1197






NIEUW
LIEDEBOEK,
tot
VERMAAK
van 't
ALGEMEEN.
No. ï.
Gedrukt voor de ZANG MINNAARS. I 7 9 4-






NIEUW
LI EDE BOEK.
ELK HEEFT ZYN SPEELPOP.
Wyze: Laatstmaal toen ik lag enjliepy eniu
Ieder heeft zyn afgodsbeeld, Elk een pop, waar hy meê fpeelc. Geld, geld, ja 't is 't geld, Door wat wéegen, 'c zy verkregen;
Geld, geld, ja, 't is 't geld, . Waar een vrek zyn hart op fielt.
Is 't een jonker, vederkap, Kruidig op zyn Ridderfchap :
Bloed, bloed, aadlyk bloed, Rein uit de aedren veeier vaedren
Bloed, bloed, aadlyk bloed Keurt hy voor zyn dierbaarft goed.
A a Is



< 4 >
ïs eeq troscbaart, fier en ftout, Die zich lugt-kafteélen bouwt, Staat, ftaat, hooge ftaat, Gantsch doorluchtig en roemrugtig; Staat, ftaat, hooge ftaat, Zweeft hem altyd voor 't gelaat,
Is 't een zot, vol hovaafdy, Die de waereld hangt op zy; Pragt, pragt, zwier en pragt, Praal-vertooning, rrotsch een koning Pragt, pragt, zwier en pragt Overpeinft hy dag en nagi.
Is "t een ligthart, die zyn frnjaak Vind in weeldrig lyfs vermaak; Cier, $ier, goede fier, Banketteeren, luftig fmeeren; Cjer, fier, goede cier, Dat is regt myn levens • tier.
Gaa ik verder regt door zee, Mc Heb gewis myn popjen meês.
Lief, hef, zoetfte lief! Schat vol waarde, puikje op aarde;
Lief, lief, zoetfte lief! Gy, gy zyt myn hartediefl



< s >
Engel, ja, ik min u teer;
Maar nogthands, in deugd en eefi
Trouw, trouw, gantsch getrouw» Wars van ffcreeken, vuile treken |
Trouw, trouw, gantsch getrouw Kleeft aan u dit hart, jongvrouw!
Daagiyks klinkt u liefst gezang* Daar ik fteeds dien toon vervang:
,» Deugd, deugd> blanke deugd, j, Kuifche zeden, nette treedent
„ Deugd, deugd, blanke deugd „ ls de grondflag aller vreugd."
Dus veréénigd, welk een lot, Valt ons dan te beurt van God?
Heil, heil, driemaal heil, Zal ons kroonen, en beloonenj
Heil, heil, driemaal heil Heeft dan de echtftaac voor ooi veil!
A s M



< 6 >
I ' .BE
DANKENDE HANDWERKSMAN. Wyst: Hoe zoet is 't daar de Friendfchap woont.
Ik juich in myn gezegend lot:
Ik heb het geen ik vroeg; Aan rang en rykdom, buiten God,
Heeft niemand ooit genoeg, 'k Heb ruft en daaglyks onderhoud, Geen vyand, die my onheil bróuwt,
Wiens heil is 't myn gelyk!
't Is waar, ik werk van d'uchtendftond,
Tot aan <len avond toe; Maar 't werken maakt myfterk, gezond,
En tevens bly te moe. Ik ben tot werken toebereid, En noem de vuige ledigheid
Een peft der Maatfchappy.
Wat



< 7 >
Wat blydfchap worde myn ziel gewaar .
Als 't werk is afgemaakt; Daar ik myn' koopman winft: vergaêr9*
Die voor myn wejzyn waakt, Wyl hy my naar verdienften loont* En zich den Menfchenvriend betóónt*
Die zynen plicht betracht.
Hoe juichen dan myn gade en kroofti Wanneer ik t'huiswaards keer.
Niet een, die dan één zuchtjen loods Elk roem dan d'Opperheer,
Die menfehen tot ons heil verwekt*
En ons met liefdevleuglen dekt, En kleedt en fpyft en drenkt.
Ik ruilde myn geringen ftaat j Voor aardfehen rykdom niet:
De weelde en gulzige overdaad, Baart armoede en verdriet;
Maar de arbeid, die ons voordeel fchénkt *
Verheft het hart daar 't biddend denkt > Aan hem, die 't al beftuure.
A 4 mtf



4, KT 8 >
HET
VERGENOEGDE HUISGEZIN,
OP SiTUKSAG AVOND.
Wyzt: Toen ü laatfimaal in 't Maifaizoen.
Wat heil! de week is wéér ten end;
Hoe bang fcheen heur begin, Zy fpelde ons jammer eu etend, En fpaarzaam koft gewin. " En fchoon geen overvloed Ons heden juichen doet, Wy loven echter d'Opperheer, Met een oprecht gemoed.
Wy zyn door zyne gunft gefpaard,
Beveiligd voor verdriet; Hy heeft de neevlen opgeklaard, Onttrok zyn hulp ons niet. Een vergenoegde geeft, Is een geduurig Fetft, Wy worden, fchoon onsrampfpoed dreig" Nooit moedloos of bevreesd.
Te



< 9 >
Te weeten, dat ons gansch beftaan
Beruft in 's Hoogften hand, Vuurt daadlyk ons vertrouwen aan, Brengt ons geloof tot ftand, Leert: wat de Godheid doet, ïs heilig, wys en goed, Maakt ons gedwee es uil,
En fchenkt haar kragt en moed.
Wy hebben deze week gewis, Weêr onze fchuld vermeerd; Maar 't Goddelyk getuigenis, Heeft vrees in vreugd verkeerd. Hy, die zyn leven gaf Voor onzer zonden ftraf, Verwierf voor ons de zaligheid, Ontnam ons fchrik voor 'tgraf.
jNTu leggen wy 't hoofd geruft En ganfch blymoedig, neêr. Wy zyn ons van niets kwaads bewuft, En zien wy d'uchtend weêr, Dan hoopen wy den tyd, Aan 's Heeren dienft gewyd, Te hei(igen, eo dat ons hart la^Gode zy verblyd.
A 5 Wy



Wy kennen op deez' woelige aard j
Waar 't ons zo vaak verveelt, Geen vreugd, dsar zo ons hart mèê paart, En 't grootfl: vt-rnoegen teelt, Dan die uic Godsdienft vloeit, Ons van het Hof ontboeit, Waar door de reinfte hemelmin, In- ons meer blaakt, en gloeit.
Wy wenfchen nu naar 't mofgen uur
Wanneer de Bybelto'k, Doordrongen van geheiligd vuur, Het faamvergaêrde volk . Zal ftichten door zyn reên, En 't pad der zaligheên, Door 's waerelds Heiland zelv' gebaand* Zal leere op te treén.
Dan throonen wy de Algoedheid heer,
Door fmeeken en gezang, Verbreiden 's Hoogften eeuwige eer, Bevordren ons belang, En worden hier gewoon, Aan dien verheven toon, Wiens galm ons eindloos ftreeleh zal* Voor Jezus hoogen throon.
DÉ



*& it >
DB
PYPENMAAKEE.
Wyie: Wal is het fchoon, tnz.
Ik maak een pyp, vau brooze klei en aarde t
En leer hoe broos het leven is, Daar het aan my nop zoete blydfchapbaarde, Voegt aau my ook de erkentenis, Om dat 'k nog vrolyk werken mag, En 't brood verdien op iedere dag. bis.
Zyn wy dan 't faam ter winkel neérgezeeten,
Het zy by dag, of by de lamp, Laat ons in 't werk nimmermeer vergeeten, Dat ons leven is als een damp; De pyp die dus onze aandagt wekt, Is 't die aan ons tot kering Ürekt. bis.
Zouden wy dan de dronkenfchap beminnen ?
Of lasterzucht ten dienfte ftaan ? Neeo! vrienden,rjeen!wy zullen ons bezinnen, En 't kwaade voorbeeld tegengaan, Die naarftig werkt, en zuinig leeft, ls 't die des winters voedzel heeft. bis.
Niets



•C ia >
Niets zal onsdaninnaarftigheid verhindreö.
Men zie, geftadig werkend 4 toe, Zorgdus,vol vly t,voor onze vrouw en kihdrerti Dat elk hen voor 't gebrek behoê; En Kaften wy, zy tremmen meê, Zy pasfen op de ftlieur en gleé bis.
Laat oüs te faam, by 't Normen, of by 't rollent
By 't wyeren, oplettend zyn; Zo blyft ons werk by 't glazen, en by' t fnolletii Geroemd aan 't V, en Maas, enRhyn, •Zo is 't dat pypemakery, Aan ons tot nut, en voordeel zy.



•C '3 >
D B
LANDMAN.
ffyze: Avec les jeux, dans le village, Êfa, Of: Al wie genegen is tot vaaren» enz.
Tryntjen 'k ben regt moê van 't werken, Maar 't moet met den hooybouw door: Morgen z«l ik 't niet eens merken; Spys en rust is goed 'er voor. Hebt gy ods wat klaar doen maaken ?
Ha! dat is de regte kofl, Jongen! komt dat zal ons fmaaken, Als pastyen aan den Droft.
Hadden wy nu (lil gezeeten, Even eens als loome Piet, Niemand zou zo fmaak'yk eeten, Smaaklyk eet den luyaart niet. Komt nu vlug eens iugefchonken.
DraDk naa fpys is medicyn, 'k Zie het bier in 't glas zelfs vonken, Arbeid maakt bet bier tot wyn.
Foei.'



