DISSERTATIO CHIRURGICO-MEDICA INAOGURALIS,
BftONCHOTOHIA.







DISSERTATIO CHIRüRGICO-MEDICA INAUGURALIS,
DE
BBONCHOTONIA,
QUAM,
ANNUENTE SUMMO NUMINE,
EX AUCTORITATE RECTORIS MAGN1FICI
JOANNIS MATTHIAE SCHRANT,
PH1LOS. THEOR. BAG. L1TT. HUM. DOCI. EI PROF. ORD. / NEC NON
amflissimi SENATUS ACADEMICI consensu ,
ET
nobilissimae FACULTATIS MEDICAE decreto,
Pro Gradn Doctoratus,
SUMMXSQVE IN MEDICINA HONORIBUS AC PRIVILEGIU ,
IN ACADEMIA L UGD VN O-BA TAVA
RITE ET LEGITIME CONSEQUENDIS,
PUBLICO AC SOLEMNI EXAMINI SUBMITTIT,
AKTH. JOH. «VALT. VAIV AMtOOl , ZALT-BOEMELIENSIS. AD wem XXVI APRILIS MDCCCXLI1I, HORA I-II.
IN AVCITORIO MAJORI.
ZALT-BOEMELIAE , ahid JOH. NOMAN El FILIUM,
MDCCCXLIII.







PARENTIBÜS.



Denique medendi consilia ad universam morbi rationem componi oportct: non solum ad suam cnjusque naturam, sed ad tempus quoque vel stadia.
Suringar, F.piL Tlierap. gener.



C 1 P ü T I.
DE BRONCHOTOMIAE HISTORIA.
Bïomina Bronchotomia, Laryngotómia et Tracheotomia a graecis vocubulis (3póyx°? et
rpxxaa verbo Tspvu copulatis, orginem trahunt.— Latiori sensu sumta, ejusdem significationis sunt omnia; nam laryngis vel trachaeae aperturam , operatione chirurgica factam, indicant.
A primis inde temporibus jam cognita erat haec operatio, et quamvis per Iongum tempus nacta est adversarios muitos, vero suos habuit fautores. In evolvendis scriptis Hippocraticis nimirum, prima hujus rèmedii reperiuntur vestigia; secundum hunc auctorem nempe tubulus
d



clasticus per nares, guttur et rimam glottideam ducebatur, ita ut aër externus libere trahi expellique possit et eo modo averti suffocatio imminens (1).
Galenus tarnen monet Asclepiadem Bithyniensem primum fuisse qui saepe bono successu. hanc operationem instituerit, sed ejus agendi modum silentio praeteriit (2).
Asclepiadem secutus est Antyllus, qui summis honoribus viguit, exeunte saeculo primo post. C. N. Ille vulnere transverso integumenta communia incidebat simulque tracbeam aperiebat; certos casus enumerat qui hoe artis adminuculum postularent (3).
Inter Arabes, cultri usum evitantes, Rhazcs hanc operationem maxime timendam et periculosam, eamque nisi in summo mortis periculo administrandam censet (4).
Abul Kasem tamen hujus operationis nimium metum refutat; quia puellam, mania affectam, ex vulnere tracheae illi allato iterum sanatam viderat (5).
Medio aevo, i. e. tempore quo omnes artes
(1) Hipp. de Morbis, Lib. II, p. 482.
(2) lutroduct. Cap. 20.
(3) Conf. Paul. Aeginet. , Lib. VI. Cjp. 35, p. 186.
(4) Rhazes Contin. Lib. III. Cap. 7, f. 68._
(5) Abdl Kazem, Chir. Lib. III , p. 227.



ac scientiae caligine ignorantiae teclae et quasi sopore profundo obvolutae erant, haec operatio horum teraporum labis partioeps, non suscipiebatur. Rolandus autem se abscessum in larynge cultro apernisse profitetur (1).
Platearius fabulosam de suo patre historiam narrat, qui frustulo ligni in cujusdam salernitani laryngem inducto, eum abscessu vindicavit (2); de qua narratione etiam mentionem facit Petrus de Abano in peculiari commentatione, cui titulis : Quod Subscannatio Cornpetat in squinanlia (3).
Deinde Benevieni Medicinam Florentiae factitans, primus fuit, qui, saeculo decimo quinto post C. n., illam operationem instituebat. Ille tracheam ab exteriore parte incidens, abscessum aperuit et sic aegrotantem sanavit (4). Ejusmodi fere casum commemorat Ant. Musa Brassarola, itidem felici eventu peractum.
Accuratius tarnen Fabricius ab Aqua pendcnte agendi methodum tradidit; quippe qui primus fuerit, qui operationem duobus temporis intervallis iristituendam proposuit, vulnerique tubulum inferri jussit; operationem quam peri-
(1) Chirurg. Lib. II , Cap. 7. p. I<j3.
(2) Pract. p. 212 a (L. B. 1510, 4).
(3) Conciliat. diffur. 183 f. 237, c. (Venet. 1520 fol.)
(4) De abdit. morb. Caus. Cap. 88, p. 40. (Basil. 1529, 8.)



culi expertem censet, magnis encomiis laudat, eamque praecipue fructuosam putat ubi corpora aliena in tracheam delapsa, vel mucus tenax aliave secreta laryngem maximam in partera obstruunt, ac spiritum impediunt. Sequenti modo processit: Cute probe tensa digitis adstantis ministri, incisionem facit non transversam, uti Antylli asseclae hucusque instituerant; sed longitudinalem, quae integumenta sejungens, initium facit infra annulum cartilagineum tracheae tertium et in pollicis Iongitudinem protenditur, Musculis sterno-hyoïdeis et thyreoïdeis itidem eadem incisione separatis ac parum ab invicem remotis, Antyllo praecessore, vulnus transversura instituit et intra duos annulos tracheam penetrat; ubi tubulum brevera rectumque imponit quo aër liberius ingredi egredique posset (1).
Fabricii discipulus, Julius Casserius praeceptoris expertissirai vestigia pressit; eo tarnen discrimine quod pro tubulo oblongo, usus est tubulo quodammodo incurvato auriculisque praedito; quo melius firmari posset situs (2).
Etiam Sanetorius hanc operationem adhibuisse fertur, inter tertium et quartum tracheae an-
(1) De operat. cWr. P. 1. c. 44, p. 162 I.
(2) De voci« auditasque organo Lib. 1, Cap. 20, p. 121 , (Ferrar. 1600 fol.)



nulum, et ad id acu triquetra canulata usus esse dicitur (1).
Initio saeculi decimi septimi chirurgus Parisiensis, cui nomen est Nicol. Habicot, hujus operationis magnus erat antistes; non solum in spiritus interceptioue ex causa mechanica ipsam tracheam vel oesophagura occupante, sed etiam in graviori tracheae inflammatione (2).
Marcus Aur. Severinus, promptus hujus operationis vindex, eam praesertim in Angina gangraenosa laudat (3).
Ut tubuli situs in vulnere immobilior foret, Corn. van Solingen eum ea ratione fieri curavit, ut formae magis compressae ac planae quam cylindricae esset (4).
Nicol. Moreau qui operationem, quam bis bono eventu se instituisse testatur, laudat; tubulo recto brevique usus (5).
Matth. Gothojr. Purmannus eam commendat in graviori Anginae specie, et diligenter monet cavendum esse ne cartilagines, tam difficulter resanescentes, laedantur (6).
(1) Jul. Malyicin utel. collect. med.-phys. p. 57 (Ven 1682, 4°).
(2) Question Chirurg, sur l oper de la Bronchot. Par. 1620
8».
(3) De recondit. abseess. natur. p. 219 (L. B. 1724 , 4°).
(4) Manuale operatien der Chirurgei r. 109.
(5) Bartholonï Epiat. Cont. 1, 80 , 81, p. 342,
(6) Lorbeerkrans K,. 44 , S. 302.



Bronchotorniae instituendae ratio hucusque semper hujusmodi erat, ut prima incisione eaqne longitudinali dividerentur integumenta communia, dum secunda transversa disjungerentur asperae arteriae annuli, qua aperta, vulucri imponeretur tubulus. Ad haemorrhagiam eo modo vix ac ne vix quidem evilandatn, Chirurgus amstelodamensis Dekkers ad Bron. chotomiam efficiendam, primus acus triquetrae usum suadebat j cujus canula reducta acu, in vuluere relinqui posset (i).
Petrus Dionisius contraria, tracheam nou aperiendam admonet pruisquam cutis sit resecta scalpello; deinde specilli ope, tubulus infertur, orificio externo duabus auriculis praeditis.
Ineunte Saeculo duodevicesimo a Dethardin~ gio propositum est tracheam aperire; falsa opinione ductus, glottidem in submersis epiglottide esse clausam, ita ut per eam viam intromisso aëre respiratio in asphyxia submersorum restitueretur, quod neque experientia neque ratione comprobatur (2).
Simili fere scopo etiam commendabatur a Pouteau, qui praeterae suctu per tubulum inductum, aquam in trachea collectam educi mo-
(1) Excercit. pract. P. 241, (L. B. 1694, 4°.)
(2) Hallei diss. chir. Vol. II , p. 438 , 439.



tumque thoracis abdominisque alternum institui jnbet; quibus pulmones ad actionem naturalem resuscitarentur ( I).
Inter Chirurgos hujus operationis defensores , Heisterus praecipue appellandus est. Ille Caserii exemplum secutus, sententiae Purmanni oppositum, cartilagines haud minus resanescentes secari concedit (2).
Georgius Martini post operationem tubulum duplicem inducere proposuit; quorum alter altero recipiebatur, ita ut traduci lumenque restitui posset, si forte muco vel sanguine coagulato et adhaerente impervius factus esset (3). Fickerus, Martini propisitum amplectens, tubulum externum parum curvatum, argento confici jubet, internum vero gummi elastico; quae omnia ex Ferniris opinione commode pennae cauh substitui queunt (4).
Moneute Renat. Cro'ssant de Garengeot, cujus agendi methodum fere secuti sunt Le Dran et Platner, in larynge gravissima inflammatione correpta, Laryngotomia conducit; quam hacce ratione constituit: facta incisura cutanea, quae
(1) Oeuvres de Pouteau , T. II. p. 400.
(2) Chirurgie k. 92, s. 555.
(3) Phylos. ïranscat. abridg. bv» Reid and Gray , vol. VI, p. 111. p. 178.
(4) Diss. de Tracheot. JErf. 1792, 8°.



