ONZE KINDERVERSJES VAN VROEGER EN NU.
BLOEMLEZING VOOR SCHOOL EN KINDERKAMER,
verzameld door
S. ABRAMSZ,
Redacteur van „Voor het Jonoe Volkje".
met plaatjes van jan sluyters. Tweede Bundel. — Tweede Druk.
MEULENHOFF & Co. — AMSTERDAM. - 1919.


Vroeger verscheen in dezelfde uitvoering
ONZE KINDERVERSJES VAN VROEGER EN NU
EERSTE BUNDEL 100 VERSJES MET 100 PRENTJES bevattende de alleraardigste bekende versjes, die wij vroeger zongen en daarnaast de nieuwe versjes, die onze o kjnderen thans zingen. □
Prfls ingenaaid ƒ 1.10, gebonden ƒ1.25.
Al in een groen, groen Knollen-, knollenland..


Ziehier, lieve'wichtjes, Een bundel gedichtjes, Vermaakt er u mee!
H. v. Alphen.
EEN WOORD TER INLEIDING.
't Is thans zes jaar geleden, dat we een plaatsje kwamen vragen voor ons bundeltje „Kinderversjes van Vroeger en Nu".
Dat plaatsje werd ons met een vriendelijk gebaar verleend en in duizenden gezinnen werd ons boekje ontvangen met een ingenomenheid, die èn den uitgevers èn den ondergeteekende een alleraangenaamste voldoening was voor hun arbeid.
Maar ook van de zijde van 't onderwijs viel onze eerste bloemlezing een hartelijke ontvangst ten deel. Zoo bij voorbeeld was 't ons aangenaam, te vernemen, dat ze geplaatst was op de officiëele lijst van boeken ten gebruike bij het onderwijs op de openbare lagere scholen te Amsterdam.
We meenen ons dan ook te mogen vleien, dat „Onze Kinderversjes van Vroeger en Nu", naar onzen wensch, zes jaar geleden uitgesproken, inderdaad heeft meegeholpen, zonneschijn te brengen in 't kinderleven. .
Daartoe wil ook deze nieuwe bundel meewerken.
We hebben opnieuw gezocht naar hetgeen ons voor kinderen om deze of gene reden aantrekkelijk scheen
III


in onze oude kinderrijmen en in de kinderversjes van den tegenwoordigen tijd.
Onze nieuwe oogst bestaat weer uit een honderdtal oude, overbekende, en nieuwe, nog onbekende of weinig bekende gedichtjes, geschikt voor de kleintjes en de „heele" kleintjes en we hopen ook voor deze verzameling weer op een vriendelijke ontvangst in de Nederlandsche scholen en huisgezinnen.
Aan alle schrijvers en uitgevers, die, door iets van het hunne af te staan, wilden meewerken tot de vorming van dezen bundel, betuig ik bij dezen mijn warme erkentelijkheid. Eveneens mijn dank aan hen — en hier denk ik in de eerste plaats aan mijn vriend L. J. A. — die door onze opmerkzaamheid op 't een of ander oud of nieuw versje te vestigen, óók medewerkten tot het ontstaan van dit boekje.
S. ABRAMSZ.
Amsterdam, October 1915.
BIJ DEN TWEEDEN DRUK.
Dat ook de tweede bundel van „Kinderversies van Vroeger en Na" succes heeft gehad, is mij tot vreugd. Mijn beste wenschen vergezellen het boekje, bij zijn tweede rondreis door ons land.
S. ABRAMSZ.
Amsterdam, October 1919.
IV


INHOUD.
Bladz.
Hop, Marjanneke. 9
Raadseltje 10
Juffrouw, mag ik Doortje spreken? 11
't Moriaantje 12
Sinterklaasliedje 13
Raadseltje 14
Welkomstgroet van Klaartje voor haar kleine zusje .... 15
Raadseltje 16
Poesje, poesje, Nelletje 17
Rom, bom, bom 18
A, B, C 19
Er was ereis een mannetje. S. Abramsz 20
Het hondje. Naar H. van Alphen .21
Speelversje , 22
Mop en Mopje. J. J. A. Gouverneur 23
Zie, ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan. Schenkman 24
Kindje huilt 25
Hop, hop, hop! 26
Er komt een vogel gevlogen 27
Wat hebben wij gansjes voor kleertjes aan? 28
V


Dladz.
De kinderen en het duifje. Mevrouw N. N. (Vrij naar Heije) 29
Het hondje. W. Seymour Muller 31
Onze poes. G. W. Lovendaal 32
Ons haantje. G. W Lovendaal 33
Hans de dierenplagen S. Abramsz 34
Ook niet dom! S. Abramsz . . 35
Hoe laat zou 't zijn? 36
Twee bloote beentjes. Rie Cramer 37
Klu wetje, kluwetje witte wol. Rie Cramer 38
Zindelijk wezen. Ant. L. de Rop 3t>
Hansje ongeluk. S. Maathuis—Ilcken 40
Boertje, heb je versche eitjes? S. Abramsz 41
A, B, C. — S. Abramsz. 42
Het ijzeren paard. S. Abramsz 43
Vos, je hebt een gans gestolen. Marie Brakelman. ... 44
's Morgens vroeg. Hendrika van Tussenbroek ..... 45
Bal, bal, je moet in de lucht. Hendrika van Tussenbroek 46
Lief Lijsje. Hendrika van Tussenbroek 48
Over de eenzame heide. Hendrika van tussenbroek. . . 49
Jantje maakt gouden, tientjes. D. van der Meulen .... 50
Sneeuw. D. van der Meulen 51
Die stoute eendjes. Henriette Kriebel 52
Het klokje. -S. M. Bouman—Van Tertholen 53
Broer leert loopen. S. M. Bouman—Van Tertholen ... 54
Twee kameraadjes. Minet van Hasselt 55
Bè, bè, lammetje. Jenny Wildschut en Nelly Honig . . 56 (Naar het Zweedsch).
De poes en haar staart. Jenny Wildschut en Nelly Honig . 58 - (Naar het Zweedsch).
VI


Bladz.
Twee kikkers. T. van Buul en A. C. Hazenbosch .... 59
Van Jaapje. T. van Buul 60
Meiliedje. Anna Fles . . 61
Schommelliedje. A. van Harpen—Kuijper 63
Een raadseltje. Jos. M. Reynders 64
Als het regent In de Mei. Caspari 65
Mijn buren. J. J. A. Gouverneur. . . .' 66
Aan het strand. A. Sutorius 68
Koppig Jantje. Tine van Berken 69
Wiegeliedje. Vada 70
Pietje en de klok. Rie Cramer 11
Sinterklaasje, luister even. Rie Cramer 72
Hoe kwam het toch? Rie Cramer 73
Het regent. N. Voerman 74
Wat Keesje ving. N. Voerman 75
Dat komt er van. O. S. van der Veen 76
Dierengeluiden. Fred. Berens 77
Mijn bok. Fred. Berens , 78
Arm Jantje. Henriette Blaauw. . . 79
Goede raad. Henriette Blaauw 80
Braaf Hansje. Henriette Blaauw 82
Geen wonder. Henriette Blaauw 83
Wat het zonnetje deed. Henriette Blaauw 84
Mijn vinkje. Diederik 85
Meiregen. J. J. A. Gouverneur 87
Goeden avond. J. J. A. Gouverneur 88
Heeft Keetje ons vergeten? S. Maathuis—Ilcken .... 89
Geen fiets. S. Maathuis—Ilcken 90
Trekvogeltje. S. Maathuis—Ilcken 91
VII


Bla'dz.
Hoezee! Hoezee! S. Maathuis—Ilcken 92
Onze poes. S. Maathuis—Ilcken 93
Het ruitertje. S. Maathuis—Ilcken 94
Drie kleutertjes. S. Maathuis—Ilcken 95
Zoo'n jager. S. Abramsz 96
De kleine schoenpoetser. Tante Marie 97
Samen deelen. Tante Marie 98
Opgebroken straten. S. Maathuis—Ilcken 100
Dit is het huis van Adriaan 101
De kennismaking. Rie Cramer 103
Van drie kleine kleuters. Tante Sientje 105
Bl| den tandarts. F. J. Hoffman 107
Zonneliedje. S. Abramsz 110
De geschiedenis van de zeven kleine negertjes. S. Abramsz .111
Het wonderboek je 114
Vogelnestje. P. Louwerse 118
Booshoofdje. W. D. Laseur 119
VIII


HOP, MARJANNEKE!
Hop, Marjanneke, Stroop irf 't kanneke, Laat de poppetjes dansen!
9
É


