■ O 4 ri j 1^1 ij D5   ï KLAEGZANG a e n het GRAF van den HOOGEERWAERDIGEN HOOGGELEERDEN HEERE G. J. N A H U Y S. HOOGLEERAER IN DE H. GODGELEERDHEID EN KERKELIJKE GESCHIEDENISSEN, EN BEROEPEN LEERAER IN DE GEMEENTE TE LETDEN; In den Ouderdom van ruim xliii. Jaren overleden, den ix. van Wijnmaend, mdcclxxxi. T e Lj^TD e N, bij C. van HOOGEVEEN, junior,   KLAEGZANG A E N HET GRAF VAN DEN HOOGEERIVAERDIGEN HOOGGELEERDEN HEERE G. J. N A H U Y S. ICerbiedig tot uw graf, doorluchte fchim! genaderd, Van droefheid overftelpt, treed ik, doch aerslend, toe, Daer 'k aen de fombre busch, die 't overfchot vergadert Van Leydens dierbaerst pand mijn jongfte hulde doe! Gelukkige fpelonk! omhels het koud gebeente Van Neêrlands oogelijn niet dan met diep ontzag: Een zilte tranenvloed doorvveeke uw hard gefteente, Uw akelig gewelf weergalm' van rouwgeklag! Gewis — wie zou dit lijk geen dankbre tranen wijden. Wie ongevoelig zijn, daer alles zucht en treurt, Daer 's Waerelds Dwingeland, na kwijnend angftig lijden, De hoop van Sions Choor ten duistren grave fleurt? Mijn  Mijn god! moest zoo veel deugds den dood ten prooi verflrekken! Is dit, verheven ziel! is dit in 't eind uw loon! .... Tijran, gij kunt zijn beeld deez' boezem niet onttrekken, Dat zijn gedachtenis voor eeuwig hier in woon! Rust, dierbre nahuys! rust, van 't logge ftof ontheven, RuSt, gij volbragt aireede uw' moeijelijken tocht, Rust, rust in je sus arm, in de eeuwig blijde dreven, 'kBenij u geen geluk, te duur helaes! gekocht. . . . Te duur gekocht! — gewis, wie zal de tranen droogen Van, Leydens Jonglingfchap? en Kerk, en Vaderland, En 't Ouderloos gezin, wanhopig neêrgebogen, 't Kwijnt alles om 't gemis van zulk een dierbaer pand! Hier zit Menschlievendheid, door droefheid overrompeld, Zij fpelde 't heuglijkst heil aen haer natuurgenoot, Maer ziet op 't onverwachtst haer hoop in 't graf gedompeld, Bezweken voor de magt van d' onverzoenbren dood. Den dood!.... hoe lang, hoe lang, ö eeuwig Opperwezen! Treft zijn verwoede pijl de deugd in 't fchuldloos hart, Terwijl een vuige ziel, door euvcldaên belezen, Ontzind, doch ftrafFdcos, zijn trotsch vermogen tart! Een  Een.fnoodaert, in den boei der flaeffche lust geklonken, Spaert zijn ontmenschte magt bij 't fchand'lijk levenslicht;. Een luiaert, in den fchoot der laffe rust gezonken, De last der Maetfchappij' blijft veilig voor zijn fchicht! En n a h u y s! . . . ó mijn god! wat tegenfirijdigheden!... «s Was dit, geduchte heer! was dit uw hoog bevel? Ennahuys, Neêrlands hoop, van Neerland aengebeden Moet bukken voor zijn trots!..,, verbazend t'zamenfteU Ja, nahuys viel! — 6 god, leer zwakke ftervelingen Nooit, met een fcheem'rend oog, in 't donkerite verfehiet, In 't onafmeetbaer diep van uwen Raed te dringen, 'tls alles wijs en goed — maer wij begrijpen 't nieti Wij buigen voor uw' wil — maer zoudt gij droefheid wraken, Daer elk herdenken ons het angfïig hart verflaet? o Neen, waer oud en jong de bangfte zuchten flaken, Daer eischt uw ftrenge Wet geen vergenoegd gelaet. Treur, treur dan Leydsch Atheen, nu uw gelukzon daelde, De duiflernis verfcheen bij 'tflaeuwen van