^2§ÏAATSCIT. DER NEDERL. LETTERK. TE LEIDEN.
Catal. bl.
Geschenk van Tooneelstukken , 1841.



De
WEST-INDISCHE
ENGELSCHMAN
In LONDON. B L IJ S F E L,






De/
in LONDON, B L IJ S P E L.
van den heer
C O L M A N.
Uit het Engekch vertaald.
Te UTRECHT,
Bij G.T.v. PADDENBURG en ZOON, »7P4«
ENGELSCHMAN
WEST-INDfcetrE"



VERTOONE R(S.
Stok wel, een Koopman.
Belcour, in de IFestindien geboren en Zoon
van Stokwel. Kapt ei n dudleij. Karel dudleij, zijn zoon. Majoor O - f l a ii e r t ij , een lerschman. Stuk ei. ij, Comfieir bediende van Stokwel. Fulmer, een Bockverkooper, die gefloreerde
Kamers verhu ut t. V a s. l a n d , e en Advocaat. Een huisbediende van Stokwel. Mevrouw Ru sport, een oude Weduwe. Ciiarlotta rusport, haar Stiefdochter. Louisa, dochter van Kaptein Dudleij. Jufvriuw Fulmer, Vrouw van Fulmer. Lucia, Kamenier van Mevrouw Rusport. Een huishoudfter van Stokwel. Eenige Klerken van Stokwel, huisbedienden ,
Matroszen , Negers enz.



i> ë
WEST -INDIESCHE ENGELSCHMAN
IN L O N D O N.
EERSTE B E D R T F,
EERSTE TONEEL.
Verbeeldende een Koopmans - Comptoir.
Men ziet door de glaze deuren van eene binnenkamer verfcheide Comptoir bedienden bezig aan hunne lezenaren. Een fchrijftafel in de voorkamer. Stokwel bezig met het lezen van eert brief i Stukelij komt zachtkens uit de achterkamer , en blijft e enige oogenblikken op hem [laaren, alvoorens te [preken.
■jr *f stukelij.
Xlij fchijnt ontftled : ik vrees dat die brief hem geen aangeriaame tijding aanbrengt. Hij heeft vïij wat waarde op zee: een fchip mee eene rijke lading naar Barcehna; een ander naar Lisbon beftemtj en andere fchepen nog rijker beladen , welken hij van Cadix vervvagt. Daar en boven weet ik dat hij deel in verfcheide buitenlandfche fchepen, en groote fommen geaccepteerd heeft. Bc wil hem aanfpreeken. Mijnheer ! Heer Stokwel!
A stok



* De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
stokwel.
Zo, Stukelij} wei, hebt gij de lakens afge-
fcheept?
s t u k e l IJ.
Ja, Mijnheer; hier is het Cognosfement en ■ een copij van de inkoop-rekening: de fo; teeringen zijn alle naauwkeurig nagezien. De lieer Trafiek zal op de beurs u de Polis bezorgen, s t o k w e l.
Zeer wel, leg deze papieren daar ze behooren; en laten wij nu voor een poos van geen handel meer fpreeken. Sluit de deur, Stukelij. Al lang heb ik blijken gezien van uwe vriendfcHajp en getrouwheid voor mij ; een zaak van de grootfte aangelegenheid legt mij op 't hartj en 't zal mij niet weinig lucht geven, mijn boezem voo; u te openen: op dit oogenbjik krijg ik berigt van de aankomst van den jongen IVest. Indiër, dien ik zoo lang verwagt heb; gij weet uien ik bedoel ?
s t u k e l IJ.
Ja, Mijnheer; den Heer Belcour, dien jongen lieer, die in Jamaika de groote nalatenfchap van den quden Belcour heeft geé'rft.
stok w Et.
Zacht, niet zoo luid; koom wat nader bij. Die Beicour is thans in Londen; een gedeelte van zijne bagaadje is reeds aangekomen en ik ver-
wagt



EERSTE BEDRYF. Eerste toneel. 3
wagt hem ieder oogenbjik. Is het wel te verwonderen dat zijne aankomst mij zoo fterk ontfteld , wanneer ik u zegge, Stukelij, dat hij mija zoon is ? ,
s t u k e l IJ.
Uw zoon!
stokwel.
Ja, mijn eenigen zoon. Vroeg in mijn jeugd vcrzelde ik, als klerk, zijn grootvader naar Jamaika; hij had eene eenige dochter, die iets ouder was dan ik, en moeder van dezen jongen Heer: mijn lot wilde, (gij moogt het goed of kwaad noemen) dat ik hare genegenheid won; en daar de geringheid van mijnen ftand het hoopeloos maakte haars vaders toeftemming te verwerven, vond hare liefde een middel uit; wij werden heimelijk gehuwt. De vrugt van deze geheime veibindtenis was, gelijk ik u gezegt heb, dezen Belcour.
s t u k e l IJ.
Die gebeurtenis moest, gewis, uwe verbindtenis aan den dag brengen.
stokwel..
Gij zult verder hooren. Weinig dagen, na ons huwelijk, begaf de oude Belcour zich fcheep naar Engeland. t Gedurende zijn verblijf aldaar verloste mijn vrouw, met het grootfle geheim, van dezen zoon. Vruchtbaar in uitvindingen om A 2 ha-



4 De W. I. ENGELSCfÏMAN in LONDON.
haren tdêftand te ontveinzen, zonder haar kind te laten varen, befchikte zij dat het zelve aan haar deur te vondeling gelegt en binnengenomen werd. Eenigen tijd daar na kwam haar vader te rug, die mij hier gelaten had. In één dier gunfiige oogenblikken , die het fortuin van voorfpoedige menfchen beflisfen, werd dat kind bij hem gebragt, en van dat tijdftip af aan handelde hij het als zijn eigen, noemde het naar zich en bragt het onder zijne familje op.
s t u k e l ij.
En openbaarde gij dat geheim nooit aan den ouden Belcour, noch aan uw zoon?
stokwel.
Nooit,
stükel ij.
Dat verwonderd mij; een Koopman van uwe uitmuntendheid en een lid van 't parlement van Engeland, mogt gewis, met eere, liaan naaide dochter van een planter: in dat geval zelfs moest eene natuurlijke liefde de ontdekking verhaast hebben.
stok w E l.
Uwe aanmerking is gegrond. Ik zou ook nooit bij dat pijnlijk zwijgen gebleven zijn, had ik niet willen voldoen.aan de beloften, welke de van mij zoo teêrbeminde vrouw op hare doodbedde van mij vorderde. De brief, welken gij mij xoo
even



EERSTE BEDRTF. eerste toneel.
5
even zaagt lezen , hield dien last in ; zij fchreef den zeiven ih hare laatfle ziekte en bijna op 't punt van fterven; (gij zult mij wel verfchoonen dien te herlezen); in denzelven bezweert zij mij in de fterkfte en met de dierbaarfte uitdrukkingen, nimmer het geheim van ons huwelijk te openbaren of mijn zoon tot mij te nemen gedurende haars vaders leven.
s t u k e l ij.
Maar, op welke gronden kon uwe ongelukkige vrouw zulks van u vorderen?
stokwel.
Voornaamentlijk, geloof ik, uit bekommering voor mij, op dat niet de oude Belcour, van wien ik bij haar overlijden geheel en al afhing, mij zijne befcherming zoude onttrekken: gedeeltelijk met oogmerk voor zijne rust, dewijl zij wel wist dat de ontdekking hem geweldig zdu treffen , alzoo hij trots, heftig en onverzoenlijk was: en eindelijk uit belang voor haar kind, het welk hij met zoo veel liefde had aangenomen , en 't welk zij vreesde dat hij zijne gramfchap zou doen gevoelen, indien de zaak aan den dag kwame. En, waarlijk, alhoewel de verandering in mijnen toeftand mij billijkte om mij zeiven te ontdekken, begreep ik nogthans dat het voor mijn zoon veiliger zoude zijn, mij te verlaten op de gri'ligheid van deszelfs grootvader. De uitkomst heeft mijn oordeel gebillijkt, A 3 de



6 De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
de oude Belcour is overleden , en heeft zijne ganfche nalntenfchap gemaakt aan hem, van wien wij fpreken.
stukei, ij.
Gij zijt derhalven nu niet langer genoodzaakt het geheim te bewaren.
stokwel.
Dat 's waar; maar alvoorens mij openlijk uit» telaten, zou ik geerne de inborst van mijn zoon toetzen, 't geen enkel kan gefchieden met hem te laten handelen naar zijn eigen verkiezing , zsndcr hem in iets te weerhouden: hier.door, meen ik, zal ik onderden tijtel van zijnen handelaar meer van zijn wezenlijk karakter gewaar worden, dan ik doen zou onder den naam van, zijn vader.
TWEEDE TOONEEL.
Een Matroos, die verfchcide zwarte knechts voord/luwt, dragende mantel - zakken , kojfers enz.
stukelij, stokwel. 31atroo s.
Zie zo, Mijnheer! ben ik hier bij Mijnheer Stohven
stokwel.
ft
MA-



EERSTE BEDRTF. tweede toneel. 7
matroos.
Zie hier, als 't u believe, een gedeelte van mijn 's Meefters bagaadie; de andere lading zal volgen en is niet ver achter ons; de kwartier mecfter komt met het ftomme vee.
stokwel.
Stom-vee, Vriend, wat meent gij daar mede? Heeft de Heer Bekeur eene verzameling van wilde dieren mede gebragt?
matroos.
Neen, toch niet, de Hemel behoede hem, hij is 'er de man niet na. Laat eens zien; daar zijn twee groene apen, een paar graauwe papegaijen , een zogge van Jamaica met haare biggen, een mandel-hond ... dat 's al.
stokwel.
Is dat het al?
matroos.
Ja, Mijnheer, als 't u believe. Ja dat's al; maar, God zegene hem! hij kon 't ganfche Eiland , als hij gewilt had , wel mede gebragt hebben, en 'er geen een droog oog in hebben laten blijven.
stokwel.
Is dat zoo? — Stukelij, wijs hen de plaats, waar die goederen te bergen. Beste maat, volg dien Heer.
(Stukelij vertrekt met de knegts.} ,
A4 stok»



t De W. I. ENGELSCEIMAN in LONB.ON.
stokwel.
Indien de Mee (ter overeenftemt met deszelfs uitrusten, zal hij eene zonderlinge vertooning ?n deze plaats maken: hij heeft nogthans een vriend aan dien Varends- gast. 't Is geen kwaad voorteken van een mans hart als zijne fcheepsgezejlen wel van hem ipreken.
DERDE TOONEEL
Het Toneel veranderd (n een zaal. Een kiegt plaats eenige /loeien in orde. Een dienstmeid koiht naar hem toe.
huishoudster.
Wat al omflag maakt onzen goeden Heer on dezen West - indiaan. Ik bid u, zie eens de lijst, die hij mij gegeven heeft. Zeven en negen, niet één minder, en dat noeïnt hij nog een gemeenzaam Vrienden-maal/ Waarlijk, al verwagtte hij den Lord-Majoor, hij zou 'niet beter kunnen op'disfchen.
lijfknegt.
Ik wënschte dat gij eens gezien had, welk eene lading met koffers, valiezen, en mantelzakken hij hier heen gezonden heeft. Geen Ambasfadeurs bagaadje, met alle de fmokkelgoederen te famen, zou een grooter hoop hebben kunnen uijmaaken.
ii uis-.



EERSTE BEDRIT, vierde toneel. 9
huishoud ster.
Hij zal waarlijk het huis fraai overhoop maken; al waare hij de eigen zoon van onzen goeden Meefter en een Christen -Engelschman geweest, zou 'er geen meerder toeftel hebben kunnen gemaakt worden dan 'er nu gefchied om dien Creool, zoo als men hem noemt.
lijfknegt.
Dat kan niet fcheelen. Hij is zeer rijk, en zal misfchien alles vergoeden , men vertelt dat hij zoo veel fuikcr en rum van zijn eigen medebrengt als genoegzaam zijn zou om al het water van de theems tot punch te maken: maar daar komt onzen Meefter.
VIERDE TOONEEL.
stokwel gevo/gt van een huisbediende. Waar is de Heer Belcour? . . . Wie bragt dit briefje van hem hier?
huisbediende.
Een oppasfer uit het Londen's wijn huis, Mijnheer.' Hij zeide dat de jonge Heer daadlijk gekleed en hier zou zijn.
stokwel.
Laat hem binnen treden als hij komt.
huisbediende.
Zeer wel, Mijnheer . . . (ter zijde") maar
al-



lo De W. I. ENGELSCHMAN in L0ND0N.
alvorens zal ik dien vreemden fpreeuw eens ter deeg op nemen. De varends-gast zèide mij dat hij wondere kuuren onder ons zou aanvangen.
STOtWE L.
Gij behoeft niet te wagten, ga maar heen.
De knegt gaat naar binnen. Laat eens zien. (Hij leest)
mijnheer! „ Ik fchrijf u onder de handen van den kapper; zoo haast ik mij in orde zal gelteld en „ verfche kleederen aangefchoten hebben, zal ik de eer hebben mijn plicht bij u te ko„ men afleggen.
Uw Dienaar
belcour."
Hij fchrijf: onbelcmmert. 't Is hem onbewust aan wien hij den brief zend; maar hoe fterk is 'er mijn hart van aangedaan; het hart eens Vaders! de ontmoeting zal teder zijn, als mijne oogcn een zoon zullen befchouwen, dien zij nooit :e voren zagen, waar haal ik ftandvastigheid van daan om dit uittehouden. Zoo hij naar zijn moeder gelijkt, ben ik weg. Alle de brieven, die ik van hem gehad heb, toonden dat hij een vluggen levcndigen geest heeft. Alle de geruchten, welke ik ooit van hem ontving, gaven mij cenen gunftigen indruk van zijn karakter, 't wélk misfchien wild cn woest
zijn



EERSTE BEDRTF. vijfde tooneel. ii
zijn zal naar de wijze van zijn land: maar, zoo ik vertrouw, niet ijlhoofdig of zonder goede gronbeginzels.
VIJFDE TONEEL.
een iiui3knegt.
Mijnheer , de Buitcnlandfche Heer koomt daar aan.
een ander huisbediende
Daar is de Heer Belcour, Mijnheer.
belcour treed in,
stokwel.
Mijnheer Belcour, ik ben verheugt u te zien. Zijt welkoom in Engeland!
belcour-
Ik bedank u hartelijk, goeden Heer Stokwel; gij en ik hebben een geruimen tijd op eenen afftahd met eikanderen verkeert , heden heb ik het genoegen u te zien, en 't vermaak, het welk deze ontmoeting mij verfchaft, vergoed rijkelijk alle de gevaren, welke ik daar voor geloopen heb.
stouw e l.
Welke gevaren, Mijnheer? Ik kan niet denken dat gij een flechte reis zoude gehad hebben in dezen tijd van 't jaar.
belcour.
De reis was niet Hecht; wij kwamen te post
naar



12 De W. L ENGELSCHMAN in LONDON.
fiaar uwe kusten op de vleugelen van de fnelfte koeltjes die ooit pliezen. 't Was 0p Engelfchen bodera, dat ik de moeilijkheden aantiof; 'r is over den tocht, welken ik van den rivier-kant eerwaards deed, dat ik klaage.
stokwel.
Hge zoo! welke hindernisfen Jcundt gij ontmoet hebben tusfehen de kaai en mijn huis?
helcoüb.
Ontelbare.' uw flad is zoo vol engtens en kromtena als het Eiland Korfika, en na*r ik bemerkte worden dezelven hardnekkig verdedigt, zoo veel gewoel, geraas, en verwarring op' uwe kaaijen; zoo veelc fuiker vaten, koflij balen , rijs tonnen, kruiwagens , flepers en wijkhecren op uwe ftraten, dat ten zij men eene goede artelerij aan 't hoofd hebbe, het meer dan Hercules werk is, zich cencn tamelijken weg door uwe Had te banen.
stokwel.
't Spijt mij dat gij zoo veele moeilijkheden gehad hebt.
belcour.
Wel, waarlijk, 't was eenigzins mijn eigen fchuld: gewoon in een land van (laven te leven, en onverduldig wegens de menigte kommiefen, knevelaars, konvooiloopers, fchuitevoerders en waterfchouten, die mij aan alle kanten
aan-



EERSTE BEDRTF. vijfde toneel. 13
aanvielen, erger dan een zwerm muskieten , ging ik misfchien wat ruw te werk met mijne rotting om mij van ben te ontilaan. De fchobbejakken namen zulks wat euvel op, en rottede famen, 't grauw voegde ziek aan weerszijde, en 'er ontftoud een hevig gevecht, waar in mijn perfoon en kleederen zoo veel leden, dat ik genoodzaakt was de eerfte herberg inteloopen om te kalfateren, ah/orens ik mij op eene betamelijke wijze bij u konde vervoegen.
stokwel (Ter zijde). Uitwendig is alles zoo als ik het verlangde: weldadige natuur l voeg 'er het overige bij ert ik zal gelukkig zijn. Waarlijk, Heer Belcour, dit was een ruw Haaltje van den geest die mijne landslieden bezielt; ik vertrouw echter dat gij daar om over hen niet te erger zult denken.
belcour.
Geeuzins, geenzins, ik bemin 'er hen te beter om-, kwame ik hier enkel doorreizen, zou ik misfehien verlangen kunnen dat zij wat handelbarer waren; maar als eene mede onderdaan en een deelgenoot in hunne vrijheid, prijs ik hunnen moed, fchoon ik 'er de uitvverkzel» van gevoel in alle de fchoorbajken van mijn huid.
stok-



14 De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
s t o k w e l.
Dat 's braaf, dat 's braaf. (Ter zijde') Hoe gaarne zou ik hem om den hals vallen en erkennen aan hem dat ik zijn Vader ben.
belcour.
Dus ben ik dan, Mijnheer Stokwel, voor de eerfte keer mijns levens, hier in Engeland; aan de hoofdbron der vermaken; in het land der fchoouheid , der konden en der fraaiheden. Mijn geluk-ftar heeft mij een goede beurs gegeven , en de fimengefpanne winden hebben mij henvaard gevoerd om 'er de ingewanden van te verteeren.
stokwel.
Om die behoorlijk te gebruiken, niet om die te verkwisten, zou ik hopen; om het goud te handelen, Mijnheer Belcour, niet als een vasfaal, over wien gij een onbepaalt en willekeurig gezag hebt, maar als een onderdaan, dien gij vei plicht zijt te regeeren met een gematigt en bedwongen vermogen.
be lc ou r.
Recht zoo, Mijnheer, gij drukt u zeer wel uit. Het mijne is flechts een gevolmagtigt gezach en geen aangeërft recht: ik ben de aftlammeling van behoefte en ieder kind van behoefte is mijn broeder; zoo lang ik handen heb «ai vast te houden, wil ik ze open houden
voor



EERSTE BEDRIT, vijfde toneel. 15
voor 't Menschdom. Maar, mijn goede Heer Stokwel, mijne driften fpeelen veel-al de baas over mij, zij voeren mij waar heen zij willen en laten dikwijls aan mijne rede en aan mijne deugd niet over dan vergeeffche wenfehen en zuchten.
stokwel.
Koom, koom, de man die zijne gebreken verklaagt, legt zich toe om die te verbeteren.
belcour.
Dat 's een taak die ik moede ben, hoe gaarne wenschte ik een vriend te hebben, die dezelve zou willen overnemen. Gave de Hemel dat gij daar mede u wilde belasten! maar al dreef gij handel met de vier deelen der wereld zoudt gij in dezelveu zo veele moeilijkheden niet aantreiFen, als 't u kosten zou mij gedurig te moeten berispen.
stokwel.
Met dat alles zie ik 'er zoo veele zwarigheden niet in; de oprechtheid waar mede gij te werk gaat, verzekert mij dat ik geen laatdunkenheid zal te beflrijden hebben, dezelve behoort ten minflen niet onder uwe gebreken. belcour.
Neen voorwaar, en indien ik ééa mensch in de wereld kende, die nederiger van mij dagt, dan ik van mij zeiven doe, zou ik zijn
ge-



16 De W. ï. ENGELSCIÏMAN in LONDON.
gevoelen aannemen en het mijne latch varen.
stokwel.
En indien ik een jongeling onder mijn opzicht moest hebben", zou ik 'er een' kiezen van uwe geaartheid: zoo gij derhalven wilt met mij gaan, zal ik mijne voorwaarden u voorleggen en terllond mijne lesfen met u beginnen.
belcour.
Van ganfcher harte.
ZESDE TONEEL.
Het Tooneïl verandeit in een vertrek in het huis van Mevrouw rusport.
mevrouw rusport en charlotta. mev. rus port.
Juffer Rusport, ik verzoek u niet te fpreken van Kaptein Dudleij en van zijne verarmde familie; geen enkele fchelling van mij zal immer in hunne handen overgaan. Hoe, om dat mijne zuster verkoos een bedelaar tot haren man te nemen, zou ik daarom verplicht zijn hem en zijn afitanimelingen te onderhouden?
charlotta.
Ik denk dat zulks plichtmatig zijn zoude.
M r. v.



EERSTE BEDRIT, zesdb toneel*
m e v. rusport.
Indien gij dus denkt, wenschte ik dat gij da wet mij aanwees die zulks gebied.
charlotta.
Ik ben niet geleerd genoeg ora kapittel en text te noemen: maar naar mijn begrip is liefdadigheid het voornaamfte artijkcl in het wetboek van 't Christendom.
m e v. rusport.
Ja, waarlijk, liefdadigheid! En zijt gij verzekert dat het enkel liefdadigheid is, die u beweegt te pleiten voor Kaptein Dudleij? Vind gij onder al uw mededoogeji geene kruiderij van eehe tegen- geeftelijke gewaarwording, liefde geheten? Vergis u zelve niet; maar geloof me, kind, gij zijt geene heilige, en ik begrijp waarlijk dat de armoedige toeftand van den ouden Dudleij, met dien van zijne Dochter 'er bij, u nimmer aan 't harte zoude gaan, indien niet een jonge knaap van twee en twintig jaren daar bij kwame, die bij de gelukkige aanbevceling van een goed voorkomen en de fehitterendc uitrusting van een Vaandrig, u, zoo ik mij niet bedrieg, een fortuin zoekt te ontfutzelcn van twee maal twintig duizend ponden, zoo haast gij Hechts de jaaren zult bereiken om het aan hem overtedragen.
ch arl o tt a.
Een neef van uwe Ladijfchap kan nimmer B eeni-



18 De W. I ENGELSCHMAN in LONDON.
eenige andere aanbeveeling bij mij behoeven; cn indien mijne partijdigheid voor Karei Dudleij door het overige van de wereld word goedgekeurt, hoop ik dat Mevrouw Rusport mij daar om nier zal veroordeplen.
M E V. RUSPORT.
Ik u veroordeelen! Ik dank den Hemel, Juffrouw Rusport, dat ik in geenen dcele verantwoordelijk ben voor uw gedrag; ook legt 'er mij weinig aangelegen hoe gij over uw zelve befchikt; gij zijt mijne dochter niet; en toen ik met uwen Vader, den armen Sir Stephen Rusport, huwde, bevond ik u een vrijpostig bedorven meisje, dat mijne lesfen ontwasfen was.
CHARLOTTA.
Misfclüen noemt uwe Ladijfchap dit al mede een les.
M E V. RUSPORT.
Gij zijt onbegrijplijk vrijmoedig; doch 't is geen wonder; men heeft mij wel vertelt dat uwe Moeder eene vrouw naar de wereld was, die u naar den tegenwoordigen trant van opvoeding heeft opgebragt. In mijnen jongen tijd ging het gansch anders toe; toen werd 'er nog eene b'etaameüjkheid en ondergefchiktbeid, zoo als de grote Locke het noemt, in acht genomen. $ 't Was een waarlijk (lichtelijk gezicht het ge-
rc-



EERSTE BEDRTF. zesde toneel. 19
Ifegeld gedrag en de ordcnlijkc houding in onze farailje te zien , daar was geen geginflegap, geen buitens huis loopcn: mijn goede Vader, Sir Olivier Rondhoofd lachte nooit zelve, noch zou geduld hebben dat zijne kinderen liet deden.
CHARLOTTA.
Dat waren in de daad fraije tijden.
m e v. RHSrOR T.
Maar in deze vrijmoedige eeuw hebben wij de Coqucttes in den eijcrdop en de wijsgeeren in de wieg. Mei?jcs van vijftien jaren, dia nieuwe modes van kapfels en van denkwijze invoeren, die hare gevoelens zeggen en haare begrippen hebben en door niets beduidende zotten daar in aangemoedigt worden. Bij mijn gewisfe, ik verwonder mij menigmalen wat toch de mannen in zulke kleuters befpeuren konnen!
charlotta.
't Is zoo, Mevrouw; maar daarom worden de rijper fchoonheden van uw Ladijfchaps-jaren niet over 't hoofd gezien, getuigen uw bewonderaar de Majoor Dennis Q-Flahertij, die is toch nog een voorbeeld van eenige kennis. Ik verklaar u, dat de Majoor in uwe tegenwoordigheid even zoo weinig acht op mij flaat als op het behangzel van'uwe kamer.
B 2 m e v.



ao De W. I. ENGELSCHMAN in L0ND0N.
hiev. rusport.
De Majoor, kind, heeft in verfcheide landen en Staten gereist, en heeft verhevener begrippen van vrouwelijke verdiende dan een Engehchman die nooit buitenslands geweest heeft, hebben kan. In de meefte andere landen zou men een vrouwsperfoon beneden de veertig jaren, zoo als gij zijt, in een befchaafd gezelfc-hap niet eens noemen.
charlotta.
Recht zoo, Mevrouw: men heeft mij verhaalt dat men te ïVeenen Coquetten heeft, die op krakken gaan, en dat men 'er venusfen vind, die in Yiaar moordjaar zijn, een minnaar' prijst daar de rrnpels en niet de kuiltjes in het wezen zijner minnaresfe. De Majoor, naar 't mij voor ftaat, heeft in Keizerlijken dienst ge-* weest.'
m e v. rusport.
Voelt gij u geraakt, jonge Juffrouw? Had mijne zuster Louifa gehoor gegeven aan de aanzoekingen van iemand van des Majoors O - Flahertifs perfoon en voorkomen, dan zou zij nog iets ter haver verfchooning te zeggen hebben; maar weg te loopen , geüjk zij deedt, en dat in den ouderdom van zestien jaaren, met een man' van des ouden Du/lleijs zoort.
char l o tt a.
Was naar mijn begrip de vergeeflijkfïe over-
tree-



EERSTE BEDRTF. zesde toneel.
treeding, aan welke een'meisje van zestien jaaren zich ooit fcbuldig maakte. Van eene edele familje, van een innemend voorkomen, ftipe eerlijk, en van een gezond verftand, welke volkomenheid toch ontbrak 'er aan Kaptein Dudleij; dan die, daar de fpilzucht zijner voorouderen hem van beroofde?
mev. rusport.
Zij lieten hem juist zoo veel als hij verdiende; trekt de oude man niet de halve g:gie van Kaptein, cn is de zoon niet een Vaandrig?
CHARLOTTA.
Een Vaandrig! Helaas, arme Karei! gave 'de hemel dat hij wist wat mijn hart zijnent halve gevoelt en lijd!
een Lijfknegt, (binnen komende.j
De Vaandrig Dudleij laat zich bij uwe Ladijfchap aandienen.
mev. rusport.
Wie Dudleij ! wat kan hem naar de flad gebragt hebben?
CHARLOTTA.
Waarde Mevrouw, 't is Karei Dudleij, 't is uw neef.
mev. rusport.
Neef! ik erken hem-niet voor mijn neef: fir Olivier erkende hem niet voor zijn kleenzoon.
B 3 Was



i>l De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
Was hij geen zoon van de oudfte dochter, de ecnige mannelijke afftammeling van Sir Oiivier, en zette hij hem niet af met een fchclling? Heeft de arme waarde man alles wat hij had niet nagelaten aan mij, uitgenomen een kleen jaargeld aan mijne ongehuwde zuster, die hare gezondheid krenkte met hem optepasfen? maak'er vast ftaat op, over geen penning van dien boedel zal anders befchikt worden, dan overeenkomftig den wil van den begiftiger, (£arel Dudleij treed binnen?) Zoo, joHgmau , van waar koomt gij, en wat voerde u naar de ftad?
k a r e l.
Indien ik, met naar de ftad te kómen, misdoe, is uwe Ladi'fchap 'er eenigzins voor verantwoordelijk, want ik kwam gedeeltelijk om haar van mijnen eerbied te verzekeren.
mev. rusport.
Ik hoop dat gij beter verfchooning hebt dan dit.
KAUEL.
Ik kan niet ontkennen, Mevrouw, dat 'er ook andere beweegredenen zijn; maar daar ik mijne moeite beloond reken door 't vermaak, het welk ik thans geniet, hoop ik niet dat mijne tante mijn bezoek minder zal achten om de waarde .die ik ftel in haar te bezoeken.
MEV.



