^1195"''   B AT AViÈSCHË X X M JB JE M. JE VOORDE VRYE NEDERLANDERS, ONDER DE SPREUK E7/V Fryheid en Vaderlandsliefde i TE AMSTERDAM, B Y J. WEEG Ei   O P D R A G T aan het GENOOTSCHAP vvin WAPENHANDEL • ter s p r e (j k e voerende I TOT NUT DER SCHUTTERT. te AMSTERDAM. *t Is braaf, dat Amftels Heldenry ! Met moed liet wapentuig wil draigen , Ora Neerlands vrye Maagd, tenfpytderDwing'landy, Met welverëende kracht manmoedig te onderfchraagen.Dan niet te min is 't kloek en fier De daaden van den Batavier Die zich , noch door Geweld , noch valfche Schyn liet dwingen Uit een Bataafsch Gsmoed gulhartig op te zin' ten.  Wy, die als Gy, Bataaven zyn, En ook den ftrydbre Sabel wetten, Om 't Aterlings gebroed, wiens boos en lielsch fenyn Den vryen Staat verpest, eens perk en paal te zetten; Verruilde dus een poos 't Geweér Voor den Bataaffche Dichtrenveêr, Tot fchetfuigvanUw trouw en moedige bedryven, Wier roem by 't Nagedacht in zegening zal bly ven. Gedoog daarom, ó Heldenftoetl Beroemd door Glorieryke daaden, Dat wy,fteeds aangevuurd door 't Vaderlandfche bloed, Bekroonen uwen vlyt, met deeze Lauwerbladen Geplukt uit Neêrlands Vryën Thuin, Tot grootfche Siering van de Kruin Van U , van ieder een, die Trouw als Neer- lands braaven, Het Welzyn van het Land, met goed en moed durft ftaaven. v. A.  AAN HET GENOOTSCHAP VAN TOT NUT DER SCHUTTERY TE AMSTERDAM. Gy, die dit ruime Veld betreedt; En als een Held met roem bekleedt, Geflaêg ons harte kunt verblyden, Gy toont hoe 't nut het werk verzoet, Dus mooge we U deez' Liederen wyden, Ten roem van uwen moed.  Gy zorgt voor 't heil van 't Vaderland-,. Veracht den fnooden Dwingeland, En fpreekt de Taal van Neêrlands braaven; Op dat het kwynehd Land weêr bloey'; Den llandwerks lust wenscht Gy te ftaaven;, ó Dat uw yver groey'. Vasrt voort, uw lust bekoort ons hart, Leef vro'.yk, fchoon de Nyd uw zarc, Wy willen u ter eere zingen, Verwagt van ons, ó Heldenry! Dat we eens op hooger toon den Cyter ftoute; dwingen, Tot nut der Sciiuttery. R.  ■ 3 M jH x c 's'Tè J^e liefde voor het Vaderland, deszelfs onwaardeerbaar e Vryheid,en de lust tot het zingen welke men thans by onze Landgenoot en befpeurd, hebben ons, op het voetfpoor van andere beroemde Vader* landfche Dichters, ook de hand aan de Lier doen flaan, om iets tot nut en vermaak van onze Braave Weldenkende Landgemoten aan te brengen. —- Mo m e mv-m-ïsr Wys: Zonder de ffjn, Die in den Raad 2a! voor den Burgren Vryheid fpreekerj Moet met 'er daad Doen zien dat 't hem ter harte gaat; En blyven pal liaan onbezweeken A!s eenen Muur, ten blyk en tecken, Hoe hy bellaar-  Geen boozer aart ïs op het Waereldrond te vinden, Dan die niets fpaart Het geen den Burger onrust baard: Dit zyn zy, die in fchyn van vrinden, De Rechten willen gantsch verflinden, Aan hem zo waard. Zoo lang als Gy Zult leeven, echte Patriotten! Zo zullen wy In Neerland blyven leeven vry. De Muitten moogen t' zaamen rotten, Geen Vryheids zoon laat zich befpotten Door dees Harpy. A 5  Schuil in den grond, Snoó Aterlingen en Gedrochten! Wiens Vioekverbond Verpesten kan deez' Vryën grond Wringt u daar als de flang in bogten Gy die den dood der Vryheid zogiea Met hart en mond.  A A N D E VADERLAND SCHE V R. O U W E N. Wys: Mogt ik een Seisje weezen, Gy Vrouwen der Bataaven! Die in de bresfe ftaan, Om 't Rot der vuige ilaaven Met kragt te keer te gaan, Voor u de Lier te dwingen Is heden myn begeer; 'k Wil thans een maatzang zingen, ó Schoonen! tot uw eer.  ó Lust van 't Huwlybs Leeven. ó Pronkfieraad des Mans! De Roem waar naar wy ftreeven Geeft gy nog fchooner glans; Door alT de groorfche daaden, Wel eer door u gedaan, En die met roem belaaden , By ons befchreeyen ftaaij. Gy trok in de eerfte tyden Altyd met moed te veld. Wen 't Heldenheir moest ftrydei» Ter fnuiking van 't geweid; Uw Zang gaf moed en Krachten, * Aan 't mannelyke bart, Terwyl uw band verzagten Al hun bekoomen fmart.  