AAN HET ADRES VAN DEN HEER ED. HERRIOT DE HEER PERRICHON VOOR DE DNJEFROSTROI. ') Uitvoerige telegrammen van agentschappen, gevolgd door tal van fotografische cliché's bestemd voor de linksche bladen, lichten ons volkomen in omtrent de zeldzame ervaringen van M. Edouard Herriot in Rusland. Na in Amerika het Vrijheidsbeeld ontdekt te hebben en nadat hij in 't museum te Madrid het bestaan van Murillo en van Velasquez gewaarmerkt had, heeft M. Herriot zich gehaast, zoo gauw hij den voet op Sovjet-gebied gezet had, den dam van den Dnjepr te gaan beschouwen als den grootsten stuwdam der wereld. Men zal onzen ex-premier er niet van beschuldigen, dat hij zich wil onderscheiden door minder bekende wonderen te gaan bezoeken: zijn onderzoekingstocht dwars door de vastelanden gaat over alles wat er meer is dan „gewoon Fransch". Zijn vlugheid van oordeel stelt hem bovendien in staat, om te volstaan met een oppervlakkig contact met de dingen, die men hem laat zien, terwijl hij zelf de consequenties trekt. Pas aan l) Uit L'Ami du Peuple d° 5 Sept. Perrichon is de onsterfelijke held uit Labiche's comediestuk: La voyage de M. Perrichon: de rijk geworden „bourgeois", die „la mère de glacé" in Zwitserland vereert met een bezoek! Vlugschrift No. 86. Uitgave Van de Chr. Mannen Vereeniging ,, Gij zijt allen Broeders" Eere-Voorzitter Dr. F. ]. Krop Ie Pijnackerstraal 102-106 - Rotterdam wal gestapt in Odessa, ten aanschouwe van de Sovjet-troepen, die langs den weg geschaard stonden en van de indrukwekkende officieele delegatie, die hem op de aanlegplaats opwachtte, onder het geschetter van de Internationale uit veertien fanfarecorpsen, voelde hij in zich opkomen het vertrouwen in de toekomst van het land, dat hem zoo plechtig ontving. Onmiddellijk voor een microfoon geplaatst, hield hij met trillende stem de toespraak, die wij hebben kunnen lezen in de Bolsjewistische bladen van Frankrijk: „Aangekomen in de Sovjet-landen haast ik mij mijn dankbaarheid uit te spreken voor de ontvangst, die mij door de autoriteiten en door de bevolking bereid is. Ik ben over/tuigd van de schitterende toekomst van het Russische volk." Op het station, waar men hem heenbracht om de aanraking met een ellendige bevolking te vermijden, werd het enthousiasme van M. Herriot niet minder. Twee salonrijtuigen, die behoord hadden tot den specialen dienst van de oude keizerlijke familie, werden tot zijn beschikking gesteld door den Volkscommissaris bij de spoorwegen; de burgemeester-afgevaardigde van Lyon was gevoelig voor de attentie, die hem verschoonde van het vervoer door het afschuwelijke materiaal dat in de Sovjet-republiek in gebruik is voor de gewone reizigers. Daar het traject nog al lang was, nam M. Herriot uit een hoek een nummer van Juni van een plaatselijk Sovjet-blad, de Kommunist van Charkow en vroeg aan een Fransch journalist, die hem vergezelde, en die Russisch verstond, hem er een artikel uit voor te lezen. Het toeval wilde, dat 't ging over een proces inzake een zekeren Lubinsky, uit 't dorp Trebikow, bij Charkow, die voor de ambulante commissie van de G.P.Oe geleid werd, krachtens het laatste decreet van de Sovjet, inzake de bescherming van de eigendommen van den Staat. Deze verschrikkelijke booswicht had, naar het scheen, bekend, dat hij met een schaar op een akker korenaren had afgeknipt en zijn buit in een gat onder zijn bed had begraven. Bijgevolg had de commissie hem op staanden voet ter dood veroordeeld, wegens diefstal van goederen, behoorende aan den Staat. Het artikel eindigde met dezen laconieken regel: „Het vonnis werd staande de zitting uitgevoerd." Wat droevig gestemd door deze lectuur, kreeg M. Herriot de tranen in zijn oogen, terwijl hij zijn pijp liet uitgaan. Hij besloot om aan de beambten, die in 't tweede salon-rijtuig zaten, eenige inlichtingen te vragen omtrent den toestand van het platteland; toen opnieuw de Internationale klonk, nu door een nog grooter aantal militaire muzikanten dan in Odessa. Men legde aan aan den linker oever van de Dnjepr en de autoriteiten, die belast waren met de ontvangst van den Franschen oudminister, kwamen hem afhalen om hem te geleiden naar den Dnjeprostroï, den reusachtigen stuwdam, de eerste pleisterplaats van zijn reis door Rusland. M. Herriot steeg uit den wagen, glimlachte en groette, zwaaiende met zijn pijp, een geste die de fotografen dadelijk vastlegden voor de geschiedenis en ter reproductie in 1'Humanité. Als men een