DB EXAMEN-OPGAVEN
-VOOS DE
At^ENGEL^^i
{$95 TOt^HEDEN)
met 375 Vragen over „Uitspraak" en 850 over „Spraakkunst"
Ê VERZAMELD DOOR J
W. DONGEN,
ï 1 Le*ïS«r iü de Engelse Taal en Letterkunde te Rotterdam.
Zesde» yer^èterriJè stfrilfc
F. DUYM, QÖRINCHEM. I 1923. E



KONINKLIJKF RlRi iriTucci/
2370 5707



DE EXAMEN-OPGAVEN
VOOR CE
AKTE ENGELS L. O.
(1895 TOT HEDEN),
met 375 Vragen over „Uitspraak" en 850 over „Spraakkunst",
VERZAMELD DOOR
W. A. VAN DONGEN,
Leraar in de Engelse Taal en Letterkunde te Rotterdam.
Zesde verbeterde druk.
F. DUYM, GORINCHEM. 1919.






VOORBERICHT BIJ DE ZESDE DRUK.
De grootste verandering, in deze druk aangebracht, is de weglating der eksamen-opgaven vóór 1895, waarvoor echter latere eksamen-opgaven in de plaats gekomen zijn, zo dat het aantal opgaven eer vermeerderd dan verminderd is.
De opgaven van volgende jaren worden geregeld bijgevoegd, zo dat de kollektie wp to date blijft.
Sommige vragen over Uitspraak en Spraakkunst zijn verVangen door andere, en enige nieuwe vragen zijn opgenomen, alsmede praktiese oefeningen voor de uitspraak.
De idiomatiese moeilikheden in de Eksamen-opgaven zijn met vette letter, de spraakkunstige met gespatieerde letter gedrukt.
Ten slotte zij er nog op gewezen, dat de vragen en opgaven vooral als middel ter repetitie hun nut hebben, doch ook onmiddellik na de studie van een onderdeel (b.v. van de Grammatica) kunnen beantwoord worden.
Gaarne houd ik mij voor op- en aanmerkingen aanbevolen, in 't bizonder van de kollega's die met hun leerlingen dit boekje doorwerken.
W. A. VAN DONGEN Sr.
Rotterdam, Oct. 1919.






A. De Vertalingen in het Engels.
1895.
1. Welk een nauwgezet man hij ook moge geweest zijn
en ik zal de eerste wezen om zijne werkelijke verdiensten in dit opzicht alle eer aan te doen — als staatsman beging hij menige ernstige fout, die bij het nageslacht zijn roem maar al te zeer heeft overschaduwd (= overshadowed).
2. Wij waren al langer dan drie jaar in de Vereenigde Staten,, voor wij van onzen buurman hoorden, die het jaai vóór ons naar New-York vertrokken was. Toen wij hem op een Zondag ontmoetten, zeiden wij hoogst verwonderd: Wij wonen hier al ruim 3 jaar; wat kan de reden zijn, dat wij tot nii toe niets van u gehoord hebben?
3. Goeden morgen, Mijnheer! Ik kom de bloemen betalen, die gij gisteren gezonden hebt.
4. Het middagmaal is afgeloopen; laten wij, terwijl de thee gezet wordt, een wandeling in den tuin maken, dat zal ons goed doen; bovendien heb ik er tegen, in de kamer te rooken.
5. Terwijl het huis, dat mijn ouders hadden laten bouwen, geschilderd, behangen en gemeubileerd werd, gingen zij naar Bath, waar zij aankwamen, juist toen de stad versierd werd voor het aanstaande bezoek der Koningin.
6. Toen de deur openging, woei de lamp, die boven mijne tafel hing, uit, en het duurde bijna 5 minuten, voordat ik er in slaagde, haar weer aan te steken.
7. Hebt gij mijn passer ook ergens zien liggen?. Hij moet hier ergens in de kamer zijn, tenzij iemand hem weggenomen heeft.



2
8. Het vertrek van dien man is des te meer te betreuren, daar hij een van die rijken is, die hun minderen behandelen als huns gelijken; en die heel wat van hun vermogen afzonderen (= to set apart) om de ouden en behoeftigen bijtte staan.
9. De kersen zijn nooit goedkooper geweest dan in de maand Juli van het vorige jaar. Zij waren toen anderhalve stuiver per pond bij onzen groentehandelaar.
10. Ofschoon de gevangene verklaart, dat hij onschuldig is, gelooven wij, dat hij terecht veroordeeld is. Zelfs die vrienden, die hem eerst voor onschuldig hielden, zijn nu overtuigd, dat hij de misdaad heeft bedreven.
11. Toen de goeverneur afscheid nam van den Koning, zeide deze: Ge zult het land, waarheen ge gaat, in goeden toestand vinden, dit kan ik u verzekeren; de vraag is nu: hoe zult ge het verlaten? De trouwe dienaar boog het hoofd en zeide: Sire, ik heb gezworen, dat mijn provincie de schoonste bezitting des rijks zal zijn, wanneer het uur van mijn vertrek of mijn dood zal slaan.
12. Zijn blik zeide mij, dat hij een bedrieger moest zijn, en weldra bleek het, dat hij het werkelijk was.
1896.
1. Deels door de koude, deels door honger en vermoeie^ nis, waren de gevangenen op weg naar Siberië zoo
,j uitgeput, dat het grootste aantal moest achtergelaten worden.
2. Hij is geheel veranderd, sedert zijn meester hem heeft gezegd, dat hij hem zou moeten ontslaan, indien hij zich niet beter gedroeg. In den laatsten tijd blijft hij 's avonds bij vrouw en kinderen thuis.
3. Mocht de uitnoodiging mij gezonden worden, dan zal ik die zeker aannemen, opdat men niet denke dat ik niet komen wil.
4. Deze lange wandeling heeft mij eetlust gegeven, en ik
k.



3
zal blijde zijn, als het middageten gereed is en wij aan / / tafel kunnen gaan. Welnu, gij zult niet lang behoeven '4. &Ae wac^en > want. zooals gij ziet, de tafel is reeds gedekt.
5. Sommige ouders laten hunne kinderen alles lezen, wafy zij maar willen. Dientengevolge worden er door jonge * lieden vele ^boeken gelezen, die de moeite van het lezen '■ niet waard zijn, en die zij maar liever ongelezen, moes-, ten laten. ±. „v. /
6. In de laatste jaren beseven "zich vele Engelschen naar "^y Noorwegen om te visschen. Dat land is er uitstekend ^ 11 voor geschikt; niet alleen vindt men er de gewone visch,
zooals zalm, forellen, snoek, kabeljauw, en andere; i maar ook soorten, die men in Nederland niet kent.
7. Geef den gezonden en sterken werk, en bepaal uwe aalmoezen tot de zieken en zwakken. -vu^ctyfC-
8. Gaat ge overmorgen met ons mee? Het zal een aardig uitstapje zijn. Ja, als ge per boot gaat, want bij zulk heet weer reis ik liever niet per spoor. Ook vertrekt de trein mij te vroeg, en ge weet, dat ik er. niet van houd vroeg op te staan.
9. Zoudt ge hem niet eens aan de belofte willen herinneren, die hij mij verleden jaar gedaan heeft? Ik heb dit reeds vier dagen geleden gedaan, maar hij zegt, dat hij zich niet herinnert, ooit met u over deze zaak gesproken te hebben. Ga liever zelf eens naar hem toe.
10. Zij moesten zich schamen over hunne lafhartigheid; zij hadden den strijd kunnen, ja moeten winnen, indien zij nog eenige oogenblikken den vijand tegenstand geboden hadden
11 Nauwelijks waren wij het Kanaal uit, of er viel een passagier in het water, die zonder twijfel verdronken zou zijn zonder de hulp van een matroos
12 Ik heb weliswaar slechts weinig boeken, maar het zijn goede en nuttige, en daarom ben ik tevreden.



4
1897.
1. Er is geen onderdaan van Koningin Victoria, of hij vereert de vorstin, die er zooveel toe heeft bijgedragen, om den voorspoed van haar rijk te bevorderen.
2 Kom je morgenochtend bij mij, dan ga ik met je mee. Ik mag graag een lange wandeling doen vóór 't ontbijt, vooral in 't midden van den zomer.
3 Waarom heb je ons gisteravond zoo lang laten wachten? We zijn thuis gebleven tot 10 minuten over half 8. maar toen zijn we heengegaan daar de vergadering kwart voor 8 beginnen zou. Ik wow, .dat je ons bijtijds bericht had gezonden.
4 Ik weet niet, of ik hem niet bevelen zal weg te gaan van die gevaarlijke plek; hij zal me gehoorzamen, denk ik, omdat ik hem eens een dienst bewezen heb.
5. Toen mijn broer nog op school was, had hij lust soldaat te worden, maar toen hij later zag, welk een zwaar leven een soldaat heeft, hoe hij in de brandende hitte van den zomer, zoowel als in de strengste kou van den winter, moet marcheeren en de wacht betrekken, veranderde hij van gedachten en koos het beroep van timmerman.
6. Ofschoon de lucht betrokken was, besloten wij een poging te doen om den berg te beklimmen; spoedig begon het te regenen en moesten wij onzen tocht opgeven en een schuilplaats zoeken in een hut, die aan den voet van den berg lag.
7. De kleermaker heeft beloofd, dat mijn jas morgen klaar zal komen. Als hij zijn woord niet houdt, zal hij zijn geld niet krijgen, al mocht hij er nog zoo boos om zijn.
8. Toen de beide vrienden elkaar na zulk een lange afwezigheid ontmoetten, duurde het eenigen tijd, voor zij een woord konden spreken; geen van beiden kon zijne tranen weerhouden.
9. Nooit vergat hij de vrienden, die hem in zijn nood geholpen hadden en aan wie hij het welslagen zijner onderneming te danken had.



5
10. Ik ging bij boer Wülems aan, om te vragen of zijn knecht de schapen en kalveren naar de markt zou kunnen brengen, maar ik vond niemand te huis, wat voor mij eerie zeer groote. teleurstelling was. Later vernam ik, dat de geheele familie naar de kermis in het naburige dorp was gegaan.
11. Aan wien hebt gij het geld gegeven? Niet aan hem, hoop ik? Iemand, die zelf zooveel verdient, behoeft niet door ons gesteund te worden.
1898.
1. Ik vind het erg jammer, dat mijn broeder zooveel geld uitgeeft voor boeken, die het lezen niet waard zijn.
2. Ik heb het werk niet kunnen doen; en mijne vrienden, die het konden, hebben het niet mogen doen. Iemand kan niet altijd doen, wat hij mag, en mag zelden doen wat hij kan.
3. Niet zoodra was de Prins te paard gestegen, of hij werd door twee kogels in de schouders getroffen, hetgeen hem. noodzaakte het slagveld te verlaten. Toen zijne
" soldaten dit zagen, begonnen zij den moed te verhezen en sloegen weldra op de vlucht.
4. Het vogeltje, dat ik voor een paar weken, toen ik buiten bij mijn oom gelogeerd was, gevangen heb, is gisterenmorgen weggevlogen; en vanavond heeft mijne zuster het arme dier doodgevroren in den tuin gevonden.
5. Herinnert gij u misschien, wanneer de eigenaar van het huis de oude poort heeft laten afbreken, die iedereen zoo schilderachtig vond, en waaronder wij als kind zoo vaak hebben gespeeld!
6. Denkt ge, dat hij deze gedichten zal kunnen lezen? Ik hoop het; maar ik kan het u niet zeker zeggen. Ge moet het hem liever zelf vragen; hij alleen kan u zeggen, pf deze boeken te moeilijk voor hem zijn of niet.
7. Sinds onheugelijke tijden is het de gewoonte van» de



6
Engelsche edelen, om het Kerstfeest op hun landgoed te vieren.
8. Mijne twee neven, Willem en Karei, de zoons van mijne oudste zuster, zijn gisteren met mij naar Amsterdam geweest; en wie van ons, denkt ge, dat het meeste plezier had, de jongens of ik?
9. Ik had voor mijne vrouw twee paar nieuwe handschoenen gekocht, en wilde den winkel verlaten, zonder ze betaald te hebben. De jonge dames Watson echter-, die bij mij waren, herinnerden mij aan mijn verzuim (mistake).
10. Gij hadt die zaak geheel anders moeten behandelen en bedenken, dat men niet alles moet gelooven, wat de menschen zeggen.' Nu moet ge natuurlijk op dezelfde wijze voortgaan.
11. Waarom kunt ge den jongen niet met rust laten? Laat hem toonen, wat hij kan doen en in welken tijd hij zijn werk kan afmaken. Ga liever uw eigen boeken halen, die gij in de eetkamer hebt laten liggen.
12. Terwijl wij zitten te praten en lachen, weten wij, dat er een groote slag geleverd wordt, waarin waarschijnlijk duizenden het leven zullen verhezen.
13. Indien uw neef bewijzen van bekwaamheid geeft, dan zal hij de betrekking hebben; dat beloof ik U, Mevrouw, want ik houd veel van den jongen.
1899.
1. Beste oom, wij feliciteeren u harteüjk met uw verjaardag, die gelukkig onder gunstiger omstandigheden gevierd kan worden dan verleden jaar. Moge de hemel u nog menig jaa^ sparen voor allen, die u hef zijn.
2. Al ware hij onze koning, ik geloof niet, dat hij misbruik zou maken van zijne macht. Zijn gevoel (= sense) voor rechtvaardigheid is te groot dan dat hij eene tirannieke en onrechtvaardige daad zou doen.
3. Om het pakje heb ik een touwtje gebonden, waarvan



ik de einden nog moet afknippen. Kunt ge me niet even uw schaar leenen? Natuurlijk kan ik dat; hier is ze. Maar waarom leent ge altijd van anderen? Ge hebt immers zelf een schaar? Waarom gebruikt ge dan uw eigen niet?
4. De kinderen van mijn zwager (sax. gen.) hebben den vorigen zomer gedurende drie maanden bij ons buiten gelogeerd. Toen hunne moeder hen kwam- terughalen, zagen zij er werkelijk zeer gezond uit.
5. Bij welke gelegenheid heeft hij u verteld, dat wij van plan waren naar Parijs te verhuizen? Dat herinner ik mij niet meer; maar wel weet ik, dat het vóór verleden
, Zondag geweest moet zijn, daar ik er een dag van te voren met verscheidene mijner* bloedverwanten over gesproken heb.
6. Eerst toen de klok half acht sloeg, werden de deuren van den schouwburg geopend. Daar wij vroeg gekomen waren en dus vooraan stonden, waren wij spoedig binnen en kregen prachtige plaatsen op de derde en vierde rij.
7. Heb toch een weinig geduld. Ge moet niet altijd zoo ongeduldig zijn. We hebben nog tijd genoeg. De trein moet om vijf minuten over half acht aankomen, en nu is het op slag van zeven.
8. Gij vergist u zeer, wanneer ge meent, dat onze dominee niets van de zaak afweet. Ik ben er zeker van, dat hij reeds langer dan een week weet, welke plannen gij hebt, en dat hij slechts wacht met u raad te geven, totdat ge hem zelf met al de bijzonderheden zult hebben bekend gemaakt.
9. "Ge vindt, dat dit meisje slecht geschreven heeft, niet waar? Ik ook, en daar ik weet, dat ze het veel beter kari, denk ik, dat ik haar het werk zal laten overschrijven. Ze moet leeren niet zoo slordig te werken en altijd haar best te doen.
10. Uwe moeder ontving mij zeer hartelijk, en scheen het erg aardig van mij te vinden, dat ik haar kwam opzoeken. Zij drong er op aan, dat ik den geheelen dag blijven zou en met deri laatsten trein naar huis zou gaan.



8
Daar ik haar in zoo lang niét gezien had, liet ik mij overhalen en deed precies, wat zij verlangde.
1900.
1. Eene dame, wier koetsier gestorven was, verlangde een anderen, en het eene advertentie in de couranten plaatsen. Velen meldden zich aan, en onder hen verscheidene goede, zooals zij opmaakte uit de aanbevelingen van vroegere meesters. Zij noodigde eenigen hunner uit, bij haar te komen om te zien, wie haar het best zou bevallen. Zij deed hun allen dezelfde vraag, namelijk of zij dicht langs den rand van een rots konden rijden, zonder in den afgrond te vallen. De meeste van hen verklaarden, dat zij zulks zonder eenig gevaar konden doen tot binnen een afstand van een duim. Maar er was er een, die antwoordde, dat hij het nog nooit had beproefd, en dit ook niet doen zou, omdat hij het beter vond, noch de menschen in het rijtuig, noch zichzelven aan onnoodig gevaar bloot te stellen. Wien van hen veronderstelt gij, dat zij koos? Natuurlijk dengene, die het voorzichtigst was. Zij nam hem dadelijk in haar dienst, en zij heeft nooit berouw gehad over hare keus.
2. Eenige dagen geleden heb ik mijnheer A. ontmoet, dien ik in vele jaren niet gezien had. Gij kent hem immers? Het is de zoon van den slager hiernaast. Nadat hij de school had verlaten en een plaats had gekregen op een kantoor, klaagde hij altijd, dat er bijna geen kans was hier eene betrekking te vinden met goede vooruitzichten, en gij zult u wellicht herinneren, dat hij een paar jaren later naar het eiland Hongkong is gegaan, en het hem door hard werken gelukt is, daar fortuin te maken. Nadat hij zooveel geld had verdiend, dat hij niet meer behoefde te werken, wilde hij zijn vaderland nog eens zien, en de vrienden en plaatsen bezoeken, die hij in zijn jeugd zoo goed gekend had. Op mijne vraag, hoe lang hij van plan was hier te blijven, kon hij



9
geen bepaald antwoord geven; dat zou van verschillende omstandigheden afhangen, zeide hij. Hij beloofde mij, dat hij niet zou vertrekken, alvorens afscheid van mij te komen nemen. 3. Een half uur van de stad woont een vriend van ons, die eene boerderij bezit. Daar deze vrij groot is, kan hij ons voorzién van vruchten en groenten, en alles wat wij van dien aard noodig hebben. In den zomer, als ons werk geëindigd is, doen wij er 's avonds wel eens een wandeling heen om de frissche buitenlucht te genieten. En ofschoon het landschap in het koude jaargetijde minder aantrekkelijkheden heeft, is het ook dan de moeite waard naar de boerderij te gaan. In de nabijheid van het huis is een meertje dat als het vriest een uitstekende gelegenheid tot schaatsenrijden aanbiedt. Nauwelijks is het ijs sterk genoeg, of gij kunt er ons zien, vhegende over de gladde oppervlakte, en, tenzij wij het erg druk hebben, gebeurt het eiken dag, tot het begint te dooien.
1901.
1. Aangezien ik sedert twee maanden niets van mijn neef heb gehoord, heb ik hem gisteren een brief geschreven en hem uitgenoodigd eenigen tijd bij mij te komen logeeren. Hij heeft het 's zomers niet druk en hij mag ons allen graag, dus heb ik alle reden te hopen dat hij mijn uitnoodiging zal aannemen. Ik weet echter niet zeker, of mijn brief hem zal bereiken, want hij woont sedert eenige maanden in een andere buurt, en ik ben zijn adres kwijt.
Daar behoef je niet bang voor te zijn, want de brievenbestellers geven zich altijd veel moeite om de brieven aan hun juiste adres te bezorgen. Ik verlang er naar je neef weer eens te ontmoeten. Het is zoo'n aardige kerel. Hij is immers een zoon van je oudste zuster?
Neen, hij is getrouwd met haar jongste dochter. Mijn



10
zuster heeft één zoon gehad, maar die is vóór twee jaar gestorven.
2. Zooals ge u zeker wel herinneren zult, hadden eenige mijner vrienden en ik besloten, op ons rijwiel het zuidelijk deel van ons land te bezoeken, zoodra er zich een gunstige gelegenheid aanbood. Den vorigen zomer was er niets, dat ons verhinderde dat plan ten uitvoer te brengen. Wij kwamen te Utrecht op den achttienden Juni bijeen en vertrokken vroeg in den morgen. Het was niet al te warm en er was bijna geen wind, en wij gevoelden ons hoogst gelukkig. Nu eens reden wij langs groene weiden of golvende korenvelden, dan weer legden wij ons in het gras neder, en genoten van het schoone landschap. Op deze wijze duurde ons uitstapje ongeveer veertien dagen, en toen wij bijna thuis waren, kon ik niet nalaten uit te roepen: „Wat zijn sommige menschen dwaas! Zij zoeken alleen in het buitenland genoegen, terwijl hun eigen land zooveel bekoorlijke plekjes bezit!"
3. De roovers, die door allerlei afschuwelijke misdaden veel goud en een groote hoeveelheid kostbare voorwerpen verkregen hadden, besloten den buit te verdeden, en niet langer een leven zoo vol gevaren te leiden. Op den dag, dien zij -voor dit doel hadden vastgesteld, werd één van hen naar een naburige stad gezonden om wat eten te koopen. De andere twee kwamen heimelijk overeen hem bij zijn teiugkomst te vermoorden, om ook zijn aandeel te krijgen. Dit deden zij, maar geen van beiden kreeg wat hij van den moord verwacht had, want hun makker had van te voren een groot gedeelte van het voedsel vergiftigd. Het behoeft nauwelijks gezegd te worden, waarom hij dit gedaan had.
1902.
1. Een van de plaatsen in ons land, die het meest door buitenlanders worden bezocht, is de stad Alkmaar. Zij



11
trekt hen aan door het eigenaardige Hollandsche karakter, dat zij heeft bewaard in hare smalle straten en in enkele harer gebouwen. Als het middelpunt eener landelijke bevolking is zij vooral op marktdagen een bezoek waard. Dan worden er van de boerderijen in de nabijheid groote hoeveelheden kaas heen gebracht en op de markt verkocht, "na behoorlijk gewogen te zijn. Men zegt, dat jaarlijks tien a twaalf millioen pond kaas wordt verkocht, tot een bedrag van verscheidene honderd duizenden guldens.
Alkmaar ligt aan het kanaal, waardoor vroeger groote schepen, van Amsterdam komende, naar zee gingen. Vele er van bleven daar soms een paar dagen, hetgeen niet weinig voordeel aan de stad bracht.
2. Een dame werd eens lastig gevallen door een bedelaar die haar om een aalmoes vroeg. Nadat zij herhaaldelijk geweigerd had hem iets te geven, ging hij van haar weg, met een diepen zucht zeggende: „Als U me een kleinigheid gegeven had, zou ik er niet aan denken te doen, wat ik nu besloten ben te doen." De dame werd angstig. „De kerel kon in zijn wanhoop wel eens zelfmoord .plegen," dacht zij bij zichzelf. Daarom riep zij hem terug, haalde haar portemonnaie uit haar zak en gaf hem een zilver geldstuk, terwijl zij hem tegelijkertijd vroeg, wat hij bedoelde met hetgeen hij gezegd had. „Mevrouw," antwoordde de bedelaar, „ik had den geheelen dag te vergeefs gebedeld en begreep, dat ik werk zou moeten zoeken, toen U zoo vriendelijk was mij juist bijtijds te helpen. Het is dus aan Uw goedhartigheid te danken, dat ik het niet behoef te doen."
3. Eergisteren was ik in het park aan het wandelen, toen mijn vroegere buurman naar mij toe kwam, en zeide:
.„Hoe komt het, dat ik. je zoo zelden zie? Je schijnt me heelemaal vergeten te hebben. Kun je de buurt niet meer vinden, waar je zoo lang gewoond hebt"?
Eerst betuigde ik hem mijn blijdschap hem weer te zien, en daarna deelde ik hem de reden mede, waarom ik niet bij hem was geweest, en legde hem de zaak al-



12
dus uit: „Kijk eens hier: ik geef toe, dat ik je schijnbaar verwaarloosd heb, maar van den achtsten Februari tot het eind van Juli heb ik voor zaken in Rusland gereisd, en je begrijpt, dat, nu ik pas veertien dagen terug ben, ik nog geen tijd heb kunnen vinden, al mijn kennissen te bezoeken. Maar ik beloof je, dat ik spoedig komen zal." „Den volgenden Zondag," zeide hij, „zal ik thuis zijn. Als je dan bij mij wilt komen, zul je welkom wezen."
1903.
1. In de dagen, dat Bismarck gezant was aan een van de • Duitsche hoven, woonde hij in een hotel. Zijn kamers bevielen hem goed, maar hij vond het onplezierig, dat hij geen bel in de kamer had, zoodat, wanneer hij zijn bediende noodig had, hij zelf naar beneden moest gaan, om den man te roepen. Hij had den hotelhouder herhaaldelijk om een bel gevraagd, maar tevergeefs. Opzekeren morgen werden de gasten in het hotel gewekt door een pistoolschot, en toen zij haastig uit hun kamers kwamen, om te zien wat er aan de hand was, zagen zij Bismarck met een pistool in de hand vóór zijn deur staan. De hotelhouder Vroeg, waarom hij geschoten had. „Wel," zei hij, „daar ik geen bel in mijn kamer heb, is dit het gemakkelijkste en zekerste middel om mijn knecht te laten weten dat ik' hem noodig heb". Vóór den avond van dien dag had hij zijn bel.
2. Onlangs heb ik een bezoek gebracht aan mijn ouden vriend, den heer Smith te Vlissingen. Mevrouw Smith zag er niet goed uit, zij lijdt aan hevige hoofdpijnen; maar haar man was zoo gezond als ooit. Hun beide zoons, Hendrik en Karei, zijn, zooals ge U misschien herinnert, verleden jaar naar Brussel vertrokken, maar de oudste dochter woont nog altijd bij haar ouders. De jongste dochter is op een kostschool in Duitschland, maar komt waarschijnlijk het volgend jaar thuis. Of-



13
schoon zij pas veertien jaar is, speelt zij reeds heel goed piano, en ook in andere opzichten moet zij heel knap zijn. Ik heb het meisje uitgenoodigd, eenigen tijd bij mij te komen logeeren; bij ons te Amsterdam zal zij gelegenheid hebben veel goede muziek te hooren. 3. Bij een zeker examen had een jongen zich vergist; hij .moest tien van veertig aftrekken en had twintig in plaats van dertig geschreven. De jongen kwam er door, doch toen de examinator hem met zijn slagen geluk gewenscht had, kon hij niet nalaten te zeggen: „Hoe kon je zoo dom zijn, zulk een flater te begaan?" De jongen antwoordde, dat elk wel eens oogenblikken heeft, waarop hij niet nadenkt, en vroeg of hij dat mocht bewijzen. „Zeker," zeide de oude heer. „Welnu dan, laat ons veronderstellen, dat u per spoor van Amsterdam naar Utrecht gaat en dat ik op hetzelfde oogenblik in de tegengestelde richting vertrek met een trein, die tweemaal zoo snel loopt als de uwe. Nu zou ik gaarne willen weten, wie van ons beiden het dichtst bij Amsterdam is, wanneer wij elkander ontmoeten." „Ik, natuurlijk," antwoordde de oude heer. De jongen glimlachte en zeide: „Als ik dat antwoord gegeven had, zou u gezegd hebben: „Wat een domkop!"
1904.
1. Lefévre, een van Napoleon's bekendste generaals was een arme jongen, toen hij zijn militaire loopbaan begon als gewóón soldaat. Door zijn dapperheid en bekwaamheid steeg hij tot den hoogsten rang in het leger en werd bovendien een welgesteld man. Op zekeren dag ontving hij van een zijner vroegere schoolvrienden, dien hij sedert vele jaren niet ontmoet had, een onverwacht bezoek. Nadat zij een poosje hadden gepraat, zeide deze: „De fortuin is u gunstiger geweest dan mij. Gij zijt rijk en woont in een mooi huis, terwijl ik nog altijd hard moet werken om mijn brood te verdienen."



14
„Wel", zeide de generaal, „zoudt ge graag dit huis willen hebben?"
„Hoe kunt ge mij zoo iets vragen", was het antwoord: „zeg mij maar, wat ik doen moet om het te krijgen". — „Ga op de binnenplaats staan", zeide de generaal. „Aan ieder raam zal ik een paar soldaten plaatsen, die ik op u zal laten schieten. Als gij niet door hun kogels gedood wordt, zal ik u mijn huis geven met al wat het bevat. Ik heb het op dezelfde manier gekregen."
2. Om zeven uur 's morgens gingen wij van huis en wandelden naar het station, dat een half uur gaans van onze woning ligt. Onderweg moesten wij even wachten op mijn broer, die sigaren wilde koopen, zoodat ik vreesde, dat wij den trein van vijf minuten over half acht niet zouden halen. Gelukkig was de trein te laat, wat in den zomer dikwijls gebeurt. Wij hadden dus tijd genoeg om kaartjes te nemen. Het groote aantal reizigers en het warme weer maakten het reizen per spoor alles behalve aangenaam, en wij waren blij, tóen wij het dorp bereikten, waar wij den dag zouden doorbrengen. Mijn oom was aan het station om ons af te halen, en er werd besloten, dat wij zouden wandelen naar een bosch in de nabijheid. Wij genoten zeer van onze wandeling, doch toen wij in het bosch kwamen, begon het weer te veranderen, en wij zagen weldra, dat wij een onweer konden verwachten.
3. Gedurende de regeering van Stanislaus, den laatsten koning van Polen, brak een opstand tegen hem uit, zooals in dien tijd volstrekt niet zeldzaam was. Een der opstandelingen, een Poolsch edelman, ging zoover, dat hij een som van duizend pond beloofde aan wie hem het hoofd des konings zou brengen, en alsof dit niet genoeg was, had hij de onbeschaamdheid dit aan den koning zelve te schrijven. De laatste antwoordde als volgt: „Ik heb uw.brief ontvangen en het verheugt mij te zien dat mijn hoofd naar uwe meening zooveel waard is. Wat het uwe betreft, ik verzeker u, dat ik er geen stuiver voor zou willen geven".



15
1905.
1. Verleden Dinsdagavond, toen ik op mijn kamer zat, werd er aan de deur geklopt, en nadat ik „binnen" geroepen had, verscheen er een heer, dien ik eerst niet herkende, maar- weldra zag ik, dat het een oude vriend van mij was, dien ik in geen twaalf jaren gezien had. Ik kon niet nalaten uit te roepen: „Ben je het werkelijk, Jan; wat ben je oud geworden; hoe komt het dat je hier bent; ik dacht dat je in de Oost was". En toen gaf hij me een lang verhaal van hetgeen hem overkomen was. „Ik kon niet tegen het klimaat", zeide hij ten slotte, „en het scheen mij toe, alsof ik al mijn krachten begon te verhezen. Dit is de reden, waarom ik besloot, naar Holland terug te keeren. Een paar weken geleden ben ik hier aangekomen, en het doet me genoegen je te kunnen zeggen, dat ik mij in de laatste dagen heel wat beter gevoel".
2. Ik was gisteravond aan het wandelen langs een der grachten, toen ik het huis van een kennis voorbijging. Hij zat voor het raam, dat wegens de warmte openstond. Zoodra hij me zag, riep hij me toe: „Kom even binnen; er is een vriend van u hier, dien ge sedert langen tijd niet ontmoet hebt. Kunt ge niet raden, wie het is? „Ik denk het niet", antwoordde ik, na een oogenblik nagedacht te hebben. „Dan zal ik het.u maar zeggen, en als ge zijn naam hoort, zult ge er over verwonderd zijn, dat ge dien niet hebt kunnen vinden. Het is Jan Smit, die onlangs naar Parijs is gegaan voor zaken, en nu onverwachts is teruggekomen. Hij is van plan maar enkele dagen hier te blijven, en dan naar Londen te vertrekken, waar hij eenigen tijd zal doorbrengen, en nu vond hij het zijn plicht, ons vóór zijn vertrek te komen bezoeken".
3. Het aanstaand bezoek van een Oostersch monarch herinnert ons aan de reizen, die zijn voorganger ondernam ten einde sommige Europeesche hoofdsteden te bezoeken en omtrent welke veel anecdoten zijn verteld.



16
Op een van die reizen bezocht hij ook Parijs, waar hij veertien dagen bleef. Hij bezocht tentoonstellingen, woonde voorstellingen in de schouwburgen bij, en er werden veel diners te zijner eere gegeven. Toen hij échter werd uitgenoodigd om de wedrennen te gaan zien in de buurt van Parijs, bedankte hij voor de uitnoodiging, daar hij in zulke dingen geen belang stelde. Tot een Fransch generaal, die hem een beschrijving van de wedrennen wilde geven, zeide hij: „Ik weet heel goed, dat het eene paard harder loopt dan het andere, en het is mij volkomen onverschillig, welk paard het hardst van alle loopt".
1906.
1. Ik zat op zekeren avond te lezen in onze woonkamer, toen er gebeld werd. Daar de meid uit was, moest ik zelf de deur open doen. Het was al laat, en dus verbaasde het mij zeer een kleinen jongen te zien, die daar geheel alleen stond. Hij zag er bleek, hongerig en vermoeid uit, en had een aantal goedkoope potlooden in de hand. „Ik loop al den geheelen dag de stad door, Mevrouw", zei hij, „en heb maar een paar potlooden kunnen verkoopen hoewel ze niet meer dan een halyen stuiver per stuk kosten. Wil u zoo goed zijn er een te-koopen?" Het gezicht van het ventje maakte een gunstigen indruk op mij; ik nam hem dus mee naar de keuken, gaf hem een stuk brood en een,glas melk en liet hem een oogenblik alleen. Eenigen tijd daarna hoorde ik hem in de gang. Hij bedankte mij hartelijk en ging heen. Op de keukentafel vond ik een van zijn potlooden, dat hij daar uit dankbaarheid had achtergelaten.
2. Is uw broer al in Londen, of is hij nog thuis? — Ongeveer veertien dagen geleden is hij er heengegaan, en verleden Donderdag hebben wij een brief van hem gekregen, waarin hij ons mededeelde, dat hij er in geslaagd is een vrij goede betrekking te vinden op een kantoor. Wel is



17
waar verdient hij slechts honderd pond in het jaar, maar hij heeft niet veel ervaring, en hij twijfelt er niet aan of zijn salaris zal verhoogd worden, wanneer hij er een jaar is. Hij heeft mij 'uitgenoddigd een dag of wat bij hem te komen logeeren. Ik zal die uitnoodiging aannemen en van de gelegenheid gebruik maken om de merkwaardigheden van de stad te zien. Hij heeft weinig tijd, dus zal ik dikwijls alleen zijn, maar daar geef ik niet om. Mijn broer kan mij al de inlichtingen geven, die ik noodig heb, om mijn tijd op nuttige wijze te besteden, want hij kent Londen goed, daar hij er in achttienhonderd vijf-en-tachtig een half jaar gewoond heeft. 3. Onlangs las ik in een Duitsch weekblad iets omtrent vreemde gewoonten, die beroemde mannen soms hebben. Paul de Saint Victor nam altijd zijn eigen inktpot mee, als hij op reis ging, omdat hij meende, dat hij zijne gedachten niet zoo goed zou kunnen uitdrukken, als hij anderen inkt gebruikte. De dichter Sardou koopt het papier, waarop hij zijne gedichten schrijft, niet in een winkel, maar laat het altijd op dezelfde fabriek maken en van eene gegeven grootte. Elk vel kost hem op die manier drie stuivers
1906«.
1. Drie dagen nadat het schip de haven had vei laten, volvoerden de matrozen hun plan. Toen de kapitein en de officieren aan tafel zaten, werden zij overvallen voordat zij tijd hadden om zich te verdedigen. Eenige matrozen stelden voor om den kapitein in zee te werpen, maar de meesten, waaronder ook hun leider was, waren er tegen. Met een vaatje water, een zak beschuit en een kompas werden de ongelukkigen in een der booten geplaatst en overgelaten aan wind en golven. Daarop keerden de matrozen terug naar het mooiste eiland dat zij op hunne reis bezocht hadden, waar zij het schip vernielden. De kleine boot bereikte een van de eilanden
2



18
in Nederlandsch-Indië, vanwaar de kapitein en zijn officieren naar Engeland terugkeerden. Het volgende jaar zond de Regeering een oorlogsschip uit om te trachten de vluchtelingen te vinden, maar vèrscheidenen van hen slaagden er in zich verborgen te houden, totdat het oorlogsschip weer vertrokken was.
2. Een boer zond zijn oudste dochter eens met een aanzienlijke som gelds naar den eigenaar van zijn hoeve om de huur te betalen. Onderweg kwam zij een landlooper tegen, die haar vroeg, waar zij heenging. Zij vertelde hem haar boodschap. Hij zei, dat hij haar een veel naderen weg zou wijzen dan langs den hoofdweg. Ze ging met hem mee. Na een eind geloopen te hebben, kwamen ze bij een eenzame plaats, waar een diepe put was. Daar eischte de landlooper de beurs met geld van haar, en zei, dat hij haar in de put zou werpen, als ze hem de beurs niet gaf. Ze zou dat juist doen, toen de schelm zich omkeerde, omdat hij meende, dat hij iemand achter zich hoorde naderen. Onmiddellijk sprong het meisje op hem af en stiet hem in de put. Ontsteld over wat ze gedaan had, haastte ze zich naar het naaste dorp om hulp. Toen men met veel moeite den man uit de put had opgehaald, bleek hij reeds dood te zijn. De politie herkende in hem een groot misdadiger, die kort te voren uit de gevangenis ontsnapt was.
3. -Sedert we hier wonen^ heb ik u nog niet geschreven. Ge zult wel verlangend zijn te vernemen, hoe het ons gaat. Wat u wel 't meest zal interesseeren: we zijn allen goed gezond. Eerst heeft ons oudste jongetje een tijdlang geleden aan de koorts, wat waarschijnhjk te wijten is aan den vochtigen bodem van deze streek- Gelukkig is hij nu geheel hersteld, zoodat hij de laatste weken geregeld de school heeft kunnen bezoeken. Hij gevoelt zich reeds geheel thuis onder zijn nieuwe schoolmakkers.
Onze nieuwe woonplaats bevalt ons zeer goed. We hebben haast spijt, dat we hier niet eerder zijn komen wonen. De plaats zelf en de omgeving zijn zeer mooi. Natuurhjk missen we onze vroegere vrienden nog bijna



