KRIBBE
187
KRUIS EN KROON
DOOR
J. VAN DER VALK
RECTOR VAN HET MARNIX-GYMNASÏUM TE ROTTERDAM
DERDE VERMEERDERDE EN VERBETERDE DRUK
UITGAVE VAN J. H. KOK TE KAMPEN







bibliotheek
THEOLOGISv lE UNIVERSITEIT OUDE , a. . r'ó, KAMPEN
KRIBBE KRUIS EN KROON







KRIBBE KRUIS EN KROON
DOOR
J. VAN DER VALK,
RECTOR VAN HET MARNIX-GYMNASIUM TE ROTTERDAM
DERDE VERMEERDERDE EN VERBETERDE DRUK
THEOLOC 3J ' 5 -i VERSITEIT ÖtJDESTRAAT 6, KAMPEN
1
UITGAVE VAN J. H. KOK TE KAMPEN







INLEIDING.
Toen de uitgever, naar aanleiding van eenige mijner vertalingen van Karl von Gerok's verzen in een paar tijdschriften, mij verzocht eene vertaling te willen bezorgen van „Friedensgrüsse aus Geroks Liedern von Ernst Gebhardt", heb ik deze opdracht gaarne aanvaard en onder groot genot uitgevoerd.
De liefelijke poëzie van den in Duitschland beroemden en ook hier niet onbekenden christendichter Gerok biedt groote bekoring. De met den inhoud harmonische melodie niet minder. Het is dan ook te begrijpen dat in Duitschland dit boek in alle christengezinnen, gezelschappen en vereenigingen een goede bekende is.
Deze bloemlezing geeft als het ware 't aardsche leven van Jezus in het lied: Christus' komst in de kribbe, Zijn bede op Tabor, Zijn toeven in Bethanië, Zijn lijden en opstaan, Zijn vraag aan Petrus, Zijn woord tot de jongeren, Zijn kroning als Koning, — in eenvoudige en aangrijpende verzen wordt het verteld.
Ook het menschelijk leven in lief en leed, in kruis en druk, in zwoegen en slaven, in lijden en strijden, in vreugde en hoogtij, bij de groeve en over 'tgraf, waar de kroon der overwinning den geloovige wacht, wordt zóó tusschen het „God groete u" in den aanvang en „den laatsten afscheidsgroet" bezongen, dat aan de hand van Gods Woord troost en bemoediging in druk u toekomen, en het zien op Jezus in dagen van voorspoed u door voorbeeld wordt voorgehouden.
Toch kon eene vertaling niet volstaan. Inhoud en vorm, of wil men, christendom en kunst eischen hier en daar een vrijer bewerking. Zoo prikkelt het „Gott grüsz dich, reine Magd" in het vierde lied, een Protestant tot protest tegen het „Ave Maria"; en de breedsprakigheid van Geroks preeken heeft hem ook in de poëzie tot het te veel, dat schaadt, verleid. Vandaar dat ik vaak besnoeide, bekortte of saamtrok. Als voorbeeld kan dienen de drie-coupletten-lange toepassing op het zoo lief geschetste kinderkerkje, die in het oorspronkelijke achteraan hinkt. Voorts zijn er uitdrukkingen in Gerok's poëzie, die onze tijd, en terecht, niet meer dulden kan, zooals, wanneer van Jezus in het 6e lied gezegd wordt: dat hij „will den Staub vom Herzen spillen", om een uit vele te noemen. En eindelijk moest ik wel trachten voor de onvermijdelijke neerlagen hier en daar tegen het zachtere Duitsch, wraak te nemen waar ik kon, zooals aan 't slot van het tweede lied.



Ook de muziek van deze liederen, die geschikt zijn om door solisten met begeleiding van piano of orgel, of ook door gemengde koren te worden uitgevoerd, heeft op enkele plaatsen een kleine wijziging, ik meen verbetering, ondergaan, die ik te danken heb aan den heer H. Snel, mnziek-leeraar alhier.
Bovenal mijn dank aan mijn vriend J. Lens te Wageningen, die bij het verbeteren der drukproeven óók veel verbeterde, wat de drukker niet helpen kon.
Moge deze bundel liederen ook ónzen christenen tot grooten zegen zijn!
J. van der VALK.
Rotterdam, Kerstmaand 1904.
Na twee jaren mijne vertalingen nog eens overlezende, zag ik veel wat verbetering behoefde. Ik kon daarbij ook gebruik maken van vele goede opmerkingen mijner vrienden. In het bijzonder wil ik mijn dank uitspreken aan Johanna Breevoort, Mej. J. F. L. de Liefde en G. van As voor hunne verbeteringen in den tekst, en aan J. Hovy voor de correcties in de muziek.
Rotterdam, Februari 1907. J- v- D- V.
De titel der beide eerste drukken luidde: „Kribbe Kruis en Kroon, uit Geroks liederen uitgelezen en op muziek gezet door E. Gebhart, naar den vierden druk uit het Duitsch vertaald en bewerkt door" enz. Ik wijzigde dezen titel, nu er drie nieuwe liederen bijkwamen, niet aan Gerok ontleend, nl. de nummers 3, 7 en 24.
Rotterdam, April 1920.
J. v. d. V.



