ANNETTÈ en LUBYN,
TOONEELSPEL; MET ZANG.
GEVOLGD NAAR HET FRANSCHE, DOOR
P. F. LTNSLAGER.
Te AMSTERDAM, by JAN HELDERS, in de Nes. l7$U
Met Privilegie.






De Gecommitteerden tot de zaaken van den Schouw, burg hebben', volgens Oétroy door de Heeren Staaten van Holland en Westvriesland, den sden November, 1772. aan hen verleend, het recht van deze Privilegie, alleen voor den tegenwoordigen Druk van ANNETTE en LUBYN, Tooneelfpel, vergund aan jas
HELDERS.
Amflcldam, den 15. Oïïober, 1781.
Geene Exemplaren zullen voor echt erkend worden, dan die, door één' der Heeren Gecommitteerden onderteekend zyn.
A2 VER.



VERTOONERS.
de heer van het dorp.
de baillüw.
1ÜEYN.
a n n e t t e.
een knecht ~J
Verfcheiden bedienden}™ M ^r Vm \ doi'P-
Het tooneel verbeeld een landfchap; men ziet aan de eene zyde het bosch, en aan de andere zyde eemge heuvels. Op den voorgrond floot em halfvolbouwd hutje van groene bbomtakken.



ANNETTE en LUBYN,
T O ONEELSPEL.
EERSTE TO O NE EL.
Men hoort het geluid van waldhoorns. DUO. DE HEER.
Bailluw!
\ DE BAILLUW.
Wat is uw wil, mynheer? DE HEER. Zaaüt gy myn' jaagcr korts niet weer? Hebt gy geen hert gezien? Myn honden zyn aan 't ctaalen. DE BAILLUW. Helaas ! mynheer men moet niet langer draaien. Men grypt ze op 'f. ogenblik, en zett' hen in 't kuchot. DE HEER. Een hen, Cailluw, hoe ! word gy zot?
DE BAILLUW, Men fchaakt baar-...
DE HEER.
'k Hoor in 't gintfche woud. .. DE BAILLUW. Gy zyt de lieer van deezs ftreeken, Aan wicn het recht is toevertrouwd.
A 3 DE



f Onnette en lubyn,
de heer. Laat die onnutte woorden fteeken. de BAILLUW.
Lubyn...
de heer. Het hert...
de BAILLUW.
Amictte... de heer.
N°S al meer.. de BAILLUW.
Ach! mynheer, g'chl mynheer. de heer. L»t die onnmte Wóórden fteeken , lü tgimfd'e «"oud hoor ik gotier.
de bailluw. A*' mynheer, bjyfnogwat hier de HEpp
Ikh„ de BAILLUW.
Jkhoorget er. nu e w'
Bljf nog wat hier.
de heer.
«* ïynenatuure/yke zaaken.
de BA ILL UW.
Zy hebben geen verlof; en zkt...
\t , de heer.
v«agt/iefde naar vedüf?
DE



TOONEELSPEL. ?
DE BAILLUW.
Ja maar... ze is zo aanvallig! de heer. 't Kan zyn : ik ken haar niet.
DE BAILLUW.
Ach! heer, Annette is zo lieftallig!
ARIA.
Annette, oud vyfticn jaar omtrent, Is 't levend beeld der fchoone Lcnt'; Zy is zo blank als kristallyn:
Haar bolle koontjes
Zyn liefdetroontjes Voor baar' Lubyn.
Haar blanke boefem, teêr en malsch, Haar lokjes om den blanken hals, Haar zachte lipjes van robyn,
Haar lagchjcs, tankjes,
Zyn mimievonkjes Voor haar Lnbyn.
Haar oogjes, zwart gelyk een git, Haar tandjes, als yvoor zo wït, Haar mondje, zoet als ambrozyn ,
Haar malfche kusjes
Voldoen de lusjes Van haar' Lubyn.
de heer.
Maar, wie is die Lubyn voor wien Annette brand?
A4 CE/



8 ANNETTE en LUBYN,
DE BAILLUW.
Het is een frisch gezel, een welgemaakte kwant. A -R I A.
Ken Lubyn aan 't vriendlyk wezen, 't Schetst een gul en rust™ hart; Hy febynt voor geen ramp te vreezen •
Hy leeft vrolyk, vry van fmart ; Hy is frisch en fterk van leden;
Hy verbeeld het waar gelul: Altoos met zyn ]ot te vreden Kent hy kommer, zorg, noch druk: Wat hem belette Niets krenkt zyn' moed, En 't hart van Annette / IS al zyn goed.
Men ziet hen fteeds het Dorp ontvlieden, Zy zyn altoos verheugd, en leeven maar alleen voor zich.
DE HEER.
Zy zyn daa.om gelukkiger, naar 'k meen. De groote waereld is een klip voor wyze lieden.
ARIA.
Aan 't ftadsgewoèl ontheven,
Leeven wy bevryd van druk ;
t Zacht genoegen, 't waar geluk, Vind men meest in 't buitenleeven. '
't QrootstgeJuk iinaakt hy, myn wind! Die in zichzelv' 't geioegen viad.
» ' In



TOONEELSPEL. 9
In 't paleis van prins of koning
Hecrfchcn zorg en ongentugt';
De ongeftoorde en ftille vieugd Huisvest iu de bocrenwooning. • 't Groctst geluk finaakt liy, myn vrind! Die in zichzclv' 't genoegen vind.
DE BAILLUW.
Ontfchuldigt gy Lubyn ?
DE HEER.
óJ Neen : 't zou my berouwen Indien Annette met een' boer in 't buwlyk trad.
DE BAILLUW.
Daar komt hy uit het boscb; gy kunt hem onderhoüên.
DE HEER,.
'k Heb nu ge:n' tyd; gelei my I ings dit pad. : Laat ons hem liefst ontvlieden: Gy kunt daarna die j nge Lieden In hunne vryëry befpieden.
TWEEDE TOONVEL.
LUBYN, op het toonvel komende, met een' iondel groens takken op de fchouder.
ARIA.
Geduurcnde deeze aria, fnyd Lubyn aan eenigt boomtakken, en volbouwt het hutje.
't I; voor Annette Dat ik dit huisje zette: 't Is voor Annette
A 5 Dat



io ANNETTE en LUBYN,
Dat ik geen' arbeid teil'; Want zy betaalt my altyd wel. Als ik haar door myn zwoegen
Kan vergenoegen, Ben ik, in myn bezigneên, Te vreêtl. 't Geboomte moet net En digt gezet, Dat het d« zon bclett'. Dit kleine veiMj f Is, buiten kyf, Genoeg tot ons geryf. Het geluk op de aard', Schynt voor ons gclpaard.
Welk een vertooning ! 't Voldoet rny reis op reis.
Deez' kleine wooning Strekt my tot een palcis.
Met myne Annette, Bevind ik, dat de tul Ras henen gfyd. 'k Ben , in myn bezigheden,
Wel te vreden Als ik haar fleebts kan voldoen. Ko:n , met nieuwe lusten.
Niet te rusten, Laatcn wy ons fpoên; Zy zal 't my vergoên.
Kom fpreiden wy, met vlyt, Dees biez.nmat tot een fcapyt. Hier zullen we ons verlusten: Vergeeten wy geen ding. Op deeze bank, van gras,
Moet,



