842 B-6
Vaderlandscme :l x M :o M M. Jiu jv>
VOOR HET
genootschap
VAN
WAPENHANDEL,
TER SI'REUKf VOERENDE:
VOOR VRIJHEID EN VADERLAND^ TE L E Y D E N.
TE L E 1' D E N', BIJ CORNELIS HEYLIGERT, 1784:'






Waerde Medeleden!
Ms let kier op uw verzoek een twaelftal Va derlandsche Liederen, waer van 'er drie door onzvi geachten Medebroeder v an Schelle, en de overige negen door mi] vervaerdigd zijn. Ontvangt ze in gunst', dat zij u vermaek verfchaffen, en tot aenvuuring dier edele vrijheids en vaderlands liefde , waer door wij ons in de wapenen oefenen , verft rekken. — Hier mede zal aen ons oogmerk voldaen zijn, en onze ivenfchen ten dezen aenzien geheel vervuld , wanneer anderen onzer Medeleden, wier rijk



ie ga tfde Zangeres Nederland reeds zeer veel acn liaer verpligt heeft, duor het vlijtig intreden van ons fpoor , deezen Bundel tttimg met voortreffelijke gezangen aenmerkelijk vermeer' deren.
PIE TER VREEDE.



LOFZANG
VOOR
's LANDS OUDE HELDEN.
Wijs: Last ons ~.aem in vtlenifchsp Uvcn.
Laet ons Neérlands Helden roemen,
Dia de laetfte Batavier Nooit, dan mee onïzjg, zal noemen!
Dat ons loof huiuj' fchedel fier! Laet ons hun gedachi'nis eeren , Meêr dan gloeiend goud waerdeeren!
Daer, door hunne trouw en moed,
Neóilands Vrijheid is behoed.
A s



'k Zie op Zes de Ruyter pnelen;
Langs den Theems den trotfchen Bilt Knarsten, om het Zegepraclcn
Van dien halsvriend van de Wit: 'k Zie hem vloot bij vloot verjagen ; Volk bij volk den vreê doen vraegen ;
Neêrland redden , keer op keer;
S.ieuv'len op het bed van eer.
« * #
"*k Zie de Witten, als Pilaeren, Voor de zaek der vrijheid ftaen:
Woede, en haet, en 1,'jfsgevaercn, Orrverfchrokken, tegen gaen.
'k Zie hen Nêerlandl grootheid ftavcn,
Weêr dan 't immer vorften gaven; Doch ter fügtbank bêen gefleurd, En, vjoi' trouwe dierist, veifcheurd.



Tc Zie nog grooter gruwelftukken!
'k Zie 'sLands Vader, Barneveld, Aen het heilig rcgt ontrukken,
Opgeofferd aen 't geweld ; Hem, den fcbrik van 't magtig Spanje, Grootheids (lichter van Orange ,
Neörlands vriend, den vriend van God,
Sterven op het moordfchavot.
* * *
'k Zie nog and're kloeke Helden,
Die, met pen of faeldenfbel, Zich in de open bresfc (lelden,
Voor het veege Lecuwendael. 'k Zie de Groot met lauren praelen; Trompen, Z we ertsen en van Galen;
Duizend and'ren, grootsch bekroond,
Om de trouw, door hun betooad.



O dat hunne dille graven,
Zijn met lauweien gedekt, Zoo lang c'e eer van NCsrlands braven
Neerland tot geen walg verftrekt! Laet ons, boven al, ben achten, Die de Heersehzngt wreed deedt Dagten !
Zulk een mem zij 't boogsr geroemd,
Die door fl-even wordt gedoemd!
PIETER V R E EI) E,



AEN
ONZE MISLEIDE S TA D - en LAND GENOO TEN.
Wijs: Waer heen mijn ziel, waer /tien?
w
aer heen, verdwaelde (loet!
Verzaekt gij 't vrije bloed ,
Waer uit gij zijt gefprotenï Stael'c gij de dwing'landij ?
En zugten Bato's loten Naer 't uik der (Lvermj? Wéé dier Sireenen tong, Die in den fl.iep u zong, En fchand'lijk heeft bedrogen!
Misleiden, ai kcerr vveêr, En ziet uit eigene oogen! 't ls uw belang en eer. A J



Of vordert uw geluk, Dat alles beeve en bukk' •
Door één' 't bewind te geven? Is Dit, wat gij verlangt,
Dat ge uw geluk en leven, Als aen een' zijdraed hangt ? De lagchende overvloed, Die ons met zegen voedt, Is wars van juk en banden:
Zij zoekt een vrije lugt, En laet bij dwingelanden Gebrek en ongenugc.
Of ftaeft ge uw grootscb beitsen, Met aen den band te gaen ;
En (iddrcud neêr te knielen ? Dat men den vorst vergood', Hij blijft, verdoolde zielen! Slechts uw natuurgenoot.
Knielt voor geen' Engel ncór, Veel min nog voor een' Heer. Ceboorzaemt Overheden :
Maer zijt gij een Bataef, Die u, fpijt wet en reden, Aen één' verkoopt tot flscf?



Kat Neerlands gromden Zoon,* Den Vorst, de ftaetsgeboón,
Niet min, dan ons verbindeni Dat wet en regt gedij'!
Wij nergens voeifpopr vinden, Tot opperheerfchappij!
Ziet daer der braven wenscb, Dien van elk' reed'lijk mensch, En vrije Nederlanders!
Misleiden ! keert dan weêr! Of wilt gij dwoes iet anders, Dan uw geluk en eer?
PIETER VREEDE,



BATAAFSCIIE VRIJHEID-ZANG.
:Wljs: Serin je voudreis (ire.
Is Vrijheid 't efilst van 't leven,
En 't fchoonst gefchenk van God ? Welaan dan , dat wij ftrevcn ,
Kaar zulk een heilrijk lot! Geen onheil kan ons deren,
Zoo lang wij, vrij en blij, 's Lands recht en rust verweren,
Ten fchrik der Dwing'landij!



De Vrijheid is het eigen
Van Bato's edel kroost; Wat (Vormen 't ook bedreigen i
In Vrijheid vindt het troosï: Zoo lang die blijft behouden,
In Nêerlands rijk gewest, Zal nooit de roem verouden
Van ©ns Gemeenebest.
* * »t
Steeds werdt zij aangebeden;
In 't moedig Leeuwendaal: Voor Haar heeft vaak geflreden
Der Belgen heldenflaal. De Roomfche Veld- banierea
Getuigden , tot haar fchand, Den noed der Batavieren,
De Vrijheid van ons LantL



Civtus en zijn Helden
Verbraken 't Roomfche juk: De aloude bladen melden
Hunn' rnem en krijgsgeluk, 't Fier Rome , fclioon 't zicli noemde
Meeftresfe van 't Heelal, Hoe trots , hoe machtig, roemde
Nooit op der Belgen val.
* * *
De Spaanrche Dwing'andije Weêrftondt men , hoe verwoed.
De macht dier Heerfchappije Bezweek voor onzen moed.
Die Bloed en 's Hemels zegen, Die Vrijheids - min verzelt,
Verijdelde aller wegen
Het machtigst krijgsgeweld.



Sinrs koos, om ftcedj te wonïnY
Pe Vrijheid Nèerlands oort. Ze aanfcliouwJe ons «la haai Zonen,
Door onze dsugd bekoord, 'tls waar, na blijde dagen.
Kwam wel een droeve dag: Z ! zag zich vaak belagen,
Docr zucht naar meer gezaj.
«• * *•
D; hand, die haren zetel,
En gloiie voor moest fraaii, ' Was dikwijls zoo vermetel^
Van Hasi i,> 't hart te flaan; Werdt d.kwijN haar verrader:
Getuig dit, dierbaar bloed Va'i Barnbvei.d, 's Lsnds Vader,
Geftor: in euv'lcn moed!



Tuist dir, geknotte leden
Van 't ede! Broeder paar, Door't graauw, ontbloot van rSden,
Gereten van eiksier! Ja, tuigt dit, Patriotten ,
Die voor uwe eerlijkheid, Niets zaagt, dan moordfchavotten ,
Ging 'c Eén' naar wensch, bereid!
«• * *
Maar Iaat de boosheid woelen,
Een* Dwing'land ten geval; Zij tracht' haar' moed te koelen;
Der Belgen deugd ffaa: pal, Voor Vrijheid , en 's Lands Vad'rcn !
Der Helden fcherp geweer, De fchiik der Land verrad'ren, Slaat Dwinglandij ter neêr.



Dat wij voor Vrijheid leven,"
Zoo leven wij vernoegd: • Of, moet men voor Haar fneven,
Men fneve, als 't helden voegt 1 Geen onheil kan ons deren,
Zoo lang wij, vrij en blij, 's Lands recht en rust verweren,
Ten fchrik der Dwing'landij!
PIETER van SCHELLE,
S



LOFZANG
VOOR
LEYDENS OVERHEDEN,
Wijs: Ouand j'etois dans mon jeune agi.
D at men . dankbaer - deeze tooncn,
Leydetu Overheden wij'! Dat me- l.auwren hen te kroonen»
De eer van ieder' Burger zij! Donkhaerheid voor trouw beftliufen',
Schoon het eed en pligt gebiedt, Weigert men , i>-, Leydens ïnuuren ,
Braven Bnrgervad'ren ni?t.



Vlecht dan palmen, rijk van glanfen,
In 's Lands vrijen tuin gegroeid. Voor hun hoofd , tot ecrckranfen,
Dacr hun deugd ons heeft entboeid, Toen zij regt en wet deedt fprcckeu,
De eer vei hief der Oppermagt, Jaeren lang, door fnoode ftieeken,
Diep verdonkerd, of veikragtl
* * *
Jae; toen Neerland fcheen verlooren.,
Alles zweeg uit flaeffchen dwang, Liet alleen zich Leyden hooreu ,
Voor het algemeen belang. Zij vroegs de eerfb in Hollands (heten,
Aen den Prins om rekenfehnp. Bij 't geknars van onverlaeten,
En der Burg'ren handgeklap.
S 2



Of, toerr muitzugt, losgebroken,.
Eed en pligt hadt omgewroet; ï-eyden dreigde te doen roken
Van vergoten burgerbloed. Toen zag 'men de trouw der Vid'ren;
Muitzugt werdt aen band gelegd, Schrik gcjr.tgd door's muiters ad'ren ;
Zelfs geen Prins verbadt het regt.
* * # i
Dat één ziel ons dan beheere;
Eéne Item der Burgerij De Overheid met lof vereere!
Dai haer dit ten prikkel zij'! I. ydfnis Burgers! 's Lands hiftorie
uw' roem op blad bij blad, Och, dat gij, veréénd, met glorie, Weêr het oude fpoor betradt!
PI E TE R VREEDE.



D E
LOF der EEND RAGT.
Wijs: Hoe zoet is V, waer de vricndfchap woont.
II oe zoet is 't, waer men de eeudragt vindt,
Bij Batoos heldenkroost, Dat zicli gewapend zaem verbindt,
Den veegen Stact ten troost, Waer vriendenmin gaet, hand aen hand , Met liefde voor het Vaderland.
Voor 't land.
B 3



Daer fiuelt belang en 't zoetst vermaek
In 'c zelfde hart, in een; Het groot belang van Ncfirlands zaek,
Het heil van 't algemeen , En 't geen ons 't hoogst gelnk bereidt De wellust der gezelbghcid,
Vol vreugd.
# * *
Daer krijgt de vrijheidsliefde vuur, En brandt op ieder woord:
Terwijl zelfs de infpiaek der natuur Tot heldendaên ons (boort;
Op dat ni' een Vaderland behoed',
Dat zoo veel heils ens fiuaken dee:. Zoo veel.



