N I N A,
O F
DE ZINNELOOZE
door
LIEFDE;
TOONEELSPEL,
MET ZANG. gevolgd naar het fransch.
DOOR
HENDRIK OG EL PF1GHT, Junior.
Te AMSTELDAM, by J. helders, en a. mars, in de Nes, 1^89.
Met Privilegie* ' '






De Gecommitteerden tot de zaken van den Schouwburg hebben, volgens O&roy door Hunne Ed. Groot* Mog. de Heeren Staten van Holland en Westvriesland, den eerften November, 1787, aan hen verleend, het recht van deze Privilegie, alleen voor den tegenwoor-1 digen druk van NINA, of DE ZINNELOOZE DOOR. LIEFDE, Tooneelfpel, vergund aan j. helders en a.. mars.
Aiv.fleldam, den 4. April, 1789.
Geen Exemplaren zullen voor echt erkend worden, ' dan die door één' der heeren Gecommitteerden onderteekend zyn.



PERSONAADJEN.
KINA, dochter van den graaf, hebbende federt eenige maanden het gebruik harer reden verloren.
-DE GRAAF, haar vader.
CEORGE, voedflervader van den graaf.
EEIZE, vrindin en gouvernante van Nina.
GERMEUIL, minnaar van Nina, voor dood gehouden.
BOEREN.
GR YZ AARTS.
KINDEREN.
JONGE BOERINNEN.



N I N A,
O F
DÉ ZINNELOOZE
DOOR
LIEFDE;
TOONEELSPEL.
Het tooneel verbeeld een tuin, waarin men een bankztet, plaatst onder eenige toornen , uitzigt hebbende , door een hek, op den gewonen Wég' aan V einde eene kleine opgaande laan, die naar het dorp geleid.
EERSTE T O O N E E L.
NINA rust, zonder gezien te worden. EJLIZE is, ot het tooneel, omringd van eenige boeren, aanwierhoofd zich GEORGEtoW. EenU gen zyn aan het afkomen; en anderen zyn noch op den weg, die naar het dorp geleid. ELIZE, tegen de boeren. Zal dan uw teute zucht tot Nina nooit verniindren? GE OR G E.
Juffrouw EU*, neen! wien gaat haar ramp niet aan?
ELI ZE. (hindren. 7y flnapt in 't gindfche bosch. Draagt zorg haar niett* Wy kunnen haar van hier gemaklyk gadeilaan.
A 4



B NINA,
GEORGE,
Ik zie haar...'tLieve kind fchynt thans wat rust bcfchoren. De Hemel gunt haar die. 't Voegt ons niet haar teltooren.
C H O O R.
Slaap, waardig kind! gerust en zagt. Onttrek u eens aan uwe ontroering; Opdat, na zo veel rouwvervoering, 't Geluk u by de ontwaking wacht. ELIZE en GEORGE, tergde. Ach ! welke plagen ! In 't bloeijen liarcr dagen,
JVIct zulk een deugdzaam har;, Volmaakt getchapen tot behagen...
Ach ! welke plagen, Dat haar de reden is verward! GEORGE. Ach ! hadden wy (lechts grond tot hopen Op haar berftel. ELIZE.
Geen fpoor tot hoop is ons meer open: 'k Weet dit te wel.
C H O O R.
Niec meer te hopen ! Wat bitter leed voor onzen heer! Dit ftoit al 't dorp in diepe droefheid neêr.
GEORGE.
Ontdek nu, bid ik u , de bron van Ninaas leed : Gy heb t dit toegezegd aan onze dorpelingen.
EM-



TOONEELSPEL. 9
ELIZE.
Ja, goede George, ja: ik ben daartoe gereed: Ik laat niet vruchtloos tot dit droef verhaal my dringen. GEORGE.
Ik weet'eriets wel van. Ikwas, 't is u bekend,
De voedstervader van den graaf, in vroeger jaren.
Ik meldde hen ook reeds aU'wat ik heb ervaren ;
Maar zy begeeren, dat gyzelf hen in het end
De omftandigheden heel naauwkeurig zult verklaren.
Voormy, 'kweet zeker, dat het my, hoe droef te moe",
Noch meer bedroeven zal.
ELIZE.
Komt dan, en luistert toe. De graaf, haar vader, is uit aadlyk bloed geboren,
En heeft veel geld. Germeuil wierd met haar opgevoed.
I-laar fchoonheid kon al vroeg des jonglings oog bekoren:
Hy minde haar. Zywas aandoenlyk van gemoed.
Germeuil wasryk in deugd. Zy minde ras hem weder.
De graaf zag, met vermaak, hun beider liefde ontdaan;
Hy vleide zelfs Germeuilgoedgunstiglyk en teder,
Dat hy zyn wenfehen door den echt zou zien voldaan.
De dag was reeds bepaald... Een ryke medeminnaar,
Ook aadlyk van geboorte , en groot van magt, verfchynt.
De graaf verbreekt zyn woord: het geld is hiervenvinnaar;
Germeuil is hopeloos; de droeve Nina kwynt;
De graaf word niet verbeên ; Germeuil word afgewezen;
Hy vind noch heul noch troost; ik wil zyn voorfpraak zyn;
A 5 Men



i6 NINA,
GEORGE.
ARIA.
Vrees voor haar leven niet, hoe 2vvak ze u fchyn', hoe broos. Elk uur doet onze hoop herleven.
Wat fmart! dat wy dees fchoonc roos By hare ontluiking reeds zien fnevcn!
Is zy één oogenblik verheugd, Dan ftreelt ons' t eind' van hare fmarte ;
liet gantfche dorp is ras vol vreugd: Elk fpringt, en roept, uit grond des harte: Wat zoete hoop ! wat blyde keer 1 Kom, melden wy 't aan onzen heer.
Maar ach ! haar leed groeit ras weêf aan ; Bezef wat fmart dit Ons moet geven, Daar elk met haar verdriet begaan, ■ Om haar behoud zou willen fneven.
DE GRAAF. Wat is haar tydverdryf ? Ach! doe my alles hooren. Het wandlen, denk ik, zal haar menigmaal bekoren?,
GEORGE.
•Den gantfehen dag.
DE GRAAF.
Alleen?
GEORGE.
Byna altoos. . DE GRAAF.
Gewis
Zwaarmoedig, lusteloos, en't oogvol droefenis?
GE-



TOONEELSPEL. \j
GEORGE.
Haar aan te zien alleen zou u het hart doen breken. Maar naauwlyks ziet ze een' oud', een' ongelukkig* man, Of ook wel een'van ons., dan fchynt ze als op te kweken: Haar afgetreurd gelaat verheldert aanftonds dan.
DE GRAAF.
Verheldert dan ? Ach! laat ze u dikwils tegenkomen. Spreekt zy noch wel eens van haar' vader?
GEORGE.
Zekren dag
Noemde iemant uwen naam.. k zag ftraks haar tranen Zy wierd zo bleek als 't graf. (ftroomen: DE GRAAF.
Wat ik u bidden mag, Myn vrinden! noemt my nooit.
GEORGE.
Hoe moet ik hem beklagen! DE GRAAF. De Hemel ftraft my ftreng.
GEORGE.
Hy zal bevredigd zyn; DE GRAAF. Myn kind mint my niet meer.
GEORGE.
't Zal u weêr liefde dragen. DE GRAAF. Ik durf my met die hoop niet vleijen. Wreede pyn! Ach! duldde zy my flechts! ik zou niets meer begeeren.
B GE«



iS N I N A,
GEORGE.
Zy zal u zien, en u beminnen, ja, gewis!
Myn waarde meester, laat de rouw u niet verheeren:
Zy zal herftellen; ftreel, in uwe droefenis,
ü met die hoop.
DE GRAAF. Neen, neen.
GEORGE.
Ach! zo wy uwe fmarte Niet kunnen lenigen, dan zal voor 't minst ons harte Die met u dragen.
VT F D E T O O N E E L.
DE GRAAF, ELIZE, GEORGEj en de boeren.
ELIZE.
Graaf, zy komt, bedrukt, befchreid. Daar ze op haar'ruiker ftaart:zyzoekt naar de eenzaamheid: Verhinctren wy haar niet.
DE GRAAF.
'k Zal my naar u gedragen; Beloof flechts dat ik haar zal zien en hooren. ELIZE.
Ja:
Hier, achter dit geboomte, in deze dichte hagen, Kunt gy uw'lust voldoen; fla haar behoedzaam gaê. Gezeten op dees bank, omringd van dorpelingen,
Leerc