I.
God groete U!
Hoedanig deze groetenis mocht zijn. Luk. 1 : 29. Groet elkander met eenen heiligen kus. Rom. 16 : 16.
Opgewekt. E. Gebhardt. -u st v mf , k. -



2.
Zondagmorgen.
Hoe liefelijk zijn Uwe woningen, o Heere der heirscharen 1 Mijne ziel is begeerig en bezwijkt ook van verlangen naar de voorhoven des Heeren f Mijn hart en mijn vleesch roepen uit tot den levenden God. Ps. 84 : 2, 3.
Plechtig. E. Gebhardt.



2. Wonderschoon is Scheppers werk, Bloemenweelde„en hemels zwerk, Morgenkoelte en bloesemgeur, Feestkleedij van roke en kleur. Maar 'tis meer dan aardsche praal, Werelds schoon wordt hemeltaal: Heden is des Heeren dag!
Zalig wie 't ervaren mag.
3. Welkom, welkom, 's Heeren dag, Vredesengel, morgenlach, Levensbron in 't dorre zand, Klokkenklank van 't vaderland, Paradijsweerspiegeling Voor den aardschen hemeling, Voorgevoel van 't hoog paleis ■ Na de steile pelgrimsreis.
4. Troost nu die bedroefd, bedrukt, Toeven onder leed gebukt.
Breng, o breng verdoolden weer! Wie Hem vond, prijs nu den Heer! Kindren Gods, o komt, komt blij! Kom, verloren zoon, ook gij!
Lok, o klok, klink van den dom: Kom, o kom, God roept u, kom!
I



3.
/Vlorgengebed.
Woorden: Dr. J. v. d. Valk naar Eichendorff.
Zeer innig. Muziek: Fr.ts Tolug.



imBBM
2. Ik voel mij met natuur herboren;
Waar is de zorg nu en de nood? De zorgen die mijn vree verstoren ( Ze vluchten voor dit morgenrood, i
3. De wereld met zijn last en plagen
Wil ik als pelgrim, na veel strijds,
Betreden als een brug, geslagen j ^
Tot U Heer op den stroom des tijds. i
4. Alleen mijn lied zal mij geleiden
In 't diepe dal als 't harte schreit, En jubelend mij voorbereiden | ^
Op 't schoone koor der eeuwigheid. \



4.
Kinderversje.
Uit den mond der jonge kinderen en der zuigelingen hebt Gij U lof bereid.
Matt. 21 : 16.
, E. Gebhardt.
Mat ia.



2. Zacht, zachtekens ruischt er een wiekslag; In 't koor, hoor! een hemelsch geluid: „Gij kiest uit der kinderen zingen
U, Heilige, lofzangen uit."
Zacht, zachtekens ruischt er een wiekslag;
Een lichtglans zich over hen spreidt: „Gij hebt uit onmondige monden U, Heilige, lof toebereid."



5.
Heilige nacht.
U is heden geboren de Zaligmaker, welke is Christus, de Heer,
in de stad Davids. Luc. 2 : 11.
. . E. Gebhardt.
Langzaam en innig. ƒ



2. De schaapjes slapen, blinkend In zilverwitte vacht,
En ieder sprietje fonkelt
Van 'tgras, groen als smaragd. In gouden glans van hemellicht
Staat daar een stralende engel Met vriendlijk aangezicht, (bis)
3. En lieflijk klinkt zijn zending: „Waartoe zijt gij bevreesd? Ik breng u blijde tijding:
Die werelds wee geneest,
Die van het lijden u bevrijdt,
Uw Heiland is geboren,
Uw Held voor d'eeuwigheid!" (bis)
4. Hoor! Aller heemlen heeren Vereend in Ephrata!
Zij zingen Hem ter eeren
Een heerlijk Gloria:
„Tot Godes troon onze eerzang ga,
Op aard weer vrede keere,
U zij geluk, genal" (bis)
5. Zoo klinkt als zilvren cimbels Verzeld van harpgeklang Der hemelsche profeten Zeegnende vredezang,
Die zacht heengalmt langs hemels zoom
Bij 'tflonkren van de sterren. Den herders is 't een droom, (bis)
6. Zij ijlen heen en treden Eerbiedig in den stal:
„Hoor, Jezu-Kind, mijn bede,
Kind, Koning van 't heelal! O, Heiland, zie mijn ziele aanl
Naar 't hemelsch huis hierboven Laat mij straks met U gaan!" (bis)



