CPHIPOGPTEn
VEDZEH VAM
MAM DA SAHDBEBGEH
950
37 VH60CCUHCCOMP.,UIT6EVCDSlA83Cn















Open Poorten
Verzen
van
Nanda Sandbergen
Van Gorcum dt Comp. N.V. • Uitgevers » Assen



Aan den ander.



INHOUD.
Bh.
Eenheid !
Tros-narcissen 2
Leg Uw kloppend hoofd 3
Liefde 4
Alles heeft zijn tijd c
nu ; ; ; 6
O, ongeboren kind in mij! 7
Bekennen I httd 8
Bekennen II p
Licht I0
Ruimte n
Erkennen 12
Het Blijvende 13
Een stil intiem verstaan 14
O, Gij, O Liefdeskracht 15
Alom, in verste vertf 
Aanvaarden 17
Wenkend Toekomstbeeld 18
Sonnet jp
Een met het Hoogere 20
Wintereenzaamheid 21
Belofte 22
December 23
Héb geloof 24
Ontwijkt het niet 25
Nabij' ... 26
Hoe stijgt mijn hart tot U, volmaakte liefde 27
Tusschen droom en daad verloren 28



BEGINREGELS.
Blz.
De poorten mijner ziel 5
Fijne teerbelijnde schoonheid °
Leg Uw kloppend hoofd, zoekend en verwachtend . . 7
Eiken dag wacht ik Uw schreden 8
O Geluk, dat in seconden 9
O verlangen naar het leven 10
O, ongeboren kind in mij 11
De morgen gloort, de dauw trekt op 13
Ik heb mij dan tot U gericht J3
O, Licht, dat straf en zuivrend staat '4
Laat mij zwerven, laat mij dolen *5
O 't Zélf heft in z'n droomen voort 16
De takken buigen in den wind *7
O Teederheid die vindt, al meer volmaakter wegen . . 18
O liefde van mijn Ziel, o liefde van mijn Wezen . . 19
Wanneer ik droomend staar, in doornig waas der weiden 20
Niet verslagen, niet verborgen! 21
O verheven idealen! 22
Een innig vers is ah een teere wijding 23
„Een met God" in 't diepst verlangen 24
O, om nu in 't kale bosch te dolen 2S
't Schoone heimwee van den avond 2^
Stilte over akkergronden 27
Heb geloof in hoogste leven 2*
Ontwijk het niet, het diepe hart 29
Niets dan een biddend, dan een f luistrend woord . . 30
Eiken dag groeit mijn verlangen 31
Tusschen droom en daad verloren 32



EENHEID.
De poorten mijner ziel zijn wijd en zijd geopend. De doortocht is gebaand er is geen ander Heil. Ik schrijd gedreven voort gedragen en bewogen, aanvaard het levend Nu een diepte zonder peil.
De Waarheid dringt uit God en is in mij geboren. Zijn Eenheid geeft mij kracht mijn liefde is uit Hem. Zijn Eenheid leeft in mij uit 't Scheppende herboren. Ik draag zijn beeltenis en luister naar zijn Stem.



TR OS-NARCISSEN.
Fijne teerbelijnde schoonheid Levensweelde tot het licht vol omgloord met stille grootheid dragende in evenwicht.
O mijn ziel ziet zich weerschijnen in den eenvoud van dit zijn ook Haar groei in elk verschijnen wil verrijking, glanzend rein!
Zóó te bloeien in dit leven, Zóó te staan in blanke pracht. „Alles" uit dat Eens-gegeven „Alles" uit en tót die Kracht!



LEG UW KLOPPEND HOOFD.
Leg uw kloppend hoofd, zoekend en verwachtend in m'n wijden schoot, als een kind dat rust Rustend en bevrijd, innerlijk verzachtend wordt het denkend zijn, hoogelijk bewust.
Leg uw moede hoofd, bevend en beladen in de veiligheid, van vertrouwd gebaar o die zegening, dieper nog dan daden die Uw ziel ontsluit, teedertijk en waar.
Leg uw moede hoofd, leg uw strijdend leven in m'n wijden schoot, toevlucht van het kind O niets dan een zucht, een verwonderd geven een ontwakend Heil, dat 3?n leed verwint.



