No. 60
PRIJS 20 CENT
BESCHOUWINGEN
OVER
DE MODERNE BOLSJEWISTISCHE REVOLUTIES
DOOR
HENRI GLASS
UITGAVE „GELOOF EN VRIJHEID" te PIJNACKERSTRAAT 102-106 - ROTTERDAM







beschouwingen over de moderne bolsjewistische revoluties.
Door Henri Glass.
Met betrekking tot de poging tot oproer te Geneve op 9 November 1932, schrijft Dr G Lodygensky, zal men met belangstelling de volgende beschouwingten lezen over de moderne
fe te8Toit revolutiesu en de middelen om e te voorkomen en te bestrijden. Deze blad-
zijden zijn een uittreksel van een Poolsche
studie, sterk gedocumenteerd, van een der beste
kenners van het Bolsjewisme in Europa Inder-
krar4i+0nZe mejewerker in Polen, wijdt al zijn
krachten aan de studie van dit probleem.
♦ *
♦
„Niet het volk bereidt de revolutie voor
SutTe'MS)^ V°lk ™°rb-*en de
v "DlreV,olu,U,e ,is een typisch verschijnsel niet van de ontwikkeling van het sociale leven maar van de sociale ziekte, niet van de physioW
Pro7 JaT de TT"316 PathoI°gie"- (St. Grabski! i^ror. aan de Universiteit van Lwow schriiver
van het werk „De Revolutie", daT' een tó™mZ CzTenZettlng V3n de ',groote revolutie" van bedienen). " ^ beschouwingen ons
h "^nneer de Staat zwakker wordt, nemen de r?n, tfeWaPun individuen zijn plaats in" (P Revolutie-O ^" Van h6t Werk "De Fransche „De proletarische revolutie beteekent de
r:e:r^g;a,n het geweid °p
stoffehjke dingen. De periode van overval,Tl gekenmerkt door een onbarmhartig verdrukken van den tegenstand. Het overwel-



digen van het gezag door het proletariaat is het met geweld omverwerpen van het burgerlijk gezag, de vernietiging van het toestel van den kapitalistischen staat (leger, politie, bestuursinrichting, rechtbanken, parlement, enz.) terwijl daarvoor in de plaats worden gesteld de nieuwe organen van het proletarische gezag, waarvan men zich voor alles bedient om de uitzuigers te verpletteren. De Sovjet-Staat berooft al zijn klasse-vijanden van hun politieke rechten. Hij is de Staat van den gewapenden proletariër".... (Uittreksel uit het program van de communistische Internationale).
„Als het waar is, zooals Lenin beweert, dat de" revoluties het werk zijn van menschen, die zich beijveren om ze in 't leven te roepen, is het van belang voor de voorstanders van sociale orde en de normale ontwikkeling der naties, om zorgvuldig de factoren en de krachten der sociale revolutie, haar verschijnselen en haar resultaten te bestudeeren.
Zulke onderzoekingen vormen in waarheid het uitgangsplint van een sterke organisatie van krachten, die vijandig staan tegenover de revolutie, tegenover dit symptoom van „sociale pathologie", dat zooveel lijden, zooveel misdaden veroorzaakt, zoovee1 onschuldigen ter dood brengt, dat zoovet menschelijke krachten verwoest, de werkpla .sen vernielt, eindelijk de intellectueele krachten der natie doet kwijnen, wat des te noodlottiger is naarmate het volk waarover het gaat, grooter en zijn cultuurpeil lager is.
(La Révolution, p. 160).
Om al deze redenen, zullen wij trachten kort te bestudeeren de opmerkingen en de resultaten van de wetenschappelijke onderzoekingen over de revoluties, vooral met 't oog op haar belang voor de praktijk.
I. De voorbereiding van de communistische revolutie.
1. Het onderzoek naar de historie der revoluties toont duidelijk, dat het voor het welslagen niet absoluut noodig is, dat de meerder-



