van licentie eenigen tijd heeft bestaan en, niettegenstaande die verplichting, nog geene voldoende exploitatie van de uitvmding heeft plaats gehad. Voorgesteld wordt derhalve, den termijn van drie op vijf jaren te brengen."
— Zie ook de aant. op art. 58.
— Bij de beraadslagingen in de lste K. werd gevraagd : „Is het niet denkbaar, dat iemand, een hoofdoctrooi hebbende en tegelijkertijd een aanvullingsoctrooi, dat aanvullingsoctrooi prefereert boven zijn hoofdoctrooi, zoodat hij voor dat hoofdoctrooi geen exploitatie -inrichting in werking brengt, maar wel voor het aanvullingsoctrooi? Na vijf jaren staat hij bloot aan intrekking door den octrooiraad van het hoofdoctrooi. Waarom moet nu met dat hoofdoctrooi ook het aanvullingsoctrooi het misgelden? Waarom is er niet een soortgelijke regeling gemaakt voor het geval van intrekking als in art. 51, 6e lid, is gemaakt bij nietigverklaring?" De Regeering antwoordde hierop : „Ik geloof, dat de casus-positie, die de geachte afgevaardigde hier stélde, onjuist is. Ik geloof, dat wanneer iemand dat aanvullingsoctrooi bezig is toe te passen, hij op datzelfde oogenblik bezig is het hoofdoetrooi toe te passen, want het aanvullingsoctrooi is octrooi voor een verbetering van de werkwijze of van het voortbrengsel. Stel bijv. iemand heeft een procédé uitgevonden, een bepaalde werkwijze in de chemische industrie. Na eenige weken vindt hij iets, dat hem tot de conclusie brengt, dat hij door een nieuwen stap in dezelfde of ook in een andere richting zijn werkwijze meer volkomen kan maken. Hiervoor vraagt hij een aanvullingsoctrooi. Nu spreekt het vanzelf, dat, wanneer hij de meer volkomen werkwijze toepast, hij geheel' voldoet aan den eisch van art. 50. Immers het aanvullingsoctrooi is niet een tweede octrooi los van het eerste, maar het is opgenomen in het eerste octrooi. Ik geloof, dat het ook zoo in het buitenland wordt opgevat."
Ö. * J. n'. 73, 3» dr. 4


i^iAtL' 51. 1. Een octrooi wordt nietig verklaard voor zoover het:
a. naar de bepalingen van de artikelen 1, 2, 3, 4 of 5 niet had behooren te worden verleend, of
b. in strijd is met een ander octrooi verleend aan hem, die daarop krachtens de bepalingen van hoofdstuk I aanspraak had.
2. De rechtsvordering tot nietigverfrfojffig komt in het geval sub a toe aan een ieder, en in dat sub b aan den houder van het rechtmatig verleend octrooi, aan den licentiehouder en aan den pandhouder. Zij kan voorts in de gevallen, sub a bedoeld, slechts binnen 5 jaar na de dagteekening van het octrooi worden ingesteld.
3. De dagvaarding moet binnen acht dagen na hare dagteekening in de openbare registers van den Octrooiraad worden ingeschreven. Bij gebreke van tijdige inschrijving is de eischer verplicht de schade te vergoeden, geleden door hen, die te goeder trouw na dien termijn en vóór de inschrijving rechten; waarop de nietigverklaring invloed uitoefent, hebben verkregen.
4. Behoudens de hierna volgende bijzondere bepalingen ontneemt de nietigheid van een octrooi aan dat octrooi en aan de rechten, welke daaruit zijn afgeleid, alle verdere rechtsgevolgen en heeft gedeeltelijke nietigverklaring ten gevolge, dat die rechtsgevolgen beperkt worden tot hetgeen van het octrooi is overgebleven.
5. Ingeval een octrooi wordt nietig verklaard, omdat het in strijd is met een ander, blijven licenties, te goeder trouw
— 98 -
Art. 51


verkregen vóór de mschrijving der dagvaarding, geldig tegenover het in stand gebleven octrooi J^iWh verkrijgt de houder van dat octrooi overeenkomstig de bepaling van art. 33, vierde lid, recht op de voor de licenties verschuldigde vergoeding. De houder van het nietigverklaarde octrooi, die bij zijne aanvrage te goeder trouw was of die het octrooi vóór de inschrijving der dagvaarding te goeder--trouw van een vroegeren houder verkreeg, blijft ïn bovengenoemd geval ten aanzien van het in stand gebleven octrooi bevoegd tot toepassing der uitvinding op den voet als omschreven in art. 32.
6. Bij tóetigverklaring van een hoofdoctrooi blijven de aanvullingsoctrooien voortbestaan, tenzij ook hunne nietigheid is uitgesproken. Zij worden verder als gewone octrooien beschouwd, met dien verstande, dat zij geacht worden de dagteekening te bezitten van het hoofdoctrooi.
7. Zoodra eene eindbeslissing aangaande eene vordering tot nietigverklaring in kracht van gewijsde is gegaan of wel de instantie is vervallen, wordt daarvan op verzoek van de meest gereede partij 'dfa de openba¥é,fïegi8ters van den Octrooiraad aanteekening gedaan. Van eene in kracht van gewijsde gegane nietigverklaring wordt melding gemaakt in het in art. 25 bedoelde blad.
Het tweede en het zevende lid luiden aldus sinds de wet van 15 Januari 1921, S. 15. t — Nietigverklaring behoort mogelijk te zg"n van die octrooien, welke volgens de bepalingen der wet niet verleend hadden mogen worden. De grond van nietigverklaring kan van objec tieven of van subjectieven aard zijn.
— 99 -
Art. 51


Art. 51
— 100 —
Objectief bezien is een octrooi ten onrechte verleend, wanneer geen voor octrooi vatbaar onderwerp aanwezig is, dus zooals uit de in § 31 gegeven uiteenzetting volgt, wanneer de aanvrage niet op eene uitvinding betrekking heeft of wel op eene uitvinding, die niet nieuw is, die geacht moet worden op het gebied der stoffelijke productie niet tot een practisch resultaat te kunnen leiden of die in strijd is met de wetten, de openbare orde of de goede zeden, of eindelijk octrooi wordt gevraagd voor een langs scheikundigen weg te verkrijgen voortbrengsel. 2
Subjectief mist een octrooi wettigen grondslag, wanneer het verleend is aan iemand, die daarop geen aanspraak had, dus, in verband met de in § 33 ontwikkelde beginselen, aan iemand, die niet is de eerste aanvrager, of aan iemand, die, hoewel de eerste aanvrager zijnde, toch niet aanspraak heeft op het octrooi. Men denke aan het geval, dat de eerste aanvrager de uitvinding aan een ander onrechtmatig ontleend heeft, aan het geval, dat eene uitvinding gedaan'is door iemand in dienstbetrekking, aan het geval, dat eene uitvinding door verschillende personen gezamenlijk is gedaan, aan de prioriteit toekomende aan hem, die in een der Uniestaten een aanvrage indiende, aan de tijdelijke bescherming volgens de conventie van Parijs aan inzenders op tentoonstellingen te verleenen aan den termijn binnen welken ,een octrooihouder uitsluitend bevoegd is octrooi voor verbetering zijner vinding te verkrijgen.
Is een octrooi subjectief ten onrechte verleend, dan kan het zijn 'dat dit gepaard is gegaan met niet-indiening van eene aanvrage door hem, die wel aanspraak had, of met nietinwilliging van zulk een aanvrage; het kan echter ook zijn, dat vroeger of later hem, die een rechtmatige aanspraak had, eveneens octrooi is verleend. In het laatste geval bestaan twee of meer octrooien van dezelfde strekking naast elkander, welke alle, behalve het eene
1 Zie de aant. op art. 1.
2 Zie de gewijzigde redactie van art. 4 en in verband daarmede de aant. op dat art.
* Zie de tweede aant. op art. 6.


— 101 -
Art. 51
'dat rechtmatig is verleend behooren te verdwijnen ; in het eerste geval bestaat er slechts één octrooi, doch niet toebehoorende aan den waren rechthebbende. In dit geval zon dus nietigverklaring wel aan het recht van dengenen, die ten onrechte octrooi verkreeg, een einde maken, maar niet den waren rechthebbende geven wat hem toekomt. Het is daarom wenschelijk . nietigverklaring op subjectieven grond te beperken tot het geval, dat octrooien van dezelfde strekking naast elkaar bestaan. Is de rechthebbende niet in het bezit gekomen van een octrooi en is dit aan een ander verleend, dan zal een ander middel den benadeelde zijn te geven, namelijk de bevoegdheid te eischen, dat het octrooi op hem overgaat." 1 (Mem. van Toel.)
— „De nietigheid van een octrooi heeft geene terugwerkende kracht, wat blijkt uit de bepaling van het vierde 'ua. dat zij aan het octrooi en de daaruit afgeleide rechten alle verdere rechtsgevolgen ontneemt. Eenige uitzonderingen op deze algemeene bepaling zijn echter noodig.
In het algemeen is het van zelf sprekend en niet onbillijk,:dat bij nietigverklaring van een octrooi ook de licenties ophouden te bestaan. De uitvinding wordt dan toch doorgaans gemeen goed en de licentiehouder blijft dus bevoegd de uitvinding toe te passen, weliswaar in dit opzicht gelijkstaande met alle anderen, maar ook niet meer tot betaling van eene vergoeding verplicht.
Een bijzonder geval bestaat intusschen wanneer een octrooi wordt nietig verklaard, omdat het in strijd is met een ander. Alsdan toch wordt de uitvinding niet gemeen goed, doch blijft ten aanzien van haar een monopolie bestaan. De licentiehouder, die zijne licentie verkreeg van den houder van het nietig verklaarde octrooi, zou dus in eene ongunstiger positie komen, aangezien hij het recht zou verliezen krachtens zijne licentie de uitvinding toe te passen en voor dit verlies geene vergoeding zou vinden in het gemeen goed worden der uitvinding. Het is daarom wenschelijk den licentiehouder, die te goeder trouw, d. w. z,
1 Zie de tweede aant. op art. 53.


Art. 51
— 102 —
onbewust van de gebrekkigheid van het later nietig verklaarde octrooi, zijne licentie verkreeg, voor het bovenstaande nadeel te behoeden, en daarom wordt in het vijfde lid bepaald, dat zoodanige licentiehouder Inqn recht behoudt tegen den houder van het in stand gebleven rechtmatige octrooi. Die octrooihouder krijgt dan ook natuurlijk aanspraak op de voor de licentie vastgestelde vergoeding.
Gelijk bezwaar als ten aanzien van de licentie doet zich, ingeval ben octrooi wordt nietig verklaard wegens het in strijd zijn met een ander, ook gevoelen ten aanzien van den octrooihouder, die zijn octrooi te goeder tronw d. w. z. onbewust van het daaraan klevende gebrek hetzij van den octrooiraad hetzij van een vroegeren houder verkreeg.
Het is wenschelijk dien octrooihouder niet alle recht tot toepassing der uitvinding te ontnemen. Bepaald wordt daarom, eveneens in het vijfde lid, dat die octrooihouder bevoegd blijft tot toepassing der uitvinding op den in art. 32 omschreven voet.
Buiten de te goeder trouw verkregen licentie en het te goeder trouw verkregen octrooi moet wat aangaat de gevolgen der nietigverklaring nog eene beperking worden gemaakt ten aanzien van de aanvullingsoctrooien. In het algemeen is de eigenaardigheid'van aanvullingsoctrooien, dat zij denzelfden duur hebben als het hoofdoctrooi /Het kan intusschen voorkomen, dat de nietigheid van het hoofdoctrooi geenszins in zich sluit de nietigheid van het aanvullingsoetrooi. Zeer licht kan dit geval zich voordoen, indien het hoofdoctrooi wordt nietig verklaard omdat het in strijd is met een ander. Alsdan zou het onbillijk zijn vast te houden aan het principe, dat het hoofdoctrooi en het aanvullingsoctrooi één geheel uitmaken, en derhalve wordt in het zesde lid voorgeschreven, dat in het algemeen nietigverklaring van een hoofdoctrooi niet van invloed is op het aanvullingsoetrooi, tenzij in het vonnis van nietigverklaring anders is bepaald.
Krachtens dit voorschrift kan dus een aanvullingsoctrooi een afzonderlijk bestaan als gewoon octrooi verkrijgen. Het wordt dan echter zoowel wat betreft den duur als wat


— 103 —
Aft. 53
betreft de betaling van den cijns geacht de dagteekening te bezitten van het hoofdoctrooi. Er is toch geen reden om het aanvullingsaotrooi een tongeren'duur toe te kennen dan het, had het geen zelfstandig bestaan verkregen, zou hebben gehad." (Mem. v. Toel.)
Art. 52. Een octrooi, en de rechten voortvloeiende uit een octrooiaanvrage kunnen worden onteigend overeenkomstig de bepalingen der algemeene wet, bedoeld in art. 15i der Grondwet.
Verg. de artikelen 65 en 66 der Octrooiwet en de daarbij in de Onteigeningswet ingevoegde titels V en Vo. De mogelijkheid van onteigening der in dit artikel bedoelde rechten dateert eerst van de wijzigingswet van 15 Januari 1921, S. 15 ; verg. de noot op afd. III van hoofdstuk II (art. 29A en volg.).
gbv Art. 53. 1. Een octrooi kan geheel, gedeeltelijk' of in mede-eigendom worden opgeëischt voorzoover het is verleend aan iemand, die krachtens art. 1 in verband met de artikelen 6, 7, 8, 8^1, 9, 10 of 11 daarop geen aanspraak o* niet uitsluitend aanspraak had.
2. De rechtsvordering tot opeiscbing komt toe aan hem, die krachtens de in het vorige lid vermelde artikelen aanspraak heeft op het octrooi.
3. De dagvaarding moet in de openbare registers van den Octrooiraad worden ingeschreven.
4. De octrooihouder, die bij zijne aanvrage te goeder trouw was, of die het octrooi vóór de inschrijving der dagvaarding te goeder tiouw van een vroegcren houder verkreeg, blijft ten aanzien van den nieuwen octrooihouder bevoegd tot toepassing der uitvinding op den voet als omschreven in art. 32.


5. Te goeder trouw vóór de inschrijving verkregen licenties Mij ven geldig tegenover den nieuwen octrooihouder, die overeenkomstig de bepaling van art. 33, vierde lid, recht verkrijgt op de voor de licenties verschuldigde vergoeding.
6. De bepalingen van het vierde en het vijfde lid zijn niet van kracht inge-i val hij, die het octrooi met goed gevolg heeft opgéëischt, reeds door zelf octrooi aan te vragen of door indiening van een bezwaarschrift zijne aanspraken had doen gelden, en de dagvaarding, waarbij de vordering tot opeiflching werd ingesteld, binnen drie maanden na de verleening van het octrooi in de openbare registers van den Octrooiraad was ingeschreven.
7. Pandrechten, door een vroegeren octrooihouder gevestigd, zijn alleen geldig tegenover den nieuwen octrooihouder, indien zij te goeder trouw zijn verkregen en vóór de inschrijving der dagvaarding gevestigd. Zij zijn nimmer, tegenover dezen geldig in het geval, bedoeld in het vorige lid.
8. Bij toewijzing van eene vordering tot opeisching van een hoofdoctrooi blijven de aanvullingsoctrooien aan den vroegeren houder van het hoofdoctrooi toebehooren, tenzij in het vonnis anders is bepaald. Zoo de aanvullingsoctrooien niet met het hoofdoctrooi overgaan, worden zij verder als gewone octrooien beschouwd, met dien verstande, dat zij geacht worden de dagteekening te bezitten van het hoofdoctrooi.
9. De vordering in dit artikel vermeld verjaart, wanneer vijf jaren ,zijn
- 104 —
Art. 53


— 105 —
Art. 58
..Verstreken na de dagteekening van het octrooi; nochtans kan hij, die bij het 'verkrijgen van het octrooi wist of had .lnoeten weten, dat hij of de persoon, die het hem overdroeg, geen aanspraak had op het octrooi, zich niet op deze verjaring beroepen. Art. 2013 van het Burgerlijk Wetboek is op deze verjaring toepasselijk.
10. Zoodra eene eindbeslissing aangaande eene vordering tot opeisching in kracht van gewijsde is gegaan of wel de instantie is vervallen, wordt daarvan op verzoek van de meest gereede partij in de openbare registers van den Octrooiraad aanteekening gedaan.
Het eerste, het tweede en het negende lid (luiden aldus sinds de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
— „Opeisching is toegelaten, wanneer octrooi is verleend aan iemand, die daarop geen aanspraak had, en de rechtmatige aanspraken van een ander (al dan niet vóór de verleening kenbaar gemaakt) zijn voorbijgegaan. Dien ander komt dan de vordering toe.
Was het verleenen van een octrooi aan iemand, die daarop geen aanspraak had, gepaard gegaan met de inwilliging van eene aanvrage door den werkelijken rechthebbende ingediend, dan zou, zooals hierboven werd uiteengezet,1 voor nietigverklaring op sublectieven grond aanleiding hebben bestaan. Is echter eene rechtmatige aanspraak niet erkend, dan zou nietigverklaring van het ten onrechte Verleende octrooi den benadeelde niet genoegzaam baten. Vandaar, dat in zulk een geval niet nietigverklaring, doch opeisching moet plaats vinden." (Mem. van Toel.)
— „De opeisching heeft nimmer tengevolge, dat de uitvmding gemeen goed wordt. Het octrooi verwisselt slechts van eigenaar. Dezelfde redenen dus, die er voor pleiten, bij de nietigverklaring van een octrooi wegens strijd Wet
1 Zie de aant. op art. 51.


Art. 64
— 106 —
een ander octrooi, den octrooihouder, die het octrooi, en den licentiehouder, die zijne licentie te goeder trouw verkreeg, bijzondere rechten toe te kennen, leiden er hier toe om in het algemeen door dien octrooihouder en door dien licentiehouder, niettegenstaande de opeiscliing, toch nog eenig recht te doen behouden.
De octrooihouder, die vóór de inschrijving der dagvaarding te goeder trouw, d. w. z. onbewust van het recht dat een ander er op kon doen gelden, zijn octrooi hetzij van den octrooihouder hetzij van een vroegeren houder verkreeg, blijft krachtens het vierde lid bevoegd tot toepassing der uitvinding op den voet, omschreven in art. 32.
De licentiehouder, te goeder trouw vóór de inschrijving der dagvaarding in het bezit gékomen zijner licentie, blijft volgens het vijfde lid daartoe gerechtigd, doch het recht op de licentievergoeding wordt door den nieuwen octrooihouder verkregen." (Mem. v. Toel.)
— „Ten aanzien van de aanvulüngsoctrooien is een soortgelijke regeling getroffen als bij de nietigverklaring.1
Eene der eigenaardigheden van het aanvullingsoctrooi is nl., dat het aan denzelfden eigenaar toebehoort als het hoofdoctrooi. Het kan echter licht voorkomen, dat de grond tot opeisching enkel het hoofdoctrooi betreft, en daarom wordt bepaald, dat in den regel de opeisching alleen ten aanzien van het hoofdoctrooi effect heeft.
De opeisching van het hoofdoctrooi alleen heeft dus tengevolge, dat het aanvullingsoctrooi een zelfstandig bestaan verkrijgt. Evenals bij de nietigverklaring wordt bepaald, dat dit verkrijgen van een zelfstandig bestaan geen invloed heeft op den duur van het ootrooi." (Mem. van Toel.)
HOOFDSTUK V.
Behandeling van geschillen betreffende octrooien voor den rechter.
Alt. 54. 1. Voor alle vorderingen tot nietigverklaring of opeisching van
1 Zie de aant. op art. 61.


octrooien, bedoeld in de artikelen 51 en 53, alsmede voor alle vorderingen tot vaststelling van eene vergoeding, als in art. 34, zesde lid, bedoeld, is in eersten aanleg uitsluitend bevoegd de. arrondissements-recktbank te 's-Gravenliage.
2. Overigens gelden de gewone voorschriften betreffende de rechtspraak. Echter zal een geschil omtrent een octrooi, door den Staat verkregen ingevolge de artikelen 29.4 tot en met 29 F, aanhangig worden gemaakt bij een tot den rechter gericht verzoekschrift, aan de wederpartij beteekend ; de rechter beschikt op het verzoekschrift nadat partijen in raadkamer zijn gehoord, althans zijn opgeroepen.
Het tweede lid is aldus gewijzigd vastgesteld bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
— „Aangezien omtrent de octrooien, door den Staat ingevolge de artikelen 29A en vlg. verkregen, eene strikte geheimhouding moet bewaard blijven,, kan de behandeling van geschillen, zoodanige octrooien betreffende, niet op de gewone wijze geschieden. Ook met eene behandeling echter in raadkamer, als in het ontwerp 1914 voorgesteld, kan daarbij niet volstaan worden, daar ingevolge art. 161 der Grondwet ook in dat geval nog de uitspraak in het openbaar zou moeten plaats hebben. Vandaar, dat art. 54, 2de lid voor de hier bedoelde geschillen de procedure bij requeste voorschrijft." (Mem. v. Toel. wijzigingswet 1921.)
Art. 55. 1. Hij, die de inschrijving in een register van een stuk, mits geene aanvrage om octrooi, aan denj Octrooiraad heeft verzocht, kan zich, ingeval de inschrijving wordt geweigerd, bij verzoekschrift wenden tot de in het vorige artikel bedoelde rechtbank. Het-
- 107 —
Art. 55


zelfde kan doen hij, die zich door de inschrijving in een register van een stuk, mits geene aanvrage om octrooi, bezwaard acht.
2. De rechtbank kan, na verhoor van den verzoeker, van den Voorzitter van den Octrooiraad of diens gemachtigde, en, zoo zij het noodig acht, van andere belanghebbenden, gelasten dat de inschrijving alsnog geschiede, of in het tweede geval de inschrijving geheel of ten deele krachteloos verklaren, van welke verklaring in het register melding moet worden gemaakt.
3. Het bevelschrift,: waarbij de oproeping wordt gelast, wordt door den griffier bij aangeteekenden brief ter kennis van de door den rechter aangewezen personen gebracht. De opgeroepenen kunnen zich door een bijzonderen gemachtigde doen vertegenwoordigen, doch de rechter kan verschijning in persoon gelasten. Van het gevoelen van ieder der verschenen personen wordt in het proces-verbaal melding gemaakt. Bij niet verschijning, zelfs van alle opgeroepenen, kan de rechter zonder verhoor beslissen.
4. De verzoeker, de Voorzitter van den Octrooiraad en de opgeroepen. belanghebbenden kunnen in hooger beroep komen binnen veertien dagen na de dagteekening der beschikking. Dat beroep kan onmiddellijk worden ingesteld.
Art. 56. 1. Van alle andere geschillen, dan in de beide voorgaande artikelen bedoeld, wordt kennis genomen door den rechter, die daartoe volgens de algemeene regeling der rechtspraak bevoegd is.
— 108 -
Art. 56


2. Rechtsvorderingen, die gegrond zijn op de bepaling van art. 10, tweede lid, worden geacht te zijn rechtsvorderingen betrekkelijk tot een arbeidsovereenkomst.
3. Indien de rechter meent, dat op de beslissing van een geschil van invloed kan zijn eene rechtsvordering, die op grond van artikel 61 of artikel 53 is of zon kunnen worden ingesteld, kan hij de behandeling van het aanhangige geschil met of zonder tijdsbepaling schorsen.
Art. 57. 1. De Octrooiraad is verplicht den '^teohter allé 'inlichtingen en technische adviezen te verstrekkén, die deze tot beslissing van aan zijn oordeel onderworpen rechtsvorderingen in zake octrooien mocht verlangen.
2. De door den Octrooiraad ingevolge het vorige lid verstrekte adviezen hebben gelijke waarde, als of zij van deskundigen, als in de artikelen 222 tot en met 236 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering bedoeld, afkomstig, waren.
Art. 57.4. Van alle rechterliiSe uitspraken in zake octrooirecht wordt door den griffier van het college, door hetwelk die uitspraak werd gedaan, binnen één maand kosteloos een los afschrift gezonden aan den Octrooiraad.
Dit artikel is ingevoegd bij de wet van 15 Januari 1921, S.' 15.
HOOFDSTUK VI. Toepasselijkheid van deze wet op de koloniën en bezittingen in andere
WERELDDEELfflSii!;'
Art. 58. Deze wet is mede verbindend voor de koloniën en bezittingen van het
- 109
Art. 58


Art. 59
— 110 —
Rijk in andeie werelddeelen, met dien verstande, dat voor haar de in dit hoofdstuk volgende bijzondere bepalingen gelden.
„Naar aanleiding der vraag, in het Voorloopig Verslag gedaan, of in verband met art. 50 de bepaling van art. 58 niet tot bezwaren aanleiding zon kunnen geven, meenen de ondergeteekenden, dat het bestaan van eene inrichting van nijverheid in de Koloniën volkomen voldoet aan de strekking van art. 50. Onder de uitdrukking Koninkrijk wordt inderdaad zoowel het Kijk binnen als buiten Europa verstaan." (Mem. v. Antw. 2de K.)
— „Art. 50 heeft dè strekking, dat er moet bestaan eene inrichting van Nederlandsche nijverheid, in ruimen zin genomen, waaronder zoowel de nijverheid van het Moederland als die van Koloniën is te verstaan." (Mem. v. Antw. 2de K.) ([joim
Art. 59. 1. De aanvragen om octrooi van ingezetenen eener Nederlandsche kolonie of bezitting in een ander werelddeel kunnen worden ingediend bij het Hulpbureauvoorden Industrieelen Eigendom, dat voor die kolonie of bezitting is aangewezen.
2. Voor de toepassing van art. 6 geldt het tijdstip van indiening bij iet Hulpbureau als tijdstip van indiening bij den Octrooiraad.
3. Art. 21 is van toepassing met dien verstande, dat het ingevolge dit artikel verschuldigde bedrag zal worden gestort bij het Hulpbureau.
Het eerste en het tweede lid van dit artikel luiden aldus sinds de wet van 15 Januari 1921, S. 15, waarbij tevens lid 3 is ingevoegd.
Art. 60. Door het Hulpbureau wordt art. 22 toegepast, met dien verstande,


— 111 —
Art. 62
dat op de aanvrage het tijdstip, waarop zij bij het Hulpbureau is ingediend, wordt vermeld.
Dit artikel luidt aldus sinds de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
Art. 61. 1. Het Hulpbureau doet de aanvrage met bijbehoorende beschrijving, teekeningen en modellen, onder bijvoeging van een afschrift van het afgegeven ontvangbewijs, onverwijld na de inschrijving aan den Octrooiraad toekomen, tenzij het meent, dat een dier stukken niet voldoet aan de f ormeele vereischten, welke daaraan bij wettelijk voorschrift zijn gesteld.
2. In dit geval wordt van de vermeende gebreken der aanvrage door het Hulpbureau aan den aanvrager schriftelijk kennis gegeven, met, jUÜnoodiging om binnen een bepaalden termijn voor de noodige verbetering of aanvulling zorg te dragen. Na het verstrijken van dien termijn worden, onverschillig of aan bovenvermelde uitnoodiging is voldaan, de door den aanvrager ingezonden stukken benevens een afschrift van het hem afgegeven ontvangbewijs door het Hulpbureau onverwijld aan den Octrooiraad toegezonden.
Het eerste lid van dit artikel is aldus gewijzigd bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
Art. 62. 1. Nadat de aanvrage door den Octrooiraad is ontvangen, wordt het daarop vermelde tijdstip van indiening bij het Hulpbureau herleid, door op eene bij algemeenen maatregel van bestuur te regelen wijze het tijdsverschil tusschen den zetel van den Octrooi-


raad en dien van het Hulpbureau, in rekening te brengen, en wordt de uitkomst dier herleiding op de aanvrage gesteld.
2. Vervolgens wordt de aanvrage in een register onder doorloopend nummer ingeschreven, na welke inschrijving met haar als met elke andere aanvrage wordt gehandeld.
Zie ter uitvoering van dit artikel, welks eerste lid aldus luidt sinds de wet van 15 Januari 1921, S. 15, het besluit van 22 September 1921, S. 1083 (Octrooireglement 1921, S. 1083), onder de bijlagen opgenomen.
Art. 63. 1. Ingezetenen van eene Nederlandsche Kolonie of bezitting in een ander werelddeel kunnen memories van grieven als bedoeld in de artikelen 24A en 27, bezwaar- en verzoekschriften als bedoeld in artikel 25, lid 4 en lid 5, en verzoeken als in de artikelen 32, 3de lid, en 34, 4de lid, bedoeld, indienen bij het in hunne kolonie of bezitting bestaande Hulpbureau voor den Industrieelen Eigendom. •
2. Het Hulpbureau geeft onverwijld van het inkomen van een bezwaarschrift of eene memorie van grieven telegrafisch kennis aan den Octrooiraad en doet dien Raad het ingekomen stuk toekomen.
Het eerste lid is aldus gewijzigd bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
Art. 64. De wijze van werken en de inrichting van de in dit hoofdstuk bedoelde Hulpbureaux, voor zooveel de uitvoering van deze wet betreft, wordt bij algemeenen maatregel van bestuur geregeld.
— ,112 —
Art. 63