LIEFDE.
Eiken dag wacht ik Uw schreden tot mijn open stille woon droomend van verzekerdheden van wat opbloeit, sterkend schoon.
Elke dag is nieuw beginnen uitzien, verder, naar omhoog, o dit hunkeren van binnen en dit zoekend-smeekend oog.
Elke dag wordt sterk en denkend nu ik U nabij mij weet Dag, die in het licht zich drenkend leed en donkerheid vergeet.



ALLES HEEFT ZIJN TIJD,
O geluk dat in seconden onze teederheden bindt tot een enkle enkle stonde die het hoogst beleven vindt.
Luistrend heren wij de klanken van het teer geluk verstaan zooals jonge nieuwe ranken tot hun vollen wasdom gaan.
O geluk, in 't diepste wezen vinden wij Uw innigheid wie in eigen ziel kan lezen kent Uw komst in Zijnen Tijd.



NU.
O verhingen naar het leven o verlangen naar het Nu alles wil mijn hart U geven alles wil ik dragen U.
Nu, omvat het Eeuwig leven wording, groei, die verder bouwt Nu houdt Toekomst opgeheven voortgang, innerlijk aanschouwd.
O verlangen naar het leven
dat ons voortstuwt tot de taak
dat ons wachtend hart doet beven
in ons uitspreekt, dringend: „WaaK'
O U wil ik grensloos dienen die mijn wezen heeft gemaakt „Nu", O God, o Ongeziene leer ons leven, U volmaakt.



O, ONGEBOREN KIND IN Mijt
O ongeboren kind in mij Uw wezen sluimert in den droom en ligt nog veilig mij nabij gevangen in mijn levensstroom.
O ongeboren kind in mij ik draag uw beeld reeds innig voort en hunker naar wat groeit in mij wat rijpt, verscholen, ongestoord.
O ongeboren kind in mij ik houd mijn handen uitgespreid en wacht en wacht uw kreet voor mij uw roep, uw klop, uw heerlijkheid.
O ongeboren kind in mij voor altijd in mijn hart gegroeid hoé gij ook rijpt, nooit gaat voorbij de Scheppingsdaad, — tot dit gebloeid.



BEKENNEN.
I.
De morgen gloort, de dauw trekt op, een stormend en verlangend lied stijgt in m'n ziel ten hemel op. Och ook voor mij dit blank verschiet?
Ook mij dit Hemelsche gebod 't ontwaken in den stillen stond dat vlammend uitslaan tot het lot dat mij aan 't Eeuwig Zijn verbond.
De morgen gloort, de aarde baadt in 't komend licht, in 't eeuwig vuur zij koestert kuisch haar koud gelaat en geeft zich over aan dit uur.
O laat mij als de aarde zijn zoo onuitsprekelijk vervuld zoo wachtend op den klaren schijn die dl doordringt en dl omhult.



II.
Ik heb mij dan tot U gericht toen alles van mij afgegleden ik voor Uw open licht-gezicht m'n diepe liefde heb beleden.
Ik gaf mij dan in vollen gloed om tot Uw Eeuwigheid te komen zoo brandde, gloeide 't felle bloed en liet mij in Uw strooming stroomen.
Zoo vond ik U in diepsten nacht
toen alles van mij afgegleden
ik U toch altijd had verwacht! 
Toen heeft m'n ziel Uw kracht beleden.



