PROEVEN V AN VADERLANDSCHE GEDICPITEN.  WAT WENDE OF KEER', WIE ZWENKE OF ZWAEIj', MEN VALLE OF STA, 'T IS VOOR DE VRIJHEID, DAT IK ADEM OF VERGA.' F R E M E R Y.  ITABiEJlïi AND Ö CSE BOOl Te lOlTIlBi.11 ^Bi) 3133 C C I2IIT.   VOOR DEN ROTTERDAMSCHEN BURGERVADER, JAN JACOB ELSEVIER. Klink nu beter dan voor dezen, o mijn vaderlandfche lier! 'k Zal vetheugd uw fnaren tokklen, voor den grooten Elsevier! A 2  co Elsevier! die naem is heilig; daer hij 't vrije hart verrukt', En den Vaderlandfrerrader 't angftig* geweten drukt, Ja, mijn lier zal voor u fpelen , voor u fpelen, fiere Held! Die u voor der Volken regten moedig in de brcsfe (lelt; Die niet heult met flaefïche Grootcn, aen 't belang van 't Hof gewijd, Maer een eerlijk, een regtfchapen burgervriend en Vader zijt. Vleijerij biedt u geene offers; ze is mijn grootfie vijandin Ja, ik zou mij zelf vervloeken, Sloop zij mijne borst ooit in.  (5) Hoe gevoelig ik moog' wezen voor de gunst, aen mij betoond, Schoon de ondankbre'koelheid nimmer in mijn' boezem heeft gewoond; Op wat prijs ik de eer moog' (tellen, dat mijn diepgetroffen ziel Door uw vriendfchap zich voelt flreelen, dat de mijne acn u geviel; 'k Speelde niet, waertge een Vermoorder van ons allerdierbaerst Pand , Zelfs niet, waertge een koel Befchouwer van 't rampfpoedig Vaderland; Ik vertrapte liever 't fpeeltulg, eer 't voor u één toontje floegi Daer mijn aenzigt, bij elk toontje, wis een' blos van fchaemte droeg A 3  co Ju, 't aenvaerdcn van uw vriendCchap was voor mij eene euveldaed, En de dankbaerheid voor gunfïen een verdoemlijk laudverraed! Maer voor u, o Zoon der Beigen! vader van 't Gemeenebest! Steun der Vrijheid! Schrik der muitzucht! lust en Troost van Rottes vest! Palinuur der vrije Burgren! wapenaer der Schutterij! Bolwerk van 's Lands wijze wetten! fïerfcl van de Maetfchappïj! Voor u fpeelden wis mijn vingers, voor u klonk' mijn juichend lied, Al laadde ik u no^it bejegend, al kende ik uw aenzigt nietj  (?) Ja, mijn boezem klopte gloeide reeds voor u, van vrijheidvuur, Eer ik ooit uw item mogt hooren, voor dat heuchlijk zalige uur, (Nimmer zal mijn ziel 't vergeten) toen uw ongeveinsde mond Mij, voor de eerftemael, ontdekte, daige in mij behagen vondt. o! Hoe zegene ik dat tijdftip, toen gij, 't vrij gemoed zoo waerd , Mij voor Vaderlandbeminnaer, in elks aenzien, hebt verklaerd; Toen gijme in uw loflijk poogen, tot 's Lands welzijn, deelen deedt, En gij zorgde dat mijn ijver 't volk ten dienfte wierd bedeed! A 4  (8) Gansch verrukking enkle ontroering, zonk ik weg in diep gevoel Billijk 't had het Land de Vrijheid beider waren Vriend ten doel Ja, wie immer ftout durft tvvijflen , Elsevier! of Gij dit zijt, Twijffele acn zijn eigen wezen, twijfTele of hem 't licht verblijd'! 'k Zwijg van die gevloekte monftren, wier gemoed u hoont en haet! 'k Voel mijn warme ziel verkleumen, denfetze r.en eed- en pligtverraedj Jlaer, al zierge uw volksmjn doemen, uwe deugd, die elk verrukt, Heeft zelfs, vrij van lastervlekken, (laven eerbied ingedrukt,  ( 9 ) Slaven, die van fchrik verbleeken, angftig fiddren, wenze u zien; Daerze uw oog, als 't oog der Godheid, grimmig, om hun fchuld, ontvlièn. Wie werd immer meer beftreden? wie bleef immer vaster ftaen ? Hier greep u der Grooten ongunst ■ daer het dol gepeupel aen! Deze had voor u verfmading die den marteldolk gereed; Maer niets, Eer der Batavieren! was 'er, dat u wanklen deed, Gij kreunt u aen Bloedverwanten, vriendfchap noch genoeglijkheên, Zictge uw' Medeburger trappen regt en veiligheid vertreén ! A 5  ( io) Kiet voldaen datge , in de Raedzael, grootsch voor zijn belangen pleit, Schoort gij die, door kragt van rede, bij 's Lands wettige Overheid, 't Kiezen tusfchen 't ftreelendst voordeel, of 't betrachten van uw' pligt Tusfchen eerlijk , of vermogend , valt een' Vriend der Godheid ligt — Kost u weinig Vrijgeboren, gruwt gij van de flavernij; Al draegt zij vergulden boeijen, ze is een prooi der dwinglaudij — Zulk een valfche prael moog' fchittren, in het oog van 't vuig gemeen, Gij wilt al dien tooi niet ruilen voor uw vrijheidzucht alléén.  (II) Uwe ziel, te hoog verheven, aen het kruipen ongewoon, Smaekt zelfs in een hut de Vrijheid; maer zij fiddert voor een' troon! Niets moete ooit die drift bekoelen! o! vaar voort vaer moedig voort; Schoon gij bulderende orkanen om u hene loeijen hoort! Niets kan u dan de eer ontrooven, diege ontvingt voor de eeuwigheid, Schoon u muiterij, of heerschzucht, kuilen grave , of ftrikken fpreid', Zooge u immer ziet belagen, om 't volbrengen van uw' pligt, 'k Vlieg, vol moeds, voor u ten flrijde, ja, den dood in 't aengezigt!  (1%) Duizend duizenden ftaen vaerdig, branden, om, aen mijne zij', 'r Vrije bloed voor u te wagen ! o! wij kennen uw waerdij! Zoo 't ons immer mogt gelukken onder n ten firijd te gaen, Zegme, o Held! kan de overwinning dan aen onzen arm ontftaen? Gij kunt ftrijdende bezwijken, maer nooit knielen voor een' flaf In den nood flaet gij uw leven nooit uw deugd en vrijheid af. Mistze u thans het dankbre nakroost biedt u wis de zegekroon. Vind in 't rein gemoed uw' regter, in de onfferflijkbeid uw' loon!  C 13 ) Schoonge een' Vaderlandbeminnaer, door den dwang, verdrukken ziet Schoon Capellen word' verdreven, hem ontftaet de zege niet! Pij! bij pijl, op hem gefchoten, keert te rug, op 's vijands kop, En de ftrik, voor hem gefpannen, wordt den fpanner zelf' een ftrop. o! Uw deugd, zoo fel beledigd, als Capellens deugd verdrukt, Smake op aerde, en boven de aerde, 't heil, dat ook zijn ziel verrukt! o! Uw lot, op deze weereld, even als Capellens lot, Zij, maer na uw fpaê verfcheiên, 't zelfde, voor den troon van God!  ( Hl Zwijg, mijn fpeeltuig! wierde uw fpeelftof naer verdienden uitgebreid, Nimmeré'indend zoudt gij fpelen 't is een ftof voor de eeuwigheid!  d e VERBROKEN VRIENDSCHAP, aen Mr. N: N: o! Moet gij, mijn Vriend voor dezen, Thans mijn grootfte Vijand wezen, Vijand van uw Vaderland! Zijt gij, eerst der Vrijheid waerdig, Thans tot haer vernieling vaerdig? Wroet gij in haer ingewand!  C 16 ) Welke woeste monlterdieren Konden op u zegevieren, En verpesten nw gemoed? Welk een fmart! ik zie u heulen Met vervloekte vrijheidbeulen, In der muitren helfchen ftoet! 'k Zie het hoog gezag der wetten, Door uw' vuigen voet, verpletten ; Daer gij voor de boosheid pleit! Gij wijdt u der Dwinglandije, Kuscht de boei der Slavernije! God ! welk een lafhartigheid! Bragt de zucht naer valfche grootheid U tot die gedoemde fnoodheid? Of was 't fchandlijkc eigenbact? Kunt gij dus u zelf' vergeten! Klopt u niet het boos geweten, Om dit gruwlijk landverraed!  Gij, door ongemeene gaverl En verftand, bij letterbraven, Als een Addarch geacht* Ruilt dus achting, eer en luister» Voor een gouden flaeffche kluister, Die 't gevoel der deugd verkragti Kost gij dus u zelf' verzaken — tl aen meineed fchuldig maken! Eertijds dacht gij zongt gij vrij —a Uwe vadcrlandfche toonen Zaegt gij rijk met lauwren kroonen —■ Of was 't alles huichlarij! Voelde gij, toenge u liet boeijert, 't Aenzigt van geen fchaemte gloeijen! Was 't niet in een' zwarten nacht, Toenge u over hebt gegeven? Moest uw ziel niet fchrikken «— beven, Voor den vloek van 't nagedacht? S  ( i« ) Schudde 't aerdrijk niet van onder? Dreigde uw kruin geen gramme donder? Vreesde gij geen ijslijk lot? . . . Neen! geen vrees kan u bedwingen, ïrouwlooste aller Aterlingen! Met uw Land vergeetge uw' God! Vriendfchap, uit de deugd geboren, Heb ik eeuwig trouw gezworen; Maer mijn ziel verfoeit den fchijn. Neen, de trouwe Vaderlander Kan geen vriend geen medeflander Van den landverrader zijn! Durft gij dus haer regt verbeuren Ik, ik durf haer' band verfcheuren 'k Zweer uw vriendfchap eeuwig af. Wijk gij zult mij nooit meer winnen; 'k Blijf het Vaderland beminnen: Voor uw vriendfchap kieze ik 't graf!  SCHUTTERS V R IJ II E I D Z A N G. Lieve Vrijheid ! zoet van 't leven! Edle Vloekte van den dwang! Gij, diewe ons zien weêrgegeven, Zijt het doel van onzen zang. Lieve Vrijheid! voor uw regten Grijpen wij de wapens aen; Voor u zullenwe eeuwig vechten, Eeuwig dankbre toonen flaen! B 3  ( 20) Broeders, voeltge uw hare niet blaken, Nuwe ons welgewapend zien, Om voor 's Burgers rust te waken Muitzucht fier het hoofd te bicn! Met dees fcherpe bajonnetten, Op dit welgelaén geweer, Zullen wij haer woên beletten Gaen wij 't woest geweld te keer. Beeft nu vrij, verachte Slaven, Door de heerschzucht omgekocht, Meer aen fnoodverdiende gaven Dan aen Land en Stad verknocht! Thans is u de hoop benomen, Datge ons weerloos vinden zult: Ja, wij kunnen u betoomen; Onze -— elks wenfehen zijn vervuld!  (21) Juichen wij, o Krijgsgezellen! Vullen wij dees drinkpokael Met het fap van muskadellen -i— 't Glinftert als ons burgerftael! Streelt het tromgeluid onze ooren, Dit gezigt verfterkt den moed. Vrienden! wij zijn vrijgeboren, Als dit helder druivenbloed. Zingen wij, op hooge toonen, Elseviers en Zwijndregts lof; Lof der beste Vrijheidzonen Is de beste zingensftof. Door hen werd ons hart gedreven Naer de vrije krijgsbanier. Lang moet' dappre Zwijndregt leven! Lang leve achtbare Elsevier! B 3  C 22 ) Drinkt en zingt: dit ftael beveilig* U, o Vrijheid! voor den dwang! Gij, ons eeuwig eeuwig heilig, Blijft het doel van onzen zang! Lieve Vrijheid! voor uw regten Grijpen wij de wapens aen; Voor u zullenwe eeuwig vechten Eeuwig dankbre toonen flaen!  