< n >
Foei! dat onmannierlyk gaapen,
Als een hooifchuur gaapt myn mond; Of 'k ook degelyk zal flaapen..,
Jongens! zwerft gy bier nog rond, Voort maakt fpoedig u naar boven. —
Tryntjen! hoe ziet gy my aan, 'k Wil een nachtzoen wel belooven.,? Maak dan fchitlyk maar gedaan.
ó Hoe zalig is ons leven,
Alles maakt toch de arbeid zoet 1 Wat kan zo veel zegen geeven,;
Als daar by een rein gemoed... Soms komt my myu Tryntje vleyen,
En myn kinders — wel een lot... 'k Zou van blydfchap kunnen fchryen. Tryotje lief' hoe goed is God!..
9S



< 15 >
-.DE
WELBERAADE MOEDER, Wyze: 'k Weet wel wat myn Kindjefchort, enz.
w aarom of myn Zantje fchreit?
Och, wat deert u? fchaapjen! Jeukt de maag u? lieve meid!
Pruilt gy om een flaapjen? Steekt u hier of daar een fpeld? Is 't een windjen, dat u kwelt?
Of zyn 't norfche vlaagen?
Dit moest ik u vraagen.
Neen, ö neen, dat fchort haar niet!
'k Zie 't wel aan heur hand jen: t' Huis zyn is haar groot verdriet;
Zy wil op een trantjen. — Speelmeid, kom, laat ftaan wat ftaat, l'luks eens met Suzan op ftraat!
'k Wed om drie pasteien,
Zy zal niet meer fchreiê'n.
Maar,



< 16* >
Maar, geloof ray, kopjekril!
't Ryk zal vast niet duuren1*, Dat zich moeder fchikken wil
Na- uw wufte kuuren; Als we ons beide regt verftaan. Zal ik zelv' de nctoten flaan,
En u, fchaikjen! dwingen,
Naar myn lied te zingen.
'k Heb uit Céts, die wyzen man,
Reeds een fpreuk genomen, Hoe men jong rys buigen kan;
Maar geen oude boomen: Hoor, dat zegt hy, lieve wicht! 'k Zal die fpreuk, na mynen plicht,
Ja dit moogt gy wagten,
Tot uw best betragten,
Kyk, hoe lagt myn zuigeling,
Nu zy wordt gedraagen! ö dat vleiend olyk ding
Legt alreê my laagen! Roept zy niet „ dag, moederlief"! Maar, nog eens myn hartendief,
Gy geen fcepter zwaaien;
Jk zal koning kraaien,
BS



4 17 >
DE
MELK M EIS J EN S.
Wyze: Laatftmaal ah ik in 't Maifaizoen.
Kom, Kniertje zus onwaak myn kind,
't Werd tyd de dag breekt aan. Ei zorg dat gy uw kleedren vindt, En trekze fchielyk aan;
Ik hoorde Grietje al, De meid van buurman Jan, En Piet roept: Pleun: wat binjemal, Kom fpoed u brengt de kan.
Nu Kniertje haast u, repje dan,
Het melkgoed ftaat gereed, Dé knegt komt met de koeyen an, 't Is laater'als gy weet:
Zo aanftonds komt de zon, Ik zie reeds 't morgen rood, Ach! dat ik maar aan 't melken kon, Het melken geeft ons brood.
£ De



< i8 >
De Koeitjens bulken in het veld,
Heur uyers zyn gelaên, Gy weet vaêr is 'er opgefteld Dat wy vroeg melken gaan.
't Past aan geen boere meid, Dat zy heur' tyd verflaapt, Gy weet wat men van Neelbuur zeit, Die fmorgens geeuwt en gaapt.
De luiheid wordt by eiken ftand,
Met regt verfoeid, gehaat, Maar 't is voor boeren op 't land, Het fchandelykfte kwaad: Die traag zyn werk verricht," Heeft Zjêldeö veel geluk, Maar dien voldoen aan zynen pligt, Kwelt fpaarzaam leed of druk.
Gy weet hoe Jan, de knegt van Kryn,
Was yvrig in zyn werk, Hy huwde met Jan Keesfens Tryn, De knaap was vlug en fterk,
Zy bragt geen huwlyks goed, Maar floofde vroeg en laat Altpos volyvrig, wel gemoed, Nu zynze liên in ftaat.



< J9 >
Zy namen trouw heur kerkgang waar
En deeden d' armen wel, Tryn kreeg een kindje alle jaar, De oudfte, Pieternel,
Is nu pas twalef jaar > Zy fchryft al goed en lees,t, Zy woont en werkt hy beste vaêr, Ze is altoos bly van geest.
Dit is de vrucht van naarftigheid,
Dit is het loon der deugd, Nu, Kniertje zus! nu lieve meid, Nu wakker aan met vreugd.' _
Verdubblen wy de vlyt, Dan word de fcha vergoed, Het wel befleeden van den tyd» Geeft een gerust gemoed.
B % DX



< 20 >
L A N D M A N,
IN DEN MORGEN.
ZTjze: £<?ƒ{ een Aalmoes, enz.
\^elkom, welkom, fchoone morgen!
Welkom, lieve dageraad! Welkom, fchoon gy nieuwe zorgen,
Op myn zwakke fchöudren laat, Dank zy God, ik mogt verryzen, 'k Wil nu_ loven, 'k wil nu pryzen, ,
Hem, dien voor my zorgt en waakt; Hy, de Vader aller menfchen,
Heeft het met my welgemaakt.
Gisteren was ik af van 't werken, Gantsch vermoeid door al myn leên,
Weinig flaap kon my verfterken, ö Wat aardfche zaligheén!
.<? S Stil,



<r 21 > ,
Stil, genoeglyk 't land te bouwen, Steeds te hoopen, en vertrouwen,
Op den zegen van den Heer , Hier, hier kan geen ftad byhaalen,
Ik althands verlang niet meer!;
Wat toch zou ik meer begeeren,
Van den Vader der Natuur, Daar ik eiken ftönd kan leeren
Zyn hoogwys en goed beftuur? 'k Mag Gods vaderlyke trekken Staag aanfchouw.en, en ontdekken,,
ln al 't geen rondsom my zweeft; 'k Zie het aardryk "vruchten geevenr,
Waar en mensch en vee van leeft.
'k Zie de zon uit 't oosten ryzen,
En in 't westen •-ondergaan, 'k Hoor," by'na op Engten wyzen, l 't Zangryk choor den loftoon (laan: 'k Zie hoe zonnefchyn en regen, ' Tot verkwikking zyn en zegen, Van de menfchen en het vee; Ach! hoeveelerley genoegen,^ Brengt het boere leven meê.
b 3 Ry-



< 22 Ji
Ryken mogen zieh vergaapen, Aan wat ydele pracht en eer,
Laat te flempen, lang te flaapen, Speciën, danfen en wat meer!..
Maar dit alles kan niet geeven.
Zulk een uil genoeglyk leevèn
' £kjdö boer op 'c land fieniet: t Eind van zulk'een vreugd moet weezen, Kommer, angst en zielsverdriet.
*k Hef dan ft.il myn ziel naar boven,
Sï1™yn' Schepper en myn' God, w" nen» dienen, leeven, loven;
Als beueller van myn lot, k Ga dan, met vernieuwde kragten, Zonder draalen, zonder wagten,
My weer tot den arbeid fpoên: k Hoop zo lang ik hier mag leeven,
Aan myn phgten te voldoen.
dm



< *3 >
DE OOGST.
Wyze: G^y die thans met my tyt ter Jacht, ha, ha.
2^ je hoe de zon reeds opwaards fnelt, ha, ha! „ ,.
Kom fpoede we ons te faam naar t veld, ha, ha!
Hoe buigt alreeds het rype graan! Laat ons de cys in 't koren flaauj welaan! welaan! welaan!
Kom fpoede we ons te faam gezwind, ha, ha!
Terwyl men 't graan ter fchooveo bindt, ha, ha!
Slaan wy op dezen beldren dag, Er duizend nefir, by' eiken flag; welaan! welaan! welaan!
Wy fpoeden voord; dat gaat 'er door, ha, ha!
Hoe ook de zon in 't aanzicht gloor', ha, ha! „ B 4 En



< H >
En 't zweet ons druppel' van de kin Wy flaan 'er echter lustig in; ha, ha! ha! ha! ha! ha!
Hy die, nu lui, zyn armen fpaart,
ha, ha! f Is zelfs geen klap om de ooren waard,
ha, ha!
Het weêr is droog, en voor de nacht, Moet de Oogft ook droog in fchuur gebragt. ö ja &c.
Maar, knaapen, is uwe yver fterk, ha, ha!
Gaat toch uiet roekeloos te wérk, ha, ha!
Die roekloos of uit eigenbaat, Te veel op d'akker leggen laat, doet flegt, &c.
Wanneer de zon in *t weften daalt, ha, ha! *
Dan word het graan naar fchuur eehaald,
ha, ha! , .
Dan juichen we allen, bly te moê, Den wel vernoegden landman toe, ha, ha! &c.
Dan



< 25 >
Dan gaat de bierkan in het rond,
ha, ha! , Dan danfen we op de groene grond, ha, ha!
Wat vreugd terwyl het veeltje klinkt,' Als de eene danft en de ander drinkt, ha, ha, &c.
Nog eens, rept, knaapen! o, in 't veld,
Zie hoe de zon reeds voorwaards fnelt, ha, ha,
Rondöm valt reeds het rype graan, Ziet reeds de wagens vol gelaên , fpoede voort, &c.
B 5 MOR-



*(g 26 2J*
MORGEN- ZANG.
Wyze: 6 Kersnacht! fchoonder dan de dagen-
"D
"*-"e bleeke kim begint te blopzen; Hoe ftrooit natuur hier purpre roozen J
Wat fchoon, wat beerelylc gezicht f Wat fchittrendgoud! wat gloed J watalanfe» VerfprekSen zich langs de ooftertranfên
By 't Heflyk ryzend raorgenficbt*
'k Hoor duizend, duizend orgelkeelen, Den lof hunn's gröoten Schepper kweelen ?
Hoe treft die wildzang myn gehoor! Steeg zo myn ziel, by 't uchtend krieken, Ook hemel waards op vlugge wieken,
Al juichend met het vooglen choor.
Wende ik het oog naar alle kanten, Hier zie ik dierbre Diamanten,
Die flonkeren,-op een' groenen grond, Daar vischjens in kriftallen ftroomen, Gints 't bloozend ooft aan vruchtbreboomen.
Wat fchoonheên fchenktge.'ÓMorgenuond!
Slaa