a larynge ad sternum summum continuatur t musculi sterno- hyoïdei et thyreoïdei a se invicem dimoventur; in qua caute procedendum est, ne glaudulae thyreoïdeae vasa laedantur et sanguinem fundant. Deinde trachea aperitur, fertium inter et quartum annulum cartilagineum, scalpelli ope; inque vulnere tubulus a latere compressus, specillo instructus relinquitur (1).
Bergier scalpellum acui triquetrae anteponebat, si corpora aliena eliminanda essent; acu contra utebatur si inflammatio operationis indicatie esset (2).
Vigili casum refert in quo operatione ex more instituta, ob refluxum in tracheam sanguinis, capite retorsum flexo, aeger in tantam incidit anxietatem, ut prae suffocationis metu incisionem ad sextum amnulum continuare coactus esset; eo successu ut statim minueretur dyspnoea brevique post solveretur laryngis inflammatio, quae operationis fuit indicium (3).
Bauchot, Chirurgus militaris Gallicus, instrumentum Laryngotomum dictum invenit, satis accurate a Louis descriptum (4), quodque pos-
(1) Traité des operat. de Chir. vol. 11. p. 446.
(2) Haller, diss. chir. vol. II. p. 443.
(3) Mém. de 1'Acad. de Chir. yol. I. p. 581.
(4) Ibid. yol. IV. p. 506, pl. 4.



tea mutavit atque emendavit Richter (1), forma tubuli compressa rectaque in quadrantem atque incurvatam mutata.
Casum memorabilem Bronchotomiae cura suc. cessu adhibitae narrat Wendt. In puella ad suramam anxietatem ducta, postquam dimidia glans tracheam inducta esset; vulnere satis amplo per tres superiores annulos cartilagiueos continuato, eam aperuit, ita ut forcipis ope corpus Iieterogenium tangi expellique possit (2).
Percy forficera in secandis annulis cartilagineis cultro praeferendum putat (3).
Benj. Bell instrumento a Bauchot invento usus est, tubulo vero duplicato secundum Martini propositum (4).
Desault, qui monet tracheatomiae substitui posse ddatationem mechanicam, tubulo elastico per os vel per nares introducto, uti jaminvenimus apud Hippocratem; auctor etat Bronchotomiae, corpore alieno in larynge fixo , cartilaginem thyreoïdeam incisura longitudinali, vel ligamentum crico-thyreoideum transversa incisione persecabat (5). Quod propositum etiam laudat Vicq. d' Azyr. Caeterum Desault Laryn-
(1) Ibid. p. 455 seq.
(2) Hist. Tracheot. miperr . admiuistr. , Vr.tislayiae 1774.
(3) Ném. sur les ciseaux 1 incision , p. 4i.
(4) Lehrbegriff der Wundarztueyk , Bd. Iï., s. 407.
(5) Chir. Wachlass. Bd. II , Th. 111, s, 248'.
2



gotomi usum mimime probat, atque tantum scalpellura in nsura vertit; vulneri imposuit tabulum ex argento vel penna confectum.
Et haec de Bronchotomiae historia sufficiant. Qui plura de ea scire cupit hosce adeat auctores: Bretonneau (1), Trousseau (2), Pellelan (3), Michaëlis (4), Lawrence (5), Basedow (6), Wedemeyer (7), Cullen (8).
(1) Des inflamm. spéc. da tissu muq. , et en particul. de la diphther. etc, Par. 1826.
(2) Joum. des Coon. méd- chir. Tom. I , II , III.
(3) Clin. chir. T. I. Par. 1810.
(4) Op. infra cit.
(5) Med- chir. Transact. 1. c.
(6) V. Grafe's u. y. Walther's Journ. Bd. IV. Hft. 2.
(7) Ibid. Bd. IX. s. 107.
(8) Op. infra cit.



C A P U T II.
DE BRONCHOTOMIAE INSTIUENDAE METHORO ViRIA.
Jr ostquam primo capite Bronchotomiae historiara tradidimus, breviterque Methodos varias citavimus quas ab Asclepiado per omnia saecula diversi artis Cbirurgiae cultores et antistites principes secuti sunt; nunc de Methodo nobis agendum est, quam nostris praesertim temporibus, praeceperunt viri de laude chirurgica conspicui.
Nomina Bronchotomiae, Tracheotomiae et Laryngotomiae, quorum etymologia repetenda est a partibus in quibus haec operatio efficitur, vario a variis scriptoribus accipiuntur sensu; et



dum alii usi sunt verbo Eronchotomiae ut nomen generis, alii illud adhibuerunt ad quamdam Bronchotomiae speciera notandam, alii tandem illud promiscue habent. Quare Boyer: »dans les traités de Médecine et de Chirurgie, écrits en francais, le mot de Bronchotoraie est employé, pour désigner 1'incision de la trachée-artère; mais dans ceux qui sont écrits en latin, on se sert indifferemment du même mot ou de celui de laryngotomie, pour désigner la méme operation" (1). Quae perturbatio molesta inde necessario orta, ut removeatur, omnino yiris clarissimis Porter et Velpeau consentimus; qui denominationes memoratas limitibus arctioribus restrinxerunt, admittentes Bronchotomiam ut nomen generis, caetera ut species complectentem; ad quas retulerunt Laryngotomiam et Tracheotomiam, quaeque ex harum concursu quasi nata est, Laryngo- tracheotomiam; quae omnes non solum pro singulari partiura fabrica, verum etiam pro varia instituendi ratione satis inter se differunt (2).
Quibus propositis ad res rite distinguendas
(1) Boyer, Traité des malad. Chirurg. T. VII, p. 128, P. 1821.
(2) Conf. G. H. Porter , Beobaclitungen über die chir. Krant h. dis Kehlkopfs und der Luftr. Vera. Germ. doet. Ruage, Bremen 1838 et Velpeau Man. de Med. opérat. T. III. p. 663 seq.



perquam uecessariis, ad ipsam operationis descriptionem transire possumus; quam exponens praecipue secutus sum clar. Chelium auctorem (2); aliis scriptoribus vero non neglectio qui etiam hocce tempore de arte chirurgica bene meriti sunt.
Bronchotomiae instituendac ratio differt pro causarum natura quae hoe artis remedium postulant; alia nempe ratione instituatur, si solummodo eo consilio fit, ut aeris aditus per vias naturales denegatus ad pulmones liberepateat; alia si corpora heterogenia e trachea eliminari debent. Quando priori scopo locuin habet Broncbotomia, aegrotans capite modice reflexo, supinus jaceat; ita ut anterior colli pars magis promineat, molestiaeque ab aegro quam facillime ferantur; quas VercLuc auctes cernebat, capite nimis reflexo. Deinde denudata colli parte anteriore eaque vestibus exuta, chirurgus ad dextrum aegri latus stans, digitis sinistrae laryngem prompte firmat, cutim tendit eamque simul cum fascia colli apoueurotica dividit, facta incisioue longitudinali, quae originem sumens ab angulo prominente cartilaginis thyreoideae, desinit ad marginem inferiorem cartilaginis cricoïdeae j lineae medianae ligamento crico-thyreoïdeo conspicuae, respondens.
(X) Chelius Handb. der Chir. s. 1501, seqq.



Nunc secunda incisione eaque itidem longitudinali, inusculi sternohyoïdei, sterno thyreoïdei a se irivicem disjungantur, et dissecta tela cellulosa cum fascia colli tracheam probe obtegente, ligamentum crico- thyreoïdeum in conspectum prodit. Haemorrhagia ex vasis minoribus pressione ac frigore admoto sistente; aperitur ligamentum, facta incisura satis ampla longitudinali, aliquando per cartilaginem cricoïdeam continuanda, scalpelli recti ope ad perpendiculum intromissi; idque ungui digiti indicis, parti superiori ligamenti dicti appositi, ducente; dum larynx digitis sinistrae firmiter in situ contineatur.
Denudato ligamento crico-thyreoïdeo, si digitus explorans arteriam crico-thyreoïdeam offendit, saepe satis notabilem, transverse supra ligamentum decurrentem; quae ut vitetur Boy er (l) et postea Chelius (2), aperturam transversam ad catilaginis cricoïdeae marginem facere admonent. Quamquam Velpeau (3); praecipue docet arteriam modo aliquantum ad unum alterumve latus dimovere, ac deinde facta incisione longitudinali satis ampla, membranam aperire.
(1) Boyer , o. c. T. VII , p. 129 & 130.
(2) Chelius, o. c. s. 1501.
(3) Velpeau, o. c. s. III, p. 663.