Gij, Haarlem, kunt getuigen S Hoe Kenau Hasfelaar, Niet voor 't Geweld wou buigen Van Spanjen's wreê Barbaar; Maar kloek en fier te waapen 'sLands Vyand tegen tradt; En als voor 't ftaal gefchaapen, Een Helden inborst hadt. Zo deed Gy ook, o Vrouwen Op Alkmaars veege Vest, By 't dondren der Kartouwen Van 'sLands gehaate Pest. Gefteunt door Heldenvuisten, Mogt gy dat moordren Rot Dat fnood uw recht verguisten, Verdryven tot hun fpot.  Ook zag men korts nog blyTjeri In Leiden van uw moed, Daar gy een Rot deed wyken Van Muïtzugt's wreed gebroed, Gy fchuwt als wy de banden Der vuige flaverny, Ten dienst der Duingelanden , Gefineed door Muitery. 'k Zal daarom (leeds, ó Schoonen! Van uwe grootfche daên, Altyd de blydfte toonen Op mynen Chyter (laan, Ja, by 't geluid der inaaren, Ook (leeds met hart en hand, De kragt der Sabel paaren Voor u en 't Vaderland. ■  LOF D £ R WAPENOEF F E NINO. Wys: Annetie yyfiiet: Jaar omtrent* ó Oefening die rayn Zinnen flreek, Wat Vruchten hebt ge at niet geteelt, Op Neêrlands Vryge?ochten Grond, En Dorp en Steeden, Hield gy in Vreeden. Waar ge u bevond.  De Muitzucht, keert gy dapper af, Bezorgt hem by den Rechter ftraf;' I>aar gy het heilig recht bewaard'. De Muitelingen Met Klem te dwing» & Juist uw' aart. Hoe dierbaar werd gy „Je: gefchil£ In Leydens Oude en VryeStad, Hoe toonde gy daar 'c waare nut, Van 't Exerceeren, En 't Paradeeren, Tot s'Volks befchut.  Door Wapenoefening, word geweld Op *t kragtigtte ter neêr geveld, Als van een feilen donderdag, Wie u durft wraaken, Wy blyven waaken En nagt en dag. ó Braave Neêrlands Jonglingfchap Vaarp voort in deeze Wetenfehap, Zo werd het Heldental vergroot, Om mee te vechten Als dappre Knechten,' In tyd van Nood. B  Elk blyv' getrouw in zynen plicht, Zy word met vaerdigheid verricht; 't Geweer is thans ons vreugd en lm* V/y blyven waaken, Voor 't recht der zaakea En Steeden rust.  AAN D Ë ARISTOCRAAT. Wys: Men wil (leeds Floiaas gutiften roetmm Gy ,Trots5art! die met weidfcne Glorie Op de eeren (loei gezeeten zyt, En (leeds, met dwingende Viflorie In aller recht en wetten fpyt, De Burger op den nek durft treeden Die u in eer en aanzien bragt, Hoe zeer ge uw doen, met fchyn van reeden, Bekleed, gy ziet u toch veracht. B a  Alfchoon gy ziet de.n Burger kruipen,- Voor u als flaaf, in llie[ig ftof. Gy ftaat toch nltyd voor de St:iiPen En grillen bloot van 't wufte Hof. Wat Burger zal zyn leven waagen , Voor u, die hem geftadig drukt, En die hem nimmer kan verdraagen, Dan wen by gaat in 't Hof gebukt. Gy zult verlaaten, hulploos weezen, Wanneer gevloekte Muitery, U zal op de eeren ftoel doen vreezen, Of wen de helfehe Dwingelandy, Hoe zeer ge u eertyds zag bewondert, Door vuige flaaven,wars van eer, U van uw grootfchen Zetel dondert, In fchandelyke laagheid neêr.  Dan zullen u de heete traanen, Die gy de Burgren fchryden liet, Een' bitren weg tot wroeging baanen, Terwyl gy,duidlyk in 't verfchiet, Zult zien, met welke fnoode daaden, Uit trotfche Waan, of zugt tot Goud, Ge u zelve hebt als overlaaden, Toen u 't bewind was aanbetrouwd. Dan zult gy, hoe u zulks moog fmartS» Van Yder één een Balling zyn, En vinden, voor uw zwoegend harte, By vriend noch vyand Medicyn. Daar hy, die ïleeds naar pligt en wetten , Der Burgren rechten heeft geëerd, Zich zal op eenen troon zien zetten Schoon hem de Dwingeland heeft geweerd, B 3  Bit bleek nog onlangs aan Capellen, Die m'in 't gefolterd Nederland, Door 't Recht der volken zag hertellen, In zynen eer/te glorie fi.md, Daar hem de Heerschzugt uit dorst bannen, Toen zy meest de oogen had verblind, ' Van die de Vierfchaar moeste (bannen, E" zy alleen zat aan 't bewind. Maar, waar zag men ooit Dwingelanden, Gehaat om hunne Dwing'landy, Gefteunt door kloeke helden handen, Van eene Vrye Burgery? - Nooit zag men zulk een daad gebeuren! By Dwingends grootheid ziet men al, Wat Vryheid aêmd angstvallig treuren, Terwyl het juicht by zynen val.  Blyft dus, 6 Wreedaart! uit de Landen, Van Batoos Edelaartig Zaad, Dit moedig kroost duit geene banden, Van eenen wreede Aristocraat,' ïlet zal nocb u, noch Monarchyc, Gedoogen op zyn' vryen grond, Maar, vloekend op de Dwingelandye, U wraaken tot zyn laatfte Hond! V. A. B *  VRYHEIDS ZANG AAN N I E R L AJSDS %z je x :d je iv\ Wys: Annetle vyftien Jaar omtrent. Oprecht Cïviüs Nageflagt, Dat Heerscbzugts trots op 't fterkst veracht. En nimmer onder 't juk zich boog: Verliest uw rechten, Wie ze ook wou flegten. Toch nooit uit 't oog.  