TOONEELSPEL. 19
Leert zyhen liedjes, (die zyzelve heeft gemaakt Maar ras ook weêr vergeet,) met veel genoegen zingen: Zy ftreelt en liefkoost hen, 't welk hen aan 't harte raakt, Eu hunne erkentlykheid kan haar op 't hoogst verrukken. GEORGE.
Gy kunt licht denken , graaf, of die bezwaarlyk is.
DE GRAAF.
Daar is zy: lei my weg; haar niet aan't hart te drukken, Waar'my onmogelyk.
GEORGE.
Wat bittre droefenis!
ZESDE T O O N E E L.
NINA. Hare hairen zyn, zonderpoeder, onachtzaam opgemaakt; zy is gekleed in een wit kleedje; zy houd een" ruiker in hare hand; haai- gang is ongelyk; zy blyfi /laan, zucht, en gaat flilzwygende op de bank zitten$ met haar gezigt naar het hek gekeerd. Na eenige oogenblikken zwygens zegt zy : Zie daar dan eindlyk't uur, waarin hy hier moet komen: Van daag, van avond vast, verwacht ik mynen vrind: Hy heeft h et my beloofd. Wat onheil zal hyfehroomen By zyne minnares, die hem zo teder mint? Dees bloemtjes zyn voor hem... myn hart is hem gegeven... En noch verfchynt hy niet!... Hoe lang valt mydetyd! Hoe treurig is natuur!... Neen, neen, ik kan niet leven, Ten zy hy door zyn komst myn kwynend hart verblyd'....
B % En



a0 NINA,
En noch verfchynt hy niet!... Hy word licht opgehouéri... Door wien?... ik weet het niet...wie weet wat de ondeugd doet?... (wen,
't Verveelt my hier... alom... Mogt ik Germeuil aanfchouZo hy flechts wederkwam.... ö! dan ware alles goed.
ARIA.
Dat flechts myn minnaar weêr verfchyn' By die hy wist in min te ontvonken:
Dan zal het daadlyk lente zyn : Dan zal het veld met bloamen pronken.
Maar waar ik zie... 6 wat verdriet!
Myn minnaar, ach! verfchynt noch niet.
Gevederd koor, dat de ooren ftreek! Als gy myn' minnaars ftem zult hooren, En op zyn voorbeeld lieflyk kweelt, Dan zal uw ftem veel meer bekoren. Maar hoe ik hoore... 6 wat verdriet! Myn lieve minnaar zingt noch niet.
6 Echo , die ik honderdmaal Vermoeid heb door myn pynlyk klagen!
Hy keert! hy zal in tedre taal Eicht ook naar zyn meestresfe u vragen.
Zwyg ftil... Hy roept... 6 wat verdriet!
Myn lieve minnaar roept noch niet.
ZE-



TOONEELSPEL. 23
NINA, verdrietig.
Ja, 't is
Niets anders.
HET MEISJE. Geef dien ring.
NINA.
Ik kan niet, neen, gewis. Weet gy wie my dien fchonk? hy zal hier wederkeeren, En zo hy dien niet zag? hoe fel zou dit hem deeren! De meisjes geven hare droefheid door teekenen te kennen. Hy zal weerkeeren, en, vrindin, ik maakte een lied: Hoor... Maar, 't is my ontgaan; ei, kom, 't verfcheelt me Ik heb toch altyd iets dat ik hem zal doen weten,(ook mec En ik weet zeker dat ik dit nooit zal vergeten. Germeuil!. ha... zyt gy daar?... Ik ben van vreugd vervuld! Is 't goed zo?. -. Maar wat is 't dat gy hem zeggen zult? Gy hebt beloofd... Gy zoud... d myne lievelingen! EEIZE.
Zy zullen 't geen gyhaar geleerd hebt voor hem zingen. NINA.
\ Geen ik haar heb geleerd?... ö, ik vergeet het all'. Ei, voor decz' eencn keer, breng my het eerst te binnen: Ik zul zo luisteren met opgefcherpte zinnen, Pit ik het zekerlyk niet weêr vergeten zal.
DE MEISJES.
Germeuil, uw Nina leed veel fmart, Omdat zy u moest derven.
B 4 NI*



34 NINA,
NINA, haar fihielyk fluitende. Neen , neen, dat is niet goed ; dit zou hem niet bekoren. Gy hebt den toon niet wel: laat my u dien doen hooren. Zy herhaalt het veel tederer, Germeuil, uw Nina, enz.
DE MEISJES. Maar hoe verheugd is thans haar lurt, Nu zy u mag verwerven!
NINA»
Nu ik.
Maar hoe verheugd, enz. Zy verheft het hoofd, en zingt door zonder famenhang..
Nu mag haar hart
U verwerven. Maar u te derven, "Welk een fmart!
Hy keerde weer:
Wat blyde keer! Hy ftreett myn zinnen : 'k Zie my beminnen.
Ik zie u wéér...
Gy vlugt.. ? Wat keer!
Zyt gy niet meer?
Eu ik , hoe teêr, Ben niet bezweken! Men hoor' my fmeeken:
Geef hem my weêr! Eaat my één uur hem weêr verwerven:
D*t



TOONEELSPEL. 25
Dat ik hem zegge, in myne fmart: Germeuil heersebt altoos in myn hart. En, ach! laat Nina dan vry derven. Zy leunt op de fchouder van eene tiarer medgezellintietjes, die hare droefheid dooi gebaarden te kennen geeven.
DE MEISJES en ELIZE, in Chorus. Gy fterven ! gy! wat bittre druk! Leef, Nina, leef, tot ons geluk.
NINA, weder tot zichzelve komende, met veel gevoel, tegen Elize. Ja, zy zal leven voor u allen, voor myn' vrind... Gy weent?, beklaag my niet. Ik waande hem te aanfehou'k Was voor één oogenblik gelukkig.
ELIZE, ter zyde.
't Arme kind! Ik zie den graaf; liy kan zich licht niet meer weêrhoucn.
NEGENDE T O O N E E L.
DE GRAAF, NINA, ELIZE, GEORGE. • DE GRAAF, tegen Gtorge.
2<y zietmy, kom...'tfchyntdatzy zonder fchrik my zier.
GEORGE.
Myn waarde meester, zy herkent u zeker niet.
NINA, zich achter Elize verbergende, Vrindin, gaan vry...
B 5 ELI-



26 N I N A,
ELIZE. Waarom?.
NINA.
Ik heb een' man vernomen...
Kom dan..
ELIZE.
Gy zult hem wis bedroeven.
NINA.
Denkt gy dit?..
'k Blyf: 'k wilhctniemant doen. Maar wat is dan zyn wit? Wie is 't?
ELIZE.
Een reiziger. NINA, poogcnde hare zinnen te vergaderen. Een reiziger 1 ELIZE.
Hy bid
Om herberg.
NINA.
Hy doet wel. Laat hem maar nader komen. Hebt gy hem wel bedankt?'k Durf hem niet fpreken , neen: Zyn bvzyn drukt my. Ach,fpreek gy hem... Hy gaat heen!
De Graaf verwydert ziek. (zen? Mynheer!mynheer!kom hier!... Ach.zou ikhem doen vreeEen ongelukkig kind moet u niet bang doen wezen: 'k Ben Nina: ieder kent me, en is met my begaan... Blyft gy nietby ons?
DE