Inde jam liquet i'.lum auctorem non magni pendere hujus arteriae laesionem, haecce scribentem: »En supposant que malgré toutes les précautions possibles 1'artère crico-thyroïdienne ait été tranchée, qu'elle puisse être cause ce qui parait difBcile, d'une hemorrhagie inquietante, on en ferait aisément la ligature a droite et a gauche et je m'étonne qu'on se soit tant occupé d'un vaisseau de si peu d'importence."
Ut caveatur ne latera vulneris ad se invicem accedant et aeris transitum impediant, intra margines imponatur plumaceola lintei carpti; quo facto vulnus carbaso leviter tegatur aegroque concedatur caput quodamraodo ad peetus vergere; nam vulnu apertum sit oportet, donec respiratio per vias naturales sit recuperata. Eodem consilio multi commendant vulneri inferre tubulum. Hicce tubulus, cnjus inventionem ac in medieinam ; introductionera historia tribuit Fabricio ab Aquapendente chirurgo quondam celeberrimo; varias exinde subiit rautationes, ex vario medicorum intellectu productas. Laudatus nimiruin a pluribus de Bronchotoraia scriptoribus quoad utilitatera opiniones continuo distabant; nam ex multorum sententia, obser■vationibus comprobata, efficitur hujus tubili usum non perquam necessarium esse, quin immo eas habere molestias, quod praeterquam



difficili negotio in sita retineri possit et. muco tenaci, tubuli parietibus adhaerente, obstruatur, fere semper irritationein cieat molestatn nonnullis vix tolerandam d).
Idem agendi modus fere convenit si corpus quoddam alienum eliminandum sit; eo tarnen discrimine, quod incisionis extensio corporis removendi ambitni respondeat; ita ut aliquandoi necesse sit, non solum ligamentum crico-thyreoïdeum per totam suam longitudinem a cartilagine thyreoïdea ad cartilaginis cricoïdeae marginem inferiorem findere, verum etiam cartilaginem thyreoïdeam ipsam et criccideam incidere, quin imrao tracheae annulos huic cartilagini proxime suppositos; quod efficitur scalpello capitulo obtuso instructo, ad ductum specilli canulati intromisso et ita producto, ut incisio lineae medianae cartilaginis thyreoïdeae, nee non ipsius tracheae ad amussin respondeat.
Quo facto corpus heterogenium sponte prodit, et inlra vulneris margines, ex quibus facileexcipi posset, retinetur, vel statim post operationem tussis, sternutationis vel vomitüs impulsu, ad exteriora depellitur (2). Quod vulgo succe-
(1) Boyer , o. c. T. VII , p. 139 et Fawrence on the operat. of Bronchot, in TVledico-chir. Transact, Vol. VI, p. 249 sq.
(2) Boyer , o. c. Tom. VII , p. 142, qnater.



dit, tarnen non semper locum habet; nam nonnunquam in penetralibus retinetur; quibus cauta manu indagatis, forcipe recta vel parum incurvata extrahi debet.
Si corpus alienum in laryngis ventriculo haereat, Boyero raonente, cartilago thyreoïdea per totam suam longitudinem findi debet, (Laryngotomiam thyreoïdeam recentiores dicunt) ut eo modo aditus ad laryngis ventriculos pateat, ac corpus forcipe parum incurvata et per vulnus ad ductum digiti minimi inlroducta, prehendi excipique possit. Quodsi frustra tentatur, eodem auctore corpusculum e loco suo deductum in tracheam differatur; ex qua facilius natura arteve auxiliante, liberari queat.
Corpore alieno itaque remoto, vulneris labia accurate counectuntur; ita ut sanatio per primam intensionem locum habeat et omnis quoad ejus fieri potest, avertatur suppuratio.
Attamen inter auctores non rite constat de tempore ac deligationis ratione. Alii, quibus et Velpeau acccdit, statim ligari vulnus jubent; alii, inter quos Boyer, huic agendi rationi hoe imputant detrimentum; quod eo modo irnpediatur quominus sanguis libere ad exteriora effluat, per operationem vel post eam in tracheam delapsus; quapropter non prius ligandum vulnus suadet, quam hoe leviter coöpertum, per
3



duodecim vel viginti quatuor horas sibi sit relictum.
Sed non solum de deligationis tempore, verum etiam de modo dissentiunt. Hic duplici modo agere solent Chirurgi; cum alii suturam in vulneris reunione laudant; alii, fasciarum agglutinantium fautores, eamvetant; cujus incommoda clar. Velpeau hisce notat: »Du reste je pense que la suture doive jamais etre tentée. Elle n'est propre, qu'a solliciter les fluides sanguins ou autres, a s'épancher, soit entre le canal aerifère et les tissus qui 1'entourent, soit dans 1'interieur de ce canal lui même, et les autres moyens contenfifs suffissent toujours pour ia réunion d'une semblable plaie."
Ut laryngis sic tracheae apertura arte facta duplici scopo instituitur, quorum alter est respirationis restituendae, corporis heterogenii e trachea eliminandi alter.
Priori casu integumenta communia musculique dividuntur, facta incisura longitudinali, quae lineae medianae asperae arteriae respondens, initium habet infra cartilaginem cricoïdeam circaque sternum summum desinit. Quo facto, vulnus bene digito indice exploretur; quia aliquando medio in collo decurrit Art. thyreoïdea media. Porro vero medicum de situ arteriarum colli, carotidis praesertim, certiorem



se facere oportet; quae nee non art. anonyma, secundum Allan Burns observationes, aliquando insigni anoraalia aberrant (1). Marginibus uunc parumper a se invicera diductis, sanguis in vulnere effusus spongia humida sorbeatur; ac tela vasculo-cellusa, tracheam proxime obtegente, dissecta, glandulaeque thyreoïdeae lobulis minoribus revolutis, qui aliquando cultro obstant; trachea incisione longitudinali ad spatium duorum vel triura annulorum finditur.
Posteriori casu simili fere modo procedendum est; quaeque de Laryngotomia dicta sunt, etiam de Tracheotomia hoe scopo suscepta valent. Semper apertura talis sit oportet, ut corporis alieni raagnitudini sit adaequata.
Ab hac methodo discrepat ea quam invenimus apud Boyer, qui tracheae aperiundae intra duos annulos cartilagineos auctor est, inter quos incisionein transversalem intitui vult.
Sperans fore ut quae de Laryngotomia ac Tracheotomia hucusque dicta sunt, scopo proposito sufficiaut; restat mihi nunc breviter exponenda Laryngo-Tracheotomiae instituendae methodus, quam antea tertiam Bronchotomiae speciein audivimus. Magnam hujus operationis
(I) A. Burns, Bemerk, über die chirurg. Anat. des Kopfes und des Halzes ; a. d. Engl. übers von G. E. Dohlhoff , u. s. w. s. 3»3. Halle 1821.



analogiam cernimus cum Tracheotomia. Cute nempe ac tela celliilari ad longitudinem, incisis gland. thyreoïdea cujus media pars, Boyero monente, itidem longitudinali incisione dividi debet (1); vel ex opinione clar. Velpeau pleruraque integra servanda ac revolvenda, ia lucem prodit. Quo facto, inferior laryngis, parsque superior tracheae conspicua est; factaque incisione longitudinali, ligamentum crico-thyreoïdeum, cartilago cricoïdea, una cum duobus tribusve annulis cartilagineis finduntur.
Hisce absolutis, si nunc ad varias operationis Bronchotomiae instituendae methodos animum attendamus, quaeque de iis hucusque dicta sunt revolvamus ac inter se comparemus; sequitur exinde Laryngolomiam simplicioris leviorisque naturae operationem habendam esse, quam Trachcoloiniam; cui etiara praeferri meretur; quod per se elucet si modo mentem advertamus ad partes quarum praecipue ratio in Laryngotomia habenda est.
Regionem nimirum colli in qua efficitur, rite examinantes, cernimus ligam. crieo-thyreoideum, membranam, exigua vi vatali praeditam et cartilag. thyreoïdeam, cuti proxime suppositam j quippe quae pauca tantum adipe musculisque
(1) Bqyer , op. 1. ï. VII , p- 133-



Bterno-hyoïdeis nee non-thyreoïdeis ab ea separentur. Nulla igitur pars insignis offenditur, si excipias arteriam crico-thyreoideam , transverse supra ligamentum ejusdein nominis decurrentem, facileque evitandam. Idem fere valet de Laryngotomia sic dicta thyreoïdea, lametsi operatio per hancce cartilaginem in majoribus natu, aliquando ossificatione induratam, difficilior; quin iramo subinde prorsus impedita est.
Attaraen clar. Velpeau, licet ceteruin huicce methodo non favens, haud magni facere videtur eos, qui metuentes chordarum Tocalium laesionem, huic operationi erant contrarii; dicens: »Cependant, quoique la lésion des rubans vocaux, tant redoutée par ceux qui ont corabattu Desault, soit facile a éviter et du reste peu grave, quoique Ia voix des sujets traités par cette méthode n'ait pas souffert plus d'atteinte que par toute autre, elle ne mérite pourtant la préférence que dans les cas qui viennent d'être indiqués."
Si nunc Laryngotomiae conferamus Tracheotorniam, situmque tracheae profundiorem intueamur, multa tela cellulosa ac adipe obrutae, praecipue in pueris in quibus praeterea trachea ante decimum tertium vel quartum aetatis annum pro ratione minorem exhibet capacitatem, et insuper musculis sterno hyoïdeis ac



thyreoïdeis tectae; a priori jam patet operationem difficiliorem esse Laryngotomia (1). Sed non tantum difficilior haberi meretur, verum etiam molestior; quia, quod vix evitari liceat, plexu venoso arteriae asperae iucumbente inciso, supervenit haemorrhagia copiosa; quae tarnen aegrum vitae periculo rarius minatur. Tandem accuratissime inquirendum est, an forte adsit art. thyreoïdea media, vel alia exstet arteriarum anomalia notabilis; guas cautissime evitari oportet, ne fluxui venosi sanguinis molesto, arteriosi discriminis pleno superveniat (2).
Inde patet Tracheotomiam esse operationem quae multas habeat molestias, saepe periculo stipatas; quae ut arceantur opportunum foret ei Laryngo-tracheotomiam substituere, quippe quae ob laryngis partisque supremae tracheae situm superficialem, leviori negotio instituatur
(') POR.TER , O. 1. p. 409.
(2) Clar. Velpeau , hac de re verba faciens , dicit. » La trachée-artère longée en arrière par Ie nerf laryngé inférieur , et d'assez loin , par les carotides primitives , elle est quelquefois croisée par une des artères thyroïdiennes, qui se porte alors d'un cóte du cou a 1'autre; chez les enfants surtout, le tronc innominé eu cache presque toujours la face antérieure jusqu'au dehors du thorax; de manière que la carotide droite ne 1'abandonne non plus que trés haut pour se placer tout-a-fait de cóté. J-ai vu aussi la carotide gauche naitre a droite et passer au-devant de Ia trochee pour se rendre a sa destination habituelle et réciproqnement pour celle du cóté droit. O. c. p. 676.



et haemorrhagia faeilius compescatur; quare Chclius: » Durch dieses Operationsverfahren wird daher das Zweck in allen angegebenen Krankheitszustanden am besten erreicht werden können, und eine tiefere Einschneidung der Luftröhre dürfte nur in den Fallen nothwendig sein, wo der Sitz eines fremden Körpers in der Speiseröhre, oder anderer Geschwülste, welche die Luftröhre zusammendrücken, dieses durchaus nothwendig machen" (1).
(1) Chelius , o. c. s. 1506.