heid van de bevolking overhelt naar de verwezenlijking van een bepaalde nieuwe maatschappelijke orde. Het is voldoende:
a dat er een kleine groep ') bestaat, die goed georganiseerd rust op een militaire discipline, die bestuurd wordt door een. strengen, bewusten wil tot het doel en de methoden der revolutionnaire actie.
b. dat er bestaat ontevredenheid bij de massa s, dat de revolutionnaire groep aanspoort tot den strijd, den aanval op de heerschende macht organiseert en leidt. *)
2- Om te maken dat de revolutionnaire hoofden gehoorzaamd worden door de massa's, is het_ niet noodig, dat ieder individu hun meening deelt en hun bedoelingen weet, maar de massa moet in de bekendgemaakte programs de uitdrukking vinden van haar eigen verlan2ens- En omgekeerd de wenschen der massa, al hebben ze geen vasten vorm aangenomen, hetzij ze positief zijn of negatief, moeten met tact opgenomen worden in de revolutionnaire programs. De voornaamste taak van de comm. propaganda bestaat in het exploiteeren voor revolutionnaire doeleinden van de economische eischen der massa's en van hun politieke en sociale antipathieën.
Lenin heeft over dit onderwerp de volgende instructie voor de communisten nagelaten: Men zal geen succes hebben, wanneer de aanstokers van den revolutionnairen opstand niet grondig de politieke gesteldheid hebben bestudeerd, als de sympathieën van de meerderheid der bevolking _niet zijn aan den kant der partij: alc
') Deze groep wordt tegenwoordig in iederen staat opgericht door de comm. partij, filiaal van de comm. Internale en van het gouvernement m Moskou.
) Marx, die zich reeds in 1852 interesseerde voor de zaak van de revolutie en van den gewapenden opstand (Die Demokratie am Ruder) beweert, dat de opstand een kunst is evenals de oorlog, onderworpen aan nauwkeurige wetten.



men in het leger geen ontevredenheid heeft gekweekt met den bestaanden toestand: als het devies van den opstand: „de macht aan het volk, de grond aan de boeren" niet de groote meerderheid voor zich gewonnen heeft; als de voorhoede van de arbeidersklasse niet wordt gesteund door de massa's; als de economische toestand van het land nog hoop geeft, dat de crisis zou kunnen worden overwonnen door gewone middelen." ')
3. De graad van ontevredenheid der massa's tegen de bestaande orde is des te groot er naarmate:
a. de politieke en economische toestand van het land moeilijker is.
b. de ontbinding van het gouvernement en van de leidende geesten verder gevorderd is.
c. het gouvernement minder goed op de hoogte is met de methodes, de oogmerken en de actie der revolutionnairen.
d. de revolutionnaire propaganda meer voortgang gemaakt heeft (gebruik reeds bij den eersten stoot van de half-revolutionnaire leuzen, vervolgens de revolutionnaire en eindelijk van de beslist revolutionnaire).
e. de organisatie van de anti-revolutionnaire verdediging zwakker is.
Deze factoren, in actie gezet door de groep, die de revolutie organiseert, maken mogelijk het ontstaan van „den revolutionnairen toestand, waarop de pogingen van de comm. actie en propaganda juist gericht zijn. Hierbij valt op te merken, dat de overweldiging van de macht door de communisten niet heeft plaats gehad onmiddellijk na den val der monarchie, maar na een tijdsverloop dat de gematigde en voortschrijdende revolutie op anarchie begint uit te loopen en getoond heeft niet in staat te zijn de politieke en economische moeilijkheden te overwinnen; op 't oogenblik dus dat de wilde en primitieve instincten der massa's bedwongen
*) De zaak der gewapende revoluties is door Lenin in tal van werken behandeld.



