2563


BIBLIOTHEEK DER RIJKSUNIVERSITEIT TE LEIDEN.
Uit de boekverzameling der voormalige Ned.-Ind. Bestuursacademie.
Bruikleen van het Departement van Koloniën.
Juli 1923.


'





WETBOEK VAN STRAFRECHT VOOR NEDERLANDSCH-INDIË.
EERSTE BOEK.
Algemeene bepalingen.
Titel I.
Omvang van de werking der wettelijke strafbepalingen.
Artikel 1.
(1) Geen feit is strafbaar dan uit kracht van eene daaraan voorafgegane wettelijke strafbepaling.
(2) Bij verandering in de wetgeving na liet tijdstip waarop bet feit begaan is, worden de voor den verdachte gunstigste bepalingen toegepast.
Artikel 2.
Be Nederlandsch-Indische wettelijke strafbepalingen zijn toepasselijk op ieder die zicli binnen Nederlandsch-Indië aan eenig strafbaar feit schuldig maakt.
Artikel 3.
Be Nederlandsch-Indische wettelijke strafbepalingen zijn toepasselijk op ieder die zich buiten Nederlandsch-Indië nnn boord van een Nederlandsch-Indisch vaartuig aan eenig strafbaar feit schuldig maakt.


Artikel 4.
De Nederlandsch-Indische wettelijke strafbepalingen zijn toepasselijk op ieder die zich buiten Nederlandsch-Indië schuldig maakt:
1°. aan een der in de artikelen 104—110, 127 en 130—133 omschreven misdrijven;
2°. aan eenig misdrijf ten opzichte van muntspeciën of muntpapier in Nederlandsch-Indië wettig gangbaar of van zegels of merken vanwege de Nederlandsch-Indische Regeering uitgegeven of geplaatst;
3°. aan valschlieid hetzij in schuldbrieven of certificaten van schuld ten laste van Nederlandscli-Indië, van een gewest of een gedeelte van een gewest, hetzij in de tot een dezer stukken behoorende talons, dividend- of rentebewijzen, of in de bewijzen in plaats van deze stukken uitgegeven, hetzij in biljetten eener krachtens algemeene verordening opgerichte Nederlandsch-Indische circulatiebank, of aan het opzettelijk gebruik maken van eenig der hier vermelde geschriften ;
4°. aan het in artikel 438 omschreven misdrijf, aan dat omschreven in artikel 444, voor zooveel zeeroof betreft, en aan dat omschreven in artikel 447 voor zooveel betreft liet brengen van een vaartuig in de macht van zeeroovers.
Artikel 5.
(1) De Nederlandsch-Indische wettelijke strafbepalingen zijn toepasselijk op den ingezetene van Nederlandsch-Indië die zich buiten Nederlandscli-Indië schuldig maakt:
1°. aan een der misdrijven, omschreven in de Titels I en II van het Tweede Boek, en in de artikelen 240, 279, 450 en 451;
2°. aan een feit hetwelk door de Nederlandsch-Indische wettelijke strafbepalingen als misdrijf wordt beschouwd en waarop door de wet van het land waar het begaan is, straf is gesteld.
(2) De vervolging ter zake van een feit onder ii°. 2 bedoeld kan ook plaats hebben, indien de verdachte eerst na het begaan van het feit ingezetene van Nederlandsch-Indië wordt.


Artikel 6.
De toepasselijkheid van artikel 5, eerste lid, 2°. wordt in zoover beperkt, dat de doodstraf niet kan worden opgelegd ter zake van een feit waarop door de wet van liet land waar het feit begaan is, de doodstraf niet is gesteld.
Artikel 7.
De Nederlandsch-Indisehe wettelijke strafbepalingen zijn toepasselijk op den Nederlandseh-Indisclien ambtenaar, die zich buiten Nederlandsch-Indië schuldig maakt aan een der misdrijven omschreven in Titel XXVIII van liet Tweede Boek.
Artikel 8.
De Nederlandsch-Indische wettelijke strafbepalingen zijn toepasselijk op den schipper en de opvarenden van een Nederlandsch-Indiscli vaartuig, die zich buiten NederlandschIndië, ook buiten boord, schuldig maken aan een der strafbare feiten, omschreven in Titel XXIX van het Tweede Boek en Titel IX van het Derde Boek, zoomede in de algemeene verordening omtrent de zeebrieven en jaarpassen in Nederlandsch-Indië.
Artikel 9.
De toepasselijkheid der artikelen 2—5, 7 en 8 wordt beperkt door de uitzonderingen in het volkenrecht erkend.
Titel II.
Straffen.
Artikel 10.
De straffen zijn:
a. hoofdstraffen:
1°. doodstraf,
2°. gevangenisstraf,
3°. hechtenis,
4°. geldboete;


b. bijkomende straffen:
1°. ontzetting van bepaalde rechten,
2°. verbeurdverklaring van bepaalde voorwerpen,
3°. openbaarmaking van de recliterlijke uitspraak.
Artikel 11.
De doodstraf wordt door den scherprechter uitgevoerd op een schavot door den veroordeelde met een strop om den hals aan eene galg vast te maken en een luik onder zijne voeten te doen wegvallen.
Artikel 12.
(1) De gevangenisstraf is levenslang of tijdelijk.
(2) De duur der tijdelijke gevangenisstraf is ten minste een dag en ten hoogste vijftien achtereenvolgende jaren.
(3) Tijdelijke gevangenisstraf kan voor ten hoogste twintig achtereenvolgende jaren worden opgelegd in de gevallen waarin op het misdrijf hetzij de doodstraf, levenslange en tijdelijke gevangenisstraf, hetzij levenslange en tijdelijke gevangenisstraf ter keuze van den rechter zijn gesteld, en in die waarin wegens straf verhooging ter zake van samenloop van misdrijven, herhaling van misdrijf of het bepaalde bij artikel 52, de tijd van vijftien jaren wordt overschreden.
(4) Zij kan in geen geval den tijd van twintig jaren te boven gaan.
Artikel 13.
De tot gevangenisstraf veroordeelden worden verdeeld in klassen.
Artikel 14.
De tot gevangenisstraf veroordeelde is verplicht tot het verrichten van den hem opgedragen arbeid, overeenkomstig de voorschriften ter uitvoering van artikel 29 gegeven.
Artikel 15.
(1) De tot gevangenisstraf veroordeelde kan, wanneer hij drie vierden en tevens ten minste drie jaren van zijne straf heeft ondergaan, voorwaardelijk in vrijheid worden gesteld.


(2) Deze invrijheidstelling is te allen tijde herroepbaar ingeval de veroordeelde zich slecht gedraagt of in strijd handelt met de in zijnen verlofpas uitgedrukte voorwaarden.
(3) De tijd verloopen tusschen de invrijheidstelling enliët besluit van herroeping wordt niet in rekening gebracht op den duur der straf.
(4) De veroordeelde wiens invrijheidstelling is herroepen, kan niet opnieuw voorwaardelijk in vrijheid worden gesteld.
(5) De gevangenisstraf wordt geacht geheel te zijn ondergaan, indien zonder herroeping de straftijd is verstreken.
Artikel 16.
(1) De besluiten van voorwaardelijke invrijheidstelling worden op voorstel of na ingewonnen bericht van het hoofd van plaatselijk bestuur binnen wiens ressort de veroordeelde zich bevindt, genomen door het hoofd van gewestelijk bestuur na machtiging van den Directeur van Justitie.
(2) De besluiten van herroeping van voorwaardelijke invrijheidstelling worden genomen door den Directeur van Justitie op voorstel of na ingewonnen bericht van het hoofd van plaatselijk bestuur binnen wiens ressort de veroordeelde zich bevindt.
(3) De aanhouding van den voorwaardelijk in vrijheid gestelde, die zich slecht gedraagt of in strijd handelt met de in zijnen verlofpas uitgedrukte voorwaarden, kan in het belang der openbare orde worden bevolen door het hoofd van plaatselijk bestuur binnen wiens ressort hij zich bevindt, onder verplichting om daarvan onverwijld kennis te geven aan den Directeur van Justitie.
(4) Yolgt daarna de herroeping, dan wordt zij geacht bevolen te zijn op den dag der aanhouding.
Artikel 17.
Het formulier der verlofpassen en de verdere voorschriften ter uitvoering van de artikelen 15 en 16 worden bij ordonnantie vastgesteld.
Artikel 18.
(1) I)e duur der hechtenis is ten minste een dag en ten hoogste een jaar.
(2) Zij kan voor ten hoogste een jaar en vier maanden


worden opgelegd in de gevallen waarin wegens strafverhooging ter zake van samenloop van misdrijven, herhaling van misdrijf of het bepaalde bij artikel 52, de tijd van een jaar wordt overschreden.
(3) Zij kan in geen geval den tijd van een jaar en vier maanden te boven gaan.
Artikel 19.
(1) De tot hechtenis veroordeelde is verplicht tot het verrichten van den hem opgedragen arbeid, overeenkomstig de voorschriften ter uitvoering van artikel 29 gegeven.
(2) Hem wordt lichtere arbeid opgedragen dan aan den tot gevangenisstraf veroordeelde.
Artikel 20.
(1) Bij de rechterlijke uitspraak kan bepaald worden, dnt de tot hechtenis van ten hoogste zes dagen veroordeelde de uren buiten den werktijd in vrijheid zal doorbrengen.
(2) Indien de veroordeelde ten aanzien van wien eene zoodanige bepaling is gemaakt, anders dan om redenen van zijn wil onafhankelijk, niet op den bepaalden tijd en de aangegeven plaats aanwezig is ten einde de hem opgedragen werkzaamheden te verrichten, ondergaat hij verder zijne straf op de gewone wijze.
(3) Het bepaalde bij het eerste lid is niet toepasselijk, indien tijdens het plegen van het feit nog geen twee jaren zijn verloopen, sedert de schuldige gevangenisstraf of hechtenis heeft ondergaan.
Artikel 21.
Hechtenis wordt ondergaan in het gewest waar de veroordeelde in eersten aanleg heeft terechtgestaan, tenzij hem op zijn verzoek door den Directeur van Justitie vergund wordt haar elders te ondergaan.
Artikel 22.
(1) Hechtenis welke ondergaan moet worden door een veroordeelde die eene vrijheidsstraf ondergaat in een gesticht, bestemd tot de uitvoering van gevangenisstraf, van hechtenis of van beide, kan op diens verzoek terstond na het


eindigen van die vrijheidsstraf in datzelfde gesticht worden ondergaan.
(2) De hechtenis, welke dientengevolge wordt ondergaan in een gesticht, uitsluitend bestemd tot de uitvoering van gevangenisstraf, verandert daardoor niet van aard.
Artikel 23.
De tot hechtenis veroordeelde mag zich op eigen kosten eenige lotsverbetering verschaffen overeenkomstig bij ordonnantie vast te stellen voorschriften.
Artikel 24.
De tot gevangenisstraf en de tot hechtenis veroordeelden kunnen verplicht worden arbeid te verrichten, zoowel binnen als buiten de muren van een gesticht, bestemd tot liet opnemen van veroordeelden.
Artikel 25.
Arbeid buiten de muren van een zoodanig gesticht wordt niet opgedragen aan:
1°. levenslang veroordeelden;
2°. vrouwen;
3°. veroordeelden die daarvoor na geneeskundig onderzoek ongeschikt blijken te zijn.
Artikel 26.
Wanneer naar het oordeel van den rechter uit hoofde van persoonlijke of maatschappelijke omstandigheden daarvoor termen bestaan, wordt bij de rechterlijke uitspraak beppald, dat aan den veroordeelde geen arbeid buiten de muren van een «-^sticht, bestemd tot het opnemen van veroordeelden, zal worden opgedragen.
Artikel 27.
De duur der tijdeliike gevangenisstraf en der hechtenis wordt in de rechterlijke uitspraak aangewezen in dagen, weken, maanden en jaren, niet in gedeelten daarvan.


Artikel 28.
Gevangenisstraf en hechtenis kunnen in hetzelfde gesticht mits in afzonderlijke afdeelingen, worden ondergaan.
Artikel 29.
(1) De aanwijzing der gestichten, waar hetzij gevangenisstraf, hetzij hechtenis, hetzij beide worden ondergaan, alsmede de regeling van de inrichting en het beheer dezer gestichten, van de verdeeling der gevangenen in klassen, van den arbeid, van de belooningen voor den arbeid, van de huisvesting der buiten de gevangenis verblijvende veroordeelden, van het onderwijs, van de godsdienstoefeningen, van de tucht! van de ligging, van de voeding en van de kleeding geschiedt ni overeenstemming met dit wetboek bij ordonnantie.
(2) Huishoudelijke reglementen voor die gestichten worden zoo noodig door den Directeur van Justitie vastgesteld.
Artikel 30.
(1) Het bedrag der geldboete is ten minste vijf en twintiocents.
(2) Bij veroordeeling tot geldboete wordt die boete, bij gebreke van betaling binnen een door den rechter te bepalen termijn van ten hoogste twee maanden na den dag waarop de rechterlijke uitspraak kan worden ten uitvoer gelegd, vervangen door hechtenis.
(3) De duur dezer hechtenis is ten minste een dag en ten hoogste zoovele dagen als het maximum der bedreigde geldboete vijftallen guldens bevat, of, indien dit maximum negenhonderd gulden te boven gaat, zes maanden.
(4) Die duur wordt in de rechterlijke uitspraak in dier voege bepanid, dat voor eene opgelegde boete van een halven gulden of minder een dag, voor eene opgelegde boete van een hooger bedrag niet meer dan een dag voor eiken halven gulden der opgelegde boete en voor het overblijvend gedeelte daarvan in de plaats treedt.
(5) De hechtenis kan voor ten hoogste acht maanden worden opgelegd in de gevallen waarin wegens strafverhooging ter zake van samenloop van misdrijven, herhaling van misdrijf of het bepaalde bij artikel 52. de som van negenhonderd gulden wordt overschreden.


(6) Zij kan in geen geval den tijd van aclit maanden te boven gaan.
Artikel 31.
(1) De veroordeelde kan de lieciitenis ondergaan zonder den termijn van betaling: af te wachten.
(2) Hij is altijd bevoegd zich van de hechtenis te bevrijden door betaling van de boete.
(3) De betaling van een gedeelte der boete, hetzij vóór de uitvoering der hechtenis, hetzij nadat deze is aangevangen, bevrijdt van een gedeelte der vervangende straf; dat gedeelte staat in dezelfde verhouding tot den geheel en duur der hechtenis als het betaalde gedeelte der boete staat tot de geheele boete.
Artikel 32.
(1) De gevangenisstraf en de hechtenis gaan, voor zooveel elke dezer straffen betreft, in: ten aanzien van veroordeelden die zich voorloopig in verzekerde bewaring bevinden, op den dag waarop de rechterlijke uitspraak in kracht van gewijsde is gegaan, en ten aanzien van andere veroordeelden op den dag der tenuitvoerlegging van de rechterlijke uitspraak.
(2) Zijn bij dezelfde rechterlijke uitspraak gevangenisstraf en hechtenis opgelegd ter zake van feiten, waarvoor of voor één van welke de veroordeelde zich voorloopig in verzekerde bewaring bevindt, en erlangt die uitspraak voor alle veroordeelingen op hetzelfde tijdstip kracht van gewijsde, dan gaat de gevangenisstraf in op dat tijdstip en de hechtenis onmiddellijk nadat de gevangenisstraf is ondergaan.
Artikel 33.
(1) Bij do rechterlijke uitspraak kan worden bepaald dat de tijd, door den veroordeelde vóór den dag waarop die uitspraak in kracht van gewijsde zal zijn gegaan voorloopig in verzekerde bewaring doorgebracht, bij de uitvoering van de hem opgelegde tijdelijke gevangenisstraf, hechtenis of geldboete geheel of gedeeltelijk zal worden in mindering gebracht; wat de geldboete betreft volgens den in het derde lid van artikel 31 bepaalden maatstaf.
(2) De bepaling van dit artikel is ook toepasselijk ingeval, bij gelijktijdige vervolging wegens meerdere feiten, de ver-


oordeeling wordt uitgesproken ter zake van een ander feit dan waarvoor de veroordeelde zicli voorloopig iu verzekerde bewaring bevindt.
Artikel 34.
Bij ontvluchting van een veroordeelde tijdens het ondergaan van zijne straf, wordt de tijd dientengevolge door hem doorgebracht buiten de plaats waar hij zijne straf moet ondergaan niet in rekening gebracht op den duur der straf.
Artikel 35.
(1) De rechten waarvan de schuldige, in de bij dit wetboek of eene andere algemeene verordening bepaalde gevallen, bij rechtelijke uitspraak kan worden ontzet, zijn:
1°. het beldeeden van ambten of van bepaalde ambten;
2°. het dienen bij de gewapende macht;
3°. liet kiezen en de verkiesbaarheid bij krachtens algemeene verordening gehouden verkiezingen;
4°. het zijn van raadsman of gerechtelijk bewindvoerder en bei zijn van voogd, toeziende voogd, curator of toeziende curator over anderen dan eigen kinderen;
5°. de vaderlijke macht, de voogdij en de curateele over eigen kinderen;
6°. de uitoefening van bepaalde beroepen.
(2) De bevoegdheid van den rechter om een ambtenaar uit eenig bepaald ambt te ontzetten bestaat niet, wanneer bij algemeene verordening eene andere macht bij uitsluiting voor die ontzetting is aangewezen.
Artikel 36.
Ontzetting van het recht om ambten of bepaalde ambten te bekleeden en bij de gewapende macht te dienen kan, behalve in de gevallen in het Tweede Boek omschreven, worden uitgesproken bij veroordeeling wegens eenig ambtsmisdrijf of wegens eenig misdrijf waardoor de schuldige een bijzonderen ambtsplicht schond of waarbij hij gebruik maakte van macht, gelegenheid of middel hem door zijn ambt geschonken.


Artikel 37.
Ontzetting van de vaderlijke macht en van de voogdij, de toeziende voogdij, de curateele en de toeziende curateele, zoowel over eigen kinderen als over anderen, kan, behalve 111 de gevallen in liet Tweede Boek omschreven, worden uitgesproken bij veroordeeling van:
1°. ouders of voogden die opzettelijk niet een aan hun gezag onderworpen minderjarige aan eenig misdrijf deelnemen ;
2°. ouders of voogden die tegen een aan hun gezag onderworpen minderjarige eenig misdrijf plegen, omschreven in de Titels XIII, XIV, XV, XVIII, XIX, en XX van het Tweede Boek.
Artikel 38.
(1) Wanneer ontzetting van rechten wordt uitgesproken, bepaalt de rechter den duur als volgt:
1°. bij veroordeeling tot de doodstraf of tot levenslange gevangenisstraf, voor het leven;
2°. bij veroordeeling tot tijdelijke gevangenisstraf of tot hechtenis, voor een tijd den duur der hoofdstraf ten minste twee en ten hoogste vijf jaren te boven gaande;
■3°. bij veroordeeling tot geldboete, voor een tijd van ten minste twee en ten lioogste vijf jaren.
(2) De straf gaat in op den dag waarop de rechterlijke uitspraak kan worden ten uitvoer gelegd.
Artikel 39.
(1) Voorwerpen den veroordeelde toebehoorende, door middel van misdrijf verkregen of waarmede misdrijf opzettelijk is gepleegd, kunnen worden verbeurd verklaard.
(2) Bij veroordeeling wegens misdrijf, niet opzettelijk gepleegd, of wegens overtreding, kan gelijke verbeurdverklaring worden uitgesproken in de bij wettelijk voorschrift bepaalde gevallen.
(3) Verbeurdverklaring kan worden uitgesproken ten laste van den schuldige die ter beschikking van de Regeering is gesteld, doch alleen van goederen welke reeds in beslag zijn genomen.


Artikel 40.
Bij bezit, in- of vervoer van goederen in strijd met de bepalingen betreffende 's lands middelen en pachten, met die ter regeling van het toezicht op de scheepvaart in bepaalde gedeelten van -Nederlandsch-Indië en met die tot verbod van in-, uit- en doorvoer van goederen, door een persoon beneden den leeftijd van zestien jaren, kan de rechter, ook indien de schuldige zonder toepassing van eenige straf aan zijne ouders, zijn voogd of' zijn verzorger wordt teruggegeven, de verbeurdverklaring van de aangehaalde goederen uitspreken.
Artikel 41.
(1) Verbeurdverklaring van niet in beslag genomen voorwerpen wordt, ingeval die voorwerpen niet worden uitgeleverd of het geldelijk bedrag waarop zij bij de uitspraak geschat worden, niet wordt betaald binnen een door den rechter te bepalen termijn van ten hoogste twee maanden na den dag waarop de rechterlijke uitspraak kan worden ten uitvoer gelegd, vervangen door hechtenis.
(2) De duur dezer hechtenis is ten minste een dag en ten hoogste zes maanden.
(3) Die duur wordt in de rechterlijke uitspraak in dier voege bepaald, dat voor een geldelijk bedrag van een halven gulden of minder een dag, voor een hooger bedrag niet meer dan een dag voor eiken lialven gulden en voor het overblijvend gedeelte daarvan in de plaats treedt.
(4) Op deze hechtenis is artikel 31 van toepassing.
(5) Ook de uitlevering van de voorwerpen bevrijdt van de hechtenis.
Artikel 42.
Alle kosten van gevangenisstraf en hechtenis komen ten laste, alle opbrengst van geldboeten en verbeurdverklaringen ten bate van den lande.
Artikel 43.
In de gevallen waarin de rechter krachtens dit wetboek of eene andere algemeene verordening de openbaarmaking zijner uitspraak gelast, bepaalt hij tevens de wijze waarop aan dien last op kosten van den veroordeelde uitvoering wordt gegeven.


Titel III.
Uitsluiting, vermindering en verhooging der strafbaarheid.
Artikel 44.
(1) Niet strafbaar is hij die een feit begaat dat liem wegens de gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke storing zijner verstandelijke vermogens niet kan worden toegerekend.
(2) Blijkt dat liet begane feit liem wegens de gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke storing zijner verstandelijke vermogens niet kan worden toegerekend, dan kan de rechter gelasten dat hij in een krankzinnigengesticht worde geplaatst gedurende een proeftijd, den termijn van een jaar niet te boven gaande.
(3) Het bepaalde in het voorgaande lid geldt alleen voor de Europeesclie rechtbanken en voor de landraden en de daarmede gelijkstandige Inlandsche rechtbanken.
Artikel 45.
Bij strafrechtelijke vervolging van een minderjarigen persoon wegens een feit, begaan voordat hij den leeftijd van zestien jaren heeft bereikt, kan de rechter:
hetzij bevelen dat de schuldige aan zijne ouders, zijn voogd of zijn verzorger zal worden teruggegeven, zonder toepassing van eenige straf,
hetzij, indien het feit valt in de bepaling1 van een misdrijf, dan wel in die van eene der overtredingen, omschreven in de artikelen 489, 490, 492, 496, 497, 503—505, 514, 517—519, ;)2G, 531, 532, 536 en 540 en is begaan nadat nog geen twee jaren zijn verloopen sedert eene vroegere schuldigverklaring van denzelfden persoon aan eene dezer overtredingen of aan eenig misdrijf onherroepelijk is geworden, bevelen dat de schuldige ter beschikking van de Regeering zal worden gesteld, zonder toepassing van eenige straf,
hetzij den schuldige tot straf veroordeelen.
Artikel 46.
(1) Indien de rechter heeft bevolen, dat de schuldige ter beschikking van de Regeering zal worden gesteld, wordt hij: hetzij in een landsopvoedingsgesticht geplaatst, ten einde alda ar, of later op andere wijze, van Regeeringswege in zijne opvoeding worde voorzien,


hetzij ter opvoeding toevertrouwd aan een in NederlandschIndië gevestigd bijzonder persoon of aan eene aldaar gevestigde, rechtspersoonlijkheid bezittende vereeniging, of aan eene aldaar gevestigde stichting of instelling van weldadigheid, ten einde door deze, of later op andere wijze, van ltegeeringswege in zijne opvoeding worde voorzien,
in het eene en liet andere geval uiterlijk tot liij den leeftijd van een en twintig jaren zal hebben bereikt.
(2) Bepalingen ter uitvoering van het eerste lid van dit artikel worden bij ordonnantie vastgesteld.
Artikel 47.
(1) Indien de rechter den schuldige tot straf veroordeelt, wordt het maximum der hoofdstraffen, op het strafbare feit gesteld, met een derde verminderd.
(2) Geldt het een misdrijf waarop de doodstraf of een misdrijf waarop levenslange gevangenisstraf is gesteld, dan wordt gevangenisstraf opgelegd van ten hoogste vijftien jaren.
(-3) De in artikel 10 onder b, 1°. en 3°. vermelde bijkomende straffen worden niet opgelegd.
Artikel 48.
Niet strafbaar is hij die een feit begaat waartoe hij door overmacht is gedrongen.
Artikel 49.
(1) Niet strafbaar is hij die een feirbegaat, geboden door de noodzakelijke verdediging van eigen of eens anders lijf, eerbaarheid of goed tegen oogenblikkelijke of onmiddellijk dreigende, wederrechtelijke aanranding.
(2) Niet strafbaar is de overschrijding van de grenzen van noodzakelijke verdediging, indien zij het onmiddellijke gevolg is geweest van eene hevige gemoedsbeweging, door de aanranding veroorzaakt.
Artikel 50.
Niet strafbaar is hij die een feit begaat ter uitvoering van een wettelijk voorschrift.
Artikel 51.
(1) Niet strafbaar is hij die een feit begaat ter uitvoering


van een ambtelijk bevel, gegeven door liet daartoe bevoegde gezag.
(2) Een onbevoegd gegeven ambtelijk bevel beft de strafbaarheid niet op, tenzij het door den ondergeschikte te goeder trouw als bevoegd gegeven werd beschouwd en de nakoming daarvan binnen den kring zijner ondergeschiktheid was gelegen.
Artikel 52.
Indien een ambtenaar door het begaan van een strafbaar feit een bijzonderen ambtsplicht schendt of bij het begaan van een strafbaar feit gebruik maakt van macht, gelegenheid of middel hem door zijn ambt geschonken, kan de straf met een derde worden verhoogd.
Titel IV.
Poging.
Artikel 53.
(1) Poging tot misdrijf is strafbaar, wanneer het voornemen des daders zich door een begin van uitvoering heeft geopenbaard en de uitvoering alleen ten gevolge van omstandigheden van zijnen wil onafhankelijk, niet is voltooid.
(2) Het maximum der hoofdstraffen op het misdrijf gesteld wordt bij poging met een derde verminderd.
(3) Geldt het een misdrijf waarop de doodstraf of een misdrijf waarop levenslange gevangenisstraf is gesteld, dan wordt gevangenisstraf opgelegd van ten hoogste vijftien jaren.
(4) De bijkomende straffen zijn voor poging dezelfde als voor het voltooide misdrijf.
Artikel 54.
Poging tot overtreding is niet strafbaar.
Titel Y.
Deelneming aan strafbare feiten.
Artikel 55.
(1) Als daders van een strafbaar feit worden gestraft:


1°. zij die liet feit plegen, doen plegen of medeplegen;
2°. zij die door giften, beloften, misbruik van gezag of van aanzien, geweld, bedreiging of misleiding liet feit opzettelijk uitlokken.
(2) Ten aanzien der laatsten komen alleen die handelingen in aanmerking die zij opzettelijk hebben uitgelokt, benevens hare gevolgen.
Artikel 56.
Als medeplichtigen aan een misdrijf worden gestraft:
1°. zij die opzettelijk behulpzaam zijn bij het plegen van het misdrij f';
2°. zij die opzettelijk gelegenheid, middelen of inlichtingen verschaffen tot het plegen van het misdrijf.
Artikel 57.
(1) Het maximum der hoofdstraffen op het misdrijf gesteld wordt bij medeplichtigheid met een derde verminderd.
(2) Geldt het een misdrijf waarop de doodstraf of een misdrijf waarop levenslange gevangenisstraf is gesteld, dan wordt gevangenisstraf opgelegd van ten hoogste vijftien jaren.
(3) I)e bijkomende straffen zijn voor medeplichtigheid dezelfde als voor het misdrijf zelf.
(4) Bij het bepalen van de straf komen alleen die handelingen in aanmerking die de medeplichtige opzettelijk heeft gemakkelijk gemaakt of bevorderd, benevens hare gevolgen.
Artikel 58.
De persoonlijke omstandigheden waardoor de strafbaarheid uitgesloten, verminderd of verhoogd wordt, komen bij de toepassing der strafwet alleen in aanmerking ten aanzien van dien dader of medeplichtige wien zij persoonlijk betreffen.
Artikel 59.
In de gevallen waarin wegens overtreding straf wordt bepaald tegen bestuurders, leden van eenig bestuur of commissarissen, wordt geene straf uitgesproken tegen den be-


stuurder of commissaris van wien blijkt dat de overtreding buiten zijn toedoen is gepleegd.
Artikel 60.
Medeplichtigheid aan overtreding is niet strafbaar. Artikel 61.
(1) Bij misdrijven door middel van de drukpers gepleegd wordt de uitgever als zoodanig niet vervolgd, indien het gedrukte stuk zijn naam en woonplaats vermeldt en de dader bekend is of op de eerste aanmaning na den rechtsingang door den uitgever is bekend gemaakt.
(2) Deze bepaling is niet toepasselijk, indien de dader op het tijdstip der uitgave strafrechtelijk niet vervolgbaar of huiten Nederlandsch-Indië gevestigd was.
Artikel 62.
(1) Bij misdrijven door middel van de drukpers gepleegd wordt de drukker als zoodanig niet vervolgd, indien het gedrukte stuk zijn naam en woonplaats vermeldt en de persoon op wiens last het stuk is gedrukt, bekend is of op de eerste aanmaning na den rechtsingang door den drukker is bekend gemaakt.
(2) Deze bepaling is niet toepasselijk, indien de persoon op wiens last het stuk is gedrukt, op het tijdstip van het drukken strafrechtelijk niet vervolgbaar of buiten Nederlandsch-Indië gevestigd was.
Titel VI.
Samenloop van strafbare feiten.
Artikel 63.
(1) Valt een feit in meer dan ééne strafbepaling, dan wordt slechts ééne dier bepalingen toegepast, bij verschil die waarbij de zwaarste hoofdstraf is gesteld.
(2) Indien voor een feit dat in eene algemeene strafbepaling valt, eene bijzondere strafbepaling bestaat, komt deze alleen in aanmerking.
O


Artikel 04.
(1) Staan meerdere feiten, ofschoon elk op zicli zelf misdrijf of overtreding opleverende, in zoodanig verband, dat zij moeten worden beschouwd als ééne voortgezette handeling, dan wordt slechts ééne strafbepaling toegepast, bij verschil die waarbij de zwaarste hoofdstraf is gesteld.
(2) Insgelijks wordt slechts ééne strafbepaling toegepast bij schuldigverklaring aan valschlieid, valsche munt of muntschennis en aan het gebruikmaken van het voorwerp ten opzichte waarvan de valschheid, valsche munt of muntschennis gepleegd is.
Artikel 65.
(1) Bij samenloop van meerdere feiten die als op zich zelve staande handelingen moeten worden beschouwd en meerdere misdrijven opleveren waarop gelijksoortige hoofdstraffen zijn gesteld, wordt ééne straf uitgesproken.
(2) Het maximum dezer straf is het vereenigd bedrag van de hoogste straffen op de feiten gesteld, doch niet liooger dan een derde boven het zwaarste maximum.
Artikel 00.
(1) Bij samenloop van meerdere feiten die als op zich zelve staande handelingen moeten worden beschouwd en meerdere misdrijven opleveren waarop ongelijksoortige hoofdstraffen zijn gesteld, wordt elke dier straffen uitgesproken, doch mogen deze te zamen in duur de langstdurende met niet meer dan een derde overtreffen.
(2) Geldboeten worden daarbij berekend naar den duur van het maximum der op het feit gestelde vervangende hechtenis.
Artikel 07.
Bij veroordeeling tot de doodstraf of tot levenslange gevangenisstraf kunnen daarnevens geene andere straffen worden opgelegd dan ontzetting van bepaalde rechten, verbeurdverklaring van reeds in beslag genomen voorwerpen, en openbaarmaking van de rechterlijke uitspraak.
Artikel 08.
(1) In de gevallen der artikelen G5 en 66 gelden ten aanzien van bijkomende straffen de volgende bepalingen:


