doorwrocht genoeg was om zo gevaarelyke een' proef te konnen doorïtaan. Doch, hoe zeer deeze bedenkingen my behoorden te vertfaagen ; ik* acht niettemin, myn Heer, het eer bloohartigheid, dan voorzigtigheid Weezen zou , indien ik myn gedachten met een' zaak, die, gelyk Uwe Weledelheid bekend is, my anders niet, dan tot uitfpanaiing ftrekf, meer, dan ik reeds gedaan heb, vermoeidde. 't Is geen reukeloosheid, fomtyds iets te waagen, tcrwyl 'er nog tyd tot verfchooning is: ten minsten, het zal in my den naam van verwaandheid niet verdienen, zo ik myn verwachtinge omtrent dit Treuxfpel met de 'hoop van een' tamelyken uitflag vleie; dewyl verfcheiden' uitmuntende beminnaars der Dichtkunst, en onder die Uw' WeledelLeid, 'de goedheid reeds gehad hebben my beleefdclyk te verzekeren , dat dit werk, fchoon ik 'er geen arbeid noch tyd meer aan hange, den kondigen niet geheel mishagen zal. 'Hoe het zy, myn Heer, hét geluk helpt dikwils deftoutcn: en, dewyl het toch zo verre is, durve ik van Uwer Weledelheids gemeenzaamc vriendfehap, en meermaalen gebleekene genegenheid verwachten, dat zy 't any niet kwaalyk afrieemen zal, indien ik de vryheid gebruik van 't zelve met Uw' Weledelen naam, een' naam, door kunstige gedichten en doorwrochte Tooneelfhikken zo beroemd , op te pronken. Myn verzoek is niet 5 dat Uw' Weledelheid my of myn, Spel
te-



fcgens de tanden dér afgunst gelieve te befchermen. Eeri edelmoedig mensch acht het Zich tot glorie, de riyd ten doelwit te ftaan: en geen naam, hoe édel of hoe groot, heeft magt genoeg $ om die raazende drift te beteugelen. Ik verg van Uw' Weledelheid anders niet, dan dat zy deze Opdragt vooreen téken myner ongeveinsde vriendfchap gelieve' aan te zien; terwyl ik de eer heb, enz.
Dus waarcn myn' woorden, Weledele Geftrenge Heer, wanneer ik in 't laatfte van 1711, de eere had van dit Treurfpel aan Uw' Weled: Geftr: op te draalgen. Wat is 't my een genoegen, by deze gelegenheid té mogen betuigen, dat onze vriendfchap, na een verloop van drie en twintig jaaren, nog even dezelfde is! Wanneer ik in 's Gravenhage gewoond heb, en wanneer ik naderhand ter gelegenheid van myn Penfïonaris Ampt, telkens een groot deel van 't Jaar aldaar doorI bragt, is 'er zelden een dag voorby gegaan, dat wy malkanderen niet gezien hebben. Wanneer ik elders heb gewoond, en byzonderlyk in de negen. Jaaren van myn' aanzienelyke verzending, is 'er zelden een Postdag voorby gegaan, dat wy malkanderen niet gefchreeven hebben. ,
De Almogende fpaare Üw' Weled: Geftr: nog lange Jaaren , ter vreugde van alle Uwe Vrienden en Dienaars ; en Hy vervulle alle Uwe wenfcheii hier en hier namaak! Dit A 3 is



is de oprechte wensch van den genen , die de behouding van Uw' Weled: Geftr: genegenheid voor een zyner grootfte gelukken acht, terwyl hy de eere heeft zich met oprechte hoogachtinge te noemen,
Weledele Gejlrenge Heer t
Uw' Weled: Geftr:
Hamburg den 10 Decemb. 1734.
Zeer gehoorzaamen en ootmoedigen Dienaar
J. J. MAURICIUS.



1° S E S Ö S T R i S>
Vertoont een' y'sfelyke en doodfche fchildery Van 't lot uws Vaders, en uws vyands tyranny. Die ed'le Vorst, van zyn' meineedige onderzaaten Verraan, moest daar,helaas! 't doorluchtig leeven laaten; 'ï Was daar, dat Apriës, verlaaten van de Goón, Verlasten van zyn volk, verloor zyn hoofd en kroon, 't Is hier, myn Heer, daar ik, toefchietende op het zuchten
Der trouwe flaaven, die in 't duifter wilden vlugten, Uw leeven voor het ftaal der moorders hoedde, toen De nacht my gunftig was in 't hevigst van hetwoên, Terwyl uw' moeder, door't gevoel van zo veel'plaagen Bedwelmd, op 't bloedig lyk uws Vaders neêrgeflagen Niet weêr bequam, dan om vyf Zoonen, aan den voet Van deeze zuil, te zien, gewenteld in hun bloed.
sesosïris. Hoe^ wordt myn bange ziel van woede en haat beftreeden Op 't zien en hooren van zo veel' afgryslykheden! Wanneer, ó Goden! zal Sefostris door uw' magt 't Befluit volbrengen,'! welk hem hervvaards heeft gebragt? Welaan, getrouwe Vriend, ik volg uw' raad zorgvuldig, Wat ben ik aan uw' dienst en ed'le deugd niet fchuldig? Gy zyt het, Fanes, die myn leeven hebt behoed, 'k Wierd door uw' toezigt in het heim'lyk opgevoed. Door uwe vlyt en onvermoeijelyke zorgen Bleef ik voor de oogen van myn' vyand fteeds verborgen. Gy zyt het, braave Held, die my met Kleöfis, Die^my in al' myn' ramp getrouw geblcevcn is, Weêr in het midden van myn Vaderland doet keeren, Om van den dwingeland in 't end te triomfeeren, En 't bloed te wreeken van myn Vorftelyk gedacht. Gy zyt het, die my op uw Landhuis hebt gebragt,' Alwaar ik, onbekend, drie dagen ben gebleeven, Toen gy my dezen nacht het middel wist te geeven Om 't ftaal, zo lang tot een' gerechte wraak gefard. Den zoon van Amafis te drukken in het hart.
Maar



TREURSPEL. ïi
Maar tot hoe verre kan uw' vriendfchap zich niet (trekken^ I Om zonder myn gevaar dit alles te voltrekken?
I Nu wilt gy, dat ik voorts, dewyl myn vyand dien Vermoorden zoon niet kent, en nimmer heeft gezien, Zyn' naam zal voeren, om myn oogwit te bekoomen^ En deeze pandendie k zyn zoon heb afgenomen, Gebruiken, om hem voorts te blinden tot zyn fmart.
II En my een' zeekren weg te baanen tot zyn hart.
| Ik luifter ernftig, en ik voel uw' reed'nen klemmen. | Maar ach! hoe kan ik tot verraaderyé'n ftemmen? 1 Kan ik deeze offerhand, myns Vaders fchim ten zoen, 1 Niet beter door myn'moed, dan door myn'list voldoen? FANES.
I Neen, edelmoedig Prins: om een' tyran te ftraffen; j Kan 't veiligst middel ons den grootften roem verfchafFen. i Als 't ongeduld ons in gevaar van 't leeven brengt, I Is 't nodig, dat men moed en wysheid faamen mengt,
Indien ik ook wel eer, gants yvrig en verbolgen, * De driften van myn' haat en wraak had willen volgen, l Wat waar 't geweest? 6 Goön! hoe waar't met ons vergaan? '
' Neen, toen ik Zag, dat geen geweld hem kost weêrftaan; i Wist ik door veinzery my in zyn' gunst te dringen, i En wierd de magtigfte van zyn' vertrouwelingen. Dus heb ik 't middel u bereid, dat door den val Van Amafis het bloed uws Vaders wreeken zal. 'k Heb al'uw'Vrienden eerst getrouwigheid doen zweeren:
En wyl de Priefters zelf uw fchepterrecht beweeren, Heb ik het Krygsvolk , 't welk in 't midden van den nacht, In flilte, door myn' last in Memfis is gebragt, Verborgen in het diepst van hunne tempelboogen. , 'k Heb verder Kleöfis doen koomen voor hunn' oogen, Die, zonder u nogtans te ontdekken, om een' moed En ed'le dapperheid te ontfteeken in hun bloed, Van uwe wederkomst en aanflag heeft gcfprooken.
't Gaat



rs SESOSTRIS,
't Gaat wel. Zy branden omuwleette zien gewroken, 'k Ben meester van dit Hof. Gy zult door myn beleid, Zo dra de nacht zich op het aardryk heeft verfpreid,' Met een' getrouwen hoop van myne Gunftelingen, Tot in de flaapzaal van uw' Vyand konnen dringen. Daar ftaat u alles vry ; en hy, van allen kant Omfingeld, kan den flag niet myden van üw' hand. Daar kunt gy veilig 't ftaal hem in den boezem jaaren' Het is vergeeffch, dat hy, geflingerd door hètknaagen Van zyn geweeten, en zyn' ongerusten geest, Den dood geduurig zoekt te ontvlieden , dien hy vreest En vliegende door 't Ilof en al de Galeryën, ' 't Gevaar zyns leevens door zyn' zorgen tracht te myé'n Terwyl hy, fchrikkende op het allerminst gerucht ' Wel honderdaiaalen in verfcheid'ne piaatfen vlugt. Ja veel rampzaliger, dan zyn' gerlngfte flaaven, Zoekt hy den flaap, die nooit zyn' onrust kan begraaveri Een fchaar van lyfftaffiers, die ftreng op alles iet Houdt altyd met een' drang van fpieifen 't Hof bezet' Het minst vermoeden doet zyn bang gewitte beeven En ftort zyn'besten vriend in 't grootst gevaar van 't leeven.
Begin niets yoor den tyd. Ik gaa hem zeggen, dat Een Vreemd'ling heden is gekoomen in de Stad D.e een geheim van groot gewigt hem wenscht 'te ontdekken.Verwacht or.s hier.
SESOSTRIS..
_ . Wel aan, gy wilt het: 'k za! 't voltrekken. Maar is t niet beter, dat men eerst myn'Moeder ziet?
FA N ES.
De Koningin, myn Peer? ö Goden! weet gy niet Wat voorzorg hy tot haar' bewaaring heeft genomen*? Dat niemand, zonder zyn bevel, kan bv haarkoomen? Myn Dochter, die het leed van uwe Moeder 't hart Geraakt heeft, ging wel eer haar troosten in haar fmart i
Doch



TREURSPE L. 13
Doch 't fchecn, als of hy dit met wederzin moest lyden. ?k Moest haar verwyd'ren, om zyn' achterdocht te myden. Ach! zo men heden reeds u bragt voor haargezigt, 't Was alles waagen: haar vervoering zoude u ligt Ontdekken; denk, dat zy bewaard word van foldaten. Men wil haar naaüwelyks alleen by 't Autaar laaten, Daar zy den Goden, om de wraak van't vorstlykbloed, 't Gëwoonlyk offéf van gebeên en traanen doet. Neen! neen! 't is nog geen tyd de Koningin te fpreeken. Eerst is het nodig ons gemeen verdriet te wreeken; Dan kunt gy veilig bloed en kinderpligt...
SESOSTRIS.
Wel aan;
Laat ons geen oogenblik verlooren laaten gaan. Vaar voort, myn Fanes, my een'fchepter wéér te geeven. Dien 'k wacht om cindelyk eens in een'ftaat te leeven, Dat ik u al dien dienst en ed'le deugd, die gy My hebt beweezen, kan beloonen naar waardy, Eii offreti kroon en troon aan al' de aanminnigheden Van Arthenice, die myn' zinnen...
FANES.
Welke reden? Gy mint myn'Dochter dan, myn lieer? of denkt gy ligt, My door een' flaaffche hoop te wekken tot myn'plicht? Ach! zo gy aan myn' trouw en yver wilt gedenken, En zo myn bloed die eer verdient, die gy 't wiltfchenken, Om my te dwingen, dat het met myn' wil gefchiedt, Zoheerfch, en wees myn Vorst, op dat gy'tmy gebiedt.
T W E E-



l4 SESOSTRIS,
TWEEDE TOONEEL
HSESOSTRIS. y gaat, en Amafis vcrichynt ftrax voor myn' oogen, Hoe word myn ziel door fpyt en ed'len toorn bewoogen! Waar ben ik, groote Goön! hoe beeft myn hart van fchrik! Hoe groeit myn' woede in dit afgryslyk oogenblik, Wanneer die moorder van myn' ftam begint te naderen ? 6 Heerelyk verblyf van myn' beroemde Vaderen! Maar ach! in fpyt van al' uw' koninglyke pracht, Nu onder 't (laaffche juk van een' Tyran gebragt! Paleis, dat na de dood van uwen Vorst en hoeder Zo vaak befproeid zyt met de traanen van myn'Moeder, Wel aan! verdubbel nu myn' gramfehap en myn'moed Door uw gezigt, En gy, helaas! wiensrookendbloed Zich aan myn' oogen hier vertoont aan alle kanten, ó Waarde fchimmen van myn' edle bloedverwanten! Gy fpookt, en fchréeuwt nog uit het naarfte van uw graf, En eischt de wraak van myn* getergde handen af. Wel aan! ik vlieg om u dien laaften dienst te geven, 'k Heb reeds des dwinglands Zoon het ftaal in 't hart gedreevcn,
En hem geofferd aan de driften van myn' haat. Dit 's niet genoeg. De wraak is nog maar half verzaad. De Vader moet een Zoon in 't ongeval verzeilen, Dit's de oorzaak van myn'komst, 'k Zal u te vrede (tellen: Ja 'k zweer u by dit ftaal,, dat nog d'aanftaande nacht Uw moorder door myn' hand zal worden omgebragt. 'k Zal u verzoenen met zyn bloed, en zegepraalen, Qf zelf grootmoedig, zo 't mislukt, ten grave daalen.
DER-



30 SESOSTRIS,
Gy zelf, myn trouwfte Vriend, dien ik myn' halven troon, En leeven fchuldig ben, wiens deugd zo menigmaalen My onderfteund heeft in myn' grootlte zegepraalen; Wyl ik niet weet, door welk een'goedheid, of wat dienst Ik die getrouwigheid verdiende op 't onvoorzienst, Zo oordeel zelf, of ik uw al te groot vermoogen Wel anders aanzien kan, dan met mistrouwende oogen. Gevierd van 't Krygsvolk, en de gantfche Burgery, Moet ik u vreezen in myn' nieuwe Heerfchappy. Ja 't fchynt, als of het Ampt, dat ik u heb gegeeven, En deeze ftaat, daar u myn' gunst toe heeft verheeven, Een leen is van Egipte, en niet van Amafis. Ik weet genoeg, wat aan een' Vorst ge'oorlooft is. Maar 'k wil van uwe deugd het gunftig oordeel vellen. Doch om myn hart nogtans daar in gerust te ftellen, Zo wil lk uw belang verbinden aan het myn'. Door een' zo Herken band, dat gy vergenoegd zult zyn, En ik uw' ftaatzucht niet behoeven zal te vreezen. In 't eind.ik ben uw Vorst: ik wil uw Schoonzoon weezen. FANES.
Myn Heer....
AMASIS.
En om uw' deugd te loonen naar waardy, Moet ik u dwingen om die eer en gunst van my Te ontfangen; ja ik wil dat groot befluit voltrekken, En myn geluk moet u tot een' vergelding ftrekken. In 't kort, uw Dochter... maar zy treedt reeds herwaarts FANES. (aan. Myn' Dochter hier in 't Hof? hoe kan ik ditverftaan?
VYFDE TOONEEL.
AMASIS, FANES, ARTHENICE, MICERINE.
ZAMASIS. ie hier de groote kracht van uw' bekoorlykheden, Bevallige Arthenice, en hoor de waare reden Waarom gy uit de plaats, die zo veel' minlykheid
Voor