RAADSELTJE.
Wiggeldewaggel ging over de brug;
Hij' droeg den Koning zijn bed op zijn rug.
10


Juffrouw, mag ik Doortje spreken? — Dan moet je eerst een schaaltje breken. y
11


'T MORIAANTJE.
Moriaantje, zwart als roet, Ging eens wandlen zonder hoed, En de zon scheen op zijn bolletje, Daarom droeg hij een parasolletje.
■ ■ ■
12


SINTERKLAASLIEDJE.
Sint Niklaas kapoentje, Gooi wat in mijn schoentje, Gooi wat in mijn laarsje — Dank je, Sinterklaasje.
13


RAADSELTJE.
Een hoofdje als een knikkertje, Een lijfje als een bikkeltje, En pooten als eeft ooievaar.
14


WELKOMSTGROET VAN KLAARTJE VOOR HAAR KLEINE ZUSJE.
Welkom, lieve kleine zus!
Welkom in dit leven! Baker, mag ik ook een kus
Aan mijn zusje geven ?
Slaap gerust, dan word je groot;
Leer toch spoedig loopen ; Als je zit op moeders schoot,
Zal ze speelgoed koopen.
O, Mamaatje is zoo goed!
Alles wil ze geven, Als haar kindertjes maar zoet
En tevreden leven.
H. van Alphen.
15


RAADSELTJE.
Itje Witje zat op 't rekje; Itje Witje brak zijn nekje; Daar is geen ééne timmerman, Die Itje Witje maken kan.
16


POESJE, POESJE NELLETJE.
Poesje, poesje Nelletje, Waar ben je toch geweest? Je hebt verbrand je velletje! Foei, jou ondeugend beest — Waar ben je toch geweest?
2
17


ROM, BOM, BOM!
Rom, bom, bom — Tamboer, houd je armpjes krom! Tamboer, houd je stokken stijf! Houd ze sierlijk aan je lijf.
18


A, B, C — De poes liep in de sneeuw; En toen ze weer naar huis zou gaan, Toen had ze witte schoentjes aan; Maar 't poesje riep: „Miauw, miauw! Wat doen mijn voetjes in de kou!" A, B, C — De poes liep in de sneeuw.
19


ER WAS EREIS EEN MANNETJE.
Er was ereis een mannetje, Dat in een schuitje zat;
Het ventje viel in 't water En was toen vreeslijk nat.
Een meisje en een jongetje Die kraaiden van plezier;
Het mannetje en het schuitje Die waren van — papier!
Uit: Lezen en Genieten. Een serie leesboeken voor de lagere school door s. Abramsz. Zutphen, P. v. Belkum Az.
S. Abramsz.
20


HET HONDJE.
Hoe dankbaar is mijn kleine hond
Voor beentjes en voor brood! Hij kwispelstaart en loopt in 't rond,
En springt mij op den schoot. Mij geeft men, wat mij noodig is
En dikwijls lekkernij; Als dan een beest zoo dankbaar is,
Wat wacht men niet van mij!
Naar h. van Alpheh.
21


SPEELVERSJE.
Ik heb een rond, rond spiegeltje gevonden; lk heb het om mijn halsje gebonden. Keer omme, Keer omme, Marietje keer je eens omme. Marietje heeft zich al ommegekeerd, Dat heeft ze van een mooi meisje geleerd; Keer omme, Keer omme, Marietje keer je eens omme.
22


MOP EN MOPJE.
Toen onze mop een mopje was, Was 't aardig, hem te zien;
Nu bromt hij alle dagen En bijt nog bovendien: Baf, boef, baf boef!
Je bent een heel bedorven dier!
Eerst nam je, wat ik bood; Nu wil je lekkre beetjes
En lust niet eens meer brood: Baf, boef, baf boef!
De mop zei hierop tot den knaap: „Hoe dwaas praat jij daar toch!
Had jij me niet bedorven, 'k Was een lief mopje nog: Baf, boef, baf, boef!"
J. Worp, De Zingende Kinderwereld. Groningen, J. B. Woltbrs.
j. j. a. Gouverneur.
23


ZIE, GINDS KOMT DE STOOMBOOT UIT SPANJE WEER AAN.
Zie, ginds komt de stoomboot
Uit Spanje weer aan. Hij brengt ons Sint Niklaas —
Ik zie hem al staan. Hoe huppelt zijn paardje
Het dek op en neer; Hoe waaien de wimpels
Al heen en al weer. De knecht staat te lachen
En wenkt ons reeds toe: „Wie zoet is, krijgt lekkers,
Wie stout is, een roe!"
Schenkman.
■
24


KINDJE HUILT.
Van laridum, van larido —
Klein Jantje, moet je huilen? Van laridum, van larido — Klein Jantje, moet je pruilen? Huil maar niet, Pruil maar niet — Jantje, heb maar geen verdriet! Van laridum, van larido — Klein Jantje moet niet huilen.
25


HOP, HOP, HOP!
Hop, hop, hop — Paardjen in galop! Over plassen, over steenen, Maar pas op, breek niet je beenen Paardjen in galop — Hop, hop, hop, hop, hop!
Hop, hop, ho —t 't Paardjen eet geen stroo! 'k Zal ons paardje haver koopen, Dat het in den draf kan loopen; Hop, hop, hop, hop, ho — 't Paardjen eet geen stroo.
26


ER KOMT EEN VOGEL GEVLOGEN.
Er komt een vogel gevlogen;
Zie, daar zet hij zich neer Met een briefje in zijn bekje —
Kijk, nu legt hij het neer.
„Aardig ventje, ik breng je Dezen brief met een groet;
Wil me gauw even zeggen, Wat ik antwoorden moet."
„Lieve vogel, ik dank je!
Doe mijn groeten weerom; Zeg maar gauw aan mijn vriendje,
Dat ik dadelijk kom!
27


WAT HEBBEN WIJ GANSJES VOOR KLEERTJES AAN?
Wat hebben wij gansjes voor kleertjes aan? Gi, ga, gakl Wij dragen altijd, zoo je ziet, Een veeren rokje en anders niet — Gi, ga, gak! Een rokje en anders niet.
Wat spreken wij gansjes toch voor taal? Gi, ga, gak! Wij spreken Grieksch en ook Latijn, Wij konden wel professor zijn — Gi, ga, gak! Ja, wel professor zijn.
Hoe komen wij gansjes aao den kost? Gi, ga, gak! Des zomers gaan we 't veld maar in, Maar 's winters voert ons de boerin — Gi, ga, gak! Dan voert ons de boerin.
28 ;W>


DE KINDEREN EN HET DUIFJE.
de kinderen.
Duifje met je blanke veeren, Vlieg je niet door alle weer?
Kan geen regenbui je deeren, Als je ronddwaalt heinde en veer? Altijd keurig, blanke duif, Zijn je veertjes en je kuif!
het duifje.
Is het al te ruw daarbuiten, Wel, dan blijf ik immers thuis!
Met mijn vrienden en kornuiten Is 't gezellig in ons huis! Maar, mijn kind, bij alle weer Wasch ik mij toch eiken keer.
29


Is mijn pakje dan in orde, Blank als sneeuw en zacht en glad, 'k Mag gerust bekeken worden: Niemand vindt een vlek of spat! Kindren, nu je 't kunstje weet, 'k Bid je, dat je 't niet vergeet!
Vrij naar Heye, door Mevrouw N. N.
30


HET HONDJE.
Ik heb een aardig hondje, Zoo groot maar als mijn duim;
Het heeft vier witte pootjes, Een staartjen als een pluim.
Het heeft een sneeuwwit kopje, Met oortjes zwart als pek,
En boven ieder oogje Een donkerbruine vlek.
Maar ach, dat lieve diertje, Zoo snoeprig en zoo klein,
Kan nimmer met me spelen: Het is — van porselein!....
W. Seymour Muller.
Prettige ernst
Leeuwarden, G. T. N. Surinoar.
31


ONZE POES.
Onze poes zit voor het raam
En ze likt haar pootje En ze kijkt haar oogjes uit
Naar mijn vogelkooitje.
Hoor eens, deugniet, daar je bent,
Laat mijn kooitje hangen: Vogeltjes zijn niet voor poes.
Jij moet muizen vangen.
G. W. Lovendaal.
Aan Moeders schoot Groningen» J. B. Wolters.
32


ONS HAANTJE.
's Morgens vroeg komt kukleku,
Met zijn roode kammetje, Boven op ons tuinhek staan
Om een boterhammetje.
Eerst klapt hij zijn vleugels uit,
Dan zoekt hij een liedje, En met bei zijn oogjes toe
Roept hij: „Dag Marietje!"
G. W. Lovendaal.
Aan Moeders schoot. Groningen, J. B. Wolters.
A — m 'i.u 'l ét _ - «
3 33