19
dagelijks. Ik twijfel echter niet, of we zullen hier spoedig veel kennissen hebben, waarvan sommigen misschien vrienden kunnen worden. Onze naaste buren zijn allerliefste menschen, die ons menigen dienst hebben bewezen. Ik moet hier eindigen, want ik heb het tegenwoordig buitengewoon druk. Spoedig hoort ge wel meer van ons.
1907.
1. Voordat ik op reis ga, zal ik even bij mijn zwager aanloopen. Hij is gisteren plotsehng ziek geworden, toen hij op het punt stond naar de Beurs te gaan. Natuurlijk werd dadelijk de dokter gehaald, en deze verklaarde, dat de patiënt zware koude had gevat en eenige dagen zijn bed zou moeten houden, tenzij het weder zachter mocht worden. De dokter heeft hem aangeraden eenigen tijd naar buiten te gaan, omdat hij hét in de laatste maanden heel druk heeft gehad en zich wat heeft overwerkt. Ook zijn vrouw heeft verandering van lucht noodig. Gedurende de eerste jaren van haar huwelijk was zij altijd gezond en opgeruimd; maar sinds den dood van haar jongste kind lijdt zij veel aan hoofdpijn. Het is te hopen, dat zij beiden spoedig mogen herstellen, want zij hebben een groot gezin.
2. Het zal u aangenaam zijn te vernemen, dat we hier gisterenavond zonder ongelukken zijn aangekomen. Wel is waar was de trein meer dan een uur te laat, maar dat schijnt in dezen tijd van het jaar haast overal regel te zijn. Voorloopig logeeren wij in een hotel. We zullen echter trachten zoo spoedig mogelijk een geriefelijk huis te vinden. Om de waarheid te zeggen, zijn we daarin reeds zoo goed als geslaagd. Kennissen van ons, die hier al sedert jaren wonen, zijn zoo vriendelijk geweest ons hunne diensten aan te bieden bij het zoeken naar een huis. Vanmorgen hebben we reeds een huis gezien, dat ons nogal bevalt. Het bevat, behalve de keuken, vijf



20
kamers, waarvan er drie op een der fraaiste parken der stad uitzien. Al bevalt het ons niet in alle opzichten — de kamers zouden wat .grooter kunnen zijn — toch zullen we het moeten huren daar de keuze zeèr beperkt is. De bevolking van dit stadje is in de laatste jaren zeer toegenomen, terwijl er betrekkelijk weinig nieuwe huizen gebouwd zijn.
Lecky, een bekend Iersch geschiedschrijver, die in 1903 overleden is, verhaalt ons hoe een landgenoot van hem, kapitein Watson, commandant van een Britsch oorlogsschip, eens een bezoek bracht aan keizer Napoleon den Eersten, gedurende diens verblijf op het eiland St.-Helena. Toen de keizer hoorde, dat de kapitein een Ier was, geboren te Limerick, begon hij onmiddellijk met hem te praten over de rivier de Shannon, die hij nauwkeurig bleek te kennen van de bronnen tot de monding. Kapitein Watson was zeer verwonderd ovè-r de kennis, welke de keizer alleen kon hebben verkregen door boeken en kaarten allernauwkeurigst te bestudeeren. Toen hij daarover zijn verbazing uitdrukte, vertelde de keizer hem, dat hij langen tijd voornemens was geweest een leger naar het vaderland van zijnen bezoeker te zenden om het te veroveren.
1908.
Wij kwamen met den trein van tien uur te Vlissingen aan en begaven ons onmiddellijk aan boord. Alle passagiers schenen groote haast te hebben, en wij konden, beladen als wij waren met pakjes, reistasschen en paraplu's haast niet door de menigte heen komen. Tante Marie en ik waren zoo gelukkig een hut met slechts twee bedden te krijgen, maar vader moest de zijne deelen met twee Duitsche professoien en een Belgischen fabrikant. Wij sliepen, de omstandigheden in aanmerking genomen, vrij goed, maar dat was. niet het geval met vader, want de beide Duitschers praatten



21
het grootste gedeelte van den nacht met elkander en de Belg was zeeziek. Toen wij wakker weiden, was de Engelsche kust in het gezicht, en het duurde niet lang, of wij kwamen veilig aan te Queenboro, vanwaar de trein ons in minder dan zeven Kwartier naar Londen bracht.
2 Een Amerikaan reisde eens met vrouw en kinderen in Engeland. Hij kwam aan eene stad aan de Theems, met bijzonder mooie omstreken, welke hij. natuurlijk wilde bezichtigen. Hij besloot een rijtuig te nemen, dat hij zelf wenschte te besturen, maar iedereen weigerde er een te geven aan een vreemdeling, van wien men niets wist. Eindelijk deed hij iemand het volgende voorstel: „Ik zal de paarden en het rijtuig van u koopen en wanneer ik er mee gedaan heb, moet gij ze voor denzelfden prijs terugnemen".
Het antwoord was gunstig, en hij betaalde wat gevraagd werd.
Na eenige uren kwam het gezelschap terug, en daar alles in goeden staat werd bevonden, kocht d e Engelsch man het terug. De Amerikaan stak het geld in den zak en ging heen met een vriendelijk „goeden dag". De Engelschman vond dit vreemd, en meenende recht te hebben op eene som gelds voor het gebruik van het rijtuig, riep hij den Amerikaan terug, en herinnerde hem aan zijne vergissing. Maar deze zeide: „Ik ben den heelen dag in mijn eigen rijtuig uit geweest, en daarvoor behoef ik niets te betalen, wel?" 3. Toen ik onlangs het huis van een kennis van mij voorbijging op een ongewoon uur, zag ik den dokter er uit kpmen. Daar ik hem heel goed ken, aarzelde ik niet hem aan te spreken. „Is er iemand ziek?" vroeg ik.
„Niet bepaald ziek", zeide hij, „maar gisteren is een van de jongens van de trap gevallen, en heeft zich ernstig aan het hoofd bezeerd".
„Wie van hen is het?"
„Het is Jan, de oudste. Ik weet nog niet, hoe het zal afloopen. Van het oogehblik dat hij te bed is gebracht,



22
is hij bewusteloos, en tot nog toe zie ik geen verbetering".
Ik dankte hem voor zijne inlichtingen, gaf hem de hand en vervolgde mijn weg naar huis.
1908«.
1. Zeer veel menschen zeggen of denken dikwijls, dat zij zich volkomen gelukkig zouden gevoelen, indien zij slechts veel geld hadden. Nu valt het niet te ontkennen, dat de armoede een der ergste dingen is, die men zich kan voorstellen. Maar aan den anderen kant zouden wij ons zeer vergissen, als wij meenden, dat het ware geluk altijd te vinden is in het bezit van grooten rijkdom. Menigeen wordt benijd om zijn prachtig huis of zijn uitgestrekt landgoed door hen, die niets weten van de dagelijksche ergernissen, waaraan hij is blootgesteld. Wij kunnen veilig zeggen, dat iemand, die door eerlijk werk 'voor zich en zijn gezin kan zorgen, bijna nooit reden zal hebben zich over zijn lot te beklagen.
2. Niet lang geleden heb ik in de courant een aardig verhaal gelezen. Een boer had een arbeider, die hem vele jaren tiouw gediend had en aan wiens eerlijkheid hij nooit in het minst had getwijfeld. Sedert eenigen tijd had hij zich echter verbeeld, dat een hoop tarwe, die in zijn schuur lag, langzamerhand kleiner werd. Hij verborg zich daarom op zekeren avond dichtbij de tarwe. Omstreeks middernacht hoorde hij iemand zachtjes de deur openen. Deze ging naar de tarwe en begon een zak, die hij in de hand had, te vullen. De boer trad op hem toe, en legde hem de hand op den schouder. De verschrikte dief keerde zich om, en daar de maan helder scheen door een raam in het dak, herkende de boer zijn arbeider. In plaats van de politie met den diefstal in kennis te stellen, verhoogde de boer het loon van den armen kerel, die met het geld, dat hij verdiende, niet genoeg voedsel voor zijn gezin had kunnen koopen.



23
3. Verleden Woensdag toen ik u voor 't eerst schreef had ik slechts gelegenheid om u te laten weten dat ik den Zaterdag te voren was aangekomen. Ik zal u nu echter iets méér vertellen over mijn reis. Wij hadden een zeer ruwen overtocht zoodat we in plaats van om ongeveer tien uur, pas vijf minuten over half twaalf de haven binnenkwamen. Mijn vriend stond op mij te wachten, en zoodra hij mij zag, kwam hij naar mij toe en zei: „Wat ben je laat! Ik wacht hier al bijna twee uur. HoeJcomt het, dat je zooveel bagage bij je hebt?" Dat was alles wat hij zei. Ik deed of ik het niet merkte en zei slechts: „Het spijt me, dat ik je heb laten wachten, maar het is de schuld van het slechte weer. Bijna den geheelen tijd hebben we stormweer gehad, en je kunt je niet voorstellen hoe zeeziek ik geweest ben". De knecht van mijn vriend bracht de bagage naar het rijtuig, en we reden samen naar mijn nieuwe tehuis.
1909
1. Verleden herfst zijn wij eenige weken te Londen geweest. Wij logeerden bij een vriend, een Nederlander van geboorte, die sédert zijn twintigste^aar in Engeland woont. Er was een tijd, dat mijn vriend er over dacht, zich in Nederland te vestigen; maar door zijn huwehjk met een Engelsche heeft hij dit plan laten varen.
Wij hebben niet veel vorderingen in het Engelsch gemaakt, wat niemand behoeft te verwonderen, want wij spraken bijna den geheelen tijd onze moedertaal.
In den regel stonden wij 's morgens tamelijk vroeg op, en brachten den dag door met hef bezoeken van museums en andere bezienswaardigheden. Als wij 's avonds thuis kwamen, hadden wij doorgaans geen zin op te blijven; want een drukke stad maakt een mensch moe, als hij er niet aan gewend is.
2. De volgende anecdote toont, welk een beminnelijk karakter de Koningin van Spanje heeft. Op zekeren dag kwam



24
Hare Majesteit terug van een rijtoer in het gebergte, toen zij aan den kant van den weg een ouden man zag, die tevergeefs poogde zijn ezel te doen opstaan.
Het arme dier had den zwaren last hout, dien men het op den rug gelegd had, niet verder kunnen dragen.
De man was ten einde raad, en in zijn wanhoop gebruikte hij eenige uitdrukkingen, die wij beter doen hier niet te herhalen, terwijl menige slag neerkwam op het lichaam' van het dier.
De Koningin, dit ziende, beval haar koetsier stil te houden en zei: „Ga dien man eens een handje helpen; maar ik wil niet hebben, dat je den ezel pijn doet."
Toen de ezel weer op zijn pooten stond, vertelden eenige voorbijgangers den man, wie de vriendelijke dame was, die juist in haar rijtuig om den hoek verdween.
Toen de oude man dit hoorde, deed hij, niettegenstaande zijn hoogen leeftijd, zijn uiterste best,* om het koninklijke rijtuig in te halen, zoo hard hij kon roepende: „Lang leve de Koningin!" 3. Als gij morgen naar de, kerk mocht gaan, vergeet-dan niet, onderweg even bij mijn schoonvader aan te loopen, om mijn paraplu te halen, die ik gisteravond bij hem heb laten staan. Het is de laatste dagen zulk regenachtig weder, dat men geen oogenblik zijn paraplu kan missen.
Gistermorgen ging ik om tien minuten over halfnegen de deur uit. Aangezien de lucht toen in het geheel niet bewolkt was en de zon helder scheen, nam ik mijn wandelstok mee; maar een kwartier later betrok de lucht, en het duurde, niet lang of het begon te stortregenen. Ik was toen vrij ver van huis en kon nergens een schuilplaats vinden. Natuurlijk keerde ik dadelijk terug, maar toen ik tegen halftien thuis kwam, was ik doornat.
1909a.
1. Een mijner vrienden is een paar weken geleden naar Amerika gègaan, en denkt daar eenige jaren op een



25
. kantoor door te brengen. Toen hij bij mij kwam om afscheid te nemen, beloofde hij, dat hij mij zou schrijven, zoodra hij de plaats zijner bestemming bereikt zou hebben. Hij heeft zijne belofte gehouden, want zooeven heb ik een brief van hem gekregen, waarin hij mij iets over zijne reis mededeelt. Zij hadden prachtig weer gehad; en de zon had bijna altijd geschenen. Alleen gedurende de eerste dagen had het wat harder gewaaid dan gewoonlijk. Tengevolge hiervan waren ze echter aan de beweging van het schip gewoon geraakt, zoodat velen van de passagiers, die anders hoogst waarschijnlijk zeeziek zouden zijn geworden, nu zeer van de reis genoten. Bij zijne aankomst was hij onmiddehijk naar het hotel gereden, dat hem door een zijner kennissen aanbevolen was. Hier zou hij iemand ontmoeten, diefhem eenige verdere inlichtingen zou verschaffen omtrent zijn toekomstigen patroon.
2. Een wesp ontmoette eens een bij, en zeide tot haar: „Kunt gij mij ook zeggen/waarom de menschen mij haten, terwijl zij van u zooveel houden? Gelijken wij niet veel op elkander? De breede gouden ringen om mijn lichaam maken mij zelfs veel mooier dan gij zijt. Beide zijn wij gevleugelde insecten, die van honing houden, en wij steken de menschen als wij boos zijn. Ik zou wel eens willen weten waarom de menschen u sierlijke met stroo bedekte huizen bouwen en u verzorgen en dikwijls op den koop toe in den winter voeden." Het antwoord dat de bij gaf, wordt niet vermeld, maar is gemakkelijk te gissen.
3. Verleden Donderdag ontving ik een briefkaart van mijn schoonzoon. Hij schreef mij, dat hij van plan was met zijn vrouw en kinderen een paar dagen bij ons te komen doorbrengen, maar hij vergat mij den datum van zijn komst te melden. Ik schreef hém dadelijk een briefkaart om te vragen met welken trein zij kwamen, maar geheel onverwachts stonden zij den volgenden dag kort voor het eten voor mij. Mijn vrouw had niet zooveel gasten verwacht, en was een oogenblik ten einde raad, maar zij heeft een keukenmeid die uitstekend kan koken en



26
op wie zij zich geheel verlaten kan. Deze ging dadelijk bij den slager anderhalf pond kalfsvleesch halen; vervolgens ging zij naar den groenteboer om wat bloemkool te koopen; toen keerde zij naar huis terug, en in korten tijd was het eten.op tafel. Het kalfsvleesch bleek wat taai te zijn, maar dat kon ons niet veel schelen, want wij hadden allen goeden eetlust.
1910.
1. Daar ik sedert eenige dagen niets van mijn vriend géhoord had, ging ik hem gisteravond eens opzoeken. Ik vond dat hij er niet goed uitzag en vroeg wat hem scheelde.
„Ik voel me sedert een paar dagen niet heel wel", zei hij. „Ik slaap slecht, ben mijn eetlust kwijt, en de minste inspanning vermoeit me en bezorgt me hoofdpijn". Ik raadde hem aan een dokter te laten komen en ging heen. Toen ik van morgen naar mijn kantoor ging, liep ik bij hem aan om te hooren hoe hij 't maakte, en vernam van de dienstbode, dat de zieke met érge koorts te bed lag. De dokter had aan Mevrouw gezegd, dat er voor 't oogenblik geen aanleiding was tot ongerustheid, doch dat de patiënt volkomen rustig moest gehouden worden.
2. Op een avond waren de drie kinderen van den heer en mevrouw B., meisjes van achttien, veertien en twaalf jaar, alleen thuis. Hun ouders waren uitgenoodigd den avond bij kennissen Van hen te komen doorbrengen, en de meid was naar een vriendin, die jarig was. Tegen negen uur zeide het jongste der meisjes: „Ik hoor iemand de trap opgaan". 1— „Dat kan onmogelijk waar zijn", sprak de oudste zuster, „de voordeur en de achterdeur zijn beide op slot". — „Ik ben ook bang, dat er een man in huis is", zeide op een na het oudste meisje; „we moesten maar liever niet naar bed gaan vóór de meid weer thuis is".
Nauwelijks had de klok half elf geslagen, of de dienst bode kwam. Zij ging met de meisjes naar boven, alle



27
kamers werden doorzocht, maar er was nergens een man te vinden. Den volgenden morgen werd den heer B. verteld, wat er gebeurd was. Hij kon niet nalaten te lachen, en zeide: „jullie hebt goed gehoord, die man was ik. Ik wou een boek halen en denkende dat jullie sliept, ben ik op mijn teenen naar boven gegaan". 3. De kapitein van een koopvaardijschip, die bekend was om zijn zuinigheid, of liever gierigheid, viel op zekeren dag overboord. Daar hij niet goed zwemmen kon, en een dikke jas en zware laarzen aan had, zou hij zeker verdronken zijn, indien niet een matroos hem onmiddellijk was achterna gesprongen, en, met gevaar van zijn eigen leven, dat van zijn kapitein had gered. Toen de kapitein weer behouden op het dek stond, bedankte hij zijn redder, haalde een kwartje uit zijn zak, en gaf hem dit bij wijze van belooning. De matroos was verbaasd en teleurgesteld, maar een van zijn kameraden zei: „Je hebt geen reden om je te beklagen. Denk je niet, dat hij de waarde van zijn eigen leven beter kent dan jij?"
1911.
I. Gij kunt u onmogelijk voorstellen, hoe het weer ons in de laatste helft van de vorige maand heeft teleurgesteld. Eerst scheen het, alsof de zomer was gekomen; het begon aardig warm te worden en de knoppen van de vruchtboomen gingen open. Hier en daar was de bloesem al duidelijk zichtbaar. We hadden de houten tafel en de tuinbank laten verven en ze stonden klaar om op hun gewone plaats gezet te worden, omdat we hoopten spoedig in de open lucht thee te kunnen drinken. Maar hoe groot was onze teleurstelling, toen er plotseling verandering kwam. De wind draaide naar het noorden en de winter scheen teruggekomen te zijn, zoodat we binnen moesten blijven. We lieten de dienstbode de kachel aanmaken, en ik verzeker u, dat we de warmte heerlijk vonden en er van genoten.



28
2. De heer S. was iemand, die er op stond, dat zijn werklieden altijd behoorlijk hun plicht deden. Ik ben niet van plan loon te betalen aan degenen, die niet goed werken, zeide hij, en ik ben vast besloten geen luie menschen in mijn dienst te houden.
Eens moest hij een nieuw huis bouwen in de stad X. Hij ging kijken of het werk goed vorderde. Allen waren druk aan 't werk, behalve een, die stond toe te kijken met de handen in zijn zak. Hij ging naar hem toe, zeggende: „Is dat de manier, waarop je hier je tijd doorbrengt? Zoo iets kan ik niet toestaan. Hier heb je een week loon; ga nu maar heen. Menschen zooals jij zijn hier niet noodig".
De man antwoordde niets, nam het geld aan en vertrok. Een paar minuten later ontmoette de heer S. zijn meesterknecht (foreman), en deelde hem mede, wat er gebeurd was. Verbeeld u zijn verbazing, toen hij vernam, dat de man, dien hij had weggezonden, een metselaar was, die om werk was komen vragen en hoopte, dat hij hem in dienst zou nemen.
3. Gisteren heb ik een prettigen dag gehad. Ik had plan. gemaakt een lange wandeling té doen door de duinen en langs het strand, 's Morgens vroeg scheen de zon vroohjk in mijn slaapkamer, de vogels zongen en de geur van allerlei bloemen kwam door mijn raam naar binnen. Ik stond vlug op, kleedde mij aan, ontbeet, en vóór de klok 7 uur sloeg, was ik op weg. Tegen 9 uur had ik den top van een hooge duin bereikt, vanwaar ik een prachtig gezicht had op de zee. Op dat oogenblik was er geen schip te zien, zoover het oog reikte, maar ik had nauwelijks een kwartier gezeten, of een groote stoomboot verscheen aan den horizon. Zij kwam nader en nader, voer voorbij en verdween uit het gezicht. Toen stond ik op'en vervolgde mijne wandeling.
1911a.
I. In een land als het onze, met zijn talrijke rivieren, kanalen



29
en meren, is er een uitstekende gelegenheid uitstapjes te.doen per stoomboot. Ik heb heel weinig kennissen, die van zoo iets niet houden en die voor een uitnopdiging er aan deel te nemen zouden bedanken. Welke Hollander is niet graag op het water! Het is echter niet te ontkennen, dat er omstandigheden zijn, waaronder hij er de voorkeur aan zou geven thuis te blijven. Hij moet bijvoorbeeld de zekerheid hebben, dat hij niet zeeziek zal zijn. Het gevaar daarvoor is niet groot, tenzij het weer op zee stormachtig is.
In den regel zijn onze stoombooten geriefelijk, en kan men er alles krijgen, wat men verlangt. Bovendien ziet alles er netjes uit, hetgeen het geval behoort te zijn in een land, dat de naam heeft bijzonder zindelijk te zijn. Een groote brand heeft "onlangs het mooie stadhuis van Schaerbeek, een deel van Brussel, verwoest. Het werd twintig jaar geleden gebouwd en het verlies er van wordt zeer betreurd, want een aantal kostbare voorwerpen en schilderijen zijn in de vlammen verloren gegaan. Bovendien zijn ook veel belangrijke documenten verbrand en met groote moeite heeft men slechts enkele boeken kunnen redden.
De brand heeft ook iemand het,leven gekost. Een van de brandweermannen, die den voortgang van het vuur trachtte te stuiten, viel van een ladder, en moest naar het ziekenhuis gebracht worden, waai hij na korten tijd overleed.
Verleden jaar heb ik bij mijn oom gelogeerd. Weet ge, dat hij verhuisd is en sinds twee jaar buiten woont? Het dorpje, waar hij nu woont, is stil en ligt ongeveer vier uur gaans van de stad.
Op een morgen verzocht hij mij hem naar de stad te vergezellen, waar hij voor zaken heen wilde gaan. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om in eenige winkels boodschappen te doen. Eerst ging ik bij den horlogemaker aan, want mijn horloge stond al een paar dagen stil. Vervolgens het ik mij bij den kleermaker een pak aanmeten, en bestelde bij den boekhandelaar een boek dat



30
ik al lang had willen koopen. Om twaalf uur ging ik naar een restaurant, waar wij afgesproken hadden op elkaar te wachten. Het duurde niet lang voor mijn oom kwam.
1912.
1. De kinderen en ik vinden het erg vriendelijk van je om ons te vragen bij je te komen logeeren in de eerste helft van Augustus, als mijn man in Duitschland is. Zij praten bijna den heelen dag over den prettigen tijd, dien zij zullen hebben, en zij maken allerlei plannen voor de.wandelingen, die zij zullen gaan doen. Jan wil natuurlijk insecten vangen om zijn verzameling te vergrooten en Hendrik praat voordurend over de groote visschen, die hij thuis zal brengen. Vooral voor de kleine Nell 'zal een veertien dagen buiten heeilijk zijn. Zij ziet er tegenwoordig erg bleek uit en haar eetlust laat al een heelen tijd veel te wenschen over. De vorige week hebben wij den dokter eens laten komen; hij vond, dat haar niets scheelde, maar dat zij niet genoeg frissche lucht kreeg:
2. „Je moest nu wezenlijk een beetje voortmaken, anders komen wij te laat op het concert", zeide de heer B. tot zijn vrouw. „Het is bijna vijf minuten over half acht, het rijtuig staat al meer dan een kwartier te wachten, en het is een rit van ten minste twintig minuten. Je weet, dat ik er niet van houd te komen, als het eerste stuk al begonnen is. Ik kan niet begrijpen, dat je zooveel tijd noodig hebt om je te kleeden; je hadt veel eerder moeten beginnen". —; „Ik ben "in een paar minuten klaar", zeide Mevrouw B., „ik moet alleen nog maar mijn handschoenen aandoen. Bovendien hebben wij gereserveerde plaatsen en het concert begint bijna nooit op tijd. We zullen niet te laat zijn, wees maar niet bang". Na een minuut.of vijf kwam Mevrouw beneden, en men vertrok.
3. Toen de beroemde Amerikaansche humorist Mark Twain ging trouwen met Mejuffrouw Langton, kregen zij van den vader der bruid, die een welgesteld man was, een



31
prachtig huis, dat hij voor hen had laten bouwen. Er. was aan den bruidegom niets van verteld, en op den avond vóór het huwelijk het men hem het nieuwe huis zien, waar zijn bruid hem wachtte met een groot aantal bloedverwanten en vrienden, die gekomen waren om hun gelukwenschen aan te bieden. Toen eerst vertelde Mej. Langton hem alles. „Het huis is van ons", zeide zij, hem vol vreugde in het gezicht kijkende: „het is een geschenk van vader". — Gedurende eenige oogenblikken stond de schrijver sprakeloos, en alle oogen waren op hem gevestigd, maar weldra herstelde hij zich van zijn aandoe-, ning, en ofschoon zijn oogen nat waren van tranen en zijn stem eenigszins trilde, drukte hij zijn gedachten even humoristisch als altijd uit. — „Vader", zeide hij, „al komt u tweemaal" per jaar bij ons logeeren, het kost u geen cent".
1912a.
1. Vanmorgen heb ik eenige pijnlijke oogenbhkken doorgebracht. Ik wilde de huur gaan betalen en stak daarom eenige bankbiljetten in mijn portefeuile (= pocket-book). Ik begaf mij naar mijn huisheer, den heer P. Onderweg sprak ik met niemand en ook maakte ik geen gebruik van de tram, daar mijnheer P. niet ver van mij vandaan woont. Ik schelde aan en vroeg de dienstbode, of mijnheer thuis was. Zij het nuj in een kamer hnks van de gang, waar ik den huisheer vond, gezeten aan zijn lessenaar. „Ik kom de huur betalen", zeide ik, nadat hij een stoel had aangeboden, en tegehjk stak ik mijn hand in mijn zak. Verbeeld u mijn verbazing, toen ik bevond, dat de zak ledig was en ik de portefeuille blijkbaar had verloren. Gelukkig ontdekte ik spoedig, dat er een scheur in mijn zak was, en dat de portefeuille daardoor was gegleden, zoodat zij gemakkelijk te bereiken was met behulp van een schaar.
2. Het spijt me, beste jongen", dat ik je over een onaan-



32
gename zaak moet schrijven. Ik was hoogst teleurgesteld te vernemen, dat je gisteren niet aan het station bent1 geweest om je zuster af te halen, zoodat zij zelf een rijtuig heeft moeten nemen en voor haar beide koffers heeft moeten zorgen. Je afwezigheid heeft mij te meer verrast, omdat ik weet dat je gisteren vacantie hadt, zoodat je gemakkehjk hadt kunnen gaan, als je gewild had. Het zal je duidelijk zijn, dat het mij in de toekomst onmogelijk zal wezen je te vertrouwen. Ik kan dan ook niet nalaten je te zeggen, dat mijn opinie omtrent je sedert gisteren niet gunstiger is geworden. 3. Een kwakzalver maakte eens toevallig kennis niet een werkelijken'dokter. Uit het gesprek, dat zij voerden, bleek weldra, dat het den eerstgenoemde zeer goed ging, zelts zóó goed, dat hij gewoonhjk jaarhjks wel duizend pond sterling verdiende en weelderig kon leven. Hoogst verbaasd vroeg de arts: „Hoe is het mogelijk, dat gij, zonder eenige wezenlijke kennis van het menschelijk lichaajn te bezitten, zulk een groot inkomen kunt hebben? Gij woont op een villa en zijt voornemens een auto te koopen, terwijl ik soms veel zeer moeite heb om rond té komen". — Met een glimlachje antwoordde de kwakzalver: „Hoeveel menschen, denkt gij, dat hier voorbij gegaan zijn gedurende den tijd dat wij samen zitten praten?" — „Misschien honderd". — „En hoeveel van hen denkt gij, dat hun hersens behoorlijk gebruiken?" — „Waarschijnlijk slechts één enkele". — Welnu, die wendt zich tot u, als hij ziek is, en de andere negen-en-negentig komen bij mij".
1913.
1. Keizer Karei de Vijfde had een page, wens vader aan een samenzwering tegen hem had deelgenomen. De man had nog juist kunnen vluchten, maar daar hij hoegenaamd geen middelen bezat, leefde hij in het vreemde land in ellendige omstandigheden. De page bleef aan



33
het hof, maar hij kon zijn vader geen geld zenden, aangezien hij nog bijna niets verdiende. Er was echter een paard uit de keizerlijke stallen te zijner beschikking, en eens, toen hij weer gehoord had van het hjden van den balling, verkocht hij het dier om hem geld te kunnen zenden. Toen er ontdekt werd, wat de jongen gedaan had, het de keizer den schuldige voor zich komen, die op de knieën viel en zei: „Ik hoop, dat Uwe Majesteit mij zal vergeven, want al heeft mijn vader zijn plicht jegens zijn vorst vergeten, ik mag op die wijze niet handelen jegens mijn vader".
2. Als je naar school gaat, wil je dan bij mijnheer B. aanloopen, en aan hem vragen, of hij het pakje ontvangen heeft, dat ik hem gisteravond heb gezonden? Je weet waar hij woont, niet waar? Het huis is gemakkelijk te vinden. Als je aan het einde van de Koningstraat gekomen bent, sla je links af, en dan is het het achtste huis aan je rechterhand, tegenover een horlogemaker. Denk er om, dat je heel zachtjes belt, want mevrouw is, naar ik hoor, ernstig ziek. Zij zal waarschijnlijk niet herstellen. Dat zou iets verschrikkelijks zijn voor haar kinderen, die haar zorg nog zoo zeer behoeven, en haar man heeft het veel te druk om op hun opvoeding te letten. Bovendien is hij bijna den geheelen dag van huis.
3. Er wordt een aardig verhaal gedaan omtrent een Engelsen edelman, die onder zijn landgenooten het best bekend is om zijn zuinige gewoonten. Als hij bij voorbeeld van de hoofdstad naar zijn landgoed gaat, reist hij steeds derde klasse, en ofschoon vele pogingen gedaan zijn om hem de dwaasheid daarvan te doen inzien, is men daarin tot heden niet geslaagd. Onlangs speelden eenige spoorwegbeambten aan het station, van waar hij moest vertrekken, hem een eigenaardige poets. Toen hij was ingestapt, werd hij onmiddellijk gevolgd door twee zeer vuil uitziende schoorsteenvegers. Bedaard kwam hij weer uit de coupé en ging naar het plaatskaartenbureau, waar de klerk en zijn kameraden reeds lachten over het welslagen van hun hst.
. Maar hun vreugde was van korten duur, want de edel-
3



34
man, die alles had begrepen, wat er gebeurd was, kocht twee kaartjes eerste klasse, ging terug naar den trein, overhandigde ze met een paar vriendelijke woorden aan zijn zwarte medereizigers, verzocht hen uit te stappen en geleidde hen naar hun coupé, waarop hij zijn geliefd hoekje in den derde-klasse-wagen weer innam.
1914.
1. We zijn van plan na de zomervacantie te verhuizen. Reeds eenige weken zoeken we naar een geschikt huis, maar het is alles behalve gemakkelijk er een te vinden, dat ons in alle opzichten voldoet. Natuurlijk moet het een paar kamers meer bevatten dan het huis, dat we nu bewonen, want dat wordt werkelijk te klein, nu de kinderen ouder worden. De jongens moeten een kamer hebben, waar ze rustig hun huiswerk kunnen maken, en de meisjes zouden graag een ruimere slaapkamer hebben. Als het er niet op aankwam, hoeveel huur wij betaalden, zouden alle moeilijkheden al lang opgelost zijn. We kunnen echter onmogelijk meer dan duizend gulden per jaar betalen, en onze keus is dus beperkt, vooral in dat gedeelte van de stad, waar wij het liefst zouden wonen.
2. In de laatste jaren zijn zeer veel Amsterdamsche koopheden buiten gaan wonen, ofschoon zij hun zaken in de stad blijven doen. De spoorwegmaatschappijen hebben hun-dit mogelijk gemaakt, 's Morgens komen er honderden heeren uit allerlei plaatsen in den omtrek, en 's middags om een uur of vijf, kan men hen weer naar het station zien gaan. Het spreekt vanzelf, dat de bevolking van een aantal mooie dorpen, die vanuit de hoofdstad in korten tijd te bereiken zijn, sedert twintig of dertig jaren snel toegenomen is. Op plaatsen, waar een kwart eeuw geleden geen huis te zien was, staan nu talrijke buitenverblijven, waar niet alleen de zomer maar ook de winter wordt doorgebracht. Men meent, dat het buitenleven goedkooper en aangenamer is.



35
3. In een tooneelstuk, dat herhaaldelijk werd vertoond, moest een matroos aan eenige vrienden een brief voorlezen' die hem door den kapitein overhandigd werd. Om zich de moeite te besparen zijn geheele rol van buiten te leeren, liet de matroos zich eiken avond den echten brief brengen. Op zekeren avond wilde de kapitein hem een poets spelen. Toen de matroos de envelop opende, vond hij er niets in dan een vel wit papier. Hij bleef echter volkomen kalm en zeide: „Och kapitein, zou u zoo goed willen zijn, mij den brief voor te lezen? Ik schaam mij het te moeten zeggen, maar ik kan niet lezen". Hoewel de kapitein hierop in het geheel niet voorbereid was, verloor hij toch zijn tegenwoordigheid van geest niet, en antwoordde zonder een oogenblik te aarzelen: „Met genoegen, als je even wilt wachten, tot ik mijn bril heb gehaald". Toen hij na een oogenblik terugkwam met een bril op, had hij natuurlijk ook het papier, waarop de brief geschreven was.
1914a.
1. In de lente van dit jaar brachten de koning en de koningin van Engeland een bezoek aan den President van de Fransche republiek. De Engelsche kranten prezen luide de ontvangst in Parijs. De voornaamste straten waren prachtig versierd en de regeeringsgebouwen werden 's avonds schitterend verlicht. De koningin moet een vriendelijken indruk gemaakt hebben op de Franschen. Overal waar zij verscheen, werd zij geestdriftig ontvangen en toegejuicht. In open rijtuigen reden zij door de hoofdstad en genoten van alles wat hun geboden werd. Het is nauwelijks te gelooven, welke sommen gelds door de stad Parijs uitgegeven zijn om de koninklijke gasten op deze wijze te verwelkomen. 2. In antwoord op je vriendelijke uitnoodiging, schrijft mij een vriendin, spijt het mij te moeten berichten, dat wij onmogelijk kunnen komen. Wij zouden het wel graag



36
willen doen, want wij verlangen er zeer naar jou en je man weer eens te ontmoeten. Maar het zal niet kunnen. In de eerste plaats moet mijn zoon morgen op reis, en hij zegt, dat hij eerst de volgende maand terug zal zijn en bovendien is mijn gezondheid niet zoo goed, als ik zou wenschen. Ik lijd al eenige weken aan hoofdpijn en voel mij erg zwak. Een vermoeiende reis zou mij misschien veel kwaad doen. En daarom zou ik veel hever willen, dat je hier kwam. Je man heeft in Juli drie weken vacantie niet waar? Bespreek de zaak eens met hem en laat mij dan weten, of we je kunnen verwachten.
3. Toen een Engelsche pachter op zekeren dag hard aan het werk was, zag hij een gezelschap jagers door zijn velden. Er was een bepaald veld, waarin hij hen niet wilde toelaten, en daarom zond hij een van zijn zoons om het hek te sluiten en daar te blijven. De jongen deed wat zijn vader gezegd had. Kort daarna kwamen de jagers aanrijden en bevalen hem hen binnen te laten. De jongen weigerde beslist aan het bevel te gehoorzamen. Eindelijk kwam een van de jagers naar hem toe, zeggende: „Ik ben de Hertog van Wellington, en ik ben er niet aan gewoon, dat men mij niet gehoorzaamt.. Doe het hek dadelijk open." De jongen nam zijn pet af, en zeide: „Ik ben er zeker van, dat de Hertog van Wellington niet zou willen, dat ik ongehoorzaam was aan de bevelen van mijn vader." Den hertog beviel dit antwoord, en zich tot zijn metgezellen wendende, zeide hij tot hen: „Met een leger van zulke soldaten zou ik de geheele wereld kunnen veroveren." Hij gaf den jongen een goudstuk en galoppeerde weg.
1915.
1. In een van onze museums is een groote schilderij te zien, voorstellende een reusachtigen appelboom in bloei. De achtergrond wordt gevormd door een grijs dorps-



37
kerkje, hetgeen de tinten van den bloesem des te mooier maakt. Men zou denken, dat het lente was, zelfs als men er in het midden van den winter voor stond, zoo helder groen is het gras en zoo schitterend het zonlicht, dat er op valt.
Als men op de bank voor deze schilderij een oogenblik rust, hoort men allerlei opmerkingen. Een kleine jongen zegt vol verbazing: „Wat een boel verf heeft die schilder gebruikt." Een buitenman vraagt aan zijn vrouw: „Vind je de onze niet veel mooier?" Een practisch koopman klaagt: „Hoe jammer, dat een boom dikwijls zoo weinig vruchten draagt."
2. Hoewel wij er lang over hadden gepraat, konden wij niet besluiten, wat wij in de vacantie zouden doen. Eerst waren wij van plan naar Engeland over te steken, maar later vonden wij het beter niet naar het buitenland te gaan. Wij zouden dus in ons eigen land bhjven.
Een kennis van ons, die wij toevallig in het postkantoor zagen, ried ons aan zijn voorbeeld te volgen en kamers te huren in een plaats aan de zee. Hij kon ons aan goede adressen helpen, en als wij het wenschten, zou hij voor ons inlichtingen vragen. Natuurlijk antwoordden wij, dat hij ons zou verplichten, als hij dit doen wou. Het duurde niet lang, of hij berichtte ons, dat er nog kamers te krijgen waren in een eenvoudig hotel in het dorp A. Wij schreven aan den eigenaar, en spoedig was de zaak in orde.
3. De koning van Engeland vertelt dikwijls het volgende vermakelijke voorval uit zijn jeugd. Eens werd zijn aandacht getrokken door een duur stuk speelgoed, dat hij gaarne wou hebben. Daar hij geen geld had om het te koopen, schreef hij een briefje aan zijn grootmoeder, waarin hij haar vroeg hem wat te geven. De koningin voldeed niet aan het verzoek. Zij schreef terug: „Ik heb gehoord, dat je niet spaarzaam bent Je vader heeft mij onlangs verteld, dat je het geld, dat je krijgt, aan nuttelooze dingen uitgeeft. Dat behoort niet. Je moet trachten de waarde der dingen te leeren kennen."