Becherm uw dierbaar Vaderland, En Vryheid voor der Heerscbzugts hand; Wilt nimmer voor haar flaaven vliên, Maar laat die vuigen, De Wapentuigen, Der Vryheid zien: Dan zu't Ge in Neerland veilig (lil, Bevryd van Heerschzucht's dwang en wil. Steeds waarlyk vrye Burgers zyn, Gelyk voor dezen, In 't waare Weezen, En niet in fchyn. S. B5  AAN DE WANKELENDE ONVERSCHILLIGE E N ONRUSTIGE NEDERLANDERS. Marsch. Civilis kroost f Dat tot vreugd en troost, Van het Land, Nam 't geweer ter hand; Houd dien moed, die Gy voed, Stuit het vuig gebroed , Dit voor Heerschzugf loert op fpeer en Hoed, Dan zult gy, ó Helden! u met Lanerbladen, Van der Burgren hand rondfom zien overladen, Ta, voor uw trou.v, met roem en eer, Ook daalen in het Graf ter neer.  En Gy wiens oog, Zich tot nog bedroog, En tot hier, Zag geen Muitend Dier, Dat rondfom gefnoert, Op de Vryheid loert, Eu 't verblinde onnooz'le volk beroerd, 'c Word tyd voor u, Laf harten! dat gy eens ten lesten, Uw gezicht herkrygt en kennen leert s'Lands pesten, Of Gy word voor 't Muiteren rot, En voor den Patriot een fpot. Nu Gy, die ttil, Als een Burger, wil, Den Souvrain, Trouw gehoorzaam zyn, Kan ook waarlyk hier , By den kloeken Batavier, Schuilen onder 't Eendragt's Banier, Maar zy, die der Vryheids ftemme willen fmooren, Of de zoete rust van Neérlands Burgers ftooren, Zullen, door en recht en wet, Ras worden perk en paal gezet. S.  AAN DE V R. Y H E I ,D. Wys: Marsch van 't Utrechtfche Cenootfchap. Of, '/ h voor Vaderland en Vryheid % Lieve Vryheid, lust van 't Leeven ! Aller Belgen vreugd en heil i Voor U wil men alles geeven, Voor U heeft men 't leven veil Niets is ons op de Aard, Meerder fchatten waard, Dan bevryd van flaverny, Steeds tejeeven vry en bly,  Neerland! dierbre vaadreh kochten, U, ó fchoone ! met hun bloed, Strydend' tegen wreê Gedrochteu, Die, fteeds rafend en verwoed, Vielen op U aan, Om U neêr te flaan , In Uw pas ontlooken fland, In ons dierbaar Vaderland.- Veele trouwe Patriotten, Zag men hier, ó groote God! Op gevloekte moordfchavotten, 't Dierbaar hoofd van 't lyf geknot, Om dat zy getrouw, 't Wankele gebouw, Van U en den veege ftaat, Waaren eenen toeverlaat.-  Én fchoon veele vuige zielen Daar ge Uw hoop op had gebouwd, Gingen voor den Afgod knielen, Om het eereloolb Goud, Gy bleeft echter ftaan, In deez' Staats orkaan, Door den lieren Heldenmoed* Van het echt Bataviesch bloed. Ja, toen gy mogt adem haaien, Maar door wreede Heerschzugts vuist,V/ierd gefteld in enge paaien, Ja, m'U byna zag verguist, Stond de Batavier, Moedig kloek en fier, Stont voor U, ó fchoone pal, In het allerwreedst geval.  Gy, voor 't blinkend Haal gefchaapeii, Vreest noch Heerschzugt noch geweld, Maar vliegt yling fier te wapen; Tot zy zyn een paal gefield, Nimmer laat hy af, &> Maar tot aan het graf, Waakt hy voor den grootfchen fhnd, Van U, en het Vaderland. Dus, ó Vryheid! wil niet vreezen, Voor geweld of groote Magt; Hoe een Dwingeland trots moog' weezen f Op zyn flaaven, 't word veracht, Door der Belgen ry, Die (leeds vry en bly, Willen met U blyven liaan, Of met ü en 't Land vergaan! ▼ A,  D * I N K L I E n Ter Gelegenheid van de Verjanring van 'i Exercitie Genootfchap. TOT NUT der SCHUTTERY. ** 'é**r de Vricndfchap «oonf Wy zien ons weder hier vergaard, Aan 'c Koop en Scheepryk Y, Daar ons Genootfchap thans verjaard, Tot nut der Schuttert, ' Tebblyk, hoe ons de Eendragts band, Beftendig houd in goeden ftand, Wat vreugd, wat vreugd, wat vreugd.