CB
30048







WAT GOD AAN ISRAËL BELOOFDE.
WAARTOE DIENT HET?
DOOR
HENRY D. HOUGHTON
(UIT HET ENGELSCH VERTAALD)
1936
Aanbevolen door den Bond Nederland-Israël.







VOORWOORD.
L.L.S.S.
Gaarne voldoe ik aan het verzoek, een enkel woord te schrijven ter inleiding, van dit boekje.
J. F. Steenmeyer Sr. was een man van Calvinistische levensopvatting, een getuige van Jezus Christus, een man, die van zijn jeugd af kritisch gestaan heeft tegenover de vergeestelijking der profetieën, doch die zelf de oplossing niet heeft kunnen vinden van de raadselen welke de Bijbel daardoor voor hem openliet. Totdat hij in 1936 in contact kwam met de Israëlwaarheid, die hem zoo greep, dat hij een enthousiast uitdrager werd van onze gedachten. Hij heeft de konsequenties van zijn Israëliet-zijn ten volle begrepen, waardoor hij in den vollen zin des woords Dienstknecht van zijn God werd en zijn naaste diende.
De Engelsche taal niet machtig zijnde, wierp hij zich op vier en zestigjarigen leeftijd op de studie van die taal teneinde in staat te zijn, de vele Engelsche werken over Israëf te bestudeeren en om enkele kleinere boeken daarvan in onze taal over te brengen. Weinige minuten na de voltooiing van die laatste taak nam God hem plotseling tot Zich op 26 November 1940.
Het was zijn bedoeling, deze vertalingen aan te bieden aan het toenmalige Nederland-Israël Comité dat zijn werk in het openbaar tijdens de Duitsche overheersching moest staken, overtuigd zijnde, dat alle instrument, dat tegen Israël werd gebruikt, niet zou gelukken.
Het voorliggend boekje is een der geschriften welke hem de oogen geopend hebben. Hij heeft de volle beteekenis begrepen van de verbonden welke God eenmaal sloot met de voorvaderen van Israël en met Israël zelf. En, geloovende God, heeft hij gezien hoe de vergeestelijking der tot Israël gesproken woorden nem heel zijn leven heeft belet, de waarheid te ontdekken.
Dat de lezer ook uit dit boekje de rust, de zekerheid en het _geluk moge putten welke den vertaler in zijn laatste levensjaren te beurt zijn gevallen, is onze oprechte wensch.
C. F. P. D. VAN DER VECHT.







INLEIDING.
Herhaalt de historie zich?
Ongetwijfeld! ISSjËti
Een mensch kan door zijn ondervinding de gevaren en dwaasheden van het verleden vermijden, om niet een bittere en droeve les opnieuw te moeten ontvangen.
Maar natiën, hebben geen lang geheugen. Menschen sterven en worden gevolgd door hun kinderen en zoo geslacht na geslacht, en de lessen van hun voorouders zijn voor hun kinderen verloren gegaan, en dezelfde schrikkelijke straffen volgen.
In een zeer oud boek wordt ons medegedeeld, hoe vele eeuwen geleden een mensch zich liet verleiden tot een groote dwaasheid, welke nooit meer ongedaan kon worden gemaakt, want hij verkocht zijn eerstgeboorte-recht voor een schotel roode linzenmoes. —
Als oudste zoon erfde hij het eerstgeboorte-recht, maar waardeerde dit niet als van veel belang, en verwierp het, zeggende: „Zie ik ga sterven en waartoe mij dan de eerstgeboorte?" 
Niettegenstaande deze verwerping, herinnerde hij zich later dit recht en had berouw met tranen; hij kon echter deze verschrikkelijke dwaasheid niet meer ongedaan maken, en evenmin de verachting die daarvan, het gevolg was! —
DATZELFDE GEBOORTE-RECHT KWAM ALS EEN ERFDEEL IN HET GESLACHT VAN ONZEN STAMVADER JACOB, EN DATZELFDE GEBOORTERECHT IS HET ONZE. — JACOB, ONZE STAMVADER, WAARDEERDE HET, ZOCHT HET, KOCHT HET EN HET IS NOG IN ZIJN GESLACHT! —
Vele menschen klagen Jacob aan voor zijn bedrog en arglistigheid en zeggen niets van de grootere zonde, welke zijn broeder pleegde, toen deze zijn eerstgeboorte-recht verwierp voor een schotel linzenmoes. —
Vele vermaningen zijn er gepredikt over de zonden van Jacob: weinige daarentegen over de zooveel grootere zonde van Ezau.



Grootere zonden inderdaad; want laat ons bedenken, dat de Schrift zegt „Jacob heb ik liefgehad en Ezau heb ik gehaat" (of verworpen).
Ezau's grootere zonde spreekt hij uit in deze woorden: „Waartoe mij dam de eerstgeboorte?" HIJ VERACHT ZIJN GEBOORTERECHT!
Het is vreemd... maar tegenwoordig zeggen vele menschen hetzelfde betreffende de Israël-waarheid, als zij zeggen: Waartoe dient het?" of: „Welk verschil maakt het, of wat doet dit er toe?"
Zij handelen niet alleen als Ezau, MAAR ZIJ VERWERPEN DITZELFDE GEBOORTERECHT, hun woorden in moderne taal sprekende: „Waartoe dient het?"
Kortgeleden verklaarde een predikant" op den kansel: „Het doet niets ter zake, of wij de tien stammen zijn of niet", en ging toen verder met de zonderlinge inconsekwentie, door te zeggen, dat hij: ... eerlijk geloofde, dat het Israël van ouds het uitverkoren volk van God was, en evenzoo had God in deze dagen een speciaal land uitverkoren met een speciaal volk om het Evangelie uit te dragen over de geheele wereld."
Wat jammer, dat hij den Bijbel niet bestudeerd heeft tot een beter begrip. Als hij dit gedaan had, zou hij ingezien hebben, dat dat niet het werk van de heidenen was, evenlmin van de Joden, MAAR VAN ISRAËL!
Christus was voor de Joden een steen des aanstoots en een rots der ergernis. Voor de heidenen was Hij een licht, maar voor Israël was Hij hun Glorie.
„Een licht tot verlichting der heidenen en tot heerlijkheid van Zijn volk Israël." (Luc. 2 : 32).
„GIJ (niet de heidenen), Gij zijt mijn getuigen, dat Ik God ben". (Jes. 43 : 12).
„DIT VOLK (niet de heidenen), Dit volk heb Ik mij geformeerd, zij zullen Mijn Lof verkondigen." (Jes. 43 : 21). In de volgende verzen spreekt God van het zondige, letterlijke Israël:
„Doch gij hebt Mij niet aangeroepen, o Jacob! als gij u tegen Mij vermoeid hebt, o Israël." (vers 22). Hier is de verkiezing nog in werking, ofschoon Israël zich vermoeid had tegen God.
Deze prediker zeide: „Het doet niets ter zake, of wij de ver-



loren tien stammen rijn of niét." — Als dit waar is, zou het beteekenen, dat al de groote beloften van God, aan Israël gegeven, van geenerlei waarde zijn
Wat een vreeselijke critiek op God „Van geen belang!"
Welke natie is er zoo groot? — „Van geen belang." Verheug u, o Israël, uw volk is gezegend door den Heere.
— Van geen belang.
De eeuwige God is uw toevlucht. — Van geen belang'
Het Ni euwe Verbond beloofd aan Israël. Van qeen belana!
Haar volk zal gezegend zijn en verlost. — Van geen belang!
Al haar volk zal rechtvaardig zijn. — Van geen belang!
De bewaring voor altijd van haar troon en Koninkrijk. — Van geen belang! v
Gij hebt uzelven verkocht om niets, maar gij zult verlost worden zonder geld. — Van geen belang!
Ik wil zijn als de dauw op Israël, hij zal groeien als de lelie.
— Van geen belang!
Gij, Israël, zijt mijn knecht, Jacob dien ik heb uitverkoren. — Van geen belang!
Ik heb u uitverkoren en niemand kan u uit Mijne hand rukken.
— Van geen belang!
Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde. — Van geen belang!
Wat voordeel? Wat belang?
Is dit alles wat wij er van kunnen denken? — Zijn dit onze beste motieven?
Dat is de uitroep van den speler, die eènig voordeel zoekt te verkrijgen over zijn speelgenoot!
Dat is de schreeuw van dén paardenrenner, die zijn geld zet op een paard, dat hem lijkt; dan schreeuwt hij met stentorstem: „Twee tegen één", als hij op het concours is!
Dat is de uitroep van een wereldlievende mensch, wiens doel alleen geld is!
Wat nut? — Dat is de weg van de wereld, overal, te allen tijde, en van elke eeuw.
Moet dit de houding zijn van het ware Christendom? Is dat haar allerhoogste goed?
Kunnen we iets verbeteren aan deze kreet? Geeft het Gode



dc eer? — Is het Zijn wil? — Is het de waarheid? Brengt het Gods Koninkrijk nabij? — Heeft God het gezegd? Noemt God dit alles goed?
Deze vragen zijn oneindig beter dan aardsch goed en voordeel!
Maar laat ons zien, of er een meer direct antwoord te aeven is op de vraag: Als wij Israël zijn, waarvoor is dat goed?
Want er is ook een gezonde beteekenis in deze vraag. En die zullen wij trachten te beantwoorden.
Nu is het niet de bedoeling van dit simpel boekje, om de lezers materieele zegeningen yan Israël voor te houden, alhoewel deze er ook zijn, en wij zullen er enkele noemen — maar tevens de lezers herinneren, dat de materieele voordeden in hun geheel nimmer gescheiden kunnen worden van de moreele en geestelijke; en dit zal te meer duidelijk worden, hoe verder wij komen.
A. Haar Koninkrijk en troon en volk zullen altijd bestaan.
B. Haar huis is voor altijd vrij van invasie.
C. Zij heeft de controle over de zeeën.
D. Haar huis is vervuld met de rijkdommen der heidenen.
E. Al de plannen en schema's harer vijanden om haar te overweldigen, falen.
F. Zij zal groote rijkdommen hebben aan landbouw en mineralen.
G. Zij is beschermd door God voor altijd.
H. Zij is de erfgenaam van de wereld.
Wat zullen wij nu over deze dingen zeggen? Zijn zij van eenig nut?
Hier zijn eenige letterlijke en materieele voordeelen, welke de onze zijn en zullen zijn, als wij Israël zijn.
Er zou nog veel meer aangehaald kunnen worden, maar wij richten ons hier in het bijzonder tot Christenen, die, naar wij hopen, dit boekje zullén lezen.