EERSTE SEDRTF. zesde toneel. 23
mev. rusport. Uils-kuiken! En waar is uw vader, kind, en uwe zuster? zijn ze mede in de ftad?
k are l.
Zij zijn.
mev. rusport.
Belachlijk! Ik weet niet wat lieden in T.ondon doen als zij geen geld hebben om het 'er te verteeren.
charlotta.
Waarde Mevrouw, fpreek vriendelijker tegen uw neef. Hoe is 't mogelijk dat gij een jongeling zoo laag kundt handelen, die zoo aandoenlijk is?
mev. rusport.
Jufvrouw Rusport, ikgebiede u naar uwe kamer te gaan; wanneer ik uwen raad noodig hebbe, zal ik u laten roepen. (Charlotta binnen?) Gij hebt dan, gelijk uw vader, al mede een rooden rok aangetrokken; 't is duidelijk te zien wat waarde gij hecht aan de goede lesfen, welke Sir Olivier gewoon was u te geven: hoe dikwijls heeft hij u gewaarfchuwt tegen den dienst?
GARE L.
Indien mijn grootvader mij in ftaat gefield had om zijne waarfehinvingen in acht te nemen, zou ik zulks gedaan hebben: maar git weet wel '.10e behoeftig ik ben; en men behoeve zich niet te B 4 ver-



24 De W. L ENGELSCIIMAN in LONDON.
verwonderen dat ik den dienst van mijnen Koning verkieze boven dien van eenen anderen meester.
MEV' RUSPORT»
Goed, goed , vo'g uwen eigen zin ; 't gaat mij niet aan, gij hebt met mij niet geraadpleegt.
IC AR E L.
Ik heb menigmaaieh aan uwe Ladijichap gefchreven, zonder ooit antwoord te hebben kunnen verwerven , en fcderd het overlijden van mijnen grootvader, is dit de eerfte keer dat ik gelegenheid heb gehad om mijne opwagting bij u te komen maken.
MEV. RUSPORT.
Spreek toch, bid ik u, niet van het overlijden diens waarden goeden mam in mijne tegenwoordigheid , ik kan zonder de hevigfte ontroering daar niet van hooren.
IC ARE L.
Ik zal u gehoorzamen; maar vergun mij te zeggen, dat nademaal die gebeurtenis u overvloedige middelen verfchafte om goed te doen , de rampIpoeden mijner familjc u voorwerpen aanbieden waar aan die te belleden.
, MEV. RUSPORT.
De rampfpoeden van uwe familje, kind, komen voor het tegenwoordige niet te pas. Indien
Sir



EERSTE BEDRTF. zesde toneel. *$
Sir Olivier had goedgevonden daar in te voorzien, zou ik zeer wel te vreden zijn geweest, maar hij heeft in zijn testament niet eens van u gerept, en dat testament moet en zal mijn wet zijn. Zeg aan uwen vader en aan uwe zustor dat ik hunne aankomst in de ftad geheel en al afkeure.
karel.
Moet ik zulks aan mijn vader zeggen, alvorens uwe Ladijfchap de beweegredenen wecto waaroin hij in de ftad kwam? Verlokt door een aanbod om zijne halve gagie te verwisfelen tegen een post op geheel traflement, maakt de oude krijgsman, na eenen dertig jaarigèn dienst zich gereed de noodlottige hitte van de Senegambia te beftrijden, doch hem ontbreekt eenen geringen qnderftand om zich tot dien tocht uitterusten.
ljjfknegt, (binnen tredende?) De Majoor O-Flahertij komt zijne opwagting maken bij uwe Ladijfchap.
de majoor (koomt binnen?)
majoor.
Spaar uwe gefprekken, jongman, meent gij niet dat haar Ladijfchap zich deswegens op mij zal verlaten. Ik hoop, Mevrouw, dat het blijk genoeg is van mijne tegenwoordigheid wanneer ik de eer heb zulks in perfoon aan u te zeg«en.
m e v,



26 De W. I. ENGELSCIIMAN in LONDON.
mev. rusport."
Majoor O - Flakertij, ik ben verheugt u te zien. Neef Dudleij, gij ziet dat ik belet heb.
kar e l.
Ik zal mij niet aanmatigen het aangenamer onderhoud van uwe Ladijfchap te ftoorcu — naar ik bezef heb ik mijn antwoord weg.
m e v. r u s* por t.
Uw antwoord kind ! welk antwoord kunt gij met mogelijkheid verwagten; of hoe kan uwe romaneske vader vcronderitellen dat ik hem zou aanmoedigen in alie zijne onberaden en uitfpotjge ondernemingen? Koom, Majoor, laat ik u voorgaan naar mijne kleedkamer, 't is best dezen jongen gelukzoeker Overtelaten aan zijne bepeinzirigèn.
(Zij vertrekt.')
«i ajoor.
Ik za! u volgen Mevrouw. — Uw dienaar jongen Heer! Bij miin ziei, een zoo mooijc knaap als ik immer verlangde te zien. Hij mogt nogthans mijne begroeting wel beantwoord hebben; maar laat dat" zoo, misfehien keert de fortuin den armen jongen den nek toe , zij is eene verdoemde grillige Dame en zeer geneigt om den gek te fchecren met ons arme knapen die kokardes op onze hoeden dragen. — Wie gij ook zijn moogt, vaarwel zoete.
(binnen.)
KA-



EERSTE BEBRTF. zesde toneel. af
k a e e l.
Dit zijn dan de deugden dier vrome puriteinen ! 't moet 'er uit, haar hart is een kei, en met dit alles zou die vrouw, die tante van mij, die niets braafs in haar ganfche geitel heeft, veel liever, ik wil 'er op zweeren, een huis bezoeken daar de pest in heerschte, dan haren voet zetten in een fchouwburg of comcdie. jufvrouw ru s)port, (kooiut naar hem toe.)
Toef, toef een weinig, Karei, waar zoo haastig heen?
ka rel.
• Mevrouw; . . . Jufvrouw Rusport, welke zijn uwe beveelen ?
charlotta.
Waarom zoo ingetogen , wij plegen immers malkanderen niet anders te noemen dan Karei en Charlotta.
ka re l.
Wat deert u? Gij hebt ge weent.
charlotta.
Neen , neen ; of zoo ik het gedaan liebbc, uwe oogen zijn ook vol. Maar ik heb duizend dingen aan u te zeggen: eer gij weg gaat, zeg mij, ik bid 'er u om, waar gij u onthoud ? geef mij de plaats op waar gij thuis zijt. Daar, fchrijf ze achter op dit vizite kaartje, hebt gij een potlootje?
ka-



s$ De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON
ka rel.
Ik heb 'cr een; maar waarom kunt gij verlangen te weten waar wij onze intrede genomen hebben? 't Is eene armelijke ongefchikte plaats, mijne zuster heeft 'er geene kamer daar zij u zou kunnen ontvangen.
een lijfKNegt, (treed it:.)
Mejufvrouw, Mevrouw verlangt oogenbüklijk «aar uw gezelfchap.
charlotta.
Ik kom terflond. — Wel , hebt gij het gefchreven? Geef het mij. o Karei! of gij Yerflaat mij niet, of gij wilt mij niet verftaan.'
TIVEE-



TWEEDE BEDRTF. eerste toneël.
TWEEDE BEDRTF.
EERSTE T O O NE E L. Een vertrek in ,t huis van Fulmer.'
fulmer eil vrouw fulmer. vrouw fulmer.
ï~Temel , hoe bedrukt zit gij, gij doet niet anders dan zuchten, en ichijnt geheel moedeloos. Ik ben befchaamt o/er u, mijn Heer Fulmer. Is dit nu het land 't welk gij mij befchrecf als ware het een tweede Eldorado met flrooraen vol gouds en rotzen van diamant. Gij vond mij te Belogne (lil en afgezondert leven, buiten het gewoel en geraas der wereld, en zeer wel te vreden: 't is waar, gij waart altoos op de been, met eene hevige vervolging bedreigt^ maar gelijk een echte zoon van Loiiola had gij tienduizend vernuftige vindingen om uw fjrtuirï te herllellen, en dit land uwer geboorte was het' tooneel waar gij uw rol zoudt fpceten. Welk eene zottin ben ik geweest om mij door u te laten medeflepen : doch ik dank den hemel wij kunnen fcheiden. Geloovt zijn mijne Harren! ik. ben uwe getrouwde vrouw niet. Wat toch hebben



30 De W. I. EXGELSCIIMAN in L0ND0N.
ben wij gewonnen, wie anders hebben wij bedrogen dan ons zeïven, welk van alle uwe ontwerpen is gelukt? Zelfs dit armzalige middel van een boekverkoopers winkel fchijnt niet te zuilen opnemen, want koomt 'er al iemand om iets te kooperi, wie is 'er, bid ik u, die hem aan 't benoodigdc kan helpen ?
/ fulmer.
Gij weet, Martlia, dat ik niet ligt wanhoop. Er was voor dezen altoos een beftaan in dit land te vinden, de brave zoo wel als de flechte Icon 'er gemeenlijk te rcgt raken: ik heb alles beproeft én naar alle waarfchijnlijkheid zal ik eindelijk aan gebrek derven: niets is 'er dat door 't vernuft en de bekwaamheid van een tnensch kan uitgedagt worden, of ik heb 'er mij mede bezig gehouden, maar alles vruchteloos, ik word alle de llreekcn van 't kompas rond gevoert.
vrouw fulmer.
Helaas! alle uwe ondernemingen wilden zoo weinig zeggen: befta iets grootsch, Mijnheer Fulmer, indien gij in dit land ecnig figuur verlangt te maken.
' . fulmer.
Maar op wat wijze, waar en waar mede. Ik heb gebulderd om onze oude voorrechten, ik heb gebulkt om de vrijheid, ik heb aangeboden mijn vaderland te dienen; ik heb mij verbonden
het



TlVEF.DE BEDRTF. eerste toneel. 31
het zelve te verraden, ik heb verraderlijk gefproken, verraderlijk gebandelt, en indien eenmensch daar mede de kost niet kan verdienen, dan fchiet 'er niets meer voor hem over. Ik heb hier een boek-winkel opgezet en zoo 't fchijnt lezen de ménfchen niet meer. Indien ik een flachter wierd, ik geloof, bij mijn ziel, dat men zou ophouden vleesch te eten.
kaptein dudleij, komt dwars over het teoneël.
vrouw fulmer.
Zie daar uw Haper, de oude Kaptein Dudleij, 7.00 als hij zich noemt. Er is geen keizei zonder vuur; mogelijk zoude 'er uit hem iets tc krijgen zijn, indien gij verftand genoeg had ora het wel aanteleggen.
fulmer.
De galg voor hem. Hij is een oude uitgedroogde vrek. Alzoo wel moogt gij openhartigheid bij een hoveling, onpartijdigheid bij een Recenfent verwagten. Hij kan mij van geen nut zijn; daarenboven, hij is arm en niet voor onsgefchikt.
vrouw fulmer.
Zoo veel te dwazer is hij. Arm te zijn en bezitter te wezen van zulk een wonderfluk.
„> fulmer.
Gij bedoelt, gewis, zijne dochter? — Zij is waarlijk ongemeen fchoon.
vrouw*



ga De W. I. ENGELSCIIMAN in LONDON.
vrouw fülue r.
Schoon! Zij behoeft maar gezien te worden om den aanzienlijkflen man van 't rijk aan hare voeten te hebben. — Hoe gaarne zon ik 't Verhuren harer fchoonheid hebben, wat zouden onze jonge Nabobs niet willen geven? —
FULMER.
Zwijg! daar koomt de Kaptein; laat mij met hem alleen, ik moet eens beproeven wat ik van hem kan maken. —
vrouw fulmer.
Een fraaije Kaptein waarlijk ! geloof me , ware ik .in zijn plaats, en mogt ik zulk eene dochter bezitten , ik zou een regiment hebben eer ik drie . maanden ouder ware.
TWEEDE TOONEEL.
Kaptein Dudleij naar Fulmer toekomende*
fulmer.
Goeden morgen, Kaptein Dudleij!
dudleij.
Mijnheer Fulmer, ik heb een boek uit uwen winkel ter leen genomen, 't is het zesde deel van Tristram. Hij is een vleiend fchrijver voor ons arme foldaten, en.de uitmuntende gefchiedenis van le Fevre, welk een gedeelte van dit
boek



TWEEDE BEDRIT, tweede toneel, 33
boek uitmaakt, doet, naar mijne gedagten, niet alleen eer aan den Schrijver maar aan de men. fcjjelijke natuur.
FULMER.
't Is een Schrijver wiens werken ik in mijn winkel moet hebben, fchdon' ik nooit fmaak in zijne fchriften had, hij is veel te los en ongebonden.
dudleij.
Dat is wat ftreng beoordeeld; ik houde hem voor een zedenmeester in den edelften zin, 't is waar, hij fpeeit met de verbeelding en zomtijds misfchiên wat te dartel; maar daar hij op die wijze voorbedagtlijk zijnen voornaamften aanval vermomt, treft hij eensklaps het hart, rukt alle zelfachtige verfchansfingen weg en zet alle de Huizen van niededoogen en weldadigheid open.
fulmer.
Wij Roomfchcn hebben juist niet veel verplichting aan hem. Evenwel, Mijnheer, wil ik uw gevoelen niet tegenfpreken'; een Schrijver, dien wij beminnen, is als een begunfHgde minnares, en gelijk gij weet, Kaptein, niemand heefc graag dat men rede vordere van zijnen fmaak.
I d u d l e ij.
Op mijn woord, Mijnheer, ik weet niet wat een meriscb. in dat geval graag hebbe: die proef heb ik nog nooit genomen.
C FUL-



34 De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
VUL m e r.
Spïeekt gij in ernst, Mijnheer?
I
dudleij.
't Is van weinig aanbelang of gij dus denkt. fulmer, (ter zijde')
Welk een remaakten ouden onnoozelen hals is hij. Ik begrijp u, Mijnheer, gij fpreekt omzichtig, gij zijt gehuWt ?
d u d l e ij.
Ik ben het geweest.
fulmer.
En de jonge Juffrouw, die u verzclt?
d u d l e ij.
Gaat voor mijne dochter door.
fulmer, (ter zijde.)
Gaat voor zijne dochter door! he. he.— (Tegens Dudleij.) Zij is ongemeen fehoon, heeft zeer goede manieren, en eene betooverende geftalte en houding.
o u d l e ij.
Gij zijt veel te partijdig. Zij heeft het grootfte gebrek dat een vrouwsperfoon hebben kan.
fulmer.
Hoe zoo, bid ik u ?
dudle ij.
Zij heeft geene middelen.
tUL-



TWEEDE BEDRTF. tweede toneel. 35
fulmer.
Zeg liever dat gij 'er geene hebt, het welk in iemand van uwe jaren een fchroomelijk gebrek is. OrigetWijvelt hebt gij gedient, Kaptein Dudley?
dudleij (ter zijde'). Vrijmoedig uilskuiken! maar ik wil hem te wille zijn.
fulmer (ter zijdej. Een looze oude vos! maar ik zal hem wel uit zijn hol krijgen.
dudleij,
Ik heb meer dan dertig jaaren in dienst geweest, Mijnheer Fulmer.
fulmer.
Zoo giste ik, ten minden ik rekende niet minder, 't Moet een lastigen tijd voor u geweest zijn. 't Zijn leerjaren tot een beroep enkel voor Aartsvaders gefchikt; uwe bevordering, denk ik, zal evenwel fpoedig volgen, en misfchien zoudt gij op de jacht zoo ver niet achtergebleven hebben, had gij niet verdoolt geloopeu. Verfchoon mij, Kaptein Dudleij, maar ik begin te begrijpen, dnt gij in de weereld en niet door dezelve geleeft hebt.
dudleij,
't Zou wel kunnen zijn, en misfchien dat gij mij raad zoudt kunnen geven. Ik beu thans hier om een gunst te bejagen; ik zou C 2 graag



3-5 De W. I. ENGELSCÏIMAN in LONDON.
graag wisfeleli met eene compagnie, die op volle betaling flaat, meer verlang ik niet, en evenwel ontmoet ik duizende hinderpalen, i'ehoon ik zonder groot fpreken meen, dat de getnigcnisfen, welke ik wegens mijnen dienst mede gebragt heb, mij de zaak niet moeilijk behoorden te maken.
fui.h e r.
Getuigfchriften van bewezen dienst, zulks luid fraai , waarlijk ! maar wie toch laat zich aan bewezen dienst gelegen leggen. Zend een getuigfehrift in van uwe moije dochter , en neem haar aan de hand mede.
dudl e ij.
Hoe! wie! mijne dochter! mijne dochter mede nemen? wel nu, en wat dan?
fulmer.
Wel, als dan zal uw fortuin gemaakt zijn, zie daar de geheele zaak.
dudleij (kern bedreigende).
Ik verila u, en dit noemt gij wereldkennis? verachtelijke kennis ! .maar, fchurk, ik zal u leeren.
fulmer.
Help, is 'er niemand binnen? Zult gij mij bedreigen, Mijnheer? zult gij uwe hand opheffen tegen een man in zijn eigen huis?
DtlD"



TWEEDE BEDRTF. derde toneel. 37
D u d l e ij.
Ik zoude het in de kerk doen, indien hij de onbefchaamdheid had de armoede van een eerlijk man te hoonen.
fulmer.
Zie wel toe wat gij doet. Gedenk dat 'er bij 't gericht zoo iets is als aanval en beukerij; ja, en zulke geringe formulieren als aanklagt en gevangenneming.
dudleij.
Ga Mijnheer, gij zijt te laag om mij aan u te wreken ; dit behoed u, en geenzins het gericht. Maak u van hier !
fulmer (ter zijde.)
Een oude, wanfehikkelijke, niet te verbeteren kwast. Ik zal hem dat betaald zetten.
DERDE TOONEEL.
de jonge dudleij naar hem toekoomende.
kar el.
Wat is 'er te doen, Mijnheer, immers hoorde ik bij 't inkomen van 't huis om hulp roepen.
d u d l e ij.
't Is zeer waarfchijnlijk, onze waard en deszelfs wijf liggen altoos met eikanderen te harrewarren. _ Hebt gij uwe Tante Dudleij te huis gevonden!
C 3 ka'



38 De W.T. ENGELSCIIMAN in LONDON.
karel.
Ik heb.
V u d l e ij.
En hoe werd gij van haar ontvangen?
ka rel.
Zoo koel als hare trotschheid onze armoede Ronde ontvangen.
dudleij.
Gij zeide haar, voorzeker, hoe dringend de nood was in welke ik mij bevond, om eenen kleenen onderftand te bekomen voor mijne uitrusting bij deze verwisfeling. — Heeft zij ons den bij (tand, ora welken ik haar verzogt, iagewilligt?
karel.
Helaas! Mijnheer, zij heeft dien volftrckt geweigerd.
dudleij.
Dat 's hard, waarlijk, dat's hard: ik verzogt Hechts om een geringe fom: gij zegt dat ze mij die weigerde. Het zij zo: laat ik niet 'dagen. Hebt gij ook met den Makelaar gefproken wegens de asfurantie op mijn leven?
k A rel.
Van dien kant heb ik al mede geen aangenaam berigt aan u te geven. Hij kan 'er geen geld op bc';omen, zoo flecht word die luchtfoeek gehouden. Helaas! dat mijn vader naar
een



TWEEDE BEDRTF. vierde toneel. 39
een plaats moet gezonden worden, daar hij zijn graf zal vinden!
VIERDE T O O N E E L.
Juffer dudleij (komt fchielijk naar binnen kopen.)
d u d l e ij.
Wat 's 'er te doen Louifal gij fchijnt verfchrikt.
l o ui sa.
Dat ben ik, in de daad. Van Jufvrouw Rus-, port te rug komende, ontmoette ik in de flraat een jongen heer, die mij op de vrcemdfte wijze tegenhield.
k are l.
't Is niet te dulden! gedroeg hij zich onbefcheiden jegens u?
l0 u i s a.
Ik kan juist niet zeggen, dat hij volftrekt onbefcheiden jegens mij was, maar hij orong fterk aan dat ik hem te fpraak zoude ftaan, en poogde eens of tweemalen mijn hoedje opteligten, hij volgde mij tot aan den hoek van de Itraat, en daar ontfnapte ik hem.
dudle ij.
Gij moet niet,weèr de ftad in gaan, kind, zonder mij of uwen broeder bij u te hebben.
C 4 LOUl'



40 De W. I. ENGELSGIIMAN in LCNDON.
louis a.
Broeder Karei! de jonge Jufvrouw Rusport verlangt.ten fpocdigfte met u te fpreeken. Mevrouw Rusport is uit gegaan, en Charlotta hecfc iet bijzonders aan u te zeggen.
karel?
Hebt gij ook eenige bevelen aan mij te geven , Mijnheer?
dudleij.
•Neen, Zoon, maar begeef u daadlijk naar Jufvrouw Rusport. Koom, Louifa, ga naar uwe kamer en bedaar daar een weinig.
V Ij F D E T O O N E E L.
belcour, (na rloor a'e reet van de deur ingekeken ie hebben , treed in huis).
belcour.
Geene enkele ziel, zoo waar als ik leef: en welk een oud foort van een huis is dit! Die kleene feeks, zij is mij mooitjes ontfnapt. Dat drommclfche London. Ik zal 'er geen gelijk in "hebben: welk een gewoel en gedrang, en wélk een aantal winkels, en alle zoo gelijk aan den anderen, dat ik waarlijk niet weet of de meid Jiier of hier naast is ingeloopen, boven of beneden 't huis behoort; kortom ik ueet even zoo weinig waar ze gebleven is, als ware ik in
het



TWEEDE BEDRTF. vijfde toneel. 41
het blaauwc gebergte. Maar waarom drommel liep ze heen? Indien elke mooije deern, die-ik in de Had ontmoet, mij zoo ter wilde ganzen jacht voert, ware het vrij beter voor mij geweest onder de verzengde luchtflr'eek te blijven; met zoo te jagen zou ik wel haast zoo fpigtig zijn als een linker - riet. — Maar wat nu gedaan? De jacht 'er aan geven? neen, dat zoude te lafhartig zijn J Zal ik, een echte zoon van Phebus, dulden, dat die fnel-loopende Dafm's mij ontfnappe. Dit verhoede de eer, dit verhoede de liefde! maar, ftil ! fiil! daar komt ze. 6 De drommel! welk een kakelbont ding is dit hier?
jufvrouw fulmer (tiaar hem toe komende?)
jufvrouw f u l m e r.
Uw Dienares, Mijnheer.
belcour.
Uw zeer nederigen dienaar, Mevrouw.
jufvrouw fulmer.
Dat 's een fraije zomerfchen dag, Mijnheer. be l c o u r.
Ja, Mevrouw, maar zoo koel, dat indien de Almanach het geen Julij heette, ik zweeren zou dat wij in Januarij waren.
jufvrouw fulmer.
Mijnheer!
belcour.
Mevrouw!
C 5 Juf-



+2 De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
jufvrouw f V l mer.
Verlangt MijobecT te fprcken met den Heer Fulmer?
belcour.
De Keer Fulmer, Mevrouw? Ik heb de eer niet zoo iemand te kennen.
jufvrouw fulmer.
Niet, ik zou zulks ook wel hebben willen zweeren, gij zijt een te fraijen knaap, en hebt te veel van den lieer, om een fchrijver te kunnen wezen of iets te doen te hebben met zulken die liet zijn. Zoo ik mij niet vergis, wagt gij op den Kaptein.
belcour.
Ik zou veel eer denken op de vrouw van den Kaptein.
jufvrouw fulmer.'
De' Kaptein heeft geen vrouw. Mijnheer.
'belcour.
Geen vrouw, dat fpijt mij hartelijk; want dan moet het zijne meestres zijn, en dat zou het ergfte van alle wezen. Mag ik u vragen, Mevrouw, of'er zoo even niet een Jufvrouw uw huis is komen intreden? met die zou ik gaarne willen fpreken.
jufvrouw fulmer.
Welk foort van een Jufvrouw, bid ik u?
belcour.
Eene van de beminnelijkfte foort, die ooit
mij-



TWEEDE BEDRTF. vijfde toneel. 43
mijne oogen befcböuwelen, jong, rijzig, frisch, bevallig, kortom eene Godin.
jufvrouw fulmer.
Neen, nu bemerk ik duidelijk, mijn waarde Heer, dat gij een vieijer zijt; want ik zelve beu het, die zoo op dit oogenbiik den winkel inftapte.
belcour.
Gij, neen, neen, geloof me, op mijn woord, Mevrouw, gij waart het niet.
jufvrouw fulmer.
Maar waarom lacht gij?
belcour.
Waarlijk ik vraag u verfchooning , maar gij .waart het niet, geloof me, gij zijt het niet ge. weest.
jufvrouw fulmer.
Ik wil niet twisten, Mijnheer, over de eer van door u opgemerkt te zijn; ook hoop ik niet dat gij zoudt denken de eerfte man geweest te hebben, die op flraat zijn oog op mij liet vallen. Maar dit is evenwel zeker, dat geen vrouwsperfoon buiten mij dezen morgen de ftraatdeur £s ingekomen.
belcour (yteggaandey. t
Dan moet ik mij ,in het huis vergist hebben; want het is niet mogelijk dat ik mij, zoodanig zou hebben kunnen bedriegen in de Jufvrouw.
juf-



44 De W. I. ENGELSCÜMAN in LONDOIV.
jufvrouw fulmer (ter zijde).
'Jüs-kuiken! maar mm i . . . ; J1J-"ir wagt . . . daar valt mij iets in. . . . t Is zoo zeker nis iets, dat hij Jufvrouw Dudlcj zal gezien hebben. - Hoor eens hier, jongen Heer, laat mij nog een enkel woord tot u fpreeken.
belcour.
Wat is 'er van uw behagen?
jufvrouw fulmer.
Gij fchijnt ongemeen ingenomen met die jonge Jufvrouw. Zijt gij dan bekwaam om zoo maar op t eerfle gezicht te verlieven?
belcour.
o Ja, en ik zou op geene andere wijze kunnen verheft worden. Ieder een kan onverwagts 'n een puc vallen, maar niemand dan ecu dwaas Kan bij verkiezing zich 'er in nederftorten.
juf vr o uw fulmer.
Gij zijt, naar ik bemerk een vrij haastigen minnaar; maar hebt gij hans genoeg om een edelmoedig minnaar te zijn? Zij, die het oog willen behagen, moeten de beurs niet [pareu.
belc our.
Toets mij, fteJ mij op de proef; maak dat * met de lieve meid, die mijn ziel betoverd heeft, fprceke, en zie of ik een hart nebbe om erkentelijk te zijn.
juf



TWEEDE BEDRTF. vijfde toneel. 45
jufvrouw fulmer.
Maar ik bid u, boe zal ik met mooglijkheid de deern ontdekken op wie gij uw hart zoo fterk geftelt hebt?
belcour.
* Door de onbefchrijvelijke bevalligheid, welke in haar gelaat, houding en manieren uitfchittert. Daar kan maar zoo eene enkele vrouw in de wereld zijn, en geen mensch kau zich in die ééne bedriegen.
jufvrouw fulmer.
Wel nu, indien ik, in mijne wandelingen, over zulk eene Engelin mogt komen te ftruikelen, waar kan ik u dan vinden? Hoe is uw naam?
belcour.
Bij mijn ziel, ik kan u mijn naam niet zeggen.
jufvrouw fulmer.
Niet aan mij zeggen? en waarom niet?
belcour.
Om dat ik zelf dien nog niet ken; ik heb tot nog toe geen naam.
jufvrouw fulmer.
Geen naam?
belcour.
Geen, zeg ik u: een vriend, 't is waar, leende mij den zijnen, masï hij verbood mij denzei-



4<5 De W. I ENGELSCHMAN in LONDON.
zelven te gebruiken bij eenige flechte gelegenheid.
jufvrouw fulmer,
Maar waar zijt gij te huis?
B E tfi O U R.
Ik heb geen te huis. Ik heb in al mijn levensdagen nog geen nacht in Enge/and geflapen.
jufvrouw fulmer..
IIo, ho.
ZESDE TOONEEL. fulmer, (treed binnen?)
fulmer.
Een fchoon geval, waarlijk, in een vrij land; de dingen zouden tot eene fraaije hoogte gekomen zijn, als een man in zijn eigen huis mogt aangevallen worden.
jufvrouw fulmer.
Wie heef: u, mijn waarde, aangevallen?
fulmer.
Wie? wel die Kaptein trekdegen, die oude Dudleij, mijn flaper; maar ik zal hem het huis doen ruimen, ik zal hem de haven doen uitlopen, dat verzeker ik hein.
jufvrouw fulmer.
Sus, fus, houd uw mond, man; verduw den
hoon,



TWEEDE BEDRTF. zesde toneel. 4?
hoon, en weest flil: ik heb een ontwerp in 't hoofd, het welk u voor honderd aanvallen zal betalen. Wel waarlijk, Mijnheer Fulmer, gij verbaast mij. Kaptein Dudleij u (laan? 't is niet mogelijk.
fulm e h.
Ik kan juist volftrekt niet zeggen dat hij mij aanviel, maar hij dreigde mij.
jufvrouw fulmer.
o! Is dat het al? Ik dagt wel dat het|weinig zoude te beduiden hebben, en welk een fchijn ook voor een man van zijn verplichtend en mcêwaarig karakter 1 neen, neen, hij heeft onaangenaamheden en rampen genoeg van zijn eigen te beftrijden dan dat hij de hand zou opheffen tegen andere lieden. Maak vreede met hem zo» ' haast gij kundt. Laat dezen jongen Heer uit; (kern in V oor fluisterende) volg hem naauwkeurig na, en koom mij zeggen waar hij te huis behoort en wie hij, is; pas wel op van hem niet uit het oog te verliezen. Ik heb intusfcheii wat anders te verrigtcn.
belcour.
Mag ik u bidden, Mijnheer, zoo zeg mij met welke onaangenaamheden en tegenfpoeden dien ouden Heer te kampen heeft, van wien gij daar fprak!
ful.