LICHT.
O Licht dat straf en zuivrend staat aan wijde hemelboog en door het hart der dingen gaat waar 't teven stijgt omhoog.
Gij zijt de eindeloze Macht die mét de Tijden blijft het breken van den nacht verwacht en duisternis verdrijft.
Gij zijt het glanzende gelaat der diepe Eeuwigheid dat alle Teederheid verstaat die hunkrend U verbeidt.
O Licht dat wakend wachtend is al loutrend uur aan uur Ontsteek den Geest, die in ons is, O Kracht, O Eeuwig vuurt



RUIMTE.
Laat mij zwerven, laat mij dolen O de dag is gaaj en goed, niets blijft in mijn ziel verscholen, open opgetogen gloed. —
Laat mij zwerven, laat mij dwalen ruimte, ruimte, geeft uw kracht ruimte zal mijn wezen stalen kracht uit kracht, vergaarde pracht.
Laat mij zwerven laat mij droomen straks komt weer de felle strijd O tot al dit licht te komen Eeuwige bewogenheid.
Zie ik hef m'n hechte handen tot de ruimte rondom mij O dit innerlijk belanden en dit wijd-zijn, wijd in mij.



ERKENNEN.
O 't Zelf leeft in z'n droomen voort verzwegen teederheden toch zoekt het, zoekt een grijpend woord uit andrer ziel gegleden.
O luistert, luistert naar wat teer en innig wordt beleden wat scheppend tot Uw ziel buigt neer en voor Uw hart komt treden.
Niets niets wat deze kracht verbreekt uit Hoogsten drang gedreven Och, dat het hart erkennend smeekt: Komt, tot mij zelf geheven?



HET BLIJVENDE.
De takken buigen in den wind ze breken en ze barsten niet maar zwiepen heen en weder O, eenzaam, eenzaam droomenkind dat zoo z'n eigen leven ziet al buigend op en neder.
De hoornen staan zoo zwijgend stil er is geen leven en geen lied een diep verlaten wachten o denkend kind, de levenswil verheft zich ook in dit verschiet en vult de donkre nachten.
Er is geen voetstap die verglijdt dan <f eigen en vertrouwden tred een langzaam dwalend hopen er is geen andre teederheid dan 't eigen innerlijk gebed en 't blijvend boeiend hopen!



EEN STIL INTIEM VERSTAAN.
O Teederheid die vindt, al meer volmaakter wegen die trillend in m'n ziel, zoo warm en welig zingt die 't lichtend leven wint, tot zuiverender zegen en alle heerlijkheid, tot diepst beleven dringt.
Gij draagt mij over leed en nuchtere ontplooiing
en geeft m'n hunkrend hart, den moed tot verder gaan
in uw belofte ligt, m'n eindlijke voltooiing
m'n droom verwezenlijkt, — een stil intiem verstaan.
O Teederheid, O Gij, benaderend m'n Wezen hebt m'n bewogen Zelf, al inniger doorstraald zoodat, wat tusschen ons, zoo zonnig is gerezen tot één geluk verglijdt, één bindend-zijn bepaalt.



O, GIJ, O LIEFDESKRACHT.
O Liefde van mijn ziel, O liefde van mijn Wezen, hoe stijgt m'n zingend lied en trilt het uit m'n borst O waarheid, heerlijkheid, 't is al in mij gerezen uit 't levend lichtend Nu, een onverzaadbre dorst.
Aanbidding draagt mij voort, in saamgevloeide stonden
verheerlijkend het Heil, het al-verlossend woord,
hoe is m'n heftig hart, in zaligheid verbonden
aan daad en schoonen droom, aan wat mij eeuwig hoort.
O Gij, O Liefdeskracht, ik geef mij aan U over
m'n overgave draagt een louterende rust
O neem m'n zwichtend Zijn, in schaduw van Uw loover
een onbetoomd geluk, dat alle branding bluscht.