TOONEELSPEL. 27
de graaf.
Ja, zo gy 't my toe wilt ftaan. nina. r-ven? Hy fpreekt... en, «ch! ik weet niet wat myn hart doet be-
db graaf, ontfleld, ter zyde. Steeds, Hemel!...
nina.
't Is voorby. Gy zult my't wel vergeven. Een zekre'vrees, uziende... ontzie myn'droeven ftaat: 'k Weet, zo gy de oorzaak hoort, dat ze u aan't harte gaat.
de graaf, [nikkende. Wie meer dan ik gevoelt wat angsten u verfcheuren! nina.
Gy zucht! hebt ge ook verdriet?
de graaf.
Zeer zwaar. nina, eerst fc'iier-k.
'k Zal metu treuren...
Maar waarom komt gy hier? j^et gr,ncl.
Verwacht gy ooi; een' vrind? Gedurende deze famenfpraak is Elize met de kinderen achter op het tooneel. de graaf, 'k Zoek hier myn dochter.
nina.
Hebt ge een dochter? gy bemint Haar zekerlyk; nietwaar? gy wilt haar heil bewerken?
de



£8 NINA,
DE GRAAF. Dit is myn eenigst doel.
NINA.
De Hemel wille u fterkcn, En fchenke u zynen troost! zie uwen wensch voltooid: Doe haar gelukkig zyn; bedroef, verdruk haar nooit; En wacht u bovenal, voed ze immer liefde in 't harte, Dat gy haar keuze dwingt: dit baart zo fel een fmarte... Deze laatfte woorden drukt zy met het zigtbaarfts gevoel van de diepfte droefheid uit. DE GRAAF.
Ik weet het.
NINA, treuriglyi. Neen, óneen, gy weet het niet, mynheer. DE graaf, ter zjde.
Wat foltring!
NINA.
Zie my aan. Ik was gelukkig , eer Germeuil van hier vertrok; nu moet ik eindloos klagen: 'k Doe ieder treuren; 'k ben verlaten: ik heb magen, Noch troost, noch heul.
DE GRAAF, driftig. Hebtgy geen vader? NINA, ontzet, en ah zich iets willende herinneren.
Ik?., ó neen!...
Een'vader!... neen, nooit, nooit!...Helaas! had ik*er een', Hy had mydan befchermd, my aan Germeuil gegeven,
En



TOONEELSPEL. 29
En da arme Nina zou niet eenzaam moeten leven, Vol droefheid wachtende op den geen dien zy bemint, Daar ze elk tot deernis perst, dien ze ooitby zich bevind.
DE GRAAF, wanhopig. Ach! gy verfcheurt my 't hart!
NINA.
Wat deed ik dan toch hooren, Goedhartig vreemdeling! verheider uw gelaat; Wees bly'. ..dat Nina flechts zich iii haar tranen baad'. Zy laat haar hoofd hangen, en vervalt in eene diepe zwaarmoedigheid. DE GRAAF, met tedere aandoening. Myn waarde!.. Ach! moet ik noch den naam van dochter fmooren!
Ik durf dien dierbren naam haar noch niet doen verftaan. Terwyl hy deze woorden fpreekt verwydert Nina zich, en gaat in eene treurige houding op de bank zitten, met haar gezigt naar het hek. ELIZE, zagt tegen den graaf. Zy hoort u langer niet.
NINA, met een verwilderd uitzigt.
Steeds tranen!... Ik zal gaan... Neen, neen!., want morgen.
Zy grimlacht. Zy zucht.
Hy...danhier... ja, morgen!., morgen!.. Zy vervalt in eene nare droefgeestigheid.
ELI-



3o NINA,
ELIZE.
Zie, zy vervalt weêr in een diepe mymering, Waaruit zy niet herkomt dan na veel moeite en zorgen. Ik zend de kleintjes om een' braven dorpeling, Die, op den eersten werk, gereed tot deuntjes fpelen, De doffe zinnen van uw Nina weet te ftreelen, En dikwils uit haar ziel de droefheid wykeu doet. Bedien u van decz' tyd, tot rust van uw gemoed.
DE GRAAF, zich verwyderende. Wat vader was, helaas! ooit meer beklagenswaardig'. Men hoort een misehpyf; de herder verfchynt met de kinderen op den hoogen weg, en fpeelt een preludium.
NINA, hykomende. Vrindin, de herder fpeelt.
ELIZE. Het werk is af; en, vaardig, Vergaêrt de dorpjeugd reeds.
NINA, met kinderachtige verwondering.
Stil, luister, luister, dan. Het fpelen vervolgt: Nina fchynt het met eene eenvouwdige vreugd aan te hoeren , en flaat de maat. ELIZE.
Gaan wy met hen naar'tdorp, en laat ons wederkeeren Met hen, aan wie gy noch gefchenkjes wilt vereeren. NINA.
Bezit ik dan noch iets dat ik hen geven kan?
ELI-



TOONEELSPEL. %\
ELIZE.
Wel ja.
NINA. Kom, laat ons gaan. Hare droevige wezenstrekken weder aannemende, en de bank befehoüwénde.
Germeuil gaat dan nietmedel Ik kan deez' ruiker hem niet geven! ó wat fpyt!
Zy legt dien op de bank neder, met veel gevoel. Vaartwel, gebloemt', geboomte, en vogels, diealtyd Getuigen van myn fmart en bittre droefheid zyt! Engy, waarop ik weende, 6 bank! vaarwel, in vrede! 'k Zal u ras wederzien.
DE GRAAF, Elize naderende. Volg haar. ELIZE.
Ik moet den fchyn, Als of ik op haar paste, oplettend fteeds vermydeii: Dit drukt haar. 't Is genoeg niet van de hand te zyn. 'k Ben by haar als zy roept, 'k Ontzie haar hevig lyden. DE GRAAF.
Wat al verpligtingen!
ELIZE.
Gantsch niet, ö neen! ik doe Het geen myn hart my raad. Nufpoedeik naar haar toe.
TIEN-



3a NINA,
TIENDE T O O N E E L. DE GRAAF, alken. Elk woord, omtrent Germeuil of my, doorfnydmy't Ach, zonder hem, zal haar herftelling vast alleen Niets anders wezen, dan verandering van fmarte... Maar wat verneem ik,ginds door't loof der boomen heen? De knechts verzaamlen zich;de wachtenloopen, dringen; Ik zie een' jongeling met drift door hen omringen: Hy bied hen weêrfland!.. Zou men mogelyk geweld..? Maar George nadert...
ELFDE TO O N E E L.
DE GRAAF, GEORGE.
GEORGE, fchier huiten adem.
Hoor, mynheer... DE GRAAF.
Gy zyt ontfteld!
Wat is 'er gaans?
GEORGE. Iets dat gy naauwlyks kunt gelooven. DE GRAAF.
Verzwaar myue onrust niet.
GEORGE.
Germeuil. DE GRAAF.
Wel?
GE-



TOONEELSPEL. 37
GERMEUIL.
Men bragt my, fchier halfdood, by eenen myner vrinden, 'k Dacht fints dat Nina reeds myn' vyands gade was, En kon dus geen belang in 't lastig leven vinden, Terwyl, myns ondanks zelfs, in 't eind' myn wond genas. Door 't liefdevuur verteerd, door onrust aangedreven, Het licht vervloekende, en verfaamlende al myn kracht, Ontflipte ik't oog van hen, die, op myn heil bedacht, Me ontrukten aan dit oord;ik kwam weêr herwaart ftreven: Ik wilde Nina zien, noch ééns haar doen verftaan Dat ik haar eeuwig minne; en voor haar oog vergaan.
DE GRAAF, 't Gerucht van uwe dood kwam ons alom ter ooren; En Nina...
GERMEUIL, verheugd. Weende? welk een heil!
DE GRAAF.
Wat doet gy hooren, Deze onverwachte flag trof haar 't verftand zo zwaar... Haar reden...
GERMEUIL.
Hemel! zy...?
DE GRAAF.
Helaas! 't is al te waar. GERMEUIL, woedend. Barbaar! dit is uw fchuld: uw onverbidlyk harte ., Ontmenschte vader!...och! zal ik getuige zyn..? C 3



NINA,
de graaf.
Myn zoon, ik ly' genoeg: baar my geen zwarer pya.
germeuil.
Verfchoon de woede van myn hopelooze fmarte.,.
de graaf. Befefde myne dan, daar gy onfchuldig zyt.
germeuil. :k Durf niets meer vragen.
de graaf.
Haar verftand fcliynt weggewekens Zy kent geen' mensch.
germe uil. Is ze ook liet denkbeeld van my kwyt? de graaf. Gy zult gedpriglyk van u haar hooren fpreken.
germeuil, met aandoenlyke bljdfchap. Van my? hoe!
de graaf.
Op dees bank wacht zy u daaglyks weêr.
germeuil, vaarde bank gaande, met een hartekjke deelneming.
Hier?
de graaf. Ja, daar roept ze u.
ge rm e uil, verheugd.
Ze is myn' naam dan niet vergeten? de graaf. Dit is het eenige dat zy noch fchynt te weten.