•HE 27 »j*
Slaa ik naar 't bloemenperk myn oogen, Wat niengering van regenboogen!
Die zich fchakeeren, als om ftryd! Dan, ach ! hoe zeer deez' fchoone bloemen Op glans en fchoonheid kunnen roemen,
Geene is beftaanbaar voor den tyd.
d Zinneprent der ydelheeden!
6 Maagd! die pronkt met fchoone leden,
Met frisfche roozen op 't gelaat, Met al wat u natuur koa fchenken, Zie in deez' teedre bloem de wenken
Van 't zichtbaar fchoon,-dat rasch vergaat.
'k Zie dartle fchaapjens, vroeg aan 't aazen, Ten boezem toe in 't klaver graazen;
Dit vrolyk huplend, tierig vee Schynt ook Gods liefde en gunst te melden, En boom en bloem en Hof en velden,
't Zingt al Gods tedere liefde meê.
Zoude ik dan, die, door uwe goedheid. Een lot geniet zo vol van jïoethnd,
Uw gunst niet roemen? groote God! Laat dan veeleer myn' tong vernyve», Myn handen flap en werkloos blyven,
Eer 'k niet zou juichen om myn lot.
DS



*£< 28 &
GEVONDEN KANT.
Wyze: Gy die thans met my zyt ter Jagt, enz.
I^aast vond myn lief een mooye kant, zo bly!
Zy greep haar yllings met de hand, zo bly! *
Zy hield ze een poosje voor 't gezicht, En overkeek ze, op rjaauwil, by 't licht, zo bly, zó bly, zo bly!
Zy riep „ wat koftelyke vond !" zo bly!
En drukte 't kantje aan heur mond, zo bly!
„ 6 Vriend! ziedaar, nu kan ik mooi „ Eens pronken met dien juffrentooi. zo bly, zo bly, zo bly!
„ Neen (fprak ze) 'k heb 't wat beter voor, „ zo bly!
„ 'k Weet wie dit kantjen korts verloor, „ zo bly!
„Kom,



29 >
„ Kom, breniïen wy 't weêrom aan Styn; Jawel, dan zal dat meisjen zyn, „ zo bly, zo bly, zo bly!
Dat 's trouw! dat 's eerlyk! riep ik uit, " zo bly! „ Myn Engel, 'k roem u braaf befluit,
'. zo blv! .
6 Puikjuweeltje van u vriendl Gv hebt een lekkren kusch verdiend, " ,, zo bly, zo bly, zo bly!?
Nu kuschte ik haar zo zagt, zo teêr; zo bly!
Zy fchonk my gul een kuschjen weêr, zo bly,
Toen trippelden wy, hand aan hand, Naar Styntjen toe, met Styntjes kant. Zo bly, zo bly, zo bly!



<: 30 >
Door
DE LOF DER
BRA A FHEID.
Wyze: Elk zingt de eer van Zoutmans glorie,
Braafheid aw waardy te kennen;
Is de hoogfte weetenfcbap; Uw bevelen op te volgen,
't Spoor van d'eerfte glorie»trap, Buiten u zyn alle deugden,
Zonder aanzien en beftaan, Buiten u doen vreugde en blydfchap ,
Nooit den ted'ren boezem flaan/
Buiten u zyn ryken ledig,
Gaart geen grenslooze overvloed, Word geen geldzucht ooit verzadied,
Nooit de ruft der ziel gevoed. Wie, 6 Braafheid! dierbaar kleinood!
Zoude niet zyn' beften fchat, Gaarne om u ten offer bieden,
Wenfchen dat hy u bezat'.



Si •>
Door u wordt het waar genoegen.
Vaftgefteld nooit uitgeroeid. Door u, reine menfcheniiefde
Voor des naaften heil ontgloeid. Door u krygt de famenleeving,
Luifter, duurzaamheid, waardy, Bloeyen ambacht, kun ft en handel,
Ja de ganfche maatfchappy.
Hy, die u ontbeert, mift alles,
Wat tevredenheid verwekt. Hy, die u bezit, heeft alles,
Wat tot zuivre vreugde ftrekt. De armen mogen hooploos zuchten,
Daar hen angft en zorg bezwaard; Maar uw trooft is in den rampfpoed,
Hen een hemel op deze aard. (
Braafheid, temfter van den lafter!
Pylaar van het heilig recht.' 's Jongelings cieraadl roem der grysheidi
Stichter van den dierbren echt! Kweekfter van de oprechtfte vriendfchap!
Heilbewerkfter! dierbaar pand! Leef! — herleef in vollen luifter,
Tot een eer voor Nederland! ' v
D £



< & .>
DE DEUGD.
Wyze: Bron van'treinfte vergenoegen, ent.
ISTeen! de deugd is niet gelegen, In 't gefronst en ftuurs gelaat.
Gulle blydfchap lacht hem tegen, Dien heur lesfe gade flaat.
Nimmer fmeed zy flaa'ffche boeyen,
Zy doet heil en vrede bloeyen, In het hart waar zy regeert, Dat heur zagte wetten eert.
Zy leert ons den Schepper eeren, Zo in voorfpoed, als in druk;
Leert den niènsch zig zelv' waardeeren, Als beftemd voor 't hoogst geluk;
Laat hem haat en wraakzugt myden,
Yder laage drift beflryden, Leert hoe de ed'Je menfchen vrind, Zyn vermaak in weldoen vindt.
Zy



33 •>
Zy geef troost aan 't kwynend leven, Heldenmoed in 't zwaarst verdriet;
Wat ons immer moog' begeeven, Zy verlaat haar vrinden niet.
Zou voor haar de blydfchap vlugten,'
Vergt zy dat wy eeuwig zugten: Neen! zy is 't die 't vry gemoed Met de reinfte vreugde voedt.
Wellust loont heur vuige flaaven,
Met berouw en bittre fmart Dien om goud en fchatten draaven,
Knaagt de zorg aan 't angftig hart. Trotschheid moog' zig zalig noemen, Als haar laage vleyers roemen ;
Daar alleen is zaligheid,
Waar de deugd heur glanfen fpreidt,
C ,AVONO«



*G 34 •>
AVON.D.ZANG,
Wyze: Pfalm 41.
Xuief vogelt je! hoe kweelt ge uw' avondzang!
En ik, ik zwyg nog ft; 1. — Of wilt ge, dat myn toon uw'toon vervang'?
Welaan, 'k volbreng uw' wil. Volfchoone zon ! reeds zinktgyindckimm',
En in een zee van goud Verdooft ge uw' glan$,op dat uw zuster küram',
Aan wie ge uw' post vertrouwr.
Aandoenlyk licht! klim, zichrezilvremaan l
Rys, fakkel van den nacht! Treed heerlyk langs een heióre blauw.e baan,
En fchyn in volle pragt. 'k Zie uw bodin, wat diamanten gloed?
ó Schoone ftar! uw licht Verrukteen hart, dat de Almagt hulde doet,
'k Aanbid, ik zwyg, ik zwicht.
Stil,wefte windlruisch zagtjes door 't geboomt,
't Gevogelt gaat ter ruft: Daar 't beekjen zagt voorby myn wooning ftroomt;
De grazige oever kuschr.
Stil



ï
€' 35 ■>
ëdl avond uur! hoe ftreelc gy 't moede hart 3 Dat, door de zorg gedrukt,
Ten prooi gefteld aan eene onlydbre fmart 4 Geen enklen wensch gelukt.
Nu zwemt al 't land in eene zilvre zee;
De dag was brandend heet; Ó Avondftond! wat voert gy fchatten meê!
Hoe loont gy vlyt en zweet! De landman keert vernoegt na zyne ftulp *
Volvrolyk dankt hy God* In al zvn doen zag hy des Hoogften hulp,
Hoe zegent hy zyn loti
De lieve jeugd, zichzelv' geen kwaad be wustj
Komt dartiend' van het land, Neemt de avondfpyze en gaat verheugd tet rust,
Bewaakt door 's Hoogften hand! En nu ö Bron van liefde en zaligheid]
Wanneer de ftille nacht Een fcheemrend floers op al 't gefchaapas
fpreidt.
Beveel ik me aan uw magt.



4(5 36 •>
D E
BEJAARDE MAN.
i
L
Wyzfi>%onier liefde, zonder wyn, enz.
Zm . oude ik nog droevig zyn, Nu ik nog raag leeven: En, bevryd van druk en pyn,
Elk het zyne geeven? Schoon ik reeds myn jaarental Meer en meer zie klimmen, En myn levenszon reeds al, Spoedt naar de Avondkimmen.
Vreugde voegt my nog zo goed
Als in vroeger jaaren; 'k Mag thands, met een bly gemoed,
't Zoet der rust ervaaren, 'k Moet weleer, met al myn kracht,
Voor myn nooddruft werken; Doch ik kon Gods gunst en magt
Steeds in alles merken.
'k Zorg.
«7.. M
JL-Joude i



<. 37 •>
'k Zorgde voor myn' ouden dag,
'k Sprak hoe zal het weezen, Ais ik niet meer werken mag? —
'k Was in duizend vreezen, Dat ik in myn' gryzen tyd,
Bedelbrood moest eeten; Ik vergaêrde dus, met vlyt,
En een rein geweeten.
Myn geliefde Wedergaê
Deelde in myne zorgen; 'k Zag haar yvrig, vroeg en fpaê,
Dikwerf van den Morgen, Tct zelfs in den laaten nacht,
Voor ons welzyn waaken; Zy wist, zuinig zonder pracht:
Alles wél te maaken.
'k Zag haar — nog ontroert myn hart,
Van myn zyde rukken; Naa veel dobrgeftaane fmart,
Deedt haar 't fterflot bukken, 'k Had gewenscht; dat zy met my,
Mogt de vruchten fmaaken, Van heur ftaêge flaavery
En zorgvuldig waaken.
C 3 'k Zie
■



38
-k Zie myn kindren reeds gepaard,
Door geen fmart bejegend, Maar met telgen, hunner waard,
Reeds hnn echt gezegend. *k Zie die kleinen om myn heên,
My aanvallen, ftreelen, P'een wil voor den andren treên,
In myn gunst te deelen.
Laat em ander, dag op dag,
£yne fchatten tellen, En zyn vrekheid, met geklag,
Bang voor fchaê, verzeilen. A\s ik van myn weinig goed
De armen toe kan voegen; Smaakt myn eerelyk gemoed
Een oprecht genoegen.
^oude ik heden droevig zyn, 'k Mag dit heil ontvangen,
■k Wy, bevryd van fmart en pyn, God myn dankbre zangen.
Eb moet ik, in 't eind; deez' aard, Kroost en al', begeeven, Streef dan vrolyk, hemelwaard <j Jtfaar een beter leven.



