D E
VERBETERDE DWAAS.






D E
VERBETERDE DWAAS.






D E
VERBETERDE
DWAAS,
B L T S P E L.
GEVOLGD NAAR HET FRANSCH VAN DEN HE ERE P A T R A T,
DOOR
HENDRIK O GEL WIGR T% junior.
T» AMSTELDAM,
MDCCLXXXVIII.
3



Ten blyke van echtheid geteekend door



D E
VE RBETERDE
DWAAS,
B LISPEL.
GEVOLGD NAAR HET FRANSCH VAN DEN HEERE P A T R AT,
DOOR
HENDRIK QGELWIGHT, 'junior.
Te AMSTELDA M, by PIETER JOHANNES UYLENBROEK, in de Nes, 1788.






Pourquoi les riches, ênvironnis des dons de ia foS tune, ne font-ik pas en paix avec eux-mèmes ? jfai deviné leur fecret ,je penfe; c'est que tindigence <Fautrui dont ils font témoins , leur rèvele leur injustice , £? qiïils ont beau ' ietourdir , ils ne jouiront jamais avec voltipté tant qiïils if embrasferont pas d'un ceil fatisfait Ie bonhcur <f autrui.
MERCIEEi



P ERSONAAD JEN.
JACOB SPLIN, een Engelschman. VAN LOON, een waard.
ALBERTINE, dichter*
rvan Van Loon. JACOB, knecht J
BEN DEURWAARDER.
Het tooneel is op de grenzen van Vrankryk, en verbeeld eene algemeene eetzaal, in het huis van Van Loon: men ziet, in dezelve, eenige tafels, op eene van welken fchryftuig geplaatst is.



D E
VERBETERDE
D VAAS,
B L Y S P E L.
EERSTE T O O N E E L. JACOB, ALBERTINE. JACOB, inkomende.
, ha, zyt gy daar?
ALBERTINE.
Itfyn aane Jacob!
JACOB.
Myne lieve Albenine!
ALBERTINE.
Gy bemint my clan ?
JACOB.
Och ia zekerlyk! ik weet niet hoe het komt, maar ik kan 'niet nalaten den geheelen dag aan je te denken: Ï b n je 'er niet, ik zie je toch gedurig voor myno oogeV's avonds zie ik je noch5 zelfs, als ik Ü»P. droom ik van jou; en fomtyds...
A 4 At'



I DE VERBETERDE DWAAS,
ALBERTINE. Hoe! watt», Jacob?
JACOB.
Och, dat weet ik je niet te zeggen; maar wel dat s morgens, over dag, 's avonds, en by nacht, niemant dan jy , voor myne oogen, in mya hoofd,en in myn hart is. 3
ALBERTINE.
Och, myn lieve Jacob! dat is by my net het zelfde.
JACOB.
Och , wat zouden' wy lief famen leven!
ALBERTINE.
Ja, zeker! maar hoe zullen wy hopen ooit vaders toeflemming te verkrygen! hy is nietryk; men is hem veel fchuldig gebleven !
JACOB.
ja, hy heeft, fiats eenigen tyd, veel ongelukken gehad.
ALBERTINE.
En geloof je dat hy, in een tydftip.nu zyn wynlever. ane.er zyne meubelen wil doen verkoopen, om duizend % guldens, die vader hem fchuldig is, en nergens weet op te Joopen, denken zou om ons te doen trouwen ?
JACOB.
Zeker, neen.
ALBERTINE.
Ook zyt gy noch maar drie maanden knecht hier geweest ; gy hebt niets, en keu: niets.
JA-



È L T S P E L. 9
JACOB.
Vergeef my dat.
ALBERTINE.
En wat ken je dan?
JACOB.
Jou liefhebben.
ALBERTINE.
Dat is wel goed voor my , maar dat is niets voor myn' ^ader.
JACOB.
Dat is wel jammer!.... fta my ten minste toe... ALBERTINE.
Wat?
JACOB.
Je' kand te zoenen.
ALBERTINE.
Zou dat jou goeddoen ?
JACOB.
ó Ongemeen veel!
ALBERTINE, hem hare hand gevende. Waarom heb je dat niet eer gezeid? JACOB,//are hand herhaalde koeren kusjchende. 6 Wat fmaakt dat lekker!
ALBERTINE.
Die lieve jonge! wat is hy in zyn' fchik!
JACOB.
Daar is noch wel iets meer.
A 5 AL-



io DE VERBETERDE DWAAS,
ALBERTINE.
Zeg dan wat ?
JACOB.
Je te omhelzen.
ALBERTINE.
Te omhelzen !
JACOB.
Ja...
ALBERTINE, na zich bedacht te hebben? Waarom niet ?... ik omhels myn' vader wel.
JACOB.
Och, het is een onfchuldig genoegen!
ALBERTINE.
Dat geloof ik ook, ik.
JACOB, haar omhelzende. ó Wat is dat verrukkelyk !
TWEEDE T O O N E E L.
VAN LOON, ALBERTINE, JACOB.
VAN LOON.
TT
A-Ia' ha' zo betrapt men u! ik twyfelde 'er al aan. Onbefchaamde ! hebt gy de ftoutheid u van een' man te laten omhelzen ?
ALBERTINE.
Wat kwaad fteekt daarin, vader?
TAN



B L T S P E L. it
VAN LOON. .
Ei lieve! kyk , die vermetele!.... Naar uwe kamer* gy zult met my te doen hebben.
Tegen Jacob. En gy, fchurk! u zal ik fpreken.
ALBERTINE.
Maar, vader!...
VAN LOON.
Vertrek terftond , en fpreek geen woord.
DERDE T O O N E E L. VAN LOON, JACOB. JACOB.
Laat ons nu eens met reden fpreken. Waarover beklaagt gy u ?
VAN LOON.
Hoe, guit! waarover ik my beklaag?
JACOB.
Ja.
VAN LOON. Gy durft myne dochter omhelzen?
JACOB.
Dat is zeer naturelyk.
VAN LOON.
Wat noemt gy naturelyk ?
TA.



ia DE VERBETERDE DWAAS,
JACOB.
Ja, wy beminnen elkander, zie je.
VAN LOON.
Gy bemint elkander?
JACOBi
Verdord, ja; en, daar wy wel za^en dat gy ons trouwen niet ten eerste zoud toefiaan, zochten wy naar middelen , om met geduld te wachten: gy ziet wel dat dit redelyk is.
VAN LOON.
En is myne doehter het met u eens ?
JACOB.
Ten volle, ■— Zo gy tegenwoordig niet zeer YerIegen waart, zouden wy u dit alles verteld hebben ; maar nu wisten wy wel dat zulks vergeefs zou zyn, en, dewyl ik niets bezit, wilden wy wachten, totdat ik myn fortuin een weinig gemaakt had; en wees verzekerd , dat ge in dat geval niet lang meer in verlegenheid zoud zyn.
VAN LOON.
Schoone dingen moet ik hier hooren!... maar om 'er terftond orde op te ftellen, Jacob.
JACOB.
Mynheer !
VAN LOON.
Ziet gy deze deur?
JACOB.
Voorzeker! ik ben niet blind.
VA»