-  Kom laat ons heden vrolyk zyn t Op deezen blyden dag, Wy wenfchen met deez' Beker wyn t 't Best dat men wenfchen mag, Het welzyn van ons Vaderland , Waar aan elk goed en bloed verpand * By ons, by ons, by ons* C Dat'frriaakt, dat doen wy nog een keer* Elk fchenkt zyn glaasje in, 't Is op den Handel van 't Geweer, Uit waare Vryheidsmin, 2y immers is het die 't Geweld, Der rustverftoorders nederveld, M«t kracht, met kracht, met kracht-; 0  Nu vullen wy op nieuw het Glaj, By Vriendfchap voegt de wyn, f> waare patriot, ditpas, Zal 't u Gezondheid zyn, Leef, leef ten beste van den Staat, En luister van den Magiilraar, NoSiang, nog lang, nog lang. Dat onze vriendschap duurzaam zy, Vereischt een gulle dronk ; Daar zy tot nut der. schuttery, Dit Jaar zo fchitt'rend blonk, Elk onzer ieev' nog langen tyd, Van Ramp en Tegenfpoed bevryd, In Vtéê, in vreê, in vreé.  Hóe blinkt de gulheid op 't gelaat s Een ieder fchynt voldaan, Drink daar de vreuchd ter harte gaat, De midd'len van bestaan. Dat ieders Handel weelig bloei]'» Zyn neering en Handteering groeij' * Van tyd, van tyd, tot tyd. Zo volgt men Eed en Burgerplicht * En ieder ftel zyn vlyt, En Vaardigheid aan 't helderst licht * Tot heil der Stad bereid, Beginnen wy op nieuw den Taak, En drinken nog eens op 't vermaak* Tot flot, tot flot, tot flot. *ê C i  HET GENOOTSCHAP TOT NUT DER SCHUTTERY AAN DE VRYHEIDSVRIENDEN Mr' l q h E s p e E N j- v e r l e m. Wys: Pen fez vout jeune LijTtte. Waarfle vrienden! die voor Vryheid, U gulhartig uitten dorst, Hoe klopt thans myn hart van blyheid. Ja hoe zwoegt ons aller borst, Wy, wy moesten toch befc'houwen Dat geen veilheid noch vertrouwen Dat geen veilheid, noch vertrouwen, In U beiden wierd gefield, In U beiden wierd gefield, Maar G'in Boeijens wierd gekneld. Maar G'in Beeijens wierd gekneld.  Hemel, hoe kost gy gedoogen, Dat twee, aller achting waard, Na een aüerkrachtigt poogen Voor de Vryheid, 't lust der Aard, Wierden fchandelyk op gefloten. Ach! hoe lang heeft 't ons verdrooten, Ach! hoe lang heeft 't ons verdrooten , Maar God lof zy zyn weêr vry, Maar God lof zy zyn weêr vry, En dus juicht deez' Schuttery, En dus juicht deez' Schuttery,- Zagen wy u dus ontkluisterd, Ademen een' vryen lucht, Vryheid zag haar ook verluisterd, Na zo menig bangen zucht, Waarheid voor de vuist te fpreekea, Is het waare Burger teeken , Is het waare Burger teeken, En hoe meenig Patriot, En hoe meenig Patriot, Deelde in uw bitter Lot, Deelde in uw bitter Lot. C3  Nooit naar waarde U te noemen Zien wy telkens ons vereert Als wy op U byzyn roemen, Wen 't Genootfchap Exerceert Wilt ons dan uw gunst betoo'nen Onze vlyt fteeds by te woonen, Onze vlyt fteeds by te woonen, Braave H e s p e en Verlem BraavellEsPE en Verlem' Want dit geeft 't Genootfchap Klem, Wint du geeft 't Genootfchap R>m Vryheids Zon blyf ons beftraalen, Zo zal onze noeste vlyt, By dit Tweetal eer behaalen, Zelfs in fpyt der bitfche nyd Nog eens waarde Vryheids Zoonen Biyt ons arbeid fteeds bywoonen Blyf ons arbeid fteeds bywoonen,' Du verwakken onzen moed, Du verwakkert onzen moed' Wy befchermen fpcer en Hoed, Wy befchermen fpeer en Hoed.'  AAN HET GENOOTSCHAP VAN ONDER DE SPREUK TOT NUT DER SCHUTTERT. te AMSTERDAM. By het tekenen van deszelfs Plan ten nutte van Neêrlands Burgerftaat. Wys: Wat is het fchoon het Menschdom te verplichten, Is 't Heldendeugd voor Vaderland en Vryheid, Met eenen onbezweeken moed, Tot'sLands Heil en aller burgren blyheid, Fier te ftellen en goed en bloed. 't Is ook geen minder burgertrouw, Als men het wankele Gebouw, Van het beftaan der Ambagtsliên Wil moedig hulp en byftand bien, C 4  En zulk een deugd voed gy, 6 Amflellaaren, Die onbezweeken vry en bly Wi,t X>rlVChm,'mCh ^"oehmaeit* Tot nut van Amftels Schuttery, Greept gy het balderend rVTusket, Tot eenen fteun van Recht en Wet Trouw waakt Gy thans ook voor dén Stand, Van de Fabrieken in ons land. PIeCht'\ontn?y ü'met h^„,nond verOm in 't vervolg geen kleederpracht Of Huisciemd, door vreemd vernuft gevonden En m ons Vaderland gebragt, Tot des werkmans drukkend kruis', Nimmer te dulden in uw Huis. ' Op dat Nederlands handel groei', En der Burgeren Welvaard bloei'!  