01 1817 9043 UB AMSTERDAM



KRANSJE
V A N
LET T ER-BLO EMPJ E S.



OP DE
TITELPLA AT.
Zie hier o Meisjes ! 't ronde Altaar , Waar op de Min hare Offeranden, Voor blonde Vernis doet ontbranden,
Befchouw* haar kusfehend Duivenpaar ;
Dat zinnebeeld van't ftreelend minnen} Zie 't Roosje, om 't altaar getooit, Onachtzaam hier en'gintsch geftrooit,
Het brengt de waarde aan u te binnen ,
Van 't lieve Bloempje , dat gij draagt. O Malfche Schoonen 't is zoo teeder! Zorg voor dien fchat, nooit praalt hij weder.
Heeft men hem eens te los gewaagt.
CM.



KRANSJE
van
LET TER-BLOEMPJES,
TOOR NÏERLAXBSCH
JUFFERSCHAP.
2f STUKJE.
Te D O R D R E CHT9 JBv N„ vak Eysde» ér Conrp. iJS)°






AAM NEÊRLANDSCH
JUFFERSCHAP.
Ecminn'lijkst deel der Stervelingen, Bevallig JulFerfchap, Pronkfierfel van deze aard', Wier lonkjes, door het oog, in Mannenharten dringen;
Wier fchoon, millioenen flaven baart, Die Gij, door lachjes klink in uw' fluweele boeijen» Wen Gij, door uw' bevalUgheên , Metalen harten kunt doen gloeijen, En u ziet aangebeên.
* ft 't Zal



AAN NEÊRLANDSCK
* *
• *
'tZal o, puikfcnoone, niet mishagen, Dat U, 6 lief Gcflagt! dit Kransje van Gebitnat', Voor u bij een gegaan, door ons word opgedragen.
Uw magt, waar Gij, met rcgt, op roemt, Uw uitgeftrekte magt, die Vorsten kan regeeren, Verpligt, verfchuldigi ons hier toe ; Dus, gnn, daar wij uw fchoonhcid eercn, Dat me u deez' hulde dóe.
* *
*
Ontvang het, lieve Lonkenfchenkitcrs, En zing, op Englcntoon , voor 's Minnaars luistrend oor. Uw toverende ftem, o maffche wellust Wenkften!
Boeit Hart en Zielen door 't gehoor; Zoo helpt deez Bloemfestoen, uw mintriumf volmaken 1 Gij, die zoo garen uïumfeert, Kunt, door uw ftemmen, Haven maken; Die Gij geheel regeert.
Is



jufferschap.
* *
Is, hier of daar, een bloem geftrengeld, Wat weelig opgegroeit, die foms een bloosje baarr. Wat noo:? daar rozerood door't wit der lelij mengeld,
Gaat kuischheid laet de min gepaart. Zij, die het ftreclend zoet der poëzie min niet fmaaken, Veragten ligt haar vrijen toon: Doch, 't geen fchijuheiligneïd wil wraken, Vind gulle blijdfchap fcnoon.
* *
*
Wij eïsfchen, voor deze offeranden , Beminnelijke Sex, geen meer, geen andre gunst, Dan, dat gij die omvat mn uwe poëzie handen ,
En, nu of dan, naar maat en kunst, Uw aangename (tem aan onzen toon wild paren; Dan zullen wij met nieuwen vlijt, Eerlang een tweede Kransje garen, Ook aan u toegewijd.
g. m.



Een edle Inborit, vlugge Uien , Natuurlijk, vol bevalligheden,
Een ongeveinst en malsch gelaat j Een minzaam bart aan deugd gejiretigeld, Zijn fierfels die een Maagt verengeit;
Maar: mag daar bij , op Toon en Maat, Baar lieve Jlem betoovrend klinken.
San moet voor zoo veel fcboon
alle aardfcbt feboenbeid zinken.



KRANSJE
VAN
LETTER-BLOEMPJES.
ARIA
UIT DE DEZERTEUR.
Wijs: J'avois igarê mort Fufiatt. JEANNETTE.
Mijn Klosje was laatstmaal van kant, Ik dagt het onder 't gras te vinden; Colin met de hoed in de hand, Die zei, wat zoekt gij mijn beminde 1 Een weinig min, wat zorg daar bij, Leiden het hart al verre vrij, Een weinig min,
A Een



KRANSJE VAN Een weinig, een weinig, wat zorg daarin], . Een weinig, een weinig, Een weinig min, wat zorg daar b), Een weinig min, wat zorg daarbij,
Leiden een hart al verre vrij , Leiden een hart al verre vnj.
. " *•
>t y dat ik heb mij" W» verleid Zo ik die Eiken ging van zijden, fcolin fluks met behendigheid. Ging met zijn mes een tak ... Eenweinig mm wat zorg daar bij, enz.
3-
Terwijl hij mi) met t oo„ ci Ik „eer een ander Klosje had . En met nijn liefde hem betaalden , Sn weinig min wat zorg daar bu , enz.
V
ARIA



LETTER-BLOEMPJES. .3
ARIA.
uit annette en lub ij N.
Wijs: Motsfeigneur vojex mes Larmes. annette.
Laat mijn tranen g'unfte vragen, Ik bezwijk aan mijne plagen , Laat mijn* tranen guiifte vragen , Laat uw hart tot meed'lijd gaan. Kan ik aan zijn oog. behagen, Moet hij dan de ftraf ontfaan ? Ut, Liefde 't eerftè mij verflinde.
L u b ij N.
't Is in mij dat zij beginde.
annette.
't Is die de eerfte min verzinde, En mijn hart dat zogt het zijn.
l v b ij n. ». Neen , neen , mijn beminde , *• Uw hart was de prijs van 't mijn.
te s a m f n.
Laat ons tranen gunde vragen, Ik bezwijk aan mijne plagen ,
As. Laat



4 KRANSJE VAN
Laat ons tranen gunfte vragen, Laat uw hart tot meed'lijd gaan.
Kan J ik aan \zS oog behagen,
Moet ^ * daar voor ftraf ontfaan ? Wx.
Uw druk baart alleen mij vrecze.
LUEIJN AAN DEN HEER.
'k Moet haar als neef behoeder wezen , Dit kind, deze jonge weeze, Moet zij fuk'len dan alleen? . Neen, neen.
TE SAMEN.
Laat ons tranen gunfte vragen, lk bezwijk aan mijne plagen, Laat ons tranen gunfte vragen , Laat uw hart tot meed'lijd gaan.
Kan k f,1J aan $ ™!jn oog behagen, (ik c zijn
Moet 5|t. daar voor ftraf ontfaan? Ui. lal)
ARIA



LETTER-BLÓEMPJES, s
ARIA UIT DE KUIPER.
Wijs: Dans un vergcr Colinette.
FANCHETTE.
In een Boomgaard, Colinette Zag eens fchoone druiven ftaan > Zij dagt dat haar niemand lette, Strak lloeg zij de hand 'er aan, Slaat wel gade Colinette , Liefde waakt in deze Laan.
3.
Stil en in een hoek verfteeken Kreeg het wigje haar in 't oog, Naauwelijks had hij haar bekeken, Of hij kwetst haar met zijn Boog; 't Meisje zugte en was bezweken Als-dit wigt haar zo bedroog.
3.
Ach! ach! Meisje 't zal n drukken,
Zei de kleine field aan haar,
't Zal mij deze keer gelukken,
Maar zijt wijzer agter naar,
't Meisje dat hier durft te plukken,
Loopt dus meer als eens gevaar.
A 3 ARIA.



6 KRANSJE VAN'
ARIA.
Wijs: V» matin brusquement.
Op een bedroefde dag,
De Trom doeg bij 't ontwaken,
Als Life treurig zag ;
Haar Minnaar treden na den (lag;
Ach 1 zei ze 'k voel de ramp genaken,
Zal ik u nooit wederzien ?
Vaar wel Life ik moet vlien,
Gij zult altijd mijn oog vermaken :
Vaar wel Life ik moet vlien,
Verwinnen of mijn leven bien. bis,
2.
De min baart altijd fmart,
Ik ga mijn uitgelezen ;
'k Verlies niet graag uw hart,
lk blaak thans in uw min verwart:
Op deez' dag is mijn hart in vrezen;
Tc Zoek mijn rust maar ik vind die niet:
Vaar wel Life , wijl ik vlied,
Wild in uw Lot geduldig wezen,
Vaar wel Life , wijl ik vlied,
Verwin ik daar men 't leven bied. bis.
In



LETTER-BLOEMPJES. 'i
3.
In zoo'n omftandigTieid
Kwam droeve Life genaken :
De rampfpoed begeleid,
Haar Minnaar, en zegt nu gij fclieid
Ziet hoe dat mijn min aan 't blaken,
Nu dat gij mij laat alleen,
Ach! Colin gij gaat dan heen ;
Kan wel mijn ziel tot troost geraken?
Ach' Colin gij gaat dan heen,
En laat mijn ziel in droef geween, bis.
4-
Colin aanvaard 't Geweer
Wijl 't Leger gaat marcheeren,
Life roept keer op keer:
'k Zie nooit mijn waarde Minnaar weer!
'k Zie, zegt zij, mijn heil verkeeren,
'k Zie mijn leet brave foldaat,
Waarde vrienden wijl gij gaat,
Ik kan die fchoone niet ontberen ;
Waarde vrienden wijl gij gaat,
'k Sterf in haar arm als gij mij laat. bis.
A 4
MARSCH.



6 KRANSJE VAN
M A R S C H.
Wijs : Vn matin brusqnemtnt. C L E o N.
Vaar wel mijn Filida! Ik moet mij gaan begeeven;
Maar fchoon ik van u g3, De Liefde die volgt ons altijd ni. Zult gij altoos voor mij leven ? Zal ik fteeds de uwe zijn ?
Vaar wel fchoone ik moet heen, Niemand kan mijn. min weerftreeven;
Vaar wel fchoone ik moet heen, 'k Leef en ik fterf voor u alleen, Tt Leef en ik fterf voor u alleen.
FILIDA.
Gij gaat dan tot mijn ftraf Na 't Rijk der woeste baren ?
Nu zoekt gij zelfs uw graf, o Heme-I ! ftaat van dit opzet af. Maar helaas gij moet gaan varen, Was ik flegts uw reisgenoot;
Vaar wel Cleon het kan niet zijn, Ik zal dit hart voor u bewaren : •
Vaar wel Cleon het kan niet zijn; Vaar wel, vaar wel ! gij blijft de mijn , Vaar wel, vaar wel! gij blijft de mijn.
JÏAN-



LETTER -BLOEMPJES, j»
JEANNETTE. •
Vaar wel dan mijn Jeannette,
Vaar wel in eeuwigheid! Tt Zie u in 't eind verpletten,
Een hart vol tederheid; Een hart beklemt vol zorgen, Waar in fteeds lag verborgen
Een tedere minnegloet,
Vol ftreelend zoet. bis.
i.
Van vrienden hulp verlaten ,
Alom vervolgt, d pijn ! Zij die mij te onregt haten,
Moet ik als bailing zijn; Zal ik die glansrijke oogen, Nooit weer aanfehouwen mogen ?
't Lot rukt mij van u af,
o Wrcede ftraf. bis.
3-
Nooit druk ik weer die lipjes
Zoo teeder als voorheen; 'k Zal nimmer op die klipjes
Weêr ftranden , neen , o neen! o Nectar zoete kusjes! Bronader van mijn lusjes;
Aan wien herdenkt mijn hart,
o Wreede fmart. bis.
A s Ha»



io KRANSJE VAN
4-
Haar zoet aanminnige handje,
Daar 't fchoonst albast voor bukt, d'Aanftookfler van mijn brandje
Word van mij afgerukt. Ik zal u nooit weer vinden, Vaar wel dan mijn beminden,.
Om wien ik eeuwig kwijn ,
Helaas wat pijn. bis.
ARIA.
of beede aan de ZON.
Wijs: Pons me groniez eVun ton fevere.
Rijst, Foebus rijst, verguld de kimmen, Herfchept de duifternis in dag; Zo eindigt eens, mijn droevig ach! Wild op 's Hemels toppunt klimmen, bis.
Dit Hart vol klagt,
Vloekt reeds de nagt; bis. Wijl Tt hier, wijl 'k hier, mijn Julia verwagt. bis.
m Die



LE. TTER-BLOEMPJES. li
a.
Die fchone komt zo dra g'uw' ftralen Van 's Hemels tinne 'heen en weer , ( Doet fcliijncn op dees Aardbol neer; En met Majeftcit zult pralen , bis.
Met gouden glans
Aan 's Hemels trans ; bis. Rijst, rijst! rijst, rijst! ik wagt mijn fchone thans.
3-
Gij rijst wat vreugd, naar 't rijk der Herren , Klimt boven lugt en wolken - troon , Tot voor den ftoel der hooge Goön, Spreid g'uw luiftcr reeds van verre : bit.
Ik wagt geval;
Hier in dit dal; bis. Julia! Julia ! o Goón! daar is zij al. bis.
4-
AAN JULIA.
Mün Julia , mijn teerbeminde !
Gij die mijn ziel met hoop vervuld,
Ik wagt u hier met ongeduld;
Kunt ge ooit trouwer Minnaar vinden ? bis.
Ik bad de zon;
Aan Thetts bron ; bis. Tot zij, .tot zij, op nieuw he,ur reis begon. bis.
Zal



»a KRANSJE VAN
5. »
Zal dan mijn min u nooit bekoren? Ach ! laat mij eens mijn ander ik, Op dit volzalig oogenblik, Van uwe lipjes 't Jawoord horen : bis. Mijn Julia!
Zeg ja, eer Tt g£; bis. Wat vreugd! wat vreugd! ik hoor het lieve Ja. bis.
6.
Nu zullen wij met vreugd ons dagen Verflijten in een Huwlijks zoet; Vercenigt met een blijd gemoet, Nimmer onzeu Echt beklagen, bis.
Dat vrij de Nijd;
Nu berst van fpijt; bis. Nu gij, Julia! alreeds de mijne zijt. bis.
K L A G T.
Wijs: Dameet bad lange tijd getragt.
Aanbiddelijke God der min , Wanneer zal eens de dag genaaken, Dat gij , het hart van mijn vriendin , ln teedere liefde zult doen blaaken. o Venus zoon !■ bevallig wicht, Ach tref haar 'hartje met uw fchicht.
Ik



LETTER-BLOEMPJES. 19
Ik fmeek vcrgeefsch, helaas! ik zucht, Doch Philis blijft mijn fmart verachten, o Wreede! die mij fteeds ontvlucht, Moet ik van enkle min verfmagten! o Venus zoon > bevallig wicht, Ach tref haar hartje met uw fehicht.
De morgezon rijst in het oost,
Maar ach ! helaas ! bij idre morgen ,
Groeit mijn verdriet, ik vind geen troost,
Maar elke morgen, baard mij 'orgen ,
o Venus zoon! bevallig wicht ,
Ach tref mijn Philis met uw fehicht.
Vcrgeefsch zoek ik, wanneer Diaan' Haar zilver ftrooit, en zij haar luifter; Haar' glans verfpreid op bloera en bla3n, Vertroosting in het fcheemrend duifter. o Venus z<on ! bevallig wicht, Tref Philis hartje met uw fehicht.
Zult



w KRANSJE VAN
Zult gij dan eeuwig, Engelin,
Uw minnaar vrugtloos laaten fmeeken!
Daar hij, van ongeveinsde min ,
Zijn tedren boezem voeld ontfteken?
o Venus zoon ! bevallig ■ wicht,
Ach tref haar hartje met uw fehicht.
G. M.
A m
< D E
VRIENDSCHAP.
Had ik een Vriendin gevonden , Smolt haar ziel fteeds in de mijn,
'k Wierd op 't naauwst aan haar verbonden, 'k Voelde geen verdriet nog pijn.
Edele Vriendfchap, vreugd van 't leven , . Bij den braven fteeds bemind, Maakt dat ik opregr mag ftreven , En miju leven rijker vind.
Uw



LETTER-BLOEMPJES. 13
Uw vrolijkheid kan mij vermaken , Uw zang verloste mij van fmart;
Laat dan laster folpher braken , Gij blijft altoos in mijn hart.
Kan mijn Vricndfchap u vermaken ?
Wenscht gij die zo wel als ik ? Laat dan nooit haar banden (laken,
Voed ze tot den laaüten fnik.
Laat de deugd ons zaam verbinden, Kend haar waarde en haare fchat,
Zo zal men vernoeging vinden, In de allerzwaarfte fmart.
TRI.



i6 KRANSJE VAN
T R I O M P H
D E
BELLE AMOUR.
Wijs: Wat kan ooit meer bekoren.
o Aangename dagen ,
Die men in Liefde dijt!
Gij knnt een ieder behagen,
Schoon dat gij word benijd:
Daar ieder bij zijn Liefje
In volle vrijheid Ieefd,
En daar de Min dat diefje!
Het meest te zeggen heeft. bis.
i.
Wat lietfelijke ftonden
Verdijt men met Elkaar!
Door ware min gebonden
Schroomt men voor geen gevaar,
Daar ieder bij zijn Liefje ,
In volle vrijheid leefd ,
En daar de Min , dat diefje
Het meest te zeggen heeft. bis.
Acht



LETTER-BLOEMPJES. 17 3.
Ach! welk gelukkige uurtjes Verflijt men in dat zoet, Als Venus vonkend vuurtjes Ons jong hart blaken doet; Daar ieder met zijn Liefje In volle vrijheid leefd, En daar de min dat diefje, Het meest te zeggen heeft. bis.
4.
Hoe fchijnvroom ook mag nazen Op 't geen de waereld doet, Hij laat zig ras verbazen Als hij gevoeld dien gloed, Als hij eens met zijn Liefje In volle vrijheid leefd , En daar de Min dat diefje, Het meest te zeggen heeft. bis.
5.
De Philofooph hoe ftatig, Hoe zedig en geleert, Word door de Liefde matig Als Venus hem regeert, Wanneer hij met zijn Liefje In volle vrijheid leefd, En daar de Min dat diefje, Het meest te zeggen heeft. bis.
B
EEN



i» KRANSJE VAN
EEN GEVAL.
Wijs: o Zielverruki.itd avottdjiondl
't Was avond, en de zilvre Maan, Scheen in haar vollen glansch, Men zag millioenen ftarren ftaan Aan 's Hemels ruimen transch.
Een doodfchc ftilte heerschte alom, In bosch, in hof en veld, Alleen de gierige Ouderdom , • Zat rustloos bij haar Geld.
Op danspartij en Jlsfemblèe Zag men een weitfchc pragt, Daar Henry quatre wel te vree , Zijn Belle Dame bragt.
In het Bordeel, waar bij den wijn, De minnaars van de vreugd, Met Venus Nimphjes vrolijk zijn, Verleide men de jeugd.
Leanders jonge en fchoone vrouw, De blanke Leonoor, Zong wijl haar kind niet flapen wou, Hoor hoor mijn kindje hoor.
Maar



LETTER-BLOEMPJKS. 19
Maar wat gefchiede op dezen tijd? Een wonderbaar geval! Ei let! — zoo gij nieuwsgierig zijt, Wijl ik 't u melden zal.
Ik ging, — waar héén ? — zagt, houd u ftil Ontftelt u niet , — maar let, Ik ging met jeugdig Amaril, Gerust naar 't zagte bed.
G. M.
CLOÉ'S OOGEN.
Wijs: Gelijk ie IHoone bloempjes kwijnen.
Mün Cloé , 't Goddelijk vermoogen ,
Van uwe liefde wekkende oogen, Die troontjes van de poëzie min, Die liefdekoorden , zielsvriendin; bis.
Die fchitterende tweeling - zonnen , Zijn 't, die mijn kloppend hart verwonnen, Mijn boeide aan uw bevalligheên, Door goden waardig aangebeên. bis.
B 2 Een



ao KRANSJE VAN
Een lonkjc , ja! een enkel lonkje , Van u , die daaglijks vonk bij vonkje In mijne ziel ontbranden doet, Schenk mij een bron van hemelzoet, bis.
Als ik mij fpiegcl in de ftralén , Die uit uw goc'.üjke oogen dalen , Geniet ik 't toppunt van geluk, Dan kent mijn boazem fmart noch druk. bis.
Hoe loddrig zien zij op mij neder, Ach hoe bevallfg ! ach hoe teder ! Is haare werking, als het zoet Der poëzie min ons fmelien doet. bis.
Geen goud , geen fchatten dezer aarde , Mija Cloé, zijn van zoo veel waarde Voor mij, dan als gij uw gezicht, Verlieft en teder tot mij richt. bis.
Dan zwem ik in een bad van weelde, Zoo lieflijk ooit een minnaar ftreelde ; Ean kies ik voor die zaligheid, Geen kroon , geen troon, geen majefteit. bis.
G. M.
D £



LETTE R^B LOEMPJES. 21
DE JONGE VROUW. Wijs: Je le compare avec Louife,
'k Geniet nu al de vreugd der aard, Heb dank 0 Liefde! die mijn zinnen, 'Het zalig huwlijk <lect beminnen, Dat mij een bron van wellust baart, 'k Mag nu, na. mij;i ziels verlangen, Doris in mijn arm ontvangen; | Op het dons, op het dons, 't Zoet der liefde fmaaken , — 't Zoet der liefde fmaaken.
2. '
Ach! hoa lief, als ik ontwaak, Drukt mij Doris aan zijn lippen , Waar van duizend kusjes glippen, Duizend kusjes, zoet van 1'maak! Meisjes, kies in mijne jaaren', Boven al het echt vergaaren ; Ach liet zoet! ach het zoet! Laat zich niet befchrijven, — Laat zich niet befchrijven.
B 3 Gaat



ja KRANSJE VAN
3.
Gaat mijn Doris van mijn zij, De uurtjes fchijnen voor mij dagen; Had de klok al tien geflagcn ! ■+— Ach hoe vergenoegt en blij, Zou ik hem weer in mijn armen, Streelen, kusfen en verwarmen ; Daal o zon ! daal o zon! In de wester kimmen , — In de wester kimmen.
G. M.
DE MORGENSTOND. Stem : Chris die mijn hartje roofd.
Hemelfchoone Morgenftond,
Wellust aller ftervelingen,
Gij wekt ons weêr op tot zingen,
Roozeftrooifter, die in 't rond
Alles wederom verguld,
Met de blijde zonneftraalen,
Gij ftrooid ftöfgoud door de dalen^
Die gij met uw glans vervuld.
'k Ho.r



LETTER-BLOEMPJES. es
'k Hoor de fchelle filomeel, Goddelijke toonen zingen, 1c Zie de blijde lammren fpringen Door de velden , daar 't gefpeel Van de zon, in 't kristalijn; In de kabbelende ftroomen, 't Visje zelf doet boven komen, En den morgen dankbaar zijn.
Daar treed Grietje naar het veld, Onder 't zingen van een deuntje, Gints zit reets het poëzie Teuntje, Van haar Japik vergezeld, Onder 't Koetje; daar ze al reê , Zoete melk en vette roome, Doet uit volle uijers ftroome, Straks voerd zij die blij ter fteé\
Zie die fchalke hengelaars, Zoeken reets , in gintfche plasfen , 't Vlugge visje te verrasfen , Zie. hoe fpringt de blanke Baars; — Welk een blijdfchap , welk een vreugd, Schenkt gij ons , o gulden morgen ! Wekfter tot de nutte zorgen , Leevend voorbeeld onzer jeugd.
B 4 Op



24 KRANSJE VAN
Op o flaapcrs! die uw tijd Nutteloos in 't bed gezonken , Daar gij zorgloos ligt te ronken, Zonder waare vreugde dijt. Tree naar buiten en befchouw' Duizend wonder', voor uw oogen , Ken de kragt van 't Alvermogen, Loof haar liefde, zorg en trouw.
x G. M.
DE BEDROGE VLIEG.
Aardig vliegje, rad van leden,
Teder diertje , rijk verüert, Wat is, bid ik u, de reden
Dat gij om mijn kaarsligt zwiert? Heeft zijn luifter u bevangen ?
Deed zijn glans uw oogjes aan ? Schepfeltje , ftaak uw verlangen ,
Gij bedriegt u door den waan. 2.
't Licht dat u houd opgetogen,
Schijnt u helder toe, 't is waar, Maar helaas! gij word bedrogen ,
't Is vol hette en vol gevaar; Koomt gij nader 't kost uw leven,
't Is een glans die u terfiond Zal medogenloos doen fncven;
Nederftorten op den grond.
Vliegt



LETTER-BLOEMPJES. ss
3-
Vliegt dan daar 't u niet kan fchaden ,
Staakt voor ditmaal uw gebrom: Vliegje , laat u doch beraden ,
Keerd u naar de wanden om; Blijft daar rusten tot den morgen,
Schuw het i'nood verleidend vuur, Rept uw wiekjes zonder zorgen,
Zweef gints vrolijk op den duur.
j tm 4-
Heeft mijn zeggen geen vermogen ,
Snord gij echter rukloos voort; Blijft gij nogmaals onbewogen ,
Door dien toverglans bekoord? Nog eens! nog eens! hoord na reden,
't Geen u aanlokt is fenijn , Ach! daar flort het na beueden,
Krimpt in fmert, en fterft van pijn.
B s ARIA.



a<5 KRANSJE VAN
ARIA.
Moet mijn Suzon
Mijn tweede leven fterven ?
Laat mij voor hem
Ter donkeren grafkuil gaan :
Moet u Zanet,
Haar waarden halsvriend derven !
Dan is haar hoop ,
Haar troost, haar vreugd gedaan.
Gij vader kund
Mijn Minnaars fout vergeeven :
Gij zijt niet wreed,
Ik val u zelfs te voet ;
Al wat hij deed
Heeft hij om mij misdreven,
Straft gij Suzon,
Gij ftort uw eigen bloed.
3-
Stopt gij uw oor
o 'A reedaart! voor mijn klagten ,
Kan traan noch beê ,
U niet bewegen ? neen :
Ik heb dan niets
Meer van u gunst te wagten,
Straft gij Suzon,
Hij fterft doch nooit alleen.
D £



LETTER-BLOEMPJES. a?
D E
VERLIEFDE VENUS.
Wijs: Mijn bert is voor altijtt vcrzeii.
'cWas op een fchoone lente dag,
Dat Venus kleine zoon ,
Gelijk dat fchelmpje dikmaals plag,
Op haar ijvooren Throon 5
Door dertele lonkjes uitgenoot,
Sprong op zijn moeders zagte fchoot, *
Vol vreugd, vol vreugd, vol vreugd.
Hij doeg zijn armpjes teer en mals,
o HartetrefTend paar! —
Om haaren Paarld'amourcn hals
Met kinderlijk gebaar;
Dog echter wat men zegt of niet,
De God der min baart min verdriet,
Altijd , altijd , altijd.
Terwijl de Schutter dus goedsmoeds Aan Venus leden hong, Treft haar een pijltje onverhoeds, Die ze In haar boezem vong: De fcherpfte die het guitje torst, Schoot hij in haare blanke borst, Heel rasch, heel rasch, heel rasch.
Zij



K.RANSJE VAN
Zij ftiet de vleijer van zig heen ,
Ach kon zij fier van hart,
O. k van zig zeiven zijn te vreen
Zij voeld de Boezem (mart , '
Ach kon zij! maar — ïrat Za] zy doenr
Zij zelf voeld reeds de liefde woén
In 't hart, in 't hart, in 't hart. '
Toen floeg vrouw Venus godlijk fchoon , .
Terwijl de min haar plaagt,
Haar lonkende oogjes op Adoon,
Tot wien zij liefde draagt;
Het was een Herder fris en kloek ,
Gelijk God Mavors uit de broek
Cegioeit, gegroejt, gegroeit.
Fluks liep zij zonder wagten heen
Na 't fpiegel, om zig daar
Wat mooi en netjes aan te kleên,
Zij krult en poeijert haar;
Zij trekt een fchoon wit jakjen aan,
Om na Adonis toe te gaan,
In 't veld, in 't veld, in 't veld.
Zij vond hem zitten in zijn tent,
En fprak hem aldus aan:
o Herder gij die kruide kent,
Ach wild eens met mij gaan!
En toon mij aan wat bloem en kruid
De heete minnevlammen fluit,
Ik brand, ik brand, ik brand.
Hij



LETTER-BLOEMPJE-S. *9
Hij ziet hoe zij van liefde gloeid,
En grijpt haar Handen aan,
Hij zegt terwijl hij met haar ftoeid,
Mijn Engel laat ons gaan,
Ik heb een kruit dat minnegloed
Hoe zeer die brand, hoe zeer die woed,
Geneest, geneest, geneest.
Zij gingen in een Mirthe Bosch,
Of fchemeiige Laan ;
Daar reeg Adoon haar gordel losch,
En tast haar zagjes aan;
Daar deed hij wat zijn lust gebood,
Terwijl het Venus • niet verdroot ,
o Neen! o neen! o neen.
De kleine Mingod die zig juist
In 't rosch verdoken had,
Begon te lachen in zijn vuist,
Terwijl hij zag hoe dat
Zi;n moeder door Adoon gedrukt,
Juist agterover lag gebukt,
In 't gras, in 't gras, in 't gras.
o Minnaars komt 'er weer een tijd, Dat de Aardschgodinnen fchaar, Dus met gevouwe handen vrijd De knaapjes hier en daar; 'k Verzeker u geen Eeuw van goud, Bij mij dan ooit meer waarde houd, Hoezee! hoezee ! hoezee.
ARIA.,



80 KRANSJE VAN
A R I A.
Wijs: Je ne fris qtfune Bergère.
Damon is mijn vreugd en leven, Damon wil ik vrij van zin, Hart en hand voor 't Outaar geven Damon is het die ik min; Waarom mag o groote Goden! Waarom mag mijn min hem niet Tot het heilig Offer noden ? Strenge wet die 't mij verbied, s.
Is mijn Damon dan geboren, En voorzien met zulk ontzag, Om een Meisje te bekoren, Zonder dat zij 't zeggen mag? Dwaze wet der Vervelingen , Gij die *t ftrengire denkbeeld voed, Moet ik dan mijn min bedwingen? Wijl de wet mij zwijgen doet.
AM A«



LETTER-BLOEMPJES. 31
AMARIL.
Bij 't fpringen van een bron, Omringt van koele beken, Was Amaril geweken
Voor 't branden van de zon;
Doch zittend in het kruid, Kon zij zig niet bedwingen, Maar berften onder 't zingen
In deze klaagtoon uit. bis.
Helaas\ gelijk de tijd ,
Heeft ook de Liefde vlerken;
Wij raken eer wij 't merken, De jeugd en wellust kwijt. Een vers ontloke bloem,
Heeft fchielijk uitgefchenen;
Maar is de jeugd verdwenen, Met haar verwelkt den roem. bis.
*
'k Heb vijftien jaar geleefd, Nu wil ik gaan beminne; Wijl elke Herderinue
Hier eenen Minnaar heeft;
Dog 'k ben nog maar een kind, Dies wil ik eerst gaan vragen, Hoe ik mij moet gedragen,
Wanneer men mij bemind, bis.
AU



ja KRANSJE VAN
Als Damon aan decs vliet
Mij komt zijn liefde bieden,
Moet ik hem dan ontvlieden ï Neen, neen dat doen ik niet. Hij zou van druk doorboord,
Gewis zig zelve dooden,
Waar bleef ik dan ? o Goön ! % Was oorzaak van die moord. bis.
' - . * Wanneer hij in het groen,
Mijn blanke hals komt ftrclen,
Of wel een zoentje itelen, Mag hij dat dan niet doen ? Wel waarom zou hij niet
Mij daar een zoentje geven ?
Wat is daar aan misdreven ? Als het fiegts niemand ziet. bis.
*
Als hij mijn teer geleid
Wat zou mijn hart hem fchenken,
Om aan mij te gedenken Wanneer hij van mij fcheid ? Want zeker als de Min
Ons eens heeft aangedreven,
Hoe wij dan moeten leven, Geeft zij ons in den zin. Htm
Mijn



LETTER-BLOEMPJES. Sa
Mijn hond, mijn herderftaf,
Die kan ik niet ontberen:
Hoe zou 'k mijn vcê regeren Als ik die aan hem gaf? Ik gaf hem graag een Lam ,
Zo niet om mij te plagen,
Mijn moeder alle dagen De kudde tellen kwam. bis.
*
'k Zou van mijn kaas en brood
Waar van ik hier moet leven,
Hem gaarn de helft geven Al was mijn honger groot: Zijn bijzijn eer ik 't wist
Zou mij den honger ftillen;
Ja hoe hij het zou willen, 'k Zou zeggen zie daar is 't. bis.
Want als de Liefde ons bind,
En zig in 't hart komt vesten ,
Dan is het al ten besten Voor hem die men bemind: Dat dan mijn Minnaar kom',
Ik zal hem met verlangen,
in mijnen arm ontfangen , Al5 mijnen Bruidegom.
C TREUR-



34 KRANSJE VAN
TREURLIED,
op het afsterven van
CHARLOTTE ROULIN. (*)
o Mijn ziel! leg uw verwagting
nu voor eeuwig, eeuwig af! Hoop , de hartvriendin des Sterflings ,
daalt met lotje in 't ftille graf. Nu is me alles onverfchillig,
Wat ge, o vleijende aarde, biedt, Alles lastig, duister, aaklig:
ach! mijn lotje... is 'er niet. bis.
't Hart-
(*) Dit dicbtftuk , het welk het puik van Neêrlandscb Dichteres/en eer aandoet, zouden wij in zijn geheel hebben geplaatst: doch in aanmerking nemende, dat dit Bundertje meerder gefchikt is voor de. Zanglievenden, dan wel eigent lijk voor den Lezer; ook dat bet geachte werk, waar uit wij het lubben overgenoiien, meest al in handen is der Beminnaaren van de edele Po'êzij, zoo heeft ons goedgedagt van het eerjle en voornaam/Ie gedeelte gebruik te maaken, en dus dit werkje, alwaar wij de beknoptheid in allen deelen zoeken te betragten, met geen verzen van eene groots uitgejlrektbeiit opte.è«£trijfcj JIT ■



LETTER-BLOEMPJES. 3S
't Hartverbrijslend zwarte denkbeeld
waart geduurig door mijn geest: Roept mij toe: „uw dierbre lotje
„ leeft niet meer; zij is geweest!" Alles , alles is verloren;
alles viel uit zijnen kring, 'k Voel geen eene hans-tocht werken,
dan die der Vertwijfeling I bis.
Lichaams - kragten , ziels - vermogen ,
lust tot wijsheid, overleg, Vlijt, gezondheid, liefde en vriendfchap ,
alles is met lotje weg! o Mijn geest! gij kunt niet denken ,
doodlijk , doodelijk beklemd. Zuchten ! Ach , ik kan niet zuchten ,..
al mijn traanen zijn geftremd. bis.
'k Dwaal in 't huilend oord des Wanhoops;
'k Zie geen 't miufte fchemerlicht. 'i Koude zweet vormt kille druppels
op mijn bleek verflijfd gezicht. Rijt u open, o mijn boezem !
Geef, geef doorgang aan een zucht! Zulk een doodsangst! 'k zal bezwijken...
fcheur n open — geef mij lucht. bis.



