1097
E 31






D E
SCHOORSTEENVEGER PRINS
EN DE
P R I N S SCHOORSTEENVEGER.
TONEELSPEL, in een BEDRIJF, Naar het Franfche.
TE ROTTERDAM, Bij de Wed. J. P. van HEEL.
m d c c x c i x.



PERSONEN.
De Prins D'oresca.
Don Cesar, zijn eerfte Secretaris.
Do na Sancha, Kamenier van de Mairres van
den Prins. Postichi, Joodsch Tandmeester. Lope, Kleermaker. G u s m a n -i
M.lescas jK?-merfeaa^ van den Prins. 13 a li o g o, Schoorfteenveger. Een K n n g t.
Het Otik fpeelt te Madrid, in 'r Hotel van den Prins,
DE



d e
SCHOORSTEENVEGER PRINS
en de
PRINS SCHOORSTEENVEGER.
TONEELSPEL IN EEN BEDRIJF.
QHet Toneel verbeeldt een prachtig gemeubileerd vertrek, aan 't einde van 'i welke een fchoorjlcen is. Plen ziet op een der zijden een klein tafeltje en ein groter, de lantfle bedekt met een kleed dat tot op den grond hangt.')
EERSTE TONEEL. Gusman, Lopes, {met een pak onder zijn arm.') G u s M a n.
Tree" hier binnen, de Prins is nog niet opge» ftaan.
L o p e.
Ik denk evenwel, dat op dit uur en daar bij
zijn de groote Heren niet geiijk wij burgers. Hier is. een nieuw kleed, dat ik zijn Hoogheid breng.
G u s m a n.
Als het maar naar de fmaak van zijn Hoogheid is, , A 3 Lo-



6 De Schoorsteenveger Prins
L ope.
Als uwe Edelheid er maar mede te vrede is, daar komt het meest op aan.
GüSMAN.
Het is waar dat .... Maar, Monfieur Lope! dat is nog niet geheel en al genoeg. De Prins ziet tegenwoordig bijna niet, dan door de ogen van dien Don Cefar, zijn Secretaris, die, het eens zijnde met de Signora Eleonore, zijne maitres.
Lope.
Hem de handen volk werk geven, niet waar? Dat behoort zoo.
G U S KI A N.
De Prins is zoo een goed (lag van een man! die vrouw zoo verleidelijk, en die Don Cefar zoo listig! zoucit gij wel zeggen, Monfieur Lope, dat ik hem hier heb zien kouKii, met godsvrugt in het hart, en geen enkele pistolet in zijn zak. Wel nu, dat Heertje was zoo dra niet weder in de kleren gefloken, of hij is zoo valsch als een Kat geworden, zoo fchelmagtig als een Procureur, zoo trots als een pauw, zoo brutaal .... (*)
Lo-
(*) Schoon fommige Toneelfhikken , expresfelijk daar toe irigerigt, wel de ware Vaderlandsliefde, de ware Vrijheid, en de mare heldenmoed in het voorftaan dezer deugden, mogen vertonenjen dienvolgende uit de gefdiiedenisfen doen zien het nadeel van partij fchappen, fteeds geboren wordende uit valfiheecr- m



En de Prins Schoorsteenveger. 7
Lope.
Als een Lijfknegt.
G U S M A N.
Dat beteekent niets: Als een commies.
L o p f. .
Zoo waaragtig! dat gaat er over heen.
G U s M A N.
Laat ons nu den rok eens zien.
Lope. Zeer gaarne hier is ze.
G u s ma Ni
Oh! monfieur Lope, hoe flegts is dat genaaid, en wat een dunne voering.
Lo-
leerschzugt, of uit belangrijke inzigtenmet opofferingDan^t algemeen welzijn ; moet men echter, zoo veel mogelijk , het haatlijke daa'bij vermijden, om dat zelden een der partijen zig geheel zonder fchuld bevindt, en dikwils zij, die het meest fchreeuwen van waarheid en regten voor te (taan, dezelven iu: tegendeel op het onbefchaaradst vertrappen. Is ook nimmer der haatelijkheiJ groter dan wanneer men in tijden van oneenigheid zeiven verkeert, zoo kunnen Satirieke trekken vooral dan weinig nut veroorzaken, waarom wij die fteeds vermijden; voor hun nogtans die 't anders verkiezen is de volgende verandering alhier geplaatst.
Lope.
Als een Democratiesch Burger f-
G u s m A N.
Dat beteekent weinig: als een Zutphens:h Ariltocraat! A 4



8 De Schoorsteenveger Prins
Lope.
Ik beken, het is niet al te flerk; maar, mijn Heer Gusman! denk ook eens, dat het voor een Prins is.
G u s iu a n.
Ja! voor enigen tijd, maar daarna krijgen wij ze en dan vinden wij er onze rekening niet bij. ' Lope.
Gij bedriegt u. Hoe gaauwer het verlieten is, hoe gaauwer gij 't krijgt.
Gusman.
Goed! maar hoe is het u in de herfenen gekomen om voor den Prins zoo een ligce couleur uittezoeken, daar hij zoo bruin is?
Lope.
Als men u hoorde fpreken, zou men dan niet zeggen , dat hij zwarter als een Neger was! Daar en boven is het mijne (chukfe^ct, dat die couleur tegenwoordig in de mode isUuag maar zorg> dat ^ rekening mij fchielijk betaald wordt; en ....
GüSMA N.
Het geen ik er van zeg is niet
Lope.
Ik begrijp u, maar toch
Gusman.
Dewijl gij 't zoo begeert, ben ik tot .uwe orders. Lope.
En ik tot de uwe. Heer Gusman! uw dienaar.
Gus-



En de Prins Schoorsteenveger ty Gusman.
Uw dienaar (ter zijde) dat is de eerüjkfte van alle kleermakers.
Lope , (ter zijde, in het heen gaan.. Van alle knegts, is deze het lainfte fchurk.
Tf EDE TONEEL.
Gusman, M i l e s c a s.
Milescas. (komt binnen met een groctc opgemaakte paruik.) Hier is de paruik in-folio van den Prins. (Hij zet ■
dezelve op de groote tafel.)
Gusman.
Zoo een ding moet een man zekerlijk ene edele houding bijzetten.
Milescas. Dat geloof ik, waarachtig wel! Er zijn zoo veel deftige lieden, die, zonder hunne paruik, niets meer zouden te beduiden hebben.
Gusman
Zonder gekheid, zijn de fchoenen van zijne Hoogheid hier? daar is zijn rok.
Milescas. (brengende de dingen, die hij' opnoemt.)
Zijn hoed; fchoon linnen ....
A 5 j Gus-



io De Schoorsteenveger Prins
G VfMA n.
Dus kan hij zig jjleifêij, als 'r hem belieft; alles is gereed.
Milescas. En zijne Chocolade. Hij heeft ze tegen agt uuren befteld.
Gusman.
Het is nog pas half agr. A propos! men is be :fg om deeze Schoorfleen te vegen; wij moeten dit alles wegfluiten op dat het door 't roet niet bederve. Milescas. Daar kunnen wij zonder dat wel voor zorgen. (Jïïj lede kt alles met een groot ferfiet.)
Ges m a n.
Allerbest.
Milescas. Nu heb ik niets meer te doen, als naar de kamer van Don Cefar te gaan; gisteren avond heeft mij de Prins belast hem te zeggen, dat hij hem als hij opffond, iers te zeggen hadt.
Gusman. ; r•
En ik ga de chocolaad fchuiraan. .'*■***>'/ •'■['' ':-JWlM<c*s»: 3
Wel te verdaan, dat er een kopjs voor mij overblijft.
Gusman.
Dat fpreekt van zelve. Zijn wij niet in de waer;ld gekomen, om het eerst geholpen te worden.



