c.ss
c
73






DE MAN
VAN
VEERTIG JAAREN, B L Y S P E L.






DE MAN
VAN
VEERTIG JAAREN,
B L T S P E L;
gevolgd naar het hoogduitsch, van
A. VO N KOTZEBUE.
te AMSTERDAM, by JOANNES ROELOF POSTER.! 1 7 9 5.






De min ziet na geen jaaren.



van wiesen, _
f Mbuu"i' bedellieden.
van baarkopf, J julia.
de kamerjonker.
netje, kamenier van Julia.
Het tooneel is ifl ecn mfiult. ^ ^ landgoed van den heer van toefen.
D E



D E MAN
VAN
VEERTIG JA AREN,
B L T S P E L.
EERSTE T O O N E E L,
DE HEER VAN BAAR KOP F, DE KAMERJONKER.
VAN BAARKOPF.
Nou, Klaas! ik wanrfchouw je nog eens.
DE KAMERJONKER.
Papa lief! noem my toch geen Klaas als Julia het loon.
VAN BAARKOPF.
Wat drommel! hoe ben jy dan gedooptï
DE KAMERJONKER.
Ik weet ,helan> 1 wel ...
VAN BAARKOPF.
Helaa< ! ik hiec zelf Klaas , en je grootvader biet ook zo: Klaas is een famielje naam. Toen in't jaar veertienhonderd de oude Duitfchers Barus loegen...
A o*



2 DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
DE KAMERJONKER.
Word niet driftig, papa lief! Wy kunnen een' middelweg vi;iden: hoe zonde het zyn indien gy my Nicolas noemde ? dat klinkt toch beter als dat verwenschte Klaas.
VAN BAARKOPF.
Daar horen wy den gek met zyn grollen; ïlms ik hem voor myn contant geld tot kamerjonker heb laten flempelea, is hy de grootfte gek in de Baarkopfifche famielje.
DE KAMERJONKER.
Ik zwyg, papa Hef! gy zyc de majoraatsheer.
VAN BAARKOPF.
Zeker ben ik het; kort en goed, Klaas! onza gebuur, de heer van Wiefen, zal oogenblikkelyk hier zyn, en ik vraag je voor de laaifte reize.of het jouw met het huwelyk voile ernst is?
DE KAMERJONKER.
De Hemel verhoede dit!
VAN BAARKOPF.
Niet?
DE KAMERJONKER.
Een ernftig huwelyk! wat denkt gy toch? fcherts, lagchen, vreugde, dartelheid, zyn de vereischtens van een' gelukkigen echt.
VAN BAARKOPF.
Lagch u mynemwegen met uw vrouw dood;
maar



B L T S P E L. S
ir nu wi! ik weten, of gy befloten hebt, Julia hand te bieden?
de kamerjonker,
'en vollen.
van baarkopf.
)f gy de zaak wei hebt «verlegd?
de kamerjonker.
)e Hemel beware on !
van baarkopf.
4iet?
de kamerjonker.
Vie zonde dierge'yke zaaken overleggen? Men t, men wordt bemind; menkuscht, men wordt uscht; de zwartrok vraagt, men antwoordt ja: laar mede neemt de gefchiedenis een einde.
van baarkopf.
Haar ben jy ook verzekerd dat je van haar bemind •dt?
de kamerjonker, lachende. }y fchenst.
van baarkopf.
leen, voor d?n drommel!
de kamerjonker. ïy £yt zo beicoeiden, dewyi ik uw eigen zoon ; en dat ik het geluk heb u te gelyken.
van baarkopf.
Iet is waar, je bent een nupfche jonge.
A 2 DB



4 DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
DE KAMERJONKER.
Papa lief! ik wil wedden dat voor dertig jaar geen meisje u wederftaan heeft.
VAN BAARKOPF.
Zeker, men gold zyn' prys; maar welkebevvyzen hebt gy?
DE KAMERJONKER.
Bewyzen? — dat laat zich gevoelen, doch niet zeggen.
VAN BAARKOPF.
Maar toch....
DE KAMERJONKER.
Wanneer ik kom dan wordt zy verdrietig, als wilde zy zeggen : Waarom zytgy niet eer gekomen ? als ik fpreek, antwoordt zy geen fyllabe, wyl de fchaamte haar mond toefluit; als ik blyf, wordt zy treurig, wyl de tederheid haar hart overllelpt; als ik heen gaa, wordt zy vrolyk, als zeide zy; Waarheen? waar heen? kleine fcheim! wattneer ik klaag, lagchtzy; en als ik lagch ontbreekt 'er niet veel aan dat zy fchreit; eenmaal gebeurde het my, dat zy, op het oogenblik dat ik aan haar voeten wilde zinken, uit befchroomdheid weg liep.
VAN BAARKOPF.
Zo, zo, deeze bewyzen fchynen my evenwel debondigüe niet.
D E



B L T S P E L. 5
DE KAMERJONKER.
Myn Hemel! papa lief, ik moet 'er my toch op verliaan; is zy ook mogelyk de eerfte daar ik van beraindt word? — De aart en manier om liefde uit te drukken, is zo wel de mode onderworpen, als de kleederen.
VAN BAARKOPF.
Dat moet dan zyn; doch toen in 't jaar twaalf honderd, ridder Kiiis van Baarkopf, jonkvrouw Geerrruida van Engelbrecht tot zyn echte huisvrouw verkoos ...
DE KAMERJONKER.
Stil 1 ik zie den heer van Wiefen de allée inkomen.
VAN BAARKOPF,
Pak je dan weg.
D E KAMERJONKER,
Waarom?
VAN BAARKOPF.
Ik wil eerst alleen met hem fpreeken.
DE KAMERJONKER.
IVIaar waarom mag ik geen getuige zyn? gy doet uw voordracht, hy zegt ja, ik zeg ook ja; Julia wordt geroepen, zy ftelt zich een weinig tegen, zegt eindelyk ook ja, en over ogc dagen is de bruiloft.
VAN BAARKOPF.
Vertrek, zeg ik jd, en zw.rf den tuin door, tot dat je geioepen wordr.
A 3 ee



6 DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
DE KAMERJONKER.
Zo gy beveelt, (Ay neuriet, terwyl hy weghup. feit.) waai my, ó luchtje I tegen : gy komt wellïgt van haar.
VAN BAARKOPF,
gaat op en needer, pronkt zich op, haalt ha/skraag en manchetten uit, met den hoed onder den arm, en neemt een fiaatige houding aan.
TWEEDE T O O N E E L.
VAN BAARKOPF, VAN WIESEN. VAN WIESEN.
Hartlyk welkom! ik hoor zo even dat gy hierzyt, Waarom kwaamt gy niet in ?
VAN BAARKOPF.
Om reden, lieve buur en neefl k wilde u zender getuigen (preken.
VAN WIESEN.
Gy blyfi heden middag << c by myf
VAN BAARKOPF.
Waarom niet? — wy zyn van Blaikopfsbuizen te i voet overgiflenterd; ik en myn zoon, de kamer- ij jonker.
van Wiesen.
Waar is by ?
VAN !