1°. de straffen van ontzetting van dezelfde rechten worden opgelost in ééne straf, in duur de opgelegde hoofdstraf of hoofdstraffen ten minste twee en ten hoogste vijf jaren te hoven gaande, of ingeval geene andere hoofdstraf dan geldboete is opgelegd, in ééne straf van ten minste twee en ten hoogste'vijf jaren;
2°. de straffen van ontzetting van verschillende rechten worden voor elk misdrijf afzonderlijk en zonder vermindering opgelegd;
3°. de straffen van verbeurdverklaring van bepaalde voorwerpen worden, evenals de vervangende hechtenis bij nietuitlevering dier voorwerpen, voor elk misdrijf afzonderlijk en zonder vermindering opgelegd.
(2) De straffen van vervangende hechtenis mogen gezamenlijk den tijd van acht maanden niet te boven gaan.
Artikel 69,
(1) De betrekkelijke zwaarte van ongelijksoortige hoofdstraffen wordt bepaald door de volgorde van artikel 10.
(2) Waar den rechter de keuze tusschen meerdere hoofdstraffen is gelaten, komt bij de vergelijking alleen de zwaarste dier straffen in aanmerking.
(•3) De betrekkelijke zwaarte van gelijksoortige hoofdstraffen wordt bepaald door liet maximum.
(4) De betrekkelijke duur zoowel van ongelijksoortige als van gelijksoortige hoofdstraffen wordt eveneens bepaald door liet maximum.
Artikel 70.
(1) Bij samenloop op de wijze in de artikelen 65 en 66 bedoeld, hetzij van overtredingen met misdrijven, hetzij van overtredingen onderling, wordt voor elke overtreding zonder vermindering straf opgelegd.
(2) De straffen van hechtenis, vervangende hechtenis daaronder begrepen, mogen voor de overtredingen gezamenlijk den tijd van acht maanden niet te boven gaan.
Artikel 71.
Indien iemand, na veroordeeling tot straf, opnieuw wordt schuldig verklaard aan misdrijf of overtreding vóór die


veroordeeling gepleegd, wordt de vroegere straf in rekening gebracht, met toepassing der bepalingen van dezen titel voor liet geval van gelijktijdige berechting.
Titel VII.
Indiening en intrekking der Machte bij misdrijven alleen op klachte vervolgbaar.
Artikel 72.
(1) Zoolang hij tegen wien een alleen op klachte vervolgbaar misdrijf gepleegd is, den leeftijd van zestien jaren nog niet heeft bereikt en tevens minderjarig is, of zoolang hij, anders dan wegens verkwisting, is onder curateele gesteld, is zijn wettige vertegenwoordiger in burgerlijke zaken de tot klachte gerechtigde.
(2) Indien deze ontbreekt, of de persoon is tegen wien de klachte moest geschieden, dan kan de vervolging plaats hebben op klachte van den toezienden voogd of curator of van het college met de toeziende voogdij of curateele belast, van de echtgenoote, van een bloedverwant in de rechte linie of, bij gebreke van deze, op klachte van een bloedverwant in de zijlinie tot den derden graad ingesloten.
Artikel 73.
Indien hij tegen wien het misdrijf is gepleegd, binnen den in het volgende artikel gestelden termijn overlijdt, kan, zonder verlenging van dien termijn, de vervolging geschieden op klachte van de ouders, van de kinderen of van den overlevenden echtgenoot, ten ware blijken mocht dat de overledene eene vervolging niet gewild heeft.
Artikel 74.
(1) De klachte kan slechts worden ingediend gedurende zes maanden nadat de tot klachte gerechtigde kennis heeft bekomen van het gepleegde feit, indien hij binnen Nederlandsch-Indië, of gedurende negen maanden nadat hij daarvan kennis heeft bekomen, indien hij buiten NederlandschIndië verblijf houdt.
(2) Indien op het tijdstip, waarop hij, tegen wien het misdrijf is gepleegd, tot klachte gerechtigd wordt, de in het


eerste lid bedoelde termijn nog niet verstreken is, blijft hij na dat tijdstip tot het indienen van de klachte slechts gedurende zooveel tijd bevoegd als er nog aan dien termijn ontbreekt.
Artikel 75.
Hij die de klachte indient, blijft gedurende drie maanden na den dag der indiening bevoegd haar in te trekken.
Titel VIII,
Verval van het reclit tot strafvordering en van de straf. Artikel 76.
(1) Behoudens de gevallen waarin rechterlijke uitspraken voor herziening vatbaar zijn, kan niemand andermaal worden vervolgd wegens een feit waarover te zijnen aanzien bij gewijsde van den Xederlandscli-Indischen rechter, of van den rechter in Nederland of in de koloniën en bezittingen van Xederland buiten Xederlandsch-Indië, onherroepelijk is beslist. Onder Xederlandsch-Indischen rechter worden hier mede verstaan de inheemsche rechters in streken waar het recht van zelfbestuur aan de Inlandsche vorsten en volken is gelaten, zoomede waar de Inlandsche bevolking in het genot liarer eigene rechtspleging is gelaten.
(2) Is het gewijsde afkomstig van een anderen rechter, dan heeft tegen dpnzelf'den persoon wegens hetzelfde feit geene vervolging plaats in geval van:
1°. vrijspraak of ontslag van rechtsvervolging;
2°. veroordeeling gevolgd door geheele uitvoering, gratie of verjaring der straf.
Artikel 77.
Het recht tot strafvordering vervalt door den dood van den verdachte.
Artikel 78.
(1) Het recht tot strafvordering vervalt door verjaring:
1°. in één jaar voor alle overtredingen en voor de misdrijven door middel van de drukpers gepleegd;


2°. in zes jaren voor de misdrijven waarop geldboete, hechtenis of gevangenisstraf van niet meer dan drie jaren is gesteld;
3°. in twaalf jaren voor alle misdrijven waarop tijdelijke gevangenisstraf van meer dan drie jaren is gesteld;
4°. in achttien jaren voor alle misdrijven waarop de doodstraf of levenslange gevangenisstraf is gesteld.
(2) Ten aanzien van een persoon, die vóór het begaan van het feit den leeftijd van achttien jaren nog niet heeft bereikt, wordt elke der boven vermelde verjaringstermijnen tot een derde van den daar bepaalden duur ingekort.
Artikel 79.
De termijn van verjaring vangt aan op den dag na dien waarop het feit is gepleegd, behoudens in de volgende gevallen :
1°. bij valschheid, valsche munt of muntschennis vangt de termijn aan op den dag na dien waarop gebruik is gemaakt van het voorwerp ten opzichte waarvan de valschheid, valsche munt of muntschennis gepleegd is;
2°. bij de misdrijven omschreven in de artikelen 328, 329, 330 en 333 op den dag na dien der bevrijding, of van den dood van hem tegen wien onmiddellijk het misdrijf gepleegd is;
3°. bij de overtredingen omschreven in de artikelen 556, 557 en 558 op den dag na dien waarop ingevolge de artikelen 17 en 18 van het Reglement op het houden der registers van den burgerlijken stand voor de Europeesche en daarmede gelijkgestelde bevolking in Nederlandscli-Indië de aldaar bedoelde registers waaruit zoodanige overtreding blijkt, ter griffie van den raad van justitie zijn overgebracht.
Artikel 80.
(1) Elke daad van vervolging stuit de verjaring, mits die daad den vervolgde bekend of Item op de bij algemeene verordening daarvoor bepaalde wijze bekend gemaakt zij.
(2) Na de stuiting vangt een nieuwe verjaringstermijn aan.


Artikel 81.
De schorsing der strafvervolging' ter zake van een praejudicieel geschil schorst de verjaring.
Artikel 82.
(1) Het recht tot strafvordering wegens overtredingen waarop geene andere hoofdstraf is gesteld dan geldboete, vervalt door vrijwillige betaling van het maximum der boete, en van de kosten indien er reeds vervolging heeft plaats gehad, op machtiging van den bij algemeene verordening daartoe aangewezen ambtenaar binnen den termijn door hem te stellen.
(2) Is nevens geldboete verbeurdverklaring op het feit gesteld, dan moeten tevens de aan verbeurdverklaring onderworpen voorwerpen worden afgegeven of de wamde waarop zij door den iu het eerste lid bedoelden ambtenaar geschat zijn, worden voldaan.
(3) In de gevallen waarin de straf wordt verhoogd wegens herhaling, is die verhooging ook van toepassing, wanneer het recht tot strafvordering wegens de vroeger gepleegde overtreding volgens het eerste en tweede lid van dit artikel is vervallen.
(4) De bepalingen van dit artikel gelden niet voor een minderjarigen persoon, die vóór bet begaan van het feit den leeftijd van zestien jaren nog niet heeft bereikt.
Artikel 83.
Het recht tot uitvoering van de straf vervalt door den dood van den veroordeelde.
Artikel 84.
(1) Het recht tot uitvoering van de straf vervalt door verjaring.
(2) De termijn dezer verjaring is bij overtredingen twee jaren, bij misdrijven door middel van de drukpers gepleegd vijf jaren, en bij andere misdrijven een derde langer dan de termijn der verjaring van het recht tot strafvordering.
(3) In geen geval is de termijn der verjaring korter dan de duur der opgelegde straf.
(4) Het recht tot uitvoering van de doodstraf verjaart niet.


Artikel 85.
(1) De termijn van verjaring' vangt aan op den dag- na dien waarop de rechterlijke uitspraak kan worden ten uitvoer gelegd.
(2) Bij ontvluchting van een veroordeelde tijdens het ondergaan van zijne straf, vangt een nieuwe verjaringstermijn aan op den dag na dien der ontvluchting. Bij herroeping eener voorwaardelijke invrijheidstelling vangt een nieuwe verjaringstermijn aan op den dag na dien der herroeping.
(3) De termijn loopt niet gedurende de bij algemeene verordening bevolen schorsing der tenuitvoerlegging, noch gedurende den tijd dat de veroordeelde, zij het ook ter zake van eene andere veroordeeling, in verzekerde bewaring is.
Titel IX.
Bet-eekenis van sommige in het wetboek voorkomende uitdrukkingen.
Artikel 86.
Waar van misdn'i f in het algemeen of van eenig misdrijf in het bijzonder gesproken wordt, wordt daaronder medeplichtigheid aan en poging tot dat misdrijf begrepen, voor zoover niet uit eenige bepaling liet tegendeel volgt.
Artikel 87.
Aanslag bestaat zoodra eene strafbare poging tot het voorgenomen feit aanwezig is.
Artikel 88.
Samenspanning bestaat zoodra twee of meer personen overeengekomen zijn om het misdrijf te plegen.
Artikel 89.
Met het plegen van.ge weid wordt gelijkgesteld het brengen in een staat van bewusteloosheid of onmacht.
Artikel 90.
Onder zwaar lichamelijk letsel wordt verstaan:


ziekte of' verwonding die geen uitzicht op volkomen genezing overlaat of waardoor levensgevaar ontstaat;
voortdurende ongeschiktheid tot uitoefening van ambts- of beroepsbezigheden ;
verlies van het gebruik van eenig zintuig;
verminking;
verlamming;
verstoring der verstandelijke vermogens die langer dan vier weken geduurd heeft;
afdrijving of dood van de vrucht eener vrouw.
Artikel 91.
(1) < )nder vaderlijke macht wordt begrepen de macht van het hoofd der ïaïïTÏÏIe. "
(2) Onder ouders wordt begrepen het hoofd der familie.
(3) ()nder vader wordt begrepen hij die eene met de vaderlijke overêënïcömende macht uitoefent.
(4) Onder kind wordt begrepen hij die onder eene met de vaderlijke overeenkomende macht staat.
Artikel 92.
(1) Ouder ^ambtenaren worden begrepen alle personen verkozen bij krachtens algemeene verordening gehouden verkiezingen, alle leden van locale raden die dit niet zijn krachtens eene verkiezing, zoomede alle Inlandsche hoofden en hoofden van Vreemde Oosterlingen die wettig gezag oefenen.
(2) Onder ambtenaren en onder rechters worden begrepen scheidsrechters; onder rechters zij die administratieve rechtsmacht oefenen, benevens de voorzitters en de leden van de priesterraden. .
(3) Allen die tot de gewapende macht beliooren. worden mede als ambtenaren beschouwd.
Artikel 93.
(1) SchjgjieLis elk gezagvoerder van een vaartuig of die dezen vervangt.
(2) Opvarenden zijn allen die zich aan boord bevinden, met uitzondering van den schipper.
'%-j1 £I:lëliEa&L1 zijn allen die zich als scheepsofficieren of scheepsgezellen aan boord bevinden.


Artikel 94.
Onder Nederlandsche schepen worden verstaan die vaartuigen welTie door de Kederlandsche wet betrekkelijk de afgifte van zeebrieven en vergunningen tot het voeren der Nederlandsclie vlag als zeeschepen worden aangemerkt.
Artikel 95.
Onder Nederlandsch-Indisclie schepen worden verstaan:
1°. die vaartuigen welke door de algemeene verordening omtrent de zeebrieven en jaarpassen in Nederlandsch-Indië als zeeschepen worden aangemerkt;
2°. de in de zelfbesturende landschappen thuis behoorende vaartuigen welke van een door het zelfbestuur overeenkomstig de daaromtrent bestaande voorschriften uitgereikten zeebrief of jaarpas zijn voorzien.
Artikel 96.
(1) Onder vijand worden begrepen opstandelingen.
(2) Onder oorlog worden begrepen vijandelijkheden met zelfbesturende landschappen, alsmede burgeroorlog.
(3) Onder tijd van oorlog: wordt begrepen de tijd waarin oorlog dreigende is. Tijd van oorlog wordt mede geacht te bestaan zoodra de mobilisatie van het leger is bevolen en zoolang het leger gemobiliseerd is.
Artikel 97.
Door dag wordt verstaan een tijd van vier en twintig uren, door maan cl een tijd van dertig dagen.
Artikel 98.
, Door nacht wordt verstaan de tijd tusschen zonsondergang / en zonsopgang.
Artikel 99.
Onder i n klimming wordt begrepen het ingaan door eene bestaande niet tot ingang bestemde of door eene opzettelijk gegraven opening in den grond, alsmede het overschrijden van slooten of grachten tot afsluiting dienende.
, p.
^c7 -JL oaA- 3^ r/
; Yh OuhA-I/J^


Artikel 100.
Onder valsclie sleutels worden begreHfiii alle tot opening van liet slot niet bestemde werktuigen.'
Artikel 101.
Onder veef worden verstaan eenhoevige dieren, herkauwers en varkens.
Artikel 102.
Onder wettelijk voorschrift en onder wettelijke strafbepaling wordt verstaan elk voorschrift en elke strafbepaling, voorkomende in algemeene of locale verordeningen of in reglementen en keuren van politie.
SLOTBEPALING.
Artikel 103.
De bepalingen der eerste acht Titels van dit Boek zijn ook toepasselijk op feiten waarop bij andere wettelijke voorschriften straf is gesteld, tenzij bij de wet of bij Koninklijk besluit anders is bepaald.
TWEEDE BOEK.
Misdrijven.
Titel I.
Misdrijven tegen de veiligheid van den staat.
Artikel 104.
De aanslag ondernomen met het oogmerk om den Koning, de regeerende Koningin of den Regent van het leven of de vrijheid te berooven of tot regeeren ongeschikt te maken, wordt gestraft met de doodstraf of levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren.
Artikel 105.
De aanslag ondernomen met het oogmerk om den Gouverneur-Generaal of den waarnemenden Gouverneur-Generaal


van liet leven of de vrijheid te berooven of tot de uitoefening van de regeering ongeschikt te maken, wordt gestraft met de doodstraf of levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren.
Artikel 106.
De aanslag ondernomen met het oogmerk 0111 het grondgebied van den staat geheel of gedeeltelijk onder vreemde heerschappij te brengen of om een deel daarvan af te scheiden, wordt gestraft met levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren.
Artikel 107.
De aanslag ondernomen met liet oogmerk om <len grondwettigen regeeringsvorm of de orde van troonopvolging te vernietigen of op onwettige wijze te veranderen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren.
Artikel 108.
1
De aanslag ondernomen met het oogmerk 0111 den wettigen regeeringsvorm van Nederlandsch-Indië te vernietigen of op onwettige wijze te veranderen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren.
Artikel 109.
Als schuldig aan opstand wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren:
1°. hij die anderen in de wapenen brengt met het oogmerk zich te verzetten tegen het in Nederlandsch-Indië gevestigde gezag;
2°. hij die de wapenen voert tegen het in NederlandschIndië gevestigde gezag.
Artikel 110.
De samenspanning tot eene der in de artikelen 104—109 omschreven misdrijven wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren.


Artikel 111.
(1) Hij die hetzij met eene buitenlandsche mogendheid, hetzij met een Indisch vorst of volk in verstandhouding treedt, niet het oogmerk om hen tot het plegen van vijandelijkheden of tot het voeren van een oorlog tegen den staat te bewegen, hen in het daartoe opgevatte voornemen te versterken, hun daarbij hulp toe te zeggen of bij de voorbereiding hulp te verleenen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren.
(2) Indien de vijandelijkheden worden gepleegd of de oorlog uitbreekt, wordt de doodstraf of levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren opgelegd.
Artikel 112.
Hij die opzettelijk bescheiden, berichten of inlichtingen omtrent eenige zaak waarvan hij weet dat de geheimhouding door het belang van den staat wordt geboden, hetzij openbaar maakt, hetzij aan eene buitenlandsche mogendheid, een Indisch vorst of volk mededeelt of in handen speelt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
Artikel 113.
(1) Hij die opzettelijk, geheime bescheiden, kaarten, plannen, teekeningen of voorwerpen, betrekking hebbende op de verdediging of de uitwendige veiligheid van NederlandschIndië, onder zich hebbende of van den inhoud van zoodanige geheime stukken of van den vorm en de samenstelling van zulke geheime voorwerpen kennis dragende, deze stukken of voorwerpen, of den inhoud, den vorm of de samenstelling daarvan geheel of gedeeltelijk hetzij openbaar maakt, hetzij aan anderen, die niet tot kennisneming daarvan bevoegd zijn, mededeelt of in handen speelt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
(2) Indien de schuldige de bovenbedoelde stukken of voorwerpen onder zich had krachtens of zijne kennis daarvan verkreeg uit zijn beroep, kan de straf met een derde worden verhoogd.
Artikel 114.
Hij aan wiens schuld te wijten is, dat de in artikel 113 bedoelde geheime stukken of voorwerpen, met het bewaren of


opbergen waarvan hij heiast is, hun vorm of hunne samenstelling' geheel of gedeeltelijk openbaar zijn geworden of in het bezit of ter kennis zijn gekomen van anderen, niet tot kennisneming daarvan bevoegd, wordt gestraft met gevangenisstraf' van ten hoogste een jaar en zes maanden of hechtenis van ten hoogste een jaar of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 115.
Hij die geheel of gedeeltelijk van geheime stukken of voorwerpen als bedoeld in artikel 113, waarvan hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden, dat zij niet voor zijne kennisneming bestemd zijn, inzage of kennis neemt, afschriften of uittreksels, in welk schrift of welke taal ook, afdrukken, afbeeldingen of nabootsingen maakt of doet maken of die stukken of voorwerpen niet aan een ambtenaar der justitie of politie of van het binnenlandsch bestuur ter hand stelt als hij in het bezit daarvan is gekomen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren.
Artikel 116.
De samenspanning tot een der in de artikelen 113 en 115 omschreven misdrijven wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar.
Artikel 117.
Met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden wordt gestraft hij die zonder daartoe bevoegd te zijn opzettelijk:
1°. een verdedigingswerk nadert, behalve op de groote verkeerswegen, op een afstand van minder dan vijfhonderd meters;
2°. eene inrichting van de land- of zeemacht of een oorlogsvaartuig betreedt langs een anderen dan den gewonen toegang.
Artikel 118.
Met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van ten hoogste zeshonderd gulden wrordt gestraft bij die zonder daartoe bevoegd te zijn opzettelijk eene opmeting


doet of eene teekening, afbeelding of beschrijving maakt betreffende eenige zaak van militair belang.
Artikel 119.
Met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar wordt gestraft:
1°. hij die iemand opneemt, wetende dat deze zonder daartoe bevoegd te zijn voornemens is dan wel tracht kennis te bekomen van geheime stukken of voorwerpen als bedoeld in artikel 113, of zich op de hoogte te stellen van de ligging, den bouw, den aanleg, de inrichting, de bewapening, de approviandeering, de munitie-uitrusting of' de bezetting van verdedigingswerken of van eenige andere zaak van militaii belang;
2°. hij die voorwerpen verbergt, van welke het hem bekend is dat zij bij de uitvoering van een voornemen als onder 1°. bedoeld, op welke wijze ook moeten dienstig zijn.
Artikel 120.
Indien het plegen van een der in de artikelen 113, 115, 117, 118 en 119 omschreven misdrijven gepaard gaat met aanwending van bedriegelijke middelen, zooals misleiding, vermomming, aanneming van valsche namen of hoedanigheden, dan wel met aanbieding of aanneming, voorspiegeling of belofte van geschenken, voordeelen of belooningen, in welken vorm ook, of met geweld of bedreiging met geweld, kunnen de vrijheidsstraffen worden verdubbeld.
Artikel 121.
Hij die eene hem van Ilegeeringswege opgedragen onderhandeling met eene buitenlandse]'e mogendheid, een Indisch vorst of volk opzettelijk ten nadeele van den staat voert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren.
Artikel 122.
Met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren wordt gestraft:
1°. hij die, in geval van een oorlog waarin Nederland


niet betrokken is, opzettelijk eenige handeling verricht waardoor de onzijdigheid van den staat wordt in gevaar gebracht, of eenig bijzonder voorschrift tot handhaving der onzijdigheid van Regeeringswege gegeven en bekend gemaakt, opzettelijk overtreedt;
2°. hij die, in tijd van oorlog, eenig voorschrift van Regeeringswege in liet belang der veiligheid van den staat gegeven en bekend gemaakt, opzettelijk overtreedt.
Artikel 123.
De Nederlandsche onderdaan die vrijwillig in krijgsdienst treedt bij eene buitenlandsche mogendheid, wetende dat deze met'Nederland in oorlog is, of in het vooruitzicht van een oorlog met Nederland, wordt, in het laatste geval indien de oorlog uitbreekt, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren.
Artikel 124.
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren wordt gestraft hij die opzettelijk, in tijd van oorlog, den vijand hulp verleent of den staat tegenover den vijand benadeelt.
(2) Levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren wordt toegepast indien de dader:
1°. eenige kaart, plan, teekening of beschrijving van militaire werken, of eenige inlichting betreffende militaire bewegingen of ontwerpen den vijand mededeelt of in handen speelt;
2°. als verspieder den vijand dient of een verspieder des vijands opneemt, verbergt of voorthelpt.
(3) • De doodstraf of levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren wordt toegepast indien de dader:
1°. eenige versterkte of bezette plaats of post, eenig middel van gemeenschap, eenig magazijn, eenigen krijgsvoorraad of eenige krijgskas, of wel de vloot of het leger of eenig deel daarvan aan den vijand verraadt, in 's vijands macht brengt, vernielt of onbruikbaar maakt, of eenige tot afweer of aanval beraamde of uitgevoerde onderwaterzetting of ander militair werk belet, belemmert of verijdelt;


2°. hetzij oproer, hetzij muiterij of desertie onder het krijgsvolk teweegbrengt of bevordert.
Artikel 125.
De samenspanning tot een der in artikel 124 omschreven misdrijven wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren.
Artikel 126.
Met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren wordt gestraft li ij die, in tijd van oorlog, zonder oogmerk om den vijand hulp te verleenen of den staat tegenover den vijand te benadeelen, opzettelijk:
1°. een verspieder des vijands opneemt, verbergt of voorthelpt ;
2°. desertie van een krijgsman, in dienst van den staat, teweegbrengt of bevordert.
Artikel 127.
(1) Hij die, in tijd van oorlog, eenige bedriegelijke handeling pleegt bij levering van benoodigdheden ten dienste van de vloot of het leger, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren.
(2) Met dezelfde straf wordt gestraft hij die, met het opzicht over de levering der goederen belast, de bedriegelijke handeling opzettelijk toelaat.
Artikel 128.
(1) Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen 104 en 105 omschreven misdrijven, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—5 vermelde rechten worden uitgesproken.
(2) Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen 106—125 omschreven misdrijven, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—3 vermelde rechten worden uitgesproken.
(3) Bij veroordeeling wegens het in artikel 127 omschreven misdrijf, kan de schuldige worden ontzet van de uitoefening van het beroep waarin hij het misdrijf begaan heeft, en van de in artikel 35 n°. 1—4 vermelde rechten, en kan openbaarmaking van de rechterlijke uitspraak voorden gelast.


Artikel 129.
De straffen gesteld op de in de artikelen 124—127 omschreven feiten, zijn toepasselijk indien een dier feiten wordt gepleegd tegen of met betrekking tot de bondgei.ooten van den staat in een gemeenschappelijken oorlog.
Titel II. '
Misdrijven tegen de Koninklijke waardigheid en tegen de waardigheid van den Gouverneur-Generaal.
Artikel 130.
(1) De aanslag op het leven of de vrijheid van de nietregeerende Koningin, van den gemaal der regeerende Koningin, van den troonopvolger of van een lid van het koninklijk huis, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren.
(2) Indien de aanslag op het leven den dood ten gevolge heeft of met voorbedachten rade wordt ondernomen, wordt levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren opgelegd.
(3) Indien de aanslag op het leven met voorbedachten rade ondernomen den dood ten gevolge heeft, wordt de doodstraf of levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren opgelegd.
Artikel 131.
Elke feitelijke aanranding van den persoon des Konings of der Koningin, die niet valt in eene zwaardere strafbepaling, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste acht jaren.
Artikel 132.
Elke feitelijke aanranding van den persoon van den gemaal der regeerende Koningin, van den troonopvolger, van een lid van het koninklijk huis of van den Regent, die niet valt in eene zwaardere strafbepaling, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.


Artikel 133.
Elke feitelijke aanranding van den Gouverneur-Generaal of van den waarnemenden Gouverneur-Generaal, die niet valt in eene zwaardere strafbepaling, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
Artikel 134.
Opzettelijke beleediging den Koning of der Koningin aangedaan, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten lioogste zes jaren of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 135.
Opzettelijke beleediging den gemaal der regeerende Koningin, den troonopvolger, een lid van het koninklijk huis of den Regent aangedaan, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren of' geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 136.
Opzettelijke beleediging den Gouverneur-Generaal of den waarnemenden Gouverneur-Generaal aangedaan, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 137.
(1) Hij die een geschrift of afbeelding, waarin eene beleediging voorkomt voor den Koning, de Koningin, den gemaal der regeerende Koningin, den troonopvolger, een lid van het koninklijk huis of den Regent, met het oogmerk om aar den beleedigenden inhoud ruchtbaarheid te geven of de ruchtbaarheid daarvan te vermeerderen, verspreidt, openlijkten toon stelt of aanslaat, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Indien de schuldige het misdrijf in zijn beroep begaat en er. tijdens liet plegen van liet misdrijf, nog geen twee jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijk misdrijf onherroepelijk is geworden, kan hij van de uitoefening van dat beroep worden ontzet.


Artikel 138.
(1) Hij die een geschrift of afbeelding, waarin eene beleediging voorkomt voor den Gouverneur-Generaal of den waarnemenden Gouverneur-Géneraal, met het oogmerk om aan den beleedigenden inhoud ruchtbaarheid te geven of de ruchtbaarheid daarvan te vermeerderen, verspreidt, openlijk ten toon stelt of aanslaat, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Indien de schuldige het misdrijf in zijn beroep begaat en er, tijdens het plegen van het misdrijf, nog geen twee jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijk misdrijf onherroepelijk is geworden, kan hij van de uitoefening van dat beroep worden ontzet.
Artikel 139.
(1) Bij veroordeeling wegens het in artikel 130 omschreven misdrijf, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—5 vermelde rechten worden uitgesproken.
(2) Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen 131—133 omschreven misdrijven, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—4 vermelde rechten worden uitgesproken.
(3) Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen 134—136 omschreven misdrijven, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—3 vermelde rechten worden uitgesproken.
Titel III.
Misdrijven tegen hoofden en vertegenwoordigers van bevriende staten.
Artikel 140.
(1) De aanslag op het leven of de vrijheid van een regeerend vorst of ander hoofd van een bevrienden staat wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren.
(2) Indien de aanslag op het leven den dood ten gevolge heeft of met voorbedachten rade wordt ondernomen, wordt levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twin tig jaren opgelegd.
(3) Indien de aanslag op het leven met voorbedachten


rade ondernomen den dood ten gevolge heeft, wordt de doodstraf of levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren opgelegd.
Artikel 141.
Elke feitelijke aanranding van den persoon van een regeerend vorst of ander hoofd van een bevrienden staat, die niet valt in eene zwaardere strafbepaling, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
Artikel 142.
Opzettelijke beleediging een regeerend vorst of ander hoofd van een bevrienden staat aangedaan, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 143.
Opzettelijke beleediging eenen vertegenwoordiger van eene buitenlandsche mogendheid bij de Nederlandsche Regeering in zijne hoedanigheid aangedaan, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 144.
(1) Hij die een geschrift of afbeelding, waarin eene beleediging voorkomt voor een regeerend vorst of ander hoofd van een bevrienden staat of voor een vertegenwoordiger van eene biiitenlandsclie mogendheid bij de Nederlandsche Regeering in zijne hoedanigheid, met het oogmerk om aan den beleedigenden inhoud ruchtbaarheid te geven of de ruchtbaarheid daarvan te vermeerderen, verspreidt, openlijk ten toon stelt of aanslaat, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Indien de schuldige het misdrijf in zijn beroep begaat en er, tijdens liet plegen van het misdrijf, nog geen twee jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijk misdrijf onherroepelijk is geworden, kan hij van de uitoefening van dat beroep worden ontzet.