HANS DE DIERENPLAGER.
Hans, je moet het zelf maar weten, Maar dat loopt hier niet goed af! Iedre plager krijgt zijn straf —
En zoo'n hond geeft diepe beten! Als hij bijt, dan zeg ik: „Vriend, 't Is wel spijtig, maar — verdiend!"
S. Abramsz.
Lachjes en traantjes.
SCHELTENS & GlLTAY.
34


OOK NIET DOM!
„Als ik groot ben, word ik zeemanr
Zei de kleine Piet „Broertje, broertje," zei Margootje,
„Doe dat liever niet! Word maar liever koekebakker —
Dan word ik je vrouw, En de taartjes, die we bakken,
Zijn voor mij en jou!"
s. Abramsz.
Lachjes en traantjes.
SCHELTENS & GlLTAY.
35


HOE LAAT ZOU 'T ZIJN?
'■"<■■>*, ' Hoe laat zou 't zijn?
Vroeg het zwijn, Knor, knor! Op slag van- vier, Zei <k.. stei. Boe, boe! — Je zegt maar wat! Zei dQ kat, Mauw, mauw! — Houd toch je mond! Zei de hond, Waf, waf! — Praten staat vrij! Zei de bij, Zoem, zoem! — Dat's goed gezeid, Zei de geit, Mè, mè! —
S. ABR.V.'óZ.
36


Twee bloote beentjes, Tien rose teentjes, Klein spartelhandje, Uit 't wiegenmandje, — Piep, dat is Jantje.
Rie Cramer.
Kindjes Boek. Utrecht, W. de Haan.
37


Kluwetje, kluwetje witte wol, Winden we, winden we zoetjes.
Moeder breit er kousjes van Voor kleine, bloote voetjes. Eén paar kousjes voor Wiesje, Eén paar kousjes voor Liesje, En een paar van roode wol Voor een kleine krullebol.
Rie Cramer.
Van jongens en Meisjes. Utrecht, W. de Haan.
38


ZINDELIJK WEZEN!
Nageltjes met zwarte randjes, Smoezelige, vuile handjes, Staan niet zindlijk; — laat ze dus Netjes wasschen, kleine zus!
Ant. L. de Rob.
Boschviooltjes.
Rotterdam, Nijoh & van Ditmar.
39


HANSJE ONGELUK.
O, jij, Hansje Ongeluk! Moeders mooie melkkan stuk!
Wat zal Moeder zeggen? „O, wat is mijn Hansje klein! Hansje moet voorzichtig zijn —"
Dat zal Moeder zeggen.
s. Maathuis—Ilcken.
Lachjes en Traantjes. Baarn, Hollandia Drukkerij.
40


BOERTJE, HEB JE VERSCHE EITJES ?
— Boertje, heb je versche eitjes Voor mijn lieve Moe ? —
— Ja, en als je er zes komt koopen, Krijg je er ééntje toe! —
— Boer, boer, dat is goedkoop! O, wat zal mijn moesje smullen! Wil je nu mijn mandje maar
Tot het randje vullen?
s. Abramsz.
Vroolijke versjes bij vroolijke plaatjes, L. J. Veen.
41


A, B, C.
A, B, C — Klein Jantje met een slee, Een poesje met een langen staart, Een sneeuwman met een langen baard, A, B, C — Wie gaat met Jantje mee?
S. Abramsz.
Vroolijke versjes bij vroolijke plaatjes, L. J. Veen.
42


HET IJZREN PAARD.
Ik ken een paard, een ijzren paard; Maar 't heeft geen kop en ook geen staart; Het eet en drinkt verschriklijk veel — Maar 't heeft geen tong en ook geen keel. En opent men een ijzren luik, Dan zie je vlammen in zijn buik!
Dat ijzren paard is wondersterk
En nooit is 't moe van 't zware werk;
't Is altijd even flink en frisch,
Of 't ochtend dan wel avond is;
Ja, dikwijls trekt het, op mijn woord,
Wel twintig zware wagens voort.
Het is een wilde, woeste klant, Die gillend holt door 't heele land; Maar zie — wanneer zijn ruiter 't wil, Dan staat hij heel gehoorzaam stil. Hoe is de naam nu van dat paard? Kom, denk eens — 't is de moeite waard!
S. Abramsz.
43


VOS, JE HEBT EEN GANS GESTOLEN.
Vos, je hebt een gans gestolen —
Breng ze gauw weerom! Toe, je moest dat stelen laten, —
't Is zoo slecht en dom!
Vosje, vosje, laat je raden,
Anders krijg je straf! Ach, met vosjes, die niet braaf zijn,
Loopt het treurig af.
'k Zag daar ginds den jager loopen
Met zijn jachtgeweer, En die schiet zoo'n stouten roover
Zonder meelij neer.
Marie Brakelman.
44


'S MORGENS VROEG.
Word wakker, 't zonnetje is al op; De bloemen kijken uit haar knop; De vlugge leeuwrik zingt al lang; De zwaluw sjilpt haar morgenzang — Word wakker!
Het duifje strijkt zijn veertjes glad En trippelt vroolijk over 't pad; De haan kraait voor den tweeden keer — 't Is alles buiten in de weer; Word wakker!
Hendrika van Tussenbroek.
Sneeuwklokjes I.
Amsteidam, Alsbach en Doyer.
45


BAL, BAL, JE MOET IN DE LUCHT!
Bal, bal, je moet in de lucht!
Kom uit je donkren hoek! Je krijgt zoowaar al een kamerkleur In die stoffige kast, bij dat boek. Nu hoepla, hop! Ik vang je wel op!
Nu hoepla, hei, Ik ben er wel bij! En gooi ik je ook wel honderd keer, Je komt er wel wéér!
46


Bal, bal, je moet in de lucht!
Op, naar de hooge zon! Ik gooi je zoo hoog, als ik gooien kan En ik wou, dat ik mee met je kon! Nu hoepla, hop, Ik vang je wel op!
Nu hoepla, hei, Ik ben er wel bij! En gooi ik je ook wel honderd keer, Je komt er wel wéér!
Bal, bal, je moet in de lucht!
Op, naar de verre maan! Ik gooi je zoo hoog, als ik gooien kan En ik wou dat ik mèt je kon gaan. Nu hoepla, hop! Ik vang je wel op!
Nu hoepla, hei, Ik ben er wel bij! En gooi ik je ook wel honderd keer, Je komt er wel wéér!
Hendrika van Tussenbroek.
Zonnespel en Schemering. Utrecht, J. A. H. Wagen aar.
47


LIEF LIJSJE.
Lief Lijsje loopt in de lindelaan, In de lange, lange lindelaan. En hoor — hoe'lustig lief Lijsje zingt, Haar stemmetje ver in het ronde klinkt: La la la la la!
Aan het eind van de lange lindelaan, Van de lange, lange lindelaan, Daar woont lief Lijsjes Grootemoe, Daar gaat lief Lijsje vandaag naar toe. La la la la la!
Hendrika van Tussenbroek.
Zoo worden Ioome tongen los. Utrecht, J. A. H. Waoenaar.
48


OVER DE EENZAME HEIDE.
Over de eenzame heide Daar dwaalt een lammetje blank;
Hoe klinkt er zijn blatend stemmetje Met weemoed en angstigen klank: Blê, blê, blê !.....
Maar snuffelend over de heide, Daar speurt een herdershond trouw;
Die vindt er het kleine lammetje Al bijna bevroren van kou. Blê, blê, blê !....
Toen bracht er, al springend en blaffend, Die groote, ruigharige hond
Het diertje terug naar den warmen stal, Alwaar het zijn moedertje vond!
Hendrika van Tussenbroek.
Zoo worden loome tongen los. Utrecht, J. a. H. Wagenaar.
4
49


JANTJE MAAKT GOUDEN TIENTJES.
Jantje had een rooden wortel, En daar sneed hij schijfjes van.
„Menschen," riep hij, „kom eens kijken, Hier zit de allerrijkste man!
Ik kan gouden tientjes maken;
Vijf en twintig zijn al klaar; Als u graag wat geld wilt hebben,
Moeder, kom bij mij dan maar.
'k Zal ze wel voor u bewaren;
Kijk, ze gaan den spaarpot in." Toen verdwenen z' in een gleufje
Even boven Jantjes kin.
D. van der Meulen.
Blijde jeugd. Nieuwe Serie, le Stukje. Deventer, A. Kluwer.
50


