De
LUCHTHARTIGE
VROLYKAAR.T,
Zingende een getal van Zeven NIEUWE GEZANGEN. Op aangenaame wyzen.
I oigt Vrolykaart in zyti Ceiangea; ; 2o_gy een blyde luim geniet > n wik dus met vermaak ontvangeA Zzngmiomm ï 'cgeen %yn vreugd ubteit.



MEIZANG. Wyze: Avec les yeux dans un Villa§et
Gezeten, vry van zorg en kommer,
Aan 'i Beekje, dat hier lieflyk ruischt, Gedekt door 't jeudig Lindenlommer,
Waar'Upeelend windje zacht door zuisch Word ikdoor'tfcboon,dat voor myne oogei
En rondsom my zo heerlyk praalt, Als in verrukking opgetogen, Daar deOofter- Zon ter kimme uitdraait.*/ 2. ven Onlangs fcheen de Aarde als gantsch verfto
Niets had ze dat haar fierlyk ftond ; iflaar thans heeft ze eenen glans verworvei
Die zynen luifter fpreidt in 't rond, Na dat de barre Winter zwichtte,
De Hemel daalde in haaren fchoot J En door zyn invloed haar verpligtte,
Dat zy haar gaaven.'tMenschdom boo<M 3-
De Lente, neergedaald van boven, Voert nu de aanloklyk fchoone Mei
PoorBosfcben, Beemden, Velden, Hor< M* Lww&wifn m W> „
m



Men zing' die Schoone een Lied ter eert, ' Naardienjze ai 't Schepfeidom verheugt,
Opdat zy geenen lof ontbeere> Geen roem van ouderdom noch jeugd. &is4 4
Hoe ftreelt zy me in deeze ochtend uuren i Zy boeit myn zinnen aan 't vermaak,
Dat ze uit haar ryke fchatten puuren, Terwyl ik 't zoetst genoegen fmaak.
Wat zie 'k al hartsbekoorlykhedeh! De Zon trekt met haar' nuchtren gtais
Den Daauw, als paerlen, van beneden Tot in der Wolken hoogen trans. bis. — ,. 5 (ven;
t Oebloemt, door 't lagchend groen ge weeIn't Klaver ryke Veldrapyti
Of net geplante Lusthofdreeven,
l Verfpreidt zyn geuren wyd en zyd,
£n ftreelt het oog door duizend kleuren ; Terwyl 'er 't nyvre Bytje op aast l
lo verf het oog langs 't veld kan fpeuren; Ziet Let hoe'tgraage Melkvee graast. 6.
Maar , kan 't verlustigd oog niet dringen iifor al 'c Y^rmkcfid f<&ooa, het 00r
Wordt



Wordt opgetogen door het zingen Van 'i vrolyk vlug gevederd Choor;
Do:>r 't fraaist muziek van orgelkeelen , Hat zy 't dan Wildzang zy , of met 1
En gy. ó fehette Filoroeelen !
vVydt aan het donker Uosch uw Lied.
7- . .
ó [.leve Mei! watzyt ge aanminnig,
Terwyl gy, teelzkk, 't minnen voedt I Gy dient en eert Natuur rechtzinnig,
En koetet zacht haar teedren gloed. Le Menfchen, Dieren Vogels minnen,
r*e Visfchen zelfs in 't koude nat.! Een ti ek tot paaren heeft, van biun? n,
Op-alles, door uw aandrift, "vat. biS.
M 1 N N E - Z A N G.
Wyae. WatishetfckQQnru)eUaac!igheid) enz
"V^' aarom zou ikmynFillisniethemirmeni Waarom zou ik geen liefde voên
Voor eeye Maagd,om hsare gunst te winnen. Die aan rrryn wenfehen kan voldoen"/ Daar tracht ik naar met hart en Want nitts is zoeter dan dei-Vim. J *
2 II



