Ir, , I   DEMOCRITISCHE FEESTZANGEN.   DEMOCRITISCHE FEESTZANGEN, B IJ DE EERSTE VERJAAR ING DER REVOLUTIE VAN HET. JAAR 1795- Dc Rechten van den Mensch bevatten ook het Recht, Dat men , al lachende,van pas de waarheid zegt.   j^.1 wat gedrukt is, mag men leezen: En daarom zou het mooglijk weezen, Dat iemand buiten Detnocriet Een afdruk deezer Zangen ziet. Dat Mensch moet ,' boven alles , weeten, Dat Democritifche Poeëten Geheel geen LetterknibVlaftrs zijn. Hij wachte dus van ons geen fchijn Fan  Van Likkers of van Taalgeleerden, Daar wij dien eernaam nooit begeerden; Doch zo hij niets 'er in ontmoet, Het geen fomtijds hem lachen doet, Dan zagen wij ons doel mislukken, Of lieten hei voor hem niet drukken. DE  DE SCHEVENINGSCHE VISSCHER, VERHAAÏ.ENDE DEN EERSTEN ZEETOGT VAN , 'WILLEM, DE VIJFDE. Jacwel! Nou is 't ien jaer geleên, Dat hier de oranjekraem. verdween. Toen ging die winkel nae zen grootjen, Jae, ik heb zelfs de oranjevracht Nae Harwich met een' pink gebragt, Ik was maetroos op willcms vlootjen. 11 Hoewel een Scheveningfche gast Ben ik een Kees door hiel mijn bast. Ik zei u- daerom nou verhaelen, Zo kort en gnap een zeeman kan, Den aller eersten zeetogt van Het puik van Hollands Admiraelen. i A Sehooa  C * ) Schoon men op 't dorp victorie riep; Ik zag wel, dat het ty verliep, En hoe 't 'er eindlijk toch zou prangen. Mijn Muurman, meê een zwaere klant, Gaf zucht op zucht om 't vaederland, En liet het hoofd bij wijlen hangen. 't Was zundag morgen, en ik zag Voor mij den allerblijdften dag, Schoon ik 'er honderd hoorde zuchten, Als hadden zij den dood op 't lijf. Ik zag 's Lands ftiefmoer, willems wijf, Die meerkat, in een pinkjen vluchten. Mijn ftuurman fprak alteeé dit woord: „Kom fchielijk, Kees! kom meê aen boord." Toen dacht ik: ó nou zei 't 'm fpooken. Al was het koud, giert werk viel zwaer. Ik maekte fluks de kooijen klaer, VMnt had al lont genoeg gerooken. Jae  ( 3 ) jae wel! daer kwam wel ras de prul, De teêrgeliefde oranjezul, Hij most zijn' eerflen Zeetogt waegen. Al was 't in 't koudfte van het jaer, - Ien zweetdrop liep hem langs elk haeir. Ik most den prins in 't pinkjen draegen. Ik nam hem op. Begrijp wat vracht . Ik 'nae het dobbrend pinkjen bragt. Hij kneep mij faetansch in mijn' fchouder; Daer torschte ik, voor mijne ecrfte mael, Een' admirael en generael, En nog daerbij een' erfftadhouder. Toch-Was die hiele bras maer ien. Ik flodderde deur 't water hien En wilde oranje boven roepen. Maer ik bedacht me ien oogenblik! Want willembaés begon van fchrik Geweldig in zijn broek te poepen. A 2 Daer  C 4 3 Daer flapte willem in de pink, En keek als een gevangen vink. Dat hoofd van alle oranje-uilen Zag om nae 't Scheveningfche ftrand Eu 't nog oranje-vaederland; — En toen begon de bloed te huilen. Hij wou zo graeg nae Zeeland toe, Maer, och ! hoe was de wurm te moê , Toen onze ftuurman hem deedt hooren : ,, Zijn hoogheid! England maer allien, Daer moet zijn lieve hoogheid hien, Of anders benje wis verlooren ! " Goê raed was duur, en willem bang.