6.
Kerstvrede.
Ziet, ik verkondig u groote blijdschap, die al den volke wezen zal. Luk. 2 : 10.
E. Gebhardt.
Plprnticr. __ _ ^



2. Rond de doffe, donkre daken
Schalt nu kerstnacht-klokken-klank; Om den kerstboom, blij aan 't blaken, Juicht der kindren jubeldank,
Lichtjes flikkren,
Oogjes blikkren .
Als bij 't Kindje eens, rein en blank.
3. Hemels troon wil Liefde kronen, Englenstemmen zingen 't, hoort! Dat de Liefdepop aarde wone Predikt Bethlehems geboort'. „Heersche_er vrede Hierbeneden!"
Klinke voort, door ieder oord.
2



7-
Heilands Geboortedag.
Fragment uit: „In Natale Salvatoris" van Muziek: Frits Tollig. Adam van St. Victor (12e eeuw).
Rustig. Vertaald door Dr. J. v. d. Valk.
lil



2. Onbegrensd en ongemeten,
Niet te vatten voor het weten,
Niet t' omvatten door 't heelal,
Wordt het eeuwig Woord hier sterflijk, d'Onverderflijke verderflijk,
Die den dood verderven zal. (bis.)
3. Zonder zonde, neemt der zonde Vorm Hij aan, in onzer wonde Smarten wil Hij ondergaan: Sterflijk sluit zich bij onsterflijk, Menschelijk bij 't onverderflijk Goddelijke Wezen aan. (bis.)
4. 't Heilgeheim van zooveel zegen Bleef den Lasteraar verzwegen,
Door zijn snoode boosheid blind: Blinde Vijand ziet en merkt niet, Hoe de Wijsheid zich beperkt ziet In de kleinheid van het Kind. (bis.)
5. Jezus, die het heil komt geven,
Die 't mysterie van het leven
Wijslijk werkt en stil bestuurt,
Wil ons, die deez' dag gedenken, Tijdelijken voorspoed schenken En de vreugd, die eeuwig duurt! (bis.)



\
8.
Jezus bidt en Jezus waal<t.
En het geschiedde in die dagen, dat Hij uitging naar den berg, om te bidden, en Hij bleef den nacht over in het gebed tot God. Luc. 6 : 12.
Naar C. Straube.
Langzaam. Toonzetting van E. G.



2. Zie, Hij zoekt aan hooger kust, Bij het oog des Vaders, rust,
Wil het aardsche stof wegwisschen, In gebed Zijn ziel verfrisschen. Koeltje, luistrend, fluistren staakt: Jezus bidt en Jezus waakt.
3. Wie hoorde^ooit der woorden toon Tot den Vader van den Zoon? Englenreien neigt uw ooren
Om aanbiddend toe te hooren! Wacht, o nacht, geen zucht geslaakt Jezus bidt en Jezus waakt.
4. D' aarde rust, door nacht gedekt, Loom in sluimer uitgestrekt,
En verdroomt in donker duister Wereldwee en hemelluister.
Vrede_op aarde^als Hij genaakt: Jezus bidt en Jezus waakt.
5. Uit de donkre krocht der nacht Kruipt de booze Vijand; zacht Schuifelt hij, de valsche moorder, Zielverderver, rustverstoorder.
Slang, uw eindgericht genaakt:
Jezus bidt en Jezus waakt!
6. Wel is nu Zijn loop volbracht,
Doch Zijn liefde houdt de wacht: Boven, in de eeuwge zalen,
Waar de gouden straten stralen, Werkt Hij stil uw heil en bidt.
Beid, mijn ziel! uw Heiland bidt.



9.
T a b o r.
Heer! het is goed dat wij hier zijn. Matt. 17 : 4.
Matig. E. Gebhardt,
771./ i i !^. V



2. Hier is 't ons goed, hier stel ons tenten op! Niet weer terug naar d'aard!
Hier vredig rusten op den heilgen top,
Dat ware_een hemel waard!
Der wereld steeds ontheven,
Alleen, van zonden rein Den Heer zien, met Hem leven Is in den hemel zijn!
3. Maar ach, reeds wijkt de droom, zoo schoon, zoo zacht, Ik lig in 't lage stof,
De nevel grauwt, er ruischt een wind der nacht
In 't dorre eikenlof.
De geesten gingen henen,
De schoone schijn vlood heen;
Als allen straks verdwenen,
Bleef Jezus mij alleen.
4. Doch blijft Gij Heer, zie ik slechts Uw gezicht, O, dan is't mij genoeg!
Aan 't aardsche leven bindt mij nog mijn plicht,
De hand fluks aan den ploeg!
'kZal Tabors vrede dragen
Diep in mijns harten grond,
En Tabors glans zal dagen In menig .droeven stond.
5. Maar nu bergaf! Der menschheid jammer schreit, Het werk is plicht, zij lust!
Eerst kampen onvermoeid in heilgen strijd
En dan in vrede rustf Van den top der heerlijkheid
Eerst naar Gethsemane,
Daar uw vleuglen uitgespreid Naar 't land van eeuwgen vreê!