B L T S P E L. f
VAN BAARKOPF.
Hy zweeft als een vlinder inden tuin rond, en zoekt zich een roozeknopje, ha! ha ! ha!
VAN WIESEN.
Dan zal hy twist met Julia krygen.
VAN BAARKOPF.
Zy zullen zich wel verdragen, ha! haf hal —> maar buurtje lief! gy verjongt u waarlyk als een adelaar, gezond, fterk en frisch ; men zoudeu voor een' dertiger houden, en ik weet echter zeer goed... gy wierdt geboren... anno... anno... ik diende toen ter tyd tegen de Tuken, onder den veldmaar» fchalk Munnich . die zo veel fuiker at.
VAN WIESEN.
Juist: ik ben veertig gepasfeerd.
VAN BAARKOPF.
Wie ziet u dat aan?
VAN WIESEN.
En echter fla ik met Cagliostro noch met Sr. Germain in verbond: een geregelde levenswys, te vredenheid en matigheid, is het gantfche geheim.
VAN BAARKOPF.
En nota bene, geen vrouw.
VAN WIESEN.
Daar noemt gy juist het eenige w&t aan myn geluk ontbreekt.
A 4 vam



8 DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
VAN BAARKOPF.
Ja, ja; de heeren filofoofen zyn allen vrouweahaaters.
VAN WIESEN.
De Hemel behoede ons 1
VAN BAARKOPF.
Zy ontzeggen de vrouwen doorgaans de ziel.
VAN WIESEN.
Dat is een dwaaze gril van den wyzen Plato.
VAN BAARKOTF.
Was deze Plato een edelman?
VAN WIESEN.
Tot op dit punt, ja.
VAN BAARKOPF.
Gy zyt dus niet tegen het huweiyk?
VAN WIESEN.
Ik? — waarom vermoed gy dit? een gelukkige echt is de fchoonfte band, door welken de Bron van het leven den fterveling aan het leven hecht; hy die ongehuwd fterft, heeft Hechts half geleefd.
VAN BAARKOPF.
Waarom trouwt gy dan niet ?
VAN WIESEN.
Voor tien jaaren was ik v-noofid. — myn bruid flierfl... laat ons hiervan afbreken.
VAN BAARKOPF.
Maar, het was nog altoos tyd.
VAN



B L T S P E L. ?
VAN WIESEN.
De jaaren waarin 'c my behaagt zyn vooiby.
VAN BAARKOPF.
Gy. hebt gelyk; maar als men zelf niet meer trouwen kan, moet men zig met koppelen zien, te vergenoegen.
VAN WIESEN.
Ik koppel niet; doch ieder gelukkig jeugdig paar geeft my vreugde.
VAN BAARKOPF.
Gy hebt eene fchoone voedfterlinge.
VAN WIESEN.
Niet alleen fchoon, maar ook beminnenswaardig.
VAN BAARKOPF.
Van goede afkomst?
VAN WIESEN.
Verftandig en befcheiden.
VAN BAARKOPF.
Ryk?
VAN WIESEN.
Teder en goedlmti !
VAN BAARKOPF.
Wilt gy haar niet haast een' man geven?
VAN WIESEN.
Geven? neen; zy mag zig zeiven een' na haar neiging verkiezen.
A 5 VAN



io DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
van baarkopf.
Als zy zich nu reeds een* gekozen hadt?
van wiesen, veriysterd. Dan zoude ik... haar geluk wenfchen.
van baarkopf.
Hebt gy niets bemerkt ?
van wiesen.
Neen,
van baarkopf.
In 't minst niets?
van wiesen.
Ik befpied nimmer iemnnt.
van baarkopf.
Hje bevalt u myn zoon?
van wiesen.
Ik ken hem (lechrs weinig.
van baarkopf.
Gy weet echter dat hy kamei jonker geworden is?
van wiesen.
Zo hoor ik.
DERDE T 0 O N E E L.
van baarkopf, van wiesen, de kamerjonker,
die achter het toor.eel getuinierd hadt, komt
fchielyk voor. En deze kamerjonker, die zelve kamerjonker, werpt z ch dronken van liefde in uwe armen, en wacht
van



B L T S P E L. ii
van uwe lippen de beftemming van zyn lot; geef hem Julia, en hy ruilt met geen kamerheer.
VAN BAARKOPF.
Klaas! Klaat! wil je gaan! heb ik je niet ver» boden?...
DE KAMERJONKER.
Papa lief! gy zyt geen redenaar, en al waart gy ook eenD monhenes, de overreding der liefde is fterker. Verfchoon my, verfchoou Julia! wy zyn ftrafbaar, dat wy deeze fchoone vlam tot he* den in 't verborgen branden lieten.
VAN WIESEN.
Welke vlam, myn heer?
VAN BAARKOPF.
Ga naar den du vel! daar zu t gy v'ammen vinden.
DE KAMERJONKER.
De fluijer der geheimenis" geeft nieuwe luister aan de liefde, en ik, en Julia...
VAN BAARKOPF.
Pak je weg, zeg ik je» en laat je nie; weer Zien, voor dat ik je roep.
DE KAMERJONKER.
Wreede vader, gy wilt hei? ik ga, myn hart is zw^iar, myn oogen worden bevochrgd, mynknien wankeleo. — ó, roep my haast! haast! haast! {Hy huppelt weg.')
FIER*



12 DE MAN VAN VEERTIG JAAREN, VIERDE T O O N E E L.
VAN BAARKOPF, VAN WIESEN. VAN WIESEN.
Als ik het wel verfta...
VAN BAARKOPF.
De duivel! Araor is in 't fpel.
VAN WIESEN. •
Gy dfngt dan na de hand van myne voedfterlinge?
VAN BAARKOPF, tTOtSch.
Daar myn gedacht reeds ten tyde des grooten VVittekinds bloeide, en daar myn zoon reeds kamerjonker is, en ik hem eens een fchuldvry goed nalaar...
VAN WIESEN.
Lieve buur! waartoe dit alles? Als Julia inwilligt lub ik niets te herinneren.
VAN BAARKOPF.
Zy beminnen elkander als de tortelduiven.
VAN WIESEN.
Ik beken, dat de ontdekking my verrascht; ik bemin Julia, als myne dochter, want ik heb haar opgevoed. Twintigmaal heeft haar myn mond verzekerd, dat ik haar neiging niet wilde dwingen; ik dacht een recht op haar vertrouwen gewonnen te hebben, en toch verbergt zy my. — dat fman my.
VAN



B L T S P E L. 13
VAN BAARKOPF.
De eerfle liefde, myn vrindl men zou ze gaarne voor zich zeiven willen verbergen.
VT F D E T O O N E E L.
JULIA, NETJE, DE VORIGE N. VAN WIESEN.
Daar is myn voedfterling! kom nader, lieve Julia! gy weet vermoedelyk reeds, waarom de neer van Baarkopf ons met ü.yn bezoek vereert?
JULIA.
Ik?
VAN WIESEN.
Waartoe die achterhoudenheid? nw neiging is geen overtreding; alleen, dac gy voor my, üw' warmden vrind, 'er een geheim van maakte, heeft my etn weinig beledigd.
JULIA.
In waarheid, ik verfta u nier.
VAN WIESEN.
Gy zyt verlegen, Julia: waarom dat? de kamerjonker bemint u, gy bemint hem; hy wen.<cht u te bezitten, zyn wensch is de uwe, — en gevolglyk ook de myne.
JULIA.
Gy hebt gelyk, — ik ben verlegen, — ver. wonderd, — om alles wat ik hoor.
VAK