S6 KRANSJE VAN
■ Reine bron van ftille traanen,
waarom, waarom flroomt gij niet? Konde ik weenen, konde ik fnikken ,
konde ik kermen van verdriet! o belcour, mij altoos waardig!
mijn Vriendin ! — laat mij alleen. Doet gij weer een' ader oopnen ? f daar's mijn arm; maar ga dan heen. bis.
o Vertrouwde van mijn lotje,
zo ik ooit uw ziel bewoog Tot een deugdzaam medelijden ,
wijk dan uit mijn ftaarend oog. U te zien verzwaart mijn lijden...
hoe? gij ziet mij weenend aan! Drukt mij op u reinen boezem . ..
daar ontfehiet mijn oog een' traan.
DE WINTER. Wijs : Hoe zoet is V daar de vriendfehap woond.
o Wintertijd wat zijt gij zoet,
Wanneer de vorst, het nat
In fpieglend ijs hervormen doet,
En ftrijkt de ftroomen glad;
Daar 't faam gedreinde kristalijn ,
Uw ftrengheid doet vermaaklijk zijn ,
En zoet, — en zoet — en zoet.
•W-I -— Dan



LETTER-BLOEMPJES. 37
Dan fnelt de vaderlandfclie jeugd,
Op blanke 1'chaatfen voort,
En vliegt op 't ijs , geheel verheugd ,
Van 't een mar 't ander oord.
Dan kneld geen kou, het jeugdig hart;
Dan baart den wintertijd geen fmart,
o Neen, — o neen — o neen.
Men bind de (taaien vlerken aan , En vliegt dus, onvermoeid',* Langs aiaas en Merwe waterbaan , Terwijl de, blijdfehap groeid; Dus fchcnlft de winter, op zijn beurt, Een heil deez' lofzang waard gekeurt, Door ons, — door ons — door ons. é
Men zet zijn Philis in de fleê, En voert haar waar men wil: De lieve Liefde rijd ook meê , Dat guitje houd zich (til, En ftookt dus vast, aan allen kant, De troetelende minnebrand, In 't hart, — in "t hare — in 't hart. 4,
Zoo eens het fleetje klappen mogt,
Wat dat 'er al gefehied,
Op fneeuw en faam gevrooze vogt,'
Maar (lectjes klappen niet. ■
En zijn de handen koud en (tram,
Op 't ftoofje van het lieve lam,
Is 't goed-, —; is 't goed — is 't goed.
C 3 De



38 KRANSJE VAN
*
De tentman roept Leg aan ! Leg aan l Terftond is men gereed, Om in de riete tent te gaan, Het Suikerbier is heet; Dat doet het lieve meisje goed. Maar tentman, maak het doch wat zoet, Met k'neel, — met k'neel — met k'neel. *
Anijs, Liqueur of Brandewijn
Met fuiker, is ook reê.
Maar hier mogt wel een punsje zijn,
Voor 't Meisje in de fleê.
Hoe koud zij ook van buiten fchijn'
Haar hartje zal wis gloeijend zijn,
Van min, — van min — van min.
Den Avond valt, de lucht word koud,
Fluks naar den warmen haart,
Daar heeft men 't tninlijkst onderhoud.
Bij 't wijntje ; of, de kaart
Maakt men den langen avond kort ,
Die door het fpel gefleetcn word,
Met vreugd, — met vreugd — met vrsugd.
Wie lacht dan niet om winterkou,
Als hij zich dus vermaakt!
En eindlijk, met een lieve Vrouv»
De zoetfte zoetheid fmaakt,
Gedoken in het warme dons.
De winter is niet ftreng voor ons.»
o Neen, — o neen — o neen.
G. M.



LETTER.BLOEMPJES. «9
DE W IJ N.
Wijs : Wij dragen met gelijke zinnen.
Hoe zouden wij den wijn niet minnen, Die Nectar drank der aardfche goon! Hij was gewis beroofd van zinnen, Die 't lieve wijntje heeft verboón. Bc hou het met de noble bazen, De blijde legers van de glazen.
o Goddelijken wijn !
Wie kan uw vijand zijn ? Uw vijand zijn ?
Is men gebruid door regenlieden, Baard u de tegcnfpoed verdriet, Waarom die langer doch geleden f Kiest flegts den wijn , en anders niet, Die Doétoor zal u ras herdellen, En u 't verdriet niet langer kwellen, 't Verdriet is voor de droes, Drinkt men een frisfche roes, ' Een frisfche roes.
C4
Het



4°
KRANSJE VAN
Het wijntje geeft den zwakken kragten, En maakt den blodaart tot een held; Het doet ons zelfs als vorlten achten; Ji zelfs, ons rijk zijn ; zonder geld; Dan werkt verbeelding op de zinnen; Dan kan men' Koningen verwinnen ;
Dan fnapt de Iompfte maat,
Gelijk een advocaat, Een advocaat.
De blode Minnaar durft het Meisje, Naauw vragen om één enkle zoen; . Maar drinkt den Jonker nog een reisje , Dan durft hij rasch wel meerder doen. Cupido door de wijn bevangen, Krijgt blosjes op zijn lieve wangen ,
Dan fchiet die kleine guit,
De beste pijltjes uit, De pijltjes uit.
&m
Al heeft de tijd ons oud doen worden , Den wijn maakt ons weer jong en rad ; Het besje dat daar ftrak nog knorden, Word goed en vriendlijk , heeft het nat Des koelen wijns haar hoofd bevangen; Nu zou zij bijna nog verlangen,
Hoe krom en oud en koud,
Om weer te zijn getrouwd, Te zijn getrouwd.
Laat



LETTER-BLOEMPJES. 41
Laat ons dan 't lieve wijntje drinken,
Zoo lang wij leven op deez aard ,
Zoo lang men 't glaasje nog hoord klinken,
En 't druivenbloed ons blijdfehap baard,
Zingen wij Vader Liber's glorie.
En eindlijk brand men nog fictorie,
Van 't leeggedronken vat,
Weleer gevuld met nat, Gevuld met nat.
Dan zal men op de grafzerk houwen, Waar onder wij begraven zijn ;
Staa wandelaar wil V graf befebouwen, Van Hem , die , in den boeien wijn , Met belden moed zich beeft verdronken. En meerder glazen vol gefchonken ?
Dan de allergroot/ie held,
Ooit koppen beeft geveld, Ooit beeft geveld.
G. M.
C S
LOF



4» KRANSJE VAN
LOF DER GEVOELIGHEID.
Wijs : Des amours d'été.
Hoe fchoon het Roosje ook moge prijken Bij de aankomst van den dageraad, Men ziet haar gloeijend fchoon bezwijken, Zoo dra de zon naar 't westen gaat; Zoo kwijnd ook zonder tegenheden, De fchoonlte fchoonheid in verdriet, Een fris gelaat en fra ijc leden Zijn fchoon , maar zonder teerheid niet.
Natuur fchijnt 's winters als te flerven ; Maar als de Lente 't veld ontdooit, Mag zij weer al haar fchoon verwerven, Word zij met kleurrjes opgetooid: Dit, Philis! ichetst u zulke harten , Die 't zelfde zijn in vreugd en druk; 't Gevoelig zijn voor minnefmarten, Voorfpeld den Minnaar 't hoogst geluk.
r r



LETTER-BLOEMPJES. 43
DE WAARDE VAN
'T KUSSCHEN.
Wijs: Avec les jeux dans U village.
Een teder kuschje is al de waarde, Van een oprechte en kuifche min; Gun hem die u zijn hart verklaarde , Dien lieven prijs van mijn vriendin: Lcander bied u fchoone bloemen, Ik heb niet dan een teder hart: Maar dat op waar gevoel kan roemen, Gevoel van zoete Liefde - fmart. bis.
Leander laakt het kluisters dragen,
Hij lagt met alle minnepijn;
De glorie, dat hem kon behagen ,
Is 't geen hij zoekt; hij mind in fchijn:
Hoe kunt gij dan mijn hart verfmaden?
't Is doch ontwijffelbaar , gewis,
Dat het Coquette, een fchelms verraden,
En een vergif der Minnaars is. bis.
AAN



44 KRANST'E VAN
AAN HET
SCHOOTHONDJE
VAN
CLOTILDE.
Kleine Tietje, aartig hondje, Dat het Covaliji e mondje Van Clotilde. kusfchen metigd ; Ik benii u , duizend werven , 't Hemelzoet dat ik moet derven , En waar voor ik wilde derven , Diertje , wat (maakt gij al vreugd I
Hoe vrijmoedig zet ge u pootje ,
Op Clotildes poëzie fchootje ,
Dat ik nooit genaken mag.
Mogt het eenmaal mij gelukken!
Gij mengt zelf haar borstjes drukken,
't Gaze doekje open rukken;
't Plaatsje dat mijn oog nooit zag.
Ja zoo dikwerf 't u mag lusten , Kunt gij bij mijn Engel rusten , Op het lusicsvocdend bed. Daar baar blanke poëzie leden, Zien, van boven tot beneden, Een geluk, dat mij, tot heden, Zoo medoogloos, word belet.
Hcktt-



LETTER-BLOEMPJES. 45
é
Ilektiba, mogt ik uw dagen
Nog beleven, 'k zou u vragen ,
Om een onwaardeerbre gunst;
'k Zon mij, wat de nijt moat praten,
Tot een hondje vormen laten,
En dien beesten ftaat niet haten;
Dankbaar zijn aan uwe kunst.
Dan, dan fprong ik naar Clotilde, Kwispelftaart.nt 5 ach! hoe wilde lk haar ftreelen , kusfchen . 'k liet , 'k Liet geen plaatsje zonder kusjes, ]k zwom in een zee van lastjes, Ach, hoe zagtjes, hoe gerustjcs , Sliep ik in haar armpjes niet!
G. M.
DE GEVANGE VOGEL.
Wijs : Wie Zag ooit fchoonder fchoone. \
O rijheid ! vreugd van 't leven ,
Die 'k eeuwig' mislenen moet; Wat heelt mij aangedreven,
Dat ik uw ftrelend zoet, Zoo rukloos ging verachten , En naar het lokaas tragten ,
Dat, in 't bedrieglijk net
Mij loos was voorgezet ? bit.
De



45 KRANSJE VAN
De dwingland die mij kluisterd ,
En in deez kerker (loot, Heeft al de vreugd verduisterd,
Die ik weleer genoot. Ik vloog door veld en boomen , Langs frisfche watcrftroomen,
Daar 't rijzend morgenrood,
Mij nieuwe wellust bood. bis.
SS3EJ
Ik zong in volle vrijheid,
Mijn aangebooren toon; lk kende niets dan blijheid,
Aan ruimer vlugt gewoon. Nu zit ik hier gevangen, Tc Zie den barbaar verlangen ,
Dat ik met droef gekweel ,
Zijn ezelsooren ftreel. bis.
Mijn treurzang kan hem ftreelen ,
Helaas ! mogt mijn gezang, Hem eenmaal flegts verveelen !
Maar neen; hoe droef, hoe bang Ik in mijn zang mag klagen, Hij kan hem nog behagen.
Vervloekte dwinglandij,
Ach! waar ik eenmaal vrij. bis.
Dan



LET TER-BLOEMPJES. 47
Dan zong ik blijde toonen
Voor mijn gepluimt geüagt, Dat in het groen mag vvooneti,
En daar mijn val belacht. In dezen ijzren kerker, Vervloek ik den bewerker
Van mijn verdriet en leet.
© Mensch wat zijt gij wreet! bis.
G. M.
D E
Z E E - M A N
Wijs : A-osc les jeux dans Ie Vetlage.
Voor hem die lust heeft om te varen,
Ten diende van het Vaderland;
Voor hem rek ik .de taaije fnaren
En geeft als broeder hem de hand:
Ik laat mij door Nepthun geleiden,
'k Leef vergenoegd en blij te moe;
'k Zal nimmer vai; de Zeevaard. fchéiden,
Maar vaar tot 't eind mijn's levens toe. bis.
Metf



48 KRANSJE VAN
3.
Men kaWaan boord in vreugde leven, Men wéét daar van geen tegcnfpoed, Aan elk een is die vreugd gegeevevi, Warneer men flegts zijn plicht voldoet: Ik laat mij door Nepthun geleiden, 'k Leef vergenoegd en blij te moe ; 'k Zal nimmer van de Zeevaart fcheiden , Maar vaar tot 't eind mljn's levens toe. bis.
3.
Wat kan 'er racer vernoeging,geven, Als d'Edele dienst' voor 't Vaderland? Al kan men op die tocht ook fneven , Wie tra0t niet naar zoo'n hoog'en Hand? Laat u dan door Nepthun geleiden, Leef vergenoegd en blij te moe; Wilt nimmer van de Zeevaart fcheiden, , Maar vaar tot eind uw's levens toe. bis.
4-
•-Wanneer men komt in vreemde Landen, Daar werd een Zee-man hoog geacht; Zoo wel bij hooge als laage Handen, Veel meer dan ooit een Landman dacht. Ik "laat mij door Nepthun geleiden , 'k Leef vergenoegd en blij te moe ; 'k Zal nimmer, van de Zeevaart fcheiden , Maar vaar tot 't eind mijns levens toe. bis.
Men



LETTER-BLOEMPJES. 49 5,
Men kan ook bij de Juffers , komen,
Men heeft daar toegang op. 't*#falct,
Voor hen die voor geen onheil fchromen,
Spreid men het zagre Liefdebed.
Ik Iaat mij door Nepthun geleiden,
'k Leef vergenoegd en blij te moe;
'k Zal nimmer van de Zeevaaid fcheiden,
Maar vaar tot 't eind mijnV levens toe. bis.
6. ..
Wanneer men door de woeste baren, Waar voor den laffen Landman beeft; Steeds word omfingeld door gevaren, Den Zee - man echter vrolijk leeft: Ik laat mij door Nepthun geleiden, 'k Leef vergenoegd en blij te moe ; 'k Zal nimmer van de Zeevaart fcheiden , Maar vaar tot 't eind mijn's levens toe. bis.
7.
Wanneer men dan weer tTiuis zal varen, Is 'er uieis dat de vreugd weerflreeft, Dan tart men itormen en gevaren, Den Zee-man altijd vrolijk leeft; Ik laat mij door Nepthun geleiden , 'k Leef vergenoegd en blij te moe ; 'k Zal nimmer van de Zeevaart fcheiden , Maar vaar tot 't eind mijn's levens toe. bis.
O Wan-



SO KRANSJE VAN
■ 8.
Wanneer men dan de Hoop Iaat vallen,
lk meen het Anker in het zand;
Dan hoord men juichen van de wallen ,
Zijt welkom in het Vaderland.
Ik laat mij door Nepthun geleiden ,
Tc Leef vergenoegd en blij te moe;
'k Zal nimmer van. de Zeevaart fcheiden,
Maar vaar tot 't eind miju's levens toe. bis.
ARIA.
Wijs: Avcc les j'eax dans le village.
'Wanneer uw oog mijn ziel verrukte ,. Bragt liefde mij zijn wellust aan: Ik voelde dat de min mij drukte, Maar ach ! mijn hart was niet voldaan. Ik zag de liefde voor mijn oogen , Ik zag het kloppen van uw hart, o Goón wat heeft de min vermogen 1 Verandert vreugd in wreede fmart. bis.
Ik



LETTER-BLOEMPJES. Si
Ik kon die fmart niet langer dragen, Mijn hart was reets in uwe magt; Een moordpriem ot verliefde dagen , Had mij de Liefde meê gebragt. Ik zag, ik peins, ik kon niet fpreeken, Geen Rlixem trof zoo zeer een mensch, Als liefde die mijn hart deed breken , Verlangend na mijn zielen weusch. bh.
Door teerheid van n aangedreven, Verkreeg mijn wensch een nieuw geluk; He lieide kon mij wel doen fnevcp, Zoo teerheid liet ooit Min in druk: De oogen , liefde , blijde teken , Dat alles bragt mijn ziel in vlam, De Min - godin die wil zig wreken , Aan hem die haar heur hart ontnam. Ut.
Deez wraak o fchoone ! doet mij beven, Maar ach een woord verband die vrees, Uw mond fchonk mij een ander leven, Terwijl uw hart mij trouw bewees. Mi] fchonk de Liefde aller lusten, Aanzag mij door de wil der Min , Wanneer dat daar mijn mond u kusten, En zugt mijn aardfehc Mingodin. Ut.
D 2 voor



i% KRANSJE VAN
Voor u alleen zal Liefde waken, Voor u alleen leef ik op aard, Door u zal ik de wellust fmaken, Die ons de Mingod heeft bewaard. Die Eeuwig zal mijn ziel verrukken, En Eeuwig blijft mijn hart verteêrd; Ja dat geen Godheid kan ontrukken, Aan haar die alleen liefde leert. bis.
* *
ROOSJE.
Vlngce ftroompies , heldre beeken, Die met aangenaam ackoort, Vrolijk kabblen, langs den boord, Van deez' aangenaame ftreeken ; Draag getuigen van 't verbond Dat Dameet' met Rozemond, Aan uw oevers heeft gellooten, Welk een blijk van zuivre min , Hij, van zijne zielsvriendin, Aan uw' zoomen heeft genooten. Zwijg, waar gij ook heenen fchiec, Die opregte liefde niet.
Hoog.



L ETTER-BLOEMPJES, sj
Hooggetopte Lindcboomen, Blijde bloempjes , weelig kruid , 'Meld dat Roosje vvierd de Bruid. Gij, gij hebt haar min vernoomén, Daar ze in fchaduw v.in uw blaan , Met Dametas min begaan ; Gunllig hoorde naar zijn fmeeken; Daar haar min uit de oogjes blonk, Toen zij 't hart den herder fchonk, En voor zijn gevlei bczwceken, 't Lieve Jawoord glippen liet, ,Zwijg, ei zwijg die liefde niet.
*
\
Zangerige Philomeelen, Schoon gevederd vliep;cnd choor, Dat, zoo vaak, ons hart en oor Door uw fchel geluit kunt ftreelen, Meld in uwen blijden zang , Gantfchc zomerdagen lang, Voor het oor der veldelingen, Met wat liefde, met wat lust, Zij den Herder heeft gekust; Mengeld, bij uw vrolijk zingen, Hunne bliidfchap in uw liet, Zwijg, ci zwijg die liefde niet.
D 3 Vlug-



54 KRANSJE VAN
Vlugge Sephir, die de bladen , Die oe bloempjes, naar uw lust, Zag'ies lispend , dartel kust, En de vlugge ftpóm najaden, Om haar' poëzie leden vat, Als zij baün in kabblend nat, Meld, waar heen gij ook meugt fluistren, Hoe verliefd, hoe zagt en teêr, Roo?je zeeg op roos-es neêr, Gij , gij inog' die min beluistren , Daar gij fchool in 't fchomlend riet, Zwijg, ei zwijg die liefde niet.
G. M.
DE MORGEN.
Wijs : Scboonjle kind voor uwe voeten.
Rijs o Fcebus! met uw' ftralen, Uit het blozend morgenrood, Gij 'verguld reeds berg en dalen, Daar gij 't al tot zingen nood', Zoet geftemde Philomeelen, "Koeren reeds hun orgelkeelen. 1 is alles blijdfehap, alles vreugd, Daar uw komst het hart verheugd.
Da-



LETTER.BLOEMPJES. . Ss
Damon heeft den ftal ontflooten, Drijft zijn wit gewolda vee , Naast zijn blijde veldgenooten , Naar een klaverrijke fteê. 'k Zie de lam'ren dartiend grazen , En op malfche klaver azen. Lieflijke Morgen, vreugd van 't hart, Uwe komst verdrijft de fmart.
Daar koomt Philis veldwaards treeden, Lachend fnclt zij naar mij toe. Liefde leerd mij teederheden. Op dat ik mijn wensch voldoe! Duizend kusjes , tedre lonkjes, Stookfters van de minnevonkjes, Offreri wij u, o Morgenftond! Liefdekoozend mond aan mond.
Ach! hoe heerlijk is den Morgen, Als de Liefde harten fmclt! Hier in ligt een zoet verborgen , Nimmer door een tong vermeld, 't Morgen-offer opgedragen Aan haar die u kan behagen , Schenkt ons een hemel, op deez aard, Die geen heilftaat evenajrd.
G. M.
D 4 D E



Sö KRANSJE VAN
DE LENTE.
Wijs : Zonder liefde, zonder wijn.
Welkom lachend Maifaizoen! Welkom blijde dagen ,
Die de velden jeugdig groen , Bloem en kruid doen dragen.
Flora opend haren hof, En fchenkt keur van bloemen;
Zij geeft ons wéér ruime ftof, Om haar gunst te roemen.
*
't Hofje van mijn Rozalijn, Pronkt met nieuwe geuren ;
Bloempjes die aanbidlijk zijn, Duizend fchoone kleuren
Menglen zich hier door elkaar, Roosjes , angeliercn ,
Haken reets om 't blonde Hair, Van mijn Bruid te Ceren.
*
Koom mijn fchoone , treed met mij, Daar de Bloemen pralen ,
En de voglen, vrij en blij, Ons op zang onthalen.
Alles is nu loutre min, Alles enkel liefde ,
Koom puikfehoone veldgodin, Die mijn hart doorgriefde.
't Roe.



LETTER-BLOEMPJES. 5r
't Roozebedie wagt ons al, *t Wagt op ons- o fchoone!
In het gintfche Mirthedal , Mag de liefde woonen.
Daar, daar zullen we, eens gezind, In de weelde baden ,
En nu alles kust en mind, Onze lust verzaden.
G. M.
> ■; :■>?■ > »'-• >c>>©o©< HET PREZENTJE. Wijs: Waar of mijn Rozalinde blijft ?
DORIS.
Een kusje lieve Galathe.
. Zijt welkom zielsvriendin.
Wat brengt gij voor uw Doris meê ,
Bekoorlijke Kngelin ? Ik heb voor u iets mee gebragt,
Ei raad eens wat het zij ? — Gij hebt het zeker niet verwagt.
Maar: wat brengt gij voor mij?
D 5 GA-



S3 KRANSJE VAN
G A L A T H E.
Bit kransje Doris, van Lauwrier
Doorvlochten met geblocmt', 3Met Roosjes, Tulp en Angelier,
Waar op mijn Hofje roemt; En Tijdeloosjes, fchoon van glansen,
Dit vlocht ik voor uw hoofd. Ontvang van mij deez' liefdekrans,
V word nog meer belooft.
DORIS.
Bcb dank mijn Engel; maar ziet eens
Wat ik u heb gekogt. Ik heb voor u iets ongemeens,
Iets aartigs uirgezogt. Een gouden Hairnaald ! gun dat ik,
Mijn teedre Engelin , Die in uw blonde vlegten fchik.
Zie zoo , hij fteekt 'er in. —
G. M. HET



1 ETTER-BLOEMPJES. 59
HET ZOETSTE
Wijs : Annette vijftien jaar omtrent.
Op uwen Boezem Engclin, Dien troon der dartelende lüin , Geniet ik hemel - lekkernij, Geniet ik kusjes, o minnelusjes! Hoe ftreelt gij mij. bis.
o Tal van weelde! o hron van vreugd!
o Rozcgaart der malfche jeugd!
Aan zulke bergies van albast,
Klinkt mij de li. i'de , die mij doorgriefde,
Voor eeuwig vast. bis..
33S3 '
Dat vrij de held met helm en zwaan, Op Mavors flagtveld lauwren gaart; Ik fterf veel liever in den fchoot, En op de tipjes , van roosjes lipjes , De liefdcdood. bis.
Dat vrij den fuffer in een hoek, Zijn tijd verfpild in boek bii boek. Ik lees in 't boek van Cithiré, Daar dcelen lonkjes , en liefdevonkjes, Mij wellust mee. bis.
Een



«o KRANSJE VAN
Een midcr vaart door 't golverd nat, Of, drinkt zich vo! uit Kachus vat, lk niet, den Boezem van Klimeen , Eie 'k duizend malen, voel rijzen, dalen, Steld mij te vreén. bis.
Liander draaft, met Scliais en Paard,
Of vind zijn vreugd, bij bal en kaart;
lk met, ik fpeel met Philida.,
Baar vind het fpeelen, bij 't kusfehen , ftreelen ,
Geen wedergaa. bis.
G. M.
NONNE BEROUW.
Wijs: Zingen mij tot Zoutmans glorie.
Hier moet ik mijn lentedagen , Mijne ontlooke niaagdejeugd, Zien verdwijnen , dus beklagen , — Liefde , ver van uwe vreugd. Ach ' met dit gebedeboekje , Hulpeloos , geflaag alleen , In een Cel; een duider hoekje, Smelt ik, fmelt ik in geween.
Aak-



LETTER-BLOEMPJES. 61
2.
Aaklig klooster, droeve kerker,
Dal des doods , waar in ik lij',
Gij beklemd me allengs hoe Iterkef,
Lieve Liefde waar iic vrij !
Vre-ede liefde ik voel'mij g'.oeijen,
Door uw' prikkelende kragt,
Gij doet llegts mijn wanhoop groeijen;
Daar gij mijne fmart belacht.
3.
'k Voel 't, o! ja: ik ben gcbooren
Om te minnen , en dat zoet
Moet ik haaten , moet ik fmooren,
Enkel in een traanen vloed! —
'k Wil, maar kan u niet ontvlugten.
Wreede min, hoe klopt dit hart!
'k Smeld van liefde , o bange • zuchten!
Welk een wreede boezem fmart! —
4-
Mogt ik llegts, flegts ééns een Minnaar, Welk een woord ! — een Minnaar zien , En aan zulk een fmart vervvinnaar, Tcecu-e, maifche kusjes biffn. Hem omhelzen, vurig drukken Aan dit hart! — maar neen : o dood! Wil mij aan deze aard ontrukken, Ach mijn lijden is te groot !
Waar



da KRANSJE VAN
5.
Waar is uitkomst ? — aaklig duister! Zee van rampen en verdriet! — Al mijn fchoonhcid , jeogd en luister, Is dan llegts een enkel niet! — Enkel niet! — da; dan mijn rraanen , Grievend hartzeer, wreede pijn Mij een weg ten srave baanen , En mijn vlamme doofflers zijn.
6.
Jonge Telgen , zie mijn voorbeeld,
Eer u valfchen fchijn verblind;
Kend mijn banden , zie, en oordceld
Eer gij u te rasch verbind,
Aan het ftrenge Kloosterleven.
Denk, dat, als uw lentetijd
't Vuur der min door 't hart doet zweeven,
U 't berouw te laat beftrijd.
G. M.
ARIA.



LETTER-BLOEMPJES. 6$
ARIA.
Wijs : De zang uit jonker windbuil.
T
lk min een Meisje; poezel van leden , Malschjes van~mondje en netjes befneden Bloozend van koontjes, en teder van hart. 'Maar het lief fchaapje ontbreekt het aan fchijven; Daarom zoo moet ik haar laten blijven. Geld is den balzem voor allerlei fmart. bis. G>rh.
4
Wat baten duizend lekkere kusjes,
'tDooven van vonkjes, het boeten van lustjes,
Stadig in Venus (hikjes verward,
Als men geen gangbre fpecie hoort klinken,
En men geen nuttige fchijven ziet blinken?
Geld is den balzem voor allerlei fmart. bis. Coris.
rils men in 't huwelijksfuikje gevangen Smaakt men wel liefde, voldoet zijn verlangen, Maar ach! het zorgen valt dan zoo hart; Is dan de beurs niergefpekt naar behooren, Dan ziet men zuinig, dan krapt men onze ooren. Geld is den balzem voor allerlei fmart. bis. Coris.
Jon-



54 KRANSJE VAN
Jonkertjes laatje zoo rasch niet verleiën ,
Hoe ook twee lonkei de oogjes u vleien ,
Gij zijt zoo dra in liet netje verward!
Ean komt de zorg voor potjes en pannen ,
Allerlei meubeltjes, tafels en kannen
Geld is den Baliem voor allerlei fmart. bis. Coris.
Schenkt u de liefde dan aartige vrugtjes, Dan geeft het huwelijk allerla klugi.es; Dan val het kraampje de vader zoo hart. 'tVroedwiif, de baker, het wiegje, deluuren, Doen u da, ras es de vreugde bezuuren. Geld is den Balzem voor allerlei fmart. bis. Coris.
Laat u dan raden, en zoekt naar een Meisje, Liefjes van inborst, en poezel van vleisje. Maar ook wier beursje van geld is voorzien. ■Geld is het ziehje van allerlei zaken. Geld kan alleen u de liefde volmaken ; _ Geld doet geltadig de zorrigen vlien. bis. Coris.
G. M.
A A H



LETTER-BLOEMPJES. 65
>0< >>000C>0ö<^>*00«>0<^^ AAN DE
MAAS N I M P F J E S.'
Wijs : Hoe zoet is 't daar de vriendfchap woond.
o Zang gezinden Maagdenftoet, Die aan den boord der Maas, Uw zoete toontjes klinken doet, Bij 't vrolijk ftroom geraas. Zingt nu weer met mijn Zang-godin Den lof der onbevlekte min, Verheugd , — verheugd — verheugd.
2.
Wat raakt u 't woedend Krijgsgeweld, De Vrede ftreelt uw hart, Wanneer llegts uw beminde Held, De Krijgsgevaren tart Van Venus aangename ftrijd, Dan is uw jeugdig hart verblijd; Vol vreugd, — vol vreugd — vol vreugd, 3.
Zingt dan, terwijl u Damon ftreeld,
De zoete min tot eer;
Schenkt, daar hij zoete kusjes deelt,
Hem malfche zoentjes weer;
Zoo word de teedere heldenmoed,
In zijn verliefde borst gevoed,
Vol vuur, — vol vuur — vol vuur.
E Daar



66 KRANSJE V A N
Daar zoete min den Scepter voerd, Woond de aangename vree ; Daar word geen krijgskans afgeloerd, Te Land nog op de Zee; Maar wel op 't liefdens ledikant, Daar dartele min het krijgsvuur brand, • Elk uur, — elk uur — elk uur.
1 G. M.
HET GELD.
Wijs : Gij die thans met mij zijt ter jagt.
Wat word het rrfteest bemind op aard?— het geld. Waar door word heil en ramp gebaard? — door 't geld. Wat geeft den lompert kloek verftand, En maakt hem tot een Heer van 't land? Het geld, — het geld — het geld.
•
Wat doet de grootfte zot ontzien ? — het geld.
En aan een gekskap achting biên? — het geld.
Die anders was een Pierlala,
Word wijzer dan een Ceneca.
Door 't geld, — door 't geld — door 't geld.
Wat maakt een weetniet hoog geleerd?— het geld. En hem als Advocaat gecert? — het geld. Hij koopt dien glorierijken naam , Waar zag men immer raarder kraam! Voor geld, — voor geld — voor geld.
Wat



LETTER-BLOEMPJES. 67
Wat maakt den armen tot een (laaf? — het geld.
En voor het oog de guiten braaf? — het' geld.
Die met de fchijven ramm'len kan,
Draagt ligt den naam van eerlijk man ,
Door 't geld, — door 't geld — door 't geld.
Wat maakt een lelijk meisje mooi ? — het geld. Een Vesta van een Lichtekooi ? — het geld. Schoon Roosjes eertje is bevlekt, Zij heefc dat fmetje toegedekt; Riet geld, — met geld — met geld.
Leander kust Dorantes vrouw, — voor 't geld.
En nog noemt haar Dorantes trouw,— om 't geld.
Die koekoek acht zijn horens niet,
Wijl hij die fraai vergulden ziet.
Door 't geld, — door 't geld — door 't geld.
Wat maakt de kromde zaken regt? — het geld.
Waarom het pleit verkeert beliegt? — om 't geld.
Waarom procesfen uitgerekt ,
Cléentcn in verfchil gewekt?
Om 't geld, — om 't geld — om 't geld.
De gantfche drijfveer op deze aard, — is 't geld. Dus wat is 't allermeefte waard? — het geld. Geld is de fpil daar 't al op draait,. ( Geld is den haan die koning kraait. Dat geld, — dat geld, — dat geld.
G. M.
E 2 ARIA.



68 KRANSJE VAN, enz.
• A R I A.
J E A N N O T.
Hoe zou Jeannot niet zijn de mijne ? Zou mij het lot zoo tegengaan ? Ik hoor hem toe, ik ben de zijne, lk heb van hem dces ring ontfaan. bis.
'tWaar vrugteloos zo ik hem vlugte, Schoon min mijn hart veranderen zou, Het is voor hem maar dat ik zugte, Al mijn geluk fpruit uit zijn trouw. bis.
Wat leide ik hier een vrolijk leven, Sints dat ik hem dit harte gaf, Doch nu hij is van hier gedreven, Lijkt mij dit pragtig huis een graf. bis. *
Colette ftelt hem voor een Koning,
't Is voor Colette dat hij zugt,
Met mij was voor Jeannot een woning
Hoe liegt! de fchuiiplaats van'tgeneugt bis.
einde van het eerste stukje.