moeten worden. Sedert hebben het Sovjetgouvernement en de comm. Internationale zorgvuldig bestudeerd het middel om zoo spoedig mogelijk de „burgerlijke revoluties" om te zetten m communistische.
4. De voorbereidende actie, die ten doel heeft een comm. revolutie te verwekken om de bestaande orde te vernietigen, streeft naar het ondermanen van de fundamenten dezer ordegodsvrucht, moraal, gezin, eerbied voor het privaat bezit, vaderlandsliefde, eerbied voor de wet. Een comm. actie is onlosmakelijk verbonden 3311 ^ PropagMda van het atheïsme, van de onzedelijkheid in alle vormen, aan de aansporing tot gewelddaden en aan de revolutionnaire terreur; zij bestrijdt de vaderlandlievende gevoelens, proclameert de opheffing van den privaten eigendom, propageert het internationajSme en het materialisme. Om zijn actie over de geheele wereld uit te breiden, heeft de comm. Internationale, alter ego van het Sovjetgouvernement, een gansche reeks van hulpmiddelen in 't leven geroepen.
5. Op 't oogenblik zijn de factoren, die de comm. revolutie begunstigen, de volgende:
at' »e °n,wetendheid van de volksmassa's, wat betreft de gevolgen van de comm. revolutie voor hun eigen belangen.
b de economische wereldcrisis en de werkloosheid, die het Sovjet-Bewind met opzet verzwaart door de revolutionnaire practijken en door zijn economischen oorlog.
e. de ontwikkeling in alle staten van de socialistische partijen die, hoewel niet openlijk aansturende op universeele revolutie, toch klassehaat en geweld prediken.
d. den steun, dien het communisme vindt onder al de internationalistische elementen.
Dr Znaciecki beweert, dat onder deze elementen de rol die de Joden spelen, buitengewoon belangrijk is. Zekere Joodsche milieu's in t Westen en in Amerika houden volgens hem met op het Bolsjewisme in Rusland te steunen.



H. DE STADIËN VAN DE COMM. REVOLUTIE.
De voornaamste stadiën van de conua revolutie zijn de volgende:
1. Een revolutie begint met de ontwrichting der regeering. Deze ontwrichting springt in 't oog door haar onmacht om de politieke moeilijkheden te overwinnen, evenmin als de sociale en economische. Eenige revolutionnaire opstootjes zijn voldoende, om het gouvernement te doen ineen storten, want het ontbreekt hem zelf aan den wil om zich te verdedigen. Zijn eigen uitvoerende organen lossen zich zelf op, de ambtenaren zoowel als de meerderheid van de leidende lichamen verlaten het.
2. De volksmassa's merken weldra de onmacht der autoriteiten op. Deze worden becritiseerd, verdacht, beschuldigd. Het gezag van de overheid is voortaan ondermijnd. „De uitbreiding en de macht van revolutionnaire beroering hangen in de eerste plaats niet af van de kracht der revolutionnaire organisaties, maar van den graad van ontwrichting van de regeeringsorganen en de leidende lichamen.
(„La Révolution", p. 136).
Als deze ontwrichting beperkt blijft tot de eigenlijk gezegde bestuurslichamen, kan de revolutie zich bepalen tot een vervangen van de ongeschikten door hen, die meer geschikt zijn om te regeeren. Maar als de ontwrichting al de leidende lichamen treft, glijdt de revolutie onvermijdelijk naar de anarchie of de communistische dictatuur. Deze schrijdt voort tot de definitieve uitroeiing der oude leidende personen en kringen.
3. Na de omverwerping van het oude regime, komt een overgangsperiode. Twee krachten worstelen nu tegen elkaar: de nieuwe reformatorische strevingen en de strevingen naar de algeheele omverwerping.
Sedert in Moskou een gouvernement bestaat, dat niets anders is dan de generale staf van de wereldrevolutie, sedert in ieder land talrijke comm. organisaties werken, die de crisis en