— En wachtte men aen ftrand te lang, Dan zou hij erger kunnen dooien; Hij vroeg een hoovling of zoo'n guit Geduurig met een bang geluid: „ Hoenae zijn thans de Carmagnoolen ? " Met  C 5 > Met den oranje lieven heer, (Bedenk, wat hadt de pink een eer!) Werdt door een' hoop oranje-mannen, Zo bliek als lijken, deur den fchrik, Nog dat gevaerlijk oogenblik, Ien krijg§raed in de pink gefpannen. Gaen; was 't befluit: men fcheidde; ojee! Hoe jankte het oranjevee, Toen't ons de zeilen bij zag haelen. Door d'eersten fchok viel willem plat . Op zijn doorluchtig vorstlijk gat; Dat was zijn proef van 't admiraelen. Hij richte zich met hulp weêr op ; Maer hoe benaeuwd keek hij nae 't zop, Dat om zijn vorstlijke ooren fpatte. De zee, (ó welk een wreed verdriet!) Ontzag in 't minst zijn hoogheid niet, Daer hij van angst nae 't fchoot-touw vatte. A 3 „ ZU  C 6 ) „ Zijn hoogheid! daer je handen af" Sprak onze ftuurman, en hij gaf Mij last, om wat nae hem te kijken. Hij wist toch ook wel, dat de vent Aen boord juist niet veel was gewend. Daer ftondt nou de admirael te prijken. Hij waggelde bij ieder fiag. De pot most fpoedig voor den dag. Daer lag, in doodelijk benouwen, Onze onbevaercn admirael, Op 't noorderzop voor de eerftc macl, Gelijk een zieke kat, te fpouwen. 'b Reeds meêr dan vijf-en-twintig jaer Trok hij tot Nederlands bezwacr, Als admirael, een goeije gage, En wist van zeil noch treil noch fchuit. —■ Ik goot-de pot iens voor hem uit, En zei, zijn hoogheid! hou courage! Cou-  ( 7 ) Courage ! zuchtte de admirael, Hij dacht, dat's Carmagnoolen-tael, Straks zal die vent mij ligt verzuipen. Althans, daer hij niet meêr kon ftaen, Vondt zijne hoogheid best geraên, Om in des ftuurmans kooi te kruipen. Kijk! Dat gezigt was ó zo mooi! Prins willem in een visfcherskooi! Wat lag hij heen en wéér te fpart'len. Wat rolde hij, op 't woord van ree. 't Was onfatzoenlijk van de zee Aldus een admirael te mart'len. Ik dacht, dat is wat anders , kwant! Dan, op de beurs van 't vaedcrland, Bourgonjewijn in 't lijf te ftouwen, En dan, gelijk een Geldersch Zwijn, Dien overkostelijken wijn Weêr uit je koets op ftraet te fpouwcn. A 4 Ju  C * ) In lang was ligt 't oranjebeest Zo nuchter niet, als nou , geweest; Althans zijn' lieve hoogheid braekte , Drie uuren lang, met veel geweld» o Jee ! Hoe was de boêl gefield , Toen ik de kooi zo wat vermaekte. 't Is hier wat anders dacht ik, vent l Als toen je met je luijc krent, Op je zij-zagte bedden rustte; Of als, toen je, in je geile jeugd, Op 't Loo uit vorstelijke deugd, Het Appcldoorensch meisjên kuschtte. Ien lampjen was nou al het licht, Dat ftraclde op 't vorstlijk aengezigt, En 't hadt dacrbij nog kleine graetie. Ien larapjen maer; Dat fehëëlt wat, man! Van 't hoffaelet, dat fcheelt wat van Een vuurwerk, of illumiuaetie. Wat  ( 9 ) Wat viel de nacht aen willem lang. — Wat was hij aekelig en bang. ïk kon mijn lachen haest niet fmooren, Toen hij mij hiel bedremmeld vroeg, Daer 't waeter voor den boeg wat floeg: Of men hier 't Fransch gcfchut kon hooren. 