Zie ter uitvoering van dit artikel het besluit van 22 September 1921, S. 1083 (Octrooireglement 1921, S. 1083), onder de bijlagen opgenomen.
— Oorspronkelijk volgde op dit art. 64 in dit hoofdstuk nog een art. 65, dat echter bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15, vervallen is.
HOOFDSTUK VII.
INVOERINGS- EN SLOTBEPALINGEN.
Art. 65. 1 Aan de wet van 28 Augustus 1851 (Staatsblad n°. 125), laatstelijk gewijzigd bij de wet van 22 Juni 1901 (Staatsblad n°. 158), wordt toegevoegd een Vde titel „Over onteigening van octrooien van uitvinding''.2 Deze titel p bevat de navolgende bepalingen :
Art. 97. „Onteigening van octrooien kan ten name van den Staat plaats vinden :
1°. wanneer het belang van leger of vloot vordert, dat de Staat een uits^Uytend recht op eene uitvinding verkrijge ;
2°. wanneer het algemeen nut vordert, dat iedereen in de gelegenheid worde gesteld de uitvinding toe te passen. Art. 98. De onteigening heeft plaats krachtens eene wet, waarin het te onteigenen octrooi wordt aangeduid onder vermelding of het geval van het vorige artikel sub 1°., dan wel het geval sub 2°. aanwezig is.
Zoodra het voorstel van wet ingediend is, wordt het aan den Octrooiraad toegezonden en in het blad, volgens art. 25
1 Dit artikel was vóór de wet van 15 Januari 1921, $J48, genummerd : 66. Verg. de tweede aant. op art. 64.
2 In de artikelen van dezen titel zijn kleine wijzigingen aangebracht bij de wetten van 5 Juli 1920, S. 329, 15 Januari 1921, S. 15, en 6 Mei 1921, S. 711.
Art. 66


der Octrooiwet uit te geven, openbaar gemaakt.
Bit artikel luidt aldus sinds de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
Art. 99. Onverwijld roept de Octrooiraad allen, die volgens zijne registers belang bij het SBfcrooi hebben, op, om binnen een bekwamen termijn mondeling of schriftelijk, opgave te doen van de schade, welke zij van de onteigening verwachten, en hij brengt Ons van de opgaven van belanghebbenden, van zijne bevinding en van alles wat tot vaststelling van de schadevergoeding kan strekken, een beredeneerd verslag uit.
Art. 100. De artikelen 2, 3, 17—20, 22, 24, 26—37, 43, eerste, derde en vierde lid, 45, eerste en derde lid en 50—84 zijn ten deze toepasselijk, behoudens:
a. dat de poging om den eigendom van het octrooi in der minne, vrij van alle lasten en regten, te verkrijgen, eerst geschiedt nadat het in het vorige artikel gemelde verslag is ingekomen ;
6. dat het geding in eersten aanleg gevoerd wordt voor de arrondissementsregtbank te 's-Gravenhage ;
c. dat het octrooi de plaats inneemt van het te onteigenen goed ; de registers van den Octrooiraad, die van registers van het kadaster; de licentiehouders, die var de huurders ; de pandcrediteuren, die van de hypotheekhouders.
Be aanhef van dit artikel luidt aldus sinds do wet van 5 Juli 1920, S. 329 (art. 50); de bepaling onder 6 sinds de wet van 6 Mei 1921, S. 711 (art. IHd).
Art. 101. Ten minste drie dagen vóór de verschijning, wordt door den Staat aan
— 114 —
Art. 65


de regtbank het verslag, bedoeld bij art. 99 overgelegd.
Art. 102. Bij de berekening der schadevergoeding wordt niet gelet op licenties, verkregen nadat het wetsvoorstel tot onteigening is ingediend.
Het deel der schadevergoeding, dat den licentiehouders toegewezen is, wordt door den Staat te hunner beschikking gehouden.
Art. 103. Het vonnis van onteigening vervalt indien niet, binnen zes maanden nadat het in kracht van gewijsde is gegaan, de schadeloosstelling is betaald of geconsigneerd.
Op vertoon van duplicaten der quitantiën of der bewijzen van consignatie, tijdig opgemaakt, wordt het vonnis ingeschreven in de openbare registers van den Octrooiraad en vermeld in het in art. 98 bedoelde blad.
Door de inschrijving gaat het octrooi over op den Staat, yrivyan alle lasten en regten daarop rustende. Voor zoover het octrooi niet ten dienste van vloot of leger is onteigend om eigendom van den Staat te worden, vervalt het.
Art. 104. In geval van oorlog, in den zin van art. 73 dezer wet, kan door Ons, in het belang van leger of vloot, de oogenblikkelijke inbezitneming van een octrooi gelast worden.
Het octrooi gaat dan onmiddellijk over op den Staat, vrij (yan alle lasten en regten daarop rustende.
Zoodra mogelijk na de onteigening, doet de Staat de aanbieding of de consignatie, voorzien bij art. 74, eerste lid, dezer wet. Art. 74, tweede lid, en art. 75 zijn mede toepasselrjfc.''..^ ,
- 115 —
Art. eo


Art. 66.1 Aan de wet van 28 Augustus 1851 (Staatsblad n°. 125) wordt toegevoegd een titel Va 2: „Over de onteigening van de rechten, voortvloeiende uit een aanvrage om octrooi."
Deze titel bevatde volgende bepalingen: Art. WiA. f. Door Ons kan de wenschelijkheid van onteigening worden uitgesproken van de rechten, uit eene octrooi-aanvrage voortvloeiende. Afschrift van Ons desbetreffend besluit wordt aan den Octrooiraad toegezonden.
2. De Octrooiraad wijst onverwijld na ontvangst van het afschrift, in het lste lid bedoeld, drie deskundigen aan die, bij gemotiveerd rapport, zoo spoedig mogelijk het bedrag der schadeloosstelling zullen vaststellen, dat den aanvrager bij onteigening zal worden uitgekeerd. Alvorens hun onderzoek aan te vangen leggen de deskundigen in handen van den Voorzitter van den Octrooiraad eene belofte tot volledige geheimhouding af. Het rapport wordt bij den Octrooiraad ingediend en door dezen onverwijld aan Ons aangeboden.
3. Binnen één maand na ontvangst van het rapport, in het voorgaande lid bedoeld, zal door Ons, öf de onteigening ten behoeve van den Staat worden uitgesproken, nadat de aldus vastgestelde schadeloosstelling aan den aanvrager zal zijn betaald of geconsigneerd, öf worden besloten, dat er, gelet op het in het 2de lid bedoelde rapport, tot ont-
1 Dit artikel 66 is nieuw ingevoegd bij de wet van 15 Januari 1921, S. 15.
* De in de onder 1 genoemde wijzigingswet begane vergissing, waardoor in de Onteigeningswet een tweede vide Titel zou zijn ingevoegd, in plaats van een nieuwen Titel Va, is hersteld bij de wet van 15 Oetober 1921, S. 1127.
— 116 -
Art. 66


— 137 —
Art. 66
cigening geen aanleiding bestaat; van het besluit zal den Octrooiraad ten spoedigste afschrift worden gezonden.
„Aan de door den Octrooiraad aan te wijzen Commissie zal volledige vrijheid moeten worden gelaten ten aanzien van de factoren, welke zij hierbij zal meenen in aanmerking te moeten doen. komen, zooals vergoeding voor den tijd en de moeite aan de uitvinding besteed, schadeloosstelling wegens gemis der voordeelen van het uitsluitende recht, een passende belooning en welke andere omstanaigheden bij voorkomende gevallen nog bovendien afzonderlijk in rekening behooren te worden gebracht.
Nadat de geldelijke waarde, welke de uitvinding naar het oordeel der deskundigen heeft, is komen vast te staan, wordt den Staat de beslissing gelaten of de uitgave der getaxeerde waarde opweegt tegen het belang, dat er voor 'stands defensie in is gelegen, over die uitvinding te beschikken ; deze beslissing wordt neergelegd in een Koninklijk Besluit, hetwelk aan den Octrooiraad wordt medegedeeld."' (Mem. v. Toel. wijzigingswet van 1921.)
Art. 104B. Bijaldien door Ons wordt besloten, dat er geen aanleiding bestaat tot onteigening der rechten, uit de octrooi-aanvrage voortvloeiende, zal de Staat den aanvrager, op zijn verzoek, de schade vergoeden, welke hij daardoor mocht hebben geleden; het bedrag van het te dezer zake verschuldigde wordt, tenzij dit bij minnelij ke ' schikking kan worden bepaald, vastgesteld door de commissie van deskundigen, bedoeld in artikel lOiA, 2de lid.
Art. 104C In geval van oorlog in den zin van artikel 73 dezer wet is op de rechten, welke aan eene aanvrage om octrooi kunnen worden ontleend, het bepaalde in artikel 104 dezer wet van toepassing.


Art. 67. Art. 97 der wet van 28 Augustus 1851 (Staatsblad n°. 125), laatstelijk gewijzigd bij de wet van 22 Juni 1901 (Staatsblad n° 158', wordt art. 105 ; art. 93 dier wet wordt art. 106.
De hier genoemde artikelen zijn later opnieuw vernummerd.
Art. 68. Met dc uitvoering van deze wet is belast Onze Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel.
Art. 69. Deze wet kan worden aangehaald onder den titel „Octrooiwet", doch met bijvoeging van den jaargang en het nummer van het Staatsblad, waarin zij is geplaatst.
Art. 70. Met het in werking treden dezer wet vervallen de wetten van 25 Januari 1817 (Staatsblad n°. 6), en van 15 Juli 1869 (Staatsblad n°. 126).
Art. 71. Deze wet treedt in werking op een nader do >r Ons te bepalen datum.
Bij besluit van 23 Mei 1912, S. 172, is bepaald, dat de Octrooiwet 1910 (Staatsblad n°. 313) in werking zal treden op 1 Juni 1912, des namiddags te twee ure Amsterdamsche tijd, hetgeen overeenkomt met des namiddags acht uur vijftig minuten in Nederlandsch-Indië,( des voormiddags negen uur acht-en-vijftig minuten in Suriname en des voormiddags negen uur drié minuten in Curacao. 'fb
Lasten en bevelen, dat deze in het Staatsblad zal worden geplaatst, en dat alle Ministerieele Departementen, Autoriteiten, Colleges en Ambtenaren, wie zulks aangaat, aan de nauwkeurige uitvoering "de hand zullen ht.uden.
Gegeven ten Paleize het Loo, den 7den November 1910.
WILHELMINA. De Min. van Landbouw, Nijverheid en Handel,
A. S. Talma. De Minister van Justitie, E. R. H. Reootjt. De Minister van Koloniën, de Waal Malefijt.
(Uitgeg. 26 Nov. 1910.)
- 118 —
Art. 67


OVERGANGS- EN SLOTBEPALING
der wet van 15 Januari 1921 (Staatsblad n°. 15). 0
Art. III. Op de octrooi-aanvragen, ten aanzien, waarvan bij bet in werking treden dezer wet reeds een besluit tot al of niet openbaarmaking is geDomen, zijn, zoolang omtrent de al of niet' verleening van het octrooi nog niet definitief is beslist, de voorschriften dezer wet niet van toepassingArt. IV. Deze wet treedt in werking op een door Ons te. bepalen tijdstip»1
4 De inwerkingtreding van deze en van de volgende wijzigingswet (van 16 Cctoher 1921, S. 1127) is bij besluit van 31 October 1921, S, 1149, bepaalH, voor wat het Kijk in Europa betreft, op 15 November 1921, voor de koloniën en bezittingen in andere werelddeelen op 16 Februari 1922.
— 119 -


— 120 —
B IJ L A G E N.
Besluit van 18 Maart 1912, S. 106, houdende vaststelling van een Reglement betreffende het optreden als gemachtigde voor den Octrooiraad. (Zooals dit besluit gewijzigd is bij dat van 1 Mei 1914, S. 190.) (Octrooigemachtigden-reglement 3. 106 van 1912.) Wij WILHELMINA, enz. Op de voordracht van Onzen Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel, van 4 November 1911, n°. 9292, Afdeeling Handel;
Gezien de artikelen 29, 32 en 34 van de Octrooiwet 1910 (Staatsblad n». 313);
Den Raad van State gehoord (advies van 2 Januari 1912, n° 9);
Gelet op het nader rapport van Onzen voornoemden Minister van 14 Maart 1912, n°. 2539, Afdeeling Handel;
Hebben goedgevonden en verstaan : met ingang van den dag, op welken de Octrooiwet 1910 (Staatsblad n°. 313) in werking zal treden, vast te stellen het bij dit besluit gevoegde „Reglement betreffende het optreden als gemachtigde voor den Octrooiraad", houdende voorschriften, als bedoeld in artikel 29 sub g; artikel 29 juncto artikel 25, derde lid; artikel 32, derde lid; en artikel 34, vierde lid, juncto artikel 32, derde lid, van de Octrooiwet 1910 (Staatsblad n°. 313).
Onze Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel is belast met de uitvoering van dit besluit, hetwelk in het Staatsblad geplaatst en in afschrift aan den Raad van State medegedeeld zal worden.
's Gravenhage, den 18 Maart 1912.
WILHELMINA. De.Min. van Landbouw, Nijverheid en Handel, A. S. Talma. (Uitgeg. 13 April 1912.)


121 —
REGLEMENT betreffende 'het optreden als gemachtigde voor den Octrooiraad.
Art. 1. 1. Als gemachtigde van den aanvrager om octrooi, bedoeld in de artikelen 20, eerste lid, 24, laatste lid, 27, eerste lid en 32, vijfde lid der Octrooiwet 1910 (Staatsblad n°. 313), als gemachtigde van den opposant bedoeld in de artikelen 25, tweede lid en 27, eerste lid, dier wet en als gemachtigde van de verzoekers, bedoeld onderscheidenlijk in artikel 25, derde lid, artikel 32, derde en vijfde lid, en artikel 34, vierde lid, dier wet, mogen behoudens het tweede lid van dit artikel alleen optreden :
a. zij, die als octrooibezorger zijn ingeschreven in het in artikel 2 bedoelde register;
6. zij, die als advocaat zijn ingeschreven bij een der rechterlijke collegiën hier te lande.
2. De Octrooiraad is bevoegd, in bijzondere omstandigheden ook aan andere personen toe te staan als gemachtigde op te treden, mits zij van zulk optreden niet hun beroep maken.
2. 1. Bij den Oetrooiraad wordt een register van octrooibezorgers gehouden, waarvan de inrichting door dien Raad wordt vastgesteld. De inschrijvingen en doorhalingen in dit register geschieden ingevolge besluit van den Octrooiraad en worden door den Voorzitter van den Octrooiraad openbaar gemaakt.
2. 'Hij, die als octrooibezorger in het in het vorige lid bedoelde register wenscht te worden ingeschreven, moet:
a. ingezetene zijn van het Koninkrijk, meerderjarig en niet staande onder curateele;
6. niet als octrooibezorger zijn ontzet, tenzij die ontzetting door den in artikel 8 bedoelden Raad van Toezicht is ingetrokken.
3. Hij moet bij zijn verzoek aan den Octrooiraad overleggen het bewijs, dat hij met goed gevolg heeft afgelegd het examen, bedoeld bij artikel 3 van dit reglement en verder ten genoegen van den Octrooiraad doen blijken:
a. dat hij gedurende ten minste een jaar practisch in de nijverheid is werkzaam geweest ;
b. dat hij bovendien gedurende ten minste één jaar een werktijd heeft volbracht op het kantoor van iemand, die van het behandelen van octrooi-aangelegenheden zijn gewoon beroep maakt.


— 122
3. 1. Op tijdstippen, door den Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel te be'palen, wordt door eene door dien Minister te benoemen commissie, bestaande uit leden van den Octrooiraad en andere technische en rechtsgeleerde deskundigen, een examen afgenomen.
2. Om dit examen met goed gevolg af te leggen, moet hij, die zich daaraan onderwerpt, daarbij doen blijken, dat hij de noodige kennis bezit van de Nederlandsche en de voornaamste vreemde wetgevingen en regelingen van de internationale overeenkomsten betreffende den industrieelen eigendom, de voorschriften dier wetgevingen en regelingen practisch weet toe te passen en bekend is met de beginselen van het Nederlandsche burgerlijk en handelsrecht, voor zoover die kennis noodig is voor een goed begrip van de Nederlandsche wetgeving betreffende den industrieelen eigendom.
3. Om aan dit examen te kunnen deelnemen moet de candidaat aan de in het eerste lid bedoelde commissie doen toekomen:
a. het bewijs, dat hij aan eene Rijks-Universiteit of daarmede wettelijk gelijkgestelde inrichting den graad van doctor in een der vakken van de faculteit der wis- en natuurkunde heeft verkregen; of
6. het diploma van ingenieur, door hem verworven aan de Technische Hoogeschool of aan de voormalige Polytechnische School ; of
c. het bewijs, dat hij de studie voor officier der genie of der artillerie bij het Nederlandsche of het Nederlandsch-Indische leger of voor officier der Koninklijke Nederlandsche Marine heeft volbracht.
4. Met den in het derde lid vermelden graad van doctor of het diploma van ingenieur kan door de in het eerste lid bedoelde commissie worden gelijkgesteld een diploma eener buitenlandsche academie, universiteit of technische hoogeschool.
5. De werkzaamheden der in het eerste lid bedoelde Commissie, het tijdstip, waarop belanghebbenden zich tot het afleggen van het examen bij den Voorzitter der Commissie moeten hebben aangemeld, de plaats, waar het examen zal worden afgenomen, en het voor de deelneming aan het examen te storten bedrag worden geregeld door den in hét eerste


— 123 —
lid genoemden Minister; deze doet van een en ander openbare mededeeling.
4. De inschrijving in het in artikel 2 bedoelde register kan door den Octrooiraad, den in artikel 8 bedoelden Kaad van Toezicht gehoord, worden geweigerd aan. hem, die
a. ter zake van misdrijf is veroordeeld tot gevangenisstraf;
b. in staat van faillissement is verklaard en wiens faillissement nog niet is geëindigd.
5. Alvorens als gemachtigde, overeenkomstig artikel 1 op te treden, leggen de in het daar bedoelde register ingeschrevenen . in handen van den Voorzitter van den Octrooiraad de volgende belofte af :
„Ik beloof, dat ik het beroep van gemachtigde in octrooiaangelegenheden nauwgezet zal vervullen, met inachtneming van de daarop betrekkelijke wettelijke . voorschriften, de mij als zoodanig toevertrouwde belangen met ijver en eerlijkheid zal behartigen en geheimhouding zal bewaren omtrent alle uitvindingen, die in mijne praktijk als gemachtigde te mijner kennis komen, zoolang de desbetreffende aanvragen om octrooi niet op de bij de wet voorgeschrevene wijze zijn openbaar gemaakt.
Dat beloof ik."
6. Ingeval een advocaat krachtens artikel 1 als gemachtigde bij den Octrooiraad wenscht op te treden, kan van hem, alvorens hij als zoodanig wordt toegelaten, door den Octrooiraad worden gevorderd de vertooning van zijne acte van beëediging als advocaat, behoorlijk geviseerd naar de voorschriften van artikel 6 van het Reglement N°. III, in voldoening aan artikel 19 der wet op de Zamenstelling van de Regterlijke Magt en het beleid der Justitie vastgesteld bij Koninklijk besluit van 14 September 1838 {Staatsblad n°. 36), laatstelijk gewijzigd bij Koninklijk besluit van 1 Juli 1910 (Staatsblad n°. 178).
7. 1. De inschrijving in het in artikel 2 bedoelde register wordt op bevel van den Octrooiraad doorgehaald :
a. op verzoek van den ingeschrevene aan den Octrooiraad;
6. bij overlijden of curateeie van den ingeschrevene ;
c. indien de ingeschrevene ophoudt ingezetene van het Koninkrijk te zijn;


d. ingeval van ontzetting van het recht om als gemachtigde op te treden door den in artikel 8 bedoelden Raad van Toezicht.: *
2. De Octrooiraad kan de doorhaling gelasten, indien een der gevallen zich voordoet, bedoeld in artikel 4.
3. Binnen acht dagen na de doorhaling van de inschrijving wordt daarvan aan den ingeschrevene of zijne erfgenamen of zijnen curator kennis gegeven.
8. 1. De in het in artikel 2 bedoelde register ingeschrevenen staan, wat betreft hunne werkzaamheden als zoodanig, onder toezicht van een Raad van Toezicht voor de gemachtigden in octrooiaangelegenheden, samengesteld uit een voorzitter en vier andere door de Koningin te benoemen leden, waarvan drie rechtsgeleerden en twee technisch deskundigen moeten zijn.
2. De Raad stelt onder goedkeuring van den Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel een reglement van orde voor zijne werkzaamheden vast. Een der leden, door den Raad aan te wijzen, treedt als secretaris op, tenzij door de Koningin een afzonderlijke secretaris is benoemd.
3. De Raad van Toezicht is in het algemeen belast met het toezicht op de wijze, waarop de ingeschreven gemachtigden hun beroep uitoefenen, neemt kennis van klachten ter zake en treedt onder meer op, ingeval een ingeschreven gemachtigde zich in de uitoefening van zijn beroep in strijd met zijn plicht of op onwaardige wijze gedraagt.
4. Als onwaardig gedrag is onder meer aan te merken het in octrooiaangelegenheden samenwerken met een persoon :
o. die krachtens het in artikel 4, sub a bepaalde niet als gemachtigde zou kunnen worden ingeschreven;
6. die van het recht om als gemachtigde op te treden is ontzet;
c. 1 die, hoewel onbevoegd om als gemachtigde bij den Octrooiraad op te treden, toch er zijne gewoonte van maakt hier te lande opdrachten tot de behandeling van octrooiaangelegenheden uit te lokken of advies omtrent octrooizaken te geven.
5. Indien ter kennis van den Raad aan-
— 124 -


— 125 —
wijzingen mochten komen, dat een advocaat bij de behandeling van octrooiaangelegenheden zich in strijd met zijn plicht of op onwaardige wijze gedraagt of heeft gedragen, geeft de Raad hiervan kennis aan den Raad van Toezicht en Discipline of het rechterlijke College, aan welks toezicht de advocaat ingevolge de artikelen 9 tot en met 12 van het Reglement N°. III, hierboven in artikel 6 vermeld, is onderworpen.
6. De Raad van Toezicht en Discipline of het rechterlijke College stelt naar aanleiding van de gedane mededeeling een onderzoek in en geeft van de uitkomsten daarvan kennis aan den Raad van Toezicht voor de gemachtig den in octrooiaangelegenheden.
7. Aan laatstgenoemden Raad wordt door den betrokken Raad van Toezicht en Disoi-
| pline of het betrokken rechterlijke College eveneens kennis gegeven van de uitkomsten van elk ander onderzoek, ingesteld ter zake van de behandeling van octrooiaangelegenheden door een advocaat en van de genomen disciplinaire maatregelen.
8. De Raad van Toezicht voor de gemachtigden in octrooiaangelegenheden geeft van de ingevolge beide vorige leden ontvangen mededeelingen kennis aan den Octrooiraad.
9. 1. De Raad van Toezicht kan na verhoor van den belanghebbende of deze behoorlijk opgeroepen zijnde, en desgeraden na verhoor van getuigen, aan een ingeschreven gemachtigde, naar gelang van omstandigheden, een der volgende straffen opleggen :
a. waarschuwing; 6, berisping;
c. schorsing in de uitoefening der praktijk als gemachtigde voor den tijd van ten hoogste een jaar.
2. Hij, die reeds tweemalen is geschorst, kan, ingeval van een nieuw vergrijp, worden gestraft met ontzetting van het recht om als gemachtigde in zake octrooiaangelegenheden op te treden.
3- Bij de bepaling der straffen wordt rekening gehouden met de omstandigheid, of de schuldige al dan niet heeft vergoed de schade, door zijn vergrijp aan een ander toegebracht.
10 1. De Raad van Toezicht geeft van


— 126 —
elke straf door hem opgelegd onverwijld kennis aan den OctrooirataL Daarbij wordt mededeeling gedaan, of en in hoever van het toebrengen van schade, als aan het slot van het vongeh artikel bedoeld, en van de vergoeding daarvan aan den Raad is gebleken.
2. Indien de opgelegde straf bestaat in schorsing of ontzetting, wordt daarvan door den Voorzitter van den Octrooiraad openbare kennisgeving gedaan.
11. ' 1. Elk ingeschte*Jên gemachtigde is verplicht ten aanzien van hem gedane opdrachten, uit de Octrooiwet 1910 {Staatsblad n°. 313) voortvloeiende, op behoorlijke wijze aanteekening te houden en over'Wt algemeen de hem toevertrouwde zaken zoo te beheeren, dat deze desnoods dadelijk door een plaatsvervanger of opvolger kunnen worden overgenomen.
2. De Raad van Toezicht heeft het recht zich hiervan door een harer leden te allen tijde te overtuigëili' "'
12. 1. Voor hen, die ten genoegen van den Octrooiraad aantoonen, dat zij zich gedurende de laatste 12 maanden vóór den datum van het inwerkingtreden der Octrooiwet 1910 (Staatsblad n°. 313) in hun beroep hebben beziggehouden met de behandeling van aanvragen om octrooi in het buitenland of met andere octrooi-aangelegenheden, of ten genoegen van genoemden Raad anderszins 'waarborgen geven, dat'ty tot eene behoorlijke behandeling van octrooi-aangelegenheden in staat zijn, gelden niet dé vereischten, voor de inschrijTrihg in het in artikel 2 bedoelde register gesteld bij artikel 2, derde lid, mits zij"ziCTi binnen drie maanden na genoemden datum bij den Voorzitter van den Octrooiraad ter inschrijvitig hebben aangemeld.
2. De krachtens het eerste Ha' als octrooi bezorger ingeschrevene is verplicht zich te Onderwerpen aan het eerst te houden examen, als in artikel 3 voorgeschreven^' Hn kan daaraan deelnemen ook al voldoet hij niet aan de vereischten, bij het derde lid van dat artikel gestéld.'
3. Van de verplichting in het tweede lid bedoeld, kan door den Octrooiraad vrijstelling worden verleend, wanneer de ingeschrevene


— 127 -
voldoet aan de vereischten, gesteld bij artikel 3, derde .ii, sub a, b of c van dit reglement of aan eene Rijks-Universiteit of daarmede wettelijk gelijkgestelde inrichting den graad van doctor in de rechtswetenschap heeft verkregen, en ten genoegen van dien Raad schriftelijk aantoont, dat hij zich reeds gedurende vijf jaren in zijn beroep heeft bezig gehouden met de behandeling van aanvragen om octrooi in het buitenland of met andere octrooiaangelegenheden. In andere gevallen kan bij bijzondere omstandigheden door den Octrooiraad uitstel van da vervulling der verplichting worden verleend tot ten hoogste twee jaren na het in werking treden der Octrooiwet of tot het tweede examen na dat in werking treden te houden, wanneer dit binnen dien termijn nog niet mocht hebben plaats gehad. 1
4. Voordat een jaar zal verstreken zijn sedert den datum van het in werking treden der Octrooiwet 1910 (Staatsbjad n°. 313). wordt gelegenheid gegeven het in artikel 3 bedoelde examen af te leggen. De Voorzitter der examencommissie geeft onverwijld kennis aan den V^orz^tter van den Octrooiraad van het gevolg, waarmede iedere deelnemer aan het examen dit heeft afgelegd. De inschrijving van hen, die overeenkomstig het tweedo of derde lid daartoe verplicht, bet examen niet of niet met goed gevolg aflegden, wordt op bevel van den Octrooiraad doorgehaald.
13. Dit reglement kan worden aangehaald onder den titel van „Qctrooigemachtigdenreglement", doch met bijvoeging van den jaargang en het nummer van het Staatsblad, waarin het is geplaatst.
Behoort bij Koninklijk besluit van 18 Maart 1912 (Staatsblad n°. 106).
Mij bekend, De Min. van Landbouw, Nijverheid en Handel, A. S. Talha.
1 Lid 3 is aldus gewijzigd bij besluit van 1 Mei 1914, S. 190.


— 128 —
Wet van 19 Maart 1913, S. 104, houdende goedkeuring van internationale verdragen tot bescherming van den industrieelen eigendom. 1
Wij WILHELMINA, enz. . . doen te weten :
Alzoo Wij in overweging genomen hebben dat de verdragen tot bescherrrdng van den industrieelen eigendom, den 20 Maart 1883 te Parijs, en den 14 April 1891 te Madrid gesloten tusschen verschillende Staten, waaronder Nederland, en den 14 December 1900 en den 2 Juni 1911 achtereenvolgens te Brussel en te Washington herzien, bepalingen inhouden, welke aan het Rijk geldelijke verplichtingen opleggen en wettelijke rechten betreffen;
Gelet op artikel 69, 2de lid, der Grondwet;
Zoo is het, dat wij, den Raad van State, enz.
Art. 1. Worden goedgekeurd de nevens deze wet in afdruk gevoegde, door de wederzijdsche gevolmachtigden geteekende verdragen, zijnde :
1°. het op 2 Juni 1911 te Washington tusschen het Duitsche Rijk, Oostenrijk en Hongarije, België, de Vereenigde Staten van Bra zilië, Cuba, Denemarken, de Dominicaanse!»' Republiek, Spanie, de Vereenigde Staten van Amerika, Frankrijk, Groot-Britannië en Ierland, Italië, Japan, de Vereenigde Staten van Mexico, Noorwegen, Nederland, Portugal, Zweden, Zwitserland en Tunis gesloten herziene Verdrag van Parijs van 20 Maart 1883, met daartoe behoorend slot-protocol, zooals die waren herzien te Brussel den 14 December 1900;
2°. de op 2 Juni 1911 te Washington tusschen Oostenrijk en Hongarije, België, de Vereenigde Staten van Brazilië, Cuba, Spanje, Frankrijk,
1 Zie het hierna opgenomen besluit van 25 April 1913, S. 142, tot bekendmaking in het Staatsblad van de op 2 Juni 1911 te Washington mede namens Nederland geteekende verdragen tot bescherming van den industrieelen eigendom en betreffende de internationale inschrijving van fabrieks- en handelsmerken.
Zie ook de hierna opgenomen wet van 19 Maart 1921, S. 612, houdende goedkeuring, en besluit van 21 Mei 1921 ,S.'733, houdende bekendmaking in het Staatsblad van het op 30 Juni 1920 te Bern geteekend internationaal verdrag, betreffende het behoud of het herstel van de door den wereldoorlog getroffen industrieele e gendomsrechten-