I. HET ZAL ONS HET VERLOREN BEWUSTZIJN VAN GOD TERUGGEVEN.
Is dit de maatstaf van het hoogste goed, als wij een groot banksaldo bezitten, of vele hectaren land of effecten of andere materieele rijkdom?
Is er niets anders?
Is het niet een goed, een groot goed, dat al de woorden door de Profeten opgeschreven, blijken in vervulling te gaan tot de laatste tittel en jota?
'Is het niet een groot goed, dat de wereld zich weer van God bewust zal worden?
Geen wonder dat misdaad, wanorde, beroering en onrust de overhand hebben, want de wereld heeft het heilzame, gezonde en redding-aanbrengende zedelijke bewustzijn verloren!
Wa't een onberekenbaar goed zou het zijn om het weer te herstellen. ffffffc
En dit zal komen met een onweerstaanbare kracht, alsl de Israël-waarheid gezien en aangenomen wordt!
Onze prediking en evangelisatie zijn vergeefs, totdat dit wondervolle bewustzijn is hersteld.
Evenals het drievoudig woord: „God is Liefde" niet kan worden verstaan, voordat eerst de twee woorden „God is" zijn aangenomen, alleen door een volkomen geloof. Een mensch moet beginnen met „God is", voor hij verder kan gaan met „God is Liefde".
En wanneer deze eerste twee woorden volkomen worden geloofd en aangenomen, kan men dat alles omvattende tooverachtige woord „Liefde" er aan toevoegen.
Maar er zal geen plaats zijn voor dit derde woord, totdat de eerste twee zijn aangenomen. Hij, die tot God komt, moet gelooven, dat Hij is.
Hier is inderdaad een „Goed" en zij, die door dat geloof tot God geleid worden om te zien, dat „God is", zullen in staat zijn de geruststellende en verheffende invloed te voelen, die volgt op deze ontdekking van God.



Maar God zelf heeft iets te zeggen van dit „Goed". En wat Hij „Goed" noemt, laten wij daar niet van zeggen: „Het is van geen nut".
„Zie, Ik zal ze vergaderen uit alle de landen, waarhenen Ik ze zal verdreven hebben in Mijnen toorn en in Mijne grimmigheid en in groote verbolgenheid, en Ik zal ze tot deze plaats wederbrengen."
Hier hebt gij een aanwijzing van het speciale volk, aan hetwelk de volgende boodschap is gegeven, o.a. „gedreven door Gods toorn in alle landen" — door Zijn grimmigheid en groote verbolgenheid, maar zij worden weer in hun plaats hersteld.
Dit is zeer duidelijk. En dit is de boodschap: „En zij zullen Mij tot een volk zijn.en Ik zal hun tot een God' zijn", en „Ik zal hun eenerlei hart en eenerlei weg geven om Mij te vreezen alle de dagen, hun ten goede, mitsgaders hunnen kinderen na hen."
Dit is het goede, na alles wat zij misdreven hebben, en HET DUURT VOOR ALTIJD EN IS VERZEKERD VOOR HUN KINDEREN NA HEN!
Maar hét gaat verder: „En Ik zal een eeuwig verbond met hen maken dat Ik van hen niet zal afkeeren, opdat Ik hun weldoe, en Ik zal mijn vrees in hun hart geven, dat zij niet van Mij afwijken."
Hier hebben wij „Goed" inderdaad boven de stoutste droomen van de Evangelie-predikers.
En het is alles duurzaam. „Zij zullen niet van Mij afwijken'..
Maar het gaat verder: „En Ik zal Mij over hen verblijden, dat Ik hun weldoe, en Ik zal ze getrouwelijk in dit land planten." Hiér hebben wij weder het letterlijke karakter van het volk tot hetwelk het gesproken is, verklaard door het feit: „Ik zal hen planten in dit land, met Mijn gansche hart en met Mijn gansche ziel!"
Is dit duidelijk?
Maar het vervolgt: „Want zoo zegt de Heere (de God van Israël): gelijk Ik over dit volk gebracht heb al dit groote kwaad
(hier hebben wij weer het letterlijke Israël), alzoo zal Ik over hen brengen 'al het goede, dat Ik over hen gesproken heb."
(Jer. 32:37—42).



Is dit niet een groot „goed"? Een prachtig ,,Goed", een heerlijk „Goed"?
En dit alles door God beloofd aan het zelfde volk, dat God verdreven had uit hun land, door Zijnen toorn en groote grimmigheid.
En als dit woord niet op dat volk slaat, en op dat volk alleen, dan heeft dit woord zijn beteekenis verloren!
Het is voor een weldenkend mensch geheel onmogelijk deze wondervolle woorden toe te passen op de hedendaagsche Kerk. De Kerk was nog niet geïnstalleerd toen deze woorden werden gesproken, ook niet 600 jaren daarna. God spreekt hier van verbanning in den verleden tijd: Waarheen Ik hen gedreven heb! En er is in deze Heilige Schrift-plaats geen woord, dat op een eerlijke wijze geschikt kan worden gemaakt op de hedendaagsche Kerk.
Deze woorden kunnen alleen verwijzen naar het letterlijke Israël van ouds, dat door Gods toorn verbannen werd in allelanden door Zijne groote grimmigheid.
En Jeremia 31 :28 bevestigt dit!
„En het zal geschieden gelijk Ik over hen gewaakt heb om uit te rukken, en af te breken en te verstoren en te verderven en kwaad aan te doen, alzöo zal Ik over hen' waken om te bouwen en te planten, spreekt de Heere."
(Neem er nota van, dat de bouwing en de planting slaat op deze verstoorden).
Vers 33 zegt:
„Maar dit is het verbond, dat Ik na die dagen met het huis Israëls maken zal, spreekt de Heere: Ik zal Mijne wet in hun binnenste geven, en zal die in hun hart schrijven, en Ik zal hun tot een God zijn en zij zullen Mij tot! een volk zijn."
Hier is het „goede", van heelerharte „goede", eeuwigdurend „goede", alles gegarandeerd door God voor het huis van Israël.



IL HET WIL ONS EEN NIEUWE OPENBARING BRENGEN VAN WAT GOD IS.
Wij hebben de kennis van God verloren. Sommigen denken, dat Hij machteloos is. Anderen denken, dat Hij veranderd is. Weer anderen hebben Hem gedacht als een mensch, die in karakter, macht en invloed afneemt met de jaren.
Sommigen hebben gedacht, dat Hij incompetent en niet in staat is Zijn gesproken woord te vervullen.
Anderen hebben getwijfeld en zoeken uitvluchten, omdat zij Hem niet kunnen verstaan. Velen hebben gedacht, dat er een grens is aan Zijn macht, Zijn geloofwaardigheid, Zijn getrouwheid.
En duizenden welwillende, ernstig zoekende zielen hebben gefaald om het Evangelie van verlossing te gelooven en te verstaan, als gevolg van een verkeerde uitlegging der Heilige Schrift,
Maar deze waarheid, als zij gekend wordt, vernietigt, breekt en verdrijft alle twijfel en ongeloof.
Zij brengt een mensch terug tot een God, die liefderijk/ waar en trouw Zijn verbond houdt, vergevende de onrechtvaardigheid en overtreding en zonden!
De onveranderlijke, Almachtige, groot van mogendheid, de alomtegenwoordige: „Den alleen wijzen God."
De wondervolle prediker, de overleden Dr. Parker beschrijft in één van zijn predicaties een prachtig gebouw met zijn schoone architectuur, zijn kolommen en pilaren, zijn beeldhouwwerk en decoratie, zijn voorname ornamentale plafonds, zijn prachtige vloeren en gaat dan verder voort hiervan te zeggen: „Meet de oppervlakte van zijn vloeren en gij zegt: zooveel vierkante meter. Meet nu de kubieke inhoud en gij zegt: zooveel kubieke meter. Meet nu haar voorname en gtorievolle ramen en gij zegt: Zoo hoog, zoo breed en zooveel meter glas."
Dan gaat hij op zijn onnavolgbare wijze en met een stroom



van onstuimige woorden verder en hij electriseert zijn hoorders, door met een donderende stem uit te roepen: ,,En meet nu het licht!"
Het is een simpel werk de ramen te meten, maar meet nu het licht!
Dat is rondom ons en wij kunnen het zien, wij leven er in,
verblijden ons er in, wij verlustigen er ons in, maar wij
kunnen het niet meten!
Pas dit nu op hooger dingen toe. Neem nu .het woord
G-O-D God of H-E-E-R Heer of J-E-H-O-V-A 
Jehova.
Al deze letters bij elkaar zijn niet „GOD", ze zijn alleen maar het vensterkozijn.
Pas nu de proef toe van Dr. Parker: „Meet het licht"! „Weeg het licht!"
Maar hoe zullen we dit doen? Welke methode zullen we toepassen? Door een gewicht? Per strekkende of vierkante maat?
Zij zijn alle doelloos. God is meer dan dit alles en boven dit alles!
Menschen kunnen vele dingen doen, maar zij kunnen niets ter tafel brengen, waarmede zij de Goddelijkheid kunnen meten. Menschen hebben geen schalen om op te nemen en te berekenen het allerhoogste „goed" — de kennis en de gunst van God!
Maar, zegt iemand, dit kan niet voor de natie Israël zijn.
Luister: „En Mijn tabernakel zal bij hen zijn en Ik zal hun tot een God zijn en zij zullen Mij tot een volk zijn, en de heidenen (dit zijn heidenen en geen Israëlieten) zullen weten, dat Ik de Heere ben, die Israël heilig, als Mijn heiligdom in het midden van hen zal zijn (hoe lang?) tot in eeuwigheid."
Als wij dan zullen zien, dat God in het midden van hen is, zoo zijn alle menschelijke berekeningen doelloos, en met welke termen zullen wij dan uitdrukken wat het eene ware „goed", het eene ware „voordeel" is?
Veronderstel, dat wij op de vleugelen der gedachten konden reizen door al de ruimte en naar de verst verspreide grenzen, bekend en onbekend, totdat wij staan aan de verste voorposten van Gods wijde wereld, daarbij de werelden die wij passeeren schattend op grootte, rijkdom, weelde, macht, tot wij verbijsterd