't Werdt dag, en willem lag in rust. Wij zaegen reeds de Britfche kust. Toen willem nou hadt uitgeflaepen Most hij de kooi uit ... en die leeuw, Die heldenzeun, ftondt, als een fpreeuw, De kust van England aen te gaepen. Daer viel hij, als een dronke hond, Weêr door het deinen op den grond, *k Werd waerlijk half met hem bewoogen. Hij hadt de ftar, op zijnen borst, Met vorstlijk brackfcl gantsch bemorst, Jae, zijn kokarde zelfs befpoogen. A 5 » Het  Het arme prinsjen was zo ziek. Geen jonge kraemvrouw ziet zo bliek Als willem-vaér; en was het wonder? Nae zoveel angst en zeegevaer , Gevoelde hij maer al te kkier, Zelfs in zijn broek, oranje-onder! O Hij was zo ongedaen en flaeuw. Als een half dooije kabbeljaeuw, Werd hij te Harwich aengedraegen. Goddom the Dutchman was het woord, Dat eerst door willem werdt gehoord. Hij zuchtte: „ o jee! wcêr nieuwe plaegen? Wat was ik blij — toen 'k willem daer, Als met de handen in het haeir, Te Ilanvich aen den wal zag flappen. Jij, Kecsjen! zei de ftuurman, jij!' Ik zie 't, bent tot je ziel toe blij. Ik zweeg, want kende oranjcklappcn. • Daer  Maer toen 'k aen 't vaederlandfche ftrand Met onze visfchuit was geland, Toen; jae ! dit moogt gij vrij gelooven, Toen ik de naetionaele vlag Op onzen Haegfchen tooren zag, Toen riep ik; Nou is 't keezen boven! Maer, Keezen! duidt toch ienen raed Aen ienen visfchersgast niet kwaed, Eiw zorgt, wat of je meugt bedrijven, Hoe of je met elkander twist, Dat willem agter 't net fteeds vischt, En dat de Keezen boven blijven. 'k Zeg, Keezen boven ! 'k Mien daer meê. Niet het aeriftocraetisch vee. ó Neen! dat vee houdt dat ook onder, En legt ze, als honden, aen den band; Want anders is het Vaederland Zo vast als aemen nae den donder. Rotgans. de  DE TURKSCHE SLAAF, FEEST van DEMOCRIET, EERSTE VERJAARING DER B ATA AF SC HE VRIJHEID. \^at kan het lot toch ras verkeeren 9 Ik, in dit vreemd gewest geland, Zoo verre van het Turkfche ftrand, Schoon nog bedekt met flaaven-kleeren. ' Hoewel 'k geen Turk ben van geflagt, 'k Heb toch de meeste mijner dagen De zonnehitte daar gedraagen, Tot flaaven - arbeid voortgebragt, In Paramaribo gebooren, Van Christen Ouders, zoo ik meen,. Nu circa dertig jaar geleên, Verging me op eens fchier zien en hooren: Ik OP HET ter gelegenheid der  C 13 ) Ik was ieen knaap van zeven jaar, Toen wierd ik door een Moor geftolen; Hij hield me een poos bij zich verholen, Bragt me op een (chip, 't geen daar lag klaar, Om ogenbliklijk zee te kiezen, Ik had meer vreugde, dan verdriet! Want- aan 't voorleedne dagt ik niet, Daar mij het lot niets deedt verliezen. Wij ftevenden naar Vrankrijks kust, Maar wierden door een Turk genomen , Dus ben ik te Algiers aangekomen Gantsch van mijn noodlot onbewust. Ik wiêrd in Oavernij verbonden, Mijn Meester , was zo goed een man Als eenig Turk ooit weezen kan, Want, meest ziet men ons aan als honden. 'k Wierd tot den tuindienst opgeleid, Mijn werk was fpitten, planten, zaaien, De vrugten oogften, 't veld te maaien, En 'k won mijns Meesters gunst door vlijt. 