10.
gethania.
Martha ontving Hem in haar huis. Luc: 10 : 38.
Rustige beweging. H. Snel.
i i I
a tempo cres - een - do.
H. Snel.



2. Ach mocht ik vluchten uit 'taardsch gedruisch En vrij mij bouwen een stille kluis:
Onder uw palmen met wuivende kronen Stelde^ik mijn tent om in u te wonen, Bethania!
3. Doch nu ligt gij neder in puin en stof,
Uw veld is verwoest en verwelkt is uw hof. Dus woont nu uw ruste niet meer hier beneden, Henen, ach! henen, verdwenen uw vrede, Bethania!
4. In iedre hoeve, waar Jezus toeft,
Die vreugde heiligt en heelt wat bedroeft,
Daar woont uw vredezin de schaduw der palmen,. Onder de linden, bij korenhalmen,
Bethania!
5. Waar Martha ijvrig en welgemoed Haar werk haar Heere ter eere doet,
Daar bloeit haar te midden van moeite en zorgen, Laat aan den avond en vroeg in den morgen, Bethania.
6. Waar stil Maria Zijn stemme hoort,
Gebogen luistrend naar 's Heeren woord,
Daar woont geluk, ver van werelds gewemel, Rust van uw sabbat, uw vrede-hemel, Bethania!
7. Zoo zegen o Heiland, ook dit mijn huis;
In vreugde en droefheid vertoef in mijn kluis, Heersch met genade, met liefde, als Koning, Vind in des pelgrims vredige woning Bethania!



11.
Petrus weent.
En Petrus, naar buiten gaande, weende bitterlijk. Luc. 22 : 62.
Langzaam en innig. üebhardt.
E. Gebhardt.



2. Weenen laat mij, droevig weenen! Wee, den Heilige, den Eenen,
Nog vermeerde^ik Zijne smart; Laat de vijand Hem belagen, Moordenaars te slaan Hem wagen, Ik, discipel, griefde 't hart." (bis.)
3. Weenen laat hem, droevig weenen, Tot de Meester is verschenen:
„Zoon van Jona, mint gij mij?" Tot de mensch door smart der rouwe Zich hernieuwe, zich herbouwe, Droevig, droevig weene hij. (bis.)



E. Gebhardt.
Langzaam.
12. Golgotha.
Alwaar zij Hem kruisigden. Joh. 19 : 18.



I
Bewegelijk.
m,f _ ./







13.
Feest der Opstanding.
Het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden. 2 Cor. 5 : 17. Levendig. __ ^ A. Sauer.
2. Licht glansde in winterduister:
't Kind op Maria's schoot. Een nieuwe jubel ruischt er:
„Gods Zoon verwon den dood,
Brak graf- en zondekluister!"
De lente dringt en bot, Een levensadem suist er. (bis.) Gij breekt den dood, o God! (bis.)



14.
De zaligste Paschen.
De dood is verslonden tot overwinning. 1 Cor. 15 : 54.
Matig.
E. Gebhardt.



2. Nu vlucht ik naar buiten in zon en in woud,
Daar fluit het en tjuikt in de twijgen, De boschvink heeft hier reeds zijn nestje gebouwd,
De leeuwerik zingt bij het stijgen,
De vogeltjes alle^op de heuvlen, in 'tdal, Ze stemmen hun keeltjes tot lentegeschal, Zij groeten mij blij en ze roepen het all*: „Wij vieren de vroolijkste Paschen!"
.3. Ginds onder de linde op zonnige bank Twee zitten er stil te genieten:
De dochter, ze koestert de moeder, nog krank:
Hoe vredig de uren vervlieten!
Hoe drinkt ze de lucht in, de lavende thans, En blikt naar omhoog, naar den lichtenden trans! Hare_oogen, ze stralen in zaligen glans: „Wij vieren de vredigste Paschen!"
4. Doch hoor van omhoog in hun feestelijk koor De klokken der torens al schallen!
Stil treed ik medejn, de gewijde poort door:
Daar ruischt uit de heilige hallen:
„De Heer is verrezen, en heen is de nacht, -De dood is verslonden, de zege gebracht!
Zing lof nu, o Christen, verheerlijk Gods macht: Wij vieren de zaligste Paschen!"
5. Straks treden wij weer uit het huis van den Heer: Daar groenen de graven in 't ronde;
Daar zoek ik mijn eene, mijn liefste, eerst weer,
Verwijl daar een mijmrende stonde:
Nu klinkt door de luchten een zilveren klank, Een stem uit den hemel als engelenklank,
Het trilt door de sferen als serafsgezang: „Wij vieren de zaligste Paschen!"



