DE WIJNWET


VAKSTUDIE
ONDER REDACTIE
VAN
J. H. A. M. VAN BOSVELD HEINSIUS
OUD-ONTVANGER DER INVOERRECHTEN EN ACCIJNZEN TE ARNHEM
DEEL II
DE WIJNWET
DEVENTER - JE. E. KLUWER


31 MEI 1926
DE WIJNWET
WET VAN 20 JULI 1870, S. No. 127, V. v. V. No. 434 I
VIJFDE DRUK BIJGEWERKT TOT 1 JUNI 1922
DOOR
J. DE WILLIGEN
INSPECTEUR DER DIRECTE BELASTINGEN. INVOERRECHTEN EN ACCIJNZEN
DEVENTER - 1922 - JE. E. KLUWER




VERKORTINGEN.
Alg. wet beteekent: Algemeene wet van 26 Augustus 1822, Staatsblad no. 38, over de beffing der invoerrechten en accijnzen.
Kon. besluit „ Koninklijk besluit.
Res. „ Resolutie van den Minister van Financiën.
S. „ Staatsblad van bet Koninkrijk der Nederlanden.
V. „ Verzameling der Wetten, Besluiten en Aanschrij¬
vingen betreffende de Directe Belastingen en de Invoerrechten en Accijnzen.
V. v. V. „ Verzameling van Voorschriften voor de Ambte'
naren der Directe Belastingen, Invoerrechten en Accijnzen.
B. „ Beslissingen in belastingzaken. Verzameling van
rechterlijke en administratieve beslissingen betreffende de Directe Belastingen en de Invoertechten en Accijnzen, onder hoofdredactie van Mr. J. P. A. Laman de Vries; zie V. v. V. no. 23.
Mem. v. T. „ Memorie van Toelichting.
Voorl. V. „ Voorloopig Verslag der Tweede Kamer.
Mem. v. A. „ Memorie van Antwoord aan de Tweede Kamer.
v. d. Honert ,, Van den Honert's Verzameling van Arresten van den Hoogen Raad, afdeeling Belastingen.
Weekblad „ Weekblad voor de Administratie der Directe Belastingen, Invoerrechten en Accijnzen.
Fiscus „ De Fiscus, Orgaan voor de Ambtenaren van de
Directe Belastingen, de Invoerrechten en Accijnzen.
De titulatuur, enz. is in overeenstemming gebracht met de Koninklijke besluiten V. 1877, no. 111, en V. 1894, no. 41.
De benamingen der gewichten zijn gewijzigd overeenkomstig art. 3 der wet van 7 April 1869, S. no. 57, V. 1878, no. 61.
De wettelijke bepalingen betreffende den accijns op den wijn, zooals die luidden op 28 Juli 1914, zijn opgenomen in V. v. V. no. 434.




TECHNOLOGIE.
Voor de vervaardiging van dit opstel te o.m. gebruik gemaakt van de volgende werken: Chemisches Handwörterbuch bearbeitet von Ör. O. Dammer und Dr. F. Rung. Handbuch der Allgemeinen Warenkunde von Dr. K. Seubert.
A. Hartleben's Chemisch-technische Bibliothek: Die Weinbereitung von Antonia dal Pias.
Algemeene beschrijving.
Onder wfln verstaat men een drank, bereid uit gegist vruchtensap, of — in engere beteekenis — uit gegist druivensap.
De bakermat van den wijnstok moet waarschijnlijk in Westelijk Azië gezocht worden, maar met zekerheid is daaromtrent niets bekend. Reeds in vroege tijden schijnt de wijnbouw in de Oostersche landen vrij algemeen beoefend te zijn geweest en van daar werd hij waarschijnlijk overgebracht naar Griekenland en Italië. Westelijk en Middel-Europa zouden de invoering der wijncultuur aan de Romeinsche legers te danken hebben. Door hen zou hij het eerst naar Gallië (ongeveer het tegenwoordige Frankrijk) gekomen zijn en vervolgens aan den Rijn, waar later Karei de Groote veel bijdroeg tot de verbreiding. Naderhand werd de wijnstok ook naar die koloniën overgeplant, wier klimaat zich daartoe leende, zooals naar Madeira, Kaap de Goede Hoop, Noord-Amerika (Californie) en Australië.
De wijnstok is een struik, gewoonlijk van middelbare hoogte, met vele ranken, waaraan de vruchten in trossen hangen.
De wijze van kweeken van den wijnstok is naar de landen en hun klimaat verschillend; zoo plant men hem in Duitschland op de aan de volle zonnehitte blootgestelde, berghellingen en houdt de ranken door besnoeien zoo laag mogelijk, waardoor de opstijgende warmte van den bodem aan de druiven ten goede komt.
Aan den druiventros onderscheidt men de stelen, en de druiven, die weer uit de schil en den inhoud bestaan. De inhoud wordt gevormd door het vruchtvleesch, bestaande uit, het druivensap omsluitende, cellen, en door de pitten, welke naargelang van de verschillende soorten in een aantal van 2-—4 aanwezig zijn. Slechts enkele variëteiten hebben geen pitten. De schillen bestaan uit de algemeene bouwstof der planten : cellulose, en bevatten verder nog looizuur, kleurstof en stoffen, die het bouquet leveren.
Voor ruim een dertigtal jaren zijn door een uit Amerika overgebracht insect, de druifluis (phylloxera vastatrix), zoodanige verwoestingen aan wortels, ranken en bladeren van den wijnstok aangebracht, dat in de geteisterde streken, vooral in Frankrijk en Hongarije, minder in Duitschland de wijnproductie voor een groot deel werd vernietigd en men na verbranding van de aangetaste planten, tot nieuwen aanplant moest overgaan.
Tot wering van het kwaad werden maatregelen getroffen bij een internationale overeenkomst, die in 1881 te Bern werd gesloten. Haar


8
tekst is met de daarop betrekking hebbende wet, het betrekkelijke Kon. besluit en de administratieve "voorschriften ter uitvoering opgenomen in V. 1884, no. 3.
Het plukken.
De duur van het rijpen der druiven kan zeer verschillend zijn, daar in de eerste plaats de weersgesteldheid hierop van invloed is.
Die jaren, waarin de zomer en herfst een gemiddeld hooge temperatuur met afwisselenden, matigen regen kunnen aanwijzen, hebben zich steeds als de beste en rijkste wijnjaren doen kennen.
Met het plukken moet eerst dan worden aangevangen, wanneer de druiven volkomen rijp zijn, en, zoo eenigszins mogelijk, bij warm, droog weder.
Met het rijpen der druiven toch neemt ook haar suikergehalte toe, terwijl het gehalte aan zuren vermindert. De hoogste graad van rijpheid, door beginnende ontbinding van de opperhuid der schil gekenmerkt, levert de voortreffelijkste wijnen.
De sapwinning.
Tot verkrijging van zuiveren, edelen wijn moeten de druiven allereerst van de trossen worden gerist. Voor dit doel wordt op een kuip een net- of traliewerk gelegd van gevlochten ijzerdraad. waarvan de mazen zoo groot zijn, dat de druiven er gemakkelijk door kunnen vallen. De trossen worden op het netwerk gelegd, waarna de druiven er met houten krukken worden doorheen gewerkt, terwijl de stelen op het netwerk achter blijven. De verzamelde druiven moeten nu worden gekneusd en vervolgens geperst. Het vooraf kneuzen is noodig, omdat anders, zelfs bij den sterksten druk, het sap niet volkomen kan worden uitgeperst. Het kneuzen geschiedt in den ijzeren druivenmolen. Deze bestaat in hoofdzaak uit twee walsen, die door een daaraan bevestigd rad tegen elkaar in worden gedraaid. Zij zijn verstelbaar, zoodat men ze naar de grootte der druivensoort verder van of dichter bij elkaar kan plaatsen en wel zóó, dat geen pitten worden stuk gedrukt en toch geen druiven ongekneusd doorgaan. Boven den molen bevindt zich een houten bak of trechter, waarin de druiven worden geworpen. Na de kneuzing moet de verkregen massa worden uitgeperst om het sap te winnen. Dit geschiedt op eenvoudige wijze in de wijnpersen. Indien de druiven niet vóór de kneuzing mochten zijn afgerist, moeten thans vóór de persing de stelen van de gekneusde massa worden afgescheiden. Dit geschiedt meestal op dezelfde wijze als het afrissen der druiven, hierboven besproken.
Het uitgeperste sap wordt most genoemd ; de droesem, die achterblijft, wordt nog gebruikt om een lichter soort goedkoope wijn te maken.
De most bevat naast zijn eigenaardige, opgeloste bestanddeelen, nog altijd verscheurde celwanden en pitten. Het volkomen zuivere druivensap, zooals het door filtreeren kan worden verkregen, bestaat uit: water, suiker, wijnsteenzure zouten, wijnsteenzuur, citroenzuren, plantenslijm en eiwitstoffen. De suiker is het gewichtigste bestanddeel en bestaat eigenlijk uit een mengsel van twee suikersoorten, die ach vooral daardoor


9
onderscheiden, dat zij het polarisatievlak (§) in verschillende richtingen doen afwijken. Het zijn dextrose of kristalliseerbare druivensuiker — rechtsdraaiend, en levulose of onkristalliseerbare vruchtensuiker — linksdraaiend.
Het verkregen sap (de most) is echter nog geen «rijn. Daartoe behoort eerst het sap een gisting te ondergaan. Laten wij thans zien wat men onder gisting te verstaan heeft.
De alcoholische gisting in 't algemeen.
Wordt een suikerhoudende vloeistof bij de gewone, middelmatige temperatuur der lucht aan haarzelf overgelaten, dan ondergaat zij spoedig een eigenaardige en opvallende verandering. De tevoren heldere vloeistof wordt troebel, er vormen zich kleine luchtbelletjes, die naar de oppervlakte stijgen en een min of meer sterk schuimen der vloeistof veroorzaken. Tegaüjkertijd stijgt de temperatuur en wordt een bijzondere, prikkelende geur merkbaar. De zoete smaak der vloeistof neemt meer en meer af en wordt door een smaak naar alcohol vervangen. Dit beloop wordt gisting genoemd en berust daarop, dat de in de vloeistof opgeloste suiker onder de werking van zg. gistschimmels of gistzwammen wordt ontleed in alcohol (wijngeest) en koolzuur, welke laatste voor het grootste gedeelte ontwijkt en daardoor het schuimen veroorzaakt. Aan deze eigenaardige verandering zijn alle suikerhoudende vloeistoffen onderworpen, indien nl. de noodige voorwaarden, waaronder de gisting plaats vindt, voorhanden zijn. Zoo moet de suiker in waterachtige oplossing en wel van 1 deel suiker in 4—10 deelen water aanwezig zijn, terwijl een temperatuur vereischt wordt, waarvan de grenzen tusschen 5° en 37,5° C. liggen. Bovendien moet de vloeistof nog een zekere hoeveelheid stikstofhoudende zelfstandigheden (eiwitstoffen) bevatten, daar een zuivere, enkel suiker bevattende vloeistof niet in gisting komt. Man kan de gisting in twee perioden verdeelen nl. in de hoofdgisting, waarbij het grootste gedeelte van de suiker wordt omgezet, en in de daarop volgende nagisting, die beduidend langer duurt en waarbij de nog na de eerste gisting overgebleven suiker zoo volkomen mogelijk vergist.
Behalve de bier omschreven zg. vrijwillige gisting kan de gisting kunstmatig worden te weeg gebracht door toevoeging aan de vloeistof van kunstgist, d. i. de bij een vroegere gisting ontwikkelde gist of de gist, die in daartoe bestemde laboratoria opzettelijk wordt gekweekt om een goed gistingsproces te verkrijgen.
De wijngisting.
De verkregen most wordt aan de gisting overgelaten. De bovengenoemde gistschimmels worden door de lucht aangevoerd en ontwikkelen zich bij de gewenschte temperatuur snel in het eiwithoudende druivensap.
Soms wordt de gisting bevorderd door toevoeging van kunstgist. Om de gisting een goede uitwerking te doen hebben is vermeerderde toevoer van lucht van veel gewicht. Daartoe wordt de most met breede roer-
§) Men raadplege hierover het Aanhangsel van de Technologie in de Suikerwet.


10
schoppen grondig omgeroerd. Na 4—5 dagen is de most in volle gisting. Naar gelang van de temperatuur, waarbij de vloeistof in gisting komt, zijn de verschijnselen verschillend. Bij een lage temperatuur (5—15° C.) is de hoofdgisting niet zoo krachtig en de wijnmoer scheidt zich aan den bodem af. Men noemt deze gisting de ondergisting.
Geschiedt echter de gisting bij een hoogere temperatuur, nl. bij meer dan 15° C, dan is de ontwikkeling van koolzuur veel heviger; door de groote, krachtig opstijgende koolzuurblaasjes wordt de moer tot aan de oppervlakte der vloeistof gevoerd. Dat is de bovengisting.
Na de gisting wordt in plaats van most een geheel andere vloeistof, de jonge wijn, verkregen.
Het sap van alle, ook van de gekleurde druiven, is bijna kleurloos. Vandaar dat bij de gewone wijze van wijnbereiding steeds klare, of zg. witte wijn wordt verkregen. Om rooden wijn te bekomen, moet men den most op de schillen der blauwe druiven laten gisten, waarbij de in die schillen aanwezige blauwe (door zuren rood wordende) kleurstof geëxtraheerd wordt.
Na de hoofdgisting brengt men den wijn op vaten over, waarin hij de nagisting ondergaat. Op den bodem der vaten zet zich een aanslag van wijnsteen en gist af, de wijnmoer genaamd.
Zoodra de nagisting is afgeloopen, wordt de wijn afgetapt in de leggers; dit zijn geheel gesloten fusten, die zich in koele kelders bevinden. Deze leggers, waarin de wijn blijft, totdat ze tot gebruik geschikt is, (na 1, 2 of meer jaren), moeten door aanvulling steeds geheel vol — sponvol — worden gehouden, want zoodra de hoeveelheid wijn door verdamping (§) vermindert en de spon niet meer door de vloeistof bevochtigd is, sluit zij niet langer volkomen luchtdicht. Daardoor kan de lucht op de oppervlakte van den wijn inwerken en ontwikkelt zich schimmel.
Indien de wijn in de vaten mettertijd niet vanzelf klaart, doordat de eiwitachtige stoffen neerslaan, wordt hij kunstmatig geklaard. Dit geschiedt bij witten wijn met gelatine (vischbjm), bij rooden met eiwit.
De wijn, die dan eindelijk wordt afgeleverd, bevat voornamelijk de volgende stoffen, water, alcohol, zuren (voornamelijk wijnsteenzuur), onvergiste suiker, verschillende esters van organische zuren, die het bouquet of aroma vormen, en aschbestanddeelen.
Alle wijnen, die na voleindigde gisting nog zoo rijkelijk suiker bevatten, dat die in den smaak op den voorgrond treedt, worden zoete wijnen of ook likeurwijnen genoemd ; daartoe behooren vooral die van de warmere luchtstreken. Intusschen houden ook die wijnsoorten, waarbij meer de zure smaak op den voorgrond treedt, altijd nog een geringe hoeveelheid onvergiste suiker. Deze niet zoete wijnen met pikanten smaak, worden droge wijnen genoemd en zij onderscheiden zich juist vaak door een meer ontwikkeld bouquet.
Tot het conserveeren van den wijn dient het zwavelen, d.w.z. het verbranden van zwavel in de vaten, die onmiddellijk daarop met wijn worden gevuld.
(|) Door de wanden van het vat verdampt nl. een vrij aanzienlijke hoeveelheid, die men op 0,5—1,5 L per maand kan berekenen, „de w\jn teert .


11
Mousseerende wijnen.
Wordt de wijn in de gisting gestuit en terstond op flesschen gebotteld, dan verkrijgt men mousseerenden of schuimwijn. De meest bekende is de champagne, die op de volgende wijze wordt vervaardigd.
In April — vóór voleindigde gisting — wordt de jonge wijn onder toevoeging van suiker en alcohol (likeur) op flesschen, die vooraf op sterken luchtdruk (4, 5—6 atmosferen) zijn geprobeerd, gevuld. Daarna worden de flesschen, nadat ze met kurk en draad stevig gesloten zijn, in koele kelders tot lx/s meter hooge stapels in hellenden stand op elkander gelegd. De gisting duurt nu nog in de flesschen voort. Na verloop van 10 maanden worden de flesschen in omgekeerden stand in, van openingen voorziene, planken gestoken. Hierdoor vormt zich op de kurken een afscheiding van moer, eiwitstoffen en wijnsteen, die door een eigenaardige behandeling verwijderd wordt.
Dit geschiedt op de volgende wijze. De werkman, die den kurkhoudenden draad losmaakt, houdt daarbij steeds de flesch met den hals naar beneden en doet de kurk er voorzichtig af. Door den koolzuurdruk wordt niet alleen de kurk krachtig uitgedreven, doch tevens ook het gevormde bezinksel benevens een hoeveelheid wijn. Deze arbeid vordert veel oefening, omdat moet worden gezorgd, dat niet te veel wijn en koolzuur, doch de afgezette moer enz. volledig uitgestooten worde. De flesschen worden nu weer aangevuld met wijn en een mengsel van 12—16 pet. likeur (oplossing van kandij met verschillende toevoegingen, ook glycerine), waarna zij opnieuw, en thans definitief, gekurkt en verbonden worden.
Verbetering van den most.
Van alle bestanddeelen van den most zijn het vooral de suiker en de gezamenlijke som der vrjje zuren, van welker juiste percentische verhouding de deugdelijkheid van den toekomstigen wijn afhankelijk is. Alle verbeteringsmethoden van minderwaardigen most hebben dan ook ten doel, de ongunstige verhouding dezer bestanddeelen te rectificeeren.
Om uit minder geschikte druiven, die een zuren, suikerarmen most opleveren, drinkbaren wijn te vervaardigen, moet men het overschot aan zuren door marmerpoeder (waarbij zich onoplosbare wijnsteenzure kalk vormt) binden en tot het gewenschte alcoholgehalte van den wijn de noodige rietsuiker, die spoedig wordt geïnverteerd tot dextrose en levulose, toevoegen. Deze handelwijze is in Frankrijk tot verbetering van edele, roode wijnen veelvuldig in gebruik.
Uit half gedroogde druiven, die men tot dit doel dikwijls op stroo uitspreidt, en die door het indrogen een in verhouding grooter suikergehalte verkrijgen, wordt de Sec en de Stroowijn bereid.
Gehalte aan alcohol.
Uit het suikergehalte van den most kan men vrij wel het alcoholgehalte van den toekomstigen wijn berekenen, daar 1 pet. suiker ongeveer */« pet. alcohol oplevert.


12
Aan alcohol rijke wijnen noemt men zwaar. Het alcoholgehalte bedraagt bij Rijnwijnen 6—13, meest 9—10 pet., Hongaarsche 9—11, roode Fransche wijnen 9—14, Champagne 9—12, Xeres 17, Madera Portwijn 15—22 pet.
Het toevoegen van alcohol aan wijn, zooals wel gedaan wordt tot bewaring van den wijn, heet „vineeren".
Wijnsteen.
De wijnsteen wordt in de met jongen wijn gevulde vaten gedurende de nagisting afgescheiden in den vorm van kristallijne korsten, die geelgrauw en bij roode wijnen van roodachtig grauwe kleur zijn.
Wijnsteen komt ruw en geraffineerd in den handel; in geraffineerden toestand is zij een gewichtig bijtmiddel in de wolververij. Ook in de geneeskunde wordt de wijnsteen veelvuldig gebezigd.
Het gebruik en de behandeling van wijn op flesschen.
Eenige dagen vóór het aftappen wordt het fust met het spongat naar boven, eenigszins schuin op de onderblokken gelegd, opdat men het geheel kan ledigen, zonder het te schokken of te schudden, daar anders de laatste flesschen troebel zouden zijn.
Het aftappen in flesschen is een werk, dat zorg vereischt, Men moet daarbij droog en helder weer hebben, de buitenlucht weren, bij voorkeur nieuwe flesschen gebruiken of althans flesschen, die nooit een andere vloeistof dan wijn hebben bevat en nieuwe kurken nemen.
Naar behooren afgetapt, vereischt de wijn op flesch geen verdere zorg meer, dan dat men hem rustig laat liggen en vooral niet blootstelt aan tocht en aan te hooge of te lage temperatuur; bij ontwikkelt zich van zelf onder het liggen. Intusschen moet men bedenken, dat de wqn door het aftappen, wat men noemt, vermoeid wordt, en eerst na vier of vijf maanden of langere rust voor gebruik geschikt is.
Over dat wijndrinken nog het volgende. Het is een kunst om wijn goed te drinken en hem op zulke wijze aan zijn gasten voor te zetten, dat hij het voordeeligst uitkomt.
Men kan aannemen, dat Bordeaux- en Bourgognewijnen op de beste temperatuur zijn, wanneer zij noch een gevoel van koude, noch van warmte in den mond teweegbrengen. Een lichte vemarming van den wijn verhoogd het bouquet. Rijn- en Moezelwijnen mogen iets koeler gedronken worden. Dit is ook het geval met witte Fransche wijnen, benevens met port, sherry en madeira. Toch mogen zij nimmer te koud zijn. Zie hierbij aant. 3 op art. 7 der wet.
Zeer oude wijnen behooren voor het gebruik te worden gedecanteerd. Dit decanteeren bestaat hierin, dat men den wijn langzaam en zonder de flesch te schudden in een karaf óverschenkt. Het bezinksel dat meestal bij oude wijn aanwezig is, blijft dan, bij voorzichtige behandeling, in de flesch achter.


13
Wfln produceerende landen. PEANKKIJK.
1. Champagne, uit het departement van de Marne, Languedoc, Anjou. Men onderscheidt de champagnewijnen naar de wijze der bereiding
in schuimende en niet schuimende (mousseux en non mousseux). De mousseerende zijn, ofschoon uit blauwe druiven vervaardigd, in den regel wit. De roodachtige, mousseerende, draagt den naam: oeil de perdrix.
Bekende soorten genoemd naar de streken waar zij gewonnen worden, zijn: Epernay, Th.ie.rry; naar de namen van de eigenaars der wijnbergen : Veuce Clicquot, Duc de MontebeUo, enz.
2. Bordeaux, uit het departement van de Gironde.
Van de roode zijn bijzonder bekend : Pontac, Médoc en voorts : Chateaux Margeaux, Chdteau-Larose, St. Julien, St. Estèphe, Palus. De meest bekende witte bordeauxwijnen zijn: Haut-Sauterne, Barsac.
3. Bourgogne. Deze soorten worden gerangschikt onder de zware wijnen. Goede merken zijn: Clous de Vougeot, Chambertin.
4. Muskaatwijn, een voortreffelijke, zoete likeurwijn uit Languedoc, in 't algemeen, uit de zuidelijke departementen (Perpignan).
DUITSCHLAND.
1. Rijnwijn, langs den Rijn van den Main tot aan B ach ar ach; de beste echter in den eigenlijken Rheingau.
De beroemdste soorten zijn: de Johannisberger, Hochkeimer, Rudesheimer, Markóbrunner en de roode Niederingelheimer.
2. Moezelwijn. Dit is een lichte soort; de beste hebben een aangenaam bouquet (Moselblümchen) — Pisporter.
3. Liebfrauenmilch wordt gekweekt op een kleine vlakte in de nabijheid der Lieve Vrouwenkerk bij Worms.
OOSTENRIJK en HONGARIJE.
Het grootste aandeel wordt geleverd door Hongarije.
1. Donauwijnen. Bisamberger.
2. Tokayer. De beroemde, witte Hongaarsche wijn, die zoet en kruidachtig van smaak is en 13—15 pet. alcohol bevat.
ZWITSERLAND.
De wijn wordt verbouwd in de zuid-westelijke kantons, langs de oevers der meren van Gerieve en Neufchatel.
ITALIË.
Toscaansche wijn, Siciliaansche wijn.
SPANJE.
Malaga, Xeres in Engeland verbasterd tot sherry.
PORTUGAL.
Portwijn, Madera.


14
AFRIKA.
Kaapsche wijn (Constantia). Een zoete, vurige wijn, die in roode en witte soorten voorkomt (Pontac, Frontignac). Algiersche wijn.
AMERIKA.
Caüfornische wijn.
Vruchtenwijn.
1. Appelwijn of cider. Onder de vruchtenwijnen is de appelwijn de gewichtigste. Hij wordt voornamelijk vervaardigd in Boven-Oostenrijk, de omstreken van Frankfort a/M., Normandië en verschillende streken in Engeland en Noord-Amerika. Ook in ons land wordt wel appelwijn vervaardigd. Niet alle appelsoorten komen in aanmerking voor de bereiding ; tot de beste, die een voortreffelijk produet leveren, behooren de reinetten. De zoete zomerappelen geven een milderen, doch ook zwakkeren en minder houdbaren wijn dan de meer wrange en harde winterappelen. De appels worden eerst dan geplukt als zij volkomen rijp zijn en zooveel doenlijk slechts bij droog weer. Evenals wij bij de druiven zagen, moeten ook de appels, voor men ze kan uitpersen, gekneusd worden, hetgeen geschiedt in vruchtenmolens. De walsen zijn hier echter van steen vervaardigd, daar ijzer het zwart worden der appelwijnen veroorzaakt. Het suikergehalte van de verschillende appelsoorten wisselt af tusschen 5—14 pet. Bij den vruchtenmost treedt de gisting niet zoo krachtig op en duurt ook veel langer dan bij druivenmost. Wanneer men bij de bereiding van den most, met de appelen ook eenige kweeën (een zoet soort peer) kneust, verkrijgt de wijn daardoor een fijn bouquet.
Door toevoeging van koolzuur kan men ook appelschuimwijn maken (champagne-cider).
2. Perenwijn. Na den appelwijn is de wijn uit peren een der meest verbreide vruchtenwijnen. De peren zijn rijker aan suiker dan de appelen. Bergamotperen komen bijzonder in aanmerking.
3. Aalbessenwijn. Deze wijn wordt vervaardigd uit het sap der aalbeziën. Daar dit echter te zuur is, moet het vooraf met water worden vermengd. Ook de aalbeziën moeten eerst dan geplukt worden, als ze volkomen rijp zijn, waarna ze worden gekneusd, zonder de pitten te ksvetsen. Door aan de witte of roode aalbeziën ongeveer een tiende gedeelte zwarte aalbessen toe te voegen, verkrijgt de wijn een fijn aroma.
4. Kruisbessenwijn. Wordt voornamelijk bereid in Engeland en Noord-Amerika uit de bekende kruisbessen.
Werkwijze in een fabriek van belasten inlandschen wijn.
Wet van 7 Mei 1878, S. no. 34, V. v. V. no. 434 III (zie bijl. A).
In de fabrieken van belasten inlandschen wijn komen als grondstof hoofdzakelijk, zoo niet uitsluitend, in aanmerking de rozijnen (met pitten).
Voor de zeer eenvoudige bewerking zijn slechts benoodigd een paar weekkuipen, een kneusmachine, een pers en cerzamelfusten.


15
De weekkuipen (open, houten kuipen) worden tot op ongeveer 2/3 harer hoogte met rozijnen gevuld. Daarna wordt — naar gelang der gewenschte sterkte — een meerdere of mindere hoeveelheid koud water toegevoegd. (Bij strenge koude bezigt men lauw water.)
Het weeken duurt gemiddeld 2 a 3 dagen, waarna de rozijnen in een molen met ijzeren walsen (zie daaromtrent hetgeen hiervoor over het kneuzen der druiven is vermeld) worden gekneusd, om ze den volgenden dag uit te persen. Het komt ook wel voor, dat geen kneuzing wordt toegepast ; de reeds eenmaal uitgeperste rozijnen brengt men dan nog eens over naar een tweede pers.
De pers bestaat uit een ijzeren onderstel, waarop een houten bodem rust, voorzien van opstaande randen en een gootje. Op den bodem wordt een houten romp stevig bevestigd, en daarop komt een ijzeren dekstuk te rusten. Door middel van een schroef kan nu de pers krachtig worden aangezet. Het door de persing verkregen vocht wordt, na filtreering door een gewone zeef, overgebracht op de verzamelfusten, teneinde de juiste hoeveelheid te constateeren, waarnaar de aanslag geschiedt.
Uit deze verzamelfusten tapt men het zoetnat over in grootere fusten (leggers), waar men het de vrijwillige gisting laat ondergaan, of wel de gisting door zwavelen tegengaat.
Na ongeveer 3 a 4 maanden is de wijn, na klaring door vischlijm, voor aflevering gereed. Hij heeft dan een alcoholgehalte van 11 a 12 pet.
Door de gisting door zwavelen tegen te gaan, kan men alcoholvrijen wijn (eigenlijk geen wijn, doch sap of most) vervaardigen die, evenals het gegiste product, hoofdzakelijk bestemd is voor ritueele doeleinden der Israëlieten ; de rozijnenwijn wordt ook wel tot versnijding van druivenwijn aangewend.
De uitgeperste rozijnen worden weggeworpen of als veevoeder benuttigd.
In § 1 der instructie V. 1873, no. 64 vindt men eveneens een beknopte beschrijving van de werkwijze in een fabriek van rozijnenwijn, alsmede van appel- en perenwijn.
Werkwijze in een fabriek van onbelasten inlandschen wijn.
(int t e r 8 c h e boomvruchten, behalve druiven).
Wet van 22 Juli 1899, S. no. 170, V.v. V. no. 434 IV art. 1, laatste lid, en art. 4 (zie bijl. B.)
Hier te lande legt men zich voornamelijk toe op het vervaardigen van aalbessen- en frambozensap, aalbessen- en frambozenwyn, benevens wijn uit boschbessen en appelen.
Veel beteekenis echter heeft de fabricage niet en appelen worden slechts verwerkt in overvloedige jaren.
Aalbessen en frambozen worden hoofdzakelijk verbouwd in het Westland, vanwaar men de geplukte vruchten in groote manden naar de fabriek verzendt.
Voor het vervaardigen van sap gaat men op de volgende wijze te werk.
De bessen worden vooraf gewasschen en daarna in een grooten ijzeren pot met water gekookt. Vervolgens brengt men ze in groote doeken onder de pers, waar het uitvloeiende sap wordt opgevangen. Na filtree-


16
ring door een zeef wordt de vloeistof overgebracht in een fust, om haar daarna warm op flesschen te bottelen.
Wordt vervaardiging van frambozen- of bessenwi/tt beoogd, dan worden de vruchten, na te zijn gewasschen, uitgeperst, gefiltreerd en daarna overgebracht naar fusten, die gewoonlijk ± 5 HL inhouden. Hierin ondergaat het vocht de vrijwillige gisting, die na ongeveer 4 maanden is afgeloopen. Opdat de gisting zich niet verder uitstrekke, worden de vaten gezwaveld.
De verkregen wijn heeft dan een gehalte aan alcohol van 4 a 5 pet.
Boschbessenwijn wordt op dezelfde wijze verkregen.
Voor het maken van appelwijn (§) zie men het medegedeelde op blz. 14. De gisting duurt hier gemiddeld 4 maanden, waarna de wijn een alcoholgehalte heeft van 6 k 7 pet.
(§) Appelen worden voornamelijk geteeld in de Betuwe, in het land van Maas en Waal, in een gedeelte van Noord-Holland, in Noord-Brabant en in Limburg.


GESCHIEDENIS.
Reeds onder het stelsel van belastingen van 1816 vinden wij melding gemaakt van een belasting op den wijn, die geregeld werd by de wet van 16 September 1816, S. no. 38. Deze wet, met de daarin bij de wet van 12 Maart 1818, S. no. 17 aangebrachte wijzigingen, werd intusschen reeds ingetrokken en buiten werking gesteld bij de wet van 12 Mei 1819, S. no. 22, opgenomen in V. 1842, no. 228.
Bij deze laatste wet werd de belasting op den wijn geheven tegen f 10,31 per HL wijn, die op fust werd ingevoerd, en tegen f 15 voor 116 flesschen, ter gewone grootte van 116 of meer in den HL, welke gebotteld werden ingevoerd. Voor den binnenslands vervaardigden wijn werd een bedrag geheven van f 1,68 per HL.
In meer dan één geval, zooals b.v. bij het bepalen der minimale hoeveelheden bij inslag onder krediet, in entrepot, enz. werd onderscheid gemaakt tusscben gewone en fijne wijnen.
Blijkens art. 13 der genoemde wet werden onder de fijne wijnen gerangschikt alle Champagne-, Madera-, Malaga-, Xeres-, Kaap-, Muskaaten dergelijke zoete wijnen, van bekende kostbare merken. Voorts allerlei Rijn-, Moezel- en Bourgognewijnen, en alle verdere soorten van meerdere waarde dan f 130 per HL.
Alle andere soorten waren begrepen onder de gewone wijnen.
Drie jaren na haar invoering werd de wet van 1819 vervangen door die van 27 Juli 1822, S. no. 20, waarbij een accijns werd geheven op den buiienlandschen wijn van f 9 en op den binnenlandschen wijn van f 1,40 per HL.
Deze wet handhaafde zich tot het jaar 1830; bij de wet van 24 December 1829, S. no. 76 toch, werd de wet van 12 Mei 1819, S. no. 22 met ingang van 1 Januari 1830 weder in werking gesteld.
Sedert dat tijdstip heeft gedurende tal van jaren de wet van 12 Mei 1819, S. no. 22, onveranderd de heffing geregeld van den accijns op den wijn, behoudens de wijzigingen, welke na dien datum in het cijfer van den accijns gebracht zijn.
Intusschen bleken de bepalingen dier wet op den duur weinig passende te zijn voor den wijnhandel.
Een hoofdgebrek bestond daarin, dat zij al te groote uitbreiding van de particuliere entrepots noodzakelijk maakte, daar de handelaar, die geen entrepot had, den accijns terstond betalen, of den wijn op afloopend krediet tot zich nemen moest, in welk laatste geval de accijns op de vervaldagen van de krediettermijnen behoorde te worden voldaan, onverschillig of de wijnen al dan niet waren verkocht. Bovendien bestond zonder genot van entrepot de gelegenheid niet om wijn buitenslands te zenden met afschrijving van den accijns, evenmin als om korting te


18
genieten voor verlies door lekkage en intering. Het bezit van één of meer entrepots was dus voor iederen handelaar een bijna onvermijdelijke zaak geworden, vooral bij de steeds toenemende concurrentie van buitenlandsche handelaren, die er zich op toelegden om hun wijnen rechtstreeks aan de particulieren te leveren. Het getal entrepots van wijn was dan ook in de laatste jaren in de groote steden belangrijk toegenomen, terwijl aan een aantal andere plaatsen het recht van particulier entrepot voor dit artikel moest worden toegekend.
In 1869 waren er reeds 75 gemeenten, waar particuliere entrepots van wijn bestonden, terwijl het getal dier entrepots nrim 400 bedroeg.
De Administratie der belastingen bevond zich daardoor met betrekking tot den accijns op den wijn in een moeilijken, op den duur onhoudbaren toestand geplaatst. Het toezicht op de particuliere entrepots vorderde een aantal ambtenaren, die ten deele uitsluitend daarvoor in dienst gehouden moesten worden, en eischte aldus van de schatkist uitgaven, die verre waren van in een gewenschte verhouding tot de opbrengst van den accijns te staan; terwijl, niettegenstaande het toenemend getal ambtenaren, de Administratie nog dikwijls buiten staat was, om aan de aanvragen van personeel voor de opening van de entrepots ten allen tijde te voldoen.
Het was derhalve hoogst wenschelijk aan dien toestand een einde te maken, hetgeen geschiedde bij de onderwerpelijke wet van 20 Juli 1870» S. no. 127, V. v. V. no. 434 I.
Volgens § 1 der instructie tot uitvoering (V. 1870, no. 128) had de invoering der nieuwe bepalingen dan ook in de eerste plaats tot doel, het getal particuliere entrepots van wijn belangrijk te verminderen.
In overeenstemming daarmede werd het bottelen van wijn in de particuliere entrepots, behoudens enkele uitzonderingen, verboden. Daarentegen werd een nieuw stelsel van krediet, — verlengbaar krediet (zie art. 13) — ingevoerd, dat de voordeden in zich vereenigt van het doorloopend krediet, met vermijding van eenige bezwaren, voor den handel aan dit laatste krediet verbonden, bezwaren, welke voornamelijk hierin bestaan, dat de goederen niet mogen uitgeslagen worden zonder document, dat de bergplaatsen voortdurend aan peiling en opneming onderworpen zijn, en niet met neringen voor het debiet in het klein mogen verbonden worden
Het spreekt vanzelf, dat met het oog op het nieuwe stelsel de meeste particuliere entrepots van wijn konden vervallen, vooral ook, daar de handelaar in de bergplaatsen voor verlengbaar krediet, behalve op enkele dagen in het jaar, volkomen vrij blijft in zijn bewegingen, en ontheven wordt van de betaling van sluit- en ontsluitgelden.
Behalve deze belangrijke wijziging bevat de wet van 1870 een meer doelmatige regeling van de korting voor moeren en droeven, en doet zij de onderscheiding vervallen, die volgens de wet van 12 Mei 1819 tusschen gewonen en fijnen wijn moet gemaakt worden; punten, die tot dusver voortdurend aanleiding gaven tot geschillen tusschen de Administratie en den handel (§ 2 der instructie V. 1870, no. 128).
De wet van 8 Mei 1875, S. no. 72, V.v.V. no. 434 II, die een kleine wijziging bracht in art. 1 der tegenwoordige wet, kan geacht worden te zijn vervallen door de wet van 15 Juli 1910, S. no. 211, V.v.V. no. 434 VIII, waaromtrent verwezen wordt naar aant. 9 op art. 1 der wet van 1870..


19
Volgens het thans vervallen art. 30 der wet van 1870 moesten de verordeningen omtrent de heffing en verzekering van den accijns op den inlandschen wijn, bij algemeenen maatregel van bestuur worden vastgesteld.
Deze verordeningen zouden 5 jaren na haar uitvaardiging ophouden van kracht te zijn, en binnen dien tijd door wettelijke bepalingen moeten vervangen worden.
De bewuste algemeene maatregel van bestuur werd genomen bij Kon. besluit van 8 Mei 1873, S. no. 46, V. 1873, no. 63, dat na 5 jaren vervangen werd door de wet van 7 Mei 1878, S. no. 34, V. v. V. no. 434III (zie bijl. A).
Bij de wet van 22 Juli 1899, S. no. 170, V. v. V. no. 434 IV (Vruchtenwijnwet), opgenomen als bijl. B, werd o.a. wijziging gebracht in art. 2 der wet van 1870, waardoor uitbreiding werd gegeven aan de vrijstelling van accijns bij vervaardiging binnenslands van wijn uit versche boomvruchten. In verband daarmede werden strengere bepalingen gemaakt nopens de bergplaatsen voor verlengbaar krediet.
Tevens werd de bevoegdheid gegeven bij Kon. besluit vrijdom van accijns te verleenen voor wijn, die gebezigd wordt om daaruit cognac te stoken of azijn te vervaardigen; een soortgelijke vrijstelling werd mogelijk gemaakt bij de wet van 12 Juni 1909, S. no. 148, V. no. 114 (waarbij een art. Ibis aan bovengenoemde Vruchtenwijnwet werd toegevoegd) voor wijn, die in distilleerderijen gebezigd wordt tot het vervaardigen van gedistilleerde dranken, die naar het buitenland worden uitgevoerd.
De bijlagen C, D en E bevatten de Kon. besluiten tot regeling van deze vrijdommen.
De wet van 13 Juli 1914, S. no. 317, V. v. V. no. 434 IX bracht in de wet van 1870 de wijzigingen, die noodig waren om de belasting op den wijn meer in overeenstemming te brengen met die op gedistilleerd en om de knoeierijen tegen te gaan, nader omschreven in § 5 der res. V. v. V. no. 430, opgenomen in aant. 17 op art. 22. Art. 1, lett. a, c en e dezer wet is krachtens art. 4 van het Kon. besluit van 15 Maart 1922, S. no. 123, gewijzigd door dat van 12 April 1922, S. no. 186 (zie V. v. V. no. 1766) eerst met 1 Mei 1922 in werking getreden. Dit besluit geeft tevens voorschriften ter uitvoering van genoemde artikelen.


Wet van 20 Juli 1870, S. no. 127, V. v. V. no. 434 I, houdende bepalingen omtrent den accijns op den wijn,
zooals die is gewijzigd en aangevuld bij de wetten van: 7 Mei 1878, S. no. 34, V. v. V. no. 434 nl, 22 Juli 1899, S. no. 170, V.v.V.no. 434IV, 15 Juli 1910, 8. no. 811, V. v. V. no. 434 VIII en 13 Juli 1914, 8. no. SI7, V. v. V. no. 484IX (1).
1. De Instructie tot uitvoering der wet is opgenomen in V. 1870, no. 128.
Wij, WILLEM III, enz.
Allen die deze zullen zien of hooren lezen, salutl doen te weten:
Alzoo Wij in overweging genomen hebben, dat het wenschelijk is de wettelijke bepalingen omtrent den accijns op den wijn te herzien;
Zoo is het, dat Wij, den Raad van State gehoord en met gemeen overleg der Staten-Generaal, hebben goedgevonden en verstaan, gelijk Wij goedvinden en verstaan bij deze:
HOOFDSTUK L Bedrag van den accijns (1—3).
1. In 1920 heeft de accijns in hoofdsom en opcenten opgebracht f 1.689.126,11.
2. Krachtens art. 37 der Leeningwet 1914 (zie V. v. V. no. 1395) worden er twintig opcenten geheven op den accijns van wijn, die in de jaren 1915 tot en met 1933 wordt ingevoerd, hier te lande vervaardigd of uitgeslagen uit entrepot of uit een bergplaats, als bedoeld in art. 14 der Wijnwet, alsmede op den wijnaccijns, die in dat tijdperk ter zake van ondermaat in een particulier entrepot moet worden ingevorderd.
In registers, documenten en verdere schrifturen worden volgens de res. V. v. V. no. 462 de opcenten met de hoofdsom van den accijns in één bedrag begrepen, zoodat berekend wordt wegens wijnaccijns / 24 per HL, behoudens de naar 12 cent te berekenen verhooging voor de vloeistoffen vallende onder het voorlaatste lid van art. 2 der Wijnwet.
Zie verder evengenoemde res. V. v. V. no. 462.
3. De volgende bedragen kunnen (buiten de opcenten) voor wijn verschuldigd zijn:
1. voor gewonen wijn / 20 per HL. (art. 1, le lid).
2. voor wijn boven 22 pet. (bij invoer) de accijns en het invoerrecht van gedistilleerd (art. 1, 2e lid, le volzin, met aant. 14).


HOOFDSTUK I. — Art. 1.
21
3. voor wijn boven 12 pet. tot en met 22 pet. / 20 per HL. plus den gedistilleerdaccijns (niet het invoerrecht) voor den alcohol boven 12 pet. (art. 1, 3e lid) (behoudens het bepaalde bij Kon. besluit V. v. V. no. 1766).
4. voor wijn met abnormaal hoog suikergehalte ƒ20 per HL. plus 10 ets. per HL. voor elk gram suiker boven 250 gram per L. (art. 2, 4e lid).
Art. 1 (1). Er wordt een accijns op den wijn geheven, ten bedrage van twintig gulden per hectoliter en voor grootere of kleinere hoeveelheden naar evenredigheid (2—8).
Wijn, die per hectoliter meer alcohol bevat dan twee en twintig liter bij eene warmte van vijftien graden van den honderddeeligen thermometer, wordt bij invoer aangemerkt en belast als gedistilleerd (9—16). Deze wijn moet bij invoer en doorvoer rechtstreeks of over entrepot, in de aangifte volgens art. 120 der Algemeene wet van 26 Augustus 1822 (Staatsblad no. 38) worden vermeld als gedistilleerd, bij gebreke waarvan de vloeistof geacht wordt onder eene verkeerde benaming te zijn aangegeven (17—18).
Bij invoer van wijn die per hectoliter meer alcohol dan twaalf en niet meer dan twee en twintig liter bij voormelde warmte bevat, is, onverminderd de wijnaccijns, voor den alcohol boven twaalf liter, gedistilleerdaccijns verschuldigd (9) (19—23).
1. Dit artikel is hier opgenomen, zooals het luidt volgens de wet van 15 Juli 1910, S. no. 211, V. v. V. no. 434 VIII en art. 1, lett. a der wet van 13 Juli 1914, S. no. 317, V. v. V. no. 434 IX. Deze laatste wetsbepaling is krachtens art. 4 van het Kon. besluit V. v. V. no. 1766 met 1 Mei 1922 in werking getreden.
2. In art 2 vindt men de aanduiding van de vloeistoffen, die aan dezen accijns zijn onderworpen en van de gevallen, dat de in art. 1 bepaalde accijns wordt verhoogd.
3. Bij invoer van wijn met dadelijke betaling van den accijns moet de forceering, bedoeld in de res. V. 1854, no. 67 j° res. V. 1849, no. 16 worden toegepast ten aanzien van onderdeelen van den liter. Res. van 16 Aprü 1913, no. 84.
Voor 1909, 25 L., 833,75 L. en 51,8 L. moet dus de accijns worden berekend over 1909 L., 833,5 L. en 52 L.
Tot en met M/10o L. wordt derhalve verwaarloosd, boven tot en met 7*/100 L. voor 1/t L. gerekend en boven '5/100 L. wordt tot 1 L. opgevoerd.
Voor de berekening der verhooging moet daarentegen de juiste hoeveelheid herleid worden tot de sterkte van 50 pet., waarna daarop de forceering volgens de Gedistilleerdwet plaats vindt.
Zie ook de aantt. 19 en 22 hierna.
Voor zooveel betreft het bijhouden van de rekeningen wordt geforceerd overeenkomstig de res. V. v. V. no. 126, opgenomen in aant. 4 op art. 8.
4. Geen vaste inhoudsmaat aan te nemen bij de roeiing van fusten wgn. Res. van 11 Dec. 1897, no. 15.
Ook de inhoud van z.g. okshoofden mag in geen geval op een bepaald aantal liters worden aangenomen; zie de res. V. 1843, no. 95, opgenomen in aant. 7 op art. 147 der Alg. wet (deel VII der Vakstudie, derde druk).


22 HOOFDSTUK I. — Art. 1.
5. Er kan worden vergund om den wijn, blijkbaar voor godsdienstig gebruik bestemd (o), zonder roeiing in te voeren, mits de aanvoer steeds in geregeld en bekend fust plaats hebbe, de fusten steeds tegen de hoogste inhoudsmaat, die zij bevatten kunnen, voor den accijns worden aangeslagen en de ambtenaren de overtuiging bezitten, dat er zich in de fusten werkelijk wijn bevindt en geen gedistilleerd of andere goederen (b). Res. van 26 Nov. 1863, no. 45.
(«) Deze z.g. ritueele wijn is wijn, die van het plukken der druiven tot het op rusten, c.q. op flesschen aftappen, onder voortdurend toezicht staat van een joodsch kerkelijk ambtenaar, door of van wege den Opperrabijn benoemd, en die zorgt, dat de grondstof of het product niet in aanraking komt met stoffen, waarvan het gebruik niet aan joden geoorloofd is, noch ook dat vaat- of knipwerk voor dien wijn gebezigd, gebruikt worden voor doeleinden, die het z.g. tereife (ongeoorloofd) maken. Weekblad no. 1571.
(b) Dit is derhalve een afwijking van art. 148 der Alg. wet, dat roeiing der fusten voorschrijft bij invoer dranken.
6. Voor den buitenlandschen wijn zijn bijzondere bepalingen vastgesteld bij hoofdstuk II, en voor den inlandschen wijn bij hoofdstak VI.
De belasting op den inlandschen wijnis nader geregeld bij de als bijl. A. opgenomen wet.
7. Er wordt vrijdom van accijns verleend voor wijn, die gebezigd wordt om daaruit cognac te stoken. Art 1 van het als bijl. C opgenomen Kon. besluit.
Er wordt vrijdom van accijns verleend voor wijn, die wordt ingeslagen in distilleerderijen der eerste klasse (verg. art. 7, lett. a, der Gedistilleerdwet), ten einde daarin te worden gebezigd tot het vervaardigen van gedistilleerde dranken, welke naar het buitenland worden uitgevoerd. Art. 1 van het als bijl. D opgenomen Kon. besluit.
Er wordt vrijdom van accijns verleend voor wijn, die gebezigd wordt om daaruit azijn te vervaardigen. Art. 1 van het als bijl. E opgenomen Kon. besluit.
8. Nopens den vrijdom van belasting voor victualie, provisie en scheepsbeboeften zijn bepalingen vastgesteld bij de Kon. besluiten V. 1862, no. 103 en V. 1866, no. 6.
Omtrent den vrijdom van verbruiksbelastingen ten behoeve van gezanten van vreemde staten, zie men de bepalingen gegeven bij Kon. besluit V. 1864, no. 63, toegelicht bij res. V. 1864, no. 64.
Zie aangaande de vrijstelling van belasting voor niet van Rijkswege verstrekte provisiën aan boord van Nederlandsche oorlogsschepen, res. V. 1907, no. 37 (zie de gewijzigde tekst in V. v. V. no. 824), nopens vrijen invoer van monsters wijn § 8 der res. V. 1872, no. 37, opgemen als aant. 2 op art. 3.
9. Het tweede en derde lid hebben de bedoeling om de belasting op den wijn meer in overeenstemming te brengen met die op het gedistilleerd.
Het tweede lid, dat werd gewijzigd bij de wet van 15 Juli 1910, belast vloeistoffen, die meer dan 22 pet. alcohol bevatten, in haar geheel als gedistilleerd. Van dergelijk overmatig gevineerden wijn kan de invoer niet worden toegestaan tegen een lagere belasting dan van het gedistilleerd wordt geheven, vooral nu het verschil tusschen het bedrag van den accijns op beide vloeistoffen zooveel grooter is geworden.
Het derde lid is opgenomen zooals het luidt volgens de wet van 13 Juli 1914 (o). Dit lid kwam aanvankelijk als tweede zinsnede van het


HOOFDSTUK I. — Art. 1.
23
2e lid voor en bevatte de bepaling, dat voor den alcohol boven 21 liter, onverminderd de wijnaccijns, gedistilleerdaccijns was verschuldigd. Om knoeierijen tegen te gaan is deze grens verlaagd, zoodat thans de wijnen, die meer dan 12 en niet meer dan 22 pet. alcohol bevatten, zullen worden getroffen, zoowel door den eigenlijken wijnaccijns van f 20 per hectoliter van hun volume als door den gedistilleerdaccijns voor den alcohol, die zij per hectoliter boven de in het artikel bepaalde limiet van 12 liter inhouden. Er zal echter een uitzondering mogelijk moeten zijn voor enkele soorten van wijn, die van nature een vrij aanzienlijk alcoholgehalte bezitten of waarvan tot wering van bederf het alcoholgehalte noodzakelijk moet worden verhoogd. Art. 2ter opent hiertoe de mogelijkheid. Verg. voorts de betrekkelijke Mem. v. T.
(a) Deze wijziging is met 1 Mei 1912 van kracht geworden.
10. Gesupprimeerd.
11. De honderddeelige thermometer is die van Celsius. Uitsluitend deze is bij de Administratie in gebruik. Hij heet honderddeelig, omdat de afstand tusschen vries- en kookpunt is verdeeld in 100 dealen =graden.
12. Omtrent de wijze, waarop het alcoholgehalte wordt bepaald, wordt verwezen naar art. 36 hierna met aanteekeningen.
13. Bij invoer. Dus niet bij fabricage hier te lande. Overigens wordt geen verschil gemaakt tusschen wijn van vreemden en van Nederlandschen oorsprong. Verg. de Mem. v. A.
Daar uitslag uit entrepot volgens de Alg. wet met invoer is gelijkgesteld (a), geldt de fictie „gedistilleerd" ook bij dergelijken uitslag met binnenlandsche bestemming.
Bij uitslag uit algemeen entrepot na versnijding aldaar tot 22 pet. of lager, gelat de evengenoemde fictie niet. Weekblad no. 1994.
(o) Verg. aant. 4 op art. 7 hierna.
14. Van het ingevoerde is, behalve de gedistilleerdaccijns, ook het invoerrecht als voor gedistilleerd verschuldigd (a). Mem. v. T.
De accijns op het gedistilleerd is bij de wet van 31 Dec. 1920, S. no. 928, V. v. V. no. 1478 vastgesteld op / 300.
Het invoerrecht bedraagt volgens art. 1 der wet van 18 Juli 1911, S. no. 246, V. 1911, no. 144, ƒ3,50 per HL. ad 50 pet.
ï (a) Dit heeft natuurlijk geen betrekking op den wjjn, bedoeld in het derde lid, den wijn nl. van meer dan 12 en niet meer dan 22 pet.
16. Krachtens art. 37 der Leeningwet 1914 (zie V. v. V. no. 1395). worden er tien opcenten geheven op den gedistilleerdaccijns, die in het tijdperk van 1 Januari 1915—31 December 1933 vorderbaar wordt.
In registers, documenten en verdere schrifturen worden volgens de res. V. v. V. no. 462 de opcenten met de hoofdsom van den accijns in één bedrag begrepen, zoodat wegens gedistilleerdaccijns berekend wordt / 330 per HL. ad 50 pet.
Zie verder evengenoemde resolutie V. v. V. no. 462.
16. De gehjkstelling van den wijn met gedistilleerd zal o.a. ten gevolge hebben, dat geen inslag kan plaats hebben onder verlengbaar of afloopend krediet, noch in het algemeen in een particulier entrepot voor wijn. Verg., nopens inslag onder doorloopend krediet, Weekblad no. 1994.


24 HOOFDSTUK I. — Art. %.
17. Daar de wijn met meer dan 22 pet. alcohol voortaan als gedistilleerd zal zijn aan te merken, is het noodig, dat dergelijke vloeistoffen in de aangifte ten invoer ook als zoodanig worden omschreven. Aangezien art. 120, sub 3, der Alg. wet intusschen aangifte onder de ware of eigen benaming verlangt (a) (b), en de benaming „gedistilleerd" voor deze vloeistoffen in sommige gevallen als een fictieve zou kunnen worden aangemerkt, is uitdrukkelijk bepaald, dat bij het niet voldoen aan de bedoelde verplichting, de vloeistof beschouwd zal worden als onder een verkeerde benaming te zijn aangegeven, hetgeen ten gevolge heeft, dat de daarop gestelde straffen van art. 213 der Alg. wet en art. 6 der wet van 4 April 1870, S. no. 61, V. v. V. no. 70 III (zie bijl. A der Alg. wet) toepasselijk worden. Mem. v . T.
Wordt daarentegen wijn als gedistilleerd aangegeven, die bij ambtelijk onderzoek niet meer alcohol blijkt te bevatten, dan de bij de wet bepaalde grens van 21 pet. (e), dan is slechts wijnaccijns verschuldigd, mits tevens de vloeistof blijkt te voldoen aan de omschrijving van art. 2 der wet (d). Voorl. V. en Mem. v. A.
(a) Bij invoer op generale verklaring kan op de vrachtlijst wijn van 23 pet veilig als „wijn" worden omschreven. Evenwel.mag dergelijke wijn ook als „gedistilleerd" worden aangeduid.
Voor volg- en doorvoernjsten geldt dit natuurlijk evenzeer. Weekblad no. 1994.
(b) De aangever kan niet volstaan met enkel „gedistilleerd" aan te geven, daar deze benaming niet voldoet aan de eischen eener specifieke aangifte. De soort van gedistilleerd moet ook worden vermeld, dus b.v. „Gedistilleerd, wijn van SS percent". Deze omschrijving zal ook in de documenten moeten worden overgenomen. Weekblad no. 1994.
(e) Thans is de grens 12 pet., behoudens van de ingevolge art. iter aangewezen wijnsoorten. Verg. aant. 3 op art. 2ter hierna.
ld) Voor het instellen eener bekeuring op grond van evengenoemde wetsbepalingen schijnt dus in het laatste geval geen reden te zijn.
18. Het was noodig de hierbedoelde verplichting ook bij doorvoer op te leggen, omdat volgens art. 87 der Alg. wet de belanghebbende de bevoegdheid heeft, om tegen betaling der verschuldigde rechten van den doorvoer af te zien, en alzoo feitelijk te worden tot invoerder. Mem. v. T.
19. Aan § 3 der instructie wordt omtrent de berekening van deze verhooging het volgende voorbeeld ontleend, in overeenstemming gebracht met de thans geldende bepalingen.
Stel dat wordt ingevoerd een hoeveelheid van 12 HL. wijn, die bij 15° C, 22 L. alcohol per HL. bevat. Er is alsdan verschuldigd:
als gewone accijns voor 12 HL. ad / 24 / 288.—
als verhooging
voor 10 L. alcohol per HL. wijn, makende voor de geheele partij 120 L. alcohol of 240 L. gedistilleerd ad 50 pet. (dus 240 x3,30) 7 ƒ 792.-
Totaal.. / 1080.—
20. Gesupprimeerd.
21. De Ontvangers verantwoorden den gedistilleerdaccijns die ingevolge het derde hd van art. 1 der wet van 20 Juli 1870 van wijn is verschuldigd, in een afzonderlijk daarvoor aan te leggen register van quitantiën Ace. no. 7.