— 129 —
Italië, de Vereenigde Staten van Mexico, Nederland, Portugal, Zwitserland en Tunis gesloten herziene schikking van Madrid van 14 April 1891, zooals die was hierzsen té Brussel den 14 December 1900.
2. Deze wét treedt in werking op den dag harer afkondiging.
Lasten en bevelen, enz. ,
Gegeven te Oberursel, den 19den Maart 1913.
I WILHELMINA. De Minister van Buitenlandsche Zaken,. B. de Mabees van S wind eken. De Min. van Landbouw, Nijverheid en Handel, A. S. Talma. De Minister van Justitie ad interim, Heemskerk. : De Minister van Koloniën,
de Waal Malefijt. > {Uitgeg. 29; Maart .1913.).
UNION INTERNATIONALE
POUB LA PKOTKCTIoN de LA PKOPHIETÉ INDUSTKIKLLE.
CONVENTION D'UNION DE PARIS du 20 mars 1883 pour la prbthUXón dè la' propriété industriclJe, reoisée d Bruxelles le 14 décembre 1900 et d Washington le 2 juin 1911.
Sa Majesté FEmpereur d'Allemagne, Roi de Prusse, au nom de 1'Empire Allemand; Sa Majesté I'Empereur d'Autriche,!Roiide Bohème,: etc, et Roi Apostoliqüe de Hongrie pour l'Autriohe et pour la Hongrie; Sa Majesté le Roi des Beiges ; Ie Président des Etats-Unis dui Brésil; le Président de la Républiqpe de Cuba ; Sa Majesté Ie Roi de Danemark ; le Président de la République Dominicaine ; Sa Majesté le "Roi d'Espagne; le Président des > " Etats-Unis d'Amérique; le Président de la République Eraneaise ; Sa Majesté le Roi duiRoyaume-UnA de la Grande-Bretagne et d'Irlande et des Terri toires : Britanniqües au dcla ' dés > Mers,Empereur des'Indes ; Sa Majesté le Roi' d'Italie ; Sa Majesté I'Empereur du Japon'; le Président
S. & J. n°. 73, 3* dr 6


des Etats-Unis du Mexique ; 8a Majesté le Roi de Nbrvège ; Sa Majesté la Reine des Pays-Bas ; le Président du Gouvernement Provisoire de la République de Portugal; Sa Majesté le Roi de Serbie; Sa Majesté Ie Roi de Suède ; le Conseil Fédéral de la Confédération Suisse ; le Gouvernement Tunisien,
Ayant jugé utile d'apporter certaines modifications et additions a la Convention internationale du 20 mars 1883, portant création d'une Union internationale pour la Protection de la Propriété industrielle, revisée a Bruxelles e 14 décembre 1900, ont nommé pour Leurs Plénipotentiaires, savoir : etc.
Lesquels, après s'être communiqué leurs pleins pouvoirs respectifs, trouvés en bonne et due forme, sont convenus des articles suivants:
Art. 1. Les pays contractants sont constués a 1'état d'Union pour la protection de la propriété industrielle.
2. Les sujets ou citoyens de chacun des pays contractants jouiront, dans tous les autres pays de 1'Union, en ce qui concerne les brevets d'invention, les modèles d'utilité, les dessins ou modèles industriels, les marqués de fabrique ou de commerce, le nom commercial, les indications de provenance, la répression de la concurrence déloyale, des avantages que les lois respectives accordent actuellement ou accorderont par la suite aux nationaux. En conséquence, ils auront la même protection que ceux-ci et le même recours légal contre toute atteinte portee a leurs droits, sous réserve de 1'accomplissement des conditions et formalités imposées aux nationaux. Aucune obligation de domicüe ou d'établissement dans le pays oü la protection est réclamée ne pourra être imposée aux ressortissants de 1'Union.
3. Sont assimilés aux sujets ou citoyens des pays contractants, les sujets ou citoyens des pays ne faisant pas partie de 1'Union, qui sont domiciliés ou ont des établissements industriels ou commerciaux effectifs et sérieux sur le territoirs de 1'un des pays de 1'Union.
4. (a) Celui qui aura régulièrement fait le dépot d'une demande de brevet d'invention, d'un modèle d'utilité, d'un dessin ou modèle industrie!, d'une marqué de fabrique ou de
- 130 —


commerce, dans 1'un des pays contractants, ou son ayant cause, jouira, pour effectuer le dépot dans les autres pays, et sous réserve des droits des tiers, d'un droit de priorité pendant les délais déterminés ci-aprés. 1
(6) En conséquence, le dépot ultérieuremént opéré dans 1'un des autres pays de 1'TJnion, avant 1'expiration de ces délais, ne pourra être invalidé par des faits accompliB dans 1'intervalle, soit, notamment, par un autre dépot, par la publication de 1'invention ou son exploitation, par la mise en vente d'exemplaires du dessin ou du modèle, par 1'emploi de la marqué.
(c Les délais de priorité mentionnés cidessus seront de douze mois pour les brevets d'invention et les modèles d'utilité, et de quatre mois pour les dessins et modèles industriels et pour les marqués de fabrique ou de oommerce.
(d Quiconque voudra se prévaloir de la priorité d'un dépót antérieur, sera tenu de faire une déelaration indiquant la date et le pays de ce dépot. Chaque pays déterminera a quel moment, au plus tard, cette déelaration devra être effeotuée. Ces indications seront mentionnées dans les publieations émanant de 1'Administration compétente, notamment sur les brevets et les deseriptions y relatives. Les pays contractants pourront exiger de celui qui fait une déelaration de priorité las production d'une copie de la demande (description, dessins, etc.) déposée antérieurement, certifiée conforme par 1'Administration que 1'aura recue. Cette copie sera dispensée de toute légalisation. On pourra exiger qu'eüe soit accompagnée d'un certificat de la date du dépot, émanant dé cette Administration, et d'une traduction. D'autres formalités ne pourront être requises pour la déelaration de priorité au moment du dépot de la demande. Chaque pays contractant déterminera les conséquences de 1'omission des formalités prévues par le présent article, sans que ces conséquences puissent excéder la perte du droit de priorité.
1 Zie ook het op 30 Juni 1920 te Bern geteekend internationaal verdrag, betreffende het behoud of het herstel van de door den wereldoorlog getroffen industrieele eigendomsrechten, hierachter opgenomen.
5*
- 131 —


— 132 —
(e> Ultérieurement d'autres justifications pourront être demandées.
4o/a. Les brevets demandés dans les différents pays contractants par des personnes admiscs au bénéfice de la Gonvention aux termes des articles 2 et 3, seront indépendants des 'brevets obtenus pour la même invention dans lés autres pays, adhérents ou non a 1'Union.
Cette disposit'on doit s'entendre d'une fa9on absolue, notamment en ce sens que les brevets demandés pendant le délai de priorité sont indépendants, 'tant au point de vue des causes de nullité ct de décbéance, qu'au point de vue de la durée:normale.
Elló s'applique ia tous les brevets existant au moment de sa mise en vigueur.
II en sera de même, en cas d'aoeession de nouveaux pays, pour les brevets existant de part et d'autre au moment de 1'accession.
5. L'introduction, par le breveté, dans le paysroü le brevet aiétédciivré, d'objetsfaljriqués dans 1'un ou I'autre des' pays de 1'Union, n'entrainera pas . la déehëance.
i' ■Toutef..4s,1 le breveté restera soumis a : 1'obligation d'exploiter. son brevet conforI mémerit aux lois du pays oü il introduit les objets brevetés, mais avec la restricti.m que le brevet ne pourra être fraj>pó de dcchénnce pour cause de non-exploitation dans un des pays de 1' Union qu'après un délai de trbis ans, conipté a partir du dépot de la demande dans ee pays, et seulement dans le cas oü le breveté ne justifierait pas des causes de son inaction.
6. Toute marqué de fabrique ou de commèrce régulièrement ehregistrée 'dans le pays d'origine sera admisé au dépót et protégée telle quellè dans iles' autres pays de 1'Union.
ii i Toutefois, pourront être refusées ou invalidées :
1°. Les marqués qui sont de nature a porter atteinte a des droits acquis par des tiers dans le pays oü la protection est réelamée.
2°. Les marqués. dépourvue6 de tout caractère distinctif, ou bicn composées exclusivement de signes ou d'indications pouvant servir, dans le cominerce,' pour designer'1'espèce, la qüaiité, la quantité, la destination, la valeur, le lieu d'origine des produits ou 1'époque de production, ou devenus usuels dans le langage courant


— 133 -
ou les habitudes loyales et oonstantes du commerce du pays oü la protection est réclamée.
Dans l'appréciation du caractère distinctif d'une marqué, on devra tenir compte de toutes les eirconstances de fait, notamment de la durée de 1'usage de la marqué. iriJfaSi
3°. Les marqués qui sont contraires a la morale ou a 1'ordre public.
Sera considéré comme pays d'origine le pays oü le deposant a son prineipal établissement. '-> £i ce prineipal établissement n'est point situé dans un des pays de 1'Union, sera considéré comme pays d'origine celui auquel appartient le deposant.
7. La nature du produit sur lequel la marqué de fabrique ou de commerce doit être apposée ne peut, dans aucun cas, faire obstacle au dépot de la marqué.
Ibis. Les pays contractants s'engagent a admettre au dépot et a protéger les marqués appartenant a des collectivités dont 1'existence n'est pas contraire a la loi du pays d'origine, même si ces colectivités ne possèdent pas un établissement industriel ou commercial.
Cependant chaque pays sera juge des conditions particulières sous lesquelles une collectivité pourra être admise a faire protéger ses marqués.
8. Le nom commercial sera protégé dans tous les pays de 1'Union sans obligation. de dépot, iqu'il fasse ou non partie d'une marqué de fabrique ou de commerce.
9. Tout produit portant illicitement une marqué de fabrique ou de commerce, ou un nom commercial, sera saisi a 1'importation dans ceux des pays de 1'Union dans lesquels cette marqué ou ce nom commercial ont droit a la protection légale.
Si la législation d'un pays n'admet pas la saisie a 1'importation, la saisie sera remplacée par la prohibition d'importation.
La saisie sera également effectuée dans le pays oü 1'apposition illicite aura eu lieu, ou dans le pays oü aura été importé le produit.
La saisie aura lieu a la requête soit du ministère public, soit de toute autre autorité compétente, soit d'une partie intéressée, particulier ou société, conforménent a la législation intérieure de chaque pays.


Les autorites ne seront pas tenues d'efïectuer la saisie en cas de transit.
Si la législation d'un pays n'admet ni la saisie a 1'importation, ni la prohibition d'importation, ni la saisie a 1'intérieur, ces mesures seront remplacées par les actions et moyens que la loi de ce pays assurerait en pareil cas aux nationaux.
10. Les dispositions de 1'article précédent seront applicables a tout produit portant faussement, comme indication de provenance, le nom d'une localité déterminée, lorsque cette indication sera jointe a un nom commercial fictif ou emprunté dans une intention frauduleuse.
Est réputé partie intéressée tont producteur, fabricant ou commercant, engagê dans la production, la fabrication ou le commerce de ce produit, et établi soit dans la localité faussement indiquée comme lieu de provenance, soit dans la région oü cette localité est située.
10bi«.. Tous les pays contractants s'engagent a assurer aux ressortissants de 1' Union une protection effective contre Ia concurrence deloyale.
11. Les pays contractants accorderont, oonformément a leur législation intérieure, une prctection temporaire aux inventions brevetables, aux modèles d'utilité, aux dessins ou modèles industriels, ainsi qu'aux marqués de fabrique ou de commerce, pour les produits qui figureront aux expositions internationales officielles ou officiellement reconnues organisées sur le territoire de 1'un d'eux.
12. Chacun des pays contractants s'engage a établir un service spécial de la Propriété industrielle et un dépot central pour la communication au public des brevets d'invention, des modèles d'utilité, des dessins ou modèles industriels et des marqués de fabrique ou de commerce.
Ce service publiera, autant que possible une feuille périodi ue officielle.
13. L'Office international institué a Berne sous le nom dé Bureau international pour la protection de la Propriété industrielle est placé sous la haute autorité du Gouvernement de la Confédération suisse, qui en règle 1'organisation et én surveille le fonctionnement.
- 134 —


— 135 -
Le Bureau international centralisera les renseignements de toute nature relatifs a la protection de la Propriété industrielle, et les réunira en une statistique générale, qui sera distribuée a toutes les Adnvinistrations. H procédera aux études d'utilité commune intéressant 1'Union et rédigera, a 1'aide des documents qui seront mis a sa disposition par les diverses Adnrinistrations, une feuille périodique en langue francaise sur les questions concernant 1'objet de 1'Union.
Les numéros de cette feuille, de même que tous les documents publiés par le Bureau international, seront répartis entre les Administrations des pays de 1'Union, dans la proportion du nombre des unités contributives, ci-dessous mentionnées. Les exemplaires et documents supplémentaires qui seraient réclamés, soit par lesdites Administrations, soit par des sociétés ou des particuliers, seront payés a part.
Le Bureau international devra se tenir en tout temps a la disposition des membres de 1'Union, pour leur fournir, sur les questions relatives au service international de la propriété industrielle, les renseignements spéciaux dont ils pourraient avoir besoin. H fera sur sa gestion un rapport annuel qui sera communiqué a tout les membres de 1'Union.
La langue officielle du Bureau International sera la langue francaise.
Les dépenses du Bureau international seront supportées en oommun par les pays contractants. Elles ne pourront, en aucun cas, dépasser la somme de soixante mille francs par année.
Pour déterminer la part contributive de chacun des pays dans cette somme totale des frais, les pays contractants et ceux qui adhéreraient ultérieurement a 1'Union seront divisés en six classes, contribuant ohacune dans la proportion d'un certain nombre d'urrités, savoir :
Unités.
1* classe .25
2" 20
3e 15
*e 10
56 5
6e 3


— 13G
Ces coefïïcients seront multipl'és par le nombre des pays de chaque classe, et la somme des produits ainsi obtenus fournira le nombre d'unités par lequel la dépense totale doit être di isée. Le quotiënt donnera le montant de 1'unité de dépense.
Chacun des pays contractants désignera, au moment de son accession, la classe dans laquelle il désire être rangé.
Le Gouvernement de la Confédération suisse surveillera les dépenses du Bureau international, fera les avances nécessaires et établira le compte annuel, qui sera communiqué a toutes les autres Administrations.
14. La présente Convention sera soumise a des revisions périodiques, en vue d'y introduire les améliorations de nature a perfectionner le système de 1'Union,
A eet effet, des Conférences auront lieu, successivement, dans 1'un des pays contractants entre les Délégués desdits pays.
L'Administration du pays oü doit siéger la Conférence préparera, avec le concours du Bureau international, les travaux de cette Conférence.
Le Directeur du Bureau international assistera aux séances des Conférences, et prendra part aux discussions sans voix délibérative.
5. II est entendu que les pays contractants se réservent respectivement le droit de prendre séparément, entre eux, des arrangements particuUers pour la protection de la Propriété industrielle, en tant que ces arrangements ne contreviendraient point aux dispositipns de la présente Convention.
16. Les pays qui n'ont point pris part a la présente Convention seront admis a y adhérer sur leur demande.
Cette adhésion, sera notifiée par la voie diplomatique au Gouvernement de la Confédération suisse, et par celui-ei, a tous les autres.
Elle emportera, de plein droit, accession a toutes les clauses et admissión a tous les avantages stipulés par la présente Convention, et produira ses effets un mois après 1'envoi de la notificatiun faite par le Gouvernement de la Confédération suisse aux autres pays unionistes,


— 137 —
a moins qu'une date postérieure n'ait été indiquée par le pays adhérent.
16W«. Les pays contractants ont le droit d'accédés en tout temps a la présente Convention pour leurs colonies, possessions, dépendances et protectorats, ou pour certains d'entre eux.
' Hs peuvent a eet effet soit faire une déelaration générale par laquelle toutes leurs colonies, possessions, dépendances et protectorats sont compris dans l'acct-ssion, soit nommer expressément ceux qui y sont compris, soit se borner a indiquer ceux qui en sorit exclus.
Cette déelaration sera notifiée par écrit au Gouvernement de la Confédération suisse, et par celui-ci a tous les autres.
Les pays contractants pourront, dans les mêmes conditions, dénoncer la Convention pour leurs colonies, possessions; dépendances et protectorats, ou pour certains d'entre eux.
17. L'exécution des engagements réciproques contenus dans la présente Convention est subordonnée, en tant que de besoin, a l'accompüssement des formalités et régies établios par les lois constitutionnelles de ceux des pays contractants qui sont tenus d'en provoquer 1'application, ce qu'ils s'obügent a faire dans le plus bref délai possible.
17óis. La Convention demeurera en vigueur pendant un temps indéterminé, jusqu'a 1'expiration d'une année a partir du jour oü la dénonciation en sera faite.
Cette dénonciation sera adressée au Gouvernement de la Confédération suisse. Elle ne produira son effet qu'a F égard du pays qui 1'aura faite, la Convention restant exécutoire pour les autres pays contractants. 11
18. Le présent Acte sera ratifié, et les H ratifications en seront déposées a Washington
au plus tard le Ier avril 1913. II sera mis a exécution, entre les pays qui 1'auront ratifié,
t un: mois après 1'expiration de ce délai.
Cet Acte, avec son Protocole de clöture, remplacera, dans les rapports entre les pays qui 1'auront ratifiée : la Convention de Paris du 20 mars 1883; le Protocole de clöture annexé a cet Acte; le Protocole de Madrid dn 15 avril 1891 concernant la dotation du Bureau
K international, et 1'Acte additionnel de Bruxelles


— 138 —
du 14 décembre 1900. Toutefois, les Actes précités resteront en vigueur dans les rapports avec les pays qui n'auront pas ratifié le présent Acte.
19. Le présent Acte sera signé en un seul exemplaire, lequel sera déposé aux archives du Gouvernement des Etats-Unis. Une copie certifiée sera remise par ce dernier a chacun des Gouvernements unionistes.
En foi de quoi les Plénipotentiaires respectifs ont signé le présent Acte.
Fait k Washington, en un seul exemplaire, le deux juin 1911.
Pour VAllemagne : etc.
Protocole de Clöture.
Au moment de procéder a la signature de 1'Acte conclu a la date de ce jour, les Plénipotentiaires soussignés sont convenus de ce qui suit:
Ad article 1. Les mots „Propriété industrielle" doivent être pris dans leur acception la plus large ; ils s'étendent a toute production du domaine des industries agricoles (vins, grains, fruits, bestiaux, etc), et extractives (minéraux, eaux minérales, etc).
Ad article 2 (a Sous le nom de brevets d'invention sont comprises les diverses espèces de brevets industriels admises par les législations des pays contractants, telle qne brevets d'importation, brevets de perfectionnement, etc, tant pour les procédés que pour les produits.
V) II est entendu que la diposition de 1'article 2 qui dispense les ressortissants de 1'Union de 1'obligation de domicile et d'établissement a un caractère interprétatif, et doit, par conséquent, s'appliquer a tous les droits nés en raison de la Convention du 20 mars 1883, avant la mise en vigueur du présent Acte.
(c) H est entendu que les dispositions de 1'article 2 ne portent aucune atteinte a la législation de chacun des pays contractants, en ce qui concerne la procédure suivie devant les tribunaux et la compétence de ces tribunaux, ainsi que 1'élection de domicile ou la constitution d'un mandataire requises par les lois sur les brevets, les modèles d'utilité, les marqués, etc.


Ad article 4. II est entendu que, lorsqu'un dessin ou modèle industriel aura été déposé dans 'un pays en vertu d'un droit de priorité basé sur le dépöt d'un modèle d'utilité, le délai de priorité ne sera que celui que 1'article 4 a fixé pour les dessins et modèles industriels.
Ad article 6. H est entendu que la disposition du premier alinea de 1'article 6 n'exclut pas Ie droit d'exiger du déposant un certiflcat d'enregistrement régulier au pays d'origine, délivré par Pautorité compétente.
II est entendu que 1'usage des armoiries, insignes ou décorations publiques qui n'aurait pas été autorisé par les pouvoirs compétents, ou 1'emploi des signes et poincons officiels de oontróle et de garantie adoptés par un pays unioniste, peut être considéré comme oontraire a i'ordre public dans le sens du N°. 3 de 1'article 6.
Ne seront, toutefois, pas considérées comme oontraires a I'ordre public les marqués qui oontiennent, avec 1'autorisation des pouvoirs compétents, la reprodüction d'armoiries, de décorations ou d'insignes publics.
H est entendu qu'une marqué ne pourra être considérée comme contraire a I'ordre public pour la seule raison qu'elle n'est pas conforme a quelque disposition de la législation sur les marqués, sauf Ie cas oü cette disposition ellemême conceme I'ordre public.
Le présent Protocole de clöture, qui sera ratifié en même temps que 1'Acte conclu a la date de ce jour, sera considéré comme faisant partie intégrante de cet Acte, et aura même force, valeur et durée.
En foi de quoi, les Plénipotentiaires respectifs ont signé le présent Protocole.
Eait a Washington, en un seul exemplaire, le deux juin 1911.
(Volgen de onderteekeningen.)
UNION INTERNATIONALE
POUR LA PROTEOTION DB LA PROPRIÉTÉ INDUSTRIELLE.
ARRANGEMENT DE MADRID du 14 avril 1891 pour T enregistrement international des marqués de fabrique ou de commerce revisé d Bruxelles le 14 décembre 1900 et
— 139 —


— 140 —
d Washington le 2 juin 1911, conelu entre
VAulriche, la Hongrie, la Belqiquê, le Brésïl, Cuba, l'Espagne, la Ffance, V Italië, le Mexique, les Pays-Bas, le Portugal, la Suisse et la Tunisie. Les Soussignés, düment autorisés par leurs Gouvernements respeotifs, ont, d'un commun aocord, arrèté le texte suivant, qui remplaoera 1'Arrangement signé a Madrid le 14 avril 1891 et 1'Acte additionnel signé a Bruxelles le 14 décembre 1900, savoir :
Art. 1. Les sujets ou citoyens de chacun des pays contractants pourront s'assurer, dans tous les autres pays, la protection de leurs marqués de fabrique ou de commerce acceptées au dépot dans le pays d'origine, moyennant le> dépöt desdites marqués au Bureau international, a Berne, fait par l'entremise de 1'Administration dudit pays d'origine.
2. Sont assimilés aux sujets ou citoyens des pays contractants les sujets ou citoyens des pays n'ayant pas adhéré au présent Arrangement qui, sur le territoire de 1'Union restreinte constituée par ce demier, satisfont aux conditions établies par 1'article 3 de la Conventlbn générale.
3. Le Bureau international enregistrera immédiatement les marqués déposées conformément a 1'article premier. II notifiera cet enregistrement aux diverses- Administrations. Les marqués enregistrées seront publiées dans une feuille périódique édrbee par le Bureau international, au moyen des indications contenues dans la demande d'enregistrement et d'un cliché fourni par le déposant.
Si le déposant revendique la couleur a titre d'élément distinctif de sa marqué, il sera tenu :
lo. De le déclarer, et d'accompagner son dépöt d'une mention indiquant la couleur ou la combinaison de couleurs revendiquée ;
2°. De joindre a sa demande des exemplaire» de ladite marqué en couleur, qui serontannexés aux notifications faites par le Bureau international. Le nombre de ces exemplaires sera fixé par le Règlement d'exécution.
En vue de la publicité a donner, dans les pays contractants, aux marqués enregistrées, cha ue Admin stration recevra gratuitement du Bureau international le nombre d'exemplaires


— 141 —
de la susdite publication qu'il lui platra dé demander. Cette publicité sera considérée dans tous les pays contractants comme pleinement sumsante, et aucune autre ne pourra être < xigée du déposant.
4. A partir de 1'enregistrement ainsi fait au Bureau international, la protection de la marqué dans cbacun des pays contractants sera la même que si cette marqué y avait été directement déposée.
Toute marqué enregistrée interhationalement dans les quatre mois qui sul vent la date du dépöt dans le pays d'origine'; jouira du dróit de priorité'établi par 1'article 4 de la Convention générale.
ibis. Lorsqu'une marqué, déja déposée dans un ou plusieurs des pays contractants, a été postérieurement enregistrée par le Bureau international au.'nom du même titulaire ou de son ayant cause, 1'enregistrement international, sera considéré comme substitué aux enregistrements nationaux antérieürs, sans préjudice des droits acrjuis par le fait de ces dèrniors.
5. Dans les pays oü leur législation les y autorise, les Administrations auxquelles le Bureau international notifiera 1'enregistrement d'unè marqué, auront la faculté de dcclarèr que la protection ne peut être accordée a cette marqué sur leur territoire. Un tel refus ne pourra être opposé que dans les conditionS' qui s'appli-i queraient, en vertu de la Convention générale, a une marqué déposée a 1'enregistremerifc national.
Elles devront exercer cette faculté dans le délai prévu par leur loi nationale, et, au plus tard, dans 1'année dé la notincatian prévue par 1'article 3, en indiquant au Bureau international leurs motifs de refus.
Ladite déelaration, ainsi notifiée au Bureau ■ international, sera par. lui transmise sans délai a 1'Administration dus pays d'origine et au propriétaire de la marqué. L'intéressé aura les mêmes moyens de recours:que si la marqué' avait été par lui directement déposée dans Ié' pays oü la protection est refusée.
5bis. Le Bureau international délivrera a toute personne qui en f era la demande, moyennant une taxe fixée par le Bètrlement d'exécution, une copie des mentions inscrites dans le


— 142 —
Registre relativement a une marqué déterminée.
6. La protection résultant de ï'enregiBtrement au Bureau international durera 20 ans a partir de cet enregistrement, mais ne pourra être invoquée en faveur d'une marqué qui ne jouirait plui de la protection légale dans le pays d'origine.
7. L'enregistrement pourra toujours être renouvelé suivant les prescriptions des artieles 1 et 3.
Six mois avant 1'expiration du terme de protection, le Bureau international donnera un avis officieux a 1'Administration du pays d'origine et au propriétaire de la marqué.
8. L'Administration du pays d'origine fixera a son gré, et percevra a son profit, une taxe qu'elle réclamera du propriétaire de la marqué dont l'enregistrement international est de mandé. A cette taxe s'ajoutera rn émolument international de cent francs pour la première marqué, et de cinquante francs pour chacune des marqués suivantes, déposées en même temps par le même propriétaire. Le produit annuei de cette taxe sera réparti par parts égales entre les pays contractants par les soins du Bureau international, après déduction des frais communs nécessités par 1'exécution de cet Arrangement.
Sbis. Le propriétaire d'une marqué internationale peut toujours renorcer a la protection dans un ou plusieurs des pays contractants, au moyen d'une déelaration remise a 1'Administiation du pays d'origine de la marqué, pour être communiquée au Bureau international, qui la notifiera aux pays que cette renonciation concerne.
9. L'Administration du pays d'origine notifiera au Bureau international les annulations, radiations, renonciations, transmissions et autres changements qui se produiront dans la propriété de la marqué.
Le Bureau international enregistrera ces changements, les notifiera aux Administrations des pays contractants, et les publiera aussitöt dans son journal.
On procédera de même lorsque le propriétaire de la marqué demandera a réduire la liste des produits auxquels elle s'applique.
L'addition ultérieure d'vn nouveau produit a la liste ne peut être obtenue que par un


— 143 —
nouveau depót effectué oonformément aux prescriptions de 1'article 3. A 1'addition est assimilée la substitution d'un produit a un autre.
96ts. Lorsqu'une marqué inscrite dans le Registre international sera transmise a une personne établie dans un pays contractant autre que le pays d'origine de la marqué, la transmission sera notifiée au Bureau international pari' Administration de ce même pays d'origine. Le Bureau international enregistera la transmission et, après avoir recu 1'assentiment de 1'Administration a laqi elle ressort it le nouveau titulaire, il la notifiera aux autres Administrations et la publiera dans son journal.
La présente disposition n'a point pour effect de modifier les législations des pays contractants qui prohibent la transmission de la marqué sans la cession simultanée de 1'établissement industriel ou commercial dont elle distingue les produits.
Nulle transmission de marqué inscrite dans le Registre international, faite au profit d'une personne non établie dans 1'un des pays contractants, ne sera enregistrée.
10. Les Administrations règleront d'un eommun accord les détails relatifs a 1'exécution du présent Arrangement.
11. Les pays de 1'Union pour la protection de la propriété industrielle qui n'ont pas pris part au présent Arrangement seront admis a y adhérer sur leur demande, et dans la forme preseriite:par la Convention générale.
Des que le Bureau international sera informé qu'un pays ou une de ses colonies a adhéré au présent Arrangement, il adressera a 1'Administration de ce pays, oonformément a 1'article 3, une notification collective des marqués qui, a ce moment, jouissent de la protection internationale.
Cette notification assurera, par elle-même, auxdites marqués le bénéfice des précédentes dispositions sur le territoire du pays adhérent, et fera courir le délai d'un an pendant lequel 1'Administration intéressée peut faire la déelaration prévue par 1'article 5.
12. Le présent Arrangement sera ratifié et les ratifications en seront déposées a Washington au plus tard le Ier avril 1913.
II entrera en vigueur un mois a partir de


— 144 —
1'expiration de ce délai. et aura la même force et durée que la Convention générale.
En foi de quoi, les Plénipotentiaires respeetifs ont signé le présent Arrangement.
Fait k Wasnington, en un seul exemplaire. le deux juin 1911.
Pour V Au/richc et pour la Mbngfiéf wtèfhp
Besluit van den 25sten April 1913, S. 142. tot bekendmaking in bet Staatsblad van de op 2 Juni 1911 te Washington mede namens Nederland geteekende verdragen tot bescherming van den industrieelen eigendom en betreffende de internationale inschrijving van fabrieks- en handelsmerken! '
-'' Wij WILHELMINA, enz. Gezien :
o. het op 2 Juni 1911 te Washington gesloten verdrag, met daarbij behoorend slotprotocol, tot bescherming van den industrieelen eigendom, welk verdrag strekt tot vervanging van dat van Parijs van 20 Maart 1883 (Staatsblad 1884, n°. 189) en van Brussel van 14 December 1900 (Staatsblad 190 , n°. 177) ;
6. de op 2 Juni 1911 te Washington aangegane schikking betreffende de internationale inschrijving van fabrieks- en handelsmerken, welke schikking strekt tot vervanging van die •van' Madriê van 14 April 1891 (Staatsblad 1893, n°. 55) en van de Additioneele Akte van Brussel van 14 December 1900 (Staatsblad 1902, n». 177 ;
" Overwegende dat bedoeld verdrag en slotprotocol van 2 Juni 1911 en de schikking van denzelfden datum, van wélke akten een afdruk 'met vertaling lij dit Besluit■'■ is gevoegd, zijn goedgekeurd bij de wet van den 19den Maart 1913 (Staatsblad n° 104) ;
Overwegende mede dat Onzë akten van bekrachtiging van genoemd verdrag, s'otprotocol en schikking den lsten April 1913 te Washington zijn nedergelegd;'
Op de voordracht van Onzen Minister van Buitenlandsche Zaken van den 2lsten April 1913, Directie van het Protocol, n°. 8036 ; Hebben goedgevonden en verstaan :
de bekendmaking in het Staatsblad te be-


— .145 —
velen ran meergenoemde internationale akten en van de vertaling daarvan.
Onze Ministers, Hoofden van Departementen van Algemeen Bestuur, worden belast, ieder voor zooveel hem betreft, met de uitvoering van hetgeen ten deze wordt vereischt. 's Gravenhagc den 25stt n April 1913.
WILHELMINA. Ds, Minister van Buitenlandsche Zaken,
K. DE MaEEES van SwiNDEKEJf
(üitgeg. 6 Mei 1913.)
VEETAIJGXG.
UNIE-VERDRAG VAN PARIJS van den 20sten Maart 1883 tot bescherming van den industrieelen eigendom, herzien te Brussel, den 14de» December 1900 en te Washington, den 2den Juni 1911. Zijne Majesteit de Keizer van Duitschland, Koning van Pruisen, in naam van het üu'tsche Keizerrijk; Zijne Majesteit de Keizer van Oostenrijk. Koning van Bohemen, enz. en Apostolisch Koning van Hongarije, voor Oostenrijk en voor Hongarije: Zijne Majesteit de Koning der Belgen; de President der Vereenigde Staten van Brazilië; de President der Republiek Cuba; Zijne MajesteJt de Koning van Denemarken : de President der Dominicaansche Republiek ; Zijne Majesteit de Koning van Spanje; de President der Vereenigde Staten van Amerika ; de President der Eransche Republiek ; Zijne Majesteit de Koning van het Vereenigd Koninkrijk van Groot-Britanniê en Ierland en de Britsche overzeesche landen, Keizer van Indië; Zijne Majesteit de Koning van Italië ; Zijne Majesteit de Keizer van Japan ; de ,< President der Vereenigde - Staten van Mexico; Zijne Majest. it de Koning van Noorwegen ; Hare Majesteit de Koningin der Nederlanden ; de President der voorloopige regeering Tan de Republiek Portugal; Zijne Majesteit de Koning van Zweden ; de Bondsraad van den Zwitserschen Bond ; de Regeering van Tunis, het dienstig geoordeeld hebbende het internationale verdrag van den 20sten Maart 1883 tot het in het leven roepen van eene interna-