15.
Paaschlied.
Houd in gedachtenis, dat Jezus Christus uit de dooden is opgewekt. 2 Tim. 2 : 8. Opgewekt. E- QEBHARDT-



2. Blijde dag, blijde dag
Wek nu, wat in doodslaap lag! Bloemen spruiten, bronnen springen, Kindren jublen, vooglen zingen. Juiche nu wat juichen mag: l Blijde dag, blijde dag! \ 's'
3. Heuglijk licht, heuglijk licht! Vreugdelicht en vredelicht!
Zilvren schaapjes gaan door 't blauwe Van de hemelsche landouwe.
Licht ook mij in 'tblij gezicht i Heuglijk licht, heuglijk licht! ( ,s'
4. Dankbre klank, dankbre klank!
Carillon en klokkenklank,
Doe uw zilvren tonen beven Feestlijk over beemd en dreven! Troost de wereld door uw dank 1 Dankbre klank, dankbre klank! ( ,s'
5. Lijdensheld, lijdensheld!
Zeegrijk komt Hij uit het veld! Juichend klinkt het: „Na het strijden En het lijden kwam verblijden: Onzen Vijand heeft geveld i Lijdensheld, lijdensheld!" j 's'
%



16.
Heilands vraag.
Hij zeide tot hem ten derde maal: Simon, zoon van Jonas! hebt gij Mij lief? Joh: 21 : 17.



2. „Hebt gij Mij lief? Dit is al Mijn verlangen. Hebt gij Mij lief, blijft gij Mijn liefde trouw? Kom, o Mijn zoon, droog uw beweende wangen,
Geef Mij uw hart, toon hartlijk uw berouw! Gekrookte riet, uw halm wil Ik niet rooven, Verglimmend licht, uw pit wil Ik niet dooven Zoolang één bevend vonkje leven bleef:
Hebt gij Mij lief?"
3. „Hebt gij Mij lief? In lijden en in strijden? Mijn juk is zacht en licht is u Mijn last! Den Herder, die langs groene weide^u leidde, Langs bronnen, waar het levend water wast, U redde van den rand der rots, wiens armen U koesterden vol liefde, vol erbarmen,
Dien in den nood voor u de liefde dreef,
Hebt gij Mij lief?"
4. „Hebt gij Mij lief?" Gij weet toch alle dingen, Gij weet, o Heer, de zwakten mijner ziel: O dat Uw hemelsch licht mij toch doordringe,
Uw liefdevuur mijn doode hart beziel'!
O laat mij naar de boetewoorden luistren!
Buig Gij mijn wil, dat ik berouwvol fluistre: „Vaak heb ik U bedroefd: vergeef, vergeef! Ik heb U lief!"



Opgewekt. J* M. Biermann.
— _ rnf 1
17.
Il< zend u uit.
Qaat heen in de geheele wereld, predikt het evangelie aan alle kreaturen. Mark. 16 : 15.
Ziet, Ik zende u als schapen in het midden der wolven. Matt. 10 : 16.



2. Ik zend u uit! Vreest niet, wat gij zult spreken! Ik geef u Mijnen Geest.
Die laat het woord aan blooden niet ontbreken,
Den wanklen moed geneest;
Hij geeft te rechter stonde_en stede Uw geest het licht, uw mond de rede.
Trek, kleine schaar, met Mijnen zegen uit! Ik zend u uit.
3. Ik zend u uit en zal u eenmaal nooden Tot Mijne sabbatsrust.
Dan, komt getrouwen, tot Mijn troon gevloden,
Van Mijne trouw bewust.
Zoo groot uw Heer is en uw Koning,
Zóó rijk uw kroon in Zijne woning,
Als zege_u na den kamp de poort ontsluit. Ik zend u uit!



