DE CULTUREELE ARBEID VAN DE G.P.Oe.
door J. E. L.
Wie nog in de meening verkeert, dat de G.P.Oe alleen gruwelen op zijn geweten heeft, wordt door het Russische, communistische blad „Moskauer Zentralzeitung", zeker wel tot betere gedachten gebracht.
De schoone schijn.
In No. 254 van dit jaar publiceert dit blad een artikel over „Het cultureele werk van de G.P.Oe."
Onder deze schoone betiteling wordt verstaan .... de dwangarbeid in de verbanningsoorden. De schrijver zegt in zijn loflied op de G.P.Oe o.m.:
„Men kan niet schrijven over het kanaal, over de stuwwerken, de nieuwe kolonies en kollectieven zonder melding te maken van de bouwers, die in ononderbroken haast en werkijver dag en nacht, in ijs en sneeuw, regen en zonnegloed, dit reuzenwerk hebben tot stand gebracht.
„Terwijl de kapitalistische wereld, tegen menschen, die zich aan de wetten vergrepen,
Vlugschrift No. 89. Uitgave oan de Chr. MannenVereeniging „Gij zijl allen Broeders"
Eere-voorzitter Dr. F. ]. Krop Ie Pijnackerstraat 102-106, Rotterdam



slechts gevangenis, tuchthuis, folteringen en valbijl als middel tot verbetering, als straf, weet te gebruiken daar kent de Sovjet-Unie alleen methoden tot opvoeding en maatregelen tot sociale bescherming. De grootste verdienste heeft hier de G.P.Oe, de staats politieke vertegenwoordiging, waar deze het kanaal tusschen Oost Zee en Witte Zee heeft tot stand gebracht door te trachten van voormalige schadelijke elementen, deze omvormend tot nieuwe waardevolle menschen. Door hen werden de plannen gevormd en werd de bouw volbracht, van den ingenieur af, tot den steenhouwer toe.... Een groote rol bij de omvorming van deze menschen speelde hier de Leninistische nationaliteitenpolitiek der bolsjewistische partij, die hier als overal kolossale successen te boeken had.... Het gebruik van het woord „gevangene" of van eenige andere vernederende betiteling is streng verboden. De menschen moeten zich niet als gevangenen, als slechtere menschen, maar als arbeiders voelen.
„Ieder kreeg driemaal per dag warm eten uit de gemeenschappelijke keuken, welk voedsel in hoeveelheid en kwaliteit overeenkwam met de maaltijden in een goede fabriekskeuken. Zoo worden zij dus in ieder opzicht toereikend en goed verzorgd. Dit alles en de goede behandeling hadden ten gevolge, dat mettertijd het arbeidstempo steeg en een wedstrijd begon tusschen verschillende arbeiders-brigades, die alle voorstelling overtreft. In deze dagen werden wereldrecords geslagen op arbeidsgebied en kort voor het eind kwam het zoover, dat talrijke brigades weigerden het werk te verlaten, zij sliepen op hun arbeidsterrein.



„En al deze helden waren voormalige schadelijke, onsociale elementen....
„Deze gebeurtenis is zonder voorbeeld in dé wereldgeschiedenis. Deze menschen, die begonnen als vijanden van de socialistische commune, waren aan 't eind meerendeeis vrienden, werklustige, nieuwe menschen, overtuigde aanhangers van den socialistischen opbouw."
Tot zoover deze bolsjewistische lofzangen. Tot zoover deze schoone schijn. Maar nu:
De waarheid.
Om deze te weten, doen we slechts een greep uit de duizenden brieven van verbannenen, die ons ter beschikking staan.
„In ons dwangarbeiderskamp stierven
van Januari tot Augustus, 119 van 700 man" 
.... „Ik bericht u, dat ik als verdrevene hier bij het bergwerk ben; reeds van 6 Jan. af woon ik in een kleine zomerkeuken, 3 bij 2 Meter, met 8 zielen. .. Van 6 Jan. tot nu (27 Oct. '33) zijn van ons reeds 89 menschen gestorven, waarbij ook mijn dochter. Wij aten meest kruidsoep en werden als geraamten; van de mannen ben ik alleen overgebleven. Mijn dochter werd zonder kist begraven. Mijn vrouw en mijn oudsten zoon van 13 jaar hebben ze ook al begraven. Den vorigen winter hebben wij ook gegeten, wat wij vonden, ook vier doodgeschoten honden, aardappelschillen, rapenschillen, muizen met huid en haar, enz...."
.Wij werden in 1931 als grondbezitters
verbannen naar het koude noorden, waar wij zeer hard werken moesten in het bosch bij slechten kost. Men gaf ons niet eens het allernoodigste aan kleeren en levensmiddelen, zoodat



wij niet eens een hemd hadden om ons te verschoonen. Mijn familie bestaat uit 6 zielen. Na 18 lange maanden werd ik, mijn vrouw en zoontje ontslagen en teruggestuurd, omdat we
niet meer werken konden Onze grootere
kinderen echter moesten in de verbanning blijven. O, hoe zwaar was het, hen daar in de ellende te moeten laten. De meisjes in S., de zoon in A., en wy hier in K...."
Het zou niet moeilijk zijn nog honderden van dergelijke brieven aan te halen.
Tot slot willen we nog even meedeelen wat de heer Beloserzew, Evangelist van den „Baltischen Ruslandarbeid", te zien kreeg aan de Russische grens in Letland. Aan de overzijde van een grensri viert je werden aardappels uitgeladen. De arbeidende boeren werden streng bewaakt en tot snellen arbeid aangedreven. Plotseling bemerkten zij dat de opzichters zich verwijderd hadden. Na een oogenblik overleggen, grepen zij een mand met aardappelen en ijlden ermee op het riviertje af. Vlug werden de aardappels afgewasschen en daarna door deze arme verhongerde menschen rauw en ongeschild verslonden!
En dit waren nog niet eens dwangarbeiders!