48 NINA,
NINA. GERMEUIL.
Ik word door de eêlfte vreugd Ja, zo lang, zo lang ik zal leven,
gedreven,
Nu 'k hem dus fpreken hoor Zal ik u noemen net als hy. tot my.
GERMEUIL.
Hy zeide u dikwils : "k min u teder. NINA.
Ik zeide fteeds hem 't zelfde weder. GERMEUIL. Gy zei hein : 'k min u teder.
NINA. Ik zei hem: 'k min u teder. GERMEUIL. En noch zegt gy 't weder. Ach! zeg het my voor hem. Hoe ftreelt my uw ftem! TE SAMEN. Wat blyde tyd. enz.
NINA.
Zoud gy me uw woord wel willen geven ? GERMEUIL. AU' wat gy eischt zal ik beftaan. NINA.
Dan moet gy nimmer my ontgaan. GERMEUIL. 'k Zal by u met vermaak fteeds leven. NINA. Ten allen tyd.
GERMEUIL. Ja vroeg en Iaat.
NI-



TOONEELSPEL. 45
nina.
Den gamfchen dag.
germeuil.
Maak daarop ftaat.
Nina.
En 's daags daarna'. Gy moet ter deeg uw woord my geven. Gy zult by my dan altoos leven ?
germeuil.
6 Ja.
ninA.
Altoos. GERMEUIL.
6 JaTE SAMEN.
6 Welk een vreugd,
Die ons verheugt, Nu't ftrenge lot zich lenigt!
Ik blyf als nu
Altoos by n, Altoos met u vereenigd,
NINA.
Maar welk een' naam zal ik u geven?
D ger-



5o NINA,
GERME UIL, teder.
Noem me uw' vrind. Vertrouw dat gy daarmede u nooit bedrogen vind.
NINA.
Myn vrind!., ö ja!... ik zal voortaan myn' vrind u noemen.
Met verwondering en levendigheid. Maar hoe! wat zie ik? wie gaf u dit tuiltje bloemen?
GERMEUIL. Ik vond het op dees bank.
NINA.
Dees bank! weet gy wel, dat Ik 't voor hém heb gemaakt?
GERMEUIL, het haar aanbiedende.
Wilt gy 't te rug bekomen? NINA.
Ik durfniet, neen: myftreelt, nu gy't hebt aangenomen, Een blydfchap, als toen ik't voor hem gevlochten hadMaar, gy hebt my beloofd dat gymyzoud doen weten... Vergeet, vergeet toch niets: geefmy getrouw bericht... De kleinfte omftandigheid is licht van 't grootst gewigt Voor myn herinnering.
GERMEUIL, opgetogen.
Neen, neen! 'k zal niets vergeten.
Ni-



TOONEELSPEL. §i
NINA.
Begin.
GERMEUIL, ter zyde. Wat fmart!...wat vreugd! NINA, met vrindelykheid en deelneming.
Ik luister reeds, myn vrind. GERMEUIL. Zo dra Germeuil u zag, heeft u Germeuil bemind»
NINA, met erkentelykheid en blydfchap» Zo dra Germeuil my zag!
GERMEUIL.
Hyfchroomde lang 't te zeggen, NINA.
't Is om 't te hooren toch zo aangenaam geweest!
GERMEUIL. Zyn oog verklaarde alleen den toeftand van zyn' geests NINA, ongerust.
En 't myne?
GERMEUIL*
't Sprak... Hy dorstzyn hart toen openleggen In al zyn tederheid.
D a N|.



5? NINA,
NINA, ontzet, niet kunnende uitdrukken V geen in haar hart omgaat, en haar hoofd op den fchouder van Germeuil latende nederzinken.
Vrindin!
GERMEUIL.
'k Omhelsde u teêr. Niets kon me ooit meer verrukken. Ik gaf de fterke fiem der liefde alleen gehoor... 'k Dorst op uw'lieven mond myn heete lippen drukken... fly kuscht haar. NINA.
Hoe! wat herinrir,g!...Wat gevoel!... Wat komt my voor!., 'tls onuitfpreeklyk!...
Zy verbergt haar hoofd in hare handen, en vervolgt, na een poos zwygens. Welk een droom!... Welk een ontwaken!... Een nieuwe dag... Maar, hoe!... myn vader!... ach!... zyt gy 't?
ALLEN, naderende. Ja, 't is uw' vader, 't is Germeuil...
NINA-
Wat blyde tyd!...
Wat angst! myn vader! ach,doe my uw* toorn niet finaken: Geuaé! 'k fterf aan uw kniên.



TOONEELSP. EL. 57
DE GRAAF.
Myn kind, verwin uw' fmart:
h Veranderde alles.
GERMEUIL.
Ja, behalve uw' minnaars hart. NINA, mét vreugd en vrees. Germeuil bemint my noch!... Germeuil is noch in leven!
DE GRAAF. En Nina word door my gelukkig als weleer.
NINA.
Gelukkig!...
DE GRAAF, haar ander flemende, en de rechterhand ten Hemel flrekkende. Hemel! hoor, dat ik by u dit zweer'! GERMEUIL, met gevouwen handen. Verhoor ook myn gebed!
NINA, hen heiden in die gesteltenis ziende, werpt zich op hare knieën.
Leer my hen na te ftreven; Dat ik hen waardig worde, en meê de deugdbeminn'.
DE GRAAF, haar oprichtende. Myn dochter!
D 5 GK'









N I N A,
O F
DE ZINNELOOZE
DOOR.
LIEFDE.






N I N A,
O F
DE ZINNELOOZE
DOOR
LIEFDE; TOONEELSPEL,
MET ZANG. GEVOLGD NAAR HETFRANSCH,
DOOK
HENDRIK O G ELWIGRT) junior.
Te A M S T E L D A M,
MDCCLSXXIX,



Ttn blykc van echtheid geteekend door / / ■•



N I N A,
O F
DE ZINNELOOZE DOORLIEFDE.






ïo NINA,
Men dwingt my dat ik zwyge,• en, in myn angstig vreezen, Ween ik met myn meestresfe en deel ia al haar pyn. GEORGE.
Myn zoon heeft dit verricht I helaas! moet ik dit hooren! Is hy hiertoe in ftaat! ik had dit nooit verwacht. Hy wierd van elk als vrind en vader hoog geacht. Maar ach, vergeef het my: ik zal u niet weèr ftoorcn.
ELIZE.
Germeuil wou 't laatst vaarwel aan Nina doen verdaan. Ik dacht, dien droeven troost mag ik hem niet onthouden. Wy gingen naar het plein , waar wy Germeuil aanfchouwden;
Doch flraks bood zich daar ook zyn medeminnaar aan. Zy fpraken fterk en fcherp. Ras fchittcrde ieders degen. Germeuil gilt, ftort ter aarde, en *t bloed vloeit langs den grond.
Het meisje zwymt. Ik vlieg om hulp, beangst, verlegen. Men brengt haar naar't kasteel, fchier ftervende in dien ftond.
Naauw'opent zyweêr't oog, of ziet haar' vader komen. Hy bied den moorder van Germeuil haar aan; en , ach! Hy wil dat die door haar tot gaê worde aangenomen. Zy fiddert en verflomt van zulk een wreed gedrag. Die fchok te wederftaan is boven haar vermogen. Zy poogt te fpreken, en haar tong verftyft van fmart; Zy poogt te weenen, en het vocht ftoltin hare oogen. Haar trekken zyn misvormd. Haar reden is verward. Een heete koorts onthelt, vermeestert al haar zinnen.
De