CAPUT III.
DE BRONCHOrOMIA IN ANGINA MEMBRANACEA, ATQUE OEDEMATOSA ADHIBIXA.
(a) ln Angina Membranacea.
Inter morbos, contra quos seriori tempore commendata est Bronchotomia, referri raeretur Angina menbranacea s. polyposa, Diphteritis quam recentiores vocant. Primo obtutu haud bono successu caritura, in hoe morbo, plerumque derepente in infantes ineidente et non raro intra duos ae tres nyetheraeros, vitam erudeliter claudente; operatio nostra locum sibi rite vindieare videtur. Morbus enim tam acutus, aeutum i. e promptam postulat eurationem. Placita autem Medicorum, saepe observationibus fulcita, in genere operationi parum favent; et om-



nino fuerunt et adhuc nuric multi reperiuntur, qui hanc agendi methodam prorsus repellant (1); dum alii earn Iaudant, tamquam remedium efficax, non solurn ad levamen afferendum, verurn et ad deperditam sanitatem restabiliendam (2).
Hes igitur est summi momenti, ad huncce morbum valde fatalem et non raro omnes artis conatus frustantem, sedulo animnm advertere; nam revera dantur casus Anginae polyposae, in quibus felicem eventum praestabat operatio; nti patet ex observationibus, quae a chirurgis francicis, e. g. Trousseau, Brétonneau aliisque, litteris mandatae ac in lucem prolatae sunt. Sed, praeterquam quod hisce observationibus virorum celeberrimorum, aliorum itidem de arte chirurgica laudatorrim, opponi possurit casus, in quibus operatio absque nllo successu instituta erat; dolendum quoque est, indicia adhuc ita in incerto esse, quod attinet ad temporis punctum quo operatio instilui oporteat, et ad criteria, eam absque dubio indicantia.
In primo hujus morbi stadio, auctore clar. Por/er, si membrana mucosa inflammatione turgeat ac intumescat, et nulla lympha plastica secreta sit; nulla causa operationis instituendae
(1) Conf. Pufuytren, Lec. oral. de Chir. T. IM , p. 503 acq. , Brux. 1839 et Ruts , Handb. der Chir. Bd. III , p. 209-
(2) Conf. Michaelis, de Ang. membran. Gött. 1792
4



adesse potest, quippe quae inflammationem potics incitaret quam mitigaret. Haec sententia, etsi fundamentis pathogenesis genuinis superstructa, atque sanae rationi consentanea sit; experentia tarnen non semper comprobari videtur. Nam, licet satis superque notura sit, partes morbo afïlictas, gravius affici quam sanas et intactas; ita ut jure metuereinus ne inflammatio, laryngem vel tracheam detinens, partium •vulneratione ingravesceret; res non semper ita se habere videtur, quod docent v. g. isti casus, in quibus operatio initio morbi est instituta. ÜNonne hujus phaenomeni causa forsan explicanda ex inflammationis natura saepius impura et specifica?— Symptoinata spasmodica enim , nonnunquam magis praevalent quam quae inflammationein genuinam denotare solent. Aliquando aeger, glottidis constrictione spasmodica orta saepius per intervalla recurrente, in periculo versatur de repeutino suffocatione occumbeudi, nisi quam citissime afferuntur auxilia. Hacce conditione Bronchotomia verosiiniliter periculum auferre valet quandoquidem operatione mox instituta respiratio per vulnuslibere procedit et aflectioneglottidis spasmodicae vulgo sponte cessant (1).
Plerique scriptores recentiori tempore vero
(1) Cf. J. F. H. Albers, Zur Anwentlung der TracLeot, u. s. w., im Journ. von V. GrHfe , u. v Walther Bd. XV» ». 528; et Rust o. 1. s, 270.



eo conveniunt quod operationem praesertim utilem salutiferamque censeant, quae morbi initio instituitur; i. e. quando iuflammatio in eo est ut in largara Ivinphae coagulabilis secretionem mox sit abitura, vel ipsius lymphae exsudatio jam inchoata esset. Sic cl. Andral hac de re hocce raodo loquitur : »A quelle époque de la maladie doit-elle être tentêe? Ce n'est pas, comme on le faisait autrefois, a la dernière période du mal, mais bien pendant que la nature 11' a pas encore epuisé ses ressources, pendant que le poumon est encore sainy car plus tard il ne fonctionne plus et il serait inutile de lui rendre de 1'air sur lequel il ne peut plus réagir."
Subito nirnirum accumulanda materie viscida ac tenaci spiritus ita inlercipitur ut aegrotantis anxietas ad summum augeatur, omnesque inten. dat vires ad impedimentum laryngem vel tracheam occupans, tussis ope foras ejiciendum. Et revera, haec ipsa aegrotantis esse videtur conditio, qua haud sine jure sperare nobis licet operationem scopo responsuram esse; quippe quae, praeterquam quod materiae viscosae exitum aptum concedit, quo illa naturae conaminibus, aliquando arte adjutae eliminari queatj viam artificialem aperiat, qua aër libere ac commode trahi expellique possit et eo modo avertitur suffocationis periculum.



Quae operationis virtus, morbi initio institutae, cx pluribus observationibus dilucet; quarum unam tantum memorare mihi licet a viro clar. Tilano factaro. Et hoe loco non possum quin ex imo pectore gratias agam exitnio Praeceptori, cujus doetrinae atque consilio omnia si quae in Chirurgia et Arte Obstetricia profecerim, debere lubenter fateor.
J. E., puer sextum vitae annum agens, a patre phthisi pulmonum tuberculosa nuperrime mortuo progenitus, constitutionis scrolulosae magna corporis teneritate , nervorumque sensilitate notatae et saepius jam gravi bronchorum catarrho obnoxius; die Maji sexto anni 1840, de repentino graviori dyspnoea tussique valde molesta, cui brevi accessit febris continua, corripitur.
Pater et mater familias hujus gravis ac ex improviso ortae resperationis turbae causam, globulum vitreum fusum, pisum parvum diametro non superans, pueri ludibrio inserviens et deperditum, per laryngem in tracheam intromissum suspicati sunt; cum ab applicatis hirudinibus et a remediis demulcentibus nullum levamen accepisset miser.
Memoratis autem symptomatibus, magna anxietate terrificis, ac totum diem perseverantibus, dyspnoea reliquaque signa ominosa, ad



vesperara eo vehementiae accrescunt, ut omnia aegrotum statim suffocatione occumbendi minentur, nisi mox arraa in hostem illum minacissimum afFerantur.
Hisce rebus anxie constrictus, et medico ordinario de salute desperante, pater ipse chirurgicam artera exercens, ad dexterrimum inter Amstelodaraenses Chirurgum, van Epen confugit, quocum de Eronchotomia instituenda consilium iniit. Hisce tandem accedit vir cl. Tilanus, qui pueri vitae periculi manifesti ratione habita, propositum omnino probavit; incerta de morbi proxima causa non obstante diagnosi.
Operatio itaque a dicto Chirurgo van Epen, absque ulla mora instituta, tali ratione efficitur, ut duobus annulis cartilagini cricoïdeae proxime suppositis, ad longitudinem incisis, aperiatur trachea. —• Unicum obstaculum satis incommodum, inferebat haemorrhagia ex partibus tracheae superimpositis; qua nondum plane sistente antequam aperiebatur trachea, factum est, ut aliquantulum sanguinis per vulnus in eam delabatur. Inde mox tussis anxia et intensa oritur, quae sanguinem in tracheam collectum statim magno impetu per vulnus iterum expellit; donec haemorrhagia ex partibus sauciatis cito oppressa, tussis \ehementia prorsus sedata est.



Operatione rite absoluta, mucus tenax spumansque abunde per vulnus foras erumpit; quo eliminato, mox levamen notabile graturaque percipit aeger; cui, dyspnoea ac reliquis signis ominosis sensim sensimque maguopore teraperatis, libere iterum respirare contingit.
Quandoquidem de corporis alieni praesentia, quod in tracheam a puero inductum falso putant, ne umbra quidera prodit; vulnus carbaso solummodo leviter coöpertum, sibi relinquitur.
Respirationis impedimentis itaque, una cum minantibus vitae periculis sublatis, abundans muci secretio, ante operationem in trachea et bronchis jam inchoata, largiter deinde continuata est. — Digna tarnen est, quae animadvertatur expectoratio, sputis illis viscidis breve accumulandis, vix ullam patiens molestiam; quoniam collecta in trachea, tussi continuo rernanente, per vulnus satis facile rejiciuntur. Quum ille status, semper febre continua, ac subinde dyspnoea tussisque accessibus, per intervalla redeuntibus, stipatus, per tres fere septimanas protrahatur, morbus deinceps ut Bronchitis catarrhalis aegrum relinquit.
Ineunte morbo, remedia demulcentia propinantur; postea vero, ad muci viscosi excretionem facilius ac promptius continuandam, expectorantia incidentia exque iis praeprimis stibiata



et Radix Polygala Senega in usum sunt adhibita. Quorum rcmediorum usu, per aliquod temporis spatium continuato, Tulnus mense Junii ad finem vergente, clausum est; dum dyspnoea tussique cessante, respiratio per vias naturales est recuperata.
Tres ab eo inde tempore praeterlapsi sunt anni, quo operatio instituta est, et puer hilari saoitate etiam nunc gaudet. Stethoscopio thoraci admoto, strepitus respiratorius ubique ab aure auscultante, omni labe immunis, auditur.
Si nunc ad casum bic traditum mentem advertamus , ac morbi genesin accurate perscrutamur; omnia pro opinione militant, eum ex inflammatione specifica, tracheae et bronchorum mucosam detinente, suam duxisse originem, atque haud quaquam a corpore alieno suscitatum esse. Praeterquam vero, quod de simulato corpore ne yestigium ostendit; sententiam eam valde fulcitam habemus, quod aegrotantis fratres, quorum alter dimidium, alter tertium suae aetatis annum vivebat, eandem domum habitantes, paulo post Angina membranacea, correpti sunt.
Haud parva huc addit denique morbi decursus peculiaris ; ut omittamus respirationem in diem prorsus illaesam ac integram, nee non viscidae et spumosae materiae exspuitio, per tres hebdomades protracta, semperque febre continua stipata.