39 •>
D E
VOORSPELLINGEN.
Wyze: Fan 't Kuipertjen.
Xjaatft was ik op een kopjen thee, Hier by myn naaste buurvrouw Kaatjen,
'k Nam, als voorheen, myn naai werk meê, Zy houdt doorgaands wel van een praatjen,
Duurt myn bezoek dan eens wat laDg,
't Werk gaat evenwel zyn' gang; Ik naaide regt vlytig en luifterde toe, Zo als ik dan gewoon'lyk doe. bis.
Kaatjen vertelde, zeer verfchrikt, Dat 'er nu al verfcheiden nachten,
Iets op heur kamer hadt getikt, Zy hadt gewis een lyk te wagten,
't Kloppertjen agter 't houten fchot
Voorfpelde haar dit treurig lot, Dat tikte en tikte fcheide met uit, las dat altyd wat kwaads beduidt, bis.
C 4 Ook



#C 4° i>
Ook toen zy laatst heur venfters floot, Stondt voor de deur een hond te huilen;
Dit dreigt, zegt zy, een' wisfen dood; Zy wift van kraaijen en van uilen,
Hoe hun gefchreeüw ons onheil fpeldt,
Daar zy my veel van heeft verteld, Breekt 'er een fpiegel, een fles, of een glas, Dan volgt de dood van d'eignaar rasch.è«.
'k Werd op de kamer heet en koud; Schoon ik gehoord had, dat dit tikken,
Van wormen was in 't eiken hout, En dat men daar voor niet moest fchrikken;
Maar om de rest van heur verhaal
Zo te weêrleggen altemaal
Van honden, en kraai jen, en 't glas, Wist ik dat my niet mooglyk was. bis.
'k Was 'er toch ook niet meê te vreê, Dat dit gefpook myn ruft zou ftooren,
'k Ging eens by onzen Domine, Om 'er zyn meening van te hooren;
't Is zulk een braaf en kundig man,
Dien men geruft iets vraagen kan; Die vraagt, wordt ook wyzer, is a'.tyd zyn woord,
?oo hy naar onderrichting hoort. bis.
Daar, fprak hy, een weldaadig God, Steeds voor ons waar geluk blyft zorgen,
Heeft hy ook ons toekomftig lot Wysfelyk voor ons oog verborgen;
Wie



4i 2*
Wie hadt toch ooit een' blyden dag, Die fteeds vooraf zyn rampen zag£ Door angftig te vreezen verloor hy den moed, Die ons het onheil draagen doet. bis.
Een kraai, of uil, verhit naar fpys, Een hond, by nacht voor deur gebleeven,
Elk dier zal op zyn eigen wyz', Dit zyn gebrek te kennen geeven;
't Zy door gehuil of door gekras ?
Hoe ligt fpringt fpiegel, fles of glas? Door honderden kleinigheên, waar van gewis, De oorzaak toch zeer natuurlyk is. bis.
Wyl het dan ons geluk verftoort, Als men 't aanftaande wil voorzeggen;
En 't minfte, wat men ziet of hoort; Als een voorfpelling uit wil leggen;
Is 't dwaasheid. dat dit hem ontruft,
Die', van zyn Chriftenpligt bewuft, Reeds vrolyk en Juftig^ zyn leven en lot. Toevertrouwt aan 't beftuur van God. bis.
C5 'T VER-



«@ 4* 8»
'T VERGENOEGEN.
Wyie: Hsldre zomen, heldre Jlraalen.
T>
•■-'ron van 't reinfte vergenoegen,
Zalige te vredenheid! Bleeke kommer, angftig zwoegen,
Vlugten, waar ge uw' glans verfpreidt. Laage dale, ftille dreeven,
Dat het hof van fpyt befterft,
Wyl 't dien glans en luifter derft.
'k Werd in ryk vergulde zaaien
Dikwerf op muzyk verraft, Maar 't gezang der nachtegaaien,
Heeft veel meer myn oor vergaft. Laaten de uitgezochtlle toonen Daar de ziel van de aarde troonen;
In natuur heur heiligdom,
Zingt men 'c choor dier kunften ftom»
6 Daar zingt hy, dat zyn klanken!
Weik een rolling.' welk een zwier! Lieve vogel! 'k moet u danken —
Gy fchenkt leven aan myn lier:
Tril-



€' 43 >
Trillend j lillend, zwellend, buigend, Smeltend, vloeyend, tylpend, zuigend,
ó Wat toonl 'k verlies rny zelv'
In die eenzaam bqsch geweif.
Zeg eens' lieve Filomeeltjen!
Schoonfte zangfter van het woud! Waarom gy uw orgelkeeltjen
tvïeeft by dag geflooten houd. Lieve, kleine hartendwingfter! Duldt ge dan geen ^mededingfter j
Dan zyt ge ook "een jalouzy,
Kleine zangfter! gansch niet vry.
Maar myn vink jen zou wel meenen,
Dat ik hem vergeeten had; Zie! 't is of het zit te weenen:
Treur niet, lieffte, befte fchat! Jk Heb u lief, myn aartig vjnkjen, Als een ftukjen van myn pirkjen.
Fluit nu eens, myn harte dief!
Kusch my, dan heb ik u lief.
■ " y. , ) ' . V;' >r ' ' ■
Zie hier heb ik tarwen kruimtjens;
Strakjens komt myn muschjen weêr. 'k Heb wat hooi, wat wol, wat pluimtjens,
'k Leg het alles voor hem neêr: Zyt gy daar reeds, huplend dief jen? ó Hoe vrolyk volgt ge uw lief jen,
Als zy, door na uur geleid,
Voor heur krooft het nestjen fpreidt.
ilch!



*G 44 3*
Ach! waar voert myn geeft my heenen?
Stille, zalige Natuur! Hoe wil zich myn ziel verëenen,
Met uw koestrend hemelsch vuur! Ieder blaadjen, ieder takjen, leder fluitjen, kwikjen, kwakjen
Van een vogel, roert myn hart,
Door geen bange zorg benard.
Laat een rykaart myn verachten,
Laat zyn trotfche, laage ziel Zwygen op der droeven klagten,
Dulden, dat men voor hem kniel', In myn' vryë blyë wooniug, Is de Heer der fchepping — koning,
In zyn wys, zyn zagt gebied, Kent men laage trotschheid niet.
Bron van 't reinfle vergenoegen,
Zalige tevredenheid! BJeeke kommer, angftig zwoegen,
Vlugten, waar ge uw' glans verfpreidt , Wat al heerlyke tooneelen ! Wat al fchittrende tafreekn!
Heeft uw lieve hand gemaald,
Voor den mensen, dien gy beftraalr.
B TL



<• 45 •>
Wjze: Geld is de ziel van alle zaaken.
DE BRUIDEGOM.
^J(/^elkom, 6 vrienden al te famen, Welkom, aan dezen Bruilofts-disch;
Vreugde doe ons de borft ontgloeien, Daar deze dag zo heuchlyk is.
DE GASTEN.
Ja, de vreugd doordringt ons de adren, By dit vrolyk fluwelyks-Feeft,
Daar wy te faam den gullen tafel nadren, Juicht elk onzer mee blyden geeft. bis.
EEN.
Maar is het huwlyk zo aanloklyfc, Is de vryheid niet meerer waard?
Zeker in banden om te zuchten, Is het verdrietigft op deze aard.
DE BRUILOFT.



<C' 4<5 3* 4 t L E N.
Neen het zyn fïuweelen banden '* t Lieve huwlyks juk is zoet; Aan den boezem- eener tèedre gade, Smaakt men gewis het hoogfte goed»
EEK.
Wyze: Zonder liefde, zonder vyrh Wat toch is het vry te zyn, Jus m alleen moet zwerven*
Is 't het teder hart geen pyn, Als t de min moet derven?
Maar vereend van 2iel en zin 4 Smaakt men waar genoegen, Zalig is 't, wanneer de min Twee kan famen voegen»
ALLEN.
Wyze: Wat is ons al vreugd gegeeven.
Ta, gewis het huwlyks leven
Is met zaligheên doorweeven; De echt verltompt het fcherpft verdriet» hn de rampen klemmen niet. *
EEH OER GETROÜWUEN.
Kyk, het is nu vyftien jaaren, Dat ik met myn' man mogt naaren,
lin het is nog even groen *
Man lief! kom, geef myn een' zoen.
Dl



€« 47 •>
ds man.
Wel zie daar — die drooge fnaaken > Die liet eerlyk huwlyk wraaken, Kennen 't waar genoegen niet, 't Geen ons huwlyks liefde biedt,
allen.
Wyze; Malbroek, enz. 1
Ja, ja, wy moeten 't gelooven;
Elk roep: het huwelykboven!
Ja, ja, wy moeten 't gelooven, Komt fchenkt den beker in, En roept met blyden zin, Ter eer der Huwlyksmin.
een.
Wyze: Je le compare avee Louis.
Wanneer de deugd den trouwknoop fluitj *t Jonge paar vereend blyft ftreeven, Naar een genoeglyk werkzaam leven,
En dus de deugt aan d'yver hecht; Wanneer 't kroolt dan om ons dartelt, 't Wichtjen aan 's moeders boezem ïpartelt,
6 Dan kan, 6 dan kan, 't Oog van vreugde weeaen — 'toog van enz.
al-