HOOFDSTUK I. — Artt. 1—2.
25
Vóór den 1 April van ieder jaar geven de Directeurs de hoeveelheid gedistilleerd ad 50 percent waarvoor die accijns is betaald, alsmede het betaalde bedrag op aan de afdeeling Accijnzen van het Departement van Financiën, tegelijk met de opgave, bedoeld in punt II, laatste lid, der res. V. v. V. no. 1495. Res. V. v. V. no. 1767, § 4.
22. Op wijn, met hooger alcoholgehalte dan 12 en niet hooger dan 22 pet., wordt voor de berekening der verhooging art. 3, § 4, der Gedistilleerdwet toegepast.
Wanneer dus de hoeveelheid gedistilleerd na herleiding 1 HL. ad 50 pet. of meer bedraagt, wordt de uitkomst zonder onderdeden van liters, en wanneer de hoeveelheid minder dan 1 HL. bedraagt, de uitkomst zonder onderdeelen van deciliters aangewezen. De breuken van 0,5 L. of 0,5 dL. en daarbeneden worden verwaarloosd, en daarboven voor geheelen aangenomen.
Indien in het gevd, gesteld in aant. 19 hiervoor als uitkomst, in plaats van 240 L. gedistilleerd ad 50 pet., was verkregen 148,5 L. of 48,56 L., dan zou moeten zijn genomen resp. 148 L. of 48,6 L.
Verg. ook aant. 3 hiervoor.
23. Wanneer wijn op de moer rechtstreeks van buitenslands of uit publiek entrepot wordt ingeslagen onder verlengbaar krediet moet, voor de toepassing van art. 1, derde lid, de verhooging berekend worden over de hoeveelheid zooals die in het document is uitgedrukt, na aftrek der 2 pet korting volgens art. 4. Res. V. 1872, no. 59, sub X.
Art. 2 (1—4). Onder wijn worden begrepen alle gegiste dranken, die geheel of gedeeltelijk bereid zijn uit het sap of de aftreksels van druiven, rozijnen, krenten en alle andere versche of gedroogde boomvruchten (5—7).
Onder boomvruchten worden ook verstaan aalbessen, kruisbessen, boschbessen en frambozen (6) (8).
Ook worden als wijn belast vloeibare moeren en droeven, alsmede ongegiste sappen of aftreksels van de hierboven genoemde vruchten, geschikt om wijn te vervaardigen, te versnijden of aan te lengen (5—7) (8—10).
Van druivenmost en van sappen of aftreksels van rozijnen of krenten, al dan niet ingedikt, waarvan het suikergehalte per liter meer bedraagt dan tweehonderd vijftig gram, wordt voor elk meerder gram de in artikel 1 bepaalde accijns verhoogd met tien cent per hectoliter. Deze verhooging wordt naar denzelfden maatstaf mede toegepast op de overige aan wijnaccijns onderworpen producten, tenzij blijkt dat het suikergehalte in overeenstemming is met den aard van het product. Als suiker worden ten deze aangemerkt alle stoffen, die zich bij scheikundig onderzoek als zoodanig voordoen (11—14).
Van den accijns zijn vrijgesteld gegiste of ongegiste dranken, die hier te lande worden vervaardigd uit versche boomvruchten met uitzondering van druiven (6—7) (15).
1. Dit artikel is hier opgenomen, zoods het luidt volgens art. 1 der Vruchtenwijnwet (bijl. B) en art. 1, lett. b, der wet van 13 Juli 1914, S. no. 317, V. v. V. no. 434 IX.
2. Verg. art. 31, lett. a, dsmede art. 41.
3. Volgens het laatste lid van art. 2 der wet van 1870 waren van den accijns alléén vrijgesteld de binnenslands vervaardigde onvermengde adbessenwijn en het gewone aalbessen- en frambozensap.
Appel- en peren-, zoowel ds frambozenwijn waren dus belast, ook


26 HOOFDSTUK I. — Art. 2.
indien zij binnenslands werden vervaardigd. De reden dezer belasting moest voornamelijk gezocht worden in art. 22,3e lid, sub c, der wet, dat afschrijving van den accijns toekent voor den, uit de bergplaatsen voor verlengbaar krediet naar buitenslands verzonden wijn.
Indien men den bier te lande vervaardigden vruchtenwijn vrijliet, zou er nl. gelegenheid ontstaan om mengsels van buitenlandschen wijn en onbelasten ooftwijn uit te voeren, met afschrijving voor de gekeele hoeveelheid en dus ook voor wijn, waarvoor geen aanslag op de accijnsrekening van den handelaar had plaats gevonden. Wel is waar bevat art. 42, lett. b, j° art. 24 der wet een zware straf tegen het voor uitvoer met afschrijving aangeven van wijn, vervaardigd uit of vermengd met sap of aftreksels yan andere vruchten dan druiven en rozijnen, doch de wetenschap is niet in staat zoodanige vermenging — tenzij dan die met bessen — steeds met zekerheid aan te toonen.
Langzamerhand echter werd aangedrongen op vrijstelling van accijns voor wijn, die hier te lande uit versche boomvruchten wordt vervaardigd.
Reeds in 1892 kwam de zaak ter sprake. Zij was toen van verschillende zijden aanhangig gemaakt, o.a. door maatschappijen van land- en tuinbouw en van nijverheid. Ofschoon toen reeds de wenschelijkheid der vrijstelling van appelwijn en dergelijke dranken moest worden erkend, werd door de Regeering — met het oog op het reeds genoemde bezwaar — geen voordracht daartoe gedaan.
Daar de aandrang tot die vrijstelling intusschen hoe langer hoe sterker werd, overwoog de Regeering nader de vraag, of vrees voor de genoemde misbruiken wel van uitbreiding der vrijstelling tot andere vruchtenwijnen behoeft terug te houden.
In de Mem. v. T., die het wetsontwerp van 1899 vergezelde, verklaart de Minister daaromtrent het volgende:
„Bessenwijnen, die vrij zijn van accijns, zijn volgens het gevoelen van deskundigen beter dan appel- en perenwijn geschikt om onder gewonen wijn vermengd te worden. En toch is sedert 1870 nooit gebleken van pogingen om door zoodanige vermenging te hooge afschrijving bij uitvoer te bekomen, hoewel alle partijen steeds door de ambtenaren moeten worden onderzocht, omdat, behalve de verboden vermenging met vruchtensap, de wijn alleen dan met afschrijving van accijns mag worden uitgevoerd, wanneer hij een zekere hoeveelheid alcohol bevat en volgens handelsgebruik drinkbaar is (verg. art. 24 der wet van 1870).
Wanneer nu de gevreesde vermenging inderdaad voorkwam, zou toch zeker sedert 1870 wel eens het een of ander daarvan zijn ontdekt of althans gegrond vermoeden van vermenging zijn gerezen. Voor zoover bekend is echter geen van beide het geval.
Er bestaat dus grond om aan te nemen, dat vermenging met onbelasten bessenwijn weinig of in het geheel niet plaats heeft, en dan is er, naar het voorkomt, ook geen reden voor de vrees, dat men die met daarvoor minder geschikten appel- of perenwijn zal beproeven.
Bovendien bestaat de gelegenheid om, zonder overwegend bezwaar voor de wijnhandelaars, die van het verlengbaar krediet gébruik maken, misbruiken als de hierbedoelde krachtiger te bestrijden dan thans, wanneer nl., zooals bij het wetsontwerp wordt voorgesteld (zie art. 2), verboden wordt om in bergplaatsen voor zoodanig krediet in te slaan of voorhanden te hebben versche of gedroogde boomvruchten, ongegiste sappen of aftreksels van druiven, en gegiste of ongegiste sappen of aftreksels van andere boomvruchten.
Volgens de artt. 196—199 der Alg. wet hebben de ambtenaren steeds toegang tot de bergplaatsen voor verlengbaar krediet en de eerlijke wijn-


HOOFDSTUK I. — Art. 2.
27
handelaars hebben in die bergplaatsen geen vruchten of verboden vruchtensappen noodig.
Mocht thans — wat niet gebleken is — aalbessen- of boschbessenwijn, die altijd van accijns was vrijgesteld, gebruikt worden voor vermenging van gewonen wijn, die niet voor uitvoer, maar voor verbruik bier te lande bestemd is, dan zou daarin nog geen reden gelegen zijn om te verwachten, dat, bij bekrachtiging van het wetsontwerp, ook vermenging zal plaats hebben met appel- of perenwijn. Immers bezitten deze vruchtensappen zooals reeds is opgemerkt, voor zoodanig gebruik mindere geschikflieid dan de mede goedkoope aalbessen- en boschbessenwijn. Er zou dus, naar het schijnt, voor den wijnhandelaar, die er niet tegen opziet aan zijn afnemers vervalschte waar te leveren, geen reden bestaan om dit in grootere mate te gaan doen, wanneer ook appel- en perenwijn vrij van accijns kunnen vervaardigd worden. En daar deze laatste wijnen ongetwijfeld niet of slechts in geringe mate door wijndrinkers in de plaats van gewonen wijn zullen worden gekocht, is het in zoo ver èn voor de Schatkist èn voor de eerlijke wijnhandelaars onverschillig of appel- en perenwijn al dan niet aan accijns onderworpen zijn.
Bij het onderzoek dezer zaak is natuurlijk ook de vraag gerezen of voor appel- en perenwijn wel geheele vrijstelling van den wijnaccijns verleend zal worden en of dit artikel niet, ook met het oog op de belasting op bier, met een, zij het ook lagen, accijns getroffen moet worden.
Naar het gevoelen van den Minister verdient geheele vrijstelling de voorkeur. Voor de vervaardiging van den hier bedoelden drank is in den regel een niet onbeteekenende hoeveelheid suiker noodig, afwisselende naar de omstandigheden. Voor die suiker zou, bij oprichting van vele fabrieken, zonder een omvangrijk toezicht geen vrijdom van accijns verleend kunnen worden. Er zal dus reeds vanzelf op appel- en perenwijn eenige belasting drukken. Afgescheiden hiervan is geheele vrijstelling ook daarom verkieslijk, omdat de heffing van een lagen wijnaccijns noodzakelijk gepaard zou moeten gaan met voortdurend ambtelijk toezicht en met verschillende door den fabrikant te vervullen formaliteiten, als aangiften van te verrichten werkzaamheden, van vervaardigde hoeveelheden, enz.
Intusschen zullen de fabrikanten van onbelasten vruchtenwijn niet zonder toezicht kunnen worden gelaten (a).
Op deze gronden heeft de Minister de vrijheid gevonden om, met behoud van het stelsel van verlengbaar krediet, voor te stellen algeheele vrijstelling van gegiste en ongegiste dranken, die bier te lande worden gemaakt uit andere versche boomvruchten dan druiven.
De vrijstelling is beperkt tot versche vruchten.
Verder te gaan komt niet noodig voor.
Voor de wijnfabricage zullen wel geen andere gedroogde vruchten in aanmerking komen dan rozijnen en krenten.
Hier te lande bestaan enkele kleine fabrieken van rozijnenwijn, maar dit artikel, dat bijna uitsluitend door Israëlieten voor ritueele (b) doeleinden wordt gebruikt, komt, ook wat den prijs betreft, met gewonen druivenwijn in concurrentie."
la) Verg. art. 4 der Vruchtenwijnwet (bijl. B.)
\b) D. i. godsdienstige; verg. aant. 5, noot o, op art. 1 hiervoor.
4. De verandering, welke door dit artikel in den tegenwoordigen toestand wordt gebracht, bestaat alleen hierin, dat, terwijl tot dusver van de binnenlandsche fabrikaten van den bierbedoelden aard, alleen aalbessenwijn, boschbessenwijn, aalbessensap en frambozensap van den


28 HOOFDSTUK I. — Art. 2.
wijnaccijns waren vrijgesteld, die vrijstelling voortaan zal gelden voor alle gegiste of ongegiste dranken, die in Nederland worden vervaardigd uit versche boomvruchten, behalve druiven. Aalbessen, kruisbessen, boschbessen en frambozen worden volgens de wet als boomvruchten beschouwd.
Voor inlandsche wijnen, of daarmede gelijkgestelde dranken, die niet onder de vrijstelling vallen, b.v. rozijnenwijn, blijft de wet van 7 Mei 1878, S. no. 34, van kracht.
In de behandeling van wijnen en andere vruchtensappen, die uit het buitenland worden ingevoerd, brengen de nieuwe bepalingen geenerlei verandering, behoudens betgeen hierna omtrent verscherping van het toezicht wordt gezegd. Res. V. 1899, no. 71, § 1.
5. Bij invoer zijn de volgende vloeistoffen als wijn te belasten:
Appelsap. Een onder den naam Grand cidre de Normandie ingevoerd, met koolzuur bedeeld, gedeeltelijk gegist appelsap met een gehalte aan alcohol van i1/t pet. en een zoetgehalte van ongeveer 4 pet. Res. V. v. V. no. 188, sub 6. * r
Byrrh, bestaande in hoofdzaak uit wijn — waarin kina-alkaloiden en andere kruiden — met 18 pet. alcohol en 11 pet. verzoetende bestanddeelen. Res. van 6 Maart 1907, no. 46.
Druivensap, ingedikt en bevattende wijnsteen, wijnsteenzuur en phosphorzuur, zoomede een alcoholgehalte van ongeveer 12 pet. en een zoetgehalte van ongeveer 38 pet. Res. van 19 Dec. 1893, no. 71.
Druivensap, ongegist, alcoholvrij. Res. van 28 Januari 1897, no. 37.
Frambozensap, bevattende 2 pet. alcohol en 5 pet. voor vergisting vatbare suiker en niet ongeschikt te achten om wijn te vervaardigen, te versnijden of aan te lengen. Res. V. 1908, no. 173, sub 16.
Hydromél Mousseux, Hydromel Grand Mousseux (Carte dl'Or) en Hydromel Liquoreux, zijnde blijkens onderzoek zoete wijn, de beide eerstgenoemde mousseerend. Res. V. 1909, no. 62, sub 13.
Johannisbeer- en Himbeer Most, gesteriliseerd aalbessen- en frambozensap zonder suiker, saccharine, wijnsteen-, citroen- en salicylzuur, met een alcoholgehalte van ruim 1 pet. en geschikt om wijn te vervaardigen, te versnijden of aan te lengen. Res. V. 1908, no. 130, sub 2.
Kersensap, een aftreksel van kersen, met een alcoholgehalte van ongeveer 16 pet. en een gehalte aan invertsuiker van ongeveer 10 pet. Res. van 30 Maart 1905, no. 141.
(o) Ongegist kersensap, waaraan alcohol is toegevoegd, is te belasten als Gedistilleerd. Res. V. 1911, no. 135, sub 23.
Kin-kina, zijnde wijn, waarin kina-alkaloiden, en ongeveer 17 pet. alcohol en 12 pet. verzoetende bestanddeelen bevattende. Res. van 29 Fébr. 1904, no. 34.
Kruidenwijn, een aftreksel zijnde van geneeskrachtige kruiden op wijn, met 13 pet. alcohol en ongeveer 16 pet. verzoetende bestanddeelen. Res. van 23 Mei 1907, nos. 11 en 12.
Liqueur du Dr. Lavüle, een onder dezen naam in den handel gebrachte alcoholische oplossing van geneeskrachtige bestanddeelen met een alcoholgehalte van 18 pet. Res. V. v. V. no. 30, sub 14.
Melkwijn, genaamd „Motok", een onder dezen naam in den handel gebrachte vloeistof met 13 pet. alcoholgehalte, 8 pet. zoetgehalte, kennelijk afkomstig van half vergiste suiker, wijnsteenzuur bevattende en met een bouquet herinnerend aan portwijn, zoodat vermoedelijk bij de bereiding gebruik is gemaakt van wijngist. Res. V. v. V. no. 791, sub 17.


HOOFDSTUK I. — Art. 2.
29
Moerbeiensap (Succus Mororum), vergist, niet ongeschikt om wijn te bereiden, aan te lengen of te versnijden. Res. V. v. V. no. 667, sub 17.
Panopepton, een oplossing van eenige percenten pepton in wijn (Sherry) met een alcoholgehalte van ongeveer 19 pet. en zonder suiker. Res. van 10 Nov. 1902, no. 23.
Pepsinewijn, hoofdzakelijk bestaande uit wijn (Sherry of Malaga), waarin pepsine is opgelost, met een alcoholgehalte van ongeveer IS pet. en een zoetgehalte van ongeveer 4 pet. Res. van 19 Maart 1903, no. 38, en 16 Februari 1906, no. 22.
Quina Laroche, zijnde een aftreksel van kinabast op wijn. Res. V. 1879, no. 81.
Staalwijn. Res. V. 1863, no. 148 en V. 1879, no. 81.
Toni-Kola-Seerestat en Toni-Kola Vin, zijnde wijn met een alcoholgehalte van ongeveer 16 pet. en een zoetgehalte van ongeveer 10 pet., waaraan een ingedikt waterig aftreksel van kolanoten is toegevoegd. Res. V. 1908, no. 71; zie ook res.. V. 1909, no. 146, sub 21 en res. V. 1911, no. 85, sub 3.
Vermouth. Res. van 26 Maart 1877, no. 5.
Vin Bravais, een kola bevattende zoete wijnsoort. Het gehalte aan alcohol in het onderzochte monster bedroeg 15 pet., dat aan suiker ongeveer 110 gram per liter. Res. V. v. V. no. 667, sub 5.
Vin desües, een kola bevattende zoete wijnsoort. Res. V. 1909, no. 146, sub 21.
Vin de Vial, in hoofdzaak bestaande uit zoeten wijn (Malaga), waaraan wat vleeschextract, kina-extract en phosphorzure kalk is toegevoegd, met een alcoholgehalte van ongeveer 21 pet. Res. van 11 Dec. 1906, no. 51.
Vin Mariani, bevattende, naast bestanddeelen van cocabladeren, wijn met ongeveer 17 pet. alcohol en 6 pet. invertsuiker. Res. van 5 Mei 1905, no. 7.
Vino carne, een versterkende en eetlust opwekkende drank, bestaande uit zoeten wijn (Portwijn), met ongeveer 20 pet. alcohol en met toevoeging van vleeschextract. Res. van 14 Nov. 1906, no. 40.
Vruchtensappen. Met koolzuur bedeelde, ongegiste vruchtensappen met een gehalte aan voor gisting vatbare, verzoetende bestanddeelen van ruim 5 en 8 pet. in den handel gebracht onder de namen Boa-Lie en Heide-Boa. Res. V. v. V. no. 195, sub 6.
Wijn, z.g. Malton-Tokayer, Malton-Port, Malton-Sherry, enz., kunstmatig bereid uit mout. Res. van 29 Juni 1897, no. 69.
Alsmede een gegiste drank, vervaardigd uit mout, glucose, natte wijngist, enz. Res. van 11 Sept. 1914, no. 39.
Geneesmiddelen, welke wijn bevatten en volgens de bestaande voorschriften te belasten zijn als wijn, blijven als zoodanig belastbaar onafhankelijk van de verpakking en van de wijze van verkoop. Res. V. 1907, no. 10.
6. Blijkens het laatste lid van het oorspronkelijke art. 2 der wet van 1870 waren van den accijns alléén vrijgesteld:
le. de binnenslands vervaardigde onvermengde aalbessenwijn (later ook van toepassing geacht op boschbessenwijn);
2e. het gewone aalbessen- en frambozensap.
De onder sub 2 genoemde vruchtensappen waren dus, zoowel bij vervaardiging binnenslands als bij invoer, vrij van accijns (verg. de thans vervallen § 6, 2e lid, der instructie V. 1870,|no. 128).
Volgens het laatste lid.van het gewijzigde art. 2, zijn thans van den accijns vrijgesteld:


30 HOOFDSTUK I. — Art. 2.
Gegiste of ongegiste dranken, die hier te lande worden vervaardigd uit versche boomvruchten met uitzondering van druiven. Over vrijstelling bij invoer wordt niet gerept. De toestand is derhalve thans:
I. Bij vervaardiging binnenslands.
Gegiste en ongegiste dranken, dus wijnen zoowel als sappen, van alle versche boomvruchten (behalve druiven) zijn vrij.
Gegiste dranken en ongegiste sappen of aftreksels (deze beide laatste, voor zoover zij geschikt zijn om wijn te vervaardigen, te versnijden of aan te lengen) van versche druiven, alsmede van alle gedroogde boomvruchten zijn belast.
Volgens het eerste lid van art. 29 hierna worden dan ook als fabrikanten van belastbaren inlandschen wijn aangemerkt zij, die elders dan in een azijnmakerij sappen trekken uit of aftreksels maken van druiven of gedroogde boomvruchten, onverschillig of zij die sappen of aftreksels al dan niet in gisting brengen.
Volgens het tweede lid van art. 29 is hiervan uitgezonderd het vervaardigen van vruchtensappen voor eigen huiselijk gebruik, in hoeveelheden van hoogstens 50 L.
II. Bij invoer.
Gegiste dranken en ongegiste sappen of aftreksels (deze beide laatste, voor zoover zij geschikt zijn om wijn te vervaardigen, te versnijden of aan te lengen) van alle versche of gedroogde boomvruchten zijn belast.
Ook het vroeger vrijgestelde gewone aalbessen- eh frambozensap (zie hierboven) is derhalve, volgens de bewoordingen der wet, thans belast. Evenwel is bij res. V. v. V. no. 312, sub 12, het volgende te kennen gegeven:
„Gewoon aalbessen- en frambozensap kan echter bij voortduring vrij van rechten en accijnzen ten invoer worden toegelaten".
Onder boomvruchten worden, volgens het 2e lid van het onderwerpelijk artikel, ook verstaan aalbessen, kruisbessen, boschbessen en frambozen. Deze opsomming sluit de vruchten van andere struikgewassen niet uit (verg. aant. 6 hierna). Aardvruchten zijn intusschen niet onder de uitdrukking „boomvruchten" begrepen, zoodat de daarvan vervaardigde wijnen en sappen (ook al zijn deze laatste geschikt om wijn te vervaardigen, te versnijden of aan te lengen), zoowel bij vervaardiging binnenslands als bij invoer, vrijgesteld zijn van accijns.
Evenmin vallen natuurlijk onder de toepassing der Wijnwet de sappen en aftreksels van andere deelen van een boom dan de vruchten, zooals b.v. berkenwijn, die door gisting bereid wordt uit het sap van den berkenbast
Het volgende overzicht vinde hier een plaats.
Bij verv. gy
Benaming der vloeistoffen. buraeiis- inv0er
lands.
Druivenwijn belast. belast.
Rozijnenwijn belast, belast.
Krentenwijn belast. belast.
Aalbessenwijn vrij. belast.
Kruisbessenwijn vrij. belast.
Boschbessenwijn vrij. belast.
Frambozenwijn vrij. belast.


HOOFDSTUK I. — Art. 2.
31
Bij verv. Rii
Benaming der vloeistoffen. bfnnens- lnf,IL lands. '"voer.
Braambessenwijn vrij. belast.
Alle andere gegiste dranken, die i gedroogde boomvr. belast. belast, geheel of gedeeltelijk bereid zijn <
uit het sap of de aftreksels van (versche boomvr. vrij. belast.
Vloeibare moeren en droeven — belast.
Druivensap belast, belast.
Rozijnensap belast. belast.
Krentensap belast. belast.
Aalbessensap.... vrij. vrij.
Kruisbessensap vrij. belast.
Boscbbessensap vrij. belast.
Frambozensap vrij. vrij.
Braambessensap vrij. belast.
Alle andere ongegiste sappen of/gedroogde boomvr. belast. belast, aftreksels, geschikt om wijn te 1 vervaardigen, te versn. of aan j
te lengen, van (versche boomvr. vrij. belast.
Aardbeziënwijn vrij. vrij.
Aardbeziënsap vrij. vrij.
Alle andere gegiste dranken of ongegiste sappen of
aftreksels van versche of gedroogde vruchten,
boom- noch struikvruchten zijnde vrij. vrij.
7. Frambozensap, dat alcohol bevat ontstaan door de gisting der vloeistof, wordt bij invoer belast als wijn.
Frambozensap, waaraan alcohol is toegevoegd, is te belasten als gedistilleerd.
Frambozensap zonder alcohol is geheel vrij door te laten.
In geval van twijfel kan lossing onder borgstelling met monstertrekking plaats hebben, en moet één der monsters door tusschenkomst van Inspecteur en Directeur aan het Departement worden opgezonden. Weekblad no. 1729.
Verg. aant. 5 hiervoor.
8. Het tegenwoordige 2e lid kwam in het oorspronkelijke ontwerp niet voor, maar werd ingelascht tengevolge van een opmerking in het Voorl. V., waarbij werd te kennen gegeven, dat de uitdrukking boomvruchten minder juist voor kwam. Daaronder toch, meende men, kunnen niet gerangschikt worden frambozen, aalbessen, kruisbessen, enz. Men gaf in overweging te lezen: „andere vruchten dan druiven."
De Mem. v. A. hierop luidde: „De uitdrukking boomvruchten past geheel in de terminologie der wet van 1870. Ook daar worden, blijkens het laatste lid van art. 2, aalbessen en andere vruchten van struikgewassen onder den algemeenen naam boomvruchten begrepen. Sprak men, zooals in het Voorl. V. werd voorgesteld, van „andere vruchten dan druiven," dan zouden daaronder, in strijd met de bedoeling, ook aardappelen en andere aardvruchten begrepen zijn.
Intusschen moet worden toegegeven, dat verduidelijking der redactie wenscheüjk is. Daarom wordt voorgesteld in art. 1 van het wetsontwerp achter het le lid in te voegen: „onder boomvruchten worden ook verstaan, aalbessen, kruisbessen, boschbessen en frambozen."


32 HOOFDSTUK I. — Art. 2.
9. Verg. art. 7, 2e lid, met aant. 11.
10. Onder versnijden van wijn verstaat men het vermengen van twee of ook meerdere wijnen van verschillende kwaliteit, om wijn van een bepaald karakter te verkrijgen.
11. Het tegenwoordige 4e lid van art. 2 is bij de wet van 1914 (zie aant. 1 hiervoor) aan art. 2 toegevoegd, welke toevoeging in de Mem. v. A. als volgt werd toegelicht:
Druivenmost (o) en sappen of aftreksels van rozijnen of krenten, al dan niet ingedikt, worden volgens art. 2 der wet van 20 Juli 1870, S. no. 127, zooals dat luidt volgens art. 1 der wet van 22 Juü 1899, S. no. 170, belast als wün. Voor niet ingedikte vloeistoffen is dat rationeel; voor de ingedikte echter niet. Daar tot dusver de invoer van ingedikte druivenmost weinig beteekende, bestond er geen dringende reden om hieraan bijzondere aandacht te wijden. Nu echter onlangs iemand te kennen gaf voornemens te zijn om ingedikten druivenmost bij aanzienlijke hoeveelheden in te voeren, is het noodig maatregelen te nemen om de schatkist tegen de nadeehge gevolgen van zoodanigen invoer te beschermen. Een HL. van den ingedikten druivenmost, waarvan hier sprake was, zou na met water aangelengd en in gisting gebracht te zijn, kunnen opleveren 350 L. wijn met een alcoholgehalte van 12 pet. Deze manipulatie zou een nieuwe bron van accijnswinst kunnen worden en het is dus raadzaam deze bron tijdig te verstoppen. Dat doel zal worden bereikt door de voorgestelde bepaling, die echter, als maatregel van voorzorg, niet alleen van toepassing zal moeten zijn op druivenmost, doch ook op andere producten, waarvan het zoetgehalte hooger is opgevoerd dan dat van gewone zoete natuurwijnen. Bij de voorgestelde regeling zal de invoer niet worden belet, maar zal de schatkist krijgen wat haar toekomt.
(o) Most is het uitgeperste druivensap ; zie blz. 6 en volgende der Technologie.
12. Deze wetsbepaling heeft de strekking om de schatkist te beschermen tegen de nadeehge gevolgen die zouden kunnen voortvloeien uit den invoer of de vervaardiging hier te lande van producten, waarvan het suikergehalte zoo hoog is, dat van de ingevoerde of vervaardigde hoeveelheid een veel grooter quantum wyn kan worden bereid. Immers is gebleken, dat o.a. ingedikte druivenmost is ingevoerd waarvan 100 L., na met water vermengd en in gisting gebracht te zijn, 350 L. wijn met een alcoholgehalte van 12 pet. kon opleveren.
Daar het niet de bedoeling was, werkelijke natuurwijnen met een surtaxe te treffen, laat het slot van den tweeden volzin een uitzondering toe voor het geval, dat het bevonden hooge suikergehalte in overeenstemming is met den aard van het product.
Voor zooveel noodig wordt de aandacht der ambtenaren er op gevestigd, dat deze uitzondering niet geldt voor de vloeistoffen vermeld in den aanhef van het nieuwe hd (druivenmost en sappen en aftreksels van rozijnen en krenten). Bij vermoeden, dat er grond is voor de heffing der verhoogde belasting zal monsteronderzoek moeten geschieden.
De monsters worden genomen ter grootte van ongeveer 8 dL. De flesschen dienen vooraf goed te worden gereinigd en eenige malen met het vocht, waarvan monsters zullen worden genomen, omgespoeld te worden. <verg. de res. V. 1901, no. 61). Aan de ongegiste vloeistoffen moet worden toegevoegd één gram salicylzuur per 8 dL. Door krachtig schudden zal dit in de vloeistof worden opgelost. De sluiting der flesschen dient plaats te hebben met nieuwe kurken.


HOOFDSTUK I. — Artt. 2—2bis.
33
Het verzenden naar het laboratorium van het Departement van Financiën in het Oost-Indisch Binnenhuis te Amsterdam geschiedt rechtstreeks. De mededeeling van de uitkomst van het onderzoek heeft plaats door tusschenkomst van genoemd Departement. Res. V.v.V. no. 430, § 3.
13. Zie art. ilbis, 2e lid hierna.
14. Zie voor de tijdelijke heffing van opcenten op dit bedrag, aant. 2 op hoofdstuk I hiervoor.
15. De fabrikanten van de bij bet onderwerpelijk artikel van den accijns vrijgestelde dranken, moeten aangifte van panden doen. Art. 4 der Vruchtenwijnwet (zie bijl. B).
Zij, die alleen voor eigen huiselijk gebruik geringe hoeveelheden wijn of sap vervaardigen, behoeven niet als fabrikant te worden aangemerkt, en zijn dus niet tot aangifte gehouden. Res. V. 1899, no. 71, § 4, derde lid.
Art. 2 bis (1). Van wijn, die per hectoliter meer dan twaalf, doch niet meer dan twee en twintig liter aclohol bij voormelde warmte bevat, moet het alcoholgehalte worden vermeld in de bij artikel 1 bedoelde aangifte (2—3). Bij gebreke daarvan, of indien het alcoholgehalte meer dan tien ten honderd te laag blijkt te zijn aangegeven, komen de kosten der ambtelijke gehaltebepaling ten laste van den aangever. Het bedrag dier kosten wordt bij algemeenen maatregel van bestuur vastgesteld (3-4).
1. Dit artikel is ingevoegd bij art. 1, lett. c, der wet van 13 Juli 1914, S. no. 317, V. v. V. no. 434 IX. Het is ingevolge art. 4 van het Kon. besluit V. v. V. no. 1766 met 1 Mei 1922 in werking getreden.
2. Het aangeven van het alcoholgehalte kan wellicht in den allereersten tijd eenig bezwaar opleveren, doch daaraan is ongetwijfeld met medewerking van de ambtenaren wel tegemoet te komen. Ook bij invoer in Frankrijk moet het alcoholgehalte van den wijn worden aangegeven. Mem. v. T.
3. Dat het aangeven van het alcoholgehalte althans in den eersten tijd voor de Nederlandsche importeurs eenig bezwaar zal kunnen opleveren, is reeds in de Mem. v. T. erkend, doch de daarin tevens uitgegesproken verwachting, dat daaraan met medewerking van de ambtenaren wel is tegemoet te komen, blijft bij den Minister onverzwakt bestaan. Als de buitenlandsche leveranciers eenmaal weten in welke gevallen het alcoholgehalte bij invoer bier te lande bekend moet zijn, zullen zij in hun eigen belang wel genoodzaakt zijn, ten gerieve van hun afnemers de noodige gegevens m de facturen te verstrekken. Het in deze bedoelde bezwaar wordt echter niet onbeduidend verminderd, aangezien het eerste lid van het artikel zoodanig is gewijzigd, dat bij invoer of doorvoer van wijn, die niet meer dan 12 L. alcohol bevat, dat gehalte niet zal behoeven te worden opgegeven.
Het oordeel der leden, die de in art. 2b is toegestane speling van 10 pet. veel te ruim achten, berust waarschijnlijk op een misverstand. Wanneer b.v. volgens de aangifte het alcoholgehalte 14 pet. bedraagt, dan is de speling van 14 = 1,4 alcoholpercent; bij verlaging tot 21/, pet. (a) zou zij slechts bedragen V40 van 14 = 0,35 alcoholpercent. De speling is De Wijnwet. 3


34 HOOFDSTUK 1. — Artt. 2bis—2ter.
in het belang van den handel opzettelijk eenigszins ruim gesteld. De importeurs, die daarvan misbruik mochten willen maken, zouden vrij spoedig in het oog loopen en door een scherpe controle van hun aangiften tot rede worden gebracht. Mem. v. A.
(a) Waarop in het Voorl. V. werd aangedrongen.
4. Zie omtrent de uitvoering van dit artikel, aant. 4 op art. 2ter hierna.
Art. 2ter (1). Wij behouden Ons voor, na de commissie bedoeld in artikel 31 te hebben gehoord, bij algemeenen maatregel van bestuur, wijnsoorten aan te wijzen, die onder de daarbij te bepalen voorwaarden, tegen een lageren accijns dan krachtens artikel 1, derde lid, verschuldigd zou zijn, ten invoer worden toegelaten (2—6).
De lagere acccijns zal niet minder mogen bedragen dan twintig gulden per hectoliter.
1. Dit artikel is ingevoegd bij art. 1 lett. c, der wet van 13 Juli 1914, S. no. 317, V. v. V. no. 434 IX. Het is ingevolge art. 4 van het Kon. besluit V. v. V. no. 1766 met 1 Mei 1922 m werking getreden.
2. In art. 2ter worden hoofdzakelijk bedoeld wijnen, die in bepaalde streken, zooals b.v. in het Portugeesche district Douro en op het eiland Madera, worden gewonnen. Met betrekking tot de beide genoemde wijnsoorten bestaat een overeenkomst tusschen Duitschland en Portugal, volgens welke bij invoer in Duitschland voor die wijnen een tariefsbegunstigtng wordt verleend, indien over te leggen ambtelijke certificaten o.a. het noodige bewijs leveren omtrent de herkomst en de inlading van den portwijn te Oporto en van den maderawijn te Funchal. Bij de uit te vaardigen algemeene maatregelen van bestuur, waarvan hier sprake is, zullen voorwaarden van gehjksoortigen aard moeten worden gesteld. Wel zal misschien niet geheel en al zijn te beletten, dat alcoholrijke wijn, die in het vrije verkeer is gebracht tegen een lageren accijns dan geheven wordt van andere wijnen, welke evenveel alcohol bevatten, wordt aangelengd. Daar evenwel echte wijnen als waartoe de bestuursmaatregelen betrekking zullen hebben, veelal hoog in prijs zijn, zal het aanlengen daarvan zeker slechts zelden loonend zijn. In elk geval staat het vast, dat de schatkist van veel betere conditie wordt dan thans. Immers thans moeten echte en onechte wijnen, onverschillig waar zij gewonnen of vervaardigd zijn, in elke hoeveelheid tegen den accijns van / 20 per hectoliter ten invoer worden toegelaten, zoolang zij niet meer dan 21 pet. alcohol bevatten. In het Vervolg zal er dus veel minder gelegenheid bestaan om door aanlenging een grootere hoeveelheid in consumtie te brengen dan waarvoor accijns betaald werd. Mem. v. T.
3. ^ De na te noemen wijnsoorten worden aangewezen om met afwijking van artikel 1, derde lid, der gewijzigde wet van 20 Juli 1870, S. no. 127, ten invoer te worden toegelaten, te weten :
I. tegen betaling van een accijns van f20 per hectoliter, de niet zoete wijnen, waaraan geen alcohol is toegevoegd, benevens de zoete wijnen, beide voor zoover zij per hectoliter, bij een warmte van vijftien graden van den honderddeeligen thermometer, niet meer van vijftien liter alcohol bevatten;
II. tegen betaling van een wijnaccijns van f20 en van een gedistilleerdaccijns van f 18 per hectoliter :


HOOFDSTUK I. — Art. lier.
35
a. de wijnen, welke per hectoliter, bij een warmte van vijftien graden van den honderddeeligen thermometer, meer dan vijftien, doch niet meer dan achttien liter alcohol bevatten, en die ten minste veertig gram, doch niet meer dan honderd vijf en twintig gram invertsuiker per liter houden;
b. port- en maderawijn, onderscheidenlijk afkomstig uit het Dourogebied of van Madera, welke per hectoliter, bij een warmte van vijftien graden van den honderddeeligen thermometer, niet meer alcohol bevat dan twee en twintig liter, mits de portwijn ten minste veertig gram en de maderawijn ten minste twintig gram invertsuiker per liter houdt, beide daarvan niet meer dan honderd vijf en twintig gram per liter houden, en mits de wijn vergezeld is van een bewijs van oorsprong, afgegeven door de daartoe door de Portugeesche Regeering aangewezen autoriteiten;
c. sherrywijn, afkomstig uit het Jerezgebied, welke per hectoliter, bij een warmte van vijftien graden van den honderddeeligen thermometer, niet meer dan twintig liter alcohol bevat, en die niet meer dan honderd vijf en twintig gram invertsuiker per liter houdt, mits de wijn vergezeld is van een bewijs van oorsprong, afgegeven door de daartoe door de Spaansche Regeering aangewezen autoriteiten. Kon. besluit V. v. V. no. 1766, art. 1.
De in artikel 1 bedoelde wijnen moeten, ten einde tegen den daar genoemden accijns te worden toegelaten :
a. in de aangifte, bedoeld in artikel 120 der Algemeene Wet van 26 Augustus 1922, S. no. 38, onder hun eigen soortnaam worden aangegeven ;
b. in alle opzichten als drinkbare wijn van de aangegeven soort zijn te beschouwen;
c. geen zetmeelstroop noch kunstmatige verzoetingsmiddelen bevatten. Alsvoren, art. 2.
4. De wet van 13 Juli 1914, S. no. 317, V. v. V. no. 429, beoogt niet zoozeer een algemeene verhooging van de belasting die verschuldigd is van wijn met een hoog alcoholgehalte, als wel het tegengaan van handelingen die benadeeling van 's Rijks schatkist ten gevolge hebben.
Van de verhoogde belasting stelt het besluit daarom in art. 1, sub I, de wijnen geheel vrij, die weinig gevaar opleveren voor versnijding, omdat het alcoholgehalte niet kunstmatig hoog is opgevoerd.
Dit zijn de natuurwijnen, waaraan geen alcohol is toegevoegd en de zoete wijnen waarvan de suiker niet geheel is vergist en waarvan het alcoholgehalte niet kunstmatig meer is verhoogd, dan noodig is om den wijn houdbaar te maken. Hiertoe is een alcoholgehalte van 15 percent voldoende.
Van alle wijnen, die meer dan 15 percent alcohol bevatten, mag men aannemen, dat daaraan alcohol is toegevoegd; voor versnijden leveren zij meer gevaar op dan de sub I bedoelde en om het uit versnijden te verkrijgen voordeel te niet te doen, is het noodig hier de verhooging toe te passen. Ten einde echter den handel in deze wijnen zoo weinig mogelijk te drukken, stelt art. 1, sub II, van het besluit de wijnen die, hoewel meer dan 15 percent alcohol bevattende, als normale producten zijn te beschouwen, nog voor een belangrijk deel vrij van den verhoogden accijns. De uitsluiting van andere dan normale producten tracht het besluit te bereiken, door de hoeveelheid alcohol en de hoeveelheid invertsuiker die de wijn bevat, aan grenzen te binden en voorts door de bepalingen van art. 2. Res. V. v. V. no. 1767, § 1.
Bij bet in ontvangst nemen der aangifte volgens art. 120 der Algemeene


36 HOOFDSTUK I. — Art. 2ter.
wet van 26 Augustus 1822, S. no. 38, V. v. V. no. 70, wijzen de Ontvangers de aangevers op de verplichting die art. 2 bis der wet hun oplegt.
Indien zij daaraan niet voldoen of indien zij het alcoholgehalte meer dan 10 ten honderd te laag opgeven, heeft dit voor wat de toepassing der Algemeene Wet of der wet van 20 Juli 1870 betreft, geen ander gevolg, dan dat de kosten der ambtelijke gehaltebepaling ten laste Van den aangever komen, en dan nog slechts voor zoover de wijn meer dan twaalf percent alcohol bevat. Het instellen van bekeuring komt dus alleen te pas, indien het gehalte twee en twintig percent overtreft (verg. het tweede hd van art. 1 der wet van 20 Juli 1870). Het behoeft geen betoog, dat onder deze omstandigheden aan de waakzaamheid der ambtenaren hooge eischen worden gesteld. Echter behoeft in deze niet te worden overdreven. Er behoeft niet van elke partij opneming van het alcoholgehalte plaats te hebben; met eenige ervaring zullen de ambtenaren althans voor zooveel betreft de wijnen, in art. 1, sub I, van het besluit bedoeld, op den smaak gewoonhjk wel kunnen uitmaken of de wijnen aan de gestelde eischen voldoen. Voor de meeste dier wijnen blijft het alcoholgehalte belangrijk onder de 15 percent (verg. aant. 5 hierna).
Er valt op te letten, dat eenzelfde wijnsoort, naarmate van het alcoholgehalte, onder verschillende bepalingen van het besluit kan vallen. Zoo behoeft voor Madera met een alcoholgehalte beneden 18 percent geen bewijs van oorsprong te worden overgelegd, indien het invertsuikergehalte blijft binnen de grenzen, aangegeven in art. 1, sub II, letter a, aangezien die bepaling dan toepasselijk is. Malaga bevat gewoonhjk meer invertsuiker dan volgens art. 1, sub II, lett. a, van het besluit toelaatbaar is en valt dus hetzij onder art. 1, sub I, hetzij buiten de bepalingen van het besluit, al naarmate bet alcoholgehalte met meer dan 15 percent bedraagt of wel die grens overtreft. Alsvoren, %2.
Ingeval het alcoholgehalte van wijn moet worden onderzocht, nemen de ambtenaren daarvan monsters in triplo ter grootte van een gewone wijnflesch (verg. art. 32 der wet).
Is de wijn bestemd voor Israëlitisch ritueel gebruik, dan nemen zij die monsters niet zelf, doch laten toe, dat die genomen worden door een vanwege den belanghebbende "daarmede belasten persoon, die zich echter by die handeling heeft te gedragen naar de aanwijzingen der ambtenaren.
Het onderzoek geschiedt op den voet van art. 6 van het Koninklijk besluit van 20 April 1863, S. no. 19, V. v. V. no. 612 ; de kosten van dit onderzoek worden nader geregeld bij Koninklijk besluit. Zoolang dit niet van kracht is, worden daarvoor geen kosten berekend.
Het onderzoek geschiedt zooveel mogelijk ter losplaats of ter plaatse waar het entrepot is gelegen. De ambtenaren vullen de afgestookte, in het distilleertoestel achtergebleven vloeistof weder aan tot het oorspronkelijk volumen en bepalen hiervan de dichtheid. In geval deze 1,0572 met te boven gaat, als wanneer de densimeter niet meer dan 5,4 graden aanwijst, kan veilig worden aangenomen, dat het invertsuikergehalte 125 gram per liter niet overtreft, zulks met het oog op het gehalte aan extract dat wijn steeds bevat.
De begrenzing met 20 of met 40 gram invertsuiker zal met eenige ervaring gewoonhjk wel op den smaak zijn te beoordeelen. Indien herverificatie noodig is anders dan met betrekking tot de hoeveelheid wijn, geschiedt opzending van het tweede monster aan het Laboratorium van het Departement van Financiën. Het derde monster dient zoo noodig voor de beoordeeling van de Commissie van Deskundigen. Monsters, die niet benoodigd zijn geweest, worden den aangever teruggegeven


HOOFDSTUK I — Art. 2ter.
37
binnen vijf dagen nadat de uitkomst van het onderzoek beslissend is geworden.
Het bepalen der dichtheid van de afgestookte en daarna weder tot haar oorspronkelijk volumen aangelengde vloeistof geschiedt met den densimeter voor zware vloeistoffen bedoeld in art. 1 van het vervallen Koninkbjk besluit van 23 October 1902, S. no. 190, V. 1902, no. 106. De Inspecteurs vragen deze rechtstreeks aan bij de afdeeling Verificatie en Materieel van het Departement van Financiën.
Op de consenten tot lossing vermelden de ambtenaren zorgvuldig alle bijzonderheden die de Ontvanger behoeft voor het bepalen van den accijns die verschuldigd is. Alsvoren, § 3.
6. Alcoholgehalte Tan normale wijnen.
Niet zoete wijnen.
Witte Rijn-, Moezel-, Saar- en Ahrwyn bevat tot 12 percent, slechts een zeer enkele maal een a. twee percent meer.
Roode Assmanshaüser (Rijnwijn) bevat tot 13,5 percent, andere roode wijnen van Duitsche herkomst blijven beneden de 12 percent gehalte.
Roode Algiersche en Bordeauxwijn blijft beneden 12 percent, enkele witte Fransche en Algiersche wijnen, alsook bourgognewijn vertoonen een hooger gehalte, dat echter zelden boven 15 percent stijgt.
Zwitsersche wijnen blijven als regel beneden 12 percent; een uitzondering vormt roode Veltliner en een soort bourgognewijn. Beiden blijven echter beneden 14 percent.
Hongaarsche en Tyrolerwijn, roode en witte, gaan meestal boven 12 percent, doch niet boven 15 percent.
Grieksche wijn houdt, evenals Italiaansche wijn, meestal van 12—15 percent, een enkele maal iets meer ; vooral komt dit laatste voor bij Italiaansche soorten.
Spaansche wijnen komen voor in alle sterkten tot 18 percent; Portugeesche zelden boven 15 percent.
Kaapsche wijn overtreft veelal het gehalte van 15 percent, in tegenstelling met Galifornische soorten, die tusschen 12 en 15 percent houden.
Zoete wijnen.
Duitsche en Fransche zoete wijnen houden niet meer dan 15 percent alcohol.
Hongaarsche (Tokaijer) komt daar wel boven, doch blijft beneden 18 percent.
Portwijn en Madera houden bijna steeds meer dan 18 percent; Sherry evenzeer en zelfs wel meer dan 20 percent.
Malaga bevat meestal tusschen 15 en 18 percent; soms ook minder dan 15 percent; andere zoete Spaansche wijnen bevatten dikwijls meer dan 15 percent alcohol.
Van de Italiaansche zoete wijnen is het vooral de Marsala die gehalten vertoont boven 15 percent. Bij Grieksche wijnen wisselt het gehalte tusschen 12 en 20 percent, bij Kaapsche tusschen 12 en 18 percent.
Ook van Vermoutn wisselt het gehalte sterk,naarmate van de herkomst.
Schuimende wijnen bereiken nooit een gehalte van 15 percent.
Bijlage van de res. V. v. V. no. 1767.
6. Zie ook art. 31, lett. b. hierna.


38
HOOFDSTUK II. Bijzondere bepalingen omtrent den buitenlandschen wijn (1).
1. Ook de hoofdstukken III—V bevatten bepalingen betreffende den buitenlandschen wijn. Zie voor den inlandschen wijn hoofdstuk VI en bijlage A. Art. 3 (1). De accijns van den buitenlandschen wijn is verschuldigd bij den invoer, behoudens bevoegdheid tot opslag in publiek of particulier entrepot en tot inslag onder genot van krediet voor den accijns, op den voet van de hoofdstukken IV en V dezer wet (2—7).
1. Dit artikel is hier opgenomen, zooals het luidt volgens art. 1, lett. i der wet van 13 Juli 1914, S. no. 317, V. v. V. no. 434 IX.
2. Kleine hoeveelheden wijn, die ook blijkens de soort der fleschjes kennelijk uitsluitend bestemd zijn om als handelsmonsters te dienen, kunnen als zoodanig vrij van accijns worden toegelaten, mits voor elk monster 3 dL. niet te boven gaande. Bes. V. 1872, no. 37, § 8.
3. Wanneer wijn, bij invoer van buitenslands, met volgbrief naar elders gezonden wordt met bestemming tot opslag in entrepot, kan op verzoek van den afzender de verificatie der goederen ter plaatse van lossing door de ambtenaren worden nagelaten. Art. 86, le lid, van het Kon. besluit van 26 Maart 1872, S. no. 19, V. v. V. no. 281III, opgenomen als bijlage der Alg. wet; zie verder dat artikel.
4. Verg. ten aanzien der verificatie van wijn op flesschen bij inslag in entrepot, de resoluties V. 1851, no. 173 en V. 1852, no. 28, opgenomen in aant. 8 op art. 147 der Alg. wet.
Verg. ten aanzien der verzegeling bij in-, uit- of vervoer van wijn, art. 104 der Alg. wet en de res. V. 1859, no. l06, opgenomen in aant. 5 op art. 153 dier wet.
Zie wat aangaat de verificatie van wijn bij inslag uit entrepot op termijnen van krediet, aant. 19 op art. 8 hierna.
5. Het stelsel van particulier entrepot voor den wijn kon niet geheel worden afgeschaft. Voor verschillende wijnhandelaren toch — bepaaldelijk voor hen, die gewoonhjk zeer groote lagers hebben — blijft de opslag van hun voorraad wijn in een particulier entrepot steeds een gewenschte zaak, ook met het oog op het hooge bedrag der borgstelling, waartoe zij bij de toepassing van het stelsel van verlengbaar krediet gedwongen zouden zijn. Voorl. V. en Mem. v. A.
6. Opslag van wijn kan ook plaats hebben in algemeen entrepot; verg. art. 3 van het Kon. besluit van 7 Nov. 1876, S. no. 193, V. v. V. no. 281 V, opgenomen als bijlage der Alg. wet.
Inslag onder verlengbaar krediet is door art. 2 der Vruchtenwij nwet (zie bijl. B) beperkt tot druivenwijn. Zie voorts ook art. iibis hierna.
7. Inslag van wijn uit het buitenland kan ook plaats hebben met vrijdom van den accijns in een branderij van de derde klasse der derde soort bq hoeveelheden van minstens 2 HL. Artt. 2 en 3 van het als bijl. C opgenomen Kon. besluit.
Alsvoren in een distilleerderij der eerste klasse, ten einde daarin te worden gebezigd tot het vervaardigen van gedistilleerde dranken, welke naar het buitenland worden uitgevoerd, eveneens bij hoeveelheden van minstens 2 HL. Artt. 2 en 3 van het als bijl. D opgenomen Kon. besluit.
Alsvoren in een azijnmakerij. Art. 3 van het als bijl. E opgenomen Kon. besluit.
Verg. mede aant. 8 op art. 1.


HOOFDSTUK II. — Art. 4. 39
Art. 4. Op den wijn, die rechtstreeks van buitenslands wordt ingeslagen in een particulier entrepot of onder genot van verlengbaar krediet, wordt voor moeren en droeven eene korting van twee ten honderd op de hoeveelheid verleend, mits de invoer plaats heeft in fusten, elk minstens twee hectoliter inhoudende; welk minimum voor Rijn- en Moezelwijnen op minstens 140 liter, en voor Spaansche, Portugeesche en Italiaansche wijnen op minstens één hectoliter wordt gesteld (1—8).
Dezelfde korting wordt toegekend voor den wijn, die in de bedoelde fusten uit publiek entrepot wordt uitgeslagen, met bestemming om in particulier entrepot of onder verlengbaar krediet te worden ingeslagen (3) (7—9). 68
De wijn, waarvoor aanspraak op de korting bestaat, wordt ter onderscheiding van andere wijnen in de documenten en rekeningen aangewezen onder de benaming van wijn op de moer (9—10).
De korting wordt niet genoten voor den wijn, die in fusten als bovenbedoeld uit particulier entrepot of uit verlengbaar krediet met afschrijving naar buitenslands wordt uitgevoerd (3) (11—12).
1. Volgens het eerste ontwerp van wet werd alleen bij invoer van wijn op voue moer een korting verleend van vier ten honderd op de hoeveelheid.
Het onderzoek of de wijn op volle moer was, moest geschieden op aanvraag van den belanghebbende door de ambtenaren met de verificatie belast, terwijl zoo noodig, de beslissing kon worden ingeroepen van de commissie van deskundigen, ingesteld bij art. 31.
In het Voorl. V. werd er op gewezen, dat een deel van den uit Frankrijk hier ingevoerden wijn reeds eenmaal afgestoken is, maar dan toch met halve of vierde moer bezet. Het zou onbillijk en voor den wijnhandel nadeelig ziin, hiermede geen rekening te houden. Beter ware het, om voortaan allen wijn, in flesschen of op fust tot direct verbruik ingevoerd, als schoonen wijn te beschouwen, maar daarentegen voor alle wijnen, door den handel op entrepot of verlengbaar krediet ingevoerd, een vaste korting voor moer en droef te verkenen, al ware die korting slechts van twee pet. Twisten bij den invoer zouden daardoor worden afgesneden, terwijl het beroep op de commissie verviel.
Andere leden waren echter van oordeel, dat door het volgen van dit denkbeeld een gevoelige slag zou worden toegebracht aan den groothandel. Die groothandel, waardoor men de wijnhandelaren verstond, die hun wijnen niet bij ankers, maar bij okshoofden verkoopen, laat de fijnere wijnsoorten veelal op volle moer komen, wel wetende, dat deze dan alleen van meer uitstekende kwaliteit kunnen worden. Door het invoeren der uniforme korting van 2 pet., zou men dan geen wijn op volle moer meer herwaarts laten komen en de verandering zou ook op de hoedanigheid van den in consumtie gebrachten wijn een nadeeUgen invloed uitoefenen.
Naar aanleiding hiervan werd het artikel door de Regeering in den tegenwoordigen zin gewijzigd, zoodat voor allen wijn zonder onderscheid die, in particulier entrepot of onder genot van verlengbaar krediet, op fust wordt ingevoerd, en die altoos min of meer moeren en droeven bevat, een korting van 2 pet. wordt verleend.
In de Mem. v. A. verklaarde de Minister daaromtrent:
„Voor wijnkoopers, die vele wijnen nagenoeg gezuiverd invoeren en in den regel rechtstreeks aan consumenten leveren, kan een korting van 2 pet., gemiddeld genomen, voldoende zijn om het verlies wegens de moeren en droeven te dekken. Doch dit is niet het geval met eenige


40
HOOFDSTUK II. — Art. 4.
groothandelaren, die meestal wijnen op volle moer inslaan, bestemd, om na te zijn gezuiverd en overgestoken, aan andere handelaren te worden geleverd.
Na den aandrang, waarmede de groote meerderheid der wijnkoopers de toekenning der vaste korting van 2 pet. voor wijn op fust bleef aanbevelen, is nader in overweging genomen of niet op de een of andere wijze is te gemoet te komen aan de bezwaren, welke bij de bedoelde groothandelaren tegen een regeling der zaak op dien voet bestaan.
Dit doel kan, naar men meent, worden bereikt door, zooals bij art. 12 van het gewijzigd ontwerp wordt voorgesteld, aan de panden, die voor gedachten groothandel gebezigd worden, de voorrechten toe te kennen van het pubhek entrepot. Hierdoor blijft het voor dien handel mogelijk om de bedoelde wijnen behoorlijk te bewerken, zonder wegens het groote verlies voor moeren en droeven belasting te moeten betalen voor ondermaten, en om alzoo den wijn, die in hun entrepots in dezelfde mate is gezuiverd, als door den groothandel in het land van productie geschiedt, onder dezelfde voorwaarden als deze aan kleinere wijnkoopers te leveren.
2. Door inhoud der fusten kan worden verstaan de capaciteit. Hiertegen bestaat geen bezwaar, omdat toch in den regel alleen geheel of nagenoeg gevulde fusten worden ingevoerd of uit entrepot uitgeslagen. Res. van 3 Dec. 1870, no. 12.
3. Daar bij dit artikel een vaste korting voor moeren en droeven is bepaald, waarvan de toekenning enkel afhankelijk is gemaakt van de wijze, waarop de invoer of de uitslag plaats heeft, behoeft niet te worden onderzocht, of zich werkelijk nog moeren en droeven in den wijn bevinden.
Wanneer uitslagen van wijn op fust met bestemming naar buitenslands onder de toepassing vallen der laatste zinsnede van dit artikel, moeten de ambtenaren, met de verificatie belast, dit uitdrukkelijk vermelden in het certificaat, door hen op het consent tot uitvoer (a) te stellen.
Bij de afschrijving wegens dergelijken uitslag op de entrepot- of kredietrekening wordt alsdan tevens aanteekening gehouden van het bedrag, waarmede de korting voor moeren en droeven wegens dien uitslag moet worden verminderd.
Bij geschil omtrent de soort van den wijn kan volgens art. 31, lett. b de beslissing van de daar bedoelde commissie van deskundigen worden ingeroepen.
Ten overvloede wordt nog opgemerkt, dat voor wijn, die wordt ingeslagen met dadelijke betaling van den accijns of wel met afloopend krediet in geen geval korting voor moeren en droeven kan genoten worden. Instr. § 8.
(a) Uitslag met genoemde bestemming uit particulier entrepot heeft echter op transitopaspoort plaats.
4. Voor de toekenning van de hier genoemde minima is het niet noodig, dat de daarbij bedoelde wijnen worden ingevoerd rechtstreeks van de produceerende landen. Indien b.v. Portugeesche wijn wordt ingevoerd, is het minimum van 1 HL. fustinhoud van toepassing, onverschillig of de invoer plaats had rechtstreeks van Portugal of wel b.v. over België.
Bij geschil nopens de soort van den wijn, kan, indien een der partijen met de tweede opneming volgens art. 150 der Alg. wet geen genoegen neemt, overeenkomstig art. 31, lett. b de beslissing van de bij dat artikel ingestelde commissie worden ingeroepen; zie ook aant. 1 op art. 32.


