MAATSCÏI. DER NEDERE. LETTERK. TE LEIDEJV.
CataL bl.
Geschenk van Tooneclstukken, 1841.



MENGELDICHTEN.
TWE EDE DEEL EERSTE STUK.
/' NEI>.
V LETTERJL/






L IJ S T
DER
MENGELDICHTEN,
IN DIT TWEEDE DEELS EERSTE STUK.
1. 33 ij het Openen der eerfte Maendlijkfche Vergadering, in 1785. door D. Havens.
2. Bij mijne Intrede in het Genoorfchap; door A. Soek.
3. Welkomstgroet aen de Leden, welke voor de eerftemael ter Vergadering verfcheenen op den 11. van Bloeimaend 1785. door D. Ihvens.
4. Welkomstgroet aen alle de Leden der Jaerlijkfche Vergadering, op den II. van Bloeimaend 1785. door denzelven.
5. Rhynvis Feith, zich ontdekkende als Dichter der Bekroonde Prijsvaerzen tot Lof van M. de Ruiter.
6. Aen denzelven , bij de Bekrooning zijner Prijsvaerzen , tot Lof van M. de Ruiter; door D. Hovent.
7. Gelukwenfching aan Mr. Th. van Limburg en G. Brender a Brandis, bij de bekrooning hunner Levensbefchrijvingen van E. Koolaart Geb. Muofman, en C. Brandt; door denzelven.
8. De Beeltenisfe der Dichteresfe J. C. de Lannoy, het Pan Poeticon Batavum toegewijd, door denzelven.
9. Aen de Heeren A. van Asfendelft en B. Broes, de eerfte aftredende, de andere acnkomende als Medebeituurder; door denzelven.
10. Heilgroete bij de verkiezing des Voorzitters P. Vrecde; door denzelven,
11.



11. Ter Sluitinge van de Jaerlijkfche Vergadering , den II. van Bloeimaend 1785. door denzelven.
12. Bij mijne Intrede als Medelid, den II. van Bloeimaend 1785. door 7. 'tHooft.
13. Bij de Overgave van het Voorzitterfchap in de Maendelijkfche "Vergadering, den 1. Junij 1785. door D. Havens.
14. Bij mijne Intrede als Medelid; door J. A. SlMter.
15. Bij het ontvangen van den Zilveren Kerpenning voor de Levensbefchrijving van E.Kotlaart Geb. Hoof man; door T. van Limburg.
jfj. Ter negentiende Verjaering van het Genootfchap, den 7. van Winterniaend 1785. door G. J. Lorna.
17. Bij mijne Intrede als Medelid; door P. J. de Bye.
18. Verwelkoming der Leden, welke voor de eerftemael ter Vergadering verfcheenen, op den 31, van Bloeimaend 1786. door P. Vreede.
19. Spoore ten Zangihijde, tot Lof van Washington; door denzelven.
2C. Gelukwensen aen de Heeren Retman en l.oncq , als
Medebeftuurders , den 31. van Bloeimaend 17P6.
door denzelven. 21. Bij de Overgave van het Voorzitterfchap aen den Hee-
re J. de Kruyff, 31. van Bloeimaend 178Ó. door
denzelven.
11. Ter Sluiting der Jaerlijkfche Vergadering, op den 31. van Bloeimaend 1786. door denzelven.
23. Aen den Heere G. Brender a Brandis, bij de Overgave van de Zilveren Medaille voor de Levensbefchrijving van A. van Royen ; door denzelven.
24. Bij het Ontvangen van den Zilveren Eerpenning; door G. Brender a Brandis.
25. Bij mijne Bevordering tot Medebeftuurder; den 3T. van Bloeimand 17S6. door G. J. l.oncq.
26. Aen de Dichtkunst, bij gelegenheid der twintigfte Verjaerinee van het Genootfchap, gevierd den 6. van Wintermaend 1780. door D. Hovens.
S7. Dank aen den Heere D. Ihvens; door J. de Kruyff. 28*. Welkomstgroet aen de Heeren J. A. Reizig, C. No.
zeman en Mr. C. G. R. van Marlt; door J. de Kruyff. 50 Aen dyn Htxie Mr. R. Feith, door denzelven.
30.



30. Ter Sluiting der Vergadering, den 6. vin Wintermaend 1786. door denzelven.
31. Bij het Openen der Jaerlijkfche Vergadering van het Jaer 1787. door denzelven.
32. Welkomstgroet aen den Heere Hoffman; door denselven.
33. Bij de Overgave der Medaille aen de Heere D. Erkelens , door denzelven.
34. Antwoord van den fleere D. Erkelens.
35. Tot Sluiting der Vergadering; door J. de Kruyff".
36. Dankphgt; door A. ff Vereick.
37. Aenfpraek aen het üenootfehap; door M, F. Hoffman.
38. Bij mijne Intrede; door J. j van der Meer.
39. Aen de Leden van het Genoocfchap; door A, Simons.
40. Aen dezelven; door IV. C. Hoog.
41. Bij het Openen der Jaerlijkfche Vergadering van het Jaer 1788. door ff. de Kruyff.
42. Ter Sluiting van dezelve; cioor denzelven.
4J. Ter Een-en Twintigfte Verjaering van het Genootfchap , gevierd op den 5. van Wintermaend 1-87. door A. So:k.
44. Bij mijne Verkiezing tot Medelid; door Jan Mes.
45. Bij de aenvaerding van het Voorzitters-Ambt, den 4. van Wiedemaend 1788. door G. ff. l.oiuq.
46. Gelukwenfching aen den fleere Mr, 1J, Vrom&tis. als Medebeftuurder,- door denzelven.
47. Ter Sluiting der Vergadering; door denzelven.
48. Ter Twee- en Twintigfte Verjaering van het Genootfehap, den 3. van Wintermaend 1788. door denzehen.
49. Ter Viering van het zelve; door IV. v. Wacnen.
50. Na de Opening van het Verzegeld Briefje behoorendc tot den bekroonden Nieuwjaerszang voor de Leydfche Weezen, voor 1789. door C. ff Lonca.
51. Bij de Sluiting der Vergadering, van Wintermaend 1788. door denzelven.
52. Aen de fleeren Leden van het Genootfctvp, op de eerfte Maendelijkfche Vergadering van het Jaer 1789. door denzelven.
53. Ter Verwelkoming van den Weledelen Heere ff. ff. Vereul, als Medelid van het Genootfchap; door denzelven.
54.



54- Aenfpraek aen de Leden van het Genootfchap, bij mijne Intrede in hetzelve, op den I. van Lentemaend 1789. door J. J. Vereul.
55. Ter Verwelkoming aen den Weledelen Heere Mr. J. G. H. Halm, als Honorair Lid van het Genootfchap ; door G. J. Loncq.
56. Ter Sluitinge der Vergadering, op den 1. van Grasmaend 1789. door denzelven,
57. Ter Sluiting der Vergadering, op den 6. van Bloeimaend 1789- door G. J. Loncq.



MENGE LDiCII TE N.
B IJ HET
OPENEN
DER
EERSTE MAENDLIJKSCTIE
VERGADERING E,
In het Jser 1785.
VJe'oofd zij de Eeuwige, die was, en is, en blijft •De Bron van al wat goed , wat zalig is te noemen ,
Door wien het gansch Heelal als op het ijdel drijft, Dien Serapbijnen zelfs met diepen eerbied roemen;
Die, hoe oneindig groot* den broozen mensch gedenkt, Belang fielt in het heil van zwakke ftcrvelingen,
Ook , jaer op jaer, aen ons zijn gunst zoo rijküjk fchenkt, En 't pas verlopen jaer befloot met zegeningen/
II. D £ F. L, A Dus



C a )
Dus achtte ik mij verpligt, Eerchermers van de Kunst! Beftuurders van dit Choor! rocmwaerde Kunstgenooten!
Het werk te ontginnen met den roem van 's Hemels gunst, Zoo mildlijk over ons en de onzen uitgegoten.
't Is waer, wij veelden ook, gevoelen nog Gods hand** Die ons met rampen dreigt, en door zijn tuchtroe heiligt;
Maerkusfen wij deez' roê, zoo wordt ligt 't Vaderland* Door 't geen ons dreigt of drukt, te zekerder beveiligd.
De Algoedheit gunne ons dit, en hoore ons in deez' beê! „ Bermhartig Opperheer! zijt Neêrland's Volk genadig! Boetvaeuvgheit verfchaffe elk onzer Zielenviec! Gij, die langmoodig zijt, wees, blijf voor ons weldadig!
„ Zo zien wij 't Vaderland eerlang in veiligheid Den vijand afgedéinsd, de Vrijbeit's Zon herrezen f ,, Zoo klink' fteeds in deez' Ziel de Lofzang, U bereid! ,, Zoo worde uw Naem alom als Neêrland's God geprezen!
D. HOVEN S.



B IJ M IJ N E
INTREE DE
IN HET
GENO OTS CHAP.
II ier, waer vergode kunst den toon der rijmers Iaekt, Het hart voor haer gefremd voor kreupelzang doet ijzen,
Van de aerde een' hemel fchept. den mensen onfferflijk maekt. Van wormen Englen vormt — uit ftof ecu' God doet rijzen !
Kier, waer 't gevoelig hart voor 't ware fchoone blaekt, Hier zingt het dichtren Koor verhemelde englen -wijzen;
Nu vloeit zijn malfche toon — hij rijst en d' afgrond kraekt! Dit heet op grootfehen wijz' den Ongezienen prijzen!
En mij is mede een plaets vergunt in dezen Tempel. — o Dichters! ftelt mij liefst als wachter aen zijn' drempel: Ik kruip In 'tftof— gij vliegt — ikfterfdaer ge eeuwig leeft!
Waerom hebt gij me als Lid van dit uw Koor gekozen ? Ik deins te rugge — ik bloos!.. dan waerom zoude ik blozen» t Wat dichter wierd befchaemd dis op uw voetfpoor ftreefd' I Dm 2. van Lsntetnaend 1785. A. SOEK.



WELKOMSTGROET
AEN DE LEDEN,
WELKE VOOR DE EERSTE MAEL TER
VERGADERINGE
V E a S C H EEN E N,
Op den ii. van Bloeimaend 1785,
]Yïet vreugd zien we onze Rij vergrooter* Dooru, Dichtminnaers! Kunstgcnooten!
Ik heet u welkom in deez' kring; Leefc lang, om hier veel zoets te (maken, Ziet kunst door arbeid hier volmaken ,* Het zij gij zelv' — 't zij wie 'er zing! Zoo moet uw Dicbtvermack van groot nog grooter groeien, Hoemeergij 't Lcydfche Choor in glans en roem ziet bloeien,
■ D. II O V ENS»



WELKOMSTGROET
AEN ALLE DE
LEDEN,
DER JAERLIJKSCHE
VERGADERING E.
Op den, li. van Bloeimaend 1783,
Hartltjk welkom ! Dichtgenooten!
Dichtkunst heeft u deze zael,
Tot een gul en ruim onthael Op haer ftreelend zoet, ontfloten;
Dus roepe ik u, wel te moê,
Uit haer' naem het welkom toe.
Dichtkunst wil uw zielen ftreelen
Met den ftouten Heldentoon,
Met de luit van Flakkus Zoon, En u in haer vreugd doen deele»,
Als zij 't roemrijk Kroost mag zien,
Waer zij d' eerprijs aen moet biên.
Dan»'



( 6 )
Dan, wie komt niet liefst bij trappen
Uit een flaeuw in 't fkrkfte licht,
D3t de zenuw van 't gezicht J_,igt door 't fchittrea zou verflappen?
't Dom'm'lend voorfpel vormt het oor,
Dat het fterker toonen hoor.
Gunt dan, waerde Feeftelingen!
Dat mijn doffe en flaeuwe lier,
Slap gefield, en zonder zwier, Dat mijn laeg en kunstloos zingea
U Hechts als ten voorfpel zij
Tot de fchoonfte melodij.
Straks zult gij, in iloute zangen, 't Beeld van Ruitek, Necrlands Held, In 't bekoorlijkst licht gefteld,
Juist en fchoon gevormd , ontvangen. Hoort nog eerst mijn nedrig Dicht, O üderliefde; Kimdertlict!
D. II OVENS.



RHYNVIS FEITH,
ZICH ONTDEKKENDE ALS DICHTER VAN DB
BEKROONDE PRIJSVAERZEN
TOT LOF VAN
JLZ TT XÏÏJlZ Jft,
^Kunstrechters — ja, met vreugd voldoe ik uw verlangen! —*
Weet, wien ge uw Pronkmetaal, uw Kunstkroon waardig Erkent den Dichter van de beide Prijsgezangen ( vindt —
In uw' Bewonderaar, uw' Kunstgenoot en Vrind. -*> Die eer heeft alles wat mijn juichend hart kan ftreelen;
Maar 'k zong voor 't Vaderland--- behoudt uw Pronkmetaal! Mijn kunst zal in den roem van mijnen Zeeheld-deelen,
En reeds ontving ik 't goud in deeze zelfde Zaal. — Hoe maklijk kat; mijn hart die fchittrende eermunt derven'
Zij is de minfte gift, die ge aan uw Dichters geeft. — Wie Ruiter zingen mogt en uwe ftem verwerven,
Vindt, dat het fchoonst metaal geen toverkracht meer heeft?
Pm li, van Bloeimaand 1785.



Aen
3\ÏR* R. FEIT H.
BIJ DE CE KROONING ZIJNER
PRIJSVAERZEN,
TOT LOF 'VA N
Cxcen wonder, grooteFEiTii! dat een herhaeld bezefTen -Van zoo veel groots en fchoons, in 'teen en ander Dicht, De Rechtfchael langen tijd liet ftaen in evenwigt;
't Was zwaer, van zoo veel goeds het allerbest te treffen.
Nu
(*) Do. tl ovens bad, als Voorzitter, dit Dichtftuk lioofrfzackcüjl; te vooren vervaerdigd, doch bij dit giiHftig voorval verfchikte hij hetzelve, zittende de Vergadering, en niaelue het dus «Heen op den bekroonden Dichter betreklijk.



C 9 )
Nu fcheen eens dit, dan dat, het meest en fterkst te prijkenj En fchoon, na rijp beraed, het een de voorkeur won, 't Was flechts, om dat maeréén Verwinnaer wezen.köri}
Waer Helden kampen, moet op 't laetst een Held bezwijkan*
Maer nu gij Maker zijt der beide Meciterftukken, Gij, Flaccus van ons Land! Apollo's Lieveling! Is 't vreemd, dat onze ziel zoo lang in twijfel hing, En gaern de gouden kroon op elke kruin wou drukken ?
Neen! — Dan, geen eermetael kan bij uw waerde halen, o. Dichtheid! even groot door uw' verheven geest, Als Ruiter in zijn' post als Zeeheld is geweest,
Gij wint, ook daer gij wijkt: — dat is eerst zegepralen !
Al Iaét uw werk zich bij géén eermetael waerdeerén, Wij juichen, daer het onze een dubb'le waerde erlangt, Wen gij het met uw' Naemuit onze hand ontvangt,
Dan zien we ons meer door u, dan u door ons, verëeren.
Den i r. van Bloeimaend 178J. D. II O VE NS.
II. D eb l, S



G E L U K W E N S C II
AEN
MR.TH. van LIMBURG,
E N
G. BRENDER A BRANDIS,
BIJ DE BEKROONING HUNNER
LEVENSBESCHRIJVINGEN
VAN
E. KOOLAART Geh HQOFMAN,
E N
C E R A R D T B R A N D T.
X'ïebt dank! beminnaars van de kunst» Gij hebt uw vlijt beft'eed, om aen het Dichterleven, Door keurig oordcel, nut en fraaek en kracht ;e geven;
Dit Choor erkent, waerdeert uw gunst. Te recht mag 't eermetael met uive iiaemen pronken,
Zoo leven deze in Nederland,
Met die van Moor m a n en van Brandt; Zoo hebt ge u zelv' -met hun de onltertlijkheit geil V-men. S.n n van Bloeimaend 1785. D. H OVENS.



D E
BEELDTEN IS S-E
, DER
D I C II T E R E S S E
J9 Co 20 X X *A O
HET PAN POETICON BATAVÜM TOEGEWIJD.
Ontrukte onlangs de dood, mijn waerde Kunstgenooten! Aen Neêrlands Dichter rei een p3erel van zijn kroon, Een fiere Zangeres, zoo lief als grootsch van toon ,
Wier lof de Naneef nog na eeuwen zal vergrootent Moest Lannoy te ontijdig fterven,
Dit Choor die Kunstvriendin in 's levens lente derven!
Geen treffend Treurgezang kon ooit dit nadeer boeten, Uier helpt geen janimerklagt, hoe hartvet fmekcnd flerk , Al plengt ge ook jaer op jaer nog traenen op haer zerk,
Dit al vernieuwt de fmart, maer kan die niet verzoeten; Zij is, helacs! zij is verdwenen !
Zij zingt niet meer voor de aerde, en Iaet ons vruchtloos weenen!



( « )
'tlswaor zij leeft vol roems in de overfchoone vruchten Van haer' verheven' geest, en Neurlands Maetfchappij Ziet van die Schoone 't fchoonst In haere Poëzij;
Dit troost: maer laet nochtans all', die haer kenden, zuchten. Haer blij gelaet, vol ed'le trekken.
Verrukt niet meer den geest, noch kan den zanglust wekken.
Wat zien we ?... kan het zijn 1 — zou Lambot nog leven ?
Zijn dit haer trekken niet ? leeft niet dat fchrander oog ? ...
Helaes! dat hier 't penfeei ons niet zoo fterk bedroog} é Rcyers.' kost ge ons meer dan bijna 't leven geven i
Dan, ach.' hoe hoog we uw kunst verheffen, Zij kon het beeld wel juist, maer 'i leven zelf niet treffen.
WÜ zie» nochtans, met vreugde, in 't beeld dat wezen fpelen , Dat nog vanDichtvuurgloeit, en 'tonzc, als 't ware, ontfteekt; Dat nog onze achting trekt, kunstliefde teelt cn kweekt;
Dit heet, zoo ver men kan, onheëlb're wonden heelen 1 Komt, lact ons dit juweel bewaren ,
En L a n n oy in 't Pap met haer 's gelijken paren J
Den 11. van Bloeimaend 17S5. D. HOVEN8-



AEN DE II E E R E N
A. van ASSENDELFT
E N
B. BROES,
DE EERSTE AFTREDENDE, DE A NPERE AENKOWSNDE ALS MEDEBESTUURDER.
J^jo immer 't Leydfche Choor vergoeding kon erlangen, Daer 't perk van uwen dienst ten eind loopt met dit uur, Doorkundige Assendelft! wiens hulp in 'tkunstbeftuur
Doov ons ten tweedemael' zoo heuchlijk is ontvangen, 'tMoesr. zijn door zulk een keuze, als die ons tans gelukt;
Nu we een beproefde trouw op nieuws bevestigd vinden
in Broes , reeds lang de roem van hun, die Dichtkunst minden, Wiens zangtoon ons weleer zoo dikwijls heeft verrukt.
Nu



( U )
Hu dulden we uw gemis; nu gunnen we u te rusten; Terwijl een dankbaer vuur in onzen boezem blaekc Voor al den diensten 't nut, in uw Beduur geflnaekt;
V»ek moog' zich Leyden's Choor weer in uw vlijt verlusten J
En gij, IToogwaerdig Man! gij roem van 't Leydsch Atheen Ik ben verrukt door de eer, in hier met u te deelen ïn ééne waerdigheit; — zou 't niet mijn eerzucht ftreelen s
Met zulken Letterheld in één gareel te treên? Ja, 15 koe s, dit ganfche Choor ftaet met mij opgetogen,
Daer 't zulk een fionkerftar aen zijnen Hemel ziet;
't Wenscht met mij, dat uw hart hier zoo veel zoets geniet In'c fchra^en van de kunst, als gij haer zult verhoogen. Den ii van T.lodmaend 1785. D. II OVENS.



B E 1 L G R O E T E,
BIJ DE VERKIEZING DES
VOORZITTERS
PI E TER V R E EDE*
CjTeluk! geluk! o Dicht'rerïftoet! Tans ziet ge een ander Hoofd verkoren; Wat he'Ijaer is u nu befc boren ,
Nu gij een' Vree de als Praefes groet! Na zal een vlugger geest deez' eerenftoel bekleeden, Mij volgen , dien hij reeds zoo lang was voorgetredeó,'
Geluk, o Vreede! met uw' postf Ik zal met fmart den dag verbeiden, Om u ten zetel te geleiden, Den dag , dat ik worde afgelost. Hervat uw oude werk, voor mij te zwaer een taek! Mijnzwakheitroept u toe : „ herftel! vergoed' volmaek"f
P. H OVENS,
Den li. van Bloeimaend 1785.



TER.
SLU1TINGE
VAN DE JAERLIJKSCHE
VERGADERING,
Den ii. van Bloeimaend 17S5.
Tans zien we ons doel bereikt in 't Hoofdwerk van deez' dag*
Is uwe ziel onthaeld?—voldae»? — mijn Kunstgenooten!
Zo wordt ons werk met vreugd door dezen Jligbcflotcn. Maer neen !-— de Vriendfcbap Lonkt, ik zie haer' gullen lach.
Zij noopt ons, fiu den boog cok neg een poos te ontfpannen Aen haeren gullen disch; daer fchrand're vrolijkheit Door eendracht wordt verzeld, doormatigheit geleid,
Daer vriendfcbap gastvrouw is,en tweedracht heeft verbannen; Da: nu het zinlijk zoet zie!) met de zielvreugd pacr', En tik bij 't iel éiden wensch*:„deez' dag keer jaer op jaer "!
D. HOVENS»



B t] M IJ K E
INTREED E
ALS
MEDELID.
"Verrukkend oogenblik! — waer ben ik! —welke toonen! —
Wat heinelmelodij dreelt hier mijn hart door 't oor ! — Kunstkunde zie ik hier met eeriauwrieren kroonen. — Hoe klopt mij 't hart, daer gij, o Vaderlandfcbe Zoonenl Mij op deez' dag ontvangt als zanger in uw Choor!
Hoe ftreelende is die eer, beroemde Kunstgenooten!
Voor mijn gevoelig hart, waerin het dichtvuur gloeit,' 'Maer kon die ijver, in dees Kunstzael, mij ontfloten , Uw' luider, uwen roem, door dit gevoel, vergrooten;
Terwijl gij 't luidrende oor aen uwe klanken boeit l
'k Zal, als uw leerling , deeds op uwe lesfen wachten;
Den luider van dit Choor en van mijn Vaderland, Niier mijn vermogen , deeds met liefde en lust betrachten; En , daer gij mij der keuze als Lid wilt waerdig achten,
Verwacht uw Kunstgenoot van u de Vriendfchaps - hand. Den I i.van Bloeimaend 1785. JACOB 't HOOFT.
II. 1) £ H, C



B IJ D E
£> VERGAVE
VAN HET
VOORZITTERS CH AP,
in de Maendlijkfche Vergadering den jften Juny 1785. N
-L^ogeens vertoone ik mij, o Dichtchoor ! aen uw hoofd, Maer om deze eer met vreugd dien Dichtheid op te dragen, Die u zoo vaek van hier kon ftreelen , kon behagen,
Van wien ge u tans met recht op nieuw veel goeds belooft.
Keb ik in eenig deel iets aen mijn' post voldaen, C Schoon uw toegevendheit veel zwakheit in mij dulde, ) U komt 'er de eeve van ! — waer ik den wensch vervulde,
Daer heeft me uw hand geleid op de ongcwoone baen
r.efchenners! die uw zorg voor deze Maetfchappij Met zoo veel luister toont, en u, o fchrand're Mannen! Bij wien verftand en deugd daer toe fteeds famenfpannen,
Dat Leydens Choor alom geacht, geëerbiedigd zij.
Hebt



( 19 )
Hebt dank voor al uw hulp! — Uw onverdiende gunst Zal fteeds mijn dankbaerhart, gevoelig prikk'Iend, ftreelen, Zoo lang ik de eer geniet in uw beftuur te deelen,
En met u te ijv'ren voor den bloei der fehoone kunst.
Gij allen, die hier deelt in 't zoet der Poëzij, Kunstvrienden ! heb ik fchaersch voldaen aen uw verwachthg, Gij fchoot geenzins te kort in blijken van uw achting',
Daer gij mij hadt geplaetst aen 't hoofd van uwen Rij.
Ontvangt de dankbaerheit van 't overtuigd gemoed Voor al die eer, aen mij zoo onverdiend bewezen, Gij zaegt mijn' goeden wil, en hebt de daed geprezen;
De Vriendfchap ziet geen feil, wen d' ijver haer voldoet.
Nu zie ik 't heuchlijk uur, het einde dezer taek, Met vreugde ruime ik tans deez' eerftoel voor een' Vreede; Dat hij deez' rang met vreugd zoo wel als roem bekleede!
Ik ïoep ten tweeden mael; „ herftel, vervul! volrmek ! "
D. H OVENS.