En de Prins Schoorsteenveger if
Mi les cas. Wol magje dat zeggen. Wat ben ik.toch een lompen hond! ik had 't haast vergeeten. (zij gaan hem.)
DERDE TONEEL.
B a r o g o. (alleen)
(Voor dat hij op het Toneel komt, hoort men hem Schoorfleenvegers liedjes zingen. Mij koohit op ha Toneel het roet van zijne kleeren affchuddetul.'.)
Foei! wat een gemeen ambngt! veel werk, en weinig loon. (Het vertrek ziende) Waar ben ik hier? wat fchone Tapijten! wat kostelijk vergnldfrl ? Ii het mogelijk dat 'er zoo veel moois in de-waereld is? waarachtig ik zou het zelfs niet in mijne gedagtea
hebben kunnen neemen Drommels! wat is dat
toch fchoon! ik kan het mij.nog niet verbeelden! (Naar een leuning/loei gaande) b.i! viat wonder* lijk ding? waar toe zou dat toch gsmsakt wezen? Ik denk haast dat het is om op te gnan zitten. Het moet er gemakkelijk in wezen, in allen gevalle .... laten wij het eens wagen, om er op te gaan zitten. (Hij gaat zitten) He! wat is dat lekker! hoe ciep z:;k ik er in! (Hij [laat ecn-klaps op) zoo er toch cei'.s jetnamj .... (Hij gaat luisteren aan de -deur) Het moet weezen, dat er hier in huis geen vrouwen zijn, of zoo zij er zijn dat zij flaptn, want ik hoor
niet



12 De Schoorsteenveger Prins
niet fpreken, (wederom komende') voor de knegts ben ik niet ongerust. Die luiaarts, nog vadfiger sis hunne meesiers, leggen nog als varkens in hun ne = t, terwijl wij arme ambagtslui die duizendmaal beter zijn, ons dood werken , om zelfs nog niet eens de helft zoo
veel te verdienen, als zij (Hij kijkt in een fpie-
gel) Het komt misfchien daar van daan dat ik zoo lelijk ben. Hoe ik mij ook fpiegel van vooren of van agteren , van de ene zijde of van de andere het is het zelve! Maar wat belet mij, dat ik mij niet een beet;e afivasch, en vervolgens mij met èen fervet afveeg zonder dat men het merkt. (Hij fpuuwt in zijn kanden, wrijft zijn aangezigt, en neemt het fervet, dat den rok van den Prins bedekt) Ontzaggelijk, wat zie ik daar? dat is waarlijk' nog veel mooier!' welk ene pluim? wat een goud en zilver! dat is wel kostbaar? hoe wel moet dat een menscli niet ftaan'?, (Hij neemt de mantel, bekijkt ze aan alle kanten, hangt ze ever zijne fchouders, en zet den hoed op zijn koofd.) Al was hij naar mijn lijf gemaakt, kon hij mij niet beter pasfen. (In deze kleding loopt hij weder naar de deur, en kijkt overal rond.) Allerbest! hier is zelfs geen kat. Zij fijpeti alle als osfe:i, en fuurken'als varkens. (Hij 'toomt weder en bel ijkt tig in een fpiegel!) Het is al zoo iets om Prins te vezen. Zoo toegetakeld als ik tra ben, lijk ik er we! wat naar. Ik heb nu gelegenheid om het eens van het hoofd tot de voeten te wezen; laten wij er gebruik
van



En de Prins Schoorsteenveger. 13
van maken. Laat er van komen, wat het wil. Ik zal er niet om opgehangen worden, misfchien krijg ik wel een pak (lagen; wel nu! daar fterft men niec van. Beginnen we dan. (Hij legt zijn muts af en zijne verdere fchoorjleenvegers kleding, vervolgens doet hij de gantfche kleding van den Prins aan. Bij ieder ft uk, zegt hij) Al was het naar mijn lijf gemaakt, kon het mij niet beter pasfen. Het ftaat mij als een engel. Ik zal om te ftelen wezen. Ik moet er lief uitzien. (Vervolgens bcfchouwt hij zig met verwonde: ing in een fpiegel, neemt eene deftige houding aan, en wandelt heen, en weer.) Ik zet het aan zijne Hoogheid, om er beter uittezien als ik. Men zou zeggen dat ik al mijn leven Prins geweest was. Maar wat is dit, ene deur open! laat ik eens zien, wat daar in is, het moet er nu zoo mee door. Ik.zal er toch geen flag meer of min om krijgen. (Hij gaat naar binnen door de deur, die voor aan cp het Toneel is.)
VIERDE TONEEL.
De Prins, (alleen.) (Hij komt in door een van de deuren agter op het Toneel, heeft zijn nagtmuts cp, en zijn japon aan, . en gaat zitten.) Ik ben vol angst en verdriet. Ik heb dezen nagt geen oog kunnen toedoen. De flerke agterdogt, die ik heb weegens die ontrouwe Eleonore,
heeft



H De Schoorsteenveger Prins
heeft het inij belet. Ik ben niets minder dan bedaard. (Hij wandelt in een diep gepeins door de kamer.) Ik heb duizend redenen, om te geloven, dat die ondank* bare mij verraadt. Die Hertog! die Zanger! zelfs Don Cefar. Zij doet mij Zoo vele betuigingen, bewijst mij zoo veel liefde, en een laag eigenbelang is de beweegreden van al haar doen...;.
VIJFDE TONEEL.
De Prins, Barogo.
(Barogo komt binnen, doet eenige flappen in het vertrek, en op het zien van den Prins, die hem juist den rug toekeert, gaat hij vcrfchrikt fchielijk veder in het vertrek, daar hij uitgekoomen was. Hij zegt binnen in het vertrek, waar van hij de deur half open houdt,)
Barogo.
Wat was ik daar verfchrikt! Bij geluk heeft hij mij niet gezien! wel weergaas of dat tog zou kunnen wezen.
De Prins. En waarom zou ze mijn getrouwer zijn, dan aan zoo vele anderen, die zij bedrogen heeft?
Barogo.
Ik zou wel haast beginnen te geloven, dat het de
Prins



En de Prins Schoorsteenveger. 15
Prins zelve is, want men zegt fomtijds wel eens, dat die lieden altijd droefgeestig zijn. • De Prins. Ach! ik voel wel, dat men de ftandvastigheid en liefde voor geen goud kan kopen.
Bar ogo.
Hij is het! Als hij maar niet met zijne aanmerkingen verder gaat.
De Prins. Ik brandwan verlangen, om eens regt agter de 1 waarheid te komen! kon ik mij voor een korten tijd onttrekken aan de glans, die mij omringt.
Barogo.
En ik ook.
De Prins. Mij onttrekken aan allen, die altijd het oog op mij Lhouden, en als een onbekend burger, onder een ruuw Igewaad, zien, onderzoeken, en mij door mijne eij gene oogen verzekeren. Zoo ik mij op mijn knegts (vertrouwde, verraad ik mij zeiven.
Barogo.
I Wat zie ik? Hij is het. Als hij eens hier in kwam. ' Men zegt nogtans dat het een goede ziel is?
De Prins, (de klederen van Barogo ziende.) Wat zie ik! door welk toeval ?
Ba-



ir5 De Schoorsteenveger Prins
Barogo.
Waarfchijnlijk boude hij die'vóndt voor een groot geluk.
De Prins, (de fchoorfteen cn een kleed met roet dat voor dezelve ligt bemerkende.'')Zoo! nu ben ik 'er agter. .
Barogo. Hij is een tovenaar.
De Prins. Laat ik zonder langer te ralmen, van deze gelukkige gelegenheid gebruik maken. Het is dan waar, dat het geval ons fomtijds beeter dient, dan de menfchen.
Barogo.
Ik verlang er naar om te zien, wat hij doen zal. (De Prins zet zijn nagtmuts af, trekt zijn japon uit en doet vervolgens alle de klederen van Barogo aan.~)
Barogo.
Wordt hij gek! zoo hij mijne klederen eens ging bederven
De Prins. Dus verkleed geef ik het iedereen mij te kennen.
Barogo. Dat geloof ik wel.
De Prins. Gaan wij naar het huis van Eleonore. Ik zal zoo
fcherp