BLADWIJZER.
Bladz.
ARIA UIT DE DEZERTEUR.
Mijn Klosje was laatstmaal van kant i
ARIA UIT ANNETTE EN LUBIJN.
Laat mijn tranen gunde vragen 3
ARIA UIT DE KUIPER.
In een Boomgaard, Colinette 5
ARIA.
Op een bedroefde dag (,
M A R S C H.
Vaar wel mijn Filida 8
JEANNETTE.
Vaar wel dan mijn Jeannette 9
ARIA OF BEDE AAN DE ZON.
Rijst, Fcebus rijst, verguld de kimmen 10
K L A G T. *
Aanbiddelijke God der min 12
DE



BLADWIJZER.
Bladz.
DE VRIENDSCHAP.
Had ik een Vriendin gevonden 14
TRIOMPH DE BELLE AMOUR.
o Aangename d.igcn 15
EEN G K V A L.
't Was avond, en de zilvre Maan 18
C L O É 'S O O G E N.
Mijn Cloé, 't Goddelijk verropogen 19
DE JONGE VROUW.
*k Genie: nu al de vreugd der aard 21
DE MORGENSTOND.
Hemclfchoone Morgcnftond 2j
DE BEDROGE VLIEG.
Aardig vliegje , rad van leden 24
ARIA.
Moet mijn Suzon 26
DE VERLIEFDE VENUS.
't Was op een fclioone lente dag 27
ARIA.
Damon is mijn vreugd en leven 30
AMARIL.
Bij 't fpringen van eén bron 31
TREUR-



BLADWIJZER.
Bladz.
TREURLIED OP CHARLOTTE BOUUN.
o Mijn ziel! leg uw verwagting 34
DE WINTER.
o Wintertijd, wat zijt gij zoet 36
D E W !J N.
Hoe zouden wij den wijn niet minnen 39
LOF DER GEVOELIGHEID.
Hoe fchoon het Roosje ook moge prijken 42
DE WAARDE VAN 'T KUSSCHEN.
Een teder fcuschje is al de waarde 43
AAN HE T SCHOOTHONDJE VAN CLOTILDE.
Kleine Tietje, aartig hondje 44
DE GEVANGE VOGEL.
o Vrijheid! vreugd van 't leven 45
DE ZEE-MAN.
Voor hein die lust hcefc om te varen 47
ARIA.
Wanneer uw oog mijn ziel verrukte 50
ROOSJE.
Vlugge droompjes, heldre beeken 52
DE MORGEN.
Rijs 0 Fcebus! met uw' ftraalen 54
DE



BLADWIJZER.
Bladz.
DE LENTE.
Welkom lachend Maifaizoen 56"
HET PREZENTJE.
Een kusje lieve Galathe 57
HET ZOETSTE.
Op uwen Boezem Engelin 59
NONNE BEROUW.
Hier moei ik mijn lentedagen 60
A R I A.
Ik min een Meisje; poezel van leden 63
AAN DE MAAS NIMPFJES.
o Zang gezinden Maagdenftoet 65
HET GELD.
Wat word het meest bemind op aard ? het geld 66
ARIA. JEANNOT.
Hoe zou Jeannot niet zijn de mijne? 68



KRANSJE
VAN
LETTER -BLOEMPJES.



OP DE
TITELPLAAT.
Hier blaakt het ronde Altaar der blonde Mingodin, Waar bij haar Duifjes trekkebekken
En aan de blijde jeugd ten levend voorbeeld ftrekken ,
Der ongeveinsde en reine min.
De voorgrond draagt een' Krans, de Toorts, den gouden kooker,
Naast Pijl en Boog van 't liefde Wicht,
Dat fpcelcnd, dart'le vonken iHcht.
Wagt poëzie Meisje u, voor dezen vlammen ftoker. O, 't is gevaarlijk met zijn kragt Te fpotten; zijn vergulde fchicliten ,
Doen rasch de fierfte fchoone zwichten , En buigen voor zijn magt.
G. M.



KB Al "N S JI
v- j%. ir
LïTTÏlulIOï ivf P JE S, TOOI K'IEÏ.Ï^VS'DSCH
jïïT P E £ S t HAP.
JHT-P STUKJE.
Te 3 O R 3 R E C MT9
JR"V N„ VAK EY&'BEIV tr Coijrp. I79I0






A BA N
NEÊRLANDSCH
JUFFERSCHAP,"
ederom aan U Beminnelijke Sexe, Pronkfierfels dezer Aarde; die door het vermogen van uwe Schcpperverheerlijkcnde fchoonheid, een onbepaald gebied voerd, over de harten der Mannen; Edele Wezens, die door uwe fchitterende bevalligheden, Hun, die de gebiedende magt is aangeboren, aan uwe Zegekoets kunt kluiltercn. Aan U, Beminnenswaardige Gezellinnen onzes levens , offeren wij de tecdre vruch:cn van ons geringe Kunstvermogen. Ontvang dit Tweede
KÜ.ANSJE VAN LETTER BLOEMPJES, met
gecne mindere toegenegenheid, dan het Eerfte; het word U tocgeheiligt, met die verfchuldigtte eerbied en achting, welke den kring, waar in wij ons geplaatst zien, aan ons vergunt U toe» tezwaaijen.
Wij mogen ons beroemen op de eer, van in onzen Bloemfestoen, eenige bloempjes te zien
pra-



C * )
pralen, door de teedereg hand, van een uwer Beminnelijke Kunne daar in gevlochten; eene eer, die ons niet weinig ftreeld en ten bewijze verftrekt, dat onzen arbeid niet geheel onbehaagelijk is in de oogen van het bekoorlijk Juffcrfchap.
Paar aan uwe gebiedende fchoonheid, het zielroerend vermogen van uwe engelachtige (tem; dring daarmede in de harten van uwe hulde doende Minnaars , en triumfeert dus, zingende, over uwe verrukte Aanbidders. Bézig tot dat einde deze onze letterbloempjes , die, tendeelen, hunne geboorte verichuldigt zijn aan de lente dagen onzes levens, en nu, in den afdalenden zomer van onzen tijdkring, aan u worden toegewijd.
Ontvang dezelven , met die fchuldelooze en ongeveinsde Vriendfchap, waarmede wij ze U aanbieden , en zijt verzekert, dat wij, uw welgevallen ziende, niet werkeloos zullen zijn; maar U, van tijd tot tijd, door de vruchten van onze vrije unren zullen tragten te behagen.
G. M.
KRANS-



KRANSJE
VAN
LETTER-BLOEMPJES.
aan dafne.
Wijs : II pleut, i! pleut Bergère.
Geen krans, geen krans van bloemen ,
o Dafne ! daar mijn tuin r Mijn hofjen op mag roemen,
Gaarde ik voor uwen kruin, o Neen : 't zijn parnas bladen ,
Op pindus top geteeld, Met dauw, met dauw beladen,
Die 't zangziek hartje ftreeld.
A Om-



a KRANSJE VAN
*
Omvang, ontvang dan , fchoone ,
Deez' Letterblocm - festoen , En wil den fchenker loonen,
Slegis, met een malfche zoen , Voor ieder geurig roosje ,
Dat hier uw oog ontmoet; En , door, en door zijn bloosje,
Uw lust tot zingen voed.
Laat ons, Iaat ons nu zingen ,
Wijl 't ons de min gebied, Wat kan die lust bedwingen;
Weörtta mijn bede niet. — Uw' Item zoo lief, zoo teeder,
Is 't voedzel voor de min ; Kom paar, kom paar die weder,
Aan kusjes Engelin.
Zoo rust, zoo rust ik zagtjes ,
Al zingende, op uw' fchoot, Daar gij, door lieve lachjes,
Uw's minnaars heil vergroot; En , onder 't vrolijk kweelen,
Mij gunt, ach welk een vreugd! Een kus, een kus te fteelen ,
Uit min gepaard met deugd.
C. M. DE



LETTER.BLOEMPJES. 3
D E
GETROUWE MINNARES.
Wijs : Zingen wij tot Zoutman'; glorie.
Eeuwig zal ik u betr.innen ,
Schoon Gij uit mijn armen viied, Ban mij , wreedaard, uit uw zinnen,
Stort uw Clelie in 't verdriet. U vergeet ik nooit, neen Minnaar!
Eer verftrekt het teeder wicht, ' Aan den Leeuw tot overwinnaar
Eer mijn trouwe liefde zwicht.
Doe vrij deze boezem zugten ,
Ja: doorgrief dit hare met pijn , Vrugtloos tragt gij mij te outvlugten,
Ik begeer u trouw te zijn. Schonk ik niet aan u , het beste,
't Eellte roosje van mijn jeugd; Toen Gij mij den Boezem kwetste,
Door uw valsch verniste deugd.
A 2 Kan



4
KRANSJE VAN
Kan een Hart, dat, duizend werven
Zwoer, maar, 't was flechts, in den fchijn* Zonder mijn bezit te ftervcn,
Dan in 't eind zóó trouwloos zijn? Vreeslijke ontrouw! vloei, o traanen !
Buiten, u bezit ik niets. Om mijn boezem lucht te banen,
In het barnen des verdriets.
Keer, keer tof uw Clelie weder,
Zie haar' traanen , Minnaar , zie , Hoe zij om u lijd; hoe teeder
lk u nog dit harte biê. Koom, ai koom ! 't is u vergeeven,
Zoo gij flegts berouw betoond; 't Hart kan zonder u niet leeven;
't.Hart, waar in gij eeuwig woond.
G. M.
O i



LETTER.BLOEMPJES. s
OP 0 E HANDJES VAN ROOSJE. A R I A.
Een Phenix Dichter zingt, op onnavolgbren toon , Het hart bekoorlijk , godlijk fchoon,
Waar mé den lieven Voè» van Galathe mag pralen. (*) Ik zing , doch , op een lager trant, Den lof van Roosjes poëzie Hand, Waar bij geen ander fchoon kan halen.
*
o Handjes! blanker, dan het allerblankst ijvoor, Verüert mee adertjes, waar door
Het jeugdig maagdebloed van Roosjes hart mag i loeijen. o Handjes ! zagter dan fluweel; o Vingertjes ! uw zoet geflreel Doet mijne liefde wellust groeijen.
Ver-
(*) Zie: mijne Offeranden aan Apoilo en Hpnen, eerjle Stukje, door den Heer B. Fxemery.
A 3



6 KRANSJE VAN
*
Vergeefsch, mijn Roosje, wascht gij 't lieve handen paar In 't helder bronkriftal, om haar
Meer zuiverheid, meer fchoon en luifterbij te zetten: Of, kunnen ook de bloempjes, die 'k U tot een kransje vlegten zie , Uw lieve vingertjes befmetten?
*
Neen 't roozeblaadje, met den morgendauw beladu, Brengt uwe hand geen fmetjes aan.
o Handjes! malfcher dan het dons van Junoo's zwanen j Zoo dikwerf ik mijn zielsviendin , Mag fmeeken om haar wedermin , Befproei ik u met liefdetraneu.
Wat haalt'er bij het zoet, het zoet dat gij mij deelt, Wanneer mij Roosje met u ftreeld ;
Wanneer zij u,verlieft, om mijnen hals mag ftreuglen, Mijn boezem lachgend met u drukt, Dan word ik door 't gevoel verrukt! Dan kan, uw kragt, mijn hart vereng'len!
*
o Handjes! waar gij raakt verfpreid ge een' tedren gloed,
Die mij van liefde fmelten doet. O Vingertjes! die mij, nog flraks,zo minlijk ftreelde! Ach' als ik kittlend, hier of daar, Uw zagte drukking word gewaar, Smaak ik het waare zoet der weelde.
.. . Zoo



L ETTER-B LOEMPJE S. ?
Zoo dikwerf ikukusch, u druk aan mijnen mond, Cevoeld mijn' boezem, wond, bij wond:
Maar Roosje, gij alleen, kunt weder die genezen; Schenk mij, met uwe hand, uiv trouw; Dan zal, de fchoonfte, beste vrouw, Op aard' al mijne wellust wezen.
G. M.
HET O N W E D E R.
Wijs: UIT DE DESERTEUR. De Koning kzvam de Trommel Jloeg , enz.
De Lucht betrekt. — o ijslijk zwart! —
o ijslijk zwart! o Saam geperste wolken! — o Vuur uit afgronds kolken ! — Hoe beeft mijn angstvol hart! — Hoe beeft mijn angstvol hart! — Spoed-u van het veld, o Herder! Goón 1— hoed hem,— tree niet verder, Koom dra, koom dra bij Julia.
A 4 De



8 KRANSJE VAN
*
De Donder rold, — verfchriklijk vuur! —
verfchriklijk vuur! — Philander' wil u fpoede , Jupijn , ach ! wil hem hoede , — Ach! welk een aaklig uur! — Ach! welk een aaklig uur! —
Daar fthiet de felle blikfera neder! — Mijn Herder, keer doch weder! —Koom dra! koom dra, bij Julia.
*
Hoe kraakt het al, — verbazend wcêr! —verbazend weêr ! —■ 't Is enkel vuur en donder. — En ach ! hier is Hij onder, Hij die mij mind zoo teer ! — Hij die mij mind zoo teer ! — Wat flag , o fidderende aarde ? Philander , lieve , waarde ! — Koom dra , koom dra , bij Julia !
Daar valt den Eijk! — hij fplijt aan twee, — hij fplijt aan twee, — De donder veld hem neder. Philander , ach ! keer weder ! — Wat rateldag ! — o wee ! — Wat rateldag! — o wee! —
Het is alles vuur ! Verfchriklijk ! — Keer Herder ! oogenbliklijk ; — Koom dra, — koom dra, bij Julia.
Ach
Daar fthiet de felle blikfem neder! —



letter-bloempjes. 9 *
Ach waa-'d gij hier! — o dierbre vrind! —
o dierbre vrind! — 'k Gevoel all' uw gevaren , Goón, doe den hemel klaren ! — Spaar Hem , die mij bemind. . Spaar Hem , die mij bemind.
Dank Goón , daar zie lk Philander ! — Hij is het, Hij , geen ander, Koom dra, koom dra, bij Julia.
g. m.
het gaasje.
Wijs : Zoet/Ie zusje wil je wecten , enz.
Mijn Glizcertje lag gedooken ,
Op een bedje van fatijn , Met haar oogjes half geflooten ;
Venus kan niet fchoonder zijn. Neen : de drie bevalligheden ,
Hoe volmaakt, aanbidlijk fchoon , Kunnen niet volmaakter wezen;
Mijn Glizcertje fpant den kroon.
■A s Koomt



10 KRANSJE VAN
Koomt 'er een dier drie te flerven,
Zijt verzekert, mijn Glizeer , Zal, gewisch, die plaats bekleeden,
Zij volmaakt het drietal wéér. Hemel, welke lieve lipjes !
Lipjes , rooder dan koraal. Zulke koontjes, tarten 't roosje,
ln zijn volle ontlooke praal.
Welk een halsje! welk een Eoezem,
Door een nijdig Gaas gedekt. Zephyr, wil dit doekje ligten , ' Zonder gij Glizeertje wekt; Laat mij '% fchoon geheel befchouwen,
Wat men door een gaasje ziet, Wekt de lusten, doet ons hopen :
Maar voldoet de wenfehen niet.
Tc Zou het met mijn hand wel wagen
Om het Gaasje los te doen. — Mogt ik, — ach! — Ik fltd, — o wellust! —
Van deez' Borstjes, zoen , bij zoen ! *k Heb geen moeds genoeg, — o Liefde ï
Gun dat ik mijn wensch voldoe! — 't Is gewonnen ! — lk ben gelukkig!
't Lieve meisje lacht mij toe! —
G. M. ARIA.



LETTER-BLOEMPJES. n
ARIA.
Wijs : Os doit faixante mille francs.
Uw fchuld, tien duizend ponden z\vaar3 Geeft u een vrouw van zestig jaar;
Dit moet u 't hart verfcheuren. bis. Pas is uw huwlijk aangegaan, Of al uw fehuldcn zijn voldaan;
Dit dient u op te beuren, bis.
-:0
Op dat gij huiskrakeel vermijd, Wordt haar den uchtend toegewijd;
Dit moet u 't hart verfcheuren. bis. Hier door voldoet ge uw huwlijksmin , En 's avonds haalt ge uw fchaê weer in;
Dit dient u op te beuren, bis.
■■■o---
Met zagtheid moet gij menigmaal
Verdragen haar onheufche taal; Dit moet u 't hart verfcheuren. bis.
Haar ouderdom valt zeker naar,
Maar Cloé is pas twintig jaar; Dit dient u op te Ueuren. bis.
DE



jtz KRANSJE VAN
D E
EERSTE MISST AP.
Wijs: Colin defoit a Lize un jour4
Colijn vroeg aan zijn zielsvriendin, Daar zij in 't groen zich eenzaam zagen : Ben ik het voorwerp van uw min ? Zal ik altoos aan u behagen ? Ja , gewis, Colijn , Ti Zweer u trouw te zijn ; Blaar gij moet mij niets verder vragen, bis.
* *
Ach! zoo gij mij geen ftrikken fpant, Door dus mijn' kommer te verjagen ,
Laat dan een drukking van u hand, Van uwe min getuignis dragen. — Streelt u dit ? welaan ! Zie uw beê voldaan ; Maar gij moet mij niets verder vragen, bis,
Cij



LETTER-BLOEMPJES. 13
Gij hebt me een' ruiker toegeze-id, Dit is een trouwgil't in deez' dagen :
Geef, dat hij 't heil voor mij bereid, Waarom de Minnaars alles wagen. — Daar ontvang die gift; Maar bedwing uw drift: Want gij moet mij niets verder vragen, bis.
* *
Nog een bewijs, Lizette , toon , Dat gij mijn liefde hoop wilt fchragen;
Een teeder kusje zij mijn loon, Voor u getrouw mijn min te klagen, — Neem dan eene zoen, Zonder meer te doen : Want gij moet mij niets verder vragen, bis.
*
Colijn, wiens drift nu meer ontbrand, Had zeker verder voortgeflagen ;
Maar 't Meisje toonde haar verlland, En fprak: fchei uit mij meer te plagen; Gij mogt verder gaan , lk u niet weêrftaan, En wat zoudt gij dan niet wel vragen, bis.
B E-



I4 KRANSJE VAN
BEDE AAN DE MAAN.
Wijs : Koom Orpbeus, enz.
'O Züvre Maan ! Godin der Nagt,
Die al wat gij belonkt, Tooit met uw heldren gloed en pragt; Wen gij, volftatig , pronkt Aan 's Hemels breede baan , Waar uwe wagters ftaan Te glinstren, in den bruinen trans, o Jagigodin! verhoor mij, thans ; Verberg uw' edlen glans.
Schuil agter 't breede wolk - gordijn ,
Uw licht belet mijn min, lk moet bij fchoone Dafne zijn, En. trad de ftulp wel in ; Maar nu ge uw ftralen fchiet, Word ik welligt verfpied. Verhaast uw reis ten wester bron, Daal, daal bij uw Endemion, o Zuster van de Zonl
Zaagt



LETTER-BLOE MPJES. IS
Zaagt gij wel gaarne u belet,
Als gij verlangt naar 't zoet, Dat u de min, op 't roze bed, In de armen fmaaken doet Van Hem, die , als 't u lust, Uw blanken boezem kust, Uw gloed verkoeld ? wel nu , o Maan! Doe dan uw wolken - fluijer aan , Laat mij tot Dafne gaan.
Zij gloeid, Godin, van' 't liefdevuur;
En kaakt met ongeduld. Haar hartje klopt; wijl 't zalig uur, Reeds meer dan is vervuld, Dat ik bij haar zou zijn, Diana , ach ! verdwijn, Zoo daal ik , draa , o Schim - godin ! In de armpjes van mijn Engelin, En fmelt van tcedre min.
't Gaat wel, daar dekt een wolkekleed
Diana's blank gezigt, En met haar' glans verdwijnd mijn leed. Heb dank Vorstin van 't licht! Nu treede ik onbefchroomd, Daar niets mijn lust betoomd; En daar ik, in een' beemd van vreugd, Zal vinden 't toppunt van geneugd, Geheiligt aan de Jeugd,
G. M.
ARIA,



X6 KRANSJE VAN
A . R I A.
Wijs: Avec les jeu.v dans le village.
Oprcgtheid kan mijn hart bekoren ,
Ik haat geveinsde vleijerij. Een hart, als 't mijne, vrijgeboren,
Leeft altijd vrolijk, altijd vrij! Laat vuige Nijt en Laster finalen,
'k Leef naar mijn zin, en acht de Deugd, lk zie mijn min , met min betaalen,
Door mijn Clotilde, al mijn vreugd.
* * *
Ik paar de Vriendfchap, aan de Liefde,
Mijn hart, dat voor die fchoone blaakt, Heeft ook; toen mij Clotilde griefde,
Mijn min aan haar bekent gemaakt. Nu fmaak ik weilust, van die beiden,
De Vriendfchap zie ik aan mijn disch, Terwijl de min mij mag geleiden ,
Tot haar die mij zoo dierbaar is.
Wijk



IETTER-BLOEMPJES. l?
* *
■Wijk vuige laster, uwe fchichten
Keer ik op dezen boezem af; Nooit zal uw gal, mijn moed doen zwichten*
Ik zal, tot aan het duider graf, De liefde en zoete vriendfchap minnen;
o Ja: zij beiden zijn mij waard', De valschheid kan geen hart verwinnen,
Dat deze Zusters famen paart.
* *
*
Medogend daar een vriend moet lijden,
Bied ik hem trouwe hulp en raad; De wangunst moog het mij benijden,
Ik lach met laster, hoon en fmaadï En, wil ik mijn Clotilde kusfchen,
'k Ben vrij, voldoe mijn teedre drift, En zal mijn minnevlammen blusfchen;
In fpijt, o laster ! van uw gift.
* * *
Volhard o edle Jongelingen !
Leef, leef als ik, Vernoegt en blij, Geveinstheid moet in 't hart niet dringen;
Zij is de fnoodfte heiharpij. Leef vrolijk, doch, blijft deugd betragten,
Bemind getrouw, die u bemind De laster fpild vcrgeefsch haar kragten ,
Daar deugd met liefde zich verbind.
G. M.
i
IETS



18 KRANSJE VAN
IETS IN DEN OUDEN TRANT} OF HET
GESTOORDE JAARFEEST
VAK
J U P I T E R.
■Wijs : '* Ben laatstmaa! in negen Jagen.
Laatstmaal was Jupiter jarig, En al vald de Vent wat karig. Nu had hij een guile bui. Hij liet al de hemelgoden En godinnen plegtig nooden, Groot en klein, ja! al den bruil
Fluks wier daar een feel gefchreeven, En aan god Merkuur gegeven , Op dat hij de boodfchap deed. Deze knaap, zoo leep als vaardig, Dubbel 't boden-amptje waardig , Was in korten tijd gereed.
Straks



LETTER-BLOEMPJES. ij.
Straks aan 't braden, ftoven, kooken. Al de fchoorlteens zag men rooken. Franfche koks , geheel in 't wit, Die in Junoo's botervaten, Tot aan de ellebogen zaten, Zag men voor het vuur en fpit.
Wat was 't lekker in de keuken! Men rook allerhande reuken. Runderribben, Schapenbout, Hoenders , Hazen en Patrijzen , Braade men , op Franfche wijzen. Heel de keuken glomp van 't fmout,
In de kelder, daar de wijnen, Keétardranken grove en fijnen Moesten leggen, was geen drop: Maar Merkuur, dien vluggen looper, Liep rasch naar den wijuverkooper» En kogt rijklijk druiven fop.
Eene gantfehe fchuit met vaten , Wierd gelost cn ingelaten ; Maar , gefmokkeld , in den nagt! Ganemedes, de opperfchcnkcr, Vloekte als de zwarte henker, Wijl men 't in het donker bragt.
B a Or-



so KRANSJE VAN
Orpheus, die vreugd moest maken, JMet de Muzikale (naken , Bas, viool en al 't gerij, Wierd gelast, Confert te geven. Alles moest in blijdfchap leven, Op Jupiters Jaargetij,
't Was nu tijd , en all' de gasten ,
Wijl elk op het uurtje pasten,
Traden in de groote zaal.
Wat zag men al Complimenten!
Doch, 't was meest al, kool met krenten,
Opgefmukte vleijerstaal.
Jupijn , die zich daar liet vinden , Riep, geftaSg, ik dankje vrinden!! Buigend, dat, zijn lenden kraakt, o Wat zat hij in de veêren ! Gantsch en al in zondags kleêrcn; A la mede opgemaakt.
Juno , die zijn zij bekleeden, Glomp van boven tot beneden. Zij had haar damaste lack Aangedaan, en na behooren , Oorlietten in haar ooren ; Daar in Yhaj'r een haarnaald (tak,
Mi-



LETTE R-B LOEMPJES. ai
Minerv', met haar flatig wezen, Of ze in Cato zat te lezen , Sprak de Castheer deftig toe, In 't Latijn en andere taaien, Vrouwmensen , dat de droes u haale ! Riep Jupijn, ik ben 't al moe. —
Nu kwam Venus aangetreden, Zij had om haar poëzie leden , Niets , dan , een doorfchijnend floers , Vatte grootvaar in de bouten,
Kusten hem. o ! o ! die Stoute!
Riep vrouw Juno , gansch jalours.
Baas Vulkaan , dien hooren drager , Kwam met Marsch, zijn beste zwager, Agtér moeder Venus aan. Schoon hij 't fmoelwerk had gewasfen, In vorst Plutoo's zwavelplasfen, Leek hij nog een moriaan.
Daar kwam Bachns , half l.cfchonkcn , Hij had zich reeds zat gedronken, En riep , niets, als , „ vhldrafh! „ Bachusje , wat zalje fmullen , „ En uw maagje dapper vullen: „ Staa, ftaa vast nu Corbona !
B 3 „Staa



si KRANSJE VAN
„ Sm nu hoenders en patrijzen t
„ Staa vast worft.cn en fafijzen!
„ Staa mi billen van den os !
„ 'k Zal u ftroopen, fnijden , prikken ,
„ En knaptandig, binnen flikken."
Met maakt hij zijn buikriem los.
Nu kwam Flora, met haar bloemen, Maar: al 't volkje optenoemen Dat verfcheen, zou mijnen zang Als een duits cokinje rekken. Maar nu trad het hoofd der gekken , In het midden van den drang.
Broér Apol der dichtren vader, Trad met al zijn Nimpjes nader, Hij zag bars , gelijk een koe. Maar ik bid u, geef de fnaken, Kan het zijn, die vaerzcn maken, Uit meedogen, doch wat toe.
Hij zong, dat de kamer dreunde, Daar hij op zijn liertje leunde, Een verjaardicht op Jupijn; Waar hij hij geen franje fpaarde, Want, nu de ouden Heer verjaarde, Moest het «11* hoogdravend zijn.
Doch



LETTER.BLOEMPJES. 95
Doch aU' de andere Feestgenootcn , Had her vacrs reeds lang verdrooten, Wijl het van vijf vellen was; Dus viel ieder vast aan 't pluizen. Ganitneed' deed 't wijntje bruifchen, In het kristaleine glas.
Foebus dus aan 't vaerzen braaken , Zag niet dat reets al de fnaaken, Aten , dronken , even druk. Bachus riep , Apol wil zwijgen I Of gij zult geen duivel krijgen ; Maar, hij kwam niet van zijn ftuk.
Hij bleef, met zijn ftatig wezen, Maar aanhoudend vaerzen lezen , En was gantsch in vuur en vlam; Tot, dat Bachus aan kwam gieren, En met vloeken , razen , tieren , 't Vaers hem uit de kneukels nam.
Fcebus kon dien hóón niet dulde, En daar hem de fpijt vervulde, Vatte hij, dat zatte beest, Dapper bij de kop en mooten , En had Marsch niet toegefchooten, Bachus waar kapot geweest.
B 4 Maar



«4 KRANSJE VAN
Maar Apolloo's lieve Nichten,
Ziende, dat, haar Baas moest z.wichten,
Vlogen Mavors in den baart.
Straks geraakten 't all' aan 't vegten ,
Talel, glazen en geregten ,
Alles rolden langs den haart.
Venus die haar wilde fcheiden, Schoot met Juno tusfchen beiden ; Maar kwam deerlijk in den nood, Want, door al het rukken plukken , Raakte 't gaze fchort aan (tukken, En zij met de billen bloot.
Onder 't vegten, fmijten, vloeken , Liep elk een de voordeur zoeken, Zei genagt aan god Jupijn. Dus, wil gij re'gt vrolijk wezen, Laat geen lange vaerzen lezen, Wijl die meest al lastig zijn,
G. 3VC
CHAR.



LET T'Ë K-BLOEMPJES. aS CHARLOTTE
b ij het grap van
WERTHER.
Wijs : Coettr fenjlble , coenr fidelle Of: o Mijn ziel ! leg ma vervjjgting (*).
Werther , eeuwig dierbre werther!
Ach! kon Gij de traanen zien, Die uit de oogen van uw lotje,
Op uw kille Lijkbus, vlien 1 Dierbaare Asch, aan mij zoo heilig!
Stofflijk deel, van mijnen vrind , Die, naar zoo veel grievend lijden,
Hier een ftille rustplaats vind.
*
Slaap hier, zagt, o! koud gebeente
Van den Besten !.. Wreede dood ! Menfchenmoorder, waarom trof hem ,
Het vergruizend, ijslijk lood? — Vloei, vloei vrij, o zilte traanen !
Gij zijt al mijn troost, mijn lust; Gij, gij kunt den weg mij banen
JNaar dit graf, waar werther rust.
B 5 Haast (*) Zie ons Eerjle Stukje, bladz, 34.