TOONEELSPEL. II
De tegenwoordigheid eens vaders, dien zy vreest, En 't haatlyk voorwerp, dat ze omnooglyk kan beminnen, Vermeerderen de woede in haar' beroerden geest. De kunst wend alles aan. Men red daardoor haar 't leven; Maar ach! haar reden word niet wéér te recht gebragt. 't Berouw verfcheurt den graaf, door wanhoop nu gedreDit fchouwfpelaan te zien is niet meer in zyn magt: Cven. Hy laat aan my de zorg om voor zyn kind te waken; En Nina, meer dan ooit beklaaglyk, daar ze eerlang Ëïks aandacht opwekt, is voor all' die haar genaken Een deerlyk offer van de liefde en harden dwang.
GEORGE. En hoe ging'tmet Germeuil?
ELIZÈ.
't Gerucht meldde ons zynfneven. Maar de arme Nina was reeds al 't geheugen kwyt Van d'ysfelyklfen ramp , dien ze immer kon beleven. Het denkbeeld van de trouw, haar door Germeuil gewyd, Waarin haar teder hart zo lang zich had verblyd, Was 'teenig denkbeelddat haar noch was bygeblevon; Eu zy herinnert zich tot nu toe ook niets meer. Zy waant, hy is op reis, en keert eerlang hier weêr. Zy wacht hem op dees bank beftendig alle dagen, En houd dan 't kwyuend oog op gindfcheu weg geflagen; Zy plukt wat bloemtjens, die zy tot een tuiltje bind, Dat zy hem fchenken wil; ze ontziet noch weêr noch wind;
En is haar uur voorby, dan zucht ze, droogt hare oogen,
En



BK N I N A,
En gaat, door dcydle hoop in 't dwalend hart bedrogen, Dat hy gewis tot haar op morgen wederkeert.
GE O R GE.
Maar nu haar vader?
ELIZE.
Door berouw en fmart verteerd, Is 't hem onmogelyk, naar zyn aandoenlyk fchryven, Om langer van 't gezigt zyns kinds beroofd teblyven. Hy komt hier weèr; maar ach ! hoe lel door weebeftreên, Hem wacht geen andre troost dan dat ik met hem ween'.
GEORGE.
Het arme kind!
EEN BOER.
Wat is zy mild !
EEN ANDERE BOER.
Dat's ons gebleken.
GEORGE.
Niet dan te veel. Hoortoe: ik wilde u doen verftaan... Maar, ginder komt mynheer. Kom, laat ons henen gaan.
ELIZE.
Dat 's goed: den oogenblik zal hy me alleen liefst fpreken. De boeren vertrekken.
TWEEDE T O O N E E L.
DE GRAAF, ELIZE. DE GRAAF.
Myn waarde Elize ! ik kom, vol van bekommernis. Ik bid u, zeg my ras hoe 't met myn dochter is?
ELI-



T O O NE EL SPEL. 13
ELIZE. (-ven. 'tGeluk ftreelt ons niet meer, dan toen ge ons hebt bege-
DE GRAAF. Ik weet genoeg: 'k voorzag dit antwoord reeds metteven. Ze is thans?
ELIZE. In 't boschje.
DE GRAAF, ó Smart!... En word zy my gewaar ? ELIZE.
Vrees niets. Zy ligt in flaap. Ik ga terftond by haar, En wacht behoedzaam op het uur van haar ontwaken.
DE GRAAF. Ga, en ik bid u 't my dan ftraks bekend te maken.
DERDE T O O N E E L. DE GRAAF, alleen. Helaas! beminlyk en beklagenswaardig kind! Waarom bezeft gy niet hoe 'c nawee my verflind!
ARIA.
ê Nina ! kind , my alles waardig ! Neen, neen; gy weet geenszins hoe groot myn droefheid is.
Ik was een oogenblik wreedaartig : Kost dit, kost dit, helaas! my eindloos droefenis?
Ik zag de liefde en trouw reeds . beiden Om ftryd, myn dierbaar kind een' blyden echt bereiden.
~ Gcr-



i4 NINA,
Germeuil beleed geknield wat gloed zyn' boezem blaakt* Haar maagdelyke fchroom, haarveel bcteeknend zwygcnj De blos, dien de onfchuld haar deed krygen, 'tHad all' haar hartsgeheim my reeds bekend gemaakt. Ik had, met hen, hun heil gefmaakt. 'kHeb'tall'vernield... ikzelf, haarvader. ..welk een fmarte! Wat wreed herdenken vol van pyn! 't Verfcheurt het vaderlyke harte.
Ik kan niet wéér gelukkig zyn. Waartoe te leven in die fmarte ? ó Dood, uw pyl doorboor' my 't harte: lk kan niet weür gelukkig zyn.
VIERDE TO O N E E L. DE GRAAF, GEORGE, en verfcheiden oude boeren, GEOR GE.
IVlynheer, het beige u niet...
DE GRAAF.
Gy, George! ook hier verfcherien?
GEORGE.
6 Ja, mynheer! ik ben 't. Ik kwam hieryllingshenen Met de oudften van ons dorp... Wy hindren u misfchien?
DE GRAAF. Vooral niet als gy wilt dat ik in iets u dien'.
GEORGE.
Dank uwe en Ninaas gunst, wy hebben niets te wenfchen* Wat is dat meisje mild! Mynheer, verneem toch,dat Zy niemaut hier meer kent, behalve de arme menfehen;
En



TOONEELSPEL. 15
En dat zy alles, Hechts het weldoen niet, vergat.
DE GRAAF. Zy heeft dan noch gevoel voor 't edelst der vermaken?.. Wat vreugd verwekt gy my! Dees blydfchap, inderdaad, Is de eerste, die myn hart in lang heeft mogen finaken. GEORGE.
Zy geeft fteeds, en daartoe ftelt haar Elize in ftaat, Terwyl die ons beveelt haar niet te wederftreven. 'k Ben ondertusfchen zeer verlegen, by haar geven..
DE GRAAF. Iets aan te nemen? ach! myn vrinden, denkt dat gy My 't eenigst middel dus zoudrooven, waardoor 't my Vergund is haar voor't minst noch eenig heil te fchenken. Neemt aan, neemt alles aan, zelfs zonder achterdenken. Als de eerlyke armoede om vereischten byftar.d fchreit, Verhoort de Hemel haar met toegenegenheid: Bidthem om haar herltel: hy zal haar'ramp doen zwichten. GEORGE.
En denkt gy dan, mynheer, dat we anders iets verrichten? Hier kan geen ftaamlend kind, geen ftramme gryzaart zyn, Die dag en nacht niet bid dat eens uw fmart verdwyn'.
DE GRAAF. Ik dank u. Maar terwyl Elize ons is ontweken, En op myn dochter past, kunt gy van haar my fpreken, Gy, die haar daaglyks ziet. Hoe vaart ze ? is zy herfteld? Volkomen weer gezond? men heeft my dit gemeld.
GE*



TOONEELSPEL. fli ZEVENDE T O O N E E L.
NINA, ELIZE.
(geten.
! zytgydaar, vrindin?... fleeds is me uw'naamverELIZE.
Elize.
NINA.
Ei, ja! 't is waar; maar de eerfte finaakt my meer. ELIZE, met gevoel.
En my!...
NINA.
Welnu! vrindin! noch keert Germeuil niet weêr. ELIZE. Gewis, een fterk belet...
NINA.
Mogt ik nu flechts maar weten Waar ik hem vinden kon... Zou hy noch verre zyn?
ELIZÈ, Jlerk ontroerd, en zuchtende. Zeer verre!
NINA.
Ik zie, gy zucht: ilrekt dit u ooktotpynf
ELIZE.
Heel veel... Maar ik heb uw vrindinnetjes vernomeu. NINA.
ó! Dat is naar myn' zin: laat haar maar by my komen.
B 3 ACHT-