AAN HET TAAL- en DICHT LIEVEN DE
GENOOTSCHAP,
ter spreuke voerende:
KUNST WORDT DOOR JRHEID VERKREEGEN.
bij mijne intreede, als medelid, in deszelfs vergadering.
Hoe rijst mijn hart, o dichterlijke reien! Hoe ftreeft mij 't blijk van uwe heüfche gunst» Wat eer! gij wilt, In 't heiligdom der kunst
Mijn Zangeres op 'c vricndlijkst binnen leien, Gij die met lof, in Iiatoos welig oord,
TJe fnaaren drukt, en, aan den Rhijn gezeten, Door uw gezang elks dichtgraag hart bekoort,
Gedoogt dat ik , begaafde Puikpoeëten!
U naadiren moge , en met een kunstloos lied, Voor zulk eene eer, u mijne erkentnis bied*.
Hoe



C 21 )
Hoe werd mijn ziel bekoord, toen ik dees wanden Befchouwen mogt in 't fchoonfte jaargetij.' — Toen ik 't verblijf der achtbre Poëzij,
Waar zich de geur der wyrookofferanden
Verfpreidt , bezag. — Hoe trof dit mijn gemoed
Daar gij uw gunst, obraaven' woudt vergrooten, Toen mijn begeerte op 't vriendlijkst werd geboet,
En voor mijn oog uw boekerij ontflooten. Toen mij uw Pan, zoo heerlijk ingericht, Geopend werd, in 't prachtig Kunstgefticht.
Ik dus belaên met zoo veel gunstbewijzen , Vergastte blij mijn oog aan al dat fchoon : Ik voelde in 't hart, dien luister ongewoon,
Een vuurge zugt voor de eedle Dichtkunst rijzen. „ Och! fprak Ik, mogt in deez' gewijde zaal
„ Mijn zangfter eens de minfte plaats bekleeden!
Dan neen, die eer voegt Dichtren, wien een flraa!
„ Der Kunst verlicht, wier fchat van kundigheden „ En puikvernuft gansch Nederland verrukt.„ Wiens hand zoo grootsch den glorielauwer plukt".
Dan,



( 22 >
Dan, '6 zie dien" wensch mi] onverwacht befchooren;
Hoe treft dat lot mijn vordergraage ziel.' ....
Hoe ftreelt mij de eer, die mij te beurte viel, Offehoon ik nooit een puikgedicht liet hooren ;
Neen Dichters! neen, hoe zeer de kunst mij ftreelt, 'k Zong nooit naar eisch dat Goddelijk vermogen,
De ziel der Kunst, werd mij nooit toebedeeld, Schoon 'k op de hulp der Dichtrenfchaar mag boogen,
Die aan de Maas met fchelle toonen zingt i En 't ftugite hart tot vreugde of fchreien dwingt.
Zou dan mijn nimf om zulk eene eer niet blQozen?
Begaafde Stoet.' hoe kruipt mijn zang, daar gij
Elks ziel verrukt door keur van peëzij: Zij thans door u in uwen krir.g verkoozen,
Zij aarfeit, om, hoe vriendelijk gewenkt Door uwe gunst, uw' breeden rei te naadren
Maar 't vreczen wijkt, daar ze aan de fchatten denkt Die zij hier door uw' arbeid mag vergaadren.
Haar moed ontvonkt, zij treedt, verrukt te moê,
Genoopt door zugt voor de eed Ie Dichtkunsr, toe.
Ifc



( =3 )
3k mag me op U en uwe hulp betrouwen,
En volg van verre u na, o Zangrenchoor!
Ik ftaar op U, treedt gij mijn Zangnimf voor," En doe haar de eer, die gij verwerft, befchouwen;
Eene eer, die, hoe ook de eeuwigbitfe nijd U die misgunne, al de eeuwen zal verduuren,
Dan groeit mijn lust tot zingen, hem ten fpijt, Daar vorderzugt die kunstdrift aan zal vuuren;
En zing ik dan geen zielverrukkend lied,
De krekel ftoort de nachtegaaien niet.
3t Vooruitzicht wekt in mij een heet verlangen,
Ik voel een fpoor tot de edelfte Oefening. ',
Dan hoe, hoe treffe ik best, o eedle kring.'
Het Godlijk fchoon van uwe puikgezangen : Die majefteit, dien zwier, die malschheid geeft
Aan al uw werk, die teere aanvalligheden : Die fchoonheid, die in uwe zangen zweeft. ?
Neen, hoe 'k die pooge op 't ijvrigst na te treeden,' Hoe ik, verrukt door uwen citertoon, Dien volgen wil, nooit tref ik 't waare fchoon.
Ik



( H )
Ik zal nochtans inv gunst, uw vriendfchap roemen 1 Waar meê ge mij gulhartig hebt vereerd. O Broedrental ! in de eêlfte kunst volleerd,
'ji Mag Ü, wat vreugd! mijn Kunstgenooten noemen. Thands zie ik mij op 't naauwfte aan U verpand,
Een zelfde zugt doet onze boezems blaaken, Daar 't ijvervuur in aller harten brandt:
Wat zal mijn nimf een rein genoegen fmaaken Zoo vaak ik U in dit verblijf ontmoet En aan uw werk den graagen dichtlust boet.
Gaa rustig voord, niets doe uw' moed bezwijken; • Hef moedig aan, in Rhijnftads grijze vest, Dan zal, hoe zeer men fmaale, ons vrij gewest
In kunst vcor Gal, noch Ent , noch Duitfcher wijken. Dc Vrijheidmin zij 't voorwerp van uw dicht,
Of roem, in zang, het Godlijke alvermogen; Ja, gij, door glans van 't zalige oord verlicht,
Gij leerdet ons Gods liefde en magt verhoogen. Zijn IA ijsheid in de werken der Natuur, Door U gemaald, zet elks gemoed in vuur.
Leef



( *5 )
"Loef lang , niets mc-ete uw blinkende eer verdooven, Zoo lang men kunst in 't vrije Neerland eert, Daar uw gezang met recht uw' roem vennecrdr, 1 Rijze op dien toon het kunstgraag hart naar boven. Blijft lang, gij, die door arbeid kunst verkrijgt,
De liefde en lust van Neêrlands letterbraaven; Daar de afgunst vlugt, en laage viczugt zwijgt,
Worde elk bekoord door uw volfchoone gaaven.
Dan 'k zwijgt-mijn zang zwigt bij die glorieftof.— De Dichtkunst zelf vereeuwigt uwen lof.
Denl.pm Herfstmaand 1785. J. A- SLUITER.
II. Deel. D



B IJ HET
ONTVANGEN
VAN DEN
ZILVEREN EERPENNING 9
VOOR DE
LEVENSBESCHRIJVING VAN
E, KOOLAART Gtf. LIOOFMAN,
JVIijn flaauw penfeel, Kunstrechterlijke Reien l
Heeft aan uw' Eisch ook in dit vak voldaan! Voor Deugd en Kunst dong ik naar Laurenmeiën:-
Wie zou niet iets voor Deugd en Kunst beftaan? 'k Gevoel al de lier, mij door dit Loof befchooren!
Voor Huofmans Eer rukte ik het ftrijdperk in : Voor Hoofmans Eer! ó dit kon mij bekoorenl
Ontvang mijn hulde, ó Waarheid! ja, 'k verwin! 'k Verwin! hoe grootsch is 't zulk een palm te plukken?
'Er is maar iets nog grootfchcr in mijn oog: — Uw Vriendfchap! — ja, die kan mij meer verrukken.—
Iiataaven' dat op deez'mijn hart ook boog'! Triumf! Gij wenkt! —'k heb niets meêr te bedoelen; Hoe grootsch, ais Belg, haar waarde ook te gevoelen!
T- van LlMBüRG,
Den 6din van Herfstmaand 1785.



TER
NEGENTIENDE VERJARINGE
VAN HET
GENOOTSCHAP,
kunst wordt door arbeid verkreegen. Te leyden.
Den 7. van Wintermaend 178S.
J^joo hield bij 't woên der Staetsgevaerdn,
Lij 't fchokken van het Vaderland, Deez Maetfchappij, Kunstoeflenaren!
In vollen bloei en luister ftand: —< 't Is waer — de zorg voor dierbre panden, Lag zoms der Dichtren lust aen banden ,
Daer ons de fpeelftift vaek ontviel; — Maer bij den Belg, die gruwt voor boeien , Deed ook die nood het zangvuur gloeien,
Sshonk veerkragt aen de ontroerde ziel. —>
Na



( ^ )
Nu vlugt de Krijg, mijn Kunstgenooten |
Mars legt de heirbijl grimmend af, 'k Zie Janus tempel toegeflooten,
De fpies hervormd in fpade en ftaf. —• o Zag men eens, in Neêrlands dreven, De minnelijke rust herleven ,
De Vrijheid op haer' troon gevest! Dan zongen we ( als in oude tijden De Barden deden na het ftrijden)
De Helden van 't Gemeenebest.
Dan zag men fchoone Kunsten bloeien;
Der Wetenfchappen vollen gloor, In 't lauwerland de lauwers groeien,
Voor dc eêlfte bloem van 't Dichtren Choor, Dan klonk op 't volgend Jaergetije Van deez' beroemde Maetfchappije ,
Veelligt een meer verheven toon : IJlt aen o zalige ogenblikken ! Uw daerzijn zal de ziel verkwikken,
Reeds is 'c vooruitzicht treflijk fchoon!
Das



( 29 )
Dan doen we o Dichtkunst! 't reukwerkbranden,
In dit uw ftarig heiligdom : Dan zingen edle puikverftanden
De fchorre krcupelzangers ftom: — Dan biedt gij krakende cerlauwrieren, Aen hem, wiens kunst mogt zegevieren,
In 'r. ftrijdperk andren overwon : De Vrijheid van de drukpers toonde': De deugd en heldenmoed bekroonde
In 't gaedloos beeld van Washimgïon!
Viert nu mijn Broedren, Kunstgenooten»
Het juichend feest der Poëzij, Zij heeft haer' tempel ons ontllooten ,
De toegang tor. haer' troon is vrij. Ontfpant in gulle vrolijkheden Den geest, door arbeid afgeflreden :
Als vriendfchap ftraks den disch bereid. — God! zie ons hart in ijver gloeien, Doet gij die Choor in luister bloeien,
Zoo bloeiën we in onfterfiijkheid!
G. J. LONCQ.



AAN DE
WEL EDELE HEEREN LEDËN VAN HET
DICHTLIEVÈND GENOOTSCHAP,
ONDER DE SPREUK:
KUNST WORDT DOOR ARBEID VER KREEG ENt
BIJ MIJNE INTREDE, ALS MEDELID.
D
J-^aar k ml] (.'oor 't kunstrijk Choor vanPhcebusLettergrooten Tot fijner Dichtgevoel den toegang zie ontflooten, Zca fnoode ondankbaarheid in mij haar' kweekling zien, Ik nooit een daad, hoe groot, een heiige hulde biên j Zo 'k niet, in 't vol befef van nooit volzonge gunften, In 't roemrijk worftelperk van Pallas fchoone kunften, Erkende, en wel te recht, dat niets in 't wecrcld rond Meer werkte op mijne ziel dan deeze blijde ftond! Janiets is meer in ftaat mijn' ievcr aantcvuuren Dan m' in de gunst te zien vah Dichtkunst Palinuurem *k Eeken, haar grootsch beftaan vereischt een' hoogren gloed Dan ooit de Denkenskracht in mij heeft aangevoed;
Maar



( 31 )
Waar ik vertrouw op TJ , Roemrugtige Mecenen! Zoo 'k groote gaaven met göringre zal vereeuen Tot bloei, tot luister van Apollo's Majefteit, Dat ik inijn Leidftar zie in uwe Vriendlijkheid, Die mij een. eedle blijk van waarde heeft gegeeven, Door, tot mijn grootfte vreugd, 'c verzoek niet te weerdreeven, Waar voor'k, Bataaffche ftoet, U eeuwig blijv' verplicht. Uw invloed op die kunst verfterk'mijn fchaamel Dicht. Uw roem zij 't onderwerp van hooger kunstvermoogen: Uw naam, aan 't flecht beftaan der bitfe nijd onttoogen, Blijv' fteeds het Cieraad van 't beraemde Leyds Atheen , Dat, fchoon 't ons hart verrukt met waare aanloklijkheên, Niet minder lokt 't accoord der heldere Orpheus tooncn En waarlijk kiesch vernuft naar kiefche Apollo's Zoonen, Zo lang het Negental bij ons den Rijkdaf voert En Neêrlands Dicbtrenrij aan zilvren Cithers fnoert. Zo lang moet deeze ftoet met d'eedle naamen praaien Van hun, die 't fchittrend fchoon op Bato's erf doendaalen! Zo houd' de glorie dand van dit vermaard gedicht I IVoor eeuwig blijv' dit oord door Poëzij verlicht. \Een5. J[>tïl 178Ö. P. J. d e B Y E.



VERWELKOMING
DER
LED EN,
WELKE VOOR DE EERSTE MA EL TER VERGADERING VERSCHEEN EN,
Op den 31. van Bloeimaend lj26,
die voor 't eerst uw' voet zet in dit Heiligdom; Met ons zijn grootsch belang zult fchragen,
Zijt welkom! driemael wellekom !
•U zij ons vriendenhart gulhartig opgedragen! Dat de eerder fchoonfte Kunst, de roem der Maetfcbappij, *t Onafgebroken doel van onze poging zij!
P. VREE DE.



S P O O R £
TEN
Z ANGSTRIJDEj
TOT LOF VAN
WASHINGTON,
Hoe nu, techtfchapen kroost der Belgen,
Bataeffche Zangers, dooft uw gloed? Kan hij, die 'c fchandjuk kon verdelgen,
Dien al wat leefe met eerbied groet; Kan u de grootfte Held niet wekken, Om, hem ter eer, de fnaer te rekken?
Hem, die den wreeden Brit verwon; Hem, die en Raed en Heir verpligtte, Den Troon der waere Vrijheid (lichtte,
Den weêrgaloozen WASHINGTON? II. Deel. E Mas?



( 34 )
Maer neen — U dus ten toon te (lellen
Is onrecht, braeve Dichtrenkring! De Kunstnaer vordert Kunstmodellen;
Hier faelt hij voor uw Teekening. Vergeefs voor uw gezicht ontfloten Den breeden Rij van waereldgrooten,
Gelauerd door den Helicon. Van allen, die uw oog verblinden, Zult gij maer één' belangloos vinden,
Den waerlijk grooten WA S H IN G T O N.
Ziet daer een éénheid voor uw zangen.
Een éénheid die verrukt — hem maelt — Zoekt deeze in al zijn grootfche gangen —
Zij is het, die zijn' roem bepaelt! O mogt in 't eind een Pelg doen blijken, Dat hij zoo (lout de dichtlier fhïjken ;
Een' Held, zoo edel, zingen kon! Ligt deed hij 's Lands verlosfing daegen ! En fchiep, bij 't woên der onweêrvlaegen,
In Nederland een WASH1NGTON! Den 31. van Bloeimaend 1786. p, VREEDE.



GELUK IV ENSCH
AEN DE HEEREN
E.ETMAN en LONCQ,
ALS
MEDEBESTUURDERS.
Cleluk, beroemde Maetfcbappij! Triumf, volfcboone Poëzij.' Daer Loiscq het Kuqstbefluur met ons zal helpen draegen. Daer Retman zich op nieuw tot deeze taek verpligc, Geluk, o Maetfcbappij.' zoo wordt onze arbeid ligt, Daer zulk een edel Paer ons op uw beê wil fchraegen.
Ja, Eraeven! daer ge uw hulp ons biedt, Daer wanklen onze krachten niet; Daer trachten wij de Kunst ten top van eer te voeren! Welaen! geploegd, gezwoegd voor zulk een grootsch belang! Verzoeten we onzen last door gullen ommegang; ioo zal ons 't Kunst-belang metVriendfchapsbanden fnoeren! \)en 3r. van Bhsimaend 1786. P. VREEDE.



$ IJ DË
OVERGA E V E
VAN H ËT
VOORZITTERSCHAP,
AEN DEN HEERE
JAN DE KRUYFF,
IN DE JAKRI-IJKSCHE
VERGADERING,
Op den 31. van Bloeimaend 1/85.
Treed op, de Kruyff! treed op, aenvaerd deez' eereftoel! Hij eischt ervarenis, en vlijt, en mannenkrachten. Mijn zwakheid fchiet te kort tot zijn belangrijk doel,
Dit mag men van uw hand verwachten. Treed op des, waerde Vriend! ftaef de eer der Maetfcbappij; Verbeter mijn gebreken vrij; Mijn eigenliefde is doof wser wij haer heil betrachten !
P. VREE DE.



TER
S L UITING
DER JAERLIJKSCHE
VERGADERING,
Op den 31. van Bloeimaend 1780".
Z/iet daer voleind dit heuglijk Feest, Dat voedfel gaf aen onzen geest;
In 't ruime vak der Kunstbelangen,
Eiks luistrende aendagt hield gevangen.' Dat nu gepaste vrolijkheid Ons gul, een' vriendendich bereid' !
Den geest ontfpann', na oefeningen:
Puikdichters blijven itervelingen.
E 3 P. V RE EDE.



AEN DEN HEERE
G. BlENDEi A BR.ANDIS,
BIJ DE OVERGAEVE VAN DE
ZILVEREN MEDAILLE,
VOOR DE LEVENSBESCHRIJVING VAN
JIL van jJL O X JE SST*
"Voldeed het node u, Febus Zoonen! Twee Heldenfcbedels grootsch te kroonen; Daer ge in uw' breden kring geen' overwinnaer ziet — Welaen : dees disch voltooi, 't geen aen ons Feest mogt faelen! Kent hem, wiens fikfche Pen van Ro yen afkon maelen; En weiger, daer. ik hem den zilvren eerkroon bied', Uw lofgejuich aen Br en dek niet. Aen den Avondmaeltijd, op den 31. P. VREEDE.
van Bloeimaend 1786. Ex Tcmj-ore.



B IJ HET
ONTVANGEN
VAN DEN
ZILVEREN EERPENNING,
VOOR MIJNE LEVENSBESCHRIJVING VAN
ju van ju o x' js -ar.
'k Ziie dan, ten derdemaal, mijn oefenwerk bekroonen,
Met Rhijnftads blinkend Eermetaal: En zoudt ge, ó Belgen! nu mijn zangeres verfchoonen, Als ze ongevoelig W2s, voor zulk een zegepraal? Zoudt ge een opwellend zelvgenoegen, ( Geen dankerkentnis kan hier voegen ,
Gij kroont het Werk — en niet den Man.) Ontflaan van zich vrij uit, in uwen kring te ontwinden? Dan zoudt ge een' drom van veinsaarts vinden' Een Volkjen dat men misfen kan.
Schetfte



C 40 )
Schetfte ik, naar uwe keuze en uitgerekt verlangen,
't Bevallig Lierdicht cn zijn Wet: Kunstliefde heeft alleen den ftrijd toen aangevangen, Schoon ftaarende op de kroon, aan 't eind des perks gezet. Kunstliefde gaf mijn' ijver fpooren, Deedt u de Lotgevallen hooren,
Van Brandt: de roem van 't Bijfchriftdicht: Een dubble neiging toch, deedt mij dien Leeraar kiezen, En in zijn kunde en vlijt verliezen. — 'k Ben veel aan Amfterdam verplicht.
Doch, geen verplichting kan een ouder infpraak fmooren:
De zucht voor zijn' geboortegrond! En, zou 't Bataafsch Atheen geen' vrijen geest bekooien, Die, in heur' Heldenmuur, zich aan haar Choor verbond ? Zou 'c fchildrend vuur van uw' van Roïen, De zucht voor Le'jdsn niet voltooijen, Daar gij zijn Levensfchets begeerdt? Vah Royen! die in deugd, in kunst, in moed , en ijver» Zo glan-rijk is voor eiken fchtijver, Die [i echt, natuurlijk fchoon waardeert.
'k Heb



( 41 )
'kHeb mijn geboorteftad — de kunst, mijn zorg bewezen,
'k Ontvang de Lauren die gij fchenkt. Maar zal mijn Zangeresf' uw ongenoegen vreezen, Als ze aan den Kleinzoon van dien Grootevadcr denkt t Uw Burger Hopman is gevallen , t Leyden! Hij verliet uw wallen , En keerde — zonder leeven weêr, Plengt trainen op zijn Graf, beroemde Vaderlanders, Bekroont her met uw Zegeftanders: De Vrijheid was zijn lust — rijn eer
; Ja dit — dit most de Snert van 't Vaderland cei-ligten
Dit 'i balfem voor die zwaare wond. ; Hij, die zijn Vaderland, en Vrijheid blijft verplichten,' Sterft nimmer — leeft altoos in ieders harte CU mond. En zeker kent die Bestevader Thans zijn' geftorven Kleinzoon nader;
Verheft zijn' roem in 't fchoonst gezang: Terwijl een juichend Choor van blijde Feestelingen, Hun Kunst en Moed ter eere zingen, Bevrijd van aardfche vreeze — en dwang. 11. D s si, F B*'



( 4* )
Sataaffchs Dichters! 2iet uw poogen ftecd; gelukken:
Dees dag blijv' heilig voor de kunst! Hij doe, van jaar tot jaar' hier meerder Lauwren plukken, Elks oefningcier, dit choor: verdien'der ken'ren gunst. Een vrije Drukpers kroon' het zwoegen, Van Neêrlands Dicht'ren met genoegen; Kreng flaaven tot erkentenisf'. De grijze Rhijnftroom juiche, om zo veel fchoons, vermetel, Dat hier, aan zijnen zoom — de zetel, Der kunst — maar ook der Vrijheid is'
G. B*e«d£r & BajNois.
Ben 31. van Bloeimaind 1786.



BIJ M IJ N E
BEVORDERING
TOT
MEDEBESTUURDER
VA K HET
GENOOTSCHAP.
'k jf\.envaerd met groot vermaek den post mij opgelegd;
Dan tevens voelt mijn ziel ten vollen wat het zegt,
Het moeilijk kunstbeftuur met roem, met eer te dragen.
Ik ken mijn zwakheid, Vriendenftoet! —
Maer ftruikelt eens mijn wankelende voet.
Gij zult, op'tfpoordereer, hem door uw kunde febragen. «■•
Den bloei der fchoone Poëzij,
Den luister onzer MaetTchappij,
De Vriendfchap aentekweeken:
Ziet daer mijn grootst, mijn cenigst doel! —.
O Dichtkunst! kweekeresf van 't edelfte gevoel i
Wil verder 't heilig vuur der kunfte in mij ontfteeken.
G. J. LONCQ Dm JI. Van Bloiimatni Ex Tempert.
1786.



A 5 N DE
DICHTKUNST
bij gelegenheit der twintigste verjaringe van het
TAEL- en DICHTKUNDIG
GENOOTSCHAP:
KUNST WORDT DOOR ARBEID FERKREEGEN. Gtvierd den Cden Deccmbtr 1786.
Ed'Ie Dichtkunst ! roem der Kunften! U, U fpanne ik tans de Lier, Om, eenvouwig, zonder zwier, Uittewcidcn in de gunften,
Waer gij onze ziel meê drenkt, Ja,diege ons met volle teugen op deez' blijden jaerdag fchenkt.
Lact



( 45 )
I,aet den winter buld'ren, woeden
't Veld toon' blad, noch fpruit, noch blom Al 't gevogelt' zitte ftom! Gij, gij kunt dit al vergoeden; Wij, doortinteld met uw vuur,' Tarten koude, en wind , en nevel in dit zangrijk zalig uur.
'k Voel mij door den fpoorflag wekken.
Ik, hoe fcbrael voorzien van kunst,
Won de Dichterlijke gunst, Om dit Choor ten mond te ftrekken ;
Daer het, dankbaer, blij van geest, Uwe gunden roemt en zegent, op dit heuchlijk Dichterfeeir.
Gij deed drie paer wakk're mannen, Staerende op uw lieflijkheên, 't Vijfde van eene Eeuw gelcé'n, Vol van ijver faemenfpannen, Om de Vaderlaudfche Taal En 't Tooneeldicbt op te tooien met de juist gepaste prael.
F 3 't Vlie.



( 4* )
't Vlietend beekje, eerst zacht in *t itroomen, Wordt weldra een achtb're vloed, Wen 't, door bron bij bron gevoed, Stadig fchuurt langs vruchtbre zoomen, 'c Vonkje, hier door u geftrooid. Werd eerlang een held're Zonne, die het al met luister tooid.
't Groeiend aental Kunstgenooten , Rijk beftroomd door bron bij bron. Doet, door 'c Pan Poeticon,
In uw Kroost uw' roem vergrooten, Voert U hier geheel ten troon , (kroon, jfiezend, na een zestal jaereu, Rijksbcfchermers voor uw
O! hoe heerlijk rees uw luister, Ed'Ie Dichtkunst! Dag bij dag Sterkte fins uw hoog gezach. 't Flonkerlicht, dat uit het duister Eerst deze enk'le Stad befchecn, Schoot eerlang zijn zuiv'reltraelcn doorhetganfehc Neerland
(heen. Gij



( 47 )
01') ontfteekt een vuur van Ijver.
Gloriezuchc, in 't hart gevoed, Stookt door 't eermetacl dien gloed, Spant alom de fnaeren ftijver. Uwe Helden zien, om fhijd, (wijd. Door het gloeiend goud hun glorie aen de onfterflijkheit ge-
Vruchtbaere akkers, vette weiden, Waer, bij beurten, 't zonlicht gloeit, En de daeuw het kruid befproeit, Konnen nooit meer vreugd bereiden,
Dan de blijdfchap, die ons ftreelt (teelt. In de vruchten, die ge, o Dichtkunst I op deez' ed'len akker
Wen de Vaderiandfche Dichter
'l Eeuwfeest viert van 't Leydsch Atiieen; Of ons voert nae de Eertropheên Van.den Leydfchen Zangbergftichter, Van den trouwften Burgerheer, En van Hout, dat edel Drietal! Lcydens roem cn eeuwige eer.
't Zij



€ 43 )
't Zij m' uw' invloed p«og te male» Op het vrije Staetsbeftuur, Of door 't gloeien van uw vuur. Door het fchit'rcn uwer (traden, Liefde voor het Vaderland Acntevonken, dat ze ftadig ia het hart der Belgcnbrandt.
't Zij men u den Godsdienst wijde, 't Euangelisch Schoon verheff' Of het heil des Vredes trcff', Of Gods wijsheit allerzijden Bondig toone in al zijn werk, Of der Dwinglandij ontzegge, dat zij ooit da Zes beperk'.
Koos men al eens min verheven, 't Was geen minder nutte ftof, Als de Handwerksman zijn' lof Door des Dichter's hand ziet weven. Als men aen de Maetfcbappij Zingendleert, wie Burgervader, wie diennaem recht waerdig
(tij. 3*.



C 49 )
Ja, hoe voelden we ons verrukken,
Dichtkunst! toen uw eêlfte Telg Ons het fieraed van den Belg Ruiter's deugd in 't hart mogt drukken! . Ach! mogt nu ook Washington Pralen met verdienden luifternaestdie Nederlandfche Zon,
Heuchlijk jaerfeest! hoe veel fchatten Roept gij hier voor onzen geest, Die dit Choor, fins 't eerfte Feest,
Mogt in zijnen fchoot omvatten!
Praeit men gins met grooter tal , (men zal. Hier, hier zoekt mennae Juweelen, waerop '^Nakroost ros-
Hier, hier doet men Dichters leven, , Wijdt hen aen de onfterflijkheit, Die, voor jaeren reeds Ixfc'ireid, Nu nog fcherpe prikkels geven Aen het zingend Nageilacht, (wacht. Dat met recht de wijste lesten uit dit School der Dichtkuust II. Deel. G Wacht,



♦
( 50 )
Wacht, ja, dacdlijk zag verfchijnen, Wen een Feith voor 't Heldendicht, Brsnder 't Lierdicht, gronden fticbc, Die den wanfmaek doea verdwijnen; Wen nu die dan deze Held, (meldt. In Minerva's fchootgekoefterd/t waere fchoon der Kunst ver-
Doch, al zien wij 't daglicht klimmen, 't Morgenlicht behoudt zijn fchoon; Wat al paerels van uw Kroon Zien we in onze Rundels glimmen! Ook al uit den eerften gloed ' Schieten ons veel held're ftraelen in ditDichtchoor tegemoet.
Godsdienst heeft u veel te danken; Deugd waerdeert, erkent uw nut, Die zoo vaek haer lesfen ftut Door de zuiv're Hemelklanken, Van uw Telgen toebereid, Wen zij ons door tael cn vinding voerden a!s in de eeuwigheit.