25 KRANSJE VAN
4e
Haast hoop ik bij Hem te wezen! —
Dierbre vriend, dat ons gebeent* , In dit ftil verblijf der dooden,
Haast, voor altoos ; zij vereend! De aard kan mij geen vreugd meer fchenken ,
Neen : het graf, bet graf alleen ! — Voert me o Koning der vcrfchrikking,
Wreede dood, ook grafwaards heên,
*
Ach! mijn over dierbre werther,
Die in de eindlooze eeuwigheid, Van uw harteleed ontflagen,
liw cuarlotte flegts verbeid. Ik zal komen, levens wellust!
Daar, daar zal ons geen verdriet De onaffchcidbre vreugd verbittren ;
Daar kent men de wanhoop niet. —
*
Statelijke lijkfepresfen,
Nu ik in nw' lommer fchrei, Op het graf van dierbre werther,
Zöt gij vrij een lust- valei ; Uwe doodfche ftille naarheid,
Geeft dit kloppend harte lucht. Hier is 't, waar ik, 't droef gewemel
Van een foltrende aarde onivlugt.
Vloei



LETTER-BLOEMPJES. af
Vloei , vloei vrij, o traanen droppen !
Werther hoor mijn zuchten aan! Traanen vlocijen op de bloempjes,
Die naast uwe lijkbus fcaan. Eeuwig zal deez' grond getuigen ,
Dierbre wiïRTIier, trouwe vrind , Hoe opregt, volmaakt en teeder,
U chari.otte heeft bemind.
G. M.
DAMON EN LIZETJE.
Wijs : In een boomgaard CoJhieïte.
'tWas op eene Lente morgen , Fcebus hield zijn' gouden glans
Nog, voor 't grootfte deel, verborgen. Helder was den Hemeltrans;
Toen lizetje, vrij van zorgen, Vlocht een' fïaaijen Roozenkrans.
't Was



18 KRANSJE VAN
't Was voor Damon, haar Beminden , Die , het zoete Kind hier meê
Wou' verrasfchen , 'k zag haar binden. Ach! hoe was het fchaap te vrcê.
'k Zag, door 't groen der digte linden, Met wat iever zij het deê.
Damon naderde, ondertusfehen, Fluks vlejd hij zich bij haar neêr.
Ach ! hoe mogt den Herder kusfehen! Duizent zoentjes, malsch en teêr;
Zoentjes die de vlammen blusfehen, Schonk hem 't lieve Meisje weêr.
Kusfchend drukte zij de Bloemen, Op zijn blond en golvend haïr;
Kusfchend,... zagt! ik mag 't niet noemer Smaak'en , 't lieve jonge Paar ,
't Punt der wellust, waard' te roemen, Venus fakkel brande daar.
G. M.
D E



LETTER-BLOEMPJES. at,
D E
G R O M MENDE
VROUW.
Wijs : Lijsje [lief in bet bosch ia 't lemmer.
Meisje wanneer zal 't water koken?
Een turf alhier, een turf aldaar; Is 'er dan geen hout om te ftoken ?
Zo doende duurt het wel een jaar: Gij ziet hoe dat ik fta te wagten,
Maak de koflïj doch wat ras !
Daar is geftort, en daar leid as , Ik vind geftadig ftof tot klagten ;
Daar i-s geftort, en daar leid as,
'It Wenschte wel dat men wat netter was.
Hes



OP KRANSJE YAN
Het bed dat heeft weer naar gelegen, F en buld alhier, een buld aldaar;
♦k Heb 'er pijn in 't hoofd van gekregen, Geef koffij dat ik wat bedaar .
Ach! dat Tt mij met de meid moet plagen, Daar *k mijn dochtertjes heb in huis, o Drocvig kruist o droevig kruis!
De. kan het langer niet verdragen ; o Droevig kruis! o droevig kruis! Daar leid weer 't een of 't aar in 't gruis.
Dekt de tafel dat wij wat ceten,
Een bord alhier, een bord aldaar, Gij hebt het brood alweer vergeten ,
Wel meid wat benje wonder raar; ■kWeet niet waar dat je herfens dwalen
Dan vergeetje 't een, en dan het aar;
Jaag weg de kat, jaag weg de kat, Ze zal het vlcesch van tafel halen:
Kauaiije kat! kanailje kat!
Wat ben 'k gebruid, 't is altijd wat.
Wat



LETTER-BLOEMPJES. ai
* * *
Wat is 't tafellaken vol vlekken, Een vlek alhier, een vlek aldaar ,
'k Zal wat vinden om op te rekken, Zie hoe fmeerig is het daar.
Mijn man die kan het doch niet laten, De kat te voeren alle daag, Hoe of ik klaag, hoe of ik klaag;
Al mijn fmeken kan niet baten ,
Hij voercl zo graag, hij voerd zo graag, De kat met graatjes, alle daag,
* *
*
Roep mijn dochtertjes maar van boven , De een zit hier, de andere daar;
Daar moet weêr vuur zijn ïn de ftoven, Daar ftaan weer testen bij malkaar:
lk kan geen turf genoeg vergaaren , Toe haal wat kolen , daar is de tang, Het valt mij bang, het valt mij bang.
Wat verbrand ik licht en vuuren , 't Is alles duur, 't is alles duur > 't Leven valt mij bang en zuur.
De



80 KRANSJE VAN
* *
De tafel leid weer vol met boeken, Een boek alhier, een bock aldaar;
Ik zou het lezen wel vervloeken lk wil zeggen en verklaar:
Als ik het alles had geweten Van te voorcn , ja ik zweer! Jk had wel eer, ik had wel eer,
De boeken op het vuur gefmeten ; Want het geleer, want het geleer, Verveeld mij dagelijks meer en meer,
* *
Van avond zit ik alwéér allecnig,
Den een is hier, den andere daar; Het valt voor mij zoo naar en eenig,
lk zat vc»l liever bij elkaar: Dan kon ik 't met een kaars wel klaren,
Het overleggen is het al,
Het valt mij zwaar, het valt mij zwaar, lk wou liever 't licht bewaaren:
't Kost veel geld , 't kost veel geld , Ach wat is doch een vrouw giikweldl
Mijn ,



iet ter-b loempjes. 33 * *
Mijn man zit oók alwéér te fchrijven,
Den een fchrijft hier, den andere daar, Hij wou wel heel deri'nagt opblijven,
Hij word geen tijd of klok gewaar, 't Is bij tienen, is 't geen fchariden?
Zo laat te zitten, 't is geen doen, ' 't ls geen fatfoen ! 't is geen fatfoen! 't Ligt voor niex te laten branden ;
't Is geen fatfoen ! 't is- geen fatfoen! )
Toe ga na bed, en wild u fpoen.
I Wijs : Kuipertje vel jalottrfe pijn.
i
Ja wij gaanen zo aanftonds heen, Wij zullen u in uw rust niet ftoren ;
lk ben al moé van het geween ; Klagen kan ik niet langer horen :
Morgen , morgen weêr met kragt,
Heeft 'er den dag u toegebragt, Wij gaan en, wij gaan, en-wij maken jagt, Ja: wij wenfehen u goeden nagt. bis.
- qSö ■
c trouwd



34 KRANSJE VAN
TROUWD NOOIT.
Wijs : Faut attendrc ovec Patienct.
Gij vraagt mij vriend, wie zal ik kiezen?
'k Wil Trouwen, zegt gij: Nu , 't is goed. Maar wild ge uw vrijheid dan verliezen ,
Verkiez', zoo als gij kiezen moet. Een jonge Maagd, van agttien jaren,
Is poezel, lief en malsch in 't Bed; Maar zal haar jeugd geen zorgen baren*
Goed! Doet gij 't om de minne pret.
Wild gij om fchijven gaan uit vrijen ,
Zoek dan geen fchoon ; maar louter geld, Doch, zult gij de gebreken lijën ,
Die met de fchijven gaan verzelt ? De vrouw zal zeker, Meefter fpeelen,
En zeggen 'k beb u rijk gemaakt'. Dat zal voorzeker u verveelen.
Zij draagt de broek. Denk hoe dat fmaakt! —
Zoekt



LET TER-BLOEMPJES. 3s
Zoekt gij een vrouw, bedaard van wezen , Die ftemmig kleed en weinig lacht.
Wil voor die fijne bekjes vreezen. Het wolfje draagt een fchapenvachr.
Zij zal, hoe vroom ook , u verkloeken , En veinzen dat zij u bemind.
Laat u doch door den fchijn niet doeken, . Zij heeft, nog wel, een' vromen vrind!
Denkt gij, om niet jalours te wezen,
lk kiez' een vrouw die leelijk is; Dan mcugd gij voor uw leven vrcezen ;
Want zulk een keuze , is altijd mis; Gij word gekweld door huiskrakeelen,
En tragt naar ander tijdverdrijf. Veelligt gaat gij dan Philis ftreelen ,
En geeft de droes van 't lelijk wijf.
Trouw gij 'er een, vol vuur en leven ,
Die , aitijd dantel , zingt en lacht; In 't eerst zal ze u genoegen geven ;
Zoo lang gij haroh wensch betracht. Maar: koomt 'er zorg, die gij moet wagten ;
Het Huwlijk is aan zorg gepaart. De blijde vreugd word haat en klagten,
Het vrolijk vrouwtje, norsch, ontaart.
Ca En



3<S KRANSJE VAN
En vriendje, is uw' keuz' gevallen,
Op een die pragt en praal bemind ; Die is het lastigst nog van allen.
Denk aan uw fchijven lieve vrind. De kostbaarheid van Mutsfen, Strikken ,
Van Sackken, Linten , al dien tooi, Zal u geweldig doen verfchrikken,
Uw beurs word leêg en weg is 't mooi!
Ja zegt gij: Ik wil echter Trouwen!
Hoe kieze ik dan een weerhelft uit ? — Noem mij de beste doch der vrouwen! —
'k Ben waarlijk met uw vraag gebiuid! — Ik mag het wenden , draaijen , kecren ,
't Blijft vol gebreeken, hoe men 't plooit, Dus, wilt gij uit mijn raad nog leeren ?
Leef vrij en vrolijk, maar Trouwd nooit.
C. M.
D E



LETTER-BLOE MPJES. 37
>C>0OOC>C«OC'<K:<X>00 0<K>©-C<X>C<X DE VIJF ZINNEN
AAN
*CL E L I E.
Wijs : Cbere Annette , reiois rbommage. HET GEZIGT.
Ach Clelie ! als ik 't rijzen, dalen
Van uwen blanken Boezem zie; De blos waar mede uw' wangen pralen;
De lipjes , die ik kusjes biê; TJw fchittrende oogjes , blonde haïren ,
Dan fmelt ik door de kragt der min; Dan mag mijn oog begerig ftaren,
Op zoo veel fchoonheid, Engelin! —
HET GEHOOR.
En hoor ik dan de lieve Tooneri ,
Wanneer gij zingende, aan mijn zij, Mijn min , met weder min wild loonen ,
Waai; is dan grooter heil voor mij ? Ach! als ik, van uw lieve lippen ,
'c Zielltreelend antwoord ; 't lieve Ja : Zoo malsch, zoo Hef, zoo teêr hoor glippen,
Dan heeft mijn vreugd geen wederga!
C 3 DE



S8 KRANSJE VAN
DE REUK.
Leg ik op uwen boezem neder,
Wen daar een geurig Roosje praald, Ach! dan riek ik een reuk , zoo teeder 1
Zoo malsch , dat daar geen reuk bij haald. Dan riek ik duizend nardus geuren, *
In 't enkle Roosje , mij zoo waard ! — Dan is geen bloem zoo hoog te keuren >
Van allen die Natuur ooit baard.
DE SMAAK.
Maar Clelie, als we uit eenen beker ,
Te famen drinken, mond aan mond. Ach welk een fmaak! dan is 'er zeker,
Geen eelder fmaak op 't waereldrond. 'k Zwijg fchoone , van de lieve kusjes,
Die gij mij fchenkt, dat hemelzoet; Dien fmaak; dat voedzel mijner lustjes,'
ls 't, waar voor alles wijken moet!
HET GEVOEL.
Het zoet Gevoel, mijn lieven Engel ,
Wanneer ik, in het roozendal, , Mijn armen om uw halsje ftrengel,
Ach! dierbre, Clelie, is het alf ! — Dan voel ik duizend zaligheden ;
Ja : dan bereikt mijn' wensch zijn doel; Dan kan geen tong het zoet ontleden ;
Dan is mijn gantfche ziel gevoel.
G. M. HET



LETTE R-B LOEMPJES. 39
>«C>»0<X>O<XX>!>C<XXC<X!C^
HET GEWONDE MEISJE.
Wijs : Ammtr ! Awour ! a cbêve ton ouvrage.
o Wicht! o wicht! 0 dartle God dep Liefdel
Dacht ik op uwe list ? Hoe (nood , Waart gij , toen gij mijn boezem griefde ! — Mij uwe pijl in 't harte fchoot: Looze guit, Ik Mogt uw kragten, Stout verachten ; Maar het is uit! — Uwe fchichten Doen mij zwichten. Liefdeftooker, 'k word de Bruid.
Capo~)
Colijn, Colijn, zal nu zijn wenseh erlangen,
'k Moet bezwijken voor zijn min ; 'k Zal Hem nu in mijn arm ontvangen ; 'k Tree met Hem Junoo's tempel in. Ja o guit! 't Lieve Roosje, 't Maagde bloosje , Is nu zijn buit. Kom mijn Minnaar, Zijt verwinnaar, 'k Smelt in Liefde en word de Bruid.
(rfa Cipo) G. \T.
C 4 CLOL'S



40 KRANSJE VAN
C I. 0 É *S VERTREK. Wijs : Daaeet had lange tijd getragt.
Hoe lieflijk rijst ge o morgezcn! Met pragt en glansen, in 't blozend Oosten!
Gij die weleer mij ftrcclen kon , Kunt in mijn droefheid mij niet troosten;
Neen Fcebus, neen, nu gij verfebijnd,
Is 't dat mijn tweede ziel verdwijnd.
Daar voerd een kiel mijn dierbren fchat; Mijn Cloé, uit mijn ftarende oogen.
Ja: fpiegel u in 't hobblend' nat, Een ander mag nw' lof verhogen,
o •Gouden zon! in 't morgen lied,
Ik treur, maar zing uw' luider niet.
o LiefTelijke zuiden wind ! Die 'k in mijn zomerzang mogt loven,
Ge ontvoerd mij ook, die mij bemind; Gij durft mij ftout mijn vreugd ontrooven.
Hoe zagt, hoe lief uw adem zij,
Ze is thans een bron van imart voor mij.
Gij



LETTER-BLOEMPJES. 41
*
Gij damp, die op de golfjes zweeft, En darteld in de zonneilralên ;
't Schijnt alles faam gefpannen heeft, Waarom moest gij. deez' njorgen dalen ,
En baakren in uw dunne vocht,
De kiel waar op ik ftaren mogt ?
*
'k Mag dan de hulk niet langer zien ! Met haar verdwijnd mijn zielsvrihdinne.
'k Moet eenzaam van deez' oever vlién. Blijf Cloé, blijf mij echter minne!
Weérbarstig lot, 't moest dus gefohïfil,
Maar eerlang zal 'k -haar weder zien.
o Dierbre Cloé ! keer, keer dra ! Niets, niets kan zonder u mij ftreelcn;
De bloemen, kruiden-, waar ik ga, 't Schijnd alles in mijn druk te delen;
.'t Treurd alles, zelfs, de Nagtcgaal,
Weêrhoud, uit rouw, zijn blijde taal.
Koom lieve Cloé, koom, vriendin, Doch fpoedig hcrwaards. -Vlieg o uuren!
o Tijd! heb deernis met mijn min, Laat flegts, de dag, één' morgen duuren ;
Want nu 'k mijn Cloé mis, om haar,
Schijnt mij elk oogeublik een jaar.
G. M. C s ARIA,



*a KRANSJE VAN
ARIA.
Waard gij , o Philida! deez' kriftaleinen Beker, Zoo fraai, zoo fierclijk befiieffn ; Dan zag ik , door uw hartje heên ; Dan kende ik uwe Liefde zeker;
En was ik dan het druiven vocht, Wat heil zoude ik , o! fchoone fmaken! Dan zag ik mijne wensen volmaken, Wijl ik dan I N U wezen mogt;
Of waard gij *t Roosje en ik den fteel; Wat kon dan mijn geluk weerftreeven ? Dan zoud gij door mijn invloed leven; Dan droeg gij knopjes, fchoon en eêL
G. M
AAN



LETTER-BLOEMPJES. 43
N I Z A.
(eene romance.) Wijs : Waar dixaalen doch uw* fibapen.
't Was in Held Batoo's dagen ,
Toen Hij , in dit Gewest, De Vrijheidszon deed dagen ;
Den grondllag heeft gevest Der nooit vertzaagde volken,
Wier heldenroem , weleer , Gedegen tot de wolken ,
Den landzaat was tot eer;
* *
Dat niza, jong en teeder,
Zoo fchoon als 't morgen licht, Klom van den heuvel neder.
Haar blozend aangezigt Vertoonde 't vergenoegen ,
Daar zagtheid, liefde en deugd Zich fcheenen faam te voegen,
Zij was der Belgen vreugd.
}!aar



44 KRANSJE VAN
♦
Haar Minnaar was ten (Irijden ,
Met Batoo's heldenfloet; Dit kon henr hart verblijden,
Dat grootsch was op zijn moed. Zij zong der Batten zangen,
En lieve KitA meld, Haar uitgeftrekt verlangen ,
Naar haten jongen HelJ,
* *
„ Ach!" — zong zij: „gazo, Minnaar I
„ Heldhafte Batavier! „Keer, keer als Overwinnaar, .
„ Koom , tot uw N t z A! Hier, „ Hier bij deez' jeugdig elzen,
„ o Schoone Jongeling! „ Mogt N i z a u omhelzen ,
„ Toen zij uw hart ontving."
* *
Dus zong zij, nog blijmoedig,
Onkundig van haar leed, Toen zich , • het ramm'Ien, fpoedig ,
Van wapens horen deed. Zij ziet een' drom van Helden,
En roept, verrukt en blij: „ Bataven wil mij melden ,
„ Is hier mijn gazo bij ?" —



t E T T E'R -BLOEMPJES. 45
* *
Elk houd den mond gefloten,
Spreek: zegt de teedre. maagt, 0 Belgen ! helden loten ,
Hoor wat u niza vraagt, Is gaz"o nog in 't leven ,
Waar is mijn jongen Held? Of, moest hij moedig fneeven ?
lk eisch dat gij 't mij meld.
rt'„i'jv i»'" ■ * * ■
*
„ o Niza! bloem der dalen,"
Zegt, eindlijk, de oudfle Bat, „ Uw Held mogt lauwren halen
„ Met 's vijands bloed befpat, „Maar: niza, wil bedaren,
„ Uw vriend, bekranst met eer, „ Gehuld met Lauwerblaren ,
„ Ach niza!... Is niet meer .'" —
Geen Eijk kan nederploffen,
Zoo fchielijk, door den (lag Van 't blikfemvuur getroffen,
Als niza ncderlag ! Zij gilt, éénmaal, afgrijslijk I
Haar rozekleur ontverft. Daar ligt die Bloem! — 0 ijslijk ! —
Help Goden 1 — niza fterft!.,.
G. M. HU*



4« KRANSJE VAN
HUWELIJKS LOF.
Wijs : Ik ben Lindor, enz.
2wijg, Haters van 't gezellig Huwelijksleven , Gij kent het zoet van dezen ftaat nog niet; Gij noemt die flaafsch, een bronwel van verdriet,
Een zee van ramp, die niets dan fmart kan geven.
Leef, leef vrij voort in uw gewaande Vrijheid;
Mind Cloé nu, en morgen Philida.
Denk, 't naberouw koomt meestentijd te fp3. 't Gevolg dier min verbitterd uwe blijheid.
Gij kunt, 't is waar, met Bachus trouwe vrinden, Tot 's morgens vroeg rinkinken , onbelet. 't Huwelijk bind u niet door hare nutte wet,
Maar, kunt gij ooit het waar' genoegen vinden?
Neen: waarlijk neen, verdwaalde Jongelingen, Kiesz', nevens mij , een tedere Lotgenoot; Een lieve GA, die uw geluk vergroot,
Mét haar zult gij van heil u zien omringen.
Ach)



LETTER-BLOEMPJES. 47
Ach! wat zaligheên geniet ik door de kusjes, Die mijn Engelin, zo kuisch als trouw, mij fchenkt. En als 't mollig dons ons tot de wellust wenkt,
Dan fmelt ik, vrij, in nooit verboden lustjes.
Drukt mij meerder zorg, dan in de vrije dagen , Zorg is onzen plicht, en welk een lieve troost! Nutte Huwelijkszorj, word door de min verpoost.
Mijn Ga helpt mij, die met genoegen dragen.
TtZie, denk welk een vreugd! laat u mijn lot bekoren, Teedre fpruitjes, lief, aanvallig, in wicn 't beeld, 't Vriendelijk gelaat, van moeder min'lijk fpeeld;
En mag, wat heil, den Naam van Vader hooren.
G. M.
DRINK-



,8 KRANSJE VAN
v DRINKLIED.
w ie heeft ooit grooter Gek gezien»
Als Mahomet,
Die in zijn wet, Den edlen Wijn verbied? Ha, ha, had Hij ooit wijn gefmaakt, Hij had zoo meenig' Fles gekraakt, En wiseh een andre wet gemaakt;
Ja : ieder Mufelman ,
Gcfchat op daags, een kan.
Maar wat raakt ons dien Arabier?
Laat ons een Fles,
Al waar _'t 'er zes, Uitpooijen , met plaizier. Ha, ha, den wijn die doet ons goed; Hij geeft ons nieuwe kragt en moed; Hij wederftreeft de liefdegloed
En bluscht de fakkel uit,
Van Venus blinde guit.
Kom



tETTER-BLOEMPJES. 4«i
Kom blijde Bazen fchenk eens in.
Daar is in 't vat
Nog meerder nat; Dit's nog maar een begin : Ha, ha, drink uit wij fcheiden niet; Eer 't oog vier voor twee kaarfen ziet; Zoo doen wij 't geen de vreugd gebied;
Wel aan kom jonge haal
Ons aanftonds een Bokaal.
AAN
NEÊRLANDSCH DICHTERS. Wijs: Hemel PoeZij.
Kunstrijk Dichterdom, Zing in Batoo's dreven,
Midas kindren ftom ; Doe zijn dienaars beven,
Voor uw' fikfchen Toon,
Span , de Deugd ten loon, Uwe fchelle fnaren.
Kunstllef drukt den kroon, Dankbaar , op uw haïren.
D
Heer.



■ SO KRANSJE VAN
ë
Heerlijk klinkt uw Lied , Daar uw Zedendichten ,
HEM die 't all' gebied, Glorie zuilen ftichten ;
Daar , van 't hartaltaar ,
Voor den Zegenaar, Wierook geuren rijzen ,
En met de Englen fchaar, Gode dankbaar prijzen.
*
Vol van edlen zwier, Dreund ge op uwe fnareu,
Hoe den Batavier, Streed voor zijn Altaren;
Hoe Hij door zijn' moed,
En 't verlies van bloed , Stalen boeijen ;flaakte ,
En ten loon, het zoet, 't Zoet der vrijheid fmaakte.
Dan zingt Gij wéér', blij! Malfche Liefdezangen,
Minnekozerij; Hartjes vol verlangen ,
Schetscht Gij, teder , eél ,
Door uw zagt penfeel; Gij doet de Echtkoets groenen,
En in 't Mingareêl , Venus duifjes zoenen.
Ecu-



LETTER.BLOEMPJES, gi
t
Eeuwig bloei uw kunst! Dankbre Leeuwendalers,
Loonen die met gunst, Lauwerloof Bebalers.
Zing, zing vrij en blij !
De edle Poezij, Mag van de aard' ontheven,
ln der Englen rij , Boven Starren leven.
G. M.
ARIA.
Wijs : Je ne ftiis qu'une Bergère.
Ik ben (legts een Herderinne,
*k Wei mijn fchapen (til alleen; Tt Wil behagen , noch beminnen ,
'k Ben al zingend' hier te vreên; 'k Sier met Bloempjes mijne haïren,
En mijn fpiegel is den vloed, 'k Heb geen fchat die zorg kan baren ,
Dan mijn fchaapjes dien ik hoed';
D 2 Doch



Si KRANSJE VAN
Doch op eenè lente morgen,
Riep miin Damon vleijend , zagt, Hij had zich in 't groen verborgen,
En was bij mij eer ik 't dagt; Strelend' zegt hij, lieffte Meisje,
Gun uw Minnaar doch één Beê ; Slegts een kusje , een éénjg reisje,
En deel mij uw bloemtuil meê.
Tc Stond onthutzeld en verlegen ,
*k Zei, zagt Damon , laat mij gaan, Zagtjes hield zijn Hand mij tegen ,
Hij omhelst me en houd mij ftaan; Die vermetle dorst het wagen,
Ondanks al mijn tegenweer, Kusje en Bloemtuil weg te dragen.
Ach! wat zijn de Meisjes tcér»
DAAR



LETTER-BLOEMPJES. sa
DAAR STEEKT GEEN KWAAD IN.
Wijs: Pres ie mos dans la Boutique.
's IVIorgens daar wij ons vermijden,
Werkt Colijn met vlijd en lust, Daar na gaan wij met ons beiden,
Naar den thuin, geen kwaad bewust; Colijn zorgt voor 't bloemen teelen ,
Soms komt ons wel in den zin, Om eens i'chuilen te gaan fpcclen.
Zeg wat kwaad fteekt doch daar in ?
Maar het geen mij kan mishagen ,
Somtijds vind hij me in het groen, En dan fteplt hij zonder vragen,
Van mijn boezem zoen bij zoen; Fluks pakt mij dien onbezonnen,
Zeg mij, wat heeft hij in 't zin ? Niets! hij heeft mijn Plaats gewonnen ,
Zeg wat kwaad fteekt doch daar in ?
D 3 Als



54,. KRANSJE VAN
Als hij mij dan weet te vinden,
Zegt Colijn mij keer op keer, Dat hij. mij altoos beminde,
Ach wat is zijn taal dan teer! Ik kan, zegt hij, hem bekoren-,
Eeuwig zweert hij mij zijn Min, Moet ik mij daar om verltoren,
Zeg wat kivaad fteekt doch daar in?
DE W IJ N.
Wijsj Gij die tians met mij zijt ter jr.gt.
Wat is de ziel van al 't vermaak ? — de Wijn. Wat is der droeven troost cn baak ? — de Wijn. Wat drijft en angst en zorg van 't hart ? Wat geeft ons vreugd? Wat heelt de fmart? De Wijn, — de Wijn, — de Wijn. * *
Wat is der Dichtren hengffe bron ? — de Wijn. Wat fchenkt hun 't vuur van helicon? de Wijn. Wat doet hen op de Harren treen ? Is 't' Phtebus invloed ? — neen! o neen ! 't Is Wijn, — 't is Wijn, — 't is Wijn.
Wat



LËTTER-BLOEMPJES. 55
Wat maakt een Bloódaart tot een Held? —de Wijn. Wat doet Hans pochen op zijn geld?— de Wijn. Wat maakt een fuiXer tot een fnaak ? Een Losbol van een houten Haak ? De Wijn, — de Wijn, — de Wijn.
* *
Wat geeft aan 't redeneeren kragt? — de Wijn. Wat is dat 't ftuurs gemoed verzagt ? — de Wijn, Wat dient de Mingod allermeest? Wat is den eisch van 't vrolijk feest ? De Wijn, — de Wijn, — de Wijn.
Kom zingen wij dan blij' den lof, — der Wijn. Maar vrienden maakt het niet te grof, — de Wijn Te veel gebruikt is overdaad, En fmoort de vreugd, houd dus de maat, In Wijn, — in Wijn, — i.i Wijn.
W. v. E.
D 4 DE



S6 KRANSJE VAN
DE I. .0 F
DER
EENZAAMHEID.
Wijs: Je h eompare avec Louife.
o Eenzaamheid! der zotten ftraf, Die u altoos, met al hun magt ontvlugten , Gij, waarom vaak de wijze zuchten ,
Ach! dat gij mij nooit begaf; Jk kan mij in uw genot vermaken, Nimmer wil ik naar gezelfehap haken , Neen! o neen( lk blijf alleen, Ik Wil bij mijn pen en boeken. Al mijn tijdverdrijf zoeken.



I. ETTER-BLOEMPJES. i?
Wat geeft de waercld tog voor vreugd? Zeg mij wat zijn haar grootfte vermaken? Voor ééne Philis in Liefde te blaken,
Als men is in het prille der jeugd; Om haar genot het alles te wagen , Al zou men zich voor eeuwig beklagen, De I iefde vlugt heen , 't Berouw blijft alleen , 'k Wil dan liever bij mijn boeken, Al mijn tijdverdrijf zoeken,
Wat is het fpel voor hem die het hart t Nimmer door hebzucht word bcllredcn ? Die met zijn lot leeft wel te vreden ,
Niets dan kwelling, verveling en fmart3 Wat kan men op Partij of Redouten, Anders dan wufte vermaken ontmoeten,
Wat hoord men op 't bal ?
Niet dan zot gekal. Ik wil dan bij mijn pen en boeken , Al mijn tijdverdrijf zoeken.
D s VoeJ



KRANSJE VAN
E532S
Voel ik mijn ziel van zorg benart, Kwellen mijn angften, (menen of plagen , Als ik in eenzaamheid mag klagen ,
Schenkt die verlichting aan 't zwoegend hart, In haar genot vervliegen de Honden, Zij (lort haar balfem in bloedende wondpn, Daar elk ons veragt, Hoort zij onze klagt, *k Wil dan altoos bij mijn boeken, Al mijn tijdverdrijf zoeken.
W. v. E.
D E
ONVERSCHILLIGHEID.
Bekoorlijke Onverfchilligheid,
Aan u heb ik mijn hart gewijd, o Leidftar ! van mijn levensdagen ,
lk vat met vreugd de veldfluit aan , En zal bevrijd van 't grievend klagen ,
Uw lof op mijnen Siter liaan.
Thans



LETTER-BLOEMPJES. S9-
*
Thans vrij van 't lastig minnejuk,
Zie ik de zon van mijn geluk, Aan de Ooster kim' met luider pralen ;
Wijk nagt voor 't fchoone morgenlicht, 'k Mag thans weer vrolijk adem halen,
Daar 't al voor mijn genoegen zwicht.
Ik fpot met Damon's minncfinarc,
Dien wreedaart die mijn teder hart, Dat hart! dat voor hem wilde fneven ,
Verachte , en blonde Cloriraeen , Noemde al den wellust van zijn leven,
En liet mij zuchtend hier alleen. * *
Nu mind mij Damon trouw en teër,
Zijn mond zegt veel, zijn oog nog meer, Wat vreugd! nu mag ik zegenpralen;
'k Lach met zijn lijden en verdriet, *k Zal hem die tranen doen betalen,
Die hij mij eenzaam dorten liet. .,*-*•'
Maar Goón wie'zie ik? Damon! Hoe!
Waar vlucht ik dus verbaast naar toe ? Ik heb mijn hart, der rust geheiligt,
Hij komt, ach! wat bekoorlijkheid. Hoe blijf ik voor uw fchicliten veilig,
o Liefde ! die hem hier geleid.
W. v. E.
OUD



Co KRANSJE VAN
OUD EN KNORRIG.
Wijs : Laatstmaal toen ik lag en Jliep.
een oud en knorrig Wijf, Dat mij daaglijks met gekijf,
Plaagt, plaagt, altijd plaagt, Altijd knorrig, altijd morrig,
Plaagt, plaagt, altijd plaagt. Denk hoe dat zij mij mishaagt.
Ach! had ik maar, voor de pret, Eens een jonge Meid in 't bed;
Maar, maar, vrinden maar, 't Oude besje, houd het nestje,
Maar , maar , vrinden maar, Zulk een bij/laap is zoo naar.
'k Heb , om dat verbruste geld, Mij in dezen ftaat gefield.
't Geld , 't geld , o ! dat geld, Doet een kalen , dikwils dwalen ,
't Geld , *t geld , o ! dat geld , Maakt dat ik nu ben gekweld.
Ach!



LETTER-BLOEMPJES. 61
Ach! dat eens finjeur de dood, Mij mogt redden uit den nood,
'k Zou , 'k zou , ja ik zou , Voor haar platen , en ducaten,
'k Zou , 'k zou, ja ik zou Slaapen bij een jonge Vrouw.
G. M.
. QÊ9
D E
GELUKKIGE ECHTGENOOT.
Wijs : Werther , eeuwig dierbre Werther, fj*)
Ik wil H heil van 't Huwlijk zingen,
Dat mij niet dan wellust baard, Nooit kan ons meêr heil omringen,
Dan wanneer men wel gepaard, Duizend zaligheden finaken
Met een liefderijke vrouw, Die . ons welzijn wil volmaken ,
Door ftandvaste liefde en trouw.
(*) Zie bladz. 25.
Roosje



S% KRANSJE VAN *
Roosje fchonk aan mij geen fchijven,
Neen het Meisje had geen Geld; Deugden, die in waarde blijven,
Heeft zij in de plaats gefteld. Malfche fchoouheid, poëzie leden ,
Zagten inborst, gul, oprecht, Heeft zij naast aanvalligheden ,
Aan getrouwe min gehecht.
Zij vind in haar ftaat genoegen ;
Altijd vriendlijk en bedaard , Kan zij zich naar alles voegen ,
Wat het wcntlcnd noodlot baard. Lustig, ievrig in haar' zaken,
Zindlijk , fpaarzaam en beleefd , Doet zij mij een zoetheid fmaaken,
Die geen Voiften rijkdom geeft.
Zagte vrede, brave zorgen,
Nooit volroemdc Huwelijksmin, Neemen mee de blijde morgen
Reets mijn Roosjes boezem in. 'k Zie mijn fpruitjes welig groeijen
Door haar liefde en vlijt gekweekt, En in vollen welvaart bloeijen ,
Daar Haar nimmer iets ontbreekt.
Zou-



LETTER-BLOEMPJES. ^ '3
Zoude ik dan niet dankbaar wezen,
Voor dien zegen, voor dat Heil ? Dierbre Engel, uitgelezen ,
Mijn geluk kent maat, noch peil. Dat de dood het eerst mijn oogen,
Sluiten mag geliefde Vrouw, Want wierd Gij mij 't eerst ontogen,
lk ftierf op uw graf van rouw.
G. M,
DE LENTE.
Wijs: Je vais te veir Charmante Life.
Jfiet zuide windje waard te roemen,
Kust het ontloke gras en kruid; Stort op de rijk gekleurde bloemen,
De zagtfte en zoetfte geuren uit: Al wat wij zien, al wat wij hooren,
Verrukt ons hart en neemt het in , Als Floraa's fchoonheid word herboren,
Herleeft de zoete kragt der min.
ii



KRANSJE VAN
Al 'c fchoon dat ooit Natuur kan baren,
Is langs deez' waterkant gefpreid ; Laat ons dan hier ons vee vergaren ,
Dat liefst aan zilvren ftroomen weid; In 't rond te dansfen, fpelen, drukken ,
Te kouten, (toeijcn op het groen ; De fchoonlte bloempjens af te plukken,
ls het vermaak van 't Lentfaifoen.
Ei hoor de Lucht-bewoners kwelen,
Zij leeren 't zangrijk Herders Choor; Hoe hunne ruischpijp 't hart moet ftreelen,
£n tot zich trekken door het oor: Laat ons gelijk de Tortel minnen ,
Dan baart de Liefde geen berouw; De doornen zijn voor wufte zinnen ,
Het Roosje is voor ftandvaste trouw.
LOF



L ETTER-BLOEMPJES. 6$ L O F
VAN DE
JOU JOU DE NORMANDIE.
Wijs: Van Malbroek. Uw Glorie wil ik zingen,
Jou jou 'de Normandie die die o ! Raarfte ding der dingen, Doorluchtig fpel van fmaak.
Jou ■ jou de Normandie l
Jou jou de Normandie'.
Wie moet uw deugd niet prijzen, Jou jou de Normandie die die
Uw afkom't eer bewijzen,
En die u heeft bedacht ? Jou jou de Normandie '. Jou jou de Normandie!
K325
Madame mag n ftreelen,
Jou jou de Normandie die die Haar handje met u fpcclen, Wat ziel betoovrend zoet! — Jou jon de Normandie! Jou jou de Normandie!
E Hoe



65 KRANSJE VAN
Hóe menig zou niet haken, Jou jou de Normandie die die
Om ook die gunst te fmaken,
Bij 't lieve Maagdenkooi-! Jou jou do Normandie! Jou jou de Normandie!
B3Ü3I
Hoe aartig kunt gij wippen, Jou jou de Nolmandie die dit
En uit haar handje glippen,
En kruipen daar weer in. Jou jou de Normandie i Jou jon de Normandie!
O Raarfte ding der dingen !
Jou jou de Normandie die dit Hoe aartig meugd gij fpringen, o Speelgoed vol van geest! —
Jou jou de Normandie!
Jou jou de Normandie!
Gij past in edle handen, Jou jou de Normandie die dit
Galante puik verftanden ,
Zijt gij van 't grootfle nut. Jou jou de Normandie.' Jou jou dt Normandie!
Gij



ietter.bloempjes:
Gij fchenkt haar houding, leven, Jou jou de Normandie die die
't Bel Air kunt gij haar geven ,
o Onbetaalbren fchat! Jou jou de- Normandie! Jou jou de Normandie!
U zal ik altoos roemen,
Jou jou de Normandie die die
En 't geestig fpeeltuig noemen,
Van deez' verlichte Eeuw. Jou jou de Normandie! Jou jou de Normandie!
Puikdichters fpan uw (haren, Jou jou de Normandie die die.
Doet nu de nevels klaren,
Van den bedwelmden geest. Jou jou de Normandie! Jou jou de Normandie I
©S3*
Zing nu op heldentoonen,
Jmi jou de Normandie die die Wil nu met Lauwren kroonen, Die Jou Jou's minnaars zijn.
Jou jou de Normandie '.
Jou jou dl Normandie {
E a Haar'



68 KRANSJE VAN
Haar' Lof moet nimmer dalen;
Jou jou de Normandie die dis , Maar aan den Hemel pralen Der hedendaagl'che fmaak!
Jou jou de Normandie '.
Jou jou de Normandie l
SLOTZANG AAN DE SCHOONE KUNNE.
Wü zagen onze zwakke kunst, o Lief geflagt! bekranst met gunst,
En 't Bloemfestoentje gul ontvangen.
Ach! welk een loon voor onze vlijt! —• Gij hebt uw lieve flem gewijd,
Aan onze fchuldeloze zangen.
*
Ja minnenswaarde fchoone , ja !
Die eer vind naauwlijks wederga, En kan , op nieuw, onze ijver wenken;
Zij deet ons door uw gunst voldaan,
De hand weer aan de veldfluit flaan , En u deez' tweeden Bloemkrans fchenken.
Ont-



LETTER.-BLOEMPJES. «o
*
Ontvang, Godinnen dezer aard ,
Dit Kransje, en is het de aandagt waard' Die 't eerfte van u mogt genieten:
Wat heil voor ons, o lief Geflagt!
Zie daar uw gunst 1 zie daar uw macht! Dan kan geen arbeid ons verdrieten;
*
Dan vlechten wij, ten derde maal, Kunstlovren, die in Leeuwendaal
Op vrijheidsgrond eenvoudig groeijen. Zij zullen , door natuur gekweekt, Schoon haar het fijn' der kunst ontbreekt^
In fpijt van haar benijders bloeijen.
G. M.
EINDS VAN H£T TWEEDE .STUKJE
E 3 BI.AS-



BLADWIJZER.
Bladz.
AAN DAFNE.
Geen krans, geen krans van bloemen. i
DE GETROUWE MINNARES.
Eeuwig zal ik u beminnen. g
OP DE HANDJES VAN ROOSJE. ARIA.
Een Pheniz Dichter zingt, op onnavolgbren toon. 5 HET OKWEDER.
De Lucht betrekt. — o ijslijk zwart!
o ijslijk zwart. 7
HET GAASJE.
Mijn Glizeertje lag gedooken. p Aria.
Uw fchuld, tien duizend ponden zwaar. n DE EERSTE MISSTAP.
Colijn vroeg aan zijn zielsvriendin. iS BEDE AAN DE MAAN.
o Zilvre Maan! Godin der Nagt. 14 ARIA.
Opregtheid kan mijn hart bekoren. 16
IETS IN DEN OUDEN TRANT; OF HET GESTOORDE JAARFEEST VAN JUPITER. jLaatstmaal was Jupiter jarig. . jg
CHAR,



BLADWIJZER,
Bladz,
CHARLOTTE BIJ HET GRAF ■ VAN WERTHER.
Werther, eeuwig dierbre werther, 35 DAMON EN LIZETJE.
'c Was op eene Lente morgen. S7
DE GROMMENDE VROUW.
Meisje wanneer zal 't water koken. ao TROUWD NOOIT.
Gij vraagt mij vriend, wie zal ik kiezen. 34 DE VIJF ZINNEN AAN CLELIE.
Ach Clelie! als ik 't rijzen, dalen. jjr HET GEWONDE MEISJE.
o Wicht! o wicht! 0 dartle God der Liefde. 39 CI.OÉ'S VERTREK.
Hoe lieflijk rijst ge o morgezon. 40 ARIA.
Waard gij, 0 Philida! deez' kriflaleinen Beker. 43 NIZA. (eene Romance)
't Was in Held Batoo's dagen. 43 HUWELIJKS LOF.
Zwijg, Haters van 't gezellig Huwelijksleven. 46" DRINKLIED.
Wie heeft ooit grooter Gek gezien. 48
AAN NEÈRLANDSCH DICHTERS.
Kunstrijk Dichterdom. 4p ARIA.
12 beu flcgts een Herderinne. 51
DAAR.