aen MIJNEN VRIEND, den heer LEONARDUS van ZWIJNDREGT. Wat lover zal mijn hand nu plukken, En op uw' jongen fchedel drukken, Manhafte Zwijndregt, edle Vriend? U voegen Burgerëikenblaêren En Mavors lauwren om de hairen; Gij hebt dien dubblen krans verdiend! B 4  (24) Door uw röndborffig hart bewogen, Waertge altoos dierbaer in mijne oogeri: Uw vriendfchap Was mijn hoogde wenschj Maer, nuge uw ftad voor de euvle woede Van 't aengefcho'nqeq graeuw behoedde, Acht ik u meer dan vriend dan mcnsch S 't Is groot, aeq 't hoofd van oorlogsbenden., Een' aenval moedig aftewenden, Maer grooter, willig cn beraên, 't Gevaer zelf in den niond te draven, Voor 't heil der ftad, met weinig braven, Door duizend muiters heentcflaen! 't Is groot, in bange tijdsgewrichten, Met cere en ftrijdende te zwichten, Maer grooter, in dien veegen ftaet, Verwinnende op zijn' post te trekken , Dien post voor 't vloekgefpan te dekken; Dit ZwrjNDREGTl was uw heldendaedJ  ( 25 ) Zou 't hart des vrijen Belgs niet gloeijen, Zijn dankbaer oog geen traen ontvloeijcn, Nu gij zijn' dwangftrik heb: ontward! Gewis, de Vrijheid voert haer telgen U tegen, Liefde en Lust der Belgen ! En drukt u 't eerfte aen 't kloppend hart o Edle loon voor 't edelst poogen! De braefheid fiaet op u hare oogen Gij zijt haer aerdfche Cherubijn . Dat zij, die Neêrlands onheil zoeken, U vrij ontë'eren lastren vloeken 't Is groot van hun gevloekt te zijn! Gun, fchoonge uwé eerkroon ziet vertreden, Door hen, voor wie gij hebt geftreden, Dat u de hand der vriendfchap kroon': Wijd' ze enkel lof aen 't rein geweten, Zal zij nooit molliters helden heten, Dan ftaet haer gloriekrans u fchoon, B 5  ( 26 ) Menschlievendheid, wie 't moog' weêifpreken, Spijt wrok, heeft reeds haer zegeteeken Voor uw belaegde borst bereid: Ja zelfs, hebbe iets tuv' roem verminderd, Uw volle zegeprael verhinderd, 't Was enkel uw menschlievendheid! Maer ach ! moet druk de drift verkoelen, Dieme uw verdiende en deugd doen voelen ? Is mijn geneugte een zomerwind? Naeuvv wischt mijn hand, na heet verlangen, U 't heldenzweet van heldenwangen, Of voor altoos verlaetge uw' Vrind! Naeuw hebt gij, fchoon te fnood beledigd, Uw ftad, uw' ftadgenoot verdeedigd, Of vliedt al, watge waerds bezit, En laet ons, hier, met al het lijden Van helfchen dwang en oproer itrijden, Hier, waer men om uw' bijftand bidt.  ( *7 ) Te regt poogt gij, in vrijer luchten, 't Ondankbre Rotterdam te ontvlugten, Waer wraekzucht naer uw leven brandt, Waer ongeftrafte moordenaren Nog, om uw bloed te Horten, waren, Uw bloed, zoo waerd aen 't Vaderland! Ontwijk dit hol, waer flaeffche zielen Verachtlijk voor haer beulen knielen, Tot wis bederf der maetfchappij, Waer hun, die voor de Vrijheid leven, De dolk ter borst wordt ingedreven Uw ziel was fteeds nog isze vrij. Gij gaet gij gaet de zegenbede Der onderdrukten voert gij mede; Al kost die ftap hun traen bij traen, Zij zien zich liever onderdrukken, Om u aen 't woest 'geweld te ontrukken, Dan u tot hun behoud vergaen!  C 28 ) Nooit zal 't het nagedacht vergeven, Dat gij ter dad wierdt uitgedreven, Die haer behoud u is verpligt: 't Gruwt, leze 't immer deze woorden : Van Zwijndregt week van Rottes hoorden; Hij flond den haet en dwang in V licht. Zie daer den loon der Vrijheidzonen, Die 't Vaderland bunn' dienst betoonen, Wier mond, wier dael voor Vrijheid pleit.1 Was dit uw aert, o oude Belgen? o Neen ! gij kweekte ontaerte telgen Mijn God! welk eene ondankbaerheid! Zoo ziet, in 't woud, op woeste paden, Een reiziger zijn trouw verraden; Hij redt het ondier uit den kuil, Maer heeft nog naeuw het veege leven Aen 't krijtend monder weergegeven, Of wordt een prooi van klaeuw en muil'  ( 29) Zijn dan dees zalige gewesten Voor u, mijn Vriend, vervuld met pesten? o Neen! u wacht een beter lot: Pas zetge uw' voet uit Rottes wallen, Of ziet u elk in de armen vallen, Of elk vereert u als een' God !. Met welke blijde zegezangen Zietge u in de Amftelftad ontvangen! Zij biedt u haer befcherming aen: „ Hier, zegt zij, kunt gij veilig wonen; „ Hier fchat men trouw en eer te hoonen, „ Verraed en moord, voor euveldaên!" - Welk een verrukkende vertooning! Heeft de oude Belg hier weêr zijn woning! Bevinde ikme in Teutates woud! Zijn dit de iloute legerfcharen, De fchrik van Pvomes adelaren, Die thans mijn ftarend oog aenfchouwt!  (3o) Ja, 't zijn de fiere heldentelgen Van die ontzagchelijke Belgen , Wier naem 't heelal nog Cddren doet; Het zijn de Stichtfche Vrijheidzonen, Die aller oogen naer zich troonen: Hunne oogen branden van hunn' moed! Voorbij hun groetende oorlogsdrommen , Op 't roeren van de blijde trommen , ■ Treedtge aen de zij' van Elsevier! Ilij vormde u ziet u zegepralen. Daer komt Gordon u binnenhalen, En biedt u 't goud ten eerlaurier. Hoe klinkt uw naem uit duizend kelen, Daer duizend oogen op u fpelen! In 't midden van het vaendelpaer, Treedtge, als verwinnaer, ftadwaerds henen: 't Gevoel, de vriendfchap doet mij weenen; Wierdtge ooit, mijn ziel, meer vreugds gevvaer!  C 31 ) Vloekt, knarstandt vrij, verachte Slaven, Onwaerdig Schandkroost der Bataven! .Vlijdt u voor 't heerschziek purper neêr! Vliegt vrij, 001 't goud, op 's dwinglands wenken; Deze eer kan geen tiran u fche'nken; De Vrijheidhater kent geene eer. Eerlang zal Zwijndregt triomferen, En uwen wrevlen trots verneéren; Reeds flijgt Regtvaerdigheid ten troon: Door Veiligheid roeptze, op 's Volks bede, Hem weer in zijn geboorteftede; Maer u bereidtze een' wrangen loon. Thans, o mijn Vriend! moogtge adem halen : Zoo derft ons oog de zonneftralen, Wen damp op damp het zwerk bevrucht: , Maer naeuw doet zich de donder hooren, Of licht en luister zijn herboren, Enwe ademen een zuivre lucht!  C 32 ) 0 Gij, die, wsrsch van flaeffche bocijen, Uw vrije zielen voelde ontgloeijen, Toenge aen uw Zwijndregts zijde (treedt, Voor Vrijheid flouc uw leven waègde, En haer, wat magt uw borst belaegde, Met Zwijndregt overwinnen deedc! Zaegt gij, met zijne, uw trouw verachten, Zijn heillot zal uw lot verzachten ; Ilaest deelt gij in zijn zegeprael! o God! daer zoo veel grootheên blinken, Moet Troon, Tiran en Slaef verzinken —— Zinkt flavengoud voor burgerftael! Ja, Zwijndregt! met die trouwe Helden, Die u in 't hoogst gevaer verzelden, Juichtge eens in 't zelfde heilgenot: En, fchoon uw Regter ook mogt' falen, Drie Rcgters doen u zegepralen: 't Geweten 't Nagedacht en God! 1784.  OP- EN AEN _ 'S LANDS HELDEN, Na het zeegevecht van den $dcn Augustus, 1781. dappre Zoutman doet, op hoog bevel, de Vloot, Met Batoos Heldenkroost bemand, het anker ligten; De moed der Braven groeit, bij 't groeijen van den nood: Hoe zwaer weegt op elks ziel 't gewigt der burgerpligten ! Elk golfje, dat de kiel verwijdert van het ftrand, Elk zuchtje van den wind, fehijnt tot hun hart te fpreken: Zie hier het tijdsgewricht, om 't kwijnend Vaderland, En 's Lands gehoonde vlag, op 't Britsch gefpuis, te wreken. De Held (laert op den vloed, en waent een fchüderij Van 't hemeltergend woên van Albion te ontdekken; C  Vy (34)' Hier ziet hjj 't fchenden der verdrukte zeevaerdij; Daer kan de moord van Krul zijn turende aendacht wekken; Uier ziet hij 't Rppvrenrot,, van 't vuigfte hoofd geleid, Door fchreemvcnde overmagt, ons 't weerloos West ontrukken , En, doof voor 't luid geklag der deugd, der mcnschlijkheid, Den moorddolk in de borst van zijne brocdren drukken; Daer ziet hij 't land verwoest, in ftuivend puin verkeerd, Het regt der volken, 7t regt des oorlogs zelfs, vertreden, . En de onderdrukte fchaer, door plonderzucht verheerd, Op 't wreedst ten doel gefield aen fnoode uitfporigheden. Hoe gist zijn bloed, verhit door dit tafreél van wee! Terwijl zijn oog nog gloeit van woede op die Barbaren, Ontdekt het hunne vloot; de lucht weergalmt hoezee, Den fleren vreugdetoon van Neèrlands waterfcharen. 's Lands wakkre Vlootvoogd, voor geene overmagt veftfaegd, Beveelt zijn volk den ftrijd; hij wil den Brit doen blijken,  (35 ) Dat Neerland helden in den vrijen boezem draegti Hij komt — hij ziet — valt aen — en doet den vijand wijken, Den trotfehen vijand, die opnieuw zijn fchand' verfpreii.it, Door 't martlend ontuig, dat zijn fulferfpuwers braken, Een gruweldaed, ten hoon der tecdre menschlijkheid, Waeraen geen Mooren zelfs zich immer fchuldig maken. Naeuw keert 's Lands Heldenfloet in 't juichend Vaderland, Of Neêrlands dankbaerheid zien We elks verdienden loonen; Zij iiert der dappren kruin, aen Leeuwendael verpand, Nog nat van heldenzweet, met gouden devenkrooiien. Ziedaer, mijn Landgenoot, wat volk uw landaert teelt! Zledaer, hoe de edle moed beloond wordt in decs drekeri! Wat fpoordag voor een hart, dat ware grootheid fireelt! Bataven! toont uw' aert; helpt Neêrlands glorie wreken! Ontwaekt, vliegt zeewaerds aen; rukt klingen uit de fcheé; Valt aen — doot toe — verwint — jaegt Englands magt uit zee! C 2  O P ZOUTMAN. „ Zijn Batoos Helden van den vrijen vloed geweken? „ Zou 't Land verloren gaen , door 't roesten van hun flael? „ Neen: God zal, door mijn' arm, gefchonden Vrijheid wreken." Sprak de edle Zoutman, 's Lands kloekmoedige AdmiraeJ, Toen zich de Brit vermat, den Staet naer 't hart te {leken. Hij zeilt — valt aen — verwint — en keert in zegeprael.  