't 'Gebeurde eens, op een vroegen morgen, Dat ik bij Hasfan Ibrahim, Een Muzelman, die als een fchim Verdroogde van zijn gierig zorgen, Het  ( ï4 ) Het compliment deedt van mijn heer, Die hem wat fruiten zond met bloemen, Toen ik gewaar wierdt: 't geen te noemen Mijn ziel nog maakt ontroerd en teêr! Ik zag een maagd, die fchoon mogt heten, 't Was een Slavin van d' ouden vrek. Toevallig raakten we in gcfprek, Waarbij zij mij in 't kort deedt weeten: Dat zij één ramp te draagen had, Die haar ten last deedt zijn het leven, En, fchoon 'k haar fpoedig moest begeven Beraamden wij een veilig pad Om 's nagts fomtijds elkaar te ontmoeten; 't Geluk begunstigde onze min, Gelijk in Lot, gelijk van Zin, Kon veeltijds onzen ftand verzoeten; Zij leerde mij wat vrijheid is, En liet me in haar verhaalen hooren Dat zij in Holland was geboorcn. Van daar gaf zij getuigenis: Dat nu, voor circa vier paar jaarén, De bloedvlag ieder vlugten deedt Voor een Cabaal, die 't angftig zweet Zo wel langs blonde als grijze hairen Deedt  ( 15) Deedt vloeien, en wiens wraak met eea De boeien om den hals liet fmijten , En 't hart uit veeier boezem rijten, Door een baldadig woest gemeen; Dat wreedaarts toen in deez' gewesten 't Bewind vermeesterden van 't volk, De Vrijheidszugt door roof en dolk Verdoofd wierd in het hart der.besten. Haar Vader, om den haat te ontgaan Dier laage vorstelijke grooten , Hadt kort beraden en befloten Zich van zijn vrees in eens te ontdaan. Door naar America te zeilen; Hij nam haar mee op dceze reis, Zij kreegen ftorm, geraakten prijs En moesten hun geluk verwijlen. De Vader ftierf op dezen tocht, Zij, eenzaam, van elk één verlaaten , Kon nu niets clan het leven haaten Toen zij wierd als flavin verkogt: „ De vrijheid kan mij 't leven fchenken: „ Voor haar gemis kies ik den dood, „ En, federt zij mijn oog ontvlood, Voelde ik mijn jeugd en kragten krenken." (Dus  Dus fprak die dierbre vaak tot mij; ïk tragtte ftaag haar moed te geeven, Maar, 't was vergeefsch hier na te ftreeven, Haar fchoon verwelkte en ging voorbij. Gelijk een bloem begint te kwijnen, Wanneer zij, in een-magren grond, De fappen, die zij eertijds vond Nu misfend', fpoedig moet verdwijnen; Zoo nam haar jeugdig leven af, Geen hoop kon haare fmert verzagten, Beroofd van alle moed en kragten Vond zij weldraa haar troost in 't graf. Geen doodvrees deedt zij zich ontglippen, Haar geest, zo wars van flavernij, Wierd nu van dubble kluisters vrij, Zij ftierf met vrijheid op de lippen. 't Genoegen vlugtte met haar heen , De zugt om eenmaal vrij te leeven Hadt zij aan mijne ziel gegeeven, Nu bleef ik dienstbaar, en alleen De -wensen, dien ze in mijn hart deedt kweeken, 't Gemis van haare tedre min Vervulde mij met tegenzin, Deedt ook mij kwijnen en verblecken. Maar  Maar hoe kon ik, een arme Haaf* Met grond ooit op de vrijheid hoopen ? 'k Had niemand om mij vrij te koopen, Docii mijn Patroon was goed en braaf. Ik moest hem nu en dan verzeilen Op zijne reizen langs de zee, En, als ik op den tocht was meê, Liet hij zich fomt-s mijn lot vertellen. Eens dat ik weer zoo tot hem fprak, Begon ik vuurig hem te fmeeken, Om eens mijn banden té verbreeken Tot dat hij dus mijn reden brak: „ 'k Was lang reeds met uw Lot bewogen En gaf u nimmer reên tot fmart. „ Nooit maakte ik uwen arbeid hard, ,, Maar wilt gij meerder mededoogen, „ Welaan ik zal nog een bewijs! Van mijn genegenheid u fchenken, „ Daar gij mij (laag diende op mijn wenken, „ Verzei mij flegts nog ééne reis. „ Ik doe een tocht naar vreemde landen; Aan 't oord nu, waar gij vinden zult-, s, Dat Vrijheid woont en ongehuld „ Haar ftaalen fpreid op nijvre handen. B „ Daat  C 18 ) „ Daar zal ik u, zoo gij 't begeeft s „ Het kleed der flavernij ontrukken, „ Opdat gij moogt de vrugten plukken/ „ Van 't geen gij hebt met zorg geleerd.'