iedere revolutionnaire beweging in gang brengen, kan het volslagen Bolsjewistisch systeem m den kortst mogelijken tijd zijn beslag krijgen.
4. Zoodra dit Bolsjewistisch beslag zich voltrekt, begint het afmaken van de oude leidende krachten, van de intellectueele klasse in 't algemeen, zoowel als de wilde verwoesting van de hooge cultureele waarden. De barbaarschheid der massa s wordt door de communisten met voorbedachten rade uitgeroeid, volgens de leus van „materieele vernietiging" van al de erkende of veronderstelde tegenstanders van het communisme.
5. Dit gebeurt terwijl een reactie tot herstel zich voltrekt in den boezem der oude leidende en vaderlandlievende kringen. Dezen neigen er toe de contra-revolutionnaire worsteling te oiganiseeren, nu zij eindelijk begrepen hebben, dat het vaderland in doodsgevaar verkeert. De wil om te overwinnen moet sterk zijn, de krachten der contra-revolutie moeten voldoende georganiseerd zijn (zooals in Finland, bijv.). Bovenal moet de reactie snel en energiek handelen, zij moet profijt weten te trekken van de fouten der communisten. Dan wordt het mogelijk de revolutie den kop in te drukken.
Als echter de reactie zwak en traag is, terwijl de revolutie er in slaagt zich van strategische punten meester te maken, worden de kansen der contra-revolutie gering (vergelijk de Russische revolutie). *)
6. De ontketening der contra-revolutie roept de woede der revolutionnaire massa's in 't leven aangespoord door de vrees voor de overwinning van den tegenstander. De „georganiseerde terreur wordt door de communisten in werking
„ n*>ar de zoogenaamde „wetenschappelijke methodes. Allen, die ook maar eenigszins
4) Vergelijk: „Der Weg zum Sieg" (De weg tot de victorie), een theoretische beschouwing over Marxisme en opstand, door den communist i. ™1|er' verk°rt weergegeven in het tijdschrift „La vague rouge", No. 10, October 1927 Parijs. '



tot de oude leidende klassen behooren, worden stelselmatig opgeruimd.
7. Terzelfder tijd beginnen de communisten, als de eenige groep, die op de revolutie georganiseerd is, op de puinhopen van 't oude regime den nieuwen Staat te vestigen, gebaseerd op de terreur, de opheffing van den privaten eigendom. 5) Het terrorisme, uitgeoefend door de Tcheka (G.P.Oe.) en de strenge controle op alle materieele hulpbronnen, vooral op voorwerpen van de eerste levensbehoeften door het nieuwe bewind, stellen dit in staat om de bevolking naar zijn hand te zetten. Alzoo wordt het overwinnende proletariaat buiten zijn weten opnieuw in boeien gekneld door zijn eigen dictatuur en de onderdrukking wordt oneindig veel strenger dan onder het oude regime.
8. Vervolgens komt de periode van de oorlogen met de buren. Zoo heeft Sovjet-Rusland oorlog gevoerd met Polen, Letland, Estland, Finland en China.
Het hoofd der Duitsche communisten Thalman heeft verklaard, dat de taak van het toekomstige Bolsjewistische bewind in Duitschland zal zijn Polen weer terug te nemen, Frankrijk, België en Denemarken te overweldigen, evenals andere naburige grondgebieden.
9. De economische, sociale en politieke anarchie gaat gepaard met de ontwikkeling der revolutie, vergezeld van de geesels van hongersnood en besmettelijke ziekten. De symptomen van een intellectueele en geestelijke verwording zullen zich in het volk vermenigvuldigen. De anti-communistische opstanden, die uitbreken, worden op een bloedige wijze den kop ingedrukt. De comm. dictatuur doet voorloopig afstand van haar comm. dogma's, zooals Lenin in 1922 gedaan heeft (de periode van de Nep. in Rusland), om de crisis te boven te komen.
6) Trotzky schrijft in zijn boek „Terrorisme en Communisme": „De dictatuur der comm. partij wordt gehandhaafd met behulp van alle soorten van geweld".