Bit dsn de vuige twistharjj'j,
Voor eeuwig, hcldendroml Uit onze ziel verbannen zij!
Zij keert de ftaeien om. Maer de eendragt geeft ons kragt en magt Des blijv* 's laaus gouden fpreuk betracht!
Betracht,
* # *
Kiet dat men aen een' onverlaet. De hand van vriendfcliap geev'!
Dat elke vijand van den Staet Voor onze wapens beev'!
Maer dat men 't hart fteeds open houd'*
Voor hein, die zich oprecht berouwt, ïerouwt.
S 4



Zoo zal, door éénsgezindheid, ras
De Leydfche Bargerij Wéér zijn, het geen zij eertijds was,
Esn fchrik der dwinglandij ; Een {reikte , die , uit haercn wal, De vrijheid onderfchragen zal,
Vol mocds.
* * #
O dat ons oog eens zoo veel heil Van enze ptging zag!
Wij hebben 't lieve leven veil
Voor zulk een' fclioonen dag; Dat de Eendragtsliefde ons hart geleid' ! Zij teel' d:cn dag van zaligheid!
Hoezee!
PIETER VEEEDE.



VRIJHEIDS ZANG.
D» afiogt marsch van het Genootjchap.
V rijheid, blijheid, lust van 't leven," Vrijheid , Neórlands hartvriendin!
Leydfche Telgen , fiere Belgen, ' Streeft voor haer het Itrijdperk in!
Vrijheid, blijheid, lust van 't leven , Vrijheid, Neêrlands pronkfieraed!
Roert de trommen, zij verdommen Eiken vijand van den Staet.
B5



Vrijheid, blijheid, lust v»n 't leven, Vrijheid, blijheid, dierbaerst Pand!
Gij zijt heilig, altijd veilig, Ja *t gewapend Nederland.
PIE TER VR.EEDE.



AEN DE DONATRICES der VAENDELS,
Wijs: Partez, yoïez, légers Zephirs !
H ef aen , regtfchapen hcldenftoet! Hef aen, met fchelle toonen, Tot eer van Lcydens fclisonen ;
Tot eer van dezen Vrouwenkring, Van welker ted're hand ons Corps
De vaên ontving!
Dat onze zangtoon zich verhefP, En reure lof elk Burger trefT, Hef aen, dat Nederland bezcff',
Dat Leyden kweekt Heldinnen ,
pic , ongeveinsd, het Vaderland beminnen



Heldinnen, die, lioe zagt van aert,
In fieren moed ontgloeien,
Op liet gezicht van boeien , En hun alleen beur lonken bien,
Die, ftout, den fnooden dwingeland In de oogen zien :
Heldinnen , die , in Neêrlands nood,
Hun Zoonen wagen aen den doud;
Ja zelfs een' lievend' Echtgenoot Het ftael op zijde binden, Om in dat ftael een' vrijheids fteun te vinden.
* * * Hef aen dan , welgezinde ftoet!
't Zijn Vrouwen , Leydfche magen ,
Voor wie wij wapens dragen; Heur vanen zijn voor 't Front geplant.
Dit denkbeeld zette ons moedig hart In vollen brand!
Dat hem, die ooit een' vocrftap zwicht ,
De fchande vliege in *t aengezicht!
Wel aen , elk ftaev' zijn' eed en pligt! Keer (leeds niet Lauwren weder, Of dael in 't heldengraf met glorie neder!
PIE TER VREEDE.



VREUGDE ZANG.
Wijs: Watrom zouden wij niet drinken.
Dat de bange zorgen vlugten Voer gepaste vrolijkheid,
Die het hart bevrijdt van zugten, Eu het zoetst vermaek bereidt t
Als een Preev'laer wraekt de vreugd,
Vrienden, twijffelt aen zijn deugd; Want al, wat op aerde leeft, Trek tot waere vreugde heeft,



Daéf de vuile Nngtbachanten Misbruik maeken van den wijn ;
Zou, den wijnftok voort te planten, Daeroni ongeoorloofd zijn ?
Neen, mijn vrienden ! 't gaet gewis,
Dat die eisch een dwacsheid is ; In onmaetige overdaed, Daer berust alleen bet kwaed.
* * *
Dat, wij dan, met hart en zinnen. Vrolijk zijn , o vrienden (loet ?
Dat wij waerc vreugd beminnen, Die de ziel met wellust voedt!
Komt dan , drinkt eens in bet rond;
Wijn maekt lijf en ziel gezond: Al de fmarten, die men voelt, Heeft hij fpoedig afgefpoeld.



O, dat fmaekt, mijn beste vrinden!
'k Neem ntich eens de pn>e! daer Vïn, Dal w'j elk volvacidig vinden,
Wien die teug niet fchadcn kan! Konit nu , dat rren lns"g Hink', 't Welziin van 't Genoi tfcbip drink*, Dat met waere veued ons vcedt, Saer het flad tn land bebredt-
riE TER VREEDE.



ZEGE ZANG.
Wijs: O Zon aen '* Hemels trans.
O fchoonc vrijheids zon, Ccluks en voorfpoeds bron, Gij kwaemt ons mild befchijnen! 6 Schoone vrijheids zon! De voorfpoed lagi ons «en, En doed ons leed verdwijnen. Zoo zegepraelt de deugd, Bij al haer ongcneugt, En doet de fnoodaerts kwijnen! Zoo zegcpraelt d« deugd 1



Ontrolt de fchoone vaen, Laet ze aen de fpicze ft aen, Spijt allen , die ons baeten , Ontrolt de felioone vaen !
Men roer' de doffe trom, Tot fcbrik der onverlaeten !
Zoo zegepraelt onze eer!
Zij ducht geen' aanval meer, Men treedt langs Leydens ftraeten 1
Zoo zegepraelt onze eer!
* * * t
't Verfchilt veel' bij voorheen , Verguisd door ieder een , Maer nu van elk geprezen ; 't Verfchilt veel bij voorheen. Die eertijds vijand was , Wil onze vriend nu weezen. Zoo zcgepraelen wij; De roem treedt ons op zij; Daer ons de Muiters vreezen! Zoo zcgepraelen wij!
PIETE R VREEDï»
e



VADERLANDSCH DRINKLIED.
Ds aftogt - marsch van het Cenoolfchap.
L aat ons onze wenfchen wijden
Aan het heil van 't Vaderland; Daar voor leven, daar voor fnevcn ,
Met de wapens in de hand!
* * *
Laat ons onze wenfchen wijden Aan den vrijen LeydfLben grond:
Ons beoogen , a's ons pogen, Zij voor Lcyden t' allen ftond!



Laat ons onze wenfchen wijden Aan onze achtbare Overheid:
IVie de Staten durven hiten , Zij onz' aller gunst ontzeid!
* * ■*
Laat ons onze wenfchen wijden Aan den bloei der Schutterij :
Vlecht haar handen , Eendragts • binden > 't Saam met die der Maatfchappij!
* * *
Laat ons onze wenfchen wijden Aan 's Genootfchaps eer en bloei;
Dat, in (.eden , kundigheden , En in roem, het ftadig groeij'!
C 2



Laat ons onze wenfchen wijden
Aan de Vrijheid, keer op keer! Laat ons drinken, Iaat ons klinken,
't Vrije Nederland tot eer !
PIETEIl van SCHELLE.



VRIENDEN-ZANG.
Wijs: Vous l'ordonnez je me ferai conneitre.
O Heldeuftoet, die uw geheel vermogen Befteedc tot nut der Burgermaatfchappij, Tot waring van geweld en fiavernij
Het fchitt'rcnd (taal, met moed, hebt uitgetogen;
* * * i
Laat, daar ge uw horst door vrijheidsmin voelt branden , Geen helfche Twist verdeelen uwen zin! Naast Vrijheid zij de Vriendfchap uw Godin:
Zij voeg' te faam uw harten beide en handen!



Niets kan bij 't zoet der fchoone Vriendfchap halen; Zij is de band, d:e 't meriscbdom houdt bij een: Waar ze ons bcftiert, tot heil van 't Algemeen,
Schiet fteeds een zon van blij geluk haar dralen.
* * *
Haar invloed kan den zwakken kracht vcrleenen , Daar fnoode twist de fterklte macht vernielt: Geen moed ontbreekt, waar zij het hart bezielt,
En |t z.lfde doel de zinnen kan vereenen.
* * *
W 1, doen wij dan der Vriendfchap offerhanden; Zij zij de band , die ons aan een verbindt: Dat ieder harr, het welk zijn land bemint.
Voor Vrijheid moge en voor de Vriendfchap branden !
1'IE TER van SCHELLE.



WAGTZANG.
Be Ilfarsch der Jan'ttzaeicn.
't Is nagt, geeft agt, dat Leydens wal Geen vijand deere, of ongeval,
't I- nagt, geeft agt, ftaet moedig pal; En (lult, vol mocds, als mannen,
Hen,
Die durven zamenfpannen, Boosaeriig tot zijn' val.



Dat men zich (til houd' dezen nagt, Daer het Gcnoetfchap trekt ter wagt,
Vrijwillig trekt ter wagt. Waer 't hart van vrijheidsliefde brandt,
Door eerzugt wordt gedreven, .Wiegt,
Men fier, als belden , 't leven , Voor Stad en Vaderland.
PIETER VR E EDE.



VERVOLG. VADERLANDSCHE
Zt X JBjD JEM JËJST.
TWEEDE DRUK.






AAN DE THANS
VEREENIGDE
SOCIËTEITEN
VAN
WAPENHANDEL.
VOOR VRIJHEID EN VAD E RLA ND.*
Wijs: O Zon aan 's Hemels trans,
6 Lleuchelijkite dag, Dien Burgertrouw ooit zag! Zijt welkom, roem der dagen, Nu 'k u aanfchouwen magl
De Vrijheid reikt de hand, Om Vaderlandfche Zoonen,
Tot nut van Stad en Land,
Te fireng'len door een' band, En hen met eer te kroonen,
Daar Vrijheidsliefde braadt.
D



Vereende Helden - rij! Ik zing, verheugd en blij, Komt, Iaat ons t' famen juichen , Ten fpijt der Dwing'landij!
De Vrijheid roept ons toe: Vaart voort, ó fiere Delgen!
Geen nood, 't moog gaan ook hoe,
Gij zult eens, blij te moe, Dat monfter zien verdelgen :
Dit loon zeg ik U toe,
* * * i
Dat eens de Twistharp'rj Van hier verdrecven zij; Dat Eendracht moog herleven, Bij Lcydens Schutterij!
Dan ftondt, in uwen wal, Elk Burger , voor zijn rechten ,
En voor de Vrijheid , pal;
Dan zag men 's Dwing'lands val, Den troon der Heerschzugt flegten,
Bataven, «ag men 't al!



Gij, die de boosheid haat, God! wil decz" vrijen (laat Altijd een redder weezen ; Blijf onze toeverlaat!
Het is dit vrije Land, Waar voor wij alles wagen : Houd dan dit dierbaar pand In een' genisten Hand , Eu doe Uw Heilzon dagen, Voor 't vrije Vaderland.
AD1UAAN HE M ERIK. • Den 6. Mey 1704.
B s



LOFZANG
VOOR DE
HELDEN
V A N
DEZEN T I] D.
Wijs: /Fut is het zoet het Menschdom te verpligten.
c is bet fchoon der Helden lof te zingen,
Aen wie wij alles zijn verpligt, Die, bij den baet van Vorst en Hovelingen;
't Schandjuk ons hebben afgeligt! *t Bataviich hart, dat braefheid mint, In hunnen lof zijn wellust vindt. bit.
* * *
Dat men dan Palm en Eerlaurier vergader',
Zoo wel voor levenden , als doón ! Hier, in dit Graf, rust Neerlands beste Vader.
Belgen! het eisclit, een lauerkroon. Die Heerschzugt hier den doodfleek gaf, Catellen fluimert in dit gjaf. Hs.