* Reikhalzende nu van verlangen, Naar 't tijddip, dat de reis begon, Deedt mijri verbeelding, 't geen zij kon. 'k Dagt haast mijn ftand zon' zijn vervangen. Want zeide ik zeeker 't eerde land Is de eindpaal mijner hindernisfen, Maar dat ik hier mij moest vergisfen, Staat met de reden in verband. Wij kwamen dan aan de eerde haven Die van de Spanjaards Cadix was, Ik was verblijd, geloofde pas Aan land te zijn, of 't pak der flaveiï Zou, naar belofte van mijn Heer, Nu fpoedig van mijn ligchaam komen , Maar 'k merkte ras, het waren droomen. In Spanje viel men niet zoo teêr. De vrijheid fcheen men niet te kennen, Ik vroeg: Bidt men die maagd niet .aan, Daar rondom zo veel beelden daan, Waar elk devoot naar toe komt rennen. Hoor  ( 19) Hoor zei ddn, die mij wenkte op zij, Vraag uooit naar vrijheid in deez' landen, Men zou u anders ligt verbranden, Ik zweeg; maar ademde meer vrij, Toen 't fchip gereed was te vertrekken. Voorts kwamen wij in Plymouth aan, Nu dagt ik zal het beter gaan. 'k Zal hier 't begeerde wel ontdekken* Ik flapte dus verheugd aan land. In London riep men zult gij vinden De maagd en haar getrouwe vrinden; Maar — 't was een vrijheid aan den band, Een vrijheid, heeft ze al eens gefprooken, Door dolk bij dolk thans word gedreigd, Wier tong verlamd is, altoos zwijgt, Ook zijn haare oogen uitgeftooken. 'k Verliet dit land met meerder vreugd Dan Spanjes grond, want vrijheids zoonen, Die haar godin dus laaten hoonen, Feilt niet alleen gevoel, maar — deugd. Nu kwamen wij aan deze kusten, Waar mijn vriendin gebooren is. Ach eeuwig zal haar beeldtenis! hi 't denkbeeld aan de vrijheid rusten. Ba' In-  ( 20 3 Indien eens hier de vrijheid waar, Maar, hoe zou ik haar beeld hier vinden , Mijn dierbre vlood van haare vrinden, En ftierf in flavernij voor haar. Waarom moest gij als balling fnceven? Nerina, al mijn traanen waard ! Ach, konden zij u aan deeze aard, En aan uw vaderland hergeeven. Uw vaderland — men zegt het mij — Is reeds verlost van haare boeien. En ziet den boom der vrijheid bloeien, Van baareri grond vloodt dwingelandij. 't Is, of de blijde vrijheidszangen Mijne ooren treilen; jaa! 'k gevoel Een heilig vuur, een edel doel Draa zal geen flaafsch gewaad mij prangen. Want 't is nu reeds een jaar geleên , Dat vrijheid hier haar' zetel ftigttc, En menfchenrecht op menfchenplichten De grondwet wierd voor 't algemeen. Nu zal ik naar mijn meester gaan, Dat hij mij vrij maak naar mijn wenfehen, Hem toonen, dat, naar 't recht der menfehen. De {havendienst niet kan beftaan. 