18.
p
6éns harten, ééner ziele.
En de menigte van degenen, die geloofden, was één hart en ééne ziel. Hand. 4 : 32. Matig. E. Gebhardt.
ui ~ mf f



2. En dreigde booze vijand al
Met ketens, zwaard en houtmijt, Als broeders stonden ze_allen pal, Nooit week geloof voor doodsstrijd. Bij avondmaal In kerkerzaal,
Waar reeds zoo velen vielen,
Brak men het brood,
Ging in den dood,
Eéns harten, ééner ziele. ■
3. Ach, gulden tijd, waar vlucht ge heen? O tijd der eerste liefde!
Der broedren eendracht, zij verdween, Toen wereldzin haar griefde. Of Christi heer Langs zee en meer Ook duizenden zie knielen,
De gloed verglom,
Het lied werd stom:
„Eéns harten, ééner ziele!"
4. Wanneer keert weer de vredetijd Op dees verdeelde aarde? Als eenmaal wijdt de laatste strijd Tot sikkelen de zwaarden! Eén liefdeband Van land tot land!
O, dat eens allen knielen In vredebond Op 't wereldrond,
Eéns harten, ééner ziele!



19-
Z)\<z op den Heer.
En al wat gij doet met woorden of met werken, doet het alles in den naam van den Heere Jezus. Col. 3 : 17.
Opgewekt.
E. Gebhardt.



2. Zie op den Heer! Als blijde dagen lichten, Zal niet geluk mij lokken van Zijn hart; En dreigt mijn kracht in bitter leed te zwichten, Leg op Zijn schoudren ik den last der smart. Hem dank ik al mijn moed in droeve stonden; Hij, Heiland, heelt mijn diepste harte-wonden, Hij wil mij troosten, dat ik hopen leer'.
Zie op den Heer! (bis)
3. Zie op den Heer! Ja, Heer, U wil ik leven Zoolang mij hier Uw wil verwijlen laat;
Roept Gij mij op, mijn geest wil ik U geven,
Gij zijt mijn eenig vaste toeverlaat. Als dewEngel van den Dood met zwarte wieken In sombre schaduw m' overnacht, bij 't krieken Eens nieuwen dags zie ik Uw aanschijn weer! Zie op den Heer! (bis)



20.
Üit de volheid des harten.
/
Wij kunnen niet laten te spreken hetgeen wij gezien en gehoord hebben. Hand. 4 : 20.
Naar M. Lindsay.
Langzaam. Toonzetting van E. O.
v mj



3. Ja, Heer, door U bedwongen Bedwingen wij 't geweld; Van Uwen Geest doordrongen
Behouden wij het veld.
Gelijk de beek wil stroomen
Tot zij in zee vervliet, Zoo wil ik tot U komen;
O Heer, verstoot mij niet! Wilt Gij mijn hart doordringen,
Bezielt m' Uw heiige taal, Lofzangen zal 'k U zingen Als Uw, Uw nachtegaal.



21.
Trouw.
Alleenlijk in den Heere. 1 Cor. 7 : 39.
Opgewekt. __ e. Gebhardt.



2. Twee namen zullen nu voortaan Steeds spreken van één leven:
Zelfs zal de bruid den bruidegom
Haar naam ten offer geven.
Doch zal die eenheid meer dan schijn, Zal d' eenheid godlijke^eenheid zijn, Dan voege God uw namen Voor d' eeuwigheid te zamen! (bis)



22.
Vat weer moed!
Opgewekt.
Heb goeden moed, Paulus! Hand. 23 : 11.
E. Gebhardt.



2. Vat weer moed! Vat weer moed! Is uw hart ook mat en zwak, Wie zal uwe kroon u rooven,
Die u boven veilig wacht Niet door werken, door gelooven? Dat de vrome zielen hopen doet. Vat weer moed! Vat weer moed!
3. Vat weer moed! Vat weer moed! Wat wil 's wereld woest geweld ? Wie zal hem in 't minste deren,
Die in Godes schuts zich stelt?
Moog de vijand samenzweren Met de hel, vertoornd, vergrimd, verwoed, Vat weer moed! Vat weer moed!
4. Vat weer moed! Vat weer moed,
Moedig roeiend door den vloed!
Straks gaan storm en onweer zwijgen,
Daar de Heer U leidt en hoedt.
Hoe de orkaan en rotsen dreigen,
Hoe de branding schuimend om u woedt, Vat weer moed! Vat weer moed!
5. Vat weer moed! Vat weer moed! Eindelijk wenkt de veilge kust. Die in strijd hier heeft gestreden, Vindt daar boven zaalge rust:
Boven wacht u Godes vrede.
Moede pelgrim, hoe de wereld woedt, Vat weer moed! Vat weer moed!
4



23.
Het Godlijl< „moet".
Zij versterkten de zielen der discipelen en vermaanden hen, dat zij zouden blijven in het geloof, en dat wij door vele verdrukkingen moeten ingaan in het Koninkrijk Qods. Hand. 14 : 22.
Langzaam en innig. ^ E. Gebhardt\—
—~ i 