De Vriend van 't Volk, alleen gehaetbij Grooten, Die 's Landmans ijs'ren boeien brak,
Die, onverhoord, werdt uit den Raed geftooten, Docli 't hoofd met glorie boven ftak;
Capellen, vrijheids Echte Telg,
U roem derft met laetften Belg! bis.
* * *
Zijn deugd kon meenig eerlijk hart ontvonken.
Getuig dit, Brit, to' uwe fchand! Hoe meenig Held werdt, inden nood,gefchonken,
Aen het verraeden Vaderland: De Marschen, Bkrkei-s, GyzelaarsI AH' bUeas des Geweldenaers! bis.
* * *
Een drom van and'ren ging in hunne gangen.
De veege Vrijheid werdt gered; Voor 't eerst gevolgd de waere Staetsbelangen,
En niet op tloofsch belang gelet. Men gaf'sLands vriend, Bourdon, de hand, En het behoud aen 't Vaderland, bis.
D 3



Ja Leydenrcr',, ook binnen onze muuren,
Ovk ia den kring der Overhéén, Zien wij, verrukt, op zu'ke Palinuuren,
Die i» dit fpoor z:jn voortgetreèn: Een Blok, van Halt'ren, Ciiastelein, Zal fteeds ons eerbied waerdig zijn. bit.
* * *
En zouden wij van Roten niet gedenken, Doot 't Hof tot tweemael toe verfuiaed?
O dat w;j Hem en liefde en agting fchenken, Da-r men, zoo 't fehij.u, zijn deugden baet!
H'j büjv' diep in ons hart geprent,
Met meenig' and'ren Stads Regent! bis.
* * *-
Dat wij bij woorden feboone daden voegen!
Den Eed getrouw, door ons gedaen, Voor ons gezin, in rust en ftilte, zwoegen,
En , in 's Linds nood , als mannen fhen; Men ftieev', tot lof dier Heldenfchaer, Elk in zijn' kring, hun deugden naer. lis.
P1ETER VREEDE.



LEYDSCHE
ZEGEZANG.
Wijs : Un Tonnellier vieux & jaloux.
Zjlefbelang, vol onbefcheid, Dat zich aan rede kreunt, noch wetten, En Ilcersciizugt, wars van billijkheid, Ei: onze Vrijheid wou verpletten, Reede, om elkand'ren bij te ftaan , Hi;(len op Leyden 't Oproer aan. 't Droevige Leyden, gedompeld in druk, Tfidderde en beerde voor het juk. iis.
D 4



De edele moed der Maatfchappij Dorst het gedrocht, in 't woen, weérftrevcn;
Steunde de brave Schutterij, En deedt welhaast dc Muitzucht beven ;
Zette ieder Burgers hart in brand,
Voor Vrijheid en voor Vaderland. 't,Vreugdige Leyden, bemoedigd in druk,
Beefde niet meer voor 's Dwing'Iands juk. bis.
* * *
't Leergraage hart van Pallas Kroost Raakte door 't zelfde vuur aan 't gloeijen;
Gordde zich aan , tot Leydens troost ; Tastte naar 't zwaerd , om uit te rceijen
Al, wat, op onzen vrijen grend,
't Heil en den Vreê der Stad wtêrltond. LeydeH, befcherrcmd , getroost in zijn'druk,
Schroomde toen niet meer voor het juk. bis.



De ijver en onverwrikb're trouw Van onze brave Burgervad'ren ,
Stutten van 't wank'Icnd Staatsgebouw, Joeg aan de Boosheid fclirik door de ad'ren;
Dempte bet oproer; bluste 't vuur,
En gaf weer rust aan Leydens muur. Leyden, ó Leyden ! ontheven van druk ,
Leyden, boe groot was teen uw luk! Ut,
# # *
Dwingelandij bedierf van fpijt , Daar ze haar' toeleg zag mislukken:
Leyden, ten tweedemaal bevrijd, Vreest nu geen Dwing'Iands onderdrukken,
Daar 't op de trouw van zijnen Raad,
En van zijn Helden zich verlaat. Leyden, voor altijd Ontheven van druk,
Leyden, hoe groot is (leeds uw luk! Ut.
PIETER van SCHELLE.



D Ë
VRIJHEIDS - MORGENSTOND.
Wijs: Hoe lieflijk rijst gij aan de kimmen!
"y an verre zien wij dan uw dralen, b Zon ! ó Zon van Vrijheid ! glansrijk pralen. Gij verwt de kim van Nederland; Zet onzer Helden hart in brand; En brengt, en brengt ons heil tot dand. Gij fpelt ons zegeningen.
's Lands Leeuw is thans ontwaakt, Tot fchrik dier Aterlingen, Die, douwt, die, douwt, waar de Overbeerfching dingen, 't Gevaar van ketens maakt hem dul; De Boosheid beeft op zijn gebrul. Met recht! met recht 1 baar draf genaakt.



Hoe tfldd'ren 's Dwing'Iands fnoode Slaven! Wat heil, wat heil verwacht de deugd der braven! Daar valschheid, thans ontmaskerd, zwicht, Omdraait die Deugd, vergeelsch beticht, Een nieuw, een nieuw en helder licht. De wakk're Burgeibenden,
Gewapend, dagen op. Wee wie hun recht dorst lebenden! Hun daal, hun daal treft Hecrschzugt in de lenden. O mogt die Vrijheids- zonnefchijn Reeds op zijn' vollen middag zijn ! Dan rees, dan rees elks vreugd in top.
1'IETER van SCHELLE.



W A ERE
V R IJ H E I D.
Wijs: Ckloris die mijn hartje rooft.
V rijheid ! die ik teder min , 'k Heb u eeuwig trouw gezwoorcn 'k Zal geene and're Godlieid booren,
Gij alleen bcheerscht mijn' zin.
Ware Vrijheid, niet de fchijn , Maar die rede ons ftelt voor oogen, En waervan het alvermoogen
Van het volk de grond moet zijnl



'k Min geene and're Vrijheid; neen: Gij, gij fteunt alleen op wetten , Die der heerschzugt paelen zetten,
'r Zij van Veelen, 't zij van Eén'.
Gij, gij laet alleen den mensen In 't bezit van zijne waerde ; Gij, o Vrijheid, fehat der aerde,
Zijt mijn hoogfte ziele wensch.
v- * *
Gij veroorlooft, als het waer'; Dat elk Burger, t'alltn tijden, Wat men doen moet, wat vermijden,
Wikt en weegt met d'evenaer.
't Voik regeert door u alleen; Het verkiest zijn eigen Raeden, En houdt hen , voor hunne daeden,
Verantwoord'lijk aen 't gemeen.



Zulk een Vrijheid min ik zeer: Zij ftroükt met den aert der dingen ; Want van waer , bij ftcrvelingeu,
Dceze een flaef, en die een Heer?
De eigen klei bragt allen voort ; 't Eigen fiof zal allen dekken, En wcêr tot de vorming {trekken
Van het zelfde fierflijk foort.
* * *
Kom dan, lieve Vrijheid, kom, Het geluk van Volk en Landen Dracgt gij in uw milde handen
Ai, ontfJuit uw heiligdom!
Overheid en Burgerij Juichen, waer gij heen wilt fpoeïen. Steden , Dorpen, Velden bloeien.
Lieve Vrijheid, kom ons bijl
PIETER VREEDE.



0 1' DE LOFFELIJKE
M E M O R I E
DER
STAD LEYDEN.*
Wijs: Ik ben flechti een Herderinne.
Laat ons nu ter eere zingen
Van onz' Aclnb'ren Leydfchen Raad, Die, tot heil der Stedelingen,
Ja ten beste van den Staat, 't Krijgsbeftuur zocht te doorgronden,
Van 't begin des Oorlogs af, Of 'er ook iets werd gevonden,
Dat ons tand den doodlteek gaf. E



Gij, die nu san pligt en eeden ,
En aan 't Land zijt trouw geweest, Wees hier over niet te onvreden,
Wijl gij geen gevaaren vreest, Door het geen gij hebt bedreven,
Maar, met recht, van elk verwagt, Dat uw roem ten top zal dreven,
Zelfs bij 't laatde Nageflagt.
# *■ *
Helden, komt, met Leydens reijen.
Heft een' ctankh'ren loftoon aan! 'k Voeg mijn de*n bij uw Schalmcijcn.
Ai verbreidt hun croote daén ! Lang zien we onze brnave Heeren,
Tot 's Lauds heil, ten nut der Stad, Leydens Vest, in rust, reeeren!
„ Och! dat men dien zegen liadt!"



Hemel, fchenfc uw zeegeningen,' Steeds aan hun en hun geflagt! Wijsheid, blijv'hen fteeds omringen,
En heftraal hen , dag en nagt I Laat zien we op elks Grafzerk fchrijvenr
Hier, hier rust het overfchot Een's Rcgents , in wiens bedrijven Neerland vondt een' Patriot.
ADRIAAN HEMERIE. * Ter Tafel gebragt den 31. Jullj 1783.
E 2



AAN DE
SCHIEDAMSCHE HELDEN.
Wijs: Exaltons!
Heldenftoet! Uie uw bloed, Wilt aan 't Vaderland verpanden ;
U, getrouw, t'lnam vcbindr, Op dat ons Ncériand redde-s vind'. Gij, Gij maakt het kleen Schiedam
't Oogelijn van Hollands Steden; Gij, dj maakt het kleen Schiedam Aangebeden , Zet elk in vlam. Heldenftoet! enz.



Daar Gij Laster (laat in boeijen, Uw deugd uw hat'ren tart, Doet Oij Neêrlands luister bloeijen, En troost het in zijn fmart: Uw voorbeeld doet ons hart, Als het uw, voor 't Land ontgloeijen. Heldenftoet! enzPI ETER van SCHELLE.



HELDEN - ZANG,
Wijs: Wij dragen met gelijke zinnen.
dragen , niet vereende harten , De Wapens voor het Vaderland: Wij durven lijfsgevitren tarten,
Blijft onze Vrijheid fkchts in ftand. Voor Vrijheid en voor 't Land te leven, Of, zoo't moet zijn , met roem te fncven, Gerust en wel vernoegd, Is 't geen aan Burgers voegt. Am Burgers v»egt.



Wij zullen nooit een' Scepter kusfen.
Wie hier naai kroon of rijks-Haf haak', Uit Land. teelt duizend Muciussen,
Gereed hem te off'ren aan hun wraak, Of, zoo hun toeleg mogt' mislukken, Zich zeiven 't ftaal in 'i hart te diukken. Wam,eer uien hukken moet, Dan is het ftcnen zoet. Het fterven zoet. * * * 01 die voor 't Vaderland mag fterven !
Hem is mfterfPlijkc eer bereid, N wit zal zijn naam 's Volks achting derven
Marr ILcis, met glorie, zijn \c breid. Ja, 't Nrgcflacht zal, mrt laurieren, Eu eiken loof, zijn rustplaats fleren, En eeren 't heldengraf, Het welk lijn deugd hem gaf. Zijn deugd hem gaf.
E 4



Kan dit taPrcel uw ziel niet roeven ?
Gewis: liet zet u ganscli in gloed! Blijft fUeds, voor 't Land, de wapens voeren,
En voor uw Vrijheid, ed'le Stoet! Of, ziet ge, op eens,'s Lands heil vernielen, Moet Neérland voor de Heersch - zucht knielen , 7.00 fneuvelt, vrij van fchand , Op 't peuin van 't Vaderland! Van 't Vadc;land!
PI E TER van SCHELLE,



AEN DB
V R IJ H E I D,
Wijs : Lifon dormoit dans un hocagc.
D e Vrijheid is de fleurt van 't leeven ; Haer glans verfpreidt zich hier en daer.
Wie zou voor haer niet alles geeven? Voor haer valt ons geen last te zwaer:
Wij, die aen haer fteeds hulde zwoeren, Wij blijven trouw in 't grootst gevaer, Tn 't grootst gevaer. in 't grootst gevaerj
Geen laffe vrees zal ons ontroeren; In 't grootst gavaer, in 't grootst gevaer Vindt men in «sas een helden - fchaer.
E 5



Wie Vrijheid freekt naer hart en ader, Wie haer btfpringt, 0F hier, of daer,
Is eerloos, ja een Landverrader:
Het Recht heeft reeds zijn Strafzwaerd klaer.
Dit Land is 't eigendom der Vrijheid, En Bato's Kroost haer ftturrpilaer, Haer lleunpilaer, haer fteunpilaerI Dat Kroost blijft fteeds, met volle blijheid, Haer fieunpilaer, haer fteunpilaar: Zoo vreest de Vrijheid geen gevaer.
* * *
Gedoog, o Vrijheid! dat Bataeven, Te zacm gevloeid van hier en daer,
U hunne trouw, roet eede, (heven, Ten affchtik van den Huicbelaer,
Die, onder fchfjn van Vrijheids liefde, De Pook verbergt bij het Altaer, Bij het Altaer, bij het Altaer;
Waer hij zoo graeg de boezems griefde; Bij het Altaer, bij het Altaer, Vau onze Vrijheid en haer Schier.