Doet. Gullen tarnen, in universum operationi hoe adscribit damnurn, quod muci expectoratio viis aëriferis cultro apertis, brevi supprimitur; idque ex eo proficisci opinatus est, quia musculi muci excretionem promoveutes, cum glottidis eonstrictoribus antagonistica ratione, non amplius agere possunt; et itaque exspirationis ac tussis potentia non sufficiunt, ad secreta foras ejicienda (1). Quamquam opinionem observatione, ab eo animadversa et fatali exitu terminata , firinare eonatus est vir doet., experientia tarnen eum aliquantum refutat; atque ut alia omittamus, in eodem opere periodico jam legimus Bronehotomiae institutae easum, in quo aegrotans sputis per vulnus largiter excretis, convaluit (2). Aecidit vero aliquando, ut naturae vires sufficiant ad pseudo-membranam tussi expellendam; ut mihi in Dissertatione conseribenda aeeupato, benevolentia clar. G. Vrolik licuit, talem membranam examinare, quam in Museo ditissimo servat. Tussi expulsa erat haecce membrana, a femina Angina membranacea correpta ; quae postea optima sanitate gavisa est. Sed illi casus admodum rari sunt,
(1) Gonf. W. CuLLEN , on the cause of fatal terminated of eert. cases of Bronchotomy , ia the Edinb. med. and. chir. Journal etc. Jan. 1828, p. 75 et seqq.
(2) Conf. Craïgie Case in whicli Traclieot, was succesfully performed. o. c. Art. IX , p. 83.



neque permittunt operationom ulterius differre; nam, praeterquam quod ejus efficacitas ad vitara servandam in provectiori morbi decursu minuitur, adhuc accedit aegrotantem quovis temporis minuto strangulationem imminere.
Exsudatione semel inchoata, pseudo-membranarum formatio in propinquo est; quae ex lympha plastica deposita citissime concrescunt et laryngem vel tracheara obvestiunt. Quo facto, operationis efficacitas, in aegro amortis periculo vindicando administratae, multo magis incerta ac anceps est habenda.
Miseri nimirum, dyspnoea et anxietate valde adaucta, omues intendunt vires ad aëra, quoad ejus fieri potest, ingerendum, et ad tracheam liberandam a pseudo-membranis quae respirationi summo impedimento sunt. Taliin conditione ominosa aliter fieri nequit, quin tantam et adeo derepente ingruentem dyspnoeam diu non perferant; nam circulus sanguinis in pulmonibus, respiratione tam pertinaciter impedita, subito turbatur; congestio oritur, ex qua necessario profluit ut sanguis venosus non rite in arteriosum mutetur; brevique ineptus evadat stimulum requisitum diversis organis impertiendo. Patientes mox post operationem levamen quidem percipere solent, et crudeli anxietate se parumper -levatos sentiunt, quod respiratio-
5



nis obstaculis remotis, ea facile procedit quiesque advenit; duin exspiratione mucus tenax magna copia per vulnus expellitur. Cui symptomatum remissioni utpote fallaci, fides non habenda est; lympha plastica, ut vulgo fit; largiori copia deposita, respirationis difficultates emergunt et expectoratio valde molesta fit. Brevi post oritur collapsus, ac aeger tandem comate sepultus, "vulgo quatuor vel quinque diebus post operationem factam, defungitur. Hancce sententiam de Bronchotomia, hocce morbi tempore ac dictis signis instituta, mutuavimus a clar. Porter, qui duos casus retulit, hanc rem probantes (1). Doet. Hennernann etiam tres casus Anginae membranaceae memorat, in quibus Bronchotomia provectiori morbi stadio suscepta, effectu carebat. Aegrotantes quidem mox post operationem manifestum levamen perceperunt, sed brevi post, dyspnoea anxietateque redeunte, animam efflaverunt (2).
Genitis itaque pseudo-membranis, operationis eventus praedictio semper ambigua erit; ac illius indicatio] restringenda videtur ad illud morbi stadium, in quo, uti jam supra diximus,
(1) O. c. S. 122.
(2) Monatschrift für Med., Augenheilk. u. Chir. Ton Dr. yon Ammon , Bd, II. H. V. S. 30. —• 1840.



lymphae eoagulabilis secretio modo initium surnsit, et nondum in membranas concreta sit: dolendum, ut porro addit Porter, nulla dari symptomata hoe evidenter iridicantia.
Clar. Boyer tarnen, etsi caeterum operationi non valde favet, eam tamquam ultimum artis refugium admittit, initio tertii hujus morbi stadii; eerte remedium anceps habet, sed tarnen adhibendurn censet, ubi solita remedia auxilium denegaverunt, et aegrotantis conditio non prorsus omni spe destituta est. Et profccto, hanc summi viri sententiara fulcitara habemus iis casibus, in quibus memorata symptomata jam praesto erant. Sic e. g. , hoe liquet observatione, palam facta in Journal de 1'Expérience (IV Ann., 1340, JV°. 179 p. 40); ubi operatio successu instituta est a clar. Sanson, apud puerum duos annos natum, cujus morbi historiam bic breviter narrabimus. Puer operationis labii leporini causa in Nosocomium receptus, eoque malo feliciter sanatus; ibique adhuc degens, diem Maji 30 inter et 31, subito Angina membranacea corripitur. Per triduura febris intensa est, tussi characteristica notata, torisillae ac pharyngis pars posterior rubro colore tinguntur, nulla expectoratio. Sanguisugae duodecim utrimque collo apponuntur, posteaque pulveris Ipecacuanhae gr. vj sumtis, per vomitum bis



rejecta est materies liquida et limpida. Deglutitione difficili, amygdalae, velum palatinum lingua et genarum mucosa, maculis albidis obteguntur.
Die quarto vires vitales pro renata modice valent; tussis saepius reventens, respiratio difficilis, cui accedit suffocatio per intervalla imminens; facies tumet, friget, frigidoque sudore madet; motibus irregularibus totius corporis ortis, prae anxietate e lectulo aeger prosilire conatur; sputa plane desunt, thorax percussus ubique clare resonat. Ad vesperam symptomata ominosa augentur, respiratio valde operosa est ac impedita; puer, omnes intendens musculos, convulsionibus convellitur et extemplo imminet suffocationis periculum.
Hisce rebus obtinentibus, clar. Sanson affectionem ab initio jam Anginam polyposam habens, Tracheotomiam adhibeudam censet, tamquam unicum vitae forsitan servandae subsidium, morbique periculum avertendi; eamque stalim instituit. Quamquam trachea non prius aperiebatur, quam haemorrhagia ex partibus ei superimpositis fere prorsus sistebat; tamen parum sanguinis deinde per tracheae yulnus ingressi, tussi statim rejiciebatur. Operatione absoluta, crebro ac largiter aërem arripit aeger; brevi post tamen, e lipothymia cito evanescente refocillatus, dyspnoea et anxietate solutus est,



dum respiratio libere procedit. In vulnere abstergendo occupatus, clar. Sanson simul pseudomembranae frustulum, duas pollices fere Iongum , removet. Tubulo dein' in vulnus intromisso, puer somnura carpit almum, et per tres priores post operationem dies, undecira super membranae spuriae eiiciuntur, quae pro parte spongia e vulnere excipiuntur. Trachea quater Nitratis Argenti solutione (gr. xij ad Unc. j aq.) attacta, tubulusque ter commutatus; die post operationem decimotertio dimittitur. Yuluus die decimosexto fere occlusura erat, remanente tussicula quadam cum raucedine, qua brevi sublata, viribus restitutis nosodochio valedicit.
Ejusdem fere generis mihi esse videntur observationes nobis relatae a viris clar. Bretonneau, Trousseau, aliisque. Operationem tune solummodo effectum salutarem movere posse arbitrantur, si tracheae apertura satis extensa sit, ut tubulo inducto respiratio facile continuari possit; adduntque simul Calomel, sub pulreris subtilissimi forma, vel aqua suspensum, quin inimo Nitratem Argenti aqua solutum; in tracheam immittere, magnopere commendandum esse. Sin tarnen eos aegrotantes, qui eo modo mortis faucibus erepti sunt, nee non illos qui, operatione facta, occubuerunt, in calculum vo-



cemus; eventus non valde faustus nobis ofl'ertur, uti patet ex casifaus isto consilio traditis (!)• Nam tametsi de duodeviginti aegrotantibus quatuor resanescentes vidit Bretonneau, atque Trousseau de octoginta, viginti in vita serva"vit; hisce tarnen felicibus exemplis objici possunt observationes a clar. Yelpeau, qui eam sexies, Blandin qui eam quinquies, Beaudelocque qui eam quindecies, aliique qui eam semper incassum fatalique eventu adhibuerunt.
Si ex iis quae hucusque diximus satis ad liquidum perductum est, operationis aleam dubiam atque ambiguam esse, quae couditione memorata instituitur; nulla fides ei habenda est, quum dyspnoea magis magisque incressente, sanguinis venosi refluxus in pulmonibus turbatur, nervorum distractionibus in statum comatosum dein transeuntibus, stipalus; locum obtineat. Quapropter clar. Porter haecce in medium fert: »lm letzten stadium des Croup würde es abgeschmaekt sein, zu glauben, dass eine Operation möglicher YVeise wohlthatig sein könnte, wenn man nicht annehmen wollte, dass eine Wunde der Luftróhre eine Congestion im Gehirn beseitigen könnte; und wenn also bereits Convulsionen eingetreten sind, oder der
(l) Velpeau , o. c. p. 670.



Kranke comatös oder collabirt daliegt, so unternehme sie ja Niemand als letztc Zuflacht; denn es ist das eine Zuflucht, die ihm wenig nützen wird, und nach dem Tode seines Kranken mag er sich glüklich schatzen, wenn nicht ein grosser Theil der Schuld auf seine und seines Messers Rechnung gewalzt wird" (1).
Cum jam operationis indicatio multis gravioribusque prematur difficnltatibus, quod attinet ad tempus et conditionem quibus institui oporteat, obstaculum non minoris momenti offendimus sedem spectantes, plerumque non satis accurate agnoscendam; quod vero ad curam rationi superstructam, hand negligendum est. Lymphae plasticae exsudatio vulgo laryngem quidem occupat, sed saepe e bronchis initium sumit, et in tracheam propagatur; quo casu operatio nullum praesidium afferre valet; quod materie aliena, vulnus inter et puhnones deposita, impediatur, quominus aër satis libere adduci possit (2).
(1) O. c. P. 68.
(2) Conf. Boter, I. c. p. 104.