38
Korten tijd hierna zond George een antwoord aan Hare Majesteit, de mededeeling bevattende, dat hij haar brief aan een boekhandelaar had verkocht voor vijf pond. Tevens vroeg hij haar, of zij nog geloofde, dat" hij de waarde der dingen niet kende.
1916.
1. Ik was in tien jaar niet in mijn geboortestad geweest, en daar ik voor zaken naar een dorp in de buurt moest, besloot ik een dag langer te bhjven, dan noodig was, en van de gelegenheid gebruik te maken een paar oude kennissen in de stad op te zoeken. Het scheen mij toe, dat er veel veranderd was. De gracBten zijn weliswaar dezelfde gebleven, doch een aantal oude huizen zijn afgebroken en vervangen door prachtige winkels aan een breede straat met kastanjeboomen aan weerszijden. Deze straat is genoemd naar den overleden burgemeester, die zooveel gedaan heeft om de stad te verfraaien en te voorzien van „longen", zooals hij de pleinen en parken placht te noemen, die in de laatste jaren zijn aangelegd. Bovendien zijn vele nieuwe winkels geopend, die mij herinneren aan de groote magazijnen van Parijs.
2. De heer N., die dokter was en het altijd erg druk had,. was juist thuisgekomen. Dien dag had hij harder moeten werken dan gewoonlijk. Hij was dus blij, dat hij voor het middagmaal een half uurtje kon rusten. Nauwelijks was hij gaan zitten, of er werd aan de deur geklopt. De dienstbode kondigde een bezoeker aan, die den dokter wenschte te spreken. Het is gemakkelijk te begrijpen, dat deze het alles behalve aangenaam vond gestoord te worden. Maar er was niets aan te doen. „Laat mijnheer maar binnenkomen," zeide hij met een zucht. Zoodra de vreemdeling in de kamer was liep hij naar den dokter toe, en hem de hand toestekende, zeide hij: „Hoe maak je het Jan?" De Dokter gaf



39
niet dadelijk antwoord, want hij was zeer verwonderd, en keek als wilde hij zeggen: „wie ben* je?" De andere vervolgde toen: „Herken je me niet? Denk eeüs aan een ouden vriend, die twintig jaar geleden het land verlaten heeft." „Wat, ben jij het Alfréd? Ja, nu zie ik het. Blootgesteld zijn aan een tropische zon moet noodzakelijk na vele jaren grooten invloed hebben op iemands voorkomen. Ga zitten: je hebt me natuurhjk heel wat te vertellen." 3. Toen de Amerikaansche schrijver Howells nog redakteur was van een maandblad, kwam op zekeren dag bij hem op zijn kantoor een man, die hem een gedicht aanbood voor zijn tijdschrift. Oschoon Howells bijna geen tijd had, wat dikwijls gebeurde, ontving hij. den dichter zeer beleefd. Hij las het gedicht en moest erkennen, dat het uitstekend was, Het scheen hem echter toe, dat hij het vroeger al gelezen had. „Hebt u dat zelf geschreven?" vroeg hij. „Zeker, antwoordde de man; „het is geheel mijn eigen werk." Toen stond Howells op en maakte een diepe buiging. „Het is mij aangenaam u te ontmoeten, Lord Bryon," zeide hij. „Tot dusverre heb ik steeds gemeend, dat u reeds vele jaren dood was."
1916a.
1. Eens het een Engelschman (hij was graaf) zijn portret schilderen door een beroemd schilder. Toen het af was, zeide hij, dat hij het onmogelijk kon koopen, omdat het niet op hem geleek. Hij weigerde dus het te betalen. De schilder werd in het geheel niet boos, en gaf kalm het volgende antwoord: „Het spijt mij, dat het u niet bevalt; natuurhjk wil ik voor dit portret niet betaald worden." Toen de graaf vertrokken was, zette de kunstenaar zich weer aan het werk, en veranderde de ooren in die van een ezel. Na eenigen tijd zag de graaf een groot aantal menschen voor het raam van een winkel staan. Wat was daar te zien? Eén blik was voldoende:



40
hij liep snel naar het atelier van den schilder, en bood hem veel meer geld aan dan hij hem schuldig was, als hij het portret dadelijk wilde laten wegnemen. De kunstenaar wilde aan het verzoek niet voldoen, en voegde er deze opmerking bij: „Het verwondert mij niet, dat ge u zelf nu herkent.
2. In de Paaschvacantie hebben een paar kennissen van mij en ik het plan besproken om in de maand Juli eenige weken rustig door te brengen. Wij beloofden elkander, dat we naar een goed pension zouden uitzien. Een advertentie in een van de voornaamste kranten trok spoedig mijn aandacht. Het huis, dat er in genoemd werd, ligt niet in een dorp of aan een hoofdweg, maar te midden van dennenbosschen, die bijna niemand kent. Ik ging er heen om te zien of het voor ons geschikt was. Het maakte een gunstigen indruk en het beviel mij goed. Van uit de ramen der bovenverdieping ziet men een uitgestrekte heide en heuvels bedekt met denneboomen. De prijs is matig, en men deelde mij mede, dat er nog kamers te krijgen zijn. Ik vertelde mijn vrienden van wat ik gezien had, en aanstaanden Zondag gaan wij er heen, en zullen wij waarschijnlijk de zaak in orde brengen.
3. Een bekend Fransche dichter, die alles behalve rijk was, wilde graag een eigen rijtuig hebben, en was daarom erg zuinig. Het was hem gelukt ongeveer duizend francs te besparen, toen een arme weduwe hem kwam vertellen, dat haar kinderen niets te eten hadden. Niet alleen waren de weinige meubelen, die zij had, verkocht, maar haar huisheer had gedreigd haar het huis uit te zetten. De dichter had medelijden met haar, en vroeg, hoeveel zij dacht, dat ze noodig had.- „Minstens duizend francs", was^het antwoord. „Hier hebt ge de som", zeide hij, terwijl hij zijn spaarpenningen uit een kast haalde, en ze haar overhandigde. Kort daarna vroeg iemand, wanneer hij zijn rijtuig zou koopen. „O", antwoordde hij, „mij dunkt ik moet maar blijven loopen; dat is beter voor mijn gezondheid."



41
•'.f ■ 1917.
1.: Nu wij, Nederlanders, niet naar het buitenland kunnen gaan, zijn wij genoodzaakt onze vacantie hier door te brengen, hetgeen naar de meening van vele menschen zeer te betreuren is. Er is echter ook een voordeel aan verbonden. Er zijn in ons land tal van bekoorhjke plekjes; die tot nog toe niemand kende, en die, om zoo te zeggen, sinds het begin van den oorlog, ontdekt zijn. Om de waarheid te zeggen is het een schande, dat wij ons vaderland zoo lang verwaarloosd hebben In dit opzicht zijn wij echter niet slechter dan buitenlanders. Onder dezen zijn er velen, die reizen hebben gemaakt naar alle deelen van de wereld, en slechts weinig weten van hetgeen in hun eigen land te zien/ld,
2. Een buurman van mij, wiens beroep hem noodzaakt, in een stad te wonen, maar die er de voorkeur aan zou geven, zijn leven buiten door te brengen, komt nu en dan bij mij om te vragen, of ik een wandehng met hem wil doen.
Dit is onlangs weer gebeurd. „Morgen," zeide hij, „zou ik graag naar het dorpje A. gaan, om eenige uren te wandelen in de bosschen, die het omringen. Ga je mee?"
Ik zeide, dat ik geen bezwaar had, en toen vervolgde hij: „Het is natuurhjk te ver om den heelen weg te loopen. Ik stel dus voor om het eerste gedeelte met den trein te gaan. Als wij vroeg vertrekken, om half zeven bijvoorbeeld, kunnen wij van de frissche morgenuren genieten, en die zijn de aangenaamste." " Ik vond, dat alles wat hij zeide, waar was, en derhalve besloten wij, dat ik hem om kwart over zes zou afhalen; dan waren wij zeker op tijd aan het station.
3. Eens waren graaf Bismarck en een van zijn vrienden op de jacht. Nadat zij eenigen tijd hadden rondgedwaald, raakte Bismarck's vriend in een moeras, en begon er in weg te zinken. Terwijl de arme ke;el om hulp riep, stond Bismarck, die intusschen naderbij gekomen



42
was, kalm zijn pijp te rooken aan den rand van het moeras. „Om 's hemels wil, red me."
„Dat is onmogelijk", was het antwoord: „als je niet zonder hulp er uit kunt komen, ben je verloren. Doch ik wil je lijden wel verkorten. Zou het niet beter zijn, als ik je doodschoot?"
Na deze woorden begrijpendé, dat Bismarck hem onmogelijk redden kon, spande hij zich tot het uiterste in, en na een worsteling van een half uur slaagde hij er in, zóó dicht bij Bismarck te komen, dat hij diens geweer kon grijpen.
„Het verheugt me," zeide Bismarck, dat ik het juiste middel om je te redden heb gevonden. Wij zouden ongetwijfeld beiden verdronken zijn, als ik mij in het moeras had gewaagd."
1917a.
Ongeveer acht mijl van Newcastle staat in een klein dorpje een huisje, waar in zeventien honderd een en tachtig George Stephenson geboren is, de man, aan wien wij de spoorwegen te danken hebben. Zijn vader Robert of „de oude Bob", zooals hij genoemd werd, was zeer arm en verdiende nauwelijks genoeg om er van te leven.
Toen George nog een kleine jongen was, mocht hij zijn vader 's middags zijn eten brengen, waarop hij zeer trotsch was. Later moest hij hem helpen geld te verdienen. Hun buurman had iemand noodig om op de schapen te passen en beloofde daarvoor drie stuiver per dag te zullen betalen. George bood zich voor dat werk aan en werd in zijn buurmans dienst genomen.
Hij maakte graag kleine stoommachinetjes, zooals hij die gezien had in de steenkolenmijn, waar zijn vader werkte en daarmee speelde hij, terwijl de schapen hepen te grazen.
Toen Rubinstein eensjn Odessa was om concerten te geven wilde mevrouw Z., dij op vrij grooten afstand op



43
een kasteel woonde, zijn meening hooren omtrent het talent van haar dochter. Ondanks het slechte weer reisden zij dus naar de stad.
„Waarde heer", schreef zij hem, „weiger een moeder de groote gunst niet eenige minuten van uw kostbaren tijd voor haar op te offeren. Ik geloof dat mijn dochter een muzikaal genie is en zou graag uw meening daaromtrent willen vernemen."
Rubinstein stond het verzoek toe. De dame trad binnen gevolgd door een aardig meisje, omstreeks achttien jaar oud. Rubinstein verzocht haar iets te spelen. De moeder luisterde vol trots, maar de musicus was als marmer.'
Toen zij ophield' met spelen, zeide Rubinstein meer oprecht dan beleefd: „Mevrouw, tracht een man voor haar te vinden; in de muziek zal zij geen succes hebben". 3. Wijlen baron Rothschild zat eens in een Londensche omnibus, toen hij iemand op straat zag, dien hij wenschte te spreken. Hij wilde dadelijk uitstappen, ofschoon hij den conducteur nog niet had betaald. Deze pakte hem bij den arm en herinnerde hem, dat hij hem nog een stuiver schuldig was. Het bleek nu, dat de bankier geen kléin geld bij zich had.
„Waarom gaat u in een omnibus, als u niet zeker weet, dat u betalën kunt?" zeide de conducteur.
Toen herinnerde de bankier zich, dat hij een bankbiljet van vijf pond in zijn zak had. Hij haalde het voor den dag en- vroeg of de conducteur het wisselen kon. r-
Alle passagiers lachten hartelijk om deze vraag.
Intusschen haalde de kennis van den baron den omnibus in en hielp hem uit de moeihjkheid.
1918
a. Een dag of vijf geleden kreeg ik een brief van mijn zwager, waarin hij mij vroeg of ik gelegenheid had in den herfst bij hem te komen. „Ik ben den drie-en-twin-



44
tigsten Juni bij je geweest", schrijft hij, „maar ik vond niemand thuis en het is mij onmogelijk de eerste maanden uit de stad te gaan."
Als de zomermaanden voorbij zijn, zal ik het, weliswaar, minder druk hebben, maar ik ben er allesbehalve zeker van, dat ik zelfs dan de reis zal kunnen ondernemen, want ik voel mij in den laatsten tijd niet wel. Nu mijn zwager mij niet thuis gevonden heeft — wat mijn schuld niet is, want hij had ons niet vooraf laten weten, dat hij zou komen — heb ik besloten hem te gaan opzoeken, want anders zullen wij de bespreking van onze familiezaken geruimen tijd moeten uitstellen.
b. Een bedelaar had al eenige dagen langs, de straten gezworven. Hij had allerlei middelen te baat genomen om het medelijden der voorbijgangers op te wekken, doch menige dag verliep zonder dat hij een stuiver had ontvangen. In zijn wanhoop besloot hij als een laatste poging te doen alsof hij doofstom was; misschien zouden liefdadige menschen hem dan een kleinigheid geven. Hij ging nu naar een stad waar hij reeds een paar keer had gebedeld, en ging op den hoek eener drukke straat staan. Een heer, die hem bij een voorgaande gelegenheid wat geld had gegeven en zich zijn gezicht herinnerde, sprak hem aan. De bedelaar gaf echter geen antwoord. „Hoe lang ben je doofstom?" riep de heer, waarop de bedelaar in zijn verwarring antwoordde: „Van mijn geboorte af, mijnheer."
e. Toen ik laatst een vriend van mij zag, dien ik in jaren niet gesproken had, juist op het oogenblik, dat ik de Hoogstraat wilde oversteken, herinnerde ik mij plotseling, dat ik hem nog een sommetje geld schuldig was. Nauwelijks had hij mij gezien, of hij kwam naar mij toe. Mij hartelijk de hand schuddende, vroeg hij mij, hoe ik het maakte, en of ik hem heelemaal vergeten had, aangezien ik hem nooit was komen opzoeken. Ik zei eenigszins beschaamd, dat ik geen tijd had bezoeken af te leggen, daar ik het zeer druk had op mijn fabriek. Niet alleen vroeg hij mij niet om het geld dat ik van



45
hem geleend had en dat ik hem gemakkelijk had kunnen teruggegeven, maar hij noodigde mij zelfs uit ergens met hem te gaan dineeren, wat ik natuurhjk niet afsloeg.
1918a.
1. Als ge dezer dagen mijn tante mocht spreken, zoudt ge haar dan willen zeggen, dat ik morgen over veertien dagen niet bij haar kan komen eten? Toen ik beloofde te komen, vergat ik, dat ik aj/een afspraak gemaakt had voor dien dag; we gaan dan samen een fietstocht maken en zullen waarschijnlijk pas terug komen tegen negen uur. Ik heb den geheelen winter mijn fiets niet gebruikt, dus zal ik hem moeten laten schoonmaken. Om half acht moeten we aan het station zijn; Karei zal de kaartjes nemen; we gaan ongeveer drie kwartier met den trein, en dan denken we op zijn minst veertig mijl te fietsen. Ik hoop dat het weer mooi mag zijn en niet te warm.
2. Hoewel Jan nu bijna geheel hersteld was, voelde hij zich nog buitengewoon zwak. Zijn zusters brachten het grootste gedeelte van den dag in de ziekenkamer door. Soms lazen ze hem wat voor, maar hij vond het ook prettig naar Marie te kijken als ze aan het schilderen was, of naar Agnes als ze voor het raam zat te borduren. „Vreemd," dacht hij dikwijls bij zichzelf, „vroeger heb
\ ik nooit op zulke dingen gelet. Wat men ook moge zeggen, een ernstige ziekte is niet louter een ongeluk. Men leert beter de genegenheid van zijne vrienden kennen, en men heeft tijd te denken over zijn fouten en ondeugden." Hij vond het heerlijk bediend te worden als een kind.
3. Wanneer men tijd genoeg heeft, kan men in den omtrek onzer stad prachtige wandelingen maken in alle richtingen. De stad zelf ligt op de helling van een kleine heuvel, en van dien heuvel is de rivier te zien, die op



46
eenigen afstand .voorbij stroomt. Op zekere tijden van het jaar, vooral in den zomer, ziet men er veel zeilschepen en stoombooten. Langs den rechteroever loopt een spoorweg, zoodat er geen gebrek is aan middelen van vervoer. Aangetrokken door de mooie omstreken, komen ieder jaar tal van vreemdelingen naar onze stad, vooral nu zij onmogelijk naar het buitenland kunnen gaan. Een der grootste aantrekkelijkheden is een bekend bosch, waarin men uren lang kan ronddwalen. Het is gemakkelijk te bereiken, zoowel per spoor als per boot. Vroeger moest men er te voet heen, wat de meeste menschen echter geen bezwaar vonden, daar de weg één der mooiste is, die men zich kan voorstellen. Het is jammer, dat de raad besloten heeft, een gedeelte van het bosch te laten omhakken. Het is te hopen, dat de Regeering maatregelen zal nemen, om te voorkomen, dat het bosch vernield wordt. Mocht het verdwijnen, dan zou het een groot verhes zijn.
? 1919.
Mijn neef, de zoon van mijn oudste zuster, is een jong advokaat. Hij wenscht zich in de stad X te vestigen, omdat hij daar zeer veel vrienden heeft, die hem zeker op alle mogelijke wijzen helpen zullen. Ongelukkig zijn er daar weinig onbewoonde huizen, wat tegenwoordig overal het geval is, zoodat hij geen huis kan vinden, dat voor zijn doel geschikt is. Hij zal dus öf eenigen tijd moeten wachten öf gemeubileerde kamers moeten huren.
Nu staat er dicht bij den hoek van een der voornaamste straten een oud huis, dat binnenkort afgebroken zal worden. De eigenaar is van plan er een nieuw te laten bouwen. Zijn vrienden zullen zich tot den eigenaar wenden en vragen, of hij het hem wil verhuren. Er is groote,kans, dat zij het voor hem zullen kunnen krijgen. Het is natuurlijk niet wat mijn neef zou verkiezen,



47
want een pas gebouwd huis is in den regel slecht voor de gezondheid der bewoners, maar elk huis is beter dan geen huis. Het is te hopen, dat de pogingen zullen slagen. .
2. Als de winter lang en streng is, klaagt ieder over de kou, vooral als er weinig brandstof te krijgen is. Die onaangename tijd wordt echter spoedig vergeten, wanneer de zon meer warmte begint te verspreiden; men denkt dan aan de J?etere tijden, die men verwachten kan. Sommigen hebben niets dan lof voor de lente; anderen geven de voorkeur aan den zomer of den herfst. Maar er zijn ook menschen, die iets aantrekkelijks vin den in alles wat de natuur aanbiedt. Zij bewonderen de weiden met het grazende vee, zoowel als de met hoornen begroeide heuVels, niet alleen als de zon schijnt, maar ook als de regen in stroomen neervalt. In een land als het onze, met zijn veranderlijk klimaat, kan ieder op zijn beurt genieten van wat hem het best bevalt.
3. Een Amerikaansch koopman was een van die menschen welke altijd alles zelf willen doen en niets aan anderen kunnen overlaten. De kantoorbedienden vonden dit zeer lastig, en waren zelfs blij, als hij ziek was en niet op het kantoor kon komen. Eindelijk had hij zich overwerkt en moest rust nemen, of liever, hij moest zich met wat anders bezighouden. De dokter ried hem aan een uitstapje naar de oude wereld te maken. Na veel aarzelen deed hij dat, en tot zijn verbazing hoorde hij, toen hij een paar maanden in Europa was, dat niettegenstaande zijn afwezigheid, de zaken doorgingen zooals gewoonlijk. Toen hij weer terug was, zeide hij tot zijn boekhouder: „Ik heb nooit zoo vrij geademd als toen de deur van het kantoor zich achter mij sloot."
„Wij ook niet, mijnheer," was het antwoord.



B. De vertalingen in het Nederlands.
1895. è> •
There is no month in the whole year, in which nature wears a more beautiful appearance thap in the month of August. Spring has many beauties, and May is a fresh and blooming month, but the charms of this time of the year are enhanced by their contrast with the winter season. August has no such advantage. It comes when we remember nothing but clear skies, green fields and sweet-smelhng flowers, — when the recollection of snow, and ice, and bleak, winds has faded from our minds as completely as they have disappeared from the earth, and yet what a pleasant +ime it is! Orchards and cornfields ring with the hum of labour; trees bend beneath the thick clusters of rich fruit, which bow their branches to the ground; and the corn, piled in graceful sheaves, or waving in every light breath that sweeps above it, as if it wooed the sickle, tinges the landscape with a golden hue.
The influence of the season seems to extend itself to the very waggon, whose slow motion across the well-reaped field is perceptible only to the.eye, but strikes with no harsh sound upon the ear.
As the coach rolls swiftjy past the fields and orchards which skirt the road, groups of women and children, piling up the fruit or gathering the scattered ears of corn, pause for an instant from their labour, and shading the sun-burnt face with a still browner hand, gaze upon the passengers with curious eyes, while some stout jirchin, too mischievous to be left at home, scrambles over the side of the basket in which he has been deposited for security, and kicks and



49
sereams with dekght. The reaper stops in his work, and stands with folded arms looking at the vehicle as it whirls past; and the clumsy cart-horses bestow a sleepy glance upon the smart coach team, which says, as plainly as a horse's glance can, "It is all very fine to look at, but slow going, over a heavy, field, is better than warm work like that, upon a dusty road, af ter all". You cast a look behind you, as you turn a corner of the road. The women and children have resumed their labour, the reaper once more stoops to his work, the cart-horses have moved on, and all are again iii motion.
1896.
I will teil you what I saw in my dream. I found myself in a cavern, the farther end of which was obscured by a thick cloud. It rolled gradually away, and disclosed, apparently at a great distance, a small and scantily furnished, but neat and clean apartment. A crowd of little children were gathered róund a bright fire, clinging to their mother's gown, and gamboling around her chair. The mother occasionally rose, and drew aside the window-curtain, as if to look for somebody she expected; a frugal meal was readv spread upon the table, and an elbow chair was placed near the fire. A knock was heard at the door; the mother opened it, and the children crowded round her, and clapped their hands for joy, as their father entered. He was wet and weary, and shook the snow from his garments, as the children crowded round him, and seizing his cloak. hat, stick, and gloves, ran with them from the room. Then, as he sat down to his meal before the fire, some of the children tried to climb on his knee, and the mother sat by his side, and all seemed to denote happiness and comfort. apiiXh-JntXij ^ W^W-tu^
But a change came upon the view almost imperceptibly. No sooner had this scène passed away than I saw a small bed-room, where the fairest and youngest child lay dying; the roses had fled from his cheek, and the hght from his
4



50
eye; and even as I loöked upon him with an interest I had never feit or known, he breathed his last. His young brothers and sisters stood round his little bed, and seized his tiny hand, so cold and heavy; but they shrank back from its touch, and looked with awe on his infant face; for calm and tranquil as it was, and sleeping in rest and peace as the beautiful child seemed to be, they feit instinctively that he was dead.
A light cloud passed across the picture, and again the subject changed. The father and mother were old and helpless now, and the number of those about them was diminished more than half; but content and cheerfulness sat on every face, and beamed in every eye, as they drew round the fireside, and told and listened to old stories of earlier and bygone davs.
1897. .
WlLLIAM III IN IRELAND.
William was all himself again. His spirits, depressed by eighteen months passed in inactivity amidst factions and' intrigues which he but half understood, rqse high as soon as he was surrounded by tents and standards.
It was strange to see how rapidly this man, so unpopular at Westminster, obtained a complete mastery over the heart of his brethren in arms.
They observed with delight that, infirm as he was, he took his share of every hardship which they underwent; that he thought more of their comforts than of his own; that he sharply reprimanded some officers, who were so anxious to procure delicacies for his table as to forget the wants of the common soldiers; that he never once, from the day on which he took the field, lodged in a house, but, even in the neighbourhood of cities and palaces, slept in his small moveable hut of wood; that no sohcitations could' induce him on a hot day and in a high wind, to move out



51
of the choking cloud of dust^which overhung the road along which the army marched, and which severely tried lungs less "r"^ Y delicate than nis.
Every man under his command became familiar with his looks and with his voice; for there was not a regiment which he did not inspect with minüte attention. His pleasant k~"e"1 looks and sayings were long remembered. One brave soldier , has recorded in his journal the kind and courteous manner in which a basket of the first cherries of the year was accepted from him by the king, and 'the sprightliness with which »W/u/< His Majesty conversed at supper with those who stood round ' . the table.
On the twenty-fourth of June, the tenth day after Wilham's landing, he marched southwards with all his forces. He was fully determined to take the first opportunity of fighting. Schomberg and some other officers recommended delay.
But the King answered that he had not come to Ireland to let the grass grow under his feet. The event seems to ,prove that he judged rightly as a general.
That he judged rightly as a statesman cannot be doubted. He knew that the English nation was discontented with the way in which the war had hitherto been conducted; that nothing but rapid and splendid success could revive the enthusiasm of his friends and depress the spirits of his enemies; and that a defeat could scarcely be more iniurious to his interests than a long and indecisive campaign.
The country through which he advanced had, duringeighteen months, been fearfully wasted both by soldiers and by wild Irish robbers. Not a human being was to be found near the road, except a few naked and meagre wretches who had no food but the husks of oats. and who were seen picking those husks, like chickens, from amidst dust and einders.
1898-
Before the year was well overv Richard Arden died of consumption. and Susanna, bewildered, desperate, broken-



52
hearted, hardly knew where to turn in her misery for so much as her daily bread.
Poor Dick had died, as he had lived, heavily in dept. The pretty house was seized by his relentless creditors. The friends he had always entertained so hospitably, seemed to forget his daughter in her need: nor did any relations on his side come forward to prbtect the orphaned girl.
And then Susanna realized that the dreadful "something" of which her father had spoken occasionally, had come to Pass, and that it was time for her to remember her promise, and write to her grandmother at Charlescot.
She was ignorant of the social position Mrs. Milles held there, and had no idea what the abode of her aged relative wasjike. If she had thought of it at all, she had supposed it to be some ivy-grown country house, where her grandmother lived modestly among her own cows and pigs and fowls.
And now the poor child looked forward to Charlescot as a place of refuge, as a shelter from the world and the gay friends who had proved so indifferent in her sorrow, and a home, where she would live with some one who had doted on her mother, and who had known her beloved father, who had gone to that pretty little mother in heaven.
„Susanna wrote her letter the moment she remembered her promise to her father. And then she could but wait patiently. And one day, as she was hiding away, ashamed and trembling, from the crowd of insolent strangers, who were invading the house, a servant came and told her that there was a "person" downstairs, who wanted to see her.
A "person" meant in the housemaid's vocabulary, Miss Arden knew, some one who was not a lady or a gentleman, a dress-maker, perhaps, or a tradesman. And she had had to see so many of them since the awful crash had come, and to endure so many hard words from them about her father, who had wronged them.
She now dizzily lifted herself from the couch, on which she had thrown herself, face downward, in her black gown. She was worn out with watching and grief. She had hardly



53
tasted food all day, so miserable and dejected did she feel. 1899.
The distant aspect of our farm differed in nothing from that of the others which were situated beside the river. But as one came nearer, certain points of difference became visïble. The garden, instead of exhibiting the old-fashioned variety of monthly roses, gooseberry-trees, herbs and, grasses was nicely laid out with trim flowerbeds, fuU of wallflowers and pansies. The house itself had been made to look more beautiful by the addition of a new bow window, modest enough in dimensions and make, and which looked out on a close-shaven lawn. As for the sheds, it was evident that they no longer contained animals, carts, and tools; for the windows in them were new, the doors fresh painted and closely shut; curtains of some soft foreign stuff showed themselves in what had once been a stable, and the smooth turf stretched up to a narrow gravelled path in front of them. Indeed, everything pointed to a changing social order and a vanishing past.
If a stranger had come upon the house for the first time on this particular evening, he would have been greatly surprised by certain sounds which were streaming out into the evening air from one of the windows of the principal building. Some indefatigable musician inside was practising the violin with surprising vigour and within the little garden the murmur of the river and the gentle breathing. of the wind were rendered inaudible by the music. For a while, as the sun sank lower and lower towards the hills, the hidden artist had it all her own way; the valley seemed to be possessed by this stream of delightful sound, and no other sign of life brpke the quiet of the house. But at last, just as the golden ball touched the summit of the rocks, which make the western boundary of the valley, the housedoor opened, and a young lass appeared on the threshold, and stood there for a moment, as though trying the quality of the air outside. Her inspection



54
seemed to satisfy her; for she moved forward, leaving the door open behind her, and stepping across the laws, settled herself in a chair, under an apple-tree. She had hardly done so, when one of the distant doors opening on the gravel path flew open, and another maiden, a slender crature, dressed in pale blue, a mass of reddish brown hair hanging untidily round her face, also stepped into the garden.
1900.
The following day was blue, and sunny, and beautiful;. the very perfection of an early summer's day. Mr. Brown was all impatience to be off into the country; the morning had brought back his freshness and strength, and consequent eagerness to be doing. I was afraid we were going to my cousin's farm rather too early, before they would expect us ; but what could I do with such a restless, vehement man as Brown was that morning? We came down upon the farm before the dew was off the grass on the shady side of the. lane; the great house-dog was loose, basking in the sun near the closed side-door. I was surprised at this door being shut, for all summer long it was ajar from morning till night; fortunately it was only on the latch. I opened it, Rover, the dog, watching me closely with half-suspicious, halftrustful eyes, without once barking. The room was empty.
"I don't know where they can be", said I. "But come in and sit down, while I go and look for them. You must be tired".
"Not I", replied N. "This sweet balmy air is most invigorating. Besides, this room is hot and smells of woodashes".
So I led the way into the kitchen-garden. It was in the first promise of a summer profuse in vegetables and fruits. Perhaps it was not so much cared for as other parts of the property; but it was more attended to than most kitchengardens belonging to farrh-houses. There were borders ol flowers along each side of the gravelled walks; and there



55
was an old sheltering wall on the northside covered with tolerably choice fruittrees; there was a slope down to the fishpond at the end, where there were great strawberry beds; and raspberry and rose bushes grew where ver there was a space. Long rows of pease stretched at right angles from the main walk, and I saw my cousin, a girl not yet out of her teens, stooping down among them, before she saw us. As soon as she heard our steps on the gravel she stood up, and shading her eyes from the sun, recognized us. She was quite still for a moment, and" then came slowly towards us, blushing a little from evident shyness. I had never seen Mary shy before.
"This is Mr. Brown, Mary", said I, as soon as I had shaken hands with her. She glanced up at him, and then looked down more nervous than ever at his grand formality of taking off his hat and bowing: such manners had never been seen at Hope Farm before.
1901.
After two or three years Brown was fully master of his trade. AU this time he had spent his evenings in self-education, buying books with every spare penny, and devoting his leisure specially to mechanics and mathematics. His abilities presently drew the attention of the heads of the firm for which he worked and when a brilliaht situation in London feil vacant, it was their influence which put him into the well-paid and coveted post.
The letter in which Brown announced this to his parents, was received at his father's farm just as the last stage of his mother's disease was reached. The hope of future success of which he spoke in his letter, seemed to make the old people's prospects still darker, and the approach of death more relentless, than before. After reading the letter, the mother lay back again on her poor bed with the tears running down her cheeks, and the father's only answer was a note summoning Brown to come and see his mother before the end.



56
The prosperous son arrived. He brought money which was accepted without much thanks; his mother treated him almost hke a stranger, and his stern father closely watched him from under his bushy grey eyebrows, and of ten interrupted the conversation with some sarcasm on his fine ways of speaking, or his gentleman's clothes. Brown was ill at ease. He was really anxious to help, and his heart was touched by his mother's state, but perhaps there was a halfconscious inclination to thank God that his life was not to be as theirs, which came out in spite of him, and made a gulf between them and him. Only his brother, the dull, pious, affectionate Reuben, took to him and showed the patiënt admiration of the younger brother's cleverness, which probably Brown had expected from his parents also.
On the last evening of his stay — he had luckily been able to make his coming coincide with an Easter three d'ays' holiday — he was sitting beside his mother in the dusk, thinking, with a sense of reliëf, that in fourteen hours he should be back in the world which made so much of him, and knew what a smart fellow he was, when his mother opened her eyes and looked at him.
1902.
By eight o'clock we were once more at the village. There were no carriages waiting at the little station, but the thought of the walk across the darkening heath had been a refreshment to us in the heat and the crowd of the train. We hurried through the village, where the streets were full of pedestrians, and the lamps were twinkling in the still fragrant air, along a dusty road, leaving man and his dwellings farther and farther to the rear of us, till at last we emerged on a boundless tract of heath, and struck to the right into a road leading to our home. We were soon on the top of a high sandy hill, looking west and north over a wide extent of heather and wood. To the right, far ahead, across the misty lower grounds into which we were soon to move, rose the woods black and gloomy in



57
the twilight. Tq the left, but nearer, the undulating heath stretching downwards from where we stood, rosé suddenly a height crowned with a group of firs of which every branch was now sharply outlined against the purple evening sky. For the wide heaven in front of us was still glowing in all its under parts with a soft dusky red and blue, while in its higher parts the sky was closely covered with the finest network of pearl-white cloud, overspread at the moment with silver light, so intense that a spectator might almost have fancied the moon had forgotten its ordinary place of rising, and was about to moünt in the west. Not a light in all the wide expanse, and for a while not a sound betraying human life, save that of our steps, or the occasional tap of our walking-sticks against the pebbles of the road.
Presently we reached the edge of the hill-top, whence the rough road we were following sank sharply to the lower country. Here was a marvellous point of view, and my companion, a clergyman, stood "a moment beside a withered fir, a ghostly shadow thrown behind him. All around the heather seemed still radiating light, as though the air had been so bathed in sunshine that even long after the sun had vanished, the coming darkness found itself still unable to get possession of earth and sky. Every little stone in the sandy road was still visible; the colour of the heather — now in full bloom — could be feit though hardly seen.
1903.
It was especially the morning hours that were delightful. Immediately on getting out of bed, she went into the sittingroom to see after her husband's breakfast. It was laid out on a round table. Creepers fringed the windows, clusters of various summer flowers, ready to fall with the first October gales, grew into the room, and the two armchairs drawn up in front of the quietly burning logs seemed like all the rest to inspire indolence. Mary lingered, leisurely settling and .dusting the little ornaments on the mantelpiece. The



58
warmth of the room caused in her sensations of happiness, which she thought could not be durable. She would walk to the folding-doors to talk to her husband of — it did not matter what — it was merely to hear his voice that she came; and for want of anything better to say, she would upbraid him with his laziness. After he had dressed they would go together to the breakfast-table, where she watched the white shapes of the eggs seen through the bubbling water. This was the most momentóus event of the morning. He would pay twopence a piece to have new-laid eggs, but was most particular that they should be boiled for three minutes and not one second more. The landlady brought up the porridge, the chops and the hot milk for the coffee, and if any friend dropped in, orders were sent down for more food. Such extravagance could not fail to astonish Mary, accustomed as she had been from her earliest childhood to frugal habits. Frequently she urged her husband to be more economical, but he, who had always lived on money easily gained, paid very little attention to what she said, beyond advising her to eat more meat and put more colour in her cheeks. And as time went on, she likewise began to relish these hot brakfasts, and to look forward to the idle hours that followed.
Beforè the tea-things were removed, her husband opened the morning paper and from time to time read out scraps of whatever news he thought interesting. These generally concerned the latest plays produced in London; and as if ignorant of the fact that she knew nothing of what he was speaking of, he explained to her his views on the subject. Mary, although she understood only half of what she heard, listened with rapt attention; and the consciousness of being taken into his confidence was an inexpressible joy to her.
1904.
The moon would not rise that night before eight, and



59
though there were a few stars visible, they hardly gave any light. Lanes, fields, hedges and trees were enveloped in one deep shade. The air was sultry, while ominous black clouds were gathering on the horizon. An occasional flash of lightning, far away, and the faint twinkling of a light in some cottage at a distance varied the gloom in which everything was wrapped. Sounds there were none, save the barking of a dog at some out-lying farm. He waited patiently, leaning against the low ivy-covered garden wall of the rectory until he heard the chimes of the neighbouring church announce the hour — nine. Then he grew just a little anxious. Could there be any mistake, he wondered, that no one came? After a little while he seriously thought of scaling the wall, but on second thoughts he resolved to wait another half hour. It was one of those close nights when people sit at windows waiting for the thunderstorm which they know must soon come. A wind shook the trees now and then, clouds of dust were raised, and a few large drops feil: the storm was rapidly approaching. Suddenly a vivid flash of lightning rent the sky, lighting up the surrounding landscape. For one moment he - saw in terrible clearness the rectory among its chestnut trees, the church, nay, even the bell in the steeple. Then followed deep darkness, and the thunder rolled overhead, louder and louder. Down came the rain in torrents. ^Êmi
He had been waiting under some beeches, but they could hardly" protect him from such a downpour. He was at his wits' end what to do to keep dry "and not to lose sight of the road at the same time. Then he remembered the old stone summerhouse at the bottom of the garden. It was not likely any inmate of the house would visit it at this hour in such weather. He might be able to watch the road from its windows — at any rate it was worth trying. Without any trouble he got over the wall, and dropped lightly one the other side. Keeping behind the bushes to avoid being noticed from the windows of the house, and trusting to the pouring rain to wash away his footprints, he reached the summer-house, and after some trouble with the bünds,



60
managed to get a fair view of the road — that is he saw as much of it as could possibly be seen under the circumstances.
1905.
I did not meet with Louis Napoleon until he was a candidate for the presidency of the Second Republic, and while he was staying at the «"Hotel du Rhin". Of course, I had heard a great deal about him, but my informants, to a man, were English. I must own that I was disappointed when I first saw him. Though I had not the slightest ground for expecting to see a fine man, I did not expect to see so utterly insignificant a one, and badly dressed into the bargain. On the evening in question, he wore a brown coat of a peculiar colour, a green waistcoat, and a pair of yellowish trousers, the like of which I have never seen on the legs-of any one off the stage. Yet there was a certain gracefulness about him which owed absolutely nothing to his tailor, his barber, or his bootmaker. His legs were too short for his body, and his head. appeared constantly bent down, to supervise their motion; consequently, their owner was never at his best when compelled to make use of them. But when standing still, or on horseback, there was an indescribable something about the man which at once commanded attention. I doubt whether any one, endowed with the smallest power of observation, could have been in his company föf five minutes without being struck with his appearance.
When I entered the apartment, he was leaning in his favourite attitude against the mantelpiece, smoking a cigarette, and pulling at his heavy brown moustache. There was not the remotest likeness to any portrait of the Bonaparte family I had ever seen. He wore his thin hair much longer than he did afterwards. The most startling features were decidedly the aquiline nose and the eyes; the latter, of'a greyish-blue, were comparatievely small and somewhat almond-shaped, but on the whole there was an impenetrable look, which made



61
it exceedingly difficult, if not impossible, to read their owner's thoughts by them. The "I am pleased to see you, sir", with which he welcomed me, putting out his hand at the same time, was the English of an educated German who had taken great pains to get the right accent and pronunciation, without, however, completely succeeding; and when I heard him speak French, I detected at once his constant struggle with the same difficulties. The struggle lasted till the very end of his hfe, though, by dint of speaking very slowly, he overcame them to a marvellous extent.
1906.
The setting sun was sending its slanting beams into the classroom, lighting up its bare walls, its forms pohshed by generation after generation of boys, and its big book-cases. It was full of noise and fun just then, for school was over, and the master, anxious to attend a meeting, had left rather sooner than usual. So the boys had it all to themselves, and though the greater part had gone, some few still lingered, as boys will, leisurely strapping dog's-eared books together, or playing at leapfrog and making a tremendous noise. Some two or three of the bigger ones were rummaging in the master's desk, which he had very inconsiderately forgotten to lock up.
"I say?" cried one of them drawing forth and opening a beautiful copy of "The Romans in the time of Tiberius". "Here is that book Mr. Bates was showing us those pictures in. I dare say he forgot to take it home; he wöuld not leave a böok like that about!"
"Show me!" shrieked Jim, impetuously throwing himself across the master's desk. At the same moment there was an outcry, and to his dismay, Jim beheld a bottle of ink spilled on the book, through his fault. Consternation was on every face. Jim himself was all but paralyzed with fright, conscious of the dreadful fact, that the book was utterly spoüed. Almost mechanically he handed a piece of blottingpaper from the writing-book he happened to be holding in