Wij Nederlanders, wij, w!j zweeren, Da: zoo de Vrijheid, hier of daer,
Wierdt aengerand, om haer te onteeren, Geen moeite of nood, 't zij licht, of zwacr,
Als waere en trouwe Vaderlanders,
Te ontwijken; maer met doods gevaer, M doods • gevaer, met doods-gevaer,
Te winnen vrije glorie - flanders ,
Met do )ds - gevaer, door doods gevaer, Tot he.I van haerdfteede en altaer.
C P. Cil AS TELEIN.



AEN MOEDIGING
TOT DE
WAPEN O E FF EN ING.
DOOR
's LANDS SOUVERAIN
B E V O L EN.
Wijs : '* Wou graeg Climecntje minnen.
Op, Beigen; grijpt het Wapen! Gij zijt voor 't ftael gefchaepen,
Wanneer 't uw Vrijheid geldt. éis. Gij ziet uw Erf befpringen : Op, Belgen; grijpt de klingen,
En fnuikt het wreed geweld! Ut.



Pas vogt gij met de Britten, En liet liet fchand'lijk zitten;
Nu valt ons JusEPH aen. bis. Op, Belgen; grijpt den degen: Aen hem hangt al uw zegen 1
Stuit hen, die u verraên! bis.
* * *
Het zijn die vuige Zielen, Die voor den Afgod knielen,
Uit Stae'zugt en belmg. lis. *t Zijn zij , wier fuoode daeden En vorst en Volk verraeden,
Tot beider ondergang, lis,
* *■ *
Op, Belgen; fnuikt bun pogen ! Ligt krijgt de Vorst eens oogen,
Nae zoo veel wijzen raed. lis. Op Belgen! op, wilt ftr.jden U Dus kunt ge uw' nek bevrijden;
Dus keerr ge alleen al 't kwaed
Van Neêrlands vrijen St et.
PIETER VREEDE.



DE
S T E M
VAN 'T
VADERLAND.
Wijs: o Donk're Nacht, die duizend dagen.
Ons Land eischt de cerften onzer plicbten
Voor zich , voor zich alleen: Wat we immer denken, en verrichten
Zij vorr hei Algemeen! Waar 't Vaderland zijn (tem laat hooren,
Zoo ooit de nood het prang', Sluitc ieder Burger hart en ooren
Voor dia van 'l Zelfbelang!
Voor die van 't Zelfbelang!



Zoo Nederland eens hadt te bukken
Voor uitlandsch Krijgsgeweld; Of Heerschzucht, heet op onderdrukken ,
't Hieldt in den boei gekneld: Zou, zoo door zulke vloekgedrochten
Ons heil werdt anngerand, Een Burger fchromen , wacht en tochten
Te doen, voor 't Vaderland ?
Te doen, voor 't Vaderland? * # *
Neen; zucht voor huis, noch eigendommen,
Verwekk' hem zorg of ('mart! 's Land noodkreet doe die zucht verdommen ,
En trelT- alleen zijn hart! Ook dan moet Hwwlijksliefde zwichten:
Ja , de infpraak der Natuur Vcrlicz' het zelfs bij burger, plichten,
In zulk een aak'lig uurl
In zulk een aak'n'g uurl



Wie kon zijn have veilig wanen;
Zijn huis in zekerheid; Wat waar 'er toch, dan bitt're tranen,
Aan Gade en Kroost bereid; Wanneer, door vreemde Heerfchappije,
's Lands welzijn werdt gedrukt, Of, onder 't juk der Dwing'landije,
Zieltogend , lag gebukt ?
Zieltogend, lag gebukt? * * * Eer, eer gemakken en vermaken,
Eer huis en eigendom , Belangloos, om zijn Land, verzaken,
Op 't roeren van de trom: Eer uit den arm van Gade en Kind'ren,
Onbuigbaar, zich ontdaan; Dan dat ons 't medelij zou hind'ren ,
Ons Land ten dienst te daan !
Ons Land ten dienst te daan.



Ja; eer, met moed, in 't harnasch fterven.
Dan , door uitheemsch Geweld, Of Dwing'land binnens-Iands , te derven j
Waar zich ons hart op fielt; Dan teérbeminnende Echtgenooten
Te zien in 't ongeluk, En onze dierb're Huwhjks- loten In flavernij en druk! In flavernij en druk! * * ■siHerdenken wij den moed der Vad'ren 1
Wat vuur ontftak hun borst? "sLands nood ontgloeide hart en ad'ren,
Toen Phlips hen dwingen dorst. Toen zag men elk te wapen fpoeijen:
Elk Burger werdt Soidaat. Dus brak men Spanjens ijz'ren bocijen, En ftichtte een' vrijen Staat. En ftichtte een' vrijen Staat,



Herdenken wij do debgd dittr Helden,
Die , in America, Brittinjes Dwingland palen (lelden,
F.n 's Ooi logs ongcnaé. Zij waiui Burgers, cn niets anders.
Die, dcor 's Lands leed gefpoord, Met kragf, de Brüntche tèger ■ ftsodcri Verjoegen uit hun oord. Verjoegen uit hun oord. * * • En zoudt Ge n,in , dan zij, verrichten,
Tot heil van 't Algemeen? Zoudt Gij te kort doen aan uw plichten?
Neen; Ilcldendrom, o neen ! Waar *t Vaderland zijn ftern laat hoorcii,
Zoo ooit de nood het prang', Sluite ieder Burger hart en ooien
Voo! die van 't Zc:flielang ! -Voor die van 't Zelfbelang!
PIETE R. van SCHELLE.



OP DE
V E REENIGING
DER
NEDER LANDSCHE WAP EN-GENOOTSC HAP PEN.
Wijs: La Beauté fait toujours yokr a la Viüoirs.
G ezegend zij dit uur, manhafte Batavieren. Die 't beeld der Vrijheid in uw harten draegt; En , door vereende macht, haer zetel fchraegt: De God van Nederland kroone u met eerlaurieren! Chorus. Gezegend enz.
F a



Hoe heilrijk voor ons zuchtend Land Zal uwe moed en eensgezindheid wcezen! 't Vcrraed mag vrij voor uw vcróende Wapens vreezen,
De Vijand voor uw hart en hand! Gij zijt het, die 't geweld van buiten , Door uwen moed, zult helpen fluiten;
Door eendragt, kruid en wigtig lood,
Vegt Gij onsNcórlandvrij, of kiest een'helden-dood. Chorus. Door eendragt, kruid enz. Chorus. Gezegend zij du uur. enz.
C. P. CIIASTELEIN.



ZEGE-ZANG,
B IJ DE
ALGEMEENE
WAPENOE FFENING.
Wijs: Triomphez, tcndre Alcindor,
Chorus. L ieve Vrijheid, zegeprael, Tot heil der aengefchonnen Belgent Lieve Vrijheid! Leeuwendael Aenvaerd om u het Heldenftael.
Solo. Alles levert Helden, Steden, Dorpen, Velden; Alles levert Helden Aen 't Vaderland: En bij ftrijdb're Vrijheids Telgen Houdt geen overheerfching flani.
P 3



Chorus. I.ieve Vrijheid, zegeprael , Tot heil van Bato's vrije ftranden ï Lieve Vrijheid 1 Leeuwendael Aenvaerd om u het Heldenftael.
Solo. Onze Krijgsbanieren Zullen zegevieren; Onze Krijgsbanieren Verwrikken nooit; JMacr de fehand van Dwingelanden Word door onzen moed voltooid,
Chorus. Lieve Vrijheid, zegeprael, Tot heil der moedige Bataven 1 Lieve Vrijheid! Leeuwendael Aenvaerd om u het Heldenftael.
Solo. Voor Haerdftede en Altaeren Trotfeert men lijfsgevaeren ; Voor Haerdftede en Altaeren
Vliegt in' in den dood. En waer was een drom! van Slaeven, Die niet voor Batavers vlocdt ?



C H O X O'S. Lieve Vrijheid zegeprael, Tot heil der zeven vrije Stactenl Lieve Vrijheid! Leeuwendael Aenvaerd om u het HekieoiUtl.
Solo. Men bcflreedt Tierannen; Kun een' Flip; verbannen; Men beftreedt Tierannen ,
Met goed geluk. Door Pandourbn of Croaten Brengt men ons niet onder 't juk.
•Chorus. Lieve Vrijheid , zegeprael, Tot heil der vrije Nederlanders 1
Lieve Vrijheid! Leeuwendael Aenvaerd om u het Heldenftael.
Solo, Neerland trekt ten ftrijde, Landman , Burger, beide; Neerland trekt ten ftrijde,
Als éénc Man, En, gefchaerd bij zijne (tandefs, Dwingt het eiken Aertstieran.



Chorus. Lieve Vrijheid, zegeprael, Tot heil van ons, die voor u ftrijdefi!
Lieve Vrijheid , kroon het ftael Van 't Vrijheid-minnend Leeuwendael!
P IE TER VREE DE.



TWEEDE VERVOLG.
VADERLANDSCIIE
X X JE JD J£ 11 JtZ Wi
VOOR II E T
GENOOTSCHAP
VAN
WAPENHANDEL,
TER SPREUKEVOERENDE!
FOORPRIJHEID EN FADERLAND, TE LEYDEN.
TE L E T D E N. BIJ CORNELIS HE YL I C ER T, i?8f.






SPOOR
VOOR DE
NEDERLANDEREN.
Wijs: Un Tonnellier vieux fi? jalaux,
K omt 's Keizers I.cger in ons Land, Het zal zijn' ramp daer fpoedig vinden;
He: voelt ras d'onverbreefcb'ren band Van t'zacm verbonden Vrijheids Vrinden:
Niets is van zoo een groote kracht,
Als Eendragt, Moed , en Burger- macht. Waek dan maer, waekt dan maar , Bataeffche« Sto«t,J $tort Toer wvf L.and «w helden • bloed! tlti



Ah Joseph met zijn Leger komt, Zal Nederland hem ras doen zwemmen,
En ons gefchut, dat dond'rend bromt, Zal ook wel haest den Dwing'land temmen: i
Ons water en ons vuur geeft fchrik,
Niet min Louis en Frederik. Waek dan maer, waek dan maer, Bataeffche - Stoet 1 Stort voor uw Land uw Helden - bloed! bis,
« «» *
Vrees niet voor eenen Roovers - hoop, Een bende Ulhaenen of Croaten,
Stuit door uw' moed hunn' wocsten loop; Een norsch gezicht kan hun niets baeten;
't Bataeffche hart Hoort zich niet ligt
Aen kleed of heidensch aengezicht. Waek dan maer, waek dan maer, Bataeffche - Stoetl Stort voor uw Land uw helden-bloed! bis.