de uitersten grenzen — als er al grenzen zijn — bereiken, zouden wij dan God hebben gewogen?
O neen! Dit is alles Zijner handen werk, niet God zelf!
Dit is alles het werk van den Werkman, niet de Werkman zelf. God is achter dit alles, in alles, boven alles!
Het grootste ding in onze kleine wereldruimte is niet de groote Pyramide van Gizeh; niet de St. Pieterskerk te Rome,
noch de St. Pauls Cathedraal in-Londen, maar de mensch
zelf.
De werker is altijd grooter dan zijn werk!
Menschen zien op hun grootste uitvindingen: de stoommachines, de vliegmachines, de Radio en zeggen: „Hoe wonderlijk!"
Ach mensch, wat een onnoozele bloed zijt gij. Gijzelf zijt duizendmaal wonderlijker dan, eenige van deze uitvindingen. Evenzoo met God!
Stapel wereld op wereld, hemellichaam op hemellichaam, wonder op wonder; en als gij dit kunt doen, dan kent gij God zelf nóg niet.'
HIJ IS BOVEN DIT ALLES. HIJ OVERTREFT DIT ALLES.
Jehova, de Groote, de Eeuwige, de Schepper van licht en leven, is boven dit alles verheven.
Hoe groot ook deze dingen op zichzelf zijn, zij brengen er niets toe bij om de menschen te overtuigen. Daar is heden ten dage niets zoo belangrijks voor onze natie, zoo heilzaam, zoo correctief en zoo urgent als de herontdekking van God. Het is noodzakelijk, dat wij duidelijk ontvouwen Wie Hij is en Hem bekend maken als de groote „waarheid", die wij bepleiten.
Want de ontdekking, dat de Angel-Saksische volken het verloren huis van Israël ^zijn, beërvende al de door God beloofde zegeningen, is zulk een wondervolle openbaring, DAT HET NEERKOMT OP EEN OPNIEUW ONTDEKKEN VAN GOD. Een openbaring, die Hem aanschouwt nog levende, aan het werk zijnde, wakende, bouwende en ontwerpende, totdat alles zal vervuld zijn; doch God zelf is verborgen.
God geopenbaard? Kunt gij dat opmeten? En den heilzamen invloed daarvan op een verbijsterde, verscheurde en bloedende



wereld, waar ieder mensch zijn evenmensch tracht te overtreffen?
Er is geschreven in het Woord van God: „De vreeze des Heeren is het begin der wijsheid."
Als al onze scholen en colleges deze tekst als blazoen op haar muren schreven en als eèn schat in hun hart bewaarden, wat een machtige revolutie zou dit teweeg brengen. Een revolutie, niet om af te breken, maar om op te bouwen; niet oiü te vernietigen, maar om te herstellen; niet een verwoesting en bloedstorting, maar een geordende vooruitgang; een vernieuwing en verheffing en een bestendige vrede. •
Wij hebben duizenden leeraren in onze scholen, zoowel mannen als vrouwen, die dit a.b.c. van wijsheid nooit hebben geleerd. •
Is het zoo niet te verwonderen, dat er een ras opgroeit van mannen en vrouwen, slap en week van karakter en van inferieure moreele graad? Wij mogen niet dulden, dat een natie hiet leeft uit de fundamenteele grondslagen van wijsheid en moraal. J^-aPP
Stelt u zich voor de verandering, als alle onze jonge mannen en vrouwen konden zeggen: „Ik, uw dienstknecht, vrees den Heere van mijn jeugd af."
De natie heeft God vergeten, negeert God. Onze verzekerdheid ligt niet in onzen Koning, noch in ons Parlement, noch in partijen, noch in het volk, maar in het teruggaan'naar God!
Leg weder het fundament, hetwelk het beginsel is van ware wijsheid — de vreeze des Heeren!
Als ieder mensch, van den Koning op den troon tot den bedelaar op de straat dit deed, dan zou de moraal meer verbeteren en het kwaad meer beteugeld worden dan door duizend politiemannen.
Deze steeds blijvende consequentie zou meer effectief zijn in het doen gehoorzamen aan de wetten dan dat alle rechters en officieren van, Justitie dit zouden kunnen doen.
Meer onderrichtend en verheffend dan duizend scholen en colleges.
Meer vernieuwend en opbouwend dan duizend handelingen van het Parlement. (
Meer heilzaam en gezonder dan al de gevangenissen en verbeteringsgestichten.



Met één slag zou de misdaad in.het land tot de helft worden teruggebracht.
Wat zou het een veroordeeling zijn voor zijn misdadigers! Wat een verblijding voor zijne geloovigen. Wat een verandering zou er zijn in onze winkels en fabrieken, in onze straten, in ons Parlement, en evenzoo in- onze kerken, als deze ééne en eerste elementaire les van wijsheid getrouw werd geleerd.
Wij spreken niet meer over het bestaan van God als een theorie of een begrip, dit zou een ledig iets zijn, maar over datgene hetwelk we begrijpen en beheerschen kunnen en hèt beleven ervan kunnen toetsen aan deze reëele werkelijkheid; dit is het fundament der wijsheid.
De groote vermaning tegen deze zonde is opgeteekend m de Heilige Schrift met deze woorden: „Daar is geen vreeze Gods voor hunne oogen (Rom. 3 : 18).
Als elk mensch met ontwijfelbare zekerheid kon weten, dat er een God is, wat een kwaad zou er nagelaten worden! Welke verdorvenheid prijs gegeven! Welke strijd zou ophouden! Welke geschillen zouden worden op zij gezet! Welke zegen zou het brengen! Wat een vernieuwd, veranderd, verheven leven en wat een invloed op dat leven zou deze hernieuwde ontdekking van God brengen!
Den levenden God! Alvermogend en machtig als toen tli) de werelden schiep, maar Die stilzwijgend Zijn tijd afwacht om te openbaren wat dit nieuwe leven, nationaal gesproken, zal zijn voor Israël (het Angelsaksische volk).
HIER HEBT GIJ HET VENSTERKOZIJN!
KUNT GIJ HET LICHT METEN?
Kunt gij dit „goed" meten? Kunt gij het voordeel berekenen? Neen inderdaad, het is buiten berekening.
Is het nu nog een kwestie van: „Waartoe dient het'
Veronderstel, dat wij de materieele werelden) tezamen konden vergaderen: de zon, de planeten, de sterren met al hun rijkdom, hun schittering, hun ontdekte rijkdommen en dit alles aan de eene zijde van de schaal konden leggen, één woord van Jehova zou tegen hen opwegen.
„Door het Woord des Heeren zijn de hemelen gemaakt en door den adem Zijns monds al hun heir."
Eén woord maakt hen, één woord vernietigt hen!



Maar wat heeft dit alles nu te maken met het Angel-Saksische ras — Israël.
Zeer veel inderdaad. Het eene kan niet gescheiden worden van het andere.
Dezelfde God en Heer, Jehova, de Onderhouder aller dingen, is Hij, die aan Israël zeer duidelijke beloften gegeven heeft, van eeuwig bestaan en altijddurende gunst.
Als dan het Angel-Saksische volk Israël is, het aatuurlijka nazaad van Abraham, dan is dit alles voor fans!
God de Onveranderlijke, de eeuwige God, heeft tot Israël gezegd: „Ik zal Mijn verbond met u niet verbreken in eeuwigheid." (Richt. 2:1).
Luister nu naar het woord, dat Hij gesproken heeft tot het letterlijke Israël: — „Maar gij Israël, Mijn knecht gij Jacob, dien Ik uitverkoren heb het zaad Abrahams, Mijns liefhebbers, u heb Ik uitverkoren en heb u niet verworpen."
Is dat van eenig „nut"?
„Vreest niet gij wormke Jacobs, gij volkje Israëls. Ik help u, spreekt de Heere en Uw Verlosser is de Heilige Israëls." (Jes. 41:8—14). ,
„Ik ben de Heere, uw Heilige, de Schepper Israëls, uw Koning". (Jes. 43 : 15).
Beteekent dit niets? Dit allés is gesproken tot Israël, negen jaar na zijn verbanning naar Assyrië!
„Gij zijt mijn knecht, Israël, door welken ik verheerlijkt zal worden. (Jes. 49:3).
Goed? Goed? — Spreken wij nog van „waartoe dient het?
„Maar zij zullen weten, dat Ik, de Heere hun God, met hen ben, en dat zij mijn volk zijn, het huis Israëls, spreekt de Heere, Heere". (Ezech. 34 : 30).
Is dat niet in ons voordeel? Is dat niet een groot nut? God, hun God en Israël weet het, en zij „Zijn Volk". ■,
Luister naar de volgende glorievolle passage welke geheel uit haar verband is gerukt en verdraaid:
„Dan zal Ik rein water op u sprengen en gij zult rein worden van alle onreinheden en van alle uwe drekgoden zal Ik u reinigen. En Ik zal u een nieuw hart geven in het binnenste van u, en Ik zal het steenen hart uit uw vleesch wegnemen en