ÜLADWrjZEH,
Bladz.
DAAR STEEKT GEEN KWAAD IN.
's Morgens daar wij ons vermijden. 53 DE W IJ N.
Wat is de ziel van al 't vermaak? — de Wijn. 54. DE LOF DER EENZAAMHEID.
o Eenzaamheid! der zotten ftraf. 56 DE ONVERSCHILLIGHEID.
Bekoorlijke Onverfchilligheid. 58 OUD EN KNORRIG.
'k Heb een oud en knorrig Wijf. 60 'DE GELUKKIGE ECHTGENOOT.
Ik wil 't heil van 't Huwlijk zingen. 61 'DE LENTE.
Het zuide windje waard te roemen. 65 10F VAN DE 'JOU JOU DE NORMANDIE.
Uw glorie wil ik zingen. 65
SLOTZANG AAN DE SCHOONE KUNNE. ; Wij zagen onze zwakke kunst. 68



KRANSJE
VAN
LETTER-BLOEMPJES,



Ziet weder, o Meisjes! Op 'c Altaar, het offer Aan poezele Venus. Haar' Korrenden Doffer Kusclu ftreelend het Duifje, In 't lachende groen, Op 't bedje der roosjes Van 't vrolijk zaizoen.
Ziet 't boogje en pijltje Des Liefdevuurftokers, Wagt u voor dat guitje! Het draagt in zijn Kokers Cevaarelijk tuigje. Doch; voeld ge u gewond, Doe dan als de Duifjes, En kuscht u gezond.



I E A ^ ^ J E
1 ÏTTT.S-1I0I J E ,<S, VOQIv NIEULANDSCH
jriIIlSCHAÏ.
MJIïïr STUKJE.
Te H O R D R E C HT3 _TU-N. van Eysjie-jï ir Conip. 17^10






aan neSrlands ZANGMINNEND
JUFFER SCHAP.
Ziet hier, ten derdemaal', Bekoorlijke Engelinnen,
Wier toon de ziel verrukt, de vrugt van onzen vlijt. Mogt reeds mijn Zangeres nw gunst, uwe achting winnen, Gunt dat ze u, anderwerf, haar teedre Bloempjes wijd ? Zij offert u de winst, der zalige oogenblikken
Van Vrijheid, die, fchoon fchaars aan mij gegunt, mijn lust Tot de edle Dichtkunst voên; Zij kan het hart verkwikken, Dat op het zagt fluweel, van vergenoegen rust.
Die fchoone zij en blijv' de wellust van mijn leven. Hoe lieflijk is 't, wanneer, in 't barnen van 't verdriet,
* * Het



< ** >
Het zagt geftreel der kunst den boezem lucht mag geven ! Waar zij het hart beftuurt deert ons het onheil niet. De kunst belacht het lot: zij doet ons hooger denken ! Zij heft ons boven 't woên van haat en zelfbelang;
Zij is 't> die aan de ziel dat ee'1 gevoel kan fchenken, Dat zelf geen Vorst geniet, in zijn verheven rang! — Welaan ! zingt weder blij, op 't klinken van mijn fnaaren. Één lonkje van uw gunst zegt veel, ja: waarlijk, veel! li Hoor reeds uw toontjes aan mijn zwakke klanken paaren. Voor u is 't, lief Genacht, dat ik den Siter ipeel.
G. M.
KRANS?



KRANSJE
VAN
LETTER-BLOEMPJES.
B IJ HET SCHENKEN VAN EEN DERDE KKANSJE VAN LETTERBLOEMPJES AAN
0 A F N E.
Wijs : Wat is ons ai vreugd gegeven.
jOafne, die door uwe toonen , Zugtjes uit het hart kunt troonen; Maar ook blijde lachjes fchept, Wen ge uw malfche lipjes rej)t.
*
Blonde Dafne , Harteboeifter , Liefde - kweekfter , Borst - onrgloeiller ! Zie hier weêr een Bloemfestoen, Aangekweekt in 't blij laizoen ;
III. STUKJJS,
s\
Maar



KRANSJE VAN *
JMaar die 'k. in de winterdagen ,
U gulhartig op raag dragen. Schoon de herfst den hof ontooit, Deze bloempjes fchaad zij nooit.
* '
Dafne, 't zijn weer Letterbloemen.
Laat mij op . die gunst flechts roemen, Dat gij 't Kransje, hoe gering 't Ook mag zijn, in gunst ontving.
'k Eisch geen loon, dan flechts de goedheid, Datge uw lieve tem, wier zoetheid
Voor mijn oor een hemel baart,
Aan deez' blijde zangen paart.
Wilt gij'nog, uit vergenoegen,
Bij uw' zang één kusje voegen? Slechts één kusje kan volltaan , Daar mede is de fchuld voldaan.
Kan ik u wel minder vragen?
Doch, kan u mijn eisch mishagen , Zing dan üegts, ik neem geduld, Tot gij zelf mij kusfehen zult.
Dafne
2



LETTER-BLOEMPJES. 3
Dafne , maar wat ijdel vreezen! Dafne zou ondankbaar wezen !
Mij geen enkel kusje bien!
'k Vraag 'er één, en krijg 'er tien.
DE LENTE.
Wijs: Hoe lieflijk rijst gij uit de kimmen.
Zijt welkom, fchoone lieve Lente! Gij brengt, gij brengt ons weder dubble rente Van biijdfchap, voor het uitgeftaan verdriet Des wintertijds, die bij uw' aankomst vlied, Daar gij, daar gij den nardus bied Van 't leven wekkend zuiën. Het veld, weleer verdord , Pronkt nu met bloem en kruien , De lucht, de lucht, weleer vol guure buiën, Is zoel en malsch; het helder blaauw azuur Gloeid nu, door 't ftovend leiitezonnevunr, Daar 't al, daar 't al herfchapen word.
A 3 Daar



4 KRANSJE VAN
* *
*
Daar weleer blanke fchaatfcn gleden, Duikt nu, duikt nu het eendjen naar beneden; Daar dartlen nu de baarsjes in de zon; Daar fpiegeld zich in da kristalle bron, Klimeen , Klimeen , daar Philemon Zijn lieve zielsvriendinne Den mallenen boezem kust, • « En, nu het al wil minnen, De gunst, de gunst van zijn Vriendin mag winnen ; En op een terpje van gebloeint en kruid, In d'armcn van zijn mingezinde Bruid, Verliefd, verliefd en vrolijk sust.
* *
De Bloemenhof, nog korts bevroozen, Praald nu, praald nu met malfche lemeroozen, Met mateliefjes en ericulaên, Met tulpjes, dukjes, die volvrolijk ftaan, En door , en door haar fchoone blaên Het hart en Cipg bekooren ; Daar 't minnend pluimgediert Zich van alöm doet hooien, En ftreeld, en ftreeld met zijn gezang onz' ooren ? Hoe heerlijk zingt de blijde Nagtegaal, Die iu het woud door zijne lieve taal, b Lente ! o Lente ! uw' aankomst vierd!
Hoe



LETTER-BLOEMPJES.
5
* *
• *
Hoe vrolijk ziet de landman, heden, Zijn vee, zijn vee uit muffe ftallen treden In 't jong en pas ontlooken lentegroen. Uw zaligheid, o balfemrijk faizoen ! Wil mensen , wil mensch en dieren voên. De vrugtbre dauw de regen , Dringt in den z'wangren grond. En balzemd, allerwegen, o Bron! o bron van wellust, heil en zegen ! Welk fterveling verkwikt ge o lente niet! Daar gij aan al wat leefd uw gaven bied; U looft, u looft mijn hart en mond.
* * ■ * ■
rt Is alles vreugd, de ftedelingen Hoord men, hoord men op 't land uw glorie zingen; De klepper draaft langs weg en baan en pad ; Het fpeeljagt fneld door 't vrolijk kabblend nat, Dat jeugd, dat jeugd en vreugd omvat. Gints gaat, in vloed en plasfen, Een hengelaar verblijd, Den blanken baars verrasfen. o Lent' o Lent' gij doet de blijdfchap wasren In 't hart van ouderdom en fiere jeugd, o ! Bron van zuivre dankbaarheid en vreugd! U zij, u zij deez' zang gewijd.
AS ARIA.



6 KRANSJE VAN
ARIA.
Wijs: Vrijbeii, blijheid lust van 't leven.
Waarom jongmans zou ik treuren,
Schoon mijn minnaar mij verlaat? 'k Mag mij zelf gelukkig keuren,
Dat hij, nog in tijcis, zijn haat En zijn afkeer mij deed blijken.
'k Ben nog vrij, waar ik getrouwd, En zag ik zijn min dan wijken,
Ach hoe had het mij berouwd!
ECG?
Kleon's aart is wispeltuurig, En fchoon hij mij, dag aan dag,
Altijd vleijend, even vuurig, 't Hart beftormde door geklag.
Ach gun mij één enkel reisje Scboone , bad hij, V zoetjie zoet! .
En elk weet, een teeder Meisje, • Is fomwijl wel eens te goed. .
Maar



LETTER-BLOEMPJES. y
Maar ik niet ! geloofd mij waarlijk!
'k Zweer het» bij mijn maagdebloem! 'k Vond het fnoepen hoogst gevaarlijk.
Jongmans, daar op draag ik roem. Neen, hij mogt niet verder raken,
Dan , dat hij eens , bij geval, Malfche kusjes van mijn kaken ;
Ook wel, van- mijn borstjes fla!.
Waarlijk, Jongmans, neen niets meerder
Heb ik ooit aan hem gegunt. Altoos zei ik ,. foei , niet veerder .'.
Zoo als gij wel denken kunt. 'k Voelden 't hartje wel eens beven
Ach! wat kuste .Kleon teer! Kusjes heb ik hem gegeven,
Kusjes, Jongmans, maar niet meer.
'es®
Eenmaal waar ik fchier bezweken,
Ach wat is een Meisje zwak! Voor zijn vleijen en zijn precken ,
Maar ik zei, neen , wagt tot Jlrak! Lieve Kleon ! — doch , 'k heb waarlijk ,
Waarlijk 't maagderoosje nog. Ach! 't bewaaren valt bezwaarlijk.
Lieve Jongmans g'Ioof mij toch.
A 4 DE



I
KRANSJE VAN
D E
GELUKKIGE MOEDER,
Wijs : Mijn Lief zoo fchoon als '/ morgenlicht.
N u kusch ik, vrolijk, weltevreên ,
Het vrugtje van mijn min, En, welk een fmart ik heb geleên, Ik acht die niets, want vind In dezen lieven zoon, Een ruim verdienden loon ; 'k Befchouw in hem zijns vaders beeld, En voel mijn ziel geftreeld.
-00-
Ja: Vader van dit lieve wicht!
Mijn vreugd is waarlijk groot! Nu voeld mijn hart de moederpligt, Mijn heil- en lotgenoot!
Ti Beminde u voormaals teêr, Doch, nu voel ik veel meer De kragt der Trouw, die ons verbind; Het zegel is dit kind.
Ach!



LETT El-B LOEMPJES.
9
-00-
Ach! Vrouwen die geen vrugtjes ziet
Van uwe liefdevreugd, Gij fmaakt die hemelzoethêid niet, Die thans mijn ziel verheugd. Ach! dierbaar telgjen ach! Zoo gij flechts leven mag, Geniet uw moeder, alles w»t De huwlijksmin bevat.
-oo
Kusch Vader, kusch uw lieve Ipruit,
Mijn blijdfehap is volmaakt, 'k Heb nooit, als minnares of bruid, Die reine vreugd gefmaakt. Deel, deel in mijn geluk , Daar is, noch ramp, noch druk Waar voor uw teedre weerhelft beeft, Zoo flechts haar zoontje leeft.
-00-
Nu druk ik aan mijn volle borst,
De bloem der lentemin, Lesch lieffte telgjen, lesch uw dom, Drink nectarteugjes in.
Voor u vloeid deze bron, Mijn lieve zoon, ach! kon Gij eens befefferi, dierbaar kind, Hoe teer uw moeder mind!
As DE



io KRANSJE VAN
' D E
VERLANGENDE MINNARES
AAN NEP TUN.
Wijs: Laaistmaal als ik in 't Maifaizow.
(je ontroofd a-n mij, o God der zee!
Aan mij, een dierbren vrind,En voerde op uwe golven mee, Hem, die mij teeder mind ! Mijn leven, al de vreugd Van mijne lentejeugd, o Wreedaart! — Neen weldadig God, Beffuur mijns minnaars lot.
Ach! leeft mijn dappre Zeeman nog?
Waar zwerft mijn jonge held ? Waar drijft hij, op uw bruifchend zog ? Betoom het woest geweld Der baaren , door uw vuist, ; Stuur, hoe uw pekel bruischt, De vlugge kiel langs 't regte fpoor, Neptun! geef mij gehoor!
Ach!



LET TER-BLOEMPJES. u
't Verbeeldend denken fchilderd mij
Uw baaren voor mijn oog, Mij dunkt ik zie, aan alle zij', Uw' golven ,~ hemelhoog ! Daar vliegt de ranke kiel, Op Nereus waterwiel, Naar 't lterredak; daar (lort zij weêr, . Help Goonl ten afgrond neer. —
Ik hoor 't gekraak van mast en want!
Daar blikfemvuur en wind, De kiel beftormt aan alle kant, Neptun, behoed mijn vrind. Ai mij K daar Hort het fchip Te bersten, op een klip! Help Goon! mijn vriend! mijn' dierbre fchat Smoort in het woedend nat! —
Hij zinkt, ten afgrond! ach! ik zie 't! —
Te wread! te wreed ! — Helaas ! — Verbeelding die mij foltert, vlied Ontvlied mij, — ach.! hoe dwaas, Gaf ik aan u gehoor. Schep moed o Leonoor! Uw Minnaar leeft, o God der zee! Voer, voer hem aan deez' reê.
Hoa



ia KRANSJE VAN
D E
WISPELTURIGE MINNAAR.
Wijs: fPij dragen met gelijke zinnen.
Zonde ik all' mijne levensdagen, Verflijten met een zelfde vrouw? En 't lastig juk des huwlijks dragen, Mijn vrijheid offren aan den trouw? t Min nu een Bruintje, dan een Blondje, Nn Philida, dan Rozemondje.
Niets, niets bepaald mijn min, Tt Leef vrij en na mijn zin, En naar mijn zin.
Kan
Hoe blij' zal ik mijn dierbaar pand
Dan drukken aan dit hart! Streef zeeheld, ftreef naar 't Vaderland, Zoo vind ik 't eind der fmart. In mijnen arm vergeet Gij ongemak en leed; Dan, dan kent ons geluk en heil, o Minnaar 1 maat noch peil.



LETTEE.-B LOEMPJES, 13
Kan Cloé mij niet meer behagen,
Dan voeg ik mij tot Galathé; Of ga Mie Mie mijn liefde klagen,
Dus leef ik altijd wel te vreê. Ik laat mij door geen meisje boeien; Verandting doet de lustjes groeien: Dus min ik vrij en blij, En ken geen flavernij, Geen flavernij.
*
Dorant, die zotskap , liet zich kluistren ,
Door 't huwlijk aan Kato. o dwaas! Nu moet gij na haar wetten luistren ;
Nu fpeelt uw zoetertje den baas; Nu moet gij, van den vroegen morgen Tot aan den avond, Haven, zorgen, En zijt nu tot uw fpijt, De blijde vrijheid kwijt, De vrijheid kwijt. *
Weleer liet gij bij Bachus vrinden,
Daar die ons op den koelen «rijn Volop , onthaald , geltadig vinden ;
Maar nu moet gij bij 't vrouwtje zijn. Daar hoort gij, zuia, zuia zingen, En ziet uw vrije vreugd bedwingen, Door huiszorg en verdriet; Dat leven fmaakt mij niet, l»ii;.rtkt mij niet.



U KRANSJE VAN
*
Is ': vrouwtje niet gezint te rusten ,
Al heeft haar bedvriend, lust, of niet. Hem zij geen keur, het moet hem lusten , 't Is > vrouwtje lief 1 uw wil gefibied! 7,oo word de vreugd bepaald door wetten, Die 't lieve vrouwtje aan hem wil zetten. Ik lach wat met den echt , Hij maakt een heer tot knegt, Een heer tot knegt.
IS'een, zoetertjes, ik zal u minnen , Zoo lang mij 't minnen is gegtint.; Maar nooit zult gij dus overwinnen ;
Denkt niet dat gij mij binden kunt. Wil Amaril mij niet meer kusfehen, Klazijntje zal die vlammen blusfehen, Zoo leeve ik onbelet, En fmaak (leeds nieuwe pret, Steeds nieuwe pret.
ii o o s-



LETTER-BLOEMPJES. 15
ROOSJES ONGEDUL30.
Wijs: Ptnfez mus jeunt Lifette, firV.
Ik tel reeds al agttien jaaren,
En nog word ik niet bemind! Gisiren zag ik Philis paaren.
Ach! ik wierd gelijk ontzind, Wanhoop deed mij traanen ftorten, 'k Zou mij 't leven fchicr verkorten 3
Wijl ik niet, ach welk een druk!
Deelen mag in dat geluk.
Deed ik niet mijne offeranden, Venus, toen 't uw Jaail'eest wntTC,
Op uw blakend Outer branden? 'k Bragt het liefïle duivenpaar
En een lammetje u ten offer;
De celfte wierook uit mijn koSèr Schonk ik u , op dat mijn pijn Door u mogt gebajzemd zijn.



i6 KRANSJE VAN
Waar meê kon ik u verftooreiï?
Zeg mij, wreede Mingodin ! Dat gij mij niet wild verhooren ,
Niet één jongling door de min, Voor mij 't fiere hart doet blaken ? Koom , wil Roosjes wensch volmaken ,
Schuimgodes geef mij gehoor ,
Eer ik in uw' gloed verfmoor.
Alles mind, mag ftreelen, kusfchen,
Ieder duifje heeft een gaê , En voeld haare vlammen blusfchen,
Mingodin , ai! toon gcna , Gun mij toch, die zoetfte zoetheid , Cloé roemd fteeds op uw goedheid,
En ik word door u veracht,
Daar gij met mijn fmartcn lacht! —
Maar ik heb 't befluit genomen Om Leander, zelf mijn min,
Wat 'er ook uit voort mag komen, Aan te bieden, fchuimgodin
'k Zal hem fmecken; 'k zal hem ftreelen,
En zoo lang van liefde kweclen , Tot hij, warm door mijnen gloed, Aan mijn kwijnend hart voldoet.
KLAGT



LETTER-BLOEMPJESi 17
K L A G T
VAN
J U L I A.
GADE VAN ROMEO. Wijs: c Mifa ziel! leg *w ver-jiagting, enz.
Ga, ontvlied, me, o wreede vader!
Zilte traanen kunnen 't hart Van een dwingland nooit vermurwen;
'1 Is gevoeleloos voor fmart. Smaakte gij, gelijk mijn Moeder,
In uw ziel mijn grievend leed, Ach! hoe dra was tot ,tnijn bijftaaè
Dan het Vaderhart gereed.
Maar mijn klaagtoon, noch de traanen
Van uw' diep bedroefde Gaê Kunnen u de ziel vermurwen.
Wreedi'art! voor uw ongenaê Moet de beste vrouw bezwijken,
Ga , volvoer uw wreed beflnit, Moord een moeder, flagt een dogter,
Maar, gevoel hoe veel 't beduid! —
III. STUKJE. B Gij



18 KRANSJE VAN
Gij doet flechts mijn woede ontbranden ,
Koom, fleep mij voor 't echtaltaar ! Neen, nooit zultge uw doel bereiken ! —
't Lam trotfeert uw magt, barbaar! — 't Weerloos lam zult gij niet ofi'ren,
Daar 't een teedre moeder ziet; Noch het heiligdom bevlekken,
't Outaar duld dat offer niet! —
't Tempelkoor zal ope'nfplijten
Voor mijn voeten, 't blikfemvuur 't Rijzend Godsgebouw verpletten,
ln dat vreeslijk, aaklig uur, 't Is vergeefsch watge uit zult denken ,
'k Zal in 't graf uw woede ontvlien, Daar is 't, waar wij uitkomst vinden,
't Eind van alle jammren zien.
$
Mijn romÊo! teedre minnaar!
Ach ! gevoelde gij de fmart, Die uw Julia moet lijden.
Ach, hoe fmolt uw edel hart! Dierbre, mogt ge onkundig blijven
Van mijn wreede boezempijn ; Maar gij voeld geen mindre fmarten ,*
Smarten die ondraaglijk zijn!
'' Blij'



£ E TT ER- BLOEMPJES, 10
Blij' zal ik den dood omhelzen,
Nu gij,ivan mij afgefcheurt, Mijn Romeo, dierbre, waarde !
Eeuwig uw vriendin betreurd.
In u , zagt verblijf der fchimmen,
Wooning van het dor gebeent, Zal ik Romêo verbeiden;
Daar, daar worden wij vereend!
'k Zie alreeds het hof der dooden ,
't Zalig dal, dat altoos 'lacht, Waar ons de onbegrensde blijdfchap,
In haar eeuwige armen wagt. Daar, daar zullen , wij, geftrcngeld ,
o Romöo ! door de min, Als twee duiven fclmldioos paaren,
'k Ga u voor ten feestdal in.
Lachend zullen we onbelemmert, ■ In dien beemd van zaligheén, Eeuwij langs de roozepaden
Van de reinfte wellust treCn. Duizend, duizend teedre kusjes,
Zullen daar de. wreede fmart En de jammren ruim vergelden
Van ons teeder, bloedend hart. —
Ba - Heil-



a» KRANSJE VAN
Heil - olijven , vreugd - laurieren
Zullen daar ons jeugdig hoofd, Met haar eindloos groen omftrenglen;
Daar word nooit de vreugd verdoofd. Lieve ! wat kan ons dan fcheiden ?
Daar is vaderlijke magt, Outaardwang en wreede woede,
Mijn Romêo ! zonder kragt.
R 6 M Ê O
I» DE GRAFKELDER VAN
J ü L ï , A. Wijs: liet ligcbaam /liep gerust en ongeftoord (*).
Dit aklig hol befluit dan mijné Gaê ,
Het leven van mijn leven, Mijn dierbre fchat, mijn fchoone Julia, Geen Tempeltrans, hoe pragtig, hoe verheven
Was rijk genoeg voorheen Voor haar, die nu gelijk een bloem ligt afgefneen.
Eerlang zal ik ook woonen In 't zelfde Vredehuis, bij u, o roem der fchoonen!
o Hof
C*) Zie Zedelijke Uit/pmsingen Ifte deel bl, la.



LETTER.BLOEMPJES. s,
o Hof der doön, waar in de ontzielde leên Gemeenzaam met de wormen ,
Van tombe in tombe, in'tnaauwst verwantfchap treen;
En alles in verzwindend ftof hervormen! Ik koom, tot u, ik koom !
Gij akelig verblijf, verwek den blooden fchroom, Mij zijt gij lief. Twee Englen ;
Twee zielen, zullen zich in uw verblijf vermenglen.
Zoo ik hier eens Tebaldo's doodkist vond, Hoe vreeslijk zaagt ge u wreeken ,
Tebaldo ach! — was ik 't, die u doorwond'!
Twee zijn 'er u ten wraak, ten wraak bezweken 1 Verdien ik dit verwijt ?
Dit graf, dit vriendenkluis, verzoend ons voor altijd; Hier onder dit gefleente ,
Vereenen we ons gebeent', met Julia's gebeente.
Mij roept o ja! — mij roept de fchoone toe! — Deez' zal haar doodkist wezen! —
Weg, nijdig dek' !— dat ik mijn wensch voldoe!
Laat mij haar zien! — Mijn bruid! mijne uitgelezen ! Hier ligt mijn roos. o Ja! —
HclpGoön! — o tranenvloed, befproci mijn Julia!
'k Wil mij met haar vereenen! —
Kom dierbre drank, wil mij hier toe uw hulp verIeenen! — (*)
(*) Dit en bet voorgaande zangftukje zijn, ten deelen,gevolgt naar de alleenfpraaken van Romêo en Julia ; te vinden op Bladz. 80 en 159 van bet onvergelijkelijk Dicbtjluk: RORlio en JULIA, door den lieer B. Fk,EMERï.
B 3 ROOS.



na KRANSJE VAN
ROOSJES
ZIEKTE.
Wijs: Komt bet fiaal ie kej te rake».
Ach! wat of het doch mag wezen , Dat mij deert? ik ben zoo raar, Als ik Doris werd gewaar.
'tls geen angst, het'zijn geen vreezen; Echter voel ik, doormijn letti, Zoo van boven , als beneên , bis.
Iets, ik kan het zoo niet zeggen, Naauwlijks ziet mij Doris aan, Of ik voel mijn hartje (laan, Tik, tik, tik, tik, tik, tik, tik,
't Klopt, dat ik 'c niet uit kan leggen, Tik, tik, tik, tik, tik, tik,' tik, Ach het hart word mij zoo teer,
Als ik hem flechts zie van veer!
Hechts zie van veer. bis.
Ci»-



LETTER-BLOEMPJES. a&
Gistren nog, ja 'k kan 't niet zwijgen, Zoo dra ik dien Jongman zag, Kwam het wéér. 't 's dag aan dag! — 'k Zugt en voel mijn boezem hijgen. Zou 'er dan geen medicijn Voor die droeve ziekte zijn? Als ik maar aan hem mag denken, En ik kan 't niet tegengaan, Voel ik weêr mijn hartje liaan, Tik, tik, tik, tik, tik, tik, tik, JWij dunkt als hij me iets wou fchenken, Tik, tik, tik, tik, tik, tik, tik, Iets, maar ach ik weet niet wat! Dat in zich iéts ftreelends' had,
iets ftreelends had! — bit. * * *
Maar, welaan ik zal 't eens wagen, Om, als hij mij wéér ontmoet, En mij vriendlijk, lachend, groet,
Aan hem zelf na raad te vragen; — Want mij dunkt mijn hartje zegt, Roosje, vraagt het aan den knegt,
Die zal u het best genezen. Maar wat zal ik' ondergaan , I Ach ! wat zal mijn hartje liaan, Tik, tik, tik, tik, tik, tik, tik,
't Klopt reets harder als voor dezen, Tik, tik, tik, tik, tik, tik, tik, 'k Vraag hem echter 't ga hoe 't wil, Of hij mij genezen wil,
genezen wil. — bit.
B4 HET



H KRANSJE VAN
H E T
GELUKKIG BEEKJE. Wijs: Mo» bonntur dit qtte je ferai coupable.
Wat heil ia Dj, o heldre beek, befchooren!
o Kristalijn! wie, wie benijd u niet Het vrij geluk, waar toe gij zijt verkooren;
'kHeb gistren u, door't fchomlend groen, verfpied, En zag, o Aroom! gefchoolen in deze elzen,
Hoe gij de leén vari lieve Galathé , Volkomen vrij, mogt kusfehen en omhelzen,
Bij iedren tret, dien ze in uw golfjes deê.
Eerst kuste gij, o beek! haar blanke voeten,
Toen flongertge u om hare beentjes héén. Weldra mogt gij haar lieve knietjes groeten,
En beekje! toen Dien toon word niet geleén.
Het is genoeg, gij mogt vrijmoedig kusfehen
En dartlen, naar uw lust, o golvend nat!
Om 't blank ijvoor, o ftroomtje! daar ituusfehen,
Uw Helder vocht volkomen vrijheid had.
Wie



LETTER.BLOEMPJES. 9.5
Wie zou «Tat heil, o beekje! u niet benijden,
Mijn Galathé liet met haar poëzie hand, Langs 't malsch albast, n fpeelend nederglijden.
Heur lieve borst, die nog geen minnebrand Gevoeld, mogt gij, nog tot mijn fpijt, verkoelen,
Ach kille beek! had uwe vocht die kragt, Dat gij één vonk van min haar deed gevoelen,
En 't liefdevuur in haren boezem bragt! —
Koom Galathé, gun aan uw trouwen Minnaar,
Het tiende deel flechts van de gunst, die gij Aan 't beekje toond, ftraks is hij overwinnaar!
Koom lieve Maagd, vergun deez' bede aan mij,. Dat ik, dat ik, flechts éénmaal in mijn armen,
Wanneer de beek, uw'leên heeft koel gemaakt, Door mijnen gloed, die weder mag verwarmen,
Het eenigst heil, waar na uw Minnaar haakt!
B 5
LOF



a6 KRANSJE VAN
LOF DES WINTERS.
Wijs: Zoel zagt windje.
Schoon de zomer, Schoon de zomer ons verlaat, 'c Veld nu dor en droevig ftaat, Grijze winter, ftram van leden, Deeld ook weder, Deeld ook weder Op zijn beurt, vermaaken meden,
■00-
't Schaatfen rijden, 't Schaatfen rijden , op den vloed, Maakt nu weêr de fchade goed, Van 't verlies der zomerdagen, Men mag 't blesje , Men mag 't blesje Vliegend over 't ftroomnat jagen,
-oo
Damon zet zijn, ■ Damon zet zijn Galathé
Nü volvrolijk in de flee, En fneld op zijn ftalen vleuglen,
Daar niets zijne ,
Daar niets zijne Snelgewikte vaart kan teuglen.
Heeft



S.ETTER.-BLOEMPJES. 27
-00-
Heeft men fchijven, Heeft men fchijven, 't vlugge paard, Word-niet voor den Nar gefpaard; In het warme dons gedoken, Doet men 't draven, Doet men 't draven, Dat het beest de hairen rooken.
-oo-
Moe gereeden, MoS gereeden keert men weêr, Straks voldoet men zijn begeer', Aan den warmen haart gezeten, Word den avond, Word den avond Met geen mindre vreugd gefleeten.
-oo-
Punsch, of heete, 1'unsch, of heete roode wijn, Mag dan weêr de balfem zijn Voor het koude fleetje rijden, Daar het fpei ons, Daar het fpel ons, Op zijn beurt, nu mag verblijden.
-00't Zoet gezellfchap, 't Zoet gezelfchap bij het vuur Slijt gezwind het avonduur, Ja: zomwijl het halve nachtje, Daar wij drinken, Kusfen , klinken, Bij een lonkje, bij een lachje.



sS KRANSJE VAN
-00-
In den Schouwburg, In den Schouwburg, op het bal; Of bij 't zoet muzyk - gefcbal, Ziet men ook de wintertijden, Ongevoelig , Ongevoelig, Bij de blijdfchap, henen glijden,
-00-
Wie beklaagd dan, Wie beklaagd dan zich de kou' Van den winter, die getrouw, Ons onthaald op zijn vermaaken , En zijn zoetheid, En zijn zoetheid, In een ruime maat, doet fmaaken. -00-
Zelf de fuffer, Zelf de fuffer, bij zijn boek, Vind ook daar hij in den hoek Van den haart mag zitten leezen, Tijdverdrijven , Tijdvcrdrijvcn , Die hem vergenoegt doen wezen.
-00-
't Zangeresje, 't Zangeresje vind niet min', Tijdverkorting naar heur zin , Onze Krans van Lttterbhemtn Doet haar vrolijk, Doet haar vrolijk, Daar zij zingt, den winter roemen.
Zwijg



LETTER-BLQEMPJES. se,
-:)(:-
Zwijg dan, klaager , Zwijg dan, klaager, die altijd Knorrig op den winter zijt, Laat bij guure dagen geven , Echter mogen, Echter mogen Wij vernoegt en vrolijk leven.
HANS
EN DE
ZONNEWIJZER.
EEN ROMANCE.
Wijs : De DoSlor die beeft mij gezeid, enz.
Op een oud adelijk kafteel, In Hollandsch vrugtbre dieven,
Mogt federt eenen ruimen tijd, Den ouden Folkers leven.
2533/
Zijn Ega was reets lang verhuist, Naar 't rijk der bleeke fchimmen ,
En Folkers zag, van tijd tot tijd, Zijn grijze jaaren klimmen.
Zijn



so KRANSJE VAN
Zijn zoons en dogters waren reeds Gehuwd ; of afgefcheïden ;
Dus leefde Poliert heel alleen, Met Haas en een paar Meiden.
. B32f
Aan de eene zij des grijzen muurs, Aan een oud roestig ijzer,
Hing tegenover 't zonnefpoor, Een ouden zonnewijzer.
8SS9
Een droeve kwaal hield bestevaar, Aan 't veege bed gekluiderd ,
Een kwaal, die naar geen medicijn, Hoe uitgezogt ook, Iuiderd.
ESS2J
Op ecnen middag, als de zon Zijn heldre draaien fpreide,
En Hij, gelijk de zieken doen, Met fmart den tijd verbeide
Riep, Hans! — Hans kwam! — Tfras tvols toe Ha r ? Hoe laat is 't ? mogt Hij vragen:
Mein Hen- (zegt Hans) Het Our ftaat flil , Ter Hei bat aicb iejlacben.
Heer



LETTER.BLOEMPJE 5. gi
S3SS
Heer Fuiken , die mee ongeduld , De fleepende uuren rekend ,'
Wist dat de Zonnewijzer thans, Bij 't zonlicht, de muren teekend.
Hans: (zeid' hij,) op de zij van 't huis, Daar hangt een zonnewijzer,
Zie welk een uur befchaduwd word, Door het driehoekig ijzer.
Hans loopt naar buiten, kijkt', herkijkt, En hoe hij 't brein mag flïjpen,
Hij ziet de fchaduwllrcep op 't bord, Doch kan het niet begrijpen.
Hans weet geen raad, maar zou mijn Hans, Nu in zijn pligt bezwijken,
Wagt (zegt hij) icb vjets raat, lei fel 't Mein Ilerr balt lasfen kyeben.
ESQ)
Met rukt hij de oud vermolmde plank, Knaphandig naar beneden,
De ijzren bouten uit de muur Die moesten ook al meden.
De



3ï KRANSJE VAN
De zonnewijzer was , rondsom , Bezaaid met fpinkopsnesten,
Die ongeftoord , zig, maanden lang, Daar agter mogten mesten.
ut»
Fluks loopt hij met die vragt in huis, Zijns Heeren flaapzaal binnen ,
Herr (zegt hij) Herr, befibouw das port, leb kan V mier nicb verfinnen;
<2SQ»
leb voeiscb nicb boe ter -ayfer Jiaat, leb kan foo balt nicb leefen ,
WIE DOMMES. IS ALS ONZE HANS, MOET ZELF DE DOMHEID WEZEN.
ARIA.