Artikel 145.
(1) 13ij veroordeeling wegens liet in artikel 140 omschreven misdrijf, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—5 vermelde rechten worden uitgesproken.
(2) 13ij veroordeeling wegens het in artikel 141 omschreven misdrijf, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—4 vermelde rechten worden uitgesproken.
(3) Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen 142 en 143 omschreven misdrijven, kan ontzetting van de in artikel 35. nn. 1—3 vermelde rechten worden uitgesproken.
Titel IV.
Misdrijven betreffende de uitoefening van staatsplichten en staatsrechten.
Artikel 146.
Hij die door geweld of bedreiging met geweld eene vergadering van een localen raad uiteenjaagt, tot het nemen of niet nemen van eenig besluit dwingt, of den voorzitter of een lid uit die vergadering verwijdert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren.
Artikel 147.
Hij die door geweld of bedreiging met geweld opzettelijk den voorzitter of een lid van een localen raad verhindert de vergadering bij te wonen of daarin vrij en onbelemmerd zijn plicht te vervullen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden.
Artikel 148.
Hij die, bij gelegenheid eener krachtens algemeene verordening gehouden verkiezing, door geweld of bedreiging met geweld opzettelijk iemand verhindert zijn kiesrecht vrij en onbelemmerd uit te oefenen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden.
Artikel 149.
(1) Hij die, bij gelegenheid eener krachtens algemeene verordening gehouden verkiezing, door gift of belofte iemand


omkoopt 0111 zijn kiesrecht hetzij niet, hetzij op bepaalde wijze uit te oefenen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Dezelfde straf wordt toegepast op den kiezer die zich door gift of belofte tot een of ander laat omkoopen.
Artikel 150.
Hij die, bij gelegenheid eener krachtens algemeene verordening gehouden verkiezing, eenige bedriegelijke handeling pleegt waardoor de stem van een kiezer van onwaarde wordt of een ander dan de door dien kiezer bedoelde persoon wordt aangewezen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden.
Artikel 151.
Hij die opzettelijk zich voor een ander uitgevende, aan eene krachtens algemeene verordening gehouden verkiezing deelneemt, wordt gestraft niet gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden.
Artikel 152.
Hij die, bij gelegenheid eener krachtens algemeene verordening «eliouden verkiezing, opzettelijk eene plaats gehad hebbende stemming verijdelt of eenige bedriegelijke handeling pleegt waardoor aan de stemming een andere uitslag wordt gegeven dan door de wettig ingeleverde stembiljetten of door de wettig uitgebrachte stemmen zou zijn verkregen, wordt gestraft niet gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren.
Artikel 153.
(1) Bij veroordeeling wegens het in artikel 146 omschreven misdrijf, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—3 vermelde rechten worden uitgesproken.
(2) Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen 147—152 omschreven misdrijven, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 3 vermelde rechten worden uitgesproken.


Titel V.
Misdrijven tegen de openbare orde.
Artikel 154.
Hij die opzettelijk gevoelens van vijandschap, haat of minachting tegen de Regeering van Nederland of' van Nederlandsch-Indië opwekt of bevordert, wordt gestraft met gevangenisstraf' van ten hoogste zeven jaren of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 155.
(1) Hij die een geschrift of afbeelding, waarin gevoelens van vijandschap, haat of minachting tegen de Regeering van Nederland of van Nederlandsch-Indië worden opgewekt of bevorderd, met het oogmerk om aan den inhoud ruchtbaarheid te geven of de ruchtbaarheid daarvan te vermeerderen, verspreidt, openlijk ten toon stelt of aanslaat, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren en zes maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Indien de schuldige liet misdrijf in zijn beroep begaat en er, tijdens het plegen van het misdrijf, nog geen vijf jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijk misdrijf onherroepelijk is geworden, kan hij van de uitoefening van dat beroep worden ontzet.
Artikel 156.
Hij die opzettelijk gevoelens van vijandschap, haat of minachting tusschen of tegen groepen der bevolking van Nederlandsrh-Indië opwekt of bevordert, "wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van ten
hoogste driehonderd gulden.
o 1
Artikel 157. j
(1) Hij die een geschrift of afbeelding, waarin gevoelens van vijandschap, haat of "minachting tusschen of tegen groepen der bevolking van Nederlapdscli-Indië worden opgewekt of bevorderd, met het oogmerk om aan den inhoud ruchtbaarheid te geven of de ruchtbaarheid daarvan te vermeerderen, verspreidt, .openlijk ten toon stelt of aanslaat, wordt gestraft


met gevangenisstraf van teil hoogste twee jaren en zes maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Indien de schuldige het misdrijf in zijn beroep begaat en er, tijdens het plegen van het feit, nog geen vijf jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijk misdrijf onherroepelijk is geworden, kan hij van de uitoefening van dat beroep worden ontzet.
Artikel 158.
Hij die in Nederlandsch-Indië eene verkiezing van een lid van eenig in het buitenland ingesteld staatkundig lichaam doet houden, of zoodanige verkiezing voorbereidt dan wel bevordert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van ten hoogste vijfhonderd gulden.
Artikel 159.
Hij die deelneemt aan eene verkiezing als in artikel 158 bedoeld, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of geldboete van ten hoogste honderd gulden.
Artikel 160.
Hij die in het openbaar, mondeling of bij geschrifte, tot eenig strafbaar feit of tot eenige andere ongehoorzaamheid hetzij aan een wettelijk voorschrift, hetzij aan een krachtens wettelijk voorschrift gegeven ambtelijk bevel opruit, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 161.
(1) Hij die een geschrift waarin tot eenig strafbaar feit of tot eenige andere in liet vorige artikel omschreven ongehoorzaamheid wordt opgeruid, met het oogmerk om aan den opruienden inhoud ruchtbaarheid te s?even of do ruchtbaarheid daarvan te vermeerderen, verspreidt, openlijk ten toon stelt of aanslaat, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Indien de schuldige het misdrijf in zijn beroep begaat


en er, tijdens liet plegen van liet misdrijf, nog geen vijf jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijk misdrijf onherroepelijk is geworden, kan hij van de uitoefening van dat beroep worden ontzet.
Artikel 162.
Hij die in liet openbaar, mondeling of bij geschrifte, aanbiedt inlichtingen, gelegenheid of middelen te verschaffen om eenig strafbaar feit te plegen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 163.
(1) Hij die een geschrift waarin wordt aangeboden inlichtingen, gelegenheid of middelen te verschaffen om eenig strafbaar feit te plegen, met het oogmerk om aan dat aanbod ruchtbaarheid te geven of de ruchtbaarheid daarvan te vermeerderen, verspreidt, openlijk ten toon stelt of aanslaat, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Indien de schuldige liet misdrijf in zijn beroep begaat en er, tijdens het plegen van liet misdrijf, nog geen vijf jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijk misdrijf onherroepelijk is geworden, kan hij van de uitoefening van dat beroep worden ontzet.
Artikel 164.
Hij die, kennis dragende van eene samenspanning tot een der in de artikelen 104—109, 113, 115 of 124 bedoelde misdrijven op een tijdstip waarop het plegen van deze misdrijven nog kan worden voorkomen, opzettelijk nalaat daarvan tijdig voldoende kennis te geven hetzij aan de ambtenaren der justitie of politie, hetzij aan den bedreigde, wordt, indien het misdrijf is gevolgd, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 165.
(1) Hij die, kennis dragende van een voornemen tot het plegen van een der in de artikelen 104—113 en 115—133


omschreven misdrijven, tot desertie in tijd van oorlog, tot militair verraad, tot moord, mensclienroof of verkrachting, tot een der in Titel VII van dit Boek omschreven misdrijven voor zoover daardoor levensgevaar wordt veroorzaakt, tot een der misdrijven omschreven in de artikelen 244—248, 250, 272, of tot een der misdrijven omschreven in de artikelen 264 en 275 voor zooveel betreft voor omloop bestemd kredietpapier, op een tijdstip waarop het plegen van deze misdrijven nog kan worden voorkomen, opzettelijk nalaat daarvan tijdig voldoende kennis te geven hetzij aan de ambtenaren der justitie of politie, hetzij aan den bedreigde, wordt, indien het misdrijf is gevolgd, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Dezelfde straf is toepasselijk op hem die, kennis dragende van eenig in het eerste lid vermeld reeds gepleegd misdrijf waardoor levensgevaar is ontstaan, op een tijdstip waarop de gevolgen nog kunnen worden afgewend, opzettelijk nalaat daarvan gelijke kennisgeving te doen.
Artikel 166.
De bepalingen van de artikelen 164 en 165 zijn niet van toepassing op hem die door de kennisgeving gevaar voor eene strafvervolging zou doen ontstaan voor zich zeiven, voor een zijner bloedverwanten of aangehuwden in de rechte linie of in den tweeden of derden graad der zijlinie, voor zijn echtgenoot of gewezen echtgenoot, of voor een ander bij wiens vervolging hij zich, uit hoofde van zijn ambt of beroep, van het afleggen van getuigenis zou kunnen verschoonen.
Artikel 167.
(1) Hij die in de woning of het besloten lokaal of erf, bij een ander in gebruik, wederrecli tel ij IF biniTeri drmgtTiT, wederrechtelijk aldaar vertoevende, zich niet op de vordering van of vanwege den rechthebbende aanstonds verwijdert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Hij die zich den toegang heeft verschaft door middel van braak of inklimming, van valsclie sleutels, van een
/ valsohe order of een valsch kostuum, of die, zonder voorkennis van den rechthebbende en anders dan ten gevolge van


vergissing binnengekomen, aldaar bij nacht wordt aangetroffen, wordt geacht te zijn binnengedrongen.
(3) Indien hij bedreigingen uit of zicli bedient van middelen geschikt om vrees aan te jagen, wordt hij gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden.
(4) De in het eerste en derde lid bepaalde straffen kunnen met een derde worden verhoogd, indien twee of meer vereenigde personen het misdrijf plegen.
Artikel 168.
(1) Hij die in een voor den openbaren dienst bestemd lokaal wederrechtelijk binnendringt of, wederrechtelijk aldaar vertoevende, zich niet op de vordering van den bevoegden ambtenaar aanstonds verwijdert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Hij die zich den toegang heeft verschaft door middel van braak of inklimming, van valsche sleutels, van een valsche order of een valsch kostuum, of die, zonder voorkennis van den bevoegden ambtenaar en anders dan ten gevolge van vergissing binnengekomen, aldaar bij nacht wordt aangetroffen, wordt geacht te zijn binnengedrongen.
(3) Indien hij bedreigingen uit of zich bedient van middelen geschikt om vrees aan te jagen, wordt hij gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden.
(4) De in liet eerste en derde lid bepaalde straffen kunnen met een derde worden verhoogd, indien twee of meer vereenigde personen liet misdrijf plegen.
Artikel 169.
(1) Deelneming aan eene vereeniging die tot oogmerk heeft het plegen van misdrijven, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren.
(2) Deelneming aan eene andere bij algemeene verordening verboden vereeniging wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(3) Ten aanzien der oprichters of bestuurders kunnen deze straffen met een derde worden verhoogd.


Artikel 170.
(1) Zij die openlijk met vereenigde krachten geweld plegen tegen personen of goederen, worden gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren en zes maanden.
(2) De schuldige wordt gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren, indien hij opzettelijk goederen vernielt of indien het door liem gepleegde geweld eenig lichamelijk letsel ten gevolge heeft;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren, indien dat geweld zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft;
3°. met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren, indien dat geweld den dood ten gevolge heeft.
(3) Artikel 89 blijft buiten toepassing.
Artikel 171.
Hij die opzettelijk door het verspreiden van een logenachtig bericht onrust verwekt onder de bevolking, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 172.
Hij die opzettelijk door valsche alarmkreten of signalen de rust verstoort, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie weken of geldboete van ten hoogste zestig gulden.
Artikel 173.
Hij die door geweld of bedreiging met geweld eene geoorloofde openbare vergadering verhindert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar.
Artikel 174.
Hij die opzettelijk door het verwekken van wanorde of het maken van gedruisch eene geoorloofde openbare vergadering stoort, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie weken of geldboete van ten hoogste zestig gulden.
Artikel 175.
Hij die door geweld of bedreiging met geweld hetzij eene


geoorloofde openbare godsdienstige bijeenkomst, hetzij eene geoorloofde godsdienstige pleclitiglieid of begrafenisplechtigheid verhindert, wordt gestraft met gevangenisstraf' van ten hoogste een jaar en vier maanden.
Artikel 176.
Hij die opzettelijk door het verwekken van wanorde of het maken van gedruisch hetzij eene geoorloofde openbare godsdienstige bijeenkomst, hetzij eene geoorloofde godsdienstige plechtigheid of begrafenisplechtigheid stoort, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste eene maand en twee weken of geldboete van ten hoogste honderd twintig gulden.
Artikel 177.
Met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee «eken of geldboete van ten hoogste honderd twintig gulden wordt gestraft:
1°. hij die een bedienaar van den godsdienst in de geoorloofde waarneming zijner bediening bespot;
2°. hij die voorwerpen aan eenen eeredienst gewijd, waaien wanneer de uitoefening van dien dienst geoorloofd is, beschimpt.
Artikel 178.
Hij die opzettelijk den geoorloofden toegang tot eene begraafplaats of het geoorloofd vervoer van een lijk naar eene begraafplaats verhindert of belemmert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste eene maand en twee weken of geldboete van ten hoogste honderd twintig gulden.
Artikel 179.
Hij die opzettelijk een graf schendt of opzettelijk en wederrechterlijk eenig op eene begraafplaats opgericht gedenkteeken vernielt of beschadigt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden.
Artikel 180.
Hij die opzettelijk en wederrechtelijk een lijk opgraaft of wegneemt of een opgegraven of weggenomen lijk verplaatst of vervoert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten


hoogste een jaar en vier maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 181.
Hij die een lijk begraaft, verbergt, wegvoert of wegmaakt, met het oogmerk om het overlijden of de geboorte te verhelen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Titel VI.
Tweegevecht.
Artikel 182.
Met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden wordt gestraft:
1°. hij die iemand tot eene uitdaging tot tweegevecht of tot het aannemen van eene uitdaging aanzet, indien daarop een tweegevecht volgt;
2°. hij die opzettelijk eene uitdaging overbrengt, indien daarop een tweegevecht volgt.
Artikel 183.
Met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden wordt gestraft hij die iemand in het openbaar of in tegenwoordigheid van derden verwijtingen doet of hem aan bespotting prijsgeeft, omdat hij niet tot tweegevecht heeft uitgedaagd of omdat hij eene uitdaging heeft afgewezen.
Artikel 181.
(1) Tweegevecht wordt ten aanzien van hem die zijne tegenpartij geen lichamelijk letsel toebrengt, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen Imaanden.
(2) Hij die zijne tegenpartij eenig lichamelijk letsel toebrengt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden.
(3) Hij die zijne tegenpartij zwaar lichamelijk letsel toebrengt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.


(4) Hij die zijne tegenpartij van het leven berooft, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren of, mc.ien liet tweegevecht op leven of dood was aangegaan rnet gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren.
(5) Poging tot tweegevecht is niet strafbaar.
Artikel 185.
Op hem die in een tweegevecht zijne tegenpartij van het leven berooft of haar eenig lichamelijk letsel toebrengt, worden de bepalingen omtrent moord, doodslag of mishandeling toegepast:
1 . indien de voorwaarden niet vooraf zijn geregeld;
2'. indien het tweegevecht niet plaats heeft in tegenwoordigheid van wederzijdsche getuigen;
3°. indien de dader, opzettelijk en ten nadeele van de tegenpartij, zich aan eenige bedriegelijke handeling schuldig maakt of van de voorwaarden afwijkt.
Artikel 186.
(1) Getuigen en geneeskundigen die een tweegevecht bijwonen, zijn niet strafbaar.
(2) De getuigen worden gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren, indien de voorwaarden niet vooraf zijn geregeld, of indien zij partijen tot voortzetting van het tweegevecht aanzetten;
.2 . met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren, indien zij, opzettelijk en ten nadeele van eene of beide partijen, zich aan eenige bedriegelijke handeling schuldig maken of eenige door partijen gepleegde bedriegelijke handeling toelaten, of toelaten dat van de voorwaarden wordt afgeweken.
(3) De bepalingen omtrent moord, doodslag of mishandeling worden toegepast op den getuige bij een tweegevecht waarin eene der partijen van het leven is beroofd of haar eenig lichamelijk letsel is toegebracht, indien hij, opzettelijk en ten nadeele van die partij, zich aan eenige bedriegelijke handeling heeft schuldig gemaakt of eenige bedriegelijke handeling heeft toegelaten, of heeft toegelaten dat ten nadeele van den verslagene of verwonde van de voorwaarden is afgeweken.


Titel YII.
Misdrijven waardoor de algemeene veiligheid van personen of goederen wordt in gevaar gebracht.
Artikel 187.
Hij die opzettelijk brand sticlit, eene ontploffing teweegbrengt of eene overstrooming veroorzaakt, wordt- gestraft:
1°. niet gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren, indien daarvan gemeen gevaar voor goederen te duchten is;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren, indien daarvan levensgevaar voor een ander te duchten is;
3°. met levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren, indien daarvan levensgevaar voor een ander te duchten is en het feit iemands dood ten srevolffe heeft. ë
Artikel 188.
Hij aan wiens schuld brand, ontploffing of overstrooming te wijten is, wordt gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of hechtenis van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden, indien daardoor gemeen gevaar voor goederen ontstaat;
2 . met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of hechtenis van ten hoogste zes maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden, indien daardoor levensgevaar voor een ander ontstaat;
3 . met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of hechtenis van ten hoogste een jaar, indien het feit iemands dood ten gevolge heeft.
Artikel 189.
Hij die opzettelijk bij of in het vooruitzicht van brand bluschgereedschappen of bluschmiddelen wederrechtelijk verbergt of onbruikbaar maakt, of op eenige wijze de blussching van brand verhindert of belemmert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.


Artikel 190.
Hij die opzettelijk bij of in liet vooruitzicht van watersnood dijkmaterialen of gereedschappen wederrechtelijk verbergt of onbruikbaar maakt, eenige poging tot herstel van dijken of andere waterstaatswerken verijdelt, of de aangewende middelen tot het voorkomen of stuiten van overstrooming tegenwerkt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
Artikel 191.
Hij die opzettelijk eenig werk dienende tot waterkeering of waterloozing vernielt, onbruikbaar maakt of beschadigt, wordt, indien daarvan gevaar voor overstrooming te duchten is, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
Artikel 192.
Hij die opzettelijk eenig werk dienende voor het openbaar verkeer vernielt, onbruikbaar maakt of beschadigt, eenigen openbaren land- of waterweg verspert of een ten aanzien van zoodanig werk of van zoodanigen weg genomen veiligheidsmaatregel verijdelt, wordt gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren, indien daarvan gevaar voor de veiligheid van het verkeer te duchten is;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren, indien daarvan gevaar voor de veiligheid van het verkeer te duchten is en het feit iemands dood ten gevolge heeft.
Artikel 193.
Hij aan wiens schuld te wijten is dat eenig werk dienende voor het openbaar verkeer wordt vernield, onbruikbaar gemaakt of beschadigd, eenige openbare land- of waterweg versperd of een ten aanzien van zoodanig werk of van zoodanigen weg genomen veiligheidsmaatregel verijdeld wordt, wordt gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of hechtenis van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden, indien daardoor het verkeer onveilig wordt;


2°. met gevangenisstraf' van ten hoogste een jaar en vier maanden of hechtenis van ten hoogste een jaar, indien het feit iemands dood ten gevolge heeft.
Artikel 194:.
(1) Hij die opzettelijk gevaar veroorzaakt voor het openhaar verkeer door stoomvermogen of andere mechanische beweegkracht over een spoorweg of tramweg, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren.
(2) Indien het feit iemands dood ten gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren.
Artikel 195.
(1)i Hij aan wiens schuld te wijten is dat gevaar ontstaat voor het openbaar verkeer door stoomvermogen of andere mechanische beweegkracht over een spoorweg of tramweg, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of hechtenis van ten hoogste zes maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Indien het feit iemands dood ten gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of hechtenis van ten hoogste een jaar.
Artikel 196.
Hij die opzettelijk een voor de veiligheid der scheepvaart gesteld teeken vernielt, beschadigt, wegneemt of verplaatst, zijne werking verijdelt of een verkeerd teeken stelt, wordt gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren, indien daarvan gevaar voor de veiligheid der scheepvaart te duchten is;
2 . met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren, indien daarvan gevaar voor de veiligheid der scheepvaart te duchten is en het feit het zinken of stranden van een vaartuig ten gevolge heeft;
3°. met levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren, indien daarvan gevaar voor de veiligheid der scheepvaart te duchten is en het feit iemands dood ten gevolge heeft.


Artikel 197.
Hij aan wiens scliuld vernieling, beschadiging, wegneming of verplaatsing van een voor de veiligheid der scheepvaart gesteld teeken of verijdeling zijner werking of het stellen van een verkeerd teeken te wijten is, wordt gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of hechtenis van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden, indien daardoor de scheepvaart onveilig wordt;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of hechtenis van ten hoogste zes maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden, indien het feit het zinken of stranden van een vaartuig ten gevolge heeft;
3°. met gevangenisstraf van ten hoogste eén jaar en vier maanden of hechtenis van ten hoogste een jaar, indien het feit iemands dood ten gevolge heeft.
Artikel 198.
Hij die opzettelijk en wederrechtelijk eenig vaartuig doet zinken of stranden, vernielt, onbruikbaar maakt of beschadigt, wordt gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren, indien daarvan levensgevaar voor een ander te duchten is;
2°. met levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren, indien daarvan levensgevaar voor een ander te duchten is en het feit iemands dood ten gevolge heeft.
Artikel 199.
Hij aan wiens schuld te wijten is dat eenig vaartuig zinkt of strandt, vernield, onbruikbaar gemaakt of beschadigd wordt, wordt gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of hechtenis van ten hoogste zes maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden, indien daardoor levensgevaar voor een ander ontstaat;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of hechtenis van ten hoogste een jaar, indien het feit iemands dood ten gevolge heeft.


Artikel 200.
Hij die opzettelijk eenig gebouw of getimmerte vernielt of beschadigt, wordt gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren, indien daarvan gemeen gevaar voor goederen te duchten is;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren, indien daarvan levensgevaar voor een ander te duchten is;
3°. met levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren, indien daarvan levensgevaar voor een ander te duchten is en het feit iemands dood ten gevolge heeft.
Artikel 201.
Hij aan wiens schuld de vernieling of beschadiging van eenig gebouw of getimmerte te wijten is, wordt gestraft:
1'. met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of hechtenis van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden, indien daardoor gemeen gevaar voor goederen ontstaat;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of hechtenis van ten hoogste zes maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden, indien daardoor levensgevaar voor een ander ontstaat;
3°. met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of hechtenis van ten hoogste een jaar, indien het feit iemands dood ten gevolge heeft.
Artikel 202.
(1) Hij die in een put, pomp, bron of in eene ten algemeenen nutte of tot gezamenlijk gebruik van of met anderen bestemde drinkwaterinrichting eenige stof aanbrengt, wetende dat daardoor het water voor het leven of de gezondheid schadelijk wordt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren.
(2) Indien het feit iemands dood ten gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren.


Artikel 203.
(1) Hij aan wiens schuld te wijten is dat in een put, pomp, bron of in eene ten algemeenen nutte of tot gezamenlijk gebruik van of met anderen bestemde drinkwaterinrichting eenige stof wordt aangebracht, waardoor het water voor het leven of de gezondheid schadelijk wordt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of hechtenis van ten hoogste zes maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Indien het feit iemands dood ten gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of hechtenis van ten hoogste een jaar.
Artikel 204.
(1) Hij die waren verkoopt, te koop aanbiedt, aflevert of uitdeelt, wetende dat zij voor het leven of de gezondheid schadelijk zijn, en dat schadelijk karakter verzwijgende, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren.
(2) Indien het feit iemands dood ten gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren.
Artikel 205.
(1) Hij aan wiens schuld te wijten is dat waren, schadelijk voor het leven of de gezondheid, verkocht, afgeleverd of uitgedeeld worden, zonder dat de kooper of verkrijger met dat schadelijk karakter bekend is, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of hechtenis van ten hoogste zes maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Indien het feit iemands dood ten gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of hechtenis van ten hoogste een jaar.
(3) De waren kunnen worden verbeurd verklaard.
Artikel 206.
(1) Bij veroordeeling wegens eenig in dezen Titel omschreven misdrijf, kan de schuldige worden ontzet van de


uitoefening' van liet beroep waarin hij liet misdrijf begaan heeft.
(2) Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen 204 en 205 omschreven misdrijven, kan de rechter de openbaarmaking zijner uitspraak gelasten.
Titel VIII.
Misdrijven tegen het openbaar gezag.
/ Artikel 207.
Hij die opzettelijk in het openbaar, mondeling of bij geschrifte, eene in Nederland of in Nederlandsch-Indië gestelde macht of een aldaar gevestigd openbaar lichaam beleedigt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en zes maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 208.
(1) Hij die een geschrift of afbeelding, waarin eene beleediging voorkomt voor eene in Nederland of in Nederlandsch-Indië gestelde macht of een aldaar gevestigd openbaar lichaam, met het oogmerk om aan den beleedigenden inhoud ruchtbaarheid te geven of de ruchtbaarheid daarvan te vermeerderen, verspreidt, openlijk ten toon stelt of aanslaat, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Indien de schuldige het misdrijf in zijn beroep begaat en er, tijdens het plegen van het misdrijf, nog geen twee jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijk misdrijf onherroepelijk is geworden, kan hij van de uitoefening van dat beroep worden ontzet.
Artikel 209. /
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren "en acht maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden wordt gestraft:
1°. hij die een ambtenaar eene gift of belofte doet met het oogmerk om hem te bewegen in zijne bediening, in strijd met zijn plicht, iets te doen of na te la'ten;


2°. liij die een ambtenaar eene gift doet ten gevolge of naar aanleiding van hetgeen door dezen in zijne bediening, in strijd met zijn plicht, is gedaan of nagelaten.
(2) Ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—4 vermelde rechten kan worden uitgesproken.
Artikel 210.
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren wordt gestraft:
1°. hij die een rechter eene gift of belofte doet met het oogmerk om invloed te oefenen op de beslissing van eene aan diens oordeel onderworpen zaak;
2°. hij die aan een persoon, ingevolge wettelijk voorschrift als raadsman of als adviseur aangewezen om de terechtzitting van eene rechtbank of van een gerecht bij te wonen, dan wel aan een Inlandschen officier van justitie eene gift of belofte doet met het oogmerk om invloed te oefenen op diens uit te brengen advies of gevoelen betreffende eene aan het oordeel van de rechtbank of van het gerecht onderworpen zaak.
(2) Indien die gift of belofte gedaan wordt met het oogmerk om eene veroordeeling m eene strafzaak te verkrijgen, wordt de schuldige gestraft met gevangenistraf van ten hoogste negen jaren.
(3) Ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—4 vermelde rechten kan worden uitgesproken.
Artikel 211.
Hij die door geweld of bedreiging met geweld een ambtenaar dwingt tot het volvoeren eener ambtsverrichting of liet nalaten eener rechtmatige ambtsverrichting, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
Artikel 212.
Hij die zich met geweld of bedreiging met geweld verzet tegen een ambtenaar werkzaam in de rechtmatige uitoefening zijner bediening, of tegen personen die hem daarbij krachtens wettelijke verplichting of op zijn verzoek bijstand verleenen, wordt, als schuldig aan wederspannigheid, gestraft. met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.


Artikel 213.
De dwang eu de wederspan nigheid in de artikelen 211 en 212 omschreven, worden gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten lioogste vijf .jaren, indien liet misdrijf of de daarmede gepaard gaande feitelijkheden eenig lichamelijk letsel ten gevolge hebben;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste acht jaren en zes maanden, indien zij zwaar lichamelijk letsel ten gevolge hebben;
3°. met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren, indien zij den dood ten gevolge hebben.
Artikel 214.
(1) De dwang en de wederspanningheid in de artikelen 211 en 212 omschreven, door twee of meer personen met vereenigde krachten gepleegd, worden gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
(2) De schuldige wordt gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste acht jaren en zes maanden, indien het door hem gepleegde misdrijf of de daarbij door hem gepleegde feitelijkheden eenig lichamelijk letsel ten gevolge hebben;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren, indien zij zwaar lichamelijk letsel ten gevolge hebben;
3°. met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren, indien zij den dood ten gevolge hebben.
Artikel 215.
Met ambtenaren worden ten aanzien der artikelen 211—214 gelijkgesteld:
1°. zij die, krachtens wettelijk voorschrift, voortdurend of tijdelijk met eenigen openbaren dienst zijn belast;
2°. de bestuurders benevens de beëedigde beambten en bedienden van spoorwegdiensten en van tramdiensten voor openbaar verkeer, waarbij het vervoer geschiedt door stoomvermogen of andere mechanische beweegkracht.