En de Piuns Schoorsteenveger. 17
fcherp onderzoek doen, zoo wel de buurt befpieden Maar om alle overval van mijne bedienden te ontgaan, die niet nalaten zouden mijne hiftorie te verbreiden, en dus mijn voorneemen in duigen gooien, zal ik maar fchielijk heen gaan.
Barogo. . Hemel! met mijne klederen. Zoo hij ruilen wilde, top!
De Prins. Bij geluk heb ik de lleutel van deze geheime trap. (Hij neemt ze uit zijn kamizool, het welk hij opgerold met de japon, onder een der kusfens van de leufiingftoel verbergt.) Hier is ze.
{Hij gaat naar de kleine deur.) Barogo. Hij doet het, zoo als hij zegt.
ZESDE TONEEL.
De vorigen, Milescas.
Milescas. Zou de Prins nog niet op wezen? (Hij koomt binnen.)
De Prins, (ter zijde.) Daar ben ik ontdekt.
Barogo. Zoo is het met mij ook.
B Mi-



i8 De Schoorsteenveger Prins
Milescas, (tegen den Prins, die hij voor den Schoorfleenvegcr neemt.) En wat doe jij hier? hé! daar heeft hij waaragtig zijn gezigt af gaan veegen met dit fervet! wil ik je? (De Prins, (ter zijde.) Hij merkt niet wie ik ben. Veinzen we. (hard pp) Mijn Heer.
Milescas, (op denzelfden toon nafprekendc.) Mijn Heer! Mijn Heer! .... Je bakt kleine broodjes, toe fchielijk. Hier komt geen Mijn Heer te pas, marsen maar, pak je biezen, dat zal beter wezen. De Prins.
Onderttjsfchen.
Milescas. Weet dat wij geen fchelmen hier nodig hebben. Er zijn er genoeg zonder u.
Barogo. En zonder hem ook, misfehien.
De Prins.
Maar ....
Milescas. Spreek je nog? wagt maar dat ik een eindje hout krijg, dan zal ik je eens regt den weg wijzen. Ik zal je leren, je met een fervet af te vegen.
Barogo. Zijne Hoogheid zoo te behandelen!



En de Prins Schoorsteenveger. 19
De Prins, (ter zijde.) Die fchelm zou doen zoo als hij zegt. (Hij loopt tiaar de deur om heen te gaan.)
Milescas, (Hem naar de Schoorteen brengende.) Wees zoo goed om weder langs denzelfden weg, dien je gekomen zijt te vertrekken, en dat wel watgaauw, en nog in mijn prefentie.
Barogo. Hij is al zoo erg in de knel als ik.
De Prins, (ter zijde.) Het is een gevaarlijke ftap .... hoe zal ik dat maken?
Milescas. Breng eerst dit roet wech! Wij worden hier niet gehuurd om de knegts van de Beeren Schoorfteenvegers te wezen, verllaje wel! en als alles niet wech is, als ik weerom kom, zal ik je wat anders leren.
ZEVENDE TONEEL.
De Prins, Barogo.
De Prins. Het fcheelde weinig of ik had hem den mond gelhoerd. Maar daar lag mij te veel aan gelegen om niet herkend te worden. Laat ik mij wech maken eer hij weeder komt. (Hij gaat heen door de kleine deur, die hij agter zig toefuit.)
B 2 AGT-



fio De Schoorsteenveger Prins
AGTSTE TONEEL.
Barogo, (binnen komende.')
Nu is hij wech! en ik netjes aangekleed, doch iaat ik mij maar uitkleeden, en in mijn hemd mij wechpakkeii? want om in deze equipagie af te trekken zou niet raadfaam wezen. Duivels.' als ik als een dief vastgehouden wierdt, zou het er mooi met mij uitzien. (Hij gaat heen om zig uit te kleden.)
NEGENDE TONEEL.
Barogo, Milescas'.
Milescas, (gaande naar de Schoor/leen ) We| nu?
Barogo, (Hem horende komen, zet zijn hoed in zijn oogen, en gaat vooraan op het Toneel, met den rug gekeerd naar den geen, die inkomt, hem bekijkende van ter zijde.) Voorzigtig! dat is de man met zijn endje hout.
Milescas, (verwonderd, zegt ter zijde.) Zijn excellentie reeds aangekleed! Hij heeft dan zelve zijn toilet gemaakt.
Barogo, (ter zijde.) Houden we ons deftig. Hjj ziet mij aan voor zijn
mees-



•En de Prins Schoorsteenveger. 21
meester, dat is natuurlijk, daar hij zoo aanftonds zijn meester voor mij nam,
Milescas. Laat ik fchielijk Gusman en Don Cefar gaan waarfchouwen. (Hij gaat heen.~)
TIENDE TONEEL.
Barogo, (alken.)
Ha! ha! wat een fchone klugt, ik fchep lucht. Wat zetten rijke klederen iemand achting bij: gelukkig zij die erzig van kunnen voorzien! Maar, nu men zig aan mijne kleding vergist heeft, courage! courage! de Prins zal nog zoo gaauw niet weder komen, laten we zijn plaats nog eenigen tijd bekleden! Laten we de tramontaine niet kwijt raken; laat ik mij deftig houden. Door het geen, dat mij voorkomt zie ik, dat om iets wel te doen gelukken, men meestentijds maar (loutmoedig behoeft te zijn. Wel nu! zoo er niets anders dan dat nodig is, ben ik klaar, dat kost geen moeite, het is zo algemeen! maar laat ik eerst deze gordijnen toetrekken, en dat wel om reden.
B 3 ELF-



11
De Schoorsteenveger Prins
ELFDE TONEEL.
Barogo, Gusman.
Gusman.
Hier is de chocolade voor zijn Excellentie. Barogo, (ter zijde.)
De chocolaad voor zijn Excellentie? wat een lekker begin! Zoo het einde er maar aan beantwoordt: laten wij ais een Prins fpreken, op dat mijn (Tem het (pel niet bederft. (Hij geeft gebiedender wijs een teken , dat nier. hem V ontbijt brengt, en gaat op een leuninglioel zitten, oppasfende om zijn gezigt bedekt te houden, naar maate dat Gusman nadert. Gusman zet de chocolade op het kleine tafeltje, dat hij dis^t bij Barogo zet, waarna hij zigagter op het Toneel begeeft^)
Gusman, (ter zijde.) . Hij is y,an daag wel Uilzwijgend.
Barogo, (Gusman aanziende.) Hij is daar nog, dat hij er maar biijve. (De chocolaad bekijkende) Wat ruikt zij lekker! wil ik je drinken , of niet ? Ik zou wel gek zijn om het niet te doen. Een zoo groot Heer als de Prins d'Oresca komt het niet op een kop chocolaad aan. Kom aan! maar toch die ander kijkt mij zoo fcherp aan, zenden we hetn wech! (Hij geeft met een deftige houding een teken