Maer, daer dat fcbuim, op 't platte land. Niet doet, dan rooven , moorden , branden,
Wel aen, neemt wapens in de hand,, Bataeffche Landliin ! toont uw tanden!
't Wordt tijd, daer dit gevaer u naekt,
Dat Gij voor Viouw en Kind'ren waekt. Waek dan maer, waek dan maer, Liataeffcbe-StoetJ Stort voor uw Land uw helden • bloed ! bis,
* * *
Nooit trekt Gij, als Soldaet, te veld, Maer zorgt flechts voor uw huis en macgen,
Voor wie Ge, als helper, zijt gefield: Leer dan , met fchik , de wapens draegen ,
Op dat de tromp van uw geweer
AH' uw befpringers veil' ter neêr! Waek dan maer, waek dan maer, Bataeffche-Stoetl Stort voor uw Land uw helden-bloed! bis, G 3



Verfoei hem, die U anders raedt: Hij is een flaef; en wil U boeijen:
De liefde voor een' vrijen Staet Doet helden • moed door de ad'ren vloeije»,
Roept dan, Bataeven! roept, met mij:
Geen vuige Slaef; maer eeuwig vrij! Waek dan maer, waek dan maer, Bataeffche - Stoet! Stort veor uw Land uw helden - bloed 1 bis.
C. T. CII ASTELEI N,



D E
ONVERSCHILLIGHEID.
Wijs: Dtns un Verser Collinette,
Rijkaart, turende op zijn fchijven, Kleunt zich aan 's Lands toeftand niet,
Daar hij buiren zorg wil blijven, Bij zijn geld alle onrust vliedt:
t Land moog' zinken, 't Land moog' drijven, Zoo hem 't Lot Hechts fchatten biedt.
* * *
Zorg'loos zit, bij wijf en kind'ren,
Stil aan 't hoekje van zijn' haert; Of ons Land zijn' bloei ziet mind'ren,
Is niet eens zijne aandacht waerd': 't Zou zijn rust te veel verhincl'ren;
Die's zijn hoogfte goed op aerd.
G 3



Zwaarhoofd , frceds gewoon te fchrornsn, Ducht, zoo hij iets dede, of fpiak,
Ook 't geweer hadde opgenomen , En zich in 's Lands z?ken ftak ,
Dat hein leed zou overkomen: Daarom houdt hij zijn gemak.
# * *
*t Raakt hun weinig, of de Staten, Of de Prins hier 't Land gebièn:
En , wat zou hun zorg ook baten? Burgers moeten Staats-zorg vliên,
Die den Hcercn overlaten; Deze zullen "t wel voorzien.
* * *
Is dit hand'len naar geweten ?
Zulk een doen aan deugd verpand? Neen ; 't Is eed en plicht vergeten:
Ongevoelig zijn voor fchand. Kan men zulken Burgers heten
Van een vrijgevochten Land?



Zonden rijkdom, jouden fchijven,'
Zouden veiligheid, en rust, Wel onze eigendommen blijven,
Werdt 's Lands welvaart uirgebluscht, Liet elk Burger 't Land flechts drijven,
Vloodt de Vrijheid Bato's kust ï
* # *
Neen, zag m'eens 's Land heil verjagen,
En zich zelv' in 't ongeluk; Moest men fhafscli den last eens dragen
Van een hard en prangend juk; Dan zou elk te laat beklagen,
Dat men doof bleef voor 's Lands druk.
P1EÏER. van SCHELLE.



WACHT - ZANG
VAN HET
GENOOTSCHAP.
Wijs: fAvois egari mon fufcau.
w el aen , o Wapen - niaetfchappij! Die, volgens eed, hier trouw moet waeken
Voor Leydens Wal cn Burgerij, Wil thans, al zingend, U vermaeken:
't Bataeffche hart, en macht daer bij
Maekt ons van flaeffche boeijen vrij.
* * *
Verheug U, dat het rijk Schiedam, Bewoond door waere Vrijheids • Z»onen,
Zoo moedig die befluiten nam, Die eeuwig hunne fchedels kroonen:
't Bataeffche hart, cn macht d2er bij,
Maekt ons van flaeffche boeijen vrij.



Zij bieden zich gereed'lijk aen Om, als Bataeven , uit te trekken,
Op's Vijands benden los te gaen, Of Forten voor geweld te dekken:
't Batacff-he hart, en macht daer bi),
Maekt ons van flaeffche boeijen vrij.
« * »
Tloe! vindt men dan in ons min moed, In Leydens oproer fchoonst gcbleekenT
Ik weet, wij geeven goed en bloed, Voor het behoud van deeze ftrceken:
't Bataeffche hart, en macht daer bij,
Maekt ons van flaeffche boeijen vrij.
* # «
O ja, wij Ieenen ook de hand. Om 's Keizers Legers te bevegten.
Voor Vrijheid en voor Vaderland, En voor 't behoud van onze rechten:
't Bataeffche hart, en macht daar bij,
Maekt ons van flaeffche boeijen vrij.



Een deel van ons blijve fn deez' wal, Ten dienst van Wet en Overheden;
Wen 't ander deel zich voegen zal Bij braeven uit onze and're Steden:
'a Bataeffche hart, en macht daer bij,
Maekt ons van flaeffclie boeijen vrij.
* * #
Wel aen; verkiest! wie trekt 'er uit? Uw' aller oog zegt ik ,... o braeven !
O Neerland 1 dit gewenscht beftuit Komt U van geene vuige flaeven:
't Bataeffche hart, en macht daer bij,
Maekt ons van flaeffche boeijen vrij.
* # * i
Re fchoone Nederlandfche Maegd Zal uwe burger-trouw belooncn:
De zuil, die baeren zetel fchraegt, De Vrijheid zal uw' fchedel kroonen:
*t Bataeffche hart, en macht daer bij,
Maekt ons van flaeffche boeijen vrij.
C P. CHASTELEI N.



AAN MIJNE
METGEZELLEN
WAPENHANDEL.
Z it gegroet,
Heldenftoet, Die, door Vrijheid aangedreven, U wilt tot den ftrijd begeven ; Gij toont thans dien ouden moed. Die voorheen, Ongen.een, In uw Vad'ren heeft geblonken, Toen zij ons de Vrijheid fcbonken,
Voor hun Haard en Altaar ftreén; Toen zij Spanjes fl uiffche banden Verbraken met hun heldenhanden, Waar door we ons zagen toegelegd Het onwaardeerbaar Vrijheidsrecht.
IN DEN



Vwt vrii voort!
W e U Prooi t In uw moed'.: onderwinden; Gij W'irdt, hii de Vrijheidsvrinden,' (Totziin fi)ijt^ met lof bekroond.
Staat dan pal!
In gev.il
Ileerschzngt. met baar flrorve Mikken»
Durft op Neêrlands Vriih ids mikken, Strijdt dan voor uw' vrijen wal t
Wilt uw lijf en leven wagen!
't Is voor uw éigèn kroost èn maaien; 't Is voor dat nooit volprerzen pand, Voor 't lief, en dierbaar Vaderland.
* * *
Schroomt geen haat,
Uie vergaat; Maar befchermt en Hut de Braaven! Waakt voor goed, en bloed, en havenI Waal-1 voer Leydens adub'ren Raad! Toont altijd, Dat gij zift Vrienden van Stads Schuttertje: Keert de fhoodc twist hirpïjc!
Ein belang roert u ten ftrijd. Wast van aller braaven tongen, Dat uw lof worde opgezongen ;
Uw Maatfchapp i (leeds bfijve in (tand; Tot nut van Stad en Vaderland.
ADRIAAN IIEMERIH



AEN DE VADERLANDSCHE BOEREN.
Wijs: Hoor, Kjss , mijn Vrijer l
K oorat, brave Boeren, Wilt, even eens als wij>
De wapens voeren, Tot febrik der Dwing'landij t Koomt, dat elks ijver brand'; Uw fieik gefpierde hand Is best gefchikc tot ftrijden: ïer, trotfche Dwingeland
Is niet te lijden. —



Vloek toch die pesten , Die zich van 's Landmans Woei
En arbeid mesten ; Wier hart de muitzucht voed. Het wacp'nen raden ze af, Om U den ijs'ren ftaf Der Heerschzucht te doen kusfchc" Den moed, dien God V gaf,
In U te blusfchen. — * * *
Neen, brave Boeren! Wilt, even eens a!s wij,
De wapens voeren , Tot fchrik der Dwing'landij! Offchoon een onverlaet, 't Zij hij ten Preckftoel ftaet, Of tlechthuize is gezeten , De wacp'ning U ontraed,
Volgt uw geweten! ——•



V/aerom, mijn Vrinden I Zou men dien waren moed
Bij U niet vinden, Die thans den ficcn'ling voed? Gii zijt, zoo wel als wij, 6 Landiiên! immers vrij, En wilt geen flayen wezen? t, 't Juk der Tierannij Is zoo te vreezen I —•
«■ * * 't Is niet uit weelde, Maer door den hoogden nood,
Dat men 't beveelde , En U de Wapens bood. Volgt willig toch die wet: Ze is door den Staet gezet, Daer 's Keizers troepen nad'ren! Noch eens; volgt toch de wet
Van onze Vad'ren !
H



Duizend Barbaren,' Met oogen, norscb en ftraf,
En woefte hairen ; Die trekken op ons af. —6 Die ben fieebts eens zag! Noch heden aen den dag Zou hij den Snaphaen grijpen, En, tot een' wisfen Oag, De Sabel flijpen.
# * * Cij, Dorpfche Vrouwen l Wilt, uit bekommering, Geen Mans weêrh iO*én Van wapenoeffening: Geeft hun, niet eigen hand, Voor U, en 't Vaderland, De wapens in de vuiften ; Dan beeft elk Dwingeland Voor Boeren knuilten.



Koomt, brave Hoeren ! Wilt even eens als wij,
De wapens voeren. Tot (clirik der Dwing'Itndij! Koorut dat c'ks ijver brand, Uw fterk e;efpicrrie hand Is best gefchikt tot flrijden. Een trotfche dwingeland Is niet te lijden. —
C. J. L O N C Q.
H i



AEN DE
VADERLAND SCIIE A E I S J E N S.
AVijs: II faut attendrc avec paihnce, &c.
"Volfchoone Meisjens, vrije telgen,
Nooit aen her flaeffche juk gewoon!
U, hartvervoeiiïcs, lust der Belgen ,
U zij deez maetzang aengeboón! Zij fpnnrt U aen tot ware Vrijheid,
Tot Vrijheid 't allcrdierbacrst pand:
Zij geeft ons toch de reinfle blijheid , En welvacrd aen het Vaderland ! bit.



Gij veelt uw borst voor Vrijheid gloeien,
Nu wij voor bare rechten ftaen« Eu, gruwend' voor de flaeffche boeien,
Gespt gij ons zelve 't harnas aen ! —» Nooit zult gij 's Dwinglands ketens dngen
Neen, lieve Meisjens, 't gae hoe 't gae; Ncoit zal de trots der Heerschzutht flagen,
Wat ook haer euvelmoed beftae! . . . Ui.
Wij, vrijen , worden nimmer fhven , —
Gij zult ook nooit flavinnen zijn ! —■ Wij» ecd'le telgen der B.uaven,
Verfoeien vrij te zijn in fchijn! . . . Nooit zal een rot van wreev'le Grooten
U, lieve Meisjens, onlust broên ; Ons blinkend ftael, in 't hart geftnuton ,
Zal hen ten afgrond dalen doen 1 bis.
H 3



Nooit zal de klacuw der muitelingen
Zich aen uw teed're handje.,s fhen, — De Vrijheid aen uw hart ontwringen ,
Of naer uwe eer en fchoonheid ftacn! Zou ooit een juk uw fchoud'ren drukken,
Daer 't edel hatt voor Vrijheid gloeit! Zuinige LI dooi Heerschzucht weg zien rukken,
Dio elk aen lielfche kluifters boeit! bis,
i • * * *
Neen, LEYnsciiE Meisjens, vrije zielen, Uw brave Minnaers vreezen niet;
Z j zullen voor geen' Dwing'land knielen, Zoo lang hun bloed door de ad'ren vliet! ——
De Vrijheid zal het fiacl zi !v' wetten, Dat ons bevrijd voor fl.ivernij.
flaei Donder zal den kop verpletten
Van 't ichrikgedrocht — de Dwinglandij! bis



Koomt, lieve Meisjens, zweert, volvaerdig,
Uw min, uw trouw aen 't Vaderland! Ie Vrijheid is U alles wierdigi
Zij eisclit dit o'Jjr van uw hand!
1\ i zull.'n voor uw' beilfhet waken,
Vuor U noch nood, noch dood ontzien! Ken Dwing'land moog' dit erf genaken,
Wij zi.lien hem de fpitfe bién! lis.
A. S O £ IC.



AAN DE
V R IJ II E I D.
Wijs : In een Ilnomgaard CoUnette.
Lieve Vrijheid! vreugd dei Belgen!
Troost van ijd'ren Vrijheids Zoon, Voor 's Lands biave en echte Telgen
Neergedaald van 's Hemels troon , Nooit zal 't Moordrot U verdelgen,
Tot ons aller fmr.ad en hoon! ,
Nimmer zullen Aterlingen, LIw l>elaat;crs in den nood ,
Die U meer en meer befpringen, Naar 't gevaar voor U vergroot,
Neéïlands Helden - Zoonen dwingen Tot uw' val of wisfen dood.