Artikel 216.
(1) II ij die opzettelijk niet voldoet aan een bevel of eene vordering', krachtens wettelijk voorschrift gedaan door een ambtenaar met de uitoefening van eenig toezicht belast of door een ambtenaar belast met of' bevoegd verklaard tot het opsporen of onderzoeken van strafbare feiten, alsmede hij die opzettelijk eenige handeling, door een dier ambtenaren ondernomen ter uitvoering van eenig wettelijk voorschrift, belet,, belemmert of verijdelt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of geldboete van ten hoogste zeshonderd gulden.
(2) Met den in het eerste gedeelte van het vorige lid bedoelden ambtenaar wordt gelijkgesteld ieder die, krachtens wettelijk voorschrift, voortdurend of tijdelijk met eenigen openbaren dienst is belast.
(3) Indien tijdens liet plegen van liet misdrijf nog geen twee jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijk misdrijf onherroepelijk is geworden, kunnen de straffen met een derde worden verhoogd.
Artikel 217.
Hij die bij eene terechtzitting of ter plaatse waar een ambtenaar in het openbaar in de rechtmatige uitoefening zijner bediening werkzaam is, opschudding veroorzaakt en na het door of vanwege het bevoegd gezag gegeven bevel zich niet verwijdert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie weken of geldboete van ten hoogste honderd twintig gulden.
Artikel 218.
TT ij die opzettelijk bij gelegenheid van een volksoploop zich niet-onmiddellijk verwijdert na het derde door of vanwege het bevoegd gezag gegeven bevel, wordt, als schuldig aan deelneming aan samenscholing, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of geldboete van ten hoogste zeshonderd gulden.
Artikel 219.
Hij die oene bekendmaking*, vanwege liet bevoegd gezag of krachtens wettelijk voorschrift in het openbaar gedaan, weder-


rechtelijk afscheurt, onleesbaar maakt of beschadigt, met het oogmerk oin de kennisneming daarvan te beletten of te bemoeilijken, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste eene maand en twee weken of geldboete van ten hoogste driehonderd sulden.
Artikel 220.
Hij die aangifte of Machte doet dat een strafbaar feit gepleegd is, wetende dat het niet gepleegd is, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden.
Artikel 221.
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden wordt gestraft:
1°. hij die opzettelijk iemand die schuldig is aan of vervolgd wordt ter zake van eenig misdrijf, verbergt of hem behulpzaam is in het ontkomen aan de nasporing van of aanhouding door de ambtenaren der justitie of politie, of door anderen die, krachtens wettelijk voorschrift, voortdurend of tijdelijk met politiedienst belast zijn;
2°. hij die nadat eenig misdrijf is gepleegd, met het oogmerk om het te bedekken of de nasporing of vervolging te beletten of te bemoeilijken, voorwerpen waarop of waarmede het misdrijf gepleegd is of andere sporen van het misdrijf vernietigt, wegmaakt, verbergt of aan het onderzoek hetzij van de ambtenaren der justitie of politie, hetzij van anderen die, krachtens wettelijk voorschrift, voortdurend of tijdelijk met politiedienst belast zijn, onttrekt.
(2) Deze bepalingen zijn niet van toepassing op hem die de daarin vermelde handelingen verricht ten einde gevaar van vervolging te ontgaan of af te wenden van een zijner bloedverwanten of aangehuwden in de rechte linie of in den tweeden of derden graad der zijlinie of van zijn echtgenoot of gewezen echtgenoot.
Artikel 222.
Hij die opzettelijk eene gerechtelijke lijkschouwing belet, belemmert of verijdelt, wordt gestraft met gevangenisstraf


van teu hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 223.
Hij die opzettelijk iemand, op openbaar gezag of krachtens rechterlijke uitspraak of beschikking van de vrijheid beroofd, bevrijdt of bij zijne zelfbevrijding behulpzaam is, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden.
Artikel 224.
Hij die, wettelijk als getuige, als deskundige of als tolk opgeroepen, opzettelijk niet voldoet aan eenige wettelijke verplichting die hij als zoodanig te vervullen heeft, wordt gestraft:
1°. in strafzaken met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden;
2°. in andere zaken met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden.
Artikel 225.
Hij die opzettelijk niet voldoet aan een wettig bevel tot overlegging van een stuk hetwelk beweerd wordt valscli of vervalscht te zijn, of hetwelk dienen moet ter vergelijking met een ander waarvan de valschheid of vervalscliing beweerd, of de echtheid ontkend of niet erkend wordt, wordt gestraft:
1°. in strafzaken met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden;
2°. in andere zaken met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden.
Artikel 226.
Hij die, in staat van faillissement of van kenlijk onvermogen verklaard of als echtgenoot van een gefailleerde, met wien hij in eenige gemeenschap van goederen is gehuwd, of als bestuurder of commissaris eener in staat van faillissement verklaarde vennootschap, maatschappij, vereeniging of stichting, wettelijk opgeroepen tot het geven van inlichtingen, hetzij zonder geldige reden opzettelijk wegblijft, hetzij


weigert de vereisclite inlichtingen te geven, hetzij opzettelijk verkeerde inlichtingen geeft, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden.
Artikel 227.
Hij die een recht uitoefent, wetende dat hij daarvan bij rechterlijke uitspraak is ontzet, wordt gestraft met gevangenisstraf' van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste zeshonderd gulden.
Artikel 228.
Hij die opzettelijk onderscheidingsteekenen draagt of eene daad verricht behoorende tot een ambt dat hij niet bekleedt of waarin hij geschorst is, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 229.
Hij die opzettelijk eene staatsie voert welke aan een hem niet toekomenden rang of titel verbonden is, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 230.
(1) Hij die opzettelijk in strijd met een krachtens een der artikelen 45, 46 en 47 van het Reglement op het beleid der Regeering van Xederlandsch-Indië genomen besluit zonder toestemming van het bevoegd gezag binnen NederlandschIndië of binnen een bepaald gedeelte van Nederlandsch-Indië waarin het verblijf hem is ontzegd, verblijft of eene hem tot verblijf aangewezen bepaalde plaats binnen NederlandschIndië verlaat, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren.
(2) Indien tijdens liet plegen van liet misdrijf nog geen vijf jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijk misdrijf onherroepelijk is geworden, kan de straf met een derde worden verhoogd.
Artikel 231.
(1) Hij die opzettelijk eenig goed aan het krachtens wettelijk voorschrift daarop gelegd beslag of aan eene ge-


rechtelijke sequestratie onttrekt of, wetende dat het daaraan onttrokken is, het verbergt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
(2) Met dezelfde straf wordt gestraft hij die opzettelijk eenig krachtens wettelijk voorschrift in beslag genomen goed vernielt, beschadigt of onbruikbaar maakt.
(3) De bewaarder die opzettelijk een dezer feiten pleegt of toelaat, of den dader als medeplichtige ter zijde staat, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren.
(4) Indien een dezer feiten ten gevolge van onachtzaamheid des bewaarders gepleegd is, wordt deze gestraft met hechtenis van ten hoogste eene maand of geldboete van ten hoogste honderd twintig gulden.
Artikel 232.
(1) Hij die opzettelijk zegels waarmede voorwerpen door of vanwege het bevoegd openbaar gezag verzegeld zijn, verbreekt, opheft of beschadigt, of de door zoodanig zegel bewerkte afsluiting op andere wijze verijdelt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden.
(2) De bewaarder die opzettelijk liet feit pleegt of toelaat, of den dader als medeplichtige ter zijde staat, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
(3) Indien liet feit ten gevolge van onachtzaamheid des bewaarders gepleegd is, wordt deze gestraft met hechtenis van ten hoogste eene maand of geldboete van ten hoogste honderd twintig gulden.
Artikel 233.
Hij die opzettelijk zaken, bestemd om voor de bevoegde macht tot overtuiging of bewijs te dienen, akten, bescheiden of registers die voortdurend of tijdelijk op openbaar gezag bewaard worden, of hetzij aan een ambtenaar, hetzij aan een ander in het belang van den openbaren dienst zijn ter hand gesteld, vernielt, beschadigt, onbruikbaar maakt of wegmaakt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
Artikel 234.
Hij die opzettelijk brieven of andere stukken, aan een post- of telegraafkantoor bezorgd of in eene postbus gestoken,


aan hunne bestemming onttrekt, opent of beschadigt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden.
Artikel 235.
Indien de schuldige aan een der in de artikelen 231—234 omschreven misdrijven zich den toegang tot de plaats van het misdrijf verschaft of het goed onder zijn bereik brengt door middel van braak, verbreking of inklimming, van valsche sleutels, van een valsclie order of een valsch kostuum, kan de straf met ten hoogste een jaar en vier maanden gevangenisstraf worden verhoogd.
Artikel 236.
Hij die, in tijd van vrede, opzettelijk desertie van een krijgsman, in dienst van den staat, uitlokt door een der in artikel 55 n°. 2 vermelde middelen, of bevordert op eenige in artikel 56 vermelde wijze, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden.
Artikel 237.
Hij die, in tijd van vrede, opzettelijk oproer of muiterij van krijgslieden, in dienst van den staat, uitlokt door een der in artikel 55 n°. 2 vermelde middelen, of bevordert op eenige in artikel 56 vermelde wijze, wordt g'estraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
Artikel 238.
Hij die, zonder toestemming van den Gouverneur-Generaal, iemand voor vreemden krijgsdienst aanwerft, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of geldboete van ten hoogste drie duizend gulden.
Artikel 239.
Hij die, buiten de gevallen waarin het krachtens algemeene verordening veroorloofd is, zonder toestemming van den Gouverneur-Generaal, een Inlander tot het verrichten van arbeid of tot het geven van aanschouwelijke voorstellingen uit het volksleven, liet een of het ander buiten Nederlandscli-


Indië, aanwerft, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of geldboete van ten hoogste drie duizend gulden.
Artikel 240.
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden wordt gestraft:
1°. hij die zich opzettelijk voor den dienst bij de schutterij of eene andere gewapende vereeniging bedoeld bij artikel 113 van het Reglement op het beleid der Eegeering van Nederlandsch-Indië, ongeschikt maakt of laat maken;
2°. hij die een ander op diens verzoek opzettelijk voor dien dienst ongeschikt maakt.
(2) Indien in het laatste geval het feit den dood ten gevolge heeft, wordt gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren opgelegd.
Artikel 241.
Met gevangenisstraf van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden wordt gestraft:
1°. hij die, met het oogmerk om een ambtenaar te misleiden ten einde in Nederlandsch-Indië te worden toegelaten, daar te reizen of zich daar te vestigen, gebruik maakt van een ten name van een ander opgemaakten reispas of geschrift hetwelk een reispas vervangt, veiligheidskaart, reisorder of geschrift afgegeven overeenkomstig de wettelijke voorschriften op de toelating en vestiging van Nederlanders en vreemdelingen in Nederlandscli-Indië als ware het geschrift voor liein zelf opgemaakt;
2°. hij die in de gevallen dat voor het vervoer van vee een geleidebiljet vereischt is, tot het vervoer daarvan opzettelijk gebruik maakt van een voor een ander dier afgegeven geleidebiljet als ware dit afgegeven voor liet dier hetwelk hij vervoert.
Titei- IX.
Meineed.
Artikel 242.
(1) Hij die in de gevallen waarin een wettelijk voor-


schrift eene verklaring onder eede vordert of daaraan rechtsgevolgen verbindt, mondeling of schriftelijk, persoonlijk of door een bijzonder daartoe gemachtigde, opzettelijk eene valsche verklaring onder eede aflegt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
(2) Indien de valsche verklaring onder eede is afgelegd in eene strafzaak ten nadeele van den beklaagde of verdachte, wordt de schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren.
(3) Met den eed staat gelijk de belofte of bevestiging die krachtens algemeene verordening voor den eed in de plaats treedt.
(4) Ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—4 vermelde rechten kan worden uitgesproken.
Artikel 243.
(1) Hij die door een der in artikel 55 n°. 2 vermelde middelen opzettelijk een ander tot het in artikel 242 omschreven feit aanzet, wordt, indien de meineed niet volgt, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
(2) Ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—4 vermelde rechten kan worden uitgesproken.
Titel X.
M un t misdrijven.
Artikel 244.
Hij die muntspeciën of muntpapier namaakt of vervalscht, met liet oogmerk om die muntspeciën of dat muntpapier als echt en onvervalsclit uit te geven of te doen uitgeven, wordt, als schuldig aan valsche munt, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren.
Artikel 245.
Hij die opzettelijk als echte en onvervalschte muntspeciën of muntpapier uitgeeft muntspeciën of muntpapier waarvan de valschlieid of vervalsching hem, toen hij ze ontving, bekend was, of deze, met het oogmerk om ze als echt en onvervalsclit uit te geven of te doen uitgeven, in voorraad


heeft of binnen Nederlandsclx-lndië invoert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten lioogste vijftien jaren.
Artikel 246.
Hij die muntspeciën in waarde vermindert, met liet oogmerk om ze aldus in waarde verminderd uit te geven of te doen uitgeven, wordt, als schuldig aan muntschennis, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren.
Artikel 247.
Hij die opzettelijk als ongeschonden muntspeciën uitgeeft muntspeciën waarvan de schennis liem, toen hij ze ontving, bekend was, of deze, met het oogmerk om ze als ongeschonden uit te geven of te doen uitgeven, in voorraad heeft of binnen Nederlandsch-Indië invoert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren.
Artikel 248.
Indien een der in de artikelen 244—247 omschreven misdrijven ten opzichte van vreemde muntspeciën of vreemd muntpapier wordt gepleegd, wordt het maximum der gevangenisstraf met drie jaren verminderd.
Artikel 249.
Hij die opzettelijk valsche, vervalschte of geschonden muntspeciën of valsch of vervalsclit muntpapier weder uitgeeft nadat de valschheid, vervalsching of schennis hem bekend is geworden, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 250.
(1) Hij die stoffen of werktuigen voorhanden heeft waarvan hij weet dat zij bestemd zijn tot het plegen van een muntmisdrijf, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) De stoffen en werktuigen worden verbeurd verklaard.


Artikel 251.
Hij die opzettelijk, zonder schriftelijke vergunning van het hoofd van gewestelijk bestuur, zilveren schijven of platen, al of niet voorzien van een stempel, en geschikt om na stempeling, overstempeling of eenige andere bewerking voor muntspeciën te worden aangezien, en welke niet klaarblijkelijk bestemd zijn om tot sieraad of als gedenkpenning te dienen, in voorraad heeft, of binnen Nederlandsch-Indië invoert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van ten hoogste tien duizend gulden.
Artikel 252.
Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen 244—247 omschreven misdrijven, kan ontzetting van de in artikel 35 n°- 1 -4 vermelde rechten worden uitgesproken.
Titel XI.
Valschheid in zegels en merken.
Artikel 253.
Met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren wordt gestraft:
1°. hij die van rijkswege of vanwege de NederlandschIndische Regeering uitgegeven zegels of, indien voor de geldigheid van deze laatste eene handteekening vereischt wordt, deze handteekening namaakt of vervalscht, met het oogmerk om die zegels als echt en onvervalscht of als geldig te gebruiken of door anderen te doen gebruiken;
2°. hij die, met gelijk oogmerk, zoodanige zegels vervaardigt, door wederrechtelijk gebruik te maken van echte stempels.
Artikel 254.
Met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren wordt gestraft:
1°. hij die op gouden of zilveren werken valsche rijksmerken of door de wet vereischte meesterteekenen plaatst of echte vervalscht, met het oogmerk om die werken te gebruiken


of door anderen te doen gebruiken alsof de daarop geplaatste merken of teekenen eclit en onvervalsclit waren;
2°. liij die, met gelijk oogmerk, op de bedoelde werken merken of teekenen plaatst door wederrechtelijk gebruik te maken van eclite stempels;
3°. liij die eclite rijksmerken of door de wet vereisclite meesterteekenen inzet, aanvoegt of overbrengt in, aan of op andere gouden of zilveren werken dan die waaraan zij oorspronkelijk zijn aangebracht, met het oogmerk om die werken te gebruiken of door anderen te doen gebruiken alsof de bedoelde merken of teekenen oorspronkelijk daarop waren geplaatst.
Artikel 255.
Met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren wordt gestraft:
1°. hij die op voorwerpen waarvan de ijk verplicht is of die op verzoek van belanghebbenden tot den ijk of herijk worden toegelaten, valsche Nederlnndsch-Indische ijkmerken plaatst, of echte vervalscht, met het oogmerk om die voorwerpen te gebruiken of door anderen te doen gebruiken alsof de daarop geplaatste merken echt en onvervalscht waren;
2°. hij die, met gelijk oogmerk, op de bedoelde voorwerpen merken plaatst door wederrechtelijk gebruik te maken van echte stempels;
3°. hij die echte Nederlandsch-Indische ijkmerken inzet, aanvoegt of overbrengt in, aan of op andere voorwerpen dan die, waaraan zij oorspronkelijk zijn aangebracht, met het oogmerk om die voorwerpen te gebruiken of door anderen te doen gebruiken alsof de bedoelde merken oorspronkelijk daarop waren geplaatst.
Artikel 256.
Met gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren wordt gestraft:
1°. hij die andere dan de in de artikelen 254 en 255 bedoelde merken, die krachtens wettelijk voorschrift op goederen of hunne verpakking moeten of kunnen worden geplaatst, daarop valschelijk plaatst of echte vervalscht, met


liet oogmerk om die goederen te gebruiken of door anderen te doen gebruiken alsof de daarop geplaatste merken echt en onvervalsclit waren;
2°. hij die, met gelijk oogmerk, op de bedoelde goederen of hunne verpakking merken plaatst door wederrechtelijk gebruik te maken van echte stempels;
3°. hij die echte merken gebruikt voor goederen of hunne verpakking waarvoor die merken niet bestemd zijn, met het oogmerk om die goederen te gebruiken of door anderen te doen gebruiken alsof de bedoelde merken daarvoor bestemd waren.
Artikel 257.
Hij die opzettelijk valsche, vervalschte of wederrechtelijk vervaardigde zegels, teekenen of merken, of de voorwerpen waaraan zij wederrechtelijk verbonden zijn, gebruikt, verkoopt, te koop aanbiedt, aflevert, ten verkoop in voorraad heeft of binnen Nederlandsch-Indië invoert, als waren die zegels, teekenen of merken echt en onvervalscht en niet wederrechtelijk vervaardigd of wederrechtelijk aan de voorwerpen verbonden, wordt gestraft met dezelfde straffen als in de artikelen 253—256 zijn bepaald, naar de daar gemaakte onderscheidingen.
Artikel 258.
(1) Hij die maten, gewichten of weegwerktuigen, nadat zij van een ijkmerk zijn voorzien, vervalscht met het oogmerk om ze als echt en onvervalscht te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren.
(2) Met dezelfde straf wordt gestraft hij die opzettelijk gebruik maakt van vervalschte maten, gewichten of weegwerktuigen als waren zij echt en onvervalscht.
Artikel 259.
(1) Hij die een geijkt voorwerp ontdoet van het daarop geplaatste afkeuringsmerk, met het oogmerk om dat voorwerp te gebruiken of door anderen te doen gebruiken als ware het niet afgekeurd, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden.


(2) Met dezelfde straf wordt gestraft hij die opzettelijk een van liet afkeuringsmerk ontdaan voorwerp gebruikt, verkoopt, te koop aanbiedt, aflevert of ten verkoop voorhanden heeft, als ware het niet afgekeurd.
Artikel 260.
(1) Hij die van rijkswege of vanwege de NederlandschTndische Regeering uitgegeven zegels, welke reeds tot gebruik hebben gediend, ontdoet van het merk bestemd om ze voor verder gebruik ongeschikt te maken, met het oogmerk om die zegels te gebruiken of door anderen te doen gebruiken als waren zij nog niet gebruikt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Met dezelfde straffen wordt gestraft hij die opzettelijk zegels, die van dat merk ontdaan zijn, gebruikt, verkoopt, te koop aanbiedt, aflevert, ten verkoop in voorraad heeft of binnen Nederlandsch-Indië invoert, als waren zij nog niet gebruikt.
Artikel 261.
(1) Hij die stoffen of werktuigen voorhanden heeft waarvan hij weet dat zij bestemd zijn tot het plegen van eenig in artikel 253 omschreven misdrijf, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) De stoffen en werktuigen worden verbeurd verklaard.
Artikel 262.
Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen 253—260 omschreven misdrijven, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—4 vermelde rechten worden uitgesproken.
Titel XII.
Valschheid in geschriften.
Artikel 263.
(1) Hij die een geschrift waaruit eenig recht, eenige verbintenis of eenige bevrijding van schuld kan ontstaan,


of dat bestemd is om tot bewijs van eenig feit te dienen, valschelijk opmaakt of vervalsclit, met het oogmerk om liet als eclit en onvervalscht te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, wordt, indien uit dat gebruik eenig nadeel kan ontstaan, als schuldig aan valschheid in geschrift, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren.
(2) Met dezelfde straf wordt gestraft hij die opzettelijk gebruik maakt van het valsche of vervalschte geschrift als ware het echt en onvervalscht, indien uit dat gebruik eenig nadeel kan ontstaan.
Artikel 264,
(1) De schuldige aan valschheid in geschrift wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste acht jaren, indien zij gepleegd is:
1°. in authentieke akten ;
2°. in schuldbrieven of certificaten van schuld van eenigen staat of gedeelte daarvan of van eenige openbare instelling;
3°. in aandeelen of schuldbrieven of certificaten van aandeel of schuld van eenige vereeniging, stichting of vennootschap ;
4°. in talons, dividend- of rentebewijzen behoorende tot een der onder de beide voorgaande nummers omschreven stukken, of in de bewijzen in plaats van deze stukken uitgegeven ;
5°. in voor omloop bestemd krediet- of handelspapier.
(2) Met dezelfde straf wordt gestraft hij die opzettelijk gebruik maakt van eenig in het eerste lid vermeld valsch of vervalsclit geschrift als ware het echt en onvervalscht, indien uit dat gebruik eenig nadeel kan ontstaan.
Artikel 265.
(1) De schuldige aan valschheid in geschrift wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren, indien zij gepleegd is in biljetten eener krachtens algfmeene verordening opgerichte Nederlandsch-Indische circulatiebank.
(2) Met dezelfde straf wordt gestraft bij die opzettelijk


gebruik maakt van het valsche of vervalschte geschrift als ware het echt en onvervalsclit, indien uit dat gebruik eenig nadeel kan ontstaan.
Artikel 266.
(1) Hij die in eene authentieke akte eene valsche opgave doet opnemen aangaande een feit, van welks waarheid de akte moet doen blijken, met het oogmerk om die akte te gebruiken of door anderen te doen gebruiken als ware zijne opgave in overeenstemming met de waarheid, wordt, indien uit dat gebruik eenig nadeel kan ontstaan, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
(2) Met dezelfde straf wordt gestraft hij die opzettelijk gebruik maakt van de akte, als ware de inhoud in overeenstemming met de waarheid, indien uit dat gebruik eenig nadeel kan ontstaan.
Artikel 267.
(1) De geneeskundige die opzettelijk eene valsche schriftelijke verklaring afgeeft nopens het al of niet bestaan of bestaan hebben van ziekten, zwakheden of gebreken, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
(2) Indien de verklaring wordt afgegeven met het oogmerk om iemand in een krankzinnigengesticht te doen opnemen of terughouden, wordt gevangenisstraf van ten hoogste acht jaren en zes maanden opgelegd.
(3) Met dezelfde straffen wordt gestraft hij die opzettelijk van de valsche verklaring gebruik maakt als ware de inhoud in overeenstemming met de waarheid.
Artikel 268.
(1) Hij die eene schriftelijke geneeskundige verklaring nopens het al of niet bestaan of bestaan hebben van ziekten, zwakheden of gebreken valschelijk opmaakt of vervalscht. met het oogmerk om het openbaar gezag of verzekeraars te misleiden, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
(2) Met dezelfde straf wordt gestraft hij die, met gelijk oogmerk, van de valsche of vervalschte verklaring gebruik maakt als ware zij echt en onvervalsoht,


Artikel 269.
(1) Hij die een getuigschrift van goed gedrag, bekwaamheid, armoede, gebreken of andere omstandigheden valse iteHjk opmaakt of vervalscht, met het oogmerk om het te gebruiken of door anderen te doen gebruiken tot het verkrijgen van eene indienststelling of tot het opwekken van welwillendheid en hulpbetoon, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden.
(2) Met dezelfde straf wordt gestraft hij die opzettelijk gebruik maakt van eenig in het eerste lid vermeld valsch of vervalscht getuigschrift als ware het echt en onvervalsclit.
Artikel 270.
(1) Hij die een reispas of eenig geschrift hetwelk een reispas vervangt, eene veiligheidskaart, een reisorder of eenig geschrift afgegeven overeenkomstig de wettelijke voorschriften op de toelating en vestiging van Nederlanders en vreemdelingen in Nederlandsch-Indië, valschelijk opmaakt of vervalscht, of die zoodanig stuk op een valschen naam of voornaam of met aanwijzing eener valsche hoedanigheid doet afgeven, met liet oogmerk om het te gebruiken of door anderen te doen gebruiken als ware het echt en onvervalscht of als ware de inhoud in overeenstemming met de waarheid, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden.
(2) Met dezelfde straf wordt gestraft hij die opzettelijk gebruik maakt van eenig in het eerste lid vermeld valsch of vervalscht stuk als ware het echt en onvervalscht of als ware de inhoud in overeenstemming met de waarheid.
Artikel 271.
(1) Hij die een geleidebiljet voor buffels of runderen valschelijk opmaakt of vervalscht, of die zoodanig stuk op een valschen naam of voornaam, of met aanwijzing eener valsche hoedanigheid doet afgeven, met het oogmerk om liet te gebruiken of door anderen te doen gebruiken als ware het eclit en onvervalscht of als ware de inhoud in overeenstemming met de waarheid, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden.


(2) Met dezelfde straf wordt gestraft hij die opzettelijk gebruik maakt van eenig in het eerste lid vermeld valsch of vervalscht stuk als ware het echt en onvervalscht of als waro de inhoud in overeenstemming met de waarheid.
Artikel 272.
Hij die biljetten eener krachtens algemeene verordening opgerichte Nederlandsch-ïndische circulatiebank, waarvan de valsclilieid of vervalsching hem toen hij ze ontving, bekend was, in voorraad heeft of binnen Nederlandsch-Indië invoert, met het oogmerk om ze als echt en onvervalscht uit te geven of te doen uitgeven, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren.
Artikel 273.
Hij die opzettelijk valsche of vervalschte biljetten eener krachtens algemeene verordening opgerichte NederlandschIndische circulatiebank weder uitgeeft nadat de valschlieid of vervalsching hem is bekend geworden, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 274.
(1) Hij die eene schriftelijke verklaring van een Inlandsch ambtenaar, die wettig gezag oefent, omtrent den eigendom van of omtrent eenig ander recht op eenig goed valschelijk opmaakt of vervalscht met liet oogmerk om de vervreemding of verpanding daarvan gemakkelijk te maken of om ambtenaren der justitie of politie ten aanzien van de herkomst daarvan te misleiden, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren.
(2) Met dezelfde straf wordt gestraft hij die, met gelijk oogmerk, van de valsche of vervalschte verklaring gebruik maakt als ware zij echt en onvervalscht.
Artikel 275.
(1) Hij die stoffen of werktuigen voorhanden heeft waarvan hij weet dat zij bestemd zijn tot het plegen van eenig in artikel 264 n°. 2—5 omschreven misdrijf, wordt gestraft


met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Indien deze stoffen of werktuigen bestemd zijn tot het plegen van het in artikel 265 omschreven misdrijf, wordt de dader gestraft met gevangenisstraf van ten' hoogste een jaar of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(3) De stoffen en werktuigen worden verbeurd verklaard.
Artikel 276.
Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen 263—268 en 272 omschreven misdrijven, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—i vermelde rechten worden uitgesproken.
Titel XIII.
Misdrijven tegen den burgerlijken staat.
Artikel 277.
(1) Hij die door eenige handeling opzettelijk eens anders afstamming onzeker maakt, wordt, als schuldig aan verduistering van staat, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren.
(2) Ontzetting van de ia artikel 35 n°. 1—4 vermelde rechten kan worden uitgesproken.
Artikel 278.
Hij die een kind waarvan hij weet dat hij de vader niet is, overeenkomstig de voorschriften van het Burgerlijk Wetboek als het zijne erkent, wordt, als schuldig aan valsche erkenning,- gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren.
Artikel 279.
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren wordt gestraft:
1°. hij die een huwelijk aangaat, wetende dat zijn bestaand huwelijk of zijne bestaande huwelijken daartegen een wettig beletsel opleveren;


2°. hij die een huwelijk aangaat, wetende dat het bestaande huwelijk of de bestaande huwelijken van de wederpartij voor deze daartegen een wettig beletsel opleveren.
(2) Indien hij die zich schuldig maakt aan het onder 1°. omschreven feit, aan de wederpartij heeft verzwegen, dat zijn bestaand huwelijk of zijne bestaande huwelijken daartegen een wettig beletsel opleveren, wordt hij gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
(3) Ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—5 vermelde rechten kan worden uitgesproken.
Artikel 280.
Hij die een huwelijk aangaat, opzettelijk aan de wederpartij verzwijgende dat daartegen eenig wettig beletsel bestaat, wordt, indien op grond van dat beletsel de nietigheid van dat huwelijk is uitgesproken, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren.
Titel XIY.
Misdrijven tegen de zeden.
Artikel 281.
Met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden wordt gestraft:
1°. hij die opzettelijk openbaar de eerbaarheid schendt;
2°. hij die opzettelijk de eerbaarheid schendt, waarbij een ander zijns ondanks tegenwoordig is.
Artikel 282.
(1) Hij die eenig geschrift waarvan hij den inhoud kent, of oenige liem bekende afbeelding of voorwerp, aanstootelijk voor de eerbaarheid, hetzij verspreidt, hetzij ter verspreiding vervaardigt, invoert, uitvoert of in voorraad heeft, hetzij openlijk ten toon stelt, aanbiedt, aanslaat of als verkrijgbaar aankondigt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of geldboete van ten hoogste drie duizend gulden.