BIJ DE BEELDTENIS van den GESNEUVELDEN ZEEHELD B E N T I N C K. De Nederlandfche Maegd zag dezen Batavier, In 't itrijden voor hare eer, de Britfche magt weêrftreven,. En, in de fchaduw van haer vrije zeebanier, Gereed, op 't gloriebed, den jongden fnik te geven, Toen zij den lauwer aen dien Oorlogsmartlaer bood, En fprak: „ ziedaer uw' loon, voor 't bloed, om mij vergoten: „ Mijn fchande en Englands trots vergaen door uwen dood; „ Uw roem zal leven tot bij Batoos lactfte loten! „ o Bentinck! zietge uw' nacht en gloriedag vere'énd, „ Dit fchenkt u een triomf, die de aerde nooit verleent. Gij rijst.... de Doggersbank ontzinkt u met haer Helden! Gij landt.... de hemel juicht... daer zietge uw deugd vergelden. C 3  WASHINGTON. Zou ik Vrijheid toonen fchenken, En r,cn Washington niet denken! 't Hart, dat voor de Vrijheid pleit, Klopt nooit voor ondankbaerheid. Neen, o Held! mijn vrije zangen Zijn gewijd aen 's Lands belangen; En ik vind in Bostons Eer Neêrlands oude Helden weer.  C 39 ) Maer, hoe 'k tuur op lauwerbladen, 'k Zing niet, van uwe oorlogsdaden, 'k Zing niet, hoege Amerika Redde uit Englands ongenaê: Hoege, aen 't hoofd der vrije vanen, Burgers vormde uit onderdanen, En het juk van 't Britfehe rijk Afwierpt en vertrapte in 't flijk. Neen; hoe hoog die deugd moog' wezen, Gij verdient veel meer geprezen: Met uw roemrijk krijgsgeweer Legt gij alle hoogheid neêr: Daer, fchoon, zelfs door 's vijands tongen, Uwe glorie wordt gezongen , 'Gij geen' loon, hoe hoog, begeert,; Maer naer uwe hoeve keert. c 4  C 4° ) Schaemte verwt uw Iandaerts kaken, Doet hem Arnaldi ondaed blaken; Maer hij voelt een' blos van vreugd, Denkt hij aen uw trouw en deugd. Enkel greept gij 't zwaerd in handen, Tegen woeste dwingelanden; Enkel tot des volks geluk Was uw proef een meesterfluk. Washington doelde op geen grootheid; Valfche deugd vermomde fnoodheid Heeft hem niet in 't veld gebragt, Ter vergrooting van zijn magt. Neen, opregte Vrijheidminnaer, Nooit wierdtge Albions Verwinnaer, Opdat u 's volks dankbre trouw Op den zetel plaetfen zou !  C 4? ) Opdatge uw nakomelingen In het hoog gezag zoudt dringen, Eu, fchoon van uw deugd ontaert, Dit hunne erfnis wierd' verklaerd. Uw doorzigtig oog doorgrondde, Welk een' ramp dit baren konde; Hoe dees dwaze dankbaerheid Volken flavernij bereidt. 't Ileerschziek nakroost, niet indachtig, Welk een gunst het wierd deelachtig, Eijt den Burgrcn , 't dwingen moè , Trotsch zijns vaders deugden toe. Dit voorzaegtge, en in uwe ooren Doet zich flechts de volksftem hooren: Al uw wenfchen zijn voldaen; Dit zijn uwe lauwerblaên! c s  ( 42 ) Door geen zucht nacr rang gedreven, Wiltge alleen als Burger leven; Daer gij, vrij van 't ftaetsbewind, In de rust belooning vindt. In uw nederige woning Zijt gij grooter dan een koning; Daer u elk als Burger roerat, Wierdtge als koning ligt gedoemd. Driemacl zalig zijtge, o Landen! Steltge uw zwaerd in zulke handen! Eeuwig ftaet uw vrijheid pal Welk een voorbeeld voor 't heelal! Waer de dertien vrije Staten Ooit hun donders hooren laten, Wedergalm, uit elk kanon, De edle deugd van Washington.  II E T VADERLANDSCHE GEZELSCHAP, Verdrukte Vriendenftoet! Land- Stad- en Lorgenooten! Getrouwe Burgers van een eeuwigvrij gewest! Door 't opgeruid gemeen tot klagt op klagt geprest, En meenigwerf voor't hoofd voor 't eerlijk hoofd, geftooten! Gij ziet uw heilig regt uw vrijheid u ontrukt; Terwijl u de ijzren voet der overheerfching drukt —Gij zwijgt — maer taei geduld moet fchampren hoon verdragen — In 1t eind' wordt door u 't zwaerd manmoedig opgevat Dan dit, naest God, uw ftcun, wordt uit uw hand geflagen ; En fmaed vergeldt uw zorg, tot heil van Land cn Stad.  (44) o Onverdraeglijk lot voor vrijgeboren zielen! Geen wonder, dat ons hare van edle gramfchap blaek', En liever 't ftreelend zoet der zachte rust verzaek', Dan, met het aedlijk graeuw, voor hooffche gunst te knielen, Ja, liever 't fnoodst geweld vol moeds ten doel wil ftaen, Dan buiten- 't vrijheidfpoor eene enkle fchreê te gaen! Zoo zuiver is het doel, dat ons 's Lands trouwe Vadrcn, (Schoon bitfche eenzijdigheid dien flap vermetel fchat) Met onze fmeekgebeên, in diep ontzag, deed nadren, Om bijftand, troost en hulp , tot heil van Land en Stad. Ja, nu de item van 't volk zich heinde en veer laet hooren, En klaegt om 't misbruik van een wetteloos geza1;, Door flaven onderfteund , vergroot, van dag tot dag, Daer't, Een ten dienst, den val van allen heeft gezworen; Daer, op die ftem, de bloem — de keur der burgerij Alöm zich vestigt tot een vrije maetfehappij, Om, met vereende kragt, het dwanggezag te breken, Dat meer dan al te lang haer voorregt front vertrad, Daer voegt het ons vooral een maetfehappij te kweeken, Eén hart, één ziel te zijn , tot heil van Land en Stad.  ( 45 ) Gewis,.'t is onze pligt, als onderdrukte Belgen; 't Voegt ons, als Burgers van 't gefolterd Rotterdam. ja, zoo de koelheid ons den ijvergloed benam, Ligt zagen wij, met ons, dit vrij gewest verdelgen! Welaen, vercénenwe ons, komt, biënwe elkaêr de hand, En zweerenwe onze hulp aen 't lieve Vaderland! .... Maer neen, o zalig heil! reeds is die baud gefloten , (Beminlijke Eendragt, dat hij fteeds uw1 invloed hadd'!) Reeds groeten wij elkaêr, als Broeders Deelgenooten; Reeds werken wij verdend, tot heil van Land en Stad! Geluk! driewerf geluk ! hoe edel, hoe verheven Is, Vrienden, de aendrift niet, die ons te famen bragt! Ik voel heur waerde thans! Gij voeltze in al haer kragt: Zij doet de vrijheidliefde in onzen boezem leven ! Wat fehoonen avondftond belooft dees dageraed; Daer ons een kalmte na den ftorm te wachten flaet! o! 'k Durf mij zelf' iets grootsch van dezen kring voorfpellen; Al is hij heden kleen, op weinig klisters prat, Zelfs hierin is de grond van zijnen duur te Hellen; Hij biedt een rijke bron, tot heil van Land en Stad.  ( 46 ) 'kZie, dunkt mij, brave, maer verdrukte, Bürgerichareii, ]u fpijt van hem, die nog den Haf der heerscbzucht voert. En 't flcedlijk monfter, dat dier edlen val beloert, Op onze poogingen , als op haer redding, itaren. En, zoo wij flagen in het breken van dien flaf, Zal 't dankbre nakroost ons nog zeegnen in het graf; Dan, dan, en wat ftreelt meer het wikkende geweten? Smackt onze ziel den troost, waeröinze aenhoudend bad, Datwc ons ontrukten aen der (laven juk en keeten; Daervve alles offerden , tot heil van Land en Stad. 1 Zie daer den rijken loon voor 't nut, maer moeilijk poogen! Nooit wordt hij zonder zorg en wakkerheid verdiend: 't Gefchokte Vaderland eischt een' ftandvastig' vriend , Wien nimmer moed ontbreke; al wankel' zijn vermogen, Die even zoo gerust geweld en dood braveer', Als hij 't vertrapte volk het regt de vrijheid leer', Dien gunst noch dreigen ooit van zijnen pligt kan trekken, Die vrij denke, en vrij fpreek', maer niemands eer bekladd'; Die vrede en cendragt minn', maer koom'de nood hem wekken , Zijn laetlïe blocddrup waegt, tot heil van Lar.d en S/ad.  C 47 ) Mijn Broeders, 'k zie uw oog van edele aendrift brandei! Geen wonder; 't vrijheidvuur ontgloeit uw vrije ziel! Gij toont dat u dees fchets uw eigen beeld geviel, En kent de teugels voor vervloekte dwingelanden! Ja, dolle muiterij! zoo gij wcêr't hoofd verheft, Vrees dan voor onze hand, die wis uw' fchedel treft; Dees ftille vriendenkring, gefehikt de pen te voeren , Grijpt dan naer 't krijgsgeweer' dat, met uw bloed befpat, Den dwang, uw' halsvriend, hoe vermetel, zal ontroeren, Ja, hem vermorfelen, tot heil van Land en Stad! Maer, Vrienden , fluiten wij die bloedige tooneelen, Schoon, onzes ondanks, ons tot heilzaem nut bereid; Zij zijn een gruwel in het oog der menschlijkheid o! Mogten, zonder haer, ons rust en eendragt ftreelen! Mijn ziel gevoelt die hoop, biên wij de trouwe hand Aen elke maetfehappij, als de onze, in 't Vaderland; Indien zij zich met ons, tot 's Lands behoud , veré'énen , Ligt dat een erTner weg ons leid' naer 't wcnschlijk pad -— Wij kunnen moeten zelfs hiertoe de handen Ieenen; Dan waerlijk ftrekt ons doel tot heil van Land en Stad.  (48) o Gij, Doorgrouder van liet hart der ftervelingen! Alwetend God, die van ons doen de opregtheid ziet \ Onfeilbaer Regter van het onbeperktst gebied J En buiten wien geen magt den vrijen inensch kan dwingen! Gij die zelfs op één flond met uw geduchte vuist, Vertrapte deugd verheft, en kroon en troon vergruist! Der Belgen Redder*, in de banglte tijdsgewrichten! o! Toon ons heden datge uw keurvolk niet vergat! Uw wijsheid moete altoos dees Broederfchap verlichten! Uw zegen fterk' haer kragt, tot heil van Landen Stad! ^ Mijn Vriendenkring!.... wat glans! Gods zegen daelt beneden! De Vrijheid gaet hem voor men heet haer wellekoml Dit koor zij haer gewijd het blijv' haer heiligdom! 