WACHT U VOOR DEN HOND! WACHT U VOOR DEN HOND! Officieele Rapporten uit het Engelsch Witboek over het Russisch Bolsjewisme Bewerkt door A. P. L VAN DER SANDEN Uitgave N. V. de R. K. Boek-Centraie, keizersgr. 64, Amsterdam EERSTE HOOFDSTUK. Een spook wordt grooter in het donker, neemt vaste gedaanten aan in den mist. Voor mij ligt een lezenswaardige brochure, uit overdrukken van het „Handelsblad" saamgebundeld, getiteld: HET RUSSISCHE BOLSJEWISME Een ernstige waarschuwing door WLADIMIR. (Uitgave N. V. Drukkerij „Jacob van Campen", Arasterdam). i De schrijver is blijkbaar een rasechte Rus, die de gebeurtenissen zelf meeleefde, vooraleer hij ze verhaalt en daardoor in staat was in een reeks van fel-belichte kieken een bioscbpisch-scherp beeld van Bolsjewikische gruwelen en uitspattingen te reproduceeren, die ons van ontzetting de handen ineen doen slaan. Wladimir — dit is zijn schuilnaam — schijnt me een geloof Waardig^ betrouwbaar man, die uit eigen ervaring spreekt en aan wiens waarheidsliefde niet te twijfelen valt. Een uitstekend kenner ook der toestanden van zijn land en bijgevolg een uitnemend gids om ons in te leiden in de mystè-, riën van dezen modernen duivelendienst. Ook zijn tweede brochure: „Het Bolsjewisme en de Joden" komt mij geloofwaardig en waarheidslievend voor. Alleen maar, heeft zijn getuigenis — jammer genoeg — geen extrinsiek gezag, geen geloofwaardigheid van buiten af; hij beweert, maar bewijst niet en weet zijn woord niet waar te maken. Op slot van rekening kan men het boekske naast zich neerleggen en zeggen: „Zou dat ongeloofelijke wel waar zijn? Wie is die Wladimir? .Is dat geen' grappenmaker, die uit de gespannen nieuwsgierigheid een slaatje slaat?" Men kan nog verder gaan en — aangestoken door de koorts, die in de hoofden spookt — op den man af vragen: „Wie waarborgt mij, dat achter dit geschrift *éen politiek schuilt? Gelijk Joffre te Berlijn en Radek in Moskou op stuk van zaken geheime agenten bleken, bezoldigd om in honderdduizend vliegende blaadjes het onbetrouwbaarste moois over Russische paradijstoestanden rond te strooien, zoo kan ook deze onbekende Wladimir een dienstdoener- der Entente zijn, misschien een handlanger Van het groot-kapitaal om den nieuwen koers in discrediet te brengen......" Intusschen verscheen dezer dagen een „Engelsch Witboek over het Bolsjewisme in Rusland". Dit Witboek bevat een kostelijke verzameling, meerendeels telegraphische rapporten van de 'Officiëele vertegenwoordigers der Engelsche Regèering in Rusland; verklaringen van Britsche onderdanen, pas uit die fel-bewogen streken teruggekeerd en van onafhankelijke getuigen uit verschillende nationaliteiten, voor het Departement van Oorlog afgelegd. Het loopt over een periode van Bolsjewiks' Bestuur van den vorigen zomer tot op den dag van heden en werd uitgegeven overeenkomstig een besluit van het Engelsch Oorlogskabinet in Januari 1819. Alzoo een reeks betrouwbare attestatiën, .uit den mond van hoogstaande personen als gezanten en consuls zijn; die van de plaats, waar zij zich bevonden, verslag uitbrachten omtrent de gebeurtenissen, die ze onder de oogen kregen. Een verslag, aanvankelijk niet bestemd voor de oogen van het groote publiek, dus niet geschreven om stemming te maken, om propaganda te voeren of anderszins, maar door verantwoordelijke personen uitgebracht om de Regeering door hen vertegenwoordigd, zoo juist mogelijk in te lichten omtrent toestanden en voorvallen, waarvan ze wenschtte op de hoogte te komen. ' K« Na veel moeite en navraag is dat Witboek eindelijk in mijn bezit gekomen en nu viel het mij in met de stukken in de hand dè twee geschriften te vergelijKen en hoopte ik — niet om den schrijver, die mij sympathiek was, maar om wille der menschheid, om de zaak, waarover het ging — gezegden Wladimir op overdrijving, op camouflage, misschien wel op verkapte leugens te betrappen. De zaak is hierop uitgedraaid, dat ik nooit van mijn leven twee getuigenissen onder de oogen» kreeg, die elkaar zoo volkomen dekten als dit „Engelsch Witboek" en deze „Waarschuwing van Wladimir". Elk avontuur, dat de Rus zegt te hebben meegemaakt, elk feit, dat hij — immers ooggetuige — in geur en kleur vertelt, onderschrijft het Engelsch Regeeringsorgaan aanstonds met een officiëele bevestiging in het beknopt rapport van consul of gezant, of in een beëedigde verklaring, die — helaas — geen plaats voor twijfel laat. „Voor gelijkluidend afschrift" kon men er onder plaatsen. In de volgende bladzijden stel ik mij voor de betrouwbaarheid der verschillende uitlatingen van bedoelde brochures te bewijzen en tegelijkertijd te onderstreepen met parallel-rapporten uit het gemelde Witboek. Uiteraard valt er een keus'te doen, aangezien de Engelsche Verklaringen een lijvig boekdeel vormen van 88 folio-bladzijden Doch wanneer de Russische schrijver geloofwaardig blijkt, op de meest markante punten, is heel zijn vlugschrift van kop tot staart vertrouwbaar te achten en is men — dit aanschaffend — in staat zich een nauwkeurig beeld te vormen van wat in Rusland een voldongen • feit maar voor ons vaderland een nog afwendbare bedreiging werd. Een gewaarschuwd man telt voor twee. De bedoeling is op de eerste plaats een duchtigen wenk aan ons volk te geven, om het kruit droog en het geweer bi/ den voet «te houden. (*) TWEEDE HOOFDSTUK. WAT IS HET RUSSISCHE BOLSJEWISME? 'i- Waar feiten spreken, zijn reüeneeringen overbodig. „Het Bolsjewisme, zooals het zich in Rusland heeft ontwikkeld, is een wereldgevaar, dat over de wereld en speciaal West-Europa misschien de grootste catastrophe zal brengen, die haar ooit bedreigd heeft. Het is, wat zijn vormen betreft, in West-Europa nog veel te weinig bekend en wordt dientengevolge ook nog veel te weinig bestreden, want het is een gebod van zelfbehoud voor alle bevolkingsgroepen, maar voor de klasse, naar welke het beweert zich te wenden en voor welke het heet te arbeiden, de arbeiders n.1. niet het minst, om met alle middelen, geestelijke en physieke, te strijden tegen dezen doodsvijand van alle beschaving en allen vooruitgang. Wat het Bolsjewisme van Rusland heeft gemaakt, wil het van de geheele wereld maken onder het voorwendsel, dat het voor den arbeider de gouden eeuw voorbereidt. Onder dit voorwendsel heeft het de bevolking van Rusland — en met haar de arbeiders — tot den hongerdood gedoemd, het land tot een woestenij, de steden tot puinhoopen gemaakt, de middenklasse tot werkeloosheid veroordeeld, den arbeider tot lediggang opgevoed, den boerenstand geruïneerd en hem den moed benomen den grond verder te bewerken." (Bladz. 1: „Het Russische Bolsjewisme"). Onderstaand telegraphisch verslag aan de 'Engelsche Regeering (JO Nov. 1918) komt nagenoeg tot een zelfde bevinding en geeft bovendien de wegen aan, langs welke de Bolsjewiki tot zoo funeste resultaten korfden komen. Rapport van Mr. Lockhart aan den Heer G. Clerk. (Engelsch Witboek No. 10). Waarde Heer George. Het volgende schijnt mij voor den Heer Balfour van belang te zijn: 1. De Bolsjewiki hebben een stelsel van geweld en verdrukking in het leven geroepen, dat ongeëvenaard is in de geschiedenis van welken alleeniheerscher ook. (*) De lectuur van beide lezenswaardige brochures raad ik ten sterkste aan. De eerste is bij „Jacob van Campen", Amsterdam, en de tweede bij Veenstra, Den Haag, verschenen. 2. Zélf de meest verklaarde voorstanders van het recht van het vrije woord, hebben ze, na de macht iri handen gekregen te hebben, elk persorgaan, dat met hun politiek niet meeging, onderdrukt. Op dit stuk had de Socialistische pers het meest van al te lijden. Zelfs de kranten van Internationalistische Mencheviks, zooals „Martow" werden gesupprimeerd en de drukkerij gesloten, terwijl de ongelukkige uitgevers in de gevangenis terecht kwamen of gedwongen waren voor hun leven te vluchten. 3. Het recht, van openbare meetings te houden werd afgeschaft. Uitgenomen aan fabrieksarbeiders en mindere bedienden werd het stemrecht aan een ieder ontnomen en zelfs onder de werklieden werden allen," die tegen de Bolsjewiki stemmen durfden, door de Bolsjewikische geheime politie met een zwarten kool 'aangeteekend als contra-revolutionnair. Gelukkig mochten zij zich rekenen!, als hun niets ergers overkwam dan de gevangenis, boven welks deur vandaag in Rusland wel kan geschreven worden: „Velen gaan er in, weinigen komen er weer uit!" 4. De zwartste misdaden der Bolsjewiki werden gepleegd tegenover hun Socialistische tegenpartij. Onder de tallooze terechtstellingen, die de Bolsjewiki ten uitvoer brachten, hoorde een groot deel der slachtoffers tot den kring van Socialistische leiders, die een levenslangen, strijd tegen het oude régime achter den rug hadden, •doch die nu als contra-revolutionnair gedoodverfd werden, enkel wijl ze de praktijken wraakten, waarmee de Bolsjewiki het Socialisme in discrediet brachten. 5. Zelfs de meest elementaire vormen van rechtspraak hebben de Bolsjewiki over boord geworpen. Duizende mannen en vrouwen werden neergeschoten zonder schijn of schaduw van gerechtelijk onderzoek en nogmaals duizende anderen gaan ten gronde in gevangenissen onder een behandeling, welke alleen haar weerga vindt in de donkerste jaarboeken van Indiaansche' en Chineesche geschiedenis. 6. De Bolsjewiki hebben de barbaarsche methodes van marteling weer in eere hersteld. Het verhoor van gevangerten pleegt te geschieden met den revolver op het hoofd van den ongelukkige gericht. 7. De Bolsjewiki hebben de hatelijke praktijk van gijzelaars te nemen, weer ingevoerd Sterker nog, ze wisten hun politieke tegenstanders te treffen in hun vrouwen. Toen onlangs een- lange lijst van gijzelaars in Petrdgrad werd opgeroepen, namen de Bolsjewiki de vrouwen van hen, die niet te vinden waren en wierpen ze in de gevangenis, totdat hun echtgenooten zichzelven kwamen aanmelden. 