14 DE MAN VAN VEERTIG JA AREN,
van wiesen.
Wy zuüen u iyd laaten u ie herftelbn. Kom, mynbeer van Baarkopf! een wondeiing in den tuin. van baarkopf, in V heen gaan. Zy is fchoon, by myn arme ziei! zy is fcboon ; zo zy een' ftyven halskraag om had,zou zy myne hoogzalige grootmoeder, wier pourtrait ik in de rustkamer bewaar, op een hair gelyken; — zy was een gebooren Kauffunger, uit een oud huis in Thuringen ; het was anno 1603. (Men hoort de laat/ie woorden nog flechtt achter het toor.eel.*)
ZESDE T 0 0 N E E L.
julia, netje. netje.
Wel nn, jonkvrouw uv v^rftaat het niet?
ju! . a.
Waarlyk nier.
netje.
Hoe onnozel ik ben, vetta ik toch zeer goed, dat hier trouwen de zaak is,
julia.
Helaas!
netje.
Waarom dan helaas? — mishaagt u de kamer, jonker? by zwetst, hy neuriet,hy pronkt een wei*
nig,



B L T S P E L. 15
lig, en liegt een weinig; maar hy is jong, hup» :n verliefd. Een verliefde is een ruw marmerblok; •en meisje die baar kunst verftaat, kan een' Apoi ran hem beitelen.
JULIA.
Ik (lel geen belang in den kamerjonker: heeft ïy gebreken, ik weet het niet; heeft hy voorechten , het gaat my niet aan.
netje.
O wee! dat klinkt bedroefd.
julia, zuchtend. Ik ken iernant, die geen gebreken heeft. netje.
Een iernant zonder gebreeken, en toch een tnaapje op deze waereld gebooren? ó fchielyk, loera my hem.
julia.
Befcbeiden, minzaam, onderhoudend,weldaadig. netje.
Zyn naam?...
julia.
Een goed voorkomen, menfchlievend, ftandvastig.
netje.
Maar zyn naam? denkeiyk Cherubyn of Serafyn?
JULIA.
Ik noem hem niet.
neï-



ic5 DE MAN VAN VEERTIG JAAR EN,
NETJE.
Weder een uitzondering op den regel: Verliefden noemen anders niets liever als de naaineu van hunne geliefden.
JULIA.
Ik verliefd?
NETJE.
Nu waarlyk; van wien hebt gy dan 'c penfeel voor uw tafreel geUend?
JULIA.
Van de waarheid.
NETJE.
Amor vermomt zich fomiyds.
JULIA.
Gy kunt gelyk hebben.
NETJE.
Nu, waarom fpreekt gy dan niet? gy hebt een' voogd die de minzaamheid zelve is.
JULIA.
Hoe zal ik dan hem dien ik bemin, van myn gevoelens onderrichten ?
NETJE.
Een zonderlinge zwarigheid. Ik denk, hy zal u echter op 't woord geloven.
JULIA.
De befcheidenheid vsritaac d-eze taal niet, en de beichtoomdheid fpreeki ze zelden.
NET»



B L T S P E L. 17
NETJE.
Myn Hemel! waartoe die omftandigheden ? Zyt gy niet jong en fchoon?
JULIA.
Zo zegt men.
NETJE.
Ryk en aarzienlyk?
JULIA.
Het is my even veel.
NETJE.
£11 echter?...
JULIA.
En echter vree* ik dat hy myne liefde zal afkeuren. Welk eene vernedering, wanneer ik my zelve voordroeg, en verfmaad wierd!
NETJE.
Daar weet ik raad voor. Uw geheim zal hem bekend worden zonder u te verhinderen: maak my tot uw vertrouwde, leg my flüzwygen op, ik be. loof het u heilig, en zodra ik my omkeer, venei ik het de gehele waereld. De gefchiedenis van uw hart wandelt van huis tot huis, en komt eindeiyk den btwusten man ter ooren;en dan,dan zien wy hoe de wind waait, en het ftaat nog altoos aan u, of gy loogchenen of bekennen wilr.
JULIA.
Men maakt Hechts in de Franfche komediën de kameniers tot vertrouwden.
B NET.



81 DE MAN VAN VEERTIG JAAR EN,
netje.
Zo ? men is dus Hechts in de Franrche komediën verftandig? — wanneer gy 'er u maar zonder my kunt uitredden.
julia.
Met u, noch zonder u, ik za! zwygen: een' onwederdaanbaare fchroomvalligheid... het oordeel der waereld... want myne keuze is zonderling, zeer zonderling, en wanneer men my niet verdaan wil...
netje.
Alle menfchen verdaan zich niet op raadfels. —■ Daar komt, uw voogd, mogelyk dat hy...
julia.
Netje! ik verbied u ook de kleinfte fyllabe van ons gefprek ruchtbaar te maken.
netje.
't Is goed.
ZEVENDE T O O N E E L.
van wiesen, de vorige n.
van wiesen, tegen Netje. Verwyder u. {tegen Julia.) Gy zyc agterhoudend tegen my? misfehien om dat ik fomtyds van den kamerjonker op een' toon fpreek...
julia.
ö Neen!
van



B L T S P E L. ip
van wiesen.
Gy moet my dit vergeven: ik wist niet hoe na byuwas: hy is een jongman dien gy vormen zult.
julia.
De Hemel beware my daar voor!
van wiesen.
Nog gedurig die achteihoudendbeid ? — ik heb zeker geen ander recht op uw vertrouwen als myn vriudfchap, myne liefde...
julia.
Het fchoonlte recht op aarde.
van wiesen.
11; omring u uit de handen eener dervende moe. der; ik had u reeds lief als kind-, fints gy zelfs denken kon achtte ik u hoog.
julia.
ö Waarom kon ik niet akyd een kind blyven 1
van wiesen.
Welk een gril! gy zyt federt eenigen tyd MI, treurig, nadenkend; — gy bloost om niets, gy verfchrikt wanneer men tegen u fpreekt. — Bekent gy, lieve Juiia ! een man heeft uw hart weeten te treffen ?
julia.
Nu ja; waarom zou ik het loogchenen? ik bemin.
van wiesen.
Den kamerjonker?
B a J»«



ao DE MAN VAN VEERTIG JAAR SN,
julia.
Dring niet in myn hart; hst is my onmoge'yk! royn' geliefden te noemen.
van wiesen.
Zou Julia eene keuze gedaan hebben die haar onwaardig was?
julia.
Myn hart heeft gekozen, verfland en eer flerade toe.
van wiesen.
Sitits welken tyd beminde gy ?
julia, met neirgeflagen oogen. Sints ik uit het kostfchool kwam, — federt ik in uw huis woon.
van wiesen, nadenkend. Ik leef zo eenzaam en ontfang weinig vrinden, — doch waarmede breek ik myn hoofd? hy zy wie by wil; — fpreek, Julia! en houdt n van de'i tederfte wederliefde verzekerd.
julia.
Zo gy waarheid fpreekt ben ik gelukkig.
van wiesen.
Maar zyn naam?... moet ik hem als uw v&o^d toch niet eenmaal gewaar worden?
julia.
Waarom wilt gy u met myn verwarring vermsken ?' waarom noemt gy hem niet zelve?
VAN