( 5i )
Nu eens hoorden wij het dond'rcp, . Dat een' Boanerges past, Dan werd onze geest vergast Op het Hemelsch zacht bewond're* Van het lieflijk fchoon der Deugd, Of gelokt door ted're zangen tot het zoet der Hemelvreugd»
Ja, wat fchoone Mengelingen Stroomden met een' vollen vloed Uit de Dichtaêr van uw' ftoet! Kundig treuren, vrolijk zingen, Treffend trooften, blij gelach, (gezach. Vriendlijk fchertfen, leerzaemboerten, — alles vestigde uw '
Uw gezach, dat, hoe toegevend, Hier geen laege tael gedoogt, Maer op kracht van vinding oogt. En het meest zijn doel beftevent, .. Als 't vermaek, met nut gepaerd, Uit uw vruchten nutte lesfen voor het menschlijk leven gaert* G z Dan



( 5* )
Dan toch ftort ge een vruchtb'ren regen Op de Kerk en 't Vaderland, Stuurt de Jeugd , en fterkt den band Van den Echt met vrede en zegen; Daer de Aloudheitkunde u fterkt, En Natuur uw Telgen leeraert, hoe men op de harten werkt,
Ed'le Dichtkunst! roem der Kunften!
Blijf, ja vorder in gezach!
Ai, bedeel ons, dag bij dag,
Ruim en ruimer met uw gunften !
Zo roemt fteeds gansch Nederland:
„ Leyden heeft het eerst den ftandaert voor deDichtkunst vast
(geplant".
'k Heb gezongen, Kunstgenooten! Zong, genoopt door vriendendwang. Moog'lijk beeft mijn laege zang Lang uw'.kiefchen fmaek verdroten; Wacht ftraks keuriger onthael, Waer geenhartelijker wenfchen dan in dezeharte • tael:
Néér-



( 53 )
Neêrlands welvaert bloei'! herleve! Vrijheid ftae op vasten grond 1 Eendracht fterk' 't aloud Verbond! En doe heerschzucht hooploos beven! Zo zal ook de fchoonile kunst In dit Choor beftendig bloeien onder 's Hemels milde gunst.1
D. Hi
G"s «ij



D A N K
A AN DEN HEERE D. H O V E N S.
H oe vrolijk ftemt ons hart in uwe vreugdeklanken! Hoe vuurig moet dit Choor U voor dien feestzang danken,
U, die zijn ftemme waart, verdienstlijk Kunstgenoot! O! dat op uwe beê de Kunst hier welig groeïe, Deez' cedle Maatfchappij door Haar, door Eendragt bloeie ,
Eb gij, als Eerelid, nog lang heur' roem vergroot!
J. D. K.



W EL KOUS T- GROET
AEN DE H E E R E N
J. H. '' R É I Z I G, C. N O S E M A N,
EN.
Mn. C. G. Re VAN MARLEo
2iijt welkom, eedle Trits] in onzen Broederkring, Waar kunstmin voedfel zoekt in Ieerzaamc oeffening, •
Om , met vereenden moed, naar hoger doel te ftreven. Dat uwe komst dit Choor tot nieuwen iuifter zij, U zelv' tot nut vermaak, der kunst tot hei! gedij'
En Viiendichap onze vlijt een dubble kracht moog'geven!
AAN



AAN DEM H E ERE Ma. RHIJNVIS FEITH,
"V"errukkend Zanger! die in uw vergoden lier, Bedeeld met hemelkracht en zwier, Den geest van Pindarus zo roemrijk doet herleeven, Die, daar ge , op zijnen toon , van laatre Helden zingt, De harten naar uw fnaaren dwingt, En 't voorwerp uwer Kunst de onflerflijkheid kunt geeven:
Wat drong U, bij 't bezit van "zo veel Eertropheên, Nog eens het Kunstperk in te treén, Een' nieuwen Eereftrijd zeèghaftig aantevangen? Wat goddelijke kracht bezielde U in dien ftrijd, Der deugd en 't Vaderland gewijd? Wat kracht, dan Beider min, de ziel van al uw zangen?
Ja.



( 57 )
Ja, dat een lager geest alleen zich zeiven zing , En, als om loon, naar lauwren ding', Het edel heldenvuur, dat in uw' boezem blaakte,
Ontftak zich aan den gloed van 't reinst en fijnst gevoel, Ontvlamde bij een hoger doel; 't Was 't zelfde bemelsch vuur, dat Ruiter Ruiter maakte.
De kracht van zijn beftaan, aan 't heil der aard verpand, Was liefde voor zijn Vaderland; Zij, die, door deugd bevrucht, de moeder is der Helden , Zij, die een gfoote ziel, door haaren geest geroerd, Als boven 't zwak der rnenschheid voert, Zij wrocht zijn wonderdaên, wier glorie de eeuwen melden,
En wie, dan zij alleen, blies ook uw kunstdrift aan? Gij zaagt het heil uws lands verraên, Den Belg gehoond, veracht, zijn' fleren moed verdrukken, Wij eischten Ruiters lof, ten tegengift dier fchand, Het fpeeltuig gloeide u in de hand En de eigen grootfche drift fchiep uwe meeiterrtuliken. II. D e e u H Ho*



C 58 )
Hoe werdt bij hunnen klank dat heilig vuur verfterkt, Uw kunst door hooger kracht bewerkt ? Daar G e in den lof uw's Helds ook dien der deugd mogt zingen' Gewis, het vol gezicht van haar aanbidlijk fchoon Gaf uw verheven lied den toon , En uw verrukte ziel 't gevoel der Ilemellingen,
Weg ijdle Gloriekroon , weg fchittrend eermetaal, Hoe krachtloos is uw gouden praal Om, bij zo fteile vlucht, op zijnen glans te ftaaren? Keen, Kunstheid! neen, uw geest fteeg brandend naar om Verloor de wereld uit het oog, (hoog, En fcheen , als 'c waar', zijn' zang met Englenzang te paaren.
Van daar te rug gedaald, vondt ge U de kroon bereid, Maar weigert haar in nedrigbeid; Zij was uw doelwit niet, en moest uw loon niet wezen* De deugd en't Vaderland.—zie daar, voor wie gij zongt, Wier roem gij in uw' Held voklongt, Triumf] uw fiere kunst ve r eeü wi g x U met dbizen.
j. d. K.



TOT
SLUITING
DER
VERGADERING.
Op den 6. van Wintermaand 1786".
Z< iet daar het Kunstwerk afgedaan , Thans lacht de blijde rust ons aan;
Toeft, Feeftelingen! toeft; de Vriendfchap houdt ons tegen; Straks wordt haar gulle disch bereid, Vervrolijkt door de Dankbaarheid,
Toeft, Feeftelingen! toeft; de vreugde past bij zegen. ■
J. «. K.
H 2



11 IJ HET
OPENEN
DER
JAERLIJKSCHE
VERGADERING,
Van het Ja;r 1787.
"W^at ftaart ge, o Vriendenstoet! wat ftaart ge, in ftil verlan-
En wacht uit mijnen mond een vrolijk welkomstlied ; ("gen, Of fcherpt uw ki'esch gehoor voor hooger Maatgezangen ,
Daar al, wat ons omringt, een doodfche ftilte biedt ? De dag, o ja! is daar, wiens komst ons vaak verheugde,
De dag, fints jaaren her, dit Choor ter feest beftemd, De feestuur zelf is daar — maar o! waar is haar vreugde!
Zij kwijnt—daar 'tbangstverfchietde zielinarigstbeklemt! Of zouden wij ons hoofd met Myrtbe en Palmtak fleren,
Daar Burger krijgs. rumoer zich heinde en veer verfpreidt ? Wij, kommerloos en blij, den geest den teugel vieren ,
Daar 't lieve Vaderland aan onze voeten fchreit?
Helaas J



C Gi )
Helaas! ik hoon uw deugd — neen, dierbre Kunstgenooten!
Dat zuchtend Vaderland ligt u, als mij, op 't hart; Zijn ramp houdt ook uw ziel voor 't kunstvermaak gefloten,
En elk, naar eisch van pligt, in hooger zorg verward. Voor mij, ik voel die zorg om mijnen boezem knellen,
Terwijl haar bange last het vuur der kunst verdooft, De flappe hand belet de ontfnaarde lier te (tellen,
En d'afgepijnde geest van lust en kracht berooft. Ai! laat die zwakheid zelf mij ter verfchooning (trekken
Voorde armoê van 't onthaal, u ditmaal toegebragt, 'k Heb vrugteloos getracht mij haaren dwang te onttrekken,
De beste poging faalt, daar 't mangelt aan de macht.
J. i». K.



WELKOMST- GROET
AEN DEN HEERE H O F F M A N,
Z^oudtGij,door Dichtkunstzelv' ons ijvrigaangepreczen ,
En als met eigen hand haat' tempel ingeleid, Zoudt Gij der Maatfchappij niet dubbel welkom wezen,
Die zich uit uwe komst met nieuwen voorfpoed vleit ? Ja, zie dit Heiligdom voor U met vreugd ontflooten,
Ons hart, o edel Vriend! reikt U de Broederhand; Help door uwkunde en vlijt den roem der Kunst vergrooten;
De luifter van dit Choor is aanhaar' bloei verpand.
j. d. K.



BIJ D E O VERGAAVE DER
MEDAILJE
AEN DEN HEERE
j). js je. je je x je 2v jy.
"Vi^aar 't, op ons jongde Vreugdefeest, Een wellust voor mijn hart geweest,
U 't eerst het blij triuraf, o Kunstvriend! toe te galmen, Dit uur, dit plegtig uur, geevt mij nog blijdertaak, Geen minder dreelend zielsvermaak ,
In 't fleren van uw kruin met groenende eerepalmen.



( )
Ja, koom, waar is uw Heldenlier?
Dat haar mijn hand met lauwren fier', Verwinnaar! koom, ontvang den prijs van uwe zangen; De Vrijheid, door uw Kunst verheerlijkt in haar' Zoon,
Biedt U, door mij, de Gloriekroon, De Kroon, tot driewerf toe in 'tftrijdperk opgehangen.
Koe rijk in fchittrend eermetaal,
Zie hier uw fchoonfte zegepraal, Daar zeüeen plaats vcrwervt naast de eer vanPhcebus Zoonen; Een zege , die gewis door dubblen luift&r treft,
Uw hart zo wel als kunst verheft, En U onfterflijk maakt in 't voorwerp uwer tooncn.
J. D. K.



ANTWOORD
VAN DEN
HEERE D. E R. K E E E N S«
Pu;I;dich'ers ! kon mijn Zangerin Aen uw kunstkeurig oog behagen?
Of deed het vuur der Vrijheidmia Mij in mijn zwakke poging flagen?
Was 't maet of klank die u beviel.' Van waer, van waer dees eerbewijzen?
Of, trof mijn tael uw vrije ziel? Deed mijn gevoel mijn' zangtoon rijzen?
Slechts fchaers bedeeld met kunstbeleid, Schenkt gij, zoo hoog in zangvermogen,
Mij, 't eermetael; de onflernijkheid. Ten loon van mijn gebrekkig pogen:
Al'een de zucht voor 't Vaderland, Vonr Vrijheid, 't leven van het leven ^
Gaf mij het fpeeltuig in de hand, Heeft aen mijn' Zang den toon gegeven. ii. Deeu ï ZiS



C % )
Tc Zag in uw' Washington, mijn' Held, Een' Belg, bekroond met eerlaurieren;
Verrukking heeft de Lier gefteld, Die aendrift doet mij zegevieren.
Uw grootheid, Godlijk Sterveling! Die mij dit Lauwerloof doet plukken,
Moet, wat ik doe of wat ik zing, Moet eindloos mij de zie! verrukken ;
Uw zucht voor 't heil der Maetfcbappij Blijve eindloos Bato's Kroost bekoren ,
Dan leeft, dan fterft het eeuwig vrij. Triumph! ons is dit lot befchoren, Bataven! ja uw grootheid ftijgt; Een weinig ftrijds en 't is volftreden, -Rukt aen, rukt aen, en gij verkrijgt Het bei!, den Hemel afgebeden:
Hoe heerlijk rijst de Vrijheid - Zon, J^u, nu naer Heldenroem gedongen,
Naer roem, als die van Washington; Door itervelingcn nooit volzongen.



TOT
SLUITING VERGADERING.
^ïct daar, naar elschenpligt, fchoon met verflagen geest, Onsplegtig werk verricht, ge. eerde Kunstgenooten!
Gij, Vriendfchap! die ons toeft, beziel, verhef ditFeest, Zo wordt een fombre dag nog vergenoegd geflooten.
J, de KRUYFF.
I 2



DANK- PLIG T.
'k Zfagleerzaam, aan den voet, op de eeuwig-groene toppen Van Pindus berg, waar opMedufa's Hengst, door'tkloppen , De Vrugtbre wel bron, van de Dicb tkunst, heeft vertoond; Waar Phcebus, met den rei der negen Zustren, woont: Van verr' belommerd door die lauwerrijke Kruinen, Ontvonkte ik wel, om ook te weiden in die tuinen; Kaar nimmer Adelaars! die'tzwerk, door uwe vlucht,. Voorbij fneld', en , zovaak, een zegenrijk gerucht Van uwe Dichten om het•aardrond hebt gezonden; Heb ik , verwaand en trotsch, mijn vleugeltjens ontbonden, Om tot heteerpunt, dat verdienflx en kunde U gaf, Te tteigen. — Icarus! ik vreesde uw fiiaf en graf! —>
Dan,



( 69 )
Dan,'t zij de gulle Gunst mijn fchamel onvermogen Eedekke, 't zij mijn riet een Lier fchijne in uwe oogen, Ik ben der eere onwaard, die mij beweezen is; Doch, des te grooter wordt mijn dankcrkentenisf *.
Arii Juküenoa Virtus,
Ï7&6".



AANSPRAAK
AAN HET TAAL- en DICHTLIEVE ND
GENOOTSCHAP:
TER SPREÜICE VOERENDE:
KUNST WORDT DOOR ARBEID VERKREEGEN.
Befchermcrs van de Poëzij'; üeftuurders deezer Maatfchappij; Die om mijn ltruiklend dichtvermogen,
Mij hebt erkend als Medelid : Een eer waarop mijn Nimf zal boogen, Zoo lang het dichtvuur haar verhic.
Word' ik door uw kunstlievendheid Tot Febus Tempel opgeleid, Om met mijn laag gcftemde toonen, Aan uw' verheven Zang gepaard, Het hemelsei: Zangchoor neêr te troonen, Wanneer men maandÜjks hier vergaart.
Heeft



( ?i )
Heeft hier mijn Stad - en Landgenoot, Wiens ziel te vroeg deeze aarde ontvlood, Utv hart vervrolijkt met zijn zangen;
Mijn Zangeres volgt Breeckheff's fpoor, En zal bijwijl zijn' toon vervangen In dit aanzienlijk Dichtren Choor.
Hij zong wel onnaarvolgüjk fchoon, Maar wagt van haar een' laager toon, En wilt haar zwakke pooging fchraagen Ten opbouw van deeze eedle kunst, Dat ze op uw' bijftand roem moog' draagen, En teffens deelen in uw gunst.
JDen 23. van Bloeimaand 1787.



Bij MIJNE
/ N T REDE
IN HET
TA EL- en DICHTLIEVE ND
GENOOTSCHAP,
T E li SP R E OKB VOERENDE: KUNST WORDT DOOR ARBEID VERKREEGEN.
Op den 5. van Wintermaend 1787.
JSefchermers van de kunst! wier goedheid , zoo verheven, Mij toegang tot dit Choor der Muzen hebt gegeeven , Gunt mijn erkennend hart U zijnen danktebiên, Terwijl ik me als een lid in deezen kring mag zien. Nooit kost mijn letterzucht een grootfeher fpoor erlangen, Dan zij, door uwe keus. dit heden mag ontvangen! De Dichtkunst, fchoon ze ons hart den waeren weg bereidt, Om optefteigren tot de hoogde ondernijkheid, Kan foms door onkunde, of verkeerdlijk wederleggen, Haer' minnaer de eeiiauwrier tot zulk een' trap ontzeggen:
Maer,



( 73 >
Maer, — wen het onderricht der wijsheid ons vereert,
Wordt ons 't verbeeven grootsch van ijdren trek geleerd,— 't Is zoo: Beroemde Rei! de kunst heeft fteile trappen, 't Is zwaer het glorieveld der dichtkunst door te flappen; En mooglijk zou mijn voet op zulk een gladde baen De doornen kiezen voor de fchoone roozcnblaên; 'k Zou aerslen om dit fteil gemoedigd op te loopen, Zo niet uw Vriendfchap mij op onderwijs deed hoopen.
Maer neen.'k treed rustig voort! — uw gulheid, blij temoê, Schiet me een verheeve ftrael van haere gunfle toe, Ik zal den honig uit uw nutte leering trekken, Nu wijsheid,—oordeel, mij tot voedftervrouwen ftrekken De nijvre Bij, die op mijn' ietterijver gluurt, ; Zal zorgen dat mijn hart op fchoone bloemen puurt, Het gif zal fchaedloos zijn, en bij 't opmerkzaem leezen, Zal grootheid, zal gevoel, miju heiligst doelwit weezen, Welaen 'k aenvaerd uw keus: zij ftrekt mijn hart tot eer, Dat ik heur waerdigblijve, is al wat ik begeer; Ik hoope, o eedle rei! dien'kheden mag begroeten, Dat ik in elk van U zal ecnen Vriend ontmoeten,
II. Deel. K Een
I



C 74 >
Een Onderwijzer, die mijn oog het talloos tal Der letterfeilen trouw en minzaem wijzen zal! —•
Dat lang deeze eedle Rei, door wijsheids licht omfcheenen, Geleerdheid in zijn' fchoot, met vriendfchap moog' vereenen, Dat deugd, de waere bron van 's menfchen heil op aerd, Zich aen het hart van elk der medeleden paert, Zoo zal dees Dichtren.zael, die leerzucht op kost wekken, De Stad tot glorie en onszelv' tot nut verftrekken.
KunstbroedersJ'k heb gezegd: — ditRijm.hoe zwak 't ook is, Strekke echter u ten blijk van mijne erkentenis, Wijn hart gevoelt dit, woord; dit merk der dankbaerheden, Is nooit gevoelloos aen mijn tedre lier ontgleeden ; Zoo dra de Ervaerenheid mijn digtpen meêr befchijn* Zal haere fchelfte toon voor dit Genootfchap zijn.
J7*7 j. j. van der MEER.



AEN DE LEDEN VAN HET TAEL-en DICHT-LIEVEND
GENOOTSCHAP,
ter spreuke voerende: KUNST WORDT DOOR ARBEID PERKREEGEN*
Ontvang, begaefde Rei! — befchermt mij,Kunst Mecenen I
Daer 'k dit ootmoedig fmeek. Wilt uw toegeevendheid met mijnen zang vereenen,
Dan neur ik onbefehroomd.
Dan zal een ftaemlend lied denzelfden dank betaelen,
Dien ik nog fchuldig ben: lk dank U voor dees plaets in 't choor, niet aftemaeleni
Daer rondom alles fpreekt.
& % Geniet



< 76 y
Geniet nog lang de vreugd , aen wacre kunst gegeeven,
En zing nog eens een iied Ter eere van den Held! die 't land eens doet herleeven.
Dit zal Hofanna zijn!
Dit Tempé zij de roem van aller dichtren chooren!
Er. wordt mijn wensch vervuld ; Dan zal mijn fcheller Item de Hallels U doen hooren
In 't beter Vaderland!
- 1788. A. SIM O NS.



AEN DE WIL-EDELE EEEREN BESCHERMERS, BESTUURDERS
EN VEK.DEÜ.E
• L E D E N
VAM HET DICHTLIEVEND
GENOOTSCHAP,
KUNST WORDT DOOR ARBEID VERKREEGEN $
^Befchermers van de Poezij l Kunstrechters! eerfte Pinduszoonen»
Duldt dat ik U, deeze uuren, wij*
Het ofFer mijner Dankbaarheid ,
't Welk kunstloos, doch oprecht, verfpreidf 't Geen U mijn hart geftaag zal toonen.
K s Hoe



c n )
Hoe klopt mijn zwoegend hart! — wat ecjf Daar ik thands in der Dichtren Tempel,
In 't ftatig Heiligdom verkeer!
Eu eerbied zweer aan Phcebus wet f
Kicbt Gij dan zelv' mijn zwakken tred Drukt op mijn keur uw' achtbren ftempel!
Hier imaakt mijn ziel de kalme rust! Daar niets dan Dichters om mij waaien ,
Wier ziel, van 't waare fchoon bewust,
Doortinteld is van 't heilig vuur,
't Welk brandt op 't outer der Natuur \ Die zingende den Tijd ontvaaren'
Mijn ijver voor die eedle Kunsc Stijgt hooger dan zij was gereezenj
Terwijl ik mij aan uwe gunst
En dierbre Vriendfchap aanbeveel:
En, zo ik eenmaal daarin deel, Zal mij deeze aard een hemel wcezen.
tntM-



( 79 )
Intusfchcn blijv' dit zangrig Choor Een plaats, waar braave zielen woonen,'
Omftuuwd met luiiteirijken gloor
Tot ge eens uw' zang, te hoog voor de aard,
In 't heilig Hemelhof gefchaard, Op Serafswijzen in zult toonen! I?88» IV. CEOOff,



B IJ HET
OPENEN
DER.
JAERLIJKSCHE
VERGADERING,
Van hei Jaer 1788.
H oe! zouden wij ons hoofd metMyrthe enPalmtak Ceren,
„ Daarli urger-Krijgsnimoer zich heinde en veer verfpreidt? j, Wij 1 kommerloos en blij, den geest den teugel vieren,
,, Daar 't lieve Vaderland aan onze voeten fchreit? Dus hief ik treurig aan, gelievde Kunstgenoten!
Toen, in 't voorleden Jaar, dat Jaar van fchrik en fmart, Door mij dit zelvde Feest hier plechtig werdt ontlloten,
En ik U welkom zong, maar met een zuchtend hart. O! mocht thans blijder klank dien fombren toon vervangen!
Mocht, op deez' grooten dag, dit kunstgevvijde Choor Weergalmen , als weleer, van dankbre Vreugdezangen!
Dan ach..! wie geevt ons 't heil van vioegre dagen weêr!
Al



( ol )
Al liet zich Burgerkrijg in zijne woede dwingen ,
Bij 'c fuiooren van den twist, door vreemde Macht geboeid; Hoe verr', o Broederfchaar! hoe verr' is 't nog van zingen,
Daar ftaeg vernieuwde fmart uitde oude wonden vloeit. Gelijk, na 't hevig woên van dondrende onweêrsvlagen ,
Wen, met de drift des ftorms, ook de eerfte fchrik bedaart, De Landman die zijn graan, zijuhoop., ziet neergellagen,
In ftille jammerklacht, op die vcrwoefting ftaart. Zo flaat ge , o Vaderland ! ook nu, met bange zuchten ,
Een fchreijend oog in 't rond , van uit uw' jongden nood; Zo fmaakt ge, in bittren rouw, ook nu zijn bange vruchten,
En roept vergeefs om 't Kroost, dat uit uwe armen vloodt. Getuige alleen dit Choor — hoe treurig, hoe verlaten!
Wien mist ons oog, ons hart, wien mist de kunst hier niet! Waar zijn. .o Zangder zwijg! watzoude uw jammrenbaaten?
Bewaar hunn' naam in't hart, en fmoor uw zielsverdriet. Nog eens dan, Vriendenkring, gelievde Kunstgenoten!
Vergt mij geen vrolijk lied ter blijde welkomstgroet, Genoeg — 't belang der Kunst heeft ons dees zaal ontfloten; Wacht des alleen de vreugd, die pligtsbetrachting voedt.
J, d. KRUYFF.
II. D IEL, L



TER
S L U I T I N G E
DER
VERGADERING.
Heb voor uw bijzijn dank, ge - eerde Vriendenftoet!
Vereende vlijt geevt kracht, en fchenkt vernieuwden moed: Vergeev ons arm onthaal den tijd, dien wij beleeven; Ligt za! een volgend Jaar ons fchooner dagen geven.
J. D. KRUYFF.



TER
EEN - en TWINTIGSTE VERJARING VAN HET TAEL-en DICHTLIEVENDE
GENOOTSCHAP,
ter spreüke voerende: KUNST WORDT DOOR ARBEID FERKREEGEN, TE
L E Y D E Ni
Gevierd qp de» 5. van Wïntermagnd 1787.
ïrloe nu! eischc gij, 6 Feeftelingen! Dat ik een vrolijk lied zal zingen,
Nu 't uur der vreugd gebooren is; Daer 't Jaerfeest dezer Maetichappijë Een Englen blijdfchap wekt — en de eedle Poêzijc Qni wacht aen heuren disch!
L 2 Kunst-



( M ) Kunstbroeders! waerom mij verkoren, Om u tot blijdfchap aen te fpooren?....
Schreit niet mijn dierbaer Vaderland! Daer nijd en wraek zijn welvaert prangen — Hoe! zou nu mijne Lier, ontfnaerd — met floers omhangen, Nog klinken in mijn hand!
Dan ja!... gij eischt thans blijde toonen: De wellust kan bij droefheid woonen,
Waer de eêlfte kunst de zielen boeit!... 'k Zal des de geurigfte offeranden, In dit uw tempel-choor, vooru, o Dichtkunst! branden, Waer reeds uw outer gloeit.
Ja, lieve Dichtkunst! 'k ftreel mijn fnaeren, Daer gij, voor driemael zeven jaeren,
In 't Leydfehe Atheen uw' zetel koost: Zie ons gereed uw feest te vieren. — Straks zien we uw' lieveling met frisfche lauwren fleren,1 Waer rijin'Iarij om bloost.
Ja!