48 De W. I, ENGELSCHMAN in LONDON.
FULMER.
Met armoede, te leurftelling en met alle de verlegenheden welke daar uit ontftaan ; een harde post voor de ziel ... ik giste al fpoedig uit zijn manier van leven dat de fondfen bij hem laag moesten wezen; maar 'tgeene ik dezen morgen beluisterde, overtuigde mij volkomen dat de zaak zoo was.
BELCOUR.
En welke ontdekking deed gij dan?
FULMER.
Wel, naar 't fcheen, zou hij geerne zich bij zijn régiment hebben willen voegen, ten dien einde had hij de ganfche ftad dporgeloopen om te zien of hij eenig geld koude bekomen op zijne gagie; maar ziet de luchtftreek, waar heen hij beftemd is, word voor zoo ongezond gehouden, dat hij niemand heeft kunnen aantreffen om hem eenig geld te fchieten.
BELCOUR.
Uwe ftad is dan eene verdoemde ftad, die nergens goed toe is, ik wenschte in dezelve nooit gekomen te zijn !
FULMER.
Dat 's juist 't gene ik mede zeg, Mijnheer; de hartvochtigheid van fommigen is onverantwoordelijk. Daar is eene oude Mevrouw Rusport, een naaste bloedverwante van dien Heer,
zij



TïVEEDE BEDRIT, zesde toneef,. 4
zij woond hier dicht bij tegen over den grooten handelaar Stok.vel; hij heeft 'er fineekendè heen gezonden, doch te Vergeefse!}, en fchoort zij zoo rijk is als een jood, wilde zij hem geen penning leerïen.
belcour.
Is de Kaptein te huis?
fulmer. <
Hij is boven , op zijn kamer.
belcour.
Zoudt gij u de moeite wel willen geven hem te verzoeken naar beneden te komen en hem te zeggen, dat ik geerne met hem wenschte te fpreken ?
f ulmer.
. Ik zal hem terftond naar beneden zenden: — (ter zijde) Ik weet niet wat ik "van dien jongman maken moet. Ik geloof echter dat ik ras ontdekken zal hoe 't met hem zit, of achter de reden komen waarom....
(Hij vertrekt.)
belcour.
Zoo 't fchijnt ben ik de deern kwijt, 't is maar al te klaar. . . Zij was het eerlte voorwerp mijner nafporing; doch het geval van dien armen Officier doet mij aan. Alles wel overdagt moet 'er toch meer geneuchte zijn in een medefehep?el uit deszelfs nood te redden, dan hem in ramD j>en



50 De W. L ENGELSCHMAN in L0ND0N.
pen te dompelen. — Maar laat mij zien; in dit geval moet ik niet lomp te werk gaan. A propos daar is pen en inkt, ik bedenk daar iets dat zeer wel te pas koomt. (Hij fchrijft.) Ja, ja, dat 's juist de zaak. 't Was drommels gelukkig deze briefjes bij mij te hebben. Daar, daar, vaart wel, ik ben blijde van u ontdaan te zijn; cn 't geen ik 'er bij kan voegen is, dat gij gevaar liept van flimmer geplaatst te worden. (Hij fluit de briefjes in en zegelt het papier.)
ZEVENDE TOONEEL. Fu-lmer brengt Dudleij in V vertrek.
fulmer.
Daar is de Heer Dudleij, Mijnheer. — (Ter zijde.) Ik zal de vrijheid" nemen eens tocteluisteren.
dudleij.
Heeft Mijnheer eenige bevelen voor mij?
belc o u r.
Uw naam is Dudleij, Mijnheer?
d u d l È ij.
Ja, Mijnheer.
belcour.
Zoo ik meen hebt gij liet bevel over eene compagnie.
dud-



TIFEEDE BEDRIT, zevende toneel. <t
I) u d l i". ij .
Ik had zulks voor heen, maar fta thans op halve gngic.
belcour.
Gij hebt cenigcn tijd gedient?
dudleij.
Ettelijke jaren; lang genoeg óm zommige lieden , die meer verdiende en beter voorfpraak hadden dan ik, tot Generaals - perfonen te zien verheffen.
belcour.
Verdiende, daar twijvel ik eenigzins aan. Aan hunne vrienden of voorfpraken daar aan wil ik geerae geloof daan. In uw beroep, geloof ik, is weinig op bevordering te hopen als men geene vrienden heeft.
d u d l e ij.
Ik geloof zulks mede: hebt ge mij iets anders te zeggen, MijnHeer! mag ik weten ....
belcour.
Een oogenblik geduld, Kaptein Dudleij. Men heeft mij te verdaan gegeven dat gij u bij uw regiment wilde voegen, dat ver buiten'slands is?
d u d l e ij.
Ik heb verzogt te mogen wisfelen met een compagnie, die op volle betaling ftaat, en in bezetting ligt in 't Fort St. James in Senegambia; doch ik vrees dat ik van de onderneming zal moeten afzien.
D 2 bel-



$2 De W. I. ENGELSCIIMAN in LONDON.
belcour.
Hoe zoo, bid ik u ?
d u d l e ij.
Hoe zoo, Mijnheer? 't Is waarlijk voor iemand, die geheel vreemd is, een klemmende vraag om die zoo maar te doen; evenwel 'er is in dit alles iets zeer zonderling.
belcour.
Indien het geene onbefcheidenheid is, Mijnheer , zoo vergun mij u te vragen, wat rede gij hebt om wegens den goeden uitflag te wanhopen ?
d u d l e ij.
In de daad, Mijnheer, de duidelijklle die een krijgsman hebben kan, gebrek aan geld, ook enkel dat.
belcour.
Zoude ik van u mogen weten, welke fora gij benoodigt hebbe?
d u d l e rj.
Waarlijk, Mijnheer, ik kan zulks zoo eensklaps niet zeggen, ook meen ik dat het voor u van geen groot aanbelang zijn kan deswegens onderrigt te worden; met dit alles zou ik naar gisfing met een paar honderd ponden geholpenwezen.
belcour.
Eu ontmoet gij zwarigheid om die foiu op
een



T/FEEDE BEDRTF. zevende toneel. 53
een transport van uwe gagie te ligten? Dit gefchied immers dagelijks?
d u d l e ij.
De ongezondheid der luchtstreek maakt het moeilijk, ik kan niemand aantreffen, die mijn leven wil verzekeren.
belcour.
Ho ! ho! dat 's eene omftandigheid, die zoo wel voor als tegen ü is; om kort te zijn, Kaptein Dudleij, 't geval wil dat ik over tweehonderd ponden kan befchikken, doe derhalven geene verdere moeite , ik wil mij met u verdragen op gemakkelijke voorwaarden.
dudleij.
Verfta ik u wel, Mijnheer? — neem het mij niet kwalijk; maar kan ik gelooven, dat gij in ernst zijt.
belcour.
Hoe, gij verwondert u? Is het dan iets ongegemeens voor een Heer waarheid te fpreeken? of is het ongelooflijk dat het eene niedefchepfel het andere zoude helpen?
d u d l e ij.
Ik verzoek u verfchooning. Mag ik van u weten aanwien?... Bied gij mij dit geld aan bij wijze van handel?
belcour.
Geheel en al. Ik heb geen anderen handel op de wereld.
D 3 dud-,



54 Ds W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
dudleij.
Waarlijk, gij zijt geen Makelaar, ik ben 'er overtuigt van.
belcour.
Dat ben ik ook niet.
d u d l e ij.
Noch Solliciteur.
belcour.
Ik hoop dat Jgij niet te dimmer van mijn zult denken als ik geen van beide ben? om kort te gaan. Mijnheer, indien gij de goedheid gelieve te hebben dit papier intezien, het zelve zal u verklaren wie ik ben, en op welke voorwaarden ik handel, terwijl gij u bezig houdt met het zelve te doorlopen, zal ik even naar huis flappen om het geld te halen, en dan zullen wij voorders de zaak zonder veel tijd te fpillen afdoen. Inmiddels wensch ik u een goeden dag.
Hij vertrekt fchielijk.
AGTSTE TOONEEL.
de majoor O-flahertij, dudleij. majoor.
Gods hoede, mijn waarde! ik wilde u vragen of gij ook die Kaptein Dudleij zijt? He, he, wat drukte heeft de man!... Zoo gij de jongeling zoekt te achterhalen, die daar zoo even den winkel uitliep, moogt gij alzoo wel blijven
waar



TfVEEDE BEDRTF. agtste toneel. 55
waar gij zijt: bij mijn ziel, hij is zoo vlug als een Cróqat, gij zijt wel een uur ver in zijne achterhoede. Geloof me, zeg ik , geef het naloopen 'er aan. — Wel, Kaptein Dudleij, zoo dat UW naam is, hier is een brief voor u. Lees man, lees dien, en als gij geëindigt hebt, wil ik een woord of wat met u fpreken.
]) u d l e ij.
Nog meer wonderwerken aan den gang! Zoq, zoo , van Mevrouw Rusport.
majoor.
Juist zoo , hij komt van haar Ladijfchap.
d u d l e ij.
Wel nu, Mijnheer, ik heb denzelven ingezien, hij is kort en zakelijk, weet gij 'er den inhoud van?
majoor.
Geenzins, mijn waarde, gcenzins.
d ud leij.
Hebt gij ook eenige andere boodfchap van wegens Mevrouw Rusport?
majoor.
Geen enkel woord, zoete: eeniglijk wanneer gij den brief verduwt zult hebben, heb ik zelf een klein boodfchapje van mij zeiven aan u te doen.
d u d l e ij.
Mag ik van u weten, wie u zelve is?
D 4 M A"



5-5 De W. I. ENGELSCHMAN in LOIMDON
majoor. )
Dennis G-Fiahertij, tot uwen dienst, een arm Grenadier-Majoor niets beter.
r> u d l e ij.
Zoodanig dan is uw naam en tijtel; zoudt -ij de goedheid nu wel willen hebben mij uwe boodichap te zeggen.
majoor.
Dan moet ik u zeggen, Kaptein, dat ik Mevrouw Rusport belooft hebbe, dat gij doen zult alles wat zij u in dien brief belast.
dudleij.
En waarlijk, hebt gij zoo veel op u genomen, Majoor, zonder te weten wat zii gebied of wat ik kan doen?
majoor.
Dat 's uwe zaak,, mijn waarde, niet de mijne; ik moet mijn woord houden, weet gij?
dudleij.
Of anders, vooronderftel ik, moet gij en ik tegen malkanderen den degen trekken.
majo or.
Bij mijn ziel, gij hebt het juist geraden.
d u d l e ij.
^Zulks zou echter geen van ons beiden dienen; gij en ik hebben, waarfchijnlijk, voor dezen in ons leven genoeg gevochten.
ma-



TWEEDE BEDRTF. agtste toneel. 57
majoor.
Dit inoogt gij, bij geloof en waarheid , wel zeggen; 't is nu pas dertig jaren geleden, dat ik dat beroep gevolgt heb en in tamelijk veele landen. Laat zien — in op één na den laatften oorlog diende ik onder de Ierfche Brigade, ziet ge? Toen ik de Koning van Frankrijk daar gered had, verliet ik zijn dienst met een kogel in mijn lijf en dit lint in mijn knoopsgat. In den laatften oorlog volgde ik het fortuin van den Dtf.itfchcn Adelaar onder de Grenadiers, daar kreeg ik mijn buik vol van vechten en overvloed varf fchaarsheid aan al 't overige. Na zes en twintig gevechten, zoo groote als kleene, kreeg ik mijne demisfie met dezen houw in mijn hersfenpan, en een handkus aan de Keizerin koningin, die God behoede! voor mijne moeite. Sints den vreede, mijn waarde, deed ik] een tochtje naar Polen bij de geconfedereerden, maar zulk een ander foort vau flechthoofden kan ik u, bij Lord Hendrik, zweeren nergens ontmoet te hebben, en nooit heb ik konnen te weten komen waar over zij met eikanderen harrewarden.
d u d l e ij.
Wel, Majoor, ik wil geene andere aétie bij die lijst voegen, gij zult uw woord, aan Mevrouw Rusport gegeven, houden. Zij verzoekt mij London te verlaten; binnen weinige dagen meene ik te vertrekken. Doe met deze infchikD 5 . lijk



58 De W. I. ENGELSCIIMAN in LONDON.
lijkheid zoo veel voordeel als u zal behagen.
MAJOOR.
Geef mij de hand, waarde broeder. Dit zal haar de mijne maken, en zoo haast die zaak geklonken is , zullen wij zwagers zijn, weet jes en haare middelen onder ons deelen.
d u d l e ij.
Neen, zoo niet, Majoor, de man die Mevrouw Rusport huwt, zal eene billijke aanfpraak hebben op haar ganfche fortuin , zonder verdeeling; ik hoop maar dat uwe verwagtingen, van te zullen flagen, op goede gronden .fieunen.
majoor.
Op de beste gronden der wereld, vooreerst meen ik dat zij hare toellemming zal geven, om reden dat zij eene vrouw is. Ten tweede, houde ik mij verzekert dat zij niet lang weêrfland zal bieden, om reden dat zij eene weduw is; en ten derde, maak ik vast ftaat op haar om dat ik vijf vrouwen getrouwt heb (en militaire Kaptein) zonder nog ooit tegenftand te ontmoeten, en voor zoo veel ik weet, zijn ze alle vijf in dit uur zelfs nog in leven en zeer vrolijk.
dudleij.
Ga zoo maar voort, Mijnheer, en leef voorfpocdig, indien gij Mevrouw Rusport maar de
helft



TWEEDE BEDRTF. negende toneel, 591
helft van uwe liefderijkheid kundt inboezemen, zal ik denken dat gij alle hare middelen rijkelijk verdient: voor het tegenwoordige moet ik u verschoning vragen, en mijn affcheid van u neemen.
(JHfj vertrekt.)
majoor.
Een goed verftandig man, waarlijk, die zeer veel van den krijgsman heeft, 't Zou mij niet fcheelen kunnen al had ik wat beter kennis aan hem: dan dit land is daar geheel niet voor gefchikt. De Engelfchen, naar ik befpeur,. zijn vrienden van nabij, maar kennisfen ver af. Naar ik bezef is de oude Mevrouw niet zeer edelmoedig geweest jegens den armen Dudleij. Ik zal haar een kleine fteek daar voor geven: bij mijn ziel! ik weet maar eene verfchooning, welke iemand hebben kan, die niets aflangt, nameutlijk niets te hebben om te geven, zoe als 't met mij gefield is.
Hij vertrekt.
NEGENDE TOONEEL.
Het Tooneel verandert in een kleedkamer van Mevrouw Rusports huis.
jufvrouw charlotta en lucia. charlotta.
Wel, Lucia, hebt gij de oude Dame dan eindelijk doen verhuizen ? Naar mijne gedagten
hebt'



£o De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
hebt gij een vrij lastigen tijd daar aan te zoek gemaakt.
1. ucia.
Een vrij lastigen tijd, waarlijk; zij, die 't minst te misien hebben, verzinnen, naar mijne gcdagtcn, alles om 't mcefle weg te werpen; nooit had ik gemeent haar uit den huis te krijgen.
charlotta,
Zij is ook in alles wat tot hare kleeding behoort, zoo oplettende, als een afgezant zou kunnen _ zijn, in 't opmaken van de voorafgaande artijkcls van een verdrag-
lucia.
Een nieuwe hoed en halsdoek, opzettelijk geheel van Holborn-heuvel, bij die gelegenheid ontboden, vorderde niet minder tijd om die wel te fchikken....
c ii ar l o tt a.
Dan misfchien vcreischt werd om ze te maken, en zij was zoo hoovaardig op dezelven als eene oude vrijiler op eenen jongen vrijer,
lucia.
Of als een jonge vrijer op zich zeiven. Daar en boven, Mejufvrouw, nademaal dit een zeer plechtig bezoek was bij een perzoon van aanzien, aan 't west einde van de ftad, zoo moest bij die gelegenheid de oude ftaatzie koets voor
den



ftFEËDE BEbRTF. negende toneel. 6l
den dag komen, met uitdrukkelijk bevel om den bok te bekleeden met den luipaards huid.
charlotta.
Ja, en om de valfché ftaartérï te hechten aan dé ftompen van de oude kruipende dieren. Nu, nu, de hemel geve maar dat deze oude kraak niet weder breke, ten miriftcn niet voor dat zij zich aan 't einde harer teize bevinde ! Maar waar is Charles Dudleij ? Loop rasch naar beneden, Meisje, en maak dat gij gereed zijt om hem in te laten als hij komt. Maar mij dunkt hij talmt zoo lang met komen als zij deed met heen gaan.'
luci a.
Wel, waarlijk, Mejuffrouw, gij fchijnt de vhigfle van hun beiden, dat moet ik u zeggen.
charlotta.
De drommel haal de Meid! nu ze mij dat denkbeeld in 't hoofd brengt. Ik ben jammerlijk bcvreeüt dat Dudleij geen zin in mij heeft: hoe zeer ik hem aanmoedigde om zich te verklaren'* kon ik nooit een enkel woord, in dat opzichte, uit hem krijgen. Dit moge eerbiedigheid zijn', maar ik houde het voor zeer tergende. Laat ik evenwel eens befchouwen hoe ik 'er van daag uitzie, ó Verbazend, affchuwelijk bleek, gelij'i een geest. Maar 't is ook de fpiegel van de oude Mevrouw, die 'er eenige van haare rimpels heeft in achtergelaten. Hoe verfchrikkelijk- Jeelijk
heb'



Ci De W. I. ENGELSCIIMAN in LONDON.
heb ik mijne muts gezet, jillcs fiaat fcheef en dwars, en mijn haair is zoo flordig opgemaakt, dat, alles te famen genomen, ik naar eene volkomenc moolijk gelijk.
TIENDE TOONEEL.
de vorigen. Karel, onbemerkt intredende*
karel.
Dat ontken ik.
charlotta.
Ah! ,
karel.
Gij krakeelt met uwen fpiegel, nicht? Maak vrede! maak vrede en weest vrienden: het glas kan u geen grooter compliment maken, dan u te vertoonen zoo als gij zijt.
charl ott a.
Ik moet bekennen, mijn waarde Karei, dat dit onbegrijpelijk fraai van u gezegt is, en verdient dat ik eene nederige dienaresfe voor u make. Uwe vleijerij gelijkt naar eene rijke Diamant , welke niet alleen om haren fchoonen luifter maar tevens om hare ongemeene fchaarsheid, hoog gefchat word: voorwaar, het compliment , het welk gij mij daar maakte, is de eerfie ftreelende taal, die gij ooit in uw leven tot mij richtte.
ka-



TWEEDE BEDRTF. tiende toneel. 63
karel.
Eu ik behoorde uw gezond verftand verfchooll'ing te vragen over 't gene ik nu gezegr heb.
charlotta.
Neen, nu verbruidt gij alles weder. Weet gijy niet dat wanneer men wel (iaat bij een vrouw om 't prijzen van hare fchoonheid, zij nooit met u krakeelen zal over het geringe artijkel van gezond verftand? maar wat zal ik zeggen, men neemt alles te baat om een verdrietig vcrvcelend uur door te brengen bij eene laffe nicht; gij hebt fchitterender oogenblikken en vuriger gevoelens voor het beminde meisje van uw hart.
karel.
o Foei, nicht, fchaam u.
charlotta.
Gij bloost en hebt 'er waarfchijnlijk reden toe! Gij zijt in de huichelarij nog niet ervaren; maar geene geöeffendheid kan een bezoek uit welftaanshalven doen doorgaan voor een bezoek uit verkiezing. Liefde koomt altoos voor haar tijd; vriendfehap komt gemeenlijk wat langzamer achter aan: zeg mij, Karei, fpoedde gij u niet ongemeen in herwaards te komen ?
kar el.
Uit uwe vraag befpeur ik dat gij ,mij ontflaa.-; van de ongerijmdheid van verliefd te zijn.
cii a r-



$4 De W. I. ENGELSCIIMAN in LONDON.
charlotta.
Waarom ongerijmdheid, waarom het ongerijmde" van vcrlieft ie zijn? Gij fchijnt eene bijzondere taal voor mij te hebben, en eene andere Voor de vrouw uwer toegenegenheid?
e are l^
Gij vergist u, de vrouw van mijn hart zal nimmer eene andere taal van mij hooren, dan die, van welke ik mij bij u bedien.
charlotta.
Dan vrees ik dat gij u nimmer bij haar zult doen verdaan.
karel.
Dat 's ook niet noodig; ik behoef geene lief. de om mij ellendig te maaken; 't is rampzalig genoeg een bedelaar te zijn.
charlotta.
Noemt gij u zelve een bedelaar? o Karei, Karei,- gij, die zoo veele verdiende en begaafdheden bezit; naar wiens hand zoudt gij niet mogen dingen? En waarom zoo laag van onze fexe gedagt, van te beduiten, dat 'er niemand onder dezelve te vinden zou zijn, verdandig genoeg om uwe deugd te onderfcheiden eh edelmoedig genoeg om die te beloonen?
karel.
Gij maakt mij verlegen, nicht, ik bid u Iaat nrj niets meer daar van hoore.i.j
c iiA R»



TWEEDE BEDRTF. tiende toneel. 65
ciarlottj.
Wel nu ik kan wel zwijgen. —* (Ter zijde.) Cp deze wijze handelt hij altoos met mij wanneer ik op 't punt fla om mijn hart voor hem openteleggen.
karel.
Waarom verband gij- mij en mijne rampen niet voor altoos uit uwe gedagten?
'charlotta.
Ja, waarom doe ik het niet, daar gij mij nooit eene p'aats in de uwe vergunde ? maar ja, Mijnheer, ga, ik heb geen recht om u optehouden^ ga waar uw hart u heen leid, ga naar de gelukkige, naar de door u uitgekozene fchoone.
karel.
Bij al wat goed is, gij verongelijkt mij: daar' is zulk eene fchoone niet om 'er mij heen te begeven, ook heb ik, buiten u, onder de fexe niet eene eemge kennis', die beantwoord aan 't gene gij vermoed.
charlotta.
Is dat wezenlijk zoo?
k a r e l.
Ja waarlijk: laten wij derhalven van dat onderwerp aftrappen. Smaak gij alle heil en genoegen ! fchoon ik het zelve nimmer fmaken kan.
li
CHAR-



66 De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
CHARLOTTA.
Geef mij uw hand, Karei: indien tk u beledigt hebbe, vraag ik u verfchooning: gij kent immers zedert langen mijne geaartheid, ook had gij altoos gedult met mijne zwakheden?
KAREL.
Laten wij derhalven, waarde Charlotta, onze bevrediging verzegelen {hij kust haare hand,') Gedult zegt gij met uwe zwakheden. Bij den hemel! ik weet in uw ganfche geitel geen enkel gebrek, uitgezonden eene te groote vooringenomenheid voor een onverdienltelijk fchepzel.
CHARLOTTA.
En nu flaat gij juist den weg in om dat gebrek te vermeerderen. Daar valt mij iets te binnen. Ik heb een verzoek aan u te doen, het welk gij volltrekt aan mij niet moet weigejen. Ik heb daadlij k twee honderd ponden noodig; gij weet mijn inkomften zijn gering 200 lang ik niet meerderjaarig ben: neem dat doosje, Xin net zelve zijn mijne oorringen en andere wisjewasjes van welken ik geen gebruik maak), breng het bij onzen Buurheer Stokwel, hier fchuins over; (ik weet niet bij wien anders mij te vervoegen) laat het zelve ten pande in zijne handen, en verzoek hem mij met gemelde Som te gerieven.
ka-



TWEEDE BEDRTF. tiende toneel. 67
k a r e l.
Waarde Ckarlofte, wat toch kan uw voornemen zijn , hoe is 't mogelijk dat gij twechonhonderd ponden kunt nodig hebben?
charlotta. ,
Hoe ik het zonder dezelven kan (lellen, meent gij? heeft iedere jonge Juffer geen geld nodig? misfchien heb ik grof verloren bij de kaart, misfchien meen ik 'er zoo veel bij te winnen; misfchien heb ik dat geld nodig voor tweehonderd verfchillende dingen.
k a re l.
Dat wil altemaal bij mij niets zeggen: ik weet immers dat gij nooit fpeelt?
charlotta.
Gij bedriegt u, ik heb het hart niet alleen om dit bagatel, maar zelfs mijn ganfche fortuin in ééns te wagen; trek derhalven geen vies-gezicht, maar doe het gene ik van u verzoek. Gij zult aan den Heer Stokwel een zeer eerlijk man vinden.
lucia treed binnen.
lucia.
Lieve Juffer, zoo waar als ik leef, daar komt de oude Mevrouw in een huurkoets te rug.
' charlotta.
Dan heeft de oude koets haar voor de tweede maal laten rollen—(tegen Karei) voort, weg met E 2 u;



68 DeW. I.ENGELSCHMAN in LONDON.
u, gij zult Wel weten uittekomen zonder haar te ontmoeten: neem het doosje en doe gelijk ik u verzogt.
karel.
Ik zal mij tegen uwen beveelen niet verzetten, vaarwel!
ELF D E T O O N E E L.
Mevrouw rusport leunende op den arm van den Majoor O f l a h e r t ij.
majoor.
Leun gerust toe op mijn arm, hij is fterk genoeg, en heeft 'harder dienften gedaan dan gij denzelven zult afvergen.
l v c i a.
Behoed ons, wat is 'er te doen mijn ganfche lichaam trilt van fchrik, heeft uwe Ladijfchap een ongeluk gehad ?
mev. rusport.
ö Lucia, het lcelijkfte in de natuur, ik zie geen kans om het te herllellen.
majoor.
Denk aan geen herflellen, Mevrouw, maak een nieuwe, 't was toch op zijn best maar een oude kraak.
lucia.
Zegen mij! is de oude koets weder met u gebroken?
me-



TWEEDE BEDRTF. elfde toneel. 6>
m ev. rusport.
Gebroken, kind, ik weet niet wat 'er niet ai gebroken kon hebben, indien, bij groot geluk, deze gedienfHge Heer niet bij de hand had geweest om mij te helpen.
lucia.
Lieve Mevrouw, laat ik ichielijk wat van de hart fterkende droppeltjes halen.
mev. rusport.
Doe zoo Lucia. Helaas, Mijnheer, federt ik mijn man verloren heb, zijn mijn zenuwen in een zoo bedroefden zwakken ftaat — daar hangt zijne geliefde afbeelding: dat kostelijk gedenkftuk benevens een rijkelijke huwelijks-gift maakt ai de troost uit, welke mij van den besten der mannen overblijft.
majoor.
Laat ik eens zien. Wel wezenlijk hij zag 'er zoo onbillijk niet uit. Uit zijnen bonten overrok zou ik vcrouderftellen dat hij in Rusfijchen dienst moet geweest zijn, en uit den gouden keten om zijn hals moet ik opmaken, dat hij begunftigd is geweest met de orde van fante Ca~ tharina.
mev. rusport.
Neen, neen, hij had met geen jinte Cathrijnen te doen. Hij word daar verbeeld in het gewaad E 3 vavj



