DEUTSCH-HOLLANDISCHES
WÖRTERBUCH.
v o n
O. R. F. W. WINKELMAN.
AMSTELDAM,
fN. WALLEK, sey<[z: i £G£iJf£, bsd \J. p. WINKELMAN.
mdcclxxxxv.



Oeene Exemplaaren zulen voor echt erkend worden, daa die door een der Uitgeever» onder teekend zyn.



FOORBERIG T.
e goedkeuring, welke het fhansch-n^derdoitsch en Nd-
derdu1tsch-fransch woordenboek Van mij ,'m 1783, bij den
Boekhandelaar b. wild, te Utrecht» in het Jicht gekomen, wegdroeg , waarvan het Jierk vertier al ten eerjlen een bewijs opleverde, wekte aldra in mij den lust op, om, welk een lastig en Jlaafsch werk hei maken van* Woordenboeken ook zij, insgelijks een hoog-ncderduitsch en n éüER-H oogduitsch woordenboek, waaraan in ons land voornaamlijk een gebrek plaats heeft, in denzelfden fmaak en hetzelfde formaat aan het licht te géven. Verfcheiden zamenlopende omftandigheden zijn oorzaak geweest, dat ik niet eerder tot de uitvoering van mijn voornémen konde geraken. Eindlijk kwam mij eene daar toe gefchikte gelegenheid voor, die mij de pen deed* opvatten en aan het werk gaan, en thans word hier het hoog-ncde r« d v i t s c h deel aangeboden ; zullende het nóder-hoogd uitsch» Indien het den Hémel behaagt, mij het léven te laten en gezondheid
te • verlenen» in het aanfiaande Jaar volgen. Het zal mij zeer
aangenaam wezen, te mogen zien, dat] deze mijn arbeid, éven als arte aan mijn voorgemeld Woordenboek befleed, de goedkeuring in het algemeen wegdraagt.
Ik heb. ten einde de prijs van dit werk niet hoog zoude lopen, de kortheid, zo veel mogelijk, in het oog gehouden. De zeljflandige woorden op uiig uitgaande, en waarvan de werkwoorden met en, In of rn, eindigen, heb ik veelal weggelaten, om dat men de betékenis van zuike zei/handige woorden zeer gemaklijk uit die der werkwoordtn kan opmaken. Bij voorbeeld:
Abfertigen zegt ■ in het Néderduitsch, afvoerdigen, afzenden , afwijzen enz. Dus zal men
Abfertiïung vertalen door aj'vaerdiging, afzei, ding, afwijzing er.z.
* 2



Ecrnanteln , Bewimpelen, bemantelen, verbloemen enz.
Beniantelung — Bewimpeling, bemanteling, verbloeming enz.
Belagern Belegeren,
Belagerung Belegering,
Even als in het Néderduitsch het bijwoord wéder, kan Oêk in het
Hoagduitsch het bijwoord wieder voor een groot getal werkwoorden en zelfftandige woorden geplaatst worden, zonder dat hetzelve een zamen-
gejiela woord maakt Het getal van woorden, zamengejleld met
het bijwoord Zulammen, is nog veel grooter. Eenige weinige voorbeelden van zulke woorden waren hier derhalven genoeg, dewijl men de betékenis van de overigen altijd kan vinden, wanneer men weet, dat men
Wieder door wéder of wéér, weerom, tégen, of her word overgezet, en *
Zufammen door zamen, bijéén, bij elkander. Voorbeeld;
Wiederbaucn fVéderbouwen, herbouwen, herjie/len,
Wierierfprechen. fVeérfpréken, tégenfpréken.
Zufamnienfiïgen. Zamenvoegen , bijeenvoegen, bij elkan¬
der voegen.
De verkortingen , die in dit werk voorkomen , zijn:
adj. betékenende: bijvoeglijk woord.
adv. bijwoord.
conj. koppel of voegwoord,
f. vrouwlijk.
m. betékenende: manlijk.
prép. voorzetzel.
v. a. bedrijvend werkwoord
v.n. onzijdig werkwoord.
's Gravenhaec den 4 December
O. R. F. W. mNKElMJN



DEUTSCH-IIOLLaNDISCHES
WÖRTERBUCR
A
Aal. aar. aas. a b. i
A. b. c. «. A be ce.
Abc Biichelchen. n. A be ce boekje. \
Abc Schuier, Abc Schutz. m. i Abecéling.
Aal. m. Aal, paling. Den Aal beym fchwantz haften. Den Aal bij denflaert houden. Eene zaak verkeerd aanvatten,verkeerd, vrugtloos werk doen.
Aale. f. Els, Schoenmakers els. t, Ahle.
Aalet. m. Elft:
Aalenhalter. m. Aalkaar.
Aalfang. m. Aalkorf, aalvangst, aalfuik.
Aalhaut. /. Aalsvel.
Aalquappc. f. Aalraupe.
Aalraupe. f. Kwabaal, puit aal.
Aalruppe. f. Prik, negenoog.
Aalfchmid. m. E!smakerA.Ah\a\k\m\i&.
Aalteich. m. Aalvijve/:
Aar. m. Gier, roofvogel.
Aas. n. Aas, dood aas, kreng, lokaas , voeazei. Karonje, prije , vuilik.
Aafen. v. a. Azen, Voeren. Aas toewerpen. Voedzel zoeken.
Aasfraszig. adj. Vleeschvrétig, verflindend.
Ab. adv. Af. Er ist von feinem dienst ab. Hij is van zijnen post, van zijn ampt ontzet , verlaten. |
Abackcrn. v. a. Al ploegende , oj onder het ploegen iets van zijns ndas- \ tens aanliggend land afnemen. j
A B.
Abanderlich. adj. Toevallig. f.Zufh'llig.
Aba'ndern. f. Andcrn. Verandern.
Aba'ngftigen (fich). Zig door hartzeer , droefheid, fmert, angst vertéren.
Abarbeiten. v. n. Op rékening van het geen men vooruit of in voorraad ontvangen heeft - over eene Jchuld arbeiden. Uit den ruwen maken, ontwerpen. Befchaven, de laatfle hand er aan leggen. Vermoeijen , afmatten, eenpaerdden bek afrijden.
Abarbeiten (fich). Zig afwerken, door arbeid zijne kragten .uitputten.
Abarbeitung. f. Vermoeidheid, afmatting , voltooijing, befchavir.g van een werk.
Abaïndten. v. a. Oogften, de veldvrugt en inzamelen.
Abarndtung. f. Inzameling, inoogfting.
Abarten. v. a. Ontaarten ,veraarten, verbasteren , uit den aart fiaan.
Abartig. adj. Verbasterend, ont~ aartend.
Abartung. f. Verbastering, ontaarting, ontaartheid.
Abatzen. v. a. Afétzen , met fierk water af - wegnemen.
Abbacken. v. a. Afbakken.
Abgcbackcn Brod. Af korstig brood.
Abbaden. v. a. Baden , wasfehen, reinigen. Das Kind abbaden. Het kind fchoon maken.
Wer erst einfteigt, badet erstab. Die het eerst kamt t het gerst maait,
h.



i AB.
A B.
Abtadung. f. Bading, afwasfching,
reiniging.
Abbalgen. v.a. Villen, de huid afhalen. Afrosfen , afkloppen. Kijven, lustig doorhalen , bekijven.
Abbauen. v. a. Vernielen , te ne'derwerpen. Zijn ampt neerleggen, verlaten , afftand van zijne bediening doen. Iemands zijde, eene partij verlaten.
Abbccrcn. v. a. De zaadkorrels uitdoen.
Abbeiszen. v. a. Af bijten, met de tanden afrukken, affcheuren, affchelden.
Abbeizcn. v. a. Afbijten , metflerk water wegnemen. In azijn weiken. Met den helfteen ftrijken,
Abbeizcn. f. Abprügcln.
Abbenglen, f. Abfchlagcn, abprügcln.
Abbctcn. v. a. Afbidden , doorbidden of fméken afwenden.
Abbettcln. v. a. Afbedelen, afprangen, afvergen , aftronen.
Abbcugen. v. a. Buigen , krommen , neerbuigen.
Abbicgcn. f. Abbeugen.
Abbildcn. v. a. Afbeelden , uitbeelden , fchilderen, ' vertonen , aftekenen, vormen, uitdrukken.
Abbilligen, f. Misbilligcn.
, Abbinden.v. a. Af binden, zamenvoegen. Ein fasz abbindcn. Nieuwe hoepels om een vat leggen. Ein zimmerwerk abbindcn. Een timmerwerk zamenvoegen.
Abbisz. m. Beet. Teul'cls-abbisz. Duivelskruid. Boos als een duivel.
Abbitte. ƒ. Verfchoning, afbe'de, affméking, openbaare boete, kerkboete.
Abbitten.v. a. Afbidden. Vergifnis of verfchoning vragen, boete doen
Abbittcr. m. Verbidder , voorfpraak , voorjlander, bemiddelaar.
Abblafen. v. n. AJblazen. Des nagts het uur blazen.
Abblatten, Abblattero. v. n. Afbladen, ontbladen.
Abblauen, Abblaucn.v. n.Met vuisten flaan, vuistlook géven, afkloppen.
Abbienen. f. Abprügcln.
Abblühcn. v. n. Verwelken, verflenzen, vergaan, afbloeijen.
Abborgen. v. a. Ontlenen , afborgen. Lorsfen , aflorsfen.
Abborger. m, Lors, lorsftr.
Abbraten. v. a. Braden.
Abbrauen. v. a. Volkomen brouwen.
Abbrechcn. v. a. Afbreken, vernielen* om verre halen, flegten. Korten* afkorten, aftrekken. Plukken. Elnem Pfcrde die ciien abbrechen. Een paerd de hoefijzers afdoen. An feinem Munde abbrechen. Uit den mond fparen.
Sich in etwas abbrechen. Zig van iets beroven, onthouden. Abbrcnncn. v. a. Verbranden, afbranden , in de asch leggen, in den brand fléken.
Abbreviatur. ƒ. Verkorting , verkorte fchrijfwijze.
' Abbreviren. v. a. Verkorten, bij verkorting fchrijven.
Abbringen. v. a. Vernietigen , te niet doen, buiten gebruik brengen,ajfchaffen. Ontwennen , afwenden, aj'brengen.
Abbrnch. m. Afbreuk , nadeel ,fchade.
Vermindering , onthouding. Verbré-
king , krehking. Abbrlichig. adj. Schadelijk , nadeelig ,
krenkend: Zuif.ig, karig. , Abbrühen. v. a. Af-opkoken , opwellen i i fchroeijen.
Abbuhlcn (fich.) Zig-door minnenhan-
del bederven. Abbiirdcn. v. a. Ontlasten , ver ligt en ,
verminderen. Abbürften. v. a. Borjlelen, afborflelen ,
fchuijeren. Abbüsfen. v. a. Boeten , verzoenen, uit-
wisfehen.
Abbutzen. v. a. Schoonmaken, zuiveren reinigen.
Abbutzcr.Schoonmaker.
Abconterfeijen. v. a. Schilderen, afbeelden.
Abcopiren,Abcopeijen. v.a Affchrijven. Abdachung. ƒ. Afdaking, afwatering. Abdankcn.v. a. Afdanken , den dienst
verlaten, afftand doen , bedanken ,
ontflaan.
Abdankungs-fchein. m. Affcheids- , ont-
flag-brief. Abdauen. f. Verdauen. Abdecken. v. a. Ontdekken, ontbloten ,
de tafel opnémen. Villen. Abdeckcr. m. Viller. Abdicnen. v. a. Uitdienen. Zijne fchuld



ABD. ABE.
ribor dienen betalen. Door zijnen dienst winnen. De tafel op- afnemen.
Abdingcn. v. a. A/dingen, af knibbelen.
Abdisputiren. v. a. Betwisten , opjlrijden.
Abdoiinern. v. n. Het gefchut losfen , flaken.
Abdrat, Abgang. tn. Afvijlze 1. Abdrechfcln. f. Abdrchen. Abdrehen. v. a. Afdraaijen. Abdrengcn. v. a. Uit de plaats dringen, floten.
Abdrefchen. v. a. Af- uitdorfchen. Afkloppen.
Abdringen. v. a. Afdwingen , afpersfen,
afkne'velen. Abdrohen. v. a. Door dreigen verkrij. gen-
Abdröfchen , Abdrefchen. f. Erdrosfeln.
Abdruck. m. Afdruk , afdrukzel. LaatJle lèvensfnik.
Abdrucken. v. a. & n. Afdrukken. Sterven , den geest géven. Een afdrukzel maken. Verjlikken, verfmoren. Door drukken affcheiden. Aftrekken, een geweer affchieten. Vertrekken , onder zeil gaan. Afdringen, afkne'velen.
Abdruckcr. m. Drukker. Knevelaar , uitzuiger.
Abend. m. Avond. Het westen.
Er ist noch nicht aller Tage 'Abend. Men weet niet, wat er nog kan gebeuren.
Abendarbeit. ƒ. Avondwerk.
Abenddammerung. f. Avondfchémering, fchémeravond.
Abendesfen. n. Avondeeten.
Abendlander. m. Westerfche landen. Westerling.
Abendlich. adj. Westerlijk, De tijd des avonds.
Abendluft. ƒ. Avondlugt.
Abendröthe. f. Avondrood. Roodheid der lugt na zonneondergang.
Abentheuer./. Geval, gebeurdnis.
Abentheuerlich. adj. Gevallig , zonderling , buitengewoon.
Abentheurer. m. Gelukzoeker.
Abendvölker. Westerfche volken.
Abcndwarts, adj. Naar het westen.
Abcndwind. m. Weste wind.
Aber. conj. Maar, egter, doch. Nogmaals,
A *
ABE. ABF, %
Aberben. v. n. Erven.
Aberglauben. m. Bijgeloof, waangelooft overgeloof.
Aberglaubisch. adj. Bijgelovig , waangelovig , overgelovig. Bijgeloviglijk»
Aberkcnnen. v. a. Afflaan , weigeren. Bij vonnis veroordélen.
Abermahl. adv. Andermaal, op nieuw»
Abermahlig. adj. Wéder , op nieuw , herhaald.
Aberndten. f. Abarndten,'
Aberrathen. f. Errathen.
Aberfinn. m. Hoofdigheid , koppigheid ,' hardnekkigheid , onverzetlijkheid» kregelheid, /lijfzinnigheid.
Aberünnig, Aberfinnisch. adj. Hoofdig, koppig, hardnekkig, onverzetlijk , flijfzinnig, kregelig, wrevelmoedig.
Aberwill, Abfcheu , Widerwille. m. Afkeer , weerzin, tegenzin.
Aberwitz. tn. Waanwijsheid , dwaasheid , krankzinnigheid , buitenfporigheid, razernij.
Aberwitzig. adj,/Waanwijs , dwaas, krankzinnig, razend.
Abesfcn. v. a. Eeten , met eeten gedaan maken.
Ein Bein';abesfcn. Een been kluiven. Abfahren.v. n. Afvaren, af/léken, afzeilen , onder zeil gaan. Afklimmen. Breken, {van een radfprékende.) Affchieten , {van een werktuig , hamer of bijl fprékende , die van den fteel fchiet.) Naar de andere waereld reizen.
Xbhhn.f. Vertrek, affléking, affché-
ping, enz. Abfaira, Schaum. f. Abfaum. Abfaimcn. f. Abfaumen. Abfall. m. Afval , op/land. Verval.
Verfchieting der koleuren. Abfallig. adj. Afvallig, oproerig. Abfallen. v. n. Afvallen, vervallen, verminderen , oproerig worden. Abfalliger. m. Afvallige, oproermaker,
verzaker, Abfangen. v. a. Afvangen , vangen.
Voorkomen. Abfarben. v. n. Afverwen, affmetten. Abfasfen. v. a. Op/lellen, ontwerpen , ia
gefchrift feilen, zamenflellen. Abfasfung./. Opftel, ontwerp, samen;
flel van een gefchrift\



ABF.
ABF. ABG.
Abfaulen. v. n. Afrotten , verrotte», vervuilen, bederven,
Abfaum. m. Schuim.
Abfaumcn. v. a. Schuimen, affchu'imen.
Abfcchten. v. a. Door vegten winnen , verkrijgen.
Abfcchten (fïch.) Door vegten zich afmatten , zig buite': adem vegten.
Abfcgen. v. a. Afv j -n, vegen , fchoonmaken, afwisfehen, afborstelen.
Abfeger. m. Schoorfteenvéger , nagtwerker.
^.bfeilen. v. a. Vijlen, afvijlen,
Abfeimen. f. Abfaumen.
Abfenftern. f. Ausfilzen.
Abfertigen. v. a. Afvaerdigen , afzenden, wegzenden. Afwijzen. Tot zwijgen brengen. Voltooijen, voleindigen.
Abfesfcln. v. a. De boeijen afdoen ,flaken , uit de boeijen verlosfen.
Abfeurcii. v. a. Afvuren, fchieten, vuren, vuur geven, losbranden.
Abfcurung. f. Slaking van het gefchut, het fchieten , het vuren.
Abficken. v. a. Afkrabben , affchuren. Met roeden geesfelen.
Abfilzen. f. Ausfilzen.
Abfinden. v. a. Vergenoegen, Voldoen, afhandelen. Het verfchuldigd aandeel aan zijne me'deè'rfgenaamen uitdelen.
Abfinden (fïch). Overeenkomen, zig verdragen, een verdrag met iemand maken of aangaan.
Abfindung./. Voldoening,overeenkomst, verdrag, onderhandeling.
Abfifchen. v. a. Visfen , visch firopen. Iemand uithoren, door list iets uit iemand halen.
Abflattern.v.». Uit het nest vliegen,weg vliegen. Naar de andere waereld gaan , fïerven.
Abfliegcn. v. n. Wegvliegen.
Abfiieszen. v. n. Afftromen , afvloeijen, afwateren , aflopen , afvlieten.
Abflieszung. f. Afloop, ontlasting, verlaat , afftroming.
Abflusz. f. Abflieszung.
Abfolgcn lasfen. v. n. Overgéven , géven , behandigen , ter hand ftellen , overleveren , laten némen, laten volgen.
Abfordern. v. a. Afvorderen , eifchen, afvergen, Oproepen , roepen , tot zig
roepen. Voor hooger geregt roepen , betrekken.
Abfonnen. v. a. Vormen , afbeelden.
Abforfchen. v. a. Uitvorfchen, uithoren, uitvragen , uitvisfen , uitpluizen.
Abfragen. f. Abforfchen.
Abfresfen. v. a. Afvréten , afweiden, Afknagen. Vertéren, {van verdriet).
Abfuhr. f. Vervoer, vervoering, uit' voer, uitvoering.
Abf ühren. v. a. Vervoeren , uitvoeren, afvoeren. Afdrijven. Betalen , afbetalen. Bedreven of afgeregt maken, afregten.Afleiden. Aflosfen{de wagt). Den mond fnoeren.
Abführcnd. adj. Afdrijvend , uitdrijvend.
Abf ührung. f. Vervoering. Afdrijving, . buikontlasting. Afleiding.
Abfullcn. v. a. Lédigen.
Abfurchen. v. a. Ajgreppelen, greppelsmaken ter affcheiding.
Abf üttern. f. Füttern.
Abgabc. f. Belasting , impost , regten. Betaling. Tienden.
Abgang. m. Vertrek, afdaling , néderklimming. Vertier, trek, aftrek, {van waaren). Verlies, fchade , gebrek, verval, vermindering. Dood. Ontwenning, ontlering.
Abgangig, Abga'nglich. adj. Dat aftrek, vertier heeft.
Abganglein. m. Overblijfzel, afval.
Abgaukeln. v. a. Afzetten, door list afhalen.
Abgeben. v. a. Géven, overgéven, afgeven. Plaats houden. Opleveren, Zig uitgeven. Einen Narrenabgébcn. Voor zot fpélen.
Abgef a'umt. adj. Arglistig , loos, afgeregt.
Abgef ührt. adj. Listig , loos.
Abgehen. v. n. Aj'gaan, vertrekken, zig op weg begeven. Slijten, vertieren. Zig verwijderen van den weg , ver. dwalen. Sterven. Verfchieten, afverwen. Verliezen. Uit de gewoonte raken. Zig ontdoen {van een ampt) , het neerleggen. Aftrekken {van eene fom.) Aftrek hebben , wél verkogt worden. Verminderen , vervallen in kragten.
Abgchend. adj. Voorbijgaande , ontbrikende , verminderend».



ABG.
ABG. ABH.
5
'Abgcïgen. v. a. Op de viool fptlen. Abgpijen. v. a. Aftruggelen , af bédelen. Abgeiz:n. v. a. Door gierigheid verkrijgen.
Abgekippt. adj. Afgefnuikt, ftomp.
Abgelasfencr wein. Overgeftoken wijn.
Abgclebt. adj. Afgeleefd , uitgeleefd, oud, hoog van jaaren. Geftorven, over léden.
Abgclcgen. adj. Afgelegen, verwijderd. Abgelegener wein. Wijn, die gepokt en gemazeld heeft.
Abgelcgcnheit. f. Afgelegenheid , afftand.
Abgckibt. adj. Geftorven, overléden. Abgcneigt. adj. Ongenegen, vijandig , afkérig.
Abgcneigtheid. ƒ. Afkerigheid, ongenegenheid , vijandigheid.
Abgcordnctcr. m. Afgevaerdigde, afgezondene.
Abgercdet. adj. Afgefproken, overeengekomen.
AbgeTagt. adj. Abgefagter Feind. Ge/lagen vijand, dood vijand.
Abgefandter. m. Afgezant, gezant.
/Lbgcfc\ïms.cki<rkeit.f.Wanvoeglijkheid, ongerijmdheid, belachlijkheid, lafheid ,fmaakloosheid, zoutloosheid.
Abgcfclimackt. adj. Ongerijmd, belaehJijk , wanvoeglijk , zoutloos , laf. fmaakloos.
Abgefchmacktheit. f.Abgerchmackigkeit
Abgefchöpft. adj. Afgefchept.
Ahgcftanden. adj. Bedorven , dood, verfchaald.
Abgcwinncn. v. a. Winnen, afwinnen Abgewóhnen. v. a. Afwennen > ontwen
nen, fpenen , onthouden. Abgicszcn. v. a. Afgieten. Abgipflcn. v. a. AJpunten , het fpit
wegnemen. Abglattcn. v. a. Glad maken, polijsten
gelijk maken , likken , ftrijken. Abgleiten, abglitfchen. v. n. Afglijden
a/glibberen. Abgott. m. AJ'god. Abgöttcrcr. m. Afgodendienaar. Abgöttercy./ AJgoderij ,fchepzeldienst
beeldendienst. Abgottisch. adj. Afgodisch. Abgrabcn. v. a. Afleiden {een water) Abgra'incn (ficli). Zig kwellen , zig doo
verdriet of droej'heid vertéren.
A 3
Abgvafen. v. a. Grazen , afweiden, het gras afmaaijen, affnijden.
Abgrcifcn. v.a. Iets bederven door het te veel met de vingers te behandelen. Sich abgreifen. Zig de vingers door den arbeid bederven , befchadigen.
Abgrcincn (lïch.) Onophoudelijk, gedurig wénen, zig door het ménigvuldig forten van traanen vertéren.
Abgrund. m. Afgrond, grondlooze kolk.
Abgunst.y: Afgunst, wangunst, nijd.
Abgünftig. adj. Afgunftig, nijdig.
Abgürglen. v. a. Worgen , de keel toenijpen.
Abgürten. v. a. Ontgorden, de gordels losmaken.
Abgusz. m. Overgieting, overftorting. Iets dat in eenen vorm gegoten is.
Abhalcn. v. n. Ontnémen , benémen , benadelen.
Abhackcn. v. a. Afhakken , toppen, de toppen wegnémen.
Abhadcrn. f. Abzanl.cn.
Abhalten. v. a. Beletten , légen of terughouden , weerhouden, verhinderen.
AbhandcJn. v. a. Bandelen , afkopen. Overeenkomen , befluiten , ten einde brengen. Verklaren , uitleggen, verhandelen.
Ab handig, adj. Afhandig.
Abhang. m. Helling, fchuinte.
Abhangcn. v.n. Afhangen , hellen, fchuin aflopen. Van iets of van iemand afhangen.
Abhangig. adj. Afhanglijk. Afhellende, fchuin.
Abhangighcid. ƒ. Afhanglijkheid. Abharen. v. a. Verhaïren,het haïr wegnémen of doen uitvallen. Abha'rmcn (iich). Van droefheid veri kwijnen.
Abhiirtcn. v. a.Verharden, hard maken. , Abhaspcln. v. a. Haspelen , afhaspelen.
Abhaucn.v .aAf'houwen .Maaijen .Snoei> jen , korten, afkappen. Abhcbcn. v. a. Af heften , afligten , afnémen , opnémen. Opruimen , wegnémen.
, Abheftcn. v. a. Af hegten, losmaken. Abhcilcn. v. a. Genezen. Abhcilchen. v. a. Eijchen , vorderen. Een ampt neerleggen, r Abhclfcn. v. a. Eindigen , eene zaak af doen , eene zwarigheid of twijfeling



« ABHABK.
wegnemen of uit den weg ruimen. Abhclflich. adj. Toereikend,genoegzaam.
Einer fache abhelflichc Masze gcben.
De zwarigheid omtrent eene zaak
wegnemen. Abherzen. v. a. Zijne bekomst zoenen
of kusfchen. Abhetzen. v. a. Aanhitzen. Abheuren. v. a. Huren, in huur némen. Abhinf Lihren. v. a. Met zig voeren. Abhingehen. f. Hinabgehcn. Abhinrinnen. v n. Uitvloeijen. Abhinfchwimmen. v.n.Voordzwemmen. Abhinftosfen. v. a. Wegflo'en. Abhinwelfcn. v. a. Wegrollen. Abhinwcrfen. v. a. Wegwerpen. Abhobeln. v. a. Schaven , befchaven.
Beleefd, befchaafd maken. Abhold. adj. Ongenegen,ongunftig,nijdig. Abholcn. v. a. Halen, afhalen, geleiden,
opleiden , ophalen. Abholz. Span. Spaander ,fplint er. Abhören. v. a. Uithoren, verhoren, onderzoeken.Abhörung. f. Verhoring. Abhub. m. Nageregt. Afneming der
kaarten.
Abhulfcn. v. a.Doppen, ontbasten,pellen.
Ablumgern (fïch). Zig uithongeren.
Abhuren (fich). Zig verhoeren.
Abhütcn. v. a. Afweiden.
Abjagen. v. a. Afjagen , wéder némen, wéder vangen. '
Abjochen. v. a. Ontjukken, ontkoppelen, ontfpannen.
Abkammen. v. a. Kammen, af- of uitkammen.
Abkappen. v. a. Afkappen, vellen.
Abkappmig. ƒ Kapping , velling.
Abkargcn. v. a. Sparen, fchrapen, bezuinigen,
Abkarten. f. Abrcdcn.
Abkaufen. v. a. Kopen , afkopen.
Abkaufig. adj. Dat wél verkogt word. Dat afgekogt kan worden.
Abkchjcn. v. a. Kélen, de keel af/léken.
Abkchrcn. v. a. Afvegen , afborstelen, fchoon maken, végen. Afwenden, afkeren.
Abkchrcn (fich). Zig afwenden", zig afkeren van den weg , van de ondeugd. Abkcltern. v. a. Persfen , uitpersfen. Abkcrkcrn, f. Plagen. Abkicilleu. v, a.Af knagen,afknabbelen.
ABK.
Abkippen. v. a. Affnijden, affnoeijen , afhakken , knotten , wegnemen.
Abkla'rèn. v. a. Klaren, klaar of helder maken.
Abklauben. v. a. Kluiven , afkluiven , pluizen. Ver lézen (groente).
Abkleiden. v. a. Ontkleden , uitkléden.
Abklemmen. v. a. Afklemmen.
Abklettcrn. v. n. Af klauteren, afglijen.
Abklopfen. v. a. Afrosfen, afkloppen , afdekken.
Abknauen, abknaufen.v. a.Af'knauwen.
Abkneipen. v. a. Afknijpen met de tanden , met de nagels , met de nijptang.
Abknullen. v. a. Bond en blaauwfaan.
Abknüpfen. v. a. Ontknopen, ontbinden. De kwasten of noesten van de hoornen afhakken.
Abkochen. f. Abfieden.
Abkommen. v.n. Afkomen, benéden komen. Te niet gaan , buiten gebruik raken, verouderen. Verlaten, verwaarlozen. Geen vaart meer hebben, magtloos liggen (van een fchip fprékende). Zwak worden , zijne kragten verliezen. Zig ontdoen, bevrijden van iets of van iemand.
Abkommen. n. Afkomst, oorfprong, geJiagt.
Abkommling. m. Afkomeling, afftamling.
Abköpfen , abköppen. v. a. Den kruin of top van eenen boom wegnémen , af koppen, fchéren.
Abkra'ftcn, entkraften. v. a. Verzwakken , de kragten benémen.
Abkra'nkcn (fich). Zig door hartzeer, verdriet, droefheid vertéren.
Abkrankung. ƒ. Verdriet, bittere droefheid.
Abkratzcn. v. a. Uitfchrappen, af kratzen , fchrapen.
Abkraucn. v. a. Afkrabben.
Abkrcifchen (fich). Zig buiten adem fchreeuwen. Zig door barensj'merten verzwakken, afmatten.
Abkriechen. v. n. Afkruipen.
Abkriegen. v. a.Wegnémen door middel van den krijg.
Abkrümeln, abkrümen, abkrumpeln.v.a. Kruimelen, brokkelen.
Abkrümmen. v a. Buigen , neerbuigen y krommen.



A BK. ABL.
Abkrilstcn ,abkiirstcn. v. a. Omkorsten, i de korst affchrapen, raspen.
Abkugeln, herabrollen. v. n. Afrollen.
Abkiiblen. v. a. Verkoelen,verj'risfchen, . ververfchen.
Abkümmcrn (fich.) Zig zeer bekommeren, zig door kommer vertéren.
Abkunden,abkündigen.,ankuridigcn. v.a. , Afkondigen , verkondigen, verwittigen , bekend maken, aankondigen. .
Abkunft. f. Af komst, geflagt.
Abkürzen.v. a. Korten, af korten,aftrekken, op- inkorten , verkorten. .
Ablachcn (fich). Zig flap , te bersten . lachen.
Abladcn. v. a. Afladen, ontladen.
Ablage. ƒ. Afftand van eene plaats.
Ablagcr. m. Pleister of wisfelplaats, overnagtplaats, rustplaats.
Ablanden. v. a. Den oever verlaten , uit de haven lopen, onder zeil gaan.
Ablang, ablanglich. adj. Langagtig.
Ablasz.w.Aflaat. Afloop ofdoorfnijding tot aftapping van het -water, waterlozing.
Ablasfcn. v. a. Aflaten, afftaan, uitfcheiden, nalaten , ophouden. Aftappen , overfiéken van het eene vat in het andere. Afzenden. Loslaten. Affchieten. Ontfpannen. Ablaubcn .v.a. Ombladen,het loof afdoen. Ablauf. m. Waterlozing , afloop van het water. Verloop des tijds. Uitkomst, uitflag, einde. Ablaufen. v. a. & n. Aflopen. Ablaugnen. v. a. Ontkennen. Ablauren. v. a. Afloeren, afneuzen,ver-
rasfen, in eene hinderlaag liggen. Ablaufchen. v. a. Verrasfen , door list vatten. Befpieden. Ajkrauwen , listig afhalen. Ablautern. v. a. Zuiveren , reinigen ,
louteren, fchoonmaken. Ableben. v.n. Sterven , overlijden. Ablcckcn. v. a. Lekken, aflekken. Abledïgen. v. a. Ontbinden, fcheiden. Ablcgen. v. a. Afleggen, afdoen. Iemand ongelijk géven. Overeenkomen, overleggen , over wégen , zamenftemmen. Ablchncn. v. a. Ontlenen , aflénen. Afwéren , tegengaan , weér!eggen,verdédigen. Ontgaan, ontwijken. Zig vetjchonen. Abkhrcn. v. n. Afleren, ontwennen.
A
ABL. ABM. 7
Usleiben. v. n. Sterven.
Vbleibig. adj. Vermagerd , uitgemergeld, uitgeteerd, vervallen,ongedaan,
U'kihcn. v. a. Ontlenen.
Vbleio ung. f.Weerlegging, verdédiging. Ontwijking. Verfchoning.
Uilciten. v. a. Afleiden. Verleiden.
tblcitung. f. Afleiding, riool, goot. Verleiding.
Vblenkeji. v.a. Af kéren, afwenden, aftrekken, verwijderen.
\blernen. v. a. Afléren , ontwennen.
yjlefcheh. f. Auslöfchen.
\.blefeii. v. a. Aflézen,oplezen. Vrugtett plukken.
\bletzen. v. n. Affche'ul némen.
\blcuchten. v. a. Uitlugten , uitfchelden , met woorden mishandelen.
\bliefern. v. a. Afleveren, overleveren.
\blicgen. v. n. Afgelegen zijn. Afliggen.
Ablisten. v. a. Af krauwen, afluizen , door list verkrijgen , winnen.
Ablockcn. v. a. Door list, vleijerij,liefkozing jpluimjlrijking enz. verkrijgen , ontlokken, aftronen.
Ablohnen. v. n. Vergelden , belonen.
Ablöfchen. f. Auslöfchen.
Ablüfen. v. a. Ajlosfen. Losmaken, ontbinden, ontknopen,affcheiden (een gedeeltevan deszelj'sgeheel) .Vervangen.
Ablüfig , Abïóilich. adj. Losbaar, ajiosbaar.
Ablöthen.V.a. HetJoudeerzel losmaken.
Ablügcn. v. a. Door liegen of leugensverkrijgen.
Ablüpfen. v. a. Ontlasten , verligten (van eet? last l) Iemand eenen last helpen neerzetten.
Abmachcn. v. a. Wegnémen, wegdoen, afmaken, afdoen, eindigen.
Abmahen. v. a. Afmaaijen.
Ablhihlen! v. a- Schilderen , konterfeiten , affchetzen- Afmalen.
Abmahnen. v. d. Afraden, ontraden.
Abmaïgeln.v. ö. Zig afjioven, afflaven, dóórkarden arbeid uitputten.
Abmai-sch. m. Aftrek, aftrekking, aftogt.
Abmartcrn. v. a. Kwellen, vermoei jen , afmartelen, met lichaam en geest arbeiden.
Abmatten. v. a. Afmatten, vermoeijen. Abmattung. ƒ. Vermoeijing, afmatting. Abiïiergelü. f. Abniargcln. 4



t
ABM. ABN. ABP.
abp. abr;
Abmerken. v. a. afzien, befpeuren, ontdekken , gewaar worden , gevoelen, raden, opmerken.
Abmcrkung. f. Ontdekking , gewaarwording , voorgevoel, opmerking.
Abmcsfcn. v. a. Meten, de maat némen, afpasfen.
Abmuden. v. a. Vermoeijen , moede maken.
Abmiiszigen (fich). Tijd hebben om zig van eene bezigheid te ontflaan , ledigen tijd hebben.
Abnagen. v. a. Af knagen , kluiven.
Abnahme. ƒ. Verval , vermindering. Vertier, aftrek.
Abnafehcn. v. a. Vit lekkernij némen.
Abnchen. v. a & n. Naaijen , flikken.
Abnehnien. v. a. Némen, afnémen , afhalen. Zwijmen, tanen, verdwijnen, flijten. Befl:iiten , opmaken. Vermageren , verzwakken, lélijk worden, vervallen.
Abneigen. v. a. Afwenden. Afgcneigt. Ongenegen , afkerig , vijandig , ongunflig.
Abncigung. f. Afkerigheid, ongenegenheid.
Abnöthigeii. v. a.Afpersfen, afdwingen, af knévelen.
Abnützen. v. a. Afflijten , verflijten.
Abnützung. f. Slijting, fli)tagie. Bederving , verergering. Genot, bezitting , vrugttrekking.
Abniitzcr. m. Verflijter. Vrugtgebruiker , vrugttrekker, lijftogtenaar.
Abordnen. v. a. Afzenden, afx'aerdigen.
Abpachten. v. a. Pagten,huren, inpagt, in huur némen.
Abpaekcn. f. Abladen.
Abpasfcn. v.a.Den tijd of de gelegenheid befpieden of waarnemen. Pasfen , méten,
Abpeitfcben. f. Peitfchcn.
Abpfahlcn. v. a Afpalen.
Abpfctzen. v. a.Met de nagels of de nijptang ft it halen.
Abpflöcken. v. a. Af 'bakenen , afmeren.
Abpftücken. v. a. Afplukken , plukken.
Abpfiagcn. v. a. Afploegen (eenfiuk van den weg)
Abpiekcn.v. a. Af bikken (fenen muur).
Afpikken (met den bek). Akplagcn. v. a. Plagen . kweller} om iets
te verkrijgen.
Abplündern. f. PJiindern.
Abpochen. v. n. Met geweld of door bedreiging afvorderen, afdringen.
Abprellcn.v.nJVeer-terug-of affluiten.
Abpresfen. v. a. Afpersfen , af knévelen , afpramen.
Abpviigeln. f. Abklopfcn.
Abpuffen. v. a. Slaan, afrosfen. Ville», een dood beest de huid afhalen.
Abpuffer. m '. V'iller.
Abputzen. v. a. Snuiten (eene kaers.)
Abqualen. f. Qualen.
Abranden. v. a. De randen wegnemen ,
af randen. Abraspcln. v. a. Afraspen. Abrathcn. v. a. Afraden, ontraden. Abrauben. v. a. Roven, ontroven. Abrauclien. v. n. Uitdampen, uitwaas-
Jemen. Abrauin. m. Afbraak. Abrauinen. f. Abnehmen , wegrairmen. Abrechncn v. a. Afrékenen , eene réke-
ningfluiten , effenen , klaren. Abrechten v. a. Doormiddel van regten
verkrijgen. Abrede./. Affpraak, overeenkomst. Be-
raad. In abrede feyn. In beraadflaan.
Ontkennen, lochenen. Abreden. v. a. Af/préken , overeenkomen. Afraden, ontraden. Abregnen. v. n. Ophouden met régenen-.
Als régen van boven vallen. Abrcibcn. v. a Afwrijven , af boenen %
fchonnmaken. De verwen wrijven. Abrcife. ƒ Vertrek.
Abreifcn. v. n.Vertrekken,op reis gaan.
Abrciszcn. v. a. Affcheuren , afrukken, afnijpen. Breken , neervellen, om verre halen. Tékenen , aftékenen % fchetzen , ontwerpen. AJJlonfen, verfleuren.
Abreiten. v. a. Afrijden. Sich abreiten. Zig bederven , door te veel te paerd te rijden , door te veel minnefpel.
Abrcnncn. v. n. Voorkomen, den pas affnijden , beletten.
Abreumcn. f. Abraumcn.
Abreutcn. f. Abreiten.
Abrichten. v. a. Afregten, afrigten, onderwijzen, léren , bedreven maken , befchaven , oefenen.
Abriefelen. v, a. Afbrokkelen, metfluk-jes uit- of afvallen.
Abrikofe. ƒ, Abrikoos.



ABR. ABS*
Abt-inden. v. a. Afschillen , ontbasten,
ontkorsten.
Abrinnen. v. n. Afvloeijen , afvlieten.
Abrisz. m. Schets, ontwerp, bewerp, tekening.
Abrollen. v. a. Afrollen, ontrollen.
Abriicken. v. a. & n. Verplaatzen , uit de plaats floten. Plaats maken.
Abrui'. m. Afroeping. Afzetting , ver-
■ mindering der waerde van het geld.
Abruf'en. v. a. Roepen , (afroepen. De waerde der muntfpèciën verminderen. -Zig heesch fchreeuwen.
Abrunden. v. a. Afronden, rond bij maken of draaijen, ronden.
Abrupfen. f. Abreiszen.
Abfage./. Ontzegging , opzegging, afzegging, verzaking, afftand.
Abfage-Brief. Uitdaging , verklaring van vijandfchap.
■Abfagen. v. n. Afzeggen , afflaan, weigeren , verzaken , intrekken , herroepen , lochenen , ontkennen , verzeggen , den oorlog verklaren. Afzweren.
Abfageu. v.a. Afzagen.
Abfanden. v. a. Zanden.
Abfatteln. v. a. Ontzadelen.'
Abfatz. m. Verdeling , afdeling , verpozing , tusfchenpozing , rust. Hiel van tenen fchoeiu Uitftek, lijst rondom een gebouw. Bordes, rusttrap. Lid Van een riet, of 'van een' flroohalm. Afzetting in eenen muur. Terras,verheven wandelplaats van eenen tuin.' Vlakke hoogte tégen eenen berg. Voorgrond.
. Abl'atzbogcn. m. Boog.
Abfatzftein. m. Boogfteen , fluitjleen.
Abfaubern. f. Siiubern. Abfaufcn. v. a. Zuipen, afzuipen. Abfaugen. v. a. Zuigen , afzuigen. Abichaben. v. a. Schaven , affchaven. Abfchabctcn. f. Abfchabfel. Abfchabfel. n. Affchaafzel, affchraapzel, fcherf, fpaan ,fplinter. ( Abfehachevn. v. a. Kopen, voor laager prijs , of benéden de waerde , fchacheren.
Abfebaffen. v. a. Affchaffen , afdoen , vernietigen , te niet doen , afdanken, affcheid géven , laten gaan.
Abfchaffen (fich). Zig door zwaaren arbeid vermoeijen, afmatten.
ABS. 9
Abfclialen. V. a. Schillen, affchillen,pellen , de huid afdoen.
Abfcha'ren, v. a. Scheren , affchéren.
Abfcharren. v. a. Affchrapen.
Abfchatten. v. a. Affchaduwen, verbeelden, vertonen, fchetzen, doodverwen, in hetruuwe tékenen.
Abfchattiren. f. Abfchatten.
AMchatzen.v.a. Af korten,ver minderen.
Abfchatzig. adj. Gering, flegt.
Abfchaumen. v.a. Schuimen,aj'fchuimen.
Abfcheid. f. Abfchied.
Abfcheiden. v.-a. Affcheiden , fcheiden. Vertrekken, heengaan, zig fcheiden. Sterven.
A.bfch.cidung.f.Scheiding(der metaalen),
Abfehclen. f. Abfehalen.
Abfcheit. m. Affchuw, afkeer, affchrik, gruwel, afgrijzen, weerzin, walg, verfoeijing.
Abfcheuen. v. n. Verfoeijen, affchuw , afgrijzen, afkeer, weerzin hebben.
Abfcheulich. adj. Affchuwlijk , afgrijslijk, ij s lijk , verfoeilijk, gruw lijk , walglijk, afkérig, léüjk , haatlijk.
Abkhealichkcit.f.Affchuwlijkheid,verfoeilijkheid, lelijkheid, haatlijkheid.
Abfcheuren. v. a.Affchuren, afwrijven, boenen ,fchoonmaken, ajfchrobben.
Abfchicken. f. Abfenden.
Abfchied. m. Affcheid, vertrek. Doodvonnis , uitfpraak, raadfiot, laaffte befluit. Reichsabfchied. Rijksgoeddunken of goedagten.
Abichiefren. v. n. Affchilferen, afbrokkelen.
Abfchieszen. v. a. Affchieten. Verfchieten, veranderen van verwe.
Abfcbiffm. v.n.AJfchépen. Het anker ligten , afvaren , onder zeil gaan, uit de haven lopen.
Abfchildefn. f. Abmalcn.
Abfchinden. v. a. Villen, afvillen, afhalen , afftropen.
Abfchivren. v. a. Uitfpannen, de tuigen afdoen.
Abfchlachten. v. a. Slagten, dóden. Abfchlag. m.Afflag , vermindering , korting.
Abfchlagen. v. a.Afflaan ,dalen in prijs.
Weigeren , ontzeggen. TerugJIaan.
Wateren. Bet water laten af.open.
(uit eenen vijver, kom enz.) Abfchjagig. adj. Weigerend* S



r» ABS.
ABS.
Abfehlekken. v. a. Lekken, aflekken. Abfchleichen. v. n.fv~cgjliiipen,jlil heengaan.
Abfehlcifcn. v. <z. Afflijpen ,flijpen,glad maken.
Abfclileimen. v. a. Schuimen. Visch verwateren offpénen. Suiker zuiveren.
Abfclilcisfen. v.Sleten, verjlijten,afJlijten. /
Abfchlcndern. v. a. Afflonfen.
Abfchlieszen. v, a. Ontjluiten, de boe'ijen afdoen, Jlaken. Ontfpannen, losmaken.
Abfchmeckcnd. adj. Bedorven. Verflagen , verfchaald. Geflremd ,zamenge lopen.
Abfduncichlen. v. a. Aftruggelen , aftroetelen, door vleijen verkrijgen.
Abfehmeiszen. v. a. Ne'derwerpen. Afkloppen.
Abichmeltzen. v. a. Smelten , verminderen.
Abfchmieden. v. a. Smeden. Abfchinieren. v. a. Smeren. Afrosfen. Abfchnallen. v. a. Ontgespen , de gespen losdoen.
Abfehnappen. v. n. Ontfpannenjosgaan, losfchieten.Kort afbre'ken(eene réde).
Abfchncidcn. v. a. Afiliij den,af knippen, affchéren. Afbréken. Iemands eer kwetzen, belasteren.
Ablchneiteln.v.a .(die Rcbcn.)£)e ranken inkorten.
Abfchneyen. f. Schneyen.
Abfchndlen. v. a, & n. Ontfpannen.
Abfchncuzen.v.tf. Snuiter, (eene kaers).
Abfcmiitt. m. Affnijdzel, fnijdzel, flippers ,fnippelingen, fnoeizel. Verdéling, afdeling, rust. Verfchansfmg , borstwering.
Abfchnitzcl. f. Abfchnitt.
Abfchnitzen. f. Schnitzen.
Abfchniïren. v. a.Losrijgen , losmaken.
Abfchöpfen. v. a. Affcheppen. Affchuimên.
Abfchosz. m. Helling ,fchuinte van een dak. Geld, welk men betaald, om met zijne goederen naar elders te vertrekken , ontgronding.
Abfchrapen. v. a. Affchrapen.
Abfchrauben. v. a. Losfchroeven.
Abfchrcck. m. Affchrik.
Ab chrecken. v. a.AJfchrikken,bevreesd maken, den moed benémen. Af kéren.
Abfchrdbtn.v.a.Affchrijven,overfchr!Jven, -t>erfchrijven.
Abfehrcyen (fob).Zig heesch den bek affchreeuwen.
Abfchrciten. v. n. Afgaan , uitflappen , eenen uitflap of eene uitweiding doen. of maken , uitweiden , eene buiten-' rede maken.
Abichrift. f.Affchrift.
AbMnmich.adj.Schriftlijk, in fchrift.
Abfc'nröcken. f. Abfchrcckcn.
Abfehroten.v. a.Affchroeijenfcht •oeijen.
Abfchuppen. v. a. Ontfchubben,de fchubben afdoen.
Abfchusz. m- Slaking van een gefchut. Waterval. Helling , afhelling.
Abfchüszig. adj. Schuin , hellend, afhangend, af hellend.
Abfchiitteln. v. a.Schudden, affchudden,
Abfchütten. v. a. Afgieten.
Abfchvva'ren. v. n. Door verzwering afvallen.
Abfchwarzen.f.Anfchwarzen/chwavzcn. Abfchwa'tzen. v. a. Af tronen,metfchoon
praten verkrijgen. Abi'chwelgen (fich). Zig door zuipen en
zwelgen bederven. Abfchwcllen. v. a. Lesfchen , blusfehe/t
(kalk.)
Abfchwcmmen. v. a. Wasfchen, affpoelen, baden, de paerden te water brengen.
Abfchwiinmen. v. n. Zwemmen(met den
Jlroom af.) Abfchwingen (fich). Naar benéden fprin-
gen. Afwerpen. Abfchwüren. v. a.Afzwéren,verzeggen,
verzaken , verlochenen. Eed doen.
Zig door eenen eed zuiveren. Abfecgeln. v. n. Vertrekken , afvaren ,
in zee fléken, onder zeil gaan. Abfehcn. v. a. Afzien, afloeren, afléren, ■ bemerken , gewaarworden , beóor-
délen.
Abfehcn./?. Oogmerk , einde, doelwit, voornémen , bedoeling. Opzigt, aanzien, betrekking. In Abfchen. Met opzigt, ten aanzien, enz. Vizier t vizierknop van een geweer.
Abfeigen. v. a. Doorzijgen, doordoen , klenzen, zijgen.
Abfeite. ƒ. Vleugel van een gebouw, zijde , fchuinte.



ABS,
-ABS,
II
Abfeitig, Abfeits,a<fv. Terzijde , agter af, van den weg af.
Abfcnckc. f. Afzetzel, loot, tak van eenen boom of van eene plant.
Abzcndcn. v. a. Afzenden, afvaerdigen.
Abfengen. v. a. Zengen , fchroeijen.
Abfenicen, abfcncken, v.a. Afzetten (bloe men). Buigen, krommen. Zinken, doen zinken , dompelen, neêrfiorten.
Abfctzen. v. a. Afzetten, beroven, uitJchuddden. Uit den zadel ligt en, werpen. Van een ampt zetten, den voet ligten. Eenen koning afzetten , van den troon floten,onttronen. De waarde van ge ld verminderen. Een weinig ophouden , verpozen, ademfcheppen. Zig verwijderen van iets. Spenen , ontwennen. Afzetten, [een blad bij de drukkers.) Op nooten , muziek feilen. Verkopen, laten varen, afflaan , onderfcheiden.
Abfeyn. v. n. Afwézend zijn.
Abficht. f. In Abficht meiner. Betreklijk tot mij, mij betreffende.
Abfiechen (ficïj).Zig door gedurige ziekten vertéren, verkwijnen.
Abficdcn. v. a. Afzieden, af koken.
Abfingen. f. Singen.
Ablïtzcn. v. a. & n. Afzitten, af/lappen, afftijgeniyan eenpaerd.) Eenefchuld vereffenen. In hetbezit van eene landhuur, hoeve ofpagt blijven, tot dat
■ men wegens de gedaanevoorfchotten betaald zij.
Abfondcrlich. adj. & adv.Afzonderlijk, bijzonderlijk.
Abi~onderlkhktit.f.Afzondering,bijzonderheid.
Abfondern. v. a. Af zonder en,affcheiden. Abforgen(fich). Zig door zorgen afmatten.
Abfpaltcn. v. a. Van elkander kloven.
Abfpannen. v. a. Af [pannen,uitfpannen. Aftronen. Oprokkenen , opmaken.
Abfpanftig. adj. Af tférig, vervreemd.
Abfparen. v. n. Onttrekken, onthouden, zuinig of fpaarzaam léven , fchraal eeten en drinken.
Abfpeifen. v. a. Voeden, fpijzen, te eeten fchaffen; het avondmaal uitdélen.
Abfpenen. v. a. Spénen, ontwennen, de borst onthouden.
Abfpinnen. v. a. Spinnen , affpinnen.
Abfpitzen. v. a. Afpunten,Jlomp maken.
Abfprcchen. v. a. Affpréken, ontzeggen, weigeren , verwerpen. Veroordelen. Wanhopen. Betwisten.
Abfprengcn. v. a. Doen fpr'mgen.
Abfpringcn. v. n. Springen, affpringen, breken , losgaan ; terugfluiten , affluiten. Zig herroepen , van gevoelen veranderen. Eene partij verlaten.
Abfpruch. m. Ontzegging, weigering.
Abfprung. m. Afdwaling , afwijking. Affluiting. Herroeping , breking van zijn ivoord.
Abfpühlen. v. a. Wasfchen,fpoelen, uitfpoelen.
Abfpuhlcn. v. n. Spoelen , haspelen, afhaspelen.
Abftammcn. v. n. Af/lammen, afkomen, oorfpronglijk zijn.
Abftand. m. Ajjland, overgéving , verlating.
Abftandig. adj. Droog , dood, dor. Abftatten. v.a.Kwijten, klaren,voldoen. Abftaubcn. v. a. Stoffen, affloffen. Abftaupen. v. a. Geesfelen, met roeden flaan.
Abftcchcn .v. a.Af/léken(dekeel,hethart), doden , flagte-n. Snijden , graveren. Overtreffen , te boven gaan. Een beflek van eene zeekaart maken. Iemand den voet ligten.
Abfteckcn. v. a. Affléken, af bakenen , met paaien afzetten.
Abftehen.v. ». Afflaan , af/land doen. Verfchalen , verwaasfemen, vervliegen. Zig tégen iemand verklaren. ^
Abftehlcn. v. a. Stélen , roven, ontnemen, ontflélen.
Abftcigcn. v. a. Afftijgen , afklimmen.
Abftcllen. v. a. Vernietigen, affchaffen, te niet doen, opheffen. Zig ontlasten. Uitflellen.
Abfteppen, v. a. Stikken , pikeren.
Abftcrbcn. v.n. Affierven , overlijden. Te onder brengen.
Abftich. m. Ontwerp ,fchets.
Abftimmcn. v. a. Wangeluid maken , niet overeenflemmen. Niet overeenkomen. Van een tégengejleld gevoelen zijn.
Abftoszen. v. a.Affloten. Afvaren. VerSlijten. Das Hcrz afftoszen. Het hart verfcheuren , fmoren , enz. Abftrafcn. v. a. Straffen , kastijden. AbAraJen. v. a. Kammen , uitkammen.



li ABS. ABT.
ABT. ABU. ABW.
Abftrehlen. f. Abftra'len.
Abfirapetzieren (fich). Zig vermoeijen, afmatten,
Abftreichen. v. a. Afflrijken , afvegen.
Abftreifcn. v. a. Afflropen.
Abftrcifig. adj.Dat afgeftroopt kan worden.
Abftrcitcn. v. a. Betwisten. Overtuigen.
Het gewonnen géven. Abftricken. v. a. Benémen, affnijden.
Alle Hoffhung abftricken. Alle hoop affnijden , benémen. Abftriegeln. v. a. Rosfen (de paerden).
Doorhalen, af kloppen (iemand.) Abfturnrneln. v. a.Verminken , verflom-
pen , affnijden, af hakken. Abftümpfen. v, a. Af/lompen , de punt
af bréken, ftomp maken. Abftürzcn.v.n.Afkorten (naarbenéden)
Den Hals abftürzcn. Den hals bréken. Abflutzcn. v. a. Stomp maken. Korten}
Befnijden. (in de bouwkunde). Abfuchen. v. a. Zoeken. Abfuszcn. v. a. Zuiveren. Abt. m.Abs.
Abtacklen. v. a. Onttakelen , opleggen. Abtauchen, abtauzen. v. a. Ruilen, afruilen , tuisfehen. Abtey./. Abtdij.
Abteylich. adj. Abts , dat tot eene abtdij behoort.
Abtheil. f. Antheil. Deel, aandeel.
Abtheilen. v. a. Délen,afdélen,verdélen.
Abthun. v. a. Afdoen. Wegnémen (eene zwarigheid). Sluiten (eene rékening.) Afligten (het momaangezigt.) Vernietigen , affchaffen (een gebruik,ge■woonte.) Betalen (eene rekening.) Hijleggen (een verfchil). Doden (een beest.) Uitvoeren (de doodftraf.)
Abtilgen.v. a.Afdoen,voldoen,uitdelgen.
Abtisfin./. Abtdis.
Abtödten. v. a. Doden, bedwingen, tugtigen, te onderbrengen.
Abtrag. m. Voldoening, betaling. Afbreking , flopingvan een huis. Regt (van eenleen.)Schaévergoeding,fchaêloosflelling.
Abtragen. v. a. Wegdoen , wegnémen. Afbreken, wedergeven. SchaêloosJlellen, vergoeden. Opbrengen , opléveren. Betalen.Tammaken (eenenvogel) . Afdragen, verjiijten.
Abtrauicn, abtraufeln. v. a. Afdruipen.
Abtrauren (fich). Zig van droef'heid'vertéren.
Abtrcibcn. v. a.Afdrijven,weg- of terug
drijven. Vermoeijen. Abtrenncn.v.*. Aftornen, lostornen. Abtrcnnig. adj. Afvallig. Abtreten, v. a. Aftréden. Afflaan , af-
fland doen , overdoen , overdragen,
overgéven. Vertrekken. Afwijken,
afdwalen. Abtreufeln. v.n. Afdruipen , afzijpen.
Voordeel aanbrengen. Abtrieffen. f. Abtreufeln , abtröpfen. Abtrinken. v. a. Afdrinken, uitdrinken. Kbtx'm.m.Aftréde.Wijkoffchuilplaats.
Steiger of trap aan het water. Heim-
lijk gemak. Abtrocknen. v. a. Afdrogen, afvegen,
drogen. Abtröpfen. f. Abtreufeln. Abtrotzen. v. a.Door dreigen of morren
of grijnzen verkrijgen. Abtruck. f. Abdruck. Abtri.innig.arf/'. Afval!ig,oproerig,weir-
fpannig , fcheurziek. Abtriinnigkeit. f. Afvalligheid,oproerig-
heid, afval. Abtrutzen. f. Abtrotzen. Abvcrdienen. v. n. Verdienen, door zijne diensten winnen. Aburtheilen. v. a. Weigeren ,vonnisfen,
beflisfen.
Abwachen (fich).Zig door waken afmatten , aftobben.
Abwagen. v. a. Wégen , afwegen.
Abwalzen. v. a. Afwentelen , afrollen.
Abwandelbar. adj. Buigzaam (van eeit woord)
Abwandeln. v. a. Buigen, voegen. Abwandlung. f.Buiging, voeging.Glcich-
fiieszende abvvandlung. Regelmatige
voeging.
Abwandern. v. n. Vertrekken , heen of weg gaan.
Abwarncn. f. Abmahncn.
Abwarten. v. a.Wagten,afwagten. Oppasfen (iemand). Waarnémen (zijnen last). Bézig zijn.
Abwarts. adv. Néderwaard, naar beneden , benédenwaard. Abwarts hangen. Neêrhellen.
Abwartung. f. Afwagting , opwagting. Waarneming , zorg, bezorging.
Abwafchcn. v. a.Wasfchen,afwasjchen,



ABW.
ABZ. ig
Abweben. v. a. Afwéven.
Abwechfel. m. Abwechfelung. f.Verwis-
fe/iug, afwisfeling ,beurtwisfeling. ' Abwechfdn. v. a. & n. Wisfelen, ver-
wisfelen, beurtwisfelen. Abweg. m. Afweg , zijweg , doolweg.
Uitvlugt, omweg. Listige ftreek. Abwcgs. adv. Ter zijde af, agter af. Abwegfam. adj. Vol omwegen. Abwehen. v. a. Afwaaijen, afblazen. Abwchren. v. a. Afweren , afkeren ,af-
fchutten, hinderen, weêrfiand doen. Abweichen. v. n. Afwijken, afgaan ,zig
verwijderen, op zijde gaan. Abweichen. v. a. Wéken, week maken. Abweiden, v. a. Weiden, afweiden. Abweifen. v. a. Haspelen, opwinden. Abweinen (fich). Wénen, veel wénen,
met wénen de oogen bederven. Abweinen. v. n. Ophouden met wénen. Abweifen. v. a. Afwijzen , weigeren ,
voor het hoofd floten. Afkeuren,
wraken, verwerpen. Afkérig maken. Den moed benémen. Abweisfcn. f. Ausweisfen. Wit maken,
b léken. Abwelzen. f. Abwalzen. jAbwenden. v. a. Afwenden , af kéren,
afweren.
Abwendig. adj. Af kérig. Abwcndig maehen. Af kérig maken , verwijderen, verdé/en. Abwendig werden.Verlaten.
Abwerck. n. Werk , runvlas.
Abwerfen. v. a. Afwerpen, neêrwerpen. Jiooger oogen werpen met de dobbelJteenen. Opbrengen, uitleveren.
Abwerfen (fich mit emem.) Met iemand de vriendfehap bréken.
Abwertig, Abwerts. f. Abwarts.
Abwefen. f. Abwefenheit.
Abwefenheit./. Afwézendheid , afwezigheid.
Abwctzen. f. Abnutzcn, abfehleiszcn, Abfchleifcn.
AbwickeJn. v. a. Afwinden, ontrollen, ontwinden.
Abwiegen. f. Abwagen.
Abwinden. v. a. Af- loswinden.
Abwirken. f. Wirken.
Abwifchen. v. a. Afwisfchen, afdrogen, afdweilen, afvegen. Alle fchaam abwifchen. Alle fchaamte af eggen. Einen fchandfleck wieder abwifchen. Eene Jchande uitwisfchen,de eer herflellen.
Abwuchern. v. a. Door woeker verkrijgen.
Abwürcken. f. Abweben.
Abwurf. m. Waerde, voordeel, ren te J
Abwiirfig. adj. Halftarrig, wild, ongetemd ,fleigerend,fchoppend. (vaneen paerd fprékende).
Abwiirdigen. v. a. Afflaan, verminde* ren (de waerde van het geld).
Abwürgen. v. a. Doden , flagten, wor* gen, den nek omdraaijen.
Abwürzen. v.a.Kruiden. De ooren wasfchen , het hoofd verzetten , doorhalen.
Abwüthen (fich). Woeden,woedendzijn, zijne gal uitbraken, vuur en vlamt fpuwen.
Abzacken. v. a. Snijden , affnijden , doorflaan.
Abzahlen. v. a. Betalen, voldoen.
Abzanken. v. a. Door twisten en kijven verkrijgen.
Abzappcn. v. a. Aftappen, aflaten.
Abzaumen. v. a.Onttomen,ontbreideleni
Abzaufen. v. a. Trekken , rukken, afrukken. Rukken en plukken.
Abzehlen. v.a.Tellen,aftellen, afpasfen.
Abzehren. v. n.Mager worden,uittéren.
Abzehrend. adj. Opdrogend.
Abzeichnen. v. a. Tékenen , uittékenen, aftékenen , afbeelden, fchetzen.
Abzerren. v. a. Afrukken.
Abziehen. v. a. Aftrekken , afhalen. Wein abziehen. Wijn aftappen , aflaten. Ein abdruck in der presfe abziehen. Een druk overzetten, overflaan of fmetten.
Abzielen. v. a. Strekken , bedoelen, een doel of oogmerk hebben.
Abzirkeln. v. a. Méten , afpasfen » afméten.
AbzoHen. v. a. Vertollen.
Abzinfen. f. Zinfen, verzinfen.
Abzug. m. Aftogt, vertrek. Korting , aftrek of aftrekking. Vertier, fleet,
\ Abzugs-Bogen. * Proefblad. AbzugsGeld. Ontgronding.
Abzupfcn. v. a. Afplukken, De veéren uitplukken. Afpluizen,
Abzwacken. v. a. Afknijpen , afflropen,
Abzwagcn. v. a. Met loog , met potasch afwasfehen.
Abzwecken. v. n. Bedoelen, tot oogmerk hebben, beogen.



H ABZ. ACH. ACK.
AC. AD. AE.
Abzwickcn. f. Abzwacken.
Abzwingen. v. a. Afdwingen,afpersfen, af knévelen.
Abzwirncn. v. a. Twernen (garen).
Accis.f. Accijns , impost, belasting.
Ach ! interj. Ag ! eilaas ! och ! aai !
Achat. m. Agaat, agaat/leen.
Achs./. As, wagends. Bijl, aks.
Aehlcl. f. Okzel, oxel,armhol,fchouder.
Achfelband f. Achfclfchlinge.
Achfelfchlinge .f.Livreilint ,fchouderlint.
Achfenagel. m. Esfe , luns.
Achfenblcch n. Tzeren halve ring aan het einde van een rad of wiel.
Achfelftuck. n. Schouderjiuk.
Achfeltragcr. m. Houtfchild , kruijer, last- of pakkedrager— Een vleijer, valsch mensch, dubbelzinnig mensch.
Acht./. Banning, ban. Agt (getal).
Acht./. Achtung. Agt, agting , eerbied. Aus der acht lasfen. Vergéten, verwaarlozen , verzuimen.
Achtbar, adj. Agtbaar.
Achtbarkeit./ Agtbaarheid,
Achtcck. m. Agthoek.
Achteckig. adj. Agthoekig.
Achtcl. m. Agtendeel.
Achten, v. a. Schatten , agten, eeren, waardéren. Oordelen, denken, geloven , ménen.
Achtlos. adj. Agtloos, onverfchillig.
AchtloY\gkeit.f.Agtloosheid,onverfchièligheid.
Achtfam. adj. Oplettend, agtzaam,zorg-
vuldig, naauwkeurig. Achtfoinkcit f.Zorgvuldigheid,oplettend-
heid, naauwkeurigheid. Achtfamlich. adv. Zorgvuldiglijk ,
naauwkeuriglijk. Achtferklaring. ƒ. Ban, ballingfchap. Achttagig. adj. Agtdaagsch. Achtung./. Agt, gade. Agting. Achtzen. f. Aechzcn. Acker. m. Akker, bouwland. Ackcrbar. adj. Ploegbaar. Ackern. v. a. Akkeren, ploegen. Ackernusz./ Aardaker. Ackerreich. adj. Rijk in Landerijen. ' Ackerfcholl. ƒ. Aardkluit. Ackcrvvage. f.Meettuig om de diepte der
vooren te méten. jAckerzeug. /. pi. Bouwgereedfchap. Aften./, pl. Staatsfchr'ften , registers,
keuren t notulen.
Actenmaszig. adj. Volgens de Jlaatsregisters.
Aöus. m. Bedrijf ineen toneelftuk. Adel. m. Adel, adeldom f adel/land.- De ° édelen.
Adeln.v. a. Veredelen , tot den adel-
fland verheffen. Adclich. adj. Adelijk. Adclung. ƒ. Veredeling, veradeling. Ader./. Ader. Aderig. adj. Aderagtig. Aderlasfcn. v. a. Aderlaten. Aderlos. adj. Aderloos. Adler. m. Arend, adelaar. Adlcrisch. adj. Arends. Admiral. m. Admiraal, zeevoogd, vloot-
voogd.
Aecht. adj. Egt, wettig. Zuiver, goed.
Acehten. v. a. Bannen.
Aechzcn. v. n.Zugten, kermen, flcunen.
Aefcrcn. v. a. Herhalen, herkauwen -, overdenken.
Actiën, v. a. Nahootzen, na'dpen, navolgen. Spotten, voor den droel houden.
Aeffnng./ Naaping. Spotternij , beJpotting.
Acfgcn. m. Aapje, kleine aap.
Aehern. adj.Metaalen , dat van metdah van brons is , bronzen.
Aehnlich. adj. Gelijkende, gelijk.
Achnlichcn. v.n. Gelijken.
Aehnlichkcit./. Gelijkheid.
Achre./Aar, air.
Aehrcn (fich). Totairen fchieten.
Aclfter. f. Exter.
Aclteln. v. n. Oudfchijnen, oud worden % oud beginnen te worden.
Aelter. adj. Ouder.
Acltist, Acltcstcr, m. Ouderling.
Acltlich. adj. Oudagtig.
Aemfig. adj. Naerjlig, vlijtig , werkzaam , vuurig.
Acmfigkeit. ƒ. Naerfligheid, vlijtigheid, werkzaamheid.
Aenderlich. adj. Veranderlijk.
Aendern. v. a.Veranderen , overdoen, verbéteren.
Acndcrung./. Verandering,verbétering.
Acngftig. adj. Angflig, benauwd, naar.
Aengftigen.v. a.Benauwen,bedngftigen, bedroeven, bekommeren.
Aengftigkeit./ Benauwdheid, naarheid.
Aerger. adj. Erger ,fiegter, kwaader.
Aergerlich, adj. Ergerlijk, ontfligtlijk.



AE. AF. AG.
AH. AL. 15
Aergern. v. a. Ergeren, ontft'igten. Aergcrnisz. f. Ergernis, ontftigting. Aergftc. adj. Ergfte. Aermlich. adj. & adv. Armlijk , arm.
Smaakloos, laf van fmaak ,flegt. Aeftig- adj. Takkig, vol takken. Aetzen. v. a. Etzen , met Jierk water
graveren. Jonge vogels voeren. Affe. m. Aap.
AffccT:. m. Hartstogt,drift, aandoening, trek , begeerte,
After. m. Agter, na. Aars, agterfte. Als dit. woord voor een zelffiandig woord komt en daarmede een koppelwoord maakt, betékent het altijd iets fiegts, of valschs.
After-Gdehrter. Gewaande, ingebeelde geleerde.
After-König. Een gewaande, ingebeelde Koning.
Afterbürde.f. PVanvrugt.
Afterbürge./. Tweede borg.
Afterdemuth. f. Verkeerde, ontaarte nederigheid, démoedigheid.
Aftcrcrbe. m. Tweede of aangeflelde erfgenaam.
Aftcrgeburt. f. Nageboorte.
Afterkind. n. Agter kind, na des vaders dood geboren.
Afterlehen. n. Agterleen , naleen.
Aftennehl. n. Nameel, grof meel.
Aftcrredc./. Agterklap, lastering.
Afterreden. v. n. Agterklappen, kwaad fpréken.
Agircn. v. n.Iemandsperfoon aannémen Eene rolfpelen. Nabootzen. Met iemand fpotten.
Aglen./. Kaf, ftroo.
AgJester, Aglaster. f. Atzd.
Agnat.»2. Nabeflaande van vaderszijde.
Agrest. n.Verjuis , fap van onrijpe druiven.
Agtftcin.;«. Agaat, geel amber, barn-
• fleen, git.
Aha! Hal hol 0!
AM./. Els.
Ahin. m. Ohm. Aam.
Ahmen. v. a. Peilen , pègelen , roeijen.
Ahmig. adj. Dat een aam houd.
Ahn. m. Grootvader, beste vader.
Ahnden. v.n. Voorgevoelen , gewaar worden , voorkennis of voorgevoel hebben. Rejiraffen , Jlrajfen,
Ahndimc;./. Voorgevoel, gewaarwording. Beftraffmg. Ahne. f. Ahnfrau. Ahncn.f. Ahnden.
Ahnfrau./. Grootmoeder, bestemoeder* Ahnherr. m. Grootvader. Ahorn. m. Ahornboom, esdoorn, mast" boom.
Ahrackcr. m. Bouwbaar land, Ahren. v. a. Bouwen. Aiche. ƒ. Tk, ijkmaat, peil* Aichen. v. a. Tken, Ainier- f. Eimer. Aisz.f. Gefchwar. Ablauri. m. Aluin.
Alber, Albern. adj.Zot, eenvoudig, onnozel, dwaas, lomp, boersoh,
Alberen. v. a. Zotlijk handelen , zotheden voor den dag brengen.
Alberlich. adj. Zotlijk, dwaaslijk.
Alberkeit./. Zotheid, dwaasheid,lompheid, boerschheid.
Albertat. f. Alberkeit.
Alfanzerey. ƒ. Zotternij, gekkernij.
All, Alles, Alle. adj. Al, alles.
Allbereit, allbereits. adv. Reeds,a!reeds, air éde.
Allda. adv. Aldaar.
AUdicwcil. adv. Dewijl,naardien, nademaal.
Alldort. adv. Ter zelfdeplaatze,aldaar.
Allee./. Laan, dreef.
Allein. adj. & adv. Alleen. Zwey alleine.
Onder vier oogen. Alleenlijk, Jlegts. Allein. conj.Maar, doch. Alleinig. adj. & adv. Alleen, eenig. Al"
leenlijk, eeniglijk. Alleinkauf. m. Alleenkoop, monopolis, Allcinfam. adj. Eenzaam. Allemachen. v. a. Vertéren. Allcmal. adv: Altijd, altoos. Allenfals. adv. In alle geval. Allenthalben.adv. Overal, alom, va»
alle kanten. Allenthalve. Aller. adv. Geheel en al. Allerdings. adv. Geheellijk, ganschli/k
geheel en al. Ongetwijfeld , zonder
tégenjpraak. Allererst. adv. Eerst, allereerst. Allerhand. adj. Allerhande, allerlei. Allerlangst. adj._& adv. Ten langflen ,
ten hoogften, allerlangst, rAUerley. adj. f. AUerhand.



iS
AL.
AL.
Allcrmsszen. Conj. Overmits, doordien, In zo verre, ge/ijk ook.
Allermeist. adj■&'adv.Allermeest. Vooral, voornaamlijk.
Aüerna'chst. adj. bigt bij. Onlangs , laatst lijk.
Allerorten. Allerwegen, f. AUcnthalben.
Allerfeits. adv. Van alle zijden. Alzins, doorgaans. Al te zamen.
Allefamt. adv. Al tezamen , allegaêr.
Alleweil. adv. Straks. Eerst.
Allezeit. adv. Altijd, gedurig,gejlaag, te allen tijde.
Allgegcnwart f. Overal- alomtegenwoordigheid.
AJlgemach , allmalieh. adv. Allengs, zagtjes.
Allgemein. adj. Algemeen.
Allgnugfam. adj. Algenoegzaam.
Allgut, allgiitig. adj. Algoed.
Aligewaltig. adj. Alvermogend.
Allhie , allhier. adv. Hier, alhier.
A\\mzc\\l,2\\n\ic\\t\gkc\t.f.Almagtigheid.
AUmahlich. f. Allgemach.
Allment. m. Gemeene weide, gemeene plaats, gemeen land, gemeente.
Allmögend. adj. Almogend ,almagtig,
Allmofen. f. Almofen.
Allo.' Welaan .' lustig! nu dan !
AUfacht. f. Allgem.ieh.
Allfehend. adj. Alziende.
Allfeitig. f. Allerfeits.
Allftiindlich.arfv. leder uur.
Alltaglich. adj. Dagelijks,
Allwaltend.arfy' Oppermagtig , alleenheerfchend.
Allwcir. adv. Altijd, altoos, te allen tijde. "Voljlrekt.
Allweil. f. Alleweil.
AUweife. m. De alwijze. adj. Alwijs.
Allwefcndheit./. Alomtegenwoordigheid.
Allwisfendheit ƒ. Alwetendheid.
Allwo,\vo. adv. Alwaar , waar.
Allzu. adv. Al te. Allzugrosz, Al te groot.
Allzubaldig. adj. Te vroeg , te haajlig, te vroegtijdig.
Allzufammen. f. Allefamt.
Allzumahl. f. Allefamt.
Alp - m. Nagtmerrie. Zékere benauwdheid, drukking der ingewanden in den Jlaap.
Als. conj. Als , toen, of, als of. Dan. Er ist 20 grosz ais fie. Hij it zo groot
als zij. Er ist groszer als fie. Hij is grooterdan zij. Es kann nicht anders feyn , als es musz, Het kan niet anders wezen, of het moet. Alsbald.f.Alsobald.
Alsdann. adj. Alsdan , toen, daarna,
vervolgens. Als dasz. Dan dat. Alfo. conj. Alzo, zo, dus, aldus. Alfobald. adv. Terjlond, aanjlonds. Alt. adj. Oud.
Altan. m. IVandelgang, gaanderij ,baf-
kon , plat (opeen dak) Altar. m. Altaar, outer. Alter. m. Ouderdom, oudheid. Altern. Alten. v.n. Oud worden. Altflicker. m. Lapper. Altfrankisch, altvaterisch. adj. Oudef'
wetsch.
Altgefcll. m.Meesterknegt,oudfleknegt. Altklug. adj.Doorfépen,Jlim,doortrapt. Altmeister, m. Overman, déken van een
Altreisz. f. Altflicker.
Altvater. m. Oudvader, grootvader,
Altvorderen. f. Voreltern.
Altweibisch. adj. & adv. Oudwijfsch,
Am. prep. Bij, op, ten, aller.
Amber. m. Amber.
Ambos. m. Ambeeld, aanbeeld.
Ameis./. Mier.
Ameimehl. n. Stijfzel.
Ammaal, Muttermaal. n. Moedervlak ,
vlak aan het lichaam, daar men me'-
de geboren is. Ammann. m. Amman ,amptman ,rigter. Amme. ƒ. Minne, minnemoeder , voed-
Jler, zoogfler. Ammcister. m. Burgemeester , (yaa
Straasburg.) Ampel./. Lamp. Ampfer. m. Zuring. Amfcl./. Meerle.
Amt.n.Ampt, bediening. Regering l beflier, bewind. Gild. Kantoor. Mif fe, dienst.
Amtgenosz. m. Amptgenoot.
Amthaus.». Regthuis, Gildhuis.
Amthey. f. Schoutsampt.
Amtmann. m. Amptman, fchout.
Amtlich. adv. Pligtmatig, volgenspligt;
Amtfasz. m. VaJaal, leenman.
Anitfchojfer. m. Schout, bailjuw.



AM. ANB.
ANB. AND.
17
Aiötsgeftcht. m. Statig, ei'.iftig, ftreng wezen of gelaat.
Amtskammer. f. Domein-fegtkamer*
Amtskammerath. m. Domeinraad.
Amtftube. f. Regtskamer of kantoor.
Amtsverwaltcr. m. B ai Ij'uw.
Aintsverwefer. m. f. Amtsverwaltcr.
Amtsvogt. m. Landvoogd, drost.
. Amtsvogtey. ƒ. Landvoogdij, drostampt.
An.prep. Aan. In, na, bij. Op. Anftatt. In plaats. Eristandem. Het is waar, zéker. Bcrgan. Ber op. Himmel an. Hémelwaard. Obenan. Boven aan. Untenan. Onder, beneden.
Ananglen. v. a. Met den hengel-vangen.
Anützen. v. a. Met deeg mesten,met aas lokken. Bedriegen, verleiden, verlokken, i
Anbackcn. V. n. Aanbakken.
Anbau. tn. Aanbouw.
Anbauwen. v. a. Boifiven , aanbouwen, bebouwen. Tégen aan bouwen of timmeren.
Anbcfehlen. v. a. Aanbevelen, bevélen , gelasten.
Aiibefohlencr mzszm.adv. Volgens bekomen bevél, zo als bevolen was.
Anbeginn. m. Begin.
Anbci. anbey. adv. Gezamentlijk, daarbij , op den zelfden tijd.
Anbeiszen. v. a. Aanbijten.
Anbelangen. v. n. Aangaan , betreffen, aanbelangen.
Anbelfcrn. f. Anbellen.
Anbcllen. v. a. Aanblaffen, aanbasfen.
Anberaumen. v. a. Bepalen , Vastfi'ellen.
Anbeten, Anbaten. v.a. Aanbidden.
Anbctcnswürdig. adj. Aanbidlijk.
Anbetrefien. f. Anbelangen.
■ Anbicten. v. a. Aanbieden.
Anbindcn. v. a-. Aanbinden,vast maken. Méten, marren, aantnarren (een
fchip).
Anbisz. m. Beet. Ontbijt. Poging.
Anblafcn. v. a. Aanblazen, aanzetten , opzetten, opftoken.
Anbleeken. (mitden Zalmen) Iemand de tanden laten zien.
Anblick. m. Gezigt , opflag, lonk. Im ersten Anblick. Aanjlonds, op het eerfle gezigt, met eenen opjlag van het oog. Schoner Anblick. Schoon gezigt.
AnbHckén. v> a. Aanzien. Lonken, aanlonken.
AnMöken. v. a. Grijnzen, de tong uit-
AnMöken. v. a. Grijnzen, de tong uitfléken.
Anbochen. v.d.Aanbonzen,tégenbonzen* Anbohren. v. a. Boren , doorboren. Anbrechen. v. a.Aanbréken, aanlichten (van den dag.) Opfnijden (een brood) t Op/léken (een vat). Anbrcllcn. f. Anprellen. A nbrennen. v. n. Aanbranden. Aanfiè* ken , ontftéken (een licht). Iets in den brandfléken. Vuur vatten. Anbringen.». Voorflel,verflag,boodfchap. Anbringen. v. a.Bijbrengen, te pas brengen. Aanklagen.BeJléden.Eincnhoch anbxmgtn.Iemand bevorderen.Scine waare hoch anbringen.Zijne waar duurver* kopen. Voorjlellen, voordragen. Bekendmaken , aankondigen, berigten. Anbruch. m. Begin, het aanbreken. Begin Van verrotting, rotagtigheid. Anbrüchig. adj. Vuil, verrot. Anbru-»
chig werden. Beginnen te bederven. Anbriihen. v. d. Broeijen, met heet v.>a+ ter begieten, fvéken , m de week leggen , doortrekken. Anbrü'ten. v. a. Aanbrallen. . , Anbrummen. v. a. Morren. Begrauwen*
toegrauwen , uitlugten. And. adj. Vreemd, ongewoon , niet te? [ hand.
Andacht. f. Aandagt, godvrugtighe'd,
Andachtig. adj. & adv.Aandagtig, aandagtiglijk.
Anden. f, Ermahnen.
Anden. v.n. Over iets klagen. IVréken*
Anden , ahnen.- f. Ahnden.
Andenken. f. Gedachtnisz, Eriancrn.
Ander , anders , andere, adj. Tweede*, Ander, anders.
Anderley.arfy'. Ongelijk, vcrfchillig, verfcheiden.
Anderlich. adj. Veranderlijk.
Andermal. adv. Op een' ander' tijd.
Anders , fonsten. Anders, op eene andere wijze.
Anderfeits. adv. Van een' anderen kant.
Anderwaïts. adv.Elders, ergens anders, op eene andere plaats.
A.n&£T\vdx\v.adj.&adv. Van elders, Anderweitige Erfetszung. De eene of andere vergoeding.
Anderwertig.tfrf/-Vaneen''ander,vreemd\
Andcrswo j anderstwo. f. AnderWarts.
Anderswohin. adv. Naar eens bndêrt B plaats, naar elders^



m AND.
Andeuten. v. a. Aanduiden , aanwijzen,
beduiden.
AridLi\Umgskhn{t.f.Plakfchrift,bekendmaking.
Andichten. v. a. Toefchrijven > aantijgen , betigten.
Andiencn. v. n. Dienen , dienst doen.
Andingcn. v. a. Befléden , aanbefléden. Voorbehouden.
Andonnern. v. n. Razen, tieren,vloeken.
Andrchen. v.a. Aanfchroeven. Listig bedriegen.
Andrrngen. v. a. & n. Aandringen,aandrijven, aanzetten, aanporren.
Audvohcn, andraiien. v. a. Dreigen.
Andrugken. v.a. Drukken,aandrukken.
Andtlmn. v. imperf. Verlangen , Jlerk begerig zijn (naar iemand of iets): Vreemd J'chijnen of voorkomen , zig niet kunnen gewennen (aan iets).
Andung. ƒ. Wraak. Vermaning. Klagt.
Aneinandcr. adv.Aaneen; aan elkander. Immermeer, gedurig, voordurend.
Anempfehlcn. v. a. Aanbevelen.
Anerben. v. n. Aanerven , overerven,
Auerbietcn. v. a. Aanbieden.
Ancrblich. adj. Erfiijk.
Anerbietig. adj.& adv. Gereed, vaerdig, bereid.
Anerborcn.adj. aangeboren, natuurlijk.
Anerfchaflen. adj. lngefchapen , eigen , zelfftandig.
Ancrwogen.örfv. Vermits, naardien, dewijl-
^Anfacheln. v. a. Wind maken met iets. Anfadeln. f. Einf adcln. „ Anfahen. f. Anfangcn. Anfahren. v. n. Aanvaren, aanlanden,
aanleggen, ankeren , f/randen; ont-
fchépen; aanfioten. Toegrauwen, toe-
Jhauwen, hard aanfpre'ken. Dwalen. Anfahrt. f. Oever , aanlanding. Anfall. m. Aanval, geweld,fchok,florm
of beflorming. Hoon. Erfnis,aandeel. Anfallen. v. a. Aanvallen , befpringen,
aanranden. Anfallig. adj. Aanvallend. Befmettend,
aanfle'kend. Anfang. m. Aanvang, begin, oorfprong, geboorte. Aanvaerding. Opzetting
(van eenen winkel of van iets anders). Anfangcn. v. a. Beginnen, aanvangen,
aanvoerden. Opzetten. Openen. Alifangci-, m. Leerling, bewerker.
ANF.
Anfangs, AnïaügVic\\,adv.AanVanglijk. Anfa'rben. v. a. Verwen , afzetten ; een
verfje géven. Anfasfen. n. a. Aanvatten , aantasten.
.Aanrijgen. Anfaulen. v. n. Beginnen te rotten , of
aanteftéken. Anfcchten. v. a. Aanvegten, verzoeken,
bevegten , beftrijden, tegenflréven ,
betwisten. Anfcinden. v. a. Haten, haat toedragen. Anksfeln.v.a.Boeijen, inde boeijen
flaan.
Anfcuchten.v. a.Bevogtigen,befproeijen, Vogtig of nat maken.
Anfeuren. v. a. Aan/léken , ontftéken , doen branden. Aanvuren, aanzetten, aanporren , opwekken , op/loken.
Anflanimen. v. a. Ontvlammen , ontfléken , doen blaken.
Anflechten. v.a.Aanvlegten, aanbinden,
Anflehcn. v. a. Sméken, bidden, ootmoedig verzoeken.
Anflicken.v.a. Aanlappen , zamen naijen.
Anfliegen.v.». Aanvliegen. Es flïegt ihm cine krankheit sm.Hij is door eene ziekte aangetast.
Anflieszen. v. n. Aanflromen (het water tégen eenen muur, eenen dijk enz.) , wasfen , oplopen (van het waterfprékende.)
Anfluchen. v. n. Vloeken , kwaad toe•wenfchen.
Anflusz. m. Aanfpoeling ; aanwas (van het water.) Vloed der zee. Toevloed.
Anfordcrn. v. a.Eifchen, vorderen.
Anfrage. f. Navraag, aanzoek , onderzoek.
Anfragcn. v. n.Navragen, onderzoeken, vragen, raadplegen.
Anfrau. f. Ahnfrau.
Anfresfcn. v. a. Eeten, kluiven
Anfresknd.adj.Bijtend, fchcrp-inëtend, invretend.
Anfriercn. v. n. Aanvriezen.
Anfrimmcn. v. a. Belasten.
Anfrifchcn. v. a. Aanmoedigen, bemoedigen, moed géven, moed inboezemen, Ververfchen, verkoelen.
Anfiigen. v.a.Voegen, aan of bijvoegen , aanknopen , bijdoen.
Anfuhlen. v a. Aanraken , bevoelen,b»tasten.



AN"G.
'ANG;
Anfuhr. ƒ. Toevoer, aanvoer.
Anfürhen. v. a. Aanvoeren, toevoeren. Aanhalen, bijbrengen. Voorwenden, voorbrengen. Overreden. Bedriegen, verfchalken , om den tuin leiden.
Anführcr. m. Aanvoerder , beflierder, leidsman.
Anführung./.Aanvoering, aanleiding, beleid. Aanhaling, bijbrenging. Bedrog. Bewijs, overreding. Onderwijs.
Anfüllcn. v.a. Aanvullen , vervullen, opvullen.
Angab, angabe.ƒ. Befchuldiging. Onderpand, godspenning. Ontwerp, tekening. Voordraging, opge'ving.
Angaffen. v. a. Aangapen , begapen.
Angebau. f. Anftosz. ,
Angeben. n. a. Aangeven. Voorfchieten. Vomgeven. Opgeven. Aanklagen. Etwas wohl angeben. Iets wél beleggen, Schikken, Jlellen, klaren. Ontwerpen. Voordragen. Opgeven. Verkla-t ren. Raden.
An^eber. m. Bewerker,uitvinder. Aanklager. Aanlegger. Verrader.
An^cbinde.» .GeSchenk op iemands naam of geboortedag.
Angeblich. adj.Naar men voorgeeft, zo men zegt, zo men voorwend.
Angebohren. adj. Aangeboren, natuurlijk , IngeSchapen. Oorjpronglijk.
Angcdenken. n.Gedagtnïs.
Angehen. v. n. Aangaan. Slagen,gelukken , opnemen. Ingaan , beginnen. Raken, betreffen..
Angehen. v. a. Bederven , aanftéken , rotten. Aanvallen, bejpringen. Tot iemand toevlugt némen, zig aan iemand vervoègen.
Angehend. adj.Nieuw,aankomend. Ontluikend.
Angehören. v. n. Aangaan, toebehoren,
nabeflaan. Angel. m. Angel, haak, hoek, hengel
(om tevisfen.) Duim, her re (van eene
deur.) Afpunt. Angeld. n. Godspenning. Intree geld.
Verfchot.
Ancelegcn. adj. Aan-nabij ge légen. Gewig tig.
Angelcgenheit. ƒ. Gewigt, aanbelang ,
aangelegenheid. Angelcgcntlich. adv. Ernftiglijk, infian-
tiglijk, ijverig, ^
Angelegt. adj. Gekleed, aangedaan. Beraamd, overlegd. Geplaatst, gefchikt.
Angelicht. adj. Angels of haakswijze ^ krom.
Angeln. v. a. Visfen, hengelen.
Angcloben. v. a. Beloven , toezeggen , verzékeren, betuigen.
Angcloffen. adj. Halfftinkend, half rot.
Angclötet.arf/. Gefoudeerd,
Angelftern./". Noordftar.
Angelweit. adj. Wijd. Die ThLire fteht angelwcit offen. De deur ftaat gaheel of wagewijd open:
Angemerkt. conj. Dewijl , naardien i aangezien, aangemerkt.
Angemesfen. adj. Gepast, terfneê.
Angen. f. Ahneu. Voorouders, gejlagr,
Angenehm. adj' .Aangenaam,behaaglijk; bevallig, bekoorlijk , innémend.
Anger. m. Veld ,plein, markt.
Angeregt. adj\ Gemeld , bovengemeld , gezegd.
Angcfehen. adj. Doorlugtig , aanzienlijk , agtbaar.
Angefesfcn. adj. Ingezeten , die vast* goederen bezit.
Angefetzt. adj. Bepaald, beflemd.
Angelicht. n. Aangezigt, gezigt, tronie*
Angzv\chts.adv.Oogenbliklijk,aanflonds: Angefichts meincr. In mijne tegenwoordigheid.
Angeftochcn. adj. Net van pas , regt ter fneê.
Angeftoszen. adj. Geblutst, gekneusd.
Angewehnen. v. a. Aanwennen. Onderwijzen , onderrigten,
Angewinnen. v. n. fVinnen,aanwinnem overwinnen.
Angewohnen. f. Angewehnen.
Angieszen.v. a.Mengen. Doorfmelting vereenigen of zamenvoegen.
Anglanzcn. v. n. Glinfleren , blinken.
Anglimmen. Aanglimmen , ontfléken i ontbranden.
Angranzcn- v. n. Aangrenzemaanpalen:
Angreifen. v. a. Aangrijpen aanvatten , aantasten , aanvallen. Aanvoerden. Einen text angreifen. Eenen tekst verklaren, uitleggen.
Angreifen (fich.) Zijné kragten infpannen, zijn best doen. Groote kosteni groote verteringen maken.
Angvii.. m. Aanval, danvangi I 2



20
ANG. ANH.
ANH. ANK.
Angst. ƒ. Angst, benaauwdheid. Wroeging, knaging van het geweten.
Acngften ,angften. v.a. Kwellen,beangstigen , beangst zijn , benauwen.
Aengitor. m. Nutzfehkanne.f. Pijpkan ,
. lui voor de kinderen. ' Angstgefchrey. n. Naar geroep , benaauwd gefchreeuw of gekerm.
Angsthaft, angsthaftig, angftig. adj.Benauwd , bevreesd, bekommerd, beangst.
Angsthaftigkcit,angstlichkcit./.3e<z»g.f/:heid, bevreesdheid, benauwdheid.
Acngftig. f. Angsthaft.
Aengftiglich. adv. Beangst, bevreesd.
Angstfchweisz. m. Klam zweet.
Anguckcn. v. a. Aanzien, aankijken.
Angürten. v. a. Aangorden.
Anhabcn. v. a. Winnen, aanhebben. Einemnichts anhabcn könncn. Nietsop iemand kunnen winnen,niets aan hem hebben.
Anhabcn. v. n. Aan hebben, dragen (een kleed, kous/en, fchoenen.)
Anhaftcn. v. n.Aanhegten , aankleven.
Anha'keln .v.a. Aan haken, vast haken. Krabben, het vel, de huid ophalen.
Anhaltcn. v. a. Aanhouden , vast houden , aanhalen, bejlaan, aanjlaan, in bejlag némen,panden. Sterk bidden, Jmeken, aanzoeken, verzoeken. Aandrijven , aanmanen.
Anhalttau. n. Valreep, loopflag.
Anhang./K .Aanhangzel'bijvoegzel'.Aanhang , partij , fekte, navolgers.
Anhangen. v. n. Aanhangen, navolgen, aankléven. Ophangen.
Anha'nger.tt?. Aanhanger, volger,leerling
Anhangig.adj. Aangrenzend. Eincn Procesz anhangig raachen. Een geding aanleggen.
Anha'ngfel. m. & n. Aanhangzel. Gewaand of voorgewend geneesmiddel, dat men om den hals hangt.
Anhauchen. v. a. Beademen , bewaas- ■ femen.
Anhauen. v. a. Aanhouwen, beginnen te j houwen.
Anhcben. v. a. Aanheffen , aanvangen , '
beginnen. Anhcber. tn. Bewerker, oorzaak. Anhecklcn. f. Anhaken, anha'keln. Anhcftcn. v. a. Aanhegten , aan elkan- i
ier hegten, aanvoegen.
Anheilen. v. a. Toehélen , genezen, eene wond doen toejluiten.
Anheim. adv. Tehuis, te zijnent. Anheim geben , Jïcllen, f allen. Overlaten, de keur géven, ten deel, te beurt vallen.
Anheimisch. adj. Aanwézend , tegenwoordig.
Anheifchen. v. a. Eifchen , vorderen.
Anheifchig. adj. Verpligt , verbonden.
< Sich anheifchig machen. Zig verbinden , zig flerk maken.
Anhclfen. v. a. Bevorderen, ergens toe helpen,
Anhenckcn. f. Anhengen , anhangen.
Anher, anhcro. adv. Tot dus verre,hier, in deze plaats.
Anherr. m. Grootvader.
Anhetzen. v. a. Aanhitzen, aanfloken , aanporren, opruijen, oprokkenen, opwinden. Tergen.
Anheut.adv. Héden, thans, nu, tegenwoordig.
Anhöhe. f. Hoogte, opgaande hoogte of fchuinte, opgang, afhelling.
Anhören. v. a. Aanhoren, toehoren,luisteren , toeluisteren, gehoor géven.
Anhustcn. v. n. Tégen hoesten.
Anjagen. v. a. Aanjagen.
Anjetzt, anitzo. Béter. Jctzt. Nu, tegenwoordig.
Anjochcn. v. a. Den osfenhet juk aandoen , infpannen.
Ankauf, cinkauf. m. Aankoop, Inkoop.
^nkaufen. v. a. Aankopen , inkopen.
\nkaufen (fich.) Zig voorzien.. Zig ter woon neerzetten.
\nkchrcn. v. a. Aanvegen.Aanwenden, zijne kragten infpannen.
\nkcn. m. Gefmolten boter.
\nker. m. Anker.
\nkerbcn. v. a. Kerven, kepen.
\nkergruud. Ankergrond, ankerreede.
Vnkerios. adj.- Op het anker rijden, fpillen, driftig raken , doorgaan.
inkerftaoge , ankcrftock. Ankerfleel, ankerfchagt.
biklage./, Klagte, aanklagte, befchuldiging.
biklagen, v. a. Aanklagen, befchuldi-
gen , aanbrengen, in klamme rn. v. a. Aanklampen , entt-
ren t aan boord leggen.



ANL.
ANL. 21
Ankleben. v. a.& n. Aankleven , aanplakken.
Ankleiben. f. Ankleben.
Ankleiden. v. a. Aankleden.
An Meistern, f. Ankleben.
Ankjingeln. v.a.Aanbellen,aanfchel!en.
Anklopfen. v. n. Aankloppen.
Aanklopfcr. m. Klopper aan eene deur.
Anklotzen. v. a. Sterk aanzien.
Anknupfen. v. a. Aanknopen.
Anködern. v. a. dzen, met aas lokken.
Ankommcn .v.n. Aankomen, aanlanden , inkomen , inlopen, binnen komen ; overkomen, overvallen.
Ankönimling. m. Aankomeling, nieuwling.
Ankoppeln. v. a. Zamen koppelen , vast
koppelen. Ankörncn. f. Anködern. Ankreiten. v. a. Met krijt tékenen. Ankündigen. v. a. Aankondigen,bekend
maken, verkondigen , aanzeggen. Ankunft./. Aankomst. Oorfprong, ge-
Jlagt.
Ankiinftcln. v. a. Kon/lig zamenvoegen.
Ankuppeln. f. Ankoppeln.
Anlacheln. f. Anlachen.>
Anlachen. v. a. Aanlachen, toelachen, glimlachen. Vleijen, liefkozen.
Anlage. ƒ. Schatting , belasting. Aanrvas , aanfpoeling. Aanleg , aanlegging van een gebouw. Grondbekwaamheden.
Anlandc./. handing, aanlanding.
Anlanen. f. Anlehncn.
Anlangen. v. n. Aanlangen, aandragen, aangéven , aanreiken , aanbrengen. Aankomen, komen. Betreffen.
Anlangcnd. adv. Tenaanzien, betreffende , rakende, met opzigt.
Anlappen. v. a. Aanlappen.
Anlasz. m. Gelegenheid, aanleiding, beweegreden.
Anlasfcn. v. a. Vullen, dempen. Gelégenheid of aanleiding géven. Aanzetten , aanmoedigen , be wégen tol iets. Ontvangen of handelen (ie/nam, wél of kwalijk.)
Anlasfcn (fich.) Schijnen , uitzien. Ei Jaszt fich an, als. liet fchijnt, als of liet laat zig aanzien , als of. Er lasz' fich wohl an. Hij belooft veel, geef veel hoop of verwagting. Pie fach ]
laszt fich wohl an. De zaak gaat goed, neemt eenen goeden keer.
Anlauf. m. Aanloop, toeloop. Aanloop , oploop, overloop , overvloeijing, overflroming van het water.
Anlaufen, v. n. Aanlopen, toelopen. Opzyve/len , overlopen , overvloeijen , overjlromen. Beademen , bezwalken, verdoven, befchieten , bef.aan. Hoepen {om hulp.)
Anliuifig. adj. Onfluimlg, hévig, geweldig, oplopend, driftig.
Ar.liuitcn. v. n. Luiden, de. klok trekken.
Anlcgcn. v. a. Aanleggen, aanlanden. Stoken, aan/loken (vuur). Aandoen, aankléden. Plaatzen (geld.) Beflédcit (geld). Beleggen, bejtéken, befpréken , affpréken. Oprigten (eeneJchool, eene fabriek). Opleggen (eene belasting). Aanleunen.
Anlcgcn (fich). Zig aanhegten, aankleven (flof, modder, fmeer enz.)
Anlehncn. v. a. Aanleunen, leunen.
Anlchren , anlcrnen. v. n. Aanleren,beléren, inblazen, ingeven.
Anleimcn. v. a. Lijmen.
Anlcitcn. v. a. Aanleiden, leiden, aanvoeren ; beleren , onderrigten; inleiden ; inblazen, infléken.
Anleitung.f. Aanleiding , gelegenheid. Dnderrigt, beléring; aanvoering, inleiding.
Anlcuchtcn. v.a. Lichten, licht qffchijn-
zelgéven , blinken. Anlicgcn. n. Zorg , kwelling, droefheid,
ongerustheid, bekommering, belang,
Verzoek.
Anliegen. v. n. Naast gelegen zijn.TVél pasfen of/luiten (een kleed, fchoenen). Verzoeken , aandringen, lastig vallen. Ter harte gaan, aangelegen zijn. Bekommerd, bezorgd zijn.
Anlobcn. v. a. Aanbevélen ,. prijzen , roemen.
Anlocken. v.a. Aanlokken, verlokken, bekoren , aanzoeten , aantrekken , aanhalen.
Anlotcn , anlothcn. v. a. Souderen , klinken.
Anmachen. v. a. Aanmaken , vastmaken, aan elkander maken. Verlezen, fchoonmaken (groente). Gereed maken , tjebcreiden , kruiden (fpijze.) Mengen, Aanfluken (vuur.) Ver-
> i



|) A N M.
ANN.
valfchen. Sich an einen machen. Iemand aanvallen. Eincm eins anmachen. Iemandeen'' bokking,een'fchoot onderwater, een'Jleek géven.
Ainnahl. f. Animaal, Muttermaal.
Anmahlen. v. a. Befchilderen.
Anmahnen. v. a. Manen , aanmanen, vermanen.
Anmarsch. m. Aantogt.
Anmaszen (fich). Zig aanmatigen, zig toeeigenen, zigbejlaan, of onder/laan, ondernémen, zig onderwinden , zig indringen, zig inmengen ; verweldigen ; wanen, voorgéven.
Anmaszlich. adj.Gewaand,voorgegéven.
Anmaszlich. adv. Trots/ijk , verwaandlijk.
Ama s zun g. ƒ. Aanmatiging .Verwaandheid. Verweldiging. Indringing, inmenging. Bezitnéming tégen regt.
Anmelden. v.a. Aanmelden , aanzeggen , doen wéten.
Anmcrkcn. v. a. Aanmerken, opmerken, waarnémen, aantékenen, merken , bemerken.
Anmerklich. adj. Merkwaerdig, aanmerklijk.
Anmesfcn. v. a. Méten , pasfen , de maat némen.
Anmuvren. v. a. Morren, mompelen.
Anmuth./. Aangenaamheid , bevalligheid , bekoorlijkheid, aanminnigheid.
Anmuthen. v. a. Voorfiellen, voor/laan, begéren, vorderen, eifchen. Gelasten.
Anmuthig. adj. Aangenaam, bevallig, aanminnig , bekoorlijk, genoeglijk.
Anmuthung./. Eisch, vordering, voorflel. Gemoedsneiging, aandoening.
Annageln. v. a. Aanfpijkeren, aannagelen.
Annagen. v. a.Knagen.
Annahren, annahcn. v. n.Naderen,genaken , aannaderen.
Annahm. f. Zunahm.
Annahme. ƒ. Onderflelling.
Annehen. v. a. Aannaaijen.
Annehmen. v. a. Aannémen , aanvoerden , aangaan. Opnémen. Omhelzen (een gevoelen enz.) Onder/lellen (een grondbeginzel). Behartigen , eene zaak ter harte némen. Bejihermen, verdédigen, voorfaan (iemand.)
Annchrnlich. adj. Aanneemlijk. Aange¬
naam , behaaglijk, genoeglijk, vof geneugte.
Annesteln. v. a. Hijgen, vast maken.
Annieten. v.a. Klinken,omklinken (een' fpijker enz.)
Annoch. adv. Nog, alsnog.
Anordnen. v. a.Befchikken , beflleren » beleggen , beflellen , beleiden, bevélen , gelasten. Vastjlellen , injlellen.
Anordnung. ƒ. Beleid , beflier. Gelasting. Schikking, inflelling.
Anpacken. v. a.Aanpakken, aanvatten, aantasten, grijpen, krijgen, vangen, vatten, aanhouden. Kwellen, gedurig aanvallen , afmatten.
Anpappcn. f. Leimcn.
Anpf a'hlcn. v. a. Met paaien voorzien , Jlokken, flaaken zetten..
Anpfcifen. v. a. Vitjiuiten, uitjouwen, bef pot ten.
Anpfiöcken. v. a. Met pinnen of pennen
vastmaken , vastpinnen. Anpfliigen. v. a. De eerfle voor in den
akker maken. Anpfropfcn. v. a. Vullen, aanvullen. Anpfuycn.v. a.ln het aangezigtfpuwen. Anpickcn. v. a. Bepikken, betéren. Anpisfcn. v. a. Bepisfen , aanpisfen. Anplacken. v. a. Aanplakken. Anpochen. v.a. Kloppen, aankloppen. Anpreifcn. v. a.Aanprijzen, aanbevelen. Anpi-ellcn. v. n. Aan- of affluiten, terug
fpringen of fluiten. Terug gewézen
worden , een1 langen neus krijgen.
Een blaauwtje lopen. Anrathcn .v.a. Aanraden, aanzetten ,
aanporren, aandrijven. Anra'uchcrn. v.a. Bewieroken, beroken,
meteen1 welriekenden reuk bewaas-
femen.
Anrechnen. v. a. Aan- of toerékenen , op iemands rékeningflellen, iemand de fchu.ld géven.
Anrccht. Fordei-ung. Eisch, regt, vordering.
kmeöt.f. Aanfpraak , voorréde, inleiding van eene redevoering.
Anreden. v. a. Aan/préken , eene rédevoering doen, of beginnen.
Anrege.y. Aanmoediging, aandrang, trek, aanporring, aandrift. — Mei- . ding , gewag.
Anregen. v. a. Aanmoedigen, aanporren^



ANR.
ANS.
aandrijven. Aanroeren , aanhalen, i melden, gewag maken.
Anreiben.v.a:PP'rijven, aanwrijven, i
Anrcichen. v. a. Aanreiken, aangeven- 1 aanlangen, aanbrengen.
Anteiten. v. n. Aanrijden. Zijnerékening niet vinden ,verlies lijden. Met een' langen neus terug komen.
Anrcizcn.v. a. Aanporren, aanhitzen. 1 aanjloken , aanprikkelen , aanhitzen.
Anrcizend. adj.Aanlokkend, bekoorlijk, ' prikkelend.
Anreizisch, anrcizlich. öïfy'.f.Anreizend.
Anrcizung./. Aanlokking , bekoring , aanritzing, verlokking.
Anrennerj» v.n. Aanrennen, aanlopen.
Anrennen.v. a.Aanvallen,kwalijkhandelen (iemand).
Anrichten. v. a. Aanregten, opjcheppen, opdoen (defpijze.) Zanck anrichten. Twist maken, jioken.
Anricchen. v. n. Ruiken , aanruiken.
Anrinnen. f. Anflieszcn.
Anrucken. v. n. Aanrukken, aannaderen , genaken.
Anrufen. v. a. Aanroepen , fme'ken. Roepen.
Anrühmen. v. a. Roemen, prijzen.
Auriihren. v.a. Aanroeren, aanraken, aantasten. Reppen.
Anfag, anfage.y. Aanzegging, ber'igt. Voorjlel of voorjlag ter overweging. Omvraag. Eine fachc in die Anfagc bringen. Eene zaak in omvraag brengen,
An ragen, v.a. Aanzeggen,aankondigen. De weet doen.
Anfatz. m. Aanval, aanleiding , aandrang, begin. Hulp. Aanjiag, aanzetting van Jlof of vuiligheid. MondJluk van een blaas -fpeeltuig.
Anfehaffen. v. a. Verfchaffen, aanfehaffen , voorzien, verzorgen, bezorgen. Gebieden. Bewind, befiier hebben, of géven.
Anfchalmen. v.a. IVégen door een bosch maken. De boomen tékenen om geveld te worden.
Anfchaucn. v.a. Aanfchouwen,aanzien, befchouwen.
Anfcheer. ƒ. Ketting, fchéring (bij de wévers.)
Aiifchein. m. Schijn,
B
Anfchcinen. v. a. & n. Schijnen, lichten.
Schijn hebben. Anfchellcn. v. n.Aanfchellen, aanbellen. Anfchicken. v. a. Befchikken, bejlieren. Bereiden, toebereiden , toeréden. Zn einer fache fich wohl anfchicken. Eene zaak wél aanvatten, er zig wel in fchikken, voegen. Anfchicbcn. v. a. Aanfchuiven , nader
bij komen. Anfchielen. v. a. Aanlonken, toelonken. Anfchieszen. v. a. Met hetgefchutgroeten. Een Jfuk wild kwetzen. Vom fchimmcl, Füulnisz anfchieszen. Beginnen te befchimmelen, te vervuilen. Vom Salpeter, Salz anfchieszen. Aanflaan.
Aanfehiffen. v. a. Aanlanden, aan land komen.
Anfchirren .v.a. De paerden in/pannen, de paerden tuigen, de tuigen opleggen, zadelen.
Anfchlag. m. Aan/lag, toeleg, voornémen , opzet. List, flreek. Veiling. TVaerdéring. Verbeui -dverk laring. Kolf van een geweer,aanjiag.P/akfchrjft,plakaat, klepping , klank der klok.
Anfchlagen. v.ö. Aanflaan. , aanplakken. Schatten , op prijs ftellen , waerdéren. Veilen , te koop zetten , bieden. Kleppen. Klotzen ,aanklotzen. Verbeurdverklaren,panden. Gelukken , wél uitvallen , flagen. Anfehlagig. adj. 'Zinrijk , vernuftig, geestig ,fchrander ,fpitsvindig,fpitszinnig, vindingrijk. Anfchlicszcn. v. a.Vastfluiten , aan kétenen of kluisters leggen, kluisteren. Anfchmecken. v. a. Beproeven, wagen. Anfchmcichcln. f. Anvettern. Anfchmeiszen. v. a. Smijten, werpen tégen iets,
Anf'chmelzen.v.rt.^/tf/z elkanderfmelten. . Anfchmcttcrn.Zerfehniettern. r. a. Verbrijzelen , aanflukken floten. i Anfchmieden. v. a. Aan elkander fméden , aanlasfen. Anfchmiegen(fieh.)Z/'ig' vast aan iemand , of iets aanfluiten. V leijen , flrélen. Anfchmicren. v. a.Aanfméren ■ Waarc zu noch apfmieren.Goeder en te duuraanfméren , aanplakken. An fchminken .v.a ,Blanketien,befméren, B 4



A NS.
AN S.
Anfclimitzcn. f. Anfchwciszcn.
Anfclimitzeij , anfchmutzen. v. a. Bekladden,bevlakken.Met krijtfineren.
Anfchnallen. v. a. 'ïoegespen.
Anfchnarch.cn. v. a.Toefnauwen,begrauiven , flegt handelen , bits handelen.
Anfchnauben. Anfchnaufen. v. n. Ruiken , met den neus ergens digt bij komen, om te ruiken.
Anfchnauen. f. Anfchnavclien,
Anfchnauzen. f. Anfcbnarchcn.
Anfclmeiden. v.a, Opfnijden,ontginnen.
Anfchnitt. m. Ontginning, opfnijding.
Anfehnürcn. v. a. Rijgen , aanrijgen, lasfen , aanlasfen , aanfnoeren.
Anfchnurren. v. a. Aanblaffen, aanbasfen.
Anfchrauben. v.a. Aanfchroeven , toefchroeven.
Anfchreiben. v. a. Aanfchrijven , aantekenen , opfchrijven, te boek zetten.
Anfchrcycn. v. a. Schreeuwen , roepen met luide flem, nafchreeuwen, naroepen.
Ahïdmt. m. Zelf kant van laken. Aiifchuhen. v. n. Schoeijen , fchoenen aandoen.
Anfchiirea. v. a. Aan- of op/loken (het vuur.)
Anfchütten. v. a. Bij gieten.
Anfchwarzen. v. a. Zwart maken. Belasteren , eerroven.
Anfchwatzcn. v. a.Aanpraten, aanpréken, aanprijzen.
Anfch weiszen. v.a. Aan elkander fméden.
Anfchwcllcn. v. a. Zwellen , opzwellen, dik worden.
Anfchwcmmcn. v. a. Aanvullen met eenige vloeiflof.
Anfchwimmen. v. n. Aanzwemmen , zwemmende aankomen.
Anfce-Bund. m. De maatfehappij der l Hanfefle'den.
Anfecftadt. f. Hanfeflad.
Anfehcn. v. a. Aanzien, aanfehouwen. Jch will es anfehcn. Ik zal zien , ik 1 zal het in bedenking némen. Darauf t ist es eben angefchen. Dit is juist het geen men bedoelt, in het oog heeft. I
Anfehen. m. Aanzien, agting, gezag, J waerdigheid, vermaardheid , grootheid. Schijn , gedaante, gelaat, vuorkemtti.
Anfehcn. adv. Ten aanzien , ten opzigt.
- An fehnlich. adj.& adv. Aanzienlijk enz. . Anfehung. f. Aanzien , opzigt.
Anfcichcn. v. a. Aanpisfen , bepisfen.
- Anfct7.cn. r. a. Aanzetten. Aanfchrijven, opfchnjjven. Aanvallen (den vijand). Bepalen , vast/lellen , be-
j noemen (eene dag of tijd) Bedriegen, opligt en. Spenen, tot vrugt zetten. Schatten, waerdéren. Mengen , bereiden , aanmaken. . Anfich-felbst. adv. Op zig zeiven. Die fache ist an fich felbst falsch. De zaak » is op zig zelve Valsch. Anfichtig. adj.&adv. Zigtbaar,gezien. Anflechtig werden. Zien, te zien krijgen, gewaarworden, ontdekken.
■ Anfingcn (Einen) .v.a. Ter eere van iemand zingen , iemands tof bezingen,
■ Anfinnen. v.n. Vragen, eifchen.
■ Anfitzcn. v. a. Aanzitten.
■ Anfpann. m. Gcfp.mn. Gefpan,voorfpan. Anfpannen. v. a. Aanfpanncn, infpan-
nen, voorfpannen. Anfpa'nncr. m. Een landman, die dlenst-
voorfpannen moet léveren. Anfyeyai. v. a. Befpuiven. Ich mochte mich fclbcr anfpeycn. Ik zou mij zeiven wel voorden kop willenflaan. Anfpielen. v. n. Zin/pélen. Beginnen te
Jpélea , in de voorhand zitten. Anfpicszcn. v. a. Aan het fpit fléken.
Doorboren, fpiesfen , Jpiizen. Anfpinncn. v. a. Spinnen. Verzinnen .
finéden, brouwen. Anfpornen. v.a. Aanboren, aanprikkelen, de fpooren géven. Anfpraclie./. Aar.fpraak , eisch. Anfprechen. V. a. Aanfpréken, verzoeken. Praijen ,preijen (op zee). Naasten , benaderen, terug eifchen. Bezoeken, bezoek géven. Anfprengen. v. a. Befprengen , befproei-
jen , befprenkelen. An fpri ngen .v.a. Befpringen, aanvallen , aanranden. Anfpritzcn. v. a. Befpatten , nat maken. Anfpruch. m. Aanfpraak, eisch , regt ,
betwisting. Anfprüchig. adj. Betwistbaar. Anfprung. m. Aanval , aanranding. Sprong, aanzet om te fpri ngen. Soort van dauwworm der kinderen , nitfiag, vliegende roos, fchurftigheid.



ANS.
ANT.
= 5
An rprützen. f. Anfpritzcn.
Anfpühlen. v. a. Aanfpoelen , befpoelen. Anftalt. f. Toebereidzel,toeflei, maatregel, befiel,fch'ikk'ing , beleid, befchik. Anftamnicn.v.n.NabeJlaan indenbloede, van hetgeflagt zijn , er toe behoren. Anftainmen (fich). f. Anlehncn. Anftand. m. Uit/tel, opfchorting, verfchuiving, vertraging. TusJ'chenregéring. Twijfel , twijfeling. StilJiand. Aangenaamheid, behaaglijkheid, enz. Anftandig'. adj. Behoorlijk, aangenaam, welvoeglijk, behaaglijk , betaamlijk, aanvallig , fchoon. Anftankefn. v. a.Stinkend worden, met
flank bef met ten. Anftatt. adv. In plaats. Anftechcn. v. a.Aanftèken,opflèken {een vat). Steken (met woorden). Prikken. Voor den dag komen (met iets.) Anftccken. v. a. Aanftéken , ontftéken (vuur). Opfléken (een vat.) Befmetten (met eene ziekte). Vast/léken (met fpelden). Anftchcn.v.r. Weifelen,in twijfel/laan. Aauftaan, behagen, we'lflaan. Anftehcnlasfcn. Opfchorten, uitflellen. Es wird noch cine weile anftchen. Het zal nog wat duren. Anftcigen. v .n. Opklimmen,opklauteren. Anftejlen. v.a. Aanftellen, aanzetten. Inflellen. Stigten , aanregten. Schikken , beflieren. Aanleggen. Sicli anftellen. Veinzen, denfchijn maken, zig gelaten. Anfteminen. f. Anftamnicn, anlchnen. Anfterbcn. v. n. Aanbejlerven , door
erfnis verkrijgen. Anftcurcn. f. Anlehncn. Anftiefeln. v. a. De laerzen aandoen. Anftiftcn. v. a. Veroorzaken, verwekken , brouwen ,fligten. Schikken,befchikken , beflieren. Aanzetten , omzetten, omkopen. Anftimmcn. v. a. Aanfemmen , voorzingen , den toon géven , opheffen. Anftinken. v. n. Stinken (van verre). Eenen afkeer hebben , niet kunnen dulden.
Anftochern. v. a. Aanfloken, aanporren,
aanritzen , ophitzen , opruijen. Anftolpern. v. n. Aanklosfen, aavjloten, Jlruikelen.
B
Anftoren. v. a. Opftoken , aanfloken t gaande maken.
Anftosz. m. Aanfloot, ergernis. Toeval, aanval, ongemak. Hindering, beletzel, dwari'-oming. Gebrek. Aanpaling. Ongeluk, wéderwaerdigheld, Twijfel, bedenking. Vergroting van een gebouw, aanbouwing. Belédiging.
Anftoszen. v. a. êf n. Aanjloten , haperen. Aanpalen , aangrenzen. Aanvallen , aanranden. Twijfelen. Bijvoegen , aanbouwen. Eenen misflag begaan. Belédigen.
Anftöszig. f. Anftöszlieh.
Anftöszlieh. adj. Aanflootlijk,ergerlijk.
Anftrahlen. f. Beftrahlen.
Anftrecken.v. a.Rekken, firekken,fpannen. Infpannen , te werkjiellen (zijne kragten).
Anftreichc. f. Anftrich.
Anftreicheln. v. a. Vleijen. Zig indringen.
Anftreichen. v. a.Aanflrijken, wrijven. Schilderen, verwen. Bef/rijken. Blanke tten.
Anftreifen. v. a. Aanfchuren. Even raken. Aantrekken (de kousfen).
Anftrcngen. v. a. Strengelen, knévelen. Dringen, aandringen , aanzetten. Infpannen (zijne kragten, zijnen geest.) Sich anftrengen. Zig onderwinden , onderflaan, bemoeijen. Pogen , tragten.
Anftrich. m. Verwing , bepleistering , pleifler, blanketzel. Eincr fachc einen guten Anftrich geben. Eener zaake een verfje géven , opfmtikken, met een fraai voordwendzel bedekken.
Anftricken. v. a. Vastflrikken,aanflrikken , aanbreijen.
Anftückcln. anftücken. v. a. Aanzetten, aanlappen.
Anftürmen. v. n. Aanvallen , hard aankloppen. Aanflormen , de alarmklok trekken.
Anftützcn. v. a. Onde'fchragen» Leunen , aanleunen.
Anfuchcn. v. a. Verzoeken, aanzoeken, aanzoek doen,
Antasten. v. a. Aantasten , aanvatte;? Aanvallen., mishandelen , kwalijk bejegenen.
Anthcil. m. Aandeel, deel,
Anthun. v. a. Aandoen,
5



a(5 ANT.
AN.
Anticliten. f. Andichten. Antlitz. ;;z. Gezigt, aangez'igt. Antrag. m. BcJe , aanbieding , voorftel. Antragen. v. a. Voorflellen , aanbieden.
Aandragen, aanklagen, aanbrengen. Antraucn. v. a. Betrouwen , toebetrou-
wen.
Antreffcn. v. a. Aantreffen, ontmoeten, vinden. Van belang zijn , te beduiden hebben.
Antrciben. v. a.Aandrijven ,voorddrijven. Voordzetten , aanporren.
Antreten. v. a. Aantreden , aanvoerden , bezitnemen.
Antrieb. m. Aandrift,neiging,ingefchapen drift, aanprikkeling.
Antritt. m. Intrede, aanvaerding , begin , bezitneming.
Antrohen. f. Androhen.
Antruckcn. f. Andruckcn.
Antwort. f. Antwoord, befcheid.
Antwortcn. v. a. Antwoorden , befcheid géven.
Anverkiben. v. a. Inlijven.
Anvcrmahlen. v. a. Aanhuwen.
Anverfuchen. v. a. Aanpasfen.
Anvertrauwen. v. a. Vertrouwen , aanbetrouwen , toevertrouwen.
Anverwandt. m. Nabeftaande , bloedverwant , bloedvriend.
Anverwandtnisz , anverwandtfchaft. ƒ. Verwantfchap, maagfchap.
Anvettern (fich). Door vleijerij , met mooi praten indringen.
Anvor. adv. Voorwaard , naar vooren.
An undfür fich felbst. f. An fich felbst.
Anwachs. m. Aanwas , wasdom.
Amvachfcn. v. n. Aanwasfen , was/en , groeijen, aangroeijen.
Anwalt. m. Gevolmagtigde.
Anwaltfchaft. f. Volmagt.
Anwand. Bediening , bezigheid. Toepasjing , toeeigening.
Anwandcr. m. Een kamp, veld, fluk lands aan meer anderen gelégen.
Anwarfen. v. a. Wagten verwagten.
Aawartfcbaft./. Overleving , verwagting , regt van overléving.
Anwartung. f. Regt, bevoegdheid, van bij fret ajjlerven van iemand in deszelfs ampt op te volgen.
Anwcbcn. v. a. Aanwéven.
Anwehen. v, a. Aomyaaijen,
Anweifen. v. a. Aanwijzen, onderwijzen. Beflieren, leiden, Gebieden. Inleiden.
Anweisfen. v. a. Witten (eenen muur). Anwendcn. v. a. Aanwenden , beftéden,
aanleggen. Toepasfen. Gebruiken. Anwerben. v. a. Werven. Verzoeken ,
kuipen, bejagen. Anwerden. v. n. Verkopen, vertéren ,
flijten.
Anwcrfen. v. a. Aanwerpen, aanfchieten, (een kleed).
Anwefen.rc. Anwefenheit./. Tegenwoordigheid , aanwezigheid.
An wcfen d. adj. Tégen woordig,aanwezig.
Anwiehern. v. a. Nahinniken , nabriefchen.
Anwifchcn. v. a. Végen. Smetten, befmetten , vuil maken.
Anwohner. Nachbar. m.Nabuur,gebuur.
Anwünfchen. v. a. Toewenfchen.
Anwurf. m. Proef, poging.
Anzahl./. Getal, hoeveelheid, menigte.
Anzapfen. v. a. Opfléken, ontjléken (een vat). Eincn mitworten anzapfen. Iemand met woorden belédigen.
Anzaubern. v. a. Betoveren.
Anzeichnen. v. a. Aan of optékenen,opfchrijven.
Anzeige. f. Kennis , opening. Blijk , bewijs. Téken , voortéken , voorfpelling , voorwikking. Voorbeeld. Plakfchrift, plakbrief, plakceêl.
Anzcigen. v. a. Aantonen , aanwijzen, opening doen. Bekend maken , doen wéten , verklaren. Voorfpellen , voorwikken.
AnzcttcJn. v. a.Scheren, de kettingfchéren (bij de wevers.) Zank anzetteln. Twist zaaijen , verwekken , veroorzaken.
Anjdehén. v. a. Aantrekken , trekken , aanhalen , bijbrengen. Aanlokken. Ter harte némen. Onderwijzen.
Anziehen. v. n. Op weg zijn , optrekke i, voordtrekken , voordrukken.
An ziehend. adj. Aantrekhjk,bekoor lijk, aanvallig, bemin lijk.
Anzifchen. v. a. Toefluiten , aanfluiten, befpotten , uitlachen.
Anzug. m. Aantogt, optogt, optrekking,, aankomst. Bewijs , getuignis. Metding. Aantrekking.
Anzugs-Rede,/. lntrée-rédevoering.



AN. AP. AR.
AR. AS.
2 7
'Anzïïgig. adj.Aantrekkend,aanlokkend. Auzüglich. adj. Honend , beledigend ,
bits , fcherp , gevoelig. Anzünden. v. a. Aanfléken , ontfléken.
Branden. Vuren. Ontvlammen. Apfcl. m. Appel. Apfelbrey. m. Appelmoes. Apfelbutz. m. Appelbloesfem. Apfelfchimmel.appelgrauwpaerd Apostel, m. Apostel, gezant. Militari-
fches Apostel.. Gelaersde apostel. Die
Apostel ablöfen. Een appél opheffen. Avbeit.f. Werk , arbeid, bezigheid.
Fatzoen. Moeite , vermoeidheid. Arbcitcn. v. n. Werken , arbeiden,
zwoegén.
Arbcitfam.<?.'?/. Arbeidzaam, werkzaam, ijverig , naerjiig , werkagtig.
Arbeitfclig. adj. &adv. Moeilijk , ellendig.
Arche. f. Sluis ,fas , fchutjluis , verlaat , fpui.
Arg. adj. Erg , boos , loos , listig , doortrapt.
Argdenklicli. adj. Ergdenkend. Arges. n. Kwaad, boosheid, kwaad-
aartigheid. Guite- of fchelmjluk. Arghcit. ƒ. Boosheid, kwaadaartigheid. Aergcrlich. adj. Ergerlijk, aanjlootlijk. Aergern. v. a. Ergeren, ergernis géven. Aergernisz. ƒ. Ergernis , aanftoot. Arglistig, adj. Erglistig , listig , fnood. Arglinnig. adj. Agterdogtig, argwanig,
wantrouwig. Argwohn. m. Argwaan , agterdogt,
wantrouw. Argwohnen. v. n. Argwanen, agterden-
ken , wantrouwen, kwaad denken,
kwaad vermoeden. Argwolmiscb. adj. Argwanig , agterdogtig , kwaad denkend , nadenkend,
wantrouwig. Arm. m. Arm. Tak, arm van eenen
vloed.
A rmbinde. f. Arrnfuijer.
Armbrust. m. Boog, handboog.
Armküsz. n. Oor- of hoojdkusfen.
Armfchlinge. f. Armbinde.
Armfchmalz. n. Zweet onder den arm.
Armftuhl. m. Armftoel.
Arm , £in Armer, eine Arme. Arm, behoeftig , noodlijdend, ellendig. Een arme , behoeftige , gebrekkige, noodlijdende , ellendelingbéde/aar.
hnri£\v??iCgt.f.Armbezorging,armh'<is.
Armfelig.orf/'. & adv. Arm/ijk, ellendig , ellendiglijk, fchamel,fchamellijk.
Anniith./. Armoede. Armutblcin. n. Armoedje, gering, weinig goed.
Arsch. m. Aars , naars,gat, agterfle,
Arschbaeke. f. Bil.
Arschfingcr. m. Middenfle vinger.
Arfchicht. adj. Dikbillig.
Arschkerbe. f. Aarskeif.
Arschkratzer. m. Gatlikker,gatkruiper.
Arsclilings. adv. Verkeerd, averegts.
Arschloch. n. Aarsgat.
Arschmonarch , Arsclipaucker. Bediller, beftraffer,die gaerne geesfelt,kastijd.
Art./. Aart, zwier, foort ,Jlag. Manier, wijze, gewoonte , gebruik. Karakter , eigenfchap , natuurlijke neiging , natuurdrift. Art des Lands. Landsgebruik , landswijze. (In den landbouw). Die erfteArt. Het eer/te omploegen , het bemesten , bezorgen. Aus der Art fchlagen. Verbasteren, ontaarten.Art liiszt nich vonArt. Het is een over- of aangeërfd gebrek.
Arten. n. Aarten , flagen , eenen aart hebben. Niet verbasteren.
Artig. adj. Aartig, fraai, bevallig , lief, netjes , mooi.
Artigkeit./. Aartigheid, bevalligheid, fraaiheid.
Artiglich. adv. Aartiglijk , enz.
Artzney./. Artzenij, geneesmiddel.
Artzneyisch. adj. Heilzaam,genezende.
Arzt. m. Geneesheer.
Asbest, m. Steenvlas. Zéker onbrandbaar vlas.
Asch. m. Aarden pot. Blumen Ascli. Bloempot.
Afche. f. Asch.
Aschebrenncr. m. Aschman.
Asehcnbrödel. m. Afchepoester, keukenjongen.
AschcnmaclHing. f. Aschmaking (in de fcheikunde).
Aschcnio^f.m.Aschkruik(bij de Oude»),
Aschenwedel.K. Keukenjongen , keukenmeid. Vuurwaaijer.
Asehicht. adj. Afchig.
Afer. m. Een zak.
Aspe,/. Espe , abeel, witteprpeller. Asfccuration. f.Verzékering,asfurantie,



aS AS. AT.
AU F.
Asfccurationskammcr. f. Asfurantieka-
mer , kamer van verzekering. Asfcl. m. Zeuge ,pisfebed, duizendbeen. Ast. m.Zwde:. Tak,telg. Noest, knoest,
kwast, weer in het hout. Astig. adj. Noestig , knoestig, kwastig,
weerig. Astlcin. n. Takje, rankje, Astwcrk. n. Takken. Athcm. m. Adem, aasfem. Athcmader. f. Longpijp , lugtpiip. Athmcn. v. n. Ademen, adem halen of
fcheppen. Athcinhülcn. f. Athmcn. Athcmloch. n. Togt of lugtgat. Athemlos. adj. Ademloos , buiten adem. Athemzug. m. Ademhaling , verpozing
in eene rede , rust omadem te halen. Athemzunglein , Zapflcin. n. Ademton-
getje , keellapje , huig, lel. Atz.f. Aas , voedzel. Bouten pennetje. Atzel. m. Elfier, ekfler. Atzen. v. a. Azen. Etzen (met flerk
water.)
Atzung. ƒ. Voeding , het azen. Het etzen , etzing. Gastvrijheidsregt. Regt van een' heer , om in eene plaats , daar hij doorkomt, vrij gehouden te . •worden.
Atzwasfer. n. Sterk water.
Au ! eu wehc .' interj. Eilaas! o wee.'
Auch. conj. Ook, me'de , zelfs, fchoon, ■wel.
Audienz. ƒ". Gehoor. Aue. f. Vlakte, weide, veld, landftreek, gewest.
Aucrhahn. m.Berghaan, woerhaan, oorhaan.
Auerochs. m. Urochs. Wilde os. Auf. prep. Op , boven , naar, voor. Auf! auf.' adv. Lustig, wakker , kom
aan , wel aan. Auf und ab. adv. Omtrent,meer of min. Aufackcrn , mnackern. v. n. Omploegen,
braken.
Aufarbeitcn. v. a. Zijn werk eindigen , afwerken. Das Eis aufarbciten. Het ijs bréken.
Aufa'tzen. v. a. Openbijten (met flerk water).
Auf bahren. v. a. Afleggen , uitkleden (een lijk).De doodkist of het lijk op de baar zetten.
Auf bmkn.v.a.Defchooven in defchuur
ophopen. Optuijeren. Auf banen. v. a.Opbouwen, optimmeren. Auf baumen (fich.) Steigeren (wan een
paerdfprékende.) Zig verzetten,hals-
flarrig zijn. Zig verheffen.Trots zijn. Auf bchalten. v. a. Behouden , bewaren,
fparen.
Auf beiszen. v.,a. Open bijten, kraken,
Af knagen. Auf bersten, v. a. Opbersten , fpüjten >
bersten, fpringen. Auf bicken. v. a. Openpikken. Auf bieten, v. a. Afkondigen , oproepen,
bekendmaken. Opontbieden oproepen. Auf binden, v'. a. Opbinden. Ontbinden,
losmaken. Binden , vastmaken. Auf blahen. v.n. Opzwellen , oplopen. Auf Mafen. v. a. Opblazen. Aanblazen
(het vuur.) Aufblattern. v. a. Bladen , met bladen
zoeken , doorbladen (een boek.) Aufblehen. f. Auf blahen. Auf bleiben. v. n. Opblijven, niet gaan
flapen. Open blijven. Auf blieken, v. n. De oogen opflaan. Auf blühen. v. n. Opengaan , zig openen (eene bloem). Auf borgen, v. a. Ontlenen , borgen..,
fchulden maken. Auf bot. Aufgcbot. n. Opbod, opontbod,
opontbiedlng. Aufbrechen. v.a. Opbréken,openen. Opflaan, op- of voordtrekken(een léger).
Vertrekken van eeneplaats. Berflen,
open gaan. Aufbreitcn. v.a.lTitbreiden,uitJpreiden,
ten toon leggen. Auf'brennen. v. a. Opbranden. In zorn
auf brennen. In gramfchap ontfléken. Aufbringcn. v. a. Opbrengen, invoeren,
in gebruik brengen. Opvoeden, op-
kwéken. Verwekken. Aufbroti.cn. v. n. Vuur vatten , fchie-
lijk opfluiven, haastig of drijïig
worden.
Auf bruch. m. Vertrek , optogt, opbré-
king (van een léger.) Auf briisten (fich). Eene hooge berst
zetten, zig trots aanjlellen. Auf brudcln. v. n. Opborrelen. Auf bürdcn. v. a. Opleggen,belasten. Te
last leggen , betigten, aantijgen, toe-
fchrijven.



AUF.
AUF.
*9
Aufbilrsten. v. a.Afborftelen, affloffen. Aufbutz. f.Aufputz. Auf butzen. f. Aufputzen. Aufdecken. v. a. Opdekken , ontdekken. Aufdichten. v. a. Befchuldigen, te Jast leggen.
Aufdicnen. Aufwarten. v. a. Bedienen , oppasfen. Opdragen (defpijzen.) j
Aufdingcn. v. a. Be/léden , verhuren,
Aufdörren. v. n. Opdrogen.
Aufdrehen. v.a.Opdraaijen,losdraaijen.
Aufdringen. v. a. Opdringen,tégen dank doen. aannemen.
Aufdruckcn. v. a. Drukken, opdrukken,
Aufdunfen. v. n. Opzwellen.
Anfeinander. adv. Op- na elkander, agtereen , de een na den ander.
Aufcimnal.adv. Op eens, tévens , op
. eenmaal.
Aufeifen. v. a.Jlet ijs opbréken , eene , bijt maken.
Anfcnthalt. m. Verblijf, verblijf- vertoef-fchuilplaats. Onderhoud, onderJleuning, bejlaanmiddel. Steunzel. Beletzei, hinderpaal , overdwarsJing; uitftel , verfchuiving. Huisvesting. Genoegen , vermaak. Süszcr Aufenthalt meiner feelc. Genoegen, vermaak mijner ziele. Aufcnthalten (fich.) Vertoeven, blijven,
. zig ophouden.
Aufcnthalteu. v.a.Onderhouden,voeden. Huisvesting géven.
Anfcrbaucn. v. a. Bouwen, fiigten , opbouwen , een goed voorbeeld géven.
Auferbaiüich. adj. Stigtlijk.
Aufêrlegen .v.a. Opleggen, belasten , . gebieden, bevélen, last of bevél géven.
Auferftehen. v. n. Op/laan , verrijzen Van den dood.
Aufenvachcn. v. a. Ontwaken, wakker worden.
Auferwecken. v. a. Opwekken, wakker
maken, doen ontwaken. Auferzichcn. tt. a. Opvoeden, opbrengen, ■ opkweken.
Aufesfen. v.a. Opeeter , opfokken.
Aufctzcn. f. Auf atzen.
Auffadeln. Auffadmen. v. a. Snoeren, rijgen , aanrijgen.
Auffahren. v. n. Opvaren. In fchrik oprijzen , opvliegen. Voor den dag of te voorfchijn komen. Haastig , drif¬
tig worden , vuur vatten , opjluiven van gramfchap.
Auffahrt./l Opvaart.
Auffnllen. v; a. Vallen (op iets), breken» of open gaan door er op te vallen. Sich Aüffallen. Zig kwetzen of bezeren door vallen.
Auffallend. adj. Treffend ; klaar , duidelijk.
Auffalten. v.a. Toevouwen , opvouwen.
Auffangen. v. a. Vangen , opvangen. Bricfc aufTangen. Brieven onderfcheppen. EincRede auffangen, Eene réde beginnen.
Auffarben. v. a. Opverwen.
Auffafeln. v.n & r. Uitrafelen.
Auffasfcn. v. a. Opnémen, opvatten. Rijgen.
Aufficken. f. Auf kratzen. Auffifchcn. v. a. Opvisfen. Bij geval vinden.
Aufficchten. v. a. Vlegten , opvlegten.
Ontvlegten, de vlegten losmaken.
Een touw losdraaijen. AufHiegen. v. n. Opvliegen. Ontfnap-
pen , ontvlugten. Anfflug. m. Opkomst, ontflaan. Auffordern. v. a. Opeifchen. Roepen.No-
digen. Uitdagen. Aanmoedigen. Auffresfen. v.a. Opeeten , opfokken ,
verf inden. Auffrieren. f. Aufthauen. Auffrifchen. f. Erquicken. Auffrifchen. v. a. Aanzetten, aanma*
nen.
Aufführen. v. a. Opvoeren, optrekken, ophalen , optimmeren. Binnen brengen , leiden.
Aufführen (fich). Zig gedragen , zig houden.
Auff Uilen. v. a. Vullen,aan- of opvullen.
Aufgabe, f. Opgaaf , voorflel. Taak , werk. Overgaaf (van eeneflad)
Aufgabeln.v. a. Opnémen, opzamelen met eene vork of gaffel. Kopen , vinden , opdoen (bijgeval).
Aufgang. m. Opgang, rijzing (der zon, eens bergs ofeener hoogte.) Koste, uitgaaf, vertering.
Aufgebcn. v. a. Opgeven. Overgeven. Afflaan. Verlaten. Voorflellen. Gelasten . Bevélen. AJf :heid géven, Uitfcheiden. Ophouden,



3ó AUT.
Aufgcblafen. adj. Opgeblazen , trots, hoogmoedig.
j\\i{gcbhzcnhcit.f.Opgeblazenheid,hoogmoed, trotsheid.
Aufgebot. m. Af'kondiging , bekendmaking.
Aufgeboten. adj. Opontboden.
Aufgebracht. adj. Ie weeg gebragt, ingevoerd, begonnen. Toornig, gramJlorig.
Aufgebrochcn. adj. Opgebroken.
Aufgedeckt. adj. Ontdekt, ontbloot.\
Aufgedruckt. adj. Op- of ingedrukt.
Aufgedrungen. adj. Opgedrongen.
Aufgediinftet. adj. Gezwollen, opgeblazen , opgezwollen.
Aufgcgangen.arf/'. Ontfprongen , opengegaan. Voordgekomen. Verteerd.
Aufgehen. v. n. Opgaan, opkomen , oprijzen; voordkomen, doorgaan, groeijen , wasfen , flagen , uitfpruiten , doorfchieten.
Aufgchnen. v. a. Opberften , fplijten , rijten.
Aufgchobcn.<7is[/. Opgenomen, weggelegd. Vernietigd, afgefchaft, te niet gedaan.
Aufgekncult.arf/'. Opgewonden (op een kluwen).
Auf'geld. n. Opgeld.
Aufgekgt. adj. Opgelegd, gefchikt.
Aufgcraumt.arfy'-Opgeruimd,wél gefleld.
Aufgcricht. adj. & adv. Opregt, zuiver, waarlijk.
Aufgcrieben. adj. Verteerd, verdaan.
Aufgcfcharrt. adj. Opgeworpen , opgehoogd.
Auigclchoben. adj. Uitgefleld.
Aufgefchosfen. adj. Opgefchoten , lang, hoog. Ein aufgefchosfencr Narr. Een volflagen ipuurftapelde gek.
Aufgefchüttet.a^'. Opgehoopt. Bewaard, weggelegd, opgezameld.
Aufgtthurnt. adj. Op een geflapeld.
Auföewcckt. adj. Levendig, vlug , opgewekt.
Aufgewcndet. adj. Befleed, aangewend. Aufgczogen. adj. Gefpannen. Aufgezo-
gcn kommen. Zig komen vertonen,
voor den dag komen. Aufgienen. v. <s. Opengaan , ontfluiten. Aufgieszcn. v. a. Opgieten. Aufgraben. v. a. Opgraven , opdelven.
AUF,
Aufgürten. v.a. Opgordeit, opfchorteri, opbinden.
Aufhaben. v. n. Ophebben , (den hoed). Etwas zuthun auf haben. Iets te doen hebben. Eine fache die viel auf fich hat» Eene zaak van veel belang , veel gewigt, daar veel aan gelegen is.
Aufhacken, v.a. Open hakken, ophakken (de aarde of den grond).
Auf hakeln, auf haken , auf hafteln. v. a. Loshaken, onthaken.
Auf halten, v. a. Ophouden, aanhouden, bezig houden, tégen houden , beletten , verlengen , (lépende houden * uitflellen. Sich auf halten. Zig ophouden. Sich über etwas auf halten. Metiets [potten.
Auf hangen, auf henken. v.a. Ophangen* Beletten , ojfchorten, uitflellen , aan den fpijker hangen (eene Zaak.)
Aufhaspeln. v.a. Haspelen. Ophalen, ophijsfen , opwinden.
Auf hauen. v. a. Open houwen , open hakken.
Auf haufen. v. a. Ophopen , opftapelen, opvullen.
Auf hebcn. v. a. Opheffen j optillen , opligten. Opnémen, wegnémen. Bewaren , wegleggen. Affchaffen , vernietigen , te niet doen. Eindigen * vereffenen , bijleggen. Viel Geld aus etwas auf heben. Veel geld ergens van maken.
Auf heften, f. Anheften.
Auf heitern. v. n. Opklaren, ophelderen, ontwolken. Opbeur en,aanmoedigen, opwakkeren , het gemoed opruimen*
Auf hclfen. v. a. Ophelpen , opregten. Herftellen. Onderfteunen , helpen, voordeel toebrengen , bevorderen.
Aufhengen , aufhenken. f. Auf hangen.
Auf hetzen. v. a. Op- of aanhitzen , ópruijen , opfloken, opmaken, oprokkenen.
Auf'hisfcn. v. a. Opgeijen , ophijsfen.
Auf hoeken, aufhucken. v. n. Iemand op den rug némen en dragen. Op iemands rug of fchoudersgaan zitten. '
Auf horen. v. n< Ophouden , flilhouden, , af- of nalaten. Luisteren, opmerken. \
Auf hüpfen. v. n. Huppelen, opfpringert,
Auf hucken. f. Aufhocken. ,
Aufjagen. v. a. Opjagen , opdrijven*
AuXkauuWfl. v, a. Opkammen,



AUF.
AUF.
Aufkauf. m. Opkoop , alleenkoop voorkoop.
Auf kaufcn. v. a. Opkopen , voorkopen. Aufkauferey. f. Aufkauf. Aufkeimen. v. n. Schieten , opfchleten, Auf Maffen, v. n,Halfopen zijn ojflaan. Opfplljten. 1 Auf klaren, v. n. Helder worden , opklaren , ontwolken. Aufklauben. v. a. Met moeite oprapen ,
opzamelen. Aufkleben. v. a. Opplakken, oplijmen. Aufkleiben. f. Aufkleben. Auf Meistern, f. Aufkleben. Auf klettern. v. n. Opklouteren. Auf klimmen, v. n. Opklimmen. Aufklinkcn. v. a. De klink opdoen. Auf knaeken. v. a. Nooten kraken. Aufknopfen. v. a. Ontknopen, de knopen losmaken , losknopen. A«f knüpfen.v. a.Losknopen,de knoopen
losmaken. Opknopen , ophangen. Aufkochcn. v.a. Opkoken; opzieden. Auf kommen, v. n. Opkomen , oprijzen, Vorderen , voorfpoedig zijn , groot worden , vordering maken , totJlaat komen , rijk worden , te boven komen. Komen , opvolgen. Man kan f ür jhm nicht aufkommen. Men kan met hem niet te regt raken , hij wil altijd het woord voeren , oj'het hoogJle woord hebben. Auf krampen, v. a. Den hoed opdoen , oj
optomen. Opfchorten , opjlropen. Auf kratzen. v .a.Opkrabben ,opkrasfen. Aufkraufeln. v. a. Opkrullen, krullen
(de halren) Opjlrljken {de knévels) Auf krempen. f. Auf krampen. Auf kreidcu. v. a. Met krijt tékenen ,
merken. Aufkünden. f. Auf kündigen. Auf kündigen. v. a. Zig herroepen, opzeggen, afzeggen. Den dienst auf kündigen. Den dienst opzeggen, zijn ontjlag , zijn affcheid vragen. Auf kluift./. Weer opkomst, herflelllng. Vordering , voorfpoed , opkomst, lnkomfie. Aufkuppeln. v.a. Ontkoppelen , loslaten.
) Aufladen. v. a. Opladen , opleggen , gelasten , belasten , opdragen.
'IMfage.J'.Last, belasting ,fchatting, . Oplaag (van een boek). Mnklagt,
betigting , te last legging. Geregtlljke aanzegging. Auflahnen. f. Auflehnen. Aufiasfen.v. a. Loslaten. Open laten, Afftanddoen (van een leen) Sich auflasfen. Groots, trots, hovaerdlg worden.
Auflauf. m. Oploop, op/land, oproer, volksbeweging , volksberoerte , zamenrotting.Auflaufen.v.ö.cy«. Oplopen (eene deur)*
Oplopen, opzwellen. Auflaurcn. v. a. BeSpieden , ] beloeren ,
oppasSen. Auflecken.v.tf. Oplekken. Auflcgen. v. a. Opleggen, opzetten, uitschrijven. (Een boek) drukken, (een werk) op de pers géven. (Ewien eed) aSvorderen. Auflehnen.v.r. Opleunen. Op/laan,
muiten, zig verzetten. Aufleimen. v. a. Oplijmen. Ontlljmen.' Auflefcn. v. a. Oplezen , oprapen. Aufliegen. v. n. Liggen , rusten , leunen (op iets). Auflockcrn. v. a. De aarde losmaken. Anflodcrn. v.n. Opvlammen , zwaar branden.
AuflöTen. v. a. OplosSen , ontknopen,
verklaren , uitleggen. Ontbinden. Auflofcn. v. a. Zuhorchen. Opmerken ,
toe oS aanhoren. Auflötcn. v. a. Sonderen (op iets). Het
gefoudeerde losdoen. Aufm , voor auf dcm. Op den enz. Aufmachen. v. a. Opmaken , openen,
ontzegelen, ontji'uiten. Aufmahlcn. v. a. Opmalen , aSmalen.
Opschilderen. Aufmahnen. v. a. Aufmuntern. Opwekken , aanmoedigen. Aufmauern. v. a, Opmetzelen. Aufmerken. v. a. & n. Opmerken , toeluisteren , opletten. Aufmerkfam.adj. Opmerkzaam, aandagtlg.
Aufmerkfamkeit.f. Opmerkzaamheid,
aandagtigheid, oplettendheid. Aufmerkfamlich, adv. Opmerkend, oplettend.
Aufmuntern. v. a. Aanwakkeren , aanmoedigen, aansporen, opwekken. Aufmutzen. v. a. Opfmukken, opferen, oppronken, vergroten, verfraaijen.



32 AUF.
Aufn. voor Aufdcn. Op den enz.
Aufnageln. v. n. Opfpijkeren.
Aufnahen.f. Aufnehen.
Aufnahmc. f. Opneming, aanneming , onthaal, onthaling ; aanwas, aangroeijing. Voorfpoed.
AÜfnafchen. v. a. Opeeten, opknappen , opfmullen.
Aufnehen. v.a.Opnaaijen,opzetten (eenen lap).
Aufnehmen. v. a. Opnémen , oprapen. Ontvangen , aannémen. Gelukken ,
. JJagen , groot worden.
Aufncn. v. a. Yermehrea.Vermeerderen vergroten.
Aufnesteln. v. a. Ontnestelen , losmaken.
Aufnöthigen. v. n. Opdringen , verplig-
ten , noodzaken. Aufopfern. v. a. Opofferen , opdragen ■
overléveren. Verloven. Aanbieden Aufpacken. v.a. Oppakken. Ontpakken Aufpasfen. v.a. Oppasfen. Aufpauken. v. a. De pook flaan , poken Aufpaufen. v. a. Opblazen , doen op
zwellen.
Aufpfeifen. v. a. Fluiten, op de f uit fpé len.
Aufpichen. v. a. Bepekken , met pek be
ftrijhen. Aufpicken. v. a. Open pikken. Aufplatzen. v. n. Berfien , kloven. Aufprallen. v. a. Weêrkaatzen , terug
kaatzen.
Aufpuflcn. v. a. Zwellen , doen- zwei . len, opblazen.
Aufputz. m. Tooizel, optooizel, opfchik
Verfterzel. Aufputzen. v. a. Optooijen,opfchikken
oppronken. Aufqucllen , aufquillcn. v. n. Opwellen
opborrelen , opbruisfehen. Aufraflcn. v. a. Oprapen , opnémen , op
zamelen. Sich aufraflen. Zig heiftei
len , zijne kragten wéderkrijgen
tot zig zeiven komen. Zig verrijken Aufraumen. v. a. Opruimen , ruimt
maken. Schoon maken. Plaats ma
ken , verdrijven. Aufrechen. v. a. Opherken , oprijven. Aufrecht. adj. & adv. Regt, overeinc
Opregt, zuiver. Aufrcchthalten. v. a. Duurzaam zijn
Jlandhouden, handhaven, Regt doet,
AUF.
Aufrecken. v. a. Opjléken , oprekken, Aufreden. v. a. Met praatjes ophouden,
om den tuin leiden , met fchoone
woorden misleiden , dragende offlé-
pende houden. Aufrcibcn. v. a. Wrijven. Laken nop-
pen , de wol opkrasfen of ophalen.
Uitroeijen. Verf aan (de vijanden?).
Vertéren. Aufreiszen. v. a. Opfcheuren , oprijten.
Openrukken. Tékenen , uitbeelden ,
ontwerpen, voorfchrijven. Opfpal-
ken.
Aufrcnncn. v. a. Open of oplopen , oprameijen.
Aufrichten. v. a. Opregten , opzetten , overeind zetten. Vertroosten , bemoedigen (eenen bedroefden.)
Aufrichtig. adj. & adv. Opregt, eerlijk, ongeveinsd, vroom., zuiver, rondborstig. Opregtlijk , zuiverlijk.
Aufrichtigkcit./. Opregtheid, eerlijk. heid , ongeveinsdheid, rondborjligheid.
Aufrichtiglich. adj. Opregt , rédelijk,
Aufriegcln. v. a. Ontgrendelen. ■ Aufrisz. m. Ontwerp, fchets.
Aufritzcn. v. a. Opfcheuren, affchaven, ophalen (de huid.)
Aufrollcn. v. a. Oprollen. Ontrollen.
Aufrucken. v. a. Verwijten , berispen.
Aufrufen. v. a. Oproepen. . Aufrulir./. Oproer, oploop, op/land, beroerte , muiterij.
- Aufführen. v. a. Oproeren , beroeren. Aufrürisch. adj. Oproerig , muilzugtig,
weêrfpannig.
Aufrüpfen. v. a.Hékelen, door den neus , wrijven.
Aufrüstcn. v. a. Ausrustcn. Opfieren , , verf eren , flofféren. Toerusten.
Aufrütteln. v. n. Schokken , fchudden,
- Aufs. voor Auf das.
- Auffackcn. f. Aufladen.
, Auffagcn. v.a. Opzeggen (zijne les, den dienst, eenen koop , de huur , ds ? vriendfchap.)Afzeggen.Af kondigen.
- Auffannncln. v. a.Opzamelen, oprapen,
oplézen, opvatten. Auffatteto. v. a. Zadelen , opzadelen. '. Auffatz. m. Op/lel , ontwerp. IJoofd-
tooizel, kapzel. Hoofdigheid, eigen, zinnigheid. Uitkijk boven de huizen. , Binnenwerk of romp van eenen Mo-



AUF*.
len. Mond/luk van e-ene fontein. Auff atzig. adj. Kwaad,gefoord, flrij■ dig , eigenzinnig , hoofdig, koppig.
Oproerig , muitzugtig. Auffchaben. v. a.Opkrabben, openkrabben.
Auffcharren. v. a. Opgraven , opdelven. Auffchauen. v. n. Opwaard zien. Agt géven.
Auffchaufeln. v. a. Opfcheppen, opfchoppen..
Auffchickcn. v. a. Opfchikken , in orde brengen.
Auffchicbcn. v. a. Opfchuiven , opfchorten , uitflellen , verfchuiven.
Auffchiebling. m. Dakfparre.
Auffchieszen. v.a.&n. Opfchieten,wasfen , opkomen ,groeijen , uitfpruiten.
Auffchificn. v. n. Opvaren {tégen den ft room.)
Auffchlag. m. Opfag {van een kleed.) Opzetzet, rand {van eenen hoed.) Belasting , impost. Stoving , ftoofzel
(pp een ongejleld deel des lichaams.)
Kraag van eenen ron. uitjtag , overligt.
Auffehlagbuch. m, Woordenboek.
Auffchlagen.v.a. Met geweld openflaan. A'aftaan {in een boek). Opftaan , duurder worden. Opftaan {een gebouw , eene loots , tenten.) Eene belasting ergens op leggen.
Auffclüichtcn. v. a. Opflapelen , ophopen , vleijen , invleijen , fchikken.
Auffchlieszcn. v.a. Open doen,open fluiten , ontfluiten.
Auffchlitzen. v.a. Kloven,fpützen , infnijden , eene infnijding maken.
Auffchlucken.v. a. Opfokken,doorzwelgen , inftokken , inzwelgen.
Auffchmeiszen. f. Auffchlagen.
Auffchmieren.v. a.Opfméren ,beftr ijken.
Auffchnallcn. v. a. Ontgespen.
Auffchnappcn. v. a. Opfnappen. Opw'ppen , opfpringen.;Vernémen , ontdekken {bij geval of toeval.)
Auffchneiden. v. a. Opfnijden , ontginnen. Grootfpréken , pochen.
Auffchneiderey. f. Snorkerij, grootfpréking , gepoch.
Auffchneiderisch. adj. Grootfprakig , pochagtig.
Auffchnitt.Verziering, verd'whtzel, leugen.
AUF. 33
Auffehmiren. v. a. Ontrljgen, losrijgen, ontfnoeren.
Auffehobern. v. a. Ophoopen of rooken zetten {hooi enz.)
Auffchüpfcn. v. a. Opfcheppen.
Auffchosfen.v. n .Opfchieten ,opgroeijen,
Auffchrauben.v.^Qp<?« oflosfchroeven.
Auffchrcibcn. v. a. Opfchrijven , aantekenen.
Auffchreyen. v.n. Opfchreeuwen , iemand met fchreeuwen wakker ma* ken.
Auffchrift. f. Opfchrift, tijtel. Auffehub./w. Vitjlel, verfchuiving, ver* toeving.
Auffchurcn. v. a. Opftoken {het vuur).
Auffchürzen. v. a. Opfchorten , fchorten , opgorden , opkoppelen.
Auffchiisfcln. v. a. Vol opfchaffen.
Auffchiiszling. m. Telg ,fpruit, opflag.
Auffchütten. v. a. Opfchudden , opdoen, opleggen. Zolderen , op zolder leggen {koorn).
Auffchwa'mrnen. v. n. Opzwellen gelijk eenefpons. Bevogtigen , natmaken.
Auffchwantzen (einPferd). Een paerd denflaertflrengelen , opflrengelen , opvlegten , opbinden.
Auffchwatzen. v. a. Bepraten , aanpraten, aanpréken.
Auffchwcll.cn. v. a. & n. Zwellen, opzwellen , uitpuilen. Oplopen, grooter worden.
Auffchwcmrnen.v.a. (dieErde). De aarde los , mul, zagt maken.
Auffchwimmen. v. n. Boven drijven.
Auffchwingcn (fich). Zig in de hoogte verheffen , of begeven.
Auffehcn. v. n. Opzien , toezien , opz'gt hebben.
Auffeher. m. Opzlgter , opziender.
Auffctzen. v. a. Opzetten. Opdragen , opdienen , opdisfen. Bedriegen door valfche beloften. Zetten , wagen , ' verpanden, verbeuren. Opfeilen. Kappen.
Auffetzerinn. f. Kapfter , kappenmaakfter.
Auffctzig. adj. TVeêrfpannig , hals/larrig , weêrbarftig.
Auffctzlich. adv. Eigenzinnig , Stijfhoofdig. Voorbedagttijk, met voor* bedagten raad.
Auffeyn, Auffcin, v, n, Op zijn , niet /«,



34 AUF.
bed zijn. Wohl oder übcl auffeyn. Zig
wél of kwalijk bevinden. Aufvïcht. ƒ. Opzigt, beftier. Auflïedcn. v. a. Opzieden , opkoken. • Auffiegcln. v. a. Ontzegelen , het zégel
ligten.
Auffmgen. v. a. Opzingen , een gezang op- of aanheffen.
Auffitzen. v. a. Opzitten, te paerdftijgen. Rekken, te rek gaan, (van de hoendersfprékende). Vast, of aan den grond zitten (eenfchip).
Aufntsftange./:#e£ , hoender rek.
Aufs neuc. adv. Op nieuw.
Auffparen. v. a. Sparen , befparen, bewaren.
Auffpaltcn. v. a. Opfpüjten , kloven. Auffpannen. v. a. Spannen , opfpannen.
Opfpalken. Aanflaan, beflaan (de
zeilen).
'Auffpcrvcn. v. a. Opfperren , open doen.
Auffpiclcn. v. a. Spélen , opfpélen.
Auffprengcn. v. a. Doen open fpringen.
Auffpringcn. v.n. Springen, opfpringen. Stuiten , terugfluiten. Opfpringen, verfchieten (vanfchrik)
Auffprosfcn. v. n.Opengaan,ontfluiten. Opfchieten , uitfpruiten.
Auffprung. m. Stuiting , terugfluiting.
Auffpühlen.v.a.Spoelen (bij de wévers).
Auffpundcn. v. a. De boom van een vat opligten.
Aufftand. m. Opftand, oproer.
Aufftechen. v. a. Opfléken. Verraden , verklappen , verklikken.
Aufftecher. m. Verklikker ,fpion , aanbrenger.
Aufftcckcn. v. a. Opfléken , opfpelden. winnen.
Aufftehen. v.n.Opftaan,oprijzen. Weer gezond, herfleld worden.
Auffteigen. v. a. & n.Opftijgen, opklimmen. Opbreken, opkomen, opfloten (van defpijzefprékende.)
Auffteigung. ƒ. (der Mutter.) Opftijging der lijfmoeder.
Aufftellen. v. a. Op/lellen , opzetten. Belagen, laagenleggen.
Aufftiften. v. a. Aan- of opzetten.
Aufftilpen. v. a. Opzetten , opftaan.
Aufftören. v. a. Aanzetten , op/loken, aandrijven.
Aufftosz. m~ Toeval.
Aufftoszcn. v. a. & n. Openfiolen, open-
AUF.
bonzen , oprammen , rammeijen. Opbreken , oprispen , opfloten. Ontmoeten , opfloten.
Aufftöszig. adj. Aan toevallen, ziekten onderhevig.
Aufftreichen. v.a. Opflrijken,opfméren.
Aufftreifen. v. a. Opfchorten, opftropen, opftaan.
Aufttreuen. v. a. Strooijen , opftrooijen.
Aufftülpen. v. a. Opjlulpen, overflulpen, flropen , opftropen , opfaan ,omflaan.
Aufïhitzen. f. Aufftülpen.
Auffuchen. v. a. Opzoeken , op/peuren ,
Aufthauen. v. n. Ontdooijen , ontlaten.
Aufthun. v. a. Opdoen , open doen, ontfluiten. Opengaan, ontluiken (eene bloem.)
Aufthürmen. f. Thürmen.
Auftifchen. v. a. Opdisfehen.
Auftragcn. v. a. Opdragen, naar boven dragen. Opdragen, op'trengen , opdienen , opdisfehen, opfchaffen (de fpijzé). Opdragen (de verwen.) Opgéven (de ballen , bij de drukkers.)
Auftreiben. v. a. Opdrijven , opjagen , opfpeuren, opzoeken. Splijten,kloven.
Auftrennen. v. a. Tornen , onttornen , lostornen.
Auftrcten. v. n. Optréden , verfchijnen (op den prédikftoel. Op het toneel.)
Auftringen. f. Aufdringen.
Anftritt. m. Optréde. Toneel. Uitkomst. Verfchijning. Inleiding (eener leerréde.
Auftrocknen. v. a. £f n. Drogen, opdrogen , opdweilen.
Auftrücken. f. Aufdrucken.
Aufwachen. v. n. Opwaken, ontwaken, wakker worden.
Aufwachfen. v. n. Opwasfen , opfchieten , opgroeijen.
Aufwachfcnd. adj. Opwasfend, opgroeijen d, aankomend (meisje). Tierig, wierig (kind).
Aufwachs. m. Groei.
Aufwa'gcn. f. Aufwicgen.
Aufwahlen , Auswa'hlen. v.a. Uitzoeken, kiezen , uitkiezen.
Aufwallen.v.n. Opwellen, opzieden, opborrelen.
Aufwand. m. Kosten, onkosten, uitgaaf, vertéring.
Aufwaimen. v. a. Opwarmen, Oproosteren.



AUS.
AUF.
AUG-
03
Aufwarten. v. a. Opwagten , oppasfen, dienen, bedienen. Zorgen, zorg dragen.
Aufwarter. m. Oppasfer, dienaar. Aufwartig. adj. Dienstvaerdig , bereldvaerdig.
Aufwarts. adv.Opwaar.d, omhoog,naar
boven, tegen Jlroom op. Aufwartfam. f. Atówartlg. Aufwartfamkeit. f Dienstvaerdigheid ,
bereidvaerdigheid. Aufwasch. m. Vaatwerk in de keuken ,
dat gewasfchen of gefchuurd moet
worden. Vuile vaat. Auhvafcnen.v.a.Opwasfchen,wasfchen. Aufwcben. v. a. Ontwe'ven. Aufwechfcl. m. Opgeld. Opwisfeling ,
verwisfeling. Aufwechfeln. V. a. Wis/elen,opwis/elen. Aufwecken. v. a. Opwekken , wekken ,
wakker maken. Aufwehcn. v. a. Opwaaijen. Es wehet
auf. Het is eene /lijve koelte. Aufwcichen. v. a. Gedwee, zagt, week
maken.
Aufweifen. v, a. Wijzen, tonen, aantonen , doen zien , voor oogen leggen , aanbieden.
Aufwcllcn. v. a. Opzieden , opkoken.
Aufwenden. v. a. Aanwenden, beft'éden, te koste leggen , uitgeven.
Aufwerfen. v. a. Opwerpen ,zig verzetten , opftaan (tégen iemand.) Voor/lellen (eene vraag.) Zig opwerpen (tot iets).
Aufwerts. f. Aufwarts.
Aufwickeln. v. a. Oprollen, openfollen, ontrollen , ontzwagtelen,ontwinden.
Aufwicgeln. v. a. Opzetten , opftoken , aanzetten , bewegen (tot oproer, beroerte , opftand.)
Aufwiegen. v. a. Opwegen , ophalen.
Aufwicgler. m. Oproermaker.
Aufwieglcrisch.arf/. Oproerig,muitziek, warziek.
Aufwinden. v. a. Opwinden. Opvijzelen , ophalen , ophijsfen. Aufwirken. v. a. Ontwe'ven,ont/chéren. Aufwifchen. v. a. Opdweilen , opvégen,
opwisfchen. Aufwifcher. m. Vaatdoek , dweil. Aufwblben. v. a. Welven. Aufwühlen. v. a. Omwroeten. Aufzaumen. v, a. Optomen , tomen.
C
Aufzchlen. v. a. Rékenen , tellen , optellen. ... :st^ )
Aufzehren. v. a. Opteren, vertéren , verdoen , doorbrengen.
Aufzdchnen. v. a, Op- of aantékenen , opfchrijven,
Aufzcigcn. v. a. Vertonen , te berde , te voorfchijn brengen.
Aufzichen. v. a. Optrekken , ophijsfen, opwinden. Oprijzen. Opvoeden , opbrengen , opkwéken. Schertzen, boerten, voor het lapje houden. Paaijen, lang ophoitden.Toetzen (geld,zil* ver of goud).Spannen (fnaarenenz.y
Aufzug, m. Pragt ,flaatfie, trein,fteep. Houding. Dragt. Garg. Uitflel, op/chorting , vertraging. Spotternij, kortswijl. Begin , . opening , toneel. Gezigt, hoogte, verhevenheid vatt , een gebouw.
Aufzuglich. adj. Verwijdend, uit/pan' nend, tusfchenwijzend.
Aufzugbrücke. f. Ophaalbrug.
Aufzwingen. v.a. Dwingen,opdringen.
Aug. Auge. «. Oog-. Bot, knop van den wijnflok.
Augapfcl. m. Oogappel.
Augbraune. m. Wenkbrauw.
Augcn. Auglcn. v. a.Schildwijzein'én* ten.
Augenblenderey. /. Bedriegerij, guickelaar ij.
Augenblick; m. Oogenblik. Augenblicklicli. adj. & adv. Oogenblik'
lijk , aanflonds. Augenbuttcr. f. Oogendragt. AugenfcU. n. Paerel op het oog, oog'
vlies , flaar. Augenfiusz. m. Zink'ng op het oog; lee-
pe, lopende oogen , oogenloop. Augenmasz. n. Beoordélingskragt. Oo-
genfchijn. Augenmerck. n. Voorwerp, Augenfchein. "m. Oogen/chijn , waar-
fchijnlijkheid,gez''gt, befchouwlng'. Augenfcheiiilich, adj. & adv. Oogen-
fchijnlijk , blijkbaar, blijkbaar/Ijk,
waarfchijnlljk, zigt baar, klaar blijk -
lijk.
Augcntricfig. adj. Leepoogig. Augenvcrblendung. f. Bedrog,gochelaa* ■
rij, bedriegerij. Augenweidc. f. Oogenvermank , lust of
vermaak der oogen,
2



86 AUG. AUS. AUS. '
Augenwelie. f. Augcnwindc. I bieden. Aanzeggen , om te vertrek
Augenwimmer, Augenwimper. m. Oog- ken. Uitelfchen, uitdagen.
knipping. Ausbildcn. v. a.Verbéteren,vervormen,
Augcnwink. m. Oogwenk , ooglonk. Ausbitten. v. a. Verbidden , door bidAugenwurf. m.Het opftaan van het oog den verkrijgen. Afbidden, bidden
naar iets. of verzoeken om ergens van ver-
Augenzeuge. m. Ooggetuige. fchoond te zijn , iets niet te doen of
Augig. adj. Oogig,dat oogen heeft(brood, te zeggen enz.
kaas.) Ausblafen. v.a. Uitblazen,mtblusfchen.
Augftein. m. Amber , barnfieen. Ausblauen. v. a. Braaf afrosfen , af-
Augftcn. v. a. & n. Oogflen. faan, bonten blaauw flaan.
Aur. f. Urochs. Ausbleiben.v. n. Uitblijven,wegolijven,
Aus. prép. Uit, buiten, van niet komen , niet verfchijnen. Aus-
Aus. adv. Uit, geëindigd, voorbij. bleiben vomHusten odcr Lachen. Bui-
Aufackern. v.a. Den grond , het land ten adem raken , flikken van hef
omploegen. hoesten of lachen.
Ausantworten. f. Uberantworten. Ausblühen. v. n. Uitbloeijen,verwelken%
Ausarbeiten. v. a. Eindigen, voltooijen, Ausblutèn. v. n. Uitbloeden.
volmaken, befchaven. Ausbohrcn. v. a. Uitboren ,uithalen.
Ausartcn. v. n.Ontaarten,verbasteren, Ausborgen. v. a. Uitbergen , af borgen.
uit den aart flaan. Ausbraten. v. a. Uitbraden. Wél bra-
Ausathmen. v. a. Uitaasfemen,uitdam- den.
pen. Uitwaasfemen. Ausbrauchen. v.a.Gebruiken,verfijten.
Ausbachen, Ausbacken. v. a.Ultbakken. Ausbraufen. v. n. f. Braufeii. Das Mee? Ausbaden. v. a. Baden, uitwasfehen. hat ausgebraust. De zee is bedaard. Ausbïhen. v. a. Wél behandelen , op- Ausbrcchen. v. a. & n. Uitbreken , met
pasfeu, bezorgen. geweld openen.Opbréken (degevang-
Ausbannen. v. a. Bannen , verbannen , n'i >) ontkomen, ontvlugten , ont-
uitbannen, verdrijven, uitdrijven. fnappen. Bekend worden, zig or.tAusbaucn. v. a. Bouwen , volbouwen. dekken , uitlokken. Open gaan (eene Ausbedingen. v. a. Voorbedingen, voor- zweer). Voor den dag komen, uitko-
behouden. men (kinderpokjes enz.)
Ausbedungen. , ausbefchicden. adj. & Ausbreiten. v. a. Uitbreiden , verbrei-
adv. Uitgezonderd, uitgenomen, met de" ' verfpreiden, uitweiden ^reedie uitzondering. der > wijder maken. Ausbeiehten. v. a. Alles opblegten. Ausbrenncn. v. a.&n. Uitbranden. ZulAusbeiszcn. v. a. Uitbijten (met de tan- Vere",,door bet vmr' Door het vuur
den). Den voet ligten , verjagen. A vertf,enAusbcizen. v. a. Doen verdwijnen, uit- Ausbrl"Scn- v- «• Uitbrengen, doen verbijten door flerk water. trekken. Verkrijgen. Verkopen, aan Ausbefcheiden. f. Ausbedingen. df" 'nan, he!pen ' ^ten- Verfpreia i r , den. Leven, beftaan. Uitdoen (vlakAusbesfern. v. a■Vermaken, verbéte- ken.) Werpen (het anker.) K
ren, verf ellen , verhelpen. All!i„.nj„,„ „ „ K n„, , '
Ausbeten.f. Ausbitten. AiMeln.v. n. Opborrelen , over-
Ausbetteln. f. Abbetteln. i^l-J, „, .Trt, , , ,
Ausbetten. f. Ausbitten. iSËA ï' T* ' doorb™ak:
Ausbeute. f. Winst, voordeel, inkomst. "S^lft"^ "'^f' « \. „ „ ., ivm». uitlokt. Ausbruehig werden. Bekend
Ausbeute in v. a. Bmlen , zeeften. -De worden, openbaar worden.
beursteden, alhet geld afpersfen. Ausbrühen. v. a. UïtbroeUett, Ausbezahlen. 1. Bezatten. Ausbriiten. v. a: Uitbroeden.
Ausbicken. v a Uitpikken. Ausbügcln. v. a. Strijken (het linnen.)
A~usb!efenn' AllSb""d- *' Uitnémende \ voortref! ke
Ausbieten, V, a. Te koop zetten, te hoop zaak, Ausbund der Schünheid / Ge-



AUS.
lehrfamkeït, Frommigkeit. Uitmnntende fchoonheid; groote , bijzondere geleerdheid;voorbeeld van godvrugt,
Ausbiïndig. adj. Uitnemend, voortref lijk ,uitftékend, bijzonder,ongemeen.
Ausbürften. v. a. Uit- of afborfelen.
Ausbüszcn. v. a. Boeten, vergoeden, betalen , verzoenen.
Ausbutzen. f. Ausputzen.
Ausbutzen. v. a. Beftraffen , doorhalen, hekelen, doornémen,
Ausdahnen. f. Ausdelmen.
Ausdampfen. v. a. Uitwaasfemen, uitdampen. Uitdoven ,uitdompen ,fmoren.
Ausdauen. v. a.Verdauen. Vertéren,verduiven.
Ausdaurcn. v. a. Verduren , uithouden , uitflaan-
Ausdehnen. v. a. Uitrekken , uitfrekken, uitfpannen.
Ausdenken. v. a. Uitdenken , bedenken, begrijpen , verzinnen , uitvinden.
Ausdcutcn. v.a. Uitduiden , verklaren, uitleggen.
Ausdichtcn. v. a. Digten, digt maken.
Ausdienen. v.n. Uitdienen.
Ausdingcn. f. Ausbedingen.
AusdingÜeh. adj. Hetgeen uitgezonderd kan worden.
Ausdonnern. v. n. Uitdonderen. Met vloeken uitvaren.
Ausdórrcn. v. a. & n. Verdorren , verdrogen. Dor, droog worden.
Ausdrchcn. v. a. Draaijen. Ontdraaijen , ontwringen , ontweldigen (iets uit de hand, bij voorb. den dégen.) Uit draaijen (uit eene kwaade zaak). Hij heeft er zig wél uitgedraaid.
Ausdrcfchen. v. a. Uitdorfchen , afdorfchen.
Ausdringcn. v. a. Uitpersfen. Verdringen.
Ausdruck. m. Uitdrukking ,uitpersfmg. Ausdrucken. v. a. Uitdrukken , uitpersfen.
Ausdrücklich. adj. & adv. Uitdruklijk , voljlrekt, volftrektlijk. ' Ausduldcn. f. Erduldcn.
Ausdünstcn. v. a. Uitdampen, vervliegen , verfchalen.
Ausebenen. v. a. Gelijk , effen maken,
Ausccken. v. a. Uithoeken, met hoeken maken , uitranden.
AUS. 3?
Auseinander. adv. Uit of van elkander. Auseinander ïctzen. Beflisfen , bevrédigen (twistende partijen). Aufcinandcr lasfen. lVegzenden,doen fcheiden. Aufeinander legen. Open leggen , vertonen , bloot zetten of leggen. Auscrkicfen. f. Auscrlefcn , auscrwahlen. Auscrdcnkcn. v. a. Uitdenken, verzinnen , uitvinden. Auserlefen. v. a. Uitlezen , uitkiezen ,
verkiezen , uitzoeken. Auscrlefcn. adj. Uitgekozen, uitgezogt, Auserfehcn. f. Aufcrwahlen. AuserwHMen. v a. Uitverkiezen. Auserwchlcn. f. Aufcrwahlen. Ausesfen. v. a. Uit- afeèten. Ausf admen. f. Ausfafcrn. Ausfahren. v. n. Uitvaren ; uitrijden, Uitvaren, kijven, razen, tieren, fcheiden, uitvallen. Uitfchampen, uitfehieten , uitgleijen , afjehampen. Uitflag op de huid krijgen, puisten enz. krijgen. Ausfahrt. f. Vertrek. Ausfall. fl». Uitval; "ujiflag. Ausfallen. v. n. Uitvallen. Ausfalten. v. a.De vouwen,plooijen uitdoen. Ontvouwen. Ausfangen. v. a. Vangen , uitvisfen. Ausf afern. v. n. Rafelen , uitpluizen,
noppen. Uitrafelen, ultvézelen. Ausfasten. v. n. Uitvasten. Ausfaulen. v. n. Verrotten , vervuilen. Ausfechten. v. a. Beflisfen , befegten ,
bijleggen , afdoen. Gedaan hebben. Ausfegcn. v. a. Uitvegen , zuiveren ,
fchoonmaken. Ausfeilcn. v. a. Vijlen, uitvijlen. Ausfenftcrn. f. Ausfüxen. Ausfeitigen. v. a. Afvaerdigen , afzenden. Eindigen. Zenden, doen geworden. Aan het licht géven , uitgeven.
Ausfilzen. f. Ausinachen , ausfehelten. Ausfindcn. v. a. Uitvinden , ontdekken. Ausfifchcn. v. a. Uitvisfen. Ausflickcn. v. a. Verftellen, lappen. Ausflicgcn. v. n. Uitvliegen , wegvliegen, ontkomen, ontfnappen. Bankroet doen of fpélen. Ausflieszcn. v. n. Uitvloeijen , ttitwateren.
Ausflucht./. Uitvlugt , voorwendzel, voorgéven.



33
AUS,
AUS.
Ausfluchten. v. n. Ontvlugten, ontfnappen.
Ausflusz. m. Uitvloed , uitwatering , mond(vaneenenfiroom of rivier enz.)
Ausfolgcn , ausfolgenlasfcn. v. a. Laten volgen , afleveren.
Ausfordern. v. a. Uiteifchen , uitdagen.
Ausforfchen.v.a. Uitvorfchen, uitvisfen, nafpeuren, onderzoeken, befpieden.
Ausforfchlen. f. Ausfragen.
Ausfragen. v.a. Uitvragen,ondervragen.
Ausfresren. v. a. Uitvreten, opvreten, opfokken, opfchrokken.
Ausfuhr. f. Uitvoer , uitgang , vervoering.
Ausführen. v. a. Uitvoeren, uitleiden. Uitvoeren (een werk) , voltooijen , voltrekken , volvoeren. Ruimen, ledigen , fchoonmaken. Uitbreiden , in het breede verhandelen. Iemand het hoofd, weêrfiand bieden.
Ausf ïwMch.adj .&adv. Uitvoerig,breedvoerig , wijdlopig , omflandig. Uitvoeriglijk enz.
Ausf iillen. f. Fiillen.
Ausfuttcrn. v. a. Vet maken , mesten, Voeren (een kleed.)
Ausgabc. ƒ. Uitgaaf, uitgift, kosten.
Ausgahrcn. v. n. Uitgisten.
Ausgang. m. Uitgang , uilflag , uitkomst. Einde , afloop.
Ausgeartet. adj. Ontaart, uit den aart geflagen, verbasterd.
Ausgebau. ». Uitflek, ultfllèkendgedeelte van een gebouw.
Ausgeben. v. a. Uitgeven , vertéren. Vcrfpreiden. Opleveren. Zig uitgeven , voordoen.
Ausgebot. m. Bod, bieding.
Ausgclicn. v. n. Uitgaan. Verfchieten (de koleuren). Uitgaan ^verdwijnen (eene vlak). Uitgaan (een bevél) of afgekondigd worden. Uitvallen (de haï#en , de véderen.) Eindigen , aflopen, teneinde raken (eene zaak.)Sterven. Verzwakken.Yk^ ausgehen .Ergoedkoop af ko men. Leer ausgehen. Niet verkrijgen ,in zijne ondernéming niet flagen, zig te leur gefield vinden.
Ausgeiszlen, f. Auspeitfehcn.
Ausgekünftelt. adj. Uitgewerkt.
Ausgelasfen. adj. Uitgelaten, onmatig , ongebonden , moedwillig , uitfporig.
Ausgclasfenhcit. ƒ. Onmatigheid, uitfpo-
righeid, ongebondenheid , ongeregeldheid , moedwilligheid.
Ausgepeitscht. adj. Uitgezweept, uitgegeesfeld. Uitgefcholden, uitgelugt.Eene ausgepeitschte Lügen-Narr.i^» opgeraapte leugen, een volflagen gek,
Ausgerben. v. a. Volkomen looijen.
Ausgieszen. v. a. Uitgieten , uitflorten,
Ausgleiten. v. n. Uitglijden , uitglippen, uitfchieten ; uitwijken.
Ausglitfchen. f. Ausgleiten.
Ausglühen. v. a. Gloeijen, uitbranden.
Ausgraben. v. a. Graven , uitgraven , uitdelven, opgraven, opdelven ; uitboten.
Ausgradlcn. f. Ausgraten.
Ausgrafcn. v. a. Grazen , het gras af-
maaijen , affnijden. Ausgraten. v. a. De graaten uit de visch
doen.
Ausgrübeln. f. Ausforfchen.
Ausgrunden. v. a. Navorfchen, nafpeuren , doorgronden , tot in het binnenfte , tot in het hart, tot den grond doorzoeken.
Ausgusz. m. Guszftein. Goot/leen,pompbak.
Aushaaren (fich). Verhaïren, de hairen verliezen.
Aushacken. v. a. Uithouwen, uithakken , uitfnijden.
Aushalftern (fich aus einer fachc). Zig uit eene zaak redden.
Aushaltcn. v. a. Uithouden , doorflaan , verdragen , verduren, volharden.
Aushandigen. v. a. Overgéven, overhandigen , weérgéven , ter hand /lellen.
Aushang. Aushaiigfchild. m. Uithangbord.
Aushangen. v. a. Uithangen , ten toon hangen.
Ausharrcn. f. Ausdauren.
Aushartcn. v. a. Hard maken, verharden.
Aushauchen. v. a. Uitademen, uitblazen. Uitdampen, uitwaasfemen.
Aushauen. v. a. Uithouwen , uitfnijden, uitféken. Geesfelen , affinéren , met roeden flaan.
Aushebcn. v. a. Uitheffen , uitligtcn , uittrekken.
Aushecheln. v. a. Kammen , hékelen (vlas.) Befpotten, befchimpen, den fpot drijven.



AUS. AUS. 59
Atishecken. v. a. Uitbroeden , voor den Ausklaubcn. v.Ajkluiven'^uitpluizen?
da?- brengen. afpeuzlèn, uitlezen. Uitvinden.
Aushcilcn. v. a. In den grond genezen. Auskleiden. v. a. Uitkleden , ontkleden. Aushcitcrn (fich). Ophelderen , helder, Ausklopfcn. v.a. Uitkloppen , uitf.aan.
klaar worden , opklaren. Uitdorlcheu. Ausheimisch. f. Auslandisch. Ausklügeln. v. Uitdenken, uitvinden,
Awshelfen. v.n. Uithelpen , tegemoet ontdekken.
komen. Auskochen. v. a. Uitkoken. Verkoken.
Aushcilcn. f. Aushcitcrn. Auskökcn. v. a. Braken , uitbraken.
Aushctzcn. v. a. De honden loslaten, Auskommcn. v. n. Uitkomen , uitgaan.
aanhitzen tégen iemand. Uitkomen, openbaar worden, uit'
Aushin. f. Hinaus. lekken. Groeijen, opkomen. Fer-
Aushoblen. v. a.Schaven, gladmaken, fchjnen , in het licht komen. Over-
befchaven, opmaken. een komen, over weg kunnen.
Aushöhlcn. v, a. Holen , uithalen, hol Auskörncn. v. a. De korrels, de pitten,
maken. het zaad uitdoen.
Aushöhncn , auslpottcn. f. Spotten, be- Auskosten. v. a. Proeven , uitproeven.
Jpotteu. Auskramcn. v. a. Uitkramen, uitjlal'
Ausholen. v. a. Ultvorfchen, uithalen, len, te koop zetten, tonen.
uitvragen, uithoren. Auskratzcn. v. a. Uitkrabben , ult-
Aushorchen, aushörcn. v. a. Uithoren. krasfen.
Aushudcln. v. a. Berispen , doorjlrijken. Auskriechen. v. n. Uitkruipen, voor den
Ontrusten , tergen ,farren. dag komen.
AuohÜlfcn. v. a. Uitdoppen , uitpeilen. Auskricgen. v. n. Krijgen , verkrijgen , Aushungcrn. v. a. Uithongeren. uitkrijgen. Den oorlog eindigen,
Aüshünzen. v.a. Uitlachen , den fpot Ausfcuhtei.v.*.^»^
jr--ven Auskundcn, Auskundigen , Auskimd-
Aushurcn.'v.a. Zig uitputten, zlgver- fchaftcn. v. a. Af- of omroepen, be-
hoeren Een ongeregeld léven laten kend maken; nafpeuren ,navorfchen,
varen ', het hoeren laten. ontdekken, op ontdekking gaan.
Aushustcn. v.n. Uithoesten. Auskundcr. m. Uitroeper, omroeper.
Ausfagcn.v.a. Uitjagen , wegjagen, Auskund.g.adj. Openbaat■, bekend.
wegzenden Auskundiehanen. f. Auskunden.
Ausiaten. V. a. Wieden, uitwieden. Auskünftcln. v. a. Uitvinden,ontdekken Auskammcn. v. a. Uitkammen. V°°r *f«f» doorjlerk overdenken of
Auskaufcn. v. a. Uitkopen , loskopen. oefenen.)
, ,, „ „,,„„ „c Auslachcn. v. a. Uitlachen, uitjouwen,
Auskchlcn v.a. Groeven, groeven- of ^/potten.
vooren in eenen pilaar enz. maken. Auslachcnswcrti,jausjachenwUrdig. adjm Auskehren.v.a. Uitvegen, Uitkeren. Belachlijk , befpotlijk , belachensAuskchricht. n. Uitvaagsel. waerdig.
Auskeimeft. v. n. Kernen. Aüsltóen.v.a. Ontladen, ontfehfpen,
Auskeltcrn. v. a. Persfen , uitpersfen , josfen%
uitdrukken. Auslagé. f. Perfchot , uitgaaf. Toon-
Auskcrncn. v. n. De pitten ulthalen,uit- Uitjlek van een gebouw.
doen.. Auslahren. v.a. Ontledigen, lédig ma-
Auskicfcn. v. a. Kiezen , uitkiezen. ken j r!l;men.
Ausklagcn. v. n. Ophouden met klagen , Auslaiidcn. v. n. Aan landfappen , aan-
zijne klagten flaken. landen. Ausklaren. v. a. Opklaren , ophelderen , Auslandcr. m. Ultlander , vreemdlingi
klaar, zuiver, helder maken. Auslandisch. adj. Uitlandsch , uit*
Ausklatfchcn. v. a. Verfpreiden , ver- heemsch.
breiden, bekend maken. Iemand met Auslangcn. v. a. Aangeven, uitreiken,
handgeklap befpotien of uitjouwen. Auslaren. f, Ausliihïeii, C 4



p
40 AUS. ATJSf
Auslasfen v a Uitlaten, Loslaten, * voltooijen. Beflisfen, bijleggen. Uitvrijheid flellen. uitleggen (een kleed) doen (eene vlak). Verfieren^offéren. Voldoen verzadigen,Joelen boe- Doorhalen, berispen, bekijvend ten. Overflaan, vergeten, uitlaten ingewanden uitnemen, (een woo/d). ■ Ausmahlen. v. a. Uitmalen, afmalen
Audatfche» y; n. Uitgaan, voordkrui- Ausmalen. v.a. EenMilder£kaZa^ pen , met groote moeite gaan. ken, of eindigeni
tfte'f^T''^'^ Ausmarken.v. a. Grenspaalen zetten, trek (u,t eene haven). AiKi-nnu-m ,.1 „ nA„. ,
Auslaufcn. v. n. Uitlopen. IVeg- of over- S * *' M" ~ mur Wo'"
lopen. Onder zeil gaan. Zig uitbrei- Ausmaufcn. v. n. Ruijen , verhaïren .
den verbreiden (bijvoorbeeld eene vervellen. HerftJd, béter worden
plant). Uber einen auslaiiicn. Iemand Befchaven *
aanvallen, aanvatten. Ausmeiszcln.'v. a. Beitelen , drijven
fiK?£Ï£*? m',eden' f^^. UithLwT^
lSS„!vlSi f- - Reiken,
Ausleeren v „ rf ) '> , Ausmcrgcln. v. a. Uitmergelen, uitputA v , rr fü ' g maken' ten' verzwakken, vertéren.
'verklai"en- Ausmcrzen. v.a. Uitzoeken, verlézen.
Ve, talen , overzetten. Ten toonflel- Ausmesfen. v. ai Uitméten.
zen vilhall "T"*" \ AuSmiste„. *• ^, de mist
gen , voorhangen (waaren). Oplos- wegdoen
ul'ibefenT' DU''den' ***** ^mt.rn. v.a.Uitmonfleren, uit-
a i fchieten, uitwerpen.
AÏÏ£f^r^^' AU6"ag£n- V^ ^gen,af knabbelen.
Auslchnen. f. Ausleihcn. Ausnahen. v. a. Stikken, borduren. 4f-
Auslehren. v. a. Uit léren , zijne leeroe- 4 "aa\ien-' ri,
eindigen. Ausnahmc. ƒ. Uitzondering, beding; ont-
Ausleihcn. v. a. Lénen , uitlenen, te flaS > vrijgéving , bevrijding.
leen géven. Ausncmnen. v. a. Uitzonderen , uitné-
Auslernen. v.a. Uit léren, zijnen leertijd T*' uUhalen- Grommen, wammen, eindigen. het ingewand uithalen. Tegenwerpen
Auslefchen. f. Auslöfdicn. tigenzeggen. Jfwéren (eenen flleek.)
Auslcfcn. v.a. Uitlezen, uitzoeken. Uit- Ausnchmerid. adj.Uitnémend,ongemeen,
lézen , met lézen eindigen. bijzonder , voortreflijk.
AtisJeuten. v. a. Uitluiden. Ausnüehtern. v, n. Uitflapen (eene roes)
Ausliefern. v a. Over- of uitleveren. Ausnutzcn. v. a. Gebruiken , f ijlen. Auslisten. v.a. Door list uitvragen, 'uit- Auspacken. v. a. Ontpakken, losmaken.
^ren. Auspaukcn. v. a. Uittrommen, bij trom-
Auslochcn, auslÖchcm. v.a. Doorbo- melflag oftrompettengefchai'afkonren , een gat maken. dlgen, bekend maken. Auslocken. v. a. Uitlokken.- Auspcitfchcn. v. a. Gecsfelen. Auslofchen. v. a. Uitlesfchen , uitblus- Auspfandcn. v. a. Panden.
fchen , dempen. Auspfcifen. v. a. Uitfluiten, uitjouwen.
Ausloschlich. adj. Uitwis- uitbluschlijk. Auspflantzcn.v. a.Verplanten.verpoten Ausioicn. v. a. Losfen (eenpand), eenen AuspfUigeni v. a. Omploegen gevangenen , eenen flaaf.) Auspichen. v. a. Bepekken. '
Aus oslich. adj. Losbaar. Auspicken, v. a. Uitpikken.
Auslurten. v. a. Lugten, uitlugten, lugt Ausplappcrn , ausplaudcrn. v. n. Uitlap. &eY.9"' pen , uitbabbelen.
jiïSg■ V- a- ^"rekken. Ausplündern. v. a. Uitplunderen , af.
Au;inachen. v.a. Uitmaken,bewerken, Jlropen.



AUS. AUS. 4I
Auspoltcrn. v. a.Iemand bekijven, door- Kwaad fprèken , belasteren, honen.
némen. Ausrichtfam. adj. Werkzaam, vaerdig,
Auspompen. v. a. Vit- of tédig pompen, v/ug, behendig. Auspofaunen, v.a. Bij trompettengefchal Ausriechen , verriechen. v.n. Verf aan,
afkondigen, bekend maken. den geur, de reuk, de kragt verliezen.
Auspragen. v. a. Wélen duidelijk uit- Ausrinncn. v. n. Uitlopen, uitvloei jen ,
drukken. lekken. Attspresfen.v.a. Uitpersfen^iitdrukken. Ausropfen. f. Ausraufen. Ausputzen. v.a. Uitfnuiten (de kaers). Ausrotten. v. a. Uitrooijen , ultroeijen.
Verbéteren, befchaven , zuiveren. Ausrücken. v.a. Uitrukken, uittrekken. Ausrafcn. v. n. Razen , tieren, woeden, Ausruf. m. Uitroep. Oproep. Opfla*,
ligtmisfen, rinkelrooijen. Bedaren , Openbaare veiling.
(van zijne woede.,)Van hetligtmisfen Ausrufcn. v.a. Uitroepen.
af aten. Ausruhen. v. n. Uitrusten.
Ausrastcn. v. n. Rusten , uitrusten. Ausrlihrcn.v.a.Z)e melk doenflretnmen. Ausrauchcn. v. n. Vervliegen , verdam- Ausrundcn. v. a. Ronden , uitronden ,
pen, uitwaasfemen , verwaasfemen. rond maken. Ausrauchern. v. a. Beroken (met reuk- Ausrupfen. v. a. De veeren uitplukken.
werk). Ausrusten. v. a. Uitrusten , uitréden,
Ausraufen. v. a. Uitplukken , uittrek- toerusten.
ken , uitwieden , uitrooijen. Ausfaat. ƒ. 'Zaad.
Ausraumen. v. a. Ruimen, ledig maken. Ausfa'ckeln. v. a. Geld verfchieten , de Ausrauten. f. Ausreutcn. beurs luizen.
Ausrechnen. v. a. Uit rékenen , opréke- Ausfackcn. v. a. Uitzakken,verzakken,
nen , optellen , berékenen. overzakken. Ausrecken. v. a. Uitrekken , trekken. Ausfa'cn. f. Sacn.
Ausrcde./. Uitzondering, uitweg, ver- Ausfage./. Getuignis ,verf 'ag, uitdruk-
fchoning , omweg , uilvlugt. king , bekendnis.
Aiwcden. v. n. Uitfpréken , zijne réde Ausfagen. v. a. Getuigen, zeggen, uit-
eindigen. Sich ausreden. Zig verfcho- zeggen, belijden.
nen, verontfchuldigen. Voorbedin- Ausfanden.f.Anfchicken.
gen, voorbehouden. Ausfatz.wz. Melaatsheid, lazerij.
Ausregncn. v. n. Ophouden met régenen. Ausfatzig. adj. Melaatsch , lazerisch , Ausreibcn. v. a. Uitwrijven. lazarus.
Ausrcichen. v. n. Toereiken,genoeg zijn, hx\shi\htm.v.a,Zuiveren,fchoonmaken.
genoeg hebben. Ausraufen. v.a. Uit zuipen.
Ausreinigcn. v. a. Reinigen ,fchoön ma- Ausraugcn. v. a. Uitzuigen, uitmerge-
ken. len, uitputten.
Ausrcifc. ƒ. Uitreis , vertrek. Ausfauren. v. a. Te zuren zetten.
Ausrcifen. v. n. Vertrekken, zig op weg Ausfchaffcn.v.a.Wegjagen,wegdrijven,
of op reis begeven, op reis gaan. Ausfchalen. f. Schelen. Ausreiszcn. v. a. Uitrukken,uittrekken, Ausfehallcn. v. n. Weergalmen.
uitfeheuren. Weglopen. Ausfchamen (fich). Geen fchaamte meer
Ausrciszcr. m. Overloper , vlugtllng. hebben,alle fchaamte afgelegd/lebben. Ausrciten. v. n. Uitrijden. Ausfchanden. v. a. Schelden, uitmaken,
Ausrcitcrn. v. a. Wannen , ziften, har- uitlwten.
pen, teemzen , builen, doorzijgen. Ausfebarren. v.a. Schoon maken, opherAusrcnkcn.v. a.Ontwrigten,verJluiken. ken. Ontgraven, opgraven, oodelven. Ausrcnnen. v. n. Zijnen loop eindigen. Ausfchattiren. v. a. Schaduwen. Ausrcuspern. v. a. Uitfpuwen. Ausfchauen. v. n. Uitzien ,■ uitkijken.
Ausreutcn. v. a. Ultroeijen. Ausfchatzen. v. a. Verbeurd verklaren.
Ausrichtcn. v. a. Uitregten, uitwerken, Ausfchaumcn. v. a. Affchuimen.
verrigten, volvoeren, volbrengen, na- Ausfchcidcn. v. a. Uitfcheiden , afzonkomen. Waarnémen (zijn ampt.) deren.



4» AUS. AUS.
Ausfchelfen. Ausfchelen. v. a. Onthoh- Ausfchmieden. v. a. Uitfméden , uitteren, kloppen. Ausfchelten. v. a. Schelden , uitmaken, Ausfchminkcn, v. a. Blanketten.
doorhalen , doorfirïjken. Ausfchmücken. v. a.Opfieren, verfieren,
Ausfchenken. v. a. Uitfchenken. oppronken, opfmukken, fmukken.
Ausrcherzen. v. n. Ophouden metfcfiers- Ausfchnauben. v. n. Adem fcheppen.
fen, met/potten. Ausfchneiden. v. a. Uitfnijden.
Ausrcheurcn. v. n. Schuren. Ausfchneiteln. v. a. Snoeijen , de tak',
K\x%^\\\eks.\\.v.a. Uitzenden, ken uitfnijden, be/noeijen.
Ausfchieren. v. a. Uitzoeken , verlezen, Ausfehneuzcn. v. a. Uitfluiten.
afzonderen , affcheiden. Ausfchnitt. m. Uit/nijding.
Ausfchieszen. v. a. Uit/chieten, uitkie- Ausfchnitzen. v. a. Uitfnijden, uithou-
zen, uitfchot maken. wen , graveren.
Ausfchiffcn. v. a. Ontfche'pen, ontladen, Ausfchöpfen. v. a. Uitfcheppen, uitba-
tosfen. Onder zeil gaan,vertrekken. lei jen, uitkozen. Uitmalen , droog-
K^chmvpiiïi.v.a.Befchimpen. malen (eenen vijver, meir enz.)
Ausfch'inden. v. a. Villen, de huid af Ausfchösfen. f. Ausfchieszen.
halen. Ausfchrauben. v. a. Uit/chroeven , los-
Ausfehirren. v. a. Uit/pannen (depaer- /chroeven. Iets van zig a/fchuiven.
den), het tuig afdoen. Ausfchreiben. v. a. Ultfchrijven. Ver-
Ausfchlabben. v. a. Uiffobberen, /chrijven, be/chrijven ,dagvaarden,
Ausfchlachten. v. a. Slagten. ontbieden (door openbaare , rond-
Ausflafen. v. n. Uit/apen. gaande brieven). Ein ausfchreibcn-
Ausfchlag. m. Uit/lag, overwigt. Uit- der Füïst. Een uit/chrijvende of
flag, uitkomst, beflisfng , uitfpraak. verfchrijvende vorst.
Uitftag der huid. Ausrchreiben. n. Openbaare, rondgaan-
Ausrchlagen. v. a. & n. Uitfaan, den de brief van uitfchrijving. Dag-
eeiflen flag doen. Uitfaan , uitflag vaarding.
krijgen (in het aangezigt, op de huid). Ausfchreitcn. v. a. Afwijken, overtri-
Uitfaan, aanlopen (doorvogtigheid.) den, de paaien te buiten gaan.
Uitfaan, uitlopen, uitbotten, groen Ausfchreycn. v. a. Uit- om- afroepen,
worden. Weigeren. Roepen , fchreeuwen , zig heesch
Auschlammen. v. a. Uitbaggeren, uit- fchreeuwen of roepen. Uitfchelden,
modderen. belasteren , iemands eer en aanzien
Ausfchlauben. v. a. Uitdoppen,uitpellen. tragten te bezwalken.
Ausfchlecken. v. a. Uitlekken. Ausfchroten. v. a. Schillen , pellen (het
Ausfchlcichcn. v.n.Wegfluipen, de deur koorn). Een vat uit den kelder trek-
uitfuipen. ken. Knagen, eeten zo als de mui-
Ausfchleifcn. v. a. Uitfijpen, uitwetten. zen.
Wegflépen (met eenef 'éde cf horde). Ausfchusz. tn. Uitfchot, matfchudding,
Ausfehliefen. v. n. Voor den dag komen kriel, uitwerpzel. Keus , keure. Optilden dop). Open gaan (eene roos. ontbod van édelenen onëdelen. BeHeimlijk weg gaan , wegjiulpen. zending ,gelastigden, afgezondenen.
Ausfchlicszen. v. a. Uitfluiten , uitzon- Geconnniteerden, gedeputeerden , verderen. In denban doen.Buiten fluiten, gaderingvan eenige rljksdags- of
Ausfchlipfen. v.n. Uitglijden. flaatsléden , tot het waarnémen van
Ausrchlucken. f. Ausfchlürfen. landszaaken , in afwezen vatr
Ausfchlüpfen. v. n. Ontfnappen , zig 'j landt vergadering , gemagtigd of
wegpakken. Uit den dop komen (kui- gelast. Rank, lot, fcheut.
keus enz.) Ausfchütteln. v. a. Uitfchudden ,fchud-
Ausfeh'lürfen. v. a. Uitflorpen. den , uitfaan.
Ausfchlusz.ra. Uitzondering,uitfluiting. Ausichütten. v. a. Uitflorten.
Ausfchmeiszen. v. a. Uitwerpen. Ausfchwaren. v.Uitzwéren.
Ausfehmelzen. v. a.Smelten,u)tfmelien. Ausfchwarmen. v. n. Uitzwermen {word



AUS.
AUS.
43
van de bijen gezegd). Van zijne buitenfporigheden en dwaasheden terug komen , bedaard worden. Ausfchwatzen. v. a. Uitpraten, uitlappen.
Ausfchwcif. m. Ausfchweifung. f. Uitfporigheid. Buitenréde, uitweiding, afgang, afwijking van zijn opzet of onderwerp. Ferjlrooijing van gedag ten.
Ausfehwcifcn. v. a. Uitfporig zijn. Buitenréde maken, uitweiden, van zijn onderwerp afgaan.
'&\KÏ<zhw<ïïfcwi.adj.Zwervend,dwalend. Verjlrooid van gedagten. Uitfporig.
Ausfchweifig. f. Ansfchweifcnd.
Ausfchwemmen. v. a. TVosfchen , fpoelen, Overf romen , door den Jlroom wegjiépen.
Ausfchwenken. v. a. Spoelen, wasfchen.
Ausfchwünmen. v.n.Zig met zwemmen redden.
Ausfchwingen. v. a.Uitzwaaijen, wannen.
Ausfchwitzcn. v. a. Uitzweten. Vergéten.
Ausfecklen. v. n. De beurs ligten , geld uit den zak kloppen.
Ausfegcln. v. n. Afzeilen, uitzeilen, onder zeil e-aan, uitlopen.
Ausfchcn. v. n. Uitzien, uitkijken, naar buiten zien .Schijnen gelijken naar... gelaat, houding hebben van... TVél, goed , kwaad, uitzien. Uitzigt hebben. Uitzoeken, uitkiezen (f of).
Ausfchcn. n. Uitzigt, voorkomen , gelaat , gedaante , gelijkenis.
Ausfchcnd.adj.Wcitaiiskhcnd.Verreuitziende , dat gewigtige, kwaade gevolgen kan hebben.
Ausfeigen. f. Durchfcigcn.
Ausfcyn. v. n. Uitzijn , gedaan zijn.
Auszcn. adv. Buiten , van buiten.
Auszenher, von auszcn. adv. Buiten , van buiten , uitwendig , uiterlijk. Oppervlakkig, naar fchijn , fchijnb aar lijk.
Auszcnblcibcn. f. Ausblcibcn.
Ausfcnden. v. a. Zenden, uitzenden.
Auszenwarts. adv. Buiten waard.
Auszcnwerk, m. Buiten werk.
Auszenwerts. f. Auszenwarts.
Auszer. prép , conj. adv. Uiterlijk , uitwendig , behalven , uitgezonderd,
behoudens. Uitgezonderd dat, ten zij dat, behalven dat. Buiten , buiten dat, boven dien, behalven.
Auszerhalb. adv. & prép. Behalven, uilgenomen , buiten , van bulten.
Aeuszerlich. adj. & adv. Uiterlijk, uitwendig ,fchijnbaarlijk, naar aanzien.
Aeuszern. v. a. Tanen, aan den dag leggen , doen zien , doen kennen, doen blijken. Sich aueszern. Blijken. Zig uitdrukken , zig uiten , zig uitlaten, zig verklaren. Sichciner Gezelfchaft aueszern. Eengezelfchap mijden ,er zig van onthouden, aan onttrekken, het vlieden, er zig van fcheiden.
Aeuszerordentlich. adj. & adv. Ongemeen , ongeregeld, buitengewoon.
Aeuszerst. adj. Uiterst, groot, bulten of boven mate , uitnémend, mogelijk.
Aeuszerung. f. Uitdrukking , verklaring , betuiging , getuigenis , blijk , bewijs. AJfcheiding, vermijding, verlating.
Aeuszerwefcntlich. adj. Niet wézenlijk , dat wézenlijk zo niet is.
Ausfetzen. v. a. Uitzetten , aan land zetten , ontfehépen. Uitflellen , opfchorten. Vast feilen. Uitzonderen, affcheiden , ter zijde, bijzonder leggen of zetten. Toefchrijven , te last leggen, berispen.
Ausficht. f. Uitzigt, gezigt, uitkijkt doorzigt.
Ausficben. v. a. Uitziften.
Ausficden. v. a. Zieden, opkoken.
Ausfinnen. v. a. Verzinnen, uitdenken^ bedenken, uitvinden.
Ausfitz. m. Buiten zitting.
Ausföhnen. v. a. Verzoenen , bevredigen , boeten , voldoen , voldoening géven.
Ausföhnlich. adj. Voldoenlijk , verzoenlijk.
Ausfondern. v. a. Uitzonderen, afzonderen , uitzoeken.
Ausforgen. v. n. Zijne zorgen flaken , niet meer zorgen.
Ausfpahcn. v. a. Verfpieden, befpieden.
Ausfpahfchifl". n. Advijsjagt.
Ausfpann. m. Uitfpanning , herberg.
Ausfpannen. v. a. Uit [pannen (de paerden). Uitfpaunen, uitrekken.



44 AUS. AUS.
Ausfyatïkrin. v.n. Gaan wdndelen,u't- Ausftalriaffl.v. a. Alles doorzoeken ,
gaan. doorfnuffelen.
Ausfpeifen. v. a. Met eeten eindigen , Ausftatten. v. a. Uittrouwen , ten huw-
gedaan maken. _ ^ lijk géven, uithuwen. Over léveren
Ausfpcnden. v. a. UItdélen,géven. Vrij- {eenen gevangenen). fVédergéven.
géven, ontflaan. Ausftauben. v. a. Uitftoffen.
Ausfpcrrcn. v. a. Van elkander doen, Ausftaupen. v. a.Geesfelen,uitgeesfelen,
verwijden, opfplijien. Uitfluiten, Ausftechén. v.a. Uitjiéken, graveren.
bulten fluiten , beletten binnen te Ausftecken. v. a. Af/téken , uit/léken.
komen. Openen , uitlaten. Ausftchcn. v. n. Uitflaan ', door/laak ,
Ausfpeyen. v. a. Uitflpuwen, uitwerpen, verduren, overbrengen, overftaan.
uitbraken. . Afflaan, ajfland doen. Zijne leer-
Ausfpielcn. v. a. Uitfpelen. jaaren, zijnen tijd uitdienen. Agter-
Ausfpinnen. v. a. Affplnnen. Sich mit flallig zijn.
arbeit ausfpinncn. Zig afmatten , zig Ausftchend. adj. Verfchuldlgd, an-ter-
affloven, zijne kragten verfplllen flallig.
doorarbeid. Ausfteigcn. v. a.Afftappen , uitflappen.
Ausfpintifircn. f. Ausfinncn. Opftaan (uit het bed.)
Ausfpïtzcn. v,a. Spitzen, fpits maken. AuftcU. m. Auffchub. Uitftel.
Ausfpotten.f. Verfpotten , befpotten , Ausltellen. v. a. Uitflellen. Bloot/lellen:
verhöhnen. Ten toonflellen, te koop zetten. Ver-
Ausfprachc. f. Uitfpraak , uitdrukking. némen, ontdekken. Overgéven , be-
Uitwljzing, vonnis. handlgen.
Ausfprechen. v. a. Uitfpréken. Uitwij- Ausfteller. m. Trekker van eenen wis.
zen, vonnlsfen. felbrlef.
Ausfprcchlich. adj. Uilfpreeklijk , uit- Ausftcrbcn. v. n. Uitflerven.
druklljk. Ausfteuer. f. Uitzet, huwlijksgift.
Ausfpreizcn. f. Ausbreiten. Ausftcuercn. v. a.Uitzetten, eene huw*
Ausfprengen. v. a. Uitbreiden, verbrei- lijksgift géven.
denverfpreiden , uitrooijen. Ausftücken. v. a. Ontwortelen, met den,
Ausfpnngen. v. n. Uitfprlngen. IVegto- wortel uithalen.
pen, verlopen, de kap op den tuin han- Ausftopfen .v.a. Opvullen, opfloppen.
gen._ Ontvlugten , ontfnappen. Ausftörcn. v. a. Ultroeijen , verdelgen,
Ausfpntzen.v.a. Uitfpuiten , uitwer- ftoren. Doorzoeken, doorfnuffelen.
&e"- Opftoken , doen opbranden, gloed.
Ausfprosfcn. v. n. Uitfpruiten, uitlopen, maken.
uitflaan. Ausftoszcn. v. a. Uitfloten, uitwerpen,
Ausfproszling. m. Uitfpruitzel. wegjagen , denfehop géven. Verwlj-
Ausfpruch. m. Uitfpraak , uitwijzing deren , beroven , ver/léken , ontzet-
(van het vonnis). ten. Affchaffen. Kernen , of boter
Ausrprung. nt. Ultjprong, buitenfprong. maken.
Ausfpühlen. v.a. Spoelen , uitfpoelen , Ausftrcckcn. v. n. Uit/trekken, uitrek-
uitwasfehen. ken.
Ausfpühleten.w.Schwindgriibe.^-/^, Ausftrcichen. v. a. Uitftrijken , door
r'°ül' doen , doorhalen , uitvegen. Prijzen,
Ausfpurhen. f. Spühren , ausforfchen. roemen , breed opgeven, hoog ver-
Ausftaffiren. v. a. Stofféren ; uitrusten, heffen , pochen.
toerusten. Ausftrcifen. v. n. Zwerven , omzwer-
Ausftampfcn. f. Stampfen. ven, heen en weer zwerven, om-
Ausftand. m. Overfchot, agterftal, ove- dolen.
rige. Tijd, bepaalde tijd, betaling. Ausftrcuen.v.».Uitftrooijen.verfpreiden.
Bultenftap. Ausftrohcn. f. Stroiien.
Ausftandig^y. Agterftallig. Ausftudirai. v.n. Zijne leer- ofletteroe-



AUS.
AUS,
45
feningen eindigen. Verzinnen , bedenken , uitdenken. I Ausfucben. v. a. Uitzoeken , uitkiezen. Zoeken , doorzoeken, navorfchen.
Ausfiiszen. v. a. Verzoeten , zoeten , Zoet maken.
Auftafeln. v.a.Befchieten (methout,) beschotwerk maken.
Austaufchen. v. a. Kuilen, verruilen.
Auster./'. Oester.
Austhcikn. v. a. Delen , bedélen, verdelen , uitdélen. Bedienen (het heilig avondmaal.)
Austhun. v.a.Uitdoen. Sich austhun.Z;^ uitgeven.
Austilgen. v. a. Uitdelgen, doordoen ,
doorhalen. Ultroeijen. Austobcn. v. n. Uitrazen, ophouden met
razen en tieren , bedaren. Austrag. m. Bejlisftng; uitkomst, einde.
Inkomst.
Austragcn. v. a. Uitbrengen,uitdragen. Beflisfen, bijleggen, afdoen, fchikken. Opleveren, opbrengen , voordbrengen, géven, bedragen. Belasteren , eerfchenden. Verhalen, zeggen, berigten.
Austraglieh. adj. Voordelig , nuttig, genoegzaam , toereikend.
Austrauren. v.n. Den rouw af eggen.
Austrcibcn. v. a. Uitdrijven, wegjagen, doen vertrekken. Verdunnen, uitzetten (de dampen.)
Austrcibcnd. adj. Verdrijvend, uit- of afdrijvend.
Austrcfchcn. f. Ausdrcfchen.
Austrctcn. v. a.& n. Uittreden, uittrappen. Einem die fchuh austveten. Iemand vernestelen, ontnestelen , ;/// zijnen post verdrijven , verjloten , verjagen. Eenen misflap doen. Vlugten , ontj"nappen , weglopen, wegblijven. Eenen misfag begaan, zijne eer verwaarlozen. Overft'romen, overlopen. Zijn beroep verlaten,
Austriefen. v.n. Uitdruipen.
Austringen. f. Abdringen. 1 Austrinckcn. v. a. Uitdrinken. ii Austritt. m. Voorhuis , balkon. Overloping (tot den vijand, van eene rivier enz.)
q Austrocknen. v. a. Uitdrogen , droog maken of worden.
Austrommeln. v. a. Uittrommen , door tromfag afkondigen , bekend maken.
Austrommeten. f. Austrompctcn.
Austrompeten, v. a. Uittrompetten, uitbazuinen , onder trompetten gefchal bekend maken.
Auströpfeln. v. n. Austropfcn. v. a. Uitdruipen, lekken , zijpen, druipen.
Austrucken. f. Ausdrucken. Austrucknen. f. Austrocknen. Austuncken. v. a. Uitfoppen , dopen. Ausüben. v. a. Oefenen, uitvoeren, verrigten.
Ausübung./. Oefening, uitvoering,ver-
rigting. Auswachs. m. Uitwas. Auswachfen.v.». Ultwasfen,uitgroeijen. Auswagen. v. a. Uitwegen , bij het pond
verkopen. Auswahkn. f. Auswehlen. Auswahl. f. Ausfchusz. Auswahren. v. n. Uithouden, doorflaanl Auswandern.v. n. Heengaan, weggaan,
vertrekken , verlaten, uit het land
gaan , verhuizen uit zijne plaats. Auswanncn. v. a. Uitwonnen. Auswarten. v. a. Jfwagten. Auswartig. adj. Vreemd , uitlandsch ,
uitheemsch. Auswartz.arf/. Uitwaard,buitenwaard. Auswafehen. v. a. Uitwasfchen, uitfpoe-
len , fchoonmaken , reinigen. Auswasfern. v. a. Verwateren , verver-
fchen , versch water géven. Ausweben. v. a. yjfwéven. Auswecbfeln. v. a. Uitwisfelen, verwis-
felen , verruilen. Auswechsler. m. Wisfelaar. Auswcg. m. Uitweg,uitvlugt. Uitgang. Auswchcn. y. a. Uitwaaijen, uitblazen. Auswehlen , ausw'a'hjen. v. a. Uitzoeken,
kiezen.
Ausweichen. v. n. Uitwijken , wijken, uit den weg , op zijde gaan. Vermijden , ontwijken,afwéren. Uitglijden.
Auswciden. v. a.Ontweijen, het ingewand uitnemen.
Auswcinen. v. n. Uitwenen.
Ausweis. jw.Ausweifung. ƒ'. Uitwijzing, uitfpraak. Bewijs. Inhoud.
Ausweifen. v. n. Uitwijzen. Bannen,
Ausweisfen. v. a. Witten.



46
AUS.
AUS. AW. AX.
Ausweiten. v. a. Wijder maken , verwijden.
Auswclbcn , auswölben. v. a. Welven , overwelven.
Auswendig. adj & adv. Uitwendig, uiterlijk, van buiten.
Auswcndiger. m. Vreemdling , buitenman.
Auswerden. v. n. Eindigen , een eind hebben.
Auswerfen. v. a. Uitwerpen,uitfinijten. Op/poelen, opwerpen. Strooijen (geld, zaad enz.) UitJ'chieten , uitrapen. Vastflellen , bepalen (een jaargeld). In Rechnung. In rekening brengen , op rekening Hellen.
Auswertig , auswartig. adj. Vreemd, buitenlandsch.
Auswerts. f. Auszenwarts.
Auswctzen. v. a. Uitjlijpen. Eenen misJlag verbéteren. Zijn verlies herflellen , zijne fchade verhalen , zigfchadeloos Jlellen.
Auswickeln. v. a. Ontvouwen, ontwarren , ontrollen.
Auswiegen. f. Auswagen.
Auswinden. v. a. Uitwringen,
Auswinder. m. Bedrieger.
Auswintern. v. a. Overwinteren. Den winter overhouden, gedurende den winter bewaren. Sich auswintern. Zig aan de koude gewennen.
Auswirken. v. a. Uitwerken,bewerken. Afwerken.
Auswirren. v. a. Ontwarren.
Auswifchen. v. a. Uitwisfchen , uitvegen , Schoonmaken , dweilen.
Auswittern. v. a. Verlugten, te lugten zetten. Den reuk hebben, in den neus krijgen. Ontdekken.
Auswölben. f. Auswclben.
Auswölken (fich). Opklaren , helder worden.
Auswühlen.v.a. Omwroeten,omwoelen. Auswurf. m. Uitwerpzel. Uitfchot. Auswürfig. adj. Dat uitgefchoten, verworpen word. Auswürken. f. Auswirken.
Auswurzeln. f.Entwurzcln. Auswüten. v. n. 'Zijne woede bedaren. Auszackcrn. v. a. Tanden, met tanden
maken. Twisten. Auszahlen. v. a. Betalen, voldoen. Auszahncn. v. a. Tanden, met tanden
maken.
Auszapfen. v. a. Uittappen , aftappen. Bij de kan , bij de kleine maat, verkopen.
Auszaudern. v. n. Een einde van talmenmaken.
Auszauracn. f. Abzaumen.
Auszaufen. v. a. De draaden van eene. Jlof lostrekken.
Auszchendcn. v. n. Vertienden.
Auszehlen. v. a. Rékenen , uittellen, 'optellen.
Auszehren. v. a. Uittéren, verkwijnen ,
uitdrogen, uitmergelen. Auszcichnen. v. a. Tékenen ,uittékenen. \ Auszichen. v. a. Uittrekken , uithalen, '
trekken.
Ausziclcn. v. a. Bepalen,paaien zetten. Auszieren. v. a. Verfteren , opfchikken,
verrijken. Auszimmern. v. a. Vierkant hakken , in
den haak fchaven. Auszirkeln. v. a.Met den pas/er méten.
Goede orde Jlellen, goede bevélen
géven.
Auszifchen. v. a. Uitfluiten, uitjouwen,
befpotten. Auszucken. v. a. Trekken (dón dégeri). Auszug. m. Uitlogt. Uittrekzel. KeuI ze. Vertrek uit een huis, verhuiI zing.
Auszupfen. v. a. Uittrekken, uithalen ?
uitrukken. Authcntisch. adj. Oorfpronglijk. Auw , auwchc. f. Au '. Awe. f. Aue. Awe. ƒ. Eiland. 'Ax, Achs.f.As, wagenas. Axt. f. Aks , foort van bijl. Axthalm, Axthclin. Aksjlee}. Aymcr. f. Eimer.



BAA. BAB. BAC.
BAD. BAF. BAH. ^
B
Baacke, Baake. m. Baak, boe], baakton,
zeeton.
Baaktonne, Seetonne. f. Baak- of zeeton.
Baar, Baare. ƒ. Baar , lijk- of doodbaar.
Baar. adj. Gereed. Baar-Geld. Gereed geld.
Saarcn. Balijnen.
Baarfchaft. f. Gereed geld.
Baas, Baafc. ƒ. Moeije, vaders of moeders zuster.
Babcl. in. Uitfchot, matfchuddig, lompen , leuren.
Babeln. v. n. Babbelen, labbekakken.
Babelhaft. adj. Babbelagtig, praatziek.
Bach. m. Beek , waterbeek.
Bachant. m. Bacchant. Nieuwling onder de fcho/ieren , weetniet, groentje. Bacchusbroeder, wijnzuiper,nathals, dronkaart.
Bache./. Wilde zeug.
Bachfisch. m. Riviervisch.
Bachmutter. /. Bedde eener riviere.
Bachnasz. adj. Doornat.
Bachrinnc.y. Gragt , waterleiding , floot, wetering.
Bachftclzc. ƒ. Kwikflaert.
Bachwcide. ƒ. Waterwillig.
Bachweife. adv. Beekswijze.
Back. n. Bak, voorplegt, voorkasteel van een fchip. Kaapftander. Boei, drijf ton.
Backen, m. Kaaken, wangen , koonen. Backen, v. n. Bakken (in den oven, in de pan.)
Backengrübchen. n. Kuiltje , putje in de wangen.
Backenknie. n. Knieholz. Knies, knieshout.
Backenftreich. m. Kinnebdkfag, muil-
fchel, muilpeer. Backenzahn , Backzahn. m. Baktand , kies.
Backer. m. Bakker.
Backhaiis n. Backltube. ƒ. Bakkerij, bakhuis.
Baekmulte. f. f. Backtrog.
Backftcin. m. Bakfleen , gebakken fleert.
Backtrog. m. Baktrog, kneedtrog.
Bad. m* Bad, gezondbad. Das Bad ausgieszen müsfen. Het gelag moeten betalen. Manmusz nicht das Kind mit dem Bade ausfchütten. Men moet het góed gebruik van eene zaak niet verwerpen of veroordelen uit hoofde van het misbruik , welk er van kan gemaakt worde?j.
Bade-Frau , Bade-Magd. ƒ. Badvrouw , badmeid.
Bade-Kopf. m. Laatkop.
Baden. v. a. Baden , liet bad gebruiken.
Bader. m. Bad/loof houder. Bader.
Badfleck. f. Badfchiirzc.
Bad-Gast. m. Een die de baden gebruikt, Badgast.
Bad-Hut. m. Badmuts.
Bad-Kasten. m. Badkuip.
Badkübcl. f. Bad- of Baadkuip.
Badnasz. adj. Doornat,doorzweet,dootre'gend.
Badofen. m. Dampbad.
BadiHiürze. f. Badhcmde, Ba&tuch.n.Badhemd, badkleed, baddoek.
Badfchwamin. m. Spons.
Badftcin. m. Puimfteen, drijf/leen.
Badftube. ƒ. Bad/loof.
Badwanne. f. Badkuip ; zweetbad,Jloqfbad.
Badzuber. m. f. Badwanne.
Baen. v.n. Blaeten.
Baffen. f. Bafzen.
Bafzen. v. n. Blaffen.
Bahcn. v. a. Stoven (eene wond, een gezwel , een beledigd deel)
Bahfchnitt. ƒ. Geroost brood.
Bahn. ƒ. Baan , weg.
Bahnen. v. a.Banen (den weg.) Effenen, f eg ten , gelijk maken.
Bahr. f. Doodbaar, lijkbaar. Tragbahr, Burrij , draagbaar , draagzetel,
Biihnnutter. f, Bannutier.



$| BAH. BAT. BAL. BAN.
Jïahrrccht. n. Begraafnisregt , kerkge- Balzen, Pfalzen. v. n. Beet, ritzig zijn.
regtigheid. Bamlneln,baumeln, bommcln.v. n.Schop-
Bahrwagcn. m. Lijkwagen , lijkkoets. pen , fingeren , loshangen.
Baiche, Bauche, Bcuchc. f. Loog, loog- Bamincn, dröhnen. v. n. Dreunen, brom-
water. men, weergalmen.
Baichen , B;iuchen,Beuchen. v. a. Broei- Band. n. Lint. Strik. Boordzel. Band,
jen , in loogwater zetten. zwagtel, windzel. Boei, kluister.
Baiehfasz. n. Baich-Biitte./". Loogkuip. Teen.Hengzei aan eene deur,kist enz,
Baiz, Beitz. f. Aqs, lokaas. Vogeljagt. Band van een boek.
Baizen. v. a. Azen , lokken. Op de vo- Bande. f. Bende, trop.
geljagt gaan. Wcnn man keine Fal- Bandel. f. Bundel.
ken liat, musz man mit Eulen baizen. Bandgefehcnk. n. Bruiloftslint, bru'tdSA
Bij gebrek van brood, eet men korst- livrei.
jes van pasteijen. Ba'ndig. adj. Tam , mak , bedwingbaar*
Balbier. m. Baardfche'rer. tembaar.
Balbieren, v. a. Den baard fchèren, , Bandigen. v. a. Temmen , in den band
Balck. f. Balke. ; houden, tugtigen.
Bald. adv. Haast, haastlijk , weldra, Bandit. m. Straatrover, afzetter, moor-
aanflonds , r asch, gezwind. Vroeg, den aar, bandiet.
vroegtijdig. Bijna, ten naasten bij. Bandnagcl. m. Houten pen , voegnagel,
Baldig. adj. Vaerdig, fchielijk, rasch. klamp , houvast.
Balcster. f. Afmbrust. Bandftuek. n. Lunts, wagenlunts.
Balg. m. Balg, buik, pens. Huid van Bandwerk. n. Snijwerk , lofwerk.
kleine dieren. Schil, dop , bast van Bancr. f. Panier.
vrugten. Twist, krakeel. Deugniet, Banerherr. m. Baanderheer; banierdra^
loskop , verdorveling. Straathoer, ger, vaanheer, vaanjonker.
gemeene hoer. Bang. adj. Bang, beangst , bevreesd,
Balgen, v. n. Vegten , krakelen. Be- benaauwd, ongerust.
kijven. Bangigkcit. f. Bangheid, bevreesdheid,
Balger. m. Vegter, fmijter, twistzoe- ongerustheid, vrees, beangstheid.
ker, krakéler. Banier, f. Banier , vaan. f. Panier.
Balgercy. ƒ. Vegterij. Bank./. Bank , houten zitting. Die
Balglein. a. Kaf, bast of fchil van het Gcistliche, weltliehe Bank. Degeest-
koorn. Nageboorte. lijke, waereldlijke orden. Fürften ,
Balke. m. Balk,rib. Balke an der V/age. Grafen-Bank. Rang van vorsten,
Balans. Balk off reep in het wapen. graaven. Mit eincm Magdlein von der
Ball. m. Bal ,fpeelbal. Bal, danspartij. Bank fallcn. Een meisje misbruiken ,
Ball, Ballen, m. Baal, pak (goederen). onteren.Eiuen unter dié Bankfteckèn.
Ballasch. f. Pallasch. Iemand met veragting behandelen.
Ballchen. n. Balletje. Baaltje. Zur bankhauen. Zwart maken (ie-
Ballhaus. n. Kaatsbaan. mand). Kwaadfpre'ken. Etwasunter
Ballast, m. Ballast. der umgekchrten Banc finden. Verhe-
Ballen (fich). Tot eenen bal worden. Ge- len , verbergen , agterhouden , weg-
ballete hand. Vuist, gefloten hand. houden, (om het zig te eigenen).
Ballcnbinder. m. Pakker. Bankart, Banken, m. Bankbein. n. Bas-
Ballenbinderslohn. m. Pakloon, pakgeld. taart, hoerekind, onegtling.
Ballcnklingc. ƒ. Fleuret ,fchermdigen. Bankrott.m. Bankroet, bankbreuk.
Balfam. m. Balzem. Bankrottirer. m. Bankrottier ,'oankbré-
Balfambuchfe. f. Balzemdoosje. ker.
Balfamiren. v. a. Balzemen. Banklein, Bankgen. n. Bankje ,fchabel.
Balfamisch. adj. Balzemagtig. Bann. m. Kirchenbann. Ban , kerkban. Baltz , Falz . Pfalz./. JVord gezegdvan Gerichtsbann. Ban , regtsgebied,
den tijd, als de korhaanen heet, rit- grensfeheiding. Wildbann. Jagtregt.
Zig zijn, 1 Ban. Afkondiging, huwlijksgebod.



BAN. BAR.
Bannen, v. a. Bannen , uitbannen.
Bannmiïhle. f. Bannofen.»;. Dwangmolen. Dwangoven.
Bannrichter. m. Banrègter.
Bannftrahl. m. Banblikzem.
Bannwald. m. Bosch, waarin hel verboden is , hout te vellen.
Bannwart. m. Landsopzïender.
Banfo. f. Schuur, koornfehuur.
Banfen. v.a. Inde fchuur brengen,
Bantsch. m. Buik , pens.
Bantfchen. v. a. Slaan, geesfelen , op de billen flaan. Schransfen , gulzig eeten. Vervalfchen {den wijn).
Bapp , bappen. f. Papp , pappen»
Bar. bar Geld. f. Baar.
Bar./. Dorheid, naaktheid, fchraaltè.
Bar. f. Baar, draagbaar, f. Bahr.
Bar. adj. Slos7.^J\laakt, bloot ,fchraal. Mit barem Haupt. Blootshoofds.
Bar. m. Beir. Barin. f. Beirin.
Barbar, m. Barbaar, wreedaart.
Barbarisch. adj. Barbaarsch , wreed, flraf, onbefchaafd, ontmenscht.
Barbier, f. Barbieren
Barbieren, v. a. Baardfche'ren,
Barbicrer. m. Baardfchérer,
Barchet. m. Bombazijn.
Barche. f. Barcke.
Barcke. ƒ. Bark. Zéker vaartuig.
Barckholzer. Berkhouten, gordels.
Barenf ührér. m. Beirenleider,landloper.'
Barcnhaut. ƒ. Beirenhuid. Auf der Barcnhaut liegen, h'ti en traag zijn.
Barenhauter. m. Deugniet , gauwdief. Leegloper. Bloodaart, fchijtebroek.
Barenhautcrey. f. Lafhartigheid , blooheid.
Barenhauterisch. adj .Laf hartig,bloode. Barenftosz. «2. Stoot of flomp onder de kin.
Baret. m. Kardinaals hoed. Muts dernieuw Vingen, bij de jefuiten.
Barfusz. adj. Barvoets , blootsvoets, ongefchoeid.
Barfiiszer. m. Barvoeter.
Barf üszig. f. Barfusz.
Barg. m. Geit varken, gefnéden varken, burgvarken.
Barköpf. Barhaupt. Die blootshoofds is.
Barhauptig. adj. & adv. Blootshoojds.
BargeGeld. n. Bergloon, (van goederen van eene f chipbreuk gered of geborgen.)
I
BAS; BAT; BAU. 4*
Barmherzig. adj. Barmhartig, médelijdend , ontfermend , médedogend , goedertieren. Arm, ellendig, fegt.
Barmherziglich. adv. Barmhartiglijk.
Barmlierzigkcit.y'. Barmhartigheid,ontferming , médelijden.
Ba'rmuttcr. ƒ. Baarmoeder, lijfmoeder,
Barn. m. Paerdenkrib.
Barnbeiszcr. m. Barngrolzer. Kribbebijter.
Barren. v. n. Geluid géven als een Olij-
fant. Kazen, tieren. Barren Silbcr. n. Barrenftange. f. Staaf
zilver.
Barsch. adj. Bars, nors, ftraf, freng\
Kauw , fcherp , wrang. Barfchaft. f. Baarfchaft. Bart. m. Baard. Bartbürfte. ƒ. Hairborfel. Barte./. Bijl.
Barten. v. n. Eenen baard krijgen ,
baarden. Barthans.OT. Grijsaart, oude paai, Bartig. adj. Gebaard, baardig. Bafe. ƒ. Nigt, broeders of zusters dagter\ Basz. m. Bas.
Basfist. m. Die den bas zingt, offpeelt. Baszpofaune. ƒ. Schuiftrompet. Bast. m. Schors, bast (van eenen booni): Basta./. Het is genoeg. Basta (Klaveraas in het omberjpel.) Bastand. adj. Genoeg, voldoende-, Bastart, Bastert. m. Bastaart,onegtling\ Bate. m. Peet, gevader, f. Pathe. iJastey. ƒ. Bolwerk. Baten. f. Beten.
Batz. Batzen. m. Bats. Duitseh geld, doende omtrent twee fluivers.
Batze. Batzen./. Teef.
iSatzcnfchmeltzer. m. Doorbrenger, verkwister.
Batzig. adj. Vermétel, trots, grootsch.
IVeérjlrévig, onhandelbaar. Bzu.m.Bouw, gebouw , get!ni:<inr,
timmerraadje. Akkerbouw. Mest om
den akker te mesten. HoKyanwildi
dieren.)
Bauampt. m. Opzigt over de gebonweu, Bauart. f. Bouwwijze, bouworden: Bauiiuffchcr. m.Opzlgter der gebouwen, Baueh. m. Buik. Pens, penszak: Hol,
ruim (va 1 een fchip.) Bauchblahung./'. Opzwelling van den buik,
1



go B A U.
Bauchblafig. adj. Aamborfig. Bauchdiener. m.Buikdienaar,vraat,gul-
zigaart. Bauche. f. Baichc.
Bauchfiusz. m- Buikloop, loslijvigheid. Baüchflüszig. adj. Loslijvig. Bauchgrimmcn. n. f. Bauchwche. Bauchgurt. f. Buikriem, gordel. Bauchig. adj- Buikig, dikbuikig. Bauchnaht. f. Buiknaad. Bauchforge./. Gulzigheid , vratigheid.
Zorg dezer eeuw, vleeschlijke zorg. Bauchftüek. n. Knies , knieshout. Bauchwche./. Buikpijn , koliek. Bauchwind. m.JVmd, winderigheid. T}auc\iz\vm°;.m.Hardlijvigheid,verp?opt-
heid.
Bauen. v.a. Bouwen , timmeren. Bebouwen , bearbeiden (land). Jnzamelen,winnen (vrugten.) Bezoeken (eene jaarmarkt.) Zig verlaten , vertrouwen (op iemand.)
Bauer./w.Soer, landman, dorpeling. Vogelkooi, vogelvlugt.
Baurcnart. adj. Boersch , dorpelingsch.
Baucrflcgel. m- Lompert, plompert.
Bauerhaft. adj. Boersch, lomp , onbeleefd, onbefchoft.
Baucrhaftigkcit. f. Boerschheid , onbe-
' leefdheid, dorperheid.
Baucrisch. adj. f. Bauerhaft.
Baucrfchaft./. Dorpsgeregtigheid,dorpsge meent e.
Bauf allig. adj. Bouwvallig.
Bauf alligkcit.f. Bouwvalligheid.
Baufeld , Bauland. n. Bouwland.
Baufrohn./. Boerendienst, dienstbaarheid.
Bauholz. n. Timmerhout.
Baulich. adj. Ein Haus in baulichcm we-
fen erhalten. Een huis in goeden flaai
houden.
Baumcistcr. 777. Bouwmeester, fabrijk Baumeisterey. f. Bouwkunde , j'abrijk-
meesterfchap. Bauordnung. ƒ. Bouworden. Bauwcfen. n. Bouwkunst, bouwwezen Bauzcug. n. Bouw- of timmergereed-
fchap. Baum. 777. Boom.
Baumbutzer. 772. Boomfnoeijer , boom-
fchérer. Baumeln. f. Bammeln. Büumen (hch.)Stijgeren (van een paerd)
BAU. BEA. B EB.
Baunien. v. a. Laden. Baumen , baumin. adj. Houten,vanhout. Baumgartcn. 772. Boomgaard. Bauingartncr. 772. Boomkweker. Baumgartnerey. f. Plantfoen , boomkwekerij.
Ba'umig. adj. Met boomen beplant. Baumlein, Baumchen. 72. Boomtje. Baumlciter. ƒ. Boomladder, dubbele ladder.
Baumfchulc. ƒ. Plantzoen, kwekerijfen-
terij, telgkwe'kerij. Baumftrich. 772. Eene rei boomen. Baumwolle.y. Boomwol, katoen. Baumziehkuhst;/. Kweek- ofentkunstK Bauwordnung. ƒ. Bouworden. Baur. f. Bauer.
Bausch. 772. Bos (vanjlroo enz). Wrong (op het hoojd van vrouwen.) Valhoed (voor kinderen.)Kakfoelkusjl 11.
Bauschgen. 72. Kompres.
Baufchen , Bauszcn. f. Pausen.
Bauftatc. f. Bouwplaats.
Bauwcfen. 77. Bouwkunst , bouwwezen, al wat tot het bouwen behoort.
Bay ,Boy. f. Baai , inham.
Beachtzcn. v. n. Betreuren ,bewénen,beklagen.
Beamtcr, Bcamtc.777. Amptenaar,flaatsof fladsbediende.
Beangftigen. v. a. Bedngflen, beangftigen , zig kwellen , ongerust maken, bedroeven.
Bcantwortcn. v. a. Beantwoorden.
Bcarbeitcn. v. a. Bearbeiden,bewerken, bebouwen. Sich bcarbciten. Zig vermannen , zig moeite géven , zijne kragten infpannen , pogingen doen of aanwenden, zig zeer vermoeijen.
Beathemen. v. a. Beademen, bewaasfemen, bezwalken.
Bcaugcn. v. a. Bezien , bekijken, begluren.
Bebauen. v. a. Bebouwen, betimmeren. Bebouwen, beploegen (het land).
Bebclzen. v. a. Met bont bezetten.
Bebcn. v. 72. Béven , fidderen, rillen, trillen.
Bebinden, v. a. Omwinden , ombinden.
Bcbinkcln. v. a. Bepisfeu.
Beblechen. v. a. Met blik bef aan , of
voorzien. Beblümt. adj. Met bloemen bezaaid.