SNEEUW.
Kom eens kijken door de ruiten;
Zie, daar is de winter weer: Zachte, witte vlokjes vallen
Stilletjes op aarde neer.
Al die zachte, witte vlokjes — Kijk, daar komt een deken van,
Waar de heele, heele wereld Warmpjes onder slapen kan.
D. van der Meulen.
Blijde Jeugd. Ie Serie, le Stukje. Deventer, A. Klüwer.
51


DIE STOUTE EENDJES.
Drie kleine, stoute eendjes
Die plaagden Poesjenel: Ze trapten op haar teentjes
En pikten in haar vel.
Ze hapten in haar staartje
En waren erg brutaal; Waf, waf, — daar kwam een hond aan
En — d'eendjes aan den haal!
Henriette Kriebel.
Voor onze Kleintjes. I, 2e druk. 36 Zangversjes. Groningen, P. Noordhoff.
52


HET KLOKJE.
Tik, tak, tik — zoo gaat het klokje, Dat daar op den schoorsteen staat.
In dat aardig houten hokje Zie ik, hoe de slinger gaat. Tik, tak, tik, tak — eiken keer Gaat hij heen en komt hij weer.
Hoe zou 't komen, dat het klokje Telkenkeer zoo luid kan slaan ?
Dat de wijzers op dat hokje Langzaam in de rondte gaan? Wie zoo'n klokje maken kan, Is toch wel een knappe man.
S. M. Bouman—van Tertholen.
,Waar kleine kinderen gaarne van zingen. Groningen, P. Noordhoff.
53


BROER LEERT LOOPEN.
Nu leert mijn broertje loopen;
Hij kan al stevig staan! Eerst heeft hij maar gekropen — Nu moet hij leeren gaan. Daar komt hij aan, de kleine guit — Maar Moeder spreidt haar armen uit. Opeens doet hij een pas of vier En kraait dan van plezier.
Nu kan mijn broertje loopen;
Hij is zoo blij, zoo blij! Nu gaan we koekjes koopen En mag hij mee met mij. Zijn mooiste schoentjes mag hij aan — Och, och, wat zal dat aardig staan! En morgen gaan w' een wandling doen Naar buiten in 't plantsoen.
S. Bouman—van Tertholen.
Waar kleine kinderen gaarne van zingen. Groningen, P. Noordhoff.
54


TWEE KAMERAADJES.
Tonni heeft zoo'n mooi konijn —
De pooten staan op raadjes.
Er kunnen geen beter vriendjes [zijn
Dan deze kameraadjes.
Wiele wiele wagen,
Konijntje, wil ik je dragen ?
Samen gaan we bij Papa
Om een touwtje vragen.
Konijntje met je lange oortjes
En je stompen staart,
Je kunt nog harder draven
Dan het beste paard.
Een touwtje gaat door 't gaatje —
Dank u wel, Papaatje;
Nu rijden wij naar d'overkant
En halen vlug voor u de krant.
Minet van Hasselt.
Kijkjes in de Kinderwereld. Tweede bundel. Amsterdam, H. Meulenhoff.
55


m
BÈ, BÈ, LAMMETJE.
Bè, bè, lammetje,
Heb je al wat wol? Ja, ja, kindjelief,
'k Heb mijn huidje vol. Een zondagspak voor Pa, En een mooie doek voor Moe
En twee paar kousjes Voor jou geef ik nog toe.
Boe, boe, koetjelief,
Heb je al wat melk? Ja, ja, kindje klein, 'k Heb wel wat voor elk. Een groote kaas voor Pa En boter voor je Moe,
Èn één kan melk Voor jou geef ik nog toe.
56


Tok, tok, hennetje,
Heb je al een ei? Ja, ja, kindjelief, En groote zijn er bij. Neem die maar mee voor Pa En de andre voor je Moe
En morgen geef ik Voor jou nog ééntje toe.
Twaalf liedjes, uit het Zweedsch bijeengebracht en vertaald door Jenny Wildschut en Nelly Honig. Amsterdam, Alsbach & Co.
57


DE POES EN HAAR STAART.
Ik ga zingen een liedje klein Van ons lief, aardig poesje; Dat liep maar steeds zijn staartje achterna, Maar ving het niet, dat snoesje, 't Katje wipt, 't Staartje glipt — Dat is 't liedje en nu niets meer — Maar nu zing ik het nóg een keer :
Ik ga zingen een liedje klein Van ons lief, aardig poesje.' , Dat liep maar steeds zijn staartje achterna, Maar ving het niet, dat snoesje, 't Katje wipt, 't Staartje glipt — Dat is 't liedje en nu niets meer — Maar nu zing ik het toch niet wéér.
Twaalf liedjes, uit het Zweedsch bijeengebracht en vertaald door Jenny Wildschut en Nelly Honig, Amsterdam, Alsbach & Co.
58


TWEE KIKKERS.
Twee kikkers gingen voor plezier
Eens saam een eindje stappen. Ze hielden stil bij een barbier
En vroegen: „Wil je ons kappen?" Maar de barbier die lachte maar
En zei: „Wat malle grappen!
Hoe kan ik jullie kappen?
Je hebt volstrekt geen haar!"
T. van Buul en A. C. Hazenbosch.
Kinderliedjes.
C. a. j. van Dishoeck.
59


VAN JAAPJE.
Jaapje heeft gebabbeld,
Op zijn lei gekrabbeld; Jaapje maakte pret en jool En dat gaf geen pas op school.
Nu moet Jaapje blijven,
Lessen overschrijven
Jaapje, 't was een goede leer: Denk er aan en doe 't nooit weer!
t. van Buul.
Zonneschijn, IB.
C. A. J. van Dishoeck,
60


MEILIEDJE.
De Meimaand is in 't land, lief kind;
Kom bij me, kom naar buiten, Dan zal ik vroolijk, u ter eer, Een aardig deuntje fluiten. Tjoek! tjoek! tjoek! Tjoeketjoek! fuït, fuït, Zoo klinkt er mijn lied — Kom buiten, kom buiten, lief kindje!
De zon heeft mij reeds lang gewekt; %-r >
Ik kom al aangesprongen. Wat dunkt je, sijsje, als wij eens
Te zaam een liedje zongen ?
61


Tjoek! tjoek! tjoek! Tjoeketjoek! fuït, fuït, Zoo klinkt ook mijn lied — Daar ben ik, daar ben ik, lief sijsje!
Anna Fles.
Jóng Holland.
Utrecht, Jac. v. Rennes.
62


SCHOMMELLIEDJE.
Schommelen, schommelen, heen en weer;
Hooger, hooger, keer op keer! Stevig houd ik de touwen vast,
Als een matroosje in den mast.
Broertjelief, broertjelief, duw maar voort — 't Is zoo prettig op mijn woord!
Net alsof ik de lucht in vlieg In een heerlijk zachte wieg.
Schommelen, schommelen, heen en weer;
Minder, minder, keer op keer. Losjes houd ik de touwen vast — Wip! daar springt matroosje uit den mast.
A. van Harpen Kuyper.
MeizoentjesUtrecht, Jac. v. Rennes.
63


EEN RAADSELTJE.
Er was een huisje, wit en glad, Dat niet een enkel deurtje had, En waar niets was dan één vertrek; Daar woonde juffrouw Snaterbek.
Ze vond haar huisje wel wat klein, Wou niet meer opgesloten zijn; Gauw stiet ze een gaatje in den wand En ging toen reizen door het land.
Een huisje met maar één vertrek, En daarin juffrouw Snaterbek, Die 't muurtje breekt en reizen gaat — Wie is er, kindren, die dat raadt?
jos. M. Reynders.
Leesboek voor de Jeugd. Uitg. Dir. der Stoomdrukkerij van het R. K. Jongens weeshuis te Tilburg.
64


ALS HET REGENT IN DE MEI.
Als het regent in de Mei, Gaan we met ons beiden
Vroolijk dansen, hopsasa! Buiten in de weide.
Lieve regen in de Mei,
Laat de kindren groeien, En in 't frissche, groene gras
Mooie bloempjes bloeien.
-Als 't regent en sneeuwt. Versjes en prentjes. <jeteekend door Caspari. Amsterdam, P. N. v. Kampen & Zoon.
- 5 65


MIJN BUREN.
Ik weet een aardig huisje, Een huisje, klein en net,
Al heeft het ook geen tafel, Geen tafel en geen bed.
Daar wonen lieve buren, Twee lieve buren in,
Met zes of zeven kindren, De kindren van 't gezin.
Het is er altijd jolig, Zoo jolig als 't maar kan,
En zingen — daar zijn allen Ja, allen vrinden van.
En kunt ge nu niet raden, Niet raden, wat ik meen?
Dan zal ik 't u wel zeggen, Wel zeggen zoometeen.
66