«E 43 >■
ALLEN.
ó Ja, gewis, het echtverbond, Schept ons een' Hemel hier op aarde, Geeft aan het hart en hooger waarde, [eder roep dus, met hart en mondt Liefde, liefde, bron van zegen, Strooi uw roozen allerweegen, Dat elk hart, dat elk hart Voor uw altaar kniele. bis.
EEN.
Wyze: Gy die thans zyt met my ter jacht.
Komt vrienden, wenscht, met bly geluid, ó ja Uw heil aan Bruidegom en Bruid, ó jal Maar plengt daarby den eeren wyn, Dan zal 'de wensch meer klemmend zyn, drinkt uit, drinkt uit, drinkt uit.
WENSCH.
Wyze: Exaltons fc? chantons, &c.
ALLEN.
Heil en vreugd! — heil en vreugd Zy uw deel, ó Echtelingen! Heil en vreugd! — heil en vreugd! Zy het loon van uwe deugd.
TWES



<® 49 3)*
TWEE STEMMEN.
Nimmer treffe u ramp of druk, Nimmer doe u kommer zwoegen; Maar een ongeftoord geluk, Vergezelle uw huwlyks juk !
ALLE N.
Welk een goed — welk een zoet Zal uw deugdzaam harte fmaaken! Neen, 't verdriet — kent men niet, Waar de liefde 't hart gebicdr.
/\ EEN.
't Vergenoege lache u tegeu ,
Waar gy uw voeten drukt, Daar gy 's Hemels dierbre zegen
Van uwe liefde plukt: De overvloed — moog' met goed
U in ruime maat bedeelen.
ALLEN.
Haaft moogt gy,*— zy' aan zy', Een lief, aartig wichtjen ftreeleo;
Letft in ruft — leeft in vrêe!
LBDg leeft Paar! Hoezée! Hoezéé!
D »E



< 5° •>
HERSTELDE KRAAMVROUW.
IFyzi: Vrdyfa mirtjens.
T>
•pron van Zegen' 'k roem uw wegen, k-Smeekte uw hulp in angft en fmart; K Heb die van uw gunft verkregen» 'k Wyd' u ook myri dankbaar harr.
'k Mag myn pligten, weêr verrichten, Met vernieuwde kracht en Iufi; 'k Voel myn moeite en zorg verlieten Als myn mond dit kindjen kuscht. *
Teder wichtjen! als gy t Iichcjen, Met uw oogjens gade ftaat, Staar' ik op uw lief gezichtjen; De onfciiufci Lchc op uw gelaat.
Welbehagen V3n-royn' dagen! Teder pand van züivre min!' 'k Heb aan God u opgedraagen, Van uw 's levens aanbegm.
- ' - ( ' ■■ ' ■ -1
'k Zal



< 5i >
sk Zal ook, tragtcn, al myn krachten, Te befteên, voor uw geluk, En van 's Hemels zegen'wagten, Dat ik eens de vruchten plukk*.
Maar, myn lief jen! harte dief jen! Waarom fchrek ge ? of hebt gy dorft ?
iviocuer zorgt voor uw generjen Reikt u graag heur volle borft.
Dat zal fmaaken, en vermaaken; Daar het Moeders hart verrukt, Als zy uwe bolle kaaken, Aan heur' dankb'ren boezem drukt.
't Kan my treffen, 't hart verheffen, -Zy, die in dit wiegjen fchreit, (ó Mogt ik dit fteeds befeffen) Is gefchikt voor de Eeuwigheid.
Luft van 't leven, ons gegeven, Vaders wensch! en Moeders vreugd! Zo God wil, dat gy zult leven, Leef voor Hem, en voor de deugd.
D a ver-



*<5 52 i>
VERNOEGDE HUISVADER.
Wyze: Gelyk myn fchoone Bloemen kwynen.
X ^aat vry een Vorft naar groot beid ftreeven ( Alöra zyn ftreuge wetten geeven, Heel de aard doen buigen voor zyn ftif, 'k Staa alles hem gewillig af. bis.
Laat vry een Vrek zyn fchat vermeeren;
De Eerzuchtige zyn* naam zien eeren; 'k Verkies, wat ook een ander wensch', Wat waarlyk goed is voor den mensch. bit.
't Genoegen kan alléén my flreelen: Schoon 'k in geen overvloed mag deelen, Ben ik te vreden met myn' ftaat, En kwel my met geen uyd nog haat.Wr,
Zo dra de zon ryft aan de kimme, Voel 'k in myn hart de blydichap klimme; 'k Befchouw de fchoonheên der Natuur, En roem de gun ft van 't Albeftuur. bis.
Ik



< 53 >
Ik fmaak, bevryd vaü ongenucbten, Vaa 's menfchen vlyc de befte vrachten, 'k Verricht, met lult, myn hezighsên Alcyd, tot nut van 't Algemeen. bis.
Geen ledigheid kan my behaaaen, Ik wy' der werkzaamheid myn daagenj Een drukke tyd {nek rasch voorby : Hoe zoet is 't ruft uur dan, hoe bly ? bis.
Ik zie myn gaade 't all' verrichten, Wat overeenftemt met heur pügten: In 't huisbeftuur, met wys beleid, En voor ons krooft met tederheid. «r«
Moet ik van huis verwyderd weezen, »k Vertoef niet, of 't doet yder vreezen; Dan heeft men kift, noch ruft, noch duur, | Dan fchynt eik ogenblik een uur. bis.
Maar 'k heb den drempel naauw betreeden;
Of 1c word ontmoet met fnelle fchreden, Elk roept: „ Daar is hy wederom! „ Elk heet my juichend welkkom. bis.
Myn lieve gade omhelft my teder, Vol blydfchap zit ik by haar neder, Ons jeugdig krooft fprkgt in het rond, En toont zyn vreugd met harten mond. bis.
D 3 Das



< 54 >
Dus kan my 't ftii en huislyk leven c Beftendigft vergenoegen geeven; Dus geeft me een gulde middenftaat Meer heil, dan weelde of overdaad, bit.
En moer ik eindlyk, uit dit leven, My van myn goed en krooft begeven,
^ cc vreaen in myn lot;
Genoeg — het is de wil van God. bis,
»k Laat dan de zorg voor Krooft en Gade Van 't Alvermogen, wiens genade
Jk ondervond van jongs af aan;
Die zy hun fchild op 's levensbaan, bis,
.



«5 55 >
KINDER V R E U G D. W^ze; Schoone Beemden] Zalig veld!
2jiet eens, hoe de lieve jeugd Zich met pop en fpel verheugt/ Hoe zy, met geringe zaaken, Zich op 't leevendigst vermaaken; Deze koot en d'ander tok,
Daar het meisjen....: bis. Deze koot, en d'ander tolt, Daar het meisjen 't popjen fole.
Hoe gevoelig is heur hart!
't Beeft,'als de allerminlte fmart,
Een van allen komt te-treffen;
Wie toch kan 't geluk' befeffen,
Dat de jeugd door d'onfchuld fmaakt,
Die de harten bis Dat de jeugd door d'onfchuld fmaakt, Die de harten teder maakt.
D 4 Hoe



KC 5<5 >
Hoe gelukkig is een kind, Dat opregt zyne ouders mint! Zonder pynzend overleggen, Zal het hen gulhartig zeggen, Alles wat het hoort en ziet;
Wat de valschheid bis. Alles wat het hoort en ziet; Want de valschheid kent het niet.
Daar het nog zyn* pügt niet kent; Maar het goeden «vort gewend, Ken men 't, door verfcheiden zaaken, Voor het kwaad behoedzaam maaken; Niets werkt meer op hun gemoed,
Dan wat vader bis^ Niets werkt meer op hun gemoed, Dan het geen, wat vader doet.
't Hart, eenvoudig en opregt; Twyfelt nooit aan 't geen men zégt; 't Zal nooit eenig kwaad vermoeden Van zyn evenmenfchen voeden, Vrienden zyn hem lief en waard,.
En gezellig, bis. Vrienden zyn hem lief en waard, En gezellig is zyn aart.
6 Wat



< 57 >
6 Wat v/aar 't een kostlyk ding, Als dit elk ter harte ging, Ongeveinsd in alle zaaken; Zich onfchuldig te vermaaken, En, gelyk de lieve jeugd,
Zich te fchikken IU. En, gelyk de lieve jeugd Zich te fchikken tot de deugd.
D 5 *>e



< 58 >
D li
BAKER.
Wyze: Wat is ons ai vreugd gegeeven.
'J3y het klimmen van myn' jaarena Word iic meer en meer ervaaren, Hoe ik met het jonge goed In het baak'ren leeven moet.
Och! hoe moest, in vroeger tyden, Meenig fchaapjen droevig lyden, Daar het in een luiren: pak, Als een yz'ren harnas, ftak.
. Droevig kreeten dan die bloedjens, Werden handjens, werden voetjens, In een bondel wreed gekneld, Weggebakerd met geweld.
'k Zal den Doéter altoos pryzen, Die me een' and'ren weg kwam wyzen, Toonend hoe die dwang en pyn, Aan de kind'ren fchaadlyk zyn.
Hoort



<• 59 ->
Hoort gy enge borsten ileenen, Sprak hy, ziet gy fcheeven beenen, Of een vreeslyk groote bult, Denk, dat 's ligt de Bakers fchuld.
Nog iets leerde my die braave, Die nog, fchoon reeds lang ten grave, De achting van elk' menfchenvriend, Om zyn kindermin, verdient.
Zoudt gy 't kindjen flaapgoed geeven, Zei hy eens, gy doet my beeven, Denk dat ilaapgoed dooft veelligt 't Fynst gevoel van 't lieve wicht.
't Droef gevolg zat eerst, naa jaa'ren, Zich aaa de ouders openbaaren,
Daar hun druiloor, als een zot.
En een bloodaart, wordt befpot.
Bakers! laat u overtuigen, Leert u naar de reden buigen, Daar toch ieder HuWlykspand Wordt vertrouwd aan onze hand.
BS