TREURSPEL. m
Voor ons verborgen hieldt, naar Memfis zyt geleid. Ik wil u tot een' trap van eere en ftaat verheffen, Uw' fchoonheid waardig,die een'Konings hart kan treffen; Een' trap van glori, die uw nederig gedacht U nooit beloofde, en gy ook nimmer hebt verwacht. Alleen myn' gunst heeft u tot zulk een' top verheeven, En uw bevalligheid dien ryken glans gegeeven, Befef het heerlyk lot, dat u wordt aangeboón. De hand van Amafis geleidt u op den troon. Gy zult nog heden met Egipte 's Rykskroon pronken. Bedenk, wat luifter u myn'goedheid heeft gefchonken, En hoe ge een'gunst, waar op uw' afkomst en geboort' U nooit deedt hoopen, zult erkennen, zo 't behoort. Vaar wel,
ZESDE TOONEEL.
FANES, ARTHENICE, MICERINE, -i Y/ FANES.
W at dunkt u? kan u 's Konings wil behaagen? Zult gy bereid zyn om uw hart hem op te draagen?
ARTHENICE. 't Is uw bevel, daar ik myn vonnis af verwacht. Geen Koning zal my ooit onttrekken van uw' magt, FANES.
Kan u de heldre glans der rykskroon niet bekooren?
ARTHENICE.
'k Zou naar 't gevlei van zulk een' ydlen roem niet hooren. De hooge rang, die hier uw' deugd verkreeg ten loon, Geeft aan uw bloed het recht te hoopen op een' kroon. FANES.
Maar zo ge uw' hand aan hem voor't outer moet verbinden, Zeg, welk een' achting zal de Koning by u vinden?
ARTHENICE. Gy hebt my menigmaal zyn' ondeugd afgemaald, Eu al' de gruwelen van zyn' dwinglandy verhaald.
B 3 He»



aa SESOSTRIS,
Helaas! indien ik myn geheim u moet verklaareq, En zonder veinzen myn' gedachten openbaaren, De Goden weeten 't, dat uw Dochter u in al', Wat gy begeeren zult, gehoorzaam weezen zal. Myn noodlot is geheel in 's Vaders magt gegeeven. Maar zo gy wilt, dat ik met Amafis zal leeven, En gy dit offer wilt afëifchen van myn hart, Kan ik geen borg zyn, dat myn' liefde zonder fmart Naar de ed'le plichten van gehoorzaamheid zal hooren.i Helaas! myn Heer, hoe kan een Ryksitaf my bekooren, Hoe kan ik 't glinfteren verdraagen van een' kroon, Die door een' Dwingland, zo gehaat, wordt aangeboön ? FANES.
Omhels my, waarde Telg, die in myn' oude dagen Door die gedachten, u zo waard', my kunt behaagen.i O Goden! wat is die belydenis my zoet! Ontveins nog. maar behou altoos dien ed'len moed. Bemin geen Dwingland, door een reeks van euveldaadet?i Ten troon gefteegen, en met ieders haat belaaden. Ik haan een nieuwen weg tot ons gemeen geluk, Om u met heldenroem te ontheffen van dat juk. En zo my de uitkomst geeft, het geen ik durf verwachten, Zult gy al 't geen uw' deugd u nu zal doen verachten, Ontfangen van een' hand, den Ryksftaf beter waard'. De tyd gehengt niet, dat men u 't geheim verklaart. Maar vrees niet: in het kort ontdekt men't u wel nader, Vaar wel dan... Laat uw lot bellieren door uw' Vader, Wat ydele eer men u ook aanbie, waarde kind, Zorg, dat gy, zonder myn gezag, u niet verbindt. DERDE TOONEEL.
ARTHENICE, MICERINE.
MARTHENICE. yn Micerine! Go(h! wat heeft men my doen hooren? MICERINE.
JVïevrouw..,
AR'



24 SESOSTRIS,
Wat wreede ontftelt'nis heeft myn'zinnen niet bewoogen Ioen mygezegtwierdt, dat die Held was weggetoogen En ik terftond door last des Koning, in de ftad ' Ontboden w.erd, van waar men my verwyderd hadt, k Beken de hoop begon my toen weêr te verblinden. iK dom geloovcn, dat ik hier hem weêr zou vinden: £n wyl myn hart door die gedachten was vervuld, •tJoorzag ik alles op dien weg met ongeduld, Ioen wy, ö Hemel.' dat beklaaglyk Schouwfpelzagen Van twee rampzaligen, ter aarde neêrgeflagen. k Vond m den oudlten nog een magtloos ovorfchot Van leeven. 't Gryze hoofd, en zyn rampzalig lot irot my de ziel. Hy was te zwak om iets te fpreekeij. ik zag den andren dood, en in zyn hloed bezweeken. iK neb myn oogen van zyn' wonden afgewend,
h« ?Tki de Goden' gelaat is rae onbekend. tiet medelyden dwong me alleen om hem te geven t Oeen ieder Iterv'ling moet verwachten na zyn leeven ierwyl de gryzaard door uw last gedraagen is ' In t naafte vlek. In 't eind, van myn' onfteltenis Nog naauw bedaard, helaas! ben ik hier aangekomen. Maar k heb hem, daar myn' ziel naar zocht, nog niet vernoomèn,
En ik moet wenfchen nooit hem wederom te zien O yd le liefde, wil voor eeuwig van my vliên ' Wykt, wykr uit myn gemoed, ontydige gedachten' Kom, gaan wy, hurende aan 't bellier der Oppermagten Ve zorgen van myn lot, voorts aan de voeten van ' fiun heilig Auter hem vergeeten... zo ik kan.
Einde van hef eerfte Bednf.
TWEE



TREURSPEL. 25
TWEEDE BEDRYF.
EERSTE TOONEEL.
NITOKRIS, KANOPE.
_ KANOPE. J\an dan één oogenblik uw' zinnen zo hervormen? Endaar gy fteeds uw'ziel door rampen zaagt beftormen, Kunt gy zo fchielyk van zo leevendigen rouw Tot zulk een' overmaat van vreugdetreén, Mevrouw? Zou 't Godendom, met al uw hartenleed bewoogen, U eindelyk aanzien met rechtvaardig mededoogen ? Wat nieuwe blvdfchap is 't, die uw' gedachten vleit? Wat gaf't Orakel in den Tempel voor befcheid? Wat trooft ontfingt gy in uw' droevige ongenuchten ? Wy zyn alleen, Mevrouw; gy hebt hier uiets te duchten. Uw' wachten zyn, opdat gein vryhied weezen zoudt, Geweeken, wyl 't gevolg zich wat verwyderd houdt, En myn' geneegenheid is u te wel voordeezen Gebleeken, dan dat u myn' trouw verdacht zou weezen.
NITOKRIS. 'k Had ongelyk, indien ik twyfelde aan uw deugd. O neen! ik openbaar myn hart aan u met vreugd. Wie had gedacht, na zo langduurige ongelukken , Daar myn' bedroefde ziel zich fteeds van voelde drukken, Dat ik nog zo veel' vreugd op heden fmaaken zou ? Ja, myn' Kanope, ik zie het einde van myn' rouw; 'k Heb zeek're tyding van myn'waarden Zoon bekoomen , En deezen morgen een bedekt gerucht vernoomen Van zyne wederkomft. Op zulk een' blyde maar, Vloog ik, om te offren, naar 't gewyde Kerkaltaar, 'k Liet myn befluit terftond den Opperpriefter wecten , Dien heil'gen Man, die,'in der Goden plaats gezeeten , B 5 Dcr



at5 SESOSTRIS,
Der Vorfteu magt alleen houdt in het evenvvigr. De gryze haaren, en 't eerwaardig aangezigt Vervulden ieders hart, zo ras hy was verfcheenen, Met diepe eerbiedigheid: ik volg hem koorwaarts heenen, Tot ineen' plaats, die, nooit befcheenen van den dag, Nooit anders licht, dan van een' flaauwe fakkel, zag, Daar zich Ofiris, dien wy vieren, de befchermer Van'tryk Egipte, onthoudt. Hier lag ik aan het marmer Van 't heilig Godsaltaar geftrekt; en, na ik hem Met neêrgeboogen kniên, en een' gebrooken' ftem, Terwyl myn' traanen langs het Kerkbeeld allerwegen Heenvloeiden, had gebeén om zyne hulp en zegen , Wierd ik een' fchielyke verandering gewaar. Een' heldre vlam ontltak het reukwerk op 't Altaar. Een' onbekende hoop beving allengs my 't harte. Het Offerbeeft ontfing den doodfteek zonder fmarte, En de Opperpriefter, in dien heil'gen dienfb verrukt, Zag niets in't ingewand, dat my met voorfpook drukt. Denk, hoede vreugde myn'gedachten heeft bewoogen , Wanneer hy, door de kracht der Godheid opgetoogen , Dus tot my fprak : Herflel de ruft in uw gemoed, Vorflin; uw Zoon is hier. Nog heden zal het bloed Van uwen Vyand aen uw"1 wraak vemoeging geeven. Uw onheil eindigt met het einde van zyn leeven. Hier zweeg hy, en verliet my flxaks. Ik keer weérom ; Verwachtende alles van 't rechvaardig Godendom; En naauw'lyks was ik uit den tempel weêr gekoomen, Of, dank den Hemel, 'k'heb een zekerblyk vernoomen , Dat myn Sefofixis reeds op weg naar Memfis is. *k Zag aan de poort van ' Hof...
KANOPE.
En wien toch?
NITOKRIS.
Kleöfis.
KANOPE.
Wat hoor ik? Kleöfis! De Hemel zy gepreezen!
Die



TREURSPEL. *f
Die trouwe dienaar, die u van uw' Zoon voordeezen Zo dikwils met gevaar zyns leeve,ns tyding_bragt; Maarfints gy 't zwaard van uw' gemaal gaaft in zyn raagt, CDatlemmer,'t welk gy in Sefoftris jonge jaaren, (ren Als 't werktuig van uw'wraak, gewoon waart te bewaaWooit weêrquam, en waar van gy federt ook geen woord , Wat zorg en moeite gy aanwendde, hebt gehoord?
NI ro KRIS. O ia hv is 't; en fchoon 't tien jaaren is geleeden, Ik kende hem terftond. Zyn aanzigt, heel te vreden, Verzekert my myn heil, hoewel hy om myn wacht IS nie dorft fpreeken. Ja, wie had dit ooit gedacht! Mjn Zoon komt weder om den Dwingland te doorEn al ■fveïgooten bloed van zyn gedacht te wreeken! Hv komt, hykomtommy te redden -Ach, myn Zoon! Waar vTnd ik u, om u te omhelzen? Groote Goón! Ho vo tdevreugdmyweglhoetelikde^ ■'k Zie reeds myn' vyand voor den feilen doodfteek fchrikken.
'k Zie mvn' Sefoltris in het komnglyke kleed,
Daar hy grootmoedig op den troon zyns Vaders treedt.
Achmyn'KanoPe;ikkanmyn' blydfchapmetbetoomen,
' KANOPE.
Wat doet gy? Goón! ik zie den Dwingland herwaart»
koomen. Hy nadert ons.
TWEEDE TOON E EL.
AMASIS, NITOKRIS, KANOPE, Lyfivochtx
AM ASIS.
Mevrouw , is 't my geóorloft, uit Uw' mond te weeten, wat het Hemelfche beftuit ^



b8 SESOSTRIS,
Aan u voor antwoord in den Tempel heeft doen hooren Of daar myn ondergang, of leeven is befchooren ?
nitokris.
Om ftrax te weeten, hoe 't befluit der Goden is Hebt gy geen Hemelfpraak van noden, Amafis. * Denk, door wat gruw'len gy ten Rykstroon zyt verheven. Dan zult gy 't lot verdaan,waar voor uw hart moet bee ven'
amasis. *
't Is waar, Vorftin. Men heeft my reeds dus onderricht. Gy zaagt in 't olferen een ydel gunflgezigt. Men heeft u 'teind voorzegt van myne Heerfchappyé'n. 'k Zal u niet dringen om dit alles te belyën. Uw vergenoegd gezigt, ontlaft van allen rouw, Heeft my genoeg hier van verzekerd. Ja, Mc/rouw, Men kon de blydfchap uit uw' vrolyke oogen leezen! Maar 'k wenfch te weeten, wie die Vreemdeling mag weezen,
Die hier zo langen tyd naar u gewacht heeft, dien Gy op uw' weêrkomft aan de Hofpoort hebt gezien,
nitokris.
Wat vreemdeling...,
amasis.
Myn zorg L moeilyk te bedriegen, 't Heb romdom oogen , die men nooit in flaap kan wiegen.
Wat wilde dat gewenk? watdryfthem herwaarts heen? Wat aanfiag tracht gy met eikanderen te fmeên?
nitokris.
Zo 'k myn' geheimen voor uw' oogen wil hedekken Waant gy, Tytan, die uit myn hart re konnen trekken ? Voeg nog uw dreigen by uw' lift. Door zo veel fmart En ongelukken is myn boezem reeds verhard; En wat voor rampen my uw' wreedheid doe beleeven Gy zult het weeten , als gy eerft my kunt doen beeven.
amasis.
Beef dan, vermeetle! want uw aanzigt deedt my meer
Be-



TREURSPEL. 3»
Dat gy hem hier in dit Paleis zelf fpreeken kunt.
NITOKRIS.
Schoon hy my zelf het zwoer, ik zou hem niet gelooven. Waant gy myn'fleren moed door loogentaalte dooven? Neen, Dwingland , 'tis veel eer uw' eigen angft en fchrik, Die u dus fpreeken doet. Gy denkt misfchien, dat ik , Om eensdeflavernyteontkoomen, die 'k moet draagen , Op't hooren van zyn' dood, gantfch hooploos en ver. flagen,
Myn' plicht vergeeten, en lafhartig door myn' trouw Der Goden blixem, die u dreigt, weerhouden zou. Neen, vlei u niet met die voorbaarige geruchten. Denk, denk den fabel van Sefoltris niet te ontvlugten. Der Goden ftraf vervolgt uw' gruwlen overal. Het vreeslyk onweêr naakt, dat u verpletten zal. Vaar wel. Die dondervlaag begint reeds op te fteeken, En dreigt u met den flag, die al myn leed zal wreeken. AMASIS.
Dat onweêr zal op u neêrftorten , trotfe Vrouw.^ Men roep'myn'Zoon , opdat zy zelf dien Heldbefchouw*. Dat hy my volge.
DERDE TOON E EL.
FANES, AMASIS. Lyfwackt. FANES.
Wil u niet van hier begeeven ! Blyf in 't Paleis, myn Heer, men ftaat u naar het leeven.
Het volk, 'twelk aan de poort van 'tHof aan'tmorren flaat,
Beticht u, met den Prins, van veinzing en verraad. Men zegt, Sefoftris is in Memfis weêrgekoomen. Men durft ontkennen, dat hem 't leeven is benoomen.
AMA*



32 SESOSTRIS,
AMASIS.
Kent gy den ftichter van dat oproer ? Is 't ook weêr. ' Die onbekende , die...
FANES.
Hy is het zelf; myn Heen AMASis.
Ën heeft men hem nog niet gevangen ? Myn' trauwanten! FANES.
Bedaar, myn-Vorit! 'k heb reeds bevel aan alle kanten Gegeeven: hy's ontdekt,- 't is vruchtloos, dat hy tracht Te vlugten: binnen 't uur is hy in onze magt. Dan zal men hem door kracht der felfte pynigingen Het gantfch verraad welhaaït ten bangen halze uitwringen,, AMASIS.
Wat ben ik u voor al die zorgen niet verplicht? Hoe loon ik zo veel deugd naar waarde? ga, verricht , Doe alles om 't geweld der muitery te fluiten. Verdeel het Krygsvolk ; laat de poorten aanftonds fluiten, 'k Betrouw my op uw'vlyt: maar zorg voor al, dat die Vermeet'le Vreemdeling myn' gramfchap niet ontvliê. Zyn ftraf zal't vloekgefpan een fchriklyk voorbeeld geven, En gantfch Egipte voor myn' Majefteit doen beeven.
VIERDE TOONEEL.
AMASIS, SESOSTRIS. Lyfwacht.
TV/T AMASIS. J-Vlyn Zoon; verlos my van een' doodelyke fpyt; Verlos my van een' zorg, die my de ziel doorfnydt. Een wonder vreemd gerucht is onder 't volk gerezen,Als of Sefoltris in het leeven nog zou weezen,
SiCSOSTRIS.
Wie zegt dit? en wie voert zo haatelyk een' taal?
AMASIS.
Een vreemde, een onbekende ontkent uw' zegepraal,
Ea