Mijn buren zijn twee vogels, Twee vogels in hun nest;
De kindren.... maar nu weet je Nu weet je al lang de rest.
j. j. a. Gouverneur.
Kinderschat
Groningen, J. A. Wolters.
67


AAN HET STRAND.
Ze liepen met bloote beenen; Hun beentjes woelden in 't zand; • Ze dansten als wildemannen Op 't groote, 't goud-gele strand. Ze groeven zich diepe kuilen, Die waren juist naar hun zin. Ze wilden eens lekker gaan rusten, Toen floep! kwam de zee er in.
En die gaf hun een bad
En die maakte ze nat; Die groote, die golvende zee Nam hun heerlijke kuilen mee!
Toen gingen ze bergen maken,
Ver, achteraan op 't strand;
Ze plaatsten er een vlag op,
Heel stevig en vast in het zand.
Ze sierden hun berg met schelpen;
Ze waren bijna klaar
En hadden geen tijd, om te kijken,
Toen floep! was de zee alweer daar!
En die gaf hun een bad En die maakte ze nat; Die groote, die golvende zee, Nam hun bergen óók al weer mee.
A. Sutorius.
Kleine Kleuters. Utrecht, W. de Haan.
68


KOPPIG JANTJE.
„Wat is het toch prettig, een koe te zijn!"
Zei Jan, „je hebt altijd plezier; En niemendal hoef je te leeren óók,
Want och, je bent tóch maar een dier!"
„Je kunt er maar stoeien, zooveel je wilt
En rollen in 't zonnige gras; Je moe is nooit boos, dat je broekje slijt,
Of dat je 'reis trapt in een plas."
„Hè, Jantje," zei Geertje, „en wou je ook, Als 't koud is, naar stal toe gebracht,
Waar 't altijd zoo donker en akelig is — En wou je dan óók graag geslacht?"
Neen, daarin had Jantje niet heel veel zin, Maar toch geeft hij 't Geertje niet toe.
„Als 't mooi weer en zomer is," houdt hij vol, „Ben ik toch maar liever een koe."
Tine van Berken.
Krullebolletjes. Amsterdam, H. J. W. Becht.
69


WIEGELIEDJE.
Klein ventje zal gaan slapen In 't bedje, wit en zacht.
Ons ventje is aan 't gapen En moedertje die lacht.
Suja, slapedoe — De oogjes willen toe.
Klein ventje ligt te slapen En moeder dekt hem toe;
Hij kan niet eens meer gapen: Ons ventje is te moe.
Suja, slapedoe — De oogjes zijn al toe.
Klein ventje blijft wel slapen; Ons ventje is zoo moei jlppK Een kusje moet ik kapen — Hij lacht mij droomend toe. Suja, slapedoe — Hij lacht mij droomend toe.
Vada.
Liederen en balladen. Arnhem, Gebr. Wagen aar.
70


PIETJE EN DE KLOK.
Met een vingertje in den mond
Staat Pietje voor de klok. Telkens als ze slaat, dan komt
Koekoek uit zijn hok.
Deurtje open — deurtje toe
Koekoe!
Weet je wel, wat Koekoek zegt?
Pietje moet naar bed! Hoor je wel — 't is zeven uur —
Uit is nu de pret. Oogjes open — oogjes toe .... Koekoe!
Rie Cramer.
Winter.
Utrecht, W. de Haan.
71


SINTERKLAASJE, LUISTER EVEN.
Sinterklaasje, luister even;
Sinterklaasje, hoor je mij? Wil je mij een paardje geven
En een wagentje er bij?
En een chocola-sigaartje En een beetje marsepein?
Dan zal ik dit volgend jaartje Altijd zoet en aardig zijn.
Rie Cramer.
Winter.
Utrecht, W. de Haan.
72


HOE KWAM HET TOCH?
Hoe kwam het toch, dat ik vandaag op de bleek Een hempje, een buisje, een broekje zag? Het is toch nog in 't begin van de week En 't is toch nog lange geen Zaterdag?
En waarom mag Jantje, al schijnt ook de zon, Niet uit — en hij wou toch zoo vreeselijk graag —
Ja — Janneman huilt in zijn nachtjapon
Hij is in de sloot gevallen vandaag.
Rie Cramer.
Zomer.
Utrecht, W. de Haan.
73


HET REGENT. Het regent, het regent —
Het regent, dat het giet! Wij gluren door de ruiten; We willen wel naar buiten,
Maar 't mag van Moeder niet.
Het regent, het regent —
Het regent, dat het giet! De groote menschen klagen En brommen alle dagen,
Maar wij — wij treuren niet.
Het regent, het regent —
Het regent, dat het giet! Waar zouden wij om treuren? Met brommen en met zeuren
Komt toch mooi weertje niet!
Het regent, het regent —
Het regent, dat het giet! De tobbe onder 't gootje Stroomt over — en een slootje
Loopt door het tuintje, Piet! ■,
N. Voerman.
74


WAT KEESJE VING.
Aan den oever van een slootje, Half verscholen tusschen 't riet,
Zit klein Keesje al een poosje Stil te visschen; — hij geniet....
Turend naar zijn roode dobber,
Zit hij als een muis zoo stil. 't Ventje denkt: „Ik mag niet praten,
Als ik visschen vangen wil!"
Maar opeens — daar duikt, zijn dobber Onder water. — „Vast een baars!"
Fluistert Kees en gaat aan 't rukken —
Maar hij vangt een oude laars.
N. Voerman.
75


DAT KOMT ER VAN.
Arm Hansje zit te huilen
En kijkt verbazend zuur. Arm Hansje zit te pruilen
Wel langer dan een uur. 'k Geloof, de juffrouw stoort zich niet
Aan Hansjemans verdriet.
Dom Hansje is blijven zitten
In d'allereerste klas; Al de andren gingen over, Maar Hans bleef, waar hij was. De jongen heeft zijn tijd verpraat En kwam zoo vaak te laat.
Dom Hansje droogt zijn tranen En kijkt eens even rond;
Hij zit bij kleine popjes Met 't duimpje in den mond. Zij komen pas van Moeders schoot En hij is al zoo groot.
O. S. van der Veen.
Vergeetmenietjes. Amsterdam, W. Versluys.
aTaniimmn^^^ SS SS SS SS SS SS SAA
76


DIERENGELUIDEN.
Al de koetjes in de wei
Roepen steeds: boe, boe! En de duifjes op het dak
Altijd maar: roekoe! 't Hondje blaft: waf, waf, waf, waf!
't Katje roept: miauw! En het haantje: kukleku!
En de kraai: kouw, kouw!
Al de kikkers in de sloot
Kwaken: rè-kè-kè! En de schaapjes op de hei
Blaten maar: bè, bè! 't Kippetje roept: klok, klok, klok, klok!
De ezel balkt: i-a! En de gans roept: gi-ga-gak!
En de eend: kwa, kwa!
Fred. Berens.
Twintig liedjes voor de laagste klasse der Lagere School. Amsterdam, Van Twisk.
77


MIJN BOK.
Nu is het eindlijk toch gebeurd:
Ik heb een bok — hoera! — Met fiksche horens en een baard;
Een ieder kijkt hem na! Wat houdt hij fier zijn kop omhoog;
Wat heeft hij prachtig haar! Die kan een vrachtje trekken, hoor,
Al is het nóg zoo zwaar!
Als 't nu weer Woensdagmiddag is,
Neem ik mijn hekkeslee; Mijn bok ervoor en broer erin —
Vooruit, wie gaat er mee? Ik poets het tuig heel netjes op;
Ik neem mijn zweep en dan Geloof ik, dat een ieder roept:
„Hè, wat een keurig span!"
Fred. Berens.
78


ARM JANTJE.
Janneman heeft pijn in 't buikje;
Dat is Jantje's eigen schuld: Jan heeft van ons bessenstruikje
Alle besjes opgesmuld.
Jantje's maag is zoo van streek
Stumperd — ach, wat ziet hij bleek!
Janneman ligt in zijn bedje;
Jantje schreit zoo nu en dan. 't Is warempel ook geen pretje —
Buikpijn? — 'k weet er alles van!
Helpen pepermuntjes niet?
Arme Jantje! — wat verdriet!
Janneman moet telkens gapen;
't Ventje bibbert van de kou. Jantje wou zoo graag gaan slapen —
Als die pijn maar zakken wou!
Al maar snikt arm Jantje weer:
„*k Eet vooreerst geen besjes meer!"
Henriette Blaauw.
79