En de Prins Schoorsteenveger. 33
aan Gusman om heen te gaan welke daarop vertrekt.)
TWAALFDE TONEEL.
Barogo, (alleen.) Die grote fchobbejakken letten niet op de manieren van hunne Heeren, dan om hen te befputten. Maar laat ik mij reppen (Hij drinkt, en eet befchuit) Hap! hap! hap! wat een lekker ding is goede chocolaad , met lekkere taartjes 1 Nu ontbreekt mij niets meer als een fneê ham, en een fles wijn, om mijn ontbijt zoo lekker te maken of het voor een Koning was: terwijl ik dat van den Prins aldus naar beneden zend, zou het aartig wezen, als iemand hem noodzaakte om gebruik te maken van den bezem, die hij van mij meegenomen heeft. Ha! ha! maar wat moetik met dit glas doen! (Hij proeft er van, en fpuuwt het terjlond wéér uit,) Foei! ba! 't is water. Als het nog maar brandewijn was.
DERTIENDE TONEEL.
Barogo, Don Cesar, Gusman.
Gusman, (aandienende.) Uw Hoogheid! Don Cefar.
B 4 Ba-



24 De Schoorsteenveger Prins
Barogo, (ter zijde. Daar koomt bezoek, wat nu gedaan?
Gusman, (ter zijde, tegen Don Cefar. Hij fpreekt geen enkel woord. Ik weet niet wat hein fchort.
Don Cesar, (ter zijde.) Zou hij ontdekt hebben. (Gusman brengt agter op het Toneel het tafeltje, daar hij het ontbijt op gezet had, en zegt in V voorbij gaan tegen Don Cefar, aan wien hij had doen bemerken dat Barogo zig met zijn neusdoek bedekt.)
Gusman.
Het moet wezen dat zijne Hoogheid tandpijn heeft.
Don Cesar. Ik geloof het ook.
Gusman, (gaat heen, en zegt ter zijde met den vinger op Don Cejar wijzende.) Zif daar dien eerlijken man, zoo de hemel er ons van wilde verlosfen.
VEERTIENDE TONEEL.
Barogo, Don Cesar.
Barogo. Wat zal hij mij nu gaan vertellen?
Don Cesar. Mijn Prins, ik kom op uwe orders. Uwe Hoog-
beid,



En de Prins Schoorsteenveger. 25
heid, zegt men, wil mij fpreken. Het is zonder twijffel aangaande het briefje, dat uwe Hoogheid mij belast heeft om voor de Signora Eleonore klaar te houden.
Barogo, (ter zijde.) Welke, denk ik, niet veel .beter is, als zoo vele andere zijn van haar foort.
Don Cesar. Hier is het, gelijk ook 200. piasters, die uwe Hoogheid de goedheid gehad heeft haar te beloven, en waar van in het briefje gemeld Haat.
Barogo, (ter zijde.") Men zou zoo veel niet eens aan ene eerlijke vrouw geven. (Don Cefar zet de grote tafel bij Barogo , en legt er het geld in rolletjes op..)
Don Cesar. Hier is de fom compleet.'
Barogo, (houdt een van de rolletjes onder zijn neus.) Dat ruikt nog lekkerder als de chocolade.
Don Cesar, (ter zijde. Ik denk er wat mede van te hebben, (hard op tegen Barogo, die het briefje genomen heeft, en vein't ■ het te lezen.) Ik durf mij vleien dat zijne Hoogheid niet minder voldaan is over den ftijl, als Eleonore over het geld zal zijn.
B 5
Ba-



s6 De Schoorsteenveger Prins
Barogo, (ter zijde.) Nu ben ik er agter. Het is de regterhand van zijne excellentie.
üon Cesar. Zoo uwe Hoogheid het billet, om dat het niet lang is, terftond begeert over te fchrijven, zal ik het ten eer3en aan zijn adres doen bezorgen.
Barogo, (ter zijde, na dat hij een teken gegeven heeft van neen) Daar moet ik op pasfen 200. piasters aan een Dametje van plaifur. Die vrouwlui hebben geen confeientie meer.
Don Cesar, (de rolletjes weder wech willende nemen.) Ik ben enigzins ongerust, dat een vreemde .... Barogo, (geeft hem een teken om ze te laten leggen.) Don Cesar, (in hit heen gaan.) Dat komt mij maar gantsch niet in mijn kraam te pis.
VIJFTIENDE TONEEL.
Barogo, (alleen.) Éindelijk ben ik < an hem verlost! wat is het gemakkelijk zoo een teken te geven. Het fpaart ieroir.d veel gekheden te zeggen! Hoe veel ordentelijke lieden moesten z'ig niet maar vergenoegen, met tekens



En de Prins Schoorstefnvecer. 27
kens te fpreken; de vrouwen zouden er niet te onvreden over wezen; zij zouden occafie krijgen om nog meer alleen te babbelen.
ZESTIENDE-TONEEL.
Barogo, Dona Sancha, Gusman.
Gusman.
Uwe Hoogheid! de Kamenier van de Signora Eleonore wenschte wel uwe Hoogheid eens te (breken. Barogo, (ter zijde, het geld in zijn zak [tekende.)
De duivel haal het Prins wezen! je zult zien, dat ik nog de geheele iTad te woord zal moeten (laan. (Hij bedekt zig bij aanhondenheid'met zijn neusdoek.)
Gusman, (ter zijde, tegni Dona Sancha.)
Gij ziet het, dat het van zijn tandpijn koomt dat hij niet (preekt, maar vrees riet, nader hem maar. Barogo, (ter zijde.)
Ik zie wat van de zaak is: zijne maitres zendt om het geld.
Gusman, (qr zijde, tegen Dona Sancha.) Vcrfchoon Don Cefar riet. Dona Sancha, (tegen Gusman, ter zijde ) Laat mij maar begaan.



*8 De Schoorsteenveger Prins
Gusman.
Ik loop heen om dien vermaarden Tandmeester te halen, die hier digt bij woont.
Barogo,
Een Tandmeester Duivels! dat flaat mij
gantsch niet aan.
ZEVENTIENDE TONEEL.
Barogo, Dona Sancha.
(Gedurende dit Toneel bedenkt Barogo verfcheide Kanieren om Dona Sancha te bekijken en te caresfeeren, zonder gezien te worden. Dan neemt hij eens hare hand, die hij zoent terwijl hij er zijn gezigt meede bedekt, dan keert hij zig eens om, bedekt zJg met zijn neusdoek, en maakt duizenderlei posturen om niet herkent te worden )
Barogo, (ter zijde, Dona Schancha met een half oog beloerende) Wat een lekker brokje! wat zou ' ik ze ....
Dona Sancha, [ter zijde?) Wat zou ik blijde wezen, als hij mij wat van digter bij beziende, mij mooijer ging vinden als mijne meestres.
Barogo, (ter zijde.) In mijne qualiteit als Piius, heb ik enige regten



En de Prins Schoorsteenveger. 29
daar op, hoop ik? (Hij geeft kaar een teken om nader bij te komen.') Ja! maar zoo de wezenlijk ge. friviligeerde eens kwam, zou 't er mooi met mij uit zien.
Dona Sancha, (nader bij komende.)
Misfchien wil hij mij eens bekijken.
Barogo, (die geknord heeft wat zij zeide.)
Laat ze mijn gezigt niet zien, want dan was mijn Prinsdom naar den Duivel. (Hij wil hebben, dat Dona Sancha naast hem gaat zitten?) Dona Sancha, (neigt om hem te bedanken.)
Uwe Hoogheid.... (Barogo ■ dwingt haar om te gaan zitten) uwe Hoogheid doet mij te veel eer aan.
Barogo, (ter zij de.f Toe maar! laat je maar vereeren. (Hij neemt hare kanden, die hij verfcheidene reizen zoent?)
Dona Sancha, (ter zijde.) Voor een Prins heeft hij wel zwarte en ruwe handen (hard) fchei toch uit, je Hoogheid ik fmeek er je om; houd op, hoor mij, bid ik u. (ter zijde) Ik heb hem al beet.
Barogo, (met een doffe ftem.) Ja! ja!
Dona Sancha. Ik moet uwe Hoogheid dan zeggen, dat zoo mijne meestres de reden wist, die mij hier naar toe doet komen, zij mij terltond. uit haar dienst zou jagen.
(Ba-