TREURSPEL. 33
En heeft door dat gerucht het reukelöos volk bewoogeri. Nitokris hield het ftrax nog (taande voor myn' oogen, En tergde myn geduld met dvvaaze hoovaardy, Ja dreigde my het eind van myne heerfchappy. Doch eer ik ze alle ftraffen voor myn'magt doe buigen, Wil ik de muiters van de waarhied overtuigen. De vreemde booswicht, die dit oproer heeft gefticht, Wordt in een oogenblik gebragt voor myn gezigt. Men volgt,men zoekt hem,en hy kan het niet ontkoomert. SESOSTRIS.
Hoe, Vorft?
AMASIS.
Ja, Fanes heeft dié zorg op zich genömen. De Koningin krygt ook nog heden haare draf. Maar eer myn' gramfchap haar doet daalen in het graf, Begeer ik, dat zy zelve aan al' myn' onderdaanen Uw lot verzeekren zal door haar verhaal en traanen. SESOSTRIS.
Nitokris?
A M A sis.
Om 't gemor te ltillen , ga terftond, Verzeker haar, dat gy Sefoltris overwont. Laat haar het lemmer , dat ge uw'vyand hebt onttoogen,7 Die vrucht van uwe zege, eens glinfteren in de oogert. 't Rampzalige gezicht van dien roemruchten dolk, Zal haar zelf dwingen, om in 't midden van het volk Met heete traanen aan het muitgefpan te klaagen, Dat gy den laatlten van haar' Zoonen hebt verflagen;
SESOSTRIS.
Hoe? zou ik dan om myn'geboorte èn dapperheên, Aan 't volk te toonen, zulk een' Weg gebruiken ? Neen;' Om hen te helpen uit hun' dooling, en het muiten Des volks, myn Koning, in een oogenb'lik te fluiten, Gebie, dat ik met u voor hun gezicht verfchyn, Én niet voor de oogen vaneen' Moeder, die reeds pyn En leed genoeg in al' haar' rampen heeft geleeden,
c Al



34 SESOSTRIS,
Al terg ik haar gemoed niet verder door myn' reden, AMASIS.
Maakt u 't gefchrei van een' ontzinde Vrouw bevreeft, U, die voor't zwaard haars Zoons niet zyt beducht ge. weeft!
Hoe is het? is uw hart nu zwakker, dan uw degen? Ik wil het zo: dit is genoeg. Spreek'my niet tegen. 'tWeerftreevenisvergeefïch. Ga heen, gehoorzaam my. Myn wacht...
VYFDE TOONEEL.
ARTHENICE, SESOSTRIS, AMASIS, MICERINE. Lyfwacht.
W/" ARTHENICE.
W at fchouwfpel, ach! myn Heer, wat raazerny! Waar vind ik toevlucht ! Uw' weêripannige onder- " zaaten
Slaan aan het muiten. Elk omringt my op de ftraaten. Men fcheldt my, en men vloekt het uur van myn geboort' ;
Ja men verbiedt my door een' ftoutheid, nooit gehoord , Den weg naar 't Auter. 't Volk, gantfch woedendeen verbolgen,
Beftondt al fchreeuwende my tot aan 't Hof te volgen. Men dreigt myn leeven, en men roept, dat nooit het bloed
Eens onderdaans de wet aan Memfis geeven moet, Terwyl de Weduw' van hun' Vorft door dwinglandyë Ilaar leeven flyt in een' bedroefde flaavernyë. Zy wyten my al 't kwaad, dat zy geleeden heeft. Ten zy gy die Vorftin terftond haar' vryheid geeft, En door een Huwelyk uw' rykstroon doet bekleeden, Zult gy my kroonen om aan hun' onmenfchlykheden Een offeraud te zyn.
SESOS.



TREURSPEL. 35
S ESOSTRIS.
Wat zie, wat Hoor ik? ach! AMASIS.
Hoe! zal 't onedel volk, verflaafd aan myn gezag, Myn' keur verdoemen, en myn'achtbaarheid dus breekeri? Kom! gaan we ons, eer wy nog de Koninginne fpreeken * Aan dienvermeetlenhoopvertoonen: volg, myn Zoon*
ARTHENICE. Is hyuw Zoon, myn Heer? wat hoor ik?'groote Goón! AMASIS.
Ja, uit myn' eerfte trouw is hy alleen gebooreh* Ik ga , en'kzweer, ik zal dat muitgefpan haaft itoofeti* Ik zal hen leeren hier geen*andre Koningin Te zien, dan u alleen.
SESOSTRIS,
Toekoomende Vorftin! *k Zal u betuigen, met wat ongemeen genoegen * Ik op den troon u in myn' Moeders plaats zie voegeri» Ja, 'k haak om in uw' hand te zien een Ryksgebied* Daar myn' geboorte my ook eenig recht op liet. En om aan u den naam van Koningin te geeven*. Beftaa ik alles, zelfs ten kofte van myn leeven.
ZESDE TOONEEL.
ARTHENICE, MICERINË,
*+r*' ARTHENICE. XV aar ben ik? Hemel! (welk een wonderlyk gevalt Wat hoor ik! weet ik zelf, of ik't gelooven zal! Wat zie ik! waak ik, öfverblindt een droom myn' oogéri t Hy, die myn harten zin ontruft hadt en bewoogen* Wiens waarde beeltenis gedrukt bleef in myn' ziel j Wiens onverwacht vertrek my zo verdrietig viel j Dien ik vol ongeduld in deeze Stad kwam zoeken , (ken ! Is 'tbloed eensdwinglands,dienikeeuwiginoetvertloè'.
C 2 Ëe'ü»



36 SESOSTRIS,
Eens dwinglands,die zynhand,vanVor(renbloed nog rood; Myn heden geven wil, of neen ! veel eer de dood! Wat droeve ontmoeting! wat oneindige ongelukken! Kan de affchrik, dien ik heb voor's Vaders gruwelftukke'n, Geen éénig oogenblik dan hechten op den Zoon ? ' Ach! wat betovering weerhoudt my ? groote Goón! Wat wreede ontftelt'nis zal myn'ziel nog moeten lyde'n ? Hoezalmynangflïg hart; helaas! nog moeten ftryden ? Wat zie ik kwelling te gemoet, wat ongeneugt, Zo ik hem haaten wil naar'tvoorfchrift van myn deugd?
MICERINE. Hoe? zult gy, zonder reên, hem met uw' haat beiaaden? Moet hy dan boeten voor zyns Vaders euveldaaden ? Kan de edelmoedigheid en deugd, die in hem leeft, De vlek niet wisfchen, die hem zyn' geboorte geeft?
ARTHENICE.
Neen! met wat deugden die doorluchte Held mag praaien ; Hy moet zyn'afkomlt uit een eerloos Hamhuis haaien, Ten troon gefteegen, door geweld en kroonverraad'. Neen, Fanes, die in 't hart den Vader heimlyk haat, En my verboden heeft hem ooit myn' hand te fchenken, Zal nimmer dulden, dat ik op den Zoon zal denken; ' Ja koos veel eer de dood, dan dat ik, door die trouw, My aan een' Ham, dien hy vervloekt, verbinden zou. Ik heb terftond hier van verzekering gekreegen , En ondertulfchen (ach! hoe is myn hart verleegen!) Komt Amafis alhier my zoeken, die Barbaar; Om my te fleepen naar dat doodlyk Echtaltaar, (ken * Maar'k zal om zulk een' brand, dien'k eeiiwig zal vervloeTe ontvlieden, alles doen. Gaan wy myn' Vader zoeken , En, in het midden van zo veel' ontlleltenis 't Gevaar ontvlugten, 't welk myn'ziel het doodlyxlt is.
Einde van het Tweede Bedryfi
DER-



TREURSPEL. 39
Gv moet op Memfis troon regeeren, Prins, en leeven. Hem dooden, en vergaan, is Hechts een ydele eer. Gv moet de vruchten van uw' zegepraal, myn Heer, Genieten, zo gy recht uw' vyand wilt verwinnen. Bezadig maar één uur de woede van uw zinnen. Hy loopt van zelfs in zyn onmydlyk ongeval, Zo dra hy zich uit dit Paleis begeeven zal. Laat mv hem leiden, daar het puik van onze vrinden Bereid ftaat om voor u zich 't uitterft te onderwinden, Daar hy, in plaats van een' gewenfchtenhuwlyksband, Het ftaal zal vinden, dat hem 't eerloos ingewand Voor 't Auter, in 't gezigt der Goden, zal doorkerven.
gg OSTRIS»
Helaas! dit is het, dat van fchrik my doet beuerven. Een' doodelyke vrees, nu ik 't u zeggen moet, Ontftelt my, en verwekt een'yzing in myn bloed. Moet Arthenice meê die ftaatrol helpen fpeelen En moet die fchoone in die onfteltemffen deelen? En als zy vaardig ftaat om dat gevloektejuk... FANES.
Ach' dit verheft myn' moed; dit ismyngrootft geluk ; Dit moet de glorie van myn bloed het meelt vergrooten, Nu 't dienen kan om dien Tyran in 't graf te ftooten, En meê zyn deel geniet aan zo roemwaard een daad. Ta'k vlei my, dat deeze eer, myn kind den hoogften ftaat, Dien gy haar fchenken wilt, zal min onwaardig maaken. Wat kan onshindren, als de Goden voor ons waaken ? Beginnen wy, vol moed, dit heerlyk Heldenftuk, En laat den uitflag aan de Goden en 't geluk. Alleen uw' tederheid, en Moeder doen my vreezen. Haar' traanen... Ach ! gy zultuzelf geen Meefter weezen , Myn Prins! koft gy dat hard berel niet wederftaan ? Ach! gy had honderd reên om deezen nood te ontgaan.
SE§OSTRlS. Het is nog tyd om van dien fchrik u te bevryden: Kom, keeren wy, om die byeenkomft te vermyden.
C 4 FA"



Het fchiPivir i ö y mo« haar zien, myn Heer'
Gv rrC" f0U tC Veel vermoeden baaren
HevPft,,r i n"°-nlt "eipt.Ach! inden naam der Goön
VerzSr \Z J hm' betreurde" Z°oT '
Vis" haar &, ? gy,Se oftris ,ieb< doorftooten.
LaaTuïiefn van een ^edbogend Mr Maar d", t ÏT' Z° 'C za' duuren.
Vol ootn,6 ad,'g' W3ar gv zvt' dat deeze mien Vol oogen zyn, die „ verfpiedeu: dit gewelf. . ^ Ik hoor gerucht. Men komt. Het is uw' Moed» zelf
•ur r SESOSTRIS.
Wat angft wat doodfche fchrik heeft my de ziel bewoogen'
. , SESOSTRIS.
Helaas! wat antwoord kan ik aan myn'Moeder geeven ? TWEEDE T O ONE EL.
NITOKRIS. AMMON, SESOSTRIS. KANOPE, Lyfwacht.
W u, i. , NITOKRIS.
En doïd ^vtliir^eï'^ ™ mv" °^val, Waar mJr, V J rï ?' ,verzeek nnS geeven zal? Waar toeft hy? Dathykoom'. Ik vrees niet hem te aan-
Mevrou,v,dievreemdAelfngM?.N- (fch™'
NI.



TREURSPEL. 41
NITOKRIS.
Mag ik uw woord vertrouwen ? Ishy het? ach! is hy de moorder van myn' Zoon ? Bloeddorftige !. Maar hoe! wat wederhoudtmy ? Goón ! Hoe meer dit wreed gezicht de Moeders ingewanden, En hart,van feilen toorn en wraakluft moeft doen branden, Hoe meer myn hart bezwykt. Een heimelyke ftem Beweegt my, en ontroert myn gantfche bloed voor hem. Wel aan; fpreek op. Zyt gy 't,die my begeert te fpreeken ?
SESOSTRIS.
Mevrouw
NITOKRIS
Zyt gy het, die Sefoftris hebt doorfteeken? Spreek vry.Ontveins hetniet. Myn'rampen zyn te groot, Om iets te vreezen. Zyt gy fchuldig aan zyn' dood?
SESOSTRIS.
Mevrouw,'k beklaagu... Geen verhaal is hier van noden , Dit zwaard zegt u genoeg...
NITOKRIS.
Wat zie ik, groote Goden ! Wat zie ik! 't Zwaard van myn' Sefoftris in uw' magt! Verraader, 't is dan waar? Gy hebt hem omgebragt»
SESOSTRIS.
Ach 1 vraag my niet...
NITOKRIS.
Helaas! rampzaligfte aller Vrouwen ! En gy , ó Goden , die ik geenszins moeft vertrouwen! O vaüc'he Orakel, dat myn' wenfchen hebt gevleid! Is dit uw byftand, die'k my zelv' had toegeleid? O Zoon! ach ! dacht ik ooit, dat uw gevreesde degen, (Die'kfteeds,als'twerktuig van dc.sHemels gunft en zegen, Gehoopt had, dat van al myn hartenleed en rouw Een einde door den dood myns Dwinglands maaken zou,) Dat ftaal, dat ik u zelv' liet gorden aan de zyde, My een getuigenis zou ftrekken, t'een'ger tyde Van uwen dood, en niet van uwe zegepraal !
C 5 Maar



4» SESOSTRIS,
Maar hoe verfloegt gy hem? Voleindig uw verhaal Verhef uw'zege en roem. Vaar voort:doorgrief my't harte.
SBSOSTRls.
Mevrouw.het is genoeg, 'k Hpfe rfp»™ii ,„„> r
Zy zal haart eindigen...'k Heb reeds u doen verflaag
^v... iK «eggen moeit. Ma toe, dat ik mag gaan NITOKRIS.
Hou rtand.Gy hebt den Zoon het ftaal in 't hart gedreeven. De zelfde hand breng' ook de Moeder om het leeven Vier, vierden toom aan uw' verwoedheid, eer gy gaat. Stoot toe. Uw' raazerny |. nog maar half verzaad. ' ' Stoot toe. Hier is myn hart. Laat my Sefortris volgen
SESOSTRIS.
Wat eifcht gy!... Hemelhnyn gezigt maakt haar vorbolgen.
NITOKRIS.
Ik acht dat zuchten in een' vyand veel te laf
Vaar voort! Ik wil myn' Zoon verzeilen in het graf
SESOSTRIS.
O Goon ! de tederheid vermeeftert myn' gedachten. Ach I t is te veel. Tegen V Gevolg. Vertrekt.
DERDE TOONEEL.
FANES, SESOSTRIS, NITOKRIS, KANOPE AMMON, Lyfivackt. '
FANES.
„ doet den Koning wachten,
Myn Heer: want alles in den Tempel is gereed.
SESOSTRIS.
Ach ! laat my...
FANES.
'k Ben daar in geen meerter, en gy weet. Uw tegenwoordigheid is, daar wy gaan, van noden. Gy moet my volgen, 'k Doe, gelyk my is geboden.
N I T O-