B L T S P E L. 21
jl VAN WIESEN»
Wyl ik rechtmatige aanfpraak op uw vertrouwen laak.
!| JULIA.
Gy znlt my berispen.
VAN WIESEN.
I Zeker niet.
J' JULIA.
Gy zult myne neiging tegenftreven.
VAN WIESEN.
Myn Hemel! fints wanneer ziet gy in my den ■engen bediller? — Uw hart heeft een keus gedaan, " v hart is myn borg: ik durf zonder vooraffpraak v keuze billyken.
JULIA.
'.: 7.o gy het dan volftrekt wil...
VAN WIESEN.
* Ik fmeek 'er u om.
JULIA.
Maar ik zal na zulk eene bekentenis myne oogen ! t voor u durven opflaan.
VAN WIESEN.
i\ Maagdelyke befchroomdheid.
JULIA.
Cecn, ik wil hem noemen ; maar fla my toe dat ;'i my dan terftond verwydere.
VAN WIESEN.
'J'to gy wilt5 maar nog eens: uw wenfchen voor B 3 te



22 DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
te komen was altoos myn vreugd. Nu? hyheet?.-.. julia, ten uiterfte verward. Gy zult hem ligt kunnen raden. — ik laat u met hem alleen. — zeg hem dat hy een arm meisje een blos fparen moet. — ik laat u met hem alleen, en denk genoeg te hebben gezegd.
(Zy wil heen gaan, doch blyfl ontevreden als zy denx kamerjonker gewaar wordt.)
A G T S T E T 0 0 N E E L.
DE kamerjonker, nog in ' t verfchiet;
de vorige n.
van wiesen, by zich zeiven. Wat z)l dat zyn? - zyn wy niet alleen?
de kamerjonker, hy zich zeiven. Goed, dat ik ze by e kander aantref.
julia, by zich zeiven. Wat voert hem weder hier?
de kamerjonker.
Ach, myn fchoone Julia! vind ik u eindelyk?
van wiesen, ter zyde. Nu verfta ik... ach!...
de kamerjonker.
Wel nu, myn heer van W efen? — durf ik hopen?... i
van wiesen, ter zyde. Het raadfel is opgelost.
d B.



B L T S P E L. 23
de kamerjonker.
Gy antwoordt my nie: ? gy wendt u van my af? Julia werpt my fïeelswyze lonkjes toe.
julia, ontevreden. Wie ? — ik myn hter ?
de kamerjonker.
Gy, myn bevallig mei'je! waarom die fchroomvalligheid? — men kan my beminnen zonder te blozen.
van wiesen.
Zyt gerust, heer kamerjonker! gy kunt u verhovaardigen, want gy bezit Julia's hart, en de wil van myne voedfterlinge is de myne.
julia, by zich zeiven,
lk verflik 1
de kamerjonker.
Bravo ! gy zyt een allerliefst man! een voorbeeld der voogden! Kom, Julia! aan zyne voeten.
van wiesen.
Foei, myn heer! wy ftann immers niet op het toneel. Wanneer gy de voile waarde van uw geluk gevoelt, zo gy niet vergeet, welken fchat ik u in Julia overgeef,.. {Met een halfverfmoorde zucht,") zomoe ik te vreden zyn!
de kamerjonker.
ó Wy zullen leven als een paar duifjens of een paar engelen, niet waar, fchoon kind? beiden B 4 jong



24 DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
jong, ryk, vol vuur, wetenfchap en fmaak; «'winters in de flad, aan 't hof, bemind, benyd , overal gezocht, de ziei der gezelfchappen; des zomers op het land, met onze kleine famielje, de hofmeester en gouvernante; dan bezoeken wy papa van Wiefen zeer vlytig, klimmen af tot onze landbouweren, flichten een roozenfeest, of zo iets diergelyks.
van wiesen, met verborgene ontevredenheid. Alles zeer fchoon, heer kamerdonker. — Ik ga uw' vader zoeken, opdat hy in uw vreugde dele.
de kamerjonker.
Ga, ga! ik fta 'er u voor in, dat Julia iutusfehen de tyd niet lang zal vallen.
NEGENDE T 0 O N E E L.
julia, de kamerjonker. de kamerjonker.
Wel nu, myn lieve kleine! zyt gy te vreden?!
julia.
Maar zeg my, om s'Hemels wil, wat d.'t alles wil zeggen.
de kamerjonker.
Wat dit zeggen wil? een gappige vraag! Men bekroont onze wenfehen, men huwt ons ran elkander.
ju-



B L T S P E L, 25
julia.
Hoe komt gy op dien inval, dat een verbindtenis met u myn wensch is ?
de kamerjonker.
Hebt gy bet my niet honderdmaal gezegd.
julia.
Ik?...
de kamerjonker.
Denkt gy dat ik de taal der oogen niet verfta ?
julia.
Gy leest valsch, myn heer.
de kamerjonker^
Waartoe die verlegenheid? wanneer men elkander bevalt, als vaders, voogden, en boe die dieren alle heten, hunne toeftemming geven, waarom zal men zich dan langer bedwingen?
julia.
Ik zeg u, maar met de bondigfte duidelykheid, dat ik u niet wil.
de kamerjonker.
Hoe?... heeft uw voogd my niet zo aanftonds verzekerd...
jul r a.
Hy dwaalt, en zonder u tusfchenkomst wist hy reeds het geen hy moest weten.
de kamerjonker.
Ha, ha! ik verfta u, gy wilt uitftel, gy dacht B s dat



s6 DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
dat dit nodig was om de étiquette ? maar op hec land, iefkind! kan men zulks bekorten.
julia,
Gy zult my een vrindfehap doen wanneer gy uw bezoek afbreekt, en 'er my voor altyd van ver-
fchoonr.
de kamerjonker.
Weet gy wel dat ik eindelyk gedwongen zal zyn driftig te worden?
julia.
Zo als gy wilt.
de kamerjonker.
Weet gy wel dat ik reeds wetkelyk driftig begin te worden?
julia, [pottend. Het doet my leed,
de kamerjonker.
Acb! zo het u leed doet...
julia.
Ik zeg ongaarne iets beledigends, aan wien het ook zy; doch, ik moest u verklaren, dat ik niet aan u gedacht heb, en nimmer aan u denken zal.
de kamerjonker.
Dat is zo by manier van fpreken.
julia.
Neen, neen; gy kunt my op myn woord geloven.
1)e



B L T S P E L. 27
DE KAMERJONKER.
Ha, ha! ik weet leeds hoe ik dit moet opnemen.
JULIA.
Maak niet dat ik myn bedaardheid verlieze.
DE KAMERJONKER.
Zyt niet wreed tegen u zelve.
JULIA.
Laat ons dit gefprek eindigen.
DE KAMERJONKER.
Gy gelooft dan werke'yk my eist te beminnen?
JULIA.
Ik bemin u niet, en zo gy dus voortgaat zal ik u haten.
DE KAMERJONKER.
Ik, ha, ha! Ik fta u toe my immer zo te haien.
JULIA.
Gy zyt onverdragelyk.
DE KAMERJONKER.
Een hart dat zyn eigen wond niet voeltps gevaarlek ziek.
JULIA.
Langer houde ik ha 11 et uit.
DE KAMERJONKER.
Dat arme kleine ding vindt genoegen in zichzelve te folteren.
TIEN