GOEDE RAAD.
„Dokter, ik wou u wel even iets vragen: Pop is volstrekt niet in orde vandaag;
't Lievertje heeft nog geen hapje gegeten, Ook niet haar soep — en die lust ze zoo graag.
„Zouden de tandjes haar mooglijk ook plagen?
't Vingertje heeft ze maar al in den mond; Aldoor maar ligt ze in haar wiegje te schreien;
Jammer — ze is anders zoo lief en gezond."
„'k Moest haar maar gauw onderzoeken, mevrouwtje;
Trekt u haar kleertjes maar eventjes uit;.... Maar wat een lekkere, blozende wangen!....
'k Denk, dat die ziekte maar weinig beduidt!"
„Wacht eens — wat zie ik? Een veiligheidsspeldje!
Is dat ook opengesprongen misschien? Ja!.... Ach mijn kindje, wat zal je dat prikken!
Stumperd — de schram kun je duidelijk zien."
80


„Pilletjes heeft dus uw kindje niet noodig!
Kusjes genezen het wondje wel gauw; 'k Raad u alleen, naar de speldjes te kijken,
Eer u den dokter laat halen, mevrouw!"
Henriette Blaauw.
6
81


BRAAF HANSJE.
„Zeg, Hansje," heeft dokter vanmorgen gezeid,
„Jij moet maar eens levertraan slikken."
Toen heeft er ons Hansje zoo vreeslijk geschreid;
Hij kon haast niet praten van 't snikken.
„Foei, foei!" zei de dokter, „wat ben je nog klein,
Zoo'n jongen als jij moest verstandiger zijn!"
Gauw droogde ons Hansje zijn traantjes weer af, Want klein — nee, dat wou hij niet wezen. En kijk, toen z'n moeder hem levertraan gaf, Werd Hans om z'n flinkheid geprezen. Hij slikte gewillig, hoe naar hij 't ook vond En zoo werd ons Hansje weer dik en gezond.
Henriette Blaauw.
Kerstboek voor Jong Holland.
82


GEEN WONDER.
Ons Jantje had gistren zoo'n vreeslijk verdriet;
Het kind schreide tranen met tuiten; Het stumperdje! Had hij z'n traantjes gedroogd,
Dan moest hij z'n neusje weer snuiten!
Waarom dan? Er was iets verschriklijks gebeurd
Hij had aan een spijker z'n broekje gescheurd.
En Jantje z'n hemdje — o, o, wat een schrik —
Had even een kijkje genomen. Ja, 't slipje was, vin je 't niet meer dan brutaal? —
Door 't scheurtje naar buiten gekomen! En bengels van jongens die trokken er aan — Was dat niet genoeg, om aan 't huilen te gaan?
Henriette Blaauw.
83


WAT HET ZONNETJE DEED.
Geertrui
Liep in een regenbui
Maar zonder paraplu.
Een mantel droeg zij óók al niet
Ze kon wel schreien van verdriet,
Zóó nat werd Truitje nu!
Op straat, Zooals het dikwijls gaat, Was juist geen mensch te zien. Geen plaatsje, waar ze schuilen kon — Maar kijk, daar kwam de lieve zon — Wist die ook raad misschien?
Ja wel: Een poosje scheen ze fel Op Truitje's natten hoed, En droogde óók haar jurkje weer.
Toen was ze niet verdrietig meer
Zoo'n zonnetje doet goed!
Henriette Blaauw.
84


MIJN VINKJE.
Ik heb een aardig vinkje;
't Zit buiten in de kooi; 't Fluit allerhande deuntjes: O jongens, 't gaat zoo mooi! Me dunkt, als ik zóó fluiten kon, Dat ik er best den kost mee wonl
'k Zal op mijn vinkje passen, Zoo goed als ik maar kan. Zijn bakje zal ik vullen Met zaad — daar houdt het van. Met helder water vul ik 't glas.... 'k Wou dat ik óók een vinkje was 1
Maar altijd zoo gevangen Te zitten in een kouw, 'k Geloof, dat mij zoo'n leven Toch niet bevallen zou: Niets gaat er boven vrij en blij! Dat zeg ik en daar blijf ik bij!
85


En daarom, aardig vinkje: Ik maak je deurtje los! Je liedje klinkt toch mooier Daar ginder in het bosch! Kom in den winter maar eens weer, Dan strooi ik kruimpjes voor je neer.
DlEDERUG
Zonneschijn. _ Fabelen en versjes voor School en Huis. Amsterdam, J. Kraan.
86


MEIREGEN.
Het regent, het regent, Het sputtert en spat! Zoet geuren de bloemen En groen wordt het blad. Meiregen Brengt zegen: Wie gaat mee op 't pad? We zullen niet smelten, al worden we nat!
Het regent, het regent, Het sputtert en spat! Al vallen de droppels, Wat hindert ons dat? Meiregen Brengt zegen En druipen we wat, Dan worden we fleurig als bloesem en blad.
J. J. A. Gouverneur.
Wat oom Jan nog in zijn zak vond. Groningen, J. B. Wolters.
87


GOEDEN AVOND.
„De zon is weg, 't is avond weer,
En 'k vind nu nergens herberg meer....
Ach bloempjelief, geef mij kwartier!" —
„Wel kevertje, kom met pleizier;
Je bent van harte welkom hier
Goeden avond!"
De kleine vogels bibbren zeer In 't nest: „Och, kwam ons moeke weer! We zijn zoo. koud, waar blijft toch Moe ?" — „Hier ben ik al en 'k dek je toe, Dat je de kou geen hinder doe.... Goeden avond!"
Nu sluit de bloem haar deurtje dicht; De vogel pakt haar kleintjes licht En warm in 't zachte veerenpak; Elk rust nu veilig onder dak En 't windje schommelt bloem en tak — Goeden avond!
J. J. A. Gouverneur.
Wat oom Jan nog in zijn zak vond. Groningen, J. B. Wolters.
88


HEEFT KEETJE ONS VERGETEN? .
De kipjes roepen: „Tok, tok, tok!
Heeft Keetje ons vergeten ?" Het haantje kraait: „Kukukleku !
'k Verlang toch zoo naar eten!"
De duifjes klagen: „Kirr, kirr, kirr!
Waar of ze blijft vanmorgen ?" De vogels tjilpen: „Sjiep, sjiep, sjiep!
Wie moet nu voor ons zorgen?"
Maar zonlief lacht:.„Wees toch niet bang!
Ik keek eens door de ruiten: Ze sliep nog, maar z' is wakker nu;
Zoo daadlijk komt ze buiten."
S. Maathuis—Ilcken.
Praatjes en plaatjes voor kleine maatjes. Groningen, J. B. Wolters.
89


GEEN FIETS.
Jaapje heeft geen flets; Neen — en óók geen geld, Om er een te koopen;
Maar hij heeft twee ferme beenen:
Jaapjebaas kan loopen.
Jaap zegt: „Met de fiets Doe je in korten tijd 'k Weet niet hoeveel meter!
Maar als je op je voetjes gaat,
Zie je alles beter!"
Jaapje heeft geen fiets; Neen — en óók geen geld! Jaapje kan niet trappen —
Maar hij heeft twee sterke voetjes:
Jaapjebaas kan stappen.
S. Maathuis—Ilcken.
Ons Thuis. L. J. Veen.
90


TREKVOGELTJE.
Waarom ik mijn afscheidsliedje fluit? Waarom ik verlang naar 't zonnige zuid?
Omdat ik — wiet, wiet —
Een trekvogel ben
Omdat ik vriend Herfst z'n kuurtjes wel ken — Daarom!
Waarom ik zoo gauw al op reis wil gaan, Al ziet nog de Herfst zoo liefjes mij aan?
Omdat ik — wiet, wiet —
Een trekvogel ben
Omdat ik vriend Herfst z'n kuurtjes wel ken — Daarom!
Waarom ik al ga, al is 't nog niet koud, Al is er nog groen in weiden èn woud?
Omdat ik — wiet, wiet —
Een trekvogel ben
Omdat ik vriend Herfst z'n kuurtjes wel ken — Daarom!
S. Maathuis—Ilcken.
Ons Thuis. L. J. Veen.
91


HOEZEE! HOEZEE!
Hoezee! hoezee! het is Nieuwjaar! We staan al met ons viertjes klaar! We hebben mooie kleertjes aan En zullen zóó naar Grootmoe gaan.
Als Grootmoe vraagt: „Wat kom je doen'? Dan geven wij haar gauw een zoen En zeggen: „Wel, het is Nieuwjaar! Zijn Grootmoe's wafeltjes al klaar?"
s. Maathuis—Ilcken.
Oolijk en Vroolijk. Deventer, A. Kluwer.
92