HOOFDSTUK II. — Art. 4.
41
5. Ofschoon Californische wijnen een geheel op zich zelf staande wnnsoort vormen, kunnen zij naar aard en samenstelling gerekend worden te behooren tot de Fransche wijnen, waarvoor bij invoer in fusten elk m-nstens twee hectoliter inhoudende, voor moeren en droeven een korting van 2 pet. op de hoeveelheid verleend wordt. De handelsusance brengt mede, dat eerstgenoemde wijn uit het buitenland wordt aangevoerd op de moer, dus onschoon, in origineele fusten van 180 a 190 liter inhoud, barrels genaamd, het standaardfust in Californië, evenals het okshoofd van ongeveer 220 Uter inhoud, dat is voor Bordeaux-wijnen.
Daar de korting voor moeren en droeven, bedoeld bij art. 4, kennelijk is toegekend met het oog op het verlies, dat op onschoon ingevoerden wijn, bij bewerking hier te lande geleden wordt, en de aanvoer van Californischen wijn van na die wet dagteekent, kan bedoelde korting, in de daargenoemde gevallen, ook worden verleend op Californischen wnn, die hier te lande wordt ingevoerd in origineele fusten (barrels) van 180 a 190 liter capaciteit. Res. van 9 Juli 1904, no. 33.
6. Blijkens art. 7 kunnen moeren en droeven, waarvan de drinkbare wijn zooveel mogelijk is afgescheiden, zonder betaling van accijns uit particulier entrepot worden uitgeslagen, mits de hoeveelheid niet overschrijde het bedrag der bij art. 4 toegekende korting voor de wijnen, in de entrepots van den handelaar in dezelfde gemeente opgeslagen.
7. Zie aant. 23 op art. 1.
8. Korting voor moeren en droeven kan worden verleend bij inslag van:
1. buitenslands in particulier entrepot (art. 4, eerste lid).
2. ,, onder verlengbaar krediet (idem).
3. publiek entrepot in particulier entrepot (art. 4, tweede lid).
4. „ „ onder verlengbaar krediet (idem).
5. algemeen entrepot in particulier entrepot (a).
6. „ „ onder verlengbaar krediet (a).
7. particulier entrepot volgens art. 12 in particulier entrepot (art. 12).
8. „ „ „ „ 12 onder verlengbaar krediet (id.).
9. particulier entrepot in particulier entrepot (art. 10, tweede lid).
(a) Zie art. 3 van het Kon. besluit van 7 Nov. 1876, S. no. 193, V. v. V. no. 281 V., opgenomen als bijlage der Alg. wet; deel VII der Vakstudie.
9. Wijn, die rechtstreeks van buitenslands wordt opgeslagen in publiek entrepot in fusten van de grootte, bepaald bij art. 4, eerste zinsnede, moet in den volgbrief en de entrepotrekening niet worden aangewezen als wijn op de moer. Deze aanwijzing toch komt alléén te pas voor wijn, waarvoor aanspraak op korting bestaat, en in het hier bedoelde geval ontstaat die aanspraak eerst, wanneer de wijn in fusten van de voorgeschreven grootte wordt uitgeslagen met bestemming tot inslag in particulier entrepot of onder verlengbaar krediet. Voor het verleenen der korting bij der gelijken uitslag is net dus onverschillig, op welke fusten de w^jn in het publiek entrepot is ingeslagen. Res. V. 1872, no. 59, sub 2.
10. In het certificaat van verificatie ter plaatse van verzending kan voor de volgbrieven — afgegeven ingevolge het consent tot lossing, waarop de verificatie der goederen heeft plaats gehad — het woord conform worden gebruikt in de plaats der vermelding van hoeveelheid en soort der goederen.
Bij volgbrieven voor wijn, waarvoor aanspraak bestaat op de korting, bedoeld bij art. 4, komt in geen geval in het certificaat der ambtenaren ter plaatse van verzending vermelding van de grootte der fusten te paB,


42 HOOFDSTUK II en III. — Art. 4.
maar moet volgens de voorlaatste zinsnede van dat artikel ter aanduiding dier bijzonderheid de uitdrukking wijn op de moer gebruikt worden.
Bij volgbrieven als bedoeld bij het le lid dezer is bovendien die uitdrukking geheel overbodig, daar het woord conform ook betrekking heeft tot de aanwijzing wijn op de moer, indien deze in den volgbrief voorkomt. Res. V. 1876, no. 24, sub 1 en 2.
11. Op de korting voor moeren en droeven bij den inslag op de rekening uitgetrokken kan, volgens de wet, alleen worden teruggekomen in het geval, bedoeld bij art. 4, laatste zinsnede.
Het geval zou zich dus kunnen voordoen, dat de korting dubbel werd genoten, wanneer wijn, bestemd tot inslag onder verlengbaar krediet, vooraf uit particulier naar pubhek entrepot wordt overgebracht. Intusschen zullen dergehjke praktijken wel niet plaats hebben, daar, althans in de meeste gevallen, de winst wegens de korting niet zou worden gedekt door de meerdere kosten van vervoer, opslag en wederuitslag. Res. van 3 Dec. 1870, no. 12.
Bij res. van 26 Aug. 1871, no. 11, is te kennen gegeven, dat in het hiervoren bedoelde geval gezorgd moet worden dat de opslag in pubhek entrepot ook werkelijk plaats heeft, terwijl geen de minste faciliteit bij de verificatie moet worden toegestaan.
12. De vermindering der korting wegens uitgevoerden wijn, volgens art. 4, laatste lid, der wet en § 8, 3e zinsn. V. 1870, no. 128 (zie aant. 3 hiervoor), kan op het oogenblik van den uitslag niet verder worden uitgestrekt, dan tot de korting, waarop volgens de rekening op dat oogenblik aanspraak bestaat; terwijl er ook geen termen bestaan, om bij latere inslagen van wijn op de moer, terug te komen op verminderingen, die uit dien hoofde vroeger moesten achterwege blijven. Res. van 2 Febr. 1871, no. 40.
Verg. aant. 28 op art. 22.
HOOFDSTUK III. Opslag in entrepot (1—3).
1. Ten aanzien van de algemeene voorschriften over entrepots wordt verwezen naar de artt. 88—107 der Alg. wet en het Kon. besluit van 7 Nov. 1876, S. no. 193, V. v. V. no. 281 V (opgenomen als bijlage der Alg. wet) met aanteekeningen.
2. Bij res. V. 1906, no. 133 is een lijst verstrekt van de gemeenten, die de gunst van entrepot genieten. Volgens punt III dier lijst zooals die nader werd gewijzigd en aangevuld, zijn of kunnen particuliere entrepots voor wijn worden opgericht in de gemeenten genoemd onder punt I en II dier lijst (a) en te
Cadier en Keer (V. v. V. no. 553), Hilversum (V. v. V. no. 693). Leeuwarden,
Meppel (V. v. V. no. 450),
Tegelen (V. v. V. no. 498),
Wisch (V. v. V. no. 553),
Zutphen (V. v. V. no. 498).
(a) Dit zijn volgens punt I de plaatsen, waar algemeene entrepots zijn gevestigd, nl.: Amsterdam, Dordrecht, Middelburg, Rotterdam en Schiedam en volgens punt II de plaatsen, waar publieke entrepots bestaan, nl.: Arnhem, Harlingen, Kampen, Maastricht, Nijmegen, Roermond, Rotterdam, Utrecht, Venlo, vüssingen en Zwolle.


HOOFDSTUK III. — Art. 5.
43
3. Volgens het 2e lid van art. ilbis mogen vloeistoffen, vallende onder het 4e lid van art. 2, niet in particulier entrepot worden ingeslagen.
Inlandsche wijn kan evenmin in entrepot worden opgeslagen; zie art. 11 der wet van 1878, opgenomen als nijl. A.
Art. 5 (1). Opslag van wijn in entrepot geschiedt bij hoeveelheden van minstens vier hectoliter (2—3).
De entrepositaris kan de in particulier entrepot nedergelegde wijnen naar goedvinden oversteken, zuiveren, versnijden en aanvullen; doch het is verboden om in zoodanig entrepot wijn op flesschen of kruiken te bottelen (4—7).
Bedraagt evenwel de voorraad wijn, die een handelaar in dezelfde gemeente in entrepot heeft, driehonderd hectoliter of meer, dan wordt van dit verbod ontheffing verleend voor één der lokalen, bij hem als particulier entrepot in gebruik. Die ontheffing kan zich tot twee lokalen uitstrekken, wanneer de voorraad duizend hectoliter oi meer bedraagt (7—9).
Van dit verbod wordt ook ontheffing verleend voor wijn, die na het oversteken of aanvullen van fusten overblijvende, gebotteld moet bewaard worden, om in hetzelfde entrepot tot aanvulling te dienen (10—12).
1. Dit artikel is hier opgenomen, zooals het luidt volgens art. 1, lett. d, der wet van 13 Juli 1914, S. no. 317, V. v. V. no. 434IX.
2. Blijkbaar wordt hier bedoeld opslag van buitenslands. De inslag toch kan ook geschieden van een ander entrepot, in welk geval bet minimum 2 HL. is; verg. art. 8, lett. a en art. 9.
3. Blijkens art. 8, le lid, van het Kon. besluit van 7 Nov. 1876, S. no. 193, V. v. V. no. 281 V (opgenomen als bijlage der Alg. wet) zijn de minima bij de accijns wet ten bepaald voor opslag van goederen in de entrepots, niet verplichtend voor opslag in algemeen entrepot met vrachtlijst of volglijst, op den voet van art. 4 van dat besluit.
Deze minima gelden volgens art. 37A van het Kon. besluit van 26 Maart 1872, S. no. 19, V. v. V. no. 281 III, (opgenomen als bijlage der Alg. wet) evenmin, wanneer tijdelijke opslag m pubhek of algemeen entrepot door definitieve entreposeering wordt gevolgd.
4. Oversteken is overtappen op een ander fust. Onder zuiveren wordt verstaan het afscheiden van de moer. Zie voor versnijden aant. 10 op art. 2. Aanvullen (het volmaken van gedeeltelijk gevulde fusten) kan noodig zijn, om den wijn voor bederf te vrijwaren; verg. de laatste zinsnede van het onderwerpelijk artikel met aant. 10 hierna.
5. Voor publiek entrepot blijft de bevoegdheid tot verwerken en verpakken beperkt tot hetgeen daaromtrent is bepaald bij art. 96 der Alg. wet. § 9 der Instr. V. 1876, no. 105.
Voor algemeen entrepot wordt verwezen naar art. 9 van het Kon. besluit van 7 Nov. 1876, S. no. 193, V. v. V. no. 281 V (opgenomen als bijlage der Alg. wet).
Verg. ook res. V. 1911, no. 14.
Voor de particuliere entrepots, bedoeld in art. 12, blijft natuurlijk art. 5 geheel van toepassing.
6. Zie voor de strafbepaling art. 42, lett. c.
7. Daar de handelaar de vrije beschikking over zijn wijnen kan verkrijgen door ze onder verlengbaar krediet op te slaan, kan het bottelen in particulier entrepot in den regel verboden worden, waardoor


44 HOOFDSTUK III. — Art. 5.
voor de bewaking gedurende de opening der entrepot-lokalen veel minder ambtenaren zullen benoodigd zijn.
Intusschen schijnt het, ook met het oog op de verplichting tot borgstelling bij inslag onder krediet, bedenkelijk om aan de handelaars, die zeer groote lagers hebben, de bevoegdheid tot bottelen in entrepot geheel te ontnemen. Men heeft daarom gemeend voor zoodanige handelaars die bevoegdheid voor één of hoogstens twee hunner entrepots te moeten behouden. Mem. v. T.
7A. Onze Minister van Financiën wordt gemachtigd, met afwijking van artikel 5 der wet van 20 Juli 1870, S. no. 127, toe te staan, dat wijn met bestemming voor uitvoer in particulier entrepot wordt gebotteld. Art. 3 van het Kon. besluit V. v. V. no. 1766.
Artikel 3 van het besluit houdt rekening met de omstandigheid dat zuidelijke wijnen veelal op fust worden aangevoerd en op flesch worden geëxporteerd.
Ten einde het bijpakken van b.v. portwijn bij zendingen bordeauxwijn mogelijk te laten, zal de vergunning tot het bottelen in entrepot niet tot zuidelijke wijnen beperkt kunnen blijven. Het voornemen bestaat echter in de te verleenen vergunningen voor te schrijven, dat alle in het entrepot gebottelde wijn op straffe van intrekking der vergunning moet worden doorgevoerd. Alleen voor restantpartijtjes zal hierop door den Inspecteur uitzondering kunnen worden toegelaten. Aanzuivering van de documenten waarmede de doorvoer geschiedt, zal niet anders dan door doorvoer mogen plaats hebben op straffe van intrekking der vergunning.
Partijen wijn die gebotteld in het entrepot worden ingeslagen, zullen ten genoegen van den Ontvanger der accijnzen moeten worden voorzien van een etiket, capsule of ander herkenningsteeken, dat toelaat ze te onderscheiden van den in het entrepot gebottelden wijn. Op dezen wijn op flesschen is het verbod van uitslag met binnenlandsche bestemming dan niet toepassehjk. Res. V. v. V. no. 1767, § 7.
8. De verlaging van den minimum-voorraad (a) houdt verband met gewijzigde toestanden in den groothandel. Res. V. v. V. no. 430, § 4.
(a) Nl. van 500 op 300 HL. bij de in aant. 1 hiervoor bedoelde wet.
9. Voor de toepassing der derde zinsnede van dit artikel wordt onder den voorraad mede begrepen de wijn, die in dezelfde gemeente ten name van den betrokken handelaar in publiek entrepot ligt. Overigens moet deze zinsnede niet in dien zin worden opgevat, dat aan een handelaar, die b.v. 600 HL. wijn in voorraad heeft, kan worden toegestaan om bij afwisseling in zijn verschillende particuliere entrepots te bottelen heden in het ééne, morgen in het andere. De bedoeling is dat één, of bij het bestaan van een voorraad van meer dan 1000 HL., hoogstens twee entrepot-lokalen door den Entreposeur in overleg met den handelaar schriftelijk worden aangewezen, waarin met uitsluiting van de andere lokalen mag gebotteld worden, zoolang natuurlijk de voorraad niet daalt beneden het bepaalde minimum. Instr. § 9.
10. Het laatste lid werd door de Regeering nader aan het artikel toegevoegd en zulks op grond der volgende overweging:
Volgens den inhoud van art. "5 mag in een particulier entrepot geen wijn gebotteld worden. Na het oversteken of aanvullen van fusten houdt de wijnhandelaar evenwel soms een deel van een fust over. Deze wijn moet op flesschen worden gebracht, omdat hij anders in het fust, als het niet vol is, zou verzuren. Die overblijvende wijn kan nu volgens de laatste zinsnede gebotteld worden, zonder dat echter de flesschen uit het entrepot mogen worden gevoerd.


HOOFDSTUK III. — Artt. 5—6.
45
11. De ontheffing van het verbod om te bottelen, bij de laatste zinsnede van art. 5 toegelaten, moet wel onderscheiden worden van de ontheffing bij de derde zinsnede van dat artikel toegestaan, daar de eerstgenoemde ontheffing zich niet verder uitstrekt dan tot den wijn, die in hetzelfde entrepot voor het aanvullen van fusten moet dienen, zoodat de alzoo gebottelde wijn in geen geval in flesschen of kruiken kan worden uitgeslagen. Res. van 6 Januari 1871, no. 25.
12. Het spreekt van zelf, dat de uitzondering volgens de vierde zinsnede van dit artikel van toepassing is voor alle particuliere entrepots, onverschillig hoe groot de voorraad is. Instr. § 9.
Art. 6. In de particuliere entrepots van wijn mogen geene andere vloeistoffen worden ingeslagen dan wijn en gedistilleerd, voor zoover de opslag van dit laatste in hetzelfde entrepot is toegestaan (1—4).
Er kan evenwel, op machtiging van den entreposeur, water worden ingeslagen tot het reinigen van fusten, mits dit geschiede Onder toezicht van ambtenaren en het alzoo ingeslagen water terstond na afloop der reiniging weder uit het entrepot worde gevoerd (2—4).
Het is mede verboden om in die entrepots waterputten of waterpompen te hebben. De putten en pompen, die zich bij de invoering dezer wet in de entrepots bevinden, kunnen echter blijven bestaan, mits zij door de ambtenaren worden verzegeld (3—4).
Op de overtreding van laatstgemeld verbod of schending der evenbedoelde verzegeling wordt art. 103 der Algemeene wet van 26 Augustus 1822 (Staatsblad no. 38) van toepassing verklaard (5).
1. De bestaande vergunningen tot gelijktijdigen opslag van wijn en gedistilleerd in hetzelfde entrepot blijven voorshands van kracht. Instr. §10.
Nieuwe vergunningen worden evenwel niet meer verleend. Res. van 27 Juli 1872, no. 11.
2. Zie voor de strafbepaling bij overtreding van de eerste twee alinea's van dit artikel, art. 42, lett. c hierna.
3. Bij de wet van 12 Mei 1819 was aan de handelaars toegestaan om ter versnijding der wijnen ook andere vloeistoffen in hun particuliere entrepots in te slaan, mits zij voor de hoeveelheid dier vloeistoffen op hun rekening gedebiteerd werden als voor wijn.
Volgens de Mem. v. T. op het ontwerp (thans de wet van 1870) kwam het beter voor, den inslag van water in entrepot niet meer toe te laten, daar verschillende handelaars zeiven verklaard hadden, er geen behoefte aan te hebben. In verband daarmede was het noodig om het bestaan van waterputten en waterpompen in de entrepots van wijn te verbieden.
Intusschen werd er in het Voorl. V. op gewezen, dat zich in sommige particuliere entrepots vaten of zoogenaamde lagerfusten bevinden, die in den kelder zijn in elkander gezet en niet dan met moeite en schade uiteen kunnen worden geslagen, terwijl zij te groot zijn om de deur te worden uitgerold. „Zal" — zoo vroeg men — „tot reiniging daarvan geen water mogen worden gebruikt?
Naar aanleiding dezer opmerking werd door de Regeering het tegenwoordig 2e lid van art. 6 aan het wetsontwerp toegevoegd.
4. Behoudens het bepaalde bij de tweede zinsnede mag voortaan geen water meer in de entrepots worden ingeslagen.
De machtiging, bij die zinsnede bedoeld, wordt telkens aangevraagd en kosteloos verleend. Voor het toezicht bij het reinigen der fusten worden geen andere kosten gevorderd dan het gewone sluit- en ontsluitgeld.


46
HOOFDSTUK III. — Artt. 6—7.
Van de verzegeling van patten of pompen wordt door de ambtenaren een proces-verbaal opgemaakt, dat door den Entreposeur wordt bewaard. De belanghebbende moet worden uitgenoodigd om het procesverbaal mede te teekenen. Instr. § 11.
5. Overtreding van het genoemd verbod of schending der bedoelde verzegeling wordt derhalve gelijk gesteld met het misbruik maken van de gunst van particulier entrepot. Volgens art. 103 der Alg. wet kan de Administratie in dat geval de gunst van particulier entrepot geheel of gedeeltelijk intrekken. Art. 7. Moeren en droeven kunnen op aangiften, door den entreposeur voor gezien geteekend, zonder betaling van accijns uit de entrepots worden uitgeslagen, mits de drinkbare wijn daarvan vooraf zooveel mogelijk zij afgescheiden, en bij uitslag uit particulier entrepot de hoeveelheid niet overschrijde het bedrag der bij art. 4 toegekende korting voor de wijnen, in de entrepots van den handelaar in dezelfde gemeente opgeslagen (1—9).
De drinkbare wijn wordt geacht zooveel mogelijk van de moeren en droeven te zijn afgescheiden, indien in eene te nemen proef, na bezinking gedurende een tijdsverloop van minstens 24 en hoogstens 48 uren, zich minder wijn afscheidt, die volgens handelsgebruik als drinkbaar te beschouwen is, dan in verhouding van tien ten honderd van de hoeveelheid (1) (10—14).
1. Evenals onder de wet van 1819 kunnen de moeren en droeven waarvan de drinkbare wijn is afgescheiden, zonder betaling van accijns uit de entrepots worden uitgeslagen. De nieuwe wet schrijft echter een bepaalden regel voor om belastbaren wijn van onbelaste moeren en droeven te onderscheiden.
Het ligt overigens niet in de bedoeling, dat voor elke partij moeren en droeven, die men zonder betaling van accijns verlangt uit te slaan, een onderzoek zal plaats hebben op den voet van dit artikel. Tot zoodanig onderzoek behoeft alleen dan te worden overgegaan, wanneer de ambtenaren meenen, dat de ter visitatie aangeboden specie in redelijkheid niet als onbelaste moeren en droeven is aan te merken, en de belanghebbende niettemin op den vrijen uitslag blijft aandringen.
In dat geval moeten van de moeren en droeven drie proeven worden genomen, nadat aan den belanghebbende de gelegenheid is gegeven om de specie naar eigen goedvinden dooreen te roeren. Twee dier proeven worden verzegeld volgens art. 33, laatste zinsnede, om des vereischt te dienen voor de herkeuring volgens art. 150 der Alg. wet, en, zoo noodig, voor het nader onderzoek van den afgescheiden wijn door de commissie van deskundigen, indien het een of ander door den belanghebbende of door de ambtenaren wordt gevraagd (verg. de artt. 31 en 32).
De plaats, waar de overblijvende proef wordt neergezet om te bezinken, wordt door de ambtenaren, en des verkiezende ook door den belanghebbende afgesloten of verzegeld. Het tijdstip, waarop de opneming van den afgescheiden wijn zal plaats hebben, moet den belanghebbende worden medegedeeld, ten einde daarbij tegenwoordig te kunnen zijn, als hij dit verlangt.
Om het bepalen van de percentsgewijze verhouding tusschen de hoeveelheid van de geheele proef en die van den afgescheiden wijn te vergemakkelijken, zullen aan de ambtenaren werktuigen worden verstrekt, in het bijzonder voor het bedoeld onderzoek ingericht (a). Instr. § 12. (a) Zie aant. 9 hierna.


HOOFDSTUK III. — Art. 7.
47
2. De noodzakelijkheid kan niet worden ingezien om toe te laten, dat moeren en droeven van het ééne entrepot naar het andere worden overgebracht met overschrijving. Mem. v. A.
Verg. ten opzichte van wijn op de moer, het 2e lid van art. 10 hierna.
3. Bij de beoordeeling of wijn al of niet drinkbaar is, zij men er aan indachtig, dat de temperatuur, waarbij de wijn gebruikt wordt, veel van invloed kan zijn op het oordeel.
Zoo heeft blijkens genomen proeven Rijnwijn bij 5° G. nagenoeg geen smaak, maar brengt enkel een gevoel van koude op de tong te weeg; bij 10° C. zijn smaak en geur (bouquet) zeer duidelijk te bemerken; bij 15° C. is de voornaamste gewaarwording, dat de wijn zuur is; bij 20° G. proeft men te sterk den alcohol; bij 25° C. is van bouquet niets meer waar te nemen en doet de wijn onaangenaam scherp de keel aan; bij 30° C. ten slotte is de wijn ondrinkbaar.
Verder zijn de deskundigen tot de conclusie gekomen, dat de goede kwaliteiten Rijnwijn het best uitkomen bij 11° C. terwijl de beste temperatuur voor Bordeauxwijn op 16° C. werd bepaald. Weekblad no. 1890.
4. Volgens res . V. 1854, no. 10, moet, indien bij uitslag uit entrepot van moeren en droeven bij verificatie wordt bevonden drinkbare wijn, bekeuring worden ingesteld op grond van art. 213 der Alg. wet.
Onder de Wijnwet van 1819 geschiedde de uitslag van moeren en droeven op consentbiljet Accijnzen no. 9, dus op een document. Thans geschiedt die uitslag op een door den Entreposeur geviseerde aangifte. Dit is o.i. geen document. En waar nu, blijkens § 1 der res. V. 1907, no. 97, de strafbepaling van art. 213 der Alg. wet alleen toepasselijk wordt geacht bij het aanbieden ter visitatie of verificatie van goederen op documenten, zal thans o.i. op grond van genoemd strafartikel niet meer met vrucht bekeurd kunnen worden.
In Weekblad no. 1858 wordt de vraag, of art. 6 der wet van 4 April 1870, S. no. 61, V. v. V. no. 70 III in het onderhavige geval ook toepassing zou kunnen erlangen, ontkennend beantwoord op grond van de omstandigheid, dat art. 6 de strekking heeft om de strafbepaling van art. 213 der Alg. wet te verzwaren en bij niet toepasselijkheid van laatstgemeld artikel ook art. 6 niet in aanmerking kan komen. Ook in Weekblad no. 2228 wordt deze meening verdedigd.
Volgens res. van 13 Oct. 1906, no. 11 (B. no. 240), behoeven beide stafbepalingen echter niet noodwendig samen te gaan en is bekeuring alleen wegens overtreding van art. 6 der wet van 1870 mogelijk. Bij den hier bedoelden uitslag van moeren en droeven zou dus wel bekeuring wegens overtreding van dit artikel kunnen worden ingesteld; de aangifte volgens art. 7 kan o.i. als een aangifte ten invoer worden beschouwd.
Naar het voorkomt is er echter meer voor te zeggen te bekeuren wegens overtreding van art. 207 der Alg. wet.
5. De hoeveelheid die volgens art. 7 zonder betaling van accijns kan worden uitgeslagen moet wel worden onderscheiden van het bedrag, dat bij de afsluiting der rekening als korting kan worden gevalideerd. De hoeveelheid bedoeld bij art. 7 moet worden berekend over de geheele hoeveelheid wijn, die volgens art. 4 der wet in de gezamenlijke entrepots van denzelfden handelaar in de betrokken gemeente is opgeslagen, zoodat de vermindering van het kortingsbedrag wegens uitslag volgens art. 4, laatste zinsnede, op de berekening dezer hoeveelheid geenerlei invloed kan uitoefenen. Res. van 2 Febr. 1871, no. 38.


48 HOOFDSTUK III. — Art. 7.
6. Bij uitslag eener grootere hoeveelheid moeren en droeven dan de korting beloopt, is voor het meerdere accijns verschuldigd als voor wijn; verg. het eerste ontwerp en de Mem. v. A.
Moeren en droeven, Waarvan de drinkbare wijn niet is afgescheiden, kunnen alleen tegen betaling van den accijns voor het geheele volumen en dus zoowel voor de moeren en droeven als voor den wijn uit de entrepots worden uitgeslagen.
7. Moeren en droeven kunnen worden uitgeslagen zoowel uit pubhek en algemeen, als uit particulier entrepot. Wat laatstgenoemde entrepots betreft is de hoeveelheid beperkt tot het bedrag der korting volgens art. 4, tenzij dan met betaling van den accijns. Voor pubhek en algemeen entrepot en voor het particulier entrepot, bedoeld in art. 12 is geen maximum gesteld (a). Intusschen mag wijn in publiek entrepot niet worden verwerkt (verg. aant. 5 op art. 5 hiervoor), zoodat afscheiding van moeren en droeven en uitslag daarvan voor die bergplaatsen niet kan te pas komen.
(a) Verg. nopens de reden, wat laatstgenoemde entrepots aangaat, aant. 1 op art. 4 hiervoor.
8. De hoeveelheid moeren en droeven, uitgeslagen volgens art. 7, moet niet in de eigenlijke rekening, noch in kolom 31 worden opgenomen (hetgeen volgt uit art. 8), maar daarvan moet een aanteekening worden gesteld in kolom 37 (Aanmerkingen), waardoor er voldoende waarborg is, dat niet meer moer uitgeslagen wordt, dan waarop het totaal van kolom 16, verminderd met het totaal van kolom 31 op dat oogenblik recht geeft (a). Verg. res. van 31 Mei 1876, no. 108.
(a) Verg. aant. 2 op art 8 en het model van de rekening Entrepots no. 2, opgenomen aan het einde van dit werk.
9. De bij § 12, laatste zinsnede, der instr. (zie aant. 1 hiervoor) toegezegde werktuigen, zijn aan de Inspecteurs, in wier inspectie zich entrepots bevonden, verstrekt (a, b). Het zijn toestellen voor net onderzoek van moeren en droeven op den voet van art. 7, tweede zinsnede, der wet en § 12 der instructie. Volgens de tweede zinsnede dier paragraaf moet slechts in quaestieuze gevallen tot een onderzoek op den hier bedoelden voet worden overgegaan.
Op de hoedanigheid der moeren en droeven moet geen aanmerking worden gemaakt, wanneer bij het onderzoek met de gedachte toestellen, de afgescheiden wijn niet meer dan elf ten honderd bedraagt.
In dit opzicht komt eenige speling boven de bij de wet bepaalde grens (10 pet.) wenschehjk voor ter voorkoming van aanmerking over de vermeerdering van het volumen der afgescheiden vloeistof door de toevoeging der gelatine-oplossing.
Aangaande die toestellen is verder het volgende medegedeeld:
INRICHTING.
Het toestel bestaat uit de volgende voorwerpen:
1. een cylindervormig glas met kap van guttapercha.
Het glas is voorzien van een schaal aanwijzende den inhoud van één liter en onderdeelen.
2. een inrichting tot het afzuigen van vocht uit genoemd cylinderglas, zijnde een flesch je, waarop door middel van een doorboorde kurk bevestigd zijn een vaste hevelvormige buis, en een beweegbare buis met mondstuk.


HOOFDSTUK III. — Art. 7.
49
3. een reageerbuisje, en
4. een fütreerinrichting bestaande uit een glazen trechter, een klein cyUndervormig maatglas, waarop een schaal aanwijzende den inhoud van 1—20 centiliters, een glazen plaat en papieren filters.
GEBRUIK.
Het groote cylinderglas wordt tot op den bodem, waar de schaal 1 liter aanwijst, met de te onderzoeken moeren en droeven gevuld, en na sluiting met de kap van guttapercha neergezet om den inhoud te doen bezinken.
Na verloop van minstens 24 en hoogstens 48 uren (art. 7 der wet) wordt door middel der inrichting hiervoren sub 2 omschreven het vocht, dat door de bezinking is afgescheiden, voorzichtig uit het glas gezogen.
Daartoe neemt men het fleschje, waarop de buizen bevestigd zijn in de hand, in dier voege dat het buiten de flesch zijnde einde der hevelvormige buis het bovenvlak der vloeistof raakt en zuigt zacht aan het mondstuk der beweegbare buis.
Op deze wijze kan de in het cylinderglas afgescheiden vloeistof zeer gemakkelijk in het bedoelde fleschje verzameld worden, zonder dat er iets van het dik wordt meegevoerd.
Ten einde de vloeistoffen helder te doen worden, handelt men verder op de volgende wijze.
Men maakt een oplossing van één gram zuivere, klem*- en smaak looze gelatine in circa vijf centiliter kokend water. De in het fleschje verzamelde vloeistof wordt met vijf a tien droppels van deze oplossing vermengd en daarna geschud.
Na eenige oogenbhkken zal zich in die vloeistof een vlokkige massa vormen.
Mocht dit evenwel niet het geval zijn, dan moet nog eenige gelatineoplossing aan de vloeistof worden toegevoegd, totdat die vlokkige massa wordt waargenomen.
Vervolgens wordt in den glazen trechter een papieren filter geplaatst en met regenwater doorvochtigd.
De in het fleschje verzamelde en met gelatine-oplossing vermengde vloeistof wordt in den trechter gegoten, die nadat de eerste droppels van het doorloopend vocht zijn weggevloeid, op het kleine maatglas geplaatst en met de glazen plaat bedekt wordt.
Nadat de vloeistof op deze wijze in het maatglas verzameld is, leest men de hoogte van de schaal af, en onderzoekt of zij naar den smaak al dan niet als drinkbare wijn is aan te merken.
De gelatine is tegen geringen prijs bij de meeste drogisten en apothekers te verkrijgen (c). Zij moet vooral zuiver zijn en in niet meer dan de noodige hoeveelheid aangewend worden, daar zij anders invloed kan uitoefenen op den smaak van den wijn. Res. van 7 Maart 1871, no. 3.
[a) Zie nopens het verstrekken van toestellen voor het onderzoek van wijnmoer, art 5 der res. V. 1906, no. 50.
(6) Wanneer de entrepots in een inspectie geheel werden opgeheven, moeten de werktuigen weder ter directie worden ingezonden.
(c) De gelatine en papieren filters, kunnen krachtens art. 9, lett. g, der res. V. 1906, no. 50, door de Inspecteurs zonder nadere machtiging worden aangeschaft; de kosten worden overeenkomstig art. 10 van deze resolutie aan het Rijk in rekening gebracht.
10. Ten opzichte van de tweede alinea zal het wel geen betoog behoeven, dat het noodzakelijk is om een duidelijke grens te bepalen
De Wijnwet.
4


50
HOOFDSTUK III. — Artt. 7—8.
tusschen moeren en droeven en belastbaren wijn. Die grens is hier ruim genoeg gesteld om te voorkomen, dat werkelijke moeren en droeven als wijn aangemerkt worden. Zooals trouwens wel vanzelf spreekt, behoeft alleen dan tot het voorgeschreven onderzoek te worden overgegaan, wanneer vermoed wordt, dat de ten uitslag bestemde specie niet aan het vereischte voldoet. Mem. v. T.
11. Door ondrinkbare moeren en droeven moesten naar de bedoeling der wet van 1819 worden verstaan die speciën, welke zich, na behoorlijke bezinking van den wijn, hetzij als een harde, hetzij als een meer of minder lijvig drabbig vocht, onder in het fust verzamelen, en daaronder kon dus niet begrepen worden het heldere vocht, dat zich na de bezinking boven in de fusten vertoont. Res. V. 1854, no. 113 (a).
(a) Ofschoon deze resolutie blijkbaar als vervallen is aan te merken, is ze nog opgenomen, als bevattende een definitie van ondrinkbare moeren en droeven.
12. In geschillen omtrent de vraag, of een vloeistof voor de toepassing van art. 7 al of niet als drinkbare wijn is te beschouwen, is de beslissing opgedragen aan de bij art. 31 der wet ingestelde commissie van deskundigen; zie art. 31, lett. c.
Art. 8. Wegens den in elk particulier entrepot nedergelegden wijn wordt eene rekening (1—6) met den belanghebbende gehouden. Die rekening wordt aangezuiverd door (7—10):
a. uitslag met bestemming naar een ander entrepot (11—17);
b. uitslag met bestemming tot inslag onder verlengbaar krediet (17—20);
c. uitslag met bestemming tot inslag onder afloopend krediet (17—20);
d. uitslag met bestemming naar buitenslands (14) (17) 21—26);
e. uitslag met dadelijke betaling van den accijns (17) (27); /. kortingen volgens de artt. 4 en 11 (28);
g. overbrenging op nieuwe rekening van den bij aanpeil bevonden voorraad ;
h. bij aanpeil bevonden ondermaat van wijn, nadat de accijns daarvan betaald is (29).
Zijn bij aanpeil de kortingen volgens Ut. / in het ééne entrepot niet ten volle benoodigd, dan kan het overschietende op een ander entrepot van den betrokken handelaar in dezelfde gemeente in rekening worden gebracht (28) (30).
Indien in een particulier entrepot wijn is opgeslagen, die bij invoer met meer dan twintig gulden per hectoliter belast is, wordt de sub h hiervoren bedoelde accijns berekend naar het bedrag, dat volgens artikel 1 bij invoer verschuldigd is van wijn, die per hectoliter twee en twintig liter alcohol bevat. Wanneer echter ten genoegen van onzen Minister van Financiën blijkt, dat de ondermaat geheel of gedeeltelijk ontstaan is op lager belasten wijn, dan wordt het te betalen bedrag door dien Minister bepaald (31—32).
1. Voor de entrepotrekening wordt gebezigd het model Entrepotsno. 2 ; het dient ook voor de rekeningen van pubhek en algemeen entrepot ; een model is opgenomen aan het einde van dit werk.
2. De kolommen 17 en 32 van het model Entrepots no. 2 bestemd tot aanwijzing van de boeveelheid wijn, na aftrek van de korting voor moeren en droeven, worden voortaan niet meer ingevuld, zoodat da


HOOFDSTUK III. — Art. 8.
51
rekening alléén wordt gehouden naar de bruto hoeveelheden. In verband hiermede behooren de kolommen 16 en 31 niet meer tot de eigenlijke rekening, en strekken die uitsluitend om aanteekening te houden van de korting voor moeren en droeven, die bij de afsluiting der rekening kan worden verleend.
Overigens moet bij inslag van wijn, die meer alcohol bevat dan 21(a) en niet meer dan 22 pet. (art. 1, derde lid) (b), daarvan bijzondere aanteekening worden gehouden in de rekening, ten einde bij den uitslag de ambtenaren daarop opmerkzaam te kunnen maken. Indien bij den uitslag een lager alcoholgehalte wordt bevonden dan bij den opslag, wordt voor den minderen alcohol geen accijns ingevorderd. Instr. §14.
(a) De grens van 21 pet. is thans verlaagd tot 12 pet.
(i) Wijn van hooger alcoholgehalte dan 22 pet. wordt bij invoer, als gedistilleerd aangemerkt en kan dus, behoudens de toepassing van art. 6, le lid der wet, niet in particuliere entrepots voor wijn worden opgeslagen.
3. Ter bevordering van een richtige verificatie behooren volgbrieven, krachtens welke debiteering op entrepot-, krediet- of vrijdomrekening plaats vindt, daarbij te verblijven en daarmede ter verificatie te worden ingezonden, ook dan, wanneer de bedoelde documenten worden afgegeven ten kantore, alwaar de debiteering geschiedt. Res~ van 4 Januari 1912, no. 53.
4. Voor zooveel betreft het bijhouden van rekeningen in zake accijnzen worden de hoeveelheden vermeld in volle liters. Mitsdien worden ten aanzien van daartoe betrekkelijke boekingen, inschrijvingen en berekeningen, onderdeelen van een liter, indien zij bedragen 50/100 of minder,, verwaarloosd en indien zij meer bedragen, tot een geheelen liter opgevoerd. Res. V. v. V. no. 126.
5. In de maand Januari van elk jaar zal de Administratie de geëntreposeerde goederen doen opnemen, en zulks insgelijks tusschentijds kunnen doen. Art. 105 der Alg. wet.
6. Na peiling wordt de entrepotrekening volgens art. 106 der Alg. wet afgesloten en moet over de geheele breedte worden gesteld het arrest, genoemd in de res. V. 1845, no. 251, model D (a).
Bij het einde van het jaar worden debet en credit opgeteld en de totalen overgebracht op nieuwe rekening; verg. de res. V. 1862, no. 44. ia) Eenzijdige afsluiting zooals bij art. 25, 2e lid, der onderwerpelqke wet is bepaald voor de rekening wegens verlengbaar krediet, kan volgens art. 106 der Alg. wet bij de entrepotrekening niet voorkomen.
7. In verband met vroegere aanmerkingen werd in het Voorl. V. gevraagd, of ook hier niet van uitslag van droeven en moeren en aanzuivering daardoor van de rekening sprake moest zijn. Er heeft soms ook naar buitenslands uitslag plaats van droeven en moeren, die tot een bepaalde partij wijn behooren.
Na het vorenstaande (zie aant. 2 op art. 7) schijnt volstaan te kunnen worden met de opmerking, dat niets verhindert om de uit entrepot afgeleverde moeren en droeven naar buitenslands te verzenden. Mem. v. A.
Verg. aant. 9 op art. 10.
8. Aan de entrepositarissen van wijn of hun gemachtigden wordt vrijgelaten, om nu en dan proeven of monsters van hun geëntreposeerde dranken te nemen, mits in een matige hoeveelheid, en niet dan in proeffleschjes van hoogstens drie deciliters of z.g. drielingen, terwijl slechts bij uitzondering, van gebottelden wijn het nemen van een proef of een monster bij een gewone heele flesch kan worden toegelaten, mits de uitslag uit het entrepot geschiede met een quitantie van betaalden accijns, met


52 HOOFDSTUK III. — Art. 8.
afschrijving op de rekening, en na verkregen vergunning van den Entreposeur (a, b). Res. V. 1862, no. 15.
(a) Hoewel genomen vóór de wet van 1870 is deze resolutie nog steeds van kracht; verg. art. 13 van het Kon. besluit van 7 Nov. 1876, S. no. 193, V.v.V. no. 281 V, opgenomen als bijl. der Alg. wet, en § 12 der instr. V. 1876, no 105. v
De vergunning tot monsterneming wordt, op schriftelijke aanvraag van belanghebbende, bij wijze van fiat verleend.
(b) Verg. hierbij aant. 2 op art. 3.
9. De rekening kan ook worden aangezuiverd door uitslag met bestemming tot inslag onder vrijdom in een branderij van de derdeklasse der derde soort, alsmede in een distilleerderij der eerste klasse, ten einde daarin te worden gebezigd tot het vervaardigen van gedistilleerde dranken, welke naar het buitenland worden uitgevoerd, in beide gevallen bij hoeveelheden van minstens 2 HL. Artt. 2 en 3 van de als byl. C en D opgenomen Kon. besluiten.
Eveneens door uitslag met bestemming tot inslag onder vrijdom in een azijnmakerij, bij hoeveelheden van minstens 2 HL. Art. 3 van het als bijl. E opgenomen Kon. besluit.
10. Nopens den vrijdom van verbruiksbelastingen ten behoeve van gezanten van vreemde staten, zijn bepalingen gegeven bij Kon. besluit V. 1864, no. 63, toegelicht bij res. V. 1864, no. 64 ; zie § 5 dezer resolutie.
11. Verg. hierbij art. 98 der Alg. wet.
12. In de serie Accijnzen is onder no. 15a een register opgenomen van kennisgevingen wegens verrichte verificatiên bij uit- of inslag van gedistilleerd of wijn (a). Wat wijn betreft, zal daarvan alleen bij uiten inslag uit en in entrepot gebruik behoeven te worden gemaakt. Weekblad no. 1922.
(a) Een model is opgenomen in de Gedistilleerdwet, deel V der Vakstudie.
13. Wanneer wijn, bij uitslag uit entrepot, met volgbrief naar elders gezonden wordt met bestemming tot opslag in entrepot, kan op verzoek van den afzender de verificatie der goederen ter plaatse van uitslag door de ambtenaren worden nagelaten. Art. 86, le lid, van het Kon. besluit van 26 Maart 1872, S. no. 19, V. v. V. no. 281III, opgenomen als bijlage Alg. wet; zie verder dat artikel.
14. Verg. ten aanzien der verificatie van wijn op flesschen bij in- en uitslag in of uit entrepot, de resoluties V. 1851, no. 173 en V. 1852, no. 28, opgenomen in aant. 8 op art. 147 der Alg. wet.
Zie nopens de verzegeling bij in-, uit- of vervoer van wijn, art. 104 der Alg. wet en de res. V. 1859, no. 106, opgenomen in aant. 5 op art. 153 dier wet.
15. Hieronder is begrepen uitslag naar een publiek entrepot. Res. van 3 Dec. 1870, no. 12.
Volgens art. 3 van het Kon. besluit van 7 Nov. 1876, S. no. 193, V. v. V. no. 281V, opgenomen als bijlage der Alg. wet, is uitslag naar algemeen entrepot dus ook toegelaten.
16. Verg. art. 10, 2e lid.
17. Volgens art. 8, in verband met art. 9, kan uitslag van wijn uit een particulier of publiek entrepot geschieden:
1. naar particulier, pubhek of algemeen entrepot, op volgbrief, in hoeveelheden van minstens 2 HL. (o);
2. naar verlengbaar krediet, op volgbrief, in hoeveelheden van minstens 4 HL.;
3. naar afloopend krediet, op volgbrief, in hoeveelheden van minstens 4 HL.;


HOOFDSTUK III. — Art. 8.
53
4. naar buitenslands, op transito-paspoort, in hoeveelheden van minstens 35 L.;
5. met betaling van den accijns, op accijnsquitantie, in hoeveelheden van minstens 2 HL. (b).
Verg. voor uitslag naar vrijdom aant. 9 hiervoor.
la) Vervoer van wijn van entrepot naar entropot in dezelfde gemeente, kan ook plaats hebben met door den handel te verstrekken formulieren naar de modellen I en II, opgenomen in de res. V. 1905, no. 141.
(i) Verg. intusschen aant. 8 hiervoor.
Formulieren van volgbrief Model F en transito-paspoort Model O zijn vastgesteld bij res. V. v. V. no. 1666.
Volgens § 1 sub c der res. V. v. V. no. 1698 zijn de Directeurs gemachtigd om te beschikken op de adressen van belanghebbenden betreffende het als gezuiverd doen beschouwen van niet gezuiverde documenten.
Bij res. V. 1905, no. 64 zijn voorschriften gegeven ten aanzien van de vervanging van vermiste documenten.
18. Hoofdstuk IV bevat de regeling voor het verlengbaar krediet, hoofdstuk V die voor het afloopend krediet.
19. Ten opzichte van accijnsgoederen, waarvoor afloopend krediet verleend wordt, moet wel verificatie bij de lossing of den uitslag uit entre-
oi piaats nennen, aocn worat geen visitatie, constateering oi verificatie ii den inslas in bet nand van den ontbieder «svnrHerd. Ttui. V. 1X82.
no. 111.
Verg. aant. 4 op art. 27 hierna.
20. Inlichtingen, betreffende den uitslag van wijn uit verschillende entrepots van denzelfden handelaar met bestemming tot inslag onder krediet, zijn gegeven bij res. V. 1851, no. 160.
21. Ook wanneer de wijn met oorlogsschepen, Nederlandsche of vreemde, wordt uitgevoerd, om buitenslands aan boord van die schepen te worden gebruikt, kan op de gewone wijze afschrijving op de rekening worden verleend. Res. V. 1862, no. 127, V. 1870, no. 178 en V.1873, no. 42.
Voorschriften omtrent den uit- en doorvoer van niet van Rijkswege verstrekte provisiën met Nederlandsche oorlogsschepen zijn gegeven bij res. V. 1907, no. 37 gewijzigd bij res. V. 1909, no. 88 (zie de tekst in V. v. V. no. 824).
22. Uitvoer met afschrijving of teruggaaf van accijns en doorvoer van accijnsgoederen met pleiziervaartuigen van erkende Nederlandsche en vreemde jachtclubs zijn niet geoorloofd.
Mocht bijgeval een Ontvanger of Entreposeur, uit onbekendheid met den aard van het vaartuig of bij vergissing, in strijd met het voorgaande een document, hebben afgegeven of aangenomen, dan moeten ambtenaren van den actieven dienst, bij den uitslag of de inlading der goederen weigeren dat document af te teekenen. Res. V. 1891, no. 19, laatste alinea.
23. Gesupprimeerd.
24. De uitslag uit het entrepot met bestemming naar buitenslands geschiedt op transito-paspoort (a), in hoeveelheden van minstens 35 L.
Uitslag als voren uit een bergplaats voor verlengbaar krediet geschiedt op consent tot uitvoer I., U. en Dv. no. 9, eveneens in hoeveelheden van minstens 35 L. (b); zie art. 22, 3e lid, lett. c en art. 23.
Heeft de afzending met dezelfde bestemming plaats uit een fabriek


54 HOOFDSTUK III. — Art. 8.
van inlandschen wijn, dan geschiedt dit op een consent tot uitvoer. /., U. en Dv. no. 9, in hoeveelheden van minstens 30 L.; zie aant. 8 op art. 11 der wet van 1878, opgenomen als bijl. A.
In' de beide laatste gevallen, dus bij uitslag uit een bergplaats voor verlengbaar krediet en uit een fabriek van inlandschen wijn moet dï uit te voeren wijn voldoen aan de vereischten, gesteld in art. 24 der wet.
Bij uitslag uit entrepot is het, in hoofdstuk IV (verlengbaar krediet) voorkomende art. 24 dus niet van toepassing. Hier was dit ook niet noodig. Immers, alleen voor particulier entrepot moet — behoudens korting — voor den wijn verantwoording geschieden van het ingeslagene ; verg. aant. 14 op art. 97 der Alg. wet (deel VII der Vakstudie, derde druk). Alleen voor particulier entrepot zou het dus van belang kunnen zijn, door aanlenging met water of een andere vloeistof, den voorraad ingeslagen wijn te vergrooten.
Volgens art. 6, eerste hd, mogen echter in de particuliere entrepots van wijn geen andere vloeistoffen worden ingeslagen dan wijn en c. q. gedistilleerd.
Wel kan, blijkens het 2e hd van dat artikel, op machtiging van den Entreposeur, water worden ingeslagen tot het reinigen van fusten, maar dit moet geschieden onder toezicht van ambtenaren, terwijl het alzoo ingeslagen water terstond na afloop der reiniging weder uit het entrepot moet worden gevoerd.
Volgens het 3e hd van art. 6 is het voorts verboden om in de particuliere entrepots waterputten of waterpompen te hebben, terwijl de, bij de invoering der wet reeds bestaande putten en pompen, moesten worden verzegeld.
Vermenging van wijn met andere vloeistoffen in particulier entrepot is dus uitgesloten en vrees voor te veel afschrijving voor den uit te voeren wijn behoeft derhalve niet te bestaan; te minder is daarvoor reden, omdat de overmaat, verkregen door een dergelijke vermenging toch niet zonder accijnsbetaling in het vrije verkeer zou kunnen worden gebracht. ia) Zie aant. 17 hiervoor.
(6) Bij uitvoer met Nederlandsche oorlogsschepen is dit minimum 15 L. Kon. besluit van 15 Febr. 1907, S. no. 52. V. v. V. no. 281, XXI.
25. Uitvoer aan de landzijde kan alleen geschieden langs de krachtens art. 35 der wet aangewezen kantoren.
26. Verg. nopens de afschrijving op de rekening § 8 der instructie, opgenomen in aant. 3 op art. 4 en omtrent het afgeven van certificaten van oorsprong bij doorvoer van Fransche wijnen naar België, res. V. 1858, no. 75.
27. Door . betaling van den accijns zonder uitslag tevens kan de rekening dus niet gecrediteerd worden. De rekening van verlengbaar of afloopend krediet kan wel worden aangezuiverd enkel door betaling; zie art. 22, 3e hd, lett. /, en art. 28, laatste hd.
28. De kortingen worden slechts verleend, voor zoover dit bij aanpeil noodig blijkt. Dit volgt uit het laatste lid van het onderwerpelijk artikel, terwijl het in art. 11 voor de daar bedoelde korting nog uitdrukkelijk is gezegd.
Verg. wat aangaat de rekeningen wegens verlengbaar krediet aant. 26 op art. 22.
29. Wordt de accijns van een bij peiling bevonden ondermaat niet terstond betaald, dan moet uit kracht van art. 290 der Alg. wet onmiddellijk tot de invordering worden overgegaan. Res. V. 1831, no. 181.


HOOFDSTUK III. — Artt. 8—9.
55
30. Voor de verrekening van kortingen over verschillende entrepots op den voet der laatste zinsnede wordt voortaan geen bijzondere vergunning meer vereischt. Instr. § 13.
31. Dit laatste üd is aan art. 8 toegevoegd bij art. 1, lett. e der wet van 13 Juli 1914, S. no. 317, V. v. V. no. 434 IX. Het is krachtens art. 4 van het Kon. besluit V. v. V. no. 1766 met 1 Mei 1922 in werking getreden.
De toevoeging van het laatste lid is in de Mem. v. T. als volgt toegelicht :
„Daar de in art. 5 der wet van 20 Juli 1870 aan den entrepositaris gegeven bevoegdheid om den in particulier entrepot voorhanden wijn over te steken, te zuiveren, te versnijden of aan te vullen, in het belang van den handel behouden dient te blijven, is het noodig voor de berekening van den accijns voor bij aanpeil bevonden ondermaat een zoodanigen maatstaf aan te nemen, dat de schatkist niet te kort komt. Daar evenwel inslag, uitslag, en verwerking steeds plaats hebben in tegenwoordigheid van ambtenaren, kunnen met behoorlijke medewerking van de entrepositarissen wel zoodanige maatregelen worden getroffen, dat c. q. op grond van de laatste zinsnede van dit artikel een met den feitelij ken toestand overeenstemmend accijnsbedrag kan worden bepaald".
32. De entrepositaris is blijkens art. 5 der wet van 1870 bevoegd de in particulier entrepot nedergelegde wijnen te versnijden. Bij inslag van wijn zullen de ambtenaren hem echter moeten uitnoodigen in zijn eigen belang de verschillend belaste wijnsoorten daarin te hunnen genoegen uiteen te houden, zulks ten einde te voorkomen, dat bij bevinding van een ondermaat, overeenkomstig het nieuwe derde lid van art. 8 der wet van 1870, de accijns zou moeten worden berekend als van wijn, die per hectoliter twee en twintig liter alcohol bevat. De Directeurs der dir. bel. enz., zijn gemachtigd het wegens een ondermaat in entrepot aan accijns te vorderen bedrag te bepalen. Van de beslissing van den Directeur staat den belanghebbende beroep open op den Minister. Res. V. v. V. no. 1767, § 5.
Ingeval een aangifte tot inslag in entrepot betrekking heeft op de wijnsoorten bedoeld in art. 1, sub II, letter b en c, van het besluit (a), vragen de ambtenaren den entrepositaris overlegging van het bewijs van oorsprong en teekenen daarop de juiste hoeveelheid mgeslagen wijn aan.
Bij uitslag van zulken wjjn uit het entrepot, vordert de Ontvanger overlegging van voormeld bewijs en schrijft bij daarop telkens de uitgeslagen hoeveemeid wijn af, zoodat het bewijs met gebruikt kan worden, voor een grootere hoeveelheid wijn dan daarop is aangevoerd.
Bij verzending van zulken wijn van het eene entrepot naar het andere wordt op gelijke wijze gehandeld, doch voegt de Ontvanger bij het document een afschrift van het bewijs van oorsprong, geldig voor de met het document verzonden hoeveelheid wijn.
Overigens behoort de entrepositaris de ambtenaren in de gelegenheid te stellen bij uitslag de identiteit van den wijn te constateeren, met dien welke met een bewijs van oorsprong was ingeslagen, zulks ten einde verwisseling te voorkomen. Alsvoren, § 6. (a) Zie aant. 3 op art. lier der wet.
Art. 9. Uitslag volgens litt. a en e van het vorig artikel geschiedt bij hoeveelheden van minstens twee hectoliter; uitslag volgens litt. b en c bij hoeveelheden van minstens vier hectoliter, en uitslag volgens lit. d bij hoeveelheden van minstens vijf en dertig liter; een en ander behoudens


56
HOOFDSTUK III. — Artt. 9—10.
het geval dat eene geringere hoeveelheid als restant in entrepot is overgebleven, mits dat restant alsdan in eens worde uitgeslagen (1—2).
Deze bepalingen gelden ook voor de uitslagen uit pubhek entrepot (3-4). I
1. De inhoud van een wijnflesch bedraagt omstreeks 8 dL. Vermoedelijk is daarom het minimum bij uitvoer volgens de artt. 9 en 23 der wet gesteld op 35 L. Een anker wijn (44 flesch) kan dus onder afschrijving worden uitgevoerd. Fiscus no. 84.
- Zie ook aant. 24, noot b, op art. 8 hiervoor.
2. Door restant is hier niet te verstaan het overgebleven gedeelte eener partij wijn, maar de geheele voorraad, die nog in het betrokken entrepot voorhanden is. Instr. § 15.
3. Ook uit publiek entrepot kunnen dus de in art. 8 genoemde uitslagen in de nier genoemde minimale hoeveelheden geschieden; zie aant. 17 op art. 8.
4. De minima, bij de accijnswetten bepaald voor den uitslag van goederen uit de entrepots, zijn niet verplichtend voor de algemeene entrepots. Art. 19 van het Kon. besluit van 7 Nov. 1876, S. no. 193, V. v. V. no. 281 V, opgenomen als bijlage der Alg. wet.
Art. 10. Bij den aanpeil van het particulier entrepot wijst de entrepositaris den ambtenaren aan, welke wijn nog onverwerkt voorhanden is in de fusten, waarin hij als wijn op de moer is ingeslagen. Voor dezen wijn wordt de bij art. 4 toegekende korting bij de afsluiting der rekening niet in aanmerking genomen en blijft het recht op die korting bij eene volgende afsluiting voorbehouden (1—6).
Op dezelfde wijs kan bij uitslag volgens lit. a van art. 8, op verlangen van den entrepositaris, wijn op de moer met overdracht van het recht op de korting worden overgeschreven op de rekening van den ontbieder (7—10).
1. Zie nopens den aanpeil van de entrepots, art. 39 hierna en art. 105 der Alg. wet.
2. Het bepaalde bij de le alinea van dit artikel is noodzakelijk, omdat anders bij peiling van particuliere entrepots, de geheele hoeveelheid vloeistof als zuivere wijn op de nieuwe rekening zou worden overgebracht, waardoor de eenmaal verleende korting voor nog onverwerkte wijnen feitelijk weder zou worden teruggenomen. Mem. v. T.
3. De wijn, waarvoor volgens de eerste zinsnede het recht op korting bij een volgende afsluiting wordt voorbehouden, wordt afzonderlijk in het peilbewijs vermeld, en die korting op de nieuwe rekening in één post in kolom 16 uitgetrokken. Instr. § 16.
4. Indien, bij aanpeil, de entrepositaris geen aanwijzing doet volgens de eerste zinsnede van dit artikel, wordt voor de crediteering der rekening wegens korting volgens art. 4 de geheele voorraad wijn als verwerkt aangemerkt. Hes. van 3 Dec. 1870, no. 12.
5. Bij peiling der particuliere entrepots moeten vloeibare moeren en droeven als wijn worden beschouwd; verg. art. 2, derde zinsnede. Wanneer intusschen de entrepositaris mocht verlangen, dat eenige voorhanden zijnde moeren en droeven, mits niet overschrijdende de hoeveelheid, waarvoor aanspraak op korting bestaat, als moer beschouwd en dus


HOOFDSTUK III. — Artt. 10—11.
57
buiten de opneming gelaten worden, dan kunnen de ambtenaren aan dat verlangen gevolg geven. Doch zij moeten alsdan den handelaar er op wijzen, dat na de afsluiting der rekening de entreposeur geen aangiften tot uitslag van moeren en droeven volgens art. 7 der wet voor gezien kan teekenen voor grooter hoeveelheid dan het bedrag der korting waarop volgens de nieuwe rekening aanspraak bestaat, hetzij wegens voorbehoud volgens art. 10, hetzij wegens inslagen van wijn na de peiling. Res. van 3 Dec. 1870, no. 12.
6. Art. 10 der wet vordert niet alleen, dat de wijn, waarvoor het genot van 2 pet. korting wordt voorbehouden, onverwerkt zij, maar ook, dat de wijn zich bevindt in de fusten, waarin hij als wijn op de moer is ingeslagen. Res. van 15 Maart 1871, no. 52.
7. Volgens de laatste alinea wordt bij uitslag van wijn, uit entrepot, anders dan met bestemming naar een ander entrepot, geen korting verleend. Verdere toepassing der korting zou tot veel omslag aanleiding geven, en is bovendien niet noodig, daar de handelaar de gelegenheid heeft om den wijn in entrepot te zuiveren; verg. art. 5. Mem. v. T.
8. In het geval, bedoeld bij de tweede zinsnede, moeten de ambtenaren, bij den uitslag tegenwoordig, er ook op letten, dat de wijn zich inderdaad nog onverwerkt bevindt op fusten als bedoeld bij art. 4. Is dit het geval, dan kan de korting worden overgeschreven. Instr. § 16.
9. Men bedenke, dat hier Bprake is van wijn op de moer', enkel moeren en droeven kunnen niet naar een ander entrepot worden uitgeslagen met overschrijving; verg. aant. 2 op art. 7.
10. Verg. hierbij aant. 7 op art. 13.
Art. 11. Voor verlies door lekkage en intering in particulier entrepot wordt eene korting toegekend van een derde ten honderd per maand, voor zoover dit bij aanpeil noodig blijkt (1—6).
Deze korting wordt berekend over de hoeveelheid wijn, die bij het einde van elke maand volgens de rekening in het entrepot voorhanden moet zijn (3) (7—8).
1. Voor pubhek en algemeen entrepot is geen korting voor lekkage en intering noodig, omdat men, wat die entrepots aangaat, enkel aansprakelijk is voor de hoeveelheid wijn, die bij uitslag bevonden wordt.
2. De korting is ruim genoeg om het verhes door gewone lekkage en intering te dekken. Voor buitengewone verliezen, door het springen van hoepels van fusten en andere dergelijke ongevallen, kan — wanneer zij behoorhjk geconstateerd zijn — volgens art. 97, 2e zinsnede en art. 282, 2e zinsnede, der Alg. wet afschrijving verleend worden (a). Mem. v. T.
la) Op spoedige opneming door de ambtenaren van buitengewone verliezen is aangedrongen bij res. V. 1846, no. 191, opgenomen in aant. 4 op art. 97 der Alg. wet.
Verg. ten aanzien van bet door ben ter zake op te maken relaas, res. V. 1908. no. 62, opgenomen als aant. op art. 282 dier wet.