3o De Schoorsteenveger Prins
(Barogo neemt een ogenblik waar, dat zij haar oogen neder ge/lagen heeft, om met zijne handen dezelve toe te houden, en haar te omhelzen.)
Dona Sancha. Gij luistert niet naar mij je Hoogheid!
Barogo, (met een doffe ft cm)
Ja! ja!
Don Sancha. Uw Hoogheid moet dan weten , dat het confcientie werlt zou zijn, als ik u langer liet bedriegen door lieden, daar uwe Hoogheid veel meer van houdt dan zij verdienen.
Barogo.
ó! Ho!
Dona Sancha. Ja, uwe Hoogheid, voor eerst hebt gij in uwen dienst een man , die u bedeelt.
Barogo, (ter zijde.) ö! Dat is niets: dat behoort zoo bij een groot lieer.
Dona Sancha. Vervolgens de Signora Eleonore, die het eens zijnde met Don Cefar, haar best doet, om uwe Hoogheid nog meer dan hij te bedriegen.
B a r o g 0.
Ha! ha!
Dona Sancha. En tot overmaat van hare trouwloosheid, heeft zij
hei-



En de Prins Schoorsteenveger. 31
heimelijk een accoord gemaakt met dat mooi klein Zangertje, daar al de vrouwen op verzot zijn, en met dien groten dikken Hertog, die ....
liflltOCO.
Hum! hum!
Dona Sancha. Uwe Hoogheid verwaardigt mij geen woord te antwoorden.
Barogo.
Hem! hem!
Dona Sancha. Ik zie wel waarom het is: het is om dat uwe Hoogheid zig zonder twijfel inbeeldt, dat al het geen ik er van zeg, enkel uit haat en nijd tegen mijne meestres voordfpruit; maar ik kan bewijzen dat alles waar is wat ik zeg. (zij jlaat op, en zoekt in hare zakken.) Waar zijn dan de brieven? Ik dagt dat ik ze medegenomen had. Nu ligt er mijne eer aan gelegen, dat uwe Hoogheid ze ziet: zoo gij mij wilt permitteeren, zal ik de eer hebben, ze uwe Hoogheid op het moment te brengen.
Barogo. Ja! ja! (hij zoent haar.) Dona Sancha, (in '/ uitgaan, ter zijde.) Waarlijk ik herken den Prins niet meer.
Barogo.
Dat geloof ik wel.
AG-



32
De Schoorsteenveger Prins
AGTIENDE TONEEL.
Barogo, (alleen.') Ja! ja! ha! ha! 6! ho! hem! hem, kostelijke antwoorden, die ik haar daar gegeeven heb; maar zonder te wagten dat zij weer komt.
NEGENTIENDE TONEEL.
Barogo, Milescas.
Miles cas. Don Felicio, de oude Gouverneur van uwe Hoogheid
Barogo, (ter zijde.) Daar zal nooit een eind aan komen.
Milescas. Neemt de vrijheid, om het antwoord te komen vragen, op het request, dat hij over agt dagen de eer gehad heeft aan uwe Hoogheid te prefenteeren. Barogo, (ter zijde.) Zoo hij zijn tijd zoo wel waargenomen heeft om het te geven, waagt hij niets.
Milescas. Zoo uwe Hoogheid wist, hoe of die arme eerlijke man in den nood is!
Ba-



En de Prins Schoorsteenveger. 33
Barogo.
Wij kunnen malkander de hand geven.' Milescas/.
Het is waar, dat de Familie van uwe Hoogheid hem ene aanzienlijke beloning gegeeven had; maar zijn geld geplaatst hebbende bij een fchurk, die bankroet gegaan is .... het gefchiedt dit jaar door zoo velen .... is Don Feficio, om zoo te zeggen, tot den bedelzak gebragt.
Barogo, (ter zijde.)
Dat is een ander geval! daar krijg ik een inval, die waaragtig goed is: en de Prins zou in mijn plaats het zelfde doen. (Hij geeft de vier rolletjes aan Milescas) Die goede arme man wagt er naar, het is beter dat hij dat geld heeft, als ene bedriegfter, die al meer als te veel heeft.
Milescas.
Hoe! uwe Hoogheid, is al dat geld voor Don Felicio? Hoe zal hij uwe Hoogheid zegenen. Gelieft het uwe Hoogheid, dat ik hem binnen laat komen. „ (Barogo zig met zijn neusdoek bedekkende, geeft een teken van neen) Ik zal hem zeggen dat uwe tandpijn u niet toelaat hem te fprekeu.
C
TWIM-



De Schoorsteenveger Prins
TWINTIGSTE TONEEL.
Barogo, (alleen ') Mijne tandpijn! ha! ha! laat er van komen wat bet wil. Ik heb geen berouw over 't geen ik daar gedaan heb; maar na dat ik dien man uit den nood geholpen heb, laat ik denken om er mij zeiven uit te helpen, en laat ik mij fchielijk wech pakken, eer dat mij weêr iemand overvalt, wat hoor ik? daar koomt wiêr iemand van dezen kant. ó Lieve hemel, ik ben verloren. Het is van den kant, daar de PriiïS heen gegaan is, 't kan niemand wezen dan hij zelve! wat zal mij nu overkomen? wat zal ik beginnen? waar verberg ik mij! onder deze tafel zal het best wezen. Als ze allen wech zijn, zal ik fchielijk mijne klederen weêr gaan krijgen zoo de Prins ze neerlegt, daar ik ze gelaten had.
EEN EN TWINTIGSTE TONEEL.
De Prins, Barogo, (verborgen?)
D c Prins, komt binnen door de deur, die hij uitgegaan was-)
Ik heb niets kunnen ontdekken! volftrekt niets! mijne verkleding is mij nogtans niet geheel onnut geweest, dewijl ik aan de deur van Dona Eleouo;e de'V.Y11T ■ O '-''Jwi"



En de Prins Schoorsteenveger 55
ze boodfchap voor Monfieur Gusman, mijn Kamerdienaar, opgedaan heb. De boodfchap doet mij te veel eer aan om ze niet met attentie uittevoeren.~Het is denklijk de ene of andere intrigue. Laat ik vooreerst mijne klederen weder aandoen, en deze verbergen, om er bij de eerde gelegenheid de beste, gebiuik van te maken.
Barogo, (verborgen.')
Nu zit ik er wel toe.
De Prins.
Ik zal een middel bedenken, om den armen duivel, daar ik ze van genomen heb, en die waarfchijnelijk er nu zeer verlegen om is, vergoeding te doen. Barogo.
Hij is toch een tovenaar.
De Prins, (r,a dat hij zijn.japon aangedaan heeft, verbergt hij de klederen van Barogo vp de zelfde plaats )
Hoe wel het nog zeer vroeg was, waren de liraten toch al vol van wérk volk van beide fexen, en van allerlei'jaren, zrij vlogen-blijmoedig naar hun werk, terwijl de rijke zijn flaap zoekt te verlengen, die honderdmaal afgebroken wordt, om het verdriet dat hem omringt, en de knagingen die hem vervolgen, te ontvlieden. Maar ik vergeet mijne boodfchap. (Hij fchelt) Ook heb ik honger.
C 2 TWEE



3(5 De Schoorsteenveger Prins
TWEE EN TWINTIGSTE TONEEL. De Prins, Milescas, Barogo, (verborgen.)
De Prins. Laat Gusman hier komen.
Milescas, (ter zijde.) Hoe? heeft hij zig weer ontkleed! (tegen den Prins, hem een brief overgevende) hier is een brief van Don Felicio.
De Prins. Laat Gusman hier komen zeg ik u. (Milescas gaat heen.)
DRIE EN TWINTIGSTE TONEEL.
De Prins, Barogo, (verborgen.)
De Prins. Die arme Don Felicio valt mij lastig. Ik moet zijn verzoek volflrekt toeftaan. Ik heb onderzoek gedaan , naar het geen hij mij gefchreven heeft, en zijn ongeluk is niet dan al te waar. Het is een waardig man.
VIER