BEB. BEC. BED
Beblutcn. v. n. Bebloeden , bloedig of bebloed maken.
Bebokn , Bebramen. f. Bohlen ,Bramen.
Beborten. v. a. Boorden , met boordzel beleggen.
Bebrücken. v. a. Eene brug leggen.
Bechcr. m. Beker.
Beckelhaube./. PickcïïiAabe.He/m,form-
hoed. Beek. f. Becker. Becke. Becken. n. Bekken. Becker. m. Bakker. Beckcrcy. ƒ. Bakkerij. Beckerladen. m. Bakkers Winkel, Bedachcn. v. a. Bedaken. Bedacht, adj. Bedagt. Bedacht, m. Overleg ,beleid,voorultz'tgt. Bedachtfam. adj. Bedachtig, bedachtlich.
Bedagtzaam, met zinnen. Bcdachtfamkeit./. Bedagtzaamheid. Bedachtfamlich. adv. Bedagtzaamlijk ,
voorzigtiglijk. Bedammen, v. a. Bedammen, bedijken. Bedanken (fich). Bedanken. Bedarfen. f. Bedörfen. Bcdauren. v.a. Betreuren, bewenen. Bcdaurcnswürdig. adj. Betreurenswaer-
dig.
Bedaurlich. adj. Droevig, treurigfmertlijk.
Bcdeckcn. v. a. Bedekken , befchermen.
Verbergen. Bedell. f. Pedell.
Bedenken, v: a. & r. Bedenken, betragten , overwegen , overleggen , nadenken, bepeinzen, bezinnen. Bedenken , bedélen. Bedenken tragen. Jn bedenking flaan.
Bedenklich. adj. Bedenklijk.
Bedcnkiichkeit. ƒ. Bedenklijkheid, zwarigheid.
Bcdenkzcit. f. Bedenktijd,
Bcdeutcn. v. a. Beduiden , aanduiden , doen bevatten of begrijpen , aan het verfland brengen, uitleggen, verklaren.
Bedcutlich. adj. Aanmerklijk , nadruklijk , gewigtlg , kragtig , zinrijk.
Bcdeutnisz, Bedeutung. f. Betékenis, beduidenls. Voorbeduidl/ig,voorfpelling, Voortéken.
Bedienen, v. a. Bedienen, dienst doen.
Bedienen (fich.) Zig bedienen , waarnémen , gebruiken.
V
Bed. be é. |i
Bedi' nlich adj. Dienfli^, van dienst.
Bedil ntor. m. Bediende , dienstbode, livrei bediende , knegt, dienaar.
Bcdienung. f. Bediening , ampt.
Beding, n. Beding, voorwaarde.
Bedingen, v. a. Bedingen , befpréken a bepalen , bevoorwaarden.
Bedinglich. adj. Voorwaardelijk.
Bedingnusz. «. Bedingung. f. Beding.
Bedörfen. v. n. Behoeven , van noden , of nodig hebben.
Bedra'ngen. v. a. Verdrukken , benauwen.
Bedrangnisz. f. Bedruktheid , druk , droefheid.
Bedra'ngt. adj. Bedrukt, bedroefd.
Bedrccken. v. a. Beflijken, bemodderen, befpatten, vuil maken.
Bedvengen. f. Bedra'ngen.
Bedrohen. v. a. Bedreigen , dreigen.
Bedrohlich. adj. Dreigend, bedreigend.
Bedunken, v. n. Dunken , fchijnen , geloven, denken, van gedagte zijn» agten , ménen, gevoelen.
Bedürfcn. f. Bedörfen.
Bedürftig. adj. Behoeftig, arm, berooldi
Bedürftigkeit. f. Behoeftigheid, armoede , gebrek.
Bediirfnisz. f. Bedürftigkeit.
Bccde. f. Beyde.
Bcchren. f. Ehrcn , verehren.
Beciden, becidigen. v. a. Beëdigen , in den eed némen , doen zwéren. Zwéren , eenen eed doen of afleggen , met eede flaVen, beëdigen.
Seeidigt. adj. Beëdigd.
Beeifern. v. n. Beijveren , benaerfligen.
Beemtrachtigen. v. a. Benadelen , verkorten , te kort doen , befnoeijen. Op eens anders land jagen,
Beenhaafc. m. Beunhaas.
Beer. ƒ Be'zle.
Bcerben. v. n. Erven , bij eiflnis verkrijgen.
Beerdigen. v. a. Beaarden , begraven > bijzetten , de laatfle eerbewijzen of aandoen.
Beest. n. Biest (de eerfle melk.) Beest ,
dier (fcheldnaam). Beet, bat. f. Bett. Beeydigen. f. Bceiden. Bciahren.v. a.Bevaren. Vrezen, fchro-
men.
Befallen. v. a. Aantasten, overvallen, a



BEF.
BEF. BEG.
Befangen. v. n. Bevangen zijn, bezet zijn, behebt zijn.
Befechten. f. Beftreiten.
Belenden, v. a. Den oorlog verklaren. Tot een tweegevegt uitdagen , eene uitdaging doen.
Bcfebl. m. Bevél, last, gebod.
Befehlen. v. a. Bevélen, gebieden , gelasten, aanfehrijven, bevél géven; ■ aanbevelen.
Bcfehishaber. m. Bevélhebber , bewindhebber , gebieder.
Befehlhaft, befehlerisch. adj .Beerschagtlg , heerschzugtlg , meesteragtlg , verméten of verméte!, fpljtig, trots, hoogmoedig , opgeblazen , nors.
Befehliget. adj. Gelastigde,die last of bevél heeft ontvangen.
Rcitilzn.v.a. Bevijlen,vjlen,glad vijlen.
Befestigen. v. a. Bevestigen , verzékeren , verf erken , vast of flerk maken , bekragtlgen , vastflelien , flaven , bewijzen.
Befestigt. adj. Bevestigd ,geflaafd, verzékerd, bekragtigd.
Befestigungskunst. f. Vestingkunst, ves-
- tlngbouw , Jlerktebouwkunde.
Befeuchtcn. v. a. Bevogtigen , befproeijen , natmaken.
Befmdcn. v. a. Vinden ,bevlnden,ondervinden. Sieli beflnden. Zig bevinden.
Bcfmdlieh. adj. Bet geen is of zig bevind in of op iets.
Befmdlichkcii. f. Bevinding , ondervinding , gevoel.
Beflccken. v. a. Bevlekken , befmetten , bezoedelen, verontreinigen.
Befleiszen, befleiszigen (fich). Zig bevlijtigen , beijveren , benaerftlgen , zig op Iets toeleggen.
Beflisfen. adj. Naerfllg, ijverig , vlijtig , zig toeleggend. Er ist beflisfen. Bij legt zig toe.
Befiisfener. m. Die zig ergens op toelegt, weetgierige.
Befiisfcnhcit. f.Naerfligheid, beijvering.
Beflisfcntlieh. adv. Naerfllglijk , met • ijver, met vlijt.
Beflügelt. adj. Gevleugeld.
Befolgen. v. a. Opvolgen , nakomen, uitvoeren.
Bef örchten. f. Befürchten.
Bef ördern. v. a. Bevorderen , begunfligen, voordzetten , vervorderen.
Befördcrer.m. Bevorder aar, bcgunf'ger.
Bef ördcrlich. adj. Bevorderend,gunftlg.
Bcfrachten. v. a. Bevragten.
Befragcn. v. a. Vragen , ondervragen , onderzoeken ; vernémen , raadléven of raadplegen.
BefraMén.v.». Verwonderen,bevreemden , vreemd voorkomen , zonderling of zeldzaam voorkomen , vreemd fchijnen.
Befrcmdlich. adj. Bevreemdend,vreemd,
wonderlijk , zonderling , zeldzaam. Bcfresfcn (fich). Zig met éten overladen,
den bulk opvullen. Befreundcn (fich). Vriendfchap maken ,
zig vermaagfehappen , zig bevrien-
den ,zig verbinden, eene maatfehap-
plj aangaan. Befreundct. adj. Bevriend , vermaog-
fchapt, verbonden. Bcfrcundeter. m. Verbondene,vermaag-
fchapte.
Befreundung.ƒ. Verwandfchap , maagfchap , verbindnls.
Bcfreyen. v. a. Bevrijden , vrijen, vrij maken, vrij laten, ontfaan , verlosfen , ontzetten , redden , faken , vrij verklaren, vrij géven.
Befricdigcn v. a. Bevrédigen, te vréden flellen, voldoen, gerustflellen.
BefugnisZj Bcfugfainkcit. ƒ. Bevoegdheid» regt , magt, gezag.
Bcfugt. adj. Bevoegd, geregtigd.
Bef ühlen. v. a. Bevoelen , betasten , behandelen , folen.
Befürchten. v. a. Vrezen , fchromen.
Bef ürcht. adj. Bevreesd , befchroomd, bezorgd, verlegen.
Bef ürdern. f. Bef ördern.
Bcfzen. f. Bafzen.
Begabcn. v. a. Begaven , begiftigen, bedélen.
Begabt. adj. Begaafd, begiftigd,bedeeld.
Bcgangcn. adj. Begaan, bedreven, ge-
, pleegd, uitgevoerd, volbragt.
Bcgaffen. v. a. Begapen , bekijken.
Begangnisz. f. Uitvaart, rouw- of lijkflaatfe , begraafnis.
Begatten (fich.) Paren , zig paren.
Begaukcln. v. a. Begochelen , de oogen verblinden, beguichelen.
Bcgebcn.v. a & r .Be géven.Gebeuren ,gefchieden, voorvallen. Af/laan, overgéven,neêrleggen.Verlaten,vertrekken,



EEG.
BEG. HE H.
53
Begcbcuheit. ƒ. Gebeurdnis, gefchiednls, voorval, geval, gelegenheid.
BegcbWch.adj.Moge lijk,gebeurlijk-Gang baar (van geldfpécien/prekende.)
Begebnisz. f. Bcgcbcn'ncit.
Bcgegncn. v. a. Ontmoeten, bejegenen. . Overkomen. Onthalen, ontvangen (iemand vriendlijk). Verweren, afweren , verhoeden , voorkomen (een . kwaad.)
Begegnisz, Begegnung. f. Ontmoeting, ' bejegening. Ontvanging, onthaling. Afwering, verhoeding, voorkoming.
Bcgchcn. v. a. Begaan, bedrijven , plegen. Vieren. Sich bcgchcn. Zig ge- . dragen , léven.
Begehr. m. Begchrung. f. Eisch, vordering.
Bcgchrcn. v. a. Eifchen , begéren , vorderen , verzoeken.
Bcgchrlich. adj. IVenschlijk, begeerlijk.
Bcgcifcrn. v. a. Bezéveren , bekwijlen, bezabberen.
Begeistcrn. v. a. Bezielen , inblazen, ingeven.
Bcgcldert. adj. Geldig, geldrijk, rijk.
Begier, Begierde , Begierlichkcit. f. Begeerte , begeerlijkheid , neiging , hartstogt, trek , lust, genegenheid.
Begicrig, Begieriglich. adj. Begérig , graag, grétig, driftig ,belust, hittig.
Begicrlich. adj. & rdv. Begeerlijk , grétig , gulzig.
Begierlichkeit. f. Begeerlijkheid.
Bcgieszcn. v. a. Begieten , befproeijen , bevogtigen.
Begiften. v. a. Uitzetten , ten huwlijk géven.
Bcginn. m. Begin , aanvang, beginzel. f. Anbcginn.
Beginnen, v. a. Beginnen , aanvangen. Doen , ondernémen.
Begittcrn. v. a. Met traliën voorzien.
Beglauben, bcglaubigen. v.a. Bewaarheden , bevestigen , bewijzen , getuigen , bekragtigen, verzekeren.
Bcglaubt. adj. Bewaarheid, bevestigd, bewézen.
Bcglcitcn. v. a. Geleiden, verzeilen.
Beglimpfen. v. a. Overzien, verfchonen, door de vingers zien.
Bcglücken. v. a. Gelukkig maken , met geluk overladen. Eeren , eer aandoen , met eer overladen,
D
Bcgliickfcligcn. f. Beglücken. Bcglückt. adj. Gelukkig. Begnaden , Begnadigen. v. a. Begunfllgen. Begenadigen,genade bewijzen, vergéven, vergif nis verlénen. Bcgnügen, Bcnügen. v. a. Voldoen, ver ■ genoegen , genoegen ,voldoeninggéven , te vréden Jlellen. Begnüglich,Begnügiam. adj. Ligt te voldoen , vergenoegd. Bcgnügiamkeit. f. Vergenoegdheid voldoening.
Bcgrabcn. v. a.Begraven. Vergeten (eene belédlgiug. Bcgrabcr. tri. Doodgraver. Bcgrabnisz./l BegraaJ'nls. Graf,grafJléde.
B egr ab n i s zftatt. ƒ. Begraafplaats. Begranzen. v. a. Bepalen , begrenzen ,
grenspaalen zetten. Begrafen. v. n. Begrazen , met gras bedekken. Zig verrijken. Bcgreifcn. v. a. Begrijpen , bevatten , verf aan , doorgronden. Behelzen, bevatten. Verrasfen, vatten, betrappen.
Begreifiich. adj. & adv. Begrijp/Ijk, be+ vatlijk, verjtaanbaar, bevatbaar'», klaar, duidlijkBegriff. m. Begreiiung. f. Begrip, denkbeeld, bevatting. Uitgeflrektheid, omtrek, gebied. Inhoud. Uittrekzel, verkorting , fchets. Im Begriff feyn. Op het punt zijn. Begriffen feyn, (über, mit etwas.) Bezig zijn (met iets , ergens aan). Bcgriindcn. v. a. Bewijzen , bevestigen, bekragtigen , gezag aan iets géven. Begrüszcn. v. a. Groeten , begroeten. Eincn um etwas begrüszen. Iemand iets verzoeken , naar iets vernemen^ berigten.
Begucken. v. a. Bekijken , beloeren. Bcgünftigen. v. a. Begunfigen. Honen , belédigen, onregt doen,verongelijken, Bcgiirtcn. v. a. Omgorden. Begütcrn. v. a. Rijk maken, verrijken. Begütert. adj. Gegoed, rijk , bemiddeld. Begütigcn. y. a. Bevredigen , te vréden
Jlellen , paaijen. Bcgypfcn. v. a. Bepleisteren,pleisteren,
Jlukadoren. Behaaren. V. n. Begroeijen , bewasfen \ (met ha'ir.) 1 3



54 B E H.
Behaarf. adj. Met haïr begroeid, ha'irlg.
Bcnacl en. v. a. [lakken , houwen , befnoeijen. Omhakken (eenen wijngaard).
Bchaften. v. a. Gevangen zetten, In de boeijen flaan.
Bchaft, Behaftet. adj. Aangetast, bevangen , behebt, bezwaard, belast, beladen.
Behagen, v. n. Behagen.
Behaglich. adj. Behaaglijk,aangenaam.
Behaglichkeit. ƒ. Behaaglijkheid, aangenaamheid- '
Behalt. m. Onthoud, onthouden. Meines Bchalts. Naar mijn onthoud, naar mij voorjlaat, voor zö veel ik mij herinner.
Behalten. v. a. Behouden. Onthouden, gedenken , gedag tig , indagtig zijn. Bewaren.
Behalten. adj. Behouden , bewaard.
Behalter. m. Kast, etenskast, kleérkamer, kist, pakhuis , kelder, waterbak , regenbak ,verlaatbak,vijver, haar (voor vlsch), vischhouder. Bewaarplaats. Waterkom.
Behaltnisz. f. Bergplaats.
Behaltfam. adj. Bchaltfamcr-Kopf. Een goed, gelukkig geheugen. Behaltfauics Oost. Duurzaame vrugten.
Bchandeln. v. a. Behandelen ; fluiten , overeenkomen. Handelen, bedingen, kopen.
Behandigen. v. a. Behandlgen, ter hand Jlellen , bezorgen , overgéven.
Behangen, Behangen , Behcnken. v. a. Behangen. Sich mit etwas behangen. Zig bemoei jen , inlaten , vermengen , ophouden (met iets, iemand).
Benarren, v. a. Volharden, volflandlg, Jlandvastlg blijven , aanhouden.
Beharrlich, adj. Volflandlg,volhardend, Jlandvastlg , onverzetlijk , geftadig.
Beharrlichkeit. f. Volftandigheld , volharding , aanhoudendheid, aanhouding.
Behaüen. v. a. Behouwen , fnoeijen.
Behauptcn. v. a. Beweren,Jlaande houden , bewijzen , bevestigen , doen zien , doen blijken, verzékeren,verdédigen. Winnen , behalen, vermeesteren.
Behaufen. v. a. Huisvesten^
BEH.
Behaufung, ƒ Huisvesting, verblijf.
Beheb. adj. Gedrongen , gepakt.
Bchclf. m. Verfchonlng , uitvlugt,voorwendzel, behulp , behulpzel.
Behelfen (fich). Zig - behelpen , vergenoegen , te vréden , voldaan zijn. Zig wéten te voegen, te fchikken.
Behelffam. adj. Handig, bekwaam,toegévend, buigzaam.
Behelligen. v. a. Kennis geven , doen wéten. Lastig vallen , tot last zijn, lastig zijn.
Benen. f. Banen.
Behend. adj. Behendig, handig, vlug , vaerdlg, gaauw.
Behendigkcit. f. Behendigheid, handigheid , vfugheid, vaerdlgheid Schielijkheid.
Behendiglich. f. Behend.
Behcngen. f. Behangen.
Beherbergen. v.a.Herbergenfliulsvesten.
Bcherrfchen. v. a. Beheerfchen , regéren , gebieden.
Bcherrfcher. m. Beheerfcher.
Bcherzcn ,bcherzigcn. v. a. Behartigen, ter harte némen.
3eherzt. adj. Dapper , moedig , kloek , kloekmoedig , f ontmoedig, onvertzaagd. Edelmoedig.
Behcxen. v. a. Betoveren1, behekzen.
Behobeln. v. a. Befchaven.
Behelzen, v. a& n. Met hout voorzien. Met hout bewasfen of begroeijen.
Behorchen. v. a. Beluisteren, befpieden.
Behoren, Verhoren, v. a. Verhoren, ondervragen , onderzoeken.
Behörde. f. Regt, wetlijkheid, onderhorigheid.
Behörig. adj. Behoorlijk, wettig , onderhorig, bevoegd, vereischt.
Bchitf. m.Behoef, behoefte,gerief, noodwendigheid , nuttigheid, voordeel.
Behuflich. adj. Nodig, voordelig, nuttig,
Bchuflichkeit. f. Behuf.
BehiUflich. adj. Behulpzaam,gedlenftig,
Behülflichkcit. ƒ. Gedienjligheid, behulpzaamheid. Bijjland, hulp, onderJleuning.
Schuilen, v. a. Bedekken , omwinden , inwlnden , inrollen ; bewimpelen.
üchüten. v. a. Behoeden , bewaren , beJchermen , behouden.
khutfam. adj. Voorzlgtlg , omzigtig, qp zijne hoede , behoedzaam.



BEJ. BEL BEK.
BEK.
55
Behutfainkeit. f. Omzigtigheid, behoedzaamheid , voorzigtlgheid.
Behutfamlich. adj. Met voorzigtigheid, voorzlgtiglijk, behoedzaam/ijk, omzigtiglijk.
Bei. f. Bey.
Bejahen. v. a. Ja zeggen , bevestigen, verzekeren. Toeflemmen .bekennen.
Bcjahung. f. Bevestiging, toe/temming.
Bejahcnd. adj. Bevestigend , toeflemmend.
Bejammern. v. a. Bejammeren , betreuren , bewenen.
Bcjamniercnswürdig. adj.Bek/agens-, betreurenswaerdig.
Bcichen. f. Baichen.'
Bcichte. f. Biegt, belijdenis.
Beichtcn. v. a. Biegten , belijden. De biegt horen. Zijn geheim zeggen , verraden, verklappen.
Beichtkind. n. Biegtkind , biegtling.
Beide , Bccde , Beyde. adj. Beide , beiden. f.Bcy.
Beil. n. Bijl.
Bein. n. Been , knok. Been ; fchenkel.
Beincrn. adj. Beenen , van been.
Beinfrasz. m. Beeneter.
Beingcriistc. m. Geraamte.
Bcinhaus.n. Knekelhuis.
Bcinicht, Bcinig. adj. Beenagtig.
Beinkleidcr. Broek.
Beinfchcll. m. Voetijzer.
Bcinfchienen. Spalken ,fpanhouten.
Bciszcn. v. a. Bijten. Bijten , fmerten, Jléken , branden , jeuken.
Beiszig. adj. Bijtend , fmertend , /lékend. Bijtend, jeukend. Bits,nors, vinnig.
Beitz. f. Baiz.
Bcitzcn. f. Baizen.
Bcizcn. v. a. In azijn , in Jlerk water leggen. IVeiken , in de weik leggen, week maken. Looijen , leertouwen , vellen o/huiden bereiden- Etzen. Bcizkufe. ƒ. Bcizzuber. m. Looikuip,runkuil.
Bckalken. v. a. Met kalk bejlrijken,
Bekampfen. v. a. Bejlrijden.
Bekannt. adj. Bekend, zéker, openbaar, vermaard, beroemd, berugt. Gemeen , kundig.
Bekannter. m. Bekende , kennis.
Bekannüich, f. Bekannt.
leggen. IVeiken , in de weik leggen,
Bckanntnisz. f. Bekendnis,, belijdenis. Bekenbrie/.
Bekanntfchaft. f. Kennis , vriend/chap. Gemeenzaamheid, gemeen/hap.
Bekeliren. v. a. Bekéren , verbéteren. Sich bekehren. Zig bekéren , zig béteren , van zijne dwalingen , of verkeerdheden terugkomen.
Bckchrlich. adj. Veranderbaar , die bekeerd, verbéterd kan worden.
Bekennen, v. a. Bekennen , belijden,toe* flaan.
Bekcnntnisz. f. Bekanntnisz.
Beklagen, v. a. Beklagen , betreuren , médelijden hebben. Aanklagen.
Bcklaglich. adj. Beklaaglijk.
Beklagtcr. m. Beklagte./. Befcliuldigde , verdadiger, verweerder, gedaagde.
Bcklauben. v. a. Pluizen ■, uitzoeken. Knagen.
Bckleben. v. n. Beklijven,groeijen ,wasfen, opwasfen. Plakken, aanplakken.
Bcklecken. v. a. Bekladden , bemorsfen.
Beklcibcn. v. n. Groeijen ,wasfen, Jlagen , aarten , tieren , tier hebben.
Bcklciden. v.a. Bekléden, bezitten, hebben , oefenen , waarnémen , {een ampt). Bekléden , kléden ,uitdosfen. Behangen (een vertrek.)
Eckleistern. v. a. Beplakken. Een verfje géven , opfmukken.
Beklemmen, v. a. Beklemmen. Verflijven.
Bcklügeln. v. a. Beoordelen , bedillen , Jlreng onderzoeken , hairkloven , vitten.
Beklugeler. f. Klugling.
Bekliinkcrn (fich). Zig beklonteren,vull maken.
Bekommen. v. n. Ontvangen, bekomen, verkrijgen , krijgen.
Bckommlich. adj. Bekwaam , gevoeglijk , gemaklijk , gefchikt, goed.
Bekommst. f. Bekomst, genoeg, nodige,
Eekö&tigen. v. a. Bekostigen. Onderhouden , voeden. De tafel géven.
Bekrüftigen. v. a. Bekragtigen , vastJlellen , verzékeren , bevestigen,faven , verf erken.
iBekraiitzen , Bekranzcn. v. a. Kronen , bekransfen (met bloemen). Qmvlegten.Bckratzen. v. a. Bekras/en,



£« bek. bel.
Bekreuzen. v. a. Krwsfen (op zee.) ■
Bektiegcn. v. a. Beoorlogen.
Bekronen, v. a. Kronen , bekronen.
Bekummerlich. adj. Bekommerlijk.
Bekummern. v. a.Bekommeren, bedroeven , verdrietig maken , kwelling veroorzaken , verlegen maken, vervélen, kwellen , lastig vallen. AanJiouden,vasthouden, in befag némen. Sich bekummern. Zigbekommeren, zig bedroeven , ongerust , verlegen , in verlegenheid zijn. Bezorgd zijn, zorg hebben. In twijfeling/taan, weifelen. Zig bemoeijen {met iets.)
SBekummernisz. f. Bekommering, bekommernis, droefheid, leed, bezorgdheid , verlegenheid, ongerustheid , kwelling,
TSekmmnenme;./Aanhouding, het in be-
flag némen. Belachcn. v. a. Belachen , uitlachen ,
befpQtten.
Beladen, v. a. Beladen, belasten , bezwaren , overkroppen,
Belagern. v. a. Belegeren.
Belangen, v. n. Belangen , betreffen , raken , aangaan. Voor het geregt dagen , dagvaarden , in regten betrekken , aanklagen, befchuldigen.
Belangend, conj. Belangende, aangaande , betreffende , rakende , omtrent.
Belasten, f. Beladen.
Belasten, v. a. Belasten , gelasten , opdragen , opleggen. Bezwaren , lasten opleggen.
Belastern. v. a. Belasteren , lasteren.
Beliistigen. v. a. Belasten , bezwaren. Overlast aandoen , kwellen , tot last zijn. Verdrukken , plagen.
Belastung. f. Belasting , fchatting.
Belatten, v. a. Met latten voorzien.
Belauben. v. a. Met loof dekken, belommeren.
Bclaucrn , Belauren. Belaufchen.v. a. Beloeren , befpieden. Strikken , laage leggen. Oppasfen , opletten, gadeflaan.
Belauf. m. Beloop.
Belaufen. v.a. Belopen, bedragen. Doort lopen. Sich belaufen. Dekken , pa- .
ren , (van de dieren fprékende.) Belaufen. v.a. Luizen , van luizen rei- '.
nigen.
^thx\xzTi.v,a,Qverluiden(eenen dooden.)
Bel.
Beleben. V. a. Bezielen, het léven géven. Vrolijk maken , in eenen goeden luim brengen of houden. Bclcbt. adj. Beleefd , wéllévend. Vrolijk , lévendig. ~&e\nb\he\t.f.Beleefdheid,wéllévendheid: Belebung. ƒ Bezieling , vervrolijking ,
verlevendiging. Bekeken, v. a. Lekken , proeven. Beleg. m. Belcge. n. Boordzel, belegzel.
Kwijthrief, bewijs, waarmaking. Belegen, v. a. Beleggen , bezetten , beflaan. Bewijzen, waarmaken , bevestigen. Belasten , opleggen. Dekken , paren. Belcgern. f. Belagern. Belchnen. v. a. Belenen, te leen géven ,
in een leen zetten. Balchnter. m. Leenman, vasfaal. Bclehrcn. vla. Onderregten. Bcleibdingen. v.a. Lijftogten,het vrugtgebruik, geduurende iemands léven , maken. Beleiben. v. a. Lijvig , dik worden. Belcibt. adj. Lijvig , dik, gezet. Beleidigcn. v. a. Belédigen , verongelijken , honen , fmaden, Beleitcn. f. Begleiten. Bejefen. adj. Belézen , die veel gelézen h eeft.
Bcleuchrcn. v. a. Verlichten. Nauwkeurig befchouwen , van nabij onderzoeken.
Bclfern. v. n. Blaffen, keffen , janken , fchetteren. Knorren, kijven , morren , preutelen. Beliebcn. v. a. & n. Goedkeuren , voor aangenaam houden , aannemen , befluiten. Bewilligen, toeftemmen. Believen , behagen. Belicbig. adj. & adv. Aangenaam, behaaglijk.
Bclicbt. adj. Beliefd, gewild, aangenaam , bemind. Beliebung./. Genégenheid, trek, begeerte , lust, zin, Beliegen, f. Bcliigen.
Beliegen, v. n. Liggen. Beliegen bleibcn.
Blijven liggen. Belistcn. v.a. Listig krijgen, of némen.
Bedriegen , misleiden , opligten. Bellen, v. n. Blaffen , keffen. Belob% adj. Geprezen , prijs/ijk , loflijk. Aangehaald, bijgebragt,



BEL. BE M.
BEM. BEN.
57
Belohnen. v. a. Belonen , vergelden, lonen.
Beluchten,v. a. Bedriegen , bedotten, moffelen , ontfutzelen , behendig ontJlélen , kleijen , rollen.
Belagen, v. a. Beliegen, door leugens bedriegen. Belasteren , zwart maken , valschlijk aantijgen.
Belanken, v.a. Lonken , belonken.
Belasten, v. n. Belusten.
Belustigen. v. a. Verlustigen , vermaken , verheugen , vermaak aandoen. Sich bclustigen. Zig vermaken , verlustigen , verheugen, vermaak némen. 1
Bclustigend. adj. Vermaaklijk, vervrolijkend , genoeglijk.
Bclz. f. Pclz.
Belzen. v.a. Enten , griffelen. • Belzreisz. Belzer.Belzzweig. Ent,griffel. Bemachtigen, v. er Magtigen, magt of volmagt géven. Sich bemachtigen. Zig meester maken , bemagtigen, vermeesteren , veroveren, innémen, verweldigen , overweldigen , onder zijne magt brengen.
Bemackeln. f. Beflccken.
Bemahlen. v. a. Befchilderen , met verf bef rijken. Bekladden , bemorsfen , vermorsfen, befméren.
Bcmantcln. v. a. Bewimpelen , bemantelen , bedekken , verbloemen , verfchonen. Oppronken , opfmukken , een verfje géven. Voorwenden, een voorwendzel némen.
Bemannen, v.a. Bemannen , van manfchap voorzien (eenfchip).
Bemasten. v. a. Masten , van masten , van rondhout voorzien (een fchip).
Bcmauern.v.a. Bemuren , met eenen muur omgeven, bef uiten, voorzien.
Bemaufcn. v. a. Roven, beflélen glunderen , moeskoppen , op den boer lopen , zonder er toe gelast te zijn.
Bemcistcrn. v. a. Vermeesteren , bemagtigen, onderwerpen.
Bemcldcn. v. a. Melden , gewag maken.
Bemerken, v. a.Bemerken,gewaar worden. Agt némen of géven. Beduiden, betékenen , aanwijzen , aanduiden, befchrijven. Wohl bemerken.. Goedvinden , ten goede duiden.
Bcmittètt. adj. Bemiddeld,gegoed, rijk, yermogend,
D
Bemühen. v. a. Vermoeijen , moeite , overlast aandoen, moeilijk , bezwaarlijk vallen (iemand). Sichbcmühcn. Zig bemoeijen , vermoeijen, af/loven , moeite aanwenden, pogen, tragten.
Bemühung. ƒ. Poging , arbeid, werk , moeite , zorg , overlast.
Bcmiiszigen. v. a. Verpligten, noodzaken , dwingen. Sich bcmüsziget fchen. Zig genoodzaakt , verpligt zien ,gedwongen zijn.
Benachbart. adj. Naburig.
Benachrigtigen. v. a. Onderrigten , berigtgéven. Kennis, narigtgéven.
Bcnaehthcilen. f. Bcnachthciligen.
Benachlheiligen. v. a. Benadélen, fchade , nadeel toebrengen , of veroorzaken. Bedriegen, misleiden.
Benagen. v. a. Knagen , knabbelen,afeet en .
Benahen. v. a. Benaaijen , verfiellen.
Benamen, Benamfcn.v. a. Benoemen, noemen , eenen naam géven , bij noemen.
Benanntlich. adv. Naamlijk, te wéten. Benafchen. v. a. Proeven , uit lekkernij eeten.
Benasfen. v. a. Bevogtigen , natmaken. Bènauen. v. a. Benaauwen , klemmen ,
drukken, te naauw , te eng zijn. Bcndel. f. Bundel. Bender. tn. Buttner. Kuiper. Bendig. f. Ba'ndig.
Bencbeln. v. a. Benévelen,verduisteren. Beneben. f. Bencbst.
Benebst. Neben , nebst. Névens, daarenboven , te zelfden tijde. Met.
Benedeyen. v. a. Zégenen , loven ,prijzen, roemen-
Benchmen. v. a. Benémen, wegnémen.
Benehmung../'. Benéming, voorkoming. Herroeping , affchafnng.
Benciden. v. a. Benijden , wangunfig zijn.
Benenncn. v. a. Benoemen , noemen. Beramen , befemmen , bepalen (eenen dag , eenen tijd enz.) Aanwijzen , vast/tellen. Verklaren.
Bcnetzcn. v. a. Natten , nat maken, befproeijen.
Bengel, m. Bengel, fpaak , boom,ftok , kneppel, knuppel. Lompert, kinkel, lompe vlégel. Plof hond, waakhond.
5



58 BEO. BEP. EEQ. BER.
BER.
Bentrelhaft. adj. Boersch , lomp.
Bengeln. v. a. Kneppelen. Met fokken Jlaan , afflaan.
Benne./. Ben , korf, mande.
Beniemen. f. Benennen.
Benöthigt. adj. Benodigd , behoeftig , verlegen.
Benfel- f. Pinfcl. Penfeel.
Benügen. f. Begniigen.
Benützen. v.n.Te nut maken,nut, voordeel uit iets trekken.
Benutzung. ƒ. Vrugtgebruik ,tenutmaking.
Beobachten. v. a. Waarnemen,aanmerken , in agt nemen , gadeflaan , toezien , zorg dragen , agt géven.
Beö'nlen. v. a. Beölijen , metolij beflrijken.
Beordern. v. a. Bevélen , bevél géven, gelasten. Afzenden, afvaerdigen.
Bcpacken. v. a. Beladen, laden,pakken.
Bcpanzern. v. a. Een harnas aandoen.
Bcpf a'hlen. v. a. Met paaien bezetten , afpalen.
Bepflanzen. v. a. Beplanten, bepotcn.
Bepflastern. v. a. Bef raten , plave ijen. Beplaasteren, met plaasters beleggen.
Bepichcn. v. a. Bepikken , bepekken,betéren.
Bcqucni. adj. Bekwaam, behoorlijk, gevoeglijk , gefchikt, gemaklijk , gelégen , voegzaam.
Bequcmcn. v. a. Schikken , voegen, be~ fluiten,doen bef uiten. Bekwaam maken. Sich bequemcn.Zigfchikkcn,voegen , bekwaam maken , rigten. Bewilligen , toegéven , toeflemmen.
Bequemlich. adv. Bekwaamlijk,gevoeglijk, ge légen , gemaklijk.
Bequemlichkcit.f. Gemak, gemaklijkheid, gelegenheid , gevoeglijkheid.
Bcqucmung.f. Bekwaamheid, gefchiktheid, toeftemming , toegevendheid. Vergelijk-Eincn zur Bcqucmung bringcn. Iemand tot een vergelijk , verdrag brengen of bewegen.
Bcrahmcn. v. a. In eene lijst zetten.
Bcrappen. v. a. Volrapen (eenen muur.) Sich bcrappen. zig verrijken.
Bcrathen. v. a. Schikken , befchikken , in orde fchikken. Uithuwen (zijne dogter). Sich berathen. Zig beraden.t
Befathfchlagen. v. a. Beraden, beraad-
flaan , overleggen. Berathrclilagung./. Beraadfaging, overlegging , overleg , berading, overweging.
Berathung. ƒ. Beraadfaging ,fchikking, orde. Raad, hulp , bijfland.
Beraubcn. v. a. Beroven , verfléken ,flélen , plunderen ,ajzetten , verwoesten. Der Jungfcrfchaft bcrauben. Den maagdom benémen, ontmaagden.
Berauchen. v.n. Beroken.
Berauchcrn. v. a. Beroken (met reuk* werk.) wieroken , bewieroken.
Bcraumcn. v. a. Bepalen , vastflellen, aanwijzen.
Beraufehcn. v. a. Dronken maken,dronken worden.
Berechnen. v. a. Berékenen, oprékenen, optellen , overrékenen.
Berechten, v. a. In regten vervolgen.
Berechtigen. v. a. Magtigen , geregtigen, wettigen, bevoorregten.
Bereden, v. a. Overréden. Overhalen , doen geloven. Wijsmaken. Berispen, bedillen. Sich beredenlasfen. Zig laten gezeggen of overréden.
Bercdfam , Bcredt. adj. Befpraakt, wélfprekend. Overreed.
Beredfamkeit. f. Wélfprékendheid, befpraaktheid.
Beredung. ƒ. Overreding. Afspraak, overeenkomst, verdrag.
Bcrcgnen. v. a. Beregenen.
Berciben. v. a. Wrijven.
Bercichcn, Bereichern. v. a. Verrijken, rijk maken, worden.
Bcreifen. v. a& n. Met banden of hoepels beleggen. Met rijm, rijp, nével bedekt.
Bercit. adj. Bereid, gereed, klaar,vaerdig.
Bereitcn.v. a. Bereiden , toebereiden, toeftellen , toemaken , gereed, klaar maken, klaren, réden. Berijdent afrigren (eenpaerd).
Bercitercy. ƒ Rijfchool.
Bereits. adv. Reeds, alreeds , al.
Bereitfchaft./. Gereedheid, toeflei,klarigheid.
BereitwiJlig. adj. Bereidwillig, bereidva er dig.
BcrcitwiJligkcit. f. Bereidwilligheid, bereidvaerdigheid. .



' BER. BES.
BES.
5'J
Berennen, v. a. Berennen, blokkeren. Bcrcutcn. f. Bereken. Bereuen. v. a. Berouwen, berouw hebben. Beklagen. Berg. m- Berg. Bergart. ƒ. Mijnjlof. Bergen, v. a. Bergen, bedekken, in zekerheid Jlellen. Bergcrtz. n. Bergjiof, bergerts. Berggang. m. Metaalader. Bcrgharz. m. Joodenlljm. Bergieht. Bergig. adj. Bergagtig. Bericht, m. Berigt, narlgt, kennis, onderwijs , verjlag. Berichten, v. a. Berigten , onderrigtcn, berigt géven, ter kennis brengen, verjlag doen , onderwijzen. .Beregten (eenen Jlervenderi). Beriechen. v. a. Berleken , beruiken. Berittcn. adj. Beréden. Uitgerust. Beritzen. v.a. Bekrabben, bekratzen. Berohren. v. a. Met riet dekken. Berastcn. v. n. Roesten, verroesten. Berst. m. Ritz. Berst, barst, fcheur, kloof.
Bersten, v.n. Bersten, barsten.
Berüchtigen. v. a. Bekend maken, een gerucht verfpreiden. Lasteren , eerroven , faamroven , naamfchenden, kwaadjpréken.
Bemchtigt. adj. Befaamd, ter kwaader naam, berugt.
Bcruckcn. v. a. Bedriegen, agterhalen, betrappen , verrasfen.
Beruf. m. Berufung./. Beroep , post, ampt, roeping.
Berufen. v. a. Roepen, beroepen, ontbieden , doen komen, verzoeken. Betoveren.
Beruhen. v, a. Berusten.
Bcruhigen. v.a. Gerust, te vréden feilen , bevrédigen.
Berühmen (fich.) Beroemen.
Beruhmt.adj. Beroemd, vermaard,berugt.
Bcrühren. v. a. Aanraken, behandelen, betasten. Betreffen, raken. Gewag maken, melding doen. Ontroeren, ontroering verwekken.
Berupfcn. v. a. Plukken , pluimen.
Bef aen. v. a. Bezaaljen.
Bcfagt. adj. Gemeld, gezegd.
Befagen. v. a, Bewijzen, daardoen.
Befalben. v. a. Zalven, befméren, bef rijken.
Befalzen. v. a. Zouten.
Bef anftigcn. v. a. Verzagten, bedaren? doen bedaren , gedwee maken.
Befatzung. ƒ. Bezetting.
Befaufen (fich). Zig bezuipen, zig dronken drinken.
Befchaben. v. a. Befchaven , afflijten.
Befchadigen. v. a. Befchadlgen , benadelen , verkorten.
BefchaiTen. adj.Gefeld, in zékerenJlaat, Gefchapen.
Befchaffcnheit. f. Gefleldheid , geaartheid, aart, hoedanigheid, Jlaat,toeft and, gedaante van eene zaak, gefchapenheld.
Bcfehafftigen. v. a. Bezighouden, werkgéven.
Befchafftigt. adj. Bézig.
Befchafftigung. f.Bèzigheid,werk, werkzaamheid.
Bcfchalen. v. a. Affchillen, ontbasten , den bast, de fchil afdoen. Lekken (eene merrie.)
Befchainen. v. a. Befehamen, befchaamd maken, verlegen maken.
Befchamt. adj. Befchaamd, verlegen.
Befchanzcn. v. a. Verfchansfen.
Befcharen. f. Befcheeren.
Befchatten. v.a. Befchaduwen , overfchaduwen , belommeren.
Bcfchauen. v. a. Befchouwen , bezien , bezlgtlgen, in oogenfehijn némen.
Befchaulich. adj. Befplegelend, befchouwend.
Befchaiunen. v. a. Schuimen. Schuim opwerpen.
Rc{ciauimg.f.Befpiegeling,befchouwing.
Befcheeren. v. a.Scheren. Verdelen, uitdelen , bedélen, géven. Befieren,bewerken.
Befchehen. v.n.Gefchieden, gedaan worden , gebeuren.
Befcheid. m. Befcheid , berigt , antwoord, bef uit, uitfpraak , beflsfng. Inzetting , wet, keur, gebod, bevél. Voorwaarde, beding.
Befcheidcn. v. a. Befchelden,p!aats,tijd, beflemmen. Befiemmen. Verdelen, uitdelen. Antwoorden , antwoord geven, onderrigten. Vermaken bijuiterjlen wil. Bedingen. Sich befcheidcn. Berusten, Inwilligen, toef aan.



6o
BES.
BES.
Bcfeheiden. adj. Befcheiden , gezeglijk , redelijk, gefchikt, matig, billijk, beleefd.
Bcfcheidenheit. ƒ. Befcheidenheid, redelijkheid, billijkheid, zedigheid, gematigdheid , beleefdheid.
Befehcinen. v. a. Verlichten, bejlralen.
Befchcinigen, v. a. Bewijzen , getuigen, verklaren, verzekeren , getuignis géven.
Bcrchciszen. v. a. Befchijten , bevuilen. Bedriegen, bedotten.
Bcfcheller, Befchaler. Springhengst in eene foeterij.
Befeheltcn. v. a. Schelden, uitmaken.
Bcfchenken.v. a. Begiftigen,bejchenken, een gefchenk géven. Onthalen.
Befcheren. v. a. Verlénen, toevoegen.
Befchicken. v. a. Befchikken , beleggen, bezorgen. Ontbieden , doen halen. Afzenden, afvaerdigen.
Befchieszen. v. a. Befchieten.
Befchiffcn. v. a. Bevaren.
Befchimincln. v. n. Befchimmelen.
Befchimpfen. v. a. Befchimpen , befpotten, honen , ontè'ren, benadélen , zwart maken.
Befchindcln. v. a. Met dekplankjes dekken {een gebouw, huis of molen).
Befchinden. v.a.Villen , de huid afhalen , ontkorsten ,fchillen , ontbasten.
Befchirinen. v. a. Befchermen,behoeden, befchutten.
Bcfchlobbcrn. v. a. Beflabberen.^
Bcfchlafcn. v. a.Bef apen, ontérenfchenden , verleiden , bezwangeren (een meisje). Sich befchlafcn. In bedenking némen , zig beraden, in rijpe overweging némen, zig bedenken.
Bcfchlag. m. Bejlag, handoplegging.
Befchlage. n. Befag, ijzeren, koperen , zilveren befag, haak , knip offlot aan een boek.
Bcfcblagcn. v. a. Bef aan. In befag némen. Bef aan , ingijpen (de zeilen). Befchimmelen, uitfaan. Einen mil worten befchlagcn. Iemand den mona fnoeren off oppen. Einen mit eigener worten befchlagcn. Iemand met zijne eigen woorden doden of vangen.
Bcfchlecken. v. a. Lekken, likken , oplikken.
Bcfchleichcn. v. a.Befpieden, bekruipen verras/en.
Befchleunigcn. v. a. Haasten ,fpoedmaken , bevorderen, voordzetten.
Befchleyern. v. a. Omfuijeren, met eenen fuijer bedekken.
Befchlieszen. v. a.Bef 'uiten, vastf 'ellen. Sluiten , inf uiten , wegfl'uiten. Bevatten. Eindigen.
Befchlieszerin. f. Huishoudfer.
Befchlusz. m. Bef uit. Einde , fot.
Bcfchmadern.v. a.Bezoedelen,befmettent
Befchmauchen. v. a. Beroken.
Befehmaufen. v. a. Smullen , lustig, vrolijk zijn , zijn hart ophalen , op da fmagt lopen.
Befchmieren. v. a. Befméren,befmetten, fmetten, bemorsfen.
Bcfchmirmeln. v. a. Garflig beginnen te worden.
Bcfchnützen. v. a. Belasteren , kwaad fpréken, zwart maken (iemands naam en faam). Befméren, fmetten, bemorsfen.
Befchmutzen. v. a.Bevuilen, bemorsfen, bef meren.
Befchnübcln. v. n. Trekkebekken.
Befchnadern, Befehnattcrn. v. a. Snappen , kouten, babbelen. Iets bedillen , berispen.
Bcfchnarchcn. v. a.Befnuffelen.Bedillen.
Bcfchncidcln . Befchnciden. v. a. Befnijden. Snoeijen , fnijden (eenen boom , wijn fok). Bejhoeijen , fchroeijen (geld).
Befchneidfel. n. Snoeizel,flipper,fnijdzel.
Befchnellen. v. a. Verrasfen , overvallen , bedriegen (metlist). Befchneyen. v. a. Befchneeuwen , met
fneeuw bedekken. Befchniffeln. Befnuffelen, bedillen. Bcfehniiren. v. a. Boorden , beleggen
(met gouden of zilveren boordzel,
lint, galon, koord.) Befchónen , Befchónigcn. v. a. Verfcho»
nen, verontfchuldigen, voorwenden. Befchrankcn. v. a. Beperken , bepalen. Bcfchrappcn. v. a.Het koornflompen,als
het te wélig groeit. Befchreiben. v.a.Befchrijven,fchrijven. Befchreiblich. adj. Befchrijfijk. Bcfchrcycn. v.a. Bewénen , befchreijen.
Belasteren ,faamroven, uitfchelden.
Betoveren. Bcfchrcitcn. v.a. Betréden , beklimmen.



bes;
bes.
5r
Bcfchrirmpfen. v. n. Rimpelen, berïmpe-
ien, krimpen. Befchuhen. v. a. Schoeijen. , Befchulden. v. a. Schalden maken, in
fchulden raken , verpanden*. Befchuldigen. v. a. Befchuldigen, betig-
ten, aantijgen , betijgen , te last
leggen.
'Befchuppen. v. a. Plukken , bedriegen
. (iemand), f. Schuppen.
Befehusz. m. Tegen/land , weer/land. Voordeel. Genoegzaamheid. Es ist kein Befehusz daarin. Daar is geen voordeel uit te halen.
~Brfchüttcn.v.a.Beftorten,befrooijen.Bejproeijen. Die Gartcngange mit fand befchiittcn. De paden van eenen tuin enz. zanden, bezanden , met zand bejlroo'jen.
Befchützen. v. a. Befchutten , befchermen.
Befchwagcrn (fich). Zig vermaagfehappett.
Befchwangern. v. a. Bezwangeren. BefchwaYde. Befchwerde. ƒ. f. Befchvvernisz.
Befchwaren.. f. Befchweren.
Befchwartzen.v. a.Zwart maken,fchenden, veragt maken.
Befchwctzcn. v. a. Bepraten , overri- '. den , wijs of vroed maken.
Befehweeren. f. Befchwóren.
Bèfchweiszeri. v.a~. Met zweet bedekken , zig bezweten.
Befchvvcmmcn. v. a. Overf romen.
Befchwerde./.Moeite, last, overlast. Klagte , bezwaarnis. Belasting, fchatting. \
Befchweren. v. a. Belasten , overladen, drukken , vermasten , bezwaren , ] moeite, arbeid veroorzaken , tot ] last zijn. Sich befchweren. Zig beklagen , zwarigheid maken.
Befchwcrlich. adj. Bezwaarlijk , lastig, ] moeilijk. \
Befc'hwerHehkeit. f. Bezwaarlijkheid , ] lastigheid, moeilijkheid.
Befchwernisz. f. Bezwaring, belasting, ï bezwaardheld. Klagte. j
Bcfehwitzen. v. n. Bezweten. i
Befchwóren. v. a. Bezweren , beëdigen. \ Belezen.
Befeclen. v. a. Bezielen, lévend maken. 1 Aanmoedigen , bemoedigen , verlé- \
vend'gen , vertroosten . moed géven.
Befegeln. v. a. Bezeilen, bevaren.
Befehcn. v. a. Bezien, befchouwen.
Bcfcifcn. v. a. Inzepen, inzeep zetten,
Bcfeligen. v.a. Begiften , géven ; gelukkig maken ; verrijken ; zégenen; bevoordelen.
Befem , Befcn. m. Be'zem.
Befengcn. v. a. Zengen, fchroeijen.
Befcsfen.arf/. Bezeten.
Befetzen. v. a. Bezetten, bef aan, plaatzen, omringen, omfngelen. Ein Ampt befetzen. Een ampt begeven , vergéven.
Befetziiösfel. m. Plaveiblok,fraaf/lamper, juffer.
Befetzung. f. Bezetting , boording.
Befeufzen. v. a. Beklagen , be wénen , zugten , kermen ,fleunen.
Befichtigen. v. a. Bezigt/gen , bezien, in oogenfehijn némen .onderzoeken, onderzoek doen , befchouwen.
Bcficgeln. v. a. Zégelen, bezégelen.
3cfiegen. v. a. Overwinnen, winnen, te boven gaan, overtreffen , bedwingen , zégenpralen, zégenvieren, de overwinning behalen.
lefingen. v. a. Zingen, bezingen.
kfingnusz./: Gezang, bezinging.
kfinnen. v. a. VerzUinen , bedenken , zinnen , denken. Sich befinr.cn. Zig bedenken, te binnen brengen , herinneren. Tot zig zeiven , tot inkeer komen. Overdenken , overwegen , in bedenking faan. Van gevoelen, gedagte veranderen.
icfinnt. adj.Verf andig ,fchrander,vernuftig. Befinntcr weife. Met overleg.
Sefitz. m. Bezit, bezitting.
iefitzen. v. a. Bezitten. Gedurig bijzijn (iemand), hem omringen, niet verlaten.
icfoffen. adj. Dronken, befchonken.
iefohlen v. a. Verzolen.
icfolden. v. a. Bezoldigen, betalen, belonen, vergelden.
lefonder. adj. Bijzonder, zonderling.
icfonderheit.f. Bijzonderheid. \
iefonderlich. adv. Bijzonderlijk.
iefonders. adv. Bijzonders , bijzonderlijk , zonderlijk.
;efonnen. adj. Bezonnen, bedagt, voorzigtig, bedaglzaam, omzigtlg.



<?a BES.
BES".
Befonnenhcit. f. Voorzigtlgheid, omiigtigheid, bedagtzaamheid.
Bcforgcn. v. a. Bezorgen , benaerfigen. Vrezen, dugten. Zorg dragen. Met zorg overladen zijn.
Beforglich. adj-Dat te vrezen is. Nadenkend, wantrouwend. Bekommerend.
Beforgnifz. ƒ. Vrees, bevreesdheid, bekommering.
Befparmen. v. a. Befpannen.
Befpeyen. v. a.Befpuwen. Sich befpeyen. Overgéven, braken, fpuwen.
Befpickcn. v. a. Befpekken , bejléken. Voordeel doen.
Befpicgcln (fich). Zig befpiegelen, zig befchouwen. Zig aan een'' ander'fpiegelen , een voorbeeld némen.
Bcfpitzen. v. a. Spits , puntig maken.
Bolpotten, f. Verfpotten.
Befprechen. v. a. Bejpréken. Einen vor Gericht befprechen. Iemand voor het geregt roepen, dagvaarden. Sich befprechen. Met iemand affpréken, raadléven,raadplegen,te raadegaan.
Bcfprcngen. v. a. Befprengen , befpraeijen , beplengen, befpatten.
Bcfpringen. v. a. Befpringen , dekken. Aanvallen.
Befpritzen. v. a. Spatten, befpatten,befp'iiten.
Besfer. adj. & adv. Béter.
Besfcrn. v. a. Béteren , verbéteren , beter worden. SichBcsfcrn. Zig béteren ; zig bekeren.
Best, Beste. adj. Best.
Bestes. Zu iemands besten fprechen. Ten beste, ten goede , ten voordeele van iemand fpréken.
Beftahlcn. v. a. Verf alen, harden (het iizer.)
Beftallcn. v. a. Bezolden, loon of huur geven.
Beftand. m. Stand, vastigheid, duurzaamheid , befendlgheid. Zékerheid, verzekering. Pagt, huur. Overfchot, ' overblijfzel.
Beftiinder, Bcftandner. m. Pagter, huurder.
Beftandgeld. n. Huur , pagt.
Beftandig. adj. Befendig , flandvastig, volfandig. Gedurig, onveranderlijk, onwisfelbaar. Onverzetlijk , hardnekkig , hoofdig, onbeweeglijk.
Beftandigkeit./: Standvastigheid, vol-
ftandigheid , volharding, aanhoudendlieid.
Jeftandichlich. adv. Beftendiglijk , volftandiglijk , aanhoudendlijk.
Seftarkcn. v. a.Verf erken, bevestigen.
3eftater. m. Lasthebber , gemagtigde, zaakvoerder, koopmans handeldrijver, faktoor.
Seftatigen. v.a. Bevestigen, bekragtigen , verf erken , ftaven. Staande houden , bewijzen , ondertékenen , bezégelen. Zur Erdc beftatigen. Begraven.
Bcftatten. v.a. Bef éden. Bezorgen. Aanwenden. Eine Dochter beftatten. Eene dogter uithuwen. ZurErdebcftatten. Begraven, ter aarde brengen.
Beftauben.i>.tf. Befuiven. Beflrooijen.
Beftcchen. v. a. Befléken, omzetten,omkopen, de handen vullen. Vullen, witten (eenen muur.)
Bcfteck.72. Koker.
Beftecken. v.a. Befléken. In der Rede bcfteckenbleibcn. In de réde blijvenféken. Die fache bleibt beftecken. De zaak bli jftfléken, onafgedaan, aan den fpijker hangen.
Beftehen. v. n. Beft aan, blijven, duren, volharden, aanhouden , willen. Zijne zaak wél be wéren, flaande houden , winnen. Zig uit eene zaak redden. Iemand voldoen, voldoening géven , zijnen p/igt wél waarnémen of doen. Huren (een huis.) Stremmen , flollen. Van waarde zijn.
Befthclcn. v. a. Beflélen.
Beftcifen. v. a. Bekragtigen ,fiaven , bevestigen, verfterken.
Befteigen. v. a. Beflijgen, beklimmen.
Beftellcn. v. a. Befchikken, beflellen, beleggen , aanbefléden ,inf'ellen , magtig maken, befpréken, bezorgen , voorzien. Aanflellen. Sich beftellcn. Zig befchelden.
Beftelt. adj.Befeld, benoemd,aangefeld.
Berrie.,/". Beest, karonje, hoer.
Bcftialisch. adj. Beestagtig, beestig.
Beftiinmen. v. a. Beflemmen , beramen, bepalen, vastflellen. Benoemen, aanflellen. Befchikken , beflellen , bevélen. Bewaren.
Bestmöglichst. adj. Bestmogelijk, op de beste wijze.



BES. BET.
Beftopfen. V. a. Stoppen, vullen , 'inpakken. Opkroppen, overladen (met eeten.)
Beftoszen. v. a. Affchuren , fchenden,
befchadigen.' Beftrafen. v. a. Beftraffen , berispen. Bcftrahlen , BeftraJea.v, a. Befralen, be-
fchijnen, jlraalen Jchieten. Beftrcbcn (fich.) Tragten, pogen, zig
■ toeleggen. Staan (naar iets). Beftreichcn. v. a.BeJlrijken, Befméren.
bereiken.
Beftreiehlcn. v. a. Strelen, vleijen, troetelen.
Beftreifen. v. a. Bef repen , met Jlreepen maken.
Bcftreitcn. v. a. Bejirijden, bevegten. Waarnemen (een ampt.) Goedmaken (de kosten.)
Beltreuen. v. a. Bejlrooij'en,begruizen.
Beftricken. v. a. Verfrikken , vangen (in een net, ftrik ,) firikken. Bekoren , verlokken,, verliefd maken, aan liefde-banden kluisteren.
Beftiirmcn. v. a. Beflormen, befpringen.
Bcftürzen. v. a. Verbazen , ontzetten , ontfiellen, verfchrikken.
Bcfuch. m. Bezoek , bezoeking.
•Bcfuchen. v. a. Bezoeken, bezoek geven. Verke'ren. Onderzoeken,doorzoeken.
Befudeln. v. a. Bezoedelen , vuilmaken, bevlekken.
BetacJcn. v. a. Bedillen , berispen.
Bctafeln v. a. Befchieten , bekleden (met hout).
Betagt.arf/'. Bedaagd, bejaard , oud. 1 Vervallen , verfche'nen (van eenen ivisfelbrief.)
Betakcln. v. a. Takelen ,met touwwerk ^ voorzien.
Betasten, v. a. Betasten , bevoelen, be- J handelen.
Bctauben. v. a. Verdoven ) ontrusten , I het hoofd bréken, baloorig maken. I ! Beten. v. a. Bidden. ': Beter. m. Bidder. Betbruder, Bctfehwcster.w.Sff.Geveins- I de , fehijnheilige , pijlaarbijter ,pijlaarbijtfler. I ! Bcth. m. Schatting , belasting. I !l Bcthaucn. v. a. Bedauwen. I Bethcuren. v. a. Bezweren ,bevestigen, betuigen, fméken. I Bcthcucrlich. «</v. Plegtiglijk,met eede. I
BET. 6.
Bcthören. v. a. Verzotten ; bedriegen ,
misleiden , begochelen. Bcthun (fich.) Zig bedoen,zig bevuilen Benden, v. a. Tijtelen, eenen tijtelgéBetrachten, v. a. Bef ragten , befchou-
wen. Overwegen, overdenken. Bctrachtlich. adj. Aanmerklijk. Betrag, m. Beloop.
Betragen, v. a. Belopen , bedragen. Sich betragen. Zig gedragen, zig verdragen. Zig behelpen.
Betragen.». Gedrag, handelwijze.
Bctraufen jBetrauflen. f.Betropfen.
Betraurcn. v. a. Betreuren , bewenen , beklagen.
Betraurlich. adj. Betreurlijk, beklaaglijk.
Betreffen, v. a.&n. Treffen , betreffen, aangaan, roeren. Einen zu Haufe betreffen. Iemand te huis vinden. Sich betreffen. Zig aanbieden , opdoen. Die Gclcgcnheit had fich zo betroffen. De gelegenheid heeft er zig toe opgedaan.
Betreiben. v. a. Drijven, doen weiden.
Oefenen , drijven (een handwerk.) Betriebfam. adj. Gereed ,vaerdig,naer-
ftig, nijverig , nijver. 3etretcn. v. a. Betréden , bewandelen.
Betrappen , verrasfen. Betreten feyn.
Betrapt, verbaasd, verflagen, in
twijfeling zijn, weifelen. Setriefen. f.Betropfen. ictricgen. v. a. Bedriegen , bedotten ,
doeken , verfchalken, opzetten, op-
ligten.
!ctrinken(fich.) Zig dronken drinken.
Setrüpfen. v. a. Bedruipen.
letrübcn. v. a. Bedroeven , kwellen , verdriet, hartzeer veroorzaken, ontrusten. Troebel maken (water).
letrübt. adj. Bedroefd, droevig, treurig , neêtflagtg , zwaar moedig,mismoedig, onlustig.
ctrübnisz. ƒ. Bedroefdheid, droefnis , enz.
etrüg. m. Bedrog.
etrügen. f. Betriegen. Sich Bctrügen. Zig bedriegen , zig vergisjen , dwalen.
etrügerisch. adj,& adv. Bedrieglijk. ett. n. Bed,



<54 BET. BEV.
Bettel. in. Plunje,boel,goedvan weinig waarde.
Bcttelarm. adj.Zeer arm.
Bctteley. ƒ. Bedelaarij.
Bettelhund. m, Lompe hond, luiszak.
Betteln. v. a. Bédelen, fchooijen.
Betten, v. n. Het bed opmaken,/preijen.
Bcttlagerig. adj. Bedlegerig.
Bcttlcrisch. adj. Be'delagtig.
Betünehen. v. a. Bepleisteren,
Betze. f. Batze.
Bevestigen, f. Befestigen.
Bevcttert. adj. Vermaagfchapt , bevriende
Beuge. f. Kromte, bogt, rak. Beugen, v. a.Buigen, krommen,bukken. Beugig , Beugfam. adj. Buigzaam , gedwee.
Beugfamkeit. ƒ. Buigzaamheid. Beule. ƒ. Buil, bluts , buts , gezwel. Betuig, adj. Geblutst, gebuild, vol builen.
Beunruliigcn. v. a. Ontrusten , verontrusten , ontroeren , beroeren, kwellen.
Bevogten. Bevogtigcn. v. a. Onder voogden Jlellen.
Bevölkcrn. v. a. Bevolken.
Bevölkung , Bevölkerung. f. Bevolking.
Bevolmachtigen. v. a. Magtigen , volmagtigen, volmagt géven.
Bevolmachtigter. m. Gevolmagtigde.
Bevor. adv. voor Bevorab , Bevoraus. Voornaamlijk , bijzonderlijk.
Bevorgehen. v. a. Toelaten, vergunnen.
Bevorftehcn. v. n. Aanfaan, voor/laan.. dat aanjlaande is, naken. Einemeü: Unglück bevorltchen. Iemand een ongeluk aanjlaan , naderen , dreigen.
Bevortheilen. v. a. Bedriegen , fchadt veroorzaken.
Bcvorthun. v. n. Overtreffen , te boven gaan.
Beurlauben. v. a. Oorloven , veroorlo ven. Afdanken, affcheid geven. Ver lof vragen , affcheid némen. Vaar wel zeggen , heen gaan.
Beurtheilen. v. a. Beoordélen , befisfen Onderzoeken, nafpeuren , bedillen berispen.
Beute./. Buit.
Beutel. m. Beurs.
Beuteln. v. a. Betalen ,geld verfchieten verteringen maken. Builen (meel).
BEW.
Beuten. v. a. Buitmaken , bulten.
Beuter. m. Vrijbuiter, rover.
Bewachen. v. a. Bewaken , bewaren.
Bewachfen. v.n. Bewasfen.
Bewaffnen. v. a. IVapenen , uitrusten , bemannen.
Bcwahren. v. a. Bewaren, behoeden.
Bcwahren. v. a. Bewéren , bewaarheden , bevestigen , bewijzen.
Bewahrlich.arfy'. Bewaarbaar, dat bewaard kan worden , dat goed kan blijven.
Bewahrlich.arf/. Beweerbaar , waar-
fchijnlijk. Bewahrt. adj. Geloofwaerdig , zéker,
beproefd, onfeilbaar, Bcwahrung. ƒ. Bewaring , behoudnis. Bewahrung. ƒ. Bevestiging , bekragti-
ging.
Bewandcrn.v. a. Bewandelen , betreden , begaan.
Bewandert. adj. Beoefend , geb'efend , ervaren , bedreven.
Bewandnisz./. Staat, gejleldheid, gefleldnis.
Bewandt. adj. Gefleld, gefchapen , gelégen.
Bewasfern. v. a. Bewateren , bevogtigen , begieten.
Bewegen, v. a. Bewégen , roeren , raken. Aanzetten , aanporren.
Bewetrgrund. m. Beweegréden, beweegoorzaak , beweegmiddel, réden, beweeggrond.
Bewegend, Beweglich. adj. & adv. Beweeglijk , aandoenlijk , roerend. Roerbaar, tilbaar, roerend.
Beweglichkcit./. Beweegbaarheid.
Bewegnisz. f. Bewéging.
Bcwegurfaehc. f. Bcweggrund.
Bewehren. f. Bewaffnen.
Bewcibcn. v. a. Uithuwen, eene vrouwgéven. Sich bcweiben. Trouwen , eene vrouw némen.
Bcweinen. v. a. Bewénen , befchreijen. Beklagen.
Bewcinlich. adj. Betreurlijk.
Bcweis. n. Bewijs , betoog , betoging. , Bcweisartikel. m. Bewijsftuk.
Bcwcifcn. v. a. Bewijzen , betogen, aantonen , doen blijken, bewaarheden, betonen.
, Bcweisgrund. m. Bcweisrede./. Bewijsgrond , bewijsréden.



BE W, BEY.
I Beweislicb. adj. Bewijslijk, bewijsbaar, betoog/ijk, betoogbaar.
I Beweisfchlusz, m. Bewijs , fluitréden.
I Bcwcisthum. m. f. Beweis.
I Bcwenden. v. n. Zijn;genoegZaam zijn. Es dabey bewenden lasfen. Het daarbij laten , daar in berusten. Wie ist die fache bewand ? HoeJlaat het, hoe gaat het met de zaak ?
I Bewerben (fich.) Pogen , tragten , zoeken , zig benaerjtlgen, bevlijtigen.
3 Bcwcrfcn. v. a. Bewcrpen,bepleisteren, met kalk bejlrijken.
1 Bcwerkftelligen. v. a. Uitwerken , uit-, voeren , volbrengen, werkjlellig maken , volvoeren.
I Bewickeln, v. a. Omwikkelen , bewikkelen, omwinden.
1 Bewilligen, v. a. Bewilligen,inwilligen, toejlaan , toeflemmen , goedkeuren.
j Bewillkommen. v. a. Verwelkommen.
I Bewinden, v. a. Bewinden , bewoelen.
I Bcwirken. v. a. Bewerken , uitvoeren.
I Bcwirthen. v. a. Onthalen, ontvangen.
1 Bcwohncn. v. a. Bewonen.
I Bcwohnlich. adj, Bewoonlijk , bewoonbaar.
j Bewolken, v. a. Bewolken , met wolken betrekken.
I Bewundern. v. a. Bewonderen,verwonderen.
3 Bewundemngsvoll. adj. Wonderbaar , bewonderingsvol.
1 Bewust, adj. Bewust, kundig.
i Bey.prép. Bij ,, door, met, onder.
j Bey behalten. v. a. Behouden.
i Beybringcn. v. a. Bijbrengen , aanhalen. Inbrengen, inboezemen, indrukken , doen f maken. Veroorzaken. Onderwijzen , onderrigten , doen bevatten.
\ Bcydc. adi. Beide.
I Beyderley. adj. Beiderlei.
I Beyderfeits. adv. Te weerzijde, aan beide zijden.
| Beyderfeitig. adj. Onderling , wéderzijdsch.
I Bcyesfen. n. Tusfehenfpijs, hijger egt. \ Beyfall. m. Toejlemming , goedkeuring.
IBeyfallcn. v. a. Toeflemmen, goedkeuren , voor aangenaam houden. In de gedagte komen , invallen , bijvallen, zig te binnen brengen, i Beyf ügen, v, a. Bijvoegen, bijdoen.
b n Yi. 6?
Bejrf iihren. v. a. Aanvoeren j aanbrengen.
ileygehcn. v. n. Bijgaan. Bëygenarmti adj. Bijgenaamd. Beygerichte. n. Tusfchen- of bijgeregt. Bcygefcllen. f. Beuf ügen. 'Maatfchappij maken.
Bcyhanden. adv. Bij de hand,
Beyhelfer. m. Noodhulp.
B:yhulfe. f. Noodhulp.
Beykanuner. f. Zijkamer, kamer naast eene andere.
Beykommen. v.n. Bijkomen, naderen, bereiken , gebeuren , genaken , gelijken , évenaaren.
Beykrcits. m. Bijkring , zelf kring.
Beyhgft.fBijlaag.Aanvertrouwdgoed.
Beylager. h. Bijléger , ondertrouw * trouwfeest.
Beylaufen. v. n. Bij- of onderlopen.
Beylaufig. adj. Omtrent, ten naasten bij , in het voorbijgaan. ,
Beylegen. v. a. Bijleggen ,bijvoegen. Te last leggen. Bijzonder of op zijde leggen. Verzamelen , jparen. Opdragen , géven (een ampt, eene bediening). In bewaring leggen, verzekeren. Eindigen , beflisfen , bef eg-ten, Uittrouwen, eene vrouw géven. Begunfiigen, in iemands gevoelen treden , partj trekken.
Beymacnen (fich.) Naderen. Aandoen, aanzetten,aantrekken (de deur)S\c\\ bey einem maehcn. In iemands gunst dringen.
Beymcsl'cn. v. a. Toefchrljven,opleggen,
te last leggen , toerekenen. Beynahe. adv. Ten naasten bij , bijna , • omtrent.
Bcyname. m. Bijnaam , toenaam.
Beynebcns. adv. Daarbenéven, daarenboven.
Beypfei'd. n. Handpaerd.
Beypflichten. f. Bcyfallen.
Beyrathen. v. a, Raden, raadgéven,mei raad bij f aan.
Beyruckcn. v. n. Naderen, aanrukken,
Beylammen. adv. Bij elkander , met elkander , zamen.
Beyfasz. m. Bewoner , inwoner, huis* man , landman , boer.
Beyfatz. m. Bijvoegzel.
BeyfchafFen. v.a.Herbeyfchafren.Anfcharkn,Verfcha£eniVsrzorgen,bezorgenv



66 BEY.
Beyfcharren. v. a. Bij een fchr apen, rapen.
Bcyfchicken. V. a. Bijzenden. Beyfchiesaen. a. Bij- of toevoegen. Beyfehiflcn. v. n.Met het fchip naderen. Beyfchlaf. m. Bijflaap. Beyfchlafen. v. n. Bijflapen. Beyfchlafei*. m. Bijflaap, bedgenoot. Beyfchlag. tri. Valfche ftempel, valfche munt.
Bcylcrkichcn. v. a. Bijkruipen. Beyfchlieszen. v. a. Influiten , bijvoe-
Sen- ~ ~ .
Beyfchlusz. m.lngefloten brief of papier.
Beyfcmusfel. m. Valfche Jleutel.
Beyfchriit./. Bijfchrift , randfchrift , zinfpreuk , opfchrift, kanttekening.
BeyCchusz. m. Bijvoeging, vermeerdering.
Bcyieit, Bcyfciten, Bcyfcits. adv. Bij zijde , aan eene zijde, aan een' kant.
Bcvfetzcn. v. a. Bijzetten , bijvoegen. In bewaring géven, verzékeren. Begraven , ter aarde brengen, bijzetten.
Bcyfcyn. v.n. Bijzijn , overflaan , tégenwoordlgheld.
Bcyfitz. m. Bijzitting.
Bcyfitzen. v. n. Zitten, bijwonen , Zitting hebben.
Beyfitzcr. m. Bijzitter.
Beyforgc. f. Sorge.
Bcyfpicl. i' ' ' '
Bcyfprir.gcii. v. n. Biflfaan , te hulp turnen , bljfpringen.
Beyfpnmg-"-'- iflfimi,
Beyftand -tn. Brftand.fiulp ,r,uJerJtaitd. Gerichtl:.chcr B-zylland. Voorjpraak, pleitbezorger.
Beyfta'nder. tn. Helper.
Beyftccken. v. a. Gevangen zetten.
Bcyftchcn. v.a. Bijftaan, helpen, verdédigen , ditnerfleuntn , Ivgunfligen, bijftand vtr!>'nen.
Beyftcuer. f. Qnderjiand, inzameling, aalmoes. Gefchenk, milde gift. Liefdegaaf, welke een bisfehop , in tijd van nood, eens kan doen heffen.
Beyftcucrn. v. a.. Onderft'anddoen , enz.
Beyftimmen. v. n. Toeflemmen , goedkeuren, van hetzelfde gevoelen zijn, zig naar iemands gevoelen fchikken . er intréden, overeenkomen.
Beyftiminig. adj. Overeenkom/lig,
BEY. BEZ.
Beythun. v. a. Bijdoen, bijvoegen. F.en verfchil afdoen. Sich beythun. Zig in iemands gunst dringen.
Bcytille. f. Tocht. Lemmet, pit van eene kaers of lamp.
Bcytrag. m. Onderflandgeld, milde gift. gefchenk. Bijvoeging, bijvoegzel r hulp. Opening, ontvouwing, verklaring.
Beytragen. v. a. Bijbrengen , toebrengen , helpen dragen , lasten betalen, helpen , onderfleunen , opbrengen. Opening géven, verklaren, verklaren (zijn gevoelen.)
Beytreiben. v. a. Invorderen, inmanen.
Beytreten. v. n. Toetreden. Bewilligen, toeflemmen. Naderen. Begunfligen, I helpen, onderfleunen , bijftaan. Omhelzen , aannemen (een gevoelen.)
Bcytritt. /«.Beytretung. ƒ: Toeflemming, verwittiging. Toetreding. Hulp, bijftand. Begunfliging. Goedkeuring. Aannéming.
Bcyurtheil.K. Tusfchenfpraak,tusfchenwijzend vonnis.
Bcywachc. ƒ. Veldwagt.
Bcywarts. adv. In het voorbijgaan , bij tusfchenftelling.
Beyweg. m. Bijweg , zijweg, omweg.
Bcyweib. f. Bijwijf, bijzit.
Bcyweitcn. adv. Veel, veel meer.
Bcywille. m. Voorwaardelijke wil, verwittiging.
Vj ywohnen. v. n. Bijwonen. Bijftaan , onderfleunen. Tégenwoordig zijn. Es wohnt mivbcy. Ik herinner mij.
IWywort. n. Bijwoord. Bijnaam, toenaam.
I'iyzcichnen. f. Bczcichnen. B jyzeitcn. adv. Bij tijds. Beyziehen. v. a. Aantrekken , naar z'g trekken.
IJej zoll. m. Verhoging van den tol, van de inkomende regten,
Bczahlcn. v. a. Betalen, voldoen ,kwijten, klaren.
Bczahmen. v. a. Temmen, betomen , beteugelen , intomen, inbinden . bedwingen.
Bezaubern. v. a. Betoveren.
Bezaumen. v. a. Tomen , teugelen. In toom houden , bedwingen , breidelen.
Bczaunen. v. a. Betuinen, omheinen,om- ! tuinen.



BEZ. BIB. BIG. BIE.
Bezechen. f. Beraufchen.
Bczcichnen. v. a. Tékenen ,aantékenen. Betékenen, beduiden.
Bezcigen. v. a. Betonen , tonen ; doen zien, aantonen. Sich bezcigen. Zig gedragen.
Bezeihen. v. a. Verwijten, befchuldigen.
Bezeugen. v. a. Getuigen , betuigen , verzékeren , bevestigen, bewijzen.
Beziehen. v. a. Betrekken, bezit némen. Bedriegen. Sicli bcziehen. Zig gedragen , zig beroepen. Opzigt , betrekking hebben. Bevrugt worden.
Beziehend. adj. Betreklijk.
Bezielen, v. a. Afpalen , beperken.
Bczicrcn. v. a. Verfieren.
Bezinnen, v. a. Vertinnen.
Bezirk. tn. Omtrek, omkring , omvang. Gebied, regtsban.
Bezirken. v. a. Omtrekken, begrenzen.
Bezogen. adj. Bevrugt, dragtig.
Beziichtigen, v. a. Befchuldigen, te last leggen.
Eezuekern. v. a. Met fitikerbeftrooijen. Bczupfen. v. a. Ontbladen ; plukken ,
bepluizen. Op onkosten jagen. Bezwacken. v. <t. Ontmannen , lubben, Bezwang. m. Bedwang, dwang. Bczweigt. adj. Getakt, digtgetakt. Bezwingcn. v. a. Bedwingen, intomen :
beteugelen , inbinden. Bibel. ƒ. Bijbel.
Bibclisch , Biblisch, Bibelniaszig. adj Bijbelsch.
Bibelniaszig, Bibelmasziglich. adv.Over
eenkomfig met den bijbel, Biber. m. Béver, kastoor, Bickei.n. Houweel. Bickei. f. Böckel. Bickelhaubc. ƒ. Stormhoed, helm. Bicken. f. Pieken. Bickling. f. Pickling. Bicder. adj. Eerlijk,deugdzaam, opregt
eerbaar.
Biedennannisch. adv. Eerlijk, opregt lijk.
Bicgcln. f. Biigcln.
Biegen. f. Beugen.
Biene.y. Bije, honlgblje.
Bicnst. m. Biest, eerfle melk.
Bier. m. Bier.
Biefem, Biefam. f. Bifam.
Bicfe.f.Binfe.
BIE. BIL. BIN. BIR. BIS. BIT. ó?
Bieten, v. a. Bieden.
Bietgeld. n. Strijkgeld, veilgeld.
Bilanz.ƒ. Balans.
Bild. m. Beeld, beeldnis. Téken, voor*
beeld, zinnebeeld. Bilden, v. a. Beelden,afbeelden,vormen. Büdfaulc. f.BÜdieide. Bildfeule. ƒ. Standbeeld. Bildungskraft./. Vormende kragt. Billig. adj. Billijk, betaamlijk, rédelijk. Billigkeit./. Billijkheid,betaamlijkheid.
redelijkheid. Billigcn. v. a. Billijken, goedkeuren. Bilz. m. Kampernoelje, paddefoel. Biins , Bimsftein. m. Drijffteen , puim*
fteen.
Binde. ƒ. Band, binddoek.
Binden, v. a. Binden. Verbinden , ver-
pligten. Vlegten. Kuipen. Bindfaden. m. Bindgaren , pakgaren. Bindig. adj. Verpligtend , verbindend.
Wettig, bondig. Bindzeug. n. Zwagtel, bindzel^ Binnen, adv. Binnen. Binfe. f. Bies, bieze. Binfig. adj. Biesagtig. Birgicht. f. Bcrgicht. Birke. f.Birkcnbi\xm.Berke,berkenboom. Birn. ƒ. Peer.
Birsch, Phsch.f.Jagt met fchietgeweer. Birschbüchfe. f. Jagtroer. Bifam. m. Muskus , muskeljat, Bifchof. m. Bisfchop. Bis. adv. Tot.
Bisher, Bishero , Bisdahin. adv. Tot nu toe , tot hier toe, tot dus verre. Die bisherige Zeiten. De voorléden tijden.
Bisz. m. Beet.
Bisfcn. m. Beet, fluk ; mondvol. \ Bisfig. f. Beiszig.
Biszmuth. f. Marckafith.
Bisweüen. adv. Zomtijds, zomwijlen , bijwijlen.
Biswind. m. Noordewind.
Bitte. f. Béde, verzoek , fméking.
Bitten, v. a, Bidden, fméken , verzoeken.
Bitter, adj. Bitter. Hévig, geweldig.
Beledigend. Bitterbösz. Zeer boot,
toornig, kwaad. Bittericht, Bitterig. adj. Bitteragtig. Bitterkeit. f. Bitterheid. Bitterlich. adj. Bitterlijk. . Bittlieh. adj. Biddend,fmékend,emj}':g. 2 a



«8 BIT. BLA.
BLA. BLE. BLI.
Bittfchreiben , Bittfèhrift./. Smeek-
frlv'ft, verzoek/rhri/t. Bi'zlcn. v. a. Rijten , prikkelen. 81ach.«<#.FÏach. Vlak , effen, open.
Biach Feid. Open veld. Blache. ƒ. Wagendoek. Black. n Wiek,/met. Inkt. Blaken, v.n. Bldeten (als de /chapen.)
Zijne tanden laten zien. Blaffen, v.n. Blaffn, keffen. Blahen. v. n. Zwellen. Blanck, Blank. adj. Blank , bloot. Blanquet. n. Getékend papier, waarop . men kan fchrijven, wat men wil.
Volmagt, om naar goedvinden te
handelen. Blappcrn. f. Sehwetzeh. Blarren. f.Plarren. Blarrhals. rn. Heularsch. HuilbalkBlate./. Blaas. Blaar, blijn. Bobbel,
waterbel. Blatebalg. m. f.laas'jalg. Blaten, v. a & n. Blazen. Blatenfand. m. Graveel, JleengrUis. Blasz. adj. Bleek , vaal, ftaauw. Blüsfe. ƒ. Witte vlak , bles. Blaste./. Bleekheid, bleeke verwe. Blasfigkeit. ƒ. Bleekheid. Blaszling. m. Waterhoen. Blast. m. Wind , winderigheid. Blastig. ad]. Winderig , opblazend. Blastigkcit. ƒ. Winderigheid. Blatt. n. Blad , plaat. Pand , baan (van
eenen rok.) Baard (van eenen /leute l.) Blad' (papier.) Blattcn. v. a. Plukken , bladen, a/bla:
den.
Blatten. f. Platten. Blattcr./'. Blaar, bladder , puist. Blattcvn. ƒ. Kinderpokfes. Blattern. v.a. Bladen , doorbladen (een boek.)
Blatterich. f. Blatterreich.
Blattericht. adi. Pokdalig.
Blattcnnafe, Blatternarbc, Blattergrube. f. Pokdaal, pokpnt.-
Blatterreich. adj. Bladerrijk, vol bladen, l
Blattzciger. m. Bladwijzer. ^
Blatz. Platte. Kruin van het hoo/d. Een Jluk doek 0/ iéder.
Blatzen. v. n. Ploffen , néder.vallen.
Blatzen. f. Flicken.
Blau. adj.Blaauw.
Blaucl. m. Beukhamer. Blauen. v. a. Beuken , kloppen. Blauen. v. n. Blaauwen , blaauw ver-
wen. Beginnen blaauw te worden. Blaulicht. adj. Blaauwagtig. Blaumahl. n. Kneuzing, buil, blaauwe
plek.
Blaumahlig. adj.Blaauwplekkig,blaaaw gejlagen , gekneusd, ge/loten.
Blauftricmig. f. Blaumahlig.
Blech. n. Blek , blik.
Bicehen , Blechern. adj. Blikken.
Blecken. v. n. Bliktanden. De tong uit(léken, beguichelen.
Blecken. f. Blöcken, Blaken.
Bichen. f. Blahen.
Blehig. f. Blahig.
Bleibcn. v. n. Blijven. Omkomen ,/neu-
velen. Bleich. adj. Bleek.
Blciche. ƒ. Bleekheid. Bleek , bleik » bleek- ofbleikplaats.
Bleichen. vla. Bleken , bleiken.
Bleichen. vin. Bleek worden.
Bleichcrt. m. Blékert. Soort van Keul-. Jchen rooden wijn.
Bleichlicht. adj. Bleekagtig.
Blcichwiefc. /. Bleekveld.
Blenden, v. a. Blinden , verblinden.
Blcndwerk. n. Fal/che/chijn. Blinden , opgeworpen manteling aan het hoo/d der loopgraven , tot de'kking der arbeiders.
Blcrren. v. n. Harren. Loeijen , bulken, blaeten.
Blcsfc./. Bles , kol, wit téken voor denkop van een paerd. Bleucn. f. Blauen. Bley. m. Loi.d.
Bicyen , Bleyern. adj. Looden, Bley teder. ƒ. Potlood. Bleyicht. adj. Loodagtig. Blcygerad , Bleyrecht. adj. Loodregt. Blcyfehnur./'. Loodlijn., paslood. Bleywurf. m. Zinklood, dieplood, peillood.
Bliek. m. Oogblik , ooglonk , oog.
Blieken, v. a. Blikken, ooglonken , zien. Ver/chijnen, vertonen.
Blind. adj. Blind. Loos, valsch.
Blinder, m. Blinde , die niet kan zien. Mortepaai, lorrendraaijer , knépeU»g > gehuurd /uldaat, om , op eens



BLI. BLO. BLU.
anders naam, door de monfterlng te gaan.
I Blindhcit. ƒ. Blindheid. Blindlings. adv. Biindeling. Blinken, Blinkcrn. v, n."Blinken. I Blintzeln. v. n. Knippen , knipoogen , blikoogen , pinken , pinkoogen , wippen , wapperen met de oogen. ïl'mzcn. f. Blintzeln. 9 Blisch. m. Ruwe zijde. f. auch PlUscn. J Blitz. m. Blikzetn.
.] Blitzcn. v.n. Blikzemen. Schitteren. Opvliegen , opftuiven , driftig worden. '\ Blitzend. adj. Biikzemend. Schitterend.
Blitzftahl. m. Blikzemfraal. . Bloch. tn. Blok.
Blochbild, Blockbild. n. Stand- ofblokI beeld.
I Blochfchin". n. Vlotfchip.
I Blödc. adj. Bloode , fchroomagtig , befchaamd , zwak. Kortzigtig. Blödheit, Blödigkeit./. Blooheid, befchaamdheid, zwakheid. Kortzigtlgheid.
\ Blödfichtig. adj. Bijziende, fikziende , kortzigtig. Blond. adj. Blond.
Blosz. adj. Bloot, naakt. Einen Bloszen fchlagen. Zijn oogmerk niet bereiken , zijn doel mis/en.
] Blöszc. f. Naaktheid, bloote. Armoedigheid, behoeftigheid. Eine Blöszc
: l geben. Zig gevangen, zig overgeven. Blöszen. v.a. Ontbloten , ontdekken bloot maken.
i Blöszlich. adv. Alleenlijk, fegts, eeniglijk.
I Bluderhofen. ƒ. TVijde broek.
I Blühe. f. Blüte. Roof, korst van eent
zweer, 'i Blühen. v.n. Bloei jen. li Blum. ƒ. Bloem.
i Blumcnbakhcl.m.Ruiker(van bloemen.' :!) Blunder f. Plunder.
Blunt. f. Blond. i Blust. f. Blüte.
Blut. n. Bloed. f Blutader. f. Ader, bloedader. i Blutarm. a Ij. Doodarm. Ü Blutbösz. adj. Ten ulterfen boos,kwaad 1 -Blutbühne. f. Schavot, bloed- moordtoneel.
I Blutdief. m. Kleine gauwdief. ï Blüte, Blüthe./: Bloei, bloesfem.
I
BLU. BOC. BOD. BOE. BOG.69
Blutcisz. n. Blutschwar. Bloedvin , bloedzweer.
Bluten. v. n. Bloeden.
Blutfarbig. adj. Bloedverwig.
Blutftüsz. m. Bloedvloed, bloedloop, roodeloop , melizoen.
Blutgang. f. Monathliche Zcit.
Blutgierig. adj. l',loedgierig,b!oeddorfig.
Blutig. adj. Bloedig.
Blutiauf. f. Blutflusz.
Blutlos. adj. Bloedloos.
Biutpfinne./: Bloedvin, bloedzweer.
Blutreich. adj. Bloedrijk.
Blutnchter. m. Bloedregter.
Blutruiis. m. Bloedgang , bloedlozing.
Blu tfui fti? , Bllitrüstlg. adj 5 wed'g, tothet bloed toe.
Blutfchande./. Bloedfchande.
Blutlehandcrisch. adj. Bloedjchandig.
Blutfchwar. m. Bloedzweer.
Blutfehwer. adj. Zeer zwaar, moeilijk.
Blutsfrcund. m. Bloedvriend, bloedverwant.
Blutzcuge. m. Bloedgetuige.
Boböern , Boppern, Puppern. v. n. Kloppen , trillen , opfpringen , poperen , popelen.
Boehen. f. Pochen. Beuken, kloppen, faan.
Bock. m. Bok , geitenhok.
Bockbeinig. adj. Boksvoet, die kromme beenen heeft.
Boeken, f. Blattern , Pockcn. , Boeken, Bockftoszeu. Hardebollen.
Bockcnzen v.w. Stinken als een bok, eenen vlezen reuk van zig géven.
Bockgeftellc. j. Bok van eene koets.
Bockpfeifc. ƒ. Zakpijp , ruischpijp.
Bockfprung. m. Lugtfprong.
Bodem, Boden. m. Bodem, vloer,grond, land.
Bodcnfcnster. ƒ. Dakvenfer.
Bodcnkammer. f. Dakkamer, afgefcho-. ten vertrekje onder het dak.
Bodcnlos. adj. Bodemloos.
Bodentrcppe. f. Zoldertrap.
Böekel; f. Pe'kei.
Böekclfleisch. n. Pékelvleesch.
Böckling. m. Bokking.
Böckfen. f. Bockcnfcn. ■ Bögeln. v. a. Glad, ge/Ijk , effen maken.
Bogen. m. Boog. Blad of vel papier. Gewelf.
I Bogenweife. adj. Boogsv/ijze.Bij bladen. '■ 3 "



70 B0H.B0L.B0R.B0S.B0T.
Bohle. f. Spimdbrett.
Bohne./. £oo».Feld-Saubohnen. Crootè,
boereboonen. Bohren. v. a. Boren. Bohrcr. in. Boor.
Boll, Bolzig. adj. Bol, voos, flokkig,
houtig, fponsagtig. Bolle./. Bol, bloembol. Bolz. m. Pijl.
Bolzigkeit. ƒ. Voosheid, Jlokkigheid. Bönhafe. in. Beunhaas , knoeijer , lapzalver.
Boot. n. Boot, floep, fchuit.
Bord. m. Boord (van een fchip.) Rand ■
kant. Borg. m. Borg.
Borgen, v. a. Borg, op borg nemen. Borger, m. Ontlener, die op borg neemt. Borkirchc, Porkirche./. Gaanderij in
eene kerk , zangchoor. Born. f. Brunn.
Börfe./. Beurs , geldbeurs. Beurs dei kooplieden.
Borst./. Borflel, rughair van een varken. Borst, kloof,fcheur.
Borsten, Borsten, f. Biirsten.
Borstpinfel, Borstbusch. m. Verfkwast fchilderskwast.
Borstwisch. tn. Stoffer , verken^
Borte. f. Bord.
Bofcm.f. Bufcm.
Bös. adj. Boos, kwaad, toornig. Bösartig. adj. Boosaartig. Böschen. v.a.Schuin ophalen,optrekken Böschung. f. Opgaandeft huinte,helling Boshaft. adj. Boosaartig , kwaadaartig
booshartig , booswillig , vuilaartig
ondeugend. Boshaftiglich. adv. Boosaartiglijk. Boshek./. Boosheid, kwaadheid. Böswicht. m. Booswigt, deugniet, guit Bottoner, m. Kuiper. f.Büttner. Bot. f. Boot. Bote.w. Bode.
Botm'a'sfig. adj. Onderworpen , onder
hevig, onderdanig. Botmasfigkeit. ƒ. Onderworpenheid, on
derdanigheid. Botfehaft. f. B oodfchap, gezantfchap. Botfehafter. m. Gezant. Botz. f. Potz. Boy. m. Baai.
Boye. f. Boei, ankerwaker. Brach. adj. Braak, onbebouwd.
BRA. BRE.
Brachackcr. m. Braakland. Brache./. Braak.
Brachen. v.a. Breken , omploegen , omdelven.
Brachmonat. m. Zomermaand, junij. Brack, Brast. m. Uitfchot. BracknaFe. f. Platneus. Brackperlc. f. Kwab , uitwas, wen. Bradem. f. Brodem.
Braf, Brav.adj. Braaf, dapper, wakker , fout, moedig. Bekwaam, behendig , vaerdig. Eerlijk , opregt.
Bramen, v. a. Boorden.
Brand. m. Brand, vuursnood. Brand , vuurigheid, verf erving , kanker * ontfe'king.
Brandig. adj. Brandig, aangebrand.
Brandmahl, Brandmerk.». Brandmerk,
Brandftein. m. Gebakkenfteen.
Brasfelen, Braszlen. f. Prasfelcn.
Brast. f. Brack. f. Bekümmernisz.
Braten. v.a. Braden.
Bratfchc. f. Armviool.
Brauch. m. Gebruik , gewoonte.
Brauchbar , Brauchlich. adj. Gebruikbaar , gebruiklijk.
Brauchen. v. a. Gebruiken, bezigen. Nodig hebben.
Brauen. v. a. Brouwen.
Brauhaus. ».Braucrey./. Brouwerij,
Brauwefcn. n. Brouwerij.
Brauw. adj. Bruin.
Braune. f. Keelgezwel, keelontfléking. Bruine kleur. , Brauncn. v, a. Bruin maken, bruineren, , Braunlich. adj. Bruinagtig. , Braunfchwartz.arf/. Donker bruin.
Braus. in. Bruisch.
Braufcn. v. a. Bruisfchen , ruisfchen. Briesfchen (van een paerd.) . Braut./. Bruid, ondertrouwde.
Brautdiener , Brautgef ührcr. m. Speelnoot.
Brautgcrathe , Brautgcwand. n. Bruidsgoed, bruidskleéren.
Brautlcute. Nieuwgetrouwden. ■ Brautfchatz./». Bruidfchat fliuwlijksglft.
Brcchartzney./. Braakmiddel.
Brcche./. Braak, re'pel, vlasbraak.
Brechcn. v. a. Bréken , plukken. Braken , overgéven , fpuwen. Braken, répelen , twlngen (vlas , hennip.)
Brechcn, Gcbrechcn. f. Mangel.
Brecherlich. adj. Kwalijk, misftjk ,ge-



BRE. BRI. B RI. BRO. B RU. 7ï
tiénen tot braken. Mirwird brecher- cinc Brille auf die INafe fclzcn. Iemand
lich. Ik word kwalijk, mis lij k , be- tn zijn voornémen dwarsbomen,ver-
naauwd' hinderen , in den weg zijn.
Brcchlich. adj. Breekbaar. Bringen, v. a. Brengen , voordbrengen.
Breit. adj. Breed. toebrengen, overbrengen, overhalen.
Breitaxt. f. Schliehtbcil. Vor fich bringen. Winnen , voordeel
Breitblatterig. adj. Dat breed van bla- doen. In Verdacht, in Hasz bringen,
den is. In verdenking, in haat brengen , ver-
Breite. f. Breedte, uitgebreidheid. dagt, gehaat maken. TAus ein ander
Breiten (fich.) Zig uitbreiden , zig groot bringen. Scheiden, verdelen. Etwas
maken, zig trots aanjlellen. in cincn bringen. Iemand léren, on-
Bremfe./.Pranger, nijper (voorpaer- derwijzen. Zu papier bringen.Inge*
den). fchrij't, op het papier feiten.
Brasten, v. a. Den paerd prangen. Ie- Broek, Broeken, m. Brok ,Jluk.
mandplagen, kwellen. Smert voelen. Broeken, v. a. Brokken , brokkelen. Brcnnaehtig. adj. Brandend, dat eene Brockigt , Brocklicht. adj. Brokkig,
brandende kragt heeft. broklig. Brcnnartzney. ƒ. Brandmiddel. Brod. m. Brood.
Brennen. v. Branden, bernen , blaken. Brodblüttcrlein.». Oog in het brood.
Bakken (potten, pannen, enz.) Bran- Broddicb. m. Brooddief, kladder, dis
den , bijten , Jléken , f nierten , pijn met de néring , met het ambagt klad.
verwekken. Brodem. m. Walm , damp, waasfem.
Brennend. <m[/. Brandend. Brodcmen. v. n. Dampen , waasfemen >
Brcnnhütte. f. Smis, fmisfe. walmen.
Brcnnkolb. m. Kolf, disteleerglas. Brodlos, Brodlosz. adj. Broodloos , onBrennung.y. Branding, ontfléking, ver- nut, zonder voordeel.
branding. Brodmen. f.Brodcmen.
Brenzclen , Brenzcn. v. n. Aangebrand Brodranf, Brodrcff. n. Een ftuk , eene
ruiken, fmaken. fnéde broods.
Brentzlich. adj. Dat aangebrand Bvöfeln v. a. Kruimelen, brokkelen.
f maakt. Bröfeligt. adj. Kruimelig, brokkelig.
Brcfehe./. Bres, formgat,formbreuk. Brommen, f. Brammen. Brcst. m. Gebrek , mangel. Bronn. f. Brunn.
Brcstc. f.Bresthaftigkeit. Brofam./. Kruimzijde , kruim van het
Brcsthaft, Breszhaft. adj. Gebrekkig, brood.
zieklijk , ziek, beroerd. Brofamlein. n. Kruimtje, kruimel.
Brcsthaftigkcit./; Ongeneeslijke ziekte, Brosmen. f. Bröfeln.
ongeneeslijk ongemak. Brot. f. Brod.
Brct. n. Plank , deel. Brotzcn. v. n. Pruilen ,prèvelen ,prat-
Brctcrvcrfehlag , Bretcnwand. n. Plan- ten, morren,preutelen, mompelen.
ken afj'chutzel. Bruch. m. Breuk , fcheur. Steengroef.
Bretcrzaun. m.Houten,planken heining. Bruchig. adj. Breekbaar, bros. Brcttern. adj. Planken , deelen , houten. Bruchfilber. n. Riiuw zilver. Brctzel. m. Britzei, krakeling. Bruchftein. m. Blokfteen.
Brcy. m. Brij, pap. Bruek. ƒ. Broek , touw op de fchépen ,
Brczel. f. Bretzel. om het terugjpringen van het kanon
Brickc./. Prik , zékere visch zonder te beletten.
graat. Brlick, Brückcn./. Bfug- Zich brücke.
Brief. m. Brief. Eiferner brief, Anftands- Ophaalbrug.Vinkenet(op de fchépen.) brief. Brief van opjehorsjing in een Erudcln. v. n. Brabbelen , rabbelen, ampt, van uitftel van betaling. rammelen, rallen, haastig , onbe-
Brieffchaftcn. Papieren. zuisd fpréken.
Brill. ƒ. Brilt Einem Brille verkaufen. Brudcr. m. Broeder.
Iemand bedriegen , bedotten. Lincm Briiderlich. adj. & adv. Broeder"'k, E 4



M BRÜ. BUB.BUC.
BriidetTchaft./. Broeder a-hap.
Brüge. ƒ. Toneel , Jlellaadje voor het volk in de fchouwburgen.
Bruge. ƒ*. Luiken vaneen fchip.
Brügel.»&o£, knuppel.
Brügeln. v. a. Kloppen , afros/en , afdekken.
Brühc. f. Nat, fop, faus.
Brüheheisz. adj. Zeer heet,kokend heet, kersversch.
Brühen. v. a. Broeijen. -Kwellen , plagen , .vervolgen.
BrUllen. v. n. Brullen , bulken, loeïjen.
Bruininclen. v. n.Mompelen,preutelen, morren.
Brammen, v. n. Brommen , grommen,
knorren. Briunmfen. f. Brammen. Brunft.f. Brunst. Bruniren. v. a. Bruineren. Brunn. m. Bron , wel, fontein , bom,
put,
Brunst./". Brand, vuursnood. Hitt'ighe'id, verhitheid, drift, liefdevuur. Geilheid, ritzigheid,
Brunften. v. n. Ritzig zijn.
Brünftig. adj. Hitzig , rttzig , geil, driftig. 'Verliefd.
Brünftigkcit. ƒ Hittigheld, vuurlgheid, driftigheid, drift, ijver,
Brünlliglich. adv. Hlttigl'jk , vuuriglijk, met drift, met ijver.
Bruntz./. Pis.
Bruntzcln. v, n. Pisfen , wateren, Bruntzern. v. n. Water hebben. Bruntzig. f, Bruntz.
Bruntzkachel, Bruntagefphirr, Bruntz* fcberbc , Bruntztopï'. Waterpot,pispot , kamerpot.
Briist, Brüste. f. Borst, mam , boezem.
Brasten (fich.) Eene hooge borst maken, hoogmoedig , trots , opgeblazen zijn.
Brut./. Gebroed, broeizel, (van gevogelte) pootvlsch. Legtijd, (van het gevogelte.)
Bruten, v. a. Broeden..
Brütig. adj. Broeds.
Bube. m. Boef, guit, fielt , deugniet. Jonge knaap.
Bübcrey.y: Boeverij,fielterij, gulter-lj, fctielmerij.
Bübin. f. Ligtekooi, ligt vrouwsperfoon.
Büblisch. adj. Ondeugend. Kinderagtig,
B«p". n. Boek,
BUC. BUD. BUF. BUG. BUH. BUL.
Biichdruekerey./. Boekdrukkerij,
Bücherdief. m. Letterdief', die eens anders werk voor het zijne uitgeeft.
Bucbhalten. v. n. Boekhouden.
Bnchfc./. Bus, bos, doos. Bus , fchlet* bus, (een fchietgeweer.)
Buchftabe./: Letter, baekfaaf.
Buchfta'blich. adj. Letterlijk.
Bucht. f. Bogt, kreek.
Buckek m. Bult, bochel, hooge rug.
Büekenbult. v.a. Vernederen (iemand.)
Biicken (fich). Zig bukken.
Bucklicht, Buckelig. adj. Bultig ', gebocheld, gebult.
Buckling. m. Bokking. Eerbewijs , eerbied , eerbiediging, buiging.
Budc. ƒ. Kraam , winkel, Jlal.
BufF. m. Dof ,foot, flag (met de vuist)*
BüfFcl, EüfFelochs. m. Buffet.
BürFcJisch. adj. Buffelagtig.
Buffen. v. n. Opblazen , opzwellen, bol °f gefpannen flaan.
Bug. m. Vouw , plooi, kromte, bogt. Kniehoog. Schoft der viervoetige dieren. Boeg of fle'ven vaneen fchip.
Bugel. m. Beugel, ' B igeleifen n. Strijkijzer.
B 'gein. v. a. Strijken (het linnen.)
B ihel. m. Hiigel. Heuvel, hoogte.
Jiuhl. m. Boel, pof, die het met eens vrouw houd.
Buhle .Buhlerinn./. Bijzit, hoer, boelin,
Buhlen. v. n. Boeléren.
Buhlcr. f. Buhl.
BuMerisch. adj. Onkulsch, oneerbaar.
Buhlerey, Buhlfclia'ft./. Boeléring.
Bühne./ Toneel, fchavot, Jlellaadje, verheven fpreekfloel,gaanderij. Zoldering.
Buil./. Bul, bulle. Goldcne Buil, Gouden bulle.
Buil. m. Bul, flier, bul'ós , var.
Bulder. Peuluw, bulfler.
Bund. m. Ve-rbond, verdrag, verbindnis.
Bund. n. Bos, bondel, pakje.
Bundbrecher. m. Verbondbréker.
Bundbruch. m. Inbreuk op, verbreking, fchending van het verbond.
Bündcl. m. Pakje , bosje.
Bündig. adj. Bondig, van waarde , betooglijk , overrédend, overtuigend,
Bündigkeit. ƒ. Bondigheid , betooglijk," heid,



BUN. BUR. BUS.
BUS. BUT.
73
Bündnisz. f. Bund.
Bundsgenosz, Bundsverwanter. m. Bondgenoot.
Bundsgenosfcnfchaft, Bundsvcrwandt-
fchaft. Bondgenootfchap. Bune. ƒ. Kaai, burgwal, f/ijger. Bunt. alj. Bont, veelverwig. Bunlfleckig. adj. Gevlakt. Buntwcrk. m. Pelterij, bontwerk, pain. f. Last , pak. Eheliche Bürde.
Zwangerheid. Burg./: Burgt, Jlot, vesting op eene
hoogte.
Bürgcn. v. n. Borg blijven, borgjiaan, borg Jlellen.
Burger, m. Burger, burgerman.
Bürgerinn. ƒ. Burgeres, burgervrouw.
Blirgerlieh. adj. Burgerlijk.
Bürgermeister. m. Burgemeester.
Burgcrfdiaft. ƒ. Burgerij.
Burgcrftand, Burgerherrfchaft. BurgerJiaat, burgerjtand.
Burgfehaft. ƒ. Borgfchap, borgtogt.
Bursch. m. Jongman , jongling, jongen, leerjongen , leerling, fcholier , gemeen foldaat. GenootJchap , bijeenkomst.
Biirstc. ƒ. Borf/el, Jchuijer.
Bürstcn. v. a. Borjlelen , J'chuijeren.
Bürstcn, fchwelgcn. Slempen , zuipen, zwelgen.
Bürftig. adj. Borjlelig.
Bürstrohr. m. Jagtroer. \
Burtig. adj. Geboortig , afkomjlig.
Burz. m. ylgterjle , aars.
Burzel. m. Stuit(van gevogelte). JgterJle, aars.
Burzdbaum. m. Buiteling.
Burzeln. v. n. Buitelen , tuimelen, vallen.
Bus! bus! Poes,poes ,poesje, (eene kat roepende.)
Busch. m. Bosch , boschje, Jlruik. Bos, busjel; ku>S, Schouder- de'genftrik. Bundel, bondel. Tros. Pluim ,J)rik (op den hoed enz.)
Büschelicht, Büschelweire. Bij bosfen.
Büschicht , Buschig. adj. Boschagtig , fruikagtig , vol llruiken , bosjchig.
Buschklcpper, Buschklöpfer. m. Struikrover.
Büschlciri.». Boschje, handeltje, frikje, kuifje enz.)
Bittern, Bufcn. m. Boezem', barsten. Baai, boezem, inham. Bufenfiïnde. Boezem- troetelzonde , geliej koosde zonde.
Busze. ƒ. Boete, berouw, ftraf,
Biiszcn. v. a. Boeten, berouw hebben, boeten doen , gejlraft worden, boete géven.
Buszf altfg. adj. Straffchuldig , firaf-
waerdig. Buszfcrtig. adj. Boetvaerdig. Buszfertigkcit.ƒ. Boetvaerdigheid. Buszkampf. in. Zie/frijd , ontrusting
van het gemoed, worstling der ziele. Buszpeitfelie.f.Kloosterzweep of geesj'l, Busztag. in. Boet- vastendag. Buszzeit. ƒ. Tijd tot boete. Butt. Buttig. adj. Bot, lomp, onge-
Jchikt, onhebbelijk. JJutte , Büttc. ƒ. Kuip, tobbe. Rugkorf. Büttcl. m. Pedél, deurwaarder , ge-
rigtsdienaar. Bütteley. ƒ. Gevangnis. Buttcr./. Boter.
Butteraugig. adj.Leepoogig, oogdragtig. Butterbrod. m. Butterhamme. /'. Boterham.
Buttern. v.a. Boteren , boter kernen. Buttcrhofe./. Boterwijf. Buttermilch. ƒ. Gehemde melk. Buttigkeit. ƒ. Botheid, lompheid, onhebbelijkheid.Buttncr. m. Kuiper.
Butz , Putz. in. Opfchik , tooizel. Knop (van bloemen) , kruintje (van vrugten). Kop (aan eene brandende lamp of kaers).
Butzfcheerc./. Snuiter.
Butzen. v. n. Knoppen , botten. Schoonmaken , reinigen Jnuiten (den neus, de kaers.)
Butzcnellc./. Speelpopjes , guichelpopjes.
Butzengcficht. n. Grijns, masker, momaangezigt.
Butzig. adj. Snotterig.
Butzman. tn. Molik , bullebak , Snaaksbeeld,
E
5



?4 CAA. CAB. CAM. CAN. CAP. CAR. CHO. CHR. CHU. CLE. COM.
c
Deze letter, ah hoofdletter, der Hoogduïtfche taaie geheel vreemd zijnde , hebben wij hier aantemerken , dat de woorden, welken zommigen , door misjpelling, met de C fchrijven , en hier onder niet gevonden worden,onder de K moeten gezogt worden.
Caap. f. Kap.
Cabalc. ƒ. Geheimkunst, verborgen wé-
tenfchap.
Cabalistisch. adj. Op eene verborgen wijze.
Caball. m. Jakhals ,fegt paerd ,fchans-
loper. Cabel. ƒ. Kabel. Cabinet. n. Geheimvertrek. Cajüte.y. Kajuit. Calot. f. Kalot, mutsje. Camerad. m. Kameraad, medgezel. Camin.w. Schoor/leen. Canal. m. Kanaal, vaart, waterleiding. Canon./. Kanon. Cantor, m. Zanger. Canzcl. ƒ. Pre'dik/loel. Canzley. f. Kanfelaarlj. Canzler. m. Kanfelier. Capital, n. Hoofdfom. Capitel. n. Kapittel. Vergadering der
kanunniken. Befraffing. Capitelhcrren. Kanunniken. Capitcln. v. a. Beftraffen , doornemen. Capfel. f. Doos.
Capturbefchl. m. Gevangenneming , be-
Jluit daartoe. Caravane.y". Karavaan, Carbatfche. f. Zweep. Carbiner. m. Karabijn. Carnöfel. f. Darnibruch. Cartetsch. m. Schroot, kardoesfcherp. Ca vent. f. Bürge.
Caufen, Caufenmacherey. Haïrkloverij. Castdl. n. Slot, kasteel. Cenfur.,/'. Beoordeling. Kerkban. Charaetcr. m. Karakter, inboorst. Charfreytag. m. Goede vrijdag.
Cholerisch, adj. Geelgallig.
Chatulle. ƒ. Geldkistje. Chor. m. Koor.
Chorf anger. tn. Kooraal. koorzanger. Charweisz. adv. Bij kooren, bij reijen.
Chrifam. m. Zalving, heilige olie.
Christ. m. Christen.
Christabend. m. Kersavond.
Cristfest. n. Kersmis, kersfeest.
Christmild. adj. Liefderijk. Christmildester Gedachtenisz. Hooglof ijker , zaliger gedagtnis.
Christwilliglich.tfrfv. Liefderijk, milddadig.
Chur. f. Keur, keurvorstlijke waerdigheid.
Churfurst./». Keurvorst.
Chnmerisch. adj. Vreeslijk, gedrogtlijh.
Curc. adj. Burgerlijk. Hof ijk. Redelijk.
Cleric. m. Kerklijke , geestlljke.
Clerieat, Clerifey./. Geestlijkheid. de kerklijken.
Client, m. Pleiter , begunfiger ; partij, die men bedient.
Commisz. n. Leeftogt.
Coinmiszbrod.». Le'gerbrood.
Commiszhurc , Commisznickcl. f. Ligerhoer.
Context, m. Inhoud, zamenhang.
Contrafaiten. v. a. Nafchilderen , nabootzen.
Convolut. n. Lias papieren, aan elkander geregen fchriften , rekeningen. Creditiv. n. Geloofsbrief. Cruste./. Korst.
Cur. ƒ. Kuur, genezing, wondhéllng, Curs. m.lVeg, koers. Cylinder. tn, Cylinder.



DA. DAB. DAC DAF. DAG. DAH.
D AH. DAL. D AAL 75
D
D a. adv. Daar. Da, da. Ha, ka.' j
Da. conj. Toen, vermits, omdat, dewijl, indien, ingeval, alzo ,fchoon, al hoewel.
Dabey, Darbcy. Daarbij, tegenwoordig.
Dach. n. Dak. DachundFach. Huisvesting.
Dachdecker, m. Leijdekker. Dachriruie, Dachtraufe./. Dakgoot. Dachziegel. m. Dakpan. Dachs. m. Das (een dier). Dacht. m. Lemmet oj'pit eener kaers of lamp.
Da doch. conj. Schoon, alhoewel, vermits.
Da durch. adv. Daar door.
Dafern. conj. Zo, indien, in zo verre , mits dat, in geval dat. Dafern nicht. Ten zij, ten ware , zo niet.
Dafür. adv. Daarvoor. Dafür halten. Oordelen , agten , geloven , ménen , denken , van gedagten zijn.
Dafürftchcn. v. n. Daarvoor inflaan , borg blijven, verantwoorden.
Pagegen. adv. In tegendeel, daarentegen. Veel eer, veel liever , in plaats dat.
Daheim. adv. Tehuis. Er ist nicht recht daheiin. Hij is niet bij zijne zinnen.
Daher. adv. Van daar. Daarom, om die réden, om die oorzaak, derhalven , overzulks.
Daherfahren. v. n. Voorbij varen, rijden. Er f ahrt hoch daher. Hij beela zig veel in , hij is laatdunkend, waanwijs.
Dahcrfliegen. v. n. Heen vliegen, wegvliegen.
Paherflieszen. v.n.Wegvlieten,wegf romen , heenvlieten.
Pahergchen. v. n. Gaan , voorbijgaan.
Paherkommen. v.n. Aankomen, vat daar komen.
Daherlaufen. v. n. Toelopen.
Dahero , Danncnhero. f. Daher.
Daherprangen, Daherftutzcn. v. n.Pronken , grootsch, trots gaan of tréden, als eene pauw tréden.
Dah'enun. adv. Daaromtrent, rondom,
Dahin. adv. Daarheen.
Dahindcn. f. Dahinten.
Dahinfahren. v. n. Voorbijgaan.
Dahingebcn. v. n. Overgéven.
Dahingehen. v. n.Voorbijgaan,vergaan, verlopen.
Dahinmachen. v.a. Agtloos,fordig doen
of uitvoeren. Dahinfchlafen. v. n. Gerust flapen. Dahinfeyn. Verloren hebben, kwijt,
verfpild zijn. Er ist dahin. Hij is
dood, hij is er geweest. Er ist dahin.
Het is gedaan. Dahinfinken. v.n. Wegzinken. Dahinftehen. v.n.Onzékerzijn,te bezien
flaan.
Dahinftefkn.v.rf.^» zijne plaats laten. Dahinaus. adv. Naar dezen kant, daar door.
Dahinein.arfv. Daar in, hier in. Dahinten. adv. Agter, daar agter. Dahintenher. adv. Er agter heen. Dahinten lasfcn.v. a. Agterlaten, verlaten.
Dahin trachtcn.v.K. Daarnaarflaan,er
op toeleggen. Dahin wagen. v. a. Wagen, op het geluk
laten aankomen. Dahinwa'rts. adv. Daarheen, daar naar
toe.
Dahinwerfen. v. a. Wegwerpen. Dahinziehen. v.n.Voorbij trekken. Dahle. f.Dohle. Dalk. f. Talk.
Damal, Damalcn , damals. adv. Toen, toenmaals, te dien tijde, als toen. Damalig. adj. Toenmalig, voorgaande, < voorléden. Damasciren. v.a.Beeld- of bloemwerk



7<5 DAM. DAN.
DAN. DAP. DAR.
op lijnwaat maken. Staal doorvlam' men, 'inleggen , beleggen. Dame. ƒ Dame , mevrouw ,vrouw van aanzien. Dam , fchijfvan het dambord.
Dambret./;. Dambord.
Panisch,adj. Ontjleld, beroerd (inde
hersjenen). Ongevoelig, bevangen. Pamif. conj. Opdat, ten einde, om. Pamit, Darmit. adv. Daardoor, hier
door , daar méde, er mêe , door dit
middel. Damm. m. Dijk , dam. Pammcn. v. a. Dammen , bedammen ,
bedijken.
pampf. m. Damp, waasfem, uitwaasfeming. Aamborftigheid, aamegtigheid, kortademigheid. Beklemdheid, drukking op de borst.
Piimpfcn. v. a. Dampen, waasfemen , uitwaasjemen , damp géven. Uitdoven , f moren , uitblusfchen (vuur). Stoven, fmoren (vleesch). Stillen , tégengaan (een oproer). Te onderbrengen, bedwingen, beteugelen (zij71e lusten.) Bedwingen , verjlaan , te onderbrengen , overwinnen (den vijand).
Dampfcnd. adj. Smorend, verflikkend.
Dainpfer. m. Domper, dompertje (om . de kaersuittedoen.)
Pampfgittcr. n. Traliewerk , roosterwerk op de fchépen , midden in de dekken , daar de rook van het gefchut doorflaat.
Dampiïcht , Dainpfig. adj. Dampig , kortademig.
T>amp{igkeit.f.Dampigheid,benaauwd-
heid op de borst. Dampfkesfcl. f. Dampftopf. Pampfloch. n. Dampgat, togtgat, lugt-
gat.
Dainpfhudcl. ƒ. Geroost brood. Dampftopf. m. Doofpot. Dandelmark. f. Voddenmarkt. Pancben. f. Darneben. Danglen. v. a. Scherpen , platflaan, om
fcherp te maken. Panieden. adv. Hier benéden. Dank. m. Dank , erkend nis. Dankbar, adj. Dankbaar , erkendlijk. Dankbarkcit.y. Dankbaarheid. Pankbarlich. adv. Dankbaarlijk.
Danken , Dankfagen. v. n. Danken, bedanken , dankzeggen.
Dankfcst. n. Dankdag.
Dankreden../". Dankrede.
Dann , Alsdann. adv. Dan , alsdan.
Dann , Deun. conj. Want, dewijl. Dann und wann. Nu en dan, alt&mets,zomtijds , bijwijlen , zomwijlen.
Dannen.tfrfv. Von dannen. Van daar» van waar.
Dannenlicro. f. Dahero.
Dannoch. f. Dennoeli.
Dan/., f. Tanz.
Dapfet. f. Tapfcr.
Dappen. f. Tappen, tasten.
Dar. f. Da.
Darab. f. Darvon.
Daran. part. rel. Daaraan , er aan, daarop, er op. Daran fetzen, Befléden , wagen , aanwenden , verzet-, ten (daar aan, daaronder , daartoe.)
Daranftrecken (Alle feine kratten.) Al zijne kragten infpannen , zijn best doen , alles werkftellig maken.
Danmftreckung./. Sterke pogbig ; infpanning ,ijver,vlijt,arbeid, moeite.
Darauf./>arz\ rel. Daarop, er toe, er op.
Daraufgeben. Agten, teilen. Ich gebe nichts daarauf. Ik agt het niet ] tel het niet, geef er niet om , kreun er mij niet aan.
Darauf gehen. Sterk voordgaan , zig haasten , fpoeden , aandringen.
Daraus. part. rel. Daaruit, eruit, er van.
Darauszen. f. Drauszen.
Darbcn. v. n. Derven , ontbéren.'
Darbung./. Behoefte, gebrek , ontbering , derving, armoede.
Darbey.part. rel. Daarbij , er bij.
Darbieten. v. a. Aanbieden.
Darbringen. v. a. Bijbrengen.
Dardurch. adv. Daardoor, hierdoor.
Darein. part. rel. Daarin, erin. Darein reden oder fprechen. In de réde vallen.
Dareinkommen. Tusfchen komen. Be' grijpen , verf aan. Darfen. f. Dürfcn. Darf ür. f. Dafür , davor. Dargeben. v. a. Géven , overgéven. Sich dargeben. Zig bloot Jlellen , zig aanbieden.Pargcgen. f. Dagegen.



DAR.
DAR. DAS.
77
Darhaltcn. f. Dargeben. Darhinten. f. Dahinten. Darin, Vivianen.part. rel. Daarin, etin.
Darlegen. v.a. Neerleggen. Tonen, aantonen , bewijzen.
Darleihen. v. a. Lenen.
Darliefern. v. a. Léveren , overleveren.
Darm. tn. Darm , gedarmte.
Darmbruch. m. Darmbreuk, dar inval.
Damifell. n. Buikvlies.
Darmjicht.ƒ Darmkrimp'ng, kolijk.
Dannreiszer. m. Wrange, zuure wijn, darmfchraper.
Darmruhr. f. Darmjicht.
Dai rnzwang, m. Persfing , dwang tot den Jloelpavg.
Darmit. f. Damit.
Darnaeh. adv. Daarna , vervolgens. Volgens. Overeenkom/lig, in overeenkomst met...
Darneben , Daneben, Danebst, Danebenst. adv. Daarnaast, daarnéven. Daarenboven, boven dien, hoven dat, behalven dat.
parnieder. adv. Ter néder, op den grond, om verre , om laag. Darnieder liegen. Ziek, bedlegerig zijn.
Darop, Drob. part. rel. Daarop, er op.
Darobcn. adv. Daarboven.
Darr, Darrc. f. Eest, om het koorn of het mout te drogen, lering, uittering.
Darreiehcn , Darlangen , Darftrecken. f. Darbietcn, bieten, ftrecken.
DaiTchieszen. v. a. Schieten , lénen,géven , betalen (geld).
Dariehusz. m. Léning, verfchieting,betaling.
Darfetzen. v. n. Stellen, zetten. Darftcllen. v. a. Voorftel/en, vertonen,
voordbrengen, te voorfchijn brengen,
ontvouwen , verklaren. Darftrecken .v. a. Vltf rekken,toereiken,
uit/léken.
Darthim. v. a. Bewijzen , aantonen ,
doen zien , betogen. Dariiben. f. Drüben.
Dariibcr. adv. Daarover, er over , er om , meer , daarboven , daarenboven , verders.
Darum. adv. & conj. Om die réden, uit dien hoojde , omdat, doordien , te dien einde, overzulks, deswégen,
dewijl, vermits , naardien, nademaal, overmits ,gemerkt, daarom,
Darunten. f. Drunten.
Darunter. adv. Onder , daaronder , benéden , minder, f. Drunter. Drunter und driiber. In de war.
Darvon. part. rel. Daarvan , er van , er af.
Darvonblcibcn. v. n. Afblijven , er vanafblijven.
Darvonfliehen. Vlugten , op den loop gaan.
Darvonhelfcn.v. a. Afhelpen, verlosfen, Darvonkommen. v. n. Afkomen , afraken , ontkomen, ultraken. Darvon machen (fich.) Zig wegmaken , zig te zoek maken , vertrekken, gaan f rijken.
Darvon feyn. v. n. Er van af, bevrijd, ontflagen, verlost, uitgefchelden zijn.
Darvon wifchen. v. u. Ontfnappen, ontkomen.
Darvor, Davor. part. rel. Daarvoor , er voor.
Darvor feyn. Verhinderen, verhoeden, beletten.
Darvor ftehen. v. n. Voor Inflaan , borg b lij'ven.
Darwagen. v. a. Wégen, toewégen.
Darweifen. f. Bevveifen.
Darwerfcn. v. a. Voorwerpen.
Darwider, Dawider. part. rel. Daartégen, er tégen. Darwider thun. Over tréden, fchenden.
Darzehlen. v. a. Toetellen, aantellen.
Darzcigen. f. Beweifen.
Daizu. part. rel. Daartoe, er toe, er onder, daarenboven, wat meer is, voords.
Darzwifchcn. adv. Daar tusfehen. Ondertusfehen, inmiddels.
Das. Bet. Dat, dit, welk.
Dafelbst. adv. Daar, in die plaats.
Dafeyn. v. n. Daar, tegenwoordig zijn.
Dasjenige. pron. Dat, dit, het, hetzelfde.
Dafig. adj. Van daar, van die plaats. Dasmal. Voor ditmaal. Dasfelbe , Dasfelbige./>ro». Betzelfde. Dasz. conj. Dat, opdat, teneinde. Dasz demnach. Dasz alfo. conj. Zo dat,
in voege dat. Datircn. v. a. Dagtékenen, Dattel. ƒ. Dadel,



78 DAU. DAZ. DEC. DEG. DEI.
Datz. f. Tatze. Dau. f. Thau.
Daub. f. Taub , Taube, Unfinmg.
Daube. ƒ. Duig.
Dauchen. f. Tauchen.
Daucn. v. n. Dooljen , ontlaten. Verte ren (defpijze).
Dauer. ƒ. Duur, duurzaamheid, during, beftendigheid, aanhoudendheid.
Daucrn. f. Dauren.
Daulich. adj. f. Vcrdaulich.
Dauungsfaft. m. Chijl.
D*um. m. Duit*. Einem den Daumen halten. Iemand befchermen,voorftaan zijn geluk bevorderen. Einem den Daumen auf das Augc halten. Iemand kort houden, den duim houden.
Daumling. m. Dulmling, duim/tuk.
Daumlen. f. Taumeni.
Davon. f. Darvon.
Dauren. v.n. Duren, harden. Jammeren , déren , médelijden hebben, beklagen , betreuren, leeddragen.
Daurhaft. adj. Duurzaam, aanhoudend,
Daurhaftigkeit./. Duurzaamheid.
Dawider. f. Darwider.
Dazu. f. Darzu.
Dazumal. f. Damal, damals.
Dechanat. n. Deehancy. ƒ. Dékenfchap.
Dechand. m. Déken.
Deekbett. m. Dekbed, overbed.
Deckc. f. Déken, dek , dekkleed, dek zel,jprei, overdek. Verdek, dei op een fchip.
Deckcl. m. Dekzel.
Decken. v. a. Dekken, bedekken , toe ■ dekken.
Degen. m. Dégen, rapier.
Desrengefasz. n. Gevest van den dégen
Degengehiing. n. Draagband.
Degcnftutzer. m. Voorvegter.
Dehnen. v. a. Rekken , uitrekken.
Dehnig. adj. Gedwee, zagt, buigzaam rekbaar.
Deichzel. ƒ. Disfel, disfelboom.
Deig. adj. Week.
Deihen. f. Gedeihen.
Dein. Pron. Uw.
Deinethalbcn, Deinctwegcn3Dcinetwilli Pron. Om u, uwenwége ,uwenwilh Deinig. adj. Das deinige. Het.uwe. Deistel. f. Deichfel. Delkicht. f. Teig. Welk. Delle. f. Dal, deuk, voetfpoor.
DEL. DEM. DEN. DER.
Dem. Aan wien, aan welk. In dem. In
een oogenblik , op het oogenblik , aanftonds. Es ist an dem. Het is zo, het is waar, het is zéker, vast gaat het. Het is tijd. Dem fey wie ihm wollc. Wat er van zij, het mag er méde gelégen zijn , zo het wil,
LJemant. m. Diamant.
'Demmerig. adj. Schemerig , donker duister.
Demmern. v. n. Schémeren.
Demmcrlicht. n. Schémerlicht.
Demmerung. f. Schémering.
Demnach , Demnachst. conj. Dewijl, naardien , doordien, alzo, volgens , ingevolge, aangezien, vermits, gemerkt , nademaal.
Demuth:/". Démoedigheid, ootmoed, ootmoedigheid, néderigheid.
Demuthig. adj. Néderig, démoedig, ootmoedig.
Demüthigcn. v. a. Vernéderen , verootmoedigen, verdémoedigen.
Dcmüthigkcit. f. Demuth.
Demüthiglich. adv. Ootmoediglijk , dèmoediglijk-
Denkbild. n. Zinnebeeld, téken , zinfpreuk.
Denken. V. a. Denken , gedenken, geloven , ménen , zig verbeelden, overdenken, peinzen;Jméden, verzinnen.
Denklich. adj. Denklijk. '■ Denkmaal, n. Gedenkteken.
Dcnkpfcnning. m. Gedenkpenning.
Dcnkfaulc. ƒ. Gedenkzuil , piramied, gedenknaald.
T>en\dpmchm.ZinJpreuhgedenkfnreuk.
DenkungsArt. f Denkwijze.
T)cnk\vürdig.adj.Gedenkwaerdig,merkwaerdig.
Denkwort. f. Denkfpruch.
Dcnkzeichcn. f. Denkmaal.
Denkzettcl. m. Gedeukzeel. Berigt aan den lézer.
Denn. f. Dann.
Dcnnoch. adv. Egter, nogthans, évenwel, niettemin. :. Dcrb. adj. & adv. Digt, hard.freng, vinnig , vast. Dcrcinst. f. Dermaleinst. Derenthalben. f. Dcrohalben. Dergcftalt. f. Dermaszcn. Dergleichen. adj. Dergelijk, dusdanig.



DER. DES. DEU. DIA.
Derglcichcn thim. Schijn, vertoning maken.
Perhalben. f. Dcrohalben.
Dcrjenige. De geen, hij, die.
Dcnna lei nst. adv. Te eenigen tijde.
Dcrrnalen. adv. Nu ten tijde, nu tegenwoordig , thans, regtevoord.
Dcnnaszen. adv. Der maten, zodanig, in diervoegen.
Dcro.pron. Hun, uw, wiens, wier.
Derohalbcn. conj. Derhalven, deshalven , dierhalven, diervoegen.
Derowegen. f. Deswegen.
Derfclbe , derfclbige.pron. Dezelfde.
Dcrweilen. adv. Terwijl, midlerwijl, ondertusfchen.
Dcsfalls. f. Deshalb.
Desglcichen , Dcsfclbigcn gleichcn. adv.
Desgelijks. Deshalb, Dcshalben. adv. Deswegens,
daarover, daarom. Dcsfen. Deszelfs, van hem, van dat,
van dit. Desfenthalben. f. Deswegen, pesto. ad. Des te, zo veel te. Desto bes-
fer. Des te béter , zo veel te béter. Peswcgen.rtrfv. Deswégen, overzulks
daarom.
Peuchten. v. n. Schijnen, dunken. Deute f. Peperhuisje van papier. Peutelcn. v. a. Verdraaijen, verkeerd
uitleggen, verkeerd verklaren. Peuten, v. a. Duiden, verklaren. IVen-
ken, knikken (met het hoofd.) Peuten, v. Anfpiclen. Zien, zinfpé-
len.
Deutcr. m.Verklarer, uitlegger.
Peutig. Dit word alleen gebruikt in de zamenfelling. Gleichdcutig. Vieldeutig. Zwcideutig. Men zie deze woorden op der zeiver plaatzen.
Pcuthorn. n. Spreekhoorn, roeper.
Dcutlich. adj. Duidlijk , klaarlijk , onderfcheiden , tastbaar , uitdruklijk, blijkbaar.
Peutliehkcit. f. Duidlijkheid, klaarheid, onderfcheidenheid.
Deutsch. adj. Duitsch.
DeutCchcr. m. Duitfcher.
Deutung./. Verklaring, uitlegging. Betekenis. Wenk. Zin , téken.
Diat. f. Levenswijs, leefregel, eetregel.
Diatisch. adj. adv. Zuinig, matig.
Dich. U.
DIC. DIE. 7$>
Dicht. adj. Digt, dik , vast, gefloten ,
ingedrongen. Dichte , Dichtigkeit. ƒ. Vastheid, digt-
heid, ingedrongenheid. Dichten, v. a. Digten , digt maken ,
breeuwen. Verdichten, verzieren,
verzinnen , fméden. Dichten , vaer-
zen maken. Dichter, m. Dichter, poëet. Dichterisch. adj. Dichtersch , dichthm*
dig.
Dichtheit. f. Dichte. Dichtkunst./. Dichtkunst, poezij. Dick. adj. Dik, vet, moggel, gezwollen.
Dick. adv. Dikwijls, ménigwerf, menigmaal.
Dicke./. Dikte, gezwollenheid.
Dickbeinig. adj. Dik van beenen.
Dickbenanntc , dickbefagtc. adj. Meergemelde.
Dickhautig. adj. Vereeld.Dik van huid.
Dickhautigkeit./. Vereeldheid.
Diekig. n. Uitvlugt, list van een gejaagd dier.
Dickleibig. adj. Diklijvig, zwaarlijvig.
Dicklich , Dicklicht. adj. Dikagtig,wat dik.
Dickthaler. m. Dukaton. Dickwanst , Dickbauch. m. Dikbuik, dikpens.
Dick werden, v. n.Dlk worden. Stollen,
f remmen. Dicb.zw. Dief.
Diebbusze. f. Galgenberouw. Dicbcrey. f. Dieverij. Diebin./. Diefegge. Diebisch. adj. Diefsch , dlefagt'ig. Dicbsart. j'. Diefagtigheid , dleffche aart.
Dicbsgriff. m. Schelmerij, listen en laagen van eenen dief.
Diebsrotte , Diebsgefinde. ƒ. Dievenbende.
Diebftahl, Diebftal. m. Dief/lal. Dielc. f. Deel, plank, berd. Dorschvloer.
Dielern. adj. Planken, van planken. Dienen, v. a. Dienen. Verf rekken. Diener. m. Dienaar. Dienerfchaft. f Dienaarfchap. DienlichjDienfam, dienstlich. adj. Dien-
ftig , nuttig , gevoeglijk. Dienst, m. Dienst. Ampt.



8o DIE. DIN. DIR. DIS. DOB. DOC DOC. DOH. DOL. DOM. DON.
Dienstbar, adj. Dienstbaar. Dicnstbarkeit./. Dienstbaarheid. Dicnstbarlich. adv. Dienstbaar lijk. Dienstbeflisfen.«#. Gedienflig, dienstvaerdig , dienstwillig, gerieflijk,rektijk , handzaam , gewillig. Dienstbote. m. Dienstbode. Dicnstfertig. f. Dienstbcflisfen. Dienstfrcundlich. f. Dienstbcflisfen. ©ienstfrey. adj. Dienstvrij. Dienstgerechtigkeit. ƒ. Dienstbaarheid,
loondienst. Diensthaft. f. Dicnstbeflisfen. Dienstleistung./. Dlenstbewlizing. Dienstlich, adj, Dlenfllg, nuttig , gevoeglijk.
Dienstlobn. m. Dienstloon , huur.
Dienstlos.^4/. Dienst loos,zonder dienst.
Dienstwillig, f. Dicnstbeflisfen.
Dicsfeits. f. Disfeits.
Dicte. ƒ. Peperhuis.
Dicweil. conj. Dewijl, naardien , nademaal.
Ding. n. Ding, zaak.
Dingen, v. a. Dingen , bedingen. Huren , in huur , in dienst némen.
Dinglcin. n. Dingie , ziertje.
Dinglich. adj. IVe'zenlljk , regtmaatlg
Dingpfcnning. m. Huurpenning.
jMngftuhl. m. Regterfloel, regtbank.
Dinkcl, dünkel. f. Spelz.
ODinte. ƒ. Inkt.
Dintefasz. n. Inktkoker.
Dipfel- n. Punt, flip. . Dinic. ƒ. Deern, dogter, meisje , vrij Jier.
Dirnlein.». Dogtertje , vrijjiertje deerntje.
Dismal, diefcsmal. adv. Ditmaal, dez reis-
Disfcitig. adj. Dat aan deze zijde ligt.
Disfeits. adv. & prép.
Disfel. m. Deicbfel. Dlsfel.
Distel./. Distel.
Distelig. adj. Distelig.
Distelorden. m.St .Jndries-Distelordei.
Diszfalls. f. Deszfalls.
Dobbelen, Dobbeln. f. Doppcln.
Dobbeler. tn. Dobbelaar.
Doch. conj. Egt er, nogthans ,évenwe
niettemin. Doch. interj. Tog , dan. Ja doch." 3
tog, ja wél. Doek, m, Dogge, Engelfche hond.
Doek, Dockc.f. Dockenbild. Pop,fpeelpop.
Dockcnkram. m. Poppenkraam,poppen-
Dock, DocKc.y. Dockenbild. Popjpeelpop.
Dockcnkram. m. Poppenkraam,poppenwinkel.
Dockmaufcr,Tuckmaufer.m. Veinsaart.
ondoorgrond/ijk mensch, die zijne
gevoelens verbergt. Dockmauferisch. adj. Bedekt , listig ,
loos , doortrapt. Doctor, m. Doctor , arts, geneesheer, Doctorn , Doctern. v. n. Docteren. Dohl. j'JVatcrleiding, waterloop, riool,
goot.
Dohlfeger. m. Nagtwerker ,fllllevéger,
Dohmgeftclle. n. Klokgeflel.
Dolch. m. Dolk, pook , moordpriem.
Dolle./. Dol, pen, daar de roeiriem tusfehen ligt, roeipen.
Dollmctfchen. v. a. Vertolken , vertalen , overzetten.
Dollmetfchcr. m. Vertolkervertaler.
Dölpel. f. Tölpel.
Dom. m. Domkirchc./. Thum. m. Dom, domkerk.
Domcapitel, Domftift. n. Domkapittel,
domfllgt. Don. f. Ton.
Döncrn , dönich. f. Thönen. u. f. v. Donncr. m. Donder. Donnerkeil. m. Donder/leen , donderkloot.
Donncrknal. m. Donderflag.
Donncrkraut. n. Huis/ook.
Donnern.v./?. Donderen. Daveren,
dreunen , bulderen. Donnerfchlachtig. adj.Die waerd ls,van , den donder , bllkzem , geflagen te worden.
? Donncvftimme./.Donderende, doordringende flem. Donncrftrahl, Donnerftrcich. m. Donder- blikzemflraal. Donnerwurz. n. V/ooikruld. Donst. m. Dons, fijne veeren. Dopf.f.Topf. . Doppclbechcr. tn. Dobbelbéker, dobbelhoorn, fmakhoorn. Doppcibier. n. Sterk , zwaar , oud bier. Doppcldeutig. adj. Dubbelzinnig , twlj1, Je/zinnig.
Doppeldeutigkcit. ƒ. Dubbelzinnigheid, a twijfelzinnigheid.
Doppeln. v. n. Verdubbelen. Dobbelen, Bedriegen.



DOP. DOR. DOT. '
iü^clhcmg.adj.DubbelhartigiValsch, '.
bedrieglijk. 'Doppelt. adj. Dubbel. Bobbelte. tl. Bet dubbel. Doppelung. ƒ. Verdubbeling: DoppelzLingler. m. Tweetongige , val-
fche long. Dorckel. f.Torkeï. . Dorf.w. Turf. f.Torf. Dorf. n. Dorp. Das find ihitt Böhmifche
Dörfer. Dit tefpaansch,hebreeuwsch
voor hem, hij verfaat het niet. Dörfen. f. Dürfen.
ïïorfenzend, Dorf haft, Dorfmaszig. adj. Lands, dorpers, boersch.
Dorfgerechtigkeit. ƒ. Dorpsregt.
Dorfisch. adj. Dorps , boersch.
Dbïflein. «■ Dorpje.
Dorfleute. Dorplieden , dorpelingen.
Dorfling. m. Dorpeling.
Dörffchaft. m. Dorpfchap.
Pörftigkeit. f. Dürftigkeit.
Dorkeln. v. n. Waggelende, wankelende gaan.
Dorn.m. Doorn.
Domen , döraern. adj. Doornen , van doorn.
Dornbusch^ Dornftrauch, Dornhecke. f. Doorn/huik , bosch, haag , hegge.
Dornicht. adj. Doornig , doornagtig.
Dornfchwein. n. Egel, fékelvarken.
Dorr, Dörre. f. Dürr, dürre.
Dorfche. m. Stengel, feel, ftronk.
Dort, dorten. adv. Daar , aldaar.
Porttlrauf, Dortdrinn> Dortdrunten, Dortdurch , Dorther , Dortherum,. Dorthin , Dorthinab, Dorthinauf, Dorthinaus. adv. Daar naar boven , daar binnen , daar in , daar onder , naar benéden , daardoor, van daar, daar om heen, daarheen, derwaard, daar naar benéden, daar naar boven , daaruit.
Dorthinder , dorthinter , dorthintcr-
warts, dahinten , dortdruben. adv.
Ginder , ginds , gindswaard.
Dorthinein jDorthinuber, Dorthinurn.
adv. Daar binnen, daarover, daar-
omfreeks. Portig. adj. Aanfaande , toekomende, Dortoben. f. Dortdroben. Dofe. ƒ. Doos , bus. Dotter, m. Dooijer (van een etj.) pottergelb. adj. Dooijer geel.
DRA. DRE* *i
3rache. m. Draak: Draehcnblut. n. Draakenbloed. Dragoner. m. Dragonder. Dragonerisch. adj. Op zijn dragonders, Dragun. m. Dragon (zéker kruid.) Dran. f. Daran.
Dranbauen. v. a. Er aan bouwen. Drangebcn. v. a. Er toe géven , *r anr>
betalen, er op betalen. Sf> Drang. f. Drangfal. Drangen, f. Drcngen. Drangfal. m. Druk , Verdrukking ,
drang.
Drangfalig, drangfelig. adj. Verdrukt ,
vervolgd, geplaagd. Dradgfaïigkeit > Drangfeligkeit. ƒ. f»
Drang.
Dranliegen. v. n. Aan gelegen zijn,
Drapp. f. Trappc.
Drat. m. Draad.
Dratarbeit. ƒ. Draadwerk.
Dratbauer. n. Eene kooi van koper- óf
ijzerdraad. Dratfenster, Dratgitter. n. Venster van
ijzerdraad. Drauen. f. Drohen. Drauf. f. Daranf.
Drauf, draaf. Sla toe , fa dood; fa dood, marsch, marsch.
Draufdringen. v. n. Aandringen , aanzetten > er op dringen.
Draufgeben.v. a.Op hand géven. Agten, foren , tellen. Er gicbt nichts drauf. Hij agt het niet, telt het niet, geeft er niets om, foort er zig niet aan:
Draus. f. Paraus.
Drauszen. adv. Buiten, daar buiten. Drechfeln. f. Drenen. Drechflcrarbcit. f.Drehwerk. Dreck. m.Drek,vuilnis,fijk,vuiligheid. Dreckicht, Dreckig. adj. Drekkig,flij-
kig, vuil. Drehbank. ƒ. Draaibank. Drehen. v, a. Draaijen. Touwdraaijen
of fpinnen. Omdraaijen. Draazwerk
maken. Drein. f. Darein.
Dreingeben v. n. (fcfne'n wille.) Inwilligen, bewilligen, (imkaufe) Toegéven , toegift géven , op den koop toegéven •
Dreinkommen. v. n. Tusfchenkomen. Dreinlegen (fich). Eene zaak zoeken te bemiddelen.
F



82 DRE. DRI.
DRI. DRO. DRU.
Dreinreden. v.n. Tusfchenfpréken, ihi de réde vallen.
Dreinfehen. v. n. Er 'tn zien , kennis némen , er in voorzien.
Dreist, drcust. adj. Stout ,Jioutmoedig, driest, onbefchaamd.
J5reistigkeit, Dreustigkeit./. Stoutheid^ Jioutmoedigheid, driestigheid.
Dreistiglich. adv. Stoutlijk , foutmoediglijk , onbefchaamdlijk.
Drell. m. Gegomd doek > trielje, zwilge.
Dremmcl. m. Stok , knuppel.
Drengcn. v. a. Dringen, indringen,
Drentlen. f. Trentlen. j
Dreschdidc. f. Drcschtcnnc.
Dreschel. f. Dreschflegd.
Drcschen. v. a. Dorfchen.
Drescbnegel. m. Dorschvlégel.
Dreschtenne./. Dorschvioer,dorschdeel.
Drespe. f. Vloghaver.
Dreunen, f. Drohen. r_
Drcufchen. f. Treufehen.
Dreust. f. Dreist.
Drey. adj. Drie.
Dreyeck. n. Driehoek.
Dreyeckigt. adj. Driehoekig'.
Dreyeinig. adj. Drieëenig, drievuldig.
Dreyeinigkeit. f. Drieèenigheid.
Dreyerley. adj. Drieërlei, drieërhande.
Dreyfach.Dreydobbelt.arf/. &adv. Drievoudig , driedubbel, drievuldig, drieiverf.
Dreyf adig. adj. Driedraads.
Dreyf ültig.adj. Drievoudig, drievuldig.
Dreyf altigkeit. ƒ. Drievoudigheid, drievuldigheid;
Dreyf örniig. adj. Drievormig.
Dreyfusz. m. Drievoet.
Drcygadig. adj. Driezolderig , van drie verdiepingen.
Dreyheit. f. Drieheid.
Dreyherr. m. Drieman.
Dreyjahrig. adj. Driejaarig'.
Dreyling. m. Drieling.
ï)reymal. adv. Driemaal.
Dreyszig. adj. Dertig.
Dreitagig. adj. Derdendaagsch,
Dreyzack. m. Drietand.
Dreyzehen.tfdj'. Dertien.
Drillen, f. Trillen.
Drillichj Drilch. m. Tijk , beddetijk.
Drillkunst. f. Trillkunst.
Dringen, v. a. Dringen/dwingen^nood¬
zaken , drijven, aandrijven , aan' zetten.
Dringlich. adv. Sterk, kragtig.
Dringlichkeit./. Gewigt, aanbelang, groote noodzaaklijkheid.
Drin, Drinnen. f. Darinn.
Dritter , dritte. adj. Derde.
Drittel.w. Derde , derde deel.
Drittcns. adv. Ten derde.
Drittheil. f. Drittd.
Drobcn.örfv. Boven, daar boven'.
Drocken, f. Trocken.
Drohen. v. a. Dreigen , bedreigen.
Dröhnen. v.n. Dreunen ,daveren , biven , trillen, fchudden.
Drohworte. Bedreigingen.
Drollig, adj. Drollig, grappig, zeldzaam, klugtig.
Drom. m. Balk.
Drommete. f. Trompete.
Drommeln. f. Trommeln.
Drönen. f. Drohnen.
Drosz. f. Trosz.
Droszel. f. Lijster, kramsvogel.
Drosfeln. f. Erdrosfeln.
Drost. m. Drost, dros/aart.
Drotte. ƒ. Wijnpers.
Drüben. adv. Boven. f. Drobcn.
Drübcr, Darübcr. adv. Over , erover.
Driiber hinlanfen. v. a. Er haastig over
heen lopen. Druck. m. Druk (van een boek.) Druk,
beklemming, zwaarte, drukking,
Jt»g<
Drucken. n. Druckung.f. Onderdrukking, verdrukking, vervolging, drukking , bezwaardheid, kwelling, kommer , hartzeer.
Drucken. v. a. Drukken, duwen.IVrin* gen , prangen , knellen ; nijpen, pers/en, pramen. Vervolgen, overJlelpen, onderdrukken , verpletteren , kneuzen. Drukken (een boek). Aarzelen, weifelen , omwégen zoeken. Botten, uitbotten.
Drucken (fich). Neêrhuiken, roesten, neêrduiken enz. (van de patrijzen Jprékende.)
Druckenpfennig. m. Schacheraar,vrek.
D rucker. m. Drukker, boekdrukker.
Druckerey. f. Drukkerij.
Druckerfarbe. ƒ. Drukinkt.
Drum. f. Darutn, Desvvegcn.
Drumm,m,Stuk t brok.f. Trumm,



DRU. DUC. DUD. DUE. DUM.
DUN. DÜP. DÜR.
Drunten. f. Dammen.
Drüfe.ƒ. Klier. Zwezerikken.
•Driifig. adj. Klierig.
Dnisze. ƒ. Buil, gezwel. >
Dvuttc. ƒ. Alp. Nagtmerrle»
Du-pron. Gij.
-Diichtig. adj. Digt, vast.
Düchtigkeit. ƒ. Digtheid, vastheid.
Dueken (fich). Duiken , zig bukken ,
zig vernederen, onderdoen > zig naar " ■ den tijd fchikken. Dückisch. f. Tückisch. Dudeldey. ƒ. Doedelzak, Zakpijp- TVis-
fewasje, kleinigheid, nietigheid. Dudcln. V.n. Op de zakpijp /pélen. Duevne. ƒ. Twee bladen in elkander. Duft. m. JVaasfem , damp, uitwaas-
feming.
Duftcn. v. n. IVaasfemen,dampen,uit-
waasfemen. Duftig. adj. Dampig, dampend, waas-
femend.
Dulden, v. a. Dulden , lijden , verdragen , toelaten , gedogen. Dum. f. Dom.
Dumm. adj. Dom, lomp , plomp, bot, eenvoudig, dwaas. Dumm machen.
- Dom-, baloorig maken.
pummel, m. Draaijing van het hoofd.
Dummheit. ƒ. Domheid. botheid, plompheid , lompheid, dwaasheid.
Dummkühn. adj. Roekloos, vertwijfeld, verwoed, fout, onbefchaamd, vermetel. t
Pummkühnhcit. f. Roekloosheid, vermetelheid.
T>i\mm\\izht. adv.Dwaas!ijk , domlljk , bot lijk.
Dümpci. f. Dümpfel.
Dumpf. m. Vogt, nattigheid, dompigheid , duftigheid , fchimmel, uitjlag.
Dumpfel.w. Kolk, draaikolk, wiel,
; ku.
Dumpfigkeit. f. Dumpf.
Dumpfig. adj. Dompig , muf, verduft,
ver muft, beduft. Dumpfige ftimme.
Doffe, holle fem. D'unche. f. Tünchc. Dung, Dünger.f.Mist. Düngen. f. Misten. Dünkcl. f. Spelz.
Dünkel. m. Tdelheid , verme'tenheid verwaandheid ,verbeelding, vooroor deel,
1
1D\tnkel. adj. Donker , duister, dof,
graauw. Verward, onverf aanhaar. Dunkele. n. Duister , donker, duister*
heid, donkerheid, duisternis. Dunkclheit. f. Duisterheid, onverf aan*
baarheid, verwardheid. Dünkelfuchtig. adj. Tdel , verwaand,
verméten. Dunken, v.n. Dunken , voorkomen, f.
Deuchten. DLinken (fich). Zig laten Voorfaan,zig
verbeelden. Diinn. adj. Dun, fijn , fchraal, teer, - vloeibaar, mager. Diinne Dünnheit. f. Dunheid, fijnheid,
téderheid. Dfinnen, v. a. Dunnen , Verdunnen. Dünnlcibig. adj. Dunlijvig, tank. Dünnmaulig. adj. Lekkerbekkig , fijn
van fmaak. Dünnöhrig. adj.'Fijn Van gehoor, Dünfen. v. n. Opzwellen , opgeblazen
Zijn,
Dunst.»/. JVaasfem , damp , geur, walm.
Dunften. v. n. Dampen , waasfemen. walmen.
Dünftig. adj. Dampig , waasfem'g. Dunstkreis. m. Dampkring. j Düpf. f. Tüpf. DüpfFc./. Pan zonder fee h Durch.pre/j. Door. Durch und durch»
Door en door. Duvchachtcn. v.a. In den ban doen, ver*}
wijzen.
Duvchackern. v. a. Doorploegen. Durcharbeiten. v. a. Doorwerken , vsèl
bewerken. Durcliaus. adv.Volf rekt, ten eene maalt
geheel.
Durchbeiszen. v.a. Doorbijten , dxir* vreten.
Durchbeizen. V.a. Doorweken.?. Beizen. Durchbringen. v. a. Doorbrengen , ver* fpillen ïVerkwisten. Seine zcit. Zijnen tijd doorbrengen , overbrengen, filjten. Sich duvchbringen.Z/g- redden, doorkomen , zijn bef aan vinden. Durchbruch. m. Doorbraak , overft'roming. Buikloop. Bres, opening. Durchdrangcn (fich). Door heen dringen , door den drang, door de menig* • I te dringen.
I Durchdringen. v. n. Doordringen. ■ a



(4 DUR.
Purchdringend. adj. Doordringend , fchrander, fnédig.
DarchArmglich.adj.Doordringlijk,doordringbaar.
Purchdringlichkeit. ƒ. Doordringlijkheid, doordringbaarheid, door dringendheid.
Purchdünften. v. a. Doorwaasfemen.
Durcheilen. v.n. Doorhaasten.
Durcheinander. adv. Door elkander.
Purchfahren. v. n. Doorvaren , doorrijden.
Purchfahrt. ƒ. Doorvaart, overvaart. Engte, nauwte in zee, of in eenen vloed.
Durchfall. m. Buikloop, buikvloed, afgang , dunlijv'igheid.
Purchfcuchten.v.'a. Doorvogtigen,doornat maken.
Purchflieszen. y<». Doorvlieten, doorvloeiden.
Purchflusz. m. Doorvaart, doorloop.
Piirchforfchen. v. a. Doorfnuffelen , doorgronden, doorzoeken.
Purchfragen. v. a. Uitvragen, naauwkeurig , ernjlig , fcherp vragen.
Durchführen.v.a. Doorvoeren, doorleiden.
Durchgang. m. Doorgang , doorweg , doorpad.
Purchgangig. adj& adv. Doorgaans , gemeen, algemeen. Gemeenlijk.
Purchgangcr. m. Overloper.
Purchgehen. v. a. & n. Dooplopen,doorbladen , doorlézen. Doorgaan, overlopen , vlieden , bankroet/pélen, ontfnappen, zijne /pillen , zijne biezen pakken. Op hot gaan.
Durehgehcnd. f. Purchgangig.
Purchgehends. adj. Doorgaans , algemeen.
Durchgriïbdn. v. a. Doorgronden , uit- 1 vis/en , naauwkeurig onderzoeken , i door/nuffelen.
Purchgrunden. v. a.Doorgronden, doordringen. >
Purchhauen. v. a. Doorhouwen. Doorfaan , doorbréken (door den vijand) \
Durchkreuzcn. v. a. Doorkruis/en.
DurchlauchtjDurchlauchtigkeit./. Door- I lugtigheid.
Purchlegen. v. a. Nachfehcn (eine Rcch- I nung.) Nagaan, nazien (eene rekening). JI
DUR,
Durchleuchtig. adj. Doorlugtig , door-
fchijnend. Durchleuchtigkeit: f. Durchlauchrigkeit. Durchleuchten. v. a. Doorlichten ,door-
fchijnen.
DuTchliiften. v. a. Lugten, lugt géven. Durchmarsch. m. Doortogt, doortrekking,
Durchna'chtig. adj.Ubcrn'khüg.Dat den gan/chen nagt duurt.
Duvchnasfen, Durchnctzen. v. a. Door nat maken , natten.
Durchrechnen. v. a. Overrékenen.
Durchreifc. ƒ. Doorreis, doortrek.
Durchreifen. v. a. Doorreizen.
Durchreiszen. v. a.Door/cheuren,/cheuren, flijten , bréken.
Durchreiten, Durchreuten. v.a. Doorrijden.
Duchrcitern. f. Durchfieben. Durchrennen. v. a. Doorféken , doorboren.
Dnrchrinnen, Durchfiicsfen. v. a.Doorvloeijen , doorlopen , doorlekken.
Durchrisz. m. Doorbraak.
Durchritzen. v. a. Kloven, opbersten , fplijten.
DurchTchaueil. v. a. Doorzien , overzien.
Durchfcheinen.v. n. Door/chijnen, door* ftralen.
Durchfcheinig , Durchfcheinend. adj.
Doorfchijnend, doorzigtig. Durchfchlachte. Pokken. Durchfchlag. m. Door/lag, vergiettest,
gateplatiel. Drijver, om /pijkers in
het hout enz. te drijven. 3urchfchlingen. v. a. Strengelen ,vleg-
ten.
Durchfchiitzen. v. n.Splitzen ,/cheiden.
)urchfchnitt. m. Doorfnéde,middenHjn.
)urchfchen. v. a. Doorzien, doorlopen, doorbladen , bezien, overzien , onderzoeken , beoordelen.
)urchfeihen. v. a.Doorzijgen,doordoen, doorklen/en, pers/en.
)urchfichtig. adj. Doorzigtig , doorfchijnend.
)mchfichUgktit.f.Doorzigtigheid,doorfchijnendheid.
lurchfinncn. v. a. Begrijpen, nagaan ,
bevroeden. Hirchltankern. v, a. Doorzoeken, door-



DUR.
fnujjelen. Stinkend maken , Jlank maken,
Durchfttchen. v. a. Doorjiéken. Eine fache mit ein ander durchftechen. Met een' ander eene zaak beleggen, overleggen. Elkander verjlaan. Eensgezind te werk gaan. Met elkander overeenkomen.
purchftecherey. ƒ. Doorgejïoken werk, heimlijke handel, kuiperij , list, omkoping.
Durchftchlen (fich). Z/fj heimlijk wegzakken , wegmaken.
Durchftreichen. v. a. & n.Doorflrijken, door doen, doorfchrabben. Doorlopen , doorzwerven (het land.)
Durchftreifen. v. a. Doorlopen , doorkruisfen, doorftropen.
)duYchh\rka,cln.v.a.Doorhalen(iemand). Beoordelen (een boek.)
Durchftüren. f- Durchfuchen,
Durchfuchen. y. a. Doorzoeken , doorfnuffelen.
Durchtreiben. v. a. Doordrijven. Befépen maken. Durchtrieben. adj. Bef épen , doortrapt, arg, Jlim, loos, listig.
Durchwachfen. adj. Doorwasfen (vleesch). Doorgroeijen.
Durchwandeln. v. a. Doorwandelen.
Durchwandern- v- a- Doorreizen, doorlopen , doorzwerven (het land.)
Durchwasfern. v. a. Doorwateren , beJproeijen , doornat maken, weiken.
.Durchweg. m. Binnenpad, doorgang.
Durchwifchcn. v. «.Durchgehen. Doorgaan , doorjluipen , ontfnappen, ontvlugten.
Durchwühlen. v. a. Doorwoelen , doorwroeten , dootfnuffelen. Doorkruipen.
Durchziehen. v. a- Doorhalen , doortrekken. Doorreizen , doorwandelen. Doorjlrijken , doorhalen (iemand,)hem door den mostaertflépen, uitjouwen , uitkrijten , befpotten , voor den droel houden , befchimpen, begekken , bedillen , berispen. Durchzug. m. Doortogt , doortrekking Durchzwingcn. v. a. Met geweld door bréken,
1
DUR. DUS. DUT. DUZ. 85
Dürfen , Dörfen. v. n. Durven, mogen, kunnen , moeten . Behoeven, nodig hebben.
Dürfig , Dürftig. adj. Arm, behoeftig, gebrekkig , ellendig.
Dürftigkeit. f. Armoede, "gebrek, behoefte.
DLirftiglich. adv. Behoeftiglijk ,gebrekkiglijk.
Dürmisch. adj. Vreeslijk, fchriklijk, wreed, fuurs.
Dürr. adj. Dor, droog, fchraal, mager, bar, onvrugtbaar. Spijtig, lebbig.
JDüxïC.f. Dorheid, droogte, fchr aalheid,. barheid. Spijtigheid, lebbigheid.
Dürren. v. a. Dorren , drogen. Dürrmade. f. Dauwworm, bolworm. Dürrfucht. ƒ. Téring, uittering. Dürrfuchtig. adj. Téringagtig. Die de
téring heeft. Durst. m. Dorst.
Durften. v. n. Dorsten , dorst hebben, Durftig. adj. Dorflig. Stout, vermétel,
roekloos , driftig. Durftiglich. adv. Stoutlijk, roeklooslijk,
driftiglijk. Dufel, Schwindel. m. Duizeling,draai-
jing, fuifeling. Dufeln. v. n. Duizelig zijn, fuizebollen ,
duizelen. Dufelig.tfrf/. Duizelig, bedwelmd. Düster. adj. Duister, donker ,fomber, Diister , Diisterlich. adv. Duister lijk,
akelig.
Düsteren , Düstern. v. n. Duister worden,
Düsternheit, Düsternisz. f.Duisterheid. Düte. ƒ. Peperhuisje. Dutte, Düttel./. Tepel, fpeen. Duttenapfel. n. Schijf in de borst. Dutzbruder. m. Bacchusbroeder. Har-\
tevriend. Dutzen. f. Duzen. Dutzent, Dutzet.». Dozijn. Dutszfchwester./. Hartevriendln, Duzen. v. a. Gemeenzaam met iemand
fpréken. Dwal.f. Zwabber, fcheepsdweil.
t 3 ' • .



?6 EBB. EBE. EBH. ECH. ECKV ECK. EDE. EDI. EFE. EGE. EHE,
E
Ebbe. f.Eb, ebbe.
Ebben. v. n. Ebben , aflopen.
Eben. adj. Effen, vlak , gelijk, plat. Even, juist, nauw , nauwkeurig , Jlipt. Eben fo, Eben fo gleich. Zo éven, op het oogenblik. Eben dAzumal. Juist op dien tijd. Eben damals. Op denzelfden tijd. Eben recht. Net, juist van pas. Eben der, derfclbe. Dezelfde. Eben machen. Gelijk , vlak maken.
Ebenholz. n.Ebbenhout. Ebenbild. n. Evenbeeld, beeldnis, affchijnzel.
Ebcne. ƒ. Vlakte, effen land, vlak land. Ebcnen. v. a. Gelijk , vlak maken. Ebenfals. adv. Insgelijks, desgelijks. Ebcngewicht, Gleichgcwicht. n, Evenwigt.
Ebengültïg. adj. Evenwaerdig. Ebenheit, Gleichheit. f .Gelijkheid, juist. heid, fliptheid.
Ebenmasz. tl. Evenrédigheid, overeenkomst.
Ebenmaszig. adj. Evenrédig , gelijk, overeenkomflig.
Ebenmasziglich. adj. Evenrédiglijk. Ins. gelijks , desgelijks , van gelijken.
Eben weit, Ebenvyeitig. adj. Even wijd, evenwijdig.
Eben wie. adv. Even als.
Eber. m-Wild zwijn .Ebenwnffcn. Slagtanden , houwers van het wildzwijn.
Ebheu. f.Ephcu.
Echo. n. Echo, weerklank, weergalm. Echt. adj. Egt, wettig. Echtmasz.H. Geijkte maat. Eeke.f. Boek, kant, zijde. An allen
Ecken. Aan alle hoeken , aan alle
kanten of zijden. Eckcl.IValg, walging , afkeer,
weerzin, wanlust. Eckclhaft. adj. Walgig, walglijk ,walg-
agt ig , weer agt ig, wan lus tig, af-\
kérig, fluitend, tégeuflaande, J
Eckelhaftigkcit. ƒ. Walgagtlgheid, afkerigheid.
Eckeln. v. n. Walgen , tégenflaan.Eejj walg ergens van hebben.
Eckcr. f. Eichcl. In der Karte. Ecker-» taus. Klaveren aas.
Eckerig!, Eckermast, Eichclmast.fEikelvoêr (voor de beesten),ruigvoedet\
Eckhaus. n. Boekhuis.
Eckigt. adj. Boekig, hoekagtig, kantige
Eckpfciler. tn. Boekpilaar.
Eckftandcr.OT. Boekflijl.
Edel. adj. Edel, eêl, heerlijk, uitflékend. Adelijk , van adel. Dapper , moedig , kloek. Edelmoedig. Zuiver, fijn , onvervalscht.
Edelhof. f. Edeliitz. tn.Adelijk huis, kasteel, (lot.
Edcling. f. Edclmann,
Edeljungfcr , Edclfrüulein. f, Freules flaatjuffer.
Edclmann. tn. Edelman.
Edelmannisch. adj. & adv. Adelijk.
Edelmuth. tn. Edelmoedigheid.
Edelmutbig. adj. Edelmoedig,grootmoe-
dig:
Edelmuthiglich. adv. Edel moe diglijk ^
grootmoediglijk. Edclfitz. f. Edelhof. Edelftein. m. Edel gefteente. Edid. n. Edikt.
Efcr. m. Platbodemd vaartuig. Ege. f. Eg, egge.
1 Egen. v. a. Eggen (het bouwland.)
Egel. f. Egel, bloedzuiger.
Ehe. adv. Eer, eerder , voor, liever, Ehc desfeli, Ehcmals. Weleer, eertijds , voor dezen, voormaals. Ehe zeit, vorzeiten. Voortijds.
Ehe. ƒ. Egt, huw lijk.
Ehcband, Ehcbnnd. m. Buwlijksband, egteband, egtverbond.
Eheberedung./. Buwlijksyerdrag,huwUjkfche voorwaarde.
Ehcbett. n. Egte bed , kuwlijksbed.
Ehcbrechen. v. u ,Egtbrékeu,overfl)élen»



EHE.
EHE. EHL. EHR.
27
Ehebrechcrisch. adj. Overfpèllg » egt-1 breukig.
Ehebruch. m.Egtbreuk, over/pel. Ebebürde. f. Huwlijkslast. Zwangerheid.
Ehedesz. f.Jbey Ehe. adv.
Ehefrau. f.'Getrouwde vrouw , vrouw,
•egtgenoote. Ehefriede. f. Huwlijksvrède , eendragt. Ehegabe. f. Huwlijksgift, huwlijksgoed. Ehcgatt, Ehegenosz. m Egtgenoot. Ehegebuhr,Ehepflicht.ƒ. Huwlijkspügt. Ehehaft./. [Vettige verhindering. Ehehaftung. ƒ. Zamenvoeging, zamen, koppeling.
Ehekrüpel. tn. Een oud , onvermogend man.
Ehèleiblich. adj. [Vettig-, egt. Eheleute. Man en vrouw , egte lieden. Ehelich. adj. Egt, egtlijk , wettig, wettiglijk.
Ehclichen. v.a.Huwelijken , huwen , trouwen.
Eheliebfte. ƒ. Lief/Ie, vrijjler.
Ehelos. adj. Egt loos, ongehuwd.
Eheraals. adv. [Veleer, voormaals, eertijds.
Ehender. adv. Eerder, liever. Ehemarm. m. Man, egtgenoot. Ehepaar. n. Getrouwd paar. Ehepacten. f. Eheverlöbnisz. Ehepflanzlein.K. Kind, fpruit, Jiam nazaat.
Ehern. adj. Metaalen , bronzen , da, van metaal, van brons is.
Ehefache./. Huwlijkszaak.
Ehefchander. m. Egtbrèker, overjpèler
Ehefcheidung. ƒ. Egtfcheiding, onttrou wing.
Ehefegcn. tn. Huwlijksze'gen. Kind, aj
Jlamling, nazaat. Ehest. adj. Eerst. Aufs ehestc. Ten eer Jlen, aanjlonds , oogenbtikltjk M; ehester Gelegenhcit. Bij de eer/lege legenheid. Mit ehestem. Ten eerftet. Eheftand. m. Egt/land, egtejlaat. Ehefteuer. ƒ. f. Ehegabe. Eheftifter. m. Die een huwlijk koppel, Eheteufel. tn. HuwlljksverJiorer , d.
tusfehen getrouwden kwaad Jlook Eheverbindung. ƒ. Egt- of huwlijksve, bindnis.
Ehevcrglcich. ni. Huwlijksverdrag, voorwaarde.
Eheverheisrung. f. Ehe verfprechen. Eheverlöbnisz./. Ondertrouw, trouw-
verbindnis. Eheveriprechen. n. Trouwbelofte. Ehewerk. n. Huwlijkspügt. Ehezeitig. adj. Huwbaar. Ehle. f.Elle. Ehlich. f. Ahnlich. Ehr. f. Ehre.
Ehrbar, Ehrlich, Ehrfam. adj. Eerbaar, eerTijk, eerzaam , deugdzaam, betaamlijk, zedig , vroom, kuisch, deugdrijk.
Ehrbarlich. adv. Eerbaarlijk, ze'diglijk, vroom/ijk.
Ehrbarlichkeit./. Eerbaarheid, kuischheid, vroomheid, zedigheid, bet aam* lijkheid.
Ehrbegierde. ƒ. Eerzugt.
Ehrbegierig. adj. Eerzugtig.
Ehre./. Eer. Ehrenthalben. Eershalve, we'lfaanshalve. Die Ehre abfehneiden. Lasteren , kwaadfpreken. Euer Wort in Ehre. Verfchoou mij, met uw verlof. Mit Ehre zu melden. Sehoudens de eerbied van het gezelfchap.
Ehren. v. a. Eeren , eerbied tonen, Iwog.
agt en, agting toedragen. Ehrenampt. n. Èhrcnftclle. ƒ. Eerampt. Ehrenbett.».5erf van eer. Ehrenbild. n. Eerzuil, f andbeeld. Ehrendief. m. Eerdief, lasteraar. Ehrendienst. m. Eer , hofijkheid, pleg-
tigheid.
Ehrenerklarung./. Vergoeding van eer. ■ Ehrengebühr.f. Gefchenk. Regt, voorregt èn eerbewijzing, die iemand toe. komen , grandregten.
- Ehrengedachtmsz./'.iergerf^w/i, ge¬
denkteken , praalgraf.
- Ehrengriff. m.Eerfchending.
t Ehrenname. m.Eernaam, titel.
- Ehrenreich. adj.Eervol, met eer over¬
laden.
Ehrenrettung. ƒ. Eerverdédiging.
Ehrenrührig, Ehrenrührisch. adj. Eerroerend, honend, fchendend. belee digend, onte'rend ffaamrovend, eerf, rovend. •- Ehrenf aule. ƒ. Eerzuil.
Ehrcnfeherz. m. Schuts , onfchuldige f boert.
• Ehrenfchlo$z,EhrcnfcWüSziein. n.MaagF 4



8J EHR. EIB. EIC.
EIC. EID. EIF. EIG.
dom. Sie hat ihr Ehrenfchlöszlein auf brechen lasfen. Zij heeft haarer. maagdom laten némen, zig later, ontmaagden , haare eet laten roven,
Ehrenfculc (. Ehrerif a'ule.
Ehrenftand. m.Eerfaat, waerdigheid.
EbrenftarTel, Ehrenftclle.ƒ. Eerflaatfe, eertrap, eer ampt ,post van eer, eerflaat.
Ehrentag. m. Plegtige dag, feestdag.
Ehrenverletzung. f. Eerfchending.
Ehrenvest. adj. Eer en tfest.
Ehrenwegen. f. Ehrcnthalben.
Ehrenwerk. n. Plegtlgheid-.
Ehrenwerth. adj. f. Ehrwürdig.
Ehrcrbictig. adj. Eerbiedig.
Ehr-erbietigkeit. f. Eerbiedigheid,' eerbewijzing, eerbied, eerbiednis.
Ehrerbictiglich. adj. Eerbiediglijk.
Ehrerbietfam. f. Ehferbietig.
Ehrcrbictung. f. Eerbied , ontzag.
Ehrforcht, Ehrfurcht./. Eerbied, ontzag.
Ehrgciz. m. Eergierigheid, eerzugt. Ehrgcizig. ndj. Eergierig, eerzugtig. Ehrgeiziglich. adv. Eergieriglijk.. Ehrgier. f. Ehrgeiz. Ehrin. f. Ehern.
Ehrlich, Ehrbar. adj. & adv. Eerlijk, eerbaar, opregt, billijk, dat tot eerverf rekt.
Ehrlichkeit. f. Eerlijkheid , eerbaarheid , opregtheid.
Ehrliebeud. adj. Eerlievend,
Ehrlos. adj. Eerloos.
Ehrlofigkeit.f. Eerloosheid,
Ehrfam'. adj. Eerzaam.
Ehrfamkeit. f. Eerlijkheid , eerzaamheid , eerbaarheid.
Khrveïgïska. adj.Eervergeten Schaamteloos.
hrvergcsfenhcit./: Eervergétenheid , fchaamteloosheid. Ehrverletzlich. adj. Schandlijk , oneerlijk , eerloos, fnood.
Ebrwürden.f.Eerwaerdigheid. Ehrwürdig. adj. Eerwaerdig. EhTw'ürdigkeit.f. Eerwaerdigheid. Ehrzekig. adj. Vroegtijdig. Eibe, Eiben. m. Tpen, ijpenboom, Eich./. Aiche. Tk , maat. Eiche. ƒ. Eikenboom. Ev±Ql. ft Eikel, aker.
Eichelf örmig. adj. Eikelvormig.
Eichcn. adj. Eiken, van eikenhout.
Eichen. adj. Aichen. Tken (de vaten, malen , gewigten enz.)
Eichhorn. n. Eekhoorn.
Eichtneister. m. Tker,
Eid. m. Eed.
Eidam. tn. Schoonzoon.
Eidbruch. m. Eedbreuk, meinedigheid, eedbréking.
Eidbriichig. adj. Eedbrékend,meineedig.
Eidbürge, m. Eidburgfchaft. ƒ. Borgftelling onder eed.
Eidespflicht. f. Eedspligt.
Eidgenosz. m. Eedgenoot, eedverwant*
Eidgenosfenfchaft. f. Eedgenootfchap.
Eidlich. adj- & adv. Bij eede.
Eidfchwur. m. Eed, eedzwéring.
Eifer. m. Tver, drift, hevigheid. Gram. fchap, woede, oplopendheid. Naijver, volgzugt. Naerftigheid.
Eiferer. m. Tver aar, médeflréver , benijder.
Eiferig. adj. Tverig, vuur'tg, driftig ,
i naijverig. Eifern. v. n. Tveren. Naijverig zijn. Driftig worden, opfluiven. Zig beijveren, naerflig zijn. Eiferfucht. f. Tverzugt ', naijver , volg'
zugt, jaloezij , minnenijd. Eiferfuchtig. adj. Naijverig, minnenijdig, ijverzugtig. Eigen. adj.Eigen, bijzondcr,zonderling< Eigendünkcl. f. Eigenfinn. Eigenen, f. Zueigenen. Eigener, m. Eigenaar. Eigenhandig, adj. Eigenhandig. Eigenheit. f. Eigenfchap bijzonderheid^
hoedanigheid. Eigenköpfig. f. Eigenfmnig. Eigenleidig. adj. Eigenlijdend. Eigcnlicbe. f. Eigenliefde , zelfliefde. Eigenlob. n. Eigenruhm. m. Eigenlof,
eigenroem. Eigenmacht. ƒ. Volftrekte magt, eigen-
magt. Verweldiging. Vrijmagt. Eigenmachtig, adj. & adv. Vol/trekt, willekeurig. Volftrektlijk , willekeuriglijk , vrijmagtiglijk. Eigennutz. m. Eigenbaat, baat zugt. Eigenniitzig. adj. Eigenbaatig,baatzug-
tig , baatzoekend. Sigenrache, f-Zet/wraak*



EIG. EIL. EIM. EIN.
•Eigenfchaft. ƒ. Eigenfchap, aart, hoedanigheid.
: -Eigenfchaftlich. adj. Eigen,eigenaartig, natuurlijk. Eigenfinn,Eigendünkel. m. Tuil,eigenzin , eigenzinnigheid, hoofdigheid, koppigheid. FJgenfinnig. adj. Eigenzinnig, hoofdig ,
eigenwillig. Eigenfinnigkeit. ƒ. Eigenzinnigheid, eigenwilligheidEigenfinniglich. adv. Eigenzinniglijk. : Eigenthum. m. Eigendom , bezitting. : Êigenthümlich. adj. & adv. Eigen , eigendomlijk.Eigenthumsherr. m. f. Eigener. Eigcntlich. adj. &adv. Eigenlijk,waar,
zuiver. Eigenwillig, f. Eigeniinnig. Eigncn. v. n. Toekomen , voegen, behoren , pas/en. Wie es mir eignet. Zo als het mij voegt, betaamt, past, toekomt. Eik ƒ Haast, fpoed, ijl, jagt. '| Eilen. v, n. Haasten , zig haasten,fpoe-
den, reppen , jagten. I Eilend, Eilends. adv. Haastig ,Jpoedig,
fchielijk , vaerdig. i mi adj. Elf.
1 Eilfertig. adj. fif adv. Haastig ,fpoedig, jagtig, haastiglijk ,fpoediglijk,vaerdiglijk. '
\ Eilfertigkeit. /.Haastigheid, jagt,Jpoed. I Eilfcrtiglich. f. Eilfertig. i Eilig, eiligst. adj. & adv. Tlings, haastig,fpoedig , vaerdig. HaastUjk,vaerdiglijk.j Eilung. ƒ. Haasting. j Eilwerk. n. Haastig werk. I ' Eilwetter. n. Eile. f. Gevaar , nood. i Eilfam. adj. & adv. f.Eilend, Eilends. 1 Ehner. m. Emmer. I Eüner. f. Ohme. Aam. \ Eimerig. adj. Een aam houdende. 3 £in , einer, eine , eins. art. & pron. Een , eene. Iemand. Men. Dezelfde. Einander. pron. Elkander. Ein ander mal. adv. Op een1 ander1 tijd,
op een andermaal. Einafchern. v. a. Verbranden, in de
asch leggen. Eina'tzen. v. a. Snijden , graveren, E^naugig. adj. Eenoogig. Emathrnea, y, a. Inademen.
F
. EJN. 8j
Einbeirzen. y. a. Bijten , inbijten. Einbcizen. v. a. lnzulten, in azijn leggen.
Einbekonnnen. f. Einnehmen. Einbefchlicszen. f. Einfchlieszen. Einbetteln. v. n. Door bédelen verkrijgen.
Einbetteln (fich). Door verzoek,vleijerij, pluimjlrijken verkrijgen.
Einbcugen, Einbiegen. v. [a. Inbuigen.
Einbilden. y. a. Een denkbeeld van iets géven , doen kennen, begrijpen , bevatten. Einem feine fchuldigkeit wohl inbilden. Iemand zijnen pligt wél doen kennen.
Einbilden (fich). Zig inbeelden, zig verbeelden , zig laten vóorfaan, zig laten dunken.
Einbildisch. adj. Laatdunkend , verwaand, inbeeldig , fout, trots, opgeblazen,
Einbildung. f. Verbeelding , inbeelding, verwaandheid, hovaardij, laatdunkendheid.
Einbildungskraft. ƒ. Verbeeldingskragt. Einbinden. v. a. Inbinden, bewinden.
Infcherpen , fcherp bevélen. Einbitten (fich.) Sméken , door verzoek
tragten te verkrijgen. Einblafen. v. a. Inblazen, opblazen. Einblattcrig. adj, Eenbladig , van één
blad.
Einblauen. v- a. lnfampen , infcherpen.
Einbohren. v. a. Inboren.
Einbrechen. v. a. Inbreken , opbréken. Op handen zijn , invallen ,genaken, aankomen , naderen (denagt). Om verre werpen , neêrfmijten.
Einbrennen. v. a. Inbranden.
Einbringen, v. a. Inbrengen, opbrengen, bijbrengen. Schaden einbringen. Schade vergoeden , inhalen.
Einbrocken. v. a. Inbrokken.
Einbruch. m. Inbreuk , inbraak, inbréking.
Einbrunst, einbrünftig. f. Inbrunst.
Einbusze. f. Schade , verlies.
Einbuszcn. y. a. Boeten, inboeten,fchade , nadeel, verlies hebben of lijden,
Eindcichen. f. Einteichen.
Eindeutig. adj. Eénzinnig , éénduidig-, enkelzinnig.
Eindeutigkeit,/, Eénz'mnigheid, éénduidigheid,,
5



90 E IN.
Eindingen. V.a. Bedingen , 'tets mee bedingen , in den koop fluiten.
Eindorren. v. n. Dorren, drogen, droog worden.
Eindrehen. v. a. Indraaijen, infliken. Eindringen, v. a. Indringen , doordringen.
Eindruck. m. Indruk , indrukking, indrukzel.
Eindrucken. v. a. Indrukken , inpersfen , inprenten , infampen.
Eindrucknen, eintrocknen. v. a. Indrogen.
Einegen. v. a. Eggen (het bouwland). Einer, eine, eins. adj. Een , eene, een. Einerley. adj. Eenerlei , eenerhande, eenparig.
Einerndten. v. a. Inoogflen , inzamelen. Einesfen. v. a. Ineeten , invreten. Einest. f. Einst.
Einfach. adj. Enkel, eenvoudig, enkelvoudig.
Einfachheit.y. Eenvoudigheid , enkelvoudigheid.
Einf adeln. v. a. Vademen.
Einfadmen. f. Einf adeln.
Einfahren. v. n. Invaren, binnen varen.
Einfahrt. f. Invaart, binnenvaart, opening.
Einfall. m. Inval, inflorting. Einf alle. Invallen ,gedagten. Seltfame, nürrifche einfalle haben. Wonderlijke , zotte invallen , gedagten , grillen hebben.
Einfallen. v. n. Invallen , inforten. In denzin vallen,te binnen komen. Vervallen , invallen , mager worden , vermageren. Aankomen , aanbreken , invallen (de nagt).
Einfalt.ƒ. Eenvoudigheid, fegtigheid, onnozelheid, openhartigheid.
Einfalten. v. a. Invouwen , tusfehenvouwen.
Einfa'ltig. adj. Eenvoudig, flegt, onnozel. Einf altigcr Tropf, Schöps. Slegthoofd, kiekenhoofd, flegthoofd,ful, bloedbeuling, arme weetniet. Einfaltig weib. Nuf, nufje , fulletje , onnozel of nufagtig wijf.
Einfaltigkeit. f. f. Einfalt.
Einfa'ltiglich. adv. Eenvoudiglijk, openhartiglijk
Einfalzen. v. a. Invoegen.
Emfangen. v. a. Vangen, opvangen.
EIN.
Einfa'rbig. adj. Ee'nverwig, eenkleurig.
Einfasfen. v. a. Invatten , lijsten , in eene lijst zetten. Bevatten , bef ui. ten. Zetten , inkasfen (eenen diamant). Zomen ,boorden, (linnen enz)
Enfaszband. m. Einfaszfchnur. ƒ. Boordlint.
Einfasfung, ƒ. Boord , zoom. Zetting ,
inzetting. Einfeilen. v. a. lnvijlen. Einfesfeln. v. a. Boeijen, kétenen, kluis-
teren.
Einfeuchten. v. a. Bevogtigen , vogtig maken.
Einfeuern. v. n. Béten, infloken.
Einfinden (fich.) Verfchijnen, komen, zig laten vinden, zig vertonen.
Einflechten. v. a. Invlegten, inlasfen.
Einfiicken. v. a. Inlappen , inlasfen, invoegen , infehieten. Sich bey einem einfiicken. In iemands gunst indringen , zig bij iemand gezien maken.
Einfliegen. v.n. Invliegen.
Einflicszen. v.n. lnvloeijen , invlieten, inf romen. Invlood hebben. Invallen.
Einflöszen. v. a. lnvloeijen, in laten druipen. Inblazen, ingéven , inboezemen.
Einfhisz. m. Invloed, invloeijing, mond van eenenJlroom. Invloed, indruk.
Einfolglich. adv. Bij gevolg, gevolglijk, derhalven, dus.
Einfordern. v. a. Invorderen, inmanen.
Einformig. adj. Éénvormig , gelijkvormig.
Einformigkeit. f. Éénvormigheid , ge- \ lijkvormigheid.
Einfresfcn. v. a. Ineeten , invreten. Opkroppen , verkroppen , verduwen (eenen hoon).
Einfresfend. adj. Invrétend.
Einfriercn. v. n. Invriezen, toevriez.en , bevriezen , verftijven, verdikken.
Einfrifchen. v. a. Verkoelen.
Einf ügen. v. a. Invoegen, tusfehenvoegen , invlegten , inf uiten.
Einfuhr./. Invoer, invoering.
Einf ühren. v. a. Invoeren, inbrengen. Inftellen,in gebruik brengen. Verwekken (onlusten.) In bezit Jlellen * bevestigen (in een ampt.)
Einf Uilen. v. a. Invullen.
Einf Uttern. v. a. In eenen koker doen.
Eingang. m.-Ingang , begin. Eingang ei-;



EI N.
nes bédings. Tiet aangaan, aannemen van eene voorwaarde. Voorplein , voorplaats, voorhuis (van een gebouw). Ingang, mond (eener haven enz.)
Eingangs. adv. Met het begin. Aan-
Jlonds, ten eerflen. Eingangs erwehnt.
'Bovengemeld, waarvan ge/proken is. Eingeaschert. adj. In de asch verborgen,
ingerekend. Verbrand, in de asch
gelegd.
Eiiigeben. v. a. Ingeven , overgéven , aanbieden , inleveren, ter handfellen , overhandigen.Ingeven, infpreken , injléken , inblazen.
Eingebildet. adj. Verwaand, trots,laatdunkend, ingebeeld. Gewaand, voorgewend , voorgegeven, gemeend, zo gezegd , zo genoemd.
Eingebinde. n. Pillegift, gefchenk aan een kind, het welk men ten doop houd.
Eingebogen. adj. Ingebogen, krom.
Eingebohren. adj. Ingeboren, geboortig, natuurlijk. Eenig, eenigfle.
Eingebrachtes. n. Huwlijks goed.
Eingedenk. adj. Gedagtnis , geheugen van iets, die iets geheugt, zig herinnert , gedagtig , indagtig.
Eingcfallcn. adj. Mager, ingevallen.
Eingefleischt. adj. Gevleescht.
Eingehakelt. adj. Met den haak gevat, gevangen.
Eingelien. v. n. Ingaan , aangaan , inwilligen ,f'uiten. Invallen, te grond gaan. Krimpen , inkrimpen. Begrijpen , bevatten , vatten. Gelukken,flagen.Verminderen (vanfchoonheid) , verouderen. Verdorren verdierven. Afgaan (van een gebruik of van eene gewoonte fprékende) ,te niet gaan.
Eingehullr.. adj. Bedekt, ingewonden , bewimpeld, verborgen.
Eingeiften. v. a. Ingeven, inblazen , bijbrengen.
Eingclegt. adj. Ingelegd, ingeleid, Eingelöst. adj. Ingelost, gelost. Eingemacht. adj. Ingemaakt, ingelegd. Eingemaurt, adj. Bemuurd , toegemetzeld.
Eingemumt. adj. Bewondeu, gebakerd. Eingenommcn. adj. Ingenomen , over■ wonnen , vermeesterd. Eingepfarret. adj. Parochiaan, tot eene
EIN. pt
parochie, of een kerfpet behorende. Eingericht. n. Binnenwerk, veêren van een flot.
Eingerichtet. adj. Ingerigt, geregeld, in orde gebragt. Van verfcheiden gedaante.
Eingcrhfen.adj.Om verre gehaald. Eingerisfene Gewohnheit. Verouderde gewoonte. Eingerisfene pest. [Voedende pest.
Eingeruckt. adj. Tusfchen fielden gevoegd.
Eingei'aet. adj. Bezaaid.
Eingefchaltet. adj. Tusfchengefleld, toegevoegd, ingelascht.
Eingefchoben. adj. Ondergeftoken.
Eingefesfen. edj. Ingezeten, wonende.
Eingeftehen. v. a. Toeflemmen, bekennen.
Eingetragcn. adj. Overgedragen , geboekt , aan- of opgetekend. Ingeweven.
Eingetrieben.<7#-,Z>z hetnaauw gebragt.
Eingeweide. n. Ingewand, gedarmte. Grom (van een? visch.)
Eingewurzeït. adj. Ingeworteld. Ingekankerd, verouderd.
Eingezogen. adj. Ingetogen , gematigd. Verbeurd verklaard, aangeflagen.
Eingezogeuheit. f. Ingetogenheid , matigheid.
Eingieszen. v. a. Ingieten , inforten. T
Eingrabcn. v. a. Begraven, bedelven, Graveren. Sterk indrukken, graveren (in het hart). Sich eingrabcn. Zig verfchansfen.
Eingreifen. v. a. Grijpen, aantasten, verweldigen, bemagtigen, innemen, onderkruipen , aan zig trekken , zig aanmatigen (onregtvaerdig.)
Eingriff. m. Geweld, onregt, verweldiging, geweldige indringing.
Eingufz. Tw.Eingieszung.y. Invloed, hifi'orting.
Einhaben , innehaben.v. n. Inhebben, bezitten.
Einhaber. m. Bezitter, eigenaar.
Einhacken. f. Hacken.
Einhaken. v. a. Inhaken, aanhaken.
Einhallig. f. Einhcllig.
Einhalt.m. Tégenfand, hindernis, beletzel. Inbinding, bekorting , beteugeling , bedwinging.
Einhalten. v, a. Inhouden, tegenhouden ,



pa EIN.
EIN.
beletten, inbinden, intomen,bedwingen.
Einhalten. v.n. Strikt, Jlipt, nauw, nauwgezet, nauwkeurig , nauwlettend zijn. Mit einem einhalten. Met iemand zomen/pannen. Nicht einhalten. Zijn woord niet houden. Sich einhalten. Zig in huis houden , zijne kamer houden , niet uitgaan.
Einhandeln. f. Einkaufen.
Einhandig. adj. Eenhandig, met eene hand.
Einhandigen. v. a. Behandigen , ter handJlellen, overgéven, overleveren, inleveren.
Einhandler. m. Inkoper, opkoper.
Einhangen. f. Einhengcn.
■Einhauchen. v. a.Inademen, inblazen.
Einhauen. v. a. Inhouwen , ingraven (injleen.) Belasteren. Onderkruipen, het gras voorde voeten wegmaaijen.
Einheben. v. a. Ontvangen. Indoen ,inhangen , inhaken.
Einheften. v. a. jnhegten , injlaan.
Einheftlen. v. a. Ingespen , toegespen.
Einheimisch. adj. Inheemschfinlandsch.
£inheimifcher. m. Inboorling.
Einheit./. Éénheid. Éénvoudig wézen.
Einheizen. v. a. Héten , in- op- of aanfloken.
Einhelfen. v. n. Bijftaan , onderfleunen,
te hulp komen. In het oor luisteren. Einhellig. adj. êf adv. Eénmoedig, één-
dragtig , éénpariglijk. Einhelligkeit. ft. Eenparigheid, ééndrag-
tigheid, overeenflemming, Einhelligjich f. Einhellig. Emhengen , Einhenken. v. a. Inhangen,
aanhangen, inhaken, vast maken.
lnnémen (het uithangbord.) Einher, adv.In, binnen , naar binnen. Einhergehen , traben, tretcn , prangen,
fchwanzen. Pragtig , ftatig gaan,
tréden, pralen , pronken. Einhitzen. f.Einheizen. Einholen. v. a. Inhalen , onderhalen ,
agterhalen , injagen. Inhalen, ontvangen , te gemoet gaan. Einhorn. n. Éénhoorn. Einhüllen. v. a. Inkuilen , inwinden ,
inwikkelen , inpakken. Einjagen. v. a. Injagen , aanjagen
(vrees ,fbhrik.) Vervaard, bevreesd
maken. Einjahrig adj. Eënjaarig. Ein jeder. adj. Een ieder, iedereen, een
iegelijk , elk , elkeen. Einig. adj. Eénig, ééns , ééndragtigi
Alleen , eenig. Einige. Eenigen.
Einiger, einige , einiges. Eenige. Einigermaszen. adv. Eenigermaate, ee-> nigzins.
Einiggeliebt. adj. Eenig geliefd, wélbe*mind,
Einigkcit.f.Eénigheid, éénheid, één* dragt.
Einiglich. adv. Enkel, eeniglijk, een*-
dragtiglijk, éénpariglijk. Einkauen. v. a. Voorkauen , onderrig-
ten , les géven. Einkauf. m. Inkoop.
Einkaufen. v. a. Inkopen. Sich einkaufen, (in ciner Stad, in einen Zunft), Het burgerregt kopen , een gild winnen.
Einkehle. ƒ. Vorstpan , nokpan.
Einkehr. f. Herberg , intrek.
Einkchren. v. n. Inkéren, herberg nè* men, intrek némen.
Einkellern. v. a. Kelderen , inftaan , in den kelder doen.
Einkcrben. v. a. lnkerven , infnijden.
Einkerkern. v.a. Kerkeren , in den kerker , in de gevangnis zetten.
Einketten. v.a.Kétenen,in kétens flaan.
Einklciden. v. a. Eenen geestlijken het kleed aandoen. '
Einklemmen. v. a. Klemmen , nijpen.
Einknatcn , einkneten. v. a. Knéden , doorknéden. Inmengen, bijvoegen.
Einknüpfen. v. a. Inknopen.
Einkochen. v.a. Opkoken, inkoken, verkoken.
Einkommen. v.n. Inkomen, binnenkomen.
Einkommen. n. Inkomen , inkomften. Einkömmling. m. NieuwTuig, inkomeling.
Einkramen. v. n. lnkramen, opkramen, inpakken. Inkrimpen ,verminderen,
Einkriechcn. v. n. Inkruipen, injluipen.
Einkrimpen. v. a. Toetrekken.
Einkrümmen. v. a. Krommen /inbuigen, binnenwaard buigen. Neêrhuiken,



EIN.
ÈIN.
0%
Éinkunft. ƒ. Inkomen, inkomst. Wedde,
jaargeld.
Einkütten. v. a.Aan elkander /ouderen.
Einladen. v. a. Inladen. Indagen , dagvaarden. Nodigen , verzoeken.
Einlage. ƒ. Inleg, inzet (bij het /pel.) Inge/loten, inliggende brie/.
Einlanden. f. Anlanden.
Einlander. m. Inlander, inboorling , ingeborens.
Einlandisch. adj. lnlandsch , binnenlandsch.
Ëinlangen, anlangen.v. n. Aankomen, beflellen.
Einiasz. m. Einlasfung./. Klinket,fluipdeur, heimlijke deur . agter deur, verborgen uitgang. Invoeging, invatting, inkeep (in de bouwkunde).
Einlasfen. v. a. Inlaten, inleiden, ontvangen , toegang géven , aannémen. Invoegen , invatten, inkepen. Sich einlasfen. Zig inlaten, mengen, wikkelen, /léken (fin eene zaak.) Toetréden (in een verbond,) aangaan (een verbond, verdrag.)
Einlauf. m. Ingang, het inlopen, inkomen.
Einlaufen. v. ». Inlopen , binnenlopen , inkomen , binnenkomen. Krimpen , inkrimpen.
Einlauten. f. Einleuten.
Einlegen. v. a. Inleggen , injiaan. Inpakken , opkramen, oppakken. Vuur /loken , vuur boeten , brand/ligten. Behalen (eer, /chande.) Verbieden. In/nijden , drijven, doorvlammen , inleggen , beleggen. Verminderen , in verval raken , agter uitvaren , vervallen.
Êinleimen. f. Leimen.
Einleiten. v. a.lnleiden, inbrengen , binnen leiden.
Einlenken.f. Einbeugen. Van eene gewoonte terugkomen, herroepen, veranderen. Invoegen, inkepen.
Einlefcn. f. Einfannneln.
Einleuten. v. a. Inluiden , inkleppen.
Einleuchtend. adj. Duidelijk , klaar, zigtbaar.
Einliefern. v. a. Léveren, overleveren,
overgéven, overhandigen. EinlöTen. v. a. Los/en , inlos/en. Eine
Beftallung einlöfen. Eene geregtlijke
order ligten.
Einmachen. v. a. Inmaken. Zulten. Einmahl. f. Einmal.
Einmahnen. v. a. Inmanen, invorderen, indrijven.
Einmahner. m. Uitmaander.
Einmal. adv. Eenmaal, eens,
Einmarken. f. Einkaufen.
Einmauren. v. a. Met eenen muur omgéven. Tus/chen vier muuren zetten (eenen misdader.) Ópjluiten(iemand).
Einmengen. v. a. Inmengen. Sich in et-, was einmengen. Zig ergens inmengen, inJléken , inwikkelen. Zig met iets bemoeijen.
Einmesfcn. v. a. Inméten,met het méten verliezen.
Einmifehen. f. Einmengen.
Einmiithig. adj. Eenparig, een/iemm'g% eensgezind, eendragtig.
Einmiithiglich. adv. Éénpariglijk, eendragtiglijk.
Einmuthigkeit.y. Eenparigheid , eendragtigheid , eensgezindheid.
Einmummen. v. a. Inbakeren tégen d* koude.
Einnahen. f. Einnehen,
Einnahme. f. Ontvangst.
Einna'sfen. f. Benetzen*
Einnehen. v. a. Innaaijen.
Einnehmen.v.a. lnnémen , bejiaan, veroveren. Opnémen, ontvangen. Begrijpen, bevatten.
Einnehmer. m. Ontvanger,rentmeester.
Einnesten, einnefteln. f. Einnisten.
Einnisten. v. n. Innestelen , nestelen.
Einöde./. Woestijn, eenzaamheid.
Einpacken. v. a. Inpakken.
Einpasfen. v. a.In elkander voegen,doen /luiten.
Einpekeln Einpökeln. v.a.Pékelen , in
het zout leggen. Einpfa'hlen. v. a. Met paaien omzetten. Einpfalzen. v. a. Invoegen , inlas/chen. Einpflanzen. v. a. Inplanten , inpoten ,
inflampen. Einpflügen. v. a .Inploegen , onderploe-
gen.
Einpropfen. v. a. Enten, inenten.
Einpragen.. v. a. Inprenten , inflampen, indrukken.
Einpredigen. v.a. Voorpréken, inboezemen , iemand zijne les lézen , doorhalen , hekelen, doorjirijksn.



94 ÊIN.
Einpresfen. v. a. Inprenten , 'indrukken,
inflampen. Einquarticren. v.a. Inkwartieren. Einquetfchen. v. a. Drukken , zamen-
drukken, kwetzen , kneuzen. Einrammlen. v. a. Inflaan, inheijen. Einrathen.V. a. Raden, aanraden. Itt' blazen , ingeven , inboezemen. Einra'umen. v.a. Inruimen , opruimen.
Inwilligen , toelaten, voet géven,
magt géven. Einrechnen. v. a. Méde rékenen , onder
rekenen.
Einredc./. Tusflchenréde. Overréding.
Vertoog. Tégenwerping. Tégen-
Jpraak- Tégenjiréving. Einreden. v. a. Overréden. Infcherpen
inboezemen, inflampen. Infpréken.
Tégenfpréken. In de réde vallen.Aan-
raden.
Einrcgnen. v. n. Inwateren, verwateren.
Einreiben. v. a. Inwrijven.
Einrciszen. v. a. &n. Infcheuren. Neervellen , flegten , flopen. Influipen, in zwang komen. Heerfchen, ver-, woestingaanregten{yan eeneziekte.)
Einreitcn. v. n. Inrijden, binnen rijden. Verliezen, agteruitgaan. In eene flegte zaak deel némen. Eenen kwaa-
■ den uitflag hebben.
Einrichtcn. v. a. Inrigten. Opfchikken, opruimen, fchikkcn , in orde fiellen of brengen. Herfiellen , zetten het geen verrekt of verfluit is.
Einritt. m. Intréde te paerd.
Einrucken. v. a. Invoegen , inlasfchen , bijvoegen-Infnijdenieenen régel.) Tusfchenvoegen.
Einrühren. v. a. Roeren , mengen, vermengen. Blusfchen (kalk).
Eins. adv. Eens , eenig.
Einfaat. ƒ. Zaaijing , bezaaijlng.
Einfacken. v. a.Zakken,in zakken doen.
Einf aen. v. a. Zaaijen , bezaaijen.
Einfagen. v. a. Inzagen.
Einfalben.v.a.Zalven, beflrijken, befméren.
Einfalzcn. v. a. Zouten, inzouten, inpékelen.
Einfam. adj. Eenzaam. Onbewoond. Einfame, einfamkeit. ƒ. Eenzaamheid. Einfamlich. adv. Eenzaam , eenzaamlijk.
EIN.
Einfammeln. v. a. Inzamelen, ingaderen, vergaderen, verzamelen , opdoen.
Einfatz. m. Inzet. Pand, onderpand, plegt. Godspenning , gift op hand.
Einfaufen. v. a. Inzwelgen , inzuipen.
Einfaugen. v. a. Zuigen , inzuigen, op' zuigen.
Einfiiiiren. v. a. Zuren , in het zuur zetten.
Einfchalten. v. a. Vleijen, invleljen, invoegen.
Einfchanzen. f. Verfchanzen.
Einfcharfen. v. a. Infcherpen, inboezemen , fcherplijk bevélen.
Einfcharrcn. v. a. Begraven , bedelven. Onder- ofinharken.
Einfchenken. V. a. Infchenken.
Einfchicken. v.a. Inzenden, doen ge* worden, doen behandigen.
Einfchicbcn.v. a. lnfchuiven,infchieteni Tusfchenvoegen. Onderfléken, bedrieglijk verwisfelen (een kind, eenen uiterflen wil, enz.)
Einfchieb-Esfen. n. Tusfchenfpijs.
Einfchieszen. V. a. lnfchieten , om verrs fchieten, bres fchieten. Te binnen fchieten, invallen.
Einfchiffen. v. a. lnfchépen , te Jcheep gaan.
Einfchirren. V. a. (die Pferde). De paerden infpannen, tuigen.
Einfchlafen. v.n. In flaap vallen , inflapen. Verflijven, verflrammen. Ontflapen, flerven.
Einfchlafern. v. a.In flaap brengen,doen inflapen. Verflijven, verflrammen , verdoven. Iemand met vleijende woorden ophouden, met ijdele hoop voeden.
Einfcblag. m.Inflag, omflag , vat, ton, kist, paklinnen. Einfchlag des Wcins. Lugt.Dcm Wein Einfchlag gcben.De/» wijn lugt géven, lugten. Raad, middel , wijze of weg om iets te doen.
Einfchlagcn. v. a. Inflaan , inbonzen , inheijen; inwikkelen , influiten, inpakken , invouwen, inleggen ; flagen ,gelukken. Den Wein cinfehlagen. Den wijn lugten, zwavelen.
Einfchleichen. v. n.Influipen, inkruipen.
Einfchlicszen. v. a. Influiten , opfluiten. Befluiten , berennen (eeneflad.) Bevatten, inhouden.



EIN.
EIN.
Einfchlingen.f. Einfchlueken.
Einfchlucken. v. a. lnflokken, inflikken, inzwelgen, infchrokken. Inkroppen, opkroppen (eenen hoon , eene belediging.) '
Einfclilummern. v. n. Influimeren. Einfchlupfen. f. Einfchleichcn. Einfchlurfen. v. a. Injlttrpen, opjlurpen. Einfchlusz. m. lnjluiting, opfluiting. Jn- voegzel,'mweefzel. Tusfchenjlelling.
lngejloten brief. Einfchmeicheln (fich). Zig door vleijen
en fchoonpraat ingunst brengen. Ein fchmeiszen. v. a. lnfmijten , ingooi-
jen , inflaan. Einfchmelzen. v. a. Infmelten ,verfmel-
ten.
Einfchmieden. f. Schmieden.
Einfchmieren. v. a. Infmëren (het vuil linnen enz.) Smetten , befmetten, vuil maken.
Einrchmutzen.f.Berchmutzcn,fchmutzcii.
EinfchnaUcn. v.a. Toegespen.
Einfchnappen. v. a. Toefpringen.
Einfchneiden. v. a. Inflnijden, openfnijden, op-of aanfnijden.
Einfchneiden. f. Ernten.
Einfchnitt. m. Infnijding, kerf, oogst.
Einfchnüren.v. a. Snoeren, rijgen, aanrijgen.
Einfchöpfen. v. a.Infcheppen.
Einfchranken. v. a. Beperken , bepalen. Influiten. Beteugelen, kort houden. Befluiten , beflemmen.
Eenfchrankend. adj. Bepalend , inbindend.
Eirfchrauben, v. a. Infchroeven.
Einfchrciben. v. a. In- of opflehrijven.
Einfchrciten. v. n. Binnentreden.
Einfchreyen. v. n. Iemand aan de ooren fchreeuwen.
Einfchroten. v. a. Kelderen , in den kelder doen.
Einfchnimpfen , einfchrumpeln. v. n. Verkrimpen, inkrimpen, in elkander krimpen.
Einfchub. m. Bijvoegzcl, vervulling.
Einfchustern. v. n. Verliezen , in verval raken , agter uitgaan of varen.
Einfchütten. v. a. Ingieten , inflorten. lnflorten, invallen.
Einfchwarzen. v. a. Zwartmaken. Belasteren.
Ejnfchwiitzen.v. a. Door vlei jende ofi
fchoone woorden overreden > overhalen , bewegen. Einfeegeln. v.n. Binnen zeilen, inzeilen» Einfegnen. v. a. Inzegenen. fVijen. Einfehen. v. a. Inzien, zien , doorgronden , agtgéven, agtflaan, nauwkeurig befchouwen. Verbéteren, verhelpen, voorzien. Straffen, kastijden , wréken, wraak némen. Einfehen. n. Gezigt, inzien, doorzigt, doorgronding. Doordringendheid van geest ,van oordeel ScherpzinnigheidStraf, wraak. Zorg, opzigt. Einfehend. adj. Schrander , doordringend , fcherpzinnig, inziende. Einfeher. Auffeher. m. Opzigtet: Einfeifen. v. a. Inzepen, zépen. ■ Einfcitig. adj. Éénzijdig, partijdig. Einfeitigkeit./. Eenzijdigheid , partijdigheid,
Einfenden. v. a. Zenden , inzenden,
doen behandigen. Einfenkcn. v. a. Aflaten , zinken, néder zin ken (in het graf,) begraven, neerlaten. Einfetzen. v. a. Inzetten, inf ellen , verpanden , te pand géven , in bewaring géven. Stellen , aanflellen , benoemen.
Einfctzling. f. Setzling. Eiuficht. f. Inzigt, doorzigt, kennis ,
verf and, doordringendheid. Einfieden. v. a. Inkoken , verkoken. Einficdler. m. Kluizenaar, heremiet. Einfiedelerey./. Hermitagie, kluize. Einfiedlerisch. adj. Kluizenaarsch. Einfübig. adj. Éénlettergrepig. Einfinken.v.n. Inzinken , inzakken, inflorten.
Einfitzen. v. n. Stappen, plaats némen (in een rijtuig.) Gevangen zitten. Aangeboren zijn. Einsmals. adv. Eens , pp eens, op een1
tijd, op een' dag. Einfpann. f. Infpanning. Einfpannen. v. a. Infpannen ,voorfipannen.
Einfpannig. adj. Met één paerd. Einfperren. v. a. Influiten. Einfprechen. v. a. Infpréken ,tègenfprèken. Muth einfprechen. Moed géven, aanmoedigen , een hart infpréken. Aankomen , bezoeken, komenzien , bezoek géven.



P5 E t N.
Einfprec'hef. m. Aanrader , aanzetter. 1
Einfprechung./. Aanfpraak , bezoek. Ingivingi
Einfprengen. v. a. Oplopen , inflaan,
Einfpritzen. Vi a. InfpUiten.
Einfpruch. m.Infpraak. Beletzel. Verdediging. Aanmoediging.
Einst, einsmal. adv. Eens, op een' dag, voormaals , eertijds, voorheen , voortijds,
Einftallen. v. d. Op flal zetten, Jlallen.
Einftaimnig. adj. Eénflammig.
Einftampfcn. v. a.Inflampen, injloten.
Einftand. tn. Intrede, aanvaarding, bezitneming , toegang. Welkomst, intree.
Einftechen. V. a. injle'ken i ingraven, fnijden , graveren.
Einftecken. v. a. Op/léken ,injléken. Gevangen zetten.
Einftehen. v.n. Inflaan. In eenen dienst, in een ampt treden, in een gezelfchap of genootfchap gaan , lid van eene maatfchappij worden. In éven■wlgt zijn. Binnenwaard flaan , of gekeerd zijn.
Einftehlen (Sich) Steelswijze inkomen, influipen,
Einftcigen. v. n. Inklimmen , inflappen.
Ein (lellen, v. a. Inf ellen, inzetten. Uitfcheiden , laten Varen , afzien ,Jlaken {een werk, eene onderneming, een voornemen.) Opflchorten , uitflellen, verfchuiven. Aanf ellen. Sich einftellen. Verfchijnen, komen, zig laten vinden. Verbieden, doen ophouden.
Einftens. f. Einmals i Einst.
Einftimmen. v. n. Stemmen, inflemmen, overeenkomen, goedkeuren, bewilligen , toeflemmen.
Einftimmig. adj. Toeflemmend, êénflemmig, overeenflemmend.
Einftirmnigkeit. f. Eenflemmigheld.
Einftopfen. v. a. Infloppen, inproppen , inprangen.
Einftoszen. v. a. lnfloten, uitfloten , inflaan,
Einftreichen. v. a. Inf rijken , inwrijven , infmêren. Beflrijken. Ontvangen, aannemen (geld, gefchenken.)
Einftreuen. v. a. Strooijen , beflrooijen. Zaaijen (twist en oneenigheid, tweedragt.)
ÈiN;
ïiriftrickerj. v. a. lnbreijeti,
ïinftürzen. v. n. Inflorten.
ïinstweilen. adv. Zomwijlen, zomtijdsj van tijd tot tijdi
Einfudcln. v. a. Smerig zijn-, worden,
Einfylbig. f. Einfïlbig.
Eintagig. adj. Van ée'nen dag. Eintagig Ficber. Koorts van éénen dag, die 24 uuren duurt.
Eintauchen. v. a. Indopen j dopen. Dompelen, duiken, indompelen , induiken,
Eintaufchen. v. a. Inruilen.
Ëinteichen; v. a. Dijken, bedijken.
Eintheilcn. v. a. Verdelen,uitdelen.Dé* len , onderdelen, verdelingen maken. Schikken, voegen.
Einthun. v. a. Indoen. Bandelen, rui' len. Overtreffen.
Eintölpeln. v. n. Lomp, onbefchaafd te werk gaan. Beledigen.
Eintracht.'/.Eintrachtigkcit./.£e»^r«g/j( eendragtigheid.
Eintra'chtig. adj. Eendragtig.
Eintrachtiglich. adv. Eendragtiglijk.
Eintrag. m. Inkomst, rente. Nadeel, fchade. Inflag (bij de wevers.) Bindernis , beletzel. Krenking , verbreking, overtreding (der wetten.) Eintragthun. Be nadelen, fchade doen. Beletten, hinderen, In eens anders regten treden.
Eintragen. v, a. Indragen , binnen dra* gen. Inbrengen , opbrengen , voordeel aanbrengen. Optekenen, aantekenen , te boek feilen, op rekening flellen. Infchrijven.
Eintraglich. adj .Voordelig , nuttig.
Eintra'nkcn. v. a. Indrinken. Doorweken , beVogtigen, doortrekken. Vergelden i betaald zetten , met gelijke munt betalen.
Eintraufeln. f. Eintropfen.
EintrcfFcn. v. n. Intreffen. Aankomen, ontmoeten. Overeenkomen.
Eintrciben. v. a. Indrijven. Inflaan. In* manen, invorderen. Overwinnen, overmogen , in het nauw brengen , doen wijken, doen afdeinzen. Doen zwijgen, den mond floppen.
Eintrcnken. f. Eintranken.
Eintrcten. v. n. Intreden, binnen gaan aftreden.
Eintrcten. v. a. Intreden , intrappen, met voeten treden.



EIN*
Eintrichtern.v. a. Door den tregter in een vat gieten. Aan het verjland 'brengen, doen bevatten, ingieten.
Eintriefen. f. Eintropfcn.
Eintrinkcn. v. a. Indrinken.
Eintritt. m. Intrede, begin. Gang, tred. Tooneel, vertoning, afdeling of gedeelte van een bedrijf in een tooneelftuk.
Eintrocknen. v. a. Indrogen , krimpen ;
inkrimpen door droogte. Eintropfen. v. n. Indringen , indruppe-
len.
Eintrücken. f. Eindriickem
Eintrücken. f. Eintrockneni
Eintuncken. v. a. Indopen.
Eintzcl, eintzig. f. Einzel, einzig.
Einverleiben. v. a. Inlijven. Invoegen, infchrijven. Inlijven , aannemen (in een gezelfchap of genootfchap). Der Ewigkeit einverleiben; Vereeuwigen, on ft erf ijk maken.
Eiilwachfeh. v. n. Inwasfen,ingroeijen. Einem ins Herz eingewachsen feyn. Iemand hartlijk beminnen.
Einwand. m. Tegenwerping , zwarigheid, uitvlugt. Voorwendzel, verfchoning.
Einwarmen, v. a. Warmen, heeten, heet maken.
Èinwarts. adv. Inwaard, binnenwaard.
Einwasfern. v. a. Wateren, wéken, te wéken leggen.
Einweben. v. a. Inweven.
Einwechfcln. v. a. Wisfelen , in - of opwisfelen,
Einwechsler. m. Wisfelaar.
Einweichen. v. a. In de week zetten, te wéken zetten.
Einweihen. v.a. Wijen, inwijën, inwijden.
Einwcifcn. v. a. In het bezit feilen. Einwenden. v. a. Tegenwerpen, tégen
in brengen. Voorwenden , zig verfchonen, uitvlugten maken. Tégen
betuigen, voortuigen. Einwcrfen. v. a. Inwerpen , in/mijten.
Tégen/lellen , tegenwerpen. Einweyhcn. f. Einweihen. Einwickcln. v. a. Inwikkelen , inwin-
den,injlaan. Inbakeren , in de luijen
doen,
Einwiegen. v. a. Wiegen i inf aap wie-
EIN. 97
gen. Paaijen, met zoete , vleijende
woorden afwijzen. Einwiligen. v.n. Inwilligen,bewilligen,
toejlaan , goedkeuren , involgen. Einwindeln , einwinden. v. a. Inwinden,
bakeren, indoeken winden. Einwirkcn. v. a. Inweven , inwerken, Einwirkung. ƒ. Inwerking, invloed. Einwohnen. f. Wonnen. Einwohncr. m. Inwoner, bewoner, Einwohnung./. Inwoning. Einwünfehung. ƒ. Aannéming. Einwürken. f. Einwirken. Einwurf. m. Tegenwerping , tégenfel-
liug, zwarigheid. Einwurzeln. v-, n. Inwortelen. Einwurzen. v. a. Met kruiden of fpece-
rijën toemaken, bereiden. Einzahlen. f. Einzehlen. Einzaimen. v.a.Tanden maken aan iets,
tanden.
Einzapfen. v. a. Tappen (ergens in). Invoegen , inlasfchen , infchieten.
Einzaumen. v. a. Tomen, breidelen. Intomen , beteugelen , inbinden.
Einzaunen. v, a. Omheinen, affchutten.
Einzehlen. v. a. Tellen (in eenen zak). Zig mistellen, misrékenen.
Einzcichnen. v. a. Intékenen, aantekenen , infchrijven:
Einzel, einzig. adj. Enkel, bijzonder t eenig.
Einzelheit. ƒ. Eenheid, bijzonderheid.
Einzeln. adv. Afzonderlijk , bijzonderlijk , een voor een, het een na het ander.
Finzelweis. adv. Bijzonderlijk.
I inziehen. v. a. Intrekken, inhalen. In\ korten, inbinden , bekorten , verminderen (zijnen ftaat.) Aanhalen ; in beflag némen. Afkorten, inhouden (van de bezoldlng, wedde). Inmanen, invorderen. Kundfehaft éinzieheni Naar iets vernémen , iets onderzoeken , bejpieden. Op kondfchap uitgaan. Gcf anglich einziehen. In de gevangnis zetten.
Einziehen. v. n. Iniréden , zijne intree doen. Gaan wonen , een huis , eene kamer betrekken.
Einzig und allein. adv. Enkel, eeniglijk , enkel en alleen.
Einzifcheln. v. a. Inluis ter en , in het oor luisteren.
a



pS EIN. EIS. EIT.
EIT. EKË. ELE. EMP.
Einzug. m. Intogt, intrede , inkomst. Einzvveigen. v. a. Enten , inenten. Einzwingen. V. a. Met geweld doen ingaan.
"Eis.n.Ts. Das eisbrechen. Het ijs breken. Den weg banen , de groot/ie zwarigheid uit den weg ruimen, het zwaarjie werk verrigten.
Eisbruch , Eisgang. m. Eisfahrt. f. Tsgatig.
Eifen. v. a. Het ijs bréken , eene bijt maken, opbijten.
Eifen. n. Tzer. Einem in den Eifen feyn. Iemand vervolgen. Sie bat ein Eifen abgeworfen. Zij heeft een kind gekregen. In die Eifen fchmieden. In de boeijen Jlaan. Einem in die Eifen treten. Iemand drukken.
Mhkn.adj. Tzeren , van ijzer. Ein eifener Brief. Een brief 'van uitftel.
Eifenbohrer. tn. Kelderboor , fret.
Eifenerz. n. Tzererts.
Eifenfresfer. m. Snorker, windmaker, blaaskaak, fnoeshaan.
Eifengrube. ƒ. Tzer mijn.
Eifenhütte. f. TzerJ'melterij.
Eifenkuchen. m. Obli, oblikoek.
Eifenfchlacke./: Hamerjlag,ijzerfchuim.
Eifenfchmide. f. Smidfe.
Eifenmal, Eifenfleek. m. Tzerfmet.
Eifenmalig. adj. Vol ijzer/metten,
Eisgrube. f. Tskelder , ijskamer.
Eifig » Eifigt. adj. Vol ijs.
Eisfchaïnel, Eisfchcdle. ƒ. Tsfchol, ijsfchots.
Eisfchuhe. m. Schaats.
Eiszapf. m. Tskégel.
Eitel. adj. Tdel , nietig, verganglijk , beuzelagtig, zenuwloos. Enkel, zuiver. Eitel Gold. zuiver goud. Eitel esfen. Vleeschzonder broodéten. Eitele Einbildung. Tdele waan.
Eitelkeit. f. Tdelheid, nietigheid.
Eiter. m. Etter, dragt.
Eiterbeule. f. Etterbuil, ettergezwel.
Eiterblatter. ƒ. Puist.
Eiterend, eiterflüszig, eitericht. adj.Etterig, etterend, etteragtig.
Eiterflusz. m. Ettering, ettervloeijing , wondettering.
Eiterkeit./. Ettering, dragt.
Eitern. v.n. Etteren , dragen.
Eitergefchwür. f. Ettergezwel, etterbuil, etterwond, \
Eiterziehend. adj. Ettermakend , etterend.
Ekel. m. Walg, afkeer, wanlust,weerzin , walging.
Ekelhaft, ekelieht, ekclig. adj. Walglijk , walgagtig, weeragtig, wonlustig , vies.
Ekelhaftigkeit./. Wanlustigheid, af karigheid , walgagtigheid enz.
Ekeln. v. n. Walgen , eenen afkeer hebben.
Ekelname. m. Bijnaam, fchimpnaam. Ele. f. Elle.
Elementarisch, adj. Hoofdfloflijk.
Elend. ».f. Elends Thier.
Elend. n. Eilend , bal/ingfchap , ramp-
fpoed, onheil, armoede , kommer. Elend, Elendig. adj. Ellendig , ramp-
fpoedig, armoedig, kommerlijk. Elend, elendiglich. adv. Ellendiglijk,ar-
moedig/ijk , rampfpoediglijk. Elendsthier.». Eland. Elephant. m. Olifant.
ElephantischjElcphantemnaszig.tfify'.O/;-
fants. Elle./. El, elle. Ellenbogen. m. Elleboog. Ellenbreit. adj. Eene elle breed. Ellenhoch. adj. Eene el hoog. Ellenlang, adj. Eene el lang. Zeer lang. Ellenmaasz. n. Ellemaat. Ellenweit. adj. Eene el wijd. Eller.f.Erle. Els. f. Elfe. Elfe./. Elft.
Eltermutter. f. Overgrootmoeder, Eitern. Ouders, voorouders. Elternlos. adj. Ouderloos. Eitervater. m. Overgrootvader. Eltester. adj. Oudfe. Empfahen. f. Empfangen. Empfang. m. Ontvangst. Empfangen. v. a. Ontvangen , bekomen,
krijgen; onthalen ; zwanger worden. Empf anger. m. Ontvanger. Empf angnisz./. Ontvangnis. Empfangfchein. m. Kwijtbriefje , kvA-
tancie.
Empfehlen. v. a. Aanbevélen.
Empfehlung./. Aanbeveling. Pligtplêging, dienstaanbieding.
Empfindcn.v. a. Gevoelen, gewaar worden , ondervinden,



EMP. EMS. ENC. END*
END. ENG. ENK. ENT. 96
Empfindlich. adj. & adv. Gevoelig,aandoenlijk , lijdbaar.
Empfindlichkeit. f. Gevoeligheid, aandoening , aandoenlijkheid.
Empfindnisz, Erapfindung.ƒ. Gevoelen, gewaarwording , ondervinding.
Empor. adv. Om hoog, naar boven, opwaard.
Emporbleiben. v. n. Staande blijven , zig Jlaande houden, zig handhaven.
Empor bringen. v. a. Forderen , bevorderen, verheffen.
Emporhalten.v.tf- Omhooghouden , opheffen. Bandhaven , jlaande houden, verdédigen.
Empor heben. v. a. Opbeuren, opheffen, verheffen , opregten. Bevorderen.
Emporhelfcn. v. a. Voordhelpen, helpen, bijftaan.
Emporkommen. w n. Voordkomen, Vorderen, groot worden, gelukkig, voorfpoedig zijn.
Emporragen. v. n. Bet hoofd opfléken f boven drijven.
Emporfchauen , emporfehen. v. n. Om hoog zien,de oogen hémelwaardflaan of verheffen.
Emporfchweben. V. n. Zig verheffen , houg vliegen, het zeil in top halen , zig opgeblazen aanflellen. Vorderen, Voorfpoedig zijn ,gelukkig zijn, voorfpoed of geluk hebben.
Emporfchwimmen.v.».Boven zwemmen of drijven. Voorfpoedig zijn,
Emporfchwingen (fich). f. Emporfchweben.
Empörcn. v. a. Beroeren, oproerig worden , muiten, oproerfloken.
Empörer. m. Oproermaker , muiter, roervink.
Empörisch. adj. &'adv.Oproerig, oproe-
riglijk , muitagtig. Empörung./.Beroerte, oproer , mui
ter ij.
Emfig. adj. Naerflig, vlijtig, voordva
rend, fpoedig. Emfigkcit. f. Naerfligheid, vlijtigheid
fpoedigheid , voordvarendheid. Emfiglich. adv. Naerfliglijk , vlijtiglijk Enckel. f. Enkel.
Ende. n. Eind, einde. Kant.Boek. Ui terfle. Doelwit, inzigt, oogmerk Dood. Uitflag, uitkomst, Beflisflng befluit.
Enden , endigen. v. a. Eindigen , ten
einde brengen. Een einde némen. Endelich. adj. & adv. Naerflig, werk,
zaam, gaauw , yoordvarend. Enderlich. f. Aenderlieh. Endigung. f. Eindiging , volbrenging ,
voltrekking, befluit, Jiot. Endlich. adj. & adv. Eindlijk , eindig.
Ten einde, in het einde, ten laatften. Endlos. adj. Eindloos, oneindiglijk.
eeuwig. Endfchaft. f. einde , befluit. Endfchlusz. m. Befluit. Uitflag. Endung. f. Eindiging. Endurfachc. J. Eindoorzaak , eindlijkp
oorzaak.
Endurtheü. n. Eindvonnis , flotvonnis.
Endzweck. m. Einde , oogmerk , bedoeling , oogwit, doei, doelwit.
Eng. adj. Eng, naauw, digt, gedrongen , bekrompen, fmal. Sehroomagtig, nauwgezet, tédermoedig, angstvallig (geweten).
Engbrüftig. adj. Engborfllg, aamborftig, kortademig.
Engbrüstigkcit.f. Eng-, aamborfligheid.
Enge. f. Engte , naauwte.
Engel. m. Engel.
Engelbrod. n. Manna , hémelsbrood.
Engelisch. adj. Enge/agtig.
Enghalfig. adj. Naauw , eng van hals. '
England. n. Engelland.
Engl'a'nder. m. Engellander,engelsman.
Englandisch. adj. Engelsch. .
Enis. f. Anis.
Enk , Encke. m. Boereknegt , bouwmeester.
Enkel. m. Neef , zoonszoon , dogters-.
zoon, kleinzoon. Enkel. adj. & adv. Enkel, eeniglijk. Enkelein. f. Nigt, kleindogter. Enkelfenkel. m. Enkelfenkelin. ƒ. Overagterneef, agternaneef. Overagternigt, agternanlgt. Enkehfohn.w.Enkelstochter./.A^^ee/,
agterneef. Nanigt, agternigt. Ent.f. Ente. . Entadeln. v. a.Ontadelen, Vanden adel-
Jland ontzetten. - Entauszern. v. a. Vervreemden. IVegnémen , ontroven. Sich entauszern. , Zig ontflaan , zig ontdoen, zig ont» I houden, zig verwijderen, i i



loo ENT.
ENT.
Entbahren, Entbchren. v. a. Ontberen
derven , m'tsfen. Êntba'hrlich.izrf/. Overtollig, dat me,
kan mis/en of ontberen. Entbieten, v.a. Ontbieden , doen komen
Doen wéten , melden , bekend ma
ken , verklaren. Entbinden. v. a. Ontbinden , losbinden
ontflaan. Verlosfen. Entblcnden. v. a. Ontblinden, den blina
doek afdoen. Entbleyen. v. a. Ontloden. Entblöden (fich). Durven, zig verf 'ou
ten.
Entbló'szen. v. a.Ontbloten, bhten.Onl
zeggen, weigeren. Entbrannt. adj. (in Zorn, inLiebe). Om
floken (in gramfchap, in liefde) . Bla
kende van liefde, brandende va.
toorn.
Entbrechen (fich). In gebréke blijven. Entbrennen. v. n. Ontbranden, ontvon
ken , blaken. Entbürden. v. a. Ontlasten, ontladen
ontpakken. Entdecken. v.a. Ontdekken, bekend ma
ken , obenbaren. Ente. f. Eend, eendvogel. Enter. m. Woerd, mannetjes eend. Entehren. v. a. Onteeren,fchenden, eer
roven.
Enterben. v. a. Onterven , ontgoeden van de erfnis verféken , de erj'ni. of het goed ontmaken.
Enterhaake. m. Enterhaak, dreg.
Entern. v. a. Enteren ,aan boord klam pen.
Enteuszern. f. Entauszern.
Entfahren.v. n. Ontvaren. Ontfnappen Entfahren lasten. Laten ontglippen ontfnappen , ontvliegen , ontvallen.
Entfallen. v. n. Ontvallen , ontfchieten.. ontfnappen. Aj'fterven.
Entfaltcn. v. a. Ontvouwen. Verklaren, openleggen , ophelderen.
Entfarben (fich). Verbléken , blozen, bleek , rood worden , bef erven, befchaamd worden.
Enttehlen. f. Emptehlcn.
Entfernen. v. a. Verwijderen , verbannen , vervreemden.
Entternt. adj. Afgelegen,verre gelegen.
Lntternung. ƒ. Afftand , verwijdering, verfchiet.
, Ëntfinden. f. Empfinden.
Entfleitehen. v. a. Ontvleefchen , het i vleesch van een beenfchillen , kluiven.
. Entfliegen. v. n. Ontvliegen , ontfnappen , ontvlieden. Entfliehen. v. n. Ontvlugten,ontvlieden, , ontkomen, ontfnappen.
Entflohen. adj. Ontvlugt,ontvloden,ontfnapt, ontgaan.
Entfremden.v. a. Ontvreemden , ver* vreemden. - Entfrieren. v. n. Ontdooijen.
Entf ühren. v. a.Vervoeren,vjegvoeren. Verdonkeren. Schaken , verleiden.
Entgeckcn(fich). Zig ontmaskeren, zig bloot géven.
Entgegen. adj. & adv.Tégen,tegemoet, z tégenover, tégengefleld. Entgegen gehcn. Te gemoet gaan , voorkomen'. Entgegen reden. Tégenfpréken. Entgegen f ühren. Te gemoet voeren. Entgegen halten. Vergelijken. Entgegen' ' handeln. Strijdig handelen ofte werk gaan.
Entgehcn. v. n. Ontgaan , ontwijken, ontduiken , ontfnappen , ontglippen. Entgeistert. adj. In verrukking , buiten
zigzelven , van gevoel beroofd. Entgclt. «.Entgeltung. f. Vergelding , loon. Ohne Engclt. Om niet , voor ' niet, zonder vergelding. Entgclten. v. a. Ontgelden , boeten , be. kopen ; ■ op iemand defchuld werpen, of leggen. Entglimmcn. v. a. Ontglimmen , ontvonken , ontbranden. Entgürdcn. v. a. Ontgorden , losgorden, Enthalftern. v. a.Den half er afflrijken; ongehoorzaam worden , uitjpatten , zig van de tugt ontflaan. Enthalt. m. Inhoud, f. Innhalt. Enthalt.ƒ. Enthaltung. f. Onthouding. Enthalten, v. a. Bevatten, inhouden , influiten , behelzen. Onthouden , opfchorten , ontbréken ,ophouden. Sich. cnthalten. Zig onthouden. Enthaltfam. adj. Ingetogen ,matig, onthoudend.
Enthaltfamkeit. f. Onthouding, ingetogenheid.Enthaltramlich. adv. Matig/ijk. Enthaupten. v, a. Onthooj'den,



ENT.
Ent'heben. V. a. Ontheffen , ontflaan, bevrijden , ontlasten. Entheiligen. v.a. Ontheiligen, fchenden,
fintwij den. Enthoben. adj. Ontheft, bevrijd, ontflagen.
Enthufen. v.«. Eenpaerdden hoef afdoen.
Enthüllen. v. a. Onthullen. Eenen vogel de kap aftrekken , als men denzelven wil laten vliegen.
Enthülfen. v. a. Ontbasten, uit den bast doen.
Entjochen. v. a. Ontkoppelen , het juk afdoen.
Entkleiden, v. a. Ontkleden, de klederen uittrekken.
Entknüpfen. v. a. Ontknopen, oplotfen, de knopen losdoen.
Entkommen, v. n. Ontkomen, ontgaan, ontving ten, ontfnappen.
Entkraften. v. a. Ontzenuwen , verzwakken , de kragten benémen, uitputten.
Entkriechen. v.n. Ontkruipen , ontf'uipen.
Eatladcn. v. a. Ontladen, ontlasten,ontflaan , ver ligten , ontlosfen , bevrijden.
Entlarven, v. a. Ontmaskeren, ontmommen , het masker of momaangezigt afdoen.
Entlasfen. v. a. Ontflaan , flaken , vrij géven , bevrijden.
Entlasfener. m. Gevrijde , vrijgelatene.
Entlasfung. f Ontflag, ontflaging. Vergifnis. Affcheid.
Entlasten. v. a. Ontlasten.
Entlastigen. v. a. Ontlasten. Sichentlastigen. Zig ontflaan , zig ontlasten , zig ontdoen van iets dat lastig is.
Entlaufen. v. n. Ontlopen , weglopen, overlopen, ontvlieden , onlvlugten. i
Entlaufener. m. Vlugteling , voordvlugtige, overloper. ]
Entledigen. v. a. Ontlédigen, ontdoen, beflisjen , verlosfen , bevrijden. Ver- 1 ligten , wegnémen (eene kwelling , een verdriet.) }
Entledigcr. m. Verlosfer. .
Entlegen. adj. Verre afgelegen, niet ge- ] légen.
Entlegenheit. ƒ. Afgelegenheid, afftand. i G
ENT. tot
Entlehnen. v.a. Ontlenen , af énen , afborgen , geld ter leen némen.
Entleiben. v. a. Ontlijven , ontzielen , ombrengen , 'doden , vermoorden.
Ewtleibiing. f. Moord, doodflag.
Entleiden. f. Verleiden.
Entlernen. v. a. Ontléren , vergeten,
Entlöthén.V. a. Uit het lood némen.
Entmanncn. v. a. Ontmannen , lubben.
Entmasten. v. a. Ontmasten (een fchip.)
Entnehmen. v. a. Ontnémen , benémen,
Entohniget.adj.Beroofd of 'ontbloot.
Entpaaren. v. a. Ontparen.
Entrahten. v. a. Ontraden, f. Entbehren.
Entrauben. v. a. Ontroven , beroven.
Entreiszen. v. a. Ontrukken , ontweldigen, ontworftelen. Ontlopen, ontv lugten.
Entrichten. v. a. Kwijten, voldoen , betalen. Overgéven , ter hand feilen. Uitvoeren (eenen last.)
Entrinnen. v. n. Ontvlugten , ontlopen, ontfnappen. Ontwijken , vermijden (een gevaar.)
Entrisfcn. adj. Ontkomen, ontfnapt.
Entronncn. f. Entrisfcn.
Entriicken. v. a. Ontrukken , wegrukken , benémen.
Entfunnen. adj. Ontlopen , ontvlugt.
Entrüsten. v. a. Ontrusten, belgen, kwellen.
Entfagen. v. a. Ontzeggen , verzaken , ver lochenen. Afflaan , laten varen,
Entfatz. m. Ontzet, ontzetting.
Entfcheiden. v. a. Beflisfen , eindigen, vereffenen , bijleggen.
Entfeheidend. adj. Beflisfend, flelllg.
Entfchlafcn. v. n. Ontf apen , flerven , verfcheiden (van de waereld).
Sntfchlagen. v. a. Ontflaan , ontheffen, ontlasten. Sich entfchlagen. Zig ontdoen.
ïntfchlieszen. v. a.Befluiten, ontfluiten, loslaten, flaken.
intfchlosfcn. adj. Befloten, van voornémen zijn. Onbejchroomd.
intfchlosfenheit.y; Beraad. Kloekmoedigheid , onbefchroomdheid.
Lntfchlupfen. v.n- Ontkomen,ontfnappen.
ïntfchlusz. m. Befluit, opzet, voornamen , beraad. ^ntfchuldigen. v. a. Ontfchuldigen,ver-
!