't Word' nimmer door den flaef of dwingeland betreden ! Dat nooit een aterling ons hart tot vrees verpligt'; De nachtuil fchuwt altoos het glansrijk zonnelicht. Kom, dat de vriendfchap ons flandvastig hier verblijde! Dat elk, bij 't drinken van dees'kelk vol druivennat, Der Maetfehappij zijn trouw en vrijheidliefde wijde! Lang bloeize, ondanks 'tverraed, tot heil van Land en Stad! DECEMBER, 1784.  AEN DE GROOTE VROEDSCHAP DER STAD L E IJ D E N. Groot Aclubre Stoet van Leijdens Vadren, Gun, dat een Belg, uit Rottes vest, Door moord en muiterij verpest, Uw heilig kapitool moog' nadren! Geen voet, dien 'k op uw' drempel zet, Is met dat gruwlijk gif befmet; D  C 50 ) ïk vloek de muiters en hun vrinden 3 Ik fehat de Braven hemelhoog, En treed u nering ouder 't oog, Om eens een vrije lucht te vinden! « 't Is Vrijheid zelf, die 't mij gebied:. Hoe zegen ik uw wijsheid niet! Uw moed zweeft reeds op duizend tongen! Waer muitzucht uw vermogen tart', Grijpt gij dat monfler in het hart; En 't is de keel reeds toegewrongen. Geen vrees voor 't opgeruid gemeen Doet u des Iafaerts paên betreen, Noch naer 't verderf der Braven dingen. Nooit zoekt gij 't heil der Maetfehappij, Door 't beste deel der Burgerij De wapens uit de hand te wringen.  C SO o Neen! gij zelfs gord: haer die aen: Dat heet naer veiligheid te fiaen! Dat heet de boosheid intetoomen! Bij u regeert Regtvaerdigheid; Der misdaed wordt 'er flraf bereid: Uw Burger heeft geen' moord te fchroomer,! Het zwaerd, door God uw vuist betrouwd, Is heiliger bij u dan goud, Of ijdle gunst van hooffche flaven. Niets wischt uit uwe ziel den eed, Dienge eens voor 't oog der Almagt deedt, Yan 's Volks gewijd belang te ftaven! Hij-, die zijn' duren pligt betracht, Ziet nimmer zich door u veracht, Maer al uw gunst voor zich ontfloten; . Hij, die zijn' hoogen rang verzaekt, D 2  C 5* ) Geen' moedwil fluit maer gaende maekr, Wordt door u uit zijn' post geftooten. Uw Raedhuis is een heiligdom; Daer zit de Vrijheid in uw' drom; Gij knielt eerbiedig voor haer wetten: Daer wordt de dwang door u gevloekt. Terwijlge alom naer middlen zoekt, Om hem den drakenkop te pletten. Ja , Vaders, uw vergaderzael Weergalmt vaek van orakeltael, Voor Vrijheid, Vaderland en Rcgten! Het gansch Bataefsch Gemeenebest Heeft op dees plaets het oog gevest; Gij leert het burgertwist beflechten. Uw Burger mint u bidt u aen; Uw wijsheid effent all' zijn psén;  ( 53 ) Hij ziet in u zijn van der werven: Zijn veiligheid is al uw lust; Gij zijt de Waerborg van zijn rust: Nooit zultge ook zijn befcherming derven! Terwijl één blik van uw gelaet De boosheid met verfchrikking flaet, Als hadd' de blikfem haer getroffen! Zoo doet eene eerlijke Overheid, Door mannenmoed en wijs beleid, Den moedwil fiddrend ncderploffen! Wat offers ge u ziet toegebragt, 't Ontbreekt het dankbaerst harte aen kragr, öin uw verdienden groot te maken: Maer voor Jehovacs gouden troon Zult gij, volop, den rijken loon Van ware Burgervadren fmaken! D 3  ( 54 ) Geniet intusfchen , hier beneén , De volfle maet der ztligheén , Die u uw roemrijk ampt kan fchenkeni Ziet alle uw poogingen bekroond: God, die de braefheid mint en loont; Zal u met zijnen zegen drenken ! o Lei; Jen .^zietge, in 't ware licht, " Watge aen uw Vaders zijt verpligt? Erken 't beftrooi hunn' weg met rozen,' Hun roem is de uwe en uit uw' muui Befehamen zij uw' nagebuur. . . Mijn Vaderftad hoe moet gij blozen! — juir, 1784.  W ELKOMSTGROET, AEN DE EDELE MOGENDE HEEREN,GECOMMITTEERDEN VAN HUN ED. GR. MOG. TE ROTTERDAM. Welkom, welkom, in dees muren , Hollands edle en wijze Stoet! Gun dat u mijn lied begroet', Wakkre Vrijhcidpalinuren! 't Rolt op vaderlandfchen toon ; Wien die immer moog' mishagen, Wien hij treffe als donderdagen, In uwe ooren klinkt hij fchoon! D 4  ( 56) Bloemen groeijen voor uw treden, Op het adJrig doornenpad; Woeste vreugd ontvlugt de ftad; Veiligheid geleidt uw fehreden; Muitzucht, door uw komst gefnuikt, Voelt haer borst van wraekvuur branden ; Maer de dolk ontglipt haer handen, Daerze in 't hol der boosheid duikt, 't Schuldbefcf moet voor u beven; 't Lage en loosvermomd vcrraed, Schoon 't u wrokkend hoonc en haet1, Durft zijn drift geen' teugel geven: De achtbaerheid van uw gezigt, De eerbied, die uw rang kan wekken , Uwe magt, om 't kwaed te ontdekken, Treft het als een blikfemfchicht!  ( 57 ) 't Beste deel der burgerfcharen, Lang vertrapt veracht gefard, Mag den nevel van.zijn fmart Door uw' luister op zien klaren. Stille vrede en zachte rust, Die het met u ziet verfchijnen, Doen zijn zorg en vrees verdwijnen; 't Is van uwe trouw bewust. Edel Vijftal ! 's Braven oogen Zijn op u, als Goón, gevest, 't Vinden 't weren van 's Lands pest Wacht elk van uw ijvrig poogen. Billijk fchonk Regtvaerdigheid, Met der burgren ramp bewogen, U haer aenzien en vermogen Schoon ftaet u haer majesteit! D 5  C 58 ) *k Zie een zee van ongenoegen , Moeilijkheid en tegenftand Op 11 woén, van allen kant, 0;n aen 't ftmir u aftezwoegen; Maer, Iandtge eenmael aen de reê, Redtge ons heil uit ftorm en ftroomen, Hoe zietge u verwellekomeu , Met een vaderlandsch hoezee! Laet u dus door niets verbazen Zelfs, al dreigde een dwangörkaen Uwe kiel vanéén te flaen ! Laten wind en golven razen; Zij, voor wiege u, op 's Lands vloed, Aen 't verlaten roer durft wagen, Hoeden u voor onweersvlagen; Daer hun zorg uw zorg vergoedt.  ( 59 ) Gunt, o Vaders! datwe u ftneeken, Zoo ons fmeeken noodig zij; Redt ons uit de flavernij; Zoekt' wie 't muitvuur durfde ontfteken : o ! Verfchoont geen' rang , boe hoog; Spaert geen koor- of purperkleeden; Rukt de vacht van wolvenlcdcn, Die het dom gemeen bedroog. Eeuwig fmaekte uw ziel een blijheid, Zoo 't gefolterd Rotterdam, Door uw zorg, zijn' bloei hernam', Troonde gij 'er weer de Vrijheid! Eeuwig zou die Hemelmaegd Aen uw hart een' wellust fchenken, Dien geen dwingland uit kan denken , ■ Voor den flaef, die burgers plaegt.  ( 6o ) Ja, doet Gij haer zegevieren, Dan zal uwe beeldtenis Met meer reden nis bij nis Van haer' tempelmuur verderen, . Dan het beeld van hun, wier tael Vaek het heil des Volks belaegde, ' 't Beeld der Vrijheid zelfs verjaegde, Neêrlands achtbre datenzael. Ja , met ftheller zegezangen Zwaeijenwe u dan, blij te moê, Wen gij keert, onze offers toe, Dan uaermeêwe u thans ontvangen: Dan zal 's Burgers dankbre toon U, waerge immer gaet, bejeegueu, En gansch Nederland u zecguen —, Zelfs nog voor Jehovaes troon ! SEPTEMBER , I784.  AEN HET W A P E N G E N O O T S C H A P VAN SCHOONHOVEN. Verheven Burgers van 'c gefolterd Nederland, Die, fchuw van kroon en troon, bij 't rinklen van deboeijen, De forféhe wapens greept in uw geduchte hand, Om dwang en flavernij voor eeuwig uitteroeijen! Gij weet, gij voelt, o Stoet! wat gij, gewapend, zijc; Gij weet, dat zonder u de Vrijheid niet kan leven; Gij kent het vloekgedrocht, dat haer geluk benijdt, En wensebt haer proef op proef van ware trouw te geven! Weliien! volvoer die zucht - 't is thans, zoo ooit, de flond, Dat «W en haer belang zich vast aenécn verbinden;  ( 62 ) Oedwnng,'tverraed,delistj >c zoekt alles vond bij V0„d, Om u te ontwapenen — de Vrijheid te ver/linden. Vest, vest uwe oogen op uw vlottende banier; Laet dit gezigt uw borst in heldenvuur ontbranden: Zie hier de Vrijheid van den vrijen Batavier, * ** k geboeid Geweid— de flraf der dwingehnd^ De harde en zekre Rots, waerop de Vrijheid leunt, Lcereu,tot haer behoud, een vaste rotsftecn wezen, De IFapenfehild der ftad, door dezen onderfteund, Voor Stad en Vaderland den nood noch 't fterflot vreezen. Wees ook, op 't wenkea ^ de ^ ^ ^ ^ En '« onbefuisd Geweld, ondanks zijn heesch gefchreeuw, De fcherpe tanden in 't gekromde lijf 2iet haken. Gebruik hiertoe met vrucht het BurgerkrijgsScweer; Maer —. c.isch< de no0[| ^ u „.j^^  ( 63 ) Dan blikfem' V grof Met ad uw tegenftrevers fiëéM Herfchep dus Burgers in geöeffende Oorlogsknapen. De Vrijheid, die de grijns der veinzerij vertreedt, 1 Wil met haer krijgsfieraên geen' aterling bedekken. Blijf haer altoos getrouw - zweer - en volbreng uw' eed: (*) 'k Wil haer befehermer zijn-jk zal haer ten lijfwacht {trekken! Kom, aerfel langer niet wat zij' gij kiezen moet, Om, voor de Vrijheid, op 't Geweld te triumféren, Of, nevens dit Geweld, te dingen naer heur bloed, En u dan, tot uw ftraf, als flaef te zien verneêren. Maer neen, reeds deedtge een keus, die uwer waerdig was; Reeds heeft uw moed de kragt der Dwinglandij gebroken, Der Muitzucht, haer vriendin, in 't midden van haer ras, De fcherpe bajounet in 't eerloos hart gedoken. (*) llle mibi custos, Me fatclhs erit. Zijnde de fpreuk, welke op het vaendcl, op een lint, om dc fpeer der Vrijheid geflingerd, gefchreven ftact.  