58
HOOFDSTUK III. — Artt. 11—12.
3. Het is de bedoeling de korting der lekkage en intering ook te verleenen voor den wijn, die in particulier entrepot gebotteld is. Bij de 2e alinea van dit artikel is dan ook geen onderscheid gemaakt tusschen wijn op fust en gebottelden wijn (a). Mem. v. A.
(a) De korting wordt verleend, zoowel voor den hier te lande gebottelde wijn, als voor dien, welke gebotteld is ingevoerd. Bes. V, 1843, no. 139 en V. 1844, no. 33.
4. Door intering verstaat men het verdampen van den wijn door de poriën van het fust.
5. Ten opzichte van de bergplaatsen voor verlengbaar krediet is de korting voor lekkage en intering geregeld bij art. 21. Zij wordt daar echter niet per maand, doch per kwartaal berekend.
6. De korting in particulier entrepot bedraagt voor zout 1/10 pet. per maand (art. 24 der Zoutwet), en voor gedistilleerd 1 pet. per 3 maanden (art. 110 der Gedistilleerdwet).
7. Evenals vroeger moet de korting voor lekkage en intering berekend worden over de hoeveelheid wijn, na aftrek van de korting voor moeren en droeven (a). Instr. § 17.
(a) D. w. z. de korting voor moeren en droeven, die bij het einde der maand volgens de rekening kan worden verleend, dos met inachtneming van bet slot van art. 4; verg. aant. 8 hierna.
8. De korting wordt over elke maand berekend, en voorloopig in de kolom Aanmerkingen uitgetrokken.
Stel bijv. dat op het einde eener maand de rekening in debet aanwijst een hoeveelheid 32348 L. wijn op de moer
en dat is gecrediteerd voor een hoeveelheid
van 1056 L. wijn op de moer
De korting volgens art. 4 wordt dan berekend over 31292 L. en bedraagt dus
626 L.
De korting volgens art. 11 bedraagt dan 1/3 pet. van (31292—626) = 1/3 pet. van 30666 L. = 102 L.
Bij deze berekening moet worden geforceerd overeenkomstig res. V. v. V. no. 126, opgenomen in aant. 4 op art. 8.
Art. 12. (1—2). De particuliere entrepots, uitsluitend dienende voor den opslag van wijn, rechtstreeks van buitenslands (3), worden bij het toepassen van art. 97 der Algemeene wet van 26 Augustus 1822 (Staatsblad no. 38) en van art. 4 der tegenwoordige wet, met het publiek entrepot gelijk gesteld, onder de volgende voorwaarden (4—5):
a. in elk der bedoelde entrepots moet een doorgaande voorraad van minstens driehonderd hectoliter wijn aanwezig zijn (6—9);
b. de ingang moet zijn onmiddellijk aan den openbaren weg, en bij het bestaan van meer ingangen tot hetzelfde entrepot, mag te gelijker tijd slechts één daarvan geopend zijn (10);
c. de zoldering van de kelders of andere bergplaatsen, die niet overwelfd zijn, alsmede de beschotten, de binnen- en achterdeuren, en alle luchtgaten of andere openingen moeten, ten genoege van de administratie van binnen door pleisterwerk of door andere bekleeding zoodanig zijn


HOOFDSTUK III. — Art. 12.
59
ingericht, dat voldoende waarborg tegen geheimen toegang of heimelijke afleiding van wijn verkregen worde.
De panden, waarvoor het genot van deze bepaling wordt verlangd, moeten daartoe in het bijzonder door den Directeur zijn goedgekeurd. Wordt nè die goedkeuring in eenig opzicht niet aan de gestelde voorwaarden voldaan, dan kan de Directeur de goedkeuring intrekken, indien binnen een door hem te stellen termijn de voorwaarden niet worden nagekomen (11).
1. Dit artikel is hier opgenomen, zooals het luidt volgens art. 1, lett. d, der wet van 13 Jufi 1914, S. no. 317, V. v. V. no. 434 IX.
2. Tot toelichting van dit artikel wordt verwezen naar hetgeen bij het slot van aant. 1 op art. 4 omtrent de kortingen voor moeren en droeven is gezegd.
3. De toepassing van art. 12 heeft tot moeilijkheden aanleiding gegeven, door de daarin voorkomende woorden „opslag van wijn, rechtstreeks van buitenslands".
Naar aanleiding hiervan wordt te kennen gegeven, dat er geen bezwaar tegen bestaat om in de particuliere entrepots, volgens het genoemd artikel met pubhek entrepot gelijkgesteld, den opslag toe te laten van wijn, komende uit een dergelijk entrepot of wel uit lokalen van een pubhek (a) entrepot, mits in deze lokalen geen wijn met overschrijving uit een particulier entrepot is overgebracht. Van de laatstbedoelde omstandigheid moet in de documenten melding worden gemaakt. Res. V. 1871, no. 61.
Ook kan een groothandelaar, die meer dan één entrepotlokaal noodig heeft voor den opslag zijner wijnen, deze van de ééne bergplaats naar de andere brengen, met dien verstande, dat de aldus verkelderde wijnen kunnen beschouwd blijven als door den betrokken' handelaar rechtstreeks van buitenslands ingeslagen. Res. van 2 Dec. 1870, no. 60.
Wijn, rechtstreeks van buitenslands in Rijksentrepot opgeslagen en sedert niet op naam van een ander overgeschreven, kan in het particulier entrepot volgens art. 12 van een handelaar worden overgebracht, mits de wijn bij den opslag in Rijks-entrepot te zijnen name werd geboekt. Res. van 8 Dec. 1870, no. 37.
(<z) De opslag kan dus ook geschieden uit algemeen entrepot; verg. art. 3 van het Kon. besluit van 7 Nov. 1876, S. no. 193, V. v. V. no. 281 V.
4. Het gevolg van de hier bedoelde gelijkstelling van het particulier entrepot met pubhek entrepot is :
1°. dat de accijns alléén verschuldigd is voor de wijn, die uitgeslagen wordt, zonder verdere aansprakelijkheid voor de ingeslagen hoeveelheid ; en
2°. dat voor den wijn, die in fusten volgens art. 4 uit zoodanig entrepot wordt overgebracht naar een gewoon particulier entrepot ol naar een bergplaats voor verlengbaar krediet, de korting van 2 pet. voor moeren en droeven door den ontbieder kan genoten worden. Instr. § 18, eerste lid.
5. De gelijkstelling met pubhek entrepot geldt dus alleen voor de toepassing van art. 97 der Alg. wet en art. 4 der onderwerpelijke wet. Deze gedeeltelijke gelijkstelling ontneemt dus niet de bevoegdheid om


60 HOOFDSTUK III en IV. — Art. 12.
in die particuliere entrepots te bottelen met inachtneming van het bepaalde bij art. 5 der wet.
Volgens art. 9 der Suikerwet worden de aldaar genoemde entrepots geheel met pubhek entrepot gelijkgesteld.
6. De woorden „doorgaande voorraad" zijn op te vatten in den zin als bedoeld bij de res. van 28 Nov. 1873, no. 67, aangeteekend op art. 83, § 2, der Gedistilleerdwet (a). Res. van 22 Maart 1902, no. 8.
(a) Het is derhalve voldoende, dat de handelaar in den regel de in art. 12, lett. a, genoemde hoeveelheid wijn voorhanden heeft. Br behoeft dus geen aanmerking op gemaakt te worden; wanneer tijdelijk door bijzondere omstandigheden, als gebrek aan gelegenheid voor verzending door vorst, enz. bij een handelaar een kleiner voorraad aanwezig is.
7. De hierbedoelde verlaging van den minimum-voorraad (o) houdt verband met gewijzigde toestanden in den groothandel. Res. V. v. V. no. 430, § 4.
(o) Nl. van 500 op 300 HL bij de in aant. 1 hiervoor aangehaalde wet.
8. Wanneer een handelaar in het bezit is van 2 particuliere entrepots volgens art. 12, kan hem worden vergund in één dier entrepots tijdelijk een voorraad te hebben van beneden 300 HL., mits in de beide entrepots te zamen minstens 600 HL. aanwezig zijn. Res. van 22 Maart 1902, no.8.
Verg. aant. 6 hiervoor.
9. Ook in art. 5, 3e hd is een voorraad voorgeschreven van minstens 300 HL. Daar worden echter de voorraden, die de handelaar in dezelfde gemeente in entrepot (particulier en pubhek) heeft, te zamen genomen.
10. Als de ingang onmiddellijk aan den openbaren weg is, kan men natuurlijk beter waken tegen heimelijken uitslag.
Het voorschrift, dat tegelijkertijd slechts één ingang mag geopend zijn, is gemaakt in het belang eener goede controle. Het toezicht bij uitslag, enz. zou anders ook meer ambtenaren vorderen.
11. Het behoeft geen betoog, dat ten aanzien van de particuliere entrepots, die op den hier bedoelden voet worden toegelaten, bijzondere waarborgen tegen heimelijke uitslagen moeten bestaan. Alvorens een admissie volgens dit artikel te verleenen, moet de Directeur dus nauwkeurig onderzoeken, of het betrokken pand wel in alle opzichten aan de thans voorgeschreven vereischten voldoet. Instr. § 18, tweede lid.
HOOFDSTUK IV.
Verlengbaar krediet (1—4).
1. Het verlengbaar krediet, ter onderscheiding van het gewoon afloopend en doorloopend krediet, komt in hoofdzaak hierop neder, dat voor den voorraad bij den aanvang van elk driemaandelijksch tijdperk, zoomede voor de inslagen gedurende den loop daarvan, krediet


HOOFDSTUK IV. — Art. 13.
61
wordt verleend tot aan het einde van dat tijdperk, en dat de accijns hetzij in termijnen, hetzij in eens, alléén wordt betaald voor den wijn, die gedurende den loop van het tijdperk tot verbruik binnenslands is uitgeslagen. Het krediet voor den overbhjvenden voorraad wordt dus telkens tot aan het einde van het volgend driemaandelij ksch tijdperk verlengd. Tot toepassing van dit stelsel moet de handelaar bij het emde van elk kwartaal opgeven, hoeveel van de op zijn rekening gedebiteerde wijnen nog in zijn bergplaatsen voorhanden is (art. 17), terwijl het bestuur der belastingen het recht heeft om die opgaven te doen nagaan door opneming van den voorraad (art. 19), teneinde te voorkomen, dat te veel wordt opgegeven met het doel om daardoor uitstel van betaling te bekomen voor den accijns van wijn, die reeds in verbruik gebracht is. De handelaar is, behalve op enkele dagen in het jaar (verg. de artt. 19 en 20), overigens volkomen vrij in zijn bewegingen. Instr. § 1.
2. De wet verbiedt nergens om in een bergplaats aangegeven tot opslag van wijn onder verlengbaar krediet ook wijn op te slaan, waarvoor zoodanig krediet niet wordt genoten. Behoudens net bepaalde bij art. 20 der wet en de inachtneming der wettelijke bepalingen omtrent het terrein van toezicht worden voor den uit- en den inslag van wijn uit en in de bergplaatsen geen documenten of aangiften vereischt en komt dus geenerlei toezicht op dien inslag te pas.
Is er op het einde van een driemaandehjksch tijdperk in de bergplaatsen meer wijn voorhanden dan de rekening aantoont, dan is daarvan het eenig gevolg, dat geen invordering van accijns volgens art. 26 te pas komt. Het tekort in art. 19 ziet alleen op de driemaandehjksche aangiften van den voorraad.
Het staat den belanghebbende volkomen vrij zonder aangifte of kennisgeving, water in een bergplaats van verlengbaar krediet in te slaan of later weder uit te slaan. Res. van 2 Nov. 1870, no. 43.
3. Verg. nopens de bergplaatsen voor verlengbaar krediet en het daarop te houden toezicht ook art. 2 der Vruchtenwijnwet (zie bijl. B) met aanteekeningen.
4. Het krediet, geregeld in de hoofdstukken IV en V, strekt zich niet uit tot den gedistilleerdaccijns, die van wijn verschuldigd is.
Vloeistoffen, vallende onder het vierde hd van art. 2, mogen niet in particulier entrepot of onder verlengbaar krediet worden ingeslagen. Art. 41bis.
Art. 13. Aan de handelaars in wijn wordt, behoudens borgstelling, krediet voor den accijns verleend (1—3):
a. telkens voor een tijdperk van drie maanden (4) voor den wijn, bij den aanvang van het tijdperk bij hen in voorraad; en
b. tot het einde van elk driemaandehjksch tijdperk, en verlengbaar volgens lit. a, voor den wijn, dien zij gedurende den loop van het tijdperk op den voet van dit hoofdstuk inslaan.
Inslag van wijn, met genot van verlengbaar krediet, kan geschieden : rechtstreeks van buitenslands en uit entrepot, of met overschrijving van zoodanig krediet uit andere bergplaatsen, mits in geen geringere hoeveelheid dan van vier hectoliter (5—7).


62
HOOFDSTUK IV. — Artt. 13—14.
1. Zie omtrent de door de Ontvangers, naar aanleiding van art. 57 der Drankwet, aan de Gemeentebesturen in te zenden opgaven, res. V. 1905, no. 8, derde lid, letters a en b.
2. Bij overtreding van art. 2 der Vruchtenwijn wet (zie bijl. B) kan de Minister krachtens het laatste lid van dat artikel den handelaar het recht ontzeggen om wijn onder verlengbaar krediet op te slaan.
3. Aan een in het buitenland gevestigde naamlooze vennootschap kan het genot van verlengbaar krediet worden verleend ten behoeve van haar in Nederland gevestigd filiaal. Res. van 31 Oct. 1898, no. 15.
4. Volgens art. 17 hierna gaan de hier bedoelde tijdperken in op 1 Januari, 1 April, 1 Juli en 1 October.
5. Het is verboden in bergplaatsen, dienende tot opslag van wijn onder verlengbaar krediet, in te slaan of voorhanden te hebben versche of gedroogde boomvruchten, ongegiste sappen en aftreksels van druiven, gegiste of ongegiste sappen en aftreksels van andere boomvruchten. Art. 2, le lid der Vruchtenwijnwet, opgenomen als bijl. B.
6. De inslag van den wijn rechtstreeks van buitenslands of uit entrepot geschiedt op volgbrieven, Model F; zie § 1 der res. V. v. V. no. 1666.
De verzending van wijn met overschrijving van krediet heeft plaats met overschrijvingsbiljetten, Accijnzen no. 28 (a).
(a) Een model is opgenomen aan het einde van dit werk.
7. De res. V. 1866, no. 163 (a), is ook van toepassing voor wijn, van elders aangebracht met volgbrief tot opslag in entrepot, dien de ontbieder onder verlengbaar krediet wenscht op te slaan ; onder opmerking echter, dat voor wijn, die volgens den volgbrief op de moer is, de korting bedoeld bij art. 4 der wet, door den ontbieder niet kan worden genoten volgens art. 10, tweede zinsnede, dier wet, maar alleen dan wanneer blijkt, dat de wijn rechtstreeks van het buitenland is aangevoerd of wel uitgeslagen is uit pubhek entrepot of uit een particulier entrepot, hetwelk volgens art. 12 der wet met publiek entrepot is gelijk gesteld. Res. V. 1871, no. 13.
(a) Bij deze resolutie is aan de Ontvangers ter plaatse van bestemming, de bevoegdheid toegekend om den ontbieder van accijnsgoederen, die als fabrikant of handelaar genot heeft van krediet en te wiens name een volgbrief tot opslag in entrepot is afgegeven, op zijn schriftelijk verlangen toe te staan om ter plaatse der bestemming de in den volgbrief vermelde accijnsgoederen, dadelijk op krediet in te slaan, in welk geval het bewijs van debiteering als een behoorlijk bewijs van zuivering is te beschouwen.
Art. 14. De bergplaatsen, waarin wijn onder genot van het voormeld krediet wordt opgeslagen, worden, met aanwijzing van de straat of wijk en de kadastrale sectie en nommer, vooraf schriftelijk aangegeven ten kantore van den ontvanger van den accijns voor de gemeente waarin zij gelegen zijn (1—4).
1. Door de voorgeschreven aangifte in te schrijven in het register Accijnzen no. 1 (a), worden deze bergplaatsen krachtens art. 196 der


HOOFDSTUK IV. — Artt. 14—15.
63
Alg. wet onderworpen aan de visitatie der ambtenaren. De wet bevat geen voorschriften omtrent de inrichting en de ligging dier bergplaatsen, zoodat de belanghebbenden in dit opzicht geheel naar eigen goedvinden kunnen handelen. Instr. § 20.
(o) Een model van het uit dit register aan den handelaar uit te reiken Betvijs van aangifte is opgenomen in de Geslachtwetten.
2. De bergplaatsen van verlengbaar krediet kunnen geen gemeenschap hebben met een branderij of distilleerderij. Zie de artt. 69 en 128 der Gedistilleerd wet (deel V der Vakstadie).
Voor de oprichting van bergplaatsen tot opslag van accijnsgoederen onder verlengbaar of afloopend krediet in het terrein, omschreven in art. 177 der Alg. wet wordt aangifte en toelating gevorderd overeenkomstig art. 186 dier wet (a—b). Res. V. 1890, no. 57.
(a) Bij verzuim zal derhalve in verband met art. 3, laatste lid, der wet van 28 Dec. 1879, S. no. 250, V. v. V. no. 70 V, bekeurd moeten worden tot toepassing der straf van art. 227 der Alg. wet.
(6) In verband met art. 4 van het Kon. besluit van 28 Oct. 1880, S. no. 185, V. v. V. no. 281 VII zal aangifte en toelating alleen zijn te vorderen voor het terrein van toezicht aan de landzijde.
3. Art. 14 vordert niet de onderteekening van de daarin voorgeschreven schriftelijke aangifte, en, wanneer de Ontvanger weet, dat de aangifte afkomstig is van den wijnhandelaar, die het verlengbaar krediet verlangde, zijn aan het gemis der onderteekening bij de wet geen gevolgen verbonden, die op haar toepassing van invloed kunnen zijn (a). Arrest van den Hoogen Raad van 4 Januari 1894 ; v. d. H o n e r t, deel XIV, bh. 1.
(a) In art. 17 hierna daarentegen is een onderteekende aangifte voorgeschreven.
4. De panden en lokalen, die met de bergplaats gemeenschap hebben, behoeven niet te worden aangegeven.
Verg. nopens de fabrieken van belasten en onbelasten wijn art. 1 der wet van 1878 (zie bijl. A) en art. 4 der Vruchtenwijnwet (zie bijl. B).
Art. 15. Bij verzending van wijn uit eene der in het vorig artikel bedoelde bergplaatsen, om elders (1) met overschrijving van het verlengbaar krediet te worden opgeslagen, of wel om door een ander handelaar op den voet van hoofdstuk V te worden ingeslagen op afloopend krediet, geeft de ontvanger van de plaats van uitslag aan den afleveraar, op diens schriftelijke aanvraag, een overschrijvingsbiljet af, aanwijzende de hoeveelheid van den wijn, den naam en de woonplaats van den ontbieder en de dagteekening der verzending (2—3).
Bij ontvangst stelt de ontbieder op het biljet de verklaring, dat hij verlangt de daarin vermelde partij wijn op zijne rekening te doen overschrijven. Hij levert het biljet daarna in bij den ontvanger, onder wiens kantoor zijne bergplaats behoort, ter debiteering van de ontvangen partij wijn op zijn rekening en ter terugzending van het biljet naar het kantoor van afgifte (4—5).
De vorige alinea is mede van toepassing op de volgbrieven en vervoerbiljetten, waarop wijn rechtstreeks van buitenslands of uit entrepot wordt ingeslagen (4—7).
De debiteering geschiedt steeds op de rekening over het driemaande-


64
HOOFDSTUK IV. — Art. 15.
lijksch tijdperk, waarin het overschrijvingsbiljet, de volgbrief of het vervoerbüjet is afgegeven, behoudens het bepaalde bij het volgende artikel (8—9).
1. Wijnhandelaars, in dezelfde gemeente gevestigd, en in het genot van verlengbaar krediet, kunnen met overschrijving van dat krediet wijn aan elkander overdoen. Res. van 14 Januari 1908, no. 60; zie B. no. 438.
2. Voor de overschrijvingsbiljetten is ingesteld het model Accijnzen no. 28 (a). De terugzending der gezuiverde biljetten geschiedt op den gewonen voet met een staat Accijnzen no. 34 (b). Instr. § 21.
la) Een model is opgenomen aan het einde van dit werk. (b) Verg. hiervoor de res. V. 1908, no. 38.
3. De hoeveelheid, met overschrijvingsbiljet te verzenden, bedraagt minstens 4 HL. Art. 13, 2e lid, en art. 27, lett. b.
4. De volgbrieven voor wijn, bestemd tot inslag onder verlengbaar krediet, moeten worden gezuiverd op grond der verklaring van den ontbieder, voorgeschreven bij art. 15, tweede en derde zinsneden. Bij zoodanigen inslag komt dus geen verificatie van den wijn of afteekening van den volgbrief door de ambtenaren te pas, behoudens altijd het bijzonder geval, voorzien bij art. 20, tweede zinsnede. Res. V. 1871, no. 72.
Verg. res. V. 1862, no. 111, alsmede aant. 4 op art. 27.
5. Door het later inleveren van volgbrieven, enz. voor wijn op de moer, kan in verband met art. 4 der wet en aant. 12 op dat artikel, een voordeel worden genoten, wanneer in het begin van het kwartaal uitvoer van wijn op fust plaats beeft.
Nu de Wijnwet geen bepaling bevat als die, voorkomende in de laatste zinsnede van art. 13 der Suikerwet, moet door den Ontvanger steeds op tijdige inlevering van de volgbrieven enz. worden aangedrongen. Res. van 26 Mei 1903, no. 26.
6. Bij invoer of bij uitslag uit entrepot met bestemming tot opslag onder krediet worden voor buitenlandschen (a) wijn altijd volgbrieven afgegeven, waarvan het afgeteekend extract (b) op de gebruikelijke wijze moet worden teruggezonden naar het kantoor van afgifte. Instr. %22.
(0) Inlandsche wijn kan niet in entrepot, noch onder krediet worden opgeslagen ; zie art. 11 der wet van 1878, opgenomen als bijl. A.
(1) De volgbrief zelve wordt bij de rekening bewaard.
7. Vervoerbiljetten zijn blijkbaar abusievelijk vermeld.
8. De debiteering volgens de laatste zinsnede kan niet worden geweigerd, enkel omdat het document eerst wordt ingeleverd na het driemaandehjksch tijdvak, waarin het is afgegeven; in dit geval moet die debiteering ook op de rekening over dat tijdvak plaats hebben, tenzij de voorschriften van art. 16 der wet zijn in acht genomen. Res. van 7 Oct. 1873, no. 23.


HOOFDSTUK IV. — Artt. 15—16.
65
9. In het geval, dat het tijdstip van inslag onder verlengbaar krediet officieel bekend is, zooals bij toepassing van art. 16 der wet, moet als datum van debiteering, die van den inslag worden genomen. In andere gevallen kan als datum van inslag alleen worden aangenomen, de datum waarop het document, voorzien van de bij art. 15 gevorderde verklaring, ten kantore wordt ingeleverd. Res. van 5 Sept. 1905, no. 22.
■ Stel, er wordt een volgbrief tot inslag onder verlengbaar krediet afgegeven den 30en Maart.
Indien nu deze volgbrief, voorzien van de bij het tweede hd van het onderwerpehjk artikel gevorderde verklaring, bij den Ontvanger wordt ingeleverd 2 April, dan geschiedt de debiteering, onder dagteekening van 2 April, over het afgeloopen (le) driemaandehjksch tijdperk; zie art. 15, laatste hd.
Werden de voorschriften van art. 16 in acht genomen, en had de inslag plaats op 2 April, dan geschiedt de debiteering, onder dagteekening van 2 April, over het 2e driemaandelij ksch tijdperk ; zie art. 16, laatste hd.
Verg. ook aant. 5 op art. 22 hierna.
Art. 16. Wanneer wijn, bestemd om onder genot van verlengbaar krediet te worden opgeslagen, verzonden wordt in de laatste dagen van een driemaandehjksch tijdperk, zoodanig dat de inslag ter bestemmingsplaats niet in hetzelfde tijdperk kan plaats hebben, geschieden de inlading ter plaatse van verzending en de lossing ter plaatse van bestemming in tegenwoordigheid van ambtenaren, die daarvan eene verklaring stellen op het document (1—4).
Wordt in het voormeld geval de wijn niet vervoerd langs een spoorweg of met eenig ander erkend openbaar vervoermiddel, waarmede een geregelde dienst wordt waargenomen, dan is de vervoerder bovendien gehouden om het document op den eersten dag van het volgend driemaandelijksch tijdperk te vertoonen aan een ambtenaar van de invoer-; rechten en accijnzen, ter plaatse waar de wijn zich alsdan bevindt.
Die ambtenaar overtuigt zich dat de wijn in of op het vervoermiddel aanwezig is, en stelt daarvan eene aanteekening op het document (4).
Indien aan de voorschriften van dit artikel is voldaan, wordt de ontbieder voor den wijn gedebiteerd op de rekening over het driemaandelijksch tijdvak, waarin de inslag plaats heeft (5—6).
1. Daar de wijn, buiten het terrein van toezicht vervoerd wordende, niet door document gedekt behoeft te zijn, en de Administratie geen toezicht houdt op de in- en uitslagen in en uit de bergplaatsen voor verlengbaar krediet, zijn de voorgestelde bepalingen noodig, ten einde aangifte voor fictieve verzendingen ter verkrijging van verlenging van het krediet voor den accijns te voorkomen. Instr. § 23, eerste lid.
2. De opvolging der voorschriften van dit artikel kan grootendeels vermeden worden, door zoo min mogelijk verzendingen te doen in de laatste dagen van een kwartaal. Mem. v. T.
3. De ontbieder van wijn, verzonden op volgbrief, kan worden gedebiteerd op de rekening over het driemaandehjksch tijdvak, waarin de inslag plaats heeft, wanneer uit dat document, ofschoon afgegeven in een vorig tijdvak, bhjkt dat de eerste verificatie bij den invoer of bij den uitslag uit entrepot heeft plaats gehad in hetzelfde tijdvak, waarin
De Wijnwet. 5


66
HOOFDSTUK IV. — Artt. 16—17.
de inslag geschiedde en overigens aan de voorschriften van art. 16 der wet is voldaan. Res. van 3 Maart 1902, no. 24.
4. Verg. de certificaten, voorkomende in dorso van het overschrijvingsbiljet Accijnzen no. 28, opgenomen onder de modellen aan het einde van dit werk.
5. Tegen het niet nakomen der voorschriften van dit artikel is geen straf bedreigd, zoodat het eenig nadeel, dat de handel daarvan kan ondervinden, hierin bestaat, dat de debiteering volgens den regel der laatste zinsnede van art. 15 geschiedt op de rekening over het tijdperk, waarin het biljet is afgegeven. Intusschen zullen de Ontvangers, althans in den eersten tijd (a), bij het aanvragen van biljetten voor verzendingen in de laatste dagen van een kwartaal, de belanghebbenden op de bepalingen van dit artikel en het gevolg van het niet nakomen daarvan opmerkzaam moeten maken. Instr. § 23, tweede lid.
(o) Dit voorschrift zal nog zijn op te volgen ten .opzichte van pas gevestigde handelaars.
6. Verg. hierbij aant. 8 op art. 15 hiervoor.
Art. 17. Op den laatsten werkdag van elk der driemaandelijksche tijdperken, ingaande 1°. Januari, 1°. April, 1°. Juli en 1°. October, levert de bandelaar, vóór acht uur des avonds, bij den ontvanger, onder wiens kantoor zijne in art. 14 bedoelde bergplaatsen gelegen zijn, tegen bewijs, eene onderteekende aangifte in van den wijn, in die bergplaatsen voorhanden (1—6).
De aangifte wijst voor elke bergplaats afzonderlijk aan bet getal gevulde fusten van elke soort, met den gezamenlijken inhoud per soort; alsmede voor den gebottelden wijn, het getal gevulde flesschen en haar inhoud, afzonderlijk voor elke partij flesschen die bij elkander in hetzelfde hok of denzelfden hoop zijn gepakt of gestapeld, of op andere wijs van andere partijen zijn afgescheiden (7—8).
Door fusten van ééne soort worden verstaan die, welke in den handel onder dezelfde benaming bekend zijn en nagenoeg denzelfden inhoud hebben (9).
1. In gevallen van ziekte of afwezigheid kan door volmacht worden voorzien in het doen der aangifte. Mem. v. A.
2. In het Voorl. V. werd gevraagd of in de wet geen bepaling zou zijn op te nemen, dat de handelaar, den dag of eenige dagen vóór het expireeren van den driemaandelijkschen termijn, door den Ontvanger aan de verplichting tot aangifte wordt herinnerd. Bij verzuim toch van aangifte zou art. 18, 2e hd, van toepassing worden. De Regeering vond bezwaar die waarschuwing als een verplichting aan de Administratie op te leggen, met dit gevolg dat, wanneer de ambtenaren die waarschuwing mochten verzuimen, de belanghebbenden zich daarop zouden kunnen beroepen. In het algemeen echter kwam het den Minister voor, dat het uitgedrukt verlangen een punt van overweging kon uitmaken. Verg. het tweede hd van aant. 5 hierna.
3. Valt de laatste dag van het kwartaal op Zondag, dan moet de


HOOFDSTUK IV. — Art. 17. 67
aangifte dus op den Zaterdag te voren worden ingediend. Res. van 30 Maart 1909, no. 19.
4. Waar in wetten, enz. een bepaald uur wordt genoemd, wordt dit geacht te zijn aangeduid volgens den wettehjken tijd, ingevoerd bij de wet van 23 Juli 1908, S. no. 236, V. 1908, no. 95. Zie art. 3 dier wet.
6. Gedrukte formulieren voor de aangiften van den voorraad en de bewijzen der inlevering daarvan worden van Rijkswege verstrekt. Het model is opgenomen in de serie Accijnzen onder no. 29 (a).
Op den 25en of 26en dag der laatste maand van het kwartaal doet de Ontvanger aan iederen handelaar, die onder zijn kantoor verlengbaar krediet geniet, voor elke bergplaats, kosteloos twee dier formulieren uitreiken. De Inspecteurs moeten toezien, dat dit geregeld geschiedt. De handelaars kunnen zich echter in geen geval op het met ontvangen van de formulieren beroepen, wanneer zij verzuimd mochten hebben de aangifte voor hun voorraad tijdig in te leveren.
Het gebruik der formulieren is overigens bjj de wet niet verplichtend gemaakt, en derhalve moet ook genoegen genomen worden met aangiften, die, hoezeer in den vorm niet daarmede overeenstemmende, echter alle bijzonderheden inhouden, die bij de wet gevorderd worden. Voor wat de inrichting dier aangiften betreft wordt voorts verwezen naar de toelichting op art. 19 (b—c).
De aangiften van de handelaars, voor zooveel noodig door de ambtenaren afgeteekend, worden bij de rekeningen wegens verlengbaar krediet bewaard en met deze ter verificatie ingezonden. Instr. § 24.
ia) Een model is opgenomen aan het einde van dit werk.
jij Zie § 27 der instructie in aant. 2 op art. 19 hierna.
(e) De Ontvangers lün gehouden de berekeningen en optellingen, voorkomende in de aangiften Accijnzen no. 29 na te gaan. Res. 30 Mei 1913, no. 37 ent Juni 1914. no. 61.
6. Met betrekking tot de aangiften, Accijnzen no. 29, en de opnemingen volgens art. 19 laten zich de volgende gevallen onderscheiden:
1. De handelaar levert geen aangifte in, of wel telaat — de bandelaar wordt geacht geen wijn in zijn bergplaats voorhanden te hebben (art. 18, 2e lid).
2. De aangiften wijzen een hoeveelheid aan, die, te zamen met den voorraad in particulier entrepot, niet méér bedraagt dan 50 HL. — gevolg als bij no. 1, terwijl de aangifte wordt geweigerd (art. 18, 2e hd).
3. In de aangiften zün begrepen partijen gebottelden wijn, elk minder dan 1 HL. inhoudende — deze partijen worden als niet aanwezig beschouwd (art. 18, 3e Hd).
4. De handelaar wijst bij opneming vólgens art. 19 den ambtenaren de op de aangiften voorkomende fusten van elke soort en de verschillende partijen gebottelden wijn niet afzonderlijk aan — deze fusten en flesschen blijven buiten aanmerking (art. 19, 3e lid).
5. De handelaar is nalatig, de bij art. 39 voorgeschreven medewerking te verleenen bij opneming volgens art. 19 — gevolg als bij no. 4 (art. 39, 2e hd).
6. Bij opneming volgens art. 19 wordt minder bevonden dan is aangegeven — slechts de werkelijk aanwezige hoeveelheid wordt als voorraad beschouwd (art. 19, laatste hd).
7. Alsvoren, het tekort bedraagt 5 pet. of meer van den aangegeven voorraad — alsvoren ; er bestaat bovendien overtreding (art. 19, laatste hd, en art. 42, lett. a).


68 HOOFDSTUK IV. — Art. 17.
8. Bij opneming volgens art. 19 blijkt (met den voorraad in particulier entrepot) minder aan 50 HL. aanwezig te zijn of blijkt, dat aangegeven partijen gebottelden wijn minder dan 1 HL. bedragen — in het eerste geval gevolg als bij no. 1, in het tweede geval worden de partijen beneden 1 HL. niet in de opneming begrepen (verg. aant. 6 op art. 18 hierna); bovendien in het eerste en c. q. in het tweede geval overtreding .van art. 19, laatste hd.
9. In strijd met art. 20, laatste lid, wordt wijn in een bergplaats ingeslagen — gevolg als bij no. 4; bovendien is de straf beloopen van art. 42, lett. c.
10. Bij opneming vólgens art. 19 wordt meer bevonden dan is aangegeven — de aangegeven hoeveelheid wordt als voorraad beschouwd.
11. Inde aangiften blijkt bij opneming vólgens art. 19 wijn te zijn begrepen, niet voldoende aan de vereischten van art. 24 — gevolg als bij no. 4; bovendien is de straf beloopen van art. 42, lett. b (art. 24, laatste hd).
Verg. voorts met opzicht tot het voorhanden hebben van versche of gedroogde boomvruchten, ongegiste sappen en aftreksels van druiven, gegiste of ongegiste sappen en aftreksels van andere boomvruchten, art. 2 der Vrachtenwijiriiret (zie bijl. B) met aanteekeningen.
1. Het is noodig om de bijzonderheden, bedoeld bij de tweede alinea van dit artikel, in de aangifte te doen vermelden en om zeer kleine partijen gebottelden wijn buiten de aangifte te laten (a), ten einde in de gelegenheid te zijn om de opgaaf spoedig globaal te kunnen controleeren, zonder juist den geheelen voorraad wijn in de bergplaats te moeten opnemen. Mem. v. T.
Daar de Administratie slechts één dag tijd heeft (verg. art. 19), om na te gaan of er termen bestaan om hier of daar een pertinente opneming van den voorraad te doen plaats hebben, is het noodzakelijk, dat de gedane opgaven bij overslag kunnen geverifieerd worden. Daartoe is het onvermijdelijk om elke afgescheiden partij flesschen afzonderlijk in de aangifte te doen opgeven (b), opdat de ambtenaren zich in den regel kunnen bepalen tot het proefsgewijs verifieeren van een of van enkele der partijen in een aangifte vermeld. Mem. v. A.
la) Verg. art. 18, laatste lid hierna. (6) Verg. echter aant. 8 hierna.
8. De Ontvangers kunnen ook genoegen nemen met aangiften volgens art. 17, waarin voor gebottelden wijn, de hoeveelheid van alle partijen te zamen, en niet van elke partij flesschen afzonderlijk is opgegeven, mits in de aangifte ook de mhoudsruimte van elke soort flesschen zij vermeld. Res. van 11 Juni 1901, no. 3.
9. B.v.:
Okshoofden Bordeaux, inhoud 216 è 230 L.
Halve Okshoofden „ „ 110 k 115 „
„ Bourgogne ,, 225 k 235 „
Amen Rijnwijn „ 135 k 160 „
Pijpen Madera „ 400 a 440 „
Halve „ „ „ 200 a 220 „
Kwart „ „ „ 100 k 110 „
Booten Benecarlo „ 445 a 460 „
Xeres „ 450 k 500 „
Port „ 500 a 540 „
Halve „ „ „ 250 a 270 „
„ Malaga „ 460 a 480 „


HOOFDSTUK IV. — Art. 18.
69
Art. 18. Er kan geene aangifte worden gedaan wanneer de voorraad wijn, bij den afloop van een driemaandelij ksch tijdperk onder verlengbaar krediet in de bergplaatsen van den handelaar in dezelfde gemeente voorhanden, tezamen met den voorraad dien hij op gezegd tijdstip in die gemeente volgens de in art. 8 vermelde rekening in entrepot heeft, niet meer bedraagt dan vijftig hectoliter (1—3).
In dat geval, evenals bij het niet inleveren der aangifte vóór het tijdstip, bij het vorig artikel voorgeschreven, wordt de handelaar, voor de toepassing van art. 13, lit. a, en van de tweede alinea van art. 22, geacht geen wijn in zijne bergplaatsen voorhanden te hebben (4).
Ook mogen niet in de aangifte begrepen worden partijen gebottelden wijn, elk minder dan een hectoliter inhoudende (5—6).
1. De eerste zinsnede van dit artikel strekt om het genot van verlengbaar krediet te beperken tot hen, die werkelijk een wijnhandel van eemgen omvang drijven. Mem. v. T.
2. Op een voorstel in het Voorl. V. om, met het oog op den kleinen handelaar, de minimam hoeveelheid van 50 HL. tot 25 te verminderen, antwoordde de Minister: „Een voorraad van 50 HL. is voor een wijnhandelaar al zeer gering. Men acht het niet raadzaam en ook niet noodig om dit mimimum nog te verlagen".
3. Voor de toepassing van art. 18, eerste zinsnede, mag alleen de wijn, die in particulier entrepot opgeslagen is, in aanmerking komen. Res. van 5 Oct. 1876, no. 6.
4. Volgens de tweede zinsnede van dit artikel komt voor den daarbij bedoelden wijn geen debiteering op nieuwe rekening te pas en wordt dus verder voor den accijns van dien wijn geen verlengbaar krediet verleend, maar is het bepaalde bij de artt. 26 en 27 van toepassing. Instr. § 25.
5. Het verbod om kleiner partijen gebottelden wijn dan van één hectoliter in de aangiften te begrijpen, heeft ten doel om een spoedige globale opneming van den voorraad mogelijk te maken, hetgeen zeer zou kunnen bemoeilijkt worden, indien de wijnkoopers verschillende kleine partijen flesschen, in hokken, kasten of manden verspreid, afzonderlijk konden vermelden. Bij elkander geplaatste manden, elk een bepaald aangewezen getal flesschen inhoudende, kunnen echter te zamen als één partij worden beschouwd. Men vergelijke hierbij ook de bepalingen van art. 39. Instr. § 26.
6. Vraag. Op een aangifte, Accijnzen no. 29, staan vermeld 49,50 HL. wijn in 22 okshoofden en 1,10 HL. wijn in 150 flesschen. Bij opneming worden de fusten conform bevonden, doch is er slechts 60 L. gebottelde wijn in 80 flesschen. Welke gevolgen heeft deze bevinding?
Antw. De partij gebottelde wijn had, waar deze minder dan 1 HL. bedraagt, niet in de aangifte begrepen mogen worden ; zij wordt dus als niet aanwezig beschouwd. Wanneer de handelaar in dezelfde gemeente geen wijn in andere bergplaatsen of in particulier entrepot heeft, bedraagt zijn voorraad dus niet meer dan 50 HL. en wordt hij derhalve voor de toepassing van art. 13, lett. a, en van art. 22, tweede alinea, der wet geacht geen wijn voorhanden te hebben, m.a.w. geniet hij verder geen verlengbaar krediet voor den wijn. Weekblad no. 1939.


70
HOOFDSTUK IV. — Artt. 18—19.
Wanneer ambtenaren bij de opneming een partij wijn van 60 L. bevinden, kunnen zij het er, in verband met art. 18, laatste hd, voor houden, dat deze niet in de aangifte is vermeld, ook omdat, gelijk voor de hand ligt, het getal flesschen, zooals ook in bovenvermeld geval, een ander zal zijn dan is aangegeven.
Vragen zij den handelaar aanwijzing van de aangegeven partij van 110 L., dan zal hij in gebreke moeten blijven aan de uitnoodiging der ambtenaren te voldoen, zoodat die partij volgens art. 19, 3e hd, der wet niet in de opneming wordt begrepen. Weekblad no. 2049.
Art. 19. De ontvanger kan op den dag der aangifte, of op den eersten daaropvolgenden werkdag (1), de opneming gelasten van den voorraad w^jn in één of meer bergplaatsen, waarvoor aangifte is gedaan volgens art. 17. Met die opneming wordt alsdan aangevangen vóór zes uur des avonds van laatstgenoemden dag (21—6).
Zoo lang de opneming niet is afgeloopen, kunnen de bergplaatsen onder onafgebroken bewaking van ambtenaren gehouden worden (6—7).
De handelaar is verplicht de door hem aangegeven fusten van elke soort en de verschillende partijen gebottelden wijn den ambtenaren afzonderlijk aan te wijzen, bij gebreke waarvan de betrokken fusten of partijen niet in de opneming begrepen worden (8).
Wanneer bij de opneming een tekort wordt bevonden, wordt voor de toepassing van het vorig artikel en van de tweede alinea van art. 22 slechts de werkelijk aanwezige hoeveelheid als voorraad beschouwd. Er bestaat overtreding, wanneer het tekort vijf ten honderd of daarboven bedraagt, berekend over den geheelen voorraad, welke volgens de aangifte in dezelfde bergplaats aanwezig moet zijn (9—14).
1. Voor de toepassing van dit artikel is de Nieuwjaarsdag niet als werkdag te beschouwen. De opneming van den voorraad kan dus 2 Januari nog plaats hebben. Weekblad no. 1755.
2. Zooals duidelijk bhjkt uit de eerste zinsnede van dit artikel, ligt het niet in de bedoeling om bij het einde van elk kwartaal in al de bergplaatsen voor verlengbaar krediet den voorraad grondig te doen opnemen (a). Trouwens het springt in het oog, dat dit niet noodzakelijk is, wanneer men in aanmerking neemt, dat de handelaar door het opgeven van een grooter voorraad dan hij bezit geen accijns kan ontduiken, maar alléén uitstel van betaling kan verkrijgen. De wijze, waarop de voorraad volgens art. 17 in de opgaven moet worden gesplitst, maakt het bovendien mogelijk om door een globale vergelijking van de voorhanden fusten en partijen gebottelden wijn met de aangifte en door een grondiger opneming van enkele fusten en afzonderlijk vermelde partijen de geheele opgaaf voor een bergplaats voldoende na te gaan, in zoover namelijk, dat, wanneer voor die partij of partijen bij opneming geen noemenswaardig verschil bevonden wordt, in den regel tot de juistheid der aangifte van den geheelen voorraad kan worden besloten. Dergelijke of grondiger opnemingen dienen vooral met zorg te geschieden bij handelaren, omtrent wier eerlijkheid of soliditeit eenige twijfel mocht bestaan; zonder dat zij daarom bij handelaren, die als eerlijk en sohede bekend staan, geheel mogen worden nagelaten. De Inspecteurs behooren echter zorg te dragen, dat van de bevoegdheid tot het opnemen van den voorraad m de bergplaatsen voor verlengbaar krediet een oordeelkundig gebruik wordt gemaakt, en in het bijzonder, dat de handel daardoor met meer bemoeilijkt


HOOFDSTUK IV. — Art. 19.
71
wordt, dan de zorg voor de rechten der schatkist noodzakelijk maakt. Instr. %27.
(a) Van de bevoegdheid tot opneming van den voorraad zal alleen gebruik gemaakt behoeven te worden, wanneer er bepaald vermoeden bestaat, dat de voorraad opzettelijk te hoog is aangegeven om verlenging van het krediet te verkrijgen. Mem. v. T.
3. Bij opneming van gebottelden wijn kunnen de ambtenaren, op verzoek van den belanghebbende, de hoeveelheid berekenen naar den inhoud van eenige ledige flesschen van gelijken vorm en grootte. Art. 39, laatste lid.
4. De wijnen, die niet voldoen aan de in art. 24 gestelde vereischten, worden bij de opneming als niet aanwezig beschouwd, terwijl de betrokken handelaar volgens art. 42, lett. b tevens een boute beloopt van tienmaal den accijns van dien wijn.
6. Zie ook aant. 4 op art. 17 hiervoor.
6. De handelaar, die wijn in een bergplaats verlangt in te slaan of daaruit af te leveren, tusschen de inlevering der aangifte volgens art. 17 en het tijdstip, waarop de opneming volgens art. 19 uiterlijk kan worden aangevangen, of wel terwijl deze opneming plaats heeft, moet de voorschriften opvolgen, genoemd in art. 20.
7. Door bewaking kan worden voorkomen, dat de voorraad heimelijk wordt vermeerderd teneinde een eventueel tekort te dekken.
8. Verg. art. 39 nopens de verdere verplichtingen van een handelaar bij een opneming en de straf bij nalatigheid.
9. Een boetvrije speling van 5 pet. is ruim genoeg, te meer daar de handelaar, bij het bestaan van onzekerheid omtrent de juiste hoeveelheid wijn, die voorhanden is, zich voor boete kan vrijwaren, door een voorraad op te geven, dien hij zeker weet te hebben, waardoor hij geen ander nadeel kan ondervinden, dan dat hij den accijns van de betrekkelijk geringe hoeveelheid, waaromtrent onzekerheid bestaat, eenigen tijd vroeger moet betalen. Mem. v. T.
10. Alleen te hooge aangifte van den voorraad is verboden. Res. V. 1872, no. 117.
De wet verbiedt nergens den voorraad wijn lager op te geven dan hij werkelijk is, zoodat de handelaren altijd in de gelegenheid zijn om te zorgen, dat de volle kortingen moeten worden afgeschreven.
11. Het slot van art. 19 ziet op iedere bergplaats afzonderlijk. Weekblad no. 820.
12. Een procesverbaal van bekeuring wegens het bestaan van een beboetbaar tekort op den aangegeven voorraad wijn moet worden opgemaakt door de ambtenaren, die de opneming verrichtten, en niet door den Ontvanger. Res. van 23 Januari 1902, no. 79.
13. Zie voor de strafbepaling art. 42, lett. a.


72
HOOFDSTUK IV. — Artt. 19—20.
14. Ofschoon art. 21, tweede lid, der wet hier niet is aangehaald, moet de korting ook berekend worden over de bij opneming bevonden hoeveelheid, verminderd qp de wijze als aangegeven is in evengenoemde wetsbepaling. Fiscus no. 1058.
Art. 20. De handelaar, die wijn in eene der in art. 14 bedoelde bergplaatsen verlangt in te slaan of daaruit af te leveren, tusschen de inlevering der aangifte volgens art. 17 en het tijdstip waarop de opneming volgens art. 19 uiterlijk kan worden aangevangen, of wel terwijl deze opneming plaats heeft, geeft daarvan, met aanbieding of bij het aanvragen van het betrokken document, kennis aan den ontvanger voor de gemeente waarin de bergplaats gelegen is. Geschiedt dergelijke in- of uitslag zonder document, dan wordt dit vervangen door eene schriftelijke aangifte (1—3).
De ontvanger teekent het document, of de aangifte voor gezien, met vermelding van het tijdstip, waarop de in- of uitslag zal plaats hebben. Aan dit visum kan de voorwaarde verbonden worden, dat het alleen kracht zal hebben, wanneer de wijn onder toezicht van ambtenaren wordt in- of uitgeslagen (4).
Bij het opmaken van de uitkomst der opneming eener bergplaats wordt de bevonden voorraad vermeerderd met de hoeveelheid wijn, op den voet van dit artikel vóór of gedurende de opneming uitgeslagen en niet in de opneming begrepen; terwijl daarentegen van den bevonden voorraad wordt afgetrokken de hoeveelheid wijn, vóór of gedurende de opneming op dien voet ingeslagen en in de opneming begrepen.
Het is verboden om gedurende het tijdsverloop in de eerste alinea vermeld, zonder inachtneming van de voorschriften van dit artikel, wijn in te slaan in eene bergplaats, begrepen in de bij art. 17 voorgeschreven aangifte. W^jn, in strijd hiermede ingeslagen, blijft bij de opneming buiten aanmerking, onverminderd de straf op de overtreding van dit verbod(5—6)
1. De bepalingen van dit artikel zijn onvermijdelijk, wil de Administratie in de gelegenheid zijn om te onderzoeken of de voorraad naar waarheid is opgegeven. Mem. v. T.
2. Verg. aant. 1 op Hoofdstuk IV.
3. Een document is slechts noodig in de gevallen, dat debiteering of crediteering der rekening moet geschieden. Een schriftelijke aangifte is dus o.a. noodig bij uitslag naar een particulier..
4. Verg. de certificaten, in dorso van het overschrijvingsbiljet Accijnzen no. 28, opgenomen onder de modellen aan het einde van dit werk.
5. Zie voor de strafbepaling art. 42, lett. c.
6. Inslag zonder inachtneming van de voorschriften is strafbaar. Inslag toch vermeerdert den voorraad en zou daardoor wellicht een beboetbaar tekort doen verdwijnen.
Uitslag zonder inachtneming van de voorschriften daarentegen is niet strafbaar gesteld ; dit was niet noodig, omdat de handelaar alleen zichzelf daardoor zou benadeelen. Bij opneming nl. zou minder worden bevonden dan was aangegeven, de handelaar zou dus van een grootere hoeveelheid accijns moeten betalen (artt. 26 en 27) en zou nog kans loopen de speling van 5 pet. volgens het laatste hd van art. 19 te overschrijden.


HOOFDSTUK IV. — Artt. 21—22.
73
Art. 21. Op de hoeveelheid wijn, onder verlengbaar krediet ingeslagen, wordt voor verhes door lekkage en intering eene korting toegekend van een ten honderd voor elk driemaandehjksch tijdperk (1—3).
Die korting wordt berekend over den voorraad bij het einde van het tijdperk, verminderd met de hoeveelheid, waarvoor gedurende de laatste maand van het tijdperk debiteering op de rekening heeft plaats gehad, wegens inslag uit entrepot (4—6).
1. De hier bedoelde korting staat gelijk met die, welke voor het entrepot toegekend wordt (art. 11) (a). Bij de onbekendheid met de hoeveelheid wijn, die bij het einde van elke maand voorhanden is, kan de korting slechts per drie maanden verleend worden. Mem. v. T.
(a) Verg. echter aant. 2 hierna.
2. Het bepaalde bij § 17 der instructie (a), betreffende het berekenen der korting voor lekkage en intering in particulier entrepot, is voor het berekenen dier korting in bergplaatsen voor verlengbaar krediet niet van toepassing (b). Res. V. 1901, no. 132.
la) Opgenomen in aant. 7 op art. 11 hiervoor.
(ij De korting voor lekkage en intering wordt dus berekend over de volle hoeveelheid wijn, ronder aftrek van de korting voor moeren en droeven.
2A. Bij opening eener rekening wegens verlengbaar krediet in den loop van een 3-maandelijksch tijdperk moet de korting van 1 pet. over het volle tijdperk worden verleend. Res. 27 Maart 1890, no. 90.
3. Door intering verstaat men het verdampen van den wijn door de poriën van het fust.
4. De aftrek bij de tweede zinsnede bedoeld is noodig om te beletten, dat wijn, dien men rechtstreeks uit een entrepot in het verbruik brengt, tegen het einde van een kwartaal, in plaats van op afloopend krediet te worden aangegeven (verg. art. 27, lett. b), één of twee dagen wordt nedergelegd in een bergplaats voor verlengbaar krediet, ten einde tweemaal korting te genieten, (a) Mem. v. T.
(a) Komt de wijn uit publiek entrepot, dan zou natuurlijk slechts eenmaal korting worden genoten, doch voor publiek entrepot, waar voor accijnsgoed alleen het uitgeslagene behoeft te worden verantwoord, is ook geen korting noodig.
5. Bij de toepassing van de tweede zinsnede moet geen onderscheid worden gemaakt tusschen inslagen uit publiek en uit particulier entrepot. Instr. § 28.
6. Zie aant. 5 op art. 22.
Art. 22 (1). Met iederen handelaar wordt over elk driemaandelijksch tijdperk eene rekening gehouden door den ontvanger, onder wiens kantoor de in art. 14 bedoelde bergplaatsen zijn gelegen (2—4).
Op die rekening worden als debet gebracht de hoeveelheden wijn, bij den aanvang van het driemaandelijksch tijdperk voorhanden, en de hoeveelheden, in den loop van het tijdperk op volgbrief, overschrijvingsbiljet of vervoerbiljet ingeslagen (5—7).
Op de rekening worden als credit gebracht (8—11):


74
HOOFDSTUK IV. — Art. 22.
a. de wijn, met overschrijving van het verlengbaar krediet afgeleverd of verzonden naar eene andere, niet in dezelfde rekening begrepen bergplaats (12—14);
b. de wijn, afgeleverd aan andere handelaren op afloopend krediet (15—16);
c. de wijnen naar buitenslands verzonden (17—25):
1°. op fust, mits de wijn ten minste 17 liter alcohol per hectoliter bevat;
2°. gebotteld, mits de flesschen behoorlijk zijn gelakt of gecapsuleerd, van etiquetten voorzien en geen grooteren inhoud hebben dan 1 liter;
d. de wijn, volgens de tweede alinea van dit artikel op de rekening over het volgend driemaandehjksch tijdperk als debet over te brengen (26);
e. de kortingen volgens de artt. 4 en 21 (26—28);
/. de wijn, waarvoor de accijns betaald of volgens art. 27, lit. a, op de rekening wegens afloopend krediet overgebracht is (29).
In bijzondere gevallen kan Onze Minister van Financiën, onder de noodige voorzieningen, toestaan, dat op de rekening ook als credit wordt gebracht andere wijn, dan bedoeld in het derde lid, lit. c, 1°., die op fust naar buitenslands is verzonden (30).
1. Dit artikel is hier opgenomen, zooals het luidt volgens art. 1, lett. /, der wet van 13 Juli 1914, S. no. 317, V. v. V. no. 434 IX.
3. Het model voor de rekeningen wegens verlengbaar krediet is opgenomen in de serie Accijnzen onder no. 27 (a). Instr. § 29.
(a) Een model vindt men aan het einde van dit werk.
3. In één rekening moeten worden begrepen de verschillende bergplaatsen van verlengbaar krediet, bij een handelaar in gebruik onder hetzelfde kantoor, zoodat het verschil der gemeenten, waarin de bergplaatsen kunnen zijn gelegen, ten deze op zichzelf niets afdoet (a). Res. van 2 Nov. 1870, no. 43.
(a) In een bijzonder geval wordt echter wel bij Min. resolutie machtiging verleend voor een tweede bergplaats onder hetzelfde kantoor een afzonderlijke rekening te houden.
4. Zie ook de aantt. 3 en 4 op art. 8 hiervoor.
5. Behoudens de gevallen, waarin inslag van wijn ambtelijk wordt geconstateerd, behoort de rekening, Accijnzen no. 27, te worden gedebiteerd onder vermelding in kolom 1 van den datum, waarop net betrekkelijk document tot inslag ten kantore is bezorgd.
In verband daarmede zullen de Ontvangers, in daartoe leidende gevallen, bij ontvangst van zoodanige documenten, deze voorzien van een gewaarmerkte verklaring omtrent den dag van inlevering. Res. V. 1911, no. 23.
6. Zie ten aanzien van den voorraad, bij den aanvang van het kwartaal voorhanden, het 2e lid van art. 18 en het laatste hd van art. 19.
7. Vervoerbiljetten zijn blijkbaar abusievelijk vermeld.


HOOFDSTUK IV. — Art. 22.
75
8. De rekening kan ook gecrediteerd worden door aflevering van wqn met bestemming voor gezanten van vreemde rijken (a). Weekblad nas. 1584 en 1695.
(o) Verg. het Kon. besluit V. 1864, no. 63, toegelicht bij res. V. 1864, no. 64.
9. De rekening kan niet worden aangezuiverd door uitslag naar entrepot of met bestemming tot inslag onder vrijdom; zie echter, wat dit laatste betreft, het in aant. 8 hiervoor vermelde.
10. Geen crediteering kan plaats hebben voor verzuurden wijn, die vernietigd wordt, ook al heeft dit plaats onder toezicht van ambtenaren daar de in- en uitslagen van wijn onder verlengbaar krediet geschieden onder eigen beheer en zonder toezicht van ambtenaren en er dus omtrent de identiteit van den verzuurden en den opgeslagen wijn geen te constateeren zekerheid bestaat (a). Res. van 24 Oct. 1891, no. 63.
(a) Echter is in gevallen, waarin aan de identiteit niet wordt getwijfeld, krachtens Ministerieele machtiging, wel afschrijving toegestaan voor aan azijnmakers afgeleverden verzuurden wijn.
11. Volgens art. 282,2e hd, der Alg. wet kan bij het door brand teloor gaan van wijn in een bergplaats voor verlengbaar krediet, kwijtschelding worden verleend van den accijns, als het verhes op betrouwbare wijze kan blijken. Vooraf is niet te bepalen, welke middelen de Administratie in voorkomende gevallen zal aanwenden om de hoegrootheid van het verhes te constateeren, doch daarbij zal voor zooveel noodig ook worden gelet op de verklaringen van de kredietgenietende handelaren, wanneer die verklaringen door hun boeken worden gestaafd, en er geen aanleiding bestaat, om hun goede trouw in twijfel te trekken. Res. van 16 Sept. 1870, no. 17.
JBij ongevallen in bergplaatsen van verlengbaar krediet kan somtijds art. 282 A. W. wel worden toegepast, doch moeten de bewijzen natuurlijk overtuigend zijn. Het vertoonen van een gesprongen fust en van een zekere hoeveelheid gestorten wijn is niet voldoende en zullen de bewijzen in het algemeen van anderen aard moeten zijn, dan die welke volgens de res. van 16 Sept. 1870, no. 17 vereischt worden bij brand, overstrooming enz. Res. van 9 Juni 1871, no. 8. Verg. hierbij aant. 2 met noot a op art. 11 hiervoor.
12. Volgens art. 22, lett. a, moet de wijn werkelijk met overschrijving afgeleverd of verzonden zijn, zal de rekening van den afleveraar daarvoor gecrediteerd worden. En dat een en ander heeft plaats gehad, blijkt ten kantore van afgifte eerst door het gezuiverd terugkomen van het biljet, waarop dus met de crediteering moet gewacht worden. Ook bij verzending in de laatste dagen van het kwartaal zal het biljet in den regel wel vóór de afsluiting der rekening terug zijn (verg. art. 25, eerste zinsnede). Komt het in eenig bijzonder geval eerst na die afsluiting terug, dan kan de afleveraar zich met een verzoek om redres tot den Minister wenden. Res. V. 1872, no. 59, sub 3.
13. De verzending naar een andere bergplaats voor verlengbaar krediet geschiedt met overschrijvingsbiljet Accijnzen no. 28 bij hoeveelheden van minstens 4 HL. Art. 13, laatste lid en art. 15.
14. Vraag. Een wijnhandelaar heeft 2 bergplaatsen in dezelfde gemeente, waarvoor natuurlijk één rekening wordt gehouden. Hij vraagt


76 HOOFDSTUK IV. — Art. 22.
een biljet, Accijnzen no. 28, aan voor 1554 L in 7 okshoofden, waarvan 6 okshoofden uit bergplaats A en 1 uit bergplaats B. Deze laatste hoeveelheid is kleiner dan 4 HL. Kan Accijnzen no. 28 worden afgegeven 1 Antw. Ja, daartegen bestaat geen bezwaar, alleen voor de toepassing van art. 19 worden de verschillende bergplaatsen ieder op zichzelf beschouwd. Indien de Ontvanger bezwaar maakte, zou de handelaar eenvoudig het okshoofd uit bergplaats B naar A brengen. Het minimum (a) ziet natuurlijk op de hoeveelheid wijn in één overschrijvingsbiljet begrepen. Weekblad no. 1744.
(a) Verg. de aantt. 13 en 15 op het onderwerpelijk artikel.
15. De verzending aan andere handelaren op afloopend krediet geschiedt met overschrijvingsbiljet Accijnzen no. 28, bij hoeveelheden van minstens 4 HL. Art. 27, le lid, lett. b en art. 15.
16. Op een vraag in het Voorl. V. of de crediteering volgens lett. e niet zou kunnen vervallen, zoodat de bergplaatsen voor verlengbaar krediet uitsluitend zouden dienen voor den binnenlandschen handel, antwoordde de Minister: „Indien de bevoegdheid niet gegeven wordt om wijn, onder verlengbaar krediet opgeslagen, met afschrijving uit te voeren, zou het particulier entrepot onmisbaar blijven" (a).
(a) Hetgeen in strijd zon zijn met de strekking der onderwerpelijke wet van 1870.
17. De wijziging van het derde hd van art. 22 der voormelde wet van 20 Juli 1870 (a) beoogt het beperken van manipulatiën, die sinds eenige jaren tot groot nadeel van de schatkist door enkele handelaars werden toegepast. Deze heden voerden als wijn belaste vloeistoffen in, waarvan, zonder dat de aard van het product zulks eischte, het alcoholgehalte tot ongeveer 21 pet. was opgevoerd en die van zoodanige samenstelling waren, dat na aanlenging met een aanzienlijke hoeveelheid water, een product overbleef, hetwelk naar handelsgebruik nog als drinkbare wijn moest worden aangemerkt en waarvan het alcoholgehalte niet lager was dan het minimum, genoemd in art. 24 der wet.
Daar het ingevoerde product op verlengbaar krediet werd genomen, kon de rekening wegens dat krediet voor de geheele ingevoerde hoeveelheid worden aangezuiverd door uitvoer naar het buitenland en kon de door aanlenging verkregen meerdere hoeveelheid zonder betaling van accijns in het vrije verkeer worden gebracht.
Zoolang de wet van 13 Juli 1914, S. no. 317 nog niet in haar geheel van kracht is (b), kan de schatkist bij aanlenging als bovenbedoeld nog wel eenig nadeel lijden, maar zal toch de prikkel om tot zoodanige aanlenging over te gaan voor het grootste deel zijn vervallen, omdat van wijnen met een alcoholgehalte van 17 pet. in het buitenland vrij hooge invoerrechten worden geheven. Op grond van door deskundigen verschafte inlichtingen wordt aangenomen, dat de kosten van het bottelen, lakken (of capsuleeren) en etiquetteeren, van zoodanige beteekenis zijn, dat zij opwegen tegen de accijnswinst, die anders bij uitvoer van onder verlengbaar krediet opgeslagen, met water aangelengden, gebottelden wijn zou kunnen worden behaald. Res. V. v. V. no. 430, § 5, le—3e lid.
Verg. ook § 7 dezer resolutie, opgenomen in aant. 13 op art. 24, 2e hd, hierna.
(o) NI. bij de in aant. 1 hiervoor aangehaalde wet.
(•) Dit ia thans wèl het geval, zie aant. 1 op art. 1, de artt. ibis en ïter met aant. 1 en aant. 81 op art. 8.