8. De Bolsjewiki, die het Russische leger tot ontbinding brachten en die altijd de verklaarde tegenstanders van het militarisme waren, hebben met kracht van geweld officieren gemobiliseerd, die hun politieke overtuiging geenszins deelden, doch wier technische kennis onontbeerlijk was. Onder bedreiging van-parate executie hebben ze die gedwongen tegen hun eigen landgenooten te vècntért in een burgeroorlog van ongeëvenaarde gruwelijkheid. 9. Buiten kijf is het de intentie van Lenin om burgeroorlogen te verwekken door heel Europa. Iedere speech van Lenin is een. verkrachting der constitutioneele orde en een verheerlijking der leer van de enkel dierlijke kracht. Met dat doel voor oógen tracht hij deels door terechtstellingen, deels door uithongering iederen vorm van oppositie tegen het Bolsjewisme systematisch neer te slaan. Zijn systeem van „den terreur" is voornamelijk gericht tegen de Liberalen en wiet-Bolsjewik-Socialisten, die Lenin voor zijn gevaarlijkste tegenstanders beschouwt. 10. Met het doel hun populariteit bij de werkende klasse en hun gehuurde handlangers op peil te houden, keeren de Bolsjewiki hun trawanten enorme sommen uit door 'middel van een onbeteugelden aanmaak van bankbiljetten zoodat het geld ;n Rusland vandaag alle waarde verloren heeft. Zelfs hun eigeij partijgangers geven toe, dat de regeeringsuitgaven de inkomsten jaarlijks met milliarden roebels te boven gaan. Dit zijn feiten, waar de Bolsjewiki een verontschuldiging voor zoeken mogen, maar die eenvoudig niet te ontkennen zijn. Yours sincerely, R. H. B. LOCKHART.. DERDE HOOFDSTUK. Hoe de beweging ontstond. Wie wind zaait, storm maait. Uit volle, eerlijke overtuiging, aldus Wladimir Iwanof: Het Bolsjewisme em de Joden, bladz. 5, moet ik openlijk bekennen, dat de zoo gevaarlijke, gevreesde en door de intellectueelen niet ten onrechte zoozeer gehate Bolsjewiki nauw verbonden zijn aan het Jodendom. De oorsprong van het Bolsjewisme, de kern ervan, is te zoeken bij een fanatieke, onverantwoordelijke bende Joden. Deze heeft z'ich den algemeehen chaos in Rusland, welke door den onzaligen 4-jarigen corlog ontstaan is en die na de eerste omwenteling in Februari 1917 door Duitschland nog verhoogd werd, ten nutte gemaakt om hare roofzuchtige plannen en haar wereldbeschaving en cultuur vernietigende propaganda bij de door en door goedmoedige, maar helaas door eeuwen van tsarisme onderdrukte en daardoor ver in beschaving achterstaande volkeren van Rusland ten volle ten uitvoer te brengen. Toen in Februari 1917 de groote revolutie'in Rusland uitbrak waren er twee factoren, die onmiddellijk den vreeselijken chaos, die i onvermijdelijk was, deden voorzien. #tPj De eerste was" de bevrijding van de gezamenlijke strafgevangenen uit hunne cellen, waardoor 't openbaar,leven aan de grootste gevaren werd blootgesteld; de tweede factor was het bevel van den toenmaligen minister van oorlog Qutschkoff, waarbij alle militairen gelijk in rang werden gesteld, zoodat een generaal niets meer was dan een gewoon soldaat, waardoor het Russische leger in den kortst mogelijken tijd ineenstortte en de eenvoudige soldaat geen begrip van plicht en schuld meer hand. De gevangenen, die zich dadelijk van de militaire kleederen meester maakten, vermengden zich met de soldaten, oefenden op het goedmoedige, domme volk hun gevaarlijken invloed uit en moord en roof deden in Rusland'hun intocht en namen hand over hand toe. Kerenski, die intusschen aan het hoofd der regeering was komen te staan, deed wat hij kon om de gevaarlijke elementen zooveel mogelijk in bedwang te houden), maar deze hadden reeds al te veel macht gekregen. . Intusschen woedde de oorlqg voort; Duitschland lachtte reeds in zijn vuistje; de.grootste en gevaarlijkste tegenstander, Rusland, was zoo-fgbed als verlamd; alléén één groote vijand in; 't verlamde land moest nog uit den weg worden! geruimd; dat was dé Sociaal-Democratische partij, welke- zich de uiterste moeite gaf aan de Geallieerden trouw te blijven eni zooveel mogelijk het Russische leger intact te houden om ten minste zich met eere uit den oorlog terug te trekken. De demoralisatie in 't Russische leger was echter reeds te ver gevorderd en' het Duitsche Ministerie van Buitenlandsche Zaken werkte dag en nacht om het Russische Rijk totaal in den afgrond te storten, can het voor altijd in zijn strijdmacht te verlammen en zich dan met Volle kracht op de Entente te kunnen werpen, Rusland intusschen uit te zuigen en den boer zijn laatste stukje brood te 'ontnemen. Om het slechts zwak uit te drukken gaf Duitschland tot dat doel aan de hoofdleiders der gevaarlijke bolsjewiksche bende de gelegenheid zich door Duitschland naar het bloedende Rusland te begeven om den laatsten vijand, de sodiaal-democratische partij, te vernietigen, want deze was volgens verklaring van Duitschland al te zeer Engelsch gezind. Lenin (Uljanoff) verscheen in Rusland en betrok het paleis van de vroegere maitresse van den keizer, de danseres Ksches.chinskaja en hield nu onafgebroken zijn meetings. De millioenert begonnen te vloeien en in alle deelen der stad Petersburg doken obscure Joodsche figuren op, die propaganda maakten voor Lenin's leer Al dadelijk sloten zich in de eerste plaats matrozen en Letten bij Lenin aan en dat was reeds voldoende om zich met wapengeweld van de geheele macht te verzekeren. De gezamenlijke leiders der bolsjewiki zijn straatarme lui; ieder'kan dus zijn conclusie trekken, waar dat groote kapitaal voor propaganda wel vandaan moest komen en waar het grootendeels belandde." „Ik blijf er bij — blz. 48 •— dat het een fanatieke terroristische Jodenbenjde is, die met steun van het uitschot der menschheid de cultuur van de gansche wereld vernietigt en een débacle van heel de wereld veroorzaken zal." Tot hiertoe Wladimir Iwariof. En als de haan op de pan, past op deze treurige getuigenis van den Rus de officiëele bevestiging van twee hoogstaande Engelschen, welke de een na den ander hieronder volgt: ' No. 56. De Eerwaarde B. S. Lombard aan graaf Curzon. My Lord. Ik heb de eer aan uw Lordship de volgende details voor te leggen betreffende het Bolsjewisme in Rusland. Tien jaren lang ben ik in Rusland geweest en heb den gansehen loop der revolutie in Petrograde meegemaakt. Ik bracht zes weken in de vesting Peter en Paul door; in mijn functie van kapelaan was ik vier jaar aan Zijn Majesteit's onderzeeërs in de Baltische Zee verbonden en stond in den herfst van 1917 met het 9de Russische leger in Rumenië in betrekking, waar ik Êngelsche missies en hospitalen visiteerde en in de gunstigste gelegenheid was om de Bolsjewikische methoden te bestudeeren. Die vonden hun oorsprong in Duitsche propaganda en waren en worden nog uitgebuit door internationale Joden. De Duitschers zaaiden oproer met het doel om Rusland tot een chaos te maken. Om 'hun plannen te financieeren, drukten zij massa's papieren geld. De biljetten, waarvan exemplaren in mijn bezit, zijn gemakkelijk herkenbaar aan een speciaal merk. Hun beginselen. Radicale vernietiging van elk ide;e van patriotisme en nationaliteit door het prediken van de Internationale, waarmee zij succes bereikten onder de bnibeschaafde .massa's der werkende klasse. Obstructie langs eiken weg tegen hex vormen eenér militaire macht door het prediken der vredes-idee en het in de hand werken eener volslagen ontwrichting der militaire discipline. Het hypnotiseeren der massa door valscfie Socialistische litteratuur. Het sluiten viam alle nationale Banken ten' het overal openen van Duitsche Gouvernementsbanken onder namen en titels van firma's, die er belang bij hadden hun stand van zaken te.verbergen. Het in de hand werken eener verarming en tijdelijke verzwakking van den 'boerenstand door nationale onheilen teweeg te brengen als besmettelijke ziekten (het uitbreken der cholera dezen laatsten zomer was tot deze bron terug te brengen) het neerbranden van dorpen en nederzettingen. Door het prediken van de leer van socialiseering dèr bedrijven onder de welkende klasse, het aanmoedigen van pogingen om die bedrijven tot zich te trekken, om ze dan door middel van bankroet in Duitsche handen te spelen. Door het propagandeeren eener izes-uur-werk-dag met hoogere loonen. , 'i \ ■ Door het reertrappen van alle mededinging, tegen hen te werk gesteld. Alle pogingen van intellectueelen en andere groepen tot het ontplooien eener onafhankelijke actie of tot het ontwikkelen van nijverheid werden onmeedoogend den kop ingedrukt *n langs dien weg gedoemd op niets uit te loopen. «MMS Rusland moest overstroomd worden door agenten én andere Duitsche vertegenwoordigers en een dicht netwerk van bureaux werd over het land geworpen met het doel de massa te beïnvloeden in de richting, die op gegeven tijd.uit Berlijn zou worden aangegeven. De resultaten. Alle handel werd verlamd, alle winkels gesloten. Joden werden4e be- zitters der meeste zakenhuizen en afgrijselijke tooneelen van verhongering waren in de land-provincies aan de orde van den dag. Liever dan hun te zien sterven, deden de boeren hun kinderen den dood aan. In een dorp-aam de Dvinaniet ver van Schlusselberg hing een moeder drie harer kinderen op. Ik begeleidde 'n lijkstoet naar den grafkelder van een krankzinnigengesticht te Oudelnaia, nabij Petrograd, en zag de lijken eener moeder en vijf kinderen, wier halzen door den vader waren afgesneden, wijl hij hen niet kon zien lijden. Toen ik Rusland in Oct. 1918 verliet, werd de nationaliseering der vrouw als een voldongen feit beschouwd, ofschoon ik (met uitzondering van te Saratoff) niet kan zeggen, dat deze zaak daadwerkelijk is geproclameerd. De wreedheid der soldaten is onbeschrijfelijk. De vader van een der Russische klerken in de Vauxhall Motor Works werd gebonden op de spoorrails gelegd en door de locomotief in stukken gereten, op verdenking van een zijner eigen bezittingen in brand gestoken te hebben. In 'Augustus 1.1. werden twee scheepsladingen Russische officieren tot zinken gebracht, hun lijken spoelden aan op het eigendom van een mijner, vrienden aan den Golf van