28 DE MAN VAN VEERTIG JAAREN, TIENDE T O O N E E L. Van wiesen, van baarkopf, de vorigew.
van baarkopf, »'«.'/ OpkontCtl.
Nu , dat verheugt my: wy kunnen nog heden de verbindtenis vieren; dat zal een vrolyke avond zyn. — Bravo, Klaas! dat heb je goed gemaakt. — Welkom jonkvrouw bruid! vrouw dochter!
julia.
Myn heer!...
de kamertonkr.
Papa lief!...
van baarkopf.
De gelukkige jeugd! zo als zy daar ftaan; weik eene tedere verlegenheid! — waarachtig! wje het niet wist zou denken dat ze getwist hadden.
de kamerjonker.
Dat hebben wy ook.
van baarkopf.
En zeker in ernst? ha, ha, ha!
de kamerjonker.
In vollen ernst, en ik gevoel iny zo grievend beledigd , dat ik voor de gevolgen niet infta.
van baarkopf.
Dat is om zich dood te Iagchen ! ha, ha, ha ! — laat toch horen, Klaas! hoe was het dan? wat was he; dan?
de



B L T S P E L. 29
DE KAMERJONKER.
Een kleinigheid.
JULIA.
De heer kamerjonker dacht de rust en het geluk van myn leven voor een kleinigheid te houden; ik denk anders.
VAN WIESEN.
Lieve Julia! wat betekent dat ?
JULIA.
Dat gy mynentwegen dwaalt; in't kort, dar gy my niet verftaan hebt.
VAN WIESEN.
Niet verftaan?
VAN BAARKOPF.
Wat zal dat z\n?
DE KAMERJONKER.
Alderliefst, waarachtigI ik ben beledigd, en de jonkvrouw bruid is fpytig; zo maken het de dames.
VAN BAARKOPF.
Grappen! zulke ftormen dryven het fcheepje der liefde flechts fchielyker in de haven.
VAN WIESEN.
Ik weet niet wat ik denken moet. Waarom, lieve Julia! berouwt u uwe verklaring ? waarom zyt gy wankelmoedig? — ik hield u voor geeu gewocn meisje.
DE



3o DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
de kamerjonker.
Dat is recht, myn heer! lees haar den text een weinig voor.
van baarkopf.
Lustig, kinderen! verdraagt elkander.
julia.
Geef u geen onnodige moeke.
VAN WtESEN.
Ik bezweer u, los my dit onbegrypelyk raadfel op.
julia.
Neen, myn heer! in weerwil der ftem myns verflands, heb ik u de zwakheid van myn hart ver. kiaard. Wiai ik bemin is geen geheim meer; maar, veikeerde uii'eggingen, willekeurig misverftand, alles overtuigd my dat ik te veel gezegd hebbe!
Zy vertrekt.
ELFDE T O O N E E L.
de vorig en, behalven Julia.
Ti* baarkopf.
Klaasl Klaas! je hebt voorzeker zotte ftreeken begaan.
de kamerjonker. Neen, papa lief!
VAN



B L Y S P E L. 31
van baar k op f.
Ik ken je, je bent een woeste knaap, je zelt je vryheden aangematigd hebben...
de kamerjonker.
We! nu, zal dan een bruidegom, die met zyne bruid alleen is, daar zo ftyf Haan,als of hy by den koning ter audiëntie gebragt wordt?
van baarkopf.
Daar hebben wy bet. — ik wil wedden dat de fchalk een paar zoenen geflolen heeft.
de kamerjonker. Maar dat is ook alles, op myn woord van eer!
van baarkopf.
En dat heeft zy kwalyk genomen ?
de kamerjonker,
Gemaaktheid. 2y fielt zich aan als of zy aan myn tederheid en trouw twyfelde; zy vergeet dat ik haar trouwen wil; zy bedenkt niet dat een jong aardig kavalier teeht woedend verliefd moet zyn, om zulk een' verwenschten indruk te bemerken.
van baarkopf.
Dat zal zich fchikken , Klaas! dat zal zich fchikken; wees Hechts wat befcheiden. (tegen van IVicfen.) De knaap is vurig, dat heeft hy van my: — toen ik anno 40, in de ftrengfte koude, by myn eerfte gemalin myn hof maakte... maar, wat deert u, heer buur! gy ftaat in gedachten?...
VAN



3a DE MAN VAN VEERTIG JAAR EN,
VAN WIESEN.
Verfchoon my, de eene gedachte verdringt de andere; alles wat ik zie en hoor fchyiit zo tegenfprekend.
DE KAMERJONKER.
Waar vrouwen in 't fpei zyn is tegenfpraak.
VAN WIESEN.
Ondertusrchen kan Julia geen ander beminnen als u.
DE KAMERJONKER.
Zeer natuurlyk.
VAN WrESEN.
Gy zyt hier zeker van ?
DE KAMERJONKER.
Waarom zoude ik daar wel aan twyfeleu?
VAN WIESEN.
Zy heeft het u zelve gezegj ?
DE KAMERJONKER.
Zoopentlyk, dat ik het onbewimpeld weet.'
VAN WIESEN.
Oubegrypelyk!
VAN BAARKOPF.
Ha, ha! heer filofoof.' ftemt gy toe dat een ee> nis.e vrouw honderd ruamiïn to- zotten kan maken?
VAN WIESEN.
ó Ja! daaivan zyn voorbeelden genoeg.
TWAALF.



B L T S F E L. 33 TWAALFDE T O O N E E L.
NETJE, DE VORIGE N. NETJE.
Om s'Hemels wil, myne heeren! wat hebt gy jonkvrouw Julia gedaan?
DE KAMERJONKER.
Myn Hemel! men wil haar uiihuwelyken, dat is de gantfche gefchiedenis.
NETJE.
Zy zucht, zy fleent, zy werpt zich op de fopha, zy wringt de handen. Ik vraag: wat deert u? — ach!... is haar antwoord. Zy wil weg in een klooster.
DE KAMERJONKER.
Dan zal ik voor Siegwart moeten fpeleu*
NETJE.
Eindelyk vliegt zy op. Netje! — roept zy, — jenadigejonkvrouw! — ga en verzoek myn' voogd ïog om een kwartier gehoor; de vreemde heeren tullen het niet kwalyk nemen.
VAN WIESEN.
Ik yl naar haar toe.
NETJE.
Zy zal oogenhliklyk ze is komen.
DE KAMERJONKER, huppelend.
Vivat bachus! bachus leve!
C VAN



34 DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
VAN BAARKOPF.
Klaas! je bent een benydeuswaardige fchalk. Zulk een hevige liefde...
DE KAMERJONKER.
Ik boezemde nimmer eene andere in.
NETJE.
Die jonge heer moet Hecht met haar gehandeld hebben; want zy riep gedurig: Wat valt my deze kamerjonker lastig! in welkeen verlegenheid brengt hy my! welk een foltering, hopeloos te beminnen!
VAN BAARKOPF.
Het arme kind!
DE KAMERJONKER.
Het doet my leed ! maar waarom gelooft zy my niet op myn woord?
NETJE.
Gy zyt een wreed fchepfel.
DE KAMERJONKER.
Myn lieve kind! zy is de eerfte niet, en zal ooi de laatfte niet zyn.
.VAN BAARKOPF.
Hoor eens, Klaas! ga na haar toe, en zeg: Myt aanbiddelyke! en zo voorts; kusch haar de hand val op uwe knien , zweer haar eeuwige trouw.
DE KAMERJONKER.
Wat wilt gy van my? moet ik dan honderd dui
zem