TOONEELSPEL. fat
Moet, naast Lubyn, Annette rusten. Ik wou wel dat zy hier al was. Zo lief een hutje zou een koning zelf begeeren Indien hy daar met myne Annette mogt verkeeren»
ARIA.
Ach! lieve Annette! waar.zyt gy heen? Gy doet my fchroomen; verhaast uw fehreén. Kom, engelin! Kom, myn vriendin! Uw lang afwezen Brengt my in vrcezen. Haast u toch... 'k wacht u fteeds... Ja ik zie... 'k hoor u reeds... ( Neen, neen, ik ben bedrogen: Uw beeldtenis zweeft voor myne eogen. Gy doet my vreczen: Uw lang afwezen Verwekt myn fmart. Waar blyft gy toch? Annett', myn uitverkooren! Gy wacht te lang, ik heb den moed vcrlooren 1 Ach! uw afwezen
Doet my vreezen. Myn uitgelezen! Gy grieft myn hart. Luistrcn wy... Daar is zy... Ja ik hoor.... 't lieve kind... 't Is 't geruisen... van den wind... Van een' boom... Van een' droom. Ach! lieve Annette! verhaast uw fchreên.
Gy



i2 ANNETTE en LUBYN,
^ Gy doet my fchroomen :
Hehas! zult gy niet komen ? Uw lang afwezen Brengt my in vreezen. Acli! Lubyn , wat verdriet! Luistren wy... ze is liet niet. Acli! uw afwezen Brengt my in vreezen. Acli! uw afwezen Doorgrieft myn hart , Verwekt my fmart. In 't vlakke veld zal ik haar ligt ontdekken.
Hy klimt op eenen heuvel.
Zy is 'er nier.. . wat zorg kan ze in my wekken. Ach! lieve Annette! wat kon u noopen
Alleen te loopeu? Gy kunt, in nood, nu op geen' byftand hoopen. Ach ! myn uitgelezen ! Ach! uw afwezen
Doet my vreezen. Myn uitgelezen! Acli! uw afwezen Doorgrieft myn hart. Verwekt my fmart.
Maar 't is zo Iaat niet als ik dacht. Ik meet Den tyd meer af naar myn verlangen, Dan naar den loop der zon; maar 'k weet Dat door een zelfde drift Annette zich voelt prangen.
D E R



TOONEELSPEL DERDE T O O N E E L.
13
ANNETTE, LUBYN.
ANNETTE, in het verfchiet van het tooneel.
ARIA.
T uitje buur, een aartig meisje, Liep met ciren, versch en klaar. LUBYN.
Daar is zy eindelyk, nu is myn zorg voorby,
ANNETTE, Zingt: ' Onderweeg zag zy een lMsje, En zy liep liet achternaar. LUBYN, met werken voortvaarendc. Kom, kom, Lubyn , gy moet u reppen. ANNETTE, zingt:
Loopeudc, door ltruik en heggen, Valt het meisje: droevig lot! LUBYN.
Laat ons uit deezen put een weinig water fcheppen. ANNETTE, zingt:
Wat zal ze aan haar moeder zeggen? Want haar eiren zyn kapot. LUBYN.
Waar is myn ruiker ? ha! hy leid ann de andre zy'.



J4 ANNETTE en LUBYN,
ANNETTE.
TWEEDE COUPLET. Moeder Griet, die oude kwezel,
Kreeg een druiventros in 't oog; Zy klom flraks op haaien ezel,
Greep een' tak, en fprong om hoog. 't Takje brak, het was te teder,
De ezel fehriktc en nam de vlugt: En het hesje viel ter neder,
liet de beenen in de lucht.
Daar ben ik, buiten aêm. i
LUBYN.
Annett', myn tweede leven! Uw lange afwezenheid heeft my voor u doen beeven.
ANNETTE.
'k Heb zo geloopen, zie hoe of my 't harte flaat.
LUBYN.
Annette lief! zeg om wat reden Liep je ook zo hard ?
ANNETTE.
Ik ga met tr?ager fchreden Wanneer ik u verlaat.
LUBYN.
Zwyg ftil, 'k moet u bekyven , inderdaad.
ANNETTE.
Bekyf my, zo gy kunt.
LUBYN, haar het aangezicht afveegende.
Wel heden! Wat is ze warm, die meid!
a n-



TOONEELSPEL. t5
ANNETTE.
Wel nu?
LUBYN.
Wat is 't?
ANNETTE, glimlagchende.
Bekyf my. zeg ik u. LUBYN, haar omhelzende. Ziedaar, om u te leeren Voortaan den gek met my te fcheeren.
ANNETTE.
Zo gy my niet laat ftaan, Krygt gy uw zoen weêrom.
LUBYN.
Gy moet zo bard nooit gaan.
ANNETTE.
ö Neen. Wil my vergeeven Dat ik zo lang ben uitgebleven.
LUBYN.
Gy zyt 'er voor geftraft.
ANNETTE, het hutje ziende.
Maar, hoe! Waar dient dit lieve hutje toe?
LUBYN.
Voor u alleen ging ik het bouwen. Zie, hoe het van de zuidzyde is bedekt Om u voor heete zon en regen vry te houên.
Desze opening, die tevens ftrekt Op dat de noordewind daar luchtig in zou fpeelen,
Ver.



i<5 ANNETTE en LUBYN, Verfchafc u 't fraaist' gezicht cht ooit uw oog kon ftreelen.
ANNETTE.
ARIA.
Om myn verblyf te lieren
Spant gy noch zorg noch vlyt: Met u , myn welbehaagen !
Velmaal; ik niy altyd, Geen hitte, kou, nog regen,
Baart my ooit zorg of pyn; Al 't onheil dat ik lyde
li ver van u te zyn.
LUBYN.
Geen pracht vertoont zich hier, wy leeven zonder druk; 'k Vind myne Annette hier, Annette en myn geluk.
DUO.
ANNETTE.
Geen rampfpoed treed om tegen. E U B Y N. Wy zyn altyd voldaan.
ANNETTE. Natuur bied, allerwegen, Ons haare gunsten aan.
LUBYN. Wat zegen! i TE SAAMEN. Daar 't all' aan onzen wensch voldoet, Is onze fiaat, ons leven zoet.



TO O NE EL SP E Li '7
ANNKTTE.
Die huizen, als kas*celeu, Die ge overal in ruime fteden vind,
Zyn by ons hutje niet», myn vrind. Dit jeugdig groen kan my meer ftreelen Dan al 't verr-uldzel, of de onnutte pronkery, Die ons 't geluk vertoont alleen in fchildery.
LUBYN.
De fteêling bootst ons na om in ons heil te deelen. De fchoonfte fchildery vermaakt hem niet, d neen, Ten zy ze aan hem vertoont, ons veld en onze ftroomen. Ons dansfen onder de olmenboomen. Het fteêvolk noemt dat, naar ik meen, Een landfchap.
ANNETTE.
Ach! Lubyn, wy moogenwel,metrecfëiK De landvreugd roemen, daar zy zulk een fchat van geld Voor 't denkbeeld maar alleen befteeden.
LUBYN.
Hun grootheid word by ons van geen waardy geteld.
Wy kennen edeler vermaaken: Zy fchetzen onze vreugd, in plaats van die te fmaaken. ARIA.
ïltirl pracht en wufte zeden
Verfchaffen geen geluk, 't Zvn al-nwr lastigheden; Zy baaren niet dan druk. '' Van het ongcftoord genoegen Kent de landnr.n de wanvd> Hy leel> (leeds vry.
B *»•



i8 ANNETTE en LUBYN,
ANNETTE.
En zonder wroegéii.
ANNETTE.
Maar, waarom komen zy niet bier, in rust en vre"> Om, zo als wy, in hutjes twee en twee Te woonen, cn zich te vermaaken Met zingen, dansfen, fpringen...
LUBYN.
Goed!
Zy gaan zo ftyf als fhaken.
ANNETTE.
Zy zyn beklagenswaard': ik ben (leeds welgemoed
VeiT, fl,Uk'S e" "d t6r beCn'en fcheP vermaak«» '< lo'open ^vooral als ik daardoor mag op uw byzyn hoopen.
LUBYN.
6 ! Strakjes loopen wy: 't Is nu te warm; kom, laat ons eeten • Ververfchen wy ons hier; ik heb geen ding vergeetenDit water, deeze melk, is onze lekkerny.
Gy zult hier nieuwe vruchten vinden, Door uw' beminden, Voor u gefpaard, myn lieve fchat! Maar, apropos! 'k vergeet.... ANNETTE.
Wel wat ?
lu-