zal u een vleeschen hart geven. En Ik zal mijnen Geest geven in het binnenste van u en Ik zal maken, dat gij in Mijne inzettingen zult wandelen en Mijne rechten zult bewaren en doen. (Ezech. 36:25—27).
Is dit niet een machtig en glorieus „Goed"? Een „goed" zoo groot dat het uitgaat boven onze hoogste verwachtingen?
Maar misschien willen sommige lezers ons te kennen geven, dat al deze woorden gericht zijn tot de hedendaagsche Kerk, of de kerk uit de zoogenaamde heidenen.
Ons antwoord hierop is dat hier niet één woord geschreven staat, dat heenwijst naar de Kerk. Het is alles gesproken in den tweeden persoon, tot een toen bestaand volk.
Twaalf maal in deze drie verzen luidt het „gij", „gijlieden", „uwe", aanduidende dat het alles gesproken is voor de ooren van het volk, dat toen tegenwoordig was.
Het volgende vers is hiervan een duidelijk bewijs:
„En gij zult wonen in het land, dat Ik uwen vaderen gegeven heb (is dit niet duidelijk?). En gij zult Mij tot een volk zijn en Ik zal u tot eenen God zijn."
En vier verzen verder:
„Ik doe het niet om uwentwille, spreekt de Heere Heere, schaamt u en wordt schaamrood van uwe wegen, gij huis Israëls". (Ezech. 36 : 32).
Hun naam is hier gegeven! Dit is niet de naam eener kerk. Het is gesproken tot het zondige Israël!
Wat wonderschoone woorden van ,,goed" zijn hier opgeteekend! En dit wondervolle is voor datzelfde „Huis van Israël"!.
„Goed? Goed?" Vragen wij nog: „is het tot eenig nut"? Luister naar Jes. 61 : 5—9i
„En uitlanders (hier hebben we heidenen) zullen staan en uwe kudden weiden en vreemden (wederom heidenen) zullen uwe akkerlieden en uwe wijngaardeniers zijn; — Maar gijlieden zult priesters des Heeren heeten, men zal u dienaren ónzes Gods noemen, gij zult het vermogen der heidenen eten (dit bevestigt, dat zij geen heidenen waren) en in hunne heerlijkheid zult gij roemen."
„En hun zaad zal onder de heidenen bekend worden (een



onderscheidingsteekén moet het merk zijn, om hen van de heidenen te onderscheiden) en hunne nakomelingen in het midden der volkeren, allen die hen zien, zullen ze kennen, dat zij een zaad zijn, dat de Heere gezegend heeft." (Jes. 61 :4—9).
Hier is inderdaad wederom datzelfde „goed"!
Het volgende hoofdstuk zegt:
„De Heere heeft gezworen bij Zijne rechterhand, bij Zijn machtigen arm: Ik zal uw koren niet meer geven tot spijze voor uwe vijanden, geene vreemdelingen zullen uwen most meer drinken waarvoor gij hebt gearieid; maar zij die het koren inzamelen, zullen het eten, en den Heere prijzen; (vert. O.). (Jes. 62 : 8—9).
Deze tekst, eenvoudig en duidelijk, bevat een geweldige verklaring. God zweert bij Zijne rechterhand, dat de zegeningen, die Hij had beloofd aan Israël, niet gegeven zullen worden„aan een ander volk. ' *~ -
Dit is een geweldige belofte en RAAKT DE WORTEL VAN DE VERGEESTELIJKINGSTHEORIE!
Waarom „van geen belang", „van geen nut"?
Kunnen wij deze dingen wegen? Plaats dan in de schaal Gods eer en vertel mij, wat die weegt!
Als dit uitgerekend is, plaats dan in de schaal Gods Woord en weeg dat.
Neem dan Zijn eed in het licht van hetgeen wij op de vorige bladzijde hebben geschreven en vertel mij, wat die weegt.
Dan de Bijbel! De Waarheid, Heiligheid, Oprechtheid — Weeg het alles nauwkeurig en zeg mij — is daar geen goed in dit alles? Onmisbaar, waarachtig, onvervalscht „goed"?
Laat de goddeloozen, als zij 'willen, deze dingen loochenen, maar laten de Christenen dit niet doen. Want als zij dit doen, graven zij de grond onder hunne voeten weg, en zij verbreken met één slag hun eenige hoop en de reden voor het bestaan van hun Kerk.
Als God een belofte doet, bedoelt Hij niet: Ik kan dit alles voor u doen als gij Mij helpt, — noch zegt Hij: Ik wil dit doen voor u, als gij als natie in Mij gelooft. — Neen, Gods beloftenissen en verbonden aan Israël zijn van hoogste wijsheid; (zijn, de bevelen Van Jehovah welke niet kunnen Veranderen of verbroken worden.
Zij zijn niet afhankelijk van de waardigheid en de hulp van



een simpel mensch. De macht voor haar vervulling ligt alleen in God zelf!
Luister naar deze heerlijke verklaring in het midden van deze reeks beloften voor Israël:
„Ik de Heere heb het gesproken en zal dit doen." (Ezech. 36 :36).
Hier is geen twijfeling of besluiteloosheid, noch wachten op menschenhulp: „Ik zal dit doen." — Ofschoon er aan wordt toegevoegd: „Alzoo zegt de Heere Heere, daarenboven zal Ik hierom van het huis Israëls verzocht worden, dat Ik het hun doe." (vers 37).
„Ik zal ze vermenigvuldigen van menschen als schapen."
Israël moet vragen en God zal geven.
III. HET BEWIJST DAT DE BIJBEL WAAR IS.
Zegt de Schrift niet, dat Abraham zal worden tot een groot en machtig volk, niet een kerk? (Genesis 18 : 18).
Wij kunnen deze natie aanwijzen!
Zegt de Schrift niet, dat Abrahams naam groot zal zijn? — Wij kunnen het land van zijn zaad aanwijzen!
Zegt de Schrift niet: „Koningen zullen uit haar (Sara's) lendenen voortkomen?" — Wij kunnen de Koningen aanwijzen!
Zegt de Schrift niet, dat Jacob's zaad zal verspreid zijn van Oost naar West en van Noord naar Zuid? — Wij kunnen de natie aanwijzen, bij wie deze profetie tot werkelijkheid is geworden!
Zegt de Schrift niet van Jacob: „Een menigte van natiën zullen uit u voortkomen?" — Wij kunnen deze natie en hare koloniën aanwijzen!
Zegt de Schrift niet, dat de Christus tot glorie zal zijn van het volk Israël? (Luc. 2:32). — Wij kunnen de natie aanwijzen, die dit ondervindt.
Zegt de Schrift niet: „Het Koninkrijk zal van u (de Joden) weggenomen worden en gegeven aan een volk, dat zijne vruchten voortbrengt? (Matt. 21 :43). — Wij kunnen hetzelve aanwijzen.



Waarom bestrijden de Modernisten ons? Omdat wij hun onschriftuurlijke theorieën verbrijzelen in duizend stukken. De Modernisten meenen aan te kunnen toonen, dat de Bijbel onbetrouwbaar is. — Wij toonen aan, dat de Bijbel waar is!
God zegt: „Mijn Woord zal niet ledig tot mij wederkeeren." — De Modernen verklaren het voor onwaar. Wij zeggent „Nooit, want de Schrift zal worden vervuld.
Alle twijfelaars van de wereld kunnen nooit Gods woord onwaar maken. Het is de waarheid!
Christus zegt: „Uw woord is de waarheid!" vBeteekent het, niets, dat de betrouwbaarheid en de waarheid van Gods woord kunnen worden vastgesteld. — Zeer zeker! Wij toonen de waarheid van den Bijbel aan.
Spreekt de Bijbel niet van een verbondsvolk om het aardrijk weder op te richten, de verwoeste erfenissen te herstellen, de deuren der gevangenissen te openen, de slaven te bevrijden en hunne boeien te verbreken?" (Jes. 49:8, 9). — Wij kunnen de natie aanwijzen, die dit deed.
O zeker! wij toonen aan, dat de Bijbel waar is.
Maar helaas, de wereld is in droeven nood, want de Satan is de kerken binnengetreden om hun theologie te bederven en twijfel te verwekken aan de Goddelijke Zoonschap van onzen Heer, om zoodoende de grondslag van den Christelijken godsdienst te^ treffen. i<t^M
Aan ons is het gegeven dit schandelijk werk van den Satan in het licht te stellen en hem te ontmaskeren voor het oog van alle menschen.
Is dat niet een „goed"?
Satan's doel is het hart van een mensch ongeloovig te maken, betuigende dat God deze dingen leert. — Wij leeren Hem kennen! Is dit niet een „goed"?
Onze theologen zeggen, dat Israël verstooten is, weggevoerd, verloren en onherstelbaar onder de natiën vermengd.
Wij toonen aan, dat Israël nog bestaat, hersteld zijnde; en de vervulling van ieder woord van Gods beloften met betrekking tot hen.
Is dat niet een „goed"?
De laatste groote strijd tusschen God en Satan is niet in den



hemel, maar op deze aarde en voor onze oogen. Alle menschen zijn hierin betrokken aan de eene of de andere zijde, of wij willen of niet.
Als wij Israël zijn, zullen wij aan de zijde der Engelen zijn, aan de zijde van God. Is dat niet van eenig nut om dit te weten?
Want de Bijbel zwijgt niet over deze dingen en verbergt ze niet: Hij toont aan, dat de Satan de geheele wereld samen vergadert tot den strijd om Gods getuigen te vernietigen op aarde. Het oude en uitverkoren völk Israël.
De hoofdstukken 38 en 39 van den Profeet Ezechiël beschrijven deze hevige en verschrikkelijke aanval. En het is verontrustend te zien, hoe spoedig deze poging van Satan zal slagen. Want niet alleen is de wereld in strijd en slagorde geschaard tegen Israël; (noteer, dat dit niet beteekent de kerk, noch de Joden) maar al de vijanden uit den afgrond zijn hier verzameld tot een geweldige en ontzaglijke strijd, hopende eens en vooral Gods uitverkoren volk Israël te vernietigen.
Het is hier duidelijk, dat Israël in verschrikkelijke moeilijkheden komt, als het zich tot het uiterste verdedigt. Maar wanneer alle menschelijke hulp verdwenen is, komt Goddelijke hulp in 't zicht voor geheel Israël, om op den juisten tijd het te verlossen, en zijn vijamden tegen zichzelf te verdeelen. En God redt Israël op wonderlijke wijze zooals Hij in het verleden gedaan heeft.
En deze verlossing zal die onze zijn, als wij Israël zijn.
God zegt in' Ezech. 38 : 22—23 „En ik zal met hen
richten door pestilentie en bloed en Ik zal een overstelpende plasregen en groote hagelstenen, vuur en zwavel regenen op hem en op zijne benden en op de vele volken, die met hem zullen zijn; alzoo zal Ik Mij groot maken, Mij heiligen en bekend worden voor de oogen veler heidenen, en Zij zullen weten, dat Ik de Heere ben."
Maar wat werkt dit nu uit op Israël zelf? — De Bijbel toont aan, dat dit voor hen zeer heilzaam zal zijn.
„Ik zal Mijnen Heiligen Naam (waar?) in het midden mijns volks Israëls bekend maken, en zal Mijnen heiligen Naam niet meer laten ontheiligen, en de heidenen zullen weten, dat Ik de Heere ben." (Ezech. 39:7).
Gods tegenwoordigheid en zegenende macht zal aan Israël



