325
F ► 417






764 E17
<
H E I L TV E N S C II
AAN
LEYDENS BURGERIJ,
DOOR D E
LUTHERSCHE WEEZEN,
UI ET DEN AANfANG VAN HET JAAR. ONZES I1EEREN EN ZALIGMAAKERS JESUS CHRISTUS^
MDCCXCVII.






* * I
aarde Burgers! hulp der braaveti^ Steun der Armen, hoop en troo3t Van het ouderlooze Kroost, Dat, met dankbaarheid, de gavea Van u\v hand genieten mag, Hoort het Weesjen deezen dag,
Ziet hem fchreijend tot u nad'ren;
Traanen bagg'len op 't gezicht; —»
Hij gevoelt voor u zijn' plicht, Lieve Moeders! dierb're Vad'ren !
Die hem, als u\V eigen Kind,
Sïooddruft fchenkt en teêr bemind*
Wh



♦C 4 >
Eiken avond, eiken morgen, Jeder uur, wanneer hij denkt Aan het goed dat gij hem fchenkt;
Aan uwe ouderliefde en zorgeu, .
* * ***
Haakt zijn hart naar 't uur dat hij
U der Weezen ofier weij.
])r.7i, ziet hij deez' uchtend dagen,
D&ör erkenv'nis aangefpoord,
In zijn lofzang, dien gij hoord, Van usf milde gunst gewagen,
Ziet ge, ö gadelooze vreugd*
't Kunstvermogen van uw deugd-
* Gij,- gij 'boeld der Wcczcn harten A«n het uwe; cn is het nood, Elk treed toe-, en durfc de dood, t' Uwer hulp, in *t aanzicht tarten 1 Milde gunst, door u betoond, • Werd op Aarde alrce beloond.
Hoon



< 5 >
Hoort dan, Jezus Lievelingen!
Die zoo trouw, op zijn bevel,
Doet-aan oüderloozen wel, - 't Lutherseh Weesje uw lof opzingen.
Hoort den wensch der Weezenfchaar, Bij den-aanvang van dit Jaar.
W E E Z E N.
jDank zij 'c albeflierend Wezen, Van ons nooit genoeg geprezen,
Nimmer door den llerveling Eer bewezen naar zijn waarde: Zelfs wanneer zijn lof op Aarde
Die der Eng'lenzang verving.
Hij,



< 6 >
Hij, zoo vol van mededogen Als onmeetbaar in vermogen,
Slaat der fchepz'len wegen gaê. In de rcdloosfle oogenblikken, Wie, wie kan zijn grootheid wikken 1
Blinkt de roem van zijn genaê.
Zagen wij ons uit de handen Onzer allerduurftc Panden,
Van onze Ouderen gefcheurd; God bewoog der braaven harten , Door wier hulp wc, in onze fmarten,
Weder wierden opgebeurd.
Leydcn! puik van Hollands Steden, Voor ons, Weezen, zelve een Eden;
Dat uw waarde Burgerij, In wier liefderijke ontfciming Wij genieten Gods befcherming,
Onzen lof gezongen zij!
7.ot*



«C 7 >
Zouden binnen uwe muuren Tegenfpoeden nog verduuren? —
Neen, want de Almacht loont de deu°d. *t Alziende Oog ziet op u neder, Roept uw ouden welvaart weder.
Onuidpreekelijke vreugd I
Ja, weldoende Leydenaaren! Welke rampen en gevaarea
't Menschdom drijgen, nimmer zal Van uw voorfpoed iets vermind'rcn: En, wat u zou kunnen hind'ren,
Weer' den Richter van 't Heelal.
Dit zijn onzer aller beden, Voor deez' Burgerij, en Leden
Van het Stedelijk Beftuur; Voor die 't Vaderland regeeren, E» in 't Leydsch Atheene leeren: ,
Cod bewaak hen ieder uur.
Die



< s >
Die als Onderen ons voeden, En die Jezus kudde hoeden,
Dat geen leed hen wedervaar'; Maar dat zij, op all' hunn' wegén, Deelen in den rijkften zegen,
Wenfchen wij in 't Nieuwejaar.