62
his hand, to the only boy who did not lose his head, wondering, as he did so, if it would take out the stain, and watching his schoolfeUow inserting it between the soiled pages to prevent the ink soaking in.
"That's it", he heard him say. "Now mind, none of you knows anything, if questions are asked. If we stand by each other, no one need be any the wiser".
"Suppose I confess at once?" suggested Jim. "I'd rather. If Mr. Bates finds out afterwards, it will be ever so much worse!"
"I dare say! And get us all into trouble now?" said a big boy. "Then he would know at once we tampered with his desk! No, we shall just put that book quietly back. And look here", he went on to Jim, who did not seem to relish the turn af fairs were takihg. "Don't you dare to go and teÜ tales!"
Most of the loiterers had made off immediately after the mishap, and Jim slowly followed them now, debating within himself what he ought to do about it. It would be best to confess, perhaps, and take the consequences.
1906a.
We have a graphic description of the manners and character of the Welsh in the middle-ages. Civilization, as the term is generally understood, had made httle .progress amongst them. Not only were luxuries unknown, but many things which the English thought necessary to comfort had never been seen. The dwelhngs of the most powerful chieftains were unadorned and rude. In their halls they sat in state upon roughly-made bare wooden benches; when they rode at the head of their followers to greet some royal visitor, they were mounted upon shaggy ponies. Welsh maidens had no fine clothing, except such as they could make from the skins of goats and sheep. Their laws and customs-were regulated by songs and traditions handed down from one generation of bards to another. And yet no people were more given to hospitality, to



63
poetry, and music, than were the Welsh in times of peace. Every cottage possessed its harp, and few were the familycircles in which an accomplished harpist could not be found. The Welsh had no reason to love the English, nevertheless the English travelier might venture safely amongst the mountains. He jwould be certain not only of hospitahty, but of a hearty welcome also. At the same time, these hardy mountaineers could meet pride with pride and scorn with scorn. Nature had given them a dignified bearing, and endowed them with great eloquence. Whilst they behaved with courtesy to all, they at the same time feit themselves the equals of any. When Henry II visited the country, he was surprised at the unpolished and poverty-stricken appearance of its people, and was disposed to treat them with contempt, but he soon discovered that the wearer of the skin covering could be as haughty as himself. "We are poor" said one of them to the king, "but such as we are.thou shalt never subdue us; that is rer served for God in his wrath." They asked little of any man, save that he would leave them alone, but if any interferedwith them, they were prepared to defend with all their power every foot of their mountains and romantic glens. In war they were more than brave, as many an English leader had discovered to his cost.
That such a people could not bear oppression was certain. It would have been as foolish to expect the wild horse to submit himself to harness and wear it meekly as to expect the Welsh to bear, uncomplainingly, the yoke of tyranny. Instead of submitting tamely to Edward, it seemed to them far more reasonable that Edward should either submit to them or withdraw from Britain, and leave them in sole possession.
1907.
The Scotch army, which now occupied the eastern end . of the plain or stubblefield was drawn up in two lines- extending from the marsh towards the sea. The first was destined



64
to charge the enemy, the second to act as a reserve. The few horse, whom the prince headed himself, remained between the two lines. His Highness had intimated his desire to charge in person at the head of his fiist line; but his plan was disapproved of by all around him, and he was with difficulty induced to abandon it.
There was a solemn pause, during which the men, pulhrig off theit bonnets, raised their faces to Heaven and uttered a short prayer. Then covering themselves again, they began to move forward, at first slowly; but they soon mended their pace, and their muttering sounds to each other began te swell into a wild cry. At this moment the sun drove away the mist: like a rising curtain the vapours lifted, showing the two armies in the act of falling upon .each other. "Forward, sons of' Scotland", cried their chief. They rushed on with a tremendous yell, spreading panic among the hostile cavalry, who galloped from the field in confusion. It was then that Waverley remarked an English officer, apparently of high rank, standing, alone and unsupported, by a gun, which, after the flight of the men by whom it should have been served, he had himself levelled and discharged. Struck with his tall, martial figure, and eager to save him from inevitable destruction, Waverley outran for an instant even the swiftest of the warriors, and called to him to surrender. The officer replied by a thrust with his sword, which Waverley received in his shield, thus breaking the Englishman's weapon.
At the same time the battle-axe of a Highlander was descending upon the officer's head. Waverley intercepted the blow; and the officer, perceiving that further resistance would be unavaihng, resigned the fragment of his sword, and was entrusted by Waverley to the Highlander, with the charge to use him well and not to rob him of anything. Meanwhile the English infantry stood their ground with great courage; but their ranks were pierced in many places by the close masses of the Scotch; and in the personal struggle which ensued, the nature of the Highlanders' weapons, and their extraordinary fierceness and activity gave them a decided superiority over those who had been accustomed to trust much to their battle



65
array and discipline, and now feit that the one was broken and the other useless.
1908.
The town was dirty, the streets were shabby, and the houses very small. So far as Joan was able to judge, it was not inhabited by any gentlefolk, as she understood the term, except by a parson or two and a few medical men, and possibly by a lawyer. Those who lived in the best houses, — houses of more than a groundfloor and one upper story, and which had a room on each side of the front door, — were also those who worked least, the better class shopkeepers, such as did not live over their shops. But of these there were few. As to the owners of the potteries, they had mansions far away in the country, amohg trees and flowers, and wént to their business by train. Living where she had chosen to live, living in the manner she had elected, and among those with whom she was daily to associate, she would be as absolutely cut off from the society of the class to which she belonged by birth and culture, as if she had been wrecked on a South-Sea island, peopled only with dark-skinned natives. Perhaps one of the most difficult things to which to accommodate the taste is dialect. But some dialects are vulgar and grate upon the refined ear, and others do not. To this latter-class belongs the common speech of Staffordshire. It is singularly pure, and possesses none of these elements of defective and distorted pronunciation that characterize the language of the London vulgar. Joan had already noticed, as regards the external appearance of the people, that dark hair prevailed and that those employed in the potteries were curiously short in their lower limbs.' This was probably due to sedentary habits from an early age. They might have long backs, but their legs were disproportionate. Joan with cool clear sense -reviewing all that had come under her observation, was well aware that she would be deprived of a thousand things that she would miss, and which hitherto she had considered indispensable. But she saw with equal distinctness that by the change she would not



66
be the loser. Hitherto she had known nothing of that part of humanity which earns its daily bread, save what she had seen of the sleepy rustics about her native vülage, and these she viewed from a height which had rendered her incapable of understanding them as they understood one another. Now she was about to become a worker among working people, and she f oresaw that the study of the class into which she had entered would prove highly interesting. One fact had already made a deep impression upon her — that human nature was much the same in every class, and whenever some little act of kindness or delicate courtesy was done, her heart swelled with grateful surprise.
1908a.
In the meantime neither the opinion held by the minority that John Huxford was dead, nor that of the majority, which pronounced him to be faithless, represented the true state of the case. Still alive, and of stainless honour, he had yet been singled out by fortune as her victim in one of those strange whims which are of such rare occurrence, and so beyond the general experience, that they might be put by as incredible, had we not the most trustwortly evidence of their occasional possibility.
Landing at Quebec, with his heart full of hope and courage, John selected a dingy room in a back street, where the terms were less exorbitant than elsewhere, and conveyed thither the two boxes which contained his worldly goods. After taking up his quarters there he had half a mind to change again, for the landlady and the f ellow-lodgers were byno means tohis taste; but the Montreal coach started withui a day or two, and he consoled himself by the thought that the discomfort would only last for that short time. Having written home to Mary to announce his safe arrival, he employed himself in seeing as much of the town as was possible, walking about all day, and önly returning to his room at night.
It happened, however, that the house to which the unfor-



67
tunate youth had gone was one which was notorioüs for the character of its immates. He had been directed to it by a rascal, who found regular employment in hanging about the docks and enticing new-comérs to this place. The fellow's polite manner had caused the simple-hearted young man to fall into the snare, and though his instinct told him that he was in unsafe company, he refrained, -unfortunately, from at once making his escape. He contented himself w'th staying out all day, and associating as little as possible with the other inmates. From the few words which he did let drop, however, the landlady gathered that he was a stranger without a single friend in the country to inquire after him should misfortune overtake him.
The house had an evil reputation for the drugging of sail•ors, which was done not only for the purpose of plundering them, but also to supply outgoing ships with crews, the men being carried on board insensible, and not coming to until the ship was well down the St. Lawrence. This trade caused the wretches who followed it, to be experts in the use of stupefying drugs, and they determined to practise their arts upon their friendless lodger, so as to have an opportunity of ransacking his effects, and of seeingwhat it might be worth their ' while to steal.
, v'. 1 1909.
The Vicarage was a good-sized, soüd, comfortable house, where the Vicar had for many years been in the habit of giving very successful httle dinners. The food was excellent, the wine was of the best; and when his guests had done justice to both, it was their worthyhost's custom to lead them, either into the garden, of which he was justly proud, or into a spacious study, where easy-chairs and a blazing fire awaited them — according as the seasons were. Nobody was ever asked to enter the drawing-room, which had the cheerless aspect common to the drawing-rooms of all houses in which there are no ladies; the Vicar's reception-room was his study. There was the



68-
well-selected library which he so seldom found time to consult; there was the enormous stuffed fish caught in the lake, whosé weight I have forgotten and will not attempt to recollect, for fear of being accused of exaggeration; there, modestly hiding in a corner between one of the bookcases and the wall, was a small cupboard, through the glass doors of which could be distinguished guns and fishihg-rods; there distressed parishioners used to receive daily aid: good advice and support of a^nore material kind. AU this was before his daughter's time. Her coming home had naturally brought about a change both in the appearance of the.house and in the habits of those who frequented it, and her skiU had effected a transformation in the drawing-room which my aunt either had not been able or had not cared to bring about in ours. In those days the national taste with regard to domestic decoration had not been. raised to its present height; nevertheless it was into an extremely pretty room that I foUowed my aunt on the evening of the dinner-party. I don't suppose much money had been laid out upon it. The carpet, the sofas and the chairs were the old familiar ones, which had probably been purchased by the late Mrs. Dennison before her daughter's birth; but some people have a wonderful skiU in re-arrangement, and can brihg about the most astonishing results with the simplest furniture. I did not then examine details as one learns to do with advancing years; aU I saw was, that, by some magie or other, a wüderness had been turned into a garden. There were-flowers everywhere; many of them could be seen in the dim conservatory upon which one of the windows opened. The light did not come from bright lamps placed on a level with one's eyes like ours at home, but feU softly from wax candles. When we came in the Vicar was standing on the hearthrug, and now he adyanced holding out both hands.
1909a.
We were very successful, and in the course of a couple of hours had shot three dozen ducks. Our difficulty, however,



69
was to preserve them. Even though we hung them up on the boughs of trees, the ants would manage to get at them, or birds of prey were likely to carry them off, or, unless they were placed at a considerable distance from the ground, a leopard or other wild animal might do so; while it was necessary to look out for a shady spot, or they would have become uneatable before the following day. We accordingly set to work, and made some baskets, which would protect them from all creatures with the exception of the ants. This occupied us two hours or more, and we agreed that it would be useless to expend a further amount of powder. We then cooked a duck apiece, and also prepared some roots and nuts.
After dinner we went down to the lane to look out for the canoes, thinking that by this time our negro boy might be returning; but none were to be seen as our eyes could reach over the surf ace of the water. We, therefore, walked along under the shade of the trees, though at a safe distance tó avoid dariger from a sudden attack of a crocodile. After we had gone some way, we caught sight of a beautiful deer gazing into the waters of the lake, apparently admiring itself, and occasionally stooping down to drink a mouthful. Retiring behind thé trees, we advanced cautiously, hoping to get a shot. I was ahead, and having got within proper distance, had just raised my rifle, and was on the point of drawing my trigger, when I was startled by seeing a huge crocodile literaUy leap out of the water, and then, like a flash of lightning, spring back again, holding the unfortunate animal struggling violently in its tremendous jaws. I fired, but my bullet glanced off the side of the scaly monster, which disappeared with its victim. It was much the same to the latter whether it was eatën by us or the crocodile, but we were greatly disappointed at losing it. However the occurrence made us look out more caref ully for deer as we might hope to secure one or two, and game, we calculated, would be highly prized by our friends. Besides which, we ourselves were getting somewhat tired of duck every day. As we thought it very likely that another deer would come down during the afternoon to drink at the lake we formed a screen of boughs, which served as look-out. While two of



70
us kept watch for game, the third guarded our hiding-place lest a wild beast might carry off one of us for his supper. It soon appeared that it was very fortunate that we took this precaution.
1910.
By patiënt persevering attention to business Mr. John Darford succeeded in estabhshing a considerable cottonmanufactory, by. means of which he secured to himself, in his old age, what he called a competent fortune. His ideas of such a fortune were, indeed, rather out of the common; for they included, as he confessed, only the ordinary comforts, without any of the luxuries of life. Also in other respects his views deviated from those generally held by his contemporaries, for he was often heard to assert that he thought a busy manufacturer might be as happy as an idle gentleman.
Mr. Darford had taken his two nephews, Charles and William, into partnership wijth him. William, who had been brought up byhim, resembled him in character, habits, and opinions. Always active and cheerful, he seemed to take pleasure in the daily occupations and cares which his position and the trust reposed in him brought along with them. Far from being ashamed of his work, he gloried in it, and his sense of duty was associated in his mind with his idea of happiness.
In his cousin Charles's mind, on the contrary, these ideas were continually at variance. He had been educated in a proud and wealthy family who considered tradesmen and manuf acturers as a class of people with whom they could have no social intercourse. Nothing but the utter ruin of his father's • fortune could have determined him to go into business. He never took an active part in anything that concerned the factory. It was evident, that he considered such vulgar things beneath him, and it was a constant source of grief to him that his brilhant talents should never have an opportunity to manifest themselves.
He was fully aware that he hazarded the loss of his uncle's



71
favour by the avowal of his prejudices: yet such was his concert that he could not refrain from frequently expressing his contempt for Mr. Darford's narrow-minded notions. Whenever his uncle's opinion differed from his own, he settled the matter, as he fancied, by saying to himself, or to his clerk, "How can my uncle, poor man, know anything of the world, shut up as he has been all his hfe in his office?"
An experience of nearly sixty years, which his uncle sometimes brought forward as a reason for trusting to his own judgment, availed nothing with our prejudiced- youth.
Pejudiced youth! we presumed to say? Charles would have thought this an altogether unjustifiable expression, for he had no idea that any but old men could be subject to this mental malady, from which all young men, especially those who have their clothes made by a fashionable tailor, are of course exempt.
1911.
In the Pacific Ocean — that part of it which is bounded by the Philippine Islands on the west, and the coast of Mexico on the east — hes the island which the English, on taking it from the French at the beginning of last century, patriotically named after their great and good Regent. Prince George's Island hes in a latitude which I take to be the most dehghtful in the world, especially in a country with highlands to live in, and a constant sea breeze to fan you. In Prince George's Island the sea breeze blows all the year round — sometimes giving way to a warm west wind, which comes from the neighbouring continent, and sometimes performing prodigies as a hurricane. It is bad at these times to be at sea, because all the ships go down. But it is perhaps worse to be on shore; for there the roads are mere rushing rivers, down which the wayfarer is hurried by the flood to meet an untimely fate, the gardens are stormy lakes, trees are blown about like leaves, roofs of houses are lifted like sheets of paper. If the hurricane lasts long



72
enough, the people, shut in their houses, are starved for want of provisions; and while it blows, there is no means of cooking, what they have. After the hurricane, the newspapers in the islancT live for a fortnight at least on the correspondence which pours in, and in a month all is repaired; the fields are yellow again with waving sugar cane, the dark coffeebushes blacken the hiUsides, new roofs have been put on, and all is as it was. And in the island nothing changes but the men. The lowest among them are the coohes. These excellent beasts of burden supply the place of the old slaves. I do not think they are exactly kidnapped; but I believe it can be demonstrated that very few of them have distinct ideas of their future, when they embark on board the emigrant ship off Calcutta or Madras. On the other hand, their condition is certainly improved by the step, at least from their own point of view. They get better wages and more opportunities to drink; they do not work very hard; they are well fed; and if they are beaten with sticks, they may, if they like, summon their employer for treating them cruelly. To be beaten with sticks carries, however, no sense of personal degradation with it, and generally hurts little, much less than cutting down wages. Then, again their children can go to school, if there happens to be a school near.
1911a.
It was at this period that Frank's father died. A cold, contracted on a rainy evening, had developed into inflammation of the lungs. AU that love and skül could do for the old man was done. The children waited on him with great devotion; the village doctor did his utmost for him, A physician was summoned at great expense from town. Everything was in vain, however; human aid was powerless, and after a week of alternate hopes and fears the end came.
The orphans looked at each other in despair. Once more,



73
as by degrees the awful shock left them capable of reflection, their respective characters showed themselves. Christabel, sobbing piteously, required comfort and encouragement; Frank said vahantly that the girls were now his charge, and besought them to have confidence in his unceasing protection; Marion added up the bills and calculated the sum to be expected from the sale of their furniture.
They would have to leave their cottage and live henceforward in cheap apartmeuts somewhere. A university career was no longer possible for Frank, and the thing to be done was for him to secure a well-paid post without delay. Unfortunately his father had had few or no influential friends, and the lad could not be blind to the fact that the situation was extremely difficuït. His talents, if indeed he had any, were wholly unproved, and though the girls might find themselves, when all the arrangements were made, with a sum sufficiënt to maintain them for a year or só without privation, his pride revolted at the notion of owing his own support to their assistance. A few days after the funeral, while sorrow was robbing him of sleep, a letter to Marion came from Mrs. Brandon. That lady wrote expressing her sincerest sympathy with their loss and inquiring about their plans. She added that, if her presence at such a time was not unwelcome, she would hke to discuss Frank's future with his sisters. 'T know such a lot of people, I may be able to effect something useful," she added.
As a matter of fact, she had heard enough from friends to understand that the position was a critical one, and looked forward with eagerness to the fulfilment of her old dream. Having no children of her own, she had once or twice been conscious of a vague desire to play the part of benefactress to some boy of talent, in whose success she should participate. And now her wish was on the point of being gratified. A clever boy, penniless and ambitious, had been sent to her at last!



74
1912.
It was dusk when the train, after slackening its speed, glided into the station with a hideous noise of brakes. Amy's carriage door was opened by an officious porter, who inquired after her luggage and got her a cab. She gave the cabman the address which her brother had scrawled on a scrap of paper that night when she had seen him last. The cab drove off through the crowded tjioroughfares, and she leant back, wondering whether she ought to have come, after all. The wire she had received quite justified her coming, but all the same 'she feit just a little nervous. Her husband, of whom she stood in great awe, might say it was very foolish to set off so suddenly. And the thought that she could not repress was: Suppose hedisapproved? She kept thinking what Martin's hfe could have been of late. His letters had been few and far between, and their contents unsatisfactory. Her father would say, whenever he had glanced through one of them, that such news was next to no news,
and would grumble at his demands for money Martin
had never known how to make both ends meet.
AU at once 'the cab drew up in front of a shabby-looking house with green blinds before the windows. A woman who answered the door, told Amy she was the landlady, and that the gentleman for whom she inquired had been taken to the hospital that very morning. He had been poorly for some time, would see no doctor, because it was no use, he said, and had told her not to worry about him. Last night he had grown delirious, and she thought it better to send for a doctor. He had ordered his immediate removal to the hospital, and told hér the patient's relations, if he had any, should be informed of his condition, as it was doubtful whether he would recover.
Knowing nothing whatever of his people, beyond having heard that they did not hve here, she had made bold to search among his papers, and in this way she had got hold of Amy's address. Then she had sent off a telegram at once.
Amy did not stop for further information, but went straight



75
to the hospital. The porter, on being asked if she could visit a patiënt, told her this was not the regular hour for visitors, and she must have special permission from the resident doctor. He showed her into a small room, where she waited tül one of the nurses entered and asked Amy to fellow her.
1912a.
Jack O'Grady was a gay Irishman. He loved cards and horses. He was excessively good-natured and generous. He was always in debt, but he never seemed to concern himself about it. He would borrow from one person to pay another, and end by owing both. He had a striking way of stating simple facts with a vividness of detail that made a lie infinitely more pleasing than a plain thruth. He was a favourite everywhere, except perhaps in one or two towns where his debts were too numerous to be paid and his adventures anything but a credit to him.
In joining a regiment for foreign service he had been actuated solely by considerations of prudence and necessity. He had not deemed it necessary to inform the world of his approaching departure, as he did not desire to trouble the souls of his creditors, or offer them any inducement to expend stamps and paper in bringing little accounts to his notice.
Jack was, in fact, one of those men who do not feel the least compunction, if their families suffer for their imprudent extravagances, and who never allow their recklessness to weigh on their own consciences. His marriage was somewhat of a mystery, and had been announced only when he appeared as a widower, with a little girl of a year old, as proof of hiss loss and explanation of a mourning-garb. I? surprised people that his married sister, who was devoted to him, did not offer to adopt her. She was a beautiful girl out of her teens. She loved her father with a pitying comprehension of his shortcomings, but she adored her aunt. The hand-



76
some widow had always seemed to her the cleverest, wittiest, and most amiable companion that could be imagined. TGe idea of living with her entirely for a year, lessened her regrets at her father's sudden departure. There would be no more debts and evasions, such as her young' years had known.
Her father's arrangements were all so hurried that it seemed to her as if she were in London and driving to her aunt's flat, almost as soon as she had heard that they were going there. But the warm welcome they received showed that fashionable society had not altered her aunt's feehngs, and in spite of hmited accommodation, she insisted upön their putting up at the flat, though Jack suggested an hotel.
After dinner the girl left them to each other's company, while she went to unpack her father's portmanteau; the Major having a rooted objection to do anything himself that anybody else could possibly do for him.
1913. .
We were very much grieved at finding that our worst fears with regard to the pecuniary difficulties of the Colonel were confirmed. Should we confer with his wealthy relations respecting his impoverished condition? Were they aware of it? And if so, would they do anything for him? • There was no saying. And from persons so badly off as ourselves, any help, but of a temporary nature, was out of the question. We knew him too well not to see that he would disdain to receive it.
At last it was agreed that I should at any rate go and see the Colonel. He lived with his married son, a painter, in France. Having exiled himself from England, he could yet see its coasts from his windows upon any clear day. Boulogne was his present abiding place — the refuge of Heaven knows how many thousands of other unfortunate Britons — and to this hospitable port I speedily betook myself.



77
His quarters were in a quiet grassgrown street. None of the family were at home, when I called. There was indeed no servant to answer the bell; but the goodnatured French domestic of a neighbour told me that the artist went out every day to make his sketches, and that I should probably find the father upon the ramparts, where it was his custom to go every day. So I strolled along by those pretty, old walks, from which yoü look down on the busy port and the piers stretching into the shining sea, dotted with a hundred white sails and black, smoking steamers, and bounded by the English chalk cliffs. There are few prospects more charming than the view from these old walls — few places, where children may play, and meditating old age repose more pleasantly than here.
I found the Colonel seated on one of the benches, and by his side a red-cheeked French lass, upon whose lap .his grand-child lay sleeping. His face flushed up, when he got sight of me. As he advanced a step or two towards me, I noticed that he trembled in his walk. He looked now 'to be more than his age — he whose carriage the year before had been so erect. I was greatly moved at seeing the sad traces, which bodily suffering and sorrow had ieft in his countenance.
The nurse, presuming we wanted to discuss some serious business, got up, saying that it was time for her to return home; otherwise her mistress would scold her.
1914.
From his birth up Adrian van Goorl had mixed little with Spaniards, and every influence about him, especialy that of his mother, had undeniably been anti-Spanish. Yet he was without sympathy for the love of liberty that animated the people of Holland. Their sturdy independence, their perpetual criticism of. kings and established rules, their unheard-of assertion that the good things of the world were free to all honest and hard-working citizens,



78
and not merely the birthright of blue blood, found no response in Adrian's heart. Much, however, as he might wish to do so, he had not yet found the courage to break away from the influence of his surroundings. His surroundings! How he hated them! He could not live in complete idleness among folk who were always busy; therefore he acted as clerk in his stepfather's business, keeping the books of the ironworks in a negligent fashion, ordering the raw materials necessary to this branch of industry or writing letters to distant customers. But of this employement he was weary, for he had the true Spanish dislike and contempt of trade. In his heart he held that war was the only occupation worthy of a man, successful war, of course, against enemies worth plundering, such as Cortes and Pizarro had waged upon the poor Indians of New-Spain.
Adrian had read an account of the adventures of these heroes, and bitterly regretted that he had come into the world too late to share them. The tale of heathen foemen slaughtered by thousands, and of the incalculable treasures divided among their conquerors, roused his imagination — especially the treasures. At times he would see them in his sleep, baskets full of gems, heaps of gold. Oh, how deeply did he desire such wealth and the power it would bring with it, — he who was dependent upon others that looked down upon him as a lazy dreamer, who never had a guilder to spare, who had nothing indeed, but more debts than he cared to admit. But it never occurred to him to set to work and grow rich like his neighbours by honest toil and commerce. No, that was the task of slaves, like those ill-bred Dutchmen among whom he was obhged to live.
Such were the main characteristics of Adrian van Goorl, the superstitious idler, the dull poet, the weak egotist. Not that he was altogether bad;. he certainly had some good points. But these good points required careful screening from the evil influences of the world. He was easily led astray and was incapable of resisting temptation in whatever shape it presented itself.



79
1914a.
The two men had no time for any private conversation, when dinner was concluded; for their hostess, Miss Eva, suggested that, as they were so small a party, the ladies should sit with the gentlemen, while they smoked and drank their coffee. Miss Lindley, her old-fashioned aunt, protested that this was most incorrect, but was eventually persuaded' to yield to her niece's request. After dinner they adjourned to the drawing-room, where Aunt Emily almost immediately — with a longing glance at her needle-work — proposed that Naiada should sing to them. The girl consented, and went to the piano, casting a beseeching glance at Clive' as she did so; but even if he was prepared to render her the assistance she evidently desired, he was forestalled by Goddard, who appropriated to himself the task of turning over the pages, a task for which, not knowing one note from another, he was eminently unsuited. Naiada sang charmingly, modern French and English songs, though hér eyes glowed with irritation — all the more so, when, her song concluded, Goddard conducted her back to her 'sofa, while Eva took her place at the piano Clive, of necessity,' accompanying her there.
Clive foresaw that he would no more get any private conversation with her than he could with Naiada, but while, 1 she sang, he would at least be carried away by that tender emotion which her singing always awakened in his breast. He stood by her side, his eyes half closed, listening with his heart as much as with his ears.
Goddard had now found his opportunity. He sat by Naiada's side on the broad sofa and tried to engage her in whispered conversation. But she took hardly any notice of what he said. Her eyes were fixed upon the couple at the- piano, and her countenance was clouded and stormy. She was suffering the pains of a growing jealousy — all the more keen, because at present she was so much in the dark. Whenever she had a spare moment for reflection, she tortured her mind with the question what Clive's motive might be



80
for being there, but she could not arrivé at any satisfactory conclusion. The one thing, however, which had graven itself upon her memory was Eva's admission of dawning love for Chve, and now that she saw the young couple together, the conviction forced itself upon her, that Chve desired what the girl was so ready to give. And so she suffered while the soft notes of Eva's singing were wafted to her and she could scarcely bring herself tö be civil to the man by her side.
1915.
The return tq Bromley Park was somewhat sad. The greater part of the old mansion was closed, and only one wing left for use. So heavy had been Sir John Mervyn's losses, through the conduct of his son, that he was seriously straitened for money. Sir John was a man of strict integrity, ana he had paid all debts of honour.
Lady Mervyn, having told me the bare facts, did not use any vehement language against her stepson, but bore the burden laid on her by his means with patience and cheerfulness.
I had seen very little of our neighbour, Mr. Wüloughby, for some months. He had been absent in London, giving his whole time and thought to the settlement of Sir John's affairs. The baronet looked to him for everything, and he had shown such an aptitude for business, cutting down expenses and looking to the better cultivation of the land still left to the state, that in a few yearS, he said, the losses would be in a great measüre recovered.
On her return to Bath, Lady Mervyn left me with her child and a trusted housekeeper, a lady of fallen fortunes. She wa*5 thoroughly honest and straightforward, but not a lively companion. However, I found in the child's dawning intelligence a continual pleasure, and the rambles in the park with her remain in my memory as the happiest moments of that part of my life. I was careful not to pass the boundary of Mr. Willoughby's gfounds, remembering my



81
unpleasant experience, when I strayed into them for the first time. But one day the housekeeper, saying that she had been invited to see his house and the rare china which he had inherited with the place, asked me to accompany her. Believing that the owner was in London, I agreed to do so, and we set out one lovely afternoon, to pay a visit to the neighbouring estate. The child was full of glee, chasing butterflies and dancing about as airily as they did.
We had not dispensed with the nurse's company on this occasion, for we both feit that the child enjoyed, when we were there, freedom from the continual .reproofs which her nurse thought it her duty to administer. We sat down for a time on a seat by the lake, where, long ago, I had watched the swans sailing over its placid surface. As the nurse was by, I had no fears about the child, and I was glad the housekeeper said nothing to disturb my meditations beyond a few commonplaces as to the weather and the beauty of the spot.
1915a.
Bunyan stayed i» prison for more than twelve years. It was in vain that his faithful wife used every endeavour to obtain his release, even making a journey to London to procure his pardon, but as long as Bunyan would not promise to give up preaching, there was no legal way in which he could have been set free. It was no doubt a time of great trial and suffering to him in many ways, but withui his soul was light and joy. Besides, he was aUowed the visits of his wife and children and friends, and, as years passed on, he was often permitted to go from the gaol for a few hours at a time. Although Bunyan could not preach, he must have feit at once that he was not silenced. He had already written some three or four religious books, and the twelve years of prison life were years of busy, industrious work. His mental faculties reached a fuller development than might have been possible, if he had continued his old life of hard work and preaching.



82
It is the work of these twelve years which gives Bunyan a place in English Literature. He wrote during this time many sermons, and some hymns for children; but his most momentous works were his allegories. He showed in his religious writings that he saw keenly how material things can express spiritual ideas; that there is a kind of likeness, as it were, between abstract conceptions, of which we can only think, and the things which we can see; but what it was that first suggested to Bunyan the writing of his longer allegories, we do not know exactly.
He took for his hero a plain Englishman, such as he knew so well in the villages where he had preached, and he surrounded him with companions just like any of the townsfolk of Bedford, and he made him travel along rough roads and narrow lanes, past densely populated country towns, through miry places, and over undulating heaths and green smooth meadows, such as Bunyan himself had often passed through when he wandered about 'alone, working and preaching. But still Bunyan's work was to be as true a poem as was ever written, for it was to be the story of the struggles and victories which lift us heavenward, and of the sweet consolat'ions that God sends to us on our way; and in all this there is indeed the soul of true poetry, for it shows us that which is higher and more beautiful than the common every day life of man on earth.
1916.
In all our troubles I never but once heard my mother complain of our want of money. When summer drew near, she observed to Mary and me: "What a desirable thing it would be for your papa to spend a few weeks at a wateringplace. The -sea-air would 'be of incalculable service to him. But, you khow, there's no money", she added with a sigh. I then told her that I had long had a scheme in my head to procure the money. "I should like to be a governess in a family", I said. But my mother and sister raised so



83
many objections that I was silenced for that day, though I did not wholly relinquish my darling scheme. How delightful it would be to earn my own maintenance, to be entrusted with the care of children, a task for which I feit I was fully competent. I knew I should soon win the confidence and affection of my pupils, encourage the timid and console the afflicted.
Influenced by these delightful expectations, I determined to persevere, though the fear of displeasing my mother or distressing my father prevented me from resuming the subject for several days. At length I made bold to mention it again to my mother in private, and in the end she promised to assist me. My father's reluctant consent was next obtamed and then, though my sister still sighed her disapproval, my mother began to look out for a situation for me. But so entire had been my parents' seclusion from the world that many weeks elapsed before a suitable place offered At last it was decided that I should take charge of the children of one Mrs. Bloomfield, whom a maiden aunt of ours asserted to be a very nice woman. Mr. Bloomfield was a retired tradesman, who had realised a very comfortable fortune but could not be prevailed upon to give a greater salary than twenty-five pounds to the instructress of his » children. •
.But"WeekS W6re yet t0 be devoted to preparation. Though tedious, they were happy ones in the main. My dear friends often looked so sad that I could scarcely keep my eyes from overflowing; still I affected to be gay I had taken my last ramble with my sister across the heath I had fed our pet pigeons for the last time, I had played my ast tune on. the old piano, I had romped with my kitten for the ast time and stroked her fur as she lay purring herself to sleep m my lap. And when I retired to my room on the night previous to my departure, it was with a feeling of sadness thai I could not easily disguise.



84
1916a.
Captain Jones had not seen much service at sea; that is, he had not been personally concerned in many of the seaengagements in and about the time of Nelson; nor had it even been permitted to him to take a prominent part in such minor af fairs as have since occurred. He had not 'the opportunity of distinguishing himself either at the battle of Navarino or the bombarding of Acre; and .unfortunately for his ambition, the period of his retirement came before that great naval) expedition, in which, had he been there, he would doubtless have distinguished himself, as did so many others. His earliest years were spent in cruising among the West-Indian islands; he then came home and spent a consi- . derable portion of his life in idleness — if that time can be said to have been idly spent which he devoted to torturing the admiralty with petit'ons. Then he was placed as third lieutenant on some worm-eaten old man-of-war at Portsc mouth, and gave up his time to looking after the anchors and ropes. At last he was again sent to sea, and cruised for some time off the coast of Africa, hunting for pirates; and returning after a while from this enterprising employment, he received aii appointment at Devonport. What his duties were here, we are unable to describe. Those who were in- • clined to ridicule captain Jones declared that the most important of them consisted in seeing that the midshipmen washed their faces, and put on clean linen not less often than three times a week. According to his own account, he had many things of a higher nature to attend to; and, indeed, hardly a ship entered or left the harbour except by his special permission, for a space of twerity years, if his own view. of his own career may be accepted as correct.
He had once declared to certain naval acquaintances, over his third glass of whiskey, that he regarded it as his birthright to be an admiral, but at the age of seventy-two he had not yet acquired his birthright, and the probability of his ever attaining it was becoming very small indeed. He was still bothering the admiralty for further promotion, when



85
he was informed by the adnüjal, that he was to be made happy by a pension. The admiral, in communicating the intelligence, had pretented to think that he was giving the captain information which could not be otherwise than welcome to him, but he.was none the less aware that the old man would be furious at being so treated. What, pension him! while he was still anxiously awaiting his promotion!
1917.
Fór the next hour the search for the little girl proceeded almost in complete silence. Every bush was turned aside, every nook explored. When they came to the entrance of a mine, its depth was sounded by means of a weight attached to a rope, and if not too deep, a ladder was let down, and a miner descended with a candle. These were anxious moments, and the men at the top held their breath, till the words rang up from the bottom: "She is not here". If the shaft was too deep, careful search was made around its brink fór little footprints, or for any other mark that might lead to the supposition. that the child had fallen in; if no such marks were discernible, they turned away with a sigh of reliëf to prosecute their search elsewhere.
The silent hours of the night wore away, but the dihgence of the search was never for a moment relaxed. In nearly every house in the village a light was kept burning in the window, and in nearly every doorway some one stood watching and waiting, and as hour after hour elapsed and still no message came, the suspense became almost too painful to bear.
Nancy Day was like one stricken dumb. She could not help thinking how hard and severe had been her treatment of the child. Only that very day she had given way to her bad temper and had beaten the child for no cause whatever, and yet a few minutes later the forgiving httle creature had clambered upon her knee and kissed her. And it was to make a tart for granny that she had gone out that afternoon, full of health, to gather blackberries — turning when she reached the garden gate to fling kisses back. Then she had strolied singing down the lane.