T O O N E E L S P E L 19 LUBYN, haar een roosje geevendt. ARIA.
Omvang dit roosje, zoet van geuren,
Ontvang de hulde van myn bart; Schoon u gelaat de ftaaifte kleuren
Van 't allefrerioenfte bloempje tart. Ontvang dit roosje, lieve Annette !
Vergun uw' hartvriend, uw' Lubyn, Dat hy het aan uw' boezem zette,
Dan zullen 'er drie roosjes 'zyn.
ANNETTE.
Heb dank, Lubyn, de-es frisfche bloem zet my, Naar ik geloof, meer fehoonheid by.
LUIlïN,
Kom, zet u, in dit fchoone wéder,
Op deeze bank van gras ter neder : [Ons middagmaal is Hechts eenvoudig aange'eid: [Doch ieder maaltyd is voor gastery te houden Wanneer de vriendfehap dien bereid.
ANNETTE.
[De keur van lekkerny, .die de oogen.ooit aanfehouwden Op 't prachtigst' feest, geld niet een beet By alles wat ik met u eet.
Men hoort het gezang van vogelen.
L U,B Y N.
Op uw gezondheid: laat ons klinken.
B 2 IK-



20 ANNETTE en LUBYN,
annette.
Als ik op de uwe drink, Lubyn, Dan zal 't ook op de myiie zyn.
lubyn.
Ei! drink niet allés uit, ik moet na u ook drinken: Kom aan, verandren wy van glas.
annette.
Daar is het myne , drink nu, ras. Het gezang der vogelen vermeerdert.
lubyn.
Hoort gy die vogeltjes wel kweelen ? Zy poogen ons gehoor te ftreelen; Zy zingen op ons middagmaal.
anne t t e.
Wy zyn geenszins geneigd om hen te ftooren : Wy minnen zo als zy en fpreeken hunne taal.
lubyn.
Uw Item kan my nogthans veel meer bekooren.
anne t t e.
Wilt ge dat ik eens zing?
lubyn.
Zou 'k niet? Ik beu bereid om u te hooren. Welaan, zing dan uw lied.
AN.



TOONEELSPËL, zt
ANNETTE.
ARIA.
Daar was reis een jong meisje, Die eer en deugd bezar. Een beer te paard reed uit de flad. Hy kwam dit meisje tegen, En vroeg: Hoe dus alleen? Zeg, waar ga jy toch heen?
Hy (tapt van 't paard ter neder,
En vroeg haar om een zoen; Hy had haar vast, wat zou ze doen? Helaas! mynheer, zeer gaarne,
Antwoord hem de arme meid,
Terwyl ze bitter fchrcit.
Myn broei' is gintsch aan 't ploegen,
Als hy het zag, mynheer, Hy zei het aan myn' vader weer. Zie, of hy kan bemerken
Dat wy hier zyn bydén:
Ei! loop reis fchielyk heen,
Terwyl hy ftond te kyken,
Sprong 't meisje Hout op 't paalel, En reed toen weg, met fnelle vaart. Daar ftond het arme heertje j Hy was het meisje kwyt, En 't paard daarby; 6 fpyt!
B 3 Du»



,22 ANNETTE en LUBYN,
Dus moest hy ondervinden, Hoe jonge meisjes doen, Wanneer zy zich voor fielten hoóïi. Maar, djergelyke meisjes Zyn in deez' tyd wat raars, Men vind ze; maar heel fchaars.
LUBYN.
Wat kluchtiger geval! 'k beken, 't zyn rtrare dinges, Dat aardig liedje!
ANNETTE.
Kom, nu moet gy ook eens zingen; 't Zal my vermaaken.
LUBYN.
Goed; en wyl gy 't zo begeert, Zal ik u laaten booren Een liedje, 't welk ik laatst heb op 't kasteel geleerd.
VIERDE T O O N E E L.
DE BAILLUW, ANNETTE, LUBYN. DE BAILLUW.
Daar zynze; laat ons hen niet itooren : Beluistrcn wy haar ftil.
ANNETTE.
Lubyn,
Dat liedje van 't kasteel zal wis heel geestig zyn. Geduurendc deeze aria, fchuift de B ai Huw de boom? takken zachtjes ter zyde, en /leekt'er, van tyd tot tyd, zyn hoofd door.
1. Ui-



TOONEELSPEL. 23
LU byn.
ARIA.
' . In licrJefmart Moet elk Knpido roeipen ; Omdat hy ftceds ons hart Vastbind met ketenen van bloemen.
annette.
foei! foei! zwyg fti'l; dat lied kan my geenzins behaagen: 't Is goed om kinders weg te jaageu. Wie is Kupido , die ons hart Met ketens bind in liefdefmart? Gy moet 'er my een fraaijer zingen. Myn hartviïnd! myn Lubyn !
de bailluw, ter zyde.
. Myn hartvrind! myn Lubyn! Wat zal die fchurk gelukkig zyn!
lubyn,
[Ho! hol men zingt in fteê nog wel van andie dingen: Men fpreekt 'er van verdriet ,van vrees.van zorg,van pyn,
Van liefde, vryers, en van zuchten; Van achterdocht, van brand, van klagten, van geween, En van nog duizend andre kluchten,
annette,
Bemin my niet als in de ftad, LUBYN.
ó! Neen.
\ De viïendfchap, die we elkander draagen, Is vry wat beter, naar ik meen.
B 4 »K



24 ANNETTE en LUBYN,
DE BAILLUW, ter zyde. Die fchurk! Hoe kan hy haar behaagen!
ANNETTE.
Maar waar of onze fchaapen zyn ?
LUBYN. ■
Daar ginds in die valei.
ANNETTE.
Lubyn,
Ik vrees...
LUBYN.
Ei! wil uw vreezen fhaken: De honden zullen hen bewaaken. Maar waeht, ik ga 'er eens naar toe.
ANNETTE.
Hoe ! zonder my ?
LUBYN.
Blyf hier wat rusten; gy zyt moe'. V Y F D E T O ONE E L.
ANNETTE, DE BAILLUW.
•ANNETTE, zonder den Bailluw te zien. ARIA.
Als Lubyn my dienst wil doen,
Leest hy in myne oogen .; Hem zyn diensten te vergoên».
Is alleen myn poogen. Wy zyn niemant iets verplicht;
Loevend' voor elkander, ls het werk, 't welk de een verricht,
Altyd voor den ander,
- lift



T O ON E E L S P E L. r.j
Lubyn maakt myn geluk volkomen: 'k Zou, zonder hein, voor alles fcbroomen. 'k Bemin hem ook heel teer. de bailluw, fchielyk te voorfchyn komende. Heb gy geen fchaamte?
annette.
Foei, mynheer!
Gy doet my fchrikken!
de bailluw.
't Kan wel weezen. Zyn dit de lesfen van uw moeder, zo geprezen? Die arme vrouw! 'k beklaag haar zeer.
annette.
Waarom my dus tc ftooren?
de eailluw.
Beval zy u, 't gefnap van vryers aan te hooren?
annette. 61 Dat gebeurt my nooit.
de bailluw.
Eilieve! wat je zegt? Zou elk, aan dat eenvouwdig wezen ,
Niet denken, dat zy fprak oprecht? Maar 'k laat my niet zo ligt beleezen.
En, als 't je blieft! Lubyn?
annette.
Bailluw,
Dat is geen vryer.
B 5 D*



25 ANNETTE en LUBYN,
de bailluw.
Niet ? Wel nu,
Wat is hy dan ?
annette.
Myn neef.
de b a i l l u \v.
Uw neef? a n n e t t e.
Ja, wel ter deegei:. Hy is -myn neef. Hoe ! maakt u dit verlegen ? Gy hebt groot ongelyk. Zeg, hebt gy niet, welligt, In uw famielje ook eene nicht?
de baillu w".
Maar gy verlaat hem nooit.
annette.
Daar zal ik zorg voor draagèn: 't Verdriet my zonder hem.
de bailluw.
't Is wonder we! gedaan! Zyn onderhoud kan u behaagen ?
annette.
Hy ziet my dikwyls aan, En fchynt met my te fpreekea, Schoon hy geen woord my doet verftaarj.
de bailluw, ter zyde. Dat is daareven my gebleeken.
D UO.