< 6b >
DE
KI NDEKMEI D.
Wyzei Laatstmaal toen ik lag en Jliep.
A^aar toch vindt men meerder vreugd Dan by de onervaare jeugd bisS
Pret, prer, altyd pret. Lachen, zingen, danfen, fpringen
Pret, pret, altyd pret, Danfead* gaan zy naar heur bed.
Heintjen! lbeel nu eens wat ftil!
*k Denk dat zusjen flaapen wil, bis.
Daar, daar, Koo^jui.' d^ar, In dat hoekjen, ligt een boekjen,
Daar, daar, Koor jen! daar, Kyk eens printjens mee malkaar.
Slaap nu Jet jen ! flaap nu zagt, Loijtn houot by u de wagt. bis.
Slaap, flaap, jetjen flaap, Slaap myn liefjen! harte dief jen»
Slaap, fWp, Jc jen flaap, Ach! wat woelt het kleine ichaap!
/ 't Luch*



•C 61 >
't Luchtig kleedjen dekt de wieg, Voor 't geplaag van mug of vlieg.
Frisch, fnsch, koel eD frisch, Ligt myn j^tjen op h ur bedjen,
Frisch, frisch, koel en frisch, Daar 't gevuld met vaaren is.
Wel! wat deert dan 't lieve wicht? Moog'yk hindert haar het iicht; bis.
Kom, kom, fchatjen.' kom, 'k Zal 't beletten,'k zal 't verzetten,
Kom, kom, fchatjen! kom, Lotjen fchuift het wiegjeu om.
't Is wel waar, een kindermeid Heeft geduurig bezigheid; bis.
Maar, maar, 't is ook waar, 'k Moet bekennen, 't kan geweone,
Maar, maar, 't is ook waar, 't Valt voor elk niet even zwaar.
'k Weet ook dat men 't kleine goed, Met verftand beftuuren moet; bis.
Net, net, juist en net. Moet ik weeten, af te meeten,
Net, net, juist en net, Wat ik toelaat of belet.
Ne«n!



*S 02 ■>
Neen! al heb ik weinig rust Kind'ren zyn myn vreugd en lust. bis.
k Weet — 'k weet van geen leed. Zyn zy olyk, vlug en vrolyk,
k Weet — 'k weet van geen leed, k Ben voor hen altyd gereed.
Altyd zyn zv om my heen, Lotjen, Lotjen, is 't alleen. bis
Nooit, nooit, zeeker nooit OFzv fpeelen, of krakeelen, ,„ Nooit, nooit, zeeker uooit Wordt het buiten my voltooid.
't Is uit liefde, en met vermaak, Dat ik voor hun welzyn waak. bis.
Zoet, zoet, zagt en zoet, Lachend, ftreelend, praateud, fpeelend.
Zoet, zoet. zagt en zoet, Leide ik best hun teêr gemoed.
En dit is niet vruchteloos, 'k Zie 't aanHeiutjen, en aan Koos; bis,
Ziet, ziet, doen zy niet, Steeds goedaardig, bly en vaardig,
Ziet, ziet, doen zy niet, Alles wat men hen gebiedt.
't Is uit liefde, en met vermaak, Dat ik voor hun welzyn waak.
t ,7. l' zaSc e" zoet, Lachend, ftreelend, praateud, fpeelend.
Zoet, zoet. zagt en zoet, Leide ik best hun teêr gemoed.
En dit is niet vruchteloos,
'k Zie 't aan Heiutjen, en aan Koos; bis.
Ziet, ziet, doen zy niet, Steeds goedaardig, bly en vaardig,
Ziet, ziet, doen zy niet, Alles wat men hen gebiedt.



< 63 >
Maar tetwyl ik wiege en zing, Lachc en lpeert het kieine ding; bis.
]a! Ja! 'k neem weidra, 't Lieve Jetjeu, uit heur bedjen;
Ja; Ja; 'k neem haar dra — Maar -— wat vreugd; daar is M&ma.



< H >
D E
E E ÜKENMEID.
W$w. Chloris die myn hartjen rooft, ,
We, wat is'dat hier een boêl; Foei! wat zou myn vrouw wel zeggen ? ■Als zy 't hier zo vol zag leggen, Niets is leêg! niet eenen ttoel; Ieder brengt my wat om laag, Maar dan word het neêr gefmeeten: 't Bergen wordt al meest vergeeten, Dat is voor my de grootfte plaag.
Kom! ik knap het raschjes op, Een, twee, drie, wat goed geborgen, 'k Zal maar voor den vrede zorgen, Zo! nu is 't weêr als een pop. Als ik door een kleine zaak, Ongenoegen kan vermyden, Dan kan ik my regt verblyden, Zeker, dat is myn vermaak.
'k Heb



«ii ej >>
'k Heb 't van daag nog magtig drok j Maar, dat mag men vry geloven, Kooken, bakken, braaden, ftooven, Kan ik als de beste kok; Kyk: het is myn grootfte pret, Als ik veel heb klaar te maaken; 'k Heb nu ook verfcheiden zaaken, Reeds voor af gereed gezet.
Als myn volk gezelfchap heeft, Zorg ik, dat ze lekker eeten, Nogthands zal ik nooit vergeeten, Dat 'er zuinig word' geleefd, 'k Durf Mevrouw by 't botervat, Op een kykjen zelfs verzoeken: »k Spit met kuilen noch met hoeken, Neen 't is als een ys zo glad.
'k Stook nu wel wat grooter vuur; Maar ik pas op 't kooien dooven; 'kMoet van avond groenten ftooven; En de turf is vreeslyk duur: Die in°voorraad kooien gaart, Heeft niet altyd hard te ftooken, 'k Moet toch telkens water kooken, ; 't Vuur is altyd aan den haard.
£ 't Is



66 ->
t Is myn pligt, en 'k doe *tmet lust, Om voor 't volk wat te overleggen, Schoon zy 't niet geduurig zeggen, Zy zyn op myn' trouw gerust, 'k Neem 't ook als myn eigen waar; En verlangt Mevrouw de blyken, Laat ze in ai myn kasten kyken, 't Is 'er altoos kant en klaar.
'k Ben 'er groots op, dat men 't weet, Waar ik ooit heb rond gezworven, Nimmer is my iets bedorven;
'k Zorg dat men eerst de kliekjens eet, 'k Weet wel, hier is overvloed, Maar was 't daarom te vergeeven? Dat me 'er roekloos meê zou "keven; Neen! 't bezwaarde myn gemoed.
Wat of Kee buurs Mie toch denkt, Als zy telkens iets benaadert? Suiker, Thee, en Kruid vergadert, En 'er anderen meê befchenkt? 't Is de grootfte dievery; Want zy fchendt het goed vertrouwen, 't Zou my al myn leven rouwen, Zoo ik ooit zo deed' als zy.
'k Heb



c 67 •>
Jé Heb 't hier wonder na myn zin l *i Volk befchouwt ons ook als menfchen! 'k Zou de kost nooit beter wenfchen,
't Loon is reed'lyk dat ik win.
En Mevrouw! —- o! Ze is zo goed! 'k Moet haar achten en heminnen.
'kWeet niet wat ik zal beginnen, Als ik haar verlaaten moet.
Maar 'kheb Koö, dien braave krtegt * Nu reeds vyf jaar laaten wagten; 'k Heb op zyn herhaalde klagten, Eïnd'lyk toch eens Ja gezegd. Zyn verdiénfte is wel niet groot, Maar hy is me opregt genegen; 'k Denk door vlyt en 's Hemels zegen , Krygt men ligt zyn daaglyksch broed,.
E2 36



f58 3>*
DE WERKMEID.
Wyze:-Lysjen Jliep j» *% bosch , enz.
oet zo waar al weêr van booven , 't Is Kaatjen hier en Kaatjen daar, Dan tnoet 'er vuur zyn in de ftooven, En dan is 't: maak eens koffy klaar; Straks komt myn Heer, dan moet men eeten, 1 De tafel dient gereed te ftaan, Hoe zal 't nog gaan! hoe zal 't nog gaan! ' 't Ligt alles over hoop gefmeeten, Wat vang ik aan? wat vang ik aan? Zo kryg ik nooit myn werk gedaan.
'k Moet van daag twee kamers veegea, En morgen aanftonds aan den trap. Het loopt myn nu ook alles tegen, De fchel gaat als een Lazarus klap. Kon ik een poosjen booven blyven, Ik kwam ten minften eens wat voord; 'k Ben zo verftoord! 'k ben zo verftoord! % Heb hier nog zo veel goed te wryven, 'k Ben zo verftoord, 'k ben zo verftoord, Kaatjen is altyd 't andere woord.
Maar 1



<• 69 8*
Maar ik moet dat prutt'len laaten. Wel foei! dat past geen braave.meid. 'c Kan immers aan het werk niet baaten, *t Gelykt veel eer onwilligheid, 'k Zal liever weêr met moed beginnen, Dan valt my de arbeid eens zo ligt» 't Is toch myn pligt, 't is toch myn pligt, •k Moet 'er myn kost en loon mee winnen, Ed 't is myn pligt, en 't is myn pligt, Dat ik het werk met lust verrigt.
'k Heb ook zeeker niet te klaagen. Mevrouw is reedlyk, braaf en goed, Zy gaf my opflag, zonder vraagen, 'k Heb fpys erf drank in overvloed. _ Ze is ook geen vrouw die trots en ipytig, Heur meiden toefnaauwt, of veracht; Maar zy verwagt, maar zy verwagt,. Dat men dan ook getrouw en vlytig, Uit al zyn magt, uit al zyn magt, Steeds met vermaak zyn' pligt betragt.
'k Raak hier vry wat in de kleêren, Van linnen ben ik wel voorzien, Nu zou ik nog wel iets begeeren, Wanneer }k eerst wac langer dien; Kon 'k eens een mooi chits Jakjen koopen, Eén blaauw zyd' rok jen na den trant; En dan een kant, een fyne k>nt, Maar 't zou my nog te kostbaar Ioopen, Neen, met verftand, neen, met yerfland; 'k Geef al het geld niet uit myn hand.
E 3 Wel