Finland, voor een deel bij tweeën en drieën met prikkeldraad bijeengebonden. (Terwijl ik inude officier, was niet in staat meer te loopen; de gardist schoot hem neer en liet zijn lijk liggen op deTroytsky-brug. De moordenaar werd berispt en in een cel naast de onze opgesloten. De behandtling van priesters was ongehoord. Acht van hen werden in een cel op onzen corridor gekerkerd. Eenigen onzer zagen op een morgen, 'hoe een bejaard man tot tweemaal toé werd tegen den grond geslagen, schijnbaar zonder de minste reden; zij werden gebruikt tot het onsmakelijkste werk en hadden het vuile gevangenis-hospitaal schoon te houden. Op het oogenblik is het leven in Petersburg een ware nachtmerrie geworden. In de vroegere dagen van 1917 beroemden 'die Russen zich op hun. onbloedige revolutie, nu bevlekken zij zichzelf met moorden onder de onbeduidendste voorwendsels. Op een marktplein aan de overzijde der rivier, bij mijn huis, kaapte een arme vrouw, moeder van een uitgehongerd gezin, een stukske vleesch van een stalletje. Zonder eenige aarzeling greep de Roode Garde haar aan, plaatste haar tegen den muur en schoot haar dood. De rangen der Roode Gardisten zijn vol mannen, die 't tegenwoordige régime vap harte zat zijn en die zich gaarne zullen aansluiten bij een krachtige strijdmacht, gezonden, om het land er weer boven op "te helpen. Maar, — tenzij die macht belangrijk is, — zullen ze blijven aarzelen. Ik stel mij echter voor, dat het voedingsvraagstuk de kern van de kwestie vormt. De Roode legers moeten aan het eind van hun proviand zijn en door de voorraden van Helsingfors te bemachtigen, worden zij sterk bedreigd. Bousfield, S. Lombard, Aalmoezenier bij het leger. Ik ben, enz. , No. 26 ' % Mr. Alston aan Graaf Curzon (ontvangen Januari 25) Telegraphisch. Wladiowostok, Januari 23, 1919. „De Bolsjewiki kunnen niet langer aangemerkt worden als een! politieke partij van zuivere communistische kleur. Zij 'vormen een betrekkelijk kleine bevoorrechte klasse, welke in staat is de rest der bevolking te terroriseeren, aangezien zij het monopolie bemachtigd hebben zoo van wapenen als van voedsel beide. Hun'partij bestaat hoofdzakelijk uit werklieden en soldaten en omvat een macht van niet-Russische elementen, als Letten en Esttanders en Joden; de laatsten zijn opmerkelijk talrijk in de hoogere posten. De leden van deze partij genieten totale vrijheid van handelen en plegen misdaden tegenover alle andere standen der gemeenschap. Hun leger is wel-gedisciplineerd en aan deze discipline wordt streng de hand gehouden. Algemeen wordt gezegd, dat officieren geprest worden tot dienen door het in gijzeling stellen hunner gezinnen. De bevolking van Perm is gerantsoeneerd ert niet Bolsjewiki krijgen een goed ons brood per dag. De boerenstand had minder te lijden doch onder doodstraf was het hun verboden aan anderen dan Bolsjewiki voedsel te verkoopen. De kerken werden gesloten, want veel priesters waren vermoord en een bisschop was levend begraven» Deze en andere barbaarsche martelingen, zooals het onderdompelen in de rivier tot de slachtoffers doodgevroren waren, vielen voor. Die veroordeeld waren neergeschoten te worden, werden meermalen naar buiten gebracht en met losse patronen beschoten, zoodat zij niet wisten, wanneer de werkelijke executie plaats greep. Veel andere gruwelen zijn nog gerapporteerd. 1 Dé Bolsjewiki zijn blijkbaar schuldig aan massa-moorden in.Perm en het staat vast, dat zij het plan hebben opgezet tot een volslagen uitroeiing. Op een lamp boven een winkel stonden de woorden geschreven: „Alleen zij die vechten, zullen eten!" VIERDE HOOFDSTUK. Hongersnood. Sie reden vom ewigen Menschenrechte und meinen doch nur ihr kleines Ich. Hoe nu, vraagt Wladimir (x) op bladzijde 9, hoe is onder Bolsjewikisch régime het leven in de steden? De woningen, de meubels, kleeren en ondergoed zijn genationaliseerd, d. w. z. aan de burgerlijke bevolking ontnomen. De industrie is (*) Een ernstige waarschuwing. dood, de handel, voor zoover hij niet' genationaliseerd is, door gebrek aan waren ten gronde gegaan, de banken zijn genationaliseerd, de particuliere vermogens, voor zoover ze uit effecten bestaan, geannulleerd, vojor zoover ze uit deposito's op de banken bestaan, voor de eigenaars onbereikbaar. Intusschen werden (bladz. 10) de aan de Regeering ter beschikking staande voorraden steeds kleiner. Steeds was er minder te verdeelen. Om nu althans het proletariaat eenigermate te bevredigen, werd de geheele bevolking- in vier voedingscategorieën verdeeld. Tot de eerste categorie behoorden alléén de fabrieksarbeiders, zij kregen 200 gram brood en eenige andere producten. In de tweede categorie kwamen de regeeringsambtenaren en de beambten van de genationaliseerde fabrieken met 100 gram brood en één haring per dag. De derde categorie, de intellectueele arbeiders der vrije beroepen, kregen 50 gram brood en een haring; de vierde categorie eindelijk, waartoe alle overige burgers, kooplieden e. d. behoorden, moest zich vergenoegen*met een halve haring zonder brood. Bovendien werd gedecreteerd, dat alleen de eerste categorie het recht had in huis te koken, alle anderen moesten hun eten nuttigen in de openbare keukens, die men zich echter niet als de Amsterdamsche gemeentekeukens moet voorstellen. Er werd voor 40 a'50 cent een waterig, van gedroogde, halfbedorven visch gekookte, soep uitgereikt, die ter plaatse uit ongeloofelijk onzindelijkvaatwerk moest worden genuttigd. Voor zindelijke menschen was dit eten onduldbaar en men was dus geheel en al aangewezen op den sluikhandel. Daar deze echter zeer streng, vaak met den dood wordt gestraft, is het begrijpelijk, dat de prijzen steeds sneller in de hoogte gingen. Voor 400 gram brood, een Russisch pond werden ten slotte in het laatst van 1918 reeds 25 a 30 gulden betaald, voor evenveel suiker 50 gulden. Boter kost te Petrograd thans 80 gulden. Het is te begrijpen, dat de menschen bij duizenden de vlucht nemen. Wie dit niet kon doen, wie niet voldoende geld had, moest öf honger lijden óf dienst nemen in het Roode leger. Vreeselijk zijn de indrukken, die men van den honger in Petrograd en Moskou medeneemt. Als men gezien heeft hoe menschen, zoowel arbeiders als lieden uit hooger kringen, met messen gewapend door de straten trokken en zich op de lijken van den door honger bezweken paarden wierpen, stukken daaruit sneden en als wilde dieren verslonden, of als men de gruwelijke kreten van de in de straten van honger stervenden heeft gehoord, dan heeft men indrukken, die nimmer uit te wisschen zijn." Wie meenen mocht, dat' Wladimir, onder den indruk van wat hij heeft meegemaakt, onwillekeurig of met opzet een verwrongen, te sterk-gekleurd beeld van den toestand heeft gegeven, wordt van die meening teruggebracht door het volgend rapport,' koud-zakelijk wat den vorm, maar Ontzettend wat den inhoud betreft \ No. 16. De Heer Alston aan den Heer Balfour, (ontvangen 4 Jan). Telegraphisch. Wladiwostock, 2 Jan. 1919. Met betrekking tot den toestand in Moskou heb ik volgende infor- matie ingewonnen, die betrouwbaar en geloofwaardig gelden kan, deels uit de pers van Wladiwostock, deels van personen, die daar (in Moskou) betrekkingen hebben: Met uitzondering van de Bolsjewiki is heel de bevolking geterroriseerd» vaak tot lichamelijke verlamming en verstomptheid toe. De geringste toevoer van het gewoonste voedsel is enkel te bekomen als de wacht der Bolsjewikische wakers verslapt en drie' kwart der bevolking sterft langzaam den hongerdood. Ten koste der armen nemen hamsteraars hun kans waar om enorme winsten te maken. Zoolang de dag duurt, staan er lange rijen te wachten, om te trachten een half pond thee op den kop te tikken wat aardappels of een stukje visch. De thee is opgeloopen tot 50 roebel het pond, grof zwartbrood varieert van 15 tot 20 roebel, naar gelang de stadswijk, waarin het verkocht wordt en suiker doet — indien verkrijgbaar — 50 roebel het pond. Een tweedehandsch costuum kost zoo iets als 2000 roebel en een paar schoenen 800. 'De bevolking houdt zich met paardevleesch in het leven, doch ook deze toevoer krimpt in. Spoedig na een mislukten aanslag op Lenin werden er te Kroonstadt 500 gijzelaars genomen en op de gruwelijkste wijze gemarteld. De bevolking sterft liever van honger 'dan dat zij de kans beloopt door de hand van Chineezen en Letten gemarteld te worden, woestelingen, die de straat in hun macht hebben. In hun kamers neergehurkt, zitten ze verdoofd van koude. Om volslagen uitroeiing te ontloopen, hebben de „intellectueelen" in breede rijen dienst genomen bij de Bolsjewiki. Hun loonen zijn onbeteekenend, zelfs vergeleken bij die der legertros van de Bolsjewiksche garnizoenen, die — in elk geval — overvloedig en regulier voedsel bekomen. In Juli kregen alle officieren bevel zich aan de Alexandrovskyschool ter inschrijving aan te melden. Ongeveer 20.000 verschenen op het appèl en werden voor drie dagen opgesloten zonder lucht, voedsel en slaapgelegenheid. Velen werden krankzinnig en Chineesche en Lijflandsche Garden regen allen aan de bajonet, die bij het uitgaan trachtten te ontsnappen. Bewoners van het. plein rond de Butirsky-gevangenis lieten hun huizen in den steek om rede van de talrijke terechtstellingen op „contra-revolutionnaire intellectueelen." Met iederen dag nemen typhus en tuberculose toe en de bevolking is niet in staat zich medische hulp te verschaffen, ook niet ten koste van ongeloofelijke prijzen. Kinderen zijn genationaliseerd en worden eigendom van dén Staat, tot zij den leeftijd van achttien jaar bereikt hebben. Daar Petrograd niet langer de zetel Van het Bolsjewiksche hoofd-' kwartier is, werd de situatie daar beter. Niettemin zwom de stad na den moord op Uritsky, de Bolsjewik-commissaris, om zoo te zeggen in het bloed. In verband met een nog slechter voedselvoorziening dan in Moskou is het percentage ziekte en dood daar nog hooger. Voor een deel is dit ook te vijten aan het feit, dat lijken van paarden, honden en menschel?, zonder begraven te worden in de straten blijven liggen. De cholera eisehte in een zomer veel slachtoffers en al de kanalen zijn vergiftigd door de ontbonden lijken van menschen en beesten. Naar den kant van Viborg is de toestand aanmerkelijk beter, doch ofschoon de Bolsjewiki zelf voedsel oplegden, dragen ze er zorg, voor, dat .niets de Bourgeoisie aan den kant van Finland in handen komt.' _ /\ ' \ Men moet wel in acht nemen, dat de bevolking van Petrograd niet meer toerekenbaar, zoo niet uitgehongerd 'is. En in tegenstelling met de burgerij van Moskou, die minder te lijden had, niet meer in staat is, zich tegen volslagen uitroeiing te weer te stellen. Om zich te ontlasten en voedsel voor zich zelf en hun legers over te houden, zullen de Bolsjewiki ten slotte genoodzaakt zijn een groot gedeelte' der bevolking uit te moorden. In een van de Grootsteden als Petrograd, Moskou en Kursk is ieder oogenblik een afschuwelijk bloedbad te wachten. \L-' VIJFDE HOOFDSTUK. De Hervormde School. „Ik vind het Bolsjewisme een droom, maar voeg er niet bij welk soort van droom." Leest men wat Wladimir in zijn „Ernstige Waarschuwing" over het hedendaagsch Russische schoolwezen te "berde brengt — het eenige hoofdstuk, dat onder al die treurigheid doet glimlachen, — dan wrijft men de oogen uit en vraagt zich af: kan dit wel waar zijn? Kan zoo iets mogelijk zijn. De lezer oordeele: „Wat mijn zoon daarover vertelde (Bladz. 