ALOM IN VERSTE VERT.
Wanneer ik droomend staar, in doornig waas der weiden en heel mijn streven zie, verglijden in die vlucht heken ik dat de kracht, die schiep in mij Verheiden het eeuwig leven leidt, uit eiken ziele-zucht.
Dat ook de schaduwing der toegekende tijden, aanvaardend onderdeel van 't wentlend worden is en dat de wrange weg van lang gedragen lijden, in stille stonden stijgt tot die bekentenis.
O gloed, O kracht der Ziel, -ik heb Uw stem beluisterd en wachtte dag en nacht, beproevend en bereid Ik heb in menig uur, Uw scheppers naam gefluisterd als Eénigste bezit, betrouwde zekerheid.
En nu ik droomend staar, in doornig waas der weiden en heel mijn streven zie, verglijden in die vlucht nu toef ik stil en teer en voel Uw diep beleiden alom in verste verf, in wijdste wijde lucht.



AANVAARDEN.
Niet verslagen, niet verborgen opwaarts in den gaanden tijd Ieder Heden heeft zijn Morgen aan het komend Licht gewijd.
Nieuwe krachten, nieuwe stroomen rijzen óp uit onze ziel Laat de droom tot daden komen en volmakend, draag en kniel.
Niet verslagen, niet verloren ópzien in de werklijkheid Alle kracht — O diep Verhoorent wil aanvaarding levens-strijd.



WENKEND TOEKOMSTBEELD.
O verheven idealen
droomgedragen wordingsbeeld,
uit de tijden opgestegen
tot een wenkend toekomstbeeld.
Neemt m'n innige betoogen
neemt m'n kracht, m'n levens-zijn
Alles kan mijn hart gedoogen
Volgend „recht" de richtingslijn.
Met verwachting, met beleving klopt de korte hamerslag houwend uit de stugg'omgeving Vorm van óp te bouwen dag. Geen belofte, geen vervulling VOLGEN brengt de zegening meer verklaard in zijn onthulling, Toekomstbeeld tot heiliging.



SONNET.
Een innig vers is als een teere wijding een stil gebed, ontwellend aan het hart een stil gebed verlichtend in verglijding de schaduwlijn van ingehouden smart.
Het is als zang in hooge kathedralen weerkaatste klank in wijde koepelkap, in elke nis, een hemelsch ademhalen een deinend rythme van een lichten stap.
Zoo is het dan een innerlijk bevrijden een uiting van bewogen ziele-gang weerspiegeling van al het toegewijde....
Weerspiegeling van ópgaande getijden een levenswet, een uit te zingen zang, — benadering van openlijk belijden.



EEN MET HET HOOGERE.
„Een met God", in 't diepst verlangen Elke dag brengt naderbij wonderlijk in droom gevangen wordt elk uitzicht open, vrij.
Vrij tot goddelijk vereenen mede scheppend scheppings-pracht, gloed die altijd heeft geschenen in de ziel die luistrend wacht.
Vrij tot goddelijke liefde opwaarts, overtuigend blij geen geluid dat zoo doorkliefde als de roep van U tot mij.
„Een met God", O diepst verlangen al ontstqff'lijk ben ik U Buig ik mij tot Uwe gangen Draag ik U in 't eeuwig Nu.



WINTEREENZAAMHEID.
O, om nu in 't kak bosch te dolen om te hullen zich in droomen dicht om te luistren naar wat diep verscholen achter 't eenzaam, rustig, wachten, ligt.
En om dan zich zelf terug te vinden hoorend bij den grond, waarop men loopt één met <T aarde, één met storm en winden één met al, waartoe natuur ons noopt.
En om dan zich zelf bezield te weten levend deel, bewonderende Macht Eenzaamheid, te vinden ongemeten eenzaamheid, die roept mij, sterk en zacht.



BELOFTE.
't Schoone heimwee van den avond naar den toegevouwen nacht waar als aan een bron zich lavend heel mijn hart, naar hunkert, wacht, ligt in eiken stap besloten is in eiken ademzucht vult de ruimte nu ontsloten in vertrouwde avondlucht.
't Schoone heimwee van het duister naar den lichten toekomstdroom zet mijn ziel in vollen luister wentelt allen twijfel, schroom. Hoopvol zie ik vast vertrouwend naar wat tót mij groeien zal, uit het toegewijde bouwend 't Onverganklijk leven,—Al.