86
And as Nancy thought of these things it seemed as if she would choke; she wished she could weep, but her grief was too full of self-reproach. Oh, if she could have seen the child come through the gate, how she would have rejoiced. But in vain did she peer into the darkness. Still the clock on the mantelpiece ticked on, but no one came, and the weight on her heart grew more oppressive.
At length the clock struck two; and when its last sound had died away, she suddenly róse with a wild light iq, her eyes. "Am I going mad?" she gasped, and with difficulty balancing herself, she walked out into the road. For a moment she stood gazing around her; then raising her clenched fists to heaven, she shrieked aloud, once, twice, thrice, shrieks that cleft the air, and whose echoes rang among the hills for seconds after. The next moment she.lay senseless on the ground.
1917a.
It is an awkward and a painful thing to quarrel with a friend when he is staying under your roof; though in that case it will no doubt make a breach, and he will go away, which will relieve you. But if there is no quarrel, but you find out suddenly that you have a grievance — a grievance serious and bitter, not permitting of explanation — the state of affairs is more painful still; especially if you have to meet each other continually.
It was in this unfortunate position that the young men at the vicarage found themselves on the evening that followed the events just related. Mrs. Ashley had died some yéars before, and the vicar, at that time left much alone, as both his sons were absent at school and university, had fallen into the natural, unsocial habits of a solitary. He had been obliged to make hfe bearable fóï himself by perpetual reading, and now he could do little but read. He was very attentive to the duties of his office, visiting his sick parishioners with the regularity of clock-work and with as little warmth; but when



87
he came-home, he went to his study, and even at table would bring a book with him, to go on with if the occasion served. Charley and Willy were resigned to the fact that their father shut himself out from all social intercourse. It liberated them from the restrairit imposed by his grave looks and silence. He had always been a silent man. Now that he had not his wife te speakto, utterance was disagreeable to him. Even his meals were a trouble to him. He would have hked his tray brought into his study among his books, which was the melancholy habit he had fallen into when he was left alone. He gave up this habit when his boys were at home, but it cost him something. And he carefully refrained even from bringing a book when there were visitors, and now and then during the ceurse of the meal would make a solemn remark to them. He had very strict ideas of the duties of a host and took great care that his visitors were not neglected.
This it was which had brought him out of his study, when he saw his son's guest Douglas alone upon the lawn. "In your morher's time", he said, "this was considered a pleasant house to stay at. I have given up asking people on my own account; but when you have friends I insist upon attention being paid them".
This made Charley's position most unpleasant: he had to entertain the stranger who was his own friend, but who, he feit, had betrayed him.
1918.
At the poorest and loneliest end of the street there stood a very small fruiterer's shop. A few withered cabbages and some stale fruit placed at the door made a dreary show; and on the shelves within were symmetrically arranged baskets which, though supposed by customers to contain something, were in reality quite empty.
There was no one in that shop, but in a back-room beyond it, two women were seated. They spoke but little, and busily



88
plied their needies, though one of them occasionally glanced towards the shop, as if expecting some customer to enter. But there was no need whatever for her doing so; the shop remained vacant, and at every glance the woman sighed and once more resumed her work. The back-room was small and looked shabby. A dingy bed, half hidden behind a screen, a table and a few chairs of painted deal, were all the furniture it contained. It was dark, moreover, as all back-rooms have been from time immemorial, and the scanty hght which came in through the high narrow window, appeared to increase rather than diminish the natural gloom of the place. The two women were seated near the window, so as to have the full benefit of the hght. They were both somewhat advanced in years, and their pale and wrinkled features bespoke a life of poverty and care. They were sisters, but, notwithstanding their relationship, very different in disposition and personal appearance. Antoinette Giraud, the fruiterer's wife, was tall and thin, a simple woman with something particularly meek about her, and long accustomed to misfortune, to which she had at length submitted with a kind of indifference, proceeding more from a broken spirit than from resignation. Aunt Anne, the name under which her sister was generally known, was, on the contrary, a brisk little creature, full of spirit and fire, who had contracted a habit of constantly making allusions to coming events, which it was not given to everybody to understand. She was a firm béliever in dreams, and held cards as a means of finding out the future, in great révérence. Indeed, she trusted to them and her nightly visions in almost every important occurrence of her life; and in spite of repeated failures, maintained her faith in them unchanged. It might have been supposed that Anne lived for the mere purpose of dreaming.
As she had never been married — her unlucky dreams having, she said, always come in the way as she was on the point of contracting a matrimonial alhance — she had for many years resided with her sister, thus, however escaping but few of the cares of matrimony. The two women had been for some time sewing in silence,



89
when Antoinette, pausing in her work, suddenly observedin a melancholy tone, "No, no, I have no hope, Anne. Our old customers are forgetting us". And the old woman shook her head despondingly.
1918a.
There was one day in all the year on which it was understood that no work was to be done by Mr. and Mrs. Burgoyne. This was the 15th. of November, the anniversary of their wedding, a date to be for ever honoured with a special holiday. It was Mr. Burgoyne's custom on the eve of this festival to go down into the village and purchase a little present for his wife — card-case, watch in leather bracelet, dustcoat, or clock to fasten upon the bicycle — anything that would come as a pleasant surprise to the recipiënt; and in order to accomphsh his purpose, he habitually manoeuvred his wife out of the way. To make the surprise complete, it was of course necessary, that she should be kept ignorant of what was in progress. Understanding this necessity she lent herself easily te his will, and never protested when dismissed from his company on the slenderest pretext. When after he had carried out his little plan, she was again admitted to his company and perhaps plainly saw the brown parcel, with an envelope under the string, lying on one of the shelves of the book-case near his chair, she was careful to seem unconscious of its existence. If she spoke of it, where would be the surprise ? To-morrow morning on the breakfast table, the parcel would be lying by her plate. Then would be the moment of surprise, but not now.
To-day, however, she had forgotten that it was the 14th of November. "You and Jack", said Mr. Burgoyne, "should go for a good spin on your wheels this afternoon. The road must be in fine condition after these winds. You must have a good long ride".
"But what will.you do?"
"Oh, I shall amuse myself very well, I think. I will take a stroll before tea. I will ask Mary to go with me."



90
"No, 1*11 come with you. Mary will go for the ride, and 1*11 go for the walk with you. Mary will enjoy the ride, and I would rather."
"Mary will not mind going with me just for once", and Mr. Burgoyne smiled, and his blue eyes twinkled with an almost roguish enjoyment of the deception he was practising. "In fact I have asked Mary, and she is quite willing."
Then Mrs. Burgoyne remembered that to-morrow would be the great day and meekly submitted to be dismissed for the afternoon. Of course he wanted Mary to assist him ïn selecting the surprise.
After luncheon Mr. Burgoyne, with his fellow-conspirator waited until the bicyclists had been safely despatched on their journey, and then, hastily putting on his loose cape, he was at once eager to sally forth and to take a short cut to the village.
1919.
Elinor had always given her mother much trouble. At an early age it was her practice once a week or thereabouts, to disappear in the forenoon, be searched anxiously for all day, and return with a torn frock and dirty face at about six o'clock in the afternoon. She was stubborn, rebelhous, and passionate under reproof or chastisement: governesses had left the house because of her; and from school she had run away. The only, one of her tastes that conduced to the peace of the house was for reading; and even this made her mother uneasy, for the books she hked best were fit in her mother's opinion, for the bookcase only. Elinor read openly what she could obtain by asking, such as Lamfts Tales from Shakespeare. The thousand and one nights were sternly refused her; so she read them by stealth; and'there was from that day always a collection of books, borrowed from friends or taken from the upper shelf in the library, beneath her mattress. Nobody thought of looking there for them", and even if they had, they might have hesitated when reflecting on the consequences of betraying



91
her. Her eldest sister having given her a small workbox on her eleventh birthday, had the present thrown at her head two days later, for reporting to her parents that Nelly's fondness for sitting in a certain summerhouse was due to her desire to read Byron's poetry unobserved. Miss Lydia's forehead was severely cut and Elinor, though bitterly remorseful, not only refused to beg pardon for what she had done, but shattered every brittle article irr the room to which she was confined. The clergyman, on being consulted, recommended that she should be well whipped. The mother thought that the child ought to be beaten into submission, but she was afraid to undertake the task and only uttered a threat, which was received with defiance. This was forgotten, when Elinor, exhausted by a week of remorse, terror and rage became dangerously ill. When she recovered her parents were more indulgent to her, and were gratified by finding that her former passionate resistance had disappeared. Five years elapsed and Elinor began to write a book. The beginning of a novel was discovered by her mother and burnt by her father. This insult she never forgave. She was unable to make her resentment feit, for she no longer cared to break glass and china. She feared even to remonstrate lest she should humiliate herself by bursting into tears, as, since her illness, she had been prone to do in the least agitation. So she kept silence, and ceased to speak to either of her parents except when they addressed questions to her. Her father would neither complain of this nor confess the regret he feit for his destruction of her manuscript; but whilst he proclaimed that he would burn every scrap of her nonsense that might come into his hands, he took care to be blind when he surprised her with suspicious bundies of paper.



Questions on Pronunciation.
1. Give a description of the organs of speech.
2. What is your dëfinition of larynx, glottis, vocal chords, voice? What cartilaginous bodies are there round and in the larynx? What is the function of the ring-cartilage or cricoid? What is the Adam's apple? the epiglottis? the tongue-bone or hyoid? What is the fanction of the epiglottis?
3. How is the glottis divided?
4. Can you describe a few positions which the glottis can take up?
What is the position for the glottal stop ? for whisper ? for the h? for voice? What do you understand by the glottal stop? Is it heard in Dutch?
5. What do you understand by the superglottal passages ?
How many are there? What can be done with the soft palate (and the uvula)?
6. Describe what happens in breathing.
7. What is a vowel?
What is a consonant? 'i^t^
What is the difference between a vowel and a consonant?
Can the diff. be heard?
8. How can we convince ourselves that a consonant is voiced?
9. Consonants are either voiced or breathed. And vowels? Are vowels always voiced?
10. What is a diphthong? What is the diff. between a vowel and a diphthong?
11. What is a triphthong?
12. What is the difference between a digraph and a "diphthong?
fff"'IWIIl II III I I I III H^^M^^—11^^^^^^^—^^^^^^Mi^



93
13. Give examples of digraphs representing: a». a pure vowel; b. a diphthong; c. a consonant.
14. How do you divide diphthorigs? (In two ways).
15. What is a rising diphthong?, a falling diphthong?
What sorts of d. (rising or falling) are there in English ? in Dutch?
16. You call oi a falling diphthing, and yet the tongue is raised in passing from o to i. Is the term wrong?
17. Why is ai a full diphthong? Why are oi and au full diphthongs ? What are the points of difference between the first and the second elements of these diphthongs?
18. What-is a half diphthong ? Name words in which different half diphthongs occur.
19. What are murmur diphthongs? Give examples Why are these diphthongs called so ? Are murmur diphthongs full or half diphthongs? What sort of diphthong do we hear in bite, beat, boat, boot, bout, bait?
20. What is the first, what the second élément of the diphthong in say?
21. What is the diphthong in bow (= boog) composed of? And the diphthong in bow (= buiging) ?
22. What are the two elements of the diphthong in bee?
23. What is the diphthong in rude composed of?
24. Is English short e pronounced as in Dutch?
25. „- „ „ i
26- » » o
27. What do you understand by sonority? Are consonants more sonorous than vowels? Which sounds are more sonorous, the a of all, or the a of father? the i of kin, or the a of man? the s of sin, or the / of fin?stops or open cons.? Why?
28. Name some words which have the accent on the first syllable if used as nouns, and on the second if used as verbs.
29. How do you pronounce picturesque, statuette, and po-
lice ? According to what rule do you pronounce them so ?
30. What do you know abcut the stress of words ending in ee ?
31. What words are always stressed on the last syllable?



94
32. Pronounce: dragoon and dragon.
33. Pronounce: cashier, carrier, career, chevalier, cavalier, chandelier, grenadier. r.', - •'■
34. What do you know of the stress of words ending in ic or ical? Exceptions?
35. Discuss the word education with reference to the stress.
36. Give a few words in which there is secondary stress.
37. Name some words which may be used both as nouns (or adj.) and as veris, but which always have the stress on the second syllable.
38. What do you know of adjectives ending in al and ive? (Cf. erernal, attractive, "adjective, substantive).
39. Are the verbs to import, to export, to ascend, and to descend always stressed on the second syllable? What is contrasting stress?
40. What do you understand by level (or even = equal) stress? Give examples.
41. Distinguish between a bluebell, a blue bell;
a blackbird, a black bird.
42. Pronounce: balloon, Yankee, Arabic, mignonette, bellicose, barometer, thermometer, infernal, parental, maternal, fraternal, interval.
43. What do you know about the pronunciation of frequent, produce, refuse, attribute, fifteen, sixteen, etc?
44. How are Chinese, Berlin, princess, wayside, outside pronounced? What is rhythmical stress?
45. Pronounce: instinct, minute, divers, diverse.
46. Do we distinguish between the pronunciation of workman and workmen, gentleman and gentlemen? Pron: ladies and gentlemen!
47. Distinguish between vane, vain, vein ; feign, fane, fain; yoke, yolk, choke, joke; to jeer, sheer, shear, share, cheer; to chop, job, shop, a chop, Job.
48. Read and translate: m#*ce, mace, maize; weather, wether, whether.
49. Distinguish between Au'gust and au gust'; com'pact and compact'; tocon'jureandconjure'; des'ert,to desert', and dessert'; gall'ant and gallant'; in'cense and to



95
incense'; invalid' anct inva'lid ; min'ute and minute'; un'dress and to undress'.
50. Do you know words in which a is pronounced like short e?
51. When has a the sound of the vowel in all? Exceptions?
52. How do you pronounce aunt, launch, saunter, ass, glass, lass, clasp, task, masqué, cast, caste, castle, palm, halm, valve?
53. Pronounce: false, halt, salt, (a)broad, abattoir.
54. What is the diff. between the a of father and the a of all?
55. When is a pronounced with the vowelsound of father ?
56. Is e ever pronounced like a of mast?
57. Pronounce: he ate; psalm psalmist; alphabet; half; half penny ; halfpence ; commandant; pasture ; drama ; chancellor; alas ; ah; example; a piano; hurrah; menagerie.
58. How do you pron.: charwoman, bass, bast, scarce, mass, hast, haste? Make some observations about the pron. of these words.
59. What do you know of the influence of w upon a following a? Is every a irifluenced bij w?
60. Why do we say was, quagmire?
61. Pronounce: waft, water, swam, wasp, (thou) wast, (thou) hast, wall, wallet, war, warrior, twang, squall, squalid, squalor.
y*>2. According to what rule has w no influence on the vowel in wag? Other examples?
63. Why has w no influence on the vowel in whale ?
64. Why is the vowel in quarter pron. in another way than in farther?
65. When has a followed by r the sound of a in father?
66. Why do you pron. carry and car? bar and baron?
67. How do you pron. starry and tarry?
. 68. War, warrant and warring have different pron. What is the difference? Why is there a difference? 69. By how many consonants is the a of war influenced? And by how many in warrant? \u4\



96
70. Are the vowelsounds in was and war the same?
71. How many sounds do you hear in care?
72. Is the a of asleep the same as the a in village?
73. According to what rule has a in craft the a sound? Is that only the case before ft?
74. Conspirator is an exception to the rule that ? Other
exceptions ? Give examples of the rule. Why is the a in senator pronounced in another way than in spectator ?
75. Pronounce: bastinado, El dorado, spectator, (spectacle), testator, favour, flavour, danger(ous), arrangement, testatrix, haste, chaste, taste, anger, cast, caste, glance, dance, chance, change, assistance, resistance.
* 76. How are lass, ass, pass, command pronounced?
77. Compare the vowelsounds in war and far.
78. Is the vowelsound in mane the same as in Dutch meen ?
79. Compare the diphthongs in shame and share.
80. Why has the a in ball another sound than in alley and ally?
81. To what rule is salmon an exception? Is it the only exception ?
82. According to what rule has a the sound of the vowel of all in the word walk? fö; Uf U; lL.
83. To what rule is the word swam an exception ? Why is it pronounced in this way ? cJk~ 'vf kJw& uit uwr*t
84. Pronounce say, said, says; lay, laid, lead, led; chaste, chastity; manger; ladle,cradle ; Cambridge; champagne ; father, farther, fathom; bad, bade, basin, rriason, Danish, Spanish, Spaniard, Italy, Italian.
85. What difference is there between Dutch short a and English short a (as heard in Du. as and E. as) ?
86. Is final e always mute?
87. What is the function of final e in bone, cradle, etc. ?
88. In what words is e pronounced.like short i? 4^juJi<4. ;
89. What difference in pronunciation is there between the Vowel sounds in these and mere?
90. How is the ending ed pronounced ? When is it pro-



AAN
LEZERS VAN DE „KEURCOEKERU" VAN „HET NLDERLANDSCHE BOEKHUIS*» TILBURG.
Ons princiep is: zooveel mogelijk {e geven voor weinig geld. Eenieder die maar eenigszins op de hoogfe is van de enorme ilijg -jen der exploitatiekosten in het uitgeversbedrijf, zal de prijs (f2.30 per gebonden deel) terecht zeer laag achten.
Om verwarring uit te sluiten, heeft het in onze opzet gelegen een eenheidsprijs te bepalen. Iedere kooper weet dan dat een ueel der Keurboekerij (uitsluitend gebonden in den handel) f 2r50 kost Het was ons natuurlijk niet mogelijk aan ieder deel eenzelfde dikte te geven, daar wij anders tot het couperen van handschriften zouden hebben moeten overgaan, wat uit de aard der zaak uit den booze is te achten,
Wij bepaalden de dikte in doorsnee op 13 vel of240 pagina's. Het is mogelijk dat een enkele keer een roman beneden het door ons in doorsnede aangenomen aantal pagina's blijft, doch wi| durven gerust beweren, dat de Keurboeken in de gewone regel dit aantal pagina's verre zullen overtreffen.
De omvang van een handschrift, - al zou het'ook tweemaal de bovenvermelde omvang moeten hebben — zal ons nimmer weerhouden het in de Keurboekerij te doen verschijnen, wanneer wi| de overtuiging hebben onze lezers hiermede iets bijzonders te kunnen voor leggen.
De verdienste, welke ons 'hierdoor zou ontgaan, willen wi? beschouwen als geld besteed aan reclame, zoodat een ieder er zich van overfuiqd zal achten, dat onze stelregel is: zooveel mogelijk voor weini-* geld. De koopers moeten ons echter hun vertrouwen schenken. Wanneer zij uitsluitend oog zouden hebben voor de kwantiteit zouden wij onze opzet niet getrouw kunnen blijven. Derhalve verzoeken wij hen: abonneert U voor eenige jaren, of althans tol wederopzeggens toe. bij Uw boekhandelaar op de Keurboekerij van Hef Nederlandsche öoekhms, lilburg. U krijgt dan telken», na verschijnen, fersfond een deel toegezonden door Uw boekhandelaar.
Er verschijnen ongeveer acht deelen per jaar. U vormt zich aldus op een goedkoope wijze een in- en uitwendig uitstekend verzorgde bibliotheek en bevordert hef goede en goedkoope boek,
Wat wij van U vragen is DE DAAD. Uitstel is afstel. ABONNEERT U NOG HEDEN OP DE KEURBOEKERIJ f






97
nounced like d? like t? like a separate syllable id? When is the e of the ending ed mute? Pronounce: wretched, received, beloved, learned, naked, assuredly, composedness, deservedly, determinedly, middle-aged. What do you know about the pron. of • aged?
91. Is e ever pronounced with the sound of a in father?
92. Pronounce: eh, Shrewsbury.
93. Is there any difference between the vowels in the English words pat and pet? Read carefully: Dad had a black hat. A lad in rags had a rat in a bag. Ben read less well. Lead is a metal. The men teil about the Thames. Pam and Sam-went hand in hand to the dead lamb on the wet fen. Sam is fond of ham and eggs. Who is to bell the cat? The sweat stood on his head as he ran. Merry Mary married sad Sam.
94. Is there any difference between the vowels in E. well and D. wel?
95. Compare the vowels of Dutch men, mm, and man with the vowels of English men, pin, and man. Read carefully: Mary's singing is very beautiful. It is a great pity that she is so pretty. He is generally sitting at the dining-room window, looking out at the sunny silvery river. How prettily and nicely and easily she could talk about her sister's heavenly kindness and goodness.
96. Compare the vowels of Dutch men and English man.
97. Pronounce: * /
the Andes, Bengal, Derby, Edinburgh, Égypt, Elïzabeth, Elizabfthan, England, English, Irin, Êsther, Euphratës, Europe, EuropSan, Geneva, G|höa Geoffrey, George, Gêrtrude,Hëbrew,Helen,Helena, dJ&A* St. Helena, Leonard, Lewis, Meiïse, Rachel, Soera- ' tës, Steppen, Stêphenson, Venice, JVestminster, Xerxês.
98. Pronóunce:
Sieve, yeast, leaven, yeöman, bréaches, brééches, jeopardy, pretty, petty.
99. According to what rule do you pronounce: antique,
7



98
chagrin, fatique, machine, marine, caprice, to piqué, police?
100. Pronounce:
business, burial, cabbage, hearse, spaniel, heinous, sergeant, vineyard, pint, mint, hint, fiend, fiendish, devil, evil, demon, fiery, fierce, dial, diary, dairy, circuit, biscuit.
101. Is there any difference in the vowel sounds of mite and mire?
102. Pronounce:
chagrin, shagreen; phlegm, plegmatic; slaver; Spanish, Danish.
103. Pronounce:
to live, life, (he) lives, the lives, livelong, a living, lifelong, livelihood, alive, live (ad]), give!
104. What do you know about the pronunciation of wind?
105. According to what rule do you pronounce isle and island with the alphabetical (or free) i sound?
106. Pronounce:
Friend, sign, signal, child, Christ, climb, aisle, aye (= eeuwig), beguile, indictment. Make some remarks about the pron. of'these words.
107. Distinguish between resound and re-sound, recollect and re-collect, resign and re-sign.
108. When do you pron. the e of the prefix re like i, and when like the e of red? Cp. recollect, re-collect, remember.
109. How do you pron. 'recede, represent, re-construct?
110. What difference is there between the vowelsounds in Dutch bid and English bid? (2 points of difference). Has the i of it exactly the same length as the i of is?
111. Compare. Dutch tien and English teen.
112. To what rule are the words faniiliar, opinion, position, hideous, etc. exceptions?
113. According to what rule is i long in might and viscount ?
114. Account for the pron. of i in rite, caprice, capricioüs, familiar, piqué, police.



99
115. According to what nües is the i long in fibre, tie, bible, tie, viscount, high, child, kind?
116. What exceptions do you know to the rule that the alphabetical (or free, or regular long) i-sound is heafd before final ld and nd?
117. Pronounce:
Short-lived, horizon, icicle, ivy, iron, tyrant, tyranny, tyrannous, tyrannical, cliënt, quite, quiet, vineyard, wither, whither, hither, thither, malign, malignant, benign, benignant, kind, kindred, wild, bewilder.
118. Pronounce:
Chemise, piqué, pike, unit, union, to unite, the United States Of America, ravine, guillotine, prime, primer, crisis, critic, critical, synod.
119. Distinguish between to soar, sour, sore.
120. When has a vowel its alphabetical (*= regular long) sound ?
121. What is the pron. of oo?
122. Pronounce:
boor, food, foot, root, soot, boot, good, blood, door, wool, cook, took, tooi, shook, shoot, poor. Make' some observations about the pron. of these words.
123. What diff. is there in the pron. of mole and more?
124. How do you pron. to lose, loose (adj.), to loose, to loosen ?
125. Window. Is this the regular long o-sound?
126. In how many ways is poll pronounced? (Meanings!).
127. Is o (regular long and short) a rounded vowel or an unrounded vowel?
128. What do you understand by rpunding?
129. How can this rounding be brought about?
130. What diff. is there between rounding in Dutch and in English?
131. What difference in rounding is there between the vowels in uw and hoed?
132. Name some rounded front-vowels and backvowels.



100
133. Do you know words in which a single o is pron. like u in full? (Cf. 156).
134. Do you know words in which a single o is pron. like oo in fooi?
135. When is o pron. with the alphabetical sound?
136. What do you know about the pron. of o before final 8t ?
137. Pronounce:
comb, Boulogne, Cologne, yeoman, comfort, comfortable, compass, poster, swollen, orator, hovel, hover, tomb, womb.
138. Pronounce:
On Monday thé dromedary and the monkey ate onions with honey. Two doves were smothered by the brother of the monk in the company of a dozen coloured conjurors. Mind the pron. of to govern and government!
139. How is oa pronounced?
140. Why do you pron. the o in stone with the alphabetical sound ? Is the O long because it is at ^he end of an open syllable? Is it really an open syllable? What is an open syllable?
141. Have we the English alphabetical o sound in Dutch?
142. Are there many vowels in Dutch which are pron. in precisely the same- way in Engüsh? Compare in this respect the vowels of the following words and state the difference: E. pan and D. pan; E. pen and D. pen; E. pin and D. pin; E. Peter and D. Pieter; E. papa and D. papa; slay and slee; E. pot and D. pot; so and zoo; E. hut and D. hut; rude and roet.
143. Before what groups of cons. is o pron. with the alphabetical sound? Exceptions?
144. Why are the vowels long in atrocious, period, ferocious, patience? Do you know any èxceptions to this rule (Cp. valiant, discretion, etc.)?
145. Make some" remarks about the pron. of row, grow, low, shower.
146. Pronounce:
On, accomplish(ment), commonly, strong, long, poverty, compliment, astonishment, proper (ty).



101
How are these words often pron. by Dutch pupils?
147. Do you know words like row and row, similarly written, but differing in meaning and pron.?
148. Loll is an ecxeption to the rule that.... ? (What is the meaning of the word?)
149. Is there any diff. in pron. between ow in know and in window ?
150. Pronounce:
Progress, process, to proceed, molten, sponge, tongue, monarch, stomach, worry, chocolate, copy, cheesemonger, thou dost, thou doest, he doth, he does, he doeth, broth, both, moth, quoth, wont, won't, smother, twopence.
151. What is the diff. in pron. between full and fooi; reformation and reformation; shower and shower?
152. Value. Is this the regular long u sound?
153. Pronounce:
Although, chough, clough,cough,enough,hiccough, hough, lough, rough, shough, slough, though, tough trough, through, dough.
154. Read and translate:
Though the tough cough and hiccough plough me through, On life's rough route my way I still pursue.
155. According to what rule do you pronounce word, work, worm, etc. Exceptions?
156. Give some words in which u is pron. like u in full? (Cf. 133).
157. When is the consonantal element of the j-sound left out? (Cp. rude and mute).
158. How do vulgar speakers pronounce such words as duke, lukewarm?
159. What is the function of the u in guide?
160. What is the function of d in lodge?
161. What diff. is there between the vowels (or diphthongs) in the following words:
(Dutch) hut and (Engl.) hut; (D.) zeur and (E.) sir; (E.) book and (E.) rude;



102
(E.) sir and (E.) but. What does the tongue do in passing from the u (in but) to the vowel (in sir) ?
162. Compare the diphthongs in tooi and poor.
163. Pronounce:
Dual; study, student, studious; unit, union, to unite, the U. S. A.,; pull, pulley, pulpit.
164. Why is u pronounced with the alphabetical sound in the following words: mute, glue, bugle, dual, union ?
165. Name some words in which u sounds like ou in could (see 133 & 156).
166. Compare the vowelsounds in sure, shoot, and cube.
167. Why is u long in fuchsia, impugn, oppugn?
168. Why has u another sound in fur than in hurry ?
169. Pron. suit, shoot, suite.
170. Name some words in which u sounds like oo in book (see 133, 156, 165).
171. How do you pron. doughty (dapper, manhaftig), drought, trow (to believe, to trust), caoutchouc, buoy, boy, scourge (a whip), courtesan, courtesy, adjourn (verdagen), sojourn, attorney?
172. Do you know a"rule for the pronunciation of ea?
173. Pronounce:
Afeard, heart, beard, earth, earn, heard, bequeath, death, wealth, lead, read, treacherous, preach, heaven, dead, beaver, heath (= heideveld), heather (= heidekruid), steak, yea.
174. According to what rule do you pronounce ea in please, M pleasant, and pleasure?
175. Pronounce:
Break, breakfa'st; breath, breathe, breaths, (he) breathes; to deal, dealt; seam, seamstress; to treat, a thread, to threaten, a threat, treatment, to tread; treason, treachery, treacherous; zeal, zealous, zealot; weapon, idea, ideal; endeavour; clean, to cleanse.
176. What do you know about the pron. of ea before final r ? before r + consonant?
177. How do you pron. tear?



103
178. Pronounce guinea, forehead, ocean, pageant, Beatrice, to beautify, to beatify.
179. How is ai (ay) pronounced?
180. Pronounce:
again(st), aisle, quay (cf. key), waistcoat; to say, he says, he said, he has said; to pray, prayer, to lay, layer, aye; raillery.
181. Do we hear the same vowel sound in day and Friday?
182. Why do we pron. ay (ai) like short i in always, captain, etc?
183. How is ao pronounced?
184. How are au (aw) usually pronounced? Do you know any exceptions to this rule?
185. How is ee pron. as a rule? Exceptions?
186. Pronounce:
Deist, foreign, leisure, either, neither, receive, conceive, deceive, eider, ceiling, heinous, to seize, to cease, to obey, obedient, weird, heir, height.
187. What is the pron. of eo?
188. Pronounce:
Threepence, breeches, breaches, yeoman, people, Geoffrey, Leonard, Eugene, nephew, amateur, Europe, European, sew, sewing-machine, Euphrates, foliage, marriage, carriage, miniature, Parliament, piano (subst.).
189. How is oa pronounced as a rule?
190. What do you know about the pronunciation of ie?
191. Pronounce:
Series, species; fiend, fierce, fiery, dye, mischief, adieu, abroad, boa, aboard, board, cupboard, coat, waistcoat, oasis (plur. oases), happier, twentieth.
192. To what rule are shoe and canoe exceptions?
193. Pronounce: Thou doest what Joe doeth in the poem of my book of poetry.
194. Pronounce:
The crowd of cows browse near the bower of the dowager. A group of knights with uncouth moustaches went to the encounter of drowsy courteous courtiers at the tournament



106
228. How do you pron. initial s? Pron. sugar, sure, assure, assume, suit, suicide.
229. Distinguish between disease and decease.
230. What do you know about words ending in ease?
231. How do you pron. mouse and house a) when nouns; b) when verbs?
232. Use (breathed s) and to use (voiced s). Name some more of these words. Pron.: He used to do it.
233. How do you pron. the ending-sure? (Cp. insure, assure, leisure, pleasure).
234. How is the ending -sion pronounced? (Cf. occasion, conversion, mansion).
235. In what words is ss pron. like z?
236. How is sch pronounced?
237. How do you pron. toes and bus? Why do you make a diff. in the pron. of s?
238. What diff. is there between s and sh ? z and zh ? What do you do in passing from s to sh?
239. Distinguish between corps and corpse. What is the plural of these wdrds?
240. Do you know any words in which s is mute ? (See 263).
241. To what rule is the word wise an exception? Is it the only exception? Pronounce: Chinese, false, base, obese.
242. To what rule are sacrifice and suffice exceptions?
243. How do you pron. desert, dessert?
244. What do you know about the prefix dis? Exceptions?
245. Pronounce observation, absolution, absolve. What can you teil about the pron. of these words?
246. How do you pron. Chinese, Portuguese?
247. What do you know about the pronunciation of medial s after a consonant? Are there any exceptions to this rule?
248. What do you know about the pron. of medial s before a consonant ? ' Are there any exceptions to this rule?
249. What do you know about the pron. of final se ?
250. What do you understand by assimiliation ? Give



107
examples of assimiliation of voice and of place (in
English and in Dutch).
251. There are two letters that are of particular importancè with reference to assimiliaton in E., viz
252. Is any final s assimilated to the preceding sound? Compare in this 'respect yes, gas, beds, he goes, tapers, takes, always, unawares.
253. William's book. What do you know about the s of William's ?
254. He comes. Is this s voiced or breathed? Why?
255. Say according to. what rules s is voiced of breathed in the following sentence: As he was and is not what he seems to be, my parents and yours will refuse to listen to his advice.
256. How do you pron. medial and final s in crisis, basis, oasis? What is the plural of these words?
257. Discuss the pron. of close.
258. Pron. horse, horses; house, houses; case, cases.
Say whether the s in the fóllowing words is voiced or breathed: These close rooms seem to us te be full of base persons. This intense light falls towards those windows and is false.
259. How do you pron. basin? Why? Add sirnilar examples.
260. Has s the same pron. in pleasant and pleasure ? How is it that in the latter word s is pron. in another way?
261. To what rule is the pron. of s in as an exception?
262. Why is the s of ours voiced?
263. Viscount. De you know other words in which s is silent? (See 240).
264. Is s in see pron. in the same way as sh in she?
265. How is se pron. in promise, to promise, loose, lose, case, ease, increase, decrease, to increase, to decrease, please, pleasure, cease?
266. Pron. muslin, palsy, pansy, clumsy. Is- s voiced in • all these words for the same reason ?
267. According to what rule is goose pron. with a breathed s ? Why gooseberry and gosling with a voiced s?
268. Pronounce the following words and say (if possible)



108
according to what rules 8 is voiced or breathed: applause, cheese, to advise (subst. advice), abuse, to abuse, house, to house, wise, case, despise, noise, nose, dense, always, praise, to tease, geese, purse, to rinse, to cleanse, jealousy, sausage.
269. Pronounce corps, corpse, isle, aisle, island, chamois.
270. Is the s in dimension and pressure pronounced in the same way as in sense and tassel?
271. When is s pronounced as sh inshe, and when as zh? (Compare also assure,sure,sugar, occasion, version).
272. To what rule are the words heresy and explosive exceptions? Why?
273. Pronounce: Charles, Charles's arm; James, James's Palace; Dickens, Dickens's works. Rule ?
274. How is s pronounced in ours, his, backwards, forwards? Why?
275. Pron. ass, gas, as, glass, glasses, gases,asses.Rules?
276. What is there remarkable about the pron. of sugar and sure?
277. What do you know about the pron. of the prefixes dis, mis, and trans? Exceptions?
278. Pronounce: purpose, pulse, exercise, pause, raise, rise, rouse, else, somebody else's books, course, he courses, cause, he causes, to cease, to seize, he ceases, he seizes, he ceased, he seized, he coursed, he caused, excuse, to excuse, mouse, to mouse, to advertise, he advertises; close, cloth,clothes,cloths.
279. When is r a consonant, when silent, when a-vowej? Some people say: R is silent before a consonant. Is this right?
280. What can you teil about the pron. of r after the sound (of all), as it is heard e. g. in nor, for, fork, before, nor is, or I ? Compare the pron. of r in snore, snoring, and snored; bore, boring, and bored.
281. In how many ways can you form a consonantaï r?
282. What is the difference between English r in red and Dutch r in rood? How would you teach your pupils the English r?



109
283. What difference is there in the pronunciation of the vowel sounds in these and mere, mite and mire, pool and poor, how and hour, fate and fare, mole and more?
284. What influence has the r upon a preceding short vowel? half diphthong? full diphthong?
285. Compare the pron. of bar and baront war and warrant, car and carol. Why has the r no influence in baron, warrant, and carol?
286. Where do you form an English. consonantal r (i. e. the r of red) ? What other consonants are formed in about the same place?
287. Compare the r in her with the r in reception.
288. According to what rule is it silent in her? Is it always silent in her?
289. Is r in reception the same as in Dutch receptie?
290. Is r in here is my son and in Here John said, the
> same r?
291. Pronounce the following words and sentences, and say why you pron. r in such and such a way: hire, hirer, hire is; far, far away,- farther; poor, poor er, allured; star, starry; her, erring, herd; fare, fares, faring; We are far from the first door of the barn. There ,where a few torn shrubs the place disclose, The village .preacher's modest mansion rose, - A man he was to all the country dear, And passing rich with forty pounds a year. Small is the worth of beauty from the light retired.
292. Is there any difference between Dutch and English 1?
293. Why is 1 called a side or lateral consonant?
294. Is English 1 always pronounced in the same way?
295. What vowels are influenced by 1?
296. Compare the pronunciation of hall and hallow, call and callow. When does 1 lose its influence upon the preceding vowel?
297. Do you pronounce the English word milk in the same way as the Dutch word melk, apart from the difference between the vowel sounds? How can you easily teach your pupils to leave out the glide? Read carefully:



110
Self-help is different from self-seeking. There are no elks on the Alps. There are twelve bulky bulbs on the shelf. I myself am fond of silver and silk.
298. Does 1 ever form a syllable by itself? Is this only the case with 1? Is the r in acre really syllabic?
299. Why do you call 1 a liquid (and sometimes a vowellike) ?
300. Why has English 1 more influence upon the preceding vowel than Dutch 1?
3011. When is 1 mute?
302. Are 1 and n always voiced?
303. Do you hear one 1 or two in solely, wholly, palely, etc? Is holy pron. in the same way as wholly?
304. What do you know about the pron. of ch?
305. Pronounce:
Chasm, machine, machination, chivalry, chaos, stomach, church, chalice, belch, French, to filch, branch.
306. In what words is the sh-sound represented by ch?
307. What do you know about the pron. of the prefix arch(i) ?
308. Pronounce:
Archbishop, archipelago, archangel, archetype; French, chagrin, chemise, chivalry, chivalrous, Charlemagne,spinach,sandwich,Greenwich,Champagne, Harwich, echo, orchestra, patriarch, chloroform, chemist, chimera, chorus.
309. Is ch ever silent?
310. Is the ch a compound or a single consonant?
311. Is d ever silent?
312. Do you pronounce a d in soldier, grandeur, verdure, procedure, etc?
313.. In how many ways is g pronounced?
314. In what sort of words is g especialy pron. like dzh (as in gin) ?
315. Pronounce:
Giddy, gimlet, gear, gibberish, giant, gigantic, gin, exaggerate, gaol(er) (= jailer), malign, malignant, benign, benignant, phlegm, phlegmatic, cognac, poignant, mignonette, poignard, signal, advantage,



111
advantageous; courage, courageous; longitude targe, target, gibbet.
316. Is the g of girl ever heard in Dutch?
317. What can you say about the pron. of gg in suggestive, exaggeration; dagger, beggar?
318. Is the Dutch g of góed the same as the English g of good? In which of the two cases is the tongue higher?
319. Is gh always pronounced'in the same way? Is this digraph ever silent?
320. When is h silent ?
321. - What is the position of the glottis in forming h?
322. Is h ever,silent in such words as his, him, he, had has, etc?
323. In which word is j pronounced -like the voiced .front open in year?
324. When is k silent? Is there only one kind of k? (Cf kid, cad, cud, coot).
325. When is n pron. like ng in sing? (Cf. handkerchief and pancake).
326. What can you teil about the pron. of lessen, mason certain?
327. What can you say about the pron. of n in conclude, conclusion, incomplete, encamp, melancholy?
328. Pronounce:
Damn, damnation, solemn, solemnise, solemnity solemnly, kiln. '
329. When is the combination ng pronounced like the voiced back nasal in sing?
330. What do you know about the pron. of medial ng? Cf. finger,singer, anger, younger,strongest,longer, longing, he singeth, thou singest.
331. When is p silent?
332. Discuss the pron. of ph ?
333. How is qu usually pronounced?
334. Pronounce:»
Conquer, conquest, conquëror, inconquerable, liquid, liquorice, antique, antiquity. How is it that m these words qu is not pron. in the same way?



112
335. What is the difference in formation between t and th ?
336. How is initial th pron.?
337. What do you know about the pron. of medial th?
338. And how is final th pronounced?
339. What can you teil about the pron. of th followed by plural s?
340. Account for the pron. of th in the following words: Thine, further, to breathe, breath, breathed ( voiceless), he breathed, he has breathed, mother, this, author, method, month, months, cloth, cloths, mouth, mouths, path, paths, Theresa, scythe.' earthen, worth, worthy, smithy, Gothic, swarthy,' nothing, south, southern, bequeath, mouth, to mouth, death, deaths, wealthy, booth.
341. Do you know wórds in which th is pron. like t?
342. What is a postdental th? and what is an interdental th?
343. Which of the two'would you teach your pupils first? Why?
344. Is the surface of the tongue (in forming th) convex, concave, or flat? Do you put the point of the tongue quite near the upper gums or do you put it against them? What cons. do you form if the contact between the tongue and the upper gums is so strong that no breath escapes ?
345. Is there any contact between the tongue and other parts of the mouth in pronouncing th?
346. According to what rule is the digraph th in thine not pron. in the same way as in thing?
347. Pronounce:
Bath, to bath, to bathe, baths, he bathes, he baths. What do you remark about the pron. of eighth ? Pronounce. Arthur, Anthony, Bertha, Esther, Ethel, Katherine, Matthew, Theresa, Thomas.
348. What mistakes do Dutch pupils often make in pronouncing the th of birth? of that? What sounds are Dutch pupils apt to substitute for th?
349. In what respect is the s like th?