21) en wat mij later juist gebleken is, is zéér merkwaardig. In de eerste plaats: godsdienstonderwijs is immoreel en niet in overeenstemming met den geest der democratie; het moet daarom uit de school verwijderd> Grieksch en Latijn! Zij dienen slechts voor de Bourgeoisie, die zich door de kennis van deze talen beter achten dan de proletariërs en hun reactionnaire wereldbeschouwing' halen uit de studie der klassieke oudheid. Weg er mee! Een oogenblik moet commissaris Lunatscharski geaarzeld hebben, toen men hem schuchter toefluisterde, dat het Latijn de taal van...: Spartacus was! Geschiedenisverhalen van oorlogen, van moordpartijen op het arme volk, van het imperialisme! Dat alles mag het hoofd van vrije burgers niet meer bezighouden. Maar daarvoor zal een aantal andere vakken worden ingevoerd, later, wanneer het noodige aantal leeraren er voor zal zijn; op het oogenblik is het nog niet mogelijk. Voor algemeene geschiedenis: geschiedenis der wereldrevolutie; voor godsdienstonderwijs: de leer van het communisme; voor Grieksch en Latijn: sociale politiek. Al kan dit program nog niet worden ingevoerd, de oude vakken zijn ten minste geschrapt. Dat is de hoofdzaak. Ten tweede: het beheer over de schcfol. Ja, wat moest men daaraan eigenlijk hervormen? Alles, natuurlijk! De Directeur was immers door een of ander overheidspersoon aangesteld! Een onhoudbare toestand in het land der vrije verkiezingof verkiezingsvervalsching! Dus moet de Directeur gekozen worden. Door wie? Door het geheele personeel natuurlijk! En daar in de school het dienstpersoneel het talrijkst was en ook vele leeraren onder den indruk van den terreur hun revolutionnaire gezindheid wil- den toonen, werd op de school van'mijn zoon, een gymnasium de vroegere.... portier tot Directeur gekozen. Deze was er dus'toe geroepen om de hervormingen door te voeren. Ik kende hem welhu was werkelijk een flink, uitstekend PORTIER. De portier heeft dus heden zijn ambt van directeur aanvaard Wis een echt democraat (naar bolsjewistische beginselen) heeft hij zich terstond bij zijn leerlingen bemind gemaakt en wel door middelen die men van een tsaristisch ambtenaar zou gequalificeerd hebben als „onzuiver gunstbejag" maar van een bolsjewistisch directeur: humaan en vrijheidslievend optreden tegenover de scholieren Vandaag had mijn zoon o.a. godsdienstonderricht, Grieksch en geschiedenis — allemaal geschrapte vakken. De nieuwe-vakken kunnen nog niet worden gegeven, dus koopt men zich de gunst der leerlingen door twee vrije uren, gedurende welke zij in de stad mogen gaan wandelen en een uur „conversatie" met mijnheer den directeur. Deze „conversatie" schijnt heel gezellig te zijn geweest; mijn zoon was vol geestdrift er over. Alleen voelde hij zich wat vreemd in den maagstreek. De directeur had zich namelijk door verdeeling van sigaretten onder de „kameraden-scholieren", zooals hij hen aansprak, éen enorme populariteit verworven. En dan zijn toespraken en zijn vragen! Nadat hij begonnen was met de opmerking, dat volgens het bekende Russische spreekwoord: leeren licht is en niet-leeren duisternis, maar dat hijzelf helaas door de tsaristische willekeur in de duisternis was gebleven, ging hij snel, 1 maar eenigszihs ongemotiveerd op de vrijheid over, waarbij door de klasse de arbeidersmarseillaise moest worden gezongen. Hij gaat door met zijn toespraak en bewijst den leerlingen, dat alles wat men hen tot nu toe geleerd heeft, de tien geboden, de catechismus, eenvoudig onzin is; dingen, die voor de tegenwoordige toestanden niet meer passen; neen, tegenwoordig heerscht de vrijheid, tegenwoordig moet ook de scholier zijn vrijheid verdedigen; hij moet scholierenraden kiezen, zijn persoonlijkheid uitleven en zich niet meer door zijn ouders laten tuchtigen. Jammer genoeg, zei de directeur NIET, dat men ook hem niet meer moest gehoorzamen. Neen, dat is een andere kwestie: hij zelf is bij vrije keuze gekozen en dus een autoriteit. Tegenover hem houdt de vrijheid der scholieren op." Onderstaand getuigenis van twee Engelsche leeraars, aan het Russische Schoolwezen verbonden, werpt een raak en scherp licht op de apenkooi, waartoe de beginselen van ons portiertje — in" zijn inaugurale rede vastgelegd — gevoerd hebben. Op deze hoogte begint men aan een bankroet van het gezonde menschenverstand te gelooven. 1 ' No. 31. Interview van Mr. A en Mr'. B., (*) die Moskou op 21 Januari 1919 verlieten. Mr. A. en Mr. B, twee Britsche onderdanen, die Moskou op den 2Ïen (') Aangezien zij, die ons een rapport overhandigden of zich lieten interviewen, eigendommen en betrekkingen in Rusland hebben en er over denken daarheen terug te keeren, zoo spoedig het Bolsjewikisch bestuur ten einde spoedt, worden enkele namen hier geheim gehouden. Januari verlieten, werden den lOen Februari op het Ministerie van Buitenlandsche Zaken in verhoor genomen over den tegenwoordigen toestand in Moskou; Mr. B., onderwijzer aan een Moskovische Middelbare school, de „Practische Academie", gaf de volgende inlichting omtrent de school, waaraan hij verbonden was. Zooals het daar toeging, ging het ook elders toe. • JsSPSt • Iedere klas had een comité en als regel werd de populairste jongen tot vertegenwoordiger van de anderen gekozen op de onderwijzers-vergaderingen. De functies van die comité's waren: Te. Controle over de onderwijzers. 2e. Toezicht over voedsel-distrfifoutie, daar alle jongens en meisjes der school een middagmaal bekwamen. Dit is iri hoofdzaak de reden, waarom nog naar school wordt gegaan. Beiden, jongens en meisjes, groeien te samen óp en daar is geen schijn meer van zedelijkheid. Die volslagen tuchteloosheid in hun omgangsmanier heeft allerslechtste gevolgen voor het opkomend geslacht. In de klassen-is schijn noch schaduw van tucht te toekennen. De kinderen doen precies wat ze willen, soms naar buiten vliegend midden onder de lessen. Dit is bijzonder het gevail in de les vóór het middagmaal, «iaar allen er op uit zijn, alsdan op de eerste plaats te komen. Straf noch huiswerk noch punten worden meer gegeven. De aandacht is treurig, aangezien de kinderen komen en gaan. juist zooals ze het gepast vinden. Orde houden is iets onmogelijks, de klassen lijken sprekend op een berenkuil. Slaagt de meester er niet in de harten te winnen, dan jagen de jongens hem.,weg. Soms kan de meester naar de klas gaan om les te geven en vindt de jongens druk aan het vergaderen, wat hij het hart niet heeft te beletten.' • Te Kolomna — tusschen- Moskou en Kazan.— werd een jongen van 18 jaar tot commissaris der gansche school benoemd en belast met het toezicht over de meesters. Eens liet hij de school voor een gansche week sluiten, daar een der meesters 'n leerling een kwade noodfhad .gegeven. Dë universiteiten lijden onder hetzelfde gébrek aan discipline. Iedere jongen van 16 jaar is bevoegd tot college loopen zonder eenig diploma, zoodat hij de hoogeschool kan volgen, zonder te kunnen lezen of schrijven. , De Bolsjewiki hebben wijd en breed de weldaden van de nieuwe proletarische cultuur rondgebazuind. Bovengenoemde feiten werpen een eigenaardig licht op de manier, waarop het in de praktijk toegaat. WW' ZESDE HOOFDSTUK, , Bolsjewik en Boer. „Men heeft van de S. D. A. P..geëischt, dat deze den légalen weg niet zal verlaten. Maar denkt men dan, dat de partij met de Bourgeoisie zal kunnen medegaan, indien wat zich thans buiten onze grenzen voltrekt, ook in ons land zal komen? Wij kunnen ons voor onze dagtaak niet de wet laten stellen door Minister Ruys de Beerenbrouck". (Troelstra, 11 Mei te Nijmegen). • Reeds de regeering van Kerensky (Ernstige Waarschuwing bi. 8) bracht de boerenbevolking er toe, natuurlijk tegen de bedoeling der regeering, om de grootgrondbezitters van hun landgoederen te verdrijven en zich deze landgoederen toe te eigenen. Het is begrüpe^ lijk, dat de onbeschaafde boer in het geheele program alleen dit éene zag: het land moet onteigend en aan mij gegeven worden. Dus neemiik het en wel onmiddellijk! Minder begrijpelijk is het, dat de ontwerpers der hervorming dit gevolg niet hebben voorzien en evenmin het nog ergere gevolg: hoe deze hervorming zou moeten geschieden en geschiedde. Het ging, zooals het moest gaan: de onteigende boeren raakten met elkander in twist, elk dorp wilde' het beste deel van' het aangrenzend landgoed voor zich hebben — de hofsteden werden verbrand, het vee dadelijk geslacht, de werktuigen vermeld. Zoo was het grondbezit reeds vóór de October-revolutie