C s5 )
Ja! ftraks zult ge, op uw' troon gezeten, Door uwe Friefters, 't lot doen weeten, Van 't tweetal dat naer d'eerprijs dong; Het kiesch vernuft zal vonnis vellen — Kunstliefde zal de kroon op 's Dichters hairen (tellen, Die 't fchoonst voor Wee zen zong.
Dan, fchoon gij 't eerioof niet mogt deelen, Gij, Dichtkunst! blijft de zielen ftreelen,
Als ons een grootfche Zanger boeit! Hoe vaek ftreelt gij het hart, door zangen, Wier zoete Melodij, die de Englen zelfs vervangen, Het kilfte hart ontgloeit I
Hij, die op uwe gunst mag roemen, o Dichtkunst! kan 't geluk niet noemen, Dat hem door u — door u gefchiedt! De driefte onkunde kniel' vermetel, Daer zij uw' invloed haet, voor dwaesheids gulden zetel; Zij kent uw' wellust niet*
L 3 Uw



C 36 )
Uw liev'iing hoort zijn grootfcbe zangen Door 't juichend Englen-choor vervangen,
Alt hij de ziel tot aendacht wekt. — Nu zingt hij van 't beftaen der wormen — Daer wordt door hem, in kalmte en't loeien van de ftormen, Gods Majertcit ontdekt!
Dan doet hem de aerde een' lofzang zingen —• Verrukt in zielsbefpiegelingen,
Weid hij en bosch en velden rond: Aen d' oever van de zee gezeten , Kan zijn verbeeldingskracht heur lengte en breedte meten, En peilen heuren grond!
Hij rijst op vleuglen der gedachten. Gelijk op vlugge Serafs - fchachten,
Door 't luchtvak naer den ftarrenkring Hij telt de flonkerende vonken, Die aen den Hemeltrans, als zoo veel paerlen, pronken. Voor 't oog der waereldling!
Nu



( 27 )
Nu lust het hem den mensch te aenfchouwen — Uit dit gewrocht Gods macht te ontvouwen: Geen fpiertje ontflipt zijn kiesch verftand; Geen veez'len, die het maekfel binden, Hoe fijn ook, of, hij kan 't begin en einde vinden, Waer 'c worteltje is geplant.
Maer, niet voldaen den mensch te kennen, Zie 'k zijnen geest nog booger rennen:
Hij ftijgt omhoog — omhoog tot God! Van God doet hij zijn fnaertuig klinken ,J En, midden in zijn'zang, doet hem 't gevoel verzinken, Jn 't zaligfte genot!
Hij rijst uit een genot zoo teder.... Verrukt, vindt hij zich zeiven weder,
Terwijl zijn oog ten hemel ziet!.... „ o Gij! " (dus vangt hij aen te zingen:) „ Die 't lied der Englen hoort en aller Heraellingen, „ Hoor ook, o God! mijn lied!
„ o Eeu-



C 23 )
it o Eeuwige!... ik, uit Hof gebooren — „ Door 't misdrijf voor mijzelv' verloren „ Vond, in uw' arm, mijzelven weêr! „ 'k Trad d'oever van 't verderf reeds nader
„ Daer zag uw goedheid mij met de oogen van een' Vader
„ En 'k was geen doemling meè'r!
„ Wie ik?... ik mag mijn waerde kennen -—.
„ Mij reeds aen de eeuwigheid gewennen
„ Aenvanglajk zingen van Gods lof] „ Dan hier, hier zijn 't Hechts aerdfche toonen, „ Maer 'k zing eerlang voimaekt, waer hooger geeften woonen, „ Bij God — in 't Hemelhof!
„ Iiij u, mijn God'... wat grootsch verlangen.'... „ Dan zijt gij 't Voorwerp mijner zangen,
„ ja! gij alleen, mijn God! alleen!... ,, Gevoel.... onfterflijk.... ja! na dezen „ ZalikbijGod—naestHem.ouiterflijk—eindloos wezen! Wat heil!,., wat zaligbeêni"
o Lieve



C 89 ) é Lieve Dichtkunst! vreugd vtn 't leven! Leer rnij die Zangers na te dreven,
Wier Lier voor deugd en Godsvrugt klinkt; Laet mij uw' invloed fteeds behoeden, Om niets in mijnen zang, dan reine deugd te voeden, Die in Gods oogen blinkt!
Blijf hier tot aen het eind der tijden! Niets moete uw heerfchappij beftrijden!
Wij zullen waeken aen den voet Diens troons, voor een- en twintig jacren, Gevestigt, door de vlijt van Leydfche kunst-minnaerea,' En door hun zorg behoedt.
Dit feest, o eedelfte aller kunften! t Dichtkunst! tuig' van al de gunden, Die gij den dicht - beminnaer biedt! Aen uwen boezem neergezonken, Wordt ftraks de ontgloeide ziel vanzoeien wellust dronken p En kent beur heildaet niet. II. Da ei,, M oGiji



( 90 )
o Gij"! Kunstbroeders.' feestelingen!
Eebacgde u mijn wantoonig zingen
Hebbe ik aen uwen eisch voldaen . Is 't feest, door mi], naer wensch, ontflooten ? Wat eers dan voor mijn hart, geliefde Kunstgenooten! Ten reie u voor te gaen!
Dan, waer meê durft mijn ziel zich vleien? Neen — gij moet mij in 'c zangperk leien;
Mijn wankle voeten ftruiklen ligt.... Welaen — 't is grootsch u na te treden! Ti Staere op den vollen roem, waer meê ge uw vaste fchredcn, Ten fteilen zangberg richt!
A. SOEK.



BIJ MIJNE
VERKIEZING
TOT
MEDELID
VAN HET TA EL- en DICHTLIEVEND
GENOOTSCHAP,
TER SPREUKE VOERENDE:
KUNST WORDT DOOR ARBEID VERKREEGEN.
M ag ik, op Vaderlandfchen grond, Ten blijk' van dankbaarheid, voor de Eer aan mij beweezen,
Dit blad, den tolk van hart en mond, Daar 'k zelve afweezig ben, u vergen om te leezen?
ó Zuilen van dit Achtbaar Choor! Wier toegenegenheid mijne eerbied houdt gevangen;
M 2 Ter-



( 92 )
Terwij! mijn ziel, door 't luiftrend oor
Verrukt werd, door den galm van uw verheven zangen!
MaS ik, gelokt door zulk een' toon, U minzaart, Eedle Rei! om Kunstbefcherming vrsagenT
Verwondring boeit me aan al dat fchoon ! En 'k durve, op uw gelei, die grootfche Gappen waage»;
De Batavier, die vlijt waardeert, Erkent de waarde en 't nut van de eedle Weetenfchappen!
En daar ons de oefning daaglijks leert, Volgt hij den besten Gids en vordert dus bij trappen;
Dit is mijn oogmerk, als bataav, 'k Zal, zingende op dien grond, aan 't Vaderland gedenken!
En , fchoon ik aan de Koopploeg, flaav', In 't ledig uur de vrucht u van mijn' arbeid fchenken.
Dat elk van u dat grootsch talent, Die kunstgaave aanlcgge, om nog meerder winst tegaêren,
En ?c luiftrend oor, uw' toon gewend, Vange onvermoeid den galm van uw beroemde fnaaren!
Bereik



( 93 )
Bereik het doel, dat ge alle wagt, Speel de afgunst doof'en ftom, door Vaderlandfche zangen,
Win daaglijks aan in moed en kragt, Zoo volge in 't einde uw loon, genieten op verlangen!
JAN MES.
M s



AEN DE BESCHERMHEEREN, BESTUURDERS en verdere LEDEN DES
GENOOTSCHAP,
KUNST WORDT DOOR ARBEID VERKR EEG EN.
bij de aenvaerbing van het voorzitters ambt,
Op den 4. van Wiedemaend 1788.
J3efchermers,door wier naem dit Choor met luirter prijkt: Hoofdleden, die den last der JMaetfchappij wilt dragen:
Befhiurders,die 't belang der fchoonfte kunst helpt fchragen: Dichtocffnaers, met de gunst der Muzen mild verrijkt: En Gij die , door een zucht naer edle kundigheden, ü voegden bij deez' Zang'renftoet:
Ontvang, Geëerde Rei! mijn dichterlijke groet, Nu ik, voor de eerfte mael, deez' eerfloel zal bekieeden. —
Was 't niet genoeg beroemde reien! Mij in deez' tempel inteleien,
Waer



( 95 )
Waer Dichtkunst zelf ten zetel treedt: En wen mijn hand de lier eens ftreelde, Dat gij in mijn verrukking deelde, En door uw handgeklap mijn zangen hulde deedt ? —Was 't niet genoeg de kunsthelangen, In 't moeielijk beftuur, ook mij vertrouwd te zien?
Moest grootfcher roem dien roem vervangen, En gij door uwe keuz', mij meerder eere biên ? — Moest ik, o Prieftrenfchaer der fchoone poëzije! Aen 't hoofd der achtbre Maetfchappije, Geplaetst zijn in den ftoel der eer ? — 'k Eerbiedige uwe keuz' — zij kon mijn roemzucht itreelen, 'k Mogt dikwerv, met vermaek, in uwe gunften deelen,
Maer dit bewijs van gunst treft mij oneindig méér. Dat vrij de Slaef der eer, in trotsheid opgeftegen , Zijn zucht naer roem voldoe, ten koste van de deugd; Hij hoon'deMenschlijkheid,en fcheppein fnoodheid vreugJ, Mijn ziel ftreeft wel naer roem,maer zoekt ze op edler wegen. Kunstbroeders wien met mij de waere roem beviel! Komt voeden wij die zucht, zij maekt tot arbeid vaerdig. Zij, zij verheft den mensch, is zijn beftemming waerdig; En fchenkt een veerkracht aen dewerkzaemheên der ziel —*
Door



C 96 )
Door haer geleid, gaen wij met vaste fchreden.,
Het perk der moeilijke oefihing door: Door haer geleid, kunstijverige Leden! Bevordren wij den bloei van dit ons bloeiend Choor. -—
Romswinckel! uit wiens hand ik d' eerpost mogt ontvangen,
Datü mijn dankbaerheid, met die derMaetfchappij, Voor uw'beweezen dienst, aen de eêlflekunstbeiangen,
Thans welgevallig zij. — En was door burgertwist, door'twoên der Staetsgevaeren , Het jaerperk uws beftuurs min vruchtbaer voor de kunst, o Mogt die woede ftormbedaeren! Dan klonk de klank der blijde fnaeren, Dan deelden we in der Zanggodinnen gunst, En vlogten groene Lauwerbiaêren, Weêr Feniksdichters om de hairen. — Keer hier toe, lieve Rust —keer dierbre Vrijheid! keer.-* Mijn Vaderland herkrijg uw' eerden luider weêr; Dat, met dien luider, vlijt en waere kennis groeien — Dees tempel, tot den dienst der Poëzij gedicht, Blijv', wat ook voor den loop des tijds — der zaken zwicht! De Kweekfchool van 't vernuft, waer fchoone kunften bloeien.
C. J. LONCQ.



TER
GEL U K WE NS CH1NG
AEN DEN WELEDELEN HEERE Mr. PIETER VHOMANS,
ALS
MEDEBESTUURDER;
M et blijdfchap, edel Vriend! zie 'k u in 't kunstbeftuur;
Mijn hart had lang yoor u dien eerpost uitgekoozen, Natuur misdeelde u niet van 't edel Dichtervuur,
o Laet uwnedrigheid niet om dees Ioffpraek bloozen! — Dat dan 't belang der kunst, de bloei der Maetfchappij, Uw grootfte doelwit zij; —
't Is ook van uwe hand dat wij haer'luifter wagten, Dat flechtsuw zorg verdwijn', de onnutte vreezezwigt', Met faemvereende kragt valt moeilijke arbeid ligt, De Vriendfchap heeft baer' troon hier in dit kunstgefligt,
En waer de Vriendfchap woont kan nimmer zorg vemagtcn.
.11. Deel. N O. J. LONCQ



TER
S L UITING
DER
VERGADERING. 7
^letdaermijne eerfte taek naer mijnen wensch volvoer*. Blijft ed'len I mij dien blijk van uwe heusheid toonen, Wilt door toegevendheid mijn kunstgebrek verfchoonen,
Dan zal, daer Vriendfcbapsmïn ons aller harten fnoert," .'tVermaek,metnutgepaerd, beftendigbij ons woonen,—
G> J. LONCQ;



TER.
TWEE-en TWINTIGSTE VERJAERING
VAN HET
GENOOTSCHAP,
KUNST WORDT DOOR ARBEID VERKREEGEN}
UITGESPROKEN TER OPENING VAN DE ALGEMEENE VERGADERING,
Op den 3. van Wintermaend 1788-
oet aen uw hoofd geplaetst, beroemde Dichtrenreien!
Beminde Vriendenftoet! TJ, weêr op 't vrolijk feest geleiên , 't Welk Peans echte kroost thans juichend vieren moet; De kunstmin heeft ons hier befcheiên, Zij zal der Dichtgodesfe een groenend kransje breïen, Haer 't geurigst offer toebereiên : Reeds blaekt de heilige outergloed, Apollo fiert zijn kruin met eenen lauwerhoed, En 't negen Zustertal gaet luchtig fpelemeïen. —
Na 'tlfl



( ioo )
't Is hoogtijd weêr op Helicon, 'k Zie Aganippe's Waterbron, Den top des bergs befproeïen; En, daer het zilvren vogt zich kronk'lend wend en buigt, Met volle itroomen van den Iauwerheuvel vloeien : — Geen wonder, daer het alles juicht,
Dat op dit Jaergetij ook onze harten gloeïen.
Ja, 't is voor U GodesP, dat thans het feestvuur brandt, En onze zielen zich met reinen wellust voeden,
Wat viel! — dees' Maetfchappij hield ftand. En, in den hoogften nood van 't lieve Vaderland, Wist gij dit tempelchoor voor zijnen val te hoeden;
o, Dat het al het woên des grijzen tijds weêrrta! Geen meerder fchokkea lijde in 's rampfpoeds holle vloeden, En niet dan met 't heelal vergae. ~
Koomt Ed'len! hoort den eisch der Schoone die wij eeren,
Puikdichters dat uw vlijt dit Choor, mijn' Zetel, fchraeg'—
Voldoen wij aen dien eisch — iaet ons haer hulde zweeren, En dat dit vrolijk feest hiervan de blijken draeg'. — 't Is grootsch in haeren dienst te leeven,
Zij



( *oï )
Zij fchenkt, na aerdfche zorg, der ziele een rein vermaek, Weet veêrkragt aen den geest te geeven,
Kweekt wijsheid, vormt den zuiv'ren fmaek, Ontrukt ons Lethes vloed, —leid ons in gloriedreeven, En doet door 't choor der deugd ons 't eerchoor binnen ftreven; Ja Dichters! ja, zoo treffend fchoon, Is voor 't gevoelig hart, dier kunfte heerlijk loon! En twijffelt ge aen mijn' zang—ftraks ziet ge} o feestgenooten! Met grootfcher glans dan ooit, met meerder fmaek enpragt, U 't Vorstlijk Pan voor 't oog ontflooten , Ziet daer een deel desloons van Febus echte Iooten , Ziet daer wat plaets van eer ook op uw beeldtnis wagt.
G. J. LONCQ.



TER
VIERING E
DER
TWEE • en TWINTIGSTE VERJAERING VAN HET
GENOOTSCHAP,
ter spreuke voerende: &UNST WORDT DOOR ARBEID VERKREEGEN; Op den 3. van Wintermaand 1788.
N a twee» en twintig jaar , begaafde Kunstgenooten! Viert gij dus Iuifterrijk dit heucblijk Feestgetij: Wat nut trok niet de deugd van de Eed'ie Poëzij ?
Sints zij in Rbynlands ftad haar' Tempel heeft ontflooten l
Men zag de Weetenfchap, op deugd gegrond, vergrooten, En voordeel fchenken aan de Burger- Maatfchappïj j Daar 't hart verbeteid werd door Hemelmelodij,
Ten trotscb derdwaszen, die de vr;es voor God vtrfieoten.
Laat



( 103 )
Laat dan een' dankbre gloed van liefde tot de kunst Ons aller offer zijn, zoo deelen we in heur gunst; Hieraan, mijn vriendenrij, ligt onze roem geleegen.
Bevorder dus het nut van Kerk en Vaderland, Door zangdrift aangevuurd, zoo houdt de Zinfprei'k ftand, Dat fchoone Dicht-fcunrt hier dar Arbeid wordt verkreegen.
W. v. WAENEN.



NA DE OPENING
VAN HET VERZEGELD BRIEFJE, BEHOOR ENDE TOT DEN BEKROONDEN NIEUW JAERSZANG
VOOR DE
LEYDSCHE WEEZEI,
Voor den Jaere I7S9»
In 't veld van Mars een' krans te winnen,
Geev' ftreeüng aen het heldenhart, De lieveling der Zanggodinnen,
Plukt liever lauwers zonder fmart; Dit uur getuig' van zulk een zege, Ziet wie in 't perk der eer cok nu triumph hehaelt. — De fchrandere Vereul heeft thans gezegepraeld. — Geen fchooner prijs dan die voor Weezen wordt verkreegen.
G. J. LONCQ.



BIJ DE
S L U I T I N G
DER
VERGADERING,
Van Wintermaend 1788»
Zloo rolden weer de uuren, In zalig genoegen, In wellust voor 't harte Onmerkbaer voort, —— Zoo wierden de Zielen Door ftreelende toonen, Harnronifche klanken. Verrukkend bekoord. ——• Zoo zien we onzen arbeid, Den arbeid der kunfte In vreugde begonnen, Met blijdfcbap volbragt. — Ontfpant des de boogen Verlustigt de zinnen, Waer de edele Vriendfchap, Ten disch ons verwagt. — II. Deel. O G. J. LONCQ,



AEN DE HEEREN LEDEN
VAN HET TAEL- en Dl CH TL IE VEN D
GENOOTSCHAP,
KUNST WORDT DOOR ARBEID VERKREEGEN; T E
L E Y D E N,
Qp de eerfte Maendelijkfche Vergadering van den Jaere 1789. uitgefprooken.
T^"auw zijn wij 't jaer der kunfte op nieuw weêr ingetreden
Of in den ioop des tijds, daegt 't nieuwe waereld jaer,
Het oude ontwijkt ons oog in 't fcheemerend voorleeden ,
En predikt de ijdelheid van 't aerdfche, o dichtrenfchaer.'
Een mengeling van ramp, van rijken , vruchtbren zegen
Was 't deel van 't Vaderland, was onzer aller deel ■ .
De Godheid leidt ons fteeds op doorn, of bloemenwegen ,
En elk bijzonder kwaed is heilrijk voor 't geheel. —
Dat morrend onbefcheid den besten vader laster',
De dwaes in 't Godsbefluur niet dan gebreken zie;
Hij, die gevoelloos is, den aert der ziel verbaster';
De Vrijgeest aen 't geval zijn wierook offers Bit; —
De



C 107 )
De wijze erkent, gevoelt, aenbidt en looft dien Vader,' Zijn hart zwijgt Gode in ramp, wijdt hem invoorfpoedlof, Bewust dat de eeuwig wijze en goede Zegenader
In alles wat hij wrogt, het beste doelwit trof, . .
Zoude ik een oogenblik in duifl're twijff'Iing blijven,
Of zulk een denkbeeld ooit in uwe ziel ontftaet ? Neen Dichters! (kenne ik u) in handel en bedrijven,
Dan is het zulk een hart, dat in uw' boezem flaet. -
Hoon in dit uur, voor't eerst At Jaer der kunst geheiligd ,
Den wensen van mijne ziel, die zeeg'nend u begroet, Blijft, door de gunst van God, voor ramp en nood beveiligd,
En leeft, met alle de uwe, in ruimen overvloed. .
Het Vaderland, gefchokt, door twist vanééngereeten ,
Herkrijg'de lieve rust, zijn' ouden bloeiflaet weêr. Dat elk , in veiligheid bij have en goed gezeeten,
Zijn dankb'ré hulde wijde aen d' eeuw'gen Opperheer! Och klonk nog eens die klank in dees beroerde dreeven!
Wierd aen den itroom desramps door deAImagt perk gezet! Mogt dit vernieuwde jaer, die fchoone dagen geevenl
Een wenk ilegts, groote God — en — alles is gered.
G. J. LONCQ.
O 3



TER
VERWELKOMING VAN DEN WEL-EDELEN HEER J, J. V E R. E U
ALS
MEDELID
VAN HET
GENOOTSCHAP.
bijzonder hoopt dit Choor van uwe werkzaemheid, Dichtkundige Vereul! de fchoonfte vrucht te plukken,
Reeds zaegt ge u in dees zael de fheelendfte eer bereid En op uw jeugdig hoofd de zilvren eerkroon drukken —
Ochfchonk nog eens mijn hand, die gaerne kransfen bieiot, U 't gouden eernietaei v oor uwe meefterftukken ! —
G. J. LONCQ.



4 E N S * R A E R
AEN DE LEDEN
Y A N HET
GENO OTSCHAPi
TER SPREUKE VOERENDE: KUNST WORDT DOOR ARBEID VERKREEGEN; BIJ MIJNE INTREDE IN HET ZELVE,
Op den 4. van Lentemaend 1789.
Begaefde Dichtrenrij! wier ijvrig Kunstvermoogeh
't Zanglievend Nederland erkentelijk vereert; Die meêr bereikt dan *t doel van uw grootmoedig 'poogen
Daer ge, in den roem der Kunst, uw'eigen roem vermeert: Uw gunst doet mij dit uur in deezen Tempel treeden,
Waer altijd heilig vuur op Phcebus outer gloeit; Waer de eedle Dichtkunst, fteeds bewierookt, aengebeden,
Als in heur Heiligdom, in vollen luifter bloeit. Gij duldt dat ik dit oord, dit plegtig oord, genaeke:
Tot dees beroemde rij van Kunstgenooten dring': Hier *t edel fchoon der kunst, bij 't zoet der Vriendfchap,
En dus dehoogfte vreugd geniete in deezen kling :(fmaeke O 3 Wat



C iro )
Watftreelende Eer! —mijn hart gevoelt die in haer waerde
Uwe edelmoedigheid ontvangt mijn' dank , mijn' lof. — Waer, achtbre ftoet! hoe meêr ik op uw gunile ftaerde,
Hoe meerder mij 't gevoel van eigen zwakheid trof! Hoe, dacht ik, zou mijn lier zich in dien kring doen hooren,
Die aen de Dichtkunst niets dan waerdige offers biedt ?. Ddér zou heur fchaemle klank ligt in zichzel ven fmooren
Neen! in zoo grootsch een oord voegt mijne zangfler niet! Maer.eedle Rij! Gij zelfs verdreefc mijn angftig fchroomen;—
Gij zaegt de kunstdrift Hechts die in mijn' boezem brandt; Uw gulle minzaemheid heeft me alle vrees benoomen,
Zij wenkte — en reikte mij haer vriendelijke hand. Welaen, ik volg haer' wenk.—Ontvangt mij.Kunstmeceeneu!
Toegeevende in dit Choor, aen'tnegcntal gewijd. Wilt fteeds die gunst, dien raed, dien bijffand mij verkenen
Waerdoor Ge altijd de fteun der jonge Dichtren zijt. Uw oordeel zij mijn gids op 't veld der Weetenfchappeu,
Debaek, waerop mijn oog in *t eenzaem dwaelenftaer'; En waegt mijn zangeres den zangberg op te ftappen,
Dat haer uw hand geleide en voor den val bewacr'. Blijft mij, uw' leerling, ook als Vrienden tevens minnen.
De Vriendfchap , och ! zij bloeie in dit geheiligd oord!
Nooit



( III )
Nooit moetdeTweedragt hier die Hemelmaegd verwinnen.
Zoo rolle in deezen kring de tijd genoeglijk voort. En, mag ik eens mijn lier tot fchooner klanken dwingen,
Vereerde Rij! door u in 't Choor der kunst geleid: Die Klanken wijde ik u — voor u zal ik dan zingen —
Gij zult dan 't voorwerp zijn van mijne dankbaerheid !
J. J. VEREUL,



TER
VERWELKOMING VAN DEN WEL-EDELEN HEER
M*. J. G. H. H A H N,
ALS
HONORAIR LID
VAN HET
GENOOTSCHAP.
Ontvang, o Ed'le Hahx! de blijde Welkomstgroet,
Van deezen Zangrer.ftoet ! Ge ontbraekt nog aen den kring van dicht en lettervrinden,
Wat wellust voor mijn hart, dat u mijn oog ontmoet, Waer 't nut en waer vermaek zich ongeftoord verbinden! Uw ziel, voor fmaek gevormd, belust op oeffening, Zal in deez' kunstgewijden kring Steeds voedfel voor den fmaek, 'tgevoelen arbeid vinden.
G. J. LONCQ.



TER
S L U I T I N G E
DER
VERGADERING»
Op den u van Crasmaend 1789.
Ik zag mijn hoop voldaen, het tegenwoordig uur,
Belangrijk voor de kunst, de vlijt ten top gereezea: Koomt dicht'ren! voeden wij het godlijk ijvervuur, Dan zal, zoo lang de Rhyn door Leydens vesten fchuur'* Deez Maetfchappij de bloei der Maetfchappije wcezen. II, Dn el. P G. J. LONCQ»



IER
S L U I T I N G E
DER
VERGADERING.
Op den 6. van Bloeimaend 1789.
^Kunstbroeders! 'tgroote feest der fchoonfte kunstgenaekt, Dc Dichtkunst nodigt elk, die voor haer eerdienst blaekt, Verfchijnt, verfchijnt dan Febus - Iooten, Daer wacht u't eèlst vermaek dat immer is genooten.
G. J. LONCQ.



HET
V IJ F- en TWINTIGSTE
VER.JAER.FEKST
DES
TAEL- en Dl CHTLIEVENDEN GENOO TSCHAP S,
TER. SPREUKE VOERENDE:
.KUNST WORDT DOOR ARBEID VERKREEGEN.
GEVIERD OP PEN ELFDEN VAN SLAGTM AEND I7QI.
Onder Voorzitting van Mr, JAN de KRUYFF.
voor het GENOOTSCHAP.
Mtt Privilegie.