HOOFDSTUK IV. — Art. 22.
77
18. Art. 22 geldt niet voor uitvoer van wijn uit entrepot. Een handelaar, die wijn op fust met minder dan 17 pet. alcohol wil uitvoeren met afschrijving van accijns, zal, indien opslag in publiek of algemeen entrepot ter plaatse niet kan plaats hebben, derhalve' een particulier entrepot voor dezen wijn moeten hebben.
In art. 3 der wet V. v. V. no. 429 was als overgangsmaatregel bepaald, dat handelaars hun voorraad wijn, desnoods zonder uitslag, zouden kunnen doen overschrijven op de rekening wegens particulier entrepot. Blijkens res. van 30 Januari 1915, no. 97 was deze maatregel als van tijdelijke aard beschouwd. Op na 15 Febr. 1915 ingediende verzoeken tot toepassing van art. 3 voornoemd zal daarom afwijzend beschikt worden.
19. Verg. aant. 10 op art. 24.
20. De uitvoer naar buitenslands geschiedt met consent tot uitvoer, ƒ., U. en Dv. no. 9, bij hoeveelheden van minstens 35 L ; verg. art. 23 ; bij uitvoer met Nederlandsche oorlogsschepen is het minimum volgens Kon. besluit van 15 Febr. 1907, S. no. 52, V. v. V. no. 281 XXI, 15 L.
Volgens § 64 der res. V. v. V. no. 1666 wordt, tegelijk met de aanvraag om consent, ten behoeve van de Statistiek, een aangifte model I in simplo ingeleverd, waarin de posten, op het consent voorkomende, kunnen worden samengevoegd tot posten der naamlijst A.
Zie verder de volgende leden van het aangehaalde voorschrift.
Wanneer een aangifte tot uitvoer van goederen met afschrijving van accijns 5 of meer posten bevat, wordt van het materieel, ƒ., U. en Dv. no. 9b gebruik gemaakt; verg. res. V. 1911, no. 99.
Verg. nopens den uitvoer met oorlogsschepen en pleiziervaartuigen, de aant. 21 en 22 op art. 8; zie voorts ook aant. 24 op dat artikel en aant. 3 op art. 4.
21. Een model van het consent tot "Uitvoer is opgenomen in de Alg. wet (deel VII der Vakstudie); zie voorts res. V. 1854, no. 186.
Volgens § 1, sub c der res. V.v.V. no. 1698 zijn de Directeurs gemachtigd om te beschikken op de adressen van belanghebbenden betreffende het als gezuiverd doen beschouwen van niet gezuiverde documenten.
Bij res. V. 1905, no. 64 zijn voorschriften gegeven ten aanzien van de vervanging van vermiste documenten.
Bij res. V. 1905, no. 102, lett. A, § 3 zijn voorschriften gegeven omtrent de invulling van den stok der registers ƒ., U. en Dv. no. 9.
Zie over losse consenten tot uitvoer res. V. 1906, no. 139.
22. Uitvoer aan de landzijde kan alleen geschieden langs de krachtens art. 35 der wet aangewezen kantoren.
23. Voor den op consent tot uitvoer uit te voeren wijn geschiedt de crediteering, zoodra strook 7 of 8 van het consent, voorzien van de afteekening der ambtenaren, ten kantore is terug ontvangen: verg. art. 23, 2e hd.
Indien dus het consent wordt afgegeven op 31 December en de uitslag met grondige verificatie heeft plaats op 2 Januari, zoodat strook 7 of 8 dien dag ten kantore inkomt, heeft de crediteering plaats over het le driemaandehjksch tijdperk van het nieuwe jaar.
24. In een aangifte tot uitvoer met afschrijving mag geen andere wijn worden begrepen, dan die voldoet aan de vereischten, gesteld in


HOOFDSTUK IV. — Art. 22.
art. 24. De wijnen, die hieraan niet voldoen, worden bij de afteekening van het consent tot uitvoer als niet aanwezig beschouwd, terwijl de betrokken handelaar volgens art. 42, lett. b, tevens een boete beloopt van tienmaal den accijns van dien wijn.
25. Vraag. Tot uitslag uit een bergplaats voor verlengbaar krediet is aangegeven 1000 L wijn in 10 fusten, gemerkt M. A. 1—10. Bij verificatie op consent tot uitvoer wordt bevonden:
a. 1000 L wijn op 12 fusten, gemerkt M. A. 1—12, of
b. 1000 L wijn op 8 fusten, gemerkt M. A. 1—8. Hebben deze bevindingen ook gevolgen?
Antw. In beide gevallen zal bij het doen der aangifte een vergissing hebben plaats gehad. Mocht redres hiervan om de een of andere rede achterwege blijven, dan moet als volgt worden gehandeld:
a. De ambtenaren hebben alleen den inhoud van de 10 fusten, gemerkt M. A. 1—10, op te nemen, en zoo de daarin aanwezige hoeveelheid wijn minder dan 950 L bedraagt, bekeuring in te stellen tot toepassing van de straf bedoeld bij art. 216, le hd der Alg. wet
b. De ambtenaren behooren te vorderen, dat hun alsnog 2 fusten, gemerkt M. A. 9—10, ter verificatie worden aangeboden, en zoo aan hun verlangen niet wordt voldaan, moeten de verificatie en de afteekening van het document achterwege bhjven. Weekblad no. 1923.
26. De Ontvangers mogen de hoeveelheden wün, door handelaren volgens art. 17 als voorraad opgegeven, voor de crediteering op de rekening over het afgeloopen kwartaal en de debiteering op die van het volgende niet verminderen, zóó dat de kortingen volgens de artt. 4 en 21 ten volle kunnen worden afgeschreven.
Volgens art. 22, tweede zinsnede en derde zinsnede, lett. d, moet de volle aangegeven hoeveelheid, of, in het geval der laatste zinsnede van art. 19, de werkehjk aanwezige hoeveelheid op de af te sluiten rekening in kolom 22 (o) in credit en op de nieuwe in kolom 6 {a) in debet gebracht worden. De kortingen kunnen dus slechts worden toegepast voor zoover na die overschrijving het verschil tusschen het debet en het credit der af te sluiten rekening dit toelaat. De handelaars hebben het trouwens in hun hand om de voormelde kortingen altijd ten volle te genieten, daar de wet nergens verbiedt om den voorraad lager op te geven dan hij is. Alléén te hooge aangifte is verboden (art. 19, laatste zinsnede,en art. 42, lett. a). De Ontvangers moeten hen, voor zooveel noodig, hierop wijzen. Res. V. 1872, no. 117, sub 2.
Een volgens art. 17 ingeleverde aangifte mag evenwel niet door een andere worden vervangen, teneinde de wettelijke kortingen te genieten. Res. van 11 Aug. 1902, no. 8.
(a) Zie het model van de rekening Accijnzen no. 27, opgenomen aan het einde van dit werk.
27. De kortingen bedoeld bn de artt. 4 en 21 moeten afzonderlijk worden toegepast met forceering overeenkomstig de res. V. v. V. no. 126, opgenomen in aant. 4 op art. 8, dus zonder de gebroken getallen van beide kortingen op te tellen en daarna te forceeren. Indien b.v. de korting volgens art. 4 bedraagt 189,42 L en die volgens art. 21, 664,31 L, dan behoort respectievelijk gevalideerd te worden 189 L en 664 en niet 853,73 = 854 L.
28. Bij de driemaandehjksche afsluiting der rekeningen wegens ver-


HOOFDSTUK IV. — Artt. 22—23.
79
leng^aar krediet mag de korting voor droeven en moeren niet worden verminderd wegens uitslag, bedoeld bij de laatste zinsnede van art. 4, indien de rekeningen op bet oogenblik van dien uitslag geen korting aanwezen. Volgens de bedoeling der wet toch kan dergelijke vermindering niet verder gaan dan bet bedrag, waarop tijdens den uitslag aanspraak bestaat. Verg. res. van 2 Febr. 1871, no. 40 in aant. 12 op art. 4.
Het volgende voorbeeld moge ter verduidelijking dienen:
Stel, dat alleen is gedebiteerd op:
3 Januari voor 600 L wijn op de moer en 15 Januari voor 510 L wijn op de moer.
Indien nu op 10 Januari een partij van 700 L, in fusten als bovenbedoeld (zie art. 4, laatste hd) naar buitenslands wordt uitgeslagen, vervalt het recht op korting voor slechts 600 L. Had de crediteering plaats gevonden op 16 Januari, dan zou de volle 700 L in mindering zijn gekomen. Had, ten slotte, de uitslag plaats gevonden op 2 Januari, dan kwam geen vermindering van korting te pas, en zou voor de op 3 Januari d.a.v. ingeslagen partij van 600 L de korting ten volle behouden blijven.
29. Uitslag tot binnenlandsch verbruik geschiedt zonder document; de hoeveelheid, aangewezen door het verschil tusschen het debet der rekening en de crediteeringen volgens letters a—e, wordt geacht tot verbruik binnenslands te zijn uitgeslagen; voor deze hoeveelheid moet de accijns worden betaald, hetzij binnen een maand na afloop van bet betrekkelijk kwartaal, hetzij na genot van afloopend krediet; verg. artt. 26 en 27 hierna.
30. Het hd, dat aan voormeld artikel 22 is toegevoegd (a), heeft hoofdzakelijk betrekking tot zoogenaamde retourzendingen. Res. V. v. V. no. 430, § 5, laatste lid.
' (a) Zie aant. 1 hiervoor.
Art. 23. Uitvoer naar buitenslands met afschrijving geschiedt in geene geringere hoeveelheden dan van vijf en dertig liter (1—3).
De crediteering voor den uit te voeren wijn kan voorloopig geschieden zoodra de verklaring nopens de in- of oplading, voorgeschreven bij art. 69 der Algemeene wet van 26 Augustus 1822, bij den ontvanger is ingekomen. De handelaar blijft in dit geval aansprakelijk en de door hem gestelde borgtocht blijft verbonden voor den accijns der alzoo afgeschreven hoeveelheden, totdat de uitvoer heeft plaats gehad en het betrokken consent afgeteekend is teruggekomen (4).
1. Verg. aant. 24 op art. 8 en aant. 1 op art. 9.
2. Bij uitvoer met Nederlandsche (a) oorlogsschepen is dit minimum 15 L. Kon. besluit van 15 Febr. 1907 S. no. 52, V. v. V. no. 281 XXI.
(a) Voor vreemde oorlogsschepen blijft dus het minimum van 35 L van kracht.
3. De Directeurs zenden een opgave in over het afgeloopen kalenderjaar betreffende het aantal liters wijn waarvoor wegens uitvoer naar bet buitenland overeenkomstig art. 23 crediteering heeft plaats gehad op de rekening wegens verlengbaar krediet. Res. V. v. V. no. 1095, lett. b.


80
HOOFDSTUK IV. — Artt. 23—24.
4. Wanneer bij uitslag uit een bergplaats voor verlengbaar krediet van een partij wijn, bestemd tot uitvoer met afschrijving van den accijns, ba. de grondige verificatie meer wordt bevonden dan ten uitvoer is aangegeven, moeten de ambtenaren het consent afteekenen voor de bevonden hoeveelheid, gehjk bet formulier (a) aanwijst.
Na gebleken uitvoer heeft voor deze hoeveelheid ook de zuivering plaats; crediteering geschiedt voorloopig na terugontvangst van strook 7 of 8. Weekblad no. 1776.
(a) Een model /. U. en Dv. no. 9, is opgenomen in de Alg. wet.
Art. 24 (1). In eene aangifte volgens art. 17, of wel tot uitvoer met afschrijving, mag geen andere wijn begrepen worden dan die volgens handelsgebruik als drinkbare wijn te beschouwen is, niet is vervaardigd uit of vermengd met sap of aftreksels van andere vruchten dan druiven en rozijnen, en minstens tien liter alcohol per hectoliter bevat, bij eene warmte van vijftien graden van den honderddeeligen thermometer (2—12).
Voor gebottelden wijn wordt dit minimum bepaald op acht liter per hectoliter (2—4) (10) (13).
De wijnen, die niet aan deze vereischten voldoen, worden bij de opneming volgens art. 19, of bij de afteekening van het consent tot uitvoer als niet aanwezig beschouwd, onverminderd de straf op de overtreding van voormeld verbod (14—16).
1. Dit artikel is hier opgenomen, zooals het luidt volgens art. 1, lett. g, der wet van 13 Juh 1914, S. no. 317, V. v. V. no. 434IX.
2. Er dient een bepaling te bestaan, om te voorkomen, dat water of een andere vloeistof, met wijn vermengd, in den voorraad begrepen of tot uitvoer met afschrijving aangegeven wordt.
Voor den eerlijken handel kunnen de voorgestelde bepalingen geen bezwaar opleveren, daar de wijnen het bepaalde alcoholgehalte ruim bezitten, of, zoo enkele, afkomstig van een slecht gewas, er beneden bhjven, voor de aflevereing door versnijding met zwaarder wijnen op dat gehalte gebracht worden.
Overigens wordt opgemerkt, dat vermits door kunstmatige vergrooting van den voorraad alléén uitstel van betaling en geen vrijstelling van accijns kan verkregen worden, uit den aard der zaak wel hoogst zelden voldoende aanleiding bestaan zal, om bij opneming eener bergplaats voor verlengbaar krediet, tot een nauwgezet onderzoek naar de hoedanigheid van den wijn over te gaan. Mem. v. T.
3. In het eerste ontwerp was een algemeen minimum voorgesteld van 8 pet. alcohol, dat voor Rijn- en Moezelwijnen 6 pet. zou bedragen.
In het Voorl. V. werd daaromtrent opgemerkt: „De onderstelling, waarvan hier wordt uitgegaan, dat de Rijn- en Moezelwijnen steeds een minder alcoholgehalte hebben dan andere wijnen, rust niet op wetenschappehjken grond. Chemisch is niet uit te maken, wat Rijn- en Moezelwijnen zijn. Fransche wijnen komen voor, die minder dan 8 pet., Rünwijnen, die 10 pet. alcohol bevatten. Het alcoholgehalte van den wijn hangt geheel af van de meerdere of mindere ontwikkeling van de druif en zal voor dezelfde wijnsoort het eene jaar 8, het andere 10 pet. rijn. Men geeft daarom in overweging om een algemeen cijfer van alcoholgehalte aan te nemen en dit dan b.v. op 10 pet. te bepalen."


HOOFDSTUK IV. — Art. 24.
81
Na wijziging werd in de Mem. v. A. het volgende te kennen gegeven :
„Het is voldoende voorgekomen om de verhooging van het minimum der sterkte van den wijn alléén van toepassing te maken voor den wijn op fust, daar voor den gebottelden wijn, wegens de hoogere kosten van verpakking, minder gevaar voor misbruik bestaat (a). Met deze beperking bestaat alzoo tegen het behouden van de minima van 8 en 6 pet. (b) geen bezwaar. Het is waar, dat vele Duitsche wijnen een hoogere sterkte hebben dan de gewone Fransche wijnen, en dat de laatste soms een lager alcoholgehalte hebben dan 8 pet.; doch zeer lichte Fransche wijnen worden hier te lande door de wijnkoopers niet ingevoerd, althans niet, dan na versnijding met zwaardere, geëxporteerd. Dit schijnt wel het geval met enkele Rijn- en Moezelwijnen."
Evenwel werd bij art. 1, lett. g, der in aant. 1 hiervoor bedoelde wet het minimum voor gebottelden wijn algemeen op 8 pet. bepaald, welke wijziging in de betrekkelijke Mem. v. A. als volgt werd toegelicht:
„Bij een onderzoek van ten uitvoer aangegeven partijen Rijn- en Moezelwijnen is gebleken, dat het meerendeel der partijen een alcoholgehalte bezat van meer dan 10 pet. Daar echter ook gehalten werden bevonden tusschen 9 en 10 en in één party tusschen 8 en 9 pet., wordt om aan redelijke bezwaren ruimschoots tegemoet te komen, het minimum gesteld op 8 L. Dit nieuwe minimum zal zoowel voor de aangiften tot uitvoer als voor de aangiften van den voorraad gelden."
(a) Het minimum-gehalte voor gebottelden wijn is lager gesteld dan voor wijn op fust, omdat eerstgenoemde wqn in den regel een lager alcoholgehalte heeft dan laatstgemelde. Gebottelde wjjn toch wordt gewoonlijk direct in consumptie gebracht, terwijl wijn op fust in den regel door de wijnkoopers vóór de aflevering aangelengd en versneden wordt. Weekblad no. 206.
(£) NL voor gebottelde Rijn- en Moezelwijnen 6 pet. en voor alle andere soorten (gebotteld) 8 pet.
4. De bepaling, dat deze wijn minstens 10 liter alcohol per hectoliter moet bevatten, heeft voornamelijk ten doel ontduikingen te voorkomen, die anders wellicht met vrucht zouden kunnen worden beproefd door zeer geestrijke wijnen met water aan te lengen en vervolgens uit te voeren met genot van afschrijving voor de volle hoeveelheid. De bedoeling is dus geenszins, dat de ambtenaren bij aanbieding van wijn, die overigens als deugdehjk is aan te merken, telkens nauwkeurig het alcoholgehalte daarvan zullen onderzoeken. Dit onderzoek komt alleen dan te pas, wanneer hun vloeistoffen tot uitvoer of als voorraad worden aangeboden, die zij vermoeden, dat geen wijnen zijn, zooals deze gewoonhjk in hun soort in den handel voorkomen, maar met water aangelengde geestrijke wijnen, of wel mengsels, opzettelijk samengesteld met het oogmerk om een te hooge afschrijving te erlangen of de betaling van verschuldigden accijns te verschuiven (a).
Doet dit geval zich voor en wordt bij de afstoking een alcoholgehalte van minder dan 10 pet. bevonden, dan wordt de afteekening van het consent tot uitvoer geweigerd, of de betrokken partij buiten de peiling gelaten, met instelling van bekeuring tot toepassing van art. 42, lett. b der wet. Instr. § 30.
Op dezelfde wijs wordt gehandeld, wanneer het bevonden alcoholgehalte, ofschoon 10 pet. of méér bedragende, niettemin het reeds bestaande vermoeden bevestigt, dat men door ongeoorloofde vermenging met vruchtensappen (b), of door toevoeging van water of anderszins een vocht heeft vervaardigd, dat volgens handelsgebruik niet als drinkbare wijn te beschouwen is (b.v., wanneer het gehalte lager is dan dat van de minst geestrijke wijnen van de aangeboden soort). Daar echter De Wijnwet. g


82 liOOFDSTUK IV. — Art. 24.
in deze gevallen volgens art. 31, lett. c, beroep op een Commissie van deskundigen is toegelaten, spreekt het vanzelf, dat, wanneer zoodanig beroep wordt gedaan, de instelling van bekeuring en de verdere behandeling afhankelijk zijn van de uitspraak dier Commissie ; zoodat de zaak in afwachting daarvan in haar geheel moet worden gehouden, behoudens altijd de bevoegdheid om de als wijn aangeboden vloeistof inmiddels in te slaan, uit te slaan of te verzenden op den voet, bepaald bij de derde zinsnede van art. 32 der wet. Instr. § 31.
la) Er moet dus geen aanmerking worden gemaakt op wijnen, die, al veronderstelt men ook, dat zé het voorgeschreven alcoholgehalte niet ten volle bezitten (zooals met sommige soorten Bordeauxwijn het geval kan zijn) evenwel in redelijken zin als drinkbare wijn zijn aan te merken.
Alleen dan moet tot het opnemen van het alcoholgehalte en de toepassing van art. 24, laatste zinsnede, en art. 42, lett. 6, der wet worden overgegaan, wanneer een handelaar blijkbaar zijn werk maakt van fraude door het aanbieden als wijn van mengsels of vloeistoffen, opzettelijk samengesteld of vervaardigd met het doel om de betaling van verschuldigden accijns te ontgaan. Res. van 17 Sept. 1870, no. 72.
(b) Bij het aanbieden van vloeistoffen als voorraad onder verlengbaar krediet of wel tot uitvoer met afschrijving, waarvan de smaak, de kleur of eenige andere , hoedanigheid.een verboden vermenging met vruchtensap doet vermoeden, moeten op den.voet van art. 33 der wet van die vloeistoffen proeven worden genomen, ieder ter grootte van minstens 1 L.
Wanneer de ambtenaren er genoegzaam zeker van zijn, dat verboden vermenit"!- ging heeft plaats gehad, kan, in afwachting der uitkomst van het scheikundig
onderzoek, reeds dadelijk voorloopig bekeuring worden ingesteld.
Ten opzichte van wijn, die spoedig verzonden moet worden, kan worden gehandeld in den geest van art. 32, 3e zinsnede, der wet, tenzij daartegen bijzondere bedenking bestaat. Res. van 8 Oct. 1870, no. Si.
5. Bij het bestaan van geschil omtrent de vraag of de wijn voldoet aan de in art. 24 genoemde vereischten, geschiedt een tweede opneming door een ander rijksambtenaar volgens art. 150 der Alg. wet.
Deze opneming is beslissend bij geschil over de vraag of wijn al of niet is vervaardigd uit of vermengd met sap of aftreksels van andere vruchten dan druiven en rozijnen.
Over de vraag of een vloeistof al of niet als drinkbaren wijn is te beschouwen, beslist de bij art. 31 ingestelde Commissie van deskundigen, indien een der partijen met de tweede opneming geen genoegen neemt.
Zie hieromtrent verder de artt. 31 en 32.
Bij geschil over 't alcoholgehalte kan een derde verificatie geschieden overeenkomstig art. 151 der Alg. wet.
6. Bij verificatie van wan op een consent tot uitvoer bij uitslag uit een bergplaats voor verlengbaar krediet moeten de ambtenaren onderzoeken of de wijn in alle fusten aan de gestelde eischen voldoet. Is dit met b.v. 45 van de 50 fusten het geval, dan behoeven van die 45 fusten geen proSeven genomen te worden. Wanneer hun het alcoholgehalte van den wijn in de overige 5 fusten lager dan 10 pet. toeschijnt, moeten zij uit elk dier fusten een proef nemen. Weekblad no. 1969.
7. Omtrent de scheikundige erkenning van wijn, vervaardigd uit of vermengd met sappen of aftreksels van andere vruchten dan druiven of rosqnen, zullen aan de betrokken ambtenaren, zooveel noodig, bijzondere voorschriften worden gegeven (o). Instr. § 32.
(a) Bij res. van 18 April 1905, no. 97, zijn o.a. te dezen opzichte voorschriften gegeven.
8. Verg. hierbij ook aantt. 3 en 4 op art. 2 der Vruchtenwijnwet, opgenomen als bijl. B.


HOOFDSTUK IV. — Art. 24.
83
9. De wijn, die uit een fabriek van belasten inlandschen wijn met afschrijving van den accijns wordt uitgevoerd, moet ook voldoen aan het bepaalde bij het onderwerpelijk art. 24; zie aant. 8 op art. 11 der wet van 1878, opgenomen als bijl. A.
Eveneens moet wijn, die overeenkomstig het als bijl. D opgenomen Kon. besluit met vrijdom in distilleerderijen der eerste klasse wordt ingeslagen, ongeacht de herkomst, volgens art. 1, 2e hd, van dat besluit aan dezelfde eischen voldoen als gesteld zijn in art. 24, le lid.
10. Behalve aan de vereischten van art. 24 moet by uitvoer de wnn voldoen aan art. 22, 3e hd, lett. c, zooals deze wetsbepaling is gewijzigd volgens art. 1, lett. /, der in aant. 1 hiervoor aangehaalde wet; verg. ook het laatste hd van art. 22.
Wordt nu bij verificatie van ten uitvoer aangegeven wijn op fust het alcoholgehalte op 15 pet. bevonden, dan kan geen afschrijving op de rekening van verlengbaar krediet-plaats hebben. Bekeuring kan evenwel niet worden ingesteld.
Indien het percentage alcohol van den wijn op fust bij opneming door de ambtenaren op 9 pet. was vastgesteld, zou natuurlijk evenmin afschrijving op de rekening verleend kunnen worden, maar zou bovendien art. 24 zijn overtreden, strafbaar volgens art. 42, lett. b.
Hetzelfde geldt ten opzichte van gebottelden wijn. Wanneer de flesschen niet zijn gecapsuleerd, gelakt, enz., moet de afschrijving volgens art. 22, 3e Hd, lett. c, worden geweigerd, zonder andere gevolgen. Blijkt niet aan art. 24, le of 2e Hd, te zijn voldaan, dan is weer de straf van art. 42, lett. b, der wet, beloopen.
11. Bij uitvoer uit entrepot is art. 24 niet van toepassing ; zie aant. 24 op art. 8.
12. Het is verboden in bergplaatsen, dienende tot opslag van wijn onder verlengbaar krediet, in te slaan of voorhanden te hebben versche of gedroogde boomvruchten, ongegiste sappen en aftreksels van druiven, gegiste of ongegiste sappen en aftrekscis van andere boomvruchten. Art. 2, eerste lid, der Vruchtenwijnwet (zie bijl. E).
Het is dus verboden om in bergplaatsen voor verlengbaar krediet in te slaan of voorhanden te hebben, o.a.:
1 . rozijnen; 2 . rozijnenwijn ; 3 . rozijnensap.
In verband hiermee zou het woord „rozijnen" in het le Hd van art. 24 als vervallen zijn te beschouwen.
In Fiscus no 563 komen evenwel de volgende beschouwingen in. tegenovergestelden zin voor:
„Door de vrees voor vermenging van onbelaste met belaste wijnen in de bergplaatsen voor verlengbaar krediet werd de verbodsbepaling van art. 2 der Vruchtenwijnwet opgenomen. De redactie van dat artikel is in de gewisselde stukken niet in onderdeelen uiteengezet, veiHg mag o. i. echter worden aangenomen, dat men niet heeft bedoeld den steeds belasten rozijnenwijn uit die bergplaatsen te weren, gesteld al dat een wijnhandelaar dat artikel zou betrekken. Voor vermenging met druivenwijn behoeft te meer geen gevaar te bestaan, omdat de rozijnenwijn ook niet veel minder in prijs is.
Daar rozijnen gedroogde druiven zijn, is ook naar den letter van het aangehaalde art. 2 de toelating te verdedigen, èn uit de Mem. v. T. èn uit de Mem. v. A. blijkt duideUjk, dat men alleen de ooftwijnen heeft gevreesd (van bessen, frambozen, appels, peren enz.).


86
HOOFDSTUK IV en V. — Artt. 26—27.
Art. 26. De accijns van den wijn, die in den loop van een driemaandelijksch tijdperk tot binnenlandsch verbruik is uitgeslagen, is invorderbaar eene maand na afloop van dat tijdperk, voor zoover hij niet vroeger is betaald of overgebracht wordt op de rekening wegens afloopend krediet volgens lit. o van het volgend artikel (le—2).
De hoeveelheid, welke overblijft, wanneer de crediteeringen volgens litt. a tot en met e van art. 22 dezer wet van het debet der rekening zijn afgetrokken, wordt geacht tot verbruik binnenslands te zijn uitgeslagen (2)
1. Voor den accijns van een partij wün, in het le driemaandelijksch tijdperk tot binnenlandsch verbruik uitgeslagen, vervalt het krediet:
a. Indien de handelaar alléén verlengbaar krediet geniet of de aanspraak op afloopend krediet vervalt (zie art. 27, slot) — 30 April (art. 26, le hd en art. 27, laatste hd, in fine).
b. Indien de handelaar verlengbaar en afloopend krediet geniet — 15 Juni, 15 Sept. en 15 Dec, telkens voor 1/3 (art. 28).
2. Verg. aant. 2 op Hoofdstuk IV.
HOOFDSTUK V. Afloopend krediet (1—2).
1. Verg. nopens het stelsel van afloopend krediet, aant. 2 op art. 32 der Zoutwet, 3e druk.
2. Het krediet geregeld in de hoofdstukken IV en V, strekt zich niet uit tot den gedistilleerdaccijns, die van wijn verschuldigd is (o). Art. élbis, eerste lid.
(o) Voor de verhooging van den accijns volgens art.'2, 4e Hd, der wet kan c.q. wel afloopend krediet worden genoten; zie aant. 7 op art. 41W» hierna.
Art. 27. Onverminderd het verlengbaar krediet Volgens het vorig hoofdstuk, wordt aan den handelaar in wijn, behoudens borgstelling, afloopend krediet toegestaan voor den accijns van den wijn, die (1—2):
o. volgens art. 26 bij het einde van een driemaandefijksch tijdperk geacht wordt uit zijne bergplaatsen onder verlengbaar krediet tot verbruik binnenslands te zijn uitgeslagen;
b. in een driemaandelijksch tijdperk met aangifte voor afloopend krediet bij hoeveelheden van minstens vier hectoliter door hem is ingeslagen, rechtstreeks van buitenslands, uit pubhek of particulier entrepot of uit bergplaatsen onder verlengbaar krediet van een anderen handelaar (1) (4).
De aanspraak op afloopend krediet vervalt echter voor den accijns van den wijn, gedurende een afgeloopen driemaandelijksch tijdperk volgens litt. a en b in verbruik gebracht of ingeslagen, wanneer de hoeveelheden tezamen minder dan tien hectoliter bedragen. De accijns van den wyn, waarvoor de handelaar over het bedoelde tijdperk volgens lit. b reeds is gedebiteerd, is alsdan mede invorderbaar op het tijdstip, in de eerste alinea van art. 26 genoemd (5).


HOOFDSTUK V. — Artt. 26—28.
87
1. De handelaar geniet thans (d.w.z. in 1870) afloópend krediet voor den wijn, dien hu uit entrepot onder eigen beheer neemt. Daar de bergplaatsen voor verlengbaar krediet de particuliere entrepots grootendeels zullen vervangen, zal dus ook een afloopend krediet dienen verleend te worden voor den wijn, uit die bergplaatsen in consumtie gebracht. Daar voorts de uitslagen uit deze bergplaatsen zonder document geschieden, kan uit den aard der zaak het afloopend krediet niet voor eiken uitslag afzonderlijk verleend worden, zooals thans voor de uitslagen uit entrepot geschiedt, maar moeten alle uitslagen, in een driemaandelijksch tijdperk gedaan, te zamen genomen worden ; hetgeen bovendien de administratie zeer vereenvoudigt en ook gemakkelijker voor den handel is.
Teneinde de handelaren, die wijn rechtstreeks uit het buitenland of uit entrepot op afloopend krediet tot zich nemen, in dit opzicht niet onder nadeeliger bepalingen te plaatsen, wordt bij lett. b van dit artikel voor die inslagen hetzelfde voorgesteld. Mem v. T.
2. De handelaar kan in het genot zijn van:
a. Verlengbaar krediet alléén.
b. Verlengbaar krediet en afloopend krediet.
c. Afloopend krediet alléén.
3. Verg. aant. 2 op art. 14 hiervoor nopens aangifte en admissie voor de bergplaatsen van wijn onder afloopend krediet op het terrein, omschreven m art. 177 der Alg. wet.
4. Bij invoer van buitenslands en bij uitslag uit entrepot van wnn, bestemd om elders dan ter losplaats of ter plaatse van uitslag onder afloopend krediet te worden opgeslagen, wordt de ontbieder steeds gedebiteerd naar de hoeveelheid bij de lossing of bij den uitslag bevonden en op den volgbrief vermeld. Dat document wordt gezuiverd, nadat de ontbieder daarop een verklaring heeft gesteld, dat hij voor den accijns der partij wijn, vermeld in het document, verlangt te worden gedebiteerd en dus zonder dat ter plaatse van den inslag een nadere verificatie der hoeveelheid te pas komt of door den ontbieder of de ambtenaren kan worden gevorderd; overeenkomstig art. 146 der Alg. wet dient de volgbrief in dit geval eenvoudig als bewijs voor de debiteering voor de hoeveelheid goederen, waarvoor hij is afgegeven, (o) Res. V. 1863, no. 25.
Verg. res. V. 1862, no. 111, alsmede aant. 4 op art. 15.
(a) Wanneer de wijn betrokken wordt uit een bergplaats voor verlengbaar krediet, zal het overschrijvingsbiljet Accijnzen no. 28 op dezelfde wijze worden gezuiverd.
5. De bepalingen der laatste alinea worden voorgesteld om dezelfde reden, die voor de eerste zinsnede van art. 18 is opgegeven (a). Het minimum van 10 HL voor een geheel kwartaal is zóó laag, dat de handelaars er wel niet door bezwaard zullen worden. Mem. v. T.
(a) Dus om het genot van afloopend krediet te beperken tot hen die werkelijk een wijnhandel drijven van eenigen omvang.
Art. 28. Het afloopend krediet vervalt in drie termijnen, na verloop van drie, zes en negen maanden, telkens voor een derde gedeelte van het bedrag (1).


88
HOOFDSTUK V. — Art. 28.
De termijnen van het afloopend krediet vangen aan te loopen op den 15den dag der laatste maand van het driemaandelijksch tijdperk, waarin de wijn, waarvoor de debiteering heeft plaats gehad, wordt geacht in verbruik te zijn gebracht. De wijn, bedoeld bij fit. b van art. 27, wordt geacht in verbruik te zijn gebracht in het tijdperk waarin de volgbrieven, overschrijvingsbiljetten en vervoerbiljetten zijn afgegeven (2—4).
De rekening wegens het afloopend krediet moet door den betrokken handelaar aangezuiverd worden door betaling van het verschuldigde vóór op of den vervaldag van eiken termijn (5—8).
1. Het voorgestelde krediet is naar het schijnt lang genoeg, vooral wanneer men in aanmerking neemt, dat de termijnen met zullen ingaan op den dag van den inslag, maar op den 15en dag der laatste maand van het driemaandelijksch tijdperk. Hierdoor wordt het krediet feitelijk gemiddeld met meer dan een maand verlengd, daar kan worden aangenomen, dat de handelaars zich zooveel mogelijk er op zullen toeleggen om het grootste gedeelte der uitslagen in het begin van een kwartaal te bewerkstelligen. Mem. v. T.
2. Het is wenschelijk de krediettermijnen eenige dagen vóór het einde van het kwartaal te doen ingaan, teneinde het bedrag der termijnen, die in de maand December vervallen, nog in hetzelfde jaar te kunnen invorderen en verantwoorden. Mem. v. T.
3. Op de rekening wegens afloopend krediet voor wijn mogen de termijnen van betaling, niet voor elke ingeslagen partij afzonderlijk worden geregeld, maar naar het gezamenlijke bedrag van den accijns der verschillende partijen gedurende den loop van een driemaandelijksch tijdperk ingeslagen. Hes. van 31 Mei 1882, no. 27.
4. Vervoerbiljetten zijn blijkbaar abusievelijk vermeld.
5. Aanzuivering der rekening wegens het afloopend krediet door overschrijving op naam van anderen is onder de nieuwe wet niet meer toegelaten (a). Instr. § 34.
(a) Onder de vorige wet kon nl. het afloopend krediet ook worden aangezuiverd door overschrijving op naam van andere handelaars, die dan den accijns op den vervaltijd moesten betalen. Aangezien de handelaars thans aan elkander wijnen knnnen verkoopen met overschrijving van het verlengbaar krediet, behoefde de bedoelde wijze van aanzuivering van net afloopend krediet niet bestendigd te worden; verg. de Mem. v. T.
6. Er is geen aanleiding om voor de debiteeringen bij invoer en overschrijving een afzonderlijke rekening aan te leggen. Met eiken handelaar moet dus slechts één rekening worden gehouden. Res. V. 1830, no. 76.
In het hoofd der rekening moet het bedrag worden vermeld, waarvoor door den kredietgenietende is borg gesteld.
De rekening wordt doorloopend gehouden, en behoort dus niet bij het einde van elk kwartaal te worden afgesloten. Optelling per kwartaal ter berekening der krediettermijnen is natuurlijk wel noodig. Bij het einde van het jaar wordt de rekening in debet en credit opgeteld, terwijl de bedragen wegens niet verschenen krediettermijnen, op de rekening van het volgend jaar over te brengen, in de daarvoor bestemde kolommen van de oude rekening moeten vermeld worden.


HOOFDSTUK V en VI. — Artt. 28—29.
89
7. Indien de betaling van den accijns geschiedt tot aanzuivering van een termijn van krediet, worden de woorden „voor accijns van' doorgehaald; enz. Inlichtingen voorkomende op het titelvel van niet register van quitantiën van betaalden accijns, Accijnzen no. 7.
Indien de termijnen van afloopend krediet voldaan worden door middel van overschrijving op de rekening van 's Rijks schatkist bij de Nederlandsche Bank (giroverkeer) op den voet der res. V. v. V. no. 448, wordt volgens § 8,2e hd, dier resolutie bij de boeking van den accijns de letter G op den stok van het register vermeld en de quitantie met het duphcaat door kruisstrepen onbruikbaar gemaakt.
De betaling kan ook geschieden door middel van den postcheque- en girodienst. Deze wijze van betaling wordt op den stok van het register aangeduid door de letter P, terwijl de expeditiën door een kruisstreep onbruikbaar worden gemaakt. Verg. § 9 der gewijzigde res. V. v. V. no. 906.
8. De Ontvangers zijn niet bevoegd om bij wanbetaling van een vervallen krediettermijn slechts het bedrag van dien termijn te vorderen ; blijkens art. 288 der Alg. wet toch, moeten ook de nog niet verschenen termijnen in het uit te vaardigen dwangbevel begrepen worden. Het aangehaald artikel der Alg. wet ziet intusschen alléén op het afloopend krediet, zoodat bij de daar bedoelde invordering het bedrag, waarvoor verlengbaar (a) krediet genoten wordt, buiten aanmerking moet blijven. Res. van 7 Oct. 1873, no. 23.
(a) Bij de invoering der Alg. wet bestond geen verlengbaar krediet; dit stelsel van krediet werd eerst ingevoerd bij de onderwerpelijke wet van 1870. Art. 288 der Alg. wet kon dus daarop geen betrekking hebben.
HOOFDSTUK VI.
Bijzondere bepalingen omtrent den inlandschen wijn.
Art. 29 (1). Als fabrikanten van belastbaren inlandschen wijn worden aangemerkt zij, die elders dan in een azijnmakerij sappen trekken uit of aftreksels maken van druiven of gedroogde boomvruchten, onverschillig of zij die sappen of aftreksels al dan niet in gisting brengen (2—5).
Hiervan is uitgezonderd het vervaardigen van vruchtensappen voor eigen huiselijk gebruik, in hoeveelheden van hoogstens vijftig liter (6).
1. Dit artikel is hier opgenomen, zooals het luidt volgens art. 3 der wet van 22 Juli 1899, S. no. 170, V. v. V. no. 434 IV (bijl. B).
2. De heffing en verzekering van den accijns op den inlandschen wijn zijn geregeld bij de wet van 7 Mei 1878 S. no. 34, V. v. V. no. 434 III, opgenomen als bijl. A.
3. Het verdient opmerking, dat de verbodsbepalingen tegen het in gisting brengen van grondstoffen tot hiertoe volgens de accijnswetten omtrent het gedistilleerd en bier slechts op zekere panden van toepassing, thans algemeen worden voor alle panden; zoodat hierdoor ook de verzekering van die accijnzen nog wordt versterkt. Instr. %'35.


92
HOOFDSTUK VIL
Algemeene bepalingen.
Art. 31 (1—2). Er wordt te Amsterdam eene commissie van deskundigen ingesteld, waaraan wordt opgedragen te beslissen in geschillen:
a. over de toepassing van artikel 2;
b. tot welke soort de wijnen behooren voor de toepassing van artikel 4 en van den maatregel van bestuur ingevolge artikel 2ter;
c. of eene vloeistof voor de toepassing van de artikelen 7 en 24 al dan niet als drinkbare wijn is te beschouwen.
De commissie bestaat uit vijf leden, waarvan wordt benoemd en zoo noodig ontslagen : het voorzittend hd door Onzen Minister van Financiën, één hd door Onzen Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel en één hd door elk der Kamers van Koophandel en Fabrieken te Amsterdam, Rotterdam en ''s-Gravenhage. Hunne benoeming geldt voor vijf jaren, waarna zij opnieuw benoembaar zijn.
Op denzelfden voet worden voor elk hd een of twee plaatsvervangers benoemd.
Aan elk der leden en plaatsvervangers kan door Ons eene vergoeding worden toegekend.
De leden en hunne plaatsvervangers leggen in handen van den president der Arrondissements-Rechtbank waaronder hunne woonplaats behoort, den eed of de belofte af, dat zij de hun opgedragen werkzaamheden in overeenstemming met de bepalingen dezer wet ter goeder trouw zullen vervullen. Ingeval van herbenoeming wordt geen nieuwe eed of belofte gevorderd.
De commissie vergadert op uitnoodiging van het voorzittend hd, zoo dikwijls dit noodig is om in geschillen tusschen belanghebbenden en ambtenaren zoo spoedig mogelijk te beslissen.
Ontbreekt een der leden en is ook geen plaatsvervanger voor hem beschikbaar, dan treedt in zijn plaats een door het voorzittend hd aangewezen deskundige, die vooraf in handen van het voorzittend hd den eed of de belofte biervoren bedoeld, aflegt.
De beslissingen der commissie worden genomen bij meerderheid van stemmen.
1. Dit artikel is hier opgenomen, zooals het luidt volgens art. 1, lett. h, der wet van 13 Juli 1914, S. no. 317, V. v. V. no. 434IX.
2. Nu zich met het oog op het bepaalde bij artikel 1, lett. b, der wet (a) meer dan tot dusver geschillen kunnen voordoen van scheikundigen aard, acht de Minister het noodig, dat de thans bestaande, twee commissiën worden opgeheven en vervangen door één commissie, waarin wel het handelselement den voorrang zal kunnen hebben, doch waarin ook plaats is voor scheikundigen. Het ligt in de bedoeling tot voorzittend lid te benoemen één der scheikundigen, die verbonden zijn aan het laboratorium van het Departement van Financiën te Amsterdam (6) en dat het door den Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel te benoemen hd zal worden gekozen uit de scheikundigen, verbonden aan het Rijksbureau tot onderzoek van handelswaren te Leiden. Daar het voor de hand ligt, dat de keus der drie Kamers van Koophandel


HOOFDSTUK VII. — Artt. 35—36. 95
Art. 35. Bij verzending van wijn naar buitenslands uit eene bergplaats onder verlengbaar krediet, met afschrijving, of uit een entrepot, alsmede bij rechtstreekschen doorvoer, geschiedt de uitvoer langs de rivieren en te lande alléén langs de kantoren, daartoe door Ons in het bijzonder aangewezen (1—2).
Onze Minister van Financiën kan in bijzondere gevallen en onder de noodige voorzieningen den uitvoer langs andere kantoren toelaten.
1. Voor den uitvoer van wijn, als bedoeld bij het onderwerpelijk artikel zijn de volgende kantoren aangewezen:
a. Bij verzending langs rivieren en kanalen: Bath, V. 1870, no. 147.
Delfzijl, V. 1872, no. 78. Denekamp, V. 1904, no. 72. Hansweert, V. 1870, no. 147. de Kempen, V. 1905, no. 118. Lobith, V. 1870, no. 147. Maastricht, V. 1870, no. 147.
Nieuweschans (Station), V. 1872, no. 78 en V. 1887, no. 36. Sas van Gent, V. 1870, no. 147. Smeermaas, V. 1904, no. 75. St. Pieter, V. 1870, no. 147.
b. Bij verzending te lande: Broeksittard, V. 1886, no. 11. Dinxperlo, V. 1901, no. 171. 's-Heerenberg, V. 1870, no. 147. Hekkens, V. 1870, no. 147. Heurne, V. 1911, no. 60. Ittervoort, V. 1901, no. 171.
Keulsche Barrière (Venlo), V. 1870, no. 147. de Kempen, V. 1905, no. 118. Ood Vroenhoven, V. 1870, no. 147. Smeermaas, V. 1904, no. 75. Stadsbroek, V. 1901, no. 171. St. Pieter, V. 1902, no. 50.
en voorts, voor de verzendingen langs de spoorwegen, alle laatste kantoren voor den uitvoer van goederen, gevestigd of nader te vestigen aan spoorwegen, welke op vreemd grondgebied uitloopen. Kon. besluit V. 1870, no. 147.
2. Wijn moet bij doorvoer of bij uitvoer onder afschrijving aan accijns, in de uitgaande schepen steeds worden geladen in de gewone laadruimen; tenzij bliike uit een op de betrekkelijke documenten te stellen verklaring van de ambtenaren met het toezicht bij de inlading belast, dat de wun met hun voorweten in een ander, met name aangewezen gedeelte van het schip geladen is. Art. 7, eerste lid der wet van 4 April 1870, S. no. 61, V. v. V. no. 70III.
Art. 36. Het alcohol-gehalte van wijnen wordt bepaald op dezelfde wijs, waarop volgens de bestaande of later door Ons vast te stellen voorschriften, krachtens art. 3, § 1 der wet van 20 Juni 1862 (Staatsblad no. 62) (1), de sterkte wordt opgenomen van gedistilleerd, dat vermengd of bereid is met zelfstandigheden, die de juiste opneming der sterkte met den vochtweger verhinderen (2—5).


96 HOOFDSTUK VII. — Art. 36.
1. Zie V. v. V. no. 612 I.
2. Men vergelijke hierbij de artt. 150 en 151 der Alg. wet van 26 Aug. 1822, S. no. 38, alsmede de artt. 6 e. v. van het Kon. besluit van 20 April 1863, S. no. 19 (a, b) en § 8 der res. van 2 Mei 1863, no. 66, V. 1863, no. 86. Instr. § 39.
Het genoemde besluit van 1863, V. v. V. no. 612 II, is opgenomen als bijlage der Gedistilleerdwet, terwijl § 8 (en § 9) der aangehaalde resolutie van 1863 zijn aangeteekend op art. 7 van dat besluit.
(o) Het alcoholgehalte wordt dos bepaald door opneming met den vochtweger, na afstoking van een proef in een distilleertoestel of wel langs scheikundigen weg.
(4) Wijn met een gehalte van minder dan 25 pet. moet onvermengd worden onderzocht. Aanlenging met water is in strijd met art. 6, lett. b, sub 1, van het Kon. besluit van 20 April 1863, S. no. 19. Res. van 5 Dec. 1S73, no. SS.
3. In verband met een eventueel 2e en 3e onderzoek (verg. aant. 1 op art. 32 hiervoor) is het wenschelijk drie proeven van den te onderzoeken wijn te nemen;. zie ook aant. 1 op art. 5 van het als bijl. D opgenomen besluit.
De proeven bestemd om elders of later te worden onderzocht, zullen, in verband met § 9 der res. V. 1863, no. 86 (zie aant. 2 hiervoor), meestal genomen moeten worden ter grootte van ruim 8 dL.
4. Zooals ook blijkt uit § 39 der instructie (zie aant. 2 biervoor), behooren onder de voorschriften omtrent het opnemen van het alcoholgehalte van gedistilleerd, die volgens art. 36 der genoemde wet mede van toepassing zijn voor het onderzoek van het alcoholgehalte van wijn, ook de voorschriften van art. 7 van het Kon. besluit van 20 April 1863, S. no. 19.
Wanneer dat onderzoek volgens de tweede zinsnede van genoemd art. 7 na de verzending van den wijn plaats heeft, is het mitsdien niet voldoende, dat de ambtenaren met de verificatie van den wijn belast, in het document vermelden, dat proeven zijn genomen, zooals reeds meermalen is voorgekomen, maar behoort daarop aangeteekend te worden, dat het onderzoek van de sterkte later zal plaats hebben, waarvan zij voor zooveel noodig bij afzonderlijke mededeeling kennis geven aan den Ontvanger ter overneming in den extract-volgbrief.
Het meer genoemde onderzoek moet voorts, met inachtneming der artt. 150 en 151 der Alg. wet, wanneer een tweede of derde onderzoek verlangd wordt, zooveel mogelijk bespoedigd worden, teneinde de kennisgeving omtrent de uitkomst zoodra doenlijk aan het kantoor van bestemming te kunnen zenden. De inhoud dezer kennisgeving wordt door den Ontvanger van dat kantoor medegedeeld aan den ontbieder en aangeteekend op den volgbrief, -terwijl de kennisgeving zelve gehecht wordt aan den extract-volgbrief; welke laatste vervolgens geheel of gedeeltelijk gezuiverd aan het kantoor van afgifte wordt teruggezonden. Bes. V. 1871, no. 143, sub b.
5. Volgens de letterlijke bewoordingen van art. 150, laatste hd, der Alg. wet zou ongetwijfeld een derde verificatie alleen kunnen worden gevraagd voor gedistilleerd.
Bij mvoer vallen daaronder dus eveneens wijnen met een hooger alcoholgehalte dan 22 pet., omdat deze als gedistilleerd worden aangemerkt en belast, doch niet wijnen van geringere sterkte, ook al moet boven den wijnacenns nog gedistilleerdaccijns worden geheven, zoodat dus eveneens opneming van de sterkte noodzakelijk is.


HOOFDSTUK VIL — Artt. 36—39.
97
Deze wijnen zijn geen gedistilleerd en worden nergens in de wet met gedistilleerd gelijk gesteld.
Uit de res. V. 1871 no. 143, lett. b, en V. 1909 no. 207, 4e lid, (a) is echter af te leiden, dat deze meening door onze Administratie niet wordt gehuldigd en dat bij alle sterktebepalingen van wijn art. 151 der Alg. wet toepasselijk wordt geacht.
Rationeel is deze opvatting zeer zeker, want er valt moeilijk een reden aan te wijzen, waarom in het eene geval een opneming door deskundigen noodig wordt geoordeeld voor een goede behartiging van de belangen van Administratie en belastingschuldigen, terwijl alleen een gradueel verschil die waarborg onnoodig zou maken. Weekblad no. 2332.
(oj Resp. opgenomen in aant. 4 hiervoor en in bijl. D, art. 5, aant. 1, 2e lid.
Art. 37. De bepalingen dezer wet ten aanzien van de handelaars of entrepositarissen zijn ook van toepassing op vennootschappen van koophandel.
Art. 38. Moet een belanghebbende uitgenoodigd worden om bij eenige verrichting der ambtenaren tegenwoordig te zijn, of moet hem eenige aanzegging, uitnoodiging of uitreiking worden gedaan, dan kan dit bij zijne afwezigheid geschieden aan zijn gemachtigde, zijn meesterknecht, of in het algemeen, aan dengene die namens of van wege hem tegenwoordig is (1).
1. De redactie stemt overeen met die van art. 131 der Gedistilleerd» wet, welks toepassing nooit moeilijkheid heeft opgeleverd. Mem. v. A.
Art. 39. De handelaar, die verlengbaar krediet geniet, of de entrepositaris is gehouden om, bij het opnemen of peilen van den voorraad wijn, de fusten zoodanig te doen plaatsen, dat die opneming of peiling gevoegelijk kan geschieden, en, voor zoover de ambtenaren dit vorderen, hokken, lasten of manden gebottelden wijn te doen ontpakken (1).
In geval van nalatigheid ten deze worden bij opneming volgens art. 19 de fusten of flesschen, ten aanzien waarvan aan voormeld voorschrift niet wordt voldaan, buiten de opneming gelaten; terwijl bij andere opnemingen de werklieden en de werktuigen, noodig om de bedoelde werkzaamheden te verrichten, door de ambtenaren in dienst genomen of aangeschaft worden, ten koste van den betrokken handelaar.
Bij opneming van gebottelden wijn kunnen de ambtenaren, op verzoek van den belanghebbende, de hoeveelheid berekenen naar den inhoud van eenige ledige flesschen van gelijken vorm en grootte (2—5).
1. Verg. art. 19, 3e hd, hiervoor.
2. De laatste zinsnede is noodig, ten einde in den regel de noodzakelijkheid te vermijden om gevulde en dichtgemaakte flesschen te openen. Mem. v. T.
3. De ambtenaren zijn natuurlijk niet verplicht, om de hoeveelheid op deze wijze te berekenen. Bij twijfel of de flesschen in werkelijkheid wijn bevatten, zuilen zij er één of meer doen openen.
De Wijnwet. 7


98
HOOFDSTUK VIL — Artt. 39—40.
Door den wijn uit een flesch over te storten in een litermaat, waarop men voor elke hoogte een peilstok je heeft vervaardigd, kan de inhoud zuiver gevonden worden.
4. Bij de verificatie van gebottelden wijn op consent tot uitvoer moeten de kisten of manden van iedere partij afgescheiden van elkaar zijn geplaatst. Na opneming der verschillende soorten en van de grootte der flesschen worden enkele kisten of manden aangewezen om te openen, b.v. 1/20 per partij.
Nu gaat men den inhoud dezer colli na, neemt één of meer flesschen, vraagt er van gelijke grootte bij, laat die op dezelfde hoogte met water vullen en overtuigt zich of de inhoud overeenstemt met de hoeveelheid op het consent aangegeven. Neemt de aangever geen genoegen, of is de ambtenaar van meening, dat bekeuring moet volgen, dan is hij gehouden, de aangegeven flesschen wijn te meten.
Op dezelfde wijze wordt gehandeld met wijn, die ten invoer wordt aangegeven. Ongaarne heeft men, dat de flesschen worden geopend en men zorgt dan ook in den regel om eenzelfde soort flesch bij de verificatie mede te brengen.
Bij Champagne-, Rijn- en Moezelwijnen verhest elke geopende flesch haar handelswaarde.
5. Verg. nopens de wijze van verificatie van wijn op flesschen, bij in- en uitslag in of uit entrepot, de resoluties V. 1851, no. 173 en V. 1852, no. 28, opgenomen in aant. 8 op art. 147 der Alg. wet, 3e druk.
Art. 40. De artt. 166,167 en 169 der Algemeene wet van 26 Augustus 1822 gelden ook voor het vervoer van wijn aan de zeezijde op het terrein van toezicht, omschreven bij art. 177 dier wet (1—4).
1. Thans (d.w.z. in 1870) kan de wijn op hét terrein van toezicht aan de zeezijde zonder document vervoerd worden, daar de speciale wet geen bepalingen omtrent het vervoer bevat en de Algemeene wet van 26 Augustus 1822 alléén dekking door document voorschrijft voor het terrein van toezicht aan de landzijde. Intusschen is beperking in dit opzicht even wenschelijk voor de zeezijde, ten einde frauduleuze lossingen aan de kusten en in de zeegaten te achterhalen. Mem. v. T.
2. Het vervoer van meer dan 3 L wijn op de z.g. eerste linie, landen zeezijde, moet dus door document gedekt zijn, behalve binnen de gemeenten Verdo en Maastricht, alwaar ingevolge art. II, lett. b, van het Kon. besluit van 6 Januari 1904, S. no. 3, V. v. V. no. 281 XVIII, geen document vereischt wordt voor het vervoer van wijn beneden de hoeveelheid van 10 L.
Buiten de eerste linie mag wijn in elke hoeveelheid vrij vervoerd worden.
3. Wanneer bij nederlage op de eerste linie, landzijde, wijn van meer dan 22 pet. wordt bevonden, is er geen wetsbepaling, die gebiedt dezen wijn als gedistilleerd aan te merken-, de vraag of dekking noodig is, wordt beheerscht door de voor wijn geldende bepalingen, terwijl de eventueel ontdoken accijns naar de Wijnwet wordt berekend. Het bewijs ontbreekt immers ook geheel, dat de wijn in den gevonden toestand is ingevoerd.
Niet geheel zoo staat de zaak bij vervoer. Bij de vraag of dekking


HOOFDSTUK VII — Artt. 40—Ubis.
99
door document noodig is, moet de vloeistof in kwestie eveneens als wijn worden beschouwd. Wordt deze vraag bevestigend beantwoord en is geen document aanwezig, dan is er sprake van frauduleus vervoer, dat volgens art. 219 der Alg. wet met frauduleuzen invoer wordt gelijkgesteld (a). De ontdoken belasting zou dan moeten worden berekend volgens dit laatste (nl. den invoer), aldus den wijn bij dezen fictieven invoer als gedistilleerd beschouwende. (Verg. de analoge redeneering voor gedistilleerd met fictieve sterkte van 75 pet. in V. 1867, no. 71 en V. 1871, no. 101.) Uit deze redeneering volgt nog, dat voor wijn sterker dan 22 pet. buiten het terrein eerste linie dekking nooit noodig is. Weekblad no. 1994.
(o) Dit geldt, in verband met bet onderwerpelqk art. 40, zoowel voor de land- als voor de zeezijde.
4. Voor het vervoer van vruchtenwijn (a) op de linie wordt geen document vereischt. Res. van 25 Januari 1902, no. 125.
(a) Hieronder zijn kennelijk te verstaan de dranken, die volgens het laatste lid van art. 2 der wet van den accijns zijn vrijgesteld ; verg. § 7 der res. V. 1899, no. 71, opgenomen in aant. 11 op art. 4 der Vruchtenwijnwet (zie bijl. B.)
Art. 41. In verband met art. 2 dezer wet worden, met wijziging in zoo ver van de tabel, bedoeld bij art. 1 der wet van 15 Augustus 1862 Staatsblad no. 170) (1) appél- en perendrank vrijgesteld van invoerrecht (2)
1. Zie V. 1877, no. 54.
2. Bij invoer zijn appél- en perendrank belast met den wijnaccijns, hier te lande vervaardigd uit versche appelen en peren, zijn ze vrij van belasting; verg. art. 2 hiervoor.
Art. élbis (1). Het krediet, geregeld in de hoofdstukken IV en V, strekt zich niet uit tot den gedistilleerdaccijns die van wijn verschuldicd is (2—7). 6
Vloeistoffen, vallende onder het vierde hd van artikel 2, mogen niet in particulier entrepot of onder verlengbaar krediet worden ingeslagen (8—9).
1. Dit artikel is ingevoegd bij art. 1, lett. i, der wet van 13 Juli 1914, S. no. 317, V. v. V. no. 434 IX.
2. De handelaars, die wijn opslaan onder verlengbaar krediet voor den accijns, zijn tot dusver geheel vrij in de behandeling van den wijn, mits zij zorgen, dat in de bij het einde van elk kwartaal in te leveren aangifte van den voorraad geen wijn wordt begrepen, die niet voldoet aan de eischen van art. 24 der wet van 20 Juli 1870. Zal deze vrijheid, waaraan de handel ruim 40 jaar lang gewend is, worden bestendigd, dan gaat het moeilijk aan om bij wederuitvoer afschrijving te verleenen van den accijns, die voor den in den wijn voorhanden alcohol bij invoer verschuldigd wordt. En van zoodanige afschrijving zou uit den aard der zaak toch nimmer sprake kunnen zijn met betrekking tot wijnen, die krachtens de uit te vaardigen algemeene maatregelen van bestuur ten invoer worden toegelaten tegen een lageren accijns dan die, berekend naar het alcoholgehalte (a). Het wordt niet noodig geacht, krediet te verleenen voor den gedistilleerdaccijns met betrekking tot wijn, die onder verlengbaar krediet voor den wijnaccijns wordt opgeslagen en


100 HOOFDSTUK VIL — Art. mis.
evenmin met betrekking tot den wijn, waarvoor afloopend krediet wordt verleend, welk krediet volgens de bestaande bepalingen enkel kan worden worden aangezuiverd door betaling. Daar dok wijn met een booger alcoholgehalte dan van twaalf ten honderd (b) kan worden opgeslagen in entrepot (c) blijft voor den handel de mogelijkheid bestaan om dergehjken wijn weder uit te voeren, zonder dat daarvoor accijns is betaald. Mem. v. T.
la) Zie art. 2ter hiervoor.
jol Zie echter art. 1, 2e lid, met aant. 24.
(c) Zie aant. 5 hierna.
3. Deze gedistilleerdaccijns kan alleen te pas komen voor wijn van meer dan 21 en niet meer dan 22 pet. Bij hooger gehalte wordt de wijn bij invoer als gedistilleerd beschouwd, en zijn de bepalingen der Wijnwet daarop niet meer toepasselijk; verg. art. 1, 2e zinsnede.
4. Ter uitvoering van de thans vervallen 2e zinsnede van art. 3 hiervoor (a) werden de volgende voorschriften gegeven, welke ongetwijfeld eveneens gevolgd kunnen worden bij de uitvoering van art. ilbis, eerste hd.
De betaling (van den gedistilleerdaccijns) moet geschieden ter plaatse, waar de wijn wordt ingeslagen. De Ontvanger vermeldt op den extractvolgbrief de dagteekening en het nummer der quitantie, alsmede het betaald bedrag. Instr. § 7.
Ten vervolge op § 7 der instructie werd te kennen gegeven, dat wanneer bij inslag onder verlengbaar (b) krediet van wijn, die meer alcohol bevat dan 21 pet., de ontbieder de betaling weigert der verhooging van accijns wegens dien meerderen alcohol verschuldigd, de debiteering moet plaats hebben overeenkomstig art. 15, tweede en volgende zinsnede, der wet, en dat alsdan de volgbrief alleen voor den gewonen accijns moet gezuiverd worden. De Ontvanger ter bestemmingsplaats stelt voorts op den extract-volgbrief een gewaarmerkte aanteekening van de bedoelde weigering, en de Ontvanger, die het document heeft afgegeven, verhaalt na de terugkomst van het extract de verschuldigde verhooging op den afzender van den wijn of op de door dezen gestelde zekerheid.
Bij betaling der verhooging van den accijns behoeft geen duplicaatquitantie aan den extract-volgbrief gehecht te worden, maar kan worden volstaan met de aanteekening, bij de aangehaalde § 7 voorgeschreven. Res. V. 1871, no. 143, sub a.
(a) Deze wetsbepaling luidde aldus:
„Bij inslag onder verlengbaar krediet voor den accijns moet echter de verhooging volgens de tweede alinea van art. 1 terstond worden betaald".
(6) Ook bij inslag onder afloopend krediet zal thans voorzeker aldus gehandeld moeten worden.
5. Verg. voor het geval, dat wijn met een alcoholgehalte boven 21 pet. wordt ingeslagen in entrepot, het slot van § 14 der instr., in aant. 2 op art. 8.
6. Bij uitvoer van dergehjken wijn uit een bergplaats voor verlengbaar krediet echter komt geen teruggaaf van de betaalde verhooging te pas.
7. Voor de verhooging van den accijns volgens art. 2, 4e hd, kan dus blijkbaar wel krediet worden genoten, in verband met het 2e hd van art. Albis echter alleen afloopend, geen verlengbaar krediet.