2. Het „moet" staat in de banen
Der starren, die Gods raad Volbrengen, 't licht moog' tanen,
Als 't pad door donker gaat.
Het is de wil des Heeren,
Die heilig is en goed;
Dien wil leer nedrig eeren: \ ^ Dit is het eerste „moet". )
3. Het „moet" staat op de paden
Van Christens arbeidsveld,
Waar nijd en haat der kwaden
Den vromen strikken stelt. Hoe heiliger uw streven,
Hoe feller zij verwoed Verbitteren uw leven: \ . .
Dit is het tweede „moet". 1
4. Het „moet" staat in uw harte,
Dat lijden heilgen wil;
De smidse van de smarte
Zal smeden naar Gods wil. Op weeldes bloemenwegen
Hoe spoedig dwaalde~uw voet! Gods slagen zijn ten zegen: \
Dit is het derde „moet". I
5. Het „moet" met bloed geschreven
Staat op 't gevloekte kruis;
Daar liet het Lam Zijn leven,
De Zoon uit 't vaderhuis.
Waar u is voorgeschreden
Des heilgen Meesters voet,
Mag 't pad door u gemeden ? \ . Dit is het laatste „moet". I
6. Gij daarom blijf gelooven,
Uw God beproeft Zijn kind;
Laat u den troost niet rooven: God tuchtigt, dien Hij mint. Het zal niet altoos duren,
Straks komt na 't zuur het zoet Van eewig zalige~uren: \
Dat was een godlijk „moet". 1



24.
kevenspsalm.
Ernstig.
iz=
Woorden: Dr. J. v. D. Valk naar Longfellow. Muziek: Frits Tollig.
£
/
mf<



2. Ernst is 't leven, 't leven voortgaan! 't Sombre graf is niet de grens;
„Stof zijt gij, tot stof weer keert gij"
Geldt de ziel niet van den mensch. (bis.)
3. Niet van weelde, niet van wanhoop Wachten wij des levens loon: Lustig werken, rustig hopen W'op een koninklijke kroon, (bis.)
4. Staar niet naar den schijn der Toekomst! Dood Verleên rust' bij de doön!
Werk, werk in het levend Heden,
Bid den zegen van Gods troon! (bis.)
5. Over werelds breede slagveld, In 't gewoel, in kruit, in damp,
Laat als vee u dom niet voeren!
Wees een heros in den kamp! (bis.)
6. Grooter mannen daden leeren Leven, hooger doel gewijd;
Straks een voetspoor achter laten Op de banen van den tijd; (bis.)
7. Voetspoor, dat misschien een broeder, Zwervend over werelds strand,
Voor verdolen zal behoeden,
Voeren hem naar veilig land. (bis.)
8. Laat ons waken, werken, worstlen; Steeds op ieder lot bereid, Biddend vordren, vaardig voortgaan In des Heeren mogendheid, (bis.)



25.
Kent gij het land?
Want wij hebben hier geene blijvende stad, maar wij zoeken de toekomende. Hebr. 13 : 14.
Matig.
Naar J. F. Reichardt. =— Toonzetting van E. Q.



Kent gij dat land? /% /•
o vlucht vol
2. Kent gij het huis? Van starren is het dak, De zalen stralen goud aan ieder vlak. Zie! d'englen staan en nooden vriendlijk: „kom! De poort is open, kind van God, o kom!"
Kent gij dat land? Daarheen! Daarheen O, moede pelgrims, richten we^onze schreên!
3. Kent gij den berg? Dwars door het wolkenfloers Zoekt tastend d'enkle pelgrim zich den koers. In rotsspelonk dreigt 't oude drakenbroed; De herder waakt, vertrapt het met Zijn voet. Kent gij dat land? Daarheen! Daarheen Wil, Vader, veilig leiden onze schreên!



26.
Het hemelsche Jeruzalem.
Ziet de tabernakel Gods is bij de menschen. Openb. 21 : 3.
Langzaam.
Toonzetting van E. G-



2. Ach, had ik vleugels, ik vloog naar omhoog Over de heuvels! de wolk mij onttoog
Aan 't leven der aarde; in de hemelsche zaal Verheugd zat ik aan bij het heilige maal.
Boven, in Sion, enz.
\
3. Daar zijn geen armen, daar zijn allen rijk,
Jezus is Koning en wij hem gelijk!
Daar heerscht eeuwig vrede, door moord niet gestoord, De Engel des Hoogsten houdt wacht voor de poort. Boven, in Sion, enz.
4. Daar staan de zangers. Zij zingen het lied Gode ter eer, wat hun ziel is geschied.
Ik hoor al het „Heilig", het „Heilig is Hij", Het „Heilig de Heer, die mij rein maakte~en vrij!" Boven, in Sion, enz.
5. Stil wil ik trekken in pelgrimsgewaad
Tot God mij roept in Zijn hemelschen staat;
Wel wil ik hier dragen gewillig mijn kruis,
Maar daar is mijn woning, 'k heb heimwee naar huis! Boven, in Sion, enz.