DECEMBER (Stemmingsbeeld).
Stilte over akkergronden stilte in het wijde duin stilte op de boomen-takken stilte in m'n kleinen tuin.
Overal is rust en stemming overal beslotenheid overal een zelfde sluim'ring overal verborgenheid.
Droom'rig hangen bonte luchten droom'rig valt het schemerlicht droom'rig rondom de gehuchten droom'rig heel het vergezicht.
Schoonheid in de wolkenreien schoonheid in den zwoelen wind schoonheid in de grijze verten schoonheid in het droomen-kind.
Heimwee naar het onbereikbre heimwee naar de levensbron heimwee naar het innigst Teere heimwee naar het Licht, de Zon.



HEB OSLO OF.
Heb geloof in hoogste leven luister naar bezonkenheid laat de glorie U omgeven van een stille teederheid.
Openbaar het scheppend leven dat in U tot uiting komt innerlijk een diep beleven dat ontroerend al verstomt.
Elke taak bewust begonnen wil een eerlijk sterk verstaan lijdend strijdend wordt ontgonnen scheppend deel in U ontstaan.
Heb geloof in hoogste Leven volg den weg U voorbereid volgen leidt tot één beleven „Godsbezieling, — Eeuwigheid".



ONTWIJK HET NIET.
Ontwijk het niet, het diepe hart dat samen voegt en samen schraagt Ontwijkt het niet, het kloppend hart Dat alle leven tot U draagt.
Ontwijk het niet, de teederheid die als een gulden stroom van licht Uw wezen vult, uw denken beidt met zachte zuivre liefde richt.
Ontwijk het niet, de stille wacht die roerloos, rustig, wakend toeft bestendige aanwezigheid die eens Uw strijdend zijn behoeft.
Ontwijk het niet, de reine beê die opwelt in het loutrend oog die medewentelt worstlend wee O, dat zij zeegnend U omtoog'.



NABIJ.
Niets dan een biddend, dan een Jluistrend woord Een glimlach en een stille werkers-stond de naklank van een klaar-gestemd accoord verwekkend teerheid om den sterken mond.
Niets dan een eenzaam hart, dat blijde is een glanzend oog, verwijd in ziele-kracht een diep-dootdrenken van verheugenis een stijgend leven, wakend tot den Nacht!
O 't hart wil altijd meer verinniging
het zoekt en trilt, het is onnoemlijk groot
als dan de roepstem zingt in schemering
van 't wachtensuur, — „Ach, luister dan devoot?'.



HOE STIJGT MIJN HART TOT U,
VOLMAAKTE LIEFDE.
Eiken dag groeit mijn verlangen tot een hechter blij-gebed, meer en meer trilt onbevangen in mijn hart de liefde-wet.
Luister ik naar 't diepst gevoelen wat in mij zoo vurig dringt openbaart zich het bedoelen dat mijn hart tot volgen dwingt.
Moet ik onbevreesd vertrouwen alle kracht die in mij groeit en behoedzaam verder bouwen dragende wat uit U bloeit.
O dit innerlijk beleven
volle groei in mij tot U
al dit scheppend stijgend geven:
„Neemt wat uit U is, tot U".



TUSSCHEN DROOM EN DAAD VERLOREN.
Tusschen droom en daad verloren Kentering van overgang, vond ik altijd weer het gloren in mijn eigen ziele-zang.
Vond ik steeds de kracht herleven uit den sluimerenden nacht Kwam er nieuwen moed gerezen uit de sterke overmacht.
VoéloV ik 't eigen hart herwonnen in geloof aan waarheids-kracht Wist ik allen strijd gewonnen werd het leven wonder-zacht!