22 NINA,
ACHTSTE T O O N E E L.
NINA, ELIZE; v erfcheiden jonge meisjes en kleine kinderen komen op het tooneel. Elize brengt eer. mandje, waarin brood, fruit, en eenige geringe prefentjes.
NINA.
Dag, lieve kleinen! dag* gy draagt veel zorg voor my, En gy verlaat my niet. Blyft, blyfc daar altoos by: 6, 't Medelyden met eens anders bittrc fmarte Verfchaft zo groot een heil aan elk gevoelig harte!... Wel nu, hier ben ik, en ik wacht hem hier alweer. Maar bad gy wel dat ik hem fpoedig mogtaanfchouwen?
DE MEISJES.
"Ja wel, ja wel.
NINA.
Ik wed, gy weet zyn' naam niet meer? EEN MEISJE.
Germeuil.
EEN ANDER, zagter, met fchalkheid en tederheid. Uw lief.
NINA, verheugd. Myn lief! gy hebt het wel onthouên, Daar, dat 's voor u.
HET MEISJE.
Voor my! een diamant?
Hl"



TOONEELSPEL. 33
GEORGE.
Is niet dood.
DE GRAAF.
Germeuil!
GEORGE.
'k Heb hem gezien: 't ging myn begrip te boven*é. DE GRAAF,
Gy zaagt hem?
GEORGE, Hy is hier.
DE GRAAF.
Uw dwaling is fe groof* GEORGE.
'k Heb hem gezien; hyis't: gy kunt'er op betrouwen.
DE GRAAF.
Maar door wat wonder? en in 't perk zich op te houên! GEORGE.
Hy was noch naauwlyks hier, of heeft terftond getracht. Dat hy uw hoveniers In zyn belangen bragt. Hy wilde, (en dit deed hem om toegang ernstig fmeeken,) Uw Nina flechts eens zien, en met Elize fpreken. Men hield zyn taal verdacht. Toen hy hen vruchtloos bad, Dacht hy, hy zou den muur wel kunnen over komen. Men floeg bedekt hem gaê. Hy wierd betrapt, gevat. Ik heb 't gevallig juist van daar omftreeks vernomen: 'k Herkende ftraks Germeuil. Ik zei: laat hem niet gaan; Past op! ik dacht, het zal u zeker blydfchap baren.
C ^



34 NINA,
Ik vloog terftond tot u: 'k vergat den last der jaren ; En, nu 'k uw vreugd flechts iets vervroeg, ben ik voldaan. DD GRAAF.
Myn vrind! wat heüryk nieuws! Hy is dan noch in leven ! De Hemel zend hein ons! gelei hem ftraks hier heen. JMen ïwygè.».
GEORGE.
Ik zorgde 'er voor... Hy komt. DE GRAAI'.
Laat ons alleen. TWAALFDE T O O N E E L.
DE VORIGEN, GERMEUIL, bleek, met loshangend hair, zonder hoed, omringd van hoveniers en knechts.
GERMEUIL, tegen hen, die hem geleiden.
"Waar Henen? weet ge aan wien gy my zult overgeven? Myn' grootften vyand!
GEORGE, hem te gemoet tredende.
Neen; mynheer de graaf is goed.
GERMEU 1L.
Hy is onbillyk, wreed.
DE GRAAF. 6 Neen, ik kom... GERMEUIL.
Myn plagen
Verzwaren...
DE



TOONEELSPEL. 35
DE GRAAF. Neen, geenszins: 'k wil u die helpen draagen, Myn zoon!
GERMEUIL. Zyn zoon!
DE GRAAF.
Zou u die tedre naam mishagen ? Kom, werp u in myn' arm; verlicht myn' tegenfpoed.
DUO.
GERMEUIL.
Hoe ! is 't verbystring, of is 't droomen? Wierr? my! my! drukt gy aan uw fikiït DE GRAAF, 't Is geen veïbystring, ': is geen droomen» Myn zoon! ik druk u aan myn hare» De Hemel zend u, om de fmart, Die my van een fcheurt, in te toornen. GERMEUIL. De Hemel zend my, om de fmart, Die u van een fcheurt, in te toornen!
DE GRAAF. rt Is geen> enz.
GERMEUIL. Maar, vader, Zeg me uw' ramp... DE GRAAF.
t> Pyn!
Myn kind...
G ERMEUIL.
Zou niet meer zyn? C 2 DS



36 NINA,
DE GRAAF.
6 Ja, zy is in leven. GERMEUIL.
In leven! en gy drukt ïny aan uw hart ? Wat heilryk uur na zo veel bange fmart! DE GRAAF. Ik durf 't u niet te kennen geven. Maar op deez' dag een ysfelyke rouw...
GERMEUIL. Zy leeft', wel nu, wat ander onheil zou... ? Helaas! ze is iiclic my ongetrouw?... DE GRAAF. Neen, gy ftaac in haar hart gefchreven» GERMEUIL. DE GRAAF.
Ze is my getrouw, zy is in leven: Indien ik fpreek, doe ik u fneven.
Neen, voor Germeuil is dan geen Beef vry: daar is meer dan één rouw. rouw-
DE GRAAF.
Gy zult uw Nina zien.
GERMEUIL.
Ik brand reeds van verlangen.
DE GRAAF.
Gy moogt eer vreezen.
GERMEUIL.
En zy mint my, naar gy zegt! DE GRAAF.
Hebt gy omtrent haar lot geen naricht dan ontfangen, Na 't yslyk tydftip van 't rampzalig tweegevecht?
GE R"



TOONEELSPEL. 39
Zy vlecht u ruikertjes en legt ze danr dan neer.
GERMEUIL, een bloemt uiltje van de bank nemende. Ik zie 't...Plukt zy voor my die bloemtjes? in dces itreken? Waar is ze? vliegen wy, myn vader! 'k bid u, zeg...
DE GRAAF.
Bedwing uw ongeduld, 'k Moet eerst Elize fpreken: Dat ik met haar het een en ander overlegg'. Dit is noodzakelyk; dit moet volftrekt gefchieden. Ik kom hier daadlyk wéér. Maak hierop vasten ftaat. Dan word u meegedeeld all' wat me Elize raad. Vertoef; ik bid het u: ik durft u zelfs gebieden;
DERTIENDE T O O N E E L.
GERMEUIL, alleen, w at wondere ommezwaaümaar ook,... wat tegenfpoed! 'k Heb de eenzaamheid van doen... Haar eensflags nu te
aanfchouwen, Dit waar'te fel een fchok voor myn ontroerd gemoed... Rnmpzr.alge Nina! ach!... wat is my't denkbeeld zoet, U op dees plaats weleer te hebben onderhouêii!
ARIA.
Hier is 't; hier komt, op eiken dag, Myn Nina haren rtmp verhalen:
Zy kan haar bi-.ter zielgeklag, Om myn gemis, hier niet bepalen.
Der vooglen ftem, die 't hart verrukt,
C 4 D?«*



4o NINA,
Dees bloem, door hare hand geplukt, Dees takjes, door den wind gedreven, 't Herinnert me alles, daar 't my drukt, De fchoonfte dagen van myn leven.
RECITATIEF.
Daar.., altoos daar... Wat drift trekt my 'er henen! Hy zet zich. Hier neérgezeten, fmaakt myn hart Al 't zoet dat liefde ons kan verkenen : De lucht, die 'k adem in myn fmart, Aêmt myne Nina reeds met eenen. Hy ftaat op, Levendig. 6 Min ! wees tot haar hulp gereed. Doe ras haar reden weCr verfchynen. Moet, naar uw' wil, in 't bitterst leed
'c Beminlykst meisje kwynen ? ó Min! wees tot haar hulp gereed.
VEERTIENDE T O O N E E L.
DE GRAAF, GERMEUIL. DE GRAAF.
Eüze, op 't hoogst verbaasd, verwonderd, ja verftomd. Weet geenen raad... zyvreest,zy hoopt... maar Nina kornt.
GERMEUIL, haar gewaar wordende. Ik zie haar nadren... ach! wat wildheid in hare oogen!... Myn vader!...
DE GRAAF. Gaan we: allengs maakt ge u haar' ramp gewoon.
Als