TREURSPEL. 43
NITOKRIS.
Gy ook al, Far.es! gy hebt mede tot myn fmart De mededogendheid verbannen uit uw hart. Gv hebt my ook dan reeds verhaten en verraaden! Laat my den bioeddorft van ditfchrikdier eerft verzaaden. FANES.
Mevrouw, des Konings wil... Kom! gaan we. In wat gevaar (Zacht in 't gaan.)
Gingt gy ons werpen! Goón!
VIERDE TOONEEL.
NITOKRIS, KANOPE. Ljfwacht.
NITOKRIS.
"Vermetele Barbaar! Baldaadig Dienaar! ga, ga heen: verdeel de vruchten Van myn verlies, en ftop uw'ooren voormyn zuchten. Trouwlooze! is dit het loon voor zo veel' gunft en eer, Waar toe myn Echtgenoot, uw Koning en uw Heer, U altyd boven uw' verwachting heeft verheven ? Kon ik u grooterblykvanmyne goedheid geeven , Dan,toen'kuw' Dochter had verkooren voor myn Zoon, En uw onedel huis wou helfen op den troon ? Doch gy, Ondankbre, in plaats van op die eer te hoopen, Ontziet u niet uw' plicht en meefter te verkoopen.
' ' Maar hoe! waar ben ik ? wat vergif betovert my ï
! Wat ftilt myn' droefheid ? wat weerhoudt myn' raazerny?
i Ik zie het ftaal, dat myn' Sefoftris is onttoogen.
' Zyn Moorder zegepraalt. Ik zie hem voor myn'oogen.
: Goón' welk een kracht, die myn verftand te boven gaat, Is oorzaak, dat ik hem kan aanzien zonder haat { Helaas' ik bloos van fchaamte: ik voel myn hart gedreeven Door een'verwoede fpyt, van ed'le gramfchap beeven. Geen uitftel meer! ik volg die driften van het bloed.1



44 SESOS'TRig,.
Ik weet een middel, dat myn' wraak vernoegen moet. Neen, 'k ruft niet, voor ik dat verraaderfch bloed z-si ftr°omen- (komen., Gaan wy den Dwing'land zien. Maar 'k zie hem herwaarts :
VYFDE TOONEEL.
nitokris, amasis, kanope. Lyfwacht.
rr\ ' nitokris.
J- ree toe ! verheug u in myn' droeve ontfteltenis. Myn Zoons bedroefde dood is niet, dan al te wis. Maar, na het lyden van zo veel' onmenfchlykhed'en, Indien gy wilt, dat ik met u in d' Echt zal treeden, Wel aan: ik volg u. Ik weêrftreef uw' wil niet meer. 'k Heb maar één' bede , die ik van uw' gunft begeer. Roep hier dien wreeden, die Sefoftris heeft verflagen. Duld,datikaan zyn'Schim dien Moorder op moog'dragen! Tot zulk een' prys alleen verkrygt gy myne trouw. amasis.
Is hy u wel bekend , wiens dood gy eifcht; Mevrouw ? Is 't u bewuft, uit welk een' ftam hy is gefprooten?
nitokris.
Die fnoode Booswicht heeft myn' waarden Zoon doorftooten:
Ik onderzoek niet meer. Al 't ovrig raakt my niet.. amasis.
Hoe! wilt gy dan, dat ik, tot trooft in uw verdriet, Ter wraak van uwen Zoon , myn' eigen Zoon zal dooden ? Wat onbefcheiden eifeh !
nitokris.
Uw' Zoon ! wat hoor ik ? Goden ï amasis.
O ja; en wyl ik't u vcrklaaren moet, Vorftin, Denk nooit weêr op den troon te klimmen door myn' min Nochtans, indien gy wilt, gy hebt niets quaads te vreezen.' Van myn' genegenheid kunt gy verzekerd weezen. *
'k Zal



TREURSPEL. 45
*k Zal zelf bedacht zyn op 't verligten van uw' pyn. Gy zult voortaan hier vry en zonder banden zyn. Ga daar 't u lult. Vertoon u aan myn onderdaanen. Befchrei den dood uws Zoons met onbedwongen traanen: Ta ik verhinder niet, dat gy uit inoederphgt, By al' uw' Koningen hem mede een grafnaald fticnt. Voor al die goedheid zal ik niets van u begeeren, Dan één Verraader, die myn' gramfchap durft braveeren, En gantfch Egipte door zyn' ioogentaal beroert; Dien 't wispeltuurig volk (door zyn bedryvervoerd J Te lang voor 'ttreffen van de rechtbyl durft verbergen. Dit is 't alken , Mevrouw, dat u myn'gunft zal vergen. Ga heen dan; ga, en breng de muiters tot hun plicht. Breng dien Verleider, nog dees' dag, voor myn gezigt, Of'k zweer, dat hen uw dood een voorbeeld zal Verfchaf. Hoe ik vermetelheid en oproer weet te ftraften. (ten , Gehoorzaam my , Mevrouw; of vrees myn razerny. * Vertrek. * Tegen de JVachten.
ZESDE ÏOONEEL.
NITOKRIS, KANOPE.
NITOKRIS.
Wat hoor ik? en wat wetten geeft men my? "U't waar? Myn Wacht is ftrax,oP zyn bevel, verdweenen. Wel aan: wyl ons de GoÖn zo groot een' gunft verkenen $ Gebruiken wy ze, om die Tyrannen te verdaan. Laat ons hen ftraften , of grootmoedig zelf vergaan
KANOPE. (,ten? Wat voordeel hoopt gy van dien voorllag, of wat vruch't h beter, 't onheil, dat u dreigt,Mevrouw,te ontvlugten. Laat ons uw'vrienden, door geheel Egipte , om wraak En byftand fmeeken gaan in uw' gerechte zaak. Een ieder zal zich om uw ongeval erbarmen, En, zelfs met lyfsgevaar, u dienen en befchermen. Hoe ! heeft men Kleöfis des Dwinglands moogenlk.d



4<5 SESOSTRIS*
Zo ftout ontrukt, en in een' veil'ge plaats geleid; Wat vvondren denk gy, dat hun moed niet uit zal rechten * Als eens die Helden voor huns Konings Weduw'vechten ?
NITOKRIS.
Gy flreelt myn'rampvergeeffch met zulken ydlenwaan* Kanope, welken raad tracht gy my voor te liaan! Wat zoekt gy dus den loop te iluiten van myn'traanen ? Wat kan ik hoopen van myn' droevige onderdaanen? Kunt gy hen vergen, tot hun' eigen ondergang, Den Aarsgeweldenaar te fluiten in zyn* dwang? Gy weet, hoe hy, om nooithun'muitcry tefchroomen, Hun' goedren heeftgerooft, hun'wapens weggenomen. De fchrik voor beulen , en fchavotten , heeft hun hart Ter neer geflagen door *t gewigt van al' hun' fmart. En ach! de dood myns Zoons voltooit hun'ongelukken, En zal hun' flaaverny voortaan nog zwaarder drukken. Neen, in het gantfche Land vind ik geen vrienden meer, Die nog getrouw zyn aan hun' omgebragten Heer. De Dwingeland, bevreesd voor zyn rampzalig leeven. Heeft reets de braafften door het moortge weerdoenfneven. 't Lafhartig overfchot ontveiuft, en ftemt in 't quaad, Ja maakt hem zelfs een deugd van ieder euveldaad, t Eerwaardig Prieflerdom,'t welk anderen moeft flichten , En 't overige volk moeft voorgaan in hun' pligten, Misbruikt het voorrecht van den kerkelyken ftand, En, doof voor 't fchreienvan het zuchtend Vaderland, Rechtvaardigt met gevlei des Dwingelands geboden , Ja heft hem fchendig op'tAltaar, als een' der Goden* Neen! wyl de menfchen my in myn' bedroefden ftaat Niet helpen konnen, en de Hemel my verlaat, Wel aan; 'k wil dan, alleen, het juk der tyrannye'n Afwerpen, en 't gedrukt Egipteland bevryè'n : Ik wil, alleen, de wraak bevordren van den dood Van myne Kind'ren en doorluchten Echtgenoot. Kanope, de ondeugd moet niet langer zegepraalenj En zo het noodlot wil, dat wy ten graave daalen,
Tea



TREURSPEL. 47
Ten minden heb ik rog dien trood in 't ongeluk, Dat ik myn Vyanden met my ten afgrond ruk.
KANOPE.
Wat ysfelyk befluit! Mevrouw ! gy doet my beeven.
NITOKRIS. Die Moorder van myn' Zoon, die Moorder moet om 't leeven.
Laat ons geen oogenblik verliezen, en met vlyt Op midd'len denken en beraadllaan , op wat tyd , Wat plaats,en langs wat weg ik beft hem kan doordeeken. Ontvlieden weailes, dat onshind'ren kan in 't wreeken.
ZEVENDE TOONEEL.
ARTHENICE, NITOKRIS, KANOPE.
IARTHENICE. k beef, Mevrouw: ik vlugt, en ach ! ik weet niet, waar. Wie hoort myn klagten?Goön! wie redt my van 't gevaar?
NITOKRIS.
Wat zie ik ? Arthenice ( oHemel!) voor myne oogen ! Maar hoe! wat droefheid heeft op u zo groot vermoogen ?
ARTHENICE. Ach ! weet gy niet, wat lot my Amafis bereidt, En dat ik hier, Mevrouw, naar Memfis ben geleid Om , voor het Echtaltaar, met hem my te verbinden ? NITOKRIS.
Zal's Dwinglands voordel in uw hart toedemming vinden? Zeg, wat befluit gy in dit angdig oogenblik?
ARTHENICE. Ach! wift ik deezen Echt te ontgaan , waar voor ik fchrik l Wift ik een middel om dit onheil my te onttrekken, En my voor de oogen van den Dwingeland te dekken Ik ondernam 't, al waar 't ten kofte van myn' dood. Maar zonder hoop, helaas! van alle hulp ontbloot, In'tmiddenvan zyn Hof, alleen, vau elk verlaateu;
Wat



53 SESOSTRIS,
nitokris.
O Hemel!
sesostris.
Groote Goden!
amasis.
Wat drift, wat raazerny vervoert u zo verwoed ?
nitokris.
Kunt gy dit vraagen ? gy, ö Moorder van myn bloed!
s esostris.
Ik beef. Waar ben ik? Ach! ik kan van fchrik niet fpreeken. De Koningin, óGoón! wil die my't hart doorfteeken? O Hemel! welk een' hand bereidde my de dood! O Hemel! welk een' hand behieldt my in dien nood!
amasis.
Indien het noodlot my den fchepter heeft gegeeven En, op den troon van uw vervloektgeflacht verheeve'n; Ja, zo de Hemel, tot volvoering van zyn' haat En wraak, tot heil en ruft van dees' ontroerden ftaat, Myn' arm gebruikt heeft om uw' vrienden om te brengen' Was ik 't niet, Vyandin, wiens bloed uw' hand moeft nitokris. ' (plengen?
Neen, Dwingeland; myn wraak was dus nog niet voldaan. Ik zocht de teêrfte plaats om u in 't hart te flaan: (fen! 'k Wilde u doen zien, hoe zwaar het valt een'Zoon temisKoom, oordeel, oordeel nu, uit die ontfteltenisfen, Uit die verwoedheid, daar myn aanflag u het hart Meê heeft vervuld, hoewel 't mislukt is tot myn' fmart, Hoe groot myn wanhoop was, toen ik, voor't oog der Goden ,
Vyf Zoons en een' Gemaal op deeze plaats zag dooden. amasis.
Dat was nog weinig. Want om zulk een' raazerny , Zo yslyk een verraad, te loonen naar waardy, Weet ik geen' pyniging, geen' ftraf u toe te'voegen Die zwaar genoeg is om myn'wraakzucht te vernoegen' Myn' Lyfwaciu!
DER-



54 SESOSTRIS,
VIERDE TOONEEL.
AMASIS, SESOSTRIS. FANES. Ltfwaehh
ZAMASIS. , ,y fterve!
SESOSTRIS.
Neen , myn Heer, bedaar, en laat haar leeven. Gy moet haar,eer zy fterf.voor zwaarder ftraf doen beven, En op dees' grooten dag uw heerlyk Bruiloftsfeeft ' Haar aan doen zien, in fpyt van haar' getergde geeft.
FANES.
Nog meer, myn Vorft, Zy heeft nu' federt vyftien jaaren, U voor een' pand verftrekt in al' uw' ryxgevaaren. Had gy die Trotfe niet in uw geweld gehad , Wie weet, of gy den troon van Memfis nog bezat? In teinde,indien gy haar,mynHeer,wilt om doen koomen, Stel u in ftaat van geen' gevaaren meer te fchroomen. Ja wacht zo lang met haar te ftraften , tot wy dien Bedrieger, die men zoekt, In onze handen zien Dan kan men , door de pyn , 't geheel verraad ontdekken Ln tgantfche vloekverbond uit hunne monden trekken.
AMASIS. Maar wien beveel ik haar zo lang ?
FANES.
Aan my, myn Heer.
AMASIS.
Aan u?
FANES.
Gy kent myn trouw. Wat fchielyke ommekeer Wat nieuwen aanflag wyvan haar ook moogen vreezen ' Gy kunt zo wel van haar, als my, verzekerd weezen' Ten dienfte van myn' Vorft, ten voordeel'van het ryk ' Is voor myn' vlyt en moed geen' zaak onmoogelyk. * AMASIS.
Ga, volg haar dan. Gy weet, wat ik u heb gebooden
VYF-



50 SESOSTRIS,
Ten zy uw' gunft my voor dat onhejJ faad Ik dank, met fchrik, de Goón, die my *t gevaar pnttoog'en, Maar (mts wanneer vond ik genade voor uw oog™ Waar meê verdiende ik zulk een' gunft? wat godSTwie Blies u die goedheid in, die 'k my vvaartsIn u zie?
arthenice.
Ach. vraagniet, welk een'zucht my hier toe heeft gedree-
Pas had de Koningin my opening gegeeven
Van haar befluit, terwyl zy dacht, dat ik myn' haat
Met haar veréénen zou tot die verwoede daad
Of naar de lesftn van myn glorie meer te hooren
fn'IS n0S' myn'hmiSomMeü doorfteeken , MvSïtT ta kTCer!^° droef een'dood.te wreeken Son g V,myn tr,°rs enzelft,tgevaar der Koningin Terftond lafhartig heb verbannen uit myn' zin t Was uvv gevaar aHeenj d de ^
Ik vloog vol doodfchen fchrik tot redding van uw keven! In. tkort, naar aanflag is mislukt.- gy leeft, myn lieer. Dat smy genoeg» ik weet niet anders. Vraag niet meer
sesostris.
Ik merk, een Schepter heeft zeer veel'bekoorlykheden Qin jonge harten , als het uwe , te overreeden. Uw gunft heeft niets meer, dat verwondring waardig is Nu gy het ryksgebied ontfangt van Amafis, ■ Wik gy, om eenigzins dien luider te belooncn mL^" Jn.'ï,bd,?,ud ™» ZY» gedacht betoone'n. Mevrouw, indien ik iets aan u verfchuldigd ben, t is, dat ik Amafis voor mynen Vader ken.
arthenice.
Neen! hadmy anders tot uw voordeel niets gefprooken
Zo mv'd °'Tield •'• 'k had ZdV' m>'"s B^'gamSPaoodge'lo my de erkentenis alken beu o.,gen hadt. (wrooken,
se-



TREURSPEL. 6t V Y F D E B E D R Y F.
EERSTE TOONEEL.
AMASIS, N ITO KUIS, KANOPE. lyfivac'it.
^■r A M A SIS, aan een' Hoofdman van zyn Wacht. JVeer weêr naar/Fanes. 'k Zie zyn'yver met genoegen. *k Zal • op zyn' bede , ft'raks my tempel waarts vervoegen. Ga heen Men roep' terftond myn' Bruid hier, met myn En <*y Ontaarde, die u zelf(dank zy den Goón !) (Zoon. Van hoop verïïeeken, van een' ieder ziet verlaaten , Spreek zelv' uw vonnis. Myn' moedwillige onderzaaten , Die fnooden, die, ten fpyt van myne heerfchappy, Uw' fierheid fterkten door verraad en muitery , Zien al' dien hoogmoed in een' oogenblik verzonken, En hunne trotsheid in een' yz'ren band geldonken. Een' dappre bende van Soldaaten houdt de poort Des Tempels, en de Stad bezet, van oord tot oord. Ta zo zy langer myn bevel en wet braveeren, Geheel de waareld, ja Ofiris, dien wy eeren, Zal hen niet hoeden voor het doodlyk ongeval, Waar in myn' razerny en wraak hen (torten zal; Noch al het Godendom myn' woed? konneii fluiten^ Vermeetele, gy, die hen onderlteunde in't muiten. Ik had , te'lang getergd , dien dullen overmoed Reeds moeten dooven in 't vergieten van uw bloed. Maar neen, gy weet, tot welk een'prys Ik u het leeven Gefpaard heb. Zal men dien Verrader overgeeven i Spreek , fpreek. Eén éénig woord behoudt u in den nood, Of geeft u over aan een' vreefelyken dood*
NITOKRIS.
Hoe' wiltgy op myn hart door dreigen iets verwerven P Wie voor de dood niet vreeft, Tyran kan zwygend ftervcn Ga, ga vry tempelwaarts. Voltrek voor 't hoog altaar Uw'trouwverbond, in'toog van al myn volk, Barbaar.