C 64 ) AV.euw vliegt gij onvertfaegd, waer zich de Dwang bevindt, Naeuw toont gij hem de tromp der zwangere geweeren, Of 't oproerrot verfïuift, * -t luchtzwerk voor den wind, En moet, met fchande en fpijt, in zijne holen keercn. Hoe fchoon past op uw kruin het burgerèïkengroen! Hoe fchoon klinkt in uw oor 'tgejuich van vrouwen kindren! Maer 't waer beféf, dat gij uw pligten mogt voldoen, Blinkt met veel fchooner glans, en moet dit fchoon vermindrcn. o! Blijf dus God - den Staet - der Vrijheid fieeds getrouw; Vereen u moedig met de Wapenmaetfchappijen, Die fiere zuilen van ons wagglend ftaetsgebouw: Zoo zienwe eens pael gefield aen bnrgerdwinglandijen; Zoo prael' de Vrijheid eens op haren bloemen troon; Zoo kan geen fterfling u de onfterflijkheid cntrooven; Zoo voer' God zelf u eens, mvc edle deugd ten loon, Schoonhoven! muren uit, in eindloos fchooner hoven!  d e PENSIONARIS d e GIJSELAAR I N ROTTERDAM. Mijn turende oogen, ziet gij we! ? Ei, wiit met dubbele aendacht turen, Wat voert een Godheid in de hel? De Gijselaar. in Rottes muren? Komt gij, o Neêrlands Lust en Eer, Om ook der duivlen prooi te ftrekken, Of om , als een weldadig Heer, Ons uit hunn' woesten klaeuw te trekken. E  (66) Gewis, gij wacgt u in den nood, Om ons befcherming aencebicden ; Zoo vreest een krijgsman ftael noch lood, Wen 't vrijheidvuur zijn bloed doe zieden. Nu voelt, bij 't heil van 't algemeen, Mijn ziel haer eigen heil vermeêrcn; Zij ziet, daer al haer hoop verdween, In eens voldaen aen haer begeren. De Redders van het Staetsgevaer, VVaerop de Vrijheid mogt vertrouwen, Capellen en de Gijselaar, Verlangde ik voor mijn' dood te aenfehouweu. Capellen is, uit ons gezigt, Naer God in 't eeuwig licht gevlogen Hem ziet mijn zició'og in dat licht . U hier beneên mijn fterflijke oogen.  Vol eerbieds en erkentenis, Gevoel ik, Keur der Vrijheidzonen, Wat u mijn hart verfchuldigd is Vergun mij 't aen uw knien te toonen. . . Maer neen die iaegheid doemde gij Gij zoudtme 'er zeker om vervloeken; Dit ware in 't merk der flavernij Een hulde voor de Vrijheid zoeken! Welaen, dat dan mijn ftaemrend lied, Ter eer van Dordrechts Eer gezongen, Aen u mijn hartgevoelens bied'! o ! Dat het de Ënglen zelfs vervongen! juli, 1784. E 2  AEN DE STUDERENDE JONGELINGSCHAP T E L E Y D E N. Gun, Koor van Pallas Lievelingen, Dat mijne hand dit kransje vlecht', En op uw blonde lokken hecht'! Dat ik ter uwer eer moog' zingen! U, Luister van 't Bataefïche Atheen, En Sierfels van uw tijdgenooten Zienwe, als rcgtfchapen Batoos loten, 't Geweld ftout onder de oogen treên.  (*9 ) ïlet Oproer durft de kruin verheffen, En dreigt het Burgervvapenkoor; Straks kiest gij 't krijgs- voor 't Ietterfpoor, En durft de kruin van 't Oproer treffen. Het ziet u, krimpt van angst en vrees, En voelt zich zelf den moed ontzinken, Daer uwe ontbloote klingen blinken; Het zinkt zelfs rasfcher dan het rees. Zoo zien we, in heete zomerdagen, De lucht, van wolken overdekt, Die 't broeijende onweer famentrekt, Straks door den wind weêr helder vagen. Wat grootsch gezigt! Wat ftout beflaen, Dat de Eer van Neêrlands jongelingen, Als burgten 't Wapenfehool omringen, Om zijn begrimmers afteflaen! E 3  (70) Verwaende Vreemdling, wil vrij nadren! Bloos, om uw' fchimptoon op den Belg, Of toon ons dat bij u de telg Nog grootfcher trede in 't fpoor der vadrenJ Wat heil voor Kerk en Vaderland Is, fiere Jeugd, van u te wachten! Wie Regt en Vrijheid durv' verkragten, Beev' voor uw' mond, uw pen en hand. Zultge eens Gods woord den Volke leeren, Hoe prent gij 't dan, naest Godsdienstmin, Een zucht voor Land en Vrijheid in! Hoe leert gij 't moed en trouw waerdéren! Wijdtge u het het regt 's Volks waer belang Zal dan in u een Voorfpraek vinden: Belofte of vrees zal u nooit binden; Uw tael wreekt de onfchuld op den dwang.  (7i ) Hoe veilig worden zulke handen Der burgren welzijn, 's Lands behoud, De zorg voor 't heilig regt betrouwd! God! redd' door hen die dierbre panden! 1784. E 4  DE G R A E F d e MAILLEBOIS, Ge ontwijkt dan Frankrijk, grijze Held, Om Ncêrland bijteftaen, En, prest ons Josef in het veld, Hem moedig afteflaen. Zoo niet der Vadren wijs beleid Zijn wreede benden keer', Weliien! dat dan uw dapperheid Zijn' woesten trots verneêri Keertge eens laet hier een glorie na; Roem 't Land , waervoor gij (treedt, Gelijk in 't vrije Amerika Faijette beide deed!  AEN BE OPROERIGE LANDLIEDEN. Wie, die Slavernij en Vrijheid voor zijn oog verfchijnen ziet, Schrikt niet voor de Slavernije, en aenbidt de Vrijheid niet? Gij, beklagelijke Landliên, door verraders opgeruid, Staet wat vrij is naer het leven, daerge u zelfs in keetnen fluit. Klinkt de tael van hooffche flaven zoo verleidlijk in uw oor? Dringt zij flerker tot uw zielen dan der Vadren roepftem door? E 5  C 74 ) Zijt gij Belgen? en het wapen, 't wapenoeffnen fchriktu af! En gij vreest het meer dan 't muiten! meer zelfs dan der muitren draf! Straf, waervoor Regent noch Ridder, ja, geen Prins u kan behoên, Schoon bedrog en trouweloosheid ■ u 't ligtvaerdig hopen doen. Uwe Vaders biên u wapens, om den plondraer afteflaen : Gij durft, als ontacrte kinders, minne liefde en zorg weérflaen. o! Zij zijn goedhartig, teeder, liefdrijk, als de Godheid is; Maer hun wraek treft ook het misdrijf, als de wraek van God, gewis. Wee u dus, zoo fchand', zoo armoé op uw' akker word' gebragt, Zoo gij tot een' vloek moet (hekken aen uw vrienden en gedacht,  C 7S ) Zoo door fchuld uw fnoode boezem hijg' door wroeging fplijten zal, Enge uw oog niet op durft heffen naer den Regter van 't heelal! Dwazen, fiddert, blijft gij weigrig in uw zelfverdediging, Zelfs, zoo u geen wroeging knaegde, • fchoon uw fchuld genade ontving! De eigen vijand, wienge uw hand biedt, door uw ftoute razernij, Zal 's Lands Vaders op uw wreken, van uw wrevle muiterij. Midden in het land gedrongen, zonder kloeken tegenftand, Offren zijn barbaerfche benden alles aen den roof en brand. Plonderzieke, geile monfters, als Pandour, Kroaet, Uhlaen, Zullen ongeftoord de handen aen uw erf en goedren flaen.  C 76 ) Onder 't rooven en vernielen, magteloos om weer te biën, Zultge u jammerlijk mishandlen, vrouw en dochter fchenden zien; Van hun vuile drift verzadigd, dol van euvlen overmoed, Trappenze op 't verkragte ligchaem, badenze in 't ontëerde bloed, Sprengen 't fmaedlijk u in 't aenzigt; en hun roodgeverfde kling, Smoort het krijten om de moeder van den teedren zuigeling. Latenze u 't erbarmlijk leven, blijft uw hand van keetncn vrij, Dan is uw erbarmlijk leven de allerwreedfle flavernijj Vuisten, van uw bloed bepurperd, dwingen 't moordflael in uw hand, Om hun woest geweld te dienen, tot verderf van 't Vaderland,  C 77 ) Voelt gij, voelt gij de ijslijkheden, die uw blindheid u bereik? o! Voorkoomt de vloekgevolgen van uwe ongehoorzaemheid; Keert te rug , of 't is te fpade; valt uwe Overheid te voet; Smeekt haer, fmeekt haer om vergeving; wischt uw lafheid uit door moed; Grijpt den aengeboden fnaphaen; gordt den fabel aen uw zij'; Wordt, in ftede van een fchandvlek, een fieraed der Maetfehappij. Nadren dan barbaerfche plondraers, biedt hun moedig tegenweer; Jaegt hen van uw erf en woning; vecht u vrij, of fterft met eer!  AEN HET SCHIEDAMSCHE VRIJCORPS; Bij deszelfs afvuring, in 1784. Hoe voeltge, o Helden! in dit uur, Uw vaderlandfche harten gloeijen ! Het mijne, fchoon mijn Stad die aendrift durft verfoeijen, Mij 't wapentuig ontrukt, brandt van hetzelfde vuur, Daer 't krimpt en beeft, op 't zien van boeijen, Alleen door God gefchikt voor pesten der natuur! Ja, Belgen! 't roeren van uw trommen, Uw fikfche handling van 't geweer,  C 79 ) Moet zelfs den norfchen Dwang verdommen, En ploft den troon der Heerschzucht neêr. Nog dacht zij, door hare Aterlingen, U 't wrokkend ftacl in 't hart te wringen, Haer jukken op uw' nek te laén; Maer gij,o die eeuwig trouw aen Vrijheid hebt gezworen, Gij gordt Bataeffche wapens aen; Gij blikfemt in haer oog gij dondert in hare ooren; En Zij, die boeijen fmeedt, ziet zich in boeijen flaen! Nooit zal zij tot haer grootheid keeren, Zoo gij de wapens blijft hantéren; Dees zijn de teugels van haer magt: Doet gij, als in deze oogenblikken, Haer voor uw forfche vuisten fchrikken; Blijft gij der Vrijheid tot een V/acht, Blijft gij voor hare regten waken,  C 80) Dan ziet zij haer triümf volmaken; En zelfs het laetfle Nagedacht Zal, dankbaer voor uw deugd, haer zoete vruchten fmaken! Blijft bij die fiere deugd, o Zuilen van uw Land! Denkt dat gij Burgers zijc van onbedwongen dreken! Uw trouw uw moed blijve onbezweken: Niets dan de dood rukke u de wapens uit de hand!  D t V R IJ H E I D DER D RUKPERS; LIERZANG. o Liberté! noble pajjïon des grandes a;nes! Malaeureux celui qui ne gouta jamais tes plaijtrs inexpt imables! Trots fois heurtux. celui, dont tu a ceint la tète de Thonnorable couronne de Ciloyen! Caton, ou Entret: sur la LiBERTé. Laet af, verachtlijk Monfterrlier Sla in geen heiligdom .uw tanden De vrijgeboren Batavier jTeeft u ter (Iraffing duizend handen. Dat purpren kleed, door u ontèerd, Kan voor zijn wraek u niet bedekken Die grijns kan tot geen nut u (trekken; Hij heeft uw listen reeds geleerd. Onzalige! vetiaet dees (treken, Of God zal, op uw' kop, der Belgen regten wreken. F  (82) Eerst naemt gij 't woest geweld te baet, Orn vrije wezens te onderdrukken 't Mislukt ■ nu poogt gij door vernsed 't Volk zijn Palladium te ontrukken. In fchijn van zijn gewijd belang, Zijn zekerheid zijn rust te (laven, • Verordent gij het fhood tot (laven Ziedaer uw oogmerk helfche Dwang! Eneltge eens de Drukpers in uw peezen, Weldra zal 't lot des Turks bij 't onze zalig wezen. Zwijg, Huichlaer, zwijg vervloekte taelj „ Der vrije Drukpers perk te zetten, „ Is 't laffe heelden 't woest gefmael — „ Het lastren van de deugd beletten. „ 't Is zorgen voor de veiligheid, „ Zoo vaek belaegd door lasterpennen." Hoe zijn dan hem, die zich ziet fchennen, De Vierfchaer en het regt ontzeid? Is das alleen het kwaed te fnuiken, Ontzegde:} flerfltog 't fiael de booswicht kan 'tmisbruiken.  