(2) Indien de schuldige het misdrijf in zijn beroep begaat en er tijdens hét plegen van het misdrijf' nog geen twee jaren zijn verloopen, sedert eene -vroegere veroordeeling wegens gelijk misdrijf te zijnen opzichte onherroepelijk is geworden, kan hij van de uitoefening' van dat beroep worden ontzet.
(3) Indien de schuldige van het plegen van het misdrijf een beroep of eene gewoonte maakt, kan gevangenisstraf v in ten hoogste twee jaren en acht maanden of geldboete van ten hoogste vijf duizend gulden worden opgelegd.
Artikel 283.
Met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste zeshonderd gulden wordt gestraft liij die aan een minderjarige van wien hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat deze den leeftijd van vijftien jaren nog niet heeft bereikt, uit winstbejag hetzij eenig geschrift, eenige afbeelding of eenig voorwerp, aanstootelijk voor de eerbaarheid, hetzij eenig middel tot voorkoming of eenig middel tot verstoring van zwangerschap, aanbiedt of blijvend of tijdelijk afstaat, indien de inhoud van het geschrift of indien de afbeelding, het voorwerp of het middel hem bekend zijn.
Artikel 284.
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden wordt gestraft:
1°. a. de gehuwde man die, wetende dat artikel 27 van het Burgerlijk Wetboek op hem toepasselijk is, overspel pleegt;
h. de gehuwde vrouw die overspel pleegt;
2°. a. de man die het feit medepleegt, wetende dat de medeschuldige gehuwd is;
b. de ongehuwde vrouw die het feit medepleegt, wetende dat de medeschuldige gehuwd en dat artikel 27 van liet Burgerlijk Wetboek op hem toepasselijk is.
(2) Geene vervolging heeft plaats dan op klaclite van den beleedigden echtgenoot, gevolgd indien op de eclitgenooten artikel 27 van het Burgerlijk Wetboek toepasselijk is,


binnen den tijcl van drie maanden door een eiscli tot echtscheiding of scheiding van tafel en bed op grond van hetzelfde feit.
(3) Ten aanzien van deze klachte zijn de artikelen 72, 73 en 75 niet van toepassing.
(4) De klachte kan worden ingetrokken zoolang het onderzoek ter terechtzitting niet is aangevangen.
(5) Indien op de eclitgenooten artikel 27 van het Burgerlijk Wetboek toepasselijk is, wordt aan de klachte geen gevolg gegeven, zoolang niet het huwelijk door echtscheiding is ontbonden of het vonnis, waarbij scheiding van tafel en bed is uitgesproken, onherroepelijk is geworden.
Artikel 285.
Hij die door geweld of bedreiging met geweld eene vrouw dwingt met hem buiten echt vleeschelijke gemeenschap te hebben, wordt, als schuldig aan verkrachting, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren.
Artikel 286.
Hij die buiten echt vleeschelijke gemeenschap heeft met eene vrouw van wie hij weet dat zij in staat van bewusteloosheid of onmacht verkeert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten lioogste negen jaren.
Artikel 287.
(1) Hij die buiten echt vleeschelijke gemeenschap heeft met eene vrouw van wie hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat zij den leeftijd van vijftien jaren nog niet heeft bereikt of dat zij, indien van haar leeftijd niet blijkt, nog niet huwbaar is, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren.
(2) Vervolging heeft niet plaats dan op klachte, tenzij de vrouw den leeftijd van twaalf jaren nog niet heeft bereikt of een der gevallen van artikel 291 aanwezig is.
Artikel 288.
(1) Hij die in echt vleeschelijke gemeenschap heeft met eene vrouw van wie hij weet of redelijkerwijs moet vermoe-


den dat zij nog niet huwbaar is, wordt, indien het feit lieL;.melijk letsel ten gevolge heeft, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
(2) Indien het feit zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft, wordt gevangenisstraf van ten hoogste acht jaren opgelegd.
(3) Indien het feit den dood ten gevolge beeft, wordt gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren opgelegd.
Artikel 289.
Hij die door geweld of bedreiging met geweld iemand dwingt tot het plegen of dulden van ontuchtige handelingen, wordt, als schuldig aan feitelijke aanranding van de eerbaarheid, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren.
Artikel 290.
Met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren wordt gestraft:
1°. hij die ontuchtige handelingen pleegt met iemand van wien hij weet dat hij in staat van bewusteloosheid of onmacht verkeert;
2°. hij die ontuchtige handelingen pleegt met iemand van wien hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat hij den leeftijd van vijftien jaren nog niet heeft bereikt of, indien van dien leeftijd niet blijkt, nog niet huwbaar is;
3°. hij die iemand van wien hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat hij den leeftijd van vijftien jaren nog niet heeft bereikt of, indien van dien leeftijd niet blijkt, nog niet huwbaar is, tot het plegen of dulden van ontuchtige handelingen of, buiten echt, van vleeschelijke gemeenschap met een derde verleidt.
Artikel 291.
(1) Indien een der in de artikelen 286, 287, 289 en 290 omschreven misdrijven zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft, wordt gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren opgelegd.
(2) Indien een der in de artikelen 285, 286, 287, 289 en


290 omschreven ruisdrij ven den dood ten gevolge heeft, wordt gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren opgelegd.
Artikel 292.
I)e meerderjarige die met een minderjarige van hetzelfde geslacht, wiens minderjarigheid liij kent of redelijkerwijs moet vermoeden, ontucht pleegt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren.
Artikel 293.
(1) Hij die door giften of beloften van geld of goed, misbruik van gezag of van aanzien, geweld, bedreiging of misleiding- een minderjarige van onbesproken gedrag, wiens minderjarigheid hij kent of redelijkerwijs moet vermoeden, opzettelijk beweegt om vleeschelijke gemeenschap met liem te hebben, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden.
(2) Vervolging heeft niet plaats dan op klaclite van hem tegen wien liet misdrijf is gepleegd.
(3) He termijnen bedoeld in artikel 74 beloopen voor deze klaclite onderscheidenlijk negen en twaalf maanden.
Artikel 294.
Met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren wordt gestraft ontucht, gepleegd:
1°. door ouders, voogden, toeziende voogden, godsdienstleeraars of onderwijzers niet aan hunne zorg of opleiding toevertrouwde minderjarigen;
2°. door ambtenaren met personen die aan hen ambtelijk ondergeschikt of aan hunne bijzondere waakzaamheid toevertrouwd of aanbevolen zijn;
3°. door bestuurders, geneeskundigen, onderwijzers, beambten, opzichters of bedienden in gevangenissen, opvoedingsgestichten, weeshuizen, ziekenhuizen, krankzinnigengestichten of instellingen van weldadigheid, met personen daarin opgenomen.
Artikel 295.
(1) Wordt gestraft:


1°. niet gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren, de vader, moeder, voogd of toeziende voogd die het plegen van ontucht door zijn minderjarig kind of den onder zijne voogdij of toeziende voogdij staanden minderjarige met een derde opzettelijk teweegbrengt of bevordert;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren, ieder ander die het plegen van ontucht door een minderjarige, wiens minderjarigheid hij kent of redelijkerwijs moet vermoeden, met een derde opzettelijk teweegbrengt of bevordert.
(2) Indien de schuldige van het plegen van het misdrijf een beroep of gewoonte maakt, kunnen de straffen met een derde worden verhoogd.
Artikel 296.
Hij die van het opzettelijk teweegbrengen of bevorderen van ontucht door anderen met derden een beroep of eene gewoonte maakt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of geldboete van ten hoogste duizend gulden.
Artikel 297.
Vrouwenhandel wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren.
Artikel 298.
(1) Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen 281, 284—290 en 292—297 omschreven misdrijven, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—5 vermelde rechten worden uitgesproken.
(2) Indien de schuldige aan een der misdrijven in de artikelen 292—297 omschreven, het misdrijf in zijn beroep begaat, kan hij van de uitoefening van dat beroep worden ontzet.
Artikel 299.
(1) Hij die opzettelijk eene vrouw in behandeling neemt of eene behandeling doet ondergaan, te kennen gevende of de verwachting opwekkende dat daardoor zwangerschap kan woi den verstoord, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten


hoogste vier jaren of geldboete van ten hoogste drie duizend gulden.
(2) Indien de schuldige uit winstbejag heeft gehandeld, van liet plegen van het misdrijf een beroep of eene gewoonte maakt, of geneeskundige, vroedvrouw of artsenijbereider is, kunnen de straffen met een derde worden verhoogd.
(3) Indien de schuldige het misdrijf in zijn beroep begaat, kan hij van de uitoefening van dat beroep worden ontzet.
Artikel 300.
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden wordt gestraft:
1°. hij die aan iemand die in kenlijken staat van dronkenschap verkeert, opzettelijk bedwelmenden drank verkoopt of toedient;
2". hij die een kind beneden den leeftijd van zestien jaren opzettelijk dronken maakt;
3°. hij die iemand door geweld of bedreiging met geweld opzettelijk dwingt tot het gebruik van bedwelmenden drank.
(2) Indien het feit zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
(3) Indien het feit den dood ten gevolge heeft, wordt hij gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren.
(4) Indien de schuldige liet misdrijf in zijn beroep begaat, kan hij van de uitoefening van dat beroep worden ontzet.
Artikel 301.
Hij die een onder zijn wettig gezag staand kind beneden den leeftijd van twaalf jaren aan een ander afstaat of overlaat, wetende dat het tot of bij het uitoefenen van bedelarij, van'gevaarlijke kunstverrichtingen of van gevaarlijken of de gezondheid ondermijnenden arbeid zal worden gebruikt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
Artikel 302.
(1) Mishandeling van een dier wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of geldboete van ten hoogste honderd twintig gulden.


(2) Indien liet misdrijf iu Let openbaar gepleegd wordt, wordt gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of geldboete van ten hoogste lionderd twintig gulden opgelegd.
(3) Indien tijdens het plegen van het misdrijf nog geen twee jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijk misdrijf onherroepelijk is geworden, kunnen de straffen met een derde worden verhoogd.
(4) Poging tot dit misdrijf is niet strafbaar.
Artikel 303.
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden of geldboete van ten hoogste zes duizend gulden wordt gestraft hij die, zonder daartoe gerechtigd te zijn:
1°. het opzettelijk aanbieden of geven van gelegenheid tot hazardspel als bedrijf uitoefent, of opzettelijk in eene onderneming daartoe deelneemt;
2°. opzettelijk het publiek gelegenheid tot hazardspel aanbiedt of geeft, of opzettelijk in eene onderneming daartoe deelneemt, onverschillig of het gebruik maken van die gelegenheid al dan niet van eenige voorwaarde of van de inachtneming van eenigen vorm afhankelijk is gesteld;
3°. het deelnemen aan hazardspel als bedrijf uitoefent.
(2) Indien de schuldige het misdrijf in zijn beroep begaat, kan hij van de uitoefening van dat beroep worden ontzet.
(3) Onder hazardspel wordt verstaan elk spel waarbij in het algemeen de kans op winst van het-toeval afhangt, ook wanneer die kans toeneemt met de meerdere geoefendheid of de grootere behendigheid van den speler. Daaronder worden begrepen alle kansovereenkomsten over den uitslag van wedstrijden of verdere spelen, welke niet tusschen hen die daaraan deelnemen zijn gesloten, zoomede alle weddenschappen.
Titel XV.
Verlating van hulpbehoevenden.
Artikel 304.
Hij die opzettelijk iemand tot wiens onderhoud, verple-


ging of verzorging hij krachtens het voor liem geldende recht of krachtens overeenkomst verplicht is, in een hulpeloozen toestand brengt of laat, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 305.
Hij die een kind beneden den leeftijd van zeven jaren te vondeling legt of, met het oogmerk om er zich van te ontdoen, verlaat, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren en zes maanden.
Artikel 306.
(1) Indien een der in de artikelen 304 en 305 omschreven feiten zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren en zes maanden.
(2) Indien een dezer feiten den dood ten gevolge heeft, wordt hij gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren.
Artikel 307.
Indien de schuldige aan het in artikel 305 omschreven misdrijf de vader of de moeder is, kunnen te zijnen aanzien de in de artikelen 305 en 30G bepaalde straffen met een derde worden verhoogd.
Artikel 308.
Indien de moeder, onder de werking van vrees voor de ontdekking van hare bevalling, haar kind kort na de geboorte te vondeling legt of, met het oogmerk om er zich van te ontdoen, verlaat, wordt het maximum der in de artikelen 305 en 306 vermelde straffen tot de helft verminderd.
Artikel .309.
Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen 304— 308 omschreven misdrijven, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 4 vermelde rechten worden uitgesproken.


Titel XVI.
Beleediging.
Artikel 310.
(1) Hij die opzettelijk iemands eer of goeden naam aanrandt, door telastlegging van een bepaald feit, met het kenlijk doel om daaraan ruchtbaarheid te geven, wordt, als schuldig aan smaad, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Indien dit geschiedt door middel van geschriften of afbeeldingen, verspreid, openlijk ten toon gesteld of aangeslagen, wordt de dader, als schuldig aan smaadschrift, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(3) Noch smaad, noch smaadschrift bestaat voor zoover de dader klaarblijkelijk heeft gehandeld in het algemeen belang of tot noodzakelijke verdediging.
Artikel 811.
(1) Hij die het misdrijf van smaad of smaadschrift pleegt ingeval het bewijs der waarheid van het te laste gelegde feit is toegelaten, wordt, indien hij dat bewijs niet levert en de telastlegging tegen beter weten is geschied, als schuldig aan laster, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
(2) Ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—3 vermelde rechten kan worden uitgesproken.
Artikel 312.
Het bewijs fier \raarheid van het te laste gelegde feit wordt alleen toegelaten in de volgende gevallen:
1°. wanneer de rechter het onderzoek naar de waarheid noodig acht ter beoordeeling van de bewering van den beklaagde dat hij in het algemeen belang of tot noodzakelijke verdediging gehandeld heeft;
2°. wanneer aan een ambtenaar een feit begaan in de uitoefening zijner bediening wordt te laste gelegd.


Artikel 313.
Het in artikel 312 bedoeld bewijs is niet toegelaten, indien liet te laste gelegde feit niet dan op klachte kan worden vervolgd en geene klaclite is gedaan.
Artikel 31é.
(1) Indien de beleedigde aan het te laste gelegde feit bij rechterlijk gewijsde onherroepelijk is schuldig verklaard, is veroordeeling wegens laster uitgesloten.
(2) Indien hij van het te laste gelegde feit bij rechterlijk gewijsde onherroepelijk is vrijgesproken, wordt dat gewijsde als volkomen bewijs der onwaarheid van het feit aangemerkt.
(3) Indien tegen den beleedigde wegens het hem te laste gelegde feit eene strafvervolging is aangevangen, wordt de vervolging wegens laster geschorst totdat bij gewijsde onherroepelijk over het te laste gelegde feit is beslist.
Artikel 315.
Elke opzettelijke beleediging die niet het karakter van smaad of smaadschrift draagt, iemand hetzij in het openbaar mondeling of bij geschrifte, hetzij in zijne tegenwoordigheid mondeling of door feitelijkheden, hetzij door een toegezonden of aangeboden geschrift, aangedaan, wordt, als eenvoudige beleediging, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 316.
De in de voorgaande artikelen van dezen titel bepaalde straffen kunnen met een derde worden verhoogd, indien de beleediging wordt aangedaan aan een ambtenaar gedurende of ter zake van de rechtmatige uitoefening zijner bediening.
Artikel 317.
(1) Hij die opzettelijk tegen een bepaald persoon bij de overheid eene valsche klachte of aangifte schriftelijk inlevert of in schrift doet brengen, waardoor de eer of goede naam van dien persoon wordt aangerand, wordt, als schuldig aan


lasterlijke aanklacht, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
(2) Ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—3 vermelde rechten kan worden uitgesproken.
Artikel 318.
(1) Hij die opzettelijk door eenige handeling een ander valschelijk onder verdenking brengt eenig strafbaar feit te hebben gepleegd, wordt, als schuldig aan lasterlijke verdachtmaking, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
(2) Ontzetting van de in -artikel 35 n°. 1—3 vermelde rechten kan worden uitgesproken.
Artikel 319.
Beleediging, strafbaar krachtens dezen titel, wordt niet vervolgd dan op klachte van hem tegen wien het misdrijf is gepleegd, behalve in het geval van artikel 316.
Artikel 320.
(1) Hij die ten aanzien van een overledene een feit pleegt dat, ware deze nog in leven, als smaadschrift of smaad zou zijn gekenmerkt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Dit misdrijf wordt niet vervolgd dan op klachte hetzij van een der bloedverwanten of aangehuwden van den overledene in de rechte linie of zijlinie tot den tweeden graad, hetzij van zijn echtgenoot.
(3) Indien krachtens matriarchale instellingen de vaderlijke macht door een ander dan door den vader wordt uitgeoefend, kan ook op klachte van dezen het misdrijf worden vervolgd.
Artikel 321.
(1) Hij die,een geschrift of afbeelding van beleedigenden of voor een overledene smadelijken inhoud, met het oogmerk om aan den beleedigenden of smadelijken inhoud ruchtbaarheid te geven of de ruchtbaarheid daarvan te vermeerderen, verspreidt, openlijk ten toon stelt of aanslaat, wordt gestraft


met gevangenisstraf van ten hoogste eene maand en twee weken of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Indien de schuldige liet misdrijf in zijn beroep begaat en er, tijdens het plegen van het misdrijf, nog geen twee jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijk misdrijf onherroepelijk is geworden, kan hij van de uitoefening van dat beroep worden ontzet.
(3) Dit misdrijf wordt niet vervolgd dan op klachte van de in artikel 319 en het tweede en derde lid van artikel 320 aangewezen personen.
Titel XVII.
Schending van geheimen.
Artikel 322.
(1) Hij die opzettelijk eenig geheim, hetwelk hij, uit hoofde van zijn hetzij tegenwoordig hetzij vroeger ambt of beroep, verplicht is te bewaren, bekend maakt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste zeshonderd gulden.
(2) Indien dit misdrijf tegen een bepaald persoon gepleegd is, wordt het slechts vervolgd op diens klachte.
Artikel 323.
(1) Hij die opzettelijk aangaande eene onderneming van handel, nijverheid of landbouw bij welke hij werkzaam is of geweest is, bijzonderheden waarvan hem geheimhouding is opgelegd, bekend maakt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste zeshonderd gulden.
(2) Geene vervolging heeft plaats dan op klachte van het bestuur der onderneming.
Titel XVIII.
Misdrijven tegen■ de persoonlijke vrijheid.
Artikel 324.
Hij die voor eigen of vreemde rekening slavenhandel drijft, eene daad van slavenhandel verricht of opzettelijk aan het


een of liet ander middellijk of onmiddellijk deelneemt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren.
Artikel 325.
(1) Hij die als schipper dienst neemt of dienst doet op een vaartuig, wetende dat het tot het drijven van slavenhandel bestemd is, of het daartoe gebruikende, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren.
(2) Indien het vervoer den dood van een of meer slaven ten gevolge heeft, wordt de schipper gestraft met gevangenisstraf' van ten hoogste vijftien jaren.
Artikel 326.
Hij die als schepeling dienst neemt op een vaartuig, wetende dat het tot het drijven van slavenhandel bestemd is of gebruikt wordt, of vrijwillig in dienst blijft na die bestemming of dit gebruik te hebben vernomen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren.
Artikel 327.
Hij die voor eigen of vreemde rekening middellijk of onmiddellijk medewerkt tot het verhuren, vervrachten of verzekeren van een vaartuig, wetende dat het tot het drijven van slavenhandel bestemd is, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste acht jaren.
Artikel 328.
Hij die iemand uit de plaats van diens inwoning of van diens tijdelijk verblijf wegvoert, met het oogmerk om hem wederrechtelijk onder zijne of eens anders macht te brengen of om hem in liulpeloozen toestand te verplaatsen, wordt, als schuldig aan menschenroof, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren.
Artikel 329.
Hij die opzettelijk iemand die zich verbonden heeft tot eenigen arbeid in eene bepaalde streek wederrechtelijk naar eene andere streek vervoert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.


Artikel 330.
(1) Ilij die opzettelijk een minderjarige onttrekt aan het wettig over hem gesteld gezag of aan het opzicht van dengene die dit desbevoegd over hem uitoefent, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
(2) Gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren wordt opgelegd, indien list, geweld of bedreiging met geweld is gebezigd, of indien de minderjarige beneden de twaalf jaren oud is.
Artikel 331.
Hij die opzettelijk een minderjarige die onttrokken is of zich onttrokken heeft aan het wettig over hem gesteld gezag of aan het opzicht van dengene die dit desbevoegd over hem uitoefent, verbergt of aan de nasporing van de ambtenaren der justitie of politie onttrekt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of, indien de minderjarige beneden de twaalf jaren oud is, met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
Artikel 332.
(1) Als schuldig aan schaking wordt gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren, hij die eene minderjarige vrouw, zonder den wil van hare ouders of voogden, doch met hare toestemming wegvoert, met het oogmerk om zich haar bezit in of buiten echt te verzekeren;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren, hij die eene vrouw door list, geweld of bedreiging met geweld wegvoert, met het oogmerk om zich haar bezit in of buiten echt te verzekeren.
(2) Geene vervolging heeft plaats dan op klachte.
(3) De klachte geschiedt:
a. indien de vrouw tijdens de wegvoering minderjarig is, hetzij door haar zelve, hetzij door iemand wiens toestemming zij tot het aangaan van een huwelijk behoeft;
h. indien zij tijdens de wegvoering meerderjarig is, hetzij door haar zelve, hetzij door haren echtgenoot.
(4) Indien de schaker met de weggevoerde een huwelijk heeft gesloten en dit huwelijk beheerscht wordt door de voor-


schriften van het Burgerlijk Wetboek, heeft geene veroordeeling plaats, dan nadat de nietigheid van het huwelijk is uitgesproken.
Artikel 333.
(1) Hij die opzettelijk iemand wederrechtelijk van de vrijheid berooft of beroofd houdt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste acht jaren.
(2) Indien het feit zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren.
(3) Indien het feit den dood ten gevolge heeft, wordt hij gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren.
(4) De in dit artikel bepaalde straffen zijn ook van toepassing op hem die opzettelijk tot de wederrechtelijke vrij heidsrooving eene plaats verschaft.
Artikel 334.
(1) Hij aan wiens schuld te wijten is dat iemand wederrechtelijk van de vrijheid beroofd wordt of beroofd blijft, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Indien het feit zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met hechtenis van ten hoogste negen maanden.
(3) Indien het feit den dood ten gevolge heeft, wordt hij gestraft met hechtenis van ten hoogste een jaar.
Artikel 335.
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden wordt gestraft:
1°. hij die een ander door geweld of eenige andere feitelijkheid of door bedreiging met geweld of eenige andere feitelijkheid, gericht hetzij tegen dien ander, hetzij tegen derden, wederrechtelijk dwingt iets te doen, niet te doen of te dulden;
2°. hij die een ander door bedreiging met smaad of smaadschrift dwingt iets te doen, niet te doen of te dulden.
(2) In het geval onder 2° omschreven, wordt het misdrijf niet vervolgd dan op klachte van hem tegen wien het gepleegd is.


Artikel 336.
(1) Bedreiging met openlijk geweld met vereenigde krachten tegen personen of goederen, met eenig misdrijf waardoor de algemeene veiligheid van personen of goederen in gevaar wordt gebracht, met verkrachting, met feitelijke aanranding van de eerbaarheid, met eenig misdrijf tegen het leven gericht, met zware mishandeling of met brandstichting,
wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden.
(2) Indien deze bedreiging schriftelijk en onder eene bepaalde voorwaarde geschiedt, wordt zij gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren.
Artikel 337.
Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen 324—333 en in het tweede lid van artikel 336 omschreven misdrijven, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—4 vermelde rechten worden uitgesproken.
Titel XIX.
Misdrijven tegen het leven gericht.
Artikel 338. / ■ j
Hij die opzettelijk eej^ander van het leven berooft, wordt, als schuldig' aan doodslag, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren.
Artikel 339.
Doodslag gevolgd, vergezeld of voorafgegaan van een strafbaar feit en gepleegd met het oogmerk om de uitvoering van dat feit voor te bereiden of gemakkelijk te maken, of om, bij betrapping op lieeter daad, aan zich zeiven of andere deelnemers aan dat feit hetzij straffeloosheid, hetzij het bezit van het wederrechtelijk verkregene te verzekeren, wordt gestraft met levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren.
Artikel 340.
Hij die opzettelijk en met voorbedachten rade een ander


van liet leven berooft, wordt, als schuldig aan moord, gestraft met de doodstraf of levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren.
Artikel 341.
De moeder die, onder de werking van vrees voor de ontdekking van hare bevalling, haar kind bij of kort na de geboorte opzettelijk van liet leven berooft, wordt, als schuldig aan kinderdoodslag, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren. 7 Jbu
e-loin, 4 o-* - 1 \AJL+,A<C)£^viel.
Artikel 342.
De moeder die, ter uitvoering van een onder de werking van vrees voor de ontdekking van hare aanstaande bevalling genomen besluit, haar kind bij of kort na de geboorte opzettelijk van het leven berooft, wordt, als schuldig aan kindermoord, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren.
Artikel 343.
De in de artikelen 341 en 342 omschreven misdrijven worden ten aanzien van anderen, die er aan deelnemen, als doodslag of als moord aangemerkt.
Artikel 344.
Hij die een ander op diens uitdrukkelijk en ernstig verlangen van het leven berooft, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren.
Artikel 345.
I
Hij die opzettelijk een ander tot zelfnfoord aanzet, hem daarbij behulpzaam is of hem de middelen daartoe verschaft,
wordt, indien de zelfmoord volgt, gestraft met gevangenisstraf van tenluiogste vier jaren.
Artikel 346.
De vrouw die opzettelijk de afdrijving of den dood van hare vrucht veroorzaakt of door een ander laat veroorzaken, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.


Artikel 347.
(1) Hij die opzettelijk de afdrijving of den dood der vrucht van eene vrouw zonder hare toestemming veroorzaakt, wordt gestraft met gevangenisstraf, van ten hoogste twaalf jaren.
(2) Indien het feit den dood van de vrouw ten gevolge heeft, wordt hij gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren.
Artikel 348.
(1) Hij die opzettelijk de afdrijving of den dood der vrucht van eene vrouw met hare toestemming veroorzaakt, wordt gestraft met gevangenisstraf van teil hoogste vijf jaren en zes maanden.
(2) Indien het feit den dood van de vrouw ten gevolge heeft, wordt hij gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
Artikel 349.
Indien een geneeskundige, vroedvrouw of artsenijbereider medeplichtig is aan het misdrijf in artikel 346, of schuldig of medeplichtig aan een der misdrijven in de artikelen 347 en 348 omschreven, kunnen de in die artikelen bepaalde straffen met een derde worden verhoogd, en kan hij van de uitoefening van het beroep waarin hij het misdrijf begaat worden ontzet.
^j/ "" Artikel 350.
Bij veroordeeling wegens doodslag, wegens moord of wegens een der in de artikelen 344, 347 en 348 omschreven misdrijven, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—5 vermelde rechten worden uitgesproken.
Titel XX.
Mishandeling. 4 :'j
Artikel 351.
(1) Mishandeling werdt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
A\ 0


(2) Indien liet feit zwaar lichamelijk letsel teil gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren.
(3) Indien het feit den dood ten gevolge heeft, wordt hij gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
(4) Met mishandeling wordt gelijkgesteld opzettelijke benadeeling der gezondheid.
(5) Poging tot dit misdrijf is niet strafbaar.
Artikel 352.
(1) Buiten de gevallen van de artikelen 353 en 356 wordt mishandeling welke geene ziekte of verhindering in de uitoefening van ambts- of beroepsbezigheden ten gevolge heeft, als lichte mishandeling, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Poging tot dit misdrijf is niet strafbaar.
Artikel 353.
(1) Mishandeling gepleegd met voorbedachten rade wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
(2) Indien het feit zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
(3) Indien het feit den dood ten gevolge heeft, wordt hij gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren.
Artikel 354.
(1) Hij die aan een ander opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toebrengt, wordt, als schuldig aan zware mishandeling, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste acht jaren.
(2) Indien het feit den dood ten gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste tien jaren.
Artikel 355.
(1) Zware mishandeling gepleegd met voorbedachten rade wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren.
(2) Indien het feit den dood ten gevolge heeft, wordt de


schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren.
Artikel 350.
De in de artikelen 351, 353, 354 en 355 bepaalde straffen kunnen met een derde worden verhoogd:
1°. ten aanzien van den schuldige die het misdrijf begaat tegen zijne moeder, zijn wettigen vader, zijn echtgenoot of zijn kind;
2°. indien het misdrijf' wordt gepleegd tegen een ambtenaar gedurende of ter zake van de rechtmatige uitoefening zijner bediening;
3°. indien het misdrijf wordt gepleegd door toediening van voor het leven of de gezondheid schadelijke sïöffén.
Artikel 357.
Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen 353 en 355 omschreven misdrijven, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—4 vermelde rechten worden uitgesproken.
Artikel 358.
Zij die opzettelijk deelnemen aan een aanval of vechterij waarin onderscheiden personen zijn gewikkeld, worden, behoudens ieders verantwoordelijkheid voor de bijzondere door hem bedreven feiten, gestraft:.
lc. met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en aclit maanden, indien de aanval of vechterij alleen zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren, indien de aanval of vechterij iemands dood ten gevolge heeft.
Titel XXI.
\
Veroorzaken van den dood of van lichamelijk letsel door schuld.
Artikel 359.
Hij aan wiens schuld de dood van een ander te wijten is, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of hechtenis van ten hoogste negen maanden.


Artikel 360.
Hij aan wiens schuld te wijten is dat een ander zwaar lichamelijk letsel bekomt, of zoodanig lichamelijk letsel waaruit tijdelijke ziekte of verhindering1 in de uitoefening zijner ambts- of beroepsbezigheden ontstaat, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of hechtenis van ten hoogste zes maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 361.
Indien de in dezen titel omschreven misdrijven worden gepleegd in de uitoefening van eenig ambt of beroep, kan de straf met een derde worden verhoogd, kan ontzetting worden uitgesproken van de uitoefening van het beroep waarin het misdrijf is gepleegd, en kan de rechter de openbaarmaking zijner uitspraak gelasten.
Titel XXII.
Diefstal.
Artikel 362.
Hij die eenig goed dat geheel of ten deele aan een ander toebehoort, wegneemt, met het oogmerk om het zich wederrechtelijk toe te eigenen, wordt, als schuldig aan diefstal, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren of geldboete van ten hoogste zestig gulden.
Artikel 363.
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren wordt gestraft:
1°. diefstal van vee ; ( cn/tA I 0 fj
2°. diefstal bij gelegenheid van brand, ontploffing, watersnood, aard- of zeebeving, vulkanische uitbarsting, schipbreuk, stranding, spoorwegongeval, oproer, muiterij of oorlogsnood;
3°. diefstal bij nacht in eene woning of op een besloten erf waarop eene woning staat, door iemand die zich aldaar buiten weten of tegen den wil van den rechthebbende bevindt;


4°. diefstal door twee of meer vereenigde personen; r
5°. diefstal waarbij de schuldige zich den toegang tot de plaats des misdrijfs heeft verschaft of het weg te nemen goed onder zijn bereik heeft gebracht door middel van braak, verbreking of inklimming, van valsche sleutels, van een valsche order of een valsch kostuum.
(2) Indien de in n°. 3 omschreven diefstal vergezeld gaat van eene der in n°. 4 en 5 vermelde omstandigheden, wordt gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren opgelegd.
Artikel 364.
i-/
De feiten omschreven in artikel 362 en artikel 363 n°. 4, . ^ j ' ■ zoomede die omschreven in artikel 363 n°. 5 mits deze niet gepleegd zijn in eene woning of op een besloten erf waarop eene woning staat, worden, indien de waarde van het ontvreemde niet meer bedraagt dan vijf en twintig gulden, als lichte diefstal, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste zestig gulden.
Artikel 365.
Jf Uit owf
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren wordt gestraft diefstal, voorafgegaan, vergezeld of gevolgd van geweld of bedreiging met geweld.Aegen personen, gepleegd met het oogmerk om dien diefstal voor te bereiden of gemakkelijk té maken, of om, bij betrapping op heeter daad, aan zich zeiven of andere deelnemers aan het misdrijf hetzij de vluclit£mogelijk te maken, hetzij het bezit van het gestol ene te verzekeren.
(2) Gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren wordt
opgelegd:
1°. indien het feit wordt gepleegd hetzij bij nacht in eene woning of op een besloten erf waarop eene woning staat; } hetzij op den openbaren wegl; hetzij in een spoortrein of
tram die in beweging Ts;
2°. indien het feit wordt gepleegd door twee of meer vereenigde personen;
3°. indien de schuldige zich den toegang tot de plaats des misdrijfs heeft verschaft door middel van «bni^t of^in^_ klimming, van valsche sleutels, van een valsche c^^er of een " valsclTïostuum; \y
& """ l°°
otsiA- y ct
J oJJU


4 , iiiiiien liet ieit zwaar iicliamehjk letsel teil gevolge heeft.
(3) Gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren wordt opgelegd, indien het feit den dood ten gevolge heeft.
(4) De doodstraf of levenslange gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren wordt opgelegd, indien het feit zwaar lichamelijk letsel of den dood ten gevolge heeft,
door twee of meer vereenigde personen wordt gepleegd en daarenboven van een der in n°. 1 en 3 vermelde omstandigheden vergezeld gaat.
. ... . n„„
Artikel 366.
Bij veroordeeling wegens eene der in de artikelen 362, 363 en 365 omschreven feiten kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1 -4 vermelde rechten worden uitgesproken, t -
1 lJ «A ■ 'JvV^V
Artikel 367. V
^ /O
(1) Indieu de dader van of medeplichtige aan een der' in dezen titel omschreven misdrijven de niet van tafel en bed of van goederen gescheiden echtgenoot is van hem tegen wien het misdrijf is gepleegd, is de strafvervolging tegen dien dader of dien medeplichtige uitgesloten.
(2) Indien hij zijn van tafel en bed of van goederen gescheiden echtgenoot is of zijn bloed- of aanverwant, hetzij in de rechte linie, hetzij in den tweeden graad der zijlinie,
heeft de vervolging, voor zoover hem betreft, alleen plaats op eene tegen hem gerichte klachte van dengene tegen wien het misdrijf is gepleegd. (
(3) Indien krachtens matriarchale instellingen de vaderlijke macht dooi' een ander dan den vader wordt uitgeoefend,
is de bepaling van het voorgaande lid mede op dezen van toepassing.
Titel XXIII.
Afpersing en afdreiging.
Artikel 368.
(1) Hij die, met liet oogmerk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordeelen, door geweld of bedreiging met geweld iemand dwingt hetzij tot de afgifte van eenig goed


dat geheel of ten deele aan dezen of aan een derde toebehoort, hetzij tot het aangaan van eene schuld of het tenietdoen van ^ eene inschuld, wordt, als schuldig aan afpersing, gestraft I met gevangenisstraf' van ten hoogste negen jaren.
(2) De bepalingen van het tweede, derde en vierde lid van artikel 365 zijn op dit misdrijf van toepassing.
Artikel 369.
(1) Hij die, met het oogmerk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordeelen, door bedreiging met smaad, smaadschrift of openbaring van een geheim iemand dwingt
yA hetzij tot de afgifte van eenig goed dat geheel of ten deele aan dezen of aan een derde toebehoort, hetzij tot het aangaan van eene schuld of het tenietdoen van eene inschuld, wordt, als schuldig aan afdreiging, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
(2) Dit misdrijf wordt niet vervolgd dan op klachte van hem tegen wien het gepleegd is. ^ h> . _ y ,j
Artikel 370.
De bepaling van artikel 367 is op de in dezen titel omschreven misdrijven van toepassing.
Artikel 371.
Bij veroordeeling wegens een der in dezen titel omschreven misdrijven, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1 4 vermelde rechten worden uitgesproken.
Titel XXIV.
Verduistering.
Artikel 372.
Hij die opzettelijk eenig goed dat geheel of ten deele aan een ander toebehoort en dat Bij anders dan door misdri.it onder zich heeft, wederrechtelijk zich toeëigent, wordt, als schuldio- aan verduistering, gestralt met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of h™gste Zestl*
Kulden. 1 -■ ""I