£ L T S P E L. is
VAN LOON.
Befchouw ze wel ter deeg.
JACOB.
Waarom?
VAN LOON.
Om 'er nooit weder in te treden.
JACOB, zeer verbaasd. Wat wil dat zeggen?
VAN LOON.
Dat ik u van dit oogenblik af aan wegjaag , en u verbied oei: weder een' voet in dit huis :e zetten.
JACOB.
Maar, dat meen je niet, mynheer Van Loon!
VAN LOON,
Voorzeker meen ik het.
JACOB. Maar ,- dat kan niet wezen.
VAN LOON.
Wel hoe! kan dat niet wezen?
JACOB.
Ei, neen! ik, en juffrouw Albertine, wy hebben elkanderen beloofd alle morgen, vóór dat gy op Haat, • in deze eetzaal by een te komen; en ik kan myn woord niet breken, dat kan ik niet, ik.
VAN LOON.
Jk zal u wel beletten uw woord te houden.
JA-



14 DE VERBETERDE DWAAS,
JAC OB.
Maar zy zal boos worden.
VAN LOON.
Dat zyn uwe zaken niet.
JACOB.
Ei, ja, vergeef my dat, het zyn myne zaken wel.
VAN LOON. Wat al praatjes! Vertrek terftond.
JACOB.
Hoe! is het dan meenens ?
VAN LOON.
Zeer zeker.
JACOB.
Vaarwel dan, myn waarde heer Van Loon.
VAN LOON.
Vaarwel, vaarwel!
JACOB.
Vertroost myne arme lieve juffrouw Albertine. VAN LOON.
Ja» ja-
JACOB.
Zeg haar, dat ik haar altoos zal beminnen.
VAN , L O O N.
Ei, lieve! zie, wat draagt hy my niet ai op » JACOB, heengaande,.
Vaarwel.
VAN



2? L 2" S P E L. 15
van loon.
Hoor hier! uw geld ?
jacob.
Dat heb ik niet noodig.
van loon.
Waarom niet ?
jacob.
Ik zal van hartzeer fterven, en heb veel liever dat gy myn erfgenaam zyt, dan een ander.
van loon, bewogen. Gy zult fterven ?
Zich herjlellende. Dat ruimt alwéér zo veel op!
VIERDE T O O N E E L.
van loon, alleen.
H, deed zeer wel dat hy ging : ik begon reeds bewogen te worden. Die arme bloed! zyne eenvouwdigheid heeft my getroffen. Albertine zou men dezen jongen gelukkiger zyn dan met een' ander'. Maar wat kan ik 'er aan doen ? Myne dochter te geven aan iemant, die niets bezit, op het oogenblik dat ikzelf, jnogelyk voor altyd , verloren ga, dit kan niet gefchicden. Zo myn wynleverancier, de heer Mengel, myn huisraad doet verkoopen, is myn huis onteerd, en ik ben onherflelbaar bedorven... Maar , zagt : ik hoor een rytuig... iemant komt tot myneiK. Wel aan, laat
ons



16 DE VERBETERDE DWAAS,
ons een goed voorkomen trachten aan te nemen : men moet fomtyd^al loopt het ons tegen, zich,in weêrwil van zyn hart, vergenoegd toonen.
V Y F D E T O O N E E L.
jacob splin, /prekende, het geheele (luk deer, meer of min met een' Engel/eken tongjlag;
van loon. van loon.
Ik heb de eer uw onderdanlgfte dienaar te zyn, splin, zich in een' leuningftoel zettende. Waarom?
van loon.
Dat is myn pligt.
splin.
Pligt?
van loon.
En gy zoud reden hebben u beleedigd te achten, zo ik hierin in gebreken bleef.
splin.
't Is het zelfde.
van loon.
Doe my de eer aan my te zeggen wat 'er van uw' dienst is?
splin.
Gy zyt wel nieuwsgierig.
VAN



B L T S P i- L. i?
van loon.
Ik moet u deze vraag doen.
splin.
Uit wat reden?
van loon.
Ik ben de baas van 't huis.
splin.
't Kan wel zyn.
van loon.
Maar, myiord...
splin.
Ik ben geen myiord.
van loon.
Gy hebt het voorkomen van een' man...
splin, hem in de rede vallende. Ik ben ook een man.
van loon. Dat zie ik wel; maar van een' voornaam' heer.
splin.
Ik ben geen voornaam heer.
van loon.
Maar gy zyt zekerlyk...
i splin, hem in de rede vallende. Een eerlyk man; myn naam is Jacob Splin.
B
van



18 DE VERBETERDE DWAAS,
VAN LOON.
Men kan een zeer eerlyk man, en tevens een zeer voornaam heer zyn.
SPLIN.
Het is zeer mogelyk, doch zeer moeijelyk.
VAN LOON.
Zy, die deze twee hoedanigheden vereenigd bezitten , zyn des te beminnenswaardiger.
SPLIN.
't Kan zyn.
VAN LOON.
Ulyft gy eejiigen tyd in dit land ?
SPLIN, zwaarmoedig. In dit land? voor altoos.
VAN LOON. Dan ben ik zeer gelukkig dat gy in myn huis zyt gekomen. Gelieft het u eene kamer uit te kiezen? SPLIN.
Eene kamer?
VAN LOON.
Ik heb 'er die zeer gemakkelyk zyü.
SPLIN.
Ik ben hier goed genoeg.
VAN LOON.
Hier?
SPLIN.
Ja.
TAS



M L t S P E L. 19
VAN LOON.
Maar dit is de eetzaal.
SPLIN.
't Is het zelfde.
VAN LOON.
En 'er is geen bed.
SPLIN.
Ik behoef 'er geen.
VAN LOON.
'Er zullen ten twee uren mogelyk wel twintig perfonen ten eten zyn.
SPLIN.
Ten twee uren?
VAN LOON.
Voorzeker.
SPLIN.
Hoe laat is het nu?
VAN LOON. Het is reeds negen uren.
SPLIN.
Dus noch over de vier uren ?
VAN LOON.
Ja, maar...
SPLIN.
Wat, maar..?
E £
VAN



ito DE VERBETERDE DWAAS,
VAN LOON.
Ten een ure dekt men de tafel; elk gaat hier in en uit, en dat zal u hinderen.
SPLIN.
Ten een ure ?
VAN LOON.
Ja-
SPLIN.
't- Zal my niet meer kunnen hinderen.
VAN LOON.
Maar men blyft dikwyls tot vyf uren.
SPLIN.
't Is het zelfde.
VAN LOON.
Nu, ik heb u gevvaarfchouvvd; gy kunt doen user uw welgevallen.
SPLIN.
Dat weet ik wel.
VAN LOON.
Ik zal u toch een bed doen gereed maken ?
SPLIN.
Dat is onnoodig.
VAN LOON.
Zult gy dan van nacht niet in myn huis doorbrengen?
SPLIN.
In huis?... ik geloof het niet...
VAN