70 De W. I. ENGELSCMMAN in L0ND0N.
van Majoor van London > doch helaas! hij is niet meer, en heeft ra mij eene arme, zwakke, eenzame weduwe nagelaten.
majoor.
Dan zou ik u vooral aanraden, cenfterk, bekwaam en hartelijk man te nemen om het verlies te vergoeden. Indien een zoo openhartig mensch als zekere Dennis O-FlaJiertij u zou konnen be. hagen, dan meen ik het te mogen wagen u te zeggen, zonder nogthans den lieer te verkleenen, die daar in den bonten rok hangt. —
mev. rusport.
Wat zoudt ge zeggen? kwetst toch mijne ooren niet met vergelijkingen te maken, bid ik u.
majoor.
Ik? neen bij mijn leven! ik geloof niet dat 'er in de zaak iets te vergelijken zij.
m e v. rusport, (tegen Lucia.)
Zoo, ben je daar? lang mij de druppels, alles is bij mij in beweging.
majoor.
Hoor eens hier, hartje lief, wat druppels zijn het? Is 'er nog iet van in de vies overgebleven? Ik zou ook wel eens een (lokje nemen kunnen.
lucia.
Hoor , Mijnheer, men noemt deze druppels hart verfterkende elixer, of ook de gulde druppels



TWEEDE BEDRTF. elfde toneel. 71
pels voor de zenuwen, zij zijn enkel voor de vrouwen dienflig.
majoor.
Goed zoo, mijne waarde, maar daar zijn Heeren zoo wel als Damens, die dezelfde gulde druppels noodig hebben, zij komen mij juist te pas.
mev. rusport.
Wel Majoor, hebt gij den ouden Dudleij mijnen brief overhandigt, en zal de dwaze man doen gelijk ik hem geboden heb, en aftrekken?
m ajo o r.
Gij zijt gehoorzaamt, hij is bereids op marsch.
mev. rusport.
Dat 'sgoed, gij hebt de zaak volmaakt wel behandelt. Ik had niet gedagt dat hij zich zoo gemakkelijk zou hebben laten gezeggen.
m a j o ör.
Op het eerfle woord, geen tegenftribbeling hoe genaamt: 't was juist het geene waar toe hij reeds befloteu had voor dat ik tot hem kwam, nooit heb ik een zoo verplichtend man aangetroffen.
m ev. rus port.
Dat kan niet fcheelen; als ik maar van hem en van zijnen behoeftigen Haat verlost ben. Zoudt gij het gelooven, Majoor O-Flahertij , nog dezen morgen zelve heeft hij bij mij om geld iaE 4 tetl



jra De W. I. ENGELSGHMAN m LONDON.
ten bedelen, enkel om tot uitrusting te dienen voor den een of anderen wilde ganzet cht naar de kust van Afrika , en ik weet niet waar al heen.
majoor.
En ongetwijvelt zondt gij hem het benodigde?
mev. rusport.
Ik zondt hem juist het geen hij verdiende, eene weigering, glad af.
m ajo o r.
Gij weigerde het hem?
mev. rusport.
Zeer gewis.
majoor.
Gij zondt hem niets ?
mev. rusport.
Geen enkele fcheiling.
majoor.
Goeden morgen, Mevrouw. Ik ben uw dienaar.
(weggaande.')
mev. rusport.
Hoe nu, wat deerd de man? waar heen?
majoor.
Het huis uit. Het dak mogt mij op 't hoofd vallen. Naar den armen Dudleij , om het geringe modicum, het geene ik van een dertig jarigen
dienst



TWEEDE BEDRTF. elfde toneel. 73
dient heb overgehouden , met hem te deelen. Ik wenschte om zijnen wille, dat het meer ware.
mev. rusport.
Zeer wel, Mijnheer, ga uw 's weegs. Ik zal geen moeite doen om u te weerhouden: ik kan zulks zeer wel overleven, en 't zal geenzins mijn hart breken, al zie ik u nimmer weder.
m a j 0 o r.
Uw hart breken, neen op mijn gewisfe dat zal het niet. Gij predikt, gij bidt, gij flaat uwe oogcn naar om hoog, en met dat alles zijt gij zoo hartvogtig als een hijena. Een lyjena waarlijk. Bij mijn gewisfe, in de geheele wereld, is geen zoo wreed dier, als een menschlijk fchepzel, zonder mededoogen.
mev. rusport.
Een hijena! waarlijk! waar of de kerel aan dat woord komt. De drommel haal hem, om dat woord, en de moesjonkers die het verzonnen!
E 5 DER-



74 De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
DERDE BEDRTF. EERSTE TOONEEL.
Een vertrek in 't huis van Stokwel. stokwel en belcour. 's t o k w e l.
V
\ oldoe mij m-iar zo ver, Mijnheer Beleeur, van u te vervoegen bij de jonge Juffer Rusport, breng haar de fom, die zij benodigt heeft, en aan de arme deern haar doosje met juweclen, door Dudleij mij in handen gelaren, te rug; gij weet beter dan ik doe, hoe u zeiven bij die gelegenheid jegens haar te uiten; ik laat ten minften dat gedeelte van de commisfie over aan uwe eige befcheldenheid, en gij kunt 'er zoo veele vriendelijke woorden bijvoegen als u zal goeddunken.
belcour.
Gij had nimmer een grooter knoeijer dan ik ben tot zulk eene boodfehap kunnen uitkiezen, al had g'j zelfs alle gezelfchappen in de ftad en het ganfche bof van Rnadsheeren daar benevens cm^fchommeld: ik wil evenwel een gedeelte
van



DERDE BEDRTF. eerste toneel. 75
van de boodfclisp geerne verrigten , maar of ik het doen'zal op eene boerf-he of bevallige manier, zulks zal veel afhangen van mijne grilligheid in dat oogeablik, van de luim in welke ik de Juffer zal aantreffen , van de wijze onzer ontmoeting, en van duizend andere niet te bepalen kleene omflandigheden, welke niettemin in alle groote aangelegenheden van 't leven, veel invloed op onze handelingen hebben. stokwel. Ik ben bij mij zeiven overtuigd dat gij in Juffer Rusport een verflandig, waardig en lief meisje zult vinden.
belcour.
Dan is zij bij mij 'er te beter om als vrouwsperfoon; maar noem haar aan mij niet als vrouw. Neen, zoo ik immer in 't huwelijk trede, moet het zijn met eene bedaarde, deftige, bedagtzame vrijfter, die bloed in hare aderen heeft als dat van eene tortelduive, die zoo fijn van reuk is als een gier wanneer 'er wind aan de lucht is, omzichtig en fcherpziende als een havik wanneer 'er verraad word gefmeed; met zulk eene gezellinne aan mijne zijde, die mij gedurig in 't oor fluisterd: wagt u voor dien man hij is een bedrieger: voeg u niet te digt bij dat vrouwsperzoon, 't is een fmots. Boven uw hoofd is een fchavot, beneden uwe voeten is een diepe put. ö, mijn Heer, zoodanig e<_ne
vrouw



7* De w. I, ÉNGELSCHMAN in LONDON.
vrquw zou mij door deze groote ftad 0p en neder kunnen leiden, zonder moeilijkheid, zonder gevaar; maar met een Deern van Jufvrouw ■ lippens gcüartheid, bij hemel en aarde, mijn Weer, wij zouden binnen veertien dagen, bedorven, vernielt en berooit zijn.
stokwel.
Ha, ha, ha, gij zijt dan eensklap wonderbaarlijk omzichtig geworden, pUpü • waarlijk, indien gij eene zoo omzichtige vrijfter kundt vinden als gij daar befchreven hebt, zult si] mijne to.eftémrrring fchielijk verwerven. Geef echter wel acht in uwe keuze: befcheidenheid is.de heerfchendc hoedanigheid niet bij de nies van den tegenwoordige,! tijd, en mij dunkt dat ik ten opzichte van Jufvrouw Rusport u geen hechten raad heb gegeven.
belcour.
Zoo gij mij de jüweelen wilt te hand ftellen zal ik ondernemen dezeiven aan haar te bezor' gen; maar wat het geld-aanbelangt, ik wil met liet zelve niets te doen hebben; Dudleij zou in dat ftuk uwen besten afgezant kunnen zijn en zo ik mij niet bedriege, de aangenaamfte aan dé jonge JufFer.
stokwel.
Voor zoo veel ik kan gisfen zou 't «iet on-
waar-



DERDE BEDRTF. eerste toneel. 77
waarschijnlijk zijn dat het Zelve beftcrnt ware om zijne zakken te vullen.
Hij vertrekt.
BELCOUR.
Ga 'er dan vast op dat deze de eenige fnorren niet zijn, welke zij aan Kaptein Dudleij voornemens is op te dragen: wat mij aanbelangt, 't fchijnt dat Stokwel mij graag zou willen uithuwen, maar zoo lange ik die betoverende Deern, die incognita, niet uit mijn kop kan krijgen, is 't mij niet mogelijk aan een ander vrouwsperfoon te denken.
Een knegt binnen komende, reikt aan Belcour een brief over. Hei, hoo? van wie, henker, kan ik bereids brieven ontvangen? welk een barbaarsch fchrift? ma-ar laat eens zien. — Martha Fulmer — wie drommel is Martha Fulmer? — Pfa. . . ik wil de moeite niet nemen om hare verdoemde hanepooten te ontcijfferen. — maar zacht, zacht, zacht, wat hebben wij hier?
(hij leest.")
„ Waarde heer! „ Ik heb de Juffer ontdekt, op welke gij zoo „ verzot fcheen, en ik ben in flaat u een gefprek „ met haar te bezorgen, indien gij u zoo ede!„ moedig kundt gedragen jegens een fraai meia„ je, als gij geweest zijt jegens een ouden
„ lom-



78 De W. I ENGELSCHMAN in LONDON.
„ lompen Kapitein* (hoe kon zij daar achter komen) behoeft gij geenzins te wanhopen, koom „ terflond ten onzent, de Juffer is thans in mijn „ huis en verwagt u.
De uwe Martha fulmer."
óGij waardig, beminnelijk en betoverend briefje, het welk ik op.'t punt ftond om in duizend ftukken te fcheuren: ik fmeek u démoedig om vergifnis, ik fcheen uwen inhoud -te verfmaden en dezelve is zo verrukkende; ik vloekte op uwe letters, en dezelve zijn godlijk! en al de boete, welke ik doen kan, is, blindelings uwe bevelen te gehoorzamen.
stokwel, te rugkomende.
Mi'n Keer Belcour, hier zijn de juweelen: in dezen brief zijn de briefjes voor 't geld en indien gij dit Hechts aan Jufvrouw Rusport gelieve ter hand te itellen, zult gij verder geen moeite deswegens hebben.
belcour.
Ach, Mijn Keer, de brief, dien ik daar zo even gelezen heb, fielt mij buiten ftatt den brief te overhandigen, dien gij zoo even gefchreven hebt: ik heb ander wild opgedaan, ik heb de liefile deern, daar mijne oogen zich ooit op vestigden in't gezicht, en de ganfche wereld, kan mij thans niet te rug houden van haar na te jagen.
stok-



DERDE BÈDRTF. eerste toneel. 79
stokwel.
Zoo fchieftjk verandert?
bel co u r.
Ja, om een vrouwsperfoon, dat alleen in ftaat is mij te doen wenden en keeren naar haren zin, en mij van mijne wankelende befluiten ta doen afzien, ö, Mijn Heer! indien gij dit in mij befchouwt als eene dwaasheid, zo fchimp op de natuur, kijf op de zon, die, bij mijne geboorte, toppuntig was, op mijne naaktheid nederzag en mij in den heetflen gloed van hare middag ftralen koesterde.
stok w el.
Wartaal, kindfche wartaal!'tgewone voorwendzei van ligtmisfen. 't Is waar, wij wierden door de natuur gewrocht, maar wij zijn de verantwoordelijke fchepzels van onze misdrijven en dwaasheden.
belcour.
Mijnheer!
st 0 kwel.
Slaaf van elke tronie die gij ontmoet, heeft het eene of andere vrouwsperfoon de eene of andere moije lichtekooi, (die bij menigte in deze ftad zijn) u in haare ftrikken verward. — Maar zijt wel op uw hoede, bedenk dat als gezondheid en middelen feilen, en gij uw flecht gedrag niet langer zult kunnen werpen op de natuur ,



8o De W. U ENGELSCIIMAN in LONDON.
tuur, ■ misfchien behoefte uw vriend zal worden en gij u zeiven zult verbeteren. '
belcour.
Gij zijt geftreng.
stok w e l.
't Voegt mij zulk,- te zijn. — 't Is de plicht eens vaders — (Ter zijde.) Hoe licht kan men zich verfpreken, en hoe moeilijk is het onverfchilligheid natebootfchen en het hart te vermommen. Ik heb hem hard getroffen, hij geeft zich over.
belcour.
Gij hebt mij geraakt, doch zonder het woord Vader, 't welk gij u liet ontvallen, zou onze vriendfchap te kort van duur zijn geweest om mij te rug te houden. Ik eerbiedig uwe vergisfing. — Geef mij uw hand. — Alles is over.
stok w e l.
Edelmoedig jongeling. — Laat mij u omhelzen? Hoe zal ik mijne tranen verbergen? — Ik [)eil te befchuldigen. — Om dat ik u de genegenheid eens vaders toedroeg, bediende ik mij te voorbarig van het gezach eens vaders. — Ik vraag u verfchoning. — Vervolg uwen loop; ik heb
geen recht om 'er mij tegen te verzetten.
Blaar wat wilt gij dat ik met deze dingen doen zal?
belcour.
Zoo ik u raden moge, zoo breng terfton.ï het
geld



DERDE BEDRTF. eerste toneel. 8,
geld aan Jufvrouw Rusport, laat edelmoedigheid nimmer op hare middelen wagten. De zaak is dringend, — Geef mij de Juweelen: ik zal wel gelegenheid vinden om die in haare handen te leveren, misfchien dat uw bezoek mij den weg zal banen om wel ontvangen te worden.
(Hij vertrekt.')
s to k we l.
Het zij zoo, goede morgen! vaarwel, raad! weg vliegt hij op vermaak uit. Hoe veele verfchillende aandoeningen verwekt hij in mij. Hij geeft mij zorg en vermaak, en terwijl ik van hem fchrik en hij mij beledigt, voel ik dat hij meer en meer op mijn hart wint. Zijne misftappeö zelve, zijne overtredingen en verzoeningen maken hem mij waarder. Ik denk fehier dat hij zoo volmaakt niet zou zijn, indien hij vrij ware van gebreken. Ik moet, hoe fraertelijk mij zulks valle, nog langer veinzen. Zelfs nu hij op de eene of andere ligtmisferij uit is; maar Mie weet welk ongeval hem thans bejegent! ó Natuur, wat zegt het niet al Vader te zijn ' — Ik was juist zulk eenen onbedagtzamen losbol, toen ik zijne moeder in mijne armen wist ovcrtehalen.
F TWEE-



De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON. TWEEDE TOONEEL Het Tomeel veranderd in 't huis van Fulmer
fulmer en jufvrouw fulmer. fulmer.
Ik zegge liet u, Martha, 't is zotheid het in de gedagten te nemen van hem en Jufvrouw Dudleij bij een te doen komen:'t zal alles bederven en uw gantfche ontwerp naar de maan helpen.
jufvrouw fulmer.
Wel waarlijk, mijn Heer Fulmer, waarom zou men mij niet toelaten een kuiken van mijn eigen broedzel optebrengen, zoo als men zegt? Wie anders dan ik kreeg dit in de gedagten ? Wie verzon het ganfche ftuk, wie ontwierp het fchrijven van den brief, wie anders dan ik, en ik alleen?
f u l m e r.
En wie volgde den Heer op 't fpoor tot aan zijn huis? Wie vorschte zijn naam, zijne middelen en zijne vrienden uit? Wie ontdekte dat hij in de West geboren, en maar even aangeland was? Dat hij een goede goud-beurs bij zich had, dat hii juist de meeuw was op welke wij loerden? -een vurige, driftige knaap, die in onze val zou komen gelijk een koom-air in een; gras - zoode.
ju?-



DERDE BEDRTF. derde tomeel. 83
jufvrouw fulmer.
Daar is hij — ik hoor hem: pak u weg, weg zeg ik u; laat mij flechts begaan.
Fulmer (vertrekt.)
DERDE TOONEEL.
belcour en jufvrouw fulmer. belcour.
o Gij waarde dienares van mijn geluk, dat ik u omhelzc! waarlijk gij zijt mijne poolflar, mijn gunftig geftarrite, bij 't welk, ik mijne dobberende hulk naar de haven van vermaak en geneuchte fluure.
jufvrouw fulmer,
o Gij mannen , welke oolijke fchepzels zijt gij! herinnert gij u nog, wreedaart, wat gij mij dezen morgen zeide?
belcour.
't Was alles fpotternij, loutere fcherts; denk 'er niet meer aan. Laat het in vergetelheid begraven blijven. Gij, gij zijt geheel en al nectar en ambrofijn, parel poeder en rozen geur, gij bezit de jeugd van Hebe, de fchoonheid van Fenus, en de pen van Sappho — maar in den naam van alles wat beminnelijk is, waar is de Juffer? Ik verwachtte dat ik haar bij u zou vinden.
F a JUF-



$4 De W. L ENGELSCHMAN in LONDON.
jufvrouw fulmer.
- Daar twijvel ik geenzins aan, en die taal der verrukking was zekerlijk voor haar gefchikt. — Maar zeg mij, waar hebt gij gelanterfant? De Juffer is weggegaan, gij koomt te laat. Meisjes van haar zoort dulden niet dat men haar laat wagten, gelijk men de negerflav.innen van uwe fuiker plantadien laat doen. —
belcour.
Ze. is weggegaan! en waar is zij heen? Zeg het mij , op dat ik haar volge.
jufvrouw fui.mer.
Zacht, zacht, zoo haastig niet, jongen Heer» de zaak is veel te kiesch: indien Kaptein Dudleij te weten kwame dat ik u bij zijne dochter inleidde! hij is een man die danig op zijn eer geflelt is.
bel cour.
Wat zegt gij daar; is zij de dochter van dien' ouden Heer, dien ik dezen morgen hier aantrof?
jufvrouw7 fulmer.
Dezelfde jegens wien gij zoo edelmoedig waart.
belcour.
Dan zie, ik 'er in eens van af. Neen , nimmer zal men zeggen kunnen dat ik mij van de behoeftigheid des vaders bediende om de dochter te verftrikken*
(weggaande.)
JUF-



DERDE BEDRTF. derde toneel. 85
jufvrouw fulmer (ter zijde^. Zie zoo, ik heb eene verkeerde rekening gemaakt, naar ik bemerk is hij een van die gemoedelijke zondaars; ik wil hem evenwel zoo niet los laten. — Ha, ha, ha.
belcour.
Waar lacht gij om?
jufvrouw fulmer.
Om uwe onervarenheid: hebt gij dan nog maar zoo kort in dit land gewoond van niet te weten dat tusfchen jonge lieden van gelijke jaren, de tijtel van zuster veelti.ds- een dekzel is voor dien van meestres? Deze jonge Juffer is, in dien zin van het woord, zuster van den jongen Dudleij en gevolglijk de dochter van mijnen ouden flaper, —
belcour.
Is dat indedaad zoo? zijt gij ernftig?
jufvrouw fulmer.
Kundt gij 'er aan twijvelen? Indien ik niet tamelijk zeker daar van ware geweest, zou ik u dan wel verzogt hebben herwaards te komen?
belcour.
Dat 's waar; zij kan geen eerlijk meisje wezen, en Dudleij is een gemoedelooze guit, die denken durft om een mooije deern te onderhouden van het geld het welk hij eene andere aftroggelt!
F 3 Hij



W De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
Hij zal haar ook daarom afflaan. Zij is eene lieve, betoverende kleene , booze drommel daar hij volftrekt van moet afzien.
jufvrouw fulmer.
Zie zoo , dat 's weder eene andere gril van u. Van haar afzien, zeg ik; daar is kans toe, indedaad, en wel met een goeden uitflag.
b e lc o ur.
En welke ?
jufvrouw fulmer.
Met boven hem te bieden; maar droom nira. mer om 'er hem uittebuldercn, koop de huurcedel en laat het aan haar over om hem te doen verhuizen.
belcour.
Is zij zoo veil? vrees dan niets; als fchoonheid kan gekogt worden, ben ik weinig bezorgt wegens den prijs.
jufvrouw fulmer.
Alles zal dan gemakkelijk genoeg gaan. Laat eens zien; een kleen gefchenk van 't een of ander om mede te beginnen! Hebt gij niets bij u? zoek eens ! ik kan het met voordeel aan haar verëeren. Er valt geen tijd te verzuimen.
belcour.
't Is helsch en duivelsch, de hagel fla, zeg ik! ik heb geene enkele guinea bij mij, deezen
mor-



DERDE BEDRTF. derde toneel. 8?
morgen gaf ik alles uit, wat ik in mijn beurs had, en ik ben niet eens bedagt geweest om die voor mij zelve weder te vullen.
jufvrouw fulmer.
Wonder wel! laat dan maar blijven; de zaak is afgedaan. Denk niet meer aan de Juffer. Dit 's alles wat ik te zeggen heb.
belcour.
Dat de booze niet wil! niet meer aan haar te denken! vergun mij Hechts naar huis te loopen om mij van geld te voorzien, fn een oogenblik ben ik weder bij u.
jufvrouw fulmer.
Poh! Poh! dat 's een ellendige uitvlucht. Hebt gij niets van waarde bij u? Geld is iets zoo i lomp en flaafsch en enkel gefchikt om Kiezers van een burgtvlek omtekoopen; daar zijn bevalliger middelen om de gunst van eene Juffer te verwerven; ringen, fnuisterijen, juweelen.
belcour.
Juweelen! bij mijn ziel, ik dagt'er niet aan. Ik heb een doos met juweelen bij me; maar die kunnen niet dienen, ik kan dezelve niet afftaan; neen , neen , ze hebben eenen eigenaar en be>hooren aan mij niet.
jufvrouw fulmf.r,
Geef op, laat ik ze eens zien? Nu, ja dit F 4 is



88 De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
js iets dat bij zou komen: lieve fchepzeltjes hoe flonkeren ze. Deze konden de zaak wel doen gelukken.
belcour.
Indedaad ?
jufvrouw fulmer.
Ze zouden haar de uwe maken voor altoos.
belc o u r.
De drommel haal ze dan dat ze aan een a* der behooren! en evenwel zou ik mijn hart kunnen overhalen om ze aan de deern te geven immert zon ik zweeren kunnen dezelven verloren te hebben.
Jufvrouw fulmer.
ienJazi u°e Z0°' ZCg dat Ze u uit de ZEkeefl°-
belcour.
De g,,g ] necn ^ Iliet< Het zou cene onè>r_ hjkheid zijn; geef mij die fnorren te rug Ik zal u een briefje geven op mijn kasfier&voor uubbel de waarde.
jufvrouw fulmer.
Een briefje, neen, geen briefjes op kasfiers, met waarde ontvangen, drie dagen zicht, endosfementen, protesten en alle de formaliteiten van een kantoor. Ik wil 'er niet mede te doen hebben: laat mij de juweelen en geef voor de
waar-



DERDE BÊDRTF. derde toneel. 8<j
waarde van dezelven uw briefje aan de eigenaarHer , aan wie het geld misfchien^ ruim zoo goed te ftade zal komen als deze fnuifterijen.
belcour.
Daar dagt ik niet aan. Maar 't zou trouweloos gehandelt zijn; neen, met geen mogelijkheid kan men mij daar toe overhalen. Geef mij derhalven de juweelen te rug.
jufvrouw eu lm er.
Daar zijn ze: maar-laat ik 'er bijvoegen, dat de juffer thans in dit huis is.
belcour,
In dit huis'?
jufvrouw fulmer.
Ja, in dit, in dit huis. Maar wat raakt dat u. De juweelen liggen u nader aan 't harte. Loop, loop; neen, gij zijt geen man van geest, geen man van eene edele zie!.
belcour.
f Tergend fchepzel, breng mij onder het oog van de lieve Deern, en befchik over mij naar uw welgevallen.
jufvrouw fulmer,
En over de juweelen mede?
belcour.
Verdoemde dingen, ik wenschte dat 'er geene zulke prullen in de ganfche wereld waren! Maar F 5 koom,



po De.W. I. ENGELSCHMAN in LOKDON.
koom, koom, fpoedig. Indien ik den throon van Dekli bezat, ik zou haar dien geven.
jufvrouw fulmer.
Zweer mij dan dat gij u betaamelijk zult gedragen: gedenk dat zij doorgaat voor de zuster van den jongen Dudleij; want zoo gij haar met uwe kuren en verrukkingen aan boord kwame, zou zij u oogenbliklijk verlaten.
belcour.
Bekommer u niet deswegens.
jufvrouw fulmer.
Ongetwijfelt zult gij haar hooren fpreeken van haren vader, zoo als zij hem noemt, van haren broeder, en van uwe goedheid jegens hare famiije.
belcour.
Laat ze fpreken wat ze wil, dat raakt niet, breng ze maar hier.
jufvrouw fulmer.
Gij zult 'er echter op bedagt wezen.
belcour.
Ontrust u niet, ik zal wel op mijn hoede zijn, ga maar heen.
jufvrouw fulmer.
Maar zacht, ik heb nog iets vergeten. Geen woord gerept van de juweelen, laat die zaak aan mijne beifchikkkig over.
bel-



DERDE BEDRTF. derde toneel. <ji
belcour.
Duivel en hel! Scheer u de kamer uit of ik . worde nog razend. (Jufvrouw Fulmer hin-en.) 't is maar zeker, Belcour, gij wierd geboren om de zotskap te zijn der vrouwen: geen mensch voorzeker zondigt met zoo veel leetwezen of heeft berouw met zoo weinig verbetering als ik. Ik kan eens anders eigendom niet weg geven, de eer verbied mij zulks, en ik kan de Deern volftrekt niet laten varen. Liefde en drift, mijn ganfche geitel , alles druischt 'er tegen aan. Hoe zal ik het aanleggen? Ik kan van mij zeiven niet verkrijgen het vertrouwen te fchenden, en op dit oogenblik ben ik in 'geen luim om mijne neiging tegentewerken. Zou 'er geen middei-weg zijn? Laat ik mij eens bedenken. — Ja daar is, daar is 'er een — Mijn befchermgeest boezemt mij iets in gevoeg, lijk, vatbaar, eerlijk. De Deern zal de fnorren hebben, ik zal de Deern hebben, en jufvrouw Rusport zal hare juweelen niet kwiit raken; ik zal Dudleij behoeden voor vernieling en de beide partijen zullen allen bij het ontwerp winnen.
VIER-



pa De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
VIERDE TOONEEL.
jufvrouw fulmer, jufvrouw
d u d l e ij, inleidende.
jufvrouw fulmer.
Jufvrouw Dudleij, dit is de waardige Heer, dien gij verlangde te zien, 't is de Heer Belcour louisa, (ter zijde.) Zoo waar als ik leef, 't is dezelfde man, die mij in de ftraat tegen hield.
belcour, (ter zijde.) Een Engel , bij dit Jicht! ó! Ik ben, zonder herftel, verloren.
louisa.
Jufvrouw Fulmer , Mijnheer , heeft mij onderrigt dat gij de Heer waart van wien mijn vader zoo veel beleefdheid ontving.
* belcour.
Spreek daar nimmer van.
louisa.
Vergeef mij, Mijnheer, zulke daden verdienen dat men 'er van fpreke, en dat men dez'elven ijl gedagte boude , en zoo mijn vader hier ware. . . .
belcour.
Ik ben veel beter in mijn fchik met zijne plaats bcklecdfter.
lou-



DERDE BEDRTF. vierde toneel. 93
l o u i s a.
Die tijtel komt mijn broeder toe, Mijnheer! ik heb op denzelven geen eisch.
belcour.
Dat neem ik aan.
l o u i s a.
Maar daar noch mijn vader noch mijn broeder gelukkig genoeg waren om te huis te zijn, kon ik mij de gelegenheid niet laten ontflippen. . . .
belcour.
Noch ik mede niet, Mejuffer, dat zweere ik: laten wij dezelve ons dan ten nutte maken. Ik ben razend op u verlieft, op het eerde gezicht van u was ik betooverd; ik poogde u tegen te houden, gij naamt de vlucht, ik volgde u doch gij ontweek me, zonder dat ik kon ontdekken waar gij gebleven waart. Eindelijk heb ik u uitgevonden en daar ik thans het geluk mag hebben met u te fpreken, neem ik de gelegenheid waar om mijn perfoon en alle mijne middelen aan uwe voeten nederteleggen.
l oui s a.
Gij verbaast mij, Mijnheer! Zijt gij bij uwe zinnen, cf fpot gij met mijne rampen ? Grond gij uwe eifchen op uwe edelmoedigheid, of bediend gij u van deze dwaasheid bij ieder vrouwsperfoon 't welk gij ontmoet?
bel-