— 146 -
tionale unie tot bescherming van den industrieelen eigendom, herzien te Brussel den 14den December 1900, in eenige opzichten te wijzigen en aan te vullen, hebben tot Hunne gevolmachtigden benoemd, te weten; '" Zijne Majesteit de Keizer van Duitschland, Koning van Pruisen, enz.
die, na elkander hunne volmachten vertoond te hebben, en deze over en weer in goeden en behoorlijken vorm bevonden te hebben, zijn overeengekomen als volgt:
Art. 1. De contracteerende landen vormen eene Unie tot bescherming van den Industrieelen eigendom.
2. De onderdanen of burgers van elk der contracteerende landen zullen in alle andere landen der Unie, voor wat betreft de octrooien van uitvmding, de gebruiksmodellen, de teekeningen of modellen van nijverheid, de fabrieks- of handelsmerken, den handelsnaam, de aanduidingen van herkomst, het tegengaan van de oneerlijke mededinging, de voordeelen genieten, welke de onderscheidene wetten thans aan de nationalen toekennen of in het vervolg zullen toekennen.
Dientengevolge zullen zij dezelfde bescherming hebben als deze en hetzelfde wettelijk verhaal tegen elke inbreuk op hunne rechten, mits zij de voorwaarden en formaliteiten nakomen, aan de nationalen opgelegd. Geene verplichting omtrent woonplaats of inrichting in het land; waar de bescherming wordt verzocht, kan aan hen, die tot de Unie behooren. worden opgelegd.
3. Met de onderdanen of burgers der contracteerende landen worden gelijkgesteld de onderdanen of burgers van landen, welke niet deel uitmaken der Unie; die op het grondgebied van een der landen van de Unie woonplaats hebben of inrichtingen van nijverheid of handel, in werkelijkheid opgericht en gebruikt tot het uitoefenen van nijverheid of handel.
4. a. Hij, die op regelmatige wijze een aanvraag om octrooi van uitvinding, een gebruiksmodel, een teekening of model van nijverheid of een fabrieks- of handelsmerk in een der contracteerende landen heeft gedeponeerd; of zijn rechtverkrijgende, zal, onder


voorbehoud der rechten van derden, gedurende de hierna te bepalen termijnen een recht van voorrang hebben voor het depot in de andere landen.
b. Dientengevolge zal het, vóór het verstrijken dier termijnen, in een der andere landen der Unie later verrichte depot niet krachteloos kunnen gemaakt worder, door feiten, die inmiddels hebben plaats gehad, met name door een ander depót, door het bekend maken der uitvinding of hare toepassing, door het te koop stellen van exemplaren van de teekening of het model, door gebruik van het merk.
c. De hiervoor vermelde termijnen van voorrang sj^iwaalf maanden voor de octrooien van uitvindingen en de gebruiksmodellen, en vier maanden voor de teekeningen en modellen van nijverheid en voor de fabrieks-of handelsmerken.
d. Wie zich wil beroepen op den voorrang van een vroeger depót, is gehouden eene verklaring in te leveren, aanwijzende den dag en het land van dat depót. Elk land bepaalt, op welk tijdstip deze verklaring op zijn laatst moet worden gedaan. Deze aanwijzingen worden vermeld in de bekendmakingen vanwege de bevoegde administratie, met name in de octrooien en de daartoe betrekkelijke beschrijvingen. De contracteerende landen kunnen van hem, die een verklaring van voorrang doet, de overlegging eischen van een afschrift der vroeger gedane aanvraag (beschrijving, teekeningen; enz.), voor overeenkomstig de oorspronkelijke gewaarmerkt door de administratie, die haar ontving. Dit afschrift is vrij gesteld van elke legalisatie. Gevorderd kan worden dat het vergezeld zij van eene verklaring omtrent den dag van het depót afgegeven door die administratie, en van een ver taling. Andere formaliteiten mogen op het oogenblik van het depót der aanvraag niet voor de verklaring van voorrang worden gevorderd. Elk contracteerend land stelt de gevolgen vast van het verzuim der formaliteiten, door dit artikel voorgeschreven, zonder dat deze gevolgen verder kunnen reiken, dan het verlies van het recht van voorrang.
e. Later kunnen andere bewijzen worden gevraagd.
— 147 —


— 148 —
ibis. De octrooien, aangevraagd in de ■ verschillende contracteerende landen < door personen, die ingevolge het bepaalde in de artt. 2 en 3 kunnen genieten van de voordeelen van het verdrag, zullen onafhankelijk zijn van de octrooien voor dezelfde vinding, verkregen in de andere landen, 1 onverschillig of deze al dan niet tot de Unie zijn toegetreden.
Deze bepaling moet volstrekt worden opgevat, met name in dezen zin, dat de octrooien, aangevraagd gedurende den termijn van voorrang onafhankelijk zijn, zoowel uit een oogpunt van redenen van' nietigheid 1 en verval, > als uit een oogpunt van gewonen duur.
Zij is van toepassing op a)le octrooien, bestaande op het tijdstip; waarop zij in werking treedt.
Dezelfde Tegel geldt, in geval van toetreding van nieuwe landen, voor de octrooien over en weer bestaande op het oogenblik der toetreding; (
5. De invoer door den octrooihouder in het land, waar het octrooi werd verleend, van voorwerpen, vervaardigd in een of ander land: der Unie. zal het octrooi niet doen vervallen.
Niettemin blijft i de octrooihouder onderworpen aan de verplichting zijn octrooi toe te passen overeenkomstig de wetten van het land, waar'hij de geoctrooieerde voorwerpen invoert, maar onder voorbehoud, dat het octrooi.niet vervallen kan worden verklaard op grond van' niet-toepassing in één der landen van de Unie dan na verloop van drie jaren, gerekend van het depót der aanvrage in dat land, en alleen in geval de octrooihouder niet zijn stilzitten kan rechtvaardigen.
6. Elk fabrieks- of handelsmerk, dat op regelmatige wijze in het land van oorsprong is ingeschreven, zal in de andere landen der Unie tot hét depót toegelaten en zooals het is beschermd worden.
Echter kunnen worden (geweigerd of nietig verklaard :
1 °. de merken, "die van dien aard zijn, dat zij inbreuk kunnen maken op rechten, door derden verkregen iri het land, waar de bescherming wordt gevraagd;
2°. de merken, die elk onderscheidend kenmerk missen of wel uitsluitend I bestaan uit teekens of aanwijzingen, welke'W den handel


— 149 —
kunnen dienen tot aanduiding van de soort, de hoedanigheid, de hoeveelheid, de bestemming, de waarde, de plaats van herkomst der waren of het tijdstip van voortbrenging of gebruikelijk zijn geworden in de gangbare taal of de rechtmatige en vaststaande gewoonten van den handel in het land, waar de bescherming wordt gevraagd.
,,Bij 1de beoordeeling van het onderscheidend kenmerk van een merk moet rekening worden gehouden met al de feitelijke omstandigheden, met name met den duur van het gebruik van het merk;
3°. de merken, die strijdig zijn'met de zedelijkheid of de openbare orde.
Als land van oorsprong zal beschouwd worden het land, waar de inzender zijn Voornaamste inrichting heeft.
Indien de voornaamste inrichting niet in een der landen van de Unie gevestigd is, zal bet land waartoe de inzender behoort, als het land van oorsprong worden beschouwd. |,
7. De aard van het voortbrengsel, waarop het fabrieks- of handelsmerk moet . worden geplaatst, kan in geen geval een ■beletsel tegen het depót van het merk opleveren.
76 >«. De contracteerende landen verbinden zich tot het depót toe te laten en te beschermen de merken, die aan gemeenschappen toebehooren, welker bestaan niet strijdig is met de wet van het land van oorsprong, zelfs al bezitten deze gemeenschappen niet een inrichting van nijverheid of handel.
Evenwel zal elk land vrij. zijn in het stellen van bijzondere voorwaarden, waaronder een gemeenschap kan worden toegelaten tot het doen beschermen van hare merken.
8. De handelsnaam zal in alle landen der Unie, zonder verplichting van depót, beschermd worden, onverschillig of die naam deel uitmaakt van een fabrieks- of handelsmerk of niet.
9. Elk voortbrengsel, dat onrechtmatig van een fabrieks- of handelsmerk, of van een handelsnaam voorzien is, zal in beslag genomen worden, bij den invoer in die landen der Unie, waar dat merk of die naam aanspraak hebben op wettelijke bescherming.
Indien de wetgeving van een land niet de inbeslagneming bij den invoer toelaat, zal een


— 160 —
verbod van invoer in de plaats treden voor de inbeslagneming.
De inbeslagneming zal eveneens plaats hebben in het land, waar het voortbrengsel op ongeoorloofde wijze van een merk of een handelsnaam is voorzien of waar het werd ingevoerd.
De inbeslagneming zal plaats hebben ten verzoeke óf van het openbaar ministerie óf van elke andere bevoegde macht, óf van de belanghebbende partij, hetzij particulier of vereeniging, Overeenkomstig de binnenlandsche wetgeving van elk land.
De autoriteiten zullen niet tot inbeslagnerning gehouden zijn ingeval van doorvoer.
Indien de wetgeving van een land noch de inbeslagneming bij invoer, noch een verbod van invoer, noch de inbeslagneming in het land zelf toelaat, zullen deze maatregelen worden vervangen door de handelingen en middelen, welke de wet van dat land in gelijk geval aan de nationalen verzekert.
10. De bepalingen van het voorgaand artikel zullen toepasselijk zijn op elk voortbrengsel, datxvalschelijk, ter aanduiding van herkomst, van den naam eener bepaalde plaats voorzien is, wanneer die aanduiding vergezeld gaat van een handelsnaam, die verdicht of met een bedriegelijke bedoeling aan een ander ontleend is.
Als belanghebbende partij wordt beschouwd ieder voortbrenger, fabrikant of koopman, die zich met de voortbrenging of bewerking van dat voortbrengsel of den handel daarin bezig houdt 'en gevestigd is hetzij in de plaats, welke valschelijk als plaats van herkomst is opgegeven, hetzij in de landstreek, waarin deze plaats is gelegen.
lO&is. Alle contracteerende landen verbinden zich aan hen, die tot de Unie behooren, een werkelijke bescherming te verzekeren tegen de oneerlijke mededinging.
11. De contracteerende landen zullen aan de voor octrooi vatbare uitvindingen, de gebruiksmodellen, de teekeningen of modellen van nijverheid en de fabrieks- of handelsmerken, die betrekking hebben op de voortbrengselen, welke op de officieele of officieel erkende internationale tentoonstellingen, in een


— 151 —
dier landen gehouden, zullen worden ten toon gesteld, een tijdelijke bescherming verleenen overeenkomstig hunne binnenlandsche wetgeving.
12. Elk der contracteerende landen verbindt zich tot het inrichten van een bijzonderen dienst van den industrieelen eigendom en een centrale bewaarplaats, ten einde openbare mededeeling te doen van de octrooien van ^uitvinding, de gebruiksmodellen, de teekeningen of modellen van nijverheid en defabrieksof handelsmerken.
Deze dienst zal, voor zooverre mogelijk, een regelmatig verschijnend officieel blad uitgeven.
18. Het internationaal bureau, te Bern opgericht onder den naam van Internationaal Bureau tot bescherming van den. industrieelen eigendom, is geplaatst onder het hoog gezag der Begeering van de Zwitserschen Bond, die daarvan de inrichting regelt en toeziet op zijne werking.
Het Internationaal Bureau zal allerlei inlichtingen betreffende de beschenning van den industrieelen eigendom verzamelen en in eene algemeene statistiek vereenigen, welke aan alle administratiën zal worden rondgedeeld. Het zal bestudeeren wat van gemeenschappelijk nut en belang voor de Unie is, en, met behulp van de bescheiden, welke door de verschillende Administratiën te zijner beschikking zullen worden gesteld, een regelmatig verschijnend Wad in de Pransehe taal samenstellen over de vragen, die het doel der Unie raken.
De nummers van dit blad, evenzeer als alle bescheiden door het Internationaal Bureau uitgegeven, zullen tusschen de Administratiën der tot de Unie behoorende landen worden verdeeld naar evenredigheid van het aantal der hieronder vermelde eenheden. De exemplaren en bescheiden, welke bovendien mochten worden aangevraagd, hetzij door de genoemde Administratiën, hetzij door vereenigingen of bijzondere personen, «uien afzonderlijk worden betaald.
Het Internationaal Bureau zal zich te allen tijde ter beschikking, van de leden der Unie moeten houden, ten einde hun over de vragen betreffende den internationalen dienst van den industrieelen eigendom de bijzondere inlich-


tingen te geven, welke zij noodig zouden kunnen hebben. Het zal omtrent zijn werking een jaarlijksch verslag uitbrengen, dat aan al de leden der Unie zal worden medegedeeld.
De officieele taal van het Internationaal Bureau zal de Fransche taal zijn. "«i
De uitgaven van het Internationaal Bureau zullen gemeenschappelijk door de contracteerende landen worden gedragen. Zij zullen in geen geval het bedrag van 60,000 francs per jaar te boven gaan.
Ten einde het aandeel van elk der landen in dat totaal bedrag der kosten te bepalen, zullen de contracteerende landen en die, welke zich later bij de Unie mochten aansluiten, worden verdeeld in zes klassen, die ieder in evenredigheid van een zeker aantal eenheden bijdragen, te weten :
lste klasse 25 eenheden.
2de ,„.'.... 20
3de , . . . 15 j <jj£$
4de „ 10
5de „ . . 5
6de „ 3
Deze coëfficiënten zullen vermenigvuldigd worden met het getal landen van iedere klasse, en de som der aldus verkregen producten zal het getal eenheden opleveren, waardoor het totaal der uitgaven gedeeld moet worden. De uitkomst zal het bedrag der eenheid van kosten uitmaken.
Elk der contracteerende landen zal bij zijne toetreding de klasse aanwijzen, waarin het wenscht te worden gerangschikt. '
De Regeering van den Zwitserschen Bond zal op de "uitgaven van het Internationaal Bureau toezien, de noorlige. voorschotten doen en de jaarlijksche rekening opmaken, die aan alle andere Administratiën zal worden medegedeeld.
14. Het tegenwoordige verdrag zal aan gerepelde herzieningen worden onder worpea, ten einde daarin de verbeteringen aan te brengen, die kunnen strekken tot volmaking van het stelsel der Unie.
Te dien einde zul'en 'achtereenvolgens in een der contracteerende landen bijeenkomsten
<=- tim «■


— 168! —
van de afgevaardigden dier landen plaats hebben.
De administratie;. van het land. waar de bijeenkomst zitting moet houden, zal, met medewerking van het Internationaal Bureau, het werk dier bijeenkomst voorbereiden.
De directeur van het Internationaal Bureau zal de zittingen der bijeenkomsten bijwonen, en aan de beraadslagingen deelnemen zonder recht van stemming. ,i
15. Er is overeengekomen, dat de contracteerende landen zich wederkeerig het recht voorbehouden afzonderlijk onderling bijzondere schikkingen te treilen tot bescherming van den industrieelen eigendom, voor zoover deze schikkingen niet in strijd zijn met de bepalingen van het tegenwoordige verdrag.
16. De landen, die aan het tegenwoordige verdrag geen deel hebben genomen, zullen op hun verzoek daartoe mogen toetreden.
Deze toetreding zal langs diplomatieken weg ter kennis der Begeering van den Zwitserschen Bond en door dezen ter kennis van alle andere Regeeringen worden gebracht.
Zij zal medebrengen volledige toetreding tot alle bepalingen en volledige toelating tot alle voordeelen, bij het tegenwoordige verdrag bedongen, en zal beginnen te werken een maand na de toezending van de kennisgeving door de Regeering van den Zwitserschen Bond aan de andere landen der Unie, tenzij het toetredend land een later tijdstip mocht hebben bepaald.
16&M. De contracteerende landen hebben het recht te allen tijde tot het tegenwoordige verdrag toe te treden voor hunne koloniën, bezittingen en afhankelijke gebieden en protectoraten of voor eenige van deze.
Te dien einde kunnen zij öf eene algemeene verklaring indienen, waardoor al hunne koloniën, bezittingen, afhankelijke gebieden en protectoraten in de toetreding zijn begrepen, óf zich bepalen tot de aanwijzing van die, welke ervan zijn uitgesloten.
Deze verklaring zal schriftelijk ter kennis der Regeering van den Zwitserschen Bond en door dezen tor kennis van alle andere Regeeringen worden gebracht. ot
De contracteerende landen zullen onder


— 154 —
dezelfde voorwaarden het verdrag kunnen opzeggen voor hunne koloniën, bezittingen, afhankelijke gebieden en protectoraten of voor eenige van deze.
17. De uitvoering der wederkeerige verbintenissen in het tegenwoordige verdrag vervat, is, voor zooveel noodig, afhankelijk van de vervulling der formaliteiten en regelen, vastgesteld door de Staatswetten van die der contracteerende landen, welke gehouden zijn de toepassing daarvan uit'te lokken, waaraan zij beloven binnen den kortst mogelijken tijd te voldoen.
17 bis. Het verdrag zal gedurende onbepaalden tijd van kracht blijven, totdat een jaar zal zijn verstreken sedert den dag, waarop het zal zijn opgezegd.
Deze opzegging zal worden gericht tot de Regeering van den Zwitserschen Bond. Zij zal alleen werken met betrekking tot het land, dat haar zal hebben gedaan, mvende net verdrag verbindend voor de andere contracteerende landen.
18. De tegenwoordige Akte zal worden bekrachtigd, en de akten van bekrachtiging zullen worden nedergelegd te Washington, uiterlijk den eersten April 1913. Zij zal worden ten uitvoer gelegd, tusschen de landen, die haar zullen hebben bekrachtigd, eene maand na het verstrijken van dien termijn.
Deze akte zal met haar slotprotoool, voor de betrekkingen tusschen de landen, die haar zullen hebben bekrachtigd, vervangen het verdrag van Parijs van 20 Maart 1883 ; het bij die akte behoorende slot protocol; het protocol van Madrid van 15 April 1891, betreffende de vaststelling der inkomsten van het Internationaal Bureau, en de additioneele Akte van Brussel van 14 December 1900. Evenwelaulfen de genoemde akten van kracht blijven voor de betrekkingen met de landen die de tegenwoordige Akte niet zullen hebben bekrachtigd.
19. De tegenwoordige Akte zal worden geteekend in een enkel exemplaar, hetwelk zal worden neergelegd in het archief der Regeering van de Vereenigde Staten. Een gewaarmerkt afschrift zal door de Regeering worden gezonden aan de Regeeringen van alle Unie-landen.


— 155 —
Ten blijke waarvan de wederzijdsche gevolmachtigden de tegenwoordige Akte hebben geteekend.
Gedaan te Washington in een enkel exemplaar, den 2den Juni 1911.
Voor Duitschland: enz.
VERTALING.
SLOTPROTOCOL.
Op het oogenblik, waarop wordt overgegaan tot de onderteekening van de Akte heden ten dage gesloten, zijn de ondergeteekende gevolmachtigden overeengekomen als volgt:
Ad artikel 1 De woorden „industrieele eigendom" moeten in hunne ruimste beteekenis worden opgevat; zij strekken zich uit tot elke voortbrenging op het gebied der landbouw, nijverheid (wijnen, granen, vruchten, vee, enz.) en der nüjnbouwnijverheid (mineralen, mm rale wateren, enz.).
Ad artikel 2, a. Onder de benaming octrooien van uitvinding zijn begrepen de verschillende soorten van nijverheidsoottflèien, die in de wetgevingen der contracteerende landen erkend zijn, zooals octrooien van invoer, verbeteringsoctrooien, eua, zoowel voor de werkwijzen als voor de voortbrengselen.
6. Er is overeengekomen, dat de bepaling van art. 2, welke hen, die tot de Unie behooren, vrijstelt van de verplichting omtrent woonplaats en inrichting, een verklarend karaKter heeft en bijgevolg moet worden toegepast op alle rechten ontstaan uit het verdrag van den 20sten Maart 1883, vóór het in werking treden van de tegenwoordige Akte.
c. Er is overeengekomen, dat de bepalingen van art. 2 geenerlei afbreuk doen aan de wetgeving van elk der contracteerende landen, voor wat betreft de rechtspleging, die voor de rechterlijke colleges gevolgd wordt, en de bevoegdheid dier coHeges en de keuze van woonplaats of het stellen van een gemachtigde, gevorderd door de wetten op de octrooien. He
gebruiksmodellen, de merken, enz.
Ad artikel 4. Er is overeengekomen, dat, indien een teekening of model van uf verheid in een land zal zijn gedeponeerd krachtens


— 156 —
een recht van voorrang, hetwelk is gegrond op het depót van een gebr'uiksmodel. de termijn van voorrang geen andere zal zijn dan die, welken artikel 4 heeft bepaald voor; de teekeningen en modellen van nijverheid.
Ad artikel 6. Er is overeengekomen, dat de bepaling van het eerste lid van artikel 6 niet het recht uitsluit van den inzender een door de bevoegde macht afgegeven verklaring te eischen van regelmatige inschrijving.
Er is overeengekomen, dat het niet door de bevoegde machten veroorloofde gebruik van openbare wapens, waardigheidsteekens of ridderorden, of het gebruik van onicieele, door een land der Unie aangenomen teekens en stempels van controle en van waarborg kan worden beschouwd als strijdig met de openbare orde in den zin van n°. 3 van art. 6.
Evenwel zullen niet als strijdig met de openbare orde worden beschouwd, de merken, welke met de toestemming der bevoegde machten de afbeelding bevatten van openbare wapens, ridderorden of waardigheidsteekens.
Er is overeengekomen, dat een merk,niet als strijdig met de openbare orde zal kunnen worden beschouwd om de enkele reden, dat het niet in. overeenstemrning is met een'ge bepai'ng der wetgeving op de merken, behalve in het geval deze bepaling zelve de openbare orde betreft.
Het tegenwoordige slotprotocol, hetwelk zal worden bekrachtigd te zelf der tijd als de Akte j heden ten dage gesloten, zal beschouwd worden
een onafscheidelijk deel van deze Akte uit te maken, en zal dezelfde kracht, waarde en duur hebben.
Ten blijke waarvan de wederzijdsche gevolmachtigden het tegenwoordig protocol hebben geteekend
Gedaan te Washington in een enkel exemplaar, den 2den Juni 1911.
(Volgen de onderteekeningen.).,
VERTALING.
SCHIKKING VAN MADRID van den léden April 1891 voor de internationale inschrijving van fabrieks- of handelsmerken, herzien te Brussel den léden December 1900 en te


— 157 —
Washington den iden Juni 1911, gesloten lussdien Oostenrijk, Hongarije, België, Brazilië} Cuba, Spanje, Frankrijk, Italië, Mexico, Nederland, Portugal, Zwitserland en Tunis.
De ondergeteekenden, behoorlijk gemachtigd door hunne wederzijdsche Regeeringen, hebben in gemeen overieg den volgenden tekst vastgesteld, die zal vervangen de schikking geteekend te Madrid den 14den April 1891, en de additioneele akte, geteekend te Brussel, den 14den December 1900, te weten :
Art. 1. De onderdanen of burgers van elk der contracteerende landen zullen zich in al de andere landen de bescherming kunnen verzekeren van hunne bij het depót in het land van oorsprong aangenomen fabrieks- of handelsmerken, door middel van het depót van gezegde merken bij het Internationaal Bureau te Bern, gedaan door de tusschenkomst van de administratie van het gezegd land van oorsprong.
2. Met de onderdanen of burgers der contracteerende landen worden gelijkgesteld de onderdanen of burgers der niet tot de tegenwoordige schikking toegetreden landen, die, op het grondgebied van de door deze schikking gevormde Unie van beperkten omvang, voldoen aan de voorwaarden, vastgesteld bij artikel 3 van het algemeen verdrag.
3. Het Internationaal'Bureau zal de overeenkomstig artikel 1 gedeponeerde merken onmiddellijki inschrijven. Het zal van die inschrijving aan de verschillende Administratiën kennis geven. De ingeschreven merken zullen worden openbaar gemaakt in een door het Internationaal Bureau uitgegeven, regelmatig verschijnend blad, met gebruikmaking van de aanwijzingen, vervat in de aanvraag om inschrijving, en van een door den inzender verstrekt cliché.
Indien dejinzender de kleur als onderscheidend kenmerk van zijn merk verlangt, zal hij gehouden zijn :
1°. hiervan melding te maken en bij de inzending eene verklaring te voegen, welke de verlangde kleur of vereeniging van kleuren aanwijst;
2°- DÜ zijne aanvrage gekleurde exemplaren


van bedoeld merk te voegen, welke zullen worden gehecht aan de kennisgevingen van inschrijving, uitgaande van het Internationaal Bureau. Het aantal dezer exemplaren zal worden bepaald bij het Reglement van uitvoering.
Met het oog op de in de contracteerende landen aan de ingeschreven merken te geven openbaarheid, zal elke Administratie kosteloos van het Internationaal Bureau zooveel exemplaren van de bovenvermelde publicatie ontvangen, als zij zal willen aanvragen. Deze openbaarheid zal in alle contracteérende landen als volkomen voldoende worden beschouwd, en geene andere zal van den inzender kunnen gevorderd worden.
4. Van het tijdstip der aldus op het Internationaal Bureau gedane inschrijving af, zal de bescherming van het merk in elk der contracteerende landen dezelfde zijn als ware dit merk daar rechtstreeks gedeponeerd.
Elk merk, internationaal ingeschreven binnen vier maanden na den dag van het depdt in het land van oorsprong, zal het recht van voorrang genieten, bij artikel 4 van het algemeene verdrag vastgesteld.
ibis. Wanneer een merk, reeds gedeponeerd in een of meer der contracteerende landen, daarna is ingeschreven door het Internationaal Bureau ten name van denzelfden persoon of van diens rechtverkrijgende, zal de internationale inschrijving beschouwd worden als in de plaats te zijn getreden van de vroegere nationale inschrijvingen, zonder afbreuk te doen aan de rechten, . door laatstvermelde inschrijvingen verkregen.
5. In de landen, waar hunne wetgeving hen daartoe machtigt, zullen de administraties, aan welke het Internationaal Bureau van de inschrijving van een merk zal kennis geven, de bevoegdheid hebben te verklaren, dat de bescherming niet op hun grondgebied aan dit merk kan worden verleend. Eene dergelijke weigering zal alleen geoorloofd zijn op grond van omstandigheden die, krachtens het algemeene verdrag, van kracht zouden zijn ten aanzien van een merk, ter nationale inschrijving ingezonden.
ijnZjjnzullen van die bevoegdheid behooren
- 158 —


gebruik te maken binnen den termen, door de wet van hun land bepaald, en uiterlijk binnen het jaar na de kennisgeving, bedoeld in art. 3 onder opgave aan het Internationaal Bureau van hunne redenen van weigering.
Gezegde verklaring, aldui aan het Internationaal Bureau medegedeeld zijnde, zal door hetzelve zonder verwijl worden overgebracht aan de Administratie van het land van oorsprong en aan den eigenaar van het merk. De belanghebbende zal dezelfde nvddelen van verhaal hebben als ware het merk door hem rechtstreeks gedeponeerd in het land, waar de bescherming wordt geweigerd.
66m. Het Internationaal Bureau zal aan ieder, die daartoe aanvrage doet, tegen eene in het reglement van uitvoering bepaalde taks, een afschrift afgeven van de aanteekeningen met betrekking tot een bepaald merk in het register ingeschreven.
6. De beschernüng voortvloeiende uit de inschrijving op het internationaal Bureau zal twintig jaren duren van het tijdstip dezer inschrijving af, maar zal niet kunnen worden ingeroepen ten behoeve van een merk, dat niet meer de wettelijke bescherming in het land van oorsprong mocht genieten.
7. De inschrijving zal steeds kunnen worden vernieuwd volgens de voorschriften van de artt. 1 en 3.
Zes maanden vóór den afloop van den termijn van bescherming zal het Internationaal Bureau een officieus bericht geven aan de Administratie van het land van oorsprong en aan den eigenaar van het merk.
8. De Administratie van het land van oorsprong zal naar goedvinden vaststellen en te haren voordeele innen eene taks, welke zij zal vorderen van den eigenaar van het merk, waarvan de internationale insclirijving wordt gevraagd. Deze taks zal worden verhoogd met een internationaal emolument van 100 franken voor het eerste merk en van 50 franken voor elk volgend merk terzelfder tijd en door denzelfden eigenaar ingezonden. De jaarlijksche opbrengst van deze taks zal door de zorgen van het Internationaal Bureau in gelijke deelen worden verdeeld onder de contracteerende landen, na aftrek der gemeenschappelijke
- 159 —


jnkósten door de 'uitvoering dezer schikking veroorzaakt.
86is. De eigenaar van een internationaal merk kan steeds afstand-doen van de bescherming in een of meer der contracteerende landen, door middel van eene verklaring, afgegeven aan de Administratie van het land van oorsprong van het merk, ter mededeeling aan het Internationaal Bureau, dat haar ter kennis zal brengen van het land, waarop deze afstand betrekking heeft.
9. De Administratie van het land van oorsprong zal aan het Internationaal Bureau kennis geven van elke nietigverklaring, doorhaling, afstand, overdracht en van andere wijzigingen, die zich ten opzichte van den eigendom van het merk zullen voordoen.
Het Internationaal Bureau zal deze wijzigingen inschrijven, dezelve mededeelen aan de Adnunistratiën der contracteerende landen en terstond in zijn blad openbaar maken.
Op dezelfde wijze zal worden gehandeld wanneer de eigenaar van het merk mocht vragen de lijst der voortbrengselen waarvoor het merk bestemd is, te beperken.
De latere toevoeging aan de lijst van een nieuw voortbrengsel is niet mogelijk dan door een nieuw depot, verricht overeenkomstig de voorschriften van art. 3. Met de toevoeging' wordt gelijkgesteld de vervanging van een voortbrengsel door een ander.
ibis. Indien een in het internationaal register ingeschreven merk mocht worden overgedragen aan een persoon, gevestigd in een ander der contracteerende landen dan het land van oorsprong van het merk, zal de overdracht door de Administratie van dat land van oorsprong ter kennis van het Internationaal Bureau worden gebracht. Het Internationaal Bureau zal de overdracht inschrijven en, na ontvangst van de toestemming der Administratie, waaronder de nieuwe 'éigenaar thuis behoort, haar mededeelen aan de andere Administratiën en in zijn blad openbaar maken.
Bovenstaande bepaling heeft niet ten gevolge wijziging der wetgevingen van de contracteerende landen, welke de overdracht van het merk niet toelaten zonder den gelijktijdigen afstand van de inrichting van nijverheid of
- 160 —


— 161 —
handel, ter onderscheiding van welker voortbrengselen het merk dient.
Overdracht van een in het internationaal register ingeschreven merk aan een persoon, niet gevestigd in een der contracteerende landen, zal niet worden ingeschreven.
10. De Adrninistratiën zullen in gemeen overleg de bijzonderheden betreffende de uitvoering van de tegenwoordige schikking regelen.
11. De landen der Unie tot bescherming van den industrieelen eigendom, die aan de tegenwoordige schikking geen deel hebben genomen, zullen daartoe op hunne aanvrage mogen toetreden, in den vorm voorgeschreven bij het algemeene verdrag.
Zoodra aan het Internationaal Bureau zal zijn bericht, dat een land of een van diens koloniën, tot de tegenwoordige schikking is toegetreden, zal het aan de administratie van dat land, overeenkomstig art. 3, eene verzameling zenden van de kennisgevingen van inschrijving der merken, welke op dat oogenblik de internationale bescherming genieten.
Deze kennisgevingen zullen op zich zelve voldoende zijn om aan gezegde merken het genot der voorafgaande bepalingen op het grondgebied van het toegetreden land te verzekeren en zullen den termijn van een jaar doen aanvangen, gedurende welken de betrokken administratie de verklaring zal kunnen afleggen, voorzien bij art. 5.
12. De tegenwoordige schikking zal worden bekrachtigd, en de akten van bekrachtiging zullen worden nedergelegd te Wasliington, uiterlijk den lsten April 1913.
Zij zal in werking treden eene maand na het verstrijken van dien termijn en zal dezelfde kracht en duur hebben als het algemeen verdrag.
Ten blijke waarvan de wederzijdsche gevolmachtigden de tegenwoordige sohikking hebben geteekend.
Gedaan te Washington in een enkel exemplaar, den 2den Juni 1911.
Voor Oostenrijk en mor Hongarije: enz.
Ö. & J. n». 73, 3» dr.