200 getoond worden, dat de heidenen zullen weten, dat God dit gedaan heeft: „En die van het huis van Israël zullen weten, dat Ik de Heere hunlieder God ben, van dien dag af en voortaan." (Ezech. 39:22).
En vers 25—29 zegt: „Daarvoor, zoo zegt de Heere Heere, nu zal Ik Jacobs gevangenen wederbrengen en Mij ontfermen over het gansche huis Israëls, en Ik zal ijveren over Mijnen heiligen Naam. — En Ik zal Mijn aangezicht voor hen niet meer verbergen, wanneer Ik Mijn Geest over het huis Israëls zal hebben uitgegoten, spreekt de Heere."
Moeten wij bier niet neerschrijven een overweldigend „Goed"?
Laat ons nooit vergeten, als wij deze oordeelen zien, dat het allergrootste goed „God Zelf" is. Er is niet hooger!
Zijn glorie, Zijn woord, Zijn eer en Zijn waarheid zijn boven alles.
Hij zelf is het groote, het eeuwigdurend goed!
En alles wat God nader tot ons brengt of ons een helderder beeld van Hem geeft en meer zekerheid omtrent Zijn bestaan en Wezen, is „Goed" boven elk begrip.
Inderdaad, het is het grootste „Goed".
Deze eer en glorie van God nu zijn verbonden met het huis Israël. God Zelf heeft deze verbintenis gemaakt, evenals Hij alleen deze verbintenis kan verbreken. Maar Hij verklaart op de meest besliste wijze, dat Hij dit nooit zal doen.
„Ik zal Mijn verbond met ulieden niet verbreken tot in eeuwigheid" (Richt. 2:1).
Het is hier, dat zich het nut demonstreert van de groote waarheid welke wij prediken.
Welk een schoone, vermeerderende kennis van Gods wezen, welk een glorie voor Zijn Naam, welk een kracht voor Zijn Woord.
Het brengt niet alleen aan een verstoorde wereld het verloren gegane Geloof terug maar geeft tevens een nieuwe Openbaring van God.



Hier is „goed", ongeteld goed, eeuwig goed waarvan de mate en de kracht elke berekening te boven gaan.
IV. • Het wil ons roepen tot een strenger waarnemen van den Sabbath.
V. Het laat ons zien, wie Goddelijke autoriteit bezit om
het woord van God tot de wereld te brengen. VI Het verklaart den Bijbel en toont de harmonie daarin aan alsJangs geen anderen weg gedaan wordt en maakt de mensclïen tot Bijbelonderzoekers. VII Het wil de menschen in beweging brengen om te luisteren naar het Evangelie van zaligheid en meehelpen aan het tot stand brengen van het eeuwige Koninkrijk van onzen Heere en Zaligmaker Jezus Christus.
VIII. Het beteekent het einde van twijfel, het geneesmiddel tegen Bolsjewisme en Communisme, het tegengif voor strijd, ontrouw en revolutie. IX.' Het is de weg tot vrede, innerlijke vrede, Nationale
vrede en ten slotte vrede voor de wereld. Deze zes punten moeten we verder laten rusten, we noemen
ze slechts. ,c ,,. „f
Maar voordat we dit doen, laat ons onszelf zorgvuldig atvragen: Zijn al deze dingen, hier genoemd, van niets en geenerlei waarde?
Laat ons nu letten op de diepste grond van alles.
X. 'Het zal in ons een gerechtvaardigde fierheid op onze afkomst ontwikkelen en heiligen.
Is er geen goed, behalve materieel goed? Geld, land/verzekeringen?
Is er geen goed behalve hetgeen op een bankrekening kan worden geschreven? Is er geen goed, dat onze kinderen beërven buiten een groot banksaldo of kostbare eigendomsbewijzen?
Is een groote en nobele daad niets om na te laten? Het enkel materieele goed kan verloren gaan — want rijkdom smelt als



sneeuw voor de zon — maar het goed van een goede naam is als kostelijke zalf. — „Een goede naam is uitgelezener dan groote rijkdom". (Spr. 22 : 1).
Een volkstrots. Geen onwettige trots. Maar zulk eene, welke anderen, daar zij kinderen zijn van hunne ouders, vervult met heilzame naijver welke hen er voor behoedt, de tradities van een nobele afkomst omlaag te halen.
Wij zien dit overal rondom ons. — Zonen van edele en beroemde menschen voelen de noodzakelijkheid om hun naam in eere te houden, en hun nakroost zorgt terecht eveneens den eervollen naam, dien zij dragen, hoog te houden.
Het is geen lichte zaak de erfgenaam te zijn van een geëerden i naam.
En hoe ouder de familie, hoe verder zij kan terugzien op een hooge, eervolle naam, des te meer zal dit een heilzame betooyering voor hen zijn; destemeer zal die waardigheid van het erfgenaamschap geprezen worden .
Evenals onze soldaten met nauwgezetheid en zorg de traditiën van hun respectieve regimenten bewaren en zich de groote daden herinneren van deze lang verdwenen mannen, die denzelfden naam droegen. Niet één van degenen, die deel hadden aan deze daden moge deze hebben overleefd, toch rust op hen de verplichting zóó te handelen als hun voorgangers deden, omdat die regimenten denzelfden naam dragen. — Dit is geen gering deel van der soldaten plicht: zich waardig te maken om den naam van hun regiment te dragen.
Als wij denken' aan de groote mannen van eigen nationaliteit, die groote daden verricht hebben, dan voelen wij ons door hen aangetrokken,- alsof wij zelf een aandeel in hun triumfen hadden.
Beteekent het niets, dat in onze lichamen het echte bloed stroomt van onze voorouders? Dat wij evenzoo beseffen, dat wij deelgenooten zijn van hunne glorievolle daden, welke zij gedaan hebben? Dat wij stille deelgenooten zijn van de daden die de wereld deden beven?
En wat zal het voor ons volk beteekenen wanneer de oogen geopend zullen zijn voor de zooveel grootere visie en wanneer het met absolute zekerheid zal weten, dat wij inderdaad in waarheid de letterlijke en natuurlijke afstammelingen van een machtig volk zijn, van menschen wier faam de wereld vervulde?



— Van menschen in wie God een behagen had, menschen aan wie Hij Zijn naam schonk? Voordeel? Voordeel? Wat nut?
Beteekent het niets, dat onze groote voorvader Abraham genoemd werd: „de vriend van God"?
Beteekent het niets, dat wij in onze nationale linie nauw verwant zijn met Izak, Jacob, Jozef, Mozes, Caleb, Jozua, Elia, Samuel, Eliza, David, Salomo, Jesaja, Jeremia, Ezechiël, Daniël en al de heilige en groote mannen en vrouwen van wie de Bijbel spreekt?
Wie is er onder ons wiens ziel zóó afgestompt is dat zij niet tot in haar diepste wezen zou worden beroerd door woorden als deze: „Hoe zoude ik dan een zóó groot kwaad doen en zondigen tegen God" (Gen. 39 : 9) of deze: „Verkiezende liever met het volk Gods kwalijk behandeld te worden, dan voor een tijd de genieting der zonde te hebben (Hebr. 11 : 25). -»— Of deze: „Maar ik kom tot u in den naam des Heeren der Heirscharen, des Gods der slagorden Israëls, dien gij gehoond hebt" (1 Sam. 47 : 45).
Of deze: „Toen nu Daniël verstond dat dit geschrift geteekend was, ging hij in zijn huis (hij had in zijn opperzaal vensteren tegen Jeruzalem aan) en hij knielde drie tijden 's daags en hij bad en deed belijdenis voor zijnen God ganschelijk gelijk hij voor dezen gedaan had. (Dan. 6 : 11).
Of deze: „Wij hebben niet van noode u op deze zaken te antwoorden. Zal 't zoo zijn, onze God die wij eeren, is machtig ons te verlossen uit de oven des brandenden vuurs, en Hij zal ons uit uwe hand, o Koning verlossen. Maar zoo niet: u zij bekend, o Koning, dat wij uwe goden niet zullen eeren, noch het gouden beeld, dat gij u hebt opgericht, zullen aanbidden". (Dan. 3: 16—18).
Als wij van deze dingen lezen, beroert ons een trotsche huivering.
O neen, niet voor eigen eer of zelfbevrediging. Maar een intense vreugde voor glorievolle en heilige idealen, van wonderlijken moed en ongeëvenaarde krachtsinspanning* en diep doorleefd geloofsvertrouwen. Een heilzame gezonde, alles omvattende bekeering. Een verheffing, welke niet de vleeschelijkemensch recht en slecht maakt, maar het innerlijke, de geest van den mensch verheft. Een verheffing, welke opbouwt en ver-