Ï.ETTER-BLOEMPJES. tt
A R I A»
Wijs : Maudit Amour , Raifon Ssver» UIT DE OPERA,
Le Peintre Amoureux.
Zingt vrij en blij, o Nagtegaalen •
Voor Filida, o zij is zoo fchoon! Zoo fchoon! ja fchooner dan de dralen, dan de dralen, Dié blonde Foebus fpreid ten toon bis Haar voorhoofd tart de blanke zwaanen; Haar oog tveet zich een weg te baanen, In mijn verteedert, kloppend hart, Dat gloeiend kwijnd van liefdefmart. lis
* • * *
Haar lipjes — Coön ! zing die. ter eere ,
p Filomeel! tot dat het licht Des daags, in 't fombre westen keere , westen keere , De Liefde heeft haar troon gedicht, bit Op deze koraüjne randjes, Waar tusfehen elpenbeene tandjes , Zoo wit als fneeuw, bij 't lachjes biên , Zich aan mijn kwijnend oog doen zien. bis Hl. stukjb C Be*



C4 KRANSJE VAN'
Bekoorlijk roosje , ja met reden
Zijt gij op 't lieve wangen-paar Van blonde Filida te onvreden, te onvreden , 'Uw rood wijkt voor dat rood, voorwaar! bis Wanneer ge op Filis borst meugt pronken, Dan fchij'nd all' uwen glans verzonken. Het nijvre bijtje vliegt, verdwaald, Wen 't hommlend' op die wangen daald. bis
* * *
Heur golvend baïr, o liefde! ftrengeld
Mijn ziel aan haar bevalligheid; Word daar gevangen, daar verengeld, daar verengeld, o Blonde lok, onopgebreid! bis O Lieve mond! o elpentanden! o Oogjes! die van liefde branden ! In 't kort, van 't hoofd tot aan de toon, Is Filis lief! is Filis fchoon! bis
AF-



LETTER.BLOEMPJES, 3g
^^^^^^
AFGEWEZEN DOCTOORS RAAD.
Wijs: Laat ons faam in vriendfchap leven,
Gekker kan de Droes niet wezen.
Gistren zei de Doctoor mij ; Vriend, als ik u zal genezen,
En ü helpen uit de lij', Moet gij wel, naauwkeurig, letten Op de regels en de wetten
Die ik u, in dit geval,
Kort en klaar, ontleeden zal.
i
't Eerst, waar voor gij u moet wagten Zijn de meisjes, lieve maat I
Venus offer rooft de kragien.
'k Zei: wel Doéloor, zotte praat!
Zou ik al die lieve hondjes
Al die malfche zuikermondjes Vlieden moeten? brui vrij héén, Doctoor fteiloor! met die réén.
C 3 | Dan,



Sö KRANSJE VAN *
„ Dan, ten andren, waar zijn' rede ,
('k Dagt, wel wat of dit zal zijn,) '
„ Vriend, verbied ik u ook mede, , „ 1'unscb, Jenever, Bier en Wijn,
„ Sterke dranken zijn zeer fchaadiijk;
„ Zij bevordren 't onheil daadlijk ; „ Drink koud water, voeld gij dorst j „ Dat verfterkt de long en borst."
* 1
Tl Zat gelijk een aap te kijken,
Bij het lezen van die les. Doctoor, wil mijn oog ontwijken,
Zei ik, of, ik brui de fles Straks, gevoelig voor uw fnater. Zuip jij voor den djrst koudwater,
Lieve meisjes, lekkre wijn,
Doétoor, doen ons vrolijk zijn.
*
Toen fprak Medicus, wil weeten Wat u verder nuttig is,
Gij moet daaglijks grutjes eeten; lk verbied u vleesch en vis,
'k Zei, wél Doctoor, loop naar Spanje
En verkoopt aldaar die franje; Of naar 't dolhuis, en maakt daar Grutten voor de gekken klaar 1
D E



LETTER-BLOEMPJES. 37
D E
JONGE SCHILDERES.
Wijs: jfe fuis un Serrurier, wt Strrurier. UIT DB OPERA La pupille ruféc.
o Dirce! die door kunst en oog en hart verrukt En door kleuren, zuivre kleuren lauwren plukt,
Grootc fchilderesfe!
Roem van Leeuwendaal,
Gun mijn Zanggodesfe ?
Dat ze uw glorie maal. S
Dat ze uw glorie maal. bis
Elk bloemtje dat uw hand, uw poëzie hand ons maald, Tart het roosje, 't fchoonfte roosje dat 'er praald,
Wie moet uwe bloemen,
Tulp en angelier
En narfis niet roemen; ? ,.
f bis
Heerlijk en vol zwier. > Heerlijk en vol zwier, bis
C 3 'k Zie



38 KRANSJE VAN
'k Zie vlinder en kapel, volmaakt en fchoon gekleurd; k Zie hoe 't bijtje , 't nijvre bijtje honing peurd
Uit de roozeknopjes.
Hoe volmaakt, hoe eel
Maald gij pareldropjes, ?
Door uw malsch penfeel'. S
Door uw malsch penfeel! bis
Uw kunst tart vrouw natuur, geen blaadjen of't bevit Edle trekken, die ontdekken ons een fchat Van uw kunstvermogen, Daar gij, onvermoeid , Door 't penfeel onze oogen ? „ Aan uw bloemen bó'eid. f Aan uw bloemen bocid. bis
o Roem van uwe Sex! betoverd, meer en meer, Onze zinnen, door uw' gaven, tot uw eèr.
'k Zie uw' muskadellen,
Perzik, abrikoos,
Rijpe druiven zwellen ; ? ^.
Naast uw blijde roos.. S
Kaast uw blijde roos. bis
Vaar



LETTER-B'LOEMPJES. 3«>
Vaar voort o Dirce! maal, maal met uw fikfe hand, Kunstgewrochten, kunsttafreelen, voor uw land.|
Doe uw naam dus leven!
Daar de vlugge tijd,
Wat hij mag doen fneven, ?
Kooit uw glorie flijt. >
Nooit uw glorie flijt. bis
D E
JONGE DICHTERES.
Wijs: Kom Orpbeus, kom Ampbion.
o Oio! die door Poezij,
De ziel verrukt en ftreeld, En door uw veêr, zoo vrij als blij, Verheven zangen tceld, Uw onnavolgbre kunst. Verwint u gunst bij gunst.' Elk boeid gij aan de klank en zwier Van uw verheven lier.
c 4 . 't Zij



40 KRANSJE VAN
*
't Zij gij de herdersfluit hanteert,
Of, op den flouten toon , Den Held den lauwerkrans vereerd, Uw zang is edel - fchoon , Of dat uw zedendicht, De deugd een tempel ftieht, Cij paart de kunst fteeds met natuur J 't Is alles geest en vuur! —
* *
Zingt gij de kuifche huwlijksmin,
Daar Juno's outer blaakt", Dan fchetscht uw pen, de Mingodin, Bij 't echtgcluk, volmaakt ; Of rukt het aklig graf, Een vriend, of gade óns af, Dan droogt uw zang den tranenvloed, Door taal, vol hemelzoet.
* * *
Zet Dichteres, zet vrij den toon
Der Barden op uw lier. Gij zingt tot roem van Batoos zoon, Met ongedwongen zwier. Schenk ons, van tijd tot tijd, Uw kunst, der Deugd gewijd. Met welk een fchoonheid pronkt de maagd Die Fcebus lauwren draagd! —
DE



LETTER.BLOEMPJES. 41
D E
BLIJDE BRUIDEGOM.
Wijs: La ianfe a'ess pas ce qae j'aime.
UIT DE OPERA
Mehari, Cosur de Litm,
Wat vreugd 1 ik zie mijn heil volmaken! Zijt welkoom blijde morgenzon! Eer gij nog zinkt in Thetis bron,
Zal ik het merg der wellust fmaken.
Straks ftreef ik naar het blakend outaar; Straks tree ik Hymens tempel in, Daar zal de blijde trouwgodin, Mij ftrenglcn aan, mij ftrenglen aan Haar die ik teeder min. bfs
Mijn kuifche Elize, de eer der maagden,
Is dan voor mij, voor mij alleen!
Vergeefsch door andren aangebeén , Die alles om mijn Dierbre waagden, Leander, hoe voorzien van ichatten., Wierd door mijn Engelin veracht, En mij de zege toegebragt, Mijn zon van heil. Mijn zon van heil. Gloord nu in volle kragt. bis
) C 3 Hoe



cp. KRANSJE VAN
Hoe rijk zal ik mijn lust verzaden, En in de malfclie rozegaard, Voor mij, voor mij alleen gefpaard,
In 't diepfte diep der wellust baden!
Straks daal ik in de poezele armen,
En,dan ! . . . maar zagt een poos geduld! — Dan word mijn wensch geliee! vervuld, Eer riog de maan, eer nog de maan Den nagt met zilver huid. bis
*
o Blonde Venus ! weelde - deelfler,
Voor ons fpreid gij reeds 't roozebed, Waar op de blijdfchap, oiibelét, Ons koestren zal, o wellust - teelfter! * .Volmaakt het punt van mijn verlangen, Stook, onbepaald, de liefdegloed; Zoo fmelt ik in een bron van zoet, Waar voor al 't heil, waar voor al 't heil Der aarde zwichten moet! bis
t> E



LETTER-BLOEMPJES. 4J
DE
STRAF-OEFFENING.
Wijs: Sc'aoone beemden, zalig vitd.
Naauwlijks was de morgcftar
Uit het oog, en Feebus kar Spreide door het veld en dalen, De eerde gloed der morgeltralen,
Of de jonge Philemon, De eer der knaapen! . . . .
Of de jonge Philemon,
Trad verlangend naar de bron; ,
-00-
Naar de bron, waar Klorimeén Eiken morgenftor.d verfcheen , Om, door teedre min gedreven, Hem den uchtendkus te geven. Duizend kusjes, malsch en zoet,
Van haar lipjes
Duizend kusjes, malsch en zoet, Waaren vaak den morgengroet.
Maar



44 KRANSJE VAN
-00-
Maar hij zag, tot zijn verdriet,
Dezen morgen Kloris niet; Waar blijft Kloris ? o Wat fmarte Griefde zijn verlangend harte !
Zuchtend, riep den herder uit, Goón der liefde! . . . .
Zuchtend, riep den herder uit,
Goón der min ! waar blijft mijn Bruid? —
-00-
Nu fnelt hij ten heuvel op, Ziet rondsömme van den top —
Straks loopt hij wcêr in de dreven ;
Angst en wanhoop doen hem beven. Nogmaals riep hij, overluid ,
Goón der liefde I . . . . Nogmaals riep hij, overluid , Goón! waar blijft mijn fchoone Bruid? —
-00-
Maar zie, 't olijk Meisje had,
Eer de zon te wagen trad, Kort bij 't beekje, ftil verholen, Zich, reeds vóór zijn komst verfcholen,
En begluurde , door het groen , Wat haar minnaar.....
En begluurde, door het groen , 9 Wen hij haar niet vond, zou doen.
Mid<



LETTER-BLOEMPJES. #4S
-00-
Midden in zijn droef geklag,
Eer hij haar nog hoorde of zag, Staat zijn meisje voor zijn oogen. Ha! riep zij : Gij zijt bedrogen ,
Lieve Herder, zugt niet meer. Hier is Kloris! . . . .
Lieve Herder, zugt niet meer.
Nu zie ik , gij mind mij teer. —
-00-
Enkel vreugd ' was Philemon ,
Daar hij n'aauwlijlts fpreken kon. Stoute , zei hij : welke treeken ! 'k Ben bijna door 'vrees bezweken.
Is dat handle'n met uw Vriend? Stoute Kloris, . . . .
Is dat handlen met uw Vriend ?
Zeg, waar heb ik dat verdiend?
-00- '
Kusfend , zegt zij: Herderszoon !
Eisch voldoening voor dien hoon. Wat gij eischt is u gegeven, Tweede leven van mijn leven;
Alles heb ik u verbeurt.. Wil u wreeken , . . . .
Alles heb ik u verbeurt,
Straft, naar gij de misdaad keurt,
Zon.



$6 KRANSJE VAN
-00
Zonder fprceken, bragt hij haar in lier digte groen, van waar Zij hem had begluurd.— Raad, meisjes, Welk een ftraf, en hoe veel reisjes,
Hij het ftr'atfen daar hervat. Tot den ftrafter, . . . . Toen hij 't ftraffen had hervat, Zelf haar om genade bad! —
K L A G T
VAN EENE MOEDER BIJ HET AFSTERVEN VAN HAAR ZOONTJE.
Wijs: Dameet had langen tijd getragt.
o'Wreede dood! verwoed barbaar! Terug , hergeef mij 't lieve wichtje !
Waarom floot gij, aardsmoordenaar, Voor mij dat vriendelijk gezichtje i
Waarom ontrukt gij aan mijn hart
Het loon voor mijn geleden fmart?
Waar



LETTER- BLOEMPJES. 4r
Waar vond mijn blijdfchap wedergS, Wanneer mijn engel wicrd geboren !
Treurt met mij moeders, treurt, hoe dra Is al mijn heil, mijn vreugd verlooren!
Mijn lieve zoontje , al mijn begeer,
Mijn aardfche wellust, is niet meer! —
Hoe blij mogt aan deez' volle borst Uw moeder, u mijn wichtje drukken!
Hoe vrolijk leschte gij uw dorst! — 'k Mogt bloemen van genoegen plukken,
Bij ieder kusje , ja: o ja!
Waar vond mijn zegen wcdergS !
Helaas! die vreugd is mij ontroofd. Vergeefsch mogt ik u welkoom zingen.
Wat heil wierd mij in u belooft! o ! Al te dwaazc fleryelingcn ,
Hoe dra verzwind uw vreugd in druk!
Uw lachend heil in ongeluk ! —
!k Misgun u niet, o Cherubijn! Capr gij in hooger trans moogt zweven,
Van.'t aardsch verdriet ontlast te zijn. Wat is doch 't leven in dit leven ?
Een bron tan tranen en venlrict.
Hst grootfle heil is louter niet.
o Moe-



*8 KRANSJE VAN
o Moeders! die uw dierbaar wicht Noch aan uw volle borst moogt zogen;
Erkent die gunst, voldoet uw plicht. Hoe haast is dikwils 't heil vervlogen 1
Toont, daar dien rang u is gewijd,
Dat gij dien eernaam waardig zijt.
OM DE POEN IS 'T AL TE DOEN.
Wijs: Laatsmaal toen ii lag en /liep.
Alles wat op aard gefchied, Is om 't geld, en anders niet. Geld, geld, 't ftomme geld , © Die fchijven! 't zal zoo blijven. Geld, geld, 't ftomme geld , Is de God, die wetten fteld.
*
Koomt eens bij den Advokaat, Daar koopt gij voor fchijven raad* Doch, doch — g'loof mij toch, De Advokaten , mogen praten , Doch, doch — g'loof mij toch , Die het wint verliest het 'nog,
Koomt



LETTER-BLOEMPJES. 4p
Koomt men bij den Procureur, Of Notaris, die Monfïeur Weet, weet vrienden weet Voor uw fchijven, fchoon te fchrijven j Weet, weet vrienden weet Ook hoe hij de tas ontleed.
*
Op de Beurs is 't meê niet pluis; o! Daar weet men bij 't gedruis, Dat, dat vrienden dat Met de waaren, zoo te klaaren; Dat, dat vrienden dat U de zak word leeg en plat.
*
Men verkoopt de knollen, daar Voor Citroenen ; 't gaat zoo raar, Met, met vrienden met Handeldrijven; hebt gij fchijven, Met, met vrienden met Eenen koop zijn ze omgezet.
*
Koomt gij bij de Makelaar, Daar loopt ook de beurs gevaar. Ja , ja vrienden ja , Het is kwafïe , om kortagie, Ja , ja vrienden ja , 't Is om 't geld, zoo voor «ls na'.
UI. stukjs. ö Zoekt



50 KRANSJE VArf
*
Zoekt ge een Franfchen winkelier, Om u, na den laatften zwier, Fraai, fraai net en fraai Op te fchikken. o! Die kwikken, Fraai, fraai, net en fraai, Koopt gij voor geen bontekraai.
De Doctoors en Chirugijns; Snijders, Kappers en Krispijns, 010! vrienden O! Deze heeren, villen, fchercn , O ! O ! vrienden O ! U de volle beurzen zool —
Zijt ge een minnaar van den wijn; Of kiest gij een mooije trijn, Daar, daar vrienden daar Kunt ge uw' fchijven 't best doen blijven; Daar, daar vrienden daar Stroomt uw geld, of 't water waar.
Wilt ge uw Vrouwtje, of Minnares, Met karos, of met cales, Zoet, zoet, lief en zoet, Eens vermaken , o ! die zaken , Zoet, zoet, lief en zoet, Kosten geld in overvloed!
Op



LETTER-BLOEMP JE5. Si
Op de Vismarkt is 'c ook raak. En de kok , die vette fnaak, Weet, weet vrienden weet Voor 't lardeeren , zoo te fmeeren! Weet, weet vrienden weet 't Ook wel als gij lekker eet.
*
Maar, bemind gij de UStuur, Koopt dan Boeken. — Zijn die duur? Neen, neen, vrienden, neen! Boekverkoopcrs, zijn geen llroopers ; Neen , neen , vrienden, neen , Haar confcientie is veel te kleen! —
Waarom zingt een Brood - poëet, Schoon de vent daar fchraal van eet? 't Is, 't is vrienden, 't is Al zijn lijmen , vaerzen rijmen, Is, is vrienden is Om de fplint; geloof het wis.
*
Dus, in 't kort, 't is om de poen , Al den drommel , flechts te doen. Geld, geld o! dat geld Maakt, fchoon 't ftom is, regt dat krom is. Geld, geld , lieve geld , Die u mist is flecht gefield.
Da BE-



ja KRANSJE VAN
BESLUIT
VAM
K A T O T J E.
Wijs : Anncttt vijftien jaar omtrent.
J)e grijze Dorraant mogt aan mij, Niet naar de kunst door vleijen, Maar, rond en plat, naar d'ouden trant, Schoon hoog van jaaren, Laatstmaal, verklaaren, Zijn minnebrand.
Wie raad mij nu, in dit geval, Of ik mijn trouw hem fchenken zal ? Drie tonnen gouds bezit Papa, En rijk te wezen, Alöm geprezen, Daar wensch ik na.
* * *
't Is waar, hij is wel oud en koud, Maar, als men zulk een' fchat befchouwd, Wie zegt dan neen ? Dat lieve geld, Blinkt fchoon in de oogen; 't Is zijn vermogen, Dat wetten fteld.
Ts



LETTER.BLOEMPJES. 53
* * *
Te gaan, met zwier en pracht gekleed, Twee kleppers, voor de koets gereed! 'tZegt veel!— daarbij, een Vorsten disch» Denkt wat de fchoonheid, Die zig ten toon fpreid, Te zeggen is!
*
Lakeijen, Maagden, Kamenier , En alles naar den laatftcn zwier Te vinden! — o! 't is zulk een fmart. Dit af te wijzen , Wie kan het prijzen, Dat valt zoo hart.
* *
Maar zie ik op den ouden zot, Dan denk ik aan het deerlijk lot, Dat mijne jeugd te. duchten ftaat, Wat min - vermaaken Zal ik doch fmaaken ? Wie geeft mij raad! 1
* *
Doch, ik weet troost in dezen nood; Weldra zoen ik dien grijsaart dood, En word ik koud, door zijne kou', Philanders lonken ' Doen weür ontvonken Dormantus Vrouw;
D 3 Zoo



S4 KRANSJE VAN
* *
Zoo word dan Dórmant, voor zijn geld Gekroond, en ik in ftaat gelteld ; Zoo leve ik naar mijn lust en fmaak. Ik wil mij voegen Naar zijn genoegen, Het is mijn zaak.
D - E
GELUKKIGE MINNAAR.
Wijs: Amour, amoar, aclew ton Ouvrage UIT DE OPERA, On ne s'avife jamais le tout.
Hoe zagt, hoe zagt rust ik in Tirfis armen!
'k Ruil daar geen rijkdom voor, o neen!—. De liefde mag mijn borst verwarmen, De wellust zweeft (laag om mij hcên. o ! De min , Zoo begeerlijk, Onwaardeerlijk , Schenkt Neftar in, Duizend kusjes, Minnelustjes Offert mij deze Engelin. c"t°}
Hoe



LETTER. BLOEMPJES. ,ï5
B©2S
Hoe boeid, hoe boeid gij mij door teedre banden,
Bekorelijke vrouw ! o ja 1 Mijn Tirfis doet het offer branden Der liefde , zonder wederga.
Enkle vreugd, Zaligheden , Niet te ontleden! Ach hoe verheugd! — Mogten de uuren , Jaaren duuren Van mijn blijde Lentejeugd, (ie Cafo)
Hoe malsch, hoe malsch zijn de ambrozijne lippen 1
Zagter dan fatijn, o min! Wie ftrand niet garen op de klippen Van zulk een poezele Engelin ?
Waar, waar praald Ooit een roosje , Met dat bloosje ! Nooit, Venus ftraald Uit uw oogen, Het vermogen Dat uit TirGs oogjes daald. (de Cafs}
D 4 HET



soj kransje van
Het
v l ij t i g mutsemaakstertje.
Wijs: Trioittpbez , teedre Alcindor.
UIT DE OPERA
La belle Arfene.
Altijd vlijtig, dag aan dag, Maak ik het hoofdfieraad der vrouweiy
Altijd vlijtig, dag aan dag, *t Kan me niet rouwen, Dat ik met lust,
Met zwier, geest en aartig,
De Mutsjes vervaardig,
Mer zwier, geest en aartig De vrouwtjes tooi.
't Mutsje is elks achting waardig,
Is het proper, net van plooi, (de Ctfe')
lat.



LETTER-BLOEMPJES. 57
■00-
Luiheid ftaat een meisje flegt, Baart fleets minachting bij de lieden,
Luiheid Haat een meisje flegt, Die wil ik ontvlieden, 'k Werk met vermaak ,
Niets kan mijn vermoeijen,
'k Zie 't werk vast groeijen,
Niets kan mij vermoeijen, Het geeft mij eer; Dus zie ik mijn welvaart bloeijen,
Klanten win ik meer en meer. (de Cape')
-00-
Klee' 'k mij proper, naar den trand, Wel, wie kan het mij doch misgunnent
Klee' 'k mij proper, naar den trand, Ja, die 't winnen kunnen, Misftaat het niet.
Ik zing onder 't werken,
Dit kan mij verfterken,
lk zing onder 't werken, Dit fchraagt mijn vlijt. Lust geeft aan onze uuren vlerken,
Als men die al werkend flijt. (de Cap»)
D 5 HET



53 kransje van
Het
«rave meisje.
Wijs: Geen krans, geen krans van bloemen. Of: II pleut , il pleut, Bergère'.
Verheugd, verheugd te vreeden,
Daar Keetje, werkeloos Langs markt en ftraat gaat treeden,
Zit onze Mie altoos Met lust en vlijt te werken.
Haar naatftighcid en deugd, Doet zij, doet zij ons merken ;
Zij fchenkt haar ouders vreugd.
* * *
San maakt, dan maakt zij jakjes,
Die als een paerel Haan; Nu weêr. garneert zij fakjes,
En toond haar kunst daar aan. A1T wat zij doet is aartig,
En wekt verwondering, Dus is, dus is zij waardig,
De hupfte jongeling.
Geea



1ETTER-BLOEMPJE3. 59
* »
*
Geen deugd, geen deugd geeft vrouwe»
Meer achting, in 't gemeen, *t Zij voor, of na het trouwen,
Dan brave naerftigheên. Ja! lieve Mie, geloofdrae ,
Uw weergalooze vlijd, Belooft, o ja ! beloofdme ,
Veel blijdfchap t'allertijd.
* * *
Ga voort, ga voort! wil toonen
Dat gij de zorg en min Der Ouders wild beloonen
Met braafheid, o vriendin! Zij mogen op u roemen;
Uw vader hoor ik , blij , Uw deugd, uw deugdrijk noemen,
Denk welk een eer dat zij! —
* * *
leef Mie, leef Mie leef blijde,
De blijdfchap voegt de jeugd, Dat gij uw dagen wijde,
Aan fchuldelooze vreugd! Zing vrolijk, onder 't werken:
Het vergenoegen kan De vlijt, de vlijt verlterken,
Daar toond gij blijken van,
VRIEND-



oo KRANSJE VAN
VRIENDSCHAP, LIEFDE, EENDRAGT en VADERLAND.
Wijs: e Zen aan 's Hemels trans, enz.
Nu zijn wij weêr bij een,
Om vrolijk, wel te vreên , Het vriendenfeest te vieren;
Nu zijn wij weêr bij een,
Sa Broeders, laat ons nu Den rooden wijn doen vloeijen;
Hij is de bron der vreugd,
Daar hij het hart verheugd, En doet de vriendfchap groeijen;
Daar hij het hart verheugd.
Kora



LETTER-BLOEMPJES, <Sï
Komt, fchenkt den frisfcben wijn,
In 't helder kristalijn, Dat nooit de Vriendfchap fneeve!
Komt fchenkt den frisfehen wijn,
Tut eer van onze kring, Elk vat zijn glas in handen,
Dat vriendfchap, altoos blij,
Ons heilig, dierbaar zij ! U doen wij offeranden,
o Vriendfchap I altoos blij, —
o Liefde ! u word, verheugd ,
Ook in dit uur van vreugd, Standvaste trouw gezworen;
o Liefde ! u word, verheugd,
Ons minrienhart verpand, Gij doet ons wellust fmaaken.
Elk fchenk' en drink' terftond,
't Glas ledig tot den grond, Daar wij van liefde blaken;
't Glas ledig tot den grond.
Gij



«i KRANSJE VAN
• Gij Eendragt, vaste band, Wil ons, met hart en hand,
Onfche-idbaar famen ftrenglen ; Gij Eendragt, vaste band, Nooit moet, of twist, of haat
Ons blij genoegen ftooren. Elk fchenk' dan andermaal, En leeg' de wijn - bokaal,
Niets kan ons meer bekooren , Elk leeg' de wijn - bokaal.
Dat Nederland altijd,
Bij handel, kunst en vlijt, Zijn welvaartzon zie klimmen !
Dat Nederland altijd,
In vollen welvaart bloei! Nu nogmaa! ingefchonken,
En 't fmaaklijk druivenfop,
Tot de allerlaatlte drop, Hier blijde op uitgedronken;
Tot de allerlaatfte drop!
HET



LETTBR-BLOEMFJS& «j
HET WAARE GELUK.
Wijs: Men hoert Jieets Flora's gunfitn rmfnem.
Het roozenbaarend vergenoegen
En reine min, die bron van vreugdJ Zijn eigenfchappen, die ons voegen;
De beste fpooren tot de deugd. Laat andren gouden fchijven minnen.
En woekren om een blinkend niet; lk lok het vergenoegen binnen,
Dat ons den grootften rijkdom bied,
SGsas
'k Min Cloé, en zij mind mij teeder,
De zagte weltevredenheid Vergoed ons alle rampen weder.
Die ons 't balftuurig lot bereid. Wij kunnen vrolijk 't onheil tarten,
Daar 't vergenoegen aan den disch, Zoo wel in voorfpoed, als in fmarten,
Bij ons onafgefcheiden is.
Mei



«♦ KRANSJE VAN
Met weinig kunnen we ons vermaaken
Dan fmaakt geen Vorst, in zijne zaal,' De gulle blijdfchap, die wij fmaaken.
Is 't kleed eenvouwdig, zonder praal, Den disch niet overlaan van fpijzen,
Het glas niet boordenvol van wijn ; Het vergenoegen, dat wij prijzen ,
Doet echter ons gelukkig zijn.
Een malfche kus van Cloé's lippen
Als ik de taal der reinfte min Uit haaren lieven mond hoor glippen ;
De disch eenvouwdig, doch, niet min Naar fmaak bereid; een vollen beker,
Gevuld met vogt dat Cerus bied, Voldoen mijn wellust. Ja! voorzeker,
Meer eischt ons vergenoegen niet.
B3QS
Misgun vrij, wangunst ons dien zegen!
De nijvre vlijt fchenkt ons dat zoet, Dat zoet, dat nimmer word verkregen,
Dan door een weltevreên gemoed. T^Belach uw grootheid, pragtvertooners,
'k Leef onder 't lage dak, hoe kleen , Veel beter, dan gij, hofbewooners,
Ik leef voldaan — gij nooit te vreên!
EINDE VAN HET DERDE STUKJE.
BLAD-



B L A D W IJ Z E R.
Bladz.
AAN DAFNE.
Dafne, die door uwe toonen, - i
DE LENTE.
Zijt welkom , fchoone lieve Lente 1 3 ARIA.
Waarom jongmans zou ik treuren, <$ DE GELUKKIGE MOEDER.
Nu kusch ik , vrolijk , weltevreên , 8
DE VERLANGENDE MINNARES AAN NEPTUN. Ge ontroofd aan mij, o God der zee ! j0
DE WISPELTURIGE MINNAAR.
Zoude ik all' mijne levensdagen, . Ia
ROOS-



B L A D W IJ Z E R.
ROOSJES ONGEDULD. mdZ' lk tel reeds al agttien jaaren ! IS KLAGT VAN JUL IA.
gade van romeo.
Ga, ontvlied me, o wreede vaderI I? ROMEO IN DE GRAFKELDER VAN JULIA.
Dit aklig hol befluit dan mijne gaê , ao ROOSJES ZIEKTE.
Ach! wat of het doch mag wezen, 2a HET GELUKKIG BEEKJE.
Wat heil is u, o heldre Beek befchooren! 24 LOF DES WINTERS.
Schoon de zomer, 2f
HANS EN DE ZONNEWIJZER. (een romance).
Op een oud adelijk kaftecl, aQ ARIA.
Zingt vrjj en blij, o Nagtegaalen ! 33
AFGEWEZEN DOCTOORS RAAD.
Gekker kan de Droes niet wezen. 35
DE



BLADWIJZER.
Bladz.
DE JONGE SCHILDERES.
oDirce! die door kunst en oog en hart verrukt, 37
DE JONGE DICHTERES.
o Clio ! die door Poezij , 35
DE BLIJDE BRUIDEGOM.
Wat vreugd! ik zie mijn heil volmaken! 41
DE STRAF-OEFFENING.
Naauwlijks was de morgeftar 43
KI AG T VAN EENE MOEDER BIJ HET AFSTERVEN VAN HAAR ZOONTJE, o Wreede dood! verwoed barbaar! 4g OM DE POEN IS 'T AL TE DOEN.
Alles wat op aard gefchicd, 48
BESLUIT VAN KATOTJE.
De grijze Dormant mogt aan mij, 59
DE GELUKKIGE MINNAAR.
Hoe zagt, hoe zagt rust ik in Tirfis armen! 54
HET VLIJTIG MUTSEMAAKSTERTJE. Altijd vlijtig, dag aan dag5 56
HET



BLADWIJZER.
Bladz.
HET BRAVE MEISJE.
Verheugd, verheugd te vreeden 58
VRIENDSCHAP, LIEFDE, EENDRAGT EN VADERLAND. Nu zijn wij weêr bij een , 60
HET WAARE GELUK.
Het roozenbaarend vergenoegen 63



KRANSJE
VAN
L ETTER-BLOEMPJES.