T O O N E E L S F E U 27 DUO.
DE BAILLUW,
Lubyn bemint u teder. ANNETTE. Ja waarlyk, heer Bailluvv. DE BAILLUW. En gy bemint hem weder. ANNETTE. Ja waarlyk , heer Baillnw. DE BAILLUW. Uy flreelt uw zachte wangen. ANNETTE. Ja waarlyk, heer Baillnw. DE BAILLUW. 't Voldoet aan uw verlangen. ANNETTE, met vervoering. Ja waarlyk, heer Bailluw.
DE BAILLUW.
Hy zoent u fomtyds ook?
ANNETTE.
Ja wel; van 's morgens vroeg Tot 's avsnds, duizendmaal, en nog is 't niet genoeg, Zo 'k hem gelooven wil.
DE BAILLUW.
Hoe beeven al myn leden! Wel foei! Annette, zoent hyu?



' *a ANNETTE en LUBYN,
annette.
En waarom niet? wel heden! Ik zoen hem ook wel.
de bailluw.
Ach! ik gruw ! Wat zegt gy? kan het mooglyk weezen? Gy zoent hem ook ?
annette.
Uit al myn hart.
de bailluw.
Dat is verfchrikkelyk ! hoe doet uw lot my vreeze:v
annette. 1
Ik voelde nogthans nooit geen fmart.
de bauiu w|
Kom , wil uw hart niet meer bezwaarcn, Gy moet my ailes openbaaren. Wat ftaat gy verder toe?
annette.
Hoe! is 'er dan nog meer?
de bailluw.
Neen, niets.
annette.
Bedrieg my niet, mynheer. Het zou my inderdaad berouwen Dat ik Lubyn iets zou onthouên. Geiyken dienst elkander aan te bién, Is billyk.
DE



T O O N E E L'S P E L. 29
DE BAILLUW.
Woont gy ook te faamen? <*"
A N NETTE.
Ja: onder 't zelfde dak.
DE KAILLU W.
Dat zag men nooit gefchiên.
A N NE T TE.
Wel nu, kom dan by ons, dan zult gy 't zien.
DE BAILLUW.
Wel foei! gy moest u fchaamen! Weet gy wat kwaad, Wat misdryf gy begaat ? ANNETTE.
Wat is dan misdryf?
DE BAIHü W.
Durft gy 't vraagen? Aunetc', belaas! Annett', gy zult het u beklagen.
ARIA.
Wanneer het Jand door (hellen ftorm vergaat, Als 't bHfefemvöuf in onze fchmiren (laat, Wanneer wy in dit «hrd den wynftok zien bevriezen, Wanneer de pest ons vee het leven doet verliezen , En 's volks gefchrei het ruim der lucht vervult, Beef dan voor 's hemels wraak !gy hebt alleen dcfchnld,'
ANNE T TE.
, Goed! onze vriendfehap, inderdaad, Deed nimmer eentg' fiervling kwaad.



3o ANNETTE en LUBYN,
de bailluw.
Uw vriendfehap! het is liefde.
annette.
ó Hemel!kan het weezen!
de bailluw.
En deeze liefde moest, helaas! u 't ergst doen vreezen! Zy is misdaadig; maar vertrouw , in dit geval, Dat ik u niet verlaaten zal. Een middel is 'er nog om alles voor te komen : Gy hebt myn hart reeds ingenomen j 'k Bemin u teèr.
annette.
Gy zyt wel goed, Want ik bemin u niet.
de bailluw.
Gy moet
My trouwen, om uit dit gevaar te raaken; Dan zal men uw gedrag zo fterk niet laaken, Dan zal men u ontzien gelyk men my ontziet.
annette.
En zal men dan van my niet fpreeken?
de bailluw.
Zeker niet.
annette.
'k Zal, zonder opfpraak , dan met myn' Lubyn verkeeren?
de bailluw.
Voorzeker, neen; dat wil ik zweeren. Gy zult bem nooit weêr zien : wel zacht!
AN-



• TOONEELSPEL. 3I
ANNETTE.
Ho! gy moogc uw geheim bewaaren. DE BAILLUW, ter zyde. Laat ons den Heer van 't dorp dit alles openbaaren; Gebruiken wy zyn magt.
DUO.
DE BAILLUW.
Voor Lubyn in liefde ontftccken, Word myn min, In uw* zin,
Gebaat En verfmaad; Maar de Hemel zal zich wreekcn. Denk wat ramp u te wachten fhiat. Gy word moeder, in het ende. Van kinderen in elcnde, Die , op het lest, In ieder gewest, Cehaat zullen zyn als de pest. 'k Zie die kinderen in nood, Van hulp ontbloot, Door hongersnood Hun moeder en vader Vervloeken te gader, ANNETTE. Ach 1 Bailluw... DE BAILLUW. Ik gruw...



32 ANNETTE en LUBYN,
annette.
Wel vm... de BAILLUW* Voor n.. • annette.
Ach! hoor...
de bailluw, vertrekkende.
s Beef, voor
(!w fmart! annette. Ge ontroert myn hart.
ZESDE T O 0 N E E Li annette, alleen.
Ik voel door angst myn hart beknellen. Ach! wat heb ik gehoord! Van al dnt drukkend leed, dat hy my durft voorfpellen, Begryp ik niet een enkel woord.
ARIA.
Arme Annette! ach! arme Annette! Wat rampfpoed treft myn zinnen! Niets kan myn fmart verwinnen ! '1; Zal myn dagen In droevig' klagen Moeten (lyten, welk een fmart! Ik, die nimmer rampfpoed kende, Zal van kiudrcn , in elende, Moeder worden in liet ende 1 Ach ! dit denkbeeld grieft myn hart!



T O O N E E L S P E L. 33
Arme Annette! ach ! arme Annette!
Wat rampfpoed treft myn zinnen! Niets kan myn fmart verwinnen! Met wat lyden Moet ik ftryi'.en ! 'k Stort een' traanenvloed. 'k Zal dan moeder zyn in 't ende Van kihdren in elende!
'k Zwicht voor myn' tegenfpoed.
ZEVENDE T O O N E EL.
ANNETTE, LUBYN. L U B Y N.
De fchaapen zyn in geen gevaar, Annett'; Kom, denken wy niet meer... Wat is 'er dat u let? i
ANNETTE.
Helaas! de fchout kwam my bezoeken; 'k Durf u niet zeggen...
LUBYN.
Wat?
ANNETTE.
Zy zullen ons vervloeken.
LUBYN.
Wie?
ANNETTE.
Onze kinderen. Wat onheil! wat verdriet!
LUBYN.
Hoe! onze kinderen! wy hebben ze immers niet?
C *»'



3i ANNETTE en LUBYN,
annet te. De fchcxie voorfpdde my dat ik zou moeder weezen, En gy zoud vader zyn.
l u e y n.
Is 't waar?
Hoe! vader! moe.lcr! dat is raar! En is dit nu de réén van uw angstvallig vreezen ?
annette.
Maar, hoe zou 't kunnen zyn, Lubyn?
lubyn.
Ik weet het niet; maar zeg, wat is 'er aan gelegen? Indien wy kindren kregen, 't Zou des te beter voor ons zyn. Een klein Lubyntje zou myn zinnen Vernoegen, 't zou u teder minnen, Gelyk ik u bemin: ziedaar 't Lot kon geen' beter fchat aan beider wenfehen geeven. En zo 't een dochter waar'... Wel nu! het was om 't even; Lief en zachtzinnig, zo als gy, Waar' zy gewis een fchat voor my.
annette.
Maar, onze kinderen die zullen ons niet achten, Noch ons beminnen als hunne ouders, zo als my De fchout voorfpelde-
lubyn.
Niet? Denk vry, Die kindren zulJen ons wat flachten;
Zy