BIJLAGE A. — Artt. 1—2.
105
Zij hebben zich dus niet te bemoeien met de bewerkingen, die de sappen verder ondergaan om ze als wijn te kunnen afleveren. Dit neemt niet weg, dat de fabrieken ook buiten den aangegeven werktijd nu en dan door ambtenaren moeten worden bezocht, ten dien einde zich te overtuigen, dat niet zonder aangifte vruchten bewerkt worden. Instr. V. 1873, no. 64, § 2.
Verg. aant. 3 op art. 7 hierna.
4. Het staat den fabrikant van belasten inlandschen wijn vrij in zijn fabriek ook uit andere versche boomvruchten dan druiven, sappen of aftreksels te vervaardigen.
Ingevolge de aangifte, welke overeenkomstig art. 1 door hem is ingediend, moeten dan echter de bepalingen ten aanzien van het bewerken van vruchten binnen de aangegeven panden en erven worden opgevolgd, zoodat de fabrikant tengevolge van de inlevering der aangifte bedoeld bij art. 3 der wet, voor de verkregen sappen of aftreksels zal moeten worden gedebiteerd.
Vervaardiging van onbelasten vruchtenwijn in een fabriek van belasten inlandschen wijn is derhalve niet toegelaten.
Een andere opvatting zou er toe leiden, dat alle controle op de sappen uit druiven en gedroogde boomvruchten verkregen, onmogelijk werd gemaakt. Res. van 11 October 1918, no. 60.
5. Het bewaren, door de ambtenaren, van fabrieks- en bedrijfsgeheimen is met den meesten nadruk aanbevolen bij res. V. v. V. no. 670.
6. Het in werking hebben of brengen van een fabriek van inlandschen wijn, zonder voorafgaande aangifte overeenkomstig art. 1. is strafbaar gesteld bij art. 12, lett. a.
Het onjuist of onvolledig invullen dier aangifte wordt gestraft volgens art. 12 lett. b.
Verg. ook art. 180 der Alg. wet aangaande het oprichten van fabrieken op het terrein van toezicht en aantt. 4 en 5 op art. 29, der wet van 1870 nopens hét bereiden van alcoholische vloeistoffen.
7. Ook de fabrikanten van onbelasten inlandschen wijn en andere van den accijns vrijgestelde dranken moeten aangifte van hun panden doen; verg. art. 4 der Vruchtenwijnwet (zie bijl. B).
8. Verg. hierbij art. 9, 2e lid.
9. Het gebruik van een verzamelbak volgens lett. g is verplichtend om de hoeveelheid der verkregen sappen te kunnen constateeren. Instr. V. 1873, no.64, § 5.
10. Verzuim hiervan is strafbaar volgens art. 12, lett. f.
Art. 2 (1). Boven of op elk der werktuigen, bedoeld bij litt. e, f eng van het vorig artikel, wordt de bestemming duidelijk zichtbaar in olieverf aangewezen.
Werktuigen van dezelfde soort en bestemming verkrijgen een doorloopend nummer, dat mede in het opschrift vermeld wordt.
Op de verzamelbakken, bedoeld bij lit. g, wordt bovendien de inhoudsruimte vermeld, volgens meting of waterijking door ambtenaren (2—3).


106 BIJLAGE A. — Artt. 2—3.
1. Overtreding van dit artikel is strafbaar volgens art. 12, lett. /.
8. Van het meten of waterijken der verzamelbakken wordt een proces-verbaal opgemaakt (a) op denzelfden voet als bij het bepalen der inhoudsruimte van werktuigen in andere fabrieken.
Hermeting of nieuwe waterijking kan zoo noodig op verzoek van den fabrikant, of wel ambtshalve plaats hebben. Instr. V. 1873, no. 64, § 6.
(o) Een model van dit proces-verbaal, Fabricage no. 3, is opgenomen in de Gedistilleerdwet, deel V der Vakstudie.
3. Verg. hierbij de res. V. 1910, no. 186.
Art. 3. Wanneer een fabrikant vruchten in bewerking wil brengen, levert hij uiterlijk op den laatsten werkdag, welke vooraf gaat aan den dag waarop de eerste werkzaamheden moeten verricht worden, ten kantore van den ontvanger eene onderteekende aangifte in, vermeldende, behalve de dagteekening en de aanwijzing der fabriek (1—2):
a. welke der in zijne aangifte, bedoeld bij art. 1 dezer wet, vermelde soorten van vruchten hij zal bewerken (3);
b. de nummers der te gebruiken weekbakken en den dag en het uur van iedere storting van vruchten in deze bakken;
c. de nummers der te gebruiken persen of der werktuigen die de persen vervangen, en, voor zoover de opgaaf volgens ht. b niet te pas komt, den dag en het uur van iedere storting van vruchten in deze persen of werktuigen;
d. de dagen, waarop de vruchten uitgeperst en de sappen of aftreksels in de verzamelbakken overgebracht zullen worden, met opgaaf van het uur van aanvang en van afloop dier werkzaamheden op eiken dag (4);
e. de nummers der verzamelbakken, die achtereenvolgens met sappen of aftreksels zullen gevuld worden;
/. de hoeveelheid sappen of aftreksels, die bij het doen der aangifte in de fabriek of de daarmede gemeenschap hebbende panden voorhanden zijn (2) (5—6).
De verzamelbakken, in de aangifte begrepen, worden gebruikt in de orde van hun volgnummers (7).
1. Voor de hierbedoelde aangiften en dubbelen is een gedrukt formulier opgenomen in de serie Fabricage onder no. 9 (a). De fabrikanten zijn niet verplicht om hun aangiften in dat register in te schrijven, maar kunnen afzonderlijke aangiften inleveren, mits daarin de bij de wet voorgeschreven bijzonderheden vermeld zijn. Instr. V. 1873, no. 64, § 7, eerste lid.
(a) Een model is opgenomen aan het einde van dit werk.
2. Het maken van sappen of aftreksels van vruchten in een fabriek, waarvoor aangifte is gedaan volgens art. 1, doch zonder aangifte volgens art. 3, wordt gestraft volgens art. 12, lett. c.
Het verrichten van werkzaamheden met afwijking van een aangifte, ingeleverd volgens art. 3, is strafbaar gesteld bij art. 12, lett. d; verg. ook aant. 5 op dat artikel.


BIJLAGE A. — Artt. 3—6. 107
3. Zie aant. 4 en 5 op art. 29 der wet van 1870, alsmede aant. 4 op art. 1 hiervoor.
4. Bij onderdeel d behoeven aanvang en afloop van het persen en van het overbrengen der sappen in de verzamelbakken niet afzonderlijk opgegeven te worden, terwijl hierbij evenmin splitsing van verzamelbakken te pas komt. Wil de fabrikant b.v. des morgens ten acht uur beginnen met het persen voor den eersten verzamelbak en des middags ten zes uur eindigen met het overbrengen van sappen in den laatst aangegeven verzamelbak, dan behoeft hij alléén deze twee uren op te geven. Instr. V. 1873, no. 64, § 7, tweede lid.
5. De opgaaf, bedoeld bn' lett. f moet alle voorhanden sappen en aftreksels omvatten en dus ook die, welke reeds geheel of gedeeltehjk bewerkt zijn. Instr. V. 1873, no. 64, § 7, derde lid.
6. Verg. art. 9, 2e lid, met aant. 1.
7. Overtreding van het laatste üd is strafbaar volgens art. 12, lett. f.
Art. 4. De aangifte volgens art. 3 loopt over geen langer tijdvak dan vier weken. Alvorens zij wordt aangenomen, stelt de fabrikant zekerheid voor den accijns van de te vervaardigen sappen of aftreksels. Het bedrag dezer zekerheid wordt berekend over eene hoeveelheid sappen of aftreksels, gelijkstaande met de geheele inhoudsruimte der te bezigen verzamelbakken, iederen bak zooveel maal genomen als hij volgens de aangifte zal gebruikt worden (1).
1. Voor zooveel noodig wordt opgemerkt, dat de zekerheid niet telkens bij het doen eener aangifte behoeft gesteld te worden, maar dat ook ten deze doorloopende borgstelhng is toegelaten. Instr. V. 1873, no. 64, § 8.
Art. 6. De ontvanger geeft den fabrikant een gewaarmerkt dubbel der aangifte (1).
Dit dubbel is van den aanvang der werkzaamheden tot de inlevering volgens art. 10, tweede alinea, in de fabriek aanwezig op eene daartoe door den inspecteur na overleg met den fabrikant te bepalen plaats. Het wordt aan de ambtenaren op hunne aanvraag vertoond (2—3).
1. Het dubbel wordt afgegeven uit het register Fabricage no. 9, waarvan een model is opgenomen aan het einde van dit werk.
2. De Inspecteur beslist dus omtrent de plaats, waar het dubbel der aangifte aanwezig moet zijn. Res. V. 1878, no. 40.
3. Overtreding van het laatste hd is strafbaar volgens art. 12, lett. /.
Art. 6 (1). In de fabrieken is een door den fabrikant verstrekte en vanwege het bestuur der belastingen gewaarmerkte peilstok voorhanden, geschikt om de hoogte der vloeistof in de verzamelbakken in centimeters op te nemen (1—3).


108
BIJLAGE A. — Artt. 6—7.
Het bepaalde bij art. 51, §§ 3 en 4, der wet van 20 Juni 1862 (Staatsblad no. 62) is op dien peilstok van toepassing (4).
1. Overtreding van dit artikel is strafbaar volgens art. 12, lett. ƒ.
2. Ten einde de opnemingen der sappen te vergemakkelijken, moeten de ambtenaren voor iederen verzamelbak een staatje maken van de hoeveelheid vloeistof, die bij eiken centimeter hoogte in den bak voorhanden is. Instr. V. 1873, no. 64, § 9.
3. Als peilstok kan ook de gewone metermaat dienst doen. Het waarmerken bestaat in het inbranden met een ijzer der letters R A (Rechten, Accijnzen).
Zie aant. 1 op art. 51 der Gedistilleerd wet.
4. Zie V. v. V. no. 612 I.
Art. 51, § 3, behelst het verbod om een peilstok te vervalschen, te verminken of de daarop geplaatste merkteekenen onleesbaar te maken. Het heimelijk plaatsen van kokers of andere voorwerpen in een vat, bak of legger, wordt met het vervalschen van een peilstok gelijk gesteld.
Art. 51, § 4, legt de verplichting op om een peilstok, waarvan de merkteekenen onduidelijk zijn geworden, of waaraan eenig ander gebrek is ontstaan, te doen herstellen, uiterlijk binnen 8 dagen na schriftelijke uitnoodiging door den Ontvanger.
Art. 7 (1—3). De sappen of aftreksels worden uit de werktuigen, waarin de vruchten zijn geperst of uitgetrokken, door middel van goten, buizen of emmers rechtstreeks in verzamelbakken overgebracht.
Zoodra een bak gevuld is, vermeldt de fabrikant dit bij gewaarmerkte aanteekening op den rug van het dubbel der aangifte, met opgaaf van het tijdstip en van de hoeveelheid sappen of aftreksels in den bak aanwezig.
Met het vullen van een volgenden bak wordt niet aangevangen vóórdat deze aanteekening op de aangifte gesteld is.
De sappen of aftreksels worden niet vroeger uit den verzamelbak verwijderd dan twee uren na de aanteekening, voorgeschreven bij de tweede alinea van dit artikel, tenzij de hoeveelheid in dien bak door ambtenaren vroeger is opgenomen.
Vóórdat een verzamelbak gedeeltelijk of geheel wordt geledigd, stelt de fabrikant daarvan aanteekening op het dubbel der aangifte, met opgaaf van het nummer van den bak en het tijdstip van aanvang.
1. Overtreding van dit artikel is strafbaar volgens art. 12, lett. /.
2. De bepalingen der artt. 7—9, waarin ook blijkens de ondervinding voor de fabrikanten geen overwegend bezwaar is gelegen, zijn onvermijdelijk, wil men zonder onafgebroken toezicht van ambtenaren voldoende zekerheid verkrijgen, dat de vervaardigde wijn werkelijk door den accijns wordt getroffen. Mem. v. T.
3. Het toezicht der ambtenaren moet hoofdzakehjk op de nauwgezette nakoming van de voorschriften van dit artikel gericht zijn, omdat, waar fraude beoogd wordt, wel in de eerste plaats zal worden


BIJLAGE A. — Artt. 7—9.
109
beproefd om sappen niet in de verzamelbakken over te brengen of wel buiten de bij de tweede zinsnede voorgeschreven opgaaf te houden.
De fabrikant kan de verzamelbakken vullen tot zoodanige hoogte als hij goed vindt. Voorts kan hem worden vergund om des verkiezende het sap of de aftreksels in de verzamelbakken te laten, ten einde ze daarin verder te bewerken. In geen geval mag evenwel tot dit bewerken worden overgegaan binnen den tijd, bepaald bij de voorlaatste zinsnede van dit artikel. Instr. V. 1873, no. 64, § 10.
Verg. aant. 3 op art. 1 hiervoor.
Art. 8. Van de inlevering der aangifte tot het einde van den derden dag na den laatsten dag, in de aangifte vermeld, worden geen sappen of aftreksels uit de fabriek uitgeslagen dan met geleibiljet, af te geven door den ontvanger, en waarin de soort en hoeveelheid der vloeistof en het tijdstip van uitslag zijn vermeld (1—4).
1. Het verbod van art. 8 strekt ter voorkoming, dat sappen uit de fabriek worden verwijderd, ten einde die te onttrekken aan den aanslag voor den accijns bij opneming door de ambtenaren volgens art. 9, tweede zinsnede. De gelemüjetten (a) mogen niet worden afgegeven dan op schriftelijke aanvragen van den fabrikant. Instr. V. 1873, no. 64, § ll.
(a) Deze geleibiljetten worden afgegeven uit het register Accijnzen no. 10, waarvan een model is opgenomen in de Geslachtwetten.
2. Het uitslaan van sappen of aftreksels in strijd met art. 8, is strafbaar volgens art. 12, lett. e.
3. Met de uitdrukking „sappen of aftreksels" in de artikelen der wet van 1878 voorkomende, worden ook geheel bewerkte (dus wijn) bedoeld, behalve wat aangaat die bepalingen der wet, waarin men uit den aard der zaak alleen onbewerkte sappen en aftreksels op het oog heeft, b.v. in art. 1, lett. g en art. 3, letters d en e. Verg. § 7, 3e lid, der instructie V. 1873, no. 64. (a) Weekblad no. 1864.
(o) Opgenomen in aant. 5 op art. 3 hiervoor.
4. Zie aant. 4 op art. 1 hiervoor.
Art. 9. De ambtenaren zijn bevoegd de hoeveelheid sappen en aftreksels in de verzamelbakken en andere fusten en werktuigen op te nemen (1—2).
Worden bij dergelijke opneming gedurende het tijdsverloop, bepaald bij art. 8, in één of meer verzamelbakken, of in de fabriek en de daarmede, op de wijze omschreven in artt. 10 en 11 der wet van 20 Juni 1862 (Staatsblad no. 62) (3) gemeenschap hebbende panden, méér sappen of aftreksels bevonden dan daarin volgens de artt. 3, 7 en 8 aanwezig mogen zijn, dan vermelden de ambtenaren dit meerdere op het dubbel der aangifte en leveren bovendien van hunne bevinding een relaas in bij den ontvanger (1—2) (4—5).
Bedraagt het verschil méér dan een twintigste van de hoeveelheid die aanwezig mag zijn, dan wordt bovendien de fabrikant geacht art. 7 te hebben overtreden (4) (6—8).


110 BIJLAGE A. — Art. 9.
1. Het is de bedoeling, dat behoudens bijzondere gevallen, opneming van de hoeveelheid sappen alléén zal plaats hebben in het tijdsverloop, genoemd in art. 8. Opnemingen buiten dien tijd zijn te minder noodig, omdat zij toch geen grond kunnen geven tot vernooging van den aanslag voor den accijns.
Bovendien zal ook binnen het bedoelde tijdsverloop de opneming wel meestal kunnen worden beperkt tot het sap in één of meer verzamelbakken. Bestaat er echter grond om te vermoeden, dat de voorraad grooter is dan de gezamenlijke hoeveelheid, aangegeven volgens art. 3 lett. / en overgebracht in de verzamelbakken, verminderd met de hoeveelheden uitgeslagen met geleibiljet, dan moet de geheele voorraad worden opgenomen. Instr. V. 1873, no. 64, § 12.
Uit art. 10 der wet en de §§ 2, 5 ,10 en 12 der instructie (a) bhjkt, dat de hoeveelheid sappen of aftreksels, door bewerking uit de vruchten getrokken en in de verzamelbakken overgebracht, tot grondslag voor den aanslag moet strekken en dat dus de toevoeging van water, suiker of andere zelfstandigheden na de opneming volgens art. 9 niet in aanmerking komt en noch tot bekeuring, noch tot verhooging van het debet der rekening aanleiding geeft. Res. van 30 April 1901, no. 69.
(a) Zie resp. de aantt. 3 en 9 op art. 1, aant. 3 op art. 7 hiervoor, alsmede de eerste twee leden den onderwerpelijke aanteekening.
2. Bepaalt men zich tot de opneming van één of van enkele verzamelbakken, dan wordt niettemin hetgeen daarin méér wordt bevonden dan volgens de aanteekeningen van den fabrikant, door de ambtenaren op het dubbel aangeteekend en bij relaas aan den Ontvanger meegedeeld, ten einde in aanmerking te komen voor den aanslag op de rekening volgens art. 10. Instr. V. 1873, no. 64, § 13.
3. Zie V. v. V. no. 612 I.
Volgens art. 11 dier wet, in verband met de 2e zinsnede van het onderwerpehjk artikel, wordt de gemeenschap dus geacht aanwezig te zijn:
a. met alle woonhuizen of andere panden, welke door middel van deuren, trappen, vensters of andere openingen met de fabriek in gemeenschap staan;
b. met de onbebouwde erven, die door gebouwen, muren, heggen, omheiningen, vijvers of slooten van den openbaren weg zijn afgescheiden en op een der onder a vermelde wijzen met de fabriek in gemeenschap staan;
c. met woonhuizen of andere panden, die op een der onder a vermelde wijzen met de evengenoemde onbebouwde erven in gemeenschap staan.
De bepalingen onder b en c zijn echter alleen van toepassing, wanneer de daarbij bedoelde onbebouwde erven, woonhuizen of panden in bezit of gebruik zijn bij den fabrikant, of bij zijn huisgenooten, bedienden of werklieden.
4. De relazen, voorgeschreven bij art. 9, tweede zinsnede, moeten ook dan worden opgemaakt, wanneer wegens het bevonden verschil volgens de laatste zinsnede bekeuring wordt ingesteld. Zij worden door den Ontvanger bij het register van aangiften bewaard. Instr. V. 1873, no. 64, § 14.
5. De wet bevat geen verbod om van elders vruchtensappen in te slaan. Worden echter dientengevolge bij opneming volgens art. 9, tweede


114
BIJLAGE A. — Artt."12—14.
„Zoo redeneerende komen wij tot de conclusie, dat art. 12 Wet 1878 is het bijzondere, Wet V. v. V. no. 640 het algemeene voorschrift en art. 55, 2e hd Sr. op dezen samenloop toepasselijk", (a) Zie aant. 4 op art. 29 der Wet van 1870.
3. Werktuigen, aanwezig bevonden in een niet aangegeven fabriek van inlandschen wijn, mogen in beslag worden genomen en ten kantore van den Ontvanger opgebracht. Res. van 17 Maart 1911, no. 57; zie B. no. 909.
Zie hierbij de artt. 240 en 241 der Alg. wet.
4. Verbeurdverklaring van de sappen en aftreksels is niet bedreigd.
5. Naar aanleiding eener opmerking in het Voorl. V. antwoordde de Minister:
„De opmerking, dat geen straf bedreigd zou zijn tegen het te hoog aangeven van de hoeveelheid sappen of aftreksels in art. 3, lett. ƒ, bedoeld, schijnt niet juist.
iedere afwijking van de aangifte, bij art. 3, letters o—/, voorgeschreven, en dus ook deze, is in de bepaling van art. 12, lett. d, begrepen".
6. De clausule „onverminderd zwaardere straffen bij de wetten bedreigd" werd door de Regeering alsnog aan lett. / toegevoegd, naar aanleiding eener opmerking m het Voorl. V., dat het verbod van art. 6, alinea 2, betreft vervalsching of verminking van den peilstok. „Opzettelijk gepleegd zijnde", zoo meende men, „zou dit wellicht een zwaardere straf verdienen".
7. Het hier genoemde Wetboek van Strafrecht is sedert vervangen door het bij de wet van 3 Maart 1881, S. no. 35 vastgestelde, dat, na wijziging bn de wet van 15 Januari 1886, S. no. 6, in werking trad op 1 September 1886. Volgens art. 3, lett. c, der Invoeringswet van 15 April 1886, S. no. 64, verviel op 1 September voornoemd o. a. ook de wet van 29 Juni 1854, S. no. 102.
Zie thans art. 7, 2e hd, der Invoeringswet (opgenomen met toelichting in de Off. Verz. 1886, no. 69), volgens hetwelk het minimum der geldboete, vastgesteld bij art. 23 van het Wetboek van Strafrecht (f 0,50) ook toepasselijk is op de in deze wet vastgestelde boeten bij het bestaan van verzachtende omstandigheden.
Zie ook aant. 1 op het Opschrift boven het 20e Hoofdstuk der Alg. wet.
Overgangs- en slotbepalingen.
Art. 13, enz. (1).
1. Dit artikel heeft thans geen waarde meer, en is mitsdien weggelaten.
Art. 14. De tegenwoordige wet treedt in werking met den een en twintigsten Mei 1878.
Op dat tijdstip vervallen in de wet van den 20sten Juh 1870 (Staatsblad, no. 127) de eerste vier alinea's van art. 30, art. 42, lit. d, en art. 43.


BIJLAGE B.
Wet van 22 Juli 1899, S. no. 170, V. v. V. no. 434JV,
aangevuld bij de wetten van 12 Juni 1909, S. no. 148, V. no. 114, en 29 Mei 1916, S. no. 220, V. v. V. no. 683.
Nadere bepalingen omtrent den accijns op den wijn (1—2).
1. Deze wet kan worden aangehaald onder den titel van ,,Vruchtenwijnwet". Art. 9.
2. De voorschriften tot uitvoering der wet ziin gegeven bii res. V. 1899, no. 71.
Art. 1. Art. 2 der wet van 20 Juli 1870 (Staatsblad no. 127) (1) wordt gelezen als volgt (2—3):
„Onder wijn worden begrepen alle gegiste dranken, die geheel of gedeeltelijk bereid zijn uit het sap of de aftreksels van druiven, rozijnen, krenten en alle andere versche of gedroogde boomvruchten.
Onder boomvruchten worden ook verstaan aalbessen, kruisbessen, boschbessen en frambozen.
Ook worden als wijn belast vloeibare moeren en droeven, alsmede ongegiste sappen of aftreksels van de hierboven genoemde vruchten, geschikt om wijn te vervaardigen, te versnijden of aan te lengen.
Van den accijns zijn vrijgesteld gegiste of ongegiste dranken, die hier te lande worden vervaardigd uit versche boomvruchten met uitzondering van druiven (4—5)."
1. Zie V. v. V. no. 434 I.
2. Bij art. 1, lett. b, der wet van 13 Juh 1914, S. no. 317, V. v. V. no. 434IX, is na het derde lid van dit artikel een nieuw vierde lid tusschengevoegd.
3. Verg. voorts de aantt. op art. 2 der wet van 1870.
4. De werkwijze in een fabriek van onbelasten inlandschen wijn is omschreven op blz. 13 der Technologie.
6. De fabrikanten van hier vrijgestelde dranken moeten aangifte doen van hun panden; verg. art. 4 hierna. In 1921 waren er hier te lande 128 fabrieken van onbelaste dranken.
Art. 2. Het is verboden in bergplaatsen, dienende tot opslag van wijn onder verlengbaar krediet, in te slaan of voorhanden te hebben


116
BIJLAGE B. — Art. 2.
versche of gedroogde boomvruchten, ongegiste sappen en aftreksels van druiven, gegiste of ongegiste sappen en aftreksels van andere boomvruchten (1—6).
Overtreding van dit verbod wordt gestraft met eene boete, ten laste van den handelaar die de bergplaats in gebruik heeft, van ten minste f 200 en ten hoogste f 1000 (2) (7).
Bovendien kan Onze Minister van Financiën den handelaar, die het gebod heeft overtreden, het recht ontzeggen, om wijn onder verlengbaar krediet op te slaan (2).
1. Wijn = gegist sap van druiven ; vandaar dat de verbodsbepaling enkel ongegiste sappen, enz. van druiven betreft.
2. De straf, tegen de overtreding van het verbod bedreigd en nog meer de vrees het recht op verlengbaar krediet te verhezen, zullen, naar vertrouwd wordt, wel van overtreding terughouden. Mem. v. T.
3. Gevraagd werd: is het onderscheid tusschen druivenwijn en wijn van inlandsche vruchten met zekerheid te bepalen, zoodat de aanwezigheid van gegiste vruchtensappen in de bergplaatsen voor verlengbaar krediet door een tamelijk eenvoudig onderzoek naar den aard dier sappen zal zijn te constateeren? Hierop is te antwoorden, dat die vloeistoffen door personen, welke niet geheel onkundig in deze materie zijn — en daaronder behooren zeer zeker de ambtenaren, die met het toezicht op de bergplaatsen voor verlengbaar krediet belast worden — reeds naar den smaak en den reuk met voldoende zekerheid van elkander zijn te onderscheiden.
Het eenige zekere onderscheidingsmiddel tusschen ooft- en druivenwijnen is hierin gelegen, dat ooftwijnen geen wijnsteenzuur en geen zout bevatten. Doch verder kan ook dienen, dat het alcoholgehalte van vruchtenwijnen meestal zoo laag is, als druivenwijnen slechts in zeer geringe jaren aanwijzen. Appelwijn heeft daarbij een zeer laag stikstofgehalte. Mem. v. A.
4. Nu de binnenlandsche ciders (appelwijnen) van accijns worden vrijgesteld, is het gevaar grooter dan tot dusver, dat men zulke wijnen zal gebruiken voor vermenging van druivenwijn, hetzij om bij uitvoer afschrijving te bekomen op de rekening voor verlengbaar krediet voor drank, waarvoor geen aanslag voor den accijns heeft plaats gehad, hetzij om het mengsel in het binnenland te plaatsen met berekening aan den kooper van den accijns voor de volle hoeveelheid, hetzij met een ander oneerlijk oogmerk. Ook van andere vruchtensappen is misschien dergelijk misbruik te maken.
Volgens het eerste hd van dit artikel zal het daarom verboden zijn in bergplaatsen voor verlengbaar krediet in te slaan of voorhanden te hebben niet alleen appel- en perenwün, maar ook versche of gedroogde boomvruchten, alsmede ongegist sap of aftreksel van druiven en gegist of ongegist sap of aftreksel van andere boomvruchten. Op dit verbod wordt in het bijzonder de aandacht der ambtenaren gevestigd. Op de handhaving moet nauwlettend worden toegezien.
Tot dusver was het bezoek in bergplaatsen voor verlengbaar krediet in den regel slechts noodig voor driemaandelij ksche opnemingen van den voorraad of voor verificatie van ten uitvoer aangegeven wijn. Voortaan zal dit anders moeten zijn. Elke bergplaats zal, behalve voor die werkzaamheden, geregeld, doch steeds op tijdstippen, die den


128
BIJLAGE C. — Artt. 4—5.
1. Dit artikel is bier opgenomen, zooals het luidt volgens het Kon. besluit V. v. V. no. 630.
2. Bij invoer op den voet van het Kon. besluit van 26 Maart 1872, S. no. 19 (a), wordt de vracht- of volglijst door den volgbrief aangezuiverd. In dien volgbrief kunnen alle gemeenten als bestemmingsplaats worden opgegeven en dus ook die, welke niet als losplaats of betalingskantoor zijn aangewezen.
De vrijdom wordt alleen genoten voor den wijnaccijns, zoodat voor de aangifte van den volgbrief de gedistilleerdaccijns moet worden betaald, die volgens de wet voor de vloeistof verschuldigd mocht zijn.
Van de betaling wordt met vermelding van dagteekening en nummer der accijnsquitantie aanteekening gesteld op den volgbrief. Res. V. 1901, no. 170, § 4, gewijzigd volgens de res. V. v. V. no. 720, sub II.
(a) Zie V. v. V. no. 281III, opgenomen als bijl H der Alg. wet, deel VII der Vakstudie.
Art. 5. Bij den inslag in de branderij, vergelijken de ambtenaren de hoeveelheid met den volgbrief. De wijn wordt daarna onverwijld door of vanwege den brander, in het bijzijn van ambtenaren, vermengd met twee kilogram geraffineerd zout per hectoliter wijn (1—2).
Het zout, benoodigd voor de vermenging, wordt verstrekt, door den ontvanger, op kosten van den brander (3).
Blijkt de ter vermenging aangeboden hoeveelheid wijn kleiner dan de in den volgbrief vermelde, dan wordt de volgbrief slechts voor de bevonden hoeveelheid afgeteekend.
Van de vermenging wordt door de ambtenaren melding gemaakt op den volgbrief, welke daarna door hen wordt ingeleverd bij den ontvanger over de gemeente, waar de inslag geschiedt is. Deze zorgt voor de terugbezorging van het document aan het kantoor van afgifte (1).
1. De vermenging van den wijn behoort met de meeste zorg te geschieden.
De Inspecteurs zullen van tijd tot tijd bij een vermenging tegenwoordig zijn en zich nu en dan overtuigen, dat een reeds plaats gehad hebbende vermenging naar behooren is geschied. Ook kunnen zij zich door de ambtenaren proeven doen verstrekken van den vermengden wijn.
Toezichtloon wordt niet gevorderd.
Van iedere vermenging wordt door de daarmede belaste ambtenaren een relaas opgemaakt en bij den Inspecteur of Ontvanger ingeleverd.
De Ontvanger, onder wiens kantoor de inslag plaats heeft, neemt de op den volgbrief voorkomende verklaring van de ambtenaren omtrent de vermenging op den extract-volgbrief over en zendt dit extract vervolgens op de gebruikelijke wijze (o) naar het kantoor van afgifte terug. De volgbrief bnjft bewaard bij de rekening Accijnzen no. 31. Res. V. 1901, no. 170, § 5.
(o) Verg. de res. V. 1908, no. 38, alsmede aant. 3 op art.' 8 der wet van 1870.
2. Bij de berekening van de hoeveelheid mengmiddel moet op de einduitkomst geen forceering worden toegepast.
Levert het juist afwegen van een toe te voegen hoeveelheid mengmiddel dientengevolge eenig bezwaar op, dan behoeft daarbij de nauwkeurigheid slechts zooveel te worden betracht, als de beschikbare ge-


BIJLAGE C. — Artt. 5—8.
129
reedschappen (balansen, enz.) toelaten, waarbij er echter op zal zijn te letten, dat in geen geval minder dan de berekende hoeveelheid wordt toegevoegd. Res. V. v. V. no. 479.
3. Onder de volgende voorwaarden kan dit mengmiddel ook door den vrijdomgenietende zeiven worden verschaft:
1. De voorraad zal door den belanghebbende worden opgeslagen in een daartoe geschikte kast of kist, die door de ambtenaren onder sluiting of verzegeling kan worden gebracht. Deze sluiting of verzegeling zal telkens weder worden toegepast, nadat een gedeelte van den voorraad tot vermenging is gebezigd;
2. Het mengmiddel mag niet als zoodanig worden erkend, dan nadat, vóór den opslag, is gebleken, dat de stof aan de vereischten om als denatureermiddel te dienen, voldoet. Te dien einde kan een monster door den daarbij betrokken Ontvanger rechtstreeks aan den Directeur van voormeld laboratorium worden opgezonden.
De ambtenaren zullen de aandacht van belanghebbenden op het bovenstaande moeten vestigen. Res. V. v. V. no. 324.
Art. 6 (1). Onze Minister van Financiën kan op verzoek van de belanghebbenden, onder de noodige voorzieningen toestaan, dat de vermenging van den wijn reeds geschiedt bij den uitslag uit het entrepot.
1. Dit artikel is hier opgenomen, zooals het luidt volgens Kon. besluit V. v. V. no. 630.
Art. 7. De vermenging wordt verricht overeenkomstig de aanwijzingen van de ambtenaren. Indien aan een of ander niet wordt voldaan wordt het document, waarmede de wijn is aangebracht, niet door de ambtenaren afgeteekend.
Art. 8. Het is verboden:
a. vóór dat de wijn in de branderij in bewerking wordt gebracht, het zout geheel of gedeeltelijk van den wijn af te scheiden (1);
b. den met vrijdom ingeslagen wijn uit te slaan of voor eenig ander doeleinde, dan om daaruit cognac te stoken, aan te wenden (1).
Bij overtreding van deze verbodsbepalingen of poging daartoe, kan door Onzen voornoemden Minister den brander, voor bepaalden of onbepaalden tijd, de inslag van wijn met vrijdom worden ontzegd, onverminderd het instellen van bekeuring zoo daartoe termen bestaan (2).
1. Bij ontdekking, dat in strijd wordt gehandeld met het bepaalde bij dit artikel, wordt daarvan een relaas opgemaakt, hetwelk door tusschenkomst van Inspecteur en Directeur aan den Minister wordt opgezonden met de noodige voorstellen omtrent de verdere behandeling der zaak.
Bij vermoeden, dat het zout geheel of gedeeltehjk van den wijn is afgescheiden, nemen de ambtenaren krachtens art. 129 der Gedistilleerdwet van 20 Juni 1862 verzegelde proeven van den verdachten wijn, waarvan er één met de daartoe betrekkelijke stukken aan het Hoofdbestuur wordt opgezonden. Res. V. 1901, no. 170, § 6.
2. Een eigenlijke strafbepaling bestaat in dezen niet. Voorts kan van intrekking eener admissie niet gesproken worden, De Wijnwet. 9


130
BIJLAGE C. — Artt. 8—10.
daar geen vergunning behoeft te worden gevraagd ; zie § 2 der res. V. 1901, no. 170 (a). Bij overtreding wordt echter de inslag van Wijn met vrijdom ontzegd en heeft er geen debiteering op de rekening en zuivering van den volgbrief plaats, wat dus met sluiting van de fabriek gelijk staat. Weekblad no. 1729.
(o) Opgenomen als aant. 1 op art. 2 hiervoor.
Art. 9. In geval van staking van het bedrijf, kan Onze voornoemde Minister toestaan, dat de vermengde wijn naar een andere branderij van dezelfde soort en klasse wordt overgebracht (1).
L Is bij overname van een bedrijf, hetwelk in hetzelfde pand zal worden voortgezet, nog vermengde wijn aanwezig, dan kan deze, zonder bijzondere vergunning, door den optredenden brander worden overgenomen. De aldus overgenomen hoeveelheid wijn wordt in de met dezen te openen rekening Accijnzen no. 31 overgebracht. Res. V. 1901, no.170, § 7.
Art. 10. Indien blijkt, dat door den brander meer wijn met vrijdom wordt ingeslagen dan voor het bedrijf noodig is te achten, kan Onze Minister van Financiën den vrijdom beperken tot een door hem te bepalen hoeveelheid per jaar (1—2).
1. In het hier bedoelde geval doet de Inspecteur door tusschenkomst van den Directeur een voorstel tot beperking van de hoeveelheid wijn, die met vrijdom mag worden ingeslagen. Res. V. 1901, no. 170, § 8.
2. Verg. aant. 1 op art. 2 hiervoor.


BIJLAGE D.
Kon. besluit van 26 November 1909, S. no. 374, V. v. V. no. 434 VII,
aangevuld bij Kon. besluit van 7 Februari 1916, 8. no. 62, V. v. V. no. 630 en van 2 Mei 1916, S. no. 176, V. v. V. no. 676.
Vrijdom van accijns voor wijn, die wordt ingeslagen in distilleerderijen der eerste klasse, als bedoeld bij artikel 7, lett. a, der wet van 20 Juni 1862 (Staatsblad no. 62), ten einde daarin te worden gebezigd tot het vervaardigen van gedistilleerde dranken, welke naar het buitenland worden uitgevoerd.
Gezien de wet van 12 Juni 1909 (Staatsblad no. 148) (2), houdende vaststelling van nadere bepalingen omtrent den accijns op den wijn; Hebben goedgevonden en verstaan te bepalen:
1. De bepalingen van het besluit komen in hoofdzaak overeen met die van het Kon. besluit van 5 Dec. 1901, S. no. 236 (a). Bij de uitvoering van het besluit kunnen de voorschriften der res. van 31 Dec. 1901, no. 175, V. 1901, no. 170 (b) worden gevolgd. Res. V. 1909, no. 207.
la) Opgenomen als bijl. C.
\b) Opgenomen in de aanteekeningen op bovengenoemd besluit van 1901.
2. Bij deze wet is aan de Vruchtenwijnwet (zie bijl. B) een art. Ibis toegevoegd.
Art. 1. Er wordt vrijdom van accijns verleend voor wijn, die wordt ingeslagen in distilleerderijen der eerste klasse, als bedoeld bij art. 7, lett. a, der wet van 20 Juni 1862 (Staatsblad no. 62) (1), ten einde daarin te worden gebezigd tot het vervaardigen van gedistilleerde dranken, welke naar het buitenland worden uitgevoerd.
De vrijdom wordt niet genoten voor wijn, die volgens handelsgebruik niet als drinkbare wijn is te beschouwen, die is vervaardigd uit of vermengd met sap of aftreksels van andere vruchten dan druiven en rozijnen of minder dan tien liter alcohol per hectoliter bevat, bij eene warmte van vijftien graden van den honderddeeligen thermometer; evenmin voor wijn die saccharose bevat (2—4).
1. ZieV. v. V. no. 6121.
2. Uit het tweede hd van art. 1 blijkt, dat de vrijdom enkel wordt verleend voor wijn, die volgens handelsgebruik als drinkbare, dat is als deugdelijke wijn is te beschouwen. Res. V. 1909, no. 207.
3. Verg. aant. 1 op art. 1 van het als bijl. C opgenomen besluit, alsmede art. 24, le hd, der wet van 1870, waar voor den daar bedoelden wijn dezelfde eischen zijn gesteld.


134
BIJLAGE D. — Artt. 5—8.
2. Verg. nopens de terugzending van gezuiverde documenten, de res. V. 1908, no. 38 en nopens het bewaren van den volgbrief, aant. 3 op art. 8 der wet van 1870.
Art. 6. Het is verboden, den met vrijdom ingeslagen wijn, als zoodanig, uit de distilleerderij uit te slaan of voor eenig ander doeleinde aan te wenden dan tot het vervaardigen van gedistilleerde dranken, welke naar het buitenland worden uitgevoerd (1—2).
Het is mede verboden in de distilleerderij wijn in te slaan, als in het tweede lid van art. 1 wordt bedoeld (3).
1. Ingeval de belanghebbende zich niet naar de gegeven voorschriften gedraagt, moet een voorstel worden gedaan om te komen tot toepassing van het tweede hd van het eenig artikel der wet van 12 Juni 1909, S. no. 148 (a). Res. V. 1909, no. 207.
(a) Deze wetsbepaling is als art. Ibis der Vruchtenwijnwet opgenomen (zie bijl. B)
2. Verg. aant. 1, le lid, op art. 8 van het als bijl. C opgenomen besluit.
3. Het tweede hd is aan art. 6 toegevoegd bij Kon. besluit V. v. V. no. 676.
Art. 7. Indien blijkt, dat door den distillateur meer wijn met vrij dom wordt ingeslagen, dan voor het bedrijf noodig is te achten, kan Onze Minister van Financiën den vrijdom beperken tot eene door hem te bepalen hoeveelheid per jaar (1).
1. Verg. aant. 1 op art. 10 van het als bijl. C opgenomen besluit en aant. 1 op art. 2 hiervoor.
Art. 8. Dit besluit treedt in werking op den tweeden dag na dien der dagteekening van het Staatsblad en de Staatscourant, waarin het is geplaatst (1).
1. Het besluit is 15 Dec. 1909 in het Staatsblad en in de Staatscourant opgenomen en derhalve 17 Dec. 1909 in werking getreden.


BIJLAGE E.
Kon. besluit van 19 Aug. 1916, S. no. 417, V. y. T. no. 719.
Bepalingen omtrent vrijdom van den accijns voor wijn, die gebezigd wordt om daaruit azijn te vervaardigen (1).
Gezien art. 7 der wet van 22 Juli 1899, S. no. 170 (2), zooals dit luidt krachtens de wet van 29 Mei 1916, S. no. 220, V. v. V. no. 683.
Hebben goedgevonden en verstaan te bepalen :
L De voorschriften ter uitvoering van dit Kon. besluit zijn gegeven bij res. V. v. V. no. 720, sub I, aangeteekend op de artikelen hierna.
2. Deze wet is opgenomen als bijl. B.
Art. 1. Er wordt vrijdom van accijns verleend voor wijn, die gebezigd wordt om daaruit azijn te vervaardigen (1—2).
1. Zie aant. 1, 2e lid, op art. 4 hierna.
2. De ambtenaren, die ontdekken dat op de eene of andere wijze misbruik van den vrijdom wordt gemaakt, maken daarvan een relaas op, dat met de noodige voorstellen zoo spoedig mogelijk langs den gewonen weg aan den Minister moet worden gezonden. Res. V. v. V. 720, sub I, § 7.
Art. 2. De hoeveelheid wijn, die met vrijdom van den accijns in eene azijnmakerij mag worden ingeslagen, bedraagt ten minste twee hectoliter (1).
1. De bevoegdheid tot inslag van wijn met vrijdom van accijns in een azijnmakerij is niet afhankelijk van een vergunning van den Minister. De hoeveelheid, waarvoor vrijdom kan worden genoten is onbeperkt. Res. V. v. V. no. 720, sub I, § 1.
Art. 3. Inslag van wijn met vrijdom van accijns kan geschieden uit het buitenland of uit entrepot.
Onze Minister van Financiën kan in bijzondere gevallen inslag met vrijdom van den accijns toestaan uit eene bergplaats onder verlengbaar krediet (1).
1. Inslag met vrijdom van den accijns uit een bergplaats onder verlengbaar krediet zal slechts in bijzondere gevallen worden toegestaan,


136
BIJLAGE E. — Artt. 3—7.
b.v. voor partijen wijn, welke voor de gewone consumptie ongeschikt zijn, onder de voor leder bepaald geval vast te stellen voorwaarden. Res. V. v. V. no. 720, sub I, § 3.
Art. 4. Bij invoer van buitenslands of bij uitslag uit entrepot wordt een volgbrief afgegeven onder zekerheid voor den accijns (1).
In de aangifte tot verkrijging van een volgbrief en in den volgbrief wordt melding gemaakt van de bestemming van den wijn om met vrijdom van den accijns te worden ingeslagen.
1. Bij invoer op den voet van het K. B. wordt de vracht- of volglijst door den volgbrief aangezuiverd. In dien volgbrief kunnen alle gemeenten als bestemmingsplaats worden opgegeven, ook die, welke niet als losplaats of betalingskantoor zijn aangewezen.
De vrijdom wordt alleen genoten voor den wijnaccijns, zoodat voor de afgifte van den volgbrief de gedistilleerdaccijns moet worden betaald, die volgens de wet voor de vloeistof verschuldigd mocht zijn. Van de betaling wordt met vermelding van dagteekening en nummer der accijnsquitantie aanteekening gesteld op den volgbrief. Res. V. v. V. no. 720, sub ƒ, § 2.
Art. 5. De Ontvanger, die den volgbrief afgeeft, vermeldt daarin den termijn binnen welken de inslag moet plaats hebben, en den termijn binnen welken de volgbrief, behoorlijk afgeteekend, ten kantore van afgifte moet zijn teruggekomen.
Art. 6. Het vervoer naar de azijnmakerij geschiedt onder verzegeling.
De wijn wordt bij den inslag onverwijld door of vanwege den azijnf abrikant, in het bijzijn van ambtenaren der accijnzen, vermengd met zooveel azijn, dat hij ten minste 10 gram watervrij azijnzuur per liter bevat (1).
1. De vermenging van den wjjn behoort met de meeste zorg te geschieden.
De Inspecteurs zullen zich van tijd tot tijd overtuigen, dat een reeds plaats gehad hebbende vermenging naar behooren is geschied; zij zullen daartoe monsters doen nemen en die opzenden ter onderzoek in het Laboratorium van het Departement van Financiën. Res. V. v. V. no. 720, sub J, § 4.
Art. 7. De ambtenaren stellen van hunne bevinding nopens de hoeveelheid en van de vermenging een verklaring op den volgbrief en leveren dien vervolgens in ten kantore van den Ontvanger over de gemeente, waar de inslag plaats had. Deze zorgt voor de terugzending van den volgbrief naar het kantoor van afgifte (1).
1. De met het toezicht bij den inslag en de vermenging belaste ambtenaren maken daarvan een relaas op, en bezorgen dat met het document, waarop de wijn is aangebracht, bij den Ontvanger der accijnzen, onder wiens kantoor de inslag plaats had.
Voor het toezicht bij het verrichten der vermenging worden geen kosten gevorderd. Res. V. v. V. no. 720, sub I, § 5.


BIJLAGE E. — Artt. 7—9.
137
De Ontvanger houdt aanteekening van de door iederen azijnmaker met vrndom ingeslagen wijn op een staat, Ace. no. 31e.
De volgbrief of ander document, waarop de wün is aangebracht, wordt op de gewone wijze naar het kantoor van afgifte teruggezonden. Als boven § 6.
Art. 8. Voor den wijn, waarvoor de volgbrief niet binnen den daarin bepaalden termijn ten kantore van afgifte terugkomt, voorzien van de verklaringen, bedoeld in bet vorige artikel, wordt de accijns dadelijk van den afleveraar ingevorderd.
Art 9 (1).
1. Door het vervallen van den azijnaccijns heeft dit artikel geen waarde meer.


_ . ■„•-.. « »i_ • Aanteekeningen omtrent het aanvan-
Persen der vruchten en overbrengen van de Aanteekening omtrent het gevuld zijn van eiken verzamelbak. "
t, ^ 9cn der lediging van eiken bak.
.§ fr tappen of aftreksela in de verzamelbakken. (Art 7. tweede zinsnede, der wet). ? laaUtc ji^^ ^ wetj(
Ë _g Tijdstip van den Hoeveel sap in den bak aanwezig.
s | Uur van Uur van In kolom 2 ver- (,„ schrijfletters) Handteekening van
3 Dagen. aanvang op afloop op melden dag. u—m - ,mim^m den fabrikant of Dagen. Tijdstip.
*> > eiken dag. eiken dag, waarop de bak Hectoliter Liter ri'n 9emac*ltiSc*e*
gevuld is.
ure min. (f) ure mta. (f)
152
(*) De bakken aan te geven in de orde van hun volgnummers, bijv. 2, 2, 1, 2. 3, 1, 2, 3, enz. (f) Bij te voegen ooorm. of narrnd.


ALPHABETISCH REGISTER.
Aalbessensap, Art. 2, aant. 6; bijl. B, art. 4, aant. 7. Aangifte bij invoer. Art. 1, aant. 20; art. 2bis.
van bergplaatsen voor verlengbaar krediet. Art. 14.
van bergplaatsen voor afloopend krediet. Art. 14, aant. 2.
van fabrieken van belasten wijn. Bijl. A, art. 1.
van fabrieken van onbelasten wijn. Bijl. B, art. 4.
van den voorraad. Artt. 17—20; art. 22, aant. 26; art. 24.
tot in- of uitslag bergplaatsen verlengbaar krediet. Art. 20.
tot werken. Bijl A, art. 3 e.v. Aanlengen van wijn. Art. 2.
Aanpeil van particulier entrepot. Artt. 8, 10 en 39. Zie ook Opneming.
Aanvullen van wijn. Art. 5.
Accijns, opbrengst. Hoofdstuk I, aant. 1.
bedrag van den —. Artt. 1, 2 en 2ter.
betaling van den —. Artt. 3, 8, 26—28; bijl. A, art. 11. Afloopend krediet, zie Krediet Afsluiting der entrepotrekening. Artt. 8 en 10.
der kredietrekening. Art. 22, aant. 28; art. 26; art. 28, aant. 6. Alcoholgehalte. Artt. 1, 2bis, 2ter en 24 ; art. 32, aant. 1; art. 36; bul. D, artt. 1 en.,5. Alcoholische vloeistoffen, bereiden van —. Art. 29, aant. 4. Appeldrank. Art. 41.
Appelwijn. Art. 2, aant. 3; bijl. B, art. 2, aantt. 3 en 4. Azijnmakerijen. Bijl. E.
Bekeuring. Art. 19, aant. 12; art. 33; bijl. A, art. 9; bijl. B, art. 4, aant. 11. Belaste wijn. Artt. 2 en 29 ; bijl. A; bijl. C, art. 3 ; bijl. D, art. 8. Bereiden van alcoholische vloeistoffen. Art. 29, aant. 4.
Bergplaats van verl. krediet, aanwezigheid van vruchten, sappen en aftreksels. Bijl^B, art. 2 gemeenschap met fabrieken van onbelasten wijn. Bijl. B, art. 4, aant. 5. Zie ook Aangifte.
Bessensap, zie Aalbessensap.
Boeten, zie Straffen.
Boomvruchten. Art. 2, bijl. B, art. 2.
Borgstelling, zie Zekerheidsstelling.
Bottelen van wijn. Art. 5.
Branderijen. Bijl. C, art. 1, art. 2, aant. 1 en art. 9. Buitenlandsche wijn. Hoofdstuk II. Cider, zie Appelmjn.
Cognac, vervaardigen van —. Bijl. B, art. 7 en art. Ibis, aantt. 3, 4 en 5; bijl. C. Commissie van deskundigen. Art. 31.
Controletijdperk in bergplaatsen verlengbaar krediet. Art. 20.
in fabrieken van belasten wijn. Bijl. A, artt. 8 en 9. Crediteering van rekeningen. Artt. 8, 22 en 28; bijl. A, art. 11. Debiteering van rekeningen. Artt. 15 en 16; art. 22, aant. 5. Denatureering van wijn. Bijl. C, artt. 5, 6 en 7. Deskundigen, commissie van —. Art. 31. Distilleerderijen. Bijl. B, art. Ibis; bijl. D. Doorvoer. Artt. 8 en 35.
Dranken, vervaardigen van gedistilleerde —. Bijl. B, art. 7W»; bijl D. Drinkbare wijn, Artt. 7 en 24 ; bijl. D, art. 1. Droeven, zie Moeren. Druivenmost. Art. 2.
Entrepot Hoofdstuk III, art. Hbis ; bijl. C, art. 3 ; bijl. D, art. 3. Entrepotrekening, zie Bekening.
Forceering. Art. 1, aantt. 3 en 22; art. 8, aant. 4; art. 11, aant. 8 ; art. 22, aant. 27. Frambozensap, Art. 2, , aantt. 6 en 7.
Fraude in zake met vrijdom ingeslagen wijn. Bijl. C, art. 8; bijl. D, art. 6. Gebottelde wijn, zie Wijn.
Geleibiljetten voor uitslag van sappen en aftreksels. Bijl. A, art. 8 en art. 9, aant. 1. Gemachtigden. Art. 38. Handelsmonsters, zie Monsters.


154
Herverificatie. Art. 32.
Huiselijk gebruik. Art. 29; bijl. B, art. 4, aant. 6. Inbeslagneming van werktuigen. BnL A, art. 12, aant. 3. Inlandsche w(jn. Hoofdstuk VI; bijl. A ; bijl. B. Inslag in bergplaats gedurende controletijdperk. Art. 20. Intcring, zie Lekkage.
Invoerrecht appel- en perendrank. Art. 41.
Invordering van accijns. Art. 8, aant. 29 ; art. 28, aant. 8 ; bijl. C, art. 4 ; bijl. D, art. 4 • bijl E art. 8. ' Kantoren van uitvoer. Art. 35.
Korting voor moeren en droeven. Artt. 4, 7 en 10; art. 11, aant. 7; art. 22, aantt. 26 28.
voor lekkage en intering. Artt. 11 en 21; art. 22, aantt. 26—28.
voor verlies en intering. Bijl. A, art. 11. Kosten van gehalte-bepaling. Art. Ibis.
van herverificatie. Art. 82. Krediet, verlengbaar —. Hoofdstuk IV; art. k\bis; bijL B, art. 2, aant. 2.
afloopend —. Hoofdstuk IV, aant. 1; hoofdstuk V, art. 416£»; bijl. A, art. 11. Krediettermijnen, vervallen der —. Artt. 26—28. Kwartaal, verzending in de laatste dagen van een —. Art. 16. Lekkage en intering, korting voor —. Artt. 11 en 21; art. 22, aantt. 26—28. Meesterknecht. Art. 38. Mengmiddel. Bijl. C, art. 5, aant. 3. Minimum bij inslag in entrepot. Art. 5 met aant. 2.
bij uitslag uit entrepot. Art. 9.
bij inslag onder verlengbaar krediet. Art. 13.
bij uitslag uit verlengbaar krediet. Artt 13, 23 en 27.
bjj inslag onder afloopend krediet Art. 27.
bij inslag onder vrijdom. Bijl. C, art. 2; bijl. D, art. 2; bijl. E, art. 2. voorraad voor bottelen. Art. 5. voorraad voor particulier entrepot'. Art. 12. voorraad voor verlenging van krediet. Art. 18. alcoholgehalte. Art. 24; bijl. D, art. 1. voor genot afloopend krediet. Art. 27. voor geldboete. Art. 42, aant 1; BijL A, art. 12, aant. 7. Moeren en droeven, belastbaarheid. Art. 2.
korting voor —. Artt. 4 en 10; art. 11, aant. 7; art. 21, aant. 2, noot b; art 22, aantt 26—28.
uitslag van —. Art. 7.
voor vrijdomsdoeleinden. Bijl. C, art. 1, aant. 1. Monsters. Art. 3, aant. 2 ; art. 8, aant 8.
Zie ook Proeven. Onbelastbare wijn. Art. 2 ; bijL B. Ondermaat in particulier entrepot. Art. 8.
Oorlogsschepen. Art. 8, aant. 21; art. 22, aant. 20; art. 23, aant. 2. Opcenten. Hoofdstuk I, aant. 2; art. 1, aant. 15. Opneming verlengbaar krediet. Artt 19, 20 en 39.
fabriek belasten wijn. Bijl. A, art. 9. Opslag in entrepot Hoofdstuk III. Overschrijvingsbiljetten. Art. 15. Oversteken van wijn. Art. 5. Peilstokken. Bijl. A, art. 6. Perendrank. Art. 41.
Pleziervaartuigen. Art. 8, aant. 22; art. 22, aant. 20. Proces-verbaal van bekeuring. Art. 19, aant. 12.
Proeven. Art. 2, aant 12; art. 7, aant. 1; art. 24, aant. 4, noot b en aant. 6; artt 32 en 33 ;
art. 36, aant. 3 ; bijl. A, art. 11, aant. 8 ; bijl. B, art. 4, aant. 11; bijL D, art. 5, aant. 1; Bijl. E, art. 6, aant. 1. Rapporten nopens bergplaatsen voor verlengbaar krediet en fabrieken van onbelasten wijn.
Bijl. B, art. 4, aant. 10. Bekening entrepot. Artt. 8 en 18; bijL C, art. 4; bijL D, art. 4.
verlengbaar krediet. Artt. 15, 21, 22 en 25.
afloopend krediet. Artt. 27 en 28.
fabriek van belasten wijn. Bijl. A, artt 10 en 11.
distilleerderij. Bijl. D, art. 5. Retourzendingen. Art. 22, aant. 80. Rozijnenwijn. Art. 2, aantt 3, 4 en 6; art 24, aant. 12. Staking van bedrijf. Bijl. C, art. 9.
Statistiek. Art. 22, aant. 20 ; art. 23, aant 3; bijl. B, art. 7, aant. 3.
Straffen. Art. 29, aant. 4; art. 42 ; bijl. A, art. 12; bijL B, artt 2, 4, Ibis en 8 ; bijl. C, artt 8 en 10; bijl. O, art. 6, aant. 1.