En de Prins Schoorsteenveger 37
VIER EN TWINTIGSTE TONEEL. De vorigen, Gusman.
De Prins. Gusman! zie eens wat dat voor een pakje is, dat hier voor je ligt.
Gusman, (ter zijde.) Wie duivel kan dat daar gebragt^hebben?
Barogo, (altoos ter zijde.) Hij heeft er geen gedagten op, dat hij fpreekt tegen dien geen zeiven , die de boodfchap gedaan heeft. De Prins.
Blijf hier. Het is het fchrift van Dona Sancha.
Ik ben nieuwsgierig om te weten wat zij u fchrijft. Het zal mij vermaken.
Gusman.
Welltaanshalven, uwe Hoogheid! kan ik niet wel
De Prins. \ En ik ordonneer het je.
Gusman.
Ik ben bang van uwe toegeevenheid misbruik te maken.
De Prins. Wees zoo goed mij te gehoorzamen.
C 3 Gus-



38 De Schoorsteenveger Prins
Gusman, (na dat hij het paquet open gemaakt hetftt) Het is voor uwe Hoogheid zclven.
De Prins, (na dat hij het twede adres gelezen heeft?)
Hij heeft gelijk. Het is aartig dat ik het ben, die tegenwoordig boodfchappen voor mij en mijne bedienden doe,.. ,. Mijn chocolaad?
Gusman, (met verworuki ing) Maar, uwe Hoogheid ....
De Prins, (leest.) ,, Mijn Prins! liet is Dona Sarcha die mij fchrijft. ,, Ik neem de vrijheid u de brieven te zenden, waar ,, van ik de eer gehad heb met wve Hoogheid te fpre„ ken." Ik weet niet wat zij zeggen wil om dat ,, ik de eer niet kan hebben, ze ntzelve te komen bren,, gen. Mijne Meestres die zool aanjlonds opgejlaan „ is, belet 't mij." Laten we deze brieven eens nazien, daar zij voorgeeft met mij van gefproken te hebben. Hoe! alle zijn ze geaddresfeerd aan de Signora Eleonore. Lezen we. „ Duizendmaal vergiffenis, „ mijne allerlief/Ie, dat ik gisteren niet bij je geweest ,, ben. Vergeef, het mij, gij waart alleen, dat wist ,, ik , en daar was ik bang voor. ,Die té les p tété's, „ koe delicieux zij anders zijn doen veel fchade aan ,, mijne Jiem, Voor '/ oreiige, bedank ik je voor die , mooie diamant van zijne Hoogheid. Het is een goa„ de inval van hem geweest, om ze u te geven ; want
„ ik



En de Prins Schoorsteenveger. 39
„ ik manqueerde waarlijk zoo een diamant. Ik om„ hels u vaarwel!
Barogo.
Dat is gemakkelijk.
De Prins.
ó Hemel! wie had ik tot mijn mededinger.
Deze is dan die Hertog, daar ik laatst zoo veel aon verloren heb. „ Ik zal van avond bij u komen eten, „ mijn lief. Het is denkelijk dat onze goede Prins er „ ook zal zijn , en dat wij zullen [pelen. Dra-ig „ der halven zorg om ons ds kaarten klaar temaken, „ en de dobbelftenen, daar je wel van weet. Het „ verveelt mij om in V [pel op allerhande manieren „ te verliezen. Adieu" Berigt aan den lezer! Ik z ii er mijn profijt mede doen. Die fchelm, die ontr.nuve.
Barogo.
Man Heren, gaat dan toch fpelen bij die Dame-s.
De P r 1 n s. Die fchandelijkheid verlicht mij. Ik fchaam mij over mijne zwakheid. Zoo ik mij er boos over (Slakte zou ik er de laaide hand aan gelegd hebben. Heb " ik mis ? of is deze van Don Cefar.
„ Gij valt mij lastig, mijne lieve Mevrouw om dat „ geld, dat de Prins 11 beloofd heeft, even als of na ons „ contrast" na ons contraft „ het niet net zoo wel „ met mijn intrest overeenkwam ah met het uwe, „ dat gij het ten eerjlen krijgt. <lk zal er hem nog C 4 » de'



4° De Schoorsteenveger Prins
„ dezen avond over [preken, en hem zoo in het naauw „ brengen, dat hij eindelijk wel genoodzaakt zal we„ zen te komen daar wij hem hebben willen, vaar„ wel! wees zoo verzekerd van mijne opregtheid ah ,, van mijne liefde."
Barogo. Welk een tederheid ?
Df Prins. Zal ik dan overal ondankbare en fchelmen moeten aantreffen ! ben ik genoeg bedrogen?
Barogo.
Dat denk ik.
De Prins. Zijn dit nu de ophelderingen die ik zoo verlangde te weten, en die ik ontdek op het ogenblik dac ik ze 't minst verwagte! maar mijn befluit is genomen, ik ben nu verlicht; laten we veinzen ,
(tegen Gusman) heb ik je niet gevraagt om me chocolade?
Barogo.
Wel de drommel!
Gusman.
Ik wilde zijn Hoogheid doen bemerken dat zijn Ed. die reeds gedronken hadt.
De Prins.
Ik?
Gusman.
Ja, je Hoogheid! en zelfs met meer fmaak dan naar
ge-



En de Prins Schoorsteenveger. 41
gewoonte; want op het glas water na, heeft uwe Hoogheid niets overgelaten.
De Prins. Is het gekfcheren.
Gusman.
Tot bewijs, zie hier het kopje nog dat ik zijn Hoogheid gebragt heb.
De Prins.
Wil je me dan doen geloven
Gusman. Milescas die er bij was, zal het zelve zeggen.
VIJF EN TWINTIGSTE TONEEL.
De vorigen, Milescas.
Milescas. Ja! je Hoogheid! ik ben er bij geweest, je Hoogheid had pas gedaan met zig zeiven alleen te kleden. De Prins. En ik ben nog in mijn Japon.
Barogo. Daar kit de knoop.
G u s M a n.
Don Cefar kan het. zelve getuigen, daar komt hij.
C 5 ZES



42 De Schoorsteenveger Prins
ZES EN TWINTIGSTE TONEEL. De vorigen, Don Cesar.
De Puins.
Kom hier, Don Cefar! wat wil dat zeggen, men uil mij beduiden dat ik u dezen morgen gezien heb, en dat ik bezig was te ontbijten toen gij in kwam. Don Cesar,
Ik weet niet, mijn Prins! of gij wezenlijk ontbeten hebt, maar een lege chocolade kop (lotidt voor u op tafel toen ik de eer had u het briéfje, en de twee hondert piasters voor de Signora Eleonore, te overhandigen.
Barogo. Hoe langer hoe mooier.
De Prins. Heb jij mij dezen morgen een brief en twee honderd piasters "oor Eleonore overhandigt'?
Don C e s a ït. In vier rolletjes L-der van vijftig piasters die uwe Hoogheid mij beval op deze tafel te fcejGgtif; uwe Hoogheid was geheel gekleed en in dezen ftoel gezeten.
De Prins. Heb je lui fa»engefpannen om mij wat wijs te maken?
Ba-