Deez' braave daad moet uwen luister ilaaven, En verdiend der braave roem! Dat op uw rpoor in fpyt der vuige flaaven, Daadelyk Neêrlands Helden bloem, Zich 't zaam gelyk één Man verbind', Op dat men in hen de Zuilen vind! Die Kunst en Handwerk in ons Land, Weêrbrengen tot hun ouden ftand. y. A. c5  D E Wakende 35 ü K. G E R Wys: 4fer Rofemnd befcheiden. Hier ben ik op de Wacht befcheiden, Ik ftaa met vreugde op myn' Post. En zal gerust zo lang hier beiden, Tot ik getrouw werd afgelost. * * Zo mag de Burger veilig flaapen, En vreest noch onraad noch gefpuis4 De Medeburger ftaat ter waapen, En dus beveiligt hy zyn huis.  Wie zou niet voor elkander waaken, Op dat de rust beveiligd zy, Geen 't minfte onheil moet genaken, Pen Burgerfchaar aan 't Schcepryk Y. Men durve vry iets ondervinden, De blanke Zabel is gewet, Elk Burger laat zich ras daar vinden Met dondertaal uit zyn musquet. 't Zy 't Nacht of dag is, wy pareeren, By 't allerminfte ongeval, Om twist of muitzucht af te keeren , Wy ftaan,fteeds moedig,altoos pal.  Wat zou het Exerceeren baaten, Indien doch Amftels Burgery, Zich niet kon op den moed verlaaten, Van onze Edele Schuttery. Leef dus, ó Burger! fteeds beveiligt, Wy waaken willig tot uw nut, Zo blyve en Recht en Wet geheiligd ,' Gy blyft getrouw door ons befchut. R,  WAARMOND E N W E I M A N. Herders Kout over het Nut der Wapening ten platte Lande. Wys: Frjhdd blyheid, WEIMAN. ILow de Waap'ning nuttig weezen, Braave Waarmond! om den ftand» Van het Burgerrecht te vesten, In ons dierbaar Vaderland?  WAARMOND. Ja gewis, myn waarde weiman! Grypt de wapens ifi de vuist, En gy zult uw recht bewaaren, Dat een Dwing'iand aêrs verguist» WEIMAN. Maar zeg my dan eens, myn waarmono, Hoe zal men toch Land en Vee, By 't behandelen der waap'nen, Altoos houden wel en reê! Gy weet immers ook, myn waarde? Dat men toch een grooten tyd, Die gelyk een fchaduw heen vliegt, Met de Wapenhandel flyt.  'k Moet dus immers Huis en Have, Als ik ftadig Exerceer, Dryven laaten, en de fpade, Ruilen voor het Krygsgeweer! WAARMOND. Hebben wy dan nimmer uuren, Die wy llyten, zonder ichyn, Van voor ons, noch Huis, noch Have, In het minst van nut te zyn ? 'k Meen van ja, en waarom zouden, Wy niet greetig eiken ftond, Van dien tyd, met vrucht beiteeden, Tot bevryding onzer grond. —»  Is 't meer vreugd zich aftematteri, In een Kaats of kollef baan, Dan voor 't Vaderland en Vryheid , In het Wapentuig te ftaan ? Wat kan ons het eerfte geeven ? Slegts krakeelen en gevecht. Daar het laaste ons kan bewaaren, Of bezorgen 't heilig recht. ——« By de aloude Batavieren, Zag men nimmer eenig fpel, Dsn het geen tot nut kon ftrekken, Van 't gevestigt Staatsgeftel.  Hier door kreeg het moedig Roome, Deeze fiere Heldenry, Hoe 't ook op hen aan mogt vallen, Nimmer in heur flaverny, Maar zy bleven vry en moedig; Ja! den Spaanfchen Dwingeland, Móést voor 't kroost der Batavieren* Vlugten uit dit Nederland. Daarom weiman! wil de Wapens* Vlytig handlen, 't is ons nut! —■ Vrye Burgers, wel gewapend, Zyn der Vryheid's grootften flut» b  WEIMAN. 'k Ben voldaan, myn braave waarmond ! Uwe raad behaagd ray wel, En 'k verkies voor alle fpeelen, Thans het nuttig wapenfpel! v. A.  AAN DE m V X T % V' G T. By de Opftand der Boeren tegen het Gebod der Wapening. In January 1785. r Lieve velden Bosch en Bloemen, Wys: ) of (_ Zingen wy tot Zoutmans glorie» jDolle Muitzugt! Vreeslyk Monfter.' Dat fteeds rood van menfchen bloed, Met een nitgelaate wreedheid, Op de braaffte Burgers woed; Gy, die wetenfchap en kunften, Stremt in haaren nutten loop, En het hevigst ongenoegen, Blaast in eenen woesten hoop. D 2  Gy die Kind en Ouderliefde, Uit hun beider harten jaagt, Wen Gy door uw tweedragt zaaijen, In üw heilloos opzet flaagt, Om en Wet en heil'ge Rechten, Van een braave Burgery, Met de Vryheid uitteroeijen, lat een fteun der Dwingelandyé Ja, die reeds herhaalde keeren, In ons dierbaar Vaderland, Tot een fchrik voor alle Braaven, Uwen ilandaart hebt geplant, Waar door gy de vroomfte Mannen, Om een Zetel voor 't Geweld, Op s'Lands eer en roem te (lichten, Hebt ontaart ter neêr gevelt.  