C 83 ) Neen, Snoode, om uw verraderij, In 'r heifche duister te bedrijven, En dus 't gezag der dwinglandij, Met meerder fterker kragt, te ftijven, Uit vrees van, lekt uw boosheid uit, 's Volks haet zijn' vloek op u te laden, Durft gij 's Volks waer belang verraden; Schikt gij Gods gift u zelf' ten buit Is in uw daden niets te laken, Waeroin mag die de Pers aen elk niet kenbaer maken? Gij Duisterling, ontvlugt het licht; 't Zou u voor ijder naekt vertoonen De braefheid, de eer, noch deugd, noch pligt Kan u van (linkfche paden trooncn: Verkrijgt gij flechts 't begeerde goed, Al waer' het in de hel te halen, Gij zoudt er ijlings nederdalen. Geen gruwlen vreestge, ontmenscht Gebroed, Zoo gijze in 't heimlijk kunt verrichten! Zie nu die fcheemring voir den glans der waerheid zwichten* F 2  C 84 ) Zijtge in uw huicblarij geflaegd, Moogc gij de Drukpers wetten geven, Wordt niets dan 't geen uw' wil behaegr, Voor 't weetziek Algemeen , gefchreven , Zijn zij, die zich, het Volk ten nut, Op 't hooge kusfen zien gezeten, Gerust dat nooit dat Volk zal weten, Wie Vrijheid wie de Heerschzucht flut, Ra.cch zullenze, als in vroeger tijden, 't Belang der Burgerij aen eigen grootheid wijden. Ja, hang' de Drukpers van u af, Moog' zij niet langer wacrheid leeren, In weinig tijds dreigt hem uw fïraf, Wiens lippen 's Burgers regt verweren. - Rasch zinkt het dan, gelijk voorheen, Gevoelloos in de domheid neder, En ach verhelT' het ooit zich weder, 't Ziet zich veracht verfmaed ■ vertreén. Door Volksverdrukkers Landverraders En deins- gehoonde Deugd in fchiju van Burgervader,;.  C 85) Doe dan doe dan rampzalig Volk! In fmeekgefchrift uw' klaegtoon rijzen —. Het antwoord is de marteldolk 't Heet gunst zietge u ten kerker wijzen; Uw fiere vrienden zijn niet meer; De Doosheid, wier gevloekte vonden Zij moedig, voor uw regt, weêrtTonden, Verdreef hen uit den ftoel der eer. . Vlieg doe haer voor uw wapens bukken Neen, dézen — dezen zelfs — durfde u de Dwang ontrukken. Ziedaer beef voor de fchilderij! Uw welvaert met uw heil verdwijnen, En de armoê en de (lavernij Terltond in hunne plaets verfchijnen. Dan zultge, ellendig Vaderland! Verarmd, verwoest, beroofd van kragten, Van 't gansch heelal u zien verachten, En blozen om uwe eigen fchand. Dan zal het nakroost, op het noemen Van zijner Vadren naem, hun laf gedrag verdoemen. F 3  ( 86 ) Dan heerschtge, o Dwang! Ziedaer het doel, Waernaer gij rusteloos blijft pogen ; Ja, hierom tergtgc, in uw gewoel, Zelfs onbefchaemd het Alvermogen. Of zijtge onkundig, Wangedrocht, Dat God God zelf met eigen handen, Tot heil en troost der Nederlanden, De lieve Vrijheid heeft gewrocht, Dat hem, dh, doof voor hare wetten, Haer re0ten overgeeft zijn biikfem zal verpletten? Gewis, de Godheid zelf, Bataefl Wenkt roept u toe van haren zetel; ., Wcrdtge, o mijn Volk! wordtge immer flaef, Dan tast gij, roekloos en vermetel, „ Uw welvaert en mijn hoogheid aen; „ En 't wordt uw lot, o Stervelingen! „ Zooge u uw regten laet ontwringen, „ De vrije Drukpers af durft fiaen. „ Vliegt, vliegt voor haer eik' dwingland tegen! „ Indien gij haer befchermt, wacht dan, wacht dan mijn'zegen!'  C 87) Hoort gij die ftem, mijn Landgenoot, En zoudt gij niet van aendrift blaken, Om 't heilgoed, dat Gods gunst u bood, De Drukpers, eeuwig vrij te maken? o! Wend uwe oogen achteruit, En ken waerdeer den rijken zegen, Door haer door haer alleen, verkregen, Daer uit de hare uw Vrijheid fpruit: Steeds is de Drukpers, vrij van banden, De fchoor van 't Staetsgebouw der vrije Nederlanden. Zij fchiep dien heldren dageraed, Waerdoor de Vrijheid aen de kimmen Van dezen langvertrapten Staet, Met heldren glans, begint te klimmen. Zij lichte ons voor op alf de paên, Die ons geleiden naer de holen, Waer onze aloude regten fenolen, En wijstze ons met den vinger aen; Zij leerde ons 't wapentuig gebruiken, Öm buitenlands geweld inlandfcfien dwang te fnuiken. F 4  C 88 ) Ja, waer zij vrij het regt geniet', Om ijder te oeffnen in zijn pligten, De hand aen deugd en wijsheid biedt, Om minërvaernen voortelichten, Daer bloeijen kunst en wetenfchap; Daer drukt den Godsdienst juk noch kluister; Daer groeit zijn raagt daer bloeit zijn luister: Dat daer de Dwang ten zetel ftapp', Straks geeft de Drukpers 't Volk een tceken , De Burger wapent zich en 't Monfter Ijgt bezweken. Een eerloos hoofd der maetfehappij, Verbreek' den eed, door hem gezworen, Vertrapp' het regt der Burgerij, En durv' Gods ftem de Volksltem, fmoren, De vrije Drukpers vreest hem niet , Zij doet het Volk, te vol vertrouwen, Den bodem van zijn hart befchouwen, En toont wat onregt elk gefchiedtj De Aristokraet ziet zich verachten, En werwaerds hij zich wendt, ontmoet hij duizend klagten,-  C 89 ) De iehaemte verwt zijn aengezigt; Hij ziet al wat hij heeft misdreven, En keert te rug tot eed en pligt, Om aen de deugd zich weêrtegeven; Nu is de Drukpers zijn Viiendin, En doet hem lof voor afkeer vinden, Met Vrijheidzonen, Burgervrinden, Deelt hij, door haer, in ijders min: Zij kweekt de dankbaerheid voor braven Zij zet hun veerkragt aen fchept dus uw heil Bataven! Wie toont ons hem , die alles tart, Om 't naer verderf des Lands te keeren, Die met den moorddolk op het hart De Burgervrijheid durft verweren , Die in de Raedzael rond verklaert, Dat in deze oorden de Overheden Alleen de plaets des Volks bekleeden En nooit van dit begrip ontaert? 't Is zij, die ons zijn tael doet hooren Zijr; trouw — zijn' moed verhaelt — ons tot zijn hulp wil fporen. F5  ( 9o ) Ja, zij, zij fehenkt der deugd haer' loon, En weet de boosheid aftefchrikken; Maer wil zich naer haer' fcherpen toon Noch zachten raed de Heerschzucht fchikken, Gevoelt de Burgerdwingeland, Door hare «ntmomming elks verachting, Zich niet genoopt tot pligtbetrachting, Dan biedt zij 't zuchtend Volk de hand; Zij leert het, aen 's Lands Vadren klagen; En 't ziet het kapitool van dwanggezag ontfla0 Verzamel vrij uw' fiavenftoet, o Dwang! om mij naer 't hart te Heken, Nooit bluschtge in mij den ijvergloed; 'k Blijf voor 't belang der Drukpers fpreken. Gij voelt de waetheid van mijn pleit; Gij wanhoopt om mij te overtuigen En wilt mij voor 't geweld doen buigen —■ Vergeefsch ■ 'k lach met uw nietigheid 'k Herhael 't zij moge uw' val bewerken, Maer zal dit Land in bloei, in raagt en vrijheid fterkcn, o Belgen! twijffeltge aen mijn rein Of gij van haer dees vrucht kunt plukken, Wendt dan uw oog flcchts om u heen Ziet haer hier vrij daer wreed verdrukken. Aenfchoirwt en vergelijkt uw' flaet Bij dien der flaeffche Veneedjanen Van die rampzalige Onderdanen, Straffchüldig roemen zij hunn' Raed. Ontdektge in hun uw.zachte zeden Uw fiere Vrijheidzucht uw fijne kundigheden?  C 93 ) Rukt, vrije Burgers! rukt dan aen, Wilt met uw' moed bedaerdheid paren, Om 't regt der Drukpers voorteflaen, Haer dierbre Vrijheid te bewaren! Smeekt maer fmeekt met die majesteit, Die een Bataef nooit mag verzaken ■ Dat de Overheid haer wil bewaken; Niets toom'' dan haer losbandigheid. En doet de Dwang uw' eisch verwerpen, Gij moet — het is dan tijd —het vreeslijk wraekzwaerd fcherpen. Ge ontvingt haer van der Vadren moed Nooit kuntge een plek uws erfgronds drukken, Die niet doorweekt is van hun bloed, Geftort, omze aen 't geweld te ontrukken. En tartge om haer geen' dwingeland? Durft gij dat heilig bloed ontëeren? . . . Neen 'k hoor u haer befcherming zweeren; En de Airaagt zelve fterkt uw hand. Rukt aen 'k vlieg aen uw zij, ■ Bataven Mijn fiael zal, als mijn pen, de vrije Drukpers flaven!  GEDACHTEN, BIJ DEN DOOD VAN ZELANDUS. Zelandus, die zoo vaek, in Vaderlandfche zangen, Voor 'r heil van 't Algemeen, zijn beden Godwaerds zond, Zag 't lot der Vrijheid aen een fpinneweeffel hangen, En beefde,op 't veege bed, voor Utrechts veegen ftond; 's Lands hagchelijke kans kon all' zijne aendacht binden: ,, Niet ftrafloos zietge, o Volk! uwe achtbre ftem befpot, „ Schoon, zegt hij, ge in mijn hand noch kunst thans hulp kunt (vinden, „ 'k Blijf u in nood getrouw, en vlieg om hulp naer God." maert, 1786.  