TOONEELSPEL. 3J
Zy zullen braave lieden zyn. Zy zullen 't voorbeeld, dat wy geeven, Steeds zoeken naar te ftieeven. Hebt gy uw moeder niet bemind?
ANNETTE.
Wel ja, Lubyn.
LUEYN.
En ik , hoe teer minde ik myn' vader! Ach! waarom leeft hy thans niet meer!
ANNETTE.
Elk minde, in ons gezin, elkander even teêr.
L U E Y N»
Nu, daar men is van goed geflachc te gader, Daar moet men zorgen dat het ftecds in wezen b!yft: 't Is zeer natourlyk. Wat kan ons die fnapper fcheelen?
Geen fchaapen zullen wolven teelen. Geloof, dat die Bailluw den fpot met u maar dryft.
ANNETTE.
''Hy zegt... ik zal myn' goeden naam verliezen: Wy zullen oorzaak zyn van allen tegenfpoed; Zelfs als de druiven in dit oord hierna bevriezen.
LUBYN.
Wy zullen echter niet bevriezen , dat geeft moed!
ANNE T TE.
Zo ik geloof fla aan zyn reden , Dan is het fchrikkelyk, al 't geen wy t'faamcn deedeiJ» Wy denken, zonder kwaad vermoön, Elkander vriendfehap aan ie doen,
Ci Ala



36- ANNETTE en DUBT'N,
Als ds een den ander wil behaagen; En 't is juist liefde die wy voor elkander draagen.
LUBYN.
Hoe! liefde?
ANNETTE. Ga , laat my alleen ; Jk Ben niet gerust, Iaat my met vreên. De liefde doet ons 't ergfte fchroomen; Want wy beminnen juist als in de ftad, Lubyn. 'k Bemin u, en die min doet my misdaadig zyn:
Ik beef nu, als ik u zie komen. (driet Ik dacht, gy waart myn vriend ;maar , tot myn grootst verZyt gy myn minnaar, anders niet.
ROMANCE.
'k Was jong en onervaaren;
'k Beminde zonder list; De liefde, in dcezc jaarcn, Trof my eer ik liet wikt, 'k Zon nog liaar' naam niet weeten,
Lubyn, myn boezemvrind ! Hoe! 't moet dan liefde lieeten, Wanneer men wcêrzyds mint?
Uw Item kan my bekooren ,
Zy maakt myn hart verheugd: Zodra ge u maar laat hoorcn,
Yerdwynt alle ongeneugt*. Uw byzyn flrcclt myn zinnen;
Uw afzyn baart my pyn : Ach ! wat zou ik beginnen!
Om niet verliefd te zyn ?
Ojf



TOONEELSPEL. 37
Gy komt my ]f morgens fleren
Met bloempjes, inalsch en frisch; Met roosjes', angelieren
En geurige parcisf'. Elkander te verplichten
In onze zorg : Lubyn , Zeg wat men moet verrichten
Om niet verliefd te zyn ? LUB VN.
De vriendfehap, die we elkander drasgen, Is goed, zy kon ons {leeds behaagen; Kom, houden we ons daarby.
ANNETTE.
Maar, inderdaad, Lubyn, wat deeden wy voor kwaad? ARIA.
LUBYN.
Vcréénd van hart en zinnen,
Is 't all' by ons gemeen ; Elkander te beminnen Is onze zorg alleen.
ANNETTE* Maar inderdaad, Zeg my toch eens, wat kwaad Daarin beftaat ?
TE S A A M E NNeen, inderdaad, 'k Begryp geenzins waarin het kwaad Beflait.



gS ANNETTE en LüöFN',
1UBYN.
Hoe geurig zyn uw lipjes!
't Is honing die il; plbjfj Als ilc de rooz'entipjes Van imv lief" mondje druk, ANNE ITE. Waar, inderdaad, enz. tCBYN. Een bel deed my laatst fcliroomcn : Zy ftak u aan den mond. ANNETTE, Een zoen, van u bekomen, Herftelde my teiftnnd. Maaï, inderdaad, enz, LUBYN. Cy voelt u fomryds prangen
Des avonds, in 'r korebetj Ik, kennend; uw verlangen, Ontryg het, lieve ArmettM ANNETTE, Waar, inderdaad , enz, LUBYN. By my, op onzen akker", Slaapt ge altoos als een roos. ANNE TTE. Somtyds maakt gy my wakker; 'k Ben daarom toch niet boos. Maar, inderdaad, enz. Dit 's nogthans alles wat wy deeden •
En 't is een misdryf, zo hy zegt. Is 't waar, Lubyn ?
tv-



TOONEELSPEL. 39
LUBYN.
Stel u te vreden: De liefde is goed , de haat alleen is Hecht.
ANNETTE.
Men moet de liefde wettig maaken, En trouwen.
LUBYN.
Wel, zyn dat de ilimfte zaaken? laat ons dan trouwen.
ANNETTE.
Goed; maar zeg my in het end', tWat moet men daartoe doen ?
LUBYN.
Dat is my onbekend; De fchout zal 't ons wel kunnen leeren.
ANNETTE.
Verlaat u niet op hem, want hy Wil met my trouwen.
LUBYN.
Wat zegt gy! Durft hy u tot zyn vrouw begeeren?
ANNETTE.
Daar is hy; zie my beeven; ach!
LUBYN.
Op zyn gezicht raakt al myn bloed aan 't zieden.
Ik wil hem fpreeken...
ANNETTE.
Goe.1; maar echter met verdrag, c 4 i&t



4o ANNETTE en LUBYN,
lu1iyn,
'k Beloof het u.
annette.
'k Wil hein ontvlieden. Annette gaat in het hutje.
ACHTSTE T O O N E E L.
de bailluw, lubyn; annette,
in het hutje.
lubyn.
Hola! mynheer de fchout, Zeg my, waarom ge Annett' thans zo veel droefheid brouwt, En waarom gy haar durft verbieden My te beminnen ?
de eailluW.
Kan 't gefchieden?1 Durft gy tot my dus fpreeken ?
lubyn.
Ja, mynheer.
Hy befchouwt Annette , die hem een teken doet vm zich niet te Jlooren.
Annette is ongerust... zy weent... De droe,! ik zweer. Zo ik niet vreedzaam waar'...
de bailluw.
Gy zyt een paar verblinden!
Lu-



TOONEELSPEL. u Lubyn, gy raakt die jonge onnoozle kwyt.
LUBYN,
Het heeft geen' nood, want tot uw fpyt Zal ik haar weeten weêr te vinden.
DE BAILLUW, ter zyde. Hy dryft, naar ik geloof, den fpot met my. Overluid.
Elendige!
LUBYN.
Hoe! ik elendig? dat zyt gy. DUO.
I DE BAILLUW.
De liefde van u beiden
Is oorzaal; van uw fh'af: Gy moogt u wel bereiden Om van elkaêr te fcheiden.
LUBYN. ♦ Gy zult my niet verleiden.
Ik fta Annett* niet af, Dan met myn eigen leven.
DE BAILLUW. Beef voor myn wraak !
LUBYN.
Ik? beeven? Dat zult gy nooit beleeven. DE BAILLUW. Gy zoekt, ö lhoode guit! Haar eer te rooven ; 't moet gefluit: Ik zal uw wil weérftreeven.
/



42 ANNETTE en LUBYN,
lubyn.
Zo ik misdaan heb met Annette te beminnen,
Ik zal 't herftellen, ja; kom trouw ons maar terftond.
Ï>e bailluw.
Men trouwt niet op zo losfen grond. Zo gy getrouwd waart, zeg, wat zoud gy dan beginnen? Want gy htbt beiden nietmetal. Uw kinderen, vooral, Zoud ge ongelukkig maaken.
lubyn.
Natuur zal ons een moeder zyn, zy zal Voor onzen welftand waaken: Wy deeien in haar vlyt. Wie werken.kan, mynheer, Zal nimmer armee' lyden. Het is in d'ovcrvloed veeleer Dat ons de rampen 't fterkst beftryden.Myn kindren zullen doen aü' wat hun vader deed. B-zie my, 'k ben vernoegd, nooit trof my eenig leed; En fchoon ik niets bezit, noch is myn hart te vieden: Ik ben gezond en fterk van leden; 'k Geniet vermaak, en ik ben vry Van alle .hovaaruy; 'k Bemin Annette teder, En zy bemint my weder : Ziedaar 't voornaamfte, heer Bailluw,
de bailluw.
Maar , gy leeft zonder wet.
lubyn.
Wel nu!
Dat