sterkt; maar evenzoo óns veroordeelt en laakt, als wij in het oude kwaad terugkeeren.
En zoo rusten dan op ons de glorie van een grooter voorgeslacht het waardigste waarop de menschheid ooit zal kunnen wijzen, zoomede de verplichtingen welke een'dergelijke afkomst ons oplegt. Wij toch zijn hun zaad, wij zijn de erfgenamen hunner dadeni die ons moeten inspireeren en die wij moeten navolgen.
Wij zijn ervan verzekerd; dat deze verbintenis sterk en goed is; daarom mag geen onwaardige daad ons bezoedelen en onze eerenaam ter neder drukken, want dit erfgenaamschap is er een van eer en waardigheid en evenzoo een van ongeëvenaarde verantwoordelijkheid.
En juist als wij ons erfgenaam gevoelen van de nationale reputatie uit het verleden en deel hebben in hun groote — eertijds behaalde — triumfen, mogen wij dan niet eveneens zeggen: gelijk wij door onze voorouders deel hebben aan hun groote daden in het verleden, evenzoo mogen wij trotsch zijn op de glorievolle daden, die onze Verbondsgod voor hen gedaan heeft?
Laten wij dit eens toepassen. — Kunnen wij de plagen vergeten, die God over Egypteland bracht om Israël te bevrijden? — De kikvorschen? De luizen? — De duisternis? — De donder en hagel? — Kunnen wij de schrik vergeten, die over Egyptische vrouwen kwam, toen hare eerstgeborenen werden gedood, terwijl de onze in leven bleven? — Daarna de haastige vlucht en de dreigende ondergang bij de Roode Zee. Dan het opheffen van den staf door Mozes om de wateren te scheuren en de blijde doorgang op een droge weg door de zee? De terugkeer van het water en de ondergang van Pharao's leger in het machtige water. De zang, de dans, de vreugde als hun behoudenis is gewaarborgd.
Mogen wij niet zeggen, dat wij aan al deze dingen deel hebben en dat deze ondervindingen onzer vaderen de onze zijn, om ons te verheugen en God daarvoor te prijzen?
Na een lange omzwerving, door de woestijn kwamen onze vaderen aan de Jordaan met haar gezwollen en troebele wateren tusschen hen en het hun beloofde land. Maar Jozua zegt: „Gij zult wonderen zien op dezen dag." — En terwijl de voeten 'van hen, die de Ark des Verbonds droegen, het uiterste van het water aanraakten, zien wij een vreemd en alles overtreffend gezicht:



de wateren die van boven afkwamen stonden stil; de afloopende wateren vergingen; zij richtten zich op en rezen, gelijkende op bevroren heuvelen van water, om een voetpad te maken voor het geredde volk van God op den bodem der rivier, op droge grond.
Wij trekken mee, en met onze vaderen passeeren wij den watermuur. Wij zien de Ark des Verbonds op de schouders der Priesters, staande in het midden der Jordaan op het droge.
Wij loopen mee, totdat allen: man, vrouw en kind op een wondervolle wijze behouden op de andere oever komen. Wij zien, als de Ark met de Priesters behouden op de andere oever komen, het water opspringen en verder gaan alsof er niets geschied is.
Mogen wij niet zeggen, dat onzer vaderen ondervindingen de onze zijn? IfIPfl
Wij kunnen ons voorstellen, hoe wij met onze vaderen meeliepen rond de muren van het oude Jericho en ons aansluiten bij de machtige kreet, die de muur deed vallen.
Hoe wij met Elia op den berg Karmel staan en zien het vuur, dat God van den hemel liet nederdalen, hetwelk het altaar en wat erop lag, verteerde, het hout, de steenen en het water in de gracht, en ons verblijden in de uitroep: „De Heere is God! De Heere is God!"
Deze en al de andere wondere belevenissen van Israël zijn van ons. Elk uit hen was van onze linie, het zijn de archieven van onze voorouders, zij zijn onze erfenis!
De wondervolle lijst van roemrijke daden, waarvan de schrijver van den Hebreën-brief spreekt in Hoofdstuk 11, is inderdaad een aangrijpende en grootendeels — zoo niet geheel — een nationale. Het achtereenvolgens uitspreken van hunne namen en uiteenloopende daden zijn dingen, die het hart in gloed zetten en versterken.
En het allerovertreffendste na de opsomming van deze dingen is geschreven in de laatste regel van dit hoofdstuk. „Opdat zij zonder ons niet zouden volmaakt worden."
De machtige lijst is niet compleet! — Daar zijn vacante plaatsen voor vele namen op het einde, voor menschen van Geloof, menschen van actie, menschen van moed, menschen van vastberadenheid, menschen van zelfopoffering.



God vreezende, God lovende, God gehoorzamende mannen en vrouwen.
Menschen, die durven gelooven in God en verwachten, dat Hij Zijn Woord zal vervullen, eerlijk en trouw als in den ouden tijd.
Als wij somtijds door de huizen der grooten van ons land wandelen, zien wij- de schilderij van den stamvader van het geslacht, of de portretten van eenige beroemde voorouders aan de wand hangen; dan kan de eigenaar wijzen op zijn geëerde voorouders en verhalen van hun groote daden en successen.
Menschen van het nageslacht van het Israëlitische volk, hier, in den Bijbel, zijn de beeltenissen uit onze voorouderlijke hallen; hier zijn onze familieportretten; hier zijn de ontroerende gedenkschriften van de groote daden, die zij hebben volbracht.
Zie naar de muren, sla de bladzijden in den Bijbel op en laat het in uw ziel doordringen. Daden, die-u zullen bewegen; daden, die u zullen bezielen; daden om na te streven; daden, die u aan zullen vuren met goddelijke geestdrift.
Daden, die de rotssteen, uit welke wij zijn gemaakt, in beweging brengen voor een leven in verhevener activiteit, uitgaande boven de moedige, edele, de zelfopofferende, de dappere daden, welke onze voorouders deden.
Mannen en vrouwen van het Israëlitische ras, dit is onze stamboom. Dit is onze nationaliteit. Dit is onze glorievolle afkomst!
Beteekent dit niets? — Is ons ras zoo ontaard, dat ons bloed niet kookt en elk hart niet trilt, alsof het maar een „verhaaltje" uit het verleden was?
Waar is de mensch, die met zijn geheele hart gelooft, dat hij een Israëliet is, en die dan niet vervuld is met verheven fierheid en oprechte bedoelingen, met stellige beslistheid om den naam die hij draagt in eere te houden en zich verheft tot een hooger niveau, gesterkt door een wondervolle en hernieuwde familierelatie?
Maar er is nog iets boven dit alles. — God Zelf noemt ons zonen.
„Ik ben een Vader voor Israël, Efraïm is Mijn eerstgeborene."
Als wij nu op gepaste wijze trotsch mogen zijn op de geschiedenis onzer voorouders, wat zullen wij dan gevoelen als God ons roept tot een hoogere orde en woorden tot ons spreekt



welke een veel glorievoller geboorte aanwijzen en ons toestaat, noodigt en beveelt, ons naar Zijnen Naam te noemen.
Als louter aardsche verwantschap en beroemdheid prikkelt tot daden en een krachtige aansporing is tot opbouwing van een man, een familie, een natie, wat zullen wij dan zeggen als de Eeuwige God zich nederbuigt om ons te noemen „zonen"? — „Mijn volk"? — „Mijn getuigen"? — „Het heilige volk"? „De verlosten des Heeren"? „Dienaren van God"? — Kroon en glorie? Koninklijk gekroond? „Het welbehagen van den Heere"?
Deze zijn alle beroemde namen van Israël, door God gebruikt en zij laten ons de positie zien van hoogheid en waardigheid, welke wij geërfd hebben en waar wij als nakomelingen) recht op hebben.
Hoe zullen wij dan onszelf besturen? Het vertrouwen wegwerpen, ons erfgoed van geen belang achten en daardoor den Gever beleedigen? Of, onszelf oprichten tot een eerlijke inspanning om den naam, dien wij dragen, en een zoo voorname en begunstigde afkomst en zulke teekenen van Goddelijk en onverdiend gunstbetoon, waardig te zijn?
Onthoudt, dat Gods merkteekenen op ons zijn: „Dit volk heb Ik Mij geformeerd, zij zullen Mijnen lof vertellen". (Jes. 43 : 21).
„Voor Mijzelf". O, dat wij ons dat goed indachten! — „Voor Mijzelf".
Dat is het doel van hun bestaan. Dat was het, waarvoor zij werden gemaakt. In het aanzijn geroepen voor het ware doel: óm te worden een speciaal volk van God. — „Door Mij uitverkoren". — „Want Uw Maker is uw Man, Heere der heirscharen is Zijn naam en de Heilige Israëls is üw Verlosser". (Jes. 54 : 5).
Is dit geen lofzegging? Is dit niet een Goed? Is dit niet een heerlijke erfenis — een koninklijke - geslachtsboom?
Luister naar de Goddelijke openbaring van liefde tot Israël:
„Kan ook een vrouw haar zuigeling vergeten? Ofschoon
deze vergaten, zoo zal Ik toch u niet vergeten. Zie Ik heb u in de beide handpalmen gegraveerd". (Jes. 49 : 15, 16).
Is dit niets? Niets? Cj*^
„Mijn tabernakel zal bij u zijn, en Ik zal hun tot eenen God zijn en zij zullen Mij tot een volk zijn. En de heidenen zullen