63 SESOSTRIS,
Terg hun gezigt met die gehaate Huuwlyksbanden , En voeg dan nog myn' dood by zo veel' offerhanden j Die door uw' tyranny geftort zyn in het graf. Maar vrees op de eigen plaats uw' langverdiende ftraf In't eind te vinden;vrees dienVreemdeling,die metzorgen Zich in den Tempel by de Priefters houdt verborgen, En van het Godendom , tot \iraak van al myn leed • Misfchien gezonden is. Ja, Dwingeland, wie weet, Of gy niet beeven zult, al gy hem zult ontmoeten. ' Gy zult hem kennen, als gy neêrftort voor zyn voeten' Vrees, vrees den blixem , oie u 't hoofd nog onverwacht Zal treffen van den kant, daar gy het minft op dacht.
amasis.
Uw krachtloos dreigen kan myn moedig hart niet deeren En fchoon de ganfche Staat met hem wou t' faamen zwee' De Goden zouden my in dat gevaar behoên. (ren, Zy deeden 't duizendmaal; zy zullen 't altyd doen. 'k Betrouw op hunne gunft. Maar't valt my ligt, dereden Te ontdekken van uw' woede en buiten (poorighedcn. Ik zie de wanhoop, daar myn Huuwlyk u in ftort. De felle fpyt, waar van uw'ziel beftreeden wordt, Nu gy een' ander' op den rykstroon ziet verheffen, Kan uwe ziel veel meer, dan al' uw' rampen, treilen. Gy wenfcht den dood.om zulk een'bitfen hoon te ontgaan Maar neen; myn wraak is met uw bloed nog niet voldaan ; k Wil de oogenblikken van uw' leevens loop nog rekken. Ja, 't leeven moetu tot ^w' zwaarfte ftraf vertrekken; Ik fleep u tempelwaans, om een' Vorftin u daar Te geeven, en daarna den doodfteek voor 't Altaar.
TWEEDE TOONEEL.
amasis, arthenice, nitokris, kanope, micerine. Lyfwaeht.
yxrr amasts, tegen Artkenicè.
w el aan! 't is tyd ons naar den Tempel te vervoegen ,
Een



TREURSPEL. 6~3
Een' Trouw te vieren, die myn' wenfchen zal vernoegen, Mevrouw, kom, laat ons gaan...
ARTHENICE.
Ach ! is 't nu tyd, myn Heer, Om aan die plegtigheid te denken? Keer, ei keer Toch al uw' zorgen, om de Hagen af te weeren Van een' Verrader, die uw' gramfchap durft trotfeeren. 'k Vlieg herwaarts. ..Ach'myiiHeer! verzuim geen oogenDe vrees beklemt myn'tong, en ik befterf van fchrik. (blik. AMASIS.
Mevrouw, wat weet gy? Wil ons nader op'ning geeven.
ARTHENICE.
't Bericht is van belang. Men dreigt het dierbaar leeven Van u en uwen Zoon. Ach, Vorft! een Moordenaar...
Eer gy u bloot, ftelt voor dat doodelyk gevaar, Wil eerft dat ysfelyk geheim toch onderzoeken.
AMASIS, tegen Nitokris. Trouwlooze Vyandin , die 'k eeuwig moet vervloeken, Is 'tweêr een nieuwe blyk van uw' ontmenfchten haat?
ARTHENICE. Een vreemde Gryzaart, wiens erbarmelyke ftaat My fchreijeu doet, myn Heer, terwyl ontelbre wonden1 Hem doen bezwyken, zal u dat geheim verkonden. Men leidt hem herwaarts aan.
DERDE TOONEEL.
AMASIS, MENES. NITOKRIS, ARTHENICE, KANOPE, MICERINE. Lyfwackt. AMASIS.
emel! kan 't gefchiên! Geloof ik myn gezigt? Is'tMenes, dieft wy zien? MENES.
Ta, ik zie u, Vorft, en dank de Goden voordien zegen.
AMASIS.
'k Heb heden uog'tbericht van uwen dood gekreegen.
Om



64 SESOSTRIS,
OnV'welke réén is my de waarheid niet gemeld ? MENES.
Myn Meer, men dacht het. vWant ter aarde neergeveld ^ Verfmacht en afgemat, met wond opwond doorfteeken, In't bloed gewentelt, was ik mooglyk reeds bezweeken, Ten zy my deeze hand meêdoogend' hadt behoed , 't Geen my 't geluk van u te zien genieten doet.
AMASIS.
O Goón ! van wien hebt gy die wonden toch bekoomen ? | MENES. Van hem , die uwen Zoon het leeven heeft benomen , En dus den Staat...
AMASIS
Myn' Zoon ? wat zegt gy ?
MENES.
Ja, myn Heer*
Verwacht voortaan, verwacht zyn' wederkomst niet meer. Zo dra zyn' Moeder hadt den Iaaften fuik gegeeven , Kwam ik dien Zoon,in wien uw'beelt'nis fcheen te leeven, Ü wederbrengen , toen niet verre hier van daan ; Een fnoode Vreemdeling ons dwong te blyven liaan. Helaas! ik zag hem reeds t' verwoede lemmer heffen Om uw' Pfamraenitus het edel hart te treffen, Wanneer ik toefchoot, hem het lyf befchutte, en my Een offer maakte van des Vyands raazerny. Maar ach! hoe zeer de Prins zyn'flagcn zocht te keeren , 't Was hem onmoogelyk zyn leeven te verweeren. Wat kon zyn' dapperheid hem baaten , of zyn moed? Hy ftorte neêr, en fmoorde in zyn doorluchtig bloed. AMASIS.
Myn Zoon? ó Hemel! hoe verwart gy myn'gedachten?
MENES.
Nog meer,myn Vorft Gy moet u voor den Moorder wachIk heb hem, methetbloed van uwen Zoon befpat, (ten. Den weg zien opdaan naar de Koninglyke ftad. 'tls zeker, dat hy zich verfchuflt in deeze wallen,
Om



TREURSPEL. 65
Om op het onverwachtst u mooglyk te overvallen. Zie toe , myn Heer.
AMASIS.
ö Goón ! wat hoor ik in hetend. VIERDE TOONEEL.
AMASIS, SESOSTRIS, MEN ES, ARTHENICE, NITOKRIS, KANOPE. MICERINE.
Lyfwacht.
AMASIS.
Tree nader. Spreek. Is u die Gryzaart ook bekend? SESOSTRIS.
6 Goden'.
AMASIS.
Gy verfchrikt! Hoe is't? wat doet u vreezen ? Wyn waarde Menes! ach! zou dit myn Zoou wel weezen? Wat zal iit denken?
MENES.
Hy uw Zoon zyn ! die Barbaar ? Rechtvaarde Hemel! ach ! het is zyn Moördenaat. ARTHENICE.
Helaas!
MENES.
Die zelfde heeft Pfammenitus doorftooten. 't Is. hy,die't bloed uws Zoons en'tmyne heeft vergooten. Ik ken hem al te wel. O ja, myn Heer! 't is hy, Die, aangedreeven door een' nieuwe raazerny, Zo dra hy langs het veld dat edel bloed zag Itroo.men, Ons al' de tekens, al de panden heeft ontnomen, Die ons Ladice voor haar1 dood hadt toevertrouwd., . Haar'brief,haar'ring...MynVorlUach!denk op uw behoud. Ik fterf, en draag met vreugd de rampen , die my drukken , Zo 'kflechts myn' Moordenaar met my in't graf kan ruk-



66 SESOSTRIS,
V Y F D E TOONEEL.
AMASIS, SESOSTRIS, NITOKRIS, ARTHENICE, KANO P E, MIC ERIN S. L'jfxacht.
t iy AMASIS. k S4A u vernoegen. Gaat; men help' dien waarden man. Men volge en doe tot zyn' behoud'nis, wat men kan o Goden! mag ik wel vertrouwen op mvn'oogen? Of is t een droom , die myn' gedachten heeft bëdroogen 3 Waart gy 't, Verrader, die dat misdryf dorft begaan? Heeft uw verwoede hand zo fnooden moord begaan ? Zy gyhet, die myn'Zoon den doodlleek hebt geweven? Ontmenfchte!
SESOSTRIS.
,, , Ja' Tyran, uw Zoon is om het leeven.
Ik velde hem. Men deedt u een getrouw verhaal Van zynen dood, en myn' doorluchte zegepraal. AMAsis.
Wat woede kon uw' hand tot zulk een'wreedheid noopen? Wathad gy voor? wat loon,wat voordeel kunt gy hoopen ?
SESOSTRIS. Wist gy myn' naam, gy zoudt met één ook weten , wat My noopte tot het geen ik voorgenomen had.
AMASIS. Wie zyt gy? Snoode! fpreek.
SESOSTRIS.
Wie zoude ik weezen konnen ? Kenmy aan 't lemmer, dat uw' Zoon heeft overwonnen. Dees' hand, nog rookende van zyn rampzalig bloed' Betoont genoeg, dat ik Sefoftris weezen moet.
NIT OKRIS.
Myn Zoon?
ARTHENICE. Wat deed ik ? Ach ! AMASIS.
Men neem hem ftraks gevangen, Myn Wacht! ö 8S El



TREURSPEL. 67
SESOSTRIS, de hand aan den degen jlaande. Trouwloozen!
A M ASIS.
'k Zal uw' ftraf ü doen erlangen; NITOKRIS.
Staar af, meinè'edige Verraader; Helpt, ó Goón;... Wat wilt gy doen? Het is uw Koning; 't is myn Zoon} 't Is 't bloed van Apriës.
AMASIS.
Hou op n te verftooreri. Daar 's niemand die zich hier verwaardigt u te hooreiu'
SESOSTRIS, ontwapendi 'k Beken 't, gy triomfeert. Het Godendom Verlaat, En ftraft my. Ja, ik zie 't, en ik verdien hun' haat; Doch niet, om dat ik u het ftaal in 't hart wou drukken; En dus myn Vaderland uw' flaaverny ontrukken; Maar neen, ómdat ik, tot myn' onuitwisbre fcfiarid*, Myn' glorie door uw' naam befmet heb, Dwingeland; End'Erfprins van een'grootMonarch, zo waard te roemen, Zo laag vernederd heb, met my den Zoon te noemen Van een Gedrocht, als u. Ik moeft, van fpyt verwoed, Die fchandvlek van myn' roem uitwisfen in uw bloed. Doch fchoon hetnoodlotmy die e&r niet doet verwerven^ Dat ikuwbloedvergiet,'kheb to.chuw'Zoon doen derven* Ten minften, Memfis heeft één' fnooden Dwingeland Te minder, dank myn' zorg en onvertfaagde hand. AMASIS.
Gy durft dan my...
ZESDE TOONEEL*
AMMON, AMASIS, NITOKRIS,ARTHENICË, SESOSTRIS, MICËRINE, KANOPE. Lyfivachti
AMMON. jyiyn Heer.
E *
AMA«



TR EURSPEL. 6"9
AMASIS.
Men wanke, om haar in 't leeven te bewaaren. Tegen Arthenicc. Mevrouw, wat dank'kan uw' verdienfte cvenaarcn? Uw bylland heeft ons voor dat doodsgevaar behoed. Ik zal die weldaad, ook erkennen, en zyn bloed Zal 't Huuwlyksoffer op ons Bruiloftsfeest verftrekken. Welaan,Mevrouw;kom,laat ons tempelwaarts vertrekken. Gy zult dien fnooden voor uw' oogen zien geïlagt. a Kom, volg my.
ARTHENICE.
Groote Goón! waar ben ik toe gebragt?
ZEVENDE TOONEEL.
NITOKRIS, KANOPE, AM MO N. Lyfwacfoi j_ NITOKRIS.
JVlen fleept myn' Zoon om hem den Heek des doods te En ach! men wil, dat ik, rampzalige! zal leeven (geeven! Neen, fnoode Moorders! 't isvergeeffch. Weerhoud my Ik volg myn Zoon, ik volg Sefostris in't verdriet, (niet.
Komt niemand hem te hulp', meinc'edige OnderzaatenJ Heeft al de waereld hem verraaden en verlaaten? Men laat Sefoftris op zyn' vaderlyke troon Vermoorden; ja men dreigt in 't aangezigt der Goon, Zelfs op hun' Outers, dat doorlugtig bloed te plengen. Zult gy zo gruuweïyk een offer dan geheugen, Getergde Goden! dien dit bloed in de oogen fpat? Help, eed'le Nylgod' help, en overftroom de Stad! Braak al' de Monfters, die in de yfelykfte holen, In 't allernaarfte van uw' afgrond zyn verfchoolen. Hoe bruist het bloed door al' myn'adren ? Ach! waar heen, Waarvlugt, wat doe ik? Scheur, ö Aarde!fcheur van één. Barst op, ó Hélle! laat de Vorftelyke fchimmen Van zyne Broeders, totzyn'hulp, naar boven klimmen. Nu Aarde en Hemel in myn droefheid my verlaat,
E 3 Zo



70 SESOSTRIS,
Zo help, ó afgrond! red myn' hoopeloozen ftaat. Doorluchtige Echtgenoot! ach! helpmy! wil het leeven Aan uw' Sefoftris vaor de tweede reize geeven ! Verlaat het donker graf; verhoor myn droef misbaar; Befchut uw' Erfprins aan den voet van 't kerkaltaar! Verrigt gy *t geen hy van de Goden moeft verwachten; Maar wat vergeeffche hoop verbyftert myn gedachten? Hy is reeds omgehragt, Kanope, (welk een fchrik!) Of fterft, helaas.' in dit rampzalig oogenblik.
ACHTSTE TOONEEL,
NITOKRIS, ARTHENICE, KANOPE, A M M O N. Lyf wacht.
T NITOKRIS. 't-ls dan gedaan! Ik zie myn' Vyand triomfeeren. E" gy, gy komt tot hier myn'droefheid nog trotfeeren? Verdiende ik ooit van u zo wreed een' razerny? Of komt misfchienuw'hand, ten dienft derdwinglandy, My 't afgehouwen hoofd van myn' Sefoftris brengen ? Hebtgy dat edel bloed, ontmenfchte,reeds zien plengen ?
AR TH 'E NIC E. Hou op , Mevrouw! 't geen ik gezien heb, tot myn'fmart, Bedroeft en treft genoeg myn ongelukkig hart. Helaas! ik heb uw'Zoon',metboeijen ftreng beneepen* Door 't Volk van Amafis zien naar d;n Tempel fleepen. De Dwingland ging vooraf; en ik, die, indien nood, Myn' Bruigom volgen wou in leeven en in dood, Zocht eindlyk door't gedrang wanhoopend heen te fcheuMaarach!ikzag,menfioot gezwind de tempel deuren.(ren, Straks hoorde ik een gedruis van ftemmen en geweer, En een verward gefchreeuw: „ 'tls uit: hy leeft niet meer. NITOKRIS.
Hy leeft nietmeer! wie moet myn' rampen niet beklaagen? Hy leeft niet meer! de fteun van myn' bedroefde dagen , Het éénigft overfchot van 't Vorftelyke bloed!
Waar