TOONEELSPEL. 43 Dat 's goed.
DE BAILLUW.
Dat 's kwaad ; zy /preekt u tegen.
LUBYN.
Steeds hinderpaaien allerwegen!
Ik lagch mee alles. Wie belet De vogels inet elkaêr te paaien? Eilieve! wil my dit vetklaaren?
Zy leeven nogtbans zonder wet.
DE BAILLUW,
De fchurk is onvertzaagd! . <.... • LUBYN. |
Ontmt-nschte! die tierannig Begeert dat ik myn' waardlteti fchat Verlaaten zal...!
DE BAILLUW.
Spreek gy my tegen? wat is dat?
LUBYN.
Ja, voor den droes!...
DE BAILLUW.
Zyt niet weerfpannigt De Heer van 't dorp komt hier op 't oogenblik.
LUB YN.
Hy kome vry; zyn komst baart my geen' fchrik. De droes! indien ik wist op welkeen wyz' men trouwde..;. Doch, dat het daar geenzins aan houde.., 'k Zal leeven als ik altyd deed.



44 ANNETTE en LUBYN,
de bailluw.
'k Zal 't u beletten tot uw leed. lubyn.
Die wreedaart! Zeg, wilt gy ons trouwen ?
de b a il l U YV.
Wel neen.
lub y n.
Hoe! neen?
de bailluw.
Neen, neen."
lubyn.
*k Moet hem vermoorden, ja; al zou het my berouwen, Want anders hoort hy naar geen reên.
NEGENDE T O O N E E L.
de heer, de bailluw, lubïk; annette, in het hutje.
de ii e e r.
•Hoe zyt gy beiden zo te onvreên?
lubyn.
Vergeef het my, mynheer, ik zal 't u ras verldaaren... En oordeel dan.
de bailluw.
Ik bid, mynheer... ' de heer, tegen den Bailluw Laat hem zyn reden openbaaren.
Ti-



TOONEELSPEL 45
Tegen Lubyn. Waaruit ontilond uw twist?
LUBYN.
'k Bemin Annette tesr; Hy wil, dat ik baar zal begeeven. 'k Liet iii den kerker eer het leven, Wyl ons de waereld toch een kerker is, wanneer Wy van elkander zyn gefcheiden. Ons hart begeert tot ons geluk niet meer Dan Hechts verlof, om met ons beiden Gelukkig voor altyd te weezen.
DE HEER.
Maar, Lubyn, Men moet het met gefchiktheid zyn: Myn plicht is, 't kwaad te ftraffen, En de onbetaamlykheid te fluiten in 't begin.
LUBYN.
Is 't onbetaamelyk dat ik myn nicht heminn'? Wie kan men haar tot man verfchaffen, Dm my? Haar moeder heeft, met recht, My dit veel meer dan eens gezegd. En deeze babblaar wil, (mynheer vind gy 't niet fiecht^j Dat wy elkaêr met een onvriend'yk wezen Befchouwen zullen t'allen tyd'. Hy vind meer profyt By bloedverwanten die in twist, door hem gerezen
En aangeftookt, zich zien ten val gebracht. Wat is gefchikter , wat meer reedlyk? Dat men trachrj In onderliggen twist te leeven;
Dan



éfi ANNETTE en LUBVN, Dan dat-men in één hutje op 't land Te faamen leeft in goed verftand ? Aan u, myn goede Fleer, durf ik iny overgeevcn, Aan u , by wien de bii'ykhcid Steeds voor de eenvouwdige onfcbuld pleit. Gy zyt zo braaf, zo goedig; Uw edel hart is niet hoogmoedig; Gy doet aan niem.tnt kwaad. Dan op eens anders raad; Uw goedheid wint ons hart in allen deelen; Gy zyt der armen (roost, gv red hen uit de elend': En als dj fchout ons voor den duivel zend, Dan durven we ons aan u bevrelen.
de heer, glimlachende. Ik wil, met al myn hart uw dienen waar ik mag; Maar, vriend, de wet veroordeelt uw gedrag.
de bailluw.
Mynheer zegt wel. Gy kunt nooit met elkander trouwen j Want uwe kindren zullen u Als vader loogchen.
LUBYN.
Wel, Bailluw, Dat zou my inderdaad berouwen. Doch 't heeft geen' nood: ik weet ook niet, waarom ? Uw kinderen, te gader, Erkennen uw wel voor hunn' vader. Kom hier, Annette, kom; Spreek meteen Heer van 'tdorp, en maak tin iet verlegen; Zyn teder hart is u genegen-
Gy



TOONEELSPEL, 4? Gy zult hem meer dan ik beweegen; Want hy bezit een braaf gemoed : Hy is zeer vriendelyk en goed. ANNETTE, uit het hutje komende, nadert langzaam; met het hoofd neêrgeboogen.
ARIA.
Laat my (lam.
lubyn.
Kom c'an aan.
ANNETTE.
Neen, ik c-i. LUBYN.
Annette lief 1 ftel ti te vreén: Want, wyl mynheer goedhartig is', Trouwt hy ons wis; De zaak is klaar. ANNET TE.
Js 't waar? DE HEER. Uit haare oogen kan men leezen Dat zy vriendlyl: is en goed. LUBYN. Gy heht niets van hem te vrezen; Je moet zo befehaamd niet weezen: Lieve Annette fchep maar moed.
DE HEER.
Vrees niet, myn lieve kind.I.iat u geen moedontbreekenf Zeg my de waarheid flecht?.



48 ANNETTE en LUBYN,
anne t te.
Hoe! kan men anders fprecken? ARIA.
Lubyn bemint my teder,
Met UW verlof, mynheer; En ik bemin hem weder,
Wy vraagen naar niets meer. Wy maakten, de een en de ander
Als kindren , jong en teêr, Reeds kennis met elkander;
Met uw verlof, mynheer.
Lubyn verloor zyn' vader;
Mvn moeder wierd me ontrukt; Wy treurden toen te gader,
Zo vroeg door 't lot verdrukt. / Wat zouden wc onderwinden '?
't Ging alles ons te keer, 'k Was arm en zonder vrinden ;
Met uw verlof, mynheer.
Wy leefden voorts in vryheid
En rust, op 't ftillc land, En fmaakren al de blyheid
Van onzen levénsftand. De vriendfehap onzer harten
Verheugt ons meer en meer; Zy doet ons 't onheil tarten:
Met uw verlof, mynheer.
DE BAILLUW.
Hoe', fchenrde 't aardryk zich niet onder uwen voet?
A N-



TOONEELSPEL. 49
annette.
Integendeel, 't gebloemt' verkreeg een' nieuwen gloed.
DE BAILLUW.
De zon moest haaren luister Voor u verbergen in het duister. Elendige! gy loopt uw onheil te gemoet.
annette en lubyn.
DUO.
Wanneer wy t>y elkander zyn, Zal ons noch (torm noch omveer deeren: 't [s altyd heldrc zonnei'chyn:
Als ik f.henr) /-ie kan niets ons vergenoegen weeren. IjiaarJ
de heer, in liefde voor Annette ontfloktn. Wat openhartigheid! ik vind haar zeer aanminnig! Zy is bekoorlyk! en zachtzinnig'.
lubyn.
ARIA.
Mynheer, gy ziet De helft nog niet. Was ze eens in haar zondagspakje,
Dan beviel zy u gewis; Maar ze is nu maar in haar jakje. Gy weetniet... hoe lief zy is.
de heer, met verrukking.
Ze is fchoon ! dat 's gewis.