155
Te loor gaan van wijn. Art. 11, aant. 2; art. 22, aant. 11. Uitslag uit bergplaats gedurende controletijdperk. Art. 20.
Uitvoer van wijn. Artt. 4, 8, 22—24 en 35; art. 41 bis, aantt. 2 en 6; bijl. A, art. 11.
van gedistilleerde dranken. Bijl. B, art. Ibis. Vennootschappen van koophandel. Art. 37. Vergoeding van kosten. Art. 32.
Verificatie van wijn. Art. 1, aantt. 4 en 5; art. 3, aant. 4; artt. 32 en 36. Verlengbaar krediet, zie Krediet.
Vermenging (denatureering) van wijn. Bijl. C, artt. 5—7 ; bijl. E, artt. 6—7. Versnijden van wijn. Artt. 2 en 5. Vervaardigen van wijn. Art. 2.
Vervallen van krediettermijnen. Artt. 26—28; bijl. A, art. 11. Vervoer op de linie. Art. 40.
Verzending in de laatste dagen van een kwartaal. Art. 16. Volgbrieven, afgifte van —. Art. 15, aant. 6.
bewaren der —. Art. 8, aant. 3. Vrijdommen. Art. 1, aant. 8 ; art. 3, aant. 2 ; bijl B, artt. 7 en nis; bijL C, D en E.
beperking der vrijdommen. BijL C, art. 10 ; bijl. D, art. 7. Vruchtensappen voor huiselijk gebruik. Art. 29; bijL B, art. 4, aant. 6. Vruchtenwijn, vervoer van —. Art. 40, aant. 4. Vruchtenwijnwet. Bijl. B. Water in entrepot. Art.6. Water in entrepot. Art. 6. Waterputten en —pompen. Art. 6.
Werktuigen, inbeslagneming van —. Bijl. A, art. 12, aant. 3. Whisky, vervaardigen van —. Bijl. B, art. Ibis, aantt. 3 en 5. Wijn, wat als — wordt belast. Artt. 2 en 29.
onbelaste —. Art. 2 ; bijl. B.
bnitenlandsche —. Hoofdstuk II.
inlandsche —. Hoofdstuk VI; bijl. A en B.
op de moer. Artt. 4 en 10; art. 13, aant. 7.
gebottelde —. Art. 5 ; art. 11, aant. 3; artt. 18, 19 en 39.
drinkbare —. Artt. 7 en 24; bijl. D, art, 1.
te loor gaan van —. Artt. 11, aant. 2; art. 22, aant. 11. Zekerheidstelling. Art. 34; bijl. A, art. 4; bijL C, art. 4, aant. 2. Zuiveren van wijn. Art. 5.
Verantwoording gedistilleerdaccijns. Art. 1, aant. 21.
Verhooging van den accijns. Art. 1, 2e lid, en aant. 24; art. 2, 4e lid.


CHRONOLOGISCHE TAFEL.
van
de opgenomen of aangehaalde
WETTEN, ARRESTEN, VONNISSEN, KONINKLIJKE BESLUITEN RESOLUTIËN, ENZ.
1880
Re». V. no. 76 Art. 28, aant. 6
1831
Res. V. no. 181 Art. 8, aant. 29
1848
Res. V. no. 95 Art. 1, aant. 4
Res. V. no. 139 11, n 3, noot a
1844
Res. V. no. 33 Art. 11, aant. 3, noot a
1845
Res. V. no. 251 Art. 8, aant, 6
1846
Res. V. no. 191 Art. 11, aant. 2, noot o
1849
Res. V. no. 16 Art. 1, aant. 8
1851
Res. V. no. 178 , Art. 3, aant. 4
» 8, „ 14 39 5
Res. V. no. 160 " s| 20
1858
Res. V. no. 28 Art. 3, aant. 4
h 8> ., 14 „ 39, „ 5
1853
Res. 26 Nov., no. 45 Art. 1, aant. 5
1864
Res. V. no. 10 Art. 7, aant. 4
„ „ h 67 ; 1, „ 3
., n „113 7, „ 11
186 „ 22, „ 21


162
1908
Res. V. no. 38 Art. 15, aant. 2, noot b
Bijl. C, art. 5, „ 1, noot a
,. D, „ 5, „ 2
ResAV.no. 62 Art. 11, „ 2, noot a
„ „ „71 2, „ 5
Wet V. no. 95 , 17, „ 4
Res. V. no. 130, sub 2 2, „ 5
„ „ „ 173, sub 16 „ 2, „ 5
„ 14 Januari, no. 60 (B. no. 438) „ 15, „ 1
„ 2 April, no. 19 Bgl. B, art. 4, „ 10, noot a
1909
Res. V.no. 62, sub 13 Art. 2, aant. 5
88 8, „ 21
„ „ „ 146, sub 21 , 2, „ 5
207 Bijl. D, opschrift, „ 1
„ D, art. 1, „ 2
„ D, „ 2, „ 1
>. D, „ 5, „ 1
m D, „ 6, „ 1
Res. 30 Maart, no. 19 Art. 17, „ 3
Wet 12 Juni, S. no. 148 (V.y. V.no. 434 VI) Bijl. B, art. Vbis
Kon. besluit 26 Nov., S. no. 374 (V. v. V. no. 434 VII) Bijl. D.
1910
Res. V. no. 186 Bijl. A art. 2 aant. 3
Wet 15 Juli S. no. 211 (V. v. V. no. 434 VIII) Art. 1, aantt. 1 en 9.
1911
Res. V.no. 14 Art. 5, aant. 5
„ „ „23 „ 22, „ 5
Kon. besluit V. no. 60 35, „ 1
Res. V. no. 85, sub 3 2, „ 5
„ „ 99 22, „ 20
Wet V. no. 144 „ 1, „ 14
Res. 17 Maart, no. 57 Bijl. A, art. 12, „ 3
1912
Res. 4 Januari, no. 53 Art. 8, aant. 3
1913
Res. 16 April, no. 84 Art. 1, aant. 3
„ 30 Mei, no. 37 17, „ 5, noot c
1914
Wet 13 Juli, S. no. 317 (V. v. V. no. 434 IX), art. 1, lett. a Art. 1, aant. 1
„ 1, „ b 2, „ 1
,, 31, ,, 2, noot a
Bijl. B, art. 1, „ 2
art. 1, lett. e Art. ibis „ 1
„ lier „ 1
art. 1, lett. d „ 5, „ 1
,, 12, „ 1
art 1, lett. e , 8, „ .31
„ 1, „ / „ 22, „ 1
„ l, „ g , 24, „ 1
„ 1, „ h , 31, „ 1
„ 1, „ i „ 3, „ 1
„ 416£» „ 1
art. 2 Bijl. A, art. 11, „ 1
„ 4 Art. 24is „ 1
,, 2ter „ 1
., 8, „ 31


163
Res. 5 Juni, no. 61 Art. 17, aant, 5, noot e
„ 24 Aug., no. 94 31 2, noot b
„ 14 Sept., no. 39 " 2, „ 5
1916
Res. 30 Januari, no. 97 Art. 22, aant. 18
1916
Kon. besluit 19 Aug., S.no. 417 (V. v. V. no. 719) .. Bijl. E.
1917
Res. 28 Sept., no. 56 Art. 29, aant. 5
1918
Res. 27 Sept., no. 128 Art. 29, aant. 5
Res. 11 Oct., no. 60 Bijl. A, art. 1, „ 4
2 Nov., no. 65 Art. 29, „ 5
Verzameling van voorschriften.
Res. no. 80, sub 14 Art 2 aant 5
Wet no. 70 III (4 April 1870, 8. no. 61), art. 6 „ 7) „ ' 5
art. 7 35' " 2
Wet no. 70 V (28 Dec. 1879, S. no. 250) 14 2 noot a
Res. no. 126 l' " 3'
" 8^ " 4
.. H, „ 8
„ 22, „ 27
Bijl. A, art. 10, „ 2
Kon. besluit, no. 148 " c' " f " \' noot 6
Res. no. 188, sub 6 ' Art. 2* " 5
Res. no. 195, sub 6 ..!!.!! ' 2' " 5
Kon. besluit no. 281III (26 Maart 1872, S. no. 19), art. 37A . . . . . . " 5,' " 3
„ 75 ,', 34) ", 2
•. 83 32, „ 1, noot a
„ 86 3, „ 3
Kon. besluit no. 281 V (7 Nov. 1876, S. no. 193) Zie onder 1876
Kon. besluit no. 281 VII (28 Oer. 1880, S. no. 185 Art. 14 aant 2 noot b
Kon. besluit no. 281 XVIII (6 Januari 1907, S. no. 3) .... 40 2
Kon. besluit no. 281 XXI (15 Febr. 1907, S. no. 52) \\ s', ", 24, noot 6
, 22,' " 20' 23 12
Res. no. 312, sub 12 " 2' " 6
Res. no. 324 '' Bjji C,"' art. 5! " 3
Res. no. 430, { 3 ......Art. 2 12
S 4 „ ' 5.' 8
. - .. 12, „ 7
f l „ 22, aantt. 17 en 30
f S „24, aant. 13
f ' 24, „ 13
f „ 41i£»„ 9
§ 10 Bijl a art 11 5
Wet no. 4341 (20 Juli 1870, S.no. 127) ' Blz' 20* "
„ „ 434 II (8 Mei 1875, S. no. 72) "' Art' 1 aant Q
„ „ 434 III (7 Mei 1878, S. no. 34) Bjil A
,, „ 434IV (22 Juli 1899, S. no. 170) B*
Kon. besluit no. 434 V (5 Dec. 1901, S. no. 236) " c'
Wet no. 434 VI (12 Juni 1909, S.no. 148) " b' art 7W»
Kon. besluit no. 434 VII (26 Nov. 1909, S. no. 374) .. D*
Wet no. 434 VIII (15 JuU 1910 S. no 211) .". Art. 1, aantt. 1, 9 en 24
„ „ 434 IX (13 Juh 1914, S. no. 317) Zie onder 1914.
Res- n0-44» Art. 28, aant. 7
» •■ *»» Hoofdstuk III, „ 2
» » 462 Hoofdstuk I, „ 2
Art. 1, „ 15


164
Res. no. 479 BijL C art. 5, aant. 2
498 Hoofdstuk III, „ 2
" " 553 I*. Hoofdstuk III, „ 2
Wet nö. 612 I (20 Juni 1862, S. no. 62) art. 11 Bijl A, art. 9, „ 8
art. 51 A, „ 6, „ 4
Wet no. 612 XVIII (18 JuB 1904, S. no. 190) „ B, „ 7, „ 1, noot e
Kon. besluit no. 630 £, „ 3, „ 1
H » *> >> *
„ C, „ 6, „ 1
_ D, „ 3, „ 1
„ D, „ 4, „ 1
Wet no. 640 Art. 29, „ 4
Res. no. 641 .. 2?> •> \
,, 667, sub 5 en 17 !. »> »
«70 Bijl. A, art. 1, „ 5
" " ,. B, „ 4, „ 2
Kon. besluit no. 676 , D, „ 1, „ 4
Wet no. 683 ••• „ 'i.JLi. TV, 7* " «
Res. no. 693 Ho0'48*1* ll}< „ '• ? ,
707 Bijl. C, art. 2, „ 1, noot e
" " „ D, „ 2, „ 1, noot b
Kon. besluit no. 719 (19 Aug. 1916, S. no. 417) „ E.
Res. no. 720 • • >■ art. it aant. 1
„ C, „ 4, „ 2
Res. no. 791, sub 17 Art. 2, „ 5
» »824 ;; l: ;; 21
., „ 906 >• 2f> » '
„ „ 1095 lett. b ir- vy : v 3' " 9
1395 Hoofdstuk I, „ 2
" " "" Art. 1, aant. 15
1666 ;; ;; "
„ 22, „ 20
„ „ 1698 *• •• *'
•• 22, „ 21
Kon. besluit no. 1766, artt. 1 en 2 2»?r, „ 3
art. 3 .. 5. .. 7A
art. 4 5 *. » 1
„ 2»ü, „ 1
„ 2ter, „ 1
., 8, „ 31
Res. no. 1767, §§ 1—3 2*»r, „ 4
§ 4 „ *, » 21
H 5—6 8' » 32
57 „ 5, „ 7A.


INHOUD.
Technologie Blz. 7
Geschiedenis » 17
Wet van 20 Juli 1870, S. no. 127, V.V.T., no. 4341.
HOOFDSTUK I , 20
(Artt 1—Ster).
Bedrag Tan den accijns.
HOOFDSTUK H „ 38
(Artt 8—4).
Bijzondere bepalingen omtrent den buitenlandschen wijn.
HOOFDSTUK Hl „ 42
(Artt 6—18).
Opslag in entrepot.
HOOFDSTUK IV „ 60
(Artt 18—26).
Verlengbaar krediet
HOOFDSTUK V » 86
(Artt 27—28).
Afloopend krediet.
HOOFDSTUK VI „ 89
(Artt 28—80). Bijzondere bepalingen omtrent den inlandschen wijn.
HOOFDSTUK vn „ 92
(Artt 81—41bis).
Algemeene bepalingen.
HOOFDSTUK VHl „] 1W
Art 42—48).
Boeten en straffen.
OVERGANGS- en SLOTBEPALINGEN „ 102
(Artt 44—46).
Bijlage A „ 103
Wet ran 7 Mei 1878, S. no. 84, V. v. V. no. 484 Hl (Inlandsche wijnwet).


166
Bijlage B Blz. 115
Wet Tan 22 Juh' 1899, 8. no. 170, V. t. V. no. 484IV (Vruchtenwijnwet).
Bijlage C „ 126
Kon. besluit van 6 Dcc. 1901, S. no. 288, V. t. V. no. 434 V (Vrijdom — Cognacbranderijen).
Bijlage D „ 131
Kon. besluit van 26 Nov. 1909, S.no. 874, V.v.V.no. 484 VH (Vrijdom — distilleerderijen).
Bijlage E „ 135
Kon. besluit van 19 Aug. 1816, S. no. 417, V. v. V. no. 719 (Vrijdom — Azijnmakcrijen).
Modellen
Entrepots no. 2 _ 140
Accijnzen ,, 27 • „ 142
„ » 28 „ 144
m „ 29 „ 147
Fabricage „ 9 „ 149
Alphabetisch register „ 153
Chronologische tafel „ 156














84 HOOFDSTUK IV. — Art. 24.
Eindelijk zou de aanwezigheid van rozijnenwijn in de praktijk niet, of uiterst moeilijk zijn aan te toonen, daar de kenmerken der ooftwijnen, nl. gemis van wijnsteenzuur en van zout, hier niet bestaan.
Wij zgn daarom van meening, dat rozijnenwijn voorhanden mag zijn, en zeer zeker het woord „rozijnen" in art. 24 der wet van 1870 moet blijven gehandhaafd."
Tot zoover de Fiscus; ziehier echter onze meening:
In art. 1 der Vruchtenwijnwet worden druiven en rozijnen naast elkaar genoemd, zoodat het blijkbaar de bedoeling van den wetgever is, rozijnen niet onder druiven te begrijpen. En nu zou het toch vreemd wezen, dat in art. 2 derzelfde wet' rozijnen weer wel tot de druiven gerekend zouden moeten worden. Dit komt onaannemelijk voor en het zal dan ook vrij zeker strafbaar zijn rozijnenwijn in een begrplaats voor verlengbaar krediet in te slaan of voorhanden te hebben. Nopens rozijnen en rozijnensap behoeft natuurlijk evenmin twijfel te bestaan als ten opzichte van druiven en druivensap.
ISA. Indien in een bergplaats bij visitatie op consent tot uitvoer of op een aangifte volgens art. 17 appelwijn wordt bevonden, is overtreden art. 24 der Wijnwet en tevens art. 2 der Vruchtenwijnwet.
Volgens Weekblad no. 2493 (Vraagbus) zijn deze feiten niet te beschouwen als een voortgezette handeling. Er is een samenloop van meerdere feiten en voor elk feit zal zonder vermindering straf worden opgelegd.
13. Uit een ingesteld onderzoek is gebleken, dat ook voor gebottelde Rijn- en Moezelwijnen het alcoholgehalte ten minste 8 pet. bedraagt ; om die reden is dat minimum van toepassing gemaakt voor alle soorten van gebottelde wijnen, die zijn opgenomen in de bij art. 17 der wet van 1870 bedoelde aangifte van den voorraad, of die zijn aangegeven tot uitvoer met afschrijving op de rekening wegens verlengbaar krediet. Res. V. v. V. no. 430, § 6.
Er zal nauwkeurig op moeten worden gelet of in de bij de §§ 5 en 6 bedoelde gevallen (a) aan de eischen der wet wordt voldaan. Dit zal er o.a. toe leiden, dat meer dan thans een onderzoek naar het alcoholgehalte moet worden ingesteld, doch dit ongerief voor den handel en voor de Administratie, is uit den aard der zaak niet te vermijden. Res. V. v. V. no. 430, § 7.
(a) | 5 der res. V.v.V. no. 430 is opgenomen in de aantt. 17 en 30 op art. 22.
14. Deze overtreding wordt volgens art. 42, lett. b, gestraft met een boete ten laste van den betrokken handelaar ten bedrage van tienmaal den accijns van den wijn, die niet aan de vereischten voldoet.
Mocht tevens art. 2 der Vruchtenwijnwet (zie aant. 12 hiervoor) zijn overtreden, dan zal dit laatste artikel ook in het op te maken procesverbaal moeten worden aangehaald.
15. Bü de opneming volgens art. 19. Het tekort kan dus door het bepaalde bij art. 24, laatste hd, 5 pet. of meer bedragen, in welk geval tevens de straf van art. 42, lett. a, zal zijn toe te passen.
16. Bij de afteekening van het consent tot uitvoer. Blijkbaar behoort dus alleen voor zooveel de afschrijving op de kredietrekening betreft te worden aangenomen, dat bij de verificatie geen of minder wij n is bevonden,


HOOFDSTUK IV. — Artt. 24—25. 85
terwijl daaruit niet mag worden afgeleid, dat dit ook het geval is voor de toepassing van art. 216 der Alg. wet.
Wanneer dus bij verificatie van wijn op een consent tot uitvoer bevonden wordt, dat deze in de aangegeven hoeveelheid aanwezig is, doch niet aan de in het onderwerpelijk artikel gestelde eischen voldoet, is er geen reden om tevens bekeuring in te stellen tot toepassing van de straf van evengenoemd art. 216. Res. van 23 Febr. 1905, noV24; zie B. no. 22.
Art 25. De handelaar is gehouden om vóór het einde der eerste maand, volgende op elk driemaandelijksch tijdperk, zijne kredietrekening met den ontvanger af te sluiten en die afsluiting mede te teekenen (1—2).
Bij gebreke om hieraan te voldoen, wordt de rekening eenzijdig door den ontvanger gesloten volgens de bij hem berustende registers en bescheiden, zonder dat de handelaar tegen de uitkomst in verzet kan komen. De ontvanger geeft hem alsdan schriftelijk kennis van de uitkomst der afsluiting (1—3).
Misstellingen in eene afgesloten rekening kunnen binnen zes maanden na de afsluiting op machtiging van Onzen Minister van Financiën hersteld worden (4).
1. Bij punt I der res. V. 1872, no. 117 zijn de volgende voorschriften gegeven betreffende de afsluiting der rekeningen wegens verlengbaar krediet.
Nadat de verschillende kolommen der rekening zijn opgeteld, moet onder de totalen de volgende verklaring geplaatst worden:
„De vorenstaande rekening over het driemaandehjksch tijdperk, geëindigd ...... 19 , is, ingevolge het voorschrift van art. 25 der wet
van 20 Juli 1870, S. no. 127, en, behoudens de slotbepaling van dat artikel, afgesloten met een debet en een credit van hectoliter.
„Te , den 19 "
Deze verklaring wordt door den Ontvanger en den handelaar geteekend, tenzij laatstgenoemde niet tot de afsluiting medewerkt. Alsdan teekent de Ontvanger alléén, en wel op deze wijze:
„De Ontvanger, eenzijdig afsluitende volgens de tweede zinsnede van genoemd artikel." (handteekenine,).
2. De bij res. V. 1872, no. 117 voorgeschreven verklaring (zie aant. 4 hiervoor) wordt over de geheele breedte der rekening geschreven, en dus niet enkel op de creditzijde gesteld.
Met de eenzijdige afsluiting behoort de Ontvanger te wachten tot den laatsten dag der maand, volgende op het driemaandehjksch tijdperk. Den handelaar moet immers, blijkens art. 25, le hd, gedurende een volle maand gelegenheid worden gelaten om zijn rekening met den Ontvanger af te sluiten en die afsluiting mede te teekenen (a).
(a) Het kan voor den handelaar zelfs wcnschelijk zijn daarmee tot den uitersten termijn te wachten; verg. aant. 12 op art. 22.
3. Een formulier, zooals bij gedistilleerd (nl. Accijnzen no. 98), bestaat er voor deze kennisgevingen met.
*• Herstel van abuizen, als bedoeld bij art. 25, alinea 3, moet plaats hebben, door verandering der rekening over het kwartaal, waarin de misstelling is begaan en, zoo noodig, van de afloopend krediet-rekening.


90 HOOFDSTUK VI. — Art. 29.
4. De wet van 2 Maart 1916, S. no. 95, V. v. V. no. 640 bevat de volgende verbodsbepalingen betreffende het bereiden van alcoholische vloeistoffen:
Art. 1. Het is verboden:
1°. buiten de volgens de accijnswetgeving aangegeven branderijen, bierbrouwerijen en fabrieken van belasten of onbelasten wijn, eenige zelfstandigheid ter verkrijging eener alcoholische vloeistof in gisting te brengen of eenige zelfstandigheid aanwezig te hebben, die kennelijk ter verkrijging eener alcoholische vloeistof in gisting is gebracht;
2°. in een volgens de accijnswetgeving aangegeven fabriek van belasten of onbelasten wijn eenige zelfstandigheid in gisting te brengen of gistende aanwezig te hebben waarvan de voor vergisting vatbare bestanddeelen niet uitsluitend afkomstig zijn van de vruchten, die volgens de aangifte worden verwerkt.
Art. 2. Overtreding van art. 1 dezer wet wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste één jaar of geldboete van ten minste f 50 en ten hoogste / 1000, alsmede met verbeurdverklaring van de gistende zelfstandigheden en van de voorwerpen, waarin zij worden bevonden.
Art. 5. Onze Minister van Financiën kan onder de noodige voorwaarden ter voorkoming van misbruik, ontheffing verleenen van de verbodsbepalingen, vervat in art. 1.
Zie de artt. 3 en 4 dier wet, opgenomen in bijl. Z der Gedistilleerdwet, 3e druk.
5. Van het bepaalde sub 2 van art. 1 (van de in aant. 4 bedoelde wet) wordt ontheffing verleend ten behoeve van de bereiding van vruchtenwijn waaraan saccharose, invertsuiker of glucose wordt toegevoegd, met bepaling, dat de Minister zich voorbehoudt deze beschikking buiten werking te stellen of te beperken ; hetzij in het algemeen, hetzij ten aanzien van fabrikanten of personen, welke zich naar zijn oordeel schuldig maken aan eenige poging om daarvan misbruik te maken. Res. V. v. V. no. 641.
In de res. V. v. V. no. 641 is het woord „vruchtenwijn" gebruikt in tegenstelling tot „druivenwijn", zoodat de daarbij gegeven ontheffing voor druiven wijnfabrieken niet geldt. Res. van 28 Sept. 1917, no. 56.
Bij res. van 27 Sept. 1918 no. 128 is medegedeeld, dat niet het voornemen bestaat, de ontheffing aan fabrikanten van onbelastbaren wijn, verleend bij res. V. v. V. no. 641, tot fabrikanten van belasten wijn uit te breiden.
Er behoort scherp op te worden toegezien, dat in de fabrieken van laatstbedoelden geen saccharose, invertsuiker, glucose of andere suiker aan de grondstoffen of producten, welke in gisting worden gebracht, wordt toegevoegd en nu en dan door monsterneming van gistende stoffen en onderzoek aan het Laboratorium van het Departement van Financiën te doen uitmaken of overtreding der wet V. v. V. no. 640 is gepleegd. Opvolging der res. V. 1903, no. 57 zal in zoodanig geval aanbeveling verdienen.
Naar aanleiding van ingestelde bekeuringen is bet vorenbedoelde verbod bij res. van 2 Nov. 1918, no. 65 opnieuw in herinnering gebracht, waarbij het volgende nog wordt opgemerkt. De. overtreding der wet V. v. V. no. 640 is bet gevolg van de omstandigheid, dat het natuurlijk zoetgehalte der druiven hier te lande 'ontoereikend is om daaruit wijn te bereiden die genoegzaam alcoholhoudend is. Ten einde zoo mogelijk te voorkomen, dat meerdere fabrikanten van wijn uit druiven zich met deze verboden handeling inlaten, behoort onder hun aandacht te worden


HOOFDSTUK VI. — Artt. 29—30.
91
gebracht, dat belanghebbenden het door hen verlangde doel kunnen bereiken door den verkregen weinig alcoholhoudenden wijn met veraccijnsden spiritus te vineeren, hetgeen geoorloofd is, doch dat tegen de toevoeging van suiker aan wijn en het in gisting brengen van1 dit mengsel straf is bedreigd.
6. De hierbedoelde uitzondering moet zonder gestrengheid worden toegepast, waar kennehjk alléén voor eigen huiselijk gebruik vruchtensappen bereid worden. Instr. V. 1873, no. 64, § 4.
Art. 30, enz. (1).
1. Volgens de wet van 1870 luidde dit artikel:
„De hoeveelheid wijn, die volgens de aangifte des fabrikants en de opneming der ambtenaren vervaardigd wordt, strekt tot grondslag voor de heffing van den accijns.
De verordeningen omtrent de heffing en verzekering van dezen accijns worden bij algemeenen maatregel van bestuur vastgesteld.
Vijf jaren na naar uitvaardiging houden die verordeningen op van kracht te zijn. Zij moeten binnen dien tijd door wettelijke bepalingen vervangen worden.
Het is verboden om een fabriek of inrichting tot het vervaardigen van belastbaren wijn in werking te hebben of te brengen, zonder daarvan vooraf de aangifte of de aangiften te hebben gedaan, bij de voormelde verordeningen voorgeschreven.
Het in gisting brengen van andere dan de in het vorig artikel vermelde zelfstandigheden, waaruit een alcoholhoudende vloeistof kan worden verkregen, in panden, niet vallende onder de bepalingen der wetten omtrent de accij nzen op het gedistilleerd of de bieren en azijnen, wordt met het ongeoorloofd vervaardigen van wijn gelijk gesteld".
In de Mem. v. T. werd nopens dit artikel opgemerkt:
„Wegens het gemis aan ervaring omtrent de wijze van werken, die . gevolgd wordt in de verschillende inrichtingen, waarin inlandschen vruchtenwijn vervaardigd wordt, komt het raadzaam voor de heffing van dén accijns aanvankelijk te regelen bij algemeenen maatregel van bestuur.
Door de vooropgestelde bepaling, dat de hoeveelheid wijn, die werkelijk vervaardigd wordt, als grondslag der heffing moet worden genomen, wordt overigens de bevoegdheid tot regeling dezer aangelegenheid in zóóver binnen een afgebakende grens beperkt, dat geen beffing kan worden voorgeschreven enkel naar de grootte der werktuigen, hetgeen voor sommige fabrikanten bezwarend zou kunnen zijn."
De verordeningen bedoeld bij het 2e hd van artikel 30 werden vastgesteld bij Kon. besluit van 8 Mei 1873, S. no. 46, V. 1873, no. 63, welk besluit ingevolge het 3e hd van'dit artikel na 5 jaar vervangen werd door de wet van 7 Mei 1878 S. no. 34, V. v. V. no. 434 III (zie bijl. A).
Ingevolge art. 14 dezer laatste wet vervielen de eerste vier alinea's van art. 30. Het laatste hd werd ingetrokken bij art. 5 der wet van 22 Juli 1899, S. no. 170, V. v. V. no. 434 IV (zie bul. B).


HOOFDSTUK VII. — Artt. 31 en 32.
93
en Fabrieken zal vallen op deskundigen uit de handelswereld, zal de samenstelling der commissie van dien aard zijn, dat zoowel de belangen van den handel als die van het Rijk behoorlijk tot hun recht zullen komen. Mem. v. A.
(a) Bij art. 1, lett. b, der hier bedoelde wet werd aan art. 2 tusschen het 3e en 4e lid een nieuw lid toegevoegd; zie aant. 1 op dat artikel .
(b) Bij res. van 24 Aug. 1914, no. 94 is echter een hoogleeraar in de scheikunde tot die functie benoemd.
Art. 32. De bevoegdheid tot het verlangen eener herverificatie van wijn of van moeren en droeven, hetzij voor eene geheele partij, hetzij voor een gedeelte daarvan, blijft wederzijds voorbehouden bij alle opnemingen, in overeenstemming met de bepalingen dezer wet en der Algemeene wet van 26 Augustus 1822 (1).
Wordt bij het bestaan van geschil omtrent de punten genoemd in de eerste alinea van art. 31, met de tweede opneming voorgeschreven bij art. 150 der evengenoemde algemeene wet, door een der partijen geen genoegen genomen, dan worden onverwijld proeven van den wijn of van de moeren en droeven bij den directeur der belastingen bezorgd, teneinde tot onderzoek te worden voorgelegd aan de biertoe aangewezen commissie, wier uitspraak beslissend is (1—2).
In afwachting van die uitspraak kan de wijn, waarover het geschil bestaat, ingeslagen, uitgeslagen of verzonden worden, mits, behalve de opgezondene, ook nog andere proeven bij den ontvanger of entreposeur worden nedergelegd en — zoo noodig — borg worde gesteld voor den accijns.
Beslist de commissie in overeenstemming met de opneming, waartegen de aangever of ander belanghebbende is opgekomen, dan betaalt deze tot vergoeding van kosten aan het Rijk tien gulden wegens elke ten zijnen nadeele uitgevallen beslissing (3).
1. Volgens art. 150 der Alg. wet kan een herverificatie worden gevorderd ten koste van ongehjk, doch alleen van de geheele parij. Voor wijn of moeren en droeven staat nu het le hd van het onderwerpelijk artikel ook verificatie toe van een gedeelte der partij (a).
De tweede opneming, te verrichten door een ander ambtenaar is ook voor wijn beslissend, behalve bij het bestaan van geschil omtrent het alcoholgehalte (art. 150, 2e hd, der Alg. wet) of omtrent de punten, genoemd in art. 31, letters a—c. In dit laatste geval staat na de tweede opneming beroep open op de commissie van deskundigen, terwijl een derde verificatie van het alcoholgehalte gedaan wordt door deskundigen, overeenkomstig art. 151 der Alg. wet. Verg. ook Weekblad no. 207.
(o) Bij art. 7 der Zoutwet is eveneens herverificatie van een gedeelte der partij toegestaan, doch de bevoegdheid tot herweging is daar alleen verstrekt aan de ambtenaren en niet aan de belanghebbenden.
Herverificatie van een gedeelte kan voorts nog voorkomen in het geval bedoeld in art. 83 van het Kon. besluit van 26 Maart 1872, S. no. 19, V. v. V. no. 281 III, opgenomen als bijlage der Alg. wet.
2. De genomen proeven worden dadelijk verzegeld. Art. 33, laatste lid.
3. Het bedrag der vergoeding bedoeld bij de laatste zinsnede wordt verantwoord als buitengewone ontvangst. Instr. § 37.


94
HOOFDSTUK VII. — Artt. 33—34.
Art. 33. De ambtenaren zijn bevoegd om bij hunne opnemingen of verificatiën proeven te nemen van vloeistoffen en andere zelfstandigheden (1—2).
Zij geven steeds aan den belanghebbende een bewijs af van de proeven, die zij verlangen mede te nemen.
Het nemen van proeven kan ook door den belanghebbende gevorderd worden, mits hij flesschen of andere voorwerpen levere, geschikt tot berging van de hoeveelheid, welke de ambtenaren voor de proeven noodig achten. In geval van bekeuring worden de proeven in dubbel genomen.
De proeven, genomen volgens dit en het vorig artikel, worden dadelijk verzegeld. De belanghebbende wordt uitgenoodigd om zijn cachet naast dat der ambtenaren op de proeven te plaatsen, of het papier, waarop het cachet gesteld wordt, door zijne handteekening te waarmerken (3—4).
1. Art. 33 geldt zoowel voor wijn van vreemden als van inlandschen oorsprong. Monsterneming kan dus ook geschieden in een fabriek van belasten inlandschen wijn. Fiscus no. 1117.
2. Verg. hierbij o.a. aant. 12 op art. 2, aant. 1 op art. 7, aant. 4, noot b, op art. 24 hiervoor, aant. 3 op art. 36 hierna, aant. 8, laatste hd, op art. 11 der als bijl. A opgenomen wet van 1878, aant. 11 op art. 4 der Vruchtenwijnwet (bijl. B) en aant. 1 op art. 5 van het als bijl. D opgenomen Kon. besluit van 1909.
3. Bij § 52 der instructie V. 1863, no. 84 zijn tot uitvoering van art. 129 der GedistiHeerdwet nopens het nemen van proeven de volgende voorschriften gegeven:
„Bij het verzegelen der flesschen behooren de cachetten niet op de kurken te worden gezet, maar moet een stuk linnen over de kurk, om den hals der flesch met bindgaren goed worden vastgebonden, terwijl de twee einden van dat bindgaren door een stuk stevig papier geregen en daarop met het cachet of de cachetten moeten bevestigd worden. Op dat papier wordt dan tevens het stuk of het document vermeld, waartoe de proef behoort, welke vermelding door de ambtenaren, en door den belanghebbende, zoo hij dit verkiest, wordt onderteekend".
4. Voor het nemen van proeven van vloeistoffen ,die voor gisting vatbaar worden geacht zijn bij res. V. 1903, no. 57 voorschriften gegeven.
Art. 34. Met afwijking van lit. c van art. 275 der Algemeene wet van 26 Augustus 1822 wordt, met opzicht tot de borgstellingen voor accijns van wijn, de uitsluiting opgeheven van borgen, die een bedrijf uitoefenen, waarvoor zij zeiven eene openstaande rekening met het Rijk hebben, onder voorwaarde evenwel dat dezelfde personen niet wederkeerig borg voor elkander zijn (1—2).
1. Door de opheffing van de particuliere entrepots en in de plaatsstelling van het verlengbaar krediet zullen meer borgtochten moeten gesteld worden dan thans. Om de bezwaren daaraan verbonden zooveel mogelijk weg te nemen, wordt de bij dit artikel bedoelde faciliteit voorgesteld. Mem. v. T.
2. Verg. bierbij art. 75, tweede hd, van het Kon. besluit van 26 Maart 1872, S. no. 19, V. v. V. no. 281III, opgenomen als bijlage der Alg. wet.


HOOFDSTUK VII en VIII. — Artt. 41—43.
101
8. Vloeistoffen als bedoeld in het tweede Hd van art. Albis zijn geen eigenlijke wijnen en behooren dus niet te buis in bergplaatsen van verlengbaar krediet of in particuHere entrepots voor wijn. Mem. v. A.
9. De vloeistoffen, waarvan sprake is in het slot van art. iibis, zijn die, genoemd in het Hd, dat volgens art. 1, lett. b, der voormelde wet van 13 Juli 1914 wordt toegevoegd aan art. 2 der meergenoemde wet van 20 JuH 1870. Res. V. v. V. no. 430, § 9, tweede lid.
Zie aant. 11 op art. 2 hiervoor.
HOOFDSTUK VIII.
Boeten en straffen.
Art. 42. De hierna vermelde overtredingen worden gestraft als volgt (1):
a. het bestaan van een tekort op den aangegeven voorraad wijn, opgenomen volgens art. 19, met eene boete ten laste des aangevers tot het bedrag van den accijns der hoeveelheid, welke boven de toegelaten speling te kort is bevonden.
b. Overtreding van het verbod van art. 24, met eene boete ten laste van den betrokken handelaar ten bedrage van tienmaal den accijns (2) van den wijn, die niet aan de vereischten voldoet.
c. Het verrichten van hetgeen bij art. 5, de eerste twee alinea's van art. 6 of de laatste alinea van art. 20 verboden is, met eene boete ten bedrage van vijftig tot drie honderd gulden, ten laste van den betrokken handelaar.
d. enz. (3).
1. Krachtens art. 7 der Invoeringswet (wet van 15 April 1886, S. no. 64, regelende het in werking treden van het tegenwoordige Wetboek van Strafrecht) (a) geldt net minimum bedrag der geldboete, vastgesteld bij art. 23 van het Wetboek van Strafrecht (f 0,50), niet voor de boeten van de Wijnwet van 1870, noch voor die van de Vruchtenwijnwet. Deze boeten worden dus tot het in de wet genoemde bedrag opgelegd of dalen, indien een minimum en maximum is vastgesteld, met beneden het laagste bedrag.
Verg. aant. 7 op art. 12 der wet van 1878 (bijl. A).
(o) Gemeld art. 7 is met toelichting opgenomen in V. 1886, no. 69.
2. Overal waar het bedrag der rechten en accijnzen als boete is bepaald, worden daaronder alleen begrepen de rechten en de accijnzen zonder opcenten. Art. 311, tweede Hd, der Alg. wet.
3. Lett. d is ingetrokken bij art. 14 der wet van 1878 (zie bijl. A). Art. 43, enz. (1).
1. Dit artikel is ingetrokken bij art. 14 der wet van 1878 (zie bnl. A).


102
HOOFDSTUK VIII. — Artt. 44—45.
Overgangs- en slotbepalingen.
Art. 44 (1). Bij verandering van een particulier entrepot in eene bergplaats onder verlengbaar krediet, met overschrijving van den voorraad op de kredietrekening, kan voor den wijn op fust voorhanden dezelfde korting voor moeren en droeven worden toegekend als volgens art. 4, mits tot geen hooger bedrag dan waarvoor nog korting kan worden genoten volgens de entrepotrekening.
1. Volgens V. v. V. no. 434, blz. 21 kan de bepaling van art. 44 geen toepassing meer vinden.
Art. 45. Deze wet treedt in werking met den laten October 1870.
Met dat tijdstip vervalt de wet van 12 Mei 1819 (Staatsblad no. 22) (1), behoudens bare toepasselijkheid voor de aanzuivering van reeds geopende krediettermijnen.
1. Zie V. 1842, no. 228.


BIJLAGE A-
Wet yan 7 Mei 1878, S. no. 34, V. v. V. no. 434III,
zooals die is gewijzigd bij de wetten van 22 Juli 1S99, 8. no. 170, V. v. V. no 434 IV en van IS Juli 1914, 8. no. 317, V. v. V. no. 434IX.
Nadere bepalingen omtrent den accijns op den wijn (1—3). WIJ WILLEM III, enz.
Allen die deze zullen zien of hooren lezen, salut! doen te weten:
Alzoo Wij in overweging genomen hebben, dat ingevolge art. 30 der wet van 20 Juli 1870, S. no. 127 (V. 1870, no. 127), de heffing en verzekering van den accijns op den inlandschen wijn nader bij de wet moeten worden geregeld (2);
Zoo is het, dat Wij, den Raad van State gehoord en met gemeen overleg der Staten-generaal, hebben goedgevonden en verstaan, gelijk Wij goedvinden en verstaan bij deze:
1. De bepalingen dezer wet komen nagenoeg geheel overeen met die van het Kon. besluit van 8 Mei 1873, S. no. 46, V. 1873, no. 63 (a).
Voor de toepassing der wet kan overigens de instructie van 21 Mei 1873, no. 12 V. 1873, no. 64, ook thans nog worden geraadpleegd. Res. V. 1878, no. 40.
(a) Verg. aant. 1 op art. 30 der wet van 1870.
2. De werkwijze in een fabriek van belasten inlandschen wnn is omschreven op bldz. 12 der Technologie: verg. ook § 1 der instructie V. 1873, no. 64.
3. De bepalingen dezer wet hebben betrekking op de in art. 29 der wet van 1870 bedoelde fabrikanten van belasten inlandschen wijn en op de door hen gemaakte sappen en aftreksels ; zie de aantt. op dat artikel.
Aangiften. — Werkzaamheden. — Bekeningen.
Art 1. Hij, die overeenkomstig art. 29 der wet van 20 Juh 1870 (Staatsblad no. 127) als fabrikant van belastbaren inlandschen wijn is aan te merken, levert, vóórdat hij zijne fabriek in werking brengt, ten


104
BIJLAGE A. — Art. 1.
kantore van den ontvanger voor de gemeente waar de fabriek gelegen is, tegen bewijs, eene onderteekende aangifte in, vermeldende (1—7):
a. den naam en de woonplaats van den fabrikant;
b. de gemeente en de straat of andere aanwijzing van de ligging, benevens de kadastrale omschrijving van de fabriek;
e. de panden en erven, welke tot de fabriek behooren, waaronder mede zijn te begrijpen die, welke met de fabriek gemeenschap hebben (8);
d. de soort van de vruchten, die uitgeperst of waarvan aftreksels vervaardigd zullen worden;
e. de bakken of andere werktuigen, waarin de vruchten zullen worden geweekt;
ƒ. de persen of de werktuigen die deze vervangen;
g. de verzamelbakken, waardoor in deze wet worden verstaan de kuipen, fusten of vaten, waarin de sappen of de aftreksels worden overgebracht uit de werktuigen, bedoeld onder e en ƒ ten einde vóór alle verdere bewerking de hoeveelheid op te nemen (9);
h. de plaats en de dagteekening der aangifte.
Voor de bestaande fabrieken blijven de aangiften, ingevolge vorige verordeningen ingeleverd, van kracht.
De fabrikant, die verandering wil brengen in hetgeen door hem is aangegeven, levert daarvan eene aanvullingsaangifte in vóórdat tot die verandering wordt overgegaan (10).
1. Wegens het gering getal inrichtingen, waarin belastbare wijn wordt vervaardigd (o), worden voor de bij dit artikel voorgeschreven aangifte geen gedrukte formulieren verstrekt. Voor zooveel noodig kan bij het opmaken daarvan, behoudens de noodige veranderingen, het formulier voor de aangiften van bierbrouwerijen, Fabricage no. 1 (b), tot voorbeeld genomen worden.
Bij inlevering eener aangifte als hierbedoeld zendt de Ontvanger daarvan rechtstreeks een afschrift aan den Minister, aan den Directeur en aan den Inspecteur. Instr. V. 1873, no. 64, § 3.
la) In 1921 waren er hier te lande slechts 4 fabrieken. (b) Een model van dit formulier is opgenomen in de Bierwet 1916; deel III der Vakstudie.
2. Door deze aangifte zijn de panden volgens art. 196 én volgg. der Alg. wet onderworpen aan de visitatie der ambtenaren. Behoudens de bijzondere voorschriften omtrent de nederlagen in het terrein van toezicht mag natuurlijk in de panden van particulieren geen visitatie plaats hebben dan met inachtneming van art. 200 dier wet.
De Inspecteurs zorgen, dat van het recht tot visitatie der panden van particulieren geen verder gebruik wordt gemaakt dan voor hert toezicht bepaald noodig is (a). Ook moet de uitzondering, bedoeld bij art. 29, tweede zinsnede, der wet van 20 Juli 1870, zonder gestrengheid worden toegepast, waar kennelijk alléén voor eigen huiselijk gebruik vruchtensappen bereid worden. Instr. V. 1873, no. 64, § 4.
(a) Verg. aant. 3 hierna.
3. Op de werkzaamheden in de fabrieken van inlandschen wijn behoeft in den regel door de ambtenaren niet verder te worden toegezien dan noodig is om de hoeveelheid sappen of aftreksels te bepalen, welke bij de bewerking verkregen wordt.


BIJLAGE A. — Artt. 9—11.
111
zinsnede, te veel sappen of aftreksels in de fabriek aanwezig bevonden, dan moet ook daarvoor aanslag op de rekening van den fabrikant plaats vinden (art. 10, eerste zinsnede). Instr. V. 1873, no. 64, § 15.
6. De speling van 1/20 is ruim genoeg om den eerlijken fabrikant bij eenige nauwkeurigheid zijnerzijds voor bekeuring te vrijwaren. Mem. v. T.
7. De verschillen, welke volgens de laatste zinsnede van dit artikel geen grond geven tot bekeuring, komen niettemin in aanmerking voor den aanslag voor den accijns volgens art. 10, eerste zinsnede. Instr. V. 1873, no. 64, § 17.
8. Overtreding van het hier genoemde art. 7 is strafbaar volgens art. 12, lett. /.
Art. 10. De ontvanger houdt met den fabrikant eene rekening, waarop in debet worden gebracht de hoeveelheden sappen of aftreksels, volgens de aanteekeningen op het dubbel der aangifte (1—4).
De fabrikant levert daartoe dat dubbel tegen bewijs bij den ontvanger in, uiterlijk op den vijfden kantoordag na den laatsten dag in de aangifte vermeld (5—-6).
Is de fabrikant nalatig in het inleveren van het dubbel, dan wordt hij voor de toepassing der eerste alinea van dit artikel geacht eene hoeveelheid sappen of aftreksels te hebben verkregen, gelijkstaande met die, waarnaar volgens art. 4 de zekerheid is berekend, of zooveel méér als door de ambtenaren bij opneming volgens de tweede alinea van art. 9 bevonden is.
1. Voor de rekening wordt het model Accijnzen no. 3a voor de brouwerijen gebruikt, waartoe dat model met de pen gewijzigd moet worden. Instr. V. 1873, no. 64, § 16.
2. Voor zooveel betreft het bijhouden van de rekeningen wordt geforceerd overeenkomstig de res. V. v. V. no. 126, opgenomen in aant. 4 op art. 8 der wet van 1870.
3. Verg. aant. 1 op art. 9 hiervoor.
4. Verg. de artt. 7 en 9 met aanteekeningen.
5. De Ontvanger stelt op de terugontvangen dubbel-aangiften een duidelijke recapitulatie van de hoeveelheden sappen, waarvoor aanslag moet plaats hebben, en brengt het totaal in het debet der rekening. De korting (a) wordt op de creditzijde uitgetrokken.
De dubbel-aangiften worden weder gehecht in het register, waaruit zij afkomstig zijn. Instr. V. 1873, no. 64, § 16. (a) Verg. art. 11, eerste lid, hierna.
6. Verg. art. 5, 2e lid, hiervoor.
Art. 11. (1). Op het debet der rekening wordt eene korting verleend van vijf ten honderd voor verlies en intering bij de verdere bewerking van de sappen of aftreksels (2—3).


112
BIJLAGE A. — Art. 11.
Voor het overige wordt de rekening aangezuiverd door betaling van den accijns, binnen negen maanden na de dagteekening der aangifte volgens art. 3 (4—6).
Onze Minister van Financiën kan onder de noodige voorzieningen vergunnen, dat de rekening ook worde aangezuiverd door uitvoer van den wijn naar bet buitenland (7—8).
1. Dit artikel is hier opgenomen, zooals het luidt volgens art. 6 der wet van 22 Juh 1899, S. no. 170, V. v. V. no. 434 IV (bijl. B) en art. 2 der wet van 13 Juli 1914, S. no. 317, V. v. V. no. 434 IX.
2. De korting van 5 pet. bij dit artikel toegestaan, is voldoende om zelfs onder weinig gunstige omstandigheden elk verhes bij de verdere bewerking van de uit de vruchten verkregen sappen en aftreksels ruimschoots te dekken. Mem. v. T.
3. Verg. aant. 5 op art. 10 hiervoor.
4. De inlandsche wijn wordt door de fabrikanten uitsluitend binnenslands afgezet. Is het fabrikaat ter aflevering gereed, waartoe hoogstens een tijd van drie maanden vereischt wordt, dan wordt hiertoe steeds spoedig overgegaan. Een krediet voor den accijns van negen maanden is dus lang genoeg. Mem. v. T.
5. De wijziging van art. 11, 2e hd (a), heeft tot strekking art. 11 in overeenstemming te brengen met art. 1, lett. b der bovengenoemde wet van 13 Juh 1914 (b). Laatstgenoemde wetsbepaling is mitsdien ook van toepassing op den belastbaren wijn die binnenslands wordt vervaardigd. Res. V. v. V. no. 430, § 10.
[a) Het vervallen nl. van de woorden „ten bedrage van twintig gulden per hectoliter, oorspronkelijk voorkomende tusschen „accijns" en „binnen".
(b) Bij deze wetsbepaling werd aan art. 2 der wet van 20 Juli 1870 tusschen het 3e en 4e lid een nieuw lid toegevoegd.
6. De Minister kan onder de noodige voorzieningen toestaan, dat de rekening wordt aangezuiverd door uitslag met bestemming tot inslag onder vrijdom in een branderij van de derde klasse der derde soort of in een distilleerderij der eerste klasse, bij boeveelheden van minstens 2 HL. Verg. art. 3 van de als bijl. D en C opgenomen Kon. besluiten.
7. De laatste alinea van dit artikel is toegevoegd bij art. 6 der als bijl. B opgenomen wet; verg. de aanteekeningen op laatstgemeld artikel.
8. De hierbedoelde vergunning tot aanzuivering der rekening door uitvoer van den wijn naar het buitenland, is verleend onder de volgende voorwaarden:
dat de uit te voeren wijn voldoe aan de vereischten gesteld in art. 24 der wet van 20 Juh 1870, S. no. 127 ;
dat de uitvoer geschiede in geen geringer hoeveelheid dan van 30 liter ;
dat de ambtenaren steeds bevoegd zullen zijn om van den uit te voeren wijn monsters te nemen, waartoe de fabrikant hun tevens zal hebben te leveren de flesschen, geschikt om de hoeveelheid vloeistof te kunnen bevatten, welke de ambtenaren voor de monsters noodig hebben. Res. van 11 Januari 1904, no. 73.


BIJLAGE A. — Art. 12. Boeten en straffen.
113
Art. 12. De hierna vermelde overtredingen worden gestraft als volgt (1—2):
a. het in werking hebben of brengen van eene fabriek van inlandschen wijn, zonder voorafgaande aangifte overeenkomstig art. 1 dezer wet, met eene boete, ten laste van den bezitter der fabriek, van vijf honderd gulden en verbeurte van de aanwezige werktuigen; onverminderd de betaling van den accijns voor den voorraad sappen en aftreksels (2—4);
b. het onjuist of onvolledig invullen der aangifte, bedoeld bij art. i, met eene boete, ten laste van den aangever, van twintig tot twee honderd gulden;
e. het maken van sappen of aftreksels van vruchten in eene fabriek, waarvoor aangifte is gedaan volgens art. 1, doch zonder aangifte volgens art. 3, met eene boete, ten laste van den fabrikant, van honderd tot drie honderd gulden; onverminderd de betaling van den accijns voor die sappen en aftreksels (4);
d. het verrichten van werkzaamheden met afwijking van eene aangifte, ingeleverd volgens art. 3, met eene boete, ten laste van den fabrikant, van tien tot honderd gulden (5);
e. het uitslaan van sappen of aftreksels in strijd met art. 8, met eene boete, ten laste van den fabrikant, van vijftig tot drie honderd gulden; onverminderd de betaling van den accijns voor die sappen of aftreksels (4);
/. het verrichten van hetgeen verboden, of het niet nakomen van hetgeen voorgeschreven is bij art. 1, laatste alinea, art. 2, art. 3, laatste alinea, art. 5, tweede alinea, art. 6 of art. 7, met eene boete, ten laste van den fabrikant, van tien tot twee honderd gulden, onverminderd zwaardere straffen bij de wetten bedreigd (6).
Ten aanzien der straffen, bij dit artikel bepaald, zijn van toepassing art. 463 van het Wetboek van Strafrecht en art. 20 der wet van 29 Juni 1854, (Staatsblad no. 102) (7).
1. De in dit artikel opgenomen strafbepalingen vervangen die van art. 42, lett. d, en art. 43 der wet van 20 Juli 1870, S. no. 127.
In navolging van andere accijnswetten zijn thans de overtredingen die kunnen voorkomen, meer gesplitst vermeld, met bepaling van verschillende straffen naar mate van het gewicht der zaak. Mem. v. T.
2. In Weekblad no. 2519 wordt de vraag gesteld of bij bevinding van een niet aangegeven belastbare inlandsche wijnfabriek de strafbepaling van art. 1 der wet V. v. V. no. 640 (a) toepasselijk zou zijn en niet die van art. 12a der wet van 1878, op grond van de omstandigheid, dat eerstgemelde strafbepaling de zwaarste straf behelst (art. 55, le hd Sr.).
De Redactie komt in haar antwoord tot de volgende, o. i. juiste conclusie:
„In art. 12a wet 1878 wordt verboden:
„Het in werking hebben van een fabriek van inlandschen wijn, derhalve het bereiden van inlandschen wijn, met uitzondering van fabricage in een aangegeven fabriek van inlandschen wijn.
„Wet V. v. V. no. 640 verbiedt: Bereiding van eenige alcoholische vloeistof, waar ook, behalve in de daar genoemde uitzonderingen, waaronder is te brengen een aangegeven inlandsche wijnfabriek.
De Wijnwet. 8


BIJLAGE B. — Artt. 2—3.
117
handelaar vooraf niet bekend kunnen zijn, door ambtenaren bezocht moeten worden om zich te overtuigen, dat geen vruchten of vloeistoffen in strijd met voormeld verbod voorhanden zijn en om voorts er op te letten of de druivenwijnen soms behandeld worden op een wijze, die aanleiding geeft om aan eenig misbruik van bovenbedoelden aard te denken (a).
Voorts moet worden nagegaan of in de bergplaatsen voor verlengbaar krediet wijn wordt ingeslagen uit het vrije verkeer en waarvoor dus geen aanslag op de rekening plaats heeft, Bhjkt dit in beteekenende mate het geval te zijn, dan dient op zoodanige bergplaats scherper te worden toegezien, tenzij omstandigheden aanwezig zijn, welke het denkbeeld uitsluiten, dat die wijn elders met onbelasten wijn vermengd zou kunnen zijn.
Dat bij verificatie van wijn, aangegeven tot uitvoer naar het buitenland met afschrijving van accijns uit bergplaatsen voor verlengbaar krediet, scherp moet worden onderzocht of de vloeistof wel voldoet aan alle vereischten, genoemd in art. 24 der wet van 20 Juli 1870, behoeft na het vorenstaande voorzeker geen betoog (b).
Ook op overtreding van dat artikel ten opzichte van den voorraad in zulke bergplaatsen moet voortaan scherper worden toegezien.
Ofschoon het toezicht alle soorten van wijn moet treffen, dient toch in het oog te worden gehouden, dat ciders minder geschikt zijn om onder roode wijnen te worden vermengd. Het gevaar voor zoodanig misbruik geldt meer de witte wijnen. Res. V. 1899, no. 71, § 2.
ja) Zie ook de aantt. 10 en 11 op art. 4 hierna.
o() Op dergelijk onderzoek, in het bijzonder van wijn op fust, is nader aangedrongen bij res. van 18 April 1905, no. 96.
6. Verg. omtrent de vraag of rozijnenwijn aanwezig mag zijn, aant. 12 op art. 24 der wet van 1870 en nopens de kwestie of aalbessen voor de toepassing van dit artikel als boomvruchten zijn aan te merken, Weekblad no. 2007.
6. Zie aangaande het toezicht op de bergplaatsen voor verlengbaar krediet, §§ 6 en 7 der res. V. 1899, no. 71, opgenomen in de aantt. 9 en 10 op art. 4 hierna.
7. Verg. hierbij aant. 1 op art. 42 der wet van 1870.
Art. 3. In art. 29 der genoemde wet van 20 Juli 1870 wordt in de plaats van: „rozijnen, krenten en alle andere versche of gedroogde boomvruchten, behalve aalbessen en frambozen", gelezen : „of gedroogde boomvruchten" (1—2).
1. De wijziging van art. 29 der wet van 20 Juh 1870 houdt verband met die van art. 2 dier wet. Res. V. 1899, no. 71, § 3.
2. Oorspronkelijk luidde het le hd van art. 29 der wet van 1870: „Als fabrikanten van belastbaren inlandschen wijn worden aangemerkt, zij, die elders dan in een azijnmakerij sappen trekken uit of aftreksels maken van druiven, rozijnen, krenten en alle andere versche of gedroogde boomvruchten, behalve aalbessen of frambozen, onverschillig of zij die sappen of aftreksels al dan niet in gisting brengen."
De cursief gedrukte woorden zijn dus thans vervallen.


118
BIJLAGE B. — Art. 4.
Art. 4. De fabrikanten van dranken, die volgens art. 1 dezer wet van den accijns zijn vrijgesteld, zijn gehouden ten kantore van den ontvanger eene onderteekende aangifte in te leveren van de panden, die de fabriek uitmaken, waaronder mede te begrijpen zijn die, welke met de fabriek gemeenschap hebben, met vermelding van de kadastrale omschrijving en van de soort der vruchten, die verwerkt zullen worden (1—12).
Voor de fabrieken, die bij het in werking treden dezer wet bestaan, geschiedt die inlevering binnen eene maand daarna, voor later op te richten fabrieken, vóórdat zij worden in werking gebracht.
Bij het in gebruik nemen van andere panden of bij wijziging van hetgeen verder is aangegeven wordt daarvan op gelijken voet vooraf aangifte gedaan.
Het niet inleveren der aangifte, bij dit artikel voorgeschreven, wordt gestraft met eene boete ten laste van den fabrikant van ten minste f 25 en ten hoogste f 400 (13).
1. Volgens art. 1 der wet van 7 Mei 1878, S. no. 34 (zie bijl. A), zijn de fabrikanten van belasten wijn gehouden bij den Ontvanger aangifte te doen van hun panden en werktuigen. Wordt het wetsontwerp bekrachtigd, dan is het niet onwaarschijnlijk, dat een aantal kleine fabrieken van onbelasten inlandschen wijn zullen verrijzen.
Het is wenschelijk, dat de Administratie der accijnzen in staat zij op deze nieuwe fabrieken een waakzaam oog te houden. Waar toch persen, kuipen of andere werktuigen tot het maken van vruchtenwijn aanwezig zijn, zouden die ook voor andere doeleinden, b.v. tot het maken van belasten rozijnenwijn, kunnen worden gebezigd. Waar alcoholhoudende zelfstandigheden bewerkt worden, zou men kunnen beproeven daarvan heimelijk alcohol af te scheiden. Ernstige vrees voor dergelijke afscheiding, waarvoor werktuigen vereischt worden, die in een fabriek van vruchtenwijn niet noodig zijn, behoeft intusschen niet te bestaan. Door het geringe alcoholgehalte van appel- en perenwijn, zou die handeling in den regel geen voordeel opleveren. Maar ook, al mocht zij voor enkele ooftwijnen met eenig voordeel kunnen plaats hebben, dan zou dat voordeel met opwegen tegen het gevaar van de strenge straf te beloopen, . bij de wet nopens den gedistilleerdaccijns tegen het heimelijk afstoken van alcoholhoudende stoffen bedreigd.
Door de bij dit artikel voorgestelde bepaling, waarbij ook aan fabrikanten van onbelasten wijn de verplichting tot aangifte van hun panden wordt opgelegd, verkrijgen de ambtenaren volgens art. 196 der. Alg. wet recht van toegang tot die panden en zal derhalve door onverwachte visitatie tegen verboden handelingen voldoende kunnen worden gewaakt.
Soortgelijke aangiften worden ook gevorderd van apothekers en scheikundigen, die in hun werkplaatsen een of meer kleine distilleerketels hebben (art. 14 der wet van 20 Juni 1862, S. no. 62, V. v. V. no. 612 I). Niet omdat deze een accijnsplichtig bedrijf uitoefenen, maar omdat zij werktuigen in gebruik of zelfstandigheden voorhanden hebben, waar mede fraude zou kunnen worden gepleegd. Mem. v. T.
2. Het bewaren door de ambtenaren, van fabrieks- en bedrijfsgeheimen is met den meesten nadruk aanbevolen bij res. V. v. V. no. 670.
3. De aangifte, bedoeld bij art. 1 der wet van 7 Mei 1878, S. no. 34» geldt en zal ook in het vervolg gelden voor fabrieken van belasten wijn.