telegram van Kitchkas, gedateerd 30 Augustus, gelooven wil, greep het gezicht van het Dnjeprostroï en van de fabrieken, die over verscheiden kilometers in aanbouw zijn, M. Herriot geweldig aan. In een toespraak met nog trillender stem dan in Odessa, zeide hij met bewondering kennis te nemen van dit onweerlegbaar bewijs van de reusachtige prestatie der Sovjets en de regeering der SovjetUnie wel geluk te wenschen met dit prachtige en waarlijk Russische werk. Als antwoord lieten de verzamelde troepen de voorgeschreven uitroep hooren, die M. Herriot niet best begreep, maar die hem evengoed plezier deed. (Die Russische uitroep beteekent: „Wij staan ten dienste van de Revolutie!") De muziek speelde en de champagne vloeide bij stroomen. Vervolgens had de plechtigheid van de inwijding plaats. Dat is de derde maal, dat men de Dnjeprostroï inwijdde. De eerste had plaats den 5en Mei 1932; maar omdat Stalin, die daarbij de leiding zou hebben, op 't laatste oogenblik ongesteld was geworden, moest de inwijding plaats hebben zonder hem. Den Hen October daaraan volgende had een nieuwe inwijding plaats in zijn tegenwoordigheid met dezelfde plechtigheid als vijf maanden geleden Ter eere van M. Herriot had nu een derde inwijding plaats, met dezelfde onmisbare plechtigheden. En wij zullen dadelijk er bij zeggen waarom: als M. Pierre Cot zijn luchtreis in Rusland wenscht voort te zetten tot de Dnjeprostroï, zal niets beletten om in zijn tegenwoordigheid een vierde inwijding te vieren. Men moet weten dat de Dnjeprostroï, evenals de groote waterwerken van Versailles, niet altijd loopt: tot heden heeft het „grootsche werk" geen wezenlijk nut, het wordt alleen in volle werking gesteld, als t er om gaat beroemde bezoekers te verblinden. De rest van den tijd loopt het langzaam, omdat dan maar één van zijn negen turbines wordt gebruikt. Denzelfden avond vertrok M. Herriot naai' Rostoff aan de Don, waar men hem een andere groep Sovjet-fabrieken liet bewonderen en men wacht hem nu in Moskou, waar het kanon van het Kremlin zal dreunen tot zijn eer. Geen twijfel, of hij houdt daar toespraken, die waardig zijn in metalen tafelen gegrift te worden. Maar keeren wij terug tot de Dnjeprostroï en laat ons daar vastleggen, tot onderrichting van M. Herriot, zekere aanwijzingen die hem ongetwijfeld niet gegeven zijn door zijn gidsen, zonder welke hij niet zou gesproken hebben van een waarlijk Russisch werk en van „reusachtige prestaties der Sovjets". Het is „Amerikaansch werk en een „reusachtige Amerikaansche prestatie , waarvan hij had moeten spreken. En inplaats van de Internationale, die nieuwe Russische hymne, had men de Stars spangled banner en ten minste de Yankee doodie moeten spelen. De bouwer van de Dnjeprostroï die den roem heeft dit reusachtige kunstwerk, nog grooter zelfs dan dat van de Tennessee, dat tot nog toe 't grootste was, te hebben gebouwd, is inderdaad een Amerikaansch ingenieur. Hoewel auteur van de plannen en wezenlijk bestuurder van de werken, moest hij goedvinden, terwille van 't beginsel, dat een Sovjetingenieur, de heer Winter, meewerkte. Maar terwijl zij beiden als belooning hebben ontvangen de Roode Orde van den Arbeid, geeft toch een kleine bijzonderheid het verschil aan tusschen den prijs van den eenen en dien van den ander: de Amerikaan Cooper heeft inderdaad ontvangen een belooning van 2°/o van de totale kosten van het bouwwerk. Daar deze 300 miljoen goud-roebels (3900 miljoen francs) bedragen hebben, heeft de Amerikaansche ingenieur het bagatel van 78 miljoen francs in z'n zak gestoken. Niet alleen de bouwer is een Amerikaan, maar de machines bij den bouw in gebruik en de negen reuzen-turbines, die bestemd zijn om de hydro-electrische fabriek te voeden, komen alle uit Amerika. Evenwel, ze zijn nog lang niet afbetaald en de wissels, voor het grootste deel der waarde, naderen den vervaldag. Ziehier wat ons de reis van M. Herriot naar Rusland verklaart, de officieele eerbewijzen, waarmee men hem heeft overladen en de schetterende Internationales, die men voor hem speelde. Het ging er om, doormiddel van dit alles, den Franschman te bewegen om de hand in den zak te steken en Amerika te betalen, v/at de Sovjets nog schuldig waren. A KCNEY-ORDER TO INTOURIST (Stato Tourist CO of USSR) opens a current Bierchandise account for Iriend or relativo in Savict Russia. It will enable rociplenï to select just the artlctes ha wants at any ene of the State TCRGSIN Stores where HIGH GRADE CLOTHING, HOUSE. HOLD ARTICLES, GROCERIES, etc., ara «Iways In stock Write or calt; INTOURIST. Inc., 261 Fifth Avenuo, New York. 30 W. Washington St„ Chicago. 