B L T S P E L. 21
VAN LOON.
Straks had ik de eere u te hooren zeggen, dat gy m deze ftad waart om 'er in te blyven?
SPLIN, zwaarmoedig. Ik blyf 'er ook.
VAN LOON.
Dat is zo goed als my te zeggen, dat gy niet gelieft by my te blyven. Maar, zie ten minste, vóór dat gy myn huis verlaat, hoe gy 'er gediend zult kunnen worden.
SPLIN.
Gediend?
VAN LOON.
Ik durf hopen dat gy te vreden zult zyn.
SPLIN.
Altyd te vreden.
VAN LOON.
Myuheer heeft tegenwoordig niets noodig ? SPLIN.
Neen.
VAN LOON.
Als gy iets begeert, hier is de fchel.
SPLIN.
't Is goed.
VAN LOON.
Mogclyk zal hier wel'iemant doorgaan.
B 3 SPLIN.



ia DE VERBETERDE DWAAS,
SPLIN.
't Is het zelfde.
VAN LOON.
Uw dienstwillige dienaar.
SPLIN, Urfelig.
Gen dag.
ZESDE T O O N E E L.
SPLIN, alleen, opftaande.
D ie fatanfche vent is een groot liefhebber van babbelen. Ik heb , geloof ik , kwalyk gedaan, dat ik my gisteren avond in de andere herberg niet van kant heb gemaakt: ik had daar meer ftüte dan hier... Maar, men kan niet altoos alles naar zyn' zin hebben: wat flechter, wat beter, 't is het zelfde. Ik zal my terftond ontzielen.
Hy gaat aan eene tafel zitten, haalt eene pistool vit zyne zak , en hekykt ze, of ze goed is.
Maar, zagt! ik bedenk iets:... ik ben hier in een vreemd land : zou men ook kunnen vermoeden dat ik in myn vaderland eenige guitenftukken verricht heb, en dat ik myzelven van kant help, omdat ik niet weder ouder de oogen van myne medeburgers durf komen ?... Satans! ik moet oppasfen. Ik wil niet, dat men in Vrankryk zal gelooven dat een Engelschman een laag of flecht me'isch is : myn vaderland zou met recht zich over my kunnen beklagen.
Hy Jlaat op.
Laat



B L T S P E L. 23
Laat my eens dóórdenken... Heb ik recht of onrecht myzelven te dooden?... Laat zien... herinneren wy ons eens ons geheel leven... Het zyn nu omtrent twee en dertig jaren, dat Ik altoos ryk en altoos te onv/eden ben geweest. Ik heb willen beminnen; maar het heeft my ongerust en achterdochtig gemaakt: ik heb willen fpelen , en ben een driftige en een vloeker geworden: ik heb willen drinken, het heeft my dronken en ziek gemaakt. Ik heb geheel Europa doorkruist, en heb my verveeld: ik ben in Rusland geweest, het was 'er my te koud; in Italiën, het was'er my te warm; in Holland, het was 'er my te treurig; thans ben ik in Vrankryk, en 't is 'er my te vrolyk... Kortom, ik heb overal het vermaak gezocht, en het nergens gevonden... Altoos het zelfde.: opftaan, wandelen, eten, zich nederleggen , flapen, en den volgenden dag alweder van voren af aan.
Ik wil nu iets nieuws doen; en, om my met langer te vervelen , my van kant helpen. Gezonde reden genoeg! kom.
Maar, fatans! zo ik my met de pistool dood, zal men kunnen zeggen: Hy heeft de dood gevreesd, en heeft zich gerept om niet met haar te worstelen.
Zo ik my in de rivier werp ? .. . neen: men vind in dit land te veel kwasten, die iemant 'er uittrekken, eer hy het genoegen heeft degelyk dood te wezen; en dat is onaangenaam.
Zo ik my verhang?... neen: ik hou niet van hangen ; een wellevend man , die door eene eerelyke daad zich aan verveling wil onttrekken, moet het uiteinde van een' booswicht niet naarvolgen.
My vergeven?... maar in dit duivelfche Vrankryk B 4 zou



H DE VERBETERDE DWAAS,
zou men niet een' apothekar vinden, die my een langzaam werkend vergif zoude willen gereedmaken om de dood af te wachten , te gemoet te zien, en , als 't ware, met haar gemeenzaam te worden, tot aan de ontknooping der komedie toe.
Ik moet dus noodzakelyk my met de pistool dooden... Maar, om de eer van myn vaderland op te houden, en anderen niet te doen gelooven dat een Engelschman op eene lage of laffe wyze geftorven is, zal ik alle myne overdenkingen opfchryven.
Ik heb dus zeer wel gedaan my gisteren avond niet van kant gemaakt te hebben, want dan zouden my heden deze goede gedachten niet in den zin zyn gekomen.
Hy roept. Hei! mynheer de hospes!
ZEVENDE T O O N E E L.
VAN LOON, SPLIN. VAN LOON.
"^Wat gelieft myiord ?
SPLIN.
Geen myiord.
VAN LOON.
Wat gelieft mynheer?
SPLIN.
Geen mynheer.
VAN



B L T S P E L. 25
VAN LOON.
Hoe moet ik dan zeggen?
SPLIN.
Wat wilt gy ? ., anders niet.
VAN LOON.
Maar,... dat is niet beleefd.
SPLIN.
't Is het zelfde.
VAN LOON.
Wel dan!... Wat wilt gy?
SPLIN.
Zó is het goed... Papier... eene pen.
VAN LOON.
Hier is het... Maar, zo gy in eene andere kamet had willen gaan, zoud gy eene bureau gevonden hebben , van alles voorzien, en dat ware u veel gemakkelyker geweest.
SPLIN.
Mynheer de hospes!
VAN LOON.
Wel nu?
SPLIN.
Ik heb eene ziak te verrichten.
VAN LOON.
ó Ik kan u een' zeer goeden advokaat bezorgen,
SPLIN.
Wat zegt gy?
B 5 VAN



a.6 DE VERBETERDE DWAAS,
VAN LOON.
Ik zeg, dat ik u iemant kan bezorgen, om u tot raadsman te dienen, en u duidelyk uit te leggen of uw recht gelden kan of niet.
SPLIN, ongeduldig.
Mynheer de hospes!
VAN LOON.
Mynheer!
SPLIN.
Doe my de vrindfchap van aanftonds te vertrekken.
VAN LOON.
Gy verkiest alleen te zyn?
SPLIN.
Alleen.
VAN LOON.
Ik wil u niet lastig vallen.
SPLIN.
Ga dan heen.
VAN LOON.
Mynheer heeft niets noodig?
SPLIN.
Hm!
VAN LOON.
Terwyl ik toch uit moet, om eene zaak, die'my aangaat, zoude ik myn'' prokurcur kunnen zeggen dat hy u moet komen fpreken?
SPLIN.