Ï02 ENT,
ontfchuldigen , verfchonen , vrij Verklaren, vrijfpréken, zuiveren.
Entfchiitten (fich). Zig ontflaan, bevrijden , ontheffen, ontlasten.
Entfchwimmen. v. a.Ontzwemmen, -met zwemmen ontkomen.
Entfcelen. v. a. Ontzielen , ontlijven, ombrengen.
Entfctzen. v. a. Ontzetten. Afzetten, verlaten (van een ampt). Ontf ellen, verfchrikken , beroeren , verbazen, bedwelmen.
Entfetzlich. adj. & adv. Schriklij^verbazend, vreeslijk.
Entfetzlichkeit./. Vreeslijkheid,fchriklijkheid, verbaasdheid.
Entietzung. f. Ontzetting , afzetting , verzetting, verflagenheid, neêrjlagtigheid , ontfleldheid , ontfletdnis, verbazing , beroerte, ontroering, opfchudding.
Entfiegeln. v. a. Ontzegelen , het ze'gei
afiigten , of opheffen. Entfinnen (fich). Zig herinnzrén ,heugen,
Entfpiimen. v. a. Berokkenen, fmeden
Voorvallen , gebeuren , ontflaan. Entfprechen. v.n. Beantwoorden (aai.
iets). Overeenflemmen, overeenko
men (met iets.) Entfprieszen. v. n. Spruiten,voordfprui
ten , voordkomen , afkomen. Entfprieszlich. ddj. Voordelig, oplève
rende. Voordkomende , afkomende
voorfpruitende. Entfpringen.v.a. Ontfpringen , ont
fnappen. Ontfpringen (eene fontein
rivier, beek f) wellen. Ontfpringen ■ ontlopen.
Entfprosfen. adj. Gefproten , afflam mende , voordgekomen.
Entftehen. v.n. Ontflaan , voordkomen rijzen. In gebréke blijven. Es wir mir nicht enftehen. Het zal aan m, niet haperen, niet ontbréken. E wird mir damit nicht entftehen. Hij zc mij dit niet weigeren.
Entfteilen. v. a. Ontf ellen , omroeren verbaasd flaan.
Entfundigen.v.n. Ontzondigen, va zonden reinigen. Ontflaan , vergl nis géven. Boeten.
Enttragen. v. a. Ontdragen, wegflépei
ENT.
Entübrigen. v.a. Ontflaan , bevrijden.
Overhouden , fparen. Entunehren. f. Verunehren.
Entwachfen. v. n. Ontwasfen. Te groot worden.
Entwaffnen. v. a. Ontwapenen.
Entvvahrcn. v. n. Gewaarworden, be* merken.
Entweder. conj. Of, het zij.
Entwehnen. f. Entwöhnen.
Entwehren. f. Entwaffnen,
Entwehren (fich). Zig verweren , verzetten , tégenfaan , zig verdédigen. Sich vorjemand entwehren. Zig van iemand ontflaan.
Entweichen. v.n. Ontwijken , ontgaan, mijden , weggaan, zig afwézend maken , ontfnappen.
Entwcycn. v. a. Ontwijen , fchenden , ontheiligen.
Entwenden, v. n. Stélen , roven, wegnémen , ontvreemden , af handig maken , verdonkeren , ontfutzelen, ontdraaijen , ontnemen , ontflélen, weg-, fléken, verfléken.
Entwender. m. Rover, dief.
Entwerden , entgehen. v. n. Ontgaan, misfen, ontfnappen.
Entwcrfen. v. a. Ontwerpen,aftékenen % afjehetzen , bewerpen, opfeilen, fchetzen.
Entwerfung. ƒ. Ontwerp , fchets, aftekening, affchaduwing.
Entwickeln. v. a. Ontrollen, ontpakken, ' ontwikkelen, verklaren, ontzwagtelen.
■ Entwifchcn. v. n. Ontglippen, ontfnap' pen.
> Entwöhnen. v. n. Ontwennen , afwennen , verwennen , ver léren. Spénen, van de borst wennen (een kind). Entwurf. m. Ontwerp,fchets, bewerp, , beflek.
I Entwurzeln. v. a. Ontwortelen.
j Entzaumen. v. a. Onttomen , den toom.
r afdoen.
I Entziehcn. v. a. Onttrekken, weigeren, afflaan , ontzeggen , afwenden.Ver, laten.
Entzücken. v. a. Optrekken,verrukken, n vervoeren. Verlokken, bekoren , be- toveren.
Entziickt. adj. Verrukt, vervoerd,beu koord, verlokt, betoverd.



ENT. ERA. ERB.
Entzückung. f. Opgetogenheid, verruk- ] k'mg van zinnen , optrekking in den geest. Vervoering. Verwondering , ] verrukking.
Entzi'mden. v. a. Ontfléken , ontvonken, ] ontbranden, aanfle'ken.
Endzündlichkeit, Entzündung. ƒ. Ont- ] fléking, brand, vuurigheid.
Entziinder. tn. Brandfligter. 1
Entzwey. adv. Aanflukken , influkken, } gebroken.
Entzwcyen (fich). De vriendfchap bré- i
ken (met iemand). Entzweyung. f. Verfchil, oneenigheid, ]
tweedragt. Entzwifchun , inzwifchen. adv. Onder- ]
wijl, ondertusfchen , midlerwijl. Epheu. n. Eiloof, klimop. Er. pron. Hij.
Erachten .v.a. Agten, ménen, geloven, \ gevoelen , denken , oordelen. Meines ] eraehtens. Naar mijn gedagt.
Evankern. v. a. Door list of doorflépen- ,] heid verkrijgen.
Erarbeiten. v. a. Winnen, door arbeid verkrijgen.
Erarmen , verarmen, v.n. Verarmen , arm worden, tot armoede vervallen,
Eraugen (fich.) Blijken ,zigtbaar of gezien worden, zig opdoen.
Erb. f.Erbe.
Erbadcl. m. Adelijk bloed of gefagt. Evbmnt. n.Erflijk ampt, erfijke bediening.
Erbar. f. Ehrbar. Erbarkeit. f. Ehrbarkeit.
Erbarmde , Erbarmung. f. Erbarming,
ontferming, deernis. Erbarmlich. adj. & adv. Erbarmlijk,
deerlijk.
Erbarmen (fich). Zig erbarmen, médelijden hebben , zig ontfermen , deernis hebben.
Erbaucn. v. a. Bouwen, timmeren. Opbouwen , fligten, een goed voorbeeld géven.
Erbaulieh. adj. Stigtlijk.
Erbe. m. Erve, oir, erfgenaam.
Erbe. n.Erf, erve, erfdeel, erf nis.
Erbbcfitz. n. Erfbezitting.
Erbbeftand. m. Erbpacht. ƒ. Erfpagt.
Erbbeftandncr. m. Erfpagt er.
Erbcben. v.n. Béven , rillen, trillen , tzidderen tftddereu,
G
ERB. 103
ïrbeigen. adj. Erftijk , vrijeigen, onleenroerig.
ïrben. v. a. Erven , beërven, aan- of overerven.
Ybetcn. v. a. Afbidden , door bidden verkrijgen.
^rbetrcln. v. a. Af bédelen, door bédelen verkrijgen.
irbeutcn. v. a. Buit maken. Opdoen.
ïrbf ahig. adj. Erfgeregtigd , die kan erven.
ïrbfall. tn. Erfval, opvolging, in de erfnis, erfopvolging,
Irbïallig. adj. Erjvallig, verferfbaar, bij erfnis , bij verf erf toevallende,
ïrbfeind. m. Erfvijand.
ïrbfolge. ƒ. Erfopvolging.
ïrbgang. m. Erfopvolging.
ïrbgebühr. f Erfdeel.
ïrbgenosz. m. Médeërfgenaam.
ïrbgrind. m. Dauwworm, hoofdzeer,
ïrbgrund. m. Erfgrond.
ïrbgut. n. Erfgoed, erfnis.
ïrbherr. m. Erfheer.
ïrbhof. m. Erjpagtgoed.
ïrbhuldigung. f. Hulde , eed van ge* trouwheid.
Erbieten (fich). Zig aanbieden.
Srbieten. v. a. Aanwijzen, aantonen , bekend maken.
Srbieten. n. Erbietung. ƒ. Aanbieding.
Erbietig, Erbötig. adj. Willig,vaerdig, gereed, bereidvaerdig.
Erbitten. v. a. Verbidden.
Erbittern. v. a. Verbitteren , tergen, vergrammen.
Erbkauf. tn. Erfkóop.
Erbkönig.wz. Erbkönigreich. n. Erf koning. Erf koningrijk.
Erbkrankhcit, f. Erf ziekte, overerf ijkc of befmetlijke ziekte.
Erbland. n. Erf and.
Erblasfen, crbleichen. v. n. Verbleken , bleek worden, beft erven. Weder erblasfen , noch erró'hen. Noch verbleken , noch verblozen.
Erblchen. n. Erf een.
Erbleichcn. f. Erblasfe.i.
Erblich. adj. Erf ijk.
Erblicken. v. a. Zien, gewaar worden, aanfehouwen, ontdekken. Ten halve zien.
Erblindcn. v.n. Blindworden , het gezigt verliezen,
4



104 ERB. ERC ERD.
Eiblöden. v. n. Befchaamd worden, zig fchamen, bloode worden.
En-los. adj: Erfloos , zonder kinderen.
Erborgen. v. a. Borgen , afborgen, ontlenen .
Erböfcn, erboszen. f. Erbittcrn.
Erbötig, f.Erbictig.
Erbpacht. f- Erbbeftand.
Erbpachüich. adj. Aan erfpagt onderhevig , daar erfpagt op faat.
Erbrechcn. v. a. Verbreken , opbreken.
Erbrcchcn (fich). Overgéven, braken.
Erbrecht. n. Erfregt, erfgedeelte.
Erbrennen. v. n. Branden. Vor Zorn erbrennen. Van toorn branden , van gramfchap woeden.
Erbs. f. Erwet.
Erbfasz. m. Erf heer.
Erbfatzung. ƒ. Erfmaking , u'iterfle wil,
Erbfchaft./.' Erfnis.
F.i bfbhatz. m. Erfpagt van négen en négentig jaaren.
Erbfch'atzig. adj. Erfpagtlijk, langdurig , dat négen en negentig jaaren duurt.
Erbfeuche. f. Erbkrankheit. Erbtheil. n. Erfdeel. Erbtheilung./.Boedel- ofmaagfcheiding. Erbverbrüderung. ƒ. Verdrag omtrent
de wéderzijdfche erfnis. Erhverbündnisz , Erbvereinigung. f.Erf-
verdrag.
Erbvcrniachtnisz. n. Erfgaaf, erfgift,
befprek bij uiterfen wil. Erbzins. ;a. Erfcijns , erfthins. Erbzinsherr. m. Thinsheer. ErDzinsman. m. Erfpagter. Erbzinsrecht. n. Oudeigen , grondregt. Ercker. m. Balkon, uitfiek. Erd- f- Erde,
Erdacht. adj. Verzonnen , uitgevonden. Erdapfel. m. Aardappel. Erdbeben. n. Aardbeving. Erdbecre. ƒ. Aardbezie. Erdbefchreibung. f. Aardbefchrijving. Erdbodcn. nu Aardbodem. Erde./. Aarde. De waereld. Erdeichel. f. Aardaker. Erden. adj. Aarden. Erdcn Schiisfcl.
Aarden fchotel. Erdenge, ƒ, Landengte , engte tusfchen
twee zeeën. Errlklos. m. Kluit, klomp aarde. Erdenlast. ƒ, Last der aarde. Eristei-
ËRD-
nc unnützc Erdenlast. Hij is der wae • reld niet nut, een onnut meubel op aarde. Die Erdenlast ablegen. Sterven, den geest géven.
Erdfahl. adj. Bleek , beforven, doodsch.
Erdfall. m. Aardval, landverzinking , land-of aardverzakking.
Erdfarbe. f. Aardkleur.
Erdfeige. f. Erdnusz.
Erdferne. ƒ. Afaardlg,of het verfie punt, toppunt der zonne, dat het verfie van de aarde is.
Erdfeuchte. ƒ. Aardvogtigheid , natuur-, lijke vogtigheid der aarde.
Erdfcuer. n. Onderaardsch vuur.
Erdfkichc. ƒ. Oppervlakte der aarde.
Erdflaehs. n. Aardvlas, fleenvlas , asbest.
Erdglas. n. Moskovisch glas , marien-
glas , zékere doorschijnendeJleen. Erdharz. n. Joodenlijm. Erdkluft. Hol, kloof der aarde. Erdkreis. m. Aardbol, oppervlakte der
aarde, omkring der aarde. Erdkugel./. Aardbol, aardkloot. Erdmannlein. n. Aardmannetje. Erdracsferey, Erdmeszkunst. f. Aardt
meetkunst. Erdnusz./. Aardaker. Erdpech. f. Erkharz. Erdreich.». Aardrijk , aarde. firdfaft. m. Bergflof. Érdfeholle. m. Aardkluit. Erdfehutt. m. Verhevenheid van aarde.
Puinhoop. Erdichwamm. m. Kampernoelie ,padde-
foei.
Erdftrich. m. JVaereldfreek , lugtfireek.
Erdthcilung. f. Landmeetkunde. Erdcnken. v. a. Verzinnen, verdichten,
verzieren, uitdenken. Veinzen. Erdenklich. adj. Bedenklijk,'inbeeldlijk,
bevatlijk , mogelijk. Erdiehtcn. f. Erdenken. Erdichter. m. Verdichter,verz'erer,uit-
vinder.
Erdichtetcr weifc. adv. Op eene bedrieglijke of beuzelagtige wijze.
Erdrosfcin. v. a.lVorgen , verworgen,
Erdrucken. v. a. Verdrukken , verfikken ,fmoren.
Erdulden. v. a. Dulden ,verdt;agen,uit-. ftaan.



ERE. ERF.
ERF. ERG, ï&3
Eteifern, (Séh). Driftig, kwaad , verboord worden, vuur vatten.
Ercignen (fich). Gebeuren, gefchieden. Schijnen , vertonen , voordoen , zigtbaar zijn.
Eseüet! .v.a. Agt er ha len , inhalen, onderhalen.
Eremit. f. Einfiedler.
Ererben. v.a.Erven.
Erfahrcji. v. n. Ervaren , vernemen, ondervinden, bevinden,gewaar worden. Ontdekken.
Erfahren. adj. Ervaren , kundig geoefend , afgerigt, bedreven.
Erfahrenbeit. f. Ondervinding, ervarenheid , kundigheid, bekwaamheid , bedrevenheid.
Erfahrnisz, Erfahrung, ƒ. f. Erfehrenheit.
Erfasfen. v. a. Omvatten. Ondernémen.
Erfechtcn. v. a. Bevegten , winnen.
Erfiniien. v. a. Uitvinden , vinden, ontdekken.
Erfinder. m. Uitvinder , bewerker.
Effindlich. adj. Waarfchijnlijk,bewijslijk. Erfindlichmachen. Bewijzen, bewaarheden.
Erfisfciicn. v. a. Uitvisfen , uitvorfchen. Visfen , vangen.
Erfodcrn. f. Erfordcrn.
Erfolg. m. Gevolg , uitkomst, uitflag , uitwerking.
Erfolgen. v. n. Volgen , uitvolgen, ontflaan , voordvloeijen , voordkomen. Uitflag , uitkomst, gevolg , einde hebben.
Erfolglich, einfolglich. adv. Gevolglijk, bij gevolg , dienvolgens, derhalven , dierhalve.
Erfolgung. f. Erfolg.
Erfordcrlich. adj. Erfordert. Vereischt, gevorderd, noodzaaklijk.
Erfordcrn. v. a. Vorderen , vereifchen. Wie es fich erfordert. Naar regten eisch , naar behoren , zo als het behoort.
Erforfchen. v. a. Vernémen , onderzoeken , navorfchen, ondervragen, doorgronden.
Èrforschlich. adj. Doorgrondlijk , dat onderzogt kan worden.
Eri'ragen. v. a. Bevragen , ondervragen , uitvragen.
Erfrechen (fich). Durven , de floutheid hebben,
O
Erfreuen. v. a. Verblijden , verheugen,
vervrolijken. Erfrcuet. adj- Verblijd, verheugd. Erfreulich. adj.& adv.Ver heugend,ver-,
blijdend.
Erfreulichkeit , Erfreuung. f. Verheu-. ging, vreugd, blijdfchap.
Erfricrcn. v. n. Bevriezen, verkleumen, verflijven van koude.
Erfrifclien. v. a. Ververfchen,verkwikken , verkoelen.
Erfrifchung. f. Ververfching, verkwikking , verkoeling.
Erfroren. adj. Bevroren , verkleumd,
Erf Lillen .v.a, Vervullen, volbrengen. Bijvoegen.
Ergang. m. Staat der zaak , uitflag , uitkomst. De zaak zelve, het voorval, het gebeurde.
Erganzen. v. a. Berf ellen. Bijvoegen , volmaken. Vervullen , vergoeden. Aanwerven (krijgsvolk.)
Ergattcrn. v a. Betrappen , verrasfen. Ontdekken, gewaar worden.
Ergcbcn. v- a. Geven , overgéven. Sich crgeben. Zig overgéven , zig begeven aan , of toeleggen op iets. Ondernemen , onderwinden (iets.) Zig onderwerpen. Onderhevig zijn. Ontwikkelen , eenen goeden uitflag hebben , een goed of gelukkig einde némen (namelijk van eene zaak fprekende.
Ergeben. adj. Overgegeven, genegen , verpligt, verbonden , onderdanig.
Ergebenheit./. Genegenheid , verpligting , eerbied , agting, onderdanigheid. Overgéving , gelatenheid.
Ergcbcn. v. a. Gaan, eenen weg afleggen. Sich ergehen. Wandelen ,eene wandeling doen, zig vertréden.
Ergehen. v. n. Doen uitgaan , uitvaerdigen , afkondigen. Gebeuren,plaats hebben. Das ergehet übermich. Dit gebeurt mij, komt op mij , valt op mij , dit is voor mijne rekening. Das recht ergehen lasfcn. Regt doen.
Ergern. f. Aergern, aïgern.
Ergetzcn. f. Ergötzen.
Ergicbig. adj. Veel uitleverende of opbrengende.
Ergieszcn (fich). Uitlopen , zig forten, zig ontlasten (een firoom in zee enz.) Overlopen,overflr omen,overvloeij en,
5



io5
ERG. ERH.
ERH. ER/. ERK.
Ergötzen. v. a. Vermaken, verlustigen, '■ vervrolijken. Sich ergötzen. Zig vermaken , vermaak némen offcheppen.
Ergötzend , ergötzlich. adj. Vermaaklijk , geneuglijk , vrolijk.
Ergötzlichkeit. ƒ. Vermaak , vermaaklijkheid, geneugte , verlustiging , vrolijkheid.
Ergrcii'en. v. a. Grijpen , vatten, aan of opvatten. Betrappen, verrasfen, overvallen. Aanvaarden , omhelzen. Bevangen (van vrees , fchrik.)
Ergrinrmen. v. n. Kwaad, boos, toorng worden', vergrammen.
Ergröszern. v. a. Vergroten ,uitleggen , uitzetten , uitbreiden. '
Ergrübelü. f. ErfoiTchcn.
Ergründen. v. a. Doorgronden, pijlen. Uitputten (eene wétenfehap.)
ErgrUndlich. adj. Doorgrondlijk.
Erhaben. adj. Verheven, verhoogd. Erhaben Arbeit. Verheven , gedreven werk.
Erhabenheit. ƒ. Verhevenheid, hoogheid.
Erhalten. v. a. Behouden , behalen, verkrijgen , bekomen. Onderhouden, voeden. Voorflaan , handhaven, onderfleunen , befchermen , bewaren.
Erhalter. m. Behouder , onderhouder , befchermer , verdédiger, voorfander , handhaver, bewaarder.
Erhandeln. v. a. Kopen , door koop verkrijgen , handelen.
Erharten. v. a. Bewijzen , verdédigen , flaande houden, bevestigen ,ftaven. Hard offlijf maken of worden , harden , verharden.
Erhafehcn. f. Ertapperr, ergreifen.
Erhauen. v. a. Houwen , aan f ukken houwen , neérhouwen , neerfabelen. Snoeijen (boomen.)
Erheben. v.a.&n. Ligten , heffen , opheffen , verheffen , verhogen. Ontflaan , opkomen. Geld erheben. Geld ontvangen , opnémen , ligten.
Erheben (fich). Vertrekken ,weggaan, zig begeven naar , bij enz., verlaten. Vorderen, groot worden. Zig verheffen , grootsch , trots , hoogmoedig worden. Oproerig worden, opftaan , muiten.
Erheblich. adj. Gewigtig , van belang , van aangelegenheid, van gevolg, voornaam.
Jrheblichkeit. f. Gewigt, belang,waer-
de, kragt. ïrheirathen. v. n. Behuwen , behuwlij-
ken.
ïrheifchen. f. Erfordcrn.
Srheitern (fich.) Ophelderen,klaar worden , ontwolken.
ii-hellen. v. n. Schijnen, blijken , zigtbaar zijn.
Erhenken (fich). Zig verhangen.
Erhitzen. v. a. Verhitten ,heet worden, Broeijen, aan het broeijen raken, (van hooi enz.fprékende.)Vergramd, kwaad, toornig worden , ontbranden (in gramfchap), Sich erhitzen. Zig verhitten.
Erhobes. f. Erhaben.
Erhöhen. v. a. Hogen , aanhogen , ophogen , verhogen , verheffen , vermeerderen , verzwaren, bijvoegen.
Erholen (fich). Z/g verhalen,zijne kragten herhalen , adem fcheppen , wéér bekomen. Sich Raths erholen. Raadplegen , zig beraden , raad vragen. Sich feines fchadens erholen. Zijns fchade verhalen , vergoeden.
Erhören. v. a. Verhoren.
Erhörlich. adj. [Vaerdig verhoord te worden. Erhörlich beten. Tverig, ernftig bidden , bidden met verzekering , bij zigzelven , van verhoord te worden.
Erhungern. v. n.Verhongeren, van honger f mag ten.
Erjagen. v. a. Bejagen , inhalen , agterhalen, behalen.
Erin. adj. Kupfern. Koperen, van koper.
Erinnerlich. adj.Gedagtig; indagtig.
Erinnern. v. a. Herinneren , in de gedagten brengen.
Erinnern (fich). Zig herinneren,heugen.
Erinnerung./. Geheugnis , gedagtnis, herinnering , vermaning.
Erkalten. v. n. Verkouden, koud worden , verkond worden , eene verkoudheid krijgen.
Erkalten. v. a. Verkoelen, verflauwen, verftappen. Sterven , het léven verliezen.
Erkannt. adj. Bekend, gekend, erkend, Erkanntlich. adj. Kenlijk, kenbaar. Er-
kentlijk, dankbaar. (Erkanntlichkcït./. Kenlijkheid,kenbaar-
heid. Erkenduis, dankbaarheid.



ERK. ERL.
ERL.
107
Erkanntnisz. f, Erkendti'is, erkenning , Kennis , wétenfchap. Belijdenis.Befluit, raadsbeflult (der overheid).
Erkargen. v. a. Door karigheid, deunheid bijeen fchrapen.
Erkaufen. v. a. Kopen. Door geld winnen (iemand). Hem omkopen, befléken , omzetten.
Erkennen, v. a. Herkennen , erkennen , kennen, bekennen, belijden. Zien, weten, gevoelen. Dankbaar zijn. Goedkeuren , billijk vinden. Oordelen , uitfpraak doen , beflisfen , onderfcheiden , befluiten.
Erkenntlich. adj. f. Erkanntlich.
Erkcnntliehkeit.Erkenntnisz. f.Erkanntlichkeit.
Erker. m. Uitflek, balkon.
Erkiefen. v. a. Verkiezen , kiezen.
Erkicfung. f. Keus, verkiezing.
Erklaren. v. a. Verklaren , uitleggen , ophelderen, voorlichten, ontvouwen, ontwikkelen, ontwarren, ontknopen.
Erklarlieh. adj. Verklaarbaar.
Erklecken. v. 'n. Genoeg zijn, toereiken.
Erklccklich. adj. Genoegzaam, voldoende , toereikende.
Erklingen. v. n. fVeêrklinken , weergalmen.
Erklügeln. v.a. Uitvinden , door groote behendigheid ontdekken.
Erköchen. v. a. Verkoken. ,
Erkranken. v. n. Ziek worden, in ziekte vallen.
Erkratzen. v. a. Door gierigheid bijeenfchrapen.
Erkriegen. v. a. Veroveren (met het zwaerd).
Erknimmen , verkrammen, v. n. Krom, gebukt gaan , krom zijn of worden door ouderdom.
Erkühlcn. v. n.Verkoelen.Ververfchen. Verflaauwen , verkouden.
Erkühncn (fich). Durven . zig verftouten , zig verkloeken. Onderflaan.
Ei'kundigen (fich.) Vernemen , navragen , onderzoeken , kondfchappen , ondervragen.
Erlaben. f. Erfrifchen.
Erlahmen, verlahmen, v. n. Verlammen, lam worden.
Erlahmung. f. Lamheid , beroerdheid, beroerte, geraaktheid.
Erlangbar. adj. Verkrijgbaar , bekomelijk , verkrijglijk.
Erlangen, v. a. Verkrijgen, bekomen , erlangen.
Erlangcrn. v. a. Verlengen, langer maken. Verfchuiven, verwijlen , uitflellen , opfchorten.
Erlasz. m. Vermindering , afflag. Vergif nis, aflaat. Erlasz jahr. Jubeljaar, aflaatjaar.
Erlasfen. v. a. Vergeven, kwijtfchelden, ontflaan. Vrijen , vrij maken. Overlaten (waaren tot zekeren prijs.)
Erlaszlich. adj. Vergeeflijk.
Erlauben. v. a. Veroorloven , verlof, vrijheid géven , toeflaan , toelaten, vergunnen.
Erlaubnisz. ƒ. Verlof, oorlof, vrijheid,
Erlauen. v. n.Laauw worden.
Erlaufen. v. a. Agterhalen , onderhalen , inhalen. Verkrijgen (door veel lopen en draven). Sie hat eindlich einen Mann , ein kind erlaufen. Zij heeft zo lang gelopen , dat zij eindlijk een' man , een kind heeftgekregen.
Erlauren. v. a. Listig betrappen, beloeren.
Erlaufehen. f. Erlauren.
Erla'utern. v. a. Verklaren, ophelderen, uitleggen.
Erleben. v. n. Beleven,
.Srledigen. v. a. Lédigen , ledig maken, ruimen. Bevrijden. PVegnémen , oplosfen (eene zwarigheid.) Beflisfen, eindigen, afdoen (een gefchll.)
Ertegen, adj. Vermoeid, moede, afgemat (van het tverken.)
Ertegen, v. a. Vellen , doden , neerleggen (den vijand). Betalen (gereed). Geld onder regt leggen.
Erleichtern. v. a. Ver ligten ,ontlasten. Verzagten, troosten. Gemaklijk maken , begrijplijk maken.
Erleiden. f. Leiden, ausftehcn.
Erleidlich. adj. Draaglijk , lijdelijk.
Erlcidung.y: Verdraagzaamheid,geduld,
Erlenholz. n. Elzenhout.
Erlcrnen. f. Lernen.
Erlefchen. f. Auslöfcben.
Erlefcn. v. a. Uitzoeken , verlézen,verkiezen, uitkiezen.
Erlcucliten. v. a. Verlichten.
Erlcuchtct. adj. Verlicht.



isS ERL. ERM. ERN.
ERN. ERO. ERP,
Ei-Jeuteni. f. Erla'utern. .
Erliegen. v. n. Onderliggen, bezwijken. Verdragen, dulden , opkroppen (iets). Erliegen lasfen. Niet vervolgen , of voordzetten, laten berusten.
E-rlin ,Erlen. adj. Elzen,van elzenhout.
Erlisten. v. a. Door list verkrijgen , of door bedrog.
Erlogen. adj. Gelogen, verdicht, verzonnen.
ErlóTchen. f. Auslöfchcn,
Erlöfen. v. a. Verlosfen, redden, bevrijden , behouden.
Erlöfer. m.Verlosfer, redder.
Erltiften. C Lüften.
Erlügen. v. a. Liegen , verzinnen , verdichten'.
Erinstigen. v. a. Verlustigen, vermaken , verheugen. Sich erlustigen. Zig vermaken , zig vervrolijken, goed cier maken , zig vrolijk maken.
Ermahncn. v. a. Vermanen , aanraden, waarfchpuwen.
Ermangcln. f. Fehlen.
Ermangelung. ƒ. Gebrek.
Ennannen. v. a. Aanmoedigen , flouttnoedig maken. Overwinnen. Sich ermanncn. Zig verflouten, vermannen, bemoedigen.
Ermattcn (fich). Zig vermoeijen,af matten.
Ermel. m. Mouw. 't \
Ermesfen. v. a. Afmeten , gisfen, afnemen , fluiten , begrijpen , denken.
Ermeszlich. adj. Meetbaar. Geloof ijk , waarfchijnlijk, begrijplijk.
Erniorden. v. a.Vermoorden , moorden, moorddadig ombrengen.
Ermordung. f. Moord, doodflag, manflag-
Ermiiden. v. a. & n. Vermoeijen , afmatten.
Ermunterd. adj. Opgerui/nd.bemoedigd, opgewekt,
Ermuntern. v. a. Bemoedigen , aanmoedigen , opwakkeren. TVeér doen bijkomen (van eene flaauwte). De geesten weer opwekken.
Ernahrcn. v. a. Voeden , opvoeden, onderhouden.
Erndte./. Oogst, bouwtijd.
Erndten. v. a. Oogfen , vrugten inzamelen.
Ernehren. f. Ernühren.
Srnehrcr. m. Ernehrerin, f. Voeder, voedfler.
ïrnchrung. ƒ. Voedzel, onderhoud.
Lrnennen. v. a. Noemen , benoemen , beroepen , verkiezen.
Erneuern. v.a. Vernieuwen. Herf ellen, vermaken , verbéteren , verflellen.
Erneuerer. m. Verfteller, verbéteraar , hervormer.
Erniedrigen. v. a. Vernéderen , verootmoedigen. Verlagen , afflaan. .
Ernst. m. Ernst. Vlijt, ijver. Deftigheid , zorg, naerfigheid. Strengheid, flraf heid.
Ernstfeuer. n. Vuurwerk, konstvuur , (het welk men tégen den vijand gebruikt.)
Ernsthaft, crnstlich , ernsthaftig. adj. Ernflig , ernsthaftig, deftig , flemmig , gelatig, zédig , fier, grootsch, flraf, flreng,
Ernsthaftigkcit. ƒ. Ernfigheid , ernsthaftigheid, flemmigheid ,flatigheid, zédigheid , deftigheid, flraf heid, flrengheid.
Ernsthaftiglich. adv. Ernstlijk , vlijtiglijk , deftiglijk , flemmiglijk , flatigli/k , flrenglijk , flraflijk-
Ernstlich. f. Ernsthaft.
Erobcrcr. m. Veroveraar , overwinnaar,
Erobern. v. a. Veroveren, overwinnen, bsmagtigen, vermeesteren, innémen, te onderbrengen , onderwerpen, verhéren.
Eroberlich. adj. VerwWijk , verwinbaar.
Eróffncn. v. a. Openen , bekend maken; ontdekken , openbaren , aan den dag brengen. Géven , verfchaffen (ge iégenheid enz.)
Erörterer. m. Scheidsman.
Erörtern. v. a. Verklaren ,ontzwagtelen , ontwikkelen , ophelderen, openleggen. Onderzoeken. Eindigen, ten einde brengen, afdoen , beflisfen.
Erpicht. adj. Zeergenégen , begeerlijk, grétig (naar iets.) Overgegeven (aan of tot iets).
Erpresfen. v. a. Afpersfen , afdwingen, af prangen , af knévelen.
Erpresfung. ƒ. Afpersfing , knévelaarij.
Erquicken. v. a. Ver kwikken , laven , ververfchen,



ERQ. ERR. ER S.
j Erquïckftunden. Snïpperuuren, uure:
van uitfpanning. I Errathen. v. a. Raden,gisfen. Voorfpel
len.
1 Errcchten. v. a. Door den weg van reg
ten winnen. j En-egen. v. a. Verwekken , bewegen
veroorzaken. Sich er regen. Opgaan
ontflaan.
Errcichen. v. a. Bereiken, verkrijgen Inhalen , bijhalen. I Erreiten.v. a. Met rijden inhalen. I Errennen. v. a. Met lopen inhalen, krijgen.
: Erretten. v. a. Redden, behouden, verlosfen.
\ -En-etter. m. Redder, behouder, verlosfer.
ï Errichten. f. Aufrichten.
r Erringen. v. a. Verkrijgen, verwerven, winnen (door arbeid , moeite , vernuft enz.)
: Erröthen. v. n. Blozen , Schaamrood worden.
; Emifen , erfehreyen. v. a. Beroepen. I Errungcn. adj. Verkregen, verworven, i Emmgenfchtft.ft Aanwinning , winst (flaande het huwelijk.) Erf a'ttigcn. v.a.Verzadigen, verzaden. i 'Erf Anïich.adj. Verzadefyk. : Erfattlichkéit. f. Verzadelijkhcid. I Ërfatz. m. Vergoeding, ftchadeloosjlelling.
: Erf aufen. v. a. Verdrinken, in het water f mor en.
I Erfaufen. v. n, Verdrinken, omkomen in het water. Door het water overftroomd zijn.
•i Erfchaben, crfcharren. v. a. Schrapen ,
i bijeenrapen, bijëenfchrapen.
! Erfehaffen. v. a. Scheppen, uit niets iets voordbrengen.
\ Erfchaffcr. m. Schepper.
1 Erfchallen. v.n. Galmen , klinken. Lopen , zig verfpreiden. (een gerugt, eene tijding.)
\ Erfcharren. f. Erfchaben.
>' Erfcheinen. v. n. Verfchijnen. Spoken.
i Erfcheiniing./ Verftchijning. Verft hijnzel ,fpook , gezigt, vertoning. Merk-
! teken.
i Erfchieszen. v. a. Doodfchieten, 1 Erfchinden, v. a.ï, Erpresfcn.
ERS-. 103
11 Erfchfagen. v.a.Doodftaan.Kollen. Ver' pletteren (door den blikzem.)
■ Erfchlagen. adj. Verftagen , vertzaagd.
Gedood , dood geftagen.
■ Erfchleichen. v. a. Beimlijk bekruipen,
verrasfen. Onderkruipen. Erfchleichung. f. Onderkruiping , bekruiping.
Erfchlichen. adj. Onderkropen, door list of heimlijk verkregen.
Erfchmeieheln. v. n. Door vleijerij verkrijgen.
Erfchnappen. v. a. Betrappen , verrasfen.
Erfchnauffen. v. a. Adem halen offcheppen.
ErfchöUen. adj.Gehoord.Verfpreid (een gerugt.)
Erfchöpfcn. v. a. Uitputten , uitftcheppen.
Erfchöpflich. adj. Uitputlijk , uitputbaar.
Erfchrcckcn. v. a. Verfchrikken , ontflellen, vervaren , vervaard maken. Erfchreckiieh. adj. Verfchriklijk, vervaarlijk ,fchroomlijk, vreeslijk ,ge\ dugt.
Erfchrecknisz./. Verfchrikking , vervaarnis.
Erfchrockenheit. f. Vrees , fchrik, vervaardheid , verbaasdheid, vreeslijkheid , fchriklijkheid.
Erfchütteln. f. Erfchüttcrrt.
Erfchüttern. v. a. Schudden ,doen waggelen , wrikken , doenftchudden , daveren , dreunen , forten , inflorten.
Erfchwa'chen. v. a. Verzwakken , verflaauwen , verflappen ; zwak, kragtloos worden.
Erfchwarzcn.v.».Zwart worden,zwart maken.
Erfchwingen. v. a. Winnen oS verkrijgen (door moeite, naerftigheid, vlijt _} Géven , bezorgen , vinden (met moeite).
Erfchwinglich. adj.Dat met moeite verworven of verkregen word.
Erfehen. v. a. Zien, gewaar worden , bemerken. Vernémen , oordéten, befluiten , opmaken. Aanftellen , benoemen,verkiezen,beftemmen.Waarnémen (zijnen tijd). Nicht erfehen kó'nnen. Niet kunnen dulden, verdragen.



t io Ë R S.
Erfctzen. M. a. Vergoeden , verbeteren, E herftellen , vergelden , fchadeloos E fielten , wedergeven. Voldoening géven , regt doen. Erfctzlich. adj. HerfielbaafH Vergoed- I baar, verbéterlijk. I Erfcufzen. V. n. Zugten , kermen, klagen. Erfcufzen v. a. Om iets zugten, 1 naar iets haken , hijgen, blaken,verlangen, begerig zijn. ■■ 1
Evfinncn. v. a. Verzinnen , uitvinden , 1 bedenken , /méden. Ontknopen , ont- 1 wikkelen. Doorgronden , bevatten. Erfinnlich. adj. Bedenk/ijk. Bevatlijk^ Erfitzen. v.n. Ophouden, blijven fiéken. Verkrijgen door lange bezitting of door verjaring. Verjaren. Auf mir foll es nicht erfitzen. Het zal aan mij niet haperen , mijne fchuldniet zijn. Einen fchimpf auf fich erfitzen lasfen. Eenen hoon verduwen , verdragen , opkroppen. Erfoffen. adj. Verzopen (in wellust, in ondeugd).
Erfonnen. adj. Bedagt, ge/meed, verzonnen.
Ërfparen. v. a. Sparen , bewaren.
Erfpiegcln (fich.) Zigfpiegelen aan ietsJ een voorbeeld némen.
Erfpiclcn. v. a. Met fpélen winnen.
Erbinnen, v. a. Mctfpinnen verdienen.
Erfprieszcn. v. n. Baten , voordeel of winst aanbrengen, tot voordeelf rekken , nuttig zijn , dienfig zijn. ^
ÉrfprieszliCh. adj. Nuttig , voordelig , dienfig.
Erfpricszlichkcit. f. Nut , voordeel , winst.
Erst, erster, der erftc. adj. Eerst, eerfie , de eer(le. Erst. adv. Eerst, kortlings. Voornaamtijk, bovenal. Zo éven, aanfonds. Erstlich. adv. Eerstlijk , vooreerst, in
de eerfieplaats. Erflanden, f. Erftehen. Erftarken. v. n. Sterk worden , toene
men in fier kt e , in kragten. Erflarrcn. v.n. Verflijven , verf ram men, verkleumen. Door vrees o fchrik bevangen worden , verbazen ont jlellen, buiten fiat raken. Erftattcn. f. Erfctzen. Bericht erftattcn Ver/lag doen. Dank erftattcn. Dan zeggen of betuigen.
ÈRS. ERT.
rftatiben. v.a. IVannen (ketkoorn.) ,
ritaunen. v. n. Verbazen , ontf ellen i bedwelmen , bedeest, bedwelmd, Verbaasd, Verzet, opgetogen flaan.
liftauenswürdig. f. Erftaunlich.
;rftaunlieh, adj. Verbazend, Wonderlijk , ongemeen.
ïrftaunung./. Verbaasdheid, ontfeldnis, bedeesdheid, opgetogenheid.
irftechen. V. a. Doorfléken, doodfiéken,
ïrftccken. f. Erfticken.
Lrftchcn. v. n. Kopen,bij openbaare verkoping verkrijgen. Sich erftehen. Van Jlaan moede worden , faan platvoeten. Erftehen , auferftchen. Opfiaan 3 (van den doode ,) verrijzen.
Erftcigen. v. a. Beklimmen , klimmen i befiijgen.
Erfteiglich. adj. Beklimbaar , beklimlijk.
Erftens. adv. Eerstlijk , vooreerst. Erftcrbcn. v.n. Sterven , ' vei f erven » in de fchoenenfierven. Verflijven , verkleumen. Erstgebahrende. ƒ. VrouW, die voor het
eerst baart. Erstgcbohren. adj. Ersthebohrner. m.
Eerstgeborene. Erstgeburt. ƒ. Eerstgeboorte. Erfticken. v. a. Veiflikken , finoren f
verfmoren, worgen. Erftinken. v. n. Verflinken. Erstlich, erst, vorerst, erstens , zurrterften. adv. Eerstlijk , eerst, vooreerst, ten eerflen. Erstling. m.Eerstling. Erftorben. adj. Dood, verf orven ,dor. Erftreben. V. a. Bejagen , verkrijgen. Erftrecken. v. a. Uitfirekken , verlengen. Sich erftrecken. Zig uitfirekken , uitbreiden. Erftrciten. v.a. Winnen , overwinnen, behalen , verkrijgen , (door magt of door regt.) Erftummen. v. n. Verflommen. Erftunkcn. adj. Es ist erftunken underlogen. Het is alles verdicht, verzonnen. ■ Erftürmen. v. a. Beflormen. f Erfuchcn. v. a. Verzoeken , fmeken , , bidden.
Ertanzen. f. Tanzen. . Ertappen.v. a.Verrasfen, betrappen, 'e agterhalen. Ertattcrn. f. Erllaunen.



ERT. ERU. ER W.
Ertaubet. adj. Verward, dol, uitzinnig Ertaufchen. v. a. Verruilen. Ertheüen. v.a. Mededelen. Uitvaerdi
gen, doen afkondigenieen bevél.) Ei'thönen. v. n.Weérgalmen. Scine ftim
me erthönen lasfen. ZijneJlem doei
weergalmen , doen klinken, zijnt ftem verheffen. Ertichten. v. a. Verdichten, verzinnen Ertödten. v. a. Doden, het léven be
némen.
Ertrag. m. Inkomfen van de landen.
Ertragen. v. a.Verdragen, dulden, dragen , lijden.
Ertraglich. adj. Verdraaglijk , draaglijk.
Ertraglichkeit. f.Verdraaglijkheid, verdraagzaamheid , draaglijkheid. Ertranken. v. a. Verdrinken. Ertrcten. v. a. Vertréden, vertrappen. Ertrinken. v. a. Verdrinken. Ertroszlen. f. Erwürgen. Ertrunken. adj. Verdronken. Ertrunkener. m. Drenkeling. Ertz. f. Erz.
Ertzgut. adj. Volkomen of volmaakt goed.
Eriibrigen. f. Entiibrigen.
Erwachen. v. n. Ontwaken , opwaken , wakker worden.
Erwaehfen. v. n. Wasfen , groeijen , groot worden , toenémen. Ontflaan, voordvloeijen , volgen, fpruiten.
Erwaehfen. adj. Volwasfen.
Erwachzeit./. Ontwaaktijd, wanneer de vogels wakker worden.
Erwagen. v. a. Overwegen , overdenken , wikken en wégen , overleggen, beraden, nagaan.
Erwahlen. v. a. Verkiezen, kiezen.
Erwahlt. adj. Verkozen.
Erwühnen.v. a. Vermelden , melden , melding maken , gewagen, gewag maken.
Erwa'rmen. v. a.&n. Verwarmen.
Erwarten. v. a. Verwagten, tegemoet zien , verbeiden.
Erweckcn. v. a. PVekken , opwekken. Verwekken , veroorzaken. Aanporren , aanzetten , ophitzen , opwekken , ontvonken.
Erwegen. f. Erwagen.
Erwehlen. f. Erwahlen.
Erwehnen. f. Erwahncn, ]
ERW. ERZ. IIr
. Erwehren (fich.) Zig verweren, zig verdédigen. Zig weerhouden , zig onthouden. Sich der Ka'Jte erwehren. Zig tégen de koude dekken. Sich des durst» erwehren. Den dorst verdrijven.verflaan.
■ Erweiben. v. a. Door huwlijk verkrijgen.
Erweichen. v. a. Vermurwen , verzagten , week maken , bewegen (tot médelijden , meedogen, deernis , barmhartigheid).
Erweichend. adj. Weekmakend , verzagtend.
Erwcis. n. Bewijs, betoog.
Erweifen. v. a. Bewijzen , betogen , waar maken , flaven. Betonen, betuigen.
Erweislieh. adj. Bewijslijk , betooglijk. Erweitern. v. a. Verwijden, wijder maken , vergroten , uitleggen.
Erwciterung. f. Verwijdering. Vergroting, uitleg.
Erwerb. m. Winst, voordeel, verdienJle , verkrijging. Verovering.
Erwerbcn. v. a. Verwerven , verkrijgen , bekomen, winnen , verdienen.
|Erwicdern. v. a. Vergelden , herf ellen. Antwoorden , befcheid géven, wéder antwoorden , hernémen.
Erwiefen. adj. Bewezen , aangetoond, betoogd, geflaafd.
Erwilden. v. n. Verwilderen.
Erwinden. f. Ermangeln , fchlen.
Erwischen. v. a. Betrappen , verrasfen , door list of behendigheid verkrijgen.
Erwogen. adj. Overwogen , onderzogt,
nagegaan. Erworben. adj. V?rworven, verkregen. • Erworbenfchaft. ƒ. Verkregen goed, eigendom.
Erworgen. v. n. Verworgen, worgen.
Erwucbern. v. e. Woekeren, door woeker verkrijgen.
Erwünfchen. v. a. Wenfchen , verlangen , begéren.
Erwünscht. adj. Gewenscht.
Srwtinschlich. adj. Wenschlijk , aangenaam , wenschbaar.
Erwürgen. v. a. Worgen , verworgen , verfikken. Doden , ombrengen , kéten.
Ixz, Bergerz.». Bergfof. Erzadcr./.



U2 ERZ. ES. ESA.
Mijnader, metaalader. Erzbfüch. E m Mf)'*-Erzgang. m. Mijn-berggroeve Erzhaltisr. adj. Bergjlofof erts be- E Vattende. Erzhütte. ƒ. Bergjlofoferts E rmèlterij. Erzreich. n. Delffofjen rijk: Erzreich adj. Rijk in de/ff ojfen. I Erzfpies./. Brons , fpijs. Erz. Aarts. Erzbifchof. Aartsbisfchop. Ersherzog. Aartshertog. Erzbifchöflich. adj.°Aartsbisfchoplijk. Erzbös. Zeer boos. Erzbubc. Schurk , boef, Cchelm, fchavuit. ErzKetzër. Aartsketter. Erzlttgrier. Aartsleugenaar. Erzvater. Aartsvader. Erz'ahlen , erzehlen. v. a. Verhalen,vertel len.
ErzahUing. ƒ• Verhaal, vertelhng, Verhaling. Vertelzel. Erzehlen. f. Erzahlcn. Erzcifen. v. a. Tonen , betonen. Erzeueeni v. a. Telen , voordtèlen. Erzeu°ung. ƒ• Teling , voordtéling , ge-
faSf- lu Erziehen. v. a. Opvoeden , optrekken ,
opbrengen. ■ ■ Erzichuntr./. Opvoeding. Erziclen. v. a. Bereiken, het doel treffen. Kinderen telen. Erzittern. v. n. Sidderen , béven. Erzogen. adj. Opgevoed, opgebragt. Erzörnen , Erzürnen. v. a. Vergrammen , vertoornen , toornig maken. Sich erzürnen, Zig vertoornen .vergrammen , toornig worden. Erzürnt, Erzürnet. adj. Vertoomd.ver-
gramd. Erzwacken. f. Abzwaeken. Erzvvingen. v. a. Afdwingen, door geweld'verkrijgen. Einen andern Vcrftand erzwingen. In eenen anderen zin draaijen. Es. pron. Het. Ich bin es. Ik ben het. Efaushande. Geveinsde, fchijnheiligen Efel. m. Ezel. Einem den Efel ftechen Iemand de guignafléken. Einem der Efel bohren. Iemand met vingers na wijzen. Er blitz glcich ein Efel. Hl. word ligt kwaad, vat ligt vuur , he is kruidje roer mij niet. Efclcy./- Botheid, lompheid, domheid
zotheid. Efelhaft. f.Efelisch. Efelisch. adj. Ezelagtlg , ézelsch._ Efcln. v. n. Als een ézel werken, ezelet
ESE. ESZ. ETL; ETW< ETZ.
felsarbeit.f.Zwaar, moeilijk, ézelswerk.
felsart. ƒ. Domheid. felsflcber.n. Kalfs koorts , klein; ligt koorsje.
Ifelsf ürz. tn. Ezelsfcheet.Wtr von Drohen ftirbt, den foll man mit Efelsfürzcn zu Grabe lauten. Die van dreigen flerjt, word met eetf fcheet overluid. Men moet van geen dreigen f erven. Bedreigingen moeten niet verfchrikken. Een moedig man moet voor geen dreigen zwichtem
ïfclsnurhl. ƒ. Handmolen.
ïsz. n. Aas fin de kaarten.) Es (aan dé weegfchaal.)
Eszbar , eszlieh. adj. Eetbaar.
Esfe./. Smitfe , fmelthuis , fmeltloots.
Eszelen. v. a. Naar azijn ruiken of f maken.
Eszelich. adj. Azijnagtig,
Eszlieh. f. Eszbar.
Esfen. v. a Eet en.
Eszenszeit. ƒ. Eetenstijd, fchaftijd.
Esfcrlich. adj. Eetlust. Mir ist csferlirïu Ik heb honger, goeden eetlust.
Eszfaal. m. Eetzaal, eetkamer.
Eszwaaren. Eetwaaren , lévensmiddelen.
Esfig.m.Azijn, édik. . Esfigbrühe. f. Azijnfaus. Eszkrautcr. Moeskruiden, Eszzeit. f. Eszenszeit. Estrich. n. Esterik , vloerfeen. Etliche. ^rorc. Zommigen , etlijken. Etliche zwanzig. Over, in de twintig. Etliche mahl. adv. Eenige reizen , eeni-
ge maaien. Etliehermaszcn. adv. Eenigzins , eent-
germaaten. Etwa , Etwann. adv. Misfchien , bijgeval , omtrent, ten naasten bij , bijna , een weinig. Etwanig. adj. Eenig, gering. Bey mei» nem etwanigen Anfehen. Bij mijn gering aanzien, i Etwas. pron. Iets , wat, een weinig. f Etwelche. f. Etliche.
Etzen. v. «.f- Aetzen. , Etzen. v. a. Etzen. Etzwasfcr. n. Sterk water. Etznadcl. f Etsnaald. Evangelisch, adj. Eudngelisch, •, Evangelist. m.£ua»g«li^»



EUC. EUË. EUL. Euch. pron. U.
"EM.zx.pron. Eure. C/iv. /nve. Ëucrig, eavig.pron. Uwe. Euerthalben , eurcnthalbcn , euertwegen,
curentwegen , euertwillen, eürentwü-
len. adv. Uwenthalve , uwentwege ,
uwentwille. Eule. ƒ. Uil, nagttlil, katuil ,randsuil,
kerkuil, transuil. feulenfpiegel. m. Uilenfpiegel, guit,
drollige knaap. Eulcnrpiegelsposfen. n. Drollige, fnaakfche grappen , klugten , fn-aake-
rijen.
Europaer. ni. Europeer, Europeaan. Euszerlich. Euszern, f. Aeuszerlich,
Aeuszern. Eutcr. n. Uijer , pram, fpeen. Ewig. adj. Eeuwig , oneindig. Onjlerf- •
lijk. \
F
•T aal. adj. Vaal. f. Fahl.
Fabel./. Fabel, verdichtzel ,verzierzel.
Fabelhaft , Fabelhaftig. ndj. Fabelagtig, beuzelagtig.
Fabelhanns. m. Zwetzer , beuzelaar, ieugendichter of verteller.
Fabeln. v.n. Beuzelen , babbelen, raaskallen.
Fabeln. n. Raaskalling, dutting, réveling.
Fablerey./. Verdichting , verziering. Fach. n. Vak. Facher. Vakken. Facher. m. IVaaijer. Fachern ((\ch). Zig waaijen. Fiichlein. n. Vakje, huisje (in den bijenkorf.)
Fachweife. adv. Vakswijze. Fackcl.y'. Fakkel , toorts. Fackeln. v. n. Flikkeren. Talmen , temen.Fadeln. f. Fadcmcn.
Fademen. v. a. Den draad Inf eken , eenen draad inde naald doen.
Fademicht , fademig. adj. Draadig. Gleichf adcinig. Gelijkdraadig, gelijk van draad.
Fademlein, Fasgen. n. Draadje.
Faden. m. Draad. Vadem , vaam.
Fadenrecht. adv. Lijnregt.
Fadenweife. adj. Bij draaden, draad voor draad. Bij den vadem.
Fahen.f. Fan gen.
Fahig. adj. Vatbaar, bekwaam, gefchikt.
Fahigkeit./. Vatbaarheid, bekwaam-
heid, gefchiktheid. Fahl. adj. Faal.
Fahlicht, failliet- ad<. Vaalagtig. Fa'hndrich. m. Vaandrig. Fahne. ƒ. Vaan , vaandel, Fahnenjimker. m. Vaanjonker , vdandrager.
Fahnenlehcn. n. Ridderlijk , adellijk leen.
Fahr, (ftatt Gefahr.) ƒ. Gevaar. Fahr. f. Farn. Fahr. f. Fahrt»
H
EWI. EY. EYE. ti3
Ewiglieh. adv. Eeuwiglijk , oneindiglijk, Voor altoos.
Ewigkeit. f. Eeuwigheid, oneindigheid. \ ónferflijkheid, . Ey ! inlerj. Ei !
Ey. n. Eij , hoendereij, enz. DasEy will
| klüger feyn als die Henne. De leerling wil zijnen meester léren. Hij wil zijne moeder léren kinderen maken,
Eyerformig. adj. Eijvormig.
Eyerdotter. m. Eijerdoijer.
Eyerklar. n. IVit van het eij , eijwit.
Eyerfchal. f. Eijerfchaal, eijerdop.
Eyerftock. m. Eijerfok.
Eyerweis. adj. Eij wit,zo wit als een eij,
Eyicht, cyig. f. Eyrund.
Eyland.;z.i?/7<7K</.
Eylander. m. Eilander.
Eyrund. adj. Eijrond, ovaal,
Ezen. f. Etzen.



H4 F AH. F AL. F AL.
Fahrbar. adj. Vaarbaar. IFalge. f,Felge.
Fahrbaum. m. Kloet, Schippers haak oSFalk.«». Valk.
boom. Falknet, Falkonet. n. Falkonet. Een
Fahre. ƒ. Schouw , pont, bak » gierbrug. veldftuk van den zesden rang.
Veir overvaart. YzW.m.Val. Ondergang, ver derf,ver-
Fahrcn. v.a.Varen {met een vaartuig). val. Geval. Im Falie, falls. In geval,
Rijden (met een voer- of rijtuig).In bijaldien. Widrigen Falls. In ge val
die Luft fahren. Kwaad worden, op- van het tegendeel. Auf allen Fall ,
fuiven. Aus der Haut fahren. Haas- allenfalls. In allen geval.
tig , driftig worden, uit zijn vel Fallbret. n. Val. Strik , hinderlaag ,
Springen. Wohl oder übel mit etwas laage.
fahren. Wél of kwalijk, bij of met Fallbrücke. f. Valbrug , ophaalbrug, iets varen. Der Blitz fahrt aus den Falie./. Val, frik. Falie an dcrTluire. wolken. De bliksem fehiet uit de Klink.
wolken. In ein ander fahren. Door Füllen. v. a. Vellen , neervellen, neêf vrees offchrik bevangen worden. Aus flaan, doden, ter aarde werpen, der Hand fahren. Ontfnappen. hout hakken of vellen. Ein urtneil
Fahrend. adj. Varende .rijdende,gaan- fitten. Een vonnis vellen ofuitfpréde, roerende. Fahrende Giiter. Roe- ken. Sein urtheilf iülcn. Zijn oordeel rende goederen.^ IJ&ïjpflirender Ritter, vestigen.
Schiller. Een dolende ridder, zwer- Fallen. v. n. Vallen. Ins Meer fallen. In ver, landloper. Fahrende Habe. Roe- zee lopen.
rend o-oed. Fallend. adj. Vallende. Fallende fucht.
Fahrer. m. Veirman. Vallende ziekte. Stcigcndc und fallen-
Tzhr-VAhrgüd.n.Vaarloon, veirgeld. dc Nutzungen. Onvaste, ongelijke Fahrgleist, Fahrleist. n. IVagenfpoor. inkomsten.
Fahricht. adj. Haastig , oplopend, kor- Fallgatter , Fallgitter, n. Valpoort,
zelig, toornig. fchotdeur. Fabrlaszig. adj. Agtloos , onagtzaam , Pallhut. m. Valhoed.
l0St Fiillig. adj. Vervallende , betaalbaar.
Fahrlaszigkeit. ƒ. Agtloosheid , onagt- Bouwvallig , oud, verzwakt.
zaamheid, losheid. Fall-Ladcn. m. Luifel.
Fahrlasziglich. adv. Agtlooslijk,fordig- Fallriegcl. m. Klink.
Falls. adv. In geval. F'ahrlich, Fahrlichkeit. f. Gef ahrlich. Fallftrick. m. Valfrik , laage. Fahrlohn. m. Vragt. Fallthor. ƒ. Valpoort, fchotdeur, val-
Fahrmann. m. Veirman. Voerman. hek , hamei.
Fahrnisz, Fahrnüsz.ƒ. Roerend goed, Fallthwr.f.yaldèur. Schotdeur, klep.
huisraad enz. Falltrank. m. Valdrank.
Fahrftrasze. ƒ. Fahrweg. m. f. Fuhrwcg, Falsch. adj. Valsch, geveinsd, ontrouw,
Landftraszc. trouwloos , verradersch, bedrieg-
Fahrt./. Vaart, reis, togt, veir, over- lijk, dubbelzinnig, onwaar , on-
togt. Vaarwater , binnenwater. zuiver.
Voeder, vragt. Falsch, falsejiliefi. adv. Valschlijk,enx.
Fahrt, Fahrtc. ƒ. Spoor van het wild. Falsch benahmt. adj. Dat eenen verFahrti<*. f. Fertig. zierden naam voert.
Fahrtmaas. n. Blok , fcheepsblok ,ezels- Falfehen. v. a. Vervalfchen.
hoofd. Falschlich. adv. Valschlijk.
Fahrwasfcr. n. Vaarwater. Falschhcit. ƒ. Valschheid.
Fahrweg. f. Fahrftrasze. Falfchung./. Vervalfching.
Fahvwcrk.n. Voertuig, rijtuig. Falte./. Vouw, plooi, frons.
Fahrzeug. n. Vaartuig. ' Falten. v. a. Vouwen , plooijen.
Faim. f. Schaam, Falticht, fajtig. adj. Vol plooijen , vou*
Falb. f. Fahl. wen.



F AL. FAN. F AR. FAS. F A S. FAT. F AU. ïrj
Falteln. f. Fafiem _ Faïerchen. n. Vezeltje , pluisje, vlokje ,
Falz. m. Falze. Sponde , Sponning, in- nopje, ravelt'e ,- vezeltjes , pluisjes, kerving, groeve, keep. Gergel, oj Faffericht. adj. Vézelagtig, pluitig. girgel (van een vat). Vouw (in een Fafern. v.n. Vézelen , ravelen, uitblad.) ravelen, Schiften. Falzbein.». Vouwbeen. Fasz. n.Vat, ton. Gieszfasz, HandFalzen. v. a. Vouwen (een boek.) fasz.PVaschvat, waterbakje om dè Fanatisch. adj. Dweepagtig , geestdrij- handen te was/chen. versch , buitensporig, droomagtig , Faszbinder. m. Kuiper, uitzinnig, dwépersch , vol zotte in- Fasfe. Vaten , vatwerk. beeldingen. Fasfen. v. a. Vaten , tonnen , in vaten* Fansr. m. Vangst. in tonnen doen. Vatten , aangrijFangen. v. a. Vangen , vatten > grijpen, pen, aantasten , aanvatten ,grijpen.
betrappen. Begrijpen , bevatten, Vatten. Sich
Fangfrage, Fangrede./. Drogréde.jlrik- fasfen. Zig bedwingen, zig meester
réde, bedriegréde, Jlrikvraag. zijn , zig bezitten. Moed Scheppen.
Farb. f. Farberey. Fasfung./.Bevatting, begrip ; bezef-
Farbe. f. Veif> 'verwe, kleur. Voor- fing van het verjland , denkbeeld.
wendzel. Aus feiner Fasfung kommen. Verlë-
Faïben. v. a. Verwen, Schilderen, gen, beteuterd, verzet, buitenjlaï
Faïber. m. Verwer. raken , buiten zig zeiven , in de war
Farberey./. Verwerij. raken.
Farberkraut, Fürbcrröthe. ƒ. Krap, mee- Fast. adv. Bijna, Schier, bijkans, omkrap, trent, nauwlijks. Zeer , veel. Fast Faïbcrmoosz. n. OrSeille. reieh. Zeer rijk. Fast gelehrti Zeer Farbezeug. n. Verwjloffen. geleerd.
Farbig, Farbicht. adj. Gekleurd. Fastcn.v. n. Vasten , de vasten houden.
Farblein. n. Een kleurtje. Der fache een Fasten , Fastenzeit./. Vasten, vastenFarblein anftreichcn. Der zaake een tijd.
vetfje , kleurtje , Schijntje géven. Fastenabend ,Fastnacht. f. Vastenavond. Farkel. f. Ferkel. Fastenbrezel, Fastenprezel. m. Krake-
Fam , Farnkraut. n. Varen, varenkruid. ling.
Farre. m. Var, Jlier, bul, bulös. Fastnachtsbruder. m. Vraat, tigtmïs« Farrer. f. Farn. Jlampamper.
Farz. f. Fist. Fastnachsnarr m. Vastenavondsgek,ge-
Farzen. v. a, Eenen wind laten. Ey far- maskerde.
zet wie ein Wald-Efel. Hij Schijt ah Fatfche./. Bdnd, zwagtet.
een karhengst. Fatfchen. v. a. Zwagtelen.
Fafchine./. Takkebos, Fatzen. v. a. & n. Boerten , /potten t
Fafe. f. Fafer. /oppen, honen.
Fafchlen, Fafolen. Turk/che boonen. Fatzen. f. Zanken. Fa fel./. Ras , tuk. Fatzer. m. Spotvogel, Spotter.
Fafelart. ƒ. Vrngtbaarheid, tuk. Fatzung. ƒ. Spotternij, boert, frk'rts,
Fafclen , Fafeln. v. n. Zig verménigvul- Faul. adj. Vuil, verrot. Vervuild, ver-
digen , Jlerk voordzetten ,gedijen. kankerd. Vermolmd. Lui, traag, Fafelgeld. n. Het geen men betaalt voor loom, lédig , luilédig. IVormJl kig.
het dekken van koeijen oSpaerden. Faulbett. n. Rustbed, rustbank. Fafelhengst. m. Springhengst. Faule./ Beder/, kanker, verrot ling ,
Fafclfchwein. n. Beer , mannetje Van wormjleek.
eene Zeug. Faulen.v. n. Rotten, verrotten,
Fafelvieh. n. Kweekvee. Faulhcit. ƒ. f. Faullenzerey.
Fafen. f. Fafern. Faulicht. adj. Rotagtig.
Fafcnnackicht. adj. Moedernaakt. Faulnisz./. Verrotting , Vervuillngt
Fafer. m, Vézel,pluis , vcze.'en.plulzen. FauJlenzen. v, n, Luijeren, H a



ïi6 F AU. FEC. FED. FEG. FEH. FEL
Faullenzer. m. Luiaart , lédigloper , Fehe./. Zabel, of ander kostlijk bont,
traag mensch. Fehehaube. f. Bonte muts , pelsmuts.
Faullcnzerey. f. Luiheid, traagheid. Fehepclz. n.Bontwerk, pels, Faullenzerisch. adj. f. Faul, trag. Fehi. f. Fehler.
Faulung. f. Faulnisz. Fehlbar. adj. Feilbaar.
Faum. m. Schuim, zever. Fchlbarkeit. ƒ. Feilbaarheid.
Faumen. ,v. a. Schuimen , zeveren , Fehlbitte. f. Weigering.
fchuimbekken. Fehlen. v. a. & n. Feilen , misfen, dwa-
Faufen-/- Zottigheden, grillen, beuze- len, ontbreken, mislukken.
ji>igen. Fehler./». Feil, misjlag, dwaling.
Faufcnkra'mer. m. Beuzelaar, talmer. Fehldruck. tn. Misdruk. Faust, f. Vuist. Fchlgehen. v. n. Misgaan.
Faustblrn. f. Muilpeer, vuistfag. Fchllaufen. v. n. Mislopen.
Faustdcgcn. m. Dolk , ponjaard- Fehlmesfen. v. a.Verkeerd , niet wel
Faustcn , abfausten. v. a. Met vuisten pasfen.
flaan. Fehlreden. v. n. Misfpréken.
Fausthammer. m. Vuist- of beukhamer. Fchlfchlag. m. Misflag. Faustling. f. Faustrohr. Fchlfchlagen. v.». Misflaan , misluk-
Faustrohr. n. Piflool. ken, bedriegen , zig ergens in be-
Fecher. f. Facher. driegen.
Fechfen, v. a. Oogften. Fehlfchreiben. v. n. Verfchrijven.
Fechièr.. tn. Loot, rank , fcheut. Fehlzehen. v. n. Miszien.
Fechtcn. v. n. Vegten, f rijden. JVor- Fehltrcten. v. n. Mistreden ,flruikelen,
flelen. Twisten. Schermen. Fehltritt. m. Struikeling, misflap.
Fcchtkunst. f. Schermkunst. Fehlzchlen. v. n. Misrekenen.
Fede./. Vijandfchap , oorlogsverkla- Fehlzielen. v.n. Misramen,mismikken,
ring. Fehmgeld. f. Mastgcld.
Feder./. Veder, veer, pluim. Schrijf- Fehre. f. Fahre.
pen , fchrijfve'der. In die Feder fagen. Fehrer. f. Fehrmann.
Voorzeggen, in de pen zeggen. Fehrkahn. m. Pont , veirfchuit.
Fe'derbüchfe. ƒ. Pennenkoker. Fcier. f. Feyer.
Federbusch. m. Vederbos, pluim, panas. Feig. adj. Lafhartig , blohartig, kleinFederhaus. n. Trommel (in een uur- moedig.
werk.) Fcigblatter, Feigwarz. f. Vleeschuitwas.
Fcdericht, Fcderig. adj. Ve'deragtig. Fcigc. ƒ. Vijg. Klap, oorvijg. Einem die Federkiel. tn. Pennefchagt. Feigen weifen. Iemand uitlachen , be-
Fedcrttanhcn.v.n.Vleijen,ftre'len,pluim- fpotten.
Jlrijken. Feigenbaüm. m. Vijgenboom.
Fedcrleren. T. Federklauben. Feigheit. ƒ. Kleinmoedigheid , blohar-
Federlos. adj. Vederloos. tigheid. Federvieh. n. Pluimgedierte, Feigherzig. adj. T. Feig. adj.
Federweisz. n. Pluimaluin. Feigwarzen. Aanbeijen , fpeenen,
Feder\vild.». Wild geyogelte. Feil. adj. Veil, te koop.
Fegcn. v.a. Vegen, Sorflelen, fchoon Feile. f. Vijl.
maken , boenen. Feilen, v. a. Vijlen.
Fegcr. m. Veger. Schoorfeenve'ger,put- Feilhauer. m. Vijlenmaker,
teve'ger. Stilleve'ger. Feilfchen. f. Dingen.
Fegfcuer. n. Vagevuur. Feilfcher.m. Dinger, knibbelaaY'.
Feghader, FcgUppcm.Veeglap,fchuur- Feinfpane , Feilftaub. m. Vijlzel.
lap. Feim, Fehnen. f. Faum , Faumcn.
Fegopfer. n. Vitvaagzel. Feimer. m. IVerpnet.
Fegfel. n. Veegzel, vaagzel. Fein. adj. Fijn. Jartig, fraai , mooi.
Fehdc. f. Fede. Wél. Loos, doortrapt. Veel, zeer.
Fchdbrief.m. Uitdagingsbrief. Fijn, zuiver. Fein maehen. Fijn ma-



F EI. FEL.
ken. EinfeinesMagdehen. Een fraai, aartig meisje. Ein feiner Knabe. Een doortrapte jonge. Fein fchreibcn. Fraai fchrijven. Fein gclelirt. Zeer geleerd. Fein bald. Zonder uitftel. Fein überlegt. Fijn, wél overlegd. Er ist fein. Hij is loos. Ich woüte fein fragen. Eene fchoone vraag ! welk eene vraag l Fein wenig. Zeer weinig. Fein Gold. Fijn , zuiver goud.
Feine , Feinheit. f. Fijnheid, fchoonheid, zuiverheid. Loosheid, doortraptheid, hartigheid.
Feind. tn. Vijand.
Feindlich, Feindfclig. adj.& adv. Vijandig, vijandiglijk.
Feindliehkeit, Feindfcligkeit. f. Vijandlijkheid.
Fcindfchaft. ƒ. Vijandfchap.
Feist. adj. Vet, tijdig.
Feiste. f. Vetheid, tijdigheid, (van iets).
Fcld.». Veld, land, akker. Bed (met bloemen, aspergien.)
Feldarbcit. ƒ. Landbouw , akkerwerk.
Feldbau. m. Veld- of akkerbouw.
Feldbinde. ƒ. Sjerp, veldtéken.
Feldbifchof. m. Gehangene. Einen zum Feldbifchof machen. Iemand doen ophangen.
Feldechtig. adj. Dat tot het veld behoort, gebruikt word.
Feldflüchtig. adj. Landvlugtig.
Feldgrund. m. Landgrond, erf.
Feldgut. n. Landgoed.
Fcldicht. adj. Landlijk.
Feldleben. n. Landleven.
Feldlust. ƒ. Landvermaak.
Fcldrüstung. f. FVapenrusting , wapening , krijgstoerusting.
Feldfcheuche. ƒ. Molik. (In de tuinen en op de velden, om het gevogelte aftefchrikken.)
Feldwcbel. m. Serjant.
Feldwcg. tn. Voetpad door het land.
Feldvvcg,Fcldvvegs. n.Eenefladie (125 of 150 fchréden.)
Feldwehv./. Verfchansfng.
Feldzeichen. n. Veldtéken,frik aan den hoed, aan den dégen , fjerp , woord, wagtwoord enz.
Feldzug. m. Veldtogt, heirtogt.
Felge./. Velge, radveige.
Felgenhauer, m, Velgenmaker, radenmaker.
H
FEL. FEN. F ER. 117
Feil. n. Vel, huid, vagt, vlies. Fellchen. n, V/ies , vliesje , velletje. Felleis, Felleifen. n. Valies , reismaal. Feilen, f. Fallen. Fels. m. Rots, f eenrots. Fclficht, Felfig. adj.Rotsagtig. Felfenftcin./w, Rotsfeen. Fcnchel. m. Venkel.
Fenfter. n. Venfier, glas , al de glazen van een gebouw.
Fenflerfach. f. Fenfterrahm.
Fenftergitter. n. Tralievenfer.
Fenftcrlade. m.Venferluik.
Fenfterrahm. m.Venferraam.
Fenfterfcheibe.Fenfterraute. f. Glasruit.
Ferden. adv. In het voorige, voorgaande jaar.
Ferdig. adj. Fcrnig, firne. Dat van het voorige, voorléden jaar is.
Fcrg, Ferger. m. Veirman , fchuitevoerder.
Fericn. Viertijd, lédige tijd, vacant ie.
Ferkcl, Ferkelgen , Ferklein. n. Braadvarken, fpeenvarken.
Fern. adj. & adv. Ver , verre , afgelégen , wijd. Onder de hand, bedektlij k , in flilte.
Ferne./. Verheid,afgelégenheid, wijdte.
Fcrne, Firne, Fernig. f. Ferdig.
Ferncn. v.n. (von fcrne fchcinen). Sie fernet fchön , aber nahert haszlich. Zij is van verre fraaijer ,fchooner, dan van nabij.
Ferner. adv. Verder, voords , vervolgens, wijders.
Fcrncrhin, Ferners. f. Ferner.
Fernerweit. adv. Verder, daarenboven, behalven dat.
Fcrncrwcitig. adj. Nader , naastvolgend , verder. Ferncrweitige Licbe undGewogenheit. Aanhoudende, verdere vrienfehap en genégenheid.
Fernglas. n. Verrekijker.
Fernig. f. Ferdig.
Fernisz. m. Vernis.
Fernisfen. v. a. Vernisfen.
Fernfehcr. f. Fernglas.
Ferfe./: Hiel, hak. Vaers , jonge koe. Ferfengeld geben. De hielen tonen, de vlugt némen.
Fcrfenbruch. tn. FFlnterhiel, kakhiel.
Ferfenpundt. n. Néderfip. Nadir.
Fertig. adj. & adv. Vaerdig, gereed; rasch, gaauw, Vaerdiglijk.
3



Ii8 F ER. FES. FET. FEU,
Fertigen. v. a. Afmaken, eindigen, afzenden.
Fertigkeit.y. Vaerdigheid , hebbelijkheid; vloeijendheid (in het /préken.)
Fesfel. m. Boeijen, kluisters, banden.
Fesfeln. v. a. Boeijen, kluisteren.
Fest. n. Feest, onthaal, gastmaal.
Fest. adj. Fast, flerk , fl'évig , hegt.
Festbegehung. f. Feestviering.
Feste. ƒ. f. Fcstigkeit. Die Feste dcsHünmels. Bet uitfpanzel.
Feste./. f. Fcstung.
Festcn. v. a. Bevestigen, vast maken,
flerk maken. Fcstiglich. adv. Vast, vast lijk. Festigkeit./. Vastheid, vastigheid, fé-
vigheid, flerkte. Festltcllcn. v.a. Vastfeilen, befluit en,
bevestigen. Fcstung./: Vesting, flerkte, verflerk-
te plaats. Festungsbau. m. Vestingbouw. Festungsbaukunst./ Veetingbouwkunde,
flerktebouwkunde. Festiingsbaumeister.w./^s?/»g- ofjlerk-
tebouwkundige, vernuftling. Festungswerke. Vestingwerken, ver-
fchansfmgen, fchansfen, Fetfche. f. Windel. Fett. adj. Vet, fmérig, Fett. n. Vet, fineer. Fettfleck. m. Vetvlek. Fettig. adj. Vettig, fmérig , vetagtlg. Fettigkeit, Fette./. Vettigheid , vetheid.
Fettwaar. ƒ. Vette waar. YeX.z.j.Slet, vod, todde, lap, leur, fenter.
Fetzen. v. a. In f enters fcheuren , aan flarden fcheuren. f. Zanken.
Feucht. adj. Vogtig , natagtig. Deizlg, week, flap (weeder.)
Feuchtc, Feuchtigkeit./. Vogtigheid.
Feuchten.v. a. Vogten, bevogtigen, natten , netten, vogt maken.
Feuchtiglich. adv.Een weinig vogtig, klam.
Feuchttigung./. Bevogtiging. Feuchtlicht. adj. Klam, flram, dof,
een weinig vogtig. Feuchtftein. m. Verjfleen, Feuer. n. Vuur. Feuerbaaeke. ƒ. Vuurbaak, Feuerbeckcn. n. Komfoor.
FEU. FEY. FIB. FIC.
Feuerbock. m. Baerdijzer.
Feuerglock. f. Brand- florm- noodklok,
Fcuerhund. f. Fcuerbock.
Feuerig. adj. Vuurig, brandig, hévig a
driftig, brandend. Feuerkafcr. m. Sl. Jans worm ,glinfler-
worm.
Fcuerkieke. ƒ. Stoof, om de voeten te.
warmen. Feuerkunst./. Vuurwerkmaakkunst. Feuerkünstler. m. Vuurwerker. Fcuennannlein. n. Irrlicht. Dwaallicht^
dwaalkaers , falkaers. Feuermauer. f. Schorftein. Feuermöïfel, Feuermörfer. m. Mortier^
bomkétel. Baubltzer. Feuerrohr. n. Vuurroer. Feuersbrunst. ƒ. Brand, vuursnood. Feuerfchade. m. Schade door brand. FeuerfchifT. n. Brander. Fcuerfchwefel. m. Geel rottekruid. Feuerfpeyend. adj. Vuurfpuwend, vuurt
brakend.
Fcucrftürzc. f. Stulp , vuurklok , om over het vuur te fulpen.
Feuerthurm. m. Vuurtoren.
Feuerwerk. n. Vuurwerk , konstvuur.
Feuerzeug. n-Vuurflag.
Feuren. v. n. Branden , floken, vuren.
Feurigkcit./. Vuurigheid, drift, ijver» blaking, ontféking.
Feurung. ƒ. Brand, haerdbrand.
Feyer.f. Feest, plegtigheid, rust.
Fcyerabcnd. m. Vieravond, heiligavond,
Feyerig, Feyerlich. f. Feyrend.
Fcyerlichkeit. f. Plegtigheid.
Feyern. v. a. Vieren. Rusten met werken , fchoften.
Feyernd. adj. & adv.-Vierend, plegtig,. plegtiglijk.
Feyerftund./". Schofttijd.
Feyertag. m. Vierdag , feestdag , rust* dag.
Fibel. ƒ. Abc boek , fchoolboek.
Fichte. f. Pijn , pijnboom , fparreboom,
Fieke. ƒ. Dijezak, broekzak.
Ficken. v. a. Slaan , geesfelen (met de
roede.) Ficken (fich). Doorfchuren, Fickfacken. v. a. Listig handelen , kon-
f en aar ij en gebruiken. Fickfacker. m. Bedrieger. Fickfackcrey. f. Kun/lenaarij, bedrog a
listige handeling, kuiperij.



FIC. FID. FIE. FIG. FIL. FIN.
Fickmühle. ƒ. Middel,' hulp , uitkomst.
Fidcl, Fiedel, f. Vedel, vee/, viool.
Fidelbogen. m. Strijkjlok , ve'delboog.
Fideln. v.a. Op de viool fpélen.
Fidibns. m. & n. Een gerold Jlukje papier , om de pijp aantejle'ken.
Ficbcr. m. .Köom.Zehrendcs Ficbcr.Binnen koorts.
Fieberhaftig. adj. f. Ficberisch.
Fieberisch. adj. Koortsagtig, koortzig.
Ficberkrant. n. Fiebcrrindc. j'. Koortsbast, kina.
Ficdcrn. v. a. Koeren, beleggen , met vederen of pluimen voorzien.
Fiest. f. Fist.
Figal. n. Bloemwerk, fangentrek, krul van een hoofdjiuk of kapiteel.
Figur. f. Voorbeeld, gedaante , geflalte, afbeeldzel, verbeelding, vertoning, leenfpreuk.
Figürlich. adj .Verbeeldende, leenfpreukig, verbloemd, oneigenlijk.
Fillen , fchinden. v. n. Villen , de huid afhalen.
Filler. m. Vilder.
Filtriren. v. a. Klenzen, doordoen, doorzijgen.
Filuftreich. f. Bedrogfistige konstgreep. Filz. m. Vilt. Vrek, gierigaart, hen-
neklouwer. Verwijt. Filz. adj. Vilten , van vilt. Gierig ,
vrekkig.
Filzcn. v. n. Gierig, vrek, deun, karig zijn.
FÜzen. v.a. Voeren, met vilt beleggen.
Verwijten , doorhalen , berispen. Filtzerey. ƒ. Gierigheid,karigheid, deun-
heid.
Filzig. adj. Gierig , deun , karig.
Filzigkejt. f. Filzerey.
Filzlaus./. Platluis.
Fimmel. m. Wilde hennip. Werpnet.
Final. adj. Eindigend; f uitend.
Finalftock. n. Sieraad, bloemtje, roosje
(bij de drukkers.) Finanzen. Geldmiddelen. Finek. f. Fink.
Findelgcld. n. Bergloon ,frandregt, beloning voor gevonden goed.
Findelhaus. n. Vondelingshuis,
Findelkind. n. Vondeling.
Finden. v. a. Vinden.
Finden (fich). Zig vinden, fchikken, bevinden. Dasfind fichfo. Men bevind H
FIN. F IR. FIS n9
dit dus of zo. Sich in etwas finden. Zig naar iets voegen, fchikken, zijn voordeel met iets doen.
Findling. m.Vondling, vondelkind,
Findung. f. Vond, vinding.
Finger. m. Vinger.
Fingcrhut./w. Vingerhoed.
Fingerling. m. Vingerling.
Fingern. v. a. Vingeren , met de vingers f pélen.
Fingerwunn.OT. Vijt,boos'dartigezweer aan de vingers.
Fink. m. Vink.
Finkennctz.Finkenfchlag. m. Vinkennet , vinkenfag. Finkenritter. m. Pocher , fnoeshaan ,
windbreker, baaivanger, zwetzer ,
blaaskaak. Finne. f. Puist. f. Pfinne. Finne. f. Finlander. Finncnkiker. m. Verkensfchouwer. Finnicht, finnig. f.Pfinnig. Finnisch. adj.Finlandsch. Finlander. m. Finlander. Finfter. n. Het duif er. Finfter. adj. Duister, donker. Stuursch. Finftcrc. ƒ. f. Finftcrnisz. Finfterlich , diistcr. adj. Een weinig
duister, donker. Treurig. Finitcrnisz./. Duisterheid, donkerheid,
duisflernis. Finfterkeit. ƒ. f. Fimternisz. Finfterfchlcicher./». Lichtfchuwer.nag t-
raaf. Een die het licht haat,fchuwt,
ontvlied.
Finte ƒ. Vint, vond , verdichte zaak , veinzing.
Firlcfanz. m. Firlcfanzercy. f. Zotheid , gril/en, beuzelaarij. Handigheid, gaauwigheid.
Firlefanzen. v. a. Zotheden, ongerijmdheden plegen.
Firmeln.v. a. Finnen. Vormen, het vormzel géven.
Finneliing, Firmung. f. Vormzel.
Firn. f. Fern.
Firnisz. f. Vernis.
First, Forst. f. Top van een huis. Kruin, top van eenen berg.
Firstftcin, Forstftcin. m. Vorst, nokpan.
Fiscal. m. Fis kaal.
Fisch. m. Visch. Mit faukn Fifchcn urn-' 4



Ï2C
FIS. FIT.
FIT. FIX. F LA.
gehen. Listen zoeken , /legt of vuil bef aan.
Fischbehalter. m. Vischkaar, beun, vijver..
Fischbein. n. Balijn , walvlschbaarden. Fifehen. v. a. Visfen , vischvangen. Fifchenzcn, Fifchelzen. v.n. Vischag-
tig ruiken. Fi(chergabel. ƒ. Elger, aalfpeer, Fifcherisch , Fifchermaszig. adj. & adv.
Qp zijn visfers. Fifcherkahn. m. Visfersfchuit, pink. Fiscbfang. m. Vschvangst. Fischfeder, Fischflosfe. f. Fin , flag-
iviek.
Fischgerathe.;?. Vistuig, Fischhaltcr. f. Fischkasten. ^ Fifchicht, Fifchig. adj. Visfchig , van visch.
Fischkasten. m. Vischkaar, vischhou-
der , beun, Fischkich.y. Kuit, kroos, Fischmilch.y. Vom, milt. Fischohren , Fischkifcr. m. Kaaken,
kieuwen. Fischotter. m. Vi'schotter. Fischreich. adj. Vischrijk, Fischreure. f. Fuik. Fischrogen. f. Fischleicb. Fischfatz. m. Teelt, jonge vischjes om
in eenen vijver te zetten,pootvisch. Fischfchuppen. Vischfchobben. Fischteich. m. Vischvijver. Fischtrog. f. Fischkasten. Fischwaar. f. Fischwerk. n. Gezouten
visch.
Fischweyer. f. Fischteich. Fischzug. f. Fischfang. Fifel. m. Mannelijke roede , mannelijk teellid.
Fispern. v. n. Binnen 'i monds mompelen.
Fist. m. Veest, fcheet.
Fiftel./. Fistel, diepe zweer.
Fiftcn. v. n. Veesten, winden laten,
die geen geluid géven. Fiftuliren. v. n. Piepen in het zingen,
eene gemaakte bovemfem zingen. Fitfchcln. v. a. De huid fchaven , door
fchuren of wrijven kwetzen. Fitschfasch. tn. Geveinsde , bedrieger,
tweetongige , falivouwer, die uit
twee monden fpreekt. Fitschfafchen.'V. n, Vit twee monden
fpreken, falivouwen, geveinsd handelen.
Fittich , Fittig. tn. Vleugel , wiek , vlerk.
"jtzen. v. a. Met roeden faan, geesfelen.
Fix. adj. Fiks, vaerdig , behendig, bekwaam , vlug.
Fixftcrn. m. Vaste fier,
Flabbe./. Dikke lip.
Flach. adj: Vlak , plat, effen.
Flach. n. Plat, bodem van een fchip,
Flache./. Vlakte, plat.
Flachen. v. a. Vlak , plat, effen, gelijk maken.
Flachfüszig. adj. Platvoetig, platvoet.
Flachnazig. adj. Plat, breed van neus.
Flachs. m. Vlas.
Flachsackcr. m. Vlasland.
Flachsbcreiter. m. Vloshékelaar.
FIachsblauel.»z.F]achsfchwinge./.S/77tf£, blouwel, zwingel.
Flaehshechcl. ƒ. Hékel, vlaskam.
Flachswerk , Flaehswcrrig. n. fVerk, herpluis.
Flack. n. Platboord.
F'lackern. v. n. Flikkeren , ter lichte laaije branden.
Flackerfeuer. n. Flikkervuur.
Flade, Fladen. m. Vlade , vlaci, taart.
Flader. f. Bladder, flreep , ader , vlak, (in hout, fleen).
Fladcrbaum. m.Booghout.
Fladericht. adj. Bladderig , gef reept, gevlakt, gefpikkeld, met aders.
Flagge. ƒ. Vlag, wimpel. Sjouw.
Flaggenftange. f. Vlagfloel.
Flaggenftock. tn. Vlagflok.
Flamisch. adj. & adv. Stuursch , overdwars, van ter zijde,
Flanunc. ƒ. Vlam.
Flammcn. v. n. Vlammen, opflikkeren, zengen.
Flammend. adj. Vlammend. Gedraaid. Flammicht. f. Flammend. Flammichte
faulc. Gedraaide zuil. Flandern. n. Vlaanderen. Flandcrisch. adj.Vlaamsch. Flanke./. Flank , zijde. Flankircn. v. a. In de flank aanvallen. Flannen. I*. Flenncn. Flafche./.^7«, fles. Flafchenfiitter. n. Keldertje , fes.kel--
dertje,



FLA. FLE.
F L E, F LI.
Flafchenkürbis. m. Kalbasfes. Flafchenzieher. m. Kurketrekker, FlatTchcn. v. n. Plasfen, in het water mors/en.
Flatlehig. adj. Morsfg, régenagtig. Flattergeist. m. Losbol, loshoojd, V*ispelturige , uitfporige , onbezuisde.
FJatterhaft, Flattericht, Flatterig. adj. Los, winderig , wispelturig, uitfporig , onbezuisd.
Tlattern. v. n. Heen en wéér vliegen , vladderen. lVapperen,jlingeren (van de zeilenfpre'kende). Zijnegedagten laten vliegen van het een op het ander, onaandagtig zijn.
Fiatterfinfii f. Flattevgeist.
FJattircn. v. a. Vleijen , pluimflrijken.
Flanm. m. Miichhaarc. Vlasbaard.
Flechfe. f. Spier, vleeschmuis.
Flcchfig. adj. Spierig, vol fpieren.
Flechtband. m.Y\xhüchnui-.f.Vtegtlint.
Flechtc.y. Vliegende roos , vliegend vuur. Hairvlegt, haïrluit, ha'irtrens. Vlaak, hord. Platte ben, vlegt.
Flechten.v.a.Vlegten.Siclrin etwas Hechten. Zig ergens in Jle'ken of mengen.
FJeck. m. Vlek , burg, groot dorp, plaats. Vlak, fmet. Lap. Voorfchoot, fchort. Kneuzing , blaauwe vlak (vanfloten , vallen enz).
Fkeken. v. n.& a. Vlakken , vlakken géven. Bevlekken, befmetten. Vorderen , flagen , gelukken.
Fleckfieber. n. Purper koorts.
Fleckigt. adj. Vlekkig, vlakkig-
Flecklein. n. Vlekje, lapje, moesje,
Fkdcnnaus. f. Vleermuis.
Fkderwisch. m. Vleugel.
Fket. n. Vleet, gereedfchap tot de walvischvangst.
Flegcl.m. Vlégel, dorschvlégel. Vlégel, kinkel, onbefchofte , lompe vent.
Fkgcley. ƒ. Lompheid, onbefchoftheid. Vuilheid.
Flcgelhaft. adj. Lomp, onbefchoft, vlégelagtig.
Flchcn. v.n. Sméken, ootmoedig verzoeken , ernflig bidden. Bergen (zijne goederen).
Flehentlich. adj. & adv. Ootmoedig,oct tnoediglijk , ernftig , ernstlijk.
Fkihen.v,*?. Vleijen, fchikktn , voegen.
H
Fkisch. n. Vleesch, rundvleesch , kalfsvleesch. Vleesch , verdorvenheid , begeerlijkheid, menschlijke zwakheid, lusten, togten, drij'ten van het vleesch.
Fleischbank./.Fleischhaus.a./Wew/zA^;.
Fkifchcr, Fkischhacker, Fleischhauer. m. Slagter , vleeschhouwer , beenhakker.
Fkischfraszig. adj. Vleeschvrétend.
Fkifchig. adj. Vleefehig, vleeschagtig, lijvig , dik in het vleesch. Poezelig.
Fkifchigkeit. f. Vleefchigheid , lijvigheid. Poezeligheid.
Ffcischklös.». Gehakt, vleeschbal.
Fleischlich. adj. & adv. Vleeschlijk.
Fkischlichkcit. /: Vleesch/ijkheid.
Fleischftock. m Vleeschblok.
Fkischzcit. f. Vleeschtijd.
Fkisz. m. Vlijt, vlijtigheid, nacrfligheid.
Fkiszen (fich). Zig bevlijtigen , benaerfligen.
Fkiszig. adj. & adv. Vlijtig, naerflig, v/ijtiglijk, naerftiglijk, zorgvuldig, naauwkeurig, nijverig, arbeidzaam.
Fkiszigkeit. f. Fkisz.
Fkisziglich. f. Fkiszig.
Fknnen. v. n. Huilen , balken.
Fknner. m. Huilbalk.
Fkute. f. Flö'te.
Flick.f. Fliick.
Flickarbeit. f.Flickwerk.
Flicken. v.a. Flikken, lappen, verfie Hen , verbéteren , floppen , boeten, vermaken.
Flicker. m. Lapper, boeter.
Flickeriteine. Vul- offlopfleenen.
Flickwerk. n. Lapwerk.
Flickwort. n. Lap-,flop-, vulwoord.
Fliede. f. Fliete.
Flieder. m. Vlier. f. Hollunder. Fliege.,/". Vlieg. Es hindert ihn eineFlie-
gc ander wand. Hij is over eenjlroo
geraakt.
Fliege, Vifier. Mik , vifer aan het einde van een fchietgeweer.
Fliegen. v. n. Vliegen.
Fliegend.adj. Vliegend.Flkgender Geist. fVispelturige, ongeftadige.
FJiehen. v. n. Vlieden , vlugten , doorgaan , lopen. Mijden, fchuwen.
Flieszen. v. n. Vlieten , vlqeijen , fllromen, Voordkomen, afkomen, oor-
J



!ïs F LI. FLO.
fprong némen , uit volgen , oorzaak van zijn.
Flieszend. adj. Vlietend, vloeijend.fromend, lopend. Flieszende Augen.iopende, dragende oogen, leepoogen.
Flieszig. adj. f. Flieszend.
Flicszpapier.».^/oe/>öp/er.
Flieszwasfer. n. Stroomwater , levend water.
Fliete. f. Vlijm, laatijzer.
Flinder./. Griet (eene foort van visch).
Flink. adj. Mooi, fraai, flink, vlug, wakker, kloek. Blinkend, glinflerend.
Flinkcn,Flinkcrn. v. n. Glinfleren,blinken.
Flinte. ƒ. Flint, flnaphaan, roer. Flintenier, Flintenfehiitze. m.Roerfchut'-
ter, musketticrFlintcnvohr. f. Flinte. Flintenftein. m. Vuurfeen. Flintengold. n. Klatergoud. Flistcrn. v. a. Inluisteren , aan het oor
/préken.
Flitsen , Flitschpfeil. m. Pijl, fchigt. Flitschbogen. m. Flits- of pijlboog. Flitter. m. Bladje, plaatje van eenig metaal.
Flittern. v. n. Flikkeren , flonkeren , /chitteren, glinferen.
Flittergold. n. Klatergoud.
Flitterwoehe./. Week van vermaak der nieuwgetrouwden. Nach der Flitterwoehe komt dieZitterwoehe. Na de eerfte genoten vermaaken des huwlijks komen de bitterheden en bekommeringen.
Flittig. f. Fliigel.
Flitz , Flitzbogcn. f. Flitsen.
Fiock. m.Vlok, lok, bles.
Flockicht. adj. Vlokkig , pluizig.
Flockfeidc. ƒ. Rafelzijde.
Flockwolle. ƒ. Wat, wollen wat.
Floh. m.Vloo, vlooi. Er höretdieFlohe hustcn. Hij weet, wat er omgaat. Einem einen Floh ms Ohrfetzcn. Iemandvrees aanjagen, ongerust maken.
Flöhen. v. a. Vlooijen, vlooijen vangen. Flöhglas. n. Vergrootglas. Flöhig. adj. Vol vlooijen. Flor. m. Floers , lam/er, rouwband. Bloei, vocr/poed. Zwier, zwang,
FLO. F LU.
trein. Agting, aanzien. Bloe/em , bloei. Grenzen van een land.
Florband. n. Floerslint.
Florbinde. ƒ. Floers, rouwband, lamfer.
FJoret. m. Floret (hal/zijde , grove zijde , die om de tonnetjes der zijwormen zit.)
Floretband. n. Filo/ellint.
Floretfeide. /. Floret, filofel,
Flosz. v. n. Vlot, houtvlot.
Flöszer, Floszmann. m. Vlotvoerer, vlotter.
Flosr.fcdern. Vtnnen, flagwieken van
visch. Floszholz. n. Vlothout. FloszfchifF. n. Vlotfchuit. Flötc. /. Fluit.
Floten, v.n. Fluiten , op de fluit/pélen, Flott. adj. Vlot, driftig. Flotte. ƒ. Vloot, /cheepsvloot. Flotill./. Vlootje, vloot van kleine voertuigen.Flötz.f. Flosz,
Flötzcn. v.a. Vlotten , drijven. Fluch. m. Vloek , vloekwoord. Fluchen. v.n. Vloeken , lasteren , tieren , razen. Flucher. m. Vloeker , lasteraar. Fluchrede. f. Fluch. Fluchs. f. Flugs. Flucht. ƒ. Vlugt.
Flüchten. v. n. Vlugten , de vlugt némen , vlieden.
Flüchtig. adj. Vlugtig , vlugtend.voordvtugtig , zwervend, dolend. Onbeflendig, los. Tdel, nietig , voorbijgaande. Vlug , vaerdig. Eine flüchtige Hand. Eene vlugge hand.
Flüchtigkcit./. Vlugtigheid, vlugheid, onbeflendigheid , wispelturigheid , veranderlijkheid , ligtvaerdigheid , 'vaerdigheid.
mï\cht\gmachimg.f.Vlugtigmaki>!g(van een vast lichaam.)
Flüehtling. m. Vlugtling,verdréveling , zwerver, balling.
Ylü&tkhariZ.f.Wijkfchans.
Fluehwürdig. adj. Vloekwaerdig, verfoeilijk.
Flück. adj. Vlug.
Flucnten. Vloeijende grootheden.
Flug. m. Vlugt (van eenen vogel). Trop, hoop, vlugt (vliegende'vogels).



FLU. FOC. FOL.
F O L. F O R.
123
Flügel. m. Vleugel, vlerk, wiek. Slagdeur.
Flügclmantel. m. Ruitermantel. Fliïgelthur. ƒ. Vouwdeur. Flügclwcrk.Gevogelte, gevleugelte. FJugs, adj. Vlug , jiuks, vliegends,
Jlraks , ras , fnel, ter ijl, datelijk,
haast lijk.
JFJugwerk, n. Vliegwerk (op de Schouwburgen.)
jlur. m. Vloer, veld, vlakte, grondgebied. Voorhuis , voorplein , voorhof, voorplaats, voorzaal.
Flurer, Flurfehütz. m, Oogstbewarer, wil'ngaardbewarer , houtvester , woudmeester, boschwagter.
Flurftein. m. Vloerfeen.
Flusz. m. Vloed, flroom, rivier. Vloeijing, zinking , zinkvloed. Smelting, vloeijing. Emaus , brandverwe. Bauchflusz. Buikloop. Blutflusz. Bloedvloeiing. Flusz der güldenen Ader. Aambeijen. Schlagfiusz. Beroerte.
Fjuszgraben. m. Vaart , watering, bed van eenen vloed.
Flüsfig. adj. Vloeijend, Aan zinkingen onderhevig ; zinkingen veroorzakende.
Flüsfigkeit. f. Vloeibaarheid. Fluszwasfer. n. Stroomwater. Tlüte.f. Fluit, fiuitfchip. Fluth./. Vloed. Golf, baar. Overfroming.
Fluthbette. n. Bed van eenen vloed. Föeher , Fecher. m. fVaaijer. Fochtel. f. Degen.
Foehtcln. v. n. Met den degen vegten ,
flaan. Fock. f. Fok, fokzeil. Fockmast. m. Fokmast. Fodern. f. Fordern. Fohlen. f. Flillen.
Folge, Folgcrung. ƒ. Volgreeks , zinflot, zinbefluit. Gevolg, vervolg , befluit. Gehoorzaamheid. Gerichts Folge. Handbieding aan het regt. Geweldiger hand. Z\x Folge. Volgens , ingevolge , uit kragt van, on, te gehoorzamen.
Folgcn. v. a. Volgen, fluiten. Gehoorzamen , opvolgen (eene les , eenen raad.)
Folgends , Folgens, Folglich. adv.Volgens , gevolglijk , agtervolgens, dien¬
volgens , dus, verders , boven dien» voords, naar.
Folgcr. ?n. Navolger, opvolger.
Folgerey , Foigeïung. f. Befluit,gevolg.
Folgcrn. v. a. Sluiten , opmaken , gevolg trekken.
Folglich. f. Folgends.
Folgfam. adj. Gehoorzaam, leerzaam, buigzaam.
Eolgfamkeit. ƒ. Gehoorzaamheid, buigzaamheid.
Folgung. f. Gehoorzaming.
Folie. f. Foelie agter fpiegelglas.
Folter./. Folter , pijnbank , plei.
Foltern. v. a. Folteren , pijnigen , op de pijnbank brengen.
Foltcrung. f. Pijniging , foltering.
Foppen, v. a. Foppen, gekfche'ren.
Fopperey. ƒ. Fopperij , gekfchéring.
For. f. Fichte.
Förcher. f. Fahrer.
Forcht. f. Furcht.
Forder. adj.Eerfle, voorfle , van vooren*
Förder. adj. Verder. Meer.
Förderer. m. Bevorderaar, begunfliger, voorftander, gunstdrager.
Forderer. m. Eifcher , verzoeker. Uitdager.
Förderhin. adv. In het vervolg, voordaan.
Förderlich. adj. Nuttig, voordélig,vorderlijk.
Fordern. v. a. Vorderen , eifchen, begeren. Beroepen , dagvaarden. Uitdagen.
Fordern. v- a. Bevorderen,begunfigen, helpen. Voordelig zijn, vorderen, voordkomen.
Förderst. adj. Eerfle , die voorgaat , voorfle.
Fórderung. f. Vordering, voordgang , hulp, begunfliging , bevordering.
Fórderung. f. Eisch , vordering. Dagvaarding. Uitdaging. Beroeping.
Form. f. Vorm , voorbeeld. Gedaante, geflalte. Wijze. Toonbeeld , modél, patroon , bewerp. Maakzel.
Fonnal. adj. Vormlijk , eigenlijk ,pleg-. tig.
Formalien. Plegtigheden, gebruiken..
Formaliüren (fich). Zig belgen ,gebelgd zijn, zig gebelgd houden.
Formalitat. f. Plegtigheid , bijzonderheid , wélgefchiktheid.



124 FOR.
Format. n. Formaat. Formel, Formul./. Fonnular. n. FoorSchrift.
Fonnen , Formiren. v. a. Vormen, gedaante géven, gejlalte géven ,vorm géven , zamenf ellen.
Formirung. ƒ. Vorm'mg,maakzel,bouw, zamenf el.
Förmlieh. adj. & adv.Formlljk,behoorlijk , naar de régelen , wélgeSchikt.
Formlichkeit. f. Formalitat.
Formul. f. Formel.
Fonnular. Voorfchrift ,formelier,.voorbeeld , protokol.
Forn , fornen. adv. Foor, vanvooren, van nieuw. Aan het hoofd, aan de fpitze.
Fornierwerk. n. Ingelegd fchrijnwerk.
Fornieren. v. a. Ingelegd werk maken.
Forrclien. v. a. Navorfchen , onderzoeken , vernémen, nafpeuren , polsfen, ondertasten.
Forfchcr. m. Onderzoeker, navorfcher.
Forfchung. ƒ. Onderzoeking , ondertasting , navorfching.
Förschlen. v. a. Uitvisfen , flerk onderzoek doen.
Forst. f. First.
Forst. n. Nok van een dak. ÏVoud, groot bosch.
Forstampt.». Houtvesterfchap, boschwaarderfchap , woudmeesterfchap.
Förster. m. Houtvester, boschwagter.
Forstknecht, m. Boschknegt, boschwagter.
Forstmeister, f. Förster.
Forstordnung./. Boschwetten.
Forstrccht. n. Boschregt, woudregt.
Forstfchrciber,Forstverwalter.OT..ÖofcAfchrijver.
Forstftein. m. Nokpan , vorst.
Fort. adv. F oord. Fort und fort. f. Immerzu.
Fortan. adv. Foordaan.
Fortarbeiten. v. n. Foordwerken.
Fortbringcn v. a. Foordbrengen , vervoeren. Foordzetten, bevorderen.
Fortdaurcn. v. n. Foorduren , aanhouden , voordvaren.
Fortdrucken. v. a. Foordduwen , voordfloten.
Forteilen. v. n. Foordfpoeden , voordfnellen.
Fortfahren. v, n. Foordvaren , voord-
FOR.
gaan. Foor•drij'den (met een rijtuig). Foordvaren (met een vaartuig.)
Fortfliegen. v. n. Foordvliegen , wegvliegen.
Fortflieszen. v. n. Foordvlieten.
Fortf ühren. v. a. Foordvoeren. Wegvoeren.
Fortgang. m. Voordgang.
Fortgebracht. adj. Voordgezet, bevorderd.
Fortgehen. v. n. Voordgaan , voortréden , voordflappen , voordfluiven , voordvaren. Wél uitvallen, flagen, gelukken.
Forthclfen. v. a. Voordhelpen, bevorderen , helpen , bijjlaan. Weghelpen, doen ontkomen, ontfnappen, in het vlugten iemand behulpzaam zijn.
Forthin. f. Hinfort.
Fortkommen, v. n. Voordkomen ,groetjen , opkomen. Ontfnappen , vlugten. Vorderen , flagen. Foordkomen (in de waereld). Foordeel doen, opgang maken.
Fortlasfen. v. a. Laten gaan , niet tégen houden.
Fortlaufen. v. n. Foordlopen, weglopen.
Fortlehrcn. v. a. Met het onderwijzen voordgaan.
Fortlernen. v. n. Met de leeroefening voordvaren, aan het léren blijven, voordléren.
Fortlefcn. v. a. Foordlézen.
Fortmachen. v. a. Zig haasten. Sich fortmachen. Zig wegpakken , de vlugt némen.
Fortpflanzen. v. a.Voordplanten, voordte len , vermeerderen.
Fortrinnen. f. Fortflieszen.
FortfatZ.z». Foordzetting, vervolg. Uitflek of aangroei van eenig been, klieragtig vleesch.
Fortfcharfcn. v. a. Wegdoen,wegnémen. Wegzenden , doen vertrekken. Doen heen gaan, doen ontkomen. Wegjagen (iemand,) zig ontdoen (van iemand) .
Fortfchreiten. v. n. Voordgaan , voordflappen. Fan eene zaak tot eene andere overgaan. Tot de zaak komen,
Fortfetzen. v. a. Volharden, voordvaren , aanhouden , vervolgen, agtervolgen.
Yontyagcn.v.aJVegdragen.Veroveren,



POR. FOT. FRA.
FRA. FRE.
in
Fortvvahren. v.n. Voordduren, aanhouden , volharden. Hardnekkig , onverzetlijk zijn.
Fortweifen. v. a. Wegwijzen,af wij zen.
Fortvvifchen. v. n. Stilletjes weggaan, wegfluipen. .
Fotz, Fotze. f.Slet. Alte Fotze. Oud besje, oud uitgeleefd wijf (in haar' tijd niet veel gedeugd hebbende,) oude hoer. Er ist eine rechte Fotze. Hij is een bloodaart , lafhartige , fchoft, fchavuit, fchurk, guit. Eine Fotze. (in den eigenlijken zin). Het vrouwlijk teellid , de vrouwlijkheid,
• enz.
Fotzenhut. m. Bloodaart, lafhartige ,
" guit, fchavuit, fchurk , fchelm. I Fotzenhüter, Fotzenlecker. m. Gatlikker. Verwijfde.
Fotzig. adj. Slegt, gering, dat niet veel deugd. Haïrig, vlokkig ,vollokken , vol vlokken.
Fraas. f. Frasz.
Fracht. f. Vragt, last, lading. Frachtlohn. n. Vragt, vragtloon. Fraehtzettel. in. Vragtbrief, vragtlijst. Frage./. Vraag, ondervraging , verhoor.
Fragen. v. a. Vragen , ondervragen , verhoren. Talen. Er fragt nicht einmal nach mir. Hij taalt niet eens naar mij.
Friiglen.v. a. Uitvorfchen, uitvisfen.
Fragftiick. n. Vraag , vraagftuk , ondervraging , verhoor.
Fragweis. adv. Vragender wijze. Bij vragen en antwoorden.
Frais, fraisch , fraisz. n. Eene foort van vallende ziekte.
Fraisgericht. n. Akte. Gefchrift des regters,bij gelegenheidvan eenen moord, waarbij de dader word ingedaagd, om voor hem te verfchijnen.
Frank. adv. Franko, vrij ,port betaald.
Franze./. Franje.
Franzofen (die). De fpaanfche pokken, venuspaerlen, venusziekte.
Franzófenholz. n. Pokhout.
Franzöfisch. adj. & adv. Fransch.
Frasz. m. Vraat, veelvraat, gulzigaart, flokop. Gulzigheid. Voer , voeder der beesten.
Frasie, Fresfe. f. Muil, bek.
Fraszig , Fresfig. adj. Gulzig, verflin-
dend, vratig. Fraszigkeit./. Gulzigheid, vratigheid. Fratt.adj. Bedorven , rot, beurs. Fratz, Fratze./. Frats, kuur, gril, zotheid, beuzeling, kleinigheid, wisfe wasje.
Fratzc/I Fratzengcficht. n. Lelijk bakhuis , aapengezigt, oude geuthoer , lelijk wijf, meirkat. Fratzkopf. m. Snaakshoofd, narrekop. Frail./. Vrouw. Mevrouw. Meesteres. Fïauenbild. n. Mariabeeld. Afbeelding
eener vrouwe. Frauenbruder. m. Zwager, vrouwsbroeder. Vrouwenbroeder, gefchoeide karmeliet. Frauendistel. ƒ. Mariadistel. Fraueneisz.».. Moskovisch glas. Frauenglas. n. Marienglas, moskovisch glas.
Frauenhaar. n. Vrouwenhaïr (plant.) Frauenknecht. m. Die zig door zjne
vrouw laat regéren. Frauenliebe. f. Liejde voorde vrouwen. Frauenlist. f. List, loosheid der vrouwen.
Frauenmünze. ƒ. Munte (kruid). Frauennabcl. tn. Navelkruid. Frauenzeit. ƒ. Maanfonden, maandlijk-
feke zuivering. Frauenvolk. n. Vrouwvolk. Frauenzimmer.». Vrouw, vrouwen , kunne, fexe , vrouwlijk gefagt , ' vrouwentimmer, de fchoone kunne in het algemeen. Vrouwenvertrek , ferail.
Fraulein.». Vrouwtje. Adelijke juffer,
freule, édeljuffer. Fraulcinfteuer./ Huwlijks gift. Belasting op de onderdaanen bij het uithuwen van eeneprinfes. Frcch. adj. & adv. Verwaand , onbefchaamd, trots, fchamper , nors , bits. Verwaandlijk enz. Frcehheit. f. Verwaandheid, trotsheid,
onbefchaamdheid. Freilich. f. Freylich.
Fremd. adj. Vreemd, uitheemsch , uitlandsch, onbekend. Vreemd, zeldzaam , wonderlijk , grillig , zonderling.
F remde, ƒ Vreemd land.



tlff F RE»
Frcmder, Fremdling. m. Vreemdlir.g,
uitlander, gast. Fremdgierig. adj. Nieuwsgierig naar
vreemde zaaken afdingen. Fresconiahlen. v. a. Fresco fchilderen ,
op natten kalk fchilderen. Fresfen. v. a. Vreten, verf Inden, graag,
gulzig, flokkig eeten, fchrokken ,
■wél met de kakebeenen ,of met Slm-
fon's wapenen fchermen. Vertéren,
verf inden, wegnemen. presfer. tn- Vréter , vraat ,gulzigaart. Fresferey. f. Vréterlj, brasferlj ,fmul-
leriji
Freszbauch. m. Vréter, vraat, flokwambes , fchrokker, fchrokdarm.
Freszbruder. m. Schulmloper , tafelfchulmer, tafelvriend.
Freszfieber. n. Hondshonger , onverzadelljke honger.
Frcszhaft. f. Fraszig.
Fresfig. adj. Gulzig, Vratlg.
Fresfigkeit./ Gulzigheid , vratigheld-
Freszfehwester./. Smagtloopfer , tafelfchuimfer . tafelvriendin.
Freszwanst. f. Freszbauch.
Fretten.v.n. Sterk, onvermoeid werken.
Freude./. Vreugde, blijdfehap , vrolijkheid.
Yxtüdo,ribtzz\.\zmg.f. Vreugdebetuiging.
Freudcnfest. n. Freudentag. m.V'-eugdefeest, vreugdedag.
Freudengefchrcy. m. Vreugdengeroep, gejuich, gejoel.
Freudenlebcn. n. Gelukkig, zalig léven,
Freudcnrcich. adj. Vreugderijk.
Frcudenvoll. adj. Vol vreugde , vrolijk.
Frcudig. adj. & adv. Vreugdig, vrolijk, blijmoedig , blljgeeftlg , verheugd.
fxeuiigkeit. f. Blijmoedigheid, blijgeestigheid.
Frcudiglich. adj. f. Freudig.
Frcuen (fich). Zig verheugen, zig Verblijden.
Freund. m. Vriend.
Freundbrüdcrlich. adj. Broederlijk.
Freundcn. v.n. Vrienden maken.
Freundlich. adj. & adv. Vrlendlljhmlnzaam, lieftallig.
Freundlichkeit./. Vriendlijkheid, minzaamheid , lieftalligheid.
Freundlos. adj. Vriendenloos , zonder vrienden.
FRE.
Freundfehaft.f. Vriendfchap. Gemeenzaamheid , goede verfandhoudlng, Maagfchap.
Ymm&fchzïtiich. adj.Vriendlijk,vriendfchaplljk.
Frevel.wi. JVrével, norsheid, korfelheid , weérbarfigheid , foutheid, onbefchaamdheld.
Freveler. m. JVeêrbarfige , Wrevelige j wrevelmoedige , korfelige, moedwillige , vermétele.
Frevelhaft. adj. fVrévelig, korfel, nors* weérbarfig , onbefchaamd , fout, wrevelmoedig , moedwillig , vermétel. •
Frevelmuth. f. Tollklihnheit , Verniesfenhcit.
Frevelmüthig. adj. fVrévelmoedig, vet'métel.
Freveln. v. n. Wrévellg zijn j honen s
belédlgen, fpotten. Freventlich. f. Frevelhaft. Freveltag. m. Dingdag, regtdag, ge-
r egt s dag.
Frevclthat./ TVrével, euveldaad, vermétel bedrijf.
Frey. adj. Vrij, vrank, los. Auf freyef ftrasze. Op de volle flraat, op 'i heeren f raat en. Auf freyem Markt i Platz. Op de volle markt.
Frey. adv. Vrij , vrijlijk. Von freyer ftüeken. Uit eigen of vrijen wil, van zelve. Allzufrcy. M te vrij , onbefchaamd, onbefchoft, moedwillig* godloos, ontugtig.
Freybaucr. m. Dienstvrije boer.
Freybeuter. m. Vrijbuiter, rover.
Freybrief. m. Vrijbrief, voorregtsbrief, vergunning.
Frcye. f. Freyfrau.
Freyen. v. a. Vrijen, eene vrljfer, een meisje aanzoeken.
Freyer. m. Vrijer, minnaar.
Frcycrcy. f. Vrijaadje , minnaarij.
Freycrinn. f. Vrüfler.
Frcycrisch. adj. & adv. Van een1 vrijer, als een vrijer , beminnend.
Freyfrau./. Vrijvrouw, baronnes.
Freygebig. adj. & adv. Mild , milddadig , onbekrompen, ruim, ruimfchotig , fcheutig.
Freygebigkcit. ƒ. Mildheid, milddadigheid , onbekrompenheid, fcheutigheid.



PRE.
Freygebiglich. f. Freygebig. Freygeist. m. Vrijgeest, flerke geest
deïst.
Freygeistcrey.ƒ. Vrijgeesterij , de'is terij.
Freygelasfener. f».Vrijgelatene , gevrij
de, vrijgemaakte Jlaaf. Freygeleit. n. Vrijgeleide. Freyglaube. m. Vrijgeloof, deïsterij. Frcygut.a. Vrijgoed. Frcyhaltuiig. f. Vrijhouding. Freyheit. f. Vrijheid, vrijdom. Voor-
regt , bewilliging , vergunning ,
firafloosheid , vrijplaats, toevlugt,
onafhanglijkheid. Freyheitsbrief. f. Freybrief. Frcyherr. m. Vrijheer, baron. Freyherrlich. adj. Vrijheerlijk. Freyherrfchaft.f. Vrijheerfchap , vrij-
heerlijkheid. Freyhof. f. Freygut.
Freykaufsrecht. n. Openbaare verkoping bij opveiling.
Freylasfen. v.a. Vrijlaten, ontf aan.
Freylehen. n. Vrij leen.
Frcylich. adv. Zéker, gewislijk, ongetwijfeld , in waarheid, indedaad.
Freymacht. ƒ. Freye Macht. Volf rekte magt, opper magt, vrije magt, willekeurige magt.
Freymaehttg. adj. Vrijmagtig , oppermagtig, volf rekt , oppermogend, willekeurig.
Frcyinann. m. Vrijman. Scherpregter.
Freymaurer. m. Vrijmetselaar.
Frcymuth. f. Freymüthigkeit.
Freymüthig. adj. Vrijmoedig , rondborfig , vrijpostig , onbefchroomd.
Freymüthigkeit. f. Vrijmoedigheid , rondborfigheid, onbefchroomdheid, vertrouwen.
Freymüthiglich. adv. Vrijmoediglijk , rondborfiglijk , oubefchroomdlijk, vertrouwlijk.
Freyreutcr. m. Vrijwilliger.
Frey fasz. m. Bezitter vaneen vrij goed, vrij leen. \
Freyfpreehen. v. a. Vrij/préken.
Freyftaat. m. Vrijfaat, vrije regering.
Freyftadt./. Vrijflad.
Freyüïte.f. Vrijplaats , fchuilplaats , toevlugtplaats.
JFreyftelfcn. v. a. Los , alleen, vrij zet-
FRE, PRÏ, 127
ten of feilen. In vrijheid /lellen. , Veroorloven , toelaten.
Freyftunde. f. Vrij , lédig uur Snipperuur. Vrije dag, jpeeldag.
Freyte. f. Frcyerey. . Freythof. Kerkhof.
Freytisch. m. Vrije tafel.
Freywcrber. m. Huw lij ks aanzoeker. Die eene dogter bij haare ouders voor eeny ander'' ten huwlijk vraagt.
Freywillig. adj. Vrijwillig , ongedwongen , uit eigen wil.
Freywilliger. m. Vrijwilliger.
Frcywikigkcit./. Vrijwilligheid , ongedwongenheid.
Freyzettul. m. Vrijbriefje.
Friede. «5. Vréde. Zu frieden fteUen. Te vreden feilen, voldoen , vergenoegen. Sich zufrieden gebcn. Zig gerust houden.
Friedebruch. f. Friedensbrueh.
Friedensbote. m. Vrédegezant, Vrédebode.
Friedensbrueh. m. Vrédebreuk.
Friedensbrüchig. adj. Vrédebrékend, tot vrédebreuk gelegenheid, aanleiding, oorzaak gevende, vrédebreukig.
Friedens-Furst. m. Vrédevorst , vorst des vrédes.
Frieden shandking. f. Vrédehandeliiig.
Friedcnsrcchter. m. Vréderegter.
Friedensfchlusz. m. Vrédeverdrag.
Frieden sftab. m. Merkuriusfaf.
Friedensftifter.j». Vrédemaker , bemiddelaar Van den vréde.
Friedenszeit. ƒ. Vrédestijd.
Friedfertig. adj. Vreedzaam , vréde* lievend, tot den vréde genegen. Zagtzinnig, jlil, gerust, rustzoekend.
Friedfertigkeit. f. Vreedzaamheid vredelievendheid. Zagtzinnigheid.
Fricdhasfig. adj. Die den vréde haat.
Friedlich. adv. Vreedzaamlijk , zagtzinniglijk.
Fricdfam. f. Friedfertig,
Friedfamkcit. f. Friedfertigkeit.
Fricdfeligkeit. f. Friedfertigkeit.
Frieren.v.n. Vriezen , bevriezen. Es friertmich. Ik ben koud, ik heb het koud.
Fries. m. Vries, fijne baai. Fries. m. Fries, gefnéden lijst. Friefel. m. Heete , brandende koorts. Friefisch, adj. Vriesch.



128 F RL FRO.
Friefifcher reuter, m. Vriefshe ruiter , 1 balk met ijzeren pennen. 1
Frieslander , Friefc. m. Vrieslander, Fries.
Frinnncn. v. n. Auf fich nehincn. Opz-g némen om te doen of uittevoeren.
Frisch. adj- & adv. Versch,frischJioel, groen , lévendig. Frifche jugend. Groene, bloeijende jeugd. Auf frifchcr That. Op heeter daad. Frifcher inachen. Bemoedigen , aanmoedigen, Frisch Gcficht. Lévendig gezigt. Ganz von Frifchcn. Op nieuw, van ' vooren aan.
Frifche. f. Frischheid, verschheid, koelheid. Lévendigheid.
Frifchigkeit. f. Frifche.
Frischling. m.Jong wildzwijn.
Frist. f. Gezette, bepaalde, befemde tijd. Uitfel, vertoef, verlenging, van tijd, opfchorting. Galgen Frist. Kort uitfel.
Fristen, v. a. Verlengen , uitf ellen , uitfel géven.
Fristenweis. adv. Bij tusfehenpozing.
Fristag. m. Bef and , wapenfilfand , wapenfehorsfng.
Froh. f. Frölich.
Frohnc./. Vroondienst , leendienst , voerdienst. f. Fron.
Frölich. adj. & adv. Vrolijk, blij , verheugd , verblijd, vreugdig, blijmoedig , blijgeefig , lugthartig.
Frölichkeit. ƒ. Vrolijkheid , blijheid, blijdfehap , vreugde, vermaak, verheuging.
Frolocken. v. n. Juichen , vreugde bedrijven , toejuichen, fpringen en dans/en van vreugde.
Fromm. adj. Vroom, trouw, deugdzaam , godvrugtig, zagtmoedig , mak, tam.
Frommen. Baten , nuttig, voordelig zijn, voordeel, nut trekken, aanbrengen.
Frommen. n. Nut, voordeel.
FTÖimmgke\tf.Vroomheid,deugdzaamheid, opregtheid, trouwheid, god-
I vrugtigheid, heiligheid, fchuldloosheid, godsdienjlighaid.
Fron. adj. Heilig,hoogst, voornaamst.
Fron. f. Frohne.
Fronacker. m.Akker-of land aan diens, onderhevig.
FRO. F RU.
'ronaltar. m. Hoog altaar.
■"ronbar. adj. Dienstbaar , aan dienstwerk onderhévig.
•■ronbaucr. m. Boer , die dienstwerk moet doen.
Yonbotc. m. Boeidrager , deurwaarder , geregtsbode.
Frondienst. m. Vroondienst,dienstbaarheid.
Fronen. v. n. Vroondienst doen. Fronfasten./. De vier getijvasten. Fronfrey. adj. Dienstvrij. Fronfuhre. ƒ. Dienstwerk met paerden. Fronlcichnam. m. Het heiligfacrament. Fronleichnanifest oder Tag. Sacramentsdag.
Fronfontag. m. Zondag na een van de vier getijvasten.
Frontag. m. Dag van vroondienst.
Frontc./: Front , voor aan , hoofd , fpitze.
Frontal. m. Voorgéve!.
Fronung. f. Frondienst.
Fronvogt. m. Opziender over de dienstwerkers.
Frosch. m. Vorsch, kikvorsch , kikkert.
Froschlaich./. Kikvorfche zaad.
Frost. m. Vorsf , groote koude.
Frostbcule./. fVinterhiel, kakhiel.
Frosten, Fröstcln. Koud zijn , zagt vriezen , een weinig vriezen , huiverig zijn.
Frostig. adj. Koudagtig , huiverig, ril-
lig, grillig. Koel, koelzinnig , on-
verfchillig. Fröstlein. n. Matige , kleine koude. Frucht. f. Vrugt, fruit, ooft. Vrugt,
winst, inkomen , voordeel, genot,
nut.
Früchte. Graanen, koorn , veldvrugte , veldgewas.
Fruchtbar. adj. Vrugtbaar , vrugt dragend. Nuttig , voordelig , dienfig.
Fruchtbarkcit. ƒ. Vrugtbaarheid. Nut, voordeel.
Fruchtbarlich. adv.Vrugtbaarlijk. Nut-
tiglijk, voordéliglijk, dienfiglijk. Fruchtbinde. f. Bloemkrans , loofkrans. Fruchtbringend. f. Fruchtbar. Früchtchen. n. Staaltje. ■ Fruchten. v. n- Nuttig , voordelig zijn , gedijen , wélvaren , voorfpoed heb\ ben. Béteren, van uitwerking zijn,



F RU. FUC. FUD. FUG.
indruk maken. (Hij voorbeeld, ver maningen , waarfchouwingenl)
jFruchthajidleri tn. Koornkoper.
Fruchthorn. n. Hoorn van overvloed.
Fruchtkastcri. m. Koornzolder.
Fruchüos. adj .Vrugthos, zonder Vrugt. onnut, vergeefse h.
Fruchttragend, f. Fruchtbar.
Früh , Frühe. ƒ. Ugtend , ogtend, mor■genfond.
Früh, Frühe. adj. & adv. Vroeg , bij tijds.
Früharbeit. ƒ. Morgenwerk.
Frühgebct. n. Morgengebed.
Früjahr. n. Voorjaar , lente.
Frühling. m. Voorjaar , lente ; voortijd , voorzomer, lentetijd.
Frühlingslust. f. Lentevermaak, lentelust.
Frühmesfe./'. Vroegmis.
Frühftuck. n. Ontbijt , morgen-èeten, vroegjluk.
Frühftuckcn. v. n. Ontbijten '; vroegf ukken, het ontbijt némen.
Frühftunde. f. Morgenflond.
Frühzeitig. adj. & adv. Vroegtijdig ; vroeg , vroegrijp.
Frütig, Hurtig. adj. Vaerdig, fchielijk.
Fuchs. m. Vos. Den Fuchs ftreifen. Braken , overgéven , kalven , een kalf maken.
Fuchsbalg. m.Vosfevel. Den FuchsbaJg an die Löwenhaut flickcn. List met geweld paren.
Fuchfeln, Fufcheln. v. n. In hetfpelmoffelen.
Füchfen, Füchfern. adj. Vosfen , van
een"1 vos. FüchRg.adj. Vosagtig , vosjig. Fuchsfchwanz.»z./^os/ej#<7(?r/.DenFuchs-
ichwanz ftreichen. Vleijen , pluim-
Jlrijken i naar den mondpraten,flik-
fooijen.
Fuchsfchwiinzen. v. n. Vleijen 1 pluimflrijken.
Fuchsfchwanzcrisch. adj. Vleijend,fik-
flooijend: Fuchswedel. f. Fuehsfchwanz; Fuchtel, Fochtcl. f. Degen. Fuchtcln. v. n. Vegten , fchermutzelen.
Met den dégen faan. Fuder. m. Voeder , last, ■ vragt. Voe-
dervat, houdende 6 aamen. Tug.m. Regt, billijkheid, betaamlijk-
l
FU G. FUK, FUL. i2f>
heid, réden. Fug und Recht haben. Regt en réden of jnagt hebben. Fllg'e./. Voeg; naad, las , vouw, kant. Fiigen. v. a. Voegen ; lasfen , hegten.
Begunfligen. Fiigen (fich). Zig voegen ,Zigfchikken,
gebeuren , gefchieden , régelen. Füglich. adj. & adv. Voeglijk, gevoeg* lijk, welvoeglijk , voegzaam, betaamlijk , gefchikt , behoorlijk. Füglichkeit. ƒ. Voeglijkheid , gevoeg* lijkheid, voegzaamheid, behoorlijkheid.
Fügung./. Voeging , lasfin'g , hegting: Schikking, befchikking, befliering ; voorzienigheid. Gebeurdnis.
FUgword. n. Voegwoord.
Fühlbar. adj. Voelbaar, tastbaar.
Fühlen. v. a. Voelen , tasten, bevoelen', betasten , handelen , behandelen. Voelen , gevoelen , gewaar worden'.
Fühlung. f. Gevoel, gewaarwording. Aanraking.
Fühllos. adj. Ongevoelig.
Fuhr , Fuhrc. f. Vragt, last, lading , voer. Rijtuig , reistuig , vaartuig. Overvoering , overbrenging , vervoering.
Führen. v. a. Voeren, leiden. Beleiden, beflieren , regéren. Geleiden. Overbrengen, overvoeren , vervoeren. Oefenen, waarnémen.
F'ührer. m. Voerder, leider, be leider, geleider , leidsman. Voer man, fchuitevoerder. Opperhoofd ,bevlhèbber ; bef ierder , opzie néder bewindsman. - Leiband (voor kind:ren).
Fuhrfrohnen. n.Dienst te water.Dienst met paerden,
Fuhrleute. Voerlieden.
Fuhrmann. m. Wagenmenner; voerman. De wagen , de groote beir (een geflernte).
Fuhrrohin. Voordaan , in het vervolg.
Fuhrt. ƒ Veir , overvaart. Ondiepte , waadbaare plaats.
Fiihrung. f. Voering.
Fuhrvvcg. in. Rijweg, de groote weg:
Fuhrwerk. n. Rijtuig.
Fuhrwefeh. n. Voerwézen.
FU11. n. Veulen , jong oaerd.
Füll. f. FüJlfel.
FüHe./. Volheid, overvloed, thinigièl



,13° FUL. FUN. FUR.
genoegzaamheid. Vulzel.ln der Fülle. In overvloed, veel. Freude die Fülle. Uiterjïe vreugde. Gcl&dicFül1c. Veel geld, groote menigte geld, '. overvloed van geld.
Füllen. v. a. Vullen. Dempen, Jloppen.
FüJlcn. n. Veulen , jong paerd.
FüUërey , Völlcrey .ƒ. Gulzigheid, dronkenfchap, overdaad infpijs of drank.
Füllfel. n. Vulzel.
Funck. T. Funke.
Fund. m. Vond, vinding, verdichtsel.
Halo Fund. Half mijn. Fundament, n. Grond, grondfag.Voor-
naamfte zaak. Fundamentlich. adv. Grondig , in den
grond. Fündelkind. f. Fündling. Fündelhaus. n. Vondelingshuis. Fundgrube./. Mijn, mijngroef. Fiindiein. n. Vondje , bedrog, bedrie-
ger'j- . .
Fündling. f.Fmdkng.
Fundreich.öï?/. Vondrijk , rijk aan vindingen.
Fünf. adj. Vijf-
Fünfeek.». Vijf 'hoek.
FünfeckigjFünfeckicht.arf/.f ijf hoekig.
Fünferley. adj. Vijfderlei.
Fünffach. adj. Vijfvoudig.
Fünffingcrkraut. n. Vijfvingerkruid.Einetti Fünffingerkraut auf die Backen
' legen. Iemand eenen klap géven.
Fimtjahrig-adj. Vijfjaarig.
Fünftc. adj. Vijfde.
Fünftel. n. Vijfdedeel.
Fünftheil. Vijfde gedeelte.
Fünfter. adj.Vijfde. Zum f ünftcn, f unftens. Ten vijfde.
Fünf7.ehen. adj. Vijftien.
Fünfzig. adj. Vijj'tig.
Funk, Funke. m. Vonk, fprankel. Ein lofcr Funk. Een fnaak, looze kwant.
Funkeln. v.n. Flikkeren, tintelen, glinJleren,fchitteren.Stéken,brandende,Jlékende of brandende fmert in de oogen enz. hebben.
Funkelneu. adj. Vonkelnieuw flinternieuw.
Funkeftern./. Flonkerfer.
Funken. v. n. Vonken werpen. Das geht, dasz es funkt. Dat gaat, of het gefineerd is.
Fax. prép, Voor.Tïix allen Dingen„Pïw-
FUR.
al, voornaamlijk. Fürund f ür. Aanhoudend , onophoudelijk , zonder op. houden.
"ürafche. f. Futtcr.
fürbas. adv. Voordaan , verder.
Fürbey. f. Vorbey.
Rürbild. f. Vorbild.
Pürbildung. f. Vorbildung. NB. De zamengeftelde woorden, die met Für beginnen , en hier niet gevonden worden , moet men onder Vor zoeken.
Furche./. Voore, akkervoore.
Furchenweis. adv. Vooren wijze.
Furcht. ƒ. Vrees, fchroom , fchrik , ongerustheid.
Furchtbar. adj. Vreeslijk , fchroomlijk % fchriklijk , ijslijk, vervaarlijk.
Fürchten. v. a. Sich fürchten. Vrézen , fchromen, ontzien, vrees, fchroom hebben, bevreesd, befchroomdzijn.
Fürchterlich. adv. Vreeslijk enz. f. Furchtbar.
Fürchtcrlichkeit./ Vreeslijkheid.
Furchtlos. adj. Onbevreesd, zonder vrees of fchroom, fchroomloos.
Furchtfam. adj. Vreesagtig,fchroomag-. tig, fchroomhartig. Vervaard.
Furchtfamkeit. f. Vreesagtigheid, vervaardheid , befchroomdheid.
Furchtfamlich. adv. f. Furchtfam.
Fürdach. n. Luifel, overflékehd dak.
Fürhin. f. Voraus.
Fürhin. adj. Voordaan, vervolgens.
Fürfperr. m. Slagboom.
Fürfprach, Fürfpruch. f. Voorfpraak,
Fürst. f. Forst.
Fürst. m. Vorst, prins.
Fürftcnlehn. n. Vorstlijk leen.
Fürftenmaszig. adj. Vorstlijk , als een vorst, overeenkom/lig een' vorst , een' prins.
Fürftenrath. m.Raad, kamer, vergadering der vorsten op den rijksdag.
Fürftenfitz. m. Zétel, hofplaats van eenen vorst of prins.
Fürftcnftaat, Fürftenfhnd. m. Vorfienfand, vorstlijke faat.
Fürftenthum.». Vorfendom ,prinsdom.
Fürstlich. adj. & adv. Vorstlijk ,prinslijk. ,
Furt. m. IVaadbaare plaats in eene rivier , ondiepte.
Fürter. adv, Vervolgens,verder, voordaan.



FUR. FUS. GAB.
PUS. PUT. FUY. GAB. GAC. 131
f Fürtraglich. adj. Nuttig. 1 Fürtuch. m. Voorfchoot, fchort. ] Furtz. f. Furz. ] Fürüber. f. Vorüber. 1 Fürwahr! adv. Voorwaar ! waarlijk.' zeker.' zeker/Ijk.'
Fürwand. f. Vorwand.
Fiirwitz. m. Weetgierigheid ,weetlust, nieuwsgierigheid,
Fiirvvitzig. adj.Nieuwsgierig,benieuwd, weetgierig, vemeemagtig. ■ Furz. m. Wind, agterwind. | Furzen. v. n. Eenen wind laten. \ Fufcheln.f.Fuchfeln. 1 Fusz. m.Voet. Poot. i Fuszangel. m. Voetangel. ;j Fuszbad. n. Voetbad, voetwasfchlng. i Fuszbank. f. Voetbank, fchabel. ,| Fuszbiege. f. Vreeg van den voet. j| Fuszblalt. n. Voetzool. ,| Fuszboden. m. Vloer. J Fuszeifen. ». Boei, kluister aan de voeten. Tsfpoor.
Fuszcn (fich auf Etwas.) Zig ergens op gronden , op Jleunen » op vestigen. \ Fuszfall. m. Voetval. I Fuszf allig. adj. Te voet vallende. \ Fuszganger. m. Voetganger. 1 Fuszgefinns. n. Zuilenvoet. \ FuszgeftelJe. f. Fuszgefinns. ij Fuszhader. m. Voetwlsch , voetdoek. Veragtlijk mensch.
Füszig. adj. Dat voeten heeft. Zwey-
füszig. Tweevoetig. Fuszmasz. m. Voetmaat. Fuszpfad. f. Fuszweg. Fuszfchcmcl. f. Fuszbank. Fuszfchlinge.f. Voetfrik. Fuszftapf. m. Voetflap , voetfpoor. Fuszfteig. m. Voetpad. Fusztritt. m. Schreede. Fuszweg. m. Voetpad, voetweg, wan-
delpad, landpad, toepad, bijpad *
bijweg.
Fuszwurzel. f. Bal van den voet.
Füstel. n. Geel hout.
Futter. n. Voeder , voer. Voering. Kas,
koker, overtrek. Futterbole. f. Voerbak. Futterhemd. m. Vest. I Futterkasten. m. Haverkist, voerklst. Futtermarfchalk. m. Fourier. Futtermantel. m. Steenenfchoeijing van
eene gragt. Futtermaur. f. Futtermantel. Füttern. v. Voeren , voederen. Futternetz. n. Moelkorf, dien men den
muilézelen aandoet. Futterfack. m. Haverzak. Futterfchwinge. ƒ. Wan, Futterftroh. n. Hakzel. Futtertuch. n. Voering, Fuy! Foei.
G
Gabe ƒ. Gaave , gefchenk, gift. Last, belasting, fchatting. Bekwaamheid, vernuft, gaaven der natuur.
Gabel./. Gaffel, vork.
Gabeldeichfel./: Dlsfelboom.
Gabelfahrerinn./. Heks , kol.
Gabelförmig. adj.Vorks- gaffelwijs , gefpléten.
Gabelholz. n. Gaffelhouten, knies.
Gabell. f. Belasting.
Gabelreiterinn. f. Gabelfahrerinn.
Gabelftiel. m. Gaffe/fee!, vorkfeel.
i
Gabclzink. m. Vork- gaffelland. \ Gabznftcskr.m.Aannémer van gefchen. ken , een die zig de handen laat vullen. Gack.f.Gak.
Geckeln, Gackeln. V. n. Gaggelen (als
de ganzen.) Babbelen , fnappen. Gackern. f.Gackeln. Gackler. m. Babbelaar, fnapper. Gackfen. f. Gagfen.
Gad, G?4e. m. Verdieping. I Winkel, kraam.
Gaffen. v, n. Gapen, geeuwen,
3



ïga GAG. GAH, GAL GAL.
GAL. G AM. GAN.
Gagfcn. v.n. Gaggelen , kakelen. i
Gah. f. Jah.
Ga'hc. f. Jahe. .
Gaiihitzig. f. Jachzornig.
Gahling. adv. Schielijk , onvoorziens , onverwagt, haajlig.
GHhEsn. f- Ganden.
Gl\vx.fGist, gest.
Giihren.v. n. Gisten , gesten, brulsJchen , opgisten , werken , arbeiden (op of in het vat.) Schuimen , opwerken.
Gahrig. adj. Gistig , fchuimlg.
Ca'hftötzig. adj. Schielijk, plots, plotslijk.
Gahftotzigkeit.ƒ• Neérvaliing , neêr-
ploffing. Schielijkheid. Gahzornig. adj. f. Jachzornig. Gaifer.f.Gcifer. Gal. f. Gelb.
Gala. f Gala , galadag. Plegtige dag ten hove.
Galant. Hof ijk , willévend.
Galaunc./. Galon, boordzel, boordlmt.
Galderey. f. Gallery.
Galec. f. Galei.
Galecbursch. f. Galeeruderer.
Caleehiire./. Gebannen hoer.
Galeerudcrer. m. Galeiboef, galeiflaaf, galeiboef.
Galeot. m. Roeijagt. Tentfchult.
Galerie, f. Gallery.
Galg , galgen, m. Galg.
Calgenart./. Ga/genaas.
Galgenberg. m. Galgenveld.
Galgenbraten> Galgendicb, Galgenfchclm, Galgenfchwengel, Galgenftrick, Galgenvogel. Galgenaas, galgenvogel.
Galgenbusze. ƒ. Galgenberouw.
Galgeinaszig. adj. Galgwaerdig.
Galgentzen. v. a. Gehangen worden.
Galitzcnftcin. m. Heldere vitriool.
Gallblaslein. n. Galblaasje.
Galle, Gall. f. Gal. Haat, gramfchap, gevoeligheid.
Gallapfel. m. Galnoot.
Gallerien. Galderijen ,uitfekken bezijden de kajuit.
Gallert./. Gelei, lil.
Gallery./. Galderij, gaanderij.
Gallfieber. n. Galzugt, galkoorts.
Gallion. n. Galjoen (fchip). Snuit,fpits, punt, uitjlek van een fregat of pinas,
Gallreich. adj. Galagtig, galziek, Gallfucht. f. Galziekte. Gallfuchtig. adj. Galziek. Galmey. f. Kalmijn. Galön.f. Gaïaune. Galop. m. Galop.
Gamafchen. ƒ. Reiskousfen ,flopkousfen, Garaelieh. adj. Mislijk , kwalijk. Gams. f. Gems.
Ganaffe. m. Gapert, gaapfok. Ganden , ganen. v. n. Geeuwen ,gapen. Giiner. m. Gapert, geeuwer. Ganerb, tn. Médeè'rfgenaam , algemee-
ne erfgenaam. Gancrbfehaft. ƒ. Familieverdrag wegens haare erfnis en onderlinge zékerheid.
Gang./a. Gang. Laan, dreef. Pad in de tuinen. Keer (eener zaake). IVaterleiding , fpuifas, kanaal, doorloop , doortogt. Buispijp. Gang,loop, voordgang (eener zaake.) Gangbar, adj. Gangbaar , dat gang of loop heeft, in de wandeling is. PVandelbaar, gangbaar, begaanbaar, gebaand.
Gangbrett. n. Gangboord op een fchip. Gangeln. v. a. Een kind aan den leiband laten lopen. Gangelwagcn. m. Loopwagen voor de kinderen.
Gangen m. Voetganger. Pasganger
(van een paerd fprékende.) Gangig. adj. f. Gangbar. Ein gangigcs Mail] liaben. Veel praten , den mond gedurig laten gaan. Ganglein. n. Gangetje , fopje ,feegje. Gangler. m. f. Haufirer. Gans./. Gans. Dein Platten die Giinfe hiiten. Sterven. Er ist ein lafhme Gans. Hij deugt nergens toe. Ganfauge. n. ylankalingstékens. Gaïifedreekfarbig. adj. Groenagtig. Ganfefeder. f. Ganzepen, ganzefchagt. Ga'nfegekröfe. m. Afval van eene gans. Ganiekicl. f. Ganfefeder. • Ganfefpiel. n. Ganzefpel. Ganspfeffer. f. Ga'nfegekröfe. Gant. m. Opveiling, openbaare verkoping.
Gantbricf. tn. Verkoopbrief. , Ganthaus. n. Boêlhuis , erfhuis. - Ganz. adj. & adv. Gansch , geheel , ganschlijk > geheelüjk. Ganz und gar



G A N. G A R.
GAR. GAS.
133
nicht. In het geheel niet ,ln geenerlel wijze, geenzins.
G an ze. f. Volkomenheid.
Ganzc. /;. Het geheel, alles. Diefes Ganze. Het .geheeld!. Aus einem Ganze trinkcn. Een boordevolletje drinken.
Ganzlich. adj. & adv. Gansch ,ganschlijk, geheel, geheellljk , volkomen.
Garaus. n. Geheel uit, heel uit, zonder opkomst, geheel verloren. Einem den Garaus jnachen. Iemand van kant helpen.
^Gar. adj. Gaar. Das Leder garmachen. f. Gerben. Gar. adv. Al te, zeer , -wel, veel. Garbe./". Garve , fchoof, koornfchoof. Garben. f. Gerben.
Garbenbinder. m. Schooven- garvenbinder.
Gaïbcnzchend. m. Koorntlend.
Garbrater. f. Garkoch.
Gardbruder. m. Zwerver, bédelaar.
Gardine, f. Gordijn, bedgordijn.
Gare. f. Giihre.
Garkoch. m. Gaarkok.
Garküche./. Gaarkeuken.
Garmachen. v. a. Gaar maken.
Garn. n. Garen (om te naaljen). Garen, vogelgaren , vogelnet, jagers want.
Garncle. f Garnaal.
Garnhaspcl. f. Gafnwinde.
Garnkneul. m. Kluwen.
Garnmafehe.y. Malierok, mallekolder.
Garnwinde. f. Haspel.
Garftig. adj. Garjllg , fpekklg. Lélljk, vuil, morsjig , Jlardig.
Garftigkeit./. Garjligheid. Lelijkheid, vuilheid, morsjigheid.
Garftiglich. adv.Garf igHjk.Morsfglljk.
Garten. m. Tuin , hof.
Gartenampfer. m. Tamme zuuring. -
Gartenarbeit./. Gartcnbau. m. Gartcnwerk. n. Tuinwerk , hovenlerswerk.
Gartenbct.». Tulnbedde, hofperk.
GartendistcL/. Artlfchok.
Gartenfrüchte. Tulnvrugten,
Gartengang.;«. Tulnlaan, hojlaan.
Gartengewachs. f. Gartenfrüchte. Tuingewas.
Gartengott. m. Tuingod. Vertumnus. Gartcngöttin./. Tuingodin. Pomena. Gf.rtenhauc./. Wieijzer, wiemes, Gartcnhaus. n. Tuinhuis,
Gartcnkrauter. Tuingewas/en , moeskruiden.
Gartenkröte. ƒ. Padde.
Gartcnkunst. ƒ. Tuinkunst.
Gartcnlust. ƒ. Tuinlust, tulnvermaak.
Gartcnmesfcr. n. Snoeimes.
Gartenfchar.ƒ. Tuinfchaar.
Gartenzicrath. m. Gartenzierde. ƒ. Tuinfieraad.
Gatenzins. m. Tulnhuur.
Gartlein. n. Tuintje , hofje.
G art len. v. n. Tuinieren.
Gartner. m. Tuinier , tuinman, tuinder , hovenier.
Gartnerey. f. Tuinderij,hoveniers werk,
Gartnerisch. adj. Tu'magtig.
Gafche. f. Sold.
Gascht, gast, gascht, gescht. f. Gahre< Gasfaten gehen.v. n.Rlnkelrooljen ,langs
de fraaten zwerven. Gaste./. Straat.
Gasfenbefctze, Pilaster. Beftraate weg. Gasfenbefetzcr. m. Straatmaker. Gastellen. m. Steeg , fieegje , naauiM f raatje.
Gasfendicb. m. Straatfchender, rover. Gasfengeld. n. Straatgeld. Gasfengefehrey. n. Straat- buurenge-. rugt.
Gasfcnhauer. f. Gasfenlicd.
Gasfenhure./. Straathoer , krulfer , fchotbeest.
Gasfcnkehrcr. m. Straatveger.
Gasfenlaufen. v. n. Rinkelrooljen, langs de f raat zwerven, agter f raat lopen. ,
Gasfenlicd. n. Straatlied,Jlraatdeuntje.
Gasfcnmarchcn. n. Straatmaare.
Gasfenpflastercr. m. Straatmaker, plaveljer.
Gasfenfchcnk. f. Gasfenwirth.
Gasfenfchlagel. m. Straatf amper.
Gasfenfchleifcr. m, Straatfiijper , lanterfant.
Gasfenfprache.y. Straattaal.
Gasfentreter. m. Staaatjlljper , grove diamant Jlijper , leegloper, Jlei:teraar.
Gasfenvv achter, m. Ratelwagter. Gasfenwirth. m. Tapper, kroeghouder , flijter.
Gaszlein. n. Straatje , fopje , fieegje,
Keerweér of blinde fraai. Gast.f. Gahre, 3



i34 GAS. GAT. GAU. GAU. GEA. GEB.
Gast. m. Gast, vreemdling , tafelge- Gauckdn. f. Gaukeln.
noot, tafelgast. Gaudieb. f.Bcutclfchncider.
Gasterey./. Gastefij , onthaal. Gauf, gaap. m. Hol van de hand ,palnt
Gastfrey. adj. Gastvr ij, herbergzaam. der hand. Greep, handvol. Cmh-eyhch. f. Gastvrijheid, herberg- Gaukeley, Gaukkrey. ƒ. Gochelaarij ,
zaamheid. gochelfpel. Gastgeber. m. Herbergier , die maaltij- Gaukdkunst. ƒ. Gochelkunst.
den geeft, gasthouder. Gaukeln. v. n. Gochelen.
Gastgebig. adj. f. Gastfrey. Gaukdposfen , Gaukelfpiel , Gaukel-
Gastgebot. f. Gasterey. fchwang. f. Gaukcky.
Gasthalter. f. Gastgeber. Gaukdtafchc. ƒ. Gocheltas.
Gasthaus./z. Herberg, waardshuis. Gaukkr. m. Gochelaar. Gastherr. m. Gastheer. Gauklerisch. adj. Klugtig, grappig.
Gasthof, f. Gasthaus. Gaul. m. Paerd. Ein alter Gaiü. Een
Gastgebigkeit. f. Gastfreyhcit. doodeter , fchanstoper.
Gastmahl. n. Gastmaal. Gaumen. m. Verhemelte van den mond.
Gastrecht. n.Gastregt, regt van gast- Gaumen. v. n. f. Gahncn. Gapen , geeu. vrijheid. wen.
Gastreich. adj. Herbergzaam. Gautzen. v. n. Blaffen (van de honden.)
Gastweife. adv. Als een gast. Geachtet. adj. Geagt, gezien.
Gastwirth. m. Gasthouder, herbergier. Geadelt. adj. Geadeld. Gatlich, gattlich. adj. & adv.Bekwaam, Ge'ader. n. Aderen. Vogtbuizen des hch-
gevoeglijk, gemaklijk, wél. aams. Gatte. tn. Gade, gaê, weérgaé, wéder- Geadcrt. adj. Geaderd, met aderen.
paar, ■ Geandert. adj. Veranderd.
Gatten, v. a. Paren , zamenfchikken , Gearbeitet. adj. Gewerkt, gewrogt.
samenvoegen , in foorten verdelen. Geartet. adj. Geaart.
Sich gatten. Zamenvoegen , zig pa- Gca's, gea'sz. n. Aas , voedzel(voor het
ren. Dicfe Farben gatten fich wohl gevogelte.)
zufammen. Deze kleuren komen wél Gcb.adj. Gaaf en goed. Gang und gcb. • bij elkander, voegen zig wél. Gangbaar. Gatter.». He*, hekdeur, hekpoort. Gebackencs.n. Gebak , bakwerk, Gattern. v. n. Aanlonken , toelonken, Gcbahrcn. v. a. Baren , ter waereld
van ter zijde aangluren, pinkoogen. brengen. Veroorzaken, baren, voordGatterwerk.». Traliewerk. brengen.
Gzmxng-ft Soort, gading, wijze. Pa- Gcbahrer. m. Vader, teelder , fchepper,
ring, samenvoeging. voordbrenger. Gatzc.ft Meerkolf. Snapfer ,klappei, Gebahrerinn.ƒ. Moeder , baarfer,teel-
'babbelaarfer. Ploegftaert , ploeg- fier, voordbrengfler.
jjgeL Gzb'ihrm\.ma-.f. Baarmoeder , hjfmoe-
Gatzen.f. Gagfen. der.
Gatzen. t'. n. Stamelen , flotteren. Gebahrzeit. ft. Geboortetijd, baarujd. Gatzer. m. Stamelaar ,ftotterer. Snap- Gcbahnt. adj. Gebaand.
per, babbelaar. Gebalgc. «. Krakeel, twist, vegtenj.
Gatzicht, gatzig. adj. Stamelend, ftot- Gebalk. ». Gebinte.
terend. GcbSnd. n. Verband.
Gau. adj. Vaerdig, vlug, gaauw. Gebaren, f. Gcbahrcn. Gau. n. Landflreek , vlak veld. Gcbarftiinde. f. Gcburtsftundc. .
Gaueh.w. Koekoek. Zot, gek, nar, Gcbartet, bartig. adj. Gebaard, die ee-
bloed, arme hals. Vlasbaard. IVol nen baard heeft.
or mos (op zommige bladen en vrug- Gebat. f. Gebet.
^ . Gebau , geba'u , gebaude. ». Gebouw.
Gauchfeder. ft. Stoppel van jonge vogels. Weltgebau. fVaereldgeftel, waereldCauchheil. n. Guichelheil. gebouw.



GEB. GEB. 135
Gcbauet. adj. Gebouwd. Geploegd, be- Gcbieterisch. adj. Ueerfchend , mees.
bouwd. teragtig, bevélend,ge'oiedvoerend.
Gebcffz. f. Gebellc. Gebictisch. f. Gebieterisch.
Gebeine. n. Gebeente. Gcbictunsr. f. Bével, last.
Gebeisfe.n. Twist, krakeel, gejank. Gebig. f. Geb. Gebeitzt. adj. Gezult (in azijn.) GebiJdt. adj. Gebeeld.
Gebelle. n. Geblaf. Gebiiligt. adj. Gebillijkt, goedgekeurd,
Ccben. v. a. Géven , aanbieden, over- toegezegd, beloofd, aangegaan.
geven , behandigen , ter handfletlen. Gebirge , Gebürge. n. Gebergte.
Uitdrukken, vertalen , verklaren , Gebergig. adj. Bergagtig.
(in eene andere taal.) Opdragen (een Gcbisch. adj. Geefsch , goed geefsch ,
ampt). Opleveren.EinenGelehrtenge- geefagtig, mild, milddadig.
ben. Een geleerden worden. Dasgiebt Gebisz. n. Gebit, breidel. Gut gebisz.
die Natur, die Vernuft. De natuur , Goed gebit, goede tanden.
deréden leert het. Diefer Brief giebt Geblak, geblükc. n. Geblaet, gebulk ,
es. Deze brief meld het, bevestigt geloei.
het. Die zeit wird es gebcn. De tijd Gebkittert. adj. Gebladerd, gefchilferd.
zal het léren. An die Hand geben, Gcbleicht. adj. Gebleekt.
in den finn geben. Ingeven , in ge- Geblerr. f. Geblak.
dagte brengen. Auf einen geben. Ie- Gebliebcn. adj. Gebléven , gefneuveld,
mand agten , eerbiedigen , werk van gedood (in den fag.)
iemandmaken. Von fich geben. Over- Gebloke. f. Geblak.
géven, braken. Uitdrukken , voord- Gebliimt. adj. Gebloemd.
brengen, doen verf aan. Opwerpen Gcblüt. n. Gebloed, maagfehap. Bloed.
(namelijk de zee). Es giebt. Er is , Gebogen, adj. Gebogen,gekromd,krom.
er zijn. Gebohrcn. adj. Geboren.
Geben (fich.) Zig fchikken , voegen, Geborgt. adj. Geleend, ontleend.
houden, feilen. PVélgaan, flagen , Geborsten, adj. Geborflen, gefcheurd,
gelukken. Veranderen. gefpléten. Gcbencdyet. adj. Gebenedijd, gezégend, Gebot. n. Gebod, wet, bevél, keur,
geloofd , geprézen. bef uit. Bod , bieding (in het kopen.) Geberdcn. f. Gebaerden, houding, ge- Gebotcn. adj .Geboden, bevolen , belast.
daante , gelaat , zwier, beweging Ingefleld.
des lichaams, wijze van doen, ge Gebraacht. adj. Gebraakt , vcor het
draging, aanfelling. eerst omgeploegd.
Geberdcn (fich). Sich foundfogeberdcn. Gcbrame.». Zoom , boordzel, kant,
Zig zo en zo gedragen. lijst. G-'bcrdig. adj. Goed van gelaat,, be- Gebraint. adj.Gezoomd, belegd,geboord,
fchaafd, zédig. Gcbrannt. f. Gebrcnnt.
Geberdigkeit. ƒ. Goede houding. . Gcbranntmahlct. adj. Gebrandmerkt. Gebet. n. Gebed. Stosz gebet. Schietge- Gcbrasten. m. Mangel, gebrek.
bed. Gebratenes. n. Gebraad.
Ccbeten. adj. Gebéden. DerHerrfcy ge- Gebra'u. n. Gebrouw.
beten. Ik bid u zeer, mijnheer. Gebrauch. m. Gebruik > gewoonte. GeGebeutclt. adj. Gebuild. bruik, béziging, nut, voordeel.
Gebiet.». Gebied, grondgebied, regts- Gebrauchen. v. a. Gebruiken, bezigen,
gebied, regts ban. Gezag, magt, nuttigen.
heerfchappij, rijk. Gebrauenlïch. adj. & adv. Gebruiklijk %
Gebictcn. v. a. Gebieden, bevelen , be- naar gewoonte, volgens gebruik.
lasten, gebied voeren, heerfchen , Gebrande, f. Gebrau.
heerfchappij of gezag voeren. Gcbrceh. m. Gebrechen. n. Gebrek,man-
Gcbicter. m. Gebieder ,bevé!hebber, be- gel. Letzel, ongemak, gebrek.
véivoerer, heerfcher, gezaghebber, Gebrechen. v. n. Ontbreken, haperen ,
gezagvoerer. gebrek of mangel hebben , of lijden.
I 4



j;3& GEB.
GEB. GEC. GEB.
Gebrechenampt. n. Anipt of bediening , omtrent halszaaken of lijfftrafiijke zaaken.
Gebrechlich.ai/, Cebrekllfk, mank Jam, zwak.
Cebi-echlichkeh f.Gebreklijkheld,zwakheid, kreupelheid, mankheid, lamheid,
Gebrennt. adj. Gebrand. Gebakken (Jleen). Getaand, tanig (van de zon).
Gebrcstcn. f. Gchrasten.
Gebrettert. adj. Met planken belegd.
Gebrochen. adj. Gebroken, doorgebroken,
Gcbröckel. n. Brokkeling, afval.
Gcbröckek. adj. Gebrokkeld.
Gcbrodcl. n. Opwelling, opborreling.
Gebrilde! f. Gebrodel.
Gebrüder. m. Gebroeders., broeders.
Gcbrügelt. f. Geprügelt.
Gebrüll.». Gebrul, geloei , gebulk.
Gcbnmim. m. Gebrümrnel. n. Gebrom ,
gehommel. GehrSftet. adj. Gebotst , die. borsten
heeft,
Gebviit. n. Fingerwurm. m. De vljt, boosaartlge zweer aan de vingers.
Gebuckelt. adj. Gebocheld., gebult.
Gebückt. adj. Gebukt.
Gcbühr. f. Pllgt, ampt. Loon , verdienfle. Betaam/ijkheid, gevoeglijkheid, billijkheid, regt, behoren. Betaling, vergelding.
Gcbiihrcn. v.n. Betamen, behoren , voegen.
Gebührlich. adj. & adv. Behoorlijk , betaamlljk , billijk , gevoeglijk ,fchikHjk, billijk , regt., pllgtiljk , naar ver eisch.
Gebührlichkeit. f. Gebühr.
Gebund. n. Bos , bondel.
Gebunden. adj. Gebonden.
Gebürge. n. Gebergte, bergen.
Gebürgig. f. Gebirgig.
Gcburt. j'. Geboorte. Gefagt.Oorfprong, begin. Geboorte, baring, kraam.
Gebürtig. a,dj. Geboortig.
Gebürtregister. n. Gefagtregister, geflagtlljst.
Geburtsarbcit. f. Barensnood, arbeid.
Geburtsbrief. m. Doopceel, geboortebewijs. • .
Geburtfehmerzen. Barensweën, barensnood.
3cburtsfest. n. Geboortefeest,geboortedag.
jcburtsgeilen. Teelballen. 3eburtsgliedcr. Baarle'den , teelleden ,
fchaamléden. ■ Geburtshaubkjn. n. Klnderhelm. Geburtshelfcr. m. Vroedmeester. Gcbuushimmel. tn.. Geboorteftar , gehoor teflip, Geburtsfinie. f. Gcburtregister. Geburtsmalil. n. Moedervlak , teken
waarmede iemand geboren is, Geburtsort. m. Geboorteplaats. Geburtsfchcin. f. Geburtsbrief. Geburtsitellung./: Geboortefip , uur*
fchouw-
Geburtstag. m. Geboortedag , verjaardag , verjaring.
Geburtstagsgedachtnisz. f. Verjarlngsgedagtnls, geboortevermaning.
Geburtsftern. tn. Geboorteftar.
Geburtsftuiide. f. Geboorte uur.
Geburtszeit. ƒ. Geboortetijd, barenstljd.
Gebüsch. n. Bpfchaadjejlr.u'ken,flrulkgewas.
Gebutzt. adj. Opgefchlkt , verftërd,getooid.
Geck. f. Narr , narrisch.
Gceken , geckeln. v. n. Spotten , den gek fche'ren (met iemand.) Lachen 4 kortswljlen , foeljen.
Gedacht, adj. Gedagt.
Gedachtcr. adj. Gemelde, gezegde, bovengemelde , waarvan gefproken, gemeld, gewaagd is.
Gedachtnisz. f. & n. Gedagtnls , heugenis , geheugenis. Gedenkteken , gedenkzuil , praalgraf.
Gcdachtniszkunst. f. Kunst om het geheugen te hulp te komen.
Gcdachtniszniünze. f. Gedenkpenning.
Gedachtniszf a'ule. f. Gedenkzuil.
Gcdainpft. adj. Gedempt , gefmoord , gefoofd.
Gedankc. tn. Gedagte, gevoelen,gepeins,
Gedannc. n. Gedarmte , darmen.
Gcdaucht. Es hat micH gedaucht. Het kwam mij voor , hetfeheen mij , mij dagt, ik geloofde.
Gedehnet. adj. Uitgerekt, ultgefrekt, ultgefpannen.
Gedenken, v.a. Gedenken, heugen , onthouden. Nicht zu gedenken. Omniet te Jpre'ken. Einer fache nicht geden-



GED.
GED. CE E. GEF. 137
ktïl. Eene zaak met ////zwijgen voorbijgaan, eines dinges gedenken. Melding van iets maken. Einem etwas gedenken. Iemand iets indagtig zijn, om ,er wraak over te némen.
Gcdenkmahl. m. Gedenkmaal.
Gcdenkpfcnnig. m. Gedenkpenning.
Ccdcnkfpruch. m. Gedenkfpreuk. 'Gcdenkzeichen,». Gedenkteken.
Gedeyen. v. n. Gedijen , gedijden, bedijen , beklijven , aarten , tieren, tier hebben, Jlagen , groeijen.
Gedeyen. n. Heil, voorfpoed, nut, zégen.
Gcdcylich. adj. Nuttig ,voordélig, voorfpoedig , heilzaam.
Gedeyliehkeit f. Gedeyen. n.
Gedicht, n. Gedicht, dicht. Verdichtzel, verzierzel, verzinzel.
Gedichtct. adj. Verdicht, verzierd.verzonnen.
Gediegcn.^'. Digt, louter. Gedicgen Gold. Digt, louter goud. Gedwee, buigzaam, gezeglijk, handelbaar, tam, vreedzaam , menschlijk.
Gcdinge. n.Voerwaarde, beding. Huur, loon , gehuurde zaak.
Gcdingt. adj. Gehuurd.
Gcdoppelt. adj. Verdubbeld:
Gcdrange. n. Drang, gedrang.
Gcdrangt. adj .Gedrongen ,in het nauw.
Gcd.-ittcrfchcin. m. Derde afjland (in de Jlerrekunde).
Gedritterzahl. f. Drietal.
Gcdruckt. adj. Gedrukt.
Geduld./: Geduld, geduldigheid , lijdzaamheid, verdraagzaamheid, gelatenheid.
Gedulden. v. a. Dulden, lijden, verdragen, gedogen.
Geduldig, apj. Geduldig , lijdzaam, verdraagzaam , gedoogzaam-
Gcduldiglich. adv. Geduldiglijk , Jijdzaamlijk, verdraagzaam/ijk,
Geduldfam adj. f. Geduldig.
Geduldfamkeit. f. Geduld.
Gcdüngt. adj. Gemest.
Gediinkcn.v. n. Dunken,fchijnen,voorkomen.
Gcdünken. n. Gevoelen , gedagten, méning.
Gcdungen. f. Gedingt. Gcdupiclt. adj. Geflipt, met flippen getekend.
I
Getckt. adj. Gehoekt, met hoeken.
Geehelicht. adj.Gehuwd , getrouwd , geëgt.
Gechvt. adj. Geëerd.
Geel. f. Gelb.
Geerbt. adj. Geërfd.
Geere./. Zwickel. m. Geer , fchuiit frookje.
Gefach.f. Fach.
Gef ahr. f. Gevaar , perijkel.
Gef a'hr, Gef a'hrd&, Gef ahrung. ƒ List, bedrog. Treulich und fonder Gef a'hr-. de. Ohne arge List und Gefa'hrde. Zonder erg of list, ter goeder trouwe.
Gef a'hi'den , Gcfïhren. v. a. Bedriegen,
misleiden. Gcfahrlich. adj. Gevaarlijk, hachlijk ,
zorglijk.
Gef ahrlichkeit. f. Gevaarlijkheid,hachlijkheid, zorglijkheid.
Gèfahrt. u. Goede koets of wagen.
Gef ahrt, Gefehrde. m. Reisgezel, médegezel , medgezel.
Gef ahrtinn. f. Médegezellin.
Gefa'11, gef alle. n. Inkomfen, inkomen,
Gefallen. m. & n. Gevallen , wélgevallen , behagen , vermaak, dienst,lust, genoegen ,goeddunken. Naehmeinem eigenen Gefallen. Naar mijn eigen goeddunken of goedvinden. Euch zu gefallen. Om uwen wille , ter liefde van u. Sich felbst gef allen. Zig zeiven behagen , veel met zigzelven ophebben. Behagen, behaaglijk zijn.
Gef allig. adj. Aangenaam , bevallig, behaaglijk , aanvallig , gedienfig, heusch , beleefd, innémend. Vervallen ,verfchénen. Gef alligcrZins.Vervallen, verfchénenpagt ,huur,rente.
Gef alligkeit./'. Bevalligheid , behaaglijkheid , aanvalligheid, heuschheid , beleefdheid, vriendlijkheid, gedieufligheid, aangenaamheid.
Gef alliglich. adv. Bevalligljjk , aanva,. liglijk , heuschlijk , gedienstigtijk.
Gefalten. adj. Gevouwen , geplooid.
Gef allt. adj. Geveld, gef reken , uifgefproken (het vonnis.)
Gcfangcn. adj. Gevangen.
Gcfangener. m. Gevangene.
Gefangennchmung.f. Gevangenneming.
Gcfangcn fchaft.y'. Gevangnis , kerker, Dienstbaarheid.
S



«8
GEF.
GEF, GEG.
Gef anglich. adj. & adv. Gevanglijk. Gef angnisz./. Gevangnis. Gevangenhok.
Gef arbt. adj. Geverfd.
Gef a'sz. n. Vat. Schip , vaartuig. Gevest , greep van den dégen. Lange riem, waaraan de valk geleerd word.
Gef'a'szlein. n. Vaatje.
Gefaszt. adj. Gevat, bereid , voorbereid, voorzien.
Gefecht. n. Gevegt, fchermutzeling,
Gcfege. n. Veegzel, vaagzel.
Cefchrdc.f. Gef ahrt.
Gefedert. ad}. Gevéderd.
Gefehlt. adj. Gemist, mislukt.
Gefcsfelt. adj. Gekluisterd, geboeid, gebonden.
Gefidel. n. Het ./pélen op de viool.
Cefider.». Gevederde.
Gefidert adj. Gevéderd.
Getilde, n. Veld, weide , landfreek.
Gcflainmet, Geflammt. adj. Gevlamd,
doorvlamd. Gcflappt. adj. Ontfeld in de hersfenen,
niet wél bij zijne zinnen. Gefieeht. n. Haïrworm, vuurigefchurft-
heid.
Gefieeht. adj. Gevlogten.
Cepechte./. Vlegting. _ '
Gcfleckt. adj. Gevlakt, bont, gefpik-
keld, gefprenkeld, gefprikkeld. Cefli:ke. n. Verfelling. Het lappen,ver-
Jlellen.
Gefiickt. adj. Gelapt, verfeld.
Geflisfen. adj. Naerfig, vlijtig, ijverig, werkzaam, bézig. Gemaakt, gezogt. Geflisfene Unwisfenheit. Gemaakte onkunde.
Geflisfenheit. f. Naerfigheid , vlijtigheid , werkzaamheid, bezigheid. Gemaaktheid, gezogtheid.
Gcflisfentlich. adv. Naerfiglijk , vlijtiglijk, uitdruklijk. Voorbedagtlijk.
Geflochten. adj. Gevlogten.
Gcflügel. n. Gevogelte , védervee.
Geflügclt. adj. Gevleugeld.
Gcüütct.vdj. Gewolkt, gegolfd, golfswijze.
Gcfolge. n. Gevolg , Jloet, trein ,feep.
Gcfolgfam. f. Gehorfam.
Gefordert. adj. Gevorderd, bevorderd.
Gefonnt. adj. Gevormd.
Gefotzelt. adj. Hatr'tg , vol ha'iren.
Gefranfet, Gefranzelt. adj. Met franje
bezet.
Gcfrasz. n. Aas, voedzel. Smoel, gezigt , bakkes.
Gefrasze.w. Gefmul, geflemp.
Gefraszig. adj. Gulzig , vratig ,fokkig, verflindend,
Gefraszigkcit. f. Gulzigheid, vratigheid, fokkigheid.
Gefresz. f. Gefrasz.
Gcfresfen. adj. Gegeten, gevréten.
Gefreunde. Vrienden , maagen , nabe» Jl aan den.
Gefreundet. adj. Bevriend , vermaagfchapt.
Gcfreundter. f. Befreundter.
Gefreyet. adj. Vrij, gevrijd.
Gefreyter. m. Een gevrijde , bevrijde (in den krijgsdienst.)
Gefryter Ort. Vrijplaats, fchuilplaats,
Gefrieren. v. n. Vriezen , bevriezen.
Gefroren. adj. Gevrozen , bevrozen % bevroren , gevroren.
Gefiigig. adj. Gefchikt, gepast, behoorlijk , gevoeglijk.
Gef üglich. f. Gefiigig , Fiiglich,
Gef ügt.adj. Zamengevoegd. Gebeurd,
Gefiihl. n. Gevoel, aanraking.
Gdüüt. akj. Gevuld, opgevuld.
Gefunden. adj. Gevonden.
Gefiinfte zahl. Vijftal.
Gefürdeit, Gef ördert. adj. Gevorderd.
Gef Lirftct. adj. Tot vorst of prins verheven. Gef ürfteter Graf von... Prins en graaf van...
Gef üszet. adj.Dat voeten,pooien heeft.
Gef üttert. adj. Gevoederd , gevoerd.
Gegabelt. adj. Gevorkt.
Gegaks , Gcga'tz. n. Gefchreeuw der ganzen. Gefnap, gebabbel.
Gegen. prép. Tégen , jegens, voor, omtrent. Ten naasten bij. Met. Ten aanzien, in vergelijking, bij.
Gegenabficht. ƒ. Betrekking. Betreklijk oogmerk of doeleinde.
Gegenantwort. f. PVéderantwoord.
Gegenbefchl. m. Tegenbevel.
Gegenbcricht. n. Tegenberigt.
Gegenbeweis. m. Tegenbewijs , bewijs van het tegendeel.
Gegenbild. n. Tegenbeeld.
Gegcnbricf. m. Antwoordbrief.
Gegeild./. Streek , landfreek , gewest. Hoek, wijk (eenerJlad.)



GEG.
G EG.
139
Gegendienst. m. Weêrkérige dienst.
Gcgeneinandcr. adv. Tégen elkander, tegengeweld , f tijdig.
Gegeneinanderhaltung. f. Vergelijking met elkander, nazie ning.
Gegeneinbringen. n. f. Gegennotl durft.
Gcgeneinwerfen. v. a. Tegenwerpen.
Gcgcncr , Gegner. m. Tégenftander, tegendinger, tégenpartij.
Gegcnerka'nt]ichkeit././^e'<r/erer*e«rf««-
Gegenfalls. adv. Anders, Integendeel, weérkériglijk,
Gegcnfechtcr. m. Tégenpartij.
Gegenfenfter. n. Schermluik.
Gcgcnflut.y: Tégenvloed.
Gegznfceun&teXwlt.f.IVeêrkérlgevrlendfchap.
Gegenfug. m. Evenredigheid ,gelljkma. tighe'id.
Gegenf üszler. «z. Tegenvoeter , tégen■ voetling.
Gegengabe. f. Gegengefchenk.
Gegengebühr. f. Wéderzijdfche , weêrkérige, onderlinge pligt.
Gegengelander. n. Rabathek.
Gegengefchenk. n. Tégengefchenk , tégenvereering.
Gegengefetzt. adj. Tégengejleld, tégenover gejleld.
Gegengewicht. n. Tégenwigt.
Gcgengift. f. Tegengift.
Gegengrabcn. v. n. Tègenmijnen , tégen aan graven.
Gegcngraber. m. Têgenmijner , tégengraver.
Gegengruft. ƒ. Tégenmijn.
Gcgengrusz. m. Wéder of tégengroet.
Gegengunst. f. Onderlinge, weêrkérige gunst.
Gegenhall, Gegenlaut, Gcgenfchall. m. Weerklank, weergalm, echo.
Gegenhallen. v. n. Weérgalmen , weerklinken.
Gcgenhalt. zw.Gcgenhaltung. f. Tégenf elling, vergelijking.
Gcgenhalten. v. a. Tégenf ellen , vergelijken.
Gzgzrifado.m.Weêrfuit, weérfag. Gegcnkayfcr, Gegcnkönig.m. Tégenkei-
zer, tegenkoning. Gegenklagc. f. Wêderklagte, wéderbe-
fchuldiging. GegcnÜcht.n. Valsch licht.
Gegenliebe. ƒ. Tégen- of wederliefde ,
wéderzijdfche liefde. Gegenlist. ƒ. Tégenlist. Gegenraarsch. m, Tégenmarsch. Gcgenmauer./. Tégenmuur , dubbele
muur.
Gegennothdurft./. Tégenfpréking,tégenfpraak , tégenfehrift, weerleggend befcheid.
Gegenpfand. n. Tégenpand.
Gegenpfciler. m. Schoorpilaar.
Gegenprall. m. Weêrfiuit.
Gegenrecht. n. Regt van vergelding.
Gegcnrede. f. Tégenréde, uitzondering.
Gegcnfatz. tn. Tégenf elling,tégenf and.
Gegenfchall. f. Gegenhall.
Gegenfchein. m. Gegenquittung. f. Tégenkwijting. Weêrkaatzingvan het licht. Weérfchijn , weêrft'uiting. Nadere brief, nadere akte.
Gegcnfchrcibcn. n. Antwoordbrief.
Gegenfchrift. f. Tégenfehrift, weerlegging.
Gegenfchuld./: Wéderzijdfchefchuld.
Gegenfchwiiher.zH.Schoonvader van onze kinderen.
Gegenfchwieger. f. Schoonmoeder van onze kinderen.
Gegenfeitener. m. Die de f tijdige partij volgt.
Gegenfeitig. adj. Tégengefeld , tégenoverfaande. Eine gegenfeitige Meynung. Een tégengefeld gevoelen.
Gegcnfeits. adv. In of voor het tégendeel.
Gcgenfetzen. v. a. Tégenf ellen.
Gegenfichcrheit. f. Wéderzijdfche zekerheid.
Gegcnfiegel. n. Tégenzégel.
Gegenfinn. tn. Strijdige méning, firljdige zin, verkeerde zin.
Gegenfinnig.a^/. & adv.Verkeerd, verkeerdlijk.
Gegenlpicl. n. Tegendeel, f. Gegcnfeits.
Gegenfpruch. m. Strijdigheid , tégenf tijdigheid.
Gcgenftand. tn. Tégenfland.
Gegenftimmig. adj. Oneensluidend, ongelijk.
Gegcnftosz. m. Weérfoot, weêrfeek.
Gcgcnftrahl. m. Weérflraal, weërkaatzing , terugkaatzlng.
Gegenftreich. tn. Weérfag, wedervergelding , weerwraak.



140 GEG. GEH,
GEH,
Gegcnitrom. tn. Tégenf room.
Gegcntaus.ch. m. Verwisfeling, ruiling.
Gegentheü.7?». Gegenpartey. ƒ. Tegendeel, tégenpartij.
Gegcnüber.prep. Tégenover.
Gegcnverehrung. f. f. Gegengefehenk.
<j£gehve"rheiszung. f. Wéderzijdfche belofte , tégenbelofte.
Gcgenverniachtnisz. ƒ. Onderlinge gift.
Gegcnvcrfprcchcn.K.Gcgcnvcrfprcchung. f. Wéderzijdfche belofte.
Gegcnverftand. f. Gcgenfinn.
Gcgenverweisz. tn. pVéderbetlgtlng,wédefbefchu Idiging.
Gegenvorftclluiig. ƒ. Tégenoverflelling.
Gegcnwart. ĥ Tegenwoordigheid.
Gcgcnwartig. adj. Tegenwoordig , aanwézend.
Gegenwartiglich. adv. Tegenwoordig , nu , voor het tegenwoordige.
Gcgenwcchfel. tn. Tégenwisfel, herwisfel. Tégenwisfeling, tégenruillng.
Gegenwehr. ƒ. Tegenweer, wéderfand, verdédiging.
Gegenwind. m. Tegenwind.
Gcgenwovt. n. Weerwoord.
Gegeriwurf. m. Tegenwerping. Voorwerp.
Gegenzeichcn. n. Tégenmerk. Gegcnzeuge. m. Tégengetuige. Gcgenzufage. f. Gegenverheiszung. Geo-erbt. adj. Getaand, getouwd. Gegibelt, gegipfelt.arf/'. Spits , Jcherp
toelopend. Gcgittcr. f. Gittcr.
Gcgittcrt. adj. Getralied, met traliën voorzien.
Gcglattet. adj. Glad gemaakt, gepolijst.
Gcgner. f. Gcgencr.
Gegosfcn. adj. Gegoten.
Gcgrabcn. adj .Gegraven,gedolven. Gegraveerd.
Gcgriindet. adj. Gegrond.
Gcgrunz. n.-Geknor , gemor. Geknor der verkens.
Gcgriiszet. adj. Gegroet.
Gchaben (fich.) Varen , bevinden. Sich übel gehabcn. Zig niet wél bevinden. Gchabt euch wohl. Vaar wél.
Gchabt. adj. Gehad.
Gehack. n. f. Gchaektes.
Gchack. m. Doornfruik.
Gehackt, adj. Gehakt, gekorven.
Gchaektes.». Ilakzel, gehakt vleesch.
Gehage.n. lngeflótehplaats, veld, land, bosch , omheinde , omgepaalde , beperkte plaats. Ban , regtsban, regtsgebied. Einem in das Gehage kommen. Iemand onderkruipen , onderfeek doen , in het vaarwater komen.
Gehalt. m. Allooi, innerlijke 'waarde , proef, (van goud of zilver).
Gehalt. n. Latwerk , waaraan de wijnranken enz. gebonden worden.
Gehalten., adj. Gehouden , verp/igt, verbonden. Sich wohl gehalten habcn, Zig dapper gekweten hebben.
Gehangë. n. Ingewanden Van gef agt vee.
Geharet. adj. Gehaïrd. Gehangter. m. Gehangene. Geharniseht. adj. Geharnast. Gehartët.adj. Gehard, verhard, hard gemaakt.
Gchasfig. adj. & adv. Gehaat, haatlijk. Einem gchasfig feyn. Iemand haten, kwaad willen, eenen af keer van iemand hebben.
Gehaubet. adj. Gehuifd , gekuifd, gekapt.
Gehaucht. adj. Gedampt, gewaasfemd,
Gehauc. n. Verhakk'wg , gebouw.
Gehauct. adj. Gehakt, gehouwen.
Gchauft. adj. Gehoopt, opgehoopt.
Geha'us, gehaufe. n. Huis , huizing, behuizing. Kooi, koker , fchéde , doos,
Gchcb. adj. Nabij elkander gevoegd.
Gehechclt. adj. Gehekeld.
Geheck. n. Broed, voordtéling der vogelen.
Geheftct. adj. Gehegt , vastgemaakt, zamengevoegd,
Geheg. n. Hof, tuin , boomgaard; perk, eene. plaats met heggen , haagen of eene heining befloten.
Gehegt. adj. Gebroed, uitgebroed. Verdédigd , verweerd.
Gcheien, gehcyen. v. n. Ontrusten,plagen , kwellen, lastig vallen , het hoofd bréken. Was geheiet es inich? H'at gaat het mij aan ?
Geheiligt. adj. Geheiligd.
Geheim, adj. Geheim, verborgen.
Geheimhaltung. f. Geheimhouding.
Gehchnnisz. n. Geheimnis ,geheim, verborgenheid.
Gchcimniszvoll. adj .Vol geheimen , vol verborgenheden.



GEH. GEH. GEÏ-> - i4r
Gehcimfchreiber. m. Gehelmfchrljver. Gchörnet, 'gchürnt. adj. Gehoornd, dat Geheisz. n.Last, gebod , bevel, hoornen heeft.
Geheiszcn. Geboden, bevolen, bé- Gchorfam. adj. Gehoorzaam.
last, gelast. Gchorfam. m. Gehoorzaamheid.
Gehemmet.Geflremd, belet, ver- Gehorfamen. v. a. Gehoorzamen.
hoed, voorgekomen. Gehorfamkeit.f. Gehoorzaamheid.
Gehen. v. n. Gaan. Wohl gehen, übel gc- Gehorfamfich. adv. Gehoorzaamlijk.
hen. fvél varen, kwalijk varen. Her- Gehorfamst. adv. Met gehoorzaamheid.
Zu gehen, hinzu gehen. Komen, aan- >a alle gehoorzaamheid , gehoor-
komen, naderen, toelopen. -An den zaamst.
König, an den Fürst gehen. Zig tot Gehort, adj. Gehoord. Gehörtennaszen, den Koning, tot den vorst wenden, Zo als gezegd is. tot den Koning, den vorst zijne toe- Gchrc, Zwickel. Geer, vouw, plooi, vlugt némen. An die Hand gehen. Gchrc. m. Schoot, de knlën. Helpen , bijflaan, onderfleunen, die- Gehülfc. tn. Helper , hulp , onderfland, nen. In Degen gehen. Eenen dégen médegezel, bijgevoegde, bijflander. dragen. Uber einen gehen. Iemand Gehülfinn. f. Helpfler, hulpe, egtgeovertreffen , te boven gaan , den noote.
voorrang boven iemand hebben. Wc- Gehülffchaft. f. Hulp, bijfland. gen jeihand gehen. Met iemand be- Gehwagcn. n. Kinderloopwagen. ■ gaan zijn, iemands zijde kiezen, Gcjauchz. n. Gejoel, gejuich , vreugdezig iemand aantrekken. Die Zirfl- gefchrei, vreugdegalm. mer geht auf die Gaste. De kamer Gcifcr. m. Kwijl, zéver. Laster, zwadziet op de flraat, heeft het uitzigt der > fenljn , vergift, op de flraat, is aan de J/raat. Vor Geifcrbart. m. Kwijlbaard, zéver aar , fich gehen. Gefchleden , gebeuren, kwljler , zabberaar, plaats hebben. Geiferer. m. Kwljler , enz. Lasteraar,
Gchcnkc. n. Draagband. Ohren gehen- kwaadfpréker.
ke. Oorhangzel. Gcifericht, gciferig. adj. Kwijlend, zé-
Geheule. n. Gehuil, gekrijt, gekerm, r,Ve/end-
gèklag. Gcifermaul. f. Geifcrbart.
Geheyen. f. Geheien. Gcifern. v. n. Zeveren, kwijlen , zath
■ Geheyen (fich.) Zig floren , kreunen. beren<
Gelicycrey. f. Kwelling, moeite,plaa<r £effertu<*- *• Zéverdoek , kwijldoek. \ . Gchirn. n. Hersfenen \ brein, ' ö' GeiSe-f-Viool, vedel, veêl. Halsijzer, Gehling. f. Gahling. halsring (voor misdaders) , halsboe}.
Gchnen. f. Ganden. Gcigcn. v.n. Op de vioolfpélen, védelen.
Gehöhne.». Spotternij. Geigenbogen. m. Strljkflok.
Gehölz. n. Hout, bosch, woud Geigcnfutter. n. Vioolkoker.
Gehör.tf. Gehoor. G"S^^te.fVioolfnaar. \
Cchorehen. f. Gehorfamen. Geigenftcg. m. Kam van de viool.
: ■ Geboren, v. n. Behoren , horen , toeho- l^TiT^T] • i
ren, toebehoren, toekomen. Sich-e- J' °, ' ,dartel' wulps , ontug-
hören. Behoren, betamen, voeden tlS' fkiusch , rltzlg , heet. IVéllg, pasfen. a weeldr/g, tierig, flerk groeijend.
n Gehorig, adj. & adv. Behoorlijk , ge- r^f' T'"*ff*»<
voegtijk, betaamlijk G™tri. v.n. Bedelen, flerk aanzoeken.
lljkhèldeL f J "oodzaak- Gcilerisch. adj. Onbefchaamd, bédelag-
%^nln%'eDh°°f' . G^Kii-f-0^id,dartelhe^^
Tc „ B" Van een dUr' he]d> ontugtlgheid, ritzigheid
het gewigt van een tiert, 1 Geinen.!*. Ganden. *



Uï GEI. GEK.
Geitel. m- Geizelaar , pandsman. Geisz./.Geit, geite. Geiszbart. m. Geitenbaard. Geiszbock. m. Geitenhok. Geiszbohne. ƒ. Geitenkeutel. Geisfusz. m. Bokspoot, boksvoet. Cchk\.f.Geesfel, roede. Geisfeler. m. Geesfelaar, die zig zeiven
geesfelt. Geisfein. v. a. Geesfelen. Geisfelruthe./. Geesfelroede. Geisfclfchmitz, geisfelftreich. m. Gees-
f'lflag.
Geisfelung , geiszlung. ƒ. Geesjeling.
Geiszfusz. m. Geitevoet. Tzeren koevoet. Liniëerpen.
Geist. m. Geest, verfiand, vermogens, Schranderheid. Spook, nagtgeest.
Ceisterlehre./. Geest kunde , leer der geesten.
Geiftig > geistreich. adj. Geeftig, geestrijk, fchrander , aartig.
Geistlich.«4/. &adv. Geestlijk.
Geistlicher. m. Geestlijke, kerklijke.
Geistlichkeit. f. Geestlijkheid, de geestlijken, de kerklijken. Deugdzaamheid, godsdienstigheid.
Geistlos. adj. & adv. Geestloos.
Geistreich. adj.Geestrijk,geeJlig,vroom yol lévensgeesten, dat veel geesi
hee-ff- , • L »
Geiz. m. Gierigheid, karigheid, vrek-
"' heid , vasthoudendheid , taaiheid
Overtollige bladen van den tabak. Geizen. v. n. Gierig, vrek , karig zijn
Den tabak bladen. Ceizhals./». **re£, gierigaart, vrek
aart, Schrok. Geizig. adj. & adv. Gierig, vrekkig
vrekagtig, karig, fchrokkig , deun
vasthoudend. Geizigkeit./. Gierigheid, enz. Geiziglich. adv. Gieriglijk , karigüjk. Gekampff. m. Kamp , ftrijd, gevegt
Schermutseling. Gckannelt. adj. GegroeSd. Gekappct. adj. Gekapoend. Gekapt. Gekeifc. n. Gekijj', gejank. Gekeltert. adj. Geperst, uitgeperst. Gekcrbt. adj. Gekorven. Gekippert. adj. Noppig,genopt,pluizig Gckitzel. n. Gekittel. GekUpper.«. Geklappet-, geraas,
GEK. GEL.
Geklatfche.Geklap , geklets met de zweep.
Geklcmper» geklhnper. n. Geraas , geklapper.
Geklingel, n. Geklink , getuit der oo-
ren , gebengel der klokken. Geklippcr. n. Geklap. Geklirre. n. Gerinkel, gerammel. Geklitfche. n. Handgeklap, Gefluit,/.'uiting , Schuijfe/ing.
Geklopf. n. Geklop.
Geknickt. adj. Geknikt, gekrookt.
Geknirsch. n. Geknars der tanden , knarsfng der tanden.
Geköch. n. Gekook.
Gekrache. n. Gekraak.
Gekrahe. n. Gekraai, haanengekraa'i.
Gekratzt. adj. Gekrast,ruuw gemaakt.
Gekraufcl. n. Hemdkraag.
Gekraufelt, gekraust. adj. Gekruld.
Gekrimpft, eingekrümpft. adj. Gekrompen , ingekrompen.
Gekrifche. n. Gekrijt, gekerm , gegil-
Gekritzel. ».Gekrabbel.Krabbe(S-hrift-
Gekröchze. m. Gekras van een"1 raaf.
Gekröfe. n. Ingewand. Darmfcheel.
Gekrüpft. adj. Liggend, neêrhurkend.
Gekühlt.«<#. Verkoeld, gekoeld.
Gekünftelt. adj. Konftig , net, zindelijk gemaakt. Zwierig, opgeferd , opgeSmukt. Te verre gezogt. Nauw uitgeziSt, uitgepluisd.
Gclaehe. n. Gelach.
Gclachel. 11. Glimlach.
Gelachter, n. Gelach , gefchater.
Geladen.adj. Geladen , genodigd, genood.
Gelag. n. Gelag, aandeel in de verteerde kosten. Het verteerde. Das gelag , bezahlen. Het gelag betalen. Het verlies dragen , voor de ballen blijven zitten, voor eens anders dwaasheid lijden. Ins gelag hinein reden. , Onbedagtzaam Spréken , zeggen het geen voor den mond komt, voor en tégen Spréken, zig met eens anders zaaken bemoeljen. Gelagverderber. m. Breekfpel, ongemak'
lijk , gemelijk , krékelig mensch. Geland, n. Landfchap , flreek lands. . Gel'ander. n. Leuning, balie, hek. Gelangcn. v. n. Geraken, raken, genaken, komen, bereiken.



GEL.
Gelart, ausgeleert. adj. Geledigd, ledig gemaakt.
Gelarvet. adj. Gemaskerd, vermomd.
Gelasz. n. Gemak , plaats, ruimte.
Gelasfen. adj. Gelaten, bedaard, bezadigd, gematigd, Jlatig , wijs,befcheiden. Onderworpen, overgegeven. Gott gelasfen feyn. Gode onderworpen , overgegeven zijn.
Gelasfcnheit. f. Gelatenheid, bedaardheid , bezadigdheid, befcheidenheid. Onderworpenheid , overgegevenheid.
Gclasfentlich. adv. Gelaten , gematigd, bedaardlijk, met onderworpenheid.
Gelauf. n. Geloop , zamenloop, toeloop, gedrang.
Gelaufig, gelauftig.adj. Geoefend, ervaren , kundig, vlug, vaerdig , vloeibaar, ligt, lugtig , natuurlijk. Bekend.
Gelaufig. adv. Vaerdiglijk , enz.
Gelaufigkeit./'. Ligtheid, vlugheid, geniaklijkheid, vaerdigheid, ervarenheid.
Gelaute. n. Gelui, geluide der klokken. Gelautert.adj. Gelouterd, gezuiverd. Gelb. adj. Geel.
Gelb. n. Het geel. Das gelbe vom Ey. Het geel, de dooijer van het eij.
Gelben. v. a. & n. Geel maken , gelen, Geel worden , géien , rijpen.
Gelbf a'rbigt. f. Geinlicht.
Gelbgrau. adj. Donkergeel, ros.
Geibgrün.adj. Geelgroen, ganze drek.
Gelblieh , gelblicht. adj. Geelagtig.
Gelbroth. adj. Hooggeel, ros, rosagtig.
Gclbfucht.y: Gcelzugt.
Gelbfuchtig. adj. Geelzugtig.
Gelbfuchtwurz. n. Kurkema.
Geld, güst. adj. Onvrugtbaar , geit.
Geld.n. Geld. Todtes Geld. Losliggend, < renteloos geld. Scheide Geld. Klein geld , kleine munt. Spruchgeld. Geld < voor het gef réken vonnis. (
Geld.inierj. He? zéker? niet waar?
Geldausgabe./. Uitgift, vertering, on- < kosten, verfchot.
Celdbusze , Gcldftrafe. f. Geldboete, ( geldfraf, geldbreuke.
Gelder. Gelden , penningen. (
Geldforderung. ƒ. Schuld.
Geldgtiz.f. Geldzugt, geldgierigheid, ( geldzugtigheid.
GEL.
'Geldgeizig, Geldfüchtig; adj. Geldgierig, geldzugtig.
Geldgeprag. n. Munt, Jlempel, merk.
Geldgierig, f. Geldgeizig.
Geldhandel, m. Geldhandel, wisfeling.
Geldhülfe./. Onderfand in geld.
Gcldkipper. m. Die door bédelaarij en truggelaarij weet geld te krijgen. Geldfnoeljer, getdfehroeijer.
Geldklcmm. adj. Schaarsheid van geld.
Geldklemme. ƒ. Geldgebrek.
Geldmangel, f. Geldklemme.
Geldmittel. Geldmiddelen.
Geldnarr. m. Gierigaart, vrek ,fchrok-> ker.
Geldnoth. f. Geldklemme. Geldposten. Uitflaande penningen, gelden.
Geldreieh. adj. Geldrijk, geldig. Geldfteuer. f. Belasting , fchatting, impost.
Gcldfucht. f. Geldgeiz.
Geldwechfler. m. PVisfelaar.
Geldwefen. n. Geldfach. f. Geldzaak.
Geldwurm. m. Schraper, fchacheraar.
Gelden , gelten. v. n. Gelden , vermogen , eer bezitten, aanzien hebben.
Geleben. v. n.Léven. Ich gelebe der Hoffnung. Ik leef in hoop, of op hoop. Einesandern Gnade geleben. Opeeni anders genade léven.
Gelegen, adj. Gelégen,gefeld,geplaatst. Gefchikt, bekwaam. Van gewigt, belang. Ein wohl gelegenes Haus. Een wél gelegen huis. Gelegener zcit. Bekwaame , gelegen , gefchikte tijd. Es ist mir nicht gelegen. Het komt mij niet gelegen , ik heb geen tijd. Es ist mir dran gelegen. Jk heb er belang bij.
3elegcnheit. f. Gelegenheid, middel, gemak.
}elegenheitlich.f. Gelegentlich.
}elegenhcitmachcrinn./: Vertrouwde in liefdehandel, koppelaarfer.
Jclegentlich. adv. Bij gelegenheid, aanleidend, toevallig, met gemak.
ïelehnt. adj. Geleend, ontleend. Geleend, rustende, leunende.
lelehrig, gelehrfam. adj. Leerzaam, vatbaar.
ielehrigkeit./. Leerzaamheidvatbaarheid.



|*4 GEL-
Gckhrfamkeit. f. Geleerdheid; wétenfchap , kennis , kunde , verflandlgheld, belezenheid, geletterdheid. Gelehrt.tfrf/'. & adv. Geleerd,geletterd,
kundig. Geleerdlijk,'kundig lijk. Gclehrter, nt. Geleerde, geletterde: Gclchrtheit. ƒ. Geleerdheid. Gekich. f. Geknk. Gekis. f.. Gleis. Geleichtert. adj. Geligt. Geleite. f. n. Gelei, geleide; hoede ; be-
fchermlng. Gekit. n. Gevolg, ftoet. Tol, weggeld,
pasfaglegeld. Gckiten. v. a, Geleiden , verzeilen. Gekitsamt. n. Tolhuis , tolkomtoor. Geieitsbricf. m. Geleibrief. Gekitseinnehmer. m. Tollenaar , ontvanger der tollen: Geleitsfrey adj. Tolvrij. Geleitsmann. m. Leidsman. Tollenaar. Gelcitzcttcl. m. Tolbriefje. Gelender. n. Leuning, balie. Gelenk. n. Gewrigt, gelid. Gelenk, gelenkig. adj. Beweegzaam,
ligt , vlug. Gelcnkbein. m. Gewrigt, wervelbeen. Gelernig. f.Gelehrig. Gelerrrigkeit.it f. Gelcrfamkcit. Gekscht. adj. Gelescht. Geleut. f. Gelant.
Gelichter. n. Eines Gelichters. Van dezelfde foort, lood om Ijzer , van denzelfden Jlempel.
Geliebenv. n, Believen, behagen, gelieven.
Geliebt. adj. Bemind, geliefd. Geliebte. fiBémitide , mlnnaares. Geliefern. v. n. Stremmen , flollen. Ccliegen. v. n. Bevallen, in de kraam
komen. Geliehen. adj. Geleend. Celind. adj. Zagt, gemoédig , mollig, \ lénig , gedwee , téder. Gedoogzaam, ' zagtzinnig, toegevend. Ct\in&igkdt.f.Zagtheid,gemoedlgheld:
molligheid, lénigheid, gedweeheid
téderheld, zagtzlnnigheid. 'Gelindiglich. adv. Zagt lijk , léniglljk .
téderlljk. Zagtzinniglljk. Gelingcn. v. n. Gelukken , opnémen
flagen , voorfpoed hebben , Voorfpoe
dig zijn.
Gelispcl. n. Geluister. Cerulsch , do.
GEL. GE -Vt.
'geluld. Hety lispen , brouwen , breijen met de tong.
Geil. adj. Onvrugtbaar, geit.
Geilen, v. n. Tuiten , ruifchen , {van de ooren fprékende.)
Geloben. v. a. Beloven , toezeggen, ver■ zékeren, bepalen, vastftellen , zweren.
Gclbbnisz , gelöbnusz. f. Gelubde. Gelobt.tfrfy. Beloofd, toegezegd. Gê*
lo'ofd, geprezen: Gelöeht jgelöchert. adj.Doorboord, mei
gaten. Gelqckt; dflj'. Gelokt'. Gelost, adj. Gelost; verlost. Geit. interj. Is het zo niet ? zéker. Gelten. v. n.& a.Getden, kosten, waaï* dig zijn, gangbaar zijn. Inagting, aanzien zijn. Vermogen. Es gilt mir glcich. Vet is mij om het éven. Was güts ? Ik wed , wat wed gij ? Geiten lasfen. Laten gelden , goedkeuren , Inwilligen , bewilligen. Geltung. f Vermogen, aanzien , agting. Gelubde, n. Belofte ,gelofte , verloving. Gelang, f. Gcfchling. Gelungen. adj. Gelukt. Gelust. K.Gclüstung./. Lust, begeerte,
trek, belustheid, Gellisten. v. imp. Gelust 'en, lusten,be-
géren, lust hebben , belust zijn. Gelüstig. adj. Begeerlijk, lustig. Gemach. n. Kamer, vertrek. Heimlieh gemach. Privaat, helmlljk gemak, gemakhuisje. Gemach. adj. & adv. Zagt, zagtjes ,
zoetjes , langzaam. Gemach. f. Gemachlichkeit; Gemach, gemach, gemachte. n. Maakzel, making , werk , arbeid. Gemag t, fchaamdeelen, fchamelheld, Gcmachlich. adj. Gemaklijk, bekwaam,
gerlefzaam, gerieflijk. Gemachlichkcit. f. Gemaklljkheld , bekwaamheid, gerieflijkheid. Gemachfam. adj. & adv. Langzaam ,
langzaamlljk. Gcmacht. adj. Gemaakt, Gemachte? Narr. Maakgek. Gemachte Früchtc. Gemaakte , verflerde vrugten. , Gcmahl. m. Gcmahlinn. f. Gemaal, gemaalln.
1Gcmahl, Gemalde, n. Schilderij, fchllderwerk.



GEM.
Gemahnen. v.a. Doen geheugen, doen\ gedenken, ingedagtebrengen. Schijnen , dunken , geloven, zig verbeelden.
Gcmaufche. n. Gemorsch, morsjig mengzel.
Gcma'sz. adj. & adv. Overeenkom/lig , gelijkvormig. Naar, volgens. Overeenkomftiglijk , galijkvormiglijk , évenre'diglijk.
Gemaszigt. adj. Gematigd, matig ,geëvenre'digd.
Gemast, gema'stet.ü'rf/. Gemest, vetgemaakt.
Gemauc. n. Gemauw, gelolder katten.
Gemaucr. n. Muurwerk, muur. Vervalle muur en , puinhoopen , puin.
Gcmehrt. adj. Vermeerd , vermenigvuldigd.
Gemein. adj. Gemeen, algemeen. Gebruiklijk. Slegt. Gcmeine Stadt. De burgerij der Jlad, gemeente , al de inwoners eener Jlad, van een vlek of dorp. Das gcmeine Wcfen. De Jlaat, het gemeene best.
Gcmeinde , gcmeine./. Gemeente, kerfpel, vergadering. Gemeinde Haus. Regthuis in een vlek of dorp, alwaar de fchout enz. vergaderen.
Gemciniglich, gcmeinlicli. adv. Gemeenlijk , in het algemeen.
Gcmeinram , gemeinfamlich. adj. Gemeenzaam , gemeenzaamlijk.
Gemcinfame, gemeinfchaft. /. Gemeenfchap , kennis, verkéring , omgang.
Gemeinfchaft./". Gemeenfchap, genootfchap , maatfchappij.
Gemcinfchaftlich. adj. & adv. Gemeenfchaplijk, gemeen.
Gemcinfchule. f. Openbaare , algemeene fchool.
Gcmcinsmann. m. Gemeensman , volksvoorf ander (in zommige ftéden.)
Gcmcint. adj. Gemeend. "Wohin ist das gemeint? IVaar doelt, waar ziet. dit op ?
Gcmcldct. adj. Bovengemeld, voorfchré-
ven , voorZeid. Gemengc. n. Mengzel. Ins Gcmcnge kau-
fen. Bij den hoop, bij de ruis , voet-
ftoots kopen. Gemerk, n. Merk , téken. Im gcmerk fte-
hcn. Oplettend zijn , luisteren. Gemerkt, adj. Gemerkt, getékend.
K
G E M. 145
Gemesfen.tfrfy'. Geniéten, bepaald. Gcmildert. adj. Verzagt. Gemindcrt. adj.Geminderd,verminderd, Gemisch. f. Gemeng. Gcmischt. adj. Gemengd. Gemodelt. adj. Geheeld, met beelden. Gemürtel. n. Mortel, gruis van kalk. Gems./. Wilde geit of bok , fteen of klipgeit.
Gcmfenfusz. n. Geitenvoet, kreanebek, (een werktuig om tanden te trekken.
Gemummel. n. Gemompel, mompeling.
Gemiind. n. Mond, uitloop, uitgang, uitwatering van eenen vloed.
Gemünzt. adj. Gemunt, geftempeld.
Gemurmel.». Gemurmel, geruisch van eene beek , of ander f romend water. Gemompel, mompeling.
Gemiirrc.n. Gemor , geknor, gepreutel.
Gemüs. n. Moes, moeskruid, groente, warmoes , groente , keukenkruid.
Gemüsziget. adj. Gedwongen , gedrongen , genoodzaakt.
Gcmustert. adj. Gemonflerd.
Gemüth. n. Gemoed, hart, zie. Neiging , drift, hartstogt, aart. Zu Gemüth fasfen, nehmen, ziehen. Ter harte némen. Zu Gemüth fiihren. Te gemoet voeren , aan het verf and brengen. Vertonen , voorhouden, voorjlellen , doen zien, vovr oogen feilen , aantonen, aan wijzIn gedagte brengen , herinneren. Zu Gemüth fheigen. Raken, bewégen , beroeren , roeren, eene ontroering in het gemoed verwekken.
Gcmuthet. adj. Gemoedigd.
Gcmüthsart./. Gemoedsneiging, inborst, aart.
Gemüthsbefcliamung./ Schaamte, befchaamdheid , verlegenheid , ontroering.
Gemüthsbcitandigkeit. ƒ. Standvastigheid , onwankelbaarheid van ziel, kloekmoedigheid.
Gemütlisbeftürzung./ Ontfleldnls, ontroering , zielsonrust , onrust des gemoeds.
Gcmüthsbewegung. ƒ. Hartstogt , gemoedsbeweging, ontroering, drift.
Gemüthsentftellung,/. Ontroernis, ontJleldnis des gemoeds , der ziele, ont, roering ,ferke aandoening der ziele.



Ï4<5 CEM. GEN.
Gemiitriserg'dtzlihg. f. Zielsvermaak , >
zielverlustiging. Gemüthserquickung. f. GerhUths crgöt-
zung.
Gemiithsgabeji. Zielsvermogens, zielsbekwaamhedeti, zielsgaaven , natuurlijke gaaven.
Gcmüthskraftc. Zielskragtcn , zielsvermogens.
Gcmüthskrankheit. f. Zlelsfmerten , droefheid der ziele,zielskrankheid.
Gemüthskiimmcr. m.Zielsverdrietflhart-
' zeer , gemoedskwel/lng.
Geniüthsneignng. f. Gcmüthsart.
Gemüthsregung. f. Gcmiithsbcwegung.
Gehiüthsrühe.'/. Rust, vréde der ziele, ' gerustheid des gemoeds. Ongevoelighied , onbeweeglijkheid der ziele , des gemoeds.
Gcmüthstricb. tn. Gemoedsaandoening , geheime en natuurlijke drift.
Gcmüthsunruhc. f. Gcmüthsbcftürzung.
Gcmüthsvcrfasumg. f. Gemoedsgefteldheid.
Gemütsverfamtnlung. f. Opbeuring des gemoeds , der ziele.
Gen, gcgen.^ré^. Naar.
Genannt. adj. Genoemd , genaamd.
GcnaTehig. adj. Belust, begerig.
Genaturt, geartet. Geaart.
Gcnau. adj. & adv. Naauw , karig , naauwzlende. Naauwkeurig ,net, omjlandig.
Qenauheit, gcnauigkcit./. Naauwkeurigheid, fllptheid. Karigheid, gierigheid , vasthoudendheid.
Gcnehm. adj. Janneemlijk,aangenaam. Für gcnehm halten. Voor aangenaam houden , goedkeuren , goedkennen.
Genchmhaltung ./. Goedkeuring, goed. kenning, goedvinding, goedvinden.
Ccnehmigen. v.a. Goedkeuren, goedkennen , billijken, bevestigen , wettigen.
Geneigt. adj. Genegen , geneigd , toegedaan , overhellend, gunftig.
Geneigtheit. ƒ. Genegenheid , geneigdheid.
Genennt. f. Genannt.
General, m. Generaal, veldheer , helr-
vorst, bevelhebber, veldoverfe. Generalauditor. m. Opperkrijgsregter. GcncralfeltmarfehaJl. m. Generaal veld-
maarfchalk.
GEN.
jencra]feltzeugmeister.OT.Gewri7i7/ve/'ituigmeester. Grootmeester der artlllërij , opperveldtuigmeester.
3éneralisfimus. m. Kapitein generaal.
Generaliteit.f. Generaliteit.
General Staateii. A/gemeene flaaten , flaaten generaal (der vereenigde provinciën).
Genefcn. v. n. Genézen , herftellen (van
eene ziekte ,) béter wt r.ien, béteren.
Bevallen (van een kind,) in de kraam
komen, baren. Gcncszkunst. f.Geneeskunde,heelkunde. Geneszmittel. n. Genees-, heelmiddel. Gcncidet, bencidet. adj. Nijdig, benijd. Genick. n. Agterhals, nek. Genie. n. Aart, natuur , inborst , ge-
moedsgefeldheid. Genicsz. f.Genusz.
Genieszen. v. a. Genieten, nuttigen, gebruiken .
Genieszer, Genosz. m. Genieter, genot» hebber , genoot, medegenoot.
Gcnicszrceht. n. Vrugtgebrutk.
Genicszung. f.Genusz.
Genietet. adj. Neêrgeklopt, omgeflagen, omgeklonken.
Genistc. n. Onnutte dingen , beuzelingen. Sprokkelhout.
Gcr.ommen. adj. Genomen , weggenomen.
Genosz. m. Genoot, médegenoot. Gcnosfcn. adj. Genomen,ontvangen, getrokken.
Gcnosfcnfehaft. f. Sociëteit, gezelfchap, genootfehap , maatfehappij , eedgenootfehap, verbond met eede gefaafd.
Genoszfchaft. ƒ. Genootfehap. Gcnöthigct. adj. Genoodzaakt,gedwongen , genood. Genüg.f. Gnug.
Gcnüge. ƒ. Genügen. n. f. Gnüge. Genüglich. adj. Voldoende, aangenaam, vermaaklljk. Gcnügliche Gründen. Voldoende rédenen, gronden. Gcnüglichkeit. f. Vergenoegdheid, aangenaamheid, vermaaklijkheid, voldoening.Genugfam. f. Gnngfam. Gcnugfamkcit.y. f. Gnugfamkeit. ! Genugfaiiilieh. adv. f.Gnügfam. j Geriugthüend. adj. Geuoegdoende , volj doende.



GEN. GEO. GEP. G E R.
GER. ut
3 GnugthUni f. Gcnugthun.
1 Genugthuung. f. Giuigthuung.
1 Gcnusz. m. Genat, genieting, voordeel.
I Gcölt. adj. Geolied.
| Geoffenbart. adj. Geopenbaard.
| Gcöhrt. adj. Dat ooren heeft, geoord.
I Gepaart. adj. Gepaard.
I Gepanzert. adj. Geharnast.
! Gepausch. m. Uitpuiling , uitbuiting, bolheid , bolagtigheid, opgeblazenheid.
■\ Gepfeffert. adj. Gepeperd.
1 Gcpfcif. n. Schuiffeling , pieping.
I Gepfiastert. adj. Geplaveid, gef'raat,
gevloerd. \ Gcpflüekt. adj. Geplukt. \ Gcpflügt. adj. Geploegd, omgeploegd. 1 Gepfropft. adj. Gemest. Geënt. 1 Gepicht. adj. Gepekt, geteerd ,bepekt,
beteerd. \ Gcplarr. f. Gcbló'ckc. 1 Geplappcr > Gcplaudcr. n. Gefnap, geI fnater.
5 Gepolter. n. Geweld, geraas, gerugt, getier.
1 Gïprag. n. Munt, fempel,fag.
\ Gepragt. adj. Gemunt, gefagen, gete' kend, gemerkt.
i Gcprahle. adj. Gepraal.
i Geprange. n. Staatfe, pragt, praal, plegtigheid. Geprascli. f. Geplauder , und Prahlerey.
I Geprasfel. n. f. Gepolter.
\ Gepregelt. adj. Geroost.
> Gcprcszt. adj. Geperst.
; Gepriefen. adj. Geprezen, geroemd; lofwaerdig, roemwaerdig.
i Geprüft. adj. Geproefd , beproefd, getoetst , ondervonden.
i Geputzt. adj: Opgefchikt, getooid, verfierd, opgefierd.
l Gerade. adj. Effen , éven , juist, vlak , plat, regt. Gerades Wcgcs , gerade zu. Regts wegs, regt uit. Gcrad oder Ungerad. Even of onëven.
} Gerade./. Huisraad, klederen, linnen, juweelen enz. der vrouwen. (In het Saxisch regt gebruiklijkl) Gerademachen. v, a. Regt maken , gelijk maken.
i Gerants, n. Tzeren boom, dief ijzers ,
ijzeren fpijlen. I Gcraspelt. adj. Geraspt, i Gcr.isfel. n. Gcrausch.
K
Gerafb , gerathc.n. Gereedfchap , /loffe'ring , huisraad, goed, linnen enz. Gerathebindcl. n. Bol van eenen hoed, om iets in te leggen.
Gerathekammer. ƒ. Loots , of hok, daar men dingen in bewaart, die ze/den. gebruikt worden , rommelhok.
Gerathen. v.n. Gelukken, fagen , aar* ten, eenen goeden uitflag hebben , eenen goeden keer némen , wélgaan % ten voordeele kéren , wél uitvallen, aan de verwagting beantwoorden , komen op iets , geraken , krijgen , bekomen. An einen gerathen. Iemand bij geval ontmoeten , vinden. Op iemand vallen, hem aanvallen. An ein ander gerathen. Handgemeen worden. Auf etwas gerathen. Op iets vallen. Auf eine Meynung gerathen. In een gevoelen vallen. Aufeine gedanken gerathen. Op eene gedagte komen. In Annuth gerathen. In armoede vervallen , tot armoede komen. In krankheit gerathen. Ziek war den, eene ziekte krijgen. InZorn gerathen. Toornig, driftig worden, vuur vatten, opvliegen. In fchade gerathen. Verlies, fchade lijden.
Gerathen. adj. Gelukt,geflaagdenz. (zie onder het werkwoord Gerathen.) Wohl gerathene Kinder. Wél opgevoede kinderen. Damit wird mir gerathen feyn. Dat zal mij wél komen , dat zal mij dienen, uit den handel, uit de verlegenheid helpen,
Geriichfchaft./. Gereedfchap, huisraad.
Gerathwohl. adv. Bij geval, bij geluk t op goed geluk.
Geraubt. adj. Geroofd , weggenomen.
Gerauchert. adj. Gerookt.
Gerauf. n. Tweegevegt, haïrpluizerij.
G:raum , geraumig. adj. & adv. Ruim , wijd, breed , fchotig , ruimlijk , geruim.
Geraumigkeit. ƒ. Ruimte , uitgeflrektheid.
Geraufche.n.Geruisch, gedruis, gebruis ch.
Gerausper. n .Gehoest, gekug,gefchraap,
(bij het hoesten Gerb , Gerberhütte. f. Gerberhaus. Gerben. v.a. Tanen, touwen, looijen ,
vetten , réden , bereiden.
a



1+8
GE-R.
GEH.
Gcrbcr. m. Looijer, leertouwer > leerbereider.
Gcrberbaum, gerberrjnden. m. Run.
Gerberey. f. Gerbcrhaus.
Gerbcrgrübc. ƒ Looikuip.
Gerberhaüs. n. Looijerij , leertouwer ij.
Gcrbcrloh. f. Gcrberbaum.
Gerecht, adj. Regtvaerdig, wettig , oprecht. Gerecht feyn. Pasfen , voegen. Gerechte Waare. Opregte,zuivere waar. Gcrechtcs Maasz. Regte ■maat. Gerecht fprechen. Regtvaerdigen , regtvaerdig verklaren.
Gcrechter. m.Een regtvaerdige , regtlievende.
Gcrcchtigküt.f.Geregtigheid,regtvaerdigheid, regt.
Gerechtfame. Regten , vorderingen , voorregten.
Gerede, n. Gefprek, redevoering.
Gereden und gcloben. v. a. Beloven,verze'keren , vast/lellen, bepalen. Zig Verbinden.
Geredt. adj. Gefproken.
Gcrcibe. n. Wrijving , fchuring.
Gcrcichen. v. n. Raken , bereiken, geraken , Jlrekken , verjlrekken.
Gereicht. adj. Gegeven , overgegeven.
Gcreimt. adj. Gerijmd, in rijm gebragt.
Gereisze. n. Tver > vierigheid, begeerte om iets te hebben.
Gercitzt. adj. Aangezet, aangespoord, aangedreven.
Gerembs. f. Gitter.
Gcrettet. adj. Gered, bevrijd, verlost. Gcreuen (fich). Berouwen, berouw hebben.
Gcreuen. n. Berouw, leedwezen, droefheid.
Gercusper. f. Gerausper.
Gerhab. m. f. Vormünder.
Gericht, n. Geregt, tafelgeregt. Ge-
rigt, oordeel, regtsgebied , gerigts-
hof. Strafplaats , fchavot , galg. Gerichtbarkcit. ƒ. Geregtigheid, regt-
bank , regtsgebied, regts ban. Cerichtct. adj. Geregt,geoordeeld, ge. vonnisd. Gerigt. Brief fo an euch ge-
richtet. Brief, welke aan u gerigt
is.
Gcrichtlich. adj. &adv.Geregtlijk,regtlijk , geregtiglijk, door of voor het regt.
3criehtsacten,gerichtsfchriftcn.Ge;-e^fof pleitjchriften.
Gerichtsanftand. tn. Stilf and van regtszaaken aan het hof.
Gerichtsbeamter. m.Geregtlijkperfoon , overheidsperfoon.
Gcrichtsbothe. tn: Geregtsbode.
Gcriehtsbrauch. m. Gebruik in regten, flijl van regten.
Gcrichtsbuch. n. Register, rol ,protokol.
Gcrichtsdiener. m. Geregtsdienaar.
Gerichtscid. m. Geregtlijke eed.
Gcrichtsferien. Geregtsviertijden , vakantien van het hof.
Gerichtsgebühr, ƒ. Raportgeld, bepaling der loongelden van pleitbezorgers en voorfpraaken.
Gcrichtsgewohnheit. f. Gerichtsbraueh.
Gerichtshandel. m. Regtshandel, pleithandel, pleitgeding.
Gerichtshaus. n. Regthuis.
Gerichtsherr. m.Halsregter, opperregter , handhaver van het regt.
Gerichtshof, m. Geregtshof, pleithof.
Gcrichtskammer. ƒ. Regts- of geregtskar tfier,
Gerichtskostcn. Geregtskosten. Gcrichtslauf. f. Gerichtsbraueh. Gerichtslcute. Geregtslieden. Gcrichtsort. m. Geregtsplaats. Gerichtspcrfon. f. Gerichtsbeamter. Gcrichtsfache. f. Geregtszaak. Gerichtsfchöpfc. m. Geregts bijzitter , fchépen.
Gerichtsfchra'nken. Balie, geregtshek,
vierfchaar. Gcrichtsftatt. f. Gcrichtskammer. Gcrichtsftatte./. Geregtsplaats , regt,
plaats.
Gcrichtsftube. f. Gcrichtskammer.
Gcriehtsftylus. m. Geregtsfijl, manier van procedéren , flijl van het hof.
Gcrichtstag. m. Regtsdag , dingdag, zitdag.
Gerichtstaxc. f. Gerichtsgebühr.
Gcrichtcrmin. m. Geregtstermijn.
Gerichtsunkostcn. Geregtskosten.
Gcrichtszwang. m. Dwangmiddel , dwangvonnis.
Geriebcn. adj. Gewréven , gekrast, gezuiverd.
Gering, adj. Gering , fegt, fchraal , ligt, klein.



G ER.
Geringfüg'g, adj. fVanvoeglijk , wan-
fchapen, Jlegt. Geringf ügigjceit. f. PVanvoeglijkheid ,
Wanfchapenheid , fegtheid. Geringhaltig.adj."SJigt allooi, geringe
waerde.
Gerihgheit. f. Geringheid , Jlegtheid. Geringfcha'tzig. adjSsiegt, veragtlijk,
van gering belang , van weinig
waerde.
Geringfchatzigkeit./. Geringheid,flegt-
'- heid, veragtlijkheid, vervat.
Geringst, adj. Geringst, minst.
Gcrinnen. v. n. Runnen, Jlollen ,fremtnen, karrelen , kappelen, samenlopen , fchiften, klonteren , hotten , bejlallen.
Geronnen, gerunncn. adj.Geronnen, ge-
' Jlold, gefchift.
Gcrippe. n. Geraamte, gebeente.
Gerisfel. n. Stofregen.
Gcriskn.adj. Gereten, gefpléten , geborsten.
Geritzt. adj. f. Gerisfen.
Gern. adj. Gaem , gewillig.
Gcrngast. m. Panlikker, fchuimloper , tafelbézem.
Gerngelehrfc. adj. Zwetsend, pochend, die veel wil wéten.
Gerngelehrter. m. Gewaande, ingebeelde veelwéter,zwetser,pocher,blaaskaak.
Gerngrosz. adj. Verwaand, inbeeldend, trots, hovaerdig ,grootsch, laatdunkend , opgeblazen.
Gernklug. adj. Laatdunkend enz.
Geroehen. adj. Geroken. Gewroken.
Geröhrig. adj. Vol riet.
G'cropft, gcrupft. adj. Geplukt.
Gerost, adj. Geroost, geharst.
Gerfte, Gcrften./. Gerst, garst.
Gerftcnahrc. f. Gcrftcnhaar.
Gcrftcnwasfer. n. Gerjlewater.
Gentendistel, f. Volders, droogfcheer' ders kaarde.
Gcrftengrütze./Gerjle gort, gerjle grut. Gerftcnhaar. n. Bast, dop, duist van de gerst.
Gerftcndrank. m. Gerftedrank. Gerte. f. Gard ■ roede, teentje. GzTttèn.m.Reuk , geur, lugt. Geruchte, n. Gerugt, roep, maare , faam , Jpraak , zeggen.
K
GER. GES.
Gemekt, adj. Bewogen, van zijne plaats gezet.
Geruf. n. Geroep, gefchreeuw.
Gerukn. adj. Geroepen.
Geruhen. v. n. Behagen, believen ,ver-
waerdigen. Rusten , te vréden zijn. Geruhig. f. Ruhig. Geruhiglich. adj". Gerust. Gerührt. adj.Geroerd.beroerd.geraakt. Geriimpel. n. Rommeling , gerommel.
Snuisterij, kramerij. Gerannen f. Geronnen. Gcrunzelt. adj. Gerimpeld , gekronkeld. Gerupft. f. Gcropi't.
Genist, gerüstct. f. Bewafïhct. Toegerust, gewapend, voorzien , gereed, bereid.
Geruste, n. Steigering, fleiger, Jlellaadje.
Gerüttel.».Stoot, fchok , fcjiu'ddihg ,
roering, beweging , beroering. Gerüttelt. adj. Gefchokt, geroerd, ge-
fchud, beroerd, bewogen. Gef a'et. adj. Gezaaid. Gefage. f. Gezeg, gepraat. Gcfaget. adj. Sicli etwas gefaget feyn las-
fcn. Zig iemands waarfchouwing te
nutte maken. Gcfalzcn. adj. Gezouten , zout, ziltig,
brak. GefalzenFlcisch. Pékelvleesch,
gefprengd vleesch. Gcfam. f. Samen, Gëfammlët. adj. Verzameld. Gcfammt. adv. Te zamen , al te zamen,
allegaar.
Gefammter. adj. GefammtcrRath. Degeheele, de volle raad. Mit gèfammtcr Hand. Met gemeene bewilliging, toeflemming.
Gefammtrath. m. sllgemeene raad.
Gefandt. adj. Gezonden.
Gefandter. m. Gezant, afgezant,
Gehndtkhafc.f.Gezantfchap,bezendlng.
Gefangweife.jf. Zangwijze.
Gefangsweife. adv. Zingende, bij wijze van zingen.
Gefiisz , Gcfesz./z. Zitting. Het agterfle.
Gef iiszig. adj. Gezéten. Ein Gef a'sziger, gefesfener, angcfesfencr. Een gezétene , een ingezétene.
Gefattelt. adi. Gezadeld.
Ge'a'ttigt. adj. Verzadigd,
Gcl'atz. f. Gcfetz.
Gef atz, Gef attleüi, n. Vaers, afiéling. 3



t5<5 GES.
GES.
Gcfaubert. adj. Gezuiverd, gelouterd.
Gefauert. adj. Gezuurd, gedeesfemd , geheveld.
Gefauf. n. Gezuip.
Gef augt. adj. Gezogen.
Gef hult. adj. Met zuilen of kolommen.
Gcfaufe. n. Gefuis, geruisch.
Gefchabt. adj. Gefchaafd.
Gcfchacht. adj. Fan kleine vierkante f eenen gemaakt.
Gerchaffen. adj. Gefehapen.
Gefehaffet. adj. Verfchaft, bezorgd.
Gefchafft. n. Bezigheid, werk.
GcfehafFtig. adj. Bezig, werkende,doende.
GefeharTtigkeit. /.Werkzaamheid, bezigheid.
Gefcbalftlein. n. Geringe bezigheid, gering werk.
Gefehalt. adj. Ge/cheld, gepeld.
Gefehamig. adj. Schamhaft. Befchaamd, be/chroomd, blode.
Gefehandet. adj. Gefchend. Gefchonden.
Gefjiha'fft. adj- Gefcherpt.
Gefchatzet. adj. Gejchat.geoordeeld,gewaerdeerd,
Gcfchau. n. Aanzien.
Gefeheekt. adj. Bont, veelverwig, kakelbont , gefchakeerd.
Gefchehen. v. n. Gefchieden ,gebeuren. Um einen , um etwas gefchehen feyn. Met iemand, met iets gedaan oj uit zijn.
Gefchehen. adj. Gefchled, gebeurd, gedaan.
Gcfcheid. adj. & adv. Wij s ,fchrander > befcheiden. Er ist nicht recht gefeheid. Hij is niet regt wijs, niet wé! bij zijne zinnen, daar lopen er van hem fpé'.en.
Gefcheidhcit. ƒ. Befcheidenheid , wijsheid, verft'and, fchranderheid.
Gefcheitert. adj. Verbrijzeld , verbroken , aan ft'ukken gef 'agen , gefloten, geborfen (van een gef rand fchip fprékende.)
Gefchenk. n. Gefchenk , vereering , fchenkaadje , gifte.
Gefchcnkt. adj. Gefchonken , vereerd.
Gcfchichtc./. Gefchiednis, gebeurdnis.
Gefchichtb'ucher. Gefchiedboeken,jaarboeken.
Gefehi ehtfehreiber./». Gefchiedfchrijver. Gdchick.». Zwier, aartigheid, bevalligheid, fraaiheid.
Gcfehicke. n. Schikzaal, noodlot,noodfchikking , voorfchikking , voorbefemtning , fchikking, J'chik.
Gefchicklich. f. Gcfchickt.
Gefehickliehkeit. f. Gefchiktheid , bèkwaamheid,hebbelijkheid,bekw aamheid, voegzaamheid, dienstigheid, leerzaamheid.
Gcfchickt. adj. & adv. Gefchikt , bekwaam. Beleefd, zedig , heusch , Gezonden. Gevoeglijk, gepast.
Gefchieden. adj. Gefcheiden , afgezonderd.
Gefchirr. n. Vat. Gcfchirre. Vaten,potten ,pannen, fchoteten. Paerdentuig.
Gefchirren ,anfchirren. v. a. (die Pferde.) De paerden tuigen, infpannen.
Gcfchirrmeister. m. Schafmeester.
Gefchlacht. adj. Handelbaar. Zagt , week. Gcfchlr.chtcrMensch. Handelbaar mensch. GefchlachterApfel./^'eeke appel. Gefchlacht Wcttcr. Week , zagt weeder.
Gefehlagen. adj. Gef agen. Er ist ein gcfchlagencr Man. Het gaat den man, tegen , het is een bedorven man.
Gefchlang, gcfchlank. adj. Rank ,fuik.
Gcfchlccht.». Geflagt , kunne. Geflagt, kroost, zaad, nakomelingen.
Gcfchlech'tsbefchreiber. m. Gefagtkenner, geflagtrékenaar.
Gcfchlechter. /«.Gefchlcchterinn f.Man, vrouw , van de aan zien lij k/l en uit den burgerlijken ftand.
Gefchlcchtregistcr. n. Geftagtregister.
Gefehlcchtsbaum. m. GeJlagtboom, geftagtlijst, geftagttafel.
Gefchleift, gefchleppt. adj. Gefteept, getrokken.
Gefchleift. adj. Gef egt, geftoopt, neergeworpen , om verre gehaald.' Gefchleppe. n. Ge/leep, fteep, gevolg, foet.
Gefchleppt. adj. Gefteept. Gcfchlichtet. adj. Bef ist, vereffend. GcfchlifFen.arf/. Geftëpen , gefcherpt,
gewet. Befchaafd. Vaerdig, vlug. Gefchling. f. Geliïnge. Gcfdilitzt. adj. Gekloofd. Gefchlosfen. adj. Gef alen , gekluisterd.
Vast, digt, gedrongen. Gcfchlungen. adj. Gewerkt ,getrokken,
gehaald. Géftingerd. Gekhüd.n.Gefturp.



ÜE S.
Gefehluvf. n. Geflof met de voeten In het i
gaan. Gcfmack. m. Smaak. Gefchmack, gefchmackig, gefchmackt.
adj. Smaakrijk , dat een' goeden
fmaak heeft. Gefchmacklos. adj. Smaakloos , zonder
fmaak.
Gefchmalcrt. adj. Gefmaldeeld. Gefchmalzcn, gefcW'alzt. adj. Met vet
begoten , bedropen. Gerchmeide. n.Sierzels van goudfuwee-
len aan de armen , handen, in de
ooren enz. Gefchmeidhandler. m. Juwelier. Gefchmeidig^rfy. Gefmijdig, fme'dig ,
lénig, gedwee, zagt, gemoedig ,
buigzaam , handelbaar. Gefchmcidigkcit. f. Gedweegheid, lénigheid, buigzaamheid. Ge fchmeidkastlcin. n. Juweelkistje of
doosje.
Gefchmcis.». Ongedierte. Gefchijt van vliegen en andere gekorven diertjes. Jan rap en zijn maat, jan hagel, kanailje.
Gefehmeizt. adj. f. Gefchmalzcn. Ingebrand.
Gcfehmier. n. Gefmeer, gemors. Gefchmiert. adj. Gefineerd. Veryalscht,
aangemaakt, aangezet (wijn.) Gefchminkt. adj. Geblanket,gefineerd,
gevernist. Gcfchmisfen. adj. Gefméten, geworpen,
gejlagen. Gefehmolzcn. adj. Gefmolten. Gcfchmuck.w. Tooizel, fieraad , op- \
fchik.
Gefchm'ückt. adj. Verf erd, opgefchikt,
getooid, gefnuikt. Gefchnabelt. adj. Gebekt, genebt ,fneb-
b'ig , nebbig. Gefchnader. n. Gefnap , gebabbel. Gekwak der eenden. Gefchnallt. adj. Gegespt. Gefehnarche. n. Geronk, gefnork. Gcfchncuzt. adj. Gefnoten. Gefchnitten. adj. Gejhéden, gekorven. Gefchnitzt, gefchnitzclt. adj, Gefnéden,
gegraveerd, geëtst. Gefclmorr, Gefchnurr. n. Gefnor. Gcfchoben.fli//'. Gefchoven. Ccfchock , Stoszen. n. Gef hok , fchoh king.
i
CES. I5t
3cfcholten. adj. Gefcholden.
3efchöpf. n. Schepzel, maakzel. ,
Gcfchoren. adj. Gefchoren, gekweld.
jefchosz. n. Spruit ,uitfpruitzel ,fchot. Gejchut.Verdieping.Eaïb- cdcr Zwifchengefchpsz. Half- of tusfchendek.
Gcfchosfen. ad). Gefchoten.
Gefchrcck t. adj. Gefchrikt, verfchrikt, met fchrik aangedaan.
Gefchrcnk. f. Gitter.
Gcfchrenkt. adj. Doorvlogten , gefrhrankt, bepaald.
jcfehrcy. n. Gefchreeuw , geroep, gefchrei , gegil.
3cfchribbcn. adj. Gefchrëven.
Gefchroten. adj. Gebroken, gemalen (pp den molen.)
Gescht. m. Schuim.
Gefchüh. n. De f koenen , fchoeizel.
Gcfcluihct. adj. Gefchoeld.
Gcfchuppt. adj. Gefchubt, geknipt.
Gcfchürzct. adj. Gegord, opgegord.
Gefchikt. n. Puin , puinhoopen.
Gcfehütz. n. Gefchut. Grob gcfehütz. Grof gefchut, artillerij.
Gcfchützrichtung. ƒ. Het wenden pellen van het gefchut.
Gefchwacht. adj. Verzwakt, ontkragt. Gefchend, ontmaagd, verkragt.
Gefchwadcr. n. Eskadron, (ruiters , dragonders) .
Gefchwanzt. adj.Gifaert, met eenen /laert voorzien.
Gefchwaï. f. Gefchw'iu\
Gefehwaïen. v. n. Zwéren , etteren.
Gefchwarlein. n. Zweertje.
Gefehwanne. n. Gezwem), gedommef, gehommel, gedruis.
Gcfchwaïzt. adj. Zvsart gemaakt,
Gefchwa'tz. n. Gezwets, gepraat , gekakel, gefnap ,fnap , geklap, klap, kout.
Gcfchwatzig.^?/'. Klapagtig , fnapag-
tig , fnappig , praatagtig ,fnaterag-
tig, zegdgtig. Gefchwatzigkek. ƒ. Praatzugt , fnap-
zngt , geklap , gepraat , gebabbel. Grfchwtizlt. adj. Gezwaveld , gelugt ,;
(wijn.)
Gefch weigen. v. n. Zwijgen, met fiilzwijgen voorbijgaan. Alles andern zu gcfehweigen, will ich nur diefes fagen. Zonder van het overige te
I fpréken , zal ik alleenlijk zeggen,
A



152 GES,
GefchwcU. i'. Gezwel.
Gefc! wellen v. n. Zwellen,
Gefchwer. f. Gefchw'ür.
Gefehwetz. f. Gefchwa'tz.
Gefchwcy, Gefchweit./. Schoonzuster
Gefchwind. adj. & adv. Gezwind , ras
fnel, Schielijk , vaerdig, handig
Jlraks , Spoedig , gaauw. Snellijk
vaerdiglijk ,gezwindliik, handiglijk
Spoediglijk. Gefchwindcn. v. n. Kwijnen , uitteren
verzwakken, kragtloos worden. Gefchwindigkeit./. Gezwindheid, Snel
heid, rasheid ,vaerdlgheid, handig
heid.
Gefchwister, Gefchwistrige, Gefchwis terte. n. Gebroeders, gezusters. Ge fchwistcr Kinder. Zusterlingen , zus terskinderen.
Gcfchwistercnkcl. m. Volle neeS.
Gefchwollen. adj.Gezwollen, opgezwollen , opgelopen.
Gcfchworcn. adj. Gezworen.
Gcfchworener. adj. Gezworene.
Gefchwilllig. adj. Betrokken , duister.
~ delnzig, nêvelagtig , met wulken bezet.
Gefcwülst. n. Gezwel.
Gefchwunden.ö'rf/. Gebroken. Verdroogd.
Gefchwnngen. adj. GeSchoten , geworpen , gezwaaid.
Gefchwür. n. Zweer, gezweer, zwéring.
Gefehwürig. adj. Zwerig, zwerende.
Gcfegncn. v. a. Zégenen , vaarwétzeggen. Es ist ihm Libel gefegnet gewor-
j den. De zaak is voor hem jlegt, droevig uitgevallen. Das zeitlichc gefegnen. Sterven , den geest géven.
Gcfchen. adj. Gezien.
Gefell. m. Gezel, médegezel, maat.mëdemaat, makker, gast. Junger Gefell. Jongman , jongeling. Gefell bey einem Handwerkc. Handwerksgezel, ambagtsknegt.
Ge feilen (fich). Verzeilen, vergezelSchappen.
Gelellig. adj. Gezellig , gemeenzaam , verkeerzaam.
efcllfchaft. ƒ. GezelSchap , maatfehap, maatjehappij , genootfehap, vennootfchap.
Gefellfchafter. m. Gezelfchaphouder,
GES.
lid van een genootschap , medemakker.
Gefellfchaftlich.a'^/. Gezellig, gemeenzaam , onderling.
■ Gefcllung. f. Vereeniging , verbindnis,
! maatschappij.
. Gefenck. n. Loot, Scheut, rank.
, Gefendet. adj. Gezonden.
. Gefengt.adj. Gezengd, geSchroeid,gebrand.
. Gefesz. f. Gefasz.
efetz. n. Wet, régel, rigtfnoer,voorfchriSt.
. Gefetzbrecher, Gcfetzfchander. m.Wetbréker, wetSchender , overtréder der wet.
Gefetzbuch. n. Wetboek.
Gefctzfrey. adj. Vrij van de wetten, bevoorregt.
Gefctzfrcyheit. f. Voorregt.
Gefctzgeber. m. Wetgever.
Gefetzgebung. ƒ. Wetgeving.
Gefctzlcin. n. Vaers, vaersje, affnijding in een gezang, rust.
Gcfetzlieh. adj. Wetlijk , wettig ,naar de wet, oS wetten , overeenkom/lig met de wet.
Gcfctzlos. adj. Wetloos.
Gefetzma'szig. adj. & adv. Gewettigd, egt, wettig. Regt, geregtigd, bevoegd, regt matig.
Gefetzmaszigkeit./'. Wetlijkheid, wettig lijk.
Gefctzmaszigrch. adv. Wetlijk, wettiglijk, op eene wettige wijze, regtmatiglijk.
Gefetzt. adj. & adv.Gezet,ge/leld,vastgefteld, bepaald. Gefield, genomen. Belegen, oud (bier, wijn).
Gefeïztafcl./". Tafel der wet.
Gefibtc, Gcfibfehaft. f. Verwantfchaft.
Gefichert. adj. Veilig , verzekerd.
Gelicht, n. Gezigt, aanzigt, tronie , wezen. Openbaring, verfchijning. Befchouwing , befpiegeling.
Gefichtchcn. n. Gezigtje. Doelpin,pin.
Gefichtcnder. m. Gezigteinder , zigteinder , geziglkring , kim , horizont.
Gcfichtfarbc. f. Gezigtverwe.
Gefichtlinie./. Gezigflijn.
Gcfichtpunkt. m. Gezigtpunt.
Gefichtsbildung. f. Gelaat, wézen , uiterlijke vertoning of voorkomen, gedaante.