TOONEELSPEL. 41
Als ge aan den fchrik, dien ze u verwekt, u hebt onttogen, Dat dan Germeuil zich eerst voor haar gezigt vertoon'. Gymoet, langs dezen weg, door 't hek tot haar genaken. En als gy eens haarfpreekt, dan weet gy wat, met vrucht, Tot haar herftelling, best haar is bekend te maken; Ook zonder dat ge in 't minst haar leven waagt.
GERMEUIL, Nina niet durvende aanzien.
Zy vertrekken. Menvlugt'!
VTFTIENDE T O O N E E L.
KINA komt op het tooneel, houdende aan hare linkerhand een kind, en aan hare rechterhand een gryzaard: zy is omringd door inwoners van het dorp, van ondcrfcheiden ouderdom, die allen met hare giften zyn verfierd.
CHOOR.
Alen roem' Nina, haar teder harte, Haar milde gunst, en gul beftaan: Ze is goed op elk; zy mindert onze fmarte. Indien ik kon, ik zou haar nooit ontgaan. NINA.
Bemint Nina: gy moet haar nooit ontgaan. Uw zorg, uw teder harte Vermindert myne finarte. Bemint Nina, heeft ze ooit u wélgedaan. Bemint Nina : gy moet haar nooit ontgaan. GEORGE. Ik lees in myn gedachten : Uw rouw neemt haasc een' keer.
C 5 EEN



4a NINA,
EEN BOERIN.
Ik durf dit mcê verwachten: Uw rouw neemt haast een' keer.
GEORGE. Uw hirtvrind keeit eens weêr.
NINA. Streelcnde gedachten! TWEE BOERINNEN. Dees week licht, mooglyk eer, Ja 't kan van daag gebeuren.
NINA.
Ach! elk troost my hier in myn treuren: Ik zie het, men bemint my teCr.
TWEE OUDE BOEREN. De Hemel, nu verboden, Verzagt zyn grimmigheden.
CHOOR. Ja, ja 't neemt all een' keer: Ja, uw beminde keert vast weer.
NINA, tegen allen. Vaar we1,...vaarwel,..vaar wellop morgen, alswy keeren... In dit oogenblik floot Germeuil het hek open , en vind zich vlak voor Nina, die in het midden van hare rede ophoud, en een gil uit.
Ach!
Zy blyft ah verflomd flaan, brengt hare hand aan haar hoofd en op haar hart, vouwt hare handen op eene veel beduidende wyze famen , zegt eenige onverftaanbare woorden, en, vertrekt met de grootst mogely* ke fnelheid.
DE



TOONEELSPEL. 43
DE GRAAF. Werwaartvlugtze?
GERMEUIL.
Ik gis, zy meikt... DE GRAAF.
Men vleij' zich nier. Elize Jtaat tot noch toe op den hoogen weg, die naar het dorp geleid; Nina, die haar daar gezien heeft, vliegt tot haar, neemt haar by de hand, leid haar zeerfchiclyk op het tooneel, en plaatst haar vlak voor Germeuil. NINA, met ongeduld. JJietgy, vrindin?
-ELIZE, zich houdende alsof zy Nina niet begreep. \ Wel nu?
NINA, driftig.
Ik vraag u, of gy ziet? ELIZE, koeltjes. Ja, hem, dien gy verwacht: het doel van uwbegeeren, NINA
Hem, zegt gy? ja, hy is *t! Ik twyfelde; gewis! Maar, hebt gy 't wel? kyk eens hoe treurig dat hy is. Ach! waar' het myn Germeuil, zou hem dan angst beftry. Daar hy, na zo veel ramp, zyn Nina weer ontmoet? (den. Ach! waar' het myn Germeuil, zou Nina dan noch lyden? Waar'zy dan niet gered uit al haar' tegenfpoed?
GERMEUIL, van droefheid overkropt. t Hemel! ach! hoe zwaar zyn myue folteringen!
NI-



44 NINA,
NINA.
Zyn ftem?... hoort gy zyn ftem?... ö myn elendig hoofd! Een fmart.., een wolk van druk, die my'tgezigtberooft... Ik fraeek u, red me, red me, uit myne twyfelingen.
ELIZE, een weinig fterkcr en met blydfchap. Hy is 't.
GERMEUIL, met hoop. Uw minnaar is 't.
DE GRAAF, even eens.
Uw vader is 't. NINA, met een foort van fehrik.
Hoe!... hy?...
Myn vader?.. Hemel!... en wat wil hy toch van my ? Kan hy van Nina thans gehoorzaamheid verwachten? Waar heen..? Befcherm, befcherm my voor zyn grimmigheid...
Gy zwygt?... Gy zyt het niet,die,deelende in myn klagten, Zo even tot my fpraakt... Waartoe wierd ik misleid?... Wat leed verwekt men my!... Germeuil is niet gekomen... Hy zal nooit komen, nooit!... Wat plaats of dit hier is?...
Zy wandelt met fchrikkelyke gebaren. Waar heeft men my gebragt?...Wat volk heb ik vernomen? Verlaat me... wykt te rug... te rug... Waar gaan zy ? doe'k
(hen fchroomen?
Met een foort van wanhoop. 6 Wie gy wezen moogt, betoont me uw deereuis. Zy valt in de armen van Elize. G FRMEUIL. Zy raakt haar reden kwyt.
ELI-



TOONEELSPEL. 45
ELIZE.
Zy fchynt naauw' meer te leven. DE GRAAF, wanhopig.
En ik ben 't...!
GERMEUIL, tegèn Nina. Zie Germeuil, door wanhoop aangedreven. NINA, weder tot zichzelve komende, doch gedurig verwilderd. Wien noemde gy? Germeuil ? gy kent, gy zaagt hem ? gy! Om 's Hemels wil, verzagt, verdryfmynbittrefmarte.
Zy drukt de hand van Germeuil tegen kaar voorhoofd. Vergader myn verftand... Blyf my gedurig by. Gy zyt zo heusch... zo goed!..Uw byzyn ftreelt myn harte. Daar... voel..- op 't oogenblik was't koud als ys... als fteen...
Nu is't gematigd warm. Maar,... ó, ging elk toch heen... 't Belemmert me alles hier om u naar wensch te aanfchouwen.
Geloof me , ik heb zo veel, zo véél aan u te ontvouwen. GERMEUIL, verheugd.
Aan my?
NINA.
Ja, wel, aan u. Ei, zeg my, waar hy is? Wat denkt? wat doet hy? waar zyt gy van hem gefcheiden? Waarom verfchynt hy niet?
GERMEUIL, verlegen. Maar...
NI*



46 NINA,
NINA.
Tc Zie gy zoekt gewis Naar eenig antwoord... Zoud gymooglykmy misleiden?
GERMEUIL. 'k Ben daartoe onbekwaam.
NINA.
'k Mistrouw jou niet, ó neen.
Maar fpreek dan.
GERMEUIL. Zo hy u eens onverwacht verfcheen,.? NINA.
U!.. Ik zeg, jou... doe't ook; ik bid je ook zo tefpreken.
GERMEUIL. Welaan!.. Zo je onverwacht hem zaagt in deze ftreken... Licht kende jy hem niet...
NINA. Ach! Ninaas kranke hoofd Moest dan ten eenemaal van zinnen zyn beroofd. GERMEUIL, ter zyde.
Helaas!
Overluid.
Zo't denkbeeld van uw' minnaars wezenstrekken, In uw gefteltenis, u mooglyk is ontgaan, Zyn hart...
NINA, met drift.
6 Ja! zyn hart: wys my één' fterfling aan
Met zulk een hart als 't zyn'. Maar 'k bid u my te ontdek» 1.0 (ken... Mint ny me noch? x