Hebt gy uw gevloekte lusten, Dan nog niet genoeg geboet, Toen Ge in Rotterdam en Leyden, Vlammend" op liet Burgerbloed, Uw verpeste oproer fakkel, By het woeste graauw ontftak, En den band van burgerliefde, Door uw fnoode list verbrak. Moest Ge uw twistvuur by den Landman Ook ontfteeken, in een ftond, Dat gevreesde Plunderaaren, Naadren zynen veegen grond; Die zyu Kroost en Huis en Have, Drygen met het grievendst leed, Daar gy Hem , door uwe fnoodheid, Nog veel zwaarder rampen fmeed i D 3  Gy ontaarte! doet hem muiten, Tegen 't wyfelyk bevel, Van s'Lands nooit volpreezen vaadrenj; Welkers wyfelyk beitel Dient tot zyn geluk en beste, Wyl de nutte Wapening, 'C Heilzaamst doel is ter befcherming, Van den noeste veldeling. Laat toch af, wreedaartig Monder! Om 't gefolterd Nederland, Langer door uw fnoode treeken, In zyn hachelyken Hand , Af te matten en te teistren, Wyl uw aanhangs val genaakt. Vlugt gedoemde! wyl ge uw moedwil, Ziet door 't heilig Reeht gewraakt. v. A,  BEANTWOORDE V JU JJL JIL G, Wys: Wat is ons al Vreugd gegeven. Als m'een Veinfaart in dit leven, Heeft in eer en Haat verheven, Tot het nut der Maatfchappy, Van een Vrye Burgery. En Hy dan gegronde klachten , Van den Burger durft verachten; Hem wil weigren dat hy fpreekt, Wen hem 't wettig recht ontbreekt,. D 4  Moet men zulk een fnoodaart haaten» Of hem trots regeeren laaten, Als een vuige Aristocraat, Dje der Burgren Vryheid haat? Neen, geen Vrije Stervelingen, Moeten dus zich laaten dwingen ; Noch van 't haatlyk Zelfbelang, Slaaven worden door den dwang. Deugdlief heeft geen valsch vermoeden , Kan zich dus voor fchyn niet hoeden, Als den Trotsaart zich in 't kleeds Van de Deugd te dekken weet.  Burger plicht is 't fteeds te toonen, Dat zy zich niet laaten hoonen, Maar, met kloeke heldenmoed, Staan voor 't recht met goed en bloed1. S.  DE GEWAPENDE 'B V J& G JE M S, A A N HET VADERLAND, Wys: 4 Zon aan i Hemels trans., * Dierbaar Nederland! Gelieft en teder Pand, Van yder Nederlander, Die fteeds met hart en hand, Voor mve Vryheid waakt, In fpyt der Aterlingen, By wien het twhtvunr blaakt, En trouwheid wordt gewraakt, Betrouw op onze klingen! Wanr door hun val genaakt.  Hoe zeer de Twist liarpy, Eu vuige Dwinglandy, Ook naar uw val moog' haaken, Gy bleef toch echter vry! Het woelziek Albion, Dong korts wel naar tiw glorie; En of't uw Vryheids Zon, Door wreedheid taanen kon, Maar gy bevocht victorie, En hield u welvaards bron. En fchoQn de Muitzugt raast, En oproertoonen blaast, Ten dienst der Dwingelandije, Woest daarom niet verbaast! ■ Wyl wy gewapend Haan, Voor Vryheid en voor Richten; Wy vallen op hem aan, Die u poogt te verraên, Of uwen Roem wil (legten , Door Schandeiyke euveldsèn.  Dat vry, door Euvelmoed, Een trotfchen Dwingeland woed', En knaagt aan uwe Grootheid , De fiere Heldenmoed, Van onzen ry' ftaat pal, Ten [Teun van uwe Vaadren, Wy zyn Hem tot een wal, In yder wreed geval Bet geen Hem ooit mogt naadren, Verhoeden wy hun val.  ï> fc RECHTGEAARTE BURGER. SPREEKT. Wys: Filis vol aanminnigheden-. \Velk een fpruït der Vryheids Zooneri, Zal zyn Overheden nier, Zuïvre burgerachting toonen, Als hem wettig recht gefchied ? Hy zal zyne Rechters pryzen, Volgens eed en Burger plicht; Maar Hem kruipende eer bewyzen, Dit wordt nooit door hem verricht.  Laagheid zal hy alty&h-aken, Want den Raad, die 't Volk verbeeld, Moet geen Burgers (haven maaken , Daar IIy met hun Rechten fpeelt, Wie Ileerschzugtig wil regeeren, Schoon Hy is in hoogen ftaat, Zal zyn achting zien verkeeren, la. een' algemeenen haat. v. A. Mogten zo wel Overheden, Als een ieder Burgerfchaar, Hunne Plicht, geftaafd met Eedcn, Regt betoouen, openbaar! Dan, door Eendrachts Lust gedreeven, Zou en Raad en Burgerkring, Vry en bly op Aarde Leeven, Vreedzaam als een Ilemelling.  ZANG VOOR D Ë VRYE BATAVIEREN. Wys: fa Backus Kindren. Gy, ö Batavieren! Die reeds voor eeuwen lang geleén, Uw kruin mogt fleren, By de eertropheên, Der altyd wankle Oorlogs kans, Met eenen groenende eiken krans, ■k Verhef thans uwen roem tot aan der Sterrentrans.  6 Fiére Hel Jen! Die van de vroegfte tyden af, Reeds paaien (lelden, Aan d'Yzren (taf; Van yder norfche Dwingeland, Die met een woedend onverftand, Tot uwen ondergang heur vierfehaar fpant- Het magtig Roometi, Hoe ook in Leeuwenkracht vermaart, Deedt nooit u fchroomen; Voor niets vervaart, Dorst Gy voor haare Krygsmagt (laan, Waar zy heur Tenten neer mogt (laan, En trok te rug met eer en Roem belaën.  