7a SESOSTRIS.
Wierdt Kleöfis, dien hy vervolgde , ftraks gewaar, Denk, hoe dat haatelyk gezigt hem moeit ontfteilen. Men zag zyn'borlt van een'verwoede gramfchap zwellen, terwyl hy, dorftende naar ons onfchuldig bloed, De Godheid dankte, die zyn leven hadt behoed. Nu was hy Meefter van onslot, in zyn' gedachten; En niet vernoegd, met my en Kleöfis te (lachten, Scheen hy te peinzen op een' ongehooorde Itraf, Wanneer uw Vader het beftemde teken gaf; Toeu'zag men pooken en ontbloore fabels blinken. Men hoort myn'Naam doör al' de Tempel zaaien klinken , En een afgryfelyk gefchreeuw aan allen kant: „Sefoltris leeve ! Maar ontziel den Dwingeland! Straks ziet zich Amafis van zyn Gevolg verlaaten. Zy vlugten beevende. Myn' dapperlte Soldaaten Omfing'len hem in dat gelukkig oogenblik, Vol moeds, en brandende van gramfchap, tot zyn' fchrik. Ik nader hem; en door een' ed'le wraak gedreeven, Druk ik een zwaard, het welk my Fanes hadt gegeeven , Hein in het hart. Hy (lort, al ltervende, aan den voet Van 't Outer, en befmet het Kerkbeeld met zyn bloed, Terwyl myn' vrienden, blind en woedende van tooren, Met duizend wonden het rampzalig lyk doorbooren. Ik ondertusfehen, wyl uw Vader in het end Myn' wederkomft aan't volk van Memfis maakt bekend, Kom door't gedrang, om eens de langgewenfehte vruchTe finaaken van zo veel' geleedene ongenuchten , (ten En alles, dat de Goón, na zo veel leed en finart, My geeven, u, Mevrouw, op te offren, met myn hart.
NITOKRIS. (fluiten, Kom, laat ons 't Krygsvolk in hun'' woede en moedwil Dees' grooten dag met vreugd en zegepraal befiuiten; En, onder 't juichen van geheel Egipteland , Uw' liefde kroonen met een' blyden Huuwlyksband.
E I N D E.






E 22
Ï098






S E S O S T R I S,
KONING
VAN
E G I P T E,
TR EURSPEL.
Den Franfclien AM AS 13 nagevolgd. PER H fE C AD A LT I-O R A.
Te AMSTERDAM, by i J. HELDERS en A. MARS. 1786.
Met Privilegie, De prys is 6 Stuivers.






O P D R A G T
Aan den
• WELEDELEN GE STRENGEN HEERE
PI ETER ANTONI DE HÜYBERT,
Heere van Kruiningen , Rilland, enz. enz,, enz,
i
BROSSAAKT EN KASTELYN VAN MUIDEN, BAILLUW EN DY K GRAAF VAN GOOILAND, HOOFDOFFICIER VAN WEESP, WEE SP ER KARSPEL, EN HOOGBYLMER, DYKGRAAF BEOOSTEN MUIDEN, HOOGHEEMRAAD VAN DEN ZEEBURG EN DIEMERDYK,
enz. enz. enz. WELEDELE GESTRENGE HEER'
HSindelyk, na my lang genoeg, myns oordeels beraaden te hebben, neem ik het vi'ymoedig befluit van myn' Sefostris aan het oordeel der kenneren over te geven. Ik weet wel, hoe zeer een middelmatig Poëet, naar 't zeggen van Plinius enlloratius, de gantfche waereld ten fpot verftrekt, en ik zoude, met recht, van waanwysheid befchuldigd worden, möien ik my dorst inbeelden, dat dceze naauWelyks rype eersteling myner dicht-oeffeningen A 2 door-



Öe Gecommitteerden tot de zaaken van den Schouwburg hebben , volgens O&rooi door Haar Ed. Groot Mog. de Heeren Staaten van Holland en Westvriesland, den 5<JenNovember, 1772. aan heu verleend, het recht van deeze Privilegie, alleen voor den tegenwoordigen Druk van SESOSTR1S, Trturfpel, vergund aan J. Helders en a. mars.
Amfleldam, den 2. Sept. 178(1.
Geene txemplaaren zullen voor echt erkend worden, dan die door één' der Heeren Gecoitiinitteerdeii ondertekend zyn;



V E R. T 0 0 N É R Si
AMASis, Dwingeland van Egipte;
NIïOKRlS, Koningin van Egipte, Weduwe van Apriës.
SESOSTRIS, Zoon van Apriës en Nitokris.
FA NES, Gunsteling van Amafis.
ARTHENICE, Dochter v&n Fanes.
K.ANOPE, Vertrouwde van Nitokris.
MICERINE, Vertrouwde van Arthenice.
MENE£>, Zedemeester van Pfammenitus, den Zoon van Amafis.
AMMON, Hoofdman der Lyfwacht van Amafis.
Lyfwacht vau Amafis. Gevolg van Sefastris.
Het Tooneel verbeeldt een' Zaal in het Koninglyke Hof te Memfis, in Egipte.-
SÈ-



Bladz: 9
SESOSTRIS,
KONING van EGIPTE.
TREURSPEL.
EERSTE BEDRYF.
EERSTE TOONEEL.
SESOSTR.IS, FANES.
NF A N E S. u Amafis hier met den dageraad zal weezen, Uie reeds, .gelyk gy ziet, in 't Oosten is verreezen, En die tiran, misleid door myne veinzery, Dit cantfche Hof alleen heeft toevertrouwd aan my, Zo is het tyd, myn Prins, u van die plaats te fpreeken, Daar gy grootmoedig den verwoeden moort moet wreekeil Van uw doorlucht geflacht, en als een waardig zoon, Den eroote Apriës navolgen op den troon. Gints ziet gy Memfis, en een' reeks van praalgebouwen; Aan de andre zyde kunt gy 't vruchtbaar landbefchouwen, Daar jaarèlyks de Nijl zyn fchatting aan betaalt. De trotfe gra.Kteen, tot de wolken opgehaald. Doen met verwondering de vreemdelingen naderen. Zie hier het prachtig Hof van uw' doorluchte Vaderen, Wel eer den zetel van hun deugd en heldenmoed, Maar nu een moordfpelonk, befpat van Vorftenbloed. Befchouw die zuilen, en die koninglykeboogen, Dit hccrlyk zaalgewelf, daar alles aan uwe oogen ^
A 5 Vcr"



TREURSPEL, 15
DERDE TOONEEL,
AMASIS, FANES, SESOSTRIS. Lyfwacht. «rr AMASIS.
\V aar is de Vreemdeling? wateischthy? waarvandaan Mag zyne komst toch zyn? hebt gy dit niet verftaau? F A N ES.
Daar is hy,.doch hy wil 't geheim u zelf verklaaren.
AMASIS.
Wat onbekende fchrik kan dus myn' ziel bezwaaren? Wat angst beklemt myn hart op die bejegening? Wat 's uwbe^eeren? fpreek! tree nader, Vreemdeling.
SESOSTRIS.
Gedoog, ó Vorst! dat ik u deezen brief mag geeven, Dien ikLadice, uw'Vrouw, op d'oever van haar leeven Beloofd heb, dat ik in uw' handen leevren zou.
AMASIS.
Ik ken de tekens en de trekken, die 'k befchouw.
Toen gy uw liefde et! onftandvasten zin Gevest had op de fiere Koningin, En my, helaas'. uw" Gemaaliu, verlaaten, Deedt my de fpyt en wanhoop uit uw? fiaaten Vertrekken. Maar, myn Heer, hoewel ik door Myn ongeluk een'' Bedgenoot verlom-, Nog kon ik van myn teerheid niet verwerven. Bat ik daar by een' waarden Zoon zou derven. Wyl heden dan een onverwachte dood Den loop bepaalt van al myn' druk en nood, En, met het eind van myn rampzalig leeven, U van de Trouw, wel eer aan my gegeeven, En van den band des Huuwelyks ontfiaat, Zo bid ik, dat uw' goedheid toch dien haat-, En ongunst, dien gy tot de laatfie dagen Myns leevens, my geftaag hebt toegedraagen,' Niet uitflrekt {dit '5 myn jongfie bede in V end') Op deezen Zoon, dien ik u wederzend.
Ach!



i5 SESOSTRIS,
Ach! wat betovering vervoert my? kan het weezen? 6 Hemel! mogen wy gelooven 't geen wy leezen? Zyt gy 't' zyt gy het, myn Pfammenitüs? myn zoon! Wat onverdiende gunst, wat goedheid van de Goön Doet my u weerzien, na verloop van vyftien jaaren, Die ge, als een Balling, fleec by Vreemden en Barbaaren?
SESOSTRIS. Ja, Vorst, ik ben't, en dank den Hemel, die, zogoed, My wederom voor uw gezigt verfchynen doet.
AMASIS.
Maar waar is Menes, die uw' Moeder in het vlieden Verzelfchapt heeft? cn om wat reden mag 't gefchieden, Dat ik hem hier niet zie?
SESOSTRIS.
Die trouwe vriend, myn Heer, Van ouderdom en zorg verflonden, leeft niet meer. Ik zag hem Iterven...
AMASIS.
Gaf uw' Moeder in uw' handen, Myn Zoon, behalven dit gefchrift geen' andre panden?
SESOSTRIS.
Zo myn verhaal het minst vermoeden aan u geeft, En deeze brief,myn Vorst,geen'fchyn van waarheid heeft, Ten minfte zal die ring en deegen voor my fpreeken.
AMASIS.
Geef hier. 6 Ja! myn Zoon, dit is een zeker teken. Het is de ring, dien ik wel eer de Koningin, Uw' Moeder, voor 't altaar ten pand gaf van myn'min. Doch 't zwaard geheugt my niet,datoitmyn' oogen zagen.
SESOSTRIS.
Myn Heer,"t is 't lemmer,'t welk Sefoltris heeftgedraagen. AMASIS,
Sefoltris?
SESOSTRIS, Ja, myn Vorst; ik heb, vol heldenmoed, De raazerny getemd van 't eerelooze bloed,
't Welk



Treurspel. i?
*t Welk eens aan 't Vaderland had doodlyk weezen konneri. De trotfe vyand, die Sefostris is verwonnen. Gy ziet het teken van zyn' dood voor uw gezigt* AMASIS.
Én op wat wys hebt gy dit helderiftuk verricht?
SESOSTRIS.
Niet ver van dit Paleis, terwyl ik had vernomen Door een vertrouwd bericht.wat weg hy heen zou komen* Heb ik gewild, dat, op myn' weerkomst in de Stad, Myn Vader redenen van waare blydfchap hadt. 'k Ontmoet hem eindelyk op de plaats, daar ik hen» wachte.
Hoe blonk de trotsheid van zyn haatelyk gedachte Uit zyn gezigt! ik treé hem nader. Hy blyft (taan* Ik zeg myn' naam. Hy valt ftoutmoedig op my aan, 't Staal in de vuist; wanneer zyn leidsman, oudt vati dagen,
Door zwakken tegenfland my willende vertraagen, My dwong die reukloosheid te itraffen in zyn bloed* Zyn Heers op dat gezigt verbitterd en verwoed, Verdubbelde zyn' kracht en gramfchap in het ftryden* De kans was langen tyd gelyk, aan beiden zyden. Doch gants ontfteeken in gerechten toorn en wraak, En moedig op de hulp der Goden in myn' zaak, Gaf ik hem wond op wond, en deed dien Vyand wykeü* Tot ik hem eindlyk met een' doodkreet zagbezwyken^ AMASIS.
Goön! hoe verdubbelt gy myn'vreugd door dit verhaal? Hoe fterkt gy myn gezag door deeze zegepraal? Met wat vermaak zal ik aan gants Egipte toonen Een' Zoon* wiens deugd ik nooit naar waarde kan be^ loonen;
Een' Erfprins, dien ik meer gewenfcht heb, dan 1&* wacht,
Doch die my vandeGoón, nu ik 'er 't minst om dachf, Vol glorie, in triomf.wordt wederom gegeeven*
B Ëet



i8 SESOSTRIS,
Een' zegeryken Zoon, die op zyn' komst het leeven En Ryk zyns Vaders heeft verzekerd door zyn moed, Zyn' troon gevestigd in 't ciment van 's Vyands bloed. Ga heen: geniet de rust, terwyl wy alles zullen Met zorg befteeden om uw' wenfchen te vervullen. Myn'grootheid, myn geluk, myn'glori, jamyn'kroon, Zy van dit uur met u gemeen, myn waarde Zoon! Ja, 'k zal u fteeds doen zien, hoe gy in myn' gedachten Gevierd zyt, en hoe teer ik u bemin. Myn wachten, Ik wil, dat gy den Prins in myn vertrek geleidt. Maakt tulTchen hem en my in 't minst geen onderfcheid. Draagt hem ontzag. Men volge in alles zyn begeeren. Ga heen, myn Zoon; ik zal terftond weêrby u keeren.
VIERDE TOONEEL.
AMASIS, FANESi
EAMASIS. n gy, 6 Fanes, tree my nader, wyl ik al' Myn' hartsgeheimen u alleen vertrouwen zal. Zie dien gewenfchten dag dan eindelyk verfchynen, Die alle vrees uit myn' gedachten doet verdwynen, Terwyl ik, in 't gezigt van gantfch Egiptenland, My gaa vereenen door een' blyden Huuw'lyksband, En aan een fchoone, die ik min, myn' rykftafgeeven. FANES.
Helaas! myn Vorst, gy doet my duchten voor uw leeven. Denkt gy nog aan de trouw der fiere Koningin? Daar nooit uw' goedheid haar kon buigen tot uw min, Daar geen verloop van tyd haar' trotsheid kon verzachten, Wat gunst, wat liefde kunt gy thans van haar verwachten, .Nu zy den dood van haar' Sefostris hooren zal? Denk, denk, myn Heer, hoe zulk een deerlyk ongeval Haar't hart zal treffen. Denk, als zy getergd zal weezen, Hoe zeer een' vrouw in haar' verwoedheid zy te vreezen.
Neen •



TkÈÜRSPËL. 19
Neen! vlei u niet, dat die gevaarelyke trouw Ü voor de wanhoop van haar' hand behoeden zou. Veel eer gebruikte zy dien weg, om zich tewreeken. En u veel zekerder den dolk in 't hart te fteéken; AMASIS.
Met wat vermaak heb ik geluifterd naar de kracht Van uwe reedenen! 'k Heb zelf dit reeds gedacht. Neen, Fanes, 'k heb geen re^n van vrees voorllykof leeven j
Al wordt die Vyandin niet op myn' troon verheevetl. De Goden fchonken my deeze Opperheerfchappy; En wyl 't hun werking is, zo eifcht hun roem van myj Dat ik door heldenmoed, zo groot een' glori waardig. En door 't befchermen van myn leeven hen rechtvaardig'. Maar ondertusfchen ('k zal *t bekennen * wyl gy 't weet,) Voel ik my fteeds geknaagd van wroegend hartenleed. *k Ben door een fchakel van gehaate moorderyën, En door dén harden weg van ftrenge dwinglandyèn , In 't eind gefteegen tot dien hoogen trap van eer. Ik roofde 't leeven aan myn' eigen Vorst en Heer. Men kan zich't zelfde op zulk een voorbeeld onderwinden^ Men heeft verraaders, die hun voordeel altyd vinden In muiteryën, en verandering van ftaat; Hoe magttger men is, hoe meer men wördt gehaat. Zie daar de reên, die myn'bezorgde ziel doen zuchten; Maar ach! hoe meer ik zorg, hoe meer ik heb te duchten.
My dunkt, dat ieder menfch myn' ondérgang betracht; 'k Zie niets of t is my van verraadery verdacht. Zelfs myn Pfammenitus, die braave Zoon, wiens degen Een'Vyand, daar ik fteeds voor beefde, heeft doorregen, Is niet beveiligd voor myn wroegende achterdocht; Ja 't Vaderlyk gemoed wierd, toen hy hier my zocht, Geen teed're zucht gewaar: 'k heb reeden öm te vreezen^ Had hy de waarheid met die panden niet beweezen, Dat ik dien Held niet zou outhaalgn, als myn'Zoörh Ba Oy