AEN DE LEDEN VAN DE ROTTERDAM SC II E BURGERCOMPAGNIEN, Ns. 3 en 4. Nadat dezelven gezamelijk, Battaillonsgewijze, hadden afgevuurd, op den /e» van September, 1785. Ontvangt mijn hulde en dank — 's Volks hulde en dank — Bataven! Uw ijver treft elks ziel behoeft hij aengefpoord? Dit uur mogt gij uw trouw, uw vrijheidliefde ftaven Treedt moedig in dit fpoor het fpoor der Vadren voort! Gij kunt de Heerschzucht hier verdelgen: Het ftrekke u ten verwijt' zoo zij nog langer woed' —■  ( 96 ) Reeds ftaren op uw' arm uw vrijgeboren telgen: Hun heil hangt enkel af van uw' bedaerden moed. Uw Wapen zij de ileun van Vrijheid, Reet en Wetten De ftraf van elk, wieze ooit verkort'; De Tijd moog' hof en troon verpletten, Nooit kan zijn fterke han 1 beletten, Dat op uw' zerk het kroost, erkentlijk, tranen ftort'! Elk moet, als 't beste Deel der Maesflad, u waerdéreU Wat aendrift voor uw deugd 1 — Zweert Vrijheid of den dood!... Neen, zweert, dat Vrijheid op 't Geweld zal triüinféren; En fiaeft dien eed door ftael en lood!  AEN M IJ N E MEDEGECOMMITTEERDEN UIT DE SCHUTTER IJ (*> Burgers, lang vertrapt, beledigd, Kroost der Vrijheid fier in nood, Die voor uwe Stadgenooten hart en hand ten dienfte boodt! Ziet het eind' van al uw poogen, ziet uw moeite en zorg beloond, Na uw God de God der Vrijheid, U zijn gunst en bijftand toont. (*) Dit Dichtftukje is door mij uitgcfproken in de Vergadering van Gecommiceerden uit de toenmalige Schutterij, den icon van April, 1786, na aldaer was ingekomen de tijding dat Hun Ed. Gr. Mog., de Heeren Staten van Holland en Westvriesland, hadden befloten, hunne Gecommitteerden te Rotterdam de Vrijheid te vergunnen van derzelver geproponeerde verwisfeling, van eene alleszins gebrekkige met een welingerichte Schutterij aldaer , ter uitvoer te brengen; zijnde de Refolutie hiertoe te vinden in het vijfde Deel der Rotterdamfche Stukken. G  ( 98 ) Ja, de God 3er Vrijheid, Burgers! fpoorde Hollands Vadren aen; Hun befluic is dat der wijsheid, en uw wcnfchen zijn voldaen. Nu, nu zegeviertge op Muiters op Verdrukkers van uw Stad, Wie de zucht om u te foltren wie 't belang vereenigd had. Zegen, zegen met deze uitkomst! dat zij lang tot vreugd gedij' l Drinken wij een' teug, ter eere van de nieuwe Schutterij! Nu Triumf I Triumf! gezongen! .... neen! men terg' verdoolden niet; Dat men hen door deugd befchame, tii uc uauu van vriencuenr.p Dieu  C 99 ) Maer dat ijder dwingland fiddre, dat elk rustvertloorder beev', En in uwe ziel het krijgsvuur met den heldenmoed herleev'l Nu is haest de ftond geboren, eerlang is het tijdftip daer, Dat uw magt, uw Merkte, uw glorie die der Vadren evenaer'. 't Glinftrend ftael is in uw vuisten langer (pel noch overlast, Maer een waerborg voor uw regten, dat den vrijen Burger past. Vuige, laffe, onêdHe- Slaaven krommen zich in ketens néér: Ketens pasfen vuigen Slaaven ! vrijen Eurgren V Krijgsgeweer! G 3  ( 100 ) Broeders! klopt uw kart niet fierker gloeit u V manlijk aanzigt niet Kuntge uw Vrijheid niet gevoelen, nttge u welgewapend ziet (*) ? Welgewapend ja, mijn Vrienden! Vrijheid zelf biedt u 't geweer; 't Schept den morgen van uw' voorfpocd • van uw grootheid van uwe eer! Blinkt de fabel in uw vuisten, voor uw' God en Vaderland, Zietge uw harten faemgeftrengeld , heilige Eendragt knoop' dien band. Vrijheid, onvcrzeld van Eendragt, is een fchim, die dwazen vleit; Vrijheid , onderfchraegd door Eendragt, » is een heil voor de eeuwigheid. O Zie Zelandus, Vaderlandfche Gezangen.  (ld ) Wij, wie onze Medeburger zijn belang heeft toevertrouwd, Dienenwe ons van onzen invloed; dat haer troon worde opgebouwd. Schoon nu, bij 't begin der hoofdtaek, onze taek is afgedaen, Enwe eerlang, in dees betrekking, uit en van elkandren gaen, Toonden wij dat onze harten klopten voor 't belang der Stad, Tooncmve ook dat ijder onzer de Eendragt hare grondzuil fchatt'; Gingenwe onze Medefcliutters, in 't herftel der ïlegten, voor, Wijzen wij, als trouwe Vrienden, hierin ook aen hun het fpoor. G 3  ( 102 ) Rotterdam, weleer de zetel van de Tweedragt en 't Geweld, Worde , in Eendragt, Rust en Vrijheid, andren tot een baek gefield. Zoo ftrekke eens de nuherflelde, welgevormde Schutterij Eerlijke Overheèr ter lijfwacht en ten fchrik der Dwinglandij 5 Zoo worde eens haer bloei, haer luister met haer grootheid uitgebreid, Tot den allerlaetften Schutter 't ftael ontvalle in de eeuwigheid!  V A E R W E L AEN BI IJ N E , NAER UTRECHT UITTREKKENDE, MEDEBURGERS. Vaenvel, mijn Vriendendoet, kloekhartige Bataven! De God der Vrijheid fta u bij! Zijt de Eer van Rotterdam, de Steun van Utrechts'Braven; En breek den korden kop der Hooffche Dwinglandij! 'k Zal, wen gij keert, uw kruin met verfche lauwren tooijen, Of, fneuveltge, op uw graf fipresfcnbladen drooijen; Ik galm, totdat de dood mijn dankbre lippen duit', Uw' glorierijken naem voor heel de wcereld uit. G 4  WELKOMSTGROET, AEN 11 IJ N E MEDEBURGERS, Met palmtakken vcrfierd, van Utrecht te rug gekeerd. Zijt welkom, edel Kroost der ftrijdbere Bataven; Hun fiere krijgsdeugd bleef u bij. We omarmen u, verrukt, als de Eer van Rottes Braven; Uw moed baert fiddring in de ftoutfte Dwinglandij. Vergunme uw lokken met dees' kleenen krans te tooijen; Daerge u, door Vrijheid zelf, met bloemen in ziet ftrooijen. Elk waerdig Burger, dien de Mijterfiad befiuit, Roemt dankbaer uwe trouw Niets wischt uw glorie uit»  B IJ HET ONTVANG EN VAN DEN GOLDEN E E R P R IJ S, OP HET BEKROONDE DICHTSTUK: DE BESTE BURGER; In 's Ilage, den 5*» van Oogstmaend, 1786. Gij ook, Kunstregterlijke Stoet, Reikt mij den gouden Eerprijs over, Maer, hoe zijn fchittring mij betoover', Mijn borst blaekt door een' edler' gloed. Ik mogt den Zangftrijd voor de derdemael beginnen; Mijn fpeeltuig galmde alleen voor God en 't Vaderland! Geen wonder dat mijn ziel — veelmeer nog dan mijn hand — Ook voor de derdemael den zegepalm mogt winnen! G 5  ( io5 ) Nooit rukte ik 't hachlijk renperk in, Dat niet mijn boezem klopte uit zuivre Vrijheidmin, Dat zucht voor 't Vaderland mij niet den kamp deed wagen; Ja, Dichters, 'k heb dat vuur, dat zelfde vuur gevoeld, Dat door uwe aders heeft gewoeld, Toen u zoo fchoon een flof ten Prijszang kon behagen. Beftuurd door die gewijde drift, Die 't hart alleen voor zijn' geboortegrond doet leven, De Vrijheid ons vertoont als Gods volmaektfte gift, En ons op 't woest gezigt eens Dwingelands doet beven, Schetfte ik den Steun der Burgerij, Zijn' invloed op 't geluk der vrije Maetfehappij; Verrukt vatte ik de lier en fpeelde, cm, onder 't fpelen, Des Besten Burgers kunde en deugd, Tot heil van 't Algemeen , mij zeiven meêtedeelen. . . . Te rug te rug ■—■ vermeerde Jeugd Woudt gij dien fteilen berg beklimmen, Waer woeste monfters rustloos grimmen,  ( io7 ) Het ftoutfle Heldenöog zelfs draeit, Waer duizenden zich kragt zien weigren, Eer één de hoogte kan beikigren, En op den gladden top de vaen der zege zvvaeit? .... Te rug gij moet uw drift bedwingen, Te vreên met aen den voet 's Helds grootheid optezingen. o Gij, die eeuwig dezen dag Beroemd, in zegening deedt blijven, Wanneerge op Doggersbank den hoon van-Neêrlands vlag, Met Albiöns gebroed, ter Noordzee uit mogt drijven; Gij, die, in weerwil van 't vcrraed, Van de overmagt en moordersftreken, De zege en eer herwont voor dezen vrijen Staet, Geen' voetnap van uw' pligt als Burger zijt geweken; Gij, die vijfjaren reeds met roem De zoete vruchten der verwinning hebt genoten, Daer zij op dezen dag, wie ook haer grootheid doem', Den luister van dit feest niet weinig helpt vergrooten,  ( i°8 ) Gij (treedt demonflers af, de zwarigheden door, En flapte van de ontroerde baren, Langs 't hoogstgevaerlijk heldenfpoor, Ten glibberigcn punt, in 't heerlijk gloriekoor: Wij blijven op uw grootheid (laren, Terwijl de Vrijheid zelve, om zoo veel deugds verrukt, De eerwaerde Burgerkroon u op de hairen drukt. Ja, Beste Burger, ja, ik zie in uw verheffing, De ftoutheid van mijn wit de onmooglijkheid der treffing; Maer 't poogen flaet mij echter vrij; En, kan mijn zwakke kragt niet tot die hoogte rijzen, 'k Zal voor het minst den weg mijn' Medeburgren Wijzen, En (trekken dus tot nut der vrije Maetfehappij. Kon ik, beroemde Letterlichtcn, Nu dus mijn Vaderland verpügten, Door 't werk, met dezen Prijs bekroond, Dan acht ik hem met regt verkregen, Dan is hij voor mijn hart een zegen;  ( i°9 ) Doch, zoo hij flechts mijn kunst beloont, En niet ten merk verftrekk' van 'tvuur, dat mij doet gloeijen Dan moet mijn ziel zijn' glans verfoeijen, Die mij, hoe fchoon hij blink', mijn nietigheid vertoont. o Gij, die, aen mijn zij' ter renbane ingevlogen, Mij, flechts één fchrede u voor, de Prijskroon fchenken zaegt Gelauwerde van D;jk, met wien het kunstvermogen Nooit zonder fchroora den wedloop waegt; Abtswouder Wonder onzer dagen, Die, door Natuur gevormd, pronkt in der Dichtren kring Op wien de Poè'zij met reden roem durft dragen, Daerze u van 't akkerveld in haren arm ontving, 'k Hadd' zeker 't mij eene eer gerekend, Zoo 'k aen uw linkezij' Verwiunaer waer' gegroet; En nu 'k ook u verwon en weet wat eer beteekent, o Voel het aen uw bart wat ik gevoelen moet! En gij, dichtkundig Paer, dat, tot deze oogenblikken ,  ( ) Nog onbekend waert aen mijn vriendfehapaêmend hart, 't Lot kon nooit beter tijd tot vriendfehapbanden fchikken, Kom, deelenvvc, als den krans, ook alle heil en (mart. Denk niet, begaefde Trits, dat ik vermetel wane, Dat hooger kunst mij u den palm ontrukken