vernietigd, de velden konden niet meer bewerkt worden. Nu echter kwam de nieuwe hervorming, die der Bolsjewiki, die het — door de grootsche. bij de Russische boerenziel zich zoo goed aanpassende hervormingen van Stolypin — gevestigde kleine bezit der boeren met één slag ophief en hét geheele land aan de Gemeente overgaf. Wie den Russischen boer kent, die weet, dat al zijn verlangen, al zijn.denken sedert eeuwen op landbezit is gericht. Zoo moest deze hervorming den boerenstand wel vernietigend treffen en de boer, die in den beginne de nieuwe regeering blijde begroette, omdat hij van haar land, niets dan land in een vrij, persoonlijk eigendom verwachtte, werd nu haar doodsvijand. ' De gevolgen waren voor stad en land even vreeselijk. „Aan deze regeering geen zak graan meer," dat was de nieuwe leuze. En zij werd doorgevoerd. Het bij de boeren nog voorhanden graan werd verborgen en de steden begonnen honger te lijden. Van Mei 1918 af kon zelfs te Moskou niet meer dan 50 gram brood voor 2 a 3 dagen onder de bevolking worden verdeeld. Wat de boer niet zelf opat, werd tot brandewijn verstookt, want als de Russische boer geen hoop meer heeft, geraakt hij aan den drank,, De regeering echter, die tot eiken prijs graan moest hebben, zond haar troepen in bijzondere, uit arbeiders gevormde, afdeelingen naar de dorpen en liet dezé met mitrailleurs tegen de boeren optreden. Het rapport van Sir Eliot bevestigt in bijzonderheden, wat Wladimir hierboven in het algemeen beschrijft. En even gruwelijk als het te Perm is toegegaan, verliep het in de andere landbouw-districten. No. 49. Sir C. Eliot aan Graaf Curson (ontvangen 7 Maart). Telegraphisch. V' Wladiwostock, 5 Maart 1919. Het volgende van den Consul te Ekaterinburg, 3de Maart: Beknopt overzicht van het onderzoek over het Bolsjewikisch bestuur te Perm. Van Februari 1918 werden' de fabrieken bestuurd door Werkcommissies, waaronder zich verschillende misdadigers bevonden; de' onbekwaamheid dezer Commissies en de algemeene demoralisatie van de 'arbeidende klasse bracht volkomen stilstand in de productie teweeg en een prijsopdrijving, waar de gansche bevolking onder• leed. De Bolsjewiki brachten het 'schoolwezen in volslagen wanorde, met onderwijzers te benoemen door middel van verkiezing, waaraan leerlingen en schoolpersoneel deel namen. Eerste-jaar-studenten in de Juridische faculteit werden benoemd om de magistraten van het Gerechtshof te vervangen. De Bolsjewikisóbe politie onderscheidde zich door vervolging van alle klassen der bevolking, welke .verdacht werden van hen afkeerig te zijn, speciaal de gezeten burgerij en de boeren. In weerwil van de inbeslagname hunner goederen, werd de bezittende klasse geprest tot het betalen van verbijsterend hooge belasting. Verscheidene hunner werden ajs gijzelaars gevangen genomen op de beuzelachtigste voorwendsels, zonder dat een aanklacht tegen hen voorafging en vaak pm een gril of persoonlijke veete van een der Bolsj ewik-commissarissen. Die niet aanstonds deri kogel kregen, werden onder schandelijke omstandigheden in den kerker geworpen, waar zij onder voortdurende bedreiging bleven van vermoord te worden. Gedurende hun verblijf aldaar werden hun huizen geplunderd. In de dorpen werden „Armen-commissies" georganiseerd, wier vertegenwoordigers door de boeren, heetten gekozen te zijn; maar de verkiezingen werden heimelijk door de Bolsjewiki verdonkeremaand, die 'bijna uitsluitend 'candidaten uit de bandieten-wereld benoemden. Belastingen, requisities en andere soort tyrannie werden door de Bolsjewiki den boeren opgelegd, die land of andere eigendommen bezaten, hetgeen ten slotte uitliep op opstanden in de dorpen, door deBolsjewiki met roof, verwoesting en massa-moord gekweld, met name te Sepytchyi en Pystor, in het Ohansk-district (Augustus 1918). Werklieden, die tegen het Bolsjewisme in oppositie kwamen, werden gelijkerwijs als de boeren behandeld. Honderd boeren werden te Motovilyky nabij Perm in December 1918 neergeschoten, wegens hun protest tegen het Bolsjewiksch bestuur. Inzonderheid hadden de boeren te lijden, toen het Roode leger begon terug te trekken, de Bolsjewiki graan, paarden en bruikbaar vee roofden en alle landbouwgereedschap en ander huisraad stuksloegen, wat zij niet kon meevoeren. De Bolsjewikische vervolging van anti-Bolsjewik-elementen werd tot een soort van razernij na den aanslag op Lenin's leven, ofschoon zij reeds te voren als een „schrikbewind" was opgetreden. Commissarissen (onbeschaafde arbeiders, 20 tot 30 jaar oud) die zonder eenige aanklacht het volk ter dood veroordeelden, namen vaak persoonlijk deel aan het vermoorden hunner slachtoffers. Nu juist hebben Russische autoriteiten een aanvang gemaakt met het onderzoek naar Bolsjewikische misdaden, daarom is het moeilijk de juiste gegevens te krijgen omtrent een aantal gedood© personen, maar — yoor zoover wij ootdeelen kunnen — beloopt dit ettelijke duizenden in het Gouve;nement Perm. Gemeenlijk werden de slachtoffers neergeschoten, doch ook wel verdronken of met het zwaard gedood Moorden op groepen van 30, 40 en 60 grepen plaats bijvoorbeeld te Perm en Kungur. Vaak wonden moor-den voorafgegaan door pijniging en wreedheden. Landbouwers uit Omsk werden, alvorens te worden neergeschoten, gegeeseld en met geweerkolven en ijzeren staven geslagen, om aditer de waarheid te komen. Dikwerf zijn de slachtoffers genoodzaakt hun eigen graf te delven. Soms plaatsen de uitvoerders hen met het gezicht tegen den muur en vureniangs hun ooren revolverschpten af, hen eerst na aanzienlijk tijdsverloop het genadeschot gevend; personen, die het overleefd hebben, stemmen dit toé. Er,waren meisjes, bejaarde vrouwen en zwangere vrouwen onder de slachtoffers. Het geval van mej. Bakouyeva strekt tot voorbeeld. December 1918 werd dit meisje (19 jaar oud) van spionnage beschuldigd en gemarteld met tot dertien keer langs dezelfde wond langzaam met een bajonet gestoken te worden. Later werd zij nog levend door boeren gevonden. Ze is nu ten naastenbij genezen en heeft ons zelf het verhaal hafer folteringen gedaan. Bolsjewiki toonen zich heftig gebeten op kerken en geestelijkheid, plunderen kloosters (zooals te Bieligorod en Bielogorski), veranderen kerken in vergaderzalen en werkplaatsen en moordien priesters en monniken. Van de 300 priesters in de bevrijde plaatsen van Perm waren 46 door Bolsjewiki vermoord. NEGENDE HOOFDSTUK. Bolsjewiki en werklieden, „Rondom ons waart de revolutie en in die revolutie, zoowel in Rusland als elders, is veel waarover onze ziel bedroefd is. Daar is veel in de methoden, dat wij afkeuren en waarvoor wij onze arbeiders ten ernstigste zullen waarschuwen.Maar als de bourgeoisie tot ons komt, de bourgéoisie, die de revolutie meer en meer den weg der wanhoop opdrijft en van ons eischt, dat wij breed die fouten zullen uitmeten, dan zeggen wij: wij zijn er grootsch op, dat er is in Europa een sociale revolutie en als zij aan de poorten van ons land komt, zullen wij haar begroeten alls het groote historische werk der arbeidersklasse." (Troelstra's Meirede. Verslag „Het Volk" 2 Mei.) Industrie, landbouw, handel en verkeer, — schrijft Wladimir in zijn „Ernstige waarschuwing", bl. 11 — zijn vernietigd, de burgerlijke klassen van haar vermogens beroofd de boer is geruïneerd. En de arbeider, voor wien het heet, dat dit alles is geschied — is hij voldaan, heeft hij wat hij wilde? O neen, hij is de ongelukkigste van allen. Beroofd van den arbeid, door den honger van de steden naar de dorpen verdreven, waar hij door de bqeren als onnut mede-opeter, als vijand ^wordt beschouwd, of tegen zijn overtuiging in vechtend in het Roode leger, vervloekt hij de Bolsjewiki en zich zelf, omdat hij zich, zij het ook voor korten tijd, door hen heeft laten bedriegen en hen aan de heerschappij heeft geholpen. En ook in het leger ziet hij al het schrikbeeld van den honger. Hij* weet, dat ook deze voorraden spoedig uitgeput zullen zijn en dat dan het einde komt, idat ook hij honger zal lijden, hij, die dezen aanblik bij vrouw en kinderen niet kon verdragen en daarom naar het leger vluchtte. Hij weet thans, dat hij slechts kanonnenyoer voor Trotzky is, wiens Chineezen en Letten steeds bereid zijri hem, den paria, neer te schieten, als hij niet gehoorzaamt, als hij niet Voortgaat op den eenmaal ingeslagen weg. Zijn arbeidersraden? Daaraan gelooft hij niet meer; geen kameraad van hem immers is er in vertegenwoordigd. Vreemde indringers, het intellectueele proletariaat, zitten thans in de door hen gestichte raden en dansen naar de pijpen van de heeren commissarissen, die zich zoo trotsch „Raad der volkscommissarissen" noemen en wien de wenschen en nooden van het volk toch zoo onverschillig zijn. Hij weet thans, dat bij het Bolsjewisme alles leugen en bedrog, vervalsching der openbare meening is. O, hij is de meest ongelukkige van allen!" Ongelooflijk! zegt men, als men bovenstaande beschrijving leest en zich de ontgoocheling indenkt van het bedrogen volk, dat een kuil groef voor anderen om zelf er in te vallen. „En toch waar," verklaren de stukken, die tegelijk de oude waarheid bevestigen, dat^de geesten — eenmaal opgeroepen — niét op commando méér te bedwingen zijn. En dat een schip op strand een baken in zee vormt. No. 11. Rapport over „Bolsjewikisch optreden" door Mevrouw L (*), die in October 1918 Rusland verliet, waar zij aan het hoofd stond van een groot oorlogshospitaal in Moskou. Onderdrukking der Democratie. Na het Juli-congres en de Anti-Bolsjewikische demonstratie der Linker Sociaal Revolutionnairen, werden niet-Bolsjewikische Socia1listen van alle politieke rechten beroofd, honderde Socialistische werklieden in de gevangenis geworpen en in grooten getale doodgeschoten. Waarbij komt, dat 3000 werklieden enkel op grond hunner Sociaal revolutionnaire sympathieën uit hun betrekking op de constrnctie-werkplaatsen te Moskou geworpen werden. ' De beste toelichting op de autocratische wet, waaronder