GES.
GES.
i?3
Gefiohtsforfcher. m. Gezigt-gelaatkundige.
Gefichtsforfchung./. Gezigt-gelaatkunde , aanzigtkunde.
Gefichtsftellung. f. Houding ,gelaat,gedaante.
Gefiegelt. adj. Gezégeld, bezégeld, verzégeld.
Ccfims. n. Kant, boord, buitenkant, uit/lek , uitfteekzel, over/lek , kroonlijst.
Gelinde. n. Gezin , huisgezin , huisgenooten , dienstboden. Lumpengefinde. Gefpuis, janhagel, janrap ,geboej'te , fchuim van volk.
Gefindebrodt. n. Huisbrood.
Gefindel. f. Lumpcngcfinde.bey Gcfinde.
Gcfwdelohn. m. Loon, huur der dienstboden .
Gefindlein. f. Lunipengcfinde, bey Gcfinde.
Gcfinne. n. Verzoek.
Gcfinnen. v. n. Verzoeken.
Gefimiet, gcfinnt. adj. Gezind,geneigd, genegen, bereid, gefchikt.
Gefinnung.yi Gezindheid, geneigdheid, genegenheid, voornémen, bereidheid.
Gcfittct. adj. Befchaafd.
Gcföf. n. Gezuip.
Gcfoffcn. adj. Gezopen.
Gcfonncn. adj. Genegen, van voornémen , gezind, befoten.
Gefonnet.arf/. In de zon gedroogd.
Gefotten. adj. Gezoden , gekookt. Gezottcnen Wein. Heete wijn.
pefpalten. adj. Gefpléten , gefpouwen, gekloofd.
Gefpann. n. Gefpan. Gezel, makker. Gc^xnnlcha'ïl. J'.Gezelfchap,maatfchap-
pij. Patatinaat , palatijnfchap. Gefpannt. adj. Gefpannen. Gefparr , Sparrwerki n. Sparwerk van
een dak.
Gefparrig. adj. Spaarzaam, zulnig,matig , fober in het eet en.
Gefparrt. adj. Gefcheiden , met ee«' keper. Met fparren voorzien.
Gefpenst.n. Spook, fpookze!, fchim , nagtfpook , nagtgeest , verfchijnzel.
CefpeiTe. n. Beletzei, hindernis.' Kap, dek over eenen wagen. Haak,klamp. Staatfe.
Gefperrt, adj. Gefloten , befloten,
Gefpeye.«. Uifbraaksel.
G
Gefpikt. adj. Gefpekt. Gcfpiel. n. Spel. Speelnoot, gezel, gefpeel.
Gefpielfchaft. f. Gefelfcbaft,
Gcfpiclt. adj. Gefpeeld.
Gefpicn. adj. Gefpogen , uitgefpogen.
Gefpieszt. adj. Gefpitst, gefpiest, doorfloken , doorrégen.
Gcfpinst. n. Gejpin.
Gcfpitzt. adj. Scherp , puntig.
Gcfpons. m. & f. Bruidegom, bruid.
Gefpor. n. Spoor.
Gcfpornt. adj. Gefpoord.
Gcfpötte. n. Gefpot. Sein Gefpötte mit etwas trciben. Den f pot met iets drijven.
Gcfprach. n. Gefprek , zamenfpréking, fpraak. Das Gefprach geht. Defpraak gaat.
Gefprachbuch. n. Boek metzamenfpraaken.
Gefprachig. adj,Spraakzaam,gefpraakzaam , aangenaam in de verkéring.
Gcfprachlich. f. Gefprachig.
Gefprachigkeit, Gefprachlichkeit. f.Gefpraakzaamheid,beleefdheid, vriendlijkheid.
Gefprachwcis.öif/. Bij wijze van gefprek. Gefpreckelt. adj. Gefpikkeld , gejprikkeld.
Gefpreitzt , gefpreutzt. adj. Onderfleund, onderfchraagd. Gefpreitzt daher gehen. Met de handen in dezijden gaan.
Gcfprenkclt. adj. Gefprenkeld.
Géfpiihï , Spur. n. Spoor, navurfch'ng.
Gefpührig. adj. Loos, doortrapt, listig, fchrander, fcherpzinnig.
Gcfpüle, Spiilicht. IVaschwater, vult water.
Gcfpunst. n. Werk , taak. Dicfes ist fein Gefpuiist. Dit is zijne eigen fchuld, hij is er zelf oorzaak van , het is zijn eigen werk.
Gefpur. f. Gefpühr.
Geftad. f. Gcftatt.
Gcftadc. n. Zeekust, flrand, zeeoever. Gcftoffirct. adj. Verfierd, uitgedost, ceflojj'eerd.
Gcftalt./. Geflalte , gedaante , gefleïiheid, gedaante, wijze , fchijn.
Gcftalt, geftaltcn. adv. Dewijl, naardien , nademaal, vermits , gemerkt, aa igemerkt. Nach Gcftalt der Saclic.
S



154 GES.
Naar maate de zaak is , naar maa-
te de zaak vordert. Gcftalt, gcftaltet. adj .Gevormd, gefield.
gelegen. Wie ist er geftalt ? Hoe ziet
hij uit? Bey fo geftalten Sachen.
In deze gelegenheid ,gefleldheid,ge-
Jleldnis van zaaken Geftalten. adv. f. Gcftalt. Geftalten. v. a. Vormen , eene gedaante
géven.
Geftalten (fich). Sich anftellcn. Zig gelaten , zig gedragen.
Ceftaliend. adj. Vormend. Die geftaltendc kraft. De vormende kragt, bekwaamheid.
Gcftaltct. adj. f. Gcftalt.
Gcftaltnisz./. f. Gcftalt.
Gcftaltfame. ƒ. TVijze , manier.
Gcftaltung.y: f. Geftalt.
Gcftammet. adj. Onderfteund , onderfchoord, onderfchraagd.
Geftampelt. adj. Geflempeld, gezégeld.
Geftampft. adj. GeJlampt, gefloten.
Gcftandcn. adj. Geflolt, geftremd, gellaan. Volwasjen, bejaard.
Geftaiidert. adj. Met geeren bezet,agtdélig , die agt flukken in zijn fchild voert.
Gcftandig. adj. Belijdend, toeflaande. Ich bin die fchuld gcftandig. Ik beken die fchuld. Ich bin dir das nichtgeftandig. Ik Jla u dit niet toe. Etwas nicht gcftandig feyn. Iets niet bekennen , iets ontkennen, lochenen.
Geftandnisz. f. Belijdenis , erkendnis , bekendnis, toeflemming.
Geftank. m. Stank , kwaade reuk, vie33 lugt, vuile geur.
Gcftatt. n. Oever , werf, kaai.
Geftatten. v. a. Gedogen , gehengen , toelaten, toeflaan , vergunnen,
Gcfiaude. f. Geftrauche.
Geftccke. n. Koker , kas.
Gefteckt. adj. Geféken. Gcfteckt voll. Opgepropt vol, geflikt vol.
Geftchcn. v. a. Bekennen, belijden, toeflaan.
Geftchcn. v. n. Hotten , dik worden. Der Rhcin geftcht mit Eis. De Rhijn is vol ijs, bedekt met ijs. ,
Gcl'teift. adj. Geflijfd, geflerkt, verflerkt.
Geftclle. n. Stelling , geflel, fchraag, voet, \
GES.
Geftellt. adj. Gefield, gezonden , gerigt. Der Brief ist an ihnj geftellt. De brief is aan hem gerigt. Ieh lasfc es an feinen Ort geftellt feyn. Ik laat het aan zijne plaats.
Geftckkc. n.Agterfeek.
Gefteppt. adj. Geborduurd , geflikt.
Gesteng. adj. Der gesterigcr Tag. De dag van gister.
Gcftern. adv. Gister.
Gcfternt. adj. Gefternd, met flerren.
Geftickt.tfrf/'. GeJtikt, geborduurd.
Geftiefelt. adj. Gelaersd.
Geftiegen. adj. Gerezen.
Geftielt. adj. Met eenen flecl voorzien,
Geftift. n. Stigt, geftigt, Jtigting.
Geftillet. adj. Geflild, bedaard.
Geftirne. n. Gefternte.
Geftirnt. adj. Gefternd, met flerren bezaaid.
Gcftöbcr.tf. Stof. Gcftöber maehen. Stof maken, verwekken. Schncegeftöber. Jagtfneeuw.
Geftochcn. adj. Gejloken. Das ist weder gehauen noch geftochcn. Dat raakt kant noch wal, dat gelijkt nergens naar.
Geftochcn. adj. Gegraveerd, gefnéden. Geftockcn. v. n. Hotten , dik worden. Geftockt. adj. Gehot , geronnen , dik
geworden. Gcftohlcn. adj. Ge Ho len. Geftolper. n. Struikeling. Geftopft. f. Gedampft. Gcftopfte Acpfel.
Ingeleide appelen. Gcftorbcn. adj. Geftorven , overléden. Gcftoszcn. adj. Gefloten , gefchokt (een
fchip door de golven.) Gcftottcr. n. Stamering, hakkeling in
het f préken of lézen. Geftracks. adv. f. Gerade. Geftrauche. n. Struik- heester-kreupel-
bosch , ruigte , flruwellen. Gcftrcift. adj. Geftreept. Geftreng. adj. Streng ,geflreng, dapper. Gcftrichen. adj. 'Gef réken. Geftrichcn
volle Maasz. Geflréken volle maat,
rondvolle maat. Geftrickt. adj. Gebreid. Geftriemt. adj. f. Gcftrcift. Geftricgclt. adj. Gekamd, geroskamd.^ Gcftrobclt. adj. Beroerd, ontfeld. Sté-
kelig (hair), overeindftaande.



GES. GET.
GET. GEU. GEV. GEW. 155
Geftückelt, Geftückt.*#. Gelapt, ver-
Jleld, vermaakt. Geftühl, gcftïüe. ». Geftoelte , Jloelen ,
banken.
Geftümtnélt. adj. Verminkt, geknot, de kruin afgeknot of afgekapt.
Geftümpft. adj. Stomp gemaakt.
Gcftiipft. adj. Geprikkeld.
Geftürzt. adj. Omgevallen, omgekeerd.
Geftlit. ti. Stoeterij , paerdenteelt.
Geftiftzt. adj. Gekort, gemotst {{paerd of hond).
Geftützt. adj. Gef ut, gefchoord, onderschraagd, onderfchoord, onderfut.
Gefuch. tn. Verzoek, begeerte. Het zoeken.
Gelucht, adj. Gezogt, gewild.
Gefumme , Gefums. n. Geruisch , gegons, gebrom (der hommels, muggen, torren enz.)
Gemnd. adj.& adv. Gezond, wè! te pas, welvarend. Onbefmet, zuiver, rein, gaaf, pluis.
Gcfundheit./. Gezondheid.
Gefundhcitsbeeher , glas. n. Bokaal.
Gcfundhcitspasz. tn. Gezondheidsbrief.
GeTundheits Rath. tn, Raad van gezondheid.
Gefundheïtsrehéin. F. Gefundhcitspasz. GeFungen. adj. Gezongen. Gefunken. adj. Gezonken , gezakt, ingezakt.
Getadcl. n. Berisping, bedilling. Getafel. n. Befchot, befchotwerk,fchutwerk.
Getafclt. adj. Befchoten , met hout bekleed.
Getheilt. adj. Gedeeld, verdeeld.
Gethön. n. Gek/ank , geluid.
Gethürmt, gtXMxnt.adj. Getorend, met torens voorzien.
Gedicht.». Gedicht.
Getöfc. n. Gedruis , gebaar , gerugt , geraas, getier.
Gctreide. n. Graan , koorn , graanen.
Getrank. n. Drank.
Gctranket. adj. Gedrenkt.
Getning. F. Gedrang.
Getrappel.». Getrappel, getrippel.
Gctraucn (fich). Zig betrouwen , durven , beflaan, de Jloutheid hebben.
Getrcidc. F. Gctraide.
Getreideboden. tn. Koornzolder.
Cctrcnnt. adj. Gefcheiden.
Getreu. adj. Getrouw , trouw. Getreulich. adv. Getrouwlijk. Gctrieb. ». Raderwerk , vederwerk,
Aandrang , aandrift, prikkeling. Gctricben. adj. Gedreveu,aan- of voordgedreven , aangezet. Getrocknet. adj. Gedroogd. GctroiFcn. adj. Getroffen, geraakt. GetröpFclt. adi. Gedroppeld, gedropen. Getrost. adj.& adv.Getroost,vertroost,
Moediglijk, manmoedig. Getrösten (fich). Zig getroosten, geduldig dragen. Gctrostheit. ƒ. Kloekheid, manmoedigheid, fandvastigheid. Gctrunken. adj. Gedronken. Gctihnmel. ». Geraas , getier,gebaar ,
gerugt , oploop , zamenloop. Getiincht. adj. Gewit. Geübt. adj. Geoefend, ervaren. Gevatter, m. Gevader, peet. Gevatterinn. ƒ. Gevaderin , peete, Gcvatterfchaft. f. Gevaderfchap. Gevatterftück.«. Pillegift. Geuden. f. Verfchwèndén. Gcudcr. »*.Geudig. adj. F. VcrFchwendery
VerFchwenderisch. Gevicrdet. F. Gcviert. Gcvicrt. adj. Gevierdendeeld. Gcvögcl. ». Gevogelte, pluimgedierte ,
ve'dervee. Gcvollinaehtigt. adj. Gevolmagtigd. Gewachs. ». Gewas. Gewas, uitwas,
gezwel. Gcwachfen. adj. Gewasfen. Ge\yachfet. adj. Gewast, met was befreken.
Gewachskasten. m. Bak, tobbe om boomen in te planten. Gewaffnct. adj. Gewapend. Gcwagt. adj. Gewaagd. Gewahr./. Uitwinning in regten, verzekering.
Gewahr werden, v. n. Gewaar worden', gevoelen , voelen, bevinden , ondervinden.
Gewahrcn. v. ». Verfchaffen , verwekken , bewilligen , toegeven. Slagen. Verzekeren , verhoren. AJfpre'ken , inf aan , waarfchap doen , borg blijve n.
Gcwahrcr. m. Borg , verzekeraar.
IGëwahrfam. /. Bewaring, verzekering, veiligheid.



i;<5 CEW,
CNW.
Gevvahrfchaft , Gewahrung. f. Verzekering , verhoring.
Gewald, n. Wald. m. Bosch , woud , bosfehaadjè.
Gewalkt, adj. Gevold.
Gewalt./. Geweld, magt, mogendheid. Onregt, ongelijk, onregtvaerdlgheld. Regt. Beroerte, beroerdheid , geraaktheid.
Gewaltgcbcr. m. Magtgèver.
Gcwalthabend. adj. Magthebbend, met magt voorzien.
Gcwalthaber. m. Gevolmagtlgde , magthebber , bezorger.
Gcwaltig. adj. & adv. Geweldig, hevig, zeer, flerk,geweldiglijk, boven maaien , bovenmaatig.
Gewaltiger , Gewaltsbote. m. Geweldiger , provoost in het leger.
Gewaltiglieh. adv. f. Gcwaltig.
Gewaltfam. adj. f. Gcwaltig.
Gcwaltfame./. Onderdanigheid, gehoorzaamheid. Geweld» gewelddadigheid.
Gewaltfamkeit./. f. Gewalt.
Gewaltfamlich. adv. f. Gcwaltthatig.
Gewaltsbote. f. Gewaltiger.
Gewaltsbrief. m. Magtbrief, openbrief van eeny vorst, bulle.
Gcwaltthatig. adj. & adv. Geweldig,gewelddadig.
Gcwaltthatigkcit. ƒ. Geweld,gewelddadigheid , met onregt, zonder réden, grond, regt of oorzaak.
Gewand, n. G ewande. f. Paaien, grenzen.
Gewandin. Laken i gewaad.
Gewandt. adj. Gekeerd, omgekeerd (een kleed). Ein wohl gewandt Pferd. Een vsél beréden , of af geregt paerd.
Gewandtsweis. adv. In fchijn, voor het oog. Zomwljlen ,zomtljds , bijvlaage «■
Gewar. f. Gewahr. ' Gcwar. f. Gewahr.
Gewarfchaft , Gewarfchaftslcistung. f. Gewahrfehaft.
Gewürsman. 7».Gewarung. f. Dewahrer.
Gewarten. f. Gewartig feyn.
Gewartct. adl. Verwagt,
Gewartig. adj. Bereid , vaerdig , gereed , klaar.
Gewartig feyn. y. «. Zu gewarten haben. Verwagten, te verwagten hebben.
Gewasch. f. Gcfehwatze , Gcplauder.
Gewafchig. adj. Praatagtlg, praatziek, praatzugtig , fnapagtig.
Gcwafchcn. adj. Gewasfchen.
Gewasfer. n. Wateren , gewater.
Gewaslert. adj. Gewaterd. Geweekt. Gevlamd.
Gewebe. n. Geweef, weefzel.
Gewebt. adj. Gewéven.
Gewennen, f. Gewöhnen.
Gewehr. n. Geweer, fnaphaan. Slag-' tanden, houwers van een wild zwijn.
Gcwchrcn. f. Gewahren. Toef aan , bewilligen.
Gewchrfaal. ƒ. Geweerkamer.
Gcwehrt. adj. Gewapend. Verboden.
Gcweicht. adj. Geweekt.
Geweide, f. Eingewcide.
Gcwelb. f. Gewülb.
Gewcrb. n. Ambagt, handwerk. Wervelbeen. Winst, voordeel. Lid van een kandekzel.Gewcrb treibcn. Bandtérlng, handel, nering, koophandel doen, handel drijven.
Gewerbbein. n. Wervelbeen.
Gcwcrbfchaft. ƒ. Bandtéring enz.
Gcwerbftadt. ƒ. Koopflad.
Gewcrbftatt./. Werkplaats. Marktplaats.
Gewerden lasfen. v. n. Laten geworden,
laten begaan. Gewefen. adj. Geweest. Voorléden ,ge-
wézen.
Gcwett. n. Wedding , weddlngfchap.
Ein Gewett anlegen. Wedden, eene
weddlngfchap doen. Geweyh. n. Gewei,ingewand. Gewigt
van een hert (Booms van een hert.y Gcweyhct. adj. Gewijd. Gcwichst.<nty'. Gewast, met was be-
flréken. Gewicht, n. Gewigt. Gewichtig, adj. Gewigtlg, wigtlg, aan-
merklijk , van belang. Ge\fiehXk\ms,t.f.Weegk;tnJe. Gewidmct. adj. Gewijd, toegewijd, opgedragen.Gcwierig. adj.Beflendlg, aanhoudend,
duurzaam. Gcwilliget. adj. Ingewilligd, be wllgd,
toegeflaan, toegegeven. Gew hnmel. n. Gewémehgekrloel,krioe-
lltig.
,'Gewimmer. n. Gefchrel,gehuil, gebalk.



CEW.
GEW.GEY. GEZ.
15?
Gevinde, n. Schroefmoêr. Windas , katrol.
Gewinn. m. Gewin, winst, winning,
baat, voordeel, broodwinning. Gewinnen, v.a. Winnen , gewinnen ,
inwinnen, uitwinnen , winst doen.
Behalen, verkrijgen. Gewinnfam. adj. Voordelig, dat winst,
Voordeel aanbrengt, daar winst in
Jleekt. Gewinnst. f. Gewinn. Gewinfel. n. f. Gewimmer. Gewinn fucht. f. Winzugt, baatzugt ,
baatzugtigheid, geldzugt. Gewinnfücht.ig. adj. Winzugtig , né-
ringzugtig, baatzugtig, geldzugtig. Gewirbelt. adj. Peerswijze , dat den
vorm, de gedaante van eene peer
heeft.
Gewirk./z. Gebreid werk, weefzel.
Gcwirkt. adj. Gewerkt, gewrogt, geweven.
.Gewirr,n. Verwarring.
Gcwirtelt. adj. Wervelbeensw'jze.
Gcwisz. adj. Gewis, zéker, wis, klaar.
Gewiszbeftimmt. adv. Volf 'rekt,bepaald.
Gcwisfen. n. Geweten,gewisfe,gemoed. So weit als das Gcwisfen leidet. Zo verre als ik mag, als de wetten het toelaten.
Gewisfenhaft. adj. & adv. Naauwgezet.
Gewisfenlos. adj. Gewetenloos.
Cewisfensangst. m. Knaging , wroeging van het geweten , angst, benaauwdheid, angfligheid.
Gewisfenscrforfchung. ƒ. Onderzoek van zigzelven.
Gewisfensfall. m. Gewetensgeval, zwarigheid van het gemoed, twijfeling.
Cewisfensfreyheit. ƒ. Vrijheid van gewéten.
Gewisfcnsrath. m. Die in eene gewigti-
. ge, twijfelagtige zaak om raad gevraagd word, Cafuist.
Gewisfensruhe./. Goedgewéten ,kalmte oj vréde der ziele, zielevréde.
Gewisfensfache.ƒ. Gewétenszaak.
Gewisfensfcrupel. m. Zwarigheid des gemoeds , des gewétens.
Gcwisheit. ƒ. Zékerheid , gewisheid.
Gewiszüch. adv. Gewislijk , zekerlijk, voorzeker.
Gcwittcr. n. Onweeder, onweer,florm.
Gewjtzigt. f. Witzigeii.
Gewogen, adj. Genégen , toegenegen , toegedaan , gunftig. Gewogen (met de fchaal).
Gcwogenheit./. Genegenheid, toegenegenheid.
Gewogentlich. adv. Gunftiglijk , op eena genégen wijze.
Gewonnen, v. a. Gewennen , vormen , naar zijne hand Jlellen.
Gewöhnen. v. n. Zig gewennen , zig aanwennen , gewoon , gewend worden.
Gewohnheit. f.Gewoonte,gebruik, aart; gemeen gebruik, landsgewoonte.
Gewöhnlich. adv. Gewoonlijk, gemeenlijk.
Gewohnlichermaszen. adv. Gemeenftjk , naar gewoonte, volgens gebruik,
Gewbhnung. f. Gewohnheit.
Gewölbe. n. Gewelf, welfzel.
Gewölbt.örf/. Gewelfd, verwelfd.
Gewölben , wölben. v. a. Welven,overwelven.
Gcwolk.».Z)e wolken.
Gewölkicht. adj. Gewolkt, met wolkenbedekt.
Gewollt. adj. Gewild.
Gewonnen, adj. Gewonnen.
Geworbcn. adj. Geworven, aangeworven.
Geworfen. adj. Geworpen, gefmèten. Gewiilk. f. Gewölk.
Gewunden. adj. Geflingerd, gedraaid, fcheef.
Gewünscht. adj. Gewenscht.
Gewürckt. f. Gcwirkt.
Gcwiirdigct. adj. Verwaerdigd, waerdig geagt.
Gcwiirfelt. adj. Vierkant , taerlingswijze.
Gcwürme. n. Gewormte.
Gcwürz. n. Kruid, fpécerijen.
Gewürzhandcl. m. Spécerijhandel.
Gewürzt. aej. Gekruid.
Gcycr. m. Gier. Der Geyer! De droes, de drommel, de henker.
Gezackt. adj. Getand, zaagswijze.
Gczahr. n. I/iJlag van een' wéver.
Gczanke. n. Twist, ftrijd, krakkeel.
Gczahnt, gezant, adj. Getand.
Gezaudcr. n. Gefammel, geteem , gedraal, getalm, talmerij.
Gezaumt. <?rf/. Getoomd, gebreideld.
Geza'un. n. Heining, hegge, ftaketzel.



i58 G EZ. GIB. GIC.
GIC. GIE. GIF. GIG. GIH. GIL.
Gezcicbnet. adj. Getékend. Gezeken. Getijden. Gezcitenbuch. n. Getijboek. Gezelt. n. Tent.
Gezerr. n. Been en weer trekking.
Gezcug. m. Tuig, Jlof, goed. Leincngezeug. Linnengoed.
Cczuugt. adj. Geteeld, gewonnen , geboren.
Gezicht, Gezucht, n. Geboorte, gejlagt. Geziemcn. v.n. Betamen , voegen,pas-
fen , behoren , gefchikt, bekwaam
zijn.
Geziemend. adj. & adv. Betamend, betaamlljk , gevoeglijk, voegzaam , behoorlijk.
Gezicrde.». Zicrde. f. Sieraad, verflerfng.
Gezicrt. adj. Verfierd, opgefchikt, opgefmukt.
Geziminert. adj. Getimmerd.
Gezinkt. adj. Getakt, met takken voorzien.
Gezifche. n. Slsfing , .fchuiffeling, gefluit , geblaas der flangen.
Gezogen, adj. Getrokken , getogen.
Gezucht, n. Gezicht Das lofe Gezucht. Bet loos geflagt, gebroedzel.
Gczuchtiget. adj. Getugtigd.
Gezuckt.a^/. Getogen, uitgetogen,uitgetrokken (zwaerd).
Gezupft. adj. Geplukt.
Gczwirnt. adj. Getwernd, getwijnd.
Gezwungen. adj.Gedwongen. Gemaakt, gezogt, gedwongen (houding enz).
Gibd. m. Gével.
Gibclicht. adj. Met een' gével voorzien. Cibclmauer , Gibclfcite. Foorgével,
voorzijde. Gibclzinne. f. Tinne. Gichlen, gicklen. v. n.Luidkeels tachen,
fchateren van lachen. Gichler. m. Lachbek. Gichs, Gicks. Er weis weder gicks
rroch gacks. Bij kent geen a voor b ,
hij weet niets, hij weet noch van
toeten noch van blazen. Gicklen. f. Gichlen.
Gickfen , Gichfen. v. n. Kikken. Er darf nicht gickfen. Bij durft niet kikken, hij durft den mond niet roeren.
Gicht. f.Jigt.
Gichtbriichig. adj. Verlamd inde leden tn zenuwen , lédelam.
Gichtbrüchigkeit. f. Verlamdheid, lamheid, beroerdheid , geraaktheid. Gichtcr. f. Kramp, zamentrekking. Gichtrofe. ƒ. Pionieroos. Giek. f. Gichs.
Gickelhahn. m. Kalkoenfche haan. Gickcrn. f. Gichlen. Giebig. adj. Gebruiklijk, gangbaar. Gienen.f. Gancn.
Gierig, adj. Gierig , grétig, happig , graag.
Giesz. m. Biest, eerfle melk , drabbig zog.
Gieszeimer. m. Gieter. Gieszen. v. a. Gieten, fmelten, Gicszer. m. Gieter. Gieszererde. ƒ. Potaarde. Gicszerey. f. Gieterij. Gieszfasz.». Gieter. Gicszforni. ƒ. Gietvorm, modél. Gieszig. adj. Dat gegoten kan worden , gietbaar.
Gieszhaus. n. Gieszhütte. f. Giethuis , gieterij.
Gieszkanne. f. Lampetkan.
Gieszkunst. ƒ. Gietkunst.
Gieszftein. f.Guszftein.
Gieszwerk. n. Gietwerk , fmeltwerk.
Gift. n. Gif, vergift, venijn. Grdmfchap , toorn.
Giftig, adj. Vergiftig , venijnig ; boosaartig.
Giftlatwerge. ƒ. Theriakel, triakel. Giftmagnet. m. lndifche flangenfleen. Giftf üpplein. n. Giftdrank , vergiftdrank.Gigfen.f. Gichfen. Gihrcn. f. Gahrcn. Gilbwurzcl. m. Kurkuma. Gild , gildbar. f. Giikig. Gilde./. Gild. Gildebricf. m. Gildbrief. Gildcmcistcr. m. Déken , gildemeester. Gilt. Es gilt dir eins. Ik breng het u. Ginen. f. Galmen. Ginnis , Guinee, ƒ. Guinie. , Ginst, Ginftcr. m. Bei, heide, brem. Ginfterkappcn. Toppen van de hei. Ginftcrn. f. Ginst.
Gipfel. m. Top, kruin , tinne, opperfle.
Gips. m. Gips , pleisterkalk.
Gipsarbeit. ƒ. Pleisterwerk.
Gipfen. v. n. Pleisteren.
Gipfern. adj. Van gips of pleister.



GIP. GIR. GIT. GLA.
GLA.
*S9
Gipskcllc. f. Troffel, truffel. \ Gircn. f. Garen.
Girgcl. m. Kim , keep , kroos of fponning van een vat of eene kuip.
Girrcn. v.n. Kirren.
Gifehen. v. n. Gesten , fchulmen.
Gitter. n. Traalie.
Gitterfenfter. n. Traallevenfler.
Gittericht,gitterig. adj. Getraallet,met traallèn.
Gitterwcrk. n. Traallewerk , roosterwerk.
Gïtz, Gitzlein. f. Gcisz. Glaich. f. Gelcnk. Glaichweis. adv. Van lid tot lid. Glaisz. f. Gleisz.
Glanz. m. Glanzerz. n. Zllverader met lood vermengd, zilverzand.
Glanz. m. Glans, luister, fchijnzel. Glanz cines Dianiants,einerPerle.£^zter van eenen diamant, van eene paerle.
Glanzen, v. n. Blinken, glansfen,glinsteren , fchit teren ,flikkeren ,fralen, flonkeren.
Glanzend.adj. Blinkend, g!ansfig,glinsterig, fchitterend, flikkerend,flonkerend , f ralend.
Glanzcrn.f. Glanzen.
Glanzhammcr. m. Glans- of planeerhamer.
Glanzlcinwand. «.Glanzfchöttcr./. Ge-
klanderd linnen, trilje. Glas. n. Glas.
Glasarbeit.y. Glaswerk , foorten van glas.
Glasaugig. adj. Verglaasd.
Glafeln. v. n. De glazen in het rond laten gaan.
Glafcr. m. Glazenmaker.
Glaferkricg. m. Overdaad, gulzigheid. Einen Glafcrkrieg anfangen. Zlg-aan den drank , aan overdaadvan drank overgéven.
Glafern. adj. Glazen , van glas.
Glaserz. n. Glasftcin . Glasfand.zz. Erz, g/asjleen, glaszand.
Glasfarb. ƒ. Glaskoleur.
Glasfenfter. n. Glasvenfer.
Glasfïrncisz. n. Vernis.
Glasgall./. StoS van glas.
Glashütte. f Glasblazerij.
Glafiren. f. Glafuren.
Gaskunstler. m. Glasblazer.
Glasmahler. tn. GlasSchl/der. Glasperle./. VenetiaanSche paerel, val-
fche paerel. Glasramen. Glasruiten. Glasfcheiben. Glasfchijven. Glasfand. f. Glaserz. Glasfchmelz. m. Weedas, fouda. Glasftcin. f. Glaserz. Glast. m. Glans, luister, polijsting. Glast./. f. Glafur. Glasten. f. Glafuren.
Glafur./: Ver lood, glazuur ,fchotslood, verglaaszel.
Glafuren. v. a. Verglazen, met Schotslood bef rijken.
Glatfchen. v. n. Praten, fnappen, babbelen.
Glatt. f. Glett.
Glatt. adj. & adv. Glad, glibberig. Effen, gelijk, glad. Kaal, geheel.
Glatte./. Gladheid, glibberigheid. Gelijkheid. Glans.
Glatteis. n. Tzel, ijzeling.
Glatteifcn. v. n. Tzelen, ijs régenen.
Glatteifen. n. Persijzer.
Glattcn. v. a. Likken , glansfen, luisteren , glans, luister géven.
Glattfeile./. Zoetvijl.
Glattholz. n. Likhout, klopfcheen.
Glatkópfig. adj. Kaal van hooSd, kaalhoofdig.
Glattkugel. f. Glattftcin.
Glattftahl. m. BruineerJlaa'.
Glattftein. m. Likfeen , brulneerfeen.
Glattzahn. m.PVolfstand (pm mee' te polijsten) .
Glatze.ƒ. Kaalheid, kaalhoofd'gheid. Glatzig. adj. Kaal, kaa/hoqfd'g. Glatzkopf. m. KaalhooSd , kaalkop ,
kaaloor. Glatzköpfig. f. Glatzig. Glaub. f. Glaube.
Ghubbrüchig. adj. Geloof krenkend. Glaube.;». Geloof, trouw, ver trouwen. Glauben. v. a. Geloven , vertrouwen. Glaubendcr. f. Glaubiger. Glaubensartikel. m. GelooSsartikel. Glaubenscrkenntnisz.ƒ. & n. Geloofsbelijdenis.
Glaubensbruder. f. Glaubensgenoz. Glaubensfeind. m. Vijand des geloofs ,
des godsdiensts. Glaubcnsgenosz. m. Geloofsgenoot. Glaubenslehr. ƒ. Geloofsleer.



ïöo GLA. GLE.
Glaubensregel. Glaubensricntfnur./. Ré-1 gelmaat , rigtfneer, régel des geloofs, geloofsrégel.
Glaubensferfasfung. ƒ. Begrip, inhoud des geloofs.
Claubenszweifel, Glaubensfcrupel. Twijfeling, zwarigheid in-het geloof , in den godsdienst.
Claubhaft. adj. f. Glaublich, gjaubvvüidig.
GlauDhaftigkcit. f .Geloof baarheid, ge-
looflijkheid , waarfchijnlijkheid■ Gla'ubig. adj. Gelovig. Glaubiger. m. Schuldeifcher ,fchuldvor
deraar. Gelovige. Glaublich.^'. Gelooflijk, geloofbaar,
waarfchijn/ijk. Glaublichkeit. ƒ. f. Glaubhaftigkeit. Glaublos. adj. Zonder geloof, zonder
godsdienst, zonder vertrouwen. Glaubwurdig. adj. Geloofwaerdig. Glaubwürdigheit./. Geloofwaerdigheid. Gleich. f. Gelenk.
Gleieh. conj. Hoewel, alfchoon , al , zelfs.
Gleieh. adj. & adv. Gelijk, éven. Gleich austheilen. Gelijk verdelen. Es gilt mir gleich. Het is mij om het éven, éveneens, hetzelfde. Es einem gleichthun. Iemand évenaren. Meines , feijies gleichcn. Mijns, zijns gelijken. Gleichcrweis, gleichergeftalt. Gelijkerwijze, van gelijken , dergelijk: diergelijk. So gleich. Aanfonds , date lijk , terfond, flraks, voords. Zu gleich. Te gelijk , tévens. Gleichfe hen. Gelijken, gelijkvormig zijn.
CIeichabftehend.tf4/.£v<w verreafflaan de.
Glcichbarigkeit. f .Geheel werh. (bouw
kundig woord. Gleichücdeutcnd. f. Glcichdeutig. _ Gieichberchaffcn. adj. Gelijk, évenge
lijk , gelijkvormig. Gleichdeutig. adj. Gelijkzinnig , gelijk
duidende, gelijkluidende. Gleiche./. f.Gleichheit. Gleichebcn. adj. Volkomen gelijk. Gleichen. v. a. Gelijk , effen maken. Ge
lijken, naar aarten , zwéven. Gleichergeftalt. f. Gleich. Gleichcrweis. f. Gleich. Gleich falls. adv. Desgelijks , insgelijk:
méde.
GLE.
Gleichf allig. adj. f. Gleichbefchaffcn. Gleichf örmig. adj. & adv.Gelijkvormig, Gleichf örmigkeit. f. Gelijkvormigheid. Gleiehgcltend. adj. Van gelijke waerde,
gelijkvormig, évenrédig, overeen*
komflig.
Gleichgcfmnet. adj. Eensgezind , een*
dragtig. Glcichgewicht. n. Evengewigt. Gleichewig. adj. Médeëeuwig. Glcichewigkeit./. Médeëuwigheid. Gleichgewogen. adj. Onverjchillig. Gleichgewogenheit. ƒ. Qnverfchilligheid, Gleichgiiltig. adj. Evenwaerdig, gelijk-
waerdig. Onverfchillig. Gleichgültigkcit. f. Onverfchilligheid ,
évenwaerdigheid. Gleichhaltcn. v. a. Gelijk agten,houden,
fchatten.
Gleichheit. ƒ. Gelijkheid, evenredigheid,
eenparigheid, effenheid. I Gleichlaut. m. Gelijkluiding, zamenluiding.
Gleiehlautend. adj. Gelijkluidend eensluidend, zamen luidend.
Glcichmachung./. Gelijkmaking.
Gleichmasz. f. Gleichmaszigkeit.
Gleichmaszig- adj.& adv.Gelijkmaatig.
Gleichmazigkeit./. Gelijkmaatigheid.
Gleichmuth. m. Stilheid , vergenoegdheid , gerustheid, bedaardheid van geest, ziel, gemoed.
Gleichmüthig. adj. Eenmoedig, gelijkmoedig.
Glcichmüthigkeit. f. Gleichmuth. Gleichnisz. ƒ. Gelijkenis. Glcichniszrcdc./. Gelijkenisrede. Gleiehniszweife. adv. Bij gelijkenis. ( Glcichrichten. v. tf. Wél feilen , wel
aanleggen , wél rigten. Glcichfam. adv. Bijkans , bijna, fcliier,
als.
■ Gleichfchatzig.tfrf/'. Vergelijklijk, nabij*
1komende. Glcichfchen. v.n. Gelijken , gelijkvormig zijn. Glcichfcitig. adj. Gelijkzijdig. Glcichfmnig. adj. f. Gleichgcfmnet. - Glcichfmnigkeit. ƒ. Eensgezindheid. Gleichftimmig. adj. Eenfemmig. Glcichfthnmiglccit. ƒ. Eenfemmigheid, eenparigheid van femmen, van ge, voelens. Gleichtag. m. Dag- en nagtevening.



GLE. GLI.
Gleichvicl. adv. Evenveel.
Gieichung. f. Vergelijking , i'vsn'mg , e'vende'ting.
Glcichweit, Glcichwcitig. adj. Evenwijdig.
Glcichwichtig. adj. Evenwigtig.
Gleichwichtigkek. ƒ. Evenwigt, e'venwigtigheid.
Gleichwie. adv. Gelijk, éven als.
Gleichwinkclig. adj. Regthoekig , gelijkhoekig.
Glcichwohl. adv. Evenwel, egter, nogthans.
Glcichzu. adv. Regttoe.
Gleis. n. IVagenfpoor.
Gleiszen. v. n. Glin/teren, blinken.
Gleisznen , gleiszen .v.n. Veinzen, den geveinsden fpelen.
Gleiszner. m. Geveinsde , huichelaar, fchljnheilige.
Gleisznerey. f. Geveinsdheid, huichelaarij , fchijnheiligheid.
Gleisznerisch. adj. Geveinsd ,/chijnheiHg, gemaakt.
Gleisznerifchcrweife. adv. Geveinsdlijk, fchijnheiliglijk.
Gieken, v. n. Glijden , glibberen , /uilen.
Glett. n. Berg/leen, metaal/leen. Goldglett. Silberglett. Goudglit, zilverglit.
Gletten. f. Glatten.
Glied. ri. Lid', lidmaat. Gelit (van/oldaateri). Schakel (van eene ketting). Lid, médegenoot.
Gliedericht, gliederig. adj. Dat uit léden bejlaat, 0/zamenge/leld is.
Giederkrankheit ƒ. Geraakte, beroerte, ver/lijving der léden.
Gliederlahm. adj. Lam , beroerd , geraakt.
Glkécrïahmung f.Geraaktheid,beroerdheid, lammigheid der léden.
Glicdcrmann. m. Leeman.
Gliedevfpannen. n. Kramp.
Gliederfucht. ƒ. Jigt, fierezijn , voeteuvel, pootje, podagra.
Gliederwehe. ƒ. f. Gliederfiieht.
Gliederweis. adv. Bij- léden.
Glicdmasz. f. Glied.
Gliedfchwanmi. n. PVaterzugt der gewrigten ,/ponsagtige zwelling der gewrigt en.
Gliedwasfer. n. Leewater,
1
GLI. GLO. GLU. 161
Glimmen, v. n. Glimmen, /meulen (onder de asch).
Glimmend, adj. Glimmend, /meulend,
Glimpf. m. Glimp , eer.
Glimpflich. adj, <5f adv. Met glimp, met eere, met be/cheidenheid.
Glitfehen.f. Gieken.
Glufchcrig. adj. Glibberig.
Glitzen. f. Glanzen.
Glochfcuer. n. Roos,galgezwel, St.Jn*
tonies vuur. Glöckehcn. n. Klokje, bel. Glocke./: Klok.
Glöckeln. v. n. Luiden , bengelen, Glockenflag. m. Klokkm/ag. GlockenfehwangelKlópfel,- Kl^be.
Klokklépel. Glöckner. m. Klokkenluider. Glorie./. Glorij , heerlijkheid. Glorreich. adj. Gtorijrijk. Glorwürdig. adj. Eerwaerdig, heerlijk,
luisterrijk. Glosfe. ƒ. Korte verklaring , aantéke-
kening op den kant. Glosfiren. v. n. Verklaren , uitleggen, Glosfen. f. Glimmen. Glotz , Klotz. m. Klos , blok. Glotzen. v. n. Uitgepuilde oogen hebben. Gluchlen , felüueken. v. n. Hikken,/nikken. Das Herz gluchfet ihm. Het hart
klopt, jlaat hem. Glüchfer, fchlucken. m. Hik , /nik. Glück. n. Geluk , Vfiorfpoed, welvaren,
heil. Das Glück vvill ihm wohl. Het , geluk dient hem , loopt hem na, lacht
hem aan. Glücken. v. n. Gelukken, lukken. Glucken. v. n. Klokken, kakelen (der
hoenders.) Glücker , Schusfer. n. Knikker. Glüekglas. n. Bokaal, berkemeijer. Giückhaft, Glückhaftig, adj. f.Glück-
iich.
Gluckhcnne. /. Klokhen , broedhen. Zéven/Ier , zévenge/lernte , pleijaden.
Glücklich. adj. & adv. Gelukkig ,voorJpoedig , gelukkiglijk , voor/poedigHjk.
Glückfclig. adj. Gelukzalig. Glückleligkek. /. Gelukzaligheid. Gl'-icksfaü. m. Gel'iksval, toevallig geluk.
Gliiekshafe. m, Loterij.
GlüekskinjL n. Een gelukkig mjnsch.



162 GLU. GNA.
eiUckjmannlein.». Hand des gelukt. <
Glücksrad. n. Rad van avontuur, draaibord, rijfjë laarsbord.
GlUcksruthe./. Wichelroede.
Glücksfpicl. n. Hazard/pel.
Gliicksftand. tn. Geluk/laat.
Glücksftern. m. Gelukjler.
Glücksftrcich. f. Glücksfall.
Gliickstopf. m. f. Glückshafe.
Gliicksvogel. f. Glückskind.
Glückszéigen.K. Gelukkig» gunjltg teken , voor téken.
Glückwunseh. f. Glückwun(chiing.
Glückwünfchen. v. a, Gelukwenfchèn.
Glückwünfehüng./. Gelukwenfching.
GlückwünkhiWZsmicf.Briefvangeluk-
wenfching.
Clfakwüulchungsrcde. ƒ. Gelukwenfching.
Glücn. f. Gltihcn.
Glufe , Nahnadel. ƒ. Naainaald.
Glühen. v. a. Gloeijen, gloeijend maken , glimmen.
Glühend. adj. Gloeijend, glimmend.
Glunfe, Funke./. Vonk.
Glut./. Gloed, gloeijende kooien.
Glutpfanne. ƒ. Komfoor.
Glutfehaufel. Vuurfchop.
Glutzange. f. Vuurtang.
Gluxen.f- Gïuchfen, und Glueken.
Cnade. ƒ. Genade , goede gunst, genegenheid.
Gnadenbeftallung. f. Gnadengeld.
Gnadenbezeigung. f. Gunstbewijs.
Gnadcnbild- n. Wonderbeeld.
Gnadenblick. m. Vriendlijkwézen , gelaat , gunftig oog.
Cnadenbrief. m.Gunstbrief , genadebrief.
Gnadenbrod. f. Gnadengeld.
Gnadenbrunn. m. Bron van genade , gunst', genegenheid.
Gnadenbund. m. Genadeverbond.
Gnadengcist. m. Geest der genade.
Gnadengeld. n. Wedde, jaarwedde, eerloon , penfoen.
Gnadenhand. f. Gevolg, werking der genade.
Gnadenkind. n. Aangenomen kind. Gnadenlicht. n. Licht der genade ,god-
lijke verlichting. Gnadcnlohn m.Genadeloon, jaarwedde. Gnadenquelle. f. Gnadenbrunn.
GNA. GNE. GNO. GNU. GOD.
ïnadcnreich. adj. Genaderijk , gunstrijk , vol, rijk van genade.
jnadenreich. n. Rijk der genade.
jnadcnfchcin. f. Gnadenblick.
jnadenfchutz. m. Godlijke,gunfige befcherming.
Gnadenftuhl. m. Verzoendekzel.
Gnadentafel. ƒ. Verbondstafel, tafel des heiligen avondmaals , tafel des Heeren.
anadenthron. m. Genadetroon, troon der genade.
Gnadentrieb. m. Beweging der genade , godlijke drijving.
Grii&critrost.m.Inwendige vertroosting.
Gnadenvoll. f. Gnadenreich.
Gnadcnwahl. f. Voorverordine'ring, voorverkiezing ,genade verkiezing, vrije, onbedongen verkiezing , voorfckikking.
Gnadenwappcn. n. Vergunningswapen , adelijk wapen.
Gnadcnwerk. n. Genadewerk.
Gnadenwirkung. f. Gnadenhand.
Gnadenzeichen. n. Bewijs , téken , kenmerk v/xn genade, van gunst.
Gnadenzeit./. Genadetijd, tijd der of van genade.
Gnadig. adi. Genadig.
Gnadiglich , gnadig. adv. Genadelijk , genadiglijk , goedgunfiglijk.
Gncip. f. Kneip.
Gnei&t. m. Funke. Vonk ,fprankel. Gneisten , Funkcln. v.n. Vonken, glin-
feren, fchijnen, flikkeren , fchitte-
ren, blinken. Gnorpcl. f. Knorpel. GnMg. adv. Genoeg.
Gniigc./. Genoegen , vergenoegen , geneugte. Zur gniige habcn. Genoeg hebben.
Gniigen, begnügen. Sich gnügen lasten, Zig vergenoegen, voldaan , te vréden zijn.
Gnugfam. adj. & adv. Genoegzaam , genoegzaamlijk.
Gnugfamkeit./. Genoegzaamheid.
Gnugthun. v.a.Voldoen, genoegen géven.
Gnugthuung. ƒ. Voldoening genoegdoening.Göd. f. Taufe.
Goggclhahn. m. KaJkoenfche haan. Gold.w. Goud.



GOL. GON. GOR.
Goldader. f. Goudader.
Goldberg. m. Goudmijn.
Golden, adj. Gouden, Van goud.
Golderz. n. Gouderts.
Goldfarb. adj. Blond.
Goldfarbe. f. Goudverw.
Goldf arbig. adj. f. Goldgelb.
Goldfinger. m. Ringvinger.
Goldflitter. ƒ. Lovertje.
Goldflusz. m. Goudrivier.
Goldgang. m. Goudaderen. ,
Goldgelb. adj. Goudgeel, blond.
Goldgelb.». Geel rottekruid.
Goldglette.y: Bergjleen , metaal/leen.
Goldgrube./. Goudmijn.
Goldhaltig. adj. Goudbevattend» , dai goud in heeft.
Goldglotz. m. Goudklomp.
Goldkörner. Goudkorrels.
Goldkiisfen, Goldkiiszgen. ». Goudkusfentje der lédervergulders.
Goldlahnfchla'ger. f. Goldfchla'ger.
Goldleim. m. Goudlijm,goudfoudeerzel. Goldlöth.f. Goldleim. Goldmacber. m. Goudmaker. Goldpulver. n. Goudzand, goudpoeder. Goldreich. adj. Goudrijk. Goldfand. f. Goldpulver. Goldfchaum. n. Goudfchuim. Goldfchlacken. m. Goudglit. Goldfchla'ger. m. Goudfager. Goldftaub. m. Gtofgoud. Goldftein. m. Goudfleen. Toets/leen. Golftück,Goudfluk. Goudlaken. Goldteig. m. Ge maaien goud. Goldtochter./". Waarde, lieve dogter. Goldwage. ƒ. G oudgewigt. Co\AmtX.emng.f.Téken in de aarde of het zand ten bewijze, dat er eene goudmijn onder ligt. Goldwunn. m. Geele glinfefworm. Goldwurz. n. Goudwortel , flinkende
gouw. Goller. f. Roller. Gönnen. v. a. Gunnen. Gönncr. m. Gunner ,begunftiger, voor-
f ander, verdediger , befchermer. Govbel. f. Drukkers eist. Gorck. f. Korck.
Görps, Görpfer. m. Rülps. Risping, oprisping.
Görpfcn. v. n. Rispen , oprispen. Görpfer. f. Görps. Görpficht. adj. Oprispend.
l
GOR. GOS. GOT. i6j
Gorr. f. Gurre. Gosch , Gofche. f. Bek. Gosfe.y. Goszftein. m. Goot/leen. Gosfenloch. n. Gootgat, riool. Gosfenftein , Goszftein. f. Gosfe. Göte. f.Taufe.
Gott. m. God, Allerhoogfe , Opperwazen. Das walt Gott. In Gods naam. Gott unverwiefen. Zonder roem, on* beroemd gefproken .Gott unverzurnet. Met verlof. Gottbefohlen. VaarwéU
Gött. m. Peet, péter.
Götte. m.f. Doopkind{dogter , zoon).
Götter. Goden, afgoden.
Götter antwort. f. Godfpraak , orakel (bij de Heidenen.)
Götterfpeis. ƒ. Godenfpijs , ambrozijn.
Göttertrank.»». Godendrank , nektar.
Gottesacker. m. Kerkhof.
Gottesboden.»z. De aarde.
Gottesdieb,Gottesrauber. m. Kerkrover.
Gottesdiener. m. Dienaar Gods, Godsgezant , kerkleeraar.
Gottesdienst. m. Godsdienst.
Gottesdienstlich. adv. Qodsdienflig.
Gottcsfurcht. ƒ. Godvrugt,vreeze Gods.
Gottesf ürchtig. adi. Godvrezend, godvrugtig, vroom, deugdzaam.
Gottesgeba'hrerinn./. De moeder Gods, de heilige maagd.
Gottesgelehrtcr. m. Godgeleerde.
Gottesgelchrtheit. ƒ. G odgeleerdheid.
Gottcshaus. n. Godshuis , kerk.
Gotteskasten. m. Armkist.
Gottesla'sterer. m. Godslasteraar.
Gottesla'sterlich. adj. & adv. Godslasterlijk.
Gottcslasterung./. Godslastering. Gotteslehr. f. Gottesgelchrtheit. Gotteslehrer, Gottesmann. f. Gottesgelehrtcr.
Gotteslohn. m. Godsloon , godlijke vergelding.
Gottespfennig. m. Godspenning, huurpenning.
GottesrathfehlusZ. m. Raadsbefluit vait God, godtijk befluit, voorzienigheid.
Gottesraub. m. Kerkroof,heiligfchennis.
Gottesra'uber. m. f. Gottesdicb.
Gottesfchickung./.Gorf///&? befchikking,
Gottestisch. m. Verbondstafel, tafeldes Heeren.
Gottesverachter, m, Ongodist, godvsf
i zaker,
%



IÓ4 GOT. GRA.
Gottqsverhangriisz.».Goi///*e toelating. (
Gottesvorfehung. f. Godlijke voorzie- ( nigheid. '
Gottes v,-ort.«. Gods woord, heilige frhrift. ;
Gottgef allig. adj. Gode aangenaam. '
Gottgelasfeh. adj. Godgelaten.
G o ctgelas Ie öhëit. ƒ. G odgelatenheid.
Gottheit. f Godheid.
Göttinn. ƒ• G-o&« , gWej.
Göttlich. adj. & adv. Godl'/jk.
Gottlos. adj. Godloos, ongodlijk , ongodvrugtig.
G o ttloficrkci t. f. God.'oo sh eid ,ongodvrttgtigheid.
Gottmensch. m. Godmensch.
6c*tfefig.'d4j'. Godzalig, godsdienf'g.
Gottfeligkfeit. ƒ. Godzaligheid, godsdienfigheid.
Götze. m. Afgod.
Götzenaltar. m. Afgodenaltaar.
Gützenbild. n. Afgodenbeeld.
Götzendkner. tn'. Afgodendienaar.
Götzendienst. m. Afgodendienst.
Gotzenhain, m. Bosch den goden gewijd.
Götzenopfcr. n. Afgodenoffer. Götzentempeli m. Afgodentempel.'
Götzenwald. f. Gützenhdni
Göxen.v..». Rispen , oprispen.
Grab. n. Graf.
Grabbelen, f. Grappcln.
Grabbitter. tn. Bidder, aanfpréker.
Grabeifen. f. Grabrticbcl.
Grabcn. v. a. Graven ,fpitten , delven. Graveren.
Grabcn. m. Graf,graff éde, kuifgragt,
Graber.tn. Graver, delver, fpitter. Graveerder.
Grabgerüfte. n. Verlichte kapél, waarin het lijk eens over lédenen ten toon ligt.
Grabhau. ƒ. Houweel.
Grabmabl. n. Praalgraf.
Grabmeisfel. tn. f. Grabftiehcl.
Grabfchaufel. ƒ. Spade.
Grabfchcit. f. Grabfchaufel.
Grabfchnitt. m.Trek,haalvan een* graveerijzer.
Grabfchrift. ƒ. Graffchrift.
Grabftatte. ƒ. Graff éde , begraafplaats,
Grabftcin. tn. Graff een , zerk.
Grabftiehcl. m. Graveerijzer.
Grabtuch. n. Doodkleed, lijklaken.
GR A.
irad. m. Graad , trap.
rradbogen. m. Graadboog , peUflok:
jradireifen. n. Steenhouwers , beeldhouwers beitel.
ïraduirtcr. m. Gepromoveerde.
Sradus. tn. Graad', trap, eertrap.
3raf. tn. Graaf. Raugraf , Zëntgraf, Lijffraflijke, halsftraflijke regter.
Grafenbank. ƒ. Graavenbank , rangjier rijksgraaven in de rijksvergadering.
Grafenfitz. m. Zetel der graaven.
Graferrftand. tn. Graavenftand , graavenfaat.
Grafurn./ Graavin.
Graflkh. adj. Graaflijk.
Graffchaft. f. Graaffchap.
Grallen. f.Grellcn.
Gram. adj. Gram , boos. Einem gram vi erden. Eenen haat tégen iemand opvatten. Ihm felbst gram feyn. Eenen afkeer van zig zeiven hebben.
Gram. m. Gramen. n. Droefheid, verdriet , hartzeer, kwelling.
Gramen (fich). Zig kwellen, zig bekommeren , zig van droefheid vertéren.
Gramhaft. adj. Gemelijk , verdrietig , misnoegd, onvergenoegd.
Gramig. f. Gramhaft.
Grammatik. f. Spraakkunst, taalkunst.
Grammatikalisêh. adj: & adv. Spraaktaalkundig, taalkundiglijk.
Grampcln. f. Grempcln.
Gran.f. Kran, Kranich.
Gran. n. Grein (zéker gewigtje.)
Granrccht. n. Tkregt.
•Granadc, Granate. f. Granaat, vuurkogel.
Granat, Granatapfcl. m. Granaatappel. ■
Granat. m. Granaat/leen.
Grandctze. ƒ. Deftigheid in het gaan , ernfligheid in het wézen, deftige gang , ernftig wézen of gelaat.
Granfer. f. Granz.
Granz des Schiffs. m. Voorfchip, voor-
fléven , voorkasteel. G ranze./. Grens,grenzen,paaien,land-
p aaien.
Granzbusch.», Grensbosch , dat het eene land van 'het andere fcheid.
Granzen. v. n. Grenzen , aanpalen.
Granzfestung./. Grensvesting.
Granzfaule,/. Scheidpaal, wapenpaal van eenen landheer, ,



GR A.
GïHnzfchéidiingen. Grcr.spaalen,grens
fcheid'.ngen , fcheidpaal. Granzftadt. ƒ. Grensfad, grensplaats. Granzftein. m. f. Granze, : Granzung. f. Aangrènzing. Gnippcln, grapplen, grapten, v. a.Grab-
beien , wegnemen. Grappen, v. a. Voelen, tasten , 'bevoelen , betasten.
Gras. n. Gras. Ins Gras beisfcn. Inhei vdetzand raken , fneuvelen. Er hörct das Gras wachten. Hij hoort hel gras groeijen, hij is de agtjle wijze. Het is een bol.
Grasboden. m. Grasland. n. IVeiland , beemte.
Graten, v. n. Grazen.
Graferey. f. Gras , groente, het grazen.
Grashauer. m. Grasmaaijer.
Grasbüpfer. m. Springhaan.
Graficht, Gratig, adj. Grazig, vol gras.
GrasJauch. m. Bieslook , graslook.
Grasrecht. n. PVeidenregt, regt om te weiden.
Grafung. f. Graferey.
Grasweg, m. Binnenpad.
Grasfiren. v. n. Geweld aandoen, beroven , plunderen , mishandelen:
Grasfircr. m. Rover ,plunderaar,fruikrover, Jlraatrover, fraatfehender, afzetter.
Grasz, Graszlich. adj. f. Greulich.
Graszlich. adv. f. Greulich.
Gvat.f. Graat.
Gratial. Drinkpenning.
Gratig, adj. Graatig , vol graat.
Gratiën , gratfehen mit de Beinen. v. n. Schar len , fcharre! benen.
Gratulant.w.£)ie iemandgeluk wenscht, begroet met een dichtfuk.
Gratulireh. v. a. Gelukwenfchen.
Griitz. f. Kratze.
Gxm.adj. Graauw, grijs.
Graubart./», Die eenen grijzen baard heeft.
Graubiinden. n. Grauwbundcrt. Graubünder. m. Grawwbünder. Graucu. v. n.Gruwen,fchrikken , ijzen. Granen.». Graus. m. Grauten. n. Het
gruwen , het fchrikken , ijzing. Grauer Nicht.;», f. Huttcnrauch. Graufarbig. adj. f. Grau. Grauhaar.«. Grauhaïr. Gra-.itat. ƒ. Deftigheid ,flatigheid ,ern-
fligheid. L
GRA. GRE. 165
■ Gravitatisch. adj, Statig , deftig, ern-
flig-
Graukopf. m. Grijsaart. G nullcht.adj. Graauwagtig,grijsagt'g. Graupeln. v.n. Als dunne hagel neervallen.Graupen. f. Grütz. Graus. f. Granen.
Graufchimmel. m. Schimmel (paerd). Graufam. adj. Grouwzaam , wreed ,
wreedaartig, onbarmhartig, ijslijk. Graüümkch.f.Gro-iwzaamheid,wreed-
heid, felheid, ijslijkheid. Graufamlich. adv. Grouwzaam, wreed-
üjk.
Grautelieht. f. Greulich. Grauten, grauszlen. f.Grauen. Grauwerk. ». Graauw , glasbont. Greif. m. Griffioen.
Greifen. v.a. Grijpen, vatten, vangen, tasten. Zur zweiten Ehe greifen. In een tweede huwlijk treden, een tweede huw lijk aangaan.
Grciffisch. adj. Happig, grijpagtig.
Greiflich. adj. 'Iasttijk,betastlijk, handtasttijk.
Greinen, v. n. Grijnen, huilen ,fchreijen.
Greincr. m. Huiler , grijner , knorpot.
Greinerlein.». Steenuil.
Grcis, Gris. ». & adj. Grijsaart,grijs.
Greifen. v. n. Grijs worden.
Greisz. f. Krcis. Einem im Greiszc behalten. Iemand in orde, intoom, binnen de paaien houden.
Grcll. adj. Schel, fcherp. Grelle ftiinmc. Schelle , fcherpe ftem. Grelle Augen. Scherpziende oogen , arendsoogen.
Grelle. f. Kralle. Spoor , agterfpoor.
Grellen , Krallcn, krallcn, krcilcn. v. n. Krabben, krasfen.
Grellicht. adj. Krabagtig,
Grellig. f. Grellicht. ■
Greinen.f. Gramen.
Grempeln , grempen. v. a. Oude vodden, oude kleéren verkopen. Wolkaarden.
Grcmpcler, Gremper, Oude klee'rkoper, uitdrager. IVolkaarder. Kaardenmaker.
Grempelmarkt. m. Voddemarkt, Grcmpler. f. Grcmpeler. Gremplerey,Gremperey. f. Uitdragerij. Gremung. f. Gram. Grendel, m, Grendel. Z



,66 GRE. GRI.
Grenfing.n. ZUverfchoon, ganserijk. ( Grehtz. f. Granze. Gresz, Gresfen. f, Rïesfe. Gresfcn .Gresfig. n. f. Kresfe. Greszïich. f. Greulich. Gretfchlen, gretfchen, greten. f. Gra't- i fchen. • ' Greuel. m. Gruwel, afkeer , afgrijzen. i Greueiniridë. f. Gruweldaad, euveldaad ,gruwelHuk, zwaare misdaad. < Greulich. adj. & adv. Gruwlijk, ijslijk, < vreeslijk ,fchriklijk , afgrijslijk,ver- 1 vaarlijk,' fchroomlijk , naar. Greulichkeit../*. Gruwlijkheid , ijslijk* heid,vreeslijkheid,fchriklijkheid,enz. Griechfaule./. Ploegfeel. " Griefen. f- Vuiligheid van ge/mollen vel. Speckgriefcn. Reepjes fpek. Gries, n: Gruis. Graveel. Griesholz. n. Slangenhout. Griesftein. n. Graveel/leen. Griesmehl. f. Grütz. Griff. m. Greep, tast, Jist. Greep , gevest (vaneenen dégen.) Handvat, hegt. Grifte!- rn. Griffel. Grille./. Gril, krékel, Tiuisjlapél. Grillen. Grillen, zottekuuren, invallen , beuzelingen , zotternijen , uitfporigheden.Grillenfanger. m. Grillenvanger , beuzelaar, die vol grillen is. Grillenhaft. adj. Grillig , eigenzinnig ,
wonderlijk. Grillig- f. Grillenhaft. Grimacen. f. Grijnzingen, vertrekkingen van het wézen , fcheeve , lélijke bekken. Grinnn. m. Grimmigheid, toom , woede , groote , hévigé, geweldige , oplopende gramfchap. Grimdarm. m. Aarsdarm. Grimmen, n. Krimping, krimpen Snijding in het lijf G rimmwasfer. n. Windbrekend, wind-
verdrijvend water. Grimmig, adj. Grimmig, bits, wreed, boosaartig. Grimmige Kaltc. Vinnige koude. Grimmige Tod. Bittere dood. Grimmig- adv. Grimmig theuer.Schrik,*
lijk, vreeslijk duur. Grimmigkeit. ƒ. Grimmigheid, bitsheid,
boosaartigheid. ©rimmisch. adj. f. Grimmig.
GRI. GR O.
',Ym&.m.Roof, korst over eene wond. Schurft, zweer. Einem über den grind fahren , den Grind laufen. Iemand helder doorhalen , de biegt lézen , over den hékel halen.
Jrindcl.Grindclbaum. m. Moten f ander.
Jrindig. adj. Schurftig.
irundkopf. m. Schurftighoofd ,fchurft* kop.
jrisz. f. Gries.
ïrifelich. f. Greulich.
jrifcln. v. n. Jeuken, jeuk hebben. Stortregenen.
jrisgramen. v. n. Tieren , razen , woe* den, bulderen, groot geweld, getier maken.
jrittelen. v. n. Twisten, haïrkloven , vitten, uitpluizen, muggeziften.
Gritteler. m. Haïrklover, vitter, mug* gezlfter , uitpluizer.
Grittclich, grittelicht. adj. Vitagtig, bedilagtig , ongemaklijk, kregelig, kit* tetcorig, fijn, téder, nételig.
Gritteling, rittelings ützen. v. n.Schrei* jelings zitten.
Gritz. f, Grütz.
Grob. adj. & adv. Grof, ruuw , wattfchiklijk, wanvoeglijk, boersch,lomp, onbefchoft.
Grobba'uerisch. adj. Boersch, lomp,.kinkelagtig.
Gröbe. f. Gröbhcit.
Grobfademig. adj. Grof van draad.
Grobgelicderig. adj. Grof van léden.
Grobhautig. adj. Grof, dik van huid.
Gröbheid./. Grof heid, ruwheid, lompheid, boerschheid, onbefchoftheid, onbeleefdheid.
Grobhobel. m. Roffelfchaaf.
Q\-6bl2Yi.m.Groviaan,botterik, botmuil.
Gröblicht. adj. & adv. Grofagtig,groflijk, onbeleefd, onbeleefdlijk, boersch, bocrschagtlg.
Grobmahler. m. Kladfchilder.
Gröbs. f. Króbs.
Grobfchmicd. m. Groffmid.
Grölcn. v. n. Bulken , huilen.
Groll. m. Oude , heimlijke haat, wrok.
Qt8Bi.di.adj. Toornig , gemelijk , moeilijk , kwaad.
Gröltzen, grüitzen. v. n. Boeren, oprispen.
Grommet. f. Grummct. Droschen. m. Gros (fiuk geld.)



GRO.
Gröschlein. n. Grosje (Jiukje geld.) Grosz.adj.Groot. Gros (twaalf dozijn).
Veel, zeer veel. Groszachtbar. adj. Grootagtbaar. Groszaugig. adj. Groot van oogen. Groszbartig. adj. Groot,lang van baard. Groszbafc./". Oud moei. Groszbauch. m. Dikbuik, hangbast, dik' zak.
G roszbauchig. adj. Dikbuikig, dik van buik.
Groszcanzlcr. tn. Opperkanfeüer.
Grösze. f. Grootte , grootheid.
Groszcltcrn. Voorouders.
Groszeltcrvater. m. Bet- of oudovergrootvader.
Groszeltenmittcr. f. Bet- of oudovergrootmoeder.
Groszfeldherr. tn. Opperveldheer.
Groszfürst. m. Grootvorst.
Groszgliederig. adj. Groot, grof van léden.
Groszgünftig, adj. Zeer gunfiig, zeer gènégen.
Groszhandfcr. m. Koopman in het gros. Groszhansz. f. Groszfprcchcr. Groszherrisch.groszherrlich. adj.&adv.
Grootdaadig , heerlijk , uit muntend,
a's een groot heer. Groszhcrzog. m. Groothertog. Groszhofmeister. m. Opperhofmeester. Groszkopf. m. Dikkop. Groszköpfig.arf/. Dikhoofdig. Groszlcibig. adj. Langlijvig. Groszlich. adj.Eenigzins , groot, wat
groot.
Groszlippig. adj. Diklipplg. Groszmacht. ƒ. Zeer groote magt. Groszmachtig. adj. Grootmagtig , zeer magtig.
Groszmachtigkeit. f. Groszmacht.
Groszmachung. /. Grootmakihg , vergroting , ophoping.
Groszmaul. m. Groote , wijde mond. Blaaskaak , windbreker, fnoever , fnoeshaan, baaivanger.
Groszmaulig. adj. Die eenen grooten , wijden mond heeft.
Groszmeister. m. Grootmeester (van Malta.)
Groszancisterfchafc. ƒ. Grootmeesterfchap.
Groszmüthig. adj. &adv. Grootmoedig, groothartig.
I
GRO. GRU. i6>
Groszmüthigkeit. f. Grootmoedigheid ,
groothartigheid. Groszmüthiglich. adv. f. Groszmüthig, Groszmitttër./. Grootmoeder. Grosznasz. m. Crootneus. Grosznarig. adj. Groot van neus. Grosöricht. adj. Groot, lang van oorett, Groszfchwa'her. m. Schoonvaders vader. Groszfchwieger./Schoonvaders moeder. Groszfprechen. v. n. Grootfpréken.fnor-
ken, fnoeven , pochen , opfnijden. Groszfprecher. m. Grootfpréker , fnor-
ker , fnoever ,pochhans , blaaskaak,
opfnijder, baaivanger. Groszfprccherey. f. Snorkerij , opfnij-
ding, grootfpraak. Groszfprecherisch. adj. Grootfprakig ,
fnorkend. Groszvater. m. Grootvader. Groszvaterlich. adj. Grootvaders. Groszvaterftuhl. m. Armfoel. Groszvoigt. m. Landvoogd. Groszwcibcl. m. Opperfe der lijfwagt. Gratt. f. Kröte.
Grübchen. n. Kuiltje, putje , kloof je. Gfube»ƒ.Groef, kuil, hol, fleuf, kttilgroef.
Grübeln. v. n. Wroeten,peuteren, fnuffelen.
Griiben. v.a.Den wijngaard hakken. Grübicht, grübig. adj. Vol kuilen. Grüblen. f. Grübeln. Grubrcbe. ƒ Senker.w. Loot, /cheut, rank.
Grubrede. ƒ. Gra/réde.
Grufr. J. Hol, Jpelonk.
Gruftig. adj. Hol, verwelfd.
Grültzen, T. Gröltzen.
Grume. ƒ. Kruim.
Grümelcin. n. Kruimtje.
Gnimmet. n. Nagras, vahooi ,etgroen.
Grün. adj. Groen. Grün Fleisch. Versch vleesch. Grünen Donnerftag. Witte donderdag. Auf einen grünen zweig kommen. Zijn geluk bevorderen.
Grün, Grünes. n. Het groen.
Grund.w». Grond, bodem, grondfag. Bewijs, gronden, beginzelen. '
Grundblcy, Scnkblcy. n. Dieplood,pijl» lood.
Grundbös. adj. Zeer boos. Grundböfcr weg. Slegte weg. Grundböfer Mensch, Slegt, ondeugend mensch.
Grundcis. n, Grondijs, gromijs.



:68 GRIT.
GRU. GUA. GUC. GUD, GUG. GUL.
Grundeifen. n. Grondijzer. Gründel. n. Kouter, ploegijzer. Grorideling.
Grimden, v. a. Gronden, grondvesten.
Grondverwen. Grundfarb./. Grondverw. Grundf 'Aal. adj. Zeer lui ,agtloos,flor-
dig, traag. Gnindfcste. f. Grond/lag , grondvest. Grundfeuehtigkeit./.Oorfltronglijk vogt. Grundfliichcj". Vlakte , vlakke grond. Grundgeizig. adj. Zeer gierig. Gntndgclchrt. adj. Zeer , diep geleerd. Grundgefetz. n. Grondwet, hoofdwet. Grundglptz. f. Grundbley. Grundgütig.a<f/'. Zeer goed, door goed. Grundherr. m. Grondheer. Grondlage./. Grondfag, voet (van een
gebouw). Grundlegcn. v. a. Grondleggen. Grundlcger. tn. Grondlegger, figter ,
eerfle aanlegger. Grundlegung./. Grondlegging,fligting,
eerfle aanleg. G rundlehre./'. Grondleer, grondleer/lukGründlicrLa^/. & adv. Grondig, bondig,
grondlijk. Grundlichkeit,/ Bondigheid. Grundlps. adj. Grondloos. Grundmaszig. adj.Regelmatig, overeen-
komfig, de eerfle gronden. Grondrecht, n. Grondregt ,grondheers
regt.
Grundree;el./. Grondregel , zetregel, felrègel.
GrumJrichtig. f. Grundmaszig.
Grundrisz. m. Ontwerp ,fchets, grondtékening , grondtrek , tékening van een doorgefnéden gebouw.
Grundfatz. tn. Grondfelling , grondbeginzel.
Grundfehwellen. Onderdorpels, leggers, gronddorpels.
Grundfprache. f. Grondtaal, hoofdtaal.
Grundftein. tn. Gröndfleen.
Grundftückc. Gronden, landen ,land• goederen.
Grundftütze. f. Grondflag, grond.
Grundfuppc.f. Grondfop , hef, droesJem, modder.' Durk » daal, zood, waterlozing (van een fchip).
Grundtext. m. Grondtekst.
Grundverfasfung. f. Grondlegging,
Grundurfach. f. Grondoorzaak , eerfle oorzaak.
Grundwort. n. Grondwoord.
Grundzapfe. m. Grondpaal.
Grundzins. m. Grondcijns , tins, oudeigen , grondrente.
Grime. ƒ. Het groen, groenheid,groente.
Grünen. v. n. Groenen, groen worden.
Grünitz. f. Grtïfüing.
Grünlicht, grünlig. adj. Groenagtig.
Grünling. m. Groenling , mof.
Grünmarkt. m. Groenmarkt.
Grünfpan. n. Kopergroen, koperroest, Jpaansch groen.
G run zen. v.n. Knorren , grommen.
Grunzer. m. Knorpot, grommer.
Grupp. f. Gropp.
Grusch. f. Kleyc.
Grufeln. v. n. f. Grifeln.
Grusz. m. Groet, groetnis. Salvo, losbranding ,flakitig van het gefchut, eerjehooten.
Gruszbrief. m. Pllgtpléginsbriefl.
Grüszen. v. a. Groeten, begroeten. Eerjehooten doen.
Gn\t7..f.Gort, grutte.
Grützltandler. m. Grutter.
Grützkopf. tn. Betweter , wijshoofd.
Grützmühl. m. Grutmolen.
Guardein. m. IVaardijn, keurmeester, toetsmeester , waardeerder.
Guardiren. v. a. IVaardéren ,fchatten, op prijs feilen.
Gueken. v. n. Kijken. Sic gueket wacker auf den Porkirchen herum. Zij laat haare oogenflehoon heen en weer gaan, zij gluurt lodderg aan, belonktJleelswijze, werpt liefdelonken toe.
Guckfenfter. n. Kijkvenfler.
Guckguck. m. Koekkoek.
Guckloch. n. Kijkgat, kijkuit.
Guckrohr.». Verrekijker.
Gudern. f. Gurren.
Gugel.y. Kap , kovel, kaproen.
Guggelhahn.m.Kalkoenfctie haan.
Gülde./. Cijns, rente.
Güldbaucr. m. Boer, die cijns, fchqtting moet opbrengen.
GLildbrief. m. Cijns- of fchattingbrief.
Güldbar. adf. Cijnsbaar.
Gulden, adj. Gouden , van goud. Güldene Ader. Speenader. Güldene Münz. Goudgeld. Güldene Zahl. Gulden ge-



GUL. GUM. GUN. GUR. GUS.
tal, maanekring , négentienjaarigt
kring of omloop. Güldene Bulk. Oou
den bulle. Gulden, Guldner. m. Gulden. G IUdenfchnitten. Sneedjes brood met bo
ter en eijeren gebakken , wentel
teefjes.
Güldenftuck. n. Goudlaken , brokard.
Gülte. f. Rente, inkomst. Kkbende Gül ten. Grondrenten , rente van lam of vaste goederen.
Gültig. adj. Geldig, dat van waerde is. deugdig , wettig. Guitig niaehen. Betogen , bewijzen. 'Gültigkcit. f. IFaerdigheid, deugdlijkheid, wettigheid.
Gummen, v. a. Gommen.
Gummi, ƒ Gum.
Gummieht. adj. Gomagtig.
Gump. m. Wasferwirbel. Kolk, draaikolk.
Gumpen. v. n. Springen, dansfen. Gunckel. f.Kunckel. Gur.del. m. Gondel. Gunnen, f. Gönnen. Gunst. J'. Gunst.
Gimstbczeigung. ƒ. Gunstbewijs ,gunstbetuiging.
Gihifüg. adj. Gunfig.
Günftiglich. adv. Gunftiglijk.
Günstlh g. m.Gunstling , gunstgenoot, tnijngenoot.
Gunstlos. adj. & adv. Gunstloos.
Gurck. m. Kurk.
Gurgel./. Gorgel, ftrot, keel.
Gurgeln (ficli). Zig gorgelen.
Gurgeltrank. m. Gorgeldrank.
Gurgelwehe. n. Keelontfe'king, keelgezwel, benauwde keel.
Gurke. ƒ. Komkommer.
Gurre. m. jakhals , fchendmcer ,flegt, afgereden-paerd, fchansloper.
Gurrcn. v. n. Kirren , knorren; rammelen , rommelen (der duiven, der ingewanden.)
Gurt. m. Gordriem , buikriem, fingel.
Giulbctt. n. Rustbed.
Giirtel. m. Gordel.
Gürten. v. a. Gorden.
Gurtgehenk. n. Draagband.
Gürtler. m. Gordel- Jingelmaker.
Gurtriem. m. Gordriem , Jïrigel.
Gurt.werk. n. Plint,
Giist.f. Geld.
1
GUS. GUT. 169
■ Gusz. m. Goot. Guszloch.n. Gootgat.
Guszrinne. Goot, riool, ontvanger,. Guszfteku m. Gootfteen.
■ Gut. adj. Joed.
- Gut, Gutes..». Goeds. Gut, Gütêr. Goederen, vermogen, middelen.Gïwa auf dem Lande. Landgoed , landhuis, hojfléde, hoeve, ! buiteplaats. Gutaehten. v. a. Goedkeuren , goedagten.
Gutaehten. n. Goeddunken , goedvinden , goedkeuren > goedkeuring, willekeur , goedkenning (van den raad),
Gutartig. adj. Goedaartig , goeddoende , zagt zinnig, zagt aar tig ,gedienflig, welwillend.
Gutuediinken. f. Gutaehten.
Gutbefinden. n. Goeddunken, f. Gutaehten.
Gutdünken. n. f. Gutaehten.
Güte./: Goedheid.
Gütcrlager.n. Pakhuis, pakzolder.
GUterfehifT. n. Fragtfchip, vragtjchult.
Güterwagen. m. Fragtwagen.
Guthalten, v. a. f. Gutaehten. v. a.
Guthciszen. v. a. Goedkeuren.
Gutheit./". Goedheid, goedigheid, goedertierenheid.
Gutherzig, gutgefinnt. adj. Goedhartig , goedaartig, wélgezind, weiménend.
Gutherzigkeit. f. Goedhartigheid, goed-
aprtigheid, welmenendheid. Giitig. adj. Goedig , goedertieren, gun-
Mg-
Gütigkeit. ƒ. Goedigheid,goedheid,goedertierenheid.
Gütiglich. adv. Goedig , goediglijk, vriend lijk.
Gütlich. adj. f. Gutherzig.
Gutmeynen. v. a. Goedkeuren,goedvinden , wélménen.
Gut&gen. f. Gutfprechen.
Gutfche. f. Kutfche.
Gutfprechen. v. n. Goedfpréken , borgb lij ven , voor iets inflaan.
Gutthat./. Wéldaad, deugd, gunst.
Gutthater. m. Wéldoen der , goeddoender.
Gutthatig. adj. Goeddadig, goeddoende, wéldadig, milddadig.
5



170
GUT. HAA.
Giitthatigkeit.,/*. Weldadigheid, goed-
dadigheid. Gutthun.v.a. Goed doe», wil doen. Gutwillig. adj. & adv .Goedwillig,goed-
wiUiglijk.
GUT. GYP. HAA. HAB. HAC.
Gutvvilligkeit. f. Goedwilligheid. Gutwilliglich. adv. Goedwilliglijk. Gyps. f. Gips.
H
H a! 'mterj. Ha* \ Haab. f. Habc. Haack. f. Hakc.
Haar. n. Haïr. Der Haare feyn. f. Art.
Haarband, n. Haïrlint ,haïrfnoer. Peel, ftrijkband.
Haarbeutel. m. Haïrzak.
Haarbusch. m.Haïrbos.
Haarcollation./. Haarhufche. f.Haïrpluizing. Eine Haarcollation mit ein ander halten. Met elkander haïrpluizen.
Haareifen. n. Krulijzer.
Haaren (fich). Zig haïr en , pluizen.
Haaren. v. n. Verhaïren,
Haaren , haarin. adj. Hairen, van haïr.
Haarfall. m. Kaalheid , uitvalling van het haïr.
Haarflecht. ƒ. Haïrvlegt.
Haarfiock. m. Haïrv'ok.
Haarhaube. ƒ. Haïrtooizel.
Haarhemd. n. Haïrhemd, haïrkleed.
Haarhufche./. f. Haarcollation.
Haarig. adj. Haïrig, gehaïrd, ruig.
Haarin, Harin.adj. Van haïr.
Haarklauber. m. Haïrklover , vitter , muggezifter.
Haarklein, adj. Haïr klein , fijn.
Haarklein, adv. Van haïrbreed tot ha'irbreed.
Haarlocken./. Haïrlokken, haïrtuiten. Haarlos. adj. Haïrloos. Haarmilbe. f. Made, kaasworm. Haarnadcl. ƒ. Haïrnaald. ïlaarfchcdel. m. Haïrfche'del. Haarfchlcchtig. adj. Dampig (van een paerd gefproken.)
Haarrchopf. m. Bos overhangend ha'i'r.
Haarfcil. n. Haïrfnoer.
Haarficb. n. Haïrzeef ,fromijn , teems.
Haarfpalt. m. Stippels of vlakken in glas, kristal.
Haarftrich. f. Haarfpalt.
Haarwachs. n. Pees, haïr was.
Haarwulst. m. Haïrwrong.
Haarzopf. m. Haïrbos, haïrvlegt.
Haarzotten. f. Haarzopf.
Habcr. m. Haver. Der Haber ftichtihm. De broodkruimen fe'ken hem , hij is dartel, brooddronken , weeldrig.
Habcracker-. m. Haverveld,haverakker.
Habcrbrey. m. Haverpap.
Haberecht. m. Die altijd gelijk wil heb* ben. Te'genfpre'ker.
Habcrkasten. m. Haverkist.
Habern. adj. Van haver, haver.
Haberraff. m. Koorngaffel.
Habcrfack.Haverzak.
Habcrwurz. m. Suikerijwortel.
Habhaft. adj. Rijk, vermogend. prerkrijgbaar, dat te bekomen , te verkrijgen is.
Habicht. m. Havik.
Habreich. adj. Rijk > vermogend, wel gezéten.
Habfelich. ddj j. Habhaft, Habreich. Habfcligkeit. f. goederen , bezittingen. Habfucht. f. Hebzugt. Habf üchtig. adj. Hebzugtig, vrekkig , gierig.
Hache. m. Koetspaerd. Groove boer,
kinkel. Hacke. f. Bijl. Musket, i Hackcbank.y'. Hakbank,



HAC. HAD. HAF.
HAF. HAG. HAH. HAK. HAL. t7i
Hackcbrct. n. Bakbord , hakblok' Hackeklotz. m Bouwblok. Hackekn. v, a. Bakkeleit, ongelijk Snijden.
Hackelich. f. Hakelich.
Hackemesfer. n. Baktnes.
Hacken, v. a. Bakken, houwen.
Hackerftiel. m. Bijlfeel.
Hacker, tn. Bouwer , hakker,graver.
Hackerling. n. Bakzel,
Ha'ckeln. f. Ha'keln.
Hackfpan. tn. Spaan, Splinter van hout.
Hackftock. tn. f. Hackeklotz.
Hader. m. loodde , lomp, Jlet, todde.
Twist, jlrijd, gekijf, krakeel, tu-
fie, kwestie. Haderbalg. m. Vegter, f mij ter , kraké-
ler.
Haderer. f. Haderbalg. Hadcrgern. f. Haderbalg. Haderisch. f. Hederich, Haderhaft. f. Haderfuchtig, Hadcrkatz. f. Haderbalg. Haderlumpe. ƒ. Vodde. Hadern. v. n. Twisten , kijven, krakelen.
Haderfucht./. Twistzugt, twistziekte.
Hadcrf iichtig. adj. Twistzugtig, twistgierig, twistziek.
Hafclein. n. Potje. DiefHafelein zufammen tragen. De fiemmen opnémen. Das Hafclein lauft ihm über. Bij word boos, kwaad, gramforig.
Hafeleinsfreund. m. Vriend, die veel van eeten houd, van de knap houd.
Hafen. m. Baven, zeehaven, f. Haven.
Hafen. m. Pot.
Hafendeckel. m. Potdekzel.
Hafenftolle. J. Pot met drie poolen.
Flafer, hafern. f. Haber.
Haferey, Haverey.f. Avarij.
Haflier, Hafuer. m. Pottenbakker,
Hafuererde. f. Potaarde.
Hafuerkim, f. Hafuererde.
Hafuerlett. f. Hafuererde.
Hafuerthon. f. Hafuererde.
Hafuerwerkftatt. f. Pottebakkerij.
Haft-/. Gevangnis.
Haft jEhchaft. Beletzel; verhindering. Haften vorfchützen. Belelzels voorwenden.
Haft, Hafte. Baak , gesp. Naad van
eene wond. Haften, v. a. Begten, vast maken. Gij¬
zelen. Es haftet nicht an mir. Bet raakt mijne koude kleéren niet. Die fachc haftet daran. De zaak hangt er van af. Da haftet es. Daar hapert het. Wo hafts ? Waar hapert het?
Haften. Btrgblljven , voor inf aan, verantwoordlijk zijn. In verzekering némen, gevangen némen.
Hafter. m. Borg , verzekering.
Haftgeld. ». Haftpfennig. m. Bandgeld, huurpenning, godspenning.
Haftkin. n. Baakje.
Haftung./. Verzekering, borg. DicHaftung Ubernehmen. Borg Jlellen.
Hag, Hage. m. Baag, heg,
Hagzpk\.m.ll2igbet:r.S.Baagappel,haagbézie.
Hagbuche./. Kornoelje boom. Hagbutt^HagbutzejHahubutte./.-Eg/tf/z»
tierbézie. Hageiche./: Baageik. Hagel. m.Hagel. Hageln. v. n. Bagelen. Hagelweisz. adv. Hagelwit. Hagelwetter, Hagelfehauer ,Hagelfehla£.
n. Hagelbui, hagelfag. Hagen. v. a. Z'a'unen, beza'uncn. Hager. f. Mager.
Hagerkeit. ƒ. Magerheid, Schraalheid.
Hagwald. m. Bosch met hoogftammige °f opgaande boomen.
Hagwasfer. n. Heerenwater.
Ha'her. m. Kaauw , meerkol.
Hahn. m. Haan. Weerhaan. Kraan. Drüber hinlaufen , wie der Hahn über die heisfen Kohlen. Eene zaak flordig, onagtzaam behandelen.
Hahnenbart. m. Hahnenlapkin. n. Lel van den haan.
Hahnenkamm. m. Baanekam.
Halmrey. m. Koekkoek , hoorndrager.
Haickel, Haickelich. f. Hakelich.
Haide.f. Heide.
Hain. m. Baagbosch, digt bosch. Hake. m. Baak,kram.Haken und Schleu-
fen. Baaken en oogen. Ha'keln. v. a. Baken. Hakelen. Kléven.
Hakelich. adj. Klevend, Hachlijk,moei-
lijk, nételig, Hakenfchlusfel. m. Valfche feut el, op-
féker. Hal, halen. f.HehL



17» HAL.
Halb. adj. Half, halve. _ I
Halb. adv. Half , ten halve , tn de
Halbbier. n. Klein , fcherp biet: 1 Halbbruder. tn. Schoonbroeder. Halbbürtig. ««.^« een'halven broeHalbe!/.Halbfcheid.*.&/.Halfte./.i)e
Aetfï, zijd* ik**- Die rechteHal-
be. De regr-e ziiie. Halben, Meinethalben. Mijnenhalve,
mijnenwége. Halber. f. Halben. , , .
Halbfisch. tn. Tong (zekere bekende zee-
visch).
Halbgelchrter. tn. Halfgeleerde.
Halbgefchwister. n. Halve broeders,halve zusters.
Halbgott. tn. Halve God (bij de heidenen^
Halbgrau. adj. Half grijs. Óalbhundert.». Fljft'g' half honderd. Halb'ahrig.4<#. Halfjaarig. Halbicht, Halbig. adj. & adv. Middenmatig, ten halve. Halbinfcl./. Halfeiland, fchieretland. Halbkugel./. Halfrond, half kloot. Halbmaasz. n. Mengelen , halfje. Halbonen, adj. Half open. Halbonnen, v. a. Halfopen doen. Halbpart. f. Halbe. Halbpf ündig. adj. Halfpondig. Halbrund. adj. Halfrond. Halbfatt. adj. Half genoeg,onverzadigd. Halbfcheid. f. Halbe.
Halbfcheinbar. adj. Half zlgtbaar. \ Halbfehuh.»;. Halve voet. Halbfinnnern. m. Half mud. Halbftiefel. m. Halve laarsjes, broasjes. Halbtodt. adj. Half dood. Halbwcg. adj. Half weg. Hald, Hügel. tn. Heuvel, hoogte, klij. Halen. f. Hehlen. Halfte. ƒ. Helft. Halftcr./. Halfter, halster. Halftern.v. a. Den half er aandoen. Hall- tn. Galm , klank , geluid, fchal, gefchal.
Halte. ƒ. Hal. Portaal. Zoutpan, zoutpoel , zoutmeir. Hal, hardigheid der aarde, door de vorst veroorzaakt. Hal > vleeschhal , vleeschhuis.
HAL.
lallen, v. n. Klinken , galmen, fchat-
len, geluid géven. lalljahr. n. Jubeljaar. fallor, Hallburfche. m. Die in de zout-
pannen werkt. -lalm. m. Halm , froohalm. Handvat
van eenig gereedfchap. jialmich. adj. Fan eenen halm. Drcy-
halmich. Fan drie halmen. Halmknopf, Halmknott. Halmknop. Halmlein.».Ha/«z2f>.Da's Halmleiïi durch
das Maul ziehen. Fleijen, pluim-
f rijken, fikfooijen. Hals. m. Hals, nek. Hals , pijp, tuit
(van eene fes , kruik , kan , pot). Halsband, m. Halsband. Halsbein. n. Sleutelbeen. Halsbinde. ƒ. Das.
Halsbraune./. Halsfreng,hals- ofkeelontféking, wurg in de keel.
Halsdrüfen. Keelklieren, halsklieren.
Halseifen.». Halsijzer ,halsband,pranger.
Halsfcsfel. f. Halseifen.
Halsgericht.». Halsregt, hooggeregt.
Halsgerichtfache. ƒ. Halszaak, hoog misdrijf, hoofdmisdaad.
Halsgefchwiir. f. Halsbraune.
Halsgmblein. n, Keel, krop ,f rot.
Halsliaar. n.Maanen.
Halskapp. f. Kaproen, kovel, kap.
Halskette. ƒ. Halskéten.
Halskoppel. Halskraag, halsriem.
Halskragen.;». Hals- of ringkraag.
Halsmantel, m. Schoudermantel.
Halsrecht. ». Halsregt, bloedgeregt.
Halsrichter, m. Halsregter,bloedregter.
Halsriem.m. Halsriem.
Halsring, f. Halseifen.
Halsröhre. f. Halspijp, keelpijp.
Halsfchellc./. f. Halseifen.
Halsfchnur. f. Halsfnaer, halsferaad.
Halsftarre. f. Stijve hals of nek.
Halsftarrig. adj. Halsflarrig, hardnekkig , fug , koppig , feeg , ongezeglijk.
Hzlsterrigktit.f.Halsflarrigheid, hardnekkigheid , fugheid, koppigheid.
Halsftarriglich. adv. Hardnekklglljk , kopplglljk , halsfarriglijk.
Halstalie./. HalsJiraf, doodfraf, levensftraf.
Halsftuck. n. Halsfuk.
.Halituch.n. Halsdoek. Das. Neusdoek.



HAL. HAM.
HAM. HAN.
173
Halswehe. f. Halsgezwel.
Halszapflcin. n. Keellelletje.
Halszicrdc. ƒ. f. Halskcttc.
Halt. m. Steunzel, vastigheid. Waerde , alooi. Hinderlaag.
Halt. interj. Halte , hou Jlil, laat af.
Haltbar. adj. Houdbaar. Duurzaam.
Halten, v. a. Houden, inhouden, bewaren. Agten, geloven, denken. Onderhouden. In agt némen. Matigen, beteugelen , bedwingen, bepalen. Opléveren , uitleveren. Sein wort halten. Zijn woord houden. Eene Rede halten. Eene réde voeren, een vertoog doen. Dafür halten. Daarvoor houden , oordelen. Warm halten. In zékere bewaring , gevangen houden. Umfragc halten. Tn omvraag brengen. Sein Leben halt an einem Fade. Zijn léven hangt aan eenen draad. Auf der Ebene halten. In de vlaktefland houden, blijven flaan. Gegen einander halten. Met elkander vergelijken. Auf fich halten. Zig matigen, zig weêrhouden. An einem halten. Het met iemand houden. Auf einem halten. Iemand waarnémen , in het oog houden , op iemand agtgéven, iemand laagen leggen. Auf fich felbst etwas halten. Zig zeiven hoog ag ten. Grootsch , hoogmoedig zijn. Viel auf feiner Ehre halten. Naieverig over zijne eer zijn. Bey einem halten. Iemands zijde houden. Van iemands gevoelen zijn. Ueber etwas halten. Op iets houden. Voorflaan , befchermen , handhaven , in agt né-, vien , doen in agt némen , aan het in agt némen van iets de hand houden. Zu etwas halten. Aan iets houden, tot iets i oo.lzaken, dwingen, aan iets gewennen , zig ergens op toeleggen , zig tot iets begeven.
Halter, m. f. Behaltcr.
Haltig. adj. Vin waerde , van alooi. Geringhaltige Münzc. Geld, dat de waerde niet heeft.
Haltung. ƒ. Houding , onderhouding.
Halunck. m. Deugniet, bedrieger, verleider.
Hambuchc. f. Hagbüchc.
Hame, Hamen. m. Haam, flrijknet.
Hamel. f. Hammei.
Hamffel. f. Handvoll.
Hamffelein.n. Kleine handvol, greep.
Hamisch. adj. & adv. Boosaartig, geveinsd , boosaartiglijk.
Hamm, Hamme, Schinke. m. Ham, gerookte agterbout van een varken.
Hammei. m. Hamel.
Ilammelbug. m. Schaapenborst.
Hammeien. v. n.Een fchaap lubben,
Hammclkeule. f. Hamelbout.
Hammclknccht. m. Schaapenhoeder.
HammelfchJagel. m. Hammelkeule.
Ilammer. m. Hamer.
Hammer , Hammcrmühle. f. Smidfe , fmelthuis , fmeltloots voor het bergijzer, dat aan ftaaven gef meed word.
Hammeren. f. Hammern.
Hammerer. m. Die den hamer gebruikt;
Hammcrmühle. f. Hammer.
Hammermiüler. m. Tzerfmid.
Hammérn. v.n. Pletten, met den hamer flaan.
Hammerfchlag. m.Hamerflag ,ijzerflag.
Hammerfchmidt. f. Hammcrmüller.
Hammerfchmicde. f. Hammer.
Hamfter. m. Aardmuis.
Han. f. Hahn. Er ist derHan im Korbe. Hij is de eerfle in aanzien , in gunst, de eerfle gunstling.
Hanbutt. m.Eglantier, haagdoornbézle.
Hancken. f. Hangen.
Hand. f. Hand. Hand mit angelegt haben. Handdadig zijn. Andern Leutcn in die Hand fehen müsfen. Op eens anders genade moeten léven. Es ist alles bey Handen. Het is alles klaar, gereed. Unter die Hande geben. In handen géven , vertrouwen. Zu Handen ftoszen. Tsr hand komen, voorkomen.
Handarbeit. f. Handarbeid.
Handarbciter. m. Werkman.
Handbahr. ƒ. Burrie.
Handball. m. Kaatsbal.
Handband. m. Handboei.
Handbietung.f. Handbieding , dienst, hulp , bijfland , onderfleuning.
Handblatt. n. Handlob.
.Handboge. m. Handboog.
Handbreite. ƒ. Handbreedte.
Handbrctt. n. Ag terhand.
Handbuch. n. Handboek.
Handbüchs. ƒ. Handbus, roer , Schietgeweer ,fnaphaan.
Handdienst, Handfron. m. Handdienst.



lH HAN.
Handdrucken, Handedrucken.». Hand-
drukking. Handeifen. n. Handfchelle. ƒ. Handboeijen , kluisters , paternosters. Handel, m. Handel, bedrijf. Werk,
zaak. Twist, gefch.il. Handeling,
koophandel. Pleitgeding. Handelbar, adj. Handelbaar. Handeln , Handthieren. v. a. Handelen,
handtéren. Handelsbörfe. f. Handelsplatz. Handelsbrauch. tn. Gebruik , flijl van
koopmanfchap. Handelsbrief.»». Koopmansbrief, Handclsbuch. n. Koopmansboek. Handelfchaft. f. Handelung. Handelsdiener. m. Kantoorbediende. Handelsgenosz. m. Médegenoot van een1
koopman.
Handelsgcfellfchaft. ƒ. Maatfchappij^ in koophandel, handelmaatfchappij.
Handelsgewölbe. n. Pakhuis.
Handelshaus. n. Huis van koophandel.
Handelsleute. Kooplieden.
Handelsplatz, Handelsbörfe./. Beurs deikooplieden.
Handelsttadt. ƒ. Koopflad.
Handelswaaren. Koopwaaren , koopmanfchappen , koopgoederen.
Handelung, Handelfchaft./. Handel , koophandel.
Handelung. ƒ Bedrijf in een tooneelfpel.
Handfasz. n. Handvat.
Handfertig. adj. Handgaauw, handig.
Handfesfel. f. Handeifen.
Handfest. adj. & adv. Dapper. Gevangen. Handfeste Kerle. Dappere mannen, lieden. Einen handfest machen. Iemand gevangen némen. Einen Kauf handfest machen. Eenen koop toeflaan.
Handfest./ Handvest, voorregt. Handfriede./ Handvrëde , gemaakte
vréde , door elkander de hand te
géyen.' Handtron. f. Handdienst. Handgeld, n. Handgeld, geld dat op
hand word gegeven. Handgelenk. n. Handgewrigt, gewrigt
der hand. Handgelöbnisz./ Belofte aan de hand,
handbelofte. Handgcmein. adj. Handgenreen. Handgemcinfchaft. f. Handgemenge,
HAN.
Handgemenge. ƒ. Handgemeenfchap $ fcherp gevegt.
Handgicht. ƒ. Handjigt, handeuvel.
Handgranat. ƒ Handgranaat.
Handgrciflich. adj. Handtastlijk , tastbaar , klaar , duidlijk , blijkbaar , klaarblijklijk.
Handgriff. f. Handhebe.
Handhabe. f. Handhebe.
Handhaben. v. a. Handhaven , flaande houden , verdédigen , befchermen.
Handhaber. m. Handhaver, befchermer, verdédiger.
Handieren. f. Handthieren.
Handhebe./. Handgef asze. «.HandgrifT. m. Handvat, greep. Handhebe (an einem Steurruder). Helmflok.
Handkauf. m. f. Handgeld.
Handkorb. m. Hengelmandje.
Handkraufe. f.Handblatt.
Handlangen. v. n. Aanbrengen , handlangen, opperen.
Handlanger, m. Handlanger, opperman,
Handleistung. f. Handbietung.
Handleiter. m. Handladder , binnenladder.
Handlcitung. / Handleiding,aanleiding.
Handier. m. Handelaar,koopman. Kornhandlcr. Koornkoper.
Handlcuchter. m. Blaker, handblaker.
Handlohn. m. Handgeld.
Handlos. adj. Handeloos , onhandig. Zonder handen.
Handlung. ƒ. Handtéring, néring. Koopmanfchap. Onderhandeling.
Handmaus./. Muis van de hand.
Handmörfel. m. Handmortier.
Haudpfennig. f. Handgeld.
Handpferd. n. Handpaerd.
Handquell. f. Handtuch.
Handramme./ Straatflamper.
Handreichimg. ƒ. Handreiking.
Handf a'ge. ƒ. Handzaag.
Handfchelle. /. Handboei. Schoenmakers duimring.
Handfchilling. m. Stuivertje gelds.
Handfchirm. m. Vuurfcherm.
Handfchlag. m. Handtasting , handgeding.
Handfchrift. ƒ. Handfchrift. Ondertekening , handtekening. Handfchuh. m. Handjehoen. Handfpiel. n. Handgebaar. Handftreich. f. Handfchlag.



HAN.
Handth'fclein.n. Schrijftafeltje. Handtrcu./. Aan de hand behofdt
trouw. Handtiich. n. Handdoek. HandvoU. f. Handvol, handgreep. Handwahrfager. f. Handkijker , hand-
Jlreepkenner. Hand\vahxhg£ïey.f.Handkijkerij,hand-
kijkkunst. Handwerk, n. Handwerk , ambagt. Handwerkcrisch. adj. & adv. Van een'
handwerksman of ambagtsman.
Werktuiglijk, werktuigkundig. Handwerksbrauch. m. Handwerksge-
bruik.
Handwerksbursch. m. Knegt , werkknegt, ambagtsknegt, ambagtsgezel.
Handwerksgenosz. m. Ambagtsgenoot, gildgenoot, gildebroêr.
Handwerksgerath. f. Handwerkszeug.
HandwerksgefeJJ. f. Handwerksbursch.
Handwerksgewohnheit. f. Handwerksbrauch.
Handwerksjung. Leerjongen. Handwerksleute. Ambagtslieden, werkvolk.
Handwerksmeister. m. Baas. Handwerksverderber. m. Knoeijer,beunhaas.
Handwerksverwandter. f. Handwerksgenosz.
Handwerkszeug. n. Werkgereedfchap. Handwerkszunft. f. Handwerkersgild. Handzwccl. f. Handtuch. Hanf. m. Hennip.
Hanfacker. m.Hennipakker, hennipland. Hanf bleuel. m. Blaauwel, braak. Hanf breche. ƒ. Zwingel. Ha'nfen, hanfin. adj. Van hennip. Han-
fcn Garn. Hennipgaren. Hanf öl.n. Hennipolie. Hanffaamcn. m. Hennipzaad. Hanffeil. n. Hennipzeel, kruizeel. Hang. m. Helling , afgang. Hang des
Berges. Het hangen, afgaan des
bergs.
Hangbette. n. Hangmat, h'angbed.
Hangel, Hankel. m. Haak , om iets aan optehangen. Hangel an eine Krugc. Hengel, oor van eene kruik. Hangel oder Reihe Zwiebeln. Rist nijen.
Hangen, Hangen, v. a. & n. Hangen. Ein gefpanntes feilhangen lasfen. Een touw vieren, laten fchieten, bot .
HAN. HAP, HAR. l?s
geven of laten. Wo hangt es ? Waarhapert het? Genegen , toegedaan zijn. Sich an ein Weibsbild hangen. Zijne liefde op eene vrouw gevest hebben , haar genegen, toegedaan zijn.
Hangend, adj. Hangend. Hangender Unterfchlag in einem Gewölbe. Hangkamer, hangzolder.
Ha'ngig. adj. Hellend, afgaande, af. hangende.
Hanglampe. f. Hanglamp.
Hangleuchter. m. Hangblaker.
Hangrieme. m. Hangriem van een rijtuig.
Hangf a'ule./. Ge'velzuil.
Hangfchlosz. n. Hangf ot.
Hangwagen. tn. Koets , wagen op rie-
m.en. Hanrey. f. Hahnrey.
iHans. m. Hans. Des groszen Hanfen fpielen. Den groot en heer fpe'len ,
. Jnoeshanen. Hans in allen Gasfen. Die zig overal in mengt, zijnen neus overal in fleekt. Bans ungefchickt. Hars onvertfaagd. HansTapp. Di* eenen grootfehen gang heeft.
Hanfe. ƒ. Maatfchappij of verbond der hanfefédeu.
Hanfeftadt. ƒ. Hanfeftad, vrije koopfad.
Hanfel, Hanskin. Jantje. Was Hanskin nicht lernt, wirdHans nicht kénnen. Wat men in zijne jeugd niet leert, daar zalmen in den ouderdom geen voordeel van trekken.
Hanfeln. v. a. Nieuwlingen aannemen, groenen , dopen der zee (NB. met befpotlijke pittigheden.)
Hanswurst. m. Hansworst,pekelharing, toneelzot.
Hanthicren , handieren. v. a. Behandelen , handtéren, ter hand némen, oefenen, waarnémen.
Elanthiernng./. Handtéring , beroep , ambagt, néring.
Flape. /«.Hippe./. Schnitzmesfcr. n.Snijmes , fnoeimes , kapmes.
:lapern. v. imp. Haperen, fchorten.
Har. f. Haar.
Harcke./. Hark , herk,rijf. Hareken. v.a. Harken, herken, Harfe./. Harp. Haring, f. Hcring. iarling. mi Wilde druif.



ï75 H AR,
Harm. m. Smert, kwelling, verdriet,
droef heid. Hanneiï, Hennen (fieh.) Zig kwellen ,!] bedroefd, vol verdriet zijn, fniert ] hebben , droevig zijn. Harmelhi. f. Hennclin. Harmonie./. Overeenflemming , overeenkomst tgelijkwillendheid, zatnen(iemming, eenftemmigheid, wél luiding , zoetluidigheid. Harmonisch .adj. Overeenftemmend,eenJiemmend, welluidend , zoet luidend. Ham. tn. Pis , blaaswater. Harnaderlein. f. Harngang. Harn'olafe. ƒ. Blaas , pisblaas. Harnen. v. n. Wateren ,zijn water maken , pisfen. Hamgang. m. Pisleider, pishuis. Harngefchirr. n. Pispot, waterpot. Harnglas. n. Pisglas. Harnisch. m. Harnas , wapenrusting. Harnischfeger. m. Harnasmaker. Harnischkajnmei:ƒ. Wapenkamer^tuighuis.
Harnkachel. f. Harngefchirr. '
Harnróhrc. f. Harngang.
Harnftrang, Harnftreng. m. Koude pis,
moeilijke waterlozing. Harntrcibend. adj. Pisdrijvend. Harnverftopfung./ Opfopping van het
water. Harnwinde. f. Harnftrang. Harpf. f. Harfe.
Harre, Dauer. ƒ Duur, during , duurzaamheid , aanhoudendheid. Harren, v. n. Duren , verduren, geduren , harden , volharden , uitflaan . aanhouden. Auf Gott harren. Op Goc vertrouwen. Harsch. adj. Hard, ruuw. Hart. adj. Hard, zwaar, moeilijk zuur, lédebrékend. Hart halten-Moei lijk zijn. Hartan. Digt bij. Hart au ■ iëtzen. Hard,fterk aandringen, aan drijven. Hart anliegcn. Zeer ter har te gaan. Einen hart halten. leman, kort, fcherp, naauw houden. Har neben einander. Digt bij elkandet Hart Geld. Grof geld. Harter Weir Harde, fraffe wijn. Harte Wort< Hooge woorden. Harte ■ fchreibar Harde, ruwe flijl. HartesHerz. O; meedogend , onbuigzaam hart. Ha: ter Orden. Strenge Orden. Harti
HAR.
Schlaf. Diepe, vaste flaap. Harte
ftimme. Zwaare , luide, harde fem. lart. adv. f. Hart. adj. Harte. ƒ. Hardigheid, hardheid. Harten , hart machen. v. a. Harden ,
hard maken. Hartgefotten. adj. Hard gekookt. Harthaarig.«i;'. Hard, flijf van haïr. Harthautig. adj. Harthuidig , hard van
huid.
Hartherzig. adj.Onmédedogend, onbuigzaam , hard van harte.
Harthörig. adj. Hardhorig , zwaar van gehoor.
Harthörigkeit. ƒ. Hardhorigheid.
Hartigkeit. ƒ. Hardigheid.
Hartiglich. adv. Hard, ftretig , firenglijk. '
Hartkppf. m. Halsftarrig, onbuigzaam hoofd , halsflarrige , onbuigzaame (mensch).
Hartköpfig. adj. Hardhoofdig , koppig ,
■ halsftarrig.
Hartlehrig. adj. Hardlerend, ( die veel moeite heeft om iets te léren.
Hartleibig. adj. Hardlijvig , verftopt.
Harücibigkeit. ƒ. Hardlijvigheid, verftoptheid.
Hartlich. adj. Hard, hardagtig , taai.
Hartmaulig. adj. Hardbittig , hardto'mig.
Hartnackig, hartköpfig , halsftarrnr. adj. & adv. Hardnekkig , ftijjhekkig , hardhoofdig , fijf hoofdig, hardzinnig Jteiloorig , onverzetlijk , koppig, ftug, fteeg.
UArdmckigkcit.f.Hardnekkigheid.hoofdigheid , koppigheid, onverzetlij klieid, ftugheid, ./leegheid, Stijfzinnigheid, ftij'horigheid.
Hartriegel. m. Rhijnwillig, mondhout.
■ Hartrindig. adj. Hardbastig, hard van
bast.
- Hartfchillig. adj. Hard van fchil.
■ Hartung. f. Harding-, tempering (van l het ijzer).
t Harte. tn. De Hars (een gebergte in
Nédcr-Saxen.) . Harz. n. Harst.
. Harzbaum. m. Harstboom, pijnboom.
Harzen. v. a. Met harst beflrijken. :- Harzicht, harzig. adj. Harstagtig. ■-. Harzklce. m. Joodeniijm. :r Harzwald'. tn. Pijnbosch.



HA S.
H AS. HAT. HAU. 17?
Harehen. V.-a. Betrappen , veri'asfen ,
vangen, overvallen.
Hafcher. f. Schcrg. Diefleider.
Hiifchcrloch. n. Gevangenis, gevangenhok.
Hafe. tn. Haas. Da liegt der Hafe im PfefFer. Daar ligt de knoop , dit is het zaakje, hier komt de zaak op aan. Er ist ein Hafe. Hij is tusfehen mal en vroed. Der Hafe ist gern , wo er geheckt ist. Het vaderland drijft boven , te huis best.
Ha fel, Hafclftaude. ƒ. Hazelaar, hazelflruik.
Hafclein. n. Haasje , jong haas.
Hafelhim. n. Hazelhoen , korhoen.
Hafclircn. v. n. Mallen, floeijen.
Hafelkatzlein. n. Katje, vlies en bloem van den hazelftruik.
Hazclmaus. f. Veldmuis.
Hazeln. adj. Van een1 hazelaar,
Hafelnusz. f. Hazelnoot.
Hafelwurz. ƒ. Mansoor , hazelworteh
Hafenart. f. Haazenaart.
Hafenbalg. m.Haazenvel.
Hafcnbang. adj. Vreesagtig, fchrikagtig > bejehroomd, fchroomagtig.
Hafcnfell. f. Hafenbalg.
Hafenfusz. m. Looper van een haas. Gek, zotskap.
Hafengarn, Hafennetz. #. Jagtnet.
Hafenhatz. f. Hafcnjagd.
Hazcnlicrz. n. Befchroomdheid van harte , vrees.
Hafenhund. m. Windhond, haazewind.
Hafcnjagd./. Haazenjagt.
Hafenkopf. m. Haazekop. Gek, zotskop.
Hafenkuhlein. n. Moerhaas.
Hafenlager. n. Haazele'ger.
Hafcnpanicr. n. Haazenpad, vlugt.
Hafenfcharte. ƒ Haazemond.
Hafenfprung. m. Haazefprong.
Haslein. f. Hafelcin.
Haspe. m. Angel.
Haspel, m. Haspel.
Haspeler. m. Haspelaar.
Haspeln. v. a. Haspelen.
Haspclzug. m. Haspel, windas.
Haspcnhake. m. Duimijzer , herre.
Hasz. tn. Haat. Hasz verbcisfen. Haat opkroppen,
Hasfen. v.a. Haten.
Hasfer.. m. Hater, vijand, benijder 1 nijdigaart.
Hasfïg. adj. Vijandig, nijdig.
Hiiszlich, Hcszlich.tfrfv. Haatlijk. Lilijk , ijslijk, affchuwlijk , wanfaltig, Wanfchapen,
Haszlichkeit. ƒ. Haat lij kheid, lelijkheid, affchuwlijkheid, wanfaltigheid.
Hast. ƒ. Haast, fchielijkheid, overhaasting.
Hasten (fich). Zig haasten, fpoeden, reppen.
Hastig. adj. & adv. Haastig , fchielijk, voordvarend , driftig , haast lijk , driftiglijk, oplopend.
Hastigkeit.ƒ. Haastigheid, drift, driftigheid , fchielijkheid, overhaasting, voordvarendheid.
Hatsch. f. Hellebaard.
Hatfchelen. v. a. Zagtjes , teertjes handelen , opbrengen, teder houden , troetelen (de kinderen).
Hatfchen. v. n. Hikken , den hik hebben.
Hatfcher. m. Hik.
Hatfchier, Hatfchierer, m. Hellebardier. Hatz. f. Hetze. Hatzen. f. Hetzert.
Hau, Haue. f. Spade , fchop, houweel. Hau. m. Houw, houwing. Haub. f. Haube.
Haubank. ƒ. Vleeschbank , vleeschbhk.
Haube./. Huif, kuif. Einem auf der Hai.« be fltzen. Iemand kort honden,Jlréng behandelen , weinig vrijheid géven.
Haubar, hauig. adj. Houwbaar , hakbaar.
Haubelherme./: Kuif hen. Haubcn. v. a. Kuiven , de kuif 'opzetten. Himbitz.f.Haubits (zéker kort gefchut.) Haublock. m. Vleeschbhk , hakblok. Haubt. f. Haupt.
Hauch. tn. Adem, aasfem, ademhaling, fuik.
Ilauchen.v. n. Ademen, ademhalen , fnuiven. Hijgen , zwoegen (van vermoeidheid, Zwaaren arbeid, hard lopen.)
Ha'udcgen. tn. Houwer, houwdegen. Haue. f. Hau.
Haue./. Bewerking , omfpitting.
Hanen. v. a. HouWen, hakken , kappen. Mit Ruthen hauen. Geesfelcn. L'bcr die fchnur hauen. De maat te buiten gaan. Man wcis nicht, ob cs gehauen oder geftochcn ist. Het is een rnengelmoes, men kan er gesnfaert aan



i78 HA Ui
HAU.
vinden , geen touw aan vast maken. \ Um fich hauen. Zig verweren , verdédigen. Einen zur Bank hauen. Iemandbelasteren, van iemand kwaad /préken, iemand kwalijk handelen, mishandelen , teisteren , affinéren, afrosfen.
Hauer.*». Houthakker. Wild zwijn. Haufe. m. Hoop , tas. Haufe Heu: Hoop, mijt, opper , rook hooi. Stapel (goederen.) Hoop , bende , trop (krijgsvolk.) Hoop , ménigte , drom,fchaar. Haufchen. n. Hoopje, fiapeltje. Haufen. v. a. Hopen, ophopen ,fiapelen,
opftapelen. Hauienwcis. adv. Met hoopen, bij 'hoo-
pen , in ménigte, menigvuldig. Haïifig.tfizy. & adv. In ménigte, met
hoopen , menigvuldig. Hauflein. n. Hoopje , fiapeltje. Hauig. f. Haubar. Hauklotz. m. f. Haublock. Haupt. n. Hoofd, kop. Stuk. Voornaamfte. Hundcrt Haupt Schaafvich. Honderd fluks fchaapen. Haupt. adj. Voornaam , voornaamfe. Haupturfache. Hoofdoorzaak , voornaamfe oorzaak. Hauptader. ƒ. Hoofdader. Hauptaltar. m. Hoogaltaar. Hauptartikel. m. Hoofdartikel. Hauptbalkc. m. Opperbalk. Hauptbalfam.»;. Hoofdbalzem. Hauptband. m. Hoofdband, hoofdwinzel. Hauptbau. m. Hoofdgebouw. Hauptbild. n. Borstbeeld, borstfiuk. Hauptbinde. f. Hauptband. Hauptbuchftabe. ƒ. Hoofdletter. Hauptdccke./. Hoofildekzel,hoofdfluijer. Hauptdieb. m. Belhamel. Hauptelkohl. m. Sluitkool. Haupteln (fich). Kroppen , f uiten , zig zetten.
HauptellalatjOT. Kropfalaad.
Hauptende. n. Hoofdeinde.
Hauptcrbe. m. Voornaamfe, algemeene erfgenaam.
Hauptfeind. m. Hoofdvijand.
Hauptflagge. f. Admiraalsvlag.
Hauptgalce. ƒ. Iloofdgalei.
Hauptgang. m. Voornaamfe weg in eene mijn.
Hauptgcld. n. Hoofdgeld,
lauptgefhmns. n. Kornis , kornisfng »
uitjlékende rand van een gebouw.
lauptgcftelle. n. Hoofdftel, hoojdfiuk.
Jauptgriud. m. Schurft op het hoofd,
Haupthandel. f. Hauptfache.
lauptirrthum. m. Hoofddwaling.
Hauptkirche. ƒ. Hoofdkerk.
Hauptkrankhcit./. Hoofdziekte.
Hauptlager. n. f. Hauptquartier.
r-Iauptlchcn. n. Heerenleen, grondleen.
Hauptlchre./. Hoofdleer, grondleer.
Haïiptlèin. n. Hoojdje, klein hoofd. Bol (van ajuin enz.)
Haüptleute. Hoofdlieden.
Fiauptlos. adj. Hoofdloos.
Hauptlümmel. m. Slegthoofd, groote botterik , uilskuiken.
Hauptmann. m. Hoofdman , hopman.
Hauptmannichapi't. f. Hoofdmanfchap , hop/nanfehap.
Hauptmaur. m. Hoofdmuur.
Hauptmittcl.-». Voornaam middel.
Hauptmuster. n. Eerfie voorbeeld, het oorfpronglijke.
Hauptpompe./. Durk , food , pompput.
Hauptpunct. f. Hauptartikel. Hoofdpunt.
Hauptquartier. n. Hoofdkwartier.
Hauptregel. m. Hoofdrégel, flokrégel.
Hauptrcgister. m. Korte inhoud.
Hauptreihe. f. Het bovenfie van een wapenfchild.
Hauptring. m. Wisch of wrong op het hoofd, óm iets te dragen.
Hauptrisz.»;. Algemeen ontwerp.
Hauptfache./. Hoofdzaak.
Ilauptfachlich. adj. & adv. Hoofdzaaklijk.
Um^'iAYicakdt.f.Hoofdzaaklijkheid. Hauplfatz. m. Voornaamfe fielling. Hauptfchade./. Voornaam verlies , nadeel.
Hauptfchcidel. m. Hoofdfchédel.
Hauptrchiff. n. Admiraal/chip.
Hauptfchlacht. ƒ. Hoofdtreffen , veldfag.
Hauptfchleyer. m. Hoofdfluijer:
Haupfehlüsfel. m. Loper, keizer , gemeene fleutel.
\^wo}X.{e}ax\\\.f.Handfchrift , het oorfpronglijke.
Hauptfchwindel. m. Duizeling , hoofddraaijing, hoofdzweer.
Haupfccgel. n. Grootzeil, hoofdzeil.
Haupfeile. n. Hoofdtouwen (van een fchip).



HAU.
Hauptrèuie./. Hoofdpllaaf, .
Haupfprache. ƒ. Hoofdtaal, grondtaal.
Haupfpruch. m. Hoofdfpreuk, voornaame waarheid, grondwaarheid.
Hauptftadt. ƒ. Hoofdfad.
Hauptftück. m. Hoofd/luk , hoofddeel.
Haupfucht. ƒ. Hoofdzugt > haïruitvalling , haïrloosheid.
Hauptfturm. m. Algemeene form.
Hauptftulil. f. Hauptgeld.
Hauptfummc. ƒ. Hoofd/om.
Haupttreffen. f.Haupfchlacht.
Haupttugend. ƒ. Hoofddeugd.
Haupvogel. m. Belhamel, fméder van heimlijk bedrog.
Haupturfache.f. Hoofdoorzaak, voornaamfe oorzaak , réden.
Hauptwache./. Hoofiwagt.
Hauptwehe. n. Hoofdpijn.
Hauptwerk. n. Hoofdwerk.
Hauptwind. m. Hoofdwind.
Hauptwindel. f. Hauptband.
Hauptwirbcl. m. Kruin van het hoofd.
Hauptziel. f. Hauptzweck.
Hauptzierrath. m. Hoofiferaad.
Hauptzvveclc. tn. Hoofddoeleinde , hoofddoelwit, hoofdpunt, hoofdoogwlt.
Haur. f.Heuer.
Hauren. v.n. Lédlg zitten, niets doen. Haufe.»/. Steur {een visch). Haus. n. Huis. Gef agt, afkomst. Hausahren. n. Voorhuis, ingang van
een huis. Voorzaal, voorvertrek.
Voorhof.
Hausandacht.f.Hulsgodsdlenstfnulsaandagt.
Hausarbeit. f. Huiswerk.
Hausarmer. m. Huisarme.
Hausarmuth.f. Huislijke armoede , behoefte , nood, gebrek, armoede vat: een huisgezin.
Hausartzney. ƒ. Huismiddel.
Hausbackenbrodt. n. Huisbakkenbrood ■
Hausbettler. m. Bédelaar , die aan de huizen gaat bédelen.
Hausbrauch. m. Huisgebruik, gewoonte van een hulsgezin.'
Hausbrief. tn. Koopbrief.
Hausbrüüing. m. Huishen , een die altijd te huis zit.
Hausb'uffel. m. Huisknegt , dien men voor het ruuwe werk gebruikt.
Haufchen. n. Huisji , een klein huls.f
M 3
HAU. i?0
Èin elendcs Haufchen. Een armhar tig huisje, een krot.
Hauscreutz. f. Hauskreutz.
Hausdicb. m. Huisdief.
Hausdienst. m. Huiswerk,
Haufehr. f. Hausahren.
Haufehre. f. Vrouw van het huis. Eet; die den vreemdlingen word bewézen, gastvrijheid.
Haufcn. v. a. Huisvesten , herbergen, in huis némen.
Haufen. v. n. IVonen, gehuisd, gehuisvest zijn. Ubel met einander haufen. Kwaad huis houden met elkander. Slegt huishouden , verwoesten, verderven , vernieten.
Haufenblafe.y. Huisblad, vischlijm.
Hausfrau. ƒ. Hulsvrouw.
Hausfriede. m. Hulsvréde , huislijke vréde.
Hausgeflligel. n. Tam gevogelte.
Hausgenosz. m. Huisgenoot.
Hausgenosfenfchaft./: Huisgenootfchapl
Hausgerath. ». f. Hausrath.
Hausgefasz.». Huisgezin. In dem Haufe wohnen viel Hausgefiisze. In dit huis wonen veele huisgezinnen.
Hausgefchafte.». Hulsverrigtingenfiuls» bézigheden, huiswerk.
Mausgcfinde. n. Huisgezin.
' iausgewehr. n. Hulsgeweer.
Hausgibel. m. Géve/ van een huls',
Hausgötter , Hausgötzen. Hulsgoden , haerdgoden.
Haushablich. adj. & adv. Huislijk. Sich haushablich irgendwo fetzen , niedcrlasfen. Zig ergens neerzetten, ergens gaan wonen.
Haushajten. v.». Huishouden.
Haushaiten. n. Haushaltung. f. Huishouding.
Haushaltcr. «/.Haushalterinh. f.Huishot.*
der, huishoudfer. Haushalterisch , hauslich. adj. & adv.
Huislijk, zuinig ,fpaarzaam ,fchik*
üjk.
Haushaltig, haushaltlich. f. Haushalterisch.
Haushaltung./. Hulshouder.huishouding , huisbefler, huisbewind, hulsbezorg , huisbedéling.
Hausherr. m. Hulsheer, hulswaerd , huisbaas.



i8o HAU.
HAU. HAV.
Haushoch. adj. & adv. Huishoog, zeer
hoog.
Haushund. m. Huishond.
Haufiren. v. n. Goed langs de huizen te koop veilen , met eene marskraam lopen , uitdragen , gaan venten.
Haufirfr. m. Marskramer , marsman. Uitdrager.
Hau'ivcrcy./; Marskramerij ,veuterij. Uitdragerij.
Hai:>jm)gtcr. ƒ. Huisjuffer, kamenier.
Hauskauf. m. Aankoop van een huis.
Hauskost. f. Burgerkost.
Hauskreuz. n. Huiskruis , huisverdriet, huisplaag, huiskommer, huisgebrek.
Haüskrieg. m. Huiskrakkeel, huistwist.
Hausleute. Huislieden.
Hauslich. adj. Huislijk , zuinig, Spaarzaam , Sehiklijk.
Hauslichkeit. ƒ. Huislijkheid, zuinigheid, Spaarzaamheid, zindelijkheid, fchiklijkheid.
Hauslthnmcl. f. Hausbriitling.
Hausmann./w. Hulsman. Huurder.
Hausmicthc. ƒ. Huishuur.
Hausmiethzettel. m. Tluurceêl.
Hausmittcl. n. Hulsgeneesmiddel.
Hausmutter. ƒ. Huismoeder.
Hausordnung. ƒ. Huisorde , huisregel.
Hausplunder. m. f. Hauswth.
Hausïath. m. Huisraad, inboedel.
Hausregimcnt. n. Huislijk bejluur,huishouden.
Hausfachen.f. Huislijke zaaken.
Hausfasfig. adj. &adv. PVoonagtig, gezéten , gehuisvest.
Hausfchneider. m. Boeren kleermaker.
Hausfchuk. f. Bijzondere School, kinderjihool.
Hausichwellc. m. Dorpel van het hnis.
Haus regen. m. Huislijke zégen, kinderen , kroost. "Hausfitzcr. m. f, Hausbriitling.
Hausforge. ƒ. Huiszorg, huislijke zorg.
Hausftand. m. Huislijke Jlaat thuishouden. In den Hausftand f reten. Eene huishouding aanvaerden ,gaan trouwen.
Hausftreit. m. f. Haüskrieg. Hausfuehung./. Huiszoeking. Haustaubc. ƒ. SlagduiSHausteufel. m. Huisduivel, kwelduivel,
plaaggeest, kuorpot, Hausthur. ƒ. Huisdeur.
Hausvatef. m. Huisvader, vader des
huisgezlns. Hausverwalter. f. Hausvogt. iHausyieh; n. Huisdieren, tam gedierte,
tam vee.
Hausunke. m. gf ƒ. Hennetaster , keukenklauwer , janhen , jangat, jan de wasjcher, pottekijker.
Hausvogt. m. Huismeester , huisvoogd, huisbejlierder,
Hauswelir. f. Ilausgewchr.
Hauswefen.». Huiswezen, huishouding.
HaUSWirth. m. Huiswaerd, waerd, herbergier.
Hauswirthinn. ƒ. PVaerdin , herbergierSier.
HauswirtMich. f. H.iushalterisch.
Hauswirthfchaft. f. Hausbalten.
Hauszank. m. Huistwist, huiskrakkeel.
Hauszeichen. n. Brandijzer, waarméde men iets tékent.
Hauszins. f. Hausmiethe.
Hauszucht. f. Hausordnung.
Haut. ƒ Huid, vel, vlies. Er ist eine gutc Haut. Hij is een handelbaar mensch , geen kwaad flag van eeny mensch. Sich um icine Haut, flehjeiner Haut wehren. Zig verdédigen, zig te weer Jlellen. Du bist noch die altc Haut. Gij zijt nog de oude kwant, gij hebt nog de oude zéden. Seiner Haut pflegen. Voor zijnen buik zorgen. Die Haut ist verkauft. De trouwbelofte is gedaan. Ein jeder tra'gt feine eigene Haut zu Markt. Een ieder zal zijn eigen pakje dragen. Eine lofe Haut, cin fchalk in der Haut. Een doorflépen gast, een groote Schalk, een guit. Eine chrliche Haut. Een goed man , eene goede ziel, een goede flokker, een eenvoudige hals. Es - gilt leincr Haut. Het geld zijn léven, zijn léven is er meê gemoeid. Er wird die alte Haut nicht ablegen. Hij zal nooit veranderen , hij zal zig nooit béteren. Die Haut dran ftecken. TVerig, met ylijt en aandagt werken , zig zeer beijveren,
Hautchen. n. Velletje, viiesje.
Hauticht. adj. Veilig , vliezig.
Hautlein. f. Hautchen.
Hautfchaucr. Trilling over het lljfl.
Haven./. Haven , zeehaven.
Havengeld. //. Havengeld.



HAV. HEB. HEC.
HEC. HEE. HEI. HEF. i8i
Havcnlatern./. Havenlantaern , vuurtoren, vuurbaak.
Havenmeister, m. Havenmeester,
Havenrecht, n. Havenregt. '
Haverey. ƒ. Avarij , fchade aan fchip of lad'ng.
Hauung./. Houwing , hakking, houtvelling.
Hauwald. m. Bosch, dat gehouwen, geveld kan worden.
Hauzahn. m. Houwer,fagtand van een wild zwijn.
Hayn. f. Hain.
He ! hey ! interf. He! hei! . Hebamme. ƒ. Vroedvrouw. Hebe. f. Hcbopfer.
Hebcbaiun. m. Hefboomfiandboom, hef-
fang , handfpaak , heffer. Hebeifen. n. Hefijzer, koevoet. Hebei. m. f. Hebebaum. Hebei, Hefel. m. Zuurdeesfem , hef-
deeg.
Hebeln.v. a. Hevelen , doen rijzen,
doen zuren, doen gisten. Heben. v. a. Heffen , ligten, opligt en ,
tillen, beuren , opheffen , optillen,
opbeuren.
Heben (fich). Weggaan. Hebedichvon hinnen. Ga van hier.
Heber. m. Hevel, krompijp , pompje.
Hebcfpeiehe. f.Spaak, hef of handfpaak.
Hebegerchirr. m. f. Hebebaum.
Hebig. adj. Houdend, vasthoudend. Gefchikt, bekwaam.
Hebkorb. m. Draagkorf.
Hebopfer. n. Hefoffer.
Hebra'er. m. Hebreër, jood.
H.braisch. adj. Hebreeuwsch,
Hebricm. m. IVerpriem.
Hebfchiisfel. ƒ. Werpfeen , werpfchijf.
Hebfeil. n. Gefchuttouw , reep , broek-
Hebftangc. f. Hebebaum.
Hcbung.f. Ligting , ontvangst, genot.
Hebzeug. m. Heftuig , dommekragt, kraan , windas , heisblok,
Hechcl. f. Hekel.
Hechclcr. m. He'kelaar.
Hechelkamin. f. Hechcl.
Hechcln. v. a. Hekelen.
Hcchclfehrift. ƒ. Hékelfchrift , hekeldicht.
Hcehfcl. n. Hakzel, gehakt, gefne'den
flroo. Hecht. m. Snoek,
M
Heek.». Hek. Stormpaalen.
Heckback. m. Hekbalk (van eenfch'p.)
Hcckboot. n. Hekboot, kat zonder ooren, fluitfehip.
Hcckc. f. Heg, haage. Leg- of broeitijd der vogelen.
Hecken. f. Bruten ; vergiften; ftechen.
Hcckenmünze, Heekmünze. ƒ. Falsch geld..
Heckenmünzer. m. Valfche munter, Heckcrling. m. f. Hcehfcl. Hecknattcr. f. Adder, adderfang. Hcekrofe. ƒ. Wilde roos. Hcckfchlangc. f. Hecknatter. Hcckfchlecn. ƒ, Braambe'ziën. Heckfël. f. Hcehfcl. Hcekzeit. ƒ. Broeitijd, Hceficht. f. Hcficht. Heer.». Heir, léger, krijgslegen Heerd. m. Haerd, haerdfeé, vuurflèe. Heerde./. Kudde, veehoop, trop vee, veekudde.
Heerdeweis. adj. Bij hoopen, bij trappen , bij ménigte.
Heercsbahne. f. Hcerftraszc.
Heeresban. m. Opontbod van édelen en leenhouders.
Heereskraft. f. Heirkragt, zwaar,flerk léger,
Hecrfahne./. Heirvaan, banier. Hecrf ührer. m.Heirvoer der,legerhoofd,
heirvorst, opperveldheer. Hcerlagcr. n. Heir léger. Hcerpauckc. ƒ. Kétel trom. Hecrpaucker. m. Poker. Heerfcha'ar. f. Heirfchaar. Hcerfpitzc. ƒ. Légcrfpits. Heerftrasze. f. Heirbaan , heirweg,
groote weg. Hccrwagen. m.Legerwagen. De wagen,
de groote beir. Heerwisch , Fcuerball. m. Vuurbal ,
vuurkloot. Heirzug. m. Heirtogt, legertogt. Hefe. f. Heffe , droesfem, moer, Hefel,f. Hebei, Hebebadm. Hefel, Hefen. Zuurdeesfem. Hefenküchelchen• n. Poffertje. Heficht. adj. Drabbig, droesfemig,mod-
derig.
Heft. n. I-legt, fleel, handvatzel. Katern. Haak.
Heftbret. ». Hegtbord, hegtplank (bij de boekbinders.)
3



iSi HEF, HEG, HE H, HEI.
HEI.
Hefte.f.Hefr,
Heften, v. a. Hegten , vastmaken, toehaken.
Hefthaacke. m. Haak, klamp,
Heftlade. f. Heftbtet.
Heftig, adj. He'vig, heftig, jagtlg, geweldig , magtig , flerk.
Héftigkeit./. Hevigheid , heftigheid, jagtigheid.
Hcftiglich. adv. Héviglijk, heftiglijk.
Heftung, f. Zamenhegiing, hegting,
Fleg.f.-Hacke.
Heiden, f. Hagen.
Hehl. adv. Verborgen , heimlijk. He!" len. v. a. Verbergen, hélen, verhélen.
Hciiler. m. Héler, verhéler: Heide . Heydc. m. Heiden. Heide. ƒ. Hei, heide. Heidehefcm. m. Helbézem. Hcidjkorn. n. Boekweit. Heidclliufer. m. Boschwagter., koddebijter.
Hcidelbeer. f. Boschbézie,woudofwaldbézie.
Heidelkorn.f. Heidekorn. Heidcnreiter. f. Heidelaufer. Hcidcnfehwamm. m. Paddef oei,duivelsbrood.
Heidentlium. n. Heidendom.
Heidicht. adj. Heiagtig, dor, fchraal,
mager. Heidnisch. adj. Heidensch. Heien , Hnja. f. Hoyer. J; i. Heil, wélvaart, wélvaren, be-
houdnis. Zaligheid. Gezondheid. ïicii. adj.&adv. Genezen,gezond JVël-
varend.
Heiland, m. Heiland, verlosfer, zaligmaker.
Heilbad. n. Bad met kruiden toegeregt.
Heilbar, adj. Geneesbaar, heilzaam, genees'ijk , gezond.
Heilbock, m. Gefnéden bok.
Heilbrunn. m. Gezondheidsbron.
Heilen. v. a. & n. Hélen, genezen.
Heilig, adj. êf adv. Heilig.
Heilig, m. Heilige , zalige , gelukzalige.
Heilige, n. Heiligdom, het heilige.
Heilige Feucr. n. Brandende koortzen.
Heiligen, v. a. Heiligen, heilig maken, toewijens
Hciligenbuch. n. Legende , het boek, naamboek , naamlijst, der heiligen.
Heiligenpflcger. m. Kerkbezorger , epziender over kerklijke zaaken, befi'ierder, bezorger der kerklijke goederen.
Heüigkeit. f. Heiligheid , zaligheid. Hciliglich. adv. Heiliglijk ,plegtlijk, opregt lijk.
Heiligmachend. adj. Heiligmakend.
Hciligmachung , Heiligung. ƒ. Heiligmaking, heiliging, toewijing.
Heiligfprechen. v. a. Heilig verklaren, zalig f préken,onder de heiligen plaatzen.
Heiligfprechung,/. Heilig verklaring.
Heiligt hum. n. Heiligdom. Overblijfsel der heiligen , reliqulën.
Heiligthum kastlein. n. Reliquiënkastje,
Heiligung. f. HciÜgmachung.
Heiikraut. n. Heelkruid.
Heilkunst./. Heelkunst, geneeskunst.
Heillos. adj. Heilloos , godloos, ondeugend.
Heillofigkeit./. Heilloosheid , godloosheid, ondeugd.
Heilmeister. m. Heelmeester , geneesmeester.
Heilmittel. n. Heelmiddel, geneesmiddel.
Heilpflaster. n. Heelplaafler.
Heilfam. adj.& adv. Heilzaam,gezond.
Goed , nuttig , dienfig. Hcilfamkeit. f. Heilzaamheid , voor-
fpoed, geluk , gelukzaligheid. Heilfamlich. adv. Heilzaamlijk. Heilthum. f. Heiligthum. Heining,/. Héling, genezing. Heilwartig. adj. Heilzaam. Heilwerth. f. Heilwartig. Heim. f. Hcime.
Heim. adv. Naar huis, huiswaard, ts huis.
Heimat, f. Vaterland.
Heimbcgebcn (fich). Zig naar huis begeven , naar huis gaan.
Hcimbringen. v. a. Naar huls brengen.
Hcime./. Huiskriek, huiskrekel.
Heimcilen. v. n. Naar huis fpoeden.
Hcimentbiedcn. v. a. Te huis ontbieden, opontbieden.
Heimet. f. Heimat.
Hcimfahrcn. v. n. Naar huis rijden, varen.
Hcimfallcn. v. n. Te beurt vallen. Wieder heimfaUen. JVeërkomen. Hcinj-



HEI.
HEI. I«s
gefallcne Güter. Te beurt gevallen goederen.
Heimführen. v.a. Naar huis voeren.
Heimgeben. f. Heimftellen.
Heimgedenken. v.n. Aan huis gedenken.
Heimgehen.v.». Naar huis gaan. Overlijden.
Hei mg clan gen. v. n. Te huis komen.
Heimbolén. f. Heimführen.
Heimisch. adj. & adv. Huislijk ,wat in het huis is, tot het huis behoort. Tam, mak. Heimisch werden. Tam, mak worden.
Heimkchren. v. ». f. Heimbegcbcn.
Heimkommen. v. n. Te huis komen.
Heimkunft./. Tehuis komst.
Heimlasfen. v. a. Naar huis laten gaan.
Heimleuchten. v. a. Naar huis lichten (met een1 lantaern). Toegrauwen, toefnauwen, nors bejegenen , Jpijtig behandelen , wakker doorhalen, door den hekel halen, uit lugten, nors afwijzen (iemand.)
Heimlich. adj. &adv. Heimlijk,geheim, bedekt, verborgen. Heimlijk, in het geheim , in het heimlijk, in het verborgen , agterbaks , terfmuig. Gemeen , gemeenzaam. Zagt, fraai. Huislijk. Heimliehe ftiegc. Sluiptrap, verborgen trap.Heimliehe ftich. Steek onder water , fchimpfcheut. Heimlich Wetter. Fraai, zagt weeder. Heimliehe Thiercn. Huisdieren , tamme dieren. In einem Haufe heimlich feyn. Gemeen , gemeenzaam in een huis zijn.
Hcimlichhaltung. f. Geheimhouding.
Heimlichkeit./. Heimtijkheid.
Hcimliefcrn. v.a. Te huis léveren.
Hcimrecht. n. Geboorte regt , inboorlingsregt.
Hcimreife. ƒ. Terugreis, te huis reis.
Hcimrcifen.V. n. Naar huis trekken , of reizen.
Heimfagen. f. Heimentbieten.
Hcimfchickcn. v.a. Naar huis zenden.
Heimftelkn. v. a. IVeérgéven , weêrbezorgen. Overlaten , Jlellen , laten verblijven (eene zaak aan iemand).
Heimfteucr. ƒ. Huwlijksgoed, uitzet.
Heimftcurcn.v. a. Uitzetten , huwlijksgoed, uitzet géven.
Heimfucheri. v. a. Bezoeken. Tugtigen.
Heimfuchung Maria. Bezoek der heili"v
ge maagd Maria aan haare zuster
Elizabeth.
Heimfuchung. ƒ. Bezoek. Tugtlging.
Heimtragen. v. a. Naar huis dragen.
Héimtreiben'. v. a. Naar huis drijven.
Heimtückisch. adj. & adv. Doortrapt, loos , erg , fnood, listig , geveinsd.
Heimwandcrn.v. n. Naar huis gaan, wandelen.
Heimwarts; adv. Naar huisfiuiswaard.
Heimweg. f. Hcimreife.
Hcimwehe. n. handziekte , landzugt, flerk verlangen naar huis, naar hei vaderland.
Heimweifen. v. a. Naar huls zenden.
Hcimwendcn (fich). Naar huis , naar zijn land kéren, zig naar huis wenden.
Heimziehen. f. Heimreifen.
Heirath. n. Huwlijk, trouw , egt.
Heirathen. v. a. Huwen , trouwen.
Hcirathsabrcde,f.Huwlijksvoorwaarde.
Heirathsgut. n. Huwlijksgoee, trouw fchat, bruidfehat.
Heirathsvergleich. f. Heirathsabrede.
Hcirathsvcrfprechung.f. Trouwbelofte , ondertrouw.
Heifa. interj. Heifa, hei.'
Heisch. adj. Heesch, fchor, roefig.
Hcifchcn. v. n. Eifchen, vorderen.
Heifcherkeit. f. Heeschheid.
Hcifchung. ƒ. Eisch , vordering, be* geerte.
Heifcr. heifcrig. f. Heisch.
Heiferkcit./. f. Heifcherkeit.
Heisz. adj. Heet, zeer warm. Es ist hier ein heisfes Pilaster. Het is hier duur léven. Sich einer fachc heisz oder hciszig annehmen. Zig eene zaak fterk aantrekken. Einem heisz machen. Iemand benaauwd maken, in het naauw brengen.
Heiszbrünftig. adj. Brandend, vuurig , heet.
Heiszen. f. Heiszen.
Heiszen. v. a. Bieten , gebieden, bevélen. Bieten , genoemd worden. Bieten , noemen. Betékenen. Was heiszet das ? W'at betékent dit f wat wil dit zeggen ?
Heiszgratig. f. Heiszbrünftig.
Hciszhungcr. tn. Kraatzugt , gulzigheid, hondshonger , wolfshonger ,
4



ïS4 HEI. HEL,
geeuwhonger, onverzaadiijke honger , onverzaad/ij kheid.
Heiszhangerig. adj. Onverzaadlijk, vratig, gulzig, uitgehongerd.
Heiter. adj. Helder , klaar, ligt. Opgeruimd, wé/gemoed, vrolijk, lugtig.
Heitere, f. Heiterkeit.
Heitcrkeit. ƒ. Helderheid , klaarheid. Welgemoedheid, vrolijkheid , vergenoegdheid , opgeruimdheid, opgeruimd gemoed-
Hcitern, auf heitern (fich). Ophelderen, opklaren , helder, klaar worden. Opgeruimd worden , z'ig opruimen,zig bemoedigen, zig opbeuren.
Heizen. v. q. Héten , heet of warm maken,
Heizung. f. Stoking, heetmaklng. Hel. f. Hehl. Held. m. Held.
Heldenbuch. n. Heldengefehiednis, roman , verdichte, verzierde gefchiednis.
Heldengedicht, n. Heldendicht.
Heldengeist. f. Hcldenmuth.
Hcldengefchiehte. f. Heldenbuch,
Hcldenherz. f. Hcldenmuth.
Heldenlied, n. Krijgslied, triumfied.
Heldenmaszig. adj. & adv. Als een held, heldhaftig.
Hcldenmuth. m. Heldenmoed.
Hcldcnmüthig. adj. Heldhaftig, dapper.
Heldcnnahmc. m. Helddadigheid , heldendeugd, heldenjluk , heldendaad.
Heldenfpiel. n. Heldenblijfpel.
Hcldcnfprache.ƒ. Heldentaai, mannentaal.
Heldenthat. ƒ. Heldendaad , helden/luk. Heldentugend./: Heldendeugd, heldendaad.
Heldenweib. n. f. Heldinn.
Heldcnwürde. f. Heldennahme.
Heldinn. f. Heldin , heldhaj'tlge, grootmoedige , groothartige, manhaftige, krijgskundige vrouw.
Helfant. f. Elephant.
Helfen. v. a. Helpen, bijfaan , bijfpringen, hulp bieden. Baten , voordeel doen, befchieten. Was hijfts eueh? fVat helpt, wat baat, wat befchiet het u ? fVat voordeel daet het u ? Wat nut trekt gij er van ï Helpen, genézen , herf ellen , voorkomen. Dem iibej helfen. Het f waad voor-\
HEL. HEM.
komen, beletten , verhoeden, tégengaan.
Helfenbein. n. Elpenbeen , ij voor. Helfenbeinern. adj. Elpenbeenen , ijvooren.
Hclfer, >», Helper, onderfeuner.
Helferhan./. Helpfter , onderfeunfer.
Helfershelfer. m. Médemakker, deelge* noot, médepligtige.
Helfte./. Ee helft, het halve deel.
Heil, helle. adj. & adv. Hel, helder, klaar. Duidelijk , zuiver , naakt. Heller bevveis. Duidelijk , klaar bewijs. Helle Wahrheit. Zuivere, naakte waarheid. Im hellen Mittage. Op den volien middag. Der helle Haufen. Plet gros van het léger.
Helle./. Helderheid
Helle. f. Hólle.
Hcilebardier. f. Hellebartier,
Hellebarte.y. Hellebaard.
Hcllebarticr. m. Hellebardier.
Heller, m. Heller , mij te , halve penning (omtrent). Einem um die H'lierbringen. Iemand zijn geld afknéve • len.
Hcllglanzend. adj. Tintelend , helder lichtend , fchitterend.
Hellklingend. adj. Schel ,fchelklindend.
Hellautend. adj. f. Hellklingend.
Hcllcuchtend. adj. f. Hellgla'nzcnd.
Hellfchcinend. adj. Helderjïhijnend.
Helltönend. adj. f. Hellklingend.
Helm. m. Helm , heimet.
Hclmbinde. ƒ, Helmlint.
Hclmdach. n. Rond dak, koepel, helmdak.
Helmdecke. ƒ. Pronkdekzel, kap van het
wapenfchild. Helmen, v. a. Eenen fleel ergens in
maken.
Helmfcder. ƒ. Helmpluim, helmvëder. Hclmkamm. m. Helmkam , helmkuif, Helmvifier. n. Fifier van den helm. Helmzicrrath. f. Helmdecke. Hemd. n. Hemd. Einer auf das Hemd
knien. Eene vrouw of een meisje
bef apen. Hemden faum. m. Hemdboord, Hemdg ah re .f. Hemdgeer. Hemdkragen. m. Hemdkraag, Hemdfehlitz. m. Hemdflip. Hemmen, v. a. Hinderen , f remmen ,
Haken , beletten t tegenhouden,



HEM. HEN. HEP. HER.
HER.
185
}]cim\m'lW£,Gold:immer.m.lVéduwaal. Hcmmkettc.y Spankéten , kéten om af-
te fluit en■(eene flraat, eenen flroom
enz.)
Heimnung. f. Stremming, beletzel. Henck, Hcnckel. m. Hengel, handvat, boor.
Hengen , fchieszen lasfcn, naclilasfen. f. Hangen.
Hcngcr, Hengerblock. m. Hangblok,
Hengcfeil. n. Hangend touw.
Hengst, m. Hengst.
Henken. v. a. Hangen, ophangen.
Henkcr. m. Scherpregter, beul, hangman , henker.
Henkermahl. m, Hangmaal , galgenmaal , het laat/le maal, dat men eenen misdader geeft. Glaasje aan den wagep , afjcheidsdronk.
Henkcrmaszig. adj. Hangwaerdig,galgwaerdig. IVreed, barbaarsch.
Henkerfeil. n. Strop.
Herikerflock. m. Pijnbank.
Henkftrang. m. Strop,
Hcnkftriek. f. Henkftrang.
Henne./. Hen.
Hennendarin. m. Muur , muurkruld. Hennenftcige. f. Hoendertrap, hoenderladder.
Hcppe, Hippe./. Snoeimes, krom mes,
tuiniers mes. Her. adv. Bier. Komm her! Kom hier.'
Wo feyd ihrher? Fan waar zijt gij? Herab. f. Herunter. Herabbrcchen. v.a. Af bréken. Herabbj-ingcn. v. a.Afnémen,aftrekken. Heraoburzcjn. v. n. Aftuimelen, ajflor-
ten.
Hcrabfahren. v. a, Afvaren , afzakken (den flroom.)
Herabfahrt. f. Afvaart.
HcrabfaUen. v. n. Naar benéden, van boven vallen , afvallen.
Hcrabflieszcn. v. n. Afvloeijen , aff romen.
Herabfordern. f. Herabrufen.
Herabfuhr, f. Herabfahrt.
Herabf iihren. v. a. Naar benéden brengen 3 voeren , afbrengen , afvoeren.
Herabgehen. v. n. Naar benéden gaan.
Herabgieszen. v. a. Afgieten , ajflorteu.
Hcrabhangcn. v. n. Afhangen.
Herabhcbcn. v, a, Af hef én , afnemen , af ligten.
M
Herabhojen. v. a. Afhalen,
Herabkoirunen.-y.n. Afkomen, naar benéden komen , aj'dalen.
Herabkriecben. v.n.Naar benéden kruipen.
Hcrabkugeln. v. n. Afwentelen.
Herablasferi. v. a. Néderlaten, aflaten.
Hcrablasfend. adj. Innemend, zigfchik- " kende, zig voegende.
Herablaufen. v. n. Naar benéden lopen.
Hcrablencken. v. a. Afbuigen.
Herablefen. v. a. Aflezen.
Herab'ügen. v. n. Liegen , leugens verzinnen.
Herabmachen. v. n. Naar benéden klimmen , zig naar benéden begéven.
Herabnchmen. v. a. Afnémen , wegnemen.
Herabreisfen. v. a. Affcheuren , afdoen.
Herabriimcn. v. n. Aflopen , naar benéden lopen.
Herabrufèn. v. a. Afroepen.
Herabfehaucn. v- n. Naar benéden zien , van eene hoogte zien,
Hcrabfcheinen. v. n.Naar benéden fchijnen.
Herabfchicken. v. a. Naar benéden zen, den.
Herabfehicszcn. v. a. Van boven fchieten. Afwentelen * naar benéden rollen.
rlerabfchlagen. v. a. Afflaan (vrugtem van den boom.)
-ferabfchleppen. v. a. Affépen.
'ierabfehineisfen. v. a. Ajjmijten , afwerpen.
ie'rabTchiitteln , herabf ch'ütten. v. a. Affchudden.
Herabfehcn. f. Hcrabfchauen.
ierabfendefl. f. Herabfchicken.
ferabfpringen. v. a.Ajjpringen.
fcrabftcchen. v. n. Overwinnen.
Hcrabfteigcn. v. n-Aj'flappen, afflijgen. afdalen, afklimmen.
■Icrabftoszcn. v. a. Affloten, naar benéden Jloten.
ferabftralen. v. n. Afflralen, affchijnen.
ierabftürtzen. v. a. Neërflorten , neerwerpen.
lerabthun. f. Herabreisfen.
fcrabtreibcn. v. a. Naar benéden drijven , wegdrijven.
ricrabtrennen. v. a.Aftornen,losmaken,
Herabtriefen. v, n, Afdruipen,
>



iS6
HER.
HER.
Herabwalzen > herabwelzen. v. <*. ^Z^-
Herabwerfen. v. a.Affmljten, afwerpen.
Herabwarts. adv. Naar benéden , benéden waard.
Herabziehen.v.«.Mrar benéden trekken.
Heran. interj. Voord.
flenn.prép. Na, nabij, aan, langs, toe.
Heranbrechen. v. n.Aanbréken. Hèranfiïeszen. v. n.Langs vloeijen,flrotnen.
Hcrankoinmen.v.n. Naderen, aankomen.
Hcranrucken. v. n. Aanrukken.
Hcranfchlcichen. v.' n. Zagtjes aankomen of naderen.
Heranwachfen. v. n. Toenémen.
Heraut", adv. Om hoog, naar boven , opwaard.
Heraufbringen. v.a. Naar boven, om ' hoog brengen.
Herauffahrcn.v.». Opvaren , oprijden. Heraufgehen.v.K. Naar boven gaan. Heraut holen. V. a. Ophalen , um hoog halen.
Hcrauf kommen, v, n.Naar boven komen Heraufftcigen. v. n. Opklimmen, opflijgen-
Herauftreten. v. n. Optreden.
Heraufwa'rts. adv. Om hoog, naar boven , ppwaard.
Heraus ! adv. Uit, heruit.
Herausbcgeben (fich). Uitkomen, voor den dag komen.
Herausbekennen. v. a. Rond uit, vrij uit bekennen, belijden.
Herausblafen. v. a. Uitblazen.
Herausblciben. v. n. Uitblijven, wegblijven.
Herausblicken. f. Herfürblicken.
Herausbraufen. f. Herausbrudeln.
Herausbrechen. v. n. Uitbréken.
Herausbringen.v.a. Uitbrengen, uitleiden , voor den dag brengen, voordbrengen. Oplosfen {eene zwarigheid.) Opmaken (eene fom).
Herausbroddeln. f. Herausbrudeln.
Herausbrudeln. v. n. Opborrelen , uitborrelen.
Hcrausbriillen. v. n. Loei; en , bulken,
tieren , razen , uitvaren. Herausdampfen. v. a. Uitwaasfemen. Herausdonnera. v. n. Donderen , los-
berflen , uitdonderen, met eene donderende , bulderende flem fpréken.
Herausdringen. v. a. Uitdringen.
Herausdrueken. f. Herauspresfen.
Herausfahren. v. n. Uitrijden. Uitbreken, ontfnappen, ontkomen.'
Herausfallenv.n. Uitvallen.
Hcrausflieszen. v. n. Uitvloeijen, overlopen.
Herausfordern. v. a. Uiteisfchen, uitdagen , uittarten , uitvorderen.
Herausführen. v. a. Uitvoeren.
Hcrausgang. m. Uitgang.
Herausgeben. v. a. Uitgeven, afleveren. Overgéven.
Herausgchen. v. n. Uitgaan. Uitféken,
Herausgieszen. v. a. Uitgieten.
Herausglanzen. f. Herausfchimmern.
Herausgraben. v. a. Uitgraven, opgraven.
Hcrausgucken. f. Herausfcher.
Heraushangen. v. n. Overhangen, overhellen , uithangen.
Herausheben. v. a. Uitnémen, opnémen, uitligten.
Heraushelfcn. v. n. Uithelpen.
Heraushetzen. v. a. Uitjagen , opfloten.
Hcrausholen. v. a. Uithalen.
Herausjagen. v. a. Uitjagen, wegjagen, wegdrijven.
Herausklauben. v. a. Uitpluizen, uitpikken, afpluizen.
Herauskommen. v. n. Uitkomen , aan het licht of in het licht komen , voor den dag komen, bekend worden.
Hcrauskratzen. v.a. Uitkrasfen.
Herauskriechen. v. n. Uitkruipen.
Hcrauskricgen. v.a. Uitkrijgen.
Hcrauslangen. v. a. Uitgeven, aangeven.
Herauslasfen. v.a. Uitlaten, zig uiten, zijne gedagten zeggen. Loslaten , laten gaan, vrijlaten, ontflaan.
Herauslaufen. v. n. Uitlopen , weglopen.
Hcrauslegen. v. a. Uitleggen.
Hcrauslciten. v. a. Uitleiden, uitgeleide doen, naar buiten leiden.
Herauslefen. v. a. Uitlezen , uitzoeken.
Herausleuchten. f. Herausfcheinen.
Hcrauslicfcrn. f. Herausgeben.
Ilerauslocken. v. a. Uitlokken.
Hcrausmachcn (fich). Uitgaan.
[-krausnehmen. v. a. Uitnémen. Einem aus dem Kercker herausnehmen. Ie-



HER.
HER. 187
mand uit de gevangnis verlosfen , bevrijden , ontf aan , ontheffen. Herausnehmen (fich etwas). Zig iets aanmatigen.
Hcrauspochen. v. n. Vinnige ,< fcherpe woorden geven.
Hcrauspresfen. v. a.Uitpersfen,uitdrukken, uitwringen , afpersfen, af knibbelen , af knévelen.
Herausquellen. v. n. Opborrelen , uitborrelen.
Hcrausragen. v. n. Uitféken. Herausrecken. v. a. Uitféken, uitrekken. Herausreden. v.a. Vrij uitfpréken , vrij
uit, ronduit zeggen. Herausreden (fich). Zig uitredden (met
praten,.
Herausreifen. v. a. Uittrekken, uitrukken , uitrooijen.
Hcrausringen. v. n. Ontworflelen , te boven komen.
Herausrinnen: f. Öerausflieszen,
Hcrausrucken. v. a. Uitrukken, uittrekken.
Hcrausrufen. v. n. Uitroepen ; uitdagen,
uiteifchen. Heraus lagen, f. Herausreden. Herausfcharren. f. Herausgraben. Herausfchauen. f. Herausfchen. Herausfchaïimen. v. a. Affchuimen. Herausfcheinen. v. n. Schijnen , blijken,
fralen , uitblinken. Herausfchercn. v. n. Heengaan. Herausfchcren (fich). Zig wegpakken. Hcrausfchieszen. v.n. Uitfchieten. Herausfchiffen. v. n.Uitvaren,uitzeilen. Herausfchimmern. f. Herausfcheinen. Herausfchleichen. v. n.Wegfluipen, uit-
fluipen, verdwijnen, Herausfchneiden. v. a. Uitfnijden, Herausfchöpfen. v. a. Uitfcheppen. Herausfchütteln. v.a. Uitfchudden. Herausfchütten. v. a. Vergieten , ver-
fchudden. Herausfcl.wingen. v.a. Bewegen ,gaande maken , opwekken. Herausfchwitzen. v. n. Uitzwéten. Herausfchen. v. n. Uitzien , uitkijken.' Herausfeyn. v.n. Uit zijn, van huis wézen.
Herausfetzen. v. a. Uitzetten. Heraiwfperren. v. a. Uitfluiten , buiten f uiten ) beletten binnen te komen.
Herausfpringen. v. «. Uitfpringen, uitwippen.
Hcrausfpritzen. v.n. Uitfpatten , uitJpringe.n.
Herausfprosfen. v. n. Uitflaan, uitfpruilen.
Herausftehen. v. n. Uitfléken.
Herausficigen. v. n. Uitflappen.
Hcrausftellen. v. a. Kloot, open flellen, tonen , ten toon ftellen.
Hcrausftoszen. v. a. Uitfloten, verfloten. Seufzcr hcrausftoszen. Zugten uitlaten, uitboezemen. Schmahworte herausftoszen. Smaadréden uitbraken.
Herausftrecken. f. Herausrecken.
Herausftreichen. v. a. Uitflrijken. Loven , prijzen, roemen , verheffen.
Herausfuchen. v.a. Uitzoeken , uitkiezen , uitpluizen , uitpikken, uitzonderen.
Herausftrömen. v. n. Uitflromen , uitvloeijen , uitvlieten , uitlopen.
Herausthun.v. a. Uitdoen, wegdoen. Aanlangen.
Heraustragen. v. a. Uitdragen , wegdragen.
Heraustreiben. v. a. Uitdrijven.
f leraustrefchen. v. a. Uitdorfchen.
Hcraustreten. v. n. Uittreden, naar buiten gaan.
Heraustriefen. v.n. Uitdruipen.
Herausvvachfen. v.n. Uitwasfen, voordkomen.
Herauswallen. v. n. f. Herausquellen. Herauswarts. adv. Buitenwaard, naar buiten.
Herausweichen. v. n. Wijken, uitwijken , plaats maken.
Herauswenden. v. a. Naar buiten wenden.
Herauswerfen. f. Herausfchmeiszen.
Herausvverts. f. Herauswarts.
Herauswickeln (fich). Zig uitredden.
Hcrauswifchen. v. n. Ontgaan, ontwijken , ontfnappen , weggaan.
Herauszeichnen. v. a. Uitzoeken, uit-, lézen , uittekenen.
Hcrauszupfen. v. a. Uittrekken, uitrukken , uithalen.
Herauszwingen. f. Herauspresfen.
Hcrb. adj. iVrang, zerp,flram. Groen, ontijdig, Herbe Worte. Schamper?



iS8 HER.
ivoorden. Herbe vermahnung. Scher- \ pe , ftrajfe vermaning.
Herbe ,Herbheit, Herbigkeit. f.Wrangheid , fcherpheid, zerpheid.
Herberge./*. Herberg. Kroeg.
Herbergen, v. a. Herbergen.
Herbey. adv. Herwaard, hiernaartoe, naar deze plaats. Nahe herbey. Digt hier bij, niet verre van hier.
Herbeybringen. v. a. Bijbrengen.
Herbcyf ühren. v. a. Bijbrengen , aanbrengen.
Hcrbeygehcn. v. n. Bijkomen , naderen,
bij gaan. Herbeyholcn. v.a. Bijhalen. Herbeykommen. v. n. Bijkomen. Herbeykunft. ft Nadering, aankomst. Herbcylasfcn. v. a. Bijlaten , toelaten. Herbeylocken. v.a.Naar zig toe lokken. Herbeymachen. v. n. Naderen,bijkomen. Hcrbcynahen. v. n. Naderen , bijkomen. Herbeyrennen.v. n. Toelopen, naartoe
lopen.
Ilcrbeyruckcn. v. n. Aanrukken, aankomen, naderen.
Herbeyrufen. v. a. Roepen , bijroepen.
Herbeyfchaffen. v. a. Aanfcha[]en , verfchaffen , bezorgen, klaar maken , gereed maken.
Herbeyfchleichert. v.n. Bijkruipen.
Herbey fetzen. v. a.Bijzetten, bijvoegen.
Hcrbeyfpringen. v.n. Toefprlngen , toefchieten , bijftaan , helpen, hulp bieden.
Herbeytreiben. v. a. Aanzetten , aandringen.
Herbeytreten. v, n. Toetre'den,bijkomen.
Herbeyzichen. v. a.Bijtrekken,bijhalen. Zur fchatzuug herbeyziehen. Schatting doen betalen.
Herbheit. f. Herbe.
Herblich.adv. Wrangagtig,ftcherplijk, zerpagtig.
Hcrbringen. v. a. Brengen, weérgéven.
Herbst. m. Herfst, herfsttijd. Wijnoogst.
Herbstarbeit. ƒ. Herfstwerk. Herbstblume./. Herfstbloem. Herbstbuttc. ft. Druivenkorf. Herbstbuttcr. ƒ. Herfstboter. Herbften. v. a.Druiven lézen , druiven
ftnijden. Herbstfrucht./. llerfstvrugt. HerbstgefchiiT.n. Wijnvaten,
HER.
Herbstheu. Grummet. Nagras, etgroen, Herbstlcute. Wijnlézers. Herbstlich. adj. Herfftig , herfstagtig. Herbstling. m.Die of dat in den herfst
is gek(tmen. Hcrbstluft. f. Herbstwettcr. Herbstmonat. m. Herfstmaand , fep»
tember. Herbstobst. n. Herfstvrugt. Herbstwetter. n. Herfstweeder. Hcrbstzeit.y. Herfsttijd, wijnoogst, Hercfcè. f. Harcke. Herd. f. Heerde.
Herd. m. Haerd. Vogelaarshaerd.
Flerdplatte.y. Haerdplaat, vuurplaat,
Herdurch. f. Dtirch.
Herein. adv. Binnen.
Hereirjbrecfeen.'V.n. Naderen, aankomen , aanbréken. (De nagt, de dag.) Inbréken (met geweld.)
Hereinbringen. v. a. Binnen brengen , invoeren.
Hereinfaflcn. v. n. Invallen.
Herein f ühren. v. a. f. Hereinbriigen.
Hereingehen. v. n. Binnengaan.
PlercinkoHimen. v. n. Binnenkomen.
Hercinlasfen. v. a. Binnen laten , inlaten.
Hereinnöthigen. v. a. Binnen nodigen ,
binnen verzoeken. Hereinprangen. v. n. Grootsch binnen
tréden.
Hereintreten. v. n. Binnen tréden. Heren tgegen. adv. Daartégen , integendeel.
Hererzehlen. v. a. Vertellen , verhalen. Hcrfahren. v. n. Komen aanrijden. Herfiieszen. v.n. AJvloeijen. Herfordern. v. a. Dagen, dagvaarden ,
bevélen te komen. Herf ühren. v. a. Leiden, brengen. Herf ür. f. Hervor.
Herf ürblafen. v. a. Blazen , uitblazen,
Herfürblicken. v. n. Schijnen.
Herf ürblickung. ƒ. Schijnzel.
Herfurblühen. v. n. Bloeijen.
Herf ürbrechen. v. a. Uitbréken, uitlekken , bekend worden , zig ontdekken^
Herf ürbringen. f. Hervorbringcn.
Herf ürfahren. v.n.Voorbij rijden.
Herf ürfliegen. v. n. Uitvliegen. Voor den dag komen.
Herf ürfiieszen. f. Herfiieszen.
Herf, urf ühren. f. Herf ühreu.



HER.
HER.
1S9
Herf ürgebën. f. Hcrgeben.
Herf urgebracht.#4)'-Voordgebragt,voor den dag gebragt.
Herf ürgclockt. <7rf/. Uitgelokt.
Herf ürgcfucht. «rf/. Gezogt, voor het licht gezogt.
Herf ürgethan. adj. Voorgedaan, opgedaan, vertoond.
Herf ürhangen. v. n. Overhangen.
Herfürqucllen. v. n. Ontfpringen , uitfpringen , oorfprong hebben.
Herf ürtreten. v.n.Voor den dag komen. Men febe Hervor, Weiehes besfer.
Hcrgeben. v. a. Geven , opbrengen , opdokken.
Hergebracht. adj. Aangenomen , ingevoerd, in zwang gebragt, in gebruik gebragt. Hergebrachte Gewohnheit. Aangenomen, iegevoerd gebruik. Hergebrachte Meynung. Aangenomen , heerfchend gevoelen.
Hergegen. f. Hingegen.
Hergehcn. v. n. Hierkomen. Geht her! Kom hier.
Hergefagt. adj. Opgezegd.
Herhalten, v. n. Aanhouden. Herhalten müsfen. Moeten aanhouden , deJlraf moeten ondergaan.
Herholen, v. a. Halen, roepen, bijbrengen. Das ist von weittm hergeholct. Dat is verre gezogt, verre gehaald.
Herhörcu. r.m. Hier horen. Hor wieder her! Hoor eens hier.
Hering. m. Haring.
Hcringsausweidcr. m. Haringkaker.
Heringsbuife. f. Haringbuis.
Hcrïngsfang. m. Haringvangst.
Heringsiack, Heringsbrühe. Haringpekel.
Heringspacker. m. Haringpakker. \
Herkommen, v. n. Afkomen, herkomen, voordkomen.
Herkommen. n. Gewoonte, gebruik.
Hcrkommlieh. adj. Gebruiklijk, afkomflig > gemeen.
Herkunft. f. Afkomst.
Herkünftig. f. Hcrkommlieh.
Hcrlangen. v. a. Aanlangen, altngèven.
Herlasfen. v. n. Toef aan te komen , laten gaan.
Herlaufen. v. n.Toelopen,naar toe lopen. Hcrlcgen. f. Darleg.n. Hcrle.,.en.f. Leihe.i.
Herleiten. v. a. Afleiden.
Hcrleitung. f. Afleiding.
Herlefen. v. a. Voorlézen , luid lézen;
Herling. m. IVilde druif.
Hermelin. n. Hermelijn.
Hermen, f. Harmen.
Hermurmeln. v. n. Mompelen, morren, preutelen , moppen.
Hernaeh. adv. Daarna,agterna,voordst vervolgens , naderhand.
Hernacher. f. Hernaeh.
Hcrnachmals. f. Hernaeh.
Hcrnchmen. v. a. Halen, krijgen (ergens van.) Wo bast du das hergenomnien ? fVaar , van -waar hebt gij da', gehaald? Doornémen, doorflrijken, door den hékel halen, roskammen (iemand.)
Hcrneigcn. v. n. Neigen, overhellen, buigen.
Hernennen. v. a. Zijnen naam ergens
van ontlénen, benoemen. Hernieder. adv. Naar béneden. Hcrniedcrbringen. v. a. Naar benéden
brengen.
Hcrniederlasfen. v. a. Néderlaten. Sich herniederlasfen. Neervallen.
Hcroisch , heldcnmaszig. adj. Heroifchï Verfen. Heldenvaerzen, heldendicht.
Herold. m. PP'apenvoogd, fchildvoerder, krijgsbode , heraut, wapenkoning.
Heroldkunst./. Wapenkunde.
Herphudern.v.a.Heenpra ten, babbelen.
Herr. m. Heer, meester, eigenaar.
Herraufchen. v. n. Met geruisch voorbijgaan , voorbijruifchen.
Herrccken.v. a. Uitbreiden,uitflrekken.
Herreifc. f. Terugreis. Man weisz die hinrcife, aber nicht die Herrcife. Men weet we!, wanneer men uitgaat , maar niet, wanneer men zal te huis komen.
Herreifcn. v. n. Naar huis reizen, naar huis gaan.
Herrenbefehl. f. Herrengcbot.
Herrenbisfen. n. Lekkerbeetje.
Herrendicner. m. Lakei, bediende.
Hcrrendicnst. m. Heerendienst.
Hèrrenesfen. n. Lekker eeten, lekkere fp'js.
Herrengcbot. n. Heerengebot. Herrengunst, ƒ. Heerengunst. Herren-



ioo her»
gunst tvbttmcht.Heerengunst is geen erfgoed.
Herrenlos. adj. Zonder heer, zonder dienst.
Herrenfits. m. Heerlijkheid,heerenhuls. Herrinn. f. Meesteres, vrouwe. Hcrrisch. adj. & adv. Heerschagtig,
meesteragtig. Eine herrifche Frau. . Eene trotfche, heerschagtlge vrouw. Herrlich. adj. & adv. Heerlijk ,treflijk,
flaatig flflaat'.ijk ,flaatiglijk, deftig. Hcrrlichkeit. f. Heerlijkheid, heerlijk
gebied, heerlijk regt. HeriTchaft. f. Heerfchap, meesterfchap,
heerfchappij ; vrije heerlijkheid, ba-
ronnij.
Herrfchaften. Heerfchappijen. Herrfchaftlich. adj. Heerlijk. Herrschbegicrde. f. Herrschlucht. Hcrrfchen. m. Heerfchen,gebieden,regéren.
Hcrrfcher. m.Heerfcher, gebieder.
Herrfcherinn./-. Heerfcheres,gebiedfler.
Hcrrschfucht. ƒ. Heerschzugt.
Herf iichtig. adj. Heerschzugtlg.
Hcrrfchung. ƒ. Heerfchlng, heerfchappij , gebied, regéring.
Hcrruckcn. f. Heranrucken.
Hcrrühren. v. n. Ontflaan , van afkomen , oorfprong hebben.
Herragen. v. a. Opzeggen.
Hcrfchaffen. v. a. Schaffen, verfchaffen, opbrengen , voorzien.
Herfchauen. v. n. Overzien.
Herfchicken. v. a. Naar toe zenden.
Hcrrchieben. v. a. Verfchuiven.
Herfchieszen. v.a. Overtellen,natellen.
Herrchiffen. v. n. Overvaren.
Hcrfchlagen. v. a. IVéderJlaan ,weérom flaan.
Herfchnattern. v. a. Veel praats, veel fnaps hebben.
Herfchreiben. v. a. Overfchrijven,overbrieven.
Hcrfchwatzen. f. Herfchnattern.
Hcrfchen. f. Herfchauen.
Herfenden. f. Herfchicken.
Herfetzen. f. Herftellen.
Hcrfeyn. v. n. Er zijn : Ich wil] her feyn, und das thun. Mijn voornémen is , het te doen.
Herftammen. v. n. Afkomen, afkomflig zijn, afkomst hebben , afleiden.
Hcrftammung. f.Afjlamming,oorfprong:
her,
rJerltellen. V. a.Stellen. Herflellenstervormen.
Fleritreckcn. v. a. Strekken. Voorfchieten (geld),
Herdragen, f. Herbey tragen.
Herübcr. adv. Over , hier over.
Herüberbringen. v. a. Overbrengen.
Herübergehen. v. n. Overgaan.
Hcriiberhangcn. v. n. Overhangen.
Heriibcrragen. v. n. Overftéken , overhellen , overhangen.
Herüberfpringcn. v. n. Overfpringen.w
Herübertragen. v. a. Overdragen.
Herüberzichen. v. a. Overtrekken , overhalen.
Herum. adv. Rondom , alom, omtrent,
Hcrmnbalgen (fich). Vegten, flrijden > plukhairen.
Hcrumbauen. v. a. Rondom, om heen bouwen.
Herumbeisfen (fich). Van z'g afbijten. Mit Worten fich herumbeisfen. Zamen kijven.
Herumbetteln. v. n. Overal, rondomheen,van deur tot deur lopen bédelen.
Herumbiegen. v. a. Ombuigen , rondbuigen.
Herumbinden. v. a. Ombinden, om heen binden.
Hcrumblattcrn. v. a. Doorbladen. Hcrumbringcn. v. a. Ombrengen, rondbrengen.
Herumdrehen. v. a. Omdraai jen ,ronddraaijen. Verdraaijen (de woorden).
Herumfiattern. v. n. Rondvliegen, rond zwerven, kruisfen.
Herumfliegen. v. n. Heen en weer vliegen.
Herumflieszcn. v. n. Rondom lopenflromen , vloeijen.
Herumfngc. ƒ. Omvraag.
Herumfraecn. v.n. Omvragen, in omvraag brengen , de flemmen opnémen.
Hernmfiihren. v. a. Omvoeren, rondvoeren , omleiden, rondleiden.
Herumgaffen.v.n.Rondgapen ,heen en wéér gapen , kijken.
Herumgauckeln. f. Herumfpringcn.
Herumgehcn. v. n. Rondgaan, omgaan.
Herumgucken. f. Herumfchauen.
Hcrumhaulïren. v. a.Met de marskraam lopen , veilen , venten.
Herumhüpfen, f. Herumfpringcn.



HER.
HER.
Henrmïageii. v. a. Rond drijven. Hèrumirren. v. a. Omdwalen, omdolen. Herumkehren. v.a. Omkeren, omwenden.
Heriimkreuzen. v. n. Kruisfen , rondkruis/en.
Herumlaufcn. v. n. Omlopen , omzwerven , lanterfanten , Jlraatflijpen. Omdolen , omdwalen , omzukkelen , als balling zwerven.
Herumlaufer. m. Zwerver.
Hcrumlcgen. v. a. Omleggen, rondleggen.
Herumlcitcn. v. a. Omleiden, omvoeren.
Herumlenkcn. v. a. Omdraaijen.
Herumlicgen. v. n. Omliggen. Die herumlicgende Stadte. De omliggende, naburige Jle'den.
Hëfumreifen. f. Herumziehen.
Herumrücken. v. a. Om verre rukken , om verre halen , om verre werpen.
Hermnrühren. v. a. Omroeren. Ontdelven.
Hcrumrüttcln. v. a. Omhutzelen , omfchudden.
Hcrumfehaucn. f. Herumfehen.
Herumfchicken'. v. a. Omzeilden, rondzenden.
Herumfchiifen. v. n. Rondzeilen, rond varen.
Herumfehlagen (fich) f. Herumbalgcn. Herumfchlendern. f. Herumlaufen. Herumfchlüngeln. f. Herumlaufen. Hcrumfchwcifen. v. n. Omzwerven, om■ dolen.
Herumfehwingen. v. a. Omzwaaijen,
rondzwaaijen. Herumfehen. v. n. Omzien , rondzien. Hermnfendcn. f. Herumfchicken. Herumfetzen , herumftellen. v. a. Om oj
rond zetten. Sich um den Tisch hcr-
um fctzen.Z/g rondom de tafel zetten. Herumfpazicren. v. n. Rondwandelen ,
omwandelen. Herumfpringcn. v. n. Omfpringen,roiid' fpringen.
Herumftimmen. v. a. Rond Jlemmen. Hcrumftöliren. v. a. Omwroeten, omwoelen.
Herumftralen. v. n. Omfchijnen, ontlichten , omfralen. Hcrumftreichcn. f. Hcrumfchwcifen. Herumfuchen. v. a. Rond zoeken. Herumtanzcn. v, n. Ronddans/en.
Herumtragen. v.a. Ronddragen , omdragen.
Herumtrcibcn. v. a. Omdrijven. Auf der fee heruintreiben. Op zee omzwerven, dobberen , omjlingeren.
Hcrumtummcln. v. n. Omtuimelen.
Herumvexiren. v. n. Plunderen Jlropen, verwoesten.
Herumwallen. f. Herumfchweifen.
Herumwa'lzen. v. a. Omwentelen , omrollen.
Herumwandern. f. Herumfchweifen. Herumwclzcn. f. Herumwa'lzen. Herumwenden. v. a. Omwenden , omkeren.
Herumwerfen. v. a. Omwerpen. Herumwiekeln. v. a. Omwinden , omwikkelen.
Hcrumwinden. v. a. Omwinden, omrollen.
Herumwühlen. v. a. Omwoelen , omwroeten.
Herumziehen. v. n. Omzwerven. Omtrekken , omreizen , rond trekken, rond reizen. Bemorsfen, beduimelen , door de handen laten gaan.
Herunter. adv. Van boven , naar benéden.
Herunterbringen. v. a. Naar benéden , van boven brengen.
Herunterfallen. v. n.Naar benéden vallen , neêrflorten.
Heruntergehen.v.«.iV"<sw- benéden gaan.
Herunterhangen. v. n. Néderhar.gen.
Hcrunterhauen. v. a. Afhouwen , afhakken.
Hcrunterhebcn. v. a. Af némen, afligten. Herunterhelfen. v. a. Naar benéden helpen,
Heruntermachen. v. a. Aftrekken , affcheuren.
Herunternchmen. v. a. Afnémen.
Herunterreiszen. f. Herabreiszen.
Herunterfchlagcn. v. a. Af/laan.
Herunterfetzen. v. a.Nederzetten. Verplaat zen.
Herunterfitzen. v. n. Afklimmen , affappen , afzitten , afftijgen.
Hcrunterthun. v. a. Wegdoen , wegnemen , benémen.
Heruntertrcnnen. v. a. Wegnémen.
Heruntcrtreufcln. f. Herabtrcufeln.
Herunterwarts. adv. Benédenwaard , naar benéden.



10.4 HER.
Hervor. adv. Buitenwaard, naar bul-\ ten.
Hervorbreehend , hervorfchatiend. adj.
Naar buiten , buitenwaard ziende,
Schijnende , doorbrekende, te voor-
fchijn komende. Hervorbringcn. v- a- Voordbrengen ,
voor den dag brengen. Hervorbmch. m. Verschijning, vertoning.
Hervorgucken. f. Herausfchen.
Hervorholen. v. a. Te voorjehijn hale'n, voor den dag halen.
Hervorkommcn. v. n. Voorkomen, vtor den dag , voor het licht komen.
Hervorragen. v. n. Uit/téken, over/léken , overhangen , uitflaan , buitenwaard flaan.
Hcrvorfchaucn. f. Herausfchen.
Hervorfchaucnd. f. Hcrvorbrcchcnd.
Hervorfcbieszen. v. n. UHJléken , uitJchieten , buitenwaard fle'ken,Schieten. Uitbotten, knoppen, Spruiten, Schieten.
Hcrvorftcchcn. v. n. Uitfle'ken , uitmunten. Opluiken , ontluiken (het gewas door den régen enz.)
Hcrvorftralcn. v. n. Schijnen , doorbréken (de zon).
Hcrvorfuchen. v. a. Opzoeken, opschommelen , opbrengen, voor 'den dag halen.
Hcrvorthun (fich). Zig voordoen, uitmunten , uitblinken, alle anderen overtreffen.
Hcrvorthun. v. a. Bulten zetten.
Herwarts. adv. Herwaard.
Herwenden, v. a. Herwaard wenden, kéren.
Hcrwerts. f. Herwarts.
Herwcrtig. adj. Aan deze zijde.
Herwieder, f. Hergegcn.
Herz. n. Hart, genegenheid , gemoed. Ein Herz fasfen. Moed vatten. Herz
■ in der pompe. Klap van de pomp.
Hevzader. ƒ. Hartader, jlagader.
Herzahlen. v. a. Tellen.
Herzbandel, Herzbindcl. f. HerzbündcJi.
Herzbewcgcnd. adj. Hart'orékend, zielroerend , hartroerend.
Herzbeweglich. f. Her/bewegend.
Hcrzblatt.». Borstbeen.
Herzblut.». Slagaderlijk bloed.
Herzbreehend. f. Herzbewcgcnd.-
HER.
Herzbiindel. n. Hartenet, hartevllet.
Herzchen ! n. Hartje 'iliefje, hartjelief.
Hcrzcleid. n. Harteleed.
Herzen. v. a. Zoenen , omhelzen.
Hcrzenkündiger. f. Herzkündiger.
Herzensandacht./. Verheffing des harten , groote , diepe aandagt.
Herzensangst. ƒ. Doodsangst, groote , zwaare benauwdheid.
Herzensfreude./. Innerlijke vreugde , hartevreugd.
Herzensfreund. m. Hartevriend , boezemvriend.
Herzenslust. f. Hartelust, uiterst vermaak.
Herzensöffnung.ƒ. Opening, uitzetting des harten.
Herzensreue. f. Smertlijk , hartlijk berouw.
Herzensruhc. f. Lust, verpozing van
den polsjlag. Hcrzcnstrost.»2. Inwendlgevertroosting, Herzenswunsch. m. Hartewensch. Herzfcll. f. Herzbündel. Herzflngcr. m. Ringvinger. Herzfonnig. adj .Hartvormig. Herzfronim. adj. Goed, deugdzaam van
harte , zeer goed, opregt van harte. Herzgeneigt. adj. Van harte genégen ,
van harte gunfllg. Hcrzgefpann. n. Harte wee , maagpijn,
flaauwte , bezwijming. Herzgefperr. f. Hcrzgefpann. Hcrzgcwogen. f. Herzgeneigt. Hefzgrübchen, n. Hartkolk , hartputje,
hartkuiltje. Hcrzgrubc, Herzgrüblein. f. Herzgrüb-
cberï.
Hcrzgut. f. Herzfroimri.
Herzhaft. adj. & adv. Moedig , kloek , dapper, manhaftig, mandadig, kloekmoedig, moediglijk > dapper/ijk, manhaftiglijk , kloekmoediglijk , manmoe dl gil jk.
Herzhaftig. f. Herzhaft.
Herzhaftigkeit. f Moedigheid, dapperheid , mandadlgheld > manhaftigheid.
Hcrzhaftiglich. adv. f. Herzhaft.
Herzhautlcin. f. Herzbündel.
Herziehen. v. a. Afleiden , bijbrengen.
Herzig. adj. Lief', bemind.
Hei-zinnig, f. Herzlich.
Herzkammcr. j'. Holligheid van het hart.
HcrzkloppeH. n. Hartklopping.



HER. HES.
HES. HET. HËU. 193
HerKkohl.*». Sluit- , kapperskool. Hcspc./: Befag aan deur of ven/Iers.
Herzkündiger. m. Hartenkenner. Hetze. f. Aanhitsing , ophitsing, op*
Hcrzlein. f. Herzchen. ruijing. Jagt.
Herzlich. adj. & adv. Hart/ijk. Hetzbahn. ƒ. Hctzfeld. n. Veld, waarop
Herzlieb. adj. Lief, waerd. men jaagt, jaagveld.
llerz]os. adj. Bloo , bloohartig, la/har- Hetzen. v.a. Hitzen, aanhitsen, op*
tig. hitzen , aanfloken ,porren , aanpor*
Herzog. m. Hertog. Doge (te Venetië,) ren, jagen.
Hcrzoginn. ƒ. Hertogin. Hetzhund. ;n. Jagthond, windhond.
Herzoglich. adj. Hertoglijk. Heit, n. Hooi.
Hcrzogthum. n. Hertogdom. Hcublum.f. Hooizaad.
Herzpein./: Hartpijn. Heuboden. m. Hooizolder.
Herzröhre. ƒ. Hartader, groote flaga- Heuclielbusz. f. Geveinsde bekering, ge*
der. veinsd berouw.
Herzrührend. adj. Hartroerend, ziel- Hcuchelcy. ƒ. Huichelaarij.fcheinheilig*
roerend, zielbrékend , zieltrekkend. heid, geveinsdheid.
Herzfehla'chtig.tfa?/. Kortademig , eng- Heuclielfreimd. m. Valfche , geveinsde
borflig, .aamborfig. vriend , fchijnvriend.
Herzfchla'chtfgkeit. /. Stijfte van een Heucliclliebc. ƒ. Geveinsde liefde.
paerd, beving, trilling inde zijde, Heucheln. v. n. Huichelen , veinzen,
koorts van een paerd, dat afgemat, weifelen, fijmelen.
den bek afgereden is. Heuehlcr. m. Huichelaar, geveinsde ,
Herzftarkend. adj. Hartfferkend, ver- fijmelaar, veinsaart , weifelaar,
k wikkend. val schaart.
Herzftarkung./. Hartflerking. Heuchlerisch. adj. & adv. Geveinsd
Herzftosz. m. Harteflag, genadeflag. fchijnheilig, valsch, valschlijk.
Hcrzvyehe. n. Hartpijn, hartewee. Heiien. v. n. Hooijen.
Herzu. adv. Naar toe. Heuer. adv. Heuerig , héurig. adj. Van,
Hcrzubringen. v. a. Aanbrengen , toe- dit jaar.
voeren, bijdragen, naar toe brengen. Heuerndte. f. Ifooitljd.
Herzueilen. v. n. Toelopen , zig haasten. Heuhacke. f. Heufenle.
Herzugebcn. v. a. Toegéven, bijdoen, Heuhaufe. m. Hoop hooi, opper, rook ,
bijvoegen. » mijt.
Herzuhalten. v. n. Bijhouden. Heukarr. f. Hooikar.
Hcrzukommcn. v. n. Bijkomen. Hcularsch. m. Huilbalk.
'Herzuladen. v. a. Bij nodigen, verzoè- Heulen, v. n. Huilen, luid wénen , krij-
ken. ten , fchreijen.
Hcrzulasfen. v. a. Toelaten , toegang Heumadcr, Heumaher.m. Hc-oimaaijer.
vergunnen. Heumonat. m. Hooimaand, ju/ij.
Herzulaufen. v. n. Naar toe lopen , aan- Hcunt. f. Heut.
komen lopen. Heur./. Huur.
Hcrzumachen (fich). Naderen, zig er HcurafF. m. Hooirijf.
bij voegen, zig erbij begeven. Heurath. f. Heirath.
Herzunahen. v. n. Naderen. Heureché. f. Heuraff.
Herzuneigen. v. n. Naar toe buigen. Heuren. v. a. Huren (een huls enz.)
Herzurucken.v. n.Amirukken,naderen. Heurhaus. n. Huurhuis.
Herzurufen. v. a. Bijroepen. Hcurig. f. Heuer.
Herzufitzcn. v. n.Bij gaan zitten,plaats Hcurkutfchc. f. Huurkoets.
némen. < Heurling. tn. Huurder.
Herzutbun. v. a. Bijdoen, bijvoegen. Hcufehcucr. f. Hooifchuut'.
Hcrzutreten. v. 11. Toetreden. Hcufchcune. f. Hcufehcuer.
Hcrzuziehcn. v. a. Aantrekken, aanha- Heufchober. f. Haib.au >"e.
len. Heufchóck. f. Heuhaufe.
Hcszlich. f. Haszlich. UcukhKck./.Springhaan, krekel,
N



194 HEU. HEX. HEY. HIE.
HIE. Hl F. HIM.
Heufenfe./. Zeis. Hcuftock. m. T. Heuhaufe. Heut. adv. Béden , van daag. Hcutig. adj. Huidig , hédendaagsch.
Heutiges Tages. Béden ten dage. Heuzeit. ƒ. Booitijd.
Hixc.f.Heks, toverheks, duivelbanner, kol. Hexen. v.n. Bekzen , kollen , kolrijden,
toveren. Hexcnbuch. n. Toverboek. Hexenkvciz. m. loverkring. Hexcnkunst. f. Toverkunst. Hexenmeistcr. m. Hekzemeester , dui
veljager, duivelkonjlenaar. Hexenfegen. m. Betovering , bezwéring. Hexcnzeichen. n. Tovertéken. Hexercy. f. Bekzerij, toverij. Hexerisch. adj. Toveragtig. Heydc. m. Beiden , afgodendienaar.
. Landloper. Heydenlchaft. f. Heydenthum. ! Heydenthmn. n. Beidendom. Hcydnisch. adj. Heidensch. Heyduck. f. Hciduck. Heyl. f. Heil. Hcyrath. f. Hcyrath. Hie. f. Hier.
Hieb. m. Bouw (met eenen dégen enz.) Der Baum f allt nicht vom erften Hieb. JDe boom valt niet van den eer/ten Jlag ; Rome is niet op éénen dag gebouwd.
Hieben. adv. Hiervan , van dezen kant, van deze plaats.
Hiebig. adj. Bakbaar, houwbaar, dat men kan afhouwen.
Hiebwèis.atfv. Met het fcherp , met de fnee , met het punt.
Hiebevor. adv. Voordezen, van ouds.
Hiebey. adv. Bierbij.
Hiedurch. adv. Bierdoor.
Hieher.adv. Bier heen, hier naartoe.
Hicherdurch. adv. Bierdoor.
Hieherwcrts. adv. Bierheen.
Hiemit. adv. Bierméde.
Hier. adv. Bier.
Hieran. adv. Bier aan.
Hierauf. adv. Hierop, vervolgens, daarna, daarop.
Hieraus. adv. Hieruit.
Hierbey. adv. Bierbij, hiermede.
Hierdiirch'. adv. Bierdoor.
Hiercin. adv. Bier binnen , hierin.
Hiergegen. adv. Hiertegen , daartégen.
Hierher. adv. Bier naartoe.
Hierherab. adv. Bier naar benéden , hier om laag.
Hierherauf. adv. Hier naar boven , hier om hoog.
Hierheraus. adv. Hieruit, hierdoor.
Hierherein. adv. Hierin, hier naar binnen.
Hierherum. adv. Hieromtrent, hieromf reeks , hier om heen.
Hierhin. adv. Hierheen.
Hierhinab.arfv. Hier naar benéden , omlaag.
Hierhinauf. adv. Bier omhoog , naar boven.
Hierhinaus. adv. Hieruit, hierdoor. Hicrhinten. adv. Bieragter, daar ag, ter.
Hicrhinter. f. Hicrhinten. Hierinn, Hierinnen.«rfv.Bier in, hier binnen.
Hicrmit. adv. Bierméde, mitsdien.
Hicrnach. adv. Bierna, daarna.
Hiernachst. adv. Biernaast, allernaast, vervolgens, hierop.
Hicrneben. adv. Biernéven , hiernaast.
Hierniedert, Hicrunden. adv. Bier beneden , hier omlaag.
Hierob.dïfv. Bierop.
Hicrobcn. adv. Hier boven.
Hierüber. adv. Bier over , hiervan.
Hierum. adv. Bier om.
Hierunten. f. Hicrnieden.
Hiervon, Hievon. adv. Biervan, hierdoor , daarvan.
Hierzu. adv. Biertoe.
Hier zwifchen. adv.Bierin,hier tusfchen.
Hicfig. adj. Van deze plaats. Fliefiger Burger. Een burger van deze plaats. Hiefiger Landsbrauch. Een gebruik van dit land.
Hievon. f. Hiervon.
Hiewider. adv. Hiertégen , daartégen. Hiezu. adv. Hiertoe. Hifthorn. n.Jagthoorn. Himbecr, Hindbeer. f. Bennebezië. Hinnncl. m. Bé mei. Hhnmelan. f. Himmelwarts. Himmclblau. m. Bémelsblaauw, azuur. Hinunelbrodt. m. Manna , hémelsbrood, Himmelfahrt. f. Bémelvaart. Hhnmelfarb. f. Himmclblau. Himmelhoch. adv. Hemelhoog.



H IM.' HI N«
fiiN. tos
Himmelhonig. m. Manna. Himmelisch. f. Himmlisch. Himmeln. v. n. Hémelen , ferven > den
geest géven. Himmelreich. n. Hémelrijk. Himmelsangel. m. Aspunt. Himmelsaxe. f. Himmelsangel. Himmelsbürger. m. Hémelburger, hé
melling.
Himmelfchlüsfel. m. Eerfle lentebloem,
Jleutelbloem. Himmelfchön. adj. Hémelfchoon. Himmelfchreyend. adj. Hémelfchreeu-
wend, hémeltergend. Himmelsfreude. ƒ. Hémelvreugd, hémel-
fche vreugd. Himmelsgegend. f. Hémelflreek ■ Himmelsheir. m. Hémelsheir, heir des
hémels.
Uimmelskönig. m.Hémelkoning, hémelvoogd, heir des hémels.
Himmelskreis. m. Hémelloopkring, hémelloop , hémelflreek.
Himmelskugel. f. Hémelskloot.
Himmelslichter. Hémellichten.
Himmelsluft. f. Lugtfreek , hémelgewest.
Himmelslust. f. Himmelsfreude. Himmelspforte. f. Poort des hémels. Himmelsftrasze. f. Hémelweg, weg ten hémel.
Himmelstrank. m.Nektar, hémeldrank-
Himmelswagen. m. De wagen, de beir, (een gefernte).
Himmelswavte./. Sterrentoren.
Himmelsweg. f. Himmelsftrasze.
Himmclszeichen. n. Hémeltéken,
Himmlisch. adj. Hémelsch.
\immY\schgtï\xint.adj.Hémelsch gezind.
Himmlischgefinnthcit./. Hémelsgezindheid.
Hïn. adv. Heen , weg, Er macht die fachc fo hin. Hij behandelt de zaak ZO wat , hij mogt ze wel wat béter behandelen, hij maakt er zo wat van.
Hinab. adv. Benéden , om Idag.
Hinabburzcln. V.n. Af buitelen , aftuimelen , afvallen, afftorten.
Hinabeilen. v. n.Zig naar benéden haasten , naar benéden flpoeden , ijlen,
Hinabfahren. v. n. Afvaren , ajdalen.
Hinabfallen. v. n. Afflorten.
Hinabflicszen. v. n. Afvloeijen , af/lromen.
Hinabf ühren. v. d. Afleiden ,afvoeren, naar benéden leiden, brengen.
Hinabgehcn. V. n. Naar benéden gaan.
Hinablangen. v. a. AJgéven.
Hinablasfen. v. a. Aflaten , neêrlaten.
Hinabreifen. f. Hinabziehen.
Hinabfchlagen. v. a. Afflaan.
Hinabfchlingen. v. a. Doorfikken, doorzwelgen.
Hinabfteigen. V. n. Afklimmen, af/lap. pen , af/lijgen,
Hinabftürzen. v. n. Afflorten.
Hinabtreiben. v. n. Afdrijven.
Hinabwarts. adv. Naar benéden.
Hinabziehen.v.».iVtftfr benéden trekken.
Hinan. adv. Tégen aan, tégen op.
Hinanbauen. v. a. Tégen aanbouwen.
Hinanfahren (den Berg).v.n.Den berg op rijden.
Hinanf ühren. v. a. Tégen op leiden.
Hinangehen. v. a. Aanrukken. An den Feind hinangehen. Tégen den vijand aanrukken, den vijand te gemoet trekken , te gemoet tréden.
Hinangrcntzen. v. n. Aangrenzen.
Hinanhebcn. v. a. Opligten.
Hinanlaufen. v. n. Tégen aan lopen.
Hinanreichen. v.n. Uitfl'rekken.
Ilinanrennen. v. n. Aanrennen, voord* rennen.
Hinanrücken. v. n. Aanrukken.
Hinanfteigen. v. n. Opklimmen , tégen op klimmen.
Hinantreiben. v. d. Voorddrijven.
Hinanzichen. v. a. Aantrekken.
Hinauf. adv. Op , om hoog, opwaard.
Hinauffahren, v. n. Opvaren.
Hinaufführen. v. a. Opvoeren , naar boven voeren.
Hinaufgehcn.v. n. Opgaan, naar boven gaan.
Hinauf heben. v. a, Opheffen , opbeuren, tillen.
Hinaufleuchten. v. n. Om hoog lichten. Hinaufrücken. v. n. Voordrukken. Hinauffehen. v. n. Opzien, om hoog zien. Hinaufftcigen. v. n. Opflijgen, naar beven klimmen. Hinaufwarts. adv. Opwaard. Hinaufziehcn. v.a.Optrekken,ophijsfen. Hiiiaus. adv. Buiten , uit,
N 2



195 HIN. H IN.
Hinausbegeben(fich). Uitgaan, z'g naar gen, verfchuiven , uitflellen. Uitbuiten begeven. gaan.
Hinausbringen. v. a. Buiten brengen , Hinauszwingen. v. a. Dwingen , nooduitbrengen , uitvoeren , afdoen, zaken , om te gaan. fleren. Hinbegeben (Tlch);Zig naar eene plaats,
Hinausfallen. v, n. Uitvallen, uitkomen. zig ergens heen begeven.
Wb will das hinausfallen? Wat zal Hinbeyfahren. v. «, Meteen voertuig
de uitkomst zijn? wat zal er van naderen.
worden ? wat zal het einde wézen? Hinbeyf ügen. v. a. Bijvoegen.
HiaajiSjFlichea. V.h. OlttvHefeitr, ontko- Hinbcymachen (fich). Naderen.
men. Hinbey fetzen. v. a. Bijvoegen , bijdoen.
Hmausgcben. v.a. Uitgeven. Hinbcyitcllen. v. a. Bijjtellen
Hi nausgucken. v. n. Uitzien , uitkijken. I Hinbringcn. v. a'. Heenbrengen. Door-
Hinausheben. v. a. Uitligteu , uitheffen. brengen.flijten, verflijien (den tijd).
Hinaushencken. v. a. Uithangen. Sich chrlich hinbringen. Zig eerlijk
Hfnauslasfen. v. a. Uitlaten. genéren.
lïinauslefen. v. a. Uitlezen , doorlezen. Hjnckel. m.Hoen.
Ilinauslcuchtcn. v. a. Uitlichten. Hincken. f. Hinken.
Hinausnchmcn. v.a. Uitzoeken,uitlézen. Hindangchen. v. n. Agter aangaan.
Hinausrcifen. v.n. Opreis gaan , ver- Hindanlcgen. v. a.Aan een' kant tergen. ■
trekken , uit de (iad gaan. Hindanfetzen. v. a. Nazetten, agter aan
Hmausfchaffen. v. a. Doen vertrekken, zetten, bezijden , aan een' kant zet-
doen verhuizen , doen weggaan. ten. Veragten. Verwaarlozen.
Hinausfchicken. v. a.Heenzenden, weg- Hindanwerfen. v. a. Wegwerpen,
zenden. Hinde, f. Hinde, riiee.
Hinausfcnfeben. y, a. Uitflellen , ver- Hinden, f. Hinten.
fchuiven. Hindencken.'v.'n. 'Zijne gédagten er-
Hinausfchleifen. v. a. Wegliepen, naar geus over laten gaan.
buiten /Iepen. Hindcrn. v. a. Beletten , hinderen , ver-
Hinausfchutten. v. a. Uitfchudden. hinderen , belemmeren, tegenhouden,
Hinausfehëri. y. n. Uitzien, uitkijken. dwarsboomen.
Hinausfeyn. v. h. Uit zijn. Hindcrlich. adj. Hinderlijk, hinderend,
Hinansftehlen (fich). Zig heimlijk weg- belemmerend.
maken, fiil heengaan. HinAcmiseh./.Hindernis, verhindering,
Hinausftellen. v. a. Uit/lellen, uitzetten, hinderpaal, letzet, beletzel.
te verre Jlellen, verfchuiven. Hindcrfasz. f. Hintcrfasz.
Hinausthun. v. a. Uitdoen, wegdoen. Hinderfte. tn.Agterfle , aars.
Hinaustreibcn. v. a. Uitdrijven , weg- Hindcrung. f. Hindernisz.
drijven. Hindinn. f. Hinde.
Hinauswarts. adv. Buitenwaard. Hindkalb. n. Rheekalf.
Hmausweifen. v. a. Uitwijzen. Hindurch. adv. Doorheen, gedurende ,
Hinauswerfen. y. a. Uitwerpen, over doorgaans , zonder ondetfeheid.
boord werpen. Hin'durchbrechen.'v. n. Doorbréken.
Hmauswilchcn. y, n. Ontvlieden , ont- Hindurchdringen. v. n. Doordringen.
fnappen. Hindurchfahren .v.n. Doorvaren, door-
Hinauswollen. v.n.Uit willen.Wo vvillst rijden. Einem durch feincn finn, duréh
duhinaus? Waar wilt gij heen? wat fcine Anfehlage hindurchfahren'. Ie- -
hebt gij voor ? wat bedoelt gij n-ïoch mands voornemen , aap/lagen, be-
hinaus wollen. Groote dingen bef aan. ramingen verbreken , verijdelen, in
Gar zu hoch mit dem Prcisze hinaus- de war helpen.
, wollen. Al te veel eifchen, al te hoog Hindurchgèhen. v. n. Doorgaan.
in prijs feilen. Hindurchkommen. v. n. Doorkomen.
Hinausziehcn. v. a. Uittrekken , verten- Hincin. adv. In , binnen , naar binnen,



HJN. HIN. T9r
Hineinredcn. Onbëdagtzaam, zon- Hinflieszen. v.», Wegvlieten , heen
der overleg /préken. vloei/en. Hincinhcllcn. v. n. Aanbellen. HinflKchten. f. Hijflïehen.
Hineinblauéh. v. a. In-prenten , in/lam- Hinfort. adv. Voordaan , nu voldaan ,
pen. van n!l af-
Hineinbrechen. v. n. Inbreken. Hinf ühren. v. a. Heenleiden , wegvoe-
Hineindriégen. v. nilndringen. ren, wegleiden.
Hincinf ühren, v. a. Inleiden , binnen Hinführs, hinfürs. f. Hinfort.
brengen. Hinf ührung. f. Wegvoering weglel-
Hineingehcn. v. n. Ingaan , int réden , ding.
binnen gaan, binnen treden. Hingang. m. Vertrek, afreis, heen-
Hincinhalten. v. a. Inhouden , binnen gaan.
houden. Hingcben. v. a. Weggeven.
Hineinhohlen. v. a. Inhalen , binnen Hjngede»ken*.V4 n. Denken, zijne gekalen, dagten laten gaan, niet zijne geHineinkommen. v. n. Binnenkomen. dagten bézigzijn'. Wo denkest du,hin? Hincinlasfen. v. a. Binnen laten. Waar denkt gj aan? IVaarfpélen Hineinlegen. V,a. Inleggen, inzetten. uwe gedagten op? Hineinlocken. v. a. Binnen lokken, aan- Hingcgen. adv. Integendeel,daartégen,.
lokken. Kingenen, v. n. Heengaan , doorgaan.
Hineinmifchen (fich). Zig in mengen, Das kann hingchcn. Het kan gaan,
inf eken Qn iets) , zig bemoeijen (met het gaat nog al. Hingcben Jasfeit,
leis). Door de vingers zien.
Hincinmurmeln. v. n. Inluisteren. Hingucken. v. n. Heen zien.
Hineinpflanzen. v.a. Inplanten, inpo- Hinhalten. v. a. Adngéven.
ten; inf eken , in/herpen. Hinke>hren,v.a. Heen wenden.
Hineinreiben. v.,«« Inwrijven, Hinken, v. n. 'Hinken, mank gaan ,
Hineinrückeni v."a. Inrukken, binnen kreupel gaan. ,
rukken. Inlas/en, invoegen. Hinkend, adj. Hinkend, mank, kreu-
Hincinfchieben. v. a. In/chuiven , inflè- pel.
f,e!1m Hinkommen. v. n. Heenkomen. Wo ist
Hineinftürzen, v. n. Inftorten. er hingckommen ? Waar is.hijge-
Hineintunken. v. a. Indopen. bleven.
Hineinwagën. v. a. W^agen; op het ge- Hinkugeln. v. n. Heen rollen , heen
luk laten aankomen. wentelen. .Hincinwarts. adv. Binnenwaard. Hinkunft./. Aankomst, komst.
Hincinziehen: v. n.&a.Intrekken, bin- Hinlangen. v. n. Reiken , bereiken.
nen trekken. Uinlanglich. adj. Toereikend, heenrei-
Hinfahren. V.'n. ttefn varen. Qverlij-' kend, genoegzaam.
den , f erven , heen gaan. Ilinlasfen. v. a. Laten heengaan, laten
Hülfahrt. (f. 'jHeenvaart. Overlijden,, volgen; verkopen.
dood. Hinlaszig. adj. & adv. Slordig , agtloos,
Hinfalï. m. Val, verval. onagtzaam.
Hinfallen. v. n. Vallen , vervallen, in Hinlaszjgkeit./. Slordigheid, agt loosverval raken, heid, onagtzaamheld.
Hïnfallend. adj. Vervallend , vergang- Hinlaufen. v. n.Heen lopen,voorbij gaan. lijk, 'tn verval rakende. Hinfallende H inkben. vf. n, Heen léven, onbezorgd Sucht. Vallende ziekte. léven.
Hinf allig. f. Hirifajlend. Hinlegen. v. a. Wegleggen, neêrleggen.
li'mï'iüi^kcït./ Bouwvalligheid, ver- Te vondiing leggen (een kind), gangtijkbeid , onbefendlgheld. Hinleihen. v. a. Lénen , uit/énen.
Hinfallung. f. HinfaJJ.~ Hinkiten. v. a.Heen leiden , wegleiden.
Hinfliegen. v. n. Wegvliegen. Hinknckcn (fich). Zig heen wenden.
Hinfliehen, v. n. Wegv/ieden, vlugten. HinUefern. v. a. Overleveren, N g



HIN»
HIN,
Hinmachen.v.a. Slordig doen, onagtz-aam doen of uitvoeren. Sich hinmachen . Zig wegmaken , heen gaan.
Hinmüsfen. v. n. Heen moeten , weg t moeten. Wir milsfen alle hin. Wij moeten alle ft erven.
Hinn, hinnen. adv. Hier. Er ist nicht hin. Hij is niet hier.
Hinnehmen. v. a. Weg némen.
Hinnen. adv. Hier. Werwohncthinncn? Wie woont kier ? Von binnen fcheiden. Sterven.
Hinraffcn. v. a. Wegrapen.
Hinrecken (das Ohr).v. a. Het oorlénen,
Hinreiehen. v. n. Reiken , toereiken.
Hinrcifen. v. n. Heen reizen, wegreizen , vertrekken.
Hinreiszen. v. a. Wegrukken, ontrukken , ontweldigen.
Hinrichten. v. a. Doden , ter dood brengen. Eederven,
Hinfchaffen. v. a. Verzenden, wegzenden.
Hinfchicken. v. a. Heen zenden, wegzenden.
Hinfchleichen. v.n. Heen fulpen , wegftulpen.
Hinfchütten v. a. Uitfchudden , uitftorten.
Hinfetzen. v. a. Neerzetten. Hinfeyn. f. Verlohren, geftovben. Hinfinken. v. n.Neérzinken , wegzinken.
Hintappen. v. n. Voelen,tasten. lm Finstern hintappen. In den blinden voelen , tasten.
Hinten, adv. Agter. Von hinten. Van agter.
Hintenab. adv. Agter af. Hintenan. adv. Agteraan, agterna. Hintenauf. adv. Agterop. Hintcnaus. adv. Agter uit. Hintenbey. adv. Van agter bij, Hintendran.f. Hintenan. Hintendrauf. f, Hintenauf. Hintendurch. adv. Agter door, Hintenein. adv. Agter in. Hintenher. adv. Van agter. Hintenhin. adv. f. Hinten. Hintennach. adv. Agterna. Hintenum. adv. Agterom. Hintenwcg. adv. Van agter. Hintenzu. adv Wan agter, verradersch, verraderlijk.
Hinter. adv. Agter. Hinter einem etwas thun. Zonder iemands wéten iets doen. Sich hinter eine Sache ftecken. Zig in eene zaak ftéken, zig met eene zaak bemoei jen. Hinter einem Werke feyn. Aan een werk zijn. Hinter einem her feyn. Iemand vervolgen. Hinter fich gehen. Terug gaan , agterwaard gaan. Nietftagen. Hinter etwas kommen. Iets ontdekken , agter iets komen.Eman hinter dieSprün» ge kommen. Iemands konftenaarijen, listen , freaken ontdekken, gewaar worden. Sich hinter einen ftecken. Iemand winnen, op zijne zijde trekken , op zijne hand krijgen. Es ist nichts hinter ihm. Hij heeft geen verdienfte, geen de minjle bekwaamheid. Es hat mehr hinter fich als man meynet. Daar zit meer agter, dan men denkt, de zaak is van meer gewigt , dan men denkt. Hinter etwas her ttyn.Onderzoekergens naar doen. ergens naar vernémen. Hinter das Licht f ühren. Bedriegen , misleiden, eenen trek fpélen (iemand.) Hinter der Thür Abfchied nehmen. Stil weggaan. Hinter dem Berge halten. Veinzen, zijne oogmerken-ofvoornémen* bedekken , zijn fpel bedekt houden. Das hat einen fehalk hinter ihm. Daar ftchuilt iets agter, daar fchuilt eene adder, daar ligt eene adder onder het gras. Etwas hinter die Ohrcn, fchreiben. Iets in gedagten houden , zg iets herinneren. Hinter für fich, adv. Verkeerd.
Hinter. adj. Agterst,
Hinter. m. Agterfe.
Hinterbacke. m. Billen, aars.
\fiï\x£x^Q\x\zx\.Agterbcenen. Auf die Hin* terbeine kommen. In het onderjpitgeraken , agteruitraken , uit zijn goed raken, agt er-uit léren. Auf die Hinterbeine treten. Zijn gevoelen verant deren, zijne belofte willen bréken, zijn woord intrekken.
Hinterbleibcn. v. n. Agterblijven , uitblijven , agterwége blijven. Nichts hinterbleibcn lasfen. Niets onbeproefd laten, alles beproeven.
Hinterblieben. adj. Nagelaten.
Hinterbringen. y. «, Aanzeggen , «an-



HIN.
HIN.
199
kondigen, beiigtcn, doen wéten , terst zufordcrstthun. Alles verkeerd aanbrengen. doen.
Hinterbug. m. Kniehoog ,Jle'gel in de ag- Hinterfta'nd. f. Hintcrrest.
terpooten van eenen os. Hinterftandig. aij. Agtèrf aflig.
Hintere. tn. f. Hinter. tn. Hinterftellig. f.Hinterftandig.Etwas hm-
Hinter cinander. adv. Agtereen , agter tcrftcllig machen. Iets beletten, verelkander, hinderen.
Hinterf ühren. v. a. Bedriegen , mislei- Hinterftevcn. 111. Ag ter/léven.
■ den, bedotten. Hinterftube. f. Agterkame r, binnenka-
Hinterfusz. tn. Agtervoet. r,ier.
Hintcrgchen. v.a.&n. Agter gaan. Be- Hinterftück. n. Agterjluk. Agterpand.
driegen , misieiden. Hintertheil.w. Agter deel. Agterjléven. •
Hintergehung./. Bedrog , misleiding. Hinterthür. f. Agterdeur.
Hintergefchirr. m. Staertriem aan een HintCTttcibai. v. a.Vefagferen. Tégen
paerd. gaan , hinderen, den voet dwars
Hintergeftelle. n. Agterjlel , agterflel- zetun tïeman^
ling. Krat van eenen reiswagen. Hinterviertel. 11. Bont, agterbout.
Hinterhalt. m. Hinderlaag, laage.Hulp, Hinterwache.ƒ. Agtertvgt, agterhoede*
onderjland. agter ben de.
mnterhzlten.v.a.Agterhouden , ont- Hinterwarts. f. Hinterrücks.
houden. Hinterwertig. adv.Verkeerd, averegts.
Hinterhand./. Agterhand. Hinterwerts. f. Hinterrücks.
Hintcrhaupt. n. Agterhoofd. Hintcrzcug. f. Hintergefchirr.
Hinterhaus. n, Aeterhuis. ... . .
tt 1. * tj- j / 7*™* Hmtzmmmzr. n.Agterkamer.b nnsn-
Hmterhut. m. Hinderlaag, laage. ,. 0 ,
1 » m * , l . „7 kamer, binnenvertrek.
l\\\\ttx^%\s.\\.n.Agterkasteel, agter- .
fchans Hmtcrzug. m.Agtertogt.
, ' /. » 7 • 7 j 7,„ Hinthun. v. a. Heendoen, wegdoen . !aHmterlage./. In bewaring gelegd, be- * ' 'vfi,"oen , ia
°, . ten. Wo follich das hinthun ?//'««r
trouwd goed. _ . ., ... ,,„„<,
,,. , r . . , , zal ik dit laten?
Hmterlasrcn. v. a. Agterlaten, nalaten. „ ,
Bevélen, gebieden , gelasten. Hintragcn. v. a. Heendragen , wegdra-
Hintcrlasfenfchaft. ƒ. Nalatenfchap, erf- Sen'
n-is_ Hintreiben. v. a. Heendrijven, wegdrij-
Hinterlauf. m. Lenden , lendenen. venHinter legen. v.a. In bewaring leggen. Hintrcten. v. n. Heengaan. Hinterlcger.w.D/'e eenige zaak , eenig Hintritt. m. Overlijden, dood.
goed in bewaring legt. Hmübcr. adv. Over.
Hinterlist. ƒ. List, bedrog .hinderlaag. Hinuberbringen.v.a.Over£>-e/-g.77:«w-Hinderlisten.v. a. Bedriegen, misleiden. voeren.
KmteïX\%i\g.adj.i&adv.Listig,bedrieg- Hmüberführen. v.a. Overvoeren.
lijk , op eene listige wijze. Hinübergehcn. v. n. Overgaan.
Hinternath. ƒ. Agtemaad. Hinüberlaufcn, v. n. Overlopen.
Hintcrrest. m. Agterfallige fchuld. Hmüberfchickcn. v. a. Overzenden. Hinterrücks. adv. Overrugs,rugwaard, Hinübcrkhrchm. v. n. Overtreden , te
agterwaard, agter den rug, agter- buiten gaan.
baks, heimlijk, agter over, van Hinüberfetzen. v. a. Overzetten (naar
agter. eene andere zijde.)
Hinterfasz. m. Een die agter woont. Hinübcrfteigen. v. n. Overkümmen. Hinterfchlagen. v. a. Onttrekken , ver- Hinübertragen. v. a. Overdragen.
zwijgen , verbergen of bedekt hou- Hinüberziehen. v. a. Overtrekken.
den, verdonkeren , fchenden. Hinuin. adv. Rondom , omheen.
Hinterfchlegcl. f. Hinterbug. . Hinumgehen. v. n. Omheen gaan, rond'
Hinterfchlcichen. f. Hintcrgchen. omgaan, voorbijgaan.
Hinterst. adj. &adv.Agteifle. Alles hin- ■Hinunder. f. Hinunter.
N 4



5C0
HIN.
HIN. HIP. HIR,
Hin und hér. adv. Ginds en wéder, heei
en wéder. Hin und herbedenken. v. n. Zig wél be
denken, wikken en wégen. Hin und her gehen. v. n. Bier en daai
gaan , heen en' weer gaan. Hin und her gaffcn. v.n. Rondkijken
Jlaan gapen. . Hin und her gctricben werden. Been gi
weer gedreven , gefingerd, gefchok,
worden.
Hin und her gicszen. v. a. Overgieten van het eene vat in het andere gie ten. ■
Hin und her oflen feyn. Bier en daat open zijn.
Hin und her reiszen. v, a. Ginds en herwaard trekken , fleuren , rukken.
Hin und her fa'en. v. a. Overalzaaijen.
Hin und her fchwaïmen , fehweben. v. n. Omdolen , omzwerven , heen en weet zwerven.
Hin und her fpatzieren. v. n. Rondwandelen.
Hin und her verfchenken. v. a. Aan dézen en genen géven , vereeren.
Hin und her wanken. v. n. Wankelen , Jfruikeleu, fronkelen , weifelen , onzéker zijn.
Hin und her zertheilt. adj. Verdeeld, gefcheiden , gefchift, verjlrooid.
Hin und her zerren. f. Hin und her reiszen.
Hin und wieder, adv. Pleen en weer, hier en daar , op verjeheiden plaatzen.
Hin und wieder gefchehen. v. n. Door.gaauds gefchieden, gebeuren, voorva Hen.
Hin und her fuchen. v. a. Overal zoeken. Hinunter. adv. Benéden, om laag , naar
onder, naar benéden. Hinuntergehen.v.tf./Vtfar benéden gaan. Hmuntcrwarts. adv, Benédenwaard ,
naar benéden , om laag. Hin weg. adv. Weg. Hinweg von mir I
Weg van mij ! Hinwcgbringen. f. Wegbringen. u. f. w. Hinwcifen. v. a. Wijzen, heenwijzen. Hinwenden. v. a. Beenwenden. Hinwerfen. v. a. Wegwerpen, Hinwieder , hinwiederuni. adv. Daartégen , integendeel, wederzijds, weerzijds,
Hinwurf. tn. Wegwerpittg.
Hinwnrfig. adj. Wegwerplijk.
Hinzichcn. v. a. &n.Beentrekken, weg' trekken. ■ Hinzu. Naartoe.
Hinzuckcn.-v. a. Wegbrengen, wegnè, men , wegvoeren.
Hinzugehen. f. Zugehcn. i Hippe. f. Snoeimes, f. Heppe. Obli, dun* ne gerolde wafel, prouwel.
Hirn , Gchirn. n. Bersfenen , brein. Ein dummes Hirn. Een domoor, domkop. Hirn im Kopfe haben. Verf and hebben , bezitten. Etwas aus feinem eigenen Hirne fpinncn. Iets zelf verzinnen , uitvinden, uit den duim zuigbn.
Hirnblatt. n. Bersfenvlies , pannevlies, Hirnbrecher. m. Trepaneerboor. HirnfelJ. f. Hirnblatt. Hirngcdicht. n. Bersfenfcliim, hersfen*
beeld, verdichtsel. Hirngefpinst. f. Hirngcdicht. Hirnhautlcin. f.Hirnblatt. fïh'nleiu. n. Agterhersfenen, Hirnlos. adj. Bersfenloos. Hirnreisfer. f.Hirnbrecher. Sterke , koppige , hoofdige wijn. Hirnfchale. f. Bersfenpan, bekkeneel,
hoafdfchédel. Hirnfchalha'utchen. n. Bersfenvlies. Hirnlchcidcl. m.1. Hirnfchale. Hirnfchnallcr, Hirnfehnalzer. m.Knip, foot, flomp , duw onder, voorden neus, opjlopper. Hirnwund. adj. Dol, razend, krank* hoofdig, krankzinnig , wervelziek , hersfenwoedig. Hirnwunn.Bolworm, Hirnwuth. f. Bersfenwoede , dolheid ,
razernij. Hirnwütig. adj. f. Hirnwund. Hirs. f, Hirfen.
Hirsch. m. Hert. Die Stangen des Hirfches. Bet gewigt (de hoornen) van het hert. Diq Zinken des Hirfchcs. Het klein gewigt, de takken yqn het hert.
Hirschbifam. m. Bertstraauen.
Hirsehbrunst, f. Hertbrand, ritzigheid van een hert.
Hirschf abrt./. Spoor van het hert.
Hirschf anger. m. Hertsvanger, j agt mes,
Hirschfarb. adj, Bruinrno.t,



HIR. HIS.'HIT.
HIT. II O B. HOC.
2CI
Hjrschfell,». Hertevel.
Hirschgcasz.». Voedzel van een hert.
Hirschgelösz'.f.Gewei, mist, drek, keutels van een hert.
Hirschgeweih. f. Hirschhorn.
Hirsphhorn, n. Hertshoorn.
Hjrschin. f. Hirschkuhe.
Hirschkafer. m. Schalbljter , fchaltor.
B'menkalb.n. Hertka/f, jong hert.
Hirschklee. m. Leverkruid.
Hirschkuhe, f. Hinde, rhee , wijfje van een hert.
Hirschlauf. m. Hertepoot.
Hirfen. m. Gierst.
Hirtc. m. Herder. Leeraat:
Hirtcnart.y. Herders gebruik, gewoonte.
Hrrteijfest. n.Herders , PalesJeest, feest der herders, ter eere der godin Pales.
Hirtennutc. f, Hirtenpfeife. Hirtcngezang.«. Herderszang , veldzang.
Hirtengefprach. n. Herdersgefprek, herderskout. ,
H'irtengedicht. n. Herdersdicht.
Hirtcnhüttc. ƒ. Herdershut.
Hirtënkittel. m. Herderskleed , herdersgewaad.
Hirtenknabe. Herdersjonge.
Hirterileben. n. Herdersléven.
Hirtcnlicd. n. Herderslied, veldzang, velddeun.
Hirtcnlos. adj. Herderloos , zonder herder.
Hirtenpfeife./. Herdersfluit.
Hirtenfpiel, Schaferfpiel. n. Herdersfpel.
Hirtenftab. m. Herdersflaf.
Hirtenftecken. m. f. Hirtenftab.
Hirtinn. ƒ. Herderin.
Hirtiscli. adj. Herdersch, van eert herder.
Hisfe. ƒ. Braadfpit op een fchip, windas, windboom.
Hisfen. v. a. Hijsfen,winden, opwinden.
Hisztau.n. Hijstouw.
Historie./. Geflchiednis.
Historisch, adj. & adv. Geflchiedkundig.
Hitzblattcr. ƒ. Puist.
Hitze. ƒ. Hitte , hette. Vurigheid, hittigheid. Verhitting, brand. Erfte Hitze. Eerfle drift, woede. Haastigheid.
Hitzen. v. a. Héten, heet maken. fjitzig. adj. adv. Hittig , hltzig , heet N
vuurig. Brandend, oplopend, haastig , driftig.
Hitzigkeit./ Hittigheid, drift.
Hitziglich. adv. f. Hitzig.
Hitzpott. Hutschpott. m. Hutspot.
Hobel. m. Schaap'.
Hobelbank. ƒ. Schaafbank.
Hobelklinge. f. Hobeleifen. m. Schaafbijtel.
Hobeln. v. a. Schaven. Aus dem groben hobeln. Roffelen, uit den ruuwen fchaven.
Hobclfpane. Schavelingen, krullen.
Hoboa, hoboe , hoboy./. Hobo.
Hoch. adj. & adv. Hoog. Verheven » groot, uiterst, ernflig ,zwaar. Ein hoher Geist. Een verheven geest, verheven verf and. Hohe wisfenfchaft. Verhéven vsétenfehap. Die hohejagd. De groote Jagt. Die hohe Noth. De uiterfe noodzaaklijkheid. Eine hohe Bjtte. Een ernflig verzoek , eene ernflige béde. Das ist mir zu hoch. Dit is voor mij te hoog, te verhéven , dit gaat mijn verf and te boven. Es ist ihm nichts zu hoch. Hem is niets te zwaar, niets te moeilijk. Es ist hoch daran gelegen. Daar is veel aan gelegen, het is van groot gewigt. Einem eine Sachc hoch anbefchlen. Iemand eene zaak zeer flerk aanbevelen. Eine Sache hoch fpanncn. Eene zaak te verre drijven. Ein hoher Stand.Z>/z voarnaamefaat, een hooge flaat of fland. Hoher Altar. Groot altaar. Das hohe Mcr. De hooge zee. Ein hoher Schwur. Een plegtige eed. Hohes Spicl. Groffpel. Hoher Wald. Bosch van hoogftammige boomen. Hohe Zcit. Dringende tijd. Hoch und thcuer. Hoog en duur, heiliglijk, godsdienftigliik. Eine Waare hoeh anfetzen, einkaufen. Eene zaak duur flellen , duur , tot eenen hoogen prijs inkopen. Es zuhoch anfangen. Het op eenen te hoogen toon vatten , zaaken ondernémen , die men op den duur niet kan volhouden. Es hoeh bringen. Het verre brengen ; verre gaan, in korten tijd èenen verren weg afleggen. preel winnen. Zeer oud worden. Es hoch aufnemen. Zeer gevoelig over eene zaak zijn. Hoch ankoimncn, Hoog klimmen, zig
5



H OC
HOC.
verheffen. Wenn es hoch kommt.
Ten hoog/ien. Hochachtbar. adj. Hoogagtbaar , agt-
baar , waerdig , zeer geagt. Hochachtbarkeit. f. Hoogagtbaarheid. Hochachten. v. a. Hoogagten , hoog-
fchatten. Hochachtung. f. Ho'gagting. Hochadelich.r.Hochedel. Hochamt. f. Hochmesfe. Hochangefehen. f. Hochanfehnlich. Hochanfehnlich. adj. zeer aanzienlijk ,
eerwaerdig. Hochbedaurlich. adj. Betreurenswaer-
dig.
Hochbegabt. Met groote hoedanigheden begaafd.
Hochberühmt. adj. Hoogberoemd, hoog vermaard, zeer beroemd, wijd vermaard.
Hochbrüstig. adj. Hoog , breed van
borst, hoogborstig. Hochdringend. adj. Hoogdringend, zeer
dringend, hoogdrijvend. Hochdringliclv adj. f.Hochdringend. HochedeJ. adj. Hoogedel, hooggeboren. Hochcdclgebohren. f. Hochwohlgeboren. Hochehrwürdig.aa'/. Hoogeerwaardig. Höcher. f. Hoher.
Hocherfahren. adj. Zeer ervaren , zeer bedreven,
Hoeherhaben, hocherhoben. adj. Zeer verheven.
Hocherleuchtet. adj. Hoog verlicht, zeer verlicht.
Hocherfpricszlich.tfrf/.Zeer nuttig,voordelig.
Hochfeyerlich. adj.& adv.Plegtig,plegtHjk.
Hochfliegend. adj. Hoogvliegend. Hochf LirsUich. adj. Hoogvorstlijk, Hochgeachtet. f. Hochachtbar. Hochgcbohren. adj. Hooggeboren. Hochgcbrüstet. adj. Hoogborfig. Hochgclehrt. adj. Hooggeleerd. Hochgelobt. adj. Gezégend, volzalig. Hochgeneigt. adj. Zeer genégen , zeer gunfig.
Hochgericht. n. Geregt ,ga!geveld, buitengalg.
Hochgefinnet. adj. Hooggevoelend, die zig veel inbeeld, verwaand, laatdunkend.
Hochhalten. f. Hochachten.
Hochheit./. Hoogheid, verhevenheid, waardigheid.
Hochlich. adv. Zeer, hooglijk.
Hochlchen.». Ambagt, hoosleen.
Hochlehentragcr. tn. Ambagtsheer.
Hochliegend. adj. Hoogliggende , dat op eene hoogte of verhéven plaats ligt.
Hochmeister. m. Grootmeester.
Hochmcistenhum.n.Grootmeesterfchap, waerdigheid van grootmeester.
Hochmesfe./. Hochamt. n. Groote mis.
Hochmögend. adj. Hoogmogend. Die hochmögende Herren Staaten der vereinigtcn Nicderlande. De hoogmogende heeren a'gemeene flaaten (flaaten generaal) der vereenigde Nederlanden.
Hochmuth. m. Hoogmoed, hovaerdij, trotsheid, grootschheid,
Hochmüthig. adj. & adv. Hoogmoedig , hoogmaediglijk, hovaerdig , hovaerdiglijk , trots , trots/ijk.
Hochmüthigkeit. f. Hoogmoedigheid, hovaerdigheid.
Hochmüthiglich. adv. f. Hochmüthig.
Hochnöthig. adj. Zeer nodig , hoognodig.
Hochnützlich. f. Hochcrfpricszlich. Hochpreifen. v. d. Zeer prijzen, hoog prijzen.
Hochpriesterlich. adj-Hoogepriesterlijk. Hochpriesterthum. n. Hoogepriester*
fchap , hoogepriesterdom, Hochrühmlieh. adj. Zeer te roemen , te
prijzen.
Ilochfchadlich. adj. Zeerfchadelijk,zeer nadelig.
Hochfchatzbar. adj. Zeer waerdig,zeer
kost/ijk , hoogfehatbaar. Hochfehatzbarkeit. f. Groote waerde ,
hooge prijs , groote of hooge agting ,
fchatting. Hochfchatzen. f. Hochachten. Hochfprecher. m.Grootfpréker,fnorker,
pocher, zwetzer, blaaskaak. Höchst. adj. & adv. Hoogst, uiterst,
ten hoogflen , ten uiterjlcn. Die ltöch-
fte Noth. De uiterfe nood. Höchstfchadlich. adj. Hoogstnadélig ,
zeer fchadelijk , allernadéligst, al-
lerfchadelijkst. Hochftaimnig. adj. Hoogflammig , hoog
van flam. \ Höchften , Hochftens. f. Höchst.