H De W. t. ENGELSCHMAN in LONDON.
Zoo waar als ik leef! Daar gij de fchoonfte vrouw zijt, die ik ooit ontmoette, zijt gij tevens de eerfle aan wie ik ooit dergelijke betuigingen aeedt: wat mijne edelmoedigheid canbelange, Mejufvrouw, deswegens gedraage ik mij aan deze goede Dame, die. zoo ik meen, iets heeft om mijnent wegen u aantebieden.
LOUISA.
Bouw daar niet op, Mijnheer, ik moet beter proeven van uwe edelmoedigheid hebben dan het aanbod van een overbodig fchuim , alvoorens ik eenig geloof fla aan de oprechtheid der betuigingen, welke gij mij zoo plotfelijk doet.
(Zij gaat fchielijk heen.)
belco'J r.
ó Goon ! welk een ziel gaf hare verontwaardi. ging aan hare fchoonheid !
jufvrouw fulmer.
Blijf, Mijnheer, indien gij haar Hechts eene enkele trede volgt, zie ik voor altoos van uw belang af. Waarom wilt gij alles eensklaps in duigen liaan?
belcour.
Ik moet haar hebben, het koste wat het wil; zij kent, naar ik bemerk, hare eige waarde! _ een weinig overbodig fchuim ! Zij
moet



DERDE BEDRIT, vierde toneel. p5
moet beter bewijzen van mijne edelmoedigheid hebben.
jufvrouw fulmer.
't Is juist als ik il zeide. Uw geld noemt zij fchuim of drek. Zij is te trots om hare vingers te befmetten met uwe munt. S!a eenige fraije juweelen aan. uwen hoek, beproef dat middel, en zij zal de uwe zijn.
belcour.
Neem den ganfchen boel, ik zie er van afj leg ze aan hare voeten: ik moet mij uit den angst redden zoo goed ik kan: mijn trek tot haar is onwederftaanlijk: daar, daar zijn ze alle; ze zijn de uwe, ze zün de hare; maar bedenk dat ze een toevertrouwt goed zijn. Ik laat dezelven aan haar over tot dat ik ze weder ksn afkoopen met iets daar zij meer waarde op zal (lellen : nu, zeg niij, wanneer kan ik bij haar komen ?
jufvrouw fulmer.
Hoe kan ik zulks zeggen ? Ziet gij :niet hoe zeer gij haar hebt afgefchrikt? Gij zijt, waarlijka een raar mensch; gaa voor eerst uwes weegs, laat inmiddels alles aan mijne fchikking over, en maak dat gij tegen den avond om zeven uren weder hier zijt, maar zijt indagtig met geene ledige beurs te komen. Ha, ha, ha.
(Zij vertrekken.)
VIJF-



96 De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
VIJFDE TOONEEL.
Het Tooneel verbeeld het huis van Mevrouw Rusport.
Jufvrouw rusport, binnen komende, gevolgt van een knegt,
charlotta.
Verzoek den Heer Stokwel binnen te treden.
(De knegt binnen?) stokwel, intredende. Mejufvrouw, uwen gehoorzamen dienaar: vereert met uwe bevelen door Kaptein Dudleij, breng ik u het geld waarom gij verzogt, namentlijk twee honderd ponden, zoo ik het wel heb.
charlotta.
Dat 's juist de lom , die ik verlangde, Mijn heer; maar ik ben befchaamt, Mijnheer Stokwel, dat gij zelf die moeite op u neemt.
stock wel.
Daar is een bankbriefje, Mejufvrouw van die waarde. Uwe juweelen zijn in goede handen en zullen u daadelijk te rug gegeven worden. Ware ik gelukkig genoeg geweest van beter bij u bekent te zijn, zoudt gij, zoo ik vertrouw, het niet noodig geoordeelt hebben mij pand te
be-



BERDE BEDRTF. vijfde toneel. p?
bezorgen voor de zeer geringe lom, welke gij van mij vorderde.
charl o-tta.
De prullen, die ik u gezonden heb, Mijnheer, konnen wel gemist worden, en dewijl dezelve het eenigfte pand zijn, het welk ik in mijne tegenwoordige omftandigheden u kan geven, zou ik geerne zien, dat dezelve onder u bleven: zoo haast ik meerderjarig worde, (het geen binnea weinig maanden zijn zal) meen ik die met verfchuldigde dankerkentenis, tegen het vanu gebeurde geld,- weder intewisfelen.
stokwel.
't Is zeker, Mejufvrouw Rusport, dat uwe bekoorlijkheden niets verliezen bij het gemis vart die overbodige fieraden , die evenwel het gevolg behoorden uittemaken van een vrouw van fatzoen , niet als fchuldeifchers, aan wie gij uwen luifter te danken hebt, maar als onderhoorige opvvagters die uwen ftoet helpen vermeerderen.
charlotta.
Mijnheer * Stokwel neeme het vertrouwen nitft kwalijk, het welk ik meende in zijne vriendelijkheid te mogen Hellen.
s t O k w é l.
Geen zins, Mejufvrouw, één verzoek Hechts "eb ik u te doen, dat gij den Heer Belcour t een jong Heer,-in wiens heil ik een bijzonder G be.



58 De W. L ENGELSCHMAN in LONDON.
belang Helle, gelieve toeteftaan de eer te geni. ten u het doosje met juweelen te overhandigen.
charlotta.
Alle vrienden van den Heer Stokwel kunnen niet misfen hier zeer welkoom te zijn.
s t o'k w e l.
Ik vlei mij dat gij hem uwe goedkeuring niet geheel onwaardig zult vinden; eene bijna verwaarloosde opvoeding, en fterke hartstochten zijn zomtijds in ftaat om hem tot onregelmatigheden van de jeugd te vervoeren, maar een (trikr grondbeginzel van eer en eene ongemeene goedhartigheid zullen in het oog van oprechtheid, zoo ïk hoop, vergoeding doen voor alle de gebreken , welke tegen die goede hoedanigheden niet aanloopen.
ch ar l ott a.
Ik durf zeggen dat het gedrag van den Heef Belcour deze verantwoording niet behoeft; wij hebben geen recht om ftreng te oordeel en over de zeden van lieden die wij Hechts ter loop zien.
stokwel.
Ik wenschte zoo gelukkig te zijn van den Heer Belcour geplaatst te zien niet op de lijst van uwe verre bekenden, maar op die van uwe bijzondere kennisfen en vrienden. Verfchoou mij, Mejufvrouw, ik durf mij niet duidelijker uitlaten,
c h a K'



DERDE BEDRTF. vijfde toneel.
co
CII A RLOTTA.
Dat 's ook niet noodig, Mijnheer Stokwel, ik Wil mij geerne beijveren zijne vriendfehap te - verdienen, en alhoewel ik federt langen, mijne genegenheid op iemand anders onveranderlijk gevestigt heb, vertrouw ik evenwel niet ongevoelig te zullen zijn voor de verdiende van den Heer Belcour, ook hoop ik, dat gij noch hij mij daarom minder waardig zullen achten uwe goedheid en vriendfehap te verdienen.
stok wel.
Jufvrouw Rusport, mijne hartelijke Wetiscli is u wezenlijk gelukkig te zien, ik twijvel geenzins, of gij hebt uwe genegenheid gevestigt op een waardig man; en ik heb geen recht altoos om uwe keus te weerflreven.
Hij vertrekt,
charlotta.
Hoe heusdh is dat gedrag. Zoo Karei thans hier ware, zou ik gelukkig zijn. — De oude Mevrouw is zoo ingenomen met haren nieuwen lerfche kennis, dat ik liet gantfche huis tot mijn believe heb.
Zij vertrekt.
^3 ZES-



ïoo'De W. I, ENGELSCIIMAN in LONDOW.
ZESDE TOONEEL. belcour, voorafgegaan van een knegt.
DE KNEGT.
Ik vrang uw hoog edelheid verfchooning; ik dagt dat mijne jonge Juffer hier ware: wie zal ik zeggen dat met haar verlangde te fpreeken?
belcour.
Belcour is mijn naam, vriend; maar laat uwe Juffer zich mijnent halven niet verhaasten , want ik wilde al zoo lief den duivel zien dan haar tronie, de knegt binnen). Wat toch kon de rede zijn dat Stokwel mij zoo haastig hier heen dreef? waarlijk, ik zal eene fraije vertooning maken: een afgezant zonder geloofs brieven. Lomperd als ik was, mij zelve te belasten met hare juweelen; gedienflige, bemoeizieke zotskap! ze zijn onherflelbaar gevlogen: die wantrouwende Fulmer, die olijke prij, wilde ze mij niet eens laten"zien, alhoewel ik ze tegen de dubbele waarde had willen losfen. ó Fortuin, ftaa mij bij! Daar komt de Deern. Indien zij zoo edel denkt als men zegt dat zij doet, zal ze mij vergifnis verkenen, zoo niet, dan verlies ik het proces, want ik heb geen enkel woord bedagt ter -mijner rechtvaardiging.
ZE-



DERDE BEDRTF. zevende toneel. lor
ZEVENDE TOONEEL.
charlotta, belcour.
charlotta, intredende. Mijnheer 'Belcour, ik ben blijde u te zien. De Heer Stokwel beeft de goedheid gehad mij die eer aantekondigen; en ik acht mij gelukkig gelegenheid te mogen hebben om met u bekent te worden.
belcour, (ter zijde.) Een fchoone Deern, bij mijn ziel! welk een verdoemelijke ftomme hond moet ik gelijkenen!
charlotta.
Zijt gij nog maar onlangs in dit land aangekomen , Mijnheer?
belcour.
Ik ben 'er maar even aangeland, Mejufvrouw» met eene vrij goede lading muscavado fuiker, rum in fust, mahoganij-houte-platen , geconlijte vruchten en groene papegaijen.
charlotta.
Mag ik u vragen, Mijnheer, hoe Londen u bevalt.
belcour.
Verwonderlijk! ik denk dat de ftad en derzelver ingezetenen zeer wel met eikanderen ftrooken ; 't is een groote, rijke, uitbundige, G 3 bul.



IW De W. i. ENGELSCHMAN in LONDON,
bulderige en woelige plaats: den ganfchen morgen door is 'er alles in de weer om geld te winnen, en in den achtermiddag fchijnt elk even druk bezig om het zich weder kwijt te maken.
charlotta.
Zijn dit alle de opmerkingen welke gij 'er ge? maakt hebt?
belcour.
Gansch niet, Mejufvrouw; ik heb opgemerkt dat de vrouwen 'er zeer innemende zijn, en dat de mans zich fchielijk van haar iaten veroveren,
charlotta.
Zoo, waarlijk! en waar maakt gij die gevolgtrekking uit op?
belcour.
Uit ontegenfprekelijke bewijzen: het eerfte uit het gene ilc thans zie, en het tweede uit het gene ik thans gevoel,
charlotta ( ter zijde.) De drommel haal hem! ( tegens Be leour ) maar om hier van af (teftappen, — Ik geloof, Mijnheer, dat uw bezoek eene andere bedoeling had dan complimenten te maken?
belcour, (ter zijde.~) 0 LordJ nu komt mijne te reclultelling?
charlotta.
2oo \\ het wel heb, Mijnheer Be/cour, moet
|-j



DERDE BEDRTF. zevende toneel. 103
gij eenige dwaze fnuifterijen van mij bij u heb. hebben; is het zoo niet?
belcour, (ter zijde.) Neen, waarlijk! — die ihuisterijen zijn op 't pad om eene andere fnuisterij te lokken ruim zoo dwaas als zij zeiven,
charlotta.
Ik meen eenige juweelen; De Heer Stokwel gal mrj te kennen dat gij daar mede belas: waart.
b elco ur.
Zoo is 't Mejufvrouw, maar mijn geheugen is het flechtste van de wereld. Hier zijn ze, berg ze, bid ik u. Ze zijn er alle, gij behoeft dezelve niet natezien. (Hij Jlelt haar een doosje ter hand").
charlotta.
ïloe, mijn Heer, ze zijn er alle! maar deze zijn mijne juweelen niet, Vis gantsch iets anders, en zoo 't fchijnt van ongelijk meer waarde.
belcour.
Des te beter, op mi^n woord, want als dan hoop ik dat gij dezelven liever zult hebben dan die welke u toebehoorden.
charlotta.
Als koopfter, ja, maar niet als eigenaarfler. Gij moet u zeer vergist hebben, want deze behooren voorzeker aan een ander.
G 4 bel-



104 De W. I. ENGELSCHMAN in L0ND0N.
belcour.
De uwen, vrees ik, zijn in de hnnde van eene andere.
charlotta.
Wat meent gij daar bij: ik dring 'er op aan dat gij deze terug neemt.
belcour.
Ik bid u, Mejuffer , doe dat niet, wantik zou dezelve onfeilbaar verliezen, geen mensch ton zoo ongelukkig zijn met juweelen als ik ben.
charlotta.
Dat zoudt gij met regt zeggen kunnen, indien Ik deze in plaats van de mijne aannam : maar welke is toch de reden van deze handelwijze. Mijn Heer? waarom hebt gij de juweelen vérWisfelc, en waar toch hebt gij de mijne gelaten?
belcour.
Jufvrouw Rusport, 't is mij niet mogelijk een logen te verzinnen, en al hing 'er mijn leven aan, zou ik 'er geene kunnen vertellen , ik w il recht op biegten, ik ben een onbezonne losbol, niet waardig dat gij u met hem bemoeit: in één woord, ik ben uit de westindiën, oordcel mij naar den aart mijner volkplanting, niet naar de wijze der gezworene van Etlgelfche meisjes: ik zal u openhartig de waarheid zeggen: ik heb «wc juweelen weggegeeven; betooverd door een
paar



DERDE BEDRTF. zevende toneel. 10$
paar flonkerende oogen, wier gloed mij geheel verblindde , handelde ik me: uwen eigendom als ik me: mijn eigen zou gedaan hebben : ik verkwanzelde dien. Laa: mij :och nie: geheel wanhoopen op uwe vergiffenis. Ik handel veeltijds verkeer:, doch nooit ongeftraft , indien uw misnoegen zich mogt voegen bij mijne te onvredenheid over mij zeiven zou mijne flraf veel te flreng zijn. Toen ik van uwe juweelen fcheidde , had ik de eer niet derzelver eigenaarfier te kennen.
cha rlotta.
Uwe oprechtheid , mijn Heer , behangt mij , ik zie 'er eensklaps uw ganfche karakter in , en dieushalven zal ik zoo infchikkelijk zijn als gij zoudt kunnen verlangen. Voor het tegenwoordige neem ik deze juweelen aan , dewijl ik zie dat 'er geen ander middel is om u met uw zeiven te bevredigen ; dan , daar ik in dit geva' mij gedraag naar uw verlange , hoop ik dat gij u in een ander geval wel zult willen fchikken naar het mijne? Weet derhalven, dat ik van uwe juweelen fltchts voor de waarde van de mijne wil ne.men. 't Is niet noodig , Mijnheer , van meer dan één vrouwsperfoon gelijktijdig geplondqrt te Worden.
belcour.
. Dat alle zegeningen , die uwe deugden beG 5 kroo-



I0> De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
kroonen en uwe fchoonheid beloonen konnen , op u nederdalen ! dat men u bewondere zonder u te benijden , dat men u liefhebbe zonder ijverzucht , dat gij eenen hoogen ouderdom bereike moge zonder kwalen, dat de man van uwe keuze en van uw harte u fland. vastig büjve beminnen, en dat gij nimmer eenen belediger moge aantreffen die minder berouw en minder erkentelijkheid betoone dan ik! ; Een knegt inkomende, overhandigt een brief aan charlotta.
cha r l otta.
[ 'Vereischt dezen brief zoo veel fpoed?
knegt.
Ik had bevel om denzelyeu u eigens ter hand te ftellen.
c i-i a rl otta.
Van Karei Dudleij, naar ik bemerk. Gij zult mij wel toe.laan, Mijnheer? ... Goeden Hemel, wat verneem ik .' - Gij zijt 'er in betrokken , Mijnheer Belcour, (Zij leest.) „ Waarde Charlot„ ta! In 't midden onzer wederwaardigheden heeft „ de Voorzienigheid op 't aileronverwagts ons „ eenen weldoener toegezonden : een jong Wests, indisch rijk Heer , met een hart zoo warm als i, de luchiflreek zijns geboortenlands, heeft mij„ ncn vader uit zijnen angftigen flaat gered, al„ le zijne aooden vervult , en hem in ftaat ge-
„ flelt



DERDE BEDRTF. zevende toneel, tof
„ fielt om van post te verwisfelen : als ik u de i, wijze verhaal , op welke zulks gefchiedde , ,, zult gij verrukt liaan : thans kan ik u enkel „ melden , dat wij toevallig zijn te weten ge,, komen dat zijn naam Belcour , en hij een „ vriend is van den Heer Stokwel. Ik heb „ gemeent geen oogenblik te moeten verzui„ men om u van deze gelukkige gebeurte„ nis kennis te geven , en wel om redenen , „ welke de kieschheid mij verplicht te zwijgen; „ indien gij het geld op uwe juweelen nog niet „ mogt ontvangen hebben , zult gij niet noodig „ vinden het thans te doen. Ik heb de eer te zijn.
WAARDE JUF VR OUw!
Uw getrouwflen Dienaar.
KAREL DUDLEIJ.
Is dit uw bedrijf , Mijnheer ? Geen edelmoedigheid wierd ooit zoo waardiglijk uitgeoefend.
BELCOUR.
Of zoo ver boven hare waarde betaald.
ciurl OTT a.
Na 't gene gij voor deze edele doch arme familje gedaan hebt , ben ik niet befchroomt mijn ganfche hart voor u open te leggen. Weet dan,Mijnheer, (mijne ongeveinsde rondborftigheid zal gewis mij niet bij u verlagen), dat mijne genegenheid voor den zoon van dezen waardigen
krijg*



108 De W. I. ENCELSCHMAN in LONDON.
krijgsman , dien gij gered hebt, zoodanig is , dat zoo haast ik meerderjarig geworden en in 't bezit van mijne middelen, zal geftelt zijn ƒ ik mij de gelukkigfte der vrouwen zoude acheen , dezelven te deelen met den jongen Dudleij.
belcour.
T Spreekt gij zoo , Mejufvrouw ? dan mag ik vergaan indien ik u niet betninne en eerbiedige boven alle vrouwen , en indien dit wezenlijk uw edelmoedig voornemen zij, zoo wagt uwe meerderjarigheid niet af; 't leven is te kort, 't vermaak te vluchtig , de ziel krimpt ieder uur meer en meer in. Koom aan ik zal u uitrusten om met hem te ontfnappen. Ik zal u geleiden naar den man van uw hart, en voort dan met hem naar den ecriten Dorp-Paap, die u huisvesting zal geven..
charlotta.
Gezegend zij de verzengde luchtflreek voor altoos , die door een fnellen wasdom de natuur zjo vroeg met goedhartigheid bezielt! Onze breedtens zijn gemaakt voor Maatkunde en wijsbegeerte , vriendfehap fchiet geen wortel in onze gronden ! Dan , indien ik moeds genoeg hadde om uw aanbod aantenemen , 't welk niet aftekeuren is , zou het niet eene hartgrievende zaak voor eene liefhebbend meisje zijn, zich Zelve bedrogen te vinden , en naar huis te rug
ge-



DERDE BEDRTF. agtste toneel- 109
gezonden te worden als een fchooifter; en evenwel zou zulks mijn lot wel kunnen zijn.
belcour.
Dan behoorde hij voor altoos uit de menfchelijke maatfchappij verbannen te worden. — Ja , ja, 't is de zoogenaamde zuster, die hem zoo onverfchillig maakt: 't zal een verdienftelijk werk zijn, die deern uit den weg te ruimen.
AGTSTE TOONEELj
een knegt, inkomende.
de knegt.
Jufvrouw Dudleij komt hare opwagting bij V maken.
belcour.
Wie ?
de knegt.
Jufvrouw Dudleij.
charlotta.
Wat fcheelt 'er aan , Mijnheer Belcour ? Schrikt gij op den naam van een lief meisje ? 't is de zuster van hem van wien wij zoo even fpraaken — vergun bid ik u , dat zij binnen kome !
belcour.
De zuster , zoo, zoo; hij heeft haar almede bedrogen. — Dit is voorwaar een buitengewoon / be-



lid Ds W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
bezoek. Bij mijn ziel , de onbefehaarndheid var» zommige lieden gaat ver!
charlotta.
Ik (la 'er op dat gij hier blijft; Lcuija Dudleij Zal u welbevallen.
belcour.
o Ja , ik ben grootelijks met haar vooringenomen.
charlotta.
Gij hebt haar dan gezien , hebt gij ?
belcour.
Ja, ja , ik heb haar gezien.
charlotta.
Wel nu, is zij niet een allerbekoorlijkst meisje?
belcour.
Zeer bekoorlijk.
charlotta.
Gij antwoord als of gij in een gerechtshof Waart. Ik geloof wezentlijk dat gij geknipt zijt: naar ik bemerk heeft zij u uw hart ontflolen.
belcour,
Mij mijn hart, en u uwe juweelen, want om n de waarheid te zeggen, zij is de perfoon aan wie ik dezelve gegeven heb.
CHARLOTTA.
Aan haar mijne juweelen ! hoe ! Louifa Dtidhij zou mijne juweelen hebben ? wonderbaarlijk.
6 de



DER.DE BEDRIT, agtste toneel, m
6 de olijke feeks ! maar zagt, daar komt ze. Ik weet niet hoe ik mij ftatig genoeg zal houden, (louis* treed binnen) mijne waarde Louifa, hoe verheugt ben ik u te zien; hoe vaart gij al ? mag ik verlof hebben om den Heer Belcour , een zeer waardig vriend van mij , aan u voortedraagen ; zoo ik het wel heb , L»ui/a 9 moet gij hem meer gezien hebben.
l oui s a. Ik heb den Heer ontmoet. ...
charlotta.
Gij hebt den Heer ontmoet, en gij, Mijnheer, hebt de Jufvrouw ontmoet , en dus hebt gij malkanderen ontmoet ; maar waarom dan niet met eikanderen gefproken? ...Zie ze daar beiden eens ftaan , als ftaken , zonder tong. — Ha 9 ha , ha , zoo daadlijk zult gij nog in flaap vallen.
xouisa.
Schaam u Charlotta , foei fchaam u , 't iï waarlijk niet fraai.
belcour, (ter zijde.)
Bij mijn ziel! ik heb nooit meer naar een zotskop geleken dan ik thans doe. De vrijpostigheid van die Deern ploft mij geheel te neder.
charlotta.
Vind gij vermaak , Mijnheer Belcour , in niets te zeggen ? hoe, geen enkel woord te
fpre-



fis De W. I. ÊNGELSCHMAN in LONDON.
fpreken ? kom, Louifa, vrouwen verftand, zegt men , is nooit verlegen. Maar hoe , beide fprakeloos ! en nogthans even voor de komst van de Juffer , Mijnheer , waart gij tamelijk vrolijk.
looisa.
Het frrlert mij, Mijnheer, dat ik uw genoegen fchijn geftremt te hebben.
belcour.
Mejufvrouw !
chalotta (tegen Belcour).
Mejufvrouw — is dat alles wat gij zeggen kundt ? —(Tegen Louifaj kom, kom, lieve meid, ik wil u niet tergen. A propos , ik moet u eens laten zien welk een frai gefchenk deze domme Heer mij gedaan heeft; zijn dit geene fraaije juweelen ?
louis a.
Ja , waarlijk, zij komen mij zeer fraai voor , fchoon ik 'er geen kennis van heb.
charlotta.
6 Gij kleene ondeugende huichelaarfler ! gij zoudt van die dingen geene kennis hebben! Gij hebt dan geene juweelen, Louifa?
l o u i s a.
Gij weet zeer wel dat ik 'er geene hebbe , Jufvrouw Rusport: en 't moet u bekent wezen <iat dergelijke dingen ver boven mijn bereik zijn.
c ii a r-



DERDE BEDRIT, agtste toneel. 113
CHARLOTTA.
Ha ! ha ! ha !
belcour, C ter zijde. ) Met welk een verwonderlijke deftigheid kan zij zich onkundig houden !
LOl'ISA,
Wat fchort u , Charlottk ? aan welk eene onbetamelijkheid heb ik mij toch fchuldig. gemaakt, om op deze wijze door u vernedert te Worden ? Indien gij gelukkig zijt, lang moge het duren ! maar , waarlijk', met mij ellendig te maken , kundt gij uw geluk niet vermeerderen.
CHARLOTTA.
Zoo ernflig, Louifa ? daar moet gewis iets achterdeken. — Zoudt gij ons wel willen te famen laten , Mijnheer Belcour ? Gij ziet , ik ga zoo gemeenzaam met u om , als hadde ik bereids langen tijd kennis aan u gehad.
BELCOUR.
Geen complimenten , Jufvrouw Rusport, gi'j hebt flechts te beveelen. Ik ben uwen zeer onderdauigde. Uwe infchikkelij^heid om van mij deze prullen aantenemen doet mij de grootflc verplichting aan u hebben. Aan u, Jufvrouw Dudleij, zal ik des wegens niets zeggen: gij veracht de pronkerii ; uwe ziel is boven dezelve; ik eerbiedig uwe denkwijze,''ook hoop ik op gcleII gen-



114 De w- !• ENGELSCHMAN in LONDGN.
genheid om mij nader aan u bekent te maken.
(binnen.)
NEGENDE TOONEEL.
charlotta en louis a. charlotta.
Louifa Dudleij, gij verbaast mij. Nooit zag iku zoo handelen ; kundt gij niet dulden dat men in 't bijzijn van den man van uw hart een weinig met u boert?
l o u i s a.
De man van mijn hart, Mejufvrouw! zijt verzekert dat ik nooit dwaas genoeg geweest ben om te durven hopen op een man, dien Jufvrouw Rusport met haare keuze vereert.
charlotta.
Van mijne keuze , mijne waarde ! 't fchijnt dat wij verkeert propoost fpelen : hoe kon het in uwe gedagten opkomen dat Belcour de man van mijne verkiezing zoude zijn?
louisa.
Gaf hij u die juweelen niet tot een gcfchenk?
charlotta.
Misfchien ja ; maar zeg wij # Louifa, hebt gij geene juweelen ?
lou-



DERDE BEDRTF. negende toneel. lij
loui s a.
Ik , juweelen? wie tóch zou mij juweelen geven ?
charlotta.
Wie ? die zelfde Heer. — Maar daar komt uw broeder.
TIENDE TOONEEL.
charlotta, louisa, karel.
charlotta, tegen Louifa. Ik dring 'er op aan ons verfchil aan hem overtelaten. — (tegen Karei) Uw zuster en ik, Karel, zijn 't met eikanderen niet eens. Belcour, de held van uwen brief , verliet ons zoo even. Zoo iets van Louifa's fchoone oogen heeft hem getroffen , en de arme hals is op haar fmoorlijk verlieft geworden.
louisa.
Ik bid u, Jufvrouw Rusport....
charlotta.
(Tegen Louifa) Valt mij niet in de reden, vrouwtje. — (tegen Karei} Dat is billijk genoeg zult gij misfchien zeggen: maar't fraije van 'tgeval is, dat deze onbezuisde knaap, die nietsdoen gelijk andere menfchen, haar de eige zelfde juweelen heeft gegeven , welke gij voör mij verpandde bij den Heer Stokwel, en zoudt gij wel willen gelooven dat dit ftemmig meisje een wezen trok, en H a drie



JJItf Du W. L ENGELSCHMAN in LOKDON.
drie of vier huichelachtige tranen uit haar lieve oogen perstte , om dat ik daar over met haar hoertte.
k ar e l.
Ik ffa geheel verflagen. Zeg mij, Louifa, zonder achterhouden, heeft de Heer Belcour u eenige Diamanten gegeven ?
louisa.
Neen, op mijne eer.
karel.
Heeft hij u eenige betuigingen gedaan.
louisa.
Ja, maar in zulke losfe en grillige bewoordingen , dat al wat ik 'er u van kan zeggen , is, dat zij meer het uitwerkzel gelekenen van vrolijkheid dan van befchaafdheid.
charlotta-
Zoo, zoo de moord is thans ontdekt. Hij is verlicft op haar en zij heeft geen grooten tegenzin in hem. Hoor , Karei, verlaat u deswegens op mijne waarnemingen. — Wat de juweelen aanbelangt, daaromtrent moet eenig kwalijk verdaan plaats hebben , het geen gij gemakkelijk znlt kunnen ophelderen ; een woordwisfeling van drie minuten met hem zal alles te ret brengen : ga, ga, Karei, terdond daar op uit, 't is een broeders zaak; 't is tien tegeneen dat
gij



DERDE BEDRTF. tiende toneel. ïïf
gij hem, hier-over, bij den Heer Stokwel zult aantreffen.
karel.
Ik verlang met ongedult deze zaak uittevorsfclien , ik zal uwen raad volgen en zoeken hem op. Vaarwel , tot wederziens !
charlotta.
Uwe Dienaresfe. Mijn leven 'er voor dat gij Belcour een eerlijk man zult vinden , koom , Louifa, lat2iivwij te zamen naar mijne kleedkamer gaan, ik heb iets bijzonders met u te verrigten , het welk ik graag wilde afdoen voor dat de oude vrouw komt the drinken en ons hinderen.
II 3 M£R'



«8 De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
f u l-
VIERDE BEDRTF. EERSTE TOONEEL, Verbeeldende het huis van Fulmer.
fulmer en jufvrouw fulmer. fulmer.
Was de Heer Belcour niet bij u , Martha?
jufvrouw fulmer.
Hij was hier en zit thans opjefbten in mijne kamer, ten uiterfte verlangende om met Jufvrouw Dudleij te fpreken , die thans bij haar broeder is. Het was met zeer veel moeite dat ik mijnen doldriftigen knaap kon bewegen zoo lang te wagten tot dat haar broeder zou vertrokken zijn.
fulmer.
Wel nu , Mamatje , en wat dan ?
juf vro u w fulmer.
Wel dan, Mijnheer Fulmer, denk ik dat het voor u en voor mij tijd zal zijn onze biczen te pakken en naar een goed heen komen te zoeken.