de arbeider nu z.ucht, is het feit, dat iedere vrije meeningsuiting vandaag verboden is. Alle niet-Bolsjewikische kranten zijn opgeheven zelfs de „Onafhankelijke Socialist", wiens uitgever Martow in Socialistische kringen een wereldreputatie genoot. Alle openbare meetings, uitge- (*) Aangezien zij, die ons dit rapport overhandigden en zich lieten interviewen, eigendommen en verwanten in Rusland hebben en daar denken terug te keeren, zoo spoedig het Bolsjewikisch bestuur ten einde raakt, worden hun namen hier geheim gehouden. nomen die, welke door Bolsjewiki worden op touw gezet, zijn verboden, en de Bolsjewiki noemen zichzelf „Het boeren en werklieden gouvernement.", De gruwelijkste misdaad in het oog der Bolsjewiki is niet-Bolsjewik te zijn en het werk om boosdoeners van dit soort te ontdekken en te straffen is in handen der „Buitengewone Commissie", een autocratisch lichaam, dat in hechtenis neemt, in de gevangenis werpt en terechtstelt naar willekeur. Geen sprake van aanklacht, publiek verhoor of appèl. Er zitten Engélsche ploegbazen in de Moskovische kerkers met niets anders ten hunnen laste dan het feit, dat ze zich toevallig in een straat of op een plein bevonden, toen de Roode Garde het in het hoofd kreeg een massa-arrestatie te houden. Op protest van het Roode Kruis of van neutrale consuls werd niet ingegaan. De Commissaris, belast met die zaak, is ziek heengegaan en tot zijn terugkeer kan niets gedaan worden. De misdaad van straatroof wordt kort en bondig bestraft; de dader wordt op de plek neergeschoten en het lijk blijft liggen tot een of ander er zich over ontfermt en het wegruimt. , • Een beschrijving van het leven in de gevangenissen, zou de pen van Charles Reade vorderen. Zelfs bij het in acht nemen van het grootste zelfbedwang en de meeste gematigdheid, moet dit in Engélsche ooren overdreven en onzinnig klinken. In cellen vol bedorven lucht en ongedierte wordt het uitgehongerd en van schrik bevangen volk bijeengepakt, mannen, vrouwen, jongens,' meisjes, (de 'laatsten als gijzelaarsters om de schuilgebleven vaders en moeders te dwingen zich aan te geven). Zes uur 's avonds worden de deuren gesloten, niemand mag, om.welke reden ook, de plek verlaten tot den morgen, uitgenomen zij, die te drie. uur namiddernacht ter terechtstelling worden afgeroepen. Gezonden en zieken (sommigen met cholera) liggen uitgestrekt op den vloer, onzeker van hun lot, enkel met de wetenschap, dat het buiten iemands macht is hen te helpen. Het voedsel bestaat uit een ons zwart brood, een kom heet water, waarin wat koolstronken en soms wat vischkoppen drijven. Roode Kruisbeambten rapporteeren een snelle wisseling in het uiterlijk voorkomen der gevangenen; met iederen dag zien ze er wilder, neerslachtiger en wanhopiger uit. No. 46. Sir Eliot- aan Mr. Balfour (ontvangen 25 Febr.). (telegraphisch) Wladiwostock, 24 Febr. '19. Een beroep op alle democratische partijen om zich tegen het Bolsjewisme te vereenigen, werd door het Gouvernement van Omsk gedaan onder opgaaf van de volgende motieven: ï. Hét Dictatorschap van één enkele klas is door de Bolsjewiki opgeëischt en het volk van de andere klassen is buiten de wet gesteld en hongert uit. 2. De Bolsjewiki hebbën de ontwikkelde klasse van hun stemrecht beroofd, aangezien ze (de Bolsjewiki) tegen algemeen stemrecht zijn. In plaats van stads-^en dorpsbestuur, hetwelk te niet gedaan is, heeft men nu de bureaucratie gekregen. 4. Politieke clubs vervangen de Gerechtshoven. ' No. 31. Verhoor van Mr. A en Mr. B., die Moskou den 21 Jan. 1919 verlieten. (I). Mr.A. en Mr. B., twee Britsche onderdanen, die Moskou den 21 Jan. 1919 verlieten, werden op het Ministerie van Buitenlandsche Zaken in verhoor genomen over den tegenwoordigen toestand in Moskou. Mr., B., die in Moskou woonde, gaf volgende informatie omtrent den toestand in de fabrieken, waarmee hij bekend was. In de voornaamste, fabriek te Kolomna, een stad aan den lijn Moskou—Kazan, werken nog slechts 5000 arbeiders van het normaal getal 25000. De fabriek wordt beheerd door een comité van drie — een werkman, een ingenieur en een directeur. Zoo goed als overal elders, zijn ook hier de werklieden ontevreden en verkiezen het oude beheer ver boven het nieuwe. De toestand is onhoudbaar. Niemand werkt en niemand verlangt te werken, daar het eenig onderwerp van het gespfek is: hoe kom ik aan voedsel. Al het volk is misnoegd, omdat ze niet genoeg te eten krijgen. Te Domodedova nabij Moskou werkte de lakenfabriek nog-vóór Kerstmis, maar de productie was 5 pCt. van de normale opbrengst. De fabriek werd beheerd door een werklieden-comité, maar de eigenaar hield af en toe zitting met dit comité om fabriekszaken te bespreken en advies te geven. Al het werkvolk was ontevreden met de manier, waarop het werk bestuurd werd en de meesten verlangden de oude opzichters terug. Doch zoolang de Bolsjewiki hooge loonen uitkeeren, blijven ze natuurlijk, ofschoon er practisch niet gewerkt wordt. Alleen hebben ze voor te geven: Bolsjewiki te zijn, maar in werkelijkheid bestaat daar niet de minste sympathie voor. ■ No. 37. Verhoor van Mr. C. en Mr. D. op 13 Februari Mr. C. en Mr. D. werden dezen morgén in verhoor genomen in het Ministerie van Buitenlandsche Zaken. Beiden verlieten Petrograd den 17den Januari. Mr. C. stond aan het hoofd van een -groote firma te Petrograd, waar hij drie en een halve maand in de gevangenis doorbracht. In de steden was de leuze der Bolsjewiki: „Het proletariaat tegen de bourgeoisie!" Ofschoon het, naarmate de groot-kapitalisten van de baan raakten, op onderdrukking van de kleine burgerij en den fatsoenlijken werkman door het uitvaagsel der bevolking neerkwam. (*) Zie noot: blz. 28. (2) Zie noot: blz. 28. Toestand der werklieden. Aanvankelijk stond de acht-uurwerkdag met hooge minimum-loonen den arbeiders wel aan, doch na verloop van tijd werden zij gewaar, dat ze tengevolge van den duurderen levensstandaard weinig beter, zoo niet slechter af waren. De loonen stegen, doch als bij een vicieuze cirkel werden de levensmiddelen duurder, naarmate de loonen stegen. Ook de kleinere productie veroorzaakte duurte. Aan de Petrograd's fabriek van spoorwegrtiateriaal' kostte een personenwagen vóór het Bolsjewiksch bestuur van 16000 tot 17000 roebel. Tegenwoordig van 100,000 tot 120,000. Aan de Staatsfabrieken, waar de Bolsjewiki in de beste conditie waren om gesteund te worden, werd de ontstemming met den dag grooter. Aan het werkvolk van de Putilof-fabrieken werd door middel van het Regeeringsorgaan een officiëele waarschuwing gericht, waarin geconstateerd werd, dat er gedurende een periode van eenige 'weken regelmatig branden, ontploffingen en ernstige catestrophen voorvielen, door verraders van de zaak teweeggebracht, die, zoo zij gesnapt werden, onverbiddelijk zouden worden neergeschoten. Verdrukking van socialistische partijen. De politieke partijen, welke het meest van de Bolsjewiki te lijden hebben, zijn de Socialisten, de Sociaal-democraten en Sociaal-revolutionnairen. Tengevolge van omkooping en corruptie — die-bekende euvels van het oud-regime, sterker nog voortwoekerend onder het Bolsjewiek Bestuur — zijn de kapitalisten in staat hun geld van de Bank en hun kostbaarheden uit de safe's los te krijgen en uit de voeten te komen. Van den anderen kant zijn talrijke leden der liberale en socialistische partijen, die heel hun leven voor een revolutie gewerkt hebben, door de Bolsjewiki gevangen genomen en gefusilleerd. In den kerker Ontmoette ik een sociaal-democraat, die voor elf jaar als politiek misdadiger in de vesting Schlusselberg had gevangen gezeten. Bij het begin der revolutie losgekomen, was hij binnen de achttien maanden weer door de Bolsjewiki gekerkerd als contrarevolutionnair. i^Sm^Sm ACHTSTE HOOFDSTUK. Nationaliseering van de vrouw. ,,'n Zedeleer van de apenkooi of het konijnenpark." Dit hoofdstuk zal uitermate kort zijn om de open rede, dat het onderwerp mij niet bijster geschikt lijkt ter- behandeling in een brochure, die in ieders handen komt. Maar de volwassen lezer zal — tusschen de regels lezend en realiseerend wat dit in de praktijk beteekent — buiten kijf gewaar worden, dat dit beknopt capittel in gruwelijkheid voor de anderen niet onderdoet. Meerdere bijzonderheden staan in „Een ernstige ■waarschuwing" beschreven. „De Bolsjewistische bende •— aldus „Het Bolsjewisme en de Jo- den" had nog andere hervormingen op 't oog, waarvan dé eene al meer dan de andere moordend was voor de cultuurontwikkeling. Zoo zal waarschijnlijk de nationaliseering van alle vróuwen en kinderen in Rusland wel reeds gepubliceerd zijn, nu ik dit alles neerschrijf. Welke vreeselijke gevolgen ook dit decreet weer na zich sleepen zal, kan ieder zelf bij eenig nadenken beoordeelen, en dan roepen wij onwillekeurig uit: O God, waarom hebt Gij ons verlaten!" No. 21. Generaal Poole aan het Ministerie van Oorlog. (Telegraphisch). (Ontvangen 12 Jan. 1919). Van opgevangen draadlooze telegrammen en uit vliegende blaadjes is gebleken, dat de Bolsjewiki een tweevoudige campagne hebben op touw gezet, om den Buitenlandschen vijand onschadelijk te maken. Onder de Duitsche'troepen zijn vliegende blaadjes rondgedeeld met besluiten, die niet bedoeld zijn om verwezenlijkt te worden en draadlooze telegrammen zijn naar Berlijn geseind, die de Bolsjewiki in een vooruitstrevend licht stellen, zoödat ze met de Duitsche socialisten op één lijn komen te staan. Terzelfdertijd is een beroep gedaan op het proletariaat, om zich te vereenigen en een wereld-revolutie te verwekken. Naar talrijke vluchtelingen en deserteurs uit Centraal-Rusland mededeelen. gaat men door met pogingen, om het sociaal en oeconomisch leven van het land te \ ernietigen. Er zijn bewijzen te over, dat in sommige steden „commissariaten van vrije liefde" zijn opgericht en dat achténs'waardigé vrouwen zijn afgeranseld om hun weigering, zich over te geven. Het decreet tot nationaliseering van de vrouw is in werking getreden en er zijn proeven genomen met het nationaliseeren van kinderen. Ik vertrouw, dat het Gouvernement van Zijn Majesteit niet zal veroorlooven, dat de Vredesconferentie zal .beïnvloed worden door Bolsjewikische vertegenwoordiging in buitenlandsche aangelegenheden/daar hun manier van huishouding hier daarmee in schrijnende tegenspraak is. NEGENDE HOOFDSTUK. Gruweldaden. „Wie drakentanden gezaaid heeft, moet niet verwachten aardbeien met room te oogsten." Zoo breidt --- aldus „Hét Bolsjewisme en de Joden", bladz. 