jo' ANNETTE en LUBYN,
lubyn.
Myr.hcer, gy ziet De helft nog niet.
Lubyn bied dm Heer van ) dorp Annette aan, en doet kaar neigen.
de bailluw.
Die fchobbejak!
de heer.
Bedwing uw fpyt.
lubyn.
Haar kleéren zyn baar veel te wyd& WÜ ha!r in de ftad een kleedje laa(en maa'ken; Want onze kleêren zyn te ftyf, En zitten a's gegooid aan 't Jyf'.
lubyn. Hoe! wil men baar aan my ontrukken' Voorzeker. ÜEBAILLUWj^^-
f Laat w recht door hem niet onderdrukten
lubyn.
Mynheer,.ik fineek...
ar-



T O O N E E L S P E L. 51
anne t t e.
Helaas! Lubyn.
de heer.
Gefchied om beters wil; geen weêrftand kan u baaten. semt affcheid van elkaêr: zy moet u voort verlaaten.
Onnette en Lubyn omhelzen elkander, 't -welk de Bailluw met nydige oogen befchouwt.
Het is genoeg. Geleid haar naar 't kasteel. De bedienden voeren Annette weg. anneITE) in het heengaan. nbyn! Lubyn!
lubyn.
Annett'! wat fmart valt ons ten deel! _ TIENDE T O O N E E L.
be heer, de bailluw, lubyn. lubyn.
iom , fluit my by haar op.
de bailluw.
Hou ftand! de heer.
Gy moet bedaaren;
de bailluw.
aynheer Lubyn, gy moet uw gramfchap laaten vaaren.
D 2 »E



52 ANNETTE en LUBYN,
de heer.
'k Zal «Drgen voor uw lot.
lubyn.
Men zal my dit vergoón.. Kom, Iaat ons zien wat my nu verder ftaat te doen.
ELFDE T 0 O N E E L.
de heer, de bailluw. de bailluw.
Wat is hy onbefchaamd! het voorbeeld is gevaarlyH Te woonen by elkaêr in 't zelfde huis is waarlyk Een gruwelyk beftaan, mynheer; geloof dat vry.
d e h eer, ter zydi. 'k Zou mooglyk in zyn plaats zo fchuldig zyn als hy.
de bailluw.
'k Ben de opperfchout van deeze ftreeken; 'k Ben prokureur fiskaal, En rechter generaal; 'k Ben advokaat en deken : Wat meer is, 'k ben griffier der flad; En als griffier heb ik Annett' gevat: De misdaad is bewezen, naar myn oordeel. Mynheer, geef my Annette vreet. Ik konfiskeer haar tot myn voordeel de heer.
('y treed dus in myn recht.



T O ONEELSPEL.
DE BAILLUW, zich buigende.
Indien ik dorst, mynheer...
DE HEER.
Welnu?
DE BAILLUW.
| Zoude ik u openbaaren...
DE HEER.
H wat?
DE BAILLUW.
Verfchoon my,heer,zo ik u durf verklaaren..; DE HEER.
ïeek op.
■ DE BAILLUW»
Annette is een juweel!
DE HEER.
Zo is t
DE BAILLUW.
Ik zou
- Haar wel begeeren...
DE HEER.
Wel?
DE BA ILLUW.
Tot vrouw.
DE HEER.
e'ie? gy!
DE B AIL L U W.
Ja; voor de ïust van myn geweten. Drie vrouwtjes heb ik reeds verlieten;
D 3 Een



54 ANNETTE en LUBYN, Een vierde zou my welkom zyn.
DE HEER. Maar zy bemint Lubyn. DE BAILLUW.
Dat zyn de minfte zwarigheden{ 't Gebeurde baart my geen verdriet:
Men fchikt zich naar den tyd en zeden. Men ziet thans zo naauwkeurig niet.
ARIA.
'J; Heb drie vrouwtjes reeds verlieten,
'tWaaren weêuwtjcs', kuisen en trouw. Voor de rust van myn geweten,
Haal; ik,n::ar een vierde vrouw. Zo ik my nu wou vtrliindei)
Aan een meisje, rein als goud : 'Jt Zou uvl zpeken; maar niet vinden,
En ik ftier'f wis ongetrouwd.
DE HEER.
Uw viyt is waard' te zyn geprezen: Ik zie nu de oorzaak, ja, gewis. De misdaad van Lubyn word dan door u beweezen, Omdat Annetü' bekoorlyk is. Wy vellen dus uns oordeel. Alleen maar tot ons voordeel,
TIVAALM



T O O N E E L S P E L. js TWAALFDE T O O N E EL.
DE BAILLUW, DE HEER, DE KNECHT. DE KNECHT. ARIA.
w at ccn geweld ! wat een rumoer 1 ] kt dorp is gaptscn in rep en roer ! Dewyl Lubyn met zyn Annctt' Zich hebben door de vlugt gered. Zorg toch mynheer, eer 't is te fpaê: Men zett' terftond hen achterna.
Lubyn ftond pal, gelyk een muur , Viel op ons aan, en zag als vuur; Ily doeg in 't rond, gelyk ontzind, Ontzag noch man, noch vronw,noch kind. Drie van uw knechts zyn reeds al flaauw; En, och! myn rug is bont cil blaauw.
DE HEER.
Hoe! is Annette met Lubyn gevlugt?
DE KNECHT.
ft Ja,
Mynheer.
DE BAILLUW.
Wat fnood beftaan!
D 4 »s



56 ANNETTE en LUBYN,
de heer.
Ik ga
Op 't fpoedigst naar 't kasteel, om daar myn* last te geeveö.'
Hoe! dus myn' wil te wcderftreeven ! Bailluw, ga met myn volk, en volgt hem achterna.
DERTIENDE T O O N E E L.
de bailluw) alken.
D e drommel zal me een rokje naaijen, Zo ik 'er ga; de dekzet! neen: Daar komt hy, ik ga fchielyk heen. Hy zou, ligt uit vermaak, den feheutden nekomdraaijen.
VEERTIENDE T O O N E E L.
annette, lubyn.
lubyn, houdende in den rechter arm Annette, en in dt linker hand een' Jlok , waarmede hy in 't rond (laat.
ARIA.
N een, niets kan myn drift b«oomc-n';
*k Heb u bekomen: Geen gevaar kan my doen febroomen; Niets kan myn drift bctoomen : Zoud gy my zyn benomen ?... Zo kemast hier durft komen , Ily word geveld : Hy moog' vry fchioomcti: De min maakt me eelf held.
L A A T-



TOONEELSPEL. Sf. LAATSTE T O O N E E L.
annette, i-ubyn, de heer, de b a id>>
LUW, knechts van den Heer van 't dorp.
de II e E r.
II ou ftand!
lUby,n, hatende z,ri ftok vallen.
Helaas! mynheer, uw tegenwoordigheid Erinnert my myn' p;igt; 'k ben tot uw' dienst bereid. Befcbik myn lot, uw wil zal ik geenszins weêrftreeven; Ik wacht van u de dood of 't leven.
DUO.
annette.
Goede lieer! myn fclireijendc oogen
Smecken u om mededoogen;
Word toch met myn fmart bewogen.
Ach! betoon uw' zachten aart. Zo ik fchoon ben in zyne oogen, Is hy daarom ftrafTenswaard' ? Ik, ik droeg hem 't ecrfte liefde.
lubyn. Neen, ik ben het die u griefde.
annette. 'k Weiischte ftaig by hem te wcez3ii'. ■ Myne liefde trof zyn hart.
D 5 ï*5