Nimmer moeten Bato's Erven,"
Nimmer moet liet Vaderland U, 6 dierb're Vrijheid derven! ——
Neen, voor eenen flaalfchen band, Kiezen wij veel eer te fterven,
Met de wapens in de hand.
F. van AKEN.
B 5



SPOOR
TER
EENDRAGT.
Wijs: O Rome rol onredelijkheid.
Beminnaars van liet Vatierland, Wier hart door ed'le liefde brandt, Voor Vrijheid, 't allerwacrdigst pand
Van 't kroost der dapp're Batavieren; Laat toch , in alles wat ge doet, Zoo wel in voor- als tegenfpoed, Tot ftaving van uw' heldenmoed.
De Eendragtigheid uw daón beuieren!



Door !!:ir.r is 't dat rren glorie wint, Z o deeze deugd u t'z.iam verbindt, Kunt gij den Dwbg'land. die. ontzind.
Uw recht, uw Vrijheid duift belagen, Tot ftraf van dat gevloekt beltaan, Niet flechia manmoedig ti-gengaan, Maar zelf:, in ijz'ren kluisters Haan,
Of van uw' vr^cn gror.d veijagen.
* * «•
Zij heeft wel eer decz' vrijen Staat, Toen Dvvinglandij en Eigenbaat, Geholpen door het fnoodst verraad,
De Vrijheid trachtte te onderdrukken, Gered; door dapperheid verzeld, . Het allenjslijkst krijgsgeweld, Op 't onverwaclr.fte paal gefield
En ned'rig voor zich neer doen bukken.



6 Leyden, san uw grijze vest, De fteiin van ons Gemeunebcst, Schoon Tweclragt, erger dan de nest,
Het flangenhoofd kwam op te (leken, En , onbcfchaumd, befluiten dorst, Het zwaart, met 's vijands bloed bemorscht, Te verwen in der Burg'ren borst,
Is ook de ktagt dier Deugd gebleken.
« * *
'tWas van de We re f, wiens wijze mond, In zulk een' akcligen ftond, Door vrijheids taal, wcêr t'zaam verhoudt De reeds verdeelde burgerharten, Die, weder eens van ziel en zin, Geleid door ware Vrijheids - min, Voot Land, voor Stad, voor Huisgezin, Het oorlogs - onweêr dorflen tarten.



Cten ov.hcil, ergtr dan de dood , G en veege pest, geen hongersnood, Daar dag aan dag hun ramp vergroot,
Was machtig hunnen moed te dooven ; Hun vrijheids - min, hun dapperheid Stondt pal; en door hun krijgsbeleid Is ons het waerdigst pand bereid,
Dat fnoodaatts trachten ons te ontrooven.
* # *
Ziet daar, wat hei! u de Eendragt gaf, O vrije Burgers, die het graf Veel eer verioost, dan, i'nood en laf, Uwe oude rechten op te geeven, Vereenigt toch en hart cn hand > Om voor het lieve Vaderland, Op dat de Vrijheid blijve in ftaud, Kloekmoedig, te offïen goed en leven.
A. van SCHEELS.



OP DE
AANKOMST
VAN DEN
FRANSCHEN COURIER.
Wijs: Vrijheid, blij luid, lust van 't leven.
Welk een veugd, 6 braave Belgen!
Vrankrijks Koning mint U nog, En komt U zijn hnlpe bieden,
Zonder laagen, of bedrog.



Welk een vreugd , 6 Bato's Telgen, Vrankrijks Koning, fchoon gcfard,
Zzl O, niet des Hemels liulpe, Weêr verlosfen van uw fmart.
• * *
Houdt des moed, 6 Batavieren !
Vreest noch rampen, noch gevaar; Vrankrijk zal U helpen flrijden ,
Voor uw Haardfteên en Altaar.
* * *
Schroomen wij dus geene Mondeis,
Hoe verfchriklijk uitgedoscht, Men Mtwijke, als Batavieren ,
Voor geen' Vijand onzen post.
F. van AKEN.



B IJ DE AANSTELLING
VAN DEN
WEL ED. GESTR. HEER MR. P. J. MARCUS,
TOT HOOFD S C HO UT DER STAD L E TDEN.
W'ïs: Ben ii ian tot niets geloot en ?
Juicht nu vrij, 6 Leyden a aren !
Juicht nu al, wat braafheid mint! Roert nu vrij uw blijde fnaaren ,
Wijl pij thans uw' Hoofd Schout vind In uw' MARtus roem der Braaven ,
Steno der trouwe Burgerij, Schrik der Muiteien er slaaven
Van de fnoode Dwing'lf.ndij 1



Schoon van Roijej» werd verftootcrij
Die, vol tnoeds, Reeds pal dorst ftaailj 's Hemels wil had toch bcfljten,
Leyden, in een' Occïati Van zoo vcele zwarigheden,
Die het, door het Muit'renrot, Onverdraagh:k h eft geleden,
Niet te nellen tot een fpot.
* ♦ *
Hij gaf Marcüs toen asn Leyden,
Daar Gerechtigheid om juicht, W;jl Hij de Onfchuld zal bevrijden.
Daar Hii "t wettig recht niet buigt. Laat, 6 Schepper al'er dingen!
Onaffcheidhjk, op den duur. Uwe rijlifle zesenn gen
Rusten op dien P^linuur!
F. VAN AKEN,
ï



AEN DE
ZORGËLOOZE NEDERLANDERS.
BIJ DEN AANTOCHT DER
KEIZERLIJKE ÏROUPEN.
Wijs : lïtn viW fleeds p'or"'s gunflen roemen. Laat U, 6 dierVre Landgenooten,
Naar 't heilloos Aterlingen wit, Den dolk niet in het harte ftooten, Daar gij dus flil en zorg'loos lit. De Ileerschzngt, met heur fiioode Vrinden
Zal, zoo gij in 't Geweer net (heeft, U mogelijk te rasch verfl:iiden; Toont dan, dat gij voor Vrijheid keft.



Wilt om uw lenden 't harnas hechten, Uw fiaat is noch zoo hachlijk niet ; Al moet het zwaerd het pleit beflegten, Vreest daarom Jofephl benden niet! Al fchreeuwt men van haar moorden, rooven,
Laat dit uw' dapp'ren heldenmoed Toch nimmer fir.ooren , of verdooven, Mjar vuur verwekken in uw bloed.
* * -SiLaat altijd in uw* boezem' branden
Een onuitbluschbaar heldenvuur; Vreest nimmer dolle Dwingelanden,
Maar denkt, hoe Lryden van haar' muur Den trotfUicn Kastii-jaan mogt weeren ;
Hoe Alkmaars moed hem weêrftand bood Teen hij het meende te overhecren;
Kie Parker voor Held Zoutman vlood, I z



Gedenkt dit toch, 6 Baiavïcrcn!
Men ft'ikke U niet der ijd'len fchijn, Tickt toch ten ftrjd , waar eerlaurieren,
friet 's Hemels lut'p, te plukken zijn.
r
Cij weet, hoe men 't verraad wel bloedde,
Toont dus uw fierheid, als wel eer. Ai, waakt en bidt, wecst op tw hoede,
En velt uw Vrijheids - moord'ren ncêr!
F. van A K E K.



ZANG
VOOR DE
VRIJE BATAVIEREN.
Wijs: Fermeille Rofe !
Wel aan1 Bataven, Die, niet verdriet, Nuï op 't gebied Der oude Graven Te rogge ziet! Die wulplliie Dwing'landij Vervloekt, met al de Haven Van een gehaate lleciTchappij! Wilt ftceds betoonen , Dat ge , eensgezind, Het zagt bewind Der Vrijheids • zonen Oprecht bemint!
I 3



Mogt het gelukken Aan 't voorgedicht, I) r Philip'a macht, Gefhemkt. moest bukken Voor Bato's kracht, Zoo ilat 'ren dit gewest Zij keiens los zag rukken, En Vnjhe;d op den thr.>on gevesty Dat we onze telgen Dan ouk d"trn zien, Dat Vrije L en Am laffe üelgen Nog weêrltand bicn!
Want. fchoon deez' flrekcn He.i last en druk Van 't Spaanlche juk Wel zijn ontweken , Tot ons geluk, Is 't echter, na dier tijd, Tt k'aar te vaak geblek n, Hoe o s die Vrijheid werclt benijd; Terwijl van binnen Een trotfche hand Vaak fel'en brand Stichtie i ni te winnen Het Roer van 't Land,



Herdenkt die dajen, T 'cn Ba r nk veld Aan 't fnoodst geweld, Door Ma u rit lagen-, Werdt blootgefti !d ! Of. toen men 't Broederpaar Den dolk in 'c hart zng i-ipen, Door Wille ms omgekofte fchaar! Dan zal 't u binken, In welk geflacht Men heeft getracht, Eenmaal te prijken Met de Oppermacht!
Was dit de reden Nog onlangs niet Van al 't verdriet, Door ons geleden Van 't Britseri gebied? Toen onze koopvaardij, In weêrwil der gebeden , Ten prooi bleef aan geweld'narij, En men de rechten Van vrije vaart, Geheel ontaard , Ons liet ontvechten, Door 't Engelsch zwaerd, 14



Is 't niet gebleken, Hoe onze vioot, In zulk een' nood, Wel duizend (treken, Bleef buiten fchootf Tot dat men Albion Zoo ver zag heen geweken, Dat men liet niet bezeilen kon; Terwijl de klagten , Die we in dien ftaat, O,' hoop van baat, Te berde brasten, Steeds zijn vcrfinaad.
Maar welk een zegen Is , in der daad , Ook uit dat kwaad Niet opgeftegen,
Voor N erlands Staat ? Daar 't Volk, uit dit gedrag Ontdekt beeft, allerwegen, Het diep verval van zijn gezag; lerwijl bevelen,
Door de Oppennacli Tot heil bed agt, In veeie deelen , Stout zijn veracttt.



Van daar die Helden , Die. blind voor 't goud, Jlich kloek co 11 ut, Met moed , doen gelden , Voor 's L>' ds iK-hjud; Die, wars van hooffchen dwang, Zich in de tm-s (leeds Helden, Voor Vrijheids algemeen belang, En vuor de rechten Van Vo!k en Staat Nog . vroeg en iaat, Heldhaftig vechten, In NeêilJiids Raad.
Wel aan, Bataven! Roemt, trots den nijd, Dan fteeds de vlijt Van zulke braven, In dezen tijd! Bidt, da: zij 't i'chip van Staat Haast voeren in die haven , Waar de Eendragt Vrijheid nooit verlaat; En fchiet kloekmoedig, Het harnascb aan, Om, hoe 't moog' gaan, Getrouw en fpoedig, Hun bij t» liaan l i S



Zoo zult gij tooneit, Dat u 't geacht Beroemd gedicht Van ISaro's Zoanen Heeft voortgehiagr! Zoo zal noch P.-ins, noch Graaf, Ooit meer den Burger honen , Of 't juk doen torfchen van een' flaaf! Maar, t'allen dagen, De Vrijheid weêr Haar' hoed en fpecr, Met luister, dragen, Tot JSeêrlaids eer! Jlcusilen 178a. Ingenuus.



HET
L E Y D S C H OPROER
GEDEMPT.
Wijs : Het Onweér is gedaan.
He t oproer is gedaan! Men kan vvcêr veilig wezen , En heeft geen kwaad te vreezen: Mei kan weer veilig gaan! fier Leydfche Vad'ren wijs bcüuiten Kon dat gedrocht ras fluiten, 't Genoegen koujt na pijn; Na regen zonnefchijn. JJe vrees voor flavernij ]s nu aan 't bedaren; Geen mensch fchrooint nu gevaren; Neen , elk is vrij cn blij. Juicht, juicht, nu brave Leydenaren: fier Vad'ren voorzorg maakt u vrij! Het oproer is gedaan! enz.