B L T S P E L. i7
splin.
Waarover?
van loon.
Over uwe zaak.
splin.
Ik doe myne zaken zelf.
van loon.
Die kunnen ligt van goeden raad afhangen,
splin.
Van goeden raai?
van loon.
Maar,... elk zyne verkiezing.
SPLIN. o
't Is het zelfde.
van l o o n.
Hier te lande... een eerlyk prokureur... en een guit....
splin.
't Is het .zelfde.
van loon.
Zo als gy wilt. Ik ben uw onderdanige dienaar.
splin.
't Is goed.
van loon, heinganndt. Wat wondcrlyk mensen!
sfGT-



SB DE VERBETERDE DWAAS,
A G T S T E T O O N E E L.
splin, alleen.
D ie man beneemt my al myn geduld... Laat ons fchryven.
NEGENDE T O O N E E L.
JACOB, SPLIN.
JACOB, zonder Splin te zien.
Dn beer Van Loon is zo even uitgegaan. Kon ïk nu myne lieve Albertine myn laatst vaarwel zeggen... Wat muet zy bedroefd zyn , bet lieve kind1 ... Haar niet meer te beminnen, dat zal ik nimmer kunnen; haar altoos te beminnen, en nooit weder te zien, is afgrysie yk: dus blyft my niets over dau te fterven. s p l Ï'n , door de laatjle woorden getroffen.
Sterven!
j AC o i!, als voren. 't Is thans myn laatfte dag.
splin.
Ach! wat heb ik wél gedaan my gisteren avond niet te hebben vermoord: ik kryg een' medgezel. JACOB, als voren; zuchtende.
Welaan!
splin, fchielyk fchryvende. Myn vrind! wacht een beetje.
JA-



B L T S P E L. 29
JACOE.
Waarom, mynheer?
SPLIN.
Ik heb zo aanftonds gedaan; en dan zullen wy famen gaan.
JACOB.
Dat is niet zeer noodig.
SPLIN.
Noodig? neen; maar het is aangenaam.
JACOB.
Ik wil 'er liever alleen gaan.
SPLIN.
Zyt gy in 't geheel niet bevreesd?
JACOB.
Bevreesd? daar is zy my te lief toe.
SPLIN, opftcande, en de hand van Jacob vattende.
Hebt gy reden om naar haar te verlangen?
JACOB.
o Duizenden!
SPLIN.
Ik ook.
JACOB, verwonderd., ,
Gy?
SPLIN.
Voorzeker.
tvï



go DE VERBETERDE DWAAS,
jac ob.
Dat wist ik niet.
splin.
Nu , ik zeg het u. Ik zal my ftraks aan haar overgeven,
jacob.
TJ aan haar overgeven?
splin.
Ik had 'er reeds gisteren avond lust toe; maar ik ben verheugd het niet gedaan te hebben.
jacob.
Het niet gedaan te hebben?
splin.
Zonder twyfel; ik zal 't genoegen hebben 't u vóór te doen.
jacob.
Wat noemt gy, 't my vóór te doen?
splin.
Word niet kwaad: wy zullen het fameu doen.
jacob.
Samen ?
splin.
Of de een vóór den ander. Ik zal 't het eerst doen , ora u een goed voorbeeld te geven.
jacob, toornig. Weet gy wel, mynheer, dat, fchoon ik maar een
arm



B L . T S P E L. 31
arm jongkman ben, ik echter niet lyden kan dat mem met my den fpot dryft?
splin.
Ik fpot in 't geheel niet.
jacob.
Van waar kent gy haar?
splin.
Ik ken haar noch niet; maar ik zal haar ftraks leeren kennen.
jacob.
Zo gy haar zaagt, zoud gy op deze wyze niet durven fpreken.
splin, met nadruk. Ik zal haar zien, en altoos de zelfde blyven.
jacob.
Ik ken haar, ik.
splin, verwonderd. Gy kent haar?
jacob.
Al federt drie maanden.
splin. Dat is niet mogelyk.
jacob. Het is evenwel waar.
splin.
Gy hebt 'er mogelyk zeer dicht by geweest?
Ja-



3i DE VERBETER.DE DWAAS,
JACOB.
Zonder tvvyfel, en wel ieder oogenblik van den dag.
SPLIN.
Maar toch niet geheel dicht?
JACOB.
Mynheer! weet dat het eene eerlyke dochter is.
SPLIN, verwonderd. Eene eerlyke dochter?
JACOB. SPLIN. "
Wie?
JACOB.
Albertine.
SPLIN.
Al-by-tienen?
JACOB.
Zonder twyfel.
SPLIN.
Wat noemt gy, Al - by - tienen ?
JACOB.
Haar, van wie gy op 't oogenblik zo onfatzoenelyk fpraakt.
SPLIN.
Gy noemt de'dood... Al-by-tienen?
JA-



B L T S P E L. 33
JAC O 15.
De dood!
SPLIN.
Leg dan uwe woorden wat nader uit. Wat hebt gy x by het inkomen, gezegd?
JACOB.
Ik heb gezegd, dat, zo ik genoodzaakt word myne lieve Albertine te verlaten , ik zal moeten fterven.
SPLIN.
Zo ! gy hebt dan niet befloten u te vermoorden ?
JACOB.
My te vermoorden!... Waarom toch?
SPLIN.
Om niet langer te lyden.
JACOB.
Ei, bloodaarts alleen vreezen dc fmart.
SPLIN.
Bloodaarts alleen?
JACOB.
Voorzeker!
SPLIN.
Gy vreest dan , dat men u, na uwe dood, van bloóhartigheid zou befchuldlgen, zo gy den moed had gehad u van het leven te berooven ?
JACOB.
Na myne dood ? wat zou my dat raken ?
SPLIN.