VIERDE BEDRTF. eertse toneel, iij»
FULMER.
Zie zoo, dit is dan al het nut dat uw fchrander ontwerp ons zal aanbrengen , eene fchandelijke nederlaag of eene fcbielijke vlugt?
JUFVROUW FULMER.
Mijn ontwerp wierd Hechts ter loops gemaakt, en kan op zijn ergst ons vertrek eenigzins verhaasten , gij weet dat ons crediet hier reeds vervlogen was, en een tochtje naar Boulognc zou zoo te onpas niet komen. — Laat toch het hoofd zoo niet hangen, man. Luister toe, luister toe. Hier is genoeg in om de kosten goed te maken Qzij toont hem een goudbeurs').
FULMER.
Laat zien , laat zien : ze is wigtig en van de echte zoort. Uw West-Indiër heeft fchoon gebloedt.
JUFVROUW FULMER.
ó Dit is nog alles niet. Zie hier , hier zijn de flonkers (_ hem de juwelen vertoornde) wel , wat zegt gij nu van mijne verrigtingen ? He ! een dwaas ontwerp niet waar ? ben ik niet een dwaas wijf ?
FULMER.
Gij zijt een Judith, een Johanna d1'Are. Waarlijk , meid , ik wil onder uw vaandel wel optrekken naar het einde van de wereld. Kom Iaaten wij maar gaan, ik laat niets achter dat ik H 4 be-



ï'fio m W.L ENGELSCriMAN ui LOKDON.
betreur ; mijne fchuldeisfchers mogen mijne oude boeken onder zich verdeelen ; zij zullen Wijsbegeerte nodig hebben' om hun verlies te dragen en 'er genoeg van op mijne planken vinden : de wereld is mijne boekerij ; ik heb den mensch doorlezen, nu, Martha , wijs mij den weg,
JUFVROUW FULMER.
Vaarwel , Belcour \
(zij vertrekken.) TWEEDE T O O N E E L.
KAREL D U D L E IJ eil LOUISA. KAREL.
Ik begrijp de kragt van 't gene gij zegt, Lonij'a; de goedheid van Jufvrouw Rmport neem ik aan, en wanneer gij mijne edelmoedige Cl/ar.
lotta mogt ontmoeten , zoo zeg haar , maar
let wel op : de dankbaarheid zelve heeft iets baatzuchtigs, wanneer zij overbodig is , al te veel dankerkentenis voor eene enkele gunst is indedaad zoo veel als bij voorraad eene andere aftebedelen : de beste dankbetuiging , welke ik mijne weldocnller kon doen, zou wezen, nimmer meer onder haar oogen te komen.
LOUISA,
Ik verfta u,



FIERDE BEDRTF. twep.de toneel. 121
karel.
Wij, die arm zijn, Louifa, behoorden op onze hoede te wezen. Om die reden wilde ik u tegen Belcour waarfchuwen, ten minden tot dat ik ontdekt zal hebben waar de juweelen van Jufvrouw Rusport gebleven zijn. Bij den Heer Stokwel. heb ik ze vergeefs gezogt, en thans moet ik weder op het pad om dezélven optefporen : misfchien zijn Belcour s oog•merken eerlijk; maar ik betuige u dat ik deswegens aan 't wankelen geraakt ben. Denk vooreerst niet meer aan hem; en wees verzekert dat, zoo lang ik leef en gij eer bezit, ik u befchermer zijn zal, of in uwe verdediging omkomen.
(Hij vertrekt.)
LOUISA.
Denk aan hem niet meer! wel nu, ik zal gehoorzamen: — maar, als eene verflrooide, ongenoodigde gedagte toevallig eens mijn boezem komt influipen, moet ik dan die onnoozcle ziel zoo maar alle huisvesting weigeren? o ja , de groote konfbnaar van het menfchelijJe hart kent ieder vezeltje'waar het uit famengeftcit is, en vergt van zijn werk niet meer dan het lijden kan. Mijne wenfchen, derhalren, mijne onfchuldige wenfchen zi,n vrij. — Hoe fchielljk komen zij , op deze verklaring, in mij opdijgcn. — Ter neder, ter neder, gij bezige H 5 fchep-



las De W. I. EIYGELSCHMAN in LONDON.
fchepzeltjes — waar wilt gij met mij heen? ach, onder u allen is 'er één, een vrijpostige nieuwe indringer, die in de gedaante van een aanvallend edelmoedig man, zachtvoerig gunst verwerft in mijn hart. — Foei - het is fchande. Belcour vervolgt, hoont mij; en echter is het noodlottige van mijne gefteldheid zoodanig, dat het gene mij met verontwarrding moest vervullen, integendeel liefde in mij verwekt.
DERDE TOONEEL.
belcour, tot haar toetredende. Alleen, zoo waar als geluk genoegen is!
louisa.
Ach!
belcour.
o Schreeuw niet, fchrik niet, verzet u niet, beminnelijkst fchepzel! maar (ia mij toe voor u nederteknielen en op uwe fchoonheid te (laren!
louisa.
Mijn Heer? — rijs, mijn Heer Belcour. Wat doet gij?
belcour.
Zie daar, ik gehoorzaam u. Kneed mij gelijk gij wilt; befchouw in mij uwen bereidwüligen dienaar. •— Een nieuwling in uw land , onkundig van uwe zeden, gewoontens en ver-
lan-



VIERDE BEDRTF. derde toneel. 123
langens, ltel ik mij zelve in uwe handen om van u onderrigt te worden, maak enkel van mij wat;u best aanftaat, en mijn geluk zal volkomen zijn.
louisa.
Ik mag daar oor aan leenen, mijn Heer Belcour , ga heen ! zo hij , die op dit oogenblik van mij afging, terug kwame ! ik beef voor de gevolgen.
belcour.
Vrees niets; dat hij terug kome. Ik bemin u, Mejufvrouw, en hij zou het niet gemakkelijk vinden mij dit te doen ontkennen.
louisa.
Gij verbaast mij : uwen OBftuimigen aart doet mij fidderen: gij kent mijne omfh.ndigheden: het is geenzins edelmoedig mij dus te vervolgen.
BELCOUR.
't Is waar, ik ken uwe omfhndigheden, uwen wezenlijken toeftand, Mejufvrouw Dudleij, ook heb ik befloten u daar aan te onttrekken: dit zal eene verdicnfleiijke daad zijn : de oude Kaptein z; 1 zich verheugen , Jufvrouw Rusfort zal gelukkig gemaakt worden; en uw beminde broeder zelf, met wiens wraak gij mij bedreigt, zal eindelijk mijn gedrag goedkeuren en mij bedanken. Koom, gij zijt een lief, betoverend Meisje , ik heb vast befloten geen oogenblik zonder u te leven.
lou-



ï=4 DeW. I.ENGELSCfIMAN in LONDON.
l o ui s a.
Laat af, zijt gij razend? ik zie thans duict lijk dat gij een ftout ondernemend mensch zijt, die van geen ophouden weet.
belcour.
Wie , die uwe fchoonheid befchouwt , kan zich weerhouden? Bi; den hemel! gij zet mijn bloed in vuur en vlam. Tergend Meisje! is het binnen het bereik van mijn fortuin u te voldoen? Wat toch kundt gij mij afvergen dat ik u niet graag zou geven?
louisa.
Ja, even zoo ligtvaardig als gij de juweelen van Jufvrouw Rusport aan mij wegfchonk; foei, fchaam u, was dat eene mannelijke daad? b E l c o u r.
o Die drommelfche iuweelen fpringen mij overal voor 't hoofd! Dat ik ver^a , indien ik het minde kwaad met u beoogde! o! ik zou. mijn tong kunnen uitrukken indien Ik iets wegens &t zaak uitte.
louisa.
Ga dan tot haar en fpreek het tegen; tot zulks gedaan zij blijft mijn goede naam verdagt. belcour, ter z jde.
Haar goede naam! neen, nu zij daar mede begint heeft ze nog in langen niet gedaan. — Wat is 'er dat ik om uwent wille niet zou doen? Ik wil naar Jufvrouw Rusport gaan.
lou-



FIERDE BEDRTF. dep.de toneel. 125
LOUISA.
Doe zoo; geef haar hare eige juweelen weder, welke ik veronderftel door u achtergehouden te zijn enkel om haar anderen van grooter waarde aantebieden; maar als gij in het toekomende, mijn Heer Belcour , die Jufvrouw iets wilt veré'eren, laat zulks niet gefchiedeu ten mijnen kosten.
belcour, ter zijde. Ho, ho, ik zie al wat zij bedoelt! Zij is geneigt om Jufvrouw Rusports juweelen aftelangen; maar alleen om bij de verwisfeling zelf iets te winnen. — 't Zij zoo! — dit is alles wat ik verlang. — Goed, Mejufvrouw, ik zal aan Jufvrouw Rusport haar eige juweelen terug geven, en gij zult anderen van tienmaal meer waarde daar voor in plaats hebben.
louisa.
Neen , mijn Heer, gij dwaalt verbazend. Om mij wel van^u t-3 do?n. denken moet gij mijnen hoogmoed niet vleijen.
belcour, ter zijde.
Wat drommel wil zc dan toch hebben ? — Jufvrouw Dudleij, 'mijn verlangen is u te gehoorzamen en te behagen; maar, naar ik vermoede, fchijncn wij malkandereu niet wel te vcrltaan.
lo u-



hè De W. I. ENGELSCHMAN in LONDEN.
louisa.
Dat denk ik mede. Zeg m'j daarom met weinig woorden wat gij eigenlijk bedoelt?
belcour.
In weinige woorden dan en met alle oprechtheid moet ik u zeggen, zoo geheel met u ingenomen te zijn, dat indien gij Hechts geweest hadde eene zoodanige, die ik met voeg mijn vrouw had mogen noemen, ik mij gelukkig zou geacht hebben u bij dien naam te erkennen; dan, daar het zoo niet is. bied ik u aan mijne middelen met mij te deelen, geef mij flechts uw perfoon, geef mij vermaak, geef mij uwe liefde, te weten vrije, yngekluisterde van 't huwelijks-juk bevrijde liefde.
louisa.
Ik ben over u verontwaardigt, mijn Heer, vertrek, en laat mij u nimmer wederzien.
(Zij wil vertrekken.) belcour. Neen, zoo niet, lief, plagend en tandtergend Meisje! op mijn knieën bezweer ik u niet weg te gaan alvorens uwe toeltemming tot mijn geluk.
louisa..
Laat mij los, mijn Heer! o Karei, befcherm, verlos, herfttl mij!
VIER-



VIERDE BEDRTF. vierde toneel. 127 VIERDE TOONEEL.
louisa, belcour, karel. karel.
Wat is dit, fchurk, fh op en verdedig u! belcour.
Schurk!
karel.
De man, die zich aan deze Jufvrouw vergrijpt, is een fchurk. Verdedig u, zeg ik.
belcour.
Geen nood, jongen Heer! hou mij voor een bloodaart indien ik u te leur ftel.
Karel. ter zijde. Laat ik evenwel niet te haastig zijn. — TJw naam, naar ik meen, is Belcour?
belcour. Wel nu, mijn Heer]
karel.
Hoe hebt gij, mijn Heer Belcour, tot deze lage en onmannelijke daad kunnen komen, om onder het mom van edelmoedigheid dezen doodfteek te geven aan ons huislijk genoegen? Daar ik u anders gedankt en gezegend zou hebben, moet ik u thans uitdagen; dit zegt u Dudleij, de broeder en befchermer van deze gehoonde Juffer.
belcour.
De broeder! geef 11 zeiven een echter tijtel.
k a-



•123 De W. I. ENGELSCIEUAN W LONDON.
K A R F. L.
Wat meent gij daar mede?
bel c o u r.
Koom, koom, ik ken immers haar en o, Ik vond u, mijn Heer, (hoe of op welk eene wijze weet ik niet) in de goede gunst van jufvrouw Rusport, (de naam moest immers een kleur hebben). Ik liet u met rust én ftoorde u niet in dat prachtig cn'welvoorziene kwartier; «laar toen ii: met één woord :I uwe 'ontwerpen had kunnen vernietigen, fpaarde ik u; uit dwaas mededoogen fpaarde ik u, en wekte haar niet uit die zorgelooze ligtgeloovigheid op, waar in uwe arglistigheid haar gezust had.
K a r e l.
Neen, mijn Heer, noch fnor:te bij ha-1'/ op het kostelijk gefchenk, hetwelk gij aan mijne arme Louifa gedaati had. De juweelen, mijn lieer Belcour. Hoe was dat, wat kunt gij inbrengen voor die zaal;?
BELCOUR. ' .
Die vraag komt te laat, de naam van Belcour en van fchurk wierden te voren nooit famengevoegt; had gij mij ondervraagt alvoorens zoo voorbarig het woord fchurk te gebruiken , zoudt gij u zeiven of mij een doorkijken misflag gefpaart hebben; thans, mijn Heer, geefNnoch neem ik eene verklaring , en des kom , naar buiten. {Zij vechten.')
VIJF-



VIERDE BEDRTF. vijfde toneel. 125)
VIJFDE TOONEEL. louisa, en vervolgens de Majoor
o-flaherty.
l ori's a.
Staak, flank, om 'shemels wil! flaak! Kavel! mijn Heef Belcour ! help ! mijn Heer! mijn Heer ! haast u , zij zullen malkanderen nog vermoorden.
majoor.
Hel en duivel! wat is 'er te doen ? Zie zoo , Heeren , elkanderën te doorboren , en geen acht te geven op het verzoek der jonge Juffer. Gij lieden hebt daar iets groots verrigt, niet waar, met haar den dood op 't lijf te jagen? ik geloof, waarachtig, dat zij de ontfleltfle van de drie is.
karel.
Waarde Louifa, bedaar toch! Waarom tusfchen beiden gefchoten? 't was immers om uwent halve.
belcour, ter zijden. Om dat liefkozen dat hij 1 aar doet, zou ik hem thans kounen overhoop fteken.
majoor.
Zoo , mijn Heer ! uw onderdanigflc. Gij zijt de Heer, dien ik de eer had hier nog eens aantetreffen, maar gij pakte u toen zoo fchieI lijk



130 De W. I. ENGELSCHMAN in L0ND0N.
lijk weg als een Kalrauk, en thans fchermt en zwaait gij als een dolhuis-gast met dezen jongeling, die even krankzinnig fchijnt als gij. 't Is jammer dat het vaderland niet wat meer werk voor u heeft.
belcour.
Mijn Heer Dudleij, wanneer gij de Jufvrouw weder tot haar zelve zult gebragt hebben, weet gij waar ik te vinden ben.
(Hij vertrekt.)
majoor.
Maar was het niet beter te blijven waar gij zijt? dit zoude de moeite van 't opzoeken fparen. Gij vlugge, wufte knapen meent eikanderen te befcheiden met u zoek te maken. Bij mijn ziel, die vond van hem is een om- en weer. loop. Maar zoo ik het wel heb, noemde hij li Dudleij. Hoor eens hier, jongman, zijt gij de zoon van mijn Vriend den ouden Kaptein?
karel.
Die ben ik. Help mij deze Juffer naar haare kamer brengen, en daar na zal ik u op uwe vragen konnen antwoorden.
majoor.
Ja, gaarn wil ik: koom lief Meisje, koom met ons. Indien gij verongelijkt word, jongman, behoeft gij naar geenen anderen feconde omtezan; Dennis O-Flahertij is de man op wien gij u kunt verlaten: maar trek nimmer de»
de-



VIERDE BEDRIT, zesde toneel. 131
degen in 't bijzijn van eene vrouw, Dudleij; verdoemlijk! neen, zoo lang als je leeft, Dudleij, trek nimmer den degen voor 't oog van eene vrouw.
(Zij vertrekken.')
ZESDE TOONEEL.
Verbeeld het ïiuis van Mevrouw Rusport.
( mevrouw rusport, en een huis-knegt.
de knegt.
Een oudachtig Heer, zoo hij zegt, Varland geheten, verzoekt zijne opwagting bij u te mogen maken.
mevrouw ruspq.rt.
Laat hem binnentreden; ■— dit is juist de man, dien ik verlangde te zien. Varland, hij was de Solliciteur van Sir Olivier, en bekent met alle deszelfs zaken ; voorzeker koomt hij mij de eene of andere goede tijding brengen, de eene of andere nieuwe verpanding , eene ontdekte fchuld-vordering; iedere dag brengt zo al iets aan. (Varland treed in.) Mijn Heer Varland, ik ben blijde u te zien, gij zijt zeer welkom, brave man, wij hebben eikanderen niet gezien federt ons laatfte onherftelbaar verlies. Hoe heeft het u in al dien tijd zoo al gegaan?
Ia var-



132 De W.I. ENGELSCHMAN in LONDON.
var land.
Om de waarheid te zeggen, niet al te breed, Mevrouw; ik moest den raad van den goeden Sir Olivier gevolgt hebben.
mevrouw rusport.
Helaas! de arme man! — Mijn Heer Varland, gij vind mij hier tot over de ooren in de bezigheden, geheel afgetobt door de menigte van zaken; zoo onvoorziens bedeelt met een groote erffenis, die ik noch zogt , noch verwagtte : het was de wil en het believen van mijnen goeden vader dat het zoo zijn zou; en des moet ik 'er mij aan onderwerpen.
varland.
Uw Ladijfchap erft volgens het testament van 1745, het welk gemaakt werd even na het huwelijk van Kaptein Dudleij met uwe zuster?
mevrouw rusport.
Zoo doe ik, mijn Heer Varland, zoo doe ik.
varland.
Ik herinner het mij zeer wel; het werd door mij van woord tot woord opgeflelt; maar 't verwondert mij dat uw Ladijfchap na deze groote erffenis niets aankoopt.
mevrouw rusport.
Immers is 't u bekend, mijn Heer Varland, dat ik eene bedaarde vrouw ben: te voren had ik genoeg; och! ik ben met zoo weinig te vreden,- en Sir Stephen Rusport (de hemel zij
zijn



VIERDE BEDRTF. zesde toneel. 133
zijn deel!) droeg zorg dat ik geen gebrek behoefde te lijden.
varland.
Dat is waar, dat is waar, hij deed zoo, en ik ben grootelijks verheugd u in die gemoedsgefteltenis te vinden. Want om u de waarheid te zeggen, ik was niet zonder kommer dat het nieuws, welk ik u heb medetedeelen, eenig nadeel mogt doen aan uwe Ladijfchaps weltevredenheid.
mevrouw rusport.
Nieuws, mijn Heer! welk nieuws hebt gij voor mij ?
var], and.
Geen nieuws om u te ontrusten; iets dat naar uwe tegenswoordige wijze van denken van geen groot aanbelang voor u kan zijn. Ik heb een testament van Sir Olivier, het welk gij nog nooit gezien hebt.
mevrouw rusport.
Een testament! onmooglijk ! maar, mag ik u bidden, hoe kwaamt gij daar aan?
varland.
Her, wierd door mij in zijne laatfle ziekte op zijn bevel opgeltelt: het zal u van een hoope omflag verlosfen. Hij befpreekt zijn ganfche nalatenfchap daarin aan zijn kleinzoon, Karei Dudleij.
I 3 ME-



134 De W. I.ENGELSCHMAN in LONDON.
mevrouw rusport.
Aan Dudleij ? zijne nalatenfchnp aan Karei Dudleij? dat kan ik niet dulden, ik voel dat ik zal bezwijken. Gij hebt mij den doodfteek jegeven; dezen fchok kan ik niet overleven.
verland,
Zie daar nu. Ik betuig u dat ik ftaat maakte u te zullen verblijden met u te ontheffen van zoo veel beflommering.
mevrouw rusport.
't Is valsch! 't is alles bedrog. Een ftuk tusfchen u en Dudleij ontworpen, waarom zou ik 'er anders te voren niet van gehoord hebben?
varland.
Heb gedult, Mevrouw, en ik zal 't u zeggen: Volgens bevel van Sir Olivier, moest ik dit testament in geene andere handen Hellen dan in die van zijn kleinzoon Dudleij. Die jongeling was toen ter tijd in Schotland, ik werd naar hem der waards afgezonden ; de fpoed , dien ik maakte, en de vermoeijingen van de reis, veroorzaakte mij op weg de koorts, zoo dat ik verfcheide dagen achtereen gevaarlijk krank bleef; beter geworden zijnde vervolgde ik mijne reis; en in Schotland komende vernam ik dat de jonge Dualeii, in dien tusfchen tijd dit ïijk verlaten had, en herwaards vertrokken was. Zoo haast derhalve als ik hem aantreffe, meen ik, zonder bedenken, mij op 't gemoe-



VIERDE BEDRTF. zesde toneel. 135
moedelijkst van mijn plicht te kwijten, en voldoen aan de bevelen van Sir Olivier.
mevrouw rusport.
Dudleij weet dan nog niets van dit Testament,
VARLAND.
Niets, 't is een geheim, 't welk alleen onder mij berust.
mevrouw rusport, ter zijde.
Daar valt mij iets in. Hij fpreekt van gemoedelijk, dit doet mij fchier denken dat zijn gemoed ligt te verkrachten zou zijn. •— Koom, mijn Heer Varland, indien het 'er mede gelegen is, gelijk gij zegt, dan moet ik mij zelve onderwerpen. Ik was in 't eerst wat onthutst en eenigzins driftig, ik verzoek 'er u verfchooning over. Maar 't is hier de plaats niet om over zaken te fpreekeii. Stap met mij in mijne binnenkamer, daar kunnen wij het Testament inzien, beredeneeren en dienvolgens een befluit nemen. — o Dat de koorts u en dat ik uw gefclirift had!
(Zij vertrekken.)
14
ZE-



I3<? De W. L ENGELSCTIMAN in LONDON.
ZEVENDE TOONEEL.
jufvrouw rusport, karel, en de
Majoor o-flaiiestv.
KAREL.
Zie zoo , Mevrouw is met haaren Advocaat naar binnen gaan belogneeren: nu, Majoor, indien gij de edelmoedige man zijt, daar ik « voor aanzie, zoo bewijs mij eene gunst.
majoor.
Met veel vermaak, zonder echter iets met mijne edelmoedigheid op te hebben ; want alhoewel het misfchien in mijn vermogen niet zal zijn u den dienst te bewijzen om welken gij mij verzoekt, kan het evenwel in mijn hart niet opkomen u dien te weigeren. , karel, ter zijde.
Zoo deze man zich behoorlijk wist uittedrukken, hoe welfprekende zou hij zijn.
charlotta.
Begeef u dan daar m dat vertrek: hou voor eenige oogenblikken het oog op de bewegingen des vijnnds in gindfche kamer, en indien zij mogten ondernemen een uitval te doen, belemmer hen een wijl in hunne aannadering, tot dat uw vriend deszelfs aftocht kan maken langs de achter- trap.
M A-



VIERDE, BEDRTF. 7evende toneel. 137
majoor.
Een woord voor dén wijzen ! Ik ben een oud krijgsman; beneed uwen tijd wel; en vertrouw mij gerust toe de oude kat aan de ftaak te binden.
charlotta, iegen de Majoor.
Zicht, zacht! Zoo luid niet.
karel.
Majoor gij hebt den post van Ichildwacht eerder dan dien van veldheer op u genomen.
majoor.
Zeg liever de post van vriend, lieve jongen! en deze kan den Veldheer geen fchande aandoen.
(Hij vertrekt.") AGTSTE TOONEEL,
karel en charlotta. charlotta.
Wel , Karei, wilt gij u eenige weinige oogenblikken aan mij overlaten ?
karel.
Zeer geerne ; maar laat mij , alvorens 'er iemand voorbij kome, u de eenigfte betaling doen, welke ik immer aan u in vergelding kan geven voor uwe oiigemeene edelmoedigheid.
I 5 char"



133 De W.I. ENGELSCHMAN in LONDON.
charlotta.
Z-cht, zacht, een zoo verachtlijk ding als geld, moet tusfchen ons geen plaats hebben. — Wat zal ik zeggen! o Karei! o Dudleij! in hoe veele moeilijkheden hebt gij mij gewikkelt. Hoe gemeenzaam wij geleeft hebben, word ik fckicr afgefchrikt , van 't gene ik besta , en hoe augftig ik deze gelegenheid gezogt hebbe, dringt de vrees mij fchier dezelve te laten varen.
k a r e l.
Gij jaagt mij fchrik aan.
c harl ott a.
Uw voorkomen en daden hebben zoo fchuw geweest, en zijn op dit oogenblik zoo affchnk. kende, dat, indien ik niet hoopte dat kieschheid en geenzins afkeerigheid u zulk een gedrag inboezemde, fchaamte en vrees mij zoude doen wegzinken; dan, de tijd dringt, ik moet fpreken, en duidüjk tevens. Indien gij thans in 't bezit waart van de nalatenfchap uwes grootvaders, gelijk gij van rechtswegen behoorde te üijn, en gij genegenheid had om naar eene gade voor u uittezien, zoudt gij in zulken gevalle, uwe onwaardige Charlotta kunnen verè'eren met uwe verkiezing?
k a r r l.
Mijne onwaardige Charlotta! De hemel zij mijn getuige! dat niets op aarde mij zoo waardig



VIERDE BEDRTF. agtste toneel. 139
dig is als uw geluk , niets zo dierbaar als uw perfoon ! maar, armoede , fchande , verwijt van vrienden , befpotting van iedereen op den hals te halen van eene edelmoedige weldoenfter , dicfaclitiglijk een onnoozel en oprecht hart , het welk geen het minfte wantrouwen voed te belagen, ó Charlotta ! waardig ongelukkig meisje , zulks kan niet gefchieden.
c h a rl ott a.
't Is goed dat gij het geringe voordeel, het welk de fortuin alleen mij boven u heeft gegeeven , veels te hoog fchat , het zou anderzins niet mogelijk zijn onze verdiende tot een evenwicht te brengen. Koom , mijn waarde Karei, ik bezit genoeg , bevlijtig u het zelve te vermeerderen door het met mij te deelen : eenige erfgename van mijns vaders goederen , zal ik binnen korten mij in het bezit daar van geftelt zien: inmiddels zult gij u bij uw Regiment gaan voegen ; laat ons eene fcheiding voor -omen , en ons nog dezen avond begeven naar dat gelukkig land waar het huwelijk nog vrij is ; breng mij op dit oogenblik naar het verblijf van Belcour.
karel.
Van B'lcour ! — (ter zijde.) Die naam is een flecht voorteken en haatlijk : bloedige onverbiddelijke eer !
charlotta.
Peinst gij ? Stel mij in zijne handen , en bei
reid



140 De w, ï. ENGELSCHMAN in L0ND0N. rejd vervolgens alles tot onze ontkoming : hij is de edelmoediglte en tevens de eerlijkfte man.
karel.
Eerlijk ! de eerlijkfte •'
charlotta.
Kunt gij 'er aan twijveleu ? Draalt gij ? Hebt gij uwen brief vergeten ? Wel nu , 't was Belcour, die mij tot dezen voorflag aanzette , die mij beloofde de middelen daar toe te verfchaffeu en die ongevergt mij zijnen bijftand aanbood. m a j j o r , ( haaflig in tredende. ) Loop, vlieg , om des heiligen Antoniojt wille» weg, zeg ik u, te paard: Het gefprek is gefindjgt, de vergadering gefcheiden en de oude Dame nadert op eenen Piémonteefchen draf, zij is flechts een piftoollehoot van uwe legerplaats' charlotta, (tegen Karei.) Hier, langs dien weg , de achter trap af. ó Karei , denk aan mij!
karel.
Vaarwel! — Ik voel dat ik een bloodaart ben!
(Hij vertrekt.')
ciiarl otta.
Wat meent hij ?
MAJOOR.
Doe geene vragen, maar pak u weg (zij vertrekt.) Zij heeft des jongelings moed gekoeld
en verwonderd zich over zijne bloóheid!
t Is maar zeker dat 'er verdoemt veel kwaad
ge-