113
350. What is the particular difficulty in pronouncing Ruth's (words)? What movement does the tongue make in passing from th to s?
351. When is t silent?
352. When is t in connection with a following vowel pronounced like tsh as in nature? Pronounce: Patiënt, piteous question, celestial, statute, christen, christian
353. What sort of consonant is t? Is there any diff. between Dutch and English t?
354. What kind of consonant is w?
355. In how many places is English w articulated?
356. Why do you call English w a bi-labial? Is it ever bi-labial in Dutch? Examples!
357. Why is\Engl. w a back consonant?
358. How would you teach your pupils to pronounce an Engl. w? Is it enough to say that they must put a verv short u sound (of Du. hoe) before it?
359. Is Engl. w of wan quite identical with the w in Dutch duwen? What diff. is there between the w in the Dutch words Willem en bouwen?
360. Is w a stop or an open cons. ? Is the glottis open in forming a w?
361' l^heVe m- between u rude) and Engl. w? What do you do in passing from w to u?
362. Is there any diff. in pron. between w in was and wh m which or why? Is there never any diff. ? Pronounce: Why (stressed) on earth has he done it? Which (stressed) gentleman did you mean just now?
363. When is w ntute? Pron. draw, drawing, drawer, (a pair' of) drawers, lawyer, saw, sawing, sawyer; Why wiU you dweil upon William's faults? What were his worst works? Twenty sweet twittering .swift swallows were flytng tn the twilight of Twelfth-night to Switzerland A swarm of white swans were swimming quite quietly and quickly in the swarthy swamps of Sweden The queen quarrelled with the queer quack 1
364. Is there a diff. between Engl. v and Eng. w? between Du. v and Du. w? Read: Vanity of vanities, all is



114
vanity. The Merchant of Venice is for the greater part in verse. Visiting Vienna and Vesuvius was very much in vogue then. Vulcan's voice was very weak. A very fine view of Vienna and Venice. He was very vain of his vast vines in the village.
365. Why is w calleda lip-back open cons.? s
366. Is the u ever a consonant?
367. How is x pronounced at the beginning?
368. How at the end?
369. How when medial?
370. Pronounce:
Luxury, luxurious, exemplar, exemplary, exemplify, scheme, sceptic, exert, exhort.
371. Compare the pron. of x in exhibition, éxamination, exhaustive, exhume, and example.
372. How do you explain the diff. in the pron. of x in anxious and anxiety?
373. When is y pron. like a consonant?
374. Pron. lawyer, sawyer. What do you remark about the spelling of these two words?
375. When is z pron. like zh ? Read carefully: Jim, Jack, John and Judith went with a jet-black Jew to Java and Japan. In their old age Gerard, Giles and Scrooge went to Germany, Genoa and Harwich. In June or July they reached a gentle village in a parish near Paris. The wages of the page were high. She teaches about peaches.
. Scrooge feil with his boots over the roots near the lodge. She sells sea-shells near the seashore.



Questions on Grammar.
THE ARTICLE.
F, In how many ways is the definite art. pronounced?
2. What part of speech is the in Fm speaking of the Miss Smitkers who wrote Jemima's Vow?
3. What is the great and principal rule for the use and the omission of. the definite article in English?
4. Discuss the use of the article before names of meals.
5. Explain why the definite article is used or not used in the following sentences:
After supper was over the two girls sang and played the piano.
The mercury in the thermometer contrdcts by co ld and expands by heat.
Among the metais silver is the best conductor, and iron one of the worst.
Barometers are also used to determine the height of a given p'ace above the level of the sea.
The power which the magnet has of drawing iron filings to itself, is caUed magnetic attraction.
Gharcoal is composed of a substance called carbon.
Hops have a bitter flavour, the flavour of mustard and pepper is pungent. ; '
The rosé has a fragrant odour and cinnamon and other spices have an aromatic odour.
It takes the moon twenty-eight days to journey round the earth.
Westminster Abbey stands on the left bank of the Thames. In the British Museum may be seen Magna Charta



116
signed by King John in 1215; the death warrant of Mary, Oneen of Scots, signed by Elizabeth in 1587, and also many precious and unique manuscripts.
Devonshire is in the south-west óf England, between the Bristol Channel on' the north and the - English Channel on the south.
The beech grows best in chalk districts.
Most of our large ships are now built of iron.
Scafell, 3,162 feet high, is the highest mountain in England.
Anglesey, an island off the north-west coast of Wales, in the Irish Sea, is a Welsh county, separated from the mainland by Menai Street.
Among the great public buildings in London we shall name only five — the Tower, Westminster Abbey, the Houses of Parliament, St. Paul's Cathedral, and the British Museum. In St. Paul's are buried Lord Nelson, the Duke of Wellington, and many other famous men.
In some MSS. of the New Testament the title is not "The Acts of the Apostles," but "Acts of Apostles."
6. Distinguish between Christendom and Christianity. What do you know about these words with a view to the use of the definite article?
7. Translate:
Het driedubbele van die som had ik gaarne willen geven. What rule do you apply here? Translate: De prijs van deze krant is 21/s cent; 7V2 cent; J21/2 cent; J71/» cent; de helft van 8; meer dan de helft van mijn leven.
8. Translate:
De school begint om 9 uur. What rule do you follow here? Other examples? Translate: Hij zet zich aan tafel and Hij gaat bij de tafel zitten. Must we say: Have you ever been in prison? or: in the prison? Explain: He was in hospital, and suffering severely from several wounds.
9. How do you say in English: De nakomelingschap zal
■MSI



117
er zich over verblijden? Do you know other words be-^ rfore which the def. art. is omitted?
10. When is the article used after all? (Cf. All people know that he is honest. All the people ran out to see the flying-machine). »
11. Do you know expressions in which we use the def. art. in English and no art. in Dutch?
12. What do you know about the use of the art. before names of seasons? ■■
13. When is next preceded by the def. art.?
14. Must we say: He always gets up earliest or the earliest ?
15. Translate: ;
Hij schrijft het best als hij een vulpenhouder gebruikt. Hij begreep haar het minst van al zijn kinderen. De rivier is hier het diepst. De jongens zijn 's Maandags het meest fris. Dit meisje is het knapste van haar klas-
16. Do we speak of Emperor Augustus or the emperor Augustus? Emperor William the Second, or the E. ? Is this an exception, or an example of a rule?
17. Why do we say The Queen of England is forty years old, eind, on the other hand, Alexandra, Queen of England? (Compare also: The Earl of Leycester was a favourite of Queen Elizabeth, and: Robert Dudley> Earl of Leycester).
18. Explain why we say: Stars are célestial bodies and The stars are in the sky now. Swallows are birds of passage and In autumn the swallows assemble in large flights and journey southward. The birds are singing and Birds do not sing in winter.
19. Must we say: They came on the Sunday and went away on the Monday, or must the def. art. be left out? Can we also say, They came on a Sunday, etc. ?
20. Translate: Spreek je Frans? Hij leert Engels. Vertaal dit uit het Duits. Engels is niet zoo moeilik als Grieks. Hij vertaalde deze verhandeling (= es'say) uit het Duits in het Zweeds. Jean is Frans voor Jan. Het Fransch voor Jan is Jean. ^3È$*^>



118
21.. How must we explain the absence of the def. art. in Old England; Tiny Tim; Icy Russia; Sunny Italy; Saint John?
22. Is the def. art. used before names of streets?
23. What do you know about the use of the def. art. before names of mountains ?
24. Is the def. art. used before mount, lake, and cape? Exceptions ?
25. Has the def. art. the same meaning in: The man that does not love music, misses a great joy in life; The child is father to the man; and The man did not know what to say?
26. What is the difference between: Then the river is the deepest, and: Then the river is deepest?
27. What can you say about the use of the def. art. before names of countries?
28. Translate: Tyrol, Brazilië, Zweden, de Kanariese eilanden, de Elzas, Decan, Lyon, de Palts.
29. What do you know about the use of the def. art. before nouns denoting points of the compass?
30. What is a good rule for the use of a and an ?
31. Translate:
Een even korte tijd (even = as). Welk een edel man hij ook zijn moge, toch enz. What rule do you apply?
32. Give examples in which the indefinite art. is used in . English and the def. art. in Dutch.
33. Give phrases ( = expressions) in which the indefinite art. is used in English and één in Dutch (e. g. to a man, in a word, etc).
34. When is the indef. art. used contrary to the Dutch?
35. Has the indef. art. always the same meaning? (Cf. A Mr. Smith. A hall is round. Rome was not built in a day. It costs iwo shillings a pound (also: the pound).
36. What is the diff. between little and a little? few and a few?
37. Is there any diff. between litlle and a little in: I have a little money ; let us go to the Hague; and: / should like to go to the Hague, but I have little money? Apply



124
the softest whisper of the lover? He told us how the sight of the bride had completely captivated him.
108. What kinds of relation can the Genitive express? (Cp. John's book, Shakespeare's dramas, etc).
109. Can we always replace the Genitive-equivalent by a Genitive ?
110. Translate: De zevenjarige oorlog. Suppose the war lasted only one year, what would you call it? Could you say the eighty years' man?
iih How do you'say in English: een boerin; twee boerinnen; een spinneweb ; twee spinnewebben; de krant van gisteren; naar hartelust; ten einde raad; iets op zijn duimpje kennen?
112- Where must the apostrophe be placed in the following sentences: He tried to snatch a few hour's (hours') sleep? Many sly speeches were whispered in lady's (ladies') ears that almost convulsed them with suppressed laughter.
113. Are names of objects never put in the Genitive case?
114. Which is more usual to say: the boys' books ór the books of the boys; the books of my uncle or my uncle's books; the father of John or John's father; the death of Wellington or Wellington's death; the story of the unknown (= van de onbekende) or the unknown's story; the property of the deceased or the deceased's property?
115. What do you understand by an Absolute Genitive? When is it used? Examples?
D. WORDORDER.
116. What is the principal rule for the arrangement of words in English?
117. When a verb has two objects (e. g. direct and indirect), which of the two comes first?
118. Translate: Jan zette zijn hoed op, and Jan zette hem op. What is the rule ? When is the adverb put after the noun? When the noun after the adverb?
119. Can the principal verb ever be put before the subject?



127
145. What are the degrees of comparison of early, dry, gay, happy, hourly, lively, bodily, cruel, stupid,' wicked, pleasant, quiet?
146. What is the comparative of noble, pale, futile, fertile, exact, just, unhappy? Rules?
147. Use in sentences: inner, outer, utmost, outmost, inmost, upper, upmost, utter, foremost, hindmost.
148. Are monósyllabic adjectives always compared by means of er and est? Is just the only exception?
149. Must we say: This teacher is most severe, or: This teacher is the severest?
150. How do you distinguish between the use of elder and older, eldest and oldest? Translate: De oudste van de drie broeders, van het geheele gezelschap, van ons beiden, van de vrienden. Mijn oudste hoed, vriend, broeder, neef. Het oudste manuscript. De oudste oom van mijn vader.
151. Translate: Uw oom is meer scherpzinnig dan voorzichtig. Why is more-used? And why is most used in: It was a most important event for us?
152. Why is most unhappy (and not unhappiest) used in the following sentence: For the future, Dick, this is your home, if you will take pity on a most unhappy woman.
153. Translate: ijzer, ijzeren; zilver, zilveren. What is the rule? There are two kinds of exceptions to this rule, viz ? Translate: Het gulden vlies, de gulden middelweg, een gouden horloge, gulden woorden, gouden zonnestralen. Is a golden watch never used?
154. Is the rule that DissyUabic adj. having the accent on he last syllable, are compared by er and est quite absolute?
155. Is a comparative always followed by than? (Think of prior, anterior, etc).
156. Worse and worst are the comp. and sup. of the adjectives .... ?
157. What is the diff. between bis last poem and his latest poem; the last battle of a war and the latest battle ?



128
158. When is lesser used as a comparative form of little? When smaller? when less?
159. When is the adjective (or participle) put behind the noun?
160. What is the difference between the meanings which an English and a Dutch adj. can have when used substantively?
161. Translate: De arme. De armen. Onze armen. Deze armen. Armen.
162. Can we say: The poor of this town?
163. How many meanings has the phrase the good? Sentences !
164. Does an adjective used substantively always denote a whole class of persons? Can it be used in reference to one or more persons? Can you distinguish different cases here?
165. What do you know about the word own from a grammatical point of view ?N (two things)
166. What are the degrees of comparison of unhappy, incomplete, unpleasant, disagreeable ?
167. Translate: Voor verdere inlichtingen wende men zich tot de Heer M. Is het nog veel verder? Op zijn verst is het
- drie kwartier gaans.
168. What adjectives have irregular degrees of comparison?
169. Translate: De laatste helft van de vorige week. Napoleon en Caesar ..... de eerste had ...., de laatste had .... — Wijlen mijnheer N. — Hij kwam later dan wij verwachtten. Zij was gekleed naar de laatste mode. Als je de naaste weg naar het naaste station wilt hebben, sla dan het eerstvolgende pad in. Mijn naaste bloedverwanten zijn mijn naaste vrienden. Mijn naaste buurman.
170. Is the comparative ever used where Dutchmen apply the superlative?
171. What do you understand by an Absolute Superlative ? Examples!
172. How do you say in English: koe gauwer hoe beter ; hoe langer de nacht, hoe korter de dag ; hoe langer hoe moeiliker ; hoe langer hoe rijker?



129
THE NUMERAL.
173. Write down in full: 4, 14, 40, 8, 8ste, 18, 18de, 9, 9de, 5, 5de, 50ste, 12, 12de, 15de, 31ste, 33ste, 44ste] 88ste.
174. Translate: Mijn oudste broer is geboren de 8ste Junie 1865 (in full).
175. In how many ways is eens translated?
176. How do you translate eerst? Is there a difference between first and at first?
177'_ How do y°u say m English: Mijn oudste broeder is de 8ste of gde Mei geboren en mijn jongste zuster de 5de Junie.
178. How would you express the following amounts of money in English: /2.r0; / 1.45; /27; /42?
179. Name some ten expressions with a numeral, e. g. Everything is at sixes and sevens.
>180. Translate: 2l/2 pond boter; j'/4 pond vlees.
181. Analyse 8765432 in this way: 2 units, 3 tens,
182. Say in two ways: drie miljoen inwoners.
183. What difference is there between both and two ? Translate: He had ample opportunity of talking with both officers and men.
THE PRONOUN.
A. THE PERSONAL PRONOUN.
184. What are the personal pronouns?
185. What are the objectives of the pers. pron.?
186. When are thou and thee used?
187. How do you translate: Wie is die Mijnheer? Het is mijnheer S.? And how: Ik heb zijn vrouw nooit gezien ; ik weet alleen, dat het een Engelse is. Account for your translation of het.
188. Translate: Het is mijnheer S., die het gedaan heeft. Het zijn de heer en S., die etc. Why do you translate het in this way?
189. When is het translated by so ?
9



130
190. It is ever used as a provisional object? Is it oftener used in this case than het in Dutch? Why?
191. Translate: Ik geloof het niet, dat hij het gezien heeft. Ik dacht het wel, dat hij niet komen kon. Hij kreeg het in zijn hoofd, alleen uit te gaan. Wij vonden het nodig, hem dit te zeggen. Gij kunt er op rekenen (to depend) dat wat hij zegt waar is.
192. When«is ye used?
193. Must we say: It is he or It is him ? It is I or It is me ? It is us or It is we?
194. Are of me, of you, etc. ever used instead of my, your, etc?
195. How can er be translated?
196. Give an example in which Dutch uses er as a provisional subject, and English it.
Give examples in which we find it used as a provisional subject in English and het in Dutch.
197. Form sentences in which it is used as a formal object (e.g. The little boy lorded it over his sister).
198. According to what rule do you translate het by so in the follöwing sentences: Is zo iets mogelik? Ik geloof het? Ik hoop het.
199. Give an example in which so in used after to do. What does it refer to here?
200. How do you translate wel and niet waar in sentences like Hij komt morgen niet, wel? Rule? Is one part of the sentence always negative?
B. THE REFLEXIVE PRONOUN.
201. How are the reflexive pronouns formed? Conjugate the verb to wash oneself in the Present Tense.
202. Name some ten verbs that are reflexive in Dutch and not in English.
203. Name some verbs which are always used with the reflexive pronoun. Also some which have a different meaning when used with the reflexive pronoun. Also some which may be used with or without the



132
220. Are mine and. thine ever used as adjective poss. pronouns?
221. Wat diff. is sometimes made between: He is my friend and He is a friend of mine? My husband is always joking and That husband of mine, etc. ?
222. Translate: Ik stak het in de zak. Hij leunde met (not transl.) de elleboog op de schoorsteen. Why do you use the possessive pronoun in English?
223. Must we say I looked into her eyes or I looked her in the eyes? ** «V
224. Translate: Hij schoot de tijger door het hart. De tijger werd door het hart geschoten. Hij schoot zich voor (= through) het hoofd. Hij heeft zich in de vinger gesneden. De wind blies hem in het gezicht. Zij verloren het leven. Hij heeft de hals gebroken.
225. When do you translate zijn by one's and when by his ? Translate: Zijn eigen reputatie te vermoorden, is een soortvanzelfmoord. Hij heeft zijn eigen reputatie vermoord.
226. Do we ever use of -f- pers. pronoun instead of a possessive pronoun?
227. Is there any difference between I caught his hand and / caught him by the hand?
228. Translate: Ik heb het met mijn eigen handen gemaakt. Hij heeft een eigen huis. Heeft zij eigen kinderen? Zij heeft zelf wat geld.
229. Have you ever heard of a Post-possessive ? Give examples.
D. DEMONSTRATIVE AND ANTECEDENT PRONOUNS.
230. What demonstrative pronouns do you know?
231. Translate: Dat is mijn oom. Dat zijn mijn ooms. Dit is een mooie bloem. Dit zijn mooie bloemen. What rule have you applied?
232. Is deze ever translated by the latter? Example!
233. Is the latter always used in connection with the former ?



133
234. By what word is the same of ten strengthened ? Example!
235. Use yon and yonder in sentences. What is the usual word instead of yon(der)?
236. What is the meaning of all the same in: I forbade him to do it, but he did it all the same? and in: It's all the same to me?
237. Is such ever used as an antecedent pronoun? Use he, that and those as ant. pronouns.
238. Must we say I have not seen him these seven years or this seven years?
239. Translate: Mijnheer Die en Die (Dinges) in severaT ways.
240. This and that, the former and the latter are used in reference to two persons or things mentioned before. Is there any diff. between the first two words and the last two?
241. Translate: Zij, die zondigen, moeten de gevolgen dragen. What rule have you applied?
242. Do we never say They who? (See also Question 294).
243. Translate: Er zijn er, die zeggen, dat dit aangename dagen zijn.
244. Translate: Degene (or: Hij), die eens steelt, is voor altijd een dief.
E. INTERROGATIVE PRONOUNS.
245. What are the Interrogative Pronouns?
246. How is the int. pron. who declined?
247. Can to be omitted in the dative to whom?
248. When is the int. pron. which used?
249. Translate: In welk jaar stierf Jan de Wit? Wat zijn de voornaamste rivieren van Europa? In welke landen vindt men zout? Welke groote Nederlandse dichters kunt ge opnoemen? Welke van deze dichters leefden in de 17de eeuw? Wie van deze mannen is je beste vriend? Aan welk oor is hij doof? W<slke jongen bedoel je? Welke kamer bevalt u het beste? Wat zag je in de tuin? Wie heb je het gegeven?



134
250. Is the int. pron. which used substantively or adjectively?
251. When is what used as an int. pronoun?
252. What is the diff. between What pen do you use? and Which pen do you use?
253. Translate: Wat een tegenwoordigheid van geest in een kindl Wat een domoor\ Wat een mooi weerl Wat een domoorènl Wat 'n heerlike wijnl Wat een mooie avond is hetl Wat een mooie huizen zijn dit\ When is the indef. art. used after what? (Cf. He shows presence of mind; he is a stupid; it is fine weather; etc).
254. In how many ways can you translate: Waarvan is deze deur gemaakt? Waaraan denk je? Waar wacht je op? Waarom lach je? Which of the two ways is used in colloquial English?
255. Translate: Wat is uw naam? Van wie was koningin E-lizabeth een dochter? Hoe noem je dat? I don't know which is which. He knows what is what. Suppose he doesn't know anything about it, what then? What if he should never see her again?
256. When are whosoever, whatsoever, whichsoever used ?
257. Is the int. pron. what used substantively or adjectively?
F. RELATIVE PRONOUNS.
258. What are the relative pronouns?
259. When is as used as a rel. pron.? Sentence!
260. How do you decline who? which? that? what?
261. Can to be omitted in the dative case of rel. or interrogative pronouns?
262. Can to ever be put at the end of an adjective clause? Example!
263. Give a sentence in which whose is used for of which.
264. What relative pronouns can (cannot) be preceded by a preposition ?
265.. Why has what no antecedent?
266. How do you translate: Al wat ik bezat, heb ik verloren? Why not: All what I possessed?



135
267. By what relative pronouns can all be followed? Examples! When is all which used?
268. In what sort of style are whereof, whereto, etc. used ?
269. When is who used as a rel. pron.? When which? When that?
270. What is a restrictive adjective clause? what a continuative adjective clause? What question can you ask to which a restrictive adj. clause gives the answer? To what sort of clause is a cont. adj. clause equivalent? Why do we of ten find a comma before a cont. clause?
271. What do we find after a proper noun, a restrictive or a continuative adjective clause?
272. The crew(,) who were saved. Is the adjective clause continuative or restrictive?
273. The ass, which is an obstinate animal. The horse that you -iought yesterday. The book which I gave you. This book, which is my greatest treasure. This book, which I gave you yesterday. Are the above relative clauses continuative or restrictive?
274. Is who a continuative or a restrictive relative pronoun? Examples!
275. Is which continuative or restr.? Sentences!
276. Can which be used after a proper noun denoting persons? Examples!
277. WTiat rel. pron. are used in reference to animals?
278. Translate in two ways: Hij had drie zoons, waarvan de oudste mijn vriend was.
279., When must of whom and of which follow the adjunct they qualify?
280. When can that take the place of who and which?
281. Is which of ten used as a relative pronoun? When must it be used?
282. In what cases is that preferable to who and which? When must the rel. pron. that be used? (Cf. also: Blockhead that I wasl)
283. When can the relative pronoun be omitted?
284. Is it sufficiënt to say that it can be omitted when it is in the objective case?



136
285. Is it sufficiënt to say that it can be omitted when it is in the objective case and restrictive? (Cf. The man to whom you gave everyth ng).
286. Can the rel. pron. be omitted. in the nominative case ? Examples!
287. Translate in two ways: Wij pakten saam al het weinige, dat ons was gelaten.
288. In how many ways can you say: Het huis, waarin wij woonden; De zonde, waarover hij berouw had; De pen, waarmee hij schreef? Which is the usual way?
289. Translate: He is a man than whom there is no aller ih the lown. Here I have a bird than which there is no finer in~ the collection.
290. When is the relative who used in reference to animals?
291. Must we use that in restrictive adjective clauses?
292. Translate: Hij kwam, wat mij zeer verwonderde. Wat erger is, hij deed alsof hij mij niet kende. How do you translate wat?
293. What is the difference between the relatives that and who?
294. Translate: Mijn oudste broer, die verleden jaar getrouwd is, woont nu in Amsterdam. Must we say who or that? Is there any difference between: They, who had escaped, and Those who had escaped (See Question 242).
295. Is what always a relative pronoun?
296. Which of the relative pronouns are declined?
297. Is the restrictive relative pronoun stressed or not?
298. In what respect is the relative which different from all the other relative pronouns?
299. You do not know of what I am speaking. Can of be put at the end?
300. I laughed at what he said. Can at be put at the end? When can the preposition before what be put at the end ?
301. Which two words can be put in the place of the rel. pron. what? Can we say that what is equivalent to that what? Why not?
302. Is what always used without an antecedent?
303. Is who always used with an antecedent?



137
304. The man who should do such a thing, would be put to death, The man, who had walked more than twenty miles, was tired to death. Is the first who the same as the second?
305. Could you say: My father that is a very severe man, sometimes gave me a sound beating? A man that says such a thing is no gentleman?
306. Use the relative pronouns whoever, whatever, whichever m sentences.
307. Are 'continuative clauses of ten used in the spoken language?
308. What is the commonest relative pronoun in the spoken language ?
309. Is the rel. pron. whom often Used in conversational English ?
310. Translate: 'De geestelikheid, die hem tot hiertoe ondersteund heeft. Het gezelschap, dat het kamp om zes uur 's morgens had verlaten.
G. INDEFINITE PRONOUNS.
311. What indefinite pronouns do you know?
312. Use the following expressions in sentences: All Europe; the whole of Europe; all the village; the whole of the village; all day, all the day, the whole of the day, the whole day.
313. Have the following sentences precisely the same meaning: All children like to play and Every child likes to play?
314. When is all followed by the definite article, and when not? (See 10).
315. Is all followed by a singular or by a plural noun? Examples ! Does all refer to persons or to things?
316. What difference is there between some and any?
317. Translate: Zal ik u wat wijn inschenken? Why do you translate it in this way?
318. Could you say: Any wine will do?
319. Must we say: She can read some (or any) English book?
320. And must we use some or any in: Have you some



141
order to be able te conjugate the following verbs: to sink, to string, to fling, to grow, to flow, to hoe, to shoe, to show; to beat, to heat, to tread, to thread, to spread, to lead, to read; to strew, to stray?
358. How do you conjugate: to throw, to swim, to seek, to beseech, to teach, to flow, to flee, to fly; to dig, to fit, to sit, to hit, to bid, to spit, to flit; to drive, to chide, to bite, to strive, to smite, to shine?
359. Is there any connection between to fly and to flee? How do you form the Future, the Past Imperfect, the Present Perfect of to fly and to flee? Translate: Ik vlucht; ik vluchtte1; ik zal vluchten; ik ben gevlucht; vlucht.'
360. Conjugate the following verbs: to shy, to try, to fly, to flow, to mow, to row, to sew, to sow, to overflow; to bear, to wear, to tear, to shear.
361. How are the following verbs conjugated: to lay, to lie, to feel, to speed, to feed, to sit, to set, to catch, to leap, to dream, to mean, to lead, to load, to lade, to light; to feel, to fall, to feil, to fill; to say, to pay, to slay, to hay; to lose, to loose, to loosen, to freeze, to choose, to clothe, to seethe; to wake, to waken, to awake, to awaken; to bend, to send, to wend; to sell, to yell, to swell, to teil, to toll, to feil; to find, to found, to bind, to bound, to wind, to wound?
362. Translate the following words and use them in sentences: he lies, he lays, he lay, he laid-, he lied, he led.
363. Translate:
Ik vloog. Ik vluchtte. Ik vlieg. Ik vlucht. Ik zal vliegen. Ik zal vluchten. Ik viel. Ik voelde. Ik velde (een boom). Ik leidde. Ik legde. Ik lag. Ik ging liggen. Ik loog.
364. Form phrases or sentences with ridden, sodden, gotten, hewn,laden,molten, mown, drunken, stricken,graven, shaven, shorn, cloven, bounden, swollen, wrought, beaten, beholden, rotten, sunken. (355).
365. When is a verb regular in English? When irregular? Are to lay, to lie, to buy, to fight, to build irregular weak or irregular strong?



142
366. What are anomalous verbs? Examples!
367. And what do you understand by defective verbs? invariable verbs ? consonantal and vocalic irregular verbs? mixed verbs?
368. What are the principal tense-forms of to pen, to burn, to learn, to gild, to win, to bleed, to eat, to beat, to light, to come, to become, to overcome, to welcome, to heave, to bereave, to weave, to cleave, to clothe, to shrive, to abide?
369. What is the diff. between: He shot the horse and He shod the horse?
B. SPELLING RULES.
370. What do you know about the final e of verbs? Is it always dropped in this case?
371. What can you teil about verbs ending in ee? (Cf. he freed, thou freest; freer, freest).
372. What happens to verbs ending in y? in ie?
373. When is the final consonant doubled?
374. What do you know about verbs ending in 1 ? in ip and op ?
375. Write down the 'three perspns Singular of the Present Imperfect and Past Imperfect, the Present Part., and the Past Part. of the following verbs: to eye, to fly, to pray, to travel, to coax, to stammer, to tie, to do (both as an auxiliary and as a notional verb), to shoe, to die, to dye, to sing, to singe, to swing, to swinge, to carry, to lay, to say, to pay, to drop, to reveal, to travel, to lead, to tread, to kidnap, to profit, to commit, to compel, to gossip, to fix, to traffic, to vie, to prefer, to enter.
376. What is the second person sing. of the Present Imperfect Tense of: tb learn, to cast, to hiss? And of the Past Imperfect? How do you pron. these words?
377. Why do you write he buzzes with es ?
378. What is the third person Sg. Pres. Imp. of: to coo, to woo, to go, to do, to bath, to bathe, to hiss, to stay, to cry, to hurry?



143
379. What are the Present Participles of: to stay, to fly, to dye, to die, to carry, to eye, to rue, to crochet, to develop?
C. DEFECTIVE AND OTHER ANOMALOUS VERBS.
380. In what forms are can and may used? How are the missing forms supplied? Translate:
- Hij zal het in een week kunnen afmaken. Heeft hij het kunnen doen? Hij zou het mogen doen, als hij het zijn vader vroeg.
381. Hou would you teach your pupils to translate such expressions as: had kunnen doen, had mogen gaan, had willen vertrekken, had moeten slagen? Translate: Zij hadden de wedstrijd kunnen winnen. Ze hadden hem moeten winnen, indien ze maar hun best gedaan hadden. Also: Hij had de last niet verder kunnen dragen en had moeten rusten. Voor twaalven had ik al dat werk kunnen afmaken, zo dat etc.
382. In what tense is must used as a rule?
383. Is it ever used in the Past Imperfect?
384. How are the missing forms of must supplied?
385. In what tenses is ought used? [Cf. He ought to obey (to have obeyed) his parents].
386. How many things do you observe about the sentences: He need not do it? He dare not do it?
387. How do you conjugate to beware, ought, may, (to) dare, (tö) need, must? Can we say to must, to ought, to may?
388. What verbs are used to express the compound tenses of may, cari, must, ought, will?
389. Translate: Durf je hier te komen? in two ways. Also: Hij durfde daar niet heen te gaan.
390. How many things do you know about the use of quoth (= said)? Is the word worth often used as a verb?
391. Can dare, must, need, and ought be used in the function of a preterite?
392. In what sort of style do we often find he doth ? he hath ?



144
D. THE PROGRESSIVE {= DEFINITE) FORM.
393. How is the Progressive or Definite Form formed? Is this the Progr. Form: My shoes are making?
394. It rained when I came home. Is this sentence right or wrong? Why?
395. Which of the two following sentences is right: In Scotland it rains every day. It is raining every day?
Why?
396. Which sentence is right: I dine at four or I am dining at four ? What do you do at 4 o'clock ? or What are you doing at four o'clock?
397. Is it right or wrong to say: I'm always dining at four ? Don't come at four, I'm always dining then?
398. Which sentence do you prefer: He Writes for the newspapers or He is writing for the newspapers ?
399. Must we say: Next year I shall travel in Germany or Next year by this time I shall be travelling in Gerniariy ?
400. When is the Progressive or Definite Form used?
401. Can it be used in all Tenses?
402. Why is it called Progressive Form?
403. Why is it called Definite Form?
404. When can the Definite Form not be used?
405. Distinguish between: He is writing a letter now & He writes a letter to his parents every week ; He is always crying when I open the door & He always cries etc; Where are you going to? & He goes to England once a year; The sun is shining & The sun shines by day; The birds are building their nests & Birds build nests ; He is dining now & He dines at six o'clock. The mother
.- -<, loves her child S- The mother is loving her child.
406. Which is right to say: I am speaking (I speak) four languages. The clock struck (was striking) twelve when I got (was getting) home. Yesterday I was meeting (met) a child that trembled (was trembling) with cold. Do you go (Are you going) to church to-day? What have you done (been doing) these years? He lives (is living) at



145
Amsterdam. He was coughing (coughed) all night.
407. Can the Progressive form of to hear, to see, to despise, to honour, to love, and to doubt be used? Do such verbs never occur in 'the Progr. Form?
408. Is there any diff. between / have sorted letters the whole day and I have been sorting letters the whole day? 0
409. Can the definite tenses also be used in the passive voice ? Can a passive verb be used in the progressive form in all tenses?
410. What does the Progressive Form express in: I am going to church to-morrow morning. When is he coming back from America? Are you dining there on Saturday?
. With what verbs is the Present especially used to denote an intention?
411. In one particular case the Progressive Fórm is used in the Past Tense, where it cannot be used in the Present Tense. What case is that?
412. What does the Progressive form of the passive voice express? Sentences!
413. Can to have be used in the progressive form a) as an auxiliary ; b) as a notional verb?
414. What do you call the form of the verb in: The room is being papered? Could you replace it by another form?
415. Translate: Deze jongens lezen veel. De jongen las iedere avond. Op dat ogenblik las de jongen de krant. Je kunt die krant nooit krijgen ; hij wordt altijd door de een of ander gelezen. ^sSe»
E. USE OF THE TENSES. *)
416. When is the Present Imperfect used?
417. When is the Past Imperfect used?
418. When do the English use the Present Perfect Tense?
419. When is the Pluperfect used?
*) For the Future Tenses see also 540 et seq.
10



146
420. In what cases is the Dutch Present Imperfect Tense translated by the Present Imperfect Tense?
421. Can it be translated by the Future?
422. Is the Dutch Present Imperfect ever translated by the Present Perfect ?
423. Give a complete answer to the question how the Dutch Present Tense is translated (See Questions 416 420 421, 422).
424. Is it right to say I cannot watt till he comes? Why?
425. Translate: Ik ga daar 't volgende jaar eens heen. Ik heb vannacht een vreemde droom gehad. Shakespeare is geboren te Stratford-on-Avon. De lente is gekomen ; ik héb vandaag de koekoek gehoord. Hij was in Indie, toen zijn vader stierf, en hij is pas van 't jaar teruggekomen. '
426. How do you translate: Heb je dat boek gelezen? Why?
427. Ik woon hier al zes jaar. Hij is al zes jaar dood. How do you translate these sentences? Why?
428. Translate: Heb je Dickens' werken gelezen? Ik heb van morgen twee brieven ontvangen en van avond kreeg ik één brief. Hoe lang is hij al terug? Discuss the use of the tenses in these sentences.
429. What diff. is there between: How long are you staying here? and How long have you stayed here? Have you been awake long? and Are you awake long?
430. What is the main difference between the Past Imperfect and the Present Perfect?
431. Say why you use the Present Perfect in: We all have been children. And the Past Imperfect in: "We were young ourselves once, Master Tyle", quoth His Royal Highness.
432. How do you translate ik wenste? Translate: Ik wenste wel te weten, waarom hij dat gedaan heeft. Ik wenste dat ik rijk was. Gisteren wenste ik, dat ik hem noo t gezien had.
433: How do you translate wel and niet waar in sentences as: Hij komt morgen niet, wel? (See 200).
434. What is the meaning of: I am going to post a letter?
435. Translate: Ik kom de bloemen betalen die ik gisteren



158
597. Is may ever üsed in concessive clauses? What sort of verb is it in this case?
598. What is the meaning of He may not have gone? And of He cannot have gone?
599. What tenses have can and may?
600. What does may mean? Is it an auxiliary or a notional verb'? And what can can denote? What sort of power can can express?
601. What do we use in interrogative sentences, can or may? (See 607).
602. In what cases is may used to replace the Subjunctive Mood? Sentences!
603. What is the diff. between He may come and He can come?
604. Is there any diff. in conjugation between can and kunnen, may and mogen?
605. Translate: Ik heb het kunnen doen. Hij heeft het mij niet mogen vertellen. Wij zullen het niet kunnen doen. Hij zal het niet mogen doen. Hij had het mogen doen, als hij etc. (See also 380).
606. Can may and might be used after lest?
607. What diff. is there between What does he mean? What may he mean? and What can he mean? Where may my spectacles be? and Where can my spectacles be? May I leave the room? and Can I leave the room?
608. Form sentences in which may, might, shall, should, and were to are used in a modal function.
609. What does the Dutch verb laten express?
610. When is laten translated by to let? by to get, to cause, to have, to make?
611. Translate: Ik heb de kleermaker een jas laten maken. Ik heb een jas laten maken. — Ik heb hem een brief laten schrijven. — Ik heb een brief laten schrijven. — Ik laat (liet, heb laten, zal laten, zou hébben laten) een jas maken.
612. Is laten ever translated by the passive voice? What is the diff. between I should have made a coat and I should have a coat made?