2 ANNETTE en LUBYN,
LUBYN.
Neen, myn uitgelezen! 11; ben oorzaak van uw fmart. ANNETTE. ' lubyn.
Goede heer! myn' ichrcijende oogen Goede heer! haar fcnreijaide oogen Smeeken u om mededoogen; Smeeken u om mcdedoogen; Word toch met mynfmart bewogen. Word toch met baarfmartbcwo;en.
Ach !betoon uw' zachten aart. Ach ! betoon uw'zachten aan. £o ik fchoon ben in zyne oogen, 'kZwicht voor haar bckoorlykeoógen:
Is hy daarom Itraffehswaard' ? Ik alleen ben ftraffenswaard'. annette.
Uw verdriet baart al myn vreezen.
lubyn, tegen den Heer. Maar, zy is myn uitgelezen. Wie zal haar befchermcr weezen ? Zal zy zwerven gantsch alleen ? Neen, neen. te sa amen. Goede heer! enz.
lubyn.
Mynheer, 'k fmeek om myn leven niet; Maar laat Annette uw gunst verwerven; Zy zal, Dit vriendfehap voor my, fterven: Uw fchout veroorzaakt haar verdriet. My zegt, en fchoon ik 'tnietbegryp,hetdoetmyvreezen, Dat zy zal ..kindren krygen, heer, Waai van ik zou de vader weezen j
Dit flaat haar gantsch ter neêr.
Die



< T0 ONEELSPE L. 5$-
Die kinders zullen ons hunn' oorfprong nog verwyten, Zo afs hy zegt; en ach! dit doet Annette kryten.
ANNETTE.
Myn kindren zullen, op myn graf, My hun geboorte dan verwyten ! welk een ftraf! Helaas! in at myn tegenfpoeden, Jn 't onheil, dat my tart, Zal ik, zo zy zich kunnen voeden , My troosten in myn fmart: Ja ,• 'k zal te vreden fterven Zo 'k hen- in Itaat zie van hunne ouderen te derven. 5 DE B ai LX uw, tegen den Heer. Doe hen dan zwygen.
DE HEER, ter zyde.
Ach! hun taal Ontroert myn hart ten eenemaal!
LUBYN.
'k Beken myn fchuld; doch ik herhaal U nogmaals myn verzoek: zorg voor Annettes leven. Zo ik volftrekt haar moet begeeven Neem my dan aan als uw' foldaat, mynheer. Voor u zal ik gewillig fneeven; 'k Begeer van uwe gunst niets meer. Annette is my ontrukt! wat kan my thans vernoegen ? Wanneer we uwe akkers moesten ploegen, Wanneer de weg moest zyn geflecht, Wanneer 'er fchatting wierd belegd,
Wanneer uw tuin , uw perken , In orde moesten zyn gebragt,
Heb



Go ANNETTE en LUBYN,
Heb ik door vlyt naar uwe gunst getracht: . {jy^zaagt my in uw' dienst altyd op 't yvrigst werkejK 't Was meer uit vriendfehap dan uit pligt: 'k Heb niets uit eigenbaat verricht. Ach ! laat myn rede u toch niet tergen! Doch, zo ik recht heb van uw goedheid iets te verge'B, Dat dan Annette alleen daarvan het voorwerp zy: Dan zal ik de waardy Dier weldaad meer dan ooit befeffen,. Laat myn gefmeek u 't harte treffen! 'Geen ongelukkigen wyst ge immer van de handZy vinden by u onderiland; Zy zyn het voorwerp uwer wenfchen i En tot uzelv' zegt gy: Zy zyn als wy; 6 Ja; die arme lui zyn menfehen. DE HEER, met eene leev;ndigheid, die zyne aandoening te kennen geeft. Sta op j fta op, Lubyn. Ter zyde. ó Hemel! kan het mooglyk zyn ! De tiaanen vioeijen uit myne oogen! *k Gevoel, ondanks myzelv', een innig mededoogen!
Tegen den Bailluw. •jS'chryf myn bevel, Bailluw.
DE BAILLUW.
Ja wel, mynheer. ANNETTE. .,
Ik beef! h u-



TOONEEL SPEL. ör
LUBYN.
Helaas, Annette, ik ben verloren.
DE BAILLUW.
Ik heb het u voorzegd, nu zult ge uw vonnis hooren. DE HEER, befchouwt Annette en Lubyn, en geeft zich aan zyne gevoeligheid over. Sehryf wel ter deegen op... dat ik het hen vergeev', Helaas, waarom zou ik hen fcheiden! Uw liefde zal voortaan niet meer Misdaadig zyn.
ANNETTE en LUBYN.
Myn goede heer!
DE HEER.
* Ja, myn kinderen, gy hebt niets meer te fchroomeni ; Uw liefde zal door my haar wettigheid bekomen. ANNETTE.
Ach! zo myn hart...
LUB YTV.
Zo myn gebed gehoor veikrygt..«:
DE HEER.
Zwygt, lieve menfchen ! zwygt, Laat my die gunst op u verwerven. Zo ik, naar billykheid en pligt, Een eedle daad voor u heb in dit uur verricht Doe, door uw dankbaarheid, my daarvan 't loon ntet dervci? Hy is gelukkiger die geeft dan'die ontvangt. ANNETTE, bewogen. De traanen vloeijen langs myn wangqn.
ÜTJ»



€z ANNETTE en LUBYN,
l u b y n.
Wat liever mensen!
de bailluw, ter zyde.
Wat my belangt... Ik wou, uit fpyt, my wel verhangen! de heer, Annette befeïwuwende. Ach! hoe bekoorlyk is Annet'! Dat niets voortaan uw rust'belett'! Omhelst elksêr; 'k zal zorgen voor u beiden. Ter zyde. Zie daar de beeldtenis Van 't waar' geluk! Gewis, Die een eenvouwdig leven leiden Genieten alles, zyn te vreên. Gy, hooffche ftedelitigen!' Zo gy naar rust wilt dingen, Komt op het land, daar heerscht de oprechte trouw alleen.
VAUDEVILLE.
de heer, tegen Annette en Lubyn.
Leeft gezegend , waarde kindren !
Ni: de min uw keil voltooit, Moet geen fraart uw vreugd vermindren; 't Bij* geluk verlaate u nooit. f: ' Trouw vereende, uw hart en zinnen
En uw min zal wettig zyn. Ach ï mogt elk paar beminnen x AU Aniieite en Lubyn!
fj 1 DE



toon Welspel. 63
de BAILLUW.
'k Zie my déerelyk bedrogen,
Hunne min heeft de overhand, 'k Moet hun hmvelyk gedbogèn ; ' m n'rLkt mi' 'O' l'pvt en fch*'„d'. 'k Zocht vergeefs Annett' te winnen: Lubyn zal haar egaê zyn. ■ Ach! kon ik ooit beminnen Als Annette en Lubyn!
lubyn, tegen den Heer.
Kom ons bruiloftsfeest vertieren.
Deel in onze reine min. annette, tegen den Hetr. Help ons onzen trouwdag vieren, En befchenn ons huisgezin. te saamen. Uwe gunst ftreelt onze zinnen ; Gy doet ons gelukkig zyn. Ach! mogt elk u beminnen Als Annette en Lubyn !
de knecht, tegen de aanfekouwers.
'k Heb in 't bock van Cats geleezen;
Bouwt en trouwt met uw's gelyk',' Nettert moet by Zindlyk weezen, '
Arm by arm, en ryk by ryk. Laat vry ieder dit bezinnen, Dan zal hy gelukkig Zyn. Ach! e'kpaar beminnen
Als Annette en Lubyn .'



04 ANNETTE e& LUBYN,
de bailluw.
'k Zie in 't verfchiêt verfcheiden dorpelingen; Zy komen dansfend aan.
de heer.
Laat ons een poos ter zyde gaan: Men moet hun vreugde niet bedwingen.
Verfcheiden boeren en boerinnen komen, al dansfende, ■ „p het.tooneel; zy brengen een wieg, met bloemen verfierd, mede, die zy met groote plechtigheid, Annette en Lubyn aanbieden.
een boerin, Zingt.
Heil en voorfpoed moogt ge erlangen;
Hetlen zyt gy man en vrouw. Wilt dit meesteïftuk ontvangen,
Dat gemaakt is op uw trouw.'t Minncwicht wildé u gedenken,
Nu gy 't eind ziet van uw pyn;
't Ri-p: gaat dit wiegje fenenfcen Aan Annette en Lubyn.
EEN BALLET. EINDE.
•4