Maar zonder Vreezen, Zag m'u, tot aller zwakken troost, Een redder weezen, Van Gade en Kroost. Waar door uw Vyand, trots en fier, U vragend' onder zyn Banier, ü ging bevordien tot zyn Lyfstafier. E Het trotfche Spanje, Dat lang naar uwe Vryheid ftond, Eu 't woest Brittanje, Dat ook uw grond Dorst naad'ren, hebben geen van tween, Hoe zeer ze ook tegen wet en reên, ü overvielen, uwen roem vertreên.  Nog korts geleden, Zag men dat een Bataviesch hart, Niet was te kneeden, Door wreede fmart;] Maar dat het altyd vol van moed, Hoe ook een trotfche Dwingland woed, Voor het recht zal Hellen en goed en bloed. v. A.. Daarom Bataavent Hoe veeg ook ooit de kans mag ftaan, Wordt toch geen flaaven / Maar fpand den haan, Altoos van uw gevreesd Geweer, Tot ftaaving van uw roem en eer, En plof de Monfters die dit haaten, neêr!  D E VRYE NEDERLANDER. SPREEKT. Wys: Men zag Dametas lange tyd' Wat Vryheid Minnaar Zou de magt, Benaadert door Aristocraaten, Niet tegen gaan met alle kracht, En hen als Dwingelanden haaten, Wanneer ze een' Vrye Maatfchappy Herfchiepen in een flaverny? - E a  Hy, die op 't eergefloelte zit, En trots heeft uit het oog verlooren, , Het bugerrecht, en 't waare wit, Waarom Uy wierd door 't Volk gekooren ; Verdient dat Hy nooit in den Raad, Meer de alierminfle plaats beflaw. Der Burgren recht moet veilig zynP Geen Rechter zit om 't méér te velien, Of Detpotiek als Souverain, Het alles naar zyn zin te ftelien; Zoo'n Pest der Vryheid moest metrecht, Voort worden 't eergeltoelt ontzegt.  Zoo'n Hegrschzugt past geen .Burgren hoofd; Hy die en recht en wet wil hindren, Den Burger van het zyn beroofd, Wyl Hy zyn Vryheid wil vermindren, Krygt wis de haat der Burgery, Zy duld geen taal ;, zo willen wy.' Een Burger moedig vry en fier, Zal nooit des Heerschzugts trots gedoogen; Maar ftrydend onder't vry Banier, Zal hy fteeds onophoud'lyk poogen, Zich van het flaaffche juk te ontdaan., Al moest zyn fchat en hals 'er aan, v. A. E 3  AAN EEN WAAREN VADERLANDS CHE REGENT. Wys: 6 Zon aan 'j Hemels trans, ó W"aare Burger vriend! Die allen roem verdient Van Batoos laatfte Neeven, ó Waare Burgervriend! Uw glorieryk gedrag Doet uwe Burgers leeven Met blydfchap en geneucht, Daar uw beproefde deugd De Vryheid doet herleeven. Met blydfchap en geneucht.  Geen eenen Batavier Die niet op uw beftier Zich veilig zal verlaaten; Geen eenen Batavier, Of zweert uw eeuwig trouw; Ten fpyt der Onverlaaten, Roept hy, fteeds bly te moé, U, als zyn Redder, toe, 6 Steun van Neerlands Staaten! Roept hy fteeds bly te moê. Hy, die zich vind benard i En tot zyn ziele fraart Zyn rechten ziet ontwringen, Hy , die zich vind benard Door vuige Dwinglandy Der heillooze Aterlingen; Gy blyft zyn Toeverlaat, In zynen veege Staat, Hoe 't onrecht ook moog" dwingen Gy blyft zyn' Toeverlaat. E 4  Geen Oproer, of Geweld, 't Geen 't Dwinglands hart onfteld. Moet' ooit u ziel verfchrikken ; Geen Oproer , of Geweld, Zal ooit, ö Palinuur! Der braaven moed verwrikken; Zy ftaaneu voor u pal, In yder wreed geval, Hoe 't noodlot zich moog' fchikkea, Zy ftaanen voor u pal. Het balderend Musket En Sabel, fcherpgewcr^ Gevat in Helden handen, Het balderend Musket, Beftierd met mannenmoed Zal hun die 't recht verbanden» Wanneer ze u vallen aan , Op d'eigen Hond verdaan ; Hun euvelmoed zal flranden Wanneet ze TJ vallen aan.  En fchoon het vuig gebroed Op uwe glorie woed è Puik der Vryheids Zoonen! En fchoon het vuig gebroed, Beftierd door Eigenbaat, Uw fchandlyk tracht te hoonen; Hoe zeer "t hen ook verdriet, Hun laster deert u niet, Wyl m' u met lof blyft kroonen, Hoe zeer 't hen ook verdriet. v. A,  OP DE OVERWINNING VAN DEN WEL ED. GESTR. HE ERE. VAN BRAAM. IN DE OOSTINDIEN. Wys: Zonder Liefde , zonder Wyn. Dat Civilis heldenmoed Noch niet is geweken, Uit het Nederlandfche bloed Is nu weêr gebleken; Aan van Braam dien edlen Held, Die met roem en glorie, Op het Indiaansch geweld „ Korts bevocht viftorie.  