weten, dat Ik de Heere ben, die Israël heilig als Mijn heiligdom in het midden van hen zal zijn voor immermeer". (Ezecn. 37 : 27, 28).
Als wij deze en nog meerdere passages, gelijkende op een hartstochtelijke liefde, lezen, zijn we inderdaad nederig. Onze mond is gestopt. Wij falen bij onze poging om ons te realiseeren wat dat beteekent. Wij weten alleen, dat het waar is.
Het is te hoog, te wonderlijk! Maar evenals God zelf.
„Dit is van den Heere geschied en het is wonderlijk in onze oogen." Ps. 118 : 23.
Resumeerende: Beteekent het niets te handhaven de waarachtigheid en de eer van den Almachtigen Heere en God? Beteekent het niets, de wereld duidelijk te maken, dat, dwars door de verwarring en den chaos van menschelijke politiek en de hebzucht van de Koningen der Aarde, God Zijn volk veilig en zeker gebracht heeft tot de plaats, welke Hij voor hen bestemd had, hen brengende in hun eigen nieuw land, waaruit zij nimmermeer verdreven zullen worden, hen beschermende met Goddelijke zekerheid en hun altijddurende zekerheid en veiligheid waarborgt onder de schouders van Zijn almachtige kracht? f ps;3
Beteekent het niets om voor heel de wereld aan te toonen, dat, terwijl God in oude tijden aan Abraham en zijn zaad beloften van zegeningen gegeven heeft, dêzelfde God nog leeft en werkt om die beloften waar te maken en te vervullen in volle maat aan ons, zijn nageslacht?
Beteekent het niets, dat de geheele Bijbel thans met toenemende glans zijn beteekenis laat schitteren en dat elk woord daarin opgeteekend, vervuld is of vervuld zal worden voor de oogen van al de volkeren?
Beteekent het niets, dat een nationale opleving van ware Godsvrucht is beloofd aan ons, door welke de geheele natie zich zal wenden tot God?
Beteekent het niets om voor de wereld de eeuwige vastheid van doel en onveranderlijkheid van Jehovah aan te toonen?
Beteekent het niets om aan te toonen voor de wereld, dat niemand, ook niet de ongeloovige, zal twijfelen dat God een God van Waarheid is, 4at God een God van getrouwheid is en het Woord van God tot Abraham en Jacob gesproken, na



een langen tijd van wachten, nu vervuld is en wel in werkelijken zin in het thans nog blind zijnde Angelsaksische ras, en voor de oogen van alle volkeren? — Zoodat wij, die zoekende zijn geweest om het verloren Israël te vinden, plotseling ontdekken, dat , wij zelf het waren, „het volk", ,,de zonen van den levenden God." (Hosea 1 : 10).
Wat zullen wij nu zeggen van alle deze dingen? Zullen we er boven schrijven: „beteekent niets"?
Laten wij nu terugkeeren tot de beschrijving van Dr. Parker.
Als wij Israël zijn, dan is God in bijzondere zin.een God voor ons en wij zijn Zijn volk.
Nu heeft een vensterkozijn gewoonlijk vier zijden. Laten wij het ons voorstellen.
1. Schrijf aan de bovenzijde: „Wij zijn Gods volk en Hij is onze God".
2. Schrijf van boven naar beneden op de linkerzijde: „Zijn Geest rust op ons".
3. Schrijf van boven naar beneden op de rechterzijde: „Zijn Woord is tot ons".
4. Schrijf op de onderzijde: „Zijn Sabbath is van ons". Verwatenheid aanmatiging, zegt gij?
Luister!
„Gij hebt uw volk Israël u bevestigd,, U tot een volk in eeuwigheid en Gij Heere, zijt hun tot eenen God geworden". (2 Sam. 7:24).
Hier hebt gij de bovenzijde!
En nu 2 en 3, de beide zijkanten:
„Mij aangaande, dit is mijn verbond met hen, zegt de Heere (let erop, dat dit niet een gebod is, maar een verbond, een tractaat door God Zelf gemaakt, let op het kenmerkende verschil: een gebod is iets voor ons om te volbrengen; een Verbond is iets dat God voor ons doet; en dit is Gods verbond,, niet een gebod). „Mijn Geest, die op u is, en Mijne woorden, die Ik in uwen mond gelegd heb, die zullen van uwen mond niet wijken, noch van den mond uws zaads, noch van den mond van het zaad uws zaads, zegt de Heere, van nu aan tot in eeuwigheid". (Jes. 59 : 21).
Een heel merkwaardig woord, oppervlakkig gelezen over het



hoofd gezien, maar hetwelk door1 een verbond bekrachtigt, dat God Zijn Geest en Zijn woord geven zal op Israëls zaad en hunne nakomelingen voor altijd, en dit jaar, dit oogenblik, is een deel van dit „voor altijd"!
En nu punt 4, de onderzijde vzn het vensterkozijn. Over den Sabbath zegt God tegen Israël: „Het is een teeken tusschen Mij en tusschen ulieden bij uwe geslachten". (Ezech. 31 : 13).
Hier hebt ge het vensterkozijn.
Kunt gij het licht meten?
Geen sterveling kan dat!
Stelt u zich een ander vensterkozijn voor: op elk van zijn zijden staat een enkel woord:
1. Liefde, 2. Vergeving, 3. Verlossing, 4. Ondertrouw.
Zeg nu wederom „verwatenheid", „aanmatiging". — Neen, dat is het niet!
'Dit zou het zijn, als God het niet gezegd Ead. Maar Hij heeft gesproken en hier is Zijn woord.
En als er nu lezers zijn, die dit willen betwijfelen, de schrijver dezes zal dit niet, maar hij zal zich eens en vooral en met alle macht, die in hem is, voor God en Zijn woord uitspreken.
1. „Liefde". „Ja, Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde,
Ik zal u weder bouwen en gij zult gebouwd worden,
o jonkvrouwe Israëls". (Jer. 31 :3—4).
2. „Vergeving". „O Israël, gij zult van Mij niet vergeten worden, Ik delg uwe overtredingen uit als een nevel en uwe zonden als een wolk". (Jes. 44 :21—22). .flEiï
3. „Verlossing". — „O Israël, vreest niet, want Ik heb u verlost, Ik heb u bij uwen naam geroepen, gij zijt Mijn". (Jes. 43 : 1).
4. „Trouwbelofte". — „En Ik zal u Mij ondertrouwen (hoe lang), voor altijd, ja Ik zal u Mij ondertrouwen in gerechtgheid en gericht en in goedertierenheid en barmhartigheid, en gij zult den Heere kennen". (Hosea 2 : 18—19).
Liefde, vergeving, verlossing, ondertrouw. Hier is het vensterkozijn? wat nu van het licht? Kunt gij het meten? — Onmogelijk!
Daar is geen mensch, hoe groot zijn kennis van rekenkunde ook moge zijn, die ten volle deze vier woorden kan berekenen.



Breng al uwe systemen van meetkunde, uw maten van gewicht, uw maten van lengte, breedte, hoogte, uw maten van capaciteit, uw maten van schatting, — 't is alles nutteloos.
Zet de meest schrandere wiskundigen aan het werk, die op de wereld bestaan en laat hen de figuren berekenen en de vérstrekkende beteekenis van de vier woorden, zij zullen alle waardeloos zijn.
Geen mensch kan zich hiervan een denkbeeld vormen, geen menschelijke tong kan het uitspreken, geen menschelijke hand kan het beschrijven.
De tong van een Engel zou er voor noodig zijn om ons te zeggen, wat deze woorden beteekenen. Zij zijn verbazingwekkend, geducht, overweldigend.
En deze dingen zijn alle gesproken tegen Israëël door God zelf, in den eersten persoon enkelvoud, het groote ,,Ik" van God. „Ik [heb Hef gehad" — „Ik heb uitgewischt" — „Ik heb verlost" — „Ik wil u ondertrouwen".
Als God alleen gezegd had:: „Liefgehad", het zou verbazingwekkend zijn; maar Hij stapelt Zijn grootmoedigheid op, Hij doet wonder boven wonder.
„Liefde", „vergeving", „verlossing", „ondertrouw". — Wat beteekent dit alles?
Het ligt niet in de macht van de menschelijke gedachte om dit uit te leggen. Evenmin als de gedachten der hoorders van Dr. Parker het licht konden meten, maar het wel konden zien, zoo ook wij.
Met onze gedachten zullen wij het nimmer meten; we kunnen het zien, het verwelkomen, er ons in verlustigen.
O, als wij allen onze oogen konden openen, wij zouden nimmer vragen: Waarvoor dient het? — We zouden absoluut overweldigd zijn door het gewicht, de schoonheid en de grootheid van ons erfgoed.
Bedenk wat het beteekent, dat Israël terugkomende is — niet in ongenade, maar vernieuwd, in eer hersteld, want het is Gods herstelling! ^allil
Israël is verlost!
En God roept de hemelen op om te zingen met vreugde, en de boomen van het woud met vreugdegeschal. (Jes. 44 : 23).
Laat ons deze merkwaardige passage van Jes. 59 : 21 eens lezen:



Deze behelst een van de meest verbazingwekkende uitspraken uit den geheelen Bijbel en er is nog zoo weinig van bekend op onze kansels, zoo weinig van geloofd, zoo zelden over gesproken. — Het' wordt zelden of nooit aangehaald op onze kansels niettegenisifcaande het van vitaal belang voor ons is, in het bijzonder, als wij het volk Israël zijn, tegen wien dit gezegd werd.
In dit vers staat geschreven, dat God Zijn speciaal verbond op Jacob en Israël legt. Zijn Geest en Zijn woord en dit voor altijd.
En elke opvolgende generatie is de erfgenaam van dit onveranderlijke, sterke verbond.
En let er vooral op: het is een verbond zonder condities.
Het is Gods genadegave van deze glorievolle rechten en eigendommen, aan al hun zaad en hunne nakomelingen. — Geen zonde kan dit verbond te niet doen, geen verdorvenheid het vernietigen.
Gods Geest en Gods woord zijn op en in Israël —: „van na aan tot in eeuwigheid".
Verder, dit is geen gebod van God! Het gaat er oneindig boven uit, het is Zijn verbond!
Een gebod kan geminacht worden of verbroken, maar dit niet!
Het verbond van God is absoluut en kan evenmin verbroken worden als verloren gaan. Als het alleen een gebod is, kan Israël het verbreken en zoo de zegeningen aan hem beloofd, verloren doen gaan. Maar het is niet een gebod. Het is veel en oneindig hooger, veel zekerder dan een gebod. God heeft het in Zijn wijsheid opzettelijk op ons gelegd voor onze behoudenis en niet met het doel om het van nul en geener waarde te maken.
Het afwezig zijn van een conditie duidt aan, dat het tot het einde toe uitgevoerd zal worden. Dit is een verbond door God Zelf met Israël en Jacob gesloten, als een natie en volk; het bezitten van Zijn Geest en het woord van God in hunnen mond. van die dag af en voortaan!
Is dit niet een groot „Goed"?
Hier is het vensterkozijn! KUNT GIJ HET LICHT METEN?