(b) In Angina laryngea Oedematosa.
Alter morbus nee minus ominosus quam praecedens, easdemque partes fere occupans, Angina laryngea oedematosa dicitur, (Hydrops glottidis , oedema glottidis, Bayle). Etenim si naturam, sedem, exitumque saepe fatalem spectamus, magnam inter eos exstare analogiam, evidenter apparet.
Oedema glottidis, peculiaris Anginae species, sedem habet suam in membrana mucosa, epiglottidein ipsam et glottidem obvestiente. Ejusmodi est inflaramatio, ut quam citissime in exsudationem transeat; quo fit ut tela cellularis submucosa humore seroso vel seroso-purulento repleatur, et membrana mucosa ita turgeat ac intumescat, ut, ligamentis thyreo-arytaenoïdeis mutuo sese accedentibus, rimamque glottidis mechanica ratione fere claudentibus; aeris transitus ad pulmones, per vias naturales graviter
sit praepedita.
Hicce igitur morbus, non raro derepente oriens ac cursu tam rapido se proripiens, ut intra brevissimum temporis spatium vita summo sulFocationis periculo immineatur; principem locum tenet inter eos, in quibus continuo laudata atque exercita est Bronchotomia. Baylio primo in memtem venit eam hocce in morbo admi-



nistrandam; quippe quae aplum remedium nobis suppeditat ad iraminitantera suffocationem antevertendam; aëri viam artificialem aperiendo, quando aditus per laryngem denegatus est. Sed praeterquam quod eo modo indicationi respondeat, id insuper emolumentum habet, quod aegrotanti organo quietem salubrem permittit, vitaeque periculo sublato, conciliat quo melius morbus naturae et artis auxiliis superari possit.
Cum operatio itaque rationi non repuguans videatur, firmisque nitatur fundamentis, non minus eam experientia probatam cernimus ex istis casibus, in quibus Ang. oedematosa correpti, verosimiliter succubuissent, nisi operatio justo tempore erat adhibita.
Medicorum effata de Bronchotomiae efficacitate, respectu Ang. oedematosa, magnam in partem ei calcnlum album adjiciunt. Quod ut confirmemus, sententias virorum de Medicina chirurgica summe meritorum audiamus; sic v. g. clar. Boyer: »Un moyen qui parait plus efficace que la plupart des autres, et qui, mis en usage a lepoque convenable , conduira, sans doute, a des resultats satisfaisans, est la Laryngotomie ou Ia Tracheotomie" (1). Non minoris clar. Velpeau operationis virtutem facere videtur; quum de Ang. lar. oedematosa ■verba fac-
(1) L. c. p. 109.
6



turus, sic incipiat: » L'Angine oedemateuse, c'est-a-dire le boursouflement séreux des lèvres de la glotte, est encore une maladie dout la Brouchotomie serabls former le remède par excellence" (1).
Sed horum yirorum auctoritati atque enuntiationi, quibuscum consentiunt Laivrence, Louis, aliique, nobis non solum insistendum est; multi enim dantur casus Ang. oedemalosae in quibns, Bronchotomia suscepta aegrotantium vita servata fuit. Clar. ipse Velpeau testatur se bis Tracheotomiam instituisse, eamque toties bonum eventum secutum esse; et praeterea casus enumerat in quibus operatio a Robert, Fournet, Regnoli et Purdon in usu habita, aegrotantibus saluti fuit.
Tametsi itaque, hujus rei utilitas hisce testimoniis omnino probatur; inde tarnen nondum efficitur, eam ubique necessariam esse, omnique morbi tempore ac quavis conditione valere, ad iminiueus vitae discrimen arcendum (2). In primum argumentum nobis inservire possunt aegrotantium historiae, qui sanati sunt, nulla operatione facta; cuin vero iis, quibus operatio felici cum eventu fuit applicata, illi casus op-
(1) L. c. p. 665.
(2) Conf. doet. Magnus in Encyclopiid. Wörterb. der med. Wissenach. Bd. XXV. S. 449, Ber. 1841.



poni possant in quibus ipsa effectu carebat. Hand corigrueret ex varie vario eventu peractis, operationis virtutem probare veile, et dein inde derivare, utrum utilis haberi mereatur nee ne; cui judicio nimirum tune demura aliquid pretii tribuendum est, si ex iis bene cognoscere riteque distinguere possemus sub qua conditione factae sint. Medicus saltem certe temeritatis accusandus erit, qui solumraodo casu duetus, neque vitae statu rite perpenso, eara suscipere auderet.
Tune Tero de operationis efficacitate, respectu nostri morbi, satis fidenter judicare licet, quando persuasum nobis est, eara institutam esse iis conditionibus, ubi srs adhuc aliquid ad aegrurn servandum praestare valeat. Causa frequens > qua fit ut operatio in Ang. oedematosa haud semper bonae spei respondeat; Verosirailiter eo quaerenda est, quod medici ut ultimo artis refugio, vix ac ne vix quidem exitum faustum pollicente usi sunt.
Antequam, ut ait clar. Porter, congestiones in pulmonibus animadversae sunt; eadem fere probabilitate aegrotantis vitara servabit, qua in provectiori morbi decursu optato hoe effectu carebit. Etenim, cum priraum morbi stadium jam praeterierit, jamque per certum quoddam temporis spatium notabili dyspnoea vexaretur aeger; per se liquet, vitam miseram non diu



trahi ab eo posse; cui mors, antea horrenda, nunc salutis nuntius fere unicus expectandus est, quae vulgo eum non diu raoratur. Sanguinis transitu riempe in pulmonibus impedito, ejusque congestione passiva in cerebrum jam agente , brevi omnia munia perturbantur; respiratio irregularis evadit, pulsus tam frequentes sunt, ut digito numerus fere definiri nequeat; donec tandem, comate orto et accedente faciei collapsu, aeger animam efflat (l).
Operatione itaque, morbi stadio tam provecto, in ultimum periculum instituta, numquid forsan ferre valeat, postquam alia medicamenta irrita sunt adhibita; aliquam spem fovere nobis fere non licet, eam adhuc profuturam esse. Et fac respirationem ab ea plane restitui, non tarnen sufficere videtur ad damna auferenda, quae a congestione ad encephalum nata sunt (2). Bronchotomia tamen, etsi hic indicationi curatoriae satisfacere non valet; tamen digna est f
(1) Conf. doet. WrLSON, o. C. p. 61.
(2) Conf. Lawrence , o. 1. p. 248.
Argumentum hujus rei haud praetermittendam , praebent isti homines , qui laqueo mortem yoluntariam petebant; quam non attingebant , eum yitae adhuc scintilla ardente , ab eo liberati sunt. Etenim , quamvis eorurn respiratio perfecte in pnstinum statum rediret , saepe , sex Tel octo diebua post , defuncti sunt; symptomatibus co^gestionis yenosae in cerebrum sese offerentibus , quod cadayeris sectio plane confirmabat.



quae attendatur quippe quae non solum brevi saepius levamen afferat, sed quoque per aliquot dies, vitam protrahere valeat.
Ex dictis satis apparet, operationem, si non vanam sanationis spera de ea fovere velimus, eam administrare nos oportet morbi initio j et quidem turn solum, haud yero postea apta Yidetur, qua arceatur conditio ominosa, dc qua modo locuti suraus, et ut respondeatur fidei, quam a viris in medicina satis laudatis ei tributam videamus. Res saue difficilis est, prompte temporis punctum definire, quo operationem amplius differre vetamur; nam quamquam verum est, praeprimis morbi initio partes suas vindicare ; eam suscipere tamen dedecet, priusquam, cauta ratione inflammationem remediis aptis domare, atque, si fieri potest, exsudationem serosam praecavere conati erimus.
Ut ergo, quoad ejus fieri potest, de operationis adhibendae justo tempore nos certiores faciamus; videamus quid de ea re notabili viri praestantissimi cogitaverint. Boyer v. g. hac de re haec praecipit: »Mais on sent que cette opération, pour réussir, doit être faite a une époque oü le malade ne soit pas déja réduit a une trop grande faiblesse, et avant que les poumons soient engorgés, ou trop profondément troublés dans leurs fonctions. On ne doit pas



non plus la pratiquer avant qu'elle soit reconnue indispensable, et que 1'insuffisauce des autres moyeris ait été constatée. En conséquence, nous pensons qu'ori devrait y recourir, comme 1'a proposé Bctyle, lorsqu'il est survenu un ou plusieurs acces de dyspnée, chez.un sujet dont la voix est rauque et éteinte, 1'inspiration difficile, avec gêne continuelle et notable de la respiration." Gui sententiae etiam applausit clar. Rust, simul mentionem faciens de Baillie monente, eam tune instituendam esse, quum sanguis phlebotomia, ad leipothymiam usque emissus, usu Opii addito; intra triginta horarum spatium nullam attulerit emen-
dationem (1).
Ex omnibus his allatis, nunc, uti nobis videtur, merito concluditur, haud a re esse, morbo vix ingresso, remediis ejus naturae oppositis, repugnare; sanguinis depletonibus uniTersalibus ac topicis prompte, largiter sed absque fructu institutis, sine mora ad operationem transeundum esse. Nam, quum per eam medicinae rationem dyspnoeae symptomata non diminuantur, metuendum foret, ne inflammatio jam in exsudationem transierit; quae mechanico obstaculo respirationi est, quodque tametsi, antiphlogisticis subinde arceri possit; tarnen se-
(1) Rust , o. c. p. 270.