ONZE POES.
Onze poes heeft zeven kleintjes, —
Zeven kleintjes, och, zoo lief! Onze Grootma moet het weten —
'k Schrijf haar gauw een langen brief.
'k Ben vanmorgen eens gaan kijken;
Poezemoe hield trouw de wacht En toen ik de kleintjes aaide,
Piepten allen o! zoo zacht.
Poezemoe trakteert op muisjes,
Moeder heeft het zelf gezegd; Poezemoe heeft vroeg vanmorgen
Bij ons brood ze neergelegd.
S. Maathuis—Ilcken.
Oolijk en Vroolijk. Deventer, A. Kluwer.
93


HET RUITERTJE.
„Van rijen, van rijen, van rijen!"
Zoo roept er een kereltje klein, Een kereltje al in een hansopje,
Dat graag óók eens ruiter wil zijn.
„Van rijen, van rijen, van rijen, Van ééne, van tweeë, van drie!
Van rijen ...." en wip! zit het ventje Op Vader z'n stevige knie.
Van rijen, van rijen, van rijen — Eerst langzaam, maar dan in galop;
Van höp-hop! Van höp-hop! Van höp-hop! Van höp-hop! Van höp-hop-hop-höp!
„Van rijen, van rijen — van rijen!
Van rijen!" roept Moeder, „naar bed!" En 't ruitertje al in zijn hansopje
Wordt vlug in zijn mandje gezet.
S. Maathuis—Ilcken.
Nieuwe Vriendjes. Deventer, A. Kluwer.
94


DRIE KLEUTERTJES.
Drie kleutertjes liepen er achter elkaar In stroomenden, stroomenden regen.
Ze klotsten door dik en ze klotsten door dun — Ze konden maar wat goed er tegen.
Een manteltje hadden ze flink om zich heen;
Hun hoofdje stak veilig in 't kapje. Ze klotsten door dik en ze klotsten door dun —
Ze klotsten op klompjes, dat snap je.
Ze klotsten door dik en ze klotsten door dun, En ze gaven neen, niets om den regen.
Hun wangen, hun neusje en hun mond werden nat; Maar die — nu, die konden er tegen!
S. Maathuis—Ilcken.
Nieuwe Vriendjes. Deventer, A. Kluwer.
95


ZOO'N JAGER!
Keesjen is een vreeslijk jager
En hij schiet met zijn geweer Leeuwen, tijgers, olifanten
In een oogenblikje neer.
Keesje heeft het zelf verteld —
Is dat nu geen kleine held? Kom je 'm tegen, 't is te hopen, Dat je een straatjen óm kunt loopen!
Laatst liep Kees in 't veld te wandlen
En daar zag hij in het gras Onverwacht een klein konijntje,
Dat daar blij aan 't springen was.
Keesje vloog van schrik door 't veld —
Is dat nu geen kleine held? En hij heeft er, moet je weten, Zijn geweertje glad vergeten!
S. Abramsz.
96


DE KLEINE SCHOENPOETSER *
Ons Keesje is een aardig ding
Van anderhallef jaar. Hij zag, hoe Jet vanmorgen vroeg De laarzen naar de keuken droeg
En daar aan 't poetsen ging.
Een poosje later dachten wij: „Wat is ons ventje stil 1" Daar had hij Vaders groote laars En zat, zoo rechtop als een kaars, Den linkerarm er in.
Een tafelschuier hield de guit
In 't rechterhandje vast. Zoo zat hij, kraaiende van pret, De zool te poetsen, keurig net —
Wij allen lachten mee!
Tante Marie, —
Voor onze kleinen» W. Versluys.
7
97


SAMEN DEELEN.
„Hoor, mijn Jantje," zei eens Moeder,
„Kijk, je bent al zeven jaar: Jij kunt als een groote jongen,
Wel een boodschap doen, niet waar? Ga dan naar den koekebakker,
Weet je, in de andre straat — Vraag hem, of hij kan bezorgen,
Wat hier op dit briefje staat." — Heel alleen Stapt Jan heen. Als de bakker vraagt: „Wat blief je ?'* Geeft hij hem beleefd het briefje.
98


„Wel, jij doet je boodschap knapjes Voor zoo'n kleinen, kleinen guit!" •
— „Klein ? Ik ben niet klein," zegt Jantje,
„Want ik ga alleen al uit,"
— „Zoo? Nu, zeg maar aan je moeder, Dat ze hier op reeknen kan....
En vertel m' eens: lust j' een koekje, Al ben j' ook een groote man?
Ja, niet waar?
Wacht dan maar "
En twee groote Weesper moppen Komt hij in Jan's handje stoppen.
„Wil je er niet eens eerst van proeven, Voor je heengaat?" zegt de man.
— „Neen, ik wou ze liefst bewaren; Dan krijgt zus er óók een van."
— „Kijk, nu zie 'k toch, dat je groot bent; Stop ze in dit zakje dan,
Anders mocht een hond z' eens pakken, Want die houdt er óók wel van." Jan gaat vlug Nu terug. Thuis geeft hij een koekje aan zusje En tot dank krijgt hij een kusje. —
Tante Marie.
Voor onze kleinen. W. Versluys.
99


OPGEBROKEN STRATEN.
Opgebroken straten,
Hooge bergen zand, Dikke, zware keien
Langs den huizenkant; Kinderen aan 't joelen :
„Jongens, wat een pret!" Hè, zoo'n karreweitje
Past hun maar eens net! Rollebollen, graven —
Net als op het strand; Tegen deur en ramen
Klets! een handvol zand! En wanneer een stem roept:
„'k Zal je krijgen, hoor!" Dan — nou, dat begrijp je,
Dan er gauw van door!
S. Maathuis—Ilcken.
Ons Thuis.
L. J. Veen. Plf
100


DIT IS HET HUIS VAN ADRIAAN.
Dit is het huis van Adriaan.
Dit is het graan, Dat lag in het huis van Adriaan.
Dit is de rat, Die at van het graan, Dat lag in het huis van Adriaan.
Dit is de kat, Die pakte de rat, Die at van het graan, Dat lag in het huis van Adriaan.
101


Dit is de hond, Die wegjoeg de kat,
Die pakte de rat, Die at van het graan, Dat lag in het huis van Adriaan.
Dit is de koe van zeshonderd pond, Die omhoog smeet den hond, Die wegjoeg de kat,
Die pakte de rat, Die at van het graan, Dat lag in het huis van Adriaan.
Dit is de dochter van Hillegond, Die molk de koe van zeshonderd pond, Die omhoog smeet den hond, Die wegjoeg de kat, Die pakte de rat, Die at van het graan, Dat lag in het huis van Adriaan.
102


DE KENNISMAKING.
Twee kleine huisjes naast mekaar;
Een Zondagmorgen in Mei; Er bloeide een witte perelaar
En 't zonnetje scheen blij. En uit dat eene huisje kwam Een kindje met een boterham.
Ze had een kraakschoon schortje an En droeg haar Zondagsch kapje,
En ze at van haar Zondagsche boterham Heel langzaam, hapje voor hapje.
Ze liep door 't hekje in de heg —
Er was nog niemand op den weg.
Maar uit dat andre huisje kwam
Een tweede boezelaartje, Met óók zoo'n Zondagsche boterham
En met een strik in 't haartje; En elk voor haar hekje bleven ze staan.... En keken malkander verlegen aan.
103


Tot d'een, die durfde, opeens begon:
„Hoe heet je? Ik heet Marietje — En ik " Maar vóór ze verder kon,
Zei d'ander: „En ikke Sofietje, En ik heb koek op m'n brood en jij ?" — „Ik — omdat 't Zondag is — heb ik gelei."
„Wij hebben een roos en die heeft al een knop
En die is al bijna open." — „En mijn kleine broertje, die zit al rechtop
En kan al een klein beetje loopen! Hij is toch zoo lief en als jij hem wilt zien, Dan vraag ik 't Moes en dan mag 't wel misschien."
„Wij wonen hier lang al, veel langer dan jij." — „Ik ben hier ook pas een paar dagen." —
„Ik zag je al gister: je keek niet naar mij, Je duwde je broertje z'n wagen." —
„Zeg, willen we samen vriendinnetjes zijn?".... Toen lachten ze blij in den zonneschijn.
Rie Cramer.
104