Triumph, o Leydfche Raar], Die wet en recht duet gelden Bij die de rust ontftfclden! Gij doemt , Gij (traft hetkw^nd. Offehoon een Vorst die ftraf wil keeren, 't Recbt laat zich niet verheeren: Het kwaad virri hier geen heul. Geen fnoode Vrijheids - beul Heeft hier het minst gezag, 't Recbt mag hier vr'j fpreken, Der bonzen opzet brecken : Zij (idd'reu voor den (lag. Der Vad'ren trouw is ons gebleken,' Nu elk weer veilig leven mag. Triumph, o LeydHie Raad! enz.
ADRIAAN H'EMERIIS
*



DERDE VERVOLG. VADERLANDS CUE
X X JtZ JD 3£ %L M 2Y9
VOOR II E T
GENOOTSCHAP
VAN
WAPENHANDEL,
ter s p r e u k e voerende:
VOOR VRIJHEID EN VADERLAND, ï £ LEYDEN.
TE L E T D E N, Bij CÜRNELIS HEYLIOER.T, 1785.
4






D E
OVERWEGING.
Wijs: Mon honneur dit, qut je fcrais cnupai/lt,
De zuclit tot rust doet mij gedurig hooren:
Dat mij niet voegt te treên in ftaatsgefchil; Dat mij gevaar cn onrust zijn befchoren,
Zoo ik mij mede in 't barnascb (leken wil. Maar de eer, die mij voor alles waerd moet wezen,
Spreekt even fterk, en wijst mij op de fcliand > Die mij verwacht, die mij verwacht na dezen,
Zoo 'k mij niet kreuudi aan 't zuchtend Vaderland.



Dan komt me eens weêr mijn huisgezin te binnen,
En al 't belang van Gade en tecder Kioost; Hoe! zegt mijn hart: zoudt gij, die u beminnen,
Om de enkele eer, verlaten, zonder troost? Maar rede fpreekt: zoudt gij hen niet verraden,
Door aan uw land, hun land, geen hulp te biên? En- zoudt gij hen , met ketenen beladen ,
In harden dienst cen's Dwing'Iands willen zien? —
* * *
Maar voegt niet elk , voor zijn befhan te waken ?
Lijdt dat bclhan niet door de wapening? En , wat toch zou 't geluk van 't Land mij raken,
Zoo mijn geluk daar door te gronde ging? —■ Dan, is het niet bet dierbaarflc aller panden?
En hangt mijn heil niet van 'ï Lands vooifpocd af? Gewis. Welaan; ik neem't geweer in handen; Voor 't Vaderland trotfeet ik dood en graf!
I' LIL T E R van SCHELLE.



EERRIJK en ROOSJE.
Wijs: Un matirt brusquemeni.
Toen Leeuwendaal 't geweld Van Caftilje moest verduren, In harde boei gekneld , Werd: ieder burger ftraks een held, Verliet z.y,\ vaderlijke muren, En greep naar carabijn en dag, Voor 's Lands Vrijheid en gezag: Men wil, dit kan eiks moed ontvuren, Stout, hettteflen'i Lands gezag, Of, moedig, fueuv'len in den flag. Of, moedig enz.
K 2



Ook Eerpijk voelt zijn hsrt Door het zelfde vuur ontgloeijenj Daar hem geen vrees bcnart, Hoort hij naar niets , dan Neêrlands ftnart. Hij gaat zich mee ten ftrijde fpoeijen, Op dat het hem gebeuren mag, Fier, te redden 's Lands gezag, En zich te onlflaan van fljaffche boc'jen: Fier te redden 's Lands gezag , Of, vrij, te fueuv'len in den Dag. Of, vrij, enz.
* * # Zijn jonge cn fchoone Gaéi Al de wellust van zijn leven, Zijn Roosje volgt hem na. Ach , roept zij, fchreijende, Eerrijk flal Gij wilt me, ó wreedaart, dan begeven I Daar 'k (leeds zoo na aan 't harte u lag, Spot ge thans met mijn geklag; Verlaat me, ondanks mijn tegci.fticvcn; Gij zijt doof voor mijn geklag; t) Ja, gij haakt Hechts naar den fljg! è Ja, enz.



Adi! kan dan ook 't gezigt Van uw kroost u 't hart niet raken? (Zij toont hem 't lieve wicht, Daar 't, lagchcnd, in het wiegje ligt,) En kunt ge uw kind , als mij, verzaken ï 't Is weinig, dat ik niets vermag; Maar, helaas! die lieve lach Doet die uw opzet u niet ftaken ? Heeft die fchuldclooze lach Op 's Vaders hart dan geen gezag? Op 's Vaders enz.
* » * Neen, Roosje, zegt hij, 't Land, Eer, en plicht heeft ook zijn rechten, 'k Vei diende nooit uw hand; Uw kind zag zich bedekt met fchand , Zuo 'k weig'ren kon voor 't Land te vechten, Niet, moedig, volgde Vrijheids vlag: Maak een eind aan uw geklag! Die taal kan ras het pleit bi Hechten,
Maakt een eind aan haar geklag, En toont, wat de eer op 't hart vermag. En toout, enz.
K 3



Zij reikt hem zclv' 't muskit, En gord: liem het flaal op zijde. Voor Vrijheid, recht, en wet. Door Dwing'landij vertreên, verpier, Ga, fpreekt ze, en trek , met moed , ten fl. j iel Hoe me uw gemis ook deren mag, ( Zoo 'k tt eens niet weder zi.,.' ) Ja, hoe dar. wicht daar ook door lijde;
Strijd , met eer, voor 's Lands gezag, Of (heuvel, roemrijk, in den flagl Of fnetivel, enz.
PIETER van SCHELLE.



AEN DE
WAPENEN.
C,t Is in 't School der Veldelingen; Wijs: \
L Of: Zingen wij tot Zout mans glorie.
Lust der braven I fchrik dier vuigen»
In wier hart de muitzucht brandt,—. Wij, A disrb're Wapentuigen!
Voeren u voor 't Vaderland ! Snojdeu mogen 't laegheid noemen,
Dat een Burger u handëert, Uw beminnaers last'ren, doemen,
Daer de nijd hun hart verteert.
K 4



Aen die bloodaerts, die gedrochten Stoort de ware Belg zich niet;
Nederland is vrij gevochten, Waer geen Graef, maar 't Volk gebiedt!
Vrijheidsliefde kookt in de ad'ren , Vrijheid gespt ons 't harnasch aen,
Doet, op 't fpoor van Neêrlands Vad'ren, Handen aen de Wapens flacn l
* * *
Alle Burgers zijn Soldaten ,
Gruwen voor het Graeflijk juk, Stellen in 't beduur der Staten,
Hun belang, hun waer geluk ! Dit doet ons de wapens voeren,
Nooit een' voetftap rugwaerds trein 3 In gevaer de trommen roeren,
Kukkeh naer den vijand heênt



Dierb're Wapens! met wat blijheid
Druk ik u aen 't kloppend hart! Door uw macht den gloed voor Vrijheid,
Wordt de Heerschzucht uitgetart: Ja, zij Hort ten afgrond neder,
Ligt geboeid, in flavernij
Belg ! zie daer uw rechten weder 1
Wij, wij zijn voor eeuwig vrij 1....
* * *
Steunt, mijn Stad en Landgenooten;
Op 't geladen Wapentuig; D.H uien nooit voor hooffche grooten
Zich, als fl-iven, nederbuig'! Laet geen nijd ons afdoen fchrikken,
Heerschlust ons aen 't Gdd'ren flaen; Neen , Bataev', hun norfche blikken :$tooken 't vuur der Vrijheid aen!



Lust der braven ! fcbtik dier vuigcn
In wier hart de muitzucht brandt — Wij, 6 dierb're Wapentuigen!
Voeren u voor 't Vaderland! Snooden mogen 't laegheid noemen,
Dat een Burger u handëert; Door hun last'ren, vloeken, doemen,
Wordt der Belgen moed vermeórd!
A. SOEK.



OP DE E LIJ DE
VERHEFFING
VAN DEN IV EL-EDELE Ar HEER
MR. D. M. G. HELDEWIER,
TOT VEERTIG IN RADE DER STAD LET DEN.
r Pourquoi vous plaignez vous.
Wijs:
C, Of: De min is zeldzaam kruid.
Wij fpannen thans de lier Votf de eer van Leydens braven:
Wij fpannen thans de lier
Voor wakk'ren Ueldewier. Daar zijn 'er nog, die roemen,
Dat zij zijn' Vader, biij, Husn' Hopman mogten noemen,
ln Leydens Schutterij.



En zou dan onze toon, Met onze vreugd, niet rijzen?
Zni onze dank'bre toon
Niet klinken voor den Zoon, Nu wij hem zien verheven
In Stads- en Staatsbewind 7 Eaat vrij de Muitzucht beven,
Waar hij dat monfter vindt.
* * *
Tuig, eed'Ie Heldenftoet, Die Vaderland en Vrijheid
Gewijd hebt goed en bloed,
Hoe 't fchrikdier, fel verwoed, Gereed om bloed te zuipen,
Voor zijn gezx'u vervaard, Eloodc ia zijn kot moest kruipen, Mee ingetrokken (taart,



Gij deelde ook in die eer, Toen gé , op zijn lofiijk voetfpoor,
Met uw gevreesd geweer,
Het Oproer gingt te keer. Vol eed'le wraak , verbolgen ,
Riept ge, allen even fier: „ Wij volgen ; ja , wij volgen
„ U, dapp're Heide wie rI
* * *
Een Schop moog' 't kloek beleid Der Burgervad'ren wraken,
En noemen 't, fnood misleid,
Vergceffche waakzaamheid! Dit is 't gedrag van guiten:
Een Vriend van 't Vaderland •Stelt vroeg, om 't kwaad te fluiten,
Zich in geduchten (land.



En gij, 6 H e t r> S w i s *! Leef lang, bevrijd van rampen!
Het braaf Genootfchap, hier,
Volg' rustig uw banier! Wen 't gaat naar onzê wenfchen,
Dan febenke ecr'ang ('e Min U, heusfche Vriend der Mcnfcheff,
Een deugdzaame Echtvriendin.
* * *
Stijg, fteeda door Deugd geleid. Langs 't eerfpoor, rijk van luister,
Daar u , door Deugd geleid ,
De Leydfche Vicrfehaar beidt; Laat u geen hoon vervaren ;
Hoop alles van den tijd Hij kan verand'ring baren ,
Die 't Land tot heil gedijdt.



Ja, klim, bij 't handgeklap Bij 't juichen aller braven ,
Tut op den gloriecrap
Van 't Burgemeesteifchap 1 Dat u de gunst bejegen'
Van 't niiigiig Albcftier 1 Str.k Leyden lang tot zegen !
Lang le\e HllDtwitil
R. I.



BEANTWOORDE
RAGEN.
Wijs: Gij, die met mij thans z'ijt ter Jacht. Vareest wen in Leyden 't oproer niet ?
vvaerom
Wat roert men, als men 't nad'ien ziet?
De trom. —. Is dan de dapp're Iieldcnfcliacr Teiftor.d gewapend bij clkaei ? —— Gewis. lis. lis.



tVat itaefc den moed dier lieldenrij?
I!ct recht. —*» En wat wordt de eisch der dwinglandijl Ontzegd. —— Wat hij, die, om een gunst van 't Hof,' O .'lijk een llaef, kruipt in het ftof? — Gevloekt, bit. lis.
* * «■
Wat hij, die vuur der muitzucht (tookt?
Gehaet.
Die, zorgloos Hechts zijn pijpje rookt?
Vjrfuiaed. —■ En hij, die, met een QrjjdUVe hand, De Wapens voert voor 't Vaderland ? —» Eeinmd. bis. lis.
L »



Wat doet ge , als ge u gefcholden ziet?
Men lacht. — Wat wordt hij, die u moorders liiet ?
Veracht. — Houdt gij, voor onverwagt gevaer, Niet fteeds Musket en Sabel klier? — Gewis, bis. bis.
* * #
7;m 't gracuw eens weêr ecu' hoogtijd viert 1 Geen nood. —— Wat koost gij, eer gij Haven wierdtï
Den dood. —— Wat blijft, hoe ook de Staetsftorm loeit, Het werktuig, dat uw' moed ontgloeit? — 't Geweer, bis. bis.