Artikel 373.
Het in artikel 372 omschreven feit wordt, indien het verduisterde niet bestaat in vee, en de waarde niet meer Indraagt dan vijf en twintig gulden, als lichte verduistering, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste zestig gulden.
Artikel 374.
Verduistering gepleegd door hem die het goed uit hoofde van zijne persoonlijke dienstbetrekking of van zijn beroep, of tegen geldelijke vergoeding onder zich heeft, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren.
Artikel 375.
Verduistering gepleegd door hem wien het goed uit noodzaak in bewaring is gegeven of door voogden, curators, bewindvoerders, uitvoerders van uiterste wilsbeschikkingen of beheerders van instellingen van weldadigheid of van stichtingen, ten opzichte van eenig goed dat zij als zoodanig onder zich hebben, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren.
Artikel 376.
De bepaling van artikel 367 is op de in dezen titel omschreven misdrijven van toepassing.
Artikel 377.
(1) Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen 3(2, 374 en 375 omschreven misdrijven, kan de rechter de openbaarmaking zijner uitspraak gelasten en ontzetting uitspreken van de in artikel 35 n°. 1—4 vermelde rechten.
(2) Indien de schuldige het misdrijf in zijn beroep begaat, kan hij van de uitoefening van dat beroep worden ontzet.
Titel XXV.
Bedrog. I
Artikel 378.
Hij die, met het oogmerk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordeelen, hetzij door het aannemen van een


valschen naam of van eene valsche lioedaniglieid, hetzij door listige kunstgrepen, hetzij door een samenweefsel van verdichtsels, iemand beweegt tot de afgifte van eenig goed of tot liet aangaan van eene schuld of het tenietdoen van eene inschuld, wordt, als schuldig aan oplichting, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jareni -4, r ,> r- (-
Artikel 379. 1 ^ 5
Het in artikel 378 omschreven feit wordt, indien het afgegeven goed niet bestaat 111 vee, en de waarde van het goed, van de schuld of van de inschuld niet meer bedraagt dan vijf en twintig gulden, als lichte oplichting, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste zestig gulden.
Artikel 380.
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden of geldboete van ten hoogste vijf duizend gulden wordt gestraft:
1°. hij die op of in een werk van letterkunde, wetenschap, kunst of nijverheid valschelijk eenigen naam of eenig teeken plaatst, of den echten naam of het echte teeken vervalsclit, met het oogmerk om daardoor aannemelijk te maken, dat dat werk zoude zijn van de hand van dengene, wiens naam of teeken hij daarop of' daarin aanbracht ;
2°. hij die opzettelijk een werk van letterkunde, wetenschap, kunst of nijverheid, waarop of waarin valschelijk eenige naam of eenig teeken is geplaatst, of de echte naam of het echte teeken is vervalsclit, verkoopt, te koop aanbiedt, aflevert, ten verkoop in voorraad heeft of binnen Nederlandscli-Indië invoert, als ware dat werk van de hand van dengene, wiens naam of teeken daarop of daarin valschelijk is aangebracht.
(2) Het werk kan, indien het den veroordeelde toebehoort, worden verbeurd verklaard.
Artikel 381.
Hij die door listige kunstgrepen den verzekeraar in dwaling brengt ten opzichte van omstandigheden tot de verzekering betrekking hebbende, zoodat deze eene overeenkomst sluit die


liij niet of niet onder dezelfde voorwaarden zou hebben gesloten, indien hij den waren staat van zaken gekend had, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden.
Artikel 382.
Hij die, met het oogmerk om zich of een ander, ten nadeele van den verzekeraar of van den wettigen houder van een bodemerijbrief, wederrechtelijk te bevoordeelen, brand sticht of eene ontploffing teweegbrengt in eenig tegen brandgevaar verzekerd goed, of een vaartuig dat verzekerd is of waarvan de lading of de te verdienen vrachtpenningen zijn verzekerd, of waarop bodemerijpenningen zijn geschoten, doet zinken of stranden, vernielt, onbruikbaar maakt of beschadigt, wordt o-estraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren. , \
I W h)
Artikel 383.
Met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden wordt gestraft de verkooper die den kooper bedriegt :
1°. door hem die een bepaald aangewezen voorwerp koclit. opzettelijk iets anders daarvoor in de plaats te leveren;
2°. ten opzichte van den aard, de hoedanigheid of de hoeveelheid van het geleverde, door het aanwenden van listige kunstgrepen.
Artikel 384.
De in artikel 383 omschreven feiten worden, indien de waarde van het genoten voordeel niet meer bedraagt dan vijf en twintig gulden, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste zestig gulden. ^
Artikel 385. JJ • 4
yov
Met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren wordt gestraft:
1°. hij die, met het oogme'rk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordeelen, eenig Inlandsch gebruiksrecht op het landsdomein of op de particuliere landerijen of eenig gebouw, werk, beplanting of bezaaiing op grond waarop


Inlandsche gebruiksrechten worden uitgeoefend, wetende dat een ander daarop rechthebbende of mederechtliebbende is, verkoopt, verruilt of met credietverband bezwaart;
2°. hij die, met gelijk oogmerk, eenig reeds met credietverband bezwaard Inlandsch gebruiksrecht op het landsdomein of op de particuliere landerijen of eenig daarmede bezwaard gebouw, werk, beplanting of bezaaiing op grond waarop Inlandsche gebruiksrechten worden uitgeoefend, verkoopt, verruilt of met credietverband bezwaart zonder de wederpartij met het bestaan van het credietverband in kennis te stellen;
3°. hij die, met gelijk oogmerk, eenig Inlandsch gebruiksrecht op het landsdomein of op de particuliere landerijen, niet credietverband bezwaart, aan de wederpartij verzwijgende dat de grond waarop dat recht wordt uitgeoefend, is verpand;
4°. hij die, met gelijk oogmerk, een stuk grond waarop eenig Inlandsch gebruiksrecht wordt uitgeoefend, wetende dat een ander daarop rechthebbende of mederechthebbende is, verpandt of verhuurt;
5°. hij die, met gelijk oogmerk, een reeds verpand stuk grond waarop eenig Inlandsch gebruiksrecht wordt uitgeoefend, verkoopt of verruilt zonder de wederpartij met die verpanding in kennis te stellen;
6°. hij die, met gelijk oogmerk, een stuk grond, waarop eenig Inlandsch gebruiksrecht wordt uitgeoefend, verhuurt voor een tijdsverloop waarvoor hij weet dat dit reeds aan een ander is verhuurd.
Artikel 386. Söl
(1) Hij die eet- of drinkwaren of geneesmiddelen verkoopt, te koop aanbiedt of aflevert, wetende dat zij vervalsclri zijn en die vervalsching verzwijgende, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
(2) Eet- of drinkwaren of geneesmiddelen zijn vervalscht wanneer door bijmenging van vreemde bestanddeelen hunne waarde of hunne bruikbaarheid verminderd is.
Artikel 387.
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren wordt gestraft de aannemer of do bouwmeester van eenig werk ot


de verkooper van bouwmaterialen, die bij üe uitvoering van liet werk of de levering der materialen eenige bedriegelijke handeling pleegt, ten gevolge waarvan de veiligheid van personen of goederen, of de veiligheid van den staat in tijd van oorlog kan worden in gevaar gebracht.
(2) Met dezelfde straf wordt gestraft hij die, met het opzicht over het werk of over de levering der materialen belast, opzettelijk de bedriegelijke handeling toelaat.
Artikel 388.
(1) Hij die, bij levering van benoodigdheden ten dienste van de vloot of het leger, eenige bedriegelijke handeling pleegt, ten gevolge waarvan de veiligheid van den staat in tijd van oorlog kan worden in gevaar gebracht, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
(2) Met dezelfde straf' wordt gestraft hij die, met het opzicht over de levering der goederen belast, opzettelijk de bedriegelijke handeling toelaat.
Artikel 389.
Hij die, niet het oogmerk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordeelen, hetgeen tot afbakening der grenzen van erven dient vernielt, verplaatst, verwijdert of onbruikbaar maakt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden.
Artikel 390.
Hij die, met het oogmerk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordeelen, door liet verspreiden van een logenachtig bericht, den prijs van koopwaren, fondsen of geldswaardig papier doet stijgen of dalen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden.
Artikel 391.
Hij die, zich belastende met of zijne medewerking verleenende tot het plaatsen van schuldbrieven van eenigen staat of gedeelte daarvan, of van eenige openbare instelling, of van aandeelen in of schuldbrieven van eenige vereeniging, stichting of vennootschap, het publiek tot inschrijving of deelneming tracht te bewegen door het opzettelijk verzwijgen of


verminken van ware of voorspiegelen van valsche feiten of omstandigheden, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
Artikel 392.
De koopman, de bestuurder of commissaris eener naamlooze vennootschap of coöperatieve vereeniging die opzettelijk eenen onwaren staat of balans openbaarmaakt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden.
Artikel 393.
(1) Hij die opzettelijk waren, welke zelve of op hare verpakking valschelijk voorzien zijn van den naam, de firma of het merk, waarop een ander recht heeft, of, ter aanduiding van herkomst, van den naam eener bepaalde plaats, met bijvoeging van een verdichten naam of firma, of op welke of op wier verpakking zoodanige naam, firma of merk, zij het ook met eene geringe afwijking zijn nagebootst, binnen Nederlandsch-Indië invoert zonder klaarblijkelijke bestemming om weder te worden uitgevoerd, verkoopt, te koop aanbiedt, aflevert, uitdeelt of ten verkoop of ter uitdeeling in voorraad heeft, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of geldboete van ten hoogste zeshonderd gulden.
(2) Indien tijdens het plegen van het misdrijf nog geen vijf jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijk misdrijf onherroepelijk is geworden, kan gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden worden opgelegd.
Artikel 394.
De bepaling van artikel 367 is op de in dezen titel omschreven misdrijven van toepassing.
Artikel 395.
(1) Bij veroordeeling wegens een der in dezen titel omschreven misdrijven, kan de rechter de openbaarmaking zijner uitspraak gelasten en de schuldige worden ontzet van de uitoefening van het beroep waarin hij het misdrijf heeft begaan.
(2) Bij veroordeelinp; wegens een der in de artikelen 378,


382, 385, 387 en 388 omschreven misdrijven kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—4 vernielde rechten worden uitgesproken.
Titel XXVI.
Benadeeling van schuldeiscliers uf rechthebbenden.
Artikel 396.
])e koopman die in staat van faillissement is verklaard of tot gerechtelij ken boedelafstand is toegelaten, wordt, als schuldig aan eenvoudige bankbreuk, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden:
1°. indien zijne verteringen buitensporig zijn geweest;
2°. indien hij, met het oogmerk om zijn faillissement uit te stellen, wetende dat liet daardoor niet kon worden voorkomen, op bezwarende voorwaarden geldopnemingen heeft gedaan;
3°. indien hij de boeken die hij gehouden heeft, niet in ongeschonden staat te voorschijn brengt.
Artikel 397.
])e koopman die in staat van faillissement is verklaard of tot gerechtelijken boedelafstand is toegelaten, wordt, als schuldig aan bedriegelijke bankbreuk, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren, indien liij ter bedriegelijke verkorting van de rechten zijner schuldeiscliers:
1°. hetzij lasten verdicht heeft of verdicht, hetzij baten niet verantwoord heeft of niet verantwoordt, hetzij eenig goed aan den boedel onttrokken heeft of onttrekt;
2°. eenig goed hetzij om niet, hetzij klaarblijkelijk beneden de waarde heeft vervreemd;
3°. ter gelegenheid van zijn faillissement of op een tijdstip waarop hij wist dat het faillissement niet kon worden voorkomen, een zijner schuldeiscliers op eenige wijze bevoordeeld heeft of bevoordeelt;
4°. niet voldaan heeft of niet voldoet aan de op hem rustende verplichtingen ten opzichte van het houden, bewaren en te voorschijn brengen van boeken en papieren.


Artikel 398.
De bestuurder of commissaris eener naamlooze vennootschap of coöperatieve vereeniging welke in staat van faillissement is verklaard, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden:
1°. indien hij heeft medegewerkt of zijne toestemming gegeven tot handelingen met de statuten in strijd, waaraan de door de vennootschap of vereeniging geleden verliezen geheel of grootendeeis zijn te wijten;
2°. indien hij, met liet oogmerk om het faillissement der vennootschap of vereeniging uit te stellen, wetende dat het daardoor niet kon worden voorkomen, heeft medegewerkt of zijne toestemming gegeven tot het doen van geldopnemingen op bezwarende voorwaarden ;
3°. indien het aan hem te wijten is dat niet geregeld is boek gehouden, of dat de boeken die gehouden zijn, niet in ongeschonden staat worden te voorschijn gebracht.
Artikel 399.
De bestuurder of commissaris eener naamlooze vennootschap of coöperatieve vereeniging welke in staat van faillissement is verklaard, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren, indien hij ter bedriegelijke verkorting van de rechten der schuldeischers van de vennootschap of vereeniging:
1°. hetzij lasten verdicht heeft of verdicht, hetzij baten niet verantwoord heeft of niet verantwoordt, hetzij eenig goed aan den boedel onttrokken heeft of onttrekt;
2°. eenig goed hetzij om niet, hetzij klaarblijkelijk beneden de waarde heeft vervreemd ;
3°. ter gelegenheid van het faillissement of op een tijdstip waarop hij wist dat het faillissement niet kon worden voorkomen, een der schuldeischers op eenige wijze bevoordeeld heeft of bevoordeelt;
4°. niet voldaan, heeft of niet voldoet aan de op hem rustende verplichtingen ten opzichte van liet houden, bewaren en te voorschijn brengen van boeken en papieren.


Artikel 400.
Met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren en /es maanden wordt gestraft hij die ter bedriegelijke verkorting van de reeliten der schuldeischers:
1°. in geval van gerechtelij ken boedelafstand of van faillissement, of in het vooruitzicht van het een of het ander, indien het faillissement of de boedelafstand is gevolgd, eenig goed aan den boedel onttrekt, of betaling aanneemt, hetzij van eene niet opeischbare schuld hetzij van eene opeischbare schuld, in het laatste geval wetende dat het faillissement van den schuldenaar reeds was aangevraagd of ten gevolge van overleg met den schuldenaar;
2°. bij verificatie der schuldvorderingen in geval van gerechtelijken boedelafstand of van faillissement, eene niet bestaande schuldvordering voorwendt of eene bestaande tot een verhoogd bedrag doet gelden.
Artikel 401.
(1) De schuldeischer die tot een aangeboden gerechtelijk akkoord toetreedt ten gevolge van eene overeenkomst hetzij niet den schuldenaar, hetzij met een derde, waarbij hij bijzondere voordeelen heeft bedongen, wordt, in geval van aanneming van het akkoord, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden.
(2) Gelijke straf wordt in hetzelfde geval toegepast op den schuldenaar of op den bestuurder of commissaris der gefailleerde vennootschap, maatschappij, vereeniging of stichting, die zoodanige overeenkomst sluit.
Artikel 402.
Hij die in staat van ken]ijk onvermogen is verklaard of, zonder koopman te zijn, in staat van faillissement is verklaard, of tot gerechtelijken boedelafstand is toegelaten, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren en zes maanden, indien hij, ter bedriegelijke verkorting van de rechten zijner schuldeischers, hetzij lasten verdicht heeft of verdicht, hetzij baten niet verantwoord heeft of niet verantwoordt, hetzij eenig goed aan den boedel onttrokken heeft of onttrekt, hetzij eenig goed om niet of klaarblijkelijk beneden de waarde beeft vervreemd, hetzij ter gelegenheid


van zijn kenlijk onvermogen, boedelafstand of faillissement, of op een tijdstip waarop hij wist dat liet een of het ander niet kon worden voorkomen, een zijner schuldeischers op eenige wijze bevoordeeld heeft of bevoordeelt.
Artikel 403.
De bestuurder of commissaris eener naamlooze vennootschap of coöperatieve vereeniging die, buiten het geval van artikel 398, zijne medewerking heeft verleend of zijne toestemming gegeven tot handelingen met de statuten in strijd, ten gevolge waarvan de vennootschap of vereeniging buiten staat geraakt aan hare verplichtingen te voldoen of moet worden ontbonden, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste tien duizend gulden.
Artikel 404. ^ ■ • 'J
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren wordt gestraft:
1°. hij die opzettelijk zijne eigene zaak of, ten behoeve van den eigenaar, eene hem niet toebehoorende zaak onttrekt aan een ander die daarop een recht van pand, terughouding, vruchtgebruik of gebruik heeft;
2°. hij die opzettelijk zijne eigene zaak of, ten behoeve van den eigenaar, eene hem niet toebehoorende zaak ten nadeele van den hypothekairen scliuldeischer geheel of ten deele aan een daarop gevestigd liypotliekair verband onttrekt;
3°. hij die opzettelijk eene zaak waarop door hem oogstverband is gevestigd, of, ten behoeve van den verbandgever, eene zaak waarop door een ander oogstverband is gevestigd, ten nadeele van den verbandhouder geheel of ten deele aan dat verband onttrekt;
4°. hij die opzettelijk zijne eigene zaak of, ten behoeve van den eigenaar, eene hem niet toebehoorende zaak ten nadeele van den verbandhouder geheel of ten deele aan een daarop gevestigd credietverband onttrekt.
(2) De bepaling van artikel 367 is op deze misdrijven van toepassing.
Artikel 405.
(1) Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen


397, 399, 400 en 402 omschreven misdrijven, kan de schuldige worden ontzet van de in artikel 35 n°. 1—4 vermelde rechten.
(2) Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen ,396—402 omschreven misdrijven, kan openbaarmaking van de rechterlijke uitspraak worden gelast.
Titel XXYII.
Vernieling of beschadiging van goederen.
Artikel 40(>.
(1) Hij die opzettelijk en wederrechtelijk eenig goed dat geheel of ten deele aan een ander toebehoort, vernielt, beschadigt, onbruikbaar maakt of wegmaakt, wordt gestraft niet gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Gelijke straf wordt toegepast op hem die opzettelijk en wederrechtelijk een diei; dat geheel of ten deele aan een ander toebehoort, doodt, beschadigt, onbruikbaar maakt of wegmaakt.
Artikel 407.
(1) De in artikel 406 omschreven feiten worden, indien de waarde van het veroorzaakte nadeel niet meer bedraagt dan vijf en twintig gulden, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste zestig gulden .
(2) Indien de in artikel 406, tweede lid, omschreven feiten gepleegd zijn door toediening van voor het leven of de gezondheid schadelijke stoffen, of indien het dier behoort tot die genoemd in artikel 101, blijft de bepaling van het voorgaande lid buiten toepassing.
Artikel 408.
Hij die opzettelijk en wederrechtelijk spoorweg-, tramweg-, telegraaf- of telefoonwerken, werken dienende tot waterkeering, waterverdeeling of waterloozing, electriciteit-, gasof waterleidingen of riolen, voor zoover deze werken, leidingen of riolen ten algemeenen nutte gebezigd worden, vernielt, beschadigt of onbruikbaar maakt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.


Artikel 409.
Hij aan wiens schuld te wijten is dat eenig in liet vorig artikel bedoeld werk vernield, beschadigd of onbruikbaar gemaakt wordt, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste eene maand of geldboete van ten hoogste honderd gulden.
Artikel 410.
Hij die opzettelijk en wederrechtelijk eenig gebouw of vaartuig dat geheel of ten deele aan een ander toebehoort, veinielt of onbruikbaar maakt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren.
Artikel 411.
De bepaling van artikel 367 is op de in dezen titel omschreven misdrijven van toepassing.
Artikel 412.
Indien buiten het geval van artikel 407, eerste lid, een der in dezen titel omschreven misdrijven door twee of meer vereenigde personen gepleegd wordt, kan de straf met een derde worden verhoogd.
Titel XXVIII.
Ambtsmisdrijven.
Artikel 413.
De bevelhebber der gewapende macht die weigert of opzettelijk nalaat op de wettige vordering van het bevoegd burgerlijk gezag, de onder zijn bevel staande macht aan te wenden, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
Artikel 414.
(1) De ambtenaar die opzettelijk den bijstand der gewapende macht inroept tegen de uitvoering van wettelijke voorschriften, van wettige bevelen van het openbaar gezag of van rechterlijke uitspraken of bevelschriften, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.


(2) Indien die uitvoering daardoor wordt verhinderd, wordt de schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren.
Artikel 415.
De ambtenaar of een ander met eenigen openbaren dienst voortdurend of tijdelijk belast persoon die opzettelijk geld of geldswaardig papier, dat hij in zijne bediening onder zich heeft, verduistert of toelaat dat het door een ander weggenomen of verduisterd wordt, of dien ander daarbij als medeplichtige ter zijde staat, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren. ..
Artikel 416.
De ambtenaar of een ander met eenigen openbaren dienst voortdurend of tijdelijk belast persoon die opzettelijk boeken of registers, uitsluitend bestemd tot controle van de administratie, valschelijk opmaakt of vervalscht, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
Artikel 417.
De ambtenaar of een ander met eenigen openbaren dienst voortdurend of tijdelijk belast persoon die opzettelijk zaken bestemd om voor de bevoegde macht tot overtuiging of bewijs te dienen, akten, bescheiden of registers, welke hij in zijne bediening onder zich heeft, verduistert, vernielt, beschadigt of onbruikbaar maakt, of toelaat dat zij door een ander worden weggemaakt, vernield, beschadigd of onbruikbaar gemaakt, of dien ander daarbij als medeplichtige ter zijde staat, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren en zes maanden.
Artikel 418.
De ambtenaar die eene gift of belofte aanneemt, wetende dat zij hem gedaan wordt ten einde hem te bewegen om, zonder daardoor in strijd met zijn plicht te handelen, in zijne bediening iets te doen of na te laten, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.


Artikel 419.
Met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren wordt gestraft de ambtenaar:
1°. die eene gift of belofte aanneemt, wetende dat zij hem gedaan wordt ten einde hem te bewegen om, in strijd met zijn plicht, in zijne bediening iets te doen of na te laten;
2°. die eene gift aanneemt, wetende dat zij hem gedaan wordt ten gevolge of naar aanleiding van hetgeen door hem, in strijd met zijn plicht, in zijne bediening is gedaan of nagelaten.
Artikel 420.
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren wordt gestraft:
1°. de rechter die eene gift of belofte aanneemt, wetende dat zij hem gedaan wordt ten einde invloed te oefenen op de beslissing van eene aan zijn oordeel onderworpen zaak;
2°. hij die, ingevolge wettelijk voorschrift als raadsman of als adviseur aangewezen om de terechtzitting van eene rechtbank of van een gerecht bij te wonen, dan wel de Inlandsche officier van justitie die eene gift of belofte aanneemt, wetende dat zij hem gedaan wordt ten einde invloed te oefenen op het door hem uit te brengen advies of gevoelen betreffende eene aan het oordeel van de rechtbank of van het gerecht onderworpen zaak.
(2) Indien die gift of belofte wordt aangenomen met het bewustzijn dat zij gedaan wordt om eene veroordeeling in eene strafzaak te verkrijgen, wordt de schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren.
Artikel 421.
De ambtenaar die door misbruik van gezag iemand dwingt iets te doen, niet te doen of te dulden, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden.
Artikel 422.
De ambtenaar die in eene strafzaak dwangmiddelen bezigt om hetzij eene bekentenis te ontwringen, hetzij eene verklaring uit te lokken, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.


Artikel 423.
De ambtenaar die met het oogmerk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordeelen, door misbruik van gezag iemand dwingt iets af te geven, eene betaling te doen, met eene terughouding bij eene uitbetaling genoegen te nemen, of een persoonlijken dienst te verrichten, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren.
Artikel 424.
De ambtenaar die met het oogmerk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordeelen, door misbruik van gezag, over tot het landsdomein behoorende gronden, waarop Inlandsche gebruiksrechten worden uitgeoefend, beschikt, wordt gestraft met gevangenisstraf' van ten hoogste zes jaren.
Artikel 425.
Als schuldig aan knevelarij wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren:
1°. de ambtenaar die in de uitoefening zijner bediening, als verschuldigd aan hem zeiven, aan een ander ambtenaar of aan eenige openbare kas, vordert of ontvangt of bij eene uitbetaling terughoudt hetgeen hij weet dat niet verschuldigd is;
2°. de ambtenaar die in de uitoefening zijner bediening als verschuldigd persoonlijke diensten of leveringen vordert of aanneemt, wetende dat zij niet verschuldigd zijn;
3°. de ambtenaar die in de uitoefening zijner bediening als overeenkomstig de betrekkelijke voorschriften over tot het landsdomein behoorende gronden, waarop Inlandsche gebruiksrechten worden uitgeoefend, ten nadeele van den rechthebbende beschikt, wetende dat hij daardoor in strijd met genoemde voorschriften handelt.
Artikel 426.
(1) De ambtenaar die, belast met de bewaking van iemand die op openbaar gezag of krachtens rechterlijke uitspraak of beschikking van de vrijheid is beroofd, hem opzettelijk laat ontsnappen of bevrijdt of bij zijne bevrijding of zelfbevrijding behulpzaam is, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.


(2) Indien de ontsnapping, bevrijding of zelfbevrijding aan zijne schuld te wijten is, wordt hij gestraft met hechtenis van ten hoogste twee maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 427.
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren wordt gestraft:
1°. de ambtenaar, met het opsporen van strafbare feiten belast, die opzettelijk niet voldoet aan de vordering om van eene wederrechtelijke vrijheidsberooving te doen blijken of daarvan aan de hoogere macht opzettelijk niet onverwijld kennis geeft;
2°. de ambtenaar die, na in de uitoefening van zijne bediening kennis te hebben bekomen dat iemand op onwettige wijze van de vrijheid is beroofd, opzettelijk nalaat daarvan onverwijld kennis te geven aan een ambtenaar met het opsporen van strafbare feiten belast.
(2) De ambtenaar aan wiens schuld eenig in dit artikel omschreven verzuim te wijten is, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 428.
Met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden wordt gestraft het hoofd van een gesticht, bestemd tot opsluiting van veroordeelden, voorloopig aangehoudenen of gegijzelden, of van een landsopvoedingsgesticht of krankzinnigengesticht, die weigert te voldoen aan eene wettige vordering om iemand, die in het gesticht is opgenomen, te vertoonen, of om inzage te geven van het register van inschrijving of van de akte waarvan eene algemeene verordening de inschrijving vordert.
Artikel 429.
(1) De ambtenaar die, met overschrijding van zijne bevoegdheid of zonder inachtneming van de bij algemeene verordening bepaalde vormen, in de woning of in het besloten lokaal of erf, bij een ander in gebruik, diens ondanks binnentreedt of, wederrechtelijk aldaar vertoevende, zich niet op


de vordering van of vanwege den rechthebbende aanstondi verwijdert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Met gelijke straf wordt gestraft de ambtenaar die, ter gelegenheid eener huiszoeking, met overschrijding van zijne bevoegdheid of zonder inachtneming van de bi] algemeene verordening bepaalde vormen, geschriften, boeken of andere papieren onderzoekt of in beslag neemt.
Artikel 430.
De ambtenaar die, met overschrijding van zijne bevoegdheid, zicli doet overleggen of in beslag neemt een aan eenige openbare instelling van vervoer toevertrouwden brief, briefkaart, stuk of pakket, of een telegrafisch of telefonisch bericht dat zich in handen bevindt van een ambtenaar der telegrafie of telefonie of van andere personen belast met den dienst van eene ten algemeenen nutte gebezigde telegraaf- of telefooninrichting, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden.
Artikel 431.
De ambtenaar van eenige openbare instelling van vervoer die een aan zoodanige instelling toevertrouwden brief, gesloten stuk of pakket opzettelijk en wederrechtelijk opent, daarvan inzage neemt of den inhoud aan een ander bekendmaakt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren.
Artikel 432.
(1) De ambtenaar van eenige openbare instelling van vervoer die een aan zoodanige instelling toevertrouwden brief, briefkaart, stuk of pakket opzettelijk aan een ander dan den rechthebbende afgeeft, vernietigt, wegmaakt, zich toeëigent, of den inhoud wijzigt of eenig daarin gesloten voorwerp zich toeëigent, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren.
(2) Indien zoodanig stuk of voorwerp geldswaarde heeft, wordt de toeëigening gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.


Artikel 433.
De ambtenaar der telegrafie of telefonie of eenig ander persoon belast met liet toezicht op of met den dienst van eene ten algemeenen nutte gebezigde telegraaf- of telefooninrichtiug, wordt gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren, indien hij den inhoud van een aan de telegrafie, telefonie of aan zoodanige inrichting toevertrouwd bericht opzettelijk en wederrechtelijk aan een ander bekendmaakt of een telegram of telefonisch bericht opzettelijk en wederrechtelijk opent, daarvan inzage neemt of den inhoud aan een ander bekendmaakt;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren, indien hij een aan de telegrafie of telefonie of aan zoodanige inrichting toevertrouwd bericht of een telegram of telefonisch bericht opzettelijk aan een ander dan den rechthebbende afgeeft, vernietigt, wegmaakt, zicli toeëigent of den inhoud wijzigt.
Artikel 434.
De ambtenaar van eenige openbare instelling van vervoer, der telegrafie of der telefonie of eenig ander in artikel 433 bedoeld persoon, die opzettelijk toelaat dat een ander een der in de artikelen 431—433 vermelde feiten pleegt, of dien ander daarbij als medeplichtige ter zijde staat, wordt gestraft met de straffen en naar de onderscheidingen in die bepalingen vastgesteld.
Artikel 435.
De ambtenaar die opzettelijk deelneemt, middellijk of onmiddellijk, aan aannemingen, leverantiën of verpachtingen waarover hem op het tijdstip der handeling geheel of ten deele het bestuur of toezicht is opgedragen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste twaalfhonderd gulden.
Artikel 436.
(1) Hij die, krachtens het voor partijen geldende recht bevoegd tot het voltrekken van huwelijken, iemands huwelijk


voltrekt, wetende dat diens bestaand huwelijk of diens bestaande huwelijken een wettig beletsel daartegen opleveren, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
(2) Hij die, krachtens het voor partijen geldende recht bevoegd tot het voltrekken van huwelijken, iemands huwelijk voltrekt, wetende dat daartegen eenig ander wettig beletsel bestaat, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 437.
Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen 415, 419, 420, 423, 424, 425, 432, laatste lid, en 436, eerste lid, omschreven misdrijven, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 3 en 4 vermelde rechten worden uitgesproken.
Titel XXIX.
Scheepvaartmisdrijven.
Artikel 438.
(1) Als schuldig aan zeeroof wordt gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren, hij die als schipper dienst neemt of dienst doet op een vaartuig, wetende dat het bestemd is of het gebruikende om in open zee daden van geweld te plegen tegen andere vaartuigen of tegen zicli daarop bevindende personen of goederen, zonder door eene oorlogvoerende mogendheid daartoe te zijn gemachtigd of tot de oorlogsmarine eener erkende mogendheid te behooren;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren, hij die, bekend met deze bestemming of dit gebruik, als schepeling dienst neemt op zoodanig vaartuig of vrijwillig in dienst blijft na daarmede bekend te zijn geworden, dan wel tot de bemanning van zoodanig vaartuig behoort.
(2) Met het gemis van machtiging wordt gelijkgesteld het overschrijden van de machtiging alsmede het voorzien zijn van machtigingen afkomstig van tegen elkander oorlogvoerende mogendheden.
(3) Artikel 89 blijft buiten toepassing.