— 162 —
Besluit van 15 December 1914, S. 558, tot vaststelling van een Reglement voor het Bureau voor den Industrieelen Eigendom. (Reglement Industrieele Eigendom, S. 558 van 1914), zooals dit besluit gewijzigd is bij die van 5 Augustus 1918, S. 507, 7 Mei 1919, S. 257 en 22 September 1921, S. 1085.1 Ww WILHELMINA, enz. Op de voordracht van Onzen Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel van 24 Augustus 1914, n°. 8505, Afdeeling Handel;
Gelet op artikel 1 der Merkenwet, zooals dit is gewijzigd laatstelijk bij de wet van 8 Februari 1912 (Staatsblad n°. 64);
Gelet op Ons besluit van 9 Maart 1912 (Staatsblad n°. 102) ;
Den Raad van State gehoord (advies van 6 Ootober 1914, n°. 28);
Gezien het nader rapport van Onzen voornoemden Minister van 8 December 1914, n° 20867, Afdeeling Handel;
Hebben goedgevonden en verstaan :
Onder intrekking van het Koninklijk Besluit van 9 Maart 1912 (Staatsblad n° 102), met ingang van 1 Januari 1915 vast te stellen het bij dit besluit gevoegde Reglement voor het Bureau voor den Industrieelen Eigendom
Onze Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel is belast met de uitvoering van dit besluit, hetwelk in het Staatsblad geplaatst en in afschrift aan den Raad van State medegedeeld zal worden.
's-Gravenhage, den 15 December 1914.
WILHELMINA. De Min. van Landbouw, Nijverheid en Handel,
posthüma.
(Uitgeg. 24 Dec. 1914.)
REGLEMENT voor het Bureau voor den Industrieelen Eigendom.
HOOFDSTUK I.
ALGEMEENE BEPALINGEN.
Art. 1. Het Bureau voor den Industrieelen Eigendom bestaat uit :
1 De mwerkingtreding van het laatste wijzigingsbesluit is, ingevolge art. II van dat besluit, bij het nader besluit van 31 Uctober 1921, S. 1148, bepaald op 16 November 1921.


— 163 —
o. den Octrooiraad en de aan dezen toegevoegde technische en rechtsgeleerde ambtenaren ;
b. een bureau voor de fabrieks- en handelsmerken ;
c. een administratieven dienst, zoowel voor den Octrooiraad als voor het bureau voor de fabrieks- en handelsmerken dienende.
2. 1. Met de leiding van het Bureau voor den Industrieelen Eigendom is belast een College van drie Directeuren.
2. Dit college bestaat uit den Voorzitter en de twee ondervoorzitters van den Octrooiraad.
3. De Voorzitter van den Octrooiraad in tevens Voorzitter van het College van Directeuren van het Bureau voor den Industrieelen Eigendom. Hij belegt de vergaderingen van het College en is daartoe verplicht indien zijn be'de mede-directeuren zulks verlangen.
4. De Directeuren van het Bureau voor den Industrieelen Eigendom regelen de aan hun College en aan de centrale afdeeling van den Octrooiraad opgedragen werkzaamheden onderling, met dien verstande dat de Voorzitter van het College tevens optreedt als Directeur van het Bureau voor den Industrieelen Eigendom, genoemd in de artikelen 12 en volgende der Merken wet.
5. Laatstbedoelde Directeur alsmede het College van Directeuren, is bevoegd een deel van zijne werkzaamheden onder zijne verantwoordelijkheid aan een lid van den Octrooiraad of aan een ambtenaar bij het Bureau voor den Industrieelen Eigendom op te dragen. 1
3. 1. De ambtenaren bij het Bureau voor den Industrieelen Eigendom worden door de Ko ningin, en voor zoover betreft hen, wier jaarwedde rninder dan f 2000 bedraagt of die tijdelijk worden aangesteld, alsmede de bedienden, door den Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel benoemd, geschorst en ontslagen.
2. Zij mogen zonder toestemming van den Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel geen ander bezoldigd ambt of bezoldigde betrekking bekleeden dan voor zooveel de ambtenaren bij den Octrooiraad betreft, het ambt van plaatsvervangend lid van dien Raad, zij mogen niet tevens zijn advocaat of
1 Dit artikel is aldus gewijzigd bij besluit van 22 September 1921, & 1086. 6*


— 164 —
octrooibezorger, noch middellijk of onmiddellijk betrokken zijn bij eene onderneming tot het aanvragen of verhandelen van octrooien of tot het aanvragen van inschrijving van fabrieksen handelsmerken, en evenmin terzake van octrooien of fabrieks- en handelsmerken adviezen geven, anders dan ingevolge hunne ambtelijke taak.
De ambtenaren, die het ambt van plaatsvervangend lid van den Octrooiraad bekleeden, mogen geen deel nemen aan de behandeling van zaken, waarbij zij een middellijk of onmiddellijk belang hebben, of waarbij zij in eenig opzicht betrokken zijn.
3. Het is den ambtenaren bij het Bureau voor den Industrieelen Eigendom verboden octrooi aan te vragen. 1
4. Alvorens hun ambt of hunne bediening te aanvaarden, leggen de ambtenaren en bedienden in handen van een der Directeuren de volgende belofte af :
„Ik beloof, dat ik ijverig, nauwgezet en onpartijdig de plichten zal vervullen, welke het
ambt (de bediening) van
medebrengt, en met name geheim zal houden, hetgeen mij uit hoofde van mijn ambt bekend is van de aanhangige octrooiaanvragen, voorzoover zij niet zijn openbaar gemaakt en stiptelijk zal helpen uitvoeren de hierbij in aanmerking komende wetten en algemeene maatregelen van bestuur, en dat ik om iets hoegenaamd in dit ambt te doen of te laten, van niemand middellijk of onmiddellijk eenige belofte of eenig geschenk zal aannemen.
Dat beloof ik.
Ik verklaar, dat ik middellijk noch onmiddellijk, onder welken naam of voorwendsel, voor het verkrijgen mijner aanstelling, aan iemand, wien het ook zij, iets heb gegeven of beloofd.
Dat verklaar ik." 1
5. ï. Alle ambtenaren en bedienden bij het Bureau voor den Industrieelen Eigendom, daaronder begrepen die bij den Octrooiraad, zijn ondergeschikt aan het College van Directeuren, dat hunne werkzaamheden regelt, daarop toe-
1 Dit artikel is aldus gewijzigd bij besluit van 22 September 1921, S. 1085.


— T65 —
| zicht uitoefent en hun verlof tot afwezigheid F geeft.
• 2. Indien de Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel dat wenscht, wordt onder diens I goedkeuring door het College van Directeuren l een reglement voor de inrichting van den dienst en de werkzaamheden der ambtenaren l en bedienden vastgesteld.
6. Opdrachten van leveringen en werkzaamheden ten dienste van het Bureau voor den
['Industrieelen Eigendom geschieden door of namens het College van Directeuren.
7. K Het Bureau voor den Industrieelen Eigendom is voor het publiek opengesteld op alle werkdagen ten minste van des voormiddags 10 tot des namiddags 3 uur, behalve des Zaterdags, als wanneer het ten minste tot des voor'middags half twaalf voor het publiek is opengesteld.
2. Onder goedkeuring van den Minister van ; Landbouw, Nijverheid en Handel kan door het
College van Directeuren worden bepaald, dat ■bet Bureau óp een bepaalden werkdag voor het
publiek gesloten zal zijn; hiervan geschiedt
tijdig openbare kennisgeving. 1
8. Bij afwezigheid van een der Directeuren worden zijne werkzaamheden verricht door de beide andere Directeuren op zoodanige wijze als het College van Directeuren zal hebben bepaald, met dien verstande dat de Voorzitter in zijne werkzaamheden wordt vervangen door
•de andere^directeuren in een door den Minister te bepalen volgorde. 2
9. 1. De bij- het Bureau ontvangen gelden \ worden door het College van Directeuren aan (de Algemeene Rekenkamer verantwoord.
2. Uiterlijk vóór den loden van iedere maand worden de in de vorige maand ontvangen gelden bij den Betaalmeester te 's-Gravenhage of op de postrekening van het Rijk gestort.
3. Binnen eene maand na afloop van ieder kwartaal zendt het College van Directeuren de rekening en verantwoording over dat kwartaal in drievoud aan de Algemeene Rekenkamer
1 "'t artikel is eerst bij besluit van 5 Augustus 1SII8. S 507, en daarna bij dat van 22 September.1921. S. 1086, aldus gewijzigd.
2 Uit artikel is aldus gewijzigd bij besluit [van 22 beplember 1921, S. 1085.


— 166 -
door tusschenkomst van het Departement vans Landbouw, Nijverheid en Handel.
4. Deze rekening en verantwoording moeti belegd zijn met eene nota van toelichting en: met de vereischte quitantiën van storting of bewijzen van overschrijving.
5. Wanneer het college van Directeuren.i ingevolge de bevoegdheid, verleend bij artikel 2,1 vierde lid, het geldelijke en comptabele beheer i van het Bureau aan één zijner leden opdraagt, rust de verplichting tot uitvoering van de inr dit artikel gegeven voorschriften op dat lid. V
10. Bij geldzendingen en betalingen moet uitdrukkelijk en volledig het doel van de betaling; schriftelijk worden vermeld, met splitsing, indien deze noodig is, van het totaal bedrag. 1
11. Alle stukken tot het Bureau te richteni moeten in de Nederlandsche taal zijn gesteldi en duidelijk leesbaar zijn. Uit het buitenland); afkomstige brieven en bewijzen, als bedoeldi aan het slot van artikel 3 der Merkenwet en ini artikel 16 van dit Reglement, mogen echter ini het Fransch, Duitsch of Engelsch gesteld zijn.i Van zoodanige bewijzen, in eene andere vreemde' taal gesteld, moeten gewaarmerkte vertalingeni in het Nederlandsch worden overgelegd. On-, voldoend gefrankeerde stukken worden ge-; weigerd.
12. Jaarlijks, uiterlijk in de maand Mei,i wordt door het College van Directeuren aam den Minister van Landbouw, Nijverheid eni Handel een verslag uitgebracht van de werk-; zaamheden van het Bureau gedurende het laatstverloopen kalenderjaar.
HOOFDSTUK II.
BEPALINGEN BETREFFENDE FABRIEKS- EN* HANDELSMERKEN.
13. 1. De Directeur, bedoeld in het vierde lid van artikel 2 van dit reglement of het lid van den Octrooiraad of de ambtenaar, overeenkomstig het vijfde lid van dat artiké
1 Dit artikel is aldus gewijzigd bij besluit van 7 Mei 1919, S. 257.


— 167 —
aangewezen, oefent alle bevoegdheden uit en vervult alle verplichtingen, door de Merkenwet aan het Bureau voor den Industrieelen Eigendom opgedragen.
2. Hij is belast met de zorg voor de samenstelling en de uitgifte van de afzonderlijke afleveringen van het blad, in artikel 6 der Merkenwet bedoeld, en bepaalt den prijs, waarvoor die afzonderlijke afleveringen, en dien, waarvoor de bijvoegsels tot het „Journal" van het Internationaal Bureau te Bern, bedoeld in artikel 8 voorlaatste lid, der Merkenwet, voor het publiek verkrijgbaar zullen ziin. 1
14. De bij de artikelen 5 en 7 der Merkenwet bedoelde openbare registers worden in dubbel gehouden. Daarvan kan ieder inzage nemen op de tijdstippen, in artikel 8 vermeld. Te dien einde wordt een exemplaat dier registers op aanvrage in de openbare leeskamer nedergelegd onder behoorlijk toezicht. 1
15. 1. De Directeur is bevoegd modellen vast te stellen voor de ingevolge artikel 4 eerste lid, der Merkenwet bedoelde door den belanghebbende ter verkrijging van de inschrijving van een merk in te zenden stukken en voor de volmacht, ingevolge artikel 4, tweede lid, dier wet over te leggen. Exemplaren van die modellen zijn aan het Bureau tegen betaling van een daarvoor te bepalen prijs verkrijgbaar.
2. De Directeur kan legaliseering verlangen der onderteekening van de in het eerste lid bedoelde volmacht en van een verzoek tot doorhaling, bedoeld bij artikel 18, sub 1°, der Merkenwet.
16. Wanneer de inzender van een merk gebruik wenscht te maken van het recht van voorrang, dat uit artikel 3, derde lid der Merkenwet voortvloeit, moet door hem het bewijs worden overgelegd, dat hij dat merk binnen de laatst verloopen vier maanden op regelmatige wijze heeft gedeponeerd in een der daar bedoelde staten. 1
17. 1. Ter bepaling van het tijdstip, waarop een stuk betreffende fabrieks- of handelsmerken
1 Dit artikel is aldus gewijzigd bij besluit van 22 September 1021, S. 1085.


— w$ —
bij het Bureau is ingekomen, wordt het onmiddellijk na ontvangst voorzien van een stempel, houdende dag, maand en jaar van die ontvangst. Het stempel, waarvan een stuk tot verkrijging van de inschrijving van een merk wordt voorzien, houdt tevens het juiste uur van ontvangst.
2. Bij bezorging van een stuk, anders dan per post, wordt op verlangen de ontvangst erkend door op een bij de overhandiging aan te bieden ontvangstbewijs, dat duidelijk en volledig den aard van het stuk moet vermelden, het voor dat stuk bestemde stempel af te drukken. 1
slotbepaling.
18. Dit reglement kan worden aangehaald onder den titel van „Reglement Industrieele Eigendom", doch met bijvoeging van den jaargang en het nummer van het Staatsblad, waarin het is geplaatst.
Behoort bij Koninklijk besluit van 15 December 1914 (Staatsblad n°. 558).
Hij bekend,
De Minister van Landbouw, Posthuma.
Wet van den 19den Maart 1921, S. 612, houdende goedkeuring van het op 30 Juni 1920 te Bern geteekend internationaal verdrag, betreffende het behoud of het herstel van de door den wereldoorlog getroffen industrieele eigendomsrechten. Wij WILHELMINA, enz. . doen te weten : Alzoo Wij in overweging hebben genomen, dat het verdrag van 30 Juni 1920 betreffende het behoud of het herstel van de door den wereldoorlog getroffen industrieele eipendoms rechten bepalingen inhoudt, welke wettelijke rechten betreffen;
Gelet op artikel 59, 2de lid, der Grondwet; Zoo is het, dat Wij, den Raad van State, enz.
'Dit artikel is aldus gewijzigd bij besluit van 22 September 1921, S. 1085.


Art. I. Wordt goedgekeurd het nevens deze wet in afdruk gevoegde, door de wederzijde sche gevolmachtigden geteekende, te Bern op 30 Juni 1920 tusschen Duitschland, Frankrijk, Nederland, Polen, Portugal, Zweden, Zwitserland, Tsjecho-Slowakije en Tunis gesloten verdrag.
Art. II. Deze Wet treedt in werking met ingang van den dag na dien van hare afkondiging. ' "
Lasten en bevelen, enz.
Gegeven te 's-Gravenhage, den 19den Maart 1921.
WILHELMINA.
De Minister van Buitenlandsche Zaken,
van karnebeek.
De Min. van Landbouw, NijverJieid en Handel,
H. A. van ijsselsteijn.
De Minister van Justitie, Heemskerk. De Minister van Koloniën, de Graait!
(Uitgeg. 22 Maait 1921),
ARRANGEMENT concernant la conservation ou le rélablissement des droits de propriété industnelle atteints par la guerre mondiale.
Les Plénipotentiaires soussignés des Pays membres de 1'Union internationale pour la protection de la propriété industrielle, düment autorisés par leurs Gouvernements respectifs, ont, d'un commun accord et sous réserve de ratification, arrêté le texte suivant destiné a garantir et a faciliter 1'exercice normal des droits de propriété industrielle atteints par la guerre monoiale :.
Article premier. Les délais de priorité, prévus par 1'article 4 de la Convention internationale de Paris du 20 mars 1883, revisée a Washington en 1911, pour le dépöt 'ou l'enregistrement des demandés de brevets d'invention ou modèles d'utüité, des marqués de fabrique ou de commerce, des dessins et modèles, qui n'étaient pas encore expirés le Ier aoüt 1914 et ceux qui auraient pris naissanoe pendant la guerre ou auraient pu prendre naissance si la guerre n'avait pas eu lieu, seront prclongés par chacune des Hautes Partiee eontractantes en faveur des titulaires des droits
— 189 -


— 170 —
reconnua par la Convention précitée, ou leurs ayants cause, jusqu'a 1'expiration d'un délai de six moia a partir de la mise en vigueur du présent Arrangement.
Toutefois, cette prolongation de délai ne portera pas atteinte aux droits de toute Haute Puissance contractante ou de toute personne qui seraient, de bonne foi, en possession, au moment de la mise en vigueur duprésent Arrangement, de droits de propriété industrielle en opposition avec ceux demandés en revendiquant le délai de priorité. Elles conserveront la jouissance de leurs droits, soit personnellement, soit par tous agents ou titulaires de licence auquelles elles les auraient concédés avant la mise en vigueur du présent Arrangement, sans pouvoir, en aueune manière, être inquiétées ni poursuivies comme contrefacteurs.
Art. 2. Un délai d'une année a partir de la mise en vigueur du présent Arrangement, sans surtaxe ni pénalité d'aucune sorte, sera accordé aux titulaires des droits reconnus par la Convention pour accomplir tout acte, remplir toute formalité, payer toute taxe et généralement satisfaire a toute obligation prescr'te par les lo's et règlements de chaque État pour oonservor ou obtenir les droits de propriété industrielle déja acquis au Ier aoüt 1914 ou qui, si la guerre n'avait pas eu lieu, auraient pu être acquis depuis cette date, a la suite d'une demande faite avant la guerre ou pendant sa durée.
Les droits de propriété industrielle qui auraient été frappés de déchéance par suite du défaut d'accomplissement d'un acte, d'exécution d'une formalité ou de payement d'une taxe seront remis en vigueur, sous réserve des droits que des tiers possèdent de bonne foi sur des brevets d'invention ou modèles d'utilité ou sur des dessins et modèles industriels.
Art. 3. La période comprise entre Ie Ier aoüt 1914 et la date de la mise en vigueur du présent Arrangement n'entrera pas en ligne de compte dans le délai prévu pour la mise en exploitation d'un brevet ou pour 1'usage de marqués de fabrique ou de commerce ou 1'exploitation de dessins et modèles industriels : en outre, il est convenu qu'aucun brevet,


— 171 —
marqué de fabrique ou de commerce ou dessin ov modèle industriel qui était encore en vigueur au Ier aoüt 1914 ne pourra être frappé ! de déchéance ou d' annulation du se' 1 chef de non-erploitation ou de non-usage avant 1'expiration d'un délai de deux ans a partir de la mise en vigueur du présent Arrangement.
Art. 4. Les dispositions du présent Arangement ne comportent qu'un minimum de protection; elles n'empêchent pas de revendiquer 1'application de prescriptions plus larges qui seraient édictées par la législation intérieure d'un pays contractant; elles laissent également subsister les accords plus favorables et non contraires que les Gouvernements des pays signataires arraient conclus ou conI oluraient entre eux sous forme de traités particuliere ou de clauses de réciprocité.
Art. 5. Les dispositions du présent Arran gement n'affectent en rien les stipvlations convenues entre les pa s belligérants dans les Traités de paix signés a Versailles le 28 juin 1919 et a St. Germain le 10 septembre 1919, pour autant que ces stipulations contiennent des réserves, des exceptions ou des restrictions.
Le présent Arrangement sera ratifié et les ratifications en seront déposées a Berne dans un délai maximum de trois mois. B entrera en vigueur le jour même oü le proces-verbal du dépot des ratifications aura été dressé, entre les Hautes Parties contractantes qui 1'auront ainsi ratifié, et pour toute autre Puissance a la date du dépöt de sa ratification.
Les pays qui n'auront pas signé Ie présent Arrangement pourront y accéder sur leur demande. Cette accession sera notifiée par écrit au Gouvernement de la Confédération suisse et par celui-ci a tous les autres. Elle emportera, de plein droit et sans délai, adhésion a toutes les clauses et admission a tous les avantages stipulés dans le présent Arrangement.
II aura la même force que la Convention générale et il sera mis hors d'effet, par simple décision d'une Conférence art. 14 de la Convention), lorsqu'il aura rempli son but transitoire.
Le présent Arrangement sera signé en un seul exemplaire lequel sera déposé aux archives


— 172 —
dn Gouvernement de la Confédération suisse. Une copie oeitifiée sera remise par ce dernier a chacun des Gouvernements des pays signataires.
Fait a Berne, le 30 juin 1920. Pour 1'AUemagne : Köcher. Pour la France : H. Allizé.
Pour les Pays-Bas : van Panhuys. Pour la Pologne : J. Peklowski.
Pour le Portugal: A. M. Bartholometj
Eerbeiba.
Pour la Suède : P. de Adlekcbedtz.
(Sous la réserve indiquée au procés-verbal.) Pour la Suüèe ! ' Motta. Pour la Tchéco-Stoiiaquie : Dn. Cybill Ditcek. Pour la Tunisie : H. Allizé.
PROCÉS-VERBAL DE SIGNATURE.
Les Plénipotentiaires soussignés, a ce düment autorisés, se sont réunis ce jour a 1'effet de procéder a la signature de 1'Arrangement concernant la conser.vation ou le rétablissement des droits de propriété industrielle atteints par la guerre mondiale.
Avant la signature, ils ont pris connaissance, de la Déelaration explicative suivante lue par M. le Plénipotentiaire de la Suisse :
„A la demande de plusieurs Gouvernements adressée au Conseil f édéral suisse, il est constaté formellement que, comme celui-ci 1'a exposé dans sa note du 29 mai 1920 la date du premier échange des ratifications sera considérée; pour tous les pays ad 3 hérents au présent Arrangement ou qui y adhéreront dans 1'avenir, j comme le point de départ des divers délais qui I y sont prévus."
M. le Pléuipotentiaire de la. Suède a lu ensuite la Déelaration suivante :
„La Suède adhère au présent Arrangement j seulement en ce qui concerne les brevets d'invention et les modèles d'utilité, a 1'exclusion des marqués de fabrique ou de commerce et des dessins et modèles industriels et cela j sous les restrictions suivantes:.
1. D'après la législation en vigueur en j Suède, laquelle ne peut être modifiée sans le I concours du Parlement, le délai de priorité I dont il est question a 1'article ■ premier du j


— 173 —
présent Arrangement, expire le 30 ju'n 1920.
2. Oonformément a une loi suédoise qui vient d'être adoptée, la demande tendant a ce qu'une demande de brevet d'invention qui aura été frappée de déchéance ou rejetée, soit examinée a nouveau, devra être déposée avant le premier janvier 1921 ou, lorsque la Déelaration de déchéance ou de rejet interviendra après le 30 juin 1920, dans les six mois qui suivront la déeision.
D' après la même loi, la demande tendant a la restauration d'un brevet d'invention devra être déposée avant le premier janvier 1921.
Toutefois, il est prévu que, par une mesure générale, ces délais pourront être prorogés de six mois."
En foi de quoi, les Plénipotentiaires soussignés ont adopté le présent procés-verbal.
Eait a Berne, le trente juin 1920. Pour l'Allemagne: Kccher. Pour la France : H. Allizé.
Pour les Paus-Bas : van Panhuys. Pour la Poloyne: J. Peblowski.
Pour le Portugal ; A. M. Bartholomeu
Eerbeiba.
Pour la Suède : P. de Adlercreutz.
Pour la Suisse : Motta. Pour la Tchéco-Slovaquie : Dr. Cyrill Ducek. Pour la Tunisie : H. Allizé-
Bssiurr van 21 Mei 1921, S. 733, houdende bekendmaking in het Staatsblad van het op 30 Juni 1920 te Bern geteekend internationaal verdrag, betreffende het behoud of het herstel van de door den wereldoorlog getroffen industrieele eigendomsrechten. Wij WILHELMINA, en'. Gezien het op 30 Juni 1920 te Bern geteekend internationaal verdrag betreffende het behoud of het herstel van de door den wereldoorlog getroffen industrieele eigendomsrechten en het daarbij behoorend proces-verbaal van onderteekening, welk verdrag is goedgekeurd bij de wet van 19 Maart 1921 (Staatsblad n° C12) en waarvan een afdruk met vertaling bij dit besluit is gevoegd1;
1 Zie de noot op de volg. bladz.


— 174 —
Overwegende, dat de bekrachtigingsoorkonden van Duitschland, Frankrijk, Polen, Zweden, Zwitserland en Tunis op 30 September 1920 te Bern zijn nedergelegd;
dat de bekrachtigingsoorkonde van TsjechoSlowakije op 1 November 1920 aldaar is nedergelegd en de Nederlandsche bekrachtigingsoorkonde op 24 Maait 1921 ;
Op de voordracht van Onzen Minister van Buitenlandsche Zaken van den 18den Mei 1921, Directie van het Protocol, n°. 10728 j Hebben goedgevonden en verstaan:
Meergenoemd verdrag, het daarbij behoorend proces-verbaal van onderteekening en het proces-verbaal van de nederlegging der bekrachtigingsoorkonden van 30 September: 1920, benevens eene vertaling van die stukken, te doen bekend maken door de plaatsing van dit besluit in het Staatsblad. 1
Een opgave van de landen die het verdrag tot dusver hebben bekrachtigd of daartoe zijn toegetreden, is mede hij dit besluit gevoegd.
Onze Ministers, Hoofden van Departementen van Algemeen Bestuur, zijn belast, ieder voorzooveel hem betreft, met de uitvoering van hetgeen ten deze wordt vereischt.
Het Loo, den 21sten Mei 1921.
WILHELMINA. De Minister van Huitenlandsche Zaken, vau Kapnetiebk. (l.'itgeg. 2 Juni 1921.)
Vertaling. SCHIKKING betreffende het behoud ot het herstel van de door den wereldoorlog getroffen induitrieele eigendomsrechten. De ondergeteekende Gevolmachtigden van de Landen, toegetreden tot de internationale Unie tot bescherming van den industrieelen eigendom, behoorlijk gemachtigd door hunne wederzijdsche Regeeringen, hebben in gemeen overleg en onder 'voorbehoud van bekrachtiging, den volgenden tekst vastgesteld, welke ten doel heeft de normale uitoefening van de door den wereldoorlog, getroffen industrieele eigendomsrechten te waarborgen en te vergemakkelijken:
1 Hieronder is alleen de vertaling opgenomen. Zie voor den Eranscher. tekst de wet van 19 Maart 1921, S. 612, hierboven afgedrukt.


— 175 —
Art. 1. De termijnen van voorrang, genoemd in artikel 4 van het internationaal Verdrag van Parijs van 20 Maart 1883, herzien te Washington in 1911, voor het depot of de inschrijving van aanvragen om octrooien van uitvinding of van gebruiksmodellen, van fabrieks- of handelsmerken, van teekeningen en modellen, welke op 1 Augustus 1914 nog niet waren verloopen, en die, welke gedurende den oorlog mochten zijn begonnen te loopen of zouden kunnen zijn begonnen te loopen, indien de oorlog niet had plaats gegrepen, zullen door elk der Hooge contracteerende Partijen worden verlengd ten voordeele van de houders der door het genoemde Verdrag erkende rechten, of derzelver rechtverkrijgenden, tot den afloop van een termijn van zes maanden, te rekenen van de inwerkingtreding der tegenwoordige Schikking af. Nochtans zal die verlenging geen inbreuk maken op de rechten van eenige Hooge contracteerende Mogendheid of van eenig persoon, die op het oogenblik van de inwerkingtreding van de tegenwoordige Schikking te goeder trouw in het bezit mocht zijn van industrieele eigendomsrechten, welke in strijd zijn met die, welke worden gevraagd met beroep op den verlengden termijn van voorrang. Zij zullen het genot hunner rechten behouden, betzij persoonlijk, hetzij door eiken vertegenwoordiger of licentiehouder, aan wien zij die mochten hebben afgestaan vóór de inwerkingtreding der tegenwoordige Schikking, zonder op eenige wijze te kunnen worden aangesproken of vervolgd als namaker.
Art. 2. Eene verlenging van een jaar, te rekenen van de inwerkingtreding van de tegenwoordige Schikking af, zal zonder eenige bijbetaling of boete worden toegestaan aan de houders van de door het Verdrag erkende rechten, om elke handeling te verrichten, aan elke formaliteit te voldoen, elke taxe te betalen en in het algemeen elke verplichting na te komen, voorgeschreven door de wetten en reglementen van eiken Staat tot behoud of verkrijging van die industrieele eigendomsrechten, welke op 1 Augustus 1914 reeds waren verworven of, indien de oorlog niet had plaats gegrepen, sinds dien datum hadden kunnen verworven zijn als gevolg van eene aanvrage, vóór of gedurende den oorlog gedaan.