41 — zoo breidt zich in Rusland voor 't oog van de buitenwereld het bolsjewisme uit en daarmede wordt juist die buitenwereld zand in de oogen gestrooid, wamt in werkelijkheid krijgt deze gevaarlijke bende haar aanhangers slechts door geweld. Heel het ontreden van deze ruwe benden is in den waren zin des woords een Roode Terreur. Ieder rooft en moordt naar 't hem bevalt. ' Als ik aan de vreeselijke moorden terugdenk, dan rijzen mij de haren te berge en imijn pols houdt op te slaan. Zoo hebben de matrozen een admiraal in Kroonstad (vesting nabij Petersburg) eerst de oogen uitgestoken, hem toen het hart, lever en nieren uitgesneden en daarna verbrand. Op dergelijke wijze zijn er velen om het leven gekomen. Officieren hebben zij, als in overoude tijden, zoo aan twee naar elkaar toe gebogen boomen gebonden, dat bij het loslaten der boomen het slachtoffer vaneen gescheurd werd. Tot op héden worden duizenden der geestelijk-ontwikkelde Russen, officieren, groote kooplui en bankiers gevangen gehouden en zoodra maar een of andere moordaanslag gepleegd wordt, worden eenige honderden gevangenen doodgeschoten. Toen de schurk van een Jodenbandiet, Uritsky, die zich commissaris voor de bestrijding der contra-revolutie en der speculatie noemde, werd vermoord, zijn alléén te Petrograd 500 gevangen-gehouden mannen uit de ontwikkelde kringen in de vesting gefusilleerd. En toen de moordaanslag op de hoofdfiguur der Sovjets, Lenin, alias Uljanoff, werd gepleegd, zijn er eénige duizenden van deze ongelukkige slachtoffers gevallen. Wie in de nabijheid der vesting woonde, kon eiken nacht heft geknetter der geweren hooren, dan vielen weer onschuldige mannen ten offer aan deze roofzuchtige schurkenbende. De koude winter biedt dezen moordenaars een nog vreeselijker wapen tot bevrediging van hun moordlust. Zoo worden er mannen onder den blototen hemel vastgebonden en zóólang met water begoten, tot zij tot een ijsklomp worden en zoo den dood vinden." Het zou niet moeilijk vallen deN door Wladimir gesignaleerde gruwelen op een rijtje te plaatsen met de officiëele bevestiging van elk dezer —door getuigen uit het Witboek — er naast. Hiertoe echter zou men de verschillende bewijsstukken, die natuurlijk méér bevatten, in mootjes moeten snijden en ze dienen uit elkaar te halen. Liever laat ik ze in hun geheel en geef hier enkele rapporten van het Estlandsch Bestuur, die voldoende licht werpen op de onmenschelijke mentaliteit der Bolsjewiki. De niet-bevestigde euveldaden vindt men — verspreid in de andere rapporten — terug. No. 35. Lord Kihnarnpck aan Graaf Curson, (ontvangen 11 Februari). ■ Copenhagen, 6 Februari W19; My Lord. - v .-T "i • Ik heb de eer ,U hierbij een vertaling te overhandigen van het eerste officiëele rapport over de gruwelen door de Bolsjewiki begaan in Wesenberg en Dorpat, welk rapport mij door den Estlandschen Vertegenwoordiger alhier is ter hand gesteld. Ik heb, enz. KILMARNOCK. WREEDHEDEN DOOR DE BOLJEWIKI IN ESTLAND BEGAAN. In Wesenberg. . Nadat Estlandsche troepen de stad Wesenberg op de Bolsjewiki genomen hadden, werden op 17 Jan. 1919 de graven geopend van die door deze laatsten zijn vermoord gedurende hun korte periode van „terrorisme". De volgende officiëele personen waren aanwezig: Stadsgouverneur Aren; President van het Districtsbestuur mr. Jukham; afgevaardigde Jakobson; militaire commandant Kütt; onder-commandant Tenneberg; officier van gezondheid dr. Wiren en de vorige officier van gezondheid dr. Utt. De omgeving der graven van de slachtoffers der Roode Terreur verried met wat beestachtige ruwheid de Bolsjewiki hun slachtoffers hadden omgebracht. Overal was gestqlten bloed te zien, waartusschen lompen van kleeren, flarden van hoofdbedekking, hersenen en stukkeu hersenpan nog met de haren er aan, te onderscheiden waren. In het eerste graf werden 16 lijken gevonden, die later gephotographeerd werden. Van de volgenden werd de identiteit vastgesteld: Legerdokter dr. Reinik, Grieksch Katholiek priester Sergei Filorenski, enz. enz. 0) Al die lijken vertoonden teekenen van de woede en wreedheid der Bolsjewiki. De slachtoffers waren van alles, behalve van hun hemd beroofd, zelfs hun schoenen waren hun ontnomen. Aan drie en dertig van de lijken waren de schedels ingeslagen, zoodat de hoofden neerhingen als afgeknotte takken aan den stam. Naast vermoorden, die neergeschoten waren, werden anderen gevonden, doorstoken met de bajonet, de ingewanden puilden uit en armen en beenen waren gebroken. Höe de Bolsjewiki hun slachtoffers plachten terecht te stellen, is door een dezer ongelukkigen beschreven, den grondeigenaar A. Munstrum, die zelf als door een mirakel er het leven afbracht: „In^den namiddag van 11 Januari werden 65 van ons naar de plaats van terechtstelling geleid, waar het graf reeds gedolven was.- De h'elft van ons, waaronder zes vrouwen,, plaatste men op een hoek van het graf. De vrouwen zouden het eerst gedood worden en hun geschrei was zóó hartroerend, dat het voor de moordenaars niet; langer om aan te hooren was. Een vrouw trachtte te ontsnappen, maar. bracht het niet ver. Ze vuurden een salvo af en gewond zonk ze op den grond. Daarop sleepten de Bolsjewiki haar bij den voet naar het graf. Vijf van de moordenaars sprongen op haar toe, schoten op haar, en trapten op haar lichaam tot zij stil lag. Een tweede salvo werd toen op de andere slachtoffers afgevuurd. Gelijkerwijs werden zij in de graven geworpen en met kolven en* bajonetten afgemaakt. Waarop de moordenaars wederom op de lijken stampten In Dorpat. Ook in Dorpat bedreven de Bolsjewiki dezelfde soort gruwelen als in Wesenberg. Op Kerstavond werd de welbekende directeur der Visscherijen, Max von zur Mühlen, student in de Zoölogie, vermoord. v) De lijst van namen hèb ik — als onnoodig — niet afgedrukt. Op 26 December werden de volgende personen gedood: Mihkel Küs, Alex Lepp, Alexander Aland en Karl Soo. Op 9 Januari brachten de Bolsjewiki de volgende personen ter dood: C) Al deze personen werden naar de rivier de Embach gevoerd en neergeschoten. Dé lijken wierp men door gaten in het ijs te water. Toen de Estlandsche troepen Dorpat veroverden, werden zestien slachtoffers der Roode Terreur uit de Embach opgevischt. Zooals uit de lichamen kon opgemaakt worden, waren deze ongelukkigen op de gruwzaamste wijze gemarteld. Velen hadden armen en beenen gebroken, de schedel ingeslagen, enz. Het is een feit, dat Karl Soo. die den 26en December werd neergeschoten, het meest van al te lijden had. De Bolsjewiki hadden zijn oogen uitgestoken. Nog op 14 Januari, kort vóórdat zij door Estlandsche troepen verdreven werden, doodden de Bolsjewiki twintig hunner gevangenen. Zooals een officiéél onderzoek uitwees, greep hun bloedige dood op de volgende wijze plaats. De arme ongelukkigen, meer dan 200 in getal, die in de Credit-systeem Bank/ en de politiewacht gevangen zaten, moesten in de rij staan. Zij werden van kleeren, schoenen en andere waarden beroofd en naar den kelder der Crediet-bank gevoerd, waar de Bolsjewiki hen met bijlslagen den schedel kloofden. Op bovengenoemde manier werden ten naastenbij twintig personen om het leven gebracht en alléén de haastige vlucht der Roode Qarde voor de Estlandsche troepen, redde de overige gevangenen, waaronder van zestig tot tachtig vrouwen. In het andere geval hadden ze hetzelfde lot gedeeld. Onder de lijken der vermoprdén werden de volgenden herkend: (2) Dr. Wolfgang, die kort na den moord — de lijken waren nog warm — gemelden kelder der Credietbank binnenging, getujgt het volgende met betrekking tot het aanzien van het vertrek, waar deze dolle moordpartij plaats greep: De vloer der gansche kamer was met lijken bedekt, de een over den ander geworpen in de meest onnatuurlijke houdingen, wat alleen door een smartelijken dood kan verklaard worden. In het midden lagen de lijken in drie lagen, alleen onderkleeding dragend. Bijna allen waren door het hoofd geschoten en dat nog kort geleden; bij enkelen was de hersenpan totaal verbrijzeld; bij één hing het hoofd als aan een draad. Sommige lichamen toonden verscheidene schotwonden. Alles zat dik onder het bloed, ook de vloer en de muren zaten vol gestolten bloed en stukken schedel. Ik telde drie en twintig lijken, maar ik kan mij verteld hebben, want het viel bezwaarlijk de verschillende lichamen in den hoop te onderkennen. Geen stukje vloer was meer te zien, ik moest op lijken trappen om andere te bereiken. Mijn onderzoek naar teekenen van. leven was zonder resultaat. Bij een latere lijkschouwing bleek, dat bisschop Platon een kogel in de hersens had boven het rechteroog en dé dood onmiddellijk was ingetreden. De linkerkant van priester Bleiwe's aangezicht was door een bijlslag verbrijzeld. De moordende knots van een Bolsjewik had priester Bjeschanitzki midden in het gelaat getroffen. Door deze bijlslagen was het aanschijn van beide priesters zóó verminkt, dat zij (') De lijst van namen heb ik — als onnoodig — niet afgedrukt. ('-) Zie boven. onherkenbaar waren. Beide armen en het hoofd van kapelaan Schartz waren afgehakt. De Bolsjewiki hadden een officier de epauletten diep in den schouder gespijkerd. Al de lijken en de kelder, waar zij lagen, zijn gephotographeerd. No. 53. Lord Kilmarnock aan Graaf Curson (ontvangen 24 Februari). My Lr ïd, Copenhagen, 17 Februari 1919. Ik heb de eer U hierbij over te zenden de vertaling der twee verdere rapporten over de gruwelen