Later echter keert het comm. bewind tot zijn principes terug en eindigt met de totale onderwerping der bevolking. Hij bereidt tegelijkertijd voor de noodzakelijke toerusting tot de bewapening van het land, vroeger beschouwd eenvoudig als basis voor de verspreiding van de revolutie over de geheele wereld (vijfjaren-plan in Sovjet-Rusland).
10. Nadat de comm. revolutie getriomfeerd heeft over haar vijanden, organiseert zij de revolutie in t buitenland. De uitbreiding der revolutie wordt niet alleen geëischt door de fundamenteele doelstellingen van het commumsme, maar ook door de noodzakelijkheid om zich nieuwe stoffelijke middelen te verschaffen, om den „revolutionnairen basis" te kunnen' behouden.
Lenin schreef in 1919 reeds: „Het bestaan der Sovjet-Republiek te midden van imperialistische Staten zou niet lang kunnen duren; de eene of de anderen zullen eindelijk overwinnaar moeten blijven. (Oeuvres complètes de Lenine, tome AVI, p. 102).
De comm. Internationale is, zooals men weet het voornaamste instrument in de handen van de Bolsjewistische leiders voor de verbreiding der revolutie. Deze Internationale mobiliseert organiseert en centraliseert al de elementen, die' bestemd zijn om een ontbindende werking uit te oefenen op de Europeesche beschaving. Zij bezit officieele en geheime agentschappen in alle landen. De landen, die geen deel uitmaken van de Sovjet-Republiek, zijn dus voortdurend het doelwit van hun aanvallen.
UI. Anti-revolutionnaire verdediging.
Boukharine, eminent kenner van het communisme en oud-voorzitter van de comm. Internationale, schreef in 1927 dat „de wereldrevolutie niet iets is dat zijn zal, maar iets, dat is. Niet iets, dat voorgesteld wordt alleen, maar iets, dat bestaat. Het is niet iets, dat op een onbekend tijdstip eens voor den dag zal komen maar iets dat reeds werkelijk aan 't licht ge-



komen is. ') Deze woorden zijn bevestigd door de feiten en men kan reeds een lange lijst opmaken van revolutionnaire opstanden en beroeringen, die door Moskou gestookt zijn in alle vijf werelddeelen.
PLICHTEN DER REGEERINGEN.
1. Allereerste eisch is dat de gouvernementen bestaan uit bekwame mannen, die met een krachtigen wil zich wijden aan hun taak en deze mannen moeten bovendien op de hoogte zijn met streven en methodes van het communisme. Zij moeten vastbesloten zijn tot eiken prijs de communistische aanvallen te weerstaan.
2. De organisatie van de politie-corpsen van voldoende sterkte, moet rekenen met de reeds verkregen ervaringen. Deze corpsen moeten goed betaald worden, volmaakt toegerust, gewapend en nauwkeurig onderwezen over de comm. taktiek en zijn bedoelingen: de directie moet toevertrouwd zijn aan mannen, die blijk gegeven hebben van koelbloedigheid en voorzichtigheid in critieke omstandigheden; deze directie moet, in verbinding met de militaire autoriteiten, nauwkeurige plannen bewerken ter verdediging van de hoofdstad en de voorname strategische punten, evenals van de verkeerswegen door het geheele land. ')
3. De verdedigende en beteugelende actie van het gouvernement moet gegrond zijn op een desbetreffende wetgeving. Verscheiden Staten hebben bepalingen gemaakt, speciaal gericht tegen comm. handelingen. Laat ons als voorbeelden noemen: Brazilië, Boelgarije, Chili, China, Egypte, Estland, Finland, Griekenland, Hongarije, Italië, Japan, Letland, Joego-Slavië. In andere landen heeft men de kwestie in
') „Correspondance Internationale" du 29, X, '27, p. 1539. (Officieel orgaan van de Comm. Internationale).
') Deze kwestie is zeer gedetailleerd behandeld in het hoofdstuk, getiteld: „De verdediging der hoofdstad" van het werk: „De verdediging van Polen tegen het Bolsjewisme", uitgave van „La bonne Presse", p.p. 35—37.