OP DE
TITELPLAAT.
Ziet hier nu, de allerlaatfte maal, Cithera's offers voor u branden, Puikfchoonen, die in vrije Landen
Door malfchen toon en zagte taal, Der mannen harten weet te kluistren. Ziet Venus duifjes naar u luistren;
Pronkfierfels van ons Leeuwendaal! —.
• *
*
Zingt vrij en blij, de Min ter eere,
Terwijl de Deugd uw' fchreeden (Her'.
Dat (leeds haar glans uw' harten fier';" Dat u de liefde liefde leere,
Gegrond op trouw en zuivre min;
Dat fteeds de mollige Echtgodin, Uw waare blijdfchap vaak vermeerei
*
Zoo bloeije uw liefderijk Geflagt Gelijk de blijde bloemfestoenen, Die om Cithera's outaar groenen:
Doch laat haar Zoon, die altoos lacht In zwakke en tedere oogenblikken, ' Uw lieve hartjes niet verftrikken!
Zijn boog heeft een geheime kragt!



K K A ^: S J 1 LETTER-1® LO E MP JE S9
"VOOR NEEBXAHBSCH
J V J F E TL S C H A P.
IV* STUXJE.
Te D O R B R E C HT9 Bj K van Eysde-n h Conrp. 1752.






AAN
NEÊRLANDSCH
JUFFERSCHAP.
Ontvangt, Pronltfieraaden der edele Natuur, het vierde en laatile Kransje van Letterbloempjes, alleen voor u gevlochten, laat uwe lieve orgelkeeltjes wederom klinken op de toonen van mijn kunftelooze lier. Ik heb voor u gezongen, en bekreune mij zoo min het oordeel der vitzugt, als de verachriog der Huichelarij, die, met een gefronst gelaat, uit vierkante, norfche trekken faamgefleld, en met donkere oogen, die van terzijde nog wel eens een geheime lonk aan u toewerpen, als van eene hoogte, op mijne laagkruipende Dichtlovertjes nederziet, en dén neus optrekt, bij ieder vrolijk bloempje, dat zij ziet ontluiken.
Meer heb ik u niet te zeggen, dan dat ik tot het laatfte oogenblik, dat ik onder het ge* * ltatn-



AAN NEÊRL. JUFFERSCHAP.
ftarnte nog een kleen plekje op onzen aardbol beflaa, de fchoonheU , vereenigt met de deugd, zal blijven hoogachten, terwijl Cij verzekert kunt zijn, dat de Zangftukjes, welken Gij in het eerde en tweede ftukje met de onderteekening G. M. hebt aangetroffen, en die van het derde en vierde Stukje, geheel, hoe gebrekkig ook, zijn voortgevloeid, uit den naauwlijks noemenswaarden dichtveder, van uwen Vriend
G. MAN H E E K.
KRANS'



kransje
VAM
Let terblöëMpjes.
AAN DE
SCHOONEN.
Wijze : Venfez vous jeune Lifette, &e,
Zanggezinde Hartmeestresfen,
Die aan Maas- en Merwevloed, Uwe Minnaars naar de lesfen
Van uw fchoonheid luistren doet, Ncerlandsch fiere Jongelingen, Boeit door uw betoovrend zingen,
Wen uw ftem en malfche taal : / ;
Harten voert in zeegepraal ; / :
TV. STUKJE.
A
Lonk-



s KRANSJE VAJM
*
. Lonkjes uit uw vriendlijk oogen,
Kusjes van uw lieven mond, Geven door haar groot vennoogen,
Brave Helden, wond bij wond. Die voor vuur noch vijand beven, Blijken van hunn' domheid geven,
Op het Land of ruim d.r Zee,
Maakt ge als, lammeren, gedwee. ;/}
*
Op uw boezem neêrgedooken, Door uw poëzie hand gedreeld,
Zoetheid, die ouafgcbrooken , Wellustvreugd, bij wellust teeld
Kan ons in uw drikjes kluistren,
Als wij naar uw toonen luistren, En uw lonkjes daan ten doel, : /: Zijn wij niets, niets dan gevoel. .- /.•
Dan verzwind ons denkvermogen
In een zee van enkel zoet, Dan zien we, in uw vriendlijk, oogen,
Hemeldraaltjes — zounengloed! — Dan, dan fmaaken we, op de tippen Van uw roodcoraale lippen,
Hartenroofders, alles wat : / .•
Wellust voor de ziel bevat. :/••
Zingt



LETTER-BLOEMPJES. 5
*
Zingt met ons dan, op de toonen,
Toegeheiligt aan de min, Daar wij kusfchend, lieve fchoonenl
Met u treên ten bloemhof in> Waar die fchoone roozen prijken, Voor wier geur het al moet wijken;
Malfche bloemen , door de hand : /1
Van. de poëzie min geplant. — : / :
Pavos blonde Koninginne , Lonkt ons toe, van haaren troon
Zie haar duifjes kusfen, minnen, En wijd haar uw englentoon.
Zingt met ons, haar kragt ter eeren;
Liefde zal u klanken leeren, Leiden ons ten tempel in : •■ Van de fchoone ïrouwgodin. als
As DE



KR.ANSJÉ VAN
DE DEUGD
BOVEN DE
S C H O O NHEID.
Wijze : Maudit Amour Raifon fevere. UIT DE OPERA Le Peintre Amoreux.
De Deugd, de Deugd, met regt re roemen, Is.'t waare fierfel voor een maagd;
Geen vrouw is waarlijk fchoon te noemen, Schoon te noemen, Wanneer de Deugd haar niet behaagd; bis.
Clotilde is vol bevalligheden;
Maar Haat men 't oog op hare zeden, Dan is de fchoonheid, die men ziet, Een loutre fcbijn, een enkel niet. bis. » *
Haar oogjes zijn vol vuur en leven, Haar voorhoofd kan het elpenbeen,
Haar' blos het roosje overftreeven, Overllreeven, In wit en rood, ach! al haar leên bit.
Zijn juist gevormd; haar teedre lonken
Doen 't aüerkoelfte hart ontvonken; Doch al de fchoonheid, die men ziet, Is zonder Deugd, dus enkel niet. bit.
Zij



LETTER-BLOEMPJES. j
* *
*
Zij lacht, doch in die lieve trekken, Kan men ook d'onftandvastigheid
En 't vuur, dat haar bezield, ontdekken, Bezield ontdekken , Haar haïr in tuitjes faam gebreid, bh.
Hangt dartel op haar fchoudren neder,
En (lingért luchtig gins en weder.
Doch, al het fchoon, dat zij ons bied, Is, zonder Deugd, een enkel niet.
* * . *
Haar borstjes doen een Jozeph blaaken: Dat tweetal heuvels hemels fchoon,
Kan 't koelde hart zelfs gloeiend maken, Gloeiend maaken, Daar is de ftoel van Venus zoon. bis.
Aanbiddlijk zijn haar' zuivre tandjes.,
Niet minder fchoon haar blanke handjes; Ja! alles wat men aan haar ziet, Is lief, -r- doch,— Deugd bezit zij niet. bh.
* * *
'k Wil roosje boven haar beminnen, Ze is minder fchoon van leest en Ieên,
Doch ftreeld geftaag mijn hart en zinnen, Mijn hart en zinnen , Door reine ziels-aanloklijkheên. bis.
Verftand, gepaard aan deugd en oordeel,
Verfchaft aan mij meer heil, meer voordeel, Dan fchoonheid die ons de ondeugd bied, De Deugd leeft eeuwig, de ondeugd niet. bit
A 3 EEN



6 KRANSJE VAN
EEN VOGELTJE
VOOR
ANNETTJE
Wijze : Dameet iad langen tijd getragt.
Mijn lieve Annettje, 'k heb voor u Dit kleene vogeltje opgevangen.
Aanvaard het van mijn hand, wel nu, Voldoe ik dus aan uw verlangen ?
Zie, welke teedere oogjes 't heeft,
Hoe vrolijk 't fpringt, hoe blij' het leeft.
Annettje, 't is als dons zoo zagt, 't Is geel van borstje en bruin van wieken.
Ik kreeg het fchelmpie in mijn magt, Reeds in het vroege uchtendkrieken ,
Eer noch Auroor, met goud gehuld,
De groene telgen had verguld.
Ont*



LETTER.BLOEMPJES, 7
Onffluit uw koutjegAnnettjc, ik zal Het zangertje daar in doen iuringen,
Zijn teedre Item, zijn lief gefchal, Zal door uw roozenhofje dringen.
Ik weet uw handje, zal de kooi
Verfieren met een* bloementooi.
Maar wat zult gij, zeg Engelin , Mij yoor dat lieve diertje geven? —
'k Lees 't in uw oogjes, zielsvriendin} Ach' 'k voel uw teedere handjes beven.
Hoe klopt dat hartje! o ja! ik weet
Reeds, wat 'er voor mij is gereed I
M HET



» KRANSJE VAN
H % T
M E IJ F E E S T,
EERSTE STEM.
Wijze: Ou Kinette V alle. Of: A'inet mijn beminde.
uit de opera
Tïincite a ld Cour.
Koomt Herders, koomt Knapen,
Niet langer gtflapen,
Het uur is gebooren,
Dat ons kan bekooren,
Nu Ftebus verfchijnd.
De vaale Godinnen ,
Diaan's Priesterinnen ,
Verlaaten de transfen ,
Daar zij voor de glansfen
Der zonne, verdwijnd.
Rijst Nimpfen , rijst fchoonen ,
Viert 't vrolijk faizoen.
Gun dat we u bekroonen ,
Met kransfen van groen.
Waarom, waarom, zouden, zouden ? ^
Wij 't niet op bet Meijfccst doen?"»
TWEE-



LETTER.BLOEMPJES. $ TWEEDE STEM. Wijs: Ja, ijimi! in korten tijden.
Wie wie wekt ons in den morgen ,
En noopt ons tot zang en vreugd? Met de morgen rijzen zorgen,
Maar deez' morgen rijst de vreugd. Blijde lonkjes zullen zweven,
Veldgodinnen, rei aan rei Danzende ora het outaar (treeven,
Toegeheiligt aan de Meij. — bis.
DERDE STEM.
VIER STEMMEN CORIS. Wijze : Wat is ons al vreugd gegeven.
Welkom blijde Veldelingen!
Laat ons 't heil der Lente zingen. Zegen zegen kroone 't veld, \ bis Coris Daar 't der Goden lof vermeld. S '
Blonde Auroor, gehuld met dralen,
Strooid haar dofgoud in de dalen.
Welkom, welkom blijde dag, ^ bis Coris Nu men 't Mcijfeest vieren mag. i
A s Zingt



ïo KRANSJE VAN
Zingt met ons nu, Philomeelen!
Paart uw vriendlijk , orgelkeelen ,
Aan der veldelingen toon, ? ,. _ . ... ■ . , , U « r«" Com.
Zingt met ons den lof der Goón. i
*
AEe vooglen zingen heden,
Malfche Meij, uw zaligheden;
Door 't gebloemt, in hof en veld, ? Qcriu Word uw eeuwig eer vermeld. S
VIERDE STEM.
Wijze : In een Boemgaart Colinette.
Koomt freelnooten , Herderinnen ,
Die opregt en teeder mind, Volg Clotilde, o veldvriendinnen,
't Godendom, dat wellust vind In uw ongeveinst beminnen ,
Paart n heden met uw vrind.
Wei-



LETTER.BLOEMPJE s. ji
*
Weigert nu geen herder kusjes,
Cupido geleid ons thans, Wen hij ftookt de liefdeiusrjes,
En vast ftrengeld, krans bij krans, Koom dan blijde Herderzusjes,
Tree met uw Clotild' ten dans.
VIJFDE STEM.
Wijze : Annette! vijftien jaar eatrent.
De morgendauw is reeds omhoog» En 't zongefpan aan 's Hemels boog, Verguld alree het diepe dal,
Waar zijn de knapen ?
'k Zie gints haar' fchapen,
Men naderd al! —
EGO*
Reeds praald de herderlijke hoed, Met jeugdig groen , in overvloed, De Herder draagt een groenen ftaf;
Laat ons dien lieren ,
De bloempjes zwieren ,
Daar vrolijk af.
BEURT-



ïa KRANSJE VAN
BEURTZANG.
Wijze: Wie roept mij brer onder de' groene boome».
DAMON.
Welkom in het groen, puikfchoone Herderinnen!
FILIS.
De goden groeten n, o fiere Herderreij !
DAMON.
Vieren wij te faam, het vrolijk feest der Meij, Laat ons, maagdenlloct, den blijden dans beginnen.
FILIS.
Welaan!
DAMON.
Gund ons;
FILIS.
Zeg wat?
DAMON.
Gund ons, Uw eeuwig te beminnen.
DAMON.



LETTER.BLOEMPJE 9.
13
*
d a m o n.
Laat uw lieve hand, het rijzende outaar Heren.
filis,
Zie de bloemen reets, de Goón ter eer gegaard! d a m o n.
Sclloone, deze dag is duizend bloemen waard, , Laat die om het beeld van blonde Venus zwieren,
filis,
En ons,
damon,
met vreHgd,
filis.
En ons,
damon.
met vreugd, Het feest der liefde vieren,
damon.
Goddelijke Meij, gij fchenkt het alles leven,
filis.
Hoor de Nagtegaal, viert ook met ons dat feest,
damon.
Nooit is in het veld, volmaakter dag geweest, 'Gun o Maagdenfloet, dat wij u kusjes geven, filis.
De deugd,
damon.
en trouw,
filis.
De deugd,
damon.
en trouw,
Moet in ons midden zweeven.
TWEE.



14 KRANSJE VAN
TWEEDE BEURTZANG.
TWKK STEMMEN, CORIS VAN ALLE DB VELDELINGEN.
Wijze: Zonder liefde , zonder wijn. HERDER.
Wij, wij zingen u ter eer, Blijde Lentedagen.
Hof en velden, doet gij weêr Keur van bloemen dragen,
'cLand, nog korts in't wit gekleed, -\ Spreid nu malfche, geuren , ( .
En alwaar de Herder treed, f* *" Ziet hij hemelkleuren. J
HERDERIN.
Hyacinten, Tulpen, Roos, Blijde Fiolieren,
Met Narfisfcn en Tijdeloos Ziet men hoven fleren ,
Duizend, duizend bloemen ftaan -\ Nn alom te pronken. (
Herderrei wij zijn voldaan, ? ' u lisfde is ons gefchonken. J
BEK-



LETTER-BLOE.MPJES. iS
HERDER.
Minzaam Herderinnen - koor , Bloemen dezer dalen,
Foebus febiec van 't zonnenfpoor Zijne gouden ftraalen
Reets op onze kruinen néér; -v Laat ons in den lommer , (
Van 't geboomt, de min ter eer f4" C'rlt° Zingen, zonder kommer. ^
GEHEEL CORIS.
Goón der liefde en der natuur, Die ons hart doet gloeijen
Van een heilig dankbaar vuur, Laat de ftroomen vloeijen
Van uw'gunst, op hoeve en veld ■) In de zomerdagen ; ' /
Dan word uwen lof vermeld, r1''1' Offers opgedragen. j
•
'tZijn de Goón, de goede GoSn! Die het aardrijk tooijen ,
En, van haaren gouden troon, Duizend gaven ftrooijen
Op den akker, 't hof en 't veld. > Blijde veldelingen , /
Laat ons, daar geen leed ons kweld,f Hun ter eere zingen. \
ARIA,



i« KRANSJE VAN
ARIA.
Wijze : Elonfeigneuf Lubin nCaime. UIT DE OPERA Annetle en Lubin
Was 't vreerad dat Israëls Koning,
Op 't hoog verheven dak Van zijn doorluchte woning,
ln dartie min ontftak; Baar hij het puik der vrouwen
Zag baden , moedernaakt ? Wis word, bij zulk befchouwen,
De ftrengfte deugd verzaakt.
»t Is groot de dengd te minnen!
't Is mooglijk; doch wanneer Natuur aan onze zinnen
Haar fchoon één enkle keer, In volheid doet genieten, . Dan wankeld onze deugd. Waar wellust ftroompjes vlieten,
Terdwijnd zij, voor die vreugd,
Praat



LETT ER-BLOEMPJES. 17
Praat Vrij, o ftijve fuffer!
Die zagte wellust wraakt; Maar, zaagt gij eens een Juffer,
Bevallig, moedernaakt, Zoud gij een Jozeph blijven ? —
Ik twijffel, vriend, met regt. Wat zedenmeesters fchrijven ,
Word door de min weêrlegt.
Niets kan die kwaal genezen ;
Die lust voor 't lief geflagt, Dan , als men oud zal wezen ,
Gevoelloos zonder kragt. Doch, 't minfte levensvonkje
Dat nog door de adren fpeeld, Word door een Vrouwelonkje,
Gevoed en aangeteeld.
Haar uitgeflrekt vermogen
Belacht de ftrengfle deugd. Een ftaaltje uit vrouwen - oogen ,
Is 't voedfel voor de vreugd, o Deugd! wil 't ons vergeven,
Dat wij één enkle maal, Uw ftrenge wet weérftreeveii,
En liefde zegepraal!
IV. STUKJE. B Op



I» KRANSJE VAN
VSO)
Op 't Eiland zonder vrouwen
Is 't mooglijk zich van 't zoet Dier fchepfels af te houwen,
Daar is de kuischhéid goed; Doch waar haar toverlonkjes,
Ons daaglijks liefde biên, Kan men dat vuur, die vonkjes,
Niet als men wil, ontvliên.
HET HARTJE
VAN
CLOTILDE.
Wijs: Vaar wel Jan mijn Jannette,
jNJiets is zoo zagt, zoo teeder
Als 't hartje van Clotild; 't Is lichter dan een veder,
En wil , zoo als gij wild; Het kent noch angst noch zorgen, Niets houd dat hart verborgen,
Dan llegts de minnewond
Die 't Ijarye fchond. bis.
Dat



LETTER.BLOEMPJES, i» *
Dat hartje kan niet veinzen,
Dan als men 't liefde bied, Dan tragt het aftedeinzen,
Dan, dan gevoelt het niet. 't Gevoelt wel, maar, te toonen, De vonkjes die 't bewoonèn.
Schijnt voor Clotilde een ftraf,
Dan houd het af. — iis,
*
't Is vol van medelijden;
't Zugt, daar de droefheid zugt, En kan zich hoogst verblijden,
Zo dra de rampfpoed vlugt; Maar rept men van de liefde, Schoon 't Venus guitje griefde,
Dan is 't voor zulk een poos,
Gevoeleloos. — bis.
.'.
't Is 't liefst waar veldelingen,
In 't minzaam lentegroen, Volvrolijk, danfen, zingen
Daar kan 't zijn lust voldoen. Doch, rept men van beminnen, Dan kan men niets verwinnen,
Dan is 't voor onze reên,
Zoo hart als fteen. — bis.
B a Wan-



ao KRANSJE VAN *
Wanneer zult ge o Clotilde !
Dat veinzen ftaaken. Denk Wat uurtjes ik verfpilde,
Vergeefsch om u, acli fehenk Mij uwe min, puikfchoone! Dat liefde , liefde lcjone I
Toon dat uw hartje blaakt,
Dan is 't volmaakt.
NARCISSUS AAN DE BEEK.
ARIA.
Wat zie ik ? welk een heerlijk Beeld Vertoond dit water aan mijn oogen ? Of, word ik door den fchijn bedrogen?
Is't waar, dat zo veel fchoon sin mijne trekken fpeeld Ben ik zoo vol bevalligheden f
Praald mijne wang met zulk een blos ? , Da.ild mijne vlecht gekruld en los, Zoo fchoon, zoo golvend naar beneden?
Straald



LETTER- BLOEMPJES. ai
V
Straald dezen glansch uit mijn gezigt, o Oogen! vol van geest en leven, Ik voel mij 't hart van liefde beven, (zwicht!
o Schoon! waar voor al't fchoon der Bosch-najaden Wat kan mijn fchoonheid evenaaren?
Is dit mijn borst, waar in Natuur
Een liefde ftookt, van uur tot uur, Die geen godinnen fchoon , kan baaren ?
* * *
Ik zie mijn beeld, en ben doorwond; 'k Zal bij 't befchouwen kwijnend fterven, Goón! mogt ik zoo veel gunst verwerven ,
Dat ik, bij zulk een beeld, eens wederliefde vond. Niets, niets behaagd mij meer op aarde ,
Dan uw befchouwing, fchoon gelaat!
Rust Zephir, — als de vloed vergaat Verdwijnd dat beeld, met al zijn waarde.
* *
Dus klaagd Narcis, daar hij in 't vocht Der zilvren beek zijn wezenstrekken En hemelfchoonheid mogt ontdekken ;
En hij, vcrgeefsch, naar troost voor zijne liefde zogt. De Godn met zijnen ftaat bewogen,
Herfchiepen hem in een gebloemt',
Dat noch Narcisfen word geuoemt, Zoo hoogst behaaglijk voor onze oogen!
B3 LIEF.



as KRANSJE VAN
XXXX X-OOOCOOOC OOOOOOCOOCOCx>^>< XXX
LIEFDE BOVEN WIJN,
Wijze: En vous vuitant. Of: St. NicoUas.
Weg met den wijn, Zij kan mijn zinnen niet vermaken ;
Weg met den wijn, 1 Zij kan mij tot geen trooster zijn , Zoo lang ik niet op Philis kaakcn, Het allerzoetfte zoet mag fmaaken»
Waarom ik kwijn.
Stop, ftop de vies, En laat uw Nectar niet verfchalen;
Stop, ftop de vies, lk lach ó Bachus met uw les! Zoo lang ik niet mag zegepraalen, Én in het roozegaartje dwaalen,
Van mijn voogdes.
*
Wat baat uw kroes? Al is hij' boordenvol gefchonken,
Wat baat uw kroes? Wat nut geeft ons een brave roes? De reine min is nimmer dronken, pe held, die met lauwrier wil pronken,
Weêrftaat uw toets,



LET TER-BLOEMPJES. t$
*
Godin der min! Uw heilig ik mijn outaar - geuren. Godin der min I Lei mij uw roozentempel in. Laat Philis mij dien waardig keuren!' Godin, doe. mij niet langer treuren, Zijt mijn Vriendin.
*
Dat Bachus roem', Ik fpot, met al zijn fnorken, raazen.
Dat Bachus roem', Zijn vreugd de bron der wellust noem', Ik lach met al zijn vlesfen, glazen, "k Wil liefst gelijk een bijtjen azen,
Op Philis bloem.
*
Wat evenaard Dat middelpunt van zaligheden I
Wat evenaard De zoetheid, die ge o Liefde baard! Op Philis boezem neêr gegleeden, gpreid gij een gloed door mijne leden,
Aanbiddens waard.
B 4 Wan-,



«4 KRANSJE VAN
Wanneer ik tnoê Van in den hof der min te Haven}
Wanneer ik moê, U wenk, reik mij dan 't glaasje toe, Wil dan o god des wijns! mij laven, Dan koomt een teugjen van uw gaven
Mij billijk toe.
IETS IN ERNSJ. Wijze: Js U Compare avee Looit.
Een Vorst roemt op zijn hoog gezig, Daar hij, omftuwd van Lijftrawanten, Zich ziet gevleid aan alle kanten,
En over flaven heerfchen mag. Hij roeme vrij op 't lauwerplukken , In is hij wreed, op *t volkverdrukken,
Al dien gloor, moet eens voor Hooger wetten bukken.
De



LETTER.BLOEMPJES. a*
sa©
De dood, die rang noch Haat ontziet, Heeft in geen- günftrend goud behagen , Geen rijkdom kan haar arm vertraagen,
De grootfte fchat weêrhoud luar niet. Hoopt diamanten op malkander, Wind waerelden als Alexander,
Wat gij wroet, wat gij doet, 't Is al voor een ander.
De levensbaan is veel te kort, Vooral voor hem, die, door zijn' fchatten, Zich in de dwaalftrik ziet omvatten,
Die voor zijn' voet gefpannen wordt. Door overdaad en dartelheden. De grootfte zegen, hier beneden,
Is, met vreugd, 't pad der deugd Moedig op te treeden.
Gij Landman, die den grond beploegt, En ver van pragt en glanschvertooning, In uw geringe boerenwooning,
U naar uw lot gewillig voegt I Bij u mag ftille deugd regeeren, JNiets i niets belet u om haar te eeren ,
Pragt noch ftaat, nijd noch haat, Tragt haar afceweeren.
B 5 Ver-



«<S KRANSJE VAN
Verkies vrij, boven 't glinftrend Hof, o Sterveling! de lage daken. Geen kroon kan uw geluk volmaaken ,
Haar fchijnvermaak is enkel (lof. Doch, in de zalige Landsdouwen, Waar men Natuur llegts mag befchouwen»
Ziet de deugd, bij de vreugd, Zich een tempel bouwen.
ZELDZAAM GEZIGT-
Wijze : Ja Mie, Mie in korte tijden. MET VARIATIE.
Naauwlijks bad Auroor haar ftraalen.
Opgeheven, uit den vloed, Of ik koos door 't veld te dwaalen ;
'ii Plukte roozen voor mijn hoed, •k Sierde nüj met malfche roozen,
Bloemrijk trad ik 't boschjen in; Echo bauwde 't zagt geklater, Vrolijk na van 't kabblend water,
Tt Had een terpjen uitgekoozen, Toegeheiligt aan de min.
"kLiet



LETTER-BLOEMPJES. sy,
*
'k Liet op 't bloemtapijt gezeten,
De oogen weiden door het groen, 'k Zag een Nimphje, en wilde weeten,
Wat die Lenteroos zou' doen. 'k School, als Van, mijn in die bladen;
Even als een vogelaar. Zij was fchoon, beminnenswaardig, Lucht, bevallig, dartel, aartig,
'k Zag zij lust had zich te baden, 't Nimphje wierd mij niet gewaar.
Lief, met de oogjes rond gekeken,
Of haar oogmerk wierd befpied, Loerde zij aan alle ftreeken,
't Roozemondje zag mij niet. Zij ontkleed zich!— Goón! wat fchoonheid!
Welke Leden! ik bezwijk.
'k Voel mijn blakend harte beven, Venus, wilt mij kragten geven ;
Al de glans dien gij ten toon fpreid, Neemt voor zoo veel fchoons de wijk, *
'k Zag haar blonde vlechten daalen
Op haar blanken fchouder ncér. Liefde help mij 't fchoon verhaalen!
Goón! wat was dien boezem teér. Ik zag twee albaste bergen.
Droom vrij wat ik meer mogt zien 1 Droom, of gij bij ztilk befchouwen, U van liefde kund weêrhouwen,
Wen gij u dus voelde tergen, Zoud gij blijven, of ontvlian» —
Lang-



a» KRANSJE VAIjl
Langzaam treed zij in het beekje,
Spiegeld zich in 't kristallijn. Ach! volzalig, godlijk ftreekje,
Mogt ik nu flegts water zijn; Dan zag ik mijn beil volmaken,
'k Kuste, duizend, duizendmaal! Ach' wat zoude ik niet al kusfen , En de ontftooke vlammen blusfen !
Slegts haar knietjes aanteraaken, Was de grootfte zegepraal.
'k Onderwond om toetetreeden .
Minnegoodjes traden voor, Venus ftorte zelf gebeden.
't Zagte Nimphie gaf gehoor, Zephirs vlochten pavillioenen ,
Cupidootje ftrooide , alom , Liefde-lovers, Liefde-roosjes, 't Wit albast kreeg roode bloosjej,
*k Zag Cythcraas beemden groenen, En trad in het heiligdom.
VER-



LETTER-BLOEMPJES. 99
VERHAAL.
Dor.ant , aan cilia verhanden
Doar onderlinge teedre min, Zag zijn geluk door dwang gefcbonden ,
En waagde 't, Met zijn Zielsvriendin, Waar 't mooglijk, 's Vaders dwang te ontkomen}
Zij vlei jen zich in eene boot, Vertrouwen zicb aan' wind en jlroomen ;
Doch, vinden in die vlucht den dood! Een felle flormbui , tos gebroken ,
Ontroert den fiilC en effen vloed, En doet het zilte zeenat koeken ,
Terwijl den fnelle blikfem woed,Daar ftolpt een haar bet boot/en onder
En werpt den minnenden dorant Bij V klaatren van den fchorren dender,
Noch levend op bet dorre firaid ,■ Docb cilia fmoort in bet water,
De zeegolf voerd haar gindt en weêr , En werpt baar eindelijk, bij 't geklater
Der golven, voor zijn voeten ntir. Hij ziet bet lijk , flaakt jammerk/agie» I
Herdenkt zijn rukelooze min; De wanhoop doet zijn ziel verflnagttn, Hij fterft, bij Zijne zielsvriendin.
D O.