II oc.
KOC. IIO D. HOF.
203
Hochftift.n. Aartsfigt.
Hochftraflich. adj. Zeer frafwaerdig , zeerJiraffchuld'ig , zeer te beftrajj'en.
Hochteutsch. adj. & adv. Hoogduitsch.
Hochtrabend. adj. Hoogdravend.
Hochtragend. adj. Hovaerdig hoogmoedig , hooggevoelend.
Hochverbindïich. adj. Zeer verpligtend.
Hochverboten. adj. Sterk, zwaar, hoog verboden.
Hochverdient. adj. Zeer verdiend, hoog
verdiend, zeer waerdig. Hochvcrdienstlich. adj. Zeer verdienst-
lijk.
Hochverliebt. adj. Zeer verliefd. Hochvernünftig. adj. Zeer verfandig. Hochverrath. n. Hoogverraad, gekwet-
fe majefleit, majefeitsfchennis. Hochverwunderlich.a^/-Verwonderlijk,
ver wonderens waerdig. Hochwacht. f. IVagttoren , verfpiedto-
ren, verhéven wagthuis. Hochwcis. adj. Hoogwijs, zeer wijs ,
zeer verfandig. Hochwichtig. adj. Hoogwigtig, zeerge-
wigtig.
Hochwichtigkcit./. Haogwigtigheld. Hochwohlgeboren-tfrf/-Hoogwelgeboren. Hochwurde./. Hoogwaerde, hougwaerdigheid.
Hochwiirdigkeit. f. f. Hochwürde. Hochzeit.f. Hoogtijd, bruiloft. Hochzeiter. m. Bruidegom. Hochzciterinn./. Bruid. Hocbzeitfcst. n. Bruiloftsfeest. : Hochzeitfeycr. f. Hocbzeitfcst. Hochzcitgaste. Bruiloftsgasten. JJochzeitgeprangc. n. Bruiloj'tsfaatfe. Hochzeitgeïchencke. n. Bruiloftsgefchenk.
Hochzeitklcid. n. Bruiloftskleed.
Hochzcitlich.arf/. Hoogtijdlijk , dat tot eene bruiloft behoort, bruilofts.
Hochzeitmabl. n. Bruiloft , bruiloftsmaal.
Hochzeittag. m. Bruiloft, trouwdag.
Hochzcitvater. m. Vader van den bruidegom , of van de bruid.
Hoeken, v. a. Op den rug dragen.
Hoeken, v. n. Neérhuiken. Stets zu Haufe fitzen. Stets über den Büchern fitzen. Gefadig te huis zitten. GeJladig of fteeds zitten blokken.
Ilucker, m.Bult, bochel.
Hoeker, m. Kramer , uitdrager, uitventer,
Höckcrey. f. Kramerij , uitdragerij, Höckerig. adj. Bultig, gebocheld. Höckerinn./ Uitdraagfler. Höckner. f. Hoeker. Hockfpiel. n. Kaartfpel met zijn driè'n.
ieder met twaalf kaarten, Iloden. m. Teelballen. Hodenbruch. f. Balzakbreuk. Hodenfack. m. Balzak. Hof. m. Hof um die Sonne. Kring om
de zon , zonnebeelduis , wo/kzon »
bijzon. Hof um den Mond. Kring om
de maan.
Hof. m. Hoeve, hof/léde, landhoeve , landhuis. Hof, hojgezin , hojfloet. Hof, voorhof.
Hofamt. n. Bediening , ampt aan het hof.
Hof bauer > Hofmann. m. Pagter, hoevenaar , bruiker eener hofjléde , of boerenwoning , of landhoeve.
Hof bedienter. m. Hofbediende , hof dienaar, hoveling.
Hof brauch. m. Hojzwier.
Hofcammer. f. Finantiekamer.
Hofcammerath. m. Hof kamerraad , fi* nantieraad.
Hofcanzler. m. HoJ kanfelier.
Hofcanzley. ƒ. Hofkanfe/aarij.
Hofcaplan. m. Hof kapelaan.
Hofcavallier. f. Hofjunker.
Hofdame./. Hofdame , hofjuffer*
Hofdienst, m. Hofdienst.
Hofel. f. Hobel.
Hoffarbe. f. Hofivrei,
Hoffart. ƒ. Hoogmoed, hovaardij, trots.
Hoff artig. adj. & adv.Hovaerdig, hoogmoedig , trots, opgeblazen , fout.
Hoff artiglich. adv. Hovaerdiglijk,hoogmoediglijk.
Hoffen. v.n. Hopen, verwagten, vertrouwen.
Hoffentlich. adv. Naar ik hoop, zo ik hoop. Er wird Hoffentlich kommen. Hij zal, hoop ik, komen.
Hoffnung.f. Hoop, verwagting , vooruitzigt.
Hoffnungslos. adj. & adv.Hooploos, zonder hoop, wanhopig.
Hoffurier. m, Hoffouriet, plaatsbeztrgev.



204 HOF. H OH.
HOU. HOL.
Hofgerichte, n. Hof, hofgeregt, geregtshof.
Hofgefinde. n. Hofgezin, hof/loet, hoffaat.
Hof halten, v. n. Hofhonden.
HQnren, aufwarten. v. n. Vleijen , flré-
■ len, jlikfooiien , pluimf rijken, zijn hof maken. Schijten.
Hofhund.ot. Hofhond, hofwagter.
Hofjunker. m. Hofjonker, édelman van het hof.
Hof kanrmer. f. Hofcaminer.
Hof kanzier. f. Hofcanzler.
Hof katze. f. Hoffehranz.
Hoflaekey. f. Hofdiener.
Hoflagcr. n. Verblijf,verblijfplaats van het hof, hofplaats.
Hoflebcn. n. Hof éven, hoofsch léven.
Höfkin. n. Pleintje, klein voorhof .Kleine landhoeve, boerenplaatsje , boerderijtje;
Kóflich.arf/'. & adv. Hof ijk , wellevend,
befchaafd , gedienfig, beleefd. Höfiichkeit. ƒ. Hofijkheid, befchaafd-
heid, wellevendheid , gedienfligheid. Höfling. f. Hofmann. Hofmann. m. Hoveling. Hoevenaar,
pagter, huurder van eene hoff ede
of boerderij. Hofinannisch. adj. & adv. Op zijn ho-
velings.
Hofmarfchall. m. Hofmaarfchalk. Hofmeister. m. Hofmeester. Hofmeistern. v. n. Beheerfchen , bedillen ', berispen. Hofmodc. ƒ. Hofzwier, hooffche zwier. Hofnarr. m. Hofnar. Hofprediger, m. Hofprediker. Hofrath. m. Hofraad. Hofrecht, n. Hofregt. ■ Hofrichter. m. Hofregter. Hoffchenk. m. Schenker aan het hof. Hoffehranz. m. Hoveling. Panlikker. Hoffprache./. Hoftaal, hooffche taal. Hofftatt. f. Hofgefinde. HofVeifè. f. Hofmode. Hofwefen. n. Staat van het hof. Hüh.f. Hoch. Höhc. f. Hoheit.
Hüheit./'. Hoogheid, hoogte, verhevenheid.
Höhen. v. a. Hogen , verhogen, hoog maken.
! HÖher. adj. & adv.Hooger,verhevener, voortref ijker.
Hoherpriestcr. m. Hoogepriester, aartspriester , opperpriester.
Hohefchule. f. Hooge fchool.
Hohl. adj. Hol, bol, bolagtig.
Hohlbohrer. m. Dril, drilijzer.
Höhlc./. Hol,holligheid, kuil Jpelonk. Bol.
Höhlen. v. a. Holen, uithalen.
Hohlen. v. a. Halen. f. Holen.
Hohlen. v. a. Roepen, bijbrengen , bijdragen , némen.
Hohlhippe. ƒ. Obli, dunne ronde wafel, prouwel, ouwel.
Hohlkehle./. Holligheid, groef.
Hohlklinge,/. Holle kling.
Hohlung, f. Höhlc.
Hohlziegel. m. Dakpan.
Hohn. m. Hoon, fchimp, fmaad.
Höhnen. v. a. Honen, hoon ,jmaad aandoen,den fpotféken, den gek fchéren.
Höhnisch. adj. & adv. Honend, fchimpend, fpottend.
Hohnlachcn. v. n. Spottend, fchamper, fmaadltjk lachen, uitlachen , uitjouwen,fmaadlijk befpotten,befchimpen.
Hoje. f. Hoyer.
Holbeil. n. Kromme , holle bijl. Hold. adj. Genégen , gunfig ,goedgunfl'g-
Holdcrbaum , Holdcrblüth. u. f. w. f,
Hollander. Holdercsfig. f. Hollundbliithcsfig. Holdcrlatvvcrg./. Conferf van vlier,vller-
firoop.
Holderftaude. ƒ. Holdcribock. m. Vtierflam.
Holdertraublein. n. Bos vlierbézié'u.
Holdfchaft. f. Holdfeligkeit.
Holdfelig. adj. Lieftalig, bevallig, minlijk , minzaam , vriendlijk.
tlo\Akï\gkfi\t.f.LieJ~taligheid, bevalligheid , minzaamheid, vriend/ijkheid, gunst, genegenheid.
Holdfeliglich. adv. Bevalliglijk , mlft-
. zaamliik.
IIölc. f. Höhle.
Holen. v. a. Halen.
Holfter , Hulfter. f. Holfer , pistoolkoker. Holhippcl. f. Hohlhippe. Holhippeln. v. a. Hairkloven , vitten ,



HOL.
Hol. hom.
bedillen , muggeziften , hekelen , fcherp, nauwkeurig onderzoeken. Holhobcl. tn- Bolfchaaf. Holkehle. f. Hohlkehle. Holklinge. f. Hohlklingc. Höll. f. Halls.
Holla! Holla! In eirjer Snelie das Holla machen. Van eene zaak een einde maken.
Holla'ndisch. adi. & adv. Hollandsch. Hollander, m. Hollander. Hölle./. Hel.
Höllcnbrand. m.ll'óllenkind.n.Helbrand, helklnd, kind der helle.
Höllenhund. m. Helhond, Cerberus,
Höllenricgcl. m. Helleveeg.
Holleiste. ƒ. Holle lijst.
Hölliseh. adj. Heisch.
Hollunder. nt. Vlier , vlierboom.
Hollunderbecr. ƒ. Vlier bezien.
Hollunderblüthe./". Vllerbloèm.
Holmeisfcl. f. Guds, holle beitel.
Holper. tn. Moeilijke, hobbelige, ongelijke weg.
Holpern v. n. Hobbelen , rompelen.
Holpericht. adj. Hobbelig, hobbelagtig, rompelig, Jlompelig.
Holfcmd.adj. Holrond, ultgehoold.
Holfpiegel. m. Holle fplegel.
Holftein. f. Hohlziegel.
Holftrich. f. Holkehle.
Holtz. f. Holz.
Holunk. tn. Guit, fchobbejak , fielt. Holunkcrey,/. Gulterlj, fielterij. Holunkisch. adj. & adv. Gu!tagtlg,fieltagtig.
Holz. n. Hout. fVoud, bosch.
Holzadcr. f. Houtader.
Holzapf'el. m. Boschappel, wilde appel.
Holzaxt. f. Aks, houtbijl.
Holzbauer. m. Houtboer.
Holzbock. tn. Bok , teek ; houten paerd.
Menfchenhater,onvtiendlijk mensch.
Ausrehen wie ein Holzbock. Pruilen,
grijnzen , zuur zien. Holzbodcn. f. Holzkammer. Holzdrcchslcr. tn. Draaijer , wlelen-
draaijer. Holzen. v. n. Hout hakken. Hölzer. Berkoenen. Hölzern. adj. Houten, van hout. Hol-
zcrner Peter. Houten klaas, fiijve
klaas , uilskuiken , malhebbert. Holzrlosz. n. Houtvlot.
Holzfuhre. ƒ. Voeder, voer hout. Holzhacker, Holzhancr. m.Houthakker,
houthouwer, houtklover. Holzhandel. m. Houthandel. Holzhandler. m. Houtkoper. Holzhaufen. m. Houtmijt, houtkoop ,
houtftapel.
tig.
Holzkail. f. Holzkcil. Holzkammer. f. Houtfchuur , houtzol' der.
Holzkeil. m. Keg , wig, kloof beitel.
Holzklieber. m. Houtklover. ■ .
Holzkohle. ƒ. Houtskool.
Holzleg. f. Holzkammer.
Hölzlcin. n. Houtje. Boschje. Dasdanke dir ein fpitziges Hölzlcin. Daar bedank ik u gansch niet voor.
Holzmark. m. Houtmarkt, houtfiapel, houttuin, houtwal.
Holzmesfer. m. Houtme'ter.
Holznagel. m. Houten pen , of nagel, fipie.
Holzrecht. n. Regt van hout te vellen. Holzreif. tn. Hoep , hoepel. Holzf ager. m. Houtzager. Holzfammlung. m. Houthakken. Holzfcheiter. m. Stapel gekloofd hout. Holzfchlagel. m. Houten hamer , klaphout.
Holzfchlager. m. Houtklover. Holzfchnitt. m. Houtfnéde.^ Holzfchreyer. m. Bontekraai met eert
rooden bek en roode pooten. Holzfchuh. m. Holblok , klomp. Holzrchnlnnacher. m. Klompenmaker. Holzfehuppe. f. Holzkammer. Holzftall. f. Holzkammer. Holzftosz. f. Holzhaufen. Holztaube. ƒ. Bosch- of wSudduif. Holzverbindimg. ƒ. Houtgeblnd, zamen-
voeglng van hout. Holzung. f. Holzrecht. Holzwagcn. tn. Houtwagen. Holzwald.f. Holz.
Holzwarter. m. Houtwagter , boschwagter.
Holzweg. m. IVeg in , tot of door een bosch.
Holzwcrk. n. Houtwerk. Holzwurm. tn. Houtworm. Homiletisch. adj. Gemeenzaam lerend, verklarend, uitleggend.



ioS HOM. H0N. HOP. HOR.
Hor. hos, hot.
Hommer, m. Zeekreeft.
Honig. m. & n.Honig.Honig im Munde , undGallc imHerzen f iihren.£e/7 valsch hart hebben, de menfchen in hunne tegenwoordigheid honig om den mond finéren, vleijen, de kap vullen , en agter hunnen rug kwaad van hun /préken.
Honigbiene. ƒ. Honigbije.
Honigfarbe. ƒ. Geele , honlgvetwige kleur.
Honigflade. /. Honigvlade. Honigflieszend. adj. Zoetvloeijend. Honiggarten. m.Plaats daar de bijëkor-
venflaan. Honiggelb. adj. Honiggeel. Honigkuche. ƒ Honigkoek. Honigmann. m. Bijè'man. Honigros. m. Honigflade. Honigfeim. tn. Honigzeem, honigraat. Honigthau. m. Honigdauw. Honigvvabe. m. f. Honigfeim. Honigwerk. n. Honigmaking > honig-
winning.
Hopfen. m. Hop.~Es istHopfen und Malz verloren. Alles is verloren , daar is geen goed aan te doen.
Hopfen. v. a. Hoppen , met hop mengen.
Hopfenacker. m. Hopakker.
Hopfenfeld. n. Hopland, hopveld.
Hopfenfack. tn. Hoppezak.
Hoppen , hoppern. f. Hiipfcn.
Horchen. v. tr. Luisteren.
Hord./, f. Hiirde und Hort.
Horen. v. a. Horen, aanhoren , toehoren, toeluisteren , aandagtig zijn.
Hörenfagen. n. Horen zeggen. Vom Hörenfagen wird man aufs Maul gefchlagen. Van horenzeggen liegt men veel.
Horend, adj. Horende.
Hörer. m. Hoorder, toehoorder.
Hörzimmer.n. Gehoorzaal. Spreekplaats in een klooster.
Horizont, m. Gezigteinder , horizont.
Horn. n. Hoorn. Hoef aan de voeten van dieren. Sic beide blafen in ein Horn. Zij heulen zamen, zij verJiaan elkander. Die Horner waclifen ihm. Hij word fout, vermétel. Einem Hörner auf (etzen. Iemand hoorns opzetten, iemand tot een1 hoorndrager maken.
Horndörr•,horntrocken.#$.Hoorndroog.
Hörnen. f. Hö'rnern. Wómcrn. adj. Hoornen, van hoorn. Hörnertrager. m. Hoorndrager , koe* koek.
Hornf iiszig. adj. Met hoorn aan de voeten.
Hörnicht, hörnig. adj. Hoomagtig. Hornkluft. ƒ. Kloo/ in het hoorn 0/ in
de hoe/ van een paerd tot de kroon, Hornttlbe. ƒ. Hoornzalf, paerdezalf, Hornfchneckc./. Hoornjiak, Hornfchröder. m. Vliegend hert ,/chal*
lebijter , kévervlieg. Hornvieh. n. Hoornvee. Hornviehzins. m. Hoorngeld. Hornung. m. Sprokkelmaandfebruarij, Hornüsz.;;. Hor/el, wespe. Hornwerk. n. Hoornwerk. Hörftube. ƒ Hoornplaats, HÖrfaal. m. f. Hbïitube. Hort. m. Schuilplaats , vesting, Horte. f. Hiirde.
Flofen. ƒ. Broek. Die frau hat dieHofe* an. De vrouw hee/t den broek aan, is baas. Zij is eene mansfelder. Da» Herz ist ihm in die Hofen gefallen. Het hart is hem in de /choenen gezonken. Sich in den ftand der geflickten Hofen begebcn. Trouwen, zig in het huwlijk begeven.
Hofenband. n.Broeksband, kous/enband,
Hofenjuchtzer. f. Hofenfcheisfer.
Hofcnlatz. f. Hofenfchlitz.
Hofenncstel. f. Hofenband.
Hofenfack. m. Dijezak , broekzak.
Hofenfcheisfer. m. Broeke/chijter,/chijtebroek, bange/chijter.
Hofenfchlitz. m. Voorbroek.
Hofenfcicher. m. Pisbroek.
Hofcnfcufzcr. f. Hofenfcheisfer.
Hospital. f. Spital.
Hostie./. Hostie, ouwel.
Hotfchcn. f. Hutfchcn.
Hott. interj. Hot, (woord der Voet-fte* den op zommige plaatzen , om de paerden regts te leiden.) Will der eine hott, fo wil der andere fehwude. Wil de een regts, dan wil de andere links.
Hotte./. Rugmand, draagkorf,/chanswerkersmand, druivenmand.
Hotten, v. n. Hotten , voordgaan, fagen , lukken.
Hottcntrügcr. tn. Druivendrager.



HOT. HOY. HUB. HUD. HUF. HUG. IIU G. HUL. HUM. HUN. 2
Hotzel. T. Hozel.
Hotzeln. f. Hutfchen.
Hoy. m. f. Hoyer.
Hoyen , heyen. v. a. Heljen.
Hoyer. m. Heijer. Hei, heiblok.
Hozel./". Gedroogde appel of peer.
Hube./. Hoeve , hoffieé', hofflad. Dertig morgen lands.
Hübcl.Heuvel, hoop aarde.
Hübener. m. Hoevenaar, hoefpagter.
Hübner. f. Hübener.
Hübsch. f. Hüpsch.
Hucken. f. Hoeken.
Hudel. m. Fodde , lomp.
Hudeley. f. Kwelling, plaag.
Hudelgefind. f. Hudelvolk.
Hudelicht. adj. Slegt, naar, armhartig , gefcheurd en geplukt.
Hudellump. f. Hudel
Hudelmannsgefind. f. Hudelvolk.
Hudeln. v. a. Kwellen ,plagen, tergen. Knoeijen , broddelen , lappen , lapzalven.
Hudelvolk. n. Lomp volk ,gemeen volk, jan hagel, jan rap en zijn maat, kanalje.
Hudler. m. Knoeijer, broddelaar, lapzalver. Ongelukkig , ondeugend mensch. Spotter. Koornbijter, woekeraar.
Pluf. m. HufFc. ƒ. Hoef, hoefklaauw. Hufe. f. Hube. Hufeifen. n. Hoefijzer. Huff. adv. Terug.
HufFen. v.n. Teruggaan. Den Wagen huffen. Den wagen agter uitzetten.
Hüfft. f. Hüfte.
Huf hammer. m. Hoef hamer.
Hufinesfer. n. Hoef mes.
Hufhagel. m. Hoefnagel.
Huffchlag. m. Spoor, voetflap van een paerd. Het bef aan van een paerd. Het beflaggeld.
EJuffchmidt. m. Hoeffmid.
Hüft, Hüfte./. Heup.
Hüftbein. n. Heupbeen.
Hüftlahm, hüftlos. adj. Heuplam, heuploos.
Hüftla'hme. ƒ Heupwee , heupjigt. Ffüftwehe. f. Heupwee. Hügel. m. Heuvel, kleine hoogte. Hügelechtig. f. Hügelicht. Hügelein. n. Heuveltje. Hügclicht. adj.Heuveljgtig,vol heuvels '.
Hugenott. m. Hugenoot. (Toenaam der
hervormden in Frankrijk.) Huhn. f. Hun. Huhn. m. Uil, n agt uil. Hui. f.Huy.
Huid./. Gunst, genegenheid, genade , trouw.
Huldigen, v.n. Huldigen , hulde doen. Huldigung./. Hulde, huldiging, manfchap.
Huldigunseid. n. Huldigingseed, eed van getrouvsheid.
Hülk.f.Hulp, bijfland, onder/land.
Hülfe, in Gerichten. Aanhaling, verbeuring , verkoping van den inboel.
Hülfleistung./. Hulp, bijfland, onderfland.
Hülflich. adj. Gedienflig, dienstvaerdig, dienstbereid.
Hülflos. adj. Hulploosr zonder hulp.
Hülfmittel. n. Hulpmiddel.
Hülfreich. adj. Gedienflig , dienstvaerdig, hulprijk.
Hülfsgelder. Onderflandgeld.
Hülfvölker. Hulpbenden.
Hülfvvort. n. Hulpwoord.
Hülfter. f. Holfter.
mWz.f.Hul.
Hüllefrau./. Bullebak, gemaaktfpook, daar men de kinders meé vervaard maakt.
Hüllen. v. a. Hullen, ophullen, kappen.
Hülfe./. Hulst, bast, fchel (vanpeulvrugten en fchelgewas.)
Hülfenfrüchte. Peulvrugten.
Y{\\if\e.\ii.adj.Bastig, bastagtig , dik van bast.
Hum! interj.Hem!
Hummel./ Hommel, hommelbije , horzel.
Hummeln. v. n. Hommeien, brommen , fnorren, gonzen, dommelen.
Hummer. f. Hommer.
Humor. m. Inborst, aart, ingefchaptn aart, zin , zinlijkheid, gejleldn'.s.
Hnmpe./ Groot drinkglas.
Hümpeln. v. a. Brodden, knoeijen.
Humpen. v. n. Hinken, mank of kreupel gaan.
Hümpler. in. Broddelaar , knoeijer.
Hümfchen. v. n.Zagt jpre'ken , inluisteren.
Humfen. v. n. f. Hummeln. Hun.». Pioen.



aeS HUN.
Hünchen. n. Hoentje , jong hoen.
Hünerauge. n. Exteroog, likdoorn*
Hünerbeïtz. f. Veldhoenjagt.
Hünerdleb. f. Hünergeyer.,
Hünerey. n. Hoenderei.
H-Ünerfull, m. Hof kunne.
Hünergcyer. tn. Hoenderwouwe, hoenderdief,, kuikendief.
Hünerhaus. f. Hünerftall.
Hünerhof. tn. Hoenderplein.
Hünerhund. tn.Patrijshond.
Hünerkamm. tn. Haanekam.
Hünerkorb. m. Hoenderkorf.
Hünerleiter. f. Hünerftange.
Hünerloch.». Hoendergat, gat van een hoen. Er hat von einem Hüncrloehc gefresfcn-Hy kan niet zwijgen ,praat alles , wat hem voor den mond komt, het is een jantje regtuit.
Hüncrmileh./. Feldajuin.
Hünermutter./. Hoendermelkfer.
Hünerfesfel. f. Hünerftange.
Hünerftall. m. Hoenderhok.
Hünerftange.f. Hoénderrek.
Hünerfteye./'. Hoenderkooi.
Hünerfticge. f. Hünerftange.
Hünervogt. m. Hoenderkoper, hoendermester.
Hüncrweyh. f. Hünergeycr.
Hund. m. Hond. Er weisz keinen Hund aus dem Ofcn zu locken. Hij is nergens goed toe. Da liegt der Hund begrabcn. Daar zit de knoop, daar hapert het.
Hundemelker. m. Hondemelker, die hon■ den fokt.
Hundenafc. ƒ. Hondsneus. Hundepeitfeher. f. Hundcfehl'a'ger. Hundewurf. m. Werp van honden , al
de jongen uit een nest. Hunderst. f. Hunderte. Hundert. adj. Honderd. Hundert. n.Een honderd. Hunderte. adj. De honderfe. Hundertfach. adj. & adv.Honderdvoud,
honderdvoudig. Hundertfaltig. f. Hundertfach. Hundcrtjahrig. adj '. Honderdjaarig. Hundertmar. adv. Honderdmaal. Hundcrtwcis. adv. Bij honderden , bij
het honderd. Hundefchlager. m. Hondefager. Hundeftall. m. Hondehok, hondenef.
HUN; HUP.
Hundinn./. Teef, wijfje van een''hond. Rhee , hinde , wijfje van een hert.
Hündisch. adj. Hondsch , van eenen hond. HündifcherNeid. Wrcede ,uiterfte nijd of nijdigheid,
Hiindlëin. n. Hondje.
Hundmager. adj. Zeer mager.
Hundsbrant. f. Ritzige teef.
Hundsbube. m. Hondejonge.
Hundsdürr. adj. Dood mager, uitgemergeld, zeer fchraal.
Hundsfott, hundsfutt. m. Hondsvot.
Hundsf ütterey. f. Hondsvotterij, fchelmerij.
Hur/dsfüttisch. adv. Hondsvotsch , fchelmsch , ondeugend, vuilaartig.
Hundshunger. m. Hondshonger ,gulzige honger.
Hundskrampf. m. Scheefheid, trekking van den mond, door de fpanning der fpieren veroorzaakt.
Hundslaus. f. Hondsluis , teek.
Hundsloch. n. Hondegat. Dief kelder , donker gat.
Hundsrecht. n. Hondsregt, hondsdeel,
Hundsftcrn. m. Hondsfer.
Hundstagc. Hondsdagen.
Hongar. m. Hongaar.
Hongarisch. adj. & adv. Hongaarsch.
Hunger. tn. Honger, eetlust, groote trek tot eet en.
Hungerig. adj. Hongerig. Hungerige Mückcn beisfen fchr. Hongerige luizen bijten fcherp, fchraale heden manen fcherp. Hunger leidet keinen verzug. Hongerige buik heeft geen o'iren.
Hungerlahd, n. Schraal land, dat zijne eigen inwoners niet kan voeden.
Hungerleider. m. Honger lij der,kniezer, gierigaart.
Hungcrleiderisch. adj. Vrekkig . happig , gierig , kniesagtig , fohraapagtig.-
Hungcrn. v. n. Hongeren, honger hebben.
Hungersnoth./. Hongersnood. Hünlein. f. Hünchen. Hupf. m. Sprong, huppeling, het huppelen.
Hüpfen. v. n. Springen , huppelen. Hüpsch. adj. & ady.Hupsch, fraai,
mooi, fchoon , goelijk , aartig. Vüwte.j'.'Horde.



HUIL
HUI HUS HUT.
209
Hure. f. Boer. Drey hellerhur. Kaale hoer.
Huren. v. n. Hoeréren , hoerejagen, bij de hoeren lopen.
Hurenart. ƒ. Boerenaart.
Hurenaugen. Boerige, hoeragtlge oogen.
Hurcnbalg. f. Hurcnjagef. Hurenblick. m. Boeregezigt. Hurenf iihrer. m. Boeren waerd. Hurengefind.n. Hoerenrot. Hurcngefprach. n. Hoerepraat , vuile praat.
Hurenhaus. n. Hoerhuis, mothuis, klt-
huis. ■ Hurcnhcngst. f. Hurenjager. Hurenjager. m. Hoerenjager , hoeren-.
dop, hoerenpol, hoereerder, venus-
janker.
Hurcnjagerey./*. Boerenjagerij , vuil bejag.
Hurenkind. n. Hoerekind , onegtling , bastaard.
Hurcnkusz. m. Boerekus, geile kus.
Hurenleben. n. Boereléven, vuile lévenswijze.
Hurenliebe. f. Boereliefde, vuile liefde.
Hurenlied. n. Boerenlied, venusliedje.
Hurcnlist. f. Hurenftrcich.
Hurenlohn. m. Hoerenlocn.
Hurennest. T. Hurenhaus.
Hurenpack. f. Hurengefind.
Hurcnputz. m. Boerenverfierzel , hoerengewaad.
Hureniack. f. Hurenjager.
Hurenfchmuck. f. Hurenputz.
Hurenfp'iegel. m. Boeregezigt , hoerig wézen > hoerige oogen.
Hurenftand. 1". Hurenleben.
Hurenfteucr.ƒ. Boerenloon. Schatting die de hoeren moeten betalen.
Hurenftirii.J. Onbefchaamdgelaat, onbefchaamdheid, fchaamte loosheid.
Hurcnftrafe./: Boeretugtiging.
Hurenftrcich. tn. Boerefreek, hoerelist.
Hurcntcufel. m. Een die zig aan hoererij , vuiligheid overgeeft.
Hurenthranen. Boerentraanen , geveinsde traanen.
Hurentreibcr. f. Hurenjager.
Hurenzen. v. a. Hoer noemen. Er fing an fic zu hurenzen. Hij begon haar voor eene hoer te fcheiden.
Havenvolk, f. Hurengefind.
Uurenwefen. f. Hurenleben.
ïlurcnwinckel. 1. Hurenhaus.
Hurcnwirth. m. Hoerenwaerd, bordeelhouder , hoerenvoogd.
Hurenwh-thmn. f.Hoerenwaerdin.
Hurenwirthfchafl, f. Het hoerenhuis houden.
Hurenzins. f. Hurenfteur.
Hurer. m. Hoereerder , hoerenjager , hoerendop, hoerenpol.
Hurerey. ƒ. Hoererij.
Hurhaus. f. Hurenhaus.
Hurisch. adj. Hoeragtig, onktilsch, oneerlijk , onbefchaamd, vuil, eerloos.
Hurkind. n. Boerekind.
Hürlein. n. Boertje. •> i
Hürling.*». Zijfchoot , zijtak ,zijrank.
Hürnusz, Hornusz. Horzel.
Hürte. f. Hiirde.
Hurtig. adj. & adv. Vaerdig, rad, vlug, fnel, ras, gaauw , rap, gezwinde Vlug, vlugtig , fchr-ander , fnédig-
Hurtigkeit. ƒ. Vaerdigheid, vlugheid , rasheid ,fnelheid, gezwindheid, raddigheid, rasheid.
Hurtiglich. adv.Vaerdiglijk enzS. Hurtig.
Husch. m. Oorvijg.
Husfar. m. Huzaar.
Husten. v. n. Hoesten , kuchen.
Husten. n. Hoest, kuch.
Wdstien.v.a.Eenlgen hoest hebben.
Husz! \vx%7.\inter}.Zal zal
Hut, Huth. f. Boede , wagt. Auf reiner Huth rcyn. Op zijne hoede zijn, wét toe zien. pVelde , weiland ; gebruik, regt om of van te weiden. Hoop ,
. trop , kudde vee.
Hut. m. Hoed. Untcr dein Hute 'nicht wohl verwahrt feyn. Eenen flag van den molen weg hebben, niet zeer. fchrander" zijn, halfmal zijn,
Hüten. v. a. Hoeden , bewaren. Des Bcttcs hüten. Het bed houden , bedlegerig zijn. Der Karnmer hüten. De kamer houden, wegens ónpaslijkheid^ te huis blijven.
Hüten (lieli). Zig hoeden, zlgwagten, zig in agt némen, op zijne hoede zijn.
Hüter. m. Boeder, wagter, bewaarder , opziender, oppasfer. Hoedemaker. Herder, leeraar.
Hutfilz. m. Klit,
3



aio HUT. JA. JAC. JAG.
HUT. JAG.
Hütlcin. n. Hoedje. Unter dem Hiïtlein fpielen mit einem andern. Zamen heulen, zig met elkander verftaan.
Hutmachcr. m. Hüter. Hoedemaker,hoeden/toneerder.
Hutmacherey. ƒ. Hoedemakerij.
Hütfche. ƒ. Viervoet, zit/loeltje zonder leuning, krukje.
Hutfchen. v. n. Glijen , /uiten (op het ijs). Hutzen, hutzelen, /chudden , fehokken, hos/ebos/en.
Hutfehnuv ƒ. Hoedband.
Hutftock, Hutform. m. Form, bol van den hoed.
Hutfhüp. m. Rand van den hoed.
liiitte. ƒ. Hut. tent.
Hüttlein. n. Hutje. Huttlen. f. Hudein. Hütung.ft. Hoede, wagt. Hutzel./. Gedroogde, gebraden appel, peer.
Hutzelbrühe./. Sap , /op van gedroogde,
gebraden appelen, peeren. Hutzucker. tn. Brood/uiker. Huy. in terj. Hei, /a , wakker , lustig !
Huy feyn. Zig overhaasten , teftchie-
lijk te werk gaan. In einem Huy. In
een oogenblik. Huy. adj. Lévendig, vlug, vaerdig. Ein
huyer Kopf. Een vlugge, vaerdige ,
lévendige geest.
J
J a. adv. Ja. Jmmers'.
Jaherr. m. Jabroer. Die Jlegts ja en amen/peelt.
Jawort.n. Jawoord.
Jacn. adj. f. Jah.
Jach. Schielijk A. Jahlicli.
Jacht./. Jagt. f. Jagtfchiff.
Jachzorn. m. Haa/ligheid, oplopendheid, dri/tigheid.
Jachzornig. adj. Haastig, driftig, oplopend, hévig, gramftorig , korzelig, korzel, heethoo/dig, gemelijk , kregel , heet gebakerd, opvliegend.
jacke. ft. Jak , jakje.
Jacobiner. tn. Jakobijn, dominikaaner monnik.
Jacobit. tn. Jakobijt, aanhanger van den Koning Jakobus, in Engelland. J icobsbnrder. m. Be'devaarter. Jacobsftab. m. St.JakobsftaJ , winket' kruis, graadboog. Jacobsftrasze./. Gordel van Orion. jagd.f.Jagt. Jagdbar. f.Jagtbar. Jagen.v. a. Jagen, drijven. J iger. tn. Jager.
j igerey. ƒ; Jagt, kunst van jagen.
Jagergarn. n.Jagtgaren , jagtnet,
Jagerhorn. ?;. Jagthoorn.
Jageriseh. adj. Jagersch ,dat tot de jagt, tot eenen jager* behoort.
Jagermeister. tn. Jagermeester, opperjager.
Jagcrmesfe. ft. Stille mis, die /chiehjk
word gelézen. Jagtmesfer. n. Jagtmes. Jagerrecht.n. Jagtregt. Jagerfchirm. tn.Hinderlaag, verras/mg,
list.
Jagerfchuh. tn. Sllklaerzen. ■
JageiTpiesz. m. Jagt/priet.
Ja'gertafche. f. Weitas.
jagerzeug. n. Jagtgereedftchap.
Jagt, \igzxcy.ft.Jagt.
Jagtbar.^4/. Jaagbaar , dat gejaagd
kan worden. Jagtbarkeit. ft. Jagt, regt van de jagt,
van te jagen , jagtregt. Jagtbereitfchaft. ft. f. Jagerzeug. Jagtgerechtigkeit. f. Jagtbarkeit. Jagthorn. f. jagerhorn. Jagthund. m. Jagthond. Jagtpage. m. Dienaar, édelknaap op de
jagt.
Jagtrecht.f. Jagerrecht. -



JAC. JAH.
JA M. J AS..J AT. J AU. art
Jagtfchiff. n. Jagt, jaagfchu'it.
Jagttiieher, Jagtlappen , waarmede hei wild in de bosjchcn word omringd.
Jagtwcrk, »• f. Jagcrey, Jagerzeug.
Jagtwefen. n. Jagtwézen , de jagt, het jagen.
Jagtzeug. f. jagerzeug,
jah. adj. & adv. Steil, fellhoog. Schielijk, haastig, plou lijk. Jaher Berg. Steil opgaande berg. Jaher Zorn.Driftigheid , oplopendheid , opvliegendheid.
Tihe.f. Steilte ,fteil opgaande hoogte. Jiihlig. adv. Plotsling, fchlelijk. Jahliog. f. Jahlig.
Jahncn , galmen, v. n. Geeuwen, gapen. Jahr. n.Jaar. Die jahrcn imHolze. De
f reepen of ringen in het hout. Jahraltcr. n. Eeuw. Jahrbuch. n. Jaarboek. Talmen (fich.) Verjaren, de geboorte
vermanen. Tahrfest. f. Jahrsfeyer. jahrfrist. f. jahrsfrist. jahrgang. m. Jaarloop, van het gehee le jaar.
jahrgedachtrtisz. n. Jaargeheugnis. fahrgeld. n. Jaargeld, jaarwedde. |ahrge\vachs. n. Gewas van een jaar: Jahrhundert.»; Eeuw , honderd jaaren Jahrig adj. & adv. Jaarig , een jaar óud, voor een jaar. Das Ampt ist nui Jahrig. Dit ampt is fegts voor eet jaar.
Jahrlich. adj. & adv. Jaarlijksch. JahrJiches einkommen. Jaarlijksch inkomen.
Jaarling, m'. Hokkeling, eenjaarig dier
Jahrlohn. f. Jahrgeld.
Jahrmarkt. m. Jaarmarkt, jaarmis
kermis. JahrsBefoldung. f. Jahrgeld. Jahrsfest, Jahrsfeyer. Jaarlijksch feest fahrsfrist./. De tijd van een jaar. [ahrstag. m. Jaarlijkfche dag. Jahrtag. f. Jahrstag.
jahrwachs. m. Jaarlijksch fchot van ee
nen tak. ]ahrz3\:lj: Jaary tal.' Jalïrzeit. f. Jaargetijde, jairlijkfch
gedagtnls. J:.brzcitiieh. a li. Plegtlg , jaarljksch
Jahrzeitiich Fest.) leutig, jaarijksc
J'eest,
Jammer, m. Jammer,ellende. Stuiptrek",
king, vallende ziekte. Jammerfali. m. Jammerlijk , droevig ,
ongelukkig geval of toeval. Jammergefchrey. m. Jammerklagt,naar
geklag, gekerm , misbaar, gefchrei-
geween.
Jammerig. adj. Médelljdenswaerdlg.
Jammerleben. n. Ellendig, droevig, ongelukkig, jammerlijk léven, jammerlijke fiaat, toef and , omfandigheid.
Jammerlich. adj. & adv. Jammerlijk , ellendig, droevig, deerlijk , beklaaglijk, treurig.
Jammcrn.v. n. Jammeren , jammerklagen, jammerlijk klagen, déren i medelijden hebben.
Jammernacht./'. Droevige nagt.
Jammmerftand. m.Jammerfand, eilend!-] ge flaat, droevige toef and.
Jammertag. m. Droevige dag.
Jammerthal. n. Jammerdal, traaner.» dal.
Jammervoll. adj. Vol ellende , vol ongeluk , vol jammer, ongelukkig , ellendig , droevig, treurig, naar:
Jammerwefcn. f. Jaimnerleben.
Jammcrzeit. f. Ongelukkige tijd,tijdvart kommer, ellende, verdrukking,
Ja'scht. Gest. f. Gascht.
Jateifen. f. Jathacke.
\itu-\.v.a. fVleden, het onkruid ultroeijen.
Jatcr. m. Jatcrinn f. Wieder , wledfer.
Jathacke./. Wiedijzer.
Jatkraut. n. Onkruid.
Jauchzen. v. n. Juichen , vreugde be-
, drijven.
Jaufert. m.Poetzenmaker , klugtfpéler , fchalknar , hansop.
Jaufertsposfen. Klugten ,poetzen,grappen.
, Jauner. m. Dobbelaar, beurzenfnijder, guit, gauwdief. Jaunergefindel.» Guiten , gauwdieven, ondeugend volk.
■ Jaunern .v.n. Gauwdieven f ukken, gui-
tenft'ukken plegen. Jaunerey./. Gauwdieverij , guiterij, t guitenjluk. Jaunerisch. adj, & adv. Schurksch ,
■ i. I'churkagtig , guitagtig, i} Jaunerfpicl. n. Dobbelfpel,
J [ausz. f. Schmauss, O 2



212 ICH. JE D. JE M. JEN. JE S. JET. JEZ. IGE. iHN. JHR. ILM.
Ich. pron. Ik.
Iclit, ichtwas. Iets.
je. adv. Ooit. Wet hat folchcs }e gefchen ? PVie heeft zulks ooit gezien f Je zvvecn Und zwecti.Twee en twee;paar en paar, Immers, zékcrlijk.Das ist je wahr. Iletis immers waar.Hoe. Je langer, je Jieber. Hoe langer, hoe liever.
Jebisweilen. adv. Zomwijlen, zomtijds.
Jeder. pron. Ieder, iedereen, elk , elk een, een iegelijk.
Jedermann. nt. Ieder , een ieder, een ie. gelijk , elkeen , alleman.
Jedermanniglieh. pron. Aller, elkeen , de geheele waereld. ,
Jcdcrffiannsfreurid. tn. Allemans vriend.
Jedennarinsfpott. m. Allemans (pot, eens ieders fpot.
ïcdcrzeit. adv. Altijd , te allen tijden.
Jedesmal. adv. Te eiken reize, altijd.
Jedoeh. conj. Egter, evenwel,nogthans, niettemin.
Tedweder. f. Jeder.
Jeglich./!ro». Iege!ijk.TLu\tn jeglichenbefonders fragen. Elkeen, een jeder, hoofd Voor hoofd vragen.
Jcber. adv. fan ouds, van oude tijden, altoos.
Jemal, jemalen , jcmals. adv. Ooit. Bijwijlen , zomwijlen.
Jeniand.pron. Iemand, eenig Metisèh.
Jener pron. Die , deze ,geen ,géne. Auf jenev Seite. Aan géne zijde. Von jenem Ort. Kan ginds , van ginder.
Jeneswegs. adv-Hierdoor,dit heenfangs of door dezen weg.
Jenncr. m. Louwmaand ,januarij.
Jenfeit. f. Jenfeits.
Jenfeitig. adj. Aan de overzijde , aan géne zijde , aan de andere zijde liggende.
Jenfeits.prép. êf adv. Ginds, aan géne zijde, derwaard, aan de andere zijde , aan de overzijde. Jenfeits der Sce. Over zee.
Jesmin. m. Hooffche jonker, faietjonker, jufferpcp.
Jest, m. Stïiuim.
Jestig. adj. Schuimig.
jefuit. m. Jefuit.
Jenütisch. adj. & adv. Jefuitsch.
Jefus. tn. Jefus.
Jcttcn. f. jaten.
Jetz. f. Jctzt.
Jetzig. adj. Tegenwoordig.
jetzo , jetzt. adv. Tegenwoordig , nu, voor als nu , nu ten tijde. Jetzt eben , gleich jetzt. Juist nu , terjlond , op Jlaande voet.
Jetzund. f.Jctzt.
Jezuweilen, Jezuzeiten. f. Jebisweilen, ]ewe\\\g.adj.Die of dat'tegenwoordig is. Igcl. f. Mgcl.Zwijnege!, ijzeregel, ijzervarken.
Igclsrüsfel. tn. Stékel, doorn van eenen egel.
Ihm.pron. (dat. & ablat.) Hem. Es ist ihm alfo. Het is ook zo, het is er zo meé gelegen.
Ihn. pron. (accuf) Hem. 1
Urnen. pron. (dat. & ablat.) Hun. U.
Ihr. pron. Gij.
Ibr, ihrer , ihr, ihre. pron. Hun , hen ,
haar , uw , uwe . haare. Ihrig. pron. Zijn , uw, haar, zijne,
uwe, haare. Ihro. f. Zijne.
Ihrtzcn.v. n. Eert enkel1 perfoon in het
meervoud aanjpréken. [Iluminiren. v, a. Ker lichten, afzetten. Ilmc. ƒ. Olm.
Ilmenau./: Olmbosch, olmlaan. Iltes, llteis, Iltis. m. Fret. Im , (latt in dem. In de , in het. Imbisz , Imbiszmahl, Imbs. m. Ontbijt,
ontnugtering. Imjleichen. adj. Insgelijks , desgelijks. Irmne. f. Bicne.
Immer. adv. Altijd, altoos, gefladig,
flaag, gedurig, geduriglljk. Immcrbrennend, adj. Altijd-brandend, • onultblusohlijk. Immerdar. f. Immer. Immerfórt) f. Immer. Immergrün. Maagdepalm. Immerhin.f. Immer. Immermehr. adj. Immermeer, ooit. Immcrwahrend. adj. Altijddurend, gedurig.
Immerzu. adv. Altijd> altoos,gedurig , gefladig, gefladg , telkens.
Immittelst. adv. Ondertusfchen, midlerwijl, midlertijd, intusfehen.
Immunitat. ƒ. Krijdom , ontflaging van gemeene lasten.
Impfen. v. a. Enten , griffelen , inenten,
ïmpfrefcz. n. Ente, griffel, loot.
Impfzeit./". Enttijd.



INB. ING. INH. INL.
Jmpfzweig. f. Jmpfreisz. Jn. prép.Jn, binnen. Op, ten, toe, uit. Jnbjciben. v. n.Jn blijven, binnen blijven.
Jnbrunst. f. Vuurigheid.
Jnbrünftig. adj. Èf adv. Vuurlg , Jlerk, blakend.
Jnbrü ftigkeit. f. Jnbrunst.
Jnbriinstlich. ady. f. Jnbrunst.
Jncaininiren. v. a. Klaar, gereedmaken , bereiden, op/tellen , vaerdig maken.
Jndem.row/. Ondertusfchen , onderwijlen , midlerwijl.
Jndcsz, /ndesfcn. f. Jndem.
Jndiancr. m. Jndiaan.
Jndianiseh , jndisch. adj. Jndiaansch , Indisch.
Jndich. f. Jndig.
Jndie, jndicn. n.Jndlè'n.
Jndig. m.Jndigo.
Jndisch. adj.Jndisch, jndiaansch. jneinander. adj. Jn elkander, door
elkander. Jnfuï. m. Mijter. Jngber. f. Jngwcr.
Jngedenk. adj. Jndagttg, gedagtlg. Einer fachc jngedenk feyn. Eener zaak indagtig Zijn, aan eene zaak denken.
Jngemein. adv. Jn het algemeen, doorgaands.
Jngefamt. adv. Allen , al te zamen, éénpariglijk.
Jngeweid. m. Jngewand.
Jngleiohcn. f. jmgleichen.
Jngriln. f. Jmmergrün.
Jngwer. m. Gember, gengber. ■
Jnhabcn. v. n.Jnhebben , bezitten, jn eigendom, jn bezit hebben.
Jnhaber. m. Bezitter .eigenaar.
Jnhabung./. Bezitting, eigendom.
Jnhalt. m. Jnhoud, begrip.
Jnhalten. v. a. Jnhouden,binnenhouden, jn huis blijven. Bevatten, behelzen.
Jnheimisch. f. Einheimisch.
Jnkreusch. Eingcwcide. n.Jngewana.
Jnlagc. f. Jnleg , jnleggmg, jngejloten brief.
Jnkindcr. m.Jnlander , jnboorllng, jngeborene.
Jnlandisch. adj. Jnlandsch , blnnenlandsch.
Jnlicgcn. v. ». Jngefoten zijn. Gevangen zijn, gevangen zitten.
TNN. INS. 2IJ
Jnmaszen. adv. Naar, gelijk , <J«.
Jnne. f. Jnnen.
jnnbegrifl'.f. Jnhalt.
Jnnehaltcn. v. a. Ophouden, jïilhouden.
Jnnen. adv. Binnen , van binnen, blnwaard, naar binnen.
Jnnenbleiben. f. Jnbleibcn.
Jnnenhaben. f. Jnhabcn.
Jnnenhaltcn. f. Jnnehaltcn.
Jnnenftchen. v. n. Gelijk flaan ,jn évenwlgt zijn.
Jnnenwarts. f. Jnwarts.
Jnnenwerden. v. n. Zien, begrijpen, ontdekken , ontwaren , verf aan,vernéme n , gewaar worden, belijden, bekennen.
Jnncr. adj. Binnenst. Jnncrhof. Binnenhof, binnenplaats.
Jnnere, Jnwendigc. n. Blnnenfe. Das
' Jnnere des Menfchen. Het blnnenjle des menfchen,
Jnnere, innerlialb.jfre/i. Binnen.
Jnncrlich. adj.&adv. Jnnerlijk; jnwendlg, binnen. Jnneiiiches Ficber. Binnenkoorts. Jnncrlichcs Zimmcr. Bidnenkamer , binnenvertrek. Der inncrlichc Mensch. De jnwendige mensch. Ein inneriiclie Kricg. Een binnenlandfche oorlog.
Jnncrst. adj. Binnenst. Jnnerlijk, hartlij k , zeer.
Jnnig, inniglich. adj. & adv.Jnnlg ,jnniglijk. Hartlijk.
Jns. Jn het. Jns Haus. Jn het huls.
Jnfasz. m. Jngezétene.
Jnfchernier. m. Vestingbouwer.
Infchcnierkunst. f. Vestingbouwkunde.
Jnfchlag. m. Jnfag ,jnweefzel.
Jtifel. f, Jnful.
Jnsgcniein. adv. Jn het gemeen, doorgaands.
Jnfgefammt. f. Jngefammt.
Jnficht, Einficht. f. Jnzigt, doorzigt , licht, kennis.
Jnfiegel. f. Siegel.
{nfitzen. f. Jnliegen,
Jnskünfiig. adv. Na dezen , jn het toekomende , vervolgens, jn vervolg van tijd, voordaan.
Jnfonderhcit, infonders. f. Befonders* abfonderlich.
Jnftalliren. v. a. Jr.fi'ellen , bevestigen, (jn het bezit, jn een ampt, jn eenf bediening).
Jnnenbleiben. f. Jnbleibcn.
Jnnenftchen. v. n. Gelijk flaan ,jn éven-
wlgt zijn. Jnnenwarts. f. Jnwarts.
Jnncrlich. adj. & adv. Jnnerlijk; jnwen-
O 3



si4 JNS. JNT. JNW. JOC.
JRR. JRT. J TA.
Jnftand./». StUJland. Jnftand iln Kricge. IVapenflilftand. Jnftand in Gerichten. Viertijd, rusttijd, vakantie.
Jnftandig. adj. & adv.Jnflantlijk, dringend , aanhoudend, vuurig, vlijtig, ernflig.
Jnfta'ndigkcit. ƒ. Aanhouding,aandrang, ernst.
Jnftandiglich. adv. Aanhoudendlijk ,
ernstlijk, vuuriglijk, vlijtigiijk, met
ernst. Jnftehen. f. Jnnenftehen. Jnftchend. adj. Aanftaand, toekomend. Jnful./. Eiland. Jnfulaner. m. Eilander. Jntegralrechnung. f. Zuivere, goede
rekening. Jntgnt.«. Voornemen. Jntercszirt. ddj.Jnhalig, baatzugtig. Jntraden. Jnkomftei:, Jntricat. adj.Moeilijk,nèteHg,verward. Jnwarts. adv. Einneuwaard, naar
binnen.
Jnwendig. adj. Jnwendig, jnnig, jnniglijk-
Jnwendigst. f. Jnncrst.
jnwohnen. v. n. Jnwonen.
Jnwohner. ;;;. jnwoner, jngezétene, jngeland.
Jnzicht.f. Jnzigt. Euveldaad.
Inzwifchen. arfv. Ondertusfchen , jntusfchen , onderwijle, terwijl.
Joch. n. Juk , onderwerping , dienstbaarheid. Koppel. Ein joch Ochfcn. Een koppel osfen.
jochart. Juchart. m; Een morgen lands.
Jochband. tn. Juk, bind, zamenjukking, zamenkc.ppeling.
joehbar. adj. Dat men in een juk bind offpant.
Joehbein.Jukbeen.
Jochochs. r,i. IVerk-os ,ploeg-os,juk-os.
Jochriemen. m. Jukriemen.
Johannisapfel. m. St. Jausappel.
Johannisbeer. f. Aalbes, St. jansbezië.
Johannisvögelein, Johanniswünncben. n. St. Jans worm , glinfterworm.
Jopc , Jupe. f. Keursje ,korfetje.
Jrden , Jrdiscb. adj. & adv. Aarden , aardsch, van aarde.
Jrgend, jrgcnds, jrgcndwo. adv. Ergens. Jrgend eincr. Jemand.
Jrmcnfa'uic. f. Borstbeeld, borstjluk. (A/god der oude Saxers.)
Jrr. f. Jrrig. Jrr gehen. Dwalen. Jrr machen. Jn de war brengen. Jrr reden. Dwaaze réden voor den dag brengen. Jrr feyn. Niet wél bij het hoofd zijn, raaskallen. Dwalen.
Jrrationalzahl. j\ Een anuitfpreeklijh getal.
Jrre. adj. Dwalend. Jrrc gehen. Dwa• ten , van den regten weg afraken, het regte pad tnisfen , van hetfpoor raken , dolen, verdolen, verdwalen, verdoold lopen. Jrre machen. Verbazen , beroeren , vervaard maken, floren , in de war brengen, aan het haspelen helpen.
Jrren. v. a. & n. Dwalen , feilen , mlsfen , misvatten. Sich irren. ' Zig vergisfen , zig. verzinnen , zig misgrijpen , eenen misflag begaan {in het f pré ken, fchrijven enz).
Jrrgang. m. Dwaalweg, dwaalfpoor,
Jrrgarten. m. Doolhof.
Jrrgcist. m. Dwaalgeest, onregtzinnige.
Jrrglauben. m. Dwaalgeloof, onregtzinnigheid.
Jrrglüubig, adj. Onregtzinnlg.
Jrrig. adj. Dwalend , dolend.
Jrrlehrer. m. Valfche leeraar, dwaalleeraar , onregtzinnige leeraar.
Jrrlicht. n. Dwaallicht, droglicht, fialkaers.
Jrrfal. m. Dwaling. f. Jrrwahn.
Jrrftern. m. Dwaalfer, planeet.
Jrrthlim. m. Dwaling, doling, misvatting , misflag, misgreep. Einem einen Jrrthum benemen. Jemand uit de doling helpen , uit den dut helpen, beter onderrigten.
Jrrung. f. Dwaling , misvatting. Verfchil, oneenigheid. Die Jrrungcn bey. legen. De verfchillen bijleggen.
Jrrwah'n. m. Dwaling, vergisfng, verzinning. Valfche waan, valsch vooroordeel, valsch, verkeerd, ongegrond gevoelen.
Jrrwcg. m. Dwaalweg, doolweg.
Jrrwisch. f. Jrrlicht.
Jrte. f. Gelag, vertering. Dicjrtebczahlen. Plet gelag, de verteerde kos ten betalen.
Jtalien. n. Jtallën.
Jtalianisch. adj. Jtaliaausch.
[tz, jtzig. f. Jctzt,



JUB. JUC. JUD. JUN. JUN. : aig
Jubel. n. Juweel, kleinood. Jubel,ge- Jungfer. Oude vrijster, bejaard* juich, vrolijk geroep, vreugde ge- vrijster. ,
roep. Jungferfleisch. n. De juffers, vrouwen,
Jubelfest. f. Jubeljahr. vrijsters, meisjes. Auf das Jungfer-
Jubelgefchrcy. n. Vreugde geroep , ge- fleisch verleckert feyn. De meisjes ,
juich. de vrouwen , het vrouwlijk gejlagt
Jubiliren. v. n. Juichen. beminnen. Jubeljahr. n. Jubeljaar , Jubelfeest. Jungferglas. n. Spiegelfleen. Jubelier, Jubellrer. m. Juwelier. jungferhund. m. Juffershondje. Salet*
Juch. interj. Juch hey ! Jug hei! jonker. Juchart. f. Jochart. ' Jungferkind. f. Jungfernkindehen.
Juchten. m. Jugten, ru'sfsch leder. Jungfcrknecht. f. Jungfcmknccht. Juchfen. v. n. Heifa roepen, tieren , ra- Jungfermilch. f. Jungfcrnmilch.
zen, getier maken, juichen, fchreeu- Jungfern. Juffers te fcheep , blokken
wen als een dronken boer. zonder fchijven.
Jucken.v. n. Jeuken ,krievelen,bijten. Jungfernkindehen. m. Maagdekindje, Juckend. adj. Jeukend, krievelagtig , /peetkind, kindje buiten egt, buiten*
bijtend. beentje. ]ucks. m.Overge/chotenbrokken, over- Jungfernknecht. m. Jufferknegt, jan-
fchot van brokken. ker, linker. t
Juekspasfer. m. Liefhebber van over- Jungfernpalm. m. Maagdepatin.
ge/choten brokken. Jungfernwetter. n. Zagt, aangenaam
Jude. m. Jood, Hebreè'r. Wer hat dir weeder.
diefen Juden aufgebunden ? Wie heeft Jungferzucht. ft. Opvoeding der jonga
u zo bedrogen? bij den neus gehad? dogters. Judengenosz. m.Joodengenoot. Jungverfehaft. f. Jungfraufchaft.
Judenhaus. n. Joodenhuis. Du wirst da Jnngferftand. m. Maagdelijke Jlaat,
willkommen feyn, wie eine Sau hn vrijsterftaat, ongehuwde Jlaat.
Judenhaus. Gij zult er zo welkom Jungfervolk. n. Jufferdom , de jonge
zijn , als een hond in het ke'gelftpel. dogters, vrijsters. Judenkirfehen. Krieken overzee. Jungferwachs. n. Wit was,maagdewas.
Judenleim , Judcnharz. m. Joodenlijm. jungfrau. f. Jungfcr. Judenfehaft. ft. Joodendom. Jungfrauenhonig. m. Maagdehonig. ^
Judenfpiesz. m. PVoeker. Mit dem Ju- Jungfraucnmilch./. Maagdemelk (zéker
denfpiesz gehen. Woekeren , ftcha- blanketzel).
cheren. Jungfraucnpergament. n. Maagdeperka*
Judenthum. n. Joodendom. ment, ftrancijn.
Judenzen. v. n. Joodfche gevoelens Jungfrauenraub. m. Maagdenroof.
hebben. Jungfrauenrauber. m. Maagdenrover,
Jüdinn. ƒ. Joodin. maagdenftchqker. Jiidiseh. adj. & adv. Joodsch. Jungfraueni'chandcr. m. Maagdenftchen*
Jugend. ft. Jeugd, jongheid. der, ftchoffeerder.
Julius. m. Hooimaand, Julij. Jungfrauhautchen. n. Maagdevlies.
Juneker. f. Junker. Jungfraulein. n. Juffertje,jonge dogter,
Jung , junge. adj. & adv. Jong. Jong vrijster.
von jahren. Onbejaard, onbedagt. Jungfraulich. adj. Maagdelijk, jong*
Jungcr Gefell. Jongman ,vrijer. Ein vrouwlijk.
alter Junger Gefell. Een oude vrijer. Jungfraufchaft./. Maagdom, maagda* Jung. m. (Ein). Een jong. Welp. ■ lijke Jlaat. Jungen. v. n. Jongen, jongen werpen. Jungfraufchöszlein. n. Maagdeftot. junger. adj. Jonger,minder van jaaren. Jüngling. m. Jongeling, jongman. Jimges.n. f. Jung.. Jungjingfchaft. ƒ. JongeHngfchap,jeugd,
Jungfer. ƒ. Juffer, Jufvrouw, jonk- Jüngst. adj. Jongst, laatst.
vrouw, 'vrijster, minnaares. Alte Jüngst. adv. Laatst, onlangs, O 4



2iö JUN. KAA. KAB. KAC. KAF. KAG. KAII. KAI. KAL,
jötigsthin. r. Jüngst. adv. junius. m. Zoomermaand, junlj. v Junkcr. m. Jonker, jonkheer, édelman. jünkërfrey. adj. Die de vrijheden der
édelen geniet. Junkerhof. m. Huis of zaal, alwaar de
kooplieden gemeenlijk zamen üwa-
men.
Junkeriren. v.n. Le'dig lopen , niet veel
uitvoeren , op zijn jon/cers leven. Junkerrich. adv. Als een jonker , op zijn
jonkers. Junkefnhandwerk. n. Lediggang, J111-.kcrit.and. m. Adel/land, adefijke
Jlaat, orden der édelen.
ïuppe. ft Vrouwe onderrok, Jurament. m. F. Eid.
Jurato. aav. Bij eede. Jurist, m. Regtsgeleerde. Juristcrey. ƒ, Regtsgeleerdheid, regtskunde.
Jnristisch. adj. & adv. Regtskundig ,
als een regtsgeleerde. Just. adv. Juist,éven, vlak. Joh wohne
just gegen jhm über. Jk woon juist
vlak over hem. Juwehl. f. Jubel. Mit Juwchlen handeln,
Ju Juweelen handelen. Juwchlircr. f. Jubelirer. Juwel. Juweel, édel gejleente.
K
ï*Vaack. m. Kaak , 'om de misdaders te
pronk te zetten. Kaal. F. Kahl. Kaar. f. Behalter.
Kabbala, f. Kabbala , verborgen uitlegging van den hebreeuwfehen bijbel.
Kabbalist, m. Kabbalist,geheimkundige.
Kabbalistisch, adj. Geheimkundig,
Kabel. n. Kabel, kabeltouw,ankertouw■
Kabinet. n, Kabinet,
Kachel./'. Kachel.
Kackc. Kak , drek,
Kackcn. v. n. Kakken.
Kacker. m. Kakker , fchijter.
Kackern. Kak hebben.
Kackhaiis. n. Kakhuis, heimlijk gemak.
Kackftuhl. m. Kakfioel.
Kafcr. m. Kever, tor, molenaar.
Ka'Fern. v. a. De Kevers van de boomen doen.
KafT.». Kaf, bast van het koorn, Kafig. m. Kooi, kévie. KafFc. m. Koftij, KafFebohnen. Kojfjboonen, Kaffehaus. n, Kojfjhuis. Kage. m. Kaag.
KagcfchifFer, m. Kaagfchipper kaagman.
Kahl. adj. Kaal. Kahlc Reden. Kaale,
ij dele, nietige réden,
Kahl. f. Kchlc.
Kahlarsch. m. Bédelaar.
Kahlköpfieht. adj. Kaalhoofdig.
Kahlfcopf. m. Kaalkop , kaatoor.
Kahn. m. Kaam(op het bier enz.jSehuitje , bootje , ftoepje.
Kahmieht. adj & adv, Kaamig.
Kahr. f. Kehr.
Kahrn. F. Karren.
Kaifer. m. Keizer.
Kaiferfrey. adj. Vrij, beveorregt,
Kaifergulden. m. Duifjche gulden,
Kaiferinn. ft. Keizerin.
KaiFcrisch. F. Kaiferlich.
Kaii'erlich. adj. & adv. Keizerlijk.
Kaircrrecht. n. Keizerlijk regt, keizerlijke wetten,
Ka'ïerskrone, J'. Keizerskroon.
Kaiferthum. n. Keizerdom, keizerrijk, keizerlijke waerdigheid.
Kakaunusz. ft. Kakou.
Kakelbunt. adj. Kakelbont, veelverwig.
Kakclcy. f. Praaje, relletje.
Kal. F. Kahl,
Kalb. n. Hart of pit van eenen boom. Kalb, u. Kalf, Es i'.t kek Oclis, der nicht.



KAL.
KAL. KAM ai?
zuvor ein Kalb géwefen. Kleine dingen , kleine kinderen , worden groot. Das Kalb Jns Augefchlagen. Iemand beledigen, verongelijken. Mit eincs andern Kalb pflügen. Zig van eens anders werk bedienen. Das güldene Kalb anbeten. Zijn hof bij de grooien , bij de aanzienlijken maken. Ein Kalb machen. Braken , overgéven. Wcnn das Kalb ertrunken ist, fo wollct ihr es réttén. Als het kalf verdronken is , wilt gij den put dempen. Es ist cin rcchtcs Kalb. Het is een goede'jlokker, een goedaartig mensch.
Kalbcn. v. n. Kalven.
Kalbercy. ƒ. Vrolijke ,lustigehande!ing.
Kalberhaft, f. Kalbcrisch.
Kalberkuh. f. Kalfkóei.
Kalbcrn. f. Ka'lberisch.
Kalbern. v. n. Kalveren , ligtmisfen, optrekken , op den hol lopen.
Kiilbcrisch. adj. Kalvig , kalveragtig.
Kalbinn. f Eene vaers.
Kalbsaugen. De oogen van een fpiegel.
Kalberbricszc. f. Kalbsdrüs,
Kalbsdrüs. n. Zweezerik. ,.
Kalbsgelüng. n. Karreweij, léver, hart, milt, long van een kalf.
Kalbsgckrös. n. Kalfsdarmfcheel.
Kalbsgcfchlink. f. Kalbsgelüng.
Kalbslösgcn. n. Kalfsjrikkedel.
Kalbslab. n. Stremfel, runfel.
Kalch. m. Kalk , mortel. Der Kalch ist ziemlich. abgefallen. Het mooi is er af, de fchoonheid is verdwénen.
Kalchbette. n. Laag kalk,
Kalehdeck. n. Pleister , pleisterkalk.
Kalchcn. v, a.Jn het heet, inde loog zetten.
Kalchfasz. n. Kafkbak.
Kalchicht. adj. Kalkagtig. Kalchichter
Wein. Wijn vol wijnjleen. Kajchofen. m. Kalkoven. Kalchfcherber. Kalkgruis, Kalchftcin. m. Kalk/teen, Kslclitrog. i. Kalchfasz. Kal. f. Kehlé. Kalaunen. J'. Pens. Kalaunenkranierinn. f. Pensw'jf. Kalccuti'cher Hahn. m. Ka'ko:nfche
haan.
Kalender, m. Almanak, Kalescl', ƒ. Kales,
O
Kalfaterer. tn. Breeuwer.
Kalfatern. v. a. Kaljaten , breeuwen.
Kalirabi. f. Kohlrübc.
Kalmeufcn. v. a. Bedillen , vitten , muggezift en , hairkloven.
Kalmeufer. m. Hairklover, tnuggezifter, vitter, bediller.
Kalmeufercy. ƒ. Hairkloverij, muggezifterij, bedilling, vitterij.
Kalmey. m. Kalamijn , kalamijnfeen,
Kalrabi. f. Kohlrübe.
Kalt. f. Kaltfinnig.
Kalt. adj. Koud, Kalter Brand. Koud vuur.
Kaltblüthig. f. Kaltfinnig. Kalte./. Koude.
Katten an die Zahne. Killen aan da
tanden. Kalter. f. Keiler.
Kaltfieber. n. Koude koorts , koortshuivering.
Kaltlecht, Kaltlich. adj. Eenigzins koud.
Kaltpisz. ƒ. Koude pis , droppelpis.
Kaltfinnig. adj. & adv. Koel, koelzinnig, koelmoedig, koelhartig, bedaard , flaauw , fap , laf, onverfchillig , faauwmoedig, droog.
Kaltiinnigkeit. f. Koelheid, bedaardheid, onverfchilligheid, koelhartigheid , koelmoedigheid , Jlapheid, lafheid.
Kaltfinniglich. adv. Bedaardlijk, onver-, fchilliglijk, koelhartiglijk.
Kaltnng. f. Killing , tinteling,
Kaltwchc. f. Kaltfieber.
Kamel. n. Kameel, Kémel.
Kamelhaar. m. Kémelshaïr.
Kamelhaïin. adj. Kemelsha'iren,
Kamelthier. f. Kamel.
Kamicht, kamig. f. Kanicht.
Kamin. m. Schoorfeen.
Kamm. m. Kam (van eert haan , van het weefgetouw , op een fchip onder aan den uitlegger, van eenen feut el). Maan van een paerd. Kuif van eert vogel. Rist van den druivenbos.
Kammen, v.a. Kammen , f réien3 kaarden.
Karcmer. f. Kamer , vertrek. Rékenkamer.
Kammerbe ken. n. Kamerpot > waterpot , nagtjpiegel, pispet.
5



ci8 KAM.
Kammerdiener. m. Kamerdienaar, Kamerling.
Kammerer. m. Ontvanger, rentmeester, penningmeester , Schatmeester, the/aurier.
Kammerfrau. f. Karamermagd.
"Kammcrgericht. n. Kamergeregt, kamer, j
Kammergerichtsbcyfitzer. m. Raadsheer van de keizerlijke kamer.
Kammerguth.Domein, vorstlijk goed, vorstlijke landerijen, Inkomflen, domeingoederen .
Kammerherr. m. Kamerheer , kamerling.
Kammerjunker. m. Edelman van de kamer.
Kammcrkatze, Kammerlmre. ƒ. Kamerkat , gekamerde juffer.
Kammerlakey. m. f. Kammerdiener,
Karnmcnnagd. ƒ. Kamermeid , kamenier, kamerjuffer.
Rammel-meister, m. Rentmeester.
Kammerpage. m. f. Kammerdiener.
Kammerprefident. m. Voorzitter van de rékenkamer.
Kammerrath. m. Raadsheer der rékenkamer.
Kammcrfachen. Financiën, zaaken der geldmiddelen.
Katnmerfcherbe. m. f. Kammerbecken.
Kaminerfchlüsfe}. m. Kamersleutel, Er hat den kammerfchliisfel bckommen. Hij is kamerheer geworden.
Kammerfchreiber. m. Schrijver der rékenkamer.
Kammerfchuld. ƒ. DomelnSchuld,
Kammertopf. f. Kammerbecken.
Kammertraur. ƒ Halve rouw.
Kammertuch. m. Kamerdoek, kamerijksdoek.
Kammcrvervvaldter. m. Opziender over de geldmiddelen.
Knmmrad. m. Kamrad.
Kammweis. adv. Kamswijze,
Kampei, f. Kamm.
Kampei^., v. a. Kammen,hékelen. Twisten , janken , kijven.
Kampf. m. Gevegt ,firijd.
Kampten, v. n. Vegten, Jlrljden, kampen.
Kampfer. m. Vegter, kampvegter. ■ Kampfer. m. Kamper. Kampf halm. m. Kamphaan,.
KAM. KAN. KAP.
Kampfmeistcr. m. Kampregter,worj?el-
meester. Kampfplan. f. Kampfplatz. Kampfplatz. m. Strijdperk, worjlelperk,
kampplaats. Kampfrecht. n. Kampregt, kampwet, Kampfrichter. f. Kampfmeistcr, Kamplen. f. Kammen. Kamprad. f. Kammrad. Kan. 1'. Kalm.
Kande, Kandel. f. Kanne. Kandelcin. n. Kannetje. Kandclzucker. m. Kandij,kandijsuiker. Kandcnbiirst. m.KannewasScher. Kanin. n. Konijn.
Kaninchen. m. Jongkonijn , lampral. Kanker, m. Kankerfpinnc. j'. Zwarte Spin.
Kanne./. Kan, Kanne mit einem Röhr-
chen. Pijpkan, tuitkan. Kanncngicszer. m. Tinnegieter. Kannengliick. n. Kannegeluk. Kannenöhr. n. Handvat van eene kan. Kannen weife. adv. Bij de kan , met de
haalkan. Kannlcin.n. Kannetje. Kante, ƒ Kant, rand, boord, zijde,
hoek, kant, Speldewerk. Kanticht, kantig, adj. Kantig , hoekig.
Van kant, van kanten gemaakt, Kantzel. ƒ. Prédikfloel. f. Canzel. Kantzier. f. Canzler. Kantzlerttelle. j'.KanSeliersplaats. Kantzleypapier. n. Gemeen papier, ; Kantzlist. f. Canzcllist. Kap , Vorgebirgc. n. Kaap, voorgebergte , uithoek in zee. Kap , Kaperey. ƒ. Kaap , kaperij. Ein
fchiff auf die Kap ausrüsteu. Een Schip
ter kaap uitrusten. Kapaun. f. Kapphahn. Kapaunen. v. a. f. Kappen. Kapell. ƒ. Kapél. Kapellan. m. Kapelaan. Kappellendecke. ƒ. Kapéldekzel (/'« de
fcheikunde.) Kapcllknabe. m. Koorkind. Kapellmeister. rn. Kapelmeester. Kaper. m. Kaper, vrijbuiter op zee. Kaperey. f. Kap.
Kapcrn. v. u. Kapen , te kaapvaren,
vrijbuiten. Kapital. n, Kapitaal,



KAP.
KAR.
KAR, KAS. 219
Kapitalist. m.Kapitaalist, die grooten rijkdom bezit.
Kapital. Kapiteel (van eene zuil of van eert pilaar).
Kappchen. n. Mutsje, klapmuts.
Kappe. f. Kap , monnikskap. Kappc eines Pferdes. Hoofdkleed van een paerd. Gleiche Brüder, glciche Kappen. Gelijk met gelijk paart best. Einem jeden Lappen gef iillt feinc Kappen. Ieder is mooi met het zijne. Die Kappc ist verfchnittcn. De zaak is verbrod, verkorven. Die fpanifche Kappe lasfcn tragen. Iets opfchikken, verforen, oppronken. Die Kappe müsfen tragen. De zes weeken krijgen.
Kappellau. m. Kabeljau.
Kappen, v. a. Kapoenen , eert jongen haan lubben, doorhalen.
Kappenmundftück. n. Gebit van een paerd.
Kapper, Kappern./. Kapper , kappers. Kappes, Kappeskraut, Kappeskohl. Kabuiskool, kappeskool. Kappis. f. Kappes. Kapphalm. m. Kapoen. Kapplein. f. Kappchen. Kapps. f. Kappes.
Kappzaum. m. Kaproen, neuspranger, kaperfon.
Kapfcl. f. Doos, beursje, zakje.
Karat. m. Karaat (zéker gewigtje.)
Karbatfchc. f. Carbatfehe,
Karb. f. Kerbe.
Karbiner. f. Carbiner,
Karch. f. Karren.
Karcher. f. Karrenmann.
Kardatfchc. f. Kaarde , wolkaard.
Kardatfchcn. v. a. Kaarden , wolkaarden.
Kardatfcher. m. Wolkaarde): Kardatfchel. n. Kaardzel. Kardendistel. Kaarden, kaardendistel. Karfunkel. n. Karbonkel, robijnfeen. Karg, f. Karren.
Karg. adj. & adv. Karig, gierig , vrekkig , deun , bekrompen, armhartig , vasthoudend, fchr aal.
Kargen. f. Knicken, fparen.
Kargcr. m. Gierigaart, vrek ,fchraper.
Kargheit. ƒ. Karigheid, vrekheid, armhartigheid.
Kiirglich. adv. Kariglijk, gieriglijk.
Karifiol. m. Bloemkool,
Karner. f. Karrenmann.
Karnier. m. Zak , léderen zak , knap-
j zak , reiszak , maal, mantelzak , tas, weitas.
Karnisz. m. Kornis, uitlopende rand of lijst aan eenen pilaar , of eenig gebouw.
Karnöffel. m. Breuk, darmbreuk. Karnüffeln. v. a. Knojjèlen , met vuisten faan.
Karpe , Karpf. m. Karper.
Karpey. ». Plukzel, gepluist linnen.
Karren, m. Kar. Der Karren ist vcrfchoben , fteckt im Kothe. De zaak is verbrod , verkorven , verknold, verbruid. Einem Alten Karren oder Befcheidesfen fchieken. Iemand fpijs van zijne tafel zenden.
Karren, v. a. Biet karren vervoeren j karren.
Karreng.iul. m. Karpaerd,
Karrenmann. m. Karreman , voerman, wagenaar.
Karrete, Kurete. Karos, rïjkoets.
Karnier. f. Karrenmann.
Karrnfalbe. ƒ. Kar- of wagenfmeer.
Karros, f. Karrete.
Karst. m. Houweel,
Karften. v. a. Omhakken, omhalen.
Karfter. m. Spitter , graver, delver.
Kartaun, Karte. f. Karthaune.
Kartc. ƒ. Kaart,fpeelkaart. Landkaart.
Kartel, n. Kartel, uitdaagbrief. Vergelijk , overeenkomst tusfehen mogendheden , wégens de uitwisfeling van krijgsgevangenen, enz.
Karten. z.n. Kaarten , met de kaart fpélen.
Kartenfpiel. n. Kaartfpel.
Kartetsen, ƒ. Kardoesfcherp , fchroot . druiffchot.
Karthaune. f. Kartouw (zéker f uk gefchut.)
Kartlein. n. Kaartje.
Kartun. f. Katun.
Karwey. m. Karwei (een gewas.)
Kafe. m. Kaas. Kafe und Brodt hilft iit der Hungersnoth. Honger is de veste faus.
Kafebauer. m. Kaasboer.
Kafefladen. m. Kaasvla.
Kaïehandler. Kaaskoper,
Krifckohl. m. Bloemkool^



aao KAU KAS. KAT.
KAÜ.
KSfelab. n. Kaaslub.
Kafemilch» f. Kafemolken.
KaTemade. ƒ. Kaasmade.
KaTemodell. ƒ. Kaasvorm.
Kafemolken. m. Kaaswei.
Kafemülbe. f. Kaasmade.
"Xafen. v. a. Kaasmaken. Die mileb Ka-
fetfich. De melk Jlremt ,Jiolt, hot. Kafig. adj. Kaazig , van kaas. Kaslcinkraut. n. Kaasjeskruid. Kasfie. f. Kasjia, merg van den Kas-
Jiaboom.
Kastalle, tn. Kasta/ie, eene bron op Pamasfus , den zanggodinnen toegewijd.
Kastanïc. f. Kastanje.
Kastaniebraun. adj. Kastanjebruin.
Ktstchen. tn. Kasje, kistje.
Kaste. f. Kastame.
Kastell. n. Kasteel,burg. Voor-en fluurplegt, bak en fchans , vertuining van een fchip. Kasten, tn. Broeikas , trekkas. Mchlkasten. Meelbak. Kas, trefoor. Kas van eenen ring. Kastengeftcll. n. Schraag, bok (onder
eene tafel.) Kastenmcistcr. m. Kalf er , thefaurler. Kastenrand. m. Kas van eenen ring. Kastenwald. m. Kastanjenbosch. Kastor, tn. Kastoor. Kastorhut. m. Kastoor, kastoorhoed. Kater, Katter. m. Kater. Katun. tn. Katoen. Katunfarbcr. m. Katoenverwer. Katz, Katzc. f. Kat. Die Katze last das Maufen nicht. PVat van katten komt, muist gaern. Er geht darum, Wie die Katze um einen heiszen Brcy. Mij zoekt uitfel, omwegen. Die Katze lauft ihm den Buckel hinauf. geweten befchuldigt hem. Katz. Kat, fchietgat. Katzbalgen (fich). Krabben, bijten,
veg ten. Katzenart. f. Kattenaart. Katzenaugig. adj, Die blaauwe of
graauwe oogen heeft. Katzlein. n. Katje. Kauehen. v. n. Neërhuiken. Kauder. tn. Kauderwcrk. n. Werk,
runvlas , fnuit, heede. Kauderwelsch. adj. & adv. Brabbeltaal, kramerslatijn, Kauderwdseh
Katzenaugig. adj. Die blaauwe of
reden. Brabbelen, brabbeltaal'fpriken , de fchotfche trom faan.
Kauderwerk. f. Kauder.
Kanen. v. a. Kaauwen.
Kauf. m. Koop. Einem in feilen Kauf fallen. Iemand onderkopen.
Kauf bar. adj. Dat te koop is.
Kaufen. v. a. Kopen.
Kaufer. tn. Koper. /
Kauffardey. f. Koopvaar iij.
Kauffardeyfehiff. n. Koopvaardljfchlp,
Kauf brief. tn. Koop! rief.
Kaufcontraft.m. I.oopbed'ng , koopverdrag.
Kaulgclder. Korppenning?«. Kaufgewölb. n. Pakhuis , Pakkelder. Kauf handel, m. Koophand 7. Kaufhaus. n. Koophuis,waag,magazijn, Kauf herr. in. Koopman in het gros. Kauflcht. adj. f. Kauflieh. Kaufladen. m. Winkel. Kaufleute. Kooplieden. Kaufieh. adj. & adv. Door koop, bij koop.
Kaufmann. m. Koopman. Koper.
Kaufmannjsch. adj. & adv. Koopmans , van eert koopman , als een koopman.
Kaufmamisdiener. m. Komtoorknegt.
Kaufmannsgut. n. Koopmanswaar ; leverbaar , ontvangbaar goed.
Kaufmannfehaft. f. Koopmanfchap. De kooplieden.
Kaufmannsplatz. f. Kaufplatz.
Kaufplatz. m. Markt, beurs.
Kauffchilling. m. Godspenning ; prijs, waar voor de waargekogt is.
Kauffchïag. m. Toeflag van eenen koop.
Kauffchlagen. v. n. Den koop toe flaan , verkopen.
Kaufftadt. f. Koopfad.
Kauffucht. f. Koopzugt.
Kauffüchtig. adj. Koopzttgtig.
Kaufzcttcl. f. Kaufbrief.
Kaul. f. Keule.
Kaulbarsch. m. Rivierbaars.
Kaum. adv. Nauwltjks, knap, terap,
pas, met moeite. Kaumen. f. Keimen. Kaurcn. f. Kauehen.
Kaufe. ƒ. Geldfchraaping, knivelaarij, woeker, ongeoorloofde winst.
Kaufen machen. v. n. Geld f hrapen, woekeren, knévelen, afpersfen. Bedriegen.



1NB. ING. INII. INL.
INN. INS.
lntpfaweig. T. Impfreisz. In.prép. In, binnen. Op, ten ,toe , uit. Jnbleiben. v. n. In blijven, binnen blijven.
Inbrunsr. f. Vuurigheid.
Inbriinftig. adj. & adv. Vuurig , Jlerk, blakend.
Inbriinitigkdt. f. löbrunït.
InDrlinstlich. adv. f. Inbrunst.
Incaminiren. v. a. Klaar, gereed maken , bereiden, opfeilen , vaerdig maken.
Indem. Ondertusfchen, onderwijlen , midlerwijl.
Jndesz, indcsfen. f. Indem.
Indianer. m. Indiaan.
Indianisch > indisdi. adj. Indiaansch , Indisch.
Indich. f. Indig.
Indie, Indien, n. Indien.
Jndig. m. Indigo.
Indisch, adj. Indisch, indiaansch. Ineinander. adj. In elkander , door
elkander, Inful. m. Mijter. Jngber. f. Ingwer.
Ingedenk. adj. Indagtig, gedagtlg. Eincr Sachc Ingedenk feyn. Eene zaak indagtig zijn, aan eene zaak denken.
Ingemdn.adv.In het algemeen, doorgaands.
Ingefamt. adv. Allen ,'al te zamen , éénpariglijk.
Ingevveid. m. Ingewand.
Ingldchen. f. Imgleicben.
Ingriin. f. Iinmergriïn.
Ingwer. m. Gember , gengber.
Inhaben. v. n. lnhebben , bezitten , in eigendom, in bezit hebben.
Inhaber. m. Bezitter, eigenaar.
Inhabung. f. Bezitting , eigendom.
Inhalt. m. Inhoud, begrip.
Inhaken, v. a. Inhouden, binnenhouden, in huis blijven. Bevatten , behelzen.
Inhejmisch. f. Einlieimisch.
Inkrcusch. Eingewcide. n. Ingewand.
Inlage.f. Inleg, inlegging, ingefoten t brief.
Inlander, m. Inlander , inboorling , ingeborene.
Inlandisch. adj. Inlandsch , binnenlandsch.
Inliegen. v. n. Ingefoten zijn. Gevangen zijn, gevangen zitten,
O
Imnaizcn. adv. Naar, gelijk, als.
Imic. I". Innen.
Innbcgriff. m. f. Inhalt.
Jnndialten. v. a. Ophouden ,filhouden.
Innen. adv. Binnen, van binnen, binnewaard, naar binnen.
Innenbleiben. f. Inbleiben.
Inncnhabcn. f. Inhaben.
Innenhalten. f. Innehalten.
Inncnftehen. v. n. Gelijk f aan , in évenwigt zijn.
Innenwiirts. f. Inwarts.
Innenwerden. V. n. 'Zien, begrijpen , ontdekken, ontwaren, verf aan, vernémen , gewaar worden , belijden , bekennen.
Inner. adj. Binnenst. Innerhof. Binnenhof , binnenplaats.
Innere, Inwendige, n. Binnenfle, Das Innere des Menfchen. Het binnenfle des menfchen.
Innere , innerhalb. prép. Binnen.
Innerlich. adj. &adv. Innerlijk, inwendig , binnen. Innerliches Ficber. Binnenkoorts. Innerliches Zimnier. Binnenkamer , binnenvertrek. Der innerliche Mensch. De inwendige mensch. Ein innerliche Krieg. Een binnenlandfche oorlog.
Innerst. adj. Binnenst. Innerlijk, hartlijk, zeer.
Innig, inniglich. adj. & adv. Innig, inniglijk. Hartlljk.
Ins. In het. Ins Haus. In het huis.
Infasz. m. Ingezétene.
[nfchenicr. m. Vestingbouwer.
Infehenierkunst. f. Vestingbouwkunde.
[nfchlag. m. Inflag , inweefzel.
[nfel.'f. Inful.
[nsgemein. adv. In het gemeen, doorgaands.
[nsgefanimt. f. Ingcfammt.
[nficht, Einficht. f. luzigt, doorzigt , licht, kennis.
ïnfiegel. f. Siegel.
[nfitzen. f. Inliegen.
[nskünftig. adv. Na dezen, in het toekomende , vervolgens, in vervolg van tijd, voordaan.
nfonderheit, infonders. f. Befonders, abfonderlich.
nftalliren. v. a. Inf ellen, bevestigen, (in het bezit, in een ampt, in eene bediening),
t



2H INS. INT. INW.'JOC. JOH.
Inftand. m, Stilfland.\n[\smi. im Kriege. IVapenflilfland. Inftand in Gerichten. Viertijd» rusttijd, vakantie.
Inft'andig. adj. & adv. lnHantlijk /driegend, aanhoudend, vuurig , vlij'tig, ernflig.
Inftandigkeit. f. Aanhouding,aandrang, ernst.
Inftandïglich. adv. Aanhoudendlljk ,
ernsttijk,vuuriglijk, vlijtigiijk , met
ernst. Inftchen. f. Innenftehcn. Inftehend. adj. 'Aanjlaand, toekomend. Inful./. Eiland. Infular.er. m. Eilander. Integralrechnung. /'. Zuivere , goede
rekening. Intcnt. n. Voornemen. Intercszirt. adj. Inhalig, baatzugtig. Intraden. Inkomsten. Litrieat. adj .Moeilijk,netelig ,verward. Invvarts. adv. Binnenwaard , naar
binnen.
Inwendig, adj. Inwendig, innig , in-
nlglijk. Inwendigst. f. Innerst. Inwohnen. v. n. Inwonen. Inwobner. m. Inwoner, ingezetene,
ingeland. Inzicht./^ Inz'gt. Euveldaad. Inzwifchen. adv. Ondertusfchen , intus-
fchen , onderwijle , terwijl. Jech. n. Juk , onderwerping, dienst*
baarheid. Koppel. Ein Joch Ochfen, • Een koppel osfen. Jochart, Juchart. m. Een morgen lands. Jochband. m. Juk, bind, zamenjukking,
samenkoppeling. Jochbar. adj. Dat men in een juk bind
ofjpant, Jocbbein. n. Jukbeen. Jochochs. ot. IVerk os ,ploeg-os,juk os. Jochviemen, m. Jukriemen. JonannisapTel. m. St. Jansappel. Johannisbcer. f. Aa'bes . Sf. Jansbe'zie. Johanr.isvögclein, Jobanniswürmchen. n.
St. Jansworm, glinjlerworm. Jope , j'iipe./: Keursje , korfetje. ïrden , irdisch. adj. & adv. Aarden ,
aardsch, van aarde. Lgcnd, irgends, irgendwo. adv. Ergens. Irgend einer. Iemand. Iinienfaulc. f. Borstbeeld , borstfiuk. ' (Ajgo-d der aude Saters.)
IRR. IRT, ITA.
Irr. f. Irrig. Irr gehen. Dwalen. In machen. In de war brengen. Irr reden. Dwaaze réden voor den dag brengen. Irr feyn. Niet wel bij het hoofd zijn, raaskallen. Dwalen.
Irrationalzahl. f. Een onuitfpreeklijk getal.
Irre. adj. Dwalend. Irre gehen. Dwalen , van den regten weg afraken , het regte padmisfen , van het fpoor raken , dolen, -verdolen, verdwalen , verdoold lopen. Irre machen. Verbazen , beroeren, vervaard maken, Jloren, in de war brengen, aan het haspelen raken.
Irren. v. a. & n. Dwalen , feilen , misfen, misvatten. Sich irren. Zig vergis fen , zig verzinnen , zlg-misgriipeu , eenen mis/lag begaan (in het f préken , fchrljven enz).
Irrgang. m. Dwaalweg, dwaalfpoor.
Irrgarten. m. Eioolhof.
Irrgeist. m. Dwaalgeest, onregtzinnige.
Irrglauben. m. Dwaalgeloof, onregt* zinnigheid
Irrglauhif> adj. Onregtzinnig.
Irrig. adj. Dwalend , dolend.
Irrlehrer. m. Valfche leeraar, dwaalleeraar, onregtzinnige leeraar.
Inlicht, n. Dwaallicht ,droglicht ,flalkaers.
Irrfal. m. Dwaling, f. Irrwahn.
Irrftcrn. m. Dwaalfter, planeet.
Irrthum. m. Dwaling, doling, misvatting , misfag, misgreep. Einem einen Irrthum benemen. Iemand uil de doling helpen , uit den dut helpen, beter or.derrigten.
Inning./-. Dwaling , misvatting. Verfchil, oneenigheid. Die Irrungcn beylegen. De verfchillen bijleggen.
Irrwahn. m. Dwaling , vergisjing , verzinning. Valfche waan, valsch.vooroordeet, valsch, verkeerd , ongegrond gevoelen.
fvrwég. m. Dwaalweg , doolweg.
Irrwisch. f. Irrlicht.
Itte./. Ceiag, vertering. Die Irtc bezaaien. Het gelag,, deverteerde kisten betalen.
ïtalien. n. Itatten.
ItaJiSnisch, adj. ltaliaansch.
l;s, itzig, f.Ictzt.



KET.
KEU.
KIE.
K1E. KIF. KIM* KIN. 22$
Kettenzüge. m. Kettingtrekken. Kctzer. m. Ketter, dwaalgeest. Ketzerey. f. Ketterij , ketterdom, Ketzergeist. m. Geest van ketterij. Ketzergericht.». Kettergerigt. Ketzerisch. adj. Kettersch. Ketzermeister. m. Aartsketter. Ketzcrn. v. a. Verketteren. Ketzerrotte. f. Sekte , hoop ketters. Keuche , keuchen. f. Keiehe. Keuen. f. Ka'uen. Keul. f. Keil. -
Keule.ƒ.Kolf, bout, dijfluk. Keuler. m. Kuifcher, ko/ler. Keumen , keumlein. f. Keiuien. Keusch. adj. Kuisch. Keuschheir. f. Kuischheid. Keyfer. f. Ka'yfer. Kibitz. m. Kievit. Kicher, kichererbs.f.]Cicers. Kiefel. f. Kiefer.
Kielen, v. n. Knagen , twisten , kijven. Kiefer. f. Kien.
Kiefer. m. Ke'vel, kakebeen, kinnebak.
Kiefernn. adj. Van pijnboom.
KiefFer , kiifer. m. Kuiper.
Kiel. m. Schagt. Schwanenfcderkiel ,dicker ganfekiel. Overvlieger. Kiel an der Angelfchnure. Dobber. Kiel (van een fchip.) Aeusferfte 1 cihe breter von kielehinaus. Kielgangen ,zand/lrooken.
Kielen, v. n. Verveéren (van vogelen
Jprékende.)' Kielschwinn. f. Binnekie!, faadhout. Kieme./. Ooren der Visfchen. Kien. f. Kinn.
Kien, Kicnbaumcm. Pijnboom.
Kienrusz. m. Zwartzel.
Kies, kiesfand, kisz. m. Keizand, keigruis, keizavel, grof zand.
Kiefel, Kiefclftein, Kifel, Kieszling. m. Kei, zavelfteen. Tzel, hagel.
Kiefelgrund. m. Keigrond , zavelgrond, kei.
Kiezeln.v.». Tzelen , ijzelrégenen , hagelen.
Kiefepflaster. n. Ke'flraat , flraat of
weg van keifteenen. Kiefclftein. f. Kiezel. Kiefen. v. a. Kiezen. Kiefer. m. Kiezer, verkiezer, keurder. Kieficht, kiefig. adj. Volke'ifleenen, vol
giuiszand.
Kieszling. f. Kiefel. Kiffel, kiffer. f. Kiefer. Kiffien.f. Kiefen. Kimmet. f. Kemmet. Kin. f. Kien. Kin. f. Kinn.
Kind. n. Kind ,wigt, kleintje. Kind vofl erfter Ehe. Voorkind. Kind von andererEhe. Nakind. Unis kind kommen. Miskramen , eene miskraam hebben. Eines kindes genefen. In de kraam komen , een kind krijgen. Ich gebe dem kinde feinen namen. Ik noem de zaak zo als zij is, ik geef het kind zijnen naam. Das kind aus der wicge werfen. Iemands grampfchap op den hals halen. Das kind mit dem bade ausfchiitten. Bet goed gebruik van eene zaak veroordelen, om het kwaad gebruik, dat er van gemaakt kan worden.
Kindbett. n. Kraambed , kinderbed , kraam.
Kindbetterinn. ƒ. Kraamvrouw. Der kindbetterinn Ehemann. Kraamheer,
Kindbettgerathe. n. Kraamgoed.
Kinderblattern. ƒ. Kinderpokjes.
Kinderdo eken werk. f. Kinderfpiel.
Kindereij. f. Kinderposfen.
Kinderflecken. m. Mazelen.
Kinderfrau. f. Baker.
Kindergeriith. n. Kindertuig , Speeltuig,
Kindergefwatz. f. Kinderrede.
Kinderlehr. ƒ. Kinderleer.
Kinderliebe. ƒ. Kinderliefde.
Kinderlos. adj. & adv. Kinderloos,
Kindermagd. ƒ. Kindermeid.
Kindermafern. f. Kinderflecken.
Kindermord. m. Kindermoord.
Kindernarr. m. Kinder gek.
Kinderpocken. f. Kinderblattern.
Kinderposfen./. Kinderfpehkinderwerhi
Kinderrede./. Kinderpraat.
Kinderfchrccken. m. Bullebak.
Kindcrfchuhe. m.Kinderfchoenen. Die kinderfchuhe ab legen. De.kmderfchoenen uittrekken , uit de kindsheid tréden. Die kinderfchuhe vertreten haben. De kinderfchoenen verf éten hebben , niet kinderagtig meer zijn , zijn ver/land laten blijken.
Kinderfpiel, kinderwerk, n. Kinderfpel, kinderwerk , poppengoed , hinder, fpeelgoed.



224 KIN. KIP,
Kip. kir.
Kindertauf. m. Kinderdoop. Kinderwagen, tn. Loopwazen. Kinderweib. f. Kindcrmagd. Kinderwerk, f. Kinderfpiel. Kinderzeugung. f. Kindertéling. Kinderzucht./. Kindertttgt. Kindesbeine. n. Kindsbeen. Kindfromm. adj. Zagt, handelbaar als een kind.
Kindhcit./. Kindsheid. Von kindhcitan,
Van kinds af, van jongs af, van
kindsbeen. Kindisch. adj. & adv. Kindsch , kinder-
agtig , kinderlijk. Kindisch werden.
Kinds fuf worden. Kindlein , kindchen.». Kindje. Kindlich. adj. & adv. Kindlijk. Kind-
liche liebe. Kittdlijke liefde. Kindsbinden. Luuren , luijers , zwag-
tels, windeldoeken. Kindsblattcrn. f. Kinderblattern, Kindfchaft. Kindfchap, kindsheid. Kindskinder. Kindskinderen. Kindsmagd. f. Kindermagd. jfindsmanunelein, kindslülle. f. Pijpkan,
kinderlul, zuigfles. Kindsnoth. f. Kindswchen. Kindsrecht. n. Kindsregt. Kindsftatt./". Aanneming tot kind. Kindsftube./: Kinderkamer. Kindsthcil. n. Kindsgedeelte. Kindswagelein. ƒ. Kinderwagen. Kindswehen. Barensnood, ween, arbeid. Kindswindelein. f. Kindsbinden. Kindtaufinahlzeit. f. Doopmaal. Kinn. f. Kien. Kinn.». Km.
Kinnbacken. m, Kinnebakken, kaaken. Kinnbackenbein. n. Kaakbeen. Kinnband. n.Keelband. Kinngroblein.». Putje , kloojje in de kin.
Kinkette. f. Kinketen. Kinnlade./". Kaak. Oberftc kinlade. Bovenkaak.
Kippe./'. Steilte, /leileplaats. Auf der
kippe.ftehcn. Nnbijzijnen ondergang
zijn , in gevaar flaan. Kippe. Goud gewigt. Kippcln. v. n. Tarten , farren (met
woorden.) Kippen, v. a. Goudwe'gen. Het eene
tégen het andere /lote >i. Kippen, geld
befnoeijen , befchroeijen.
Kipper, m. Geld befnoeijer, geldfchra' per.
Kipperey. f. Geldbefnoeijing, geldjchraping, geldafpersfing.
Kirche./. Kerk. Gemeente.
Kirchenaltefter , kirchenvorfteher. m. Oudfle, voorf ander der kerk.
Kirchcnamt. f. Kirehenikenst.
Kirchenbann. tn.Kerkban,kerklijke ban.
Kirchenbrauch. ». Kerklijk gebruik , kerklijke ptegtigheden.
Kirchcnbusze, kirchenftrafe./. Kerkboete , kerklijke flraf.
Kirchendieb.»/. Kerkdief, kerkrover.
Kirchendiebftahl. m. Kerkdieverij, kerkroof.
Kirchendienst. m. Kerkdienst, kerklijke
bediening. Kirchenfahne. f. Kerkvaan. Kirchengebiet. n. Kerkgebied,kerkfaat. Kïrchcngebrauch. n. Kerklijk gebruik ,
kerklijke gewoonte. Kirchengehalt, kirchcneinkünfte. Kerklijke inkomflen. Kirchengcme'me.f.Kerkgemeente,kerk-
lijke gemeente. Kirchengeprange. m. f.Kirchengcbrauch. Kirchengerathe. n. Kerkfieraad. Kirchengericht. n. Kerkgeregt. Kirchengefctze. f. Kerkwetten , kerkin-
zetting, kerkordening. Kirchengewohnheit. f. Kirchengcbrauch. Kirchengüter. Kerklijke goederen. Kiïchenhistorie.f.Kerklijkegefchiednis. Kirchenlehrer. m. Kerkleeraar. Kirchcnordnung. f. Kirchengefetze. Kirchenpfleger. m.Kerkvoogd. Kirchenrath. m. Kerkeraad. Kirchcnraub. m. Kerkroof. Kirchcnrecht.». Kerkeregt. Kirchcnregiment. n. Kerkregérittg ,
kerkbeftier. Kirchenfachen. Kerklijke zaaken. Kirchenfprengel. f. Kirchfpiel. Kirchenftaat. tn. Kerk/laat. Kirchcnfteuer. ƒ. Inzameling van aal-
moefen in de kerk , kollekte, Kirchcnftock. tn- Armzak. Kirchenftrafe./. Kerklijke flraf. Kirehenthurm. m. Kerktoren. Kirchcnvater. m. Kerkvader. Kirchcnvcrkündiging./. Kerkdagsgebod,
kerkdagsafkondiging.



KIR. KIS. KIT. KIT. KLA» 225
Kirchciivcrfainml:ing. f. Kerkvergadering.
Kirchenvorfteher. f. Kirchenaltefter. Kirchénzierrath. f. Kirchengerh'th. Kirchenzucht. ƒ. Kerklijke tugt. Kirchfahne. f.Kirchenfahne. Kirchfahrt./. 'Bedevaart, tmgang, procesjïe.
Kirchgang. m. Kerkgang. Kirehgebiet. n. Kerklijk gebied. Kirchhof. m. Kerkhof. Kivchlicb. adj. & adv. Kerklijk. Kirchmesfe. f". Kerk/nis , kermis, kerkwijing.
Kinneszkuchen. tn. Kermisgift , kermiskoek.
Kirchmeszpredigt./. Preek op eenen heiligen dag.
KirchmeszfchmaKsz. m. Vrolijkheid op eenen heiligen dag, kermisvrolijkheid.
Kirchner- m. Koster. Kircbfpiel.;z. Kerfpel, parochie. Kirchfpielgenosz. m. Parochiaan , die
tot hetzelfde kerfpel behoort. Kirchftuhl. tn. Vouwfloel. Kirchthurm. m. Kerktoren , kloktoren. Kirchwcyhe. f. Kirchmesfe. Es ift nicht
alle dage kirchwyhe. Het is alle da• gen geen kermis.
Kirchweyhlustbarkeit. Kermisvrolijk-
heid, kermisvreugd. Kinnes, f. Kirchmesfe. Kirnig. adj. Hard. Kirr. adj. & adv. Mak , tam. Kirnen. v. n. Kirren, krijten , krijsfen ,
kraken , knarsfen, piepen. Kirfche./ Kers , kriek. Kirschgarten. m. Kersfenboomgaard. Kirschkern. m. Kersfenfeen. Kirschner. f. Kiirsehner. Kirfey. n. Karfaai. Kifel-f. Kiefel.
Kistchen. n. Kistje , koffertje. Kiste. f. Kist, koffer , kas. Kisterfeger. tn. Plonderaar van kisten
en kasten. Kisz, kiszich. f. Kies. Kits./. Kits,eenefoort van dekfeheepje. Kitt. f. Kütt. Kittel, m. Kiel. Kitten, f. Kutten.
Kilteni. v. n. Kwetteren, kakelen/nappen , fchateren van lachen.
Kitz. f. Geisz. Kitz. f. KUtzlein.
Kitzcl. m. Kittel, jeuk. Ring van flroa »f doek op het hoofd, om op te dragen , wrong.
Kitzeiicht, kitzelig. adj. Kittelig, kitte lagtig. Netelig, moeilijk. Geil. kittelig, togtig.
Kitzeln. v. a. Kittelen.
Kitzlein. f. Geisz.
Klack. f. Kleck.
Kladbuch , klitterbuch. n. Kladboek.
Kkffen.v. n. Gapen , een weinig open flaan, klappen.
Klaffer. m- Babbelaar, fnapper, klapper , verklikker.
Klaffung./. Gaping.
Klafter./. Vadem, vadm, halve roede.
Klafterholz. n. Vadimhout.
Klafterig. adj. Vadmlengte, ter lengte van eene vadem.
Klafterniaasz. f. Klafter.
Klafterftock. f. Klafter.
Klagbar. adj. ëf adv. Verklaagbaar. Eine fache klagbar machen. Eene zaak voor het geregt brengen , over eene zaak klagen, klagiig vallen.
Klage. f. Klagte. Seine klage anbringen , fuhren, klagbar vorbringen. Zijne klagten inbrengen,bijbrengen, voordbrengen. Beklag. In der klage feyn. In beklag zijn. Rouw , leed, treurklagt.^ Die klage anlegen. Den rouw aannemen.
Klagen, v. n. Klagen , beklagen , klagiig zijn , klagtig vallen , kermen. Bewe'nen, betreuren.
Klager, m. Klagerinn. ƒ. Klager, klaagfler. Aanklager, aanklaagfier. Eifcher, eifcheres, eifcherfche. Aanlegger , aanlegfler.
Klaggedicht. f. Klaglied.
Klaghaus. n. Klaaghuis , flerfhtiis.
Klagkleid. n. Rouwkleed , rouw.
Kla'glich. adj. & adv. Klaaglijk , jammerlijk , deerlijk , droevig,bedroefd, treurig, erbarmlijk.
Klaglied. n. Klaaglied, treurlied, treurzang.
Klagpfalm. m. Boetpfalm. Klagrede./. Klaagrede, klagte. Lijk\ réde.
Klagfachen. Geregtlijke praktijk. Klagfchreiben. n. Ktagtfchrift. P



iz5
KLA.
KLA.
KLE.
.KlagftTcht. ƒ. Misnoegen , klaagzugt.
Klagfuchtïg. adj. Misnoegd , klaagagtig , van een klagend gejiel.
Klagweib. n. Huil/Ier , beween/Ier, klaagvrouw.
Klagwürdig. adj. Beklaaglljk, beklagen s waerdig.
Klammen, f. Klemmen.
Klammer.f.Krant., klamp, houvast.
Klammericht. adj. Krammig, krantpig, vasthoudend.
Klammevn. v. a. Vasthaken, krammen, klampen.
Klammerfparre. m. Steekbalk-
Klammerung./. Klamping, kramming.
Klampen, f. Klimpcrn.
Klang. m. Klank , galm.
Klapf. tn. Klap.
Klappe./. Klep, klap.
Klappen, f. Klappen*.
Klapper. m.Klep, klap.
Klappcrer , klappcrmaul. m. Klapper, klappel, kraaijer, overdrager, langtong.
Klapperleirt. n. Klepje, klapje.
Klappermann. m. Klepperman , nagtwaker.
Klappermühl. m. Klapmolen.
Klappcrn. v.n. Klappen, klakken. Mit den zalmen klappern. Met de tanden knarsfen , klappertanden.
Klapperros. ƒ. Klaproos.
Klappertafche./. Klappei. Eine klappcrtafche feyn. Klaphout verkopen, babbelen , klappeijen.
Klapperwcrk. n. Oude meubelen, klapwerk.
Khppohr.m.Eenpaerd met wijde ooren.
Klar. adj.& adv. Klaar , fijn. Einem klaren wejn einfcHenken, Iemandzijne gedagten zeer duidelijk zeggen.
Klar. Helder, klaar , inflaat, gereed.
Klaren, v. a. Klaar , helder , fchoon maken.
Klaren (fich). Schoon, helder, klaar worden.
Klarhcit. f. Klaarheid, helderheid,duidelijkheid.
Klarlich, klar. adv. Klaar lijk , kl aarblijkend , klaarfchijnend. Klaar, klaarblijklijk, naaktlijk.
Klarfchcnd. adj. Klaarziende.
Klatfche. ƒ. Klap, klank van eenen flag.
Klatfchc, kïatschmaul. f. Klappercr.-
Klatschb'üchs. f. Klakkebos.
Klatfchen. f. Plaudcrn.
Klatfchcn. v. n. Klappen , klakken.
Klatfchcr. f. Klappercr.
Klatschhaft. adj. Praatziek , praatzugtig, babbelagtig.
Kïatschmaul. f. Klappercr.
Klatsckmaulicht. f. Klatschhaft.
Klau. f. Klaauw.
Klaubelbein. n. Kluifbeen , kluifje.
Klaubeln. v. a. Kluiven , peuzelen.
Klauber. v. a. Pluizen, uitpluizen,plukken , verlézen , lézen.
Klaubcn. m.Pluizer, kluiver.
Klauel. f. Kneuel.
Klaucn. v. a.Klaauwen , kraauwen , krabben.
Klauenhieb. m. Klaauw , kra s.
Kliiuenrisz. f. Klauenhieb.
Klavizimbel. n. Klavier, klavecimbel.
Klaufe. f. Kluis , celle , hermitagle. Naauwe ingang, doortogt tusfehen de bergen, engte.
Klaufener. m. Kluizenaar.
Klaufur.y. Klamp van een boek.
.Klcb. m. Vogellijm.
Klcben. v, a. Kleven, aankléven ,plakken , aanhangen , blijven houden , bijblijven , hegten , vat hebben. Klebende fchuld. Schuld , die verflerff, van den eenen tot den anderen overgaat.
Klebericht. f. Klcbig.
Klebfeucr. n. Kleefvuur, het we'k alles verteert, wat het aanraakt.
Klcbig. adj. Kleverig , kleefagtig , lijmig, lij magt ig.
Klebricht. f. Klcbig.
Klebruthc./. Lijmflang, lijmflokje.
Klcck. m. Vlek, fmet.
Klcckbuch. m. Kladboek.
Klecken. v.n. Kladden , klikken , be' kladden. Genoeg zijn , toereiken.
Klccker, Klcckmahlcr. m. Kladfchildct: Inktplakken , morfig fshrifi..
Klcckcrcy. f. Kladwerk, kladder ij, grof fchilderwerk.
Klecklich. adj. & adv. Genoegzaam , toereikend , gcnoegzaamlijk.
Kleekniahlerey. f. Kleckerey.
Klcckfchulden. Kladjc hulden.
peekteufel. m. Morsduivel.
vlee. m. Klaver.
ikeblatt. n. Klaverblad*



KLÈ
Kleffen.*. Geblaf, gekef, gejank.
Kienen, v. n. Blaffen , kejj'en , janken.
Klcibcn. v. a. Met leem, klei, of zavel aarde met ze ten , pleisteren.
Kleibcr. m. Klei- leempleisteraar,
Klciberleim. m. Boerekalk , met kleiei. flroo gemengd.
Kkibwerk. n.Broddelaarlj, knoeijerij ■ hoetelaarij , lapzalverij, lapwerk.
Kkid. n. Kleed, kléding , gewaad.
Kleiden, v. a. Kleden, bekléden , aankleden , aantrekken , aandoen.
Kleiderbchalter. f. Kleidcrkammcr.
Kleiderbefem. m. Kleérborflel, fchuljer,
Kleiderbilrfte. f. Kleiderbefem.
Kleidereinfasfung. f. Belegzel, boordzel, franje.
Kleiderhandel. m. Koophandel in kléderen.
Kleiderhandler. m. Piandelaar in kléderen.
Kleidcrkammcr./. Kleérkamer, kteêrkast.
Kleidcrkammercr. tri. Kleêrbcwaarder ,\ ' opzigt er over de kleérkamer.
Kleiderleasten, m. Kleerkast.
Kleidermacher. m. Kleermaker.
Klcidermarkt. ét. Kleérmarkt.
Kleidermode. ƒ. Klédingwljze , mode in kleêren.
Klcidcrmotte. f. Kkiderfehabe.
Kkiderordnung.f. Orde, wetten omtrent de kléding.
Klcidcrpracht./. Kléderpragt.
Kleidcrfchabe. ƒ. Mot.
Kleiderfcbmnck.OT. Opfchik in kleêren.
Klciderfchrank. f. Kleidcrkammcr.
Klcidertracht. f. Kléderdragt.
Klcidertrüdier. m. Kieêrkoper, Uitdrager.
Klciderwerk. n. Bekleedzel. Is'ieiderwurm. f. Kleidcrfchabe. Klcidincr,/. Kléding. Kleien. f.Kkye.
Klein. adj. & adv. Klein. Kleiner machen. Verkleinen, Verminderen, kleiner maken.
Kleine, f. Kleinhcit.
Kleiner, m. Kleintje.
Klcincrung./. Verkleining.
Kleinest. Kleinst, kleinfle,
Klcinfiigig. adj. & adv. Gering , flegt.
Klein f ügigkcit./. Geringheid, f/egtheid.
Kkingk'ubig. adj. &J adv. Kteingelovig \ P
KLE. 227
Kkinglautoigleèit. f. Klelngelov'gheld.
Kleinbans. m. Gemeene, iemand van het gemeen. Kleinhans, GroSzhans, Gemeenen en grooten.
Kleinigkcit. f.Kleinte , kleinheid, kleinigheid.
Kleinigkeiten. Kleinigheden, beuzelln-
gen, beuzelaarijen. Kleinlautend. adj. & adv. Néderig, ootmoedig , opkroppend. Kleinlaut werden, v. n. Den moed verliezen , eenen toon laager Jpréken , de hoop opgeven. Kleinlaut machen. v. a. Klein, bevreesd, fchroomfiartig maken , vernederen (iemand). Kleinlecbt. f. Kleinlich, Kleinlich. adj. Zeer klein , kleintjes> téder.
[ Kleinmuth. f. Kleinmüthigkeit. Klcinmüthig. adj. & adv. Kleinmoedig ,
kleinhartig. Kleinmüthigkeit. f. Kleinmoedigheid ,
kleinhartigheid. •Kleinod. n. Juweel, gejleente, kostlijk-
heden.
Kleinfchmied. m. Slotenmaker. Kleinftadtisch. adj.& adv.Onbehoorlijk,
ongefchiktlijk, onfatfosnlijk. Kleister. m. Papfèl, fijffel, meellijm. Kleistern. v. a. Plakken. Klemm. adj. & adv. Schaars, fchraal, fegt. Das Geld ist klemm. Het geld
is fchaars ,radr. Es geht klemm bey
ihm her. Men leeft zuinig bij hem, fchraalhans is keukenmeester bij
hem,
Kkmuic. ƒ. Klem. In derKlcmme feyn. In de klem, in het naauw zijn. Gebrek , fchaarsheid, fchraalheid.
Kcmmeifen. n. Klemijzer, nijjier, nijptang.
Klemmen, v. a. Klemmen , nijpen. Klemcnzen. v. n. Meesmuilen. Ktemperlein. n. Schel, bel, ratel, klater.
Klemperer. m. Blikfager.
Klempcrn. v. 11. Klampen , blik flaan.
Op een fnaaren fpeeltulg krabben , fchrapen. Leuteren, los zijn (een
hoefijzer van een paerd.) KkmpTier. f. Klemperer. Klempnerarbeit./. Blikflagers werk. Klengcln.v. n.Met de voeten fcharrclen. i



23? KLE. K LI. KL O.
KLO. KLU.
KleppeJ. m. Klopper. Klepel, in eene I klok, klokklépel.
Klepperlein.b. Kleppert je , paerdje.
KIcpperfta.il. m. Paerdenflal, rijft al.
Klette. f. Klis. Einem eine Klettc an henken. Jemand eene klad aanwrijven , ergens tneê betigten ,belasten, iets te last leggen.
Klettereifen. n. K/lmijzer.
Kletterer. m. Klimmer,. klo'tteraar.
Klcttern. v. n. Klimmen, kleuteren, ftijgen.
Kley , Leimen. tn. Klei.
Kleye.jfl Zemel, zemelen.
Kleygründ: m. Kleigrond.
Kieyicftt. adj. Zéme.'agtig, kleiagtig.
Kley land. n. Kleiland.
Klieben. v. U. Kloven.
Kliebkraut. n. Krap , meekrap.
Klimmen, f. Klcttern.
Klimfen. m. Scheur , /pleet.
Klinckc. ƒ. Klink van eene deur.
Klinck, Kling. Klink , klank.
Klingbecken. L Klingfpiel. ^
Klinckern. f. Klingen.
Künckcrn. f. Klingen.
Klinckern. n. Bet k'inken.
Klinge/. Kling van eenen dégen, lemmer , lemmet van een mes enz. Über die Klinge fpringen. Over de kling Jpringen , omkomen ,om hals raken.
Klingebeutel. m. Armzakje.
Klingel./. Schel, bel.
KJingeln , Klingen, v.n. Klinken.
KÜngehfchmidt. m. Zwaerdvéger.
Klin gedicht, n. Klinkdicht.
Klinglen. f. Klingeln.
Klingriem. f. Klinggcdicht.
Klinï'fpiel, Klingclwerk. n. Klinkend /pel.
Klippc. ƒ. Klip , rots. Klipper, f. Klepper. Klippicht. adj. Klipagtig , rotsagtig. Klippl-'n. f. Klüppeln. Klitfchen. f. Klatfchen und glitfehen. Kl ' fcher. m. Klap , /lag. Kli ter. f. Klcck. Klitterbueh. f. Kladbuch. Klitterling. m. Week , zwak mensch. Klitterfchulden. f. Kleckichulden, Klob , Kloben. m. Knip, vogelknip. Klobdarm. m. Vette darm. Klobe-. Kloo/(in een zakuurwerk»die de onrust vast houd). i
Klöbeifcu. n. Keg , kloo/beitel.
Kloben. v. a. Kloven.
Klbbcnholz. n. Kloo/hout.
Klöber. m. Boutklever.
KlöpfeL/», Knuppel. Klépel. TrommeTJlok. Klosie van kantenwerkjlers.
Klöpfeln. f. Klüppeln.
Klopfen. v.a. Kloppen , flaan , beuken.
Klopfer. m. Klopper, klopring, deurhamer.
Klopfechtcr. m. Klopvegter.
Klopf hammer. m.Beukhamer, klophamet:
Klop j holz. n. Klaphout. Klöpflerinn. ƒ. Kantenwerhfler ,fpeldswerkflet:
Klopfring. tn. Klopring aan eene deur. I\löppel. f. Klöpfcl. Klopper, f. Klepper. Klöpperlcin. n. Belletje , ratel. Klos', tn. Klont, klomp, kluit. Klöfel. m. Deeg om te mesten. Klostcr. n. Klooster. Klosterabt.;». Abt van een klooster. Klosterbi uder. m. Kloosterbroêr , kloosterling.
Klosterfrau. f. Kloosterzuster.
Klostergelübd. ƒ. Kloostergelofte. losterjungfrau. f. Klosterfrau.
Klosterleben. n. Kioosterléven.
Klostcrlich. adj. & adv. Kloosterlijk , kloosteragtig,
Klosterordnung. ft Kloostertugt.
Klostervcrvvalter. m. Kloostervoogd.
Klosterzucht. f. Klosterordnung.
Klotz. m. Klos , kloot.
Klotzaugcn. Scherp gezigt,grooteflijve oogen.
Klotzeciit. f. Klotzicht.
Klotzen. v. a.Metftijve oogen aanzien, groote oogen opftaan.
Klotzicht. adj. Lomp , dik , onbehouwen , onbeftchaaftd.
Klotzmünnich. tn. Monnik , die zig met eene houten voetzool ftchoeit.
Klotzfchuh. m. Bouten voetzool.
Kluehfen. Klokken, f. Klucken.
Klucker. m. Knikker.
Klückern. v. n. Knikkeren , met knikkers ftpélen.
Klitekhenne. f. Gluckhenne.
Klufe , Nadel. /'. Speld.
Klüfcnküszlein, fiadelküszlein. n. Spelde r.kusften.



KLU.
KLU. KNA.
229
Kluft../*. Klove, grot, fpleet , fcheur, hol, nauwe dooriogt, engte. Vuurtang.
Klüftig. adi.Volklooven, fcheuren,enz.
Klug. ad'. & adv. Kloek , kloekzinnig , verfandig , fchrander , doorfépen , doortrapt, fcherpzinnig. Verftttndigliik , fchrander lik , enz. Der kluge Mann. IVaarzegger. Die kluge Frau. PVaarzegfter.
Kln-tler. f.Ki. gier.
Klligeley. f. Klütrley.
Klügeln. v. a. Vitten , bedillen, bepispan ,muggeziften,ha'irkloven, woord-, ziften.
Kluirhcit. f. Kloekheid, kloekzinnigheid, fchr mderheid , verfandigheid , fcherpzinnigheid, doorfe'penheid. Kügler. f. Klügling. -
Klügl-y f. Vitterij , tnuggezifierij , woordz'fterij, haïrkloverij.
Klüglich. adv. Kloeklijk,fchrander.'ijk, verft mdlgtijk.
'KlufXinz. m. Vitter, bediller, woordzifter , muggez'ifter, haïrktover.
fclump , Klumpe , Klumpen. tn. Klomp, kluit.
Klumpen, klümpern (fich). Klonteren,
hotten , d'k worden , f remmen. Klumpicht, adjS. Klunkerig. Klümplein. n. Klontertje, korreltje. Klumfe. f. Klunfe.
Klunker. m. Spat , fik, vuiligheid.
Klonter. Klunkericht. f. Klunkerig. ' Klunkerig. ad;. Klontig,klonterig, klon-
teragtig.
Klunkermutz. m. Morsfebel, vuile prei. Klunfe. ƒ. Scheur, fpteet. Klunficht. adj. Vol fcheuren , volfpleeten.
Kluntc. f. Kluntennutz. Kliipfcl. f. Kleppel.
Kluppe. f. Kloben. m. Knip , om vogels te vangen. Kaperfan, muiltang , neuskneller , om de paerden te beteugelen.
Kluppel, m. Klos , garenklos, kantenwerkfersklosje.
Klüppeln. v.n. Klosfen,kanten werken.
Klüppelküsfep , Kloppelkiisfen. Kantenwerkferskusfen.
KuppelmSgdleiB. f. Klcpflerirua»
P
Kluppengcweih. n. Ingewand van een hert. /
Kluszgatt. n. Kluisgat, bots-touws-gat, Kluxei*. f. Gluchfen.
Ki abchen. n. foftgentje , ventje, mannetje.
Kr.abe. tn. Knaap, jonge.
Knabcnalier. n. Kindsheid , kindfcht jaaren.
Knabenfchander. m. Sodomiet.
Knabenftand. f. Knabenalter.
Knablein. f. Knabchen.
Knack. tn. Knak , breuk, krak.
Knackeu. v. a. Knakken, kraken , breken.
Knacker. f. Knack.
Knackwurst. ƒ. Gerookte westfaalfcht worst.
Knall. m. Slag , klap. Knall und Fall. Op eens , op eenmaal, met eetfflag, fchielijk, aanfonds. Fr war Knall und Fall todt.Hij was aanfonds dood. Bey ihm ist alles Knall und Fall. Alles is bij hem met haast, met jagt, met overhaasting.
Knallen, v. n. Klappen , flaan , eenen fag géven.
Knapp. f. Knabe. Ein Bergknapp. Een bergman , een bergwerker.
Knapp. adj. & adv. Knap , knaphandig, vaerdig. Einem ein Kleid knapp anliegen. Iemand een kleed knap flaan. Eng , naauw, zuinig, armoedig. Knapp leben. Zuinig, armoedig léven.
Knappen, v. n. Hinken. Knikken.Knap"^.pen.
Knappkuchen. m. Knapkoek.
Knapp fa ck. m. Knapzak.
Knarbelbein,knarbelicht. f. Knorpeftein, knorpelicht.
Knarbelen. v. n. Knabbelen , kluiven.
Knarre. ƒ. Gemor , geknor.
Knarren, v. «. Kraken , knorren, morren.
Knarter. m. Knorpot, grompot.
Knaster. m. Knastertabak.
Knastern, knistern. v. n. Kraken, klateren , knappen.
Knattern, Keittern. v. n. Knappan,kra- • ken , jpringen.
Knittern,Knottern. v .11 .Knorren,gr ommen.
Knauel. f. Kneuel.
Knaucu, v.n. Kluiven, knabbelen, kna3



233
KNA. KNE»
KNE, KNI.
gen. Einem etwas zu knauen geben.
Iemand werk géven. Knauf, ICnSuflem. f. Knopf. Knaufer. m. Gierigaart, vrek , fchra-
per , fchacheraar. Knaufercy. f. Gierigheid, vrekkigheid,
vasthoudendheid, Jchacherlng. Knauferiseh. adj. Gierig, vrekkig, vast
houdend.
Knaufern. v. n. Schrapen, fchacheren ,
gierig, vrek zijn. Knauspern. v, n. Weinig , met beetjes
eeten.
Knauste, Knobbe , Kruste. f, Knoest, korst, kwast, homp.
Knaustcni. f. Knauspern.
Knautfehcn. f. Knitfchen.
Koebel, tn. Knével. Een afhefnêden tak, om te planten, Jlek. Knebcl zum ein packen. Pakfok. Mcndflopper, om te léren zwijgen, ïloofdpranger, touw met knoopen , waarméde de folddaten het hoojll van den boer prangen , om hem te doen klappen, ■waar hij z'jn geld verborgen heeft.
Knebelbart. m. Knevelbaard.
Kuebcln. v. a. Knévelen , vleugelen, boeijen. Toebinden , vastmaken (een pak of baal.)
Knebclfpicsz. m. Pcrtifaan, eene ouderwetj'chc hellebaard.
Knecht, m. Knegt, dlenstknegt. Knecht orier Gcrtcn an den Rebcn. Dikffe of ?wdt sfle vsijngaardrank. Knecht. Soldaat. Der grosze Knecht. Val, kardeeltouw, om de raa aantehalen.
Kneehtisch.^/. &adv.Knegtsch, knegtagtig, faafsch.
Knechtkin, ti. Knegt je, jongetje.
Kiiechtlich.tfay. Knegt lijk , dat tot eenen knegt behoort.
Knechtsarbeid./. Knegtswerk.
Knechtfchaft. f. Knegtfchap , dienstbaarheid , f aavernij.
Kneip, m. Schoenmakers mes.
Kneipeifcn. n. Nijpijzcr, prangijzer.
£neipen. v. a. Knijpen, nijpen , prangen.
Kneiper. m. Knijper. 'Kncipzangc./. Nijptang, Knellen. 1'. Kr.üdleij. Kneten. v. a.Kneden, bewerken. Knetfcheid. n. Bakners fchop, om het deeg aflcféken, ■
Knettrog. m. Baktrog. Kncuel. m. Kluwen , kloen. Kneulen. v. a. Opwinden , een kluwen winden.
Kifick. ». Knik , knak, berst. Knieshout.
Knicken. v. a. Knikken, knakken, knippen. Einen Vogel knicken. Eenen vogel den kop indrukken , induwen, kneuzen.
Knicken. f. Knaufern,
Knicker. f. Knaufer,
Knickerey. f. Knaufercy.
Knicks.7». Buiging , neiging.
Knie. n. Knie. Eine fache über das Knie abbrechen. Eene zaak , of iets , met haast, fchielijk doen, overhaasten.
Knieband, n. Knieband, knielint.
Kniebel. f. Knobel, Knöchel.
Kniebeug. m. Knicbeugung. f. Kniebuiging , néderkniellng.
Knicbieg. w.Kniebiegung,/.f. Knicbeug,
Kniebug. m. Kniehoog.
Knien, kniebeugen, v. n. Knielen-
Kniend. adj. Knielend.
Knief allig. adj. & adv. Knielend.
Knieiix. f. Knicks.
Ki 'cgeige. f. Knieviool.
Knickappc. f. Knief uk der laerzen,
Kniekehl. f. Kniebug.
Knielcder. f. Knickappc
Kniericnie. tn. Knieriem , knieband,
Kniefchcibc./'. KtiiefchijJ'.
Kniefchnalle. tn. Kniegesp.
Knieftief. adv. Kniediep , ter diepte van eene knie.
Knieung. f. Kniebcug.
Knifleln. f. Knüfieln.
Kniffeln. v. n. Pluizen,
Knipp. m. Knip , kuip/lag.
Knippen, v. a. Knippen , afknippen.
Knippfchar, f. KnipJ'chaar.
Knips, Knirbs. m. Mannetje , ventje, deumesje.
Knirrcn. f. Knarren.
Knirfcheh. v. tl. Knersfen , knarsfen , tandenhnarsfen.
Knispcl. tri. Xiengzel van kruiden.
'Knistern. f. Knastcrn,
Knitfchen. v. a. Kreukelen , fommele;;, in een fommeten.
Knittelvers, f. Knüttelverfe,
Knittern. f. Knattern.
Knobbel f, Knaufie,



K N O.
fciöbel. Knobbels, eelt , hardigheid
aan de handen of voelen. Knobelen, v. n. Knopen , toeknepen. Knoblauch. m. Knoplook , knoflook. Knöciiel. m. Kneukel, knokkel: Knochen. m, Been.
Knoehenhauer. m.Beenhakker, vleesch-
houwer , flager , flagter. Knochenmann. m. Geraamte. Knöchicht. «.ƒ/'. Beenig, beenagtig: Knöchlein. ri. Beentje. Knod. f. Knotten.
Knoll.*». Knol, klomp. Kwab, uitwas. Knol], Knollfinke. m. (eingrober).£e«
lompe boer, een kinkel, een dom-
mekragt.
Knopf. tn. Knop , kop, knoop. Einem einen Knopf' f ür etwas machen. Iemand dwarsbomen, verhinderen j beletten.
Knopfen , Knöspen.v.». Knoppen,knop-
pen krijgen, botten, uitlopen. Knopfen. v. n. Knopen ; toeknepen. Knopfloch.n. Knoopgat. Knopf haake. m. Kurketrekker. Knöpfig-. f. Knötig.
Knöpfiein. n. Knopje , botje,' kwastje,
noestje, knoopje. Knopfmacher. m. Knoopmaket. Knopfmodel. m.& n. Knoopvorm. Knopffchleife. ƒ. Knooplis , koordje. Knopfzieher. f. Knopf haake. Knörbel, Knorbelbein. f. Knörpelbein. KnorpeJbcin. n. Knorbeen , kraakbeen,
knarsbeen. Knorpelicht. adj. Kraakbeenig , week-
beenig.
Knorr. m. Kwast, noest; knoest. Knorren, f. Murren.
Knorrig; adj. Kwastig , noestig, knoestig.
Knortzicht, knörtzig. adj. f. Knorrig.
Knospe. f. Knop , bot.
Knospen. f. Knopfen:
Knospig. adj. Vol knoppen, volbottn.
Knosplein. n. Knopje, botje.
Knoten. tri. Knoop ; knot, lid (van een riet, enz.) Das ist ein harter Knoten. Dit is eene harde, moeilijke zaak. Da fteckt der Knoten. Daar fleekt de zwarigheid in , daar ligt de knoop , daor hapert het,
fcnotig. f. Knorrig.'
'kn.ötkin. n. Kntpiii
9
KNO. KNU. EOB. KOCi KOD. sjt
Knötfchen. f. Knitfchen;
Knotten, f. Knoten.
Knottcrer. f. Knarrerl
Knotten, f. Knattern.
KnüfTeln , Kniillen: v. a. Êlatzeri.k'wèfc zen, kneuzen, drukken, kreuken} verkreukelen , Ve'rjommelen: Bevoelen , beiasten.
Knüpffel. m. Steenhouwers hamer.
Knüpfen.v. a. Knopen , eenen knocjl leggen:
Knütfchen. v, a. Kneuzen , blutzen: Knüttel. m. Kluppel, knuppel, kneppeh knével:
Knüttelreime. f. Knütteiverfe: Kniittelflrafe. ƒ. Stokflaag. Knüttelverfe. Knuppe.'vae'rzeri: Knüttlen. i>. a. Met eenen fok fldaèi Kobalt; m. Kalamijn ; kalamijnfieen: Kobbel.f. Merriepaerd. Kobelwagen. m. Overdekte wagen: Kobelt, Kobolt. f. Gefpenst. Koben.m. Mestflal, mesthok: ■Kober. m. Bond hengelmandje met ec% dekzel.
Kobern.v. 'a. Slaan ; afrosferi: Köbolt. m. Kwelduiveltje ,potSduiVe!ï-
je. Kalamijnfieen. Koboltsposfen machen. Zotte grlrfa's-
fen maken, geweldig aangaan,fpó-
ken, de kap trekken , floeijen. Koeh. m. Kok. Viel K,öche verfalzen deii
Brey. ~Eene zaak moet niet door Veu"
le handen gaan: Kochen, v. a. Koken: Köcher. m. Koker. Köchercy. ƒ. Kokerij. Köchin./. Keukenmeid, kókitit Kocbjung. m. Koksjonge. KochkunSt. f. Kookkunst. Kochfchwamm. n. Champignon: Kochwein. m. Ruuwe wijn: Kockcrn. v. <?. Treden. Koder. f.Koth.
Kodcr. Oudé vod, tod, lor, lomp: Köder. m. Aas , lokaas. % KóHerig. adj: Voddig,toddigigefcheufii\
van lompen , vodden, todden: Kodcrn , kolfterm v; n. Kwijlen, ktidfc
Beren , zéveren. Ködcrn. v. n: Azen-, Kofént. m. Scharbier ; èraf bier: Koffer; m. Koffer , kist: Kohl. m. Kool. Kïaufer Kohi, KrulMóL 4



33* K OH. KOL.
KOL. KOM. KON. KOP.
Kohlpflar.ze. ƒ. Koolplant. ,
Kohfrübe. ƒ. Koopraap , knolkool.
Kolile./.'Kool. Glühende Kohlc. Gloei-' jende kool. Drüber hinfahren , wie ein Hahn über die Kohlen la'uft. Iets met haast doen, iets overhaasten.
Kohlbrenner. tn. Koolbrander.
Kohlcnblafer. m. Stoker, J'cheikundige.
Koblentopf. m. Vuurpot,vuurtestftoof.
Kohlenwinkel. ;n. Koolbak.
Kohier, m. Koolbrander , koolhandelaar.
Kohlerde. ƒ. Steenkoolen , fmitskoolen, lulkfche , fchotfche kooien.
Köhlersglaube. tn. Eenvoudig geloof.
Kohlfeuer. n. Koolvuur.
Köhlgen. f. Kölelcin.
Kohlmeifc./. Koolmees.
Kohlpfanne. ƒ. Koolpan , komfoor.
Kohn. f. Kahn.
Koht. f. Koth.
Kokosnusz./. Kokosnoot.
Kolb , Kolbcn. tn. Gefchoren kruin op het hoofd. Einem den Kolbcn laufcn. Iemand in het haïr vallen. Kolbe der jBaume. Kruin van gekapte, geknotte boomen.
Kolbe./. Kolf, knods.
Kölben.v. a. De boomen knotten,toppen.
Kolbenrecht. n. Vuistregt, handregt, zelf regt, kolf regt. Kolbenrecht brauchen. Zigzelven regten.
Kolbenftreich. tn. Kolffag.
Kolbentriiger. m. Stafdrager, pedel,
Kol'oicht. adj. Knodzig , knoestig.
Kólblein. n. Pluimagtige zaadknop van zommlge gewasfen.
Kolbwurzel. m. Charlot, en andere bollen , die veele fehillen hebben.
Koldern. f. Kollern.
Kolderftock. m. Kolderfok , helmfok ,
roerpen. Kole, Kol. f. Kohle. Kölelcin. Kooltje. KöAr. f. Kohlbrenner. Köller.«. Drift, fchigt'gheld. Kraag,
bef.
Koller. m. Kolder, heren wambus zonder mouwen.
Rollerend, 'adj. Driftig , fchigtig.
Kollerer. m. Schlgtig paerd.IVaagkals, doldriftig mensch , walbakken mensch.
Kollern. v.n. Driftig , fchigtig, vervaardzijn. Kijven , geraas, getier maken.
Kolftern. f.Kodern.
Kommen, v. n. Komen. Aus feinen concepte kommen. Van zijnfluk raken , buiten ft al raken. An einen konir men. Iemand naderen. An etwas kommen. Iets verkrijgen. Aus fich felbst kommen. Van zig zeiven raken. Nach dem es kommt. Naar dat het valt.
Kommct, Kommcthorn. f. Kummet.
Kommlich. adj. Gelegen , gevoeglijk. Kommliche Mittel. Gepaste,gejWikte, gevoeglijke middelen.
Kummlichkeit./. Gevoeglijkheid , gefchikt heid.
Kompan, Kumpe. m. Makker, medegenoot.
Kompaney. f. Makkerfchap , maatfchappij.
Kon, Konicht.f. Kahn.
König./?/. Kening.
Königinn. f Koningin.
Königlich. adj. & adv. Koninglijk. K8niglichc Würde. Koninglijke waerdigheid, koningdom.
Königreich. n. Koningrijk.
Köningskcrze./. IP'ollekruid.
Köningsmördcr. m- Koningsmoor der.
Köningsftab. m. Scepter.
Köningstag. tn.Koningendag.
Köningsthaler. m.Zilveren kroon.franfche kroon.
Könncn. v.n. Konnen , kunnen. Verflaan ,. kuudig zijn , wéten.
Kopf.*». Kop, kruin, bol, hoofd. Er ist verruckt im Kopfe. Bet fchort hem in den bol, hij is met den kop gebruld, hij is een zottebol. Einen böfcn Kopf haben. Een boos hoofd, eenen boozen kop hebben , hoofdig zijn. Nach feinen Kopf leben. Naar zijnen wil, naar zijnen zin léven , zijn hoofd volgen. Ich will mcinen Kopf niet fanft legen , bis u. f. vr. Ik zal niet rusten, voor dat enz. Den Kopf aus den Schlinge ziehen. Een gevaar ontkomen , ontduiken. Irre im Kopf feyn. Geen gezond verf and hebben, muizennesten in het hoofd hebben. Einem güten Kopf habcn. Een goed ver/land hebben.



KOP. KOR. KOR. KOS. a33
Kopf. Kop, laatkop, laatbus. Köpfe' Kom. n. Koorn , graan, kern.
fctzen. Koppen , koppen zetten. Kornacker m. Koornakker, koornland, Kopf. Krop, knop. Krolneut Jieen In Kornahre./. Koomalr.
eenen muur, daar een balk op rust. Kornbau. m. Landbouw , koornbouw,
Kim, koppen van een vat. akkerbouw. Kopfarbeit. f. Hersfenwerk, [hoofdbré- Korabauer. m. Akkerman,landbouwer.
j,en. Kornboden , Komfpeichcr. m. Koorn-
Kopfbinde. f. Voorhoofdband. zolder.
Kopf brechen. n. Hoofdbreken , hoofd- Kömen (fich.) Zig tot korrels zetten.
breking. Körncn. v. a. Tot korrels maken.
Kopfbrechend.^'.Hoofdbrekend. Kop- Kornerndte. ƒ. Graanoogst.
pig , hoofdig. Kopf brechender Wein. Korngarbe. ƒ. Koornfchoof, koorngerve.
Hoofdige, koppige wijn. Kornhalm. m. Koornhalm.
Kopf bret. n. Hoofdeneind. Komhammer. m. Dorschv/e'gel.
Köpfcn. v. a. Het hoofd afflaan. Knot- Kornhandler. m. Koornkoper.
ten, koppen. Kornhaus.n. Koornfchuur.
Kopfgeld. n. Hoofdgeld. Körnicht, körnig. adj. Dat korrels
Kopficht. adj. Ploofdig. heeft, vol korrels.
Kopfnusz./. Vuistflag , oorvijg. Komjude. m.Koarnbijter, koornwolf,
Kopfputz. m. Hoofdtooizei , hoojdfer- koornwoekeraar, koornopkopcr.
zel. Kornkasten. f. Kornboden.
Kopffcbmerz. f. Kopfwehe. Komkipper. f. Komjude.
Kopfftcuer. f. Hoofdgeld. Körnlein. n. Graantje , korreltje.
Kopfwche./. Hoofdpijn. Kornmangel. m. Gebrek aan koorn.
Kopp. f. Kapaun. Kornmaasz. n. Koornmaat.
Koppel, f. Kuppel. Koppel. Kornuïehl. n. Roggemeel.
Koppcln.f.Kuppeln. ' Kornmetze. f. Kornmaasz.
Koppeler , Koppler. m. Kopplerey. f. Kornna'gelein. Ledig, loos korreltje.
Kuppler. u f. vv. Kornrcuter. m. f. Kornfieb.
Kopplcrisch. adj. Listig. Bij koppels. Kornfammler,m. Koombezorger voor Korallen./. Koraal. een léger.
Korb. m. Korf, mand, ben. Durch den Kornfcheune. f. Kornhaus.
Korb fallen, den Korb bekommen. Een Kornfchütte. f. Kornhaus.
blaauwtje lopen. Einem den Korb Kornfchwengel. m. Dorschvlégel.
geben. Iemand het voorfle! van een Kornfichel.f. Sikkel.
huwlijk afflaan. Iets weigeren , van Kornfieb. n. Koornharp, koornzeef.
de hand wijzen. Kornfpeicher. f. Kornboden.
Körbchen. n. Korfje , mantje. Korntax, Kornpreisz. m. Prijs van het
Korbe./. Horde.' koorn. Korbcttc./. Korbet, lugtigefprongvan Kornwanne./. Wan , wannè.
een paerd, eerst met de voor- dan Kornv^ickcn. PVikken.
met de agterpooten naar de maat. Kornwucherer. f. Kornjude. Korbettircn. v. n.Lugtigefprongen ma- Kornwurm. m. Kalander ,koornwurm.
ken. Koornbijter. Körblcin. n. f. Körbchen. Kornzehcnd. m. Koorntiende.
Korbmacher. m. Blandemaker. Kornzinsz. m. Accijs van het koorn.
Korck. m. Kurk- Körper. m. Lichaam. Himmlifehen Kör-
Korckbaum. m. Kurkboom. per. Hémellichaamen.
Korekcn. adj. Kurken , van kurk.' Körperlich. adj. & adv. Lichaamlijk. Kórckcn. v. a. Kurken , toekurken. Kofchenille. ƒ. Conchenille. Korckzieher m. Kurkentrekker. Kofen. v.n. Kouten, praten.
Kórdcl. m. Koord , bindgaren, kabel- Kost./. Kost, voedzel, fpijs en drank.
garen. Kost und Kleider. Voedzel m dek-
Kören. f, Kiefen, zei.
P S



B34 KÖSi KOT; kRAi
Kostbar, adj. & adv. Kostbaar, dierbaar , kost lijk ■
Kosibarkciten.Kostbaarheden,kost!ijkheden.
Kosten, v. a. Proeven. Kosten ,gelden.
Kosten. m. Kosten, onkosten.
Kostfrau. ƒ. Ktstvrouw ttafelhoUdfler.
Kostfrey. adj. Kostvrij , kostloos-.
Kostganger.»;. Kostganger.
Kosthaus.». Kosthuis.
Kostherr. tn. Tafelhouder.
Köstlich. adj. &adv. Kostlijk.
Köstlichkeit. f. Kost lij kheid.
Kostfchul;/. Kostfchool.
Kote. m. Klaauw, ondtrfe lid van den voet eens paerds. Zoutwerk, zoutmijn , zoutberg.
Koth.m.Slijk , modder, drek > bagger, vuiligheid. Einem aus dem Koihe helfen. Iemand uit den drek helpen, in jlaat , in aanzien brengen. Den alten Koth rühren. Oude koeijen uit de floot halen.
KothbÜrlte. ƒ. Schoenborstel,
Köthe. ƒ. Kappe, kuifdoos.
Köthel. m. Keutel.
Kothf ührer. m. Vuilnisman.
Kothig. adj. & adv. Slijkig, flijkerig, drekkig, modderig.
Kothkafcr. tn. Drekvlieg , drekke'ver.
Kothklunker. m. Spat (op de kleêren).
Kothknapp. m. Zoutwerker.zoutkoker.
Kothlache. ƒ. Moeras , modderpoel.
Kottel, f. Köthel.
Kotz. tn. Schabrak , dekkleed van een paerd.
Kotze, Kotzèn. Draagmand,
♦Kotzen, fpeycn. v. «. Braken , overgeven , fpuwen. Hoesten, kuchen,
Kotzerlich. adj. Walglijk.
Koy. ƒ. Stroohut ,kabanis. Gevangnis, gevangenhuis.
Krabbe./. Krab , zeefpin.
Krabbein. v. ». Krielen , wimelen. Betasten , bevoelen.
Krabben, f. Krauen.
Krabbenit. n. Garnaal.
Krach. m. Kraak.
Krachen. v. n. Kraken,piepen (van deuren of raden.) Krachen, f. Krach.
Krachfen. v.n. Zugten, eens zugt laten. Krack. m. Kraai, kauw, fcraekehl. f. Kraken]*
Krackftein , Kragftein. m. Kradkflèiti,
Balkjleittel; puijleen , uit/lek van . feen, kraagjleen. Kraft./.Kragt, flerkte. in kraft feines
Amts. Uit hoofde , uit kragt van
zijn ampt. Kral'tartzeney. ƒ. Verf erkend middel. Kraftbalfam. m. Verflerkende balzem. Kra'ftig, kraftvoll. adj. &adv. Kragtig: Kraftiglich.adv. Kragtiglljk. Kraftlos. adj. & adv. Kragt loos , magt*
loos, zwak. Krafüofigkeit. ƒ. Kragtloosheid, magt-
loosheid, zwakheid. Kraftmehl. n. Stijfzel. Kraftmilch./. Amandelmelk mètvleeich-
nat.
Kraftthatig. adj. Kragtdadig. Kraftvoll. f. Kra'ftig. KraftwasTer.w. Verflerkend water. Kragen, m. Kraag , krop , omflag. Seiri
Gutlcin durch den Kragen jagen. Zijn
goed door de keel jdgeri-, Kraglein. n. Kraagje. Kragftein. f. Krackftein. Krahe. f. Kraai. Krïhen. v. n. Kraaijen. Krahenaug. n. Kreeftoog. Krahn. m.Kraan, hefkraan , om zwad'
re lasten te hijs/en. Krahnirbeiter. m. Kraankind. Krahnbalke. m.Kraanbalk.daar het an*
ker voor den boeg aan hangt. Krahnrad.«. Kraanrad, FCrahnfeil. n. Kraantouw. Krakeiii. n. Krakeel, twist. Krakchlen. v. ». Krakelen, twisten 4
kijven.
Krakehler. m. Krake'ter , twister. Kralle. f. Spoor , agterklauw. Krall-n. v. n. Met de fpoofen krasferi. Kram. m. Göbelcin. n. Scheutje , vorkjé
aan eenen wijngaard. Winkel,
kraam.
Kramanzen. v. «. Veel praat hebben,
veel Woorden gebruiken. fCrambude. f. Stal, kraamfal. Kramchen.». Slijterswinkeltje, komé-
nijwinkel. Kramdeck. n. Kraamzeil. Kramdiener. m. W'mkelknegt. Kramen, v. n. Kramen , uitkramen,uii-
/laileri.
Kramer, m. Kramer , winkelier flifielfi



KRA.
Ein wandernder Kramer. Len marskramer.
Kramerey.f".Kramer}f, winkelwaaren.
Kra'mergasfe./. Néringftraat.
Kraineriscli. adj. Kramers , dat van eenen kramer is , tot eenen kramer behoort.
Kramerzunft. f. Kramersgild.
Kramjunge. m. Winkeljonge.
Kramkasten. m. Qpgejlagen kraam.
Kramladcn. m. Winkel, kraam.
Kramlen .v.n. Krameren, kramers nering doen.
Kramler. m. Kramer in het klein , een die dikwijls koopt.
Krammadchen. «. Winkeldogter, winkelmeisje.
Krammeter. f. Krammetsvogcl.
Krammmetsb4er. f. Lijsterbe'zie,
Krammetsvogel. m. Lijster.
Krampen, f. Kram , haak, harpoen.
Krampf. m. Kramp, trekking, krimping der zenuwen.
Krampfader. f. Krampader.
Krampiïg. adj. Kramplg.
Krampfisch m. Drilvisch.
Krampudel. f. Kramkasten,
Ktarnfitzer. f. Kramer.
Kramwaare. f. Kramerey.
Kran. f. Krahn.
Kran. f. Mcercttig.
Kranch, Kranieh. m. Kraanvogel.
Krank. adj. Ziek, krank , onpaslijk.
Krankeln. v. n. Zieklijk zijn, zukkelen.
Kranken. v. n. Ziek, onpaslijk, niet ■wél, zieklijk zijn.
Kranken. v. n. Krenken, moeijen, vermoeijen , verzwakken.
Kraiikenbefuchcr. m. Kr ankenbezoeker.
Kraiikcnbette. n. Ziekbed, krankbed.
Krankenhaus, n. Ziekenhuis.
Krankenftube. f. Ziekenkamer.
Krankcntröster. m. Ziekentrooster.
Krankenwachter. m. Ziekenoppas/er.
Krankcr. m. Zieke. Ein kranker Bentel. Eenefchraale , lédige beurs.
Krankheit. ƒ. Ziekte , krankheid. Anfteekcnde Krankheit. Befmetlijke, aan/leken ie ziekte. Die böfe krankheit. De vallende ziekte.
Kranklich. adj. Zieklijk, een we-inig ziek.
Krankfiiehtig. f. Kranklidi, Krannieh, f. Kranieh.
KRA. 535
Kranz. m. Krans,
Kranzchen. n. Kransje.
Kranzlein, Kranzchen. Sie hat fich um ihr Kranzchen bringen lasfen. Zij heej't haaren minnaar de laat/7» gunst toegefiaan.Zij heej't de kat laten zeiken.
Kranz]eistcn.»z. Kroonlijst.
Kranzwcrk. n. Kranswerk , festonnen,
Krapfe , krapfel, krapfen. f. Wafel.
Krapfftcin. f. Krachftein.
Krapp. f. Krabbe. Krampen.
Krasplen. v. n.Met de tanden knarsfen.
Krat, kriitlein. n. Karaat.
Kratz. f. Kratzc.
Kratz, kratzc. ƒ. Affc/xraapzei van iets. Kratzbiirfte. ƒ. Krasborfel. Kratzc, wollkratze. f. Kaard, wolkaard,
Kratzc. f. Schurft, krauwagie. Zandfchop , baggerlépel, rioolfchepper. Kratzc in Mctallen. Vlakken , onzuiverheden in met aaien.
Kratzeifen. n. Krasijzer, krasfer.
Kratzen. v. a. Krasjen, klauwen, krabben.
Kratzer. m. Krauw, kras, krab, Krasfer, kaardenmaker.
Kra'tzig. adj. Schurftig , fchurft.
Kratzigkeit./". Schurftigheid.
KratzwoJl. f. Wollen watten.
Krauen. v. a. Krauwen , krasfen.
Krans, adj. Kroes, krul .gekroesd, gekruld. Kraufer Salat. Krulfalaat. Ein kraufer finn. Een eigenzinnig , wonderlijk , eigenhoofdig mensch.
Krausbart. m. Dikke ,flerke, zwaare baard.
Kraufe./. Kroes. Krul, krulling. Lob,
lobbekraag. Kraufeleifcn. n, Krulijzer.' Kraufeln. v. a. Krullen , kroezen. Kraufclicht. adj. Kroesagtig, krullend. Krausflor. m. Kronkelfloers. Krauskohl. m. Kruikooi. Krauskopf. m. Krulkop, krullebol. Krauslen. f. Kraufeln. Kraiit. n. Kruid, groente, warmoes.
Sauerkratit. Zuurkool, Krautacker. m, WarmoefiersUind. Krautbaur. m. Groenboer, groenman. Krauteln. v.n. Kruiden lézen , plukken,
verzamelen. Kranten, 1'. Krauteln.



KRA. K RE.
KRE.
Kraurerartz. f. Kraiiterverftandiger. Krautcrbad. n. Kriudbad. Krluterbuch. n. Kruidboek. Krauterbüfchel. f. Knispel. "Krauterkenntnis. f. Kruidkunde. Krauterkunst. f. Krauterkcnntnisz. Krauterzammler. m.Kruidzoeker,kruid-
plukker. Krautertrank. m. Kru'iddrank. Krauterverftiindiger. m. Kruidkenner,
Kruidkundige. Krautgarten. m. Moestuin, warmoes-
land.t
Krautgartner. m. IVarmoefier. Kraqticht. adj. Kundig. Krautland. n IVarmoejïersland. Krautlein.K. Kruidje. Krautler. m: Kruidzoeker, kruidplukker.
Krautmarkt. m. Groenmarkt. Krautpflanze. ƒ. Koolplant. Krautftengel. m. Koot/tronk. Krautftiicht. ƒ. Zuurkoolston. Kreattir. ƒ. Schepzel. Kreaturliebe. f. Liefde voor hetfehep-
zel, fchepzelliefde. Kreatürlich. ad;. Dat tot het fchepzet
behoort. Kreatürliche Liebe. Liefde
tot het fchepzet. Krebs. m. Kreeft. Kanker, verf erving.
Brand. Koud vuur. Krebsaugen. Kreeftoogen. Krebfen. v. n. Kreeften vangen. Krebsgang. m. Kreeftegang. Krebs?angig. adj. & adv. Agter uit
gaande. Krebsgefchwar. n. Kreeftgezwel. Kreofig. adj. Kankeragtig, kankerig. Krebsfcheeren. Kreeftfchaaren, nijpers. Krejsfttin. f. Krebsaugen. Krechzen. v. n. Naar zijnen adem hijgen , bezwaarlijk adem ha'en. Krehe , krehen. f. Krahe , krïhen, Kreide. f. Krijt. Er ist in meiner Krei-
de. Hij faat bij mij in het krijt. Kreidengrube. ƒ. Krijtberg. Kreidenweisz. adj. Krijtwit. Kreidigt. adj. Krijtagtig. Kreis. m. Kring. Kreits. Omtrek, rond.
Frankifche Kreis. Frank fche Kreits.
Kreis desErdbodems. Omtrek, het
rond der aarde. Kreisausfchreibender Fürst. m. Kreits-
iirekteur.
Krcitsbal. m. Kaatsbal. Kreifel. i'. Kreufel.
Kreisförmig. adj. Rond, krlngswiize. Kreislauf. m. Omloop. Kreisoberfter. m. Kreitsoverfe. Kreisien. f. Kreyszcn. Kreistag. m. Kreitsdag, kreitsverga» dering.
Kreistanz. m. Velddans ,ronde dans.
Kreisten. f. Kreyszen.
Krcisterinn , Krcyszerinn./. Vrouw in
barensnood. Kreisverfammlung. f. Kreitsvergade-
ring. Krellen. f. Kratzen.
Krempe. f. Opgezette rand van eenen hoed.
Kretnpelen. f. Grempelcn. Krengel. m. Brctzei. ƒ. Britzei, krakeling .
Krefel. m. Stift eens glazenmakers,
daar hij glas méde fnijd. Kresfe./Kresfig. Kers, kors. Kretze. f. Kratze. Krcuel. m. PVeeghaak , untler. Kreufchen. f, Kreyszen. Kreufel. m. Tot, drijftol. Kreuszen. f. Kreyszen. Kreuzerinn. f. Kreifterinn. Kreutz. f. Kreuz.
Kreuz. n. Kruis. Das kreuz vor einem machen Iemand als de pest mijden. Am kreuz ftchen. Zeer verlegen , zeer ongerust zijn. Zum kreuz kriechen. Zig onderwerpen, zig vernederen , zig overgéven. Uebers kreuz. Over het kruis.
K.TC\\7,.Lendenen. Droefheid, tégenfpoed, lijden, kwelling, verdriet, ellende , hartzeer.
Kreuzbaum. m. Draaiboom , haspel.
Kreuzcn. v. n. Kruisfen, op zee heen en weer zwerven, Kapen, ter kaap varen.
Kreuzer. m. Kruisfer. Kaper. Zékere muntjpécie in Dultschland.
Krcuzerfindung. f. Kruisvinding.
Kreuzerhöhung. ƒ. Kruisverheffing.
Kreuzgang in einem kloster. m. Omgang in een klooster.
Kreuzigen.v. n. Kruisfen, kru gen.
Kreuzjgun >.ƒ. K< a fging.
Kreuziahm m.Kruisraam,kruiskoz jn.
Krcuzflrasze. ƒ. Kruisftraat, kruisweg.



KRE. KRI.
KRI.
227
Kreuzftuhl. m. Vouw/loei. Kreuztisch. n. Vouwtafel. Krcuzwcg. m. Kruisweg, vlerfprong Krcuzwcife. adv. Kruiswijze, kruislings.
Krcuztag. m. Kruisdag.
Kreuzzcichen. n. Kruisteken.
Kreyszen.v.». Paren, in barensnood,
• in arbeid zijn. Kreyszende frau. /- 'rouw in barensnood
Knbbisch. adj. Kribbig,netelig ,norsch, gemelijk, twistzt/gtig, twistgierig.
Kriebeln. f. Kritzeln.
Kriechen. v n. Kruipen. Auf allen vie - ren kriechen. Op handen en 'voeten kruipen. Inshuudloch kriecnen müsfeu. Gevangen gezet worden,
Kricchcud. adj. Kruipende.
Kricg. m. Oorlog , krijg.
Kriegen , Krica; führen. v.a. Oorlogen, kr\ ig voeren.
Kriegen , bek ommen. Krijsen , verkrijgen , bekomen.
Krieger.1 m. Krijgsman ,faldaat,krijgsheld.
SCriegerisch.- adj. Krijgshaftig , krijgt ZHgtig, oorlogsgezind.
Kriegsankündigung. f. Oorlogsverklaring.
Kriegsanftalt. f. Kriegsbcreitfchaften. Kriegsavrikel. tn. Krijgswet. Kriegsbaukunsi. f. P estingbouwkunst. Kricgsbaumeister. m. Vestingbouwkundige
Kriegsbeamter. tn. Kriigsbediende.
Kriegsbereirfenaften. Wapenrusting , krijgstoerusting, krijgstuig , oorlogstuig.,
Kriegsbinde. J. Wapenrok, krijgsrok.
Kriegsbote. tn. Wapenvoerder , fchildvoerder, wapenkoning.
Krierrsbrauch. m. Krijgsgebruik.
KrLgscasfa. f. Krijgskas.
Kriegseommando. n. Krijgsbeve'l.
Kriegsdicnst. m. Krijgsdienst.
Kricgsenipörung./. Krijgsonlusten.
Kriegserfahrencr. m. Krijgskundige.
Kriegsfahne. f. Vaandel, krijgsvaan.
Kriegsfeuer. Krijgsvuur, oorlogsvuur.
Kriegsflotte.y. Oorlogsvloot.
Kriegsgebrauche f. Kricgsbrauch.
Kriehsgefahr. f. Krijgsgevaar.
Kriegsgefangener. tn. Krijgsgevangene.
Kriegsgeratfchaft. f. Oorlogstuig, oorlogsbehoefte.
KriegsgefeJLl. tn. Krijgsmakker,foldaat.
Kriegsgefelfchaft. ƒ. Krijgsverbmdnis.
Kriegsgliick. n.Krijgskans,krijgsgeluk.
Kriegsglut. ƒ. Krijgsvuur.
Kriegsgott. m. Krijgsgod, Mars , god def.oorlogs. (Bij de Beidenen).
Kricgsgöttin. f. Krijgsgodin , Bellona. {Bij de Beidenen.''
Kriegsgurgel. f. Roofgierige foldaat.
Kriegsgürtel. m. Sjerp.
Kriegshaupt. tn. Krijgshoofd, veldheer.
Kriegshcer, n. Krijgsheir, krijgsle'ger , leger.
Kriegshcld. m. Krijgsheld. Kriegsherold. tn. f. Kriegsbote. Kricgshülfe. f. Krijgsbenden, hulpbenden.
Kriegsknecht. tn. Krijgsknegt ,foldaat,
Kriegskosten. f. Kriegsunkosten.
Kriegskunst. f. Krijgskunde.
Kricgslager. n. Legerplaats.
Kriegslast. f. Oorlogslast, krijgslast,
Kriegslaufte. f. Onrusten des oorlogs , oorlogstijd, oorlogsrampen.
Kriegsleute. Krijgslieden , krijgsvolk.
Kriegslist. ƒ. Krijgslist.
'Kriegsmaeht. /. Krijgsmagt.
Kriegsmunition. f. Krijgsbehoefte, krijgs - oorlogs - toebereidzels.
Kriegsnoth. ƒ. Krijgsnood, oorlogsrampen.
Kriegsnothdurft./. Oorlogsbehoefte. Kriegsoberfter. m. Krijgsoverfe. KrkgsoTÜmu)g.f.Krijgsorde,krijgstitgt. Kricgsrath. m. Krijgsraad. Kriegsrecht. n. Krijgsregt. Kriegsrottc. f. Krijgsbende. Kriegsrüstung. ƒ. Krijgstoerusting. Kriegsfchiff. n. Oorlogjchip. Kriegsfold. m. Soldij,' gagie ,foldaaten
weekgeld. Kriegsfteutr. ƒ. Krijgs- ofOorlogsfchat-
ting.
Kriegstapferkeit. ƒ. Dapperheid in de,n oorlog.
Kriegsthaten. Oorlogsdaaden. Kriegsverfasfung. f. f. Kriegsanftalt. Kriegsverheerung. ƒ. Verwoesting de» oorlogs.
Kriegsverpflichtung, Kriegseyd. Krijgs.
eed.
Kriegsverwüstunj/f. Kriegsverheerung.



KRI. KRO.
KRO. KRU. K UK.
Kriegsunkosten. f. Krijgskosten*
Krïegsunruhe. f. Kriegslaufce.
Kricgsvolk.n. Krijgsvolk.
Kricgsvorrath. m. Krijgsvoorraad.
Kriegswaffen. ft. Krijgswapenen.
Kriegswageii. m. Légerwagen.
Kriegswcfcn. n. Krijgswezen.
Kriegswisfenfehaft. f. Kriegskunst.
Kricgszeit.f. Oorlogstijd.
Kïicgszcït./. Legertent.
Kriegszeug. n. Oorlogstuig.
Kriegszucht. f. Krijgstugt.
Kriegszug. m. Krijgstogt.
Krirnmen. f. Grimmen.
Krimpen, v. n. Krimpen,in een trekken.
Kringel, tn. Kring , een rond. k
Krinne. f. Bogt, kt'omte in het hout.
Krippe.y. Krib, voederbak.
Krippcnbeiszcr. m. Kribbebijter , een paerd, dat in de krib bijt.
Krippel. f. Krüppcl.
Krippeln. f. Knitfchen.
Krittlich. adj. Kregelig ,kribbig, twistgierig , hairlg , ne'telig , distelig, noestig.
Kritzeln. v. n. Krabbelen , kriemelen, kras/en.
Kritfen. f. Kritzeln. Die Fcder kritzt. De pen krast.
Kritzler. m. Krabbelaar.
Kröbs. m. Hat't , klokhuis van eenen appel enz.
Kröchfen. v. n. Krasfen, fchreeuwen der raaven.
Kron. f. Kroon. Etwas in der kronc Iiaben. Half dronken , halj'befchonken zijn , een goeden knip weg hebben. Die krone aufgeben. Van zijn rijk afftaan , de kroon neerleggen.
Kronbindc. f. Doofdferzel.
Kronen, v. a. Kronen , de kroon opzetten. Iemand mitHörncrnkronen. Iemand hoorns opzetten , iemand tot eenen hoorndrager maken.
Krongefims. n. Kornis , kornisftiig, uit' flékende rand aan eenen pilaar , aan een gebouw.
Krönlein. n. Kroontje.
Kronleuchter. rn. Lichtkroon.
Kronprinz. m. Kroonprins. ;
Krönung./. Kroning.
Kronwerk. m. Kroonwerk.
Kropf.m. Krop. Kropt'ainHaife. Krop-]
gezwel, kropzweer, kliergezwel. Droes der paarden. Kröpfen. v.ti. Droezig zijn , den droes hebben.
Krö'pfer. m. Kropdulf, kroppen. Kröpfig. adj. Kroppig. Kroppen, m. Spoelbak. Krös.rc. Darmfcheel, kroost. Krösadern. Scheelflagaderett. Krösdriife. ƒ. Alvleesch .fchocnvleesch ,
buikklierbedde, groote klier. KrofpeJ. f. Knorpclbein. Kröspelicht. f. Knorpelicht. Kröte. f. Padde. Krötenftein. m. Paddefleen. Krottcnwerk. n. Grotwerk. Kruckc. f. Kruik. Bakkers vuur haak.
Kruk.
Krückcnkreuz. n. St. Antonljkruls. Kruit. f. Gruft.
Krug. m. Kruik , kan. Kroeg, herberg,
Krtigcr. m. Kroeghouder,
Kminc./ Kruim.
Krü.mel. f. Kruimtje.
Kriiinélich. adj. Kruimelig.
Krümeln. v. a. Kruimelen.
Kriimlein. f. Krümcl.
Krumm. adj. & adv. Krom, fcheef, fchuin , firn, fcheel.
Krummbcin. m. Krotnbeen ,fcheejbeen,
Kriimmc. ƒ. Kromte , bogt.
Krümmcn. v. a. Krommen , bulgen.
Krummholz. n. Kromhout.
Krummhorn. n. Kromhoorn, kornet.
Krummacher. m. Twistvcrwekkenknibbelaar, krakeelzoeker.
Krummfchnabel. m. Krombek.
Krünkeln. v. a. Kreukelen , in een /ommelen.
Knii'ikelich. adj. Kreukelig, vol kreukels.
Krüpffen. v. a. Zamentrekkcn. Kluppel, m. & adj. Kreupele, manke t
kreupel, mank, lam. Krusch. f. Kleyen.
Krust. ƒ. Korst, roo/, (op eene genezen wonde).
Kruften (fich). Eene korst maken of
worden. Kruftig. adj. Korfiig, korstagtig. Kubele./. Staartpéper. Kübcl. m. Kuipje, tobbetje. Kublcr. f. Küicr.
Küblcrhandwcrk.//. Kuipers ambagt.



KUC. KIJF. KUG. KUM.
Kuchel. f. Küche.
Küchelchen. n. Koekje. Kuikcn,kieken. Kuchen , Kuch. m. Koek. Kuchenbacker. m. Koekebakker. Küche. f. Keuken. Küchenarbcit. ƒ. Keukenwerk. Küchengarteri. m. Moestuin. Küchcngaitner. m. jp'armoefer. Kuchen gerathe. f. Keukengereedfchap. küchenhader. m. Keuken.loek, fchorteldoek.
KUchenjunge. m. Keukenjonge, koksjonge.
Küchenkra'uter. Moeskruiden. Küchcnlumpcn. f. Küchenhader. Kuchen m agd. f. Keukenmeid. Küchenmutz. f. SchotelwasJler, fobbetje.
Kiichcnmafcher. m. Smeerloper.
Küchcnratz. f. Küchenmutz.
Küehenfehürze. f. Boezelaar, floof.
Küchenftübe./: Eetkeuken, eetvertrek.
Küchcnwerk. n. Keukenwerk.
Küchcnzcug. n. Keukengereedfchap.
Kucken. v. n. Kijken, f. Guckcn..
Kuckeni, wie ein Hahn. i'. Kranen.
Kuckuck. m. Koekoek.'
Kufc. ƒ. Kuip, tobbe.
Küfer. m. Kuiper.
KufT, kuffen. i'. Kufe.
KuiTcr. f. Küfer.
Kuffer. f. Koffer.
Kugcl. ƒ. Kloot, bol, kogel.
Kugclbahn.f.Klosbaan.)
Kugelbüchfe. f. Getrokken roer.
Kugclfönnig. adj. Kogelvormig.
Kugelfusz. m. Bol aan den voet van eene tafel enz.
Kugclgewölbe. n.Rond gewelf.
Kugclicht. adj. Kogelvormig, bolvormig ,kogelrond ,kogelswijze ,bolrond.
K^ugeln. v. 73. Schuiven, rollen , buitelen. Kegelen , balfpélen.
Kugelfchüppe.f. Ktosbeltel, klosfchep per , (In de klosbaan.
KugelfpicJ. 77. Balfpel, klosfpel.
Kugelftabereutz. n. Ronde Jlaf meteen kruis.
Kugelweis. adv. Kogelswijze. Kuglen. f. Kugeln.
Kuh. ƒ. Koe, koel .koebeest'. Jungc Kuh. Veers. Die Kuh mit dem Kajbc bekommen. Een bezwangerd meisje trouwen. Der blinden kuh fpjclgn.
KUH. KUM. KUN. 239
Blindemannetje , fuiker mommet je , kip Ik heb je , blinde koetje fpélen.
Kuhdreck, Kuhfladcn, Ruhmist. m, koedrek , koefront.
Kuhgcfchrcy. 77. Gebulk der koeijeu.
Kuhmilch. ƒ. Koemelk.
KühJ. adj. Koel, frisch.
kühie. f. Koelte.
Kühlen. v. a. Koelen, verkoelen. Dom_ jien (het gefchut). Kühlen (das wener fich). JVeérlichten,
zonder van donder verzeld te z'fjn. Kühlend. adj. Verkoelend. 'Kühlfasz. 77. Koelvat, Kühlkesfel. f. Kühlfasz. Kühlkufc. f. Kühlzuber. KShlmittel. f. Kuhltrank. Küiilfehitf. f. Kühlzuber. Kühltrank. m. Koeldrank, verkoelend
middel.
Kühlzuber./. Koelkuip , koelbak.
Kühn. adj. & adv. Koen , fout, moedig , f ontmoedig.
Kühnhcit, f. Koenheid, foutheid ,foutmoedigheld.
KLUmlich. adv. Koenlljk, fontlijk.
Külftcrn. v. n. Kuchen, hoesten.
KümmeJ. m. Komijn.
Kummer. 77. Steenpuin.
Kummer. tn. Bcjhig, arrest, aanhaling, panding. Eines ginter mit kumuicr belegen. Befag op iemands goederen leggen.
Kummer./. Kommer, zorg , angst.
Kummerhaft. f. Kiimmerlich.
Kumincrklage. f. Verzoek om befag ergens op te mogen doen.
Kiimmerlich. ad. Kommerlijk, zorglijk.
Kümmerling. f. Gurke.
Kummerlos. adv. Kommerloos , zorgloos.
Kümmern (fich). Zig bekommeren, zig kreunen.
Kümmernisz. f. Kummer. Bekommernis.
Kumnierfchaft. f. Handelfchaft. Kummervoll. adj.Volzorg,vol kommer. Kunimct. 77. Halsband van een paerd Kummetdecke./ Paerdedek. Kummetkette. f Halskéten. Kummich. f. Kümmel. Kumpe. f. Kompen. Smulbroér, likkt.-
broer. Kün. f.Khün,



540 KUN.
KUN. KUP.
Kund , Kundig, Kundbar". adj. Kond, kondig, bekend. Kundthun. Bekend maken , kond doen, te kennen geven, kennis geven.
Kundbar. adj. Kenbaar.
Kundbarlich. adv. Bekend, openbaar.
Kunde./. Kunde , kaiant, kundjchap.
Kundig, adj. Kundig , kenbaar.
Kundlich. adv. f. Kundbarlich. ■
Kundfehaft. ƒ. Getuigenis. Befpieding , kondfchap ,kundfchap ,kennis, kunde. Kundfehaft von etwas haben. Kundjchap , kennis , wétenfchap , weet van iets hebben.
Kundfchaften. v. n. Befpieden, op kundjchap gaan.
Kundfchafter. m. Belpieder, Jpion.
Künftig. adj. Toekomende , aanjiaande.
■Kunkel. m. Spinrok.
Kunkcllehcn. n. Vrouweleen , vrouwe lijk leengoed.
Kunkclwerk. n. Taak , gezet werk.
Kunst./. Kunst, konst. Fijn fnijwerk op koperen plaaten , in koper.
Kunstarbeit. f. Kunstwerk.
Kunstbcflisfen. adj. Die zig op knnjlen toelegt.
Kunstberg, m. Parnas, zangberg.
Kunstbrunn. m. Fontein, Springbron.
Kunstdrechsler. m. Kunstdraaijer, ijvoordraaijer.
Künfteler. m. Haïrklover, muggezlfter, diepzinnig bejchouwer. Kunfienaar.
Kiinfteley./ Kunftige arbeid. Gekünftel. vitterij , haïrkloverij , bespiegeling, beSchouwing , bezinning , overdenking , diepe bepeinzing. Gczogtheid.
Künfteln. v. a. Met kunst arbeiden , konjlig arbeiden. Uaïrklüven , muggeziS'len. BeSchouwen , ibejpiegelén , bepeinzen, overwegen , diepzinnig navorfchen. Te verre trekken (eene zaak.) beuzelen.
Kunsterfahren. adj.KunJlkundig, ervaren , bedreven in de kunst.
Kunstfechtcr. m. Schermmeester.
Kunstfeucr. n. Vuurwerk , kunstvuur.
Kunstgcmasz. adj. & adv. Naar de kunst, kunjlig.
Kunstgenosz. m. Kunstgenoot.
Kunstgenosfcnfchaft. /. Kunstgenootfchap.
KunstgctrieB. n. Kunstwerktuig. Kucstgott. m. slpolie.
Kunstgó'ttinn. ƒ. Minerva , kunstgodin'. Kunstgrifi". m. Kunstgreep. Kunsthandier. m. Kunstkoper. Kunstkammer. /. Kunstkamer, kunstkabinet.
Künstlein, n. Kunstje , geheim.
Kunst len. f. Künstcln.
Künsücn. v.n. Kunjlenaarijen in het werk Jlellen , bedrog plegen , list gebruiken.
Künstler. m. Kunfienaar.
Künstlich. adj. & adv. Kunjlig , kunstrijk , kunstiglijk.
Kunstlichkcit. /. Kunjligheid , kunst, ftjn werk.
Kunstmaler. m. Kunstschilder.
Kunstmïszig. f. Kunstgemüsz.
Kunstmeistcr. m. Fop.teinmeester, bronmeester.
Kunstquclle./. Fontein, Sonteinwerk. Kunstregel, m. Kunstrégel. Kunstrcich. adj. & adv. Kunstrijk. Kunstrichter, m. Beöordeelaar. Kunstrichtig. f. Kunstgemasz. Kunstfatz. f. Kunstregel. Kunstfehreiner. m; Kunstdraaijer. Kunstfpiegel. m. Kunst- oJopticaalSpie-
gel. \ Kunstfprache./ Kunstwoord. Kunstftuek. ti.Kunstftuk, handigheid, Kunstverftandiger. m. Kunstkenner. Kunstvcrwandter. f. Kunstvcrltiindiger
und Kunstgenosz. Kunstwerk, n. Kunstwerk. Kunstwort. f. Kunstfprache. Kuntz , Kuntzc. ƒ. Pop , marionet. Es
fey kuntze oder Heintzc. Tiet moge
wézen wat het wil, wat het ook
moge wézen. Kuntzcnfpiel. n. Poppenjpel, marionet-
tenfpel.
Kunzlen. v. a. Vleijen, pluimftrijkem. Kupfcr. n. Koper. K u p!e ra rbe it. ƒ. Koper werk. Kupferbergwerk. n. Kopermijn. Kunferdrat. m. Koperdraad. K upferdrukker. tn. Plaatdrukker. Kupfcrcrz. n. Kopererts , kopermijne. Kupfcrcrzberg. m. Koperberg. Kupferfleck. m. Roode vlag. Kupfergefichte. ƒ Puist gezigt , puistig gezigt.
Kupfergieszer. m. Kopergieter , geelgietcr.



KUP. KÜR.
kUR. KUS. KUT. *4*
Rupfergnibe. f. Kupfererzberg.
kupfergrün. n. Spaansch groen i koperroest , koperrood.
Kupferhaltig. adj. Dat koper bevat, koper bevattend.
Kupl'crhammer. m. Kopermolen.
Küpferhandel. m. Handel in koper. Küpferhandel im Gelichte. Roode puisten in het gezigt.
Kiipferhiitte. f. f. Kupfcrhammer.
Küpfericht, Küpferig. adj. Koperig , koperagtig.
Kupfcrmarcafit. f. Rupferftein.
Küpfern. adj. Koperen , van koper.
Kupfernafe. f. Kupfergeflcht.
Kupfcrrost. m. Koperroest.
Kupferfchlaeken. m. Hamer/lag van koper.
kapfcrfcWager. m. Koperjiager. Kupferfchniidt. m. Koperfmid. Kupf'crrehmidtc. f. Kupferhammer. Kupferftecher. m. Plaatfiijder. Kiipferftein. mi Zéker zwart, édel ge
Jleente , het welk brand, als het ge
Wreven word: fcupferftich. m. Koperen plaat, prent i>
koper.
Kupfcrftichel. m. Graveerijzer; Jlift. KupferfUiek. n. Prent in k9per. Kupfertitul. m. Koperen titelplaat. Kupferwasfer. n. Koperrood , vitriool. Kupferwerk. f.Kitpferarbcidt. kuppe.ƒ. Top, kruin (van eenen berg
Kuif (van eene hen.) Kuppel.f.Koppel. Koepel, kom, top
gewelf. Kuppcln. v.a. Koppelent Kuppclricm. m. Koppelband. Kuppicht, kuppig. adj. Gekuifd. Kuppler. m. Koppelaar , roffiaan. Kupplerey. f. Koppelaarij,rqffaanfchaj Kupplerinn. f. Koppelaarfer: Kuras. m. Borstharnas , borstwapen. Kurpe.f..Krtik., handboom, handvat Kürbis, m. Kawoerde , kalebas , pot.
poen. Kürcte. f. Karrete. Kürisz. f. K'üras.
Kurren. v. n. Knorren , rammelen. Kürsc'nner. m. Bontwerker. K'ürschnerey./.Bontwerkers handwet Kürschnerwaare. f. Pelterij. Kurz. adj.& adv. Kort, beknopt. Er kwz angebonden. Plij word l.
kwaad ; hij vliegt aanjlonds op , hij is ligt geraakt, hij is aanjlonds op zijn paerdje. ' Kürze. f. Kortheid.
Kürzcn. v. a. Korten, korter maken i verkorten. Die zeit Kürzen. Deri tijd flijten , doorbrengen.
Kürzcr. adj. Korter. Den Kürzern zie'hen. Zijne zaak verliezen, overwonnen worden.
Kurzgefazt. adj. & adv.Beknopt, zaaklijk , verkort, met weinigen kortom.
Kurzgefesfelt. adj. Kort gebonden. Kurzköpfig. adj. Kort van f of, die nies
veel aan zijn hoofd kan verdragen;
korzelig. Kurzkopfisch. f. Kurzköpfig: Kürzlich.^v. Kort/ijk , in het kort,
kortom , kortlings , korts, onlangs,
beknopt.
YMXixxm. adv. Volf rekt, kortom, met één woord. Kuizum nicht. Volf rekt niet, gansch niet, in het geheel niet.
Kürzung/. Korting, verkorting. '■ Kurzwahrénd:«4/. Kort van duur.
Kurzwcil. ƒ. Kortswijl, deun , tijdverdrijf.
Kurzweilen. v. n. Kortswijlen, boerten,
vrolijk zijn. Kurzweilig. adj. Kortswijlig , boertig , aartig , geestig , klugiig , vrolijk i ) koddig.
Kusz. m. Kus, zoen. - Küszehen. n. Kusje, zoentje. Kusfentje. Kusfen. n. Kusfen. Küsfen. v. a. Kusfen., zoenen. Küsfenbret. n. Bankje , knielbankje mit
eert kusfen. Küsfenpfennig. m. Giengaart , vrek , '■ deurie.
Küsfenzicche. f. Küszzicche. Kuszhand. f. Kushand. Küszlein. f. Küszchci:. i- Küszmaal.77. Nahaling door zurgérl. Küszzieche. ƒ. Kusfentijk. Küste./. Kust.
Küstenfahrer. m. Kustvaarder. Èust£
bewaarder: KUstenfchifF. n. Kustbewaarder, k. Klister, m. Koster.
I Küsterey. ƒ. Kosterij, kostershuis. ist] Kutfche.f Koets. £/|Kutfchen, v, ?iiMet d« koets rijde,rs
Q



242 KUT. LAB. LAC.
KUT. L AC. LAD.
Kutfchenfchlitten. ƒ. Koetsfle'de. Kutfcher. m. Koetzier. Ktrtfchiren. f. Kutfchen. Kutschpfcrd. n. Koetspaerd. Kutschwagen. m. Koetswagen. Kutschwand. f. Het voor/ie en agterfle
van eene koets. Kiltt. iit. Tiras, tras, fleenlijm. Klitte, f. Monnikskap. Kuttc, f. Quitte. ■Küttel. m. Pens , rolpens. Küttelcr. f. Kiittler.
Küttclfisch. m. Zeefpin, veelvoet,ftolijp.
Küttelflcck. f. Küttel. Küttelmarkt. m. Pensmarkt. Küttclwcib. f. Küttlerinn. Kütten. f. Kitten. Küttentoll. adj. Hoeragtig , geil. Kütterri: v. n. Schateren , luidkeels lachen.
Kiittler. m. Penskoper , penfwnaris. Kütttlerinn. f. Penswijf. Kützcl. i'. Kitzel.
Kux. m. Zestigfe deel van hetgeen eene mijn opbrengt.
Lab-, n. Leb , lub, runzei, Jlremzel.
Laben. v. n. Stremmen , doen runnen.
Laben. v. a. Laven , verkwikken , ververf chen.
Laberdan. m. Aberdaan , laberdaan.
Labet. Overwonnen , verloren , bedorven.
Labctfpiel. n. Labatfpel, lanterluijen. Labfal. f. Labung.
Labtrank. m. l-'erverfchende , verflerkende , verkwikkende drank.
Labung./. Labfal. n. Laving , laafnis.
Lache. ƒ.Modderkuil, modderige waterkuil, modderjioot. %
Lache. Lach , gelach.
Lachcln. v. n.Glimlachen , giggelen, zagtjes lachen, meesmuilen.
Lachen, v.n.Lachen. Aus vollen Halfc, überlaut lachen. Luidkeels , overluid lachen, lachen dat het fchatert, in lachen uitbarsten. Sich krank lachen. Zig flap lachen , zig te bersten lachen. Sich des Lachcns nicht enthalten, nicht verbciszen könncn. Zig van lachen niet kunnen houden. Zum feheine lachen. Glimlachen ,gemaakt, gedwongen , niet van harte lachen, kokermuilen.
Lachend, adj. Lachende,
L
Lachenswcrth. adj. Belachenswaerd'g. Lacher, m. Spotter, lachebek. La'cherlich. adj. & adv. Belachlijk, om
te lachen. Lachhans. m. Lachebek. Lachicht, lachig. adj. Modderig, moe-
rasfig, fiijkig. Lachmaul. f. Lachhans. Lachnarr. f. Lachhans. Lachs. tn. Zalm.
Lachsfang.»z. Zalmvangst,zalmfle'kerij.
Lachsfohre, Lachsforcllc. f. Zalmjbrcl.
La'chzcn. f. Lechfcn.
Lachswchr. f. Lachsfang.
Lack, Gummiiack. Fernislak. Sicgel-
lack. Zegellak. Florcntiner Lack.
Konstlak voor de fchilders. Lacke, Lake'. f. Zoutwater, pe'kel. Lacken. n. Laken. f. Laken. Lackey. m. Lakei, lijf knegt. Lackiren. v. a. Lakken, verlakkeu. Lackritz. n. Zoet hout. Lackritzenfaft. m. Drop: Ladbricf. m. Nodingsbrief. Daging voor
het geregt. Lade.f. Lade, kist. DieLadc des Bun»
des. De arke des ver bouds. Laden. m. Winkel.
Laden. v. a. Laden , beladen, bevrag\ 'ten. Noden, nodigen {pp den maal-



L AD. LAF. LA G. L AH. LAH. LAL LAK. LAM. LAN. 243
tijd.) Dagen, roepen (voor het geregt.)
Ladendiener./»- Tvtftkelknegt. LadenhÜter. r». Legger , winkelhoeder. Ladenzins. m. PV'mkelhuur , kraamhtiur.
Lader. m. Lader, nodiger.
Ladfasz. n. Kruitmaat.
Ladlein. n. Laadje, kistje.
Ladmasz. f. Ladfasz.
Ladfehaufel. f. Laadfchup,gieter, geut.
Ladftock. m. Laad/tok.
Ladung. ƒ. Lading.
Laff. f. Lab.
Laff. adj. Laf, fmaakloos, zoutloos ,
ongezouten. Laff,"Laffe. m. Gek , nar, uilskuiken,
lafbek, weetniet, kwibus. Laffen. f. Laben. Tot flremzel zetten. Laffbeit./. Lafheid , fmaakloosheid,
zoutloosheid. Lag. m. Ligging,
Lag. adj. Laag. Lages Wasfer. Laag water.
Lage. f. Laag. Eine Lage fteine. F.ene laag f eenen. Dem F einde die Lage geben. Den vijand de laag géven.
Lagcl. n. Halfrond vaatje.
Lager. n. Léger. Stapel, fapelplaats. Feldlager. Léger, veldleger, krijgsléger, helrléger. Lager. Ziekte.
Lagerbalke. f. Lagerbaume.
Lagerbaume. f. Stelling, legger balk.
Lagerbothe. m. Légerbode.
Lagcrfasz. n. Leggervat.
Lagergezelt.f. Légertent.
Lagerhaft. adj. Bedlegerig.
Lagerhaftig. f. Lagerhaft.
Lagerholz. n. Leggerhout, balk.
Lager n. v.n. Légeren , zig légeren.
Lagerplatz. tn. Legerplaats.
Lagerung./i Légering.
Lagerwein. m. Leggerwijn.
Lagerzinsz. tn. Huur voor het leggen, bergen van waaren.
Lahde. f. Braak , onbebouwd land. Einen Aeker aus der Lahde reifen. Eenen akker of een fuk lands fcheuren of omploegen.
Lahm. adj. & adv. Lam, kreupel,mank. Lühme. ƒ. Lamheid, lammigheid, verlamdheid , kreupelheid, mankheid. Lahmeifen. n. Voetangel. Lalimen. v. a. Verlammen, lam maken.
1 .ahmlcndig. adj. Lendenlamï Lahmung. f. Verlamming , verlamdheid.
Lahn. n. Gouddrasd. L'a'hr. f. Leer. Laiche. ƒ. Vischkuit. Laidig. adj. lelijk , ijslljk , afzienlijk, affchuwlijk, walgig, tijdig , deerlijk, Laim. f. Leim. Lainc. f. Lehne. Laist. f. Leistcn. Laitfasz. n. Druivemand. Lake. f. Lacke.
Laken. n. Laken , wollen laken , doek, bedlaken.
Lallen, v. n. Praten, fnappen, totewalen.
Lam. f. Lahm.
Lamm. n. Lam.
Lammchén. n. Lammetje.
Lammen, v.n. Lammeren , een lam werpen.
Lainmern. adj. Van een lam,
Lammfell. f. Lammsfell»
Lammlein. f.Lammchen.
Lammsfell. n. Latnsvel, lamsvagt.
Lammsfchlagel. m. Lamsbout.
Lampe. ƒ. Lamp.
Lampen, v.n. Naar benéden, af hangen. Lampentoeht. tn. Lemmet, pit van de lamp.
Lampieht. adj. Kwijnende, zwak,flap. Lamplein.n. Lampje. Sein Lamplein wil)
verlöfchcn. Hij gaat flappen ,/lerven. Lamprete.,/. Lamprei. Lan, lelm. adj'. Ilangend, hellend. Land. n. Land, landfehap , akker, veld,
kust, oever, flrand, aarde. Landadel, m. Adel, ridderfchap van een
land.
Landart, Landsart. f. Lttndaart, landsgefeldheid.
Landausfehusz. f. Landvolk.
Landbau. tn. Landbouw, bouwerij.
Landbefchreiber. m. Landbefchrijvet:
Laudbefchreibung./. Landbefchrijvlng.
Landbetrieger. m. Landbedrleger.
Landbettler. m. Landbédelaar, bédelaar ten platte lande.
Landbothe. m. Landbode (in 1'ulen).
Landbrauch. m. Landsgebruik, g"Wotnte des lands.
Landbrauchlich; f. Laudüblich.
Landedler. f. Landjunker,
Q *



*44
LAN.
LAN.
LiJnden. v.n. Landen, aan land komen, aan land treden, te land komen , land aandoen.
Landenge. f. Landengte.
Landcrey. f. Landgut.
Landcrobcrungen. f. Landwinningen , . landveroveringen.
Landcsf iirst. f. Landsf ürst.
Landcsfiirsüich. adj. Landsvorstlijk.
Landeshcrr. m. Landsheer, landheer. .
Landcsherrlich. adj. Oppermagtlg.
Landesherrlichkeit. f.Heerlijkheid.regt, vermogen van eenen gebiedvoerendcn heer.
Landesherrfchaft. ƒ. Landsregering.
Landfnhrend. adj. Algemeen (word gebruikt van ziekte aan een land of volk eigen. Landziekte, volkziekte.)
Landfahrer. m. Landloper , landzwerver.
Landflüchtig. adj. & adv.Landvlugtlg, zwervend.
Landu-nnd.adj. Vreemd, onbekend.
Landfricde. m. Openbaare vréde, landvrede , vastgefleld In Dultschland bij de vernietiging van het vuistregt In 1495. Openbaare rust. Dem Landfrieden nicht traucn. Zijne voorzorgen nemen , wanneer men iets vreest , er zig niet op vertrouwen.
Landfriedcnftöhrer. m. Verjloorder der algemeene rust.
Landgcbiethe. m. Landgibled, regtsgebied.
Landgebrauehlich. f. Landiiblich.
Landgcgend. Landflreek ,gewest. landfchap , landsdouwe.
Landgeld. f. Landmünze.
Landgcnosz-. 'm. Landgenoot.
Landgericht, n. Landgeregt.
Landgewiichs. n. Landgewas.
Landgraf, m. Landgraaf. \
Lnndgriifrnn. f. Landgraavin. 1
Landgraf! ich. adj. Landgraaf ijk.
Landgraffcliaft./. Landgraaffchap. I
Landgranzen , Landfcheidungcn. Orenzen , landpaalen, landjehei'dingen.
LandgiUtig. adj. In een land aangeno- I men.
Landgtit. n. Landgoed, buitengoed, hof- I ■Jléde. \ Landgüther, Landerijen, landgoederen, L Landhaupnnariri. f. Landpfleger. L Landhuis, u. Landhuis , hojféde. I
Landherr.Landheer. Landjunker. m. Landjonker, landédelman.
Landkarte./. Landkaart. Landkind, f. Landskind. Landknccht. f. Landsknecht. Landkrankheitv f. Landziekte, f. Landfcuche.
Landkündig. adj. Landkundlg. Landkundfchaft. f. Landkunde. Landkutfche. ƒ. Landkoets, postkoets. Landkutfcher. m. Voerman. Landlailfer. m. Landloper , landzwerver.
Landieben.». Landleven, buiten léven.
LandJein. n. Landje.
Landleute. Landlieden, buitenlieden.
Liindlich. adj. Landlijh, landsch.
Landhut, f. Landlust, landvermaak.
Landmann. m. Landman , dorpman, dorpeling ,bouwman, huisman, boer.
Landmarke. f. Landgranzen.
Landmesfcr. m. Landmeter.
Landmesferey, Landmeszkunst./.Li?»^méterij , landmeetkunst.
Landmiliz. f. Landvolk.
Landmünze, ƒ. Landmunt.
Landpfarrer. m. Dorpleeraar, dorppredikant , dorppriester.
Landpflege./". Landvoogdij , balljuwfchap.
Landpfleger. m. Landvoogd, drost, ball-
juw, drosfaart, landregter. Landplage. ƒ. Landplaag. Landrichtcr. f. Landpfleger. Landsart. f.Landaart ,landsgefeldheld. Landfasz. tn. Landzaat, Ingezétene van
een land. ^andsbefchwcrnisZjLandsbefchwerdc./.
Landslasten, openbaare, algemeene
lasten.
.andsbrauch. f. Landsgcbrauch. .andsbra'uchlich. adj. Üebruiklijk In een land.
.andfehaft. f. Landfchap , landfreek , gewest. Landsjlenden, de flaaten van een land. .andfchaftlich. adj. Dat tot een landfchap behoort, landfchaplijk. ■andfchaftsinalcr.*». Landfchapfchllder. andfehrciber. m. Landfchrijver. andfeuehe. f. Landziekte. andsfricdc. f. Landfriede. andsf iirst. m. Landsvorst, landsheer.



LAN,
JLandsgebraueh.n. Landsgebrulkfandswijze.
Landsgebraüchlich. adj. Naar net lands gebruik.
Landsgeletz. n. Landswet, landsorde. Landsherkommen. f. Landsgebrauch. 'Landsherr. m- Landsheer. Landskind, n. Landskind, inlander , inboorling.
Landsknegt. m. Landsknegt, foldaat.
Landskrieg.m. Binnenlandfche oorlog.
Landsleute. Landslieden , landgenooten.
Landsman'n. m. Landsman.
Landsmaninn. f.Landsvrouw.
Landsmailfchaft./. Hoedanigheid van landgenoot. Einem dienen um der Landsmanfchafr. willen. Iemand dienen , om dat hij uit hetzelfde land is,
Landsordnung. f. Landsgcfetz.
Landsritterfehaft. f. Landadel.
Landsfchcidungen. f. Landsgranzen.
Landsfitten. f. Landsgebrauch.
Lzridsfyrache. f.Landstaalxtaal, fpraak van een land.
Landftande. Landsflenden, flaaten des lands.
Landftadt. ƒ. Landftad.
Landfteucr./. Belasting , impost dei lands.
Landftörzer. f. Landlaufer.
Landftrafc. f. Landplage.
Landftraszc. f. Landweg, heereweg.rij-
weg , heirbaan , groote weg. Landftrcckc. ƒ. Landfreek. Landfireicher. f. Landlaufer. Landftrich. m. Landfreek. Landvater. m. Burgervader , 'j lands
vader, volksvader. Landsiiblich. f. Landsgebraüchlich. Landsvcrderber. m. Bederver, vijand
pest van het vaderland. Landsverderblich. adj. Landver derf ijk nadeelig ,fchadelijk , bederf ijk voo het land. Landvertriebcner. m. Balling ,gebamu.
ne, landsverdre'veling, Landsverwcifung, ƒ. Ban , uitbanning Landsverwiefencr. f. Landsvcrtriebene Landsweifc. ƒ. f. Landsgebrauch. Landtag. m. Landdag, dagvaart. Landtafcl. f.Landkaart. Landgereg Landung./. Landing. Landvogt, Landvoigt. m. Landvoogc fle'dekouder , lamibefi'ierder.
LAN. 345
Landvosdey./. Landvoogdij.
Landvolk. n. Landvolk , dorpelingen. Krijgsbenden uit burgers en landlieden , waardgeldsrs.
Landwarts. adv. Landwaard.
Landvvehr./. Sterkte, vesting.
Landvvcife. f. Landsgebrauch.
Landwind.Landwind.
Landwirthfchaft. f. Landhuishouding , landhulshoukunde.
Lane, Lehne , Laine. ƒ. Helling ,fchuinte, afoop.
Lane. f. Lehne.
Lancbank. ƒ. Leuningbank.
Lanen. f. Lchncn.
Lang. adj. & adv. Lang , langen tijd, langdurig, langwijlig. Von langer Hand. Van langer hand, allengs. Hoog. Ein langer Baum. Een hooge boom.
Langbaum. m. Disfelboom.
Langbein, langbeinig. adj. Langbeen,
langbeenig. Lange./. Lengte, langheid, hoogte ,
grootte. Nach der Lange. Overlangs,
in de lengte. In het lang, lang en
breed.
Langen, v. a. Aangeven , brengen , toereiken , aanreiken, krijgen.
Langer, adj. Langer, hooger, grooter.
Lanceren, v. a. Verlengen, vermeerderen , langer maken.
Langerung.y. Langcrung der Tage. Het lengen der dagen.
Langcweil. f. Langweil. . Langf üszig. adj. Lang van voeten.
Langhaarig. adj. Langhaïrig.
Langhals, m. Langhals.
Langlebend. adj.Langlevend.
Langlicht. adj. Lsngagtig , langwer-
, P'g'
• Langmuth. f. Langmüthigkeit. Langmüthig. adj. Langmoedig , verdraagzaam . Lan§aiïithigkdt.ftLangmoedigheid,verdraagzaamheid.: Langnafc. m. Langneus.
Lann-ohr. m. Langoor. Ein Efel fchilt den andern Langohr. Depot verwijt '.. den ketel, dat hij zwart is.
Langrand, adj.Langwerpig rond,ovaal, ', Langs, adj, In de lengte, agter elkau-
» detr. Q 5



24(5 LAN. LAP. LAR. LAS.
Lahgfam. adj.&adv.Langzaam, traag., niet .fpoedig.
Lanaïamkeit. / Langzaamheid, traagheid.
Lznghmlich.adv.I.angzaam/ijkjtraagtijk.
Langst. Overlang, langgeleden, langst.
Langwcil. f.Langwijiigheid, verveling, verdriet, hartzeer. Für die Lang1 v ciJc fpielen. Voor tijdkorting /pelen.
Langweilig. adj. Langwijllg,vervélend, verdrietig.
Langwdligkeit./. Langwijligheid, verdrietlijkheid.
Langwicde. f. Lnnghaum.
Lflngwicrig. adj. Langdurig.
Langwicrigkcit./: Langdurigheid.
Langwürig. f. Langwierig.
Lanfcsfcl. f. Lchnftuhl.
Lanzc. /. Lans , /peer, lancie.
Lahzentrager. m. Speerruiter, lansruiter.
Lanzct. ƒ. Laatvlijm.
Lanzknecht. f. Landsknecht.
Lapp. m. Lap, onheblijk mensch , gek,
dwaas. Lappalicu. f. Lappéréy. Lappchcn. n. Lapje, /let, let. Lappen. Lappen , leuren, lellen , oude
vodden.
Lappen, v.a. Lappen, ver/ellen. Lekken als een hond.
Lapperwerk. f. Lappérey.
Lappérey .ƒ. IVis/ewasjes, zotternij.
Lappern. v. n. Lepperen , met kleine teugen drinken.
Lappicht. adj. Gefchëurd, geplukt.
Lappisch. adj. Zot, dwaas.
Lapplein. n. f. Lappchcjj,
Lar. f. Leer.
Larch. ). Lerche.
Larm f. Lerm.
Laröieiblafer. m. Stokebrand, moeitemaker.
Laimglocke. ƒ. Noodklok.
Larve./. Masker, grijns , momaangezlgt.
Lafehe. f. Latz.
Lafehio. Opgeld.
Lasz. m. Wijnoogst. Aderlating.
Lasz. adj. Moede, vermoeid, mat. Lui, ' traag. \
Laszbeeken. n. Laatbekken. I]
Lüizbiiidc.J.Laatband, zwagtel. j
LAS.
LwAünkQLm.&adj.Laatdunkendheid. Laatdunkend.
Lasjseiche. f. Wilde zeug.
Laszeifem«. Laatijzer, vlijm.
Lasten, v. n. & a. Laten.
Lasfig. adj. Lui, traag. ..
Lasflgkeit./. Luiheid .traagheid. Matheid , vermoeidheid.
Laszkopf. m. Laatkop.
Laszlich.tfrfy. Vergeeflijk., ver/choonlijk.
Laszreisz. n. Jonge boom, die in het vellen 0/ kappen der bos/chen geJpaard word, om te blijven groeijen. Last. /. Last, pak. Last einesSchiffes. Last, /cheepslast.
Last, Befehwernis, Drangfal. Last, bezwaarnis, druk.
Lastbar, adj. Lastdragend.
Laster.n. Laster , misdaad, misdrijf, zonde, kwaad, booze daad , tasterfluk, ondeugd.
Lastcrcr. m.Lasteraar, kwaad/preker,
\ eerrover, lastertong , lastermond , agterklapper.
Lasterfcind. ?n. Vijand van lanteren, van kwaad/préken.
Lasterfrey. adj. Vrij van lastering.
Lasterhaft, adj. Lasterlijk, ondeugend, zondig, misdadig.
Lasterhaftig. adj. f. Lasterhaft.
Lasterhaftigkcit./. Ondeugendheid ongeregeldheid , buiten/porigheid.
Lastcrleben. n. Ondeugende , ongeregelde, buitensporige levenswijze.
Liisr.erlich. adj. Lasterlijk , eerrovend, fchendend.
Lastcrmaul. f. Lasrercr.
Lastern. v. a. Lasteren, eerroven, agter klappen.
Lasterreden, f.Lastcrworte.
Lasterfchrift.f. Lasterfchri/t, /chimpfchrift, /chot/chri/t.
Lasterfucht./. Kwaadjpre'king,geneigdheid tot lasteren, kwaad/preken, agterklappen.
Lasterthat.f. Ondeugend, fnoodbedrijf.
Lastcrung./. Lastering , kwaad/prékin g.
-.asterwortc. Lasterwoorden, lastertaal. .asterzungc. f. Lastcrcr. jastefel. m. Lastdier , lastbeest. listig, adj. & adv. Lastig , vervélend, zwaar, moeilijk- Lr ist mir lastig.



LAS. LAT. LAU.
Hij verveelt mij, hij is mij tot eenen last.
Lastpfcrd. n. Pakpaerd. ( Lastfchiff. Fragtfchip. Lastfand.«*. Ballast. Lasttbier. f- Lastefel. Lattragend. adj. Lastdragend, beladen. Lasttra'gcr. m. Pakdrager, kruijer, arbeider.Lastvieh. f. Lastefel. Lastwagen, m. Vragtwagen. Lafur. m. Lazuur , lazuur/leen. Lafurblau. adj. He'melsblaauw. Latein. n. Latijn.
Lateiner. m.Latijnist, latïjnkund'ige. Lateinisch. adj, Latijnsch. Ein latcini-
fcher Rciter. Een die Jlegt te paerd
rijd.
Latera./. Lantaem. Latcvnenthurn. tn. Vuurtoren , vuurbaak.
Laternenwartcr. m. f. Laternziinder. Latcrntragcr. m. Lantaerndraget: Laternziinder. m. Lantaernopjléker. Latfchen.v. n. Het heen najle'pen. Latfchig. adj. Lui, traag, Jlépend. Latte./. Lat.
Latten, v. a. (ein Daeh.) Met latten be-
flaan (een dak.) Lattcngchaufe. f. Lattenwerk, Lattcnnagel. m. Latnagel. Lattenverfchlag. f. Lattenwerk. Lattenwerk. «. Latwerk. Lattich. m. Latouw, kropfalaad. Latwerge./. Slikartzenij. Latz. m. Lap, voorlap. Latzmütze. ƒ. Regenkap, monnikskap Lall, laulicht. adj. Laauw , laauwag
tig > flap , flaauw. Laub. n. Loof, bladen van boomen, m
andere gewasfen. Laubbrecher. f. Laub er. Laube. f. Laubhiitte. Laubcn.v. a. Ontbladen , a/bladen. Lauber. m. Afblader, ontblader. Laubcrfest. f. Lauberhilttenfest. Lauberhiitte. f. Laubhiitte. Lauberhüttcnfest. n. Loofhuttenfeest. Laubflceken. m. Zonierjfroeten. Laubhiitte./. Loofhut. Laubicht. f. Laubrcieh. Laubkönig , Laubesz. Sehoppe koning
Jchoppen aas. Laubrcieh. adj. Loofrijk , bladerrijk.
LAU. «47
Laubwerk.». Loofwerk , loofferaadjen.
Lauch. m.Look, prei, ajuin. 'Lauehfarbig. adj. Look-, prei-, ajuin-, kleur.
Lauchtütfche. ƒ. Lookfaus , ajuinfaus* Lauchzwiebel. f. Lauch. Laue, Lauigkeit. ƒ Laauwheid, ijverloosheid.Lavendel, m. Lavendel. Lavendelkraut.n. Lavendelkrult. Lavet, Lavette./ Af uit, raampaerd. Laucr, Lcuef. m. Slegte wijn,fpoeli;ig. Lauf. m. Loop. Koers, vaart. Laufbahn./ Loopbaan, loopperk. Laufen. v. n. Lopen. Loops, ritzig zijn. Laufend. adj. Lopend. Laufcr. m. Loper.
hïiifci-'mn.f.LoopJ?er,fraathoet:Straatfijpfer, kwikbil.
Lauffcuer. n. Lospvuur.
Laufgeld.». Beloning , verering.
Laufgraben. m. Loopgrave , geraakfchans , nadering.
Lauf hund. m.Soort van windhond, loophond.
Laufig. adj. Loplg , loops, lopend. Laufigc fchrift. Lopend Jchrift. Eincr fache laufig feyn. In eene zaak bedreven , ervaren zijn.
Laufiseh. adj. Loopig, loopagtig , loops, ritzig.
Laufplatz. tri. Loopplaats. '
Laufftcin. n. Loopjleen, loper. ■ Laufte (eincs Hafens). Lopers van eenen haas.
Lauften. Loop der tijden, en het geen er tegenwoordig omgaat.
Laufthier. n. Dromedaris. , Lauftig. f. Laufig.
Laufwagen. m. Loopwagen.
Laufzicl. n. Eindpaal, doel in het renperk.
Laugbar. adj. Lochenbaar , ontkenlijk.
Laugc./Pis. Loog. Einem eine fcharfe Lauge aufgieszen. Iemand wakker doorhalen , over den hekel halen.
Laugafehe. ƒ. Loogasch.
Laurai. v- a. In de loog zetten,
Laugenafche. f. Laugafehe.
Laugenfasz. n. Loogkulp. , Laugenkorb. m. Loogmande,
Laugenkufe. f. Laugenfasz.
Laugenfack. m. Loogzak. Q 4



M$ LAU.
Laugcnfalz.n. Loogzeut,
Laugenwn';: hef. Loog. Laugenzubcr. f. Laugenfasz. Laugenvs'asfer. n. hoogwater.. Laugncn. v. n. Lochenen, ontkennen miszaken , verzaken , verlochenen Laügrier. m. Verzaktr , verlochenaar Laugnung./ Ontkenning , lochening .
verzaking. Lauigkeit,lauigt. f. Laulichkcit, laulicht Laviren. v. n.Loeven ,lavéren, inkrimpen , boegkruisfen. Toegeven, zig naar den tijd voegen , fchikken. Speelzeilen. Laulieh , laulicht. f. Lau. Laulichkcit./. Laauwheid, flapheid ,
flaauwheid. Laune./. Luim., vlaag. Lauuen. v. n. Eenen kwaaden luim hebben. Scheelzien, hens zien. La'unisch.adj, Kuri£', jratzlg , hoofdig, wonderzinnig, grillig. Scheel, loens.
Lavor. n. Handbekken.
Xaur. Loer, het befpieden. Arglistig mensch. Slegte wijn , ruigt van wijn. f. Lauer.
Lauren. y. n. Loeren, gluren , luimen , op zijne luimen figgeu , befpieden , beloeren , beluisteren , flaan luisteren,
Laurcr. tn. Befpieder , loerder , luistervink.
Lnurwinkel. m. Schuilhoek, hinderlaag. Lans. ƒ L'tis.
Laufche. ƒ. Loerpluats , luisterplaats. Laufchcn. v. a. Luisteren , befpieden,. Laufcher. m. Luisteraar, befpieder. L.ïufckrankhcit. f. Laïtfefijcht. Laufckraut. n. Luiskruid. Laufen. v. a. Luizen, luizen vange. Laufcr. m. Lui mensch, dagdief. Vrek,
gierigaart. Lauferey./. Tijdverkwisting , tijdver-
fpïlling. Vrekheid, karigheid. Laurcrhaft. adj. Vrekkig , karig. Laufcfalbc. ƒ Luizenzalf, Laufcfucht./. Luisziekte. Lausgusz. m. Laatfie wasfchlng, Laufig. adj. & adv. Luizig , luisagtig , flegt, fch.raal, karig , vrekkig", ikufiger-Schuit, Luiszak,!uispook,jchob- ] pejak.
LAU. LAX. LAY. LAB. LEB.
Lausfüchtig. adj. Luisziek , die de luisr ziekte heeft.
Laustercr. f. Laurcr.
Laustern. f-Lnufchen. i La ut. m. Luid, geluid.
Laut. adj & adv. Luid, lulde, overluid, hard, luidkeels. Laut des Briefes. Naar luid, volgens, naar im koud des briefsi
Lautbar. f. Kund.
Lautbarkcit./ Kenlijkheid, blijkbaar-
heid , waereldkundigheid. Laute. f. Luit, zéker fnaarenfpel Lauten. v. n. Lulden,galmen , klinken. Lauten. v. a. Jolden , luijen. Lautend. adj. Luidend, klinkend. Lautenfpieler. m. Luitfpeelder. Lauter. m. luider , klokluider, Lautcr. <7/y. Louter, zuiver, fijn, onvermengd, enkel. Lauterer./w. 'Louteraar, zuiveraar. < Lauterkeit./. Zuiverheid, fijnheid, helderheid, klaarheid. Lauterkunst. f.Kunst van louteren, zuiveren, rafneerkunst. Lauterung. /. Loutering , zuivering ,
reiniging. Lautmarig. f. Lautbar, Lautfehallend. adj. Schelklinkend , hel-
derklinken.d , helderluidend. Lmnmg.f. Luiding, het luiden, gelui, Lax. f. Lachs.
Laxiren. v. a. Laxeren , zuiveren. Lay. m. Leek, leekebroeder. Laybrudcr, Layfchwestcr. Leekebroeder , leekezuster. Layenpriester.w. IVaereldlijkpriester. Lazareth, n. Lazareth, ziekenhuis. Lebclang. f. Lebtag. Lebcn. f. Labqi.
Lebcn. v. n. Léven, in léven zijn. Be-
flaan. IVonen, Lebcn (fich). Zig gedragen. Wie lebt
ihr ? Hoe vaart gij ? Lebcn. n. Léven, het léven. Lcbeiid. adj. Lévend. Lcbcndig. f. Lebend. Lebcndhimchcnd.
Lévend/nakend , levenwekkend. Le-,
bendigmaehuug. /. Lévendmaking. ^ebensader./. Lévensader. .xbensart.ƒ. Levenswijze , wjjzi van
léven.
xbensbefchreibung. f. L/veu , te'yentkefchrijving.



LEB. LEC,
LEC. LED. LEE. 249
Lebcnsbrunn.ƒ.Levensbron, bron des lévens.
Lebcnsgefahr. f. Levensgevaar.
Lebensgeister. Lévensgeesten.
Lebensgefehiehte. ƒ. Lévensgefchiednis.
Lebensgcftalt./". Lévensgrootte.
Lcbensgröszc. f. Lebensgcftalt.
Lebenskraft. ƒ. Lévenskragt.
Lebenslang. f. Lebtag.
Lebcnslauf. tn. Lévensloop.
Lebenslehrc. ƒ. Zédettleer, zedenkunde.
Lcbensmittel. Lévensmiddelen, leeftogt, lévensbehoefte , onderhoud, mondkost.
Lebensordnung. f. Lebensregel.
Lebensrcgel. m. Lévensrégel.
Lebensfaft. tn. Oorfpronglijk vogt, lé vensfap.
Lebensftand. m. f. Lebensart.
Lebettsftrafc. /'. Doodfraf.E'mcm die Lcbensftrafe zuerkennen. Iemand ter dood veroordelen.
Lcbensunterbalt. f. Lcbensmittel.
Lebenswandcl. f. Lebensart.
Lebenszeit. f. Lcbzeit.
Leber. f. Léver.
Leberader./. Lêverader.
Lcbcrfai'b. adj. Leverkleur.
Lcbcrf a'rbig. adj. Léververwlg, leverkleurig.
Lebcrfleck. m. Zomervlak , fproetel. Lcberflusz. m. Lévervloed. Lebergang. m. Léverdoorloop. Leberklett. f. Lcberkraut. Leberkraut. n. Leverkruid. Lcberpulsader./". Lévetflagader. Lcbcrftcin. m. Lêverfeen. Lebcrfucht. ƒ. Léverzugt, leverziekte Leberf üchtig. adj. Léverzugtig , léver ziek.
Lebhaft, adj. Lévendig , wierig , vlug
kwik , woelig. Lcbhaftigkcit. f. Lévendigheid. Leblos, adj. Lévenloos. Lebtag , Lebenstag. m. Leefdag, le
vensdag, levenslang, Lcbzeit./'. Leeftijd. Lech. adj. Lek , ondigt. Lechfcn.v.n. Snuiven , hijgen, buite,
adem zijn. Kwijnen, bezwijken
fmagten, vergaan, verdwijnen
Lekken , lek zijn. Leek, Icekend. adj. f. Lech. Lecke./. Scheur t reet , opening.
1
| Lecken. f. Lechen.
Lecken. v. a. Lekken , likken. Zoenen, kusfen.
Lecken. f. Löcken.
Lccker. f. Lcekerhaft.
Lccker. m. Jonge , foute lekker , jonge en losfe wulp, guit.
Lcckerbisfen. m. Lekkernij , lekker beetje.
Leckerey. f. Lcckerbisfen.
Lcekerhaft. adj. Lekker, fmaaklijk.
Leckerhaftigkeit./. Lekkerheid , fnoeperij.
Lcckermaul. n.lekkerbek fnoeper, enz.
Leckcrvverk. f. Lcckerbisfen.
Leckfasz n. Lekvat, lekk'uipje, lekbak.
Leckrisz. n. Zoethout.
Leckyycin. m. Lekwijn.
Lcction. f. Les.
Leder. n. Léder , leér. Einem das Leder garbcn. Iemand afrosfen, de huid vol fagen géven.
Lcderbcrciter. tn. Leërbereider , leertouwer.
Lcdcrberciterey. f. Leêrtotiwerij.
Ledercr. f. Ledcrbereitcr.
Ledergaïber. tn. Leêrlooijer , leertouw wer, huidenvettet:
Ledcrgarbcrey. f. Lcdcrberciterey.
Lederhandel, m. Lecrkoperij.
Lcdcrhandlcr. m. Leêrkoper.
Lederhart. adj. Hard, taai als leder.
Lcdern. adj. Léderen, leêren , van leder.
Lcdcrn. v. a. Met leér beleggen, bezetten.
Lcderweich. adj. & adv. Murw. lek vvill dich lcderweich priigeln. Ik zal 11 helder afrosfen , murw, plat f aan.
Ledig. adj. Lédig. Ongehuwd, ongc, trouwd. Lcdigcs Pfcid. Ongetuigd paerd, los paerd. Ledigcr Bcfitz. Onaanvaatde bezitting , onaanvaard goed. Ledig lasfen. Ontf aan. Ledig machen. Verlosfen , los maken ,faken. Ledig fprechen. Vrijfpréken. Ledig werden. Ontf agen worden. Eincr forgc fich ledig machen. Zig
1 van eene zorg ontf aan , ontheffen. , Lecigm. f. Erledigen , leer machen.
. J.cdiglich. adv. Enkel,volf relt :gansch, in bet geheel, eeniglijk , alleenlijk. Lcdigfprcchung./: Vrijjpreking. 'Leer. adj. & adv. Lédig, leeg. Ledig,
2 s



2S0 LEE. LEF. LEG. LEH.
LEH.
leer machen. Ledigen, ledig maken, ontledigen. Leer Papier. Schoon , wit papier. Leer Stroh drefchen. Vergeef fche moeite doen, denmoriaan wdsfehen. Leere Hoffnung, leereWorte. Tdele hoop, ijdete woorden.
Leere./. Ledigheid, ija-le.
Lecrcn. v. a. Ledigen, leégen , lédig maken.
Leffel.T.LoffeL
Lefzc. f. Lip.
Lcfzjg. adj. Groot, dik van lippen , wél
gelipt. Leg. f. Lag.
Lcgat. rit.Afgezant. Erfmaking,legaat. Legation. f. Gezantfchap , bezending. Lcgbrett. n. legger, legplank , waarover men uit en in een fchip gaat. Lege./. Rei, ordeA. Lage. Lcgel. f. Liigcl.
Legen. v. a. Leggen. Etwas im wege legen. Iets in den weg leggen. Mit einem heben und legen. Zig met iemand verjtaan , eenftemmig met iemand te werk gaan.
Legen (fich.) Zig leggen, gaan liggen. Der wind legt fich. JJe wind
I gaat liggen , verjlapt , word flap. Sein Zornlcgtfich. Zijn toorn ,zijne gramfchap bedaart, gaat over.
Leger. f. Lager.
Leggeld, n. Leggeld.
Lcgion.y: Legioen.
Legiren. v. a. Met een bijvocgzel Vermeéren. Legateren, bij uiterflen wille maken.
Legirung./. Bijvoegzcl, mcngzel.
Legung./. Legging, ligging.
Legzcit. f. Legtijd.
Lebcn, Lchn. n. Leeri. Mannliches Lchcn. Mansleen, zadelleen. Wcibliches Leb.cn. Vrouwen leen, rokken leen. Afterlehen. Agterleen. KunkelIchcn. Vrouwlijk leen.
Lchnacker. tn. Stads weide.
Lehnbar. adj. Beweeglijk , roerend , leenroerig, onderhorig.
Lchnbarkcit. f. Leenroerigheid, onderhorigheid.
Lchnbaucr. tn. Erfpagter.
Lchnbricf'. m. Leenbrief.
Lehi.buch. n. Leenboek , register der leengoederen.
htliïM:cm,t.m.Leendienst, h eer en dienst.
Lehne. f. Leuning, balie. Galg bij de drukkers daar de timpan op rust.
Lchncmpf angnisz. ƒ. Vrij koping , afkoping van een leen.
Lehnen. v. a. Lenen, te leen némen , te leen géven, belénen.
Lehnen (fich). Leunen, feunen, rusten op iets of op iemand.
Lehner. f. Lei her.
Lehngeld. n. Pagting.
Lehnguth. n. Leengoed, f. Lenen,
Lchnhcrr. m. Leenheer.
Lehnhof. m. Leenhof.
Lehnkammcr. f. Leenkamer.
Lchnkut;ehc,Lohnkutfehc././;7///;^o?«.
Lehnmann. m. Leenman , leenhouder , leendrager.
Lchnpflicht. f. Lchndienst.
i .ehnpferd. n. Huurpacrd.
Lehnprobst. m. Leenproost.
Lehnrecht, n. Leenregt.
Lchnrühng , Lclmrü'hrcnd. adj. Leenroerig.
Lehnfatz. m. Bereiding , Icenfelling, lemma (in de wiskunde.)
Lehnfchaft. f. Lchnbarkcit.
Lehnfchrcibcr. m. Leenfchrijver.
Lchnscid. m. Leenced.
Lchnscrbc. m. Lecr.opvolger.
Lehncrledigung./. Lédig leengoed, wanneer de leenheer of leenbezitterfterft.
Lchnsfolger. f. Lehnscrbe.
Lchnshcrr. f. Lchnherr.
Lehnspflicht. f. Lchndienst.
Leh'nitab. m. Leunfok , leunfaf.
Lchnftuhl. m. Leunfoel, armfoel.
Lchnfesfcl. f. Lchnftuhl.
Lchnsvcrbindlichkeit. f. Leensverpligting.
Lchntragcr. m. C. Lehnmann. Lchnung./. Léning. Lchnungsweife. adj. Bij wijze van léning.
Lehnwaar, Lchnzins. Cijnsgeld, verponding, fchatting aan den grondheer te betalen , wégens erfgoed, in zijn land of geregt verkogt.
-£ht.f. Les , leer , onderwijs , waarfchouwing, onderrigt. Leerfuk.
jChramt:». Leeraars ampt, kerklijk ampt , kerklijke bediening.
jChrart. f. Leerwijze.
-.tbrbcgicrig, Lchrwillig. adj. Leergierig , leerbegérig, leerzaam.



LEH. LEL
L E I.
-"-51
Lehrbegviff. tn. Leerbegrip, opflel, zamenflel. ,
Lchrbricf. m. Leerbr'ief.
Lehrbuch. n. Leerboek.
Lchre. f Leer , lering. Legr giebt Ehr. Kunst geeft eer.
Lehrcn. v. a. Léren, leeraaren, onderwijzen. Stückkugeln lehrcn. Kogels tiaar de grootte van een f uk gefchut méten.
Lchrcr. m.Leeraar, onderwijzer.
Lchrform. f. Lehrart.
Lchrgeld. n. Leergeld.
Ixhrgenosz. m. f. Lchrling.
Lchrhaft. adj.Leerzaam ,ftigtlljk , opwekkend.
Lehrjahre. Leerjaaren.
Lehrjungc. m. Leerjonge. Schooljonge, leerling.
Lchrknabc. f. Lehrjunge.
Lehrkunst. f. Onderwijs , kunst, beleid van onderwijzen, van léren.
Lchrling. tn. Leerling , leerjonge.
Lchrlohn. m. & n. Leerloon , leergeld.
Lehrmcister. m. Leermeester, onderwijzer.
Lehrmeistcrinn.f. Leermeesteres. Lchrordnung. f. Lehrart. Lehrpunkt. n. Leerpunt, leerfuk. Lehrrcich. adj. Leerrijk. Lehrrichtig. adj. Regtlérig, regtzinnig,
regtfehapen in de leer. Lehrrichtigkcit. ƒ. Regtzinnigheid in de
leer.
Lehrfam. adj. Leerzaam, onderrigtend, daar léring in fee kt.
Lehrfamkeit./. Leerzaamheid.
Lehrfatz. m. Leerfelling, leerfuk. Régel , beginzel, algemeene waarheid, algemeen beginzel, algemeene kundigheid. Zetregel.
Lehrfehule. f. School, leerfchool.
Lchrfchüler. f. Lchrling.
Lehrfpruch. tn. Leerfpre.uk.
Lehrftand. m.Kerklijk- of leeraarampt, fchoolberoep.
Lchrftiick. n.Leerfuk.
Lehrftllhl; m. Leerfoel.
Lchrübung.y. Zédeles, zédekundige be-
' denking.
Lêhrweife. f. Lehrart.
Lehrwillig. f. Lchrbegicrig. *
Lehrzcit. f. Leertijd.
Leib. m. Lijf, lichaam. Buik, onder¬
buik. Ein todtcr Leib. Een lijk, dood lichaam. Ein Leib Brodt. Een brood. Einem zuLcibe gehen. Iemand te lijf gaan. Bey Lcibc, thue es nicht. fVagt u, van het te doen. Es betrifft Leib und Lebcn. Bê kop is er méde gemoeid, de doodfraf faat etop. Den Tcufcl im Leibc habcn. Boosaartig , kwaadaartig , vui taart ig zijn. Auf Leib und Lebcn. Vinnighjk, niet alle vinnigheid. Auf Leib und Lebcn angcklagct werden. In regten vervolgd worden , geregtlijk vervolgd worden. Leib und Lebcn angchend , betreffend. Halsfrafijk. Auf Leib und Lebcn gcfangcn fitzen. Op de dood gevangen zitten. Leib und Lcben verwirket habcn. Het léven verbeurd hébben , den dood verdiend hebben. Wohl bey Leibc feyn. Dik en vet, gezet zijn. Wieder zu Lcibc kommen. Zijne kragten wéder bekomen, wéder aankomen. Mit fcinem Lcibc dienen. Een eerloos léven lelden , de hoer fpélen. Seincs Lcibcs pflcgcn. Zijn lichaam goeddoen. Einen dunnen Leib habcn. Eenen buikloop hebben, aan den afgang zijn. Den Leib voll habcn. Den bulk vol hebben. Seiiwcres Lcibes fcy». gehen. Zwanger zijn.
Lcibarzt. nt. Lijjarts. Lciblicd. Lijfdeuntje. Leibftück. Lijjfuk.
Leibclz. tn. Bovenkleed, overrok.
Lcibbindc. f. Leibgiirtcl.
Leibchen. n. Lijfje, keursje , jakje.
Lcibdiencr. f. Leiblackcy.
Leibcigcn. adj. Lijfeigen.
Lcibeigenfchaft./. Lijj'eigenfchap , lijfeigendom.
Lcibcigner. m. Lijfeigene.
Leibeserbcn. Lijferven.
Leibesfrucht. ƒ. Vrugt in het lichaam der moeder , lijfvrugt , vrugt des buiks.
Leibcsfehadcn. m.Lichaamsgabrek, lijfgebrek .
Leibfarb. f. Lijf kleur.
Lcibf iirbig. adj. & adv. Lijf'kleurig , lijfverwig.
Lcibgcding. n. Liiftogt, vrugtgebrnik der goederen. Wittbum. IP'éduwgijt.
Leibgiirtcl. in. Gordel.
Lebhaft, leibhaftig.adj. & adv. Nah



2 52
LEI.
LEI.
tuurlijk , naar het teven , wél getroffen , wél gelijkend. Baarlijk. Tooen wie der leibhaftigc Teufel. Razen en tieren als de baarlijke, lévende duivel.
Leibig. adj. Lijvig, dik , grof van lijf, fiezet , vleefchig.
Leibigkeit. f. Lijvigheid , gezetheid, vleefchigheid.
Lcibkuecht. m. Lijf 'knegt. \
Leiblackey. tn. Lijf knegt, volgknegt.
Leiblein. n. f. Leibchen. Ein Lciblein Brodt. Een f tikje brood.
Leiblich. adj. & adv. Lijf ijk ,-Hchaamlijk. Lciblichcr Bruder. Leiblieher Vetter. Eigen broeder , eigen neef, volle broeder , volle neef. Lciolichcr Eid. Plegtige eed.
Leib los. adj. Lijfoos.
Lcibpclz. m. Pelsrok , overrok.
Lcibrctue./. Lijfrente , onafosbaare rente.
Leibrock. m. Lijfrok.
Leibsbefebafienhcit. f. Lichaamsgeflcl, lichaamsgefieldheid.
Leibsbefcbwerung. f. '/.wakheid, kragtloosheid, ongpfeldheid.
Lcibsbiirdc. f. Zwangerheid.
Leibfehütz. tn. Lijffchutter , trawant.
Lgibsilusz. m. Buikvloed, buikloop.
Leibsgcbrech. m. Lichaamsgebrek.
Leibsgef3hr. f. Lijfsgevaar.
Leibsgeftalt. f. Leibslange.
Lcibsgefundhcit f. Wëlgefeldheid des lichaam s.
Lcibshaft. f. Gevangnis , hegtnis. Einem iu Lcibshaft nchmen. Iemand in hegtnis némen , gevangen zetten.
Lcibskraftc. Lichaamskragten.
Lcibslaiige./" Lichaamsgefalte,gefalte.
Lcibsmangcl. f.Leibsgcbrech.
Leibsnahning. ƒ'. Lichaams onderhoud,
LeibsöfFnung. f. Open lijf.
Lcibsfchwaehheit. f. Ongezondheid , lichaamszwakheid.
Leibfprnch. m. Zinfpreuk , puntréde, devies.
Lcibsitarkc. f. Leibskra'fte,
Lcibsftatur. I. Leibsgeftalt.
Lcibsftrafe. f. Lijfjlraf.
Lcibsübung. ƒ. Lichaamsoefening.
Lcibsznftand. f. Lcibsbefcr...Ccnhcit;
Lcibtrabant. f. Leibfehütz. cïaw^'ai-f.Lijfivagt. j
Leibwehr. f.Wapenen van verdediging. Lcibzerlcgcr. m. Onlléder van een lichaam.
Leibscrlcgung. ƒ. Ontléding van een lichaam.
Lcibzucht. ƒ. Erfdeel, lijftogt.
Leich, haich. nWischkuit.
Leiche. f.JJjk , dood lichaam.
Leichabdankung. f. Bedanking , aan. fpraak aan de lijkgangers, voorde laatfe eer, den overlédenen aangedaan.
Leichbaar. f. Doodbaar. Leichbegangnisz. f. Lcichcnbegangnisz. Leiclibefteller. m. Drager van een lijk. Lcichbittcr. f. Lcichenbittcr. Leiclicerernönicn, Begraafnisplegtigheden,
Lcieh- Lcichenconduct.. f. Lcichcnbegangnisz.Leichdorn. m. Likdoorn, ekfteroog, Lcichen. f. Laichcn.
Lcichcnbegangnisz./: Lijkfaatfe ,rouwfiaatfie , uitvaart, rouwjleep.
Lcichenbittcr. m. Groef bidder .lijkbidder , aanfpréker der dooden , bidder.
Leichcncsfen. n. Rouwmaal.
Leictiengclaut. n. Het luiden der klokken over eenen dooden.
Lciehcngeprange. f. Lcichenbegangnisz.
Leichengerüst. n. Pragtige jlellaadje voor de lijkfaatfe van eenen vorst.
Leichenlied. n. Lijkzang , lijkdicht.
Lcichcnprcdigt. f. Lcichcnrede.
Lcichenproccsz. f. Lcichcnbegangnisz.
Lcichcnrede. f. L'jkréde.
Leichenfarg. m. Praalbed.
Lcichcnfchulden. ƒ. Doodfchulden , lijkfchulden.
Leichcnftcin. m. Grafzerk , graff een. Lcichentrager. tn. Drager , lijkdrager. Leichcntuch. n. Doodkleed, baarkleed,
pelle, lijklaken. Leiehcngcdachtnisz. n. Lijkmaal,rouw-
maal.
Leichgeld. n. Geld voor de dragers.
Leiehkart. f. Lcichkasten.
Lciehkastcn. m. Lijkbaar, doodbaar.
Lcichkleid. ;?. Doodkleed.
Leichkostcn. Begraafniskosten.
Leichnam. in. Lichaam, dood lichaam, doode , tijk , overledene.
I ,eich Pateer, m. Lijkbezorger , doodgraver.



LEI.
Lel
"-5S
téieht. adj, & adv- L'!Sl' gemaklijk , lugtig, los.
Leiehte, Leichtigkeit./. Ligte , ligtheld, ligtigheid.
Leichter- f. Ltchtfchiff.
Leichtern. v. a. Verligten , vermindering.
Leiclufertjg. adj. & adv. Ligtvaerdig, ligr , wulps, dartel, geil, hoeragtig.
Leicbtfcrtigkcit. ƒ■ Ligtvaerdlgheid , dartelheid, wulpsheid, geilheid.
Leichtfertiglich. adv. f. Leicbtfertig.
Lcichtglaubig. adj. Ligtgelovlg.
Leichtglaïibigkeit. ƒ. Ligtgelovigheid.
Leichtigkeit. f. Leiehte.
Leichtlich. adv. Ligtlijk , ligt, gemaklijk.
Leichtfimiig. adj. Ligtvaerdig , ongcfiadig, ligtzinnig, onbedagt, los , ■wispelturig , veranderlijk , ligt-
hoofdig.
Lcichtftnnigkeit.f.Ligtvaerdigheid, ongefadigheid, wispelturigheid, ligtzinnigheid, losheid, veranderlijkheid.
Lcichtfmniglich. f. Leichtfmnig.
Lcichwache. f. Lijkdienst.
Leichzcit. f. Rijtijd der visfehen.
Leid. n. Leed, leedwezen , droefheid, berouw. Sich ein Leid antliun. Zig verdoen. Rouw , droefheid over •eenen overleden vriend. Einem das Leid klagen. Den rouw bij iemand beklagen. Leid tragen für jemand. Over iemand rouw dragen. Im Leide gehen. In den rouw zijn.
Leidr.ittcr. f. Lcichenbittcr.
Leiden, v. n. Lijden , verdragen , dulden , toelaten , uitflaan , verduren.
Leiden, n. Lijden.
Leidend, adj. Lijdend. Seklaaglijk , droevig, naar.
Lcidendlich. f. Leidlich.
Leidenfchaftcn. Lijdingen, togten, driften , aandoeningen , harstogten.
Leider, m. Lijder , iemand die lijd.
Leider, interj. Eilaas.
Leidfrau. f. Huilfler , beweenfler der dooden (bij de ouden).
Leidgefang. n. Treurdicht, lijkzang.
Leidgefchrey. n. Gehuil, gefchrei.
Lcidig. adj. Leeddragend, leedwezig , bedroefd, droevig, treurig, ellendig , flegt.
Lcidkleid. n. Rouwkleed. Leidlich. adj. & adv. Lijdelijk , draaglijk.
Leidmüthig. f. Lcidig.
Lcidfam. adj. & adv. Lijdzaam,geduldig , verdraagzaam, langmoedig.
Lcidümke.h.f.Lijdzaamheid,verdraag~ zaamheid, langmoedigheid.
Leidwefen.». Leedwezen,leed, berouw.
Lcie , Schiefer. Lei, leifleen.
Leicndccker. m. Leidekker.
Lcier, Leycr. Lier.
Leihen. v. n. Lenen.
Lcihhaus. n. Bank van lening.
Leihkauf. m. Godspenning , geld op hand.
Leihung. ƒ. Lening,
Lcihlach.». Bedlaken,
Leim. m. Leem , lijm, klei.
Lcimen. adj. Leemen , van leem,
Leimgrube./. Leemput.
Leimhafen. f. Lcimtiegel.
Leimicht. adj. Leemig ,leemagtig, klei • agtig , kleijig , dras, drasjig.
Leimpenfel. m. Lijmkwast.
Leimruthe. f. Lijmroede, lljmflang. Einem mit derLeimftangelasfenlaufen. Iemand voor het mafje houden, voor de fop , voor het lapje houden.
Lcimftange. f. Leimruthe.
Leimtiegel. m. Lijmpot.
Lcimuth. tri, Gerugt, maare.
Leimwand. f. IJordewand, die met klei beflre'ken word.
Lein. m. Lijn , vlas. Leinen tuch. Linnen , linnen doek.
Leinbau. ƒ. Vlasbouw , vlasteelt. Lijnbaan , lijnflagerij.
Lcindottcr. m. Vlasdotter.
Leine. f.Lijn , koord, zeel.
Leincn. adj. Linnen , van linnen.
Leinengczeug. n. Linnen , linnengoed. Wcisz Leinengezeug zu andern habcn. Verfchoning , verfchiet van fchoon linnen hebben.
Leinennaherinn./. Linnennaaifler.
Leinenzeug. f. Leinengczeug.
Leincrn. f.Leinen.
Leincnwcber. m.Linnenwever,
Leinöl. in. Lijnolie. Leinfaamen. m. Lijnzaad. Leimvad. f. Leinwand. Leinwar.d. f. Lijkwaal, linnen, linnengied.