HET
V IJ F- en TWINTIGSTE
VERJAERFEEST
des
TAEL- en DICHTLIEVENDEN
GENOOTSCHAPS,
ter spreuke voerende:
KUNST WORDT DOOR ARBEID VERKREEGEN.
gevierd op den elfden van slagtmae^d bi d c c x c i.
N a dat, ingevolge eener voorafgaande algemeene Beichrijvinge , de gezamenlijke l eden , des Namiddags ten vier Uuren, m de beneden vertrekken der Vergadcrplaetfc des Geiiootfchaps waren bijeengekomen ,



men , werden dezelven , een korten poos vertoevd hebbende, door den Secretaris naar boven geleid, en aldaar door de geheele Bijzondere Vergadering van IJefchermheeren , Hoofdleden, en Medebeftuurders, (taande aan het boven einde der Zaale, op eene plechtige wijze ontvangen. Na onderlinge begroeting vverdt ftraks door ieder , volgens aanwijzing , naar rang plaats genomen , en , de geheele Vergadering dus in orde gezeten zijnde, nam op gegeeven teken van den Voorzitter, het Feest zijnen aanvang, met eene treffende Muziek, waar van de directie den kundigen Heere PRANClscus norbertus berkenhoff was aanbevolen, en tot welker uitvoering een talrijk Orchest, aan het beneden einde der Zaale, op eene daar toe vervaardigde ftcllaadje geplaatst was. Het Muziek Stuk geëindigd zijnde , opende de Voorzitter ftraks de Vergadering met dezen feestelijken aanhef:
Iö



lö! verrukte Feestgenoten,
Verheft, verheft nu ziel en zin! 15! de harten zijn ontlieten,
En vreugde vloei er ftroomend in. Wie juicht niet bij de Item der fnaaren, En vlecht geen kransfeh om de hairen,
Al blakend als in hemel gloed! Wie weigert daukbaare offerhanden Der Kunst-Godin ter eer te branden,
Wie Uwer — die Haar hulde doetl
Ja 't is haar Feestdag, dien wij vieren,
Strooit bloemen voor het Dicht - altaar; Laat heilig loof deez' Tempel fieren;
't Is 't Feest der Kunst, Gewijde Schaar! En Gij, die , met haar geest befchonken, Ons hart ten eerdienst moet ontvonken,
Waar zijt ge , Priesters van dit Choor! Volgt mij, bij 't klinken der Cimbalen, Volgt mij met rijk gevulde Schaalen;
Ik zelf gaa U ten offer voor.
Ik



Ik zelf — neen toef, o Achtbre Reië!
De dag van heden eischt iets meer ; Zie hier, wie U ten üuter leië,
Geen hagen Dienaar voegt die Eer! U voegt zij, hoog verlichte Zanger! — U, die, van Godlijk Kunstvuur zwanger,
Dit Heiligdom hebt ingewijd! Aartspriester! zie ons neder knielen, Wees Gij de tolk der dankbre Zielen,
Hef aan — de Wierook rijst — 't is tijd.
Deeze Aaufpraak werdt oogenblikkelijk door den Heere Mr. uhijnvis feith , daar toe te vooren door de Algemeene Vergadering verzocht, en, als zodanig, thans tusfehen den oudften Befchennheer en den Voorzitter geplaatst zijnde , met den volgenden treffenden Feestzang vervangen:



p
Hoe, eischt gij, eedle Kunstmeceenen!
Dat ik dit Feest ter eere zing? Pindaar en Flakkus zijn verdweenen —
"Wat eischt gij van een' Sterveling? 'k Zal echter op uw' wenk de fnaaren Van de aangebeden Lier niet fpaarcn,
Hoe roekloos mij de vlugt ook fchijn'! Mijn toon moog min verheven klinken, Mijn Lied zal van uw grootheid blinken,
En eeuwig als uw dichtroem zijn!



o Dichtkunst! zou mijn moed hierbcêven,
Waar Gij mij zelve een' Zang gebiedt? o Dichtkunst! wellust van mijn leven!
Verlaat uw' teedren Minnaar niet! Mijn voet, Volfchoone! drukt den drempel Van d'eigen, U gewijden, Tempel,
Daar ik het eerfte Lied in zong; Daar ik , waar 't ai uw iuvL.eJ boeide, Op 't Spefcltuig, dat van eerbied gloeide,
•Den lof der hoogde Godheid dwong»
Ik zong. Mijn fchaanile toonen zonken,
Mijn lied was nevel voor mijn oog; En toch was 't of de wanden blonken,
Iïot firmament op nieuw zich boog; — De Dichtkunst voelt haar eerfte waarde Gehuuwd aan 's Hoogden lof op aarde —-
Dat alles voor zijn Grootheid zwicht! De zonnen, die zijn' troon omringen, Eu de eeuwen, die op eeuwen dringen,
Verdwijnen voor zijn Aangezicht!
Man?



Maar hoe, begaafde Kunstgenooten!
Zie 'k d'eigen gloed van dankbaarheid Op aller aanfehijn uitgegooten,
In aller tintiend oog verfpreid? 't Is groot, na vijf en twintig jaaren, Op zo veel waaren roem te flaaren,
Zo veilig door de deugd bewaakt; Maar grooter, dat een rein geweten, Op de eer eens waaren Belgs vermeeten,
Dien roem U tot een wellust maakt!
Geluk, rechtfehapen Batavieren!
Geluk met deezen blijden dag! De Vrijheid zelf vlecht ecrlauwriercn,
En juicht, zo fchel — zij juichen mag! Smaakt, Eedlen! fmaakt in reine weelde Een vreugd, die uw verdienste teelde,
Ze is Nederland tot roem geweest; Hoe heerlijk voelt ge uw' deugd beloonen, Het Vaderland vervangt mijn toonen, 'En. haudklapt op uw Eerefeest!
Dat



Dat Vaderland, zo diep geboogen,
Zo lang van d' ouden glans beroofd, Wendt op uw Koor dc kwijnende oogen,
En de eerkroon ritfelt op zijn hoofd. De Vreemdling, die het volk vereerde, Dat Spanje's trots in 't ftof verneêrde,
En nu geen heerlijk Neerland ziet, Hoort hier een' Washington bezingen, Waar lauw'ren ruiters asch omringen,
En juicht: de Belg verdween nog niet!
Ook mij kwam uw verkiezing wenken,
Ook mij hebt ge uwen roem vertrouwd.... Mijn hart verheft zich op 't herdenken,
En zwelt nog bij uw heilig goud! Dat de eerkroon, aan het juk geklonken, Zo vuig begeerd, als fnood gefchonken,
Den flaaf een blos in 't aanfehijn jaag'! Uw goüd kon al den prijs verëenen, Daar ik, door alle tijden hejsnen,
Als Belg, als Christen, roem op draag.
Het



Het Noodlot wroebt in zwarte nachten
Een doodlijk tijdvak voor de Kunst; Zij zonk, of ftond door valfche krachten
En leefde van vergangbre gunst; Maar gij, gij hebt haar' roem beveiligd, Uw hart, der waare Kunst geheiligd,
Heeft noodlot, tijd noch nijd gevreesd. ~De Kunst, die glans van troonen leende, Die aller handgeklap vereende,
Is febaars de waare Kunst geweest.
Wat zegt een lof, die ijlings -ftcigert,
Maar ijlings met de meening endf, Waaraan de Deugd haar' (tempel weigert, *
Een lof, die 't Nagedacht niet kent? Wat zegt de fmaad van vuige zielen, Die magtjoos voor 't vooroordeel knielen,
En eeuwig kruipen voor den fchijn ? 'r Klink fchoon, een leven lang te blinken, 't Is eedier voor een poos te zinken,
En dan oafterfljjfe groot te zijn!
Een



Een Ziel, ten voorbeeld hier gebooren,
Verfmaadt den lof van 't wuft Gemeen; Zij durft naar hooger infpraak hooren,
Al brult vervloeking om haar heên. Hoe hoog de zetel zij verrezen, Hoe laag bemost de hut moog wezen,
't Vooroordeel blindt haar' adel niet; Zij kent, zij eert geen menfchenwaarde, Dan waar zich Deugd aan Wijsheid paarde,
Dan waar zij eedle menfchen ziet.
Een Tasfo, zinloos van ellende-,
Een Milton, van gebrek vergaan, Leert haar het loon der Kunst in 't ende,
Leert haar vergodingen verfmaên. Hoe! zou ze een waterblaas begeeren, Die de aêm des windt in 't niet doet keeren ?
Biedt haar eene Aarde loons genoeg, Waar 't Misdrijf goud en eer kan teelen, Gedrochten met het Noodlot fpelen,
En huig de groot een keten droeg?
Eem



Geen Adelaar verlaat de kruinen Van 't Alpisch eeuwig vrij Gebergt'
Voor 't laage zand van dorre duinen Door 't rustloos golfgeklots getergd;
Hij drijft langs ongebaande wegen,
Den ratelenden donder tegen, Die ijlings in de diepte zinkt,
En rust niet van 't verheven poogen,
Of fchouwt met onbenevelde oogen
Het ftroomend licht, dat om hem blinkt.
\
De waare Kunst aast op geen fchimmen ,
Haar loon vindt ze in zich zelv' bereid; Zij durfde een fteile Rots beklimmen,
Zij juicht er in haar eenzaamheid. De digte zwerm van Midas neeven , Die rustloos om haar voetzuil zweeven,
Verheft, al doemend, haar waardij. — O Dwaazen! ftaakt uw eerbewijzen-, Uw woede zou zo hoog niet rijzen,
Waar Zij verdiensteloos als gij!
Zo



. Zo zag men vuige Gotlien woeden,
Waar eens een Raad van Goden zat, Een Maro de eeuwigheid deed ï'poeden
Een Cicero den tijd vertrad. Maar zou de Kunst haar eerkroon derven, Schoon Schijt en Geeten om haar zwerven,
De Menschheid in haar1 omtrek kwijn'? Neen, fchoon geen oogen hen aaufchouwden, De Torfo zou zijn' prijs behouden,
De Griekfche Apollo godlijk zijn!
Hoe lang de zwarte nacht moog wezen,
Die "t Menschdom in zijn fchaduw fluit, Het Licht, dat eenmaal is verreezen,
Blust nooit de Tijd voor eetiwig uit. 't Schijn alles in dien nacht verboren, Naauw is een groot Vernuft gebooren,
Of ijlings wijkt die duisternis ; De vroeger Kunst herkrijgt haar waarde, En leert, van onder puin en aarde,
Wat onvergangbre fehoonheid is.
Zo



Zo fchctirt een Zon in eens het duister,
Haar zwachtel eeuwen achter een; Ze ontwikkelt uit dien fchofs haar' luister,
En ftraalt door 't maatloos ijdel héén, Een ftroom van vlammen volgt haar' zegen Langs duizend ongebaande wegen:
Zij wordt, waar haar Gods Ahr.agt leidt, Het middenpunt van licht en leven, tVan Waereiden, die om haar zwecven,
En blinken in haar heerlijkheid^.
I
De Golfflag zal niet eeuwig woeden
Naar wMlekeur van een Orkaan; Eens kuscht een zagfer wind.de vloeden,
Eens breekt de purpren uchtend aan. Hoe heerlijk zal uw lof dan blinken, Hoe fchoon in Belgifche ooren klinken,
O Gij, die Belgisch bleeft bezield, Die vrij dorst zijn, toen alles bukte, Uw iauwer aan den dwang ontrukte,
En voor de Kunst Hechts bleeft geknield.
De



De Baatzucht fterft, 't Geweld zwijmt neder,
Maar waare Grootheid heeft geen graf. — De Tijd herftelt de Waarheid weder,
En rukt vooroordeel 't masker af. Gij zult de Onfterflijkheid niet derven, Schoon duizend naamen eerloos fterven,
En grootheid zonder deugd verdwijn'; Uw Eeuw zal van uw' roem gewaagan, Dien roem aan volgende Ecuwen draagen,
En 't Nageflacht zal Rechter zijn,
Ter-



Terftond na het uitfpreken dezer voortreffelijke Ode , vervong wederom de Voorzitter den Heere feith met deeze opwekkende uitboezeming.
N u klinkt, gewijde Choorgezangen! Die 't heilig Feestlied moet vervangen,
De plegtige eerdienst is verricht! Aartspriester! 'tvuur, dat U deed gïoeijen, En Godfpraak van uw lippen vloeijen,
Bezielt nu 't galmend Kunstgefticht.
o Offers, Brandend opgefiegen, Dankoffers voor genoten zegen,
Dringt met uw geur de wolken door! En trekt, door kracht der Heil-gebeden, Van uit het rijk der Zaligheden,
Vernieuwden Zegen op dit Choor!
Nauw»
1



■Nauwlijks was deeze Slotzang uitgefpröoken, of het volle Orchest hief dadelijk eene tweede Symphonie aan , en befloot met dezelve het voornaams en plechtige bedrijf dezer blijde bijeenkomst.
Het eerde en meest Hatelijke werk dus afgelopen zijnde, gaf de Voorzitter te kennen, dat het waarfchijnelijk den vergaderde» Leden litet onaangenaam zoude zijn, ter dezer heuchelijke geleegenheid iets meer te hooren van de lotgevallen dès Genootfchaps , en verzogt dus den Secretaris, den Heere karel de PECitEit. , der Vergadering medetedcelen het Verflag, ten dien einde door Zijn Ed., op verzoek der Beftuurderen vervaardigd. De Secretaris aan dit verzoek gereedelijk voldoende, maakte daarop terft nd eenen aanvang met het lezen van het volgend Verflag,



Mijne geëerde Kunstgenooten! .
et bevel der Beftuerderen, en de post welke ik de eere hebbe in deeze Mactfchappij te beklceden, eisfchen, dat ik op deezen langgewenschten, en tot de plcgtige viering van dit vijf - en twintigste veriaerfeest afgezonderden , dag, UL. , ecnig verflag doe van den oorfprong, voortgang en teegenwoordigen ftaet van dit Genootfchap; van een Genootfchap, dat, hoe gering ook in zijne bcginfelen, thands bij den oordeelkundigen gccne geringe plaets bekleedt in den rei der Kunst - en Letterlievende Maetfchappijen van ons Vaderland.
Wie Uwer, mijne Heeren! weet niet, welke 011fchafbaere diensten de Rhetorijkkarners aen den herftelden Godsdienst in ons Vaderland, door het beftrijden van Dweeperij, Bijgeloof en Onkunde, in vroegere tijden hebben te weege gebragt? Wie Uwer, mijne Heeren! weet niet dat die loflijkc Broedcrfchappen, (om welke oorzaeken zal ik thands niet onderzoeken,) dicrmaete werden gedrukt en te ondergebragt, dat, in liet midden deezcr ecuwe, in fommige fteeden niets, Jn andere plaetfen flcgts de bloote naern was overig
ge-



gebleeven. Beftond in eene of andere ftad van ons Vaderland nog eene Broederfchap van deezen aert, bijna alle werden zij alleen aeugcliouden en dienden enkel, om, in 't genot der verleende vrijdommen van fteedelijke imposten, haeren Leden tot een min kostbacr fpeclgezelfchap te verftrekken: Een enkel Lid, fomtijds nog wel in eene andere ftad woonagtig, en met den naem van FacJor vereerd, was de ecnige man, en de Nicuwejaersdag de eenige tijd, die den Stadgenoot door Digt- of Rijmoefening kon herinneren, dat 'er nog eene Kamer in weezen was.
Vier Gczelfchappen, die waerlijk eene hoogere bedoeling hadden, waervan een in deeze ftad, een tweede in Amfteldam, een derde in Hoorn, en een vierde in 's Haegc, gevestigd was, waren de eenige Geriootfchappen die zig aen den opbouw der Vaderland* iche Tael en Poëzij lieten gcleegen liggen.
•Hét zo bekende en beroemde Kunstgenootfchap: 'Ai/ voïentibtH archum, dat acn den Amfteldamfchen Schouwburg, door Treur- Blij- en Klugt-fpclcn , veele diensten had beweczen, en door het welke de Tael- en Digtkunst, bijzonder de Vaderlandfchc Tooaiccldigtkundc, zo aenmerklijk was verbeeterd; dit loflijk Genootfchap was niet meer: De Lcydfche Kamer van Rhetorica van de Witte Acolijeif, daer Liefde het fondament was, was verdweenen, misfehien zeg ik niette veel, uitgeplunderd; het laetfte daervan nog in leeven zijnde lid was de toegang tot de bovenkamer der Zijlpoort gefiooten, en zijne rijmvermoogens, ao grijs als zijne eerwaerdige Laken, deedea lang*
ea



en doen nog, telken Nieuwejaer, den Leydenacr de wenfchen der Lantaarn-, Asch - en Klapper-lieden hooren.
Belialven de vier voorgemelde Gezelfchappen: Mi~ tiima Crescunt, alhier; Oefening befchaaft de kunsten , te Amfteldam; Magna Molimur Parvi, te Hoorn ; en Ars fuperat Fortunam, in 's Haege; waren in het jaer 1766 geene Digterlijke Broederfchappen. De drie laetfte zijn, na de uitgaeve van eenige verdienstlijke Tooneelen andere ftukken, te niete geraekt: Aen het eerfte zijn onze Landgenooten de zoo bekende als beroemde Bijdraegen ten Opbouw van Neérlandsch Tael- en Dichtkunde verfchuldigd, en hetzelve is vervolgens de oorfprong geworden van de loflijke Maetfchappij der Nederlandfche Letterkunde, die, met zoo veel roem, haereii zeetel in onze Rhijnftad heeft gevestigd.
Ziet daer, mijne Heeren! den ftaet der Tael- en Digtlievende Maetfchappijen in den jaere 1766. Wat wonder dan, dat, ten nutte der Neederlandfche Taelen Digtkundc, nog een Genootfchap gebooren werd, gefchikt om de twee andere Maetfchappijen , zijne Zusters, in heure gewigtige onderneemingen te onderfchraegen, en tot bevordering der edele Tael- en Digtkunste, het zijne toetebrengen?
De Heeren cornelis van hoogeveen, de Jonge9 en cornelis heyligert, twee Heeren , welke ik UL. als de eerfte ontwerpers van dit Genootfchap moet doen kennen: Mannen, wier verdienden, zo in Tael- Digt- als Oudheid-kunde, UL. en den Vaderlandfeheu Letterkundigen niet onbekend kunnen
zijn;



zijn; deeze hebben dit Genootfchap deszelfs eerfte t>eflaen gegeeven, en fmaeken , voor het oog deezer geheele Vergadering , na vijf en twintig jaeren, thands het onuitfpreeklijk genoegen van hunnen lofwaerdigen arbeid, door de meedewerking van zo veele aenziculijke , braeve , en kundige Mannen bekroond te zien!
_ Zij tog, mijne Heeren! door eene daeglijkfche verkeering, uit hunne cenerleië beroepsbeezigheeden gebooren, en gelijklijk bezield met zugt tot Tael en Poëzij, vormden in den nazomer van het jaer 1766 het ontwerp tot een Genootfchap, voornaemlijk ter beoefening van de Tooneel- Poëzij.
Zij deelden dit ontwerp ftraks meede aen eenen anderen , ook niet onërvacrencn Jongeling, de Heer joannes van 2yp , en daer ook deeze hetzelve goedkeurde , nam elk op zig een' bcminnaer der kunst op tc fpooren, om hun in het oprigten van zulk een wcnschlijk Genootfchap behulpzaein te zijn.
Welhaest bereikten deeze drie Kunstgenooten hun oogmerk, en nog drie Liefhebbers der Tael - en Digtkunde hielpen hen dit Genootfchap opregtcn op Dingsdag den elfden van Slagtmaend des jaers .1766, wordende tot Zinfpreuk verkoozen: Kunst wordt dool arbeid verkreegen. »
In deeze eerfte Vergadering, welke ten huize vm cenen der Leden in de Heerefteeg, onder het gebruik van een Vaderlandfchen dronk goed Leydsch Bier, gehouden werd , werden 23 Artijkelen als Wetten voor het nieuwe Genootfchap, met eenpaeriglteid vanftemmen,
vast»



vastgefteld; de gemelde Heer cornelis van iioooeveen, Junior, werd tot Voorzitter voor den tijd van drie maenden, en de Heer cornelis heyligert tot fteedsduerenden Geheimfchrijver benoemd. Het Genootfchap koos vervolgens een Vignet uit, om voor zijne Werken te plaetfen, naer het welke eenigen tijd laeter, Blazoen en Zeegel vervacrdigd werden.
Het eerfte Werk, dat in het Genootfchap werd ingeleeverd, en van 't welk men belloot 36 afdrukken te doen vervaeidigen , was een klein Tooneelftukjen , ter Imvijdinge, door den Voorzitter van Hoogeveen opgefteld.
Het Genootfchap voorgenomen hebbende zig voornaemlijk toeteleggen op de beoefening der TooneelPoëzij, werd, telken maend, door den Voorzitter, ingevolge van de aen hem bij de Wetten gcgeevene magt, ieder Lid, naer maete zijner vorderingen, toebedeeld: of het vervaerdigen van een Tooneelfpeïj of het onderzoek van reeds door andere in 't ligt gebragte Tooneclwerken; of het ontwerpen van een geheel nieuw ; of eindlijk, het berijmen van eenige Tooneelen uit dc door de Leden gemaekte Ontwerpen, of reeds door andere in proza uitgegeevene Hukken , en, volgens het getuigenis der in dien tijd geboekte Handelingen, bleeven de Kunstgenooten zelden in gebreke, de hun opgelegde taek, in de volgende Maendlijkfche Vergadering intebrengen.
Het flagtoffer der Dweepzugt, de ongelukkige jEArr calas , Burger van Toulouze, bood al, bij, en eeven na, de oprigting van dit Genootfchap, nieuwe ftofie
tor



tot een Tooneclfpel: de volijverige Voorzitter va* hoogeveen bezorgde zig, door behulp van den Eervvaerdigcn du voisin, Kapellaen bij de Hollandfche Ambasfade te Parijs, van de Egtgenoote en Maegfchap van den, op het fchavot vermoorden, Grijsaert, tot zelfs de minde omftandigheeden die het ongehoorde Rcgtsgcding van dien ongelukkigen hadden voorgegaen, vergezeld en gevolgd; op den 26 van Louvvmaend van het jaer 1767, werd, door het Hoofdlid van hoogeveen, het toen reeds afgewerkte Treurfpel de Dood van Galas, bij het Genootfchap ingeleeverd; in het begin der Lentemaend was hetzelve ftuk afgedrukt en openbaer uitgegeeven, en op den 3 van Grasmaend werd het op deeze zelfde plaets, waer toen een Tooneel-Genootfchap bij eenige Liefhebbers gehouden werd, met het uiterfte genoegen vertoond.
Dit werd welhaest gevolgd van Reprefentatien op den openbacren Haegfchen Schouwburg, onder het bewind van m. corvjer , alwaer deeze eerstgeboorene des Genootfchaps, in de Bloeimaend deszelven jaers, in teegenwoordigheid van het Stadhouderlijke Hof en van de vreemde Afgezanten, tot viermaelen toe , onder eenen öngemeenen toevloed van Aenfchouweren, met de grootfte toejuiching, ten Tooneele is gevoerd geworden.
Ik heb omtrent dcezen Eerfteling wat breedvoerig moeten zijn; de uitfteekendc gunst, waennede dit ftuk van den Landgenoot ontvangen is, is gcene geringe aenfpooring geweest voor den ijver der jonge Kunstgenooten , en heeft tot het huisboudlijk belteen van
dit



dit Genootfchap op eene zeer merklijke wijze meedegewerkt. Tot op den huidigen dag toe, wordt dat ftuk op onze openbaere Schouwburgen gezogt, en telken jaere moogen wij het genoegen hebben een zeer aenmerklijk aental afdrukken daer van afteleeveren.
Het bijzonder groot voordeel dat de Directeur van den Haegfchen Schouwburg, voorgemelde oorver, met de vertooningen van den Dood van Calas had behaeld, gaven acnleidihg dat hij , in Hooimaend 1767, bij eenen Brief het Genootfchap verzogt om op het aenftaende Huewlijk van den Heer Prince van Oranje met eene Pruisfifche Princesfe, een Spel opteftellcn — Dit verzoek is aen hem ingewilligd, en het ftuk in Herfstmaend door drie Kunstgenooten ingelceverd.
Dan _ -mijne Heeren! het zoude uwen aendagt te veel gevergd zijn, zo ik UL. breedvoeriger verflag van dit en andere Tooneelftukken, welke het Genootfchap in deezen eerften tijd vervaerdigde, mede deelde: De beide zoo evengenoemde Vorstlijke Perfoonen, kunnen UL. niet onbekend zijn — Annette en Luhin was gevolgd naer de zeedelijke verhaelen van marmontel: De Dorpfchoolmeester, waervan het ontwerp door het Medelid dirk kuipers was gemaekt, ftelde de fchijnheiligheid van fommige van dat foort van weezens in het waerc dagligt: de Eerlijke Misdadige,. gevolgd naer 't Franfche Stuk THonnête Criminel, fchetfte de waere Ouderliefde; en Fanny, of het Geluk" hg Berouw, naer arnaud, leidde u in het arme dog deugdzaeme Huisgezin van den vroomeu Landman
Adams