34 DE VERBETERDE DWAAS,
SPLIN.
Wat dat u zou raken?
JACOB.
Gewis!... Als de menfchen my ongelukkig hebben gemaakt; als myns gelyken my in 't verdriet hebben gelaten; als zy niets hebben beoogd dan my te bedroeven , leed aan te doen, en te verdrukken ; moet ik my dan noch bekommeren over de gedachten,' die myne vyanden , na myne dood, van my zullen hebben?
SPLIN, ter zyde. Ik heb flecht gedaan my gisteren avond niet te hebben vermoord : ik zou dan heden hec verdriet niet hebben gehad iemant te vinden, die warelyk wyzer is dan ik ben.
JACOB.
Kom, kom ! ik zal niet noodig hebben de dood te roepen : myn hartzeer zal haar' fpoedig genoeg doen komen.
SPLIN, met deelneming. Waarom hebt gy hartzeer ?
JACOB.
Ik heb het u gezegd: omdat ik bemin.
SPLIN.
Gy bemint?
JACOB.
Helaas! ja.
SPLIN.



h L T S P E L. 35
SPLIN.
Bemint men u?
JACOB.
Zo veel als ik bemin.
SPLIN.
Is uwe liefde fterk?
JACOB.
Ach, mynheer! men kan nimmer fterker beminnen, noch bemind worden.
SPLIN.
Gy zyt wel gelukkig.
JACOB.
Ik ben gelukkig?
SPLIN.
Ja; en zelfs zeer gelukkig.
JACOB.
Waarin toch?
SPLIN.
Gy bemint fterk , en word even zo weder bemind.
J A C O IS.
Maar dat is niet genoeg.
SPLIN) gevoelig. Wat moet 'er dan noch meer wezen?
JACOB.
Men moet haar, die men bemint, bezitten.
C 2 SPLIN.



36 DE VERBETERDE DWAAS,
SPLIN.
Neem ze.
JACOB.
Maar haar vader wil ze my niet geven.
SPLIN.
ïloe komt dat?
JACOE.
Omdat ik arm ben.
SPLIN.
Is het anders niet?
JACOB.
Het is myns bedunkens génóég.
■SPLIN, langzaam.
Hoe veel zoud gy wel moeten hebben om het meisje te krygen? *
JACOB.
Ach! a!s ik maar een- of tweeduizend guldens had.
SPLIN, als voren. Tweehonderd guinjes... dat is genoeg.
JACOB.
Genoeg ? voorzeker! vooral in dit oogenblik.
SPLIN, als voren. En dat zou u gelukkig maken?
JACOB.
Zeer gelukkig.
SPLIN,



B L T S P E L. 37
splin, als voren. En het meisje ook?
jacob.
Zou ik het zonder haar kunnen zyn ?
splin, zyne brieventas met levendigheid openende.
Eén oogenblik. Ik vereer u tweehonderd guinjes...
jacob.
Is het mogelyk!
splin, een papier zoekende. In goed papier. De eerste bankier de beste zal u terftond geld tellen.
jacob, in overmaat van blydjchap. Ach, mynheer!
splin.
Wat is 't?
jacob.
Ik weet niet of ik my...
splin.
Wat ?
jacob.
Aan uwe voeten moet werpen.. ?
splin.
Foei!
jacob.
Of in uwe armen..?
splin, hem omhelzende. Dat is goed, dat is goed!
C 3 JA*



3S DE VERBETERDE DWAAS,
JACOB.
Ach, welk een uitmuntend karakter! Het was dan alleen om my dit onverhoopt geluk te doen genieten, dat gy zo even kwaad van Albercine fpraakt?
SPLIN.
Ik heb van niemant kwaad willen fpreken ; ik begreep u niet.
JACOB.
Ik ben u myn leven verfchuldigd.
S P H N , met verachting. Dat is weinig!
JACOB.
Ik ben u myn geluk verpligt.
SPLIN, met nadruk.
Dat is veel.
JACOB.
Zonder u, zoude ik Albertine hebben moeten verlaten. Ik zou my als matroos hebben doen aannemen.
SPLIN.
Goed.
JACOB.
Ik zou moedig myn leven hebben gewaagd...
SPLIN.
Zeer goed.
JACOB.
In de Engelfchen te kloppen.
SPLIN'



B L T S P E L. 39
splin, toornig' De Engelfchen te kloppen?
jACOB, verfchrikt, en met droefheii. Ach! gy zyt 'er een : ik ben verloren.
splin, met nadruk. Hoe ! verloren?
jacob.
Gy zult my geen dienst meer willen doen.
splin.
Waarom niet?
jac ob.
Omdat ik een Franschraan ben. splin, hem twee wisselbrieven gevende, die hy tot
noch toe in zyne hand gehouden heeft. •th het zelfde... Hy, die de eer of de vryheid van mvu vaderland beftryd, van wat landaart hy ook zyn mÖge , is myn vvand... maar, zo hy als mensch myn' byftand noodig heeft, is hy myn medeburger. JACOB, verheugd. Ik ben wel gelukkig zulk een' braav' en eerelyk' man aangetroffen te hebben!
splin, op een"1 edelen toon. Geen lofTpraken... 't Is gedaan... Gy zyt gelukkig. .. Ik beu vergenoegd.
jacob, in de volheid van zyne blydjchap. Dit geld is eene weidaad: het eerste gebruik, dat ik 'er van moet maken, is iemant te redden. Vaarwel, mynheer ! ^ TIE N-



40 DE VERBETERDE DWAAS,
TIENDE T 0 O N E E L.
SPLIN, alleen. Ik ben warelyk verheugd my gisteren niet te hebben vermoord; ik zou het genoegen niet hebben gehad heden eene goede daad te verrichten.
ELFDE T O O N E E L.
ALBERTINE, SPLIN.
ALBERTINE, zonder Splin te zien.
■ My dacht Jacob gehoord te hebben ; maar ik zie hem niet.
S PL IN.
Dat is een lief fchepfeltje!
ALBERTINE, als voren. Ondertusfchen heeft myn hart geklopt, als of hy 'er ware, ea dat heeft my nooit bedrogen.
SPLIN.
Wat zoekt gy, mejuffrouw?
ALBERTINE, Splin gewaar wordende. Ik verzoek vergiffenis, mynheer, dat ik je hinder.
SPLIN.
Gy hindert my geenszins.
Ter zyde,
Zy is zeer lief.
A L-



B L T S P E L. 41 ALBERTINE) villende heengaan. Ik zal vertrekken.
SPLIN.
Blyf een klein beetje... Kom reis hier.
ALBERTINE, bedeesd.
Mynheer!
SPLIN.
Gy fchynt zeer ontftekl.
ALBERTIN E.
Dat ben ik ook.
SPLIN.
Hoe komt dat?
ALBERTINE.
Dat kan ik u niet zeggen.
SPLIN.
Zeg het maar.
ALBERTINE.
Het hart klopt my vreesfelyk.
SPLIN, haar by de hand vattende. Wat reden heeft dat lieve kleine hartje om zo tc kloppen ?
ALBERTINE.
Ach, mynheer!
SPLIN.
Wel nu?
c 5 AL-



4i DE VERBETERDE DWAAS,
ALBERTINE.
Ik ben zo openhartig...
SPLIN.
't Is iets zeldzaams, vooral by de vrouwen!
ALBERTINE.
Dat ik niets kan verbergen...
SPLIN.
Dat is geen gebrek, maar eene goede hoedanigheid.
ALBERTINE.
Op het gezigt...
SPLIN.
Zeg alles.
ALBERTINE.
Van hem...
SPLIN.
Van hem...
ALBERTINE.
Dien ik bemin.
SPLIN, ter zyde.
Zy bemint my.
ALBERTINE.
Ik heb myn hart hierin niet kunnen bedwingen. SPLIN.
Is het wel waar?
t. L-