Es de Prins Schoorstefnveger. 43
Barogo. Dat zou al aartig wezen.
Don Cesar. Ik kan betuigen e;at niets waaragtiger is dan het geen ik de eer heb uwe Hoogheid te zeggen.
G u s m a n. ' ■
Ik heb da rolletjes geld gezien, Milescas. En ik ook , dat weet ik zeer wel want even na dat Don Cefar venrokken was, heeft zijn Hoogheid Donna Sancha, de kamenier van Dona Eleonore, laten binnen komen en haar enigen tijd audiëntie ver- ^ gunt. 4 *
De Prins. Maar, Heren! ik wenschte wel dat dit fpel eens een einde nam, want het begint mij te verveelen. Don Cesar, {ter zijde.) Hij droomt. .
Gusman, (ter zijde.) Zijn hoofd is op hol.
Milescas, (ter zijde.) Hij is op mijn eer gek.
13 a r 0 g o, (ter zijde.) Zoo gek niet,
Don Cesar. Mijn Vorst!
De Prins.■ Gij zijt een bedrieger.... zeg hier maar geen woord
te-



44 De Schoorsteenveger Prins
tegen. Ik heb de bewijzen in handen. Zoo ik de fom ontvangen had, zou ik ze nog hebben, ten minflen zou ik weten wat ik er mede gedaaü had. Milescas. liet is nog zoo lang niet geleden dat uwe Hoogheid het geld wechgegeven heeft, om het vergeten te wezen.
Gusman.
Uwe Hoogheid kan zig herinneren dat hij er Don Felicio mede begiftigd heeft.
Don Cesar. Gij hoort het, mijn Prins.
M 1 l es cas.
Uwe Hoogheid becfc aan mij de order opgedragen om hem het geld in handen te nellen.
Gusman.
En bet heeft hem wel leed gedaan, dat hij zijn Hoogheid niet mondeling heeft mogen bedanken. Milescas. Hij heeft nu de vrijheid genomen zulks te doen door den brief, welken ik uwe Hoogheid zoo ogcnblikkaiijk heb overhandigt.
De Prins. Ik da verdomd. (Hij neemt den Brief van Felicio, éi leest dien.) „ Mijn Vorst! welk ene dankbaarheid „ ben ik uwe Hoogheid niet verfchuldigd voor de twee honderd piasters welke uwe Hoogheid verM gunt heeft aan den trouwden uwer Dienaren" daar
daar



En de Prins Schoorsteenveger. 45
(laat wezenlijk twee honderd piasters!.... bedrieg ik mij niet? neen! 't is zijn hand, zijn ondertekening zoo de duivel hier niet onder fpeelt
dan weet ik het niet.
ZEVEN EN TWINTIGSTE TONEEL.
De vorigen , P o s t i ch i , (als een Joodsch Tandmeester, hij [preekt het Hollandsch met een Joodsch accent uit, egter niet te fterk noch op een belachelijke wijze.)
P o s t i c h i.
'T is denk ik met zijn Doorluchtige Oogheid, mijneer de Prins von Iloresca, dat ik de heer eb te (preken ?
De Prins.
Dat ben ik zelve: wie zijt gij?
P o s t 1 c n 1.
' Zen Oogheid zal denklik wel ebben oren (preken van den Doftor Postichi: dat's je honderdanigfte dienaar, ien Oogdijtfche Jood van geboorte; ien Tandmeester van metié, en ien heerlijk man van profesfie.
De Prins. Laten we de qualiteiten maar overflaan, wat was er van je dienst?
Bk-



46* De Schoorsteenveger Prins
Barogo.
Ik denk dat hij hem de kies komt trekken, die mij zeer deê.
P o s t i c iii.
Ik kom hom zijn Oogheid verligting van zijn kwaal te procuiïeren.
De Prins. Heer Doctor! ik biii je, van wat,kwaal fpreek je?
PoSTICHIi
Je Oogheid zei dat maar al te wel weten.
De Prins. Ik begrijpje nog minder.
Postichi, (ter zijde, tegen Gusman.') Eb je me (laan te g-.fi'len?
Gusman, (ter zijde.) Zieje niet dat hij 't niet voordagt doet?
Postichi. Je Oogheid kan niet homkennen dat ij den ielen hogtend met de pijn in de tanden geplaagd is, en 't his 'daarom dat ik fchielijk kom lopen hom em te opereeren.
De Prins.
Om me te opereeren! mij! je fpot er mee Heer Doctor! mijn tanden Zijn alle in den besten (laai van de waereld, en ik herinner me zelfs niet ooit in mijn leven er pijn san gehad te hebben. > Don Cesar, (ter zijde.)
Waar zijn zijne zinnen van daag!
Pos-



En de Prins Schoorsteenveger. 47
Postichi. Kijk! zoo ftaan halle de zieken te wezen; ais d? fmart iens voorbij is, dan denken ze dat et voor haltijd zoo is, en de pijn die ze gevoeld ebben maakt dat ze zig haankamen tegen 't goed dat men et doen wil.
De Prins.
Ik heb je gezegd, en ik zegje nog eens ....
Postichi, {[leggende zijn doos op de tafel.)
Een weinigje gediid, je Oogheid! je beoeft met mij geen vrees te ebben;, want kijk, zonder pochen, kan ik zeggen, dat ik de ierfte man hin mijn metié Ha te wezen.
Barogo.
Zonder te pochen.
Postichi. Doe me maar iens de gratie van me de kwaaie tand te laten kijken daar je de pijn aan gevoeld ebt. De Prins. •Nog eerjs Doeter! ....
Postichi. Gedild, je Oogheid! ik zal je liaan te zeggen, of't hien öndstand is? hof een olie tand, of een kiestand, die u eeft doen lijden! zit ze hin 't honderde kakebeen, of hin 't bovenfte kakebeen? his ze voor aan of hagter in den mond ?
De Prins. Maar wat een lastig mensen, ben je?
Pos-



48 De Schoorsteenveger Prins
Postichi. Nog eens gedild, je Oogheid! hopend den,mond ereijs, dat ik de tand haanftonds ftaan te bekijken: moet er lood hin we zullen er lood hin floppen; moet ij her uit, we zullen em her uittrekken, dat fpreekt van zelfs, et ien en 't hander is hin ien hogenblik gedaan, 't is een (lag. Maar kijk! 't is et beste hals ik er niets aan zie.
De Prins.
Maar ....
Postichi. Ei! eb toch gedild je Oogheid.
Barogo. Hij heeft 't wel nodig.
Postichi. Kijk! ik wil hin plaats van de huitgetrokke tand ien tand hinzetten zóó mooi! hen zóó goed! dat ze mooijer zal zijn dan al de handere. Ik ben bekend bij al de groten van 't land, zen Oogheid kan er naar hinformieren. Daar zijn in dit iele land geen Dames noch petit maitres die niet ten minden ien hof twie tanden van mijn maakfel ebben.
De Prins. En je trekt daar uit tot gevolg dat ik je.dezelve verpligting moet hebben ?
AGT



En de Prins Schoorsteenveger. 49
AGT EN TWINTIGSTE TONEEL.
De vorigen, Dona Sancha.
Dona Sancha. Je Hoogheid! mijn Meesteresfe is zoo terftond uitgereden, en ik neem dit ogenblik waar om gebruik te maken van de vrijheid, die je Hoogheid mij wel heefc gelieven te vergunnen.
Barogo. AI weer op een andere manier.
De Prins. En wanneer, als 't je blieft?
Dona Sancha. Heden ogtend, je Hoogheid! nog maar kort geleden. En dewijl ik zoo terftond niet komen kon, heb ik de vrijheid genomen, uwe Hoogheid er de reden van te fchrijven.
Gusman.
Wij hebben 't wel gezegt, dat Dona Sancha je Hoogheid gefproken hadt.
De Prins. Al wat ik zie of hoor, dienc maar om mijn verwondering te verdubbelen.
Dona Sancha. Je Hoogheid heeft zig federt ontkleed.