Adams; alle deeze Tooneelftukken zijn hunne berïjoiing bijna geheel aen onzen oudden Oprigter van hoogeveen, en het ontwerp neevens de fchikkiugen der Tooneelen aen den in dit vak niet onbedreevenen
heyligert , VCrfchuldtgd.
Dan, laet ons tot meer genoeglijke beezigheeden der Kunstgenooten overgaen.
Gij kent gewislijk, mijne Heeren! het Eiland in de Middellandfche Zee, waer de zon der Vrijheid, zo lang benecveld door Overheerfching en Dwinglandij, het eerst begon te daegen: Gij kent Corfica, gij kent pascal paoli: Gij weet dat Lodewyk de XV., aen wien dit Eiland door de Gcnueczcn was afgeftaen, zijnen despotiqucn zeetel bij de Vrije Corfen door geweld en wapenen wilde vestigen: Gij weet dat de feraevc paoli de regten der Corikaencn befchermde, dog, door overmagt gedwongen, genoodzaekt was, Corfica te veriaeten; om zijne edele vermoogens en onwaercleerbaere Vrijheidsliefde tot eene gelukkigere pmwenteling te befpaeren, die, dank zij het Opperweezen! in onze dagen aldaer heeft plaets gehad.
Die waere zugt tot Vrijheidsliefde, die dit Kunstgenootfchap thands, tot verltomming van Dwingelanden, kenmerkt, heerschte reeds in den uchtend van ons bclb.cn. Die Vrijheidsliefde tot in het gebeente der Kunstgenooten doorgedrongen, deed, door de pen van den Vrijheidsvriend van hoogeveen, na hij te vooren hetLatijnfche vaers van den Profesfor eurman, \ welk door den Heer van staden was vertaeld, in Digtmaet hadgebragt, pascal paoli affclieid peemen
van



mn zijn geliefd Corfica, op eene wijze die d2 nr.cm van ons Genootfchap, bij alle welke die edellle gaeve des Heemels op hacre regte waerde fchatten, een* ■wig in zeegening zal doen blijven. — Lact dit UL. -genoeg zijn. Die , thans weder in luister praelcnde Vrijheids- en Volks - Vriend, -paoli, heeft aea vijf onzer Leden, met hem op het vrije .Santhorst ten disch gezeeten., zijne vergenoeging over onzen ■arbeid betuigd, en met een, nog in ons bezit zijnde 'Pocael, de on'fchatbaere Vrijheid, ook dit ons Genootfchap , welmeenend toegedronken.
Onze volijverige Kunstgenooten , thands hun getifl -met vier nieuwe Leden-vermeerderd hebbende, zetteden hunnen arbeid rustig voort- — In de Bloeimaend 1767 waren zij, om de bekrompenheid, reeds van Vergaderkamer veranderd., 't welk in de Bloeimaend 176I om dezelfde reede ten twcedcnmaelc gefchiedde, wanneer het Genootfchap weedcr in eene nieuwe en ruimere Vergaderplaets zijnen arbeid met allen ijver voortzettede, wordende als toen ook onzen tcegenwoordi. gen oudften bediende Jan Klinkenberg tot kuegt van liet Genootfchap aengenomeu.
In de Herfstmaeud van het volgende jaer 1760-, •wanneer, door verhuizing naer buiten de Had als andere oorzaeken, vier Leden hun affcheid hadden bekomen, waren de zes overgebleevene Leden bcdagt om het getal der Kunstgenooten te vermeerderen, dan 'hier rees eene zwaerigheid: door de -voordeden welden de verkoop der uitgegeevene Tooneelftukken had te ,W£ege gebcagt., en de macudlijkfche taelaegcn der Leden^



éen, waren dé eigendommen van het Genootfchap merk-, lijk vermeerderd, en men vond het niet billijk dat deeze door vlijt en zuinigheid bekomene bezittingen , aen de teegenwoordige zes Leden alleen behoorende, aen nieuwe Kunstgenooten , welke daertoe niets hadden bijgedraegen , zouden overgacn; dan welhaest werd deeze zwaerigheid uit den weg geruimd. -. Men befloot deeze zes Leden, onder den nacm van Hoofdleden, Eigenaers te doen blijven van de bezittingen des Genootfehaps, en eenige nieuwe Kunstgenooten, onder den nacm van Meedeleden aentenccmen, welke tot alle Kunstöefenende bijeenkomsten, (die thands den naem van Algemeens Vergaderingen bekwamen,) zouden toegang hebben, terwijl de oude Leden, in hunne Bijzondere of Hoafdvergaderingen, het beftuer over de liuishoudlijke zaeken en geldmiddelen, zouden uitoefenen, wordende teevens eene maetige fommc bepaeld, welke een Meedeltd, tot Hoofdlid goedgekeurd wordende, aen de kas des Genootfchaps zoude behooren optebrengen.
Het leed niet lang , of de Beftuerders zagen hun verlangen aenvanglijk voldacn. — Op den eerden van Slagtmaend van het zelfde jaer 1769 , werden vier nieuwe Meedeleden, waer onder ik, nacuwlijks vijftien jacren oud, de eerc had mij te bevinden, ingehuldigd, welk getal binnen weinige maenden met nog zeeven Kunstgenooten vermeerderd werd.
Deeze onvoorziene aenwas van Leden maekte de Vergaderkamer , hoe gefchikt en genoeglijk zij ook anderszins ware, te kleen. De Beftuerders dit bomer-



merkende, vonden welhaest daertoc eene zeer fchoone geleegenheid , en vérplaetften de Vergaderingen in eene ruime en deftige zael, gediend hebbende tot eene Concertzael, agter eene huizinge op het Rapenburg, nabij den Vliet, geleegen, cn op den 17. van Gras* maend des jaers 1770, werd dit nieuw verblijf door den toenmaeligen Voorzitter van hoogeveen, met eene gepaste Redevoering, ftaetlijk ingewijd, terwijl ieder der Leden, als om ftrijd, zig beijverde deeze nieuwe wooning der Digtkunste met de vcrëischte fieraeden te befchenken.
Die Kunstzael is bij uitneemendheid getuige geweest van den onvermoeiden ijver der Kunstgenooten: bij haere Inwijding kwam het Treurfpel Melanie, of ds Rampzalige Kloosterdwang, naer het franfche ftuk van den beroemden de la harpe , in het ligt , welk ftuk, eeven als Calas, feedert verfcheidene maelen op onze Schouwburgen is gevraegden vertoond geworden.
Dan, mijne Heeren! de Kunstgenooten hielden zig niet enkel met Digtwerken beczig, men was ook op het belang der Neederduitfchc Taele bedagt : in de Hooimacnd van dat zelfde jaer begon de Voorzitter wan hoogeveen zijne Lesfcn over dat voornaem gedeelte van 's Genootfchaps doelwit, welke Lesfen gereegeld van maend tot maend wierden voortgezet, tot dat, na een vrij groot gedeelte dier Necderduitfche Spraekkunst verhandeld, en, om het gebrekkig affchrijven tc verhoeden, ten koste der Leden gedrukt was, andere beezigheeden dien arbeid, tot beetere geleegenheid, ftaekten.
Ou-



©ndertusfchen groeide liet Genootfchap al meerder en meerder in getal van Leden aen; in Bloeimaend Ï770, op den Hcemelvaertsdag, hield men in de nieuwe Kunstzael, volgens de Wetten, de eerfte Algemeeve Jaerlijkfche Vergadering, welke, zo als ook bij eenige volgende placts had, met hctDigtftukvan poot, öp 's Heilands Ilemelvaert, geopend werd, en in welke Vergadering verfcheidene fraeie Reedevoeringen werden uitgesproken.
Deeze Vergadering werd beflooten met eenen vriendlijken Maeltijd, en om het genoegen der Kunstgenooten te vergrooten , waren door eenige Leden, toepaslijke Gezangen opgeftcld , welke, bij het drinken tier Gezondheeden, door de Fcestlingen vrolijk werden opgezongen, en onder den tijtel van Mengelzangen , ten bijzonderen gébruik* der Leden , gedrukt zijn.
Na de Vergaderingen, het grootfte gedeelte van het ïaer 1771, beezig waren gehouden met verfcheidene Kunstoefeningen , bijzonder met het nazien cn verbecteren van het Tretirfpel Theoncë, werd dat ftuk in den Herfst deszelven jaers, na eene toewijding aen de Maetfcbappij der Nedcrlandfchc Letterkunde alhier, door het Genootfchap in 't ligt gegceven.
Nactiwlijks was men verftendigd van het voornecmen der Algemeene Staeten om in de publieke Kerken deezer Landen een beeter Pfalmgezang dan dat van ?ktrus dathenus intevoercn, of het Genootfchap voelde zig opgewekt om ook zijne kragten ter .bevordering van zulk een heilzaem oogmerk te be-
proe-



proeven. — Met een bijna ongelooflijken fpoed werden in vijf ftukjens de 104 eerde Pfalmen vervaerdigd en met Kcrklijke Approbatie uitgegeeven. — Veele Vergaderingen zijn, aengenaem en leerzaem, met het nazien en verbeeteren derzelven, doorgebragt , era fchoon het Befluit der Heeren Stacten, welke toen nog van onzen arbeid geen kennis droegen , alleen gewild had eene keuze uit de Harpgezangen van voet, ghysen , en het Genootfchap Laus Deo Salus Populo % is die arbeid egtcr onvermoeid voortgezet, en op eenige weinigen na, zijn alle de Pfalmen vervaerdigd. Andere beezigheeden hebben tot hier toe de voUeedigev Uitgaeve belet.
Al langen tijd was men onder de Kunstgenootenbedagt geweest om het aenzien des Genootfchaps, dat, door acnwinst van kundige Leden, en verftendige Kunstvrienden , meer en meer bekend was geworden , te vermeerderen door 't kiezen van Befchermheeren, en het jacrlijks uitdeden van een Gouden ctt Zilveren Eerpenning voor de beste der ingeleevcrde en goed te keurene Digtftukkcn; dan, de omftan • digheeden hadden het daerftellen van dit plan nog. niet toegelacten.
In de Algemeene Jaerlijkfche Vergadering egtcr v die op den Hemelvacrtsdag 177a. gehouden werd,, kwam dit voorneemen in nadere overweeging , cn, daer ook veele aenzienlijke Beminnaers der Digt- en Letterkunde, fchoon zelve de Digtkunde niet beoefenende, geneegenheid betoond hadden tot het bijwoon aen der Vergaderingen, en het helpen draegen van-
de>



<!e lasten des Genootfchaps, befloot die Vergadering, na rijpe ovcrvveeging, zulke Heeren, onderden naem van Honoraire Leden acnteneemen, uit dezelve eenige Mannen van gezag en verdien sten tot Befchermheeren te verzoeken, en jacrlijks een Gouden en een Zilveren Eerprijs uittedeclen. Daer nu deeze nieuwe fchikkingen noodzacklijk veranderingen in de tot nog placts hebbende Wetten vorderden, werden ook, in die zelfde Vergadering, eenige Leden tot het vervaerdigen van een nieuw famenflel van Wetten benoemd.
Kort na het houden deezer Vergadering, gebeurde nog iets , regt gefchikt om den luister, welke het Genootfchap eerlang ftond te ontvangen., mcrklijk te vergrooten.
De Heer arnoud van halen, Beminnaer der Digt-Schilder - en Graveer-kunde, te Amfteldam,had, waerfehijnlijk al vroeg in deeze Ecuwc, eene verzameling aengclegd van Ncderlandfche Digteren , en andere voornaeme en geleerde Mannen; welke verzameling, het Pan Poeticon Batavüm genoemd, in het jaer 1719, toen reeds twee honderd Afbeeldingen daerin geplaetst waren, door lam bert bidlo digtkundig was befchreeven.
Dit Pan Poeticon was, na den dood van den Heer van halen, in het jaer 1732, bij Erfenis gekomen in handen van den Kunstkundigcn Heere michiel de roode, welke hetzelve feedert vermeerderd heeft met 124 Afbeeldingen , meest door quinkhard en andere beroemde Meesters gefchildcrd.
Na het overlijden van den Heer de roode, is dit
Ka-



Kabinet het eigendom geworden van den Heer arkoud de jongh , welke hetzelve flegts een korten tijd heeft bezeeten, hebbende het egter nog met dri« Afbeeldingen vermeerderd.
De dood van deezen Heer arnoud de jongj* gaf geleegenheid dat dit Huk in openbaere verkoopinge werd aengebooden, en, zo dra de Hoofdleden van het Genootfchap hier van bcrigt ontvingen, magtigden zij vijf hunner, om, zonder tijdverzuim, dit Huk, zo eigenaertig voor een Digtkundig Genootfchap gefchikt, te bezigtigen, en, zo het mooglijk ware, uit de hand te koopen.
Deeze Commisfie flacgde naer wensch, en kogt, op den 3 van Hooimaend 1772, dit Pan Poeticon voor eene merklijke fomme gelds. De ijver der afgevaerdigde Kunstgenooten om het ftuk te bezitten was zo groot, dat zij, terftond na de geflootene koop , de Afbeeldingen bij een pakten , met zig op het rijtuig namen en daer meede nog den zelfden avond in Leyden aenkwamen, niet minder dan de t' huis gebleevene Leden, over het verkrijgen van zulk eenen aengenaemen fchat, vergenoegd.
Men bleef ondertusfehen niet in gebreeke het Befluit der Algemeene Vergadering ten uitvoer te brengen: De Wel Edele Geftrenge Heeren Mr. johan van der marck, /e. z. Raed en .Oud Burgemees' ter, Hoofd Officier, Mr. daniel van alp hen, Oud Raed en Scheepen , Griffier, Mr. jan van roven , Adriaev.szoon , Raed en Oud Scheepen , Bewindhebber van de Oost-Indifche Maetfcbappij ter
Ka*



Kmr.er Amfeldam, bencevens de Hoog Eerwaerdige Hooggeleerde Heer jan jacob schultens , Hoogleer aer In de Godgeleerdheid en Oosterfche Taelen aen HolJandsch Hoogefchool. — Vier uitmuntende Mannen, na«nen, op ons verzoek, de Befchcrming van dit Genootfchap, op de grmiligfte wijze op zig. — Zij naanen , op den zesden van Wintermaend 1772, ter .Algemeene Maendlijkfche Vergadering , zitting in fiunne nieuwe vvaerdigheid, werden door den Digter
'joannrs le francQ van berkhey , met eeil llitmUll-
•tend Digtftuk, verwelkomd, en eerlang zagen de Legden bet Pan Poeticon, met de Wapenfchilden van die «vaerdige Kunst Mefeenen, verfiert.
In die zelfde Vergadering werden de eerfte Lauweren voor den Digtlievenden Landgenoot ook opgehangen. — Door dc aenwinst van veele aenzienlijke -Mannen, was het getal zo der Hoofd- als Meedecn Honoraire Leden tot vijftig gebragt, en men was ook bcezig met de laetfte hand aen het Wetboek te |$ggen- — De Bcfiuiten dus der Algemeene Vergadering, die deeze gezeegende Omwenteling decden gcbooren worden, waren voldacn: AVclk eene ftof van vergenoeging voor de toenmaelige Kunstgenooten , voor ,de Oprigters van dk Genootfchap! Welk eene Hof van vergenoeging, maer ook van bewondering voor ons, -mijne Heeren ! Gunt mij, dat ik mij bij dit eerfte "Tijdperk eens verpooze , en laet het vrolijk geluid ■der Speeltuigen ons intusfehen aen de vreugde der ituiistgenooten op dien grootcn dag doen gedenken!
:Kiet



Niet lange, mijne Heeren ! na het houden der voorgemelde plegtige Vergadering , en wel in de Lentemaend van het volgende jaer 1773, ftelde het Genootfchap zijn Wetboek vast; het opftel van hetzelve, naer den te vooren verklaerden wil der Leden, zijn wij ten grootften deele verfchuldigd aen den onvermoeiden vlijt van onzen thans voorzittenden Befchermheer van alphen, dien daervoor, in de algemeene Vergadering van hetzelfde jaer, den hartlijken dank van het geheele Genootfchap, met alle regt, werd toegebragt.
Een der onderwerpen in de voorgemelde Vergadering, bij de inhuldiging der Befchermhecren, opgegeeven , was het naderende tweede Eeuwfeest van hef Beleg en Ontzet van ons geliefd leyden; niettemin dagt het den Genootfchappe goed, ook bij die geleegenheid een Tooneel- of Zinne-fpel te doen vervaerdigen , waer toe het Hoofdlid van hoogeveen gecommitteerd werd, welke daer aen ook, in de volgende Vergadering van Bloeimaend 1774, heeft voldaen; en, gelukkig, dat het Genootfchap dat ontwerp gevormd hadwijl geene der vijf vaerzen, ter behaeling van den gouden Eerprijs, ingekomen, waerdig bevonden werd om bekroond te worden.
Het Genootfchap was onder de Manufcripten bij het Pan Poeticon aengekogt ook Eigenaer geworden van eene verzameling Lofdigten op dat Kabinet, en Bijfchriften op de daer in verzamelde Beeldtenisfen, welke nog niet onder het oog van den Landgenoot ■gebrast waren: Het vond zig dus verpligt den arbeid
vas



van zoo veele beroemde Mannen bet publiek niet te onthouden, en gaf, in dit jaer 1773, dien Bundel in bet ligt, teeveus met eene korte befchrijving van het Pan Poeticon, en eene opgaeve van de, zig daer toen in bevindende, Afbeeldingen.
Ondertusfchen naderde het tweede Eeuwfeest van Leydens Ontzettinge, en het, door den vlijtigen van hoogeveen vervaerdigd Eemvfpel: Het Feestvierend Leyden werd in eenige Vergaderingen nagezien, verbeeterd en ter Drukpersfe gefchikt.
Midlervvijl ontving het Genootfchap ook een gunstbewijs van de hooge Overheid — Langen tijd had men getragt octrooi te verkrijgen tot het alleen drukken onzer Werken, dan was deeze, dan geene , zwacrighcid in den weg, en het gunstbewijs bleef agtcr: Het Genootfchap, thands zo wel gevestigd , hield aen, verdubbelde zijne poogingen, en 's Lands Staetcn fchonken eindlijk in de Hooimaend deezes jaers liet verzogte voorregt voor den gewoonen tijd van 15 jaeren, welk voorregt bij den afloop van dien tijd, nog onlangs, is vernieuwd.
In de Oogstmacnd van dit jaer 1774 veranderden de Beftuerders Vergaderingen deezes Genootfchaps eenigzinsvan gedaente: de Befchennheeren en Hoofdleden hadden tot hier toe alleen zitting ia de Kunstbe-! ftuerende Vergaderingen van dit Genootfchap, doch door den aengroei van veele Leden, zwaer aen dien last tetorfchen hebbende, vooral in het befordeelea der ingeleeverde Stukken, vonden g . d, uit de overige Leden van het Genootfchap, yfer terftandige en Geleer-



leerde Mannen alsMedebeltuerders te verkiezen, waer van de eerfte in rang telken jaere zoude afgaen en door een anderen vervangen worden — Zo ooit een Befluit nuttig is geweest, het was dit, en het Genootfchap ondervindt nog daeglijks de hulp van die braeven, welke zig, neevens de andere Belluerderen, tot den dienst deezes Genootfchaps verleedigd hebben.
Leydens groote Gedenkdag, de 3. van Wijnmaend, verfcheen: Van het Feestvierend Leyden werden niet alleen de gewoone gefchenken gedaen, maer ook ijder der Raeden en Raedsmannen van de feestvierende Stad werd een net gebonden afdruk van dat llulc aengebooden. — Het Genootfchap hield op dien dag eene buitengewoone Algemeene Vergadering — Veele Leden gedagten aen de verlosfing hunner Voorvaderen met treflijke Digtftukken, en, na die Vergadering geëindigd was, hield men te famen een vriendlijken Avondmaeltijd; Huspot met Wortelen, Haring met Wit' te Brood, de eerfte fpijzen der verloste Steedelingen, werden, in de buiten gewoon verligte Kuustzael, niet zonder dankbaere aendoeningen van de Feestelingen genuttigd. Ook was de volgende dag, voor den Digtlievenden, een dag van blijfchap en verrukking, toen het Meedelid deezes Genootfchaps le francq van berkhey zijne Digtmaetige Redevoering, dat meesterftuk van Digtvermoogen, in de Gasthuiskerk, op eene plegtige wijze uitfprak, naer en van welke Kerk , hij, door de Hoofdleden van dit en het Haegfchc Genootfchap, ftaetlijk werd verzeld.
Het Genootfchap mogt in dit jaer het genoegen
fmae-



fmaeken, dat ook anderen, door zijn voorbeeld aen* geraoedigd , hunne zugt tot bevordering van TaelenDigt-kunde decden blijken: immers, een edelmoedig Beminnaer en Voorftander der Nederduitfche Taelen Digtkuude, volvaerdig om den jongen Digteren, die uit zig zelvcn tot Kunst geneigd zijn , dog getrouwe ondcrrigting van kundige Leermeesteren derfden', tot weczenlijk nut te ftrekken, deed het Genootfchap dertig ducaeten toefchikken, om die, of wel een gouden Penning van gelijke waerde, aentebieden aen hem, die eene Verhandeling bij het Genootfchap zoude inleeveren, bevattende, bij wijze van lesfen, alles wat een jong Digter, noodzaeklijk hebbe waerteneemen, om eene zuivere tael te fchrijven, als mecde de kortfte, klaerlle en leerzaemffe regels, welke bij het maeken van alle foorten van Vaerzcn in 't oog moeten gehouden worden, met opheldering van voorbeelden, en aenwijzing welke Schrijvers en Digters van trap tot trap, door den vordcrenden Kunstöefenacr, met vrugt, kunnen en moeten gebruikt worden.
Dan, mijne Heeren! het Genootfchap heeft na herbaelde uitfehrijvinge, het genoegen niet gehad daerop eenige Verhandeling te ontvangen , fchoon zelfs bij* de laetfte Uitfchrijving een dubbelen Eerprijs was beloofd.
Had het Genootfchap Eerengoud veil voor den . Digter op het Eeuwgetijde van Lcydcns Ontzet, geen wonder dat hij ook op het Eeuwgetijde van Leydcus Hoogefchool, het zeegenrijk gevolg van dat Ontzet,



zet j een tweeden Eerepenning aenbood: Eene ver-> lengde Uitfchrijving was van dat gelukkig gevolg, dat wij daerop neegen Digtftukken ontvingen, en drie varr dezelve met Eerprijzen bekroonden; de Heer simon van der waal behaelde den Gouden, Ds. izaak van nuyssenburg den Zilveren; terwijl de Heer david johannes van der. trappen een' tweeden Zilveren ontving.
De omftandigheeden des tijds, en de Vrijheidsliefde, die de Leden bezielde, gaven aenleiding om ook te denken aen de vereeuwiging van drie braeve voorftanders dier edele gaeve in den Burgerftaet en in den Godsdienst: van der does, van der werf en van hout waren de waerdige voorwerpen van den lof der Nederlanderen : op die ftoife, in het jaer 1774 idtgefchreeven, ontving het Genootfchap flegts twee Digtftukken; dog had het geluk in het volgende jaer een derzelve te bekroonen en aen de Digteresfe, juliana cornelia de lannoy, een Gouden Eerpen» ning voor haer Lofvaers toetefchikken.
Het Genootfchap, toen weinig minder dan honderd* Leden fterk, gaf, in dat jaer 177 5 •> bet eerde Deel zijner Tael- en Digtlicvende Oefeningen in het ligt, waerin behalven de Wetten, de bekroonde Prijsvaerzen op het Eeuwgetijde der Hooge Schoole ; het Vaers tot Lof der zo eevengenoemde drie voorftauders der Vrijheid; eenige Mengeldigten der Leden, en eene Taelkundige Verhandeling te vinden zijn.
De oproeping van de hooge Overheid tot het plcgtig vieren van een Dank-Vast- en Bededag in het
jaer



jaer 1776, gaf geleegenheid dat onze Kunstgenoot hermanus coster. een Digtftuk vervaerdigde, getijteld: het Heden voor Nederland. De Vergadering vond dat ftuk gepast om ftigtlijk nut aen den Landgenoot bij die geleegenheid toetebrengen, en deed hetzelve nog voor dien plegtigen dag in openbaeren druk verfchijnen, toonende dus al weederom, dat ook waere zugt tot boetvaerdigheid en Godsvrngt in zijnen boezem huisvest.
Het Genootfchap had in het voorige jaer als Prijsflof uitgelchreeven: de Invloed der Digtkunst op het heftuer van den Staet, en bekroonde den Heer willem bilderdyk, iii de Algemeene Jaerlijkfche Vergadering van het jaer 1776, daer voor met den Gouden Eerpenning. En dit is, volgens het eigen getuigenis van dien, tot hier toe op den Parnas nog geheel onbekenden, Jongeling, voor hem de grootfte aenmoediging geweest, om zijnen Digt- en Letterkundigen arbeid, waermede hij feedert zo veel roems heeft behaeld, met ijver doortezetten.
Het Genootfchap was, federt den aenkoop van het Pan Poeticon Batavum, dikwijls bcdagt geweest op het vervaerdigen der Leevensbefchrijvingcn van Neederlandfche Digteren en Digteresfen, niet alleen om hiftorifche kundigheeden te erlangen van hunne afkomst, geboorte, beroep en diergelijke zaeken, maer ook en wel voornaemlijk, om hun, als Digters, in hunne fchoonheeden en gebreeken, ter navolging en vermijding, te doen kennen: Thans was dit in nadere oveiweeging gekomen, en deeze Algemeene Verga-



gadering van hetjaer 1776, nameen Befluit, waer bij de Leden van 't Genootfchap daertoe, onder belofte van een' Zilveren Eerpenning, werden uitgenoodigd.
Dit is niet geheel zonder vrugt geweest: voor de Leevensbefchrijving van philip van marnix, Heer van St. Aldegonde, is aen den Heer johannes prins , en voor die van janus secundus , aen den Heer Mr. johannes jacobson, beide toen Leden van het Genootfchap, eene Zilveren Eerpenning toegeweezen. Entoen, in het jaer 1778, dit ook voor het algemeen was opengefteld, hebben vervolgens de Heeren jan de kruyff, voor de Leevensbefchrijving van sybrand feitama; Mr. thomas van limburg, voor die van
elizabet koolaart , gebooren hoofman ; gerrit
brender a brandis , eerst voor die van geeraerdt brandt, en vervolgens voor die van Prof. adrianus van royen, Zilvere Eerpenningen behaeld. De Leevensbefchrijving van den Digter hoogvliet is door den Heer de kruyff vcrvaerdigd, en -door hem edelmoedig aen het Genootfchap, zonder belooning, gefchonkcn.
In de Algemeene Vergadering van het jaer 1777 is, na de bepaeling dat ijder Hoofd- en Meedelid jaerlijks twee beöordeelingen van Digtftukken zoude inleeveren, als óok, na omtrent de Correctie der Digtftukken eenige reegelen waren voorgefchreeven, uitfpraek gedaen over zeeven ingekomene Digtftukken, , op de waere Liefde tot het Vaderland, welke ftof in 't voorige jaer was uitgefchrecven. De Heer willem bilderdyk behaelde weeder den Gouden Eerpenning,
de



de Baronncsfe juliana cornelia de lannoy den eerften Zilveren , en daer 'er ook beflooten was ■ecu tweeden Zilveren uittedeelen, bleek, dat dezelve Heer bilderdyr dien ook gelijktijdig had weggedracgen.
Niemand uwer, mijne Heeren! kan onkundig zijn van het Programma van de Hollandfche Maetfcbappij der Weetenfchappen te Haerlem, tot het oprigten van cenen (Economifchen Tak , dit ontwerp , van vooren befchouwd, fchecn ten nutte van bet Vaderland tc zullen verftrekken. — Het Genootfchap had, zo korten tijd te vooren zijn Eeregoud te koste gelegd om de wacrc Liefde tot het Vaderland den Landgenooten acntepiij'zen, wat wonder , dat het nu ook met de daed daer toe bcvoorderlijk ware! Op verzoek der B-eftuerderen reciteerde de Voorzitter coster , in de Vergadering van Oogstarend 1777, een op die geleegenheid toepaslijk Digtftuk, 't welk van dat gevolg was, dat men weihaest 40 Leden, binnen Leyden woonagtig, telde, die door hunne toelaegen, dit Inftituf hielpen bevorderen, en, door hunne hartlijke deelneeming, ook andere Stadgenootcn ten zelfden einde opwekten.
Over de fchoone doffe: de voortreflijkheid van den » Christlijken Godsdienst, welke in dit jaer was opgegeeven, werd in de Algemeene Vergadering van 1778. uitfpraek gedaen; vijf Digtftukken waren ingekomen; twee van dezelve werden bekroond: de Heer olivier. porjeere verkreeg den Gouden, de Heer iiendrik. iusMNfï, wat-Ihïszüon, den Zilveren Eerpenning-r
m