haer' glans, En zij, die ons zoo kort met heuren gloed beftraelde, Liet Hechts een fcheern'ring na aen Bato's lettertrans. Treurt,  Treurt, heufche vriendsnrei! gij, die, met heet verlangen, De orakels van gods Wet van zijne lippen vingt, En aen zijn onderwijs geheel verrukt bleeft hangen, Betreurt zijn heilige asch, daer ze u tot droefheid dringt $ Die mond, die meenigwerf uw diepen aendacht boeide, Die u Gods racdsbelluit ontdekte eri je sus wil; Dje mond, van wien Gods leer als honigbeken vloeide; Die mond... wat bittre ramp! die mond zwijgt eeuwig uil.., Dat hart, in 't welk geen trek dan tot uw welzijn, zweefde, 'Dat hart, dat voor 't belang van de Euangelieleer, Voor jesus dierb're Kerk, voor 't Vaderland Hechts leefde, Dat hart, mijn god wat flag! dat hart — het klopt niet meer! o Edle Jong'lingfchap! beween dit vroeg verfcheiden, Nu ge een' oprechten vriend, een' trouwen leidsman mist, Die u langs rozenpaên, op 't fpoor der deugd zou leiden, Wiens ziel een afkeer had van vuige broedertwist. Te vroég, te vroeg helaes! is hij aen u onttogen .... Misfchien was zulk een ziel voor 't jammerdal te groot... o Volgt zijn voorbeeld naer, befchouwt met ftarende oogen Zijn Godvrucht, kunde en deugd — en volgt hem inden dood! Kleedt  Kleedt u In rouvvgewaed*, ó Sions tempelreijen ? Wijl nahuïs ed'le geest uw hope ontvaren is; Helpt me op deez' koude Zerk de lijkcipresfen fpreiena Dit eischt zijn blanke deugd en uw erkentenis. Herdenk, ó Christendom! met tranen op de wangen, Hoe hij voor u alleen zijn' arbeid heeft beueed, Hoe hij in uwe ziel een ongeveinsd verlangen Naer je s us leer en dienst, vol drifts, ontbranden deed. Herdenk zijn onderwijs, ó treurende Gemeente! Herdenk wat zuivre zeên die grootfche ziel bezat, En huldig dit verblijf, dees busch, die zijn gebeente, Die 'theilig overfchot van nahuys rif bevat. Onnozel vijftal! u, o fpruitjes, pas ontloken, Wat treft uw prille jeugd al grievend zielsverdriet! Van al wat dierbaer was fchier te eener ftond verdoken, Kent gij noch de ak'ligheid van uwen rampfpoed niet! Doch, fchoon ge uw Ouderen mist, hun teedre oplettendheden, En u gedompeld ziet in 't hartverteerendst leed, De Godheid zelf verhoort uw flamelende beden, En 't ganlche Vaderland is tot uw hulp gereed l 't Ver-  *t Verrukte Nederland bleef aen de lippen hangen Van hem, wiens kroost gij zijt, die u het leven gaf; En, weesjens! zouden ze u haer hulp niet doen erlangent Dus legt geen Batavier de dankerkent'nis af: Ja, nahuys! al wat leeft eerbiedigde uwe gaven, Deed hulde aen uwe deugd en ongeveinsde ziel, Al wat gevoel bezat, zag zich in rouw begraven, Toen uw bezit hun hoop en 't Vaderland ontviel. En ik, ik merk de hand van 't ftraffend alvermogen, Dat ons Hechts korten tijd uw grootfche deugden fchonk, Ik wend naer uw verblijf nog eens mijn weenende oogen, En ik verlaet, doch noode, uw fombre graffpelonk! Rust, dierbre nahuys! rust, van 'tlogge ftof ontheven, Rust, gij volbragt aireede uw' moeijelijken tocht .... Rust; rust in j e s u s arm, in de eeuwig blijde dreven , 'kBenijde u geen geluk, te duur, helaes, gekocht! J. H. vander. PALM, Thesl. Stud.