2.
[k vind myn lust, 6 Liefde! in uw bevelen
Te volgen ; zy zyn me aangenaam, Zy kunnen my het zoetst genoegen teelen:
Maak daartoe Fyllis ook bekwaam.
Daar wenxhikn^ar met ha» ten zin, *> ,.
Want niets is zoeter dan de Ö&fl ^ * ?•
Ik zal uw- gunst en groot vermogen roemen,
Als my haar mondje kuscljes biedr, En my met recht op 't hoogs gelukkignoe • Gun dan da: ik myn wensen geniet j f men; Daar trachc ik naar met haften zin Xyif Want niets is zoeter dan de Min v Bet ZOETSTE LEVEN.' Wyze: On doit fc ixante vuile francs». Of: De IVaereld u in rep en roer.
Hy , die gefladig zwoegt en wroet, In ilaafr en (looft om geld en goed
Moog' zich dit zien gegeeven, b'a. >Maar vindt zyn hart wel rust naar wensch, En fmaa^t die nooic vernoegde Mensen
i/aatby wel 't zrétfte Leven? bis.



2. Fen Vont; hoe magtig vsn gebied," Dien groot cn klein naar de oogen fciet,
En 't al door dwang doet beeven; bis, Een Staatsman aan een Vorftenhof, Of die voor Vorften kruipt in 't ftof,
Smaakt die ook 't zoeifte Leven? bis %. Neen , geen van hen ! Maar die de Deugd Paart met Verftand. en zich verheugt
ïn Wysheid na ie ilreeven; £/V. Tie Kunst en Weeten fchappen voedt, Te vrecn is met ten maatig goed,
Geniet het zoctfte Leven. Bit. 4 Die in een vry Gemernebest, Als Bu-ger zyne wooning vest, *
En, door geep dwang gedreeven, lis. Voor Vorst noch Siaatsgebieder bukt, IViaar Vrjhdds vrucht in Vrede plukt,
Die fmaakt het zoetlle Leven, bis.
De bedrogen GELUKZOEKER. Wyze: De Moeder van de Goden kwam.
1 1
I k haal te van myn vroege jeugd,
Poor trotfehen hoogmoed aangedreevcn,
Al-



Altoos naar Schatten, nooit naar DeUgd ; )ie, zo 't rfty dacht, geen nut kongeeven.
Myn Ouders lieten my niets na ; k Was arm by myn hoogmoedig poogen.
fk wierd een Beunhaas, zochr elks-fchaê, En menig wer.d bedrogen, kis,
2. Het valfche Speelen was myn Kunst; Deeze oefende ik, met knze ftreeken,
Dit gaf my voordeel, maar geen gunst; k Had uit, zo dra myn listen bleeken. • Ik r.w^rf aldus van Stad tot Stad. vlyn *raa:je Kleeding trok elks oogen:
'k .duinte uit naar ik gewonnen had; En v^len fnood bedrogen, bis. ,
3. Maar 'k wierd haast overal bekend "/oor een Bedrieger, valsch in 'c fpeelen,*
Toen dacht ik : waar 't nu heen gewend; Dm in de gunst vin 't Lot te deden ?
Waar myn geluk nu door betracht 1 & Zal naar een treflyk Huwlyk poogen*
Een ryke Weéuw wordt, zo ik acht, Wel ligt door my hedrogen. bis.
4. Ik zocht en vond 'er een, die myt' En ik haar weder kon bekooren:
Ik pachtte op greoten fchat, en zy



Deed my geen minder roermaal hooren , ■ Wy wierden ook wel rasca een Paar: Zy maakte ftaat op myn vermogen, En ik op 't ryk bezit van haar: Zo dat we elkaêr bedrogen, ks.
Een van de rykften*in de Stad Had ze onlangs aan haar moer gekregen;
Maar deeze was haar moede en zadt, £n ftond haar fnoodsn handel tegen.
Zy had, op zynen naam, alöm, Geborgd, gezwendeld en gelogen. Dus had zy niets in eigendom, £n dus werd ik bedrogen. Ui. 6»
Nu is het alles wat zy had, Door hem, naar rechten, aangeflagen^
en zy koos ftil het hmenpad. Ik, fchigtig, zie my ook verjaagen!
'k Zocht nooit dan door bedrog, h Geluk: Thans is 't my voor altoos ontvlogen I
De Wanhoop dompelr me in den druk,' En *k heb my zelf bedrogen, bis,
Bce