— 176 —
De industrieele eigendomsrechten, die mochten zijn vervallen ten gevolge van het niet verrichten eener handeling, het niet voldoen aan eene formaliteit of het niet betalen van een taxe, zullen wederom van kracht worden onder voorbehoud van de rechten, welke derden te goeder trouw bezitten op octrooien van uit vinding of op gebruiksmodellen of op teekeningen en modellen van nijverheid.
Art. 3. Het tijdperk, gelegen tusschen 1 Augustus 1914, en den datum der inwerkingtreding van de tegenwoordige Schikking zal niet medetellen voor den termijn, voorgeschreven voor het in toepassing brengen van een octrooi of voor het gebruik van fabrieks- of handelsmerken of het toepassen van teekeningen en modellen van nijverheid ; bovendien is overeengekomen, dat geen enkel octrooi, fabrieks- of handelsmerk, teekening of model van nijverheid, op 1 Augustus 1914 nog van kracht, zal kunnen vervallen of worden nietig verklaard, enkel uit hoofde van niet-toepassing of niet-gebifolk, vóór den afloop van een termijn van twee jaren, te rekenen van de inwerkingtreding der tegenwoordige Schikking af.
Art. 4. De bepalingen der tegenwoordige Schikking houden slechts een minimum van bescherming in; zij verhinderen niet, dat de toepassing geëischt wordt van ruimere voorschriften, die mochten zijn vastgesteld door de nationale wetgeving van een contracteerend land; eveneens laten zij onaangetast gunstiger en niet strijdige overeenkomsten, welke de Regceringen der onderteekenende landen onderling mochten hebben gesloten of mochten sluiten in den vorm van bijzondere verdragen of bedingen van wedërkeérigheid.
Art. 5. De bepalingen der tegenwoordige Schikking hebben geenerlei invloed op de bedingen, overeengekomen tusschen de oorlogvoerende landen in de Vredesverdragen, geteekend te Versailles den 28sten Juni 1919 en te St. Germain den lOen September 1919, voor zoover die bedingen een voorbehoud, uitzonderingen of beperkingen bevatten.
De tegenwoordige Schikking zal worden bekrachtigd en de akten van bekrachtiging zullen worden nedergelegd te Bern binnen een tijdsverloop van ten hoogste drie maanden. Zij


— 177 —
tui in werking treden tusschen de Hooge contracteerende Partijen, die haar op deze wijze zullen bekrachtigd hebben, op den dag, waarop het proces-verbaal van de nederlegging der akten van bekrachtiging zal zijn opgesteld en voor elke andere Mogendheid op den datum Van de nederlegging harer akte van bekrachtiging.
De landen, die de tegenwoordige Schikking niet hebben geteekend, zullen op hun verzoek kunnen toetreden. Van deze toetreding zal aan de Regeering van den Zwitserschen Bond schriftelijk kennis worden gegeven en door dezen aan alle andere Regeeringen. Zij zal ten volle en zonder uitstel met zich medebrengen instemming met alle bepalingen en toelating tot alle voordeelen als in de tegenwoordige Schikking overeengekomen.
Zij zal dezelfde kracht hebben als het algemeene Verdrag en zal buiten werking worden gesteld door eenvoudig besluit van eene conferentie (art. 14 van het Verdrag), wanneer zij hare taak van overgangsmaatregel zal hebben vervuld.
De tegenwoordige Schikking zal worden geteekend in een enkel exemplaar, hetwelk in de archieven van de Regeering van den Zwitserschen Bond zal worden nedergélegd. Een gewaarmerkt afschrift zal door deze Regeering aan elk van de Regeeringen der onderteekenende landen worden overgegeven.
Gedaan te Bern den 30sten Juni 1920. Voor Duitschland: Köcher. Voor Frankrijk : H. Allizé.
Voor Nederland: van Panhdts.
Voor Polen : J. Peblowski.
Voor Portugal: A. M. Bartolombu
Ferreiba.
Voor Zweden : P. de Adlercreutz.
(Onder het in het proces-verbaal omschreven
voorbehoud.) Voor Zwitserland: Motta. Voor Tsjecho-Slowakije : Dr. Cyrill Ducek. Voor Tunis :' m H. Allizé.
PROCES-VERBAAL VAN ONDERTEEKENING. De ondergeteekendegevol machtigden, daartoe behoorlijk gemachtigd, zijn heden bijeenge


komen ten einde over te gaan tot de onderteekening van het verdrag betreffende het behoud of het herstel van de door den wereldoorlog getroffen industrieele eigendomsrechten.
Vóór de onderteekening hebben zij kennis genomen van de volgende verklaring, afgelegd door den gevolmachtigde van Zwitserland :
„Op het door meerdere Regeeringen tot den Zwitserschen Bondsraad gerichte verzoek, wordt uitdrukkelijk vastgesteld, dat, zooals deze in zijne nota van 29 Mei 1920 heeft uiteengezet, voor alle landen die zijn toegetreden of die in de toekomst zeden toetreden tot het tegenwoordige verdrag, de datum van de eerste uitwisseling der bekrachtigingsoorkonden zal worden beschouwd als punt van uitgang voor de verschillende in het verdrag vermelde termijnen."
De gevolmachtigde van Zweden heeft vervolgens de volgende verklaring afgelegd:, ,
„Zweden treedt tot het tegenwoordige verdrag toe slechts voor wat betreft de octrooien van uitvinding en de gebruiksmodellen, met uitsluiting van de fabrieks- of handelsmerken en van de teekeningen en modellen van nijverheid, en wel met de volgende beperkingen:
1. Volgens de huidige wetgeving in Zweden, welke niet zonder de medewerking van het Parlement kan worden gewijzigd, verloopt de termijn van voorrang, bedoeld in artikel 1 van de tegenwoordige scliikking, op 30 Juni 1920.
2. Overeenkomstig eene zoo juist aangenomen Zweedsche wet, zal het verzoek tot het opnieuw in onderzoek nemen van eene aanvrage om een octrooi van uitvinding, welke aanvrage mocht zijn vervallen of afgewezen, j moeten worden ingediend vóór den lsten Januari 1921, of, wanneer de vervallenverklaring of afwijzing mocht hebben plaats gehad na den 30sten Juni 1920, binnen zes maanden na de beslissing. Volgens dezelfde wet zal de aanvrage strekkende tot herstel van een octrooi van uitvinding moeten worden ingediend vóór den lsten Januari 1921.
Evenwel is er in voorzien, dat bij algemeenen maatregel deze termijnen met zes maanden kunnen worden verlengd."
— 178 -


— 179 —
Ten blijke waarvan, de. ondergeteekende gevolmachtigden zich met dit proces-verbaal hebben vereenigd.
Gedaan te Bern, den dertigsten Juni 1920. Voor Duitschland : Köchbb. Voor Frankrijk : H. Allizé.
Voor Nederland : van Panhtjys.
Voor Polen : J. Pbrlowski.
Voor Portugal: A. M. Bartholombu
Fbirreira.
Voor Zweden : P. de Adlercreutz.
Voor Zwitserland: (Get.) Motta.
Voor Tsjecho-Slowakije : Dr. Cyrill Duoek. Voor Tunis: H. Allizé.
PROCES-VERBAAL van de nederlegging der bekrachtigingsoorkonden van het op 30 Juni 1920 te Bern geteekend verdrag betreffende het behoud of het herstel van de door den wereldoorlog getroffen industrieele eigendomsrechten.
'Ter uitvoering van het op 30 Juni 1920 te Bern geteekend verdrag betreffende het behoud of het herstel van de door den wereldoorlog getroffen industrieele eigendomsrechten en op de door den Zwitserschen Bondsraad in zijne nota van 11 September 1920 tot de Regeeringen der Hooge onderteekenende Partijen gerichte uitnoodiging, zijn de ondergeteekenden, daartoe behoorlijk gemachtigd, heden bijeengekomen in het Bondspaleis te Bern, ten einde over te gaan tot het onderzoek en tot het nederleggen der bekrachtigingsoorkonden van hunne Regeeringen met betrekking tot bovengenoemd verdrag.
Deze oorkonden zijn ter tafel gebracht en, in goeden en behoorlijken vorm bevonden zijnde, zijn zij in handen gesteld van den vertegenwoordiger der Zwitsersche Regeering, om in de archieven van de Bondsregeering te worden nedergelegd.
De bekrachtigingsoorkonde van Zijne! Majesteit den Koning van Zweden maakt melding van de twee voorbehouden waarvan de tekst voorkomt in het Proces-verbaal van onderteekening van 30 Juni 1920. ' ''


— 180 —
Tevens wordt hierbij vastgesteld, dat blijkens de door den Zwitserschen gevolmachtigde bij de onderteekening van het verdrag voorgelezen verklaring, opgenomen in het Procesverbaal van 30 Juni 1920, de datum van deze eerste uitwisseling der bekrachtigingsporkonden, derhalve de 30ste September 1920, voor alle landen die partijen zijn bij het verdrag of die er in de toekomst toe zullen toetreden, zal worden beschouwd als punt van uitgang voor de termijnen vermeld in de artikelen 1 tot 3.
Verder stellen de ondergeteekenden vast, dat, blijkens de bescheiden, die hen door den vertegenwoordiger der Zwitsersche Regeering worden overgelegd, de toetredingen der vólgende landen ter kennis zijn gebracht van den Zwitserschen Bondsraad in de tijdsruimte gelegen" tusschen de onderteekening van het verdrag en den dag van heden :
Marokko (Gebied van het Pransche Protectoraat), den lOden Juli, bij nota van de Fransche Ambassade te Bern ;
Qroot-Britanvië, den 31sten Augustus, bij nota van het Britsche Gezantschap te Bern.
Evenwel maakt de Begeering van Zijne Britsche Majesteit hare toetreding ondergeschikt aan het volgend voorbehoud:
„De verlengde termijnen bedoeld in de artikelen 1 en 2 van het verdrag, zullen,, .roo^ zooveel het Vereenigd Koninkrijk betreft, afloopen op den lOden Januari 1921."
Genoemde Regeering behoudt zich de bevoegdheid voor om later tot het verdrag toe te treden voor de overzeesche Britsche bezittingen, die het herziene Unie-Verdrag van 1900 (Parijs-Brussel) of dat van 1911 (ParijsBrussel-Washington) hebben geteekend.
Dientengevolge is meergenoemd verdrag heden in werking| getreden tusschen de volgende Staten: Duitschland, Frankrijk, GrootBritannië (onder het bovenomschreven voorbehoud), Marokko (Gebied van het Fransche Protectoraat), Polen, Zweden (onder de twee vermelde voorbehouden), Zwitserland en Tunis.
De Regeeringen der hiernagenoemde Staten zijn nog niet in staat hare bekrachtigingsoorkonden neder te leggen : Nederland, Portugal, Tsjecho-Slowakije. Ter oorkonde waarvan dit Proces-verbaal is


— 181 —
opgemaakt, dat zal worden nedergelegd in de archieven van den Zwitserschen Bond en waarvan een gewaarmerkt afschrift door do Zwitsersche Begeering zal worden toegezonden aan de Regeeringen der andere landen, leden van de Internationale Unie voor de bescherming van den industrieelen eigendom.
Gedaan te Bern, den 30sten September 1920. Voor Duitschland: Köohbb. Voor Frankrijk : H. Alltzé.
Voor Polen : J. de Modzelewskx
Voor Zweden : P. de Adlebobeutz.
Voor Zwitserland : Motta. Voor Tunis : H. Allizé.
OPGAVE van de landen die het verdrag betreffende het behoud of het herstel van de door den wereldoorlog getroffen industrieele eigendomsrechten hebben bekrachtigd of die daartoe zijn toegetreden,,
Het verdrag is bekrachtigd door: Duitschland, Frankrijk, Polen, Zweden (onder de beperkingen, vermeld in de in het proces-verbaal van onderteekening opgenomen verklaring), Zwitserland, Tunis, Tsjecho-Slowakije en Nederland.
Tot 'hét verdrag zijn toegetreden :
Marokko (Fransch protectoraatsgebied), Groot-Britannië (onder het voorbehoud, dat de bij de artikelen 1 en 2 van het verdrag voorziene termijnen, voor wat het Vereenigd Koninkrijk betreft, zullen afloop^n op 10 Januari 1921), Spanje, Brazilië, Oostenrijk, Japan, Ceylon, Trinidad, Noorwegen (met uitzondering voor wat betreft handelsmerken en teekeningen van nijverheid), Denemarken (onder de hierna te vermelden beperkingen), Nieuw-Zeeland, Servië, België en Hongarije. ''
De toetreding van Denemarken heeft enkel betrekking op octrooien van uitvinding en' gebruiksmodellen, met uitsluiting van fabrieks of handelsmerken en van teekeningen en modellen van nijverheid, en brengt de volgende beperkingen mede :
■1°. Artikel 2 van het verdrag zal slechts van toepassing zijn op octrooien die hunne geldigheid hebben verloren gedurende het tijdperk


— 182 —
vallende tusschen 1 Augustus 1914 en 22 December 1919 en op aanvragen waarvan het onderzoek is beëindigd gedurende het tijdvak vallende tusschen 1 Augustus 1914 en 31 December 1919;
2°. De bepaling van artikel 3 van het verdrag (2de zinsnede) volgens welke geen enkel octrooi, op 1 Augustus 1914 nog van kracht, zal kunnen vervallen of worden nietig verklaard enkel uit hoofde van niet-toepassing vóór den afloop van een ternujn van twee jaren, te rekenen van de in werking treding van het verdrag af, zal in Denemarken slechts van toepassing zijn tot aan het einde van het jaar 1921.
Besluit van 22 September 1921, S. 1083, tot vaststelling van een „Octrooireglement".
Wij WILHELMINA, enz.
Op de voordracht van Onze Ministers van Landbouw, Nijverheid en Handel en van Koloniën van 26 Mei 1921, n°. 8617, afdeeling Handel;
Gezien de artikelen 14, 15, 21, 29, 31, 36, 62 en 64 der Octrooiwet 1910 (Staatsblad n°. 313), gelijk deze wet is aangevuld en gewijzigd bij de wet van 15 Januari 1921 (Staatsblad n°. 15);
«Gezien Onze besluiten van 15 December 1914 (Staatsblad n°. 559), 27 Mei 1918 (Staatsblad n°. 299) en 9 Juli 1919 (Staatsblad n°. 471);
Den Raad van State gehoord (advies van 5 Juli 1921, n°. 13);
Gelet op het nader rapport van Onze voornoemde Ministers van Landbouw, Nijverheid en Handel en van Koloniën van 8 September 1921, n°. 12609, afdeeling Handel, en van 16 September 1921, 4de afdeeling, n°. 12; Hebben goedgevonden en verstaan :
te bepalen:
Art. 1. Onder intrekking van Onze besluiten van 15 December 1914 (Staatsblad n°. 559), 27 Mei 1918 (Staatsblad n°. 299) en 9 Juli 1919 (Staatsblad n». 471), wordt met


— 188 —
ingang van een nader door Ons te bepalen datum 1 vastgesteld het bij dit besluit gevoegde reglement, genaamd „Ootrooireglement", hou" dende voorschriften als bedoeld in de artikelen 14, 15, 21, 29 sub a—f, 31, 36, 62 en 64 van de Octrooiwet 1910 (Staatsblad n°. 313), gelijk deze wet is aangevuld en gewijzigd bij de wet van 15 Januari 1921 (Staatsblad n°. 15).
2. De bepaling van artikel 1 van dit besluit geldt niet ten aanzien van de octrooiaanvragen' waarop de voorschriften der genoemde wet van 15 Januari 1921 (Staatsblad n°. 15) ingevolge artikel III dier wet niet van toepassing zijn.
Onze voornoemde Ministers zijn belast met de uitvoering van dit besluit, hetwelk in het Staatsblad geplaatst en in afschrift aan den Raad van State medegedeeld zal worden.
's-Gravenhage, den 22sten September 1921.
WILHELMINA. De Min. van Landbouw, Nijverheid en Handel,
H. A. van ijsselstbijn.
De Minister van Koloniën, de Graaff.
(Uitgeg. 18 Oct. 1921.)
OCTROOIREGLEMENT. ALGEMEENE BEPALING. Art. 1. In dit reglement wordt verstaan onder:
o. „de Octrooiwet", de Octrooiwet 1910 (Staatsblad n°. 313), gewijzigd bij de wet van 15 Januari 1921 (Staatsblad n°. 15);
b. „de Minister", de Minister van Landbouw» Nijverheid en Handel.
HOOFDSTUK I.
Inrichting en wijze van werken van den Octrooiraad.
Paragraaf 1. Samenstelling van den Octrooiraad. Art. 2. 1. De Octrooiraad bestaat uit: a. ten hoogste vijftien gewone leden, daaronder begrepen den Voorzitter en twee onder-
Bij besluit van 31 October 1921, S. 1151, bepaalt voor wat het Rijk in Europa betreft, op 15 November 1921, voor de koloniën en bezittingen in andere werelddelen °P 16 Februari 1922.


Voorzitters; de gewone leden worden onderscheiden in rechtsgeleerde- en technische leden ; 6. ten minste twaalf buitengewone leden ; c. ten hoogste twintig plaatsvervangende leden, benoemd uit de technische of rechtsgeleerde ambtenaren bij den Octrooiraad, die tevens als zoodanig werkzaam blijvén.
2. De buitengewone leden worden ieder voor een tijdvak van vijf jaren benoemd; zij zijn telkens voor een volgend tijdvak van vijf jaren herbenoembaar.
Art. 3. 1. De gewone, de buitengewone en de plaatsvervangende leden moeten den leeftijd van dertig jaren hebben vervuld.
2. De gewone en de buitengewone leden mogen geen deel nemen aan de behandeling van zaken, waarbij zij een middellijk of onmiddellijk" belang hebben, of waarbij zij in eenig opzicht betrokken zijn. De gewone leden mogen bovendien zonder toestemming van den Minister geen ander bezoldigd ambt of andere bezoldigde betrekking bekleeden, zij mogen niét tevens zijn advocaat of octrooibézorger, noch middellijk of onmiddeDijk betrokken zijn bij eene onderneming tot het aanvragen of verhandelen van octrooien of tot het aanvragen van inschrijving van fabrieks- of handelsmerken, noch terzake van octrooien en fabrieksof handelsmerken advies geven anders dan ingevolge hun ambtelijke taak. Het is hun verboden octrooi aan te vragen.
Art. 4. De belofte, bedoeld in artikel 14, derde lid van de Octrooiwet, luidt als volgt: „Ik beloof, dat ik rjverig, nauwgezet en onpartijdig de plichten zal vervullen, welke het ambt van Voorzitter (ondervoorzitter, gewoon lid, buitengewoon lid, plaatsvervangend lid) van den Octrooiraad medebrengt; en met name geheim zal houden, hetgeen mij uit hoofde van mijn ambt bij den Octrooiraad bekend is van de octrooiaanvragen voorzoover deze niet zijn openbaar gemaakt en stiptelijk zal helpen uitvoeren de in aanmerking komende wetten en algemeene maatregelen van bestuur, en dat ik om iets hoegenoemd in dit ambt te doen of te laten, van niemand middellijk of onmiddellijk eenige belofte of eenig geschenk zal aannemen.
Dat beloof ik.
- 184 —


Ik verklaar, dat ik middellijk noch onmiddellijk, onder welken naam of voorwendsel voor het verkrijgen,, mijner aanstelling, aan iemand wie het ook zij, iets heb gegeven of beloofd.
Dat verklaar ik".
Paragraaf 2. Samenstelling en bevoegdheden van de centrale afdeeling, de aanvraagafdeelingen en de afdeelingen van beroep.
Art. 5. 1. De centrale afdeeling bestaat uit drie leden en wordt gevormd door den Voorzitter en de beide ondervoorzitters.
2. Zij leidt en regelt de werkzaamheden, voortvloeiende uit de toepassing van de Octrooiwet, voor zoover dat nog noodig is, naast de aan het College van Directeuren van het Bureau voor den Industrieelen Eigendom opgedragen leiding van dat Bureau en het aan dat College opgedragen gezag over de bij het Bureau werkzame ambtenaren en bedienden.
3. Door de centrale afdeeling worden verricht de werkzaamheden, welke ingevolge eenige bepaling der wet zonder nadere vermelding aan den Octrooiraad zijn opgedragen.
Art. 6. 1. Eene aanvraagafdeeling bestaat uit een lid of uit drie leden. Op verzoek van de afdeeling kan de centrale afdeeling een rechtsgeleerd lid aanwijzen om, hetzij over een bepaalde rechtsvraag, hetzij over een aanvrage in. haar geheel te adviseeren.
2. Behalve de werkzaamheden door de Octrooiwet aan de aanvraagafdeelingen opgedragen, worden door de aanvraagafdeeling verricht de werkzaamheden bij artikel ' 10, tweede en derde lid dier wet aan den Octrooiraad opgedragen, indien de aanvraag om octrooi bij haar in behandeling is en wat betreft artikel 10, derde lid, der wet ook indien het octrooi door haar is verleend en daartoe bevoegden niet in beroep zijn gekomen.
Art. 7. 1. Eene afdeeling van beroep bestaat uit vijf leden.
2. Behalve de werkzaamheden door de Octrooiwet aan de afdeelingen van beroep opgedragen, wordt door haar verricht hetgeen aan den Octrooiraad is opgedragen bij art. 10, tweede lid der wet, indien de aanvrage om
- 185 —


octrooi bij haar in behandeling is of het octrooi door haar is verleend.
Art. 8. De leden van eene afdeeling worden door de centrale afdeeling1 aangewezen uit de gewone, buitengewone en plaatsvervangende leden. Ingeval van verhindering of van ontstentenis regelt deze afdeeling hunne vervanging.
Art. 9. Bij verhindering of ontstentenis van een lid van de centrale afdeeling gedurende langer dan een maand, kan door den Minister uit de gewone leden tijdelijk een lid als lid der centrale afdeeling worden aangewezen.
Art. 10. 1. De Voorzitter van den Octrooiraad belegt de vergaderingen van de centrale afdeeling. Hij is tot het bijeenroepen der centrale afdeeling verplicht, indien zijne beide medeleden zulks verlangen. De werkzaamheden der aanvraagafdeelingen en afdeelingen van beroep worden geregeld door de centrale afdeeling.
2. De vergaderingen, waarin de Voorzitter geen zitting heeft, worden geleid door den eersf benoemden in de vergadering zitting hebbenden ondervoorzitter en bij gelijktijdigheid van benoeming door den oudste in leeftijd. Bij ontstentenis van een ondervoorzitter zit het eerstbenoemde of bij gelijktijdigheid van benoeming het oudste gewone lid voor. Indien geen gewoon lid zitting heeft, kiest de afdeeling haar voorzitter.
Art. 11. Als secretaris der afdeelingsvergaderingen treedt op een der in de vergadering zitting hebbende gewone of plaatsvervangende leden, door de centrale afdeeling aangewezen, of een door haar aangewezen ambtenaar bij het Bureau voor den Industrieelen EigendomParagraaf 3. Bepalingen van verschillenden aard.
Art. 12. 1. De Voorzitter en de ondervoorzitters zijn zooveel mogelijk eiken werkdag, waarop het Bureau voor den Industrieelen Eigendom voor het publiek geopend is, ten bureele van den Octrooiraad aanwezig, de andere gewone leden op de uren, die de centrale afdeeling mocht vaststellen.
2. Van elke verhindering van een der gewone leden om zijne werkzaamheden te verrichten geeft deze onverwijld kennis aan de
— 186 -


centrale afdeeling. Duurt de verhindering eene week, dan wordt daarvan mededeeling gedaan aan den Minister.
3. De gewone leden, die geen deel uitmaken van de centrale afdeeling, behoeven voor afwezigheid het verlof van deze. Alle gewone leden behoeven voor afwezigheid gedurende eene week of langer het verlof van den Minister.
4. De buitengewone leden geven, alvorens zioh voor langer dan eene week uit hunne woonplaats te verwijderen, van het voornemen daartoe en van den duur hunner vermoedelijke afwezigheid kennis aan de centrale afdeeling. " 8. Bij afwezigheid of ontstentenis wordt de Voorzitter van den Octrooiraad in zijne hem bij de Octrooiwet of bij dit reglement opgedragen werkzaamheden vervangen door de ondervoorzitters in een door den Minister aangewezen volgorde.
Art. 13. De afdeelingen van den Octrooiraad en zijne leden verstrekken aan den Minister alle gevraagde inlichtingen.
Paragraaf 4. Verhooren voor den Octrooiraad.
Art. 14. 1. De oproepingen ter uitvoering van de Octrooiwet van aanvragers, opposanten en andere belanghebbenden, zoomede van getuigen en deskundigen, geschieden bij aangeteekenden brief of schriftelijk tegen ontvangstbewijs, met opgave van den dag en het uur voor de verschijningen bepaald.
2. Bg oproeping van de in het eerste lid genoemde personen moet tusschen den dag der verzending van de oproeping en dien der verschijning van den opgeroepene een termijn van tenminste drie dagen gelaten worden.
3. Van het verhoor van getuigen en deskundigen wordt een proces-verbaal opgemaakt.
4. De geldelijke vergoeding, aan getuigen en deskundigen toe te kennen, wordt berekend op den voet van het als bijlage bij dit reglement gevoegde tarief.
5. De toelegging van de daar bedoelde vacatie-gelden en vergoedingen voor de reisen verblijfkosten en tijdverzuim, geschiedt in geval van verschijning in eene vergadering van eene afdeeling, door deze afdeeling, in andere gevallen door den Voorzitter van den Octrooiraad.
— 187 -


— 188 —
Paragraaf 5. Registers en inschrijving daarin.
Art. 15. 1. Do ingevolge de Octrooiwet te houden registers zijn:
a. een octrooiregister.
Dit register bestaat uit vier deelen, nl. een deel voor de aanvragen, welke rechtstreeks bij den Octrooiraad zijn ingediend en drie deelen voor de aanvragen, ingediend door tusschenkomst van het Hulpbureau voor den Industrieelen Eigendom, onderscheidenlijk in Nederlandsch-Indië, Suriname en Cu ra cao ;
b. een register van stukken, die worden overgeschreven en waarvan aanteekening gehouden wordt in het Octrooiregister.
2. Het octrooiregister wordt zoodanig ingericht, dat het een volledig overzicht geeft van de aanvragen om octrooi, al wat daarop betrekking heeft tot en met de intrekking, de definitieve verleening of afwijzing en al hetgeen ten aanzien van de verleende octrooien geschiedt. Het register is geheim voor wat betreft aanvragen om octrooi vóór de openbaarmaking en geheime octrooien.
3. De verdere inrichting der evengenoemde registers wordt door de centrale afdeeling vastgesteld. .
Art. 16. Van de aanvragen worden in het octrooiregister opgeteekend:
a. het register der aanvrage en tevens, voor het geval zij een aanvullingsoctrooi betreft, het registernummer van het hoofdoctrooi of der hoofdaanvrage:
b. de korte aanduiding der uitvinding en bet cijfer der uitvindingsklasse, waartoe de uitvinding behoort;
c. de naam en woonplaats van den aanvrager, en, wanneer deze een gemachtigde heeft gesteld, de naam van dezen gemachtigde ;
d. het tijdstip van ontvangst;
e. het beroep op een recht van voorrang en alsdan:
. indien dat recht wordt ontleend aan artikel 7 der Octrooiwet, onder vermelding van den datum, waarop, en het land, waar de aanvrage werd gedaan, op welke do aanvrager zoodanig beroep wenscht te doen steunen ;
indien dat recht wordt ontleend aan artikel 8 der Octrooiwot, onder vermelding van den


naam, de plaats en het tijdstip van opening dea tentoonstelling, op welke het onderwerp der octrooiaanvrage is tentoongesteld of aanschouwelijk gemaakt;
ƒ. het registernummer en het; tijdstip van ontvangst van de Oorspronkelijke aanvrage bedeeld! in art. 8 A der Octrooiwet.
Art. 17. Het bedrag, bedoeld in artikel 21 der Octrooiwet bedraagt f 75.
Art. 18. b Voor de inschrijving van de volgende stukken, welke ingeschreven moeten worden, is verschuldigd : r
o. voor memories van grieven, als bedoeld n artt. 24 A, eerste lid, en 27 der Octrooiwet;
6. voor een bezwaarschrift als bedoeld in art. 25, vierde lid, dier wet;
een bedrag van f 30, welk bedrag tot een maximum van f20 wordt teruggegeven naar | gelang de verzoeker tot inschrijring geheel ! of gedeeltelijk in het gelijk is gesteld.
2. Voor de inschrijving van de volgende i stukken, welke ingeschreven moeten worden,
is verschuldigd:
o. voor het verzoek tot verkrijging van eene verklaring van voorgebruik als bedoeld in artikel 32, lid 3 dier wet;
b. voor het verstrekken van een verklaring van voorgebruik op grond van art. 32, lid 2 dier wet;
c. voor een verzoek om een licentie als bedoeld in artikel 34, lid 4 dier wet;
d. voor een akte van pandrecht op een octrooi, als bedoeld in art. 40, lid 1 dier wet;
e. voor het proces-verbaal van inbeslagneming van een octrooi als bedoeld in art. 41, lid 1 dier wet;
/■ vo°r de dagvaarding tot nietigverklaring van een octrooi op grond van art. 51 dier wet;
g. voor de dagvaarding tot opeisching van een octrooi als bedoeld in art. 53, lid 3 dier wet;
h. voor alle andere stukken;
een loon van f 10.— of van zooveel maal f 10.— als het stuk octrooien of octrooiaanvragen betreft.
3. Een verklaring van voorgebruik wordt niet verstrekt, zoolang het bewijs niet is overgelegd dat het hierboven bepaalde loon bij het Bureau voor den Industrieelen Eigendom is gestort.
- 188 —