B L T S P E L. 3,5
zeni maal dezelve zaak herhalen ? neen , ik beu ook beledigd, zy moet de eerfle ftsp dosn.
van baarkopf.
Wat? gy fpeelc de onverbiddelyke! — fchalk! als je niet liefhebben wilt, zo als het behoort, dan flaa ik je den kop in.
netje, ter zyde.
Zo veel te beter, dan zal het toch ten voorfchyn komen.
van wiesen.
Heer kamerjonker ! gy wordt bemind , vergeet niet wat gy Julia's fexe en de vrouwelyke beschroomdheid fchuldig zyt.
van baarkopf.
Recht, dat had ik ook gedacht.
de kamerjonker.
Mant het geduld heeft zyne grenspaalen; ik ben ook befchroomt, en, ten tweede, ben ik een man.
netje.
Zeker ?
van wiesen.
Ga , Netje 1 en zeg Julia dat ik haar wacht.
(Netje vertrekt.)
van baarkopf.
Wy laten u alleen, heer buur ! ftuur Venus wagen weder in 't fpoor; ik wil onderiusfchen myn' Klaas den kop te regt Hellen.
C 2 DE



36 DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
de kamerjonker.
Ik zeg niet dat ik Julia in >t gehee, abandonneer f neen, dat zeg ik niet, inen kan nog aüyd ftaat op my maken. Julia is een kind, en de liefde is ook een kind, en als twee kinderen by elkander komen bedryven zy zotte dingen; maar men is grootmoedig, men vergeefr.
van baarkopf.
Hou je mond, Klaas! en volg my. — Tot wederziens, buur lief!
DERTIENDE T O O N E E L.
van wiesen, alleen. Zwakke fterveling! gy maakt u borstweringen met uwe filorofie; gy denkt dat gy u befcliermc voor dwaaze ydelheid, en... beken het, en b!oos voor u zelve. - tweemaal hebt gy Juiia-S woord tot uw voordeel uitgelegt; tweemaal heefc u de zinnelooze gedachten verrascht, dat men u een liefdens verklaring wilde doen. JuliaI - my? ha! ba! hai — lagch maar, lagch om u zelve, beter als dat an. deren om u lagchen. - ö Juiia! jk 2aj my v„n n fcheiden! van u, die myne eenzaamheid zo fchoon met bloemen fierde! ik zal u aan een wezen overlaten die uwer onwaardig is. _ uwer onwaardig! ja dat gevoelt zy zelve, maar zy bemint hem, en van daar haar raadfelachtige handelwys: verftand en liefde zyn in ftryd»
FE ER.



B L T S P E L. 3? VEERTIENDE TOONEEL.
julia, van wiesen. julia.
Ik kom weder 1 verfchoon de drift waarmede ik n verliet. Ik heb nagedacht; ik heb, zo als men gewoon is te doen, hem, dien ik bemin, verontfchuldigd: hy verftaat my niet; zynebefcheidenheid doet hem onrechtvaardig tegen zichzelven zyn.
van wiesen.
Zyne befcheidenheid ?
julia.
Is het anders, dan doet myn ydelheid my dwalen.
van wiesen.
Ik kan my niet verbeelden, welk een wanbegrip tusfchen u en den kamerjonker opwelt, evenwel raad ik u by iedere gelegenheid de verkiezing te beperken. Waartoe elkander lastig te vallen, als men bemint?
julia, ter zyde. Nog gedurig die hatelyke dwaling.
van wiesen.
Mag ik openhartig fpreken, gy vreesde dat men luw keus zoude afkeuren, en ik wil gaarne bekennen, dat ik zelf dacht, dat de kamerjonker geen iverdienlle genoeg had om de liefde van zulk een C 3 be.



38 DE MAN VAN VEERTIG JAAR EN,
bevallig meisje te rechtvaardigen: ondertusfchen, de harten kan men niet gebieden, gy bemint hem, en dat is my genoeg om zyne gebreken te verfchonen.
julia.
Gy raad my dus met den kamerjonker te trouwer.?
van w r e se N. Ik raad u, — zo als ik immer gedaan heb, — alleen uw hart om raad te vragen.
julia.
Welaan ! ik wil doen het geen myn hart my zegt, ik wil voor de laatfté maal myn zuivere begeertens ontdekken. — maar, — daar zulk een itap een meisje altoos veel kost, — heb ik een' onfchuldige list bedacht, — en denk, een brief zou my wel een blos kunnen fparen.
van wiesen.
Welaan, fcbryf dan. Men kan, zonder zwarigheid te maken, aan een' mensch fchryven, dien men trouwen wil.
julia.
Zoude ik u wel mogen verzoeken? — ik heb my dezen morgen in myn' vinger gefneden, en kan de pen niet wel houden.
van wiesen.
Met vermaak zal ik uw fecretatis zyn. {Hy zet zich aan de tafel.)
ju-



B L T S P E L. 19
julia, ter zyde. Nu moed gehouden!
van wiesen.
Wilt gy my nu difleren, ik ben gereed.
julia, dicterend. Gy zyt fch: ander genoeg om het geheim van myn hart te raden. van wiesen, herhaald de laat/le woorden.
Te raden.
julia.
Uw dwaling beftaat in uw befcheidenheid.
van wiesen.
' Befcheidenhsid? - nu, goed: befcheidenheid.
julia.
Gy zyt het dien ik bemin.
van wiesen.
Verder.
JULIA.
Hebt gy 't gehoord? gy zyt het dien ik bemin,
van wiesen.
Dat heb ik reeds.
julia.
Dankbaarheid boeide my het eerfie aan u.
van wiesen, ter zyde. Dankbaarheid? — voor den kamerjonker?
julia.
Waarom fchryft gy niet?
C 4 VAN



40 DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
van wiesen.
Ik fchryf reeds. — Hec eerst aan u.
julia.
Maar een vermogender gevoel voegt zich hier by.
van wiesen.
Hier by.
julia.
En al hadt gy my ook in myne kinderlyke jaaren zo veel weldaaden niet bewezen...
van wiesen.
Wat hoor ik, Julia! wat betekent dit?
julia, ter zyde. Ach! waarom heb ik het ftilzwygen afgebroken! hy verwerpt my!
van wiesen.
Julia!
julia.
Wel nu?
van wiesen.
Aan wien tchryft gy dezen brief?
julia.
Vermoedelyk aan den kamerjonker.
van wiesen.
Wat heeft de kamerjonker met uwe kinderlyke jaaren nodig?
julia.
Gy hebt gelyk, ik ben een kind!
van wiesen,
Gy zyt verbysterd.
ju-



B L T S P E L. 41
julia.
Zeer zeker.
van wiesen.
Wy moeten 'er dus wat anders voor fchryven?
julia.
Ik heb genoeg gezegd.
van wiesen. ,
Zal ik den brief fluiten?
julia.
Zo als gy wilt.
van wiesen;
En wegzendeu?
julia.
Zo gy gelooft...
van wiesen
fluit den brief in fterke gemoedsbeweging. Hei daar, bediende! (Een bediende komt voor.) Breng dezen brief...
julia
maakt onwillekeurige gebaarden, als wilde zy het verhinderen.
van wiesen.
Aan den kamerjonker? niet waar?
julia, aangedaan. Aan wien anders, mynheer?
van wiesen, tegen den bedienden. Breng dezen brief aan den kamerjonker. {De bediende vertrekt.')
C 5 ju-