studie (in Zwitserland bijv.). De beginselen van een dergelijke wetgeving zijn bestudeerd op de Juridische conferentie van de Entente in Den Haag. Zie de studie van Mc Le Fort over: „Het ontwerp-Zwitsersche strafwetboek en dé strijd tegen het Bolsjewisme".
Men moet bovendien zijn best doen om een internationale anti-communistische conventie te krijgen. De anti-comm. administratieve en legislatieve maatregelen moeten zóó in toepassing gebracht worden, dat aan de beschuldigden niet den aureool van martelaar verleend wordt.
4. Vanaf de eerste poging tot comm. revolutie, moet men trachten in de eerste plaats zonder verwijl al de leiders weg te doen. Moskou zal natuurlijk plaatsvervangers sturen; dat zal echter tijd vorderen en de nieuw aangekomenen zullen eerst slecht georiënteerd zijn.
5. Een verstandige politiek moet gegrond zijn op de wet. Ze zal zoo aan de massa's eerbied voor de rechtsorde inprenten. Zij moet in den boezem der natie de moraal, het instituut van het gezin, de religieuze gevoelens, de vaderlandsliefde versterken. Zij moet omgekeerd den invloed van de elementen, die deze waarden ondermijnen, trachten te verzwakken. Zij moet eindelijk zooveel mogelijk verhinderen, dat de economische crisis wordt uitgebuit door de revolutionnaire leiders.
6. Zich doordringende van deze principen moet het gouvernement begunstigen de ontwikkeling van organisaties, die een anti-commurustische levensbeschouwing propageeren en aan de massa's de noodlottige werking van het Bolsjewisme doen kennen.
7. Het is van belang aan de officieele actie den steun te verzekeren van de leidende organen der natie voor de systematische worsteling tegen het communisme.
8. Daar de handelsbetrekkingen met de Sovjets geen ander resultaat hebben dan aan de Bolsjewisten buitenlandsche deviezen te verschaffen, teneinde de revolutionnaire actie te steunen, is er alle aanleiding om deze betrekkingen te verbreken.



9. Men moet ook de diplomatieke betrekkingen met het Sovjet-bewind verbreken, daar deze betrekkingen in de oogen der massa een soort van bewijs van moraliteit voor het Bolsjewisme beteekenen. Onnoodig is het te herinneren, dat de Sovjet-gezanten en consuls in den vreemde niets anders zijn dan centra van spionnage en propaganda.
De aangrenzende Staten moeten sterk hun betrekkingen met Moskou onderhouden tot op 't oogenblik van de generale breuk, al was het slechts om een oorlog te vermijden. Een conflict op welk punt van Europa ook, zou, wel verre van tot één plaats beperkt te blijven, onmiddellijk de proporties van een nieuwen algemeenen oorlog aannemen, waarvan het uiteindelijk resultaat zou zijn de triumf van het Bolsjewisme. Maar rekening houdende met deze juiste opvattingen, kunnen de aangrenzende Staten hun betrekkingen met Moskou belangrijk inkrimpen, wat hun niet anders dan ten voordeel zou kunnen strekken.
10. Maar ondanks alle teleurstellingen moet men volharden in de oprichting van anti-Bolsjewistische Ententes, al was het slechts van kleine gebieden.
Plichten van de niet-officieele leidende centra.
Deze centra bezitten reserves van energie, die nuttig gebruikt zouden kunnen worden om het communisme te bestrijden, maar deze energie was tot nog toe werkloos. De voorname taak van een verstandige anti-communistische actie bestaat in het omzetten van deze passieve energie in een actieve. Dit laat echter niet toe een verband tot eiken prijs en onverschillig met wien. Te groote en ongedisciplineerde vereenigingen zouden maar zeer moeilijk met succes kunnen optreden.
Een anti-communistisch eenheidsfront moet gevormd worden door de organisaties, die buitengewoon geschikt zijn om het communisme te bestrijden op de meest verschillende terreinen, politiek, sociaal en economisch. Men moet zijn vijand kennen om hem te kunnen overwinnen,