.10 KRANSJE VA»
D O R A N T
BIJ HET LIJK VAN
C l L I A.
Wijze: t> Mijn ziel! leg ui» verwagting.
Dierbre fchat, aanbidlijke Engel I
Moest gij in den zilten vloed, Om Dorant, dus 't leven derven I
Moest dan d'afgrond, dus verwoed, Met den blikfem famenlpannen,
Met den donder dus vereend, Al mijn licil van 't aardrijk bonzen 1
Waar toe deze magt verleend i —
Marmer beeld, ter neer"geflagen,
Schat, weleer zoo fchoon, zoo waard! Waarom, woeste zee - orkaanen ,
Zoo veel fchoonheid niet gefpaard? Kon, ach kon haar dierbaar leven,
Dan uw woede en wraak voldoen; Deed gij om uw moed te koelen,
Dus mijn kwijnend harte bloên?
'kZag



LETTER-BLOEMPJES. »i
'k Zag de donder faam vergadreu,*
Bóven 't hoofd van mijn vriendin $ Blikfemflitfen, zwavel vlammen
Schooten op ons hulkjen in. Hemelhooge waterbergen ,
Bruischten op haar blonden kruin, Eindlijk fmeet ge, o doodaanvoerder I
Levend Mij!.. Haar, dood op 'r duin»
Daar ligt nu de bloem der fchoonen,
De eer van Nantes vrouwenkoor, Als een fneeuwvlok weggefmeeten;
Blanker dan het blankst ijvoor. Waar zijn nu die roode lippen,
Waar dien liefderijken mond, In wier taal ik engien vreugde,
Zaligende wellust vond? —
Och! waar ik met u geftorven,
Schuldloos offer! — Norfche vloed, Waarom mij misgund te fheeven,
In haar arm! De dood was zoet, Mogt ik dien met haar flegts fmaaken j
Doch, nu van haar hart gefcheurt, Zal ik kwijnend, langzaam fterven,
Hulploos fterven, moê getreurd.



ja KRANSJE VAN
/%/^
'■k Zie ihij van rondom verhaten 1 < Hier verfchijnd geen fterveling! Niets din 't lijk van mijne dierbre,
Zie ik in een fteilen kring Akelige , dorre klippen 1
Daar een onafmeetbre zee! Honger zal mij hier verflinden,
'k Zie dat vreeslijk monfter reê! —
'k Sterf dim aan uw zij, mijn fchoone,
Uwe ziel reeds Herren waard', Leeft nu in volmaakter tranfehen,
En ik moet nog op deze aard', Met een duldeloos verlangen
Afgemarteld door natunr, Door de wanhoop afgeftreeden,
Haken naar dat zalig uur.
Goón wat heilt— ik voel mijn kragten,
Reeds verüaauwen, kom o dood! Welkom engel, dierbre trooster!
Red mij in mijn' jongften nood. 'k Voel 't!— o ja!—'k word haast ontbonden.
'k Leg mij bij mijn marmerbeeld, Laas!— mijnkragt bezwijkt!— ik fterve,
'k Heb mijn treurrol afgcfpceld.
HET



LETTER.BLOEMPJES. 33
HET TOEGESTAAN VERZOEK.
Wijze: Colijn vro:g aan zijn zielsvriendin.
Dameet verzogt aan Galathee Slegts, om een paartje malfche kusjes, Doch, hoe hij fmeekte en wat hij dee
Het meisje riep geftaag. tot Busjes! '
Zij bleef eren ftraf, Sloeg geftaag hem af, En voede vast zijn minnelustjes. bis.
Hij plukte 'c beste bloemgewas,
Dat in zijn roozenhofje groeide.
Noch kwam Dameet niet in de kas ;
Schoon ze in 't geheim van liefde gloeide.
Het was al om niet,
Daar ze' om zijn verdriet,
In het minfte, zich niet vermoeide, bis.
* * •
Hij fmeekte, wat hij fmeeken kon, De ftuurfche liet hem troostloos klaagenj Dan, eindlijk, aan een koele bron, Smeekt hij haar wéér, in 't morgendagen; Zij bleef even wreed, Doch, toen fprak Dameet:
Ik zal het u niet meerder vragen ! bis.
IV. stukje. C Dat



34
KRANSJE VAN
Dat woord klonk haar te hard in 't oor,
Zij dagt, ik moet mijn veinzen ftaaken.
Kom, zei ze, ik geef uw klagt gehoor,
Doch, om zijn glorie te volmaaken,
Sprak hij, fchoone neen !
Ik ga fpoedig heen,
Uw kusje zou mij nu niet fmaaken. bh.
• * *
Toen viel zij zelf hem om den hals! En fchonk, terwijl haar hartje blaakte,
Hem honderd kusjes zagt en malsch, Die zijn verliefden wensch volmaakten, En hij, al het zoet In overvloed, Op Galatheetjes lippen fmaakten. bit.
DE SCHOONHEID IS TEEDER. Wijze: Uw fcbuli tienduizend penden zwaar.
o Schoonfte bloem uit mijnen hof!
o Roosje! dat, alom, met lof, Praald als het puik der bloemen! — bis.
Wie moet, wen hij uw fchoonheid ziet,
De grootheid van uw Maker niet In volle ruimte roemen ? — — bit.
Maar



JLETTER-BLOEMPJES. $$
Maar ach! hoe kort zijt gij van duur, Ge ontluikt, en in dat eigen uur,
o Roos! wat zijt gij teeder. bis.
Blaast fleges één windje, en al het fchoon, Dat gij zoo heerlijk fpreid ten toon,
Daald op den zandgrond neder. bis.
* ^
De fchoonheid van een lieve Maagd, Daar ze op haar wangen roosjes draagt,
Die aan uw kleur gelijken, bit.
Is teer als gij, één zucht een kwaal, Ontftelt haar bloed, en al die praal,
Zal als een roos bezwijken, bis.
*
Dat ondervond mijn kwijnend hart, Toen, tot mijn bittre boezemfmart,
Mijn Cloë, in den morgen bis. Van haaren blijden lententijd, Aan 't fomber graf wierd toegewijd,
En voor mijn oog verborgen, bis.
*
o Vrouwen! die op fchoonheid prat, Geen denkbeeld vormd, hoe draa die fchat
Kan als de roos verzwinden ; bis. Verlaat dien trotsch, dat klatergoud, 't Geen ge als een duurzaam goed befchouwd,
Keen vlugger dan de winden, bis.
C 2 MARS



SS KRANSJE VAN
>^>e>'C*c>cx>;>oo^
MARS en VENUS; o F
MET IJZER NET VAN VULKAAN.
Wijze : Koom Orpbcus, enz.
De blondgelokte Mingodin ,
De Vrouw van God Vulkaan , Kreeg in haar Huisvoogd wederzin, De fmit ltond haar niet aan; Zij blank, en hij gantsch zwart, Dit viel de fchoone hard; Dus floeg ze 't oog op de Oorlogsgod, Het opperhoofd van 't kriegers rot, Dat bekkeneelen knot.
Hoe wreed zijn uitzigt ook mag zijn ,
Zoo draa hij krijgWaards fneld, En daar een leeuw vertoond in fchijn, Wanneer hij koppen veld, — Een lonkend vrouwen oog, Ontfpand zijn wenkbrauwboog, Ontfronst, zijn anders ftuursch gelaat, Dan ruild hij liefde voor de. haat J Gelijk een braaf foldaat.
Deez*



LETTER-BLOEMPJES. 37
eaaj
Deez' koppenkneuzer had de borst
Der MingSdes doorwond. Niet met den fabel dien hij torscht, o Neen! hij had den mond Van Citheré gekust, Sins had de vrouw geen rust, De zwarte fmit had afgedaan, Zij gaf den brui van heer Vulkaan, Dit deed zij Mars verftaan.
saas
En Mavors, in zijn foort niet lui,
Verliet zijn blank Heimet; Zijn fpies, rondas en al dien brui Werd aan een zij gezet. Zijn wolven fcherp getand, Lag Mavors aan den band, Hij kleedde zich in blaauw fatijn, Zijn ftrikdas die met kant moest zijn, Was als een haïr zoo fijn.
saai
Nog, om te zijn naar d'eerflen fmaak,
En dat 'er niets ontbrak, Stak hij, (Mars is een rare fnaak,) Twee klokken in de zak; Het vest was geborduurd, Niet bij een jood gehuurd, Gelijk wel bij geval gefchied, Neen! Mavors kent die loopjes niet, Maar kogt die op crediet.
C 3 Dus



38 KRANSJE VAN
Dus treed hij naar zijn zielsvriendin,
Klopt zagtjes aan de deur, Terftond liet Cupido hem in, Doch keek eerst door de fchenr, Maar, toen hij Mavors zag, Schoot 't fcheltnpje in een lach, Wijl Mars zich dus had opgefchikt. o! Dacht hij, knaap, gij zijt verftrikt! lk heb u regt gemikt.
Is Vader t'huis ? vroeg onze Held,
Maar deze kleene guit, Zei: Heer, gij zijt reeds aangemeld, 'k Weet wat uw komst beduid, .Tree binnen; zijt gerust, Mars geen bedrog bewust, Trad in de zaal, waar hij terftond, Op cenen koets van duivecbond, De blonde Venus vond.
Daar lag de fchoone Mingodin,
In 't mollig dons gedaald, Gelijk een roode roos, die in Een' kring van lelie's praald.
Een lonkjel— een lieven lach'
Doch, denk de rest!... ik mag Niet alles zingen, wat gefchied, Dat duld een maagden oortje niet, Wen 't de eerbaarheid verbied,
In-



L ETTER-BLOEMPJES. S9
SS33»
Intusfche vloog Cupid', die guit,
Tevlugts naar zijn Papa, Hij lei' de gantfehe klucht hem uit. En Vulkaan, vat, zoo draa Hij deze grap vernam, Klinkbouten, hamer, kram, En 't tjzernet, dat hij zeer ftijf Gevlochten had, voor tijdverdrijf, En toog zoo naar zijn wijf.
wast
Hij vond dit lief, bemin'lijk paar,
Op 't mollig duivenbed. Fluks fpand hij, zonder veel misbaar, Knaphandig , 't ijzer net, Vlak over 't ledikant, Slaat met zijn forfche hand, De ijzere bouten in den grond, En vangt dus 't lieve paar, terftond, Noch kusfchend mond aan mond.
Vulkaan lacht dat zijn lever fcheurd,
Zoo draa hij 't had volbragt , En Mars, die door de mazen glenrd , Beproefd vergecfsch zijn kragt. Hij raast en tierd en vloekt; Doch, waar hij uitkomst zoekt, Hij is in 't net, en weet geen raad. Roept eindlijk, Broertje! Bestemaatl —« Vergeef mijn ftoute daad.
C 4 Ba»»



40 KRANSJE VAN
Baas Vulkaan, van geen kwaden aart,
Die willig hoorens draagt, Wanneer het hem maar voordeel baard, Had langen tijd geklaagt, Dat hij, voor all' 't gerij, In zijne fmeederij, Geen werk meer had, fprak n„, we,aan, ^oo gij mijn fmitterij doet gaan, Zal ik u voort ontilaan.
Toen zwoer hem Mavors, met een eed 'k Zal maken, lieve Broer ! ' Dat gij van alles dubbel fmeet, 'k Jaag alles in 't rumoer, 'k Jaag aanftonds, Knegt en Heer Boer, Burger in 't geweer! Maak honderd duizend fabels klaar, En vuurroers, tweemaal zoo veel paar Giet bommen, ijslijk zwaar! — '
ÏHA'



LETTER-BLOEMPJES. 4I
P H A Ë T O N.
Wijze: Waar hem? mijn ziel! waar been?
Den Route Phaëton,
Verzogt de God der Zon, Éénmaal, den zonnewagen ,
Uit Thetis zilvrcn fchoot, Langs 't blaauw azuur te jagen,
Bij 't gloeiend morgenrood. Dit floeg hem Fcebus af, Die hem te kennen gaf, 't Gevaar daar in gelegen.
Hij fprak : „Mijn zoon, gij kent „ Vlet fpoor niet van de wegen,
„ Waar langs mijn vuurfpan rent.
„ De weg is fteil en hoog, ,, Als een gefpannen boog, „ En reed gij 't fpoor ter zijden ,
„ 't Heelal wierd enkel vuurl „ En wie zou de aard bevrijden, „ In zulk een aaklig uur ? — ,, 't Vloog al in hellen brand, „ 't Gebit ontgleed uw hand, „ Mijn Rosfen zouden fteigren ,
„ Dien voerman ongewoon, „ Gehoorzaamheid hem weigren ; „ Dus ftaak uw drift mijn Zoon."
C 5 Doch,



4* KRANSJE VAN
Doch, Phaëton hield aan,
Zijn lust moest zijn voldaan, Hij bleef aanhoudend vragen ,
Tot dat Apol, op 't laatst« Hem op de zonnewagen,
Met gloed en ftralen plaatst. — Apol toond hem het fpoor, En fteld hem nogmaals voor Waar in hij heeft te zorgen.
Het vuurgefpan fnelt voort, En vlamt den gouden morgen,
Uit de ooster hemelpoort.
MA
Doch, naauw' had Phaëton,
De goude kar der zon , Ten halvenweg gedreven,
Of 't lei ontglipt zijn hand! — Toen zag men de aarde beven,
Door Etna's zwavelbrand. 't Vuurbrakend fpan , verwoed, Sloeg blikfems met den voet Uit volle zwavelwolken ; ,
Maar , de Oppergod Jupijn , Zag rasch den nood der volken,
Hij moest bier redder zijn.
Toen



LETTER-B LOEMPJES. 48
Toen vloog den Donderaar,
Fluks, op zijn Adelaar De dolle Rosfen tegen.
De Blikfem in zijn vuist, Vertoonde ons, allerwegen,
Hoe hij den trotsch vergruist. En Phaëton, vol fchrik , Stort , op het oogenblik , In Nephtuns zilteplasfen ,
Het vuurfpan, mo6 gehold, Ging zich in ''t zeenat wasfen,
Daar 't westwaards nederrold.
Leer uit dit Fabeldicht,
Verwaaten Mensch, hoe ligt Ge om gloorierijk te blinken,
U. zelf te ruukloos waagt. Hoe rasch uw' trotsch kan zinken,
En gij dien Map beklaagt. Leer in dien Jongeling, Hoe hij, die uit zijn' kring Zich wil te hoog verheffen,
En waare kunde ontbeerd, Een dwaalfpoor' aan zal treffen ,
Dat hem in 't ftof verneerd.
JA-



44 KRANSJE VAW
JAGERS-ZANG
Wijze: Vaar wel, mijn Filida.
De zon aan 's Hemels trans, Veiguld en bos en velden. Ik hoor de vogels, thans, De blijde komst, der fchitterende glans Van de vrolijke uchtend melden. ' Wel aan Jager! nu ter jagt. Schoonen wild ons nu ontflaan. Wij treên boschwaards heen, als helden Schoonen wild ons nu ontdaan ; ' Vrouw Diana fpoord ons aan. Vrouw Diana fpoord ons aan.
Koom Brak en Hazewind, Snuif nu door alle hoeken, Tot dat gij 't Haasje vind. Wild nu, alomme, ,er jagt gezind, Door de digie ftruikcn zoeken
'c Roer gelaan, de keel gefmeert, Niets beneemd aan ons den moed; Niets kan 's Jagers lust verkloeken , Niets beneemd aan ons den moed, De ichoone Jagt is voor ons zoet De fchoone Jagt is voor ons zoet.
Hoor



LETTER-BLOEMPJES. 45
Hoor 'c Haasie fchreid alreê Befcbutter zal hem dekken; Veldhoper breng hem meê; Zoo jagen wij vrolijk, wel te vreê. Wat kan ons meer vreugd verwekken, Dan de Vorstelijke Jagt, Die ons duizend zoetheên geeft, En ons tot vermaak mag ftrekken; Die ons duizend zoetheên geeft? Dat lang, dat lang de Jager leeft I — Dat lang, dat lang de Jager leeft! —
ZEDIGE VRIJAGIE.
Wijze : Rijs Faebus! rijs! verguld de kimmen,
DORIS.
Aanminnig voorwerp van mijn liefde, Om wien ik zucht, mijn Clorimeen! Befef mijn fmart, gij zijt alleen De fchoone die mijn boezem griefde, bis. Slaa eenmaal acht, Op Doris klagt, Zoo word, zoo word zijn droevig leed verzagt. bis.
CL O-



4« KRANSJE VAN
clorimene.
Zwijg Herder, ftaak die nnare toonen, Jk kies de vrijheid voor den dwang, De vrugt der min is fomwijl' wrang Verklaar uw harce aan andre fchoonen. bit. Ik leve te vreén, Laat mij alleen ; Mijn vee, mijn vee fchenkt mij meer zoetigheên. bit.
doris.
Nogmaal, o bloem der Herderinnen I Ik fterf gewis, zoo gij mij niet Verzagting in mijn lijden bied Ach! waarom wild gij „iet beminnen, bi, k Schenk u terftond, o Roozenmond! Al 't vee, al 't vee dat graasd oj,mijnen grond. */,.
clorimene#
Welaan, ik wil mij flegts bedenkenKoom morgen als de zonneglans ' Wéér oprijst langs den Hemeltrans Doch ah ik u mijn hart kwam fchcnken, M En wierd uw vrouw, Zou dan uw trouw, Altijd, altijd bevrijd zijn van berouw? — b!s.
D O-



t E T T E R-B L O E M P J E S. 47
DORIS.
Wat vreugd, ik zie mijn heilzon rijzen. Aanbidlijke Engel, hoor mijn Eed! Geen ftraf is ooit voor mij te wreed, Zoo 'k met de daad niet zal bewijzen, bis. Mijn Engeliu, Mijn zielsvriendin, Dat ik, dat ik u, waarlijk trouw bemin. bis.
CLORIMENE.
U Doris zij mijn hand gefchonken! —
DORIS.
'k Min eeuwig u o Clorimeen! —
CLORIMENE.
Koom, treên wij famen ftulpwaards heen.
DORIS.
Dank, Goón! die mij dus toe wild lonken! — bis.
TE G E L IJ K.
Welaan, elk mind Dan deugdgezind, Tot dat, tot dat de dood dien knoop ombind, bis.
D E



48 KRANSJE VAN
D E
ZINGENDE PHILIS. Wijze : Gelijk de fchoone bloempje! kwijnen.
Zwijg, zwijg o fchelle Nagtegaalen!
Uw toon kan bij den toon niet halen Van Philis, als zij, in het veld, Haar klanken op mijn liter fteld. *
Dan lnistren de gewiekte reien, Die door de telgjes fpeelemeiën; Dan word, weldraa, 't gepluimde koor,
Daar Philis zingt, geheel gehoor!
*
Dan, wen de zon de azure kimmen Verguld, en bij het ftatig klimmen, Ons met zijn gouden draaien groet, Dan zwijgt op Philis toon den vloed.
Wanneer het fcheemrend avondduifter Den aardbol dekt, Diaan' haar' luider Verfpreicl langs 't ongemeete vak, Dan luilkrd zij aan 't darrendak.
De



LETTER-BLOEMPJES. 49 *
De blijde bloempjes in de daalen, Verheffen zich, zoo menigtnaalen Zij haare ftem, vol hemelzwier, Wil paren aan mijn zwakke lier.
Kon Orpheus de dieren boejjen,
En , daar ze in woeste wouden loeijen,
Doen luistren naar zijn fitertoon;
Mijn Phtiida zingt ruim zoo fchoon!
*
Hij deed llegts Bosleeuwinnen luistren, Mijn Philis kan de harten kluistren Der ftervelingen, wen zij zingt, En vreugdetraanen 't oog ontwringt. *
Zij doet de borst in min ontvonken, En maakt het hart van liefde dronken, Zoo draa haar flem, met hemelval, Klinkt door het (lil en eenzaam dal.
'k Verbeeld mij, als ik haar hoor zingen,
De reine klank der hemellingèn Te vangen. Vluggen Cherubijn, Uw feesttoon kan niet fchoonder zijn! —
*
Zing Philis, zing I gij doet mij leven, En op uw' toon ten flarren zweven, Daar uwe ftem, die wondren baard, Mijn vlotje ziel ontvoerd aan de aard.
IV. STUKJE. D LOF



«3 KRANSJE VAN.
LOF VAN DE
TABAK.
Wijze : o Zielverrukkend' avondjlond.
Kom minnaars van het edel kruit Dat in America ,
Tot onze vreugd, uit d'aarde fpruit;,. Kam, volg mijn toontjes na.
3SS5
Zing, zing met mij tot lof en eer Der edele Tabak;
Hoe menig een maakt zij een Heer, Met fchijven in de zak!
BS©
Die plant heeft wonderen verrigt; • Zij heeft de zeevaardij
Een onvergangbre troon geftigt, ln Neêrlandsch Maatfchappij.
M0
Millioenen fchonk zij aan ons land. Door haar leeft groot en kleen; Wie roemt dan niet die fchoone plant, Zoo nut voor 't algemeen!
Maar,



LETTER-BLOEMPJES. st •Ml
Maar, boven al ftreeld ze onzen fmaak; Bemind bij oud en jong, Strekt zij een allerzoetst vermaak, Dgor 't prikkien van de tong.
Kom, dampen wij, op ons gemak. Terwijl de frisfche wijn, Bij 't fmaaklijk rooken der Tabak, Moet tot verkwikking zijn.
tast
Dal vrij de Franschman haar veracht, En 't Heertje van 't falet, Met ons zoo fmaaklijk fmooken lacht, Hij kaauive zijn banket! —
Kom broers, welaan, nog eens geflopt;, Daar is de volle doos, Doch, eerst de pijp fchoon uitgekjopt, Tabak fmaakt eindeloos.
De wolkjes drijven haar om hoog, Zoo aangenaam van kleur Tabak ftreeld, door haar damp, het oog; Den neus, door haare geur.
D » Lang



SJ» KRANSJE VAN
es®
Lang bloei het vrij Amerfca» Dat ons die zoetheid geeft! Zijn, welzijn vind geen wedergl, Zoo lang den planter leeft! c
«W
Kom vrienden, drinken wij in 't rond, Ter nagedagtenis
Van hem, die 't eerst die bladen vond, • Had men zijn beeldtenis,
NV
Men richtte Hem een eerzuil op, Van marmer of arduin, En plaatfte 't ftandbeeld, op den top, Met bladen om den kruin.
VOS»
Vaar voort, o bruine Americaan! Zend, zend uw dierbre plant, In Neêrlandsch kielen, vol gelain, ts'aar 't lieve Vaderland!
Dat nooit die fchoone handel kwijn! Dat nooit zijn glorie daald! Tabak zal onze wellust zijn, Zoo lang men adem naald.
HET



LETTER-BLOEMPJES. Sï
HET HUWELIJK DOOR MUZYK.
GEEN ROMAN.
Wijze : Qjiand en fait aimer £? plaire. Of: Lont ons faam in vriendfchap leven.
Damon, in de kunst bedreven
Van het toonenrijk klavier, Mogt Nannetje lesfen geven.
Hij leerd haar, met edlen zwier, Onder 't zingen, lieflijk fpeelen. Zij mogt kunstgrage ooren ftreelen.
Ieder riep, zijn vlijt ten loon,
o Wat fpeeld Nannetje fchoon! —
*
Damon, die in lentejaren
Minzaamheid paarde aan de kunst, Won, bij 't roeren van de fnaren,
Meer en meer, Nannetjes gunst, 't Oogje fchonk fomwijl een lonkje, 't Lonkje ftookte 't minnevonkje,
Daar vast Damon, bij geval,
Nu cn dan een kusje ftal.
D 3 Eerst



54 KRANSJE VAN
• * •
Eerst kwam Damon om te fpeelen, Maar, nu 't hart van liefde blaakt,
Kwam hij om een Maagt te ftreelen, Die nu naar het uurtje haakt.
Waar in Damon les mogt geven,
Die, nu niet door kunst gedreven, Maar door teedre min vervoerd, Een gansch ander fnaartje roerd.
» * *
Doch, wat is het lot vermetel!
Damon kust Nannetje teêr, En glijd, met haar van den zetel,
Op de bruine matjes neêr.
Kust haar, enl hoe kan het wezen I
Daar zij geen verrasfing vreezen,
Treed Mama, ten fpijt der min,
Onverwagt, de kamer in.
* *
Doodelijk ontfteld Nannetje;
Blosjes verwden 't blank albast, Daar zij, onder dit Duetje,
Zich zoo vreeslijk ziet verrast; Moeder kwam een Trio maken, Doch, Damon herfteld de Zaken ,
En valt aanftonds biddend, teêr,
Voor Mamaatjes voeten neêr.
't Be*"



LETTER-B LOEMPJES.
55
* *
* '
H Bevend Duifje volgt haar Minnaar, Knielende op het zelfde fpoor.
Damon word ftraks overwianaar! Moeder geeft op 't eind gehoor
Aan haar' traanen en gebeden ,
Drift vlugt voor bedaarde reden, En de maand was nog niet uit, Of Nannet wierd Damons Bruid.
DE BATAAFSCTIE HELDIN.
Of DE
GEROOFDE LEGERVAAN.
EENE ROM A.N Z E.
Wijze : De Do&or die beeft mij gezeid.
Cloudin, een maagt van agttien jaar, Kloek, rijzig, fier van leden ,
Wat bruin, doch minn'lijk van gelaat, Begaafd met brave zeden.
D 4 Zij



KRANSJE VAN *
Zij leefde toen Graaf Floris 't land, In krijg en vreé, beftuurde.
Waar 't Noorder bruifchend pekelvogt, langs Katwijk s duinen fchuurde. '
*
Haar Minnaar was een jongeling. Zoo kloek 'er weinig waaren ;
Zijn fleren fchedel was gefiert, Met fchoon gekrulde haïren.
*
Zijn brede borst en forfche leen, Met vaste en ronde fpieren,
Gefchapen, om voor 't Vaderland Den Haaien kling te zwieren.
*
Deez' Jongeling toog velde waards, Om voor zijn Land (e ftrijden.
Der Belgen grond voor d'overmoed, Des vijands te bevrijden.
*
Cloudin, die hem te teeder mind, Om van hem aftefcheiden,
Befloot haar' lieven Jongeling, Naar t flagveld te geleiden.
Zij



LETTER-BLOEMPJES. 17
Zij toog een wapenrusting aan, Van ijzren harnasplaaten,
En, hoe haar minnaar 't haar ontried, Zijn fmecken mogt niet baten.
Zij zet het ftaalhelmet op 't hoofd, Waar op de veders pronken,
Haar linkerarm bedekt een fchild, Uit hard metaal geklonken.
Haar heup torscht een geflepen zwaard, Aan taaje bandelieren ;
Dus fneld zij, op een moedig Ros, Fluks bij de krijgsbanieren.
De flag vangt aan, daar brein en bloed Het groene veld bezwadderd.
Zij ziet een vijand met een vaan, Die van den ftandaart fladderd.
è
Zij fheld de ruiter ftout op zij, Gelijk een boschleeuwinne
En floot hem onder 't borstpantfier, Haar blinkend Haal naar binnen.
D 5 Hij



-'3
KRANSJE VAN
Hij braakt de ziel en Hort in 't zand Zij grijpt de vaan en Handaart,
En toond dus wat een vrouw kan doen Van Batoo's Houten laudaart.
*
Twee Ruiters vliegen op haar aan , En hoe zij 't tragt te mijden,
Zij geeft wel 't briesfchend paard den fpoor, Doch kan haar niet ontrijden;
•Sr
Hotfa ftand en kleeft met eenen flag, Den een' door vleesch en fchonken;
De tweede neemt de vlugt te baat, Hem is de moed ontzonken.
Dus voerd zij ftout de Legervaan, Met glorie, tot haar Minnaar,
En word met roem en eer bekranst, Gelijk een overwinnaar.
*
Zie, zegt zij, wat een maagt kan doenl Leert, edele Bataven!
Dat ook een vrouwenarm de roem, Van 't Vaderland kan ifaven.
DE



LETTER-BLOEMPJES. 59
DE DISCH.
Wijze : Hoe zoet is V tiaar ie mienifebap wconi.
Laat andren bij een lieve vrouwHaar minnelust voldoen.
Schoon ik ook veel vfin 1 Meisje hou', Zij kan de maag niet voên,
Ten zij Zij fchaft een rijken Disch,
Voorzien van Wildbraad, Vleesch enVisch» Die bij ons welkom is.
Daar brengt het Meisje Waterbaars,
Die in den fchotel kruid; 't Zijn Hommers broêr, dat is wat raars!
Kom, nu het glas gevuld, Met lelijblanken Franfchen wijn, Dit zal ons fmaaklijk eten zijn, Ze is delicaat en lijn.
Hal



6a KRANSJE VAN
t r^Avi
Ha! ha de Doopbaars is al rcê
Elk weegt bijna een pond. Die Krimpzahn broertje, doet ook mee!
Zij imelt u in den mond. Kom laat ze zwemmen in den vloed, Doch roodenbaai is ruim zoo goed ' De witte fmaakt te zoet. '
Ei zie, die geforfeerde Snoei!
Zij lacht ons heerlijk toe. Kom nu Confraters, toont u klöek
Dat êlk zijn lust voldoe. Zie deez' Krimpiabelliauw eens aanl Wtc zou die niet naar binnen Haan ? Daar kan een glas op liaan.
Kom zusjes, nu de flank gekeerd,
De Vis moet aan een kant. Die Haas is zindlijk gelardeerd
Mij dunkt, elk watertand. ' Zie deez' Patrijzen moddervetDeez' Snippen zijn van 't echte bed Hier op een glas gezet.
Deez'



IETTER-BLOEMPJES. Si
Deez' Ham is delicaat gebraan,
Die Runderrib' is fchoon; Die Frekedellen (laan mij aan;
De Lamsbout fpand de kroon. Hier op moet nu 't kristal met wijn, Ten boordevol, gefchonken zijn. o Dat is medicijn 1
Dit Kalfsvleesch, blank als lelijblaan,
Is malsch als hoenderbout; 't Is excelent aan 't fpit gebraSn,
Een lust dat men 't befchouwd. Kom brave helden, fchenkt in 't rond; De koele wijn verfrischt den mond, En houd de maag gezond.
De toefpijs is ook gantsch niet fchraal,
De Bloemkool lacht ons toe; Die Peetjes rood gelijk koraal;
Dat elk zijn fmaak voldoê. Spoel, fpoel de zoete foufen door, Dat 't druivenbloed in 't glaasje gloor. Avous dat gaat u voorj —
Wel-



6a KRANSJE VAN
Welaan, het finaakelijk De/ert,
Van allerbeste Fruit. Ik kies, tot koeling van het hert,
De fchoone Perfik uit. Doch, onderwijl moet weêr de wijn Het maagwerk tot verwarming zijn, Gelijk de zonnenfchijn.
Komt mannen, fclienk nu eens in 't rond
Op de eer der keukemeid, Die deze fpijs, voor onzen mond,
Zoo fmaaklijk heeft bereid. Dat nooit het vuur haar oogjes deert Haar keuken nooit een kok ontbeert
Die fpit en braadpan fmeert, '
Sa vrienden, nu ean pijp gefmookt.
Van de edele Tabak. In Compagnie met fmaak gerookt;
Dat nu op ons gemak, Een aangenaame blijde Kont, Naar 't middagmaal, aan jong en md De vaak uit de oogen houd, '
D E



LETTER-BI. OEMPJES. 63
D E
THUISKOMEND E ZEEMAN. Wijze: Wij dragen met gelijke zinnen,
*Zie reeds de blaauwe duinen pralen
Daar is het lieve Vaderland, Nu mag ik ruimer ademhalen,
Welhaast betreden wij dat ftrand; Naa eene reis van vierpaar jaaren, 'k Verlaat, Neptun uw woeste baaren,
En zoek op Batoo's kust
Naar liefde en zagte rust, En zagte rust.
Waar men op 't waereldrond mag zwerven,
Men vind 'er Neêrlands zoetheid niet; U moest ik, blanke Meisjes, derven,
Dit baarde mij het grootst verdriet. Doch nu zal 'k aan uw zijde leven Mijn hart aan 't lieffte hartje geven.
Ik zoeke op Batoo's kust,
Naar liefde en zagte rust, En zagte rust.
Hoe



(li, KRANSJE VAN
Hoezee! daar daald het anker neder,
Men maakt de bolle zeilen digt; Nu leeft de gulle blijdfchap weder,
Ik zie 't genoegen op 't gezigt Van all' de maats en zeeliên glooren, lioezéel nu word de vreugd herbooren^
Ik zoeke op Batoo's kust,
Naar liefde en zagte rust, En zagte rust.
Nu rasch de logge floep in 't water,
Fluks mannen, val, de riemen uit! Zoo vaaren wij door 't golfgeklater
Ter haven in, bij 't blij geluit Van 't fchel Hoezée! daar welkomgroeten, Ons reeds van Helvoets hoofd ontmoeten;
Ik zoeke op Batoo's kust,
Naar liefde en zagte rust, En zagte rust.
SSSJ
Zijt welkom, aan de wal o mannen!
Hier kan een frisfchen dronk op Haan ; Kom Hospes, fchenk nu volle kannen,
De grooie reis is afgedaan: De verre reis van vierpaar jaaren, Vaar wel nu vlotte kiel en baaren;
lk zoek op Batoo's kust,
Naar liefde en zagte rust, En zagte rust.
TEN



LETTER.BLOEMPJES. 6$
TEN BE SLUITE.
Wijze: Men boord fteeds Flora's gunfien roemen.
Vaart wel, bekoorlijke Engellnnen !
Door mij is aan uw' wensch voldaan. Wie is 'er, die u durft beminnen,
En ooit een' bede u af kan Haan ?
t Min u: ja, 'k durf het rond verklaaren,
Gelijk men 't malfche bloempje mind; Wijl ik, in geur en kleur en blaa'rcn,
De grootheid van den Schepper vind.
*
U minne ik om dezelfde reden,
Uw leest, rijk in bekoorlijkheid; Uw fchoonheên, waardig aangebeden,
Lofgalmen 's Makers Majeftcit. Dat dweepers, vrij de Kunne doemen;
Haar fchoon ons fchildren als fenijn, De Schepper fchiep die edle Bloemen,
Om 't Menschdom ten fieraad te zijn.
E
Vrii



66 KRANSJE VAN s«z.
Vrij durf ik uwe lokjes prijzen I
Uwe oogjes roemen in mij» lied 1 Nooit kan Tartujfe mij bewijzen,
Dat ik daarom de deugd verriet. Wjn Cloé blijft alléén mijn waarde,
Hoe zeer ik aan uw glansrijk fchoon, Gciiefde Ccrain van onze aarde,
Vrijmoedig hulde heb geboón.
*
'k Moet echter om verfchooning vragen,
Klonk, r,n of dan, mijn lier wat vrij; Kon, fchoonen, u mijn boert mishagen;
Zong ik van minnekozerij, Somwijl, zoo vrolijk, dat de bloosjes
Uwr kaakjes verfden, 'k bid vergeef!
Die kleur vereende u met de roosjes, ,
Wier fchoon ik naast uw Ichoon befchreef.
é
Vaartwel, bekoorlijke Engelinnen!
Ik zal, zoo lang ik adem haal, Onfchuldig, uwe fchoonheen minnen,
En wanneer ik ten grare daal, Schrijf, op mijn graf, Uier l,gt begravenf
Een, die V bekoorelijk geflagt, Haar Schoonheid, Deugd en cdle Gaven
Verdienden Lof heeft toegebragt.
EINDE VAN HET VIERDE E % LAATSTE STUKJE,



BLADWIJZE R.
Blad2.
AAN DE SCHOONEN.
Zanggczinde Hartmeestresfen. i DE DEUGD BOVEN DE SCHOONHEID.
De Deugd, de Deugd, met regt te roemen. a EEN VOGELTJE VOOR ANNETTJE.
Mijn lieve Annettje, 'k heb voor u. 6 HET MEIJFEEST. EERSTE STEM.
Koomt Herders, koomt Knapen, £ TWEEDE STEM.
Wie wie wekt ons in den morgen. 9 DERDE STEM. vier stemmen coris.
Welkom blijde Veldelingen. o VIERDE STEM.
Koomt fpeelnooten, Herderinnen. ia V IJ F D E STEM.
De morgendauw is reeds omhoog. 1? BEURTZANG.
Welkom in het groen , puikfehoone Herderinnen 12 TWEEDE BEURTZANG.
twee stemmen, coris van alle de veldelingen.
Wij, wij zingen u ter eer.
geheel coris.
Cuón der liefde en der natuur. .r ARIA. JS
Was 't vreemd dat Israiüs Koning. ,/c HET HARTJE VAN CLOTILDE.
Niéts is zoo zagt, zoo teeder. ,0 NARCISSUS AAN DE BEEK. aria
Wat zie ik? welk een heerlijk Beeld. ' 20 LIEFDE BOVEN WIJN,
Weg met den wijn. '
IETS



B L A D W IJ Z E R„ IETS IN ERNST. BIad2<
Een Vorst roemt op zijn hoog gezag. ZELDZAAM GEZIGT. 4
Naauwlijks had Auroor baar ftraakn. "6 VERHAAL.
DoRANT, aan cii.ia verbonden. -n DORANT BIJ HET LIJK VAN CILIA.
Dierbre fchat, aaubidliike Engel. so HET TOEGESTAAN VERZOEK.
Dameet verzogt aan Galathee. ' DE SCHOONHEID IS TEEDER.
o Schoonlle bloem uit mijnen hof ' a± MARS en VÉNUS; of HET IJZER NET VAN VULKAAN.
De blondgelokte Mingodin. w PHAËTON. *
De ftoute Phaëton. JAGERS-ZANG. 4
De zon aan .'s Hemels trans, A. ZEDIGE VR1JAGIE. 44
Aanminnig voorwerp van mijn liefde. DE ZINGENDE PHILIS. 4
Zwijg, zwijg o fchelle Nagtegaalen. LOF VAN DE T A 15 a K. 4
Kom minnaars van het edel kruit. Ka HET HUWELIJK DOOR MUZYK.
geen roman.
Damon, in de kunst bedreven. s, DE BATAAFSCHE HELDIN. OF DE GEROOFDE LEGERVAAN. eene romanze.
Cloudin, een maagt van agttien jaar. «
DE DISCH. • 55
Laat anderen bij een lieve vrouw. so DE THUISKOMENDE ZEEMAN.
'k Zie reeds de blaauwe duinen pralen. <ïs
TEN BESLUITE. 3
Vaart wel bekoorlijke Engelinnen. gs