Artikel 439.
(1) Als schuldig aan kustroof wordt met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren gestraft, hij die met heliulp van een vaartuig binnen den afstand van minder dan drie Engelsclie zeemijlen van de kusten van Nederlandsch-Indië daden van geweld pleegt tegen een ander vaartuig of tegen zich daarop bevindende personen of goederen.
(2) De afstand van drie Engelsclie zeemijlen wordt gerekend van de laagwaterlijn van de kusten der tot Nederlandsch-Indië behoorende eilanden, alsmede van droogliggende of bij laagwater droogvallende rotsen, banken en riffen, wier laagwaterlijn niet meer dan zes Engelsclie zeemijlen van de naaste kustwaterlijn verwijderd is.
Artikel 440.
Als schuldig aan strandroof wordt met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren gestraft, hij die aan land, op of in de nabijheid van het strand of van de riviermondingen, na zich met dat doel geheel of gedeeltelijk over zee daarheen te hebben begeven, daden van geweld pleegt tegen zich aldaar bevindende personen of goederen.
Artikel 441.
Als schuldig aan rivierroof wordt met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren gestraft, hij die op eene rivier met behulp van een vaartuig, na met dat doel op een vaartuig van elders te zijn gekomen, daden van geweld pleegt tegen een ander vaartuig of tegen zich daarop bevindende personen of goederen.
Artikel 442.
Met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren wordt gestraft, hij die als bevelhebber of aanvoerder dienst neemt of dienst doet op een vaartuig, wetende dat het bestemd is om gebruikt te worden dan wel dat het gebruikt wordt tot het plegen van een der in de artikelen 439—441 vermelde feiten.
Artikel 443.
Met gevangenisstraf van ten hoogste tien jaren wordt gestraft, hij die als schepeling dienst neemt of dienst doet op


een vaartuig, wetende dat het bestemd is om gebruikt te worden dan wel dat het gebruikt wordt tot het plegen van een der in de artikelen 439—441 vermelde feiten, dan wel op zoodanig vaartuig vrijwillig in dienst blijft na met de bovenbedoelde bestemming van het vaartuig bekend te zijn geworden.
Artikel 444.
Indien de in de artikelen 438—441 omschreven daden van geweld den dood van een der zich op het aangevallen vaartuig bevindende of van een der aangevallen personen ten gevolge hebben, worden de schipper, bevelhebber of aanvoerder en zij die aan de daden van geweld hebben deelgenomen, gestraft met de doodstraf, met levenslaijge gevangenisstraf of tijdelijke van ten hoogste twintig jaren.
Artikel 445.
Hij die voor eigen of vreemde rekening een vaartuig uitrust met de in artikel 438 omschreven bestemming of met het oogmerk om een der in de artikelen 439—441 omschreven feiten te plegen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren.
Artikel 446.
Hij die voor eigen of vreemde rekening middellijk of onmiddellijk medewerkt tot het verhuren, vervrachten of verzekeren van een vaartuig, wetende dat het de in artikel 438 omschreven bestemming beeft of bestemd is om gebruikt te worden tot het plegen van een der in de artikelen 439—441 omschreven feiten, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren.
Artikel 447.
Hij die een Nederlandscli of Nederlandsch-Tndisch vaartuig opzettelijk in de macht van zeeroovers, kustroovers, strandroovers of rivierroovers brengt, wordt gestraft:
1°. indien liij de schipper is, met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren;
2°. in alle andere gevallen, met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren.


Artikel 448.
De opvarende van een Nederlandse!) of NederlandschIndiscli schip die zich wederrechtelijk van het scliip meester maakt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
Artikel 449.
De schipper van een Nederlandsch of Nederlandsch-Indiscli schip die het schip aan den eigenaar of de reederij onttrekt en ten eigen bate gebruikt, wordt gestraft met gevang-enisstraf van ten hoogste acht jaren en zes maanden.
Artikel 450.
Met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren wordt gestraft de Nederlandsche onderdaan die zonder vergunning van de Nederlandsche Regeering een kaperbrief aanneemt, of als schipper dienst neemt of dienst doet op een vaartuig, wetende dat het zonder vergunning van de Nederlandsche Regeering voor de kaapvaart bestemd is.
Artikel 451.
De Nederlandsche onderdaan die als schepeling dienst neemt op een vaartuig, wetende dat het zonder vergunning van de Nederlandsche Regeering voor de kaapvaart bestemd is of gebruikt wordt, of vrijwillig in dienst blijft na die bestemming of dat gebruik te hebben vernomen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
Artikel 452.
(1) Hij die in het proces-verbaal eener scheepsverklaring eene valsche opgave doet opnemen aangaande een feit, van welks waarheid de akte moet doen blijken, met liet oogmerk om die akte te gebruiken of door anderen te doen gebruiken als ware zijne opgave in overeenstemming met de waarheid, wordt, indien uit dat gebruik eenig nadeel kan ontstaan, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste acht jaren.
(2) Met dezelfde straf wordt gestraft hij die opzettelijk gebruik maakt van de akte als ware de inhoud in overeenstemming met de waarheid, indien uit dat gebruik eenig nadeel kan ontstaan.


Artikel 453.
Wordt gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden, de schipper van een Nederlandsch of Nederlandscli-Indisch schip, die, na den aanvang van de monstering of van het inhuren der schepelingen en vóór het einde zijner verbintenis zich opzettelijk en wederrechtelijk aan het voeren van het schip onttrekt;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste eene maand en twee weken, de schipper van een Nederlandsch-Indiscli zeevisschersvaartuig die, na den aanvang van de monstering of van het inhuren der schepelingen en vóór het einde zijner verbintenis, zich opzettelijk en wederrechtelijk aan het voeren van het vaartuig onttrekt.
Artikel 454.
Wordt gestraft, als schuldig aan desertie vóór den aanvang der reis:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken, de schepeling die opzettelijk en wederrechtelijk eene reis, waarvoor hij zich op een Nederlandsch of INederlandsch-Indisch schip verbonden heeft, niet medemaakt;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste drie weken, de schepeling die opzettelijk en wederrechtelijk eene reis, waarvoor hij zich op een Nederbindsch-Indisch zeevisschersvaartuig verbonden heeft, niet medemaakt.
Artikel 455.
Wordt gestraft, als schuldig aan desertie gedurende de reis :
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden, de schepeling die opzettelijk en wederrechtelijk eene reis, waarvoor hij zich op een Nederlandsch of Xederlandsch-Indisch schip verbonden heeft, niet verder medemaakt;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste eene maand en twee weken, de schepeling die opzettelijk en wederrechtelijk eene reis, waarvoor hij zich op een Nederlandscli-Indisch zeevisschersvaartuig verbonden heeft, niet verder medemaakt.


Artikel 456.
Wordt gestraft, als schuldig aan desertie na den afloop der reis:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken de schepeling van een Nederlandsch of Nederlandsch-Indiscli schip, die, na den afloop der reis en vóór het einde zijner verbintenis, zich opzettelijk door wederrechtelijke afwezigheid aan zijne verdere dienstverrichtingen onttrekt;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste drie weken, de schepeling van een Nederlandsch-Indiscli zeevisschersvaartuig die, na den afloop der reis en vóór het einde zijner verbintenis, zich opzettelijk door wederrechtelijke afwezigheid aan zijne verdere dienstverrichtingen onttrekt.
Artikel 457.
De in de artikelen 454—456 bepaalde straffen kunnen worden verdubbeld, indien twee of meer personen gezamenlijk of ten gevolge van samenspanning het misdrijf plegen.
Artikel 458.
(1) De reeder, boekhouder of schipper van een Nederlandsch of Nederlandsch-Indisch schip of van een Neder* landsch-Indisch zeevisschersvaartuig, die een schepeling in dienst neemt, wetende dat er nog geene maand is verstreken sedert deze zich aan zijne verbintenis voor een Nederlandsch of Nederlandsch-Indisch schip of voor een NederlandschIndisch zeevisschersvaartuig heeft onttrokken op de wijze in een der artikelen 454—456 omschreven, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Niet strafbaar is het feit indien de indienstneming buiten Nederlandsch-Indië geschiedt met toestemming van den Nederlandsclien consul of, zoo die er niet is, op verzoek van de plaatselijke overheid.
Artikel 459.
(1) De opvarende van een Nederlandsch of NederlandschIndisch schip of van een Nederlandsch-Indisch zeevisschers-


vaartuig die aan boord den schipper, of de schepeling die aan boord of in dienst een meerdere in rang feitelijk aanrandt, zich met geweld of bedreiging met geweld tegen hem verzet of hem opzettelijk van zijne vrijheid van handelen berooft, wordt, als schuldig aan insubordinatie, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden.
(2) De schuldige wordt gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren, indien liet misdrijf of de daarmede gepaard gaande feitelijkheden eenig lichamelijk letsel ten gevolge hebben;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste acht jaren en zes maanden, indien zij zwaar lichamelijk letsel ten gevolge hebben;
3°. met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren, indien zij den dood ten gevolge hebben.
Artikel 4f»0.
(1) Insubordinatie gepleegd door twee of meer vereenigde personen wordt, als muiterij, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
(2) De schuldige wordt gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste acht jaren en zes maanden, indien liet door hem gepleegde misdrijf of de daarbij door hem gepleegde feitelijkheden eenig lichamelijk letsel ten gevolge hebben;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren, indien zij zwaar lichamelijk letsel ten gevolge hebben;
3°. met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren, indien zij den dood ten gevolge hebben.
Artikel 4(51.
Hij die aan boord van een Nederlandsch of NederlandschIndisch schip of van een Nederlandsch-Indisch zeevisschersvaartuig tot muiterij op dat schip of vaartuig opruit, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren.
Artikel 4(12.
Dienstweigering door twee of meer schepelingen van een Nederlandscli-Indisch schip of van een Nederlandsch-Indiscli


zeevissehersvaartuig gezamenlijk of teil gevolge van samenspanning gepleegd, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden.
Artikel 46.'{.
Wordt gestraft:
1°. met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden, de schepeling van een Nederlandsch of Nederlandsch-Indisch scliip die, na wegens dienstweigering disciplinair te zijn gestraft, bij zijne dienstweigering volhardt;
2°. met gevangenisstraf van ten hoogste eene maand en twee weken of geldboete van ten hoogste zestig gulden, de schepeling van een Nederlandsch-Indisch zeevissohersvaartuig die zich gedurende de reis schuldig maakt aan dienstweigering.
Artikel 464.
(1) Met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden wordt gestraft de opvarende van een Nederlandsch of NederlandschIndisch schip of van een Nederlandsch-Indisch zeevisschersvaartuig:
1°. die opzettelijk niet gehoorzaamt aan eenig bevel des schippers tot herstel der orde aan boord gegeven;
2°. die, wetende dat de schipper van zijne vrijheid van handelen beroofd is, liem niet naar vermogen te hulp komt;
3°. die, kennis dragende van een voornemen tot het plegen van insubordinatie, opzettelijk nalaat daarvan tijdig aan den .schipper kennis te geven.
(2) De onder n°. 3 vermelde bepaling is niet van toepassing indien de insubordinatie niet is gevolgd.
Artikel 465.
De in de artikelen 448, 451, 454—456 en 459—464 bepaalde straffen kunnen met een derde worden verhoogd, indien de schuldige aan een der in die artikelen omschreven misdrijven scheepsofficier is.


Artikel 466.
De schipper van een Nederlandsch of Nederlandsch-Indisch schip, die, met het oogmerk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordeelen of zoodanige bevoordeeling te bedekken, hetzij het schip verkoopt, hetzij geld opneemt op het schip, het scheepstoebeliooren of den scheepsvoorraad, hetzij goederen van de lading of van den scheepsvoorraad verkoopt of verpandt, hetzij verdichte schaden of uitgaven in rekening brengt, hetzij het vereisclite dagregister niet overeenkomstig de wettelijke voorschriften houdt, hetzij bij het verlaten van het schip niet zorgt voor het behoud der scheepspapieren, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
Artikel 467.
De schipper van een Nederlandsch of Nederlandsch-Indisch schip die, met het oogmerk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordeelen of zoodanige bevoordeeling te bedekken, van koers verandert, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
Artikel 468.
De schipper van een Nederlandsch of Nederlandsch-Indisch schip die, buiten noodzaak of in strijd met het voor hem geldende recht, gedurende de reis het schip verlaat en ook aan zijn scheepsvolk daartoe last of vergunning geeft, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren en zes maanden.
Artikel 469.
(1) De schipper van een Nederlandsch of NederlandschIndisch vaartuig die, buiten noodzaak en buiten voorkennis van den eigenaar of de reederij, handelingen pleegt of gedoogt, wetende dat deze het vaartuig of de lading aan opbrenging, aanhouding of ophouding kunnen blootstellen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of geldboete van ten hoogste zeshonderd gulden.
(2) De opvarende die, buiten noodzaak en buiten voorkennis van den schipper, met gelijke wetenschap gelijke lian-


delingen pleegt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van ten hoogste zeshonderd gulden.
Artikel 470.
De schipper van een Nederlandscli of Nederlandsch-Indisch schip die opzettelijk buiten noodzaak aan een opvarende niet verschaft datgene wat hij verplicht is hem te verschaffen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en aclii maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 471.
De schipper van een Nederlandsch of Nederlandscli-Indisch schip die opzettelijk buiten noodzaak of in strijd met het voor hem geldende recht goederen werpt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 472.
Hij die lading, scheepsvoorraad of sclieepsbehoefte, aan boord van een vaartuig aanwezig, opzettelijk en wederrechtelijk vernielt, beschadigt of onbruikbaar maakt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en acht maanden.
Artikel 47.1.
De schipper die de Nederlandsclie vlag voert wetende dat hij daartoe niet gerechtigd is, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden
Artikel 474.
De schipper die opzettelijk door het voeren van eenig onderscheidingsteeken aan zijn vaartuig den schijn geeft alsof het een Nederlandscli oorlogsvaartuig ware, een vaartuig der gouvernementsmarine, of een loodsvaartuig in NederlandschIndische wateren of zeegaten dienst doende, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.


Artikel 475.
Hij die buiten noodzaak op een Nederlandsch of Nederlandsch-Indisch schip optreedt als schipper, stuurman of machinist, wetende dat hem door het bevoegd gezag de bevoegdheid is ontnomen om als zoodanig hetzij op een Nederlandscli hetzij op een Nederlandsch-Indisch schip te varen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen maanden of geldboete van ten hoogste zeshonderd gulden.
Artikel 476.
De schipper van een Nederlandsch of Nederlandsch-Indisch schip die zonder geldige reden weigert te voldoen aan eene wettelijke vordering om een beklaagde of veroordeelde benevens de tot zijne zaak betrekkelijke stukken aan boord te nemen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier maanden en twee weken of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 477.
(1) De schipper van een Nederlandsch of NederlandschIndisch schip die een beklaagde of veroordeelde, dien hij op. eene wettelijke vordering aan boord genomen heeft, opzettelijk laat ontsnappen of bevrijdt, of bij zijne bevrijding of zelfbevrijding behulpzaam is, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.
(2) Indien de ontsnapping, bevrijding of zelfbevrijding aan zijne schuld is te wijten, wordt hij gestraft met hechtenis van ten hoogste twee maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 478.
De schipper van een Nederlandsch of Nederlandsch-Indisch vaartuig die aan vaartuigen, schippers of opvarenden, wetende dat zij in nood zijn, niet zoodanige hulp verleent als waartoe hij bij machte is, zonder zijn vaartuig, de opvarenden of zich zeiven aan ondergang bloot te stellen, wordt, indien de nood het gevolg is van aanvaring of aandrijving met het vaartuig waarover hij bevel voert, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren.


Artikel 179.
Bij veroordeeling wegens een der in de artikelen 438— 449, 466 en 467 omschreven misdrijven, kan ontzetting van de in artikel 35 n°. 1—4 vermelde recliten worden uitgesproken.
Titel XXX.
Begunstiging.
Artikel 480.
Met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van ten hoogste zestig gulden wordt gestraft:
1°. als schuldig aan heling, hij die eenig voorwerp waarvan hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat het door misdrijf is verkregen, koopt, inruilt, in pand neemt, als geschenk aanneemt, of uit winstbejag verkoopt, in ruil geeft, in pand geeft, vervoert, bewaart of verbergt;
2°. liij die uit de opbrengst van eenig voorwerp waarvan hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat het door misdrijf is verkregen, voordeel trekt.
Artikel 481.
(1) Hij die een gewoonte maakt van het opzettelijk koopen, inruilen, in pand nemen, bewaren of verbergen van door misdrijf verkregen voorwerpen, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zeven jaren.
(2) De schuldige kan worden ontzet van de in artikel 35 n°. 1—4 vermelde rechten en van de uitoefening van liet beroep waarin hij het misdrijf begaan heeft.
Artikel 482.
De in artikel 480 omschreven feiten worden, indien het misdrijf, waardoor het voorwerp is verkregen, is een der misdrijven omschreven in de artikelen 364, 373 en 379, als lichte begunstiging, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste zestig gulden.
Artikel 483.
Hij die eenig geschrift of eenige afbeelding uitgeeft van strafbaren aard, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten


lioogste een jaar en vier maanden of hechtenis van ten hoogste een jaar of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden, indien:
1°. de dader noch bekend is, noch op de eerste aanmaning na den rechtsingang is bekend gemaakt;
2°. de uitgever wist of moest verwachten, dat de dader op het tijdstip der uitgave strafrechtelijk niet vervolgbaar of buiten Nederlandsch-Indië gevestigd zou zijn.
Artikel 484.
Hij die eenig geschrift of eenige afbeelding drukt van strafbaren aard, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar en vier maanden of hechtenis van ten hoogste een jaar of geldboete van ten lioogste driehonderd gulden, indien:
1°. de persoon op wiens last het stuk gedrukt is noch bekend is, noch op de eerste aanmaning na den rechtsingang is bekend gemaakt;
2°. de drukker wist of moest verwachten, dat de persoon op wiens last het stuk gedrukt is, op het tijdstip der uitgave strafrechtelijk niet vervolgbaar of buiten Nederlandsch-Indië gevestigd zou zijn.
Artikel 485.
Indien de aard van het geschrift of de afbeelding een misdrijf oplevert dat alleen op klachte vervolgbaar is, kan de uitgever of drukker in de gevallen der beide voorgaande artikelen alleen vervolgd worden op klachte van hem tegen wieu dat misdrijf gepleegd is.
Titel XXXI.
Bepalingen over herhaling van misdrijf aan verschillende titels gemeen.
Artikel 486.
De in de artikelen 127, 204, eerste lid, 244—248, 253—260, 263—268, 272. 274, 362, 363, 365, eerste, tweede en derde lid, 368, eerste lid en het tweede lid voor zoover daarin naar het


tweede en derde lid van artikel 365 wordt verwezen, 369, 372, 374, 375, 378, 380, 381—383, 385—388, 397, 399, 400, 402, 415, 417, 425, 432, laatste lid, 452, 466, 480 en 481 bepaalde gevangenisstraf, alsmede de tijdelijke gevangenisstraf op te leggen krachtens de artikelen 204, tweede lid, 365, vierde lid, en 368, tweede lid voor zoover daarin naar het vierde lid van artikel 365 wordt verwezen, kan met een derde worden verhoogd, indien tijdens het plegen van het misdrijf nog geen vijf jaren zijn verloopen, sedert de schuldige hetzij eene tegen hem wegens een der in die artikelen omschreven misdrijven uitgesproken gevangenisstraf, hetzij eene wegens diefstal, verduistering of bedrog krachtens de militaire wetten uitgesproken straf geheel of ten deele heeft ondergaan, of sedert die straf hem geheel is kwijtgescholden; of indien tijdens het plegen van het misdrijf het recht tot uitvoering dier straf nog niet is verjaard.
Artikel 487.
De in de artikelen 109, 130, eerste lid, 131—133, 140, eerste lid, 141, 170, 213, 214, 338, 341, 342, 344, 347, 348, 351. 353—355, 438—443, 459 en 460 bepaalde gevangenisstraf, alsmede de tijdelijke gevangenisstraf op te leggen krachtens de artikelen 104, 105, 130, tweede en derde lid, 140, tweede en derde lid, 339, 340 en 444, kan met een derde worden verhoogd, indien tijdens het plegen van het misdrijf nog geen vijf jaren zijn verloopen, sedert de schuldige hetzij eene tegen hem wegens een der in die artikelen omschreven misdrijven uitgesproken gevangenisstraf, hetzij eene wegens gewelddadig verzet tegen of mishandeling van meerderen in rang of schildwachten, of van geweldenarijen tegen personen krachtens de militaire wetten uitgesproken straf geheel of ten deele heeft ondergaan, of sedert die straf hem geheel is kwijtgescholden; of indien tijdens het plegen van het misdrijf liet recht tot, uitvoering dier straf nog niet is verjaard.
Artikel 488.
Do in de artikelen 134—138, 142 144, 207, 208, 310—321, 483 en 484 bepaalde straffen kunnen met een derde worden verhoogd, indien tijdens liet plegen van het misdrijf nog geen vijf jaren zijn verloopen, sedert de schuldige eene tegen Item wegens een der in die artikelen omschreven misdrijven uitge-


sproken gevangenisstraf geheel of ten deele heeft ondergaan, of sedert die straf hein geheel is kwijtgescholden; of indien tijdens het plegen van het misdrijf liet recht tot uitvoering dier straf nog niet is verjaard.
DERDE BOEK.
Overtredingen.
Titel I.
Overtredingen betreffende de algemeene veiligheid van personen en goederen en de openbare gezondheid.
Artikel 489.
(1) Baldadigheid tegen personen of goederen, waardoor gevaar, nadeel of ongerief kan worden teweeggebracht, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijftien gulden.
(2) Indien tijdens het plegen van de overtreding nog geen jaar is verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijke overtreding onherroepelijk is geworden, kan, in plaats van de geldboete, hechtenis van ten hoogste drie dagen worden opgelegd.
Artikel 490.
Met hechtenis van ten hoogste zes dagen of geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden wordt gestraft:
1°. hij die een dier aanhitst op een mensch of op een dier dat bereden wordt, voor een rij- of voertuig gespannen is of een last draagt;
2°. hij die een onder zijne hoede staand dier, wanneer het een mensch of een dier dat bereden wordt, voor een rij- of voertuig gespannen is of een last draagt, aanvalt, niet terughoudt ;
3°. liij die geene voldoende zorg draagt voor het onschadelijk houden van een onder zijne hoede staand gevaarlijk dier;
4°. hij die gevaarlijke wilde dieren houdt zonder aan het hoofd van plaatselijk bestuur of den door dezen aangewezen ambtenaar daarvan kennis te geven, of die de voorschriften door dat hoofd of dien ambtenaar te dien aanzien gegeven, niet naleeft.


Artikel 491.
Met geldboete van teil hoogste vijftig gulden wordt gestraft:
1°. liij die een voor zich zeiven of voor anderen gevaarlijken krankzinnige op wien hij verplicht is toezicht te • houden, onbewaakt laat rondwaren;
2°. hij die een kind waarop hij verplicht is toezicht te houden, onbewaakt laat zoodat daardoor gevaar ontstaat voor het kind zelf of voor anderen.
Artikel 492.
(1) Hij die, terwijl hij in staat van dronkenschap verkeert, hetzij in het openbaar het verkeer belemmert of de orde verstoort, hetzij eens anders veiligheid bedreigt, hetzij eenige handeling verricht waarbij, tot voorkoming van gevaar voor leven of gezondheid van derden, bijzondere omzichtigheid of voorzorgen worden vereisclit, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste zes dagen of geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden.
(2) Indien tijdens het plegen van de overtreding nog geen jaar is verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijke of de in artikel 536 omschreven overtreding onherroepelijk is geworden, wordt hij gestraft met hechtenis van ten hoogste twee weken.
Artikel 493.
Hij die wederrechtelijk op den openbaren weg een ander in zijne vrijheid van beweging belemmert of met een of meer anderen zich aan een ander tegen diens uitdrukkelijk verklaarden wil blijft opdringen of hem op hinderlijke wijze blijft volgen, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste eene maand of geldboete van ten hoogste honderd gulden.
Artikel 494.
Met geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden wordt gestraft:
1°. hij die niet zorgt dat eene door hem of op zijn last op een openbaren weg gedane op- of uitgraving of een door hem of op zijn last op den openbaren we<j geplaatst voorwerp behoorlijk verlicht en van de gebruikelijke teekenen voorzien is;


2°. hij die bij eene verrichting op of aan den openbaren weg niet de noodige maatregelen neemt om voorbijgangers tegen mogelijk gevaar te waarschuwen;
3°. hij die iets plaatst op of aan, of werpt of uitgiet uit een gebouw, op zoodanige wijze dat door of ten gevolge daarvan iemand die van een openbaren weg gebruik maakt, nadeel kan ondervinden;
4°. hij die op den openbaren weg een rij-, trek- of lastdier, of een stuk vee dat hij vervoert, laat staan, zonder de noodige voorzorgsmaatregelen tegen het aanrichten van schade te hebben genomen;
5°. hij die op den openbaren weg vee laat rondloopen zonder de noodige voorzorgsmaatregelen tegen het aanrichten van schade te hebben genomen;
G°. li ij die, zonder verlof van het bevoegd gezag, eenigen openbaren land- of waterweg verspert of het verkeer daarop belemmert, of die zoodanige versperring of belemmering veroorzaakt door ondoelmatig gebruik van voer- of vaartuigen.
Artikel 495.
(1) Hij die, zonder verlof van het hoofd van plaatselijk bestuur of van den door dezen aangewezen ambtenaar, in eene door menschen bezochte streek voetangels (borang), vallen, vangstrikken of andere tot liet vangen of dooden van wild gedierte bestemde voorwerpen plaatst, waardoor gevaar voor menschen kan worden teweeggebracht, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden.
(2) Indien tijdens het plegen van de overtreding nog geen jaar is verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijke overtreding onherroepelijk is geworden, kan, in plaats van de geldboete, hechtenis van ten hoogste zes dagen worden opgelegd.
Artikel 496.
Hij die, zonder verlof van het hoofd van plaatselijk bestuur of van den door dezen aangewezen ambtenaar, eigen onroerend goed in brand steekt, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijftig gulden. , ? ,


Artikel 497.
Met. geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden wordt gestraft:
1°. hij die, zonder verlof van het hoofd van plaatselij k bestuur of van den door dezen aangewezen ambtenaar, op of aan den openbaren weg of in de onmiddellijke nabijheid van gebouwen een vuurwerk ontsteekt:
2 . hij die op of aan den openbaren weg of op zoo korten afstand van gebouwen of' goederen dat daardoor brandgevaar kan ontstaan, hetzij een vuur aanlegt, hetzij buiten noodzaak een vuurwapen afschiet;
3°. hij die een luchtbol oplaat, waaraan brandende stoffen gehecht zijn.
Artikel 498.
(1) Hij die, zonder verlof van het hoofd van plaatselijk bestuur of van den door dezen aangewezen ambtenaar, vuurwerk vervaardigt of, anders dan tot eigen gebruik, in voorraad heeft, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden.
(2) Indien tijdens het plegen van de overtreding nog geen jaar is verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijke overtreding onherroepelijk is geworden, kan, in plaats van de geldboete, hechtenis van ten hoogste zes dagen worden opgelegd.
Artikel 499.
(1) Hij die vuurwerk vervoert anders dan in eene goed gesloten verpakking van zwaar papier, hout of metaal, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden.
(2) Indien tijdens het plegen van het feit nog geen jaar is verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijke overtreding onherroepelijk is geworden, kan, in plaats van de geldboete, hechtenis van ten hoogste zes dagen worden opgelegd.
Artikel 500.
Hij die, zonder verlof van het hoofd van plaatselijk bestuur of van den door dezen aangewezen ambtenaar, buskruit, slag-


hoedjes of patronen voor vuurwapenen vervaardigt, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste tien dagen of geldboete van ten hoogste vijftig gulden.
Artikel 501. (^^38^
(1) Met geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden wordt gestraft:
1°. hij die vervalschte of bedorven eetwaren of dranken, dan wel melk die van zieke beesten afkomstig is of voor de gezondheid schadelijk kan zijn, verkoopt, te koop aanbiedt, aflevert, uitdeelt of ten verkoop of ter uitdeeling in voorraad heeft;
2°. hij die, zonder verlof van het hoofd van plaatselijk bestuur of van den door dezen aangewezen ambtenaar, vleesch van vee, dat wegens ziekte geslacht of op natuurlijke wijze gestorven is, verkoopt, te koop aanbiedt, aflevert, uitdeelt of ten verkoop of ter uitdeeling in voorraad heeft.
(2) Indien tijdens het plegen van de overtreding nog geen twee jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijke overtreding onherroepelijk is geworden, kan, in plaats van de geldboete, hechtenis van ten hoogste zes dagen worden opgelegd.
Artikel 502.
(1) Hij die, zonder vergunning van het daartoe bevoegde gezag, de jacht uitoefent of schietgeweer voert in 's lands bosschen, waar zulks zonder vergunning verboden is, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden of hechtenis van ten hoogste vijf dagen.
(2) Het gevangen of geschoten wild en de werktuigen of wapens waarmede de overtreding is gepleegd, kunnen worden verbeurd verklaard.
Titel II.
Overtredingen betreffende de openbare orde.
Artikel 503.
Met hechtenis vnn ten hoogste drie dagen of geldboete van ten hoogste vijftien gulden wordt srestraft:


1°. liij die rumoer of burengerucht verwekt waardoor de nachtrust kan worden verstoord;
~ . hij die rumoer maakt in de nabijheid van gebouwen voor eene geoorloofde godsdienstoefening of voor de rechtspraak bestemd, tijdens er dienst wordt gedaan of zitting gehouden.
Artikel 504.
(1) Hij die in het openbaar bedelt wordt, als schuldig aan bedelarij, gestraft met hechtenis van ten hoogste zes weken.
(2) Bedelarij gepleegd door drie of meer personen boven den leeftijd van zestien jaren, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste drie maanden.
Artikel 505.
(1) Hij die zonder middelen van bestaan rondzwerft, wordt, als schuldig aan landlooperij, gestraft met hechtenis van ten hoogste drie maanden.
(2) Landlooperij, gepleegd door drie of meer personen boven den leeftijd van zestien jaren, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste zes maanden.
Artikel 506.
Hij die als souteneur uit de ontucht van eene vrouw voordeel trekt, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste een jaar.
Artikel 507.
Met geldboete van ten hoogste honderd vijftig gulden wordt gestraft:
1°. hij die, zonder daartoe gerechtigd te zijn, een Nederlandschen of Inlandschen adellijken titel voert, of een Nederlandsch ordeteeken dan wel een Nederlandscli-Indisch eereteeken draagt;
2°. hij die, zonder 's Konings verlof, waar dit vereischt wordt, een vreemd ordeteeken, titel, rang of waardigheid aanneemt;
3". hij die, door het bevoegd gezag naar zijn naam gevraagd, een valschen naam opgeeft.