B L T S P E L. 43
ALBERTINE.
Meer dan al te waar; en dat maakt my verweerd ongelukkig.
SPLIN.
Waarom ?
ALBERTINE.
Op myne jaren reeds te beminnen!
SPLIN.
Hoe oud zyt gy dan?
ALBERTINE.
Omtrent agtticn jaren.
SPLIN.
Dat is een gunstige ouderdom.
ALBERTINE.
En zonder hoop te beminnen!
SPLIN.
Dat zeg ik niet.
ALBERTINE.
Het is evenwel waar.
SPLIN.
Als men zo beminnelyk is als gy zyt, moet men altoos hoop voeden.
ALBERTINE.
Gy vleit my.
SPLIN, met nadruk. Ik vlei niet, geheel niet.
Met



44 DE VERBETERDE DWAAS.
Met zagtzinnigheid. Maar zeg my zeker, is het geen fpotterny?
ALBERTINE.
Ik heb je wel degelyk de waarheid gezegd. SPLIN.
Het is zeer zonderling... Maar, dewyl gy het zegt geloof ik het: ... die liefde is dan zo op dén' fprong gekomen ?
ALBER TINE.
Word'er juist veel tyd vereischt om te beminnen?... Het eerste gezigt van Jacob heeft myn hart aanftonds doen trillen; en nu is het my onmogelyk zonder Jacob te leven.
SPLIN.
Hoe! hebt gy reeds zyn' naam gehoord?
ALBERTINE.
Het is uit zyn' mond dat ik dien heb verftaan. SPLIN, ter zyde.
Dat zal zekerlyk geweest zyn toen ik myn' naam .aan den hospes bekend maakte; toen zal zy waarfchynelyk geluisterd hebben.
Overluid.
En gy hebt dien aanftonds onthouden ?
ALBERTINE.
Men behoeft hetgene men bemint flechts ééns te Eooren noemen, om den naam nooit weder te vergeten.
SPLIN.



B L T S P E L. 45
SPLIN.
Gy zyt wel zeer goedaartig.
Ter zyde. Dat is eene fterke liefde!
Overluid.
Maar wat heeft u, in hem , zo zeer kunnen behagen?
ALBERTINE.
Alles.
SPLIN.
Alles! dat is veel.
ALBERTINE.
Eene innemende houding.
S p L i N , buigende.
Zeer vrindelyk.
ALBERTINE.
Och , ja , zeer vrindelyk. Wat heeft hy tedere oogen !
SPLIN.
Juist niet al te teder.
ALBERTINE.
ó Vergeef het my.
SPLIN, ter zyde. Wat is een verliefd meisje verblind! ik heb myne oogen byna niet opgeflagen.
A I BERTINE.
Welk eene oprechtheid! welk eene openhartigheid!
I PLIN.



46 DE VERBETERDE DWAAS,
SPLIN.
Wat de openhartigheid betreft, ja, dat is waar.
ALBERTINE.
Hy heeft het beste hart...
SPLIN.
Zeker geen hart dat behagen fchept in kwaad te doen.
ALBERTINE.
Och, neen, warelyk niet.
SPLIN.
Maar hoe kunt gy dat weten?
ALBERTINE*.
Ontdekt zich dat niet in de geringde zaken ?
SPLIN.
Ja, 't karakter ftraalt altoos door.
ALBERTINE.
Het aangenaamfte en vluglte verftand.
SPLIN, buigende, Gy hebt veel goedheid.
ALBERTINE. Neen, in waarheid; ik doe recht aan hem, dien ik bemin.
SPLIN, ter zyde. Zy is wel verliefd, wel hevig.
A L BER TI NE.
En ik moet 'er van afzien.
SPLIN.



B L T S P E L. 47
SPLIN.
Waarom dan? ALBERTINE, ah tot zichzelve /prekende.
Ach, Jacob! gy zult my verlaten ? mogelyk zult gy heden of morgen al gaan, wat weet ik hety Ik zal 't van hartzeer moeten bederven.
SPLIN, levendig.
Neen, mejufrerl wees te vreden: een wellevend man misbruikt nooit het vermogen dat hy heeft op het hart van zulk eene beminnelyke jonge jufier als gy zyt. Daar is geen hinderpaal, dien hy niet weet te overwinnen.
ALBERTINE.
Ach, zie daar het hart van myn' minnaar!
SPLIN.
Als men zo fterk bemint, moet men alles aan het voorwerp zyner liefde opofferen.
ALBERTINE.
Maar een zekere hinderpaal belet ons geluk.
SPLIN.
Welk een hinderpaal?
ALBERTINE.
Het gebrek aan geld.
SPLIN.
Wisjevvasjes!
ALBERTINE.
Maar myn vader...
SPLIN.



48 DE VERBETERDE DWAAS,
SPLIN.
Ik fta u voor zyne toeftemming in.
ALBERTINE, met blydfchap. Is het mogelyk!
SPLIN.
Gy zyt lief, beminnelyk; gy hebt een teder hart: ik zal u trouwen.
ALBERTINE, in vervoering. Ach, wat zal ik u liefhebben!
SPLIN, met te vredenheid. Is het waar?
ALBERTINE."
Met al myn hart!
SPLIN.
Wees gerust, beminnelyk hartje! zulk eene liefde kan niet onbeloond blyven ... Waar is uwe moeder?
ALBERTINE, met droefheid. Helaas! ik heb het geluk niet 'er eene te heb. ben!
SPLIN.
Wie is uw vader?
ALBERTINE.
De hospes uit deze herberg.
SPLIN.
Wie ? die man met al zyne woorden ?
A L-



1? L T S P E L. 49
albertine.
Hyzelf.
splin.
Ik ga hem aanftonds fpreken; ik vraag zyne toefïemming tot het huwelyk: ik geef het noodige geld daartoe, en heb het genoegen u voor al uw leven gelukkig te maken.
albertin e.
Wat zyt gy goed!... Ik hoor myn' vader.
splin.
Laat my met hem alleen. Vaarwel, lieve meid, die welhaast eene gelukkige vrouw zult zyn.
albertine.
Wat zult gy bemind worden!
splin.
Ga fchielyk heen.
albertine, heengaande. Och! Jacob! welk een gelukkig lot bereid ik u! splin, tegen Jlbertine, die hem niet meer hoort. Zeer verpligt.
TWAALFDE T O O N E E L.
splin, alleen.
Ik heb toch wel gedaan dat ik my gisteren avond niet vermoord heb : ik zou heden niet hebben kunnen trouwen.
DER-



:o DE VERBETERDE DWAAS, DERTIENDE T O O N E E L.
van loon, splin.
van loon, wanhopend.
"Vv^at ben ik ongelukkig! die onbarmhartige wynkooper zal my myne meubelen doen ontnemen: ik ben voor altoos bedorven!
splin, zittende.
Hoor eens, heer hospes.
van loon.
VvTat belieft u, mynheer?
splin.
Daar zyn zeer veel nieuwigheden in uw huis..
van loon, ter zyde. De deurwaarders zyn 'er al.
splin.
Gy zult niet verwacht hebben, 't geen gy zult hooren.
van loon.
Helaas, mynheer! ik wist alles reeds voor dat ik ben uitgegaan..
splin, ter zyde. Zodat zy haar geheim reeds aan haar' vader had vertrouwd.
van loon.
Ik verzoek u wel vergiffenis voor al het ongelegene en lastige, dat het u moet veroorzaakt hebben.
splin.