*G 7o
9*
We! ik heb my moê gewreeven, Maar als Mevrouw de ftoelerj ziet, Zal ze my wis een prysjen geeven; En wat toch doet me om glorie niét. K Hoor haar zo dikwyls van my praaten. x£\Ka?lfa*Jz*& ze> ójdat 's een meid! ï n hind,gfie,d» en goed beleid —
arfemy,°P haar gerust verlaaten. Zy heeft beleid en eerlykheid, ueak eens hoe dit myn eerzugt vleit!
°k Ben daarom 'gedunrig bezig, CJp dat ik haar genoegen geev'. k Zorg 0f zy t'huis is of afweezig, Dat ik altyd ordent'iyk leev', Wat zou aan *t waar geluk ontbreekea
.iV^ Jt *, ' d,e zyn P^Sten doet, £ ÏLyneid zoet, en overvloed, Jt Hoor wel zo veel van rykdom fbreeken Maar 't vry gemoed, »t geU geSoS, ^ En t eerlyk hart is 't beste goed, *



< 71 !>
1> E
SCaOENMAAKERS KNEGT. Wyzei Gy die thands zyt met my ter jagt.
Ik zit weêr vrolyk aan myn werk;
ha; ha; : En maak de fchoenen net en uerK,
ha; ha;
Waar door myn baas veel klanten wint, En ik geftadig arbeid vind. ha; ha; ha; enz.
Een arbeidsman moet werkzaam zyn.
ha; ha; P ,r -
Ik maak geen' maandag of Krispyn,
Maar^erlfde heele week ftyf door, En geef dus aan myn pligt gehoor, ha; ha; ha;
E 4 Da



*G 73 ►>
De naarftigheid, die fchoone deugd,
ha; ha; b Verfchaft ons geld en fchenkt ons vreugd, ha; ha; 6 '
De luiheid is 't, die fmart verwekt, Den meuscb met 't kleed der armoê dekt. ha; ha; ha;
Dat hy , die 't luste, maandag maak*, ha; ha;
Jk heb in *t ledig gaan geen' fmaak; ha; ha;
Ook voel ik dan geen zelf verwvt, Door t dooden van den dierbren tyd. ha, ha; ha; '
Myn maats! die werken heden niet, ha; ha; " *Maar zitten nu by dikken Piet, h'; ha; Als. hreren onder hun gelag, En denken aan geen' S«uurdag. ha; ha; ha; *
Zy hebben elk een ongemak: ha; ha;
Dat is: het geld danst in hunn' zak. ha; ha, * *
En 't moet 'er, tot één kopren duit. Des maandags vóór den avond uit ha; ha; ha;
Des



73 35*
Des dingfdags is hun 't hoofd berooid; ha; ha;
Vermids men heeft te fterk gepooid, ha; ha;
Het werken heeft in 't minst geen val; Men druilt en fhapt en lykt wel mal. ha; ha; ha;
Dus zyn 'er reeds twee dagen zoek;
ha; ha;
Maar woensdags ó dan werkt men kloek; ha; ha;
Doch hoe men verder floove en wroet , De week is kort en'wordt niet goed. ha; ha; ha;
Des faturdags dan ziet men bang, ha; ha;
Wyl ik dan 'e meesten geld ontvang, ha; ha; . En daar hun week vry fchraalfjens is, Verftrek ik hen tot ergernis, ha; ha; ha;
En komt men t'huis by zyne Vrouw,
ha; ha; . Dan fpelt men haar wat op de mouw,
ha; ha;
j\ls 06 het werk niet heeft gevlot; Dus wordt de goede floof bedot, ha; ha; ha;
E 5 Wierdt



74 3K
Wierdt dan nog maar 't ontvangen geld ba; ha;
Aan 't Wyfjen zuiver toegeteld; ha; ha;
Maar neen; zy krygt het niet geheel» Men lapt 'er nog van door de keel. ha; ha; ha;
. Het vrouwtjen zucht, maar'tbaat haar niet ha; ha;
De week is flegt, gelyk zy ziet. ha; ha;
En wyl ze 'er over knort en mort, Komt zy die week veel geld te kort. ha; ha; ha;
Dan waar het deze week alleen,
ha; ha; Die liep 'er nog al onder heen.
ha; ha;
Maar ach; de meeste zyn nog kwaad; Dus weet de vrouw in 't eind geen' raad. ha;.ha; ba;
Hoe zy de zaak ook keere of wend'; ha; ha;
't Is armoê van 't begin tot 't end. ha; ha;
Dus werkt men aan zyn ongeluk, Stort vrouw en kindren in den druk. ha; ha; ha;
Een



4£ 75 •>
Een Arbeidsman heeft werk genoeg, ha; ha;
Al fpilt hy 't geld niet in de kroeg, ha* ha;
Dat hy van 't zweet zyns aanfchyns leev\ En ieder een het zyne geev'. ha; ha;.ha;
Ut



<! 16 &
O E
BRAVE NACHTWACHT. Wyze: Waar of myn Rofelinde blyfc.
Ik neem getrouw myn wachten waar,
Na't voorfchrift van myn'pligt; En hoor is imand, hier of daar,
'k-Ga zien wat hy verricht; Bevinde ik hem, aan 's Naasten 's goed,
Door roofzucht aangefpoord, Ik breng hem om zyn'-euvelmoed,
Daar , waar de dief behoort. —
'k Gryp nimmer, tegen recht en reên,
Myn' naasten fchuld'loos aan; 't Welk dikwyls, om het geld alleen,
Door and'ren wordt gedaan; Ons loon ïs wel een fober deel;
Doch dit geeft niemand recht, Dat hy met de oudeugd faamen fpeel',
En de onfchuld ftout bevegt'. —
Ik



77
Ik waarfchouw elk, in 't avond uur,
Dat hy zorgvuldig leer.', Op 'c anders fchaadlyk licht en vuur,
Dat menig huis verplet. En word ik ergens brand gewaar,
Dan roep ik elk by een, ? Op dat men niets ter blusfching fpaar ,
Maar daadlyk hulp verleen'.
Myn ftaat is nietig, ongeacht;
Doch geeft my veel vermaak, Al treft my meenig guure Nacht,
Wanneer ik 's winters waak; Want in de ftille duisternis,
Als ieder flaapt en rust. Is 't geen des daags verborgen «,
Des nachts, myn grootfte lust? —
'k Blyf dikwyls opgetogen ftaan,
Als ik het flargewelf Aanfchouw, by 't licht derzilv're Maan,
Dus fpreekend in my zelv', — „ Hoe groot moet niet myn Schepper zyrt,
„ Die zo veel Majefteit, „ Voor ons, in'swaereldsrampwoestyn,
v By dag en nacht, verfpreid.,,
Zo



«£ 78 >
Zo dra de lieve dageraad,
Zich aan myn oog vertoont, Da"k [k »yn' God dat hy voor kwaad*
My heeft, des nachts, verfchoond; Ik leg dan nog een' kleinen tyd,
My, op myn rustplaats, neêr: En doe daarna-met lust enviyt,
Des daags, myn' arbeid weêr»
oir-



«<C 19 >
HUWELYKS CONTRACT.
Wyze: die ah het Lied meê raar ist Komt ook van Kats de Pencionarit»
Toen ons Griet dat aardig dier, "Was getrouwt met Hans Polier;
Toen het einde was gekomen, En de Bruiloft was gedaan.
Toen is Griet by Hans gekomen, En zy fprak baar Man dus aan.
Wy zyn nu gelyk 't betaamd, In den Egten-ftaat verzaamd;
Wy en zullen nooit niet kyven, Of elkander leet aandoen,
Neen! dat takje van Olyven, Dat moet altyd blyven groen.
En



*<£ 8o ,>
En op datje altoos leunt zien, Als ik ben van kwaade miên;
Zoo zal ik myn voorfchoot draayeri. Regtsöm fcheef en linksom krom,
.Ziet gy dat, gy moet myn paayen, Ziet gy dat, denkt daar maar om,
Tan fprak Vrouw kyk deeze raad , Prys ik in den hoogften graad;
Maar ik heb fomtyds ook kwinte: En dan, zoo draay ik myn hoed,
Dat die fcheef ftaat, met zyn linten, Net als gy uw voorfchoot doet.
Het gebeurde op zeek're dag, Hans na Griet 'er voorfchoot zag:
Hy draaide zyn hoed daar tcegen, En doen zig aldus zyn vrouw,
Hoe dat zy, van haarent weegen, Hans heur Man , bejeegnen zouw.
Griet myd Hans! en Hans myd Griet! Zoo ontkwaamen zy 't verdriet;
En zy hebben van haar leeven, Dat haar God gegeeven heeft,
Met elkandere nooit gekeeven; Maar, altoos in vreê gekeft.
D E



< 8i >
DE
SNYERS WINKEL. Wyze: Kuipertje vol jaloerfe pyn.
JLrusftig Jongens ga dog voort!
Doen jy lui daar niet als kyken? 't Naaiwerk is niet, zoo als 't hoort,
Zie die fteek eens lelyk wyken Nog geluk, 't is maar een broek, Uit de fchoone Jooden hoek,
Zoo bedien ik eik naar graad,
Die zig by my kleeden laat.
't Vaale zwartje, dat daar leid,
Is een Proponente wooning, Als de rug wac is verwyd,
Paft het hem gelyk een Kooning Een vet beroep, of ryke vrouw,
Is 't punt daar hy en ik op bouw,
Zoo bedien ik elk; enz.
F Maaf



< $2 >
Maar die Rok die naar het goud, Schynt van een Baron te weezen, i\Ten ^00Pman toevertrouwt, » d aV£el ryker als v°or^eezen, t Paft my dus naar goed fatzoen, Om het geld meer werk' te doen, Zoo bedien ik elk; enz.
Jan Baas, heeft me ook werk gebragt! <•
De bruine Rok zal hy dóén keeren Zynwerkluft toont zig da? en nagt,
Welk onderfcheid by luije Heeren! Schoon hy by 't Jaar zyn goed befteed,
Zyn braafheid maakt my fteeds gereed,
Zoo bedien ik elk; enz.
't Regtdraad heeft een fchoone kragt,
Wie weet wat ik moet vernaaijen! 't Is recht fchrander uitgedagt,
Om nog meerder winft te fnaaijen, Ik voor my (Ik doe het niet,)
't Gaat terug, wat pverfchiet,
Zoo bedien ik elk, enz.
Maar men zegt, (ikj^eet het wel) Dat in yder Snyders wooning,
Is een groote lappehel, Dog dit weet ik tot verfchooning,
Dat