— 190 —
Paragraaf 6. Eischen, waaraan de aan den Octrooiraad gerichte stukken hebben te voldoen.
Art. 19. 1. Alle stukken tot den Octrooiraad te richten moeten duidelijk leesbaar zijn. Zij moeten in de Nederlandsche taal zijn geveeld, of van een gewaarmerkte Nederlandsche vertaling vergezeld gaan. De centrale afdeeling is bevoegd vrijstelling te verleenen van het geven eener vertaling. De schriftelijke bewijzen van het recht van voorrang kunnen in het Fransch, Duitsch of Engelsch worden ingeleverd.
2. Onvoldoende gefrankeerde stukken worden geweigerd.
3. Bij geldzendingen en betalingen moet uitdrukkelijk en volledig het doel van de betaling schriftelijk worden vermeld, met splitsing, indien deze noodig is, van het totaal bedrag.
4. De onderteekeningen van stukken moeten, indien dit geëischt wordt, gelegaliseerd worden.
Art. 20. De centrale afdeeling is bevoegd modellen voor in te dienen stukken vast te stellen. Exemplaren van elk model zijn aan het Bureau voor den Industrieelen Eigendom en aan de Hulpbureaux in de koloniën en bezittingen in andere werelddeelen verkrijgbaar tegen een door de centrale afdeeling vast te stellen prijs. fc»>»aw
Art. 21. 1. De aanvrage moet, behalve hetgeen de Octrooiwet voorschrijft, bevatten :
a. wanneer de aanvrager een gemachtigde gesteld heeft, den naam, het beroep en de woonplaats van den gemachtigde. Indien de aanvrager in het buitenland woont, blijft het gekozen domicilie van kracht totdat aan den Octrooiraad mededeeling is gedaan van een ander domicilie;
b. indien er meerdere aanvragers zijn, een gemeenschappelijk domicilie ;
c. bij aanvragen om aanvullingsoctrooi, dagteekening en nummer van het hoofdoctrooi of van de hoofdaanvrage ;
d. indien beroep gedaan wordt op een recht van voorrang op grond van artikel 8 der Octrooiwet, den naam, de plaats en het tijdstip van opening der tentoonstelling, op welke het


onderwerp der octrooi-aanvrage is tentoongesteld of aanschouwelijk gemaakt.
2. Bij de aanvrage moet worden overgelegd eene lijst der bijlagen met opgave van het nummer en den aard van ieder stuk.
Art. 22. 1. De beschrijving moet worden ingediend in drievoud; de teekening, wanneer deze ter toelichting van de beschrijving noodig is, in tweevoud.
2. Alvorens tot openbaarmaking wordt besloten, kan de overlegging binnen een aan te geven termijn van nog zes exemplaren van de beschrijving worden gevorderd.
Art. 23. 1. Aan het hoofd der beschrijving moet de korte aanduiding van datgene waarop de uitvinding betrekking heeft, geplaatst worden.
2. Bestaat de uitvinding uit de vereeniging van bekende onderdeden tot een nieuw geheel, dan moet zulks uit de beschrijving duidelijk blijken.
3. De beschrijving moet aangeven, welke uitkomst op het gebied der nijverheid met de uitvinding wordt beoogd, met afbakening van het nieuwe ten opzichte van het bekende. Zij moet datgene wat nieuw is en waarvoor het uitsluitend recht verlangd wordt, aan het slot jn eene of meer conclusies nauwkeurig en afzonderlijk aanwijzen. Deze conclusies moeten doorloopend genummerd zijn.
4. De beschrijving van een aanvullingsoctrooi moet kunnen worden begrepen zonder raadpleging van het hoofdoctrooi. De conclusies moeten, ook indien verwezen wordt naar het hoofdoctrooi, onafhankelijk van die verwijzing het voortbrengsel of de werkwijze, waarvan de uitvinding eene verbetering geeft, volledig aanduiden.
Art. 24. 1. Maten, gewichten, alsook electrische eenheden moeten volgens de in Nederland geldende voorschriften, temperaturen in graden Celsius en opgaven aanga nul de dichtheid als soortelijke gewichten worden aangegeven. Zooveel mogelijk moet van de door de „International Eleetrotechnical Commission" vastgestelde symbolen en afkortingen worden gebruik gemaakt en moeten de door deze commissie vastgestelde regels worden gevolgd. Als symbolen voor chemische ele-
- 1»! —


inenten en verbmdingen mogen slechts de in Nederland gebruikelijke gebezigd worden.
2. Figuren mogen niet in de beschrijving voorkomen.
3. De beschrijving moet door den aanvrager of diens gemachtigde- onderteekend zijn.
Art. 25. 1. Voor de beschrijving moet wit stevig papier van circa 33 c.M. hoogte en circa 21 c.M. breedte worden gebezigd.
2. De beschreven bladzijden moeten aan de linkerzijde een onbeschreven rand van ten minste 3 c.M breedte hebben, terwijl ook tusschen de regels voldoende ruimte moet worden gelaten voor het invoegen van eventueele veranderingen. De regels der beschrijving moeten bij vijftallen genummerd zijn.
3. De bladen mogen slechts aan eene zijde beschreven en moeten doorloopend genummerd worden.
4. Ten minste een exemplaar van de beschrijving moet met git-zwarten inkt geschreven zijn, welk exemplaar geen carbon of andere afdruk mag zijn.
Art. 26. 1. Van de twee exemplaren der teekening moet het eene op wit,- stérk en glad teeken-, z.g. kartnnpapier en het andere op goed doorschijnend calqueerlinnen of sterk calqueerpapier zijn aangebracht. Zoowel voor de hoofdteekening als voor de bijteekening d. i. de calque der hoofdteekening, moet een bladformaat van 21 bij 33 c.M worden gebezigd ; zoo noodig kan een bladformaat van 33 bij 42 c.M. worden gebruikt.
2. De teekening moet duidelijk zijn, mag niet meer bevatten dan voor een juist begrip der uitvinding gewenscht is en moet overigens aan de volgende eischen voldoen :
a. de lijnen en het schrift moeten duidelijk :
l in één kleur, op de calque gitzwart zijn;
ö. elke lijn moet krachtig en overal even dik getrokken worden en scherp begrensd zijn ; lijnen van gelijke beteekenis moeten even dik, letters en cijfers eenvoudig en duidelijk zijn;
c. op de hoofdteekening, die voor de photo- I graphische reproductie geschikt moet zijn, I mogen geene kleuren voorkomen; ook mogen schaduwen alleen door goed zwart getrokken lijnen worden weergegeven; dwars doorsneden
— 192 -


moeten of door ze geheel zwart te maken of door arceeringen worden voorgesteld. Wil men daarbij aangeven nit welk materiaal de doorsnede bestaat, dan wordt dit materiaal, door verschillende soorten arceeringen aangeduid en in een bijschrift de beteekenis der arceeringen verklaard; de lijnen der arceering mogen niet te dicht hij elkaar worden getrokken en, wat de dikte betreft, niet te veel verschillen van die der eigenlijke teekening. Hetzelfde geldt voor de schaduwlijnen, die evenals projectie- en middellijnen zoo mogelijk moeten worden vermeden. De lijnen der arceering mogen niet in elkaar overgaan :
d. de afzonderlijke figuren moeten op een voldoenden ouderlingen afstand geplaatst en ongeacht het aantal bladen doorloopend genummerd worden; hun aantal mag het strikt noodzakelijke niet te boven gaan ;
e. wanneer de schaal wordt aangegeven, moet zulks graphisch geschieden;
/• verklaringen mogen op de teekening niet voorkomen; uitgezonderd zijn korte aanduidingen; als „water", „stoom", „doorsnede A B", alsook opschriften, die op de voorgestelde voorwerpen worden aangebracht, als b.v. „open", „dicht" ;
g. rechts onderaan op elk blad moet de handteekening van den aanvrager of van diens gemachtigde, in het laatste geval met vermelding van den naam des aanvragers, rechts bovenaan moet het nummer van het blad (blad I, II, III, enz.) geplaatst worden ;
h. ter aanduiding van de onderdeelen der figuren mogen alleen verwijzingsteekens worden gebruikt, voor zoover1 zulks voor eene duidelijke verklaring der uitvinding door verwijzing van de beschrijving naar de teekening noodzakelijk is ;
f. komen dezelfde onderdeelen in verschillende figuren voor, dan mogen daarvoor slechts dezelfde verwijzingsteekens worde» gebezigd. Voor versohillende onderdeelen mogen dezelfde verwijzingsteekens niet gebezigd worden, ook zelfs dan niet, wanneer die figuren op versohillende bladen staan. Komen in de teekeningen, behoorende bij aanvragen om aanvullingsoctrooi dezelfde onderdeelen voor, als in die van het hoofdootróoi, dan moeten S. & J. n°. 73, 8« dr. 7
— 193 —


— 194 —
de voor deze deelen gekozen verwijzingsteekens overeenstemmen;
k. voor de verwijzingsteekens moet van de kleine Latijnsche letters (a, b, c) of van Arabische cijfers worden gebruik gemaakt. Worden zoowel letters als cijfers gebruikt, dan mag de letter l niet voorkomen. Ter aanduiding van doorsneden dienen Romeinsche cijfers te worden gebezigd, overeenkomende met het nummer der figuur waarin de doorsnede wordt weergegeven. Hoeken worden met kleine Grieksche letters aangeduid;
1. de bijvoeging van accenten of cijfers bij bovenbedoelde teekens moet in het algemeen worden vermeden. Zij mogen slechts gebruikt worden indien zij voor een goed begrip der teekening noodzakelijk zijn.
Art. 27. 1. Modellen en monsters, uitgezonderd van ontplofbare en licht ontvlambare stoffen, kunnen desverlangd ter nadere verduidelijking der beschrijving worden ingediend ; zij worden in den regel slechts in één exemplaar gedeponeerd.
2. Ten aanzien van de hoedanigheid dezer modellen en monsters geldt het volgende :
. a. modellen en monsters, die gemakkelijk kunnen worden beschadigd, moeten in stevige verpakking worden ingezonden. Voorwerpen van kleinen omvang moeten op stijf papier worden bevestigd ;
6. monsters van vergiftige, bijtende, ontplofbare of gemakkelijk ontvlambare stoffen moeten op de verpakking en voor zoover mogelijk op het voorwerp zelf door een duidelijk opschrift als zoodanig worden aangeduid ;
c. monsters van vluchtige stoffen, poedervormige stoffen, stoffen, die van de buitenlucht moeten afgesloten worden, vloeistoffen en van gassen moeten in glazen fleschjes, met in overeenstemming met den inhoud gekozen afsluiting worden ingezonden; de fleschjes moeten met een duurzaam zegel afgesloten worden en van een op duurzame' wijze aangebracht opschrift met inhoudsopgave voorzien zijn ;
d. monsters van geverfde stoffen moeten op stijf papier van 33 c.M hoogte en 21 c.M. breedte duurzaam aangebracht worden en van nauwkeurige met de gegevens der beschrijving


overeenkomende opschriften worden voorzien. Bjj deze monsters moet een voor den vakman voldoende beschrijving van de manier van verven worden gevoegd met nauwkeurige opgave van het gehalte van het bad aan verfstof, de eventueel gebruikte bijtmiddelen, de temperatuur, enz., alsook of het bad na gebruik uitgewerkt, dan wel of het nog als zoo-danig voor hetzelfde doel bruikbaar was.
3. Bij monsters moet een inventaris worden overgelegd, waarvan de volgorde in overeenstemming moet zijn met de beschrijving.
4. Modellen en monsters worden alleen dan teruggegeven wanneer bij de indiening een verzoek om teruggave is gedaan.
Art. 28. Alle bijlagen der aanvrage moeten van een opschrift voorzien zijn, waaruit blijkt, bij welke aanvrage zij behooren. Hetzelfde geldt voor modellen en monsters. Op later ingediende stukken, die bij de aanvrage behooren, moet de naam van den aanvrager en, indien dit bekend kan zijn, het nummer der aanvrage vermeld worden. Alle bijlagen der aanvrage en later ingediende stukken, die bjj. eene aanvrage behooren, mogen slechts op die aanvrage betrekking hebben.
Art. 29. De volmachten, bedoeld in de Octrooiwet, moeten, indien zulks wordt verlangd, worden opgesteld in overeenstemming met een door de centrale afdeeling vast te stellen model.
Art. 30. 1. De memories van grieven als bedoeld in artt. 24 A, lste lid en 27 der Octrooiwet, de bezwaarschriften als bedoeld in art. 25, vierde lid dier wet en de verzoekschriften, als bedoeld in art. 25< vijfde lid en artikel 32 derde lid moeten bevatten.:
o. den naam en de woonplaats van hem die in beroep komt, het bezwaar maakt of het verzoek doet;
6. de gronden, waarop het beroep, het bezwaar of het verzoek berust, zoo volledig mogelijk aangegeven en door de noodige bewijzen gestaafd;
c. de onderteekening van hem, die in beroep komt, het bezwaar maakt of het verzoek doet of van diens gemachtigde.
2. De memories van grieven moeten in vijfvoud, de andere stukken in drievoud worden ingediend.
195 —


- 196 —
3: Van het inkomen van eene memorie van grieven wordt aan de andere belanghebbenden bij de beslissing over de aanvrage van wier bestaan uit'het register blijkt, door den Voorzitter van den Octrooiraad en van het inkomen van een bezwaar- of verzoekschrift aan den aanvrager van het octrooi door den Voorzitter der betrokken afdeeling kennis gegeven, onder mededeeling van den termijn, gedurende welken van het stuk kan worden kennis genomen en van den termijn, binnen welken de geadresseerde van schriftelijk antwoord kan dienen. Dit antwoord moet, indien het memories van grieven betreft, in vijfvoud, in andere gevallen in drievoud worden ingediend.
Art. 31. Ter nadere verklaring van het bepaalde in de artikelen 21 tot en met 30 heeft de centrale afdeeling de bevoegdheid instructies te geven.
Paragraaf 7. Oclrooibewijs.
Art. 32. Het in artikel 28, derde lid der Octrooiwet bedoelde bewijs moet, behalve de verklaring, dat octrooi verleend is, bevatten :
a. den naam en woonplaats van den octrooihouder ;
6. de korte aanduiding der uitvinding ;
e. het nummer en de dagteekening van het octrooi en, zoo het een aanvullingsoctrooi betreft, tevens van het hoofdoctrooi, waartoe het behoort;
d. het tijdstip van indiening der aanvrage ;
e. vermelding van het recht van voorrang ; /. vermelding van de oorspronkelijke aanvrage als bedoeld in art. 8 A der wet;
g. den dag, tot welken de bescherming zich uiterlijk kan uitstrekken ;
h. de onderteekening van den Voorzitter van den Octrooiraad.
Paragraaf 8. Wijze van bepaling van het tijdstip, waarop aan den Octrooiraad gerichte stukken ,j zijn ingediend.
Art. 33. De aan den Octrooiraad gerichte stukken worden ter bepaling van het tijdstip, waarop zij zijn ingediend, onmiddellijk na ontvangst voorzien van een stempel, houdende uur, dag, maand en jaar van die ontvangst. Bij bezorging van een zoodanig stuk anders


dan per post, wordt op verlangen een ontvangstbewijs afgegeven. Stukken, welke na de sluiting van het Bureau worden bezorgd, hetzij in- de brievenbus, hetzij in den postbox van het Bureau, worden, behoudens tegenbewijs, geacht te zijn bezorgd te 12 ure des avonds van dienzelfden dag, en op dat uur afgestempeld.
Paragraaf 9. Verstrekking van inlichtingen en afgifte van afschriften en uittreksels.
Art. 34. 1. Op verzoek wordt: 1°. tegen betaling van f 1.— aan ieder een schriftelijke inlichting verstrekt van hetgeen in het openbaar gedeelte van het octrooiregister of in het register, bedoeld in art; 15, sub 6, voorkomt. Een negatief bericht geldt voor eene inliohtitag } 2°. tegen betaling van een door de centrale afdeeling te bepalen bedrag met een maximum van 50 cents voor iedere 300 lettergrepen en een minimum van f 1.— aan een ieder uittreksels verstrekt uit het openbaar gedeelte van het octrooiregister of uit het register, bedoeld in artikel 15 sub 6, en gewone of fotografische afschriften, ter keuze van den Octrooiraad, van openbaar gemaakte stukken, en aan daarop rechthebbenden ook uittreksels uit het niet openbaar gedeelte van het octrooiregister en gewone of fotografische afschriften van niet openbaar gemaakte stukken. Voor het verstrekken van een lichtdruk wordt daarenboven f 0.50 in rekening gebracht voor elke oppervlakte van 21 bij 33 c.M. of gedeelte daarvan. Indien aan een verzoek tot het verstrekken van andere hchtdrukken dan de gebruikelijke wordt voldaan, zal het loon door de centrale afdeeling worden bepaald.
2. Voor de afgifte van een bewijs van voor rang is bovendien verschuldigd een bedrag van f 3.—.
Paragraaf 10. Inzage van aanvragen. Art. 35. 1. Ter verkrijging van inzage van stukken overeenkomstig artikel 25, derde lid der Octrooiwet, wordt een aanvraagbiljet, verkrijgbaar bij den met het toezicht op de openbare leeskamer belasten ambtenaar, door den belanghebbende ingevuld met zijnen naam en zijne woonplaats en met het nummer der be73 7 *
— 197 -


doelde aanvrage om octrooi, aan dien ambtenaar onderteekend ter hand gesteld, die daarop dé verlangde stukken in de daarvoor bestemde zaal ter inzage verstrekt.
2. Op inzage van meer dan eene aanvrage tegelijkertijd heeft niemand aanspraak.
3. Nadat de inzage heeft plaats gehad, moeten de stukken, zooals zij ontvangen zijn, aan den genoemden ambtenaar persoonlijk worden teruggegeven. Voor alsdan ontdekte en vastgestelde beschadigingen van die stukken is hij, die de stukken laatstelijk ter inzage had, verantwoordelijk.
Art. 36. Ten einde in de Hulpbureaux voor den Industrieelen Eigendom in de koloniën en bezittingen in andere werelddeelen ter inzage te worden gelegd, worden aan elk dier bureaux een der in artikel 22 van dit reglement bedoelde exemplaren van de beschrijving der uitvinding, tot welker openbaarmaking is besloten en een afdruk der bijbehoorende teekening, zoo spoedig mogelijk opgezonden door het Bureau voor den Industrieelen Eigendom.
Paragraaf 11. Openstelling van het Bureau voor den Industrieelen Eigendom.
Art. 37. Het Bureau voor den Industrieelen Eigendom is ten' dienste van de uitvoering van de Octrooiwet voor het publiek opengesteld op alle tijden, waarop het volgens artikel 7 van het Reglement voor het Bureau voor den Industrieelen Eigendom, vastgesteld bij Koninklijk besluit van 15 December 1914 (Staatsblad n°. 558), laatstelijk gewijzigd bij Koninklijk besluit van 22 September 1921 (Staatsblad n°. 1085) voor het publiek is geopend.
HOOFDSTUK TL
BLAD DOOR HET BUREAU VOOR DEN INDUSTBI. EELEN EIGENDOM UIT TE GEVEN.
Art. 38. 1. Het blad, bedoeld in artikel 25, eerste lid, der Octrooiwet draagt den naam van „de Industrieele Eigendom" en verschijnt op zoodanige tijdstippen, als de voorhanden stof zal vorderen.
2. De centrale afdeeling is belast met de
- 198


zorg voor de samenstelling van dit blad, voor zooveel de octrooi-aanvragen en octrooien betreft.
Art. 39. In dit blad worden achtereenvolgens openbaar gemaakt :
l Onder de rubriek „Aanvragen".
Van de aanvragen, tot welker openbaarmaking besloten is :
a. het cijfer der uitvindingsklasse ;
b. het registernummer;
c. den dag van indiening der aanvrage ;
d. de korte aanduiding der uitvinding;
e. de naam en de woonplaats van den'aanvrager en tevens, wanneer deze een gemachtigde gesteld heeft, de naam en de woonplaats van den gemachtigde;
/. de kort aangeduide gronden, waarop voorrang ingevolge artikel 7 of 8 der wet wordt gevorderd;
g. het registernummer en den datum van de oorspronkehjke aanvrage, bedoeld in art. SA van de Octrooiwet.
II. Onder de rubriek „Ingetrokken aanvragen".
Van de reeds openbaar gemaakte aanvragen, welke door den aanvrager zijn ingetrokken:
a. het cijfer der uitvindingsklasse ;
6. het registernummer ;
c. de datum van het vroegere nummer van dit blad waarin de betreffende aanvrage openbaar is gemaakt.
III. Onder de rubriek „Afgewezen aanvragen".
Van de openbaar gemaakte aanvragen, welke afgewezen zijn en tegen welker afwijzing niet meer kan worden opgekomen of ten aanzien van welke in beroep de beslissing is gehandhaafd :
o. het Cijfer der uitvindingsklasse ;
6. het registernummer;
c de datum van het vroegere nummer van dit blad, waarin de aanvrage is openbaar gemaakt.
IV. Onder de rubriek „Verleende octrooien". Van de verleende octrooien : a. het cijfer der uitvindingsklasse ; 6. het registernummer en de dagteekening van het octrooi;
- J99 —


c. de korte aanduiding der uitvinding, indien gewijzigd na openbaarmaking;
d. de naam en woonplaats van den octrooi houder, indien gewijzigd na openbaarmaking ;-
e. de kort aangeduide gronden, waarop ingevolge artikel 7 of 8 der Octrooiwet voorrang wordt erkend, indien gewijzigd na openbaar, making;
ƒ. het registernummer en datum van de oorspronkelijke aanvrage, bedoeld in artikel 8 A der Octrooiwet, indien gewijzigd na openbaarmaking ;
g. de datum van het vroegere nummer van dit blad, waarin de aanvrage is openbaar gemaakt.
V. Onder de rubriek „Overdracht van het octrooi of van het recht, voortvloeiende uit de openbaar gemaakte aanvrage om octrooi".
Van de octrooien of openbaar gemaakte aanvragen, ten aanzien waarvan deze overdracht plaats greep :
a. het cijfer der uitvindingsklasse ;
b. het nummer van het octrooi of van de aanvrage om octrooi;
c. de naam en woonplaats van den vroegeren en van den nieuwen houder ;
d. de datum, waarop de acte van overdracht in de openbare registers werd ingeschreven.
VI. Onder de rubriek „Vervallen octrooien". Van de vervallen octrooien :
a. het cijfer der uitvmdmgsklasse ;
b. het registernummer;
c. de datum van verval.
VII. Onder de rubriek „Door den Octrooiraad krachtens artikel 50 der Octrooiwet ingetrokken octrooien".
Van de aldus ingetrokken ootrooien : a. het cijfer der uitvindingsklasse ; 6. het registernummer; c de dagteekening van het besluit van in trekking.
VIII. Onder de rubriek „Nietig verklaarde octrooien".
Van de geheel of gedeeltelijk ingevolge artikel 51 der Octrooiwet nietig verklaarde octrooien :
o. het cijfer der (uitvindingsklasse ;
6. het registernummer;
- 200 —


e. de dag, waarop de rechterlijke beslissing in kracht van gewijsde is gegaan;
d. ingeval van gedeeltelijke nietigverklaring de vermelding der nietigverklaarde conclusie of conclusies. '
IX. Onder de rubriek „Voorstellen van wet tot onteigening van octrooien".
Van deze in artikel 98 der Onteigeningswet bedoelde voorstellen:
de korte inhoud, benevens van het octrooi in quaestie:
a. het cijfer der nitvindingsklasse ;
b. het registernummer.
X. Onder de rubriek „Onteigende octrooien". Van de onteigende octrooien ingevolge artikel 103, tweede lid, der Onteigeningswet:
o. het cijfer der uitvmdingsklasse;
b. het registernummer;
c. de dag, waarop het vonnis van onteigening in kracht van gewijsde is gegaan.
XI. Onder de rubriek „Inbezitneming van octrooien".
Van de ingevolge artikel 104 der Onteigeningswet in bezit genomen octrooien :
a. het cijfer der uitvindingsklaase;
b. het registernummer;
c. de dagteekening van het daartoe strekkend Koninklijk Besluit.
XII. Onder de rubriek „Met goed gevolg opgeëischte octrooien".
Van de ingevolge artikel 53 der Octrooiwet met goed gevolg opgeëischte octrooien : o. het cijfer der uitvindingsklasse ; 6. liet registernummer;
c. de dag, waarop de rechterlijke beslissing in kracht van gewijsde is gegaan;
d. ingeval van gedeeltelijke opeisching :
de vermelding der met goed gevolg opgeëischte conclusie of conclusies.
XIII. Onder de rubriek „Inschrijvingen en doorhalingen in het register van gemachtigden bedoeld in artikel 2 van het Reglement betreffende het optreden ais gemachtigde voor den Octrooi, raad".
Deze inschrijvingen en doorhalingen.
XIV. Onder de rubriek „Tentoonstellingen". Het tijdstip van opening der in artikel 8
der Octrooiwet, bedoelde tentoonstellingen.
— 201 —


2. In elk nummer van het blad wordt openbaar gemaakt al hetgeen betreffende de I—XIII genoemde punten, sedert het in het vorige nummer vermelde ter zake, voor openbaarmaking is in aanmerking gekomen.
HOOFDSTUK III.
BEPERKING VAN HET OCTROOIRECHT TEN OPZICHTE VAN VOORWERPEN, DIE ZICH TIJDELIJK OP HET GRONDGEBIED VAN HET KONINKRIJK BEVINDEN.
Art. 40. 1. Vervoermiddelen en voorwerpen, die behooren tot vervoermiddelen als bedoeld in artikel 31 der Octrooiwet, worden bij de beoordeeling of inbreuk op een octrooi is gemaakt buiten rekening gelaten, indien hun eigenaar buiten het Koninkrijk is gevestigd, en zij zich tot geen ander met artikel 30 der Octrooiwet strijdig doel tijdelijk op het grondgebied van het Koninkrijk bevinden, dan tot gebruik in of voor des eigenaars bedrijf, zijnde dat van landbouw, tuinbouw, boschbouw, veehouderij of veenderij, of bestaande in het verhuren van die vervoermiddelen of het vervoer van personen of goederen.
2. In hun geheel verhuurde vervoermiddelen worden alleen dan geacht zich tijdelijk op het grondgebied van het Koninkrijk te bevinden, indien zij daar niet langer dan drie maanden achtereen verblijven. Tot vervoer van personen of goederen gebezigde vervoer middelen, welke niet in hun geheel verhuurd zijn, worden alleen dan geacht zich tijdelijk op het grondgebied van het Koninkrijk te bevinden, indien dat vervoer strekt tot het brengen van personen of goederen over de grens van het Koninkrijk.
Art. 41. Voorwerpen, welke in verband met eene in het Koninkrijk plaatsvindende tentoonstelling zich tijdelijk op het grondgebied van het Koninkrijk bevinden, worden bij de beoordeeling of inbreuk op een octrooi is gemaakt, tijdens den duur dier tentoonstelling en gedurende ééne maand vóór hare opening en ééne maand na hare sluiting buiten rekening gelaten, indien hij, die deze voorwerpen tentoonstelt, buiten het Koninkrijk is gevestigd
- 202 -


en deze voorwerpen uit het buitenland ter tentoonstelling zijn aangevoerd.
HOOFDSTUK IV.
MERKTEEKEN AAN TE BRENGEN OP VOORWERPEN OP STOFFEN TEN OPZICHTE VAN WELKE EEN OCTROOI BESTAAT.
Art. 42. 1. Het in artikel 36 der Octrooiwet voorgeschreven merkteeken bestaat uit de woorden „Nederlandsen Octrooi", indien noodig afgekort tot Ned. Octrooi, met bijvoeging van het nummer, waaronder het octrooi werd verleend, alles in duidelijk leesbare Latijnsche boekdrukletters en Arabische cijfers.
2. Indien de aard van het voortbrengsel toelaat dat het merkteeken op het voortbrengsel zelf wordt aangebracht, moet dit geschieden door ingieten, inslaan, inbakken of op andere wijze, die tegen het verdwijnen van het merkteeken zoo volledig mogelijken waarborg geeft.
3. -Voor zoover het merkteeken op de verpakking mag worden aangebracht, moet dit geschieden door het daarop af te drukken of in standhoudende verf te schilderen.
HOOFDSTUK V.
HÜLPBtTREAUX V00B DBN INDTTSTBJEELEN EIGENDOM IN DE KOLONIËN OF BEZETTINGEN IN ANDERE WERELDDEELBN.
Art. 43. Elke aanvrage om octrooi, bij een Hulpbureau voor den Industrieelen Eigendom ingediend wordt, nadat het daarvoor verschut digde bedrag van f75.— is betaald, daar onder een doorloopend nummer ingeschreven in een register, waarin wordt vermeld :
a. het registernummer der aanvrage en tevens, voor het geval zij een aanvui-ingsoctrooi betreft, het registernummer van de aanvrage om het hoofdoctrooi, indien deze bij hetzelfde Hulpbureau werd aangeboden;
b. de korte aanduiding der uitvinding •
c. de naam en de woonplaats van den aanvrager en van zijn gemachtigde ;
d. het tijdstip van ontvangst;
- 203 —


e. de gronden, waarop voorrang ingevolge artikel 7 of artikel 8 der Octrooiwet wordt gevorderd;
/. het registernummer en het tijdstip van ontvangst van de oorspronkelijke aanvrage bedoeld in artikel 8A der Octrooiwet indien deze bij hetzelfde Hulpbureau werd aangeboden.
Art. 44. 1. Het Hulpbureau doet de aanvrage om octrooi met bijbehoorende stukken, indien het meent, dat een en ander voldoet aan de voorschriften van de artikelen 21, 22, eerste lid en 23—29 van at reglement, overeenkomstig artikel 61, eerste lid der Octrooiwet aan den Octrooiraad toekomen.
2. Meent het Hulpbureau, dat aan de in het eerste lid van dit artikel bedoelde voorschriften van dit reglement niet is voldaan, dan doet het de aanvrage met bijbehoorende stukken eerst aan den Octrooiraad toekomen, nadat de bepalingen van artikel 61, tweede lid, der Octrooiwet zijn in acht genomen. De daarbij bevolen schriftelijke kennisgeving geschiedt bij aangeteekenden brief, en de dienovereenkomstig te bepalen termijn wordt vastgesteld naar gelang van den afstand der woonplaats van den aanvrager of zijn gemachtigde in de kolonie of bezitting van den zetel van het Hulpbureau.
Art. 45. Gelijktijdig met de aanvrage om octrooi wordt door het Hulpbureau aan het Bureau voor den Industrieelen Eigendom overgemaakt het daarvoor gestorte bedrag van f 75.—.
Art. 46. Van de indiening bij een Hulpbureau voor den Industrieelen Eigendom van een verzoek, als bedoeld in artikel 32, derde lid, der Octrooiwet, geeft dat Hulpbureau onverwijld telegrafisch kennis aan den Octrooiraad.
Art. 47. De telegrafische kennisgeving, voorgeschreven bij artikel 63 der Octrooiwet of bij artikel 46 van dit reglement wordt gericht tot „Octrooiraad 's-Gravenhage" en houdt in het woord „memorie" of het woord „bezwaarschrift" of het woord „verzoek", met vermelding vóór het woord „memorie", „bezwaarschrift" of „verzoek" van het nummer, waaronder de aanvrage om ootrooi, waarop
- 204 -


het ingekomen stuk betrekking heeft, werd ingeschreven. Achter dat nummer wordt gevoegd het woord „Indië", „Suriname" of „Curacao" naar gelang de indiening der aanvrage om octrooi in Nederlandsch-Indië, in Suriname of in Curacao plaats had.
Art. 48. Bij de indiening hij een Hulpbureau voor den Industrieelen Eigendom van een stuk, als bedoeld in artikel 63, eerste lid der Octrooiwet, wordt door dat Hulpbureau artikel 33 van dit reglement toegepast en van die indiening aanteekening gedaan in een register door vermelding van het registernummer, het tgdstip van ontvangst, den aard van het stuk, den naam en de woonplaats van den aanvrager en zijn gemachtigde, zoo hij dezen heeft gesteld, alsmede van het nummer waaronder de aanvrage of het octrooi, waarop het betrekking heeft, overeenkomstig artikel 22 der Octrooiwet of artikel 43 van dit reglement of overeenkomstig artikel 28, tweede lid, dier wet is ingeschreven. Bij de toezending aan den Octrooiraad van zoodanig stuk wordt daarbij een desbetreffend uittreksel uit dat register gevoegd.
Art. 49. De verdere wijze van werken en de inrichting van elk Hulpbureau voor den Industrieelen Eigendom, voor zooveel betreft de uitvoering van de Octrooiwet, worden door het hoofd van dat Hulpbureau geregeld, voor zooveel mogelijk met inachtneming van de overeenkomstige bepalingen van dit reglement.
Art. 60. Aanvragen om octrooi, ingediend bij een Hulpbureau voor den Industrieelen Eigendom, worden na ontvangst bij den Octrooiraad, ingeschreven in dat deel van het octrooiregister hetwelk voor aanvragen, door tusschenkomst van dat Hulpbureau ingediend, is bestemd.
Art. 51. 1. Voor de in artikel 62, eerste lid, der Octrooiwet bedoelde herleiding van het tijdstip van ontvangst bij een Hulpbureau van eene aanvrage om octrooi, wordt die ontvangst gerekend te hebben plaats gehad zooveel vroeger of later dan dat tijdstip, als hieronder is aangegeven;
van een aanvrage in Nederlandsch-Indië aangeboden, zes uur en vijftig minuten vroeger ;
van eene aanvrage in Suriname ingediend, vier uur en twee minuten later;
- 206 —