& L T S P E U 5*
SPLIN.
Het heeft ,m# in 't geheel geen ongelegenheid of last verwektfil tegendeel vind ik het zeer goed; en. ik ben 'er wel mede vergenoegd.
van loon.
Myn ongeluk behoorde ti eehter geen vergenoegen te geven.
splin.
liet is geen ongeluk.
van loon.
Vergeef het my, dewyl het buiten myne fchuld is...
splin.
Dat geloof ik wel.
van loon. En ik myn best gedaan heb eene dergelyke fchande te ontgaan.
's p l in.
liet is geen fchande; niemant weet 'er van dan uwe dochter en ik.
van Loon.
Het is maar eene zotte koppigheid.
splin.
Neen, het is een toeval van het lot.
van loon.
Waartoe zal het my eindelyk brengen ?
splin.
Waartoe ?
D 2 vAS



52 DE VERBETERDE DWAAS,
VAN LOON.
Tot myn onlierftelbaar bederf.
SPLIN.
Ei, neen!
VAN LOON.
Ik had zo fterk gebeden toch van beiluit te veranderen.
SPLIN.
Gy had ongelyk: men moet nooit iemants genegenheid dwingen.
VAN LOON.
En als die zich uitftrekt om kwaad te doen ?
SPLIN.
Hier is geen kwaad in.
VAN LOON.
Geen kwaad? Ik ben in myn' goeden naam gefchonden!
SPLIN.
Waarom toch?
VAN LOON.
Gelooft gy, dat men de buren zo licht den mond ftopt, als ze ons het onze zien ontnemen ?
SPLIN, opjïaande , niet deftigheid.
Men ontneemt niet... Ik heb geen hart om te dulden ...
VAN LOON, verwonderd. 'Hoe! mynheer, gy zoud de edelmoedigheid bezitten ... ?
SPLIN.



S L T S P EL. 53
SPLIN.
Ta, ik vraag Hechts uwe toeftemming, om alles ia een oogenblik af ie doen.
VAN LOON.
Ach, mynheer! het is de grootfte weldaad, die gy my ooi: zoud kunnen bewyzen ... maar het geld, dat ik moet hebben.
SPLIN.
Ik zie nooit op geld... ik geef altoos, ik neem nimmer.
VAN LOON.
Ik ben u alles verpligt.
SPLIN.
Gy zyt te vreden?
VAN LOON-
Ik ben ten toppunt myner wenfehen!
SPLIN.
Wy zullen dit allen zyn, uwe dochter, gy, en ik. VEERTIENDE T O O N E E L.
EEN DEURWAARDER, SPLIN, VAN LOON. DE DEURWAARDER, Jlnineiende, IS lynheer, ik breng u ...
VAN LOON.
Ha! gy komt hier net van pas: met dezen heer hebt gy te doen.
D 3 DE



54 DE VERBETERDE DWAAS,
DE DEURWAARDER.
Gy zyt liet dan, mynheer! die u...?
SPLIN, tegen Fan Loon. Wat wil die man?
VAN LOON.
lly komt, wegens onze zaak...
S PL I N.
Is hy de notaris?
DE DEURWAARDER.
Mynheer, ik heb de eer...
VTFTIENDE T O O N E E L,
ALBERTINE, SPLIN, .VAN LOON, DE DEURWAARDER.
ALBERTINE, by het inkomen, zagt, tegen Splin, Hebt gy myn' vader gefproken ?
SPLIN.
Ja, het is klaar: hy (temt alles toe.
ALBERTINE.
Wat ben ik gelukkig!
SPLIN.
Daar is de man...
ALBERTINE.
Wat man?
SPLIN.



B L T S P E L. 55
splin.
De man, die de zaak dadelyk zyn vol beflag zal geven.
albertine.
Ik begryp dit niet.
van loon, tegen Splin. Gelieft bet u my den dienst te doen, dien gy my beloofd hebt?
splin.
Met al myn hart.
de deurwaarder, tegen Splin.
Zie hier alle de papieren. splin, tegen den deurwaarder, de papieren inziende. Dit is geen kontrakt.
ou deurwaarder.
Neen, het is eene obligatie.
splin.
Maar, 'er moet een kontrakt wezen.
van loon.
Hoe, mynheer! gy wilt dat het by kontrakt zyn zal, dat ik...?
splin, zeer verwonderd.
Ha, ha! zo wilt gy wel toeftaan dat het zonder kontrakt zy?
van loon.
Gy kunt alles eisfehen wat u behaagt.
D 4
SPLIN.



55 DE VERBETERDE DWAAS,
splin.
Wel, 't is goed.
van l 0 0 n.
Maar, ik had gedacht, dat myne dankbaarheid...
splin.
Zo het lieve fchepfeltje 'er mede te vreden is, is het ïny hetzelfde.
van loon.
Wat raakt ons hare toeftemming ?
splin.
Vk ben veel te befcheiden om. iets van die natuur door dwang te willen hebben.
van loon.
Maar, als men betaal:...
splin, ontzet door verontwaardiging. Als men betaalt?
be deurwaar der , tegen Splin. Ja, mynheer, dat gefchied hier zo: men betaalt, en men heeft de ftukken.
splin, tegen Aïbertine, met leedwezen. Dat is u dan al meer overgekomen ?
van loon, tegen Splin. Myne dochter is jong, en heeft noch geen dingen by de hand gehad.
splin.
Noch geen dingen by de hand gehad?
a l-



B L T S P E L. 57
ALBERTINE, zagt tegen Splin. Helaas! ik heb \r maar één, en daar denkt gy reeds niet meer aan.
SPLIN, in gedachten. In tegendeel, ik denk 'er wel fterk aan.
ALBERTINE.
Ga 'er dan meê voort, bid ik u.
SPLIN, na zich bedacht te hebben. Ik heb myn woord gegeven: ik moet het houden...
VAN LOON.
V.rcl nu! gelieft het u zonder kontrakt de zaak af te doen?
SPLIN.
Ja, terftond... ik hou liever...
DE DEURWAARDER.
Ziedaar het briefje, en de quitantie.
SPLIN.
De quitantie! waarvan?
DE DEURWAARDER.
Van duizend guldens.
SPLIN.
Ik moet duizend guldens voor de dochter betalen*
VAN LOON.
Neen, voor my...
SPLIN.
Voor jou \ Loop naar den duivel!
D 5 tan