Artikel 508.
Hij die, zonder daartoe gerechtigd te zijn, gebruik maakt, zij liet ook met eene geringe afwijking, van een naam of van een ondersclieidiugsteelcen, waarvan het gebruik krachtens wettelijk voorschrift uitsluitend aan eenige vereeniging of aan het personeel van eenige vereeniging of aan het personeel van den geneeskundigen dienst des legers is toegekend, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste eene maand of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 509.
Hij die, zonder daartoe gerechtigd te zijn, tegen inpandgeving, dan wel in den vorm van koop en verkoop met recht van wederinkoop of in den vorm van een commissiecontract, geld of goed uitleent waarvan het bedrag of de waarde honderd gulden niet te boven gaat, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste duizend gulden.
Artikel 510.
(1) Met geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden wordt gestraft hij die, zonder verlof van het hoofd van plaatselijk bestuur of van den door dezen aangewezen ambtenaar:
1°. eene openbare feestelijkheid of vermakelijkheid aanlegt;
2°. op den openbaren weg een optocht houdt.
(2) Indien de optocht gehouden wordt ten einde op ontzagwekkende wijze verlangens kenbaar te maken, wordt de schuldige gestraft met hechtenis van ten hoogste twee weken of geldboete van ten hoogste honderd vijftig gulden.
Artikel 511.
Hij die bij gelegenheid van feesten, optochten en dergelijke niet opvolgt de bevelen en aanwijzingen, door de politie gegeven ter voorkoming van ongelukken en ter vermijding van stremming van het verkeer langs den openbaren weg, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden.


Artikel 512.
(1) Hij die, niet toegelaten tot de uitoefening van een beroep waartoe eene algemeene verordening eene toelating vordert, buiten noodzaak dat beroep uitoefent, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Hij die, toegelaten tot de uitoefening van een beroep waartoe eene algemeene verordening eene toelating vordert, buiten noodzaak in de uitoefening van dat beroep de grenzen zijner bevoegdheid overschrijdt, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste honderd vijftig gulden.
(3) Indien tijdens het plegen van de overtreding nog geen twee jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijke overtreding onherroepelijk is geworden, kan, in plaats van de geldboete, in het geval van het eerste lid hechtenis van ten hoogste twee maanden, in het geval van het tweede lid hechtenis van ten hoogste eene maand worden opgelegd.
Artikel 513.
Hij die van eens anders goed dat hij uit hoofde van zijne persoonlijke dienstbetrekking of van zijn beroep onder zich heeft, eenig door den rechthebbende niet toegestaan gebruik maakt of toelaat, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste zes dagen of geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden.
Artikel 514.
De daglooner, pakkendrager, boodschaplooper, sjouwerman of koelie die zich in de uitoefening van zijn bedrijf schuldig maakt aan nalatigheid of verzuim in de teruggave van ten gebruike ontvangen gereedschappen' of in de bezorging van ten vervoer aanvaarde goederen, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste zes dagen of geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden.
Artikel 515.
Met geldboete van ten hoogste vijftien gulden wordt gestraft:
1°. hij die bij het metterwoon verlaten van een wijk, desa of kampong waar hij gevestigd was, nalaat binnen eene maand


na zijne verhuizing hiervan kennis te geven aan het bevoegd gezag, met vermelding van de plaats waar hij zich zal vestigen, of wel dat hij Nederlandsch-Indië zal verlaten;
2°. hij die na zijne vestiging in eene wijk, desa of kampong nalaat binnen eene maand daarvan kennis te geven aan het bevoegd gezag, onder opgave van naam, voornamen en beroep, zoomede van de plaats van herkomst.
Artikel 516.
(1) Hij die er zijn beroep van maakt aan personen nachtverblijf te verschaffen en geen doorloopend register houdt, of nalaat in dat register aan te teekenen of te doen aanteekenen de namen, beroep of betrekking, woonplaats, dag van aankomst en van vertrek van de personen die een nacht in zijn huis hebben doorgebracht, of die nalaat dat register op aanvrage te vertoonen aan het hoofd van plaatselijk bestuur of aan den door dezen aangewezen ambtenaar, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden.
(2) Indien tijdens liet plegen van de overtreding nog geen twee jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijke overtreding onherroepelijk is geworden, kan, in plaats van de geldboete, hechtenis van ten hoogste zes dagen worden opgelegd.
Artikel 517.
(1) Met hechtenis van ten hoogste eene maand of geldboete van ten hoogste honderd vijftig gulden wordt gestraft:
1°. hij die van een krijgsman beneden den rang van officier goederen belioorende tot de kleeding, uitrusting of wapening koopt, inruilt, als geschenk aanneemt, in pand, gebruik of bewaring neemt, of zoodanige goederen voor een krijgsman beneden den rang van officier verkoopt, ruilt, ten geschenke, in pand, gebruik of bewaring geeft, zonder vergunning door of vanwege den bevelvoerenden officier'afgegeven;
2°. de koopman die, eene gewoonte makende van het koopen van zoodanige goederen, de bij algemeene verordening gegeven voorschriften omtrent liet daarvan te houden register niet naleeft.
(2) Indien tijdens het plegen van de overtreding nog geen twee jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling


van den schuldige wegens eene dezer overtredingen onherroepelijk is geworden, kunnen de straffen worden verdubbeld.
Artikel 518.
Ilij die, zonder daartoe gerechtigd te zijn, eenig goed aan een veroordeelde die straf ondergaat, verstrekt of van dezen ontvangt, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste zes dagen of geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden.
Artikel 519.
(1) Hij die drukwerken, stukken metaal of andere voorwerpen in een vorm die ze op munt- of bankpapier of op muntspeciën doet gelijken, vervaardigt, verkoopt of verspreidt of ten verkoop of ter verspreiding voorhanden heeft dan wel binnen Nederlandsch-Indië invoert, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden.
(2) De voorwerpen waarmede de overtreding plaats heeft, kunnen worden verbeurdverklaard.
Artikel 520.
Met hechtenis van ten hoogste drie maanden wordt gestraft:
1°. hij die, surséance van betaling verzocht of verkregen liebbende, eigenmachtig daden verricht, waartoe de medewerking van bewindvoerders door eene algemeene verordening wordt gevorderd;
2°. de bestuurder of commissaris eener vennootschap, maatschappij, vereeniging of stichting welke surséance van betaling verzocht of verkregen heeft, die eigenmachtig daden verricht, waartoe de medewerking van bewindvoerders door eene algemeene verordening wordt gevorderd.
Titel III.
Overtredingen betreffende het openhaar gezag. Artikel 521.
Hij die oenig voorschrift eener openbaar gemaakte door de bevoegde autoriteit vastgestelde regeling op het gebruik en


de verdeeling van het water uit water- of bevloeiingswerken van openbaar nut overtreedt, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste twaalf dagen of geldboete van ten hoogste zestig gulden.
Artikel 522.
Hij die, wettelijk als getuige, als deskundige of als tolk opgeioepen, wederrechtelijk wegblijft, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste zestig gulden.
Artikel 523.
Hij die liet verrichten van wettiglijk gevorderde heeren-, gemeente- of cultuurdiensten zonder geldige reden nalaat, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste drie dagen of geldboete van ten hoogste tien gulden.
Artikel 524.
Met geldboete van ten hoogste zestig gulden wordt gestraft:
1°. lnj die, in zaken van minderjarigen of van onder curateele te stellen of gestelde personen, of van in een krankzinnigengesticht op te nemen of opgenomen personen, als bloedverwant, aangehuwde, echtgenoot, voogd of toeziende voogd, curator of toeziende curator, voor den rechter of, krachtens opdracht van dezen, voor liet hoofd van plaatselijk bestuur geroepen om te worden gehoord, zonder geldige reden van verschooning noch in persoon, noch, waar dit is toegelaten, door tusschenkomst van een gemachtigde verschijnt;
2°. hij die, in zaken van minderjarigen of van onder curateele te stellen of gestelde personen, voor de weeskamer of, krachtens uitnoodiging van deze, voor het hoofd van plaatselijk bestuur geroepen om te worden gehoord, zonder geldige reden van verschooning noch in persoon, noch, waar dit is toegelaten, door tusschenkomst van een gemachtigde verschijnt.
Artikel 525.
kij het bestaan van gevaar voor de algemeene veiligheid van personen of goederen of bij ontdekking van een misdrijf op heeter daad. het hulpbetoon weigert dat de


openbare maclit van hem vordert en waartoe hij, zonder zich aan dadelijk gevaar bloot te stellen, in staat is, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden.
(2) Deze bepaling is, in geval van gevorderd hulpbetoon bij ontdekking van een misdrijf op heeter daad, niet van toepassing op hem die dat hulpbetoon weigert ten einde gevaar van vervolging te ontgaan of af te wenden van een zijner bloedverwanten of aangeliuwden in de rechte linie of in den tweeden of derden graad der zijlinie, of van zijn echtgenoot of gewezen echtgenoot.
Artikel 526.
Hij die eene bekendmaking, vanwege het bevoegd gezag of krachtens wettelijk voorschrift in het openbaar gedaan, wederrechtelijk afscheurt, onleesbaar maakt of beschadigt! wordt gestraft niet geldboete van ten hoogste vijftien gulden.
Artikel 527.
(1) Hij die, na krachtens de voorschriften op de toelating en vestiging van Nederlanders en vreemdelingen uit Nederlandsch-Indië te zijn verwijderd, binnen Nederlandsch-Indië
oidt aangetroffen zonder in het wettig bezit te zi]n van een geldige toelatingskaart of van eenig ander geldig toelatingsbewijs, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste honderd gulden.
(2) Indien tijdens het plegen van de overtreding nog geen twee jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijke overtreding onherroepelijk is ge-n orden, kan, in plaats van de geldboete, hechtenis van ten hoogste eene maand worden opgelegd.
Artikel 528.
(1) Hij die zonder vergunning van den Directeur van Onderwijs en Eeredienst eenig voortbrengsel van kunst of nijverheid uit den vóór-Mohammedaanschen of den zich daaraan onmiddellijk aansluitenden tijd, onverschillig van welken aard of uit welke zelfstandigheid vervaardigd, uitvoert, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste zeshonderd gulden.
(2) De voorwerpen waarmede de overtreding is gepleegd, kunnen worden verbeurd verklaard.


Titel IY.
Overtredingen betreffende den burgerlijken staat. Artikel 529.
Hij die niet voldoet aan eene wettelijke verplichting tot aangifte aan den ambtenaar van den burgerlijken stand voor de registers van geboorTe oï overlijden^ wordt gestraft met geldboete van ten hoogste honderd gulden.
Artikel 530.
(1) De bedienaar van den godsdienst die eenige godsdienstige plechtigheid verricht betrekkelijk een huwelijk, dat slechts ten overstaan van den ambtenaar van den burgerlijkea stand kan worden voltrokken, voordat partijen hem hebben doen blijken dat haar huwelijk ten overstaan van zoodanigen ambtenaar is voltrokken, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Indien tijdens het plegen van de overtreding nog geen twee jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijke overtreding onherroepelijk is geworden, kan, in plaats van de geldboete, hechtenis van ten hoogste twee maanden worden opgelegd.
Titel V.
Overtreding betreffende hulpbehoevenden.
Artikel 531.
Hij die, getuige van het oogenblikkelijk levensgevaar waarin een ander verkeert, nalaat dezen die hulp te verleenen of te verschaffen die hij hem, zonder gevaar voor zich zeiven of anderen redelijkerwijs te kunnen duchten, verleenen of verschaffen kan, wordt, indien de dood van den hulpbehoevende volgt, gestraft met hechtenis van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.


Titel VI.
Overtredingen betreffend-e de zeden.
Artikel 532.
Met hechtenis van ten hoogste drie dagen of geldboete van ten hoogste vijftien gulden wordt gestraft:
1°. hij die in het openbaar voor de eerbaarheid aanstootelij ke liederen zingt;
2°. hij die in het openbaar voor de eerbaarheid aanstoote1 ij ke toespraken houdt;
3°. hij die op eene van den openbaren weg zichtbare plaats voor de eerbaarheid aanstootelij ke woorden of teekeningen stelt.
Artikel 533.
Hij die op of aan plaatsen, voor openbaar verkeer bestemd, hetzij eenig geschrift, waarvan de leesbaar gestelde titel, omslag of inhoud geschikt is om de zinnelijkheid van de jeugd te prikkelen, hetzij eenige afbeelding of eenig voorwerp, geschikt om de zinnelijkheid van de jeugd te prikkelen, openlijk ten toon stelt, aanbiedt of aanslaat, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste twee maanden of geldboete van ten hoogste tweehonderd gulden.
Artikel 53&.fü&4 -
Hij die hetzij eenig middel tot voorkommg^ van zwangerschap openlijk ten toon stelt, hetzij zoodanig middel of diensten ter voorkoming van zwangerschap openlijk of ongevraagd aanbiedt, of openlijk, of door verspreiding van eenig geschrift ongevraagd, als verkrijgbaar aanwijst, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste twee maanden of geldboete van ten hoogste tweehonderd gulden.
Artikel 535.
Hij die hetzij eenig middel tot verstoring^van zwangerschap openlijk ten toon stelt., hetzij "Openlijk of ongevraagd zoodanig middel of diensten ter verstoring van zwangerschap


aanbiedt of als verkrijgbaar aanwijst, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 536.
(1) Hij die zich in kenlijken staat van dronkenschap op den openbaren weg bevindt, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijftien gulden.
(2) Indien tijdens- het plegen van de overtreding nog geen jaar is verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijke of de in artikel 492 omschreven overtreding onherroepelijk is geworden, kan, in plaats van de geldboete, hechtenis van ten hoogste drie dagen worden opgelegd.
(3) Bij tweede herhaling binnen een jaar nadat de eerste veroordeeling wegens herhaling onherroepelijk is geworden, wordt hechtenis van ten hoogste twee weken opgelegd.
(4) Bij derde of volgende herhalingen, gepleegd telkens binnen een jaar nadat de laatste veroordeeling wegens tweede of volgende herhaling onherroepelijk is geworden, wordt hechtenis opgelegd van ten hoogste drie maanden.
Artikel 537.
Hij die buiten de militaire kantine aan een tot de landmacht behoorenden krijgsman beneden den rang van onderofficier of aan diens vrouw, kind of bediende sterken drank of gegisten palmwijn verkoopt of toedient, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste drie weken of geldboete van ten hoogste honderd gulden.
Artikel 538.
De verkooper van sterken drank of zijn vervanger die in de uitoefening van het beroep aan een kind beneden de zestien jaren sterken drank of gegisten palmwijn toedient of verkoopt, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste drie weken of geldboete van ten hoogste honderd gulden.
Artikel 539.
Hij die ter gelegenheid van het in het openbaar aanleggen van feestelijkheden of volksspelen of het in het openbaar


houden van optochten kosteloos sterken drank of gegisten palmwijn verkrijgbaar stelt dan wel als prijs uitlooft, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste twaalf dagen of geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden.
Artikel 540.
Met geldboete van ten hoogste vijftien gulden wordt gestraft:
1°. hij die door dieren doet trekken of dragen een last welke kenlijk hunne krachten te boven gaat;
2". hij die het vervoer door trek- of lastdieren doet plaats hebben op eene noodeloos pijnlijke of kwellende wijze;
3°. hij die dieren vervoert op eene noodeloos pijnlijke of kwellende wijze;
4°. hij die voor draag-, rij- of trekdiensten dieren gebruikt, die gewond zijn of die lijden aan bij het gebruik pijnlijke kreupelheid.
(2) Indien tijdens het plegen van de overtreding nog geen jaar is verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijke of eene der in artikel 541 omschreven overtredingen of wegens het in artikel 302 omschreven misdrijf onherroepelijk is geworden, kan, in plaats van de geldboete, hechtenis van ten hoogste drie dagen worden opgelegd.
Artikel 541.
(1) Met geldboete van ten hoogste vijftien giilden wordt gestraft:
1°. hij die voor draag-, rij- of trekdiensten paarden gebruikt, welke nog geen veulentanden gewisseld hebben of bij welke de twee binnenpaardentanden der voor-(boven-)kaak nog niet in wrijving komen met de binnenpaardentanden der achter-(beneden-)kaak;
2°. hij die paarden, welke nog geen veulentanden gewisseld hebben of bij welke de twee binnenpaardentanden der voor-(hoven-)kaak nog niet in wrijving komen met de binnenpaardentanden der achter-(beneden-)kaak, tuig laat dragen dan wel vastbindt of bevestigt aan een voertuig of aan een trekdier;


•3°. de gebruiker eener merrie die toelaat dat een veulen, bij hetwelk nog' niet alle zes veulentanden aanwezig zijn, medeloopt met het moederpaard, wanneer dit voor draag-, rij- of trekdiensten gebruikt wordt.
(2) Indien tijdens het plegen van de overtreding nog geen jaar is verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijke of eene der in artikel 540 omschreven overtredingen of wegens het in artikel 302 omschreven misdrijf onherroepelijk is geworden, kan, in plaats van de geldboete, hechtenis van ten hoogste drie dagen worden opgelegd.
Artikel 542.
(1) Hij die gebruik maakt van eene in strijd met de bepalingen van artikel 303 opengestelde gelegenheid tot hazardspel, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
(2) Indien tijdens het plegen van dè overtreding nog geen twee jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijke overtreding onherroepelijk is geworden, kan, in plaats van de geldboete, hechtenis van ten hoogste eene maand worden opgelegd.
Artikel 543.
(1) Met hechtenis van ten hoogste zes maanden of geldboete van ten hoogste drie duizend gulden wordt gestraft:
1°. hij die eene loterij aanlegt of houdt tot het aanleggen of houden waarvan de vereischte toestemming niet is verleend ;
2°. hij die aandeelen in eene loterij, lot liet aanleggen en houden waarvan de vereischte toestemming niet is verleend, en aandeelen in eene loterij, die buiten NederlandscliIndië is aangelegd of wordt gehouden, de Nederlandsche Staatsloterij uitgezonderd, verkoopt, te koop aanbiedt, aflevert, uitdeelt, ten verkoop of ter uitdeeling in voorraad heeft, of op eenige andere wijze de deelneming in zoodanige loterij openstelt of openlijk bevordert;
3°. hij die certificaten, recht gevende op den gedeeltelijken eigendom van een oorspronkelijk aandeel in eene loterij of eene premieleening of op de aan zoodanig aandeel verbon-


den winkans bij trekkingen, onder welke benaming ook, verkoopt, te koop aanbiedt, aflevert, uitdeelt of ten verkoop of ter uitdeeling in voorraad heeft of op eenige andere wijze de deelneming door middel van zoodanige certificaten in loterijen en premieleeningen openstelt of openlijk bevordert.
(2) Onder loterij in dit artikel wordt verstaan elke gelegenheid, door iemand opengesteld om, tegen voldoening aan zekere voorwaarde, mede te dingen naar prijzen of premiën in geld of goed, uitgeloofd ten behoeve van de deelnemers, die als winners worden aangewezen dooi het lot of eenige andere kansbepaling, waarop zij geen overwegenden invloed kunnen uitoefenen.
(3) Onder loterij in dit artikel worden niet verstaan:
1°. de kansovereenkomst van levensverzekering, mits zij is aangegaan met inachtneming van de wettelijke voorschriften, op het oogenblik van het sluiten der overeenkomst op het stuk van levensverzekering bestaande;
2°. de tegen eenen niet hoogeren dan den pari-koers voor het publiek opengestelde premieleening, die eene j aarlij ksche rente geeft van ten minste drie ten honderd;
3°. de tegen eenen niet hoogeren dan den pari-koers voor het publiek opengestelde premieleening, die eene jaarlijksche rente geeft van ten minste twee ten honderd, en waarvan de premiën voor gezamenlijke gelijke bedragen zijn verdeeld over de jaren, gedurende welke de leening loopt.
Artikel 544.
(1) Hij die, zonder verlof van het hoofd van plaatselijk bestuur of van den door dezen aangewezen ambtenaar, np of aan den openbaren weg of op eene voor het publiek toegankelijke plaats een hanen- of krekelgevecht houdt, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste zes dagen of geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden.
(2) Indien tijdens het plegen van de overtreding nog geen jaar is verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijke overtreding onherroepelijk is geworden, kunnen de straffen worden verdubbeld.
Artikel 545.
(1) Hij die zijn bedrijf maakt van waarzeggen, voorspellen of droomen uitleggen, wordt gestraft met hechtenis


van ten hoogste zes dagen of geldboete van teil hoogste vijf en twintig gulden.
(2) Indien tijdens liet plegen van de overtreding nog geen jaar is verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling van den schuldige wegens gelijke overtreding onherroepelijk is geworden, kunnen de straffen worden verdubbeld.
Artikel 546.
Met hechtenis van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden wordt gestraft:
1°. hij die zoogenaamde djimats, amuletten of andere voorwerpen, onder voorgeven dat deze bovennatuurlijke kracht bezitten, verkoopt, te koop aanbiedt, aflevert, uit- . deelt of ten verkoop of ter uitdeeling in voorraad heeft;
2°. hij die onderwijs geeft in elmoe's of kunsten, welke de strekking hebben 0111 het geloof op te wekken aan de mogelijkheid om zonder eenig gevaar voor de daders strafbare feiten te plegen.
Artikel 547.
De getuige die ter terechtzitting, waar hij, in de gevallen waarin een wettelijk voorschrift eene verklaring onder eede vordert, eene verklaring onder eede moet afleggen, zoogenaamde djimats of amuletten bij zich draagt, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste tien dagen of geldboete van ten hoogste vijftig gulden.
Titel VII.
Overtredingen betreffende de veldpolitie.
Artikel 548.
Hij die, zonder daartoe gerechtigd te zijn, zijn niet uitvliegend pluimgedierte laat loopen in tuinen of op eenigen grond die bezaaid, bepoot of beplant is, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijftien gulden.
Artikel 549.
Hij die, zonder daartoe gerechtigd te zijn, vee laat loopen in tuinen, op eenig wei-, gras- of hooiland, of op eenigen


grond die, hetzij bezaaid, bepoot of beplant is, hetzij ter bezaaiing, bepoting of beplanting is gereedgemaakt, of waarvan de oogst nog niet is weggehaald, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijf en twintig gulden.
Artikel 550.
Hij die, zonder daartoe gerechtigd te zijn, loopt of rijdt op eenigen grond die bezaaid, bepoot of beplant is, of die ter bezaaiing, bepoting of' beplanting is gereedgemaakt, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijftien gulden.
Artikel 551.
Hij die, zonder daartoe gerechtigd te zijn, over eens anders grond waarvan de toegang op eene voor hem blijkbare wijze door den rechthebbende is verboden, loopt, rijdt, of vee laat loopen, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijftien gulden.
Titel VIII.
Ambtsovertredingen.
Artikel 552.
De ambtenaar, bevoegd tot de uitgifte van afschriften of uittreksels van vonnissen, die zoodanig afschrift of uittreksel uitgeeft alvorens het vonnis behoorlijk is onderteekend, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste vijftig gulden.
Artikel 553.
De ambtenaar die zonder verlof van liet bevoegd gezag afschrift maakt of uittreksel neemt van geheime Regeeringsbescheiden of die bekendmaakt, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste twee maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 554.
Met hechtenis van ten hoogste twee maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden wordt gestraft de gewezen ambtenaar die zonder verlof van het bevoegd gezag:


1°. Regeeringsbescheiden onder zich houdt;
2°. afschrift maakt of uittreksel neemt van geheime Regeeringsbescheiden of die bekendmaakt.
Artikel 555.
Het hoofd van een gesticht, bestemd tot opsluiting van veroordeelden, voorloopig aangehoudenen of gegijzelden, of van een landsopvoedingsgesticht of krankzinnigengesticht, die iemand in het gesticht opneemt of houdt, zonder zich het bevel van de bevoegde macht of de rechterlijke uitspraak te hebben laten vertoonen, of die nalaat van deze opneming en van het bevel of de uitspraak op grond waarvan zij geschiedt, in zijne registers de vereischte inschrijving te doen, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste eene maand of geldboete van ten hoogste honderd vijftig gulden.
Artikel 556.
De ambtenaar van den burgerlijken stand die nalaat vóór de voltrekking van een huwëlïJF"zich de bewijsstukken of de verklaringen te laten geven die bij algemeene verordening gevorderd worden, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 557.
Met geldboete van ten hoogste honderd gulden wordt gestraft:
1°. de ambtenaar van den burgerlijken stand die in strijd handelt met eenig voorschrift eener algemeene verordening omtrent de registers of de akten van den burgerlijken stand, de formaliteiten vóór een huwelijk of de voltrekking van een huwelijk;
2". ieder ander bewaarder van die registers die in strijd handelt met eenig voorschrift eener algemeene verordening omtrent de registers of de akten van den burgerlijken stand.
Artikel 558.
De ambtenaar van den burgerlijken stand die nalaat eene akte in de registers in te schrijven of eene akte op een los blad schrijft, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.


Artikel 559.
Met geldboete van ten hoogste honderd gulden wordt gestra ft: — ~""
1°. de ambtenaar van den burgerlijken stand die nalaat aan het bevoegd gezag de opgaven te doen die eenig wettelijk voorschrift van hem vordert;
2°. de ambtenaar die nalaat aan den ambtenaar van den burgerlijken stand de opgaven te doen die eenig wettelijk voorschrift van hem vordert.
Titel IX.
Scheepvaartovertredingen.
Artikel 560.
De schipper van een Nederlandsch-Indisch schip die vertrekt alvorens de krachtens wettelijk voorschrift gevorderde monsterrol is opgemaakt en geteekend, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste honderd gulden.
Artikel 561.
De schipper van een Nederlandsch-Indisch vaartuig die niet alle door of krachtens wettelijk voorschrift gevorderde scheepspapieren, boeken of bescheiden aan boord heeft, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste honderd gulden.
Artikel 562.
(1) Met geldboete van ten hoogste driehonderd gulden wordt gestraft:
1°. de schipper van een Nederlandsch-Indisch vaartuig die het bij algemeene verordening vereischte dagregister of strafregister niet overeenkomstig de wettelijke voorschriften houdt of niet vertoont wanneer en waar eene algemeene verordening dit vordert;
2°. de schipper van een Nederlandsch-Indisch vaartuig, die bij gemis van strafregister, nalaat aan den daartoe aangewezen ambtenaar de bij algemeene verordening gevorderde mededeelingen te doen.
(2) Indien tijdens het plegen van de overtreding nog geen twee jaren zijn verloopen, sedert eene vroegere veroordeeling


van den schuldige wegens eene dezer overtredingen onherroepelijk is geworden, kan, in plaats van de geldboete, hechtenis van ten hoogste twee maanden worden opgelegd.
Artikel 563.
I)e schipper van een Nederlandsch-Indisch vaartuig die niet voldoet aan zijne wettelijke verplichting betreffende de inschrijving en kennisgeving van geboorten of sterfgevallen die gedurende eene zeereis plaats hebben, wordt gestraft niet geldboete van ten hoogste honderd gulden.
Artikel 564.
De schipper of schepeling die niet in acht neemt de wettelijke voorschriften vastgesteld tot voorkoming van aanvaring of aandrijving, wordt gestraft met geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 565.
Hij die zonder daartoe gerechtigd te zijn gebruik maakt, zij het ook met eene geringe afwijking, van een onderscheidingsteeken, waarvan het gebruik krachtens wettelijk voorschrift uitsluitend aan hospitaalschepen, aan sloepen van zoodanige schepen of aan kleine vaartuigen voor den hospitaaldienst bestemd, is toegekend, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste eene maand of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Artikel 566.
De schipper van een Nederlandsch of Nederlandsch-Indisch vaartuig die nalaat aan vaartuigen, schippers of opvarenden in nood zoodanige hulp te verleenen als waartoe hij bij machte is zonder zijn vaartuig, de opvarenden of zich zeiven aan ondergang bloot te stellen, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.
Behoort bij het Koninklijk besluit vanlöOctober 1915 n°33.
Mij bekend: De Minister van Koloniën,
Tïi.B,FleÜte,





INHOUD.
EERSTE BOEK. — Algemeene bepalingen.
Artikel
Titel I. Omvang' van de werking der wettelijke strafbepalingen 1— 9
,, II. Straffen 10— 43
,, III. Uitsluiting, vermindering en verhooging der strafbaarheid 44— 52
,, IV. Poging 53— 54
,, V. Deelneming aan strafbare feiten 55— 62
,, "VI. Samenloop van strafbare feiten ... 63— 71
,, VII. Indiening en intrekking der klachte bij misdrijven alleen op
klachte vervolgbaar 72—- 75
,, VIII. Verval van het recht tot strafvordering en van de straf 76—- 85
,, IX. Beteekenis van sommige in het wetboek voorkomende uitdrukkingen 86—102
Slotbepaling 103
TWEEDE BOEK. — Misdrijven.
Titel I. Misdrijven tegen de veiligheid
van den staat 104—129
,, II. Misdrijven tegen de koninklijke
waardigheid en tegen de waardigheid van den Gouverneur-Gene-
raal 130—139


Titel III. Misdrijven tegen hoofden en vertegenwoordigers van bevriende
staten 140—145
,, IV. Misdrijven betreffende de uitoefening van staatsplicliten en staatsrechten 146—153
>> V. Misdrijven tegen de openbare orde 154—181
>» VI. Tweegevecht 182—18G
>> VII. Misdrijven waardoor de algemeene veiligheid van personen of goederen wordt in gevaar gebracht 187—206
,, VIII. Misdrijven tegen het openbaar gezag 207—241
,, IX. Meineed 242—243
,, X. Muntmisdrijven 244—252
,, XI. Valschheid in zegels en merken 253—262
„ XII. Valschheid in geschriften 263—276
,, XIII. Misdrijven tegen den burgerlijken
staat 277—280
,, XIV. Misdrijven tegen de zeden 281—303
,, XV. Verlating van hulpbehoevenden 304—309
,, XVI. Beleediging 310—321
,, XVII. Schending van geheimen 322—323
„ XVIII. Misdrijven tegen de persoonlijke
vrijheid 324—337
,, XIX. Misdrijven tegen het leven ge-
richt 338—350
,, XX. Mishandeling 351—358
,, XXI. Veroorzaken van den dood of van
lichamelijk letsel door schuld ... 359—361
XXII. Diefstal 362—367
,, XXIII. Afpersing en afdreiging 368—371
XXIV. Verduistering 372—377
XXV. Bedrog 378—395
,, XXVI. Benadeeling van schuldeischers
of rechthebbenden 396—405


m vvtt . aiujiei
Iitel livll. Vernieling of beschadiging van
goederen 406—412
,, XXVIII. Ambtsmisdrijven 413 437
,, XXIX. Scheepvaartmisdrijven 438 479
XXX. Begunstiging 480^-485
,, XXXI. Bepalingen over herhaling van misdrijf aan verschillende titels
gemeen 486—488
DhRDE BOEK. — Overtredingen.
1 Itel I. Overtredingen betreffende de algemeene veiligheid van personen en goederen en de openbare gezondheid 489—502
» II. Overtredingen betreffende de
openbare orde 503—520
,, III. Overtredingen betreffende het
openbaar gezag 521—528
,, IV. Overtredingen betreffende den
burgerlijken staat 529—530
,, V. Overtreding betreffende hulpbehoevenden 531
,, VI. Overtredingen betreffende de
zeden 532—547
,, VII. Overtredingen betreffende de
veldpolitie 548—551
,, VIII. Ambtsovertredingen 552 559
,, IX. Scheepvaartovertredingen 560 566