— 206 —
van eene aanvrage in Curacao ingediend, vier uur en zeven en vijftig minuten later.
2. Indien hier te lande een andere tijd geldt dan de Amsterdamsehe Middelbare zonnetijd wordt bij de berekening hiermede rekening gehouden.
Art. 52. Het tijdstip van ontvangst bij een Hulpbureau van een stuk, als bedoeld in artikel 63, eerste lid, der Octrooiwet, wordt herleid overeenkomstig artikel 51 van dit reglement, geacht het tijdstip van ontvangst van dat stuk bij den Octrooiraad te zijn.
SLOTBEPALING.
Art. 53. Dit reglement kan worden aangehaald onder den titel „Octrooireglement", doch met bijvoeging van den jaargang en het nummer van het Staatsblad, waarin het is geplaatst.
Behoort bij Koninklijk besluit van 22 September 1921 (Staatsblad n°. 1083).
Ons bekend, De Min. van Landbouw, Nijverheid en Handel,
H. A. van ijsselsteltn.
De Minister van Koloniën, de Graait.
TARIEF, bedoeld bij art. 14, vierde lid van het Octrooireglement.
Art. 1. Aan den getuige of deskundige, die ingevolge de oproeping, bedoeld in artikel 14 van het Octrooireglement is verschenen, wordt voor de noodzakelijke uitgaven voor reiskosten heen en terug toegelegd eene vergoeding, met inachtneming van zijnen maatschappelijken stand te bepalen, indien hij zich verder dan 2 kilometers buiten de gemeente zijner woonplaats of zijner tijdelijke verblijfplaats heeft moeten begeven.
Art. 2. De reizen worden geacht gedaan te zijn of te worden met openbare middelen van vervoer, tenzij bij gemis daarvan of ten gevolge van bijzondere omstandigheden van andere vervoermiddelen moest worden gebruik gemaakt, ter beoordeeling van hem, die de vergoeding toelegt.
Art. 3. Aan den getuige of deskundige in artikel 1 bedoeld, wordt voor verblijfkosten buiten de gemeente zijner woonplaats of zijner tijdelijke verblijfplaats toegelegd eene ver-


goeding, met inachtneming van zijnen maatschappelijken stand te bepalen, tot een bedrag van ten hoogste f 10.— per etmaal, gedeelten van etmalen, 12 uren of meer bedragende voor een geheel, kleinere voor een half etmaal gerekend.
Art. 4. Aan den getuige óf deskundige, die door ziekte of lichaamsgebreken zich noodzakelijk door een ander moest doen vergezellen, kan het dubbel van het bedrag der vergoeding voor reis- en verblijfkosten worden toegelegd. Hij, die de vergoeding toelegt, beoordeelt of het geleide noodzakelijk was.
Art. 5. Aan den getuige, in artikel 1 bedoeld, wordt voor tijdverzuim toegelegd eene vergoeding, met inachtneming van zijnen maatschappelijken stand te bepalen, tot een bedrag van ten hoogste f 10.— per dag, indien nadeel door tijdverzuim moet geacht worden geleden te worden, gedeelten van dagen voor geheele dagen gerekend.
Art. 6. De vergoedingen voor reis- en verblijfkosten en die voor tijdverzuim worden niet meer dan éénmaal genoten voor al de .verrichtingen te zamen, die in den loop eener zelfde reis zijn volbracht, onverschillig of de verrichtingen al dan niet tot dezelfde zaak betrekkelijk zijn.
Art. 7. Aan den deskundige, in artikel 1 bedoeld, wordt een vacatiegeld toegelegd van f 6.— voor eene vacatie van één uur of minder. Zoo de vacatie meer dan één uur bedraagt, wordt hem voor elk volgend uur of gedeelte daarvan een vacatiegeld van f 3.— toegelegd, tot een maximum van f 15.— per dag. Hierbij kan worden medegerekend de tijd, aan de bestudeering der zaak gewijd.
Art. 8. Aan den deskundige, die op uitnoodiging van eene afdeeling van den Octrooiraad of van den Voorzitter van den Octrooiraad een schriftelijk verslag heeft uitgebracht, wordt daarvoor door die afdeeling of door den Voorzitter van den Octrooiraad eene vergoeding toegelegd van f 15.—. Indien voor het uitbrengen van dat verslag een scheikundig onderzoek noodig was, wordt voor de kosten daarvan tevens eene vergoeding toegelegd van f 5.— per uur.
Art. 9. Stelt een getuige, die niet binnen
— 207 -


het Rijk in Europa woonachtig is, of een deskundige zijne overkomst of het uitbrengen van een schriftelijk verslag afhankelijk van eene andere of hoogere vergoeding, dan wordt deze vooraf door den Voorzitter van den Octrooiraad met hem geregeld.
Behoort bij Koninklijk besluit van 22 September 1921 (Staatsblad n°. 1083).
Ons bekend, •"e Min. van Landbouw, Nijverheid en Handel, H. A. van ijsselsteijn.
De Minister van Koloniën, de Graaff.
— 208 -


— 209 —
ALPHABETISCH REGISTER.
De cijfers duiden de artikelen der wet aan.
Aanspraak op octrooi. Uitvinder heeft aan" spraak. 1. 11.
„ Wie in den regel als uitvinder wordt beschouwd. 6.
„ Uitzonderingen hierop. 7. 8. 9. 10.
„ Zie: Aanvullingsoctrooi. Aanvraag om octrooi en verleenen van octrooi.
„ Aanvraag wordt gericht aan en octrooi wordt verleend door octrooiraad. 13.
„ slechts voor één uitvinding. 5 A. 8 A.
„ kunnen aan het Hulpbureau voor den Industrieelen Eigendom, dat voor kolonie of bezitting is aangewezen, ingediend worden. 59.
„ Eischen, waaraan de aanvraag moet voldoen. 20. 29.
,, Bij aanvraag moet bewijs van storting overgelegd worden. 21.
„ van een bij algemeenen maatregel van bestuur te bepalen bedrag van niet meer dan f 100.
„ Op ingekomen aanvraag wordt juiste tijdstip, waarop zij bij den octrooiraad of hulpbureau voor den Ind. Eigendom is igediend, enz. gesteld. 22. 29. 60. 62.
„ Vooronderzoek en voorloopige behandeling van aanvraag. 23. 24. 61. 62.
„ Openbaarmaking of niet-openbaarmaking van aanvraag. 23. 24. 25.
„ ligt ter inzage bij octrooiraad. 25. 29.
„ Bezwaren tegen aanvraag. 25.
„ Beslissing op aanvraag en op bezwaaren verzoekschriften. 26.
„ Beroep van beslissingen op aanvraag en op bezwaar- en verzoekschriften. 24 A. 27. 29.
„ Dagteekening en datum van werking
van octrooi. 28. „ Uitreiking van bewijs van octrooi. 28. 29.


Aanvraag openbaarmaking van verleenen en weigeren van octrooi. 28. „ om octrooi van ingezetenen eener Nederlandsche kolonie of bezitting in een ander werelddeel en behandeling dier aanvraag. 59—62. 64. Aanvullingsoctrooi. 12.
„ Voortbestaan van — bij nietigverklaring
van hoofdoctrooi. 51. „ bij opeisching van hoofdoctrooi. 53. Afstand van octrooi. 48.
Arbeidsovereenkomst. Rechtsvorderingen, gegrond op bepaling van art. 10, 2" lid, worden geacht te zijn rechtsvorderingen betrekkelijk tot een —. 56.
Automatische octrooiverleening. 26 (4).
Belanghebbenden.' Verschijning van —. 15. 18. 55.
Beroep van beslissing van aanvraagafdeeling tot niet-openbaarmaking van aanvraag om octrooi. 24A. 63.
„ van beslissing van aanvraagafdeeling op bezwaar- en verzoekschriften. 27. 29. 63.
„ van beslissing van afdeeling van octrooiraad op aanvraag om recht als voorgebruiker. 32.
„ van beslissing van afdeeling van octrooiraad op aanvraag om licentie. 34.
„ van beslissing door rechtbank in zake inschrijving van stukken, mits geen aanvraag om octrooi. 55. Beslag op octrooi. 41. 42. Bezittingen .in andere werelddeelen. Zie Koloniën.
Bezwaarschriften tegen aanvraag om octrooi. 25. 26. 63. „ Zie ook Beroep. Bezwaren van octrooi. 41. Blad door Bureau voor den Industrieelen Eigendom uit te geven. Bekendmakingen in — 25. 28. 48. 49. 50. 51. 65. „ Naam, vorm en wijze van uitgifte van — 29.
Bureau voor den Industrieelen Eigendom.
„ Octrooiraad maakt deel uit van — 14.
„ Tijdstippen, waarop — ten dienste van de uitvoering van Octrooiwet voor publiek zal zijn opengesteld. 15.
„ Betalingen geschieden bij — 35.
— 210 -


Bureau als woonplaats. 40. „ Zie ook Hulpbureau voor den Industrieele*
Eigendom in kolonie of bezitting. Defensie. Verleening van octrooien, waarvan
het geheim blijven van de uitvinding in
het belang van 's Lands defensie kan
zijn. 29 A—29 F. Deskundigen. 15. 18.
Dien tbetrekking. Uitvinding door iemand in — 10.
Domicilie. Verplichting tot het kiezen van
— 20. 25. 32. 34. 40. Duur van octrooi. 47.
„ van aanvullingsoctrooi. 12.
„ Zie ook Einde van octrooi. Eigendom of mede-eigendom van octrooien enz. Overdracht in — 37. 38.
» Regeling van rechten bij mede-eigendom van octrooi. 39. t Einde van octrooi door tijdsverloop. 47.
„ door afstand. 48.
„ door niet betalen van kosten. 49.
„ door niet voldoen aan exploitatieplicht. 50
„ door nietigverklaring. 51. Erfopvolging. Octrooi gaat over bij — 37. Exploitatieplicht. 50.
Geheimhouden van octrooiaanvragen. Zie:
Defensie. Getuigen. 15. 18.
Handhaving van octrooi. 43. 44. 45. 46. Hulpbureau voor den Industrieelen Eigendom
in kolonie of bezitting. Indiening van
octrooiaanvraag bij — 59. „ stelt op ingekomen octrooiaanvraag juiste
tijdstip, waarop deze is ingediend. 60. „ Behandeling van ingekomen octrooiaanvraag door — 61. „ Aanbieding van bezwaarschriften enz.
aan octrooiraad door middel van .
Hiervan geeft — telegrafisch kennis en
zendt stuk aan octrooiraad. 63. „ Wijze van werken en inrichting van
wordt bij algemeenen maatregel van
bestuur geregeld. 64. Inschrijving van stukken. Wijze van — 15. „ Rangorde van rechten wordt bepaald
door — 16. „ Weigering van — door octrooiraad en
bezwaren tegen inschrijving. 17.


Inschrijving van aanvragen om octrooi. 22. 29. 60. 62.
„ van verleening en weigering van octrooi. 28.
„ van verklaring van voorgebruiker. 32.
„ van licenties. 33. 34.
„ van acte van overdracht. 38.
„ van acte van pandrecht en daarmede in verband staande acten. 40.
„ van proces-verbaal van beslaglegging en opheffing van beslag. 41.
„ Van titel van verkoop van verpand of in beslag genomen octrooi. 42.
„ van acte van afstand van octrooi. 48.
„ van vervallen van octrooi. 49.
„ van intrekking van octrooi. 50.
„ van dagvaarding tot en eindbeslissing in zake nietigverklaring van octrooi. 51.
„ van stukken van dagvaarding en eindbeslissing in zake opeisching van < octrooi. 53.
„ van stukken, mits geen aanvrage om octrooi. Behandeling door rechterlijke macht na weigering door octrooiraad tot inschrijving en krachteloos verklaring van inschrijving door octrooiraad. 55.
„ van vonnis betreffende onteigend octrooi. 65.
Intrekken van octrooi. 50. . Inwerking treden der wet. 71. Koloniën. Verbindend zijn van de wet voor —■ 58—64.
Kosten te betalen voor octrooi. 12. 35.
„ voor inschrijving van stukken, geen aanaanvragen om octrooi zijnde, voor afschriften of uittreksels uit registers van octrooiraad, enz. 15.
„ te betalen bij aanvraag. 21. 21 A.
„ Hoofdelijke aansprakelijkheid voor — 39.
„ Vervallen van octrooi bij niet betaling van — 49.
Licentie. Verleenen en omvang van vrijwillig verleende — 33. „ Verplichting tot verleenen van — en omvang van verplicht verleende — 34. „ Wijze van verkrijging van verplicht verleende — 34. 63, Vergoeding bij — 33. 34. 40. 41. 51. 53. „ bij pandrecht op octrooi. 40.
— 212 -


Licentie bij inbeslagname van octrooi. 41.
„ Handhaving door licentiehouder. 43.
„ bij n etigverklaring van octrooi. 51.
„ bij opeisching van octrooi. 53. Merkteeken. Verplichting tot aanbrengen van — 36.
Haam. Bevoegdheid tot vermelding van —.
in octrooi. 10. 25. Nietigverklaring van octrooi. 51. Nieuwheid. Eisch van ■— 1. 2. 7. 8. 9. Nijverheid. Uitvinding slechts vatbaar voor octrooi, wanneer zij strekt tot verkrijging van eenige uitkomst op het gebied van — 3. Octrooi. Omschrijving van het begrip- — 1. „ Eisch van nieuwheid. 1. 2. 7. 8. 9. „ Uitvinding moet strekken tot verkrijging van eenige uitkomst op het gebied van de nijverheid. 3. „ voor eene werkwijze tot bereiding eener stof of voor eene verbetering van eene zoodanige werkwijze, kan zich uit. strekken tot die stof. 4. „ wordt niet verleend voor voortbrengselen of werkwijzen, welke zelve of welker doel in strijd zijn met de wetten, openbare orde of de goede zeden. 5. „ Wie aanspraak heeft op — 1. 6. 7. 8. 8 A.
9. 10. 11. „ Zie ook Aanvullingsoctrooi. Octrooiraad. Bepaling door •— van bedrag, toe te leggen bij het doen van een uitvmding door iemand in dienstbetrekking. 10. „ Aanvrage wordt gericht en octrooi wordt
verleend door — 13. „ Indeeling en wijze van werken. 14. 15. „ Tijdstip, waarop bepaalde stukken bij — inkomen bepaalt rangorde van rechten. 16.
„ is bevoegd inschrijving van bepaalde stukken te weigeren. 17.
„ is bevoegd getuigen en deskundigen te hooren en verschijning van belanghebbenden te gelasten. 18.
„ Behandeling van ingekomen aanvraag. 23.
„ Aanvraagafdeeling van den — beslist in eerste in stantie en afdeeling van beroep beslist in beroep over niet-open baarmaking van aanvraag. 24. 24 A.
213 —


Octrooiraad. bij — ligt aanvraag enz. ter inzage. 25. 29.
„ Indienen van bezwaar- en verzoekschriften en behandeling daarvan. 25. 26.
„ Beslissing door afdeeling van — op aanvraag, ingeval van indiening van bezwaar- en verzoekschriften. 26.
„ Beslissing door afdeeling van beroep van den — in beroep op aanvraag enz. 27.
„ Behandeling en beslissing door afdeeling van — en door — over recht van voorgebruiker. 32.
„ Idem over verleenen van verplichte licentie. 34.
„ Werkzaamheden betreffende bepaling van vergoeding terzake van verplicht verleende licentie. 34.
„ Intrekking van octrooi door — 50.
„ Verplichting tot geven van inlichtingen en technische adviezen aan rechter. Waarde dier adviezen. 57. - „ Krijgt afschrift van rechterlijke uitspraken. 57 A.
„ Bemoeiingen bij onteigening van octrooi of van de rechten, voortvloeiende juit aanvraag om octrooi. 66. 66. Onteigening van octrooi of van de rechten, uit octrooiaanvraag voortvloeiende. 52. 65. 66.
Onteigeningswet. Wijziging van — 65. 66. 67. Opeisching van octrooi. 53. Openbaarmaking octrooiaanvrage. 23. 24. 25. Oproeping. Wijze van — aanvragers enz. 15. Opschorting openbaarmaking octrooiaanvrage. 25.
Overdracht. Zie Eigendom.
Pandrecht op octrooi. 40. 42. 43. 53.
Rangorde. Bepaling van — van rechten. 16.
Rechtbank. Beslissing van — bij weigering van'inschrijving van bepaalde stukken door octrooiraad en bij verzoek om inschrijving krachteloos te verklaren. 17.
„ Bepaling door — van vergoeding ter zake van verplicht verleende licentie. 34.
„ Bijzondere bevoegdheid van arrondissements— te 's Gravenhage. 54. 65.
„ Behandeling door — van verzoekschriften en bezwaren betreffende de inschrijving
— 214 —


m een register van een stuk, mits geen
aanvrage om octrooi. 55. Rechtbank. Bevoegdheid van — 56.
„ Verrichtingen bij onteigening van octrooi,
of van de rechten, uit octrooiaanvrage
voortvloeiende. 65. 66. Rechten en verpHchtingen van octrooihouder.
30—36. 39.
Registratie. Vrijstelling van de formaliteit van — 19.
Roerende zaken. Octrooien worden beschouwd als — 37.
Schadevergoeding bij inbreuk op recht van octrooi 43. 44. „ bij nietigverklaring van octrooi. 51. " bÜ onteigening van octrooi of van de rechten uit octrooiaanvraag voortvloeiende. 65. 66. „ Zie ook Vergoeding. Strafbepalingen. 44 A. 45. 46. Tentoonstelling. Bijzondere regeling van octrooi bn — 8. „ Regeling bij algemeenen maatregel van bestuur in geval van inbreuk op octrooi. 31. Titel der wet. 69.
Uitvinder. Wie als — wordt beschouwd. 6.
Uitvinding van nieuw voortbrengsel, nieuwe werkwijze of nieuwe verbetering van een voortbrengsel of van een werkwijze kan voorwerp voor octrooi ziin 1 2 3. 5. ■
Uitvoering van de wet. Minister belast met — 68.
Verbeurdverklaring. 45.
Vergoeding bij uitvinding in dienstbetrekking. 10.
„ aan getuigen en deskundigen. 15. „ voor vrijwillig verleende licentie. 33. „ voor verplicht verleenen van licentie. 34. » voor licenties bij verpanding van octrooi. 40.
„ voor licenties bij inbeslagneming van octrooi. 41.
„ voor licenties bij nietigverklaring van octrooi. 51.
» voor licenties bij opeisching van octrooi. 53.
„ Zie ook Schadevergoeding.
- 215 -


rerjanng van vordering tot Dij zonetere uitkeering bij uitvmding door iemand in dienstbetrekking. 10.
„ van vordering tot nietigverklaring van octrooi. 51.
„ van vordering tot opeisching van octrooi. 53.
Verkoop van in beslag genomen en verpand
octrooi. 42. Verleenen van octrooi. Zie Aanvraag. Verplichtingen van octrooihouder. Zie Rechten. Vertegenwoordiging door gemachtigde. 20. 25.
29. 32. 34. Vervallen van octrooi door afstand. 48. ii van octrooi van rechtswege. 49. „ van wetten. 70. Vervoermiddelen. Regeling bij algemeenen
maatregel van bestuur ingeval van
inbreuk op octrooi. 31. Vervreemden van octrooi. 37. 38. 41. 42. Verzoekschrift tot vermelding van naam in
octrooi. 10. 25. Voorgebruiker. Recht van —. Wie aanspraak
heeft op recht als — 32. 51. 53. „ Omvang en wijze van verkrijging van dit
recht. 32. 63. Voorrang. Recht van —- bij het aanvragen
van een octrooi. 7. 8 A. Voortbrengsel. Nieuw — of verbetering van
— kan onderwerp voor octrooi . zijn.
1. 2. 3. 5.
Werkwijze. Nieuwe — of verbetering van — kan onderwerp voor octrooi zijn. 1. 2. 3. 5.
„ Octrooi verleend voor — of voor verbetering van —• kan zich verder uitstrekken. 4. Zegel. Vrijstelling van — 19.
- 216 -


S. & J. N°.73. 4«druk.
EERSTE AANVULLING
der
OCTEOOIWET.
Besluit van den IZden Juni 1923, S. 262, tot nadere wijziging van het „Reglement Industrieele Eigendom (Staatsblad n°. 558 van 19U)", gelijk dit laatstelijk is gewurgd bij besluit van 22 September 1921 (Staatsblad n°. 1085). Wij WILHELMINA, enz. Pp.,de voordracht van Onzen Minister van ' Handel en Nijverheid van 8 Januari 1923, n°. 1, Afdeeling Handel;
Gezien "Ons besluit van 15 December 1914 (ütaatsblad n°. 558) houdende vaststelling van een „Reglement voor het Bureau voor den i ."rï?.. en E'gendom", gelijk dit besluit laatstelak is. gewijzigd bij Ons besluit van 22 September 1921 (Staatsblad n°. 1085) •
Den Raad van State gehoord (advies van 1 Mei 1923, n°. 35);
Gezien het nader rapport van Onzen voornoemden Minister van 2 Juni 1923, n°. 6295 afdeeling Handel en Nijverheid;
Hebben goedgevonden en verstaan : _ Artikel 1 van het „Reglement Industrieele üigendom wordt gelezen als volgt:
Het Bureau voor den Industrieelen Eigendom bestaat uit:
0. den Octrooiraad ;
6. het Bureau voor de fabrieks- en handelsmerken.
Art. 2 wordt gelezen als volgt:
1. Met de leiding van het Bureau voor den Industrieelen Eigendom is een Directeur belast, behoudens dat voor den Octrooiraad gelden de voorschriften in dit reglement en in net „Octrooireglement" gegeven;
2. De Voorzitter van den Octrooiraad is tevens Directeur van het Bureau voor den Industrieelen 'Eigendom.
3. De Directeur is bevoegd een deel van 31J??, werkzaamheden onder zijne verantwoordelijkheid aan een ambtenaar bij het Bureau voor den Industrieelen Eigendom op te dragen
in het eerste lid van Artikel 3 worden de woorden „Minister van Landbouw, Nijverheid eïr- ■ ndel vervangen door de woorden „Minister onder wien het Bureau ressorteert".
In het tweede lid van Artikel 3 worden de woorden Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel vervangen door de woorden „in net eerste lid bedoelden Minister".
In het eerste lid van Artikel 4 wordt in


— 218 —
plaats van „een der Directeuren" gelezen „den Directeur".
Artikel 5 wordt gelezen als volgt:
1. Alle ambtenaren en bedienden bij het Bureau voor den Industrieelen Eigendom, uitgezonderd die bij den Octrooiraad, zijn ondergeschikt aan den Directeur, die hunne werkzaamheden regelt, daarop toezicht uitoefent en hun verlof tot afwezigheid geeft.
2. Indien de Minister, onder wien het Bureau ressorteert, dat wenscht, wordt onder diens goedkeuring door den Directeur een reglement voor de inrichting van den dienst en de werkzaamheden der ambtenaren en bedienden vastgesteld.
Art. 6 wordt gelezen als volgt)
Opdrachten van leveringen en werkzaamheden ten dienste van het Bureau voor den Industrieelen Eigendom, niet uitsluitend ten dienste van den Octrooiraad strekkende, in welk geval de Centrale Afdeeling van den Octrooiraad hiervoor zorg draagt, geschieden door of namens den Directeur.
In Artikel 7, tweede lid, worden de woorden „Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel" vervangen door de woorden „Minister onder wien het Bureau ressorteert", en wordt in plaats van „het College van Directeuren" gelezen „den Directeur".
Art. 8 wordt als volgt gelezen:
Bij afwezigheid of ontstentenis van den Directeur worden zijne werkzaamheden verricht door een door den Minister, onder wien het Bureau ressorteert, aan te wijzen lid van den Octrooiraad of ambtenaar bij het Bureau voor den Industrieelen Eigendom.
Het eerste lid van Artikel 9 wordt gelezen als volgt:
1. De bij het Bureau ontvangen gelden worden door den Directeur of door een door den Minister, onder wien het Bureau ressorteert, op voorstel van den Directeur aangewezen ambtenaar, verantwoord aan de Algemeene Rekenkamer.
Het derde lid van Artikel 9 wordt gelezen als volgt :
3. Binnen eene maand na afloop van ieder kwartaal zendt de Directeur of de in het eerste lid bedoelde ambtenaar de rekening en verantwoording over dat kwartaal in drievoud aan de Algemeene Rekenkamer door tusschenkomst van het departement van den Minister, onder wien het Bureau res orteert.
Het vijfde lid van Artikel 9 vervalt.
In Artikel 11 vervallen de woorden „aan het slot van artikel 3 der Merkenwet en".
Art. 12 wordt als volgt gelezen:
Jaarlijks, uiterlijk in de maand Mei, wordt door den Directeur aan den Minister, onder wien het Bureau ressorteert, een verslag uitgebracht van de werkzaamheden van het Bureau gedurende het laatstverloopen kalenderjaar.


De artikelen 13, 14, 15 en 16 worden door het navolgende vervangen :
Art 13. 1. De Directeur of de ambtenaar overeenkomstig het derde lid van artikel 2 aangewezen, oefent alle bevoegdheden uit en vervult alle verplichtingen, door de Merkenwet ■aan het Bureau voor den Industrieelen Eigendom opgedragen.
2. Hij is belast met de zorg voor de samenstelling en de uitgifte van de afzonderlijke afleveringen van het blad, waarin worden openbaar gemaakt de ingeschreven fabrieksen handelsmerken, en bepaalt den prijs, waarvoor die afzonderlijke afleveringen, en dien, waarvoor het blad „Les Marqués Internationales" voor het publiek verkrijgbaar zullen zijn.
Art. 14. Van de in de Merkenwet bedoelde openbare registers kan ieder inzage nemen op de tijdstippen in artikel 7 vermeld. Te dien emde worden die registers op aanvrage in de openbare leeskamer nedergelegd onder behoorlijk toezicht.
Art. 16. 1. De Directeur is bevoegd modellen vast te stellen voor de ingevolge de bepalingen der Merkenwet door den belanghebbende te*<verkrijging van de inschrijving van een merk in te zenden stukken en over te leggen volmacht. Exemplaren van die modellen zijn aan het Bureau tegen betaling van een daarvoor te bepalen prijs verkrijgbaar.
2. De Directeur kan legaliseering verlangen ™ onderteekening van de in het eerste lid bedoelde volmacht en van een verzoek tot doorhaling, afkomstig van dengene, te wiens name eene inschrijving is gesteld of een overgang ls aangeteekend.
Art. 16. Wanneer de inzender van een merk gebruik wenscht te maken van het recht van voorrang voortvloeiende uit het feit, dat hrj dat merk binnen de laatst verloopen vier maanden op regelmatige wijze heeft gedeponeerd in een der tot de internationale overeenkomst van Parijs- toegetreden landen, moet door hem hiervan het bewijs worden overgelegd
Aan Artikel 17 wordt een derde lid toegevoegd luidende: 6
3. Stukken, welke na de sluiting van het Bureau worden bezorgd, hetzij in de brievenbus, hetzij in de postbus van het Bureau, worden behoudens tegenbewijs, geacht te zijn bezorgd te 12 ure des avonds van dienzelfden dag, en op dat uur afgestempeld.
Onze voornoemde Minister is belast met de uitvoering van dit besluit, hetwelk in het staatsblad geplaatst en in afschrift aan den Kaad van State medegedeeld zal worden
Het Loo, den 12den Juni 1923 n ... . WILHELMINA. De Mmttter van Arbeid, Handel en Nijverheid, Aalberse. (üitgeg. 27 Juni 1923.)
— 219 —


— 220 —
Besluit van den \2den Juni 1923, S. 263, tot wijziging van het „Octrooireglement (Staatsblad n°. 1083 van 1921)".
Wij WILHELMINA, enz.
Op de voordracht van Onze Ministers van Arbeid, Handel en Nijverheid en van Koloniën van 8 Januari 1923, n°. 1, afdeeling Handel en 16 Januari 1923, 4de afdeeling n°. 22;
Gezien Ons besluit van 22 September 1921 (Staatsblad n°. 1083) tot vaststelling van een „Octrooireglement" ;
Den Raad van State gehoord (advies van 1 Mei 1923, n°. 35);
Gelet op het nader rapport van Onze voornoemde Ministers van 2 Juni 1923, n°. 6295, Afdeeling Handel en Nijverheid en 6 Juni 1923, 4de Afdeeling, n° 16 ;
Hebben goedgevonden en verstaan :
Art. 5, tweede lid, van het „Octrooireglement" wordt als volgt gelezen :
Zij leidt en regelt de werkzaamheden, voortvloeiende uit de toepassing van de Octrooiwet. Met het toezicht op de uitvoering der door de Centrale Afdeeling gegeven voorschriften en regelen, is de Voorzitter belast, aan wien de ambtenaren en bedienden bij den Octrooiraad voor het overige ondergeschikt zijn.
In Artikel 16, sub a, wordt het woord „rer gister" vervangen door het woord „registernummer".
Art. 32, ««6 h, wordt gelezen: h. de onderteekening door of namens den Voorzitter van den Octrooiraad.
Onze voornoemde Ministers zijn belast met de uitvoering van dit besluit, hetwelk in het Staatsblad geplaatst en in afschrift aan den Raad van State medegedeeld zal worden. Het Loo, den 12den Juni 1923.
WILHELMINA. De Minister van Arbeid, Handel en Nijverheid, Aalbebsb. De Minister van Koloniën, de Gkaait.
(üitgeg. 27 Juni 1923.;


S. & J. N<». 73. 4« druk.
TWEEDE AANVULLING
der
OCTROOIWET.
Wet van 29 Juni 1925, S. 308, tot invoering van het nieuwe Wetboek van Strafvordering. (Wet van 15 Januari 1921, 8.14, gewijzigd bij de wetten van 29 Juni 1925, S. 308 en 314, en in haar gewijzigden en aangevulden tekst nader bekend gemaakt in S. 1925, N°. 343). Zie omtrent deze wet: Bijl. Hand. 2« Kamer 1923/1924, n». 187 1—3; 1924/1925, n°. 71, 1—4. Hand. id. 1924/1925, bladz. 2073—2079 Hand. 1» Kamer 1924/1925, bladz. 848, 972 981—982, 1049. Wh WILHELMINA, enz. .. doen te weten : Alzoo Wij in overweging genomen hebben, dat volgens de slotbepaling van het nieuwe Wetboek van Strafvordering het in werking treden van dat Wetboek nader bij de wet wordt geregeld;
Zoo is het, dat Wij, den Raad van State, enz.
INVOERINGSWET STRAFVORDERING.
TITEL I. Enz.
TITEL III. Afschaffing of wijziging van bestaande wetten. Art. 116. Enz.
o?1' de Octrooiwet 1910 (Staatsblad n°. 313), gelijk die laatstelijk is gewijzigd bij de wet van 15 Oetober 1921 (Staatsblad n°. 1127) vervallen in artikel 45, 2., de woorden : of de opgelegde boete is betaald,".
162. Enz.
TITEL V.
Overgangs- en slotbepalingen.
226. Enz.
227. Deze wet treedt in werking op een door Ons te bepalen tijdstip, enz. 1
Lasten en bevelen, enz. Gegeven te Zermatt, den 29sten Juni 1925 WILHELMINA. De Minister van Justitie, Heemskerk (Uitgeg. 29 Juli 1925.)
.... He* tijdstip van inwerkingtreden is, tegelijk met dat van het (nieuwe) Wetboek van ,6Ï J°J, fmë' bÜ beslmt van 4 December 1925, (Staatsblad n°. 465), bepaald op 1 Januari 1926