VIERDE BEDRTF. negende toneel. 141
gebrouwen word tusfchen de hijena en haaren Advocaat. — De droes , ik wil mij achter dit fchut verbergen en luifteren : een goed foldaat moet fomtijds in eene hinderlage zoo wel als in 't open veld vechten. (Hij verfchuilt zich.~)
NEGENDE TOONEEL.
mevrouw rusport «1 varland. mev. rusport.
Voorzeker hoorde ik iemand! luifter! — Neeri, 't zijn de boden, die de achtertrap afloopen. Wel nu , Mijnheer Varland, ik denk dat wij de zaak thans eens zijn. Gij zult mijn geld aannemen , en uw gewisfe zal u niet langer in den weg zijn.
varland.
U.v vader was mijn weldoener; zijn testament behoorde geheiligt te zijn ; maar zal hij 'er iets van weten al offer ik het der vlamme op? Dudleij 't is waar , heeft mij noit leed gedaan ; maar evenwel vijfduizend ponden zullen mij ook geen leed doen. Zoo dat, Mevrouw, om kort te zijn, ik uwe aanbieding top. — Ik zal intusfehen met mijn klerk fpreeken , die tot getuigen heeft gedient bij het tekenen van het Testament, en morgen ochtend zal ik het u ter hand flellen , mits gij mij de vijfduizend ponden betale.
me-



142 De W. I. ENGELSCIIMAN in LONDON
m v. rusport.
De koop is gemaakt: ik zal uafwagten. Vaarwel.
(Zij vertrekt.)
v AR land.
Laat eens zien. Vijfduizend ponden gereed geld voor 't verdonkeren van dit papier , het welk mij geen vijf oortjes waardig is ; die fom kan ik gemakkelijk naar mij nemen ; maar tevens kan ik niet ontkennen dat ik even zoo gemakkelijk een ander van 't zijne beroove. 't Is nogthans een goede ronde fom om in eens mij toegeteld te worden tot een Iteekpenning; ja, maar 'tis een verdoemd guiteftuk van mij die fom aantenemen.
majoor (ter zijde). Zoo, zoo die knaap zegt zich zelve de waarheid , fchoon hij anderen voorliegt.
var land.
't Is eene trouwloosheid jegens mijnen weldoener ; 't is eene gruwzame misdaad.
Mrar de man is dood en kan mij die nimmer verwiuen. — Ik beroof evenwel den jongen Dudleij van deszelfs vaderlijk erfgoed, Dit is hard ik ontkenne het niet ; maar hoe kan het deeren daar hijf 'er niets van weet?
majoor, (ter zijde.)
De advokaten zijn zoo gewoon voor de guiteftukken van anderen te pleiten , dat zij nimmer
eene



VIERDE BEDRTF. negende toneel. 143
eene ontfcliuldiging ontberen voor 'ij gene zij eigens uitvoeren.
varland.
Ware ik nu verzekerd dat Dudleij mij de helft van 't geld zou willen afitann voor 't aan den dag brengen van dit testament , va.i het gene Mevrouw Rusport mij aanbied voor 't verduifte. ren van het zelve , zou ik mij liever met hem verdaan en blijven een eerlijk man voor de helft van de fom ; hoe zeer wcnschte ik dat ieder Heer van mijn beroep de hand op zijn hart konde leggen en het zelfde zeggen.
majoor, (fchielijk van achter het fchut komende.)
Een fteekpenning, ouden Heer ! Vcrlla je me ? neen, fchrik niet, en da niet verbaast; gij vreesde niet voor uw eigen gewisfe , en behoeft derhalven niet bevreest te zijn voor mij.
varland
Voor u, Mijnheer, eilieve, wie zijt gij?
majo or.
Ik zal 't u zeggen wie ik ben. Gij fchijnt te verlangen eerlijk te zijn, maar hebt geen harts genoeg om daar toe de middelen te gebruiken ; wel nu, ik ben de gefchikfte man des werelds om u zulks te maken, want indien gij niet oogenbliklijk mij dat papier aflange , zal ik u, fchurk , bij mijn ziel, geen enkel been van uw lichaam ongebroken laten.
var-



144 De W. I. ENGELSCIIMAN in LONDON
varland.
Wat recht hebt gij , bid ik u, mij dat papier te ontnemen ?
majo or.
Wat recht hebt gij , bid ik u, het aan den jongen Dudleij te onthouden ? ik weet niets van den inhoud van het gefchrift, maar ik heb alle reden om te denken (dat het zelve veiliger zal wezen in mijne handen dan het is in" de uwen. Zonder derhalven veele woorden te gébruiken, zo geef het mij over , en fpaar u zeiven een dragt (lagen.
varland.
Ik zie wel , Mijnheer, dat het best voor mij is van de nood eene deugd te maken; daar is het , ik heb mijn gewisfe bevrijd ten koste van vijfduizend ponden.
majoor.
Vijfduizend ponden ! goede hemel ! wanneer dergelijke veizockingen in de rechten plaats hebben , behoeven wij ons dan wel te verwonderen dat fommige rechtsgeleerden die faculteit fchande aandoen ?
varland.
Daar gij thans het papier in uwe handen hebt, zo handel als een eerlijk man en bezorg het aan Karei Dudleij.
majoor.
Een eerlijk man ! Zie hier mijn vriend , ik
ben



Pierde bedrtf: tiende toneel. 145
ben krijgsman en dit is geenzins het liverij van een fchurk. Daar en boven, manneke, ben ik een Ierschman ; mijn land is geen fchurken land. Nu, fchelm, fc'oeer u weg ; en zoo gij immer beftaat binnen deze deuren te komen of aan Me_ vrouw Rusport iets te reppen van het voorgevallene, zal ik u de beiden ooren affnijden en de kaak het werk uit de handen nemen.
varland.
Ik wenschte flechts dat ik buiten zijn gezicht ware ! (beide binnen. ')
TIENDE TOONEEL.
Perbeeld een vertrek in *t buis van den Heer stokwel.
stokwel.
Ik moet mij aan Belcour bekent maken : die edelmoedige daad , welke Dudleij mij daar van hem verhaalde , bevredigt mij in eens met hem: mij langer bedekt te houden valt mij te fmertelijk ; ik zal 'er grootsch op zijn hem voor mijnen zoon te erkennen; maar zie , daar is hij.
belcour, treed binnen en werpt zich op eene Sopha.
o Mijn verbrast keerkringig geitel ! Gave de hemel dat ik in de fneeuw van Lapland geboren ware , en nooit den gezegenden invloed der zonne gevoelt hadde , dan zoude die vurige K . hart».



ï4<S De W. I. ENGELSCHMAN in LOKDON.
hartstochten mij nooit in vlam gezet hebben!
stokwe l.
Zoo , zoo , gij fchijnt ongeiïelt, Mijnheer Belcour ?
belcour.
Ongeftelt , Mijnheer ? Waarom verliet ik ooit den grond daar ik geboren wierd? Welk kwaad gefiarnte voerde mij uit die warme zonnige [treek, waar de naakte natuur zich onvermomt vertoont, in dit koude , beramende en listige land ?
stokwel.
Kom, Mijnheer , gij hebt een guit ontmoet; wat wil dat zeggen ? algemcene gevolgtrekkingen zijn haatelijk.
belcour.
Neen, Mijnheer, ik heb onderweg leeren overpeinzen , ik ben uit de ichool van dwaasheid , gewoel en woede gekomen en heb een Itilzwijgend vermaner aangetroffen. Wel, wel, een fchurk! 't was niet te verduwen ; ik bid u, Mijnheer , ftoor u aan mij niet.
stokwel, (ter zijde.') Helaas! mijn hart bloed voor hem.
belcour.
En nogthans had ik hem wel mogen aanhoo' ren. De plaag fla dien onbezuisden lerschmr.n, die daar zo woest kwam inlopen! Het haastige van de daad had misfchien de gebeurtenis kunnen



VIERDE BEDRTF. tiende toneel. 147
nen verzachten. Een bepeinst ftuk heeft minder verfchooning intebrengen. Mijnheer
Stokwel, mijn gezelfchrp kan u niet aangenaam zijn.
s t o kw e l.
ó, Mijnheer, maak geene verfchooning. Ik kan niet denken dat gij mij te gretig hebt gevonden in 't navorfchen van uwe geheime vermaken en bejagingen; zulks is mijn aart niet; nogthans zijn 'er tijden dat gebrek aan nieuwsgierigheid, gebrek aan vriendfehap zou aanduiden.
belcour.
Ach! Mijnheer , mijn geval is van dien aart dat gij en ik deswegens nimmer eveneens zullen denken ; de kribbige regels, aan welken ik verbonden ben, zijn niet te vinden in uwe kantoorboeken noch zullen voor gereede munt doorgaan in het kantoor eens handelaars.
sT o kwel.
't Is zeer wel , Mijnheer ; indien gij denkt dat ik u eenigen dienst kan bewijzen , zou het misfchien uwe beproeving waardig zijn, vertrouwen in mij te Hellen , zoo niet, dan is uw geheim veiliger in uwen eigen boezem.
belcour.
Zulk eene edele denkwijze vordert mijn vertrouwen. Mag ik u bidden, Mijnheer Stokwel, zoo zet u bij mij neder; en laat ik u zeggen : dat ik met den jongen Dudleij ia een zaak geK 2 Wijj,



IA3 De W. I.ENGELSCHMAN in LONÖON.
wikkelt ben daar de eer mede bemoeit is; fchoon ik nu geen boon van iemand kan dulden , zou ik evenwel niet geerne iemand van 't leven be rooven.
stokwel.
Ik ken den jongeling zeer wer, en ben tevens onderrigt v n uwe edelmoedigheid jegens zijnen vader; welk verfchil toch kan 'er tusfchen u beiden ontdaan zijn ?
belcour.
Eene dwaze drift aan mijn kant en eene trotfche terging aan den zijne. Ongelukkiglijk, IVlijnh.er Stokwel, heb ik een Deern ontmoet, die ongemeen 'fchoon is , en daarenboven een zoo natuurlijk zedig voorkomen heeft , dat indien ik geene ftellige verzekering gehad hadde dat zij eene verkrijgbare lichtekooij waare, ik alzoo wel gedagte zou gemaakt hebben om de kuifche Diana aanteranden.
een bediende, (binnen tredende.) Stokwel, (tegen den bediende.)
Hoe nu, komt gij ons ftooren ?
Br. diende, (tegen Belcour. )
Mijnheer, daar is een Iersch Heer, die géén belet wil aannemen , maar aandringt om dadelijk met u te fpreken over zaken van de uiterite aangelegenheid.
b f.lcou r.
Laat hem binnenkomen, 't Is de Ierfche Officier



FJERDE BEDRTF. tiende toneel. 149
cier, die ons fcheidde en die , vermoedelijk , mij de uitdaging komt brengen van den jongen Dudleij : ik zou 'er een lang verhaal van gemaakt hebben, en hij zal het u in drie woorden zeggen. de majoor, (treed in.) majoor.
Geluk aan u, Waarde ! en gij, Mijnheer, met u heb ik een klein woordje afzonderlijk tefpreken.
belcour.
Spreek , bid ik u, overluid wat gij te zeggen hebt, die Heer is mijn hijzonderen vriend. majoor.
Als gij het zoo verkiest , moet ik u zeggen dat de Vaandrig Dudleij, geerne u voor den degen zoude afwagten aan gindfchc Lenden herberg in de Bisfchopsftrnat, tegen negen uren, gij weet waar het is ?
belcour.
Ik ken de plaats en zal mij daar laten vinden.
majoor tegen stokwel. Verkiest gij van de partij te zijn, Mijnheer ? Wij zullen een vierden man noodig hebben. stokwel.
Hoe woest ook deze gewoonte zij , item ik in uwe aanbieding , en alhoewel ik niet volkomen onderrigt ben van de oorzaak des twists, zal ik mij wegens de billijkheid verlaten op de eer van Belcour , en gewillig mijn leven ter zijner verdediging wagen.
K 5 MA-



i5o De W. I. ENGELSCHMAN i.m LONDÖN.
majoor.
Mijnheer, gij zijt een man van eer , en ik znl büjde zijn mij nader aan u bekend te mogen maken — maar hoor hier , Belcour, ik zou haast een gedeelte van mijne boodfehap vergeten hebben: Hier is het geld, het welk gij den ouden Dudleii fchoot: gij kunt het natellen; 't is een volle aflosürig. De jonge knaap kan u thans met een vrij gevvisfe om hals brengen en als hij u dien ftoot zal gegeven hebben, laat zulks u dan tot een wanrfehuwing ftrekken om nimmer de zuster van een fatzoenlijk man in haar eer te beledigen.
belcour.
De zuster ?
majoor.
Ja , de zuster, 't is immers verflaanbare taal, die ik tot u fprcek , doet het niet? Dezu ter of anders Louifa Dudleii, zoo word zij genaamt, naar mij voorftaat , noem haar zoo als gij wilt. Maar; bij St.Patrik \ 't is een dwaas (luk, Belcour , de eer te belagen van een arme onnoozele Deern , daar 'er zoo veele in de ftad zijn, die de hare voor u veil hebben. (Hij vertrekt.")
st o k w e l.
Welk een donderlhg is dit voor mij; o.' waft hebt gij gedaan , en in welk eene affchuwlijk'e daad heb ik deel genomen? Zoo ik hem wel verfta , hebt gij de zuster van den jongen Dudl-ii
in



VIERDE BEDRTF. tiende toneel 151
iti haare eer zoeken aantetasten: tegen mij fpreekt gij van een allerhans ligtekooi; de Deern van wie hij fpreekt , heeft indedaad fchoonheid genoeg 'ora uwe driften optewekken, maar zij bezit tevens eer. onfchuld , en die eenvoudige zedigheid, welke in ftaat zijn om de losbandigfte hartstochten aftefchrikken. Indien gij u aan haar vergreepen hebt, Mijnheer Belcour, wil ik niets meer met u te doen hebben, ik onttrek mij uwer en zweer alle verkeering en vriendfehap met u af voor altoos.
belcour.
Hebt Hechts een oogenblik gedult: wij fpreken indedaad van dezelfde perfoon, maar zij is niet onfchuldig , zij is de Zuster niet van dén jongen Dudleij.
stokwel.
Wie zeide u dit?
belcour.
De vrouw, bij wie zij in huis is, de perfoon, die mij tot haar aanfpoorde , en die de middelen beraamde tot onze famenkomst.
stokwel.
En wie is die vrouw, wie is die perfoon ?
belcour.
Haar man is Fulmer: ik verzeker u dat ik niets gedaan heb dan na van alles wel onderrigt te zijn geweest.
K 4 stok-



152 Da W. I. ENGELSCTIMAN in L0ND3N.
stokwel. '
Fulmer , Fulmer ? (A</' trekt de fchel; een bediende treed bin'nen aan wien^ hij zegt) zend den Heer dtukelij terftond hier. — Ik begin door deze duiftere zjak heen te zien : Mijnheer Belcour, Mijnheer Belcour, gij zijt niet opgewasfen tegen de loosheid en listige flreeken van deze bedriegelijke Stad. (Stukelij treed binnen.) Zeg eens, Stukelij, welk is de naam van het vrouwsperfoon en den man dien men gevat heeft op vermoeden dat zij geftolen juweelen veilden aan onzen buurman den juwelier.
s t u k e l ij.
Fulmer.
stokwel.
Zoo.
belcour.
Zoudt gij mij eenige dier juweelen kunnen la ten zien.
stuke lij.
Ik heb 'er thans eenige bij mij; welke ik voornemens was aan den Heer Stokwel te vertoonen.
sto kwel.
Ceef ze mij over: maar wat zie ik? Zoo waar als ik leef, het zijn dezelfde juweelen , die mij door Jufvrouw Rusport gezonden werden , en welke ik u ter hand ftelde om ze aan Jufvrouw Rusport te rug te geven.
bel-



VIERDE BEDRTF. tiende toneel. 153
belcour.
't Is zoo ; maar in plaats van zulks te doen gaf ik ze aan Jufvrouw Fulmer, die ze voor mij moest aanbieden «an Jufvrouw Dudleij.
stokwel.
' Ongetwijvelt niet inzicht om haar tot uwen wil over te halen,
belcour.
Ik beken het.
stokwel.
Schaam u, fchaam u , en gij verliet u op het zeggen van dat vrouwsperfoon wegens het karakter van Jufvrouw Dudleij ?
belcour.
Ik meende dat zij haar kende : want ik zweer, bij den hemel! dat ik liever zou hebben willen fterven dan beftaan eene deugdzame vrouw of een man van eer te beledigen.
stokwel.
Ik geloof wat gij zegt; maar zie eens hoe gevaarlijk het is een losbandig leven te leiden ; men word verraden , beftolen, misleid, en zoo de voorzienigheid het niet verhoed hadde, zoudt gij gevaar geloopen hebben om met alle uwe dwaasheden op uw hoofd de wereld uitgezonden te worden. — Waarde Stukelij, ga bij mijn buurman , zeg hem dat ik de eigenaar ken van de juweelen , en verzoek hem dat hij de veilders van dezelven onder eene goede wacht dos K 5 bren-



154 Dz W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
brengen naar de London-herberg, en wagt daar op mij.
( Stukelij vertrekt.) Ik vrees dat de wetten niet voorzien hebben in de ftraf voor het fchelmff.uk van die knap.n. — Maar zeg mij , Mijnheer Belcour, hoe
ware bet toch mogelijk dat gij op het zeggen van zulk volk iets konde aannemen?
BELCOUR.
Ómdat ik niet lang genoeg in uw land gewoont had om te weren hoe weinig ftaat op dergelijke lieden te maken is. Dan, hoezeer ik mij overtuigd hield van Jufvrouw Dudleijs Hecht gedrag, moet Vi echter aan u bekennen dat het voorkomen van hare eenrouwdigheid en zedigheid mij deed aarzelen , voor al toen ik zag dat zij in Jul vrouw Rusports gezelfchap wiérd toegelaten.
STOKWEL.
Goede hemel! gij ontmoette haar bij Jufvrouw Rusport en konde toen nog twijvelen of zij een meisje van fatzoen ware ?
belcour.
Misfchien zoudt gij u deswegens niet hebben kunnen bedriegen: maar in mij, die volkomen vreemd was , is , hoop ik, zulks niet kwalijk te neemen ; ik wist niet van welke loosheden de jonge Dud'eij zich kon bedienen om haar karakter verborgen te houden, ook wist ik niet welke fchande aan de ontdekking gehegt ware.
STOK-



VIERDE BEDRTF. tiende toneel. 155
stokwel.
Ik zie dat de ftrik voor u gefpannen was, en dat gij denzelven ter naauwer nood ontfnapte : gij vervoegde u bij eene fatzoenelijke jufvrouw met den frisfchen wierook van een losbandig bewonderaar , en gij berokkende u den wrok van een man van eer , die zich verplicht acht haar te befchermen: wel aan,mijn Heer, gij moet voor uwen misftap boeten.
belcour.
Ik ben bereid de Jufvrouw de boetveerdigftè voldoening te geven, zulks komt haar toe; maar in het "verrigten van eene billijke daad zal nimmer gezegt kunnen Worden dat mijne ziel de minfte vrees liet blijken. Ik heb eene uitdaging ontvangen van haren broeder : nu , fchoon ik mijn gantfche fortuin en om dus te fpreken , mijn leven zelf geven zoude willen om haar geluk te bevorderen , kan ik echter geen aasje van mijn eer aan haar afftaan : men heeft mij den naam van fchurk toegeduwt.
stokwel.
't Is zoo , Mijnheer , maar gij bedroog u in haar karakter en hij bedroog zich in het uwe, dwaling baart dwaling.
belcour.
Schurk, Mijnheer Stok.nl, is een ruw woord.
stok-



r55 De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
stokwel.
't Is een ruw woord, en behoorde i.ngetrokken ti worden.
BELCOUR.
Kom, kom, het zal ingetrokken worden.
j tok wel.
Of anders zal 'er volgen ? ... De degen is getrokken en om de wond te heeien, welke gij aan den goeden naam der zuster hebt toegebragt, maakt gij eene eerlijke vergoeding door den broeder te vermoorden.
belcour.
Vermoorden !
stokwel.
Zoo fchrijft en noemt de Godsdienst het. Inhei woordenboek van de hedendaagfche eer word zulk eene benaming niet gevonden, — Maar , kom, ik wanhoop niet om den een te vrede té Hellen zonder den anderen te Alarmeeren; dat afgedaan zijnde, heb ik eene ontdekking te doea waaraan ik hoop dat gij rian in Maat zult zijn geloof te liaan, ~



VTFDE BEDRTF. eerste toneel. 157
FT F D E BEDRTF. EERSTE TOONEEL. ! Het Tooneel verbeeld de London- Herberg.
majoor, stokwel, karel en belcour.
majoor'.
Dat is gelijk aan, Heeren! Gij verftaat elkanders gedagten, en nsar ik kan merken Hebt gij niets anders bij u dan uwe degens. Gij kundt derhalven , zonder verdere plichtplegin- . ' gen, nu maar aan 't werk gaan.
s t o k w e l.
In eene waarlijk goede zaak zult gij ons niet achterlijs vinden; maar alvorens verder te ffann, wilde ik dezen jongen Heer vragen of hij eenige verklaring zoude verlangen van den Heer Belcour?
KAREL.
Van den Heer Belcour, neen; züne daden fpreken voor hem; maar aan u, mijn Heer^ zou ik geerne eene vraag doen.
5tokweu
Doe dezelve.
ka-



J53 De W. L ENGELSCHMAN in LONDON.
karel.
Wat is de reden , mijn lieer Stokwel, dat ik een man van uw karakter aan deze plaats aantreffe ?
stokwel.
Daar zal ik u terflond op dienen, zonder dat mijn antwoord u zal mishagen. Ik kom hier ter verdediging des goeden naams van Jufvrouw Dudleij, en om den hoon te vergoeden eene onfchuldige Juffer aangedaan.
majoor, ( ter zijde. )
Bij mijn ziel! de man weet dat hij zal moeten vechten, hij vergist zich enkel in de partij tot welke hij behoort.
stokwel.
Gij ftaat op het punt om den degen te trekken ter wederlegginge eener befchuldiging tegen de eer van uwe zuster. Dit zoude eene goede daad zijn, indien 'er geene beter middelen voor hande waren. De bewijzen van haar onfchuld hebben wij in onze boezems, en indien wij komen te vallen, vernietigen wij de fïerkfte overtuiging, die men van haar onfchuld hebben kan. &'
karel.
Hoe moet ik dat verftaan, mijn Deer?
s t o k w e l. Dezen Heer zou zulks best aan u konnen verklaren; maar de onverdiende naam, welken gij hem gegeven hebt, houdt zijnen mond voor
u



FTFDE BEDRTF. eerste toneeL. 159
u gefloten: — daar ik onder zulk een beletzel niet ligge, en indien gij uwe gramfchap voor eenige weinige oogenblikken kundt matigen, verzoek ik Hechts twee getuigen te mogen inroepen, die alle zwarigheden in eens zullen wegnemen. — Oppasfer, breng de beide perfooneu hier, die buiten ftaan.
majoor.
Trekt van leer, waartoe zoo veel gebabbel over de zaak. Kundt gij uw vcrfchil niet eerst beflisfcn en daar na over het zelve zint.visteu?
(Fulmer word met deszelfs vrouw binnen gebragt.')
KAREL.
Hoe ! Fulmer met deszelfs vrouw geboeit? stokwel.
Ja, mijn Heer, deze zijn die eerlijke lieden, bij welken gij uw intrek had; doch ze zijn thans in de boejen om het bedrog door hen gepleegf aan dezen Heer, wegens zekere juweelen , die men voorgaf aan uwe zuster te zijn ter hand geftelt. — Zijt zoo goed, Jufvrouw Fulmer, l et gezelfchap te onderrigten waarom gij zoo fchandelijk den goeden naam eener onfchuldige Jufvrouw bevlekte door aan den Heer Belcour, te verzekeren dat Jufvrouw Dudlei] niet de zuster maar de meestres was van dien Heer?
JUF-



15c.' DE W. I. ENGELSCHMAft in LOKDON.
jufvrouw fulmer.
Ik weet niet wat recht gij hebt om mij te ondervragen , en ik meen niet te antwoorden dan daar het te pas zal komen.
stokwel.
Had gij te voren zoo wel gezwegen, Mejufvrouw, zou zulks u eenige moeite gefpaart hebben, wij hebben evenwel uwe belijdenis niet nodig. Deze brief, dien gij den Heer Belcour fchréef, geeft duidelijk genoeg uw ontwerp te kennen, en deze juweelen , die indedaad aan jufvrouw Rusport behooren, bevestigen uwe fchuld : het gericht , Jufvrouw Fulmer , zal u doen fpreken, alhoewel ik zulks niet kan doen. Schout, geef acht op uwe gevangenen. fulmer.
Wagt een oogenblik. Mijn Heer Stokwel, gij zijt een Heer, die wereld-kennis bezit, en dié lid zijt van 't Parlement, wij willen geen poging aanwenden om u langer te misleiden, wij weten dat de rechtbank voor ons open flaat, èn weten tevens alles wat de wet tegens ons vermag. De Heer Belcour wierd gewis flecht behandelt , gelijk Jufvrouw Dudleij mede gedaan werd. Ik heb 'er echter geen deel aan ik veroordeelde altoos het ontwerp als een dwaas-verzonnen ftuk, doch het was een gewrocht van Jufvrouw Fulmers brein, het geen haar niet uit het hoofd te praten was. . . .
JUF-



VTFDE BEDRTF. eerste toneel. 161
jufvrouw fulmer.
Gij zijt een dwaas mensch, mijn Heer Fulmer, en zoudt des beter doen uw tong niet te roeren.
fulmer.
Derhalven, als ik wilde zeggen, indien gij haar naar het fpinhuis zond, zou zulks niet kwaad zijn, en indien gij haar eene kleine kastijding wilde laten geven , zou zulks haar misfchien beter maken. Voor mij, mijn Heer Stokwel, daar ik een geletterd man ben, verzoek ik u, mijn beroep geen fchande aantedoen.
s^t o k w e l.
Gij zelf zijt het, mijn Heer Fulmer, die uw beroep onté'ert, niet ik; — weg derhalven niet u, zonder te verwagten dat ik het belang van het menschdom zoude verraden om zulke ftokebranden als gij zijt te fparen. Breng hen weg, ik fchaam mij te denken dat twee zulke deugnieten de magt zouden hebben om twee eerlijke lieden vijanden te maken.
(Fulmer enz. binnen.')
karel.
Mijn Heer Belcour, wij hebben eikanderen miskent. — Kom aan, vergifnis aan weerskanten. Ik ben overtuigt dat het nimmer uwe bedoeling kan geweest zijn mijne zuster te beledigen , en ik vraag u vergifnis voor de uitdrukking, van L wel-



ïfc De W. I. ENGELSCIIMAN in LONDON.
welke ik mij in mijne verontwaardiging tegen u bediende.
belcour.
't Is genoeg, mijn Heer, de misdag begon aan mijne zijde, en indien Jufvrouw Dudleij hier ware, zoude ik de eerde daar voor boeten.
stokwel.
Koom, laten wij ons allen naar "mijn huis begeven , om 'er den avond vriendelijk door te brengen : wij zullen 'er te famen vrolijk wezen , waartoe ik alles reeds bedelt hebt; zoo ik mij niet bedrieg zal Jufvrouw Dudleij en haar vader zich daar laten vinden. Wat zegt ge, Majoor, verkiest gij mede van de partij te Zijn? ,
MAJOOR,
Zeer geerne, mijn Heer Stokwel, een vcrfch!l in 't vriendelijke vereffend is beter dan eene met bloedgekogte overwinning. Geef mij uw hand, Belcour, bij mijn ziel, gij zijt te hupsch om [in dit Land te leven. En nu, mijn waarde knaap, dewijl de vrede aan weerskanten gemaakt is, moet ik u eene ontdekking doen, die gij zelfs dient te ontwikkelen, want, de drommel haal me, indien ik 'er het rechte begrip van heb, Alles wat ik 'er van weet is, dat uwe moei Rusport, geholpen van eenen lagen fielt van een Advokaat, wiens naam ik vergeten ben, een famenzweering tegen u maakt.
KA-



VTFDE BEDRTF. tweede toneel. 163
karel.
Hoe een famenzweering! waarde Majoor, bedenk u wel.
majoor.
Bij mijn ziel, ik heb het vermogen niet om mij zeiven wel te bedenken; maar ik heb hier of daar een papier bij mij, 't geen u van de zaak meer opening zal geven dan ik kan doen. Als ik bij den koopman koom , zal ik mijn best doen om het voor den dag te brengen.
karel.
Goed zo, handel zoo als gij het goed vind, inmiddels betuig ik dat gij mij niet weinig nieuwsgierig gemaakt hebt.
TWEEDE TOONEEL.
Het Ttoneel verbeeld stokwels huis.
Kaptein dudleij, louisa en stukelij.
dudleij.
En zijn die ellendige Fulmer en deszelfs wijf in hechtenis?
s t u k e l ij.
Ze zijn wel verzekert, ik verzelde hen tot aan de herberg, daar uw zoon moest komen, en ging vervolgens om u optefporen. Gij kundt vast ltaat maken dat de Heer Stokwel tot hec uiterften de wetten tegen hen zal doen gelden.
L 2 DUD-



164 De W. I. ENGELSCIIMAN in LONDON.
\ p u d l e ij,
Welke rampen zouden niet hebben kunnen ontftaan uit hunne vervloekte ontwerpen, zoo dezelve niet bij tijds waren ontdekt geworden.
louisa.
Ik blijf evenwel nog geftadig in vrees, en beef op de gedagten dat de heftigheid van Belcour en Kareis drift geene opheldering zullen afwagten, maar hen beiden tot uitterlïens voeren alvorens de misvatting kunne opgehelderd Worden.
s t u k e l ij.
Vrees niet, Mejufvrouw, 'er is geene zwarigheid, de Heer Stokwel is bij hen. Gij kunt niet veronderftellen dat hij u hier zoude genodigt hebben om eenige andere reden dan om hun lieder bevrediging te vieren , en eene vergoeding of boete van den Heer Belcour aantenemen.
d u d l e ij.
Zijt gerust, Louifa, dat de eer en befcheidenheid van den Heer Stokwel ons tegen alle gevaar en belediging befchermen zullen ; hij weet zeer wel dat wij niet zullen dulden dat de eer van onze familje beledigt worde, en hij heeft gewisfelijk ons uitgenoodigt om deswegens in 't vriendelijke alle voldoening te ontvangen.
louisa.
Gave de hemel dat zij te rug waren!
stu-



VTFDE BEDRTF. derde toneel. i6"s
s t u k e l ij.
Gij kondt hen ieder oogenblik verwagten; en zie daar, Mejufvrouw, overeenkomfiig uwen wensch, zijn ze reeds hier.
(Stukelij binnen.) DERDE TOONEEL.
dudleij, louisa, karel, stokwel
en de Majoor O-flahertij, (deze beide laatfte komen na Karei in.
louisa, (tegen haar broeder.) ó Karei, ö broeder, hoe konde gij zoo met mij handelen? hoe konde gij mij zéggen dat gij naar Mevrouw Rusport ging, daar gij integendeel uitging om den Heer Belcour te bevechten. Maar waar is hij ? waar is uwen tegenin/ever ?
stokwel, (inkomende, tegen Kaptein Dudleij.)
Kaptein, ik ben verheugt u te zien, en gij, Mejufvrouw Dudleij, doet mij eene bijzondere eer aan: wij hebben daar een zeer ongemeene en gevaarlijke misvatting vereffent: mijn vriend Stukelij zal gewisfelijk u daar van eenige bijzonderheden gezegd hebben.
d u d l e ij.
Zoo deedt hij ook; ik denk te wel wegens
den Heer Belcour om te gelooven dat hij met
L 3 op-



166 De W. I. ENGELSCIIMAN in LONDON.
opzet een onnoozel meisje zou hebben willen beledigen, en ik ken uw karakter te wel om te kunnen veronderftellen dat gij hem in dat opzet zoudt geflïjft hebben. Ik twijfel derhalven niet of alles zal zich met weinige woorden laten te regt zetten, zoo ras wij het vermaak hebben den Heer Belcour hier te zien.
stokwel.
Hij is voor een oogenblik het kantoor ingetreden, maar zal daadlijk zijne opwachting bij u komen maken; ik hoop flechts, Mejufvrouw, dat gij zijn gedrag geenzins naar de ftriktfte regelen der wellevenheid zult beoordcelen; zijn karakter is onder ons geheel nieuw, hij is de bewoner van een nieuwe wereld, ook moeten wij ons uit gastvrijheid en medelijden over hem erbermen.
VIERDE TOONEEL.
de vorige. — belcour intredende buigt zich voor Jufviouw Dudleij.
belcour.
Ik ben gelukkig en tevens befchaamt om u te zien; niemand, die wel bij zijne zinnen is zou u immer willen beledigen ; ik handelde onverftandig en zondigde tegen het licht der zonne toen ik uwe deugden over het hcofd zag; dan uwe fchoonheid, die bij mij alles verdoof-



VTFDE BEDRTF. vierde toneel. 167
doofde, hield alle uwe andere goede hoedanigheden voor mij verborgen; thans bemerk ik een zotskop geweest te zijn , dte aan liet onwaarfchijnlijkst verhaal geloof floeg, waar voor ik thans nederig uwe vergiffenis verzoek. l 0 uis a.
Denk 'er niet langer aan, het was eene verbijstering.
BELCOUR.
Mijn ganfche leven is ten naasten bij eene gedurige verbijstering geweest, het wierd in 't verborgen gewrocht en in dwalingen achtervolgt. Eenmaal , mijn Heer Stokwel, wierd mij de hoop gegeven, dat gij mij van die dolingen zoudt bevrijden; maar, of ik verdien uw vertrouwen niet, of ik" ben in mijne verwagting te leur geftelt.
STOKWEL.
Zoo haast deze Jufvrouw uwe vergifnis zal gelieven te bevestigen, zal ik u mijn vertrouwen weder waardig achten.
LOUISA.
Ik heb hem die gefchonken, zo rasch hij 'er om vroeg. —
BELCOUR.
Om mijn recht te bewijzen op zijn vertrouwen, zoo vereer mij, Mejufvrouw, met zoo veel van het uwe, van mij 'toetefïaan eenige weinige oogenblikken afzonderlijk met u L 4 te



168 De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
te fpreeken. (Zij wend ziek tot haren vader.)
dud leij.
Ik heb 'er niets tegen, Louifa: koom , mijrt Heer Stokwel, laten wij in een ander vertrek gaan.
k a r e l.
En nu. Majoor, verzoek ik u uwe beloften te vervullen en mij het gefchrift te laten zien, het welk gij meende eene famenzweering van mijne moei Rusport tegen mij te behelzen. Mij dunkt ik ben in 't wagten zeer geduldig geweest.
majoor.
Ik heb alle moeite aangewent om mij te herinneren alles wat ik beluisterd had. Ik heb het papier gevonden, en zal, zoo goed mogelijk u 'alles verhalen wat ik van de ganfche zaak weet.
( Binnen.) VIJFDE TOONEEL.
belcour en louisa. belcour.
Jufvrouw Dudleij, ik heb om dit verhoor verzogt , ten einde u te herhalen hoe ik mij fchame en welk berouw ik hebbe. Hoe zal ik immer boeten ? welk eene vergoeding kan ik u en de deugd doen!
lo ui-



VTFDE BEDRTF. vijfde toneel. 169
L O UIS A.
Gij zijt mij niets fchuldig, ook vorder ik niets van u dan ia het toekomende gunftiger van mij te gevoelen, wanneer gij, bij geval, aan mij moogt denken. Wat de deugd betreft, ik ben niet gerechtigt voor haar te fpreken; maar, indien gij, na dezen, op 'swerelds weg haar mogt verrasfen in de perfcon van een ellendig vrouwelijk fchepzel, zoo arm als ik, maar onder geene zoo goede befcherming, maak dan geen gebruik van uw vermogen om haar te overweldigen, voltooi uwe losbandige zegepraal niet , maar beur haar op , behoed haar voor fchande en leed, en bevredig haar weder met haar zelve.
BELCOUR.
Ik wil, ik wil: door uwe beeltenis altoos mij voor oogen te houden, zal de deugd een voorfpraak in mijn boezem hebben: maar zeg mij, beminnelijkfte, alfchoon gij de belediging vergeeft, kundt gij dan nog met alle uwe volmaaktheid den belediger dulden? kundt gij, daar ik u thans niet meer in dat valfche licht befchouw als vooren, in de volkomenheid uwer goedheid, insgelijks u weerhouden te denken aan de losbandige voorilagen, welke ik u deed, en mij befchouwen als uwen hervormden ea redelijken bewonderaar?
LOUI-



l?o De W. I. ENGELSCIIMAN in LONDON.
louisa.
Kunnen fchielijke hervormingen wel lang Mand houden ? en hoe kan ik mij verzekeren dat de eerde moije tronie, welke gij ontmoet , uwe zoo ondandvastige genegenheid niet zal verlokken , en dat ik u niet even zoo ligt zal verliezen als ik u gewonnen heb? ,
belcour.
Daardoor , dat alhoewel gij bij verrasfing mijn hart veroverde, ik geene neiging altoos hebbe om wcderfpannig te worden. Daardoor, dat van het eerde tijddip af aan dat ik u za£. gij ieder oogenblik in mijn oog meer waarde hebt gekregen. Daardoor, dat ik uit beginzel zoo wel als uit neiging onveranderlijk de uwe ben: om kort te zijn, daar zijn duizend redenen , die mij u doen beminnen; gave de hemel , dat ik 'er flechts één van in uwen tederen boezem kon overbrengen om u tot wedermin te bevveegen!
louisa.
Maar, . . . mijn Heer Belcour!
belcour.
Ik weet het, ik ben niet waardig dat gij uw oog op mij zoudt vestigen; ik weet dat ik behebt beu met duizend* gebreke» , dat ik kwijne aan duizende dwaasheden; maar daar is eene genezende kracht in uwe oogen,
wel-



VTFDE BEDRTF. vijfde toneel. 171
welke de herftelliiig zeker maakt, ik kan geen flecht mensch zijn in uwe armen.
l o u 1 sa.
Dat kundt gij nimmer zijn, mijn Heer: wie gij ook verëeren moge met uwe keuze, die vrouw zal, ik ftel 'er mijn leven borg voor, gelukkig zijn; 't is geenzins uit misvertrouwen dat ik niet kan befluiten , 't is eer's-halve, 't is om den behoeftigen ftand in welken ik mij bevinde; 't is om de wereld, die onze zaak nimmer rechtmatig zal beoordeelen.
belcour.
ó, Wie ben ik, en wie in de wijde wereld zal zich gelegen laten liggen aan zulk een naamloos, aan zulk een vriendenloos fchepzel als ik ben ? Jufvrouw Dudlrij , ik befpeur duidelijk nog geene vergiffenis van u verworven te hebben.
louis a.
Integendeel, gij zijt van mij volkomen verontfchuldigt.
belcour.
ó, Verzegel zulks dan met uwe hand, beminnelijkfte der vrouwen! bevestig het met uw hart; maak mij eerlijk gelukkig, en bekroon uwe boeteling niet enkel met uwe vergifnis, maar met uwe liefde !
louisa.
Mijne liefde!
bel-



172 De W. h ENGELSCHMAN in LONDOX
belcour.
Bij alles wat dierbaar is, mijn ziel is nog meer ingenomen met uwe deugden dan mijne oogen verrukt zijn over uwé fchoonheid. Och! mogt die zachte, die gevoelige beroering, gelukkig, een gunftig voorteken zijn! Twijvel niet, beraad u niet, draal niet: indien het geluk het doeleinde van het leeven zij, waarom laten het wij ons dan één oogenblik ontflippen?
ZESDE TOONEEL.
Louis a, belcour. De majoor in/redcnde, en kort daar op d u d l e ij , en
karel met stokwel. majoor.
Geluk, geluk, geluk! zing, dans, fpring en wees blijd' o.m uw geluk! maak een einde van de vrijerij, en val neder op uwe knien voor ieder Almanak-Heilig, want ze zijn alle aan uwe zijde, en de eerlijke .hupfche St. Patrik is aan het hoofd van hen allen.
karel, (tegen Louifa.)
ó Louifa! welk eene gebeurtenis. Wij hebben , door het gelukkigst toeval, een Testament ontdekt van mijnen grootvader, 't welk hij in zijne laatfle ziekte maakte, bij het welk mijne moei Rusport word afgezet met eene kleene jaarlijkfche rente, en ik benoemt tot erfgenaam
van



VTFDE BEDRTF. zesde toneel. 173
van zijne ganfche nalatenfchap behalven een legaat voor u van vijftien duizend ponden. louisa, ( tegen Karei.) Wat verteld gij mij daar! (tegen haar vader) 6, mijn Heer, onderrigt mij wat 'er van de zaak zij, en onderfteun mij in deze onvervvagte wending van 't fortuin.
dudleij.
Noem het geen fortuin; 't is het werk der Voorzienigheid, 't is de rechtveerdigheid des hemels, die niet duldde dat de onfchuld onderdrukt wierde, noch kon'toelaten dat uwe verachtelijke moei zich zou verheffen door wreedheid en bedrog.
(Een bediende luisterd Belcour iets in 't oor en vertrekt voort.)
majoor.
Met uw permisfie, Kaptein Dudleij, Sr. Patrik moet hier ook niet over het hoofd gezien worden; want, bij mijn ziel, indien hij het mij niet had ingegeven om achter het kamerfcherm te fluipen, toen uwe yrome Tante met ^den Advocaat te famen het fraije ontwerp beraamden, weet ik niet hoe gij immer zoude gekomen zijn aan 't papier, 't geen de Heer Stokwel thans bezig is te lezen.
dudleij.
't Is waar, mijn braven vriend, gij zijt de vader van deze ontdekking; maar op welke wijze
hebt



Ï74 De W. I. ENGELSCI1MAN in LONDON.
hebt gij dit testament uit de handen van den Advokaat weten te krijgen ?
MAJOOR.
Door geweld, mijn waarde, het eenigfte middel om iets uit de kluiven eens rechtgeleerden te krijgen.
STOKWEL.
Wel, Majoor, wanneer hij zijne befcbuldiging van aanval en vechterij eens tegen u inbrenge , het minfte dat Dudleij als dan doen zou kunnen, is u te verdedigen met de wapenen, welke gij hem ter hand hebt geftelt.
karel.
Daartoe zou ik mij verplicht achten, en na 't geluk 't geen ik genieten zal in 't beveiligen van de hooge jaren eens vaders tegen de wisfelvalligheden van 't leven, zal ik vervolgens mijn hoogst genoegen ftellen u een veilig verblijf te bezorgen in den boezem van uw Land.
MAJOOR.
Bij mijn ziel! mijn waarde, 't word hoog tijd dat ik daar kome ; want in geen dertig lange jaren heb ik een voet in mijn geboorte Land nedergezet ; nogthans zweer ik bij de magt van Sr. Patrikl dat ik het houde voor het beste Land van alle de overige Landen des werelds.
d ud-



FÏFDE BEDRTF. zesde toneel. 175
d V d l e ij.
Ja , Majoor, ik heb ten naaften bij juist zo veel tijd in den dienst rond geloopen , en het zoude voor ons beiden niet kwaad zijn onzen post overtegeveu ; wij hebben vrij wat hevige ftormen en onweêren verduurt, doch Karei zal ons in eene kleene afgelegen maar veilige haven bezorgen , waar wij van al ons tobben , en van alle onze moeilijkheden zullen rusten en vreedzaamlijk het overfchot onzer dagen afleven.
majoor.
Het zij zoo ! en gij moogt het als een teken ran mijne hoogachting opnemen, jongman, dat Majoor O-Flahertïj de gunst van uwe hand aanneemt, want, bij den hemel! liever zou ik van honger vergaan dan te zeggen, aan den man dien ik veracht, ik dank u. Dan, ik geloof dat gij een hupfche jongen zijt , en ik ben ten uiterften in mijn fchik dat gij de oude kat de beurs ontloert hebt; want ik geloof, bij mijn gewisfe , dat ik zelf anderzinj haar ten vrouwe zou hebben moeten nemen om u een gedeelte van haare middelen te doen erven.
stokwel.
Hola, hei! waar is Belcour gebleven ?
louisa.
Een uwer bedienden is hem zeo even komen roepen en, zoo 't fcheen, wegens iets ernftigs.
«TOK-



t?6 De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
s T o K W K i,.
Ik koop, Jufvrouw Dudleij, dat hij u voldoening heeft gegeven op eene wijze als 't aan een lieer betaamt ?
louisa,
De Heer Belcour , mijn Heer , zal immer op eene betamelijke wijze handelen , en ten mijnen ■opzichte vrees ik maar dat gij u verbeelden zult dat hij te veel heeft gedaan.
stokwel,
Wat heeft hij gedaan 1 en wat kan 'er te veel gedaan zijn? — (ter zijde.) Gave de hemel dat het w;:re als ik wenfche !
d u d leij.
Laat eens hooren, kind!
louisa.
Met fchaamte over mijne eigene onwaardigheid moet ik bekennen dat hij mij heeft aangeboden...
stokwel,
Zijn perfoon.
louisa.
*t Is zoo.
stokwel.
Dan ben ik geluk ig , al mijne twijvelingen , alle mijne zorgen zijn over. Thans mag ik hem voor mijnen zoon erkennen — Blijde tijdingen waarlijk! koom , mijn goede vriend , help mij uwe beminnelijke dochter overhalen om dezen verloren doch wedergevoudenzoon van onze hand
te



FTFDE BEDRTF. zïsde tonsel. 177
te ontvangen : hij is niet zonder eerlijke beginzels , hij is geen verharde lichtmis, zijne liefde voor u en de deugd is dezelfde.
D u D l e ij.
Het zou eene verachtelijke ondankbaarheid in mij zijn, indien ik de minfte twijfeling voedde wegens zijne verdienfte. — Wat zegt mijn kind?
majoor.
Neem het mij niet kwalijk ; maar die vraag van 11 is vrij beuzelachtig ; immers kundt gij duidelijk genoeg uit de oogen der jonge Juffer bemerken , dat zij veel zegt, alhoewel zij geen enkel woord fpreekt.
karel.
Ik geloof, zuster, dat de Majoor onbewimpelt gezegt heeft, zoo als 't wezenlijk met uw hart geilek is.
louisa.
Ik kan het niet ontkennen; en wat zoude dat hart zijn ,daar liefde , eer en weldadigheid , gelijk die van den Heer Belcour, geen indruk op zou maken ?
stokwel.
Ik bedank u: ó hoe gelukkig heeft dit uur mij gemaakt !
majoor
Als dat zoo is, waarom zetten wij ons alle dan niet aan tafel neder, om te avond fpijzen en den nacht vrolijk door te brengen ?
M 2 stok-



178 De W. I. ENGELSCHMAN in LONDON.
stokwel.
Zie zoo , daar koomt Belcour aan.
ZEVENDE TOONEEL.
Be voor i ge Perfonaadien. belcour leidende Jufvrouw rusport, tot het gezelfchap in.
belcour.
Mijn Heer Budleij , hier is eene fchoone ■vluchtelinge , die ter juistertijd zich onder uwe befcherming komt (tellen ; zij was uitgerust voor Schotland; maar toen ik uw goed geluk aan haar verhaalde, fcheen zij geneigt u en haar die reis te fparen. — Nu, Mejufvrouw, keer niet te rug, gij zijt hier onder goede vrienden.
karel.
Charlotta !
c ii a r lo tt a.
Dezelfde ; dat liefhebbende, dienstveerdige Meisje , dat u overal plaagt, die fchim , die u overal vervolgt.
karel.
Zeg liever, die befcherm-engel ; want zoodanig zijt gij voor mij geweest.
charlotta.
6 Karei, gij hebt een eerlijk maar trotsch hart.
k a r e l.
Waarde Charlotta , bekijf mij toch niet.
, bel-



FTFDE BE-DRTF. agtste toneel. 179
belcour.
Verzegel dan hare lippen ; zij is eene aanbiddelijke Deern ; hare armen Haan open voor u; liefde en geluk ftaan gereed om u te ontvangen.
karel.
Dat ik dan als mijne waarde , de a«n mij toegefchikte vrouw omhelze. (Hij omhelst kaar.)
AGTSTE TONEEL.
De vorige Perfonaadien. mev. rusport intredende.
mev. rusport.
Zie zoo, fraije dingen , — vrouw, waarlijk ! kostelijk 1 malkanderen kusfen en omhelzen ! is 'er ooit iets dergelijks gezien ? Schaamtelooze Meid ! maar laat ik mij niet vernederen een enkel woord aan u te verkwisterf. Gij , Mijn. heer, gij buurman Stokwel, gij braaf, hupsen, eerlijk , gemoedelijk man , is dit het grondbeginzel waar op gij uwen handel drijft ? Is dit uw natuurlijk ftelzel om aan weggeloopene meisjes en aan jonge bedelende fchoijers uw huis tot een verblijf te geven?
majoor.
Zoo ik u raden moge , Mevrouw , maak dan u zelve zoo driftig niet ; wij waren alle zoo gelukkig tot op uwe komst.
M3 mev.



l8o De W. I. ENGELSCIIMAN in LOXDON.
mev, rusport.
Weerhou mij niet , Mijnheer , heb ik geen reden om verftoort te zijn ?
majoor.
Voor zeker , zoete, hebt gij ; maar gij weet nog alles niet.
mev. rusport.
Koom , Jufvrouw , nu ik uwe loopplaats heb uitgevonden, zoo maak u gereed om met mij naar huis te keeren : en gij jongman (tegen den jangen Dudleij ) laat ik u nimmer weder onder mijn huisdak zien. Mijnheer Slakwei , gij kundt Haat maken dat ik uwe handelwijze zal aan den dag brengen. '
stokwel.
Zacht wat, Mevrouw , ik zou dezen avond Jufvrouw Rusports gezelfchap niet graag misfen, ook houde ik mij verzekert dat gij niet zult aandringen om haar met u te nemen ; het is eene onmoederlijke daad 't geluk uwer dochter op deze wijze te ftooren , geloof mij 't is zoo.
mev. rusport.
Haar geluk , waarlijk ! op mijn woord, 't is eene zeer onmoederlijke daad haar bederf te verhoeden! — Een bedelaar te trouwen, waar moet dat anders op uitloopen dan op haar bederf?,,— (tegen Kaptein Dudleij j zoo ik meen , Mijnheer , heeft mijne zuster zulks te deerlijk ondervonden , toen zij u tot haar man verkoos.
duo.



VTFDE BEDRTF. agtste toneel. i8ï
dudleij.
Toon u toch zoo driftig niet, Mevrouw Rusport.
m a jo or.
Bij mijn ziel ! Mevrouw, ik vrees dat gij zeer fpoedig een (lok van uwe hartfterkende druppeltjes zult noodig hebben.
stokwel.
Het blijkt mij zoo duidelijk nog niet , Me? vrouw , dat de Heer Dudleij een bedelaar kan genaamt worden.
mev. rusport.
En voor mij is het allerklaarst, Mijnheer Stokwel , ik meen te recht dat een vaandel geen genoegzaam beftaan is voor de erfgename van Sir Slepen Rusport.
karel.
Maar de rente van een goed kapitaal bij het inkomen van een Vaandel wil toch iets zeggen.
mev. rusport.
De rente van een goed kapitaal , waarlijk ! van waar toch zou dit goed kapitaal komen ?
stokwel.
Veronderftel eens , dat een waardig oud Heer, op deszelfs doodbedde; het in den zin gekreegea had om hem zulks te maken.
mev. rusport.
Hoe ! wat zegt gij ?
M + ma-



i82 De W. I. ENGELSCHMAN in LONDQN.
majoor.
ó Ho , gij begint lont te ruiken, doet
stokwel.
Veronderftel dat 'er zeker gefchrift in de wereld ware , deze woorden inhoudende. Ik maak en befpreek , bij dezen , alle mijne goederen zoo roerende als onroerende aan Karei Dudleij, zoon van mijne overledene dochter Louifa. &c. &c. gfr.
mev. rusport.
Ik ben 'er van verflagen! door welk eene praktijk , door welke fchurkerij zijt gij in 'E bezit van dat gefchrift gekomen ?
STOKWEL.
Daar is niets fchurkachtigs gepleegt om zulk een gefchrift in handen te krijgen ; maar 't was zeer misdadig zulk een gefchrift te verdonkeren en aan den dag te onttrekken.
mev. rusport.
O, die vervloekte Advocaat Varland!
majoor.
Dat moogt gij met recht zeggen ; geloof me, hij is een verdoemden Advocaat , en ik had een verdoemd werk om 't gefchrift uit zijne .handen te krijgen ; uwe Ladijfchap zou 'er hem vijfduizend Ponden voor hebben moeten betalen, ik dwong hem om het aan mij goedwillig voor niet met al over te geven , voor niet met al.
m e V.



VTFDE BEDRTF. agtste toneel. . 183
mev. rusport.
Zijt gij het die]dat gedaan hebt? Ben ik door uwe onbezonne verzinningen eindelijk verraden.
majoor.
't Was eene onbezonnenheid, 't is waar; maar zoo natuurlijk tevens als ware het wel bezonnen gefchied.
hare l.
Koom, laten wij de gevallene niet onderdrukken; handel nog billijk en gij zult geene reden van klagen hebben.
mev. rusport.
Zou ik het voorwerp van uwe genade zijn ! neen , dat niet ! 't Bederf kome over u allen ! trouwt en wordt ellendig! maar komt vooral nimmer weder onder mijn gezicht.
C Zij vertrekt.)
charlotta.
Zij is woedend ; ik lijde om haar, en fchaam mij dat zij zich zoo verachtelijk gedrage.
karel.
Koom , Charlotta , laat dat grimmige vrouwsperfoon ons geluk niet ftoren, wij zullen haar, in weerwil van haar zelve, behoeden ; de gedagtenis van uw vader zal geen fchande lijden door het onvoorzichtige zijner tweede keuze.,
• charlotta.
Ik verlaat mij blindeling op uwe befcheiden. heid en ben in alles de uwe.
M 5 bel-



1*4 Dx W\ I. ENGE LSCHMAN in LONDON.
BELCOUR.
Wel nu , beminnelijke, maar verharde Louifa , kan dit voorbeeld u niet verzachten?
louisa.
Wat kundt gij van mij nog meerder vorderen? neem mijn nart, neem mijn gewillig hart.
BELCOUR.
Onuitlprekelijke zegen, Broeder, Vader, Vriend en, de bewerker van dit algemeen genoegen !
MAJOOR.
St. Patrik Zegene ons allen ! Deez avond baart al wonderlijke rijzingen en dalingen , ik wenschte dat wi allen aan een goed avondmaal zaten en dan kwam 'er eens een einde aan alles.
S T O KW e L.
Wacht flechrs een cogenblik ; ik heb nog een woord te zeggen. Uit hoofde van mijne vriendfehap gerechtïgt om te (temmen in uwe befchikkjng , heb ik uwe verbintenis goedgekeurt, alles wat 'er overblijft is de toeltemming eens vaders.
B E L C O U R.
Heb ik een vader ?
STOKWEL.
Gij hebt een vader : zeide ik u niet dat ik eepe ontdekking te doen had ? Bedaars gij h^bt een Vader , die u gadeflaat , kendt en bemindt.
BELCOUR.
L-at mij niet langer in 't onzekere; mijn hart is geflemt voor die aandoenlijke ontdekking en
de



VTFDE BEDRTF. agtste toneel. 1S5
do natuur fielt mij in flaat om zijnen zegen te ontvangen.
STOKWEL.
Ik ben uw Vader.
BELCOUR.
Mijn Vader? Leef ik?
STOKWEL.
Ja , ik ben uw Vader.
BELCOUR.
Dit is te veel; mijn geluk overweldigt mij ; een vriend te winnen en een vader te vinden is te veel ; ik bloos van Schaamte als ik bedenk hoe weinig ik uwer waardig ben.
( si; Omhelzen eikanderen.')
DUDIEIJ.
Ziet , Kinderen, hoe veele nieuwe betrekkingen uit de onvoorziene gebeurtenisfen van dezen avond ontflaan , ten einde ons te waardcr aan malkanderen te maken.
MAJOOR.
De drommel haal! maar ik denk dat wij flraks allen bloedverwanten zullen worden.
STOKWEL.
Welk een gelukkig einde heeft dezen avond gehad en hoe bedreigend zag dezelve in den beginne ! Laten wij nu naar de eetzaal
gaan , waar ik uüeden de geringde bijzonderheden van mijne geheime gefchiedenis zal ontvouwen. Ja , Belcour, ik heb u met een geduldig



186" De W. L ENGELSCHMAN in LONDON.
dig doch waakzaam oog gcvolgt, en, door de finier zeifs van zommige ongeregeldheden heen, heb ik een goeden aart en een goed-weldadig hart in u ontdekt , een ziel vol vuur, feilbaar , 't is waar ; maar tevens vatbaar voor verbetering, en uwe keuze in deze uitmuntende Juffer doet mij roem (tellen in te erkennen dat gij mijn zoon zijt.
belcour.
Ik dank n , terwijl ik op mijn beurt grootseh ben op den Vader dien ik verworven heb: met den diepflen indruk van dankbaarheid voor zulke ongemeene bedeelingen , fineek ik u, beminnelijke Louifa , mij , in het toekomende, wanneer gij mij mogt zien overhellen tot dwaling of ongeregeldheid , de befchikking der Voorzienigheid van dezen avond te herinneren , zoo zal ik terftond tot reden weder keeren en gehoorzamen.
EINDE.