0 Maar  (21 ) Maar 'k wil hier nog een wijl verbeiden; De vreugd befchouwen van dit feest, Opdat die eedle vrijheidsgeest Mij tot haar dienst moog voorbereiden. De heerschzugt vinde hier haar graf, Nooit moog zij in 't bewind weêr nadren; Of onder haar gevloekte radren Vermorfel' baar het volk tot kaf. Dat moed en trouw elk een bezielen, Altoos gepaard güan met verftand, En niets d' oprechten eendragtsband, Bij 't altooswa'akend volk, vernielen. Zoo zegen ik den eerden ftap, Dien ik op eenen grond mogt zetten-, Waar elk bemint bij goede wetten Gelijkheid, Vrijheid, Broedcrfchap. Van Belle. r> ?, de  DE PREDIKANT. ZÉGEN WENS C H VAN DEN VRIJHEIDS-PREDIKER. mantel en met bef, Mesficurs! doe ik ook mee , Ik ben de Predikant, Francois Egalité, Ik heul met ieder een, 't zij Ordodox of Ketter, En preeken kan ik naar den zin af naar de letter. Die nieuwerwetfe trant heb ik niij^aangefchaft. En ze is in deezen tijd myn beurs van groote kragt. Want, daar thans 't tractement betaald*word door de lecken» Zo moet men na den zin van ieder leeren preeken. 'k Wil dus om van de pret en van dit fefst te zijn, Een vrijheids zegenwensch gaan peutren uit mijn brein. De vrijheid fchijne om, u met haare blijde ftraalcn, De vrijheid zij u bij op heuvelen eu daalen. De vrijheid zette uw doen cn kragt en leven bij, • En dat uw nakroost nog in volle vrijheid zij; Maar , dat om vrij te zijn, in leven cn in fterven, Uw nakroost nimmer een losbandigheid moog' erven. Van harten wensch ik u dit allemaal te zamen, Befluitcnde dit ftuk met veel beduidend Amen. Coeree. GOD .  GOD JANUS, O P DEMOCRIETS FEEST, TER VIERING DER VERJAARENDE 1IATAAFSCHE REVOLUTIE. Toen 't Godendom gefchapen wierd in harsfens van poCeten, En men tog aan het fcheppen was, wierd ik ook niet vergeten : "Een Griekfe Klapperman plaatfte op een nieuwjaars prent Mijn dubbeld bakhuis 't eerst; men wierd aan mij gewent, 'k Sprak van voorleden tijd en van het geen zou koomen, Men achtte als profetie mijn veelbeduidend droomen. Want ik voorzag zeer veel, en 'k fprak zo juist van pas , Dat ijder gaapte en zwoer mijn praat 't orakel was. De Menfchen zijn, "helaas! nu wel tien dubbeld wijzer, En mijn aloude kunst word door den tijd ook grijzer: Nogtans zoo kookt mijn brein nog van dat zelfde vuur Mijn tempel is noch niet te koop noch ook te huur: Dit vrolijk feest ziet mij als Godheid nog vcrfchijncn, Opdat op deezcn dag mijn kunst voor al niet kwijne. I Daar 't fpotziek Democriet de Revolutie viert En in een vrije lugt als vogels tireliert. T» 4 'kZie  C*4) 'k Zie nog hoe Néérlandseh Maagd, riü pas een jaar gelede», Een vrijheids dansje waagt, als was z'er om gebeden, Eu hoe de Franschman komt al fpringend op het ijs, En hoe hem ijder een heet welkom van de reis. Ik zie dien visfer nog na Haarlems vismarkt rijden , En van den Cabeljaauw mijftikque mootcn fnijdcn. Ik zie rondom van alle kanten Een dikke drom Repralentanten , ■ Die het regccrcn met fatzoen Maar bij provifie willen doen; En ongevergd en zonder hinder Gansch fouverijn zijn en niets minder. Op dat men echter vrij gebiede, Moest alles op zijn Fransch gefchieden,, En 't geen dat dus geen uitftel leed Was ook natuurlijk 't eerst gereed* Dit tuigen al de wapenkasfen, Die niet meer in de Kerken pasférr, En wat 'er meer van die natuur Gcrcmovcerd wierd binnen 't uur. Het heugt mij ook van 't ïnquartieren, Ik zie de Franfchc broörs nog zwieren, Nog zwetfen, vloeken, fchelden, flaan, Dat flegts uit vriendfehap wierd gedaan'. Ik  (*5) Ik zie nog 