Boeren Vryacdje tusfehen TEUNIS en B R E G [ E. Wyze : Hoor Annaatje , ik zal verhaafen.
Ï> T £ U N l S
)re.gje, hoor! 'k Heb lang myn zinnen laeten dwatlqn, of ik jou Van het zoet en aerdig minnen Niet iens rechtuit fpreeken wou, En ik heb ■'c nou ook ewaegt; \,. Want jou fchoonheiJ my behaegt f *
ü tt e G J K,
li! wat zeg je ? 'k wil gelooven,
Dat jou zinnen zyn verdwaeld; 'ae ze zyn gewis verfloven,
Wyl jou hoofd van 't minnen maelt.
't Is te byfter , dat je !t waegt, \,.
Als myn fchoonheii jou behaegt./^ Teunis, ae zo zeper, zoete Bregje!
Dat je-mooi bent, is wel waer. E Zelfdc_ zak zo mennig Knegje,
Toch ik bid je hoor my rnaer,
Datje 't flechts mit Teunis waegt,*) r.
Daer je allien höm maar behaegt, I ts'



B r E G j EZ
Maer wat 2ou ik mit je waegen ?
Zeg me toch iens, wat voor ft uk ? Zo i 't my al myn levensdaegen
Wel gedyen tot geluk ?
A ngders best het niet ewaegd. \yts-
rk Doe niets dat my niet behaegt.j * Teunis. Wil je my gelukkig maeken,
'k. Maekje dan gelukkig weêr; Door het ivlinnezoet te fmaeken.
Dat is al wat ik begeer.
Bregje lief! och! alsje'twaegt,*i y> ■
Weet ik, dat toet jou behaegt. ƒ
B r e G j E.
Dat het minnen zoec zou weezen, Weet ik nog niet nae te gaen
't Wordt door Vryers wel gepreezen; En zo 't al geluk brengt aen, Dan weet men het5 ier men 't waegt *V y. \ Heit my des nog niet behaega, J Teunis.
*Zou 't je nummer dan behaegen, Daer het toch iens weezen moet,
Bregje lief! ai, flyt jou daegen



Toch niet zongder 't minnemoer.'
sk Wed, als jy het m'x me waegt,*? r.,
Dat het an jou hart beha?gt. I 4
B R e G j F .
teunis! zo je 't mient mit eeren;
i En ik my bepraeten liet,
Moet je my getrouwheid zweeren, Om te treên in d'Kchten ftaet. Daerop worde het dan gewaegd ,*) Dat het minnen my behaegt. J Teun is.
Rrcl ik zweer je, zongder liegen > Dat ik jou daerom bemin:
Cyk! of'k zei in rook vervliegen, Heb ik angders in myn zin, Geef me ien kusje, datje waegt.*! r< ©Hoe lekker.' - Dat behaegt! J **•
liet
BEGEERDE ZOET:
verkreeg^n. Wyze: Pantalon, door Kunst verheven]
r *
L-ysje, naauwlyJcs vyftien jaaren, . Vroeg haar Moeder wat het was,
Dat



Dat men noemde 't zoer van *t paaren ?
Of't haar ook niet kwam te pas, Dat zy mee dat zoet mogt fmaaken ,
Èfi of zy niet. als een memch, Eerlang zou aan 'r paaren raaken?
't Zoet daarvan was toch haar wers.:h h
2. Moeder itond veibaasd op t hcoren Van de taal, die 't Meisje fprak I
't Kwam baar onverwacht te vooren, Dat die trek in Lysje ftak, *
Die haar 't Paaren deed begeeren, Om het fmaaklyk zoet daar van,
't Geen zy graag wou kennen leeren, Dat niet zyn kan zonder Msn. kis*
3. Lysje (zei ze) gy wilt weeten, Wat het Paaren fchenkt voor zoet,*
Och, myn Kind .' men mag het heeten Suiker onder Schoorteen roet:
En wik gy 't zo jong reeds fmaaken, Opdat het u rasch vervetl?
Neen! gy mott die neiging (haken, Of het walgde u in de keel. Bis.
4. Maar höe komt het, dat uw zin.r.en Droomen van die zaak ^ daar gy
Immers u niet ziet beminnen,