4a DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
julia
■wendt haar gelaat af, en barst uit in tranen. van wiesen. Gy weent, Julia 1 lieve Julia!
julia.
Laat my aan my zelve over. — ik deed dwaas, ik ben geftraft; maar de tyd en myn hoogmoed zullen my de achting weder doen winnen, die ik in uw oogen verloren heb.
(Zy vertrekt.")
V T F T I E ND E T 0 O N E E L.
van wiesen, alleen. Droom ik? — ben ik myn zinnen ktvyt? —wat zal dit zyn? — neen, — het is duidelyk, zy wilde niet aan den kamerjonker fchryven; maar, wat wiide zy dan? — Julial zou het mogelyk zyn! — gy gevoelde voor my nog de ftryd myns verflands tegen uw bevalligheid ophouden, — dwaas! uw ydelheid fnapt daar ook van. — wie zyt gy, dat gy durft hopen?—een man van veertig jaaren, en een meisje van zeventien! — neen, het kan niet zyn; om s' Hemels wil! maak u niet belsgchelyk.
ZES-



B L r S P E L. 43 ZESTIENDE T O O N E E L.
VAN BAARKOPF, VAN WIESEN. VAN BAARKOPF.
Wel nu, mynbeer! hoe ftaat het 'er meé?
VAN WIESEN.
Slim genoeg; wy zyn verder van 't doelpunt al» voorheen.
VAN BAARKOPF.
Daar komt nog een andere klucht van voor den dag; zo even ontmoette my Julia met wenende oogen.
VAN WIESEN.
Zo veel ik bemeiken kan, heeft myn heer uw zoon zich bedrogen, toen hy dacht van Julia bemind te zyn.
VAN BAARKOPF.
Wat ? — dat zal hem de duivel op zyn' feon, — my flappen laten doen, my myn' bruigoms rok" laten aantrekken...
VAN WIESEN.
Hy is te verfchone», een jong fchoon man...
VAN BAARKOPF.
Uw onderdanigfte dienaar!
VAN WIESEN.
Voor de dames vertedert, en in zyn' ouderdom...
VAti



44 DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
VAN BAARKOPF.
In zyn' ouderdom begaat men de meeste zotheden , dat weet ik. — men moet evenwel den ouden vader niet voor den gek houden; men moet zich een onnozele jonkvrouw, als Julia, niet opdrin. gen, en voor een' ftrydbaar' edelman, als gy, geen kuuren maken. Wacht,fchalk! datzultgy vergelden.
ZEVENTIENDE TOO NEE L.
NETJE, DE VORIGE N. N ET J E.
Eindelyk weet ik alles.
VAN WIESEN.
Wat weet gy ?
NETJE.
Ik ken den tegenftand, voor welken jonkvrouw Julia in ftilce verkwynr.
VAN WIESEN.
Nu? — fpreek.
NETJE.
Wie hadt dat kunnen denken!
VAN WIESEN.
Schie'yk.
NETJE.
Gy weet 'er dus niets van?
VAN WIESEN.
Neen.
NET-



B L r S P E L. 45
netje,
Vermoeden ook niets?
van wiesen.
Neen, neen.
netje, tegen van Baarkopf. En gy ook niet?
van baarkopf.
Ik? myn oogeu zyn niet goed meer om in 't verfchiet te zien.
netje.
Maar de gelukkige flerveling is zser naby.
van wiesen.
Noem hem dan.
netje.
Welk een aangenaamheid, een geheim alleen te weten! welk een ftrelende aandoening, het voor het eerst de geheele waereld toe re vertrouwen! van wiesen.
Zult gy my ongeduldig maken?
netje.
Ik fpreek reeds; jonkvrouw Julia heeft my in 't geheim vertrouwt... {tegen van Baarkopf.) raad eens wat?
van baarkopf.
, Dat je zottin bent, denkelyk.
netje.
Dat zy verliefd is; n>r...r raad eens, op wien?
va .m



46 DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
VAN BAARKOPF.
Voor myn part, op den Turkfchen keizer.
NETJE.
Ach! riep zy uit, ik heb my zo duidelyk ver klaard, en men wil my niet verftaan. Men moesi begrepen hebben dat ik den kamerjonker niet bemin.
VAN WIESEN.
En verder.
NETJE.
Hierna fchetste zy my haar' afkeer tegen mynheer uw'zoon,noemde hem een' Jaffen, onnozelen, nietswaardigen gek.
VAN BAARKOPF.
Reeds goed; en verder?
NETJE.
En na haar gedachte gelyken alle jonge fpringers elkander op een hair; dierhalven heeft zy een' minnaar van hooger jaaren gekozen.
VAN BAARKOPF.
Zo?
NETJE.
De minnaars, — zegt zy, — den herfst des tevens, zyn veel berninlyker, trouwer en vertrou-
welyker.
VAN BAARKOPF.
Ei! zy heeft geen ongelyk.
NETJE.
Tervvyl zy zich nu zo bepaald tegen mynheer-
den



B L T S P E L. 47
den zoon verklaarde, nam ik de vryheid, my een woordje van mynheer den vader ie laten ontvallen.
VAN BAARKOPF,
Hoe? van my?...
NETJE.
Men zweeg, men zag my aan, men zuchtte; — in 't kort, het is kant en klaar.
VAN BAARKOPF.
Meisje! ben je zinneloos? ó, je fpot zeker met me?
NETJE.
Neen, neen! in vollen ernst. Myn Hemel! — zeide ik, — genadige jonkvrouw t hoe kunt gy zo wonderlyk verkiezen? de oude heer van Baarkopf is een ftok oud man: hy heeft de podegta.deHeen, de jicht...
VAN BAARKOPF.
Waarom niet Ikvtr in 't geheel de epilepfie?
NETJE.
Verder: hy is hstelyk, ongefteld, knorrig...
VAN BAARKOPF.
Welke kwaade geest heeft je ingegeven, een lykprcdikatie over my te honden.
NETJE.
Stel u gerust; al myn preëken was vergeefs.
VAN BAARKOPF.
En zy volgt haar hoofd?
K E T-



48 DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
NETJE.
Als een vrouw.
VAN BAARKOPF,
Is het mogelyk! welk eene onverwachte vreugd op myn' ouden dag! wensch my geluk, mynheer!
VAN WIESEN.
Als Julia u wezentlyk bedoeld had...
VAN BAARKOPF.
Twyfelt gy nog? — doch, gy hebt gelyk; ik ben even over den herfst van bei kvtu, in myn' almanach begint de winter.
netje.
Maar ik zeg uüeden, ik heb u genoemd, en men heeft my niet tegengefproken.
VAN BAARKOPF.
Ha! ha! mynheer zoon! wat zult gy daar van zeggen? ha! ha! ha! ha! dat zal eenvrolykeav.ond weezen. — daar komt hy reeds. Nu nader, Klaas! nu nader.
AGTTIENDE T O ONE E L.
de KAMERJONKER, de VORIGen» DE KAMERJONKER.
Heeft een Ingdg windje de wolken verdreven? febynt de zon weder?
van



