HEILWENS CH
VAN DE LEDEN DER
Drie honderd Zes-en-vijftig-Jaerige KAMER DER
GOUDSBLOEMEN,
Daer men-Schrijft:
Bij den aenvang des Jaers MDCCXCIIl
TE GOUDA, Bij JOHANNES va» dir KLOS, Stads-Drukker,






HEILVENSCH
WJ DEN AENVANG DES JAERS MDCCXCIIL
JLhans is weêr 't wisflend jaer gezonken
In 't peilloos diep der eeuwigheid; Dat jaer, dat heerelyk mogt pronken Door weldaên, aen den menfch gefchonken, Getuigt van 's Heeren Majefleit.
h Verftorven jaer te ras vervloogen, Toont onbeftendigheid uw magt, Uw nimmer eindigend vermogen, Hoe alles voor des Sterflings oogen, Door u word tot het niet gebragt



C 4 )
Nu doet uw magt het menfchdom kwijnen»
Dan wiflelt rouw in blijde vreugd, De lieve hoop doet fmart verdwijnen, De zon mag wolkloos helder fchijnen, Terwijl zij de natuur verheugd.
Zoo golven onze leevens jaeren In ftorm en zagte kalmte voort,
ö Wereldzee! zoo vol gevaren!
Wij zien ons door uw woefte baeren, Eerlang in 't grondloos nat verfmoort.
Dan 'k hoor de lucht door vreugd weergalmen -,
Elk zingt het blij geboorte lied, Van 't nieuwe jaer, met dankbre Pfalmen; Die toon vereend zich met de galmen Der Englen, tot in Gods gebied.
Elk



( 5 )
Elk groet verrukt den lieven morgen,
Het gantfche menfehdom is verblijd, Ons heil is in Gods raed verborgen, Zijn gunft: zal voor ons aenzijn zorgen. Bij dezen thans verjongden tijd.
Hoe vrolijk lacht met zagte lonken,
Deez nieuwe dag ons vleiend aen; ó Dag, zoo groofch aen ons gelchonken, Gij kunt het dankbaer hart ontvonken, Gij doet mij blij den cijter flaen.
Wij mogen nog Gods grootheid roemen l
Daer welvaert ons bij wisfling vleidt, Zijn naem nog vrolijk juichend noemen, Ons oog ziet op de zomerbloemen, De nutte fneeuw, als dons, gelpreid.
Hoe



( 6 ) Hoe velen der natuurgenooten,
Wier leeftijd geen bekomm'ring gaf, Zijn eeuwig van deeze aerd verftooten; En wij zien ftaeg ons heil vergrooten,
De dood verzegelt nog ons graf.
Geen Oorlogskreet doe Neêrland beeven, Geen rookend bloed befmet den grond, Geen vael gebrek zien w* om ons zweeven, Wij mogen vrolijk juichend leeven, De vreê verfpreid haer heil in 't rond.
Het Oog van 't zorgend Opperwezen
Bewaer ons bij dit rijk genot! Dan doet ons niets voor onheil vrezen, Dan ftaet de ruft in 't oog te Ieezen,
Zijn hand beftuurc ons drijvend lot.
Mijn



( 7 )
Mijn Vaderland! ó pronk der aerdel Uw glorie klimm' van dag tot dag, Uw heil dat zoo veel afgunft baerde, Maer waer de nijd zich blind op ftaerdCji Blink' nog met eiken morgenlach!
Mogt zuivre Godsdienft, reine zeden, Het kenmerk van den Batavier,
Zijn braven aert, zijn werkzaemheden, Zijn deugd, ons allen fteeds bekleeden, Ja dat zijn trouw ons hart verfier!
% Lands welvaert moog beftendig bloeien!
Geen oorlog : fchokk' haer vallen ihroon, Het twiftvuur moog geen band verfchroeien Van Eendracht, die ons heil doet groeien;
Elk luiftre 6 Yreê! naer uw geboón.
De



C 8 )
De Wijsheid fprei de fchoonfte ftraelen,
En maeke ons door haer koeftring blij ! Dat wetenfchap hier grootten moog praelen, Dat Gouda's welvaert nooit moog daelen! Haer welvaert zonder wisfling zij !
De Dichtkunft b'lijV hier fchittrend glooren,
Die Edle kunft door vlijt gevoed, Op nieuw aen d' IJsfeiriroom herbooren, Zie nooit haer bloei, haer wasdom ftooren, Maer word' door dauw der vlijt gevoed.
Uit Naem der Broederfchop
AüRIANA VAN OVE&STRAtEN.