TREURSPEL. 23
ARTHENICE.
Helaas! wie weet, wat lot my is befchooren? Een Schepter wordt my van den dwingland aan geboón. De Koninginne wil my fchikken voor haar Zoon. Myn Vader wil niet, dat ik iets my onderwinde, Maar blindling volge, waar zyn' keur my toe verbinde. Ach' 't is onmooglyk, dat ik hem gehoorzaam zy. Het is te laat. Myn hart hangt niet meer af van my; 't Is in myn magt niet meer een' ander te beminnen.
MICERlNE. Wat zegt gy my, Mevrouw; en wat onrust uw zinnen! Wat nieuw verdriet! gy flaat de weenende oogen neêrl ARTHENICE.
Een Vreemdeling...
MICERINE.
Vaar voort. ARTHENICE.
Helaas! ik kan niet meer. MICERINE.
Hoe! zou die braave Held, die door uws Vaders zorgen Drie dagen lang, Mevrouw, zich hieldtby ons verborgen, En naauwlyks in dien tyd voor uw gezigt verfcheen, Misfchien wel de oorzaak zyn van uw' onrustigheên ; Hy, die, op gisteren, zich uit der menfchen oogen Ontroovende, by nacht in ftilte is weggetoogen?
ARTHENICE.
Ta, 't is die Vreemdling, die myn'vryheid met zich droeg. Ach! voor myn rust verborg die Held zich niet genoeg. Ik zag hem. Dat gezigt heeft my de rust benomen, Hoe weinig hy ook roor myn oogen is gekoomen. Ik bloos van fchaamte; ik voel myn hart getroffen van Een' wonde, die geen tyd, geen afoyn heelen kan. Nog heden, om my in zyn byzyn te vermaaken, En al het zoet, dat zyn gezigt my gaf, te imaaken, Had ik myn' flaapzaal reeds verlaaten, eer de dag In 't Oost verfcheenen was. MaargrooteGoden! ach!
B 4 Wat



TREURSPEL. s$>
Begrypen , dan ik hier uit al uw' rede leer 't ïs die bedrieger, die om u en 't volk te vleien, In Memfis tyding van Sefoltris durft verfpreien, En zelfs myfi eigen Hof met dat gerucht vervult, 'k Verwonder my dus niet, dat hy, vol ongeduld, Zo vroeg, door een' begeerte , om u te zien , gedreeven , Zich aan de poorten van het voorhof heeft begeeven.'. De zelfde reden hadt u ook daar heen gevoerd. Gy waart, zo dra gy hem verfchynen zaagt, ontroerd. Maar wyl het fpreeken hem belet wierdt door uw'Wagten, Heeft hy door tekens, en door wenken zyn gedachten U klaar ontdekt, en u verzekerd van myn" val. Nu weet gy zeker, dat uw Zoon my doodeu zal.
NITOKRIS. Ta Dwingeland, 't is waar. Ik zal 't niet meer ontveinzen, 'k Zie, gy weet alles. Zelfs myn' innigfte gepeinzen Kunt gy ontdekken door een fchandelyk beleid, 'k Zie al myn' reed'nen zyn u aanftonds. weêrgezeid. Men let, helaas! op myn gezigt. Men telt myn'treeden. Men volgt my over al. Gy weet zelfs, wat gebeden Ik in den Tempel (lort. Ontmenfchte Tyranny ! Doch 'k hoop nog altyd in de rampen, die ïktyj Dat ik niet lang meer in uw' fiaaverny zal zucnten , Maar haalt een' uitkomft zien van al'myn' ougenuchten. Van Aarde en Hemel t' faam gehaat, gevloekt, verraan, Kunt gy den moorddolk, of den donder niet ontgaan. 'tGeluk heeft tot myn hulp myn'zoon reeds weêrgezonden Zyn naam is nog bemind, en leeft fteeds in de monden Der danfcbrq volkeren, daar elk uw wreedheid haat, En vleidt een' zyde, die de Hemel zelf verlaat. Beef Dwingeland 5 elk uur verhaalt uw ongelukken. Elk uur verhaalt de draf van uwe gruwelftukken, En de eer myns Zoons, die u zal bonzen van den troon.... AMASIS.
'k Had moogelyk reden om te vreezen voor uw' Zoon, Zo hy in ftaat nog was om my te kormen deeren-M„ar



30 SESOSTRIS,
Maar zo 'k geen vyanden , dan hem, heb af te weererii Zo loopt (den Goón zy dank !) myn leeven geen gevaar!
nito kris. Wat zou zyn' Heldenmoed verdooven ? fpreek , Barbaar! Wat zou hem hindren u den laatften llag te geeven ?
amasis,
Zyn dood.
nitokris.
Myn Zoon is dood?
amasis.
Hy is niet meer in 't leeven; Hy kwam in deeze Stad, gants raazende en verwoed, Om zyn' eerlooze wraak te Koelen in myn bloed, Wanneer een dapper Held, door'sHemels welbeha'agen Tot myn' behoudenis geduurd, hem heeft verdaagert.
nitokris. Neen! ik geloof u niet. Oneen! de onnozelheid, Tyran, wordt nimmer van de Goden dus misleid, 'k Zag tekens van hun' gunlt.
amasis.
Gy kunt u daar meê vleien. Maar gy gelooft my niet? Ik zie nogtans u fchreien,
nitokris. Kan ik myn' Dwingeland voor myn gezigt zien flaan En geen' ontfteltenis gevoelen ? kan ik aan Myn Zoon gedenken , dan met traanen in myn' oogen ? Maar fpreek:hoe weet gy't?en wie vleit u met dien loogen? amasis.
Die Overwinnaar, die het leeven aan uw' Zoon Ontroofd heeft, was 't ook zelf, die 't my verhaalde. nitokris.
Goón!
amasis.
Geloof myn reden vry. 'k Bericht het, u ten bede? Hy, die uw Zoon verwon, is binnen deeze Verte; En 't is een groote vreugd, die my 't geluk vergunt,
Dat



TREURSPEL. 37
DERDE BEDRYF.
EERSTE TOONEEL.
SESOSTRIS, FANES.
DFA NES. e Koningin zal in een oogenblik hier weezen, En om den uitllag dier byeenkomft, die wy vreezen, Te weeten, zult gy ftrax den Dwingland volgen zien. Hy zou gelyk met u gekoomen zyn, indien Hy niet belet was door myn goed beleid en zorgen ! Wat houdt die t'faamenkomft al zwaarigheid verborgen ! Wat al gevaar voor u, en al het eedgefpan ? In aller Godennaam, myn Vorft! we^rhou u dan! B edenk, gy waagt u zelf, en al' uw' gunftelingen. 'tls al verlooren, zo ge u thans niet kunt bedwingen.
SESOSTRIS.
Hoe! wilt gy dat ik aan haar' traanen zal weêrftaan, Daar ik haar al dit leed alleen heb aangedaan ? Kan ik zo wreed wel zynlhaar droef gefchrey,haar zuchten, FANES.
Ziedaar, ó Hemel! al het onheil, 't geenwy duchten, Myn Heer, heeft Kleöfis zyn leeven in gevaar Gebragt, met op de komft der Koninginne maar Eén uur te wachten , Goón! wat zal ons wedervaaren , Zo gy nu 't ganfch geheim aan haar wilt openbaaren ? Bedenk, myn Prins, hoe dier die onvoorzigtigheid Ons ftaan zou, was hy niet gered door myn beleid. En hadt het Priefterdom, met zyn gevaar bewoogen, Hem niet verborgen in Ofiris tempelboogen, Terwyl ik overal hem yvrig zoeken deed. Zyn misllag ftrekke u tot een voorbeeld. Ach! wie weet, Of ons de Goden door die ramp niet willen leeren,
C 3 H«



3» SESOSTRIS,
Het onheil, dat ons dreigt, voorzigtig af te keeren, Gebruiken wy dien tyd, nu Amafis, verwoed Van toorn en fchrik, niet weet, waar hy zich keeren moet. Hy raall, nu Kleöfis,, als door een' hand der Goden Un Memfis weggerukt, zyn gramfchap is ontvlooden. Wel aan! terwyl de woede uw' vyand maakt ontzind , Terwyl hy door een' kracht des Hemels fchynt verblind , Dat hem de blixem , die hem 't eerloos hoofd zal pletten 't Gezigt weêr opene! Iaat ons de fabels wetten. Volvoeren we ons befluit tot heil van 't Vaderland. Ontdek U niet, dan met den fchepter in de hand.
Ja,^ 't is myn ongeduld en wraak te lang verfchooven, *k Ben meer, dan tienmaal, om hem 't leeven te berooven Bereid ge weeft, en my te ontdekken tot zyn' fmart. Wat valt het moeilyk voor een edelmoedig hart Zo lang te veinzen? neen, ik wil niet langer wachten. De haat en raazerny vermeeftren myn' gedachten. Ik kan de driften van myn gramfchap niet weêrftaan. Hy fterye .' ik gaa terftond...
FANES,
Helaas! waar wilt gy gaan ? Is 't u yergeeten, dat een ftoet van lyftrauwanten Met duizend oogen hem bewaakt aan alle kanten, Een volk, van jongs op in den oorlog opgevoed, "l Welk geen vermaak fchept, dan in moord en menfchenbloed? (ven Dit vreemd geflacht, het welk de Dwingland door zyn gaEn kracht van goud wiftaan zyn'dienften te verlkaven , En ver uit de Indien te lokken in dit land, Verftaat geen taal;myn Heer,dan't wenken van zyn'hand. Zy zyn fteeds by hem, en zy hebben tot op heden Nooit andre wetten, dan van hun' Tyran , geleeden. Dus, zo gy 't woeden van uw' wraakluft volgen wilt Denk, dat hem doodende , gy zelf uw leeven fpilt. *t Is niet genoeg den fteek aan Amafis te geeven.
Gy



43 SESOSTRIS.
Wat kan myn tegenftand , wat kan myn weerzin baaten t 'k Dacht, dat myn Vader in dien nood my helpen zou. Maar hy is't zelf die my het meeft verwart, Mevrouw. Die braave Vader, die myn' bange ziel nog heden. Verkwikte; en fterkte door zyn' deugd en ed'le reden ; Die my de fchandlykheid vertoonde van een' kroon; Wanneer zy van een' hand, zo fnood , wordt aangeboön , Die Vader is nu gantfch verandert van gedachten, En wil my binnen't uur voor 't Echtaltaar verwachten.
NITOKRIS.
En zult ge uw beft doen om u van dien band te ontdaan ? Spreek. Hebtgy moeds genoeg, om mee met my te gaan ?
ARTHENICE.
O ja, Mevrouw: 'k vrees zelfs den dood niet, hoever. bolgen.
Ik leef en fterf met u. Wat moet ik doen ?
NITOKRIS.
My volgen.
ARTHENICE.
Wel aan, Mevrouw,- ga voor. Ik volg u onverfchrikt;
NITOKRIS.
Gy weet hoe 'k u myn' Zoon ten echt hadt toegefchikt, En hoe ik uur op uur zyn' wederkomft verbeidde, Om die verbintenis te fluiten, die 'k bereidde. Dat is voorby. Helaas! die koninklyke Held Is in het edelft van zyn' dagen neergeveld. Wel aan , het voegt ons, voor zyn Schim, naar wraak te dingen,
En aan zyn Moordenaar den dolk in 't hart te wringen; Veréénen we ons belang. Zyn' yslyke euveldaad Raakt u, zo wel als my. Zo hy myn' arm ontgaat, Val' hy in^uwe hand! Hy kan ons niet ontkoomen. My is een' Zoon, en u een' Bruidegom ontnomen. Nu moet gy toonen, dat een' ongekreukte Trouw Zo fel kan wreeken, als een' jnoederlyke rouw.
AR-



■
TREURSPEL. 49'
ARTHENICE.
Wel aan , Mevrouw, laat ons dat helderiftuk voltrekken Wil my den naam flechts van den Moordenaar ontdekken. Gy kent myn' moed. Wie is 't?
NITOKRIS.
Het is des Dwinglands Zoon.
ARTHENICE.
De Zoon van Amafis! wat hoor ik, groote Goón!
NITOKRIS.
Uwyverfchyntterftondopd'eerften trap bezweekeri. Hoe! is die groote moedureeds zo vroeg ontweeken? En ichriktge.óp'thooren van den naam van dien Barbaar?
ARTHENICE.
Moet ik 't gelooven? Ach! is hy die Moordenaar?
NITOKRIS. O ja; en zo uw' jeugd u nog geen hart kan geeven, En gy uw' teedren arm niet wapent zonder beeven, Welgaan; veréénen wy de lift dan met de kracht. Terwyl ikmy verfchuil', en hier dien Wreedaard wacht', Zult gy op deeze plaats hem in myn' handen brengen. Myn arm alleen zal 'tbloed van dien Verraader plengen ; En ik zal borg ftaan voor den doodelykeu (lag, Die onze wraak voldoe, zelfs op dees' eigen' dag!
ARTHENICE.
Maarach!bedenk,Mevrouw,bedenk,watdoodsgevaaren.ü
NITOKRIS. Wat achterdenken moet die tegenftand my baarcn! Zie toe- weerfpreek niet meer. Zo hy myn' hand ontgaat, Moet ik vermoeden, dat ge eikanderen verftaat. Schrik voor de woede, die myn' boezem heeft ontfteeken.
Indien 't mislukt, ik zal 't op u en Fanes wreeken. Ik gaa. Bedenk dit.
ö Acht-



50 SESOSTRIS,
ACHTSTE TOONEEL.
ARTHENICE.
ri
VJoón ! wat onverwachte fmart! Men dreigt myn'Vader! ach! men dreigt... Hoe klopt my 't hart!
Wat onweêr doet zich op! Voorkoomen wy haar woeden. Kom, vliegen wy ter hulp; laat ons die wraak verhoeden, En 't leeven redden van den Zoon van Amafis, Aan wiens geluk, helaas! het myn verbonden is.
Einde van het Derde Bedryfi
VIER-



TREURSPEL. 51
VIERDE BEDRYF.
EERSTE TOONEEL.
■»Y/ SESOSTRIS.
W aar ben ik, Hemel ? ach ! hoe beeven al myn' leden! Tot wat ontftelcenis, tot wat mismoedigheden Bragt ik myn'Moeder door't verhaalen van myn' dood! Zy zal misfchien, van hulp,van trooft, van hoop ontbloot, In traanen ftneltende, en het hart beklemd van zuchten; Bezwyken voor 't geweld van zo veel' öngenuchten. Wat zou 't my baaten, of de Dwingeland door myn ftaat Geveld lag, zo zy my de vrucht dier zegepraal Ontroofde door haar' dood! Ach ! alles doet my vreezen. 'k Moet veinzen; maar, 6 Goón! zal't my wel mooglyk Myn' hart te dwingen, als ik Amafis zal zien. (weezen Zyn' hand voor 't Auter aan myn' Arthenice biên? Ach! zo veel yslykheên , en doodfche tafereelen , Hoe zeer zich myne ziel -met lofl'e hoop mag ftreelea, Voorzeggen anders niet, dan ongeluk en fmart. Wat heimelyke fchrik beklemt myn angftjg hart? Wat mag my naaken ? Achlwaar word ik heen gedreeven? Wat voorgevoelen; wat onftelt'nis doet my beeveri?
TWEEDE TOONEEL.
NITOKRIS, aan de eene zyde met een pook'' in de hand. SESOSTRIS, AMASIS, aan de andere zyde.
TT NITOKRIS.
JTly is alleen, 't Gaat wel. O Hemel! ftuur myn' hand.
S £ SOSTRIS.
Helaas! Natuur! en liefde! ö piigt! ó Vaderland!
NITOKRIS, hem willende doorfieeken. , Barbaar! daar is uw loon. Dit lemmer zal u doöden.
AMASIS, haar de hand wederhoudende. Rampzalige, hou Hand! M(
d i m.