Wie noemt je uw wettige Overheid?
's Lands Rjed. Wat fchreeuvvt ge, als men dien lagen leidt?
Vcrraed! — Wat wordt hij, die, op heerfchen tuk, U brengen wil in 't Cracfliji; juk ?
Ontzield, bis. bis.
G. J. LONCQ.
L 3



D E
VADERLANDSCHE LANDMAN,
Wijs : Wat doet mij ontfteUeu,
Ik wil exercecren;
Ik grijp mijn geweer: ' Het (taal te hanteetcn
Verftrekt mij tot ter. Liat andoren muiten,
Den Sta aten ten fuijt; Ik houd mij daar buiten :
Geen wioegend verwijt IWoete ooit in mij woonen,
Dat ik den S o (jv'n a t n In 't aanzicht derst boonai),
Dl)oi Muiter te zijn!



ïk wil dus op heden
Mijn vuisten , met kracht, Eu moedig beftteden ,
Tot brecking der magt Van bun, die ons batten,
En tot Slavernij Ons willen bepraaten ,
Door fuoó fchelmerij. lk lach om genever,
Om geld in de hand; 'k Beichouw zuiken geever
Als pest van ons Land.
* * *
Ik vloek al die fielcu,
Die 't domme gemeen Riet muitzucht bezielen
'len diende van Een'; Ik ben voor verraadcrs
In 't minst niet vervarrd, De Staaten, mijn Vaders,
Z'jn alles mij waard'; Ik wil voor 1! e n vechten ,
Steeds hoeden hunn' val, Wijl ik voor '.s Lands Rechten
En Vrijheid da pal.
L 4



Wierdt eertijds, voor Vrijheid
Van Altaar en Haard, Door de ouden , met blijheid ,
Het Staal niet aanvaardt Eu zou ijt met tonnen ,
Dat mij geen gebroed Baldad-g zal boonen ;
Dat ik goed en bloed Steeds, zonder bedenken,
Voor 't heil vin den Sta AT Ten beste zal (ehenken,
Tiots eiken Soldaat ?
# * *■
6 Ja ! Wy Bataven ,
Kloekmoedig van aart, Zijn i immer, als fl.iaven,
Voor Heerfchzugt vervaard! Ik zing v.iii getrouwen,
Die, voor Stad en Land, E.i Rinü'rea en Vrouwen,
Hun leven te pand , Vol inoedf, willen >,eevcn;
Die nimmer in pijn Van ketenen leeven ,
Waar vrij willen zijti.



Ja; dat we ons verbaten
Op fabel en roer, Wie vreest dan Crojtik,
UtHAAN, Of 1'ANDOUlt
Hoe zal bet bun finaaken ,
Wanneer zij geen' buit Bij ons kunnen maaken ;
Maar ze op lood en kruid .Zich voelen onthaalen ?
Een Nederlandfch hart Houdt geenzins van draalen,
Door roovers getart,
* * *
'k Wil dus exerceeren ,
En grijp mijn geweer , Wijl dat te hanteertn
Tot roem flxekt en eer. Laat anderen muiten ,
Den Staat e n ten fpijt; Ik houd mij daar buiten :
Geen wroegend verwijt Moete ooit in mij woonen,
Dat ik den S o u v'r ain In 't aanzicht dorst hooneu,
Door Muiter le zijn !
F. van AKEN.



KRELIS aen KLAARTJE,
na gedane
WAPENOE FFENING.
Wijs: Kloris, die mijn hartje rooft.
K laartje, lieve gulle meid, 'k Zag uwe oogjens op mij ftaaren; Toen we, op 't Veld , daar bezig waaren ,
Hebt ge een' kus mij roegezeid. .
'k Zal , daar ik van lievde brand, Steeds met ijver cxcrceeren , Daag'lijks meer en meerder leeren;
Klaarrje, 'k min het Vaderland. —.



'k Zal voor u, mijn Engelin! Voor u, en de Vrijheid fneven; Of met u in vrijheid leeven:
Klaartje, zie, hoe 'k u bemin!
AVisc ik, dat gij anders dagt, *k Zou u liever nog verhaten, U geheel mijn leven haten,
Eer 'k mijn' burger-plicht verachtt'.
* * *
Als barbaren onze ftulp, Onverhoeds, eens kwamen naad'ren , 'k Vloog, met onze grijze Vad'ren,
Eiken dorpeling te hulp:
'k Zou dat Rot, met eigen hand, Dan den dolk in 't harte ftceken; 'k Zou het hals en beenen breeken:
'k Lcev, of fterv voor 'c Vaderiand!



*k Ben bereid, in allen noed ,
Als een dapper held, te ftrijden;
Ik zal geen gevaer vermijden; *k Vrees voor kogels, kruid, noch lood: Tc Waak voor onzen braven Schout;
'k Waak voor huis, en vee, en akker.
Mij , en eiken medemakker, Is dit werk wel toeveitrouwd, ——
* * *
Weg met kaatsbaan, kolv, en bal; 'k Heb meer lust in 't cxercccren: Daag'lijks zal ik meerder leeren.
Och, mijn Meisje, kon ik 't all
Kljartjc liev, laat ons, hier op, Eens te faam' een glaasjen drinken, Op 's Lands welzijn hartlijk klinken;
*k Waag daar voor mijn boeren-kop! —



Laat vrij Teun, en Jaap, en Piet,
Met de WapeuoefPning (potten!
'k Stoor mij niet aan zulke zotteu! Die domkoppen weeten niet, Hoe zij, door het blinkend goud,
En mooi praaten , zijn bedrogen; Zij zien niet uit eigene oogen, Denken niet om zelvs • beh oud. —
*■ * » j
Zij gclooven, in dien ftaat,' Zoo genaamde Prinsgezinden , Die, en Vorst, en Volk verblinden,'
Uit vloekwaardige eigenbaat. —
Neen, mijn Klaartje! 'k lach daar om; Ik zal nooit mijn' plichc verzaken; Ik zal voor 's Lands Vad'ren waken :
Vrijheid roert bij ons de trom. —



Klaartje, kom nog eenen zeer:, En dan weer aan 't exerceeren! Saag'lfjks wil ik meerder leeren, Als de brave Steeled doen. —. Kom , de fnaphaan in de hand ! "k Ben reeds hier, mijn Rotgezellen! Laat ons t'faam* ons leven (tellen Voor de Meisjens en voor 't Land. —.
P. de NOY.



AAN DE
MANHAFTE VADERLANDLIEVENDE STEDELINGEN.
Wijs: Hoor, Kees, mijn Vrijer^
H oort, Stedelingen! Wij, vsn het Platte Land,
Willen ook zuigen, Schoon op een' boerfchen trant, En toonen u daar meê, Dat wij , als gij in fteê, Geen Heerschzucht kunnen lijden, 6 Neen: dus zingt men meê, „ Veel liever ftrijden !



Veel brave Hoeren Zijn wülig en bereid ,
*t Geweer re voeren , Den Dwingeland ren fpijt: Men wil, met bart en hand, Voor 't lieve Vaderland, Veel eer den fnapbnan dragen, Dan, door een* Dwingeland,
Ons laten plagen. * * *
Geen laffe zielen , 1b e zeer bun loosheid loert,
En ze om ons krielen, Door Heerschzucht aangevoerd. Doen ons dien fleren moed, Dien eik, voor goed en bloed, Heeft opgevat, ooit derven : 6 Feen, men wil, met moed,
Veel liever derven.



Zou men dan wijven,' Met kind'ren , vee en huis ,
Slechts laten drijven , Ten prooij van 't woest gefpuis? Hen laten in den nood, Van alle hnlp ontbloot ? Wij zullen dat niet lijden: Veel liever, tot den dood Manhaftig ftrijden.
* * * Veel jonge Lieden Begeren , dat geen Maagd;
Zal leed gcfchieden: Neen, roept men onverfaagd , Zoo ooit zoo'n waardig pand Mogt worden aangerand, Door 's Vijands wreede guiten, Moet onze fterke hand, Hun woeden fluiten.
sa



Zoo dat veel Boeren, Volvaardig zijn bereid,
't Geweer te voeren, Te vliegen naar den fbrijd. Elk hunner toont daar meê, Dat wij als gij in Steê Geen Heersch ■ zucht kunnen lijden: 6 Neen ; wij willen mee
Veel liever ftrijden.
PI ETER de LANGE.
Mafaertsweutlc,



AAN DE VADERLANDSCHE DICHTERS.
Wijs: Ojiand j'etois dans mon jeune agt,
G rijpt naar't fpeeltuig, Zangchoraalenj
Tokkelt uw verheeven lier: Vrijheid moete op 't heerlijkst praaien,
Door uw kunst, en eed'len zwierl Neérlaud geeft u ftof tot zingen,
Lang gefolterd , lang gedrukt: Kunstmin zal naar d'eerprijs dingen,
Daar haar hand u loov'ren plukt.
M 2



Eingt de glorie der Bataaven;
Zingt, in keurig maatgezang, Hoe, zij recht en vrijheid flaaven,
Waaken voor hun waar belang; Hoe de twistharpijen vluchten,
Als ons hart voor Vrijheid gloeit; Wat zij van ons wraakzwaard duchten,
Als de Heerschzucht ligt geboeid!
• » •
Hoe een drom van fiere helden,
Die, door eed'Ie drilt bezield, Aan de Muitzucht paaien fielden,
Voor geen* ijs'ren fcepter knielt; Hoe, in kommer-volle dagen,
Nog 't grootmoedig Bato's harti Bij de felste bhkfemfiagen ,
Slavernij en kluisters tart!



Zingt van fchefpgewette dolken;
'tHarnasch, dat den Vrijman (iert, Grootlte (leun van vrije volken ;
Zingt, hoe Vrijheid zeegeviert! Vrijheid moet den fcepter voeren;
Eeuwig heerfchen op haar' th-roon! Geen gedrocht moet haar beloeren !
Elk vlecht haar een glorie kroon!
* # *
Eeuwig moete uw dichtoér vloeijen,"
Daar der helden roem u wekt! Eeuwig moet ge , o Dichtkunst, bloeije»
Als gij hun tot glorie (trekt. Zingt dan , zingt dan , Zanttchoraalcn ;
Tokkelt uw verheeven lier: Vrijheid zal op 't heerlijkst praaien ,
Door uw kunst, en eed'len zwier 1
M 3 P. B.



TOGT-ZANG.
Wijs: Vous, qui toujours fttivés mes traces.
w ij, die aan Vrijheid graag verpanden Al 't bleed, dat ons door de ad'ien vliet,
Wij nemen thans 't geweer in handen, En trekken uit, waar de eer 't gebied, ter.
m » ■ *
Geen Dwing'landij kan ons doen beven. Of fchoon ze op ons haar blikfems fchiet.
Wij wagen , willig, goed en leven,
Wanneer 't ons 't heil van 't Land gebiedt, ter.



Ook woest geweld van Meuitelingen Wekt ons da minste vreeze niet:
Wij zullen ras hunn' moedwil dwingen, Zoo 't flechts der Vad'ren Mem gebiedt, ter,
» * *■
Geen roofgefpuis van fnoA Barbaren, Hoe wreed het ook uit de oogen ziet,'
Zal immer onzen moed vervaren; Wij volgen fteeds, wat de eer gebiedt, ter.
# * » _
Wee, wie naar Hollands val durft trachten' ' Wie ook voor vreemde krijgsmacht vlied',
Wij zullen ze aan de grenzen wachten, Zoo 't ooit de nood van 't Land gebiedt, tiri



Geen onweer, frorm, of regenvlagen, Geen fneeuw, of hagel deert ons iet:
De winter zelfs geeft zomerdagen , Wanneer ons de eer den togt gebiedt, ter.
* ♦ *■
Geen doodvrees zal ons ooit doen bukken:
Neen, vrije zielen vreezen niet. Wij willen , roemrijk , lauren plukken,
Öf fneuv'len, zoo zulks de eer gebiedt, ter.
* * *
Vaart wel; vaart wel dan, dierb're pandenl
Ons afzijn bare u geen verdriet! Uw heil gaf ons het (taal in handen:
Wij gaan flechts, waar 't uw heil gebiedt, ter.
PIETER van SCHELLE.



■