mei orta, iis remediis probaliter non auferendum est. Quae cum ita sint, jacturam temporis pretiosissimi faciemus, operationem diutius difFerendo. Itaque hujus conspectus finera faciant, haecce clar. Porter verba : » Ich kann endlich nicht umhin dié Meinung auszusprechen, dass, wenn man nicht früh dazu schreitet, man viel besser diese Krankheit sich selbst überlast." Quae ut testimonio quodam probentur, Bronchotomiae historiam addamus quam sanatio optata secuta est, ab eodem viro clar. descriptam.
Die decimosexto mensis Septembris, anno 1830, G. Kenny, 47 annum agens, Nosodochio recipiebatur, cui nomen Meath Hospital. Vespere praegresso, notabili frigore et horrore afficiebatur, cui Augina succedebat. Media nocte e somno expergefiebat, laboriosa et sibilante respiratione correptus, una cum tussi et deglutitione vitiata. Cum in Nosodochium intromissus esset, haec cernebantur svmptomata: sonus ab intrante aëre in pulmones excitatus, peculiaris, vox fere exstincta, tussis ferme nulla sputa ejiciens; deglutitio ita turbata, ut quae liquida sumere velit, statim per nares magno nixu rejiciantur; larynx, digitis compressa, doloris questus suscitat. Yena brachii secta sanguinisque unciis xxx. emissis, et quaque hora duobis granis Tart. emet., aqua soluti, propi-



natis, mox aliquantulum quidem relevatum se sentit; sed vespere omnia ita exasperata suilt, ut Bronehotomiam haud cunctanter adminis» trandam censeant. Pvespiratio enim nunc sonora, pipieus est ac loboriosa; pulsus ictus valde accelerati, partes corporis extremae frigent et viscido sudore maderit; digitus, faucibus intromissus, epiglottidem tumidam et ambitu auctara movet. Tracheotomia ad normam instituta, paulo difficilior fuit ob situm tracheae valde profundum atque obrutum, nee non propter cartilagines ossificatione iriduratas. Felieiter tarnen peracta, somnum quietum capiebat aeger. Calomel Opio junctum postea administrabatur; cujus usus tam diu continuatus est, ut os ab eo male affici cerneretur. Deinceps, aliquot diebus post, iterum per vias naturales aër trahi poterat; dum tribus hebdomadibus praeterlapsis, abiit, vulnere fere sanato.



C A P U T IV.
DE BR0NCH0T0MIA AD CORPORA ALIENA REMOVENDA ADHIBITA.
De varia Bronchotomiae utilitate cogitanti, in variis laryngis vel tracheae morbis, bene animadverdum est sane magnam exstare differentiam quoad eventum, prouti locura habet operatio in partibus sanis vel in iis quae alicujus morbi sedes sunt; nam constat reactionem, suscepta operatione chirurgica, in hisce majorem esse quam in illis. Hanc ob causam nobis in animo est, ultimo nostri opusculi capite quaedam dicere de Bronchotomia, respectu corporum alienorum, aliquando laryngem et tracheam intrantia; plerumque tantas tamque sub-
7



itaneas creant noxias, ut vita in angustias ducatur aegroque suffocatio immineatur; nisi naturae conamina sufficiunt, corpus alienum foras ejiciendum, vel remedia adhibeantur ei removendo apta.
Corpora aliena in ipsa larynge formantur, uti hoe cerriimus in tumoribus poljposis, subinde membranam mucosam laryngis vel tracheae obsidentibus. Nounumquam vulneribus sclopetariis vel punetis, collo allatis, ingeruntur; cujus exemplum meraorabile narrat de la Martinière in Mémoires de 1'Acad. de Chir.; quin fieri po-
1
test ut objecta aliena, e ventriculo per oesophagura adscendentia, in laryngem delabantur. Halier casum puellae citat, suffocatione mortuae, in cujus cadavere, praeter multas Ascarides lumbricoïdes, os et pharyngern replentes, duae in trachea reperiebantur (1). Plerumque tarnen foris adveniunt, perque vias naturales in laryngem vel tracheam penetrant; et de hisce tantum verba faciemus, quoniam maxime frequentes ejusmodi casus occurrere solent.
Copora aliena, quae diversissimae naturae esse possunt, sed quorum moles glotlidis diametro minor est, duplici modo in laryngem intrare solent. Plerumque nempe accidit, ut corpuscula, quae homines et vel majores natu»
(1) IIaller , Opusc. patholog. Ob. X , p. 289.



temere in ore retineant, quibuscurave pueri non raro incaute ludant; sub inspirationis negotio in laryngem vehantur. Sub eo munere enira, epiglottide elevata rimaque glottidis diIatata, aëre pulmonibus atlraclo, facile introducantur. Subinde tarnen sub deglutitionis actione intrant; si epiglottide ereeta, aër inspiratione trahatur; uti hoe locum habet in loquela, risu, caet., si finnt una cura deglutitione.
Ex subtiliori membrauae mucosae structura» summa sensilitate praeditae, jam augurari possumus varias inde oriri molestias; quae partim mucosae irritationi morbosae a stimulo alieno, partim vero aëris transitui ad pulmones dencgato, imputandae sunt. Corpore alieno itaque, in laryngem vel tracheam ingresso, natura stimulo incitata, prorsus ad illud debellandum nititur. Inde statim tussis vehemens et convulsiva oritur, aliquando vitam sufFocatione exstinguere minans; insignis simul animadvertitur dyspnoea, respiratio anhelosa est, sibilans ac sonora; subinde dolorem in loco aeger digito indicat, vox laesa auditur et rauca. Notabili hac respirationis turba*, subito sanguinis cir cuitus in pulmonibus confunditur; facies brevi tumere ac livido colore tingi incipit, oculi ex orbitis protruduntur, venae colli san-



guine turgent et nonnumquam emphysema supra claviculam formatur. Quae symptomata tarnen, non eadem vi, qua ordiuntur, pergunt; saepe enim inducias faciunt perfidas; immo fit ut omnia respirationis laesae signa prorsus sileant, duntaxat ad maximam partem per Iongum tempus remittantur. Neque plane medicus compertum habere potest, de vitae terapore adhuc vivendae, nee de causa mortem proxime inductura; nam dum alii, paucis tantum temporis minutis praeterlapsis, morte rapiuntur, alii per aliquot annos vitam protraxerunt. Unde jam patet, varios excitari status morbosos, corporibus alienis inductis; nonnullos statim suffocatione perire, alios vero post longum temporis spatium, quodam pulmonum vel laryngis morbo chronico exstingui.
Sic clar. Louis, cujusdam mercatoris casum narrat, qui per quinque annos fere nummum aureum (quem Louis d'or vocant), in trachea secum gessit, sed tandem phthisi pulmonali mortuus est. Quam symptotatum catervam accurate spectanti, sponte jam liquet, ea differre pro variis corporum dotibus ac pro varia eorum sede. Quod attinet ad proprietates physicas, quae superficie glabra ac polita, minorisque ambitus sunt, incommoda leviora creare solent» quam angulata et aspera, vel quae majoris mo=



lis sunt. Sedem denique, quum contempleraur, attendendum est, eam vulgo sensu ingrato vel dolore plus minusve acuto indicari.
Corpus alienum laryngem intromissum, in ipsa glottide haerens, aegrotanti periculum instat ne exiguo suffocatione exstinguatur; quod, orta glottidis constrictione spasmodica, ibi arcte retineatur atque ita spiritura intercipiat. Fieri tarnen potest, ut aëris transitus haud prorsus impediatur; si corpus alienum nimirum in laryngis yentriculo versetur, tune membrana mucosa, stimulo sensim sensimque adsueta, symptomata urgentia sese remittunt; posthac vero facile oritur inflammatio suppuratoria, aegrique diebus tandem phthisis laryngea fines imponit (1).
Corpore alieno in tracheam delapso, symptomata minorem vehementiam prae se ferre solent , forsan explicandam ex membrana mucosa tracheae, minori sensilitate gaudente quam laryngis. Strepitus sui generis aëre pulmonibus attracto et repulso, ab explorantis aure auditur, si corpus alienum surgit descenditque; quod symptoma characteristicum putatur (2). Tussis semper ab initio inde oritur vehemens,
(1) Boyer, 1. c. p. 115.
(2) Conf. cl. Dupuvtren , obs. in Journ. Complément, des sci«nc. méd. T. XXXVI , p. 202.



anxia et sicca; quae per vices impetus facit irregulares, viresque aegrotantium valde prosternit; respiratio seraper notabilitcr turbata, et vel remissionis tempore quadantenus laesa apparet; quae omnia augentur quodsi corpus alienura forte fortuna glottidem versus rejiciatur.
Rarius accedit, ut in bronchum demittatur corpus introductum, ibique aëri inspirando plus roinusve contrarium est; plerumque in dextro broncho offenditur. Key, qui hoe primus observavit, tribuendum censebat, bronchi dexlri prae sinistro raajori lumini, ita ut aër majore cum vi in bronchum dextrum intrare possit; qui praeterea angulo magis obtuso arteriae asperae commititur. Godall simul arbitratur, bronchi dextri aperturam cum rima glottidis plus sinistri coïncidere, et inde causam repetit cur corpusculum in cadavere , per laryngem tracheam immissum, continuo bronchum dextrum petat(l).
In broncho corpus alienum, vel rauco illud obvolvente, vel spasmo immobile retinetur. Dyspnoea anxietasque nunc vero maximopere adaugentur; strepitus respiratorius, admoto ste-
(1) Conf. obs. doet. von Klein, im Joum. v. GrSfe , u. v. Walther , T. I , p. 443, in qua ï'racheolomia, corporis alieni eliminandi consilio suscepta , forcipe incurvato e broncho dextro , faba excipiebatur , postquam sinister frustra exploratus Qint.