deed, Neen,'k voel mijn eigen zwak— en, wonne ik't eind' derbane, 't Was dat mijn vrijheiddrift geen' Overwiunaer leed; Zij ftelde mij den Prijs in handen, Die nimmer boven u de gouden fuaren fpanden. Ja, 'k roem op deze zegeprael; In zucht voor 't Vaderland ken ik geen' Overwinnacr. , . . Of zijt gij 't een opregter Minnaer, Treed toe vertoonme een enkel fiael, En vrolijk fiert mijn hand u met dit Puikmetae!. Gewijde Broederfchap, die, in des Graven Ilage, Waer Vrijheid meenigwerf bedreigd werd door den dolk, Wie ook haer blanke borst haer heiligdom belage,  (III) Haer grootheid opzingt voor het vrijgeboren Volk, Met hoe veel roems word ik door die volraaekte Schoone De ruime zalen van uw kunstkoor ingeleid! Gun dat mijn dankbaer hart u zijne erkentnis toone, Voor de eer, mij door uw keur als Medelid bereid! Zocht gij een' Kunstgenoot, die, in zijn fnipperüren, Zijn fchaemle kundigheèn der lieve Dichtkunst wijdt, Uit letteröelTning 't zoet des levens weet te puren, In 't boekvertrek zich meer dan op 't falét verblijdt; Die uit een' ouden ftam, op Batoos erf, geboren, Hiervoor zijn pen, zijn ftael, zijn bloed ten beste heeft, De Vrijheid — tot den dood — getrouwheid heeft gezworen, Maer voor een' Vorftentroon — 't fchavot der Vrijheid — beeft; Die voor 's Volks wet en regt als een Bataef durft fpreken, Geen Grooten laf naer de oogen ziet; Maer die ook geen ontzag zal breken, Dat ons de Godheid zelve aen de Overheid gebiedt; Die vrij wil leven vrij wil fterven,  C «O Alleen verbonden aen de Wet, de Deugd en God, En die, moog' hij van hun de gloriekroon verwerven, Zich niet bekreunt aen 't hardde lot; Kon zulk een Broeder u behagen, Gij mogt in uw verkiezing dagen, Uw Goud viel zijne hand ten deel; Ja, wildet gij, met uw laurieren, De kruin van zulk een' Zanger fleren, Gij vondt dien, kreegt uw' wensch, en kroont hem in —, va n Heel.  BESCHOUWING VAN DEN S T A E T DER S L AVE R N I J. 't h dan gedaen wat baet mij 't leven, Daer ik mij alles zie ontrukt! Ik zie de Vrijheid marden (heven • Mij in de flaefiche boei gedrukt. Ik zie den mensch zich zelf' verneêren, Voor fcheprels, ruim zoo Iaeg dan hij —De Dwang en Ileerschzucht triümféren; En alles zucht in (lavernij ! H  C n4 ) Die voor de Vrijheid vrij durft fpreken —■ Die 't leven moedig voor haer waegt, Ziet drafloos zich naer 't harte (teken; Hij wordt verdrukt gehoond verjaegd. De Muitzucht ziet zich gunden fchenken; Lafhartigheid wordt piigt genoemd; liet klagen, zuchten, zelfs het denken Urn zijnen toeftand , wordt gedoemd ! Niets is hier vrij, hoe vrijgeboren, De lucht, diewe ademen, zelfs niet —. Vergeefsch doet God zijn donders hooren; De Boosheid treedt hem in 't gebied Zij durft zijn wet 's Lands wetten breken, Daer zij en Hem en 't regt tro tfeert De keur der ondermaenfehe ftreken Is in een monderhol verkeerd.  ( H5 ) Mijn boezem hijgt hij brandt van woede Van woede, om zich van dwang teohtflaen: Maer 'k zoek vergeefsch in haer een hoede; Zij zelf toont mij mijne onmrgt aen. Mijn wrpen , fteun der vrije zielen, Gij draegt het merk der flavernij Mijn ftael, gij, dat haer moest vernielen, Zijt zelf verpand aen dwinglandij. Mijn hart zoekt heul en troost te vinden, Maer vindt bij vriend noch magen troost; Ik zie alöm verdrukte Vrinden Mijn Gaê flavin gekluisterd Kroost. Hoe donker is 't verfchiet! geen ftralen Geen enkle zonneftmel van hoop o! Zag' ik reeds mijn' avond dalen, In 't midden van mijn' levensloop! H 2  ( ii6 ) Koom , Troosteres! Vriendin der droeven! —- Koom, rampverbrijzelende Dood ! Doe mij uw' zoeten flaepdrank proeven Gun mij ia de aerde uw' zaehten fchoot. Doe me aen mijne Egaes zijde ineven; Mijn Kroost fterv' met ons op één ftond; Onthef ons van 't moêzaligst leven , Op foltring zonder eind' gegrond. Of zult gijme ook uw gunst onttrekken ; Opdat, na mijn beminde Gaé Der boozen doel ten prooi moest (trekken , Een beul mijn Kroost te morflen fla Mijn Vrienden 't leven door hem derven , Opdat ik, de onfchuld zelfs tot draf, Eens op het fchandfehavot zou derven, Verdoken van het rustend graf  C «7 ) o Graf! deedt gijme een rust genieten, Dieme in dit leven is ontzeid, Hoe ruilde ik weereldfche verdrieten Met een volzalige eeuwigheid ! Eene eeuwigheid! wat glans wat luister Verlicht mijn nevelig gelaet! 'k Zie op één oogcnblik het duister Veranderd in een' dageraed. H In u vind ik mijn kalmte weêr. Gij leertme in wederfpoed gelaten In voorfpoed niet hoogmoedig zijn Me op Gods voorzienigheid verlaten, Hoe hooploos ik in boeijen kwijn'. H 4  ( "O ) Door u acnfchouw ik Weereldgrooten, Tirannen van hun Burgerij , Die 'c regt niet voeten durfden ftooten, En dongen naer de heerfchappij, 't Belang van 't Volk, door hen bezworen, Opófferden aen 't zelfbelang, Zelfs van geen vrijheid wilden hooren, Maer alles regelden door dwang; 'k Zie hen, hoezeer ook hun geweten, In 't kwaed verhard, was toegefchroeid, Op 't angftig fterfbed neêrgeftneten, Hun ziel, doorknaegd — geprangd — vermoeid — Geweldig uit het afgewoelde Eu natbezweete lijf gefcheurd, En, welk eene eerze op aerd' bedoelde, Door niets wat leven heeft betreurd.  C ) Eens, leert gij mij, zal't uur verfchijnen, Dat zij, beneên den mensch verlaegd, Hunn' rang hun grootheid zien verdwijnen, Voor 's Opperregters ftoel gedaegd. Daer zal geen willekeur hun baten, Als God, voor 't oog van 't gansch heelal, Hen over 't lot van vrije Haten, Die zij beftuurden, rigten zal. Hce zultge, o Volksverraders! beven, Wjnncerge een' wrekend' God aenfchouwt, En gij hem rekenfchap moet geven Van 't geen uw zorg was toevertrouwd Van 't bloed, door uwe fchuld vergoten, Het bloed van 't fnoodmisleid gemeen, Dat gij, misfchien zijn Vloekgenooten, Niet teugelde in zijn fpoorloosheên, II 5  ( 122 ) Van 't bloed dier deerniswaerde flaven, Door 't langgetergde Volk geplengd Van moord op moord, gepleegd aen braven, En die gij ongefiraft gehengt! 't Gezigt van ons, die gij verdrukte, En voor 't verdrukken moest behoên Van al, -wat voor u nederbukte, Zal uwe zielen fiddren doen. Waer zult gij troost of bijftand vinden, Wanneer, van elk, voor God gedoemd Gedoemd van magen en van vrinden Uw eigen hart u fchuldig noemt. Hoe peilloos diep zult gij' verzinken Hoe naer zal in uw oor 't geluid Der voor u vreeslijke Almagt klinken, Spreekt zij uw billijk vonnis uit  C 123 ) Als gij, om 't kwaed, door u bedreven, Door elk, wiens regt gij hebt befpot Zelfs door uw kroost vervloekt in 't leven U hoort vervloeken door uw' God! Ja, God regeert, hij zal ons wreken Mijn ziel wees in uw lot te vreên Schept moed, mijn vaderlandfche Streken ! —. God en regtvaerdigheid zijn dén.  T) k REGTSCHAPEN BURGERS. £rjt gij van dwang- en heerschzucht warsch, Gelijk Capellen tot de Marsch In alle uw daên bcdaerd en vrij, Als Utrechts fiere Burgerij; Betaelt gij eens natuur den tol, Gelijk Capellen tot den Pol , Dan zultge, o Belgen! wie 't ook fchijn*, Alleen Regtfchapen Burgers zijn.  S E L I N D Ë E N L E O N A R D. Wijs: Uh Maiin brusquentent. % Vroeg in den dageraed Wekt het tromgeraes Selinde 5 Zij ziet in krijgsgewaed Haer' Minnaer, die naer Utrecht gaet: Ach! vaerwel! roept hij, mijn Beminde! De Vrijheid fpoort mijn' krijgsmoed aen. 'k Moet van mijn Selinde gaen , Daer 'k mij aen Utrechts lot verbinde; 'k Moet van mijn Seunde gaent En fterf, of keer met lauwerblaén, En fterf, of enz.  ( I20" ) Die tael trof haer het hart. Selinde, in de ziel bewogen, Gilt hem toe : Leonard , Waerom vergroot gij dus mijn fmart? Zoo ik dierbaer ben in uwe oogen, Vlied nooit haer, die uw ziel gebiedt! Zoo mijn Minnaer mij verliet', Rasch waer' mij 't levenszoet onttogen; Zoo mijn Minnaer mij verliet'. Neen, neen, ik overleef dat niet. fïeen , neen, ik enz. Niets, zegt hij, mijn Vriendin, Kan u uit mijn hart verftooten; Maer ik verbeurde uw min, Nam' 's Lands gevaer mijn ziel niet in: De wrok van heerschzuchtige Grooten Vliegt fuood de Stichtfche Helden aen: Ja, uw Leonard moet gaen, Ter hulp van brave Bondgenooten; Ja, uw Leonard moet gaen, En fterft, of keert met lauwerblaên. En fterft, of enz.  ( 127 ) flij werpt zijn wapens neêr, En vliegt zijn Selinde tegen: Zij drukt hem keer op keer Aen haer hart, zoo getrouw ais teér. Dit tooneel kan elks ziel bewegen: Kom, zegt hij, ontvang nu mijn groet; Of is mij uw liefdegloed Dan enkel tot mijn fchand' genegen? Neen, uw zuivre liefdegloed Ontfleekt mijn vrijheidmin en moed. Ontfteekt mijn enz. Zou een Bataeffche Maegd De Vaderlandsliefde fmoren, Als Dwang 's Volks regt belaegt, Op vrije fteén een' aenfiag wacgt, De liefdeftem alleen verhooren! o Neen! zij flddert voor die fchand'. Biên wij Utrecht niet de hand, Dan is de Vrijheid rasch verloren; Biên wij Utrecht niet de hand, Beef dan voor Hattems Dwingeland. Beef dan voor enz.  ( «8 ) Hoe kookt mij door uw tael, Het bloed in 't hart, zegt Selinde; Veeleer treft"' u het ftael, Dan dat die Muiter zegeprael'! Dat hij in u een' Temmer vinde! Al kon' mij dit ook mecnig traen, Nu het zijn moet, wil dan gaen: Dat uw beleid den Dwang verflinde; Nu het zijn moet, wil dan gaen, En keer weihaest met lauwerblaên, En keer enz.