161
640. By what constructions can the verb to knowbefollowed ?
641. Is there also a Nominative with Infinitive?
642. Translate: Ik ontken, dat dit een waar verhaal is. De generaal beval een brug te bouwen. De generaal beval zijn troepen terug te trekken. Kunt gij deze man voor uw ogen laten (= to suffer) verhongeren (= to starve)? Kunt gij deze man voor uw ogen laten doden? Ik hoorde een vogel zingen. Ik hoorde een lied zingen. Wij zagen de koeien grazen. Wij zagen de koeien melken. Ik héb_ het dikwijls horen zeggen, maar ik heb het nooit zien doen. Ik heb hem dikwijls horen zeggen, dat hij etc.
643. Make the following sentences passive: We told him to obey. They allowed him to stay. We knew him to be guilty. They declared him to be innocent. They saw him enter the room. They heard the clock strike. They made the water boil.
644. Do you use an Inf. with or without to after dare, need, know, I had rather, he would rather? Is rather
always followed by an Infinitive?
645. What do you observe about the construction in the following sentences: 1. She may stay here if she wants to. 2. Come with us for a long walk. — / should like to very much.
646. Have you ever heard of a split infinitive?
647. Translate: Hij stond uren lang naar de schaatsenrijders te kijken, terwijl zijn vrouw thuis op hem zat te wachten. Hij lag op je te wachten in het gras. De Normandièrs kwamen de heuvel a/rennen. Hij bleef enige minuten bij mij staan. Ik wilde mijn vrienden opzoeken (= go and see). Laat mij eens trachten u te verklaren hoe dit zoo kwam. Hij kwam me vragen, waarom ik hem niet was komen opzoeken.
648. Can you say: He thought to be right? What do wë say instead? Why is it right to say I had thought to obtain a lucrative situation there, and not He thought to be right? What word must be inserted in the last sentence ?
649. Give a sentence in which the Ace. with Inf. is used



167
frightened of Garibaldi. "They're very excited," I said, laughing.
722. Do the adverbs widely and bodily exist? Is.bodily also used as an adjective?
723. How do adverbs form their degrees of comparison?
724. Of what adverbs are worse and worst the comparative and superlative? And of what adjectives?
725. Must we say He is never ready in time or He never is ready in time? He wiU never do what you ask him or He never will do etc? He has never a good word for his inferiors or He never has etc.
726. Translate: Hij komt altijd te laat. Hij is altijd te laat gekomen. Hij zal nooit te laat komen. What do you observe about the position of always (never)?
727. Translate: Hij sprak zeer duidelik. Je moet de woorden duidelikèr uitspreken. Why do you put the adverb here?
728. Could I say: I remember he distinctly pronounced these very words?
729. What do you know about the place of adverbs (e. g. never) in reference to the Infinitive? (See also Question 646).
730. What do you understand by continuative or coordinate adverbs of manner? Examples!
731. What is the place of cont. adv. in sentences?
732. What are restrictive adverbs of manner? What is their position in the sentence?
733. Compare He kindly invited me and He invited me kindly ; She politely offered me a chair and She addressed me very politely.
734. How many meanings has too ? What do you know about the position of this word?
735. Must we say Do not you know that he is etc. or Do you not know that he etc.
736. How many meanings has the word lately ? Is the verb put in the same tense in the two cases?
737. What are the meanings of nearly ?
738. What do you know about the pösition: a) of adverbs



169
al 5 jaar ; Héb je, de brief al af? Is de trein al aan?).
756. Wholly is an exception to the rule that ?
757. Duly and truly are exceptions to the rule that ?
Use wholly, duly, and truly in sentences.
758. What are the corresponding adverbs of noble, possible, hostile, sole, pale? Rule? (Mind the pron. of the last three adverbs!)
759. Translate ook by means of too in the following sentences: Appels en peren zijn nu rijp. Het koren is ook rijp. — Verkoopt deze slager ook varkensvlees? — Ook hier vond de landing der Romeinen tegenstand (= was opposed). — Mijn kinderen hebben de mazelen en mijn vrouw is ook ziek. SoPiif
760. Translate: We konden hem niet meer zien. Niet minder dan 13 veldslagen. Niet grooter dan 'een speldeknop. Ik kon niet minder doen dan hem te eten vragen. Ik ben evenmin een lafaard als gij.
761. Translate: De zon staat (= is) nog hoog. Ik heb hoop, dat hij nog in leven is. Zij is nog geen twaalf jaar oud. Haar japon was nog mooier dan die van haar zuster. Het is nog geen tijd om op te staan. Ik héb hem gisteren nog gezien. Nog in de 14e eeuw waren de meeste huizen van hout. Zij is pas twaalf jaar. Het is pas half elf. Hij kwam pas toen hij vier maal geroepen was.
762. Translate and say what rule you have applied: Wanhoop nooit 1 Ik rook zelden sigaren. Ik had nooit moeten trouwen. Wij vertrekken a.s. Maandag naar Londen. Shakespeare is in 1564 te Stratford-on-Avon geboren. Dat heeft hij mij dikwijls verteld.
763. The soldier shamefully abandoned his Standard. Your insolence has naturally roused his anger. Must the adverbs in the above sentences be put at the end or
■ not?
764. What are the corresponding adverbs of adjectives ending in ic? (e.g. artistic, dramatic, emphatic).
765. What are the adverbs formed from shy, sly, lucky, coy, day, gay?
766. Is monthly an adjective or a noun?



170
767. Use big, fine, full high, large, loud, loudly, low, near, sharp, short, and straight as adverbs.
768. What are the meanings of hence?
769. Do we often say Whence did he come?
770. Is there any diff. in meaning between always and ever ?
771. Translate al (reeds) in various ways.
772. When is eerst translated by first, and. when by at first?
773. In how many ways is gaarne rendered?
774. Is there any diff. between He does not often do his best and He often does not do his best?
THE PREPOSITION.
775. By what prepositions are the following words followed:
to feed ; fond ; glad a day's rest; I guess the
result; to hide ; angry (2 prep.) ?
776. Give some nouns requiring to be followed by the preposition to. Also some verbs and adjectives. Is to a preposition in I have much work to do.?
777. Translate: Hij werd van diefstal beschuldigd. Dit vermeerderde (= added to) mijn verwarring. Ter eere van 's Konings verjaardag.
778. What is the diff. between He called for his wife and He called after kis wife.
779. Translate: Hij heeft recht (aanspraak) op uw dankbaarheid. De rover beroofde de reiziger van zijn geld. De Fransen belegerden (sloegen het beleg om) Calais. Geef me een hand. Lach niet om 't geen ge niet begrijpt. Hij is naar Londen vertrokken.
780. What is the diff. between / walk to the door ; I walk towards the door ; I walk as far as the door?
781. What diff. is there between over and above? between under, below, and beneath (both in the literal and the figurative sense)?
782. Use through and throughout in sentences.
783. Can you distinguish between except, beside, and besides ?






181
(1921) De vertaling in het Engels.
1. Eenigen lijd geleden is een vriend van mij een goede betrekking aangeboden. Hij had er niet naar gesolliciteerd: de koopman, die hem op zijn kantoor wilde hebben, had toevallig gehoord, dat hij zeer ijverig was en een zoo goed zakenman, als men maar kon wenschen. Hoewel hij bijna tweemaal zooveel kon verdienen als hij kreeg in zijn geboortestad, besloot hij de betrekking niet aan te nemen. Het leven in een groote stad is veel duurder dan in een kleine, vooral voor een ongetrouwd man. Bovendien wilde hij zijn tegenwoordigen patroon niet graag verlaten; hij is nog maar een jaar of drie bij hem. Het komt mij voor, dat mijn vriend wijs gehandeld heeft. Later zal hij zonder twijfel naar Amsterdam gaan, als hij meer practische ervaring heeft verworven. Binnenkort zal hij zich ook op de studie van het Spaansch moeten toeleggen.
2. Verleden week zijn we uit Engeland teruggekeerd, waar wij veel merkwaardigs gezien hebben. Wij hebben niet alleen Londen bezocht, maar ook drie weken doorgebracht op het land, ergens in Buckinghamshire. Het was ons aanbevolen door iemand, die het heerlijk vindt 's zomers uit de stad te gaan en in een rustige buurt zijn vacantie door te brengen. Het was daar rustig genoeg. Stel je voor twee huizen, waarvan één een herberg was, en tegenover de herbeig een oude kerk — op een na de oudste van Engeland werd ons verteld — dat was alles. Wij hadden ruime kamers in de herberg, en een prachtig uitzicht op, een heuvelhelling, met dennen en beuken bedekt. De vrouw van den herbergier vertelde ons dat de familie van haar man daar al over de honderd jaar woonde. Zij zelf scheen het er eenzaam Je vinden, want, al waren er in den zomer veel gasten, 's winters was er bijna geen vreemdeling te zien.
3. Ik woon hier al tien jaar en nog weet ik nauwelijks wat voor 'n man mijn naaste buurman is. Ik heb enkele malen getracht met hem in aanraking te komen, daar ik altijd gemeend heb, dat buren op goeden voet met elkander behooren te staan. Hij schijnt rijk genoeg om niet voor zijn brood te hoeven werken en gaat nooit uit dan 's avonds, wanneer het geheel donker is. Een oude, doofstomme vrouw komt eiken dag het huis schoonhouden, en zijn eten koken; iemand anders heb ik er nooit zien in- of uitgaan. Wat een ellendig bestaan 1 Van hem zou men gerust kunnen zeggen, dat hij zich levend begraven heeft.



104
and joust as a last resource. On my journey through Queenboro' and Peterborough I saw proud cowardly counts in profound thoughts prowling before the counter of the mournful widow not endowed with a dower. I hereby acknowledge that the young tough and rough youth with the double-breasted doublet and his shough went as coughing tourists scouring to the southern slough south of the town.
195. How is ui usually pronounced?
196. Pronounce:
Dry, drought, broad, breadth, wide, width, evil, devil (cf. The Devil is the Evil one), ever, even, juice, ruin, build, guilder, suit, biscuit, circuit, tuition, raspberry, laity, cauliflower, seamstress, scourge, scorch.
197. How are consonants divided? (In three ways).
198. Why is s a consonant? Why h? Why t?(See 7).
199. What difference is there between voiced and breathed consonants ? Between voiced consonants and vowels ? What is voice?
200. What kind of sound is the h? What is the position of the glottis in pronouncing an h?
201. What is a nasal? What is the difference between oral and nasal sounds?
202. How many nasal consonants are there ? What nasals are heard in pronouncing nymph?
203. Are there also nasal vowels ?
204. What sort of nasal is heard in the Dutch word oranje ? And in: 'n lapje franje en 'n beetje kamfer voor 'n zanger (when pronounced naturally and as one word) ?
205. If you have a cold in your head and want to pronounce kind, lamp, sink, what do you really pronounce then ? Why?
206. What kind of consonant is d ? What is the corresponding nasal? What is the corresponding nasal of the stop b? of the stop g in good?
207. What is a stop ? What is a continuant (or open cons) ? What is the diff. between a stop and a continuant ?



105
208. What lip (or labial) consonants do you know?
209. Are there also labio -dental (or lip -teeth) consonants ?
210. What consonants are formed with the point of the tongue ? .
211. What difference is there between a th and at?
212. What are blade consonants?
213. What is a point-blade (or blade-point) consonant?
214. Are front-consonants formed by means of the tip of the tongue?
215. What are back consonants? (Is the term guttural cons. for back cons. recommendable?).
216. How many glottal consonants are there?
217. Is the glottal stop or glottal catch a speechsound in English?
218. How many consonants are formed in the back part of the mouth?
219. Say what sort of cons. f, v, s, z are. (Remember that cons. are divided a) as to their being breathed or voiced, b) as to the manner in which they are formed (stops open cons., trills, nasals, side cons.), and c) as to the place where they are formed (lip cons., lip-teeth cons., blade cons., etc); e. g. f is a breathed lip-teeth open cons.
220. Say what sort of cons. th (of thin, thus), s, z, d, t, w, r, y (of year), 1, m, n, ng (of king), b, p, g (of good, dag, dagen) are.
221. Pronounce arms. Why is s pronounced in this way?
222. Enumerate a few cases in which s (medial or final) is pronounced like z.
223. Which name do you prefer: sharp s, voiceless s, or breathed s? soft s, or voiced s?
224. Why do you pronounce reseat, presuppose ?
225. Name the rules for the pron. of s in the middle of a word.
226. Why do you pronounce: pleasant, musical, rosy, cosy Chinese, heresy, jealousy, adversary, absolute, husband, absurd?
227. Name the rules for the pronunciation of final s.



119
to kim; he will give you a little information; and Don 't apply to him ; he will give you little information. Insert few or a few in: Though she was 80, she had
wrinkles in her face. Though she was 18, she had
.... wrinkles in her face. He was a boy of .... words.
38. What do you know about the repetition of the article ?
39. What is the diff. between a black and brown horse and a black and a brown horse? the secretary and
treasurer and the secretary and the treasurer?
40. Translate in different ways: De Franse en de Engelse taal. De Duitse en de Franse vloot.
41. Translate: De rijst is het voornaamste voedsel in warme, . vochtige landen, en de dadel in warme, droge landen. (Why do you call rice a material noun and date a class noun?)
42. Wat change does the omission of the def. art. cause in this sentence: You have always been cheerful under (the) most trying circumstances?
43. Translate: Als staatsman is hij uitstekend (= first raie). Hij had de rang van hertog. Het vak van timmerman.
44. Form a sentence in which the word woman is not preceded by the def. article.
The Noun.
A. NUMBER.
45. What nouns form their plurals by es?
46. Translate: Waar is de tang? Hij ligt op de kachel. — Ik heb een tang, twee tangen gekocht. What is the rule you have applied in translating these sentences?
47. What do you know about the word dozen ?
48. Compare the words dozen and pair from a grammatical point of view.
49. How do you translate: De oorlog der drie Hendriken. What rule do you, follow for the pluralizing of proper nouns?
50. How do you say in English: Het vee was goedkoop.



120
Zijn meubelen werden verkocht. Hij trok zich de haren uit. Wilt ge inlichtingen? Hij maakte grote vorderingen in korte tijd. Hij betuigde mij zijn dank. De pokken hebben hem geschonden.
51. What do you know about the plural of words ending in man?
52. Is there any difference between pain and pains?
53. Translate: De geestelikheid, die veel invloed heeft in dit land, is zeer ontevreden op de eerste minister.
54. What do you understand by silks, coppers, wines, irons, teas?
55. Translate: Wat is de inhoud van de brief? Hij was in een vrolike (sombere) bui. De voortbrengselen vah het eiland bestaan in koffie, tee, suiker, chocolade, enz.
56. How many meanings has customs ? Do you know more words that have two meanings in the plural, and one in the singular?
57. What words are used only in the plural? What diff. is there between: the ruin of the village, and: the ruins
of the village?
58. Name a few words that are always used in the singular. Are business, cost, and progress never used in the plural?
59. How is the plural of names of letters formed?
60. What can yoü say about the pluralizing Of words in f or fe?
What is the plural of safe, life, fife, knife, five, roof, chief, handkerchief, turf, wolf?
61. How do compounds form their plurals?
62. What words form their plurals by vowel mutation?
63. What are the plurals of penny, brother, index, genius, sixpence, die?
64. What is the plural of quite foreign words, e.g. datum, basis, bandit, terminus, series, species, apparatus, cherub, seraph, museum, crisis, crocus?
65. What words have the same form in both numbers?
66. How many meanings have the words cannon, horse, foot, sail? Is there a difference between The horse were



121
tired to death, and The hors es were tired to death?
67. What do you know about the pluralizing of names of nations ?
68. How is the plural of a compound formed consisting of a title and a proper name, e. g. Miss Crown?
69. Translate: De Gebroeders Brown. Aan de Jongeheren Brown. Aan de Heren A en B.
70. Are cold, snow, rain, dew, sand, and water ever used in the plural?
71. What do you know about the number of nouns denoting a definite number?
72. What is the plural of Mr. Brown, Mrs. White, Captain Black, Dr. Grey?
73. How do you pluralize compound titles, like knighttemplar, lieu tenant - ge n e r al, go vernor - general, lord lieu tenant ?
B. GENDER.
74. Is the rule absolute that the names of male beings ure masculine, those of female beings are feminine, and all the others are neuter ?
75. In how many ways can the gender of nouns be denoted ?
76. What are the feminine words belonging to bachelor, lad, buck, boar (= male pig), buil, colt, dog, drake, gander, drone; monk, husband, sir, sloven, wizard ; ram, stag, stallion?
Translate: Mijn vriend heeft eene hele menagerie tuis: pauwen en pauwinnen, een kater en een poes, kalkoense hanen en hennen, mannetjes kandries en wijfjes, woerden en eenden, ezels en ezelinnen, hengsten, merries, veulens en ruinen, hanen, kippen en kuikens, stieren, koeien, ossen en kalveren.
77. What suffixes form feminine words?
78. What fenuhine words can you form from sorcerer, emperor, actor, hunter, traitor, marquis, abbot, negro; testator; fox, hero; sultan; czar; executor ?



122
79. Is there a masculine word that is formed from a feminine word?
80. If death, sun, a river, a mountain, etc. are personified, they are made masculine, and if earth, literature, history, liberty, fortune, mercy, etc. are personified, they are taken feminine. According to what principle(s) is this done?
81. Give some examples of compound words like cock.sparrow, hen-sparrow; jack-ass, jenny-ass.
82. What do you know about the ending -ster? Give examples! (Cf. spinster, punster, rhymester, tapster).
83. Mention some ten nouns of common gender. What are nouns of common gender?
84. Translate: Mijn lezeressen. Zijn vriendin. Zijn buurvrouw. Zijn buurmeisje is ziek.
85. What can you teil about the words seamstress and songstress? Is there also a word songster?
86. Are there any feminines that have no corresponding masculines?
87. What do you know about the gender of names of animals ?
88. What is the gender of dog, cat, horse, hare, fish, canary, parrot?
89. What can you say about the gender of the word ship " and of names of ships ?
C. CASES. .
90. How many cases have nouns like William, house, pen ?
91. What do you understand by the term common case?
92. Give examples in which the common case is used as the subject; the object; the indirect object; an adverb adjunct.
93. How is the (Saxon) Genitive formed, a) of singular words; b) of words in the plural?
94. Do we form the genitive of Jesus (in for Jesus' sake) by means of', only to avoid the accumulation of too many hisses? (Cp. Thomas's sister, Dickens's works).



123
95. What is the Saxon genitive of Aeneas; somebody else; father-in-law (What is the plural of this word?) ?
96. When is the (Saxon) Genitive used?
97. Name some 10 expressions with a (Saxon) Gen. (= Possessive, or Genitive proper) denoting time; some 5 denoting distance; some 10 not denoting time or distance.
98. Is there any difference between The Lord's Day and the Day of the Lord ? John and William's horse and John's and William's horse? God's love and the love of God? The fear of the enemy and the enemy's fear? My father's defence and the defence of my father?
99. How is the (Saxon) Genitive formed when a substantive is accompanied by a short apposition, e.g. Mr. Bell, the bookseller; Victoria, Queen of England?
100. What is a doublé genitive and why is it called so? Examples! ■
101. When is the doublé gen. especially used?
102. Translate: deze, onze aarde ; deze uw broeder.
103. What are the meanings of A portrait of Rubens, R's portrait, and a portrait of Rubens's?
104. When must the Genitive-equivalent be used?
105. Name some verbs which always take a common case with to, and use them in sentences.
106. At mention of his name the old lady's face hardened. Can we replace the Gen! by the Genitiveequivalent, and the Gen.-equivalent by the Genitive in this sentence?
107. What sort of Gen. or Gen.-equivalent do you observe in: The last *ray of sunshine departed. Here the baron interrupted him with a world of compliments and greetings. The jaws of the wolf and the tusks of the boor grinned horribly among cross-bows and battle-axes. A huge pair of antlers branched inmediately over the head of the youthful bridegroom. His father's castle was not far distant from the old fortress of Landshort. Where is the female ear so dull that it cannot catch



125
120. In what cases is an auxiliary put before the subject ?
121. Explain the in version in: Not until she was dead, did I know how dear she had grown to me. Silver and gold have I none. Out of the depths have I cried unto Thee. "Why", said the baron, "cannot you send some one in your place" ? Had he really cared for her, he would not have done such a thing. Thus lived the baron Von Landshort, the oracle of his table, the absolute monarch of this little territory. Hardly had she shut the door,- when a loud report was heard.
122. What adverbs are always put behind the words they qualify ?
123. What do we generally write: Seldom do we find so many excellent people in one and the same family, or: Seldom we find etc?
124. Which is right to say: No more do I or No more I do; and so is he or and so he is? (Be careful!)
125. What is thé diff. between Thus died Caesar and Thus Caesar died?
126. When is there no inversion in interrogative sentences ? What is the wordorder in dependent questions ? And in imperative sentences?
127. Do we use the usual or the inverted order of words in optative sentences? Can a concessive clause show inversion ?
128. Instead of If he should come I'll let you know at once, we may say Should he come, etc. Can if always be omitted ? In what tense is the auxiliary when if is left out?
129. How do you translate: Ik vind het heel jammer, en Mar ie ook. — Je bent heel goed voor me geweest en je vrouw ook. — Hij heeft honger. Ik ook. — Ik kan op mijn rug zwemmen. Hij ook. Make these sentences negative in different manners.
130. In a large wood lived'a bear. Why is the verb put before the subject? Compare: Here the baron interrupted him with a world of compliments and greetings.



126
131. Translate: In geen land kan men zo iets toelaten. What do you remark about the order of words?
THE ADJECTIVE.
132. What are the great principles on which the formation of the comparative and superlative of adjectives is based ?
133. How can the superlative be strengthened?
134. Translate: De bovenste verdieping. In de laatste jaren. In de laatste tijd regent het erg. In de laatste dagen (weken, maanden) sneeuwt het verschrikkelikr De eerste de beste.
135. What is the comparative (superlative) of big-chested ; long-armed ; stout-hearted; fine-looking ; coldblooded; clear-headed ; well-known; high-spirit ed?
136. Use the word pretty as an adjective and as an adverb. Frame a sentence with the word prettily.
137. Translate: Hij heeft minder geld en minder klanten dan ik. Why do you translate in this way ? Is there any diff. between: He had less money than I and He had smaller money than I ? between: The little wants of that girl and The few wants of that girl?
138. What are the comp. and the sup. of little?
139. How do you distinguish between last, latest, lastly, lately, latterly, late, of late, lesser, lest, less, least, unless? Sentences!
140. Distinguish between the adj. gold and golden. Other examples ?
141. Translate: De Haarlemse Courant; Brusselse spruitjes. What is the rule? Are there any exceptions?
142. Distinguish between farther and further (see 167); nearest and next; latter and later. „
143. What are the comparatives of tired, afraid, fatigued, polite, severe, wholesome, bitter, eager, proper? What rules do you follow?
144. Last and latest are often interchangeable. When must latest be used?



131
reflexive pronoun without any diff. in meaning.
204. Use to betake oneself, to pride oneself and to avail oneself of, to bethink oneself of, to behave, to behave oneself, to apply, to apply oneself in sentences.
205. Can a reflexive pronoun form the indirect object of a sentence ?
206. What do you know of the use of the reflexive pronoun ■after prepositions?
207. Can self be used as a noun?
208. Does the form ourself exist?
209. What is the diff. between to behave and to behave oneself; to apply and to apply oneself?
210. Frame a few sentences in which the reflexive pronoun is used to avoid ambiguity.
211. What is the diff. between thyself and yourself?
212. In what case can the reflexive pronoun be used without the pers. pronoun?
213. Is there any difference between: Uncle is shaving and Uncle is shaving (or: shaves; Diff.!) himself; The little girl is dressing and The little girl dresses herself ?
214. Which is right to say: I love her more than you, or than yourself? There is nobody like he, like him, or like himself? He is as tall as I, or He is as tall a& myself or as I myself ? She was sitting by her, or byherself? He was beside him with rage, or beside him.self with rage?
215. Must I say: My brother and I, or Mybrotherandmy&eVtï 216.. Translate: Hij had een glas water voor zich. Must we
say before him or before himself? Rule?
217. Must we say: He shut the door behind him? or: behind himself?
C. THE POSSESSIVE PRONOUN.
218. How do you divide the poss. pronouns?
219. Name the adjective and the substantive possessive pronouns.



138
(any) English book for me? -
321. Give a few affirmative sentences in which any is used. Also some interrogative sentences with some; a few negative sentences with some; a conditional clause with any.
322. What is the diff. between Did you see somebody at the party? and Did you recognize anybody at the party?
323. Put either some or any in the blanks: I did not réceive ... .letters which I expected to get from my relations. I did not receive.... letters from my relations. He murmured.... excuse and slipped away. Will you not take.... of these raspberries ? Come to me
day. You may come.... day yóu like. If I had received.... books, I should have shown them to you. You surely keep.... cigars in the house ? I should like to see.... body who can read this book with dry eyes. She was more diligent than.... of you. Can.... one teil me who made that inkblot on my book ? Is there.... vinegar in the house ? Will you give me...; milk? Have you.... money? Have
you money for me ?.... great man has said that
there is no gulf between the Bible and science. Give me.... of this wine. You may take.... five of these books (2 meanings). I was not without.... fear. He went into the stable without.... fear. The plan was carried out without.... opposition. The plan was not carried out without.... opposition. Can't you do.... thing to cheer her up? Is there.... thing more you want to ask me?
324. How many meanings has some ? (Cf. Give me some book. Give me some books. Give me some 20 books). Is there any diff. between: You can take some ten books, and You can take any ten books?
325. Comment upon the use of Some and any in the following sentences: If you give me some money, I'll be very grateful to you. If you offer me any money I'll fling it in your face. Can't you teil me some thing about it? Can't you teil me anything dbout it?



139
326. He didn 't see some boys, who where playing on the lawn. We didn 't see any boys playing on the lawn. Why some and any?
327. Which is right to say: Are you going to take anything ? or Are you going to take something?
328. What is the diff. between somewhat and something? Sentences!
329. Is there any difference between: He is richer than any of you? and He is richer than one of you?
330. Translate: Zowat in 'tjaar 1066. Zowat fóoo.—. De goederen waren enigszins beschadigd. Er waren wel 40 bedienden.
331. What diff. is there between each and every?
332. Put either every or each in the blanks :t» of these
men has a will of his own. In this school boy is
treated in accordance with his character. This proverb
seems to be in the mouth of one. England expects
that.... man this day will do his duty of them
had to say something to her one of them had to
say something to her.
333. Write down a sentence with the indef. pron. either in it.
334. What is the diff. between either and any? (Cf. Either of the boys may have done it and Any of the boys may have done it).
335. What is the negative form of either? And of any?
336. Is either always an indef. pronoun? Ex.
337. How many meanings has the indef. pron. either?
338. Must we use either or both in: / can write with either hand (with both hands)? Why?
339. Is it very common to say: At either end of the hall was a huge fireplace?
340. There is the same difference between either and any as between neither and.... ?
34.1. In how many ways can iemand be translated?
342. Niets is translated by nothing, nought, naught, and none. Do you distinguish between these words or not ?
343. Is there any diff. between no and none?
344. Geld? Ik heb niets. How do you translate niets ? Why ?



140
345. What diff. is there between He has no books and He has not any books? '
346. Translate in two ways: Niet een hunner geloofde mij. Niet een van die huizen bevalt mij. Translate also: Geen onzer heeft het gezien. Dit zal u geen kwaad doen. Zijn antwoord maakte mij niet wijzer. Hij is even weinig een leugenaar als gij. Langs de hele weg stonden bomen. Dit alles is van 't grootste belang. In 't geheel niet(s). Ik voor mij. Alle weken komt hij hier. Hij was van top tot teen met modder bedekt.
347. What are the various meanings of one ? When can one be used as a substitute of a preceding noun? Is it ever used without a preceding noun ?
348. Use one and anyone as indef. pronouns in a sentence.
349. Is there any diff. between each other and one another ?
350. Can other be dechned?
351. Is one often used in the meaning of Dutch men? When is it used so?
352. What is the principal rule for the translation of men? In what ways is men translated?
353. When must every one (not everybody) be used? (Cf. Every one (stress on one) of you must have noticed that).
THE VERB.
A. IRREGULAR VERBS.
354. What are the principal tense-forms of to bear ? When is born used? And when borne?
355. Name some other verbs that have two forms for the past participle. When are the forms in en used? Use them in sentences or expressions.
356. Conjugate the following verbs: to throw, to crow (When is the Past Imperfect crew and when crowed ?); to sing, to spring, to hang, to swing, to ring, to wring, to sting, to trust, to thrust, to brush, to flush.
357. What are the principal forms we ought to know in



147
gekocht heb. Account for the use of the Tenses.
436. What difference is often made between I forget and I have forgotten?
437. What do you understand by the Historical Present?
Examples!
F. CAUSATIVE VERBS.
438. What are causative verbs ? Is to redden (= to make red) a causative?
439. What are factitive verbs?
440. How many classes of causatives are there ?
441. Use to fly, to grow, to stand, to dance, to sink, to run, to march, and to hang as causatives. yM
442. Are causatives strong or weak? And the verbs' from which they are formed?
443. How many causatives has to rise? Sentences?
444. What do you understand by a cognate object? Examples! > *-
G. THE SUBJUNCTIVE MOOD.
445. Conjugate to receive, to be, and to see, in the Present Tense, Past Tense, Present Perfect and Pluperfect Tense of the Subjunctive Mood.
446. What is the only verb that has distinct forms for the subj. mood? *
447. All other verbs have precisely the same forms for the Indicative Mood and the Subjunctive Mood, except what forms?
448. When is the Subjunctive Mood found in principal clauses ?
'449. When in dependent clauses? >
450. In what ways is the Subjunctive Mood generally replaced? Sentences!
451. In conversational English the Subj. Mood is never used, except....?
452. What is the great difference in meaning between



148
the Indicative Mood and the Subjunctive Mood?
453. Why has the verb not the (e)s of the 3rd person Sg. Present Imp. Tense in: God bless you! — Heaven forbid that I should misjudge you? What diff.. is there between: God bless youl and God blesses you? Heaven forbid and Heaven forbids that I should misjudge you?
454. Give two sentences in which the Subj. Mood expresses a concession.
455. In what sort of adverbial clauses is the Subj. especially used? Sentences!
456. Is there any difference between: Though I were a rich man, I could not think of such a thing, and Though I vrus a rich man, I could, etc?
457. In combination with what conjunctions is the Subj. Mood often used?
458. Is als het ware translated by As it were or As it was ?
459. Is come an Infinitive or a Subjunctive in "Come what may, I will never leave you in the htrch" ?
460. Is the Subj. Mood ever used in noun-clauses ? In •adjective clauses?
H. THE PASSIVE VOICE.
461. How is an active sentence made passive in Dutch?
462. What is the main diff. between the use of the passive voice in English and in Dutch?
463. In which language are there more passive constructions, in English or in Dutch? Why? Examples!
464. Turn the following sentences into the passive voice: He told me the story. He related the story to me. How many passive constructions does the first sentence allow of ? And the second ? What is the rule ?
465. Translate: Jan verdronk de kat, en £>e kat verdronk. De wind woei de kaars uit, en De kaars woei uit. Do you know any more examples? (See 484).
466. Put in the passive voice:
Every one looked up to him. They did not listen to my advice. They have called for the parcel. People much look



149
up to him. I shall take hold of the rope. We had lost sight of the ship. All the boys will make fun of him. I will take care of the child. Let us make an example of him. To whom are we to listen under such circumstances? One should take pity on such poor people. Time is precious ; yet many wantonly make away with it.
467. In how many ways can you translate worden ? Sentences !
468. How is er wordt rendered in English? Sentences f
469. Put the following sentences in the passive voice:
He saw a man in the street. He took great care of the child. I laughed at my friend. He imputed the crime to me. How many passive constructions do these sentences admit of?
470. Name some 15 verbs that require to be followed by the preposition to. How many passive constructions does a sentence with such a verb allow of?
471. Ik zag hem komen. Translate this sentence and then make it passive. Must we say: I heard the clock ring; I heard the clock rung ; or: I heard the clock ringing ?
472. Make the following sentences passive (if possible):
He spoke of my brother. I wrote to my brother. He dedicated the book to my brother. We are papering the room. He has been waiting for my brother these two hours. They saw him leave the house. I feit a beetle creep over my hand.
473. Translate the 'following sentences and then make them passive: Hij verklaarde mij dit woord. Men had niet op het bed geslapen. Is The bed had not been slept in really the passive construction of They had not slept in the bed?
474. Give a sentence with an indirect object and make it. passive so that the ind. obj. becomes the subject of the passive sentence.
475. In how many ways can you make the following sentence passive: I have given him much money? Can you always make such a sentence passive in two ways? Examples !.
476. In how many ways can you make the following sentences



150
passive: They gave him the jcontract. Bernardine read to Mr. Reffold all sorts of newspapers.
477. Are there any more objects, besides direct and indirect objects ?
478. Give examples of sentences with a prepositional object. Make the sentences passive.
479. What is there remarkable about the verb to ask?
480. In how many ways can you analyse the following sentences : / will take great care of the dog. They paid much attention to my words? How many passive constructions do these sentences allow of?
481. Give some five examples of verbal phrases (i. e. phrases consisting of verb -\- noun -f- preposition).
482. A sentence containing such a verbal phrase may be made passive in two ways. How? And is it always immaterial whether the one or the other construction is used, or is there any rule that guides you in this matter?
483. In how many ways can you make the following sentence passive: He put the paper on the chair? Cannot we say: The chair was put the paper on? Why not? See also 473).
484. Last year one of these houses sold for 2.000 pounds. What is there remarkable about the form of the verb? (See 465). Can you add another example?
485. Name some -Dutch reflexive verbs that are rendered in English by passive verbs, e. g. zich onderscheiden = to be distinguished.
486. They showed him in. They laughed at him. How are these sentences made passive ? Is there any diff. in stress between the words in and at in the active constructions ? And in the passive constr. ? Can you account for the difference?
487. They called Swift the Mad Parson, and boycotted him. In how many ways can you make the first part of this sentence passive ? What sort of object is the Mad Parson?
488. Can any active sentence with a direct object be made passive ?
489. Translate: Het is te hopen dat hij komen zal. Geen



151
sterveling (= Not a soul) was er te zien. Het is te vrezen, v dat hij het niet zal kunnen doen. What rule have you applied ?
490. Do you know any exceptions to this rule? (Cf. Er was niets te doen. Er is geen tijd te verliezen. Een huis te huur. Hij is te berispen. Het was moeilik te geloven.)
I. TO HAVE AND TO BE.
491. When is to have a notional verb, when an auxiliary?
(What is a notional verb?)
492. What difference is there between I have come and I am come? Other examples?
493. What does to have express when it is followed by a Past Participle (3 answers)?
494. What does to have express when followed a) by an infinitive with to; b) by an Inf. without to ?
495. Is it an auxiliary in: I have got a fine book? I have got a fine book from my uncle? When is to have got especially used instead of to have?
496. Give sentences with I had rather, I had better, I had as soon. Can you say this in other words ? Is there any diff. between I had rather stay at home and I had better stay at home? -V*/^
497. Divide the auxiliary verbs.
498. Must we say It is a pity that he was to die so young or that he had to die?
499. Is there any diff. between I am to go and I have to go ?
500. Can we say: I will have him go at once?
501. Is have the same word in: I have read that book and I shall have him read that book?
502. What does to have mean in: We had those children play there every evening?
503. What does it denote in: What will you have me do? I have an exercise to do?
504. What is the diff. in meaning between to have + Inf. without to and to have + Inf. + to? Sentences! (See 494).



152
505. What sort of word can to be be?
506. What does to be express when followed by a present participle? by an inf. with to ? by an adj. or noun? by a past participle?
507. What are the functions of to be when this word is used as an auxiliary?
Name a few expressions with to be, like: to be early, to be on good terms, etc.
508. Do you make any diff. between I have a story to teil and I have to teil a story?
509. Translate: Ik wil hebben dat de timmerman een ronde tafel voor mij maakt, en: Ik wil hebben dat er een ronde tafel voor mij gemaakt wordt.
510. What is were in: If I were to do it I should certainly be punished?
511. Frame a few sentences in which to have is used in the sense of to experience, to witness.
512. Translate: Hoe konden wij denken, dat wij elkaar nooit weer zouden ontmoeten? Wij zouden Woensdagmiddag van huis gaan. De generaal werd een paard onder het lijf doodgeschoten (— killed). Wat zoudt ge willen (= to have), dat ik las? Blijf niet te lang weg. Je hebt er lang werk mee gehad.
513. Is there any difference between: Who was John to resist? Whom was John to resist? Who was to resist John? How
.was John to resist? (See further the Questions on to do!)
K.TO DO.
514. How do you conjugate (to) do in the Present Imp. Tense: a) as a notional verb; b) as an auxiliary?
515. Conjugate to do in the negative-interrogative form of the Present Imp. Tense.
516. Is do used in affirmative sentences? in negative sentences? in interrogative sentences? in negative-interrogative sentences?
517. Shall you go to Amsterdam to-morrow? — / think not



153
— How is it that wesay/ think not.and not / do not think?
518. When is do not used in interrogative sentences?.
519. When is do used in affirmative sentences?
520. When is do not used in negative sentences?
521. When is do not used in negative-interrogative sentences?
522. Form sentences in which do is used to avoid the repetition of another verb.
523. Translate: Doe dat niet. Is the first do the same word as the second?
524. You translate: Hij vroeg mij, waar ik woonde, by: l) He asked me where I was living; 2) where I lived. Why don't you use do?
525. What can you say about the use of do in connection with to be?
526. Is do ever used with to have?
527. Do you say: If I mistake not or If I do not mistake? Isn't there another more usual expression for: Als ik me niet vergis?
528. How many meanings has I hope not?
529. Translate: Wie gaat daar? Wie zag niet, dat ?
Wie zag nooit, dat ? What do you observe about
the use of do in these sentences?
530. Comment upon the use of do in the translation of the following sentences: Wie vertelde u dat? Wie heeft u dat verteld? Wie van de dames ziet gij? Wie ziet gij niet? Wie hebt gij (niet) gezien? Wie (subject) ziet u? Wie (subject) ziet u niet? Wie (subject) zag u nooit? Wie (object) zag u (subject) nooit?
531. Do we ever use do in connection with never? Why is it used in these cases?
532. What is the function of do in Do b,e patiënt. Do have patience with him?
533. Can do be used in all tênses of to have?
534. When is do used for the sake of emphasis? Only in affirmative sentences? (Cp. He never did do his
best).
535. Why is do used in: Never did he allude to this event, and not in: Never introducé a lady to a gentleman; but



154
always the gentleman to the lady, and Never have we seen such a fellow?
536. When do we use do in the translation of the Dutch expressions wel and niet waar?
537. What is the meaning of don't (do not) in: Don't you like reading? Do you not like reading? — Don't I like reading!
538. Do is used in negative sentences with not. Does this rule mean that do must always be used when the negation not is used in the sentence? (Cf. They killed not only the men, but also the women and the children).
539. Are these sentences right: He gave not a little encouragement to the rebels. He tried not to smile. He seemed not to realise that you are his superior?
L. SHALL AND WILL.
540. How are shall and will used: a/ as tense auxiliaries; b/ as notional verbs; c/ as auxiliaries of the subj. mood?
541. Explain the use of shall and will in: He will remain in prison HU he shall have paid his debts. (See also 590).
542. Will I do it now? Is this correct? Do we never use will I?
543. What auxiliary is used after you and I ? How do you say: Wij tweeën zullen, etc; Hij en ik zullen, etc?
544. What rules do you know for the use of shall and will in dependent clauses?
545. When do we use shall you go? when will you go? When you will go? You shall go?
546. When are shall and should used as auxiliaries of (the subjunctive) mood?
547. Do we ever use you wül when the speaker gives a command?
548. What is the difference between
Shall your sister marry the doctor? and Will „ „ C;j,m „ m |
549. Why «is shall used in: Verily I say unto thee, that



155
this night before the cock crow, thou shalt deny me thrice. . //
550. Why don't we often say or write: He will do it, instead of the Dutch: Hij wil het doen? What verbs do we use instead? In how many ways is willen translated?
551. What is the meaning of would in: He would linger by the roadside for hours together. At such moments he would fly into a passion at any question?
552. What verbs and phrases express a habit? Sentences!
553. Translate and say what rules you have applied:
De ziekenverpleegster zei,'dat mijn vriend wel niet herstellen zou, maar de dokter beweerde, dat hij er hem wel zou doorhelpen, terwijl mijn vriend zelf zei, dat het hem tamelik onverschillig was, of hij genezen zou of niet. Zij besloten, dat het beter zou zijn, met de onthulling van het standbeeld te wachten tot de koningin in de stad zou zijn gekomen. De gemeenteraad besloot, dat de stad tot het uiterste zou verdedigd worden. Ik zal zorgen, dat hij gestraft zal worden. Ik eis, dat hij mij gehoorzamen zal.
554. What are the meanings of: He will do it and He shall do it?
555. Use shall as an auxiliary of mood, as an aux. of tense and as a notional verb.
556. Is shall the same word in: I shall go and You shall go?
557. Why is shall used in: // you do your best you shall have the post. There shall be weeping and gnashing of teeth?
558. Are the meanings of: He will do it and He'11 do it
the same?
559. What does will denote in: Fve often told him not to go out, but he will go out?
560. How many meanings has He would do it?
561. Whose wrfl does will denote in: I will, you will, he will?
562. What does strong-slressed will express in I will do it, You will do it, He will do it, etc. ? And weak-stressed will?