™!f6 ,anti"c°mfnunistische propaganda-actie Bolsjewisme8r ^ °P 8100(1186 Studie Van het Maar een pup- negatieve anti-communistische actie voldoet met. Als men waarlijk den invloed van het communisme op de massa's wil verzwakken, moet men zijn best doen om ze dichter bij de leidende geesten te brengen. Dit sluit een sociale actie m, ontdaan van alle partij karakter en georganiseerd in het wezenlijk belang van de gansche natie.
De anti-communistische actie van de leidende ™,,en die van het gouvernement moeten elkaar aanvullen en steunen. De politie
SLtfariS??iarmerie trleden °P tegen de communistische troepen en hun hulptroepen. De rechters oordeelen en straffen. De maatschappij, van
i, m^et m het hart van de natie een gunstige houdmg tegenover de actie van het
gouvernement scheppen. Zij moet echter invloed uitoefenen op het gouvernement, opdat de beteugeling van het communisme, gebaseerd op
vL weVenZ8er r-USte op de ^rkelijke kennis van het communisme en zijn methodes. De
maatschappij moet ook een uitgebreide propa-
enk"
De verkiezingen voor gemeente en parlement bieden aan de natie een uitnemend middel tot controle Men moet zien te bereiken, dat men alleen stemt voor de partij en vóór de personen, van wie men zeker is, dat zij den Staat zullen verdedigen met volharding en energie tegen de communistische aanvallen
d °°gei!bIiu' dat men zich bewust is,
dat de communistische partij een gewaüenden opstand stookt moet men de leidefde kringen mi de massa s bewerken om aan het gouvernement de hand te reiken, s) 5
•) Het spreekt vanzelf, dat de situatie veel gecompliceerder wordt, als 't betreft Staten die bestuurd worden door Socialisten of door nietten g6Vaar V3n het communisme



In geval het komt tot uitbreken van de revolutie en tot het ontnemen van het gezag aan de overheid, moeten de niet-officieele leidende kruisen zich kort en goed meester maken van het gezag en met de uiterste energie de revo-
lutionnaire organisaties breken. 
Wanneer het desondanks onmogelijk is orn zich in het gezag te handhaven gezien de macht van den revolutionnairen stroom in het centrum, dan moet men al de krachten, die beschikbaar zijn concentreeren en zonder verwijl de revolutionnaire elementen aanvallen. De overwinning zal verblijven aan de party, die bewijs gegeven heeft, den sterksten wil
triumf te bezitten. _ ,
Zal de communistische revolutie de gansche wereld omvatten en vernietigen? Of zal ^ vernietigd worden en zal zij de bloedigste, de af schuwelijkste les der historie zijn? Wij weten het niet, maar wat wij wel weten, dat is dat meer dan ooit het heil der Staten, der Naties en der beschaving afhangt van de w«sh^ ® de wilskracht der regeeringen en der leidende kringen in het economische leven en van de
intellectueele elite. k
De massa's hebben nooit scheppend werk kunnen doen, alleen de individuen bezitten scheppend genie. Deze weinige beschouwingen zijn bestemd voor deze laatsten, opdat ziJ. de verwoestende actie van het Bolsjewisme v;m nabij bestudeerende, zich bij tyds wapeneni m de middelen, die noodig zijn tegen den aanval van de Leninistische barbaarschheid.