TOONEELSPEL. 47
GERMEUIL. Veel meer dan ooit! hy bid u aan. Elize geeft door gebaren te kennen, dat zy geruster is, en gaat naar den graaf, die zic'r in '/ verfchiet onthoud, en met Elize acht geeft op V geen 'er voorvalt.
NINA. (leden. Veel meer dan ooit! Nu! dit wist my geen mensch te ontieZy waren doof en ftom. Is alles u bekend? Spreek; kent gy onze liefde? ons heil? en onze elend'?
GERMEUIL, met den aandoenlykfcen nadruk. Ja, daar is 't in gefcherpt...
NINA.
Daar... gy hebt recht;met reden: Daar kent men flechts in kracht... vertel my dan eens weêr AH' wat ons overkwam: 't is alles my vergeten; Dit is myn grootst verdriet.
GERMEUIL.
Gy minde hem dan teêr? NINA.
Hy vraagt het my! Zou al de waereld dit niet weten? DUO. GERMEUIL.
Wat Myde tyd! 6 wellust van myn leven ï Wat vreugde ftreelt op heden my! NINA.
Zo teOr een' naam aan my te geven! Germeuil fprak even eens als hy.
NI-



5* NINA,
NINA; met vreugd. Zyn tederheid! ja, ja,
Het heugt me.
GERMEUIL.
Sints dien tyd, fprakhy, verrukt van zinnen, U fteeds daarvan.
NINA, vernoegd wegens hare herinnering.
Ja, fteeds... ik breng het my te binnen. GERMEUIL. Hy zeide u , naar zyn hoop wierd hy welhaast uwgaé. NINA.
Myn gade! zoete naam! 'k had hem dien reeds gegeven.
GERMEUIL. Hy kwam veel met Elize en u, door deze dreven, In dit prieeltje.
NINA, gaande daarin zitten. In dit prieeltje was ik bly!
GERMEUIL.
Zyn hand in die van u...
NINA, zich een en ander met blydfchap van tyd tot tyd herinnerende.
Zyn hand in die van my...
Ta, zeker
•' GER.



TOONEELSPEL. 53 GERMEUIL, met de krachtigfle tederheid in de oogen. Hy befchouwde u met zo tedere oogen! NINA.
Hoe juist volgt gy hein na!
Gedurende dit tooneel, komen de Graaf en Elize nader by, de Graaf iets meerder achterwaart dan Elize, wel willende, maar niet durvende toetreden: de hoop , die hy op de herftelling van Nina voed, is in alle zyne gebaren te ontdekken. Elize is zeer dicht by Nina. Be inwoners van het dorp verfchynen achter op het tooneel, en bleven achter de hoornen veifcholen, zodanig, dat zy in ftaat zyn te zien, zonder geheel zigtbaar te zyn.
GERMEUIL.
Gy waart alsdan bewogen. NINA.
Gelyk ik heden ben.
GERMEUIL.
Zyn rede nam u fn; Althans gy waart niet boos.
NINA.
Wie kon op hém dit wezen ? GERMEUIL.
Eens...
D 3 NI-



54- NINA,
NINA, Elize ziende, met levendigheid en gevoel, Hy weetalles, hy weet alles, ïnyn vrindin!
GERMEUIL.
Eens kwam uw vader...
De graaf is in doodsangst. NINA, treurig.
Wacht... dit fchoot my uit den zin. GERMEUIL, zeer levendig. De liefde van Germeuil wierd niet door hem misprezen.
NINA, hare vrolykheid hernemende. Ja, ja, ik weet het nu.
GERMEUIL.
En zelfs vergunde hy Germeuil aan u een' ring tot pand van trouw te geven»
NINA, met levendigheid. Die ring is, federt, nooit van myne hand gebleven; Daar is hy... zie hem hier.
GERMEUIL, tederlyk.
Elize was 'er by. NINA, zich allengs bezinnende.
Elize hiér.. Germeuil was daar... Kom hier, Elize.
Tegen den graaf, dien zy gewaar word. Gy ook: 'k ben niet meer bang.
Te-



TOONEELSPEL. 55
Tegen allen.
Gy, gy, enzy. Komt dan.
Zy loost een* diepen zucht.
Ach!... Welk een heilzou'tzyndatiknunochverkieze? My dunkt, 'k heb alles thans wat ik begecren kan.
Een zwygend doch krachtig tooneel tusfchen den Graaf, Germeuil, en Elize. De boeren naderen onderwyl, en omringen de bank van achter de boomen.
GERMEUIL, met blydfchap.
ó Hemel!
DE GRAAF, ter zyde. Welk een ftond!
N1N A.
Myn vrind, gy moet niet z wygen.
GERMEUIL.
Uw ziel fchecn toen gerust. Germeuil had alle reên Tot hoop, zyn' waardftcn wensch welhaast vervuld te krygen...
't Verlangde tydsgewricht, 'tbcflisfend uur verfcheen... Door 't byzyn van Elize en dat van uwen vader Volmaakt gerust gefield... ö Nitia! myn vrindin! 'k Gaf u voor de eerliemaal, door liefde en pligt te gader, Den onwaardeerbren naam van myne gemalin.
D 4 Ni-



58 NINA,
GEORGE en ELIZE. Myn meestres!
GERMEUIL.
Geliefde hartvrindin! NINA.
Dit's George, dit's Elize: ik ken nu allen weder.
De boeren naderen.
Hoe deelden ze in myn leed! Wat zyn zy minzaam, teder, Eu vrolyk!... Maar wie weet of niet myn droeve kwaal..?
DE GRAAF, driftig. Ze is uit het misfen van uw' bruidegom gerezen: Een diergelyke ramp is nu niet meer te vreezen: Uw trouwe minnaar word noch heden uw gemaal.
NINA.
Myn vader! ö myn vrind!
DE GRAAF, met de grootfle hlydfchap.
Thans kent gy my volkomen.
GERMEUIL.
Myn Nina... word my niet dan door de dood ontnomen.
NINA, beider handen tegen haar hart drukkende.
Wat kalmte! wel een heil! 'k vind gade en vader wéér... Ik voel, ik voel het, ja... ik vrees geen rampen meer!
C HO 0 R.



TOONEELSPEL. 59 C H O O R.
6 Wenfshelyk geluk! 6 Gadeloos verblyden,
Na zulk een' langen druk!
r ons t
De min beloont < > lyden. L hun J
ELIZE.
Wat vreugd, nu uw wensch mogt gelukken! Wat vreugde geeft ons deze dag! GEORGE. Wat vreugd, nu uw wensch mogt gelukken! De Hemel hoorde myn geklag. NINA.
Ik mag myn' vader, ja ik mag Myn' bruigom, daar zy my verrukken, Mn mynen boezem drukken.
GERMEUIL.
6 Meestresfe myner zinnen ! Zou 'k nu noch langer vreezen ? neen.
DE GRAAF.
Gy laat me uw gunst herwinnen: Myn vrees is nu voor altoos heen. Wat is myn hart deez' dag te vreên!
C II O O R.
6 Wenfcbelyk enz.
GE-



6o NINA.
GEORGE.
Op deez' dag van genoegen Belieerscht de vreugd hier ieders geest;
Elk komt zich herwaart voegen Ter viering van dit huwlyksfeest.
NINA.
6 Vrindenftoet! Tegen de meisjes,
Gy, kleintjes, die ik minnen moet!
Myn hart, dat zuivre erkentnis voed, Kan thans uw gunstbewyzcn Eerst recht naar waarde pryzen,
Na 't wyken van myn' tegenfpoed.
DE MEISJES.
Deed immer onze zorg u goed, 't Is iets dat nooit verwondren moet: Neen; Ninaas gunstbewyzcn, Naar waarde nooit te pryzen, Betaalden 't ons in overvloed.
C H O O R.
Nu doe ons nimmer leed weêr zwoegen! Ach! welk een heil is als het myn'
Op deez' dag van genoegen! Laat ons te faam hier vrolyk zyn.
EIND E.