TER
SLUITINGE
VAN HET
TOO NEEL,
ï N
P E N I A M PRO L A U D È.'
Op dm iS*" van Wintermaend 1781.
^^Tie daer, geliefde Rei! ons halve werk volflagen.'
Heeft onze ftaege vlijt nu tienmael u voldaen; Gelukte 't ons uw' lof, uw achting, weg te draegen;
Zulks wekt ons ijvervuur en zet de kunstdrift aen. —< Een teedre Melanie ontvonkte uw medelijden;
Silvaen bekoorde uw hart, zo deugdzaem als oprecht;
Adèla deed uw ziel met hoop en vreeze ftrijden;
Een Minnaer ftreelde u weer als een Poëet en Kntcht.
Hoog-



Hoogmoedige Jmojls deed om zijn lot u weenen;
Daer 't Hoffteêkven weêr die zuchten heeft vergoed. Gij zaegt held Gaston zich met zijn' Baiari verëenen;
En Likkepot verkeerde al 't bitter weêr in zoet. Een Weergevonden Zoon, door waer berouw gedreeven,
Trof uwer aller hart, meêwaerig om zijn lot; 't Dwarsdrijvend Wijf kost u weêr ftof tot lagchen geeven,
Terwijl haer korsligheid van ijder werd befpot. Ontflak de Rijk u niet in Vaderlandfche liefde!
Heeft u de Ontrouwe Voogd, na'tTreurfpel, niet vermaekt! Ontdekte ik niet hoe u een Artaxerxes griefde!
En hoe een fchoon gezang de droefheid heeft geflaekt! — Maer... lang genoeg in druk i — Thalie eischte ook haer dagen.
Xantippe trad nu op, en fierde 't fchouwtooneel; Dat booze Wijf kost u, — 'k geloof het vast, — behaegen,
En, zag het la ar oen dijk, hij roemde haer gefpeel. Mijn Fannij, in den aert vrij zagter, vol van deugde.
Zegt uwer aendacht dank, niets wa« 'er, dat heur vlijc
Ooit meerder aendrangs gaf, ooit meerder 't hart verheugde,
Dan dat uw handgeklap haer kunst werd toegewijd. —
Ook



Ook de onbeflurven Wteuw deed uwe vreugd herleeven,
Toen Krtlis, fpijt den Schout, opnieuw tevoorfchij'n kwam, En Eelhart, na veel druks, en lastig ommezweeven,
Zijn Lijsje, op 'sOuders Hem, tot zijne Gade nam. —* Kost nu de Twistzucht der Wiskunstnaers u vernoegen,
Voldeed dit fpel uw' fmaek, vernoegde 't uwen geest: Dan kan bij onzen wensch geen enkel ding zich voegen.
Tevreedenheid van u behaegt ons allermeest. — De Kunst verzoekt u flechts een oogenblik te beiden,
De Zang- en Speelkunst wacht uw' lof in dit TooneeL Zij zullen blijk van kunst voor u ten toone fpreiden,
En fluiten dus dit jaer de helft van ons gefpeel. Maer hebben we u voldaen, ó Vrienden! menigwerven,
We zijn des overtuigd, verdienden we uw beklag. Denkt, en geen onzer zal uw gunst en vriendfchap derven:
Hij doet wat CefarS deên, dit doet wat hij vermag! Gunt ons een weinig rust: dit jaer loopt ras ten ende;
Als 't nieuwe is ingetreên, verwachten we u weêrom. Leeft midlerwijl gezond, beveiligd van ellende,
Dan zegt ons hart op nieuw u vrolijk wellekom.
Al



Al wat tot heil verftrekt van 't menfchelijke leven,
Wat ijder in zijn' ftand en rang gelukkig zij, Wil de Oppergoedheid u in ruime maete geeven;
Zo groei' en bloei', met ons, dees grijze Maetfchappij. Zo duur' de Vriendfchap, die ons famen heeft gebonden;
Zo blaeke onze ijver, die uit Kunst zijn oorfprong nam; Zo blijv' het Speeltooneel door Laster ongefchonden,
En Dweepzucht zwijg' zich ftom op 't woordje Vzniaml
C. v. H. j.
Ex tempore.