door de Bolsjewiki in de Baltische provincies bedreven, mij door het voorloopig Estlandsch Bestuur ter hand gesteld. Hierbij ingesloten zeven photographiëen van Bolsjewikische moordpartijen te Wesenberg en Dorpat, uit dezelfde bron. 0) BOLSJEWIKISCHE GRUWELEN IN ESTLAND. (Aanvullend Rapport). Op den 25en December schoten de Bolsjewiki den rentmeester Karu neer, alsook den ploegbaas en opzichter Sitau van het Kiltsilandgoed. Vópr hun dood werden de slachtoffers wreedaardig gemarteld. Behalve hen, werd ook de schrijver Woldemar Rosenstrauch en nog drie andere personen neergeschoten. Volgens het rapport van den hoofdman van een aanvallend eskadron, luitenant Jacobsen, vermoordden de Bolsjewiki op 26 Januari twee broeders Hendrik en Hans Kokamal, van Piksaare. Met twee bijlslagen sloegen ze den eerste de hersens in en schoten den ander neer. Ze beroofden hun slachtoffers daarna van kleederen en schoenen en verscheurden hun linnengoed, daar dit, met bloed besmeurd, van geen waarde voor hen was. In Sagnitz, in het Walkdistrict, werden de opperhoutvester Hesse en de boekhouder Wichrnann door de Bolsjewiki neergeschoten, Naast de graven van deze twee slachtoffers werden nog zeven andere op dezelfde plaats ontdekt. Het bloedbad te Walk. Meer dan ergens anders woedde 't Bolsjewisme te Walk, aangezien de Bolsjewiki daar 't langst de macht in handen hadden. Het aantal personen door hen gedood, is groot, doch niet nauwkeurig bekend. Naar schatting bedraagt het van 350 tot 450 personen. Buitendien werden 600 tot 700 man door de Bolsjewiki weggevoerd. Volgens rapport van inwoners uit het district werden deze • ongelukkigen onderweg vermoord. De moorden werden op dezelfde manier als overal elders ge- (l) Niet gereproduceerd. pleegd. Onder allerlei voorwendsels werden de ongelukkigen, tot de meest verschillende klassen der maatschappij behoorend, gevangen genomen, eenige dagen in den kerker gesloten en dan in. groepen van twintig tot dertig naar buiten de stad geleid, waar — op de plaats der terechtstelling — de graven al reeds gereed waren. Zonder vorm van proces of verhoor werden iederen nacht twintig tot dertig personen ter dood gebracht. Op alle mogelijke manieren martelde men de slachtoffers, alvorens ze neer te schieten. Al de lijken dragen meerdere teekenen vah bajonetsteken en geweerkogels. De hersenpan is ingeslagen en de beenderen zijn gebroken. Zelfs na hun dood, toen de lijken reeds stijf waren, hakten de Bolsjewiki armen en beenen af en braken de beenderen. • ■ <■ . Zulk een schrik hebben de Bolsjewiki in de harten der plaatselijke bevolking teweeggebracht, dat zij zelfs nu nog over hun daden niet spreken durven, zoodat het bezwaarlijk valt een getrouw rapport over al de wreedheden te Walk te bekomen. Een Estlandsch cavalerist was door de Bolsjewiki gevangen genomen en veroordeeld met nog vele anderen te Walk te worden terechtgesteld. Doch de kogels, die zoo velen zijner lotgenooten doodden, raakten hem niet en het gelukte hem na den moord van de algemeene begraafplaats te ontsnappen. Met de volgende woorden beschrijft hij dit vreeselijk bloedbad: . t „Ze trokken onze jassen, kappen en kleeren uit. Vijf en dertig gewapende Bolsjewiki omringden ons om iedere ontsnapping te voorkomen. Onze handen werden op den rug gebonden. Bovendien werden wij twee aan twee gekoppeld en ieder koppel aan een langen riem bevestigd, zoodat wij allen te saam verbonden marcheeren moesten. Zoo werden wij ter dood gevoerd. Toen ik tegen die barbaarsche behandeling protesteerde, sloeg de Bolsjewikische bevelvoerder mij tweemaal met zijn rijzweep op het hoofd en zei: „De kogel is te goed voor ie, ze moesten je vóór je dood de oogen uitsteken! / • Op commando vuurden de Bolsjewiki een salvo af. De aaneengebonden groep sloeg tegen den grond. Ofschoon ik niet geraakt was, werd ook ik door de anderen neergetrokken. De Bolsjewiki vuurden nog ,vier salvo's op de gevallenen. Weer bleef ik gelukkig ongedeerd. Daarop vielen de beulen als wilde dieren op ons aan om ons te berooven. Wie nog even bewoog, kreeg den genadesteek met de bajonet of werd met kolfslagen afgemaakt. Ik hield mij zoo stil mogelijk. Een der Bolsjewiki trok mijn schoenen uit. Een ander keek naar mijn kousen. „Goede kousen," bromde hij, en trok ze uit. No. 22. Mr. Alston aan Mr. Balfour (ontvangen 15 Jan.) (Telegraphisch). Wladiwostock, 14 Jan. 1919. - Het volgende heb ik van den Consul te Ekaterinburg, gedateerd den 13en Januari, ontvangen: „Het aantal onschuldige burgers beestachtig vermoord in de steden van den Ural loopt in de honderden.'Officieren, door de Bolsjewiki gevangen genomen, had men de epauletten in de schouders vastgespijkerd; meisjes zijn verkracht; eenige stedelingen zijn met uitgestoken oogen gevonden, anderen zonder neus, terwijl vijf en twintig priesters te Perm zijn doodgeschoten en Bisschop Andronick daar levend begraven werd. „Men heeft mij, zoodra mogelijk, een opgave van het aantal dooden en andere détails beloofd". No. 23. Generaal Knox aan het Ministerie van Oorlog. (Ontvangen 16 Januari). (Telegraphisch). Omsk, 15 Januari 1919. „Een officier is juist teruggekeerd van een kortstondig bezoek aan Perm. Vóór de revolutie was hij daar in functie. Hij getuigde, dat hij den 28sten December daar aankwam. Op den 24sten was de stad door de Bolsjewiki genomen en alléén die bij hen in dienst stonden, bekwamen voedsel. Hij verhaalde, hoe .hij niet in staat was zijn oude kennissen te herkennen, zóó was hun gelaat ingevallen. Hun aangezicht was grauw en zij zagen er uit als oude menschen, door een beroerte getroffen. De Bolsjewiki hebben een bataljon van 700 officieren opgericht, maar deze moeten eerst eenige weken gevoed worden, vooraleer zjj in staat zijn dienst te doen. Uithongering zal de halve bevolking der steden vóór Juni doen uitsterven, wanneer niet het Bolsjewisme in Rusland den kop wordt ingedrukt.' De boeren haten de Bolsjewiki om reden hunne eeuwigdurende requisities, maar zij zijn beter af. Enkel voor hun eigen behoefte willen de boeren tegen den volgenden oogst nog zaaien. Zijn opinie is, dat zonder tusschenkomst van buitenlandsche krachten de Bolsjewiki niet zullen onderdrukt worden, aangezien de Anti-Bolsjewik-partijen te zeer verzwakt zijn door den honger, om iets te weeg te brengen. Vanzelf vallen er veel moorden voor. Er was één commissaris, die iederen nacht een twaalftal, gevangenen placht om koud te brengen en die, alvorens- te laden met scherp, het vuur-peloton tot tien, twaalf I keer met de hanen liet klikken. Daar de geschoolde arbeiders door de Bolsjewiki worden weggevoerd, is voor de fabrieken 'de kans om iets te pröduceeren, voor maanden verkeken. Bezwaarlijk valt het om kolen uit het Ural-gebergte te halen, daar de bruggen over de « Chusovbravaya, ten Oosten ;van Perm, verwoest zijn. Is het mogelijk, dat de publieke opinie in de geallieerde landen zal toestaan, dat. de Bolsjewiki dezen moord op groote schaal ten uitvoer brengen. Bovendien zal de beweging in kracht winnen, daar de Russen de keus hebben tusschen deelnemén of doodhongeren. En de zaak betreft niet enkel Rusland, aangezien de voedselvoorziening der gansche wereld geschokt is. NASCHRIFT. Er is in de laatste weken geen enkel vooruitziend man of vrouw geweest, die zich niet heeft afgevraagd: „Zullen we hier ih Nederland ook Revolutie krijgen?" We moeten erkennen, dat de wind scherp uit dien hoek waait. De revolutionnaire geest heeft ons koelzinnig Vaderland van den Dollard tot de Schelde aangegrepen en-geschud, dat alle godsdienstige, maatschappelijke en politieke instellingen er van beven. Of er in den laatsten tijd iets is gebleken — werd in de Kamerzitting van 20 Mei gevraagd — hetgeen wettigde, dat de Regeering doorgaat met voorzorgsmaatregelen? Niet later dan eergisteren, antwoordt Ruys, — is aan de Regeering meegedeeld, dat op een bepaald gedeelte der Nederlandsch-Duitsche grens 's nachts herhaaldelijk automobielen met wapens ons land zijn ^binnengekomen. / Nu staat één ding vast: er komt geen Revolutie hier of die Revolutie komt door geweld. En aangezien er voor een politieke revolutie in Nederland geen aanleiding is, zullen de Sociaal-Democraten — al hebben ze het goed voor ten aanzien van het niet- I plegen-van-geweld — het op hun geweten hebben als er tegen hun be- 1 doeling in per slot van rekening toch bloed vloeit. Aan goede voornemens ontbreekt het de S. D. A. P. niet, maar ook de weg naar de hel der Russische Terreur was met goede voornemens geplaveid. Breekt hier Revolutie uit, dan gaat het niet om de Eerste Kamer, maar dan moet er gespeculeerd worden op den haat tegen het Kapitalisme, anders komt men er niet. En wie zal het paard der revolutie breidelen, als het zich losrukt uit de hand, die het besturen wil? [\ Wie zal de geesten — eenmaal opgeroepen — weer bedwingen? V Alzoo.... anarchie. * Maar een der krachtigste middelen om de anarchie te voorkomen, is den menschen bekend te maken met wat anarchie eigenlijk is. Het schip op strand moet met den vinger worden aangewezen, om dienst te doen als baken aan zee. Anarchie is afschaffing van alle eigendomsrechten. Zij maakt uw fabriek, uw huis, uw geld en uw gezin tot het mijne en het mijne tot het uwe. Een plundering op groote schaal. Ieders hand tegen allen. De triomf van diefstal en moord, zwendel en booze lusten. De hel, losgelaten op aarde en de maatschappij, een Walpurgisnacht van duivels in menschengedaante. Verlangt gij er naar? Laat dit land een nuchter-onderzoekenden blik op Rusland werpen, een levende hel nu met vleeschgeworden duivels tot landsvaders — en geen revolutie zal den voet binnen onze grenzen zetten. Want wie weldenkt en doordenkt, heeft dan de hand uit den mouw te steken om een element te vormen, in staat de wacht te betrekken en de rust te handhaven. Een volk, dat — gewaarschuwd als het onze — niet tot den laatsten man paraat blijkt, verdient in revolutie en schrikbewind ten onder te gaan.