156
563. Translate: Ik schrijf hem direct. Is this the only way in which the English can express futurity?
564. What can the sentence / shall write to him express ?
565. How do you translate: Zal onze meid die boodschap voor u doen?
566. Translate: Leende ik hem het geld, dan zou hij blij zijn. Say. this also in another way.
567. Why do you say: he would be glad? Could you also say: he should be glad?
568. What are the three meanings of he shall go ? (See 570).
569. I'll is short for ?
570. Is shall ever used in the third person to express a future? (See 568).
571. Conjugate in all persons:
If I should do it, I should be punished.
572. Why should(st) in all persons in the first sentence? How did you use should and would in the principal clause ?
573. Translate: Ik zou het niet doen, als ik wist.... Gij zoudt het niet doen, als gij wist....
574. Does you shall do it express the same thing as you must do it?
575. Must we say: Will you come to-morrow? or Shall you come to-morrow?
576. Have will and would other meanings too ? Sentences!
577. Do you know a special meaning of I would?
578. How many meanings has Shall I ? And what does Am I to do it mean?
579. What is the diff. between I shall and I will?
580. Must we use would or should in: He who should (would) do such a thing would (should) become the laughing-stock of the whole village?
581. Is there any diff. between: He fears that he shall have to do it and He fears that he will havf to do it? (Must the subjects denote the same person? Does this cause any diff.?).
582. He shall do it that he shall see the diff. between etc. Has the first shall the same meaning as the second?



157
583. He would go to A. ,What can' this sentence mean? What other collocations are used instead of would in the meaning of placht? (See 552). *.-*:)*
584. Do we often say He would wear spectacles instead of the Dutch Hij placht een bril te dragen? What is the usual expression? Why is the latter expression better?
585. He that shall have finished first, will get a reward. Why shall and will ? Is it also right to say: shall get a reward?
586. What construction is generally used instead of He that shall have /. ?
587. Which is right to say: Would you like to be an officer? or Should you etc?
588. Which do you say to the maid-servant: You will have to go to the grocer's or You shall go to the g.? Under what circumstances would you say toher: You shall etc. ?
589. Translate: Het is natuurlik (mogelik, onmogelik, waarschijnlik, onwaarschijnlik), dat hij het gedaan heeft.
590. Is it usual to say: He must remain in prison till he shall have paid his debts?
591. What auxiliaries are used after lest and for fear? Examples!
592. What are the meanings of I shall, you shall, he shall?
593. What is the meaning of should in You should not speak so loud; it is bad manners?
594. Why is should used in: Looking up, %vhat should he see but the figure of a tall stranger?
595. Explain the use of shall and will in: When strength shall fail, I will leave off. I will beat you till you will be glad to get rid of me. I am sorry that you should be compeUed to go away now. Above all she wished that Harry should not grow up a milksop. Though he should gain the victory, he will but gain very little.
M. CAN AND MAY. LATEN. MOETEN.
596. Must we say You may do that work or You can do that work?



159
613. Translate: Hij had het niet moeten laten veranderen, niet waar? Wij zullen het moeten laten doen, niet waar? Ik heb mijn portret laten maken. Wij zullen het hierbij laten. Hij liet het plan varen. Zij liet het hoofd hangen. Mijn oom liet vragen, of ik hem helpen wilde. Ik zal een nieuwe japon moeten laten maken. Hij liet zijn haar knippen en ik liet me scheren. Hij kon het niet laten. Zij liet mij blijken, dat zij mij zeer genegen was. Hij liet zich op de grond vallen. Ik zal uw kamer geheel nieuw laten behangen. Laat de knecht een rijtuig bestellen. Toen ik thuis kwam, liet ik hem dadelik zijn werk doen. Je moet je niet laten beetnemen.
614. What is the difference between: I allowed, permitted, suffered, got, caused, ordered, commanded, told the boy to do the work. I let, had, made, bode the boy do the work.
615. Translate: Iemand laten wachten. Laat hem met rust. Iemand binnen laten (uitlaten, boven laten). Laat dat. Iemand laten weten, dat.... De dokter laten halen. Suiker laten halen bij de kruidenier. Waar heb ik de schaar gelaten? Loslaten (een gevangene, een touw). Laten zien.-
616. In how many ways is moeten translated? Sentences!
617. How do you translate: Hij moest uitgaan? Can you say He must go out?
618. Is must never used to express a Past Tense?
619. What is the difference between should and ought in He should (ought) to go now? Compare He ought to do it and He ought to have done it.
620. Must is only used in the Present Tense as a rule. How are the other forms of moeten expressed in English?
621. Translate: Ik heb vandaag mijn kamer moeten houden. Ik zal morgen mijn kamer moeten houden. Het is niet prettig, zijn kamer te moeten houden. Toen hij een klein kind was, moest ik hem dikwijls straffen. Ik vrees, dat ik hem weer zal moeten straffen. Je hadt het geheim moeten houden.
622. What is a special meaning of must not (e. g. You must not speak like that of my friends) ?



160
N. THE INFINITIVE, AND ACCUSATIVE WITH INFINITIVE.
623. I made her think that she What do you call this
construction ?
624. Is this construction frequent in Dutch?
625. What can you say instead of I saw that he'came? How many things did you do in changing the first sentence into an Ace. + Inf. construction?
626. Form an Accusative + Inf. construction with the verb to get. Now change get into make.
627. When is the Ace. + Inf. constr. used?
628. Give a few more examples.
629. Teil me with what sort of verbs this construction is used. Can you give me an Ace. -f- Inf. constr. with to look? Why is this impossible?
630. When is the Inf. without to used?
631. Translate: Ik zou me net zoo lief laten ophangen. Is I had as*lief be hanged colloquial English?
632. When is the Supine (= Inf. with to) used?
633. Are all verbs denoting an act of the will followed by a Supine ?
634. Translate: Deze bessen zijn niet geschikt om te eten. Do you use an active or a passive Infinitive in English? What is the rule? Exceptions!
635. Translate: Ik zag hem zitten, in two ways. Is there any diff. between the two constructions?
636. Translate: Hij beval de man op te hangen. Hij beval de beul de man op te hangen.
637. Why is the passive Infinitive used in the first case and the active in the second?
638. Translate: Hij zag de man ophangen. Hij beval de man op te hangen. When do we use the Past Participle and when the Passive Infinitive?
639. Is to hear always followed by an Inf. without to? When are 'verbs denoting an act of the senses (= denoting a physical perception) followed by an Inf. with to?



162
after to bid. Substitute the 'usual word for to bid. What do you know about the use and the conjugation of the verb to bid ?
650. In how many ways can you translate: Ik ontmoette hem toevallig" bij de brug?
651. When is to feel followed by an Inf. with to?
652. What is the diff. between I heard him come downstairs and / heard him coming downstairs? Must we say Did you hear the birds sing or Did you hear sing the birds? Why?
O. PARTICIPLES AND GERUND.
653. Are participial constructions oftener used in English than in Dutch? Why?
' 654. What sort of clause can a participial construction
stand for? Examples! 655. There are two sorts of part. constr., viz. dependent and independent part. constr. Give an example of each. When is such a constr. called independent and when dependent?
• 656. Why is the independent part. constr. also often called nominative absolute? Is there always a nominative in the independent part. constr.?
657. Is there any diff. in construction and meaning between the two following sentences: The horse being in the stable, everybody went to look at it. The horse being in the stable, could be seen by everybody.
658. In an independent part. constr. the participle is sometimes omitted. Give an example of this.
659. Sometimes the nominative itself is left out. Can you give two examples?
660. Translate: Het baat niet hem tegen te spreken. Een poging tot ontsnappen. Een afkeer van roken.
661. Form sentences with the adjectives busy, worth, like, and near, followed by a Gerund.
662. What do you understand by a Gerund?
663. Does a verbal noun always end in ing?



163
664. What do we often use in Dutch instead of a Gerund?
665. Can a Gerund be preceded by the definite article?
666. Can a Gerund be preceded by the indefinite art.?
667. What is the difference between a Gerund and a Present Part. ? Does a Present Part. show the nature of ah adjective or of a noun, or of both?
668. What are the words in -ing in the following sentences ?•
Hearing this, he said On hearing this,. he said. . .:
After hearing this, he said While listening to the
music, he said At hearing this, the old man looked
up. Ilikelisteningto sweet music. Iobject to hearing about this. Hearing this sentence was not pleasant tö him. Are you fond of sailing? Do you like sailing? Don't mind his feelings. Feeling that he was wrong, he 'was silent. He could not have used more feeling language. He shiveredat the idea of feeling ül.
669. Give examples in which a Gerund is the subject, the predicate, the direct object, the prepositional object of a sentence. ..'
670. In what does the Gerund show its verbal character? Ex.
671. In what the character of a noun?
672. Instead of The seeking of gold we may say Seeking gold, When can this change be made?
673. Give examples in which nouns in -ing like meeting are used in the plural.
674. What do plurals like filings, shavings, savings, etc. often denote? Are such words Gerunds or ordinary nouns? Why?
675. Is there a diff. between The reading of Dickens and Reading Dickens?
676. When must-the Gerund be used?
677. According to what rule do we use the Gerund in: He is averse to doing it, and not in: He has much to do?
678. Give examples in which the Gerund is used after to keep (on), to burst out; to put off; to leave off; tó'go on ; to have done.



164
679. By what preposition is burst out sometimes followed? And near? And busy?
680. What does the Gerund express in such compounds as walking-stick, hiding-place, etc?
681. When may the Gerund be used?
682. Translate: Het baat niet de waarheid te verbergen. Gedane zaken nemen geen keer. Spelen met vuur is gevaarlijk. Vergeef me dat ik het zeg.
683. Give sentences in which a Gerund governs a direct object; in which it is qualified by an adverb; by an adj; by a demonstr. or poss. pronoun.
684. Translate: Ik ben nog niet geheel klaar met inpakken. Dit komt er van, als men het gemakkelik opneemt. (This comes of, etc). Aardappelen, die ik zelf gekookt héb.
685. Why is the following sentence wrong: On returning home a fearful storm arose?
686. What is the difference between The tea is boiling and The tea is making; The ship is sailing and The ship is building?
687. When do we use such forms as The house is being built? What was the old (now obsolescent) form of such a sentence? Is the old construction never used now? What do you call wanting in A large sum is still wanting?
688. Make sentences in which the Infinitive and the Gerund are interchangeable.
689. What do you call thé form of the verb in The house is being papered? Could we also say The house is papering? When must we use the latter form? (See 687).
690. Translate: Ik wens te voorkomen, dat hij weggaat. Ik heb er op tegen, dat hij komt. Wat zegt gij van het rennen van mijn paard?
691. Is there any diff. between What do you say of my horse running to-day? and What do you say of my horse's running to-day?
692. Is a Gerund always interchangeable with an Infinitive ?
693. Is there any diff. in meaning between The book is printing and The man is printing?



165
694. Saving is having. Are the words in -ing Gerunds or Participles?
695. Translate: Het feit kon niet ontkend worden (Gerund). Het was woorden verspillen. Ik kon niet nalaten te glimlachen. Zou je er iets op tegen hebben (= to mind) om vooruit te rijden? Ik houd er niet van, dat je over nietigheden praat.
696. This is a bathing-machine. How would you convince your pupils that bathing is a Gerund here and not a Present Participle?
697. Is there a diff. in stress in the pron. of bathing as we hear it in a bathing man and a bathing-machine?
698. Is there any diff. in stress between a singing bird and a singing-bird?
699. What do you understand by a Gerundial construction a) in the wider sense of the expression: b) in a narrower sense? Examples!
700. Must we say the detective or the detective's in: There was no question of the detective('s) having seen him?
701. Name some compounds, of which the first part is a gerund.
P. MISCELLANEOUS.
702. Form sentences in which the Dutch als and tot are not rendered in English (e.g. She died a widow).
703. Use to grow (= worden) in a sentence. Can we also say: He grew a wise man?
704. Can you use to go and to fall as renderings for worden?
705. What do you know about the conjugation of to beware?
706. Name a few verbs that are intransitive in Dutch and transitive in English, e.g. to befall, to obey.
707. Name a few reflexive verbs.
708. Name some ten verbs that are reflexive in Dutch and not in English.



166.
709. What do you observe about such constructions as methinks, methought?
710. Name a few impersonal verbs.
THE ADVERB.
711. From what parts of speech can adverbs be formed?
712. In what ways can adverbs be formed?
713. What do you remark about the form of the adverb in the sentence He walked fast? Do you know some ten
s.. more examples ?
714. Translate: Het licht brandt helder. Hij spreekt luide. Ik i' heb vast (= soundly) geslapen. Ik heb als een os (= as
sound as .. ..) geslapen. Zij liepen vlug weg (— quickly). Zij liepen weg als hazen ( = as quick as ....).
715. How do you form adverbs from adjectives ending in y? in ly?
716. What are the corresponding adverbs of difficult, possible, impossible, forward, backward, doubtless, hourly? Is impossibly never used?
717. What sort of word can needs be? Sentences!
718. Distinguish between here, hither, hence; there, thither, thence; where, whither, whence.
719. Use the following adverbs in sentences: clean, cleanly; close, closely; dear, dearly; deep, deeply; fair, fairly; flat, flatly; hard, hardly; just, justly; last, lastly; late, lately, of late; low, lowly; most, mostly; new, newly; plain, plainly; right, rightly; shórt, shortly; wide, widely.
720. Is there also an adverb verily? And is the word very ever used as an adjective? Translate: It looks very like snow to-day.
721. How do you distinguish between very and much? . Are there any exceptions? Translate: Hij was te verwonderd en zij te verschrikt om te spreken, en ik was te vermoeid (= tired). Hij is zeer bang, zeer geleerd, geliefd, vrolik, tevreden (pleased), vast (= zeer) besloten, terneergeslagen (--' down, dejected). They are very



168
of definite time; b) of adv. of indef. time ? Name some adverbs of indefinite time?
739. U%p the words wisely and innocently both as restrictive and continuative adverbs. Form a sentence with fortunately as a sentence-modifier (= cont. adverb).
740. What diff. is there between You are here and Here you are?
741. Is there no adverb that always. follows the word it qualifies? What is the rule for the position of the adverb only? (Compare: Only I wrotë the letter. I only wrote the letter. I wrote only the letter. I wrote the letter only).
742. What is the wordorder if an adjunct of place and an adjunct of time occur in the same sentence?
743. What do you know about the place of yet?
744. Translate: Hij zette zijn hoed op and Hij zette hem op. What is the rule? (See 118).
745. What is a good rule for the translation of bijna? Translate: Hij rookt bijna nooit. Mijn oudste zuster zei bijna niets. Er is bijna geen verschil. Ik ken bijna geen beter boek over dit onderwerp. Zij kon bijna niet spreken van angst. Dit woord komt bijna nooit voor.
746. What is the meaning of not nearly? Sentence!
747. Use all but and anything but in sentences.
748. Is a comparative preceded by no or by not? Sentences !
749. What are the meanings of no more than and not more than?
750. What is the difference between I can but and I cannot but?
751. How many meanings has never? Sentences!
752. Distinguish between yet and still. What is the meaning of since?
753. What part of speech is none in: They were none too soon? He was none the worse for it.
754. How is the Dutch vóór to be translated?
755. How are toch and al (= reeds) rendered in English? (Cf. Ik heb hem al om y uur gezien; Wij wonen hier



171
784. Upon the hill or On the hill is opposed to ? Up
the hill is the opposite of .... ?
785. By what prepositions are the following words followed: to look (sentences!), to arrivé, to get . . . the top of a hill; dependent; independent; ashamed; to ask (sentences!); to care; to take care; to the care . . . Mrs. S. (= c/o Mrs. S.) ; blind (Sentences!); a descendant . . .; to descend?
786. In how many ways can you translate van?
787. What are the different meanings of from and of?
788. Translate: Van buiten leeren. Een roman van Dickens. (On)afhdnkelik van. Leven van. Van boven rood en van achteren groen. Afkerig van. Hij droomde van roem. Begerig naar lof. Van alles voorzien. De stad werd van levensmiddelen voorzien. Hij werd er van verdacht. Van ganser harte.
789. Translate: Te land en ter zee ; te weeg brengen ; te uwen koste; te bed; buitenshuis ; buiten het huis ; binnenshuis ; binnen het huis ; de toegang tot de zaal; tot op de huidige dag.
790. How can you translate the prep. aan?
791. Translate: Er iets bizonders aan. Ik heb mijn jas aan. Ik zal er u afln herinneren. Hij geeft aan zijn luiheid toe. Hij staarde mij aan. Ontkomen aan een gevaar. Blind aan een oog. Voorrechten verlenen aan. Het hoofd bieden aan. Rijk aan delfstoffen. Trek je jas aan. f 3000. — aan goud. Aan stukken gesprongen. Aan de borst gewond. Door gebrek dan geld. Stel mij aan die dame voor. Ik klaagde hen aan. Hij gelooft niet aan spoken. Aan kiespijn lijden. Ik ken hem aan zijn gang. Aan het venster kloppen. Aan wal gaan. Aan de drank zijn.
792. What does the prep. at after verbs usually express? Illustrate your answer by some examples.
793. What is the difference between to throw at and to; to talk at and to a man; to fly to and at ?
794. What are the various meanings of the prep. about and around ?
795. By what prep. are the following words followed: to



172
call, to talk, to throw, to wait, to think?
796. Translate: Ik voor mij. Wacht u voor de hond. Hij boog voor de eerste minister. Verberg het voor hem. Behoed ons voor onze vijanden. Veilig voor de regen. Ik ben hier voor zaken. Voor een half jaar. In een boom klimmen. In drie delen verdelen. Het huis staat in brand. Integendeel. In twijfel trekken. In volle vaart. In alle
geval (at all , at any ...., in any ). Oorlog voeren
(to be .... war, to carry on war, to wage war). In de dertig zijn. In stukken scheuren. In verwarring brengen. Zij waren met hun zessen. Bezig met schrijven. Met het zwaard in de vuist. Mettertijd. Met opzet. Met dat al. Ik ontbeet met brood en eieren. Ik feliciteer u met uw verjaardag. Hij is onbekend met de eerste beginselen. Strijdig met onze beginselen. Bij slecht weer. Bij tijds. Zweren bij. Dicht bij. Bij dag. Bij nacht. Bij zijn dood. Bijgevolg. Ga bij me zitten. Bij dozijnen verkopen. Bij maanlicht. Zijn opwachting maken bij. Hij is kapitein bij de marine.
797. In how many ways can you translate: bij ; met; in; voor?
798. By what prep. are the following words followed: vain, useful, tired, sacred, pleased, proud, proof, prone, poor, rich, liable, liberal, impatient?
799. Translate: Een uit de duizend. Een uit de menigte. Jaar in, jaar uit. Bestaan uit. Bestaan in. Uit de grap. Uit ervaring, Uit het hoofd leeren. Uit een oud geslacht geboren. Op het land. Doornat zijn. Iets door de vingers zien. Door {middel van). Zijn boeken lagen door de hele kamer heen. Door elkaar gerekend. Op straat. Op school. Hij was op weg. Op de proef stellen. Op handen. Op de wereld. Op deze woorden keek de oude man op. Hij is op zijn kamer. Op deze wijze. Op de koop toe. Op zijn hoogst (best). Op de duur. Het geld is op. Opentop een gek. Tot op dit ogenblik. Een overwinning op de Russen behalen. Verliefd op. Hij beriep zich op de koning. Hij was op reis. Op zekere avond. Hij is van 5 uur op de been geweest. Vertrouwen op. Ik drink op uw gezond-



173
heid. Gij hebt er geen aanspraak op. Hij zinspeelde op die zaak. Verbitterd zijn op. Naar boven (Jbeneden) gaan. Naar iemands gezondheid vragen. Naar mijn mening. Naar verdienste. Naar de schijn (zijn gedrag) te oordelen. Naar gewoonte. Ik zal er onderzoek naar doen. Hij aardt naar zijn vader. Begerig naar rijkdom. Hij rook naar tabak. De soep smaakt naar roet. Hij dorst naar roem. De dorst naar goud. Over 't geheel. Over land. Over A. naar B. Over dag. Over een maand (week). Tevreden zijn over. Hij weidde er lang over uit. Over iets glimlachen. Ongerust over. Ik verwonder er mij over. Het is al over zessen. Hij woont over ons. Over de honderd. Boos over. Boos op.
800. What are the meanings of off?
801. What prepositions denote cause?
•■ >. „ aim?
802. „ „ „ time?
direction or motion?
803. What is the diff. between during and for? Sentences!
804. What are the various meanings of at and to?
805. Distinguish between after and behind; between among and amidst.
806. Translate: Om de maand. Om de 2 maanden. Om het jaar. Om iets vragen. Om de dokter sturen. De tijd is om. Om het leven komen. Ik heb er niets tegen. Tien tegen een. Tegen een hoge prijs. Onder zeil gaan naar .... Onder eede beloven^ Onder ons. Bij iemand, in de gunst staan. Geld bij zich hebben. Dat was de gewoonte bij de Spartanen. Bij deze gelegenheid. Bij Jupitef zweren. Bij wijze van. Bij toeval. Bijgevolg. Bij kaarslicht. Hij is boven de 50. In de hoop u te zien.
807. By what prepositions are the following verbs followed: to yearn, to watch, to turn, to tremble, to take, to stay, to start, to .spend, to smile, to live, to lean, to inquire, to dispose, to divide, to dweil, to attend, to ask, to call, to agree?
808. How can you translate om, tegen, onder, boven, tot?



174
809. Translate: Loop hem achterna. Loop achter hem. Ferdinand Huyck is één van de mooiste romans van Van Lennep (2 ways). De hond vloog de bedelaar aan. De hond vloog naar zijn meester toe. Ik heb vandaag dienst. Ik héb vandaag geen dienst.
810. What is the diff. between: They entered amidst loud cries and with loud cries?
811. Use along and alongside in sentences.
812. Is there any diff. between against and towards?
813. What is the diff. in use between across and athwart?
814. Is betwixt a common word? What is the usual word?
815. Use save and beyond in sentences. What is the usual word for save?
816. What diff. is there between in and into? Translate: She is worrying herself into the grave. The child was frightened into convulsiöns.
817. By what prep. is to enter followed?
818. Do we ever use in where we should expect into?
819. By what prep. are the following words followed: to admit, to abide, to apologize, to apply, to appeal, to bear, to believe, to blush, to break, to change, to charge, to come, to compare, concerned, consist, to cry, to deal, to depart, to die, disappointed, displeased, to embark, to fall, to go, to inform, to jump, to keep, to kick, to knock, to laugh, to lay, to light, to make, moved, to paint, to part, to play, possessed, to present, to proceed, to put, to run, to see, to set, to shudder, to smell, to snap, to snatch, to spring, to stand, to stare, to thirst, to touch, to trust, united, vexed, to weep, to win, to wish?
CONJUNCTIONS AND INTERJECTIONS.
820. How are conjunctions divided?
821. What are co-ordinating, what subordinating conjunctions ? Examples!
822. Name a few cumulative, alternative, adversative,



175
causal, concessive, hypothetical, temporal, comparative conjunctions, and also some denoting place, manner, purpose, and result.
823. How do you distinguish between as and like?
824. Translate: Hij was beroemd als redenaar. Ik wil doen zoals gij verlangt. Als kind had hij dikwijls deze weg gelopen. Evenals bijna alle Ieren was hij humoristies. Hij stond daar als iemand, die buiten zich zelve van woede is. Hij ging^naar Indië als gewoon soldaat. Hij streed zooals slechts een held kan strijden. Draag de pijn als een man. Hij werd als verrader gehangen. Evenals de leeuw en de tijger kan de kat grote sprongen maken. Hij verkleedde zich als boer. Doe als ik. Doe zoals ik doe.
825. What is the diff. between as and because?
826. Compare as (= toen), when, and while.
827. Form a sentence in which as has the meaning of in proportion as ( = naarmate).
828. What are corrëlative conjunctions? Name some of them.
829. What are the correlatives of as ? Frame sentences with
as as, so as, as so. Compare: He
spends so much money on books. He spends as much money as I. He doesn't spend so much money as I. He doesn't spend as much money as I.
830. Is there any diff. between He is not as rich as his brother and He is not so rich as his brother?
831. What diff. is there between if and when? Sentences! (Cf. We shall do it if (when) he comes).
832. Distinguish between then and than. Is then ever a conjunction?
833. How would yöu explain to your pupils the difference between but for and without, as translations of the Dutch zonder?
834. Use but that and not but that (= not but what)
in sentences.
835. Form sentences with nay, but then, as for, partly . .. partly, on the contrary, besides (= moreover),



176
now . . . now (nu eens .... dan eens), in case, wher-t ever (= waar .... ook, overal waar), whereas (= terwijl daarentegen, 2/ vermits), in as much as (= voor zo verre).
836. Distinguish between unless and lest. Sentences!
837. Use still and yet as conjunctions.
838. What are the various meanings of as?
839. Translate in two ways: Is het lang geleden, dat je naar den Haag ging? Het is nu bijna tien jaar geleden, dat mijn vriend naar Amerika vertrok.
840. Discuss the diff. between either . . . or and whether . . . or.
841. Is there any diff. between if and whether? Between if and when? (See 813).
842. Translate: Die jongens twistten telkens, wanneer zij met ons speelden. Hij werd toegejuicht, waar hij ook verscheen. Het duurde niet lang, of het begon te regenen. Het ijs was zeer sterk en dat nog wel in April.
843. Discuss Eng. thus and Dutch dus.
844. In how many ways can the Dutch zo be translated?
845. What are the correlatives of hardly, scarcely," and no sooner? Sentences!
846. Must we use as for or as to in What is your own opinion as for (as to) what took place?
847. Translate: Hij heep gelijk, voor zover ik er over kan oordelen. Hij was evenmin bewogen als ik. Hij was evenzeer bewogen als ik. Wacht, tenzij gij geen tijd hebt.
848. What is the diff. between We shall take a walk when the weather is fine and We shall take a walk if the weather is fine.
849. How do you distinguish between o and oh? Name some more interjections and wordgroups that have the character of interjections.
850. What are the meanings of oh; ah; pooh?



177
1920.
De vertalingen in het Engels.
1. Nauwelijks hadden wij ons huis gekocht, of wij hoorden van een ander, dat te koop was en dat ons beter zou bevallen hebben. In deze tijden echter is het raadzaam te nemen wat men krijgen kan. Ons nieuwe huis staat dicht bij het station, hetgeen erg geriefelijk is voor iemand, die veel reizen moet. Wat ik zeer aangenaam vind is, dat er een fraaie tuin achter is en een boomgaard vol uitstekende vruchtboomen. Het huis zelf had wat grooter kunnen zijn, maar daar is niets aan te doen; het was het grootste, dat ons werd aangeboden. We hebben drie kamers laten behangen, en de schilder is al een week aan het werk. Morgen komt hij voor het laatst. De volgende week begint het verhuizen, en het is te hopen, dat we tegen het einde van de maand in ons nieuwe huis zullen zijn.
2. Eens ging een kleinzoon van Lodewijk den Veertienden «iet zijn beide broers een weddenschap aan, dat hij ongestraft met een hoed voor zijn grootvader zou verschijnen, op den dag dat deze de gezanten van vreemde mogendheden ontving. Op den bepaalden dag trad de knaap, die een hoed droeg, waarvan een lange veer afhing, de zaal binnen, vergezeld van de twee anderen. Ondanks de talrijke aanwezigen in de schitterendste uniformen, toonde de knaap niet de minste verlegenheid. Toen hij den troon genaderd was, zeide hij tot den koning: Grootpapa, gelijk ik niet precies op U, als ik dezen hoed op heb? De koning was verrukt, toen een der hovelingen verklaarde, dat de prins het ware évenbeeld van Zijne Majesteit was.
3. Een wreede jonge Fransen man wilde zijn hond niet langer houden. Hij nam hem daarom mee naar de rivier de Seine om hem daarin te verdrinken. Hij huurde een boot, roeide naar het midden van de rivier en wierp den hond in het water. Het dier trachtte in de boot te komen, maar zijn meester sloeg het en duwde het terug. Terwijl hij



178
aldus met den hond aan het worstelen was, boog hij zichte ver voorover en viel zelf in het water. Daar hij niet zwemmen kon, was hij in groot gevaar. Toen de hond dit zag, greep hij zijn meester vast en hield diens hoofd bovenwater, totdat een boer, die aan den oever had staan kijken, te hulp kwam. De man zoowel als de hond werd gered,, tot groote voldoening van beiden.
1920.
De Vertalingen in het Nederlands.
Every moment it grew darker, but it was still within artr hour of high tide and the gale raged on. The clouds werehanging low down and the pine-clad hills were enveloped? in mist. The water separating the island from the mainland" was in a state of great turbulence and the breakers gave to either side of the narrow strait an edge of white foam,. whieh was carried off high into the air by thé moaning wind. In contrast with this ghostly whiteness every object looked grey and dark; but from a heavily manned boat in which each long oar was gripped by two pairs of muscular hands, a couple of lanterns threw an uncertain light acrossthe water towards the landing-stage, from which Doctor O'Connell was watching the boat as it rose high on the summit of a wave to within a few feet of him and then. sank down far away from him as the waters swept back.
From the boat came confused cries, among which sounded the unceasing warning directed to the waiting physician: "Take your time, take your time ".
On each occasion the boat, as it rose, crept a little nearer to the shore, until at last, for one short second, it was. balanced on the top of a tremendous wave, within five feet of the landing-stage. Then the doctor threw his bag intothe boat, with a bold jump followed himself and was clutched tightly by several strong hands.



179
Immediately a bearded man in a sou'wester and a yellow oilskin turned the helm and shouted a brief order at the top of his voice. Every man in the boat shouted wildly in response and for one single moment their joint voices drowned the howling of the storm. Gradually the boat got away from the perilous coast and made for the island.
Presently great masses of water were hurled against it, so that more than once it was in imminent danger of being upset. Though the crew exerted themselves to the utmost, it only crept very slowly onward. Its almost imperceptible progress in the teeth of the wind and tide was something wonderful to sec. At length it got into quieter water and the tension of the men's muscles immediately relaxed. A landing was effected and through the roar of the storm the doctor at the top of his voice shouted to the man who had held the helm: „What's happened to your father that he's. got ill now?" „He's had a bad fall and is on the point of death", answered the other. The tempestuous wind prevented all efforts at further conversation and they proceeded in silence to a cottage, from the window of which a dim reddish light flickered in the gloomy darkness. They were met by an old woman who accosted the doctor with a fierce gleam in her eyes: "The doctor", she said scornfully, "it's the priest we want; he can die without doctors".



182
(1921) Oe vertaling in het Nederlands.
In the autumn of 1919 Derrick Merton feit that he really couldn't stand things much longer. Like thousands of other people he was still suffering from the consequences of the war. Although he had been too old — he was over fifty — for active service, he had spent a great part of the five years in doing things to which he had hardly been accustomed, because he had considered it his duty to do them. Formerly he used to spend a considerable part of each year in travelling abroad, but he had not left England once, since the war had broken out. And now he had a bad cold in his head which he could not get rid of. On the top of all this came the great railway-strike and a general call for volunteers, to do all sorts of extremely unattractive things. It was really too much! And life seemed almost unbearable to Derrick as he sat sneezing beside a small fire — there was very little coal to be had just then — in his flat in Cork Street, and wondering whether he ought to go and offer his services as a porter at one of the big railway-stations.
He decided to ask a doctor, for he feit really very unwell, quite weak in body and mind. Both seemed to be saying, "we've done and borne enough. If you demand anything more of us, wo shall go on strike, like every one else".
The doctor came, and after an examination forbade Derrick to undertake any more work.
"Go abroad" he said. "Have a long rest. 1'U write you out a certificate, and you'11 have no difficulty about getting a passport. There is something wrong with your heart. It is not serious, but you must not play with it. Unless you follow my advice, you'11 very soon be in for something worse".
"Very well, I'll go', said Derrick. "To teil the truth, I long to get away from everybody; to see only new faces which won't recognize me".
Not many days later, Derrick was in a crowded train starting from Boulogne for Paris. Thence he meant to go to Montreux. Just now the snows attracted him. After all the weariness of war he wished to look on the vast white solitudes, to see the mountain peaks printing their outlines on the blue sky, to hear the snow dropping from the branches of pinc-trees, to let his eyes wander along the autumnwoods on the lower slopes of the hills which border on Lake Leman. And he longed, too, to be in a country which had not been in the war. So he resolved to travel to Switzerland.
To be sitting in a big express on foreign soil, rushing towards a frontier and away from all the duties of the past. It was jolly indeed.



183
(1922) De vertaling in het Engels.
1. Mijn buurman heeft een ander huis gehuurd en ik vind, dat hij gelijk heeft; want toen hij nog maar tien maanden in zijn eerste huis woonde, kwam de eigenaar er van bij hem, om hem mee te deelen, dat de huur van af den eersten Januari van 't volgende jaar met veertig gulden verhoogd zou worden. De man had er bijgevoegd, dat hij door den oorlog, die toen al drie jaar in Europa woedde, in geldelijke moeilijkheden was geraakt en daardoor genoodzaakt was dien maatregel te nemen. Hoe vind je zoo'n behandedeling? In plaats van te bedenken, dat het voor een ambtenaar hoe langer hoe moeilijker wordt om den kost te verdienen, wou hij mijn buurman een aanzienlijk grootere som laten betalen. Dat bewijst al weer, dat iedereen tegenwoordig alleen aan zijn eigen belang denkt.
2. Iedereen weet, dat de namen van Russen en Polen dikwijls een groot aantal medeklinkers bevatten, zoodat ze tamelijk moeilijk uit te spreken zijn. Onlangs ging een Rus, die voor zaken in Holland reisde, naar Amsterdam en vroeg om een kamer in een van de voornaamste hotels. De portier zei hem, dat er slechts één kamer te krijgen was, op de derde verdieping. Gelukkig was er een lift, zoodat onze reiziger de kamer kon zien zonder zich te vermoeien. Hij nam ze voor een week, waarop de portier hem verzocht zijn naam in een boek te schrijven. Tot op dat oogenblik had de Rus Duitsch gesproken, zoodat de portier hem voor een Duitscher aanzag. Toen hij echter den naam zag, kwam hij tot een andere gevolgtrekking. Het trof hem, dat alleen een bewoner van Oostelijk Europa zulk een naam kon dragen. Met een glimlach vroeg hij den vreemdeling, hoe hij heette. Deze antwoordde op verontwaardigden toon: „Heb je oogen, die niet kunnen zien?" „Neen", hernam de portier, „maar ik zou graag willen, dat U dezen naam uitsprak, want ik kan het niet".
3. Toen Spenser zijn beroemdste gedicht had afgemaakt, bracht hij het aan den graaf van Southampton, den man, die veel van letterkunde hield en bijna geen gelegenheid had laten voorbijgaan om zijn levendige belangstelling voor het werk van den dichter te toonen. Nadat het manuscript door een bediende aan den graaf overhandigd was, begon deze dadelijk enkele bladzijden te lezen en vond den inhoud zoo mooi, dat hij hem beval den schrijver twintig pond te geven. Inmiddels ging de graaf door met lezen; hoe verder hij kwam, des te mooier vond hij het werk. In zijn geestdrift riep hij tot den bediende: „Geef dien man nog twintig pond!" Maar ten slotte werd hij door zooveel prachtige beschrijvingen getroffen, dat hij ongeduldig uitriep: „Stuur dien man weg, want als hij langer in mijn huis blijft, zal ik geruïneerd worden".



184
De vertaling in het Nederlands.
The day being fine, Caroline had persuaded Mrs. Pryor to assume her bonnet and shawl and to take a walk with her to that part of the glen, where the opposing sides approached each other. Here they were clothed with brushwood and formed a wooded ravine. At the bottom of this ravine ran the mill-stream, in unquiet course, struggling with many stones, foaming, battling as it went. Here, when you had wandered half a mile from the mill, you found a sense of deep solitude, found it in the shade of the trees, in the singing of many birds, for which that shade made a home. This was no trodden way; the freshness of the wood-flowers showed that foot of man seldom pressed them; theabounding wild roses looked, as if they budded, bloomed and faded in the great solitude.
Mrs. Pryor liked a quiet walk; she ever avoided highroads and sought byways and lonely walks; one companion she preferred to total solitude, for in solitude she was nervous; a vague fear of meeting people broke the enjoyment of quite lonely rambles, but she feared nothing with Caroline. When she was with Caroline her heart, you would have said, shook off a burden; with her she was cheerful andattimes even tender; to her she would communicate herknowledge, give her opportunities for guessing what life she had lived and what cultivation her mind had received.
To-day, for instance, as they walked along, Mrs. Pryor talked to her companion about the various birds singing in the trees, mentioned their species and said something about their habits and peculiarities. English natural history seemed familiar to her. AH the wild flowers round their path were recognised by her. It appeared that she had minutely studied the 'bötany of English fields and woods. They sat down together near the base of a steep, green hill; she looked round her, and spoke of the neighbourhood as she had once before seen it long ago. She alluded to its changes and compared its aspect with that of other parts of England; she seemed to have a sense of the picturesque, an appreciation of the beautiful or commonplace, a power of comparing the wild with the cultured that gave to her conversation a pleasant charm.
Caroline listened with a sort of reverent pleasure, which animated the elder lady. Rarely probably, had she known what it was to excite in one whom she herself could love, feelings of earnest affection and admiration.
Doubtless, it was delightful to know that a young girl, of whom she was so very fond, looked up to her as an instructor and clung to her as a friend.






BRINKMAN PROD. NR. B
60 21 643
2 169 981
Bij F. DUYM te Gorinchem is mede verschenen®
W. A. VAN DONQEN, Tien niwyw, Mondelinge .Examens, Akte Engelsch L.O., met de Antwoorden; Derde Bundel.
Prijs ƒ 1.80
tkid.-:^ ÈSïft&wde Bundel '„ 1.80
W.- A. VAN DONfiEN; English Mom. A Series of Questions. 3e verm. druk ■ ... . .'Sif^. • Pr^Si^f 2.-—
W. A, VAN DONGEN, A Handful of Taks. Prijs / 0.90 Idem ld. . .With Notes. Prijs ƒ 1.50'
J. VAN DER LTAAN, Leeraar H. B. S. -en Gymn. te Gorinchem. "Eenvoudig Proza, Een bundel Fragmenten en Opstellen ter vertaling in hel Engelsch, met aanteekeningen, 2e drukt;t. . . ..... .-. %ijs_/
R. MEURER, Voor het examen Af.- U. h. Ch Een aantal , oefeningen ter herhaling der Engelsche Spraakkunst-en de Examenopgaven voof het Examen M> U. L. ö. van af. 1911 tot heden, 2e druk' . . . Prijs ƒ 0.75