58 DE VERBETERDE DWAAS,
van loon.
Maar gy zyt het zelf, die my zo edelmoedig hebt aangeboden...
splin.
Doe u beter verftaan.
van loon.
Hebt gy my niet gezegd . .. ?
splin.
Ja, ik heb gezegd, dat uwe dochter op my verliefd geworden is; dat zy my ten huwelyk verzoekt; en dat ik wel wil zo als zy wil. .
albertine.
Ik, mynheer?
splin.
Gy hebt het my gezegd.
albertine, ter zyde. Ik ben verloren.
van loon.
Maar, mynheer, ik heb niets van dit alles gehoord; het komt hier aan op het betalen van duizend guldens, die ik fchuldig ben...
splin.
Dit is dan de notaris niet, om 't huwelykskontrakt fe maken?
van loon.
Maar ik begryp hier niets van.
splin.
Ik trouw uwe dochter.
VAN



B L T SPEL. 59
VAN LOON.
Gy, mynheer?
SPLIN.
Zo aanftonds.
VAN LOON.
Is het mogelyk!
SPLIN.
Eu ik geef haar al myn goed...
VAN LOON.
Ach, mynheer, ik ben gelukkiger dan ik wist! ik verzocht u Hechts duizend guldens voor my te betalen, om het verkoopen myner meubelen te verhoeden. SPLIN, met veel levendigheid. Om het verkoopen uwer meubelen te verhoeden ? ik geef ze aanftonds.
Tegen den Deurwaarder. Hoeveel moet *er wezen?
DE DEURWAARDER.
Niets,mynheer! gy hebt my het geld reeds gezonden; en ik breng u de papieren.
SPLIN.
Ik heb u het geld reeds gezonden? ik ?
DE DEURWAARDER.
Het heeft reeds een uur geduurd dat ik u de bewyzen daarvan heb willen ter hand Hellen.
SPLIN.
Gy zyt gek.
r>F.



Co DE VERBETERDE DWAAS,
DE DEURWAARDER.
Neen, mynheer.
SPLIN.
Ik heb niets gezonden.
DE DEURWAARDER.
Ik heb het echter ontfangen.
VAN LOON. Wie heeft het u gebragt?
DE DEURWAARDER.
Uw knecht.
VAN LOON.
Myn knecht?
DE DEURWAARDER.
Hyzelf.
ALBERTINE, verheugd. Ach, wat ben ik vergenoegd!
DE DEURWAARDER.
Ziedaar alle'de papieren... gy kunt het famen fchikken, zo als gy wilt... ik, voormy, ga eten... Vaartwel...
Hy legt de papieren op eene tafel, en gaat heen. ZESTIENDE T O O N E E L.
SPLIN, VAN LOON, ALBERTINE.
VAN LOON. ^Wat wil dat zeggen?
SPLIN,



L T SPEL. 61
splin.
Ik bcgryp het niet.
albertine.
Noch ik.
van loon.
Noch ik.
splin.
't Is het zelfde... Ik...
LAATSTE T O O N E E L.
j a c o b v splin, van loon, albertine.
albertine, tegen Jacob , die vrolyk binnen treed. Ach, myn lieve vrind!
jacob.
Myne lieve Albcrtinc!
splin, ter zyde. Satans! wat kyken zy elkander teder aan!
van loon, tegen Jacob. Is het waar, dat gy het zyt, die my zulk een" jrooten dienst hebt gedaan ?
jacob.
Ja, mynheer, ik heb dat geluk gehad.
splin, tegen Jacob, net goedkeuring. Dat is braaf,
van



62 DE VERBETERDE DWAAS,
van loon.
En waar hebt gy dat geld gevonden?
jacob, op Splin wyzende.
Het is deze grootmoedige man, die het my heeft gegeven: ik dacht, het baste gebruik, dat ik 'er van kon maken, was, u uit uwe verlegenheid te redden.
van loon.
Ach, myn lieve Jacob! op wat wyze zal ik u beloonen ?
jacob, op Albertine wyzende. Dat zoude u zeer gemakkelyk zjn.
splin, ter zyde.'
De duivel!
jacob.
Deze eerelyke vreemdeling heeft my beloofd in myn voordeel te fpreken.
splin.
Hoe! was het deze juffer ?
j a c o B.
Ja-
splin.
Het fpyt my.
jacob.
Waarom ?
splin.
Gy kunt ze niet meer krygeu.
JA-



B L T S P E L. 63
JACOB.
Hoe dat?
SPLIN.
Zy is op my verliefd.
ALBE RT INE.
Ik?
SPLIN.
Ja! hebt gy my niet gezegd, dat het hart u zo
klopte?
ALBERTINE.
Voor hem. . >
SPLIN.
Dat gy verliefd waart?
AL BERTINE.
'Op hem.
SPLIN.
Dat ik u ten huwelyk moest vragen van uw' vader ?
ALBERTINE.
Voor hem, voor Jacob.
SPLIN.
Voor Jacob! 't is de zelfde naam. Wel , fatans! ik heb kwalyk gedaan my gisteren avond niet vermoord te hebben; dan had ik heden die doodelyke vernedering niet ondergaan.
ALBERTINE, tegen Splin.
Ach, mynheer! wat doet het my leed dat gy my verkeerd begrepen hebt! ik heb u niet willen bedriegen.
JA-



6+ DE VERBETERDE DWAAS,
JACOB.
Ben ik niet degelyk ongelukkig? Moet ik de medeminnaar van dezen braven man zynl Is dit de dank, dien ik hem voor zyn grootmoedig dienstbewys verfchuldigd ben?
VAN LOON.
Myn arme Jacob! het geluk van myne dochter noodzaakt my ondankbaar omtrent u te- zyn : kan ik, zonder haar nadeel te doen , my tegen dit huwclyk verzetten ?
ALBERTINE.
Myn vader!
JACOB, met ernst. ' Gy hebt gelyk, mynheer Van Loon! het is beter dat ik van hartzeer llerve, dan dat ik dezen braven man belette uw geluk, en dat van uwe dochter, volkomen te maken.
Tegen Splin.
Mynheer , zie hier het overfchot van uw geld te rug: ik heb het niet meer noodig. Draag wel zorg voor dit lieve fchepreïtje; bemin haar even vurig als ik haar bemin... Vaarwel, Albertine! tracht my te vergeten: voor my, ik zal myn hartzeer over uw verlies' niet lang meer gevoelen... Vaarwel, mynheer Van Loon! vaarwel, Albertine!...
II] verwydert ziek. SPLIN, hem met drift tegenhoudende. Neen, myn vrind, blyf hier: ik ben niet bekwaam zulk eene lage en Hechte daad te verrichten: ik begin,