VAN DRIE KLEINE KLEUTERS.
Drie heele kleine kleuters,
Marietje, Jan en Koen, Die mochten op een keertje
Voor Moe een boodschap doen.
Ze zouden stroop gaan halen;
Marietje droeg de kan, Koen mocht de boodschap zeggen
En 't geld droeg kleine Jan.
Ze lachten van genoegen
En stapten hand in hand Parmantig door het straatje
Zoo naar den overkant.
Maar juist kwam om het hoekje Een groote, sterke hond — .
Die gooide bij vergissing De kleintjes op den grond.
Daar lagen ze te schreien!
Ach — wat een ongeluk! Het geld was óók gevallen
En 't kannetje was stuk.
105


Een vriendelijke juffrouw
Die hielp ze op de been En zocht nu voor de kleuters
De centjes weer bijeen.
Nu liepen ze naar huis toe — En wat deed Moeder toen?
Ze droogde gauw hun traantjes En gaf hun elk een zoen.
Tante Sientje.
106


BIJ DEN TANDARTS.
„Gaan we tandarts spelen, Jantje?"
Vroeg Carlientje. — „Ja!" riep Jan En hij deed een sprong van blijdschap —
't Was zoo'n kleine wildeman!
Lientje legde nu 't gereedschap
Vlug op tafel: pook en tang! En ze keek verbazend ernstig;
Jan werd haast een beetje bang.
„Ik ben tandarts — jij hebt kiespijn,"
Zei Carlientje; „nu, meneer, „Ga maar in den leunstoel zitten,
„'k Doe u heelemaal geen zeer.
107


„U hebt zeker erge kiespijn — „En wat vreeslijk dik gezicht!
„Jonge, jonge, 't is verschriklijk
„Draai uw mond maar naar het licht.
„Zoo — nu moet je een beetje schreeuwen, „Anders lijkt het heel niet echt "
Jan begon: „Au, au, mijn kiezen!" Jantje speelde 't spel niet slecht.
„Doe uw mond wat wijder open; __„Heusch, het doet volstrekt niet zeer!
„"Ook uw hoofd wat achterover
„Goed — zoo is 't genoeg, meneer
„Ha — ik zie de kies al zitten
„Heelemaal daar achterin; „'k Zal hem dus maar even trekken....
«Nee, niet praten — ik begin "
— „Au, mijn kiezen!" gilde Jantje, — — „Houd je nu toch kalm, meneer!
„'t Doet geen pijn en later komt u „Graag hier voor den tweeden keer." —
Daarop greep de tandarts haastig Naar de blank geschuurde tang;
„Zoo meneer, nu flink maar gapen; „Mooi — wees maar volstrekt niet bang.
108


„Een — twee drie! Krik, krak! Daar heb je 'm!
„Sapperloot, dat is m' een reus! „Nu een daalder voor de moeite....
„Dat 's een vreeslijk koopje, heusch!" —
— „Wat? Een daalder? 'kGeef een kwartje...."—
— „Nee meneer, dat 's veel te min!" —
— „Meer kan 'k heusch niet geven, dokter,
„Zet hem dan maar weer d'r in "
F. j. Hoffman.
De Kinderwereld.
Met toestemming van den
uitgever P. van Belkum Az.
109


ZONNELIEDJE.
De vischjes in het water,
De koetjes in de wei,
De vogeltjes in 't groote bosch,
De schaapjes op de hei,
De bloempjes langs de wegen,
De roosjes in den tuin,
De wolken langs de blauwe lucht,
De haasjes in het duin,
De eendjes in de slooten,
De kindertjes op straat —
Zijn allen blij om 't mooie weer,
Nu onze goede, lieve Heer
De zon weer schijnen laat.
s. Abrj
110


DE GESCHIEDENIS VAN DE ZEVEN KLEINE NEGERTJES.
Zeven kleine negertjes die liepen langs een sloot, Maar nummer zeven viel er in en was toen bijna dood. Hij kroop er uit en ieder zei: „Dat is een goeie les!" Maar 't ventje ging bedroefd naar huis. — fg* '.' Toen waren er nog zes.
Zes kleine negertjes die kwamen bij de zee. Eén sprong er daadlijk in en riep:
„Zeg jongens, ga je mee?" Maar ieder van de andren zei: „Ik dankje, hoor, ik blijf!" „Dan ga 'k alleen!" riep de ander weer. —
Toen waren er nog vijf.
lil


Vijf kleine negertjes die kwamen langs een wei. Daar riep een booze koe: „Ga weg! Wat wil jelui van mij ?" En ach — het kleinste negertje werd bang voor
't groote dier En koos van achrik het hazenpad. —
Toen waren er nog vier.
Vier kleine negertjes die reden op een fiets, Maar eentje zei: „Ik ga d'r af, want dat bevalt me niets!" Toen liep dat kleine negertje alleen naar huis en zie — De andren reden haastig door. — Toen waren er nog drie.
Drie kleine negertjes die zwommen in een plas. „Hè!" riep er een, „dat doet me goed!
'k Wou dat 'k een vischje was!"
112


En zie — 't gebeurde daadlijk en ons zwartje was tevree; De andren zagen 't droevig aan. — Toen waren er nog twee.
*
Twee kleine negertjes die liepen door een woud, Maar eentje van de twee die zei: „Het is me hier te koud! Ik ga naar huis terug; ga mee, of blijf je hier alleen?" Maar d'ander zei: „Ik ga nog niet!" —
Toen was er nog maar één.
Maar ach, dat eene negertje verveelde zich zoo zeer En riep bedroefd: „O, had ik toch mijn kleine
vriendjes weer!" En zie — daar zag hij d'andre zes in eens weer voor
zich staan!.... Toen zijn zij alle zeven maar weer blij op 't pad gegaan.
r» lt. A S. Abramsz.
De Kinderwereld.
Met toestemming van den
uitgever P. van Belkum Az.
8
113


HET WONDERBOEKJE.
Zal ik nu eens iets vertellen Van het oude toovervrouwtje?
Nu, dat vrouwtje had een tuintje En dat was een wondertuintje.
In dat tuintje stond een boompje En dat was een wonderboompje.
114


Aan dat boompje zaten takken En dat waren wondertakken.
Aan die takken zaten takjes En dat waren wondertakjes.
Aan die takken zaten blaadren En dat waren wonderblaadren;
In die blaadren zat een nestje En dat was een wondernestje;
115


In dat nestje lagen eitjes : En dat waren wondereitjes;
Uit die eitjes kwamen vogels En dat waren wondervogels;
Al die vogels hadden veeren En dat waren wonderveeren;
En die kwamen in een bedje En dat was* een wonderbedje;
116


Vóór dat bedje stond een stoeltje En dat was een wonderstoeltje;
Op dat stoeltje lag een boekje En dat was een wonderboekje;
In dat boekje staat te lezen, Dat je altijd zoet moet wezen.
117


VOGELNESTJE.
Een strooien vloer, een strooien kant, Wat veertjes aan den binnenwand, Een dak van bloem en blad — Wat keurig huisje is dat!
Een vogelman, een vogelvrouw, Die zongen vóór dat huisje trouw; Ze maakten 't samen kant en klaar Met strootjes hier en strootjes daar!
En 't vogelvrouwtje, lief en teer, Legt ras een viertal eitjes neer, En ja, dan zingt de vogelman Van pure vreugd, zoo hard hij kan.
En zie, er kruipt, zoo wat in Mei, Een vogelkind uit ieder ei; Die roepen heel den dag: „Piep, piep! „Wat is ons huisje warm en diep!"
P. Louwerse.
Alles zingt. B. Wolters.
118


BOOSHOOFDJE.
Jij, aardige krullebol,
Zeg, zullen we samen wat spelen? Je kijkt er zoo treurig in 't rond,
Alsof je je zat te vervelen.
Wat is het — wat scheelt er aan?
Heeft poes in je koekje gebeten? Of heeft soms die stoute Fidel
Een stukje er af gebeten?
O, krijg ik geen antwoord eens En mag ik niet tegen jou praten?
Nu, goed hoor, ik zal je dan wel Zoo stilletjes zitten laten.
Maar 't zal je berouwen, Jan;
Want, jongetje, kijk toch eens even, Wat of er je Grootmoe vandaag
Voor jou weer heeft meegegeven?...
Een keurige blokkendoos...
Om huizen en bruggen te bouwen; Maar als je zoo boos bent en dwars,
Dan mag je de doos niet houen.
119


En als dan je Grootmoe vraagt:
„Was Jan in zijn schik met de blokken?" Dan zeg ik het net, zooals 't is —
Je weet, ik houd niet van jokken. —
Kom, wees nu niet koppig meer;
Geef liever een zoen en een handje. Niet? -f- best hoor, nu krijg je ook géén doos,
Jij koppig, ondeugend Jantje!
W. D. Laseur.
Madeliefjes. Gedichtjes voor de Jeugd. Amsterdam, W.Versluys.
120