Het geduld van Batoos broost, Reeds te lang vertreden In het geurig riekend oost Tegen wet en reden, Was ten einde; daar de moed Aan Civilis Erven Eigen, Hem op 't Zwart gebroed De Zege deed beërven. Hoe ook de Aterling dit fpyt, Tot zyn eige fchande, Hoe de bleekbefturve nyd Ook mag knasfetanden, Knaagen aan 's Lands eer en roem, Hoe zy ook mag fmaalen, Neêrlands fiere heldenbloem Stelde 'c Moordrot paaien.  Laat een vuil oproerig Rot Snoode Duisterlingen, Dat met recht en vryheid fpot, Neêrlands roem befpringen; Hunne pylen fchaaden niet, Batoos roem en luister Blinkt, hoe 't ook dat Rot verdriet., Helder in het duister. Zingen wy dus bly tot lof Van de Batavieren , Hunne daaden geeven ftof Dat wy Hen laurieren, Geene duistere Aterling Kan hun eer bevlekken 't Schempen op der Braaven kring Kan flegts roem verwekken. v. A.  D E BEKEERDE ONRUSTZOEKER. AAN Z Y N E V M JU JLMXjDMJUS. Wys: Eenzaam Boschje hoort myn klachten. Oproer Kraaijers! Logenfmeders! Pesten voor deez' Vryen (laat, Land bedervers! Wetvertreders! Die de Waarheid tegen gaat; Die uw fnoode heldfche vonden, Aan de Onnooz'len loopt verkonden, En dus zaaid het heilloost kwaad.  Gy hebt my door Fielteryen; Valsch gerucht, en flaafs bewind, V/eeten om den tuin te leyen, Dat ik werd een bastaart kind; En uw vuige handel eerden, Daar gy 't waar in 't valsch verkeerden Wyl gy my had gantsch verblind. Oogen dienaars, vuige flaaven! Die de Heerschzugt bied de hand, En op hoop van groote gaaven, Snood verraad uw Vaderland; 'k Zal zo dwaalend niet meer loopen, AVant myne oogen zyn nu open, En 'k zie met fchrik uw flaaffchen baad»  'k Zal voortaan zo fnood niet hand'len, Als ik door u heb gedaan, Maar getrouw en zuiver wand'len, Als een vryen Burger ftaan, Voor Hen, die het Land regeeren; Hen met goed en bloed verweeren, Tot de dood my zal verflaan. Snoode Guiten \ Oproermakers 1 ■ ~ Die met ichyn l'choon 't vuil bekleed; Rustverfloorders! gallebrakers! ■ Stichters van 'sLands droevig leed, Ik vervloek uw Muiterye, En uw fnoode huich'larye, Waar in Ge u zo dapper kweet.  Vuil Geboeftenj Aterlingen! Rot, dat deugd, noch eerbied acht! Maar uw ouden lied blyft zingen , En wat braaf is maakt verdacht, Zink ten afgrond, vuige flaaven! Om Vorst Plutoos ryk te ftaaven, Wyl de helhond op uw wacht. &  FEEST ZANG OP DE VIERDE VERJAARING VAN DE DOGGERBANKSCHE ZEESLAG. Voorgevallen op den 5 Augustus 1781. Wys: Men zag Dametas langen tyd. Trïumf! wat glorieryken dach! Op Belgen! roert de blyde fnaaren, Nu het ons wéér gebeuren mag, Dat wy de Vierde keer verjaaren, De zege, fchoon met bloed betaald, Door ons op Doggersbank behaald.  ó Zoutman! die op 'c pekelveld, U hebt gelyk een Held gedragen , Gy hebt het Tiranniek Geweld , Der Britfche Zeeharpy verflagen; Heur trotfche waan geheel gedoodt, Wyl Parker voor u koogels vloodt. Wat vreugd gaf zulks aan Batoos kroost, Gy gaaft de Vryheid bloei en leven; Wyl Gy, tot aller Braaven tioost, In Nederland mogt wedergeeven, De waarlyk adelöuden roem, Aan Haare fiere Heldenbioem.  Had yder Hollands Admiraal, Ook op uw fpoor, 6 roem der Braaven! Met Neêrlands donderend Metaal, In fpyt van Heerschzugts vuige flaaven, De Roovers van dees kust geweert! 'sLands wettig Recht was meer geëerd. Dan , och ! die tyden zyn voorby. — De Hemel doe nooit wederkomen, De ftond dat wy voor Dwinglandy, Van vuige Roovers moeten fchroomen, Acht dat wy nimmer zulk een fmaad, Beleeven voor deez' vryen ftaat. F 2  ó Waarlyk groote Batavier* Beroemd van overoude tyden, Blyf altyd moedig, vry en fier; Hoe zeer m'u grootheid möog' benyden, Vrees nimmer voor een Dwinglands ftaf, Maar fchü'd met roem zyn kluisters af. Dan blyfe Gy eeuwig roemryk, groots Dan zal men in het laatst der dagen, Nog zeggen „ In den bangften nood :, Stond nooit de Batavier verflagen; » Hoe ook het onweer woeden mogt9 ■> Of Tiranny hem rampen wrocht?  Weerd daarom uit uw' vryen ftaat, 6 Nooit volpreezen' Batoos erven! Der Aterlingen heilloos kwaad , 't Geen Land en Vryheid kan verderven, Blyft pal ftaan in uw vryen ftand, Of fterf met 't zuchtend Vaderland! V. A. F 3