't feest van de Alliantie En d' asfignaten in roulantie , De winkelier vol petulantie Om zijne dikke leverantie, En rijk geworden, die was kaal, Door Recepis provinciaal. En tot befluit der operatie De zes per cents negotiatie. Maar dit is agterklap, 'k wil liever profeteeren, "Wat of 'er volgen zal: ... . de tijd zal u dat leeren. Maar ik God Janus zie voor af en in 't verfchiet Gebeurtenisfen die een ander niet en ziet. Waar van de wetenfchap u , dwaaze menfchen kinderen! Niet nut is; en ik wil u daarom ook niet hinderen. Maar zwijgen als een Mof, u gaapend laaten ftaan, En uw nieuwsgierigheid flegts daarna laaten raan, Ik wil zo generaal nog wel eens profeteeren, En u bij voorbeeld als een zekerheid doceeren, Dat gij zult zien tot variatie Een Loterij Negotiatie. Nog eene profetie, maar van iets nog veel later! Wat zie, wat hoor ik daar, welk lacchen , wat gefchater? Europa ftaat verbaasd ! Wat doen de Franfchen weör! Het gèld geen Koningrijk! o catholique leer! B 5 De  De paus, verfchrikt van al dat vegten en gewemel, Geeft aan het menschdom weer de fleutels van den Hemel, Het flot geheel verroest is daar reeds afgebruid , Zoo dat de deur voortaan onmogelijk weêr fluit. Die oude goede Man, wat of hij zal beginnen, Hij heeft niets aêrs geleerd om ooit zijn kost te winnen. Ik weet goed raad, laat ons, tot mindring van verdriet Hem promoveeren tot poortier van Democriet. Uit is de profetie! Juicht vrienden met elkander. 't Word tijd 't word meer dan tijd, dat ik van toon verander. De vrijheid is herfteld, hier past een beker op, Op haar verjaarings feest zij vrolijkheid in top. Minerva voert een uil, als ook een wakk'ren haan, Ook heeft God Janus hier een dierelijk beftaan, Het evenbeeld des tijds, om 't niet meer uit te pluizen, Vertoond hij in dccz' doos gevuld met rappe luizen. Focquenbrocfu IS-  ISRAËL MET Z IJ N DUIF, Wijze : La danfe tfest pas ce que paimt. W at ginnegapt hier d' een en d' ander? Gij ziet in uwen broeder Crous I Van daag een burger Liedjes-Smous; 't Is Israël de Vaderlander: Hij zegt u p^ï# met elkander; Ook brengt hij u zijn duifje hier, Dat dier (4 maal') Contribueert (bis) tot Democriets plaifier. Eer, bij de groote Revolutie, Paaij Noach nog, op Ararat, Zijn dobbrende Ark geftreeken had, Ter vorming van een Conftitutie, Nam hij een goede refolutie; Hij ftuurde een duifje van zijn hand, Om Land (4 maal) En 't goede dier (bis) kwam weder triumfant. Ik  (2g > Ik volgde d' ouden Lords manieren; 'k Zond ook mijn duif, in 't felst der koüV Op dat zij kondfchap haaien zou, En 't beestje bragt een tak laurieren, Die onze Franfche broertjes eieren; De duif vloog uit zoo hagel-blank, Zoo blank (4 maal) Nationaal (bis) kwam zij weer op haar plank. Ik wil nog eens haar depecheeren En zo, naa zeker tijdbeftek, Dan met een palmtak in haar bek Mijn lieve Duif komt weêr te keeren, Zal Isrel u fcliciteeren; En zingen, vrij van bang verdriet, Een lied (4 maal) Ter eer van 't Land (bis) de Duif en Democriet. Crsus. VRIJ-  VRIJHEID, GELIJKHEID, BROEDERSCHAP. X i%& &e f ?anftf}t ^oertjeg Qieriri tomen te treï&cn. Op de Wijs van de Carmagnole. H oczec! daar is de Fïanfche drom! (bis) Men