i liet heil van ■ den Vreede werd tot Prijsftof voor he'; volgende jaer bepaeld. Men had als eene buitengewooneftoffe ook opgegeeven: Het Eeuwgetijde der Unie van Utrecht, dog men kon niet befluiten, om het daer op ingekomene Digtftuk met een Gouden Eerpenning te bekrooucn.
Bij geleegenheid van dit Eeuwgetijde, mag ik niet nalaeten TJL. als eene bijzonderheid te melden, dat het origineele handfehrift dier Verbindtenis, waernaer men in de Archiven der Generaliteit zo veele jaeren; vrugtloos had gezogt, door eenen onzer Leden, den. Heer adrianus bogaers , Clercq ter Secretarije van den Raed van Staeten, is weedergevonden; drie onzer Hoofdleden hebben in dien tijd, op eenen der Kamers van den Raed van Staeten, het origineele Stuk ge-, zien, en wij zijn in 't bezit van een , toen voor 's Lands Hoogc Regeering alleen gemaekten, afdruk, welke ons, uit hoofde van de deelnceming die wij voor deeze verbindtenis toonden, door de edelmoedigheid van dien ijverigen grijsaert, gulhartig is gefchonken.
Het bleek in de Algemeene Vergadering van het. jaer 1779 dat op het Heil van den Vreede neegen Digtftukken waren ingekomen: de gouden Eerprijs werd aen den HeerFEiTH, de zilveren aen den Heer
JOAN DE stoppelaer. tOCgCWeeZCll.
Op deeze wijze, mijne Heeren! hnet het beöefenen» der kunste, het beöordcelen van ingekomene ftukken, en andere min belangrijke beezigheeden , fleeten de telkens in getal groeiende Leden, onder het genot van
eene



eene vreedzaeme en vriendlijke verkeering, hunnen tijd. — Het ontbrak ons aen geen werk, en elke Vergadering keverde ftof tot nieuwe geneugtens op; fomtijds werden wij wel eens van deezen of geenen doorgeftrecken, fomtijds was 'er onder de Leden wel eens deezen of geenen onvergenoegden, fomtijds wilde een of anderen Boekhandelaer ons eenigen ondienst doen; dan, aen den eenen kant, bekreunden wij ons niet zeer veel aen drift en onverftand, en aen den anderen kant waren wij rustig genoeg, om, wanneer wij in ons regt verkort werden, ons ook op eene waerdige wijze te doen gelden: -— Zij die kunde hadden om van onze Werken te oordeelen, gaven geen Ongunstig getuigenis van onzen arbeid, dit was ons, bij de overtuiging dat wij fteeds het nut van Tael - en Digtkunde bedoelden, genoeg : fomtijds wilde men ons met geweld, dan eens met vriendlijkheid noodzaeken , om ten belicvc van deezen of geenen van ons OBrooi srfteftaen en aen anderen het drukken van Prijsvaerzen, bij ons bekroond, te vergunnen; dan, wij (tonden als mannen: Evenwel bezweeken wij in dit jaer voor eene Vrouw; de Baronnesfe de lannoy deed ons een verzoek van dien aert, en onze geneegenheid voor de beminnelijke Sexe —■ en wat Digter heeft geen eerbied voor Vrouwen? — onze geneegenheid voor de Sexe deed ons een middel vinden om zonder krenking van ons regt, die Digteresfe te believen, en dankbaerheid genoeg! Het getuigfehrift van haer eigen hand is voorhanden: wij zijn door haer met den naem van het galante Genootfchap vereerd geworden.
Ver-



Vergeeft mij deezen uitflap, ik keere tot ernftigerc zaeken weeder.
Het Genootfchap had in het jaer 1779 uitgefchrce»ven: Gods Wijsheid in zijne werken. Deeze heerlijke flof werd dan ook ten genoege der Kunstgenooten treflijk bezongen , en van de agt daerop ingekomene Digtftukken, werd de gouden eermunt aen het vaers van den Heer gerrit jacob george bacot , de zilveren aen dat van den Heer olivier porjeere, en de tweede zilveren aen dat van den Heer hendrik lussingh, Matthijs zoon, toegeweezen.
Lang hadden de Beftuerders van dit Genootfchap gewenscht, dog, uithoofde der omftandigheeden, altijd vrugtloos, om,,ten opzigte van het Theoretifche der Digikunst, wel uitgewerkte Verhandelingen te bekomen, en, om ter verkrijging daervan, ook een Gouden Eerpenning uittelooven: In dit jaer 1780 kreeg egter dit zijn beflag, en op voorftel van Beftuerderen, ftelde de Algemeene Vergadering desweege .eenige reegelen vast.
Het Geweeten werd als Digtftof bepaeld, terwijl de "waere verëischtens van het Heldendigt, ingevolge van het nieuwe befluit werden opgegeeven.
Tot hiertoe waren de Vergaderingen in de feeden: Grasmaend des jaers 1770 betrokkene Kunstzael gehouden. Eenige gebeurtenisfen liepen te faemen, welke de Hoofdleden bewoogen de Vergaderingen iu deeze Wooning te verplactfen. — De kundige Bouwmeester van warbndorp , volgens wiens Ordonnantie deeze woouplaets voor apollo geftigt is, bezorgde
dat



dat de plegtige Inwijding van dezelve op den 6 var* Wintermaend des jacrs 1780, toen het Genootfchap dcszelfs veertiende Verjaering vierde , gefchieden konde: Dezelfde Digter die ons deezen avond met zijne vergoden toonen verrukte , dezelfde feith, wijdde deeze zael met eene Ode aen den Allerhoogflen in: en heeft, neevens ons , dat genoegen van, na elf jaeren , na nog meerdere Lauweren alhier geplukt te hebben, te zen, dat wij onder de befcherming van dien God, wien hij ons werk alhier zoo plegtig heeft ingewijd, nog dezelfde begrippen omtrent Godsdienst en Vrijheid koefteren, en het hoofdoogmerk onzer Inftelling, de bevordering van Tael- en Digtkunst, met allen ijver behartigen.
Hij, waerde Kunstgenooten! die de verëischten van het Heldendigi zo meesterlijk aenwees, fcheen voorgefchikt om in deeze nieuwe Kunstzael den eerften Eerprijs te behaelen, en fchoon wel agt Digtftukken op de ftoffe hei Ge:vceten waren ingekomen, konde men aen gecne deczer den Eerpenning toewijzen: Alles-liep dus te faamen, om dien onfterflijken Man, die voor zijne Inwijding deezer Zael met zo veel regt een zilveren Eerpenning was aengebooden, ook de eerfte gouden voor zijne Gids ten Heldendigte te doen behaelen. Dit heerlijke ftuk, een geheel Boekdeel b-cilacude, is in het jaer 1782 in 't openbaar uitgegeeven.
Na dat in de Algemeene Vergadering van 1781 eenige verfchikking in den dag dier Vergaderingen Voor de volgende jaeren, en in die van 1782 omtrent



trent het Voorzitterfchap eenige veranderingen waren vastgefteld , als ook hepaeld was dat de uitfpraek over de Prijsvaerzen aen zeeven Gecommitteerden zou verblijven, werd uitfpraek gerlaen over eene in het voorige jaer uitgefchreevene ftoffe: de Vrije Zee. — Het is mooglijk dat de handelwijze van onze oude Geloofs- en Bond-genooten het Genootfchap tot het uitfehrijven dier ftoffe hadden genoopt.
Hoe 't zij — geen der twee Digtftukken, op den bepaelden tijd ingekomen, had de waardije om daer aen eenen gouden Eermunt te befteeden. De Heer kornelis van der. palm , Digter van een deezer, verkreeg eene zilvere. — Nog twee Digtftukken waren te lact ingekomen, doch werden verdiensthjk genoeg gekeurd, om aen ieder der Digteren , de Heeren
Mr. thomas van limburg, ci1 Ml-. jan willêm kum-
pel, insgelijks een' zilveren Eerpenning te fchenken.
Op de verëischten van hei Lierdigt, als eene Theoretifche ftof in 't voorgaende jaer opgegceven, was wel een ftuk ingekomen, dog hoe zeer die Verhandeling veele blijken van kunde opleeverde, en niet ontbloot was van goede aenmerkingen, men oordeelde dezelve te oppervlakkig om daer aen eenen gouden Eerpenning toetcwijzen.
In de Algemeene Vergadering van het daer op vok gende jaer, bleek dat op de uitgefchreevene Theore* iifche ftof: de Gefchiedenis der Nederduitfche Poëzij in. ons Vaderland, geene ftukken waren ingekomen. -*• De verëischten van het Lierdigt werden nog eens ter behandeling voorgcfteld,
Bce*



Beeter ging het met de Digtftof: Het nut van den • Handwerksman \ de gouden Eerpenning werd aen den Heer Mr. tiiomas van limburg toegeweezen, en Mevrouwe margareta geerïruid van der werken, Weduwe decambon, behaelde den zilveren.
De tijdsomftandigheeden welke wij thans begonnen te bcleeven, de verfchillendheid van flaetkundige gevoelens, al eenigen tijd in de Rcpubliecq geheersehï hebbende, begonnen zig ook thands in dit ons Genootfchap te vertoonen; de Algemeene Vergadering van dit jaer ging niet met die gulheid, vrolijkheid en hartlijkheid gepaerd, welke anderszins de bije-enkomften der Kunstgenooten zo zeer kenmerkten. De Beftuerders meenden het daerom beeter te zijn, deeze Vei> gadering met geenen gevvoonen maeltijd te beiluiten, dan daerop eenige ongenoegens, uit die verfchillenbeid van Staetkundige begrippen gebooren, te ondervinden : V was beter min vermaaks dan fchads aan rust of eer.
Dit jaer verliep egtcr gerust in de gewoone beezigheeden, cn nimmer is binnen de mueren onzer wooninge eenig ftaetkundig gefchil tusfehen de tweo partijen gercezen, zij , die anders dagtcn dan het grootlte deel der Kunstgenooten, namen geheel hun affcheid, andere lieten hunne (loeien leedig ftaen.— Hun gemis was voor ons niet zwaer.
Op de Regifchaepen Burgervader, eene ftof in deeze geleegenheid van tijd zo gepast, kwamen zeeven Digtftukken in, en in de Algemeene Vergadering van 17S4 $verd aen den Heer jacüb ï>etu.us van heel, den
gou-



gouden, en aen den Heer dirk erkelens den zilveren Eerpenning toegeweezen.
' Bij voorraed, zo als het Genootfchap de gewoonte! heeft te doen, was de Lof van den Admirael de ruyter, in 't voorleeden jaer 1783 opgegeeven, en werd nu ook als Digtftof uitgefchreeven, terwijl de uitmuntende verdiensten en belanglooze ijver van den Americaenfchen Held Washington het Genootfchap noopten om nog eene Gouden Eerpenning ter cere van dien Washington optehangen.
Het gelukte thands het Genootfchap beeter dan voor twee jaeren, met zijne poogingen ter verkrijging van eene Verhandeling over de verëischten van het Lierdigt; twee Verhandelingen, daerop ingekomen, werden beide bekroond: het Goud werd door den Heer gerr.it brender a brandis , het Zilver door den Heer dirk erkelens weggedraegen.
Op de uitgefchreevene Digtftof: de Lof van den Admirael de ruyter, werden twee Digtftukken bij het Genootfchap ontvangen , en aen dezelve: de Gouden en Zilveren Eerpenning toegeweezen; feith was Digter van beide, dog deed edelmoedig afftand van de Eerpenningen.
De Theoretifche ftof was dit jaer het waer e boertige , ^comique"), dog daerop, zelfs na hcrhaelde uitfehrijying, zijn geene Verhandelingen ingekomen. Niet veel beeter ging het met het vaers op Washington, twee Digtftukken kwamen daerop in, dog konden met geen goud bekroond worden.
Ondertusfchen werden de Maendlijkfehe Vergade-
rin-



ringen van het Genootfchap in volkomene eensgezindheid gefieeten, de Kunstgenooten vergastten elkander met keur van Gedigten : Vaderlandlievende en vrijheid-ademende Digtftukken wisfelden eikanderen af. Bragten de Rhctorijkers in vroegere dagen zo veel toe tot herftel van de Vrijheid en zuivering van den. Godsdienst, in dit ons lieve Vaderland: de Nederlandfche Genootfchappen , dit Choor, telde ook in die dagen Mannen, die, door treilijke Vaderlandfche Digtwerken, den bekenden moed der Vrije Batavieren ontvonkten. — Deeze Kvveekfchoole der Poëzij lceVerde in deeze dagen een aenmerklijk aental van zulke Mannen uit, en voldeed dus aen een der groote einden en oogmerken van hacre Inftelling, naemlijk: den Vaderlande nuttig te zijn.
Behalven dit, werden de bijeenkomsten der Kunstgenooten ook nog veraengenaemd en leevendig gehouden door de voorleezing van korte Verhandelingen over eenig deel der Letterkunde, en door het reciteeren van de uitmuntendfte Digtftukken uit oude en bedendaegfche Digteren, tusfehen beide afgevvisfeld door eenige aenmerkingen over de Nederduitfche Tael, welke taek bijzonder door den Heer van deventer, op zig genomen was.
Wasiiincton was andermael uitgefchreeven, dris Digtftukken waren daarop ingekomen, dog met geen beeter gevolg dan in den voorgaenden tijd: De Vrijheid der Drukpers had vier Zangers gevonden, dog geen Zangftuk was ingekomen dat voldoende geoordeeld werd. Dit jaer 178Ö was door het Genootfchap
niet



niet vrugtbaer in goede Digtftukken ter behaeling der Eerprijzen, en geen wonder; de teegenwoordige omftandighceden van 't Vaderland noopten fommige onzer beste Digteren meer, om ter opwekking en aenvuering van braeve Vaderlanders en waere Volksvrienden de lier te behandelen, dan uitgebreide Prijsvaerzen te bewerken.
Evenwel, de Algemeene Vergadering van dit jaer 1786 bleef niet geheel zonder bekrooning: de Heeren jan rochussen , en jacob van dyk , hadden ijdcr deeze opgegeevene vraegen beantwoord: Welk een prijs heeft men te feilen op hei Rijm? behoort hetzelve tot het weezen der Nederduitfche Poëzij? den eerften werd den gouden , den tweeden den zilveren Eermunt toegekend.
In die Vergadering beproefde men nog eens of men den ijver der Nederlandercn tot het bezingen van Washington konde aenvueren ; die ftof werd nog eens voor het publiek aengekondigd, het gelukte: nog dit jaer heeft de Heer dirk erkelens, uit vier ingekoomene Digtftukken het ceregoud verkreegen. Een ftuk, nader gebleeken door den Heer ger-
rit erender a brakdis opgefteld te zijll , WaS te laCt
ingekoomen, en kwam dus uit dien hoofde, met de andere in geene aenmerking, dog deszelfs verdiensten waren zo groot , dat eenpaerig beflooten werd den Digter zijne toeftemming te vraegen om den Bundel daermeede te verfieren, gelijk de Heer brekder dit gcreedlijk heeft ingewilligd. De edelmoedige afftaud die de Heer feith van de
twee



twee door hem behaelde Eerprijzen gedaen had, had de Vergadering der Beftuerderen doen befluiten, aen den gemelden Heer feith deswege een op Pergament gefchreeven Getuigfchrift, door den Eerden Secretaris geteekend , en met het Zeegel van het Genootfchap in een zilveren doos, waerop de ruiter gegraveerd was, voorzien, te overhandigen; Dit ftuk werd ter Algemeene Vergadering van dit jaer 1786. ter tafel gebragt, door die Vergadering goedgekeurd en den Heere feiïh vervolgens toegefchikt.
In dit zelfde jaer werd het Genootfchap door de Meesteren Regenten van het H. Geest, of Anna Weeshuis binnen deeze Stad, met een blijk van hun vertrouwen vereerd: Zij hadden beflooten om jaerlijks een zilveren Eerprijs uittelooven aen den Digter van den besten Nieuwjacrszang voor de Leydfche Weezen, en verzogten daer toe het Genootfchap ah Kunst-Rechter. Het Genootfchap liet zig dien last welgevallen; dan, de bepaelde tijd verftreeken zijnde waren niet meer dan twee Nieuwjaarszangen ingekoomen , welke niet voldoende geoordeeld werden om daeraen een zilveren Eerpenning te fchenken. Het Genootfchap befloot , in dit onverwagt geval, zelf zulk een' Nieuwjaeiszang door een zijner Leden te doen vervaerdigen , en koos daer toe den Digter feith, die met de grootfte hulpvaerdigheid aen dat verzoek voldeed, en Leydens Weezen, uit den boezem van het Genootfchap , bij den aenvang van het jaer 17875 van een' treflijken Nieuwjaerszang voorzag;
Ziet daer, mijne. Heeren.! met dien Nieuwjaerszang
eenes,



eenen aenvang gemaekt van het jaer zeeventien honderd zeeven en tagtig. 'Er heerschte van den aenvang af eene doodfche ftilte in de Maendlijkfche Bijeenkomsten , de ftoclen waren bijna leedig, men zag elkander, als uit voorgevoel, met droefgeestigheid aen: De Lier was door het krijgsrumoer ontfleld; geene vrolijke zangen werden gehoord.
Het Genootfchap had voor dit jaer ter bewerking opgegeeven: Heldinnebrief van mar ia van reigersbergen aen huig de groot, na zijne ontkoming., dog geen enkele reegel was ingekoomen. Op de uitgefchreevene Theoretijche Stof ook geheel niets. De Jaerlijkfche Vergadering naderde , werd gehouden, zeer weinige Kunstgenooten verfcheenen op dezelve. Het meest noodzaeklijke gefchicdde, niemand had lust of tijd iets meer te doen. — Eindelijk — verfchecn — de zestiende September — Het is noodig ,dat ik hier •eens adem fcheppe.
De gevolgen der gedugte Omwenteling waren voor ■dit Genootfchap zo verre uitziende, dat deszelfs einde fcheen te naderen. — Bijna veertig der Leden werden verpligt hun Vaderland te veriaeten, of werden van hunne Eerampten en kostwinningen ontzet. Twee der arbeidzaemfte onder de Hoofdleden waren ■ïïieede onder de ten lande uitgedreevcnen, zelfs deeze
Hui-



Huizinge, dikwijls ten dienste des Vaderlands, zo wel als ten dienste der Kerke, door de Hoofdleden geleend , ontweek ter naeuwernood de woede van de helle des volks.
Het is ligtlijk te begrijpen, dat het gemis van zoo veele, meestal de kunscbeöefenende, Leden, eenen geweldigen fchok in het werkzaem beftacn en in de huishouulijke belangen van dit Genootfchap moest te wege brengen. — Maer, geen nood, de overige Kunstgenooten werkten in een en ander vak met verdubbelden ijver, Veele aenzïcnlijke Mannen, waer onder eenige, welke na de omwenteling van zieken, hunne woonpiactzen in deeze ftad hadden verkoozen, werden op hunne begeerte dcezer Maetfchappije ingelijfd, en ten deezen opzigte werd de breukc ecnigermaete herlteld.
Van den eerden fchrik bedaerd, ging het werk in de Maendlijkfclic Vergaderingen zijnen ouden gang, en den volgenden Winter werden, in ijdere Vergadering, Verhandelingen over eenige takken der fraeie letteren uitgefprooken.
In Wintermaend 1787 werd ook uitfpraek gedaen over de ingekomene Nieuwjaerszangen voor de Weeyen, en de Eerpenning aen den Heer abraham v e r i: u l toegeweezen.
Nog op de Digtftof; de Weelde, de Kanker der Vrijheid; nog op de Theoretifcke ftof: de verëischten en kenmerken van den ftijl der Poëzij in onderfcheiding van dien der Welfpreckeu.iheid, waren Stukken ingekomen , en de Vergadering gaf, in de Algemeene Vergadering van het jaer 17S8, in het eene vak op: de
fa



Invloed van een vast Geloof aen de Voorzienigheid', en in liet andere: de verëischten van het Herderdigt.
De Wintermaend van dat jaer gaf het Genootfchap geleegenheid den Digtkundigen arbeid van den Heer jan jacob verf.lil , die den besten Zang voor de Weezen had vervaerdigd , te bekrooncn — Secdert is het oordeel van het Genootfchap, over die Stukken , door de nieuwe Regenten van het Weeshuis niet meer verzogt.
De Algemeene Vergadering van het jaer 1789 was voor het Genootfchap belangrijk: Elf Digtftukken waren ingekoomen op den invloed van een vast Geloof aen de Voorzienigheid', en daer de onbekende Digter van het vaers met den gouden Eerprijs bekroond, in het billiet verklacrde, afftand te doen van den hem tocgeweezen Eerpenning, bclloot men dit ten voordecle van de andere bekroonden, bij opklimming te doen ftrekken : de lieer petrus joannes kasteleyn bchaelde dus het goud, terwijl de Heer abraham vereul den gewooneu, en Mejufvrouw mar ia
petronella elter , gcboorcil woesthoven , deU
buitengewooncn zilveren Eerpenning bekwam.
Van tijd tot tijd was het Pan Poeticon Batavum met veele Afbeeldingen vermeerderd , welke de Beftuerders, naer maete hier toe geleegenheid voorkwam, lieten aenfchilderen: In deeze Vergadering maekte men een Befluit om, daeromtrent, op eene meer gerecgelde, en voor den Digter meer waerdige, wijze, te handelen; hieiïn heftaende , dat telken jaere uit een door de Beftucrderen opgegecven zestal, twee Digters zouden
ver.



verkoozcn worden. — De Digteresfe petronexla moens, en de Digter jan de kruyff, waren de eerfte , welke door de Algemeene Vergadering ter plaetzing in het Kunstkabinet benoemd werden.
Op de verëischten van het Herderdigt, kwamen geene Verhandelingen in , en als eene Theoretische ftof voor het jaer 1790 werd bij vernieuwing cpgegecven: De verëischten en kenmerken van den Stijl der Poëzij? in onderfcheiding van dien der Welfpreekendheid — Ju~ idas de Machabeër werd als Digtftof voor 't volgende jaer uitgefchreevcn.
De geduerige afweezendheid van eenige Leden der Kunstbcftuerende Vergaderingen , waer door al den last van 't beftuer op weinige fchouders rustte, deed ■een befluit geboren worden, waerbij , voor den tijd van vier jaeren, vier buitengewoone Medebeftuerders werden aengefteld, welke thands met de overige Leden der Vergadering in eene aengenaeme vriendfchap dien ■last bereidwillig meede helpen draegen.
Bij geleegenheid dat de Heer adam simons, Medelid van dit Genootfchap, in de SLigtmaend van dit jaer 1789, beneevens andere Leden, eenige Treurtooneia flaekte op het overlijden van de Digteresfe lucretia wilhelmina van avinter, geboren van merken, werd door dien Heer aeiileiding gegeeven tot de gedagten , om, ter cere deczer begaefde Poëtesfe, door dit Genootfchap een Monument te doen (ligten. —— Na rijp overleg, werd bcflooten dit zonder bczwacr van de kasfe des Genootfchaps, welke zulks voldrekt piet lijden kon, ten uitvoer te brengen — Dit Menu-



nment zal .geplaetst worden in de Oude Kerk der Stad AmfteWam, de begraefplaets der Digteresfe, waertoe reeds de toeftemming der Regeering gevracgd en bekoomen is: De Kunstenaer ziezenis is beezig met de vervaerdiging van een Concept Model, en wij hoopen eerlang in ftaet te zijn, door het daerftellen van dit Gedenkteeken, Deugd en Verdiensten te vereeuwigen.
In de Algemeene Vergadering van het jaer 1700 werd uitfpraek gedaen over zeeven Digtftukken op Judas de Machabeër ingekoomen; geenen derzelven werd eene gouden Penning toegewcezen , dog de Heer iambertus van oyen a, z., uit hoofde der verdienftcn van zijn ftuk, met een buitengcwoonen zilveren verëerd.
Op de Theoretifche ftoffe: de verëischten en kenmerken van den ftijl der Poëzij in onderfcheiding van dien der Welfpreekendheid, waren drie (lukken ingekoomen : welke alle bekroond werden: de Heer petrus joan^ mes kasteleyn met goud, en de Heeren jan nr> chussen en dirk erkelens met zilver.
Seedert eenige jaeren waren 'er geene Leevensbe». fchrijvingen van Digtereu ingekoomen : men kwam in de gedagten of niet wel het gebrek aen een Model daervan de oorzaek ware; Althans in 't voorleedene jaer was bij vernieuwing opgegeeven , het kileeveren eener Verhandeling, bevattende de verëlscfc ten in eene Leevensbefchrijving der Digter en, bijzonderlijk voor zo verre dezelve dienen moet ter kenfchetze van- hunne onderfcheidene Verdiensten en
dus



dus ter bevorderinge der Gefcbiedenisfe van onze Ne» derduitfcbe Poëzij. — Hierop waren twee Stukken ingekoomen , en aen dat van den Heere jan jacob VBRBULWerd de daerop gefielde Ecrmnnt toegeweezen.
Inmiddels waren de Kunstgenooten met de uitgae"Ven hunner Werken reeds zo verre gevorderd, dat, met dit jaer 1791 het zeevende Deels eerfte Stuk der Tael- enDigt-iievende Oefeningen het ligt zag. Drie declen met Prijsverhandelingen over Tkeoretifche ftoffen waren reeds den Lettcilicvenden medegedeeld, en in dit jaer verfcheen ook de zo ecven gemelde Verhandeling, over de verëischten eener Leevensbefchrijving, in het publiek.
In een voorgaend jaer hadden de Beftuerders van het Genootfchap goedgevonden, om, ten hunnen koste, van de twee Digtftukken der Heeren ERKELENS en BRENberabrandis, op Washington, aen dien Uitmuntenden medcdeeling te doen: Zij hadden tot dat einde, doormiddel van den Heer dumas, gelast met de zaekca Van America bij Hun Hoog Mogenden, een in purper fluweel gebonden Exemplaer van dezelve , op zeer groot quarto formaet gedrukte, vaerzen, aen Washington gezonden, en hadden het genoegen daerop van dien onwaerdeerbaeren Vrijheidsvriend eene gepaste Dankbetuiging in gefchrifte te ontvangen, welke Brief ter Algemeene Vergadering van deezen jacre aen de Leden is vertoond, en de daer van vervaerdigde Vertaeling voorgeleezen.
De Onfchuld was de rijke Digtftof in 't voorige jaer opgegeeven, en waerop neegen vaerzen ingekoomen