CONCLUSIES.
Er is ons geleerd, dat het nieuwe verbond (Jer. 31) is gemaakt met de heidenen.
Niets in den Bijbel wijst hierop. Menschen hebben het er uit afgeleid, hebben het gesuggereerd, eventwel zij durven het niet openlijk vast te stellen.
Maar de Bijbel geeft hier ook geen steun voor. In Jer. 31 is vastgesteld een verbond met het huis van Israël en het huis van Juda! (zie ook Ezech. 39 : 22).
Hebr. 8 : 8, 9 geeft dezelfde speciale en begrensde verklaring.
Daar is geen autoriteit, die dit kan veranderen, daar is niemand met voldoende gezag om dit te verbeteren, noch door beperking, noch door uitbreiding! «T^
Daar is evenwel in den Bijbel een voorziening, door welke de heidenen mogen ingaan in Gods gunst en overvloedige genade, teweeggebracht door een nieuwen en levenden weg, n.1. onzen Heere Jezus Christus, door Wien ook zij aangenomen worden en met Israël deze zegeningen deelachtig worden.
Niet maar om het oude Verbond terzijde te stellen is dit nieuwe Verbond gemaakt, maar bovendien ook voor de heidenen, gedachtig aan Gods overvloedige gunst en genade, niet tot vervanging van het oude, maac bovendien is het Nieuwe Verbond gemaakt met hen en is het hun door Gods gunst en genade vergund als aanknoopingspunt in vereeniging met Israël.
God heeft in het Nieuwe Testament niets gedaan om hetgeen Hij in het Oude Testament gesproken en beloofd had, te vernietigen of het in te trekken. — Het Nieuwe Testament is niet een doorhaling van het Oude Testament.
Ofschoon het vaak gedacht is, dat dit zoo zou zijn.
„Want de genadegiften en de roeping Gods zijn onberouwejijk" (Rom. 11:29) of (zooals de geautoriseerde vertaling aangeeft) — „want de giften en de roeping van God zijn zonder berouw".
Ongelukkigerwijs zijn wij van gedachten, dat God berouw



gevoelde en Zijn vrije giften terugnam, alsof het Hem berouwde over deze roeping. Maar Paulus zegt „neen", God heeft Zijn volk niet verstooten, hetwelk Hij Je voren gekend heeft". (Rom. 11).
En hierin zijn de leiders onzer kerken in direct conflict met Paulus (omdat zij denken, dat het volk Israël.alleen uit Joden bestaat).
Maar laat ons, in aansluiting op het voorafgaande, in korte trekken verwijzen naar andere belangrijke punten.
11. Het toont ons, dat God almachtig en geloofwaardig is.
12. Het laat ons zien, welk deel wij zullen hebben in de gebeurtenissen der toekomst.
13. Het plaatst onze natie en ons volk tegenover den Antichrist.
14. Het laat ons zien, dat God zelf onze nationaliteit zal openbaren, komende uit Zijn woonplaats om tot ons te zeggen, misschien wel met een hoorbare stem: „Gij zijt Mijn volk."
15. Het laat ons zien, dat al de slimheid en kwaadwilligheid - Onzer vijanden, binnen en1 buiten de grenzen zullen
falen om ons te overweldigen.
16. Het laat ons zien, dat in de laatste groote en uiterste nood Goddelijke hulp aan ons gezonden zal worden van Gods heiligen Hemel.
17. Het laat ons zien, dat Jezus Christus regeeren zal over deze aarde en over Zijn volk en met de geloovige heidenen, voor altijd.
18. Het laat ons zien, dat het lijden uitgebannen zal worden en dat de ziekten zullen verdwijnen.
19. Het laat ons zien, dat het leven verlengd zal worden als de dagen van een boom. (Jes. 65).
„Goed"? „Goed"? Hoe zullen! we dit alles tezamen optellen? Wie is er onder ons, die dit „goed" kan schatten?
Beteekent het niets, dat God een bijzonder verbond met Israël ingesteld heeft, waarin geen mensch tusschenbeide kan komen, noch het vernietigen?
Beteekent het niets, dat God Zijn voornemen bekend gemaakt heeft om Zijn verbondenheid met Israël tot een volle werkelijkheid te brengen?



Beteekent het niets, dat zelfs de wuftheden en de zonden van Israël, ook al mogen zij tuchtiging ontvangen, nimmer een einde kunnen maken aan dit verbond?
Beteekent het niets, dat niettegenstaande de dwaasheid en ongehoorzaamheid van Israël, God hen zekerlijk behouden en geleiden zal tot een voortreffelijke gehoorzaamheid en tot een volledige verzoening met Zichzelf?
Beteekent het niets, dat geen van alle, tijd noch omstandigheden, zonden noch Satan, noch Israël zelf, deze groote^ en glorievolle voorbeschikte volmaaktheid geheel kan vernietigen?
Beteekent het niets, dat de Schepper van hemel en aarde — God Zelf — de zon, de maan, de sterren, de zee en alles wat daarin is, tot getuigen neemt, zoo dit kan voorbijgaan, alzoo ook voorbij zal kunnen gaan, dat Zijn volk Israël, geen volk zal zijn alle de dagen, om alle dingen te volbrengen tot het begeerde einde? ,
Al deze dingen staan in den Bijbel geschreven, niet onder een dekmantel van duistere vormen of van overdrachtelijke woorden, waar wij van kunnen maken wat wij willen; maar in vaste en duidelijke taal, helder en klaar!
En was het niet onze blindheid geweest, wij zouden het reeds lang gezien hebben. <*
Het betaamt ons te bedenken, dat noch ons misverstand, noch ons ongeloof ooit Gods uurwerk kan laten stilstaan, of dat Hij Zijne hand één seconde terugtrekt.
. Door al de strubbelingen en den chaos van den tijd heen worden Gods plannen en bedoelingen met volmaakte zekerheid geleid tot hun glorierijke vervulling.
Niet naar de foutieve en verkeerde leeringen van menschen, maar volgens het luisterrijke en accurate geopenbaarde woord van God.
En dat zal vervuld worden, niet naar de bekrompen meéningen van onze begrippen, maar overeenkomstig voorverordineerde besluiten van den Werker, den almachtigen Liefhebber van Israël.
„In die dagen zullen de dooven hooren de woorden des Boeks (dit doen zij heden ten dage niet, Het Boek schreeuwt hen toe, maar zij willen niet luisteren) „en de oogen der blinden, zijnde



in de donkerheid en duisternis zullen het zien!" (Jes. 29: 18).
Laat ons met een vol hart gelooven de woorden van Jes. 41:8—14).
Maar gij Israël, mijn knecht, gij Jacob dien Ik verkoren
heb, het zaad Abrahams mijns liefhebbers Vrees niet, want
Ik ben. met u; weest niet verbaasd, want Ik ben Uw God, Ik sterk u, ook ondersteun Ik u met de rechterhand mijner gerechtigheid allen die tegen u ontstoken zijn, zullen worden als
niets . Want Ik de Heere uw God grijp uwe rechterhand, die tot u zegt: vreest niet, gij wormke Jacobs en gij menschen van Israël, Ik help u, spreekt de Heere en uw verlosser is de Heilige Israëls." .
Dit alles is gesproken door God Zelf tot Israël Mijn knecht, Jacob, dien Ik verkoren heb. Het zaad van Abraham Mijn vriend.
Hier is het ware „goed", boven alle menschelijke kennis en berekening. n... .
In den ouden tijd en honderden jaren terug werd de bijbel gesloten door de priesters en Prelaten van de verbasterde Kerk. In de hedendaagsche tijd is een groot gedeelte van het Boek geheim gehouden door onwettige en onschriftuurlijke uitlegging van de theologen en predikanten van dezen dag.
En zoo wordt de Bijbel ogenschijnlijk erkend als een open en toegankelijk Boek, Imaar met het voorbehoud in betrekking tot de Profetische gedeelten, die opgesloten blijven in de gedachten en die studeerkamers van de theologen.
De oude Priesters hebben tegen het volk gezegd: gij kunt het Boek niet verstaan, wij zullen het wegbergen voor u en wij, daartoe alleen gemachtigd. en bevoegd, zullen het u uitleggen. > , . , ,,
Protestantsche theologen zeggen: gij moogt den Bijbel hebben, maar kunt haar niet zorgvuldig verstaan en uitleggen overeenkomstig waarvoor het bestemd is; het moet noodzakelijk vergeestelijkt worden en sommige uitspraken moeten gezuiverd en geschrapt worden en wij zullen dit voor u doen.
Wij roepen tot beiden, de Priesters en de Theologen: HANDEN AF VAN DIT BOEK!
Het is van ons, voor ons om het te lezen, het lief te hebben, het te onderzoeken, het te verstaan, het te eerbiedigen en als een schat te bewaren.



Het is onze gids, onze autoriteit, ons privilege; neen het is meer dan dat, Het is GODS EIGENDOMSBEWIJS VAN ONZE LANG VERLOREN ERFGENAAMSCHAP, en geen mensch zal het ons afnemen.
En als sommigen! in hun onwetendheid gelijk Ezau van ouds, dit eerstgeboorterecht verwerpen en zeggen: Waartoe is mij dit geboorterecht? en gelijk hij gedaan heeft, het voor een schotel linzenmoes verkoopen, werpen zij ditzelfde geboorterecht weg
gelijk Ezau deed, en om dezelfde redenen — omdat het in hun
oogen tot niets nut is.
WIJ WILLEN DIT NIET DOEN: - maar ons uiterste best doen om het lief te hebben, het te beschermen, het te bezitten, erop te leven en het bekend te maken aan anderen, om zich met ons te scharen rondom de groote Erfenis!