27
Het laatst refrein.
Langzaam en innig. A. Sauer.
Wij verwachten de verlossing onzes lichaams. Rom. 8 : 23.
A. Sauer. =3s=3s:



2. Ten hemel heen! Het scheepje zoekt de haven, Het murmlend beekje zoekt de zee,
Het kindje wil aan moeders borst zich laven,
Mijn moede hart zoekt rust en vree.
Veel liedren heb 'k in lief en leed gezongen, Één klank heeft nu al' lief en leed verdrongen, Wijl in mijn ziel ruischt stil het laatst refrein: Ten hemel heen, enz.



28,
gehoede u God!
De Heere zal uwen uitgang en uwen ingang bewaren van nu aan tot in der eeuwigheid. Ps. 121 : 8.
Matig langzaam. E. Gebhardt.
1. Wij roe-pen u bij 't scheiden toe Een groet, die droef-heid kwij - nen
2. Be-hoe-de_u God! de boo'-zewis sluw, De we - reld slecht en hart en
3. Be-hoe-de_u God! zwak is ons hart. rfet oog op God in vreugden i v
doe. O, hoor dit woord; in vreugden smart Ver-troos-te 't u, verkwikke_uw ruw, Wijl de ver-zoe-ker loert en zet Voor u - we ziel zijn zoe-kend smart! Zijn heil-ge geest — o, roep Hem aan — Die voe -re u langs ef - fen n. NNN , k!nw
i
hart: Be - hoe-de_.u God, be-hoe-de_u God!
net. Be-hoe-de_u God, be-hoe-de_u God!
baan! Be-hoe-de^,u God, be-hoe-de_u God!
, , h , h h } I , I J I I I I
E. Gebhardt.



Levendiger.



29.
De laatste afscheidsgroet
De Heere zelf zal met een geroep, met de stem des archangels en met de bazuine Gods nederdalen van den hemel; en die in Christus gestorven zijn, zullen eerst opstaan; daarna wij, die levend overgebleven zijn, zullen te zamen met hem opgenomen worden in de wolken, den Heere tè gemoet, in de lucht; en alzoo zullen wij altijd met den Heere wezen. 1 Thess. 4 : 16, 17.



2. De ziel zoo moede, de ziel zoo moede,
De ziel zoo moede~ontvlood haar aardsche woon. Ach, hoe gevoelen wij, hoe zwaar, het scheiden! Doch zien wij over leed en over lijden,
Hoe opent zich de hemel hoopvol, schoon! (bis.)
3. O, hoor 't, geliefde! O, hoor 't, geliefde!
O, hoor 't, geliefde: „Vrede zij met u!"
Straks heeft de Heer de Zijnen hoog verheven;
Dra schalt bazuingeluid het nieuwe leven Door 't groote ruim der schepping, ook voor u! (bis.)
4. Dan is voleindigd, dan is voleindigd,
Dan is voleindigd onze pelgrimsreis O, grooter dan beneên te hopen wij vermogen Zal 't schoone zijn der hooge hemelbogen Bij onzen Heer in 't hemelsche paleis, (bis.)



INHOUD.
Bladz.
1. God groete u 6
2. Zondagmorgen 8
3. Morgengebed 10
4. Kinderkerkje 12
5. Heilige nacht 14
6 Kerstvrede 16
7. Heilands geboortedag 18
8. Jezus bidt en Jezus waakt 20
9. Tabor 22
10. Bethania 24
11. Petrus weent 26
12 Golgotha 28
13. Feest der opstanding 31
14. De zaligste Paschen 32
15. Paaschlied 34
16. Heilands vraag 36
17. Ik zend u uit 38
18. Eens harten, eener ziele 40
19. Zie op den Heer 42
20. Uit de volheid des harten 44
21. Trouw 46
22. Vat weer moed! 48
23. Het Godlijk „moet" • . . 50
24 Levenspsalm 52
25. Kent gij het land ? 54
26. Het hemelsche Jeruzalem 56
27. Het laatst refrein . 58
28. Behoede u God! 60
29. De laatste afscheidsgroet 62







\\
Bij getallen voor Zangvereenigingen wordt deze Liederenbundel tegen verminderden prijs verkrijgbaar gesteld. Men vrage condities bij den Uitgever
K 1560