«54 LEI. LEN.
Leinwandslaanafcr» m- l.luiteukoper.
Lcinwandkram. m. Linnenwinkel.
Leis. adf. & adv. Zagt, zoet. Leis genen. Zagtjes, zoetjes gaan. Leis reden. Zagtjes , zoetjes /préken.
Leifegh'nger. tn. Een die zagtjes gaat. Een lboze vos.
Leistc./. Boord, lijst.
Leistcn. m. Leest, fchoenvorm-. Middenrif t , mlddenfchot.
Leisten. v. a. Doen , betonen, bewijzen. Llülfc leisten. Hulp bewijzen , hulp bieden. GcfelKchaft: leisten. Gezelfchap houden. Seiné fcbuldigkéit leistcn. Zijne pligten af eggen , zig Van zijne pligten kwijten.
Leistenbruch. tn. Breuk , liesbreuk.
Leistcnfchneider. tn. Leestenmaker.
Leistenwcrk. /;. Lijstwerk.
Leistung. f. Vervulling , betoning , bewijs, bewijzing, kwijting, aflegging.
Lcitbandel. Leibanden.
Lcitc , Latte. Afhangende , afhellende plaats , fchüinte. Sohrrnérleite. Plaats voor de zon bloot gefield.
Leitcn. v. a. Leiden,geleiden, mennen.
Lei ter. m. Leider, geleider, leidsman. Ladder.
Leiterfprosfe./.: Laddèrfpqrt,
Lei terwagen. m. Ladderwagen.
Lcitbammcl. tn. Belhamel.
Leitbund.Spoorhond.
Leitricm. tn. Leiriem , leis , lasfe, leireep.
LeJtröhre. f. Buis , pijp. Lcitfeil. n. Leidzeel, leis. Leitftrick. f. Leitricm. Leitftcrn./. Leidfler, noordflet: Lcituch. f. Lcilach.
Lc'itung. f. Leiding , geleide. Wasferlei-
tung. l-Vaterleiditig. Lenden./. Lenden , lendenen. Lcndcnbratcn. m. Nierfuk , lendenfuk,
nierharst, Lendïnbruch.tn. Lendenbreuk. Lcndengrics. n. Graveel,lendenkwaal. Lendenkrankheit./. Lendenvang, en-
gelflche ziekte. Lendenlahnl. adj. Lendenlam. Lendcnitcin.. f. Lcndengrics. Lendenfiichtig. adj. Die met lendenpijn
gekweld is. Leadenwehe.«. Lendenpijn.
LEN. LEP. LER. LES.
Lcnken. v. a. Zwaaijen , overreden , leiden ,jlieren , overhalen, bewégen.
Lenkrieme. f. Leitriemc.
Lenkung. f. Zwqaijing , wending , leiding , befliering , overreding enz.
Lenz. f. Frühling.
Leopard. m. Luipaerd.
Leppern. v. n. Slurpen, met kleine teugen drinken.
Lcrch , Larch , Lcrchenbaum. Lorkeboom.
Lcrche. f. Leeuwerk. Die gebratenen Lcrchcn fitzen nicht auf den Zaunen. Men heej't niets zonder moeite.
Lcrchcngarn , Lcrchcnnetz. n. Leeuwerkennet.
Lerchenharz. n. Lorkeboomhars , lorken hars.
Lenn./». IVapenroep^, wapenkreet, krijgsgefchrei, alarm. Vrees, fchr ik, ontfleldnis, verbaasdheid, vervaarnis.
Lermenblafcr. f. Larmenblafer.
Lcrmcnmachcr. f. Larmenblafer.
Lermen , Laïmplatz. m. Verzamelplaats in tijd van oproer of opfchudding of brand, loopplaats.
Lèrmglocke. f. Larmgiocke.
Lerncn. v. a. Léren.
Lcrnhaft, lernfam. adj .Leerzaam ,gelérig.
Lcsbar. f. Lcfcrlieh.
Ecschbrand. m.Brandhout, uitgebluscht Jluk honts , houtskool.
Lefchen. f. Löfchen.
Leschwi'sch. m. Gieter, om planten en gewasfen te begieten.
Ltfc.f. Lezing, verzameling , pluk, . oogst. Trek, f eek (in het kaartfpel.)
LefebcHgel. m. Leerling > fchooljonge.
Lcfémcistcr. m. Leesmeester.
Lefen.v. a. Lézen. Léren (op de hoogé fchool.) Plukken (vrugten.) Verlézen (groente.) Wcinlefcn. Druiven lézen , inzamelen, fnijden.
Leien. f. Lefiing.
Lcfenswertb. f. Leswiirdig.
Lc fep uit. m. Lesflenaar.
Lefer. m. Lezer.
Lcfcrlieh. adj. & adv. Leesbaar , leestijk.
Lefczeit.Y". Leestijd, pluktijd.
Leslish.f. Lefer ich.



LES. LET. LEU.
Lefunrr. f. Lezing. Leswürdig. adj. Lézenswaerdlg. Lette.f. Leem, klei, potaarde. Letter, j'. Letter,
Lettcrwcchfcl. m. Letterverzetting, letterverke'ring.
Lettfliege.f. Bloodaart, blo odaartig, vreesagtig mensch.
Letticht. f. Leimicht.
Lettner. n. Gejioelte in eene kerk.
Letzc.ƒ. Affcheid, vaarwel. Es gcht mit ihm auf die Letzc. Plet loopt met hem op het einde.
Letzen (fich). Van iemand affcheid némen , iemand vaarwel zeggen.
Letzt. adj. & adv. Laatst , uiterst, jongst. Die drey oder vier letzten Dinge des Menfchen. De drie of vier uiterjlen van den mefisch.
Letztcns, zum letzten , letztlich. adv. len laatsien, laatst, laatstleden,
■ onlangs.
Letztlich. f. Letztcns. Letztmals. f. Letztcns. Letztverblichen. adj. Laatst, laatstlédeti.
Letztverflosfen. f. Letztverblichen. Letztverwichen. f. Letztverblichen. Leuchte. f. Latcrn.
Lcuchten. v. n. Lichten ,fchijnen, blinken , glinfleren , licht géven.
Lcuchtcntrager. m. Lantaerndrager.
Leuchter. m. Lichter, lugter, lichtdrager , kandelaar.
Leuchterftock. m. Lichtknaap.
Lcuchtkugel. f. Vuurbal.
Leue. m. Schneeleue , Schneclehne. f. Klomp fneeuw , die van de gebergten rolt, fneeuwval.
Leue. f. Löwe.
Lcucr. f.Laucr.
Lcufte. f. Laufte.
Lcugnen. f. Laugnen.
Levit. m. Leviet. Einem den Leviten lefen. Iemand bef raf en , doorhalen, doornémen.
Leumud.f. Leimuth.
Leumund. m. Agting, aadzien. Einen gutcn Leumund haben. In aanzien zijn , eenen goeden naam hebben, in eenen goeden roep zijn.
Leutbetriegcr. m. Bedrieger,menfchenbedrieger.
Leutbetrüger. f. Lcutbctrieger.
LEU. LEY. LTB. LIC. 235
Leutbetrügcrcy. f.Bedrog , bedriegerij.
Leute. Lieden, volk.
Lcuten. f. Lauten.
Lcuthc. f. Leute.
Leutkauf. m. Godspenning.
Leutnant. f. Lieutcnant.
Lcutplager. m. Menfchenplager, men-
fchenvilder , woekeraar. Letftfch'eu, adj. Merischfchuw, mensch-
fchuwig. Leutfchinder. f. Lcutplager. Lcutfelig, adj. Gemeenzaam , fpraak-
zaam, beleefd, vriendlij k. Leutfcligkeit. ƒ. Gemeenzaamheid ,
fpraakzaamheid,beleefdheid,vriend-
lijkheid. Ley. f. Lay. Lcyd. f. Leid. Leye. f. Lcie. Leycr. ƒ. Lier. Lcyermann. m. Lierman. Leyrer. f. Leyermann. I*ibercy./. Boekvertrek , boekkamer.
Livrei.
Licentiat. Licentiaat, volleerdfl-udeat.
Liccntiatur./. Leertijd in de fchoolen van de regten , oorlafsbrief, om openlijke lesfen in de geneeskunde enz. te doen.
Licht. n. Licht, kaers. Licht, dag, daglicht. Einen hinter das Licht f ühren. Iemand misleiden , bedriegen. Etwas beym Lichte befehen. Iets naauwkeurig onderzoeken , bij het licht befchouwen.
Licht. adj. Licht, helder. Lichterlohe. Lichterlaai.
Lichtarbeit. ƒ. Lichtwerk, avondwerk, kaerswerk.
Lichtblau. adj. Lichtblaauw.
Lichti>utzc.f.Kaersfnuitzel,kaersfnuit.
Lichlbutzer. m. Snuiter, kaerzenfnuiter.
Lichter. Kaersfen. Die Lichter austhun. Het licht, de kaersjen uitdoen.
Lichter, f. LichtfchitT. Lichtform. f. Kaersfevorm. Lichtkasten. m. Kaarslade. Lichtknecht. m.Steelkandelaar, kaers-
ftok , lichtknaap. Lichtkra'mer. f. Lichtzieher. Lichtloch. u.Koekoek , luik, gat om
licht te Jcheppen.



2-6 LIC. LID. LIE.
Lichtmesfe. ƒ. Maria ilgtmls. Lichtputze. f. Lichtbutze. Lichtputzenfchale./'. Snuiterbak. Lichtfcheer. f. Lichtbutze. Lichtieheu. adj. Lichtfchuw, lichtv/iedend,
Lichtfchiff. n. Ligter, kichtfehirrn, m. LichtfcheriH. Lichtfchnuppc. ƒ. Kaersfnuitzel. Lichtftock. i'. Lichtknecht. . Lichtftrahl. m. Llchtfraal, Lkhttrager. tn. Toortsdrager, fakkeldrager,Lichttröglein. n. Snuiterbakje. Lichtthurn. m. Vuurtoren , vuurbaak. Lichtziehsr. m. Kaersfemaker. Lid. f. Lied.
Liddorn . Leichdora. m. Likdoorn , ek-
fleroog. Lidlohn. m. & n. Huurloon. Lie'. f. Luwte, luwe zijde. Licbord. m. Lijzijde , lijboord (van een
fchip.)
Licb. adj. & adv. Lief, waerd, aangenaam, bevallig, aanvallig, lieftalig. Lieb oder leid. Lief of leed, willens of onwillens.
Liebaiigeln. v.n. Lonken , aanlonken, toelonken, belonken.
Licba'ugelnd. f. Ljebaugig.
Licbiiugig. adj. Lonkend.
Liebauglein. n. Lonkje , oogWenking.
Licbe. ƒ. Liefde , min. In der Liebc. In der minne.
Liebcln. f. Liebkofan.
Liebeu. v.a. Beminnen, minnen , liefhebben , vrijen.
Liebens.verth. l'.Lieblich.
Lieber. interj. Ei lieve ! Liebcr, fag( an. Ei lieve, zeg.
Lieber. adj. & adv. Liever, aangenaa tner.
Lieberey. f. Libercy. Liebesband. m. Liefdeband, band dei liefde.
Licbesbegier. f. Liebcstriebe.
Liebesblick. m.Minnelonk,minnewenk
Licbesbricf. m. Minnebrief.
Licbcsbrunst. f. Liebcsfeucr.
Liebesdichtcr. m. Minnedichter.
Liebeserklarung. ƒ. Liefdeverklaring.
Liebcsfeucr. n. Liefdebrand, mjnnt brand , liefdevuur, liefdevlam niiiuiL vuur, minnevlam.
LIE".
Liébesfieber. n. Liefdekoorts , mlnntkoorts , minneziekte , minnedfil , minneloop ,minnevlaag, minneluim, minnefaauwte.
Liebesflaraine, f. Lieb'esfeuef.
Liebesgebcrde. ƒ. Verliefde gebaerden, minnetergingen.
Liebesgedanken. Verliefde gedagten.
Liebesgedieht. n. Minnedicht , minnezang > liefdezang, minnelied.
Licbesgeist. m. Minnaar! j, vrijerij , vrijaadje, (welfaanshalve, zonder groote drift, als ware het, tot tijdkorting.)
Liebcsgcnal'chc. n. Minnefuikerl).
Liebesgcnosz. m. Mingenoot.
LiebesgcfchafFte. f. Liebeshandel.
Liebcsgefchichtc. f. Liefde gefchiednis j minnegefehiednis.
Liebcsgcfclrvvatz. n. Verliefd gefprek,
Liebesgefprach. f. Liebcsgefchwatz.
Liebcsgott. m. Minnegod, god der liefde , Cupido.
Liebesgrillen. Minnekuuren.
Liebeshandel. f. Liebcsgefchichte.
Licbeskampf. tn. Liefdefrijd , minneftrijd.
Liebeskrank. adj. Minziek, manziek. Liebeskrankhcit. ƒ. Minneziekte , mlti-
nezugt. Licbeskusz. m. Liefdekus. Liebeslied. f. Liebesgedieht. Liebeslust. ƒ. Minnelast. Licbesmahl. n. Liefdemaaltijd. Liebespein. ƒ. Minnepijn , liefdepijn. Liebespfand. n.Liefdepand ,minnepand,
pand der liefde, Liebespfeil. m. Liefdepijl , minnepijl,
minnofchigt. Liebcspflcgung. f.Liefdeple'ging, minne-
pleging , bewijs van liefde. Licbespfiicht. f. Liefdepligt. Licbesprobe. f. Toets der liefde. • Licbcsqual. ƒ. Liefdekwaal , minnekwaal.
Liebcsfachcn. f. Liebesgcfchichte. . Liebcfcherz. f. Licbesfpiel. Licbcsfchule. ƒ. School der liefde. Licbesfpiel. n. Minnefpel ,'venusfpel. Liebesfpital. m. Dolhuis der liefde. Iiri LiebcsTpital krank liegen. Verliefd, dol van liefde zijn, zot van liefde , zijn. Licbcsfpr.iehc. ƒ. Verliefde taal.



" LIE.
Liebestrank. m. Liefdedrank , minnedrank.
Liebestriebe. f. Minnedriften , minne-
togten , minnevlaagen. LiebesVOWUrf. n.Liefiedoel', üefiewit,
minnedoel, Voorwerp der HeJ'de,
liefdes voorwerp. Licbcswerk. n. Minnewerk. Liebhabcr. m. Liefhebber , beminnaar,
minnaar , vrijer. Licbhabcrinn./. Liefheb/Ier, minnaa-
res, vrijfer. Licbkofcn. v. n. Liefkozen, f'réien,
vleijen , aanhalen , believen. Liebkofcr. m. Liefkozer, vleijer. Licbkofun g. f. Liefkozing. Lieblich. adj. & adv. Lieflijk , bemin-
lijk , minzaam, lieftalig , aanminnig , bevallig, liefwaerdig. Licbliehkeit. ƒ. Lieflijkheid, beminlijk• heid , minzaamheid , lieftaligheid ,
aanminnigheid, bevalligheid, lie'j-
waerdigheid. Liebling. m. Lieveling, bemindegunst-
ling.
Lieblingsfatz. m. Geliefde flelling. Lieblos. adj. Liefdeloos. Lieblofigkeit. f. Liefdeloosheid. Liebreich. adj. Liefderijk. Licbrcizcnd. adj.Aanlokkend, aantrek-
lijk , aanminnig, minzaam, min-
lijk, lieflijk, lodder lijk, aanvallig. Liebreizung^ ƒ. Aanlokkendheid, bemin-
lijkheid, aanvalligheid , aantrek-
lijkheid.
Liebsapl'cl. m. Appel der liefde, goudappel.
Liebsbezcugung./. Liefdebetuiging.
Licbsbnmst. f. Liebesbrunst.
Licbftcr. ƒ. Lieffle , minnaares,
Licbftichcl./;». Lavas.
Liebftrank. f. Liebestrank.
Liebwürdig. f. Lieblich.
Liecht. f. Licht. .
Lied. n. Lied, deun.
Liedehen.;;. Liedje, deuntje.
Liedcrbuch. n. Liedeboek.
Licdcrlich. adj. & adv. Los, ligt, roekloos , onbezuisd, onhebbelijk , ongeregeld , agt loos , ondeugend, ongebonden, loshoofdig , losbollig , on-
■ fchaplijk, doorbrengend, verkwistend,
LIE. LIL. LIM. LIN. 257
Licdcrliehkeit. f. Losheid, ongebondenheid , enz.
Licdlein. f. Liedchcn.
Liei'cm. v. a. Léveren , overleveren , overgéven , behandigen , ter hand feilen.
Liciercr. m. Léveraar , leverancier. Lieferung./". Lévering , téveraucie ,
overléverlng. Liegen, f. Lügen.
Liegen, v.n. Liggen. Liegen und laufehen. Liggen loeren , op zijne luimen liggen. Alles andere liegen und ftehen las len. Zig tot het doen van iets verlëdigen. Einem auf'den Hals liegen. Iemand tot eenen last zijn. Es liegt ihm auf' der Brust. Hij heeft het op de borst. AVas liegt daran ? Wat is er aangelegen? Wennliegt etwas daran ? Wie heeft er eenig belang in? Ubcr etwas liegen. Zig op iets toeleggen , vlijtig aan iets bézig zijn.
Liegen, n. Het liggen. Ich bin das Licgens müde. Ik ben het liggen moede.
Liegend, adj. Liggend.
Lieger. n. Liegtx&sXX.f.Légerplaats, lêgerfeê.
Liewaïts. adv. Lijzijde , luwzijde, de
plaats tégen over den wind. Lilge. f. Lilie.
Liflc./.Lélij, lélijbloem, lelie. Llicnöl. n. Lélienolie. Limmel. f. Lummel. Limon. f. Limoen. Limonade, f. Limontrank. Limonicnbaum. m. Sitroenboom. Limontrank. m. Limoendrank , limonade.
Lind. adj. & adv. Zagt, week, toegevend , meêgévend, gematigd. Linder Wein. Zagte wijn. Linde Haut. Zagt vel. Linde Straft. Gematigde flraf.
Linde./. Lindcnbaum. m:Linde , lindeboom.
Lindcnblüth. f. Lindenbloesfem. Lindenwald. m. Lindenbosch. Lindern. v. a. Verzagten , verligten ,
verzoeten, matigen, verminderen. Linderung. ƒ. Verzagting , verligting ,
matigheid, vermindering. Lindigkeit. ƒ. Zagtheid, matigheid, ie'-
nigheid, fmédigheid. I Lindiglich. adv, f. Lind, R



258 LIN. LIP. LIS. LIT. LOB.
LOB. LOC.
Lindu urm. m. Lindworm.
Linie./. Linie, ,'ijn , trek , flreep.
Linial.n. Lijn , liniaal.
Linken, v. a. Linieeren, lijnen trekken, Jlre'pen , ajjlre'pen , Jlreepen of lijnen maken.
Link. adj. & adv. Slink , link. Links feyn. Links, flinks zijn. Linke Seite. Linke zijde. Linke Seitc eines Schiffs. Bakboord. Eine fich an die linke Hand vertrauen. Een ongelijk huwlijk doen, buiten zijnen Jlaat trouwen.
Links. adv. Links, flinks, verkeerd.
Linkwcrts. adv. Ter linke hand.
Lins , Linie .Lisfe. f. Lïmc. Lens, luns.
Link. f. Lins, linze.
Linfenf örmig. adj. Linzevormig , als eene linze.
Linfengericht. f.Linfenmus.
Linfenglas. n.Linzeglas (voor de verrekijkers).
Linfenrnus. n. Linzenkookzel.
Lippc. f. Lcfze.
Lipperarbeit. f. TVerk, daar men, hij verpozing , nu en dan aan arbeid.
Lippercr. m. Kwaade betaalder.
Llpperti. v. h. De betaling vertragen , uitflellen.
Lispekr. m. Lispclzunge. ƒ. Lisper , lispeltong.
Lispeln.- v. n. Lispen , flamelen , flot-
teren, flabberen. Lisfe. f. Lins.
List. f. List, bedrog, laage, flreek.
Liste. f. Lijst, register.
Listig, adj. & adv. Listig, loos, erg, doortrapt, leep , gaauw.
Listigkeit. f. Listigheid, loosheid, doortraptheid.
Listiglich. adv. Listiglijk , looslijk , doortraptlijk.
Litaney. ƒ. Li tan ij.
Litter. f. Letter.
Litterholz.». Letterhout.
Litzbortc. f. Litze.
Li tzc. ƒ. Streng, kabelfit eng. Liskoord.
Litzenbrudcr, Ablader. m. Houtjchild.
Lob. n. Lof, agting, eer.
Lobbegierig. adj. Lofgierig.
Lobbrief. m. Aanprijzingsbrief, aanbevelingsbrief.
Loben. v. a. Loven , prijzen , verheerlijken.
Lobgedicht, n. Lofdicht. \
Lobgerüchte./. Lofgerugt, lofklaik.
Lobgefang. n. Lofzang.
Lobgierig. f. Lobbegierig.
Löblich. adj. & adv. Lojlijk, prijslijk *
lofwaerdig, prijswaerdig. Loboffer. n. Lofoffer. Lobpredigt. f. Lobrede. Lobrede./. Lofrede. Lobredncr. m. Lofredenaar. Lobfehrift. f. LoJJchrift .loftuiting, lof'
fpraak.
Lobfprcchcr. m. Loftuiter , vleijer.
Lobfpruch. m. Loffpraak.
Lobfucht. f. Lofzugt, ijdele roem, ij dele glorij.
Lobf iichtig. adj. Roemzugt'g.
Lobung. f.Prijzing, aanbeveling.
Lobwürdig. adj. Lofwaerdig.
Lobwürdiglich. adv. Lofwaerdiglijk.
Loch. n. Gat, opening. Reet, fcheuri I-Vak, breuk. Kuil. Der Handel hat ein Loch gewonnen. De zaak is geëindigd. Ein Loch in die Welt lai> fen. Door vreemde landen reizen. Ein Loch zuftopfen, das andere aufïnacfien. Eene fchuld maken, ont eene andere te betalen. Es bey den alten Löchern lasfen. Het bij het oude laten berusten, het op den ouden voet laten blijven. DenOrtfuchen , wo der Ziminerniann das Loch gelasfen. De deur zoeken, zig wegmaken , zig de deur uitmaken , zig weg pakken.
Locheifen.». Doorflag, dril.
Lochen. f. Löchern.
Löchern. v. n. Gaten, gaten boren.
Löchcricht. adj. Met gaten , gatig, Löcherichter Kafe. Gatige, gebogde kaas.
Löchkin.». Gaatje, fcheurtje, reetje, kleine opening, kleine breuk.
Lockaas.». Lokaas, lokbrood, lok' zei, verlokzel.
Locke. 7». Tuit, haïrlok.
Locken. v. a. Lokken , aanlokken, verlokken , bekoren, tronen.
Locker, f. Luckcr.
Locker, m. Verlokker, bekoorder, aanlokker.
Lockgabe. f. Lokgeld , lokgift, lokbroodje.Lockgcld. f. Lockgabe.



LOC. LOD. LOF. LOG. LOH.
LOH. LON. LOO. LOR. LOS. as>
Lockicht, lockig. adj. Gekruld, gekroesd.
Lockpféife. ft Lokpijp, lokfluitje.
Lockfpeife. f- Lockaas.
Lockung. ƒ. Lokking, aanlokking, verlokking , bekoring.
Lockvogcl. m. Lokvogel, roervink , lokvink.
Lod. m. Lap , vod, tod. Loden. m. Trielje, zwilg. Loder./. Vlam. Loderafche./. Gloeijende asch. LüfTel. m. Lepel.
LöfTcley. ƒ. Liefkozing , f reling, Vleijerij.
LörTelein. n. Lepeltje.
Löffclgans. ƒ. Lepelgans, lepelaar.
Löffel'katze. ƒ. Pronkfer , Jaletjuffer , kermispop.
Löffelknecht. m. Pronker ,ftaletjonker.
Lörïcln. v. n. Lepelen. Lief'kozen, f réien ,fikflooijen , vleïjen , pluimf rijken.
Loffellpeife. f. Lepelkost.
Loirik. ƒ. Redeneerkunde.
Logikalisch. adj. Redeneerkundig, naar de redeneerkundige régels.
Lohe. Vlam, laaije. In voller Lohe ftehen. In volle vlam ftaan. Lichter Lohe, heller Lohe auf brennen. Lichter laaije opbranden.
Lohe. Run.
Lohebeiz. f. Looiput, runput.
Lohef a'rbig, lohefarb. adj. Getaand ,
taanig , bruingeel. Lohegcrber. f. Loher. Lohegruoc./. Looiput, runput. Lohen. v.n. Branden, in den irand
ftaan.
Loher. m.Looijer, leerbereider, leertouwer.
Lohehaus. n. Looijerij.
Lohekuchen. m. Runturf.
Lohcniühl. ƒ. Runmolen.
Loheftock. m. Taanflok.
Lohn. m. & n. Loon , beloning, vergelding.
Lohnen. v. a. Lonen , belonen , vergelden.
Lohner. m. Bout voor den disfelboom van eenen wagen.
Lohnherr. m. Loonheer.
Lohnung./. Beloning , betaling > Vergelding,
R a
Löhr'binde. f. Helmband,
Lolch. f. Lulch. Lönne. f. Lüne. Lont. f. Lunte. Loos. n. Lot. Kaveling. Loosbuch. n. Lotboek. Loofcn. v. a. Loten , het lot werpen. Looskugel. ft. Dobbelfteenc Looszettel. rit. Lotbriefje , kaVelcédtï» Loosziehung. ƒ. Loting. Loots../». Loots. Lootsgeld. n. Lootsgeld. Lorber.ft. Lauwer. Keutel, Lorbeer./. Lauwerbézie, bakelaar, Lorbeerbusch. m. Lauwerbosch. Lorbeerkranz. m. Lauwerkrans. Lorbeerrofe. ft. Rozen laurier, oleander, Lorbeerzweig. m. Lauwertak. Lortsch, Lurtsch. m. Tiktakfpel, damftpel.
Lortfchen, Lurtfchen. v.n. Dammen,
op het dambord ftpélen. Los. f. Loos.
Los. adj. & adv. Los , vrij._ Loos ,/istig , doortrapt> erg , beftépen, doordreven , ongebonden , kwaadaariig.
Lofament. n. Herberg, logement.
Losarbeiten. v. a. Voldoen door werken , door arbeiden.
Losbinden, v. a. Losdoen , losbinden, losfen, losmaken.
Losbrcchen. v. n. Losbréken.
Losbrennen. v. n. Losbranden , afjehieten.
Losbrennung. ƒ. Losbranding, flaking van gefchut.
Losbringen , loskriegen. v. a. Loskrijgen, verlosften, vrijmaken. Kir.en Befehl losbringen. Een bevél krijgen, bekomen.
Losbrodt. n. Klomp wasch.
Loschblatt. n. Vloeipapier, zxigpapier.
Löscheimer./. Brandemmer.
Löfchen. v. a. Blusftchen , lesftchen.
Löfeher. m. Blusfcher.
Löschgezeug. n. Brandgereedfchap.
Löschhorn.K. Domper, kaersdomper,
Lofchiren. v. n. Logéren , herbergen, wonen.
Löschpapier. f. Loschblatt.
Löschfprützen. Brandfpuiten,
Löschtrog. m. Leschbak , koelbak.
Löfchu'ne. f. Lesfching, blusfehing.
Löschwasfer eines Schmidts. n. Lesch-



36o LOS.
LOS. LOT. LOW. LUC.
water, koelwater van eenen fm'td. \ Losdrücken. v. a. (ein G:\vchr.) Af-
fchieten {een geweer), aftrekken. Löfegeld. n. Losgeld, rantfoen. Lofbi. f. Loofen.
Löfen.v.tf. Losfen , lozen, flaken , vrij maken. Oplosfen.
LÖfefchlüsfel. m. Vrljfpréking, vergifnis van zonden, kerklijke magt, om zonden te vergeven.
Losgebe.n. v. a. Vrijgeven, f. JLoslasfen.
Losgchcn. v. n. Vrij gaan, los gaan. Aanvallen , losgaan (op iemand).
Loshclfcn. f. Losfprechen.
Lofigkcit. f. Loosheid, listigheid, dosrtraptheid.
Loskaufcn. v. a. Loskopen , vrijkopen.
Losknüpfen. v. a. Losknopen , losmaken.
Loskommen. v. n. Loskomen, losraken, vrijraken , vrijkomen.
Loskricgeu. f. Losbringen-.
Loslasfen. v. a. Eenen gevangenen faken , in vrijheid feilen, ontflaan.
Loslasfung. f. Loslaiing , faking.
Löslieh. adj. Losbaar , ajioslijk.
Losmachcn. v. a. Losmaken , losfen, flaken, ontlosfen.
Losreisfen. v. a. Losrukken , affcheuren , ontdoen.
Losfagen (fich). Zig ontf aan , zig ontdoen , zig ontheffen, afftand doen, afflaan.
Losfagung.^T/?rt«i/, ontheffing.
Losfchieszeni f. Losbrcnnen.
Losfchlagcn. v. a. Losflaan,
Losfchraubcn. v. a. Losfchroeven, ontfrhroeven.
Losfen. v. a. Losfen , ontladen.
Losfprechen.v. a.VrijJpréken,ontflaan, vrijuit laten gaan.
Losfprechcnd. adj. Vrijfprékend.
Losfprechung. f. Vrljfpréking , vrljfpraak.
Losfpülcn. v. a. Losfpoelen , af (poelen.
Lostrcnncn. v. a. Lostornen, onttornen.
Löfimg. f. Losbrennung.
Lofung. ƒ. Mist, drek, keutels , gewei van een hikt. Oplosflng van iets.
Lofung. f. Leus , krijgswoord, wagtwoord- Sein, téken op zee. Loiungsfehusz. Selnfchoot. Geld ist die Lofung. Geld is de boodfehap, geld regeert alles.
Loswindelen v. a. (ein Kind). Een kind ontzwagtelen.
Loswirren, losfchlcifen. v. a. Ontwarren.
Loszahten. f. Losfprechen.
Loszcitcl. f. Looszettel.
Losziinden. f. Losbrenncn.
Lot. f. Loos.
Lot, Lotb. n. Loot.
Lot, Lotsmmn. m. Loots, lootsman, piloot.
Lotbley. f. Bleykolb.
Loten. v. a. Loden , verloden , klinken, foudéren.
Löter. m. Verlader, foudeerder.
Lotercy. f. Lotcrie.
Lothsniann. m. Loots.
Lothwcis. adv. Bij het loot.
Löthig , lötig. adj. Lodig , van eenig gewigt. Das Silberist fovicl löthig. Dit zilver houd zo veel.
Lötkolbe. m. Soudeerkolf.
Lotperlen. ƒ. Kleine paerlen.
LötmettE. f. Lotzinn.
Lötpfanne./. Soudeerpan.
Lötröhrgen. n. Soudeerpljp.
Lötfchaleii, f. Sondeert ang.
Lötzinn.w. Soudeerzel.
Lotter. adj. Ruim, los, flap.
Lotterbctt. n. Rustbed.
Lotterbubc. m. Guit, deugniet, fchobjak , fchun , ondeugd.
Lottcrbiibisch. adj. Guitagtig, ondeugend.
Lottcrn. v. n. Leuter en ,flap, los zijn. Löwe. m. Leeuw. Lövvcgrubc. f. leeuwenkuil. Löwenart. f. Leeu wenaart. Löwcnhaft. adj. Van eenen leeuw, dat
eenen leeuw aangaat. Lövtenhaut. f. Leeuwenhuid. Löwcnherz. n. Leeuwenhart. Löwenhündchcn. n. Leeuwtje. Löwemnahnc. Leeuwenmaqnen, Löwcnmaul. n. Leeuwenmuil. Löwemnuth. m. Leeuwenmoed. LÖvvenftarke. f. Sterkte van eenen
leeuw, groote flerkte. Löwenftimmc./.Ge£w/van eeiP leeuw. Löwinn. ƒ. Leeuwin. Löwlein. n.leeuwenwelp jonge leeuw. Lucbs. m. Lugt, logt, linxi Luchsaugen. Scherp gezigt.



LUC. JjÜD. LUF.
LUF. LUG. LUL. LUM. 2<5ï
tóchsaugig. adj: Scherpziende , fcherp Van gezigt.
Luehsfrcin. tn. Donderfleen , lln.vfeen.
Luck , Lücke. f. Gat, opening, gaping » vak , bres , luik. Vlakken , onzuiverheden in metaalen.
Luck. f. Luck er.
Lückenbüszen. Eens anders plaats vervullen , waarnémen , 'oeklé 'en.
Lückenbiiszer. m. Plaatsbekleder,flopgat.
LUckcnthüren. Luiken, luikdeuren.
Luckei\ adj. &adv.Sponsagt!g,fponfg.
Lückcricht. f. Lucker.
Lückicht, hjekig. adj. Vol gaten , vol
: fchaardeu , fchaardig , afgebroken.
Ludel.ƒ.Lui, pijpkan, lullepljp.
Luder. f. Aas, Unfla'higc Gasfenhurc. Straatvarken , vuile jlraathoer Kreng. Ins Luder, ins LuderJebcn gerathen feyn. Op den hol, op hol geraakt zijn. Einem ins Ludcrlcbcn helfen'. Iemand op den hol helpen: lm Luder lebca. Ligtmisfen, optrekken.
Luderleben. n. Ongebondenheid, ligi-
misferij. Lüderlich. f. Licderlich. Ludern. v. n. Ligtmisfen , optrekken. Spaanfche wol, haazen- en béverha'ir in elkander wolken.
Luft./- Lugt, wind, adem. In die Lu ft reden. In den wind, te vergeefs praten.
L.iftader. f. Luftrohrc.
Luftbicr. n. Lugt- of wlndblet:
Lüftchcn. n. Lugtje, togtje,windkoelie.
Lüften. v. a. Lugten , verlugten , lugt géven. Einen Baum lüften. Henen boom ontjehoeijen , de aarde om den boom heen wegnémen.
L iftcrfcheinung. f. Lugtverfchijnzel.
Lu.rt!cuer.n. Lugtvuur.
Luftgegend. f. Lugtfreek , dampkring.
Luflgefpenst. n. Spook , geest.
Lufthimmcl. f. Luftgegend.
Lüftig. adj. Lugtig , ijdel.
Luftkreitz. m. Dampkring.
Luftkugcl. f. Lugt bal, windbal.
Luftloch. n.Lugtgat, togtga!.
Luftmalz. n. IVindmaut.
Luftmannehen.n. Lugtmannetj?s va) Epicurus , hersj'enjchimmen , inge beelde fel im men.
Luftpumpe. ƒ. hugtpomp, Lul'tröhve. ƒ. Lugtpijp, windpijp , longpijp-
Lllftfclieu. adj. iMgtfchuuw. Lul'tfcl'.lösfer. Lugtkasteelen. Luftfchwarmer. m. Vuurpijl met flangetjes.
Lultfprung. m. Lugtfprong. Luftftreich. m. Slag in de lugt. Luftvoirel. m. Paradijsvogel. Luftwahrfagerey. ƒ. Lugtwaarzcggerij. Luftzcichcn. n. Lugtverfchijnzel, verhéveling.
Luftzwcck. m. Tdel oogmerk , ijdele
toe/eg. Lüge. f. Leugen.
Lügcn. v. n. Liegen , leugens/préken. Lügen , dasz fich die Balken biegen, Onbefchaamd, vreeslijk liegen.
Lügcner. f. Lügner.
Lügengeist. m. Leugengeest.
Lügcnhaft. adj. & adv. Leugenagtlg.
Lügcnfchmicd. m. Leugenfméder, leugenfioj)'eerder.
Lügenfprache. f. Leugentaal.
Lügner. m. Leugenaar.
Lügnerisch. f. Lügenhaft.
Luich, Loleh. m. Doove haver, onkruid.
Lulkc. ƒ. Mam, pram.
Luiken, v. a. Lurken , zuigen.
Luiker, m. Lurker, zuigend kind.
Lülle. f. IJijpkan.
Lullen, v. u. In Jiaap wiegen. Aan de vingers zuigen.
Lummel, tn. Botterik , botmuil, zottebol, fegthoofd , bloedbeuling.
Lümraclcy.f.Boerschheid, onbefchaafdheid.
Lümmelhaftig. adj. Boersch , onbe, fchaafd, onbefchoft. Lummcr. m. Lende/luk , lummerharst. Lump. m. Vod, fet, lomp, tod, lap, leur.
Lumpen.v. a. Honen , belédigen.
Lump mdifig. f. Lump.rcy.
Lumpengeld. n. Gering, klein geld.
Lumpengefmdc. n. Jan hagel, graauw, gefpuis , fchuitn van volk , jan rap en zijn maat. ,
Lumpenhandel. f. Lumpercy. r Lumpcnhund. m. Guit, fchobjak, ■ Lumpenkerl. f. Lumpcnhund.
Lumpenkleid.//. Ou.i, vetjléten kleed, R 3



IS* lum. lun. lur. lus.
lus;
Lumpenkram. m. Siegte, armoedige, ver agt e wnkel.
Lumpenkramer. m. Voddenkramer,lorrenverkoper , voddenkopfr, lompenkoper.
Lumpenleute. f. Lurnpengefinde.
Lumpenmittel. n. Gering , Jlegt middel.
Lampenort. m. Siegte plaats.
Lumpenpack. f. Lumpengefinde,
Lumpenfack. m. Lompert, jlegte vent.
Lumpenlache. f, Lumperey.
Lumpenfammler. m. Vodenraper.
Lümpenfchneider. m. Lapfnijder , lapper , verjieller van oude klederen.
Lumpcnvolk. f. Lumpengefinde:
Lumpenwaarei f.Siegte waar, vodderij.
Lumpenwerk. f. Lumperey.
Lumpenwisch. m. Voddewisch, voddedweil,
Lumpen/eug. f. Lumperey. Lunrpenzieher. f. Lumpenkriimer. Lumperey./. Vodderij , prullen , beu-
zélaafijen , fikfakkerij , leurwerk,
Voddenwerk. Lit'npicht.tfi//. Lompig , voddig, Jlor-
dig,
Lumpig'. f. Luinpieht.
Lümplcin. n. Todje , vodje , fetje.
Lümpler. f. Lumpenkramer.
Lünc./*. Luns, wagenluns.
Lungc. f. Long.
Lungenader. f. Longader.
Lungengcfchwar. n. Longverzwering.
Lunger.röhre./. Longpijp.
Lungenfucht. ƒ. Longziekte.
Lnngerifüchtig. adj, Longziek , long-
zugtig. Lünn. T. Lohner, Lünfe. f. Lünc.
Lunte. f. Jjont. Luntcn fieehen. Lont
ruiken , agterdogt krijgen. Luntenftock. m. Lontfok. Luntze. f. Lüne.
Lüpfen. v. a. Bewegen, optillen, Lurcken. v. n. Stameren. Lurtsch j lurtfehen. f. Lortsch. \jxx\Xznz\\.v.n.Sieepvoeten,trekbeer.en. Lutfche. f. Teef.
Lust./'. Lust, trek, togt, zin, begeerde , wellust, geneugte, graage drift. Nach Lust. Naar goeddunken. Lust ha4t>ei\ Uit vermaak , voor vcrpidak. Die jugend hangt der Lust B»eh. jpe jeugd bemint het vermaak,
Bey der Lust feyn. In eenen goeden
luim zijn. Lustarbeit. f.VermaakHjk werk, werk
voor vermaak. Lustbar; adj. Lustig , vermaaklijk,
geneuglijk , verheuglijk. Lustbarkeit. ƒ. vermaak , vermaaklijk*
heid, vrolijkheid, geneugte. Lustbrunn, m. Springbron. Liisten. f. Lüstern. Lustend. f. Lüstcrnd. Lüstern. v.n. Lusten , lust hebben, lus*
krijgen, belust zijn. Lüsternd. adj. Lustend ,togtig ,jagtirrt
ritzig, ligt, geil, tokkelig. ° Lüsternheit. f. Belustheid, ongeregelde
lust.
Lustfahren. v. n. Spelevaren , Jpe'lerijden.
Lustt'ahrt. f. Wandeling (tepaerd , i» een rijtuig , te voet enz.)
Lustgang. f. Lustfahrt.
Lustgarten. m. Lusthof, Jpeeltuin,
Lustgebüfche. n. Lustboschje, lust* bojchaadje.
Lusthaus. n. Lusthuis , hof/léde.
Lusthaü/chen. n. Speelhuisje.
Lustjagt. f. Speeljagt.
Lustig, adj. & adv. Lustig , vrolijk , blijde, verblijd, verheugd. Sich lustig machen. Zig vermaken , vervrolijken , verlustigen, lustig en vrolijk zijn.
Lustigkeit. ƒ. Lustigheid, vrolijkheid. Liistlcin. n. Lust, begeerte , trek. Lüstler f. Lüstling.
Lüstlipg)*». Wellustige , wellustling, Lustörtcr. Lustplaatzen. Lustrcife. f. Lustreis. Lustreizend. adj. Lustverwekkend: Lustfchiff. f. Lustjagt. Lustlehlosz. f. Lusthaus. Lustfeuche. f. Begeerlijkheid. Lustfichtig. f. Lüstcrnd. Lustfpi&t. n. Blijjpel, klugtfpel. Lustftunde./; Snipperuur, uur van uit-
Jpanning. Lusttag. m. Vreugdedag, vrolijke dag,
dag van verlustiging, van uitjpan-
ning, van vermaak. Lustverderber. m. Breekfpel, vreugden
Jlorer, Lustwald. m. Lust bosch. Lustwandcln. f. Lustfahre»,



LUT. MA A. MAC.
LU T. MAC. 2«3
Lutheranen m. Lutheraan. \ Lutfchel, lutfcheln. f. Lulke, luiken^
Luthcr sch.Luthersch. adj. Luthersch. Lützel, wemg , germg. adj. Klein , weiLuthcrtln.m,«. Lutherdom. ( "ig > ger'"S > weinigje.
M
ÏVlaal. n. 'Vlek, fmet, plek. Boel, doelwit, oogwit, oogmerk, opzet, einde.
Maasz. f. Masz,
Maaien f. Maal.
Macenat. m. Begunfiger, patroon. jMache./. Maak. Mein Klcid ist in der Mache. Mijn kleed is in de maak. Machen. v. a. Maken , bereiden. Das Es feu machen. Plet eeten gereed maken. Sich fertig machen. Ziggereed maken. Eine Heirath machen. Een huw/ijk fluiten. Ein Ende machen. Eindigen, een einde maken. Einem verdrusz machen. Iemand verdriet aandoen, veroorzaken. Sich mit etwas grosz machen. Groofsch op iets zijn. Sich Gcdankcn machen. Tot of op de gedagten komen. Hochzeit machen. Trouwen. Etwas zu nichtc machen. Iets vernietigen , verbreken. Einen machen lasfen. Iemand laten begaan. Sich an einen machen. Iemand aanranden, aandoen , zig tot iemand vervoegen. Sich auf die feite machen. Op zijde gaan, zig wegpakken , heen gaan. Er machts nicht anders. Het is zijne gewoonte, zijn gebruik. Sich aus einerSache machen. Zig van eene zaak ontdoen. Er macht nicht viel aus der Sache. Hij geeft niet veel om de zaak, hij kreunt er zig niet veel aan , telt ze niet. Etwas Deutsch machen. Iets in het duitschvertalen. Einen Schlusz machen. Een gevolgtrekken ,bef uiten. Es einem fchwer machen. Zwarigheden maken , eene zaak moeilijk maken, zwaar voorfellen. Ei ncm das Herz fchwer machen. té 1
mand bedroeven , den moed benemen. Auffehen machen. Gerugt maken , van zig doen fpre'ken , opzien maken. Sich thehhaft machen. Zig médepligtig maken. Sich an etwas machen. Iets beginnen, ondernémen, zig ergens op toeleggen. An einer Sache etwas machen. Bij eene zaak iets winnen. Aus libel arger machen. Van kwaad tot erger maken , van een klein kwaad een groot maken. Sich über etwas machen. lets begin-, nen , ondernémen. Sich über einen hermachen. Iemand aanvallen, iemand befpatten, voor den droel , voor den f pot houden. Sich zu einem machen. Iemand naderen, zig tot iemand wenden , Vervoegen , zig met iemand verbinden, met iemand maatfehappij aangaan. Machen. n.Het maken , het doen, Macher. m. Maker, fchrijver. Macherlohn. n.Maakloon. . Machine./. Werktuig. Macht.f. Magt, gebied, gezag, mogendheid , heerfchappij , geweld , vrijheid, vermogen. i Machtig, adj. & adv. Magtig,mogend, vermogend , magtiglijk , geweldig ,' geweldig lijk. Seiner felbst machtig feyn. Magt over zig zeiven hebben,. zig zeiven bezitten. Machtiglich. adv. Magtig, nadruklijk, me: nadruk , met kragt, met magt. Machtlos. adj. Magtloos, kragt loos. Machtfpreohen. v. w. Met kragt, met nadruk fpre'ken , dingtaal fpréken. Machtfpruch. m. Zetregel , gepastewaarheid , magtfpreuk , dingtaal, magtig,kfagtig, nadruklijk woord.
4



a6"4 MAC. MAD. MAE. MAG.
MAG. MAH.
Machtwort. *, Kr agt tg , nadruklijk Magerhcit./. Magerheid, Schraalheid.
woord. Magie./. Toverkunde, geheitnkunde.
Machung./ Het maken , het doen. Magisch, adj, Toverknndig.geheimkunMackc./.A/e* ,/met. dig. Magisch Mittcl. Tovermiddel.
Macke geld. f. Macklcrlohn. Magister. „. Meester, leermeester,ma-
Mackeln. v.n. Makelen,, middelen. Be- gister.
.oordelen , berispen , bedillen , vitten. Magiftrat. ƒ. Overheid, Stadsregering, Maekeltur. f. Macujatuh tnagijlraat. 5 8
Mackler. m. Makelaar. Beöordeelaar , Ma'glein.;;. Maagje.
berisper, bediller, vitter. Magnet. m. Zeil/leen, magneet
Macklcrlohn. n. Makelaardij. Magnetisch, adj. Aantrekkend, 'van ee-
Mackreh]. m. Makkreel. nen ze/^É-ew.Magnctifchc KrafWaa-
Maeklerey./.Makelaardij. trekkende kragt.
Maculatur. ƒ. Misdruk, pondpapier, Magfaamen.m.Heulzaad,heMxmaati»
Scheurpapier. kop. -
Madc./l Made. Mahclohn. n. Maalloon.
Ma'del. f. Magdchen. Mahcn. v. a. Maaijèn.
Madenfreszig. f.Madig. . Ma'her, Mader. tn. Maaijer.
Madenfack. tn. Madenptk ,rvormetiaas, Mabung. ƒ. Maaijing,
een mensch, ten aanzien van het Mahzêit./Maaltijd.
lichaam dus genoemd, om deszejfs Mahl. f. Ziel und Maal.
nietigheid, Mahl. n. Maal, maaltijd, gastmaal.
Madet. f. Mater. Mahl. f. Mal.
Madicht, iradig. adj.VoMZT Maden. Ma- Mahlcn. v. a. Malen.
dig, wormig, krielend, wé/nelend jSfcUhJer, m. Schilder.
van maden , vol maden, mémelig, Mahlgcld. n. Maalloon.
tnémelagtig: Mablmühl. m. Koormnolen.
Maen. f. Mahen. Mahlfchatz. f. Afelichatz.
Mag. f. Molm. Mahlftein.». Molen/leen. Grensfiee'n,
Magazin. n. Pakhuis , loots, magazijn. Aiahlftock. f. Malerftoek. Magd./.Meid, maagd, dienstmaagd. Mahlzeichen. f. Malzeichen. Magdchen. n. Meisje, vrijster , dogter. Mahlzcit. ƒ. Maaltijd. •Magdearbek./. Meidewerk. Mahn. f. Möhn.
Magdcdienst. tn. 'f. Magdcarbeit. Mahnbar. adj. Vordérlijk , geregtlijk,
Miigdemutter./ MeidenbefieedJler. aqnjpreeklijk. Magdetr-oster. m. Mèldentrooster. Mahiie./. Maanen., halshaïr van een Magdlein.f.Magdchen. ^ paerd, eenen leeuw.
Magdleinfchule./ Meisjesschool. Mahnen. v. a. Manen, invorder en,aan-
*hgea;'»r. 'Maag, BlödefMagen. Zwak- Spréken om betaling, ke maag. Ich habe keinen Magen zu Mahnen. f.Mahne. diefer Sache. Jk heb geen lust, geen Mahometaner: m. Mahomstaah. zin, geen trekinof naar die zaak, MaJwnetanijch. adjiMahometaanseh. die zaak is van mijne gading niet. Mahrchen. n. Sprookje , vertelzeltje , Magenblehung./. Spanning dermaag. kluut, kwinkflag. Mahrchen crzahMagendmn. m. Slokdarm , maagpijp, len. Klugtjes, Sprookjes , grollen, Spijsdrager. grillen, beuzelingen , grapjes ver-
Magendrücken. n. Maagpijn, maagbe- tellen.
zwaring. M'Ahrc.f.'Maare , tijding , gerugt.
Magenlueht./. Ongefteldheidder maag. Mahrlein. 1". Mahrchen. Magenwurst. ƒ. Kruidworst. Alahrleinhafüg. adj. Beuzei'agtig, fabel-
Mager. adj. & adv. Mager, fchraal, agtig , klugtig.
- froog', rank. Ma'hrlêintrager.»». Oorblazer , agtcr-
Magcrc. ƒ. Hairworm, vuurigefchurft- klapper. helli' Miiht. f.Meht.-



MAI. MAL. MAM. MAN.
MAN. 265
-MajelYat. ƒ. Majefleit.
Majeftütisch. adj. & adv. Deftig , heerlijk , uitmuntend, faatlijk , verheven , ontzagbaar.
Maineid. f. Meineid.
Major.;». Majoor.
Maisz. f. Mcifc.
Maifcl. f. Mciszel.
Ma'kelcy. f. Mackcln.
Mal. n. Maal, reis. Einmal. Eenmaal.
Mal. f. Ziel und Maal.
Malder. f. Malter.
Maledeyen. v. a. Vloeken.
Maleficant. tn. Kwaadoend er die zijn léven verbeurd heeft.
Malefitzgericht. n. Halsgeregt , halsregt.
Malefitzpcrfon. f. Maleficant. Makfitzlache. ƒ. Halszaak , hoog misdrijf', hooge misdaad. Malen. v. a. Schilderen , tékenen. Maler. m. Schilder. Maicrarbeit. ƒ. Schilderwerk. Malcrefel. m. Schilders ézel. Malerey. f. Malerkunst. Malèrhaft. adj. Schilderagtig. Malerkunst, ƒ. Schilderkunst. Malcrpalitte. ƒ. Palet, verwplankje. Malerftoek. m. Schildersfokje , leunfokje.
Malerftrich. m. Penfeeltrek , penfeelflreek.
Malerftube./. Schilders winkel. Malcrzeug. n. Schilders gereedfchap. Malcten./ Abrikoos. Malig, malig. adj .Getékend, gefprengd,
gefpikkeld. Malkunst. f. Malerkunst. Malfchatz. m. Bruidfchat, uitzet. Malfehlosz. n. Hangflot. Malftein. f. Mahlftein. Malter. n. Malder , mud. Malzeichen. n. Lidtéken. Malz. n. Mout.
Malzdarre. j'. Mouterij , melterlj.
Ma'lzcn. v.a. Mouten , meiten.
Malzmacher. m. Mouter , meiter.
Malzmühl. ƒ. Moutmolen.
Ma'inijïó.ƒ. Mam , borst, pram.
Mamme. f. Feig , verzagt.
Mammon, m. Mammon , rijkdom.
Man. adv. Slegfe , maar, alleen. Er hat man ein Aug. Hij heej't maar >4?e» oog, j ^ R
Man. pron. Men.
Manch. adj. Ménig.
Mancher- adj. f. Manch.
Mancherley. adj. Ménigerlei, méntger-
hande , veelerhande , veelerlei. Manehfaltig. adj. & adv. Menigvuldig ,
veelvuldig. Manchfaltigen. v. a. Verménigvuldigen,
veranderen, onderfchciden , Jcha-
kéren.
Manch faltigkcit. ƒ. Verfcheidenheid ,
verménigvuldig'tng. Manchf iirbig. adi.Bont, van on derfchei-
den kleuren, gefchakeerd. Manchmal. adv. Menigmaal , ménig-
werf.
Mandat. m. Bevél, gebot, wet. Mande./. Korf.
Mandel,/.Amandel. Vijftienfuks. Een hoop garven op het veld. Mengeling, mangelplank.
Mandeln. f. Mangen.
Ma'nc. f. Mahnen.
Mang. m. Mangeling, mangelplank.
Mangbaum. m. Mangel/lok, mangelrol.
Mangel./, f. Mang.
Mangel, m. Mangel, gebrek, feil.
Mangcln. v. n. Mangelen , ontbréken , peilen, haperen, fchorten, fchélen.
Mangelhaft, adj. Gebrekkig, gebreklijk, behoejtig , onvolmaakt.
Mangcn. v. a. Mangelen'het linnengoed).
Mangroll. f. Mangbaum.
Manier./ Manier, wijze, zwier , zéde.
Manieflich. adj. Manier lijk , zedig, beleefd , heusch , hoo/sch , bejehaa/d, gefchikt.
Manierlichkeit. ƒ Manierlijkheid, zé digheid, beleefdheid, befchaafdheld, gejehiktheid.
Manifest, n. Manifest, verweér/chri/t, verdédig/chri/t.
Manigfaltig. f. Manehfaltig.
Mann, Manna. n.Manna , hémelsbrood.
Manh. m. Mande./ Korf.
Mann. m. Man , mansperfoon. Egte man. Krijgsman, oorlogsman.
Mannbar.adj. Manbaar, huwbaar.
Manbarkeit./.Manbaarheid, huwbaarheid.
Mannchcn. n. Mannetje. Manncricht,mannerlich. f. Miinncrf üchtig.
5



a(55 MAN.
MAN. M AR,
Mannern. v. n. Manziek zijn.
MHnnerfucht. ƒ. Manziekt .
Mannerf iichtig. adj. Manziek , tnanhegérig, vrijerziek.
Manngen. f. Mannchen. Ein Manngen machen. Neérhurken. Der Hafe macht ein Manngen. Het haas gaat op zijne agterfle lopers zitten.
Mannhaft. adj- & adv. Manhaftig, dapper , kloekmoedig, manmoedig, manlijk.
Mannhaftig. f. Mannhaft.
Mannhaftigkeit. ƒ. Manhaftigheid .dapperheid , kloekmoedigheid, manmoedigheid.
Mannhattiglich. f. Mannhaft.
Maimhcit./. Manlijkheid , mannelijke roede , manlijk teellid.
Mamüein. f- Mannchen.
Mannlich. adj. Manlijk. Manrfllchcs Alter. Mannenfand, manlijke ouderdom.
Mannlichkcit, f. Manlijkheid , manlijk lid.
Mannsalter. m.Manlijke ouderdom.
JMannsbegierig feyn. Manziek zijn.
ManDSbild.«. Mannsperfon.
Mannfchaft. f. Manfchap , krijgsvolk. Manlijk lid.
Manfehette. f. Handlob.
Mannfchcu. adj.Manfchuuw,menfchenfcliuitw.
Manrifen. f. Mannsperfon.
Mannsgefchafte. Manszaaken.
Mannsgeftalt. f. Mansgeftalte , mansgedaante.
Mar.nshcrz. n. Manlijk hart.
Mannshofen./'. Mansbroek.
'Mi nn sla'n ge. ƒ Manslengte.
Mannslehcn. /;. Manlijk leen, mansleen.
Mannsl-iite. Manlieden,mans,mannen.
Mannsperfon./. Manspcrfoon.
Mann sftarke. / Manskragt.
Mannfucht, Mamifüchtig. f. Manner.. Richt.
Mannstheil. n. Mansgedcelte, Mannstracht. ƒ. Mansdragt. Mannsvclk.Manvolk. Mant. adv. f. Man. S/egts enz. Mantel.;». Mantel. Der Sache ein Ma'nt-
lein geben. Der zaake een verfje,
eenen fchijn geven. Mantel. Schoorf eenmantel, MSntclchcn. n. Manteltje,
Mantelknccht. m. Mantel/lok , kap/lok. Mantelkragen, m, Mantelkraag. Mantelfack. m. Mantelzak. Mantelfchlage.Op//a^e« vaneenen mantel.
Mantelfchlinge. ƒ. Mantelkoord, mantel lis.
Mantelftock. f. Mantelknecht. Mantfchen. v. n. Morsjen, vuilmaken. Mantfchcrcy. ƒ. Morsjerij. Manual. n.Manuaal, handwerk, handboek.
Manufacturen. Handwerken. Manufcript. ». Handfchrift, oorfprong-
lijk fchrift, Mar. f. Mahre.
Mar. m. Nachtmahre. ƒ. Nagtmerrie. Marast. f. Morast.
Marchcn , marken, v. a. Een land afmeten.
Marck. f.Mark, Markt, Marks. M'arckbein. f. Marksbein. Marckccenter. f. Mareketenner. Marcken- Merken , tékenen .f. Mercken. Mareketenner. m. Marketenter, zoetelaar.
Marcketennerey./ ZoeteJaarij, zoetelaars nering.
Marder. m. Marter, fluwijn, zabeW
Marderfutter. n. Zabelbout.
Mare. f. Marre. Merrij. Schansloper, doodeeter , flegt paerd, vilpaerd, fchendmerrij.
Maren. v. n. Behandelen , betasten, bevoelen.
Margel. tn. Mergel.
Margeln. v. a. Mergelen , een land met
mergel mesten. Marienbad, Meerbad. n. Water b d. Mark./.Gewicht. Mark.Ov'i-azz. Mark,
landpaal, grenspaal. Merk , téken, Markflecken. tn. Butxgt, vlek. Markgraf. m. Markgraaf. Markgraflieh. adj. Markgraaf ijk. Markgraffchaft.f. Markgraaffchap. Markicht, markig. adj. Mergagti Markpfahl. f. Marïdtcin. Markröhrc. f. Marksbein. Markfcheidekunst./ Grenskunde. Markfcheider. m. Grensfcheider. Mark fcheidung. ƒ Grensfcheiding. Markftein. m. Merkfeen , merkpaal,
jcheidflecn, fcheidpaal, grensfleen,
grenspaal.



M A R.
Markftock. f. Markftein. Marlet, m. Markt. Marktbude. ƒ. Marktkraam. Markten, v. a. Markten, met goederen
ter markt komen. Marktkramer, m. Marktkramer ,markt-
reïzer.
Marktmeistcr. m. Marktmeester. Marktplatz. f. Markt. Marktfchiff. n. Markt/chip , marktfchult.
Marktfehrcyer. m. Kwakzalver. Markttag. ?n. Marktdag. Markung.f. Merking , tékening. Marmel. f. Marmor. Marmelbrnch. m. Marmergroef. Marmclen, marmcliren. v. a. Marme' ren, als marmer fchilderen.X Marroelgrübe. f. Marmclbruch. Mannelirt. adj. Gemarmerd. Marmelmörtel. m. Marmerkalk. Marmelftein. f. Marmor. Marmern. adj. Marmeren , marmer-
fteenen, van marmer. Marmor. m. Marmer, marmer/leen. Marode./. Marode, moeskoppen. Marodcbnider. m. Moeskopper. Marpniren. v. a: In het zout, in den
azijn leggen , zulten. Marre. ƒ Merrij, merrijpaerd. Marren, v. n. Knorren, als de honden. Mars. m. Mars. Marsch. m. Marsch , togt. Marfchall. m. Maarfchalk. Marfchallamt. n. Maarfchalkfchap. Marfchallltab. m. Maarfchalksfaf. Marfchiren. v. n. Matfcheren, trekken,
optrekken. Marschland. n.Laag, vogtig , water-
agtig land. Marsfeegel. n. Marszeil. MarftaU. m. Paerdenfal. Marte./. Marter, m. f. Marder, Marte. f. Een ingebrokt Jluk. Marter./, f. Martyrcrtod. Marter. Pijn , marteling , wreedepijn. Marter , Martcrbank. ƒ. Pijnbank ,plei,
folterbank. Marterer. f. Mürtyrer. Martcrhaus. n. Folterplaats , traanen-
dal.
Martcrholz. n. Verfchoveling. M^i'terkron./. Martelaars kroon.
MAR. MAS. a6>
Martern. v. a. Martelen,pijnigen, folteren.
Martcrthuni. f. Martyrcrtod.
Marternng./. Marteling, foltering.
Marterwoche. f. Goede , flille week.
Martialisch. adj. Strijdbaar, heldhaf* tig , dapper , kloekmoedig.
Martis Sohn. m. Krijgsheld.
Martsch , Matsch. adj. Lood, kapot. Einen martsch machen. Iemand dood maken. Maken , dat hij geen feeken van kaarten krijgt.
Martfehen. v. a. Kapot maken , doodflaan.
Mn'rtyrer. m. Martelaar. Bloedgetuige.
Maïtyrerbuch. n. Martelaarsboek.
Mürtyrerf a'ulc. ƒ. Mijlpaal, kruispaal.
Martyrertod. m. Marteldood, martelaarsdood.
Martyrinn, Martyrerinn.f. Martelaarcs.
Marxbruder. m. Vegter , fchermer ,
zwaardyegter. Marz. m. Lentemaand, maart. Mas. f. Mafe , Masz. Mafche. ƒ. Maas (van een net.) Steek
(van een brijwerk). Mafchen voa
Band. Strik , kwast van linten. Mafchicht, mafchig. adj. Met maazen,
met feeken. Mafe./. Lidtéken. Streeken , vlakken
in hout. Mafcn. f. Mafern.
Mafer. m. Uitwas , weer op de fchors
der boomen. Mafericht, maferig. adj. Gevlakt, ge-
f reept.
Mafern./. Mazelen, klndermazelen. Mafernholz. n. Gefpikkeld hout, daar
bruine en roode f reepen door lopen. Masholdcr , Masholderbaum , Ahorn.
Halderboom , masthoutboom, mast'
boom, ahorn , booghout. Maskc. ƒ. Masker , grijns, momaan-
gezigt.
Musz.n.Maat (om iets te méten.)Maat, voet (in het dansfen). Slag, maat (in het zingen). Masz und Ziel halten. Zig binnen de paaien houden , maat houden , gematigd handelen. Masz und Ziel überfehreiten. De maat, de paaien te buiten gaan. Ohnc Masz und Ziel. Zonder maat, oniiiatiglijk , buiten maaten. Einem



sfjj MAS.
MAS. MAT.
Masz und Ziel fetzen. Iemand paaien Jlellen , beperken, iemands magt intomen.
Masz , Maszen./ Maat, middenmaat. UcberMaszc. Boven maate, zonder
' maat, overmaatig'.'tjk. Behanger Maszen. adv. Behoorlijk. Gewisfer Maszcn. m zéker opzigt. Keinerley Maszen. Geenzins, in geenerlei wijze. Rechter Maszen- Regtmaatig. Wckher Maszen. ploe , op welke wijze . zo dat. Ziemlienèr Maszen. Tamelijk. Belicbigcr Maszen. Naar believen. Hergcbrachter Maszen. Op de
■' gswoone wijze. Enneldetcr Maszen. Op gemelde w'jze. Anbefohkncr Maszen. Volgens , ingevolge de bevélen. Vcrlangtcr Maszen. Volgens begeerte. Rechter Maszen. Wettlglljk, billijk , juist, regivaerdiglijk.
Maszen. adv. Dewijl, gemerkt ,naar-
- dien , aangezien.
^V.rz'j-.b.f.VoorgeJehréven régel,voorjchri/t, bepaling. Ohne Maszgab , ohnmaszgeblieh. Onbepaald, zonder voorfehrij't, naar goedvinden.
Maszgcbcn. v. n. Bepalen, voorjehrijven , wetten Jlellen , noodzaken , dwingen.
"ft-faszgeblich.tfif/. & adv. Op de voorgej'chréven wijze.
MaszgebUng. f. Bepaling , nadeel, krenking , fchade , noodzaak , dwang.
fclaszhaltuncr. f. Matiging, matigheid, maathouding.
Wasaig. akj. & adv. Matig, matiglijk, gematigd.
Ma"szi»en.v. a. Matigen, verminderen. Sich maszigen. Zig matigen, zig onthouden , zig inhouden.
Mas/k'kcit. f. Matigheid , gematigdheid, onthouding, ingetogenheid.
Müsziglieh. f. Miiszig.
Maszigung. ƒ. Matiging, intoming, inhouding , bezadlglng.
Maszleidig. adj. &adv. Ekel. Walgend, walgagtig , vies , aj'kérig.
Maszkidigkcit./. Walg , walging ,afkeer , viesheid.
Maszkin. n. Maatje.
Maszrahni. m. Schoenmakers ntaatftok.
Maszftab. m. MaatJlaj',maatfok, duimftok.
Maszwe'fe;. adv. Bij de maat,
Mast, Mastung./. Mésting. Mast, Masthaum.;/;. Mast.
Mastbaumholz. n. Masthout, rondhout.
Mastdarm. m. Aartdarm.
Masten, v. a. Mesten, vet maken, opproppen.
Mastgans. ƒ Mestgans.
Mastgeha'ufe. n. Mastkoker, mdstfpoor.
Mastig. adj. Gemest, vet.
Mastix, Mastiek, m. Mastik (zékere gom of hars.)
Mastkorb. m. Mars.
Mastkorbfeegel. n. Marszeil.
Mastkorbfccgcift.ingc./. Marijjeng,
Mastkorbfteiger. m. Marsklimmer.
Mastlos. adj. & adv. Mastioos.
Masrfchacht. i'. Mastgehaufe.
MastftaJU, m. Mestftal.
Mastfhnd. f. Mastftall.
Mastftarige. ƒ. Mastjlcng, topmast, bovenmast.
Mast vogel. m. Gemeste , vette vogel.
Mastwand./. Mastwand.
Materie./.Stof, inhoud, onderwerp. Etter , dragt.
Materialien, BouwfoJJèn.
Matcrialisch. adj. Stof ijk.
Materialist, m. Drogist.
Mathcmati k. ƒ Wiskunst.
Mathematisch, adj. Wiskunfig.
Mr.tratz./. Matras,
Matricul. ƒ. Naamlijst, register.
Matron./ Matroop , mevrouw.
Matros, m. Matroos , bootsgezel.
Matsch. f. Martsch.
Matfcheri. f. Martfehcn und metzen.
Matt. adj. & adv. Dof, ongebruineerd. Mat, moede , vermoeid, zwak, Matte Entrchuldigung. Kaale , ijdele ont■ /-huldiging. Matter Wein. Flaauwe wijn.
Matte. f. Wiek.
Matte. / Mat.
Mattcbinfen. ƒ, Matteb'.ezen.
Mattenmacher. m. Mattenmaker.
Mattigkcit. f.Mattigheid .matheid, vermoeidheid , zwakheid.
Martsch. I". Martsch.
Matz, m. Matt hijs. B 'oodaart.
Matzen. m: Ongerézen koek.
Ma'tzfotz. ttr. Zotskap, domkop. Een verwfjde.
Mat'zhaafe,m, Gek > gekskap) dwaas, zot.



MAT. MAU.
MAU. sop
Mat/tap. m. Lompert, domkop. Matzcln. f. Mctzcln. Mikzen. f. Mctzen.
jMaucke, Muiicke. f. Kloof, gézweer aan den kniehoog van het paerd.
Maue. ƒ. Mouw. Einen Schelm in der Maue habcn. Bedrog plegen , list gebruiken.
Maucn. v. n. Maauweh , krollen, gelijk de katers en katten. Maner. f. Muur. Mauerband. m. Gording. Mauerbrccher. m. Muurbreker. Manercr. m. Metzelaar. , Mauergefell. m. MelZelaarsknegt, op• perman.
Mauerefel. tn. Pisfebed, kelderworm. Maucrkcllc. f. Truifel, truweel. Mauerkranz. m. Kanteeten , kanteelingen.
Mauerliicke. f. Gat, tpening in den muur. bres.
Mauermeistcr. tn. Melzelaarsbaas , meester metzelaar.
Mauern. f. Maurcn.
Mauerpenfel. m. Witkwast.
Mauerfehwein. f. Mauercrcl.
Maucrftcin. m.Metzelfeeu , bak'feen, tichelfleen , künkert.
Maucrwerk. n. Metzelwerk.
Maucrwurm. f. Maurefcl.
Mauerzeug. n.Metzelaars gereedfchap.
Mauerziegel. m. Tichelfleen , bakfleen.
Maul. «• Smoel, bek , fnuit, bakhuis. Unflathigc Miiulcr zejgen unflathigc Herzen. Vuile monden , vuile gronden. Viel Maiüs haben. Veeljhaps, veel praats hebben. Sein Maul fuchen durch zu bringen. Van het een brood tot het ander zoeken te raken. Sich kein blatt vors Maul nebmeir. Den mond dapper roeren, ftof géven. Kein Maul habcn. Niet durven fpre'ken , geen mond hebben. Den Leuren in die Manier kommen. Op de tong rijden , op de fpraak of op de praat raken. Andern Leutenins
' Maul fehen müsfen. Andere lieden tiaar den mond moeten zien , van anderen afhangen. Brey im Maulc habcn. Befchroomd fpréken , den mond vol tanden hebben. Das Maul verbrennen. Zig verpraten. Es lauft
mir im Maulc hcrum. Het ligt mij op de tong.
Maulafi'e./». Gaper, gaapfiuk. Maulaffen feil haben. Met eenen open mond flaan kijken , faan gapen.
Maulbccr.,/'. Moerbezie.
Maulbirn. f.Muilfchel,muilpeer ,vuistlook, vuistpeer.
Mliukhcn. n. Mondje, fmoeltje , bekje , kusje , zoentje.
Maukhrist. tn. Naamchristen.
Maulem v. n. Muilen , pruilen , pratten, preutelen , prul/muilen.
Maüler.m. Pruilerpratter , preutelaar.
Manie fel. tn. Muilézel, muildier.
MaukTeSseh. adj. Muilezels, van eenen muilézel.
Mauifreund. tn. Schijnvr'tend , valfche, geveinsde vriend.
Maulhanger. m.Grlmmert ,grijnsaatt, knorrig mensch.
Maulkorb. m. Muilband.
Maulkncbel. m. Gaaphout.
Maulmachcr. tn. Bedrieger , een die veel belooft, en weinig nakomt.
Maulfchelle. f,Muilpeer , klap, oorvijg, kinnebakflag.
Maulfehkycr. n. Kindoek.
Maulwerk. n. Mondwerk , praat, gefnap , gebabbel.
Maulwurf. ;». Mol, aardmol.
Maulv, urfshaufc. Molshoop.
Maurcn. v. a. Metzelen.
Maus.y. Muis. Spier, vleeschffler.
Maiüefalie. f. Mulzeval,
Miiufcfarb j'. Muiskleur , muisvaal.
Maufefarbig. adj. Muiskleurig ,. muisvaal.
Maufekatze ƒ. Mulskat. Maufcmcrten. m.Stéter, léger dief ^noeskopper.
Maufen. v.n. Muizen , kraauwen , roven , grijpen, buit maken. Sich maufen. Ruijen , vervéderen.
Maufer. tn. Moeskopper, buithaler,félèr.
Mauferey.f. Roverij.
Maufeparrey. f. Bende moeskoppers.
Mauficht, maufig. adj. Muizig > van eene muis. Eine maufigc Katze. Eene goede muiskat. Sich maufig machen. Onrédelljk , ongefchikt, onbefchoft, onbeleefd te werk gaan. Er macht



470 MAU. MAT. MAZ. MEC. MEE.
MEE.
zifr maufig. Hij handelt onbeleefd,
onredelijk , enz. Hij feekt zijne
hoorns op, hij wil den baas fpélen. Mauskopf. /;;. Bedrieger , fpitsboef,
fchalk , windmaker. Mausftill. adj. Doodfil. Maustodt. adj. Volkomen dood, geheel
dood. Maut./. Tol. Mauramt. f. Mauthaus. Mautfrey. adj. Tolvrij. Mautfreyheit./VVrijheid van den tol. Mauthaus. n. Tolhuis. Mautner. m. Tollenaar. Mautfchreibcr. m. Tolbediende. Mauszcn. f. Mauen. May. fn. Mei, bloeimaand. Maybutter. f. Begraasde boter. Maycnfchwamm. m.Moschkampernoeil-
je , witte kampernoeilje. May er. m. Hoevenaar , hoefpagter ,
bruiker.
Maycrey. ƒ. Hoeve , hoff ad, boerderij,
pagthoeve, landhoeve. Maz. f.Matzcn.
Mechaniek./. IVerktulgkiinde.
Mechanisch, adj. Werktuiglijk , werktuigkundig.
Mcckcn, meckern. v. n. Bleten , als de geiten.
Medcr. f. Mahcr.
Meel. f. Mehl.
Meen. f. Maliën.
Meer. n.Zee.
Meeraal, m. Zeeaal.
Mccradler. m. Zeearend.
Meerante./. Zeemeeuw.
Mcerarm. m. Kanaal, arm der zee.
Mcerasfel. Scolopendra (zékere visch.)
Meerbacke./. Zeebaak.
Meerbad. Zeebad. '
Mccrball. m. IVcrploot, zlnkloot.
Mecrbarbc. m. Zeehaan.
Mecrbriiehfe. m. Zeebraasfem.
Mccrbufem. m. Zeeboezem , inham, golf, baai.
Meerekcl. m. Zeeziekte.
Mcercnge. ƒ. Zceëngte , flraat.
Mceresflut. ƒ. Vloed, hoog water , hooge zee.
Mccrcswellen. Zeebaaren, golven. Mce'rfarb./ Zeekleur. Mecrfels. m. Zeeklip , rots in\zee. Mcerfisch.Zeevisch.
Weerfrarilein .-f. Meerwcibchen. Mecrgegend./. StrandgeweSt. Meergeftade. n. Oever, flrand, zeekust.
Meergeftalt. f. Meergctlade. Mcergott.w. Zeegod, Neptunus. Meergras. n. Zeegras , zeemosch , zeewier.
Meergrün. adj. Zeegroen.
Meergriindel. f. Sar dijn , fprot,
Mcerhafcn. m. Zeehaven.
Meerhafe. m. Zeehaas.
Mcerhecht. m. Zeefnoek, zeewolf,
Meer eime. f. Zeekreeft.
Mccrheufchrccke. f. Mcerhcime.
Meerhorn. n. Zeehoorn, purpermosfeh
Mecrhund. m. Zeehond, rob.
Meerigel. m. Zeeëgel.
Meerkalb. n. Zeekalf.
Mcerkatze. ƒ. Meirkat, zeekat. Meerkatzengeficht. n. ^apenbakhuis, aapenbakkes.
Meerklippe. f. Zeeklip.
Mecrkrebs. m. Zeekreeft.
Meerkricg. m. Oorlog ter zee of te water.
Mcerlatcrn. f. Mccrbacke.
Meerlinfcn. ƒ. Endenkroost.
Meerluft.y; Zeelugt.
Meermannlein. n. Triton (zeegod).
Meerminne, f. Meerwcibchen.
Meermoos. f. Meergras.
Meerochs. m. Zeekoe.
Mecrpferd. n. Zeepaerd.
Meerra'ubeï. m.Zeerover, zeefchuimer.
Mccrraubcrcy.ƒ. Zeeroverij.
Mecrrauberisch. adj. Zeeroversch.
Meerrettig. m. Rammenas.
Meerfalz. n. Zeezout.
Meerfchatze. Zeedriften , zeegiften ,
het geen de zee opwerpt. Meerfchaum.TW. Zeefchuim. Meerfcblaeht. f. Zeeflag , zeegevegt. Mecrfehlauch. m. Draaikolk , aj'grond
der zee. Mcerfchlund. f. Meerfehlauch. Mcerfehvvamm. m. Spons. Mccrftadt. ƒ. Zeeflad. Mecrftille.f. Zeeflilte , kalmte op Zee, Meerftrand.«. Zeekust, zeeoever, jlrandt
zeekant. Mcerftrom. m. Zeeflroom. Mcerufer. f. Meerftrand. Meerwasler. u. Zeewater,



MEE. MEH. MEI.
MEI. *rt
Meenveib, Meerwcibchen. n. Meermin, zeewijj, ftreen.
Meerweke, f. Meereswellen.
Meerwoge. f. MeercswclJen.
Meerwiinder. n. Zeegedrogt.
Meerzwiebel. f. Zeeajuin,
Menen. f. Mahen.
Mehl. n. Meel.
Mehlbaum. m. Meelboom.
Mehlbeutel. m. Meelbuil.
Meblicht. adj. Meelig , meelagtig.
Mehlklöfel. m. Meelproppen, om hoenders enz. te mesten,
Mchlthau. m. Honigdauw , brand.
Mchr. adj. & adv. Meer , meerder.
Mchren. v. a. Vermeeren , vermeerderen , meerderen .vermenigvuldigen.
Mebrenthcils. adv. Meerendeels.
Mehrer. m. Meerderaar, vermeerderaar.
Mehrest. adj. Meest. Die mehresten
Stimmen. De meejle Jlemmen. Mcbrheit. ƒ. Meerderheid. Mehrjahrig. adj.&adv. Meerderjaarig,
mondig.
Mehrjahrigkcit. f. Meerderjaarigheid , mondigheid.
Mchrmal , mebrmalen , mehrnials. adv. Meermaals , dikwijls , dikwerf, ménig werf.
Mehrung. f. Vermeerdering , meerdering , vermenigvuldiging.
Mcht. m. Meede , meedrank.
Mehtfleder. m. Meebrouwer.
Mcbtf iisz. adj. Honigzoet.
Meiden, v. a- Mijden , vermijden , ontwijken , ontfchuilen.
Meidans;./. Mijding, vermijding, ontwijking.
Meilder. f. Meilcr.
MeiJe. f. Mijl.
Meilenmasz. n. Schaal.
Meiier.'»!. Mijt, hoop houts.
Meilweg. f. Mcilc.
Mein , meine. pron. Mijn , mijne.
Mein. interj. Mein , wie kommts? Ei lieve , hoe komt het ?
Meincid. m. Meineed, valfche eed.
Meineidig. adj. Meineedig.
Meincn. v. a. Ménen, wanen , gisfen , geloven , gevoelen , fchatten , denken , dunken.
Mcinethalben. adv. Mijnthalve , vsat
mij belangt, wat mij betreft, veor
mij.
Meinetwege. adv. Mijntwége. Meinetwille. adv.Mijntwille. Meinig.». & adj. Mijne. Ich habe das
Meinige dabey gethan. Ik heb er het
mijne toe gedaan. Meinung.y. Méning, gevoelen ,gedag-
te. Doelwit, oogmerk , einde ,doel. Me is fel , Meiszel. m. Beitel, gnds.
Wiek , om in eene wonde te fle'kcn. Meisfeleifcn.». Tentijzer, provet. Meist. adj. 6? adv. Meest, allermeest,
het meest. Meist .meistcntheils. adv.Meestendeels,
meest.
Mcistcn, meistens, meistentheils.adv. Meestal, meest, meerendeels, voor het meest, voor het groot/le gedeelte.
Meister, m. Meester.
Mcistcrey. f. Sch erpregtershiis.
Meistercr. m. Bediller, berisper, vltter.
Mcistcrgeld.«. Meestergeld.
Meistergcfcha'rFtig. adj. Mecsteragtlg.
Meistergefcll. m. Meesterknegt.
Meisterhaft. adj. & adv. Meesterlijk , koufiglijk.
Meister Ha'mmerlein. m. Poetzemaker , gochelaar, kwakzalver. Duivel.
Meisterhand. f. Ivleesterlijke hand.
Meistcrinn. f. Meestres , baazin, leermeestres , minnaar es.
Meisterknecht, f. Meistergefcll.
Meisterlich. f. Meisterhaft.
Mcisterlohn. f. Mcistcrgeld.
Meisterlos. <m?/. Zonder meester, zonder baas. Fijn , ongebonden , los, fout.
Mcistcrlofigkcit. f. Ongebondenheid , foutheid.
Mcistermiiszig. adj. Meesteragtig. In Haat, om meester of baas te worden.
Meistern, v. a. Meesteren , bedillen , den meester, den baas fpélen.
Meisterrecht. n.Meesterfchap, regt van meester.
Mcistcrfchaft. f. Meisterrecht.
Meisterftelle./. Meestersplaats.
Meisterftiick. n. Meesterfiuk.
Meisterzunft./; Meesterfchap , gilde, gildegenootfehap.



272
MEL. MEN.
MEN. MER. MES.
Melancholie f.Zwaar moedlgheid,droefgeestigheid, zwartgalligheid.
Melancholisch, adj. & adv. Zwaarmoedig , droefgeestig, zwaargeestig , zwartgallig.
Melancholifircn. v. n.Der droefgeestig heid, der zwaarmoedigheid toegeven.
Melden, v. a. Melden , gewagen, verhalen , reppen, gewag maken, melding doen.
Melden (fich). Zig laten aandienen, aanmelden.
Mcldenswcrth. adj. Meldenswaerd.
Meldung./'. Melding, gewag.
Mclkeimcr. m. Melkemmer.
Melken, v. a. Melken. Betasten, bevoelen , behandelen , f réien.
Melker.;*». Melker, Bevoeler, betaster.
Meikern. f. Melken.
Mclkkuh. f. Melkkoe.
Mclkniagd.y. Melkmeid.
Melqdey.f) Wijze, toon, zang , gekweel, zoetli/idigheid.
Mclon. j'. Meloen.
Melthau. f. Mehlthau.
Meniën, m. Onnozele bloed, beuling, ful, fukkel, hals, worm, zotskap.
Memoriren. v. a. Van buiten léren.
'Meng. f. Menig.
Mcnge. f. Ménigte.
Mcngclinusz. f. Mcngmusz.
Mengen, v.a. Mengen. Sich in eine Sache mengen. Zig in eene zaak mengen , er zig méde bemoeijen , er zig inféken.
Mcngerey , Mcngwcrk. f. Mcngmusz. Mengmusz. n. Mengzel, mengelmoes,
zamenmengzel. Mengfel. m. Mengzel. Mennig. ƒ. Vermiljoen. Mcnniglich. adj. Ménig een. Mensch. m. Mensch. Meid, dienstmeid.
Ein Mensch annehmen. Eene meld
huren.
Menfchenalter. n. Leeftijd , ouderdom van iemand.
Menfchenfeind. m. Menfchenvijand , menfehenhater.
Menfchenfliêher. f. Menrchcnfcheu.
Menfchcnfresfer. m. Menfcheneeter.
Menfchengedenken. n, Menfchen geheugen.
Menfchcngcïeiz. n.Menf:hengebod,men-
fch en inf lelling. Menfehcngeftalt. ƒ. Menfchen gedaante. Menfchcngcwalt. f. Menichenkragt ,
magt ygezag, menschlijke magt enz. Menfcbenhasfer. f. Mcnfchcnfcheu. Menfchenlehre./. Menfchenleer, men-
fchenvinding , menfchenverdichtzel. Menfchenliebe./i Menschlievendheid. MenR-henmörder.*». Menfchenmoorder. Menfchenfcheu. adj, Menfchenfchuw, Menfchcntand. f. Menfchcnlchre. McntehcnvcrRand.n.Meufchenvetjland,
menschlijk verf and. Menfchcnwitz. f. Menfchenvèrftand. Menschheitl f. Menscnheid, menschlijk-
heid.
Menschlich.dïT/. & adv. Menschlijk. Menschlicherweife. adv. Menschlijker wijze.
Mensehlichkeit f.Menschlijkheid,broosheid, verganglijkheid.
Menschwerdung./. Menschwording.
Menfur. f. Maat in de muziek.
Merck. f. Mark.
Mcrckcl, Mergel, f. Miirgcl.
Merken, v. a. Merken, befpeuren , bemerken , gewaar worden, opmerken , aanmerken , letten , agt géven , gadcfaan ; tékenen.
Merkenswcrth. adj.Merkwaerdig,aanmerkenswaerdig.
Mcrklieh. adj. & adv. Merklijk, merkbaar, aanmerk/ijk , opmerklijk , merkwaerdig, aanmerkenswaerdig.
Merkmal, n. Merkteken.
Merkpunkt. n. Merkpunt.
Mcrkfam. adj. & adv. Merkzaam , oplettend , doordringend, fcherpzinmg.
Merkfamkeit. f. Opmerkzaamheid, oplettendheid,duordringendheid,fcherpzinnigheid.
Merkw ürdig. f. Merklich.
Merkzeichen. f. Merkmal.
Mertel. f. Mortel.
Merz. f.Marz.
Merzcn, ausmerzen. v. a. Uitzoeken,afzonderen (de fchaapen.)
Merzenfcnein. Nieuwe maan in maart.
Merzfchaaf. n. Uitgezogt, afgezonderd
fchaap. Mcsz. f. Masz.
Mcsfc./. Mis, misoffer. Jaarmarkt.



MES. MET.
MET. MEU. MIC.
473
Einem eine MesTe fehenken. Iemand een kennis kopen , vereeren. Meszamt. f. Mcsfc.
Mcszbrett. n. Meetbord, meetplank. Mcszbuch. n. Misboek , mis/aal. Mcsfen. v. a. Meten. Mesfer.m.Meter. Mes, groot mes, . opjlêker. Mesferbefteck. f. Mesfergcfteck. Mesferer. m. Mesfenmaker. Mesfergcfteck. n. Mesfenkoker. Mesferlolm. n. Meetloon. Mcszfreyheit. ƒ. Jaarmarktsvr'/jheid. Meszgeld. n. Misgeld , geld, welk voor
het doen of lézen eener mis betaald
■word.
Meszgerathe. f. Meszgewahd. Mcszgewand. n. Misgewaad, miskleed. Meszbemde.n. Mishemd. Mesfing. m. & n. Geel koper. Mesfinggiester. m. Geelgieter. Meszkette. f. Meetketting. Mcszkunst.f. Meetkunst, wiskunst. Meszkünstler.w». IViskunflenaar, landméter.
Meszkünstlich. adj. Meetkundig, wis-
kunjiig.
Meszlade. ƒ. Maatfok eens fchoenmakers.
Meszlich. adj. Meetbaar.
Meszner. in. Koster , bewaarder van het kerkegoed.
Meszopfer. n. Misoffer.
Meszruthe.f. Meetroede.
Meszfchnur../'. Meetfnoer.
Meszftab. m. Maatflok.
Mesten, f. Masten.
Metall. n. Metaal, bergfof,
Metailafche. ƒ. Metaalasch.
Metallgrube. f. Kopermijn.
Metallen. adj. Metaalen , koperenf
Metallisch, f. Metallen.
Metalreich. adj. Metaalrijk , koperrijk.
Metallfchaum. m.Koperflag,hamerfag,\ fak.
Metallftufe. ƒ. Mineraal aarde , erts. Metaphyfick. f. Bovennatuurkunde ,
overnat uur kunde. Metaphyfisch. adj. Overnatuurkundig,
bovennatuurkundig. Meth.f. Meht.
Metten, ƒ. Mette , vroege mis. Mctze. /; Vuile, fmots, fnol, firaat-
<
verhen, atlemanshoer. Koornmaat,
fchépel. Metzeln. f. Metzen. Vletzen.v. a. Slagten. Mctzge. f. Mctzig. Metzgen. f. Metzcit. Metzger.»». Slager , f 'agter, vleesch-
houwer. Mctzgerbank/. Vleeschbank. Mctzgcrsgang , Fleifchergang. m.Ver-
gee ffche gang. Metzig. f. Vleeschbank , vleeschblok ,
hakblok. Hal, vleeschhal, vleesch-
huis.
Mctzlcin. n. Maatje.
Mcuchclmord. m.Verraderlijke moord.
MeuchelmÖrder. m. Verraderlijke moordenaar, huurmoordenaar.
Meuchelmörderisch. adj. & adv. Verraderlijk.
Meucheln. v. a. Vermoorden, moorddadig ombrengen.
Meuchler. f. MeuchelmÖrder.
Meut. f. Meutercy.
Meuten, v.n. Muiten , oproerig worden.
Meutenirisch. adj. Muitagtig, muitzugtig , oproerig.
Meuter. m. Muiter, muitemaker, oproermaker , oproerige.
Meutercy./. Muiterij , oproer.
Meutereymacher. f. Meutir. S '
Meuterisch. adj. Muitagtig , muitztfgtig , oproerig.
Meutmacher. f. Meuter.
Meyer. f. May er.
Meyerey. f. Mayerey.
Mich.pron. Mij.
Micke. ƒ. Mik {foortvan brood van gebuild roggemeel.)
Miethe./. Huur.
Miethen. v. a. Huren.
Miether. m. Huurder.
Micthgcld. n. Huur, huurgeld, huurpenning.
Micthhaus. n. Huurhuis.
Miethkneeht. m. Huurknegt.
Miethkutfche. f. Huurkoets.
Miethling. tn. Huurling.
Miethlohn.«. Huurloon.
Miethpfenning. m. Huurpenning.
Miethpferd. n. Huurpacrd.
Miethweis. adv. Te huur. Ein Haus



274
MIL.
MIN. MIR- MIS.
ttiethweis inne habcn. Een hum-hu)'s bewonen, in een huurhuis wonen.
MiJcli. ƒ. Melk. Hom, milt ,> geit (van een visch.) Es wird fchon kommen, wie dem Ochfen die Milch. Daar zal nooit iets van komen , het zal nooit komen.
Milchader. f Meikader.
Milce n' f. Melken.
Milcber. f. Milchner.
Milchfieber. n. Zogkcorts.
Milchhafcn. m. Melkkruik.
Milchicht, Milchig. adj. Melkagtig, van melk.
Milchling. f. Milchner.
MÜehling. m. Zuigeling.
Milchner. «. Hommer, homvlsch.
Milchrahm. m. Room, vet van de melk.
Milchraumig. adj. Van room ,roomagtig.
Milchrohm. m. Room, zaan. Milchfchnee. nt. Karnemelk. Milchftraszc. ƒ. Melkweg (aan den hè-, mei).
Milchweisz. ad]. Melkwit.
Mild. adj. Mild, mals, zagt, teder , week, murw.
Milde. f. Mildigkeir.
Müdern. v.a. Matigen, verzagten, verzoeten.
Milderung. ƒ. Matiging , verzagting , verzoeting.
Mildherzig. f. Mïldthatig.
Miidherzigkeit. f. Mildthatigkeit.
Müdigkeit. f. Mildheid, milddadigheid.
Mil&iglfö.adV.Mild, milddadiglijk , mildlijk.
Mildrcich. adj. & adv. Mildrijk.
Müdthatig. adj. & adv. Mild, milddadig , édelmoedig, goedhartig.
Mildthatigkeit./ Mildheid, milddadigheid, goedhartigheid, édel moedigheid.
ll&X\XZ.f.Militie , krijgsvolk. Milthau. f. Mehlthau. Mhz-f. Milt. Milzader. ƒ. Miltader. Milzbruder. f. Milzfüchtig. Milzkrank. f. Milzfüchtig, Milzkrankheit, f. Milzfucht. Miltftechen. n. Miltziekte. Milzfucht./. Miltziekte, miltzugt. Milzfüchtig. adj. MiItzugtig, miltziek. Milzwehe. f. Müzfucht.
Min. f. Minder.
vlinder, adj. & adv. Minder, min, wt'tniger. Mein minderer Eruder. Mijn jonger broeder.
Minderjahrig. adj. Mindcrjaarig, onmondig.
Mindcrjahrigkeit. ƒ. Minder jaar igheid, onmondigheid.
Mindern. v. a.Minderen, verminderen, afflaan , dalen.
Minderung. f. Mindering , vermindering.
Mindcst. adj. Min/Ie. Nicht das mindestc. Niet hetminjle. Zummindesten. ten min/ten.
Mine. f. Mijn. Aangezigt, gelaat.
Mincngang. m. Mijngang.
Minenkammcr. ƒ. Mijnkelder.
Mincnrinnc. f. Mijnbuis.
Minenfchacht. Mijnfchagt, mijngroef.
Mineral. n. Mineraal, bergffof.
Mincralisch. adj. Bergjlojlijk, van berg'floffen.
Miniatur./. StipSchilderkunst. Miniren. v. a. Eene mijn graven,ondergraven.
Minircr. ni.Ondergraver, mijngraver.
Minncnbrudcr. m. Minderbroeder,minnebroeder.
Minst. adj. Minst, geringst.
Minut. ƒ. Minuut. Oogenblik.
Mir. pron. Mij, aan mij.
Mis, inisz. adv. Mis. Ihr feyd mis. Gij hebt mis, gij zijt er niet agter.
Misarteri. v. n. Ontaarten, uit den aart flaan, verbasteren, vervreemden,
Misaugig. adj. Eenoogig.
Misbchagcn. f. Misfallen.
Misbehiiglich. f. Misf a'llig.
Misbcliebcn. f. Misfallen.
Misbilligen. v. a. Af keuren , wraken.
Misbilligung./" Afkeuring, wraking,
Misbrauch. m. Misbruik, wangebruik.
Misbrauchen. v. a.Misbruiken, mishandelen.
Mifchen. v. a. Mengen , vermengen, mengelen. Die Karten mifchen. De kaarten doorfchieten.
Mischmasch. m. Mengelmoes, mengzel.
Mifchung./. Menging, mengeling.
Miscredit. m. PVanvertrouwen , wantrouw.
Misdeuten. v. a. Misduiden, kwalijk



MIS. MIS. 9?3
duiden, verdr/faijen, verkeerd op- Mi?lingcn. v. n. Mislukken, mlsfen.fei-
vatten. len. Misdcutig. adj.Dubbelzinnig,tWljfelag- Mislüngen. adj. Mislukt.
tig. Mispelbaura. m. Mispelboom. Misdeutung. f. Misduiding, verkeerde Mispreifen. v. a. Misprijzen , laken
opvatting. veroordelen.
Misfall.w. Ongeluk, ongelukkig toeval. Misrathen. v. a. Misraden, ontraden
Mis fallen. y'. ti. Mishagen. afraden. Niet we'l raden. '
Misfallen:». Mishagen , misnoegen, Misrathung. f Ontrading, afradin*.
leedwezen, berouw. Misreden. v. n. Mis/préken , tnisgrlj-
Misfa'llig. adj. Mishaag lijk , onaange- pen, in het /préken. "
naam , aanjlootlijk. Misfchlagen. f. Mislingen.
Misfa'Higkeit.f.Mishagen , aan/loot- Misfcn. v, n. &a. Ontberen, derven,
lijkheid. mis/en , vermis/en.
Misgcbahrcn. v. n. Miskramen , eene Misfethat./. Misdaad.
miskraam, eene kwaade kraam Misfetha'ter.»;. Misdader, boosdoender
hebben. kwaaddoender, misdadige.
Misgebahren , Misgeburt. Misgeboorte, Misftalte. f. Misgeftalt.
misdragt, ontijdige geboorte, mis- Misftimmung./fOngelijkluiding .ongeval , wanvrugt. lijkheid der /temmen. Misgehen.v.n.Verdwalen ,den verkeer- Mist. m. Mest.
den -weggaan, van den weg raken. Misten, v.a. Mesten.
Misgeftalt: ƒ..Mismaaktheid, lélijkheid, Mistfink»»». Mors/ebe!, Jlons, konkel,
Misgeftaltct. adj. Mismaakt, lélijk. Mistgabcl. ƒ. Mestvork.
Misgewachs. f.Miswachs. Mistgrube./. Mestput, mestkuil.
Misgönncn. v. a. Misgunnen. Misthammel. f. Mistfink.
Misgönner. m. Misgunftige. Misthaufcn. m. Mesthoop.
Misgreifen. v. ». Misgrijpen. Mistig, adj. Mestig , drekkig, vuil.
Misgriff. m. Misgreep , misjlag , dwa- Mistka'rner. m. Vuilnisman.
l'"g- Mistkarr, Mistkarren, Mistwagen, m.
Misgunst. /. Misgunst, a/gunst, wan- Mestkar, vuilniskar,
gunst, a/gunfligheid, wangun/tig- Mistlache. f. Mistgrube.
heid. Mistlake. f. Mistgrube.
Misg'unfh'g. adj. Misgun/lig , a/gun/lig, Mistpatfche. f. Mistfchaufel.
wangun/tig. Mispf iïtzfc. f. Mistgrube.
Misgunftiger. m. A/gunfige , wangmis- Mistfammler. f. Mistka'rner.
tige. Mistfchaufel. ƒ. Mest/chop.
Misba'llig. f. Mishcllig. Mistfchröfeler. f. Mistka'rner.
Misballigkcit.f. Mishelligkcit. Mistfta'tte. ƒ. Mestplaats , mesthoop.
Mishandeln. v. a. Mishandelen , m'is- Mistraeht. ft Mlsdragt, misgeboorte.
doen , zondigen. Mistraucn. v. n.Mistrouwen, wdntrou-
Mishandlung. ƒ. Mishandeling. wen.
Mishcllig. adj. Wanluidend. Mistraucn. n. Mistrouwen , wantrou-
Mishelligkcit. ƒ. Wanluidendheid, wan- wen, wantrouw, wangeloo/, ag-
geluid. terdogt, wantrouwigheid.
Misjahr. n. Onvrugtbaar jaar. Mistrauisch. adj. Mistrouwend, wan-
Miskram. m. Miskraam , misval. trouwig, agterdogtig, agterdenkend,
Mislaut. m. Wangeluid. mistrouwig.
Mislauten. v. n. Ver/chilten, niet over- Mistraulich. f. Mistrauisch.
een/temmen, eenen wanklank géven. Mistreten. v. n. Mistréden.
Mislich. adj. Mislijk ,gevaarlijk,hach- Mistritt. m. Mistred, Jlruikling , dwa-
lijk , zeldzaam, onzéker. ling.
Mislichkcit. ƒ. Onzekerheid, gevaar , Mistrost. tn. Valfche of verkeerde
gevaarlijkheid, hachlijkheid, trooit,
S 2



37<S MIS. MIT.
MIT.
Mistrusten, v. a. Mistroostig maken ,
den moed benémen. Misthun. v. n. Misdoen , eenen misflag
begaan.
MisvergnügeB. n. Misnoegen , ongenoegen , mishagen.
Misvergnügcn. v. n. Mishagen, misnoegen géven.
Misvergnügt. adj. Misnoegd, te onvréden , onvergenoegd.
Misverftand. m- Misverftand, misvatting , kwaad begrip, misgreep , misflag-
Misverfta'ndnisz. ƒ. Misverftand, oneenigheid.
Miswachs. n. Misgewas, miswas,ftegt gewas, misdragt.
Miswachfén. v. n. Miswasften , misdragen.
Mn. prép. Met. Mit jemand. Met iemand. Mit nichten. Geenzins , in geenerlei wijze. Mit fleisz. Met voordagt, voorbedagtlijk.
Mitarbeiten. v. n. Médearbeiden, médewerken.
Mitarbeiter. m. Médearbeider , médewerker.
Mitbeamtcr. m. Ampt genoot, médebeampte. ■
Mitbedeuten. v. n. Mede aanwijzen , méde aantonen , méde doen blijken.
Mitbcdeutung. ft. Médeaanwijzing.
Mitbedienter. m. Médebediende.
Mitbsgchrer. m. Mededinger, médeverzoeker , médevrijer.
Mitbefltzer. m. Médeëigenaar, médebezitter.
Mitbczahlen. v. a. Zijn aandeel betalen.
Mitbringen. v. a. Medebrengen.
Mitbruder. m. Médebroeder.
Mitbuhlcr. m. Médevrijer, médeminnaar. Mededinger.
Mit'ouhlcrcy. ƒ. Médevrijerftchap. -
Mitbürge. m. Médeborg.
Mitbürgcr. m. Médeburger.
Mitbürgerfchaft./. Médeburgerfthap.
Mitchrist. m. Médechristen, geloofsgenoot.
Mitdarzuthun. v. a. Toebrengen , toedoen , bijbrengen.
Mitdienst. m. Médedienstbaarheid.
Miteinander.arfv.Me;elkander, zamen.
Miteinbringen. v. a. Toebrengen , méde inbrengen.
Miteinftimmen. v. n. Méde inflemmtn, méde inwilligen.
Miterbe. m.MédeërJgenaam.
Miterben. v. n. Méde erven , zamen erven.
Mitcsfer. m. Médeëeter. Draakworm (zékere worm in de huid).
Mitfahren. v. n. Médevaren , méderiiden. Einem Ubel mit Schlagen mitfahren. Iemand lélijk, ruuw handel len, mishandelen , teisteren , aftrosften.
Mitfasten. v. n. Médevasten. Mittfastcn. f. Halfvasten.
Mitfreyen. v.n. Médevrijen.
Mitfrcyer. m. Médevrijer.
Mitf ühren. v. a. Médebrengen , medevoeren.
Mitgast. m. Médegast, tafelgast.
Mitgeben. v. a. Médegéven.
Mitgefangcncr. m. Méde gevangene.
Mitgefehrt. f. Mitgefell.
Mitgehen.v. n. Médegaan. Das kann mitgehen. Dit kan gaan.
Mltgehülf-. m. Médehelper,médeftander.
Mitgenosz. m. Médegenoot, deelgenoot, médeftander.
Miegefell. m. Medgezel, médegezel , médegenoot, médemakker , deelgenoot , vennoot.
Mitgefell fchaft. ƒ. Médegezelftchap, deelgenootfehap, vennootftchap.
Mitgefpann. f. Mitgefell.
Mitgift./. Huwlijksgiftt, uitzet, bruidfchat.
Mitglied, m. Médelid , medegenoot. Mithalten. v. a. Médeflaan, médehou* den.
Mithalter. m. Médeftander. Mithelfen. v. a. Médehelpen. Mithclfer. m. Médehelper , médehulp.
Makker. Médepligtige. Mitherrfchaft. ƒ. Médeheerfchappij. Mitherrfcher. m. Médeheerftcher. Mithin. adv. Derhalven , dienvolgens. Mithinzuthun. v. a. Bijdoen, bijvoegen. MithUlfe. f. Mithelfer. Mitklager. m.Médeaanklager. Mitknecht. m. Médedienstknegt. Mitkommen. v. n. Médekomen. Mitlasfen. v. a. Toelaten. Mitlaufen. v. n. Médelopen. Mitlauten. v. n. Médeklinken,



MIT.
MIT.
277
Mitlauter. m. Medeklinker, mèdekJink-X tel legen. Tusfchen beiden komen ,
letter. bemiddelen. Mitleiden. n. Médelijden, médedogen. Mittelbari. f. Mittelweg. Mitlcidenheit. ƒ. Mitleiden. n. Médelij- Mittelbar. adj. & adv. Middelbaar,
den, tneédogendheid, meewarigheid, middellijk.
deernis. Mittelalter. n. Midden ouderdom.
Mitleidig.arfy'. 6f adv.Médelijdend, mee- Mittcldann. tn. Darmfcheel.
dogend, médedoogzaam, meewarig, Mittelding. n. Onverjchillige zaak.
tédergevoelig , teerhartig. Mittelen. f. Mitteln.
Mitleidfam. f. Mitleidig. Mmclkli. n. Mlddenfchot.
Mitlocken. v. a. Médelokken , méde- MitteJgattung./'. Mlddenjoort.
tronen. Mittelgeist. m. Middelbaare geest, ge-
Mitmachen. v.a. Mé de doe n, zamen- leigeest, halve god(bij de heidenen),
d0en. bemiddelaar, hcimlijke godheid.
Mitmacher. m. Médemakker, maat. Mittelgericht. n. Minder geregt, onder* Mitmagd./. Médedienstmaagd, kame- geregt.
raat. Mitclkreis. f. Mittellinie.
Mitmtister. m. Gildebroér. Mittcllandisch. adj. Middenlandsch.
Mitnehmen. v. a. Meénémen. Mittellehvc./. Miadenleer.
Mitrcchnen. v. a. Méderékenen , méde- Mittelieib.». Middenlijf.
lellen. Mittellinie,/. Middenlijn.
Mitregent. m. Méderégent. Mittelmanu. m. Gemeene man. Scheids^
Mitrcifen. v. n. Médertlzen. man, middelaar, bemiddelaar.
Mitrcifender.w. Reisgenoot. Mittelmasz./. & n. Middenmaat.
Mitrichtér. m. Bijzittende regter. Mittcim'a'szig. adj. & adv .Middenmaa-
Mitfa'ugling. m. Médezuigeling. tig, maatiglijk , rédelijk.
Mitfcherzen. v. n. Zamen fchertzen. Mittelmaszigkeit. f. Middenmaatigheid. Mitfchleppen. f. Mitnehmen. Mittclmauev. ƒ. Middenmuur.
Mitfchuld. f. Médepligtigheid ,handda- Mitteln. v. a. Middelen, bemiddelen,
digheid. bijleggen. Mitfcluildig. adj. Médepligtig , méde- Mittelpfad, f. Mittelweg.
fchuldig. Mittelplatz. m. 'lusfchenplaats.
Mitfchuldner. m. Me'depligtige. Mittelpunkt. tn. Middenpunt.
MÏtfchüler. m. Médeleerling. Mittelfatz. m. Tweede Jlelling , tweede
Mitfchwannen. v. n. Zamen optrekken, voorjlelling.
rinkelrooijen. , Mittclfeule. ƒ. Middenpilaar.
Mitfchwatzen. v. n. Médepraten. Mittelsmann. f. Mittlcr.
Mitschwester./. Medezuster. Mittelst. adj.Midderist.
Mitfoldat. /;;. Spitsbroeder. Mittelst. adv. Door middel.
Mitfpielcr. m. Speelmakker. Mittclftelle. f. Middenfeplaats ,plaats
Milftimmcn. v. a. Médefemmen ,over- in het midden.
een komen. Mittelftrasze. f. Mittelweg.
Mitftreiter. tn. Mededinger, tégendin- Mittelftrich. f. Mittellinie. Midden-
ger, médevrijer. flreep. Mittag. nt. Middag, het zuiden. Mittcllung. ƒ. Middeling , bemiddeling,
Mittiisig. adj. Zuidlijk. Diemittagigen Mittelweg. m. Middenweg, middenpad,
La'nder. De zuidlijke landen. Mittelwind. Ruime wind.
Mittagsablager. n. Middagspleister- Mittelwort. n. Deelwoord.
plaats.- Miltelzug. m. Middentogt.
Mmngümk.f. Middaglijn. Mittcn. adv. Midden. Mittcn auf dem
Mittagsruhe./'. Middagsf aapje. Wege. Middenwegs, middenwége._
Mittacswind. m. Zuide wind. Mittcn drinnen. adv- Midden in.
MittcT f. Midden. Dart. Mitten durch. adv. Midden door.
Mittel. n. Middelj raad. Sichins Mit- MitxcrnAQht.f-Middenagt, het noorden. S 3



S7« MIT. MOB. MOC. MOD.
MOD. MOG. MOH. MOL. MON.
"Mitternitchrjg. adj.Noordsch ,noord!ijk. Mittcniachtswind.CT. Nocrde wind. Mittfasten. m. Halfvasten. Mitthcilen. v. a. Mededelen , meedelen. Mktheilbar. adj. Mededeelbaar. Mittheilfain. adj. Mededeelzaam. Mittheilung. ƒ. Mededeling. Mittlsr.*». Middelaar, bemiddelaar ,
fcheidsman. Mittlcrnrnt. n. Middelaarsampt. Mittcnvejl. adv. Middelerwijl, inmiddels.
Minnacht, f. Mitternacht. Mittragen. v. a. Midedragen. Mittrciben. v. a. Méde drijven , méde doordrijven, méde Jlaande houden , méde bevorderen. Mitvcrfchvvorner. tn. Zamenzweerder ,1
eedgenoot, vloekgenoot. Mitunter, adv. Médeonder. Miuornuind. m. Médevoogd. Mitwandcrn. v. Méde wandelen, Mitwetbcn. v. u. Mcdcvrijen. (Mitwcrbcr, tn. Médevrijer. Mitwinter. m. Midden in den winter. Mitwirken. v. n. Medewerken. Mii^'isfcn. v. n.Kennis hebben , bewust zijn. Um etwas mitwisfen. Kennis van iets hebben , ergens van bewust Zijn.
Mttwoche./. Woensdag, midden inde week.
Mitwürken. f. Mitwirlcen. Mitw iirker. m. Médewerker. Mkwurkung./. Medewerking. Mitzehren, v. n. Médetéren, uit den ge-
meenen boedel léven. Mitzeugon. v. n. Méde getuigen. Mixtur./. Mengzel. Móbijien. Roerende goéderen , aeweeg-
baare goederen, huisraad. Mock. f. Zog , zeug. Modder, m. Modder, Jiijk. Mode./. Mode, zwier. Model. m. &n. Vorm , modél, voorbeeld , fchets, patroon, Modcln. v. a. Formen, Modcr. 1'. Modder.
Modcr. m. Fefrotting, vermolming, i bederf,
Moderen. v. n. Fcrrotten, vermolmen, r bederven , vergaan. j Wodcrigit, motjgrig, adj. Modderig , ;
flijkig. Bedorven, vermolmd, vergaan, verrot.
Modcrung. f. Ferrotting.
Mogen. v. n. Mogen , durven, kunnen, oorzaak hebben.
Möglich. adj. adv. Mogelijk , doenlijk.
Möglidikcit.f. Mogelijkheid,-doenlijkheid.Mohn. f. Mond.
Molm. m. Heul, mankop, faapbol. Mohr. f. Mock.
Mohr. m. Moor , mooriaan , zwarte, Mohre . Möhren. ƒ. Ceele peên. Mohrenland. n. Moorenland. Mohrinn. ƒ. Moorln. Mohvisch. adj. & adv. Moorsch. Mojch. m. Hagedis.
Molken./. Hot, hui, wrongel ,frem-
zelk > geklonterde melk. Molkendicb. m.FUnder, kapél. Molkenfpeife./. Melkfpijs. Molkenwasfer. n. PP'ei. Molkicht. adj. PFeiagtig. Mon. f. Molm.
Monarch, tn. Monarch,alleenheerfcher.
Monarchie, f. Alleenheerfching.
Monarchisch. adj.Alleenheetj'chend, allecnheerfchers , eenheerfchig.
Monath. m. Maand.
Moriathblume. f. Maandjlondcn, maandlijkfche zuiveringen.
Mor.nihflusz. m. f. Monathblume.
Monatlil'rist.y'. f. Monathzcit.
Monathgcld. tn. Maandgeld, foldij.
Monathlich. adj.& adv. Maandlijks, bij da maand_.
Monathsfchrïften. Maandfchriften.
Monath stag. m. Dag van de maand.
Monath wei fe. adv. Bij de maand, met de maand.
Mohathzèlt./*. Tijd van eene maand. Maandflonden.
viönch. m. Monnik, kloosterbroer , kloosterling. Angehen der Mönch. Aankomende monnik. Mönch an einen Teich. Schotdeur, valdeur aan eenen vijver.
/Iönchenlebcn. f. Mönchslcben.
•löncherey, ƒ, Monuikfchap, monnlkenJlaat,
lönehisch. adj. Aïoiiniksch. lönchsgcist. 1'. Mönchslcben. lönchskapp;,/". Monnikskap.



M ON. MOO. MOR.
MOR.
279
Mönchsklöster. n. Monniksklooster. Motddolch. f. Mórdgewehr. Mönchskutte. f. Monnikskap. Mordcifcn. n. Stilet.
Möftchsleben. n. Monnikenléven. Morden, v. a. Moorden, vermoorden.
Mönehsorden. m. Monnikenorden. Mörder. m. Moorder , moordenaar Mönchsftand. m. f. Möneherey. Mordcrcy. ƒ. Moorden] , bloedflortmg,
Mbnchswefcn./z.f.Möncherey. doodfag. Mond. m.Maari. Das erfte Viertel des Mördcigrube. f. Mordgrube. ^ UonAs. Het eerfle kwartier.Gclpitz- Mürdermn. ƒ. Moordcres. _
ter Mond. De wasfende maan.llzl- Mörderisch. adj. Ö adv. Moorderscn ,
ber 'Mond. Halve maan , nieuwe moorddadig.
n Mördcrlich. i.Mordensch.
Mondfinfternisz. f. Maanfaning, maan- Mordgcfchicht. f. Droevige gefchiednis,
verduistering, maanzwljm, maan- trcurgejchledms ,'." ü Mordgeiehrey. n. Moordgerocp, moord-
eklips. ?, l\on&shx.n. Maanjaar, gefchreeuw.
Mondkalb. n. Onvrugt, zuiger , wan- Mórdgewehr. n. Moordgeweer , moordvrugt, wanfehapen misdragt, val- pook , moordpriem, fchebevrugtlng. Mordgicrig. adj. Bloeddorfig, wreed,
Uond2lmLm.Maankérlng ,maanloop. moordzugttg.
Mondslicht. n. Maanlicht, maanfehijn, Mordgrube.f. Moordkuil, moordhol >
lichte maan. J^/^tf, ,1 ,
Mondlchein. m. f.Mondslicht. Mordhohle. f. Mordgi ubc.
Mondfucht./. Maanziékte. Mordio fehreyen. v. n. Moord fchreeu-
Mondfüchtig. adj. Maanziek , maan- wen. .
zustig. Mordio gefchrey. 11. Mooragefchrei ,
Mondwendung.f.Mondlauf. moordgeroep
Mönlcin. Maandje. Mönlein des Jupi- M^\\zv.m.Kafemat ,moordgat , ters Trawanten van Jupiter. overwelfde batterij m de flank of
Uonïnnz. m. Schijn , uiterlijke ver- zijde van het<bowerk.
t j£ Mordfflesfer. f. Mórdgewehr.
Monfucht. f. Mondfucht. Mordfchlag. f. Mordthat.
MonS. Maandag. MoM.f.Moordzugt, moordlust.
Montiren. v. ». Montéren. Mordthat./. Montur. ƒ. Montering , toerusting. Mordthatig. «gr: Moorddadig. Moor. «z. Moor fof.) Mordweg. Jftff/e, Wtfrfe W« ,
Moös.».M«. bruikbaars weg.
Moosicht. adj. &adv. Mosagtig .mosfig. Morenfarb. adj. Zwartagtig. Mooskraut. » , Morren, m. Morgen , ogtend. Het oos-
MooSèhs », Leraomp. ten. Morgen Lands. Morgen, mer-
, r Morchel Scn > gemeet tanas.
U^k!adj. zdm , zédekuudig. Morgcnd. adj. Aanflaande morgen. Der » drasland. niorgende Tag. ^.v«»morgen,
Morastig. adjrMoerasfg , drasftg. de volgende dag, »,r<r*». ,
Morastlachcn.i. Morast. Mórgendernrnemng. ƒ. Morgenfcheme-
Mörb. f. Mürbe. > fchemermorgen.
Morche, Morchel. ƒ. A-forWe*. Morgcugabe. ƒ. Morgengave, morgen-
Mord. m. Moord. gift, bruidsgave.
Mordaxt m Bijl, aan 'beide zijden Morgenland.-». Het oosten, oostland.
fcherp, moordbijl. Morgenlandcr. m. Oosterling, oostlan-
Mordbrand. m. Brandfllgtlng. der , oosterfche
Mordbrenner. m. Branfljligter, moord- Morgenlandiseh. adj. Oostersch, oostbrander , moordenaar i landsch. Vord'ni'Mie./. Moordtoneel , moord- Morgenlicht, f. Morgenrothe. *' fchavot. Morgenluft. f. Morgen lugt,
s 4



28o MOR. MOS. MOT. MUC. MUC. MUD. MUF. MUH.
Morgerjrothe./. Morgenrood, morgen
licht, dageraad. Morgens, adv. Des morgens. Morgenftandchen. n. Morgenmmlek. Morgenftern. m.MorgenJler. Knodsme, ijzeren pinnen. . MorgcnR.unde.ft Morgen/end, ogtend jlond.
Morgentrunk. m. Morgendrank. Morgenwache. /. Morgenwaake , dag waake.
MoTgériwïrts.adv. Ten oosten, naai
het oosten, oostwaard. Morgenweis. adv. Bij den morgen. Morgcnw ind. rit. Oostewind. Moi'rube./ Suikerwortel. Mors, Morsch. adj. Kruimelig, brokkig, vermolmd, vergaan. Morfc: Holz. Vermolmd hout. Mors entzwey. Jn Jukken, midden door. Mörfel, MMer,m. Vijzel, mortier. JS törfelkeitle, ƒ. Vtjzelf amper, Mörfeln. v. a. Stoten , /lampen. Mörfér. f. Mörfel. Mortel. m. Mortel, metzelkalk. Mörtelband, m. Kalkvoeg.
; o rtelbaue. f. Kalkkloet, rakel/lok, Mürtclkasten. m. Kalkhok. Mörtelkelle,/. Truffel, truweel. Mörtelkübel. m. Kalkbak, kalkkuip. MörtclfchJa'ger. m. Opperman, die kalk
beflaat. Mörtelftein. m.Kalk/ieen. Mos. f. Moos.
Mos. Modder, /ijk , drek, bagger. Mosch. m. Muskus. Mofehee./: Moskee, turk/che tempel. Most. m. Most.
Mostern. v. n. Druiven pers/en, Mostig. adj. Mostagtig , van most. Mostrach. adj. Zoet als most. Mostart, Mostert. m. Mostaart, mostert.
Mostartgefchirr. n. Mostaartpot. Motte. f. Mot.
Mottenfraszig. adj. Met motgaten. Wo.ttenjöcherïeht. f. Mottenfraszig. Mottig, adj. f. Mottenfraszig. Muchzen. v. n. Kikken, mikken. Micht
dürfen mnebfen. met durven kikken
noch mikken. Mtiék. f. Mock.
Mücke. f. Vlieg. Esirretihn cincMücU 8J5derwsnd, Hij valt over een
Jlroohalm, hij is aanjlonds op zijn paerdje. Er hat Mücken im Kopte. Hij figt op zijné luimen. Zwey Mücken auf einen ftrcich todt fchlagen. Twee vliegen in eenen Jlag doodfa an , twee zaaken te gelijk doen , 0/ waarnemen.
Mückcr, Mufchc. Moesje.
Mücken. f. Muchzen.
Miickcnpulvcr. n. Kobalt.
Müekenfchrank./. Vliegenkast.
Mückenftr'eifig. adj. Met zwarte vlakjes ge/pikkeld.
Mückentriefig, f. Mückcnftreifig.
Miickenwadel. m. Vliegenjager, vlisgen lap.
Mücklein.». Vliegje.
Muekfen. f. Muchzen.
Müdc. adj. & adv. Moede, vermoeid, mat.
Müder. n. Halsdoek , neer/luk, kroplap. Müdigkeit. ƒ. Vermoeidheid , matheid. Muff. m. Mo/. Muf, daffgheid. Muffe!, tri. Brok , beet, mondvol. Smeltkroes. Dekzel van de kapél. Muffen. v. n. Blaffen als een hond. Muffen'. f. Müfften. Müffelid. adj. Muf, duf. Miiffig.f.Miiffend.
Müfften. v. n.Muffen , duffen.vermufd, verdu/d ruiken.
Müffzcn. f. Mufften.
Müffzend.f. Müffend.
Mügen, müglich. u. f. w. f. Mogen.
Miihe. ƒ. Moeite , kwelling, ongemak.
Mühcim. f. Grill.
Mühcn. v. n. Bulken, loeijen.
Mühen. n. Gebalk , geloei.
Mühc waltung. ƒ. Moeilijke zaak, moeilijk werk, moeilijke bezigheid.
Mühlbcutcl. m. Meelbuidel, meelzeef.
Mühle.y: Molen.
Mühleifcii.». Molenijzer.
Mühlcfel. m. f. Mühlpfcrd.
Mühlgang.j». Gang van den molen.
Mühlgcrinnc. n. f. Mühjgang.
MühlkeipeJ. m. Geraas van den molen , molengeraas.
Mühlpfcrd.«. Muhlefcl. m. Molenpaerd, molenezel.
Mühlrad. n. Molenrad.
Mühjfchutz, n. Molenvang.
Mühlfpiel. n. Mnkbaan, hinkperk.
MüUftein. m. Melen/een. Obcrer Mui*



MUH. MUL. MUM. MUN.
MUN. a8£
Hein. Loper. Unterer Mühlftein. Legger.
Mühltrichter. m. Tremel.
Mühlwerk. n. Molem >erk , het malen.
Muhme. ƒ■ Moei, moeije.
Mühfam. adj. Moeilijk , zwaar , lastig, kommerlijk , overlastig, vermoeijend, ongemaklijk.
Wühfamkeit. f. Moeilijkheid, zwarigheid, lastigheid,-ongemak, zwaarwigtigheid.
Mühfamlich, adv. Moeilijk, met moeite , met ongemak.
Müh felig.adj. Moeilijk, zwaarwigtig.
Mühfeligkeit. f. Mimfainkeit.
Muht. f.Muth.
M«k f- Mühki
Mulde , Muite./ Baktrog, mouw. Mulde Bley. Scheut of blok tin of lood. Müldengewölbe. n. Slak- of fchulp-gewelf.
Müllerv m.. Molenaar. MüUcrcfel. f.MühlefcL Müllergebübr. n. Maalloon. MülIeriscH. adj. Van eenen molenaar. Müllcrkarr. m. Molenkar. Müllerlohn. f. Müllergebühr. Muite,, f. Mulde. Muiter, f. Müllergebühr. Multipliciren. v. a. Vermenigvuldigen. Mume. f. Muhme.
Mumie. f. Mumie , ingebalzemd lijk. Mumm.f.Mom (Jbort van bier.) Muinme. f. Mumm und Muhme. Mummelmann. m. Wanflaltlg mensch ,
aapengezigt. Mummeln. v. n. Mommelen, mompelen,
preutelen,grommelen, binnen monds
fpre'ken.
Mummengeficht. n. Momaangezigt , grijns, masker.
Mummcngewand'. n. Maskeradekleed.
Mummenfpiel. n .MommeJpel,mommerlj.
Mumffller.J». Knorpot, knorrig mensch.
Mümpfeln. v. n. Babbelep, zonder tanden kaauwen.
M'üneh. f. Mönch.
Müneke. f. Maueke.
bhmö. m. Mond. Fertig mit dem Munde. Mondig , vaerdig , flout in den mond, in de kaaken zijn.
Mundart. f. Wijze van uiljpraak, tongval, taalu'.tjpraak.
Mundarfcney. j: Maagmiddel.
S
Mündel. m. Pupil, onmondige , die onder voogden faat.
Mundf aulc./. Scheurbuik, blaauwfchuit,
Mundgeftaiik. m. Stinkende adem.
Mündig. adj. & adv. Mondig, meerderjaarig.
Mündigkeit. ƒ. Mondigheid, meerder-
jaarigheid. Mundkost./. Mondkost, leeftogt, eet-
waaren.
Mücdlcim. m. Mondlijm , vischlljm. Mündlein. n. Mondje. Mündlich. adj. & adv. Mondlijk, mondeling.
Mmidloch.n. Mondgat, mond, tromp (van een fuk gefchut enz.)
Mundmchl. m. Bloem van meel.
Mundfcbcnke. m. ptfondfehenker.
Mundltück. n. Mondfuk.
Mür.dung. f. Mond, uitgang, uitloop , uitwatering (van eenen vloed enz.)
Mundvoll. m.Mondval.
Mundwerk. n. Mondwerk , geklap , gefnap , gepraat.
Münfter. n, Domkerk , hoogefiftskerk.
Munter, adj. & adv. Wakker, vlug, lévendig ,wierig , vrolijk , gaauw.
Munterkeit./. Wakkerheid, vlugheid , levendigheid, vrolijkheid, gaauwheid , wierigheid.
Muntiren. v. a. Toerusten , Montéren.
Muntur. f. Montur.
M'üntz./. Munte.
Münze. ƒ. Munt. Gemuntgeld. Kleine
Münze. Klein geld. i>chcidemünze.
Klein geld, koper geld. MUnz.y: Münzamt. n. Ampt, bediening
van de munt. Münzen. v. a. Munten , geld f aan. Münzer. m. Valfche Munter. Münzfusz. m. Koers , waerde van het
geld.
Münzgcprag. m. Stempel op het geld, munt.
Miin^hammer. m. Phtnthamer. Münzkorn.;;. Muntfof. Münzlauf. f. Münzfusz. Münzmcister. m. Muntmeester. Münzordnung. f. Ordonnantie , wet
van de munt. Münzprager. m. Munter. Münzrccht. n. Muntregt. Münzfachcn. f. Münzwcfcn. Münzfchkig, f. Miinzgeprag.
5



2S2 MUN. MUR. MUS.
MUS. MUT.
Münzfchlager. f. Münzer. Miinzfortc. ƒ. Soort van geld,geldfoort. Munzftainpel. f. Miinzftcmpel. Münzftand. m. Staatsie het regt heeft,
van geld te flaan. Münzftccher. m. Stempclfnijder. Miinzftcmpel. tn. Muntfempel. Munzftüek. n. Muntftuk >fuk geld. MünzverWalter. m. Opzigter van de
munt.
Münzwahrdein. tri. IVaardijn. Münzwart. m.BefiierHer, regent van de munt.
Munzwefen. n. Muntwezen, munt-
zaaken.
Mühzzeichen. n. Munttcken, muntfetnpel. ,
Münzzcug. n. Muntgerecdfchap.
Mürbe. adj. Murw, mals, teder, zagt, week. Tam, gedwee, buigzaam, gewillig , onderdanig.
Miirbhcit. f. Mürbigkcit.
Mürbigkeit. f. Murwheid, malsheid, zag f held, weekheid, tederheid.
Murmel, n. Oeruisch,gedruisch,geraas.
Murmcler. f. Murrer.
Murmeln. v. n. Mompelen.
Murmelung. f. Murmel.
Murren. v. n. Morren , knorren , kniezen , grollen , preutelen ,fchrollen , reutelen, mompelen, nurkeu.
Murrer. tn. Morrer, knorrer, grijnsaart, knorpot.
Murrisch. adj. Morrig., knorrig , nurklg, nurkagtig , grillig, gemelijk, grijnzig , grijnig, barsck , norsch, kriijzig, narrig, kregelig , fpijtlg, kribbig, preutelig.
Mus. n. Moes, warmoes.
Mufaisch.'adj. Mozaïsch , mozaik, ingelegd.
Mufchcl. f. Mosfel, fchelp van eenen visch. Schulp, aan de klink van eene deur , om die opteligten. Plaat van een dé gen gevest. ,
Mufchelfisch. m. Mosfel.
Mufchelfischwasfer. n. Mosfelkreek.
Mufchelfönnig. adj. Schelpvormig.
Mufenelwerk. n. Schelpwerk.
Mufc. ƒ. Mufe , zanggodin.
Mufik. f. Muziek.
Muflkalisch'. adj. Muziekaal, zangkon MuUV. t;. Mozaik , ingelegd werk.
Muskat. f. Muskaat. Muskatblumen. ƒ. Foelij. Muskatellerwejn. m. Muskade iwljn, Muskatnusz. f. Muskaatnoot. Musket./. Musket. Musketiercr. m. Musketier. Muskctcnfchusz. m. Musketfchoot. Muskctercy./. Musketterij. Muscus. m. Muskus. Müslein. n. Moesje.
Musz. n. Moet, dwang. Es ist ein Musz. Het is een moet, het is dwang.
Musze, Musfe./. Lédige tijd. Mit gutcr Muszc etwas thun. Iets op zijn gemak, in zijnen ledigen tijd doen.
Müsfen. v. n. Moeten.
Müszig. adj. & adv. Lédig , niet doende, luiledig. Müszig gehen. Lédig gaan. Eines Menfchen müszig gehen. Iemands gezelfchap mijden. Eincr Sache müszig gehen. Zig van iets onthouden. Ein MUszigcs wort. Een ijdel woord.
Müszigen. v. a. Dwingen , noodzaken.
Müsziggang. m. Lédiggang , ledigheid , lui, ledigheid
Müszigganger. m.Lédigloper, lédiggangcr, luiaart, firaatfijper, lanterfanter , doenniets.
Müsziggchen. v. n. lediglopen , lanterfanten , dagdieven , fraatf.ijpen.
Müszigkeit. ƒ. f. Müsziggang.
Muster. n. Monfler, faal van laken , fof, enz. voorbeeld, patroon, fchets, proefje.
Mustern. v. a. Bedillen, beftrajfen, tugtigen. Monferen ,fchouwen (het krijgsvolk ,) de monfering doen.
Musterhcrr. m. Monferheer.
Musterung. ƒ. Monfering, wapenfehouwing , heirfchouw, v'apenfchouw.
Muth. m. Moed, kloekheid, hart, dapperheid. Muth fasfen. Moed vatten , moed fcheppen , zig verkloeken, zig vermannen. Gutcr Muth. Vrolijkheid , goed cier. Gutes Muths. Goeds moeds. Zu Muthc feyn. Gemoed, gezind zijn. Ich bin Muths. Ik ben gat zind, ik ben van voor némen.
Müthchen. n. Moedje. Sein Müthchcn kühlen. Zijnen moed koelen , zijne wraaklust voldoen.
Muthcn. v. n, Eene fchr'tftlijke bekendnis van een leen of leengoed maken.



MUT.
MUT. MYR. MYS. MYT. a8s
Cm het meesterfchap in een gilde aanzoeken. Muthig. adj. & adv. Moedig, kloekmoedig , gemoedigd, onvertzaagd, dapper. Moedig/ijk enz. Muthigkeit. f. Moedigheid, dapperheid,
kloekmoedigheid, moed. Muthiglich. adv. Moediglij k,dapperlijk. Mutblos. adj. Moedeloos , vertzaagd,
kleinmoedig. Muthmasz^n. v. a. Gis/en , vermoeden. Muthmaszlieh. adj. & adv. Fermoed-
lijk, denklijk, waarfchijnlijk. Mathmaszung. J'. Gisfmg, vermoeding,
vermoeden. Muthwilic. m. Moedwil, ongebondenheid , losheid. Muth willens, adv. Moedwillens , met opzet, met voordagt, voorbedagtlijk. Muthwillig. adj. & adv. Moedwillig, ongebonden , uitgelaten , baldadig , los , dartel', wulpsch, Jlout. Muthwilligkcit. f. Muthwilic. Muthwlliglich. f. Muthwiilens. tAMtn.J'.Moeder. Gebahrmuttcr. Baarmoeder , lijfmoeder. Mutter allein. Moederlijk uitleen , geheel alleen. Moer, grondfop , wijn moer. Moer, daar eene fchroef in gaat, fchr oefmoer.
Mutterauffteigung. f. Mutterkrankheit. Mutterbefchwerung. f. Mutterkrankheit. Mütterchcn. n. Moedertje , besje.
Schroefjpil, Muttcrflccken .f. Moedervlek. Muttcrgcwachs. f. Muttcrkalb. Muttergut. n. Moedersgedeelte. Muttcrkalb. n. Zuiger. Zuigend kalf,
zoogkalf.
Mutterkrankheit./. Moederziekte, op-
Jiijgingen. Sliitterlein. f. Muttcrkalb. jlutterleib. m. Moeders lichaam. Von
Mutterlcibe an. Fan jongs aj, van
kindsgebeente. Mütterlein. f. Mütterchcn. Mütterlich. adj. & adv. Moederlijk. Mutterlos. adj. Moederloos. Muttermaal. n. f. Mutterflecken, An-
maal. Muttennilch.y. Zog. Muttcrmörder. m. Moedermoorder. Mutternackt. adj. Moedernaakt. Muttcrpcin. f. Moederpijp, , moeder» fmert.
Mutterpfennig. m. Steekpenning', dien de moeders heimlijk aan de kinders géven.
Mutterpferd. n. Merrie , merriepaerd. Mutterrohre./. Trompetten, eijer-leiders, Mutterfchaft. f. Moederfchap, moeder.
lijke faat. Mutterfcheide. f. Moederfchéde, MutterfcTmitt. m. Keizerlijkefuéde. Muttcrfelig. adj. & adv. Alleen , geheet
alleen.
Mutterföhnchen. n. Moederszoontje, lieveling , bedorven kind.
JMuttcrfprache. f. Moedertaal, moederfpraak.
Mutterwehe. f. Mutterkrankheit,
Mutterzapflcin. n. Moederzetzel, vrouwezetpillen , moederfleekpillen.
Mutz'. tn. Reisrok , overrok, régenrok. Hoer, ontugtig wijf.
Mutze. ƒ. Muts.
Mutzen. v. a. op fchikken, optooijen, opferen. Ein Pferd mutzen. Een paerd motzen. Baumemutzen. Boomenfchéren , toppen.
Mutzohr. m. Gemotjle, gekortoorde,
Myrrhen. f. Mirrhe.
Myitenwald. m. Mirtenbosch.
Myrtcnwein. m. Gemirden wijn.
Vlystisch. adj. & adv. Mijstiek, verborgen , geheim.
Mythologie, f. Ferdichtzelkunde,



NAB. NAC.
NAC.
N
ISIabe. f. Naaf, aaf van een rad. Nabel, tn. Navel. Nabclbruch. tn. Navelbreuk. Nabeldarm. tn. Naveljïreng. Nabelfchnur. f. Nabeldarm. Nabènloch! n. Gat van de naaf. Naber. f. Neber.
Nach. prép. Naar , volgens, na. Nach und nach. Allengs, ongevoetiglijk.
Nacftaften. f. Nachahmen.
Nachaflèr. tn. Nadper, nabootzer.
Nachaffung. f. Naaping , nabootzing , navolging.
Nachahmen. v. a. Naapen , nabootzen, navolgen , namaken , nadoen.
Naebahmung. f. Nachaffung.
Nacharbciten. v. a. Nawerken.
Nacharten, v. n. Nadarten, naar gelijken.
Nachbar. m. Nabuur, buur, buurman. Einen guten Nachbar abgebcn. Wél buuren , zig nabuurlijk gedragen. Anvenvandten find keinegute Nachbaren. Maagfchap buurt niet wél. .Nachbarinn./. Buurvrouw, gebuurin. Nachbarlich.arf/'.ëf adv. Nabuurlijk. Nachbarfchaft. f. Nabuurfchap , buur-
fchap , gebuurfchap, buurt. Nachbarshaus. n. Buurhuis. Nachbaur. f. Nachbar. Nachbellcn. v. n. Nabafen , nablajjen. Nachbcthen. v. a. Nadoen , namaken ,
navolgen. Nachbild. n. Copij , namaakzel. Nachbilden. v. a. Copléren , namaken. Nachblciben. v. n. Nablijven , agter-
blijven, overblijven. Nachbringen. v. a. Nabrengen , médebrengen.Naehdem. adv. Naardat. Nachdenken. v. n. Nadenken , herdenken , agterdenken , bijdenken , opletten.
Nachdenken. n. Nadenking , nadenken, herdenking, agterdenklng, agter- I dogt , nagedagte , oplettendheid.
Nachdcnklich. adj. & adv. Nadenklijk, I agterdogtig, nadenkenswaerjlg.
Nachdicfem. adv. Nadezen , hierna.
Nachdringen. v. n. Aandringen , aan- I zetten.
Nachdnxk. m. Nadruk , kragt. Nach- K druck eines Buchs. Nadruk van een U boek. Nachdruck vom Wein. Wijn K van de tweede persjing.
Nachdrukken. v. a. Nadrukken.
Nachdrücklieh. adj. & adv.Nadruklijk, kragtig.
Naehdurst. m. Nadorst.
Nache. f. Nachcn.
Nacheifer. tn. Naijver.
Nacheifercr. m. Naijveraar.
Nachcifcrn. v. n. Naljveren.
Nachcilcn. v.n.Nafpoeden ,in haast na- fj lopen , fpoedig vervolgen.
Nachcinandcr. adv. Na elkander, agter j' elkander.
Nachcnrpfangnisz, Nachfchwangcrung. k f. Overbevrugtittg, dubbele bezwan- f gering.
Nachen. m. Aak , fchuit, boot.
Nacherndte. f. Naehlefe.
Naeherzehlcn. v. a. Navertellen, herha- U
len , naverhalen. ^ I
Nachesfcn. n. Naeeten,nafpijs ,desfert. ft Naehfahr. m. Opvolger. Nachfahren. v. n. Nacharten. Nachfahrcn .v.a. Opvolgen. Navaren, k Nachfahrer. m. Nachlahr. Nachfahrt. ƒ. Opvolging. Nachfallen. v. n. Navallen. Nachflicgen. v. n. Navliegen. Nachfolge.ƒ. Navolging, opvolging. Nachfolgcn. v. a. Navolgen, opvolgen:* Nachiblgend. adj. Navolgend, volgendM
opvolgend.



NAC.
NAC. 285
Nachfolger. m. Navolger, opvolger, nazaat, erfgenaam, aanhanger.
Nachfblglich. adj. Navolglïjk, navolgbaar.'
Nachfolgung. f- Nachfolge.
Nachforfehcn. v. a.Navorfchen, nafpeitreu , onderzoeken.
Nachforfcher. tn. Navorfcher , onderzoeker , nafpeurder.
Nachforfchung. f. Navorfching, onderzoeking.
Nachfrage. ƒ. Navraag.
Nachfragcn. v. a. Navragen, ondervragen , onderzoeken.
Nachf ühren. v. a. Navoeren , doen volgen.
Nachganger. tn. Volgdienaar.
Nachgebcn. v.n.Wijken, zwigten.f rijken , rekken , meegeven.
Nachseburt./. Nageboorte.
Nachgehcn .v.n. Nagaan, volgen. Eincr Sache nachgehcn. Naar iets f aan. Der Schrecken wird ihm noch lange nachgehcn. De fchrik zal hem nog lang bijblijven.
Nachgehends. adv. Vervolgens, in het vervolg, naderhand.
Nachgcmachtc. n. Namaakzel,
Nachgericht. n. Nageregt.
Nachgefmack. m. Nafmaak.
Nachgefetzt. adj. In de plaats gefeld.
Nachgraben. v. a.Nagraven , nadelven.
Nachgras , Grummct. n. Nagras, etgroen.
Nachgrübeln. v. n. Nafnujjelen, nazoeken , navorfchen.
Nachgriiblung. ƒ. Onderzoek , onderzoeking , navorfching.
Nachgründcn. v. n. Nazoeken, onderzoeken , onderfaan , om uit te vinden.
Nachhangen. v. n. Nahellen, zin , trek, helling, geneigdheid, lust naar hebben.
Nachhall. m. Nagalm, naklank, weergalm , weerklank.
Nachhauen. v. n. Najagen , vervolgen.
Nachhochzeit./. Nabruiloft.
Nachholen. v.a. Inhalen {zijnefchade, zijn verlies, zijn verzuim.)
Nachhut. ƒ. Nawagt.
Nachjagen. v. n. Najagen , vervolgen.
Nachklang. m. Naklank , nagalm,
Naam. Uebcln Nachtlang. Kwaade, fegte naam , kwaade roep.
Nachklautern. f. Nachklettern.
Nachklettern. v. n. Naklimmen,naklau» teren.
Nachklingen. v. n. Nagalmen,weergalmen.
Nachkommen. m. Nakomelingen. Nachkonnnen. v.n. Nakomen , volgen»
navolgen , nakomen. Nachkommcnfchaft. f. Nakomeling-
fchap.
N a chk ömmlin ge. Nak ome li ngen.
Nachkriechen. v. n. Nakruipen'.
Nachkunft. ƒ. Nakomst.
Nachlallen. v. n. Nakakelen , napraten.
Nachlasz. m. Erfnis.
Nachlasfcn. v. n. Nalaten , vieren , bot géven , fchoot géven , laten fchieten. Die Kaltc laszt nach. De koude laat na. Der Wind last nach. De wind bedaart, gaat liggen,' legt zig. Die Strafen naehlasfen. De firaf kwtjtfchelden. Etwas an der Schuld naehlasfen. Iets van de fchuld laten vallen, laten korten. Nichts naehlasfen wollen. Niets willen toegéven , wijken.
Nachlüszig.ö^'. Nalatig,agtloos, zuimagtig.
Nachliiszigkeit. f. Nalatigheid, agtloosheid.
Nachlasziglich. adv. Nalatiglijk, agtlooslijk.
Nachlasfung. ƒ. Nalating , ontfag, vergifnis , kwijtfchelding, ophouding , ontfpanning.
Nachlaufen. v. a. Nalopen.
Nachlaut. m. f. Nachhall.
Nachtleben. f. Nachkommen.
Nachlefe./. Naoogst, nalezing.
Nachlcfen. v. a. Nalézen, naöogflen.
Nachmachen. v. a. Namaken , nabootzen.
Nachmahen. v. a.Namaaijen.
Nachmahl , nachmahls. f. Naehmals.
Nachmahlig. adj. Volgend, navolgend , nakomend , aanfaande.
Nachmalen. v. a. Najchilderen. Namaken , naboot zen.
Naehmals. adv. Namaals , naderhand, vervolgens.
Nachmahnen. v. n. Namanen , natnaning doen.



286" NAC.
NAC.
Nachmesfen. v. a.Na met en, overmiten. Naphmittag. rn. Namiddag, nanoen. Nachmitta'gig. adj. Na den middag. Nachmitternachtzeit./. Nanagt. Nachnahme. f. Nahme, Nachklang,Nachruhm.
Nachpfeifen. v. n. Nafluiten, naroepen, fchimplijk nafluiten.
Nachrath. m. Overweging van het genomen befluit.
Nachrechnen. v.a.Narekenen.
Nachrede. f. Napraat, nafpraak. Uebele Nachrede. Opfpraak, kwaade'nafpraak. Eine übele Nachrede nach fich zichend. Opfpfaaklijk.
Nachreden.v. n.Nafprêken. Einem übels nachreden. Van Iemand kwaadfpre'. ken. Iemand belasteren.
Nachreder. m. Agterklapper, lasteraar.
Nachreifen. v. n. Nareizen.
Nachreiszcn. v. *. Afrukken.
Nachreiten. v. n. Narijden,te paerd volgen.
Nachrcue. f. Naberouw. Nachricht. Berigt, tijding. Narlgt, liring.
Nachrichter. m. Scherprcgter'.
Naehrichtlich. a^Nachrichtlieh vermelden. Kennis géven , kundfehap doen.
Nachrufen. v. a. Naroepen, nafchreeuwen.
Nachriihm. m. Agting , eer , lof, roem,
goede naam , goede roep. Nachrühmcn. v. a. Tot lof zeggen. Es
wird ihm nachgerühmt. Men zegt tot
zijnen lof. Nachfaen. v. a. Nazaaljen. Nachfagen. v. a. Nazeggen, nafpréken. Nachfammlen. v. a.Opzamelen, oplezen. Nachfatz. m. Tweede flelling , tweede
voorfel. Nachfchall. f. Nachhall. Nachfchauen. f. Nachfchen. Nachfchicken. v. a. Nazenden. Nachfchlagen. v. n.Gelijken, naaarten.
Naarflaan , nazoeken. ^a<MA\\ag\x\\g.f.Navolglng.Nazoeklng, Nachfchleichen. v. n. Nafuipen,heimlijk volgen. Nachfchleppen, v. a. Nafépen. Nachfchlüsfel. m. Valfche fleutel, op-
ftéker. Nachfinack. m. Nafmaak. Nachfchmcrzcn. f. Nachwehe.
Nachfchnüneln. v. a. Nafpeuren, na-
fnujj'elen. Nachfchreiben. v.a. Nafchrljven, af-
fchrijven, uitfehrijven. Nachfchreiber. m. Nafchrijver , uit-
fchrljver. *—* Nachfehrcyen. v. a.Nafchreeuwen, naroepen .
Nachrchvvangerung.r.Nachcmpfangnisz. Nachfchwatzen. v. n. Napraten, nazeggen.
Nachfeegcln. v. a. Nazellen.
Nachfchen. f. Nachficht.
Nachrehen. v.a. Nazien, nakijken. Oogluiken , gedogen , door de vingers zien.
Nachtenden, f. Nachfchicken.
Nachfetzen. v. a. Nazetten, najagen, Agteraan zetten. Nachzufetzen haben. Rijk » vermogend zijn.
Nachficht.ƒ. Nazlgt, opzigt, oogluiking. Uitflel.
Nachfingcn. v. a. Nazingen.
Nachfinnen. v. n. Overwegen, overpeln* zen, nadenken.
Nachfinnig , nachfinnlich. 'adj. Nadenkend , overdenkend.
Nachfinnung./. Overweging, overdenking , overpeinzing.
Nachfommer. m. Nazomer, najaar.
Nachforge. f. Kommer, zorg^, bijblijvende zorg.
Nachfpahen.f. Nachfpühren.
Naehfprcchcn. v. n. Nafpréken, nazeggen.
Nachfpringen. v. n. Nafprlngen,
Nachfpühren. v. a.Nafpeuren.
Nachst. pre/j. Bij, naast. Nachst der Kirche. Bij de kerk. Nachst Gott und der Riligion feyd ihr mir das liebfte in der Welt. 'Naast God en den godsdienst zljt gij mij het dierbaarfte In de waersld.
Nachst, Nachst an. adv. Digt bij, kort daarop , kort daarna , onmiddellijk daarop of daarna. Nachst, nachftens. Binnen kort , binnen weinig tiids , weldra , welhaast, aanfonds, met den eerflen , kortlings , onlangs , eerstdaags , eerlang.
Nachst ,Na'chfter.w. Nachfie./ Nachftes. n. adj. Nabij , heel nabij, naafle , naastfaande , aanliggende. Aan-
\ Jlaande, toekomende, Naafle,kort-



NAC.
NAC.
ï.3?
- /ie. Eer/te, eerstkomende. Dasllachfte Haus. Het naaste huis , het huis daar naast, het naastftaande huis. D;e nachfte Woche. De aanjlaande, de toekomende week. Der nachfte Weg. De naajle, de kort/Ie weg. Der nachfte Preis. De naajie prijs. Die nachfte Gelegenlreit, die nachfte post. De eer/ie gelegenheid, de eerjlepost. Die na'chftcn Vcrwandter. De nabejiaanden, de naajie bloedvrienden , bloedverwanten. Der nachfte nach demerftcn. De tweede, de volgende. Der nachfte vor dein letzten. Op een na de laat/le.
Nachstdem. adv. & prép. Daarbij, daarenboven, verder % voords.
Nachstkünftig, Nacbstangehend. adj. Aanjlaande , toekomende.
Nachstverfchienen. adv. Letztverfchienen. Foor léden.
Nachfte. Nachftcr. m. Naafle. Du folst deinen Nachften Lieben.G// zult uwen naasten He/hebben.
Nachftand. m. Agter/lal , over/chot, overblij/zel.
Nachftchen. v. n. Agterflaan ,uitflellen, verfchuiven. Niet in aanmerking komen.
Nachftellen. v. n. Na/lellen , na/peuren, be/pieden, belagen. Naar /laan , naar Jlréven , naar tragten , naar dingen.
Nachftcller. m.Laagenlegger,beJpleder,
Nachftellung. /. Belaging, bejpieding, na/peuring.
Nachftcuer.y'. Ontgrondinggeld.
Nachftoszen. v. a. Aan/toten, aandrijven.
Nachftrebcn. v. n. Naar Jlréven, naar tragten, naar haken, naar dingen , naar Jlaan. Heimlich nachftreben, nachftellen. Heimlijk laagen '. leggen.
NachftreDer. >n. Naarflréver, bekuiper, '. volger, navolger, vervolger.
Nachfuchcn. v. a. Nazoeken, na/peuren, '. onderzoeken.
Nachfticher. m. Na/peurder, onderzoeker.
Nachfuchung. /. Onderzoek, nazoek, ] na/peuring. ] Nacht./. Nagt.
Hzehmhziu/.Nagtwerk, nagtbraking. ]
Nachtarbeitcr. m. Nagtwerker, nagtbraker.
Nachtdruid. f. Nachtmannlein.
Nachten, v. n. Nagt worden.
Nachten, adv. Gister. Nachten Abend. Gister avond.
Nachtesfen. n. Avondeeten, avondmaaltijd.
Nachtenle. ƒ. Nagtuil. Nachtfrau. f. Nachtgeist. Nachtfurcht. f. Nachtfchrecken." Nachtganger. m. Nagtwandelaar. Nachtgebet. n. Avondgebed. Nachtgeist. m. Nagt/pook , nagtver' /chijnzel, nagt geest. Nachtgefchirr. n. Waterpot, kamerpot,
nagt/piegel. Nachtgcficht. n. Nagtgezigt, nagfver-
Jchijnzel. Nachtgefpcnst. f. Nachtgeist. Nachtgezeiten. Nagt gezang, nagtlo/-
zang.
Nachthaube. ƒ. Nagt muts. Nachtherbcrge./. Nagtherberg. Nachtkleid. n. Nagtgewaad. Nachtlager. m. Nagtléger, flaapplaats,
overnagtplaats. Nachtlampe.y; Nagtlamp. Nachtlange./. Nagtslengte. Nachtlaufen. v.n.Nagtlopen, nagtzwcr-
ven , nagtraven. Nachtlaufer. m. Nagtloper, nagtz werver , nagtraa/. Nachtlauferinn./. Nagtloopjler, Jlraat-
loopfter, Jlraathoer. Nachtlich. adj. & adv. Bij nagt, des
nagts, nagtlijk. Nachtlicht, n. Nagtlicht, nagtkaers. Nachtluft./. Nagt- o/ avondlugt. Nachtmahl. n. Nagtmaal, avondmaal. Nachtmannlein. n. Nagtmerrie , be-
naanwde Jlaap en ademhaling. ^acbtmücke. j. St. Jans worm , licht-
worm.
'Jachtrab. m. Agterhoede , agtertogt.
viachtrabe. m. Nagtraa/, nagtloper.
*Jachtraben. v. n. Nagtraven , nagtzwerven. Agter aantrekken, de agterhoede uitmaken, in den agtertogt zijn.
tfachtrock. m. Nagtrok, japon. ■Jachtruhe. ƒ. Nag trust. Jachtrunde./. Nagtronde, nagtwagt. Jachtfehatten../» Nagt/chada, heikruid.



2°3
NAC.
NAC. NAD. NAG.
Nachtfchcrbe. f. NachtircfcMrr.
Nachtfchiff. n. tfagtfchuït.
Nachtfchlaf. f. Nachtruhé.
Nachtfehlosz,. n. Nagtjlot.
Nachtfchra'ttel. f. Nachtmannkin.
Nachtfchrëcken. n. Schrik des nagts.
Nachtfchwanner. f. Na'chtlaufer.
Nachtftille, ƒ. Nagtfilte.
Nachtftuck. n. Nagtfuk (van een Schilderij fprékende.)
Nachtftuhl.*». Stilletje.
Naehtthau. m. Nagtdauw, avonddauw.
Nachttöpf. m. Waterpot.
Nachtwaene.j/". Nagtwaake, nagtwagt.
Nachtwachter, tn. Nagt waker, klapperman , torenwagter.
Nachtwanderer. f. Nachtganger.
Nachtwerk, n. Nagtwerk.
Nachtzeug. n. Nagtgoed.
Nachtheil. m. Nadeel, Schade.
.Nachtheilig. adj. & adv.Nadeelig,Schadelijk , onvoordeelig.
Nachthun. v. a. Nadoen. .
Nachthunlich. adv. Navolgbaar , navolglijk.
.Nachtisch. m. Nageregt.
Nachtracht. f. Nachtisch.
Nachtrachtcn. v. n. Naar tragten.
Nachtragen. v. a. Nadragen.
Nachtreken, v. n. Nadrijven.
Nachtreten. v. n. Natreden.
ÏNachtreter. m. Volger , volgdienaar.
Nachtruck. f. Nachdruck.
Nachüben. v. a. Navolgen, nadoen.
Nachübung./. Navolging.
Nach verpachten, v. a. Bet geen mengefiagt heeft weer aan een' ander' verpagten.
Nachwagen. v. a. Nawegen.
Nachwarten. v. n. lnwagten , elkander wagten.
Nachwehe. n. Nawee.
Nachwein. m. Nawijn , geringe wijn.
Nachwelt. ƒ. Nakomelingfchap , nakomelingen.
Naehwerts. adv. Daarna , naderhand , vervolgens.
Nachwind. m.Gunfige, goede wind.
Nachwinter. m. Nawinter.
Nacbwünfchen. v. a. Toewenfchen.
Nachzahlen.v. a. Betalen, het geen men nog Schuldig was.
Nachzichen. v. n. Natrekken.
Nachzinsz. m. Tweede Schatting.
Nachzug. m. Agterhoede, agtertogt van .
een léger. Nachzug im Bierbron.
Scherpbier. Nacken. m. Nek. DicFusze auf den Nac-
ken nehmen. Zijne fpillen, zijne
biezen pakken, op den loop gaan ,
het op een lopen zetten. Nackcnd. f. Nackct.
Nackarsch. m. Een kalis , naakte zwaluw.
Nackcrfarb./. Bleekrood, rósdgtig.
Nackct. adj. & adv. Naakt, bloot.
Nackheid. ƒ. Naaktheid.
Nackig. f. Nackct.
Nackra. adj. Hoog rood.
Nacktc. f. Nacktheid.
Nad. f. Naht.
Nadel./. Naald, Speld.
Nadelauge.». Oog van eene naald,
Nadelbüchfc: ƒ. Naaldenkoker.
Naceler. f. Nadler.'
Nadclgeld. n. Speldegeld.
Nadelküfchen. n. SpeldekusSen.
Kadehnaeher. f. Nadler.
Nadelühr. f. Nadclauge.
Nadelwerk. n. Naaldwerk , fikwerk ,
borduurzel. Naderinn.f. Ncherir.n. Nadler. m. Naaldenmaker, Speldema- ker.
Nacn. f. Nchen.
Nagel. tn. Nagel, SP'jker. Nagel aan eenen vinger, aan den klaauw van een dier enz. Einem die Nagel befchnciden. Iemand kortwieken , iemands magt, gezag , inkomfen befnoeijen, iemand onder den duim houden. Die Zeit, die Noth brennt mich auf die Nagel. De nood dringt, perst mij. Sich in die Nagel beiszen. Sterk ovér iets denken, zig over. eene zaak kwellen. Den Nagel auf den Kopf treffen. Het juist raden iets juist te pas, ter fneê, zeggen. Ein Nagel treibtden andern. \De eene zaak , hartstogt , bezigheid maakt voor de andere plaats. An einen Nagel hangen. Jan den Spijker hangen, laten fiéken , laten varen. An einen fchwachen Nagel hangen. Aan eenen zijden draad hangen , gewaagd zijn.
Nagelein. n. Nageltje , Spijkertje. Bis auf das Nagelein austrinken. Tot het



N A CV. NA H.
NAH. NAM; NAP. NAn. aS?
taètjte dropje uitdrin'en :?:cy dooft .Nahrahm, f. Ne-hrah n.
Nagelein ausgemachti/^e'/#i*g"< voera, Nahren. f. Nehren.
ive'/ uitgewerkt. Na'hrend. adj. Voedend.
Nagelein.n. KruidndgeU Nahrhaft. adj. Voedend, voedzaam •
N gcleinöl. n. Nagelolij. verzadigend. N geleinzimirret'. m. Kaneel. Nahrlich. f. NaheiTe'i.
Nagelfcst. adj. Nagelvast. Nahrlos. f. Nahruri -slos.
Na'relloch. n. Spijkergat. Nahrpfennig. m. Teerpenning, teergeld,
Nageln. v. a. Spijkeren. bejlaanmiddei.
Nagelneu. adj. Nagelnieuw. Nahrftand, Nehrftand. m. HuishóudeTijf
Nagclzange. f. Nijptang. ke Jlaat. Der Lehr- Wehr- und Nchr-
Nagcn. v.a. Knagen, knabbelen, klui- ftand. De kerklijke, Jlaatkundigi ven. en huishoudelijke jlaat.
\ Nagend. adj. Knagend, wroegénd.Na.- Nahriing. f.Voedzel, voeding, kost i
gendes Gewisfen. Knagend, wroe- Jpijzè, nering , beftaan.
gend geweten: NahrungsgcfKsze. Chijlvaten.
Naglcn. f. Nageln. Nahrimgslós.a^. Neringloos.
Nagler. m. Nagelfmid, jpijkerfinid. Nahrungsmittcl. n. Bejlaanmiddei. Nahe. adj. & adv. Na, nabij. Nahebey. Nahruugsfaft.asa, Chijl, voedend Japi
Nabij, digt bij. Bcynahe. Bijna. Na- Nahrungsforge. f. Ne'ringzorg.
he verwandtfehaft. Namaagfchap, Naht. f. Naad, las.
naverwantfehap. Von nahen. Van Nahterinn. f. Ncherinn.
nabij. Nnr vófrnahen fehen köimen. Name. m. Naam.
Bijziende zijn, alleen van nabij kun- Namenbucli. n. Naamboek,
nênzien. Zu nahe, allzunahe. Te na, Namengedicht • n. Naamdicht.
al te na. Einem nahe zu gehören. Namenlos.arf/. Naamloos, zondernadm\
Iemand na bejlaan. Einem ,zu nahe Namenregister, f. Namenbucli.
kommeni Iemand te na kornet, be- Namenrolle. f. Naamrol, naamlijst.
ledigen. Er hat meiner Ehre zu na- Namenstag. m. Naamdag.
he geredet. Bij heejt mijne eer be- Namentlich. adv. Duidelijk , uitdruk -
le'digd , mij in mijne eer getast. lijk , met naame.
Niihe -, Fahre. f. Pont, pontfehuit. Namensverzeichnisz. m, f. Namenrolle. Nahe./. Nabijheid, Namenwapen.». Sprekend wapen.
Nahen. Naderen, f. Na'hcrn. Namhaft; adj. Naamagtig, voornaam j
Nahen. Naaijen. f. Nelien. vermaard, aanzienlijk, beroemd,
Naher. Nader. Einem um ein Glid na- Namlieh. adv. Naam/ijk , te wéten.
her verwandt feyn. Iemand eenen Namlos. adj. Naamloos.
graad nader bejlaan. Ihr werd^t es Namfen. f. Nennen.
nicht naher bckommen. Gij zult het Namfung. f. Nennung.
niet béter koop , tot geen minder Napf. m. Nap, houten bak.
prijs bekomen. Na'pfchen. f. Napflein.
Naherkauf. m. Voorkoop, naar het regt Napfchcnftützer. m. Gierigaart, vrek,
van verwantfehap. Napflein. n. Napje , houten bakje.
Naherlich, n'a'hrlieh. adv. Naauwlijks, Narbe./'. Lidtéken , naad.
bezwaarlijk, met moeite, Narbicht, narbig. adj. Met lidtekens ■
Nahern. v. n. Naderen, naken, gena- met naaden.
ken , bijkomen. Narde. f. Nardus;
Naherrecht. f. Naherkauf. Nardus. Nardus.
Naherung./. Nadering, naking, gend- Narr. m. Nar , gek, zot, dwaas. Ein
king. , verftellter Narr. Een maakgek. F.r
Nahef aulig. ni. Gebouw met digtjlaan- hat den Narren daran gefresfen. Bij
de zuilen, is er op verzot, op vetflingerd, cr
Nahest. f. Nachst. mee ingenomen. Er ist éih Narr' iü
Nahm. f. Name. u. f. w. feinem fack. Bij zoekt zijn voerdeel



NAR. NAS.
Narradey, Narrethey. f. Narrheit. Nar- j radey trciben. Gekke kuuren,zotternij aanregten.
Narren (einens). v. a. Iemand voor den gek houden , foppen.
Narren, v.n. Zotte , gekke kuuren aanregten.
Narrengefchw'atz. m. Zotte, ijdele klap, praat, zot geklap.
Narrenhaus. n. Dolhuis , gekkenhuis. •
Narrenkappc./. Zotskap, narrekap , gekskap.
Narren kopf. m. Zotskop.
Narrenliebe./. Buitenfpoo'-ige liefde,min.
Narrenlust, f. Narrcnfpiel.
Narrenposfen. n. Narrenpotfen , gekkenwerk , beuzelingen, wisfewasjes , jikfakkerij.
Narrcnfcherz. m. f. Narrenfpiel.
Marrenfchülc. f. Zotsfchool. Auf der Narrenlehule Doftorfeyn. Gek,zot, dwaas zijn.
Narren feil. Jemand am Narrenfeile herumf ühren. Iemand voor den gek, den zot , den droel houden , voor het lapje houden, bij den neus leiden, iemands eenvoudigheid misbruiken.
Narrenfpiel. n. Zottenwerk ,zottenfpel, klugtfpel. Gekfpel, fpeeltafel, hebbende aan het einde dertienpoortjes, daar de ballen in rollen.
Narrentracht./. Zotte kléding.
Narrentheidung. f. Zotte , gekke praat, zotternijen.
Narrenwerk. f. Narrenposfen.
Narrethey. f. Narrheit.
Narrheit./.Zotheid, gekheid, zotternii . gekkernij , dwaasheid, malligheid.
Narricht. f. Narrisch.
Narrinn./. Zottin , gekkin, malloor.
Narrisch. adj.& adv. Zot, mal, dwaas, gek, dol, uitzinnig, Narrisch thun, einen Narren abgeben. Foor zot, voor gek fpélen , den gek poetzen.
Nafchen. v. n. Snoepen , fmuigen.
Nafcher. m. Snoeper, fmuiger, lekkerbek.
Nalcherey./. Snoeperij. Naschhaft. adj. Snoeps, fnoepig ,fnoepa^tig.
NaTchicht, nafchig. f. Naschhaft. Naschkatze. ƒ. Snoepfer, fmulfler.
NAS.
Naschlicbc. f.Snoeplust ,jluiklust.ïlz\mliche Naschliebe fchmeckt am besten. Sluikmin , fmuigmin , gejloken min fmaakt zoet.
Naschmarkt. m. Snoepmarkt , fruitmarkt.
Naschmaul. f. Nafcher.
Naschwerk. n. Snoepwerk , fnoeperij.
Naschzcit./. Snoeptijd,
Nafe./. Neus. Eine lange Nafekriegen. Eenen langen neus krijgen , befchaamd gemaakt worden. Die Nafe rümpfen. Den neus optrekken. Nebme , nimm, ziehe dich felbst bey der Nafe. Ken u zeiven , ga in u zelveu. Es hat ihm in die Nafe gerochen. Hij heeft het kwalijk opgenomen.
Nafenloch. n. Neusgat.
Nafenband, Nafenzaum. m. Kaperfon, neusknijper. Neusfcheidzel, middenfchot van den neus.
Nafeubein. n. Neusbeentje.
Nafcnbutz, Nafenpopcl. m. Vuiligheid uit den neus, fnot.
Nafeneifen. n. Kaperfon , neusknijper.
Nafenfacilet. n. Neusdoek.
Nafcnflügel. m. Neusvleugel.
Nafenhorn. m. Neushoorn , rinoceros,
Nafenriemc. m. Muilband.
Nafcnfchneller. f. Nafenftüber.
Nafenftüber. m. Knip voor den neus.
Nafeweis, ein Nafenweifcr. Neuswijs , wijsneus , wijshoofd.
Nafeweisheit. f. Neuswijsheid, laatdunkendheid.
Nafenwitzig. f. Nafeweis.
Nafczaum. m. Neusfchot,
Nashorn. f. Nafenhorn.
Na'slein.«. Neusje.
Naslen.v. n. Door den neus fpre'ken,
Nastuch. m. Neusdoek , zakdoek.
Nasz. adj. Nat, vogtig. Nasfer Erudcr. Natte broér, broer van de natte gemeente , dronkaart.
Nasz. n. Fogt, damp.
Nasfe. ƒ. Natheid, nattigheid , vogtigheid.
Nasfel, Nasfel. ƒ. Duizendbeen.
Niisfcn. v. a. Natten , nat , vogtig maken. 0
Naszkittel. m. Drinkbroêr, zuipbroêr , kroegloper, kroegvlieg.
Naszlicht. Nattig, vogtig, nat agtig.



NAT. NAÜ. NAZ. NEB.
Kast. f, Ast» Niiterinn. f. Néberinn. Nath. f. Naht.
Nation./. Natie , volk » lan&ddri.
National, adj. Iniandsch , inheemsch.
Nativith't. ƒ. Geboorte.
Nativitatftellcr. m.Plancetlezer,geboortewikker , voorzegger uii de flerren door iemands geboorteuur , geboorteuurfchouwer.
Natter, f. Adder, ddderfldng:
Nattergezücht.«. Addergebtoèdtet.
Natur. f. Natuur. Seine Natur iiberwinden. Zijne natuur, lusten, neigingen verwinnen , bedwingen.
l$a\\\xa\\%t. m.Nattiürkundlge,natuuralist.
Naturforfcher. rit. Natuuronderzoeker. Naturgema'sz, adj. & adv. Natuurlijk ,
overeenkom/lig met de natuur. Naturgefetz.w. Natuurwet, wet der
natuur.
Naturkraft. f. Natuarkragt, kragt der natuur.
Naturkrafté. De kragten der natuur , natuurlijke vermogens, natuurlijke bekwaamheden.
Naturkunde./. Natuurkunde, natuurkennis.
Naturkiindiger. m. Natuurkundige, natuurkenner.
Naturkundigung. f. Naturkunde.
Naturlehre. f. Natuurleer, leer der natuur.
Natiirlich. adj. & adv. Natuurlijk.
Natürlichkeit. ƒ. Natuurlijkheid , na tuurlijke ftaat.
Naturlichl. n. Licht der natuur,goede fmaak.
Naturma'szig. f. Naturgemasz.
Natursgabe. f. Natuurgave , gave deinatuur , gefchenk der natuur.
Naturverftandlger. f. Naturkiindiger.
Natzen. v. a. Natten , netten > vogien , nat, vogtig maken.
Nau. f. Genam
Naupe. ƒ. Schwiërigkeit. Zwarigheid , moeilijkheid. Die Sache hat Naupen. Het is eene moeilijke zaak.
Nazareer. m. Nazareër , nazarener.
Nebel. m. Nëveli mist. Wie durch einen Nebel fehen. Verward > niét onderfcheiden zien.
Jjebeldunst. m.Mistige-neveligedanip.
T
NÈB: ?.t*t
Ncbelicht , nebelig. adj. Nevelig ; nevelagtig , mistig , mistagtig , deizigt
Nebeln. v. n. Nevelen j misten.
Neben,ƒ»•«>. Neven, nevens, haast* Neben dem. Daarbij, verders , vervólgens. Neben hin. Voorbij; Neberi hinaus reden. Buiten de zaak Jpféken.
Nebenabbrechcn. v. a. Naast afbre'kem
Nebenabficht. f. tweede oogmerk, zijdoognierk , bijoogmerk.
Nebenarbcit./. Bijwerk:
Nebenausrchweiferi. v. n. Uitweiden j eene uitweiding, eenen uitflap maken (in de réde ,) van de zaak / vati het onderwerp afgaan.
Nebenbau, Nebcngébau'. n. Vleugel vdrk eeii gebouw.
Nebcnbeamtcr.m. Médebèdlende- médeamptenaar , médehelper , toegevoegde perfoon.
Ncbenbild.n. Bijbeeld.bijkomenibeeldévenbeeld.
Nebenbuhler. m. Médevrijer ■ médédinger.
Nebenchrist. m. Médechristen, geloofsgenoot.
Nebending. n. Önverfchlllige zaakt beuzeling, bijkomende zaak. Hei bijgevoegde , de toeëlgening van iets,
N j'oeneinander. adv. Naast elkanderi
Neoeneindringen. V. n. Met anderen indringen.
Nebenfrage.y. Tus/chenvraag,
Vebengaszlein. n. Zi 'flraatje. s'ebengebau. f. NeDenbau. NJcbengemaeh. n. Zijvertrek. Jeocngericbt.w. Bijgeregt.
s'ebcn 'efchafft. n. Bijwerk , toevalligè bezigheid.
Ncbengefell.m. Médegeze!, rna'.ker,
Nebenhandlung. f. Nebenfache^
Nebenher. adv. Van ter zijde , VOorbiji naast.
\cbenhin. adv. Voorbj.
Nebenhof. m. Agterhof, agterpladts.
Nebenkammer. f. Ncbenzimmer.
Nebenkind. n. Speelkind , onégtling j, bastaaft.
Nebenklage. f. Bijkomende klagte:
Nebenknecht, m. Médedlenstknegi:
Nebenmagazin. n. Stapelplaats, tweê.le magazijn:
Nebenmagd./ Médeiieniinidd£di
i



292 NEB. NEC. NE F. NEH.
Nebenmensch. m. Evenmensch , méde-
mensch , naaste. Nebenmittel. n. Buitengewoon middel,
toevallig geneesmiddel. Nebemnond. m. Bijmaan. Nebenpfeiler. m. Zijpilaar , nèvenpi-
laar.
Ncbenpfcnnig. m. Potgeld, Spaargeld.
JSicbcnpfost. m. Boogronding a%tereene deur oS agter een ven/Ier.
Nebcnregung./. Toevallige, bijkomende aandoening.
Nebenruhm. m. Toevallige roem.
jNcbenfache. f. Toevallige zaak.
Ncbenlchosz. f. Nebenfprosfe.
Nebenfiegel.». Kleinze'gel, tégenzegel.
Nebenfönne./'. Bijzon, wolkzon.
Ncbenfpcife. ƒ. Toejpijs.
Ncbenfprosfe./. Zijtak , zijfpruit.
Pfcbenst. adv. Nevens , benévens , met.
jyebenftrasze.f. Zijjlraat, omweg , zijweg , bijweg.
Nebenftundcn. Snipperuuren.
PJebenthür. ƒ. Zijdeur.
"Nebenuinftandigkeit. f. Toevallige , bijkomende omjlandigheid.
Nebenverftand. m. Bepaling, voorbehouding van gedagten.
Nebenurfach. ƒ■ Toevallige oorzaak.
Nebcnwcg. m. Bijweg , zijweg , zijpad.
Nebenweib. n. Bijwijf.
Ncbcnwcrbcr. tri. Médevrijer , mededinger.
Nebcnwerk. n. Bijwerk.
Nebenwind. m. Halve wind, zijwind.
Nebenzeit. ƒ. f. Ncbcnftunden.
Nebenzcuge. m. Médegeluige.
Nebenzimmcr. n. Zijkamer.
TJebcr. tn. Boor.
Nechst, ncehsicns. f. Nachst.
Neckcn (fich). Was fich neekt, das Hebt fich gern. PVat jong is , malt, Jloeit gaern.
Nefc. m. Neef, broeders of zusters zoon.
Nehefaden. f. Nehcgarn.
Nehegarn. n. Naaigaren.
Nchekörbchen.». Naaikorfje , naaimandje.
Neheküsfen.». NaaikusSen.
Nehcmagdchcn. ƒ. Naaimeisje.
Nehcn. v. a. Naaijen. Nchenadel. ƒ. Naainaald. Nehepult. m. NaaikusSen. Jieher. m. Naaijer, kleermaker.
NEH. NEI.
Nehcrahm. m. Borduurraam.
Neherinn. f. Naaifer.
Nehefchule,/. Naaifchool, naaiwinkel.
Nehcfeidc. ƒ. Naaizijde.
Nchewerk. n. Naaiwerk.
Nehczwirn. f. Nehcgarn.
Nchmcn. v. a. Némen , benémen , afnémen. Stélen , roven, beroven.
Nehmigcn. v.a. Goedkeuren, bekragtigen , wettigen.
Nehmisch. adj. Neemagtig.
Nehmlich. m. & adj. Zelf, dezelfde , eigen. Er ist der nehmliche. Hij is het zelf, dezelfde. Die nehmliche Worten. Dezelfde , de eigen woorden.
Nehmlich. adv. Naamlijk , te wéten.
Nehmung.y: Neming , aanneming. Beroving , onttrekking.
Nchrcn. v. a. Voeden , onderhouden. Sich nehren. Zig genéren.
Nehrcnd. adj. Voedend, voedzaam.
Nehrer. m. Voeder , opvoeder.
Nchrvatcr. f. Nehrer.
NchruHg,f. Nérittg-, voedzel, kost.
Neid. m. Nijd , nijdigheid, afgunst . wangunst, misgunst, fpljt.
Neidcn. v. a. Nijden, benijden.
Neider. m. Benijder , aSgunfige , wangunfige.
Ncidhammcl, Neidhart. f. Neider.
Neidig , neidisch. adj. Nijdig , afgunfig, wangunflg , misgunfig.
Neidnagcl. m. Nijdnagel, vézeltje, bij den nagel der vingers groeijende,
Neig, Neige. f. Overfchot, rest, het laatfe , einde. Das Fasz ist auf der Neigc. Het vat is haast lédig, loopt op het laatst. Ihre Schönheit ist auf der Neige. Haare fchoonheldis haast verdwénen , haast voorbij. Das Haus ftcht auf der Neige. Dit huis flaat op het vallen, dreigt te vallen. Bis auf die Neige austrinken. lot den laatfen droppel uitdrinken.
Neigen, v. n. Neigen , buigen , (voor iemand). Das Haupt neigen. Het hoofd buigen. Sein Glück neigt fich. Zijn geluk is aan het dalen. Sich zu einem neigen. Iemand genégen zijn, genegenheid voor iemand hebben. Das Haus neigt fich zum Fall. Dit huis helt ten val.
Neigimg. f. Neiging ; genegenheid, hel-



NEf. NEK. NEL, NEM. NEN.
ling, trek , lust, zin , drift, be geerte.
Nein. adv. Neen. Ncin wohl nicht. Zekerlijk niet, gansch niet, volflrekt niet.
Nektar. m. Nektar, godendrank.
Nelke. ƒ. Angelier , testebloem.
NfcHÜfeh. f. Namlicb , nehmlich.
Nennbar. adj. Noembaar.
Nemien. v. a. Noemen , benoemen.
Neimvvort. n. Naamwoord.
Nepper. m. Boor.
Nept. n. Neppe , kattekruid.
Nerve./. Nerf', zenuw, fpanader.
Nervicht. adj. Nerfagtig , zdnuwagtig.
Nesfel./. Nét el, brandnetel.
Nesfelgarn.K. Bindgaren , bindtouw.
Nesfeltuch. n. Nételdoek.
Nest.». Nest (van eenen vogel). Ein clendes Nest. Eene flegte woning. Er fitzt in einem gutcn Nestc. Hij houd zijn gemak. Einem ins Nest fkzen. Eens anders ampt waarnémen.
Nestel, m. Nestel , nesteling, véter, rijgveter. Einem den Nestel kniipfen. Iemand den nestel knopen , beletten, verhinderen, dwarsbomen.
Ncsteiloch.». Nestelgat.
Nesten, f. Nisten.
Nestey. n. Nestel.
Ncstlmg. f. NcstvogeL
Nestvogcl. m. Nestvogel, nestling.
Nett. adj. & adv. Net, netjes, zindelijk , zuiver , fraai, ferlijk.
Nettigkeit. f. Nettigheid , zuiverheid, zindelijkheid, f er lijkheid ,jraaiheid.
N,etz'.«, Net, vlschnet, vogelnet.
Nctzen. f. Natzen.
Nctzlein. n. Netje.
Netzweile. adv. Netswljze.
Neu. adj. & adv. Nieuw. Aufs neue , vom ncuen. Op nieuw, nog eens , wéér over.
Neubacken. adj. Nieuwbakken.
Ncubekehrter. m. Nieuwbekeerde.
Neubruch. m. Braakland.
Neue. f. Neuigkeiten.
Ncuerfunden. adj. Nieuwuitgevonden.
Neuerlieh. adv. Nieuwlings.
Neuern. v. a. Vernieuwen.
Neuerung./. Vernieuwing , nieuwigheid, nieuwe zaak.
Neuertingftifter. m. Invoerder van nieuwigheden.
'fl'fl' 1
NEU. NIC. 29S
Neuenvahlt. adj. Nieuw verkozen.
Neues. n. Nieuws, nieuwigheden. Neues von gekhrtcn Sachen , von Staatsfachen. Letternieuws, flaatsnieuws.
Neugebaut. adj. Nieuwgebouwd.
Neugebohren. adj. Nieuwgeboren.
Neugierig. adj. Nieuwsgierig.
Neugiciigkeit./. Nieuwsgierigheid.
Ncuglaubig. adj. & m. Nieuwbekeerde.
Neuhcit. i*. Neuigkeit.
Neujahr. n. Nieuwjaar.
Neujahrstag. m. Nieuwjaarsdag.
Neuigkeiten. Nieuwigheden.
Neulieh. adj. & adv. Nieuwlings, onlangs , kortlings , korts , niet lang geléden.
Neuling. m. Nieuwling , aankomeling,
Neumodisch. adj. Nieuwerwets.
Ncumond. m. Nieuwemaan.
Ncun. adv. Négen.
Neunfa'Itig. adj. Negenvoudig.
Neunjahrig. adj. Négenjaarig.
Neunfaal. adv. Negenmaal.
Ncunta'gig. adj. Négendaagsch.
Ncunte. adj. Negende.
Neunzig. adj. Negentig.
Ne u n z igj a' h ri g. adj. Négentigj aar !g, van négen tig jaaren.
Neutral, adj. Onzijdig.
Ncuvermahlt. adj. Nieuwgetrouwd.
Nicht. adv. Niet. Zu nichtcmachen. Te niet doen, vernietigen, vernielen , verijdelen. Zu nicht werden. Te niet gaan , verdwijnen , in rook verdwijnen. Nicht einmal einer. Zelfs niet
één. .
Nichtachtung./: Geringagting, veragting, verfmading.
Niehtbekcnnen. n. Verzaking.
Nichtduldung. f. Onverdraagzaamheid.
Nichten (mit). adv.Geenzins, in geenerlei wijze.
Nichtig. adj. Nietig , ij del, onnut, nutloos.
Niehtigkeit. f. Nietigheid, ijdelheld,
nutloosheid. Nichts. n. Niet, niets. Ein pures Nichts.
Een enkel niet. Wie nichts gutes.
Zeer, vreeslijk. Nichtsniitz. adj. Onnut, niets nuts. Nichtsnützigkcit. f. Onnutheid. Nic]itswerth.<7^', Nietswaerdig , oti-
waerdigt
a



194 KI E. NIE.
Nicbtswerthigkeit. f. Onwaerdigheid, nietigheid, onnutheid.
Nichtwirkung. f. Werkloosheid, ledigheid,, kragtloosheid, lijdbaarheid.
Nkk. m. Knik , wenking met het hoofd. ' Voll Ni'cke und Tücke. Vol listen en laagen.
HickeJ. m- Klaas , nikolaas.
Nickel. ƒ. £/o<?r, ontugtige vrouw.
Kicken. V- n. Knikken , nikken, wenken met hét hoojd.
Nie, niemals. adv. Nooit, nimmer.
Nicde, f. Niete.
j^icdej. m. Zaan , room.
Nieden. y.a.Eenen nagel ojfpijker klinken.
Nieder. f. Niedrig. Neder, laag. Obermid Nicder-Sachfcn. Opper- en Néder-Saxen.
JJitdcrbeugctt. v. a- Néderbuigen.
Niederblafcn. y. a. Afblazen , wegblazen.
Nieder'brechen. f. Niederreiszen.
Niederbüchfen. v. a. Uit eene hinderlaag iemand neêrfchieten.
Niederbücken (fich). Neêrbukken, neerbuigen.
Niederdruck. m. Spoor vaneen hert in heggen en f ruiken.
Kicdcrdruekcn. v. a. Néér drukken , néder/buigen.
Nicderdruekiing. ƒ. Neerdrukking , onderdrukking.
Niedere. f. Niedrigkeit.
Niedercn. f. Niedrigen.
Niederfahren. v. n. Nédervaren,nederdalen. . f
ISüedcrfahrt./. Ne'dervaart , nêderdaling.
Niederfallcn. v.n. Nédervallen , nederJlorten.
Kiederf lillen, v. a. Nèdervellen, vellen,
néderwerpen. Kicdergang'. m. Ondergang, westen. Kiedergebogen,nkdevgebückt.«rf/.Arei!r-
gebogen.
Niedergedrückt. adj. Neêrgedrukt , onderdrukt.
Kiedergehcn. v.n. Onder gaan, naaf benéden gaan.
Niedergercbïagen. adj. Neêrgeflagen, veifagen , neêrf agtig, ontzet, verZfi , verfeld, verjlomd, verbaasd.
NIE.'
Niederhalten. v. a. Verdrukken, onderdrukken , verdoven.
Niederhangung./. Helling, daling.
Nicderhaucn. v. a. Necrhouiven , neêrvellen , néderfibelen.
Niederheben. y. a. Naar benéden laten, aflaten,
Niederhocken. v. n. Neêrhuikett, neerhurken.
Niederig. adj. & adv. Néder , laag,nederig.
Niederigen, f. Niedrigen.
Niederiger Ort. v.n. Laagte.
Niedcrigkcit. f- Laagte.
Niederknicn. v. n. Néderknielen,
Niederknotzen. f. Niederhaucn.
Niederkomrnen. v. n. Bevallen , in da kraam komen. Unzcitiges Niederkommen. Miskraam. Storting.
Niederkunft. ƒ. Bevalling , baring .verloting.
Niederlagc./.AfeeV,'tftf47, r.éderlaag (van den vijand).Neerleg, fapel van koopmanfchap.
Niéderiandc', Néder land'■, Nêderduitschland.
Niederlander- m. Nederlander. Niederlandisch. adj. & adv. Néderlandsch.
Niederlasfen. v. a. Neerlaten. Sich irgend niederlasfen. Zig ergens tteér-i zetten, neêrf aan , vestigen.
Niederlegen. v.a. Néaerleggen , neêrf ellen.
Niederliegen. v.n. Neêrleggen , voorovervallen.
Niedermaehen. v. a. Vermoorden, neêrmaken.
Nicdennctzlen. v. a. Neérmaken, matzen, doodflaan.
Niedcrplatfchen. f. Niederfajlen.
Niederreiszen. v. a. Slegten ,fopen , afbréken, afwerpen.
Niederreiszer. m. Slegter, verwoester.
Niedcrrciszung./. Omkering, verwoesting , Jlegt;ng , vernieling, neérvelling, neêrwerping.
Niederrcitcn. v. n.Van het paerd vallen. Met zijn paerd overrijden.
Niederrennen. v.n.In het lopen vallen. Overrennen.
Niedcrrumpcln. v. n. Afbuitelen, naaf benéden rollen.
Kiederf a'bcJn. f, Nicderhaucn.



NIE. NIE.. NIF. NIM. NIP. NIR. 29$
Niederfehicszen. v. a. Neérfchleten. i Nieszung. f. Genot, gebruik , nut.
Niederfchlageï. v. a. Néderjlaan. Nicte. f. Nicdnagel.
Niederfehmeiszen. f. Niederwcrfen. Niete. Niet {in de lotetij.) Klinknagel.
Niederfenken. f. Niederlasfen. Nieten, v.n. Zig Jlerk bemoeijen.
Niederfetztn. v. a. Neerzetten. Sich nie- Niethammer. m. Hoef Immer.
derfetzen. Gaan zitten, zig néder- Niffeln.v.n.Knabbelen, peuzelen.
zetten. Nimmer, adv. Nimmer, nimmermeer.
Niedcrfinken. v. n.Néderzakken, neêr- Nimmernüchtern. m. Dronkamrt.
zinken. , Nimmerfatt. «2. Nimmerzat, onverza-
Niederfkzen. v.n. Gaan zitten. delijke.
Niederftoszen. v. a. Neêrf oten. Nimmcrstag. m. Nooit, St. Jutmis.
Niederftiirzen. f. Nicderwerfen. Nipi', Nupp, Nupf. m. Slurp, teug.
Niedenauchen. v. n. Onder duiken , on- JNipfen. v. n. Slurpen.
derdompelen. Nipfweife. adv. Bij teugen , furpendt,
Niederteutsch. adj. Nêderdultsch. Nirgend , nirgends. adv. Nergens.
Niederteutschland. n.Néderdultschland. Nirgends. f.Nirgend.
Niedertrachtig. adj. Laag , Jlaafsch, Nirgendswo. f. Nirgend.
flaafagtig, knegtsch. ' _ Nirgendswohin. adv. Nergens heen.
Nicdertrachtigkeit.,/.2.<3aig-Ae;rf, lafheid, ^ifche. f, jSütfche.
faafsch gemoed, Jlaafjche zin. Nispeier. m. Preutelaar , knorpot,
Niedertreten. v. a. Neêrtréden. , grompot.
Niederwa'rts. adv. Néderwaard, bené- Nispeln. v.n.Preutelen,knorren,grom-
denwaar d. men.
Niederwerfen. v. a, Néderwerpen,neêr- jslisfc.y. Neet.
fmijten. jjisfleht, rtisfig. ai}. Neetlg.
Niederwerts. f. Niederwarts Niszkamm. m Neetekam.
Niederziehen. v.a.Neaertrekken, neder- ^ ^ n nestelen.
hale"- Nit f Nicht
m&MA.adj.& adv. Lekker , aange- m^t^Nis> beeldhal.
naam. • Nixe./. Spook in vrouwegedaante.
Niedliclikeiten. Lekkernijen. ''
Niednag J. f. Neidnagel. Nobel- a\ Edel ' ^aal'S ' def"S '
Niedrig. adj. & adv. f. Niederig. ■ ër°ot'ch• . ., „ . . < "',
JJiedriïen. v. a. Vernéderen, verlagen, M.adv.Nog.Noch;Nochemmal,Noch-
laag maken mals. Nog eens. Noch darzu. Daar-
Niedfigkeit.f. Niederigkeit. enboven ' f^7- Noch dazumal.
Niedrigimg./. Vernedering, verlaging. 0ok *?<;»■ Noch druber. Daarenbo-
Niemab-fflNie. »«■ .Weder, Geld noch-Gut ha ba.
Niemand.^. Afe/W, geen. Geen geld noch goed hebbenMtt
Niemehr. L/v. JV/er «#«r. ,lch ' noch,du\ Noch *' "°ch e'J'
Niere f Nier Nollen, v. ». Omlopen, draven.
Nierenfètt. «. JVto?** , nierbed. Nollbrudcr. landzwerver.
Nierengries. m. Graveel. Nonnc. ƒ. iVo» , kloosterzuster , geest-
Txkrenïicm. m. Nier/leen. , lijke dogter. Stamper, fraatflam-
Nierenfueht. ƒ. Nierwee, nlerpljn. per.
Nierenfüchtig. adj. 'Graveellg. ' Nonncnfleisch. ».Es ist ihr kern Non-
Niefen. y,«. Niezen. nenfleisch gevvachfen. Zij heeft geen
Niefepulver. n. Niespoeder. nonnenvleesch aan haar lijf, zij is
Nicfewurz./. Nieswortel. niet goed voor het kloosterleven.
Nieszen. v. a. Genieten, gebruiken. Nordachs. f. Nordpol.
Nieszbar. adj. Bruikbaar. Norden. n. Noord, middennagt.
Nieszbi auch. m. P'rugtgebruik. | Norderbreite./. Noorderbreedte. Nicszbrauchsrccht. n. Regt van hetiüo\Ah\.xe.x.m.Noordvaarder.
vrugtgebruik. (Nordiseh , NördJich. adj. Neardsch t T 4



ay'<5 NOR. NOS. NOT,
noord/ijk. Nordifchc Völker. Noord. . /anders.
Nófdlandor. Noordlanden.
Nördli'ch. adv. Noord/Ijk.
Nordlicht. n. Noorderlicht.
Nordpol. m. Noordpool.
Nordfee./. Noordzee.
Nordfcitc. f. Noordzijde.
Nordfteni. m. Noordjler.
Nordtheil. n. Noorderdeel.
Nordwafts. adv. Noordwaard.
Nordwind*. n.Nosrdewind.
Norm./. Régel.
tï'öszcl.fj.JJalf pintje.
Norariat. n.Notarlsfchap, notarisampt.
Note../". Noot, aanmerking, aantekening. Noot (in de muziek.}
Noteiirchmidt. m.Aantêkeningenmaker.
Noth./. Nood, gevaar. Die fehvyere Noth. Vallende ziekte. Zur Noth. Ter nood. Es thut ihm Noth. De ■nood dringt hem. Mit Noth. Met -moeite. Nach Noth. Zo veelde nood veréischt. ,
Noth.adj.Nodig., noodzaaklijk-Es ist nich Noth. Het is niet nodig.
Nolharheit. f. Noodzaak/ijk werk.
Nothdurft.y: Nooddruft , behoefte , behoeftigheid, gerief. Seine Nothdurft rcdcn. Vrij uit fpre'ken , zonder eigenbelang , zo als het op het hart 'ligt.
Nothdiirftig. adj. Nooddruftig , behoef(ig)
Nothdiirftigkcit. f. Nooddruftigheid, behoefte, nood, gebrek.
Nothen. f. Nöthigen.
Nothfall. m. Noodval, geval van noodzaaklijkheid.
^othïrcunè.m. Vriend in nood, getrouw vriend.
Nothhaft. f. Nletyerfchljning, onmogelijkheid van te verfchijnen , bewijs, réden , waarom men niet kan verfchijnen.
Nflthhclfer. m. Noodhulp, noodhelper.
.\>.t>,hiil!e../'. Noodhulp.
Nöthig. adj. & adv. Nodig , noodwendig, uoodzaaklijk , dringend.
NöUugcu. V: <?• Noden, nodigen t noodzaken. , aw'mgen,
Ncthigkeit. f. Noodzaaklijkheld, nood-
NOT. NOV. NUC. NUD.
Nöthigung./. Dwang, noodzaak, geweld.
Nothleidend. adj. Noodlijdend, arm, behoeftig.
Nothleidung. ƒ. Armoede, behoefte.
Nothlüge./. Noodleugen, leugen om best wille.
Nothna^el. m. Stopgat. Iemand of iets, daar men zig, bij gebrek van béter , van bedient,
Nothpfennig. m. Noodmunt.
Notbfache./ Dringende zaak, noodzaaklijkheid.
Notbf aehlich. adj. &adv. Noodzaaklljk,
onvermijdlijk'Nothhail. m. Noodfal, hoeffal voor da paerden.
Nothtaufe./. Kinderdoop (bij de Roomfchen) uit noodzaaklij kheid , Jlille doop.
Nöthung. f. Nöthigung. Nothwchr./ Noodweer , noodverwiring.
Nothwendig. adj. f. Nöthig. Nothwendigkcit./. f. Nötnigkeit. Nothwcndiglich. adv. Noodwendiglijk. Noth werk. n. Dringend werk , werk
van noodzaaklij kheid. Nothzucht./. Verkragting,fchofféring,
geweldige fchending. Nothzüchter. tn. Schender, verkragter,
fchoffeerder. Nothzüchtigen. v.a. Verkragten.fchen-
den, fchofférin (eene vrouw, een
meisje.) Nothzüchtigung. f. Nothzucht. Nothzwang. m. Nooddwang. Nothzwingen. f. Nöthigen. Notification./ Bekendmaking, berigt. Nötig. f. Nöthig.
November, m. November, jiagtmaand. Novitiat./. Proefjaar , leerjaar van
de nieuwe kloosterlingen. Novitz. m. &.f. Leerbroeder ,leerzus-
ter , nieuwling in het klooster. Nu.f.Nun.
Nüchtern. adj. & adv. Nugter, nugte-
ren , matig. Nüchternheit, Nuchtcrk:it. Nugterheid,
matigheid. Nüchteln, v. n. Kamen , kaamagtlg
worden,
NudcJ, f. Macaroni, reefjes deeg,



NUD. NUIs. NUW. OB. OBA.
NUT. NYM. OBE. 297
Nudelfresfer. m. Smarotzer , lekkerbek , fmulbaard.
Nudelfuppe./ Macaroni/op.
Hul. adj. Nul, nietig, van geener waerde.
NulJnat./. Onwaerde , iragtloosheid.
Numcbr.f.,Nunmehr, bey Nun.
Hun. adv. Nu, tegenwoordig. Nun eben. Aanjlonds , zo éven , nu terjlond. Nun erst. Nu eerst. Nun fort.' Nu voord, nu wakker aan! Von nun an. Vamiu aan. Nun wohl an ! Nu welaan'. Nun. Nu, dewijl, nademaal, naardien. Nuilllielir. Nu, voordaan.
Nu'nne. f. Nonne.
Nupf. f. Nipf.
Niipfen. v. n. Slurpen, met kleine teugen drinken. Nupp. f. Nipf.
Nur. Nurallein. adv. Alleenlijk,Jlegts.
Nur alzu wohl. Maar al te wél. Hasz. f. Noot. Er f ajlt plump hinein,
wie Kuriz in die N'uszc. Hij gaat 'on-
bedagtlijk , zonder overleg, te werk.
Musz an dem Armbrust. Voegplaat, Nuszbaum. m.Nootenboom. Nüszlen, v. 11. Door den neus fpre'ken. ' j
O
O • interf. O !
Ob. conj. Of. Als ob. Als of.
Ob.prép, Boven, onder, over. Ob der
Thür. Boven de deur. Ob den Tisch.
Onder het eeten, over tafel. Obaeht. f. Agt, agting. In Obaeht neh-
men. In agt némen. Obaeht geben,
Agt géven. Cbaehtcn. v. n. In agt némen , agt géven , agt Jlaan. Obangedeutet. f. Obbemeldt, obgcmeldt,
obgedacht. Obbemeldt. adj. Bovengemeld, bovenge-
meind, voornoem I, voorfchre'ven. Obdi.eh.». Huisvesting, herberg. Obcn, adv, Bwen, Von oben uad untcn.
T
Vem boven en van onder. Von obcn bis anten. Van boven tot benéden.
Obenaus. adv. Boven uit. Oben aus und nirge'nd an wollen. Groote voorné.mens hebben , fméden , groote dingen in het hoojd hebben , die nergens op rusten. Zig over iets geweldig foren.
Oben drauf. adv. Boven op. Daarenbo • ven, daarbij.
Obcndurch. adv. Boven door.
Obcn ein, obendrcin. adv. Daag-boven.
Obenher. adv. Van boven, boven overheen.
Obenhere?n. adv. Van boven, van boven in.
Obsuhiu, adv, Oppervlakkig , flordig , S
Nuth. m, Niete./. Voeg, naad,heglingt zamenvoeging.
Nutz. f. Nutzen. Niitzlich.
Nutzbar. f. Niitzlich.
Nutzbarkërt. f. Nützlichkeit.
Nutzbarlieh, adv. f. Niitzlich.
Nutzbrauch. m. Vrugtgebruik.
Nutzen. m. Nut, voordeel',baat, winst.
Nutzen. v. a. & n. Nuttigen, nutten , bezigen , genieten, gebruiken, baten , helpen.
Nutzholz./?. Bewerkbaar hout.
Nutzkanne. f. Pijpkan.
Niitzlich. Nutzbar. adj. & adv. Nut, nuttig, bruikbaar , dienfig , vorder lijk , voordelig, raadzaam,oirbaar.
Nützlichkeit./. Nuttigheid. Nutzniesfer.w. Vrugtgebruiker ,genothebber.
Nutznicsfcrinm/. Vrugtgebruikfter. Nutznicsfung. ƒ. Vrugtgebruik. Nutzfueht./. Baatzugt. Nutzfuchtig. adj. Baatzugtjg. Nutzung./. Nuttigingtbéziging, vrugtgebruik.
Nymphe. ƒ. Nimf. Hügel- und Wald1 Nymphe. Berg- en bosch-of veldnimf.



so8 OBE.
agt loos. Kort lijk , zonder omflan-h disheden, (iets doen, verhalen.) \
Obenhinnig.adj. Oppervlakkig , ligt,}' los , gering, in haast, ter loops. I
Obenhinnigkeit. f. Oppervlakkigheid ,\ ligtheid, losheid, geringheid, onoplettendheid , onagtzaainheld.
Obcnfchwimmcn. v. n. Bovendrijven , opdrijven , vlot zijn.
Ober. adj. & prép. Opper, over, boven, bovenst, üieOberen. De overheden.
Oberacht. f. Ban , rijksban , algemeene ban van het keizerrijk.
Oberh'ltcst. m. Overman , gezworene , gildemeester.
Oberaltestenftcllc. ƒ. Over mansbewind.
Ohcrsmt. n. Opperbaljuwj'cliap , opperdrosfaartfehap , opperlandvoogdij.
Oberamtinann. tn. Opper- of hoogbaljuw , opperdrosfaart , opperlandvoogd.
Oberaintmannsfcliaft. f. Baljuwfchap,
landvoogdij. Oberauffeher. m. Opperopzigter ,opper- \
bewindhebber , oppervoogd. Oberauffeheramt.n. Opperbewind , op-\
perbeftier , algemeen opzigt. Obciau.ficht.f. Opperopzlgt , of.per-
voogdlj.
Oberbauherr. m. Opperbouwmeester.
Oaerbefehlbabcr. m. Opperbevelhebber.
Obcrbein. n. Bovenbeen , dijbeen.
Obcrbcreuter. m. Opperfalmeester , grootfa'.meester.
Oberberghaut./. Hekbalk vaneen fchip.
Oberocu. n. Dekbed.
Oberbisthum n. Ol-perblsdom.
Oberblii'de. f. blinde, onderblinde,groote blind, zeil, onder de boegfprlet vast.
Oberboden eines Haufes. tn. Vliering. Oberbogen. m. Bovenboog , rug van eenen boog.
Oberbühnc auf dein Sehiffe. Luiken van een fchip.
Obcrcomniando. n. Opperbevel.
Oberdcek. n. Oberdeekc. f. Overdek. Oberdeck cinesZimmcrs. Gefpanvan eene zoldering, zoldergewelf.
Obcrer. m. Overfle, voorjlander,
Oocrermel. m. Bovenmouw.
Oberfeldherr. m. Opperveldheer.
ODCifleche.j'; Oppervlakte , vlakke bovengrond.
OBE.
)berforstmeister. m. Opperjagermees» ter.
Dbergcbiet. n. Oppergebied.
Dbergericht. n. Oppergeregt.
Dbcrgefchworencr. f. Obermann.
Dbergefims. n. Kornis, uitlopende rand aan eenen pilaar, aan een gebouw.
Dbcrgewalt. Obermacht. j'. Opper magt, oppergeweld.
Dbcrliand. ƒ. Overhand , bovenliand, voorrang , hoogerhand , overwinning.
Oeerhaupt.n. Opperhoofd. Obcrhauptmann. m. Kapitein generaal. Oocrhaus. n. Bovenhuis. Hoogerhuis (in
Engelland.) Oberhaut. ƒ. Opperhuid. Obcrhemde. n. Overhemd. Oberhcrr. m. Opperheer. ÖberheiTlichi adj. Heersch ,dat van ee*
nen heer is. Oberherriiche Rechten. Regten eener
opperheerfchappij. Oberherrfchaft./. Opperheerfchappij. Obcrherrfchaftlich. f. Oberherrlich. Oberhimmel. m. Bovenfle hémel. Obcrhofmcister. m. Opperhofmeester. Oberhofprediger. m. Eerfle hofprédlker. Oberhofen. Bovenbroek. Obcrjagcrmcister. m. Opper- of groot ja* germeester.
Obennn.j'.Voorfandfler, befchermfer.
O: crkr.inmer. f. Bovenkamer. lObcrkammerer , oberkammerherr. m.Opperkamerheer.lOberkanzler. m. Grootkanfelier.
Obcrkcller. Oberkcllner. m. Opperkeldermeester.
Oberknecht, tn. Meesterknegt.
Oberland, n. Bovenland.
Oberlander. tn. Bovenlander.
Obeilandrichter. tn. Opperlandregter,
Oberleder. n. Bovenleder, over Iéder.
Oberlcfze. f. Bovenlip.
Oberleib.n. Bovenlijf.
Oberlcute. Overlieden van een gild.
Obcrlippe./. Bovenlip.
öberluft./. Bovenlugt.
Ooermacht./. Oppermagt.
Obermachtig. adj. In magt overtreffende.
Obermann. m. Overman, hoofd, déken
van een gild. Obcrmimacr. Overlieden tovermannen.



OBE. OBG. OBH. OBL. OBM.
OBR. OBS. OBVV. OCH. 299
Obemarfchall. m. Oppermaarfchalk. Obermeister. m. Gezworene. Meester
boven iemand. ObermühlfteiJi. m. Loper, bovenmolenJieen.
Oberrecht. n. Opperst, hoogst regt.
Oberregent, m. Opperregent.
Oberregimcnt.n. Opperbefluur , opperbewind , algemeene bef tering.
Oberrhein. m. Opperrijn , bovenrijn.
Oberrichter, m. Opperregter.
Oberrock. m. Overrok , bovenrok.
Oberfaal. m. Opperzaal, bovenzaal.
Oberfachfen.». Opperjaxen.
Oberfatz. m. Eer/Ie Jlelling.
Oberfaum. tn. Bovenzoom, bovenrand.
Oberfchcnk. m. Mondfchenker.
ObciTchenkek m. Bovenbeen , dijbeen.
Oberfchmcerbauch. m. Bovenbuik,
Oberfehulthcisz. m. Opperfchout.
Oberfcnulz. f. Oberfehulthcisz.
Ooerfchweile.y*. Bovendorpel,
Obcrfeegel. tn. Marszeil, topzeil.
Obcrfitz. f. Oberhand.
Oberftcr. m. Overfle.
Oberftrümpfe. Bovenkottsfen,
Oberftubc. f. Oberkainmer.
Obcrtheil. n. Bovendeel.
Oberchüre. ƒ. Bovendeur.
Obervogt. m. Oppervoogd , landvoogd.
Obcrvogtey. f. Oppervoogdij , opperbewind , opperoejluur.
Obcrwchnt. f. Oobcmeldt.
Obcrwind. m. Loef, bovenwind.
Obgcdacht. f. Obbemeldt.
Obgleich. f. Obfchon.
Oeband./. Overhand, magt, gezag, bewind.
Obhanden feyn. v. n. Ophanden zijn, aanflaande zijn.
Obhut./. Bewaring, behoeding , befcherming.
Galaten.f. Ouwel, obli.
Obliegen. v. n. Ferpligt, verfchuldigd zijn. Zig toeleggen (op iets.) Overwinnen , te boven komen „ boven liggen.
Obliegcnheit. f. Pligt, verpligting.
Obniann. f. Obermann.
Pbmaun. m. Huishouder,opziender over
werken. Obrcim. f. Obfchrift. pbriakeit. f. Overheid. ipbrigkeit^icii. adj. Overheids,
Obrist. Obrister. f. Oberst, Oberstcr. Obs. Of het. Obs möglichfey. Of het
mogelijk zij. Obs. f. Obst.
Obfchon. conj. Schoon , offchoon , alhoewel, al is het.
Obfchreiben. v. a. Een opfchtift maken.
Obfchrift, Auffchrift, Ueberfchvift. ƒ. Opfchrift.
Obfchutz. f. Obhut.
Obfehweben. v. n. Foor oogen zweven , dreigen, f aan te komen. ObfchwebendcGefahren. Dreigende, voorde deur flaande , nakende gevaaren.
Ob fich. Boven zig.
Obficht. f. Opzigt, toezigt, agt neming, zorg.
Obfieg. rn. Overwinning , ze'genpraal,
Obfiegen. v. n. Overwinnen, ze'genpralen, te bovenkomen.
Obfiegcr. m. Overwinnaar.
Obfiegerisch , Obficgend. adj. Overwinnend, ze'genpralend.
Obst. n. Ooft, boomvrugt, fruit. Obst brechen, &b\mchm.Frugtenplukken.
Obftatt halten, v. a. Zig te'genflellen, het tegendeel beweren,
Obstbaum./«. Frugtboom.
Obstgarten. m. Boomgaart.
Obsthöeker. m. Fruitkopcr.
Obstler. f. Obsthöeker.
Obstmarkt. tn. Fruitmarkt.
Obstweib. ƒ. Fruitverkoopfter.
Obstzeit./-. Fruittijd.
Obwalten. v. n. Zwéven,rege'ren, heerfchen, in zwang zijn. Dreigen. Streitigkeiten, welche obwalten.2: ivevende gefchillen ,oneetiigheden. Gefahren , welche obwalten. Dreigende gevaaren.
Obwalten. Gott wird mit feiner Gnadc ob ihm walten. God zal met zijne genade over hem waken, met hem zijn , hem befchermen.
O'owohl. Obwol. f. Obfchon.
Obwort. f. Obfchrift.
Och! interj. Och !
Ocher. f. Ocker.
Ochs. m. Os.
Ochs , Ochfcnkopf. m. IFeetnie; , botmuil , botterik.
Ochfenfieber. n. Luiheid, traagheid, vadjigheid.
Ochfcuhaft.f. Ochfig,



300 OCH. OCK. OCU. ODE. OED.
OFF. OFT. OHE. OHM.
Ochfénpost./. Traagheid , langzaamheid.
Ochfenfchlange. ƒ. Roodvonk. . '
Ochfig. adj. Lomp , plomp , boersch. Ockcr. Oker , okergeel. Oculiren. v. a. Oculéren,oogswijzegriffelen.Od. f.Ocde, öde. Ode. j'. Ode, lofdicht, eerzang.] Odcm. f. Athcm. Odcr. conj. Of
Oede , ode. adj. & adv. Woest , wild, onbebouwd. Alleen , afgezonderd.
Ocde , öde./ Woestijn , woeste ,dorre plaats.
Ochr. n. Oor, h.engzel, hengel, oog.
Ocl. n. Olie, olij.
Oelbaum. m. Olijfboom.
Oclbccr. f. Olijf.
OUjerg. tn. Olijfberg.
Oelen. v. a. Oliën.
Oelfavbc. f. Olijfkleur, olijfverw.
Oelgbtze. m. Weetniet » lompert, dommerik , botterik , botmuil.
Ocliclit. adj. Oiieagtig.
Oelmühle. tn. Oliemolen.
Oclung./.Letftc Oclung. Laatde oüezel.
Oclzweig. m. Olijftak.
Oertgen, oertkin. n. Kleine plaats. Het vierde gedeelte van een geheel. j
Ocitlich. adj. & adv. Plaatslijk, van de eene plaats naar de andere.
Oesterlich. adj. Van het pafcha.
Oever, Postoever. Tentfchuit.
Olcn.m. Oven, bakoven. Kachel.
Ofenblcch. n. Ovendeur.
Ofenbruch.K. Onzuiverheid der bergfloffen.
Offen. adj. & adv. Open,ongefloten , geopend , vrij.
Offenbar. adj. & adv. Openbaar , openlijk , kenlijk , ontdekt , blijkbaar, klaarb/ijklijk.
Offenbarlich. adv. Openbaarlijk , doenlijk.
Offenbaren. v. a. Openbaren , ontdekken , bekend maken , kenlijk maken.
Offenbarung. ƒ. Openbaring, bekendmaking.
Offenhcrzig. adj. & adv. Openhartig , gul, opregt, gulhartig, ongeveinsd, voor de vuist.
Oflenherzigkeit/". Openhartigheid,gul¬
heid , gulhartigheid , ongeveinsdheid.
)ffcnherziglich. adv. Openhartiglijk , gulhartiglijk, ongeveinsdlijh.
Dffemlich, öffentlich. adj. & adv. Openlijk , openbaarlijk, openbaar.
Dffncii. v. a. Openen, open doen , open fluiten, open zetten , ontf uiten.
Oflhung./. Ojiening, ontfluiting.
Oft, otters, öftcrmals. oftmals, oftmakn , zum oftern. adv. Dikwijls, dikmaals, menigmaal, ménigwerf, veelmaal, vaak.
Ot'tmahlig. adj. Herhaald.
Oh ! O !
Dheim. m. Oom.
Ohm. f. Oheim.
Ohme. tn. Aam , (vierde gedeelte van een oxhoojd.)
Ohmig. adj. Van een aam, dat een aam houd.
Olm. f. Ohne.
Obnablasfig. f. Unablasfïg.
Obnbefehadet. adj. Onbefchadigd.
Ohne. próp. Zonder.
Ohne, olm allein. adv. Uitgezonderd, behalven. Es ist nicht ohn. Het is wel waar. Nicht ohne ist cs zwar. Het is waar , ik beken , het is waar. Ohn werden, ohn feyn. Ontheft, ontflagen worden. Sein Geld ohn werden. Zijn geld doorbrengen.
OtiHéhin. adv. Anders , anderzins.
Ohnfehibar. adj. Onfeilbaar.
Ohn'gcachtct. adj. Ongedgt. Dcsfen ohngeachtet. Des niettègenfaande , de: niettemin.
Ohrigef ahr. adv. Toevallig , gevallig, bijgeval. Bijna, omtrent, ongeveer.
Ohnlangst. adv. Onlangs , kortlings >
voor weinig tijds. Ohnmacht. ƒ. Onmagt, flaauwte, bezwijm , bezwijming, zwijm, tnagtloosheid, zwakheid. Ohnmachtig. adj. & adv. Onmagtig ,
Jlaauw, zwak. Ohmnaszgeblieh. adv. Onbepaald, zonder te bepalen. Met verlof, onder verbetering. Ohnfehattig. adj. Schaduwloos , zonder
jchaduw. Ohntchwet.adj. Niet zwaar, ligt. Öhhftreitig, Ohnthcilhaft, ohnumganglich. f. Unftrciiig. u. f. w.



OHN. OHO. OIIR. OLI.
OME. OME ONE. OPE. OPF. 301
Ohnvcrzüglieh. adv. Zonder uitfel.
Oho ! in terj'. Oho ! zo, zo .'
Ohr. n. Oor.' Gehoor. Einem etwas ias Ohr fagen. Iemand iets 'ministèren. Das eine Ohr fütden Gcgentheil iparen. De partij ook horen, der partij e ook gehoor géven. Das Ohrfeines Herren habcn. Vrijen toegang tot zijnen heer hebben. Den Wolf, den Hund bey den Ohrcn halten. Niet wéten , welke partij te kiezen. Etwas hinter ein Ohr fchreiben. Iets onthouden , iets in het geheugen prenten. Einem die Ohrcn ftutzen, an den rechten Ort fetzen. Iemandoplettend, aandagtlg maken. Sich hinter den Ohrcn kratzen. De ooren krabben , verlegen zijn , berouw hebben. Die Ohren fpitzen. De ooren fcherpen , fcherp toeluisteren. Einem die Ohren ziehen. Iemand bij de ooren trekken, geweld aandoen, dwingen, noodzaken. Ein hartes Ohr habcn. Zwaar van gehoor zijn. Ein lcifcs Ohr haben. Fijn , fcherp van gehoor zijn. Einem Schalk hinter den Ohren haben. Listiger zijn dan men denkt, een bedektefchalk zijn. Einem in den Ohren liegen.Iemand gedurig, onophoudelijk kwellen , lastig vallen, iemand moeite maken , geen rust laten. Einen Floh im Ohr haben. Ongerust, misnoegd, gemelijk zijn. Kitzliche Ohrcn haben. Kitteloorlg zijn , gevoelig zijn , ligt kwaad worden , kregelig zijn.
Ohrband. n. Oorband aan eene dégenfchéde.
Ohren. v. a. Ooren aanmaken.
Ohrenbeicht.y. Oorbiegt.
Ohrenblafcr. m. Oorblazer , opfoker , vleijer, lasteraar, kwaadjpréker.
Ohrenblaferey. ƒ. Oorblazerij.
Ohrenbraufen. n. Oortuiting ,ruifching der ooren.
Ohrenzeuge. m. Oorgetuige.
Ohrenzeugfchaft. f. Ohrenzeuge.
Ohrfeige.y. Oorvijg, klap aan de ooren.
Ohrgehange , Ohrengehenk. n. Oorf erzet.
Olive. ƒ. Olijf.
Olivenfarb.ƒ. Olijfkleur.
Ollapotrie./. Mengelfpijs,
Omeis. f. Ameis.
Omen. n. Voortéken, voorfpeltlng, voor.-
beduiding. Omhios.adj.Van een kwaad voortéken. Onera. Openbaare ampten. Opera./. Zangfpel. Opfcr. n. Of'er , offerhande, Opferer. m. Offeraar. Opfcrkasten. m. Armkist. Opfcrn. v, a. Offeren , opofferen. Opferung. f. Offering , opoffering. Oration. ƒ. Redevoering , aanjpraak,
réde.
Orator.Rédenaar.
Oratorisch, adj. & adv. Rédenaars, volgens de régels der redeneerkunde.
Orden. m. Orden. Der Maltcferorden. De orden van Malta.
Ordensbraueh. m. Gebruik, gewoonte der orden.
Ordcnsgenosz. m. Lid eener orden.
Ordenskleid. n. Ordenkleed.
Ordenslcutc. Ordenslieden, geestlijken eener orden.
Ordensmeister. tn. Grootmeester eener ridderorden,
Ordcnsperfon./ Or densbroeder,monnik.
Ordcnsregcl, Ordcnsfatzung. ƒ. Ordensrégel, ordenswet.
Ordensfchwester. ƒ. Non , bagijn.
Ordenszucht. f. Kloostertugt.
Ordentlich.^- & adv. Ordenlljk , gerégeld, naar goede orde. Gewoonlijk. IVettig. Gewoone , dagelijkfche. Ordentliche Post. Gewoonlijke post. Ordentliche Obrigkeit. Wettige overheid. Ordentliche Mablzcit. Gewoone , dagelijkfche maaltijd.
Ordinanz. ƒ. Bevél.-Bepaald geld.
Ordnen.v. a. Schikken , befchikken, feilen, bef ellen. Verordenen (tot den kerkdienst.) De handen opleggen , aanflellen, bevestigen , in een ampt zetten.
Ordnung. f. Orden , régel, infelling, fédewet, keur, willekeur. Schikking, befchikking, felling. Beurt, rang , gevolg, vervolg, reeks , zamenfehake/ing. Klasfe,
Ordre.'f. Befehl.
Original.a^'. &n. Oorfprongli'tk. Zon[ derling , gemaakt, vreemd, eigenhoofdig (mensch).



3Ö2 ORK. 0*L. ORT. PAA. PAB. PAC. ÖST. OTT. OVA.PAC. PAG.
P
PPackboden. m. Pakzolder.
aar. n. Paar, koppel. Packbriefe. m. Bondel brieven.
Paaren. v. a. Paren , koppelen. Packchen. n. Pakje , paket.
Paarweis. adv. Bij paaren , bij koppels , packen. v. a. Pakken , inpakken.
paarsgewijze. Packcr. m. Pakker. Geregtsdienaar i \ Pabst. tn. Paus. beulsknegt.
Fn'bftisch. adj. Pdapsch. Packetboot. n. Paketboot.
Pabstlich. adj. Pauslijk. Packhaus. n. Pakhuis.
Pabstthum. n. Pausdom. Packleinwand. f. Packtuch»
Pacbord. n. Bakboord, linke zijde van Packlohn> „, pyloon.
een fchip. Packmatte. ƒ. Pakmat.
Pacht. tn. & f Pagt , huur. Packnadcl. f. Paknaald. Pachtbrief, tn. Pagtbrief, huurbrief. n pakpapier.
Pachten, v.a. Pagten , hut en. packpfcFrd. „. Pakpaerd, lastpaerd.
Pachter, m. Pagter , huurder. packrattel. tn. Packfcheit. n. PakfoU
Pachgut.». Pagtgoed. Packftock. f. Packrattel.
Orkan. tn. Orkaan > geweldige flormwind.
Orlog. tn. Oorlog , krijg. I Ort.tn. Plaats, ftide, oord. Zcit und Ort. Tijd en plaats. Meines Orts. Wat mij betreft, mij aangaande, Lr ml Ein GcfcjHffltt auf etn Ort machen. Eene zaak ten einde bren-
nnl'. Vierde gedeelte van iets. Ein Ort Guldens. Vierde vaneengulde, kwartje.
Ortband.f. Ohrband.
Ortfcder./. Slagpen , fagveer.
Ortserrinncrung.ƒ. Plaatsernnnering , plaatsgeheugen.
Ortftein. tn. Hoekfeen.
Ost, Osten.»J. Oost. oosten.
Ostcrabend.w. Paaschavond.
Osterfest. f. Ostern.
Osterlich.*»/.^» het Pafcna. Bat tot het pafcha beiioort. Die OSterliche zcit. Paaschtijd.
Ostern. n.Paafchen, paaschdag,paaschfeest.
Ostcrwoche. ƒ. Paaschweek. Ostindien. n. Oostindiën. Ostindisch. adj. Oosttndisch. Ostland. n. Het oosten. Ostlander. m. Oosterfche landen. Ostlandisch. adj. Oostersch , van het | oosten.
Ostlich. adv. Oostlijk , oostwaard.
Ostfee. ƒ. Oostzee.
Ostfeite./. Oostzijde , oostkant.
Ostwarts. adv. Oostwaard, oostlijk.
Ostwind. m. Oostewind.
Otter./. Otter. Adder.
Otterbalg. m. Ottervel.
Otterbisz. m. Beet van eene adder.
Ottergezüchte. n. Addergebroedzel.
Otterzunge. ƒ. Adderstong ,fpeerkruid.
Lastertong. Oval. adj. Ovaal, eirond, langwerpig I rond.



PAG. PAL. PAN. PAP.
Pagaschwagen. m. Bagaadjewagen ,
vragtwagen. Page. m. Pagie, édelknaap. Palaiickc. ƒ. Heiwerk , palank , aarden
fchans met Jlormpaalen voorzien. Pallast. m. Paleis.
Palm , Palme. m. Palmboom, dadelboom. Palmnusz./. Dadel. Palmzweig. m. Palmtak. Pampeln. v.n. Heen en vseêr bewogen worden.
Pampen. v. n. Slempen , /mallen. Panatenfupp./. Water en brood pap. Panckrott. f. Baickrott. Pandecten. Pandecten, algemeen wetboek.
Panier, n. Banier, vaan. Panicrherr. m. Vaanjonker. Panfe. f.Banfe. Pantclier. f. Bandelier Panter, m. Panther , litlpaerd. Pantoffel. m.Muil, pantoffel. Pantoffclholz.n. Kurk. Pantsch. m. Buik.
Panzer. in. Panzerhemd. n. Pan/er, maliënkolder , /oort van harnas.
Panzcrfeper. m. Wapen/mid.
Panzerftecher. m. Steekade, lange/lootdé gen.
Papegey. m. Papegaai.
Papier, n. Pap'er.
Papierdüttc. ƒ. Peperhuisje.
Papieren, adj. Papleren , van papier. Ein papierner Edelmann. Een nieuwe eaetman, van laaten datum , een gemaa, te édelman.
Papierer. f. Papiermaeher.
Papicrhandlcr. m. Papierkoper.
Papierkram. m. Papierwinkel.
Papiermacher. m. Papiermaker.
Papievmühle./. Papiermolen , papiermakerij.
Papist, Pabstler m. Papist, roomschgez'mde.
Papisterey , Pabstlerey./. Pausdom,pa-
plsterlj. Papistisch. f. Pabstisch. Papp./. f. Pappendeckel. Pappe./. Pap.
Pappe]./. Maluwe , winterroos. Populier , populierboom.
Pappeln. v.n. Babbelen , /nappen,praten.
PAP. PAR. 3»3
Pappeln. v. a. Pap géven , met pap voeden.
Pappen, v. a. Pappen , lijmen.
Pappen, v. ». Pap eeten.
Pappendeckel. m. Bordpapier.
Papst. f. Pabst. u. f. w.
Par. f. Paar.
Parabel, /. Gelijkenis.
Parade./. Parade , monffering. Pronk. Snorkerij, gepoch, op/nijding ,/noeverij, ijdele eer.
Paradenbett./Z. Pronkbed, paradebed.
Paradenplatz. m. Paradeplaats.
Paradies, Paradeis, Paradis, n. Paradijs , lustho/, hémel.
Paradisholz. n. Aloë hout.
Paramenten. Priesterlijke altaarkléding.
Parat. adj. Gereed.
Pardel. m. Panther, paitherï.er.
Pardon, n. Pardon, vergi/ms.
Paren. f. Paaren.
Paret. n. Hoed.
Parfusz. Barfusz.tf^/. Barrevoets,blootsvoets.
Parhaupt, Barhaupt.aar/. Blootshoo/ds. Parircn. v. a. A/kéren, a/wéren. Gehoorzamen , opvolgen (de bevélen.) Parock. f. Paruck.
Parol, Parolc. J. Trouw, belo/te, n-oord, wagtwoord, parool.
Part. Partij, f. Parthcy. Aandeel, portie.
Partagiren. f. Parten.
Parten, v. a. Délen , verdelen.
Panter, m. Deelhebber, médegenoot.
Partey, Parthey. ƒ. Partij , aanhang, zijde, verdeeldheid, ge/pan.
Partheyganger.w. Partijganger,partijloper.
Partheygenosz. m. Aanhanger. Partheyisch. adj. & adv. Partijdig. Partheylich. f. Partheyisch. Parthey lkhkeit./. Partijdigheid, partij-
fihap, /cheuring , verwijdering. Particul, Partickel. m. Deel, gedeelte ,
lid.
'articnl. ƒ. Woordleedje.
'artite.y: Rekening van eenen koopman, 0/handwerksman. Bedrog , jchelmJluk (in zaaken van koophandel.) Slink/che handel.
?artung. ƒ. Deling.



304 PAR. PAS. PAT.
Paruck./- Pan/ik.
Pasch. m- Worp, gooi, fmak.
pafchen. v. n. Met de dobbelfleenen
gooijen, Pafche.f.Page,
J?asz. m. Pas, doorgang, engte, naauwte tnsfchen twee bergen. Vrijgeleibrief, paspoort.
VSW. adv. Pas , te pas, zo éven.
Pasz. Tel, telgang (van een paerd.)
Paszbrief. f- Pasport.
Pasz^anger. m. Telpaerd.
Pasfén. v. a. Pasfen ; letten ,oppasfen , loeren, befpieden.
Pasfion./. Pasfe, lijden. Hartstogt, gemoedsneiging, drift.
Pasaren, v. n. Doorgaan , doorkomen , doortrekken. Gebeuren ,overkomen, ent moeten.
Pasiirlich. ^4/'. Öf adv. Paslijk , tamelijk, rédelijk.
Pasfirung. ƒ. Doortrekking , doortogt, doorgang.
Pasfirzettcl. f. Pasport.
Paszkarte./. Zeekaart, paskaart.
Paszlich. f. Pa^firlich.
Paszport. m. Geleibrief, paspoort:
Pasfu. In diefem Pasfu. In dit geval.
Pasiung. f. Evenmaatigheid, regtmaatigheid, overeenfemming.
Pastct. ƒ. Pastij.
Paster, ƒ. Bolwerk , bastion.
Pate. m. &ft Peet , pee te , peetoom ■ peetemoei.
Patengeld. n. Pillegift, peetepft.
Patent, m. Patent, openbrief,plakkaat lastbrief.
Pater. m. Pater, vader , geestlijkeva
der, kerkvader. Paternoster, n. Paternoster , roozen
krans.
Pathetisch, adj. & adv. Aandoenlijk zielroerend, nadruklijk, beweeg lijk, kragtig, flerk.
Patiënt, m. Lijder.
Paticnrinn./. Lijderes.
Patientiren. v. n. Geduld némen.
Patriarch, m. Patriarch , oudvader.
Patriarchisch. adj. Oudvadersch.
Patriot, m. Vaderlandsminnaar , vc derlandsgezinde.
Patriotisch. adj. Vaderlandsgezind.
Patrollc. f. Wagt , t'ondewagt , pc trouille.
PAT. PAV. PAU. PEC. PEE>.
Patron./a. Patroon, voorflander, bevorderaar , meester. Stuurman. Kardoes. Voorbeeld, vorm , modél.
Patfonat. n. Befcherming , patronagiê.
Patscb. m. Klap, flag. Patsch! da liegt cr. Pof', daar ligt hij.
Patfche./. Stamper. Hand.
Patfchcn. v. a. Klappen,flaan, kletzen.
Patschhand. ƒ. Handflag.
Patt. m. Pattin./, f. Pate.
Patzet. adj. Trotsch, hovaerdig.
Pavian. m. Baviaan, foort van aap.
Pau'kc. f. Kételtrom , pauk.
Pauken, v.n. De kételtrom flaan, keteltrommen. Einem p'aiikéri. Iemand afrosfen.
Paukenfehlagef, Pauker. m. Pauker.ké-
teltromflaget', kételtrommer. Pausback. m. Opgezvsollen wézen. Pumch.m.Hoop, kaveling, gros. Paufchen. f. Pausfen.
Paufe.f. Rust, filhouding, verpozing. Paufïren.v.». Pozen, fli.ho-iden. Pausfen. v. n. Zwellen , opzwellen, dik worden.
Pausflg , pausficht. adj. Gezwollen, dik.
Peccircn. v. n. Zondigen , eenen misflag begaan.
Vech.n.Pek , pik.
Pcchcn. v. a. Pekken , bepekken.
Pechfackel./. Toortsch, flambouw.
Pechharz. m. Joodenlijm.
Pechicht. adj.Pekktg, pekagtig.
Pechkranz. m. Pekkrans.
Peekei./. Pékel.
Peckelfleisch. n. Pékelvleesch.
Peekei- Pickelhering. m. Pekelharing.
Pedal. n. Voetklavier. . Pedant, m. Schoolvos, waangeleerde , beuzelgeleerde, waanwijze , wijsneus , zot wijze. . Pcdantcrey./. Grootfpraak , waanwijsheid, waangeleerdheid, gemaaktheid.
Pcdantisch. adj. Waanwijs , windbrekend, verwaand, ingebeeld. Pedart. w.f.Petard. Pedell. m. Bedél. - Peilen, v. a. Peilen. • Peilftock. m. Peilflok, peilroede.
Pein. ƒ. Pijn , fmert. Pijnbank,folter '- bank, plei.
Peinbank./.Pijnbank, plei,



PEL 'PEL. PEM. PEN. PER.
PER. PES. PET. PFA. joS
Peinigen. v. a. Pijnigen.folter en,kwel- PeiTönlich. ad]. & adv. Perfoonliik , in len , plagen. perjoon. Perfoon/ijke vereeniging.
Peinigung. ƒ. Pijniging. Perf önlichkeit. ƒ. Perfoonlijkheid.
Peinlich. adj.& adv.Pijnlijk,fmertlijk. Perfpectif. n. Verrekijker. Verfchiet, PeinJiché That. Hatsjlrafijke daad. verregez'gt.
Vcitfche.f. Zweep , geesfel. Perfpective. ƒ. Doorzigtkunde, flanf*
Peitfchen.v. a. Zwepen, gessfelen. verbeeldkunde , verregezigthund ;
Pelz. m. Pels, pelsrok. gezigtfraalkunde , gezigtkunde.
Pelzen, f. Beizen. Aangenaam vooruitzlgt, vleijende,
Pelztütter.f. Pelzwerk. f reiende verwagting of hoop.
Pelzhandel. m. Pelte rij. Pest./. Pest, pestziekte, beftnetlijkt
Pelzwerk.n. Bont, bontwerk. ziekte.
Pempeln. v.n. (mit der Glocke). Beije- Pestbeul,Pestkarfunkel./.P«f£«;7,peijr-
ren, kleppen (met de klok). kool.
Pennal.ff. Pennenkoker. Student , die Pesthaft. adj. Pestig.
van de laage fchoolen naar dehoo- Pestilenz.f. Pest.
gefchoolgaat. Weetniet. Pestilenzisch. f. Pesthaft.
Penfcl. f. Piniel. Pestisch. f. Pesthaft.
Penfion./*. Penfoen, jaarwedde, jaar- Pestkohl. m. Pestkooh
geld. Pestnoth.f.Pest.
Pergament. n. Perkament. Pestfeuche. f. Pest.
Periclitiren. v. n. In gevaar zijn, ge- Pestzeit. ƒ. Pesttijd.
vaar lopen. Petard. f. Klapper , poortbreker.
Periodisch. adj. Gerégeld in den omloop, Petfchaft. n. Zégel, handzégel, fignet.
op eenen gerégelden tijd komende. Petfchir. f. Petfchaft.
Perl, Perlc./. Paerel. Petfchiren.v. a.Verzegelen, toeze^elen.
Perlen. v. n. Spélen, flringen. Der Wein -pfad- *•Pad' voer*ad ' h»me»Pad •
verltimGlak.Be wijn Jpeelt,jPringt nf^es' ,1 , v r r> r ■ r, in het glas Püógerechtigkeit.f.Pasfagiegeld.
Perlenfifcherey'./. Paerelvisferij. Pfaff;«• Paap,prelaat .priester, mon-
Perlenmufchel. ƒ. Paere/oerter .paerel- "Jf e"*' , r h fa Pfaffengut. n. Kerklijke goederen.
Perlcnmutter. ƒ. Paerlemoer. ' Zff™hfnd?: m' f'Paaper!jV
■- _ , Pfaffisch. adj. Paapsch.
ferlastriKn. v.a. Doorlopen, onderzoe- ^\,m, paal, ftaak , flijl. Ich bin in
ken , met aandagt of van nabij be- mdmn ^ pfal;u> Jè m op m,jn,
fchouwen, waarnemen. g- d_
Pernoéhren. v. n. Den nagt doorbren- ?rücn. v.a. Palen , afpalen , faken ,
gen , overnagten (op eene plaats.) paalen f j}aaken inflaan ofinheijen. Peroriren. v. n. Eene rédevoering, eene pfalfta'mpfer. m. Heiblok.
aanfpraak doen. . Pfalwerk. n. Paalwerk, heiwerk.
Perpendickel. n. Slinger, loodlijn. Pfand. n. Pand. Parruck. f. Paruck. Pfandburge. m. Pandborg.
Perfon. ƒ. Perfoon , perfonaadje. In Pf anden. v. a. Panden, flraffen.
Perfon. In perfoon. Von Perfon. Van Pf ander. m. Pander.
aanzien, van oorfprong, van ge- Pfandhaus. n. Bank van lêning.
boorte. Pfandinnhaber. m. Pandbezitter.
Perfonal. adj. Perfooneel, eigen , per- Pfandmann. m. Pandman.
foonlijk. Pfandfchilling. m. Godspenning.
Perfonalien. Perfooneele , bijzondere Pf andung./. Panding.
zaaken. Bijzonderheden van het lé- Pfanne. f. Pan.
ven eens overlédenen. Perfoonlijk- Pfannenflicker. m. Ketellapper , ketel-
heid, al wat iemand in het bijzon- boeter.
der aangaat. Pfannenfchmidt. tn. Tzerkramer.



|o(5 PFA. PFE.
pfarchj Pfarrich. m.'Perk > warande.
Pfarre. ƒ• Kerfpeï, parochie.
Pfarren. v.n. Fan een kerfpel zijn , tot een kerfpel of tot eene parochie behoren.
Pfarrer. ni. Paroehieleeraar,parochiepriester.
Pfarrgebühr. f. Kerfpelregt.
Pfarrgcmcine. f. Parochie , gemeente van een kerfpel.
Pfarrgereehtigheit./. f. Pfarrgebühr.
Pfarrhaus. n. Parochiehuis.
Pharrherr. f. Pfarrcr.
Pfarrhof. f. Pfarrhaus.
Pfarrkind. n. Parochie- of kerfpelkind.
Pfarrzehend. m. Kerfpeltiend.
Pfau. m Paauw.
Pfauenblau. adj. Himelsblaauw.
Pfebe. f. Meloen, pompoen.
Pfeffer. m. Péper.
Pfeffcrn. v. a. Péperen.
Pfefferfack.Péperbaal. Burgerèdelman , édelman van nieuwen datum.
Pfeifc. ƒ. Pijp. Fluit. Die Pfeife einzie hen. Opkroppen. Halt ein mit der Pfeife. Zwijg, fpreek daar niet van, roer die fnaar niet. Ein Rosz um eine Pfeife geben. Goud in koper veranderen , dollemans werk doen. Man musz Pfeifen fchneiden, da man im Rohr fltzt. Men moet het ijzer f méden , terwijl het heet is, men moet de gelegenheid waarnémen.
Pfeifen. v. n. Pijpen, piepen , fluiten, fchuifelen. Man darf ihm nicht viel pfeifen. Men behoeft hem niet flerk aa:itezetten, hij is er van zeiven toe genégen. Erpfeift auf dem, letzten Loche. Hij is gevaarlijk ziek', hij ligt op het uiteffle, hij ligt te zieltogen , hij wcrflelt met den dood.
Pfcifcr. m. Pijper, fluiter. Er platscht herein, wie ein Pfeifer ins Wirthshaus. Hij valt er in , als eene eend in de bijt.
Pfeil. m. Pijl, flits , fchigt. Seine beste Pfeile verfchosfen haben. Zijne beste kragten verfpild hebben, zijnen besten leeftijd verfléten hebben.
Pfeiler. m. Pilaar , zuil, kolom.
Pfennig. nu Penning. Wer den Pfennig nicht achtet, kommt zu keinen Gro•fchen. Die het kleintje verfmaad, is het groote niet waerd, Pfennigc
PFE.
haben. Duiten, geld hebben, rljüzijn.
Pfennig, Schaupfennïg. Gedenkpenning. Pfcnnigfuchfer. m. Geldfchraper , gie-
rigaart, geldfnoeijer. Pferch.r.Pfarch.
Pferchen. v. a. Influiten, omheinen.
Vkrd.n. Paerd, ros.">'Ein willig Pferd braucht keiner Sporn. Een\villig paerd heeft geen fpooren nodig , die zijnen pligt doet, behoeft niet aangefpoord te worden. Das Pferd bey dem Schwanze aufzaumcn. Eene zaak beginnen, daar men ze moest eindigen. Auf die magern Pferde fetzen fich die Mücken. Geringe lieden worden meest gedrukt. Wenn die Pferde fort fmd besfert man den Stall. De geneesheer naden dood, als het kalf verdronken is den put dempen. Es ftolpert wohl ein Pferd und hat doch vierFüszc. Een paerd met vier beenen flruikelt wel, de bekwaamfle begaat wel eenen misflag. Vom Pferde auf den Efel. Van den os op den ézel, van hoog tot laag. Auf feinen hohen Pferde fitzen. Op eenen hoogen toon, trotsch fpre'ken. Das Pferd bey dem fchwanze zichen. Den duivel bij denftaert trekken , kwalijk aan den kost kunnen geraken. Auf fein Pferd musz man keinen fremden Reuter lasfen. De vrouw en het paerd moet men nooit aan een'' ander'1 lénen. L'm Pferde und Weibcr ist es gar miszlicher Handel. Paerden en vrouwen zijn hooit zonder geZ>/y£e».Einembciszigen Pferde musz man einen Sall in die Luft banen. Men moet het gezelfchap van twlstzugtige lieden vermijden. Er fltzt bcsfer zu Tifche alszu Pferde. Hij is een fchuimloper, die zig béter aan tafel, dan te paerd houd.
Pferdearbeit. ƒ. Paerdewerk , moeilijk, zwaar werk.
Pferdefcl. m. Muilezel.
Pferdegefchirr. n. Paerdetuig.
Pferdelauf. m. Paerdenwedloop.
Pferdefchwemme, f. Paerdewed.
Pferdtummler , Pferdbereiter. tri. Paerden bereider.
Pfetzen. v. n. Nijpen , knijpen.
Pfetzzange. ƒ. Nijptang.