Of niet weet van Vryery T En gy fpréekt alreeds van Paaren,
Wer scht naar 'tzoet. dat dsar uit fpruitj Kleutcrkous van vyftien jaaren!
Zyt gy met den kop gebruid ? hs. 5 iS'een, de Kop niet; 't is wat anders
f Zei het Meisje) dat my kwelt. Ik bedoel, dunkt my, iets fchranders; . Maar 't is niet in myn geweld. Moet het my een Minnaar fchenken ?
Ja3 'k ge!oof het 'k Zal dan zien, Df 'er een om my wil denken,
Die my graag dat zoet wil biên. bis, G. Lys je doelde op haar vermaaken,
Vond een Minnasr, die haar rasch 't Aangenaame zoet deed fmaaken,
Daar zy naar begeerig was. Moeder (fprak ze) 't zyn maar grillen,
Dat het paarens zoet bedroeft: 'k Zal nooit liever fmaaken willen; I Heb 't van Jan de Knegt geproefd. Ê.v. 7. De Ouders mogten vry wat praaten;
Lysje en jantje waren 't ééns, Om hun fmaak niet natelaaten^
En dat is niets ongemeens,
'tPaa.



*t Paaren fchénkthen 't zoetst van 't Lever Schoon zich Lysje bood aan Jan,
Jan wou zich aan Lysje geeven, En nu zyn ze Vrrouw en Man.
De
AANGENAAME VERRASSCHING. Wyze : ^Vaarwel, è myn Jeannstte l
X eander boc4 Lueinde
Reeds lang zyn teedre min, En 'tfcheen zy hem wel minde,
Maar bleef te koel van zin, Om hem haar hart te fchenken. Hy wist niet wat te denken
Va», haar koelzinnigheid, Of loos beleid, Bis. 2. Vol zorglyke gedachten,
Zocht hy het eenzaam woud, In ftortte daar zyn klag en,
Die hy aldus ontvouwt: 5, 6 Min! wat wreede plaagen,' 7, Doet gy myn ziel verdraagen;
n Daar *t Voorwerp van myn gloeH,1 Myn kwelling yoedty Bis.
» 3, Lu



3» \\ Lucinde, die myn fmarte
„J niet kennen wil, of zien, „ Blyft al te koel van harte,
„ Om my haar gunst te biên.' rv Mistrouwt zy dan een Liefde > „ Bie my zo teder griefde,
,, Zo zuiver is als 't licht „ Van haar gezigt 1 bis. „ Wat mag haar keus beftryden?
„ Zou zy my haaten? - Keen! „ Maar ach ! zy ziet myn lyden,
En fpot met myn geween. „ Zo ik raaar hart moet derven, „ Zal ik van Liefde erven:
„ Het Leven, zonder haar, „ Valt mv te zwaar." üs% k. De treurende Leander,
Dus uitende zyn klagt, .Wist niet dat nog een ander
Zyn woorden nam in acht, Lucinde zelve hoorde, hl ftil> 't geen haar bekoorde
Zy was nem nagegaan
yaa lm m hm» tk>
fg>fi Staak



6 „ Staak (riep zy) ftaak uw fclag'.ea!
,v Zie bier Lucinde! zy, „ Zy komt uw fmart verzachten.
Ik leef voor u, daar gy „ -Alleen voor my wilt leeven. „ Ik wil myn hand u geeven; Gy hebt alreeds rnyn hart: Verban uw fman, bis. 7. Leander, opgetogen
Door blydfchap, kwam terftond Om haaren hals gevlogen, En drukte haaren mond. „ Ach ! fchoone zieivriendinne i „ Dat ik u eeuwig minne! Gy vestigt myn gduk, Na bangen druk $&, 8 Zo (prak hy, en zyn Schoone Had dus zyn Trouw beproefd, Op dat zy #èêr beloone
Hem dien zy had bedroefd* Zyn vrees, diehy voorhecnen Gevoed bad, is verdweenen. Nu zingt hy bly van zin: „ Triomf! ó Min1 bis. EINDE.