756 S. Broadway, Los Angelas. INTOURIST Bush House, Aldwycfc, London, W. C. 2. Haj HKFIT yn r.iop.i j/y 1902 r l* 187 Thp 2 000.1KJ0 vim Moe hum 1932 T03IIAK Hyjw Ou KIcii Kowy A qui Al kiu DE SOVJET-REGEERING ERKENT HONGERSNOOD. Men weet dat de Sowjet-Regeering, heel nandig alle middelen gebruikt voor haar propaganda Ook de Post moet haar dienen. Vooral de briefkaarten worden voor het „goede doel-' gebruikt. We hebben een heele serie die boekdeelen spreekt in die richting. Welnu, bovenstaande kaart — hoewel zeker j-j ,e, 0 , aIs een bekentenis — geeft toch duidelijk den hongersnood toe. In het Engelsch, opdat het buitenland toch vooral goed zal kunnen lezen worden buitenstaanders aangemoedigd om familieleden en kennissen te steunen in het arme^ land van Stalin. De Intourist is wel zoo vriendelijk zich te belasten met de noodige „orders" in dezen. We nebben den naam van den geadresseerde weggelaten om begrijpelijke redenen. Het zij om voldoende er op te wijzen, dat hier officieus wordt toegegeven wat steeds officieel werd en wordt ontkend. . Ja™™er> dat de heer Herriot, die zich „onsterflijk belachelijk" heeft gemaakt, evenals kad eylen' van deze kaart geen kennis !KOMEN DE PAKKETTEN WEL IN RUSLAND AAN ? De vraag is gesteld, of de pakketten die verzonden worden wel aankomen. Daarop heeft Dr. Schabert reeds meer dan eens geantwoord, en gaarne willen wij hier zijn verzekering, dat schier alle zendingen haar doel bereiken, herhalen. Hij schrijft o.a. in Hilfen und heilen (zie mijn XVIIde radiotoespraak): Hulp is inderdaad nog steeds mogelijk, want Rusland kan zich niet geheel afzonderen van de overige wereld. Het heeft de post noodig. Als het wil deelnemen aan het postverkeer, dan is het ook verplicht zich aan de internationale regelen der post te onderwerpen. Zoo kan het postverkeer in dienst der hulpverleening worden gesteld. Over elk pakket dat verloren ging en iedere mislukte zending kan beklag ingediend worden. Daardoor komt het, dat naar verhouding maar weinig zendingen terugkomen en wel ongeveer 5 °/o. In dergelijke gevallen is öf de geadresseerde net uit zijn woning verjaagd, öf hij is gevangen gezet, of ook wel naar elders verplaatst, en dan klopt het adres niet meer. Het is mogelijk, dat de omstandigheden van den geadresseerde veranderd zijn, dat de Tsjeka argwaan tegen hem heeft opgevat en dan mag hij geen zendingen uit het buitenland meer in ontvangst nemen, want betrekkingen met het buitenland hebben reeds menigeen een zware straf doen oploopen. In hoofdzaak bestond en bestaat de hulpverleening hierin, dat levensmiddelen en eenige dollars voor het invoerrecht van het gezondene aan bekende adressen werden of worden gezonden. De liefde zal er echter ook op bedacht moeten zijn van de vastgestelde bepalingen betreffende inhoud, zendingen, invoerrechten enz. goed op de hoogte te zijn en er een zoodanig gebruik van te maken, dat, trots alle belemmeringen, hulp verleend kan worden. Want de willekeur is groot! Nu eens wordt, zonder eenige reden, de invoer van onverschillig welk voedingsmiddel, laat ons zeggen: boonen, verboden; en dan weer worden de invoerrechten geheven met afwijking van eiken regel of op onzinnige wijze verhoogd. Voor een K.G. schoenwerk o.a. moet 75 roebel, d.i. + 40 dollar worden betaald. Niettegenstaande deze moeilijkheden moet de Christenheid trachten, met vermijding van al te groote kosten, liefdegaven te zenden; want heernjü is het, wanneer door daadwerkelijke liefde wegkwijnende levens kunnen behouden worden. Ieder pakket, dat naar Rusland gaat, is ook een geestelijke bemoediging voor de honderden die er van hooren. Hun volharding wordt er door aangemoedigd en ze ontvangen op deze wijze de tijding, dat het Christendom elders nog niet is uitgestorven, zooals maar steeds in de Russische dagbladen wordt bericht. De Kerk toont immers haar leven en medeleven: zegt dat niet genoeg? Ten slotte nog dit: De Baltische Rusland-arbeid geschiedt, gelijk men boven heeft kunnen lezen, in overleg met den Internationalen Bond voor Inwendige Zending en Diaconie, en het Comité dat in ons land zijn belangen behartigt is samengesteld als volgt: Prof. Dr. J. R. Slotemaker de Bruïne, voorzitter; Prof. Dr. F. W. Grosheide, vicevoorzitter; Jhr. M. C. T. van Lennep, secretaris;