PFI. PiFL> PFL; H|
PfiBcrÜng;. m. Paddeftoel, duivelsbrood. ScincLiistpfleecn.Z//w» Islsivolgedi Pijp van eenen kandelaar. Eennie- Seirie Bcquemlichkeit pflcecn. Zy>i //,g- (//«g-, rf<z? «/erj waerd is. gemak Volgen , hóuden. Freundfchaft
Pfingstem n.Plnkfter. pflegen. Vriend/chap onderhouden).
Pfingstvogel. m. Vijgebïjie'r. Papegaai, Ich pflege früh aufziiftchcn. Jk ben houten vogel. Nach dem Pfingstvo- gewoon, vroeg opteftaan. Seines gel fchieszen. Naar de papegaai Amts pflegen. Zijn ampt waarnêfchieten. men.
Pfinne, Finne. f. yin , bloedvin , bloed- Pfleger. m. Baljuw , dros/aart , landpuist, bloedzweer. Voogd. Bezorger, voogd, opzienden
Pfinnig. adj. Puistig, puistagtig j vuu- opzigter. Voedjlervader.
rig. Pflcglich.adv. Behoorlijk, pllgtïg', dis
Pfips. f. Pipsi voogd enz.
Pfispern. v. n. Preutelen, p'révelén; bin- Pflegfchaft. /. Voogdij, voogdij/cbap;
nen 's hands* zagtjes Jpre'ken. Pflcgung. ƒ. Verzorging , ° bezorgingi Pflanzc.y. Plant, fpruit. oppasjing.
Pflanzen. v. a. Planten, poten, zetten. Pflicht. ƒ. piigt, Schuldigheid, verbindPflanzgartcn. m. Plantzoen, kweekerij, nis. Gehoorzaamheid , erkendnisi . enterij. Seiner Pflicht ein Gniige thuji,, leis*
Pfianzling.f.Pflanze. ten. Zijnen pligt doen, betragten,
Pflanzltidt. f. Volksplanting , kolonie. Die Pflicht leisten. Den eed van gePflanzfta'te. f. Planiaadje , plantagle. trouwheid doen, hulde doén. lil Kolonie. Pflicht nehmen. In eed némen, bij
Pflaster. n. Plaaster. Steenen vloer,- eede verbinden , de hulde onlvahgen.
Jleenjlraat. Einen fciner Pflichten ëntlasfen; lé-
Pflasterer. m. Siraaimaker, plaVeijer. mand van zijnen eed ontfladti, ont* Pflastern. v. a. Plaveijen , vloeren, be- heffen.
vloeren. Bejlrijken , aan/méren , Pflichtbar. f. Pflicbtig. vullen (met kalk). Pflichtbruch. m. Trouwloosheid, öigé-
Pflasterhaue.f. Pik , houweel. trouwheid, meineedigheld, eedbreuk^.
Pflasterkalch.m. Pleisterkalk, metzei- Pflichtbrüchig.adj.Trouwloos.ontrouWi
kalk. meineedig. Pflasterfchlagel. m. Straat/lampei Pflichtfrcy. adj. Vrij, ontjagen , tinthéPflasterfceine. Vloer/leenen. ven van zijnen eed, van zijn gegéveri
Pflastertreter. m.Steen/ijper,grove dia- woord.
mant/lijper , Jlraat/lijper, Maart, Pflichtig. adj. Verpllgt, bij eede vcrboii| lanter/anter. den , ver/chuldigd, pligt ig.
Jpflasterung. /. Bevloering. Pflicktlöfigkeit. /. Verzuim van zijnen
■Pflaum. /. Pruim. pligt ,pligtverzuim, verbrékïng vad
jiPflaume. /. PMin , véder. zijn woord,
rflaumfedern. f.Dons , véderdons. Pflichtmaszig.d^'.gf adv.Pligtlijk, bMer-
IPfiege. ƒ. Baljuw/chap , dros/aart/chap, eenkomjlig zijnen pligt, volgens zij-
I voogdij, landvoogdij ,land/chap. Be- nen pligt, zijnen eed, zijnwoordi
I Jliering, opzigt, bezorging, zorg. zijne verbindnis.
i Oppasjing , hoede , verzorging. Pflichtfchuldig. adj. Pligi/chUÜlg ,vër-
#>flege-Amt. n. Voogdij/chap. pligt. Ich verbleibe in pfiichtfchuldig-
Wfagck'md. n.Houkind , wees, onmon- fter Ergebenheit lk blij/met alle on-
i d'ge. derdanigheid.
aPlegcmutter. ƒ. Voed/Ier, minnemoeder< Pflichttheil. n .pVetilg gedeelte, tegiéi-
I Voogdes. me portie.
IPflegen. v. a. & ri. Plegen , toeden, be- Pflock. n. Pin , plug ,prop ,/laak jfoki I zorgen , koesteren, bewaren, op- paal.
I pas/ent troetelen , kwéken, gewoon Pflöcken. V. d. Pinnen in/dón ,/loppeii , I zijn i onderhouden, waarnemen, /louwen. Pflöcken und fteeken. In



308 PFL. PFN, PFO. PFR. PFU.
PFU. PI1A. PHI. PIG. PIL.
de boeijen Jlaan , in de gevangnis 1 werpen, gevangen werpen.
Pflücken. v. a. Plukken, verlézen. Snuiten. Obst pflücken. Frugten plukken. Reifcnde pflücken. Reizigers fnuiten , in de beurs tasten , veel doen betalen, Salat pflücken. Salaad verlézen.
Pflug. tn. Ploeg.
Pflugart. f. (Die erfte , zwcyte.) De eerJle, de tweede beploeging oj omploegi»g-
Pflugbar. adj. Ploegbaar , beploegbaar. PRugeifen. n. Ploegijzer. Pflügen. v. a. Ploegen , omploegen , akkeren^
Pflüger. m. Ploeger , bouwman, akkerman.
Pflugfvone. ƒ. P/'oegdienst,
Pflughaupt. f. Pflugholz.
Pflugholz. n. Ploegjleel.
Pflugreudt, Pflugfehaar, Pflugfehar.Pflugfcharre. Ploegijzer, ploegkouter.
PfiügLing. f. Ploeging, beploeging, omploeging.
Pfnüfel.*». Schiuipfcn. Verkoudheid in
het hoofd, druiping der hersfenen,
hoofdvloed. Pfortadcr. f. Poort ader. Tïonc.f.Poort. Die Ottomannifchc Pfor-
te. De Porte , het turksch hof. Pförtlem. n. Poortje, kleine poort. Pfortner. m. Poortier, deurwagter. Pfoste. tn. Post , flijl, raamt. Pfot, Pfote./. Poot van eenen hond,
eene kat enz. Band. Vh-agmzr.m.TzttkrïmtT.Fettewaarier. Ph-igzmtïskvam.m.FetteWaarierswin-
kel.
Pfriem. m. Priem.
Pfrieme . Pfriemenkraiit. n. Brem.
Pfropf. m. Prop, fop. Ent, griffel.
Pfropfcn. v.a. Enten , griffelen , proppen. Opproppen (de maag,) vullen (eene gans.)
Pfründc. ƒ. Prove , prebende.
Pfvünder , Pfründner. m. Die eene prove , eene prebende heeft ,prebendaris, provenier.
Pfuchzen. v. n. Morren,gerugt maken.
Pfuhl, Pful. m. Poel, moeras. Voetring eener zuil.
Pfuhl, Pf iU. tn. Matras, kusfen ,peuluw.
Pfühlcn > Pfülcn.v. n. Grondig zijn of 'fmaken.
Pfuhlicht, Pfülicht. adj. Grondig, moe-
rasjig K moer agtig. Pfund. n. Pond.
Pf ündcr. m. Ponder (van gefchut fprékendé) T^ffS^iwxdvc.Twaaljponder. Pfund gewicht, n. Pond gewigt. Pfündig. adj. Fan een pond. Dreypfün-
dig. Fan drie pond. Pfundleder. n.Pondleer, zoolleer. Pfundweifc.tf<iv. Bij het pond, pondswijze.
Pfufchen. v. a. Öf n. Knoeijen, broddelen.
Pfufcher. m. Knoeijer , broddelaar ,
kladder, beunhaas. Pfufchcrey./. Knoeijerij, kladwerk. Pfutfchen. v. n.Lorren, lorreudraaijen. Pfützc./. Sloot, gragt, kreek, kil. Pfützig. adj. Modderig , vol flooten ,
killen of kreeken. Pfuy ! interj. Foei ! Pfuyen. v. a. Ferjbeijen. Phantafircn .v.n. Mijmeren , dwepen , révelen , raaskallen ,fuffen, dutten, dromen , verbeelden. Phantast. m. Dweper , geestdrijver , révelaar, uitzinnige, zot, eigenzinnige , flijfzinnige. Philofoph. f. Weltweifer. Philofophie. f. Wcltweisheit. Philofophisch. adj.W'tjsgeerig,wijskun-
dig. Pich. f. Pech.
Pichen. v. a. Pekken , bepekken. Piek, Picke. ƒ. Piek , fpies. Pik , houweel.
Pickant. adj. Scherp , bijtend, vinnig , fchimpig , fchamper , flékend. Geestig , zinrijk , aartig, bevallig. Pickelhaübe. ƒ. Helm , Jlormhoed. Pieken, v. a. Bikken. Den Mühlftcin pieken. Den molen/leen bikken , billen. Pickclhering. m. Bansworst, arlequin ,
potzenmaker. Picking, Pickling. m. Bokking, gerookte haring. Pilger. f.'Pilgrim. Pilgerfahrt. f. Bédevaart. Pilgerfchaft. f. Pilgrimfchaft. Pilgram, f. Pilgrim. • Pilgrim, tn. Pelgrim, bédevaarter, bedevaartreiziger.



FIL. PLM. PIN. PIP. PIS. PLA.
PLA. 309
Pilgrim fchaft. /. Bedevaart. Vlïïz.f.Pii. Die Pille vergulden. De
zaak een weinig opfmukken, een
fchijntje aan de zaak géven. Pilot. m. Loots, lootsman. Phnperlimpimp.». Vergeefsch , vrugt-
loos middel. Pinne. ƒ. Pin. Pinfel. n. Penfeel. Pinfeln. v. n. Klagen , kermen. Tint. f. Pint, pintje. . Pipe./. Pijp, zéker vat. Eine Pipe Wein.
Eene pijp wijn. Pipen. v. n. Piepen. Zieklijk, niet wel
zijn.
Pips. m. Pips (ziekte der hoenderen en van ander gevogelte.)
Pipfen. v.n. De pips hebben.
Pispern. f. Pfispern.
Pisfe. f. Pis , water.
Pisfcn. v. n. Pisfen, wateren , zijn water maken, afflaan , lozen.
Pisztopf.*». Pv~aterpot, pispot.
Piszwinkel. tn. Pishoek.
Pistol, n. Pistool (fchietgeweer.)
Pistole. f. Pistool (zéker muntfluk.)
Pitfchaft. f. Petfchaft.
Placat.f.Plackat.
Placebo. Einem das Placebo fpielen. Jemand vleijen, liefkozen, honig om den mond finéren.
Plackat. ƒ. Plakkaat, plakfchrift.
Placken. v. a. Plakken, lijmen. Kwellen, knévelen, plagen, afpersfen.
flacker. m. Knévelaar, plaag ,plager, afpersfer.
Plackerey. ƒ. Knévelaarij, kraauwerij.
Pladef. m. Mest, vuiligheid.
Piadcrn. v. a. Storten , uitforten, gieten , uitgieten.
Plsge. ƒ. Plaag, kwelling ,flraf, hartzeer , verdriet.
Plagen, v. a. IJ lagen , kwellen, pijnigen , tergen. Knagen , wroegen.
Plager, m. Plager, kweller, terger.
Plageteufel. m. Kwelduivel, plaagduivel.
Plaggeist. m. Plaaggeest, kwelgeest.
Plan. m. Plaats , vlakte. Plan , ontwerp , fchets, modél.
Pla'ne]. n. Kleine plaats , plaatsje.
pinnen, planiren. v. a. Effen,gelijk maken.
Fauct.»i.jP'laneet ydwaa.fer, zweeffter.
V
Planetcnkundiger. m. Planeetkenner, Planke. /. Plank. Plappcrcr. f. Plauderer. Plappern. f. Plaudern. Plapperfpiel. n. Hinkperk. Plarren. v. n. Huilen. Plarrhals. m. Huilbalk. . Plasz.«. Bla'sre. f. Bles, witte plek. Platfchern. v.n. Plasfen. Platt. adj. Plat, vlak, effen. Ein platte» Pferd. Een gedrongen paerd. Platte./. Plaat.
Platte./. Schouw, pont, platfchuit. Plattdeutfcher. m. Platduitfcher, mof,
knoet, poep , bovenlander. Platten, v. a. Pletten, platfaan. Platter, m. Pletter, goudfllager. Platterdings. adv. Plat, volf rekt, ten
eenemaale, geheel. Plattfusz. m. Platvoet. Plattgold. n. Gef agen goud. Plathammer. m. Plethamer, Plattlein. n. Plaatje. Plattmüble./. Pletmolen. Plattmütze. ƒ. Kalot. Plattnafe./. Platneus, Plattner. m. Pletter, goudflager. Yzer-
fmid, ijzerkramer. Plattweg. f. Platterdings. Platz. m. Plaats , fléde. Auf dem Platz.
Aanfonds , op Jlaande voet , ten
eerflen.
Platzbiichfb./ Klapbus, klakkebus.
Platzen .v.n. Bersten ,fpringen , knappen , plasfen. Met etwas hcraus platzen. Onbedagt , onbezonnen een woord zeggen. In ein Haus hinein platzen. Haastlijk ,onbezonnen , onbefchoftlijk, norslijk in een huis komen , of tréden.
Platzer. m. Slag , geraas van iets.
Platzregcn. m. Piasrégen , flortrégen , fagrégen /vlaagrégen , fortvlaag.
Platzrcgnen. v. n. Stortregenen , piasrégenen.
Plauderer. m. Klapper , fnapper, prater , praatvaêr, babbelaar.
Plaudcrcy./. Geklap , gefnap, gebabbel.
Plauderhaft. adj. Klapagtig ,J'napagtig, fnateragtig , fnebbig.
Plauderisch. f. Plauderhaft. -
Plaudermaul. f. Plauderer.
Plaudern. v. n.Klappen,frappen, babbelen>fnateren,ratelen,rellw,rabbelen,
i



§ iq PLA. PLE. PLO. BLU. POB.
piauderwcrk. n.Snapwerk.
fïiaute. f. Korte en breede fabel.
Piempftange./. Polsftok < kloet,
Pletze. f. Plaute.
pletzen. v. a. Lappen, floppen.
Pletzer. m. Lapper, flopper.
Plcuen v. a. Stqmpen , floten.
PJotz. vi. Slag. Auf dem Plotz. Met den
' flag , onverwagt, onvoorziens.
Plotze. f. Plaute.
Plöt-lich. adj. & adv. Plotslijk, fchielijk , onvoorziens, onverwagt, plotsling.
'Pluderhofcn. f. Slodderbroek. Pludcrn. v- n. Slegt weeder zijn. Plump. adj. & adv- Plomp, bot, dom,
grof, dik , lomp , onbefchaafd. PJumpe. f. Pompe. Ptunipen.f! Pompen.
Pluinpen. v. n. Plompen, in het water plotzen ^ florten , vallen.
Plumpert. tn. Lonigert, botterik , domoor.
Plunjpheit. ƒ. PlomphcidJompheid » domheid, botheid.
PJumpkUhn. adj. & adv. Lompfloat,onbezonnen , onbedagt, onbedagtzaam.
Plumpkühnhcit. f. Onbezonnenheid ,o.n-
. bedagizaamheid.
plunder, m. Pionder, plunje, oude klederen , arm huisraad.
Plünd'crerj m. Plonderaar., rover., flroper.
PlunderkMm. m. Uitdragerswinkel. piitndcrn. v. a. Plunderen , pionderen ,
buiten , roven , flropen. Plunderfack. tn. Ranzel, knapzak. plünderiing./: Plundering, pluntzcr. m. Bloedworst , bloedbeuling. plute. f. Aak, klein vaartuig. .plutt. adj'. Vederloos , zonder vederen. Pöbel. m. Gemeen volk , jan hagel. P-öbelgefind. n. Janrap. Pöbclgiaubc. m. Gemeene dwaling, bij■ geloof
pöbelhaft. adj. Gemeen , flegt, janhagels.
Pöbejirrtbuin. m. Gemeene mans dwaling.
Pöbelmaszig. adj. Veragtlijk, laag ,ge-
inecn, onbefchaafd. Föbelrcglrjient.«. Gemeens yolksbeflie-
POB. POC. POD. POE. POF. POK.
Pöbclfprache. f. Gemeene taal, flraat^ taal.
Pöbelvolk. n. Gemeen volk. Pöbelwort.». Gemeen woord , flraat* woord.
Pochen, v, a. Breken , verbrijzelen , flaan, kloppen. Dreigen ,veragten, trotfèren.
Pochen, v. n. Zwetzen , pochen .groot* fpre'ken , roemen, fnoeven ,_foffen , pralen , grootsch zijn , fnorken.
Pocher, m. Zvjetzer, pocher ,fnoever„ grootfpre'ker, fnorker.
Poeherey./". Gezwets, fnoeverij,grooti fpraak, fnorkerij.
Pochhanuner. m.VocXwycrk.n.Pletmolen^
Pocke. f. Pok, kinderpok. Bult, bochel.
Pöckel. f. Peekei.
Pocken. v.n. De pokken hebben.
Pockengrubc../". Pokput.
Pockengrubig. adj. Pokputtig , volpak* putten.
Pockennarbe. ƒ. Poknaad.
Pockieht. f. Pockengrubig.
Podagra, n. Podagra , voeteuvel.
Podagrainisch , podagrisch. adj. Jigtlg , podagreus.
Poefie. f. Poëterey.
Poet. m- Poëet, dichter..
Poetcnhaufe. m. Dichterdom.
Poëterey.ƒ. Dichtkunst , dichtkunde poëzij.
Poetinn./". Dichteres.
Poëtisch, adj. Dichtkundig ,dichtersch.
Poetifiren. v. n. Dichten , vaerzen ma*, ken.
Pöfel. f. Pöbel.
Pohlnisch. adj. Poolsch.
Pokal. m. Bokaal ,we'lkom, groot drinkglas , groote beker , hensbéker, ber* kemeijer.
Pokaliren. y. «• Zuipen , onniatig drinken.
Pökel. m. Pekel.
Pökeln. v. a.Pe'kelen,in het zout leggen.
Pol. m. Popi, aspunt.
Polemie, Polemik. ƒ. Gefchilkuude, ervarenheid in de gejchiUen.
Polhöhe. f. Poolshoogte.
Policey./. Policie , burgerlijke rege\ ring, burgerregering, burgerfland,s fladrege'ring.
Ppliren. y. a. Polijsten, vegen ,gla,den, blinkend flijpen, bruineren.



POL, POM. PON. POP. POR. POS. P ©S. POT. PRA. 311
Polirmühl. ƒ. Polijstmolen. I fpèler, grillenmaker , hansworst»
Polirzahn. m. Polijsttand , bruineer-) toneelzot.
faal. rosfenreisfer. f.Posrenmachcr.
Politik./. Staatkunde. Posfenfpiel. n. Klugtfpel, boertfpel.
Politisch. adj. & adv. Staatkundig. Posfenfpielcr. f. Posfenmacher. Polier, m. Mortier , boniketel. Posfierlich. adj. &adv.Poetsagtig, klug-
Pollter. n. Peuluw, kusfen. tig, koddig , aartig , drollig, boer-
Politerhündlein.n. Schoothondje. tig, Snakerig , geestig, grappig.
Pblterer.w. Bulderaar, razer. Post. m.&f. Post, plaats. Eine Post
Poltergeist. m. Bulder geest, nagtgeest, ausrichten. Eene boodfchap doen Es . waargeest, fpookl musz alles bey ihm au der Post gehen.
Poltcrn. v.n. Bulderen, tieren,razen, H'J doet alles fchiehjk, vliegend, baren, woelen, geraas, gedruis Postament. 1 Voetgejlel, zuilvoet. ^ ° Postamt. n. Postkomtoor.
Poma-anz>. Oranjeappel. Posthalter. m. Postmeester.
Pomeranzenblüth. ƒ. Oranjebloesfem. P°stIrc»- v-a-Zetten, fe!!en,plaatze». Pomp. m. Pragt ,pronk ,praal,faatfie. Postnyeister. m Postmeester. Pom?e./.P04-.f.Pumpe, Fosipt^. „ Postpaerd.
Pompen, y. a. Pompen. Postfaule./. Wegwijzer , wijzende
Vom^rniÜLcX.m. Pompernikkel, zéke- hand op den weg opgengt.
re foort van roggebrood. ?ostlcm. n.Paketboot.
■ Pompos adj. Pragtig, ftaatlijk. Postverwalter.»».X0»i»,M van het post-
Pon./. Straf, boete. komtoor- „
„ , .. „ . . . . Postweg, m. Postweg.
Vondcvc. adj. Gewigtig, van gewigt, Postwc?en. „.pw/I£iwff zaaken ger
dat onderzoek verdient posterijen, het geen de posterijen
Pondenren. v.a. (Vegen, wikken, ern- aangaat
flig onderzoeken, overwegen. Potemtt. m. Potentaat, vorst, fouvePopanz, Pophans, Popelmann.m. Bul-
lebak, bietebau, molik. pon ^ Pg(
Pöpelmütze. ƒ. Kap, kaproen. pot2j, Potztaufend! Seldreweeken,fel-
Pöpeln. v.a. Toedekken , inwtnden, drement.
inrollen , inwikkelen , omwinden, pgpèj; f, pöbel.
Populos. adj. Bevolkt, volkrijk. Praccdenz. m. Voorrang. Pracedenz-
Por, zu Por treiben. Bedwingen , on- ftrdt- Verj-chu om 4e„ V0Srrang.
derwerpen. Pracher. m. Bedelaar, bedelmonnik*.
Porccllan . Porcelhn. n. Porfelein. Pracherey. ƒ. Bédelwerk.
Porcellinin. adj. Porfeleinen , van por- Prachcrisch. adj. Bédelend, bédelagtig,
Selein. Prachern. v. n. Bédelen , prachen.
Porkirche. ƒ. Galerij eener kerk. ?\-zc\\e\-vo\\t.ti.Bédelvolk.
Port. m. Haven. Pracht, m. &f. Pragt, praal, pronk .
Portal, n. Portaal. faatfie.
Pa faun. f. Bazuin , fchuij"trompet. Prachthansz , Prachtnarr. m. Grootfche
Pofcln. v. n. Régelen. gek , pronker , faletpop.
Pofiren. v. a. Vormen , boetzéren. Prachtig, adj. &adv. Pragtig,Jlaatlijk,
Pofitiv. adj. Stellig , uitdruklijk, wé- deftig.
zenlijk. Practick.ƒ. Praktijk, oefening. List,
Pofitiv. n. Kabinetorgel, klein orgel. bedrog.
Fofitur. f. Stand , fal. Practickenmachcr. m. Bedrieger , fmi-
Posfcn. m. Potzen , klngten , grillen, der van listen.
boerterijen , klugtige, koddige , drol- Practisch. adj. Dadelijk , doorwerkt,
llge , boertige daaden of réden. doorgeoefend, ervaren.
Posten! Tut', tut'. Pra', das Pra'haben. Den voorrang , dé
Posfenmacher.m. Potzenmaker, kliigt- voorkeur hebben.
V 4



3I2 PRA. PRE.
PRE. PRI.
rilz-fMunt, flempel , beeldnis, opjïhrift (van het geld.)
PrSgeln. v. a. Fruiten , braden , fnerken, roosten (in de pan.)
Pragen. v. a. Prenten ,/tempelen,munten.
Pragmatisch, adj. Algemeen, egt, bevestigd , be/lendig.
Pragftock.*»- Stempel van de munt.
Pragnant.adj.Gewigtig, van gewigt, dringend.
Prahkn, Pralen, v. n. Pralen , pochen, roemen, zwetzen , blazen ,/norken, Jloffen, poffen , op/nijden , groot/préken , ivindbréken.
Prahkr. m. Prater, pocher, /norker, /noever , po/hans , blazer , blaaskaak ,roemer ,z\vetzer, groot/preker , windbreker , op/nijder.
Prahlercy.y; Pralerij,/norkerij ,zwetzerij, enz.
Prahle.risch. adj. Snorkend, zwetzend, groot/pre'kend, pochend.
Prahlhaft. f. Prablerisch.
Pralen, i". Prahlcn.
Pralat. m. Prelaat, kerkvoogd,
Pralatur. f. Prelaat/chap.
Pralkn. f.Prclkn.
Pi üludium. n. Voor/pel, voorloper.
Prangen, v. n. Pronken,pralen,prijken.
Pranger, m. Pranger , halsijzer, kaak.
Pi ang kutfehe. f, Paradekoets, Jiaat/iekoets.
Prangpferd. n. Pronkpaerd , paradepaerd.
Pranumeration./, Jn/chrijving, intekening (op een boek.)
Prafcbcn. f. Praszkn.
Prasten. v. n. Bras/en , /tempen , /muilen.
Prasfer. m. Bras/er, flemper,/muller.
Prasfciey. f. Br as/er ij, Jlemperij.
Praszbiuder. f. Prasfer.
Praszkn- v. n. Kraken , knars/en,
Pratfche. f. Luit.
Prcdig. f.Predigt. .
Predigen. v. a. Prediken ,preken, Uren.
Prcdiger. m. Prediker , preker, predikant, leeraar.
Pndigcnnönch. m. Preekheer, dominikaaner monnik.
Predigerorden. m. Orden der Dominikaanen, jakobijnen. ,
Prcdigt. ƒ. Preek , leerrede ,predikatie,
Predigtamt. n. Pre'dikampt , leeraarampt.
Predigtftul. m. Predik/loei, leer/loei. Pregeln.f.Pra'geln.
Preis, Wsnh. m. Prijs , waerde. Lof,
eer, roem. Preiten. v. a. Prijzen , loven, roemen,
verheffen. Einem das Lob preiten.
Iemand de waarheid zeggen, uit-
lugten, benadelen. VrzhMch.adj.Prijslijk, lojlijk, roem*
lijk.
Preiswürdig. adj. Prijswaerdig , roem* waerdig , lo/waerdig.
Preiswürdigkeit. /. Lo/waerdigheid, prijs waerdigheid.
Preiszettel./». Lijst der prijzen.
Prclkn.v. n. Stuiten , terugfluiten. Wippen. Kaatzen.
Prelkr. m. Sprong, terugfluiting.
Preste, f. Pers. Druk , kommer ,nood, te'gen/poed, behoefte.
Presten, v.a. Pers/en. Drukken , bedrukken , prangen, knellen, angfligen, benauwen.
Presfung. f. Persfng , drukking , knelling.
Presfur.ƒ. Onderdrukking , kommer,
ellende. Prester, m. Dwarlwind. Pretzel. m. Krakeling. Pricke. ƒ. Prik , lamprei. Priester, m. Priester. Priesteralbe./. Koorkleed. Priesteramt. n. Priesterampt. Priesterinn. f. Priesteres. Priesterlich. adj. Priesterlijk. Priesterorden, m. Priesterorden. Priesterfchaft. f. Geestlijkheid, kerklij-
ken.
Pricsterthum. n. Priesterdom. Priesterweihe. ƒ. Priester inwijing. Priesterwürde./. Priesterlijke waardigheid.
Principal, m. & adj.Voornaamfe,voor*
naame , hoo/d. Principal Urfache.
Boo/doorzaak,voornaamfe oorzaak,
of réden. Prinz. m. Prins. Prin zesfin./. Prinfes. Prinzmetall. n. Prinsmetaal, fmilor ,
prins Robberts metaal. Prior. m. Prioor, kloostervoogd. Priorinn. ƒ, Prioores, tkleostervoogdes.



PRI. PRÖ.
PRO. PRU. PSA. PTJB. PUC. PUTS. 313
Priorey./". Kloostervoogdijjprioorfchap. Pritfche./- Brits {in de foldaatenwagt).
Plakftok. Houten fabel van Arle-
quin.
Pritsch-Prctfchemneister. m. Arlequln ,
toneelzot, potfenmaker. Privat. adj. Bijzonder, flil. Privatper-
fon. Bijzonder, onbeampt perfoon.
PrivatJeben. Stil, afgezonderd léven. Privet. n. Heimlijk gemak. Privilegie./! Voorregt, privilégie. Privilegiren. v. a. Bevoorregten. Prob. f. Probe.
Pröbchcn. n. Proefje, flaaltje.
Probe./: Proef, toets, keur, bewijs.
Probebogen. m. Proef,proef blad,proefdruk.
Probcn. f. Probicren.
Prob jahr. n. Proefjaar.
Probicren. v. a. Proeven ,toetzen, keuren. Beproeven, op de proef zetten. Bewijzen , aantonen , betogen.
Probiercr. m. Keurder , toetzer.
Probierlieh. adj. Bewijsiijk , betooglijk, ■waarfchijnlijk.
Probierftein. m. Toetsfleen, proeffleen.
Probierftiiek. n. Proef/luk , proef.
Probierung.ƒ. Proef, beproeving.
Probpredigt. f. Proefpreek.
Probst. m. Proost.
Probstey. f. Proostdij, proostfchap.
Probftiick. n.Proej'fuk, proej, bewijs, betoog.
Procesz. m. Proces, pleit, pleitzaak ,
geding , regtszaak, regtshandel. Procesfen, Proceszfïihrcn. v. 12. Pleiten,
regten , regtsplégen. Proccszf ührer. m. Pleiter, regtspléger. Proccsziren. f. Procesfen. Proceszmaszig. adj. Naar regten , bij
■wijze van regtspléging. Procurator, m. Pleitbezorger , proku-
reur.
Producircn. v.a. Voordbrengen,bijbrengen.
Profos, m. Provoost, geweldiger, Propf. Ent, griffel. Propfcn. v. a. Enten , griffelen. Prophct. m. Profeet, voorzegger. Propbetinn. ƒ. Profeetes , voorzeg/Ier. Propbctisch. adj. Profeetisch. Prophezcyen. v. a. Profetéren, voorzeggen.'
Propb(.zey..ng./. Profezij, voorzegging.
Profa.f. Onrijm, ondicht, ongebonden
Mjl.
Profaisch. adj. Rijmloos, ondicht. Prospect, m. Uitzigt, gezigt. Protestircn. V. a. Tégenjpréken , tégenbetuigen.
Vïotocoll.n.Protokol, register, aantekening.
Protocolliren. v. a. Aantekenen ', op het register brengen.
Proviant. m. Leeftogt.
Proviantiren. v. a. Met leeftogt voorzien.
Provinz. f. Provincie , landfchap. ProvifionaJ. Bij voorraad, vooraf, provifoneel.
Provifionaliter. adv. Voorafgaand,proviftoneellijk.
Prüfen. v. a.Proeven , beproeven , onderzoeken.
Prüfftein. m. Toetsfleen.
Prüfung./. Beproeving, onderzoeking , proeving.
Prügel. m. Stok , knuppel. Einem einen Prügcl anhencken. Iemand iets lastigs opdragen , bevélen.
Prügeln. v.a. Slaan , fok/lagen géven.
Prügelfuppe. ƒ. Stokflagen.
Prunk. m. Pronk, pragt, praal.
Prunkbett. n. Pronkbed, praalbed.
Prunken. v. n. Pronken , pralen.
Vftim. m.Pfalm.
Pfalmgefang.n. Pfalmgezang.
Public, adj. Openbaar,kenlijk , bekend.
Publiciren. v. a. Bekendmaken, afkondigen , afézen.
Puchen, Pochen, v. a. Verbrijzelen g bréken , In f ukken flaan.
Puckel. f. Buckel.
Pudel. f. Doos. Pudel. m..Waterhond.
Pudcltra'ger. m. Marskramer.
Puder. m. Poeder, haïrpoeder.
Pudcrn. v. a. Poederen , poeijeren.
Puff. m.Knap, knal,flag.Es wird Puffen fetzen. Er zalflaag vallen.
Puffen, v. n. Ploffen , ter aarde vallen. Slaan, kloppen. Knallen,
Puffer. m. Zakpistool.
Pulfcr.f. Pulver.
Pulpet. f. Puit.
Puls. m. Pols, flagader.
Pulfter. f. Polftcr.
Puit. m. Lesfenaar.
Pultbrctt. n. Schrijfbord.
V 5



314 PUL. PUN. PUP. PUR. QUA.
PUR. PUS. PÜT. PIR- QUA.
Piiltze. f. Bültze.
Pulver, n. Poeder, krult, buskruit.
Pulverhorn.n. Kruithoorn.
Pulverifiren .v.a. Tot een poeder maken.
Pulvcrkammcr. f. Kruitkamer.
Pulvermühle,./". Krultmolen.
P'iilvern. v. a\ Tot poeder maken , met poeder befirooljen.
Pumpc. f. Pomp , waterpomp.
Punkt, m. Punt, ftuk, verdeling. Stip.
Pimktirèn.V.a. Met flippen tékenen. Stellen, mikken. Uit de flippen waarzeggen.
Pimktirer. m. Stlpwlkker , fllpwaarzegger, flipwaarzegkundlge.
V unktirkunst. /', Stlpvoorzegkunde.
Piinküein.». .SWpytf. Oogenblik.
Ptiiiktlich. adj. & adv. Stipt lijk , op een flip , juist.
fünkm^z\g.adj,Gelijk eeneflip. Punktma's.zige kinfachhcit. Stip gelijke eenheid , enkelheid, eenvoudigheid.
Punktur. ƒ. Stlptékenlng.
Pupill. m. Onmondige , wees.
Puppé.f. Pop. '
Puppcnf bïmig. adj. Als eene pop, in de gedaante van eene pop.
Puppenfpiel.;z. Poppen/pel.
Puppern. v.n. Vloeken , tieren ,razen.
PllTJ adj. & adv. Zuiver, rein , louter, enkel, klaar. Pur allein. Geheel alleen.
Purganz. f. Purgatle , buikzuiverend
middel. Purpel. ƒ. Klnderpokjes. Purper, m. Purper. Purperfarb./. Purperkleur. Purperf arbig. adj. Purperverwig. Purperhut. m. Kardinaals hoed. Purrcn. v. a. & n. Knorren , grommen ,
morren. Belédigtn , boos, gaande
maken.
Purrisch.adj. Knorrig , eigenzinnig, kribbig, wonderlijk, wonderzinnig, zeldzaam.
PüFchel'. f. BÜTcbel.
Putz. m. Opjchil:, fmuk, fleraad. Der Putz der Wellen an das Ubcr. Het kabbelen der golven aan flrand.
Putzen. v. a. Op fchikken , fmukken. Schoonmaken , poet zen. Snulten (de kaers). Snoeijen (de boomen). Snuiten (den neus). Schéren (den baard).
Putzcnellen. Kuuren, grappen.
Putzig.tfrf/'. Klein, gering.
Putzwerk. n. Verjierzel, tooizel.fmuk.
Putznarrchen. n. Zotje ,windmakertje, fa/etpopje.
Piramide./: Piramied,gedenkzuil, gedenknaald.
Piramidenf örmig.adj.& adv.Piramledswijze.
Q
Quab. m. Kwab ,. kwabaal.
Quacke. ƒ. Schreeuwer, fchreeuwfler , (van een klein kindJprékende),huilebalk.
Quacken.'v. n. Schreeuwen , huilen.
Kwaken, als de klkvorfchen. Quh'eker. m. Kwaker , geestdrijver. Quackerey. ƒ. Kwakerij,geestdrijverij. Quackerisch. aaj. Kwakersch,geestdrij-
vend.
Quackfalber. m. Kwakzalver , lapzalver.
Quackiaioerey. ƒ. Kwakzalverij.
Quad, böfe. adj. Kwaad, boos. Armhartig , gering, ellendig , naar.
Quadrant. n. Kwadrant, vierling.
Quadrat. n. Vierkant.
Quadrirt. adj. In vieren verdeeld.
Qual. f. Kwaal, ongemak. fmert.
Qualen. v. a. Kwellen, plagen , pijnigen , drillen , bruijen , moeilijk , lastig vallen JVroegen, knagen (van het gewéten Jprékende.)
Qualer". m. Plager , kwelgeest, plaaggeest.



QUA.
Qiyalificirt. adj. Aangefeld, bekwaam gemaakt, gemagtigd.
Qualitiit. f. Hoedanigheid.
Quall. m. Walm, opkoking.
Quallen. y. n. Wellen ,opkoken , opborrelen, 0 .
Qualm. Damp, waasfem.
Qualmen. v. n. Uitdampen , uitwaasfemen.
Qualmicht. adj. Dampig , uitwaasfemend.
Qualftcr. m. Kwalfer , fluim. Qualfiern. v. n. Fluimen uitwerpen. Qualung, ƒ. Kwelling , pijniging. Quant. m. Kwant, fnaak , drollige , grappige vent.
Quantsweife , Gewandsweize. adv. "Ier zijde. Bij gelegenheid.
Quark. m. Weeke kaas , afgeflchepte kaas. Slijk, modder , drek. Nietige zaak. Was foll mir der Quarck ? Wat zal ik er mee doen ? waartoe zal mij dit dienen ? Einen Quark folist
. du bekommen. Gij zult er niets, geen ziertje van hebben. In den Quark fallen, ln den drek vallen. Den ganzen Quark vcrfchürten. Alles door zijn eigen fchuld bederven.
Quar. adj. & adv. Dwars , fchuin , fcheef, krom, breed.
Quarbalke. m. Dwarsbalk.
Quare. f. Dwarfe , fchuinte, breedte.
Quarfeld. adv. Dwars over het veld.
Quargang. m. Weg, die dwars of kruislings over' eenen anderen of ergens door gaat. Den quargang gehen. Agter uitgaan, den kreeftengang gaan.
Quargajfe. f. Dwarsflraat,
Quaïholz. n. Dwarshout, ,
Quarlinie. ƒ. Dwarslijn.
Qua'rpfad, n- Dwarspad.
Qnarïattel./». Vrouwe zadel.
Qüarfehnitt. m. Dwarfche , fchulne fnéde. Jemand einen Qüarfehnitt machen. Iemand in zijn voornemen, Oogmerk divarsbomen , hinderen, beletten.
Quart. n. Vierde, vierde gedeelte, Quartal. n. Vierdendeeljaars. Quartalwcife. adj. Bij het yierdendeel* jaar$.
Quartier. n.Vierdendeel kwartier, huisvesting ,■ wijk of gedeelte eener êafli (ijfsgenade.
QUA. QUE. QUI. 3r5
Quartieren. v. a. Beproeven , toetzett (goud).
Quartierfrey. adj. Vrijvan inkwartiering van krijgsvolk.
Quarweg. m. Kruisweg, dwarsweg.
Quas. m. Quafcrey. f. Brasferij , over', daad. Im Quas und Frasz leben. ln overdaad léven, bfasfen , doorbrengen.
Quafcn. v. n. Brasfen , flempen.
Quafer. m. Brasfer , doorbrenger , verkwister.
Quaste. m. Kwast, kwispel.
Que. Einem ein Que für etwas legen, machen. Iemand iets beletten, verbieden.
Queck. adj. Lévendig, vrolijk. Quccken.v.7/. Schreeuwen als een haas, Qucckfilber.;;. Kwikzilver. Quel. Quele.f. Handdoek. Qucllbrun. m. Quellc. f. PVel, bron,
fontein. Bron , oorfprong, begin ,
oorzaak.
Quellen. v.n.Wellen, opborrelen.Zwellen , uitdijgen. Stromen. DasWasfcr qucllct, quillet aus einem Felfen. Het water welt, heeft zijnen oorfprong uit eene rots. Das Brode quillet in der fuppe. Het brood zwelt, dijgt uit in het nat. Das Blut quillet in den Adern. Het bloed f roomt in of door de aderen.
Quellicht. adj. Vol wellen.
öuelwasfer.». Welwater , bronwater, fonteinwater.
Quent. n. Drachma (zéker gewiglje.)
Quer. f. Quar.
Querl. f. Quirl.
Quetfehe.,/: Kwets, pruim.
^uctfehen.v.a.Kwetzen, blutzen, kneuzen.
Juick. f. Qucck.
Juickcn. v.n.Schreeuwen als eenfpeenverken,
Juiecken. v. n. Onaangenaam luiden en klinken van flemmen en fpceltuigen.
Juillen. f. Quellen.
Juinen, v. n. Kwijnen, treuren, knie-.
zen. Juint. f. Quent.
Juiiitcn.y: Aartige , iooze kwinttru . kuuren.



8!<5 QUI. RAA. RAB. RAC. RAD. QÜI. QUO. RAD. RAF;
Qulrl. m. Stokje, fchopje , om 'iets, dat"1- Quittircn. v. a. Ondertekenen, kwijten, kookt, omteroeren. J kwitantie géven. Verlaten , den zak
Quirlen. v.a.Afej? een fchopje omroeren.] géven, afflaan (het vaderland, de
Quitt. adj. & adv. Kwijt. Quitt oderi leeroefenlng, een ampt.)
doppclt. Kwijt of dubbel. f Quittung. f. Kwijtbrief, kwitantie.
Quitte./. Kwee , kweeappel, kweepeer.' Quota./. Aandeel. 0
R
R zz.f.Raa, dwarsfpriet. Ra^bh'ndcr. Raatouwen , raabanden. Raafegcl. m.Raazeil, het groote zeil,
fchoverzeil. Ri.aai. f. Rahme. Rab. f. Rabe.
Rabbinc, Rabbiner. m. Rahijn.
Rabe m. Raaf. Den Raben zur Speife werden. Aan de galg gehangen of op het rad gezet worden.
Rabenaas. n. Raavenaas, looze prije, booze feeks.
Rabenmutter./. Ontaarte moeder.
Rabenftein. m. Gemetzeldfchavot. Gatgeveld.
TH.;ibenvolk.n.DieVen, landlopersfehur-
kenpak. Rabiner. f. Rabbine , Rabbiner. Rakulist. m. Kakelaar , fchreeuwer ,
twetzer, pocher, blaaskaak. Ra ehe./. Rachen. m. Raak, kaak, muil. Rzcht.f. Wraak ,wraking. Rache üben.
fVraak oefenen. Rache fchreyen über
jemand. Over iemand wraak roepen. Rachen. v. a. Wréken , wraak oefenen,
némen, plegen, zig wreken. Rachen. m. Raak, kaak, muil, binne-
mond. Ra'cher.w- Wréker. Rachgier. ƒ. Wraakgierigheid. Rachgierig. adj. Wraakgierig. Rachgierigkeit. f. Rachgier. Rachfchreycnd. adj. Wraakroepend. Rachfchwerdt.n. Wraakzwaerd. Rachf üchtig. adj. Wraakzugtig. Rack. m. Rak.
Rad.». Rad, wiel. Dasfchlimmite Rad knarrct am,meisten. De onkundigfle,
onwétendfe heeft de meeste praat,
fnaps. Ein Rad im Gehen fcblagen.
ln het gaan buitelen , over den kop
tuimelen. Radbratcr. m. Braadfpitdraaijer. Radbrcchen. v. a. Radbraken , rdbra-
ken. Radel. f. Rasicl.
Radelsf ührer. m. Roervink ,flokebrand,
oproermaker. Radelwachter. f. Rasfelwachter. Raden. f.Roden. Raden. m. Onkruid. Radenhaue. ƒ. Wiedijzer. Radenabe./. Radnave. Radenielge. ƒ. Radvetge. Riidcrn. f. Radbrcchen. Raderwerk, n. Radwerk. Radfelge. f. Radcnfelge. Radgleis. n.Rijfpoor, wagenfpoor. Radhaue. f. Radenhaue. Radireifcn. n. Stift, graveerijzer. Radircn. v. a. Plaatëtzen. Uitkrabben, Radirmesfer. n. Incifimes. Radlinie./Regte, vlakke lijn.' Radmacher. m. Wielenmaker. Radfchiene. ƒ Radfcheen. Radfpeiche. ƒ. Radfpeek , radfpaak. Radfperrc./.Rarf/?><»«, fpankéten. Radfpur.r. Radgleis. Raff, Reff. m. Rughout der pakdragers. Raffel./. Roffel.
Raffel, m. Praatvaar , die veel praats heeft.
Raffclza'hne. Botertanden,de vier voorfle tanden.
Raffcn. v. a. Rapen , wegnémen, wegrapen , roven , t.aar zig halen, fchrapen.



RAF. RAG. RAH. RAI. RAM. RAN.
RAN. RAP. RAR. RAS. 3 if
Rafien. m. Balk, bint. Ragen. v. n. Uit/léken. Krielen ,gritnmelen.
Ragend, adj. Uit/lékend. Ein ragende* Eek. Een uitflek , uithoek.
Riihe.y. Verwatering , vei koudheid , Jlrammigheid van een paerd, na eene onmaatige hitte.
Rahegefonenes Pferd. Verwaterdpaerd.
Rahm./vz. Hoorn. Raam. Lijst, raam. Der Hund hat dem Hafen cincn Rahm gegeben. De hond heejt den haas, het haas geraamd.
Rahmen. v. a. Ramen, doelen , nazetten, vervolgen.
Rahn , rahnig. adj. Smal, dun, rank , Jluik, tenger, teder , fpigtig, (van lijf-)
Rahnhcit, Rahnigkeit./.Rankheid, ten-
gerheid, fpigtlgheid , dunheid. Raht. f. Rath.
Rain. m. Greppel tusfehen twee akkers.
Rainen. v. a. Bepalen , ajpalen.
Raiten. v. a. Rékeeen.
Raitrath. m. Raad van de rékenkamer.
Raitimg. ƒ. Rekening.
Ram. f. Rahm.
Ramen. v. n. De room van do melk
fcheppen. Ramen (fich). Tot room zetten. Rammel./. Heiblok.
Rammeier, m, Rammelaar , mannetje van eenen haas, een konijn.
Rammclichr. adj. Ltops, rammelig, ritzig , heet, geil. Ontugtig , onkuisch.
Rammeln. v. a. Paaien inheijen.
Rammeln. v. n. Rammelen (van zommige dieren fprékende als zij heet , loops, ritzig zijn.) Stoeij en , mallen met eene vrouw of met een meisje.
Rammelnd. adj. f. Raminclicht.
Ramp. m. Kaveling , hoop, gros.
Ranck. m. Kromte , bogt. Einem den R.anck ablaufen. Iemand vooruitlopen.
Rand. m. Boord, rand , kant.
Randglosfe./". Rand- of kanttékening.
Randfehrift./. Omfchrift vaneenen gedenkpenning.
Randftab. m. Rand , kant om een kamrad.
Randftuck. n. Dolboord, rogboord, rosbank , bosbank (van eenJchip, vaartuig , enz.) I
Ranft. tn. Korst van het brood, kant van het brood.
Rang. m. IVorggezwel, keelontféking. Rang, voorrang ,flaat, hoogerhand, hooger einde aan tafel.
Rangfucht./. Eerzugt, eergierigheid , rangzugt, fiaatzugt.
Rank. m. Rank , flreek, list, nuk , bedrog. Mit bófen Ranken umgehej;. Listen , ft'reeken, konjlenaarijen gebruiken. Einem den Rank ablaulen. Iemands Jlreeken , listen , nukken ontdekken, te leur Jlellen, voorkomen , verléren.
Rantzen. v. n. Rondlopen , lui,lédig lopen. Uittrekken.
Ranze. tn. Knapzak , reiszak, ranzel, valies. Seinen Ranze f Lillen. Zijnen buik vullen, gulzig , fchrokkig eeteu. Einer den Ranze voll machen. Eene vrouw, een meisje bezwangeren.
Ranzicht. adj. Garfig, garst. Ranzion. f. Randzoen , losgeld. Ranzioniren.v.a. Randzoeneren, los-
fen, vrijkoren. Rapp, Rappe. m. Zwart paerd, moor-
paerd.
Rappe. f.Gezwelaan de kniën der paerden.
Rappelkopf. m. Koppig , fijfzinnig > hardnekkig mensch.
Rappelköpficht. adj.Koppig .fijfzinnig, hardnekkig , fp'jtig , lebbig , vinnig," vuilaartig.
Rappeln. v. n. Rammelen, geraas maken.
Rappufe./. Prijs buit, plundering.
Rar. adj. & adv. Raar , zeldzaam , vreemd, ongemeen.
Raritat. f. Zeldzaamheid, iets raars , zeldzaams, vreemds.
Raritatenkammer. ƒ. Kabinet van zeldzaamheden.
Rarfaulig. adj. Grootfe tusfehenruimte der pil aar en.
Ra's, Rasch. adj. PVrang ,ftherp. Ras, fhel, gaauw , vlug , fchietijk , gezwind. Ras (zékere fof.)
Ra'sfe, Rafche./. fVrangheid, fcherpheid.
Raschheit ,Rafchigkeit. f. Haast ,fpoed, fnelheid, vlugh*id,vaerdigheid,fchielij kheid.



SiS RAS. r AT.
Rat.
Mafe, Rafen.Zoode. Mit Rafcn belegen. Afe; zooden beleggen.
Rafen. v. n. Razen , .tieren , woeden , baren , raasbollen i raaskallen, revelen , mijmeren, fuffen.
Rafcnbank. ƒ. Grasbank, zoodenïitting.
Rafend. adj. Razend, woedend, uitzinnig , dolzinnig.
Raferey. f. Razerij, raZet'nij, woede , uitzinnigheid, dolheid, dolligheid.
Rafiren. v. a. Slegten. Scheren (den baard).
Raspe, Raspel. f.Rasp,raspvijt,fchraapijzer.
Raspelbube. m. Rasphuisboef. Raspelhaus. n. Rasphuis. Raspeln , raspen, v. a. Raspen. Raspelfpane. Schraapzel ,affchraapzeh Rasfel. ƒ. Ratel. Rasfeln. v. n. Ratelen. Rasfelvvacht. f. Ratehvagt., klapwagt. Rasfelvviichter. m. Ratefwagter, ratel-
man. Rast. f. Ruhcn. Rast./. Dagwerk, taak. Rasten. f. Ruhen. Rastltatt./. Rustplaats. Rastftundc.ƒ. Rustuur , fchofttijd. Rasttag. m. Rustdag. Raszien. f. Rasfeln. Rat. f. Rath. Ratel. f. Rasfel.
Rath. m. Raad. Sein Gut zu rath halten. Zuinig , fpaarzaam met zijn goed zijn. Was Raths itzund ? kVatraad nu? Wat nu gedaan? Rathspflcgcn. Raadplegen, raadle'ven. Rathfchaffen. Raad fchaffen, órde feilen. Rath bey Nacht. Eenen dag in beraad némen, zig op iets bejlapen. Dazu kann fehon Rath werden. Het is mogelijk , het kan wel Zijn, de zaak is doenlijk , men zal er op denken, men zal zien.
Rath. m. Rathsverfalnmlung. f. Radd , raadsvergadering.T>er gröszcrcRuth. De groote, de breeds raad. Wenn die Herren aus den Rath kommen, find fie kliiger als voorher. Na eene gedaane zaak is het gemaklijk er over te oordelen.
Rathcn , Rath geben. v. a. Raden, raad géven.
Rather.m. Rader, aanraden*
jRathfaliig. adj. Vatbaar voorraad,
Rathgebcr. m. Raadgever.
Rathhalten. f. Rathfchlagen.
Rathhaus. n. Raadhuis, fladhulsi
Rathherr. f. Rathsherr.
Rathlich. adj.Hulshoudlijk, fpaarzaam, zuinig, overleggend.
Rathlichkeit./. Spaarzaamheid , zuinigheid.
Rathlos. adj. <S* adv. Raadloos , zonder
raad, buiten raad. Rathtnaszig. f. Rathf iihig Rathfaal. m. f. Rathftubc. Rathfam. adj. Raadzaam > geraden t
dienfig. Rathfamkeit. ƒ. f. Riithlichkeit. Rathfamlich. adv. ■ Raadzaam , raad-
zaamlijk. Rathfasz.*». Bijzitter. Rathsbefehl. f. Rathsfchlusz, Rathfchlag. tn. Raadflag. Rathfchlagen. v.a.Raadfaan. Rathfchlagung. f. Berading , beraadfld'
ging.
Rathsfchlusz. m. Raadsbefluit,
Rathfel. n. Raadzel.
Rathsfahig. f. Rathshefrlich.
Rathsgebot. f. Rathsfchlusz.
RathsgÜed. n. Lid Van den raad,
Rathsherr. m. Raadsheer.
Rathsherrlich. adj. Raadsheerlijk,
Rathsfitz. m. Raadsvergadering,
Rathskcllcr. m. Stadskelder.
Rathsmann. m. Raadsman.
Rathsleute. Raadslieden.
\\z'Caifc\KZ\\ïex.Stadsfecretarls, griffier,
Rathsfehrciberey. ƒ. Stadsgriffie, kattfelaarij.
Rathsfpruch. f. Rathsfchlusz.
Rathsftelle. ƒ. Raadsheersplaats,
Rathsftubc. f. Raadkamer.
Rathsftuhl./w. Raad.
Rathstag. m. Regt dag , geregtsdag.
Rathsvcrfammlung. f. Raadsvergadering!
Rathsverlasz. f. Rathsfchlusz, Rathsverwandter. m. Raad, lid van den raad.
Rathszimmer, m. Raadzaal, raadkamer.
Rat. m. Zuinigheid, fpaarZaamheid, i Das feinige zu Rat halten. fFél hiïtt* ' houden 4



RAT. RAU.
Ratificiren. v. a. Bekragtigen , Bevestigen , goedkeuren, ondertekenen. Ratlen. v. a. Doorziften. Raüichi adj. & adv. f. Rathlich. Ratfam. f. Rathfam. Ratt, Ratte. f. Ratzc. Rattern. v.n. Scliateren, klateren. Ratze. ƒ. Rat, rot. Ratzengift. n. Rottekru'id. Rau. f. Rauch.
Raub. m.Roof, prooi. Schaking, ontvoering.
Rauben.v. a. Roven, /tropen. Zeeroven , zee/chuimen. Schaken, ontvoeren (een meisje,)
Ra'ubcr. m.Rover. Zse/chuimer. Schaker, ontvoerder.
Rauberey./. Roverij, firoop. Schaking.
Rauberiseh. adj.Roofgierig ,roo/zugtig, roo/agtig.
Raubgiëiïg. adj. f. Rauberiseh.
Raubgierigkeitƒ. Roofgierigheid , roofzugt.
Raubgut. n. Roofgoed. Rauch. adj. f. Rauh.
Rauch. m. Rook. Zu Rauch werden. In rook verdwijnen. Ein kleiner Rauch beiszet ihn nicht. Hij is voor geen klein gerugt vervacrd.
Rauch. adj.Raauw ,ruuw, ruig ,bordig , fchor , zoor, flram, grof, haïrig.
Rauchdarnp. m. Rookdamp.
Rauchen. v. n. Roken , fmoken.
Rauchend. adj. Rokend.
Rauchericht. f. Rauchicht.
Rauchcrn. v. n. Roken , in den rook drogen. Roken , beroken met reukwerk.
Raucherpfannc. ƒ. Reukvat.
Raucherung./. Beroking.
Raucherwerk. f. Rauchwerk.
Rauchfang. m. Schoorf eenmantel.
Rauchfarbe.,/; Bruine, donkere kleur.
Rauchfasz. n. Reukvat.
Rauchfenftercher,. n. Togtvenfertje.
Rauchf iiszig. adj. Ruigpootig.
Rauchgeld,Rauchzins..Roto&g-e/<*,fchoor- \ fleengeld,
Rauchhandek m. Handel in bont. ] Rauchicht. adj. Rookig, rookagtig. Rauchwerk. n. Reukwerk. Bontwerk, 1 pelterij.
Rauchzins. f. RauchgeW, I Raude. f. Ra'ude, JJ
RAU» 319
Raude. ƒ. Korst, roof op eene wond. Ra'ude./. Ruidigheid, fchurftheid. \Xi\xd\%.adj.Ruidig ,/chur/tig. Raild igkei t .ƒ. Ruidlgheid,/chur/tigheld. Raue. f. Rauhcit.
Raufe./. Reff. n. Rui/, rui/el ,hooikrib.
Raufen. v. a. Vegten , /mijten , plukhairen. Plukken .plokken .pluizen, tézen (vlas, hennip.) Plukken .pluimen , uitplukken (de haïren, vederen er.z.)
Raufer. m. Fegter, /mijter.
Raufha'ndei. Twist, oneenigheid, vegterij.
Raufwollc. f. Plukwol. Raugraf. m. Natuurlijke zoon van eenen paltsgraaf Rauh. f. Rauch.
Rauh. adj. & adv. TVrang ,/cherp, bij. tend, freng, fra/, vinnig, heesch, raauw, ontijdig. Hard, onbarmhartig , onmeedogend , nors , 011vriendlijk, onbeleefd. Bar, koud, /el, ruig, woest, ruuw, wreed, onbe/cho/t.
Rauhtuter. n. Paerden- beestenvoeder, voeragie.
Rauhha'rig. adj. Ruighairig.
Rauhautig. adj. Ruuw van vel.
Rauhe , Rauhcit, Raudigkcit. f. Ruuwheid, raauwheld, wrangheid, fcherpheid, ruigheid, heeschheid, woestheid, ontijdigheid.
RauhhobeJ. m. Rojfelfchaaf.
Rauhwerk. n. Peltwerk , pelterij, boniwerk.
R.auhwerker. tn. Bontwerker.
Raum. m. Ruim , hol, ruimte. Eineï
Bitte Raum geben. Eene béde, een
verzoek inwilligen. laum, f. Ram.
laumen. v. a. Ruimen , ontruimen, opruimen , lédlgen, ontlédigen.
laumig, rüumlich. adj. Ruim , breed, wijd.
taunen. v. n. Iemand iets in het oor luisteren.
taupe./. Rups, rijp, grasworm , boomwol/
Uupen. v. a. (die Baumen.) Derupzen
uit de boomen halen. Laupennest. n. Rupzennest. ^aupicht j raupig. adj, Vtl rupzet»



320 RAU. RE B. REC.
Rausch. tn. Roes, knip. Einen Rausch 1 trinken. Eenen roesch drinken.
Raufehen. v. n. Ruis/eken , brulsfchen. Vlieten, ruhfchen.
Raufehen. n. Geruisch, gebrrtisch (des winds , der zee , der golven.)
Rauschgolil. n. Klatergoud.
Raufchig. adj. Dronken.
Raute. ƒ. Ruit. Vlakte van eenen geflépen Jleen. TVtjnruit (een gewas.)
Rautenf örmig. adj. Ruitswijze.
Rautcnfchild.ffz./z>-//'i?(?riVijpe», wapen in eene fchuine ruit.
Rautcnwierung. ƒ. Ongelijkzijdige vierhoek , onëvenwijdzijdig vierkant.
Rautcnweife. adv. Ruitswijze.
Reb > Rebe. m. Rank van den wijn/tok. Rcbauge.». Bot , knop van den wijnfok.
Rebel.»f. Rebel, weérfpannige, weerJpanüng , muiter, muit maker, niuit-
ling, oproerjligter, wéderhorige. Rcbelle./. Morgen waak. Die Rebelle
fchlagen. De morgenwadk, de dagwaak flaan. Rebellion./. Weêrfpannigheid, oproer,
opfand, muiterij. Rcbelliren. v. n. Weêrfpannlg, oproerig
worden , opflaan , aan het muiten
Jlaan , zig opwerpen. Rcbcllisch. adj. Oproerig, weêrfpannig,
muitzugtig, wéderhorig. Rebenfchlag. m. Wormfchade, misknop-
ping der boomen door wormen enz. Rcbhuhn.». Patrijs, veldhoen. Rebmann. m. Wijngaardenier. Recept, n. Recept, voorfchrift der ge-
neesheeren. Reccsz. m. Schrlftlijk verdrag, reces. Reche, Rechen. m. Herk, rijf. Rechen. v. a. Herken. Rechen. f. Riichen. Wreken. Rechenbtfeh. n. Rekenboek. Rcchenkammer. ƒ. Rekenkamer. Rechenkunst./. Rekenkunst. Rechenfchaft. f. Re'kenfchap , rekening Rechcntafel. ƒ. Rékentafel. Rechlen.f. Rasfeln.
Rechnen. v. a. Rékenen, optellen ,flaat maken, tellen, toerékenen, ver ge lijken.
Rechnung. ƒ. Rekening, flaat, overfag Rechnungsfiihrer, m. Rekenmeester, rentmeester.
REC.
techt. adj. & adv. Regt. Reehtcs Kind. Egt, wettig kind. Rechter Vater.
• Volle vader. Das ist recht. Dat is wél, goed. Recht in derMitte. Juist in het midden. Recht legen , zu recht legen. Opfchikken . fchikken. Es ist recht gefchehen. Het is wél gedaan. Es ist mir nicht recht. Ik ben niet zo als het behoort. Eine rechte Antwort. Een flellig antwoord.
Hecht. Regtmatig , billijk , wettig, redelijk.
Recht.». Regt. Recht geben. Regt doen. Das natürliche , algcmeine , geistliche Recht. Het natuurlijk , algemeen , geest/ijk regt. In Rechten verfaszt. Door wetten ver bonden. Seines Rechten fich begeben. Van zijn regt afflaan.
Rechtdeutig. adj. Duidelijk , kragtig ,
uitdruklijk , nadruklijk. Rechten, v. n. Regten , regt doen , reg-
voeren , dingen , dingtalen , pleiten. . Rechtfertig. adj. Regtvaerdig , geregt-
vaerdigd.
Reshtfertigen. v.a.Regtvaerdigen,vrijfpréken. Eenen misdader vonnisfen, veroordélen. j Rechtfcrtigen (fich). Zig regtvaerdigeq, verdédigen.
Rechtfertigung. f.Regtvaerdiging, regtvaerdigmaking.
Rechtfertigungsfchrift. f. Verantwoording , verdédiging, verweerfchrift.
Rechtf önnig. adj. & adv. Geregtig,geregtlijk , naar regten , behoorlijk.
Rechtgcfinnet, rgchtfinnig. adj. Regtgezind, regtzinulg, zuiver in gevoelens.
Rcchtglaubig. adj. Regtzinnig.
Rcchthangig. adj. Voor het regt hangende.
Rechthandel. f. Rephtshandel. Rechtlehrig. adj. Regtzinnig. Rcchtlich. adj. & adv. Regtlijk, geregt-
lijk, wettig. Rechtliebend. adj. Regtlievend, de ge-
regtigheid, billijkheid beminnende,
voorflaande. Rechtlos. adj. Onregtvaerdig, onregt-
matig, onwettig. Rechtmaszig. adj. & adv. Regtmatig ,
regtvaerdig, wettig , egt.



RlSG. REC. RED; §if
Rechtm'a'szigkeit./. Regtmatigheidfwet-| Rechtswegen, arfv. Von Rschtswegctij
tïgheid. Van regtswége.
Rechtmasziglich. adv. Rcgtmat'tg'.ijk, Rechtszwang. m. Regtsdwang, gebied,
wettiglijk , regtvaerdiglijk. Rechtwinkel. m. Regthoek.
Rechts, adv. Regts , naar de regte Rechtwinkelig. adj: Regthoekigi
hand. Rcckbank./. Pijnbank, plei, folter**
Rechtfaphé. f. Rechtsfachci bank. .
Rechtfam. f. Rechtmaszig. Reckcl. m. Rekel, fchoft, fchurk.
Rechtsbank./. Regt bank. Rcckcu. v.a. Rekken, uitrekken ,flfek«
Rechtsbcftandig. adj. Geregtlijk , egt, kern
geloofwaerdig, oorfpronglijk. Recken (ficbj; Zig uitrekken,
Rechtsbuch. u. Regtboek* wetboek, Vjicommzn&ztïori.f. Aanbeveling*
Rechtfchaffen. adj. &adv. Regtfchapen, Reconnnandiren. v. a. Aanbevelen.
opregt, braaf, .dapper, lustig. Recrutireia v. a. (Soldaten.) Soldaateii i
Rechtfchrciben. v. a. Wél fpellen, de krijgsvolk werven.
woorden eener taal wél, net fchrij- Rectahin. adv. Regt toe, regtsweegs,
ven. Rectificiren. v. a. Verbéteren,
Rechtfdhreibung. ƒ. Spelling ,fpelkunst. Red. f. Rede.
Rcchtsfallig. adj. Rcchtsfallig werden. Red. f. Spraak, gerugt. Ès geht dié
Zijn proces , pleitgeding verliezen. Red , es ist die Red. De fpraak s
Rcchtsforderung. ƒ. AEtie, eisch , aan- het gerugt gaat, loopt,
taal, aanfpraak, vervolg in regten. Redart./. Tongval, taalititfpraakh
Rechtsf örmig. f. Rcchtf örmig. Rede./. Réde, fpraak, taal, aanfpraaki
Rechtsf ührcr. m. Pleiter , voorfpraak. redevoering, vertoog. Einen zur Re-
Rcehtsgang. in. Regtsgeding, gefchil, dé ftellcn, fetzen. Van iemand ré-
tivist. kenfehap , verantwoording eifchen >
Reehtsgangig. adj. Betwistlijk , in ge- vorderen,
fchil, daar twist of gefchil over Redekunst./. Rédekunst,wélIpreekkUn*
kan vallen. de, wélfprékendheid ,redeneerkunsti
Rechtsgebrauch. m. Regtsgebruik. Redekünstler. f. Rcdner»
JUjzchtsgclehrter.m.Regtsgeleerde,regts- Reden. v. a. Spréken , redenéren * pra*
kundige. ten * fpraak houden. Unvernehmlich
Rechtsgclehrtheit. ƒ. Regisgeleerdheid, reuen. Onverf 'aanhaar , bij zig zei*
regtskunde. ven , binnen 's monds fpreken. Sei=
Rechtshandcl. nu Regishandel, pleit- ne Nothdurft reden. Zijne rédenen
handel. zeggen , zig verdédigen.
Rechtshangig. f. Rechthangig. Redend, adj. Sprékend.
Rechtskosten. Regtskosten, proceskos- Redensart./. Spreekwijze * wijzi vad
ten. fpre'ken , f ijl, uitdrukking.
Rechtfprechcn. v. a. Vonnisfen , vonnis Reder. m.Spréker, prater , fnappert
vellen , regtdoen. Toef aan , goed- Redeftuhl. m. Spreek/loei,
keuren. Redig: adj. Snappend, praatagtigi.
Rechtsfache./ Regtsgeding , pleidooi, Redkunst. f. Redekunst.
geding. Redlich.«i#. & adv, Oprégt -, eerlijk t
Rechtsfpruch. m. Vonnis, oordeel, uit- getrouw, openhartig, ongeveinsd*
fpraak. voor de Vuist, dapper, waerdig*
Rechtsftreit. f. Rechtsfache. rédelijk, wijs, verfandig , befchei*
Rechtstag. m. Regtsdag, geregtsdag. den. Opregtlijk * getrouwiijk *
Rechtsum. adv. Regtsom, naar de reg- waerdiglijk , enz,
ter zijde. Redlichkeit. f. Opregthe'td i êêrïijkheid,
Rechtsverkehrer. m.Twistzoeker,krak- getrouwheid, openhartigheid, on^e*
keelzoeker , twistverwekker ,moei- veinsdheid * dapperheid* Waerdig-
temaker, pleitzugiige, heid, réde lij kheid i wijijitid* W-
Rechtsverftandiger. f. Rechtsgelehrter. fcheidenheidt



jia RED. REE. RE F. REG.
Rcdlos. adj. Stom , die niet kan praten. Reddeloos , befchadigd.
Redner. m. Rédenaar, rédevoerder.
Rednerkunst. f. Redekunst.
Rednerisch. adj. & adv. Rédekundig, redeneerkundig.
Redfam. Redfelig , Redfprachig. adj. Spraakzaam, die bevallig/preekt.
Redfamkeit. /. Spraakzaamheid, bevalligheid in het /préken.
Redfcheu. adj. Die niet /praakzaam is; die weinig /preekt.
Redfelig. f. Redfam.
Redfprachig. f. Redfam.
Reebander. Reebanden. . Reede. ƒ. Reê,reede , onbejloten haven.
Reeder. m. Reeder , verhuurder van een /chip.
Ref. m. Ree/, bijzeiltje.
Referent, m. Overdrager, die ver/lag doet.
VieiT.n.Mars, kramers mars.
Reffb'a'nder. Draagzeelen.
Refiinann , Refftrager. m. Marsdrager , kruijer.
Refftriigersmaszig. adj. & adv. Op zijn kruijers.
Reffftock. m. Draagboom.
Refier./. Gewest, land/reek. Wijk, buurt (in eene Jlad.)
Reformation./. Plervorming, herjlelling , verbétering.
Reformiren. v. a. Hervormen , herflellen , verbéteren.
Reformircr. m. Hervormer, her/leller, verbéteraar.
Refundiren. v. a. Wedergeven, /chadeloos Jlellen.
Regalien. Overheidsregten.
Regalpapier. n. Rojaalpapier.
Rege, regig. adj. Die 0/ dat zig beweegt, gaande word. Rcgc werden. Gaande worden , in beweging raken. Einen rege machen. Iemand gaande maken , wakker maken.
Regul. f. Regul.
Regen. v.a. Roeren , aanroeren , bewegen , aandoen. Die auszerliche Dingen regen die Sinne. De voorwerpen doen de zinnen aan.
Regen (lïchj. Zig roeren , zig bewegen, zig verzetten , zig aankanten. Es regt fich ein Gcwitter. Daar komt ten onweér op.
REG.
Regen. *. Régen. Nach Regen kornuit
Sünnenfchein. Na régen zonne/chijn ,
na droe/heid vreugde. Rcgenbach. m. Régenbeek. Regenbogen, m. Regenboog. Regenfang. m. Regenbak. Rcgengusz. m.Régenbul, régenvlaag,
Jlortrégen , piasrégen. Regenhaft. adj-Régenagti". Regenluft. ƒ. Régenlugt. Ö Regenfchauer. m. Régenvlaag , régen*
bui.
Regenfchlag. m. Stortregen ,plasrégen, Regenfchusz. f. Regunfchlag. Regent, m. Regént. Regcntinn. ƒ. Regentes. Regenwetter. n. Régenweér. Regenwurm, m. Aardworm, pier. Regierart./. Wijze van regering. Regieren. v. a. Regéren , be/iieren. Regiercr. f. Regent. Regierkunst. ƒ. Regeerkunde. Regierftand. m. Regéringsjlaat, over-
heidsjlaat. Regierfucht. ƒ. Reg eerzugt , heersch*
zugt.
Rcgierf üchtig. adj. Heerschzugtig , regeerzugtig.
Regierung. J'. Regiment, n. Regéring, bejlier. Vorstlijke 0/ koninglijke raadsvergadering.
Regierungsbefehl.m.Bevél der regéring.
Regieringsform. /. Regeringsvorm, wijze van regéring.
Regierungsrath. m. Regeringsraad.
Regig. f. Rege.
Regiment. 11. Regéring. Tugt. Krijgs*
bende , bende , regiment. Regimentsfeldfcherer. m.Chirurgijnma-
joor.
Regimentsform./. Regeringsvorm.
Regimentslast. f. Regimentsforge.
Regimcntsforge./. Last der regéring.
Regimentsftab. tn. Sta/ van commando, veldheersjlaf. De /la/van een regiment , be/laande uit den overjlen, den overjlen-luitenant en den majoor.
Etegimentstambour. m. Tamboermajoor.
Register, n. Register, lijst, rol, ta/el, bladwijzer. Er fteht im fchwarzen Register. Hij is getékend, hij Jlaat bekend.



REG. REH. R E f. REI. 543
Registrator, m. Griffier, geregt sfchrlj- geven, toekomen. Ei'rcichtderh ah*
ver. dern das Wasfer nicht, Hij heejt
Registratur. ƒ. Infchrijving , opfc/irij- geen hand waters bij hem, hij is
ving, optekening. bij hem niet te Vergelijken , hij
Registriren. v. a. Aantékenen , opte'ke- komt in geen vergelijking bij hem.
nen, opfchrijven. Reichhaltig. adj. Rijkmakend , rijk.
Regnen. v. a. Régenen. Reichhaltigcs Bergwerk. Rijke mijn.
Regnerisch. f. Regenhaft. Reichlich. adj. & adv. Rljklijk , ruim %
Regul./. Régel. onbekrompen.
Reguliren. v. a. Régelen, fchikken , be- Reichmachend. adj. Rijkmakend, ver-
fleren, voegen. rijkend.
Rcgulirung. ƒ. Schikking , order, be- Reichsabfchied. m. Rljksbejluit, rijks-
Jlelling. goeddunken.
Regubnaszig, adj. Gerégeld , régel- Reichsacht./. Rijksban.
maatig. Reichsadel. m. Adel des rijks. Der un«
Rcgulmaszigkeit./. Gerégeldheid , ré- mittelbare Reichsadel. De vrije adel
gelmaatigheid. des rijks.
Regulrecht. adj. Régelregt, regt lij nig. Reichsanlagc, f. Rijksbelasting > rijkt'
Regulrichtig. f. Regulmaszig. fchatting.
Regung. f. Aandoening , bewéging. Reichsanftand. m. Tusfchenriik.
Hartstogt, lust ,drij't, gevoel. Aan- Reichsausfpruch. m. Rljksbejluit.
val (der koorts.) Reichsbulle./. Gouden bulle.
Rch. f. Rehe. Reichsfeldherr.m. Rijksveldheer.
Rche. n. Rhee , rheebok , rheekalf. Reichsfrcyer. m. Rijksbaron, rijksvrij*
Rehe. adj. 6f adv. Lendenlam , ajgtré- heer.
den , verzwakt. Ein Pferd rehe, zu Reichsgef alle. Rijksinkomiien.
rehe.reiten. Een paerd den bek af Reichsf iirst. m. Rijksvorst,
rijden. K-eichsgefchaffte. Rijkszaaken.
Rehe./. Beving, klopping, trilling in Rcichsgefetzc. Rijkswetten,
de zijde, koorts van een paerd, dat Reichsgraf. m. Rijksgraaf.
afgemat, afgeréden , moede geré- Reichshofrath. m. Rijkshofraad,
den is. ^cichskammer. f. Rijkskamer.
Rehfarb. <7iy'. Faal, uit den rosfen , Reichslehen. n. Riiksleen.
bruinrood. Reichsfasz. m.Rijks'mgezétene.
Rehgeisz./. Hinde, wijfje van eenen Reichsfatzung. f. Reichsgefetze.
rheebok. Reichsfchlusz. m. Rijksbefuit.
Reibbürfte./. IFrijfborftel , fchuijer , Reichsltadt. f. Rijksdad.
boender. R.eichsftand. m. Rijksflaat, rijksfaiid.
Reibe.y'. Riebeifcn. n. Rijf, rasp. Reichsftande. Rijks/lenden , flaaten des'
Reiben. v. a. Raspen , wrijven, boenen. rijks.
Er darf fich nicht anihn reiben. Hij Reichsfteuer. f. Reichsanlage.
durft niet aan hem ruiken. Sie rei- Reichstag. m. Rijksdag, rijksvergade-
ben fich felbst auf. Zij vertéren zig ring.
zeiven. Reichsverwefer. m. Rijksbezorger.
i\eibephï,m.PFrijfpaal,(voordebees- Reichsvölker. Rijkstroupen, rijksben-
ten in de weide.) den.
Eeibhader. m. (Vrijfdoek, fcliuurlap. Rcicbtbum. m. Rijkdom,
Reibftein. m. Wrijffeen. Reichung. f. Ferzorging, verfchaffing.
Reibtueh.f.Reibhader. Reif. m. Rijp, rijm, ijzel. Hoepel,
Reibung. ƒ. PFrijving. hoepfok. Ringetje van eenen rot-
Reibwisch. f. Reibhader. ting.
Reich. n. Rijk, koning-, keizerrijk. Reif. adj. & adv. Rijp, tijdig, murw,
Reich. adj. êf adv. Rijk , vermogend. Reife. ƒ. Rijpheid, tijdigheid.
Reichen,v.a,Ruiken, toereiken,aan- Reifeü.V,n,Rijpen, rijp wordsii.



3^4
HEI.
REI.
Reifen. v. imp. Rijpen , ijztlen.
Reifenholz. n. Hoephout.
Reiflich. adv. Rijp/ijk.
Reifrock.m. Hoepelrok, haTtjnen rok.
Rcifung. ƒ. Rijpwording.
Reigen. f. Reihen.
Reiger, tn. Reiger.
Reitle.f. Rij, rang, lijn, rek.
Rcihen. v. a. Rijgen , fnoeren.
Reihen. m. Rei, dans.
Rcihenweife. adv. Naar de rei.
Reim. in. Rijm , vaers.
Rcimart. f. Soort van rijm, van vaers.
Reimen. v. a. Rijmen, berijmen , dichten , in dicht , in rijm Jlellen.
Reimen (fich). Overeenkomen, fchikken , voegen.
Reimenreisfer, m. Rijmelaar, rijmer in de koelte.
Rcimcr. m. Rijmer , dichter. .
' Reimcrey. ƒ. Rijmerij.
Rcimfall. m. Val, welluidendheid, aangenaame vloeijing, rolling der vaerzen.
Reimf allig. adj. Dat wel rijmt , ive'1 vloeit.
Reimgedicht. n. Rijmdicht. Reimkunst. f. Rijmkunst, dichtkunst. Remikunstler. m. f. Renner. Rcimlaut. m. Rijmklank , rljmjlag. Reimmasz. n. Rijmmaat. Reimfehmidt. m. Rijmer. Rein. Greppel.
Rein. adj. & adv. Rein , zuiver ,fchoon, on bef met, onbevlekt. Dun, fijn.
Reinigen, v. a. Reinigen , zuiveren, fchoon maken.
Reinigen (fich). Zig reinigen, ontlasten.
Rcinigkeit. ƒ. Reinheid,reinigheid , zuiverheid, onbevlektheid, kuischheid.
Rcinigung. f. Reiniging.
Reinlich. adj. & adv. Rein lij k , net, zindelijk , keurig ,puntig , puntlijk.
Reinlichkeit.y. Reinlijkheid, zindelijkheid , netheid, nettigheid, keurigheid , puntigheid.
Reis. Rijst:
Reis. n. Tak , rijs.
Reisbar. adj. Reisbaar.
Reife./. Reis , togt.
Reifcbefchreibung. f. Reis, reisbefchrijving.
Re i feulindel;m. Reisgoed. ^Kciicfertig. adj. & adv. Reisaerdig.
Reifegefehrt. f. Reifegcfell.
Reifegeld.». Reisgeld.
Reifegcrathe. f. Reifezeug.
R.cifegefell.»;. Reisgezel, reisgenoot.
Rzifczekllfchzfr.f.Reisgezelfchap.
Reifen. v. n. Reizen.
Reifen.». Her reizen.
Reifend. adj. Reizend, opreis zijnde,
Rcifendcr. m. Reiziger.
Reifer. Rijzen, takken.
Reifefack. m. Reiszak:
Reifetruhe. ƒ. Reiskoffer.
Reifezeug.». Reistuig.
Rcishaft. adj. & adv. Tot de reis beharende. Sich rcishaft aulegen. Zig kleden om op reis te gaan.
Rcisholz.». f. Reifichtholz.
Rcificht. ƒ. & adj. Takken , griend* heejler. Vol takken.
Reifichtbusch. m. Takkebos , rijsbos, inutzaart.
Reifichtholz.». Takkenhout , heeferhout.
Reifig. adj. Ruiterlijk.
Reiskunst, f. Reiszkunst.
Reisz. ». Tak. m. Rijst.
Reiszbley. ». Tékenpen , tékenlood.
Reiszbrey. m. Rijstbrij, rijstpap.
Reiszbund.K. Takkebos.
Reiszen. v. a, Rijten, fcheuren , veffcheuren. Tékenen , fchetzen. Aus der Gcfahr reiszen. Uit het gevaar redden. Posfen reiszen. Grappen vertellen , boerten , fchertzen, potzen aanregten. Einem einen Posfen reiszen. Iemand eenen pots fpélen. Zoten reiszen. Vuile praat uitflaan.
Reiszen. v.n.Afvallen. DieBlatter reiszen von den Baumen. De bladen vallen van de boomen.
Reiszen (fich). Zig fcheuren. Sich um etwas reiszen. Over iets twisten , krakkelen. Sich von einem reiszen. Zig van iemand fcheiden, ontdoen.
Reiszen im Leibe. f. Grimmen, Darmreiszen.
Reiszend. adj. & adv. Verfcheurend. Snel. Snijdend, pijnlijk, fmertlijk.
Reizend abgehen. -Wél gewild, willig zijn , (van waaren fprékende.)
Reiszer. m. Pasfer , krabber. Tékenaar.
Reiszfeder. ƒ. Tékenpen.
Reiszkohle.y; Tékenkool,



REI. - REL. REN. REP. 325
Reiszkreide./. Tékenkrijt. Religion. f. Religie, godsdienst.
Reiszkunst. f. Tékenkunst. Religionsgenosz. m. Geloofsgenoot.
Reitban, Reitbahn./. Rijbaan , manc- Religionsl'pöttcr. tn* Vrijgeest, godloo-
gte. ze , fpotter met allen godsdienst.
Reitdeckc. ƒ. Schabrak, pronkkleed der Religionsvcrwandter. f. Religionsgenosz.
paerden. Religios. adj. adv. & fubst. Godsdien-
Reiten. v.n.Rijden. Im Trabc reken. ftig, godsdienstiglijk, godsdienftige.
Draven, op eenen draf rijden. Ei- Reliquien. Overblijfzels van iets, van
nen zu Grimde reiten. Iemand be- wonden in den oorlog,van ziekteJer.z.
derven , in den grond helpen. Sich Rellen, v. a. Pellen. Gerellte Gerfte. Ce-
von jemand reiten lasfen. Zig door pelde gerst.
iemand laten regéren. Hanf reiten. Renck ^ Kfomtg y bogU AJl£
Hennip braken • • •• j Rcncke und Schwenke wisten. Alle
Reitend. adj. Rydend,tepaerd zittende. hogken m wwkg/s Reiter, Reuter, m. Rijder, ruiter.Rencken. v.'*. Buigen, krommen.
teimfcher Reuter. Siegte rijder,zand- Rcn£,eln_ v< ^ Smen j ■bmam . ,,wet.
ruiter. "zen
Reiterdienst.^.73/^, vermaak. Kcüntehn. f. Renbaan > loopbaan, ren-
Reiterey.y. Ruiterij, paerdevoik. fier^
Reitcrisch, Rcitcrmaszig. adv. Op zijn _
Rennen, v. n. Rennen , lopen , draven.
ruiters
Reiterfahne. f. Ruitervaan , f andaart. fincs Rennens rennen. Op eenen ren Reitern. v. a. Zcej'ten , doorzeef ten. _ CP°',U
Reitcfel. m. Houten ézel. K-Cnncr-m- Se"ner' IoPtr' kampvegter.
Reitig, rimS.adi. Heréden, afgeregt. HSSÏ'S^'
K^r.jn. Hitje , ketje, klein ^^^arlt^er.
Reitknéeht m Rjkn-gt Rennfpeer-f. Rennfpiesz.
Reitkunst. ƒ. Rijkunst. Rcnnipiel. n. Renfpel,f,eekfpel, ridder-
Reitlings. f. Rittlings. t, » -
Reitmcister. m. Paerdénberijder. Rennfpiesz, m. Renfpeer, lans , fpeer.
Reitoehs. tn. Bul, var, fier. Rennthier.nRendier.
Reitfchmidt. m. Hoeffmid van eene rui- Rennweg. f. Reiinbahn.
terberde Renonust. m. Fegter , voorvegter.
Rcittehule. ƒ. Rijfchool. Rentbrief. m. Rentebrief.
Reitleil. n. Schongel, fchopfoel. Rente, ƒ Rente, inkomst.
Reitwolf. m. Blikaars. Renten- v' Opbrengen , renten.
Reitz, Reiz. m. Bekoorlijkheid, aan- Rcnterey.f.Rentkamer,fnanciekamer.
treklijkheid, aanminnigheid, inr.é- Rentmcjster. tn. Rentmeester , fchat-
mendheid, bekoring, bevalligheid. meester , penningmeester, fchatbeReitzeug. n. Paerdetuig , 'zadel, waarder.
toom enz.) Rentner. m. Rentenier. .
Reizen, v.a. Porren, aanporren, aan- Rentpacht. m. Hoofdpagt. Confortc ei-
zetten , aandrijven , aandoen , be- nes Rcntpachts. Médepagter.
wégen, aanhitzen, ophitzen, aan- Rcnzel. m. Ranzel, knapzak.
/loken, opfoken , opwekken. Ter- Renzen. v. a. Uitrekken, uitflrekken
gen, tarten. Lonken, aanlonken, (zijne leden l) ^ Reizend, adj. Bekoorlijk, aanlokkend, R-cplic. ƒ. Nader, weder antwoord.
aanporrend. Rcprcsfalicn. Schacverhallng , weir-
Reizer. m. Aanporrer, aandrijver, op- wraak, eigen regtsverfchajjing,
floker. Repfen , Rülpfen. Oprispen.
Rcizung. f. Aanporring, aandrijving, Rcpfcr. f. Riilps.
aanhitzing , opfoking. Terging.Lon- Republic./. Republiek , gemeenebest,
king , aanlunking, minpetergitsg. ' R:publicaner. ni, Republiekelit. X 3



jlS REP. RES. RET. REU.
REU. REV. RHE. RIB. RIC.
Reputirlich. adj. & adv. Bet aamtijk, 1 eerlijk » eerbaar. 1
Rcfidefiz. f Verblijfplaats , ze'tel van eenen vorst, hofplaats , huis , wo-
. ning.
Refidenzftadt. ƒ. Hoofdfad, hofplaats.
Re%nationr f. Afftand, vrijwillige néder legging , overgéving, onderwerping-
Rcfigniren. v.a. Nederleggen , overgeven , afftand doen , aanbevélen , onderwerpen.. Refolut. adj. Braaf, wakker,
Rsfolviren (ffch). Bef uiten , vastf ellen , voornémen , een bef uit nemen.
Rcfonanz./. Klank , toon.
Rcfpeft. m. Eerbied, ontzag, agting, eerbiedigheid.
Refpcciiren. v. a. Eerbiedigen , ontzag, agting kewijzen.
Resz. adj. & adv. Rins , zerp.
Reszen. v. n. Eenen rinfen , zerpen , fcherpen fmaak hebben , rins , zerp, fcherp f naken.
Rcszlich. adv. Rinsagtig , zerpagtig, fcherpagtig.
Rest. m. Overfchot, overblijfzel, agterflal, rest.
Resten, Restiren, v. ». Overblijven, overfchleten.
Restiren. f. Resten,
Retardat. n. Rest, overfchot, voorgaande. Etwas in Retavdaten bringen. Iets op voorgaande rekening brengen.
Retiriere-.i (fich). Terugtrekken , terugwijken, afdeinzen.
Retten.v.a.Redden, bergen, behouden , verlosfen , verdédigen, befchermen.
Retter. m. Redder, befchermer, verdédiger. Befchutter (zékere jagthondlj
Rctt<rebühren. Bergloon, Rettich, m. Radijs. Rettlohn. f- Rettgebühren. Rettlos. adj. Redloos. Rettung./: Redding, verdédiging, be-
fchermlng, Rcttungsfchrift./. Verdédigingsfchrift,
verwéerf"hrijt. Reu. f. Reue. Reuter, f. Ra'uber, RsUGherp, f, Rüu?h?ra«
Reude , Reudigs. f. Ra'uöe. Rcue. ƒ. Rouw , berouw. Rtuen .v.n. Rouwen , berouwen , be*
rouw hebben. Renend, adj. Berouw hebbend. Reverenz. m. Pllgtptéging. Revers, m. légenbrief, brief van wéér*
kérlng , ontkragtigingsbrief. Revier./. & n. Gewest , landfchap, landfreek , zékere ui tg ef re kt heid lands.
Reuig. adj. Berouwhebbend. Reukauf, m. Rouwkoop. Koopvernietiging.Reumig. f. Raumig. Reumuth, rcumüthig. f. Reue, reuig. Reuspern. f. Rauspern. [Reuten. f.Ja'ten. Reuten. f. Reiten. Reuter, m. Zeef, buil, teems. Reutern. v. a. Zeeften , builen* Reyhen. v. a. Rijgen, fnoeren. KhcAt.f.Reede, ree. Rhein , Rheinftrom. m. Rhljn , rhijnvloed.
Rheinfall. m. Waterval van den Rhijn. Rheinisch, adj. Rhijnsch. Rheinlandisch.ad/.ëf adv.Rhijnlandsch. Rhetorie. f, Rederijkkunst. Ribbe./. Ribfyan een mensch of beest.)
Rib., inhout , (van een fchip.) Ribbenftück. n. Ribftuk, Richt. n. Geregt fpijzen. Richtbeil. ƒ. Scherpregters bijl. Richtbiey, n. Rlgtfnoer, pasloot, meetlijn.
Richtbüne. ƒ. Schavot, fraftoneel. Riehte. ƒ. In die Richte bringen. Regt maken. In die Richte gehen. Den regten weg gaan, regtuitgaan.Hine Richte Haufer. Eene rij huizen. Richten. v. a. Regten , effenen , regt buigen of maken. Slaan , oordélen , vonnisfen , vonnis fpre'ken of vellen. Aanfi'ellen, fchikken, bef uren, voegen , rigten. Einen Misfethater richten. Eenen misdader regten , ter dood brengen. Seine Gedanken, feine Augen auf etwas richten. Zijne gedagten , zijne oogen naar iets wenden, over iets laten gaan. Das ist auf euch gcrichtet. Dit is op u gemunt, dit gaat u aan, Zn Gronde richten,//? den grond bederven.Nichts



RIC. RIE. RIE. RIF. RIN. 3*7
richten. Niets vorderen , vergeefsch Riefelregen. tn. Stofregen. Fijne hagel.
.arbeiden, vrugttoos zijn. Sich zu Riefcn. v. n. Ritzelen.
etwas richten. Zig ergens toe ge- Ricrcnart. ƒ. Reuzengeflagt.
reed maken, voorbereiden. Eine Riefenbild.n. Kolosfas , reuzenbeeld.
Schrift richten. Een gefchrift, een Ricfcnförmig. adj.Reusagtig, ongemetn
■werk beoordelen, bedillen , berispen. groot. Richten. Op vogels loeren , vogel frik- Riefenhaft. f. Ricfenf örmig.
ken zetten. Riefenkrieg./w. Reuzenflrijd.
Richter. m.Regter. Riefcnma'szig. adj. Reusagtig, als een
Richteramt. n. Regtersampt. reus. Richterisch, richterlich. adj. Regter- Riefinn./. Reuzin.
lijk , geregtlijk. Riesz. m. Riem papier.
Richtern. v. a. Bedillen , vitten. Riet. n. Riet.
Richtcrftuhl. m. Regterfoel, regt bank, Rietgras.». Zeegras, wier.
vierfchaar. Rictig. adj. Vol riet.
Richthaus. », Regthuls. Riffe, Riffel. ƒ. He'kel, vlashekel.
Richtig. adj. & adv. Regt, juist, wet- Riffeln. v. a. Braken , hekelen, zwin*
tig, klaar, regtmatig, deugdelijk, gen.
gerégeld , zéker, bejlist, bepaald, Riffraff. f. Ripsraps.
naauwkeurig, flipt, fllptlijk. Rinck. tn. Gesp.
Richtigkeit. f. Wettigheid, klaarheid, Rind. n. Rund.
juistheid, zékerheid,fliptheid, regt- Rindc. ƒ. Bast, fchors, korst.
matigheid. Rindern. adj. Van een rund.
Richtiglich. adv. Regelmatig, regt. Rindern. v. n. Togtig zijn. Richtmasz. f. Richtfchnur. Rindfleisch. n. Rundvleesch.
Richtplatz. m. Geregtplaats, fchavot. Rindicht, rindig. adj. Bas tig, korflig. Richtfchnur./. Rigtfnoer, meetfnoer, Rindvieh. ». Rundvee.
flaglijn. Ring, gering, adj. Gering, klein , dun,
Richtftatt, Richtftatte. ƒ. f. Richtplatz. tenger, rank , fchraal. Snel, vaerRichtung./. Strafoefening aan eenen dig , lugtig , rad, vlug , gezwind.
misdader, uitvoering van vonnis. Ring. m Ring, kring , oog.
Rigting , felling. Ringekunst./. IVorfelkunst.
Rick, Richel, m. Rek. Ringeling, Ringelkrausz. adj. Gekruld,
Ricke. ƒ. Wilde geit. gekroesd.
Rieblen. v.a. Wrijven , kruimelen, Ringeln.v.a. Krullen (dehatren). Rinklein maken. gen (eene merrij.)
Riechelnagel. m. Pen, pin, houten pin. Ringelrcnnen. v.n. Naar den ring ren-
Riechcn.v. a. & n. Ruiken , rieken , nen, den ring fléken.
lugten. Ringen, v.a. Ringen, eenen ring aan-
Riechen.«. Reuk. doen.
Riechend. adj. Ruikend, riekend. Ringen.v. n. Worflelen , kampen, vegRied. f. Riet. ten. Wringen (de handen). Nach
Ried. m. Dog,doghond. Dorpje, vlekje. Ehrcn ringen. Naar eer flaan. Riep-e. f. Reihe. Ringcplatz. in. Worflelperk, worflel-
Riegel. m. Grendel, fchut. Reel van plaats.
eenen vatbodem. Trens aan een Ringer. adj. & adv. Minder, geringer.
knoopsgat. Ringer. tn. Worflclaar, kampvegter.
Riegeln.v.a. Grendelen. Ringern.v.a. Verminderen , verklei*
Riegelwand. m. Houten befchot. nen. Ricgelwerk. ». Zamenvoegtng. Ringerung./. Vermindering.
Riem, H.lemc.m.Rietn, reep. Ringfertig. adj. & adv. Snel, vaerdig,
Ricfe. m. Reus. lugtig , rad, gezwind, vlug , voord*
Riereln.v.». Vlieten , flromen. Tlage- varend. Snellijk, vaerdiglijk.
le„, Ringfertigkeit./. Snelheid , vaerdig*
X 4



gi« RIN. RIP. RIS.
RIS. RIT. ROC. ROD. ROG.
heid, vlugheid , radheid , lugtlghe'td,
gezwindheid, voordvarendheid. Ringfinger. m. Ringvinger. Ringf örmig. adj. Ringsw'tjze. Ringhaltig. adj. S/egt , van weinig
waarde. Ringkragen, tn. Ringkraag. Ringmauer.f. Ringmuur, fladsmuur,
vest.
Ruigs, Rings herum ,Ringsum, Ringsumher. adv. Rondom, rond, in het rond, kfingswijzc.
Ringfchiitzig. f. Ringhaltig.
Ringfinnig. adj. Ligtvaerdig , onbeflendig , wispelturig, veranderlijk.
Ringfinmgkeit. f. Ligtvaerdigheid, onbejlendigheid , wispelturigheid , veranderlijkheid.
Ringfpiel. n. Worftelfpel.
Rink, Rinke. m. Gesp.
Rinne. ƒ. Goot, riool, pijp , greppel.
Rinnen. v. n. Vloeijen, aflopen, lekken, doordrulpen, ultzijpett. Stremmen, Jlollen , dik worden.
Rinnen. n. Das Rinnen der Augen. Het lopen, tranen der oogen,
Rinriend. adj. Lopend.
Rinnleiste. m. Kroonlijst.
Rinnfaal. m. Bedde van eenen flroom,
Rinfchcn.-v. n. Hinniken , runniken.
Rips raps. ». Kaap, rooj. adv.~Es gieng da rips raps. Het ging er op een kapen , krijgt gijniet, zo hebt gij niet. Rips raps machen. Kapen, roven, grijpen wat men kan.
Rjsch. adj.&adv.Snel, rasch,gezwind. Snellijk , gezwindlljk.
Risz. m, Scheur , reet, flpleet, kloof. Vor den Risz ftehen, tréten, Zig in eene zaak van het alleruiterfle belang voor het algemeen wélzijn opöJJere/z.Einen Risz mit glühenden Zangen geben. Eenen misdader met gloeijende tangen nijpen.
Risz. Ontwerp , fchets , tékening, model.
Riszicht,riszig. adj. Reet:g,gefcheurd, vol fcheuren , kasflg. Riszig Papier. Kasflg paf ier, Riszigcs Kleid. Gefcheurd kleed. Riszigc Handc. Handen met klooven. Riszig werden. Scheuren,
ft «j?h . v. n, Stoft-égenen , zagtjes ré-
Risfclrcgen. m. Stofregen. Rist. m. Voet van eenen berg. Rist. fJ Rüstbaum.
Ritfchel, Ritfchen. f.Rütfchel, u. f.w. Ritt. m. Rit. Wandeling te paerd. Rittcln. f. Rötheln.
Ritter. m. Ridder. Ein wallender Ritter, Een dolende ridder. An einem zum Ritter Werden wollen. Iemand voornémen, aan boord komen , aanvallen,aantasten , vervolgen, befpotten.
Ritteradel. f. Ritterfchaft.
Rittergut.». Ridderleen , riddergoed, ridderwoning , riddermatig goed, adelijk goed, adelijk huis.
Ritterhof. m. Adelijk huis.
Rittcrlehcn.n. Adelijk leen.
Ritterlich. adj. & adv. Ridderlijk, dapper , wakker, moedig.
Rittcrmüszig. adj. Riddermatig.
Ritterordcn. m. Ridderorden.
Ritterfchaft. ƒ Ridderfchap,
Rittcrfltz. f. Rittergut.
Ritterftand. f. Ritterfchaft.
Ritterftück. n. Ridderlijk of adelijk fluk lands. Dappere daad,
Rittig. f. Reitig.
Rittlings.arfi'. Schreilings , fchreljelings , fchreide/ings , fchrijdelings. Rittmeister. m. Ritmeester. Ritz. tn. Reet. ■
Ritzen. v. a. Rijten , infnijden, f. Reiszen.
Ritzung. f. Risz.
Röcheln. v. n. Reutelen.
Rock. m. Rok , (voor man of vrouw.)
Rocke. f. Rocken.
Rocken, m. Spinrok. Rog (koorn.)
Rodackcr.m. Gewiede, van flruwellen en doornen gezuiverde, akker,
Rödel. f. Röthel.
Rodelftcin.f.Röthel.
Roden. v.a. Wieden, fchoon maken, zuiveren (eenen akker , ten fluk lands.)
Roder. m. Wieder.
Rogen. tn. Vischkuit.
Rogner. m. Kuiter, kultviseh.
Roggenbrodt. n. Roggenbrood.
Roh. adj. Raauw , ongekookt. Ruuw, ruig , wild. Rohe Büchcr. Ingenaaide boeken. Ein robes Pferd. Een onbedreven , ongetemd, onberédett P-.aerd,



ROH. ROL.
ROL. ROM. ROK. ROP. ROS. 319
Rohe. f. Roheit.
Rohgarn. n. Ruuw garen. Das rohgarn fpinnen. Het /norren , /pinnen der katten.
Roheit, Rohigkeit./".Raauwheid, ontijdigheid. Onbe/chaa/dheid, plompheid , baerschheid.
Rohlich. adv: Raauwlijk , hal/gaar.
Rohm. m. Room, zaan.
Rohr. f. Röhre.
Rohr.n. Riet. Roer, vuurroer,/chietbus , jagtgeweer , /naphaan.
Rohrbaeh. m. Beek , vliet met riet begroeid.
Röhrbein. f. Röhrenbein.
Röhrbruim. m. Springende /ontein.
Röhrbrunnenwasfer. n. Bronwater.
Röhrbrimnenmeister. m. Bronmeester.
Rohrbusch. m. Rietbosch.
Rohrdeckc. /'. Rietmat.
Rohrdolder. f. Rohrkolbe.
Röhre. f. Buis, pijp, tuit van eene /ontein, van eene kan, van eene lamp , van eenen luchter.
RÖhren. v. n. Schreeuwen als een hert, brullen als een /lier.
Röhrenbein. n. Pijpbeen, merg been.
Rohrfeder./. Pluim, top van een riet.
Rohrflcchte. f. Rieten heining.
Rohrfrosch. m.Rietvorsch.
Rohrhanlein. n. Fontein/leute!.
Rohricht, röhrig. adj. Vol riet.
Röhrkasten. m^ Regenbak.
Rohrkolbe. m. Rietdodde, rietkolfl
Röhrlein.».Rietje., pijpje , buisje.
\\ohxpïuïc./.Rietpijp,riet/uitje,ruischPÜP-_
Rohrreif. m. Rijp, Ijzel, ligte vorst.
Rohrfchaft. m. Lade 0/ juist van een geweer.
Rohrfbab. m. Rotting.
Rohrteuchel. m. Buis, waterleiding.
Rührwasfer. f. Röhrbrunnenwasfer.
Röhrwunde./". Fiflel, etterhol.
Rohr , U. f. w. f. Roth , u. f. w.
Roland. Roeland (mans naam). Steer en Roeland (in zommige/éden van Duitschland tot een téken van vrijheid en lijj/lrajiijke jurisdictie.) Reuzengeflaltig mensch.
Roll. Schel, bel, klokje.
Rolle./. Rol, register, lijst.
Rollen, v. a. Rollen , wentelen , omrollen , omwentelen, voordrallen.
X
Rollen, v. n. & a. Schellen, bellen, zwerven, plagen , baloorig maken, Rollholz. n. Rolhout. • Rollpapier. n. Baal papier. Rollftein. m. Rol/een , rol. Rölltaback. m. Rol tabak. Rollvvagen. m. Rolwagen. Rollwerk. n. Rolwerk , loo/werk. Rölpfen. f. Rülpfcn.
Roman , Ronianz. m. Roman, verdichte ge/chiednis. *
Romanhaft. adj. Romansch, verdicht.
Römcr. m. Roemer, wijnglas. Romer (het jladhuis te Frank/ort aan den Main). Romein.
Römermonat. m. Romermaand(zèkcre belasting , die de keizer , bij dringende noodzaak/ij kheid, op de rijksonderdaanen legt, bedragende een» romermaand van de gezamenlijke rijkskreitzen 83904 rijksdalers ; de corjprong en naam daarvan is , dat de vorige keizers te Rome plagten gekroond te worden, en een ieder tot goedmaking der reiskosten derwaard moest toebrengen.
Römerzinszahl. f. Romein/che indictie.
Römisch. adj. Roomsch, romeinsch.
Romischgcfinnter. m. Roomschgezinde.
Rond, Ronde. f. Runde.
Rondel.». f. Rundell.
Ropfen.f. Rupfen.
Rofe. /. Roos. Man kann nicht immer Rofcn brechen. Men kan niet altijd gelukkig zijn. Auf Rofcn gehen. Alles tiaar wensch hebben.
Rofe./: Roos , St. Antonies vuur, (ziekte).
Rofine. ƒ. Rozijn.
Rosz. n. Ros , paerd.
Roszampfer. f. Roszhuf.
Roszarzt. m. Paerdenmeestsr.
Roszbare. f. Rosbaar.
^.oszbube. m. Legerjonge , trosboe/, gaauwdie/.
loszeifen. n. Hoe/ijzer.
loszhandler. m. Paerdekoper, roskamnier.
Roszhuf. m. Paerdehoe/. loszig. adj. Ritzig, heng/lig. loszkümmcl. m. Scheerling , dulle hervel.
toszkummet. n.Haam van ein trekpaerdj
5



33°
ROS. ROT.
ROJT. R UB. RUC.
Roszlauf. m. Paerdenloop , wedloop» Roszmühle. f. Rosmolen. Roszftanfte./. Rosbaar. Tioszkhwemmc.j'.Paerdenwed. Rosztaucher. m. Roskammer ,paerdenkoper.
Roszzucht. f. Paerdenteelt, Jloeterïj.
Rost. m. Rooster. Auf den Rostbraten. Op den rooster braden. Grondbalken of grondplanken, die op de heimasten 'liggen. Roest. Der Rost friszt das Eifen. De roest verteert het ijzer. Rost am Kupter. Koperrood. Rostam Getraide. Honigdauw brand in het koren.
Rosten, v. n. Roesten, roestig worden. Alte Liebe rostet nicht. Oude liefde vergaat niet.
Rosten, v. a.Roosten, braden, branden, fruiten. Flachs rosten. Vlas te broei, jen leggen.
Rostig. adj. Roestig , roestagtig.
Rostral. n. Tékenkrijt.
Rostreife. ƒ. Roosterwerk.
Rötel. f. Röthel.
Roth. adj. Ros.
Rotnbrecht. f. Röthlicht.
Röthe. ƒ. Meekrap. Mazelen. Roodheid.
Röthel. m. Roodaarde , roodkrijt. Röthcln. v. n. Mazelen , de mazelen hebben.
Rothelfchnur. f. Paslijn , te'kenlijn. Röthelftein. f. Röthel. Rötlien. v. a. Rood verwen. Rotheruhr./. Roode loop. Rothfarb.f. Rothf arbig. Rothf arbcn. v. a. Rood verwen. Rothf arbig. adj. Roodverwig. Rothfinnig. adj. Puistig. Rothfleckig. adj. Rood gevlekt. Rothgarber. m. Leertouwer , leerbereider. '
Rothgieszer. m. Geelgieter , kopergieter.
Rothlauf. m. Roos, belroos. Rothlederer. m. f. Rothgarber. Röthlicht. adj. Roodagtig. Rothfchimmerend. adj. Goudverwig. Rothftein.f. Röthel. Rothfucht. f. Rötheln. Rothwallisch. adj. ê? n. Brabbeltaal,
kramerslatijn. Ro*J;wild. n. Ras wild.
Rotte./. Rot, bende, partij, aanhang.
, Rotten in der Kircheanrichten. Scheuring in de kerk maken, verdeeldheden in de kerk verwekken.
Rotten, v. n. Rotten , bederven.
Rotten (fich). Zamenrotten , zamenfpannen , zig vereenigen.
Rottengeist. m. Scheurmaker.
Rottenweife. adv. Rotswijze , bij ben. den.
Rotter, m. Aanhanger , fcheurmaker.
oproerige.
Rottgefell. m. Rotgezel.
Rottiren. f. Rotten (fich).
Rottmcister. m. Rotmeester.
Routing./. Rotting, verrotting, vervuiling.
Rottwelsch. f. Rothwallisch.
Rotul./;. Lijst, naamrol.
Rotz.Snot.
Rotzen. v. n. Snotten , fnotterig zijn. Rotzig. adj. & adv. Snottig, fnotterig,
fnotagtig. Droesfg. Rotzigkeit./. Snotterigheid. Rotzling. f. Rotzfchlagel. Rotzlöffel. ƒ. Snotneus, fnotbaard. Rotzfchlagel. m. Snottebel. Rübe. f. Raap , knol, wortel, peen. Rübenacker. m. Raapland, knolland. Rüblein.«. Raapje, knolletje. Einem das Rüblein fchaben. Iemand uitlachen , befpatten. Riiböl. m. Raapolij.
Rubrik. ƒ. Kanttekening. Kunstjes ,
f reeken, loosheden, listen. Ruchbar. f. Ruchtbar. Riichlen. v. n. Knorren gelijk de ver-
, kens.
Ruchlos. adj. Roekloos , verwaten , fpoorloos , uitfporig , godloos.
Ruchlofigkcit. f. Roekloosheid , fpoorloosheid, uitfporigheid , godloosheid, verwatenheid.
Ruchfen. v. n. Kirren , gelijk de duiven.
Ruchtbar. adj. & adv. Rugtbaar , bekend, waereldkundig, blijkbaar.
Ruchtbarkeit. f. Rugtbaarheid, blijkbaarheid, waereldkundigheid.
Ruck. m. Rug. f. Rücken. Hort ,fchok, foot.
Ruck. adv. Terug.
Ri'kkbiirgc, m. Tweede borg.



RUC.
RUC. RUD. RUF. RUG. RUH. 331
Rücken. v. n. Wijken , naderen , nader bij komen.
Rücken. v. a. Rukken , verzetten , verfchuiven , verplaatzen.
Rücken./»- Rug'
Rückcrn. v. n. Kirren.
Riickfall. m. Wederkering , terugvalling. We'derinforting (jn eene ziekte.) Afval, verandering van godsdienst.
Rückfa'Uig. adj. Weirkérig, terugvallig. Afvallig.
Rückflusz. m. Ebbe.
Rückgang. m. Teruggang, aarzeling.
Rückgangig. adj. &adv. Teruggaande, agteruitgaande. Einer Sache rückgangig machen. Eene zaak verijdelen , doen mislukken. Rückgangig feyn. Agter uitgaan.
Rückgedanke. m. Overdenking , overweging, bedenking, nadenking.
Rückgrat. m. Ruggraat, rugbeen.
Ruckgratgélenk.n. Wervelbeen.
Rückkauf. f. Reukauf.
Riickkauflich. adj. Koopvernietigend.
Rückkehr. m. Terugkeer, wederkering, wederkomst, terugkomst, weeromfluit.
'fSickkehnng. f.W'eéromfluiting,terugfluiting.
Rückkunft. ƒ. Terugkomst.
Rücklauf. m. Rücklaïifig. adj. f. Rückgang, rückgangig.
Rücklein. n. Alvleesch.
Rücklings. adv. Ruglings, agter ove,r.
Rüekmarsch. m. Terugtogt.
Rückprall. m. Weérjluit, weérfluiting, weêromfluit, weêrkaatzihg.
Rückreife./. Terugreis.
Riickfchreibung./. (des Dati). Valfche dagtekening, vroeger dagtekening.
Rückfeil.». Taalie van een fluk gefchut op de fchépen.
Rückficht. ƒ. Opzigt, betrekking, onderling opzigt.
Rückfprung. m.Terugfprong. Herroeping van het geen men gezegd heeft.
Rückftand. /;;. Agterflallige , openflaande fchuld. In Rückftand feyn, Ten agter zijn. (
Rückftandig. adj. Agterflallig, openflaande.
RÜckfteUig. adj. f. Rückftandig. Rüekftellig machen. Verhinderen, belet¬
ten , dwarsbomen, uitflellen , verfchuiven.Riicktritr. m. Terugtréding. Rückwand. m. Rugfluk van eene koets.
Befcherming , befchermer , fleun. Riiekwaïts. f. Riickwcrts. Rückweg. m. Terugvscg, terugreis. Rückwelle./. Zwengel, wiek van eenen molen. \Xucky/exug. adj. Avèregtsch, van agter.
Riickwcrts. adj: Rugwaard , agter-
waard. Rückzug. f. Rüekmarsch. Rüd , Rüde , Riidel. m. Groote boeren hond.
Rurier. n. Roer, fluur, riem. i Ruderbank. f. Roeibank. Ruderburfche. m.Roeijer , roeiflaaf. Ruderer. m. Roeijer. Ruderlos. adj. Roerloos. Rudcrnachen. m. Roeifchuit. Rudernagel. m. Dol, daar de roeiriem in ligt.
Ruderfchiff. n. Roeifchlp, galei. Ruderftock. m. Kolderflok , kanterflok, RuderftoU. f. Ruderftock. Rudcrwcrk. n. Roeiwerk. Ruf. m. Roep, gerugt, maare. Naam, aanzien , agting. Geroep. In einem gutenRufe feyn. Eenen goeden naam hebben, in goeden roep zijn. Rufcn. v. a. Roepen, v. n. Schreeuwen ,
luidkeels roepen. Rufer. in. Roeper, omroeper. Rüg. ƒ. Rügamt.K. Vierfchaar , lijf-'' flraf ijke regtbank, halsgeregt. Bey der Rüge angegebcn werden. Voor de vierfchaar gedagvaard worden. Rügbar. adj. Betigtbaar , dat voor de
vierfchaar gebragt moet worden. Rüge , Rugung./. Bet'gting , aanbrenging , aanklagt, dagvaarding. Rügen. v. a. Betigten, betij'gen. Rüger. m. Betigter, aanklager. Rugkfen. f. Ruchfen. Ruh , Ruhe. ƒ. Rust, gerustheid. P„uhcbank. J'. Rustbank. Ruhebett. n. Rustbed. Ruhckammer. ƒ. Slaapkamer. Rustplaats, graf, begraafplaats. Ruhen. v. n. Rusten. Slapen, Ruheplatz./: Rustplaats.



33» RUIL RUI. RUL.
RUL. RUM. RUN.
Ruhericgcl. in. Rust van een roer. Karveelblok.
Ruheftand. tn. Rust .gerustheid, vréde.
Ruheftatt. f. Ruheplatz.
Ruhcftunden. Rustuur en.
Ruhetag. m. Rustdag.
Rtihczeit. ƒ. Rusttijd.
Ruhig. adj. & adv. Gerust, gcrustlijk, vreedzaam, vrédelievend.
Ruhigkeit. /. f. Ruheftand.
Ruhiglich. adj'. f. Ruhig.
Ruhm. m. Roem , lof, eer.
Rühmen. v. a. Roemen , loven .prijzen.
Rühmen (fich). Zig beroemen.
Rühmer. m. Roemer, pocher,fnoever, windbreker, blazer, blaaskaak.
Riihmgiar. f. Ruhmgierigkcit.
Ruhmgierig. adj. Roemglerlg.
Ruhmgicrigkeit. f. Roemgierigheid , roemzugt.
Ruhmiich. f. Ruhnnvïïrdig..
Rühmling. m. Zwetzer, pocher, fnorker, windmaker , windbreker , fnoeshaan , blaaskaak , grootjpréker , baaivanger.
Ruhmriihtig. f. Ruhmredig.
Ruhmrahtigkeit. f. Ruhmredigkeit.
Ruhmredig. adj. Grootfprékend, zwetzend , windmakend, pochend.
Ruhmredigkeit./". Grootfpraak, zwetzerij, windmakerij.
Ruhmfucht. f. Ruhmgierigkeit.
Ruhmf üchtig. f. Ruhmgierig. Ruhmwürdig. adj. & adv. Roemwaerdig , lof ijk , prijslijk, lofwaerdig, roemwaerdig/ijk, lofwaerdiglijk.
Ruhr./. Beweging, roer. Alles ist in Ruhr allhie.. Alles is hier in bewéging, in rep en roer, op de been. Ruhr. Melizoen, loop.
Rühren. v. a. Reeren, aanroeren , verroeren, reppen, omroeren. Den alten Koth rühren. Oude koeijen uit den foot halen.
Ruh ren. v.;;. Komen , ontf aan , afhangen.
Ruhrcnd. adj. Roerend, aandoenlijk.
Rührig. adj. Beweegbaar, roerbaar.
Rührung.f. Roeting, beroerte. Beweging,
Ruhtc. f. Ruthe.
Ruin.»;. Bederf, ondergang.
Rülp , Rülps. tn. Risping , oprisping. Lompert, vlégel, boersch mensch.
Rülpfen. v. n. Rispen, oprispen, Rültz.f.Rülp.
Rum, um. adv. Om heen. Rum und um. Omtrent.
Rumor. m. Rumoer ,. geraas, getier , gebaar, geruisch.
Rumoren.v,«. Getier, geraas, rumoer maken.
Rumorisch. adj. Onrustig, oproerig.
Rumpelgeist. m. Spook.
Rumpclicht. adj. Dat geraas maakt.
Rumpeln. v. n. Kraken, razen, geraas maken , rommelen, f ommelen.
Rumpf. m.Romp, lichaam. Vouw.
Rumpf baum. m. Motenfpil.
Rümpfen. v. a. Den neus optrekken, opfchorten.
Rümpfen (fich). Tégenllribbelen.
Rümpfung./. Verdraaiiing, vertrekking , grijnzing.
Runckunckcl. f. Malloot-, zottin.
Rund. adj.& adv.Rond, rondlijk ,rondagtig. Rund herum. Rondom. Rundheraus. Rondelijk, ongeveinsd, voor de vuist, onbewimpeld , ronduit.
Rund. n. Rond. Das Rund der Erde. Hes rond der aarde.
Runde./. Ronde.
Runde, Rundigkeit, Rundung./. Ronde , rondheid, rondigheid, ronding.
Rundcll. n. Rondeel.
Runden, v. a. Ronden, afronden, rond maken.
Rundheit. f. Runde.
Rondhol, adj. Holrond.
Rondhöle. f. Holligheid van een rond lichaam.
Rundholz. n. Rondhout (masten , f engen.)
Rundheit./. Rondheid, rondigheid.
Rundlccht, Rundlicht. adj. Rondagtig.
Rundfchnur./L/iAoor^, luskoord, kioskoord.
Rundung./ Ronding.
Rung. m. Kamp , Jlrijd, worstling.
Rungenfchaft./. Goederen , Jlaande liet huwlijk verkregen.
Runsz. m. PVaterloop.
Runtzel. f. Runzel.
iXunzci. f. Rimpel , vouw, kreukel, frons.
Runzeln. v. a. Rimpelen,kreuken, kreukelen , fronfen. Runzclicht, Runzelig. f. Runzlicht.



RUN. RUP. RUS. SV-
RUS. RUT. SAA. SAB. SAC. 535
Runzlicht. adj. Rimpelig , kreukelig.
Rupf. n. Werk, runvlas.
Rupfen. v. a. Plukken , uittrekken. Beroven. Snuiten (diep in de beurs tasten , veel doen betalen.)
Ruprecht. m. Kindereeter (in de vertellingen van moeder de gans.)
Rus, Rusz. m.Roet. Vuiligheid, Jlof.
Ruszhamcl. tn. Smeerpot, morsfebel, Jlons, makrol, morspot.
Ruszig. adj. Roetagtig, vol roet, vuil.
Ruszkübel. f. Ruszhamel.
Riisfd. m. Snuit van een varken ,van eenen Olijfant. Seijien Riisfd in alles ftecken. Zijnen neus overal in Jle'ken , zig overal méde bémoeijen.
Rust. m. & f. Rusten , borden op de fchépen.
Riistbaum. m. Steigerpaal. j
Rusthoek, m. Schoorbalk.
Rusten, v. n. Steigeren , feigering maken. Rusten, toerusten.
Rusthalis. n. Tuighuis.
Rüstig. adj. & adv. Rustig , dapper, wakker, vaerdig , vlug.
Riistigkcit. f. Vaendigheid , vlugheid, lévendigheid.
Rüstkammer./. PV~apenkainer. \
I Rüstplatz. m. Wapenkamer.
Rüsttag. m. Rustdag.
Rustung. f. Rusting , toerusting, toefel , wapenrusting. Stellaadje, fieiger. Metzelkalk.
Rüstwagen. m. Legerwagen , troswagen.
Rustzcug. n. Toerusting , uitrusting.
Win daas, kraan. Ruthe./. Roede , geesfel, plaag. Roedf
lands. Wichelroede , geluksroede.
Roede ,fchagt. Rütfche. ƒ. Glijbaan , fullebaan. Rütfchcl» Ritfchel. Schongel , fchop-
foel.
Rutfcheln, Rutfchen. v. a. Schoppen, fchongelen.
Rutfchen. v. n. Wijken. Kruipen, Es will nicht rutfchen. Plet wil niet gaan , niet lukken , niet hotten.
Rüttdn. v. a. Wrikken , verwrikken , bewegen, fchudden. Einen alten Koth rütteln. Oude zaaken ophalen, oude koeljen uit den floot halen.
Riittelung./. Wrikking , fchuddiug , fchokking, fingering.
Riittlen. f. Rütteln.
S
öa! Interj. Sa! tfa. Sa,fa! lustig!
Tfa, tPa! lustig! Saai. m. Zaal.
Saaibader. m. Babbelaar , zwetzQr , fnorker, windmaker , onbefchaamde leugenaar.
Saaibader. m. Saalbaderey. f. Loopje, relletje , geddetje, kwinkfag , platte boert ,zotternij, gekke grillen , wisx fewasjes.
Saalbuch. n. Landboek, register der landerijen.
Saane. f. Zaan, room. Gefchlagenc Saa»
ne. Opgejaagde room. Saat. ƒ. Zaad. Ssatfeld. f.Sa'eland.
Saatfuhre, Saatfurche. f. Laat/Ie omploeging.
Saatland. f. Saeland,
Saatzeit. f. Saezeit.
Sabbat, m. Sabbat, rustdag.
Sabber, m. Kwijl, zéver.
Sabbercr. m. Kwijlbaard , zéver aar.
Sabbern. v. n. Kwijlen , zeveren.
Sabberig. adj. Kwijltg, zéverig.
Sabbertuch. n. Kwijldoek , zéverdoek.
Sabel. m. Sabel, houwer.
Sabeln. v. a. Neêrf abelen, neêrhouwen.
Sach , Seeh /. Kouter (aan den ploeg.)
Sache./. Zaak, werk, bezigheid , geding.
Sachen, Goed, tuig, zaak.



334 SAC. ^AD- SAE. SAF.
Sachfallig. ad';. Sachfallig werden. Zijn regtsgeding verliezen.
Sacht. adj. Zagt, zoet , zoetjes,
Sachtfam. adv. f. Sacht.
Sachwalten. v.n. Pleiten , pleit voeren.
Sachwalter. »;. Pleitbezorger , voorfpraak. Zaakvoerder.
Sack. m. Zak. Einen in dcnSack fchieben. Iemand voor den gek houden. Einen in den Sack jagen. Iemand bang , bevreesd, vervaard maken, eenen fchrik op het lijf jagen. Zuvicl zerreist den Sack. Te veel is ongezond. Im fack esfen. Jgterbaks eeten. Einen den fack fiir dieThÜr wcrfen. Iemand de vriendfchap opzeggen.
Sack. m. Blind f raatje , keerweér. Sackel, Seckei. tn. Zakje , beurs , beursje.
Sacken. v. n. Zakken , in zakken doen.
Sackgarn. n. Sleepnet.
Sackgasfe. ƒ. Blinde flraat, keerweir.
Sackler. m. Beurzenmaker.
Sacknadel./. Paknaald. w
Sackpfeife. f. Zakpijp.
Sackpuffer. m. Zakpistool:
Sacktrager. m. Zakkendaager. Ein Efel
fchilt den andern einen Sacktrager. De
pot verwijt den kietel > dat hij
zwart is. Sacktuch. m. Zaklinnen. Sackuhr. ƒ. Zakuurwerk, zakhorologie. Sackzwilg. f. Sacktuch. Sacrament.». Bondzegel, faerament. Sacramentbüchfe./'. Ciborie, ouwelkas. Sacrist, Sacristan , Sigrist. tn. Koster
in eene room/che kerk. Sacristey. f. Cerf'kamer. Sad. f. Sod und Saat. Sa'cfcld. f. Saeland. Sacland.«. Zaailand. Saemann. m. Zaaijer, zaaiman. Saen. v. a. Zaaijen. Saer. f. Saemann. Saczeit. f. Zaaitijd. Saung. ƒ. Zaaijing.
Saffian. m. Turksch, levantsch leder.
Safflor. m. PFilde faffraan.
Saffran. m. Saffraan.
Saft. m. Sap, fop ,nat, vogt. Pit, merg, voornaamfe uit iets.
Saftgriin. n. Het groen van den regenboog.
SAF. SAÓ. SAH. SAI. SAL.
Saftig. adj. Sappig, fopp :g, vol fap.
Saftlcin.^. Siroop. Einem etwas in einen Saftlein eingeben. Iemand vlei-> jen , honig om den mond fineren.
Saftlos. adj. Zonder fap, droog.
Saftreich. adj. Saprijk, vol fap, fop.
Sag, Sage./. Gerugt, maare , verhaal. Nach feiner Sage. Naar zijn zeggen.
Sag , Sage./. Zaag.
Sagefeile./. Snijvijl, zaagvijl, die met lood gedekt zijnde , geen geraas maakt.
Sa'gemühle./. Zaagmolen.
Sagen. v. a. Zeggen, Sich Sagen lasfen. Zig laten gezeggen.
Sagen. v. a. Zagen.
Sagefpane. m. Zaagzel, zaagmeel.
Sageftaub. f. Sagefpane.
Sagmehl. f. Sagefpane.
Sagfel. f. Sagefpane.
Sahne. ƒ. Room.
Saite./. Snaar. Die Saiten aufziehen. De fnaaren fpannen. Die Saiten ablasfen. De fnaaren ontfpannen. Die Saiten hoch fpannen. De fnaaren hoog fpannen , veel voorgeven, grove eifchen doen. Die grobe Saite rühren. De groote fnaar raken, vuile woorden fpréken. Onbeleefdfpréken. Gehnde Saiten aufziehen. Gedwee zijn, zo trotsch niet meer wézen. Immer auf einer Saite leyren. Den koekoekszang zingen, altijd van eene zaak Jpréken.
Saitenfpicl.«. Snaarenfpel ,fnaartuig, fnaarenfpeeltuig.
Saitig. adj. Vicrfaitig, AchtfaitigFierfitaarig, agtjnaarig.
Salamander, m. Salamander, vuurmol,
Salamanderhaar. n. Pluimaluin.
Salat. m. Salaad, falade.
Salband. n. Zelfkant.
Salbe./.Ztf//, balzem.
Salbcn. v.a. Zalven, met zalf finéren, Balzemen.
Saïbty.f. Salie ,felf.
Salbicht. adj. Zalfagtig.
Salboel. n. Zalfolij.
Salbung. ƒ. Zalving.
Salm. m. Zalm.
Salmiack. m. Sal ammoniak ', : Salniter. f. Salpeter. I Salpeter.*». Salpeter,



S AL. S AM.
Salpetericht, Salpeterisch. adj. Salpè
terig.
Sa]Tc, Saltze./ Bitter of zout water bittere of zoute fous. Bitterheid fmertlijk of onaangenaam gevoel. Saltz. f. Salz.
Salve./. Losjing, Jlaking, losbranding
eerfchooten. Salvegard. f. Befchutting , befcherming.
vrije waarnis. Salvete. ƒ. Servet.
Salviren (fich). Zig bergen, zig redden (door de vlugt.)
Salz. n. Zout.
Salzamt. n. Zoutkomtoor.
Salzberg. m. Zoutberg, zoutmijn.
Salzbriihe. /: Pekel.
Salzbrunn./. Zout bron.
Salzen.v. a. Zouten, inzouten.
Salz*fasz. n. Zoutvat.
Salzgrafe. tn. Opz'.gter over de zoutmijnen. 0
Salzgrube. ƒ! Zoutmijn, zoutpan, zout. meir, zoutpoel.
Salzhütte. f. Zoutkeet.
Salzicht, falzig. adj. Zoutagtlg, zout, zoutig, ziltig.
Salzigkeit./. Zoutigheid, zoutheid, ziltigheid.
Salzköt. w.Salzkote. f. Zoutmelr, zoutpan , zoutpoel. Salzkraut. n. Loogzout, alkali. Salzlacke. f. Pekel. Salzmeste. f. Zoutkast. Salzpfanne.y: Zoutpan. Salzf aule./. Zoutpilaar. Salzteiche. ƒ. Zoutmelr, zoutpan. Salzverwalter. f. Salzgrafe. Salzung. ƒ. Inzouting , pe'keling, Salzwasfer.». Brak water. Salzzoll. m. Zoutpagt. Same , Samen. m. Zaad. Nakomellngfcnap.
Samenkramer. m. Zaadkoper. Samisch. f. Semisch.
Sammeln. v. a. Zamelen , verzamelen, gaderen, vergaderen , inzamelen. P.ukken (kruiden.) Opnémen , opzamelen (de Jlemmen).
Sammeln (fich) Bijeenkomen , vergaderen.
Sammeiplatz. m. Vergaderplaats, Sammet. m. Fluweel, fulp. Swmstait.adj.Als fuweel.
S AM. SAN. 335
- Sammeten. adj. Fluweelen , fulpen.
Sammlcn.f. Sammeln. , Sammler. m. Verzamelaar , opgaar, der, vergaarder, gaarder. Sammlung./. Verzameling , inzameling , vergaring. , Samstag. m. Zaturdag. Samt. adv. Met, méde , beneffens , benévens. Samt mir. Met, benévens , mij. Alle faint. Allen , tot een toe. Samt und fonders. Allen en een leder ln het bijzonder. Samtbelehnung. ƒ. Algemeen leen , gedaan aan veele perfoonen. Samtbefitzung.y: Algemeene , onverdeelde bezitting. Samtbeitzlich. adv. Onverdeeld, in het
algemeen bezittend. Samtdiener. m. Algemeen dienaar. Samtgebrauch. n. Algemeen gebruik. Samtlehen. n. Algemeen leen. Samtlich. adj. Al te zamen, en elk
bijzonder. Samtrath.T». Algemeene raad. Samtregierung. f. Algemeene regéring. San. f.Saane. S&nct. m. Sint.
Sand. m. Zand. Stricke aus Sand Hechten. Vergeefsch werk doen.
Sandbank. f. Zandbank, rif, plaat, zandplaat, droogte in zee.
Sandel, Sandelholz. n. Sandelhout.
Sandfuchs. m. Rospaerd.
Sandgrube. f. Zandgroeve , zandkuil.
Sandgrund. m. Zandgrond.
Szndhügel.m. Zandberg. Duin, zandduin.
Sandieht, Sandig. adj. Zandig, zandagtig.
Sandlaufer. m. Zandloper , uurglas. Sandreiter. m. Zandruiter , fegte rijder.
Sandftein.w. Blkfteen , walfeen.
Sanduhr. f. Zandloper , uurglas.
Sandweg. m. Zandweg , zandpad.
Sanft. adj. Zagt, zoet, week , donzig, lénig. Sanfte Verfe. Zoetvloeijende vaerzen. Sanftes Bett. Zagt, donzig bed.
Sanft. adv. Zagt, zagtjes, zagtlijk ,
lil tietjes. Sanfte./. Draagbaar, rosbaar. Sanftig. f. Sanft.
tënfcigkeit./; Zagtheid, donzigheid.



335 SAN. SAP. SAR. SAT. Sanftlich. f. Sanft.
-Sanftmuth. ƒ. Zagtmoedigheid , zagt-
he'id, Zagt zinnigheid, zagtigheid. Sanftmüthig. adj. & adv. Zagt, zagt-
moedig , zagtzinnig. Sanftmüthigkeit. f. Sanftmuth. SanftJiiüthiglich. adv. f. Sanftmiitliig. Sang , Gefang. m. Gezang, zang. Sanger.. tn. Zanger.
Sangcrey, Singerey.. f. Zangkunde ,
zangkunst. Sangerinn. f Zangeres , zangjier. Sangerisch. adj. Zingend, overeenflem-
mend.
Sanguinisch, adj. Bloedrijk. Sappen. Ondermijningen , ondergravingen.
Sappiren. v. a. Ondermijnen , ondergraven.
Sarbaum. tn.Populier, abeelboom. Sarch. f. Sarg.
Sardelle./. Sar dijn , fprot, anfjovis. Sarg. tn. Zerk , kist, doodkist. Safz.w. Inwoner, ingezeten!. Saszhaft. tfrfj. êf adv. Woonagtlg , met
der woon gezéten. Sliszig. f. Saszhaft. Sat. f. Saat und Sod. Satan. m. Satan , duivel. Satanisch, adj. Duivelsch. Satt. adj. & adv. Zat, verzadigd. Sat-
te Farbe. Dikke verw. Sattcr Wein.
Wijn, daar pit, daar lichaam in
Jleekt.
Smehm. Zadel. Im Sattel fitzen. Op zijn gemak zitten. Einen aus den Sattel fetzen, heben. Iemand uit den zadel ligten , dwarsbomen. Einem in den Sattel helfen. Iemand te paerd helpen, bevorderen, voorjlaan. Er ist in alle Sattel gerecht. Hij verJlaat zig op alles, hij weet overal van , hij is overal goed voor.
Sattel auf der Geigc. Kam op de viool.
Sattclküsfen.n. Scheenzaal, zadel voor lastdieren. Boerenzadel.
Sattcln. v. a. Zadelen.
Sattigen. v. a. Verzaden , verzadigen , voldoen.
Sattigend. adj.Verzadend,verzadigend, voedzaam.
Sattigkeit. ƒ. Zatheid. Vastheid, hardheid (van vleescb, vrugtsn $ deeg enz.)
SAT. SAÜ.
iattigung. f. Verzading.
Sattlcr. m. Zadelmaker.
Sattfam. adj. & adv. Genoegzaam, voldoende , genoegzaamlijk.
Sattfamkeit.ƒ. Genoegzaamheid.
Sattfamlich. adv. f. Sattfam.
Satyr. m. Sater, bcschgod, woudgod.
Satyrc. ƒ. Satire, hékeldicht , fchithpdicht,jieekdicht,fchimpréde,fchimpfchrift.
Satyrenfchreibcr. m. Hekeldichter ,
fchimpdichtet. Satyrisch. adj. & adv. Sch'unpig , flé-
kend, jlékelig, fpotagtig. Satz. m. Stelling, zetregel , voorjlel. BefchoUwfluk , betooglijk voorjlelin de wiskunst. Stelregel. Uitdrukking , bewoording, gezegde. SlotJlel/ing in de meet- en wiskunde. Volzin in eene réde of in een gefchrift. Spreuk, plaats van eenen fchrij^er. Dingtaal, pleidooi. Zetzel, bezinkzel. Inzet, inleg in het fpel. Schok, hort, fprong (van eenen wagen of van een paerd.) Sta* pel, laag van hout, f eenen enz. Satzung.y. Keur, inflelling, wet,befluit.
Satzweide. f. Plantzoen.
Satzweife.arfv.5i/ wijze van voorfei.
Sm. f. Verken, zeug. Inktvlak. Sau, Saufack, Sauigel, Saubelz, Saubengel, Saunickel. Verken, morsfebel, vuilik. Wilde Sau. Wild zwijn.
Saubellcr.m. Hond, op de zwijnenjagt afgeregt.
Saucn. v. a. Wroeten , omwroeten ,
omwentelen , morsfen. Sauerey. f. Unflathigkeit. Sauglocke./. Vuile taal. Die Sauglocke
hinten. Vuilbekken , vuile taal uit' flaan.
Sauhiïtc. m. Verkenshoeder. Sauigel. m. Stékelzwijn , ijzerverken. Sa'uisch. adj. & adv.Verkensagtig,vuil, morsfig.
Saumutter. ƒ. Zog, zeug, zeugverken. Sautrog, Saukiibel. m. Verkensbak ,
verkenstrog. Sauber. adj.&adv.Zuiver, rein,fchoont
net, zindelijk , onbevlekt, onbefmet,
zuiverlijk, reinlijk. Sauberkeit./. Zuiverheid , reinheid -
zindelijkheid , netheid.



SAÜ.
gaubcrlich. adv. f. Sauber. .
Sa'uberling. tri. Zindeling , zuiverling, die veel van eene gemaakte zlndelijkheid, netheid in klederen houd.
Saubcrn. v. d. Zuiveren , reinigen > fchoon maken.
Siuiberung./. Zuivering , reiniging:
Sauer. adj. & adv. Zuur, zerp, fchefp, Jlraf, wrang, Jlreng, zamentrek-
• kend.goor. Zwaar, hard, moeilijk- ,
tmzï.n.Zuttr. .
SÜuere. f. Sauerigkeit.
Sauerey./. Vuiligheid.
Sauericht. f. Sauerlich. , . . .
Sauerigkeit./. Zuurheid, zuurigheid.
Sauerkraut. n. Zuurkool.
Sauerlein. n. Puist je,blaartje, blettitjè.
Sauerlen , Sauerenzen. v. n. Eenen zuuren, zerpen fmaak hebben.
Sauerlich. adj. Zuuragtig, gooragiig , zerpagtig.
Sauern. v. n.Zuren, zuur worden:
Snuerf üsz. adj. Rijntch, rins.
Sauerteig. «tf. Zuurdeesfem, hef deeg , zuurdeeg.
Sauertopf. m. Zuurmuil, knorpot:
Sauerung. f. Sauerigkeit.
Sauerwasfer. n. Bornwater.
Sauf bruder. f. Saufer.
Saufen. v. n. Zuipen , lustig bekeren.
Saufer. m. Zuiper, zuipbroeder , dronkaart.
8'auferey./. Zuiperij, zwelgerij.
Saufgefellfchaft. f. Drinkgelag , zuipgézelfchap.
Sauferinn. ƒ. Zuipfer, dronke flet.
Sauffen. f. Saufen.
Saufrotte. ƒ. Zuipgezelfchap.
Saufteufel. tri. Dronkenfchap, zuiperij.
Saugamtne./.Minne , minnemoeder , zeogfter, voedfer.
Saugbruder. m. Zoogbroeder , médezuigeling.
Saugen. v. a. Zuigen, de borst zuigen.
Saugen. v. a. Zogen , de borst géven.
Sauger. m. Zuiger , lurker.
Saugferckel. n. Speenverkem
Saugkalb. n.Zuigkalf.
Sauglamm. n. Zuiglam.
Saugling. m. Zuigeling , voedfltrktnd,
voedferling. JSsuglöckner. m. Vuilbek. Saugfehwester. ƒ, Zeogzustef.
Satigung./. Züiging. Saugung. f. Zoging. Saugwerk. n. Zuigwerk, Sa'ül.ƒ. f. Saule.
yiaic:f. Zuil t kolom ipilaar. , Saulenfusz, Saulengeftell, Saulenilüïïj.
Zuilenvoet, voetfal, voetfuk, ps*
deftal.
Sa'ulengefirrife. ri. Kapiteel eener Zuil*. Saulenordnung. ƒ. Zuilenorden. Saulenfchaft. m.Schagt eener zuile, Zill*
lenfchagt. Saulenftelling./. Zuilenfelling. Saum. m. Zoom.
Saumen. v. a. Zomen. v. n. Vertoévéié £ verbeiden , dralen, uitflellen , talmen , témen, marren ,fépende hou'' den.
Saumen (fich). Vertoeven* uitblljvéii;
Ës lüsfet fich nicht faumen. Daar
is geen uitfel op. Saumer. m. Talmer, drater i zamme-
laar.
Saumhaft, faumicht, f aiirhig. f. Saura*
fclig. ' Saumnisz, Saumnusz.f. Saumfeligkeitv ' Saumfal. f. Saumfefigkeit. Saumfalig. f. Saumfelig. Saumfattel. m. Pakzadel, draagzadet. Saumfelig. adj. & 'adv. Verzuimlijk i
traag, nalatig, agt loos. Saumfefigkeit./. Verzuim, traagheid*.
agt loosheid * nalatigheid , verzuim-
nis.
Saumtaue. n. Lijken , niarling * marltouw om de zeilen te marlen (om tê zomen).
Saumung. Saumung. f. Zótning, hei Zomen. Vertoeving, draling, vertraging-
Saur. f. Sauer,
Saus. m. lm Saufe feben. Öp den tril zijn , ligtmisfên, optrekken.
Saufelen. v. n. Rüifchen, ritzelèn, vlieten. Der Bach faufelt lieblich. Dé beek vliet lieflijk t aangenaam.
Saufen .v.n. Suizen , bruifchen, rui • fchen ,murmelen (water, wind.) Blazen , huilen (wind). Brommen, hommelen tfuizen (bijen,muggen.) Rommelen , dommelen,klateren (donder.) Snorren , fuizen (kogels.)
Saufen.n. Suizing , bruifsking . rUi«
ï



338 SAU. SCE. SCH.
fching, gefuis, gebru'tsch, geruisch, gerommel, ge domme t, gebrom. ■ Sanfend. adj. Suizend, bruij'chend, ruifchend.
Scarteque./. Libel, veragtlijk fchriji, fchandblad, lasterfahrift, faamrovend fchrift.
Scène. J'. Toneel.
Scepter, m. Scepter , rijks/laf.
Schaaf, f. Schaf.
Schaal, adj. Verfchaald , verflagen. Schaale. f. Schale.
Schaar./. Schaar, trop , ménigte, bende. Die himmlifchen Schaarcn. Het hémslsch heirleger t de Engelen.
Sehaarweife , Schaarenweis. adv. Bij fchaaren , bij trappen, fchaarswijze, tropswijze, bij benden.
Schaarwacht, Scharwacht. Ronde, nagtwagt.
Schaarvvachter. m. Ronde , nagtwaker,
nagtwagt. Schab. f. Schabe.
Schabab./?. Affchraapzel. Narduszaad. Schabab. adj. Slegt, gering, veragtlijk. Schabe./. Mot, kleêrmot. Schabe./. Schurft, kraauwagie. Schabelle./. Houten zitbankje ,fchabel.
Schandvlek , totebel, oude hoer,
oude torrentojfel. Schaben. v. a. Schaven , fchrapen, af-
fchrapen. Darme fchaben. Darmen • fchélen., affchélen. Schaben und
fcharren. Rapen en fchrapen , gieren , prachen. Schabeinesfer, Schabeifen. n. Schaaf mes,
fchraapijzer, fchraper , fchrabber. Schabenfresfig. adj. Mottig , van de mot
gevreten.
Schaber. m. Schraper , fchrabber. Ontweldiger, vuile woekeraar, rover van eens anders goed.
Schaberey.j. Schacherij, ontvreemding, roof, diefflal.
Schabernack. m. Boosheid, kwaadaartigheid, vuilaartigheid.'Einem etwas zum Schabernack thun. Jets uit kwaadaartigheid, tenfpijt vaneen'' ander' doen. Hoon, belediging.
Schabernacken. v. a. Honen , beledigen, fmaden, befpatten , befchimpen.
Schabhals. m. Ontweldiger , onregtvaerdige fchraper, fchacheraar.
Schabieht, fchabig. f. Schabenfresfig.
SCH.
■Schabig. adj. Slegt, veragtlijk , veragtenswaerdig. Schurftagtig,fchurftig. Gierig, inhalig , vrekkig, vrekagtig.
Schabfel. n. Schaafzel, fchraapzel, affchraapzel , plukzel, pluiszet, raveling.
Schabung./ Schaving ,fchraping. Schach.w. Schach (titel der perfifche
oppervorsten.) Schaakjpel, fchaak-
bord.
Schachcn. v. n. Schaken , op hetfchaakbord fpélen.
Schachcn. v. a. Doden , flaan (bij de jooden). Bedriegen.
Schacher. m. Slager (bij de jooden.) Een der kwaaddoenders of moordenaars, die met Christus gekruist werden.
Schacherer. m. Schacheraar , woekeraar.
Schacherey./. Schacherij, woeker.
Schacherisch. adj. Woekeragtig , beknibbelend.
Sehachern. v. n. Schacheren, woekeren, overwinst doen.
Schachfeld. n. Schaakbord.
Schachf örmig. adj. Ruitswijze.
Schachmat.arfy.Mat, kragtloos , onvermogend, verloren. Schaakmat, in het fchaakjpel den koning vastzetten , gevangen némen. Er ist > fchachmat. Hij is in het naauw.
Schackftein. m. Schaakfluk.
Schacht, m. Mijn , berggroeve , mijngroef.
Schachtü.f. Hinde , rhee, wijfje van een hert. Doos. Eine alte Schachtel. Een oud besje, oude totebel.
Sehachtlein.n. Doosje.
Scha'ck. m. Bont paerd.
Scha'ckicht, fchackig. adj. Bont,ge/pikkeld, gefchakeerd ,veelverwig, kakelbont.
Schackiren. v. a. Schakeren , fpikkelen.
Schade.m. Schade , nadeel.verlies. Gebrek , ongemak , zeer , lichaamsgebrek. Es ist fchade. Het is jammer. Es ist fchade um ihm. I-Jet is jammer van hem. Meinen Rechten ohre Schaden. Onverminderd mijne regten. Schade um dich. Gij zijt te beklagen.
Schaden, v. n. Benadelen, fchade , nadeel toebrengen , befchadigen.



SCHs
Schadenfroh./».£>/<? zig over eens anders ongeluk verblijd.
Schaden froh. adj. Kwaadaartig, boosaar tig, wangunjiig.
Schadhaft. adj. Befchadlgd, verminkt, gebrekkig.
Schadhaftig. f. Schadhaft.
Schadhaftigkeit. ƒ. Gebrek, ongemak.
Schadigen. v. a. Befchadigen , nadeel doen.
Scha'dlich. adj. & adv. Schadelijk , nadeelig.
Schadlichkeit. ƒ. Schadelijkheid, nadeel, nadeeligheid.
Schadlos. adv. Schadeloos.
Schadlosburge m. Laatjle borg.
Schadloshaltung; Sehadlöfigkeit. ƒ. Schadelooshouding , vrijhoudingi^ergoeding van fchade-.
Schaf. n. Schaap.
Schaf bock. m. Hamel i ram-
Schafer. m. Scha'ferinn. f. Herder > herderin.
Schafcrey. ƒ. Schaapskooi. Schafergedicht. n. Herdersdicht: Schaferisch. adj. Herdersch. Schaff. n. Kuip , vat ,fchapraai,fplride. Scbaffel. f. Scheffel.
Schaf husten.». Kinkhoest, droogs hoest. \
Schafmutter. ƒ. Ooi, moederfchaap.
Schafmutterlamtn. n. Ooilam.
Schaffchere./. Schering, hetfche'ren der fchaapen.
Schaffchur. ƒ. f. Schaffchere.
Schaffen, v. a. Scheppen , iet3 Uit niets Vootdbrengen. Opfchajfen, verfchaffen, opbrengen. Bevélen , gebieden, beflellen. Was fchaffenfie ? Wat hebt gij te zéggen ? wat is er van uwen dienst ?
Schaffer. f. Schaffner.'
Schafferey, Schaffnerey./. Ferzorgèfsampt. Etenskas ; proviflekelder, fpinde.
Schafflein. n; Kuipje, vlootje; tobbetje. Zeug , pisfebed.
Schaffner. m. Huisbezorger, huismeester , hofmeester, bezorger.
Schaffnïrinn. ƒ. Huisbezorgfler , huishoüdfler i bezorgfler.
Schaft, m. Schagt, fchafti
Schaften, v. a. Opmaken.
Sthaftig.- adj, Mézig , werkzaam ibshdii '
1
SCHi \\%
Senaftung. f Opmaking.
Schal. adj. Ferfchaald, verwaasfeftiiti
Schal. adj. Scheel, loens , fcheelocgigh
Schalchcn.». Schaaltje.
Schalheit./. Scheelheid, loen'shcid.
Schale. f. Schaal, fchil, dop, bolflèf i . duist, kaf. Schaal , drinkj'chaal i. fchot eitje.
Schalen, v. a. Schellen ,fchitlén, doppênj,
, bol/leren, ontfchorsfen.
Schalen, v. n. p'erfchalen, Vei-Vliegcr, i de kragt verliezen.
Schalfiseh.»!. Schelpvisch:
Schalicht, Schalig. f. Schal;
Schalk, m. Schalk , geveinsde i bedrieger, boef. ,
Schalkdeckel. m. Falsch, verkeerd; bn= gegrond voorwendzel.
Schalkhaft. adj. &-adv. Schatkdgtigi guitagtig, doortrapt, loos; b0sjagi
Schalkhaftig. f. Schalkhaft. Schalkhaftigkeit./. Schalkheid, boeverijSchalkheit. f. Schalkhaftigkeit.' Schalkinn. f. Bedriegfter, listige ; löoze feeks.
Schalksarm.tfdfy'.Bédelaar vdnz-jn handwerk.
Schalksaugc. n.Dartel,geiloog jdiefdg'
tig wézen. Schalksherz. »'. Listige ; doorifdpié
geest, boos hart. Schalksnarr. m. Potzenmaken Schalksposfen. Bedrog, list,fielteriji
guiterij.
Schall. »;. Klank , gefchal; galm, geluid. PFeêrklank , Weergalm i echel
Schallen, v. ». Galmen, klinken, luiden.
Schallend, adj. Galmend; klinkend, luidend.
Schsïloch.h.Galmgaten van eénen kloktoren.
Schalm, m. Wildbaan, pad offpoof bi
een bosch. Schalmen, v.a. Een bosch thel pdésH
of fpooren afdélen. Schaimey./. Schalmei. Schalfucht. f. Schülheit. Schatten; v. a. Inzetten ;fchikken , r'g.
ten, beflieren ; befchikken , bevélen;
bekeirfchen. Foofddrijven ; voort-
floten, infehuiveni tutfehsn bel Jé
voegen.
Schatter, m. Bsheeffehtri its/lUïdi? f
r *



'j4e SCH.
SCH»
lefchikker. Gat, opening , fcheur
in eenen muur. Schaltjahr. n. Schrikkeljaar. Schalttag. m. Schrikkeldag , tusfchen-
Jlelllge of ingelaschte, ingevoegde
dag.
Schalumo. /. Ruispijp.
Schaluppe. ƒ. Boot, floep.
Scham.y: Schaamte. Schaamdeelen.
Schambar. f. Scliamhaft.
Schambein. n. Schaambeen.
Schame. n. Schaduw.
Schamel, f. Schemel.
Schamen (Wc\\.)Zigfchamen, befchaamd zijn.
Schamglieder. Schaamle'den, fchaamdeelen.
Sehamhaft. adj. Schaamagtig , be. fchaamd.
Schamhaftig. f. Sehamhaft. Schamhaftigkeit. f. Schaamagtlgheid,
fchaamte , befchaamdheid. Schamlieh , fchandlich. adj. & adv.
Schandlijk, oneerlijk. Schamlos. adj. Schaamloos , fchaamte-
loos, onbefchaamd, zonder fchaamte. Schamlofi'gkeit. f. Schaamteloosheid ,on-
befchaamdheid. Schamroth. adj.'& adv. Schaamrood,
blozend van fchaamte, fchaamblo-
zend.
Schamrothe. f. Schaamroodheid , blozendheid , blos, bloos, blosje , bloosje.
Sehandbalk. f. Schandhure.
Schandbar. adj. Schandlijk , vuil , ontugtig, eerloos , onbefchaamd.
Schandbild»». Vuil, eerloos, fchandlijk beeld, afbeeldzel.
Schandbube. m. Schandjonge. Schurk , eerlooze.
Schanddcckcl. m. Dekzel, voorwendzel, fchanddekzel, dekzel der fchande , potdekzel. Er dient ihr nur zum Schanddeckel. Hij is flegts haar potdekzel.
Schande./. Schand, fchande, oneer,laster , hoon , eerloosheid. Zu Schanden machen. Te fchande maken, bederven. Ein Pferd zu Schanden reiten. Een paerd te berflen, den bek afrijden.
Schanden. v. a. Schenden , faamroven, lasteren, onteer en, verf maden,fchtl-
den , honen ; fchennen , bederven , mhmaken (een beeld, eene fchilderlj enz.) Schenden, fchoffe'ren, ont* eeren, verkragten (eene jonge dog* ter.)
Schander. m. Schender , fchenner. 'Schandfleck. m. Schandvlek, vlek,fmet, Schandgeld.n. Geringe , laage prijs. Schandgriff. m. Oneerlijke, onbetaam-
lijke, onkuifche aanraking , betas-
ting.
Schandhure./. Schandhoer. Schandjunge. f. Schandbube. Schandlaster. m. Schenddaad, eerlooze,
fchandlge, vuile daad. Snoodaart ,
eerlooze.
Schandleben.». Ondeugend, eerloos, on* betaamlijk, ongeregeld, vuil leven.
Schandlich , fchandbar. adj. & adv, Schandlijk, fchandig, fchendig.
Schündlichkeit./ Schandlijkheid, eerloosheid, vuilheid.
Schandlohn. m. Beloning voor eene on* eerlijke daad.
Schandltigc. ƒ. Onbefchaamde leugen.
Schandlust./. Schandlijk vermaak.
Schandmahl. m.Sckending ,fchandtéken.
Schandmaul, Schandzunge. Lasteraar, eerrover , lastertong, kwaadfpre'ker.
Schandname. m. Schendnaam.
Schandrede./ Schandtijke réde.
Schandfa'ule./. X«<7£.
Schandfchrift./. Vuil, eerloos, fchandlijk gefchrift.
Schandthat. ƒ. Schenddaad, vuil,fnood, , eerloos bedrijf, guiterij, eerloosheid.
Schandung./ Schending, fchennls.
Schand volk. n. Ondeugend, flegt volk , janhagel, kanalje.
Sehandwinkel. m. Hoerhuis , kithuis.
Schandvvohlfcil. adj. Schandekoop.
Schank. m. Kroeg, herberg.
Schanz , Schanze./. Schans , flerkte, vesting. Voorkasteel, agterkasteel (van een fchip.) Kans. Gooi, worp. Eine Schanze wagen. Een kans wagen , iets wagen. Die Schanze iit ihm gelungen. De zaak is hem gelukt. Sein Leben in die Schanze fchlagen. Zijn léven wagen , bloot Jlellen , in gevaar Jlellen, zig in gevaar begeven.



SCH. SCIÏ«
Schanzen. v. n.Aan eene verf Aan sfirig heid, vernuft, vernuftigheid, wijs*
arbeiden , fchansgraven. heid, oordeel.
Schanzer. f. Schanzgraber. Scbarffinnighch.r.Scharffmnïg. Sehansrraben. f. Schanzen. Scharfung.f. Opfcherping (van het vefr
Schanzgraber. m. Schansgraver. fland , van den geest.)
SchanzkJeid.». Schanskleed, zeilfchans Scharhch. n. Scharlaken.
(op een fchip.) Scharlachbeer./. Cochenille, fchartekm-
Schanzkorb. m. Schanskorf. beziën. Schanzung. f.Verfchansfing , verf er- Scharmaus. f. Mol, aardmof.
ym„, Scharmesfer. n. Scheermes.
Scharbb'ret. n. Snljbord, hakkebord. Scharmiitzel. m. Schermutzeling. Scharbccken. n. Scheerbekken. Scharmützeln , Scharmutzieren. v. *.
Scharben.v. a. Scherven, hakken.fnij- Schermutzelen.
den fchaven. Scharn. m. Brodfcharn. Bakkers win-
Scharbmesfer. n.'Hakmes, fnijmes. kei. Fleisch fcharn. S^gters winkel*
Scharbock, m. Scheurbuik, blaaufchuit. Scharp. f. Scharf. Schare. /.Schaar. Scterpe. f. Sjerp, veldteken.
Schïren. v.a.Schéren.Kivellen,plagen. Scharre./. Scharreifen. n. Schrabber . Scharf. adj. & adv. Scherp, /cherp/nij- /chraapijzer , wiedijzer.
dend, flreng, wreed, fnédig.f rikt, Scharren, v.a. Schrapen , fchrabben ,
flipt lijk, zerp, wrang, flrafvin- /churen, Jcharlen , krabben. _
nig. DieScharfeFrage.Z5e/>y»Z>fl»£. Scharrer.m. Schraper, vrek, gierig* Schïxi'.f.Scherpheid, fcherpte. Streng- aart, geldwolf.
heid, flrajheid. Hardigheid (der Scharrfusz. m. Strijkvoet.
woorden). Scharfe des Verftands. Scharrf üszig. adj. Trekbeenig.
Levendigheid van geest, doordrin- Scharricht, Scharrfal. n. Schraapzel.af*
gendheid van verft and, oordeel. /chr aapzei.
Scharfen. v.a. Scherpen, fcherp maken. Scharte. /.Schaart (van een mes enz.)
Op/cherpen (hetverf'and,(Ferzwa- Bres, opening (in eenen muur of
ren (de flrafl.) Einem das Gefetz wal.)
fcharfen. Iemand flerk beflraffen , Schartek. n. Spoedig , fchielijk , met doorhalen. haast gemaakt werk , overhaast
Schar f horend, adj. Scherphorend. werk,
Scharf klingend. adj. Hardklinkend,, Schartig. adj. Schaartig ,vol/chaarten. doordringend van klank. Allzu fcharf macht fcharüg. Ta
Scharflich. adj. Scherpagtig, wrangag- groote flrengheid verwekt opfland. ti°- zerpagtig , een weinig fcherp , Schartuch. n. Scheer doek. wrang, zerp. Scharwache, Scharwacht. ƒ. Ronde.nagt-
Scharfrichter. m. Scherpregter, beul. wagt. j
Scharffehend. adj. Scherpziende. Scharwolle.ƒ. Scheerwol, fcheerhair.
Sc\nxtt\chüg.adj.Doordringend,fchran- Scharzeug. n. Scheergoed , fcheerge* der ,fcherpziende, voorziende, voor- reed/hap. uitziende, voorbedagt. Schasfe./. Kaats.
SchaxK\chü«kt\t. f.Scherp gezigt. Door- Schatte, Schatten.»;. Schaduw, lomdringendheid van verf and,fchran- nier. Schim, ij delheid. Be/cherming, derheid, voorzigtigheid , /cherpzig- hoede. Er ist ein Schatten gegen ihm. tigheid, voorbedagtheid,voorbehoed- Hij is bij hem niet te rékenen , niet zaamheid. te vergeiijken, hij kan tégen hen*
Scharffinnig. adj. & adv. Scherpzinnig, niet opwegen, /nédig .fchrander, verfandig ,gees- Schatten , Schattiren. v. a. Schaduwen, tig, vernuftig. diepen ,verdiepen (in het /childeren.)
harffmnigkcit. f. Scherpzinnigheid , Schattenbild. ». Schim, ver/chijnzel,
vc/nédigheid , fchrauderheid, verflan- /pook , hersfenj'chim. digheid, geestigheid , kloekzinnig- SchaUenfarbe,/. ÓV/W*»'» diepztl, y 3



fichattenlinie./.Schaduw van den zonnewijzer.
S!'!'-'.ttenreich. f. Schatticht.
cchattenwabrfagerey. f. Voorzegging, waarzegging uit de /chaduw.
Schattenvyeife. adv. Bij wijze van eene fchets, ontwerp, a/tëkening.
Schattenzeiger. m. Zonnewijz'r.
Schatterjcht. adj. Schaduwagtig, lommeragtig, lommerig, lommerrijk, fchaduwrijk.
Schattiren. f. Schatten.
ochattirung. ƒ. Verdieping (in fchildefijen.)-
fichatull.'/. Koffertje, geldkistje. Speelgeldkistje van vorsten. Schatull gelder. Speelgeld.
§cnatz. m. Schutje,''Heffe . troostje , hartje, zoetertje. Schat, rijkdom.
Sch'Atzb&r. adj. IVaardig, heerlijk, uitmunt end , kostbaar.
Schatzbarkeit./. PVaarde , waardij, prijs , voortref ijkheid, uitmuntendheid, kostbaarheid.
Schatzen. y. a. Schatten , waarderen, op prijs fiellen, agten , oordelen , rekenen ; in waarde houden ; belas-1 ten , belasting leggen.
Schatzer. m. Schatter , waardeerder.
Sehatzgeld. n. Potgeld, fpaargeld.
Schatskammer. f. Schatkamer.
Schatzkasten , Schatzkist./. Schatkist.
ëchatzmeister. m. Schatmeester, penningmeester.
Schatzftück. n. Potfluk.
Schatzung./. Schatting , waardering. Verponding, lasten, fchatting.
Sehatzunggelder. Heerenlasten, fchattingen, belastingen.
Schau. f. Toon-
Schaub, Schob , Schof. m. Bundel, bos
Looi of flrcoi, /choo/.
Schaubank.». Logie in den/chouwburg.
Sehaubdach. n. Rieten, flrooijen dak.
Schaube./. Tabbaard ,• /oprtvan vrouwen mantel.
Schaubhut. m. Strooijen hoed. Voorwen dzel, gewaande, fchijnbaare oorzaak of réde , dekmantel,
Schaubi^d. n. Standbeeld.
Schaubrodt.». Toonbrood.
Schaubuhne./: Toneel , fchouwburg , , fchouwtoneel, fchouwfiellaadje. \
^hnuburg.ƒ. Schouwburg, toneel, \
SCH.
Schauder. f. Schatter.
Schaudern.f. Schauern.
Schaue./. Schouw, bezigt'ging , toon.
Schauen. v. a_ Z;en , bezien, bezigti-
gen , bekijken. Schauer. m. Aan/houwer, toekijker.
Huivering, rilling ,/iddering. Vrees,
fchrik, a/grijzen, Hagelbui. A/-
dak , luifel. Schauerfrau. f. Schoonmaak/er, fchuur* fier.
Schauerhader. f. Schauertuch.
Schauerhaft, Schauerich , Schauericht , Schaucrig. f. Schauerisch.
Schauerisch. adj. Huiverig, rillig, koudlijk. Vreeslijk, fchriklijk , a/grijsï'jk, affchuwlijk. Sehauerifche luft, Barre , guure ,/chraale lugt, buijig, buiagtig, rillig , guur weeder.
Schauern.^ v. n. Huiveren , rillen, trillen , béven van koude , van vrees.
Schaucrfand. n. Schuurzand, fchuurzel.
Schauertuch. m. Schuurdoek,/chuurlapH fchuurwisch.
Schauesfen. n. Pronkfchotel.
Schaufel. ƒ. Schoffel, Jchop.
Schaufelzahne. Snijtanden,botertanden.
Schauglas. n. Vergrootglas , loerglas.
Schaukel.f. Schopfoel, fiingerkoord , fchongel.
Schaiikeln. V. a. Schoppen , fiingeren, /chongelen.
Schaum. m.Schuim, kwijl, zéver.
Schaurnen , Schaumcn. v. a. & n. Schuimen. Schuimbekken, kwijlen, zéveren.
Schaumend, Schaiunicht, Schaumig. adj. Schuimend, /chuimig, fchuimagtig.
Schaumkelle./.SchaumlorFel. m. Schuimfpaan, fchuimlépel.
Schaumünz. m. Schouwpenning.
Schauplatz. f. Schaubühne.
Schaur. n. Afdak , luifel.
Schauren. f. Schauern.
Schauren. v. a. Schuren , wrijven , vegen , boenen.
Schaufpiel. n. Toneelfpel, toneel/Tuk.
Schaufpieler. m. Toneelfpéler.
Schaufpielcrinn. ƒ. Toneelfpeelfter.
ïchauftück. f. Schaunuinz.
ichautisch. tn- Toontafel.
ichauthurn. f. Schauwarte.
ichauung. f. Aanfchouwing , befchot{witig,r bezigtiging.



SCH, 8CH- Hl
Schauwarte. ƒ. JVagttoren, uitkijk , be- Seheidewand. f. Scheidmuur, middenMet oren. muaf' , r ,
Schauwürdig, Schauenswürdig. adj. Be- ScHeidewasfcr.fl.^r* Jvafóf.
zienswaerdig, aanfchouwenswaer- Scheideweg. m.Scheidweg , vo/vttveg"»
kruisweg.
Scheb.'f. Schief. Scheidung. ƒ. Scheiding , affcheldmg ,
Schcchter. f. Schetter, ontbinding.
Schedel,SchUehm.Schidel, bekkeneel, Scheidweck. Gefchenk op reis. hersfenpan. Hoofd. Kruin, top van Schein. m. Lichtfcherm. Schijn ,fchijnhet hoofd zei, blijk. Schriftlijkbetoog, bewijs,
Schcdelftatt./. Hoofdfchédelplaats. Kal- bekenfchrift, kwijtbriefje. Schemsvar}e halben. Welfaanshalve , voor de
Scheef, f Schief. ^ Schein- Schijnswijzo ,
Scheel f Schal. kwanswljs.
Scheden', Schken. v. n. Schélen , ver- Scheinbar. adj. Schijnbaar, fchijnlijk , fchthen. blijkbaar , klaar, openbaar, oogen-
Scheelfucht. f. Afgunst, benijding, mis- fchijnlijk , fchijnbaarlijk. ,
noegdheid , misnoegen .verontwaer- Scheinbarkcit.f. Schijnbaarheid. _ d]aWR Scheinbarlich. ai/. ©Wv. Oogenfchijn-
Schcer. f.' Schare. 'ijk , duidelijk , openlijk , handtast-
Schcf. f. Schief. lijk, waarjchijnlijk. ■
SchefTel m Schepel. Scheinreue. f. Valsch, geveinsd berouw,
Schcf hals. f. Schief hals. Scheinchrist. m. Schijnchristen ,jchijn-
Schefigheit. f. Scheefheid. heilige , geveinsde.
Scheibe.f. Schijf, bord. Schijf, moot Scheindeckel, Schcinmantel. m. Valsch van visch. Draailuik bij de fpreek- voorwendzel, dekmantel, voorgetraalie van een nonnenklooster. ven. Der Sache einen Scheimnantcl
Seheibenrund. adj. Rond als eene fchijf. umhangen. Der zaake een verjj» Scheibentafel. ƒ. Ronde tafel. géven, de zaak wat opfmukken.
Scheid, n. Spaan. f. Scheit. Scheinehrc. f. Valfche eer, fchtjn van
Scheid. f.Scheide. eer.
Scheidbar, adj. Scheidbaar, ontloslijk. Schsmen. v . n. Schijnen , blijken, den Scheide. ƒ. Schéde , fcheé. fchijn, of het aanzien hebben.
Scheidcbaum. m. Scheidboom. Schciner. m. Geveinsde, diefegts den
Scheidebrief. tu. Scheldbrief. fchijn heeft.
Scheidekunst./. Scheikunst , foffchei- Scheinfreude. f. Gemaakte vreugd oj kunde. blijdfehap, fchljnvreugd.
Scheidekiinstler. m. Stoffcheider, fof- Schcinlreiind. m.Schijnwend , valfcht fcheikundlge. vriend.
Scheidel, Scheitel, f. Schedel. . Scheinfriede. m. Schijnvrede.
Schc\da-amn. m.Scheidsman. f. Scheide- Seheinfromni. f. Scheinheilig.
richter. Scheingelehrt. adj. In fchijn , voor het
Scheidemauer. f. Seheidewand. oog , voor het uiterlijke geleerd.
Scheidemünze./. Klein geld. Scheingluck. n.Valsch, gewaand geluk.
Scheiden v.a. Scheiden , ajfcheiden , Scheingrosz. adj. Groot in fchijn. vertrekken , afzonderen. \Scheingrund. m. Schijngrond, aanneem-
Sclieidtpfal. »»• Scheidpaal,grenspaal, lijke réde , fchijnbaar , of waar-
Scheiderichter. m.Scheidsregterfciieids- fchijnlijk voorwendzel.
man,goêman, dadingsman, zegs- Scheingut. n.Schijngoed, Ingebeeld goed, man, derde man, middelsman. Scheinheilig. adj. Schijnheilig.
Schcidefpruch. m. Bemiddeling , uit- Scheinheiligkeit. ƒ. Schijnheiligheid, fpraak van goede mannen. Scheinkeuschheit. ƒ. Schijneerbaarlieid.
Schcideftein. f. Scheidcpfal. Scheir.lein. n. Schijntje.
Scbeideunheil. f. Schcidefpruch. Scheinlich. f. Scheinbar.
ï 4



844 SCH.
Scheinliebe./. Geveinsde, valfche,gt
maakte liefde. Scheinmantel. f. Scheindeckel. ^cheinmittel. a. Schijngeneesmiddel
middel, dat alleen verzagt en nie
geneest', lapzalf. Scheinthranen. Geveinsde traanen. Scheintugend. ƒ. Schijndeugd. Üchemübel. n. Ingebeeld kwaad. Scheinurfache. f. Schijnrede, voorwena
zei.
Scheinvater. m. Gewaande vader. Scheinwahrheit./. fVaarfchijnlijkheia Scheinvvefen. n. Uiterlijke fchijn. Scheinwurm. m. Licktworm, glinfler
worm, St. Jansworm. SchemzMnng.f.Sjshijnbetaling, kwijt
fchelding zonder geld te ontvangen Scheinzorn. m. Gemaakte , geveinsdt
gramfchap, kwaadheid. Scheisz. m. f. Dreck. Scheiszangst.a<f/. Ten uiterflen bevreesd,
beangst. Es ist ihm fcheiszangst. Rij
is in de groo.tjle vrees , benaauwd-
heid.
Scheiszdreck. m. Drek, front, fcheet. Sehejsze.f.Schijt, doorloop, buikloop. Scheiszen. y- n. Schijten , drijten, kakken , fcheeten of winden laten. Scheiszerey./". Schijterij, buikloop. Nietige zaak, wisfewasje, front. Scheiszerich , Scheiszerlich , Scheiszig-
adj. Schijtagtig. Scheiszern. v. n. Aandrang tot den afgang hebben. Scheiszfieber. n. Schijtkoortsi Schejszgelb. adj. Schijtgeel. Scheiszhaus. n. Kakhuis , heimlijk gemak.
Scheiszhausteger. m. Nagtwerker , ftil-
leve'ger. '"' Scheiszkachel. f. Scheiszfcherbe. Scbeiszkraur. n. Schijtkruid. Scheiszfcherbe/: Kakpot, flrontpot. Scheiszfhihl.. m.Kakfloel, filletje. Scheit. n. Spaan, gekloofd hout , blok. Scheitel, f. Schedel, kruin, top van het hoofd.
Scheitelpunkr. n. Toppunt, kruinpunt. Scheitcrhaufe. m. Bontmiit, hout/iapel. Sphekera. v. a. Hout kloven. Scheitern. v. n. Stranden, aan f ukken \ [ °fA°Jen (van een fchip Jpraken- \
SPH.
de). Vergaan, in verval geraken,hei
dorven worden. Schelfe./ Schil, bast, dop. , Schelfen.f. Schalen. ' t Schelfern (fich).'Affchilferen , fchilft, ren. ■ J -
Schelle./: gel, klokje. Schellen. Teelballen. Schellen. v.a.&„. Bellen , f-hellen ,
aan de bel trekken. Schellenzeug. n. Bellentuig van een paerd voor de arrefe'de. , Scheller, m. Klap, oorvijg.
Schellig , fchallig. adj". Gramforig , . grimmig, toornig, halsjlarrig, oplopend , opvliegend , boos , driftig. . Schellrosz. n. Hengst, fpringhengst. , Schelm, m. Schelm , guit, gaauwdief, deugniet, boo.swigt , fnoodaart , fchurk , verrader. Kreng , aas. Vilder. Ein artiger Schelm.' Een aartigefnaak. Der arme Schelm. De arme hals. Du kleiner Schelm. Jou guitje (tégen een kind.) Schelmen, v. a.Voor eenenfchelmfcheiden , uitmaken. Schelmenaas. n. Ondeugend mensch,
hoer , karonje , fchotbeest. Schclmenanger. m. Uitplaats. Schelmenart. m. Schelmenaart. Schelmenbein. «.Einem ein Schelmenbein yorfchlagen. Iemand fchelmagtig bedriegen.Schelmenfell. f. Schelmenaas. Schclmcrgcmüthc. f. Schelmenart. | Schelmengefinde.n. Kanalje, janhagel, Schelmengrube. f. Schelmenangcr. Schelmenrotte./: Bende fchelmen. Schelmenfinn.f. Schelmenart. Schelmenfprache. f. Gaauwdieventaal. Schclmenftreich. f. Schelmftiick. Schelmenvolk. f. Schelmengefinde. Schelmerey. ƒ. Schelmerij , ondeugd ,
vuil bedrijf. Schelmisch. adj. & adv. Schelmsch H
fchelmagtig, ondeugend, vuil. Schelmftiick. n. Schelm/luk , fchelm-
freek. ichelfucht. f. Schalheit. Scheltbar, Scheltwiirdig.arf/. Befrafijka
berisplijk, frafwaerdig. scheltbrief. m. Verwijtbrief. ichclte./. Bekijying , befrajjing, berisping.



SCH. SCH, Ub
Sehelten. v. a. Schelden, uit/chslden, drum. Ik kreun, iKfoor er m'ijnie»
bekijven , bejlraffen, berispen,fchen- aan. Was fchert es dich ? Wat kan
den, uitmaken, uitlugten , honen, het u Schelen f Wat raakthet u?
beledigen. Schercrey, f. Sche'ring,hetScheren. Ver-
Schelter. m. Beflraffer, honer, onteer- driet, moeite, kwelling, kne'velaa-
der. r'ij> geweldenaarij.
Scheltrede./. Onteering , beflrajfng , Scherft, f, Scharfe und Scharpe.
fchimprëde, redevoering vol Scheld- Scherg. m. Diefleider, diender, rakker.
woorden. Schergant. m. Sergeant.
Scheidchrift./.Schimpschrift , laster- Schergenbauptmann. m. Provoost, gt-
Schrift, faamrove'nd/chri/t. weldiger, halsregter.
$che\tmg.f. Beflraffing, verwijt, be- Schcrftube./. Scheerwinkel.
risping, laking, wraking , hoon, Scherung./. Schering, het Scheren.
belediging. Scherwerk. n.Scheerwerk.vestingwerk,
Scheltwort. n. Scheldwoord. beflaande uit twee halve bolwerken,
Scheltwürdig. f. Scheltbar. door eenen gordijnmuur aan eenge-
Schemel, m. Schabel, voetbankje, voegd.
Schemmer. f. Schimmen Scherz. m.Jok ,jokkernij, boert, boer-
Schempart. n. Masker. \ terij,/cherts , klugt, grap,/pot-
Schenden, f. Schanden. ternij, kortswijl.
Schenk, f. Schenkwirth, Scherzen. v. n. Schert/en ,jokken,boer-
Schenk. f. Schenke. ten, kortswijlen , gekfche'ren.
Schenkbar. adj. Drinkbaar. Scherzend. adj. Schert/end, boertend,
Schenke./. Herberg, kroeg, taphuis, jokkend.
drinkhuis. Scherzer. m. Schertfer , boer ter ,fpot-
Schenkel. m. Schenkel, dijbeen. ter, /potvogel, /preeuw.
Schenken .v.a. Schenken, in/chenken ; Scherz.gcdicht. n. Spotvaers.
vereeren; vergeven, kwijtfcJielden. Scherzhaft.arf/. Boertig, klugtig , kodSchenker. m. Gever. dig, /potagtig.
Schenkfasz. n. Spoelbak , koelvat. Scherzliige. ƒ. Verzierde, verdichte leu-
Schenkhaft. adj. Mild, gaerngevende. gen.
Schenkhaus. f. Schenke. Scherzname. m. Bijnaam , fpotnaatH ,
Schenkteller. m. Schenkbord. relnaam , toenaam.
Schenktisch. m. Schenktafel. Scherzrede./. Schertsre'de , fpotrède ,
Schenkung., gaave, vereering. fpotternij, b oer ter ij, boert, korts-, Schenkwanne. f. Schenkfasz. wijl» f cherts , jokkernij.
Schenkwein. m. Eere wijn , kostlijke Scherzweife. adv. Schertswijze, boerts-
wijn. wijze. Schenkwirth. m. Tapper , herbergier. Schcsz. f. Chais. Scherbc. ƒ. Scher/ van eenen gebroken Schetter, m. Regtdraad.
pot, fchotel enz. Bloempot. Schettern. v. n. Klinken als een ge-
Scherbehdórr. adj. Heel droog. fcheurde of geborfle pot.
Schere. Schaar. Scheu. adj. Schuuw , fchigtig, fchrik-
Scheren, Klippen, rotzen , blinde klip- agtig ,vreesagtig,vervaard. Woest,
pen in zee. Scheeren , kleine eilan- wild.
den op de zweedfche kusten. Stan- ^cheu./. Schrik, /chroom, a/keer , gen van een gebit. Armen van ee- weerzin , tegenheid. Be/chroomdnen blaker, lichtkroon enz. heid, fchaamte , be/chaamdheid ,
Scheren, v. a. Scheren , den baardflehè- vrees. Eerbied, ontzag.
ren. Kwellen, overlast, moeite, Scheuchen. v. a.Wegjagen ,verjagen, verdriet aandoen, kne'velen. Be- Seheuen. v.a. Schuwen, mijden, ver-* Jpoften. Misbruiken (eene vrouw.) mijden. Frezen, fchromen. GruScherenfchleifcr. m. Schaarenflijper. wen, afgrijzen, afkeer, weerzin
^cheren (fich). Ich fchsre midi nichts hebben. Eerbied, ontzag hebben. Y 5



34*" SCH.
Schcucn (fich). Schaamte hebben, vrees hebben, zig wagten , zig Jchamen. •
Scheuer, Scheune. f. Schuur, loots.
Scneuern. f. Schauern.
Scheulich. f. Scheuslich.
Scheune. f. Scheuer.
Scheunflur. f. DorschWoer, deel.
Scheuren, f. Schauren.
Schcurer. m. Wrijver, boender,
Schcurfasz. n. Waschkulp.
Scheufal. n. Molik. Verfoeizel, gruwel , affchrik , affchuw.
Scheuslich. adj. & adv.Schriklijk, haatHjk , afgrijslijk , affchuwlijk , afkerig , lelijk, mismaakt, wanfehapen.
Seheuslichkeit./. Schrikllj'kheid, haatli j kheid, lelijkheid, afgrijslijkheid, afj'chuwlijkheid,mjsmaaktheid,wanfchapenheid.
Schicht./. Rij , laag , flappl. Bende mijngravers , die zamen werken. Bepaalde tijd der mijngravers om te werken, voor dat zij afgelost worden. Schicht machen. Ophouden met werken, afgelost worden.
Schichten.-v.a, Schikken, fchaarden , vlevjen , Jlapelen.
Schichtmeistcr. m. Bejlierder, opzigter der mijnen.
Schiehtung. ƒ. Schikking , fapeling , vlijingj,
Schichtvvcife. adv. Bij rijen , laagswijze, bij laagen.
Schicken. v. a. Schikken, zenden , flluren, doen gevjorden. Schikken , voegen , in orde feilen, rigten, beflieren, beleggen , befchikken. Nach dem es fich fchickt. Naar dat het zig voegt, naar dat het te pas komt. Das fchickt fich nicht. Dat voegt niet, past niet, betaamt niet.
Schicken (fich). Gebeuren. Zig fchikken , bekwamen, bereiden, gereed maken , zig voegen , gewennen.
Schicklich.arf/. & adv. Schiklijk , gevoeglijk, voegzaam, voeglijk, bekwaamlijk.
Schicklichkeit. f. Gevoeglijkheid, gefchiktheid, bekwaamheid.
Schickfal. n. Befehikking ,noodlot,noodva!, noodfehik.
Schickung. ƒ. Sclükking,beftiering, Zen- j d'mg.
SCH.
Sehiefccn. v. a. Schuiven , voordfehuïven, voordfoten, voordrollen, voordrukken. Schieten (broodinden oven.) Sre'ken (geld in den zak).
Schiebkarner. m. Kruijer.
Sch iebkastlein.«. Schuiflade,
Schieblade./. Schuiflade.
Siéhiebochs. m. Werkos.
Schiebfack. m. Dijezak, broekzak.
,'Schiebtafel. f. Troktafel, truktafel.
Schiedsmann. m. Scheidsman.
Schiedung. f. Het f erven , overlijden.
Schiedwand. f. Seheidewand.
Schief. adj. Scheef jfchuin ,fim, krom, dwars.
Schiefer, Schieferftein. m. Lei,leifleen , fchalie .fchilfer .fchilferfleen. Splinter. Einen Schiefer im Herzen haben. Een wroegend of knagend gewéten hebben. Korst, roof op eene wonde.
Schiefericht, fchieferig. adj. Schilferig, fchilfer agtig. Grimmig, grijnig , gémelijk, knorrig, verdrietig, onvergenoegd, te onvréden. Netelig, moeilijk, zwaar.
Schiefern (fich.) Schilferen, affchilferen . met fplinters afvallen.
Schief heit. f. Scheefte, fcheefheid.
Schiel. f. Schal. Schieler Wein. Onklaare wijn , rosfe wijn.
Schielen. v.n. Scheel zien, loens zien,
Schiclend. ndj. Scheelziende,
Schielicht, fchillicht. adj. Bleekrood , vaalrood, ros.
Schien , Schienbeiu. n. Scheen , fcheenbeen.
Scliiene./". Scheen, ijzeren band om een rad. Spalk, om de gebroken léden we ér te zetten.
Schicnen. v, a. De ijzeren banden om een rad maken. Spalken (eenen gebroken arm enz.)
Schiennagel. m. Radnagel.
Schienröhre. ƒ. Scheenpijp.
Schienung. ƒ, Radbefag.
Schier, adv. Schier, bijkans, bijna. Haast, in het kort, eerlang. Aufs fchierfte. Ten fpoedigflen, ten eerfen.
Schicrling. m. Dulle kervel. scbieszbiett. n. Zvtbord (bij de drukkers.)



S C H.
SCH.
34/
Schieszbüchfc. ƒ. Schietgeweer, fchietroer.
i Schieszen. v.a. Schieten. Hin und her Strahlen fchicszen. Schitteren,Schemeren , flikkeren. Das Seil fchieszen lasfen. Het touw laten fchieten,vieren , bot géven. Einen Bock fchieszen. Eenen misflag , eene feil begaan. Einen Fuchs, ein Kalb fchieszen. Overgéven, braken.
Schieszen. v. n. Zig op iemand of iets werpen, vallen,forten, neêrf'orten.
Schieszend. adj. Schietend, fchltterend. Schieszend lkht. Schitter licht.
Schieszgewehr. n. Schietgeweer.
Schieszhaus. n. Doelen.
Schicszicht , fcbieszig. adj. Iets dat in het zaad gefchoten is.
Schicszling. m. Stek, tak van eenen boom , om te planten. •
Schieszloch. n. Schietgat , kanteel. Luik van een oorlogfchip.
Schieszpulvcr. n. Buskruit.
Schieszfcharte. f. Schieszloch.
Schicszfcheibe. f. Doelfchijf, doelwit.
Schifer. f. Schiefer.
Schiff. n. Schip , vaartuig. Galei, zet. plankje der letterzetters. Schiffbar, Schiffreich.atf/'. Bevaarbaar. Sehiffbau. m. Scheepsbouw. Schiffbauer. m. Scheepstimmerman ,
fcheepmaker. Sehiffbetten. Bovenhutten , fchuifkooijen.
Schiffbosfeler. f. Schiffftopfer.
Schiff brett. n. Zwaerd.
Schiffbruch. m. Schipbreuk.
Schiffbriichig. adj. Die fchipbreuk geléden heeft,fchipbreukig, befchadigd.
Schiffbrücke. ƒ. Schipbrug.
Schiffbiihne. Luiken van het fchip.
Schiffdecke. ƒ. Verdek , plegt van het fchip.
Schiffen. v. n. Varen.
Schiffer. m. Schipper.
Schifferey. ƒ. Scheepvaart, zeevaart.
Schifferjunge. m. Scheepsjonge. ' Schifffahne, ScUmagge. f.Scheepsylag, wimpel.
Schifffahrt. f. Scheepvaart.
Schiffflagge. f. Schifffahne.
Schiffflicker. f.'Schiffftopfer.
Schiffflotte. ƒ. Scheepsvloot.
Schifffracbt. ƒ, Scheepsvragt%
Scbiffgerathe. f. Schiffzeug.
Schiffgerippe. n. Romp van een Jckip,
Schiffgewerbe. ». Handel ter zee.
Schiffgrund. m. Durk.
Schiff hake. m. Scheeps- of bootshaak.
Schiffhohe. f. Scheepsdek.
Schiffknecht. m. Bootsgezel, matroos.
Schiffküche. f. Kombuis.
Schiffladung. f. Scheepslading.
Scbiffla'nde. Scheepenhaven.
Schiffleute. Scheepslieden .fcheepsvolk, boutslieden, bootsvolk.
Schifflohn. m. Scheepsvragt.
■Schiffmann.f. Schiffer.
Schiffmannisch.arf/'.0j5 zijn bootsgezels.
Schiffmiether. m. Scheepsbevragter.
Schiffmodel. n. Mal, modél van een fchip.
Schiffpatron. f. Schiffer.
Schiffreich. adj. Vaarbaar,bevaarbaar.
Schiffriistung. f. Scheepstoerusting , fcheepsuitrusting , fcheepsréding , fcheepstakeling.
Schiffsbefem. m. Scheepsdweil, zwabber.
Schiffsboden. m. Kiel, bodem van een fchip.
Schiffsbord. m. Scheepsboord.
Schifffchlacht./. Zeeflag.
Schifffeil. n. Scheepstouw , kabel.
Sehiffsgefeile. n. Scheepstakeling, treil, touwwerk , betakeling.
Schiffshütte. ƒ. Hut op een fchip.
Schiffskammer./. Kajuit,
Schiffskorb. m. Mars.
Schiffslauf. m. Koers, loop van een fchip.
Schiffspur. f. Zog, laagzeiling, vaarwater.
Schiffftopfer. m. Scheepskalfateraar ,' breeuwer.
Schifftreppe. f. Valreep.
Schiffwand. f. Scheepswand.
Schiffzeug. n. Scheepsgereedfchap.
Schiffzimmermann. m. Scheepstimmerman , fchépenmaker.
Schiffszinunerplatz. m. Scheepstimmerwerf , fcheepsflapel.
Schiffzuber. m. Balietobbe.
Schiften, f. Schaften.'
Schild, m. Schild, beukelaar. IVapettfchild, veld. Uithangbord,
Schilderer. m. Schilder.
Schilderey. f. Schilderij.
Sclüldcrhaus. n. Schilderhuis..



84* * ca.
Schildern. v. a. Schilderen; ^ .
Schildcrn. v.n. Schilderen, op fehildwagt flaan.
Schilderung./. Schildering.
Schildhalter. m. Wapenhouder , Schildhouder.
■Schildtrager. tn.Schildknaap .Schilddrager,
Schildwacht./. Schildwagt.
Schilf. n.Rlet, helm, bies,
Schilfgras. f. Schilf.
Schijficht. adj. Vol riet, vol biezen.
Schiltmccr. n.De roode zee.
Schilfrohr. f. Schilf.
Schilgcn. f. Schielcn.
Schilgcr. m. Scheele , die fcheel ziet.
Schülern. f. Schildcrn.
Schillicht. f. Schielicht.
Schilling, m. Schelling. Gsesfeling, tugtiging met roeden.
Schimmel, tn. Schimmel ,tnuj'heid, dufheid. Een withaïrig paerd , een Schimmel.
Schimmclicht. adj. Schimmelig,befchimmeld , muf, muffig, muf agtig, duf.
Schimmeln. v.n. Schimmelen, beschimmelen.
Schimmen m. Glans,luister,helderheid.
Schimmern. v. n. Glinfleren, flonkeren, flikkeren, fonkelen , tintelen.
Schimmcrnd. adj. Glinflerend, flikkerend, fonkelend, tintelend. Vuurig, levendig (van de oogen Jprékende).
Schimmerung. ƒ. Schemering van den dag.
Schimpf. *». Schimp , fmaad, fpot,
hoon. Boert, kortswijl. 'Schimpfen. v. a. Schimpen, fmaden,
Spotten, honen. Schimpfen. v. n. Boert en, kortswijlen.
Schimpfgedichte.n. Schimpgedicht, hekeldicht.
Schimpfisch. adj. Schimpig , Jpotagtig. Boertig , kortswijlig.
Schimpr\ich.adj.&adv.Schimplg,fchamper, fle'kig.
Schimpfrede. ƒ, Schimpréde,
Schimpfvogel. m. Spotvogel, fpreeuw.
Schimpfweife. adv. Spotswijze , boertend, uit Kortswijl.
Schindas. «. Kreng, dood beest. Ondeugende hoer, fchotbeest van eene hoer.
SCH;
Schuldei./. Dakbometje, dakplankje,
Spalk , Spanhout der wondhelers. Schinden. v. a. Schenden , villen , de huid afdoen , aj'halen. Snuiten , nijpen , drukken ,plagen, kwellen , knévelen.
Schinder. m. Viller, beul. Onderdrukker , knevelaar, bloedzuiger , afpersfer. Onmeedogend, onbarmhartig , hard mensch.
Schinderey./. Vtllerij, afpersflng ,knSvelaarlj, woeker, roof.
Schindergewölbe. n. Moordkuil, roofnest.
Schindcrgnrbe. f. Schindgrube.
Schinderisch. adj. Onmeédogend , . onbarmhartig , flraf, hard. Roofzugtig, roofgierig, fchraapagtig,
Schinderwafen. f. Schindgrube.
Schindfell. n. Schotbeest.
Schindgaul. f. Schindmarre.
Schindgrube./. Vilkuil, v'tllerij, vilveld.
Schindhaft. adj.Dor,mager, uitgeteerd.
Schindhund. m. Oude afgeleefde hond. Schendhond, lasteraar , fohender.
Schindma'szig. f. Schindhaft.
Schindkracke. f. Schindmarre.
Schindmarre. / Schendmerrie , jakhals, Jchansloper (van een paerd Jprékende.)
Schindung./. Villing, het villen ^ekending, woeker, roof, knévelaarij , afpersflng,
Schindvieh.». Ondeugende hoer,fchttbeest.
Schinke. m. Ham. Dlje , bil. Schirm. m. Befcherming , befchutt'mg ,
toevlugt, toeverlaat, hoede. Scherm,
Schut, befshot. Schirmbreter. Zetgangen, zetborden ,
am het bovenfle dek van een fchip
te befchansSen. Schirmbrief. m.VrijgeleibrieS. Schirmdach. n. Schutdak , luijel. Schirmen. v. a. Befchermen,befchutten,
verdédigen , verwéren. Bewaren ,
bevrijden. Schirmengcl. m. Befchermengel. Schirmer. m. Befchermer , behoeder.
Inwoner, die geen burger is. Schirmf 'ihig.adj. Befchermingwaerdig, Schirmfell. n. Schootsvel. Schil mgötter. Befehermgoden,



een.
Schirmherr; m, Be/chermer, Voorfander, bevorderaar.
Schirmhut. m. Kinder valhoed.
Schirmkrieg. m. Verdédigende of verwérende oorlog.
Schirmrecht. n. Regt van verdédiging.
Schirmrede. ƒ. Verdédiging, verwering, verweerfchrift.
Schirmung. f.Verdédiging,befcherming.
Schirmwache , Schirmwacht. f. Vrijwaarnis> fauvegarde.
Schinnwaffen. n. Verwérend wapen.
Schirmwerck. n. Verdédiging, werk van verdédiging, bij voorbeeld: borstwéring van eene vesting.
Schirpen. v. n. Sjirpen , tjilpen.
Schirren. v. a. De paerden tuigen.
Schirrnagel, m.Bout van den disfelboom.
Schiszling. f. Schöszling.
Schittericht. tn. Ondigte fof, ondigt weefsel.
Schlabbe. f. Schlabbertuch.
Schlabbcn.f.Schlabbern.
Sehlabbcrer. tn. Babbelaar, folteraar , hakkelaar.
Schlabbericht, fchlabb erig. adj. Beklad, bemorst, kwijlend. Stotterend, hakkelend.
Schlabbern. v. a. Slabben, /labberen , bejlabberen. Lekken (als de honden enz.)
Schlabbern. v. n. Hakkelen , f otteren ,
babbelen, kakelen. Schlabbertafche./. Snapfer, langtong,
overbrengfer. Schlabbertuch. n. Slabbedoek. Schlacht. /. Slag , veldfqg. Schlachtbank./. Slagtbank. Schlachtbar. adj. Slagtbaar. Schlachten. v. a.Slagten, doden. Schlachter. m. Slagter , fager. Schlachthaus. n.Vleeschhuis,vl*eschhal. Schlachtig. f. Schlagig. Schlachtopfer. n. Slagtoffer. Schlachtordnung. ƒ. Slagorde. Schlachtfchwerdt. n.Slagzwaerd, twee-
/nijdend zwaerd. Schlachtung.ƒ. Slagting , bloedbad. Schlachtvieh. n. Slagtvee. Schlacke./. Schuim, asch , vuiligheid
van metaal, /lakken. Schlackigt. adj. Schuimig, onzuiver. Schlaf, Schla'fe. m. Slaap van het hoo/d.
Slaap, vaak.
SC Ha M9
Schlaf bank./. Slaapbank ,faapkist.
Schlaf bringend. adj.Slaapverwekkend*
Schlafen. v. n.Slapen, rusten. Ineiner Sache fehlafen. Eene zaak verzuimen , verwaarlozen, niet ter hart» némen, niet behartigen,
Schlafend. adj. Slapend.
Schlafer. tn. Slaper.
Schlafericht, fchlafcrig. adj. S? adv.
Slaperig , vaakerig , druiloorig.
Traag, agtloos , lui, fordig. Schlafcrigkeit./. Slaperigheid, vaak,
Jiaaplust. Agtloosheid, traagheid,
fordigheid, luiheid, vadzigheid. Schlafern. v. n. Slaperig zijn , flaaft
hebben, Schlaffieber. f. Schlaffucht. Schlaf kammer. f. Slaapkamer. Schlaf krankheit. ƒ. Slaapziekte, Schlaflos. adj. & adv. Slaaploos. Schlaflofigkeit./. Slaaploosheid. Schlafratz. m. Luijaart, lange flaper, Schlafrig. f. Schlafericht, Schlnferig. Schlafrock. m. Nagtrok, japon. Schlafftatte. ƒ. Slaapplaats, /aapfléde. Schlaffucht. f. Slaapzugt, f aapziekte,
f aapkoorts. Schlaff üchtig. adj. Slaapzugtig. Schlaftrank. m. Slaapdrank. Schlaftrunkenheit. /. Slaapdronkenheid,
Jlaperigheid , vadzigheid. Schlafzimmer. f. Schlaf kammer» Schlaff. adj. & adv. Slap. Schlaffig. adj. Slapjes , weekagtlg. Schlag. m. Slag. Stempel. Maat (in
de muziek). Gekweel, gezang van
eenen vogel. Poortier van eene koets.
Slag of gang van een fchip in het
laveren.
Schlag, SchlagfUisz.f. Beroerte , geraaktheid.
Schlag. m. Slag, foort, gewoonte, wijze. Auf meinen Schlag. Naar mijne wijze. Seyd ihr diefes Schlage», Befaat gij zo ?
Schlagader./. Slagader.
Schlagbalke. tn. Wip eener ophaalbrug.
Schlagbaum. m. Slagboom.
Schlagblock. m. Vleeschblok.
Schlagbrücke. ƒ. Valbrug , ophaalbrug,
Schlagdegen. m. Lange footdégen.
Schlagel. m. Bout, agter bout van een /chaap, kal/ enz. Houten hamer, Knods. Klopper aan eene deur, Heh>



35Ó SC II.
blok. Straatjlamper. Trommel/lok.
Schlageln. v. n. Zig vergis/en, verfpréken , eenen mis/lag begaan.
Schlagen. v. a. Slaan , kloppen, beuken, rosfem, afrosfen, Vegten. Vlaken {wolle). Bef aan, mengen (kalk). In fich fchlagen. Inkeer krijgen , tot inkeer komen. Baume fchlagen. Boomen rooijen , omverre hakken. Aus der Art fchlagen. Ontaarten, verbasteren. Etwas aus dem Sinnc fchlagen. Iets vergeten , uit de ge dagten Jlellen. Sich mit Sorgen fchlagen. Zig bekommeren, ongerust zijn.
Schlager, m. Vegter.
Schl'agerey. ƒ. Vegterij, gevegt, handgevegt.
Schlagfasz. n. Vat om koopgoederen in
te pakken. Schl'a'gfaul. adj. Verhard. Schlag<eder. f. Slagve'der, fagpen. Schlagflusz. m. Beroerte, geraaktheid. Schlaghart. f. Schlagfaul. Sciilagig.örf/. Dat Jlaat , fchopt (bij
voorb. een paerd.) Schlagloth. n. Sotideerzel der goudfmé-
den.
Schlagnetz. n. Slagnet.
Schlagregen. m. Slagregen, piasrégen ,
fortrégen , bui, vlaag. Schlagfchatz. m. Heerencijns voor het
munt faan. Schlagfchwerdt. n. Slagzwaerd. Schlagubr. f. Slaguurwerk. Schlagwald. m. Hakbosch , bosch, welk
van tijd tot tijd gehakt word. Schlagwerk.n. Slagwerk in een horo-
logie.
Schlagwctter. n. Ouweeder , noodweer, florm.
Schlagwunde. f. Kneuzing, blutzing , blaauwe plek door vallen of flaan.
Schlamm. m. Modder , bagger, flijk , moer , flib.
Schlammgröber.nt. Baggerman, modderman.
Schlammgrube.f. Modderpoel, modderfloot.
Schlammich. adj. Modderig, modder agtig , flijkerig , flibberig.
Échlammpf ütze. f. Schlammgrube,
Schlammrinne. ƒ. Moddergoot, riool.
Schlampamp. m. Slempt geflemp, geJmuh '
SCHs
Schlampampen. v. n. Slempen ,fmullen,
brasfen, fméren. Schlampamper. m. Slemper, fmuller,
brasfer.
Schlampe./. Morfebel, morspot, mortbeer.
Schlampen. v.n.Piasfen, morSfen.
Schlampicht. adj. Slordig, morsfg.
Schlander. f. Schlender.
Schlanck. adj. f. Sch'lank.
Schlanek. m. List, loosheid, doortrapt*
heid, arglistigheid. Schlangc. f. Slang, adder. Schla'ngeln (fich). Kronkelen. Sehlangenart. f. Soort, aart van flang. Schlangenbalg. m. Slangenhuid , flan-
gen vel.
Schlangenbanner. m. Slangenbezweerder.
Schlangenbrut./. Addergebroedzel.
Schlangenf anger. m. f. Schlangenbanner.
Schlangengezifche. n. Schuifeling , gefchuifel eener flange.
Schlangenfaule. f. Geflingerde zuil.
Schtengcnkgen.m. Bezwéring der flange n.
Schlangcnwdfc.adv.Slangswijze,bogtswijze, met bogten, kronkelend.
Schlangenzucht. f. Addergebroedzel.
Schlangenzunge. ƒ. Slangentong, addertong , lastertong.
Schlangicht. adj. Gekronkeld , als eene flang, flangswijze.
Schlank. adj. Buigzaam,gedwee* rankt dun * fijn.
Schlankheit. ƒ. Buigzaamheid, gedweeheid , rankfeid, dunheid, fijnheid.
Schlapp. adj.Slap , los, laf, zwak , verwijfd, weekhartig.
Schlappe./. Kap, kaproen. Klap, klink, veeg, fchade , verlies. Morsfg wijfi
Schlappen. v. n. Wapperen, fingeren labberen. Week, lafhartig zijn. Lekken, fobberen,(gelijk de honden.)
Schlappern. f. Schlappen und Schlabbcn.
Schlappicht. adj. Hangend, neerhangend
Schlmffengeücht.n.Mislijkgezigt,mottegezigt.
Schlaraffenlana. n. Lekkerland * luilekkerland.
Schlarfen. v. n. Sleepvoeten ,fchoot-voe-
ten , fleuren, flojfen, Schlarfen. Sloffchoenerii Schlattern. v. thSlingeren, f. Schiappcï>'<



SCH.
SCH. 3r,
Schlau. adj. & adv. Listig, loos, doortrapt, arg, fnoo, behendig. Listiglijk , looslijk.
Schlauch. m. Léderen zak, léderzakLéderen pijp of buis. Halskwab van eenen os , kosfem. Holfler van een paerd. IValvisch.
Schlauder. f. Schieuder.
Schkudericht, Schlaudcrisch. adj.Agtloos.
Schlaudern. v. n. sfgtloos zijn.
Schlaudern. f. Schlèudern.
Schlauheit, Schlauigkeit. f. Loosheid,
listigheid, doortraptheid, bejlépen-
heid.
Schlaunen. v. n. Vorderen. Schlauncn. v. n. Haasten,haast maken. Schlaunig. f. Schkunig. Schlaunigkeit. f. Schkunigkeit. Schlav, Schlave. m. Slaaf, lijfeigene. Schlavenarbeit./. Slaavenwerk. Schlavcndienst. m. Dienstbaarheid. Schlaverey./. Slaaverij, faavernij. Schlavisch. adj. Slaafsch , hard. Schkcht. adj. & adv. Regt, gelijk, ef-
jen, plat. Slegt, gemeen, gering ,
fchaars , mager , wrak , fchr aal,
ij lel, eenvoudig. Schkc'itcrdings.arfv. Slégts, f egt lijk,
volftrekt.
Schkchtgerathcn. adj. Mislukt, Jlegt, wanjchapen, wanjlaltig.
Schkchtgültig.adj.Van weinig waerde.
Schkchtheit.f. Slegtheid, geringheid.
Skchthin. adj. & adv. Eenvoudiglijk, oppervlakkig, fegtweg , in het algemeen.
Schkchtigkeit. f. Schkchtheit.
Schkchüich. adj. Gering , fober, eenvoudig,
SchkchUöthig. adj. Van gering alooi.
Schkchtweg. adv.Eenvoudig,eenigUjk.
Schkcken. v. a. & n. Smullen, fnoepen, Jmuigen, lekker zijn.
Schlecker. m.Lekkerbek, fnoeper,fmuiger, fmulbaard.
Schkckerey. f. Snoeperij.
Schkckerhaft, Schkckerhaftig. adj. Lekker, wél toegemaakt.
Schkckerhaftigkeit. ƒ. Lekkernij, lekkerheid , Jnoeperij.
Schkckerig , Schkckeritch. adj. f. Schkckerhaft.
Schleckmarkt. ƒ. Fruitmarkt,
Schkgel. f. ScTilagei.
Schkhe. adj. Slee , eggig, Jlomp, za. mentrekkcnd.
Schkhen. v. n. Eggig, J}>£, jomfi maken , zamentrekken.
Schkich/». Slijk.
Schkichcn. v. n. Slépen , Jluipen, kruipen. Stuiken. Glijden, glijen.
Schkichend. adj. Kruipend , fuipend. Stuikend. Glijend.
Schkieher. m. Sluiper, geveinsde. BeJpieder. Sluiker.
Schkicherey. f. Geveinsdheid. Stuikerij.
Schkicherisch. adj. Geveinsd, huichelagtig.
Schkife./. Knoop , Jlrik, koord, JJeep. Sléde. Sleep.
Schkifen. v. a.Slépen,Jleuren. f. Schkppen. Slijpen , Jcherpen , wetten , fcherp maken. Opfcherpen (het verfland). Glijen, f uilen. Slegten.Jlopen , ontmantelen, ontmuren tentwallen.
Schkifend. adj. Slépend, feurend enz. Sehleifenfuhrmann.m. Sleper, vragtféper.
Schleifentra'ger. m. Sleepdrager.
Schkifer. m. Slijper. Schaatsrijder.
Schkiferlohn, n. Slijploon.
Schleiffand. m. Schuurzand.
Schkiffchuhe. f. Schlitfchuhe.
Schkifftein. m. Slijpjleen.
Schkifung. f. Sloping , fagting , ontmanteling. Polijsting, het fijpen,, glad maken.
Schleim. m. Slijm, Jlib, zwadder , fpeekzel.
Schkimen. z. a. Zuiveren van Jlijm.
Schkimen (fich). Slijm opgeven.
Schkimicht, fchkimig. adj. Slijmig , fijmerig, fijmagtig , zwadderig.
Schkisze. f. IVollen watten. Plukzel. Spaander, houtjpaander.
Schleiszen. v. a. Kloven (hout.) Slijten (kleêren).
Schkiszer. m. Houtklover, houthakker.
Schkisficht, fchkisfig. adj.Dat gemaklijk klooft.
Schkmmen. v.n.Ligtmisfen, optrekken, Slempen , goed cier maken.
ïchkmmer. m. Ligt mis , opt rekker , femper, wellustling.
ichknimerey. f.Ligtmisferij , femperij, gulzigheid, wellust.



is* sc ri.
SCFL
Schkmmerisch. adj. Gulzig, vratig. 1 Schlcnderi fchlendrian./». Sleur, flen-\ der, trant. Der Schlender in einer Waare feyn. De klad 'in eene waa' re zijn.
Schlznécrsr. m.Le'digganger , flraatflljper,
Schlendern. v. n. Slenderen, Jlenteren , Jleuren , lédig gaan. Lm her fchkndern. Straatjlijpen.
Schlendericht, fchlenderisch.arf/. Traag, lui, flordig , agtloos.
Schlenderling. m. Agtloos mensch, floddervos.
Schlendrian. f. Schlender;
Schkngern. v.a. Strengelen , vlegten.
Schlenkern. v. a. Slingeren, wapperen. Slingeren,Jpartelen,fcharrelen (met de beenen , voeten.) Spartelbeenen, fcharrelbeenen. Lanterfanten t ledig gaan, dagdieven.
Schleppbauchen. v. n. Engborfig , kortademig zijn.
Schleppbauchig. adj. Ëngborflig, dampig-
Schkppe. f. Sleep (van een kleed).
Schieppïn. v. a. Slepen. Op het anker rijden , fpillen, doorgaan, driftig raken (van de fchépen Jprékende, die voor anker liggen.)
Schleppend. adj. Slépend.
Schkppentrager. m. Sleepdrager.
Schkppnetz. n. Sleepnet.
Schkppfack. m. Hoer, ligte kooi,fmots,
Schkuder./. Slinger.
Schkuderer. m. Slingeraar.
Schkuderisch, fchleudericht, fchkuderig. adj. & adv. Slordig, agtloos, onoplettend, flordiglijk, agt loos lijk.
Schlenderling. m. Agtloos , flordig mensch.
Schkudern. v. a. Slingeren, werpen.
Schleuderftein. m. Slingerfleen.
Schleufe./. Oog.
Schleunen. f. Schlaunen.
Schkunig. adj. & adv. Haastig, haastiglijk, Jpoedig, fnel, fnellijk , gezwind , vaerdig.
Schkunigkeit./. Haast, fpoed, f netheid , gezwindheid, vaerdïgheid.
Sleufe. f. Sluis, fpui, waterkeer.
Schleufenmeister. m. Sluiswagter.
Schleyer. m. Sluiper, hoofdfluijer.
Schleyerlcinwand, n, Kamerijksdoek,
Schkyern. v. a. Met eenen flluijer Ie* dekken.
Schlich. m. Bedekte weg , heimlijke Uitgang i Jlulpgang, fluipdeur , fulptrap. Oefening,gebruik, fleur, trant, flender. Loosheid, Hst, vond,flreek.
Schlicht. adj.. Sluik , neérhangend.
Schlichtbar. adj, Bejlisbaar, dat vereffend of bijgelegd kan worden.
Schlichten. v. a. Slegien, effen ojgelijk maken. Beflisfen , beflegten , bijleggen , vereffenen,klaren (eengefchil).
Schlichter. m.Beflisfer, bemiddelaar.
Schlichtung. f. Beflisfing , beflegting , bijlegging, bemiddeling, vereffening.
Schlickcn.f. Schlingen und fehlucken,
Schlidern. Glijen, fullen.
Scbliefen, fchliffen. f. Schlupfen.
Se'hlicr. Liesgezwel, tiesontflékingj klapoor.
Schlieszbar. adj. Slultbaar.
Schlieszen. v. a. Sluiten, toefluiten, toedoen. Boeijen , kluisteren. Effenen, vereffenen, klaren, fluiten (eene rekening.) Befluiten, fluiten (een gefprek , eene réde.) Eins aus dem andern fchlieszen. Befluiten, opmaken, gevolgen trekken, fluitréde maken (uit iets.) Aangaan (een verbond.)
Schlieszen m. Sluiter. Gevangenbewaarder.
Schlieszerey. f. Gijzeling, gljzelkamer. Schlieszerinn./. Opzigtfler. Huishoud* fler.
Schiieszgeld. n. Sluit geld.
Schlieszlich. adj. & adv. Eindlijk , be*flisfend, beflegtend.
Schlieszung. ƒ. Sluiting.
Schlimm. adj. & adv. Slim , krom, fcheef, fchuln, kwaad, erg, boos, loos, listig.
Schlinnner. adj. & adv. Erger.
Schlimmheit. f. Boosheid, kwaadheid, kwaadaartigheid, loosheid, listigheid.
Schlinge./. Strik, flrop. Schlinge in einem Seik. Kink in een touw.
Schlingel. m. Guit, luiaart, lomperi, ellendeling, ézel, fchurk, deugniet.
Schlingeley. ƒ. Boerschheid, lompheidi luiheid;
Schlingelhaft. adj. Boersch, lui, vadzigi Jlegt, ellendig,



SCH.
Schlingeln. v. n. Slenteren , lid'ig gaan lui en vadzig léven.
Schlingen. v. a. Strengelen, vlegten,om vlegten -, kronkelen , krinkelen. Slin den, ver/linden, inzwelgen.
Schlinger. f. Schlucker.
Scblinkfehlankcn. f. Schlingeln.
Schlipfer. tn. Uitglijding.
Schlipfern. v. n. Slibberen , glibberen glijden , glijen , fullen.
Schlipferig. adj. Glibberig, flibberig.
Schlipferigkeit. f. Glibberigheid.
Schlippe. ƒ. Schoot. Riool, verlaat,vervalgat. Ruimte tusfehen twee huizen.
Schlirfeiii f. Schlurfen.
Schikten, m. Sléde.
Schli ttenfah rt. ƒ. Sledevaart,
Schlittfchuhe. Schaatzen.
Schlitz. m. Spleet, reet, fcheur, kloof
Schlitzcn. v. a. Splijten, kloven.
Schloosz. adj. Agtloos , Jlordig.
Schlosz. n. Slot (aan eene deur enz.] BeJluit. Slot, kasteel, vesting, flerkte , paleis,
Schloszberg. m. Slotberg.
Sehfösze. ƒ. Hagelfleen, hagel,
Schloszen. v. n. Hagelen.
Schlösfcr. m. Slotenmaker.
Schloszfeder. ƒ. Veer van een flot.
Schloszgarten. m. Tuin van het flot Oj paleis.
Schloszhaacke. m. Slotkram, daar dt
fchoot ingaat. Schloszhauptman. m. Slotvoogd. Schloszweisz. adj. Hagelwit, fneeuw
wit.
Schlot. m. Schoorfleen. SMotteïhoün. J'. Hangbroek , flodder
vos , haveloos mensch. Schlottericht, Schlotterig.tfflf/. Haveloos
flordig, agtloe-s. Schlottern. v. n. Hangen , flodderen
fchudden. Schluchs, Schluchfer. m. Zugt, fnik
hik.
Schluchfen, Schlucken.v. n. Bittere benaauwde klagten uitboezemen jammerlijk, bitterlijk zugten , jam merklagen.
Schluchfer. m. Zugt, fnik , jammer klagt, benaauwde zugt. <
Schluek. tn. Slok ,teug (in het drinken)
Schlucke , Schluckcn. //;. Hik,
SCH. 353
tlSchlucken. V. a. Slokken, flikken, in*
Jlokken.
•ehlucker. m-Slokker, fchrokker. Gü* ter Schlucker. Goede flokker, goedé hals.
Schluderhofen m. Slodderbroek. Schluderig. adj. Slodderig ,Jlordig, agt' loos.
Schludern. v. n. Slodderen, flodderen,
Schlüffcl. m. Onnut mensch,
Schlummer. m. Sluimer.
Schlummericht, Schlummerig. adj. Sluimerig , flaperig.
Schlummern. v. n. Sluimeren,
Schlump. m. Haast, flpoed , Schielijkheid , voordvarendheid.
Schlumpcn. v.n. Iets met haast doen.
Schlumpicht: adj. Haastig , Schielijk t
flordig.
Scblumpsweife.tfrfv.M?/' haast,ter loops,
Schlund. m. Keelgat, Jtrot, Jlokdarm. Afgrond, draalko'k, wo/J', grond* looze kolk in zee.
Schlüngel. f. Schlingcl.
SchlupfF. m. Schlupfloch, Schlupfwinkel. Schuilhoek. Pleimlijke deur , gang. Uitvlugt, veijchoning.
Schlupfen. v. n. Sluipen,
Schlüpfern. f. Schlipfern.
Schlurf. m. Slurp , flok.
Schlürfchen.». Slurpje , flokje.
Schlurfen. v.a. Slurpen , florpen. • Schlusz. m. BeJluit, Jlot, gevolg. Ei» nen Schlusz fasfen. Een beflu'-r n°men, Einen Schlusz aus etwas mach» en. Een gevolg uit iets trekken , opmaken. Den Schlusz machen. Befluiten , eindigen.
Schliisfel. m. Sleutel.
Schlüsfen. f. Sehiicszen. . Schlüsfig. adj. Hts, dat fluit ,toegeflo. ten kan worden DieThürc ist fchJüs* flg. De deur flu't.
Schlüsfig werden, f. Befchlieszen.
Schluszkorb. m. Sluit mand.
Schluszmaszig. adv. Bij gevolg , gevolglijk, bij wijze van gevolg, bij gevolgtrekking.■ Schluszrede. ƒ. Sluitréde ,JIotrégel, befluit.
Schluszftcin. m. Sleutel, flotfleen va t
een gewelf. Schmach./. Smaad , hoon , belediging}
fchimp, Jchending,
2



854 SCH-
&chrnachr-ë.e. f.Smaadréde,fchimpréJe.
Schmachfeulev/. Zuil, pVaar ter gedagtnis van eene eerlooze daad.
Schmachten. v. n. Smagten, verf magten, kwijnen, vertéren ,verzwakken.
%ea\YA&A.trA.adj.Smapend, kwijnend, zwak.
Schmachtig.arf/. Schraal, mager, rank, verzwakt, gekrenkt.
ichinachtigkeit. f. Schraalheid, magerheid, rankheid, zwakheid, kragtloosheid, magt loosheid , ■ verzwakking , verkwijning.
Schmack. m. Smaak.
Schmackhaft. adj. & adv. Smaaklijk, wélfmakend.
Schmackhaftigkcit./. Smaak, geur.
Schmacklos. adj. &adv. Smaakloos, laf.
Schmacklofigkeit. f. Smaakloosheid , la} heid.
Schmackfam. adj. Smaaklijk, geurig. Schmadcrbuch. n. Kladboek. Schmadcrig. adj. Morsfg, Jlordig. Schmadern v. a. Bemorsfen , bekladden. Schmahcn. v. a. Smaden, verf maden,
honen , ontèren , fchimpen , fchen-
den, lasteren , eerroven. Schmaher. f- Schmalëf. Schmahhandel. m.Bittere fmaad, fcham-
pere hoon , groot ongelijk. Schmahlen.f. Schmalen. Schm'a'hlerisch. adj. Fittend, bedillend. SchniabÜjg.a^/s &adv. Smaadig,fmaad-
lijk.
Schmahrede. f. Schmahworte.
gclimahfchrift. f Smaadf hrift, lasterfchrift, fchlmpfchrift.
Sc'mvMacht.f.Lasterzugt.
Bchm'a'hf iichtig. adj. Lasterzugtig.
Schmahung. f. Smading, verfmadiug.
Schmahworte. Smaadwoorden, fmaadréde , fchimpréde,
Schmal. adj. & adv. Smal, fegt, géring , fchraal, ellendig , armoedig.
Bchmale. ƒ. Smalheid, fmalte.
fichmaler. v. a. Smalen,fmèlen, kijven, fcheiden , lasteren , vitten, bedillen.
Bchmaler. m.Smaler, lasteraar,kwaadfpréker, lastertong ; vitter, bediller.
JchmSlern, v.a. Smaller, enger, naauwer maken, verminderen, verkorten.
SchauJgern. f. Schmadern.
SCH.
Schmalz. n. Smout, fmalt, reuzel, vet, fmeer.
Schmalzbutter. f. Cefmellen boter. Schmalzer. m. Boterkoper ,fmeerkoper, Schmalzicht.f. Schmalzig. Schmalzig. adj. Vuil, morsfg, zweete-
rig. Smeerig, vettig , f mout agtig,
fmoutig. Sehmar. n. Smeer, vet, fmout, Schmarbauch. m. Onderbuik. Schma'richt , fchmaïig. adj. Vettig ,
fmeerig. Schmarleib. m. Vetvlles. Schmarotzen. v.n. Smarotzen,fmul!en,
fchulmlopen , fchuimen,panlikken. Sclnnarotzer. m. Schuimer, fchuimlo-
per, panlikker , tafelbézem. ' Schmarotzcrey./. Panlikkerij , tafel*
fchuimerij. Sehinarre. f. Schram , fneê , veeg,
flriem in het aangezigt. Schmarren. v. a. Schrammen, eenefnée
géven. Schmarricht. adj. Gekerfd. Schmafche , Schmofche. f. Lamsvel ,
lamsvagt. Sehmatz . Schmatzer. m. Kus , zoen, Schmatzen. v. a.Kusfen, zoenen. Smakken (onder het eeten.) Schmauch. m. Smook , damp , rook ,
waasfem. Schmauchelhaft. f. Smeicblerisch. Schmauchen. v. a.Smoken,roken,fmett-
len.
Schmauchen.V. n. Smoren, verfikken in den rook.
Schinaucher. m. Roker,fmoker , tabaksroker.
Schmaus. m. Slemp ,goedecier, vrolijkheid , fempmaal, vrolijke maaltijd.
Schmaufën. v. n. Slempen , fmullen , brasfen.
Schmaufer. m. Slemper, brasfer ,fmulbroér.
Schmaufercy. f. Slemperij, brasferij. Schmecken. v. n. Smaken , proeven. Ruiken.
Schmecker. m. Proever, dieeenen goeden fmaak heeft. Een die z:? uit nieuwsgierigheid overal indringt, om te befpieden. Reuk , reukgevoel, neus.
Schmeer. f. Sehmar. iSchmehkn. f. Schmalen,



SCH.
SthmtlcMty.f.Vleijerij,gevlei,piuim-
Jlrijkerij. Schmcichelhaft. f. Schiheiehle ;sch. . . fcchmeichelmund. m. Vleijer.pluimfl'rij-
ker. jjL ■ ■' ,
Sthmeichéln. v. a. Vlijen, flemen,pluimJlrijken , flikfooijen.
Sfchmeichelworte. V'eijende woorden.
Sfchmcichlen. f SchmeichJn. .
S£hmeichler. m. Vleijer, pln-mfrijker.
sfchmeichlerey. f. Schmekmeley. .
Sfehmcichlerisch. adj. Vleijend.fémend.
S£hmeichlung. f. Gevlei, gefleem.
Jjcnmeidig. adj. Smedig ; lénig, gedwee; buigzaam, handelbaar. Schmeidige Rede. Zagte i néderige, beleefde Woorden , taal.
Schmeidigkeit. f. Buigzaamheid , fmédigheid, lénigheid,gedweeheid. Taaiheid, fmédigheid der metaalen.
Schmeiszen. v. a. Smijten , werpen , gooijen ; /makken. Mit Fausten fchmeiszen. Met vuisten flaan. Schijnen (van de vliegen Jprékende.)
Schmelz. m. Schnielzglas. n.Brandverfi uitgebrand glas.
Sehmclzarbeiter. f. Schmeizfarbmaler.
Schmelzbar «Sehmclzig. adj. Smeltbaar, vloeibaar.
Schmelzen. v. a. Smelten , vloeibaar maken.
Schmelzer. m. Smelter. Doorbrenger. Schinelzerey. ƒ. Smelterij. Brandverf,
doorvlamzel. Schmelzfarb./. Brandverfl. Mit Schmelz
farbe malen. Met brmdverffchil
deren . brandfchilderen ; vlamfchil-
deren , doorvlammen. Schmeizfarbmaler. m. Brandfchilder ,
vlamfch'uder i brandverjfchilder. Schmelzglas. f. Schmelz Schmelzhütte. f. Smelthuis; giethuis. Schmelzig. f. Schmelzbar. Schmelzkelle. f. Smeltoven. Schmelzkunst. f.Smeitkunst, gietkunst,
fcheikunst. Schmelzmahler. f. Schmeizfarbmaler. Schmelzmahlerey. f. Schmelzerey. Schmelzofen. m. Smeltoven. Schmelztiegel. m. Kroes , fmeltkroés. Schmelzung. ƒ. Smelting , ontbinding,
fcheiding. r Sc'nmelzwerk. f. Schmelz; Sehmelzwerker. f. SclimclafarbïBaitr.
2
SCH; 1%
Schmevgcl. m. Smergel, amaril. Schmerz. m. Smert, pijn Schmcrzen. v. n. Smerten , 'zeer doen. Schmei zcnd. f. Schmerzlrch. Schmerzgel'd. n. Geld , dat men moei betalen aan iemand; dien men ge* . wond heeft. ..
Schmerzhaft. adj.&adv.Smer tiijkpijn. lijk. ..
Schmerzlich: adj. f. Schmerzhaft. ,
Schinerzlindernd. adi. Pijnftillend.
Schmerzvoll. adj. Vol fmert, overflelpi . van droefheid. _
Schmetterling. m. Kapelletje i witje.
Schmettcrn. v. a. Ter aarde werpeni verpletteren , verbrijzelen.
Schmicken (mit der Péiffche). v.a. Mei de zweep flaan , met de zweep klappen. ..r /■
Schmid, Sehmidt Schmied. m. Smid:
Schmiede. ƒ. Smidze , fmidswinkel.
Schmieden. v. a. Sméden.
Schmiedeftok. m.Smids aambeeld.
Schmiedezetlg. n. SmidS gereedfchap.
Schmiedung./'. Het f méden: Kwaadfméd'mg , kwaddbrouwing.
Schmicgen. v. a. Bukken; buigen , w'1ken , nageven. Sich Schmiegen. Zig buigen; vernéderen ', onderwerpen.
Schmicgung. f. Buiging. Vernédering ; , onderwerping:
Schmier, n. Smeer, fmeerzel.
Schmiralien. Giften en gaaven; gefchenken ; welken men iemandgeejti om hem op zijne zijde te trekken, fleekpenning.
Schmierarzt. m. Kwakzalver:
Schmierbuch. n. Kladboek.
Schmieren, v. a. Smeren ; befméren } zalven , vetten , morsfen, kladschilderen , kladjehrijven. Den Richter' febrhieren. Den fegter omkopen. W'er wohl fchmiert; der f ahrt wohl. Door giften en gaaven kan men alles krijgen. ,,.
Schmierenzen. v n. Vies ruiken:
Schmierer. m. Papiervermoi sfler, kladder , kladfchilder.
Schmiererey. f. Smérerij , morsferij ; kladwerk. Vuiligheid; onreinheid, onzuiverheid ; fmérigheid.
Schmierig.arf/. Smerig ifmullig , nloriflg > flordig ,fmodderig, bef me er d, bemortti
%



355 SCH.
Schmierung. ƒ. Smering , zalving. Schminkarzriey. f. Blanketzel. Schminkdocke./: Geblankette pop. Schminke. f Blanketzel. Schminken (fich). Zig blanketten. Schminkfleck. m. Moesje. Schmirren. v. n. Een fcherp geluid maken.
Sch&isz. m. Smeet, worp, gooi. Slag, klap. Plet fmijten , het gooijen.
Schmitz, m. Striem , naad eener wonde. Zwartheid, zwart téken, fchandvlek.
Schmitzen. v. a.Wegwerpen, weg/mijten , weggooijen. Zwart maken. Bemorsfen , bevuilen, vuilmaken. Met de zweep f'aan , met de zweep klappen.
Schmollen. v.n.Morren, knor ren,grijnzen , grimmen, zuurmuilen, mompelen , preutelen. Glimlachen , inwendig lachen.
SchmoJlicht. adj. Knorrig , gémelijk , gefronst, grijnzig ,grimmig,ftuurs.
Schmoren.v. a. Stoven (vleesch).
Schmottericht. adj. Garst, bedorven, verrot enz.
Sèhmötzlen. f. Schmollen. Glimlachen.
Schmuck. tn. Tooizel, cptooizel, verfterfel, feraad, ftnuk.
Schmücken. v. a. Smukken, tooijen, optooijen , verf eren , opferen, opfinukken , opfchikken , oppronken.
Schmiicker. m. Optooijer, verferder.
Schmuckjungfcr. ƒ. Kamenier eener vorJltn.
Schmückung. f. Optooijing, verfer'mg.
Sehmudern. v. n. Beginnen te bederven.
Schmunzlen, Schmustern. v. n. Glimlachen , meesmuilen.
Schmuttcrn. f. Sehmudern.
Schmutz. m. Kus , zoen. Vuilnis, vuiligheid, fmet, klad, vlak.
Schmutzbartel. m. Morspot , haveloos mensch. 1
Schmutzen. v. a. Sme'ren, befméren ,bemorsfen, bef meuren , befmodderen, fmérig, vuil maken ,fmetten, vlekken , afverwen. Glimlachen. Kusfen, zoenen.
Schmutzfecze. f. Schmutzkittel.
Schinutzig. adj. Smérig, morsfg ,fmodderig , fmettlg , fmetagtig.
SCH.
Schmutzigkeit. f Morsjigheid, fmérlgheid, vuilheid.
Schmutzkittel. tn. Slons , morsfebel, kladdegat, konkel.
Schutzkoch. f. Sudclbub.
Schmutzlachen. v.n. Glimlachen, meesmuilen.
Schnabcl. m. Bek ,fneb ,fnavel (van eenen vogel). Bek, neb, fnuit, fléven (van een fchip offchuit). Tuit (van eene fchenkkan.) Einem das Gelbe -vom Schnabcl wifchen. Een1 jong mensch befchaven. Einem den Schnabcl wifchen. Iemand den neus végen , door/lrijken , over den hékel halen , begrauwen. Den Schnabel immer in der Wciche haben. Gefladig drinken , zuipen, altijd bij het nat zitten.
Sehnabclicht. adj. Gebekt, gefnaveld.
Schnabeliren. v. n. Wakker fmullen , lustig vrolijk zijn, zijn hart ophalen , joelen.
Schnabeln (fich). Zoenen, minnebekken , trekkebekken.
Scambc\\vciAz.f.Gevleugeld wildbraad. Plaats van overvloed.
Schnadcrer, Schnatterer. m. Babbelaar , kakelaar , praatvaar.
Schnaderhaft. adj. Babbelagtig , praatagtig.
Sehnadern. v. n. Slobberen, ook kwaken (van de eenden , ganzen enz.fprékende.) Babbelen, fnappen , kakelen , praten.
Schnadriack.n. Snap , gefnap, praat.
Scbnak. m.Snakerij, kwinkflag. Snaak, grappenmaker ,fpotvogel, een kortswijlig mensch.
Schnake. f. Plug.
Schnakcn. v. n. Korswijlen, fnakcrij, klugten , grappen , boerterijen,potzen voor den dag brengen, vertellen.
Schnakenhaft. f. Schnakisch. Schnakenmacher. m. Snaak , potzenmaker.
Schnaker. f. Schnakenmaker. Schnakisch. adj. Snaaks, koddig, klug-
tig , drollig , lustig, potzig , korts-
wijlig.
Schnall. m. Knip voor den neus. Schnalle. f. Gesp. Klink, ligt ertje van eene deur.