BIJLAGE B. — Art. 4.
119
Evenals voor andere fabrieken van aan accijns onderworpen goederen, is voor die inrichtingen ten behoeve van het toezicht gespecificeerde aangifte noodig.
Voor de fabrieken van onbelasten wijn strekt de aangifte enkel tot kennisgeving aan de Administratie en om haar toegang te verzekeren, teneinde zien te kunnen overtuigen, dat werkelijk niet anders dan onbelaste wijn gemaakt wordt. Een gespecificeerde aangifte mag bier geheel overbodig worden geacht. Mem. v. A.
4. De woorden: „waaronder mede te begrijpen zijn die, welke met de fabriek gemeenschap hebben" zijn bij amendement aan dit artikel toegevoegd. Zonder deze bepaling kan men zich voorstellen, dat ambtenaren, een bezoek brengende aan een of andere fabriek, die onder verdenking van fraude ligt, bij hun binnentreden, de frauduleus verkregen waren door een achterdeur zien verdwijnen. De vervolging zou dan worden gestuit, omdat de ambtenaren geen recht van visitatie hadden in het pand (of dat gedeelte ervan), dat niet is aangegeven, wijl het niet tot de fabriek behoort, maar er toch wel gemeenschap mede heeft. Door de toegevoegde woorden wordt hierin voorzien.
5. Bij de wet is niet verboden een fabriek van onbelasten inlandschen wijn te hebben in vertrekken, die rechtstreeks in gemeenschap staan met het lokaal, dat de fabrikant, tevens wijnhandelaar, als bergplaats van wijn onder verlengbaar krediet bezigt. Res. van 15 Aug. 1900, no. 72.
6. Voor de hierbedoelde aangifte wordt geen formulier vastgesteld. De Ontvangers kunnen elke aangifte aannemen, die in behoorlijken vorm is opgemaakt en duidehjk de bijzonderheden vermeldt, welke bij de wet zijn voorgeschreven (a).
De aangifte moet worden ingeleverd door ieder, die dranken vervaardigt als bedoeld bij art. 2, laatste hd, der wet van 1870, zooals dit artikel luidt volgens art. 1 der nieuwe wet en dus óók door de fabrikanten, die bessenwijn of anderen wijn vervaardigen, welke reeds bij de wet van 1870 van accijns was vrijgesteld (b).
Zij, die alleen voor eigen huiselijk gebruik (c) geringe hoeveelheden wijn of sap vervaardigen, behoeven niet als fabrikant te worden aangemerkt en zijn dus niet tot aangifte gehouden.
Van elke ingekomen aangifte zendt de Ontvanger onverwijld een gewaarmerkt afschrift aan den Inspecteur en aan den Minister van Financiën.
Voor zooveel noodig zij opgemerkt, dat door de inlevering der aangifte op de aangegeven panden de bepaling van art. 196 der Alg. wet omtrent het recht van visitatie van toepassing wordt. Res. V. 1899, no. 71, § 4.
(a) Het verdient aanbeveling de aangiften in te schrijven in het register van aangiften van bedrijf, Ace. no. 1, waardoor tevens de gelegenheid bestaat, den fabrikant een bewijs te verstrekken, dat hü aan zijn verplichtingen heeft voldaan. Weekblad no. 2181.
lb) Verg. aant. 7 hierna.
(c) Verg. wat aangaat het vervaardigen van belasten inlandschen wijn voor huiselijk gebruik, art. 29, 2e lid, der wet van 1870; zie ook aant. 6 aldaar.
7. Ook de fabrikanten van gewoon bessensap zijn gehouden een aangifte in te leveren, als bedoeld bij het onderwerpehjk art. 4 Res. van 8 Febr. 1907, no.-27.


120
BIJLAGE B. — Artt. 4—5.
8. In 1921 waren er hier te lande 128 fabrieken van onbelaste dranken als hier bedoeld.
9. De ambtenaren moeten toezien, dat de voorgeschreven aangiften niet worden verzuimd en de aangegeven panden geregeld bezoeken op de wijs als bij § 2 (a) voor het bezoeken van bergplaatsen voor verlengbaar krediet is aangegeven.
Hun toezicht moet in het bijzonder gericht zijn op het verkrijgen van voldoende zekerheid, dat in die fabrieken niet, onder voorwendsel van belastingvrije dranken te maken belaste vloeistoffen worden vervaardigd.
De ambtenaren houden aanteekening van hetgeen bij hun bezoeken wordt waargenomen, vooral van bijzonderheden, die kunnen bijdragen tot de kennis van den omvang van het bedrijf en van de bestemmmg van den vervaardigden wijn. Res. V. 1899, no. 71, § 5. (a) Opgenomen in aant. 4 op art. 2 hiervoor.
10. De Inspecteurs moeten in het bijzonder er voor zorg dragen, dat het toezicht op de bergplaatsen voor verlengbaar krediet en op de fabrieken van onbelasten wijn op doelmatige wijs gehouden wordt, in dier voege dat, zonder de handelaars en fabrikanten noodeloos te bemoeilijken of aan te veelvuldige bezoeken van ambtenaren bloot te stellen, voldoende waarborg wordt verkregen tegen misbruik.
Zij zullen zich door de ambtenaren driemaandelijksche rapporten moeten doen toezenden omtrent alles, wat in het afgeloopen kwartaal voor het hier bedoelde toezicht is gedaan.
Na afloop van elk halfjaar (a) zenden de Inspecteurs over dit onderwerp een algemeen rapport aan den Directeur, die het, voor zooveel noodig met zijn opmerkingen, aan voornoemden Minister zendt. Res. V. 1899, no.71, § 6.
(a) Uiterlijk 15 Januari en 15 Juh. Bes. van 2 April 1908, no. 19.
11. Behalve in gevallen, waarin grond bestaat voor dadehjke bekeuring, moeten de ambtenaren nu en dan op den voet van art. 33 der wet van 20 Juli 1870 één of meer proeven nemen van vloeistoffen of andere zelfstandigheden, die in bergplaatsen voor verlengbaar krediet of in fabrieken van vruchtenwijn worden aangetroffen. Dit geschiede meer bijzonder, wanneer voorlichting omtrent de soort of de samenstelling wenschelijk is (a).
Proeven, die niet genomen zijn in verband met een bekeuring, worden door den Inspecteur rechtstreeks aan het Departement van Financiën gezonden met mededeeling van de reden der toezending. Res. V. 1899, no. 71, § 7.
(a) Monstername in bergplaatsen voor verlengbaar krediet moet alleen plaats hebben, wanneer vermoeden bestaat, dat de wijn bier te lande met onbelasten binnenlandschen cider of met andere vruchtensappen is vermengd.
Bestaat zoodanig vermoeden, dan komt het nemen van een monster in triplo wenschelijk voor, waarvan slechts één aan het Hoofdbestuur behoort te worden ingezonden (verg. het 2e hd van § 7). Weekblad no. 1483.
12. Verg. hierbij aantt. 4 en 5 op art. 29 der wet van 1870.
13. Verg. aant. 1 op art. 42 der wet van 1870.
Art. 5. Het laatste lid van art. 30 der voormelde wet van 20 Juli 1870 wordt ingetrokken (1).


BIJLAGE B. — Artt. 5—7.
121
1. In verband met de bij art. 3 van het ontwerp voorgestelde wijziging van art. 29 der wet van 1870, zou ook het laatste, het eenige nog bestaande hd van art. 30 dier wet, gewijzigd moeten worden (a).
Volgens de Mem. v. A. op het Voorl. V. der Tweede Kamer omtrent het ontwerp der wet van 1870 is dat laatste hd opgenomen als een wapen tegen vervalsching van wijn door middel van gegiste glucose en dextrine. Intusschen is bij art. 14, tweede hd, der wet van 7 Mei 1878, S. no. 34, art. 42, lett. d, der wet van 1870 ingetrokken en is daardoor de tegen overtreding van art. 30 bedreigde straf vervallen.
Wijziging van dat artikel zal dus slechts nut hebben, wanneer men daarnaast weder een strafbepaling in het leven roept.
Daar nu van misbruiken als destijds werden gevreesd, nimmer is gebleken, acht de Minister het doelmatig het laatste lid van art. 30, dat sedert 20 jaar een doode letter is, te doen vervallen. Mem. v. T.
(a) Zie de aant. op genoemd art. 30.
Art. 6. Aan art. 11 der wet van 7 Mei 1878 (Staatsblad no. 34) (1) wordt het volgende lid toegevoegd:
„Onze Minister van Financiën kan onder de noodige voorzieningen vergunnen, dat de rekening ook worde aangezuiverd door uitvoer van den wijn naar het buitenland" (2—3).
1. Deze wet is opgenomen als bijl. A.
2. Door een fabrikant van rozijnenwijn, die van dit artikel geregeld eenigen afzet in het buitenland heeft, is het verzoek gedaan dezen te mogen uitvoeren met afschrijving op zijn accijnsrekening.
De bestaande wettehjke voorschriften laten die afschrijving niet toe. Volgens art. 10 der wet van 7 Mei 1878 wordt de fabrikant van inlandschen wijn in rekening aangeslagen voor de volle hoeveelheid sappen of aftreksels door hem verkregen.
Op het debet dier rekening wordt, bij art. 11 dier wet, een korting van 5 pet. toegekend voor verhes en intering bij de verdere bewerking, terwijl voor het overige de rekening geheel moet worden aangezuiverd door betaling van den accijns.
Door de hier voorgestelde wijziging zal aan het billijk verlangen van voormelden fabrikant kunnen worden tegemoet gekomen. Daar de uitvoer vermoedelijk van weinig beteekenis zal bhjven, komt het wenschelijk voor, de regeling van deze aangelegenheid aan het uitvoerend gezag over te laten, evenals bij art. 64, tweede hd, der Suikerwet is geschied ten aanzien van den uitvoer van suiker uit kleine, niet onder toezicht werkende raffinaderijen. Mem. v. T.
33. De regeling van dit onderwerp zal geschieden, wanneer de behoefte daaraan blijkt (a). Belanghebbenden, die zoodanige regeling wenschen, kunnen zich bij adres tot den Minister wenden. Res. V. 1899, no. 71, § 8.
(a) Zie aant. 8 op art. 11 der wet van 1878.
Art. 7. Wij behouden Ons voor om, bij algemeenen maatregel van bestuur, onder de noodige voorzieningen tegen misbruik, vrijdom van accijns te verleenen voor wijn, die gebezigd wordt om daaruit cognac te stoken of azijn te vervaardigen (1—5).


122 BIJLAGE B. — Art. 7.
1. In de laatste jaren hebben verschillende industrieelen den wensch te kennen gegeven, dat de gelegenheid worde geopend om in Nederland echten zuiveren cognac te maken. Zoodanig gedistilleerd moet uit wijn gestookt worden en dit kan hier te lande met met voordeel geschieden, doordat volgens de bestaande wetgeving voor de grondstof de wijnaccijns en voor het product bovendien de gedistilleerdaccijns betaald zou moeten worden. Blijkens eenige proefstokingen, die een zeer goede uitkomst hadden, kan uit een HL wijn ongeveer 20 L cognac ad 50 pet. worden verkregen. Om één HL cognac te bekomen zou dus ongeveer 5 HL wijn noodig zijn, en daarvoor zou aan accijns verschuldigd zijn:
5 HL wijn ad f 20 per HL / 100
1 HL gedistilleerd ad 50 pet - 300 (a)
te zamen ƒ 400
Voor één HL cognac van gelijke sterkte is intusschen bij invoer slechts verschuldigd:
accijns / 300,— (a)
invoerrecht - 3,50
te zamen ƒ 303,50
Concurrentie met het buitenland is derhalve onder de bestaande wetgeving onmogelijk. Om haar mogelijk te maken zou voor den wijn, die voor de vervaardiging van cognac noodig is, de wijnaccijns met geheven moeten worden.
In Duitschland, waar het invoerrecht van wijn 20 mark per HL (6) bedraagt, wordt van den wijn, bestemd voor cognacbereiding slechts 10 mark geheven. Die wijn wordt daar verwerkt onder ambtelijk toezicht, tenzij de fabrikant mocht verkiezen den wijn te denatureeren door toevoeging van 2 pet. keukenzout. Door een der hiervoren bedoelde industrieelen werd bij de voormelde proefstokingen gebruik gemaakt van op deze wijze gedenatureerden wijn, en volgens zijn mededeeling heeft net product daardoor niet geleden. Dat wijn door vermenging met 2 KG zout per HL als zoodanig volkomen onbruikbaar wordt en niet weder tot drinkbaren wijn is te maken, is niet twijfelachtig.
De schatkist zou er dus niet bij verliezen, wanneer van alzoo gedenatureerden wijn geen accijns werd geheven, terwijl daardoor Het bezwaar, dat tegen vervaardiging van cognac uit wijn bestaat, zou vervallen.
Het denkbeeld om grondstoffen voor de vervaardiging van gedistilleerd van belasting vrij te stellen, is in onze wetgeving niet nieuw. Volgens art. 88, § 2, der Suikerwet toch wordt vrijdom van accijns verleend voor melasse en andere suikersappen, ingevoerd om daarvan hier te lande gedistilleerd te vervaardigen.
Ingevolge art. 85, § 1, (c) der wet van 20 Juni 1862, S. no. 62, wordt ook vrijdom van accijns verleend voor gedistilleerd, bestemd voor de vervaardiging van azijn. In dit geval wordt zelfs meer gedistilleerdaccijns kwijtgescholden dan azijnaccijns verkregen wordt.
In het wetsontwerp is daarom ook een bepaling opgenomen, volgens welke vrijdom van accijns kan worden verleend voor wijn, bestemd voor de vervaardiging van cognac.
Voor het verleenen van gedeeltehjken vrijdom van wijnaccijns, zooals in Duitschland geschiedt, bestaat geen reden. De wijn gaat toch als zoodanig geheel verloren en houdt dus geen anderen wijn buiten de consumptie. Mem. v. T.
(o) Gewijzigd in verband met de verhooging van den gedistilleerdaccijns volgens de wet van 31 Dec. 1920, S. no. 928, V. v. V. no. 1478. (b) Het recht is sedert in Duitschland gewijzigd.
(cj Art. 85 der Gedistilleerdwet is sedert vervallen ; zie thans art. 1 der wet van 18 Juli 1904, S. no. 190, V. v. V. no. 612 XVIII.


BIJLAGE B. — Artt. 7—Ibis.
123
2. Voor de branderijen, waarin wijn als grondstof gebruikt wordt, zullen, ter verzekering van den gedistilleerdaccijns voor het product, bepalingen worden vastgesteld krachtens art. 81 der Gedistilleerdwet van 20 Juni 1862, S. no. 62. Mem. v. T.
Verg. aant. 3 op art. 1 van het als bijl. C opgenomen besluit.
3. De hier bedoelde vrijdom is voor cognac-stokerijen verleend bij Kon. besluit van 5 Dec. 1901, S. no. 236, V. v. V. no. 434 V, opgenomen als bijl. G en voor azijnmakerijen bij Kon. besluit van 19 Aug. 1916, S. no. 417, V. v. V. no. 719, opgenomen als bijl. E.
Bij de res. van 31 Dec. 1901, no. 123 zijn voorschriften gegeven nopens de inzending van jaaropgaven van onder genot van vrijdom ingeslagen of verbruikte accijnsgoederen. Zie Register van periodieke werkzaamheden, R i n k e s, volgno. 161.
4. De laatste vier woorden zijn aan art. 7 toegevoegd bij de wet van 29 Mei 1916, S. no. 220, V. v. V. no. 683.
5. Door een azijnfabrikant hier te lande is verzocht vrijdom van accijns te mogen genieten voor den wijn, dien hij bezigt voor de vervaardiging van zijn product.
Dit verzoek zou zonder bezwaar kunnen worden ingewilligd, daar de wijn door toevoeging van azijn op eenvoudige wijze kan worden gedenatureerd, ware het niet dat een wettehjke bepaling ontbreekt, waarop een gunstige beschikking kan worden gegrond.
Bij aanneming van het ontwerp zal in deze leemte zijn voorzien en de mogelijkheid worden geopend de bereiding van wijnazijn in Nederland tegen prijzen te doen plaats hebben, die de mededinging met het buitenland kunnen vergemakkelijken. Mem. v. T. wet 1916.
Art. Ibis (1). Wij behouden Ons mede voor, om bij algemeenen maatregel van bestuur, onder de noodige voorzieningen tegen misbruik, vrijdom van accijns te verleenen voor wijn, die wordt ingeslagen in distilleerderijen der eerste klasse als bedoeld bij artikel 7, lett. a der wet van 20 Juni 1862 (Staatsblad no. 62) (2), teneinde daarin te worden gebezigd tot het vervaardigen van gedistilleerde dranken welke naar het buitenland worden uitgevoerd (3—6).
Ingeval de belanghebbende zich niet naar de bij dien maatregel gegeven voorschriften gedraagt, kan hem door Onzen Minister van Financiën voor bepaalden of onbepaalden tijd de bevoegdheid worden ontzegd om wijn met vrijdom van accijns in te slaan (3) (7).
1. Het onderwerpelijk artikel is tot stand gekomen door de wet van 12 Juni 1909, S. no. 148, V. v. V. no. 434 VI.
2. Zie V. v. V. no. 612 I.
3. Op grond van het bepaalde bij art. 7 der Vruchtenwijnwet kan vrijdom worden verleend van accijns voor wijn, die gebezigd wordt om daaruit cognac te stoken.
Tot het maken van z.g. facons van cognac, whisky en andere dergelijke alcoholhoudende dranken wordt in den laatsten tijd ook natuurwijn gebruikt. Dit geschiedt door versneden spiritus te vermengen met b.v. Malagawijn en aan het mengsel een weinig essence toe te voegen ten


124
BIJLAGE B. — Artt. Ibis—S.
einde dit den eigenaardigen smaak van cognac, whisky, enz. te geven.
Zal de distillateur, die zich hiermede bezighoudt, de concurrentie op de buitenlandsche markt kunnen volhouden tegen mededingers, die, zooals in de vrijhaven Hamburg, hun bedrijf onder gunstiger voorwaarde uitoefenen, dan is het noodig, dat voor den alzoo gebezigden wijn vrijdom van accijns kunne worden genoten.
Het wetsontwerp strekt om hierin te voorzien.
Het ligt in de bedoeling bij den algemeenen maatregel van bestuur tot nadere regeling van dezen vrijdom, o.a. voor te schrijven, dat de distillateur op de rekening bedoela bij art. 82 der Gedistilleerdwet van 20 Juni 1862, S. no. 62, zal worden gedebiteerd voor de hoeveelheid alcohol in de ingeslagen wijnen aanwezig en bij den uitvoer voor dien alcohol gecrediteerd.
Vrees, dat deze vrijdom tot verkeerde praktijken aanleiding zal geven, behoeft, naar het den Minister voorkomt, niet te bestaan. De hiervoren bedoelde maatregel zal de noodige waarborgen tegen misbruik bevatten.
Een zeer doeltreffende waarborg ligt bovendien in de slotbepaling van het wetsartikel. Mem. v. T.
4. Vol gens het Voorl. V. werden tegen het wetsontwerp vooral bezwaren van moreelen aard te berde gebracht; gevreesd werd, dat men met dit wetsontwerp verkeerde praktijken, vervalsching nl. van cognac, enz., beoogde te steunen.
Hiertegen werd bij de Mem. v. A. aangevoerd, dat het vervaardigen van facons van cognac, enz. niet als een eigenlijke vervalsching is aan te merken; de hier bedoelde dranken zijn slechts van minder goede kwaliteit dan de z.g. echte cognac (a), wat uit de prijzen met genoegzame zekerheid bhjkt.
(o) Deze drank wordt naar bepaalde procédés en door afstoking en overhaling gemaakt van wijnen, die geoogst zijn m het Fransche district Charente ■ verg. Weekblad no. 1926.
6. Gedurende de openbare beraadslaging in de Tweede Kamer zijn de woorden „cognac, Whisky en dergelijke dranken", voorkomende m het oorspronkelijke wetsontwerp, vervangen door „gedistilleerde dranken".
6. De hierbedoelde vrijdom is verleend bij Kon. besluit van 26 Nov. 1909, S. no. 374, V. v. V. no. 434 VII, opgenomen als bijl. D.
Verg. ook aant. 3, 2e hd, op art. 7 hiervoor.
7. Tegen deze beschikking van den Minister kan de belanghebbende bij den rechter opkomen, wanneer hij meent, dat hij de voorschriften in acht heeft genomen. Mem. v. A.
Art. 8. De feiten, strafbaar volgens de bepalingen dezer wet, worden beschouwd als misdrijven, behalve voor de toepassing van de artt. 57 en 58 van het Wetboek van Strafrecht, in de plaats waarvan wordt toegepast hetgeen bij art. 62, le en 2e lid, van dat Wetboek voor overtredingen is bepaald (1—2).
De in zake van invoerrechten en accijnzen thans geldende bepalingen voor het geval van wanbetaling van geldboeten zijn ook bij de toepassing van deze wet van kracht (3).
1. Vol gens deze bepaling zullen de strafbare feiten, ten opzichte van de vervolging en de berechting, gehjk staan met de overtredingen der wijnwet van 20 Juh 1870. Mem. v. T.


BIJLAGE B. — Artt. 8—9.
125
2. Door de axtt. 57 en 58 van het Wetboek van Strafrecht niet toepasselijk te verklaren, zal bij samenloop van meerdere feiten, waartegen geldboeten zijn bedreigd, elke geldboete zonder vermindering worden opgelegd. Verg. hierbij art. 7, laatste hd der Invoeringswet van 15 April 1886, S. no. 64, met aanteekeningen opgenomen in de Off. V. 1886, no. 69.
3. Krachtens het tweede lid wordt bij onwil tot betaling eener geldboete, opgelegd wegens overtreding der onderwerpelijke wet, deze boete verhaald door executie der roerende en onroerende goederen van den veroordeelde of wel door middel van lijfsdwang; in geval van onvermogen wordt de vervangende hechtenis volgens art. 225 der Alg. wet toegepast.
Art. 9. Deze wet kan worden aangehaald onder den titel van „Vruchtenwijnwet."


BIJLAGE C.
Kon. besluit Tan 5 December 1901, S. no. 236, V. T. V. no. 434 Y,
gewijzigd bij Kon. besluit Tan 7 Februari 1916, 8. no. 62, V. v. V. no. 630.
Bepalingen omtrent vrijdom van accijns voor wijn, die gebezigd wordt om daaruit cognac te stoken (1).
Gezien artikel 7 der wet van 22 Juli 1899 (Staatsblad no. 170) (2), houdende nadere bepalingen omtrent den accijns op den wijn; Hebben besloten en besluiten:
1. De voorschriften tot uitvoering van dit Kon. besluit zijn gegeven bij res. V. 1901, no. 170.
2. Deze wet is opgenomen als bijl. B.
Art. 1. Er wordt vrijdom van accijns verleend voor wijn, die gebezigd wordt om daaruit cognac te stoken (1).
De stokerijen waarin dit geschiedt, worden, in verband met artikel 5 der wet van 20 Juni 1862 (Staatsblad no. 62) (2), aangewezen als branderijen van de derde klasse der derde soort (3—4).
1. De vrijdom kan alleen worden genoten voor wijn, derhalve niet voor moeren en droeven, waarvan de wijn is afgescheiden, noch voor vloeistoffen, die voor de toepassing der accijnswet niet als wijn zijn aan te merken. Res. V. 1901, no. 170, § 1, gewijzigd volgens de res. V. v. V. no. 720, sub II.
2. Zie V. v. V. no. 612 I.
3. Aan belanghebbenden, die een branderij 3e soort, 3e klasse, wenschen op te richten, zal kunnen worden medegedeeld, dat zij zich bij gezegeld adres tot den Minister hebben te wenden, desverkiezende door tusschenkomst van Ontvanger of Inspecteur. Alsdan zullen op den voet van art. 81, § 2, der Gedistilleerdwet van 20 Juni 1862, S. no. 62, proefstokingen worden toegelaten. Res. V. 1901, no. 170, voorlaatste lid.
4. In 1921 waren er hier te lande, voor zoover bekend, geen branderijen als hier bedoeld.
Art. 2. De hoeveelheid wijn, die met vrijdom van den accijns in een branderij mag worden ingeslagen, bedraagt ten minste twee hectoliters (1—2).
1. De bevoegdheid tot inslag van wijn met vrijdom van accijns in een branderij is niet afhankelijk van een vergunning van den Minister.


BIJLAGE C. — Artt. 2—4.
127
De hoeveelheid, waarvoor vrijdom kan worden genoten, is onbeperkt, behoudens het bepaalde bij art. 10 van dit besluit.
Desniettemin wordt voor elke branderij een rekening Accijnzen no. 31 (a, b) gehouden. Consentbiljetten Accijnzen no. 8 of no. 21 en opgaven Accijnzen no. 30 (c) komen echter voor de toepassing van dit besluit niet te pas, tenzij, in het geval bedoeld bij art. 10, opmaking dier stukken mocht worden voorgeschreven. Res. V. 1901, no. 170, § 2.
(a) Een model van deze rekening is opgenomen in de Zoutwet. (») Voor zooveel betreft het bijhouden van rekeningen wordt geforceerd overeenkomstig de res. V. v. V. no. 126, opgenomen in aant. 4 op art. 8 der wet. (e) Thans is hiervoor, blijkens de res. V. v. V. no. 707, te lezen: Accijnzen no. 30a.
2. Dit minimum kan door den Inspecteur der accijnzen, in wiens inspectie de vrijdom wordt genoten, worden verhoogd tot een door hem te bepalen hoeveelheid, behoudens beroep van den belanghebbende op den Directeur en, zoo de belanghebbende in diens beslissing niet berust, op den Minister van Financiën, aan wiens uitspraak hij zich moet onderwerpen. Kon. besluit V. c V. no. 148.
Art. 3 (1). Inslag van wijn met vrijdom van den accijns kan geschieden uit het buitenland of uit entrepot (2).
Onze Minister van Financiën kan onder de noodige voorzieningen toestaan dat de inslag geschiedt uit eene fabriek van belasten inlandschen wijn (3).
1. Dit artikel is hier opgenomen, zooals het luidt volgens bet Kon. besluit V. v. V. no. 630.
2. In verband met het bepaalde bij art. 2 moet ook bij uitslag van wijn uit entrepot met bestemming tot inslag met vrijdom van accijns de hoeveelheid tenminste 2 HL bedragen. Res. V. 1901, no. 170, § 3, eerste lid.
3. De inslag uit een fabriek van belasten inlandschen wijn zal worden geregeld, zoodra de behoefte daaraan blijkt. Res. V. 1901, no. 170, § 3, tweede lid.
Art. 4 (1). Bij invoer van buitenslands of bij uitslag uit entrepot wordt een volgbrief afgegeven, onder zekerheid voor den accijns (2).
De uitgeslagen hoeveelheid wórdt op de rekening wegens het entrepot afgeschreven.
In den volgbrief en in de aangifte tot verkrijging van dat document, wordt melding gemaakt van de bestemming van den wijn om met vrijdom te worden ingeslagen.
Het vervoer van den wijn naar de branderij geschiedt onder verzegeling.
De ontvanger, die den volgbrief afgeeft, vermeldt daarin den termijn, binnen welken de inslag moet plaats hebben en den termijn, binnen welken de volgbrief, behoorlijk afgeteekend, ten kantore van afgifte moet zijn teruggekomen.
Voor den wijn, waarvoor de volgbrief niet binnen den daarin bepaalden termijn, ten kantore van afgifte, terugkomt, voorzien van de hierboven bedoelde afteekening, wordt de accijns dadelijk van den invoerder of van den afleveraar ingevorderd.


132 BIJLAGE D. — Artt. 1—4.
4. De laatste alinea is opgenomen, zooals ze luidt volgens Kon. besluit V. v. V. no. 676.
In Weekblad no. 2321 wordt omtrent deze wijziging o. m. het volgende opgemerkt:
In de hierbedoelde distilleerderijen wordt versneden spiritus met malagawnn vermengd en aan dat mengsel een weinig essence toegevoegd, teneinde dit den eigenaardigen smaak van cognac, whisky enz. te geven. De ingeslagen wijn mag nu in den vervolge geen saccharose meer bevatten.
In het Kon. besluit V. v. V. no. 676 wordt aangehaald het Kon. besluit V. v. V. no. 515, sub XXXIX. De wering van wijn, die saccharose bevat, zal daarom wel geschied zijn, omdat het uitgevoerde mengsel onder V. v. V. no. 456 zou vallen en dus ook teruggaaf van suikeraccijns zou moeten worden verleend voor iets, waarvan hier te lande geen suikeraccijns is betaald, immers de malagawijn is ingevoerd en zou c. q. kunstmatig gezoet kunnen worden.
Art. 2. De hoeveelheid wijn, die met vrijdom van den accijns in eene distilleerderij der eerste klasse mag worden ingeslagen, bedraagt ten minste twee hectoliter (1).
1. De bevoegdheid tot inslag van wijn met vrijdom van accijns in een distilleerderij is niet afhankelijk van een vergunning van den Minister.
De hoeveelheid, waarvoor vrijdom kan worden genoten, is onbeperkt, behoudens het bepaalde bij art. 7 van dit besluit.
Desniettemin wordt voor elke distilleerderij een rekening Accijnzen no. 31 gehouden (o). Consentbiljetten Accijnzen no. 8 of 21 en opgaven Accijnzen no. 30 (b) komen echter voor de toepassing van dit besluit niet te pas, tenzij, in het geval bedoeld bij art. 7, opmaking dier stukken mocht worden voorgeschreven. Res. V. 1901, no. 170, § 2, in verband met de res. V. 1909, no. 207.
la) Een model van deze rekening is opgenomen in de Zoutwet.
(») Thans is hiervoor, blijkens de res. V. v. V. no. 707 te lezen: Accijnzen no. 30a.
Art. 3. (1). Inslag van wijn met vrijdom van den accijns kan geschieden uit het buitenland of uit entrepot (2).
Onze Minister van Financiën kan onder de noodige voorzieningen toestaan, dat de inslag geschiedt uit eene fabriek van belasten inlandschen wnn (2).
1. Dit artikel is hier opgenomen, zooals het luidt volgens Kon. besluit V. v. V. no. 630.
2. Verg. de aantt. 2 en 3 op art. 3 van het als bijl. C opgenomen besluit.
Art. 4 (1). Bij invoer van buitenslands of bij uitslag uit entrepot, wordt een volgbrief afgegeven, onder zekerheid voor den accijns (2).
De uitgeslagen hoeveelheid wordt op de rekening wegens het entrepot afgeschreven.
In den volgbrief en in de aangifte tot verkrijging van dat document, wordt melding gemaakt van de bestemming van den wijn om met vrijdom te worden ingeslagen.


BIJLAGE D. — Artt. 4—5.
133
Het vervoer van den wijn naar de distilleerderij geschiedt onder verzegeling.
De ontvanger, die den volgbrief afgeeft, vermeldt daarin den termijn, binnen welken de inslag moet plaats hebben en den termijn, binnen welken de volgbrief, behoorlijk afgeteekend, ten kantore van afgifte moet zijn teruggekomen.
Voor den wijn, waarvoor de volgbrief niet binnen den daarin bepaalden termijn, ten kantore van afgifte, terugkomt, voorzien van de hierboven bedoelde afteekening, wordt de accijns van den invoerder of van den afleveraar ingevorderd.
1. Dit artikel is hier opgenomen, zooals het luidt volgens Kon. besluit V. v. V. no. 630.
2. Verg. aant. 2 op art. 4 van het als bijl. C opgenomen besluit.
Art. 5. Bij den inslag in de distilleerderij, vergelijken de ambtenaren de hoeveelheid met den volgbrief en nemen proeven ter bepaling van het alcoholgehalte (1).
Blijkt de ingeslagen hoeveelheid wijn kleiner dan de in den volgbrief vermelde, dan wordt de volgbrief slechts voor de bevonden hoeveelheid afgeteekend.
Na bepaling van het alcoholgehalte wordt daarvan, door de ambtenaren, melding gemaakt op den volgbrief, welke daarna door hen wordt ingeleverd bij den ontvanger over de gemeente, waar de inslag geschied is.
De genoemde ontvanger debiteert den ontbieder voor de hoeveelheid gedistilleerd, die de ingeslagen hoeveelheid wijn bevat, op zijne rekening als distillateur, bedoeld bij art. 82 der wet van 20 Juni 1862 (Staatsblad no.62) (1).
De ontvanger maakt voorts melding van deze debiteering op den volgbrief en op het daarvan afgegeven extract en zendt dit laatste terug naar het kantoor van afgifte (2).
1. Uit den aard der zaak kan de wijn in het onderwerpelijk geval niet worden gedenatureerd door vermenging met zout of eenige andere stof. Daarom is voorgeschreven, dat de distillateur op de rekening, bedoeld bij art. 82 der wet van 2Ó Juni 1862, S. no. 62, zal worden gedebiteerd voor de hoeveelheid alcohol in de ingeslagen wijnen aanwezig, terwijl bij den uitvoer van de vervaardigde gedistilleerde dranken hij voor dien alcohol van zelf wordt gecrediteerd.
Het alcoholgehalte van de wijnen wordt bepaald zooals is voorgeschreven bij art. 36 der wet van 20 Juh 1870, S. no. 127. Men raadplege mitsdien ook § 39 der res. van 8 Sept. 1870, no. 50, V. 1870, no. 128 en sub b der res. van 22 Dec. 1871, no. 51, V. 1871, no. 143 (a). De kosten van het afstoken komen ten laste van belanghebbenden. Met het oog op het bepaalde bij de artt. 150 en 151 der Alg. wet is het wenschelijk, dat drie niet te kleine proeven worden genomen. De niet benoodigde proeven worden aan den belanghebbende teruggegeven. Res. V. 1909, no. 207.
(a) Deze resoluties zijn opgenomen resp. in de aantt. 2 en 4 op art. 36 der wet van 1870; verg. ook aant. 3 op dat artikel.




MODELLEN
I


140
141
ENTREPOTS*
Bladz- (*) _ Bladz.
INSLAG. | UITSLAG.
Aanwijzing Omschrijving. ö ï n .__ ijj^========~====== , p . _
.i 3> van de van h. ■• 8 u tl & . -o n, o « u .. —— . Fusten, kisten. „ Btf „ Verantwoor-
„ _o van oe van de bewijzen . S Uns b ] . . J <f . -p - 8 Omschrnving van den uitslag der i ^_ . , 8 -o g, S
g S entrepots. tot inslag. S ï ?tï § " ï § :3 £ o -S S J >i 1?? goederen met aanwijzing van de | ^ j? vaten, balen, g | gQ | g ding van £
S g '"^-*»f*"--^ J '2~-S I § 5 j "** — 3-S h tj3? 2 8 Si-» bestemming, hetzij tot uicvoer^door- § ° "| enz. .S J " pakhuishuur. tx]
3 i « S o> D>"a «Jö Ï*P » RRIÏTn °»3t- h tI'wO 'oH °d overdracht in hetzelfde entrepot, in- *. « 0 ^ *~ ca notixn ILti j3 *• ^ S *» ^ S
S | ^ | §&S j h ^sS-b8 S -3 ■§ >ü"2 a = -o > slag op krediet of ter comsumUe. .§ fe bkuiu |^ g| | g
Sa S" « 5 a "° sS'ö-öls SS « hoeveelheid. 3 o£S .ga ia- —ii , ^ ■ < §§9 S § hoeveelheid. 1 & -8 = 8 .1° «
£ 1 m 8 gl"8 "IJ |*| ""Sï GtM- "8 § | l| I j>~T! 11 i j b .1 DOCUMENTEN^ *§ > .Si | ^ •«. |5 ï 3 «> j
Q i "li z, Piiii , Ss l li ! i-m it lil i-si li CTTlii h a S81 §? its x ii «
> •§ K ■« 0 aa X NS 'lojocaó' Soort. f 3 § 4 ° Q 8 ^ lÏ ».H O 3?
"IJl—~n—;—j-i-^j i 1 & r tl ° - | <3-8 I z N— z^
I ' 9' I 'ft I 1Z '3-1 H- 15. J 16. 17. 18, 19. » 21. 22. 23, 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34. 35. 36. 37.
['•jij ^ : I | i ! j I : l|
ALGEMEEN REGISTER.
(*) In te vullen den naam van den entreposit (Entrepots, no. 2).


142
143
REKENING MET HANDELAARS IN WIJN WEGENS INSLAGEN ONDER VERLENGBAAR KREDIET
Rekening met te Er is borg gesteld voor een bedrag van f ).
DEBET. g P CREDIT. f^f
I OMSCHRIJVING HOEVEELHEDEN M S § L OMSCHRIJVING HOEVEELHEDEN. | Z "f I
VAN HET DOCUMENT. HOEVEELHEDEN. È g jj g |j VAN HET DOCUMENT § f-jj Z
■° A I ' 1— > c o g BS I a « o>a „, 2> » S S 2 § Z
o? 8„ «i a- iï „ Z 1 o> 3 -d o J „ ^ gJL a S-S-d „ " iri S-oS ui
|| o ^ ^ | g g s » rf J J| w ^ó. A |-2sgg~1 IJ g | 'ï§ g S c l n st fl * 2
"f 5 I -g * J g ""Ij}- Ü .§ "§ go 3 -o « ~ g | § g 3 ^ * jj g . .!§ -| "g, -a ;» ü g .g g £ a% 3 f J o-J g B 8 1" g | H
f's j JS 1 z | g1 - I S1 1 f ||s 1 | I * S z II 8 1| 1 z 5*? êjl ll 'I^l li sïïi8 i ' ii- §
° § f | |j f|| 8 1 f|! || | «j » " !' ■ g |.| tl I t S ü| gs ||-» ? 3 IgT 2
I D |i" - ~ flf 3 *J 1 r ° a gl S ||| " f jjPj |2 gil
1. | 2. 3. 4. 5. 6. 7! s! 9! * 12! I 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26.
ll
(Accijnzen, no. 27).


144
REGISTER
van overschrijvingsbiljetten tot verzending van wijn uit bergplaatsen onder verlengbaar krediet met bestemming om onder overschrijving van dat krediet ol wel met afloopend krediet te worden ingeslagen.
Binnenzijde van het Titelvel:
Bij inlevering eener losse schriftelijke aangifte wordt deze bij de betrokken expeditie aan bet register gehecht.
(a) Wanneer de wijn moet worden vervoerd over het terrein van toezicht, bedoeld bij art. 177 der Algemeene wet van 26 Augustus 1822 (Staatsblad no. 38), alsmede in de gevallen, waarin volgens de artt. 16 en 20 der wet van 20 Juli 1870 (Staatsblad no. 127) de inlading en de lossing of wel de uitslag moeten geconstateerd worden, moet niet alleen de hoeveelheid worden ingevuld, maar ook het getal en de soort der fusten of flesschen en de merken der collis.
(b) Verlengbaar of afloopend.
(c) Alléén in te vullen bij verzending naar of over het terrein van toezicht, bedoeld bij art. 177 der Algemeene wet, en voorts in de gevallen bedoeld bij art. 16 der genoemde wet van 20 Juli 1870.
Door te halen wat niet wordt ingevuld.
(d) Draagt het station van den spoorweg, waar de goederen moeten gebracht worden ter verzending, een anderen naam dan de gemeente, waarin de uitslag plaats heeft, dan moet achter „spoorweg" vermeld worden het woord „te" met den naam van het station.
(e) Dit door den Ontvanger door te halen, wanneer het vervoer niet langs een spoorweg geschiedt.
(/) Indien de Ontvanger het noodig acht om volgens art. 20, tweede alinea, der evengenoemde wet van 20 Juli 1870, als voorwaarde te stellen, dat de wijn onder toezicht van ambtenaren moet worden uitof ingeslagen, moet dit hier worden vermeld.
(Accijnzen, no. 28).


145
No INSPECTIE
No.
192 t KANTOOR
is door den onderge- Overschrijvingsbiljet voor wijn.
teekende =
Den 192 ,
handelaar in wijn te jB ^00T
handelaar in wijn te aangifte gedaan om uit aangifte gedaan om uit zijn bergplaats onder zijn bergplaats onder verlengbaar krediet, gelegen aldaar, wjjk verlengbaar krediet, ge- no# te verzenden de volgende
le8en partij wijn (a)
wijk , no. , ten einde ,joor
te verzenden de vol- handelaar te , te worden ingeslagen
gende party wijn (a) onfot ^ krediet
Het vervoer zal geschieden :
ten einde door fcs S> \door , per naar het station
^ a jvan den spoorweg (d)
8 » [binnen ingaande
te El § I (Per 8P0°rtrein tot van het
» » 8* Istation aldaar naar de bestemming
te worden ingeslagen » « K ^ per j bhmen
onder (6) krediet. ■**! r- '
§gi jdoor , per
Ac aang««r, |"!l|(naar ' binnen , in te gaan
"qfl 1
■—*Ji 1 tl I
fe^ .Dc Ontvanger,
(e) Het vervoer naar De ondergeteekende
de bestemmingsplaats verlangt de partij wijn, in dit biljet verzal geschieden per meld, op zijn rekening wegens (b)
krediet te doen overschrijven, binnen Te , den 192 ,
in te gaan
De debiteering is geschied op de rekening des ontbieders, deel , folio ,
den 192 .
De Ontvanger
te
(b) verlengbaar of afloopend, De Wijnwet. 10


148 No.
Krachtens art. 19 der wet van 20 Juli 1870 (Staatsblad no. 127), gelast de ondergeteekende, Ontvanger van den accijns op den wyn te , de opneming van den voorraad in deze aangifte
vermeld, waarmede worden belast:
Te , den 192
De ondergeteekenden verklaren, bij de voorgeschreven opneming te hebben bevonden,
Te , den 192


Directie
149
DEEL
KANTOOR DIENST
19 .
REGISTER
VAN
AANGIFTEN EN DUBBELAANGIFTEN
TOT HET VERVAARDIGEN VAN
INLANDSCHEN WIJN
(Fabricage, no. 9).


150
Aanwijzingen omtrent het gebruik van het Register.
Het register dient zoowel voor het inschrijven der aangiften van den fabrikant als voor het uitreiken van het dubbel dier aangiften. Voor het dubbel wordt gebruikt de eerste expeditie na de aangifte. Wanneer echter de fabrikant de aangifte niet in het register inschrijft, maar een losse aangifte inlevert, wordt deze aan het register gehecht bij de eerste ongebruikte expeditie, welke alsdan als dubbel wordt uitgegeven. Op het dubbel wordt het volgende onderschrift geplaatst, onder de gedrukte woorden „De fabrikant",
(geteekend) Naam.
Uitgegeven voor dubbel,
Te , den 192 ,
De Ontvanger,
De eerste vier kolommen van den staat op de keerzijde der aangifte worden in verband met onderdeel 4 dadelijk geheel ingevuld, ook in het dubbel. Daarbij wordt voor elke vulling van een verzamelbak één der 24 vakken gebruikt. Zijn er méér dan 24 vakken noodig, dan worden een of meer blanco expeditiën als aanhangsels gebruikt. Deze aanhangsels worden, met een verwijzing naar de aangifte waarbij zij behooren, gewaarmerkt door den fabrikant wat de aangifte zelve en door den Ontvanger wat het dubbel betreft. De aanhangsels van het dubbel worden bovendien met het Rijks-cachet daaraan gehecht.
De vijfde en volgende kolommen van den staat worden alléén in het dubbel ingevuld naar mate de verzamelbakken gevuld of geledigd worden.
Gedrukte woorden, welke niet te pas komen, worden steeds met de pen doorgehaald.
(') Hier in te vullen de soort van Trachten.
(*) Hier in te vullen weekbakken, en indien die niet gebruikt worden, persen, o( wel de namen der werktuigen, die dexe vervangen.
(*) Worden geen weekbakken gebruikt, dan vervalt onderdeel 3 der aangifte.


151
N: No -_ Accijnzen. K~
Deze expeditie is Aangifte tot het bewerken van vruchten
uitgegeven als (dubbel) volgens de wet van 7 Mei 1878 (Staats-
(aanhangsel van het blad no. 34.) dubbel) der aangifte
dd. 1°. De ondergeteekende
verklaart dat bij in zijn fabriek van
^ inlandschen wijn, gelegen te
H wijk , no. volgens deze aan-
n0 N gifte (1) zal bewerken.
^ 2°. De vruchten zullen op de hierna ver-
i-i melde dagen en uren worden gestort in
5? de daarbij genoemde (2)
■< li i
Dagen, ^ £ ^ ^ Dagen, ^ A ^ 5 Dagen. J] ^ "^2
i2 3 SJS (33 IJ D |J
19 . § 8 I S 19 ,°B |S 19 .SI |S
> z* > l? > z*
Het dubbel der aan- . . 1 r—r—n
gifte is terug ontvangen op den
192 ,
^ , ,1 ■ j 3°- Voor het uitpersen der vruchten worden De hoeveelheid sap, gebruikt de f3) genummerd ten oearage van ^ 4 Het „itpersen der vruchten en het overig brengen der sappen of aftreksels in de N verzamelbakken zal geschieden overeenhectoliter ^ komstig den staat op de keerzijde van 5 deze aangifte.
ö 5°. De hoeveelheid sappen of aftreksels, bjj
liter, ^ het doen der aangifte in de fabriek en
is in debet gebracht de daarmee gemeenschap hebbende pan-
op de rekening, deel den voorhanden, bedraagt
' foho Gedaan te , den 192 ,
De fabrikant,
Aanteekeningen van de ambtenaren.


157
1858
Res. V. no. 75 Art. 8, aant. 26
1859
Res. V. no. 106 Art 3, aant. 4
» 8, „ 14
ctti
Res. V.no. 15 Art. 8, aant. 8
„ 44 , 8, >. 6
Kon. besluit Ven. no. 103 .. l. •• 8
Res. V. no. 111 ,. 8, „ 19
,. 15, „ 4
.. 27, „ 4
„ 127 „ 8, „ 20
Wet 20 Juni S. no. 62 V. v. V. no. 612 I) art. 11 Bijl A. „ 9, „ 3
art. 51 „ 6, § 4
1863
Res. V. no. 25 Art. 27, aant. 4
.. » .. 84, § 52 33, „ 3
„ „ „148 2, „ 5
1861
Kon. besluit V. no. 63 Art. 1, aant. 8
| 8, „ 10
,, 22, „ 8 noot a
Res. V. no. 64 » 1, „ 8
« 8, „ 10
,. 22, „ 8 noot a
1868
Kon. besluit V. no. 6 Art. 1, aant. 8
Res. V. no. 163 „ 13, „ 7
1867
Res. V.no. 71 Art. 40, aant. 3
1870
Res. V. no. 128, § 1 Bis. 16 (Geschiedenis)
Hoofdstuk IV, aant. 1
§ 2 Blz. 16 (Geschiedenis)
§ 3 Art. 1, aant. 20
§ 6 2, „ 6
§ 7 „ 41»ü„, 4
§ 8 „ 4, „ 3
§ 9 5, aantt. 9 en 12
§ 10 6, aant. 1
| 11 ,, 6, „ 4
§12 7, aantt. 1 en 9
§ 13 „ 8, aant. 30
§ 14 8, „ 2
§ 15 „ 9, „ 2
§ 16 .; , 10, aantt. 3 en 8
§ 17 11, aant. 7
§ 18 „ 12, aantt. 4 en 11
§ 20 „ 14, aant 1
§ 21 „ 15, „ 2
§22 „ 15, „ 6
§ 23 , 16, aantt. 1 en 5


158
Res. V. no. 128, §24 Art. 17, aant. 5
§25 , 18, „ 4
§ 26 18, ., 5
§ 27 „ 19, „ 2
§ 28 , 21, „ 5
§ 29 „ 22, „ 2
I 30 24, „ 4
§ 31 24, „ 4
§ 32 . , 24, „ 7
§ 34 „ 28, „ 5
§ 35 29, „ 3
§ 37 , 32, „ 3
§ 39 36, „ 2
Kon. besluit V. no. 147 35, „ 1
Res. V. no. 178 , 8, ., 21
Wet van 4 April S. no. 61 (V. v. V. no. 70 III) art. 6 „ 7, ,, 4
art. 7 „ 35, „ 2
Res. 16 Sept. no. 17 22, ,, 11
„ 17 Sept. no. 72 24, „ 4, noot a
„ 6 Oct. no. 54 '.. 24, „ 4, noot b
„ 2 Nov. no. 43 Hoofdstuk IV, „ 2
Art. 22, „ 3
„ 2 Dec. no. 60 „ 12, „ 3
„ 3 Dec. no. 12 4, „ 2
» 4, „ 11
8, „ 15
„ 10, aantt. 4 en 5
„ 8 Dec. no. 87 , 12, aant. 3
1871
Res. V. no. 13 Art. 13, aant. 7
„ „ „ 61 „ 12, „ 3
,. „ „ 72 15, „ 4
.. „ „101 1 40, „ 3
„ „ „ 143, SUb a ,, 41iis „ 4
sub b 36, „ 4
„ 6 Januari, no. 25 „ 5, „ n
„ 2 Febr., no. 38 „ 7, „ 5
„ 2 Febr., no. 40 „ 4, ,, 12
., 22, „ 28
„ 7 Maart, no. 3 ,, 7, ,, 9
„ 15 Maart, no. 52 „ 10, „ 6
„ 9 Juni, no. 8 , 22, „ 11
„ 26 Aug., no. 11 4, „ 11
1872
Res. V. no. 37, § 8 Art. 1, aant. 8
„ 3, „ 2
, 59, sub 1 „ 1, „ 23
„ 2 , 4, „ 9
„ 3 „ 22, „ 12
Kon. besluit V. no. 78 „ 35, ,, 1
Res. V.no. 117 „ 19, „ 10
>, 22, „ 26
,, 25, aantt. 1 en 2
Kon. besluit 26 Maart, S. no. 19 (V. v. V. no. 281III) art. 37 A 5, aant. 3
„ 75 „ 34, „ 2
„ 83 , 32, ,, 1, noot a
„86 3, „ 8
Res. 27 JuH, no. 11 6, „ 1
„ 8, „ 13
1873
Res. V. no. 42 Art. 8, aant. 21
Kon. besluit V. no. 63 „ 30, „ 1
Bijl. A, opschrift, ,, 1
Res. V. no. 64, f 1 Bijl. A, opschrift, „ 2


159
§ 2 Bijl. A, art. 1, aant. 3
§ 8 B0L A, „ 1, „ 1
§ 4 Art. 29, „ 6
Bijl. A, art. 1, „ 2
§ 5 A, „ 1, ,, 9
§ 6 „ A, „ 2, „ 2
§ 7, eerste lid „ A, „ 3, „ 1
§ 7, tweede lid „ A, „ 3, „ 4
§ 7, derde lid A, „ 3, ,, 5
§ 8 „ A, „ 4, „ 1
§ 9 A, „ 6, „ 2
J 10 A, „ 7, „ 3
§ 11 , A, „ 8, „ 1
§ 12 A, „ 9, „ 1
§ 13 , A, „ 9, „ 2
§ 14 „ A, „ 9, „ 4
§ 15 A, „ 9, „ 5
§ 16 A, „ 10, aantt. 1 en 5
§ 17 A, „ 9, aant. 7
Res. 7 Oct., no. 23 Art. 15, „ 8
„ 28, „ 8
Res. 28 Nov., no. 67 „ 12, „ 6
Res. 5 Dec., no. 25 „ 36, „ 2, noot 6
1876
Res. V.no. 24 Art. 4, aant. 10
, 105, § 9 „ 5, „ 5
§12 8, „ 8, noot a
Res. 31 Mei, no. 108 , 7, „ 8
Res. 5 Oct., no. 6 „ 18, „ 3
Kon. besluit 7 Nov., 8. no. 193 (V. v. V. no. 281V) Hoofdstuk III, „ 1
art. 3 Art. 3, „ 6
h 4> >> 8, noot a
„ 8, „ 15
,, 12, „ 3, noot a
art. 8 „ 5, „ 3
art. 9 5, „ 5
art. 13 „ 8, „ 8, noot a
art. 19 , 9, „ 4
1877
Res. 26 Maart, no. 5 Art. 2, aant. 5
1878
Res. V. no. 40 Bijl. A, opschrift, aant. 1
a art 5 2
Wet 7 Mei, S. no. 34 (V. v. V. no. 434 III) " a'.
187»
Res. V. no. 81 Art. 2, aant. 5
Wet 28 Dec, S. no. 250 (V. v. V. no. 70 V) „ 14, „ 2, noot a
1880
Kon. besluit 28 Oct., 8. no. 185 (V. v. V. no. 281 VII) Art. 14, aant. 2, noot b
1881
Wet 3 Maart, S. no. 35 Bijl. A, art. 12, aant. 7
1882
Res. 31 Mei, no. 27 Art. 28, aant. 3


160
1886
Kon. besluit, V. no. 11 Art. 35, aant. t
Wet 15 April, S. no. 64 „ 42, „ 1
Bijl. A, art. 12, „ 7
.. B, „ 8, „ 2
1887
Kon. besluit V. no. 36 Art. 35, aant. 1
1890
Res. V. no. 57 Art. 14, aant. 2
Res. 27 Maart, no. 90 21, „ 2A
1881
Res. V. no. 19 Art. 8, aant. 22
„ 24 Oct., no. 63 , », „ 10
1864
Arrest van den Hoogen Raad van 4 Januari Art. 14, aant. 3
1897
Res. 28 Januari, no. 37 Art. 2, aant. 5
„ 29 Juni, no. 69 „ „ 5
„ 11 Deo., no. 15 1, >• 4
1868
Res. 31 Oct., no. 15 Art. 13, aant. 3
1899
Res. V. no. 71, § 1 Bijl. B, art.' 1, aant. 4
5 2 , B, „ 2, „ 4
§ 3 B, „ 8, „ 1
I 4 2, „ 15
Bijl. B, „ 4, „ 6
§ 5 , B, „ 4, „ 9
5 6 „ B, „ 4, „ 10
8 7 B, „ 4, „ 11
§ 8 . B, „ 6, „ 3
Wet 22 Juli, 8. no. 170 (V. v. V. no. 434IV) BijL B.
1606
Res. 15 Augustus, no. 72 BijL B, art. 4, aant. 5
1601
Res. V. no. 61 Art. 2, aant. 12
132 , ,, 21, ,, ï
" ," 170, § ï' Bijl. C, art. 1, „ 1
" " " 52 , C, „ 2, „ 1
„ D, „ 2, „ 1
«o C, „ 3, aantt. 2 en
f 4 " C, „ 4, aant. 2
§ 5 C, „ 5, ,. 1
§ 6 C, „ 8, „ 1
I 7 C, „ 9, ,. 1
§ 8 C, „ 10, „ 1
voorlaatste lid >• C, „ 1, ,. 3
Kon. besluit V. no. 171 Art. 35, „ 1


161
Res. 30 April, no. 69 Bijl. A, art. 9, aant. 1
Res. 11 Juni, no. 3 Art. 17, ,, 8
Kon. besluit 5 Dec, S. no. 236 (V. v. V. no. 434 V) .. Bijl. C.
Res. 31 Dec, no. 123 Bijl. B, art. 7, aant. 3
1808
Kon. besluit V. no. 50 Art. 35, aant. 1
Res. 23 Januari, no. 79 „ 19, „ 12
,, 25 Januari, no. 125 , 40, ,, 4
3 Maart, no. 24 16, „ 3
„ 22 Maart, no. 8 12, aantt. 6 en 8
,, 11 Aug., no. 8 „ 22, aant. 26
„ 10 Nov., no. 23 „ 2, „ 5
1903
Res. V. no. 57 Art. 33, aant. 4
„ 19 Maart, no. 38 „ 2, „ 5
„ 26 Mei, no. 26 „ 15, „ 5
1904
Kon. besluit V. no. 72 Art. 35, aant. 1
Kon. besluit V. no. 75 „ 35, ,, 1
Kon. besluit 6 Januari, S. no. 3 (V. v. V. no. 281 XVIII) 40, „ 2
Res. 11 Januari, no. 73 Bijl. A, „ 11, „ 8
„ 29 Febr., no. 34 „ 2, „ 5
„ 9 Juli, no. 33 , 4, „ 5
Wet 18 JuK, S. no. 190 (V. v. V. no. 612 XVIII) Bijl. B, „ 7, „ 1, noot e
1905
Res. V. no. 8 Art. 13, aant. 1
„ „ „ 64 8, „ 17
„ 22, „ 21
„ „ „ 102, lett. A, § 3 „ 22, „ 21
Kon. besluit V. no. 118 „ 35, „ 1
Res. V.no. 141 , 8, „ 17, noot o
„ 23 Febr., no. 24 (B. no. 22) „ 24, „ 16
„ 30 Maart, no. 141 , 2, „ 5
„ 18 April, no. 96 Bijl. B, art. 2, „ 4, noot b
„ 18 April, no. 97 Art. 24, „ 7, noot a
„ 5 Mei, no. 7 „ 2, „ 5
5 Sept., no. 22 15, „ 9
1906
Res. V. no. 50, art. 5 Art. 7, aant. 9, noot a
artt. 9 en 10 „ 7, „ 9, noot e
„ „ „133 Hoofdstuk III, „ 2
„ „ „139 Art. 22, „ 21
„ 16 Febr., no. 22 2, „ 5
„ 13 Oct., no. 11 , 7, „ 4
„ 14 Nov., no. 40 , 2, „ 5
„ 11 Dec, no. 51 2, „ 5
1807
Res. V. no. 10 Art. 2, aant. 5
„ „37 „ 1, „ 8
h 8, „ 21
>. .. » 97, § 1 7, „ 4
8 Febr., no. 27 Bijl. B, „ 4, „ 7
Kon. besluit 15 Febr., S, no. 52 (V. v. V. no. 281 XXI) , 8, „ 24, noot b
„ 22, „ 20
.» 23, „ 2
Res. 6 Maart, no. 46 « , 2, „ 5
„ 23 Mei, nos. 11 en 12 , 2, „ 5
De Wijnwet 11