hoort Trompet-gefcbal en Trom1, (bis) Het Ys ftrekt hun ten brug En draagt hen op zijn rug; Dans nu de Carmagnole • Keezen-geflacht! (bis) Dans nu de Carmagnole Daar is nu Frans, lang verwacht! II. I^cie öe ##ng sijn JWeB tornt te fdjuuren en alg Sïfcmï* raai 5ïjn eerften %ztmt tornt te toen. Op de Wijs: O» doit Soixante mille francs. Ziet*Willem kijken als een Griek; Op dit gerucht fchuurt hij zijn piek; Hij zal de Zee gaan klieven: (bis) Hoe fchijtrig fchuift hij na de pink, En zeilt, hoe burgerlijk die flink'. Na d' Europêefche Dieven, (bis)  ( 30 ) HL goe öe üeesen om ben ^fjHeftr#taom «omen te banfen- Op de Wijs: Hier van daan na Moeder Makt. Zie, hoe hier nu oud en jong Blijde gaan danfen! (bis) Zie, hoe doet nu oud en jong Elk om 't best een grooten fprong.' Vrijheids-boom ftaat nu geplant, Vivat de Franfchcn! (bis) Vrijheids-boom ftaat nu geplant, Zij herleeft in Nederland! IV. |goe beeïen mnamcn te mecnen / tat be Mt§ rat al setjcfinen h)a<5 en baarnm fUmben te stapt/ Op de Wijs van Climeen! waarheen ? Hoezee I Dat's reê f Die kies is al getrokken.' Elk is onverfchrokken • En juicht nu hoezee! Frankrijk heeft verwonnen! Wat zou nu de Kees Nog meer deeren konneii V Zijn geluk verrees! v:  (31 ) V. Ifêaar ï)oe men om ïjet <©ouo en %iMt m om te Contanten Innam te «omen. Op de Wijs: Hier agter in de Ridderftraat. Maar och! de Kas was gansch geleegd 7 >bis. Door Willems flaafsch gefpuis! ^ Kwanfuis om 't Land te hoeden: Ja ja van falderala! Kwanfuis om 't Land te hoeden; Daar was noch munt noch kruis! * Komt Burgers, was het, brengt je Goud ? . >bis. En Zilver na de munt! „S O En dokt ons zes ten honderd Et cétera, et cétera, En dokt ons zes ten honderd Zoo fpoedig als je kunt! IV. ïfoe meenig een smaare ïieeg iiaaronet öe Itg «mam te gangen. Op de Wijs: Jan hoop mij een Kermis! Wel Christene Zielen! Dat hadden wij niet gedacht! Wij  C 30 Wij wouden wel (3 maal) de vrijheid fmaaken, Maar zoo daaraan te moeten raaken! ó Christene Zielen! Dat hadden wij niet verwacht! VIL Iftre nott iebrc ten geen fiteuprie ïjaan met een Wstx. irneïbat tornt te toetsen. Op de Wijs: Van de Galjon, allemaal lari. Elk is ook geen kreuple Haan , Die, vol welbehagen, * Met een Koelvat in zijn bek Aan kan komen draagen! * Van de Galjon! Allemaal lari! lari! Van de Galjon! Allemael lari rom end 0111! VIII. ïf ne be ®$ïjcib en be SGfliantie niet ueeï fioratn te toften. Op de Wijs: Daar komt Paul Joues aan. Burgers! toont u toch bereid! Geeft uw geld met blijheid! Frank»  C 33 ) Frankrijks edelmoedigheid Geeft goedkoop de vrijheid! Benje raar? • . Kijkt niet naar! Legt toch niet te reek'nen! honderd ftuks millioentjes maar J Wat wil dat beteek'nen? IX. ï|ot 5icït mï tl tornt te öeptertn tn ljteïen oljtraï met ïjun tra$ MIen intoottn. Op de Wijs : Wat drommel is 'er in de Kist? * Maar nu z-al 't ook wel gaan met 't Land; Elk gaat politiqueercn; De domfte ftomm'ling krijgt verftand, Om elk te critifecreU, En fteckt, waar hij maar kan, Zijn neus in als een man» Ja fnuift, of ondcrtusfen \ Geen kans zij, dat hem, bij geval,[ (bis.) c x.  ( 34 ) X..$ot menig een Somt te roeren en te ftooBetr. Op de Wijs: //oor 7T