SCH.
Schnallcn v. n. (mit der Pcitfche). Met de zweep klappen.
Schnallen. v. a. Gespen , toegespen. Knippen met de vingers.
Schnapp. m. Snap. In einem Schnapps etwas thun. Iets met eenen fnap doen.
Sehnappen. v. n. Snappen, happen , hijgen , haken {naar iets). Betrappen.
verrasfehen. Hinken, Opjpringen. Schnappericht. adj. Snapagtig. Schnapphahn.;». Struikrover, Jlroper. Schn'appiseh. adj. Snapagtig,praatzug-
tig.
Sch-napkarre. m. Stortkar.
Schnappmaul. n. Snapper , kakelaar, overdrager.
Schnappmesfcr. n. Vouwmes , knipmes.
Schnappfack. in. Knapzak.
Schnarchen. v. n. Snorken , ronken in den Jlaap. Razen , tieren , uitvaren. Snorken , pochen , grootspreken , Snoeven.
Schnarchen , das Gefchnarche. n. Snorking. Geraas, getier. Gepoch.fnorkerij.
Schnarcher. m. Snorker, ronker. Pocher, Snorker, Snoever.
Schnarren. v. n.Snorren, krasSen, brouwen , brijen , lispen in het Spréken.
Schnarrmau.len. v. n. PVatertanden.
Schnattercr. m. Babbelaar, langtong, SnavcrSnel.
Schnatterhaft. adj. Praatziek , babbelagtig.
Schnatterisch. f. Schnatterhaft.
Schnattcrn. v. n. Snateren,Snappen, kakelen , drok praten. Klappen met de tanden. Kwaken als de eenden, gaggelen als de ganzen, klapperen als de oijevaars.
Schnaubcn. v. n. Snuiven , ademhalen. Hijgen naar den adem (van vermoeidheid.)
Schnaubcr. m. Een oplopend, gramflorig , hévig toornig mensch.
Schnaufen. f. Schnauben.
Schnauze./. Snuit , bek. Die Schnauze hoch tragen. Hoogmoedig, grootsch ziin.
S hninitzen, Schnauzen. f. Schneuzen.
S hnauzen. v. n.Likken . proeven,Snaken. Bedriegen, aft ■'iggelen , afttonen, listig afhakt,
SCH. " 55?
Schnh'uzer. m. Likker, proever , fnoeper. Bedrieger.
Schnatizhahn. m. KalkoenSche haan. Snoeshaan , gekje , pronker, melk' muil, laSbek.
Scbnanzig. adj. Gebekt, dat een' bek oS fnuit jieeSt.
Schnceke. ƒ. Slek , fak.
Sehncekenauge. n. Slakkenoog (in de JcniSche bouworde.)
Schneckenpost. ƒ. Traage gang.
Schncekenttcngel. m. Slakkenjteel (in de korintifche bouworde.)
Schneckenftiege../: Wenteltrap.
Schneckentreppe. f. Schneckenitiege.
Schneckenweis. adj. Slakswijze.
Sehnee. tn. Sneeuw.
Schneeblume. ƒ. Sneeuwbal.
Schnecflock. m. Sneeuwvlok.
Schneegeftöber. n. Stojjheeuw.
Schneeicht, Schneeisch, Schneyerisch. adj. Sehneeuwig, Schneeuwagtig.
Sclmeezucker. tn. WitteSuiker,poeijerSuiker.
Schneidbank. ƒ. Snijbank.
Schneidbret. n. Snij bord, Snijplank.
Schneidc.fSneétjhéde van een mes enz.
Schneideln. f. Schneitcln.
Sc meidelohn. tn. Werkloon , maakloon,
Schneiden. v. a. Snijden , kerven , verSnijden. Lubben, ontmannen.
Schneidend. adj. Snijdend. Scherp, bijtend , fmertlijk, gevoelig , vinnig.
Sclmeider. m. Snijder, kleermaker.
Schneidcrbursch , Schneidergefeli. m. Kleermakers knegt.
Sehneiderey. ƒ. Kleermakers ambagt.
Schneiderinn. ƒ. Naaifer, lapjler.
Schneiderliberey. ƒ. Schuift.
Schneidern. v. n. Kleermaken.
Schneiderzunft. ƒ. Kleermakers gild»
Schneidig. f. Schneidend.
Schneidlen. f. Schneiteln.
Schneidmühl. f. Zaagmolen.
Schneicn. f. Schneyen.
Sehneiicht. f. Schneeicht.
Schneiteln. v. a. Snoeijen , bcfnoeijen.
Schnell. adj. & adv. Snel, rasch, vaerdig , vlug , gezwind.
Schnellbalke. m. Wip.
Schnellbock. m. Heiblok.
Schnelle. f. Snelheid, gezwindheid,vlugheid, vaerdigheid,
3



?5* *CH"
Schnelle, Schnclle Cathrin. f. Loopfouikloop.
Schnd.lri. v.a. PVerfen. Bedriegen, se
veel afnemen. SehneUen. v. n.Knippen , kraken, knap
pen , (met de vingers). Scb ncller. m. Knip, knipf.ag, knip voor ' den neus.
ScK&'lii uszig. adj. Snel of radter been,
vlug gaanae. Schncllgalgén. m. IFip, wipgalg. Schriélligkeit.ƒ. f. SchncJle. Sehriellkugel. f. Knikker. .Sehnellwage'.J. Unfler, boerenbalans. Schnellwerk.' n. Veêrwerk. Sehneuzen. y. a.'Snuiten (den neus , de ' kaers.) Snuiten, bedriegen, ver-
fchaiken, opligten. Schneuzer. m. Snuiter. Schncuztuch. m. Neusdoek , zakdoek. Sehneyen. v. n. Sneeuwen. gchnkben. f. Schnauben. Jschniffeln. v. n. Boorden neus fpre'ken.
Bedillen, berispen. Schuiffler. m. Bediller, berisper. Die
door den neus /preekt. Schtiipp./». Schnippc'hen. n.Knip.geknap " der vingers, im Schnipps. Schielijk,
met haast , in een /nap. Sehnippdn. v. a. Snippen , /nipperen ,
knippen. Schnippen. v. n. Klappen.. Schnipper. m. Spotter, /potboef ,/chim' per t gek/cheerder, fpreeuw. SchmpperÜBg.0». Snipper, /nippel, fhip' zei.
Sehiiipper». T. Sehnippdn.
Schnippisch. adj. Bits, trotsch,fpijtig, fnippig, veragtend. Spotagtig,/chimpig, /ekend.
Sehnirckel. m. Inlating , invoeging,za-
' menbinding. Kortswijl, boerterij, klugtigheid.
$chnirren.v. n. Snorren.
Schnitt. m. Snee, fnède. Sneêvan een
' boek. 'Snee, patroon van een kleed. Snee broods. Snee ,fchijf, moot van «enen visch.
Sehniuer. m. Maaijer (gras- of koorn-).
S.hnittling. m. Gefnèden dier. Loot, takje van eenen boom. Een, die door middel der keizersfnéde geboren is.
Sciinitz. f. Schnitt»
SCH.
Schnitsbrett- n. Schnitztisch. m. Schaafbank , werkbank , fchroefbank, werktafel.' Snijbord.
Schnitzeifen. n. Bijtel.
Schnitzen. v.a. Snijden. Ein Bild Schnite zen. Een beeld fnijden , houwen.
Sehnjtzër. m. Beeldhouwer. Misflag B fout.
S hnitzerhaft. adj. Gebrekkig , vol mis*, flagen.
Schnitzkunst./. Beeldhouwkunde. Schnitzwerk. n. Snijwerk , beeldhouw* werk.
Schnód. adj. &adv. Snood,fnoo. Schnö* der Gewinn. Vuil gewin. Schnödes Gésiuth. Laagc,laffe ziel. Die Schnö» de Welt. De bedorven zéden der wae* re ld. Boos , godloos, veragtlijk. Honend, beledigend. Trotsch, verwaand, koogmoedig. Ongerijmd. Twijfetagtig. Omvaerdig, fchandlijk. Zorgloos, lui, traag.
Schnödigkeit.f. Snoodheid , /chande , eerloosheid, vuilheid , laagheid, boosheid , godloosheid. Ongerijmdheid, verwaandheid, trolschheid, hoogmoed.
Sc hnödiglich. adv. Schandlijk , oneerlijk . enz.
Schnpder. f. Schnudcr.
Sdinopern. v. n. /anken, bas/en, aan* flaan (van eenen jagthond /préken-, de, die dén reuk heej't, 0/ op hes. /poor is van eenig wild.)
Schnörchel. m. Krul van het kapiteel der Joni/che zuilen.
Schnorcheln. v.n. & a.Brijen, lispen ^ brouwen. Draaijen, lirengelen.
Schnorrcn. f. Schnurrcn.
Schnucken. f. Schluchfen.
Schnudel./». Snot.
Schnudelicht. adj. Snottig, fnotterig, Sclmiüfe. m Verkoudheid. Sehnupfen. v. a. & n. Snuiven (tabak)^
opfnuiven. Schnupficht. adj. Verhoud. Het, geen
verkoudheid verwekt. Schnuppe. f. Lemmet , pit van eene
brandende kaers , kaers/nuitzel.
Snuit, neus, mond. Die Schnuppe
einziehen. Met fchaamte zwijgen ,
tot zwijgen gebragt zijn of worden. Schuur, f. Snoer, koordje , rijgfnoer ,
rijgveter.. Rigt/noer, regelmaat.



SCH.
SCH.
85?
■Snaar, fchoondogter,Schoonzuster. vieren , fparen. Meedogen, méde.
Uber ,die Schniire. Boven maate , lijden hebben.
overdadig. Uber die Schniire hauen. Schönr.eit.ƒ.Schoonheid,fraaiheid,be-
De maat te buiten gaan, over- koorlijkheid, aartlgheid.
daad plegen. Von der Schniire zeh- Schöiücaecht.m.Schoonzoon.Net ventje.
ren. Fan den hoogen boom téren, Schönpart./.i\fasAer, momaangezigt.
niets winnen. Schönpfla'sterchen. n. Moesje.
Schnürenv. a. Snoeren, rijgen. Lijnen, Schoos. m.&f. Schoot, boezem.
Jlrépen. Binden , vastmaken, kluis- Sehoosfell. n. Schootsvel (van ambagts-
teren. Bedriegen , opligten , bedot- lieden.)
ten. Schooskind. n. Troetelkind.
Schnurgerad. adj. Lljnregt. Schopf. 'm. Kuif. Portaal van een huis.
Schnurgleich. adv. Lijnregt, naar der. Koetshuis.
régel. ■ Schopf. f. Schöppe.
Schnürleib. m. Rijglijf, keurslijf. Seftöpfbrüim. m. Put, waterput.
Sehnürloch. n. Nestelgat. Schöpfe. f. Schöppe.
Schnurr, Schnuvrbart. m.Knével. Schöpfen. v.a.Scheppen ,putten , vat-
Schnurren. v. n. Grommen , knorren , ten. Ein Urtheil fchopfcn. Oordelen,
preutelen. Snorren, (van een fpin- befisfen , vonnisfen , vonnis géven,
wiel, van eene kat fprékende.) vellen.
Schnurrisch. adj. Bits, knorrig. Schöpfenampt. n. Schépensampt.
Sebnurftracks. adv. Regt ult.Aanflonds, Schüpfengericht. n. Schépensbank.
opflaandevoet,oogenblik!ijk.Gansch- Schöpier. m. Schepper.
lijk, geheel en al. Tégen over ge- Schöpfgalgen. m. Putgalg.
fteld, regt tégen over. Schöpf bakc. m. Puthaak.
Schober. m. Opper , hoop , rook , mijt Schöpferisch. adj. Scheppend , tot het
hooi. fcheppen behorende. Die Schöpferi-
Schobern. v. a. Opperen, op oppers zet- fche Kragt. Hetjcheppeud vermogen,
ten. de fcheppende kragt.
Schock. n. Schok, getal van zestig. Schopficht. adj. Gekuifd, digt bewas-
Sehockel. f. Scbaukel. fen. Schopfichtes Haar. £>/'£, zwaat
Schockholz. n. Telhout, talhout. haïr.
Schoeiden, f. Schaukcln. Schöpfrad.». Scheprad.
Schockweile. adv. Bij hetfehok^ bij zes- Sehöpfung. ƒ. Schepping.
tigen. Schopp , Schöppe. f. Schoppen.
Schöf. f. Schaub. Schöppe. m. Schépen.
Schöif. f. Schöppe. Schoppen, v. a. Fullen, aanvullen,fop*
Scholarch.»;. Opziender overfchoolen. pen.
Scholle./. Kluit aarde. Schoppen, m. Pint. Koetshuis.
Schellicht, adj. Fol kluiten. Sehoppenbank. f. Sihépensbank.
Schon. adv. Reeds, alreeds, aireede, Schoppenwcis. adj. Bij pinten , met het
al. pint.
Schön. adj. & adv. Schoon , fraai, Schoppicht. adj. Dat een pint houd.
mooi, hupsch, aartig, bevallig, wél- Schöps. m. Schaap. Ein albemer Schöps.
gedaan, zuiver, rein. Einen fchö- Een fut, goedbloed, fenaaps hoofd ,
nen Grusz, Bcfehl vermelden lasfen. bloedbeuling, joris, dommerik.
. De groete, dienstaanbieding doen. Schopfcart. f. Dom. Sie ist von Schöpfs-
Sich Schön machen,Zig zuiveren, zig art. Zij is dom, onnozel.
verontfchuldigen. Einem Schön thun. Schöpfen.adj. Schaapen, dat van een
Iemand vleijen, naar den mondpra- Jchaap is.
ten, honig om den mond fméren. Scherf, Schurf. m. Schurft. Korst op
Schonen Dank, mein Herr. Hartlijk eene wond.
dank , mijn heer. Schorficht, fchurficjlt. adj, Schurftig ,
Schonen, v, a. Schonen , verfclioven fchurj'dig, Z> 4



*Si SCH.
S horren, v.a. Wieden , harken,
liüfel. Wiedmes. Se'iorltein. m. Schoorfeen, Sc .os. f. Sehoos.
Schosz. n. Schot,fchatt'ing. Schosz und Se'.atzung unterworfen feyn. Schot en -.ot onderhevig z'ijn. Scheut, fpruit vin een gewas.
Schosz. f. Schusz.
Schoszbar. adj. Cijnsbaar , belasting ,
fchattlng onderhevig. Sehosfen. v. n. Schieten , Jpruiten. Schösfer. m. Onvanger van den impost. Schüsferey , Schösferftubc. ƒ. Komfoor
van den impost. Schöszling. m. Vitpruitzel. Een opge-
fchoten jongen. Schoszfcü de./. Troetelzonde. S^hote./'. Schi', dop , fchel, bast van
er we ten , boonen enz. Schoten v. a. Dippen , pellen. Schrabben, f. Schrapfen, Schrad. f. Schrag. Schrag. adv. Schuin, fcheef. Schrage./. Schraag. Schragcbalke. m. Schoorbalk. Schragen, v. a. Schoren , onderfchra-
gen.
Schraglinksgetheilet. adj. Schuin gedeeld , gefnéden, gehouwen.. Schragrechts getheilet. adj, Doorgefnè-
den,
ïehramme. ƒ. Schram, fchrap, fchrab, veeg, fneê, kerf.
Schrammen, v. a. Schrammen , fchrabben, kerven.
Sehrammicht. adj. Gefnéden , gekerfd, gefchramd.
Schran. m. Rank, vleeschbank.
Schrank, m. Kast, étenskast.
Schranken, v. a. Schuin , dwars, kruislings leggen. Palen, afpalen, afperken , afheinen.
Schranken. Paaien , grenzen.
Schrankcnlos. adj. Onbepaald, onbegrensd.
Schrirnkfenfter. n. Tralievenfer. Schrankrahme. m, Kruisvenfer , kruis-
koz <n.
Sebvankenwerk. n. Traliewerk, Schranzen, v. n. Schranfen , fiempen, fmullen-
Schrape, Schrapfe.f.Schraper, fchrap-
S C H.
Schrapfen. v. a. Schrapen, fchrobben , boenen.
Schrapfer. m. Schraper , vrek , gierig* aart,
Schrapferey. ƒ. Sch'-aapzugt, gierigheid.
Schrapfung. f. Schraping.
Schraube. ƒ. Schroef. Seine Worten auf Schrauben ftellen. Dubbelzinnig fpréken. Es ist ihm eine Schraube im Kopfe losgegangen. Hij is niet wél bij zijn hoofd, bij zijne zinnen, hij heeft eenen fag van den molen.
Schrauben. v. a. Schroeven , toefchroeven. Belasteren. Doorflrijken. Bedillen. Befpatten, uitlachen. Overeifeken.
Schraubercy. f. Spotternij.
Schraubwerk. «. Schroefwerk.
Schrcck. f. Schrecken.
Schreckbar. adj, Vreesverwekkend.
Schrcekbutz. m. Schreckbild. n. Schrikbeeld , mollk , tuinfpook.
Schrecken. v. a. Ferfchrikken, vervaren , verbazen ,bevreesd , vervaard maken,
Schrecken. m. Schrik , vrees,fchroom,
vetfehrikkiug , ontfetdnis. Schrcckgeist.»;. Spook. Schrcckhaft. adj. Schrikagtig ,fchroom-
agtig , vreesagtig. Schrcckig. f. Schrcckhafc. Schrcckkch. adj. & adv. Schriklijk ,
vreeslijk ,fchroomlijk, vervaarlijk.
Ongemeen. Schrecknisz. f. Schrecken. Schreckfal f. Schrecken. Schreokfchusz. m. Seinfchaot , voodfchoot.
Schreckthier. n. Schrikdier, gedrogt. Sehreckung. f. Dreiging, bedreiging, Schi cckwortc. n. Dreigende, barfche ,
norfche woorden, . *
Schrcg. f. Schrag. Schregmasz. n. Winkelhaak. Schreibart./. Schrijfflijl, fchrijfwijse.
Schreibart eines Worts. Spelling van
een woord. Schreibekunst./. Schrijfkunst. Schreibete, v, n. Slegt fchrijven, Schreiben. v. a. a. Schrijven. Schreiben n. Brief, fchrijven. Schreiber. m. Schrijver , klerk. Schreiberey.f. Schrift, gefekrift.



SCH. SCH. 5Si
Sehreibfcder.f. Schrijfpen , fchagt. Zelfkant van laken. Waarde ,ge-
Schrejbfcliler. m. Schrijffout. _ wigt, allooi van geld.
SChreibpapier. "■ Schrijjpapier. Schrotbeil../". Slagersbijl.
Schrcibfueht. f. Schrijfzugt ,J'chrijflust. Schrotbeutel. m. Hagelzak. SchreiDtag. m. Postdag. Schrote. ƒ. Zelf kant ,fnoeizel, affnljd-
Schreibtisch, m.Lesfenaar. zei van de muntf ukken.
Schreibzèichen. n. Schriiftéken. Schroten, v. a. Breken, malen (koorn).
Schreibzcua. n. Schrijftuig. Schroeijen , fnoeijen , affnoeijen ,
Schreien, f. Schreyen. affchroeijen (geld). Inf aan , kelde-
Schrein. m. Kast, kist, koffer. ren.
Schreiner. m. Schrimwerker. Schröter. m. IVijnverlater, die den
Schreiuerwerk. n. Schrijnwerk. wijn inkeldert, wijnkuiper. Hoorn-
Schreiten. v. n. Schrijden, flappen. Zum kever, fchallebijter.
Werke fchreiten. Aan het werkgaan. Schrotmehl. n. Gortmeel.
Vom Vorfatze fchreiten. Van zijn Schrotmühle./. Gortmolen, pelmolen.
voornémen afgaan. Schrumpel.ƒ. Rimpel, frons, kreuk,
Schrettlem. n. Nagtrnerrie. kreukel. Schrey. m. Gefchreeuw , geroep. Schrumpcln. f. Schrumpfen.
Schreyen. v. n Schreeuwen, luid roepen. Schrumpelicht. f. Schrumpfig. Schreyen.«. f. Schrey. Schrumpf. m. Ein alter Schrumpf. Een
Sehreyend.adj.Roepende.fchreeuwende. oud, mager , uitgeteerd mensch. Schreyer. m.Roeper,omroeper Schreeu- Schrumpfen. v. n. Schrompelen , rimpe-
wer. len, inkrimpen , krimpen.
Schreyerisch. adj. Schreeuwagtig. Schrumpficht. f. Schrumpfig. Schrick. m. Borst, barst, berst, kloof. Schrumpfig, fchrumpfelig. adj. SchromSchricken. v. n. Bersten , kloven. pelig , rimpelig, ingekrompen , ge-
Schrik, j'. Schrift, gejchrifttfchriftuur. krompen.
Schriftgelehrter. m. Schrijtgeleerde. Schrundc. ƒ. Kloof, keen , barst, berst, Schriftgieszer. m. Lettergieter. fcheur.
Sehriftiich. adj. §f adv. Schriftlijk. Schuinden (fich). Bersten, kloven, Schriftm'a'szig. adj. & adv. Schriftmaa- fcheuren.
tig- Schrunden. v. a. Kloven, fcheuren.
Schriftrichter, m. Beoordeelaar , beris- Schrundicht. adj. Geborsten, gekloofd,
per van gefchrften. gefpléten, vol fcheuren , kloven,
Schriftfpruch. m. Spreuk, plaats uit de borsten.
heilige fchrijt. Schub. m. Schuif, werp , floot. Vitflel,
Schril tverachter. m. Bijbelfpotter , ver- Schub mit der" Axel. Optrekking der
achter der heilige fchrift. fchouders. Schriftverfasfer. m. Schrijver. Schubben, v.a. Schobben, fchuren,wrij-
Schriftzeiehen. n. Zinteken. ven,
Schritt. m. Schréde, ■ tréde , flap. Schubben (fich). Zigfch-iren,wrijven.
Schrittlings. adv. Schrijdlings. Voetje Schubber. m. Schobben, bédelaar, elvoor voetje, zagtjes aan. lendeling.
Schrittwcife. adv. Bij fchr éden. Schübcl, fchiebel. m. Handvol , greep
Schrode. f. Schrote. met de vingers, mondvol.
Scliroff, Schrofficht. adj. Steenagtig , Schuber. f. Schober.
rotsagtig. ' Schubfenfter.». Schuifvenfler, fchuif-
Schroffe./ Steen , rots , fleilte. raam.
Schrolle. ƒ. Kluit, brok aarde, zoS. Schubkarn. ƒ. Kruiwagen ,kordewagen. Schrollicht, adj. Kluitig, kluitagtig. Schubladen. m. Schuiflade. Schröpfen. v. a.Koppen, koppen zetten. Schubfack. m. Dijzak, broekzak-, beurs. Jehrot. m. Gemalen koorn. Schroot (om Schuchtern. f. Scheu. fe fchieten). Hagel (om te fchieten). Schikhterheit. f. Scheu.
Z 5



3<5» SCH. SCH.
Schuh. m. Schoft, guit, fchavuit, Schulrecht. adj. Bereden , afgeregt.
fchobbert , fchobbejak. Schulracht. n. Onderzoek , examen.
Schuftisch. adj. Schoftig, fehoftagtig , Schulrector. m. Schoolvoogd.
guit agtig , fchurksch. _ Schulfache. f. Schoolzaak, fchoolfche
Schub. Schoen. Prefenning, zeil- zaak.
doek. Einem die Schuhe austreten. Schulitaub. m. Schoolfof, moeite en on-
Iemand in zijn ampt opvolgen, ie- aangenaamheden, welken het fchool-
■mand op de fchop , op denfchopfoel ampt géven.
zetten , uit den zadel ligten , ver- Schulftreit. m, Schooltwist.
fiommen. Das habe ich lange an Schil- Schulvvart. m. Opziender der fchocle.
hen zerrisfen. Ik heb ditvoorlang Schulwefen.n.Schoolwezen,fchoolzaa*
geweten. Er foll Schuh zy feinen ken.
Füszen finden. Hij zal wéten, be- Schulwitz. m.Schoolgeleerdheld, fchoolvinden , tégen ivien hij f preekt. metsteragtigheid,neuswijsheid,laat-
Sehuhbürfte./". Schoenborfel. duïtkendheid.
Schuhlaist. Schoenleesl. Schulwörter. Schoolfche bewoordingen.
Sciuihmacher. m. Schoenmaker. Schulzank.Schooltwist.
Schuhfchwarz. ƒ. Schoenzwartzel. Sehulzeit. ƒ. Schooltijd. S:\v.i\.J\School. Die Schulc Christi. De Schuld, f. Schuld, misdaad, misfag, 'fchool, zedenleer van Christus.TAt oorzaak.
Schule Platonis. Deleer , navolgers Schuldbrief, m. Schuldbrief, fchuldbevan Plato. kendnis.
Schulamt. n. Schoolampt. Schuldenfrcy ,Schuldenlos. adj .Onfchul-
Schiller, m. Schoolier , leerling. dig , zonder fchuld.
Schiileriscli. adji $chebtsch , tot eene Schuldenklagc. f. Aanklagt , aantaal fchool, tot eenen leerling behorende. wégens fchulden.
Sehulfrage. f. Schoolfche vraag. Schuldcnforderer. m. Schuldeifcher.
Schulfuchs. m. Schoolvos ,waangeleer- Schuldcngebiihr. f. Schuldpligt tverpllgde , neuswijze, betweter , pedant. ting , fchuldige pligt.
Schuif üehfercy. f. Schoolmeesteragtlg- Schuldgebung. f. Toerekening van heid, waangeleerdheid, neuswijs- fchuld.
heid, laatdunkendheid, pedanterij. Schuldgenosz. m. Médepligtlge , médeSchuif üchfisch. adj. &adv. Schoolmees- j fchuldige.
teragtig, neuswijs, pedant. Schuldhcisz.tn. Schout.
Schujgelehrter. m. Schoolgeleerde. Schuldhcrr. m. Schuldeifcher.
ichulgelchrbmlititf.Schoolgeleerdheid, Schuldig, adj. & adv. Schuldig , gehoufchoolfche wijsheid, fchoolfche ge- den, verbonden , verpligt, pligtig.
leerdheid, Schuldigkeit. f. Schuldigheid, pligt.
Schulgefell. m. Schoolmakker. Schuldlosz. f. Schuldcnfrey.
Schulgeza'nk. f. Schulzank. Schuldmann. f, Schuldner.
Schulherr. m. Schoolvoogd. Schuldmaszig. adj. & adv. Pligtmatlg,
Sehulisch. f. Schülerisch. overeenkom/lig met zijnen pligt. Be-
Sehulkrankheit./. Schoolziekte, geveins- hoer lijk , gevoeglijk.
de ziekte. Schuldner. m. Schuldenaar.
Schullehre. f. Schoolfche wijsgeerte. Schuldópfen n. Schuldoffer, zoenoffer.
Schoolfche godgeleerdheid. Schnldpflicht./. Schuldpligt, verpligting.
Schullehrer.7». Schoolleeraar .hoogleer- ScTiuldfache./. Schuldzaak , aantaal
aar. Schoolfche wijsgeer. School- wégens fchulden.
fche godgeleerde. Schuldthurn. ml Gijzeling.
Schulmaszig. adj. & adv. Overeenkom- Schuldverfchreibuug. f. Schuldbrief.
(lig met de fchoolfche tugt. Schul- Schulpe. f. Schale.
"masziges, fchulrcehtes Pferd. Beré- Schulteisz. f. Schuldheisz und Sch^tf*
d?n , afgeregt paerd. Schulter. f. Schouder, fckoft.
gsbulmeistcr. m, Schoolmeester, JS'-hultcrtiiaSt,«, Schouderblad,



SCH.
$chulterbxett. n. Rug , leuning van eenen Jloel.
Schultcrgehenk. n. Draagband.
Schultern. v. a. Schouderen, op defchouders némen.
Schulze. m. Schout. Schulz bey Nacht. Schout bij nagt , bevélhebber van een fmaldeel.
Schund. m. Drek , vuiligheid.
Schundfeger. tn. Nagtwerker, putverlater.
Schundkó'fiig. f. Schundfeger.
Schunke. f. Schinke.
Sehupf. m. Koetshuis , wagenhuls.
Schupe./. Schub , fchil, fchilfer.
Schupjcht. adj. Schubbig , gefchubd , fchilferig, fchilferagtig.
Schüppc./. Schup, fchop.
Schappen, v. a. Met de fchup opnémen, omjchuppen,fchojfelen. Iemand wegzenden, de fchop géven.
Schuppen. v. a. Schubben , vis fchoon maken. De. fchilfers van het hoofd
afdoen.
Schuppen (fich). Schilferen, afschilferen.
Schur. ƒ. Schering der fckaapen. ïchur. m. Moeite, kwelling, verdrietfpijt. Trek , flreek , pots. Einem et¬
was zum acnur tnun. lemana eenen trek fpélen, om hem moeite aan te doen y iets ten fpijt van iemand doen.
Schüreifen. n. Rakelijzer.
Schuren, v. a. Stoken , vuur foken , vuur aanfoken. Eenen twist aanfoken , aanblazen , olij in het vuur doen.
Schürer. m. Fuurfoker. Twistfloker. gchürfcn. v. a.Schrabben ,fchel!en, aj-
fchillen , pellen, Eene mijn openen,
ontdekken. Schurigeln. v. a. Kwellen,plagen ,rin-
gelooren , moeite maken. Schurk, m. Schurk ,fchelm, guit, fchavuit , boef, plug. Schurken, v. a. Als een fchurk, fchelm
behandelen. Schurkerey. ƒ Schurkerij, fchelmerij,
fchelmfche. daad, fahurkenbedrijf. Schurkisch. adj. & adv. Schurksch ,
fchelmsch. Sfihurz. tn, Sshort, veorfshoot.
SCH. 363
Schürzen. v. a. Schorten , opfichorf&t. Inbinden , inhalen (het zeil.)
Schurzfell. n. Schootsvel.
Schusz. m. Schoot. jchot. Kuur , gril, eigenzinn 'gkeid, zwerfgedagte,hers • fenfehim, gekheid. Einen Schusz hafben. Eenenfag van den molen hebben , halfgek zijn. Ein Schusz Pulver. Eene lading kruit. Schusz des Wasfers. Geweldige f room van het water.
Schüsfèl./. Schotel.
Schüsfelein. n. Schoteltje.
Schiisfelmann. m. Een mensch zonder voeten, die in eenen bak voordkruipt. Napgat, napkruiper.
Schüsfeln ,auffchusfeln. v.a. Opdisfehen,
Schiisfelnng. m. Schotelring, tafelring.
Schüsfelfchrank. m. Schotelrek.
Sehüsfeltuch./». Schoteldoek, vaatdoek.
Schüsfelwage. f. fFaag, weegfchaal,
Schuszirey. adj. Scheutvrij ,fchootvt ij,
Schüszling. m. Scheutje, fcheutling.
Schuster. m. Schoenmaker.
Schimerhorüe.f. Ferkensborflel.
Schustercy./. Schoenmakers liandwerk*
Schustern. v. n. Schoenen maken.
Schüte./ Schuit, aak, boot.
Schutt. m. Puin , gruis, puinhoop.
Schutte./.Hoop, fapel.
Schütteler. m. Schudding, fchokking t f'ingering.
Schütteln. v. a. Schudden ,fchokken,dtf.
veren , doen bewegen , hutzelen. Schutten, v. a. Schudden , opfchudden* forten, gieten.
Schüttern. v.n. Béven, dreunen ,fchok* ken.
Schüttern. n. Schütterung. /. Beving > huivering, dreuning.
Schutthaufe. m. Puinhoop , inflorting.
Scnüttrinne. ƒ. Riool, moddergat.
Schüttftein. m. Gootfeen.
ichiittung.ƒ. Uitftorting , uitgieting, verbreiding , ophoping, opftapeling.
Schutz. m. Dam., waterkeer, dijk. Be-, fcherming ,fcherm, fchuttingfteun, bijfland, toevlugt. Schutter. Aankomende leerling.
Schutszbrief. m. Schutsbrief, befchermr brief.
Schiitze. m. Schutter.
Schütz?». v. a. B«fchutttn, bef thermen^



S64 SCH.
SCH.
handhaven, verdédigen. Schutten, beletten, tegenhouden , héren.
Schiitzenbruder. m. Doelfchutter.
Schützenfrau.f. Schutsvrouw ,befchermJler.
Schützer m. Befchermer , verdédiger. Schutzgatter.n. Valpoort, fchotbalk. Schutzgcld. n. Hoofdgelfi, fchatting. Schutzgott. m. Befchermgod. Schutzgötze. Befche ring oden. Schutzheiliger. m. Befchermheilig , patroon.
Schutzherr. m. Schutsheer, befchermer. Schutzjude. m. Toegelaten jood, die
vrijheid heeft om in eene plaats te
wonen.
Schutzkrieg. m. Verdédigende , verwerende oorlog. . Schutzlos. adj. Verdédigingloos, zonder verdediging, zonder befcherming.
Schutzrecht. n. Befchermregt.
Schutzredc , Schutzfchrift. ƒ. Schermfchrift, verweerfchrift.
Schutzftall. m. Schuthok.
Schutzwehr. f. Verweerwapen , wapen ter verdédiging; tegenweer. Sich in der Schutzwchr halten, ftellen. Zig te weer Jlellen.
Schvvach. adj. & adv. Zwak, kragtloos, magtloos, broos , krank , onvast , onflerk , bloS, flaauw.
Schwache. f. Schwachheit.
Schwache. f. Gebrek, zwakke zijde. Jemands Starke und Schwache wisfen. Iemands flerk en zwak kennen.
Schwachen. v.a.Verzwakken, ontkragten , zwak , kragtloos maken. Eine Jungfer fehwachen. Eene maagd verkragten, met geweld ontmaagden.
Schwachglaubig. adj. Zwakgelovig ,
zwak van geloof. Schwachheit./. Zwakheid, onvastheid,
kragtloosheid,magtloosheid, flaauw-
te.
Schwachlich.öiv. Zwaklijk , zwakjes,
zieklijk , kranktijk. Schwaehling. m. Een kind van een zwak
gejlel.
Schwachung. f. Verzwakking. Verkragting.
Schwade./. Zwad, zwadde, het geen een maaijer in eens afmaait.
Schwadera. m. PVaasfem, warme dampt waasjèming.
Schwadcr, Schwadron. n.Ruiterfchaar, ruit er drom , eskadron.
Sehwager. m. Zwager ,fchoonbroeder.
Schwagerinn. ƒ. Schoonzuster.
Schwagerlich. adj. gf adv. Broederlijk.
Sca\\-igcxkhzh.f.Zwagerfchap , verzwagering , verwantfehap.
Schwaher. m. Schoonvader.
Schwall.#z. Overvloeijing , overf roming. Stroom , zwerm, hoop, bende , trop wilde volken.
Schwalp. f. Schwall.
Sehwamm. m. Zwam, fpons , fpongie. Kampernoelje, paddefoel.
Sehwamm. n. im Munde. Sprouw; am, Knie. Kalkknabbels.
Schwammartig. adj. Sponsagtig, zwamagtig.
Schwammdrücker. m. Knegt, lakei van eene mevrouw. Saletjonker.
Schwammkht, fchwammig. adj. Zwamagtig, zwammig, fponsagtig ,fponfig , voos.
Schwammigkeit. f. Sponsagtigheid.
Schwan. m. Zwaan.
Schwanck. f. Schwank.
Schwancken. f. Schwenken.
Schwanden. f. Schwanen.
Schwanen. v. imp. & n. Een voorgevoe. len hebben , laten voorfaan. Es Schwanet mir. Ik heb een voorgevoel, mijn hart zegt het mij.
Schwang. m. Zwang, zwier, gang, gewoonte. Zwaai, fingering , beweging.
Schwangbaum. m. Disfelboom.
Schwangbett. n. Hang bed, hangmat op de fchépen.
Schwangbley. n. Slinger van een uurwerk.
Schwangel. f. Schwengel.
Schwanger.arf/. Zwanger , bevrugt , zwaar.
Schwangern. v. a. Bezwangeren , bevrugt en.
Schwangerrchafr. f. Zwangerheid, bevrugt heid.
Schwangerung. ƒ. Bevrugting.
Schwangfeil, tehwingfcil.n.Slappe koord, flingerkoord.
Schwank. m. Klugt, boerterij ,fnorkzrij, pots , kw'mkfag , grap,



SCH, SCH. 36S
Schwank. adj. Gedwee , buigzaam , Schwarte. f.Zwoord van/pek. Bast van taai, teêr, rank, dun, fchraal , eenen boom. Plank, gezaagde deel. f!t'S- . Plaid. A rheitcn, dasz ihm die Scbwar-
Schwankisch. adj. 'Klugtig, boertig , te knackt. Arbeiden , dat de lenden fnaaksch, drollig. kraken, tnet geweld , zeer hart ar-
Schwanz. m. Staert. Sleep. Das pferd beiden.
bey dem Schwanzc aufza'umen. Eene Schwarticht, fchwartig. adj. Zwoordig. zaak verkeerd beginnen. Einem den Schwarz. adj. Zwart. Vuil. Droevm', Schwanz ftreichcn. Iemand vleijen, naar , akelig , boos. Schwarzer GeisT* Jlrelen , jlikjiooijen , honig om den Booze geest. Einen fchwarz machen* mond fmeren. Iemand zwart maken, betigten.
Schwanzeln. v. n. Kapen, klaauwen , Schwarz. n. Het zwart.
ontSutzelen, wegnemen. Schwarzbleich. adj. Bont en blaauw.
Schwanzen. v. n. (im Gehen vor Stcdz). Schwarzblütig.arf/. Galagtig, galzwtig Draaijen en pronken in het gaan. Sc\warzbrmn.adj.Donkerbruin,taan:<?'
Schwanzlen. v. n. Kwispeljiaerlen. Schwarzdunkc]. adj.Donker, zwarta*-
Schwanzriem. m. Staertriem. tig. ö
Schwanzrübe. f. Stomp van eenen Jlaert. Schwarze. ƒ. Zwarte , zwartheid
Schwanzftern. m. Staertjler, komeet. Zwartzel.
Schwanztrager. m. Sleepdrager. Schwarzen .v.n. Zwarten, zwart ma-
Schwappelfett, fchwappelig. adj. Jvlod- ken, zwartzeten. Betigten, belas-
dervet, mollig. . teren , te last leggen.
Schwappclig.^/.^/, boordevol, tot Schwarzfarbig. adj.Zwart agtig, zwart
aan den rand vol. Van verwe 0 ö
Schwappeln. f. Schlottern. Schwarzfeld. m. Zwart veld, met zil-
Schwappeln. v. n. Borrelen , golven , ver geSpikkeld (in een wapenfchild.\ zwalpen, beweging van een vogt in Schwarzgclb. adj.Donkergeel,getaand, een vat enz., dat niet vol is. verbrand van de zon.
Schwar. m. Zweer, etterbuil. S^x^nemt.adj.Zwartagtig.naar
Schwaren. v. n. Zweren , ettern , dra- het zwarte trekkende. _ n , .. Schwarzgrau. adj. Donker grijs.
Schwaren. ». Schwarung. ƒ. Zwering , SchWarzigkeit.ƒ. f. Senwarze. Zwartettering. he!^
Schwzi-m.m.Ziverm (bijen).Hoop, trop, Schwarzkunst./. Zwarte kunst.
menigte,drom Overdaad, onmaa- Schw&rzkünsÜcr.m.ZwartekonJlenaar. tigheid, brasSerij. Geraas, getier, Schwartzlicht. adj. Zwartao-tig. gewoel, gerugt, beroerte. Grillig- Schwartzmantel. m. Schoolnat-, waanheid, vreemde kuur. geleerde , opgeblazen betweter, let-
bchwarmen. v. n. Zwermen , zwieren, tergek , laatdunkende letterbok. zwerven, woelen, razen, tieren, Schwarzroth. adj. Donkerrood, bruin-ligtimsjen , optrekken, rinkelrooijen. ■ rood.
Schwarmend/chwarmerisch.^y. Zwer- Schwarzfchcck. m. SchwarzfcheckiV mend, zwierend, zwierig, woelend, Pferd. GeSpikkeld paerd , een wit vvoe ig. paerd met kleine zwarte oS bruine
Schwarmer. m. Zwermer, vjoelzieke , plekken.
woelgeest, woelwater, dwéper.Voet Scharzfpec'ht. m. Ekjler
zoeker, zwermer (Soort van vuur- Schwarzftreifig. adj. Zwart gejlreept.
. ■ - -) - _ Schwarzftriemig. f. Schwarzftreifig.
Scmyrmcvcy.S. Overdaad, buitenjpo- Schwarztüpflicht. adj. Zwart gevlakt, rigtieid, dweperij, dwaaze verheel- Schwarzung. ƒ. Zwartmaking ding , geestdrijverij , hersfenfehim. Schwatzen , fchwatzen. v. n. Praten,
Schwarmensch. f. SchwSrmcnd. fnappen , klappen, re//e„, Zielen.
Srglet QeeSUirijVer' ^^[Schwjzcr. m, Snapper, prater, kake-



3Ö5 SCH. SCK.
Schwatzerey. ƒ. Snap , gefnap , geklap,\ Schweinen , fchweinern. adj. Verken; i
praafzügt. [ van een verkan. _
Schwatr.gefell. m. Praatmakker. * Schweinen. f. Schwinden. 5chwatzgofche./. Snapfter, langtong, Schweincrey.ƒ. Morsflgheid; Vuilheid,
klappeij, praatmoêr. onreinheid. Schwatzhaft. adj. Praatagtig, klapag- Schwcinkder. ƒ. Werpjpies.
f. Schweinigcl. m.Zwijnëgel,i;zerverken.
Schwatzhaftigkeit. f.praatzugt,praai- Schwcinisch. adj. & adv. Morsfg; vuil,
ziekte. ferdig. Schwatzig, Schwatzigkeit. f. Schwats- Schwekmuttér./. Zog, zeug.
;iaft. Schwcinpelz. m. Smcrlap , morsfebel,
Scbwatztafche. f. Schwatzgofche. Schweinfchwcisch. m. Verkensbloed.
Schwebel. f. Schwcfel. Schwcinfpicsz. m. Zwljnfp/es.
Schweben. v.n. Zwéven. In Fréudeh fScheinfucht. f. Scbwindfucht.
Schwcben. Vrolijk zijn. In Gekhr jSc'rwJsz.OT. Zweet. Bloed. Englifchcr fchweben. In gevaar zijn. Die Sache! Schweisz. Zweetkoorts. fchwebtyor Gerichte. De zaak hangt j Schweiszbad n. Zweetbad ,zweetfoof. voor het geregt. Es fehwebt mir auf Schwciszen. V. n. Zweten. Bloeden, der Zunge. Het ligt mij op de tong. yioeijen. Schwebcnd. adj. Zwevend, drijvend, gchweiszcn. v.a. Aan elkanderfmcdeni hangend. Eine fchwebende kammer. aan e/f,ander klinken, of lasjen. Eene hangkamer. Schweiszfuchs. m. Zweetvos,*ospaerdi
Schwedlcr. rn. Reiszak. Schweiszig. adj. Zwe'tig; bezweet.
Schwefel. m. Zwavel, zolfer , zulfer. Schv/ciszwavst.f.Bloedworst,btoedbed^ Schwefelberg. zw.Schwcfelgrube. f.Zwa- fag.
velmijn. . Schweiz./. Zwitzerland.
Schwefelblumen. Bloem van zwavel. Schweizer. w. Zwitzer. Schwefelicht. adj. Zwavelagtig, zwa- Schwelck. f. Wekk. BerimpeÜ, ver'
veldampig. welkt. Schwefeln. v. a. Zwavelen , lugten. Schwelgen.v. n. Zwelgen; brasfeni Schwegelpfeife. f. Dwarsfluit. fméren , fmullen , ligtmisfen.
Schweif. m. Staert, fleep. Schwelger.m.Zwelger, brasfer , vraat;
Schwcifen. v. a. Ronden , rond uHfnij- rjlz]gaart, ligtmis.
.f»^f-°«^ Sehwelgérey./.ZWWy-'^/^ Schweificnt. ad/.Geffaei t. Geiond.ge gerisch_ ^ & adv. 0ulz;g ,
p-roefd, mge neden. °. „ , ...
SeLeiWrn.nSe^aern ^1^?drempel. Dwars-
Schweiftragcr. m. Sleepdrager. architraaf
, S^fwg./Ronding,groeving,uit ^^v n Zeilen, opzwellen.
fnijding. ei't/** Schwdicn. v. a.Ophouden, tegenhoudend
Schweigen.v.... Doen zwygen. Stil en, Schw P ^ ^
bevredigen . doen hedaren. Schv/dgev. v.n. Zwijgen, filzwijgen. ScWellung.f.Zwelling. Keilen. n.Zw'hen. Mit Schweigen iSchwemmc./-. Wed, zwemwater ,dt,n»
verredet man fich nicht. Door zwij-' . plaats voor de paerden-
len verfPrèèki men zig niet. .Schwemmen. v. n. Zwemmen , doen BChweigend. adj. Zwijgend. 1 zwemmen.
Schwekcrds. ftillfchwcigcnds. adv. Al Schwemmer. m. Zwemmer.
zwijgende , zwljgends. , Sehwemmteich. m. Wed, paerdenwa,
feïwelS* fsXwfdt' Sehwe'nek. f. Schwank.
ï^n^eTvarken. mj*. Sehwengel. ni. Klipel van eene klok Sehwcineflciscn.«.^r^^v/,«./z. | Wip, *^>™^P^£ $ehwiKifcn.n.Zwijnjfriet,jagtfpie,A van eenen molen. $pilt handboor*



SCH. SCH. f<r7
va» eene pers, vaneen rad. Helm- Sehwestern (fich). Als zusters léven Jlok, kblderjlok. verkeren, omgaan. '
Schwenken. v. a. Spoelen. Zwaaijen, Schwesterfchaft. ƒ.Zusterfchap.
in de rondte draaijen. Schwibbogen. m. Boog, gewelf
Schwenkung./. Spoeling, zwaaijing, Schwiegercltern. Schoonouders.
omdraaijing. Draai, zwaai. Schwiegermutter. ƒ.Schoonmoeder
Schwer. adj. & adv. Zwaar, zwaar- Schwiegerfohn. m. Schoonzoon, wigtig', lastig , moeilijk , ongemak- Schwiegertochter. f. Schoondo'fter lijk, flreng, geweldig,flraf, hard, Schwicgervatcr. m. Schoonvader ' wreed. sSchwer Geld. Grof geld, Schwiele./. Eelt. 'W0KVaaer' groot geld. Die fchvvere Krankheit, Schwiclen v n 'p*rti,~-die fchvvere Noth. De vallende ziek- Seh v cht ad- E^J[^en, vereelten, te. Sehwere Gedanken. Zwaarmoe- hard S' V"''tó' Ver'
digheld. Schweres Gcwisfen, Kna- Schwierig. f. Schwirig, Schwür.V gend. wroegend gevreten. Schweres Schwieripi-eir f ?,f ■ i -J B' . Gefetz. Darde, flrengewet. Schwe- S^S^f wf'S^moeilijk* res Herz. Beklemd Jverflelpt hart. Sc^^^'^J"''^^ Sehwerer Kopf. Die moeilijk van be- SwS'r 1? -^'i grip is. Die fchvvere Hand drein fchla- IfZi^t Sch'VI"ddgen, mit der fchweren Hand zufahren. ZhZi^f ri."', Zfvemt!len* drijven. Gezag gebruiken, geweld, geflreng- , '?dJ Sefchf>K'- adj. & adv. Geheid gebruiken. T"",d.l rasch • haastig , fhielijk , Sehwere./. Zwaarte , zwarigheid ; lo- J"ell!J": Schwmde Zeken. Zwaar,, migheid, loomheid; ijslijkheid, gruw- ™rus*'Se > kommerlijke , benaauwlijkheid. def bea'-gfe, bedroefde tijden. Schweren.v.tf. Bezv?aren, beladen. Schwinde./. Lopend zweer, vurigheid Schweren. v. n. Zwéren. over ^e huid. Schwerf a'llig. adj. Zwaar. Moeilijk , Scmvmdel.»;. Duizeling, zwijm, zwijongemaklijk. meling, weryelziekte, bedwelmdSchwerhcit. f.Sehwere. heid, draaljing van het hoofd. Sehwerigkeit. ƒ. Zwarigheid, moeilijk- Scnwmdeigcist. m. Zwijmeigeest, tui-
heid , flraf heid, flr'engheid. meigeest, tuimelhoofd.
Schwerleibigkeit. f. Zwaarlijvigheid. Scnwindelicht#a>". Duizelig, bedwelmd, Schwcrk'ch. adv. Zwaar , zwaar lijk , wervelziek, zulzelig. bezwaarlijk, met moeite, naauw- Schwindeln. v. n. Duizelen,zwijmelen, l'jks. zuizelen , zuizebollen , draaijen ',
Schwermen. f. Schwarmcn. dwarlen. Schwermuth. f. Schwerunithigkeit. Schwindelfinn. f. Schwindelgeist.
Schwcrmüthig. adj. Zv^aarmoedig, Schwinden. v. n. Krimpen, inkrimpen* zwaarhoofdig , bekommerd, droef flinken. Verdwijnen, verkwijnen, geestig , neêrflagtig. flijten, uitteren , verdrogen ; ver'
Schv/mmitkigkeit.j'.Zivaarmoedigheid, minderen, afnemen (in krakten".
zwaarhoofdigheid, neérflagtigheid. Einen Thcil der fchuldfchwinden k'sSchwert, Schwcrdt. n. Zwaerd. fen. Een gedeelte van de fchuld la-
Schwertfechter. m. Schermer ,zwaerd- ten vallen, kwijtfchelden.
vegter. , Schwmócrlmg.m. Blaasbalg.
Schwertfcger. m.Zwaerdveger. Schwindflechte. ƒ. Dauwworm, haïr-
Schwertmagen.;». Vrienden van vaders vjorm.
zijde , in de opgaande linie. Schvvindgrube. ƒ. Zakput
Schwerdtrager m. Zwaerddrager. SeWmdïnchuf.Téring.uittéring, kwii-Sehwester./ Zuster. nende ziekte , flépende torn long-
Schwestercnkel, m. Agterneef van zus- zugt.
ters zijde. Schwindfüehtfe, adj .Tenngagtig, kwii-
Schwcjtcrlich. adj. adv. Zusterlijk. nend, *"g"g. kwij-



gds SCH. SCL. SCL. SCÖ. SEB. SEC.
Scbwing ,Schwinge. f.Wan ,koomwan,\Sclavinn.f. Slaavin.
Slinger , fagvéder, Jlagpen. Sclavisch. adj. Slaafsch.
Schwingen. v. a. Wannen (het koorn). Scopiifiren. v. a. f.erispen, bedillen. Zwingen , braken, (Vlas , hennip) Scorbut. m Scheurbuik , blaauwfchuit. ■ Zwaaijen (het vaandel, de piek). Scrupel. /». Scrupel (gewigtje). ZwaSich fchwingcn. Zig omhoog zwaai- righèid, twijfel, angfigheid des gejen. Sich auf demSeile zwingen. Op wétens, de fingerkoord buitelen, fingeren. Sebel. m. Slagzwaera. Sich auf das Pferd fchwingcn. Op het Sech. n. Kouter , ploegijzer, paerd Springen. Mit feinen Gedanken Sechs. ad) Zes. fich hoch fchwingen. Verhéven ge- Sechseck.n. Zeshoek. da"ten hebben , voeden. Einen Baum Sechsfach , féchsf altife. adj. Zesvoudig. fchwingen. Eenen boom fchudden Sechsfpïrinig. adj. Met zespaerden beSich in die Höhe fchwingen. Uit den Spannen, band fpringen. Zig tot rijkdommen, Sechftel. f. Sechstheil. ' waardigheden.eerampten verheffen. Seïhftens. adv. Ten zesden, Schwingrad. n. Snikrad. Sechstheil. n. Zesde deel.
Schwingfeil. n. Slingerkoord , flappe Scehswöchnerinn. f. Kraamvrouw.
koord. Seckei, Sackel. m. Beurs.
Schwinguhr. ƒ. Slingeruurwerk. Seckei. m. Sikel, (zéker gewigt en ook
Sc\\\y\n«vaz.f. Slingering. munt bij de jooden).
Schwirig. adj. Oproerig, muitzlek. Seckelmeister. m. Schatmeester , pen» Sehwirigkeit. f. Oproer, opfiand, muit- ningmeester, ontvanger.
zugt, muiterij. Secret. n. Sekreet, heimlijk gemak.
Schwirr. m.Houtenpaalaan eene brug. Se&e.f. Sekte , aanhang. Schwirren.v. n. Snorren, een fcherp Seftirer. m. Aanhangervan zekere gegeluid maken , zwieren. zlndheid, ketter. Sc\\\s'mhv.&.n. Zweetbad. Sectirisch adj. Kett, rsch. Schwitzbank./.Ziveeffo»»*. Brits der Sedel. m. Zitting , bank.
foldaaten. Set. f. Zee, oceaan.
Sehwitzen. v. n. Zweten. See. m. Meir, groote waterplas.
Schwitzig. adj. Zwéterig. Seeadmiral. m. Zeevoogd.
Schwören. v. n.Zwéren ,eenen eed doen. Seearmade.y: Vloot, toerusting ter zee, Schwudc. adv. Baar , linksom. (Bij de Seebaacke. f. Zeebaak.
voerlieden). Secfahrt. f. Zeevaart, Scheepvaart.
Schwül. f. Schwülig. Seeftotte./. Zeevloot.
Schwülig. adj. Zwoel,zoel, benaauwd Seegras. n. Zeegras , wier.
warm. " Seekrieg. m. Oorloz ter zee.
Schwulst./. Zwelling, gezwel, bol- Seeküstei/. 'Zeekust, zeekant.
li"heid. Seelatern. ƒ. Vuurtoren , vuurbaak.
Schwülftig. adj. Gezwollen , opgebla Seeleute. Zeelieden.
zen. Hoogdravend, gemaakt, on- Sceluft./. Zeeiugt. _ verf aanhaar. Seemacht. ƒ Zeemagt, zeemogendheid.
SdmïMisktit.f.Opgeblazenheid, hoog- Seemoosz. n. Zeegras1, wier.
dravendheid, gezwollenheid. Seemufchcl. f Schelpvlsch.
Schwung, m. Zwaai, draai, keer , Seepasz. m. Zeebrief.
zwier, zwenk. Seerauber. m. Zeerover, kaper, zee-
Schwur. m. Eed. fchuimer. ■
Schwürig. adj. Oproerig, muitziek. Seerauberey.f.Zeeroverij , zeejct.uime-
Moeilijk , verdrietig. rij, kaperij.
Schwürigkeit./.f.Schwierigkeit.fchwe- Seerüstung. ƒ. Toerusting ter zee.
rigkeit. lecfc'Mcht.f Zeejlag.
Sclav. m. Slaaf, lijfeigene. Seefchlund. m. Draaikolk , afgrond in
Sclaverey. ƒ. Slaavernij, lijfeigenfchap. zee , wolf.



SËÜ*. SEE. SEG. SËÏI. SET. £fj*
Scctreflen.»; Zeeflag, zeegevegt, see- Seelgeh.■*. &a»jtó, AV/)'e, hdrtv'rier.'-
flrijd. din, boezem >riendin.
Secvolk.». Zeellêdeh, ScelJos. «rfjf. 2 W/oe*, onbezield; Onge'-
Seewartè. adv. Zeewaar 3. voelig.
Seewefen.n. Zeewezen, zeezaaken. Scelforger. m. Zielzorger.
Scezug. m. Zeetogt, togl ter zee. Seelwend. n. Rand, zelfkant;
Scegel. 72. Zeil. Sege. f. Sage.
Seegelbaum. m. Scheepsmast: Scgel. f. Seegel.
Seegelbar. adj. Zeilbaar. Segen. f. Sagen.
Sce?elfertig. adj. Zeilvaerdis, zeilrede. Segen. m. Zégen. Bezwéring, toverij.
Seegeln. v. n. Zeilen, zeil maken. Segenreich. adj. Zegenrijk.
Seegelftange. f. Steng , fpriet. Segenfchreiber. m. f. Segenfprecher.
Seele./. Ziel; hart .gemoed.gewéten. Segenfprechen: v. a. Zégenen den zè-
■ Geest, fchim (bij de dichters.) ge" uitjfréj&n. Kezwérpv , toveren.
Seelamt. n. Lijkdienst; zielmis. SiS^rP^Ki\m.HeZweerdef>tovena'af.
Scelenangst, Seelenkumpver .Seelenqual; Segenfprecherey. f. Bezwéring , ut: ove-
Scclcnfchmerz.Ziels.sngst.ontroering, tf'l"s' ■ ;
ongerustheid, ontfleldnis van geest, ^B1^15- v- a. Zégenen. Gott fcgiien. God
'angst; kwelling, fmert der ziele, zegenen ; loven , prijzen. Das Zcit-
Seclenarz. m. Gemoeds-, gewétensbe- !ic!ie fegncn. Sterven. GefegneteS
fierder. Ltios feyn./« eenen gezégenden Jlaat,
Sèelendieb. tn. Zielrover, de duivel. , zwdnger zijn.
Seelenfolter. f. Knaging , wroeging van SeSllullg- ƒ• Zegening, zégen , het zéhet gewéten. genen.
Sèclenfreund. ui. Boezemvriend; harten- Sehe. ƒ. Sehcader; Oogzenuw ; gezigt-
vriend. zénuw.
Seelcnfriede. m. Zielsvréde , zielsrust. Sehel"lnst-ƒ• dichtkunde, gezigtkuna%
^\™&vïis&.n. Alleenspraak, geétt- (chouw^"st- ■
lijke overdenking. & fhdMa. m. Gezigtkundige: .
Seelenhirt. m. Zielenherder, leeraar. ^Tï t ^erkt/'Se" tot degezigt-
Seclenkampf. m. Zielfrijd, gemoeds- ^behorende .
frija. Sehen. v. a. Zien .kijken, befchouwen,
iëelenkranlcheit. f. Krankheid der zie- fWaaf worden > bemerken, mer-
le, heerfchende zonde, troetelzonde. *Z jS7PS^ i r ' ■
c. i i .. /• ■ ■ ■ acnend. adj. Ziende, bemerkende enz:
SMst.f. Verwijting , wroeging, SehenSwcrth. adj. Bezienswaerdig.
knaging van het geweten , gemoed Seher. m. Ziender, profeet. .
See enmarter. f. Seelenfolter. , Seherohr. n. Verrekijker.
Scelenmorder. m. Zielenmoorder , de Scheftral.w. Gezigtsfraal.
, f>V' ï n jS, Sehezid- n. Gezigtspunt,
See enopfer.^. Geesthjke offerhande Sehnen, v. ^ Tr Mj. ■ j: k ■
Seetep»Ae./^« der ziele, zielsvréde. hunkeren, halzen . naarfa"n; See enfchmuck f. Christlijke, deugden. fnakken , he£ w )mar ^ Seelentod. m. Geestlijke dood. ken , „ad,. }e(s . *
Seelentrost. m. Zielentroost, vertroos- begérig ziin.
ting der ziele. Sebncn. n. Sterk verlangen , flerkebe-
Seelentyranney./. Gemoedsdwang, ge- geerte, zugt,
wétensdwang. Sehnlicb. adj. Verlangend , vu rrie '
Seelentzuckcnd. adj. Zielverrukkend. harttijk. " Seelenwandcrung. f. Verhuizing der zie- Sebnfucht. ƒ. Verlangem begeerte, lusr
le, zielsverhuizing. . ' Sehnung. f. Sehnfucht.
Seelerquickend. adj. Zielverkwikkend;\ Sehr. adv. Zeer , flerk, veel.
zielroerend, beweeglijk, aandoen-lüeiche.f. Pis, water.
Üjk} téder, \ Seichefl. v. n. Pis/in; watert,
A a



370 SEI. SEL.
SEL. SEM. S EN.
Seicht. a3j. Ondiep , laag. Seichtc Rede. Laffe, drooge réde.
Seichte../'. Droogte, ondiepte, bank.
Seichtgelehrt. adj. Schoolwijs.
Seichtgelehrthdt./. Oppervlakkige geleer'dhe 'd.
Seichvvindeln. Pisdoeken.
Seide. f.Z">de.
Seidel. n. Pint.
Seiden zeug. m. Zijden Jloffe.
Seiden.arff'. Zijdén , van zijde.
Séfc.f.Zeep.
Seifen v. a. Zepen , inzépen ,metzeep fméren.
SeiLnkugel. f Zeepbal.
Seifenfieder. m. Zeepzieder.
Seificht, feifig. adj. Zeepig,
Seige, Seihe../". Seiger. Seiher-w. Teems, zeef, doorfag , vergiettest.
Seigen , foihen.v.a. Zijgen , doorzijgen , doordoen, Venzen.
Seigern. v. a. De metaalen fcheiden.
Sdgerung./. Klenzing. Scheiding, zuivering der metaa'en,
Seigctuch. m. Klensdoek, lekdoek, lekzak.
Stil.n.Touw, zeel, koord, lijn. Seilen. v. a. Tonwflaan , touwfpinnen. Seiler. m. Touwflager, lijndraaijen. Seücrbahn.y'. Liinbaan. Seütanzer. m. Koordedansfer. Seilwerk. n. Takeling , touwwerk. Seim. m. Plonigzeem. Seimen. v. a. Zémen, zuiveren, pijnen (honig.)
Sein.pron. Zijn. Das feine , fcinige.
Pfet zijne. Seint, Seiter, Seither. f. Seither. Seite./. Snaar. f. Saite. Scite. ƒ. Zijde , kant. Seite eines Ge . baudes. Vleugel van een gebouw. Seitemal. f. Sintemal. Seitenlinie./. Zijdlinie. Seitenwea;. tn. Zijdweg , bijpad. Seither. adv. Zédert, fnts. Seitling , Seiflings. f. Seitw'a'rts. Scitwarts. adv. Zijdwaard, zijdelings,
ter zijde. Selb. f. SelDer.
Selbend.». Zelfkant, zelfeind. Selber , Selbst. pron. Zei: ,zelve , zelfs.
Von fich felbst. Van zelf, vrijwillig. Selbeigen. adj. ZJjn eigen. $z\\Ü£\X..f. Zelfheid, eigenliefde.
Selbig. f. SelDer.
iclblautend. adj. Zelf klinkend.
Selblauter. m. Zelfklinker.
Selbst. adv. Zelfs.
Sclbsteigen. f. Selbeigen.
Selb teigentnacht. ƒ. Onafhanalijkheid, eigen gezag , willekeurige magt.
Selbsteigenmachtig. adv. Uit eigen gezag, eigenmagtig, willekeuriglijk.
Selbsterhalter.m. Zelfheerfcher.
Sclbstlicbe. f. Zelfliefde , eigenliefde.
Selbstlob. n. Eigen loj'.
Selbstmord. m. Zelfmoord.
Selbstprufung. ƒ. Zelfbeproeving , onderzoek van zigzelven.
Selbstrache. ƒ. Zelfwraak,e'genwraak.
Selbstilandig. adj. Zelffandig.
Selbstitandigkeit. f. Zeljfandgheid.
Sclbstflandiglich. adv. Zelfflandiglijk.
Selbstftreit. m. Zelffirijd, geesttijke flrijd.
Selbstthatig. adj. Kragtdadiglijk , gewelddadiglijk.
Selbstverlaugnung. f Zelfverlochening,
Selbstwaltig. adj. Oppermagtig , onbepaald, volftrekt.
Selbstwille. m. Eigen wil, eigen go eddunken.
Selbstwiliig. adj. Vrijwillig.
Selig. adj. & adv. Zalig.
Scligkeit. ƒ. Zaligheid.
Scliglich. adv. Zalig , gelukkiglijk.
Seliginachend.arf/. Zaligmakend, gelukkigmakend.
Seligmacher.Zaligmaker-
Scligmachung./". Zaligmaking.
Sclten. adv. Zelden.
Selten. adj. f. Seltfam.
Seltenheit. f. Zeldzaamheid, ongewoonheid.
Scltram. adj. & adv.Zeldzaam,vreemd, bijfler , ongemeen, wonderlijk.'
Seltf imkeit. f. Zeldzaamheid,bijzonderheid. Eigenzinnigheid, bultetifporigheld, ongerijmdheid , flijf hoofdigheid.
Semden. f. Bies.
Semisch. adj. Semisch Leder. Zeemleer. Seimnel./. Semmelbrod. Wittebrood. Semmelmeh-1. n. Bloem, meelbloem, tarwemeel.Senden. v. a. Zenden. Sendung. f. Zending.
Senf. m. Mostaart. r-



SEN. SER. SES. SET. SEU> SEÜ. SEY. SEX. SIC. Sljgi 37i
Senfmiihle. f. Mostaartmolen. Setirzen. v. n. Zugten ,fleünen, zwaar-
Senffaamen. m. Mostaartzaad. moedig klagen.
Senfte. ƒ. Draagbaar, draagtéiei. Seufzend. adjttugtend, fleunend> kldSengen. v. a. Zengen,fchroeijen, bran- gend.
den. q * Seufzendër. m. Verliefde.
Senkbley.Sf. Zinklood, rchieilood, werp- Scufzer. tn. Zugt. Den letzten Seufzer . -r- l ■ ., , auslasfen, Den laatflen fnik geven t
Seni en. v. n. Z.nken , inzinken, zak- den laatJien adem uitblaze!, flër.
ken. vgfi. Senkrcbe./: Loot; fcheut, rank, Seugen. f. Saiten
Senkrecht. adj. Lbodregt. Seule. f. Saule.
Sennader. f.Senne. Seulenfusz , Seulegefteïl Ztiilenvo°i k
Sennadricht. f. Senmgt. zuilenfleh y Ztiilenvoetj
Senne. ƒ-Zenuw, pees , fpanadet. Seulenordnung. ƒ. Zuilenorden. Sennenblatter. Zenebladeren. Seulenfchaft. m. Zuilen fcha»t
Sennigt. adj. Zenuwagtig, c„ , n. <i „ „
Senfe./.z4. ^Rd^ng. fZuilenflelling,
Senfen. v. a. Maaijen, fnijden (koorn). g^f; t\ ' l TfT Sentenz./. Vonnis , oordeel. ^*^.».Buj Pilaar»*
Beraphin. tn. Seraf jn. ^Umen; f'^SaUmen-
Serviette./.(&Wrf. ^^.«.ZetdegedeeUevaHéengeheeh Scfam. *». r«r*röA *oor». ieyben. v.a. Zijgen , doorzijgen, kien-
Sesfel. m. Zetel, zitfl'oei, zitting zon- -f*"'
der leuning. Scyn. v. n. Z,jn , wezen,
Seszhaft.<2#. Gezeten, ingezeten. wn.pron. Zig. Setzen. v.rf. Zetten, feilen, plaatzen. Slcnc1-/- Zjkkel, zeis.
Sich fetzen. Zigzetten , zig neerzet- Sichelformig. adj. Zikkeï-, zeisvormig.
ten, gaan zitten. EineMeinung fet- Sicher. & adv. Zéker, verzekerd;
zen. Een gevoelen ftaven. Durch veilig , gewis , wis, zorgloos, vei-
den Flusz fetzen. De rivier overtrek-
ken, doorwaden. An den Feind fet- Slcnerhelt-/- Zekerheid , veiligheid, zen. Den vijand aanvallen. Inden zorgloosheid,
Fein de fetzen. Midden in de vijan- Sicherlich.^rfv. Zekerlijk, veiliglijk, den invallen. Durch die Feinde fet- . voor zekerzen. Door de vijanden heen flaan. Slc^t-f. Zigt. AufSicht. Opzigt. An einen fetzen. Jemand vervolgen. Sichtbar. adj.Zigtbaar, blijkbaar, ZienAuf einen etwas fetzen. Iemand iets fl'jk, blijklijk, openbaar, opleggen. Sich zu jemand fetzen. Zig Sichtbarkeit. f.Zigtbaarheid, blijkbaarbij iemand voegen. Einen Tag fetzen. heid: o
Eenen dagflellen, bepalen. Es wird Sichtbarlich. adv. Zigtbaatlijk , blijk* Schlage, Stösze fetzen. Daar zat , ba4rlijk,
Jlaag vallen. Sich über etwas fetzen. Sichten. v. a. Ziften, harpen t Wdnném
Zig ergens aan begéven , de hand Sichtlich. f. Sichtbar.
aan iets flaan , zig ergens op toeleg- ik.pron. flng.fem. U,hdar ,gij ,èiji
gen. Sieb. n. Zeef, teems > flramijn.
Setzer. m. Zetter , letterzetter. Sieben. v. a. Ziften, uitziften,
Setzgarten. m. Kweekerij , enterij , Sieben. adj. Zéven.
plantzoenhof. Siebend. adj. Zévendé.
Setzkolbe. ƒ. Aanzetter, flamper van Siebeneckig, adj. Zévenhoék'ig,
het gefchut. Siebenerley. adj. Zévenderlei.
Setzling. f. Setzer. Siebenfach , fiebehf altig. adj. ZévenVod*
Setzrebe. ;».£«/, grijfil, loot, dig,
Seuehe.i/. Ziekte, 1 Sicbenjü'hrig. adj. Zévenjadrig,
A a a



m sie.
Sieben fehlafer. m. Slaper , die veel van
flapeu hou!. Siebenta'gig. adj. Zevendaags. Siebftauo. 'n. Uitziftzel. Siech. adj. Ziek, zwak. Melaatsch. Siechhaft, üechXich.adj.Zieklijk , zwaklijn.
Siechthum. n. Ziekte , zwakheid, ongezondheid.
Sieden. v. a. Zieden , koken. Bier fiedén. Bier brouwen. Silber weisz fieden. Zilver wit koken, zilver opkoken. Er ist weder zu rieden noch zu braten. Hij deugt nergens toe , hij is nergens goed voor , nergens in Jlaat toe.
Sicdend. adj. Ziedend, kokend. Sic:r. tn. Zég" , overwinning. Siegel. n. Zégel.
Siegeloewahrër. tn. Zégelbewaarder.
Siegcllack.». Zegellak.
Siegcln. v. a. Zégelen , verzégelen.
Siegelring. tn. Zegelring.
Sk'Zetfclmeidzï.m.Zégeljhijder, wapenJniider.
Siegelung./. Verzegeling. .
Siegelwaehs. n. Zégelwasch.
Siegen. v. n. Zegevieren , overwinnen.
Siegcnd. adj. Zegevierend , overwinnend.
Sieger- tn. Overwinnaar.
Sieghaft. adj) Zegerijk, zegepralend.
Siegerisch. f. Sieghaft.
Siegpforte. ./. Zegeboog , eerpoort.
Siegprangend. adj. Zegepralend, zegevierend.
Siegreich. adj, Zegerijk.
Siegsbild. n. Zuil, ter gedagtnis van eene overwinning opgeregt.
Siegsbogen. f. Sicgspforte.
Siegsfest. n. Zegefeest.
Siegsfurst. f. Siegcr.
Siegsgepriing , Siegspracht. Zegeviering.
Siegsgcfchrey. n. Vreugdegalm, vreugderoep, gejuich.
Siegspalm. m. Oliftak.
Siegswagen. m. Zegewagen.
Sicle./. Strang. m. Streng. Ein Pferd, das wohl in den Sielen geht. Een paerd, dat wél trekt, wél op de ftreng Ppant.
Sielen (fich). Zig wentelen, omrollen.
Siemann. m. jool, uilskuiken , jan gat,'
SIL. SIM. SIN.
Silbe. f. Lettergreep.
Silber. n. Zilver.
Silbcrart. J. Fatzoen van zilver,
Siibergefchirr,n. Zilverwerk.
filberglHst. f. Siiberglatr.
Silbcrgja'tt. n. Zilver-,lit, 0
Silberling. m. Zilverling.
Silbern. adj. Zilveren , van zilver,
Silbcrfchaiun. m. Zilverght.
Silberfchlackcn. m. Zilverfchuim.
Silbe rzech e, ƒ. Zilv er mijn.
Simbs, Sinis. f. Gefims.
Simpel, adj. & adv. Simpel, eenvoudigt onnozel, Jlegt, eeuiglijk.
Simplicist. m. Kt uidkutidige. '
Simswerk. n. Lijstwerk.
Sinder, fintcr, feit. a iv. Zédert, zlnts,
Singekunst. f. Zangkunst.
Singmcsfe./: Zingende mis.
Singen. v. a. Zingen, kwélen, kwinkeleren. Einem die Vesper fingen. Iemand bejlrajffén, de waarheid zeggen. Er musz anders ringen lernen. Hij maet zig anders verklaren.
Singer. m. Zanger.
Singcrinn. f. Zangeres.
Singerlich. adj. Mir ist nicht fingerlich. Ik heb geen lust tot zingen.
Singeweife./. Zangwijs, toon.
Singkunst. f. Zangkunst.
Singfpiel. n. Zangfpel.
Sinjrftück,«. Zang/luk.
Sinken. v. n. Zinken , zakken, inzakken , afzakken ; ont zakken , ontzinken laten (den moed.)
Sinn. m. Zin , méning. Gedagte , gevoelen , betékenis.
Sinnbild.K. Zinnebeeld.
Sinnbilficrisch , Sinnbildig. adj. Zinnebeeldig.
Sinncn. v. a. Zinnen, denken , overdenken , bedenken.
Sinnenlicht. n. Gewaarwording , licht der réden.
Sinnesanderung. f. Verandering van zin, bekéring , boete.
Sinnlich. adj. & adv. Zinnelijk, door de zinnen bevatlijk , begrijpllfk • onder de zinnen vallende. Keurig , nauwkeurig. pVellustig, vleeschlijk, weeldrig.
Sinnlichkeit. f. Zinnelijkheid, wellustigheid , wulpsheid, weeldrigheid, weelde.



SIN. SIP. SIT. S1T. SOC. SOD. SOF. SOG.SOH 373
Sinulos. adj. Zinloos , uitzinnig, dol, Sitzlich. f. Sitzhafl*
razend. Jjom , bit, lomp. Sitzflhg. m. Die veel zit, een flaage
Sinnelofigkeit. ƒ". Zinloosheid, uitzift- *zitter.
nigheid, razernij, dolheid. Dom- Sitzung. f. Zitting , het zitten, heid, botheid, lompheid. Skeltton. n. Geraamte, rif van een
Sjnnreich adj. & adv. Zinrijk ,geefig , lichaam.
geestrijk , fchrander. Sklav. f. Sclav.
SinntpieLn. Zinjpéling. So. pron. re lat. Die, welke.
Sinnfpielen, v. a. Zinjpélen, zinfpélin- So. adj. & conj. Zo, dus, aldus , zogen maken. danig, in dier voege , op zulke wijze. Sinnfpjdung. f. Sinnfpiel. So bald. adv. Zo dra, aanfonds , op Sint. adv. Zints , ze'dert. het oogenblik. Só dann. Zo dan. So Simcm&l. conj. Nademaal , naardien, dasz. Zo dat. So doch. Zo no^thans, vermits, doordien, dewijl. egter. So etwa. Indien mogelijk. Sa Sinter, adv. Tot nu toe, tot dezen tijd „fast. Zo zeer. So fern. Bij aldien , toe- t in geval, in zo verre. So > fort. Zo Sipern. v.n. Druipen, lekken ,ze'peren, aanfonds. So gaf. Zelfs;. So hTn, zijpelen, lek zijn. Zo wat. Sofehr. Zozeer, hoezeer". Sippfchaft./: Maagfchap , bloedver- Socke.f.Zok.
wantfhap. Soii. m. Zod in' de maag, brand in de
Sittc.y. Zéde , gebruik , gewoonte. Fs keel.
ist der Welt Sitte. Het is het be- Sodbrunn. f. Put. loop der waereld. Sodwasfer. n. Putwater.
Sittenkunst. f. Zédenkunde. Soff, m. Teug , zoop,
Sittenlehre./. Zédenleer. Sa'gt. f. Zeug, zog.
Sit\zv<le.\rrw. m.Zédsnleeraar, zeden- Sohle./. Zool, voetzool, fandaal.
kundige. ■ Solm.m. Zoon. Ungerathener Sohn. Ont-
Sittenrcgel. f. Zedenkundige régel, fel- aarte zoon.
ling der zédenleer. Sö'hnen, f ünen. v. a. Verzoenen, zui-
Sittenzucht. f. Zédentugt. veren , reinigen.
Sittig. f. Sittfam. v Sohnlkh. adj. Kindlljk.
Sjttigkcit. f. Sutfamkeit. Söhnopfer, Sünopfer. n. Zoenoffer.
Sittlkh. adj.& adv. Zedelijk , gebruik- Sohnsfrau./. Zoonsvouw , fchoondoelijk- SittliChe Möglichkcit. Zédelij- ter. ke mogelijkheid. Sohnung. f. Verzoening.
Sittli keit. f. Zédelijkheid. So]ch.pron. Zulk , zo, zodani*
Sittfam. adj. & adv. Zédig , eerbaar, Sclchcrgefhlr. a iv. Op zodan 'ge wijze, ftemmig, heusch ; ingetoomd, be- in diervoce. daard, bezadigd, Sokherley. adj. Zodanig , dusdanig,
Sittfamkeit.j. Zedigheid , eerbairheid, dergelijk, fleinmigheid, zédelijkheid; bedaard- Solchemnach. adv. Dus, dienvolgens, heid, bezadigdheid. _ Sold. m. Soldij. Um Sold dienen. Om
Sitz. m. Zitplaats , zitfléde , zitting. loon dienen.
Zétel , verblijjplaats van eenen .Solnat. m. Soldaat, krijgsknegt. vorst. Zitting in den raad, inde Soldatencki. m. Houten paerd, houten vergadering. In einem Sitz. Agter- éz;l. een, aan een fluk. Soldatenhütte. f. Barak.
Sitzarbcit. f. Zittend werk. Solda.tci.junge. m. Légerjongen , tros-
Sitzbank. f. Zitbank. boef.
Sitzen. v. n. Zitten. Soidatcnleb?n. n. Soldaatenléven.
Sitzend. adj. Zittend. Soldatcnwerbung. f. IVerving , aannè-
Sitzer. m. Zitter, die veel zit. 'ming van foldaaten , krijgsvolk.
Sï\z%e.\i.n. Sluit- en ontfluhgeld. Soldatenzucht. ƒ: Krijgstugt. Sitzhaft, adj. Zittend, gezéten, Soldatkch. adj, & a.iv. é oJdaajsch,
Aas



3,4 SOL. SOM. SOS,
S'öl&n-r. m.Befoldeling.
iolen , befolen. v. ö. Verzolen , nieuwe
zooien leggen. Solenn. adj. & adv. Plegtig. Eolennitat/- Plegtigheid. Soier. f. Soller.
Sollen.v.n.Zullen, moeten, dienen, behoren. Diefes follte uns bewegen. Dit moest, diende, behoorde ons te bewegen.s
Söller. m. Zolder.
Sommer. m. Zomer..
Sommerfaden. Herj'stdraaden.
Sommerflecken <Sommerfprosfcn.5proetels. . 4
§ommerfleckigt. adj. Sproeteüg.
Somme\-haït.adj.Zomeragtig,zomersch.
Sommericht. f. Sommerhaft.
Sommerige.». Zomerkoren,
Sommerisch. f. Sommerhaft.
Sommerlich. f. Sommerhaft.
Sommern. v. n. Zomer worden.
Sonder. adv. Zonder, buiten.
Som erSonderbar, Sonderlich. adj. & adv. Zonderbaar , zonderling , bijzonder , bijzonderlijk.
Sonderheit. ƒ. Bijzonderheid. In Sondcrheit. Inzonderheid, in het bijzonder.
Sonderlich,. f. Sonderbar.
Sonderlichkeit./. Bijzonderheid.
Sonderling. m. Bijzonder, vreemd, zeldzaam mensch.
Sondern. y. a. Afzonderen , fcheiden, affcheiden , verdelen.
Sondern. adv. Maar.
Sonders a.dv. f. Sonderbar.
Sonnabend. m. Zaturdag.
Sonne. ƒ. Zon.
Sonnechtig. f. Sonnicht.
Sonnen. y. a. In de zon zetten , leggen, hangen, lugten.
Sonnenblick. m.Zonnefchijn,zonnelicht, zonnejlraal.
Sonnenferne. ƒ. Zonneaffand.
Sonnenfinfternisz. Zonéklips, zonnezwljm, zonnetaning , zonverduistering.
Sonnenfleck. m. Vlek in de zon. Zomervlek , fproetel.
Sonnenkrairfer. m. Beunhaas , koopman in het klein, kramertje.
Sonnennahe.y. Nadering der zonne,
Sonncnftand. m. Zonnejtand.
§onneuuhr. ƒ. Zonnewijzer.,
BON. SOP. SOR. SOT. SPA,
Sonnenwendc. f. Socner.fiand
Sonnenzeiger. m, f. Sonnenuhr.
Sonnicht, fonnig. adj. Zonnig, in dezon gelegen.
Sonntag. m. Zondag.
Sonntaglich, adj. é adv. Zondags, van den zondag. Eiken zonda*.
Sonntagsbuchftabe. m. Zondagsletter.
Sonmmg.f. Het Jlellen, leggen, hangen in de zon..
Sonsr, fonsten. adv, Anders, anderzins.
Sonsten. f. Sonst.
Sophist. Drogredenaar.
Sophistisch. adj. Spitsvindig,fcherpz'nzig. Sophistiicher Schlusz. Spitsvmdigheid.
Sorge./ Zorg, vrees, vrees, verlegenheid, bekommernis. In Sorgen ftehen. In zorg zijn, verlegen , bezorgd, bedugt zijn.
Sorgen. v. n. Zorgen , zorg dragen.
Sorgfcnfrcy , Sorgenlos. f. Sorglos.
Sorgenvoll. adj. Vol zorgen , ongerust.
Sorgfalt. f. Sorgf ültigkeit.
Sorgf altigkeit. Zorgvuldigheid.
Sorgf altiglich. adv. Zorgvuldiglijk.
Sorgf altig. adj. & adv. Zorgvuldig , bezorgd, bedugt.
Sorglich. adj. Zorglijk, hachlijk , gevaarlijk , moei/ijk. '
Sorglos. adj. Zorgloos , onbekommerd, agtloos, onaglzaam, zonder zorg, traag.
Sorglofigkeit./. Zorgloosheid.
Sorgfam, forgfamkeit, forgfamlich. f, Sorgf altig.
Sorte. ƒ. Soort, Jlag.
Sortengulden. m. Een heele gulden.
Sortcnzettel. m. Notitie , fpeciebriejje , aantekening van het geld, dat in eenen zak is.
Sortiment, n. Sortering.
Sortiren. v.a.Sorteren,fchikken, fcheiden , fchij'ten.
Sortirung. f. Sortering , fchikking , fchifting.
Sothan , fothaner , fothanig. adj. Zodanig.
Spade./. Spade.
Spahe. adv. Keurig, vies, kiesch, nauwkeurig..
Spiihellöcher. Spiegaten van een oorlog, fchip.



SPA. SPA. SPE. «15
Spahen. v. n. Befpieden , verfpleden ,; Spftrmund. m. Die weinig fpreekt.
beloeren. Sparrbaum. m. Sparreboom.
Spaher. m. Spion,befpieder, verfpieder. Sparre. m. Sparre. Einen Sparre zu
Spühisch. adj. Van eenen verfpieder, viel, oderzuwenig haben. Tusfchen
die gaern befpied. mal en vroed zijn, eenen flag valt
Spahung.y. Be pieding. den molen weg hebben.
Spalieren v. w. Tégen latten of 'tégen ee- Sparrenkopf. m. Krol,duitel,korteflut.
ne heining planten afbinden. Spartam, Sparlich. ad]. & adv. Spaar-.
Spalt. m. Spleet, kloof, reet, fcheur. zaam , zuinig, huishoudend.
Kramp, trekking der fpieren. Sparfamkeit. f. Spaarzaamheid, zuinig.
Spaltc. ƒ. Kolom van eene bladtijde. heid.
Spaken, v. a. Spouwen , fpltjten , klo- Sparung. f. Sparfamkeit. 4
ven , fcheuren , bersten'. Spasz. f. Kurzweil, Scherz.
Sp.tlter. m. Houtklover. Spaszhaft. adj. Vroli/a , kortswijlig.
Spalticht, fpaltig.örf/. Dat klooft, fplljt, Spat. adj. & adv. Laat, fpade.
f-keurt. Verdeeld, verfchlllend. S.^ate. f. Spade.
Spaltung. f. Seheuring , verdeeldheid. Spaten. Spaden, fchoppen.
Span. m. Spaan van timmerhout'.Boter- e_,t„__ „ r
r „ . ,,j . m . ■ öpaterndte.y. Laate oogst.
fpaan, vischlepel. twist, oneemg „ ,r
i -j ri.-i o.-, . •.. "patneu. n. Nagras, etgroen.
heid, verfchil, gefchil, twist. e~.*s..t.. j- v- n ,
c .. cc apaticht. adj. Knobbelagtig.
Spanen, f. Spenen. <.nitV^„ c. j ,■ , . ,
Spaugc. ƒ. slang , gesp, haak. f "r ,"g' T *"
Span|elnadel. ƒ'Speld. %ZZJ I ^'
r ■■ °, Jr 7j , Spatregen. m. Spade resen.
Spanglcn. v. a.Metfpelden vast maken. Spatz.*». IVluscti
Spangier. m. Speldenmaker. ' , ,
e„ „1. •;„ cv u Spatzieren, v. n. Wandelen. Spanerun. adj. Spaansch groen.
Spannaderf. Spanader, pees. Spatzieren m. PVandelaar , voetgan-
Spanne. f. Span. ser:
Spannen, v. a. Spannen. Staan, trag- §J>at7'frli.-t. ƒ. Wandellust, wandelten, loeren op iets. Die Pferden hin- . vermaak. ter den Wagen fpannen. Verkeerd ^P::tz!«platz. m. Wandelplaats, doen , averegts doen (iets, eene Spatzierweg. m. Wandelweg, zaak). Een werk verkeerd begin- Spccerey./. Kruid, kruiderij ,fpecerij. nen. Man musz den Bogen nicht zu sPccjllc»"en-V- a.Uitdrukken , optellen, hoch fpannen. Men moet niet te wijd „ vs,'k!arer>gapen. Mit einem über den Fusz ge- Speek.». Spek.
fpannet feyn. Met iemand in gefchil sP-ckDauch-»'■ Dikbuik, dikbast, dik-
zijn. Pem-
Spannen. adj.Gansch, geheel .fplinter Specktóft. « vet als fpek.
„ieuw. ^ckigt. adj. Spekkig, fpekagtig.
Spannkette. ƒ. Spankéten. Speckfpannier. m. Mulat, die uit ee-
Spannung. f. Spanning. tien indiaan en eene zwartin , uit
Spannriem. m. Spanriem. eenen moor en eene blanke vrouw ,
Sparbruder , Sparer. m. Sparer, lez-ii- °f u't eene moörin en eenen blan-
niger. ken vader geboren is.
Sparbüchfe. ƒ. Spaarpot. Specktakeï, n. Vertoning , fchouwfpel.
Sparen, v. a. Sparen, befparen , bezui- Speculation. f. Befchouwing , befpiege-
nigen. l'mg, overdenking.
Spargel. m. Spergie , afpergie. Speculiren. v. a. Befchouwen, befpiege-
Spargeld. n. Spaargeld. len, overdenken.
Sparicb. f. Sparfam. Speiche. ƒ. Speek, fpaak.
Sparkalk. m. Pleisterkalk. Sprichel. m. Speekzel.
Sparlich. f. Sparfam. Speichelcur. f'. Speekzelvloed, kwijling.
Sparaiittel. n. Bezuiniging, Speichelich. ttity. Speekzelagtlg.
A a 4



SPE. SPE:! SPI.
Speicheinau^.n. Kwljler, kwijlbaard, Speytecken. f. Speytopf. m. Spuwpotje •
zéveraar. kwispedoor.
Speicher. m. Zolder. Spcycn. f. Speien.
Speidel. m. Beitel, wig., keg. Speyerlich. adj. Hetgeen doet braken.
S.peideln. v, a- Kloven. Spcygatten. Spiegaten, uitwatering van,
Speien. v. n. Spuwen , braken. een fchip.
Spcilc. ƒ■ ff leeschpin. Sp.ey vogel. m. Schimpziek mensch, vit*
Spcis-j. Beflagen kalk. ter, he'kelaar.
Speisadeflejo. Chijlvaten. Speywort. n. Vinnig, fcherp ,_fékend,,
Speifc. ƒ. Spits , fpijze. bijtend woord.
Spi Mebier.nj Kléin,'dun bier. Spha're. ƒ. He'melkloot. Omtrek, om?
Speifekammer./. Spijskamer, eetzaal. kring, kring.
Spc i.ekraut. n. Moeskruid. Spieken, v.a. Spekken, befpekken. Aan*
SpeLljernarkt. tn. Groenmarkt. vullen.
Speifen. v. a. Spijzen, fpijzigen, voeden. Spiegel, m. Spiegel. Voorbeeld.
Speifer. m. Gasthouder , gaarkok. Spiegclfechten. n. Veinzerij, veinzing,
èpefferöhrc.ƒ. Slokdarm , maagpijp, fpel.
keel, Spiegeln. v.n.Spiegelen. Sich fpieseln.
Speifcfaft. m. Chijl, voedend fap. Zhjfpiegelen , befpiegelen. Een voor-
Speifefchrank. m. Etenskas. ' beeld némen-
S^eifcltube. f. Eetkamer. Spiel. n. Spel. Alles aufs Spiel fetzen.
3paifèweih. m. Gemeene w'yn. Alles wagen,
Spe'fezuckér. m. Bruine Juiker, Spielbiihnc./'. Toneel.
Speitüng.f.Spijzing', voeding. Spielen.v, a. Spélen. Schertzen, boer-,
$ip. lz.f. Spette. ten.
S^el2 icht. adj. Vol kaf, volflroovézels. Spielend. adj. Spéler.de, fpeelswijze.
Spend, Spende../". Aalmoes, liefdegift. Spielcr-m. Speler.
Spendabel. adj. Edelmoedig, mild, mild- Spielerisch. adj. Spélend.
- dadig. Spielgeisr. m. Een fpeelzlek mensch,^
Süendage. f. Gefchenk , mildheid. een die op het fpel verzot is.
Spenden.v. a. Uitdelen, bedélen, om- ■Spielgeld.». Speelgeld.
délen.' Spielgcnpsz. tn. Speelgenoot.
Spendire'n. v. a. Schenken , weg géven, Spiclgcfcllinn. ƒ. Speelgenoots,
«* bef éden, verkwisten , doorbrengen, Spielhaus.n. Speelhuis.
verfpillen. Spielftunde. ƒ. Speeluur.
Spendirer. Verkwister, doorbrenger. Spielfucht. f. Speelztigt.
Spenditisch. adj. Verfpillend, verkwis- Spieltafche.y. Gocheltas.
tend* Spielvérderberr«. Krukkige fpéler.
Spendirung./. Verkwisting,verfpi!Hng. Spielwevk. n. Speelgoed, fnuisterije.il,
Spenen, v. a. Spenen (eenkind) , van de ■ beuzelwerk.
'borst ontwennen. Spielzcug. n. Speeltuig..
Spcrling. m. Mnsch. Spiesz. m. Spies, fpit.
Sperrbaura. m. Sluitboom. Spieszen. f. Spisfen.
Sperren, v. r. Sluiten. Die Handlung Spieszgcrte. f. Spitzruthe.
"'fperren. Den koophandel beletten, Spicszgefell. tn. Krijgsgezel, fpltsbroe-
verbieden, der.''
Sperren, (fich). Spartelen, tégenfpar- Spieszglas.n. Spiesglas.
telen , tegenkanten , tégenfiréven. Spicszfehaft. tn. Spicszftangc- /. Spies-
Spcrrgjocke f. Poortklok. fchagt.
Sperreiter. m. Speerruiter. Spiet. m. Spijt, verdriet ,fmaad, hoon.
Spcrrkette. ƒ. Spanketting'. ,Spieten. v. a. Beledigen , fmaden, ver*
Spèrrttpg./.'Sluiting. Tégenfpartel'mg, ongeiijken , honen.
* ■ tegenkanting , tégenf réving, Sp:etig. adj. Spijtig, bits , bars, vinnig., Sp'yartzney^./. Braakmiddel. * Honend, beledigend,



SPI, SPT. SPL. SPO. 'èrr
Spille. ƒ. Sp'tl. SpitZttl.Hpvrnen(vande nieuwe maan.)
Spind.». Spint-, week hout van eenen Spitzen, v. a. Spitzen, punten; op/ié.-' boom tusfehen de Schors en het lé- ken (de oorept). Opfcherpen (het vervend hout. ftand.) Spinde, f. Schrank. Spitzenha'ndler. m. Kantenkoper, koop-
Spindel, f. Spit, fchroef van eene pers, man in kanten.
boom van een windas. Spitzen werk. n. Speldenwerk, kanten-
Spindelbdlie. n. Spillebeenen , eijevaars werk.
beenen. Spitzenwirkerinn; Speldenwerkjler ,
Spindelf örmicht. adj. Spitswijze. kantenwerkjler. Spindclicht. f. Spindelförmicht. Spitzfindig. adj. & adv. Spltsvindi? *
Spindeltheil. n. Kindsgedeelte der vrou ■ Spitsvondig, Spitszinnig , Jcherpzinwen. nig ,Schrander , door/iepen , geestig,
Spiiidelzug. m. Slingerhaal, jlinger- vlug van geest.
trek. Spitzfindigkcit. ƒ. Spitsvindigheid,
Spinne. ƒ. Spin, Spinnekop. Scherpzinnigheid , Schranderheid ,
Spinnen, v. a. Spinnen. vlugheid van geest, deorjlépenheid.
Spinnenieind. m. Doodvijand, geflagen Spitzf Qndig. f. Spitzfindi*.
vijand. Spitzgcrte. i'. Spitzruthe.
Spinnengeweb. f. Spinncnwebe. Spitzig. adj. Spits, SP^zig, puntig.
Spinner, m. Spinnerinn. ƒ. Jpinner, Vinnig , Scherp , bits, Jlékend.
Spin/Ier. Spitzname. m. Schimpnaam.
Spinnerey. ƒ. Spinderij. Spitzruthe. ƒ. Spitsroede.
Spinnewebe. ƒ. Spinneweb ,Sp'innerag. Spitzfiuile. ƒ. Piramied, pronknaald. Spinnhaus. n. Spin/luis. Spüzzahne. Hondstanden , oogtanden.
Spinnrad. n. Spinwiel. Spjanze. f. Sprank, fatout.
Spinnrocken. m. Spinrok. Splanzig. adj. Dat vetfeheiden Scheuten
Spinnst. ƒ. Avondsezelfchap, buurge- heejt.
zelfchap , buurpraatje. Spleisze./. Spleet.
Spinnwirtel, Spintel. n. Spinwiel. Spiciszen. f. Splittern. Spintifiren. v. a. Overdenken, denken, Spleiszig, fpliszig. adj. adj. Splijtend,
peinzen. fpHtzend. Spion. m. Spion , bespieder, verspieder. Spieiszung. ƒ. Splijting , SpUtzing. Spionerey. ƒ. Bejpieding , verjpieding. Splitt. f. Spleisze." Spionnen; v- *• Bespieden , verjpieden. Splitter. m. Splinder, Schilfer, JpaanSpisz. f. Spiesz. dertje.
Spisfen. v.^ a.Spitzen ,SpiesSen, doortij- Splittericht. adj. SchilSerig,SchilJerag-
gen,fpéten. tig. Spital. n. Gasthuis%,ziekenhuis. Splittern. v. a. Splinteren, Schilferen,
Spitalmeister. m. Gasthuismeester. Jplitten , jplisjen, jplijten, klieven ,
Spittel, f. Spital, ■ kloven.
Spitz. f. Spitzig. Splitternackend. adj.Moedernaakt, ge-
Spitzbube. m. SpitsboeS, guit, gauw- heet naakt.
diej; beurzefnijder. Splitterrichter. m. TaalziSter, taalvlt-
Spitzbuberey.y. Guiterij,gauwdieverij. ter. Bpitzbiibisch. adj.&adv. Op.zijn gauw- Spor. m. Spoor.
diejs , listig, loos , bedrieglijk ,, guit- Sporcnftosz. m. Spoorflag.
agtig, loos , doortrapt. Sporenftreich. f. Sporeniiosz.
Spivt.e.j: Spits, punt, tip. Kant. Top, Sporcnftreichs. adv. Spoorjlagi , op eekruin (van oenen boom, berg enz.) nen ren.
Eind, kant (van een bosch.) Sein Le- Sporer. m. Spoorenmakcr.
ben auf die Spitze fetzen. Zijn lé- Sporn. f. Spor.
ven in gevaar. Jlellen, zig in ge- Spomcn. v. a. De Spoeren géven.
vaar Legeven. [Sponel n. ICorJje, mandje..
Aas



37g SPO. SPR..
Sporteln. Geregtskosten.
Spott. m. Spot ,/potternij , fchimp, jok, boert ,Jcherts, fchande. Einen Spott darauf bieten. Eene wisfewasje voor Iets bieden.
Spötteln. v. a. Boerten , aartig , geestig fchertzen.
Spotten, v. a.Spotten,gekfche'ren, boerten , jokken , fchimpen , den fpot drijven.
Spotter, m. Spotter , fchlmper , boerter.
Spotterey.ƒ. Spotternij. • Spottgedicht. n. Hekeldicht , fchimpdicht.
Spottgeld. n. Geringe prijs.
Spottlsch. adj. & adv. Spotagtig , fpot-
lijk. Veragtend, trotsch , fpijtig ,
fchimpend. fpottkatifs. adv. Voor eenen geringen
prijs.
Spöttlieh. adj. & adv. Spot lijk .fchimplijk, ftnadelijk.
Spottmaul.». Spotmuil, grijnsmttil.
Spottname. m. Spotnaam, fchimpnaam.
Spottpreis. f. Spottgeld.
Spotrede./. Spotrede, fchimpréde.
Spottrcim. m. Boertig vaers.
Spottfehrift. ƒ. Hékclfchrift , fchimpfchrift, fchotfchrift.
Spottting./. Befpotting.
Spottvogel. m. Nabaauwer (zékere vogel in Virginië, die de flem van den mensch en van andere vogelen nabootst. Spotvogel, fpot boef, fpreeuw.
Spottweife. adv. Spotswijzt, op eene gekfchérende wijze.
Spottwort. n. Spotwoord , boertig , fchimpend , llékend , bits , vinnig woord.
Spraeli. ƒ. Spraak , taal. Haszlichc, harte Spraehe. Harde , woeste taal, wantaal. Mit der fprache heraus gehen. Openlijk bekennen .belijden wat men weet. Met der Spraehe nicht heraus wollen. Duister fpre'ken, zonder te willen verf aan worden.
Sprachart. ƒ. Taaleigenfchap, aart eener taaie.
Spracheigenfchaft. f. Sprachart.
Sprachcn. v. n. Gefprek houden, iemanc. onderhouden, met iemand in gefprel zijn.
SPR. SPR.
Spraehgitter. n. Spreektralie in een klooster. •
Sprzchhuus.n.Spreekplaats in een klooster.
Sprüchig. adj. Spraakzaam, lieftaalig, beleefd.
Sprachkundig. adj. Taalkundig, taaiervaren.
Sprachkundfchaft./. Taalkunde, taalkennis.
Sprachkunst. ƒ. Spraakkunst .taalkunst,
letterkunst. Spraehkiinstler. f. Sprachmeister. Sprachlehrc f. Sprachkunst. Sprachlehrer. f. Sprachmeister. Sprachlos. adj. Spraakloos , fom. Sprachlofigkcit. f. Spraakloosheid. Sprachmeister. m. Taalmeester. Sprachreich. adj. PVoor denrijk , wélfpri-
kend.
Sprachregel./. Taalregel. Sprachrohrc. n. Spreekhoorn , roeper. Sprachverderber. m. Taalbrabbelaar. Sprechen. v. a. Spréken. Das Urtheil
fprcchen. Het vonnis uit/préken , f rijken , vellen , uitwijzen. Das
Ree ht fprcchen. Vo'inisfen, oerdelen.
Gut fprechen. Goedkeuren. Libel
fprcchen. Aj keuren. Sprecher. m. Spréker, rédenaar. Spreet. n. Spriet.
Spreiszel. m. Sport eener ladder.
Spreiszen. v. a. Kloven.
Spreiszen fich). Leunen. PVeèrfaan, zig verzetten , zig tégenkanten. Pronken, pralen.
Spreiszig. adj. Vol klonters, vol hardigheden , f eenig.
Spreiten. v. a. Spreiden , uitfpreiden , uitbreiden.
Spreitung./. Uitbreiding, uitfpreiding.
Sprcitze. ƒ. Steunzel.
Spreitzcu. f. Spreiszen.
Sprenckel./. Vlek, plek , fmet.
Sprengel. m. Kwast, kwispel , wijkwast. Kerfpel, parochie.
Sprengen, v. a. Sproeijen, befproiijen, fprengen, befprengen, befpatten. Sprenkelen , fpikkelen. Ein Slosz fprengen. Een fot met geweld openbreken. Einen Thurm fprengen. Eenen toren in de lugt doen fpringen.
Sprenekrag. m. Gieter.



SF-R,
Sprengkugel. ƒ. Pctarde. Poortbréker, petard. Bombe.
Sprcngfel. n. Hemdkraag.
Sprenkel. m. Vogelflrik , vogelknip. Kiek, plek ,'fmet,
Sprenkeln. v. a. Sprenkelen, /pikkelen.
Sprenklieht. adj. Spikkelig, gefpikke/d.
Spreu./. Kaf, bast, fchil, hakzel.
Spreuicht. adj. Vol kaf,
Spreuszen. f. Spreiszen.
Sprichwort. f. Sprüchwort.
Spriegel, fprügel. m. Boog ,beugel, kap van eene kinderwieg.
Spricszcn. f. Sprosfen. '
Springb run n. m. Springbron.
Springeln. v. n. Huppelen , fprlngen.
Springen v. n. Springen , opfpringen. Bersten , bréken. Ueber die Wahrlieit fpringen. De waarheidf paren. Snel, fchielijk lopen. Dekken springen (van de dieren jprékende.) DeiHengst fpringt auf die Stutc. De hengst dekt de merrie.
Springfiuht.ƒ. Springvloed, Jpringtlj, hooge zee.
Springwasfer. n. Lévend water, fonteinwater.
Sprit, Spre°t. n. Spriet.
Spritzc/. Spuit. Eine junge Spritze. Een
jong meisje, eene kleuter, Spritzen. v. a. Spuiten. Spritzen. Stofrégenen. Spritzrcgcn. m. Stofregen. Sprock, fpröde, fpreiszig. adj. Ruuw ,
wreed, fcherp, bits, bars ,flr eng, fP'jtig > Jluursch, koel, onverfchil-
lig, trotsch. Spröd. f. Sproek.
Sprödigkeit. f. Ruuwheid, flrengheid , fcherpheid, hariigheid, barsheid, fluurschheid, koelheid, onverfchilligheid, trotschheid , fierheid.
Sprosz. m. Spruit, lot, loot.
Sprosfen. v. n. Spruiten , uitfpruiten ,
uitjcmeten , botten , uitbotten. Sproszgewachs. n. Spruitgewas ,fpruitling.
Spröszling. m. Jong fpruitje, fprui.ling.
Sprueh. m. Spreuk, uitfpraak, beflisf"g-
Sprüchwort. n. Spreekwoord , zegswoord.
SPR. SPU.^QU. STA. S70
Sprüehwörtlich. adj, Spreekwoordlg ,
bijfpreukig. Sprügel.f. Spriegel.
Sprung. m. Sprong. Auf den Sprunge ftehen, Op den fprong, op het punt flaan. Im vollen Sprunge. Op eenen vollen draj'. Einen auf die Spriinae bringen. Jemand gaande maken. Einen Sprung wagen. Eene moeilijke zaak andernémen.
Sprungweife. adv. Spoedig , met haast.
Spuek.m. Spook.
Spucke. f. Speekzel.
Spucken. v. n. Spoken. Spuwen.
Spuckcrcy. ƒ. Spokerij, gefpook.
Spud. m. Spoed, haast.
Spudcn (fich.) 2$g fpoeden, zig haasten, fpoed maken.
Spule./I Spoel. Schagt. Draaijers blok.
Spuien, v. a. Spoelen , opwinden , op fpoelen winden.
Spuien, v. a. Spoelen , om/poelen, uitfpoelen.
Spülfasz. n. Spoelbak , fpoelkom.
Spülgosfe. f. Qootfleen.
Spulhader. m. Vaatdoek, keukendoek.
Spülich, Spülicht. n. Spoelwater, vaatwater. Spoeling (voor de verkens).
Spülmagd. f. Schuurfler, fchoonmaak • fler , fchrobfler.
Spülftein. f. Spülgosfe.
Spültuch. f. Spülhadcr.
Spülwasfer. n. Vaatwater. Spulwunn. m. IVorm in de ingewanden
der menfchen. Spund. m. Bom ,flop, prop van een vat.
Schotdeurtje , valdeurtje van eenen
vijver. Spint van het hout. Spünden. v. a. Een vat toebommen.
Sponden, planken zamenvoegen.
Spundloeh.». Bomgat, fpondgat.
Spur. f. Spoor, voetfpoor, voetflap. In eines feine Spur treten. Iemands voetflappen drukken, iemand navolgen. Spur der Tugend. Pad der deugd.
Spüren. v. a. Speuren , nafpeuren , bcfpeuren, merken , gewaar worden, wa.zmémen , nafpeuren (het wild.)
Spürzen. v. n. Spuwen , braken.
Squadron, n. Ruiterdrom, escadron.
Staak, Stakete./. Staak, paal, paliJaad.
Staar. f. Stahr,



38o STA.a
STA.
Staat, m. Staat, landsregering. Staatfte , pragt, Jlaat. Toef and.
Swtawtxhmm\\i\\g. f.Staatenvergader'ing.
StaaKangelegenheit. ƒ. Staatsgefchafke.
». f. Staatsfaehen. Staats'ccdknter.m.Staatsdienaar,flaats-
amptenaar. Staatsbett. n. Praalbed, pronkbed. Staatsgchcimnisz. n. Staatsgeheim. Staatsgefchaffte. f. Staatsfaehen. Staatsgrab. n. Praalgraf, pronkgraf._ Staatsgriff. m. Staat Wist, flaatkundlge
trek.
Staatsklcitli n. Staatfiekieed. Staatsklug. adj. Staatkundig. Staatskluger. m. Staatkundige. Staatsklügheit. ƒ. Staatkunde. Staatskrankhcit. J'. Geveinsde ziekte. Staatsk unst. ƒ■ Staatkunde. Staatskutfche./i Staatjiekoets. Staatslist. f. Staatsgriff. Staatsmann. m. Staatsman. Staatsmantel. m. Réden van Jlaat ,faat-
kundig voorwendzel. Staatsmaszig. adj. & adv. Staatkundig.
lleerliik , pragtig, grootsch, tref-
iijk , Jlaatig. Fier, trotsch. Verag-
tend , verontwaardigend. Staatsminister, m. Staatsminister. Staatsrath. m. Staatsraad. Raad van
Jlaat en. Staatsranke. f. Staatsgriff. Staatsrecht, n. Staatsregt. Staatsregel./. Staatsregel, régel van
Jlaat.
Staatsfaehen. Staatszaaken, faatsbelangen.
Staatsltreich. f. Staatsgriff.
Staatfucht./. Staatzugt.
Staatswisfcnfchaft. ƒ. Staatkunde.
Staatswort. n. Staatkundig woord.
Stab. m. Staf,. fok , fteun. Schagt eener zuile. Seinen Stabvvciter fetzen. Zijn geluk elders gaan zoeken. Den Stab über einen brechen. Iemand tot den dood veroordjélen. Stab. Staf. Gencral-Stab. Staf van het léger. Regiments-Stab. Regimentsplaf. Stab. Rijs. Stab. Verf erzelvan koord- en jlafwerk (in de bouwkunde.)
Stabholz. 72. Vathout.
Stabkhcn. n. Bisfchopsleen..
StabsofHcler. m. Stafofficier,
Stabtr'a'ger./». Stafdrager , pedel, bedél. Stachel. m. Prik , prikkel. Stachel der
Schiffleute. Boom, fchippershaak. Stachelbeer. ƒ. Kruisbezie. Stachelicht, ftachelig. adj. Stékend, flè-
kelig. Vinnig , fcherp. Moeilijk ,
nételig.
Stacheln. v. d. Steken , prikken , aanprikken , pr 'kkehn, aanpr kkelen , aanporren , nopen.
Stachelrede.f. Scherpe , fékende, vinnige , Jchampere boert.
StachelfneCk. ƒ. Purt ervis -h.
Stachelfehwein. n. Stekelzwijn , ijzerverhen.
Stadel. m. Pakhuis, magazijn ,pakzoh
der, fchuur. Stadelziris. m. Znlderhuur,pakhuishuur, Stadt./. Stad, féde. Stadtarzt. m. Stadsgeneesheer. Stadtbrauch. m. Stadsgebruik , ftadsge-
woonte.
Stadtfremd. adj. Vreemd, onbekend.
Stadtfreyheit./. Stadsvrijheid.
Stadtgebau. n. Stadsgebouw , openbaar gebouw.
Stadtgebiet. n. Stadsgebied.
Stadtgemeine. f. Burgerij.
Stadtgenosz. m. Stadgenoot, fédeling , inwoner eener fad.
Stadtgefetz. n. Stadswet, keure
Stadtnalter. m. Stadhouder.
Stadhalterlich. adj. Stadhouderlijk.
Stadthakcrwiirdc. f. Stadhouderschap.
Stadthaus. n. Stadhuis.
S.adtinwohner. m. Poorter , burger.
Stadtisch. adj. Stadsch , feedsch.
Stadtkundig. adj. Openbaar , bekend,, rugtbaar.
Stadtleute. m. Stadslieden , fleélieden , fedelingen.
Stiidtling. m. Stedeling, burger, ingezetene.
Stadtfflaur. f. Stadsmuur , vest. Stadtobrigkeit. ƒ. Stadsoverheid, mag'iflraat.
Stadtpfkger, m. Iloofdjchout, hoofdof'.' jicieti.
Stadtrath. m. Stadsraad. Stadtrecht. m. Stadsregt, Stadfrcginwnt.n. Stadsregering. Stadtfehirmverwandter. f. Stadtgenosz, Stadtfchutz. m. f. Stadtgenosz. Stadtiittcn. f, Stadtweife..



sta; sta. gs$
Stadtveste./. Stadsvest. ~ erf bezit aan voorwaarden gebon-
Stadtvogt. m. Stadvoogd, flédehouder. den , jidelcommies.
Stadtweife./. Stadswtjze. Srammhcrr. tn. Stamvader.
Sudzwcfci.n.Stadszaake/i. Stammicht, Mnmng. adj. Dat eenên
Staffel f. Trap , graad. flam heeft , eene goede /engte heejt.
Staffelet, Staffele'y f. Schildersezel. Ein ftammiger Mensch. Een mensch
Staffelicht, adj. Dat trapp.u , graaden van eene goede lengte.
he»ft. Stammlehcn. n. Stamieen , famllleleett.
Stafi lreeht. f Stapelrecht. Stammientf. adj. Stamelend, hakkelend,
Staffelweife. adv. Bij trappen, bijgraa- folterend.
r , , , „ , Stammlcr. m. Stamelaar , hakkelaar,
Staffete.f. Estafette , expresfe , loper, tottelaar.
cottrl-r. Stammlinie. ƒ. Geflagtlin'ie.
Stafflfen. va. Stof éren. Stammregister. n. Geflagtlïjst.
Staffinmg. ƒ Stofertng, opmaking. Stammvcnnachtnisz. f. S%mmgé'ftift.
*tah . m. Staal. Stammwort. n. Stamwoord , -wortelXzhhrteit. f.Staalwerk. woord, oorjpronglijk woord.
toUdnt. m. rzerdraad. .~ Sfimpcl.m. Stempel. Malil'n. v. a. Stalen, verf alen, har- , , „
delu Stampeln.v. a. Stempelen , beflempè-
Stahlen. adj. Staalen , van faal. cle"' „ „ , ,
.Stal.Jcrn. adj. Staalen , van faal. ?\St00t ' Jck°k'
Stahlgrün. adj. Donkergroen. f^f' f' kamper.
Stahlmangel. m. Brosheid. 2*mPf* L StamPd-
Stahlwerk. n. Stoa 'werk. Stampfelll. v. a. Stempelen.
Stahr. m. Staar op het oog. Stampfen. v. a. Stampen , fampvoeten,
Stahrblind. adj. Staarbllnd, féktbl'utd feBge?en, gelijk de moedige paerden. Stahffell.n. Oogvlies..- ' Stampen , klein floten.
Stakett. n. Hamel, flagboom, Stampfer. m. Stamper.
SttiLm.Stal. Dok. Stanrpficht. adj. Log, loom , traag (van
Stallbaum. m. Stalboom. gang).
Stalldecke.f'. Paardekleed. Stand. m. Stand,Jlaat. Stoel, zitplaats Stallen, v. a. & n. Stallen , op flal zet- 'm de kerk. Schuilhoek van het wild. ten. Stallen, plsj'en. Wohl zufain- Afkomst, geflagt.
nfn'ftallen. lp'él zamen overeenko- Standart./. Standaart, ruitervaan,
men. Stande. Landflaaten , flenden.
Stallmeister. m. Stalmeester. ' Stander, m. Kuip , tobbe.
Stallftatig. adj. Statlig, flalzlek. Stander, m. Staander , boom van eene
Stamm. m. Stam , tronk van eenen kraan.
boom. Stam , geflagt. Standerlein. n. Kort vertoefen gefprek,
Stammbauili. m. Geflagtboom. flaandsvoets, zonder zitten.
Stammeln. v. n. Stamelen , flameren , Standesfrau. f. Vrouw van Jlaat.
hakkelen , tateren , floten met de Standesgebiihr. f. Einem nach flandesge-
tong, kromtongen. bühr empfangen. Iemand naar zij-
Stammen (fich). Stam maken , opfchle- nen rang en Jlaat ontvangen. Dié
ten. Leunen. Stil flaan. Sichgegen Standesgebiihr beobaehten. De be-
ein ander Hammen. Tégen elkander leejdheid in agt némen.
leunen. Das Wasfer frammt iich. Het Standesmaszig.arf/. Overeenkomflig met
water Jlaat , Jlaat fit. zijnen flaat.
Stammen, v. n. Ajj/ammen , oorfprotsg Standesperfon. f. Standsperfon.
hebben , voordkomen , afkomstig Standeverfammlung. f. Staat'envergadr*
zijn. ring.
Stamm freund, m. Nabefaande. Standfcst. f. Standhaft.
Summgefuft.». Erflating over de hand, Standgeld, n, Staar.ge,i, verflaangelds



jgi STA. STA.
Standliaft ■ adj. Standvastig, befendtg, ] Stapfen .v.n. Slappen , treden , aanir'èduurzaam. • « I den , voordfappen, doorlappen.
Standhaftig, Standhaftiglich. adv.Stand- Star. f. Stahr.
vastiglijk, befendiglijk. | Stark. adj. & adv. Sterk. Hard, Jlijf»
Standhaftigkeit. f. Standvastigheid, be- hevig , zwaar. Stark rcgncn, fchncy- ;
flendigheid, duurzaamheid. en. Hard, Jlerk, digt régenen,
Standhaftiglich. f. Standhaftig. fneeuwen. Starkc Geldfommcn. Groo-.
Btandig. adj. Fast, bepaald. te fommen gelds. Starker Bcweisi ,
Standmaszig. f. Standesmiiszig, Kragtlg bewijs. Im ftürkften Win- •
Standpferd. n. Versch paerd. ter. ln het midden, in het 'hartjé
Standrecht, n. Krijgsraad. van den winter. Stark Mehl. Stijfsel.
Standrede. ƒ. Deftige réde > taal, aan- Starke. f. Sterkte , (lerkheid. Stijfzet.
jpraak\ Starken. v. a. Sterken ,verf erken, ves-
SUntegla&kzit.f.Gelljkheidvanfaat, ten, bevestigen. Stijven,
van rang. Sta'rkend. adj. Verf erkend.
Standsperfon./. Iemand (man of vrouw) Starkglaubig. adj. Sterk gelovend, vast
van rang , van faat. in het geloof.
Standzeichnung./. Verhéven tékening, Starkmehl.». Stijftel.
doorfnijding. Starkmittel. n. Verflerkend middel.
Stanen. f. Stehnen. . Starkmüthig. adj. Moedig, manmoedig» j
Stangc. ƒ. Stang, fleng, faak , paal, dapper, manhajïig. fpriet. Rek, hang om het linnen Starkmüthigkeit./. Moedigheid , mante drogen. Staaf je , fokje, pijp lak. moedigheid , dapperheid, manhaf- I Gordijnroede. Staaf ijver of ander tigheid.
metaal. Einem die ftange halten. Ie- Starkmiithiglich. adv. Moediglijk, man- <t l
tnands zaak verdédigen. Einem ftan- moediglijk, dapperlij k , manmoe- |!
gehalten. Iemand het hoofd bieden. diglijk. i
Stangeln. v. n.Staaken zetten , fiéken. Stürkung. f. Verfterking ,ferking, be- \
Stangenborstwisch. m. Raagbol, raag- vestiging.-
haafd. Starkwasfer. n. Sterk -water.
Stangengcbisz. m. Gebit voor een paerd. Starfell. n. f. Stahr. •■
Stangcngitter. n. Traalieijzer, ijzeren Starr. adj. Stijf , frak, verfijfd,
fpil offpljl van eene traalie. fiaande. i
Stangenpferd.n. Stelpaerd, paerd aan Starraugcn. v. n. Starogen, Jlijf op iets
den disfelboom. zien.
Swenzaum.m.Stangen van den toom. Starre./. Stijf 'heid, verftijving, <
Stank. m. Stank, kwaade reuk. Starren, v. n. Verftijven,ftar,ftijfwor- ?
Stanken, v. n. Stinken. Krakkeel ver- den of zijn. ;
wekken , twist maken of zoeken. Starrend. adj. Stijf, ftijfkoppig, onver-
Stanken m.Stinkert, ftinkbok. Twist- zetlijk, eigenzinnig, kribbig,
maker, twistzoeker, krakkéler. Starrhals. f. Starrkopf.
Sfa'nkerey./. Twist, verjehil, krak- Staricht, ftarrig. f. Stam
keet, oneenigheid. Starrigkeit.ƒ. Stijfheid.flijfzinmgheid,
Stankern.f. Stanken. flijf hoofdigheid , eigenzinnigheid, L
Stanniol. m. Geflagen tin. kribbigheid , onverzetlijkhetd, on- >
Stapel, m. Stapel, hoop, mijt. Stapel- buigzaamheid. _
plaats , hoofdmarkt in eene handel- Starrkopf. m. Stijfkop , eigenzinnige.
j}ad. Starrköpfig. adj. Stijf koppig, eigenzin* *
Stapclgerechtigkeit/. Stapelregt. nig.
Stapeln.v. a. Stapelen, opflapelen , op Starrfinnig. f. Starr. <,
eenen hoop zetten. Starrfinnigkeit. f. Starrigkeit.
Stapelrecht, f. Stapclgerechtigkeit. Starrfucht./. Zinvang.
Stapelftadt./. Stapelftad, ftapelplaats. Starrtodt. adj. Vo/ftrekt dood.
Stapf. m. Stap, fchréde, tréde. 5tammg„/. Stijfheidenz.ï. Starngkeité



STA. STA. STE. 3?3
Startzen. v.n. Op zijde fprlngen. Op.\ zetten. Stau wasfer. Overfromin^
zwellen , gefpannen Jiaan. overvloeijing. b '
ftat f Staat. Staupc;.ƒ. Roede, geesfel. Befmet/ijke Stat. adj. Staag , gefaag, gefladig , ziekte, heerfchende ziekte , ahe-
gedurig. meene ziekte, volkziekte. °
Statbaft. adj. Vast, duurzaam, krag- Staupen. y. a. Geesfelen, kastijden.
tig, overtuigend, onweêrleglijk. Staur. adj. Stuursch, nors. Statig, adj. Ein ftatiges Pferd. Eenjleeg Stechen. v. a. Steken'. Plaatfnijden. - paeri: . Ruilen, verruilen. Haken Uerlan-
ötatiglceit. ƒ Geflaagheid.geftadigheid, gen, naar liaan. Beledigen, vergedurigheid, toornen, tergen, verbitteren. Slatist. •/!. Staatsman, jlaatkundlge. Stechen. w. Stechung./: Stékiw Zijde. Statistiek./. Staatkunde, kennis der weé, pleuris. t
Jlaaten. Stechend. adj. Stekend.
Statlich. f. Statilich. Stcehcr. m. Plaatfnijder.
Sta'ïs. adv. Steeds , Jlaag,gejladig ,ge- Stechfpiel. n. Steek/pel.
durig. geftadglijk, geduriglijk. on Steckbricf. Brief van nafchr'jving ophoudelij/s, telkens. waarin iemand, die geiogt word',
Statt. /. Plaats , fede. Statt haben. bejehréven word, ten einde hem aanPlaats hebben. Von . ftatten gehen. tekenden, bejehrijving, uitduidin' Gelukken , goeden uitflag hebben van iemand.
Zu 'ra'ten kommen. Te pas komen Stecke , ftecken. m. Stok , ftaf,roede.
Helpen , bifflaan. Statt<geben. Plaats ftecken. v. a. Steken , vast/léken, vast
géven, toejtaaii, bewilligen. zitten ,• poten, planten. Af bréken
Statt.prép. Anftatt. In plaats van. (eenen handel). Stecken bleiben. Blii-
Statthalter m. Stadhouder,Jlédehouder. ven fleken , aan den fpijker blijven S ilterfchaft. /. Stadhauderfchap , hangen.
ffedehouderfchap. Stecken (fich). Stuiten , gef uit .gefopt
Stattlich. adj. & adv. Staatig, jlaatlijk, ^WOrdf" '"' Z'Jne" /oop ^het ^ater).
groot, pragtig , deftig .heerlijk St"kenknecl«- Beulsknegt. Bondel
zwierg, weidsch, kostlijk, uitmun- .ger ' halsregter bij de oude R0.
tend, tref ijk. Staatlijk .pragtiglijk. 0. Ta"**' ^^.^njkheid, f^^f^''
beid , heerlijkheid, kost lij kheid, Steft. f. Stift
deftigheid. c. „' ' n '
Statuten./ Wenen, keuren. Z^Z^'* **"k ™
Starzen. v- n. Stamelen , flatteren. . Stegeraa. ». Kroonrad.
Staub. m.Stof. Ellende , armoede. Im Sfe^reif m W^hLLl i j r Staube liegen. In het floj, in den rgJf v f'^euge/. Aus dem Stegj..„i. ,■ ■ ,m ,. relr- Aanfonds, op ftaand* voet
dtek liggen, in eenen elMndigen , voof. de ^ f J aana. Voet,
^ZveTt-'' * 7rSet'7 ^ Stehen- v-»■ St°«»- D^in ftehen. Twlj-
Staubig. adj. Stoffig . fluivig, vol ftof. flaat aan mij , het hangt van mit
Stauuregen. m. Stofregen , motrégen. af. Anftehen. Twijfelen.
Stauchen. f. Stauen. Stehend. adj. Staande. Stenende und ét»
Stauchen. v. a. Neerdrukken , neêrbui- hende Seile. Staand en lopend wand
gen. duiken SteMcll. v. Stélgn . ontJlélen% §k|l
Staude.flStruik, heester. heimlich hinweg ftehlen. Stil heen
Staudicht. adjjtruikagtig, volf ruiken. gaan , afdruipen , zijne biezen pak-
Stauen. v.n. & a. Opzwellen . rijzen. ken.
wasjen, overf'romen , onderwater Stehkr. m. Steler.



S T E. 5 TE.
Stehnen. V. n. Steunen. IStêinkluft, tonritze. f. Kloof, fcheuf
Steif. adj. & adv.Stijf, verf 'ijfd.ftram, in eene rots. ■frak, févig. Stcifer Vorfatz. Fast Steinkrcbs. n. Rivierkreeft.
voornémen. StcifeLiebe. Reftendige, Steinmetz. m. Steenhouwer.
gefadige liefde. Steinrekh. adj. Steenrijk, klippig. Zeer
Steife. f. Stijft e , f ij f heid ; framheid, rijk.
frakheid, févigheid , verfijjdheid. Steirilate. », Bergzout.
Stijfsel. ' Stemrctzzr. m.Straatemakér.
Steifen. v. a. Stijven , f erken , verf er- Steintodt. adj. Geheel, vofrekt dood.
ken. Stijven > door fijfzel halen. Steintreibend. adj. Steenverarijvend , Sttifen (fich). Zig verlaten, fleunen , fteenbrekend.
vertrouwen op iets. Steinweg m. Steenweg.
Steifigkeit. f. Stijfte. Stelsz, m. Stuit. Agterfe , de billen.
Steifinchl. n. Drooge fijfzel. Stellage, f. Stellaadje , felling.
Steifung. f Verferking, beveiliging. S^lïz. f. Stéde , plaats. Spreuk (uit eeSteig.f.Steg. nen fchr ijver).
Steigbügel. m. Stijgbeugel, Stellen, v. a. Stellen, zetten. Stille,,;
S:eige./. Opgang , optreé. f remmen , f elpen. Spannen (frik-
Steigen. v. d. Sfjgen , klimmen , klau- ken.) Oprigten. Einen zur Rede fteli
teren, opklimmen. ^en- R-e'den van iemand vragen , re-
Steiger, m. Klimmer , klauteraar. Op- kenfehap van iemand vragen. Bey-
Zigter over de mijnwerkers. feIC oAzr dam" geftellt feyn lasfen.
Stcigerkauf. m. Koop in de veiling, koop Niet onderhoeken, ter zijde feilen ;
met den opflag. daar laten (eene zaak). Nacli etwas
Steigern. v. a. Steigeren, verhogen , op- ftellen. Naar iets haken. Einem nach
flaan (denprijs, de waarde van iets). das Leben ftellen. Iemand naar het Steigerung./. Steigering, rijzing, ver- ^en ftaan. Einen Brief ftellen. Ee-
tf • „ nen briej opfeilen.
SlzSzr.f.IVinke&apje, optrapje. fafl-<)Zig gelaten , zig aan-
Steigteir^r.Stembiigêl: Jf'l """"I,
.= . . c . • *\ Stellvertreter. m. Plaatsbekleder,
bttu.aaj.stett. ■ .... Stellverwaltcr, Stellwalter.^.FVAami
Stem. m. Steen. Einem einen Stem im flédehouder
Wegeren, im Garten werfen.>- St^nn?./. Houding, plaatzing ,fland\
mand hinderlijk zijn. Den ton Stelling , flapel van een fchip, dat
werfen und die Hand verftecken.He//»- gebouwd word.
lijk kwaaddoen , benadelen. Emen Stelze./. Stelt. Lügen gehen auf Stelzcn;
guten ton im Bret haben. Iemand Eeugens kunnen niet bejlaan. Die
tot befchermer hebuen. Rede hft auf S:dzcn_ Die rédgJ,
StnnAt. rij. Stoi-oud. gaat mank , hinkt.
Stemboek, m. Steenbok. Stélzfusz. Houten been.
Steinen. adj. Steenen , van fleeti. Stemmen. v. a. Stempen , flelpen , flui-
Steinern. adj. Steenen ,.van fteen. ten , jftemmen , ftoppen, opftoppen )
Steinfels. m. Steenrots. ophouden, tegenhouden:
Steingrube. f. Steengroeve. Stemmen (fich). Zia; verzetten , weëf-
Steinhart. adj. Hard als fteen , fteen- Jlaan. Eènen ftam maken (van ee-
hard; verfteend , ongevoelig (hart.) nen boom of van een ander gevjas
Steinhütte. ƒ. Steenhouwerij. fprékendé).
Stcinioht, fteinig. adj. Steenig ,fteenag- Stemmung./. Stremming , opftoppingi
tig. Stempel, m. Stempel.
Steihigen; v. a. Sténigen-, Stempeln. v. a. Stempelen.
Steinigung. f. Sténigen. Stcmpfel. m. Stamper, flempel.
Steinkics. n. Steengruis , kèzelzand. Stengel. m.Stengel,Jleel van een gewail
feteinklippe. f. Steenklip, Stenkern. f. Stankern.



STE'
Steppe./. Stop.
Steppen, v.a.Stoppen, flikken , breijen, lappen,
Stepper. m. Stopper , flikker , lapper. •Steppcrinn./. Stop/Ier ,flikfler, lapfter. Steppnadcl. f. Stopnaald. Sterbbet. n. Sterfbed. Sterbdrüfen./. Pestbuil, pestkool. Sterbcfall. m. Sterfgeval. Sterbehaus. n. Sterf huis. Sterbekleid. n. Doodkleed, doodgewaad. Sterben. v. n. Sterven , overlijden, den
geest geven, verfcheiden. Sterben. n. Sterfte, het flerven. Es ist
ein Sterben an dcmOrte. Deflerfte
heerscht in die plaats, Sterbend. adj. Stervend. Sterbcnsangst. f. Zieltogen , doodsnood,
doodsangst. Sterbengedanken. ƒ. Overdenking des
doods.
Sterbensnoth. f. Doodsnood.
Sterbkrank. adj. Doodziek.
Sterbkrankheit. ƒ. Doodziekte , dodelijke ziekte.
Sterbiich. adj. & adv. Sterflijk.
Sterblichen. Stervelingen.
Sterblichkeit. f. SterjiijMheid.
Stern. m.Ster. Ein ftillftehender Stern. Eene vaste fier. Umlaulender Stern. Dwaalfler. Stern im Auge. Oogappel.
Sternbild. n. Geflernte.
Sternblind. adj. Stekeblind.
Sternputz. m. Verjchieting van eene
fier, verhe'veling. Sterndeuter. f. Sternfeher. Sterndeuterey. f. Sternfeherey. Sternfell. n.hn Auge. Staar. Sternfisch. tn. Zeefler. Sterngeist. m. Invloed der flerren, Sterngucker. f. Sternfeher. Sternicht. adj. Geflernd, met flerren
bezaaid.
Sternkundiger, f. Sternkuustbeflisfener. Stèmkimst.f.Sterrekunst ,flerrekunde. Sternkunstbeflisfener. m. Sterrekundige. Sternfchneuze. ƒ. Verfchieting van eene fier.
Sternfeher. m.Sterrekijker, flerreduider , flerrewikker, flerrekragtkenner.
Sternfeherey./. Sferrekijkerij, Qerre9
STE. STL J8|
duiderij, flerrekragtkunde, fterrii wikkerij > flerrewichelaarij,
SternvoJl. adj. Smoordronken.
Sternwarte./. Sterretoren.
Sternwerk. n. Schanswerk.
Sterz. m. Staert. Molenroede, Ploeg* fleel, ploegftaert.
Sterzen, Störtzen. v.n. Omzwerven, omlopen , omreizen , zwerven ,wa* ren, rinkelrooijen , ligtmisfen,
Stet, ftetig. adj, Geflaag, gefladig, gedurig, doorgaands, onverzetlijk, vast, onveranderlijk ,/ieedsdurend,
Stctigkeit. f. Statigkeit,
Stets. f. Stats.
Stetswahrend. adj. Steedsdurend, aanhoudend, gedurig.
Stettieh. adj. Halsflarrig, hardnekkig.
Steuber. f. Stauber.
Steupen. f. Staupen.
Steuer. ƒ. Schatting, belasting.
Steuerbar. adj. Schatbaar , fchatting* baar.
Steueren. V. a. Helpen , hulp toebrengen. Beletten , voorkomen j hinde" ren, dwarsbomen.
Steuermann. f. Steurmann,
Steuper. m. Steunzel.
Steupern. v. a. Stutten,
Steur. f. Steurrudcr.
Steur./. Aalmoes , liefdegift. Zu Steur der Wahrheit. Ter bevestiging der waarheid.
Steurbort. n. Stuurboord.
Steureinnehmer. m. Gaarder.
Steuren, v. n. Steunen, leunen ; fluiten. Gaderen , inzamelen. Sturen, Schuwen.
Steurfrey. adj. Vrij van belasting ,
fchatting , impost. Steurgeld. n. Belasting, fchatting, Steurmann. m. Stuurman. Steurrudcr. n. Stuurroer. Steurzettel. m. Impostbriefje. Stcus. m. Stuit van eenen vogel. Steusbein. n. Stuitbeen , fluit offlaert-
fluk van eenen os. Steye. ƒ. Kouw , hoenderkouw , hven-
derkooi. Stich. m. Steek , prik. Stichel. m. Graveerijzer. Stichelgedicht. n. Hekeldicht puntdicht, Stichelhaarig.^' Stékelhaïrig, rosbont, Stichelhaft.<?rfy', Sehlmpig, jlékelig.
b



STI,
STI.
Stichelicht. f- Stichlioht.
Sticheln. v. n. Schimpen , met woorder, ftéken ,fcheuten onder water géven
Stichelredc. f. Schimpréde ,. fchamp fchoot , fchoot offcheut onder water
Stichelfchrift./. Hékeljchrijt, fchimpfchrift.
Stichelwort. n. Schimpwoord.
Stichfrey. adj. Stetkvrij.
Stichter*, m. Schimper, Jpotter.
Sticherey. f. Schimperij , Jpotternij.
Stichlerisch, adj. Scherp , bijtend ,flékelig , fiékend, puntig.
Stichlicht. adj. Stekelig , puntig.
Stichrede. f. Stichelredc
Sticken. v. a. Stikken, borduren. Stikken , verfikken , Jmoren.
Sticker, m. Stikker , borduurder,
Stickerarbcit. f. Stickwerk»
Stickerkunst.,/*. Borduurkunst.
Stickfinfter. adj. Pikdonker,fikdonker.
Stickfhisz. f. Steckfiiisz.
Stickgold. n. Gouddraad.
Stickwerk.?». Borduurwerk, fllkwerk.
Stieben. f. Stauben.
Stief bruder. m. Stiefbroeder , fchoonbroeder.
Stiefel, m. Stével, laers.
Stiefelknecht. m. Laerzenknegt, laerzentrekker.
Stiefelfchaft. m. Schagt van de laars,
Stiefeltern. Schoonvader en fchoonmoeder.
Stiefinutter.yi Stiefmoeder.
Sticfmiitterlicb. adj. Straf, flreng.
Stiege./. Trap. Twintig fluks.
Stiegel. m. Voetpad.
Stiel. m. Steel, f engel.
Stielen, v. a. Eenen feel ergens in maken.
Stier. m. Stier, bul, var.
Stiergefeehte. n. Stierengevegt.
Stift. n. Stift, fligt. Bisdom.
$>\\ixzn.v.a.Stigten , gronden , grondleggen. Inf ellen, oprigten , aanr egten.
Stifter. tn. Stigter, grondlegger. Infeller.
Stiftsfrau. f. Kanonikes.
Stiftsgliter. Stigtsgoederen.
Stiftshauptman. m. Bisfchopsleenhouder en voorf ander.
Stiftshaus. n. Gefigt, gebouw tot een godsdienfig gebruik.
Stiftsherr. m. Kanonik.
Stifbkirche. f. Domkirche.
Stiftspfründe../'. Kanonikale prebende.
Stilet, m. Dolk, ponjaard.
Stilist, m. Die de fchrijfwijze wélver. faat, eenen goeden flijl heeft.
Still. adj. & adv. Zagt, flil, gerust, bedaard, bezadigd, zédig. Mit ftillen Gemüthe. Met een bedaard bezadigd gemoed, met bedaarde zinnen. Gott ftill halten. Zig aan Gods wil onderwerpen. Einem ftill halten. Iemand laten begaan.
Stille, f. Stilte, flilhcid, flilligheid.
Stillen, v.a. Stillen, doen bedaren , paaijen , te vréden Jlellen. Stelpen, flempen , Jloppen , fluiten.
Stijlhalten.y. a. Stilhouden.
Stillager. n. Stilhouding , flilligging , legdagen , proef dagen, als men van eene befmetlijke of verdagteplaats komt.
Stilliegcn. v. n. Stilliggen. Stillfchwcigcn. v. n. Stilzwijgen. Stillfckwcigend. adj. Stilzwijgend, verzwegen.Stillfeyn. v. n. Stil zijn. Stillfitzen. v. n. Stilzitten. Stillftand. m.Stilfland, befland. Sti'llung'./. Stilling, bedaring. Stiïlwerden. v. n. Stil worden, bedaren. Stimm. f. St'mme.
Stimmbar. adj. Overeenflemmend, een-
flemmig. Slimme./. Stem, keurflem. Stimmen. v. n. Stemmen, zijne flem
géven.
Stimmcr.*». Klinker , zelfluider. Stimmig. adj. Stemmend, klinkend. Stimmfaimnlung.y: Opneming derflemmen.
Stimmung. f. Stemming. Stinkaas. n. Kreng, dood aas. Stinken, v. n. Stinken , lugten , ruiken, rieken.
Stinkend, adj.Stinkend. Vuil, ondraaglijk , onbefchaamd.
Stinkericht. f. Stinkend.
Stipendiat. m. Die een kerklijk ampt ■ heeft. Die eene wedde trekt. Die op eene beurs ftudeert.
Stipendium, n. fVedde , inkomen Van een kerklijk ampt , proye, Beurs,
Stirn. Voorhoofd.



STI. STOi STÖi §87
Stirnwahrfager. m. AanzigtwiTeker , Stockwerk.». Zoldering; 'verdieping
waarzegger uit de trekken van het van een huis.
aanvezivi. Stockzahn. m.Baktand; kies:
Stöber, Sta'uber. m. Brak; (foort van Stofe./.Stoof.
jagthend.) Stofen. v. a. Stoven.
Stöjern.v. a. Storen, jagen, drijven, Stoft'. m.Stop'. Seidcn StotT. Zijdenflo'f.
ver drijven,ver jagen, opjagen (wild.) Onderwerp, f of eener réde:
Stochern. v. a. Stoken (het vuur, het Stoffen, adj. Stoffen , van f of. '
licht, de tanden.) Ins Wespennest Stöhren. v. a. Wroeten , peuteren [ié
ftochern. Iemand gaande maken, ver- den neus). Stoken (de tanden). Sto-
toornen, zig te ontijdig vijanden ren, verforen , ontrusten , beroe'-
tnaken. Spotten, ftéken, fékende ren; ontroeren.
woorden géven. Stöhrer. m. Stoorder , verflao'rdcf.
Stocherer ,Stocheï.m.Spotter,fpreeuw, Stöhrung. f. Storing, foornis ; ontr'us-
moeitemaker. ting , beroerte.
Stocherey, ftocherung. f. Vinnige, flé- Stoiker. m. Stoïcijn.
kende , bilze woorden ; fékende/pot- Stole. f. Stool, kruisband voor dé borst
ternij. der priesters.
Stoeherhaft. adj. Spottend, twistgierig. Stolle. m. Voet, fijl. Snéde broods:
Stock. m. Stok , 'faf. Stronk , tronk , Waterleiding in eene mijn.
ftam van eenen afgehouwen-boom. Stollf üszig'. adj.Krombeen./chee/been:
Stockadler. m, Zwarte arend. Stollhafen. m. Pot met eenen voet, mei
Stockalt. adj. Stokoud, overoud, pooten.
Stockbild. n. Stokbeeld. Stolper. m. Struikeling.
Stockblind, adj. Stekeblind. Stolperer. m. Struikelaaf:
Sroekdumm. adj. Zeer dom. e»„i..„ r^; nr« j j- i
„ . ... ,.j „ 7 . , jl„ Stolpergang. m. Ein Pferd ; das einen
Stockdurr. ad/. Geheel droog, hard- c , Lir-. f, , ■ i
, , . ö Stolpergang hat. Men paerd, dat veel
droog, beendroog. ffruikelt
Stöekcn. v. a. In de gevangnis zetten , „/, . . ' „ , . i. „ ., ■
in den fok 0/ blok f uilen. Stolpencht, ftolperig. adj. Aanflruike-
j j a; len onderhevig.
Stocken. v. n. Inde rede blijven/teken. „„ , f. ., , a- , ,
Dik worden, f remmen. SS/vö";,» ' ^'£"J^"i
Stockend. adj Ingekrompen door de stolperung!/! f. Stolper.
droogte, uitgedroogd, verlept. L
Stockfeder. ƒ. Schagt uit eenen vleugel. Stolz- adi- ö adv-Stout > Prets i prat;
Stockfiedel./. Zakviool, krijtertjevan fier, grootsch , trotsch, hoogmoe-
eenen dansmeester. d'S-
Stockfinfter. adj. Stikduister. St°lz- m. Stoutheid , pretsheid ; fier-
Sto&tee.n.m.Stokvisch. Jool, houten heid, hoogmoed, grootschheidi
klaas Stolzheit. ƒ. f. Stolz. m.
Stockgeige. f. Stockfiedel. Stolzieren. v. n. Pronken , pralen;
Stockhaus. n. Gevangnis. : grootsch zijn.
Stockholz. n. Telhout, talhout. Stolzicrer. m. Pronker ; pralen
Stocklenchter. m. Knaap. Stolzierung. ƒ. Pronk , pragt, praal.
Stockmeister, mi Stokbewaarder , ge- Stolziglich, Stolzlich. adv. Stoutüjk :
vangenbewaarder. hoogmoedig lijk.
Stocknarr. m. Volf agen gek. Stoptf, Stöpfel, ftöpfei. m. Stop, kurk:
Stsckfchilling. m. Gees/eling binnen Stopfen. v. a. Stoppen, proppen ; vol-
'j kamers. proppen , foUwen. Stoppen , breeu-
Stockfchla'ge. Stokfagen. wen, kal/aten, digten (een/chip.)
Stockfteif. adj. Stokfiijf. Stopfen (fich). Zig opproppen; gulzig
Stockftill. adj. StokJïit, doodfil, onbe- eeten.
weegtijk. Stopfend. adj. Stoppend, verf oppende
Stockftumrn. adj. Stom ais een blok. Stopfgam. n. Stopgare* B b a



W STO. ST0. STR.
Stopfhammtr.m.Breeuwhamer, klauw- Stotteriï. v. n. Stamelen, Jlotteren.
hamer , klauwer. Stotz. m. Helling.
Stopfftück./. Stap/luk. Stotzïg. adj.Hellend, afhangend.
Stopfung. f. Verfopping , toefopping. Strack. adj. Strak , regt , effen .gelijk, Stopfwerk. n. Pluis , werk um een fchip Jluik. Strackes Putzes'. Straks , date breeuwen of digt te maken. telijk. Auf die ftracke "'Stónde. Op Stoppel./. Stoopel. hetzelfde uur. Stoppeln. v. n. Stoppelen , Jloppelrapen , Strücklieh. adv. Schielijk.
nalezen, naoogfien, de nalezing doen. Stracks. adv. Straks , terfond, dateStör.0., Steur. lijk. Lijnregt, régelregt, vlak.
Storen, m. Oijevaar. Strafamt. n. Strenge tugt, frajampt.
Storchbeinc. Oijevaarsbeenen , beenen Straf bar. adv. Strafbaar.
zonder kuiten , onder en boven éven Strafc./. Straf ,fraffe , tugtigin<r, kas-
dik. tijding. Boete.
Storen, f. Stöhren. Strafen. v. a. Straffen , tugtigen, kastij-
Störcr./w. (eincs Handwerks). Kladder, den, beflraffen, berispen, doorns'-
k.oeijer, lapzalver. men, doorfrijken.
Störenfried. tri. Verfoorder van den Straffallig. adj. & adv. Strafbaar,
vréde. fraflijk, frafwaerdig , befrafijk,
■Störerey./. Storing , verforing. berisplijk. Storger. m. Kwakzalver. . Straffrey. adj. Vrij van fraf.
Storgerey./. Kwakzalverij. Straffreyheit. f. Vrijheid vanflraf, fraf-
Störrig. adj. Stuursch, fraf, freng, vrijheid, flrafoosheid.
barsch, norsch, wreed, onvriend- Straff, ftramni. adj.&adv.Strakfreng,
lijk, onverzetlijk. gefpannen. Straf, freng, fuurs,
Störrigkeit. ƒ. Stuurschheid,flraf heid, Jpljtig, grijnzig.
flrengheid, norschheid, wreedheid, Straffen, ftrammen. v. a. Rekken, fpan-
onvriendlijkheid. nen , trekken.
Stbrtzen. v.n. Ginds en weêr, hier en Strafgedicht. n.Hekeldicht, fchimpdicht.
ginds zwerven , dolen , omzwerven, Strafgeld, n. Geldboete.
omdolen. Strafgereclnigkeit./. Wrekende gereg-
Störtzer. m. Zwerver , landloper. tigheid.
Störtzerey. ƒ. Omzwerving. Strafgefetz. n. Straffende wet, flrafop-
Stosz. m. Stoot, bons , hort, fchok. leggende wet.
Twist, oneenigheid. Straf hand. /. Wrekende hand.
S-toszadlcr. m. Roofarend. Straflieh. adj. & adv. Strafbaar ,flraf-
Sroszdegen. tri. Stootdégen. waerdig, 'befrafijk.
Stöszel. »2. Stamper, vijzelflamper. Strafios. adj. Strafloos.
Stoszen. v. a. Stoten, bonzen , horten. Straflofigkeit. ƒ. Strafloosheid. flampen, duwen. Schudden , fchok- Strafpredigt./ Redevoering tot beflrafken. Butter ftoszen. Kamen. In die fing der ondeugden, zédenpreek. Trompete ftoszen. De trompet flé- Strafprediger. m. Strenge zédenleeraar, ken -, op de trompet blazen. An, Berisper, beflraffer. auf den Feind ftoszen. Den vijand Straffchrift. ƒ. Hékeljchrift , fchimpontmoeten, aantreffen. Zu einem fchrift.
ftoszen. Bij iemand komen , zig bij Straffchwerdt. n. Wraakzwaerd.
iemand voegen , iemands partij trek- Strafwort. n. Bejlrafling , berisping.
ken. Strafwürdig. adj. f. Straflich.
Stoszend. f. Stöszig. Strahl. m. Straal, blikzemfraal.
Stoszfalk. m. Stootvogel, roofvogel, Strahlen. v. a. Stralen , beflralen , blikStoszgcbet. n. Schietgebed. zemen. Stoszig. adj. Stotig. Strak m. Kam,
St jszmühlc./. Stampmolen. Stralen, v. a. Kammen.
iuotterig. adj. Stamelend. Stralerinn./. Kamfer,



STR. STR. 38>
Stralicht. adj. Stralend, fchitterend. naar 'tets, haken, hijgen , reikhal' Stramm, f. Straff. zen.
Sf rampeln. v. n. Stampen , (lampvoeten. Strecke. ƒ. U'ilgejlrekthcid, uitgebreidStrand. m. Strand, oever, zeekant. heid, flreek.
Stranden, v.n. Stranden , verzeilen, Strccken. v. a. Strekken, uitflrekken ,
vervallen. rekken, uitrekken. Leinen zeugftrec-
Strandherr. m. Strandmeester. ken. Linnen rekken. Die Ohrcn ftrec-
Strandrecht. n. Strandregt. ken. De ooren fcherpen. Alle Kraf-
StrandliDg.f.Stranding, te an etwas ftrecken. Alle kragten
Strang. m. Streng, zeel, gareel. Koord. ergens aan bejle'den, toe infpannen.
Strang, arm , tak van eenen flroom. Sich nach der Decke ftrecken. Zig Strang. adj. Wrang, onrijp, groen, naar den tijd fchikken, zig behel-
Stranges Wasier. Moeilijkheid om te pe„ , zo aJs mcn oest kan. Der Tag
wateren. ftrcckt fich. De dag Zengt.
Strangc./. Wrangheid, onrijpheid. Streckung. ƒ. Rekking, uitftrekk'mg, Strangelbirn./. Wrange peer , worg- uitbreiding.
peer. Strangelbirnen esien. Door ee- Strdbtn (Rch). Zig opzetten , opregten.
nen zuuren appelbijten, veel hart- Streich. m. Slag. Einen Streich verfet-
zeer uitflaan. zen- Eene„ trek jpe'/e„. Zum Strei-
Strangcln. v. a. Wurgen , verwurgen, chc kommen. Tot_ zijn oogmerk ko-
verhangen. men, zijn voornémen bereiken. Sich
Strangclung. f. Wtfrging. groszerStreiche msgobeii.Watgroots
Strangulir;n.f.Strangcln. opgeven. Scrapatz, Strapaz. f. Vermoeidheid, on- Strcichcck. m. strijkhoek.
gemak- Streicheln. v. a. Strél.en.
Strapazieren.v. a. Vermoeijen, afmat- Streichen. „. a, strijken. Stroken,flrè*
ten , kwellen. lg/J f vle-!je„ t fcnoo„ praten.
Stnszz.f. Straat, weg. Streichlen. f. Streicheln.
Straszenraub. m. Straatroverij. Streichlinie. f. Strijklijn , flank van
Straszenrauber. m. Straatrover. een üoiwerk.
Straszenfchander. m. Straatfchender. „ . ,j _ „ ^ .... „
" . ,„ .f Streichlung, f. Streling, vleijmg, lief-
Straszenzeiger. m. Wegwijzer. kozin Strauben. v. n.Oprijzen, overeindflaan . ./***., ~, .
r J Streichinahl. n. Striem, lidteken.
*■ ■■ , /r J oi • Strcichnetz. n. Sleepnet.
Strauben (fich). Zig verzetten, zig aan- . . r , f. '■ , ■
, v ö ö Streichfchusz. m. Schampfchoot.
kanten. ' „_ . ,a ■ t . n
„ ,. , _ . . n i •■ Streiehitcin. m. Toetsfleen.
Strauoicht. adj. Overeind flaande, rij- . . , . _ ..J. , .
J J Streichwehr. f. Stnjkweer, borstwe-
zend. Hatrig. . J J
Straublicht. f. Straubicht.. „. '?£'«. c. . i, .. n \ ■■
Strauch. m. Struik. Smi .f. Stroop, flropmg , flropertj.
* ,, , .j Streep, fcnreef, veeg.
Strauchbart. m. Dikke, zwaare baard. . r J J a Strauchdieb. m. Struikrover , flroper. Strcifcn. v. a. Stropen, afflropen ,-flr,jStraucheta. v. n. Struikelen. ken , flrepeu ; flropen, pionderen ,
Straus. tn. Struis , fruisvogel. Ruiker roven' vrijbuiten , moeskoppen.
bloemen. Strcifen. v. n. Stoten , fchaven . zig ee.
Sxx^ï. m. Toeval, ontmoeting , kans, "'Sz'"s bezeren, kwetzen.
flrijd, floot. ■ Streifend. adj. Stropend.
Strauszicht. adj. Struikig , volflruiken. Stvciferey. f. Stroperij , flroop. Strauszeinbinderinn. f. Verf erf er. Strcificht-a^'. Met f reepen , vol flrie-
Strebbogcn. m. Overflékende, hangende men, gef reept. Rondzwervend,
gewelfboog. fropend. Strebpfeilcr. m. Schoorpilaar. Streifling. m. Halve laers.
Strcbe. ƒ. Schoor. Streiffchusz.f. Streichfchusz.
SÓreben. v. n. Streven , tragten , flaan Strcit. m.Strijd,gevegt,twist,krakkeel, Bal



S«a STR. 'STR.
gefchil, verfchil. Pleitgeding, regts- beest. Ader in hout, flecn. Vlugt geding. van eenen vogel. StrJch zur Zre. Zee-
Streitbar. adj. Strijdbaar, weerbaar, f'reek , hoogte op zee.
Verweerbaar , kloek, dapper, held- Strichs. adv. Langs heen,èven affchamhaftig. Betwistbaar, dat betwist pend.
kauworden. Strick. m. Strik , koord, flrop.
^tratHrktit. f. Strijdbaarheid, dapper- Sirkkbubc.m.Galgbrok , galgenaas,
heid, heldhaftigheid. fckelm.
gtreiten. v. n. Strijden, vegten, 'kam- Stricken. v. a.Strikken, breljen.
pen, twisten, kijven. Regten,.plei- Strickgarn. ». Breigaren.
'ten. Zintwisten. Strkkftuhl.'tri. Weeftouw.
Streitend. adj. Strijdend. Verfchillend, Strickwerk. n. Breiwerk.
flrijdig. Stricgcl. m. Roskam.
Sticker, m. Strijder , vegter, kamper. Stri ^.Roskammen,resfen. RosS renfrage,/'fraagfluk , verfchil. , afrosfen , doorhalen. Pla- .
Streithaft. adj. Ktygszugtig. fi ( - b
Sjrzing.adj.Strijd.g, twistig, ver- g^.j^J , ^J, ndtéken. ,
fchillig , oneens 'jneenig. stóanM der Sonne. Zonneflraaien. ,
Stvmigkcit. f.Stri^igheid, gefchil , Strie^icllti^. Volfrieme),. Geflreept. ,
twist, oneenigheid. Strippe./. Koord , band, lis , fnoer\ Streitplatz. m. Strijdperk, fagveld, " ƒ j * J
vegtplaats. ' , ,. ,
Streitpuncte.' Verfchilf ukken. StrobeÜcht. f. Straubiebt..
Streitfache. ƒ. Twistzaak. Strobelitcrn. m.Staertfer
Streitfchrift. ƒ. Twistfchrift. Slrob.n.Stroo. Leer Strolidrefehen. Ver- ■ Streitfüchtig. adj. Twistzugtig , krak- Seeffche moeite doen , den moriaan <
" keelzugtig. c wasfehen.
Strtitweirc.adv.Omfrijd.om het eerst, Sttohbart. tn..Stropwisch, Einem einen ' ' foet zec^st Strohbart Hechten. Iemand wat op •
Streng: 'adj. & adv. Streng , flraf , den mouw fpelden, wijsmaken,, ' wrang , fcherp , fel, wreed , bars , doen. Sloven , iemand met beloften i
fluursch, norsch. Dapper, moedig. „ Paatjen.
Eng, naauw. ' W ' Strohbusch. ƒ. oWm.
Strenge./.Strengheid,flrafheid.wr'eed- Strohdach.n.J/roo dak, rieten dak.
' held , hardigheid, barschheid, fel- Strohen. v. a. Metflroo dekken, vullen. .
heid,' wrangheid. Strohen, ftrohern. adj. Strooljen, van Strengen, v.. a. Prangen, drukken , ftroo.
knellen, klemmen, persfen. Strohmann. m. Mollk , bullebak. Een Strengheit. ƒ. f. Strenge. mensch van niet opgekomen , van
Strengheit. ƒ. Dapperheid, manmoedig- gering aanzien , van laage geboorte,
keid , kloekmoedigheid. Strohfack. m. Stroozak , bultzak.
Streu. f. Sireue. Strolch. m. Landloper.
Streuben (fich). Zig verdedigen ,z'ig té- Strom. m.Stroom , vloed, rivier.
" gen kan ten, zig aankanten, tégen- Stromab. adv .Stroomaflmet den flroom. ,
flribbelen.' Stromauf. adv. Stroomop, tégen flroom. .
Strcubiichs./. Zandkoker , zandbak. Stromen, v. a. Stromen, vlieten, flerk Srreuc./. Strooizel. vloeijen.
Streuen. v. a. Strooljen (depaerden, het Strotzen. v. n. Zwellen , opzwellen^ vee). Doorbrengen, door de billen Hoogmoedig, opgeblazen worden,
lappen (zijn goed). Strotzend. adj. Opgezwollen , opgebla-
Streuer. »?. Strooijer, zaeijer. zen.
Streuung. ƒ. Strooijing, zaaijing. Strotzig. f. Strotzend.
ftrich, tn. Streep. ,Jtreek ,fchreef,4 trek, Strudel. m> Draaikolk, tnaalftroopt, % \eeg,t Speen , pram van een melk- wolfK



STR. STU. STU. 391
Strudclicht. adj. Vol draaikolken 0/ Stufenjahr. «.Moordjaar, zevende jaar»
maaljlroomen. klimmend jaar.
Strudeln. v. n. Dikwijls omlopen, om- Stufenweis. adv. Trapswijze, graadwij'
draaijen, kronkelen. Onbedagtlijk, ze, bij trappen , bij graaden.
loslijk, onbezonnen, onvoorzigtig- Stuhl.«;Stoel, zetel. Einem den Sruhl
lijk handelen of te werk gaan. vor die Tliiire fetzen. Iemand zijn
Strumpf. m. Kous. Stomp van eenen affcheidgéven.Norslijk zijn affcheid
jzrm of van een been. vtagen.
Strunk. m. Stronk. Stuhl > Stuhlgang. m. Stoelgang, buik-
Strunkdn.v. n. Struikelen , wankelen. lozing.
Strunze./.feine altc.) Besje, oude to- Stuhlfucht. f. Stuhlzwaïig.
tfi,ei Stuhlvvarzen. f. Aanbeijen.
Strupf. m. Stomp. Band, frik, knoop. Stubizwang. m. Persfing ,-aandrang tot
Strupfen. f. Knopen, toebinden , toe- den floelgang.
f rikken Stulp. w. Suilpe./.ü^,
Struppcln. f. Strauben. Stiilpen. v. a. Opzetten.
Struppelftirn. ƒ. Gerimpeld , gefronst Stulpnafe. ƒ. Stompneus.
voorhoofd. Stumfireusv.n.Schimpen■, met woor-
Stube./. Kachelkamer , kamer. den f eken. '.
Stubenfltzer./».£e» die altijd in huis Stumfirlich. adj. Schimpig , fekend.
zit, huishen. Stumfirung./. Spotternij , boerterij ,
Stubenzinsz. m. Kamerhuur. ' fchimp.
Stüber. m, Stuiver. 5tumm ■ adj. Stom , fpraakloos.
SiüAi.n.Stuk, deel. Aus freyen Stüc- Söötfnelvt Stumpf. m. Stomp. ■
ken. Vrijwillig, uit eigen beweging. Stümmeln. u. n. Verminken. Die wor-
In einem ftücke. Aanhoudend. tc Mnaneto. De woorden vermin.
«... , .... , „ /, . n r ken, rabraken.
Stuckeln, ftucken.v. a. Breken ,111 fluk- 0i.. . r rr • r .,~~™:„i,.
. ,, T , Stummclung. f. P erminkmg, vermmkt-
ken breken. Langer maken, een ^u. D
fluk aanzetten, verflelien, venna- c ,,' „ , c^
J, "*'.-'. Stumpt. adj. e> adv. Stomp, bot , on-
c ,7' .. „ ,,. . fcherp. Stomp', bot, dom, nietfehran-
StucKireniste. n. Bedding voor het J, r n f
r f - j f der, ongeflepen.
StüSsfef«7'GerchutV,eter Stumpfchen. n. Stomp , flompje , eindje.
btuckglcszer. m. GeJctiutgieter. Stumpfen. v. a. Stompen, afflompen ,
Stuckpforte. f. Poort, daar het gefchut korten, verminken.
op de fchépen door ligt. Stumpfen. v. a. Stoten.
Stückfchanz. f. Batterij. Stumpffchwanz. m. Kortflaert, flomp.
Stüekfchelm. m. Aartsfchelm , fielt , flaert.
deugniet. St'ümplcn. v n. Brodden , broddelen,
Stückwagen. m. Afuit, rampaerd. knoeijen .roffelen , hoetelen, talmen.
Stückweife. adv. Stukswijze, bij het Stümplercy. f. Broddelaarij, knoeijerij,
fluk, van fluk tot fluk. hoetelerij, talmer ij-, knoeiwerk ,
Stückwcvk. n. Onvolkomenheid, onvol- broddelwerk.
maaktheid, onvolmaakt werk. Stümpler. m. Broddelaar , brodder ,
Student, m. Student. knoeijer, kruk , talm , talmer, hoe-
Studcntcnlebcn. n. Studentenléven. telaar.
Studcntmaszig. adj. Op zijn fludents , Stund./. Stond, uur. Er ist ein Mensch
op de wijze der fludenten. wie die gute Stunde. Hij is overal
Studiën, f. Studie, leeroefening. in flaat toe, hij is overal te kuis.
Studircn.v. n. Studéren, leeroefenen. S'.undcnglas. n. Uurglas , .zandloper.
Stulicrftube. ƒ. Studeerkamer. Stur.denrufer. m. Klapperman , ratefy
Studirt. adj. Gefludeerd, geletterd. wagt.
Stufe./.£m, mineraal aarde, berg- Stundcnuhr. ƒ. Uurwerk,
flof. Trap , graad. »Stündlich. adv. Op elk uur. B b 4



J9? STU,
STU. STY. SUB. SUC. SUD.
Stupfcl, *. Prik, prikkel. Stoppel. Stupfen. v. a. Prikken , fléken. Sturen, v. n. Doorzoeken , doorfnuffe-
len. Peuteren (in den neus, in de
tanden.)
StürJcolbc. m. Stürftange. f.Pols,polsfiok.
Stunn. m. Storm , harde wind. Oproer, opfchudding.
Smrmbock. m. Stormbok , flormram, muurbreker,
Stünncn v. n. Stormen , he'vig , geweldig waaijen. Oproer, opfchudding verwekken. De Jlormklok op brandklok luiden , de alarmklok trekken. Beflormen, geweld doen.
Stürmend. adj. Stormend, bejlormend.
Stürmer. m.Stormer, bejlormer.
Sturmglocke.y. Stormklok , brandklok, alarmklok,
Stürmisch. adj. Stormig , flor magtig, onjluimig , woedend.
Sturmkranz. f Muurkrans. I
Sturmleiter./: Stormladder.
^\x-!\vX<s.ckz.f.Stormgat, bres, breukJ
Sturmpfal. m. Stormpaal.
Sturmfehlagen. v. n. Stormen, alarm\ flaan,
Suirmung./. Beflorming,
Sturmwind. m. Stormwind.
Sfurtz , Sturz. m. Val, tuimeling, buiteling , infiorting. Baast, fchielijkheid. Im Sturz. ln haast, met haast, fchiejijk. Kruisfijl, kalf van een raam.
Sturzbaum. m. Buiteling. Einen Sturzbaum machen. Buitelen , ombuitelen, over den kop buitelen of tuimelen.
Stürze.f. Stulp.
Stürzen. v.n.Storten, ne'derforten, vallen, Das Feld ftiirzen. Eenen akker beginnen omteploegen , de eerfe voore maken, Kom ftiirzen. Koorn omzetten.
$türzfuhre. ƒ. Eerfe voore, eerfe omploeging.
Stiirzicht, ftürzig. adj. Steil, onbeklim-
(>jk, feil opgaande. Stürzlehaufel. f. Koornfchop. Stürzung. ƒ. Starting , neêrflorting, in-
forting, het vallen, S.Hite. f Merriepaerd, Stuterey, ƒ. Stoeterij , paerdenteeld, Stutganen , Stuthpf, f. Stuterey. Stutg, m. Stomp, van eenen paerden-
flaert. Auf den Stutz. Op eens, op
eenen fproig, Schielijk.
Sïutzhand. n. Schoorbalk.
Stutzbart. m.Knével
Stiitze f- Stut,feunzel,fchoor,fchraag% feun, pilaar, voorf ander , befchermer.
Stutzen. v. a. Stompen, korten. Kortoren , kortfla»rten. Pronken ,pralèn. Stutten , fchoren, onderflut ten , onderfchoren, onderfhragen. Befchermen , onderfleunen. Snoeijen , fchéren. Ruilen , tuifchen , vermangelen. Dardeboilen, tégen elkander floten , tégen iemand zig verzetten. Uber eine Sache ftutzen. Over iets in bedenken flaan , verfeld flaan , verzet flaan , flaan optekijken.
Stutzcr. m. Pronker. Kartflaert,flompflaert.
Stutzig. adj. Verlegen, belemmerd, befluitloos. Koppig, eigenzinnig, wonderlijk, flug.
Stutzigkeit. fStugheldJlüfhoofdigheid,
Stutzkopf. m. Steiloor, flug mensch.
Stutzlein. n. Drinknapje.
Stutzung./: Steunzel, onderfleuning , fchoring,
Stylus, m. Stijl, fchrijfflijl,
Stylifirén. v. a. Opfeilen. Oefenen, afrigten.
Subject, n. Onderwerp. Zéker iemand.
Subfiitenz. /. Onderfland, lèvensbehoef. te, onderhoud, beflaanmiddelen.
Subftanz./i Zelfflandigheid. Het wézenlijke , voornaamfe, pit en merg van, eene réde. Goed , bezitting , have , goederen, rijkdom. In Subltanz. /* het kort.
Subtil, adj. Schrander, fnédig.
S ubtilitat .ƒ. Schranderheid ,fnédigheld, loosheid, fijnheid, fpitsvindigheid.
Succes, m. Voordgang, geluk , goed gevolg.
Succurs. m. Onderfland, hulp, bijfland. Suchen. v. a. Zoeken , tragten. Sucher. m-Zoeker. Tentijzer.Kathéter. Sucht./. Zugt , ziekte , trek , begeerte. Siichtig. adj. Ziekte verwekkende oor--
zaak. Ongeneesbaar, onheelbaar. Siicklen , S'uchtlcn. u. n, Zukkelett *
zieklijk zijn. Sud. f. Sod und Siiden, Siidangel. m. Zuidpool,



SUD. SUF. STJH. SUL. SUM.
SUN. SUP. SUR. SUS. SUT. SYL. 39$
Sudel. m. Vuiligheid, morsfigheid, onzindelijkheid.
.Sudelbuch. n. Kladboek.
Sudelcy. ƒ. Morsfigheid.
Suöelbaft.tfrf/. Morsfg, vuil.
Sudelicht. f. Sudelhaft.
Sudelküche. f, Gaarkeuken.
Sudelmahlerey./: Kladderij , Jlegt Schilderwerk.
6udeln. v. a. Morsjen , vuil maken.
Kladden. Sudelpapier.n. Kladpapier. Sudelwafche. ƒ. Loog. Sudler. m. Mors/er , kladder. Südlich. adj. Zuidlijk , uit hel zuiden. Südost. n. Zuidoost. Südtheil. n. Zuiderkwartier. Südcwarts. adj. Zuidwaard. SufF. In einem Suffe. In eenen teug. Sühnen. v. a. Voldoen, boeten. Sulper. m. Pekel. Sulze./. Zult, zultvleesch. Summ , Summa, Summe. f. Som. Inei-
ncr Summa. Hoofdzaaklijk. Stfmmarisch. adj. Zaaklijk , voornaam. Sumpf. m. Moeras , moerasjige grond. Sumpfen. v. u. Grondig Jinaken (van
visch).
Sumpfichtjfumpfig. adj.Mcerasfg,grondig.
Sumfen. v. n. Brommen , fnorren. ■6iind.7». Zond, zeeëngte in de Oostof Baltifche zee.
Stind, Simde. f. Zonde , misdaad, ongeregtigheld, wanbedrijf.
Sündenbüszcr. f. Sundentrager.
Sündendeckel. m. I' oorwendzel voor de zonde enz. Verjchoning.
Siindengenosz. m. Médepligtlge.
Sündeniasf. f. Wroeging, knaging van het gewéten , zsndenlast.
Siindentrager. m. Zaligmaker, verzoener der zonden.
Sündenweg. m. Heblijkheid der zonden, gewoonte van zondigen, zondenweg.
Siirfder. m. Zondaar, overtreder, misdader , misdadige. Sündfiuht.y. Zondvloed. . Siindhaft, Sïmdig. adj. Zond'g. , Sündigen. v. n. Zondigen , overtréden,
misdoen. ' Siindlich. f. Siindhafr. Sündlichkcit. f. Zonde, misdaad. Sünen. Verzoenen.
Superintendent, m. Opperkerkvoogd , opziender over kerklijke en waereldlijke goederen en perjoonen.
j Superior, tn. Kloostervoogd.
Suppe./. Sop. Die fuppe vcrfaumen. Wat laat komen.
Suppenfresfer. m.Slokdarm, fmulbaard.
Suppenfrcundfchai't. ƒ. Vrtendjchap om de fmul, fmu.'vriend.
Suppicht. adj.Soppig.
èupplic. ƒ Verzoekfehrijï', béde,
Suppliciren. v. a. Verzieken.
Siirflen. v. a. Slorpen , flurpen.
Süsz. adj. & adv Zoet, aangenaam, bevallig , behaaglijk , zagt, vlei end.
Süsze./. Zoetheid, zagtheid , aangenaamheid , bevalligheid.
Süszen. v. a. Zoeten , zoet maken , verzagten.
Süszigkeit. f. Süsze.
Siiszlicht. adj. Zoetagtig.
Siitzlen. f. Saugen.
Sylbe. ƒ. Lettergreep:
Sylbenlaut. m. Tongval, taaluitfpraak,
Sylbenmasz. n. Maat , hoeveelheid van lettergreepen.
Sylbenweis. adj. Einfylbig, zwey fylbig. Van eene , van twee lettergreepen.
Sympbatie. ƒ. Médelij denheid , zamenfemming.
Systema. n. Stelzel.
Syftematisch. adj:Stellig. Die fystematii'ehe Theologie. De Jlellige godgeleerdheid.
Syrup. m. Siroop,



394 TAB. TAC. TAD. TAF.
TAF. TAG. TAH. TAL.
T
T
•*- aback. m. Tabak. Tabackbau. tn. Tabaksplanter]]'. Tab.ickshandcl. m. 7 abakshandel. Tabackskrain. m. Tabakswinkel, i Tabackspfeife. f. Tabakspijp. TaDacksfchmaucher. tn. Tabaksroker. Tabellc./. Tafel, lijst. Tabulatur. ƒ. Régel, voorfchrift, tnu-
ziek/luk op gelijnd papier. Tach. f. Dach. Tuchs.'f. Dachs. , Tocht. m. & n. Lemmet. Tachtgarn. n. Katoen om een lemmet
in de lamp te maken. Tackel, n. Takel.
Tackeln. v. a. Takelen, van touwen of
wand voorzien. Tact. m. Maat , zangmaat. Tadel. m. Blaam , berisping. Gebrek,
misflag, onvolmaaktheid. Tadcler. m. Berisper, bediller ,vitter,
hékelaar.
Tadelhaft. adj.Laakbaar, wraakbaar, berlsplijk.
Tadelicht. f. Tadelhaft.
Tadellust. ƒ. Bedilzugt.
Tadeln. v. a. Berispen, bedillen, laken, wraken , veragten , fchennen, misprijzen.
Tadelf üchtig. adj.Schenziek ,fchenzugtig.
Tadelung. f. Berisping , bedilling, laking , wraking , fchenning , veragtins.
Tadclwort. n. Smaadwoord, fchend-
woord, fchimpwoord. Tafel./. Tafel. Tafelgut. n. Tafelgoed. Tafelicht. adj. Plat, als eene tafel. Tafelti.v.a..Met houtwerk bekléden,
befchieten. Tafellchneider. m. Kleêrmakers mees-
terknegt. Tafelftube. f. Eetzaal, eetkamer. Talelung. f. Taïelwcrk.
Tafelwerk. n. Schrijnwerk.
Tanent. f. Tafft.
Taffetband. n. Effen lint.
Taffctcn. adj. Taffen , van taf.
Tafft, Taffet.w. Taf.
Tag. m. Dag. In den Tag hinein kben. Zonder zorg léven , onbekommerd léven, vlooien laten zorgen, puls laten wentelen. Einen Tag abreden. Eenen dag bepalen , vastf ellen.
Tagarbcit. f. Dagwerk.
Tagarbeiter. f. Tagclöhner.
Tagbuch , Tagebuch. n. Dagboek, dagverhaal.
Tagtdieb. m. Dagdief, luijaart.
Tagelohn. n. Dagloon , daghuur, daggeld.
Tagclöhner. m. Dagloner.
Tagcn. v. a. Dagen , dag worden , lichten. 'Wenn es zu tagen beginnet. Als de dag begint aantebréken.
Ta gerei fe./". Dagreize.
Tagefatzung./Dagzetting tot eene ftaatenvergadering, zitdag , vergadering.
Tagcwache. f. Dagwaake , morgenwaake.
Tagewcrk. n. Dagwerk , taak. Tagfahrt. f. Dagvaart. Taggezeit./. Getijen. Taggezcitenbuch. n. Getijboek. Taglich. adj. è? adv. Dagelijksch, alle dag.
Tagloch. n. Dakvenfler , luik om licht
te fcheppen. Tagslicht. n. Daglicht. Tagwahler. m. Bijgelovige, overgelo-
vige , die den eenen gelukkiger of
béter meent te zijn , om iets te doen,
dan den anderen. Tagzeit,/. Dag , termijn. Tahl. f. Thai. Talch. n. Ongel, fineer. Talchlichter. Smeerkaerzen. Talck, Talk. m.Vlak > klad.



TAL. TAM. TAN. TAP, TAP. TAS. TAT. TAU. 393
Talent m. Begaafdheid, vermogen, be- Tappisch. adj. <gf adv. Die gaern tast,
kwaaniheid, talent. voelt. Lomp, boersch, log, dom.
Talhans. m. Potsenmaker. Tarr, Teer. m. Wagenfmeer.
Talk. m. Smeer , ongel. Tarte. f. Tortc.
Talkicht. adj. Smerig, vettig , ongelag- Tartfche. f. Rondas , beukelaar.
, ongelig. Tafehe./. Tas, zak. Mond, muil. Vit'st-
Wmm.m.i*bbêt, melkmuil. fag. Sein Maul z\ir Tafehe machen.
Talmud, m. Talmud, gefchiedboek der Zijn woord herroepen , intrekken.
jooden. TaTchcl, Taschlein.n. Beurs, beursje.
Talp f Tölpel Tafchendaehr. n. Afdak ruitfek ffchuihe
Tambur. m. Tamboer, tromfager. kap op eenen muur, enz.
Tamm. f. Damm. Tafcncnfcger. m. Beurfejhijder.
Tand. m. Beuzelaarij, ij delheid , ver- Tafchentyider. n>..Qochtta<pr.
dichtzel, zotheid, dwaasheid,beu- Tafchlen , Tatfcheln. v. n. Voelen , be-
zepm„ tasten , zoenen , Jlrelcn , troetelen.
Tandel. Tandelkfam. m- Voddenkraam. Tafchler, Tat'fehler. m. Voeler, taster, Tandeler. m.Öude kleêren verkoper, zoener, fre'ler.
voldenkramer. Talmer , temer,beu- Taste. f. Kopje. Eine Tasfe Thee. Een , zeiaar. kopje tliee.
Tandeley. f.Beuzel aarij, beuzeling. Tal- Tasten, v.a. Tasten, voelen , aanra-
merij , traagheid, luiheid, témerij. ken. Tatrdclhaft. adj. Beuzelagtig, talmend, Taster, m. Taster , die voelt. Kromme
temend. pasfer. Tandelfcram. m. Uitdragerswinkel, vod- Tastlmgs. adv. Bij den tast.altastende.
denkraam. Tatterm v. n. Tafelen , tatewalen.
Tandelmarkt. m. Oude kleérmarkt. Tatze./. Poot, hand, klaauw. Tandem, v.n. Oude kleêren verkopen, Tau. f.Thaü.
uitdragerij doen. Toeven, talmen, Tau. n. Kabel, touw.
temen , zig met beuzelingen ophou- Taub. adj. Doof, die niet kan horen.
den. Dwaas > onzinnig.
Tandler. f. Tandeler. . Taube. f. Duif. Zvvo Tauben mit ciner
Tanne. ƒ. Denne , denneb oom, pijnboom. Eohne fangen. Twee vliegen in eenen Tanz. m. Dans. klap jlaan , twee dingen te gelijk
Tanzboden. m. Dansplaats, dansfchool, doen, waarnémen. .Nach feinen ci-
danszaal. genen Taube fchieszen. Zig zeh-en
Tanzen. v. n, Dans/en. benadelen , nadeel, fchade toebren-
'Tanzer. m. Dans/er. gen.
Tanzmcistcr. m. Dansmeester. Tauben. v. a. Doof maken, verdoven.
Tapet.tn. Tapijt. Taubcnauge. n. Duivenoog , onfchuld,
Tapezerey. ƒ. Tapijtwerk , behangzel. eenvoudlgheid,onfchuldig.voorkome>r. Tapezicrer. m. Tapijtwerker , kamer- Taubeneinfalt. ƒ. Onfchuld ,fchuldeloos-
behanger. heid , eenvoudigheid.
Tapfer. adj. Dapper, moedig, kloek, Taubenf arbe. ƒ. Kolombljn , licht paers.
kloekmoedig , kloekhartig ffcutmoe- Taubcnvogt. m. Duivenmelker.
dig , fout. Ta'ubcr. m. Doffer.
Tapfer. adv. Dapperlijk , lustig, regt- Taubheit./. Doofheid.
f kapen, te dége , kloekmoediglijk. Tauche./. Indoping , dompelihg. Tapferkeit. f. Dapperheid, kloekheid,, Ta'uchel, f. Teuchcl.
kloekmoedigheid. Tauchen. v. a. Duiken, indompelen, on-
Tappe, Tatfehc, Tatze./. Poot van een der water dompelen. Dopen.
dier , klaauw. Hand. Tauchen. v.n. Langzaam, zagtjes heen
Tappen, v. n. Tasten , voelen. Blind dar- fulpen.
ein tappen. Eene zaak zonder over- Tauchcr. m. Duiker, duikelaar,.
leg deen, Ta"Crn- f. Dauren,
(paiiern.. f. Dauren,



39S TAU. TAX.
Tauf, Taufe./. Doop. Tauf buch. n. Doopboek. Taufen. v. a. Dopen. Taufef. m. Doper. Tauf kind. n. Doopk'ind. Taüfling. m. Dopeling. Taufpath. m. Dooppeet, doopheffer. Tauffcbein. m. Doopbrief. Taufzeuge. m. Doopgetuige , peet. Taugc./. Duig van een vat. Tangen, v. n. Deugen , dienen, goed zijn.
Taugend. adj. Deugend, dienfig , bekwaam , gevoeglijk.
Tauglicb. f. Taugend.
Tauglichkeit. ƒ. Bekwaamheid,gefchiktheid, gevoeglijkheid.
Taumel. m. PT^aggellng , wankeling.
Taumelend. adj. Waggelend, wankelend.
Taumelgeist. m. Tuimelgeest ,zwij'meigeest.
TaünieJicht. adj. Wankelend, duizelig, bedwelmd.
Taumeln. v. n.Duizelen, dwerlen , zuizebollen , zwaaijen , waggelen, tuimelen.
Taumelung. f. Duizeling , zwijmeling,
bedwelming, bedwelmdheid. Taur. f. Daur.
Taus. n. jias in de fpeelkaarten. Tauseh. m.Ruiling , verruiling, wis
feling, mangeling. Taufchen. v. a. Ruilen , verruilen , wls-
felen, mangelen. Taufchen. f. Teufchen. v. a. Bedriegen ,
misleiden. Taufcherey./. Ruiling. Taufcherey. f. Bedrog, f. Tcufchcry. Tauschweife. adv. Bij ruiling. Taufend. adj. Duizend. Taufend. n. Duizend. Taufende , Taufendfte. adj. Dulzendfe. Taufendjahrig. adj. Duizendjaarig. Taufendfchatz./». Vriendin , hartje,
liefje, poesje. Taufendfchelm. m. Doortrapte fchurk ,
groote fchélm , doorflépen gauwdief. Taufendfchwager. m. Hoerenjager.
Hoorndrager. Tax. m. Prijs , fchatting, waarde. Taxiren. v.a. Schatten, op prijs feilen,
waardéren. Bedillen , berispen. Taxirei. m. Waardeerder, prifeerder.
TEE. TEL TEL. TEM. TEN.
Taxirung. f. Waardering, fchatting. Teer. f. Theer.
Ttich.m Wijver. Dijk, dam. Teichel./w. Bak aan eene dakgoot. Teichen, Deichen. v.a. Dijken , bedijken.
Teichgraf. m. Dijkgraaf, opzigter der dijken.
Teichgras. n. Zeemos, wier. Tcig. m. Deeg.
Teigig. adj. Tcig. adj. Deegagtig , ongaar. Week, beurs.
Teil. f. Theil.
Teller, m. Tafelbord.
Tcllerf örmig. adj. Rond.
Tellerlecker. m. Panlikker , fchuimloper.
Tellertuch. n.Servet. Tempel, m. Tempel, kerk. Tcmpelherr. m. Tempelridder, tempelier.
Temperament, n. Gef el , gefeldheid.
Verzagting. Temperuren, v. a.Matigen. Verzagten. Tempo.». Tijd, gelegenheid. Temporifïren. v. n. Vertoeven , dralen,
wagten , uitflellen > fchoorvoetèn ,
opfchorten , tijd winnen. Tendejn. f.Ta'ndeln. Tcnne. f. Deel, vloer, dorschvloer. Teppich. m. Tapijt, kleed, behangzel. Termin. m. Bepaalde tijd, termijn. Terminlich. adj. & adv. Op eenen bepaalden tijd, bij termijnen. Tertia. f. Derde (in de Jchoolen.) Tertz. ƒ. Drietoon , zamenluidlng van
drie toonen. Ters ,fleek in hetfeher- ■
men. Tcrz. f. Derde. Testament, n. Uitèrfle wil. Testircn. v. a. Eenen ulterflen of laat-
flen wil maken. Tctfcheln. f. Tafchlen. Tcuchel. m. Pijp , buis. Teucheln. v. a. Het water door eene
PÜP °f huls aflaten, afleiden. Teufel.w.Duivel. Droes, drommel. Teufeley. f. Dulvelaarlj. Teufelmaszig. adj. & adv. Duivelsch ,
drommelsch. Teufclisch. adj. & adv. Duivelsch. Tcufelsart.y. Duivelfche, kwaade aart,
inborst.
reufekbanner. m, Duivelbezweerder.



TEU. TEX. TEY. THA. THE.
THE. THI. TH O. TH R. 397
Teufelsbraut.ƒ. Toveres, heks, toverheks .
Teufchcn. v. a.. Bedriegen , misleiden.
Teufcher. m. Bedrieger , misleider.
Teufeherey. f. Bedrog, misleiding, list, fielterij, guitenwerk.
Teufchicht» Teufchig. adj. & adv. Bedrieglijk , listig, guitagtig , fielt ag•t'g.
Teufchung. f. Teufcherey. Teute. 1'. Tüte.
Teutsch. f. ücutsch. Ein tciitfcher Michel. Een weetniet, botterik.
Teutfchen v. a. Vertalen, overzetten.
Teurschmeister. m. Grootmeester van de duitfche ridderorden.
Teutfchung. ƒ. Vertaling , overzetting.
Tcxt. m. Tekst.
Teyanker. n. Vertuianker,
Tcyankern. v. n. Vertuijen.
Thai. n.Dal, laagte.
Thalab. adv. Naar benéden, naar de laagte.
Thakn. v. n. Mallen, Jloeijen , jokken, dartelen.
Thalgangig. f. Thalhangig.
Thalhangig. adj. Afbellend.
Thalkute. Dalbewoners.
Thalposfen. Boerterij ,jokkernij, klugten , aartigheden , fnaakerijen.
Thalwarts. adv. Naar benéden.
That.f. Daad, bedrijf. Etwas in der That erfahren. Iets bij eigen ondervinding hebben.
That 1. m. Dader.
Thatbanilimg. f. Thatiichkeit.
Thatig. adj. & adv. Nadruklijk, krag. tig, kragtdadig. IVerkzaam, wer' kend, doende , dadelijk.
Thatigkcit. f. Nadruk, kragt. Werkzaamheid.
Thatiglich. f. Thatig.
Thatlkh. adj. & adv. Dadelijk. Geweldig, gewelddadig/ijk.
Thatiichkeit. j: Geweld , gewelddadigheid.
Thatlichkeiten. Dadelijkheden, vijandli jkhe den.
Thatfachen. Daaden, gebeurde zaa-
ken, gebeurdnisfen, gewrogten. Thau. m. Dauw.
Thauen. v. n. Dauwen. Dooijen , ont-
dojijen, ontlaten. Theater.n. Toneel, fchouwburg.
Theatralisch. adj. Toneelagtig ,fchouwburgsch. Theatralifche werke. Toneel/lukken.
Thee. m. Thee.
Theekanne. ƒ. Theepot, trekpot. Tlicer. m. & n. Teer. Harpuis. Wa-
genfmeer. Theeren. v. a. Téren. Harpuizen. Theerpinfel. m. Teerkwast. Theil. m. & n. Deel, aandeel,gedeelte.
Partij. Beide Thcileu horen. Beide
partijen horen. Theilbar. adj. Deelbaar. Tneilbarkeit./. Deelbaarheid. Theilen .v.a. Délen, verdelen. Theilgenosz. m. Deelgenoot. Theilhaber. m. Deelhebber. Theilhaft. adj. Deelagtig. Theils. adv. Deels , ten deele. Theilung. f. Déling, verdeling. Theilungsverwalter. m. Boélredder. Theilzeichen. n. Scheitéken. Theologie, ƒ. Godgeleerdheid. Theoretisch, aej. Befchouwend, befpie-
gelend.
Theorie./. Befchouwing, befplegeling.
Theuer, adj. & adv. Duur, dierbaar , kostlijk. Waard, uitmuntend. Ptegtig, heilig.
Theure.f. Duurte.
Thier. n.Dier, beest.
Thierisch. adj. Dierlijk. Beestagtig.
Thierkreis. m.Dierenkring, tékenkring, taanrond.
Thon. m. Toon. Klei , potaarde.
Thonicht. adj. Kleijig, kleiagtlg.
Thor. n. Poort.
Thorbaum. m. Sluitboom.
Thorgeld. n. Poortgeld.
Thor. adj. & adv. Dwaas, zot, gek.
Thorheit./. Dwaasheid, zotheid, gekheid.
Thöricht. adj. & adv. Dwaas , zot , mal, gek. Dwaaslijk,zotlijk,geklijk. Thran. m. Traan. Thrane. f. Traan.
Thra'nen.v.» Tranen, traanen flor' ten , wénen.
Thranenbach. m. Traanenvloed.
Thrancnd. adj. Tranend, wénend.
Thranenperlen. f. Vee te traanen.
Thra'ncnquclk./. Iraanenbron , oorzaak van traanen.
Thrshienthal,n, 1'raapendal,



398 TKR. T'HÜ. TIC. TID»
TIE. TIG. TIL. TIN. TIS. TÓB.
Thron. m. Troon. Koningrijk , koning-, dom, koninglijke waerdigheid.
Thrönen. v. a. & n. Op den troon zitten. Lokken, uitlokken,
Thulich. f.Thunlich.
Thum. f. Dom.
Thun. v. a. Doen, Verrigten; uitvoeren , werken. Sich zu jemand thun. Zig bij iemand voegen , iemand naderen. Einem Geld thun. Jemand geld lenen , fchieten. Gemach thun. Rust houden , zig matigen , bedwingen , intomen. Von nöthcn thun. Nodig hebben. Es thut mir Noth um Geld. Ik heb geld nodig.
Thun. Zig ho-tden, gelaten. Gelehrt thun. JMet zijne geleerdheid willen pronken, zig geleerd willen tonen. Stolz thun. Zig trotsch aanflellen. Böfe thun. Zig boos, kwaad houden.
T.iun. n.Doen, daad, bedrijf, zaak , bezigheid, gedrag. SeinesThuns warten. Zijne zaaken in agt nemen. Auf eincs andernThun acht geben. Op iemands bedrijf, gedrag agt géven, letten.
Thuend.tfii/. Doende.
Thunlich. adj. Doenlijk, mogelijk. Behoorlijk, gevoeglijk, paslijk, betaamlijk.
Tliür , Thüre. f. Deur. Sich nach der Thüre umfehen, die Thüre fuchen. Zig weg begéven , zijne biezen , zijne fpillen pakken. Hinter der Thüre abfchied nehmen. Zig filletjes wegbegéveu , wegfluipen. Zwifchen Thür und Angel ftecken. In het naauw zijn , niet wéten , wat men zal doen.
Thürangel. m. IJerre , deurduim.
Thürbander. Deurhengzels,
Thürgericht. f. Thürpfosten.
ThürgefteU. f. Thürpfosten.
Thurm. m. Toren. Gevdngnis.
Thurmen \ aufthürmen. v,, a. Ophopen , opflapelen (Thorens-piramiedswijze.)
Thürmer. m. Torenwagtcr.
Thurmhoch. adj. Torenshoogte.
Thurmftrafe. ƒ. Kerker flraf ,firdf in de gevangnis.
Thum. m. Toren. Gevangnis.
Thürpfosten. Deurflijlen, deurposten.
Thürfchwelle. ƒ. Dorpel,
Tichtcn. f. Dichten.
Tidcr, Ticder. m. Slok aan het been van een paerd.
Tief. adj. & adv. Diep, laag. Ticfdenkend. adj. Diepdenkend, flerk
nadenkend, diep in gedafien. Tiefe. f. Diepte. Tiefgelehrt. adj. Zeer geleerd. Tieffinnig. adj. Diepzinnig ,Jchrander,
vernuftig. TkiCmmgktit.f.Diepzinnigheid,fchran-
derheid, doordringendheid van ver-
fland, van vernuft. .Tiegcl. m. Pan. Kroes. Tigcr. m. Tijger.
Tigerherz. n. Wreed , onmédedogend
hart. Til.f.Diele. Brett.
Tilgen. v. a. Delgen, uitdelgen; verdelgen , vernielen , uitdoen , aflosfen , affchaffen.
Tilglich. adj. Losbaar.
Tilgung./. Uitde/ging, afosfng, affchafjng.
Tiile fVüte.f.Pijp van eenen kandelaar,
Tilltapp. m. Botterik , domoor, onbekwaam mensch.
Tinte. f. Dinte.
Tisxm. m. Disch , tafel.
Tifchcn. v.n. -dan tafel Zitten , tafelen.
Tifeher. m. Schrijnwerker, kabinetwerker.
Tifcherarbeit. f. Schrijnwerk, kabinetwerk.
Tifcherwerk. f. Tifcherarbeit.
Tischfreund. m. Tafelvriend.
Tischganger. m. Kostganger.
Tischgeld. n. Kostgeld.
Tischgefell. m. Tafelgenoot.
Tischgefprach.». Tafelgefprek,
Tischler.f. Tifeher.
Tischraht. m. Schuimloper.
Tischteppicht. m. Tafelkleed,
Tischtuch. n. Tafellaken.
Titel. f. Titul.
Titeln. f. Titulircn.
Titul.1/». Titel-, tijtel.
Titulatur. f. Betijteling.
Titulircn. v. a. Betijtelen.
Titfche. f. Tütfehe.
Tobel. n. Onkruid.
Töbel. m. Walm, waasfem.
Toben. v. n. Woeden , razen , baren i tieren. Eruisfchen,onfuimig zijn,bulder en, verbolgen zijn. Pijnlijk zijn.
Tobend. adj. Woedend, razend, bruisfchend, bulderend.



TOB. TOC. TOD. TOF. TOL. TOL. TON. TOR, TOR. TRA. 399
Tobfucht. ƒ. Dolheid, krankzinnigheid.
Tobf üchtig. adj. Dol, krankzinnig.
Tocht. m. Lemmet van eene lamp.
Tochtcr. f. Dogter , vrij f er.
Tockc.y: Pop. Stijl van een hek, enz.
Tockxnaufer./». Luiper , luipert.
Tod. m. Dood. Des "J^dcs feyn. Een dood man zijn. In den Tod verliebt feyn. Dodelijk , fmoorlijk verliejd zijn. Tödcn. f. Todten. Todcsangst. ƒ. Doodsangst. Todesnoth. ƒ. Doodsnood. Todesftachel. m. Prikkel des doods. Todcsvorboten. m. Voorbode, voorteken
des doods. Todeszüge. Dood/nik, doodtrekken. Tödlich. adj. & adv. f. Tödtlich. Todmüde. adj. Doodmoede, zeer moede , bek af. Todt. adj. Dood, gejlorven , overleden. Todtbcttc. n. Doodbed, Jlerfbed. Todtblasz, todtbleich. adj. Doodbleek ,
bejlorven, doodsch. Todten. v. a. Doden. Todtcnamt. n. Dienst, misdienst voor ' de overledenen.
Todtcnbahv./. Doodbaar, lijkbaar. Tbdrenbêganghisz. n. Begraafnis, lijk Jlaatjïe.
Todtenbefchwerung. ƒ. Zwarte kunst. Todtenf arbig. adj. Lijkkleurig. Todtengeister. Schimmen. Todtengerïppe.». Geraamte. Todtengeruch. m. Lijkrettk. Todtcngcfprach. n. Zamenfpraak der
doden. Todtenlade. ƒ. Doodkist. Todtenieilach. n. Doodlaken. Todtenmufik./: Treurmuziek. Todtenopfer. n. Lijkdienst. Todten fa rg. m. Grafzerk. Todtenfchein. m. Doodbrief. Todtenftrafe. f. Doodjtraf. Todtentruhe. f. Todtenfarg. Todtfeind. m. Doodvijand. Tödtlich. adj. & adv. Dodelijk. Todtfchlag. m. Doodfag , manflag ,
moord. Todtf linde. f. Doodzonde. Tödtung. ƒ. Doding. Toff, Toffftein. f. Tufftein. Toll. adj. & adv. Dol, razend , ver- '
woed , onbezuisd, krankzinnig ,\'
vreemd, zonderling, uitfporig, l
?. Tollen, v. n. Krankzinnig zijn , raaskallen.Tolihaus./z. Dolhuis. Toiiheit. f.Dolheid , krankzinnigheid , :. woede , razernij.
Tollhiihn. adj. Vermetel, onbezonnen, i ToUkühuheit. ƒ. Vermetelheid , onbezonnenheid.To\\k\\\\\\ïie\\. adv. Vermetel, op eene
vermetele wijze. Tölpel. m. Botterik , lomperd, kinkel. . Tölpeley./. Lompheid , boerscJiheid , onbefchaafdheid, Qebefchoftheid. ! Tölpclhaft, tölpclmiiszig , tölpelisch , tülpisch. adj. Lomp, boersch, onbefchoft, onbefchaafd. Ton./». Toon, zangtoon.
■ Tönen. v. n. Klinken , luiden. Tonend, adj. Klinkend, luidend.
. Tonkunst./. Toonkunde.
Tonne. f. Ton , vat. , Tonzeichen. m. Toonte'ken, klankteken. Tonner, f. Donner.
Topf. m. Pot, aarden pot. Tol, priktol. • Topf brett. ». Pottebank. Töpfer. m. Pottebakker. Töpfererde. f. Potaarde ; leem. Töpferthon.f. Töpfererde. Topfnafcher. m. Pottelikker, flokdarm,
gulzïgaart. Topffcherbek m. Potfcherf. Topffchlecker. I. Topfnafcher. Topfftein.f. Tufftein. Topfftürze. ƒ. Potdekzel.
■ Toppen, v. a. Toppen , klinken met de glazen.
Torf. m. Turf. Torf boden. m. Turfzolder. Torferde. ƒ". Veenaarde. Torf heide. f. Veengrond. Torf klos. m. Turfkluit. Torfiand. n. Veen land. Torftrager. m. Turfdrager , zakkedrager.
Torkeln.v.». Waggelen , dwarlen ,
zwieren , zwikken. Tort. m. Kwelling , onregt, ongelijk,
belediging. Torte. ƒ. Taart. Tortfche. ƒ. Toorts, fakkel. Tortur.y: Pijnbank, folterbank. Tottern v. n. Stamelen , hakkelen. Traan. f.Thran. »Trab. m. Draf, drafgang.



<Ö0
TRA.
TRA.
Trabant. tn. Trawant, Hifwagt. Traben. v. n. Draven , op eenen draf
lopen. Trabér. f. Trester.
Tracht.ƒ. Dragt, wijze van kleding; van eene zwangere vroUw ; dragt . last van een dier zo veel men kan dragen.
Trachrbar. \dj. Draagbaar, dat men
kan dragen. Trachten, v. n. Tragten, pogen , faan
(naar iets,)zig benaerfligen (om iets.) Traehtig; ad}. L i%gende , dragtig. Trüchtigkeit. f. Zwangerheid (bij de
vrouwen). Met jongen zijn (bij de
dieren.)
Tractament. n. Onthaal, vergasting. bewaerding.
Tracta-. n. Verdrag, traktaat. Boek, verhindering over eene flof, over ee onderwerp.
Tractiren. V. a. Onthalen, bewaerden.
Trage. adj. Traag , lui, vadzig , loom, agtloos , flap , flofagtig.
Tragedie./. Treurrpel.
Tragen, v. a. Dragen, torsfen, brengen, opbrengen , opleveren. Zu Buch tragen. Te boek zetten. Ein Anit tragen. Een ampt bekléden, waarnémen. Verlangen tragen. Ver langen,begeerte hebben. Ein Lehen tragen. Een leen houden.
Tragen (fich.) Slijten.'Dus Tuci) tragt fich wonl. Dat laken fijt wél. Sich kostbar tragen in Kleieung. Zig kostlijk kléden , kostlik gekleed gaan.
Tragcnd. f. Traehtig.
Trager, m. Dra. er , kruijer.
Traggeld f. Traglohn.
Tragheit./. Traagheid, luiheid, loomheid, vadz'gheid, vuigheid, floffigheid, agt loosheid.
Tragig. f. Traehtig.
Tragkorb. m. Runkorf.
Traglich. f. Trachtbar.
Traglohn. m. Draagloon.
Tragödie.y'. Treurfpel.
Tragoncr. m. Dragonder.
Tragriem.-»?. Draagriem, draagband.
Tragfattel. m. Draagzadel,pakzadel.
Tragfesfel. m. Draagzétel, draagfloel.
Tram. m. Halk, da ir de ribben oj kleine balken over liggen.
Trarnen. v. a.Met balken beleggen,
Tramei. m. Stok ~, knuppel,
Tran.r.Thran.
Trane. f.Thra'ne.
Trang. f. Drang.
Trank. m. Drank.
Trankbar. aii/. Drinkbaar.
Tra'nke. f. Drehbpoel, drinkplaat* voor de beesten.
Tra'nken. v. a. Drenken .fchenken , te drinken géven. Ein Kind tra'nken. Een kink Zogen , een kind de borst géven. Bevogtigen , nat maken.
Trankfasz.». pf-raschtobbe. Drinkbak.
Trankgeld. n. Drinkgeld.
Trarikfteuer. f. Impost op den drank.
TrSnktrog. m. Drenkbak , drenktrog.
Transport, n. Transport, over dragt , vervoer,vervoering, vragt, voerloon.
Tranfchiren. v. a. Voorfuijden.
Trapp. m. Trits, wanneer men eenerlei oogen werpt. Draf van een paerd f telgang. Trap. Trêe,fpoor,voetfpoor. Klaauwtje aan de wijngaardranken.
Trappe , Trappgans. f. Trapgans.
Trappcln. v. a. Trappelen , trippelen , fcharrelen, ftampen.
Trappeln. v. a.Tréden (wordvan de vogels gezegd. De haan treed de hen.)
Trappen, f. Trappeln.
Trasfiren.v.a. Trekken (geld op iemand.}
Traster. f. Trester. •
Tratfchen. f. Trappcln.
Tratz. f. Trotz.
Traube, Tra'ubel. f. Druif, vrugt vat» den wijnflok.
Traubutte. ƒ. Druivenmand, druivenkorf.
Traubenfaft. m. Druivenfap, druivenbloed.
Traubrief. m.Trouwbrieffiuwlijksbrief. Traue, Training./".7ro»iv, huwlijkszégen.
Tranen, v.a. êfn. Trouwen, betrouwen, vertrouwen. Trouwen , huwen. Bejlaan , ondernémen, durven.
Trauer, Traur./". Rouw, rouwkleed , rouwgoed, droefheid.
Trauerbinde./. Floers , rouwband.
Trauern , Trauren. v. n. Rouw dragen. Zig bedroeven, bedroefd zijn, leed dragen , treuren , treurig zijn.
Trauerfal. m. Sterfgeval, treurgeval» droevig geval.



TRA. TkË. TR.È. 46i
Trsuerflor: m. Rouwfloers, lamfer. den. Mit dem Fcinde treffen. Met deA
Trauergeist. m. Droefgeestigheid , vijand flaags raken.
zwaarmoedigheid, droefheid. Treffen, n. Slag, veldflag ,gevegt. Tref-
Traucrgeprang. n. Lijkflaatfle. feri halten. Gevegt "houden , flaan:
Trauergefchiehte: ƒ. Treurgefchiednis, Zum treffen kommen. Tot een tref-
treurgeval. Jen, tot eenen flag , tot een ge-
Trauerklage.ƒ. Ireutgeklag; droevig vegt; tot eenen veldflag komen
geklag. TreÉich. adj. & adv. Tref ijk, deftig • Trauerkleider. Rouwklederen. uitmuntend , keurlijk , heerlijk ; TrauerJied. n. Treurzang , treurlied. fraai, braaf, ongemeen. Trèfflieh Tranermufic.f. Treurmuziek. zornig. Ten uiterflen toornig. Trauermuth. f. Trauergeist. Trefflichkcit.ƒ. Voortreflijkheid , deft Trauermülhig. adj. Droefgeestig , tigheid, heerlijkheid, uitmuntendzwaarmoedig, heid, keur lijkheid, ongemeenheid i Tvwmcdz.f.Lljkre'de. fraaiheid, braafheid: Trauerfaal, m. Rouwzaal, rouwkamer, Treiben. v. a. Drijven, vlotten. Betreurzaal, treurkamer. drijven; plegen. Drijven, aandrijTrauerfpie]. n. Treurfpel. ven, aanbinden, voordzetten. VerTrauer- und Freudcnfpiel. «. Treur- Volgen (eenen+fchuldenaar.) Oejeblij-eindend Jpel. «en (eene kunst.) Belijden (eene leer). Traufdach. n. Afdak. Uitbotten, uitlopen (van deboome/i Tralife./, Drop , goot, dakgoot. fpre'kende). Hoffarth treiben. HovaerTraöfcn. v.n. Druipen. d'S ' grootsch zijn. . Traufrinne./: Dakgoot. Treibend. adj. Drijvend. Traufröhre. f. Pijp , buis. Treiber. m. Drijver , aanzetter. Traufwein. m. Lekwijn. Treibholz. n. Drijfhout. Traum. m. Droom. Verbeelding. Triiu- Treibmittel. a. Afdrijvend middel;, tóe Ünd TrSume. Droomen zijn be- ^-vtrk. u. Drijfwerk. d,.oa-, freid. f.Gctreide.
Traumdeuter. m. Uitlegger van droo- !£rcist- f; ^u ■
meiu fc 1 remmel. f. frame!.
Traumcn. v. n. Dromen. Trempclhaft.örf/. & adv. Bij fluk je's i
Trimmer, m. Dromer. Zwaarmoedige, bfj feeHJes- BV tusfehenpozing, bij
luijaard, vadzig mensch. herhaling:
Jiv, '. T. . . Trempeiü. i.Trappeln.
Xraun: trouwens, wis; sewis.voor- .n \. „ n ■ ■ , „ . , -
vg-ker zewis,vour i reinulant. m. Beving der flem in het
Traurèn.' v. n. Treuren, droevig , treu- ff"' ""^ M fpe'
Trlil^f Z'jn' , ■ r Trennbar. adj. Scheibaar, affcheidlijU
T % fï T'S ' °eV!g' be~ '^deelbaar,
droejd, bedrukt, rouwis-, . „ , ..
Traurigkeit./. Treurigheid, bedroefd- T™" v ' f"' ï**.
heil, druk , bedruktheid. J een fcheiden ontbinden, losmaken;
Traufchein. *. Trouwbrief. °"tdoen ' poppeten , tomen , ios-
J tornen. Breken (de vriendfchapA
iraut. adj. Getrouw , lief, rvaard. Trennen (fich)'., Zig fcheuren, affcheu-
{Dit woord is oud.) ren . afZ0nderen (van de kerk.)
Treber. m. Draf. f rennung. f. Scheuring , fcheiding.
Trechter. f.Trichteri . Trenfe./: Snaffbl, ligte toom voor de
ireck.f. Dreck. jonge paerden , breidel:
Trecken. v. a. Trekken , flepen. Trcnteln. v. n. Drentelen, dralen ; té-
rreekfehute. f.Trehfckuit. ,nen . talmen . beuzelen . wa,lks-
Treff. m. Slag , floot. len, weifelen, rvaggelen.
Treffen. v. a. gf n_ Treffen, raken ,roé- Trepan. m. Trepaneerboor:
rei:, bereiken, ramen. V'.hdsn,>-.»-' Trcppe./. Trap) C c



4o* TRE. TRI.
Trcppenabfatz. m. yerdisflng , verpozing op eenen trap. Treppenlehne. ƒ. Trapleuning. Treppenfliitze. f. Stijl van eenen trap. Treppeln. f. Trappeln. Trespe. f. Onkruid.
Trester, Traster. m. Draf, grondfop.
Treten. v. a. Treden ,jjappen, trappen, fchrijden. In ein Amt treten. Een ampt aanvaarden. Ins Mittel treten. Tusfchen beiden komen. Ziun christlichen Glauben treten. Hetchristlijk geloof omhelzen, den christlijken godsdienst omhelzen.
Treu. adj. & adv. Trouw, getrouw, getrouw lijk.
Treu , Treue.ƒ. Trouw, trouwe, getrouwheid , trouwheid.
Trcubvechcr. m.Verbondbréker, trouwlooze , meineedige.
Treubrueh. m. Trouwloosheid,verbondbre'king , meineedigheid , verraad.
Treubrüchig. adj. & adv. Trouwloos , trouwlooslijk, meineedig , verbondbreukig, verradersch.
Treueiferig. adj. Zeer getrouw.
Treufeln. f. Traufen und Triefen.
Trcug. f. Trocken.
Treusrefinnct. adj. /Welgezind.
Treuherzig. adj. Trouwhartig.
Treuherzigkeit. f. Trouwhartigheid.
Treulich. adv. Trouwlijk, getrouw, opregt.
Trculos. adj. & adv. Trouwloos. Treulufigkeit. f. Trouwloosheid. Trcufchen. v. n. Ruisfchen. Snappen,
kallen , praten, babbelen. Treufcher. m. Snapper, babbelaar. ,Trib, Tribcl. f. Trieb, Triebel. Tribuliren. v. a. Plagen , kwellen. Tribut. m. Schatting. Tributbar. adj. Cijnsbaar, fchatting-
baar.
Trichter. m. Tregter. Tremel in den molen.
Trieb. m. Drif, dreef, weiland. Drift, flroom , loop. Drift, togt, trek , neiging, hartstogt, beweging. Aus deincm Triebe. Op uwen raad, op uwe aanporring.
Tneuecer.J'. Drijfveer , aandrang, b»wppgréde ,beweegmiddel, aanzetting.
Triebvverk. f. Trcibwerk.
TRI. TRO.
Triefauge, triefaugig. adj. Leepoog'g. Triefeln. f. Triefen.
Triefen.v.w. Druipen, droppelen ,drup' pelen.
Triefend. adj. Druipend.
Trien g. f. Triefend.
Tricfnafe. ƒ. Druipneus.
Triegen. v. a. Bedriegen, misleiden.
Triegen .(fich). Zig verlaten ,faat maken op iets.
Trift. Weide enz. f. Trieb.
Triftgcrechtigkeit. ƒ. Regt van te weiden.
Triftig. adj. Gewigtig , belangrijk, dringend. Driftig , ijverig, hevig , kittig, vuurig.
Triitigkeit.y'. Driftigheid , hevigheid. Gewigtigheid.
Trillen, v. a. Drillen , kwellen , tergen. Die Soldaten trillen. Defoldaaten drillen of ln den wapenhandel oefenen. Die Bauren trillen. De boeren drillen of plagen.
Trillkunst. f. Drllkonst, wapenoefening.
Tringen. f. Dringen.
Trinkbar. adj. Drinkbaar.
Trinkbude. f. Herberg , drinkhuis , kroeg.
Trinkcn.v. a. Drinken.
Trinkgelag. n. Drinkgelag.
Trinkgeld.n. Drinkgeld.
Trippel, m. Tripel in de muziek.
Trippeln. v. n. Trippelen, trentelen.
Trifchcl, m. Dorschvle'gel.
Tritt. m. Trede , Rap.
Trittling. m. Aangeflofte fchoen.
Triumpf. m. Triomf ,ze'genpraal,overwinning.
Triuinphiren. v. n. Triomféren , zegenpralen , overwinnen.
Triumphirend. adj. Ze'genpralend.
Triumphirlich. f. Triumphirend.
Trocktafcl. ƒ. Troktafel, biljard.
Trocken. adj. Droog, dor. Trockene Lügen. Onbefehaamde leugen. Trocken Leder. Ongewascht iéder.
Troekenheit. f. Droogte , dorheid.
Trocknen. v. a. Drogen, afdrogen.
Trocknend. adj. Drogend, opdrogend.
Trödeler. m. Uitdrager , oude kleèrkoper.
Trödelmarkt. f. Oude kleêrmarkt, lapmarkt.



TRo° TRO. TRÜ. 403
TrÖdeln. v.n. Oude kleêren , Zompen JTröstlich.adj. Troostlijk,vertroost/li! 1
lappen vodden verkopen. troostbaar. Trödlen. v. n. Al te nauwkeurig z//«, Trostlos. adj. Troostloos, mistroosf-» in het kopen en Verkopen. mismoedig. 0
Tiödler. m.Nauwèiende koper öf ver- Trostlofigkeit. ƒ. Troostloosheid, mis-
koper. troostigheid. Trog. m. Trog, bak, baktrog. ' Trostreicb. adj..Troostrijk. Trollen (fich). Zig weg maken , zijne Tröstung. ƒ. Troosting , vertroosting
biezen pakken. Trostvoll. adj. Troostrijk.
Tromm ; Trommel./. Trorri, trommel. Trostwortc. Troostwoorden, vertrcoiTrommcln. v. n. Trommen. tendé woorden.
Trommelfchlag. m. Tromflag. Trotte. ƒ. Pers , 'wijnpers.
Trommelfchlagel. m. Trommel/lok. Trotten. v. a. Wijn , aru'iven persfen Trommclfchlager.*». Tromjlager, tdm- Trotten. v. n. Draven , lopen , ginds
boer• en herwaard lopen.
Trommelfucht. ƒ. Trommelzugt, wind- Trotz. Trots , fpijt. Einem Trotz zt'gt- bieten. Iemand trotzen. Einem et-s
Trompete. ƒ. Trompet. was zum Trotz thun. Iets ten Jpijt ;
Trompeten, v. n. Trompetten , de trom- in Weêrwil van iemand doen. Trotz pet blazen, de trompetJléken. ïey dir geboten. Ik tart u, het te
Trompetenfchall.w. Trompettengefchal. doen. Trotz dem der. Wee hem , Trompeter, m. Trompetter. die. , enz.
Tropf. m. Geraaktheid , beroerdheid. Trotzauge. n. Spijtig gezigt.
Zot, uilskuiken. Trotzen!"v. a. Trotzen, trotzèren , taf*
Tröpfeln. v. n. Druipen, droppelen, ten.
zijpen , lekken. Trotzcr. m. Trotsch, bltsch mensch.
Tropfcn. m. Droppel, druppel. Vederbos.
Tropfenweis. adv. Droppelings. ' Trotzgeficht. n.TrotschJpijtig, bar schi, Tröpflicht. adj. Droppelend, druipend. bitsch gezigt.
Tropfnasz. adj. Door nat, geheel nat. Trotzig. adj. Trotsch j trotzig, fpijt <g, Tropffchlagig. adj Geraakt , beroerd. fpitzg, bitsch, barsch fuurscn i Tropp. f. Trupp. norsch, verwaand , pratsch , lio-it,
Trofchel. f. Drofchel. fer, grootsch.
Trosz. m.Tros,krijgspakkaadje, krijgs- Trotzigkeit. f. Trotschheid .fpijtlgheid, fleeP- barschheid , norschheid, fluursch-
Troszbube. m. Trosboef. heid, vei-waandheid.fierheid,fout-
Trosfel. m. Strot, lugtpijp der keel. heid.
Trosfeln. v. a. Wurgen , de keel toe Trotziglich. adv. Trotschlijk.
halen. Trotzkopf. m. Stijfkop, eigenzinnig4
Troszgefinde. n. Trosvolk. fiijf koppig mensch.
Troszpferd. n. Trospaerd, pakpaerd. Triib. adj. Droevig , drabbig , troebel,
Troszwagen. m. Troswagen , bagaad- onklaar, droesjemig. Droef, bejewagen. trokken , onlustig , donker weeder.
Trost. m. Troost. Trüben. v. a. Troebehdrabbig, onklaar
Trostarin. f. Trostlos. maken.
Trostgierig. adj.Begerig, hakende naar Trublen. Óneenigheden , verwarrin-
troost. gen. Trijsten, v. a. Troosten , vertroosten. Triiblicht. adj. Troebelagtig , drabbig. Tröster. m. Trooster, vertrooster. Trübfal. m. Droef'heid, droevigheid, Trostfahig.a^". Vatbaar voor vertroos- bedroefdheid; bedruktheid, ellende.
ting , vertroostbaar. rampjpoed, ongeluk.
Trostgrund. m. Troostgrond , réde van Trübfelig. adj. Droevig , bedroefd, b*'
vertroosting. drilkt. Trostlehre. ƒ. Troostleer, Trübfeligkeit./. f. Trublal,
C c 3



404 TRU. TUC. TUF. TUG.
TUG. TÜ M.
Tiübfinnig, adj. Droefgeestig'
Truck. f. Druck.
Trucken. f. Trocken'.
Trucknè, f- Troekei helt.
Trilg. m, Bedrog, list.
Trüglich. adj. & adv. Listig , listiglijk, bedrieglijk.
Trugfehlusz. m. Drogrède , frikre'de.
Tmhe.f.Kist, koffer.
Tr'ühcr. m. Kistenmaker, koffer maker.
Tiümmer. Stukken, brokken, overfchot , overblijjzels.
Trunk. m. Dronk.
Trunken. adj. Dronken , befchonken , zat.
Trunkener wcife. adv. In dronkenfehap. Trunkenheit./. Dronkenfehap, dronkenheid.
Trunkenbold. m. Dronkaart, zuiper. Trurikfrey; adj. Gelagvrij. Trünklein. n. Slokje. Trupp. in. Drop, bende, hoop , fchqare. Trupper.wcis. adv. Bij trappen, bij hoopen , traps wijze. TruTe. f. DrüTe.
Trafo. f. Drossfem , moer, hef, grond fop-
Truficht. adj. Vol droesfem , moer, hef, grondfop.
Trut./. Nagtmerrie.
Truthuhn. f. Kalkoen.
Tuch.w. Doek. Wollen Tuch. Laken.
Tuchbereitèr. m. Lakenréder, takenbereider.
Tuehkiehc. ƒ. Vollerij.
Tuchen. adj. Laken , lakensch.
Tuchgewölbe. n. Lakenwinkel.
Tuchmacherey. f. Lakenweverij.
Tucbfcharer. m. Droogfcheerder.
Tüchüg.adj. Bekwaam, gefchikt ,deugdlijk , van waerde , geldend.
Tüchtigkeit./.Deugdlijkheid,bekwaamheid , gefchiktheid.
Tück. m. Tuk, nuk, freek, kuur , list, argheid.
Tückisch. adj. & adv. Tukkisch , nükkisch , boosaartig, listig , arg, arglistig , bedrieglijk, geveinsd, verrader sch.
Tuchmaufer. m. Veinsaart, geveinsde geest, valsch gemoed , arglistige. Tufftein. ni. Tuffeen , duffieen, Tugen. f- Tangen.
Tugend./. Deugd, hoedanigheid, eigenfehap.
Tugendadel. m. Adel door deugd > dapperheid verkregen.
Tugcndarm. f. Tugcndlos.
Tugcndbild. n. Voorbeeld van deugd , deugdenbeeld.
Tugcndehre. ƒ. Eer , agtlr.g, aanzien , door deugd verkregen , vervjorven.
TugendcifeK m. Tver, liefde tut of voor de deugd.
Tugendfunken. Vonken der deugd.
Tugendglaftfc. m. Glans , luister der deugd.
Tugendhaft. f. Tugendfam.
Tugendkind.;;. Man van deugd, deugdzaam man.
Tugcndkrone. ƒ. Kroon der deugd, deugdenkroon , Joon , vergelding der deugd.
Tugcndlcbcn. n. Deugdzaam léven , gedrag.
Tugendlehre./. Deugdenleer , zédenleer , zédenkunde, leer der deugd.
Tugcndliebe. f. Liejde voor de deugd, deugdenlicfde.
Tugendliebend. adj. Deugdlievend.
Tugendlicbt. f. Tugcndglanz.
Tugendlob. n. Lof der deugd.
Tugcndlohn. m. Deugdenloon.
Tugcnpflicht. adj. Deugdenpligt, Verpiigting, verbindnis tot deugd.
Tugendlos. adj. Deugdenloos, zonder deugd.
Tugendprcis. f. Tugendlob..
Tugendreich. adj. Deugdenrijk , deugdzaam , deugdlljk.
Tugendfchön. adj. Beminlijk door de deugd.
Tugend fpur. f. Deugdenfpoor , pad der
deuid, deugdenpad. Tugftein. m. Pulmfeen, drijffeen. Turn. f. Dom.
Tuinm.f.Dumm. Dom, onverfandig. Tumm, Taub. ad). Doof, gehoorloos. Tummel. m. Zwijmeling , duizeling ,
zuizellng , draaljing in het hoojd. Tummelicht. adj. Duizelig. Tummeln. v. n. Een paerd berijden. Tummcln (ficn). Zig haasten ffpoeden,
reppen.
Tummelplatz. m. Rij fchool, rijplaats, Tummheit. f. Dummheit.



TUM. TÜN. T'UP. TUR. UEB.
Tummkühn , Dunimkühn. a$i Vermetel , roekloos, onvertzaagd.
Tummlcühnheit Dummkühnhcit./. Vermetelheid , roekloosheid , onvert-
, Zaagdheid.
Tummshirn. m. Botterik, lompert, domme Joris.
TÜnche, Tunchcrey. ƒ. PVitzel, fleen-
kalk, pleisterkalk. Tünchen. v. a. Witten , pleisteren. Tüncherey. f. Tünche. Tur.cke. f. Tiitfciic. Tunckek f. Dunckel. Tunken.v. a. Soppen, indopen (in de fous.)
Tupf. m. Stip, Jllpje, ftippel, /pikkel, plekje.
Tiipfel. f. Tupf.
Tüpfel. m. Tepel. f. Tütte.
Tüpfclicht. adj. Gejlippeld, ge/pikkel'd, met Jhppen getékend.
1 üp ein. v.a. Stippen , be/lippen , bejpren kelen.
Tup fen. v*. n. Tikken , eenen tik géven met den vinger.
. v.. I: tip/tihilder werk, miniatuur.
Turban, m. Tulban.
TUS. TUT. TWE. TYR. UEB. 405
Türkv». Turk. Tlirkisch. adj. Turksch. Tunnlich. adj. Duizelig. Turn, f. Thurn.
Turnier. tn. Tornooi, tornooi/pel,JleekJpel, ren/pel.
Tuvniren. v?n. Een kampgevegt aanregten. Geraas, getier, opPchudding maken, woeden, een groot geweld maken , aanregten.
Turren, turteln. v. ». Kirren ', korren als de duiven. Treuren.
Tnfche./. Tékenkrijt.
Tufchen.. v. a. Met krijt tékenen. Dempen , uitdoven.
TütS , Teute./. Peperhuisje.
Tuien , Teuten, v.n. Toeten, rui/chen.
Tütfche. ƒ. Sous, doop.
Tütte. /. Borst, /peen, tépel.
Tuttel, m. Tittel, /lip, /lipje.
TUttcn. v, a. Toeten, tuiten. De borst zuigen.
Tvveil. m. Scheepsdweil, zwabber. Tyrari. m. Dwingland, geweldenaar. Tyranney. /. Dwinglandij. Tyrannisch, adj. &adv.Dwinglandsch.
Wreed, ondraaglijk, puiten/potig,
bitter, geweldig.
u
Uebci. f. Uebel.
Uebel. adj. Kwaad , boos.
Uebel.». Kwaad, euvel, ongemak.
Uebel. adv, Kwalijk. Üeb&l aufnehmen. Ten kwaade némen, duiden. L'ebel béftellt. Kwalijk gefield, ongefteld. Es wird mir libel, lk word kwalijk, mislijk. Uebel zu Muth fc*n. Misnoegd , te onvréden , verdrietig, moeilijk , gemelijk , onlustig , droevig zijn. Uebel anftandig. Onbehoorlijk, onbetaamlijk. Uebel berathen. Onvoorzigtig , onbefchelden. Uebel gerathen. Niet wél gelukt, geplaagd, mislukt. Ucheigéfinhet. Niet wétgezind , ongenegen,
C
UebelgiSnner. m. Boter, benijder, vijand.
Uebelkcit. ƒ. Kwalijkheid, mislijkheid, fiaauwte.
Uebellaut. m. Wangeluid, wanluidendheid.
Ubelmeynend. adi. Niet wélménend.' Uebelriechend. adj. Stinkend. Uebelfchrneekend. adj. On/maaklijk. Uebelftand. m. Mis/land, wanvoeglijkheid.
Uebelftandig. adj. Onbehoorlijk, ' wanvgeglijk,
f/ebclthat. ƒ. Euveldaad, misdaad. Uebdtha'ter. m. Euveldader , misdader, kwaaddoender,
: i



4p5 UEB.
UEB.
Vebelverhaltcn. n. Wangedrag, kwaad gedrag.
Uebelverhaltung./. Wangedraging.
Uebclwollend. adj. Kwaadwilleiid.
Ueben. v. a. Oefenen.
Ueber.prép. Over, boven, te boven. Ueber diemaszen. Boven maate. Ueber diefes. Over zulks , bovendien. Pas ist über meinen Verftand, Begriff, über meine Krafte. Dit gaat nziin verf and, begrip, mijne kragten te boven. Ueber und über. Jfjet onder/ie boven.
tJeberackem. v. a. Overploegen.
UcbcraU. adv. Overal, alom. Doorgaans , over het algemeen, ten eenemaal.
Ueberantworten. v.a. Overgéven, overléveren , behandigen , ter handftellen , beletten.
Ueberarbeiten (fich). Zig overwerken, ' zig door werken afmatten , zijne kragten door werken uitputten.
Uebcraus. adv. Zeer, ongemeen , oneindig, ten «tóer/^e.Ueberausartig. Overaattig. Ueberausfchön. Overfchoon, Uebergrosz. Overgroot, zeer , ongemeen , oneindig groot. Ueberaus heszlich. Bijster lélijk.
Ucberbau. m. Uitftek , afdak, luifel, kornis/iug.
Ueberbeugen. v. a. Overbuigen.
Ucberbietcn. v. a. Overeifchen, overloven , overbieden.
Uebcrblciben. v. n. Overblijven , overfchieten.
X)e.bzxb\e.\b(t\.n.OverbHjfzel, overfchot. Ueberbringen. v.a. Overbrengen. Ueberbürde./. Overlast , overlading. • Tweede kind van eene dragt. Ueberburzeln. v.n. Oyertuimelen,over-
bulteten. Uebernach. n. Afdak , luifel. Ueberdas. adv. Daarbij, daarboven ,
daarenboven , voor het overige, was
meer is , behalven dat. Ucbcrdecken. v. a. Overdekken. Ueberdenken. v.a.Overdenken ,nagaan. Ueberdrusz. m. Verdriet, ongeneugte ,
verveling, warsheid. Ueberdrüszig. adj. Verdrietig , wars ,
moe, zat > afkerig. Uebereilcn. v.a. Overhaasten ,verhaai-
teq , overvallen, overijlen.
Uebereilung. ƒ. Overhaasting , verhaasting.
Ueberein. Overeen.
Uebereinander. adv. Over elkander.
Uebereinkommen. v. n. Overeenkomen , overeenftemnten.
Uebreinkunft. ƒ. Overeenkomst.
Uebercmftimmcn.v.n.Overeenflemmen.
Uebereinftimmig. adj. Overèenftemmend, overeenftemmig, overeenkomend , overeenkomftig.
Uebereintreffen. f. Uebereinkommen.
Ueberempfangung./. Overbevrugting.
Ueberesfen (fich). Zig met fpijs overladen.
Ucberfahren. v. a. Overvaren (met een fchip.) Overrijden (met een rijtuig.) Overtreden (eengebod, eene wet,) te buiten gaan.
Ueberfahrt. f. Overvaart, veir.
Ueberfall. m. Overval , overvalling, Overloping (tot den vijand.)
Ueberfallen. v. a. Overvallen. Overlopen, overgaan (tot den vijand.)
Ueberfein. adj. Zeer , ongemeen fijn.
Ueberfliegcn. v. n. Overvliegen , voorbijvliegen. Ucbcrflicgende Vögcl. Trekvogels.
Ueberfiicszcn. v. n. Overvloeijen ,overVlieten , overf romen. Overvloed hebben.
Uebcrflug. m. Vlugt. Trek der vogels.
Ueberflusz. m. Overvloed.
Ueberflüszig. adj, & adv. Overvloedig, overtollig.
Ueberflüszigkeit. ƒ. Overvloed, overvloedigheid , overtolligheid, ruimte^
Ueberfrieren. v. n. Toevriezen.
Ueberfuhr. f. Ueberfahrt.
Ueberf ühren. v. a. Overvoeren, overbrengen. Overtuigen, overréden , betogen.
Ueberf ührend. adj. Overtuigend, overrédend.
Ueberführung./. Overvoering. Over1 tuiging, over ré ding. Ueberf üïfen. v. a. Overkroppen. Uebcrgabe. ƒ. Overgaaf, ovetgift,overgeving.
Uebergang. m. Overgang, overvaart. Uebergangen. adj. Overgegaan. Ueberganglein. n. Regenvlaag, vlaagje régen.
Uebergeben. v. a. Overgéven, overléve-



UEB. UEB. 407
ren , overreiken, toejlellen ,'mhan- Ueberhinrmlisch.arf/. Ilèmelsch, over-
den Jlellen. heerlijk , ov erf raai , ongemeen
Ucbcrgeblicbcn. adj. Overgebleven , fchoon, fraai.
overgefchoten. Ueberbin adj. Oppervlakkig.
Uebergebliebenes. n. Overblijfzei, over- Ucborhinnig. adj. Onbedagtzaam, los.
fchot. Ueberhoben. adj. ontheven , ontheft,
Uebergchen. v. n. Overgaan, overlopen ontf agen, bevrijd.
'tot den vijand, tot eenen anderen Ueberhöhcn. v. a. Seheerfchen , bef rij-
godsdienst.) Voorbijgaan. Overlopen, ken ,. in dwang houden.
doorlopen (ce 1 boek.)Overtre'den (een Ueberhëren. v. a. Mishoren, overhoren.
gebod). Ueberhupfen. v. n. Overhuppelen ,over-
Uebcrgehung. ƒ. Overvloeijing, over- fprino-en.
f roming. Overtreding. Ueberjagen. v. a. Overjagen , den bek
Uebergcmein. adj. Ongemeen. afrijden. Uebergewachs. n. Bijgewas , iets over- Ueberja'hrig. adj. Overjaarig.
tolligs. Ueberig. f. Uebrig.
Uebergewicht. n. Overwigt, uitflag. Ueberkaufen (fich). Te duur kopen. Ucbergewichtig.übenvichtig.^y.Over- ueberkippen. v.n. Eet évenwigt kwijt
wigtig.^ raken en over het geen , waarop
Uebergewinn. m. Overwinst. men rust of leunt hsen tu}mele„ t
Ucbergieszen. v. a. Overgieten , over- forten,wanneerhet bovenlijf zwaar-
f romen. dgr wA
Uebergittern. v. a. Affchetzen , eene Ucberkieid. „. Overkleed.
verdeling eener fchilderij in kleine „ , , , . ,,
vierkanten maken , om dezelve in Ueberklug/ adl- Verwaand, die meer
het klein te brengen. w'l weten ' dan een ander > waan'
Uebergrosz. adj. Overgroot. fff; , . „ rrr
Uebergülden. v. a. Vergulden, over- Ueoerklughcit. f. Waanwijsheid, vergulden, waandheid. Uebergusz. tn. Overgieting , overfro- Ueberklugeln. v. a. Listig bedriegen ,
door list, loosheid, fijnheid, befléUcberhaben. f. Ueberhoben. penheid bedriegen.
Uebcrhand. f. Overhand, voordeel. Ueberkommcn. v. n. Overkomen , verUebcrhang. 1,1. Uitflek. krijgen, krijgen.
Ucberhangen. v. a. Overhangen. Ueberkunft. f. Overkomst.
Ueberhaufen.v. a. Overhopen, over la- Ucbcrkünsteln. v. a. Overtreffen , uit-
den, ophopen. féken, uitmunten, te boven gaan.
Ueberhauft. adj. Overladen. Oneindig, Uebcrladen. v. a. Overladen, te zwaar
zonder eind, ontallijk. laden. MitGefchafften überladen feyn.
Ueberha'ufung. ƒ. Overlading , ophoping. Met bezigheden overladen, overUcbcrhaupt. adv. In het algemeen , al- kropt, overfelpt zijn.
gemeenlijk. Met een woord, kort Ucberiang. adj. Zeer lang, overlang,
om. Vooral, bovenal. Hoofdzaak- te lang.
lijk. In het groot. Bij aanhef e'ding. Ucberiang. adj. Overlang, met den tijd. Ueberheben. v. a. Overheffen , overtil- Ueberlang oder Kurz. Vroeg of laat.
len. Ontheffen, bevrijden , verlos- Ucberlangig. adj. Genoegzaam, toerei-
fen , ontflaan. kend. Ueberheben (fich.) Grootsch , trotsch , Ueberlasfen. v. a. Overlaten, overdoen,
hovaerdig worden. overzetten. Ueberhelfen. v. a. Uithelpen, verlosfen. Ueberiast. m. Overlast, onderdrukking. Ueberher. adv. Over , overheen. Opper- Ucberlasten. f. Uebcrladen.
vlakkig, loslijk. Ueberfa'stig. adj. & adv. Lastig, over-
Ueberherrfchcn. v. a. Overheerfchen , lastig, bezwaarlijk, moeilijk ,over-
uverhe'ren, overmeesteren. laden.
C c 4



jo% UEB.
Uebsrlastigen. v. a. Lastig vallen, vervélen.
Ucbcrlastigung./. Overlast, moeite, verveling.
Uebcrlauf. m. Overloop, overloping.
Ueberlaufen. v. a. & n. Over lopen,overJlromen , overkoken. Overlopen , 'overgaan (tot den vijqnd). Overlopen , lastig vallen met bezoeken.
Ueberlaufer. m. Overloper,
Üeberlaut. adv. Overluid,
Ucbcrkben. v. a. Overléven.
Ueberlebende. m. Langstlevende.
Ueberkgen. v. a. Overleggen , bedenken, overdenken.
Uebèrlègèh. adj. Overtreffend ,te boven gaande.
Ueberkguiig. ƒ. Overleg, overlegging. Ucberkrncn. v. a. O ver léren, herhalen
het geen mén geleerd heeft. Ueberkfen, v. <z. Overlézen, herlézyi. Ueberky. f. Uebrig.
Ueberliefern. v. a. Overleveren, overgéven.
Ueberiieferimg. f. Overlevering, overgaaf.
Ucberlisten. y. a. Bedriegen, verfchalken , bedotten.
Ucberlistung. f. Bedrog , verfchalking.
Ucberroachen. y. a. Overmaken {geld door eenen wisfel.)
Uebcnnachen. v. n. Te veel doen, de maat te buiten gaan.
Ucbermaeht.tf«i7\ Overmatig, overdadig., overf a/lig, overtollig.
Uebcnnacht.y. Overmagt, overhand,
Ueberma'chüg. adj. Te magtig ,teflerk , flerker, magtiger.
Uebermachtigen. f. Ucberwaltigen.
Ueberniachung./; Overmaking.
Ucbcrmahkn. v. a. Overfchilderen.
Ucbermannen. v. a. Overmannen , vermannen , vermeesteren , overmag-
■ tlgen.
Uebermarcbcn (einen). v. a. Iemand in zijne grensjcheidingen te kort doen, de grenspaalén doen verzetten.
1'cberrnasz. f. Overmaat.
Ucbermaszig. adj. & adj. Overmatig , overdadig~, overtollig, overbodig, buitenfporig ; overdadiglijk, ov ertolliglijk.
Ucbcruk'szigkcit. ƒ. Overmatigheid ,
UEB.
overmaat, overtolligheid, overdadigheid , overdaad.
Uebermehren. (einen inderWahl).v. a. Iemand overflemmen, meer flemmen dan een ander hebben.
Ucbermeistern. v. a. Overmeesteren , óverhéren , overwinnen, beteugelend
Uebermeistcning. ƒ. Overwinning .vermeestering , beteugeling.
Uebermenschlich. adj.Bovenmenschlijk, het geen de menschlijke verbeelding of kragten te boven gaat.
Uebermesfen. v. a. Overméten, hermeten.
Ucbcrmorgen. adv- Overmorgen. Uebermorgend. adv. Overovermorgen. Uebermorgig. f. Uebermorgend. Ucbcrmuth.7». Overmoed, euvelmoed,
hoogmoed, trotschheid, hovaardij. Ucbcrmüïhig. adj. & adv. Overmoedig ,
trotsch , enz. Uebenjiuthiglich. adv. Trotschlijk, ho-
vaerdiglijk, fpijtiglijk. Uebernaclit. adv. Gedurende den nagt,
den nagt over. Ucbernachten. v. n. Overnagten, ver-
nagten.
Ucbernachtig. adj. Van gister , van den
vorigen dag. Uebernachumg./. Overnagting.vernag-
tlng.
Ucbcrnahm. f. Uebcrnamc. Uebcrnahm. f. Ucbernehmung. Uebcrnamc. m. Geflagtnaam , bijnaam, toenaam.
Uebernamen v. a. Bijnoemtn, eenen bijof toenaam géven. Uebernatiirlich. adj. & adv. Bovenna.tw.trlijk , overnatuurlijk , bovenmenschlijk.Ucbernebmen. v. a. Over némen, aannémen, aanvaarden, op zig némen. Te veel némen , meer némen , vorderen , dan bil lijk is. Zig dekken , overdekken met iets , bij voorbeeld met eenen mantel, régenfcherm, Ucbernebmen (fich). Zig verhovaerdigen , trotsch wórden. Sich iibcrnchmcn lasfen. Zig laten vervoeren (tot, gramfchap enz ,) zig laten overwinnen , innemen. Uebernehmung. f. Overnéming , aanvaarding. Een te groote eisch , *yereifching.



UEB.
Uèbernothigen. v. a. Onderdrukken ,' verdrukken.
Ucbcvn ö thig u ng. f. Onder drukking,verdrukking.
Uebermitz. m. Woeker.
Ucberniitzcn. v. n. Woekeren, woeker plegen.
Pebernutzer. m. Woekeraar ,fchacheraar.
Ueberragen. v. n. Uitféken , in hoogte, lengte overtreffen.
Ueberrafchen, überrasfeln. v. a. Ver rasfehen , onverhoeds overvallen , betrappen.
Uebcrrcchnen. v. a. Overrékenen , nog eens rékenen.
Ueberrechnen (fich). Zig verrekenen, zig misrekenen.
Uebcrrccht. n. Onweérfpreeklijk regt, réden. Ich habe Recht und Ueberrecht. Mijn regt is meer dan gegrond , ik heb. meer dan gegronde réden.
Ueberreden. v. a. Overréden, overtuigen , doen geloven, wijs, diets maken.
Uebcrredung. ƒ. Overreding , overtuiging-
XJe'ocxrcich. adj. Zeer rijk, zeer vermogend.
Uebcrreichen. v. a. Géven , overgéven, aangéven , overhandigen.