thoscopio, in pulmone cui istud obstaculum est, vix ac ne vix quidem auditur; dum thorax percussus, sono claro resonat. Haec aëris via tarnen , non per diuturnum tempus invia esse soletj nam vulgo corpus alienum e loco parum dimovetur ; quo fit, ut aëris aditus ad pulmones, saepe ex improviso iterum libere pateat. Symptomatum natura hocce casu admodum rautabilis est, in genere tarnen summa dyspnoea, anxietas et jactatio notantur. Sonus peculiaris, qui ab adscendente ac descendente corpore in trachea auditur, hic abest; interdum vero in regione supraclaviculari emphysema cernitur, quod clar. Louis symptoma constans habuit.
Aegrotantis conditio omnibus hisce rebus sem-
per aleae plena est, quin immo, nisi a labe
alien'a liberetur, periculu_i est, ne statim suf♦
focatione vel apoplexia pereat. Raro tamen defunguntur propterea, quod rimam glottidis corpus alienum, obturamenti adinstar mechanici, claudat; frequenter vero, quoniam, rima glottidis constrictione spasmodica prorsus coarctata, respiratio plane intercipitur; quin etiam accidit ut totus apparatus respiratorius spasmo subito corripiatur (1). Quae pericula si effugerit, probabile est aegrum postea pulmonum morbis exr
(I) Rust , L 1. S. 267.



stincturum esse. Quando enim in viis aëriferis corporis retentio cxsistit, irritaraentum fere semper fatale suppeditatur, facileque multo vel paulo post Bronchitis, Pneumonia vel Pleuritis cietur, tanderave Phthisis rebus finem imponit.
Quae hucusque tradita sunt, sufficere nobis videntur ad intelligendum, quantum vitae periculi immineat, corpore peregrino forte in tracheam delapso. Nullum forsitan occurrit malum, tam certe subitoque vitae discrimen afferens, quam corpus quoddam alienum in laryngem ^el tracheatn perductum ; si talis formae ac magnitudinis sit, ut solis naturae conaminibus expelli nequeat.
Tali in casu itaque, Bronchotomia locum suum jure obtinet, statimque ea instituatur, necesse est, ubi corpus alienum adesse satis compertum liabemusj quippe quae remedium ministret, quo prompte natura vel arte adjutrice, removeri possit. Operationis eventum tarnen, e stadio quo suscipitur dependere tenendum est; mature nimirum adhibita, fere semper conducit; seriore tempore vero, non ab omni casu sequelas funestas praevertere valet (1).
(1) Noxas , e temporis jactura profectas , egregie exposuit observationibusqus coniirmavit, clar. jLawrence , in the Medico-chir. 'Iransact. on some affection of the larynx, wbich etc. Vol. VI, p. 234 seqq.



Ut itaque scopo optato respondeat, magni faciendum est, accurate ad corporis alieni magnitudiuem ac sedein attendere; nam iis non solutn incisionis locus et extensio, verum etiam remedia, corpori excipiendo apta , determinantur; si nempe natura ipsa illud expellere non sustiueat, uti jam capite secundo monuimus.
Inter dubia, a medicis operationi objecta, referri meretur difficultas, cujus accusabant corporis alieni investigationem ac extractionem; et profecto non infïtiandum est, omnino esse rem arduam ac molestam. Nee minus bene tenedum est, raro exigi illud ista ratione educi; vulgo enim exspiratione, magno impetu facta , per vulnus excutitur, dummodo apertura satis sit larga pro corporis transitu. Praesertim hoe evcnit quum, aperla trachea, caput parum anteriora versus inclinatur, uti praecipit clar. Dupwjtren, quandoquidem tune musculis sternohyoïdeis et sterno-thyreoïdeis relaxatis, vulneris labia parum a se invicem recedunt (I).
Sane quidem exempla adsunt, in quibus naturae conatus ad obstaculum extundendum suffieiebant, sed raro admodum occurrunt; temeritatisque argueremur, quum iis, in casu tam ancipite ac urgente, ad operationem differen-
(1) Journ. Complément, des scieac. méd. T. XXXVI , p. 205.
8



dam perduci nos pateremur, et exspectaremus quid ferre valeat, quid recuset natura, ubi aegro periculum adsit, ne quovis temporis puncto subito necetur. Multi euim dantur casus in quibus, neglecta operatioae, aegrotantes ocius seriusve exspiraverunt.
Mirum profecto est, quam diu corpora aliena iriterdum in trachea vel larynge hospitari soleant, liac vero causa, operationis instituendae indicatio nee minuitur, nee infirmatur. Forsan enim homines, qui propter corporis alieni praesentiam in trachea, per muitos annos vitam miseram vixerunt tandemque perierunt, adhuc diu inter vivos versarentur, operatione justo tempore in usu habita. Subinde quidem eveuit, ut corpus sdienum, postquam per longum temporis spatium in trachea degisset, sola natura rejecta sit; sed aegrotantes nihilominus phthisi pulmonum vel laryngis, certe nocivo corporis alieni irritarnento imputanda, ut plurimum perierunt; tametsi ejus expulsio initio levamen gratum attulerit. Sic Sue, in Mém. de 1'Acad. royal. de Chir., cujusdam puellae historiam narrat, quae coccygis columbae ossiculum, in laryngem introductum, per septemdecim annos secum circumferebat, perque intervalla varias molestias perpessa, tandem phthisi pulmonali defuncta est, uno anno cum dimidio post-



quam tussi suffragante eraissum erat ossiculum.
Hoe vero inter medicos satis constat, ad Bronchotomiam haud cunctanter refugiendum esse, quantocius persuasum nobis est tracheae inesse corpus alicnum. Piecte igitur Velpeau : »Dès que la présence d'un corps étranger dans les voies de la respiration est düment constatée, a moins qu'on ne puisse mieux le saisir par la bouche avec les doigts ou une pince, il n'est plus permis de révoquer en doute les avantages de la Bronchotomie," et paullo inferius » Quand même les troubles primitifs qu'ils font naitre "viendraient a se calmer en partie, elle n'en continuerait pas moins d'être positivement indiquée." Cui sententiae haec consentanea dicit Boyer: »Et aujourd'hui rien ne saurait excuser le Chirurgien qui, par pusillanimité, abandonnerait aux ressources plus qu'incertaines de la nature un malade qu'une operation exempte de tout danger et même de tout inconvénient, peut sürement rendre a la vie et a la santé."
Ad naturae conamina sustentanda, etiam com. mendata sunt emetica et sternutatoria, eo consilio ut eorum actione corpus alienum per vias naturales emitteretur. Sed, tametsi re casus adsunt, in quibus illa remedia salutarem ediderunt effectum, eorum usus vero, ferme conti-



nuo periculosus ac anceps habendus est. Ni» mirum si stimulus, ab alieno corpore adactus non sustinet ad ipsum removendum, quamquam tussis qua natura utitur, ita vehemens est, ut aeger periculo versetur, ne statim suffocatione pereat; probabile est sternutatoriis vel emeticis mortis periculum non solum non sublatum, sed et auctum iri, quando hisce impellentibus non prodit corpus. Discrimen illud corporis superficie inaequali ac aspera praecipue augetur; nam facile tale corpus, sternutatione vel vomitu, in glottidem impellitur; ubi, si retinetur, statim vitam suffocatione ex^stinguere valet.
Ad hoe accedit, quod non omne corpus, per glottidem in tracheam delapsum, itidem per exspirationem validam extrudi potest; si fidem habere nobis licet experimentis, quae glottidem, sub inspiratione relaxatam, sub exspiratione vero, tussi praesertim, coangustatam, docent.
Quum itaque operationem cum his remediis comparemus, sponte patet, haec periculosa ac incerta habenda esse, nulloque modo, ut operatio differatur , suadentia; multo adhuc minus ejus partes supplere valentia.
Merito igitur scripsit clar. Rust: » Es ist nicht gerathen, zur Vergewisserung der Diagnose, wie Viele es empfehlen und gethan haben, ein



Brechmittel zu reichen, weil init dem Erbrechen nur zu leicht Erstickuugs-Zufalle eintreten können, durch welche die unverschiebbare Operation entweder erschwert oder unmöglich geraacht wird. Auch Niesmittel und künstlich erregten Husten sollte mau höchst vorsichtig benützen."
Si horum remediorum utilitas ergo parvi facienda est, minoris adhuc habendum yidetur Desaltii propositum, praecipientis, tubulum elasticum per nares introducere in tracheam, quando corqus alienum forte in eam delapsum est. Sponte jam efficitur, tubulo elastico in tracheam introdacto, jare non multam fructus exinde sperandam esse: quippe qui ineptum snbsidiam nobis suppeditet; qaod indicationi curatoriae, corpus alienum removere exigenti, non satisfaciat. Immo verosimile est , rariori casu excepto, in quo illud in glottide immobile haereat, tubulum inductum ne levamen quidem allaturum, sed potius dyspnoeam, anxietatem et tussin, ideoque vitae periculum adaucturum esse , quod solummodo operatione rite arceatur.







THESES.
i.
Laryngotomia per se spectata , operatio chirurgica periculi expers.
n.
Quodsi corpora aliena, in tracheam delapsa, insigniterque spiritum impedientia , naturae conaminibus brevi non expelluntur, statim Tracheotomiae succurrendum esse, statuimus.
ra.
In genere Laryngotomia facilius efflcitur quam Tracheotomia.
IV.
Bronchoiomiae eventus in Angina membranacea ac oedematosa, praecipue dependet a stadio in quo ista suscipitur.
y.
Non audiendi sunt, qui ad corpora aliena in Tracheam introducta, Emeticis vel Sternutatoriis uti suadent.
VI.
Exstare analogiam Anginam oedematosam intcr et polyposam, putamus.
VII.
Recte de Haen et Stoll magnam esse ronvenientiam Miliarias inter et Aphtas, praeceperunt.



vm.
Non assentimur iis, qui in cerebri commotione statim venam secari jubent.
IX. *
Merito itaque clar. Tilands : De eenvoudige schudding der hersenen , vordert geene of eene matig opwekkende behandeling.
X.
Ad venaesectionem rite instituendam, medicum symptomatum summa magis quam pulsu solo, duci oportet.
XI.
Sanguini arterioso facultatem motricem insitam esse arbitramur.
XII.
Synchondromita ad pelvim ampliflcandum parum valet, ideoque non admittenda.
XIII.
Amputatio alicujus partis vulneratae aliave ratione laesae, ad Tetanum vel Trismum jam ortum auferendum, non valet.
XIV.
Praeter sensus, ratione multiplici explorantes, homo ad intellectum naturae, praeclaras nactus est ingenii vires, quae, si rite fuerint cultae, ab omni parte sufficiunt ad ea intelligenda, quae ipsum scire oportet. Cl. Süri.ngak.