B L r S P E L. 49
van baarkopf.
Ja, ja, by fchynt, maarniet in jou tuin.
van wiesen.
Heer kamerjonker! vlei u niet langer: Julia wierdt niet voor u geboren.
van baarkopf, hoeft fchalkachtig.
van wiesen.
Zy heeft befloten een' ander' man haar hand te geven.
de kamerjonker.
Een'ander? ha! hal ha!
van baarkopf.
Ja, een'ander, ha! ha! ha!
de kamerjonker.
Myn papa bevestigt de zaak zeer ernftig, ha! ha! hal
van baarkopf.
En heeft zya reden daar voor, ha! ha! ha
de kamerjonker.
Aldus een'ander? ha! ha! ha!
netje.
En deze andere is een man, dien gy veel eerbied "chuldig zyt.
de kamerjonker.
Zo veel als je blieft, liefkind! ha! ha! bal
van baarkopf.
Om jou, myn goede Klaas! is het zo weinig te doen geweest, als om den man in de maan, ha l ha! ha l D PB



50 DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
de kamerjonker.
En wie is dan die gelukkige herder?
van baarkopf.
Het is geen herder, maar een man van goed! afkomst, gezet, verftandig...
de kamerjonker.
Verftandig? hal ha! ha!
van baarkopf.
Van een' rypen ouderdom.
de kamerjonker.
Myn arme medevryer! hy zy wie hy zy; ik he! wat in de zak dat hem verduiveld op zyn' neus za doen kyken.
van baarkopf.
En dat is?...
de kamerjonker.
Een brief van Julia.
van baarkopf.
Aan jou?
de kamerjonker.
Aan my, vol van de innigfte liefde, vol van d. tederfte verwytingen wegens myne maatelooze be fcheidenheid. Gy ziet de brief kan voor nieman anders dan voor my ingericht zyn.
van baarkopf, tegen van IViefcn.
Waarvan zwetst hy daar?
v a r



B L T S P E L. 5r
van wiesen.
Van een' brief die Julia my zelf heeft gedicteerd.
van baarkopf.
Aan myn' zoon?
van wiesen.
Zo fcheen het my toe.
de kamerjonker.
Nu, papal ben ik de man in de maan? ha! ha! ha!
van baarkopf.
Maar voor den duivel, Neije! zet gy my een' wasfchen neus aan?
netje.
Ik verfta niets van de gantfche gefchiedenis. van wiesen, na een weinig flilzwygens. Ik ook niet.
de kamerjonker.
Maar ik wel. Het raadfel der liefde kan de jeugd flechis lezen.
NEGENTIENDE TOONEEL.
julia, de vorige n.
de kamerjonker, haar te gentoet huppelend.
Daar komt myn fchoone Sephir! fchielyk, dierbaare Julia! verklaar opentl>k wat uw oog getuigde, en uw pen bekrachtigde; men wil zich hier ten myhen D 2 kos-



5a DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
kosten vrolyk maken ; men wil bevestigen dat eea ander de beid der romans is.
julia.
Gy, noch een ander, ik wys alle verbintenisfen af; maar wil niet ontkennen dat een ander indruk op myn hart gemaakt heeft.
van baarkopf.
Ha! ha!
julia.
Hy wil my niet verftaan, hy zwygt; ik nam voor befcheidenheid, het geen, helaas I onverfchil* ligheid was.
van baarkopf, ter zyde. Dat is een trek op my.
de kamerjonker. O myn bevallige Julia 1 zo lang uw lippen wei. geren, tetwyl uw hand de Hielende bekentenis fchreef. .
julia.
De brief, myn heer! was niet voor u beftemd. Het is myn fchuld niet dat men hem aan u bezorgd heeft; ondertusfchen hadt de inhoud u moeten overtuigen, dat het onmogelyk om u te doen kon zyn.
van baarkopf.
Wel nu, Klaas! was dat duidilyk genoeg* hal ha! ha!
de



B L T S P E L. 53
DE KAMERJONKER.
Nu, dat is de volmaukifte kleine eigenzinnigheid die ik van uiyn leven gezien heb.
VAN BAARKOPF.
Loop, loop, Klaas! de genadige jonkvrouw is niet eigenzinnig. (Hy treedt voor Julia, maakt een diepe buiging, en fchikt zich.) Uwe aanbiddenswaardige bevalligheid en kostelyke fchoonheid, welke alles overtreffen wat de gefchiedei.i;fen en fabelen van Rome en Griekenland aan te wyzen hebben; en de ongeloofbaarheid, welke zeer na aan de onwaarfehyne'ykheid grenst, dat een man van vyf en zestig jaar zo gelukkig geweest.,.
DE KAMERJONKER.
Dat je de drommel haal, papa! heb: gy uw verftand verloren?
VAN BAARKOPF.
Hou je mond KiaasI Jly gaat voort.) maar geJyk de fchoone toveres lVledea den ouden Jazou verjongde, en gelyk de oude Abraham nog in zyn honderdfle jaar met een fchoone vervrolykt wierd...
DE KAMERJONKER.
Hemel! help ons! myn papa wil trouwen, ha! ha! ba!
JULIA.
De ouderdom, myn heer, zelf een hooge ouderdom , is myne oogen geen gebrek.
D 3 VAN



54 DE MAN VAN VEERTIG JAAREN,
van baar ic op f.
Uw onderdaniglte dienaar.
julia.
Ieder ouderdom kan bérriinlyk zyn.
van baarkopf.
Uw ootmoedigfte dienaar.
julia.
En ik acht u hoog.
van baarkopf.
Uw dienstwillige dienaar.
julia.
Doch ik gevoel geen neiging voor u.
van baaricopf, verflagen.
Niet?
netje.
Ook niet?
de kamerjonker.
Wel nu, papa! was dat duidelyk genoeg ? ha! ha! ha [
van baarkopf.
Vergeef, genadige jonkvrouw! myne dwaling. ~* het is een zouderling meisje.
van wiesen.
Neen, langer kan ik niet zwygen.
(Hy knielt voor Julia,)
de kamerjonker.
Weer wat nieuws ? ü! dat is om zich dood te lagchen.
van



B L r S P E L. 55
VAN WIESEN.
Zult gy my ook verwerpen? my, dien alleen de bewustheid, u niet te verdienen, den mond floot? j u t I A.
Gy hebt gehoord, dat ik ieder verbintenis afvvyze.
DE KAMERJONKER.
Ja, maar het is niet waar.
VAN WIESEN.
Gy verftoot my?
DE KAMERJONKER.
Zeer natuurlyk.
JULIA.
De heer van Baatkopf noemt my zonderling; en myn heer de kamerjonker eigenzinnig. Ik wil geen derde verwyt verdienen. (Zy reikt kern de hand toe.) Ik onifang uw ïtarwl.
VAN WIESEN.
Gy maakt my onuitfprekelyk gelukkig.
VAN BAARKOPF.
Wel nu, Klaas?
DE KAMERJONKER.
Ik beklaag den heer van Wielen: men trouwt hem par dépit...
VAN WIESEN.
Mogt ik voor altoos zó te beklagen zynl EINDE.



By den Uitgever dezes is mede te bekomen: D E
NEGERS,
TOONEELSPEL;
GEVOLGD NAAR HET HO O G D UI T S C H, V A M
4. V O N KOTZEBUE,
DOOR
t. G. WITSEN GETSBEEK.
de prys Is . ƒ . 12 groot pap. . e 1 : .