< 83 >
Dat ik nooit een fnippel fteel, Of het moet 'er zyn te veel, Zoo bedien ik elk, enz,
Luflig Jóngens werk aan,
't Geld voldoet al ons verlangen, Dit 't meefte doet heeft 't eerft gedaan,
Die't meefte fteel t,moet 't eerfte hangen, Leer van my, hoor naar nw Baas,
Die alles klapt is wel een dwaas.,
Zoo bedien ik elk, enz.
F 2 HST



< 84 >
HET
BEDURVEN HUWELYK.
Wyze: Is na den oude zang.
V%n, Hansje J'needi het hom was lavg.
't Is wi& wil hooren een Nieuw-Lied ?
Als Piel- en Lyn ging trouwen, Ijet Huwelyk was pas gefchiet, Of het gong haar berouwen:
Den etrften dag,
Was 't al gewag, Men deed 'er niet als flompen;
En Pier en Lyn,
Woü vrblyk zyn, Met Basfen en met Trompen.
De tweede dag, weêr vrolykheid!
Met alle foort van Bieren ,\ Zy kreegtn daar veel raarigheid,
Om 't Huis meê te verderen:
En



< 85 >
En zuster Tryn,
Gaf een Fles Wyn, Geneevervoor de Boeren i
Truy uit de hoop,
Zey daar is ftroop, Die moetje daar in roeren.
Klaas.Oom, gaf Kuikens in het kot,
En Dries-Oom gaf een Verken, En Maartje gaf een moster pot, Een fchop om meê te werken;
En Janne-Moei},
Die gaf een Koeij, Piet- Oom gaf Schop en Tange;
En Pierke Mal,
Gaf hun een Val, 'Om Muize meê te vangen.
Zoo dra de Bruiloft was gedaan,
Ging Pier aan 't Commandeeren Waar dat de Meub'leh zouden ftaan, Én ging het Huis uit keeren: Lyn, zey heel fyn, Wat bruid gy myn, Dat zyn geen Man's afFeeren! Laat myn dat doen, Op myn fatfoen, Zoo als ik zal begeeren.
F 3 Lyn



KC 8(5 >
Lyn hong het Zoutvat in de Schouw,
En Pier begon te kyven; En zeide dat hy geenfints wouw, Dat het daar in zou bly ven:
Lyn nam het af,
En Pier die gaf, Aan Lyntje, twee foufletten;
En Pier fprak fyn,
Wat! zult gy myn, Uw Meester, ftellen wetten.
Lyn als een duivelin zoo quaat, Zei moet ik dat hier lyden? Zoo gy myn nu nog eens zoo flaat, Zal uw ook niet myden:
Pier zey, zwyg ftil,
Gy zult, (ik wil) Hier myn gebod ontfangen;
Ik draag de broek:
Daar in den hoek*' Daar moét het Zoutvat hangen.
Lyn die trok haare Man in't regt, En liet hem daar voor daagen, Dat hy moest komen voor 't geregt; Om hem daar af te vraagen, Of eenen Man, Gebieden |can,
Of



< 87 >
Of hy mag Commandeeren,
Waar hangen moet,
Het keuken goet, Begeert te Procedeeren.
Zy Procedeeren langen tyd,
Daar wier zoo fterk geloopen, Tot dat zy alles waaren kwyt, De Boel moesten verkoopen:
De heele bras,
Al wat 'er was, Het Zoutvat, Pot en Pannen;
En ook de Koeij,
Van Janne Moeij, De Flesfen en de Kannen.
Myn Heer de Drost en de Griffier,
Die voeren hier het beste; En Lyn en Pier, hiel niet en zier, Van 't eerfte noch het lesten.
Voor al haar tydt,
Haar Meub'len kwyt: De onkost Wilrd geleezen;
En Pier en Lyn,
Die waaren 't kwyt, En bleeven als voor deezen!...
F 4 ?H I-



< 88 >
P H I L I P,
D E
#5>ze: In een boomgaard Colinette.
de hamers en de booren, Ik heb vreugd nog lust daar in;
Timmere kan my niet bekooren, 't Vaaren heb ik in den zin,
'k Mag van 't werken niet meer hooren, Om dat ik zoo weinig win.
Ik gaa na^r Ooft - Inje vaaren, 'k Doe een reisje naar de kuft;
Wyl de holle woefte baaren, Niet beneemen myne luft,
Om te haaien koopmans waaren,
, Die een ieder zyn bewuft,
AJs



< »9 >
Als ik dan die warme landen Heb bezien, dan komt Philip,
(Of wy moeiten zinken, flranden, Stooten op een fteyle klip:)
Met het geld je in zyn handen, Als een Heertje t'huys van t Schip.
Dan zal ik een paartje houwen ,
Zoeken eene ryke meid, Kyken het dan zoo te vouwen,
Dat zy myn het Ja woord zeid, En als dan met haar te trouwen;
't Is of 't van een dakje gleid!
Ja mag ik het dan beleeven, ^ Dat ik trouw met ryke kaa,
Zal zy myn een rytuig geeven,
'k Houw dan een fpan Draavers naê,
Met een Boeijer daar beneeven, Alles zonder wedergaa.
Ik zal ook een Huys befteeden, En doen maaken na de trand,
Naar défmaak zoo als het heeden Word gebouwd in 't Indies land,
Een fraaij' Hofsteê zal ik mede Koopen, met een Boerenftand.
F s Kneg*



€ 90 >
Knegten, Koks, ,en Keukenmeiden Voor myn buiten een Tuinnier
En om myne Vrouw te leiden, Een bedreeven Kamenier;
Jal ik zal myn pragt uitbreiden, Tot een Lyfknegt en Koetszier.
Maar dah zal 't verdriet eerst koomen Als ons Geld raakt uit de zak '
Ik mogt yoor myn Kaa1 wel fchroomen, Want ik kreeg gewis een pak
Arme Phlip, wat mag ik droomen! 'k Timmer liever met gemak. ~1
HET



< 91 >
HET
GOEDE HUWELYK.
Wyze: Zullen dan myn LeevensdaagenfV
j\,rm en nedrig is myn wooning;
Maar een eensgezinde vreê , Woont aldaar op elke voetftap;
Deelt ons 't zoetst genoegen mee. Laat de Liefde by ons woonen,
Die ons zagte roozen bied^ Dan zal ik myn lot fteeds zeeg nen,
En benyd de Vorften niet.
Wen myn Gade my op 't herte,
Teder als een Engel rust En at zingende of al fchertfênd,
Word in zagten flaap gekust: Wen het zilver beekje dommelt; >
Ruifchend langs myn wooning vliet, By het maanlicht, — Groote Schepper!
6! Hoe dank ik u dan niet.
, V ' By



< 92 >
By het eerfre Zonneftraaltje,
Wekt een haartlyk kuschje roy: Myne Gade, by 't ontbyten,
Is een Engel aan myn zy. Straks tygt nyverhejd aan 't zingen.
't Vrolyk Kroost danst hand aan hand, 't Spinnewiel fchept nieuwen rykdom,
Van het vlasch door my geplant.
6! Wie fchetst dat zoet,- die vreugde,
Waarmee zy ons dan verzelt.\—ö! Hoe zalig is de Sterfling, )
Die zig om geen rykdom kwelt ? Arm en needrig is myn wooning;
Doch 't verblyf der zuiverheid. God verhoort daar onze wenfchen;
Schenkt ons vergenoegdzaamheid0
RE-



REGISTER.
A.
Aft! Goede Huwelyk. rm en nedrig is myn wooning. pi 13.
De Lof der Braafheid. Braafheid uw waardy te kennen, i 3°
't Vergenoegen. Bron van 'c reinfte vergenoegen. 42
De Herjlelde Kraamvrouw. Bron van Zegen! 'k roem uw wegen, jo J)e Baker.
By het klimmen van myn' jaaren. 58 D.
Morgen ■ zang. De bleeke kim begint te bloozen. 26
r . I. Elk heeft zyn Speelpop. Ieder heeft zyn afgodsbeeld. 3
De Dankende Handwerksman. Ik juich in myn gezegend lot. ö
De Pypemaaker. Ik maak een pyp, van brooze klei en aarde. 11
De



REGISTER.
De Schoenmaakers Knegt. Ikzitweérvrolykaanmyn werk; ha; ha. 71
De Brave Nachtwacht. Ik neem getrouw myn wachten waar. 70"
Het Bedurven Huwelyk. *t Is wie wil hooren een Nieuw Lied. 84 K.
De Melkmeisjent. Kom, Kniertje zus ontwaakt myn kind. 17 L.
De gevonden Kant. Laast vond myn lief een mooye kant,zobIy! a8
Avond-zang. Lief vogeltje! hoe kweelt ge uw' avondzang. 34
De Voorfpellipgen. Laatst was ik op een kopjün thee. 30
Vergenoegde Huisvader. Laat vry een Vorst naar grootheid ftreeven. 5a
De Snyers - winkel. Lustig Jongens ga dog voort. gi M.
De Werkmeid. 'k Moet zo waar al wéér van booven. 68 » N,



REGISTER. N.
De Deugd.
Neen de deugd is niet gelegen. 3a T.
De Landman, Tryntjen 'k ben regt moe van '£ werken. 13
Huwelyks Contracl. Toen ons Griet dat aardig dier. 7$ W.
Het Vergenoegde Huisgezin, op Saturdag avond.
Wat heil! de week is weêr ten end. 8
De Welberaade Moeder, Waarom of myn Zantje fchreid. 15
De Landman in den morgen. Welkom, welkom, fchoone morgen. 20
De Bruiloft. Welkom, ó"vrienden al ce zaraen. 45
De Kindermeid. Waar toch vindt men meerder vreugd. 60
De Keukenmeid. Wel wat is dat hier een boêl. 64
Philip de Timmerman. Weg de hamers en de boorea, 88
' . ï Dt



REGISTER.
ï ... z. 1
De Oogst.
Zie hoe de Zon reeds opwaards fnelt,ha, ha. 23
De Éejaarde Man. Zonde ik nog droevig zyn. 30
Kindervreugd. Zie eens, hoe de lieve jeugd, h 55