TREURSPEL. 53
DERDE TOONEEL.
FANES, AMASIS, NITOKRIS, SESOSTRIS, Lyfwacht.
AF AN ES. ch! ik beef. O Goón!...Van waar, ,en hoe, Vauwien, myn Heer, hebt gy dit lemmer, en waar toe?
AMASIS.
Verneem een' misdaad, die ik zelf naanw'kan gelooven ; Een'gruwel, die den fchyn van waarheid gaat te boven. Dewyl ik tydig van den aanflag was bewuft, Liet my de teerheid voor myn waarden Zoon geen'ruft. Ik liet, vol zorg, in die onruftige oogenblikken , (ken, Hem zoeken allerweeg.Denk,hoe myn'ziel moeft fchrikWanneer ik (Fanes, 'k beef van gramfchap op 't verhaal!) Dit woedendMonfterdier, voor myn gezigt, dit ftaal, Dees' moorddolk, tot myn' val gefleepen , op zag helfen , Om , had ik 't niet verhoed, myn'Zoon het hart te treffen.
FANES. De Koningin ! ó Goón !
AMASIS.
Men gryp' haar aan: en gy, Maak dat ze naar verdienfte, een wreede ftraffe ly'.
Ontzinde Vyandin , uw leeven is verlooren.(fchooren. Schrik voor den dood , dien u myn'gramfchap heeft be-
NITOKRIS.
Tyran! wat dreigt gy my den dood in deezen ftaat? Dreig my veel liever met het leeven , dat ik haat. Wat wacht gy, om uw' dolk my in hart te drukken ? Maak door den dood een eind'van al'myn ongelukken. Stoot toe ; of laat het geen ik aanftonds heb gedaan , U doen befeffen, wat myn moed al kan beftaan. 'k Laat myn Tyrannen hier, opdat zy zich beraaden, Hoe zy hun' raazerny en bloeddorft beft verzaaden. Geweldenaars! befluit al wat gy wilt; en ik Verwacht uw vonnis,hoe 't ook zyn moog', zonder fchrik, D3 VIER-



TREURSPEL. 55 VYFDE TOONEEL.
AMASIS, SESOSTRIS. Lrfwaiht, AMASIS.
Wat ben ik fchuldig aan uw' goedheid, groote Goden. 't Is weinig, dat uw' magt my, federt vyftien ]aar , Zo vaak bewaard heeft in het hevigst lyfsgevaar. Hoe vind ik my op nieuw aan uwe gunst verbonden, Nu gy zo onverwacht my byftand hebt gezonden, Om nog in tyds, op dees' gevaarelyken dag, Myn Zoon te hoeden voor dien doodelyken flagl
ZESDE TOONEEL.
AMASIS, SESOSTRIS, ARTHENICE. Ltfmcht. AMASIS.
lira gy, beminlyke Befchermfter van ons leeven! Kom, neem uw deel in't heil, dat gy ons hebt gegeeven. Had uwe gunft my niet gewaarfchouwd voor tgevaar, 't Is buiten twyfel, dat myn Zoon gefneuveld waar . Wat eer wat dank moet ikuw'goedheidmetbetoonen? Indien myn ryksftaf uw' verdienden kan beloonen, Wel aan, Mevrouw , ik zal voortaan u met meer zien, Dan om myn' hand u voor het Auter aan te bi en. Gv zult u binnen 't uur gekroond zien tot Vorftmne. Gy, toon uw' dankbaarheid aan uw Befchutgodinne.
ZEVENDE TOONEEL.
SESOSTRIS, ARTHENICE.
SESOSTRIS.
Wat zie , wat hoor ik? Achük beef: wat zegt men my? My, 't heilloos voorwerp van Nitokris raazerny En blootsefteld aan al' de driften van haar woede My wierddedood gedreigd , als ik het minftmy hoedde! k lag vermoord, Mevrouw, gedompeld m myn bloed



TREURSPEL. 57
SESOSTRIS. Goón!... Gy verbaast my. Hoe, Mevrouw! Is't mooglyk, dat
De min van Amafis uw hart niet kan behaagen, Dat gv een' weerzin hebt om 't aan hem op te draagen? i ARTHENICE. Ik weet genoeg, wat eer my door die keur gefchiedt. Maar myn beSngfte ziel erkent dat voordeel niet; Die glori baart my fchrik, ver van my vreugd te geeven. Ach1 zo myn zorgen tot behoudnis van uw leeven Beloonens waardig zyn, ja, zo gy eenigzins ; Aan myn' beweezen dienst gevoelig zyt, myn Prins, Wcêrhou een Huuwlyk, dat my eeuwig zal ontftellen. Verbreek de banden, die myn hart zoo droevig knellen.
Ga, fpreek den Koning; ga, verzoek hem, dat men my
In ballingfchap verzend'. Hy zal u hooren; hy
Zal alles, wat gy van hem vergt, u ftraks vergunnen.
Wat zou een Vader zulk een' Zoon toch weigren kunnen?
In 't einde, zie myn' ftaat met mededogen aan,
Dewyl ik, om de trouw van Amafis te ontgaan,
In Memlis aan geen' menfeh myn hartenleed durf klaagen,
En niemant, dan alleen zyn' Zoon, om hulp kan vraagen.
O ia op u alleen vertrouw ik in dien nood.
In YHemèls naam, myn Heer! verlos my van de dood.
Ga zonder uitftel by den Koning u vervoegen.
Bewaar ons beiden voor dat weêrzydfch ongenoegen.
'tGeen gy voor my doet,dcuk,datgy't voor hem ook doet.
Behoed myn leeven, wyl ik 't uwe heb behoed.
Vertoon den Vorst, dat wy elkand're/i niet behaagen.
En wees verzekerd, dat de rust van myne dagen Myn' ziel meer ftreelen zal, als ik, bevryd van dwang, My vleijen mag, dat ik die gift van u ontfang.
SESOSTRIS.
Wyl ik met dankbaarheid aan u den roem moet geeven, Dat uwe goedheid my behouden heeft in 't leeven, Ben ik verfchuldigd voor uw heil en rust alleen
D 5 Dat



58 SESOSTRIS,
Dat leeven, dat ik u verplicht ben, te befteên. Ja, 'k bid de Goden, dat zy myne dagen rekken, Oin eens een' offerhand voor uw geluk te ftrekkeiu Het Huwelyk, dat u doet duchten in den f'chyn, Zal 't onderwerp niet lang van uwe traanen zyn.' 'k Heb meerder reen, dangy, om dat verbond te vreezen. Neen! Amafis, Mevrouw,zal nooit uw Bruigom weezen Doch zo de Ryksftaf en de koninklyke Kroon Door een' onftrafbre hand u eens wierdt aangeboón, Zoudt gy die glorie zo verfmaadlyk dan wel haatcn?' Vindt ge u gereed om ons zo fchielyk te verhaten ,' En ziet gy niets, Mevrouw, dat u hier houden kan? Maar als ik eens uw' wenfeh voldaan heb, zeg my dan Wat plaats gy uitkiest om in ballingfchap te leeven. Ach! fpreekjis 't ver van ons,dar. ge u wilt heen begceven?
ARTHENICE.
Verlost van droefheid, zal myn' dankbre ziel met vreugd Zich fteeds vermaaken in 't herdenken van uw' deugd In dat gerust verblyf, dat bofch, daar gy voorheenen Voor 't allereerfte zyt aan myn gezigt verfcheenen.
SESOSTRIS.
Uw' deugd,lVIevrouw,verdient een beter lot. Neen.neen» Gy zult nog heden, als Vorftin, den troon betre'ên Maar 't is te zorglyk u dit nader te verklaaren. ' Mevrouw, ik kan 't geheim u nog niet openbaaren. *k Had lang een' eind van uw ontfteltenis gemaakt, Indien 't gevaar alleen myn leven hadt geraakt. Maar.neenjmya/dapperheidvondthaare kracht bencepen, Omdat ik u, met my, in dat gevaar moest fleepeu. Intusfchen 't uur genaakt, dat al uw hartenleed Zal einden. Alles in den Tempel is gereed. ("ten Menwachtiny, 'kVI.ieg daar heen. Vanal'diezielsverdrieZult gy alleen, Mevrouw, de vrucht en roem genieten, 'k Zal my ontdekken, als ik voor 't Altaar zal ftaan, Uw' trouw van allen dwang bevrydeu, of vergaan. Vaar wei.
ACHT-



TREURSPEL. 59
ACHTSTE TOONEEL.' "
^ ARTHENICE. ó VToón! wie zal my dat geheim ontdekken? Wat wilhy? Waartoe mag zyn'onderneeming (trekken? Myn noodlot is daar aan verbonden; zo hy zeit, En in den Tempel, daar zyn' glori hem geleidt, Gaat hy voor my de dood, of de overwinning vinden. Wie zal my deezen flrik, waar voor ik beef ontwinden, Terwyl my hoop en angst, omftryd, de ziel vervoert?.... Maar, Micerine, (Goón!) wat jaagt u dus ontroerd?
NEGENDE TOONEEL.
MICERINE, ARTHENICE. MICERINE.
jVlevrouw! die Vreemdeling, dien wy doorboord met wonden,
Ter aarde neergeftrekt, in deeze morgen vonden; Hy, die zyn leeven aan uw' goedheid is verplicht... ARTHENICE.
Wel aan; vaar voort. \ MICERINE.
Verbleekt, befturven in 't gezigt, Inweêrwil van zyn' (laauwte, en hooggereezen'jaaren, Met waggelende fchreên, terwyl de gryze hairen Van 't doodzweet rooken, en een zwarte (treep van bloed Zyn' (tappen volgt, en alP zyn'krachtbezwyken doet, Heeft hy de plaats, daar gy hem brengen deedt, verlaaten. Hy is in dit Paleis.
ARTHENICE.
Wat kan die komst hem baaten? MICERINE.
Hy zocht uw' Vader.
ARTHENICE.
Wat mag dat geheim bedien? Wat zegt gy? Heeft hy dan myn' Vader reeds gezien?
MI.



6*o SESOS TRIS,
MICERINE.
CTneen, Mevrouw; die is voor weinige oogenblikkei Gegaan om alles in den Tempel te befebikken, Dat tot zo koninklyk een' plechtigheid behoort. Een rei Soldaaten houdt, op zyn bevel, de poort Geflootcn, en bezet.
ARTHENICE.
Hebt gy niet konnen vraagen, Wat dien rampzaligen naar dit Paleis mag jaagen ?
MICERINE. &
Verzekerd van uw' gunst, en uw' aanftaande Trouw Verzoekt hy, dat gy hem uw'byfland biedt, Mevrouw,
ARTHENICE, Hoe ? daar ik andren voor my zelve om hulp moet fmecken, Wat kan ik voor hem doen'?
MICERINE.
Hy wenfcht den Vorst te fpreeken, Hem te onderrechten van een yslyke euveldaad, Die hem betreft, zyn' Zoon, de Goden, en den Staat.
ARTHENICE,
Zyn'Zoon! Helaas! hoe doet die waarde naam mybeeven! Myn Prins! wat doodsgevaar dreigt weer uw dierbaar leven ?
Kom, gaan wc: laat ons al wat ons nog o'vrig is» JJeltceden, volgens pligt, tot zyn'behoudenis.
Einde van het Vierde Bcdryf,
VIER:



68 SESOSTRIS.
amasis.
Wat tyding komt gy brengen? a m m o n.
Uw Vyand tracht vergeefs uw edel bloed te plengen. iTy 's in den Tempel reeds van ons gevonden: maar Om hem te rukken van 't gewyde Kerkaltaar Js uw gezag, myn Heer, en vorfllyk woord van nooden. Het Priefterdom erkent geen' andere geboden: En Panes, vreezende hun'trotsheid in dien ftaat, Verwacht uw' komft, waarop hy zich alleen verlaat amasis.
6 Goden!.. Laat ons ftraks ons derwaarts heen begeeven , Die twee Misdaadigen voor hunne itraf doen beeven, En, door de wreedfte pyn, ontdekken uit hun' mond De medeltanders van dat haatlyk vloekverbond. Laat ons de Prieflers, die myn' Majefleit braveeren, Die fnoode trotsheid, die weêrfpannigheid verleeren. Hun marmre Tempel, tot een' puinhoop om gewroet, Vertrek' hun tot een graf, en demp' dien overmoed Ja,Aarde en Hemel, als men eens myn' tvraak zal hooren, Verfchrikke, en fidder' voor het woeden van myn' tooren; Men fleep' hem weg.
nitokris.
Men fleep' Nitokris meê ter dood. Zou ik myn' waarden Zoon verlaaten in dien nood? Neen; wyl ik niemand totzyn'byftandkanbeweegen-. *
amasis. Men hou haar in 't Paleis.
n ito kris. Tyran! a m asis.
Men hou' haar tegen". Jk heb een pand van doen... 'k Zal in één oogenblik Bezorgen, dat men u zyn hoofd breng'!
nit okris} bezwymende.
Ach ! ik fchrik.
Helaas! a m a-



TREURSPEL. ft
Waar is 't bebloede Lyk? Waar is myn Zoon? Ik moet °t Berltorven aangezigt met traanen overgieten. Laat my dien droeven trooft voor 't laatlle nog genieten, En, in den Tempel, aan de grimmigheid der Goón... Maar welk een nieuw gedruis ?
NEGENDE TOONEEL
NITOKRIS, ARTHENICE, SESOSTRIS, KANoPE, MICERINE. Gevolg.
nitokris.
Zyt gy het! Ach! myn Zoon!
Zie ik u weder! mag ik myn gezigt vertrouwen?
ARTHENICE. (wen ?
Wat wonderdaat, myn Prins! doet ons u weéraanfchou
S ESOSTRIS. Vorftinnen, vreeft niet. Dank de Goón, ik triomfeer, 't Is uit met Amafis: die Dwingland leeft niet meer.
nitokris. (Goden! De Dwingland leeft niet meer! Wat blydfchap! groote Is 't moogelyk, dat gy zyn' woede zyt ontvlooden! Ach!fpreek,myn Zooniwie heeft dat wonderftuk verricht? Wien ben ik uw' en myn' behoudenis verplicht?
s ESOSTRIS.
Een' deftig' Onderdaan moet ik die glorie geeven, Mevrouw, 't is Fanes. hy behieldt myn' kroon en leeven. ARTHENICE.
Myn Vader!
nitokris. Fanes? Goón! wie had dit ooit gedacht?
sesostris.
Zyn' lift heeft Amafis in 't doodlyk net gebragt. Gy zaagt my ftraks door zyn' trauwanten aangegreepen. Maar naauwlyks had hy me in de Tempel laaten fleepen, Of hy, zyn' oogen flaande op 't heilig Kerkaltaar,
Wierdt