56 De Schoorsteenveger Prins
Milescas.
Wel nu , je Hoogheid !
Dona Sancha.
Zou de tandpijn van je Hoogheid zodanig verergerd wezen, dat ....
De Prins.
Je zult zien dat de gantfche flad zig het woord gegeven heeft om mij te overtuigen dat ik iedereen gezien heb, terwijl er nog geen flerveling bij mij geweest is, dat ik aan een man, daar ik niet eens aan gedagt heb, twee honderd piasters heb gegeven, die men mij in eige handen heeft gefield, terwiil ik den gantfchen dag nog geen ftuk geld heb aangeraakt, dat ik me gekleed heb, fchoon ik nog in mijn Japon ben, dat ik ontbeten heb, fchoon dat mijn maag mij van 't contrarie overtuigt, en dan, dat ik tandpijn heb, een pijn die ik mijn gantfche leven nog nooit gekend heb.
Dona Sancha.
Ik dagt echter, je Hoogheid!
De r rin s.
Dona Sancha! ik ben je heden te veel verfchuldigd om mij moeielijk te maken over ene kwalijk geplaatfle boerterij, maar mij dunkt dat het hoog tijd is dat ze eens ophoudt; ik zal ondertusfchen dieii dienst, dien je me gedaan hebt, weten te belonen. Wat u aangaat, Don Cefar! geef mij de fteutel van mijn Casfette en Secretaire over.
Don



En de Prins Schoorsteenveger. 51
Don Cesar, (ontjleld.) Mijn Vorst!
De Prins. Je hebt mijn wil gehoord (de jleuteh aannemende') van dit ogenblik zijt gij uit mijn dienst; deze brief zal er u de reden van zeggen (hij geeft hem zijn eigen biief over, dien hij van Dona Sancha gekregen hadt) wat dat de twee honderd piasters betrtff.n, ik zal wel maken dat ze te regt komen: Ga maar heen! (Don Cefar vertrekt)
Postichi, (tegen Don Cefar, dien hij te. gen houdt )
'T is toch maar de kiespijn die em de oofd op ol brengt, eb maar wat gedild, in ien hogenblik lta ik halles te erflellen. (tegen den Prins) Ien hogenblik gedild, je Oogheid, ien hogenblik gedild (tegen Gusman) fchijf me dien leningltoel reis an.
Barogo.
Wel de duivel!
NEGEN EN TWINTIGSTE, en laatste TONEEL.
De vorigen, (uitgezonderd Don Cefar.)
D f. Prins. En jij, Docter! ik wenschte wel dat je den eigen D 2 weg



52 De Schoorsteenveger Prins
weg ging van Don Chefar. Ik heb het grootfte vertrow ven in je bekwaamheid, maar ik herhaal het je voor de laaide maal, dat ik ze, den Hemel zij dank! niet nodig heb.
Postichi, (na den Prins toegaande om hem in den mond te zien.) Als je Oogheid maar wat gedild eb. De Prins, (Postichi wech {lotende, valt deze tegen de tafel, die hij om ver gooit, waar door Barogo ontdekt wordt ) Loop heen, vervloekte, kwakzalver!
Barogo, (fchreeuwende.) Nu is 't met mij gedaan! Postichi, (op een floel vallende, fchreeuwt om dat hij de tafel op zijn lenen gekregen heeft, terwijl de anderen om hem en Barogo lachen.) Awa'j! awaij! awaij!
'D e Prik s, (die cp ,t punt ftondt om heen te gaan keert, zig op V ge* rugt om.)
Wat is 't?
Pos-



En de Prins Schoorsteenveger. 53
Postichi
Kiai! dat is te viel,.... awaij! awaij!
Dona Schancha.
Hoe 't is zijn Hoogheid ? ha! ha! ha! .
r>T,c».„ >-alle tefaraen.
Cr u s m a n. i
Hoe 't is de Prins? ha! ha! ha!
Milescas. Zijn Hoogheid! .... ha! ha! ha! J
De Prins, (toetredende.') Maar .... wat zie ik!
IJ a r o g o , (zig van 't tafel kleed &c. ontdoende.)
Een ongelukkige, je Hoogheid! die op zijne kniën u om genade fmeekt .... een ieder zegt dat gij zoo goed zijt.
De Prins. Wie ben je? waar kom je van daan?
Barogo. Van onder die tafel, je Hoogheid!
De Prins. Dat begrijp ik wel .... maar door wat toeval kom je hier?
Barog o.
Door geen toeval, je Hoogheid! maar wel door die fchoortleen, die ik, onder je welnemen, de eer heb gehad dezen ogtend te vegen.
De Prins.
Hoe!
D 3 Ba-



54 De Schoorsteenveger Prins
Barogo.
Helaas! je Hoogheid! een vervloekt ogenblik van nieuwsgierigheid heeft mij verleidt, maar wie is daar bevrijdt voor in deze waereld! .... en ik heb hier zoo veel! zoo veel fraais gezien! dat ik niet kon nalaten er aan te raken; maar zoo waar als ik een eerlijke Schoorileenveger ben, je Hoogheid! 't was uit cteuwsgierigheid en niet om je te bedelen; want bij de grote Heren zijn er zoo veel die dien post zoo trouw waar nemen .... je Hoogheid heeft het heden geleerd .... en ik dêe het maar om eens te zien hoe bet me ftaan zou Nu eens zoo opgefchikt zijnde, is het mij onmogelijk geweest, je Hoogheid! otn mij te ontopfchikken, want ik had geen ogenblik rust zij volgden de een den ander op de hielen, als de hoornbeesten, en deze fchone klederen, je Hoogheid ! die de uwe zijn
De Prins. Geven mij den (leute! van een raadfe', dat mij tot heden onbegrijpelijk had gefchenen. Ik vergeef je c'ies, om het goed gebruik dat je van de twee honderd piasiers gemaakt hebt, en het nut dat ik er door gekregen heb.
Barogo.
Ach, je Hoogheid!
Dona Sancha, (jegen Barngo.) Is dat dan die Prins die zoo veel met me op hadt ?
Ba-



En de Prins Schoorsteenveger. 55 Barogo.
Ja! dat was een van de voordelen van mijn rol.
Dona Sancha. Het verwonderd me nu niet dat de handen van zijn Hoogheid zoo ruuw waren.
Gusman.
Zoo dat het dan die Prins is, die de chocolaad heeft opgedronken!
Barogo.
Zoo uw Excellentie ze klaar gemaakt heeft, moet ik zeggen dat hij het meesterlijk verftaat, want ik heb ze nog nooit zoo goed gedronken.
Milescas. 1 En het is dan die Vorst die zijn aangezigt met het fervet in questie wel heeft gelieven af te vegen? De Prins. Ja! maar ik ben het die er bijna het meeste leed door zou gekregen hebben, en die jij zoo beleefdelijk den weg van de fchoorlteen wees. Mijn verkleding belette je, mij te kennen, maar wees op een ander tijd wat meer menschlievend omtrend je evennaasten, en vooral zoo ze je mindere zijn.
Barogo.
Ja zeker! want je ziet, dat men dik wils denkt tegen den knegt te fpreken, en 't is ondertusfchen de Heer.
De Prins. En gij, mijn Vriend! verkoop tot je voordeel de
kle-



56 De Schoorsteenveger Prins enz,
klederen, die je aan hebt, en wees verzekerd dat ikl om je denken zal. Zie hier uwe klederen wederom, zij hebben mij een van de grootfte vergenoegen be-: zorgt. Daar zijn ze! het zijn die van een eerlijk man.
Barogo.
En die zig zeer gelukkig fchat, ie Hoogheid! dati je hem wel wilt vergelen dat hij uw perfoon verbeeld' heeft.
De Prins. Ik zelve ben wel voor u doorgegaan.
Barogo.
Dat is waar, je Hoogheid! maar ongelukkig zoo maken de klederen den man niet *
EINDE.