men waren, welke in dezelve Vergadering moesten beoordeeld worden. Den Heere abraham vereul werd thands de gouden, Mejufvrouwe petronella moens , de zilveren , en den Heere petrus joannes kastelevn de buitengewoone zilveren Eerprijs toegelegd.
Schoon het Genootfchap reeds twee niaelcn zonder vrugt als eene Tkeoretifche ftoffe had opgegeeven, de verëischten van het Herderdigt. deed een voorgevoel van daerin evenwel naer wènsch te zullen flaegen, deeze ftof, teegen de gewoonte, in 't voorleeden jaer ten derdenmaele uitfchrijven: Ook is eindelijk aan het verlangen van het Genootfchap voldaen, en wel op zulk eene wijze voldaen , die de twee voorige te leurftellingen rijklijk vergoedt; de Heer jacobus kantelaar zag zijnen fchedel met den gouden Lauwer bekranst, en de Heer abraham vereul verkreeg, gelijktijdig met den gouden Eerprijs op de Onfchuld, den zilveren op deeze ftof. Dit Feest is ook gefchikt om den bekroonden hun zo wel verdiend Eermctacl uittereikcn. Nog een weinig toevens mijne Heeren! en onze Kunstgenoot kantelaar zal het uit eene wacrdige hand ontvangen.
De Inenting der Kinderziekte, en benjamin frankUn in het Digtkundige. — Welken invloed heeft de thans heerfchende fmaek voor het fentimenteele op de Poëzij in ons Vaderland — en wat wordt 'er vereistht tot een Digter? in het Tkeoretifche, vier aengeleegene ftoffen, zijn thans opgehangen, en het Genootfchap
wagt



wagt den Digt- en Letterkundigen arbeid der KunstBéfenaeren daerop met ongeduld in.
Ziet daer. mijne Heeren! den Oorfprong en Lotgevallen van dit Genootfchap , tot op deezen dag: van eene Maetfchappij, die, uit de kleinfte beginfels voortgekomen , door onvermoeidcu arbeid is voortgezet, en van welker blocienden ftaet gij allen getuigen zijt.
Immers mogen wij ons beroemen, dat wij, thans in getal van Leden tot een honderd zes en yyftig aengegroeid , door onze uitgegeevene Werken, aen den Godsdienst en het Vaderland , aen Tael- Oudheid- Hiftorie- en Digtkunde, ook aen de verbeetering der Schoüwfpeelen, al reeds wcezenlijke diensten hebben toegebragt. Onderling hebben wij ons vérftand befchaefd , onze kunde vermeerderd, en onze leedige ueren op eene verniaekliikc enteevens nuttige wijze doorgebragt. Wij genoten en genieten nog heeden, zelfs van na-ijvcrigen , den lof, dat onze Beftuering welgevestigd , en de bctaemlijke orde in onze bijeenkomsten, behoorlijk gehandhaefd wordt , zonder in de doodlijke uiterfteq van willekeurig; b'eheerfching of te verre getrokkene Volksregeering te vervallen: Wij hebben, fints ons eerst beftaen , ons altijd mogen beroemen op waerdige Leermeesters , Kunstvrienden en Begunstigers : Wij onderhouden met de thands in weezen zijnde Letterlievende Maetfchappijen en Genootfchappeü eene vriendlijke correspondentie. — Het heeft aen gecne braeve kundige Mannen ontbroken, die ons Genootfchap hunne Tael- en Digtkundige Werken openlijk hebben opgedraegen en toegewijd. — Het ontbrak
cn



en ontbreekt nog niet aen bijzondere perfoonen, die onze onderrigtingcn in de kunst afvraegen.
Niet minder dan agtticn Gouden en een en dertig zilveren Eerpenningen zijn, voor Stukken, welke der Kunste eere aendoen , feedert bet jaer 1775 gefchon ken, en het heeft ons, weinige gevallen uitgezonderd, fteeds mogen gebeuren, dat de ftrijdende partijen ous oordeel hebben goedgekeurd.
Ziet daer, bij den Oorfprong en de Lotgevallen, den teegenwoordigen ftaet deezes Genootfchaps. Ik zie en gcvoele dat ik U mijne Heeren ! te lang heb beezig gehouden. — Dan, mijn last was om UL. alles medetedeelen wat tot de Gefchiedenis van 't Genootfchap betrekking had, en mijn teegenwoordige post, heeden onder U, agtticn jaeren , waergenomen, liet niet toe dat ik mij van dien last onttrok. Ik vraeg verfchooning voor het gebrekkige dat mij ook in het doen van dit Verflag heeft aen gekleefd , ik zal u niet dikwijls meer met ecnig Verflag, aen mijn tegenwoordig ampt gehegt, verveelen.
Dat het intusfehen, waerdige Kunstgenooten, hier ter. plcgtige viering van dit Feest bij een gekoomen ! U in uwe Perfoonen, Huizen en Macgfchappen welgae! Dat voorfpoed en welvaert U nog lang lust en kragt gceven, om tot opbouw der Vaderlandfche Taelen Digtkunde medetewerkén ! Dat de vrugten uwer arbeidzaemheid zig van tijd tot tijd in dit Genootfchap als in een middenpunt uitdorten! Dat door die Kunstlievende Bijdraegcn dit Genootfchap van tijd
tot



tijd in roem en aenzien, beneevens zijne Zusters de andere Maetfchappijen, vermeerdere! en, bij eene zuivere Tael , Godsdienst en Vrijheid in ons lieve Vaderland bevordere!



Dit Verflag werdt op de aengewezene rustpkatfen tot twee maaien toe afgebroken door een treffend Mufiek , geheel gefchikt naar de onderfcheidene aandoeningen , welke , volgens den aart der voorgedragene zake, de Feestgenooten op ieder tijdftip natuurlijk moesten bezielen. Het Stuk geheel afgelezen zijnde, begroette de Voorzitter den Secretaris met de volgende dankzegging.
Heb dank voor 't rijk tafreel, ons door uw pen gefchetst. 't Heeft alles wat behaagt,'t heeft niets dat hoont of kwetst. Dit ée'ne en groote alleen is in het Stuk vergecten, lïoc veel dees Maatfchappij aan U heeft dank te weetea; V, van haar vroegfle Jeugd aan haaren dienst verpand, U, ziel van 't Kunstbeftuur, en nog haar Regtehaud. Dan ... 't geen gij nedrig zw eegt, is toch bewaard gebleven ; 't Staat, Uwen Naam ter eer, dit Choor in 't hart gefchrevèn.
Terftond hier op werdt ook wederom dit Werk mes een toepasfelijk Muziek beflooten.



Ter vermeerdering van den luister en het genoegen der aanftaande Feestvieringe, was ter jongde Algemeene Jaarlijkfche Vergadering befloten de plechtige overgifte der Eerpenningen, als toen den Heeren a. vereul en j. kantelaar toegewezen, tot deezen blijden dag uitteftellen. De Voorzitter herinnerde den Feestgenoten dit gunstig befluit en verklaarde zich nu gereed den Verwinnaaren hunne welverdiende Kroone [toe te reiken. De Heer abraham vereul, als wien voor zijn uitmuntend Dichtftuk op de Oncfhuld, de Gouden, en voor zijne fchoone Verhandeling over het Herderdicht de Zilveren Eerpenning was toegekend, moest hier de eerfte plaats bekleed hebben: doch onvoorziene beletfelen hadden hem verhinderd dit Feest hijte woonen , en hier door mistte de Vergadering het ftreelend genoegen, van dien verdienstelijken Dichter en Schrijver, van wiens talenten het Vaderland zich zo veel beloven mag, bij deeze hcuchclijke gelegenheid openlijk hulde te doen , en door haare toejuichingen eene nieuwe fpoore te geven, in de moeilijke, maar voor Hem zo roemrijke , loopbaane der Kunst.
De Heer jacobus kantelaar, wien, voor zijne doorwrochte Verhandeling over het Herderdicht, de Gouden Eerepenning, ter laatst gehoudene Algemeene Vergadering eenpariglijkwas toegewezen, werdt hier dus alleen als Overwinnaar opgeroepen, en ontving den behaalden lauwer uit handen des Voorzitters onder de volgende Gelukgroete.



j nader dan, mijn Vriend, door hoofd en hart eerwaardig Wien ooit de lauwer voeg, hij voegt een kantelaar. Dat Kerk en Maati'chappij zich op dien naam hovaardig, Hij iiaat op d' eigen prijs bij Neêrlands Dichtrenfchaar.
Of zou der Poëzij een naam niet dierbaar wezen, Die, aan haar roem gewijd, bij de eerfte naamen praalt,
En niet dan aan het hoofd van Kunstwerk is te lezen, Dat in oorfpronglijk fchoon bij 't eerfte Kunstwerk haalt?
't Is veel, 'tis waarlijk groot, door 't edelst vuur ontfteken , Door hogren geest geroerd, vol Majefteit en zwier,
In hemelsch Maatgezang der Goden taal te fpreken, Of hart, en ziel en zin te kluistren aan zijn Lier.
't li



't Is veel, en zalig hij, dien we in dit beeld zien leven. Maar, andrer gids te zijn door voorbeeld en door leer,
Maar in de School der Kunst, als Meester, les te geven. Dit zegt voor haar belang, dit zegt oneindig meer.
Ja, uit 's een glorie taak alleen voor hem berekend, Die 't fijnst gevoel en fmaak door kunde en oordeel fchraagt,
Der ouden Kunstmodels hun fchoon heeft afgetekend, En op zijn eigen werk de keur van kenners draagt.
't Was dus ook Uwe taak, vol oeffend Kunstbeminnaar!
Getuige 't Mcesterftuk, waar door Gij zegeviert. Op eens - in 't moeilijkst perk, en ftraks reeds hier verwinnaar!
Zie daar een Gloriekroon , die niet dan Helden fiert.
Caa vcort, maar neen! ik zwijg ; die fpoore is overbodig.
Gij voelt in U de Kracht, om waare Kunst te voên, Do Vflderfendfche School heeft zulke Meesters nodig,
Genoeg — genoeg voor U, wiens roem is nut te doen.
Deczc nanfprnak werdt door den Ilecrc kanteLaer net de volgende dankzegging en wedergroete beantwoord.



N een! edele de kruyff ! zo foreektuw oordeel niét! — Zofpreektüw vriendfchap; en mijn hart gevoelt haar waarde;
't Voelt al 't gewigt der eer, die 't zich befehoren ziet, En ach! dat mijne taal mijn' aandrift evenaarde!
Maar, fchoon die taal bezwijk', wanneer ik 't vol gevoel Der diep getroffen ziel naar .eiseh pooge uit te drukken ;
Denk, dat dit oog alreeds op 't heerlijk tijdftip doel, Om, uit erkentenis, in 't eigen perk te rukken.
En, heb ik nu reeds iets naar uwen wensen, vcrrlo-t, 61 Help mij de eer daar van aan onzen sciiui/tens wijden!
'k JJen .alles, wat ik ben, aan- Hem alleen verplicht, flij vormde mij — en 'k juich, zo var,k ik 't mag belijden l



Met deeze laatfte en aangcnaame plechtigheid, welke ook wederom door eene ftreclendc Muziek vervangen werdt, fchcennu alles verricht, wat de verordening van den dag, naar het gemaakte plan van Beftuurderen,vorderde. 'Er deedt zich echter buiten verwachting hier nog iets op, 't geen de aandacht der Feestgenooten nog voor eenige oogenblikken genoegclijk bezig hieldt. .De Voorzitter namelijk gaf te kennen, dat, hoe zeer het oogmerk van den dag niet toeliet, zich met het werk van gewoone Vergaderingen op te houden, of zelfs gelegenheid te geven tot het voorlezen van Dichtstukken, Hij echter niet konde afzijn, bijzonderlijk gewag tc maaken van een verrasfend gefchenk , dien dag bij het Genootfchap ontvangen; en, dit zeggende , vertoonde Hij den vergaderden Leden een in Quarto gedrukt en fierlijk gebonden exemplaer van het Toneelftuk Willem Teil, door ons waardig Medelid den Heere b. rulofs, ten vervolge op eenige voorgaande Stukken , uitgegeeven, en aan het Hoofd hebbende eene Hatelijke toewijding aan het Genootfchap-, bepaaldelijk ter gelegenheid van deszelvs vijf en twintigfte Verjaaring. De Vergadering, geftreeld door dit Wijk van achting, keurde de voorgeftelde uitzondering allezints billijk, en leende met vermaak een luistrend oor aan de Opdragt dezes Wcrks, welke door den Secretaris gelezen werdt, en hier ook, uit hoofde van derzelver betrekking tot de plegtigheid van den dag, «ene plaaife fchijnt te vorderen.



IC unstrijke Maatfchappij! dichtlievende ijveraaren ,
Die in 't Bataafsch Atheen, tot lof van Nederland, Een' nieuwen zangberg ftichttc ; en, vlijtig, en ervaaren,
Waar arbeid kunst verkrijgt, den grootfchen lauwer plant; — Die u beroemen kunt, dat gij, bij uwe leden,
Een aantal mannen telt, door oefening volleerd, Door ijver 't eêlst fieraad van wijdvermaarde fteden,
Als waare Febusfen in 't choor der kunst geëerd ; — Die , als de noodflar van veel letterkweekelingen,
Een vierde van eene eeuw mogt vieren, fints uw naam, Met dien van andren , naar den hoogden lof mogt dingen,
De waereld rondgevoerd op wieken van de faam; — Die veelcn, die in 't hart de letteroefning eeren»,
Min door uw eermetaal dan door uw' lof bekoord, Daar zij, bevallig, lier, trompet, of fluit, handteeren,,
Op 't leezen van uw ftof, verheugd hebt aangefpoord
Don



Den roem te zingen van onfterfelijke mannen ,
..Ecil'RUITER , VAN DER WERF, Ceil'DOUZA , CCll' VAN ÏIOÜT
En Washingtonj die, groot, liet zelfbelang verbannen ,
Wanneer het heil eens fiaats hun deugd is toebetrouwd! Waar vond ik voor mijn' tell, dat Zwitfers fieldenwonder
Die Gesiers dwinglandij met fleren moed verfinaad; Die, wars van flavernij, 's tirans gedachten donder,
Tot zijne oneindige eer, grootmoedig wederflaat; En, op het voorbeeld der Sabijnen, Casfiusfen,
Ten afTchrik van 't geweld , dat op onnoozlen woed, D'o «vlamden dwanglnst der Caligalaas durft blusfehen
In heete ftroomen van gevloekt tirannenbloed; Waar vond ik voor mijn' held, dien burger, man, en vader,
Door mijne zangeres verkleed in Duitsch gewaad, Op dat hij zediglijk mijn landgenooten nader',
Een' dichtkanstüevonder en beter Mecenaat? 't Behasge n dan, dat ik, geliefde Kunstgenooten I
Met mijn' doorluchten tell voor uw gezigt vcrfchijn': Zag bij zijn glorie eerst in Zwitferland ontlprooten, In Neerland zal door u zijn roem onfterflijk ziin.



Nu fcheen elk voldaan, en het nog overige gedeelte van den avond was nodig, om de Feestzale tot het houden eener plechtige Maaltijd in gereedheid te brengen; de Voorzitter kondigde dus het einde der Vergadering aan, en befioot het Hatelijk werk van dit blijde Feest op de volgende wijze :
XX eil zij deez' grooten dag! Geluk, o Feestgenoten!
Geluk bij 't eerfte werk van 't zes en twintigst Jaar; De tweede Jubelkring is met dat werk ontflooten,
Een nieuwe Gloriezon befchijnt deez' Dichtrenfchaar: Ziet Broeders, ziet Haar ginds in verfchen luister pralen , Ontfteekt, in moed verjongd, uw Kunstvuur aan haar ftralen,
En ftreeft met vol gejuich op nieuw de loopbaan in ! Dit dubbel plechtig Feest, dat ons, met blijde klanken, Voor 't vreugdevol genot van voorig heil deedt danken,
Huwt aan een zalig einde een zegenrijk begin.



Gij , Edlen ! die dit Choor , zo hoog in roem getogen ,
Veriicerlijkt door uw Naam , befchennt door uw Gezag ! Hoe deelt uw voile ziel in zijnen bloei en zegen,
Hoe dierbaar is ook U deez' groote Vreugde dag ! Ka zo veel liefde en trouw, ons Jaaren lang gebleken , Waar 't uwe gunst gehoond,'om nieuwe halp te fmecken.
Gewis, Gij deelt met lust in enzen zoeten last, Uw Kunstmin en uw hart zijn ons voldoende borgen. Befraurders! welk een fpoor, wat loon voor onze zorgen!
Triumf! op zulk een grond ilaat deze Tempel vast.
Wat zou nu nog aan 't heil van deezen dag ontbreken?
Hoe, Vrienden ! ftaart uw oog mij in vertwijfling aan ? O! in mijn eigen hart voel ik het uwe fpreken,
't Is midden in de vreugd nog niet geheel voldaan. Toevt, edle zielen, toevt! 'k zal U voldoening geven , Geenfmet, als die Gij vreest, moet aan dit Dankfeest kleven ,
Neen; welberaden zorg kwam zelfs uw wenfehen voor. Ziet hier (*) waar mee wij 't hoofd des Zangers zullen kroonen , Die uw verrukten Geest geboeid heeft aan zijn tooncn,
En in dit plechtig uur de fiem was van dit Choor.
Ge-
(") Hier vertoonde de Voorzitter eenen dribbelen zilveren Eerepenning van den gewoonen fteropel, op last van Beftumdeien vervaartiigd , om , biijKciis het opfchrift , den Heere peitH te worden aangeloden tot een blijk van erkentenis voor dcszelvs uitmuntenden Feestzang.



Gewijde! koom , tree toe; dit past op uwe harren:
Maar o,waar best die Kroon op 't roemrijk hoofd gedrukt? 't Is reeds, van alle zij , bekranst met lauwerblaeren,
Door uw vergode Kunst in ftrijd bij ftrijd geplukt. Zngt. .! onder de eertropheen, die op uw fchcdel pronken, Groent nog een takske loof, (*) door de eigen hand gefchonken ,
De Hand der Dankbaarheid, thans naar ü uitgefirekt; Hier laat zich nog met zwier dit Kransje tusfehen vlechten, h Zal min door zijn gewicht, dan door de waarde hechten.,
Die 't uit den reinen gloed van onze harten trekt.
Gewis, Gij voelt die prijs, voldoe dan ook de hope,
Die onzen dank verzelt, de zoete hoop, mijn Vrind! Dat ook dit eerbewijs den band nog vaster knoope,
Die U, van jaaren her, aan dezen kring verbindt. Gij weet, hoe alles hier voor Kunst en Vrijheid gloeije; Dat dan met beider Min uw zucht voor Leyden groetje !
En , gunt ons 't wreede lot uw dierbaar bijzijn fehaarj, Laat dan voor 't minst uw geest in 't midden onzer woonea,' En fchenk ons d'eerften klank van uw onfehatbre tooncn,
Zo ftort Ge uw Glorie uit op uw Bewonderaars.
Zaet
(*) Met zinfpeling op den Zilveren Penning, den Heere heith gefchonken voor zijne beroemde Ode aan God, door Hem, ter inwijding der Nieuwe Yeigaderzalfc van dit Genootfchap, in den Jnst* 1780. uitgefproken.



Ziet daar ons hart Voldaan — dus krijgt, doorpligtsbetraehtingy
Be wellust van dit uur een geur van zaligheid; Nu met een ruime ziel, in volle heilverwachting ,
Nu aan den blijden disch, deez' dag ter eer bereid! Ja, 't plegtige is voorbij, ftraks, waarde Kunstgenoten, Straks vindt Gij anderwerf deez' zaal voor U ontfloten;
Een dankbaar offermaal behoort tot zulk een feest. O Gij, wie, naast de Kunst, deez' tempel is geheiligd,
Die meê dit Choor gegrond, zijn luister hebt beveiligd, Gij, Vriendfchap , ziel der Vreugd, beziel ons door uw Geest l
ilicr hief op nieuw het Orchest met volle klanken aan — en de laatfte toonen eener voortreffelijke Symjjhonie verlooren zich, als 5t ware, in het algemeen handgeklap der verrukte Feestgenoten.



Na het eindigen der Vergadering, begaven zich de meeste Leden in de benedenvertrekken, om daar onder de genoegelijke herinnering van het afgelopen Feest , in aangenaame verkeering het overige van den avond door te brengen, terwijl intusfehen, op de nu ontledigde Vergadcrzale, de tafel tot een plechtig feestmaal werdt toebereid; ten negen uure was hier toe alles in gereedheid, en zetteden zich de gezamelijke Feestgenoten, aan eenen wel voorziencn, en, min prr.chtigcn, dan met fmaak aangelegden disch, welks midden pronkte met een ongemeen fchoone Laurierboom, pijramidaals wijze gevormd, en geplaatst in eene achthoekige, net befchilderde tobbe, met feftonnen van Mirth'e behangen, en op haare vier hoofdzijden pronkende met de becltenisfen der Vaderlandfehe Dichtcrcn, vondel, spiegel, hooft en cats.
Na het aflopen van het gewoon ceremonieel, en onder het gebruik van het defert, werdt natuurlijk de bloei van het Genootfchap, als een hoofd-conditie van dezen plechtigen dag, door den Voorzitter ingefteld; wanneer onverwacht de Heer soek oprees, en tot dezen ftatelijken dronk , zo wel als ter duurzame gedachtenisfe van dit Feest, in naame van gevvoone en bui-
aan-



tengewoone Medebelïuurderen, eenen fraaijcn beker Cf) aanbood, en met de volgende Dichtregelen aan het Genootfchap toewijdde:
Neen,
Cf) Op liet eene halfrond van deze Pokaal, ziet men een outer geplaatst , op welk het Genootfchap, in de gedaante eener jeugdige fchoonheid, gereed is eene rolle neder te leggen , op Welker afhangend gedeelte men leest: Werken van het Genootfchap, K. W. D. A. V. hier mede bedoelende, de vrugten des Genootfchaps , gcduurende eene reeks van vijfentwintig jatren voortgebragt, aan de Godinng der Dichtkunst toe te wijden, welke, op eene luchtige wolk, ftaatiglijk , nederdaalt.
Op het ander halfrond worden de volgende Dichtregelen, onder een feston van Myithen - bladen , gevonden :
Zij, die Seraphs kan lekooren , Tijgers naar heter' toon doet hoor en,
Wen ze ecu's orphe us lier befnaarl, Leer" den Rlensch , hoe Englen zingen ; Tot zijn zang, ia hooger' kringen,
Zich met dien der Englen paart.
Eindlijk leest men, op den voet dezer Pokaal: Aan het Genoot.
fehap i kunst wordt door arbb1d verkreegen; Hf
üeszelfs rijfcntwhtig.jaarig feest, op den xi. van Slachtmaand,
I79I. de medebestuurders.
Dit alles is, door den Kunstenaar wolf, te s' Hage, zeef keiuig gedipt.



!LVfeen, de kruyff! voortreffelijk Zanger?
Op den Leydfchen Helicon! Zie ons van eene aandrift zwanger,
Die den eerbied overwon : Duld, daar het beftuur der Kunste, Naast Apollo's kroost, door gunste,
Onzer zorge is aanbetrouwd; Wij, aan 't puik der Maatfchappijën, 't Eerfte ook onzen heilwensen, wijè'n.
Nu 't zoo blijde een' hoogtijd houdt.
Ja, wij zagen 't offer branden,
Door 's Genootfchaps hand geftooKtü Lieflijk rieken de offeranden,
Die het kroost der Dichtkunst rookt i 't Snaartuig klonk! — de Dichtkunst daalde < Daar haar Godlijk licht omdraaide,
Op een koets van wolken neer; 't Dichtkoor bad: mijn welvaart blocië'..... Dichtkunst fprak : uw voorfpoed groeië !.....
En verliet deze aarde weer.
*t Vast



H Past ons, daar de fnaaren klinken,
Daar 't gejuich ten hemel klimt, Op 's Genootfchaps bloei te drinken,
Schoon de nijd zijn' bloei begrimt; Dat dees Beker, vol gefchonken, Dan door elk word' leeg gedronken,
Op het heil dier Maatfchappij', Die, door Kunsten aan te kweeken , En de ziel in deugd te ontfteeken,
't Vaderland geheiligd zij !
Dees Pokaal zij U geheiligd,
Dichtkoor! aan den Rhijn geplant: Blijf voor ondergang beveiligd,
De eer en roem van Nederland! Dat de Dichtkunst U bewaake, Uwen naam onfterff'lijk maake,
Daar de vreede uw doel beftiert: Wij, die aan uw' welvaart bouwen, Wenfehen nog uw' bloei te aanfchouwen,
Wen Ge uw'tweeden hoogtijd viert!
Hoofd van deze Maatfchappijë!
Wien 'k deez' Beker aanbeveel', Dat nu de ed'le Poëzijë
't Hart met Bacchus gaven ftreel'! JTij, die Seraphs kan bekoor en , Tijgers naar Iieur' toon doet hoor in,
W?n ze een's oiphius lier befnaart, Leer' den Mensch, hoe Eng'len zingen; Tot zijn zang, in hoog're kringen,
Zich met dien der Eng'len paart.
Met



Met dankbaar vreugdegejuich werdt dit verrasfend gefchenk aangenomen, en dadelijk, volgens het oogmerk der edelmoedige Gevers, dezen heuchelijken dag zo wel als der Kunst geheiligd, terwijl een ftreelend Muziek, 't welk zich geduurende de Maaltijd bij tusfchenpozen liet hooren , inzonderheid dezen blijden dronk verzelde. — Eene gepaste vrolijkheid werdt nu algemeen , en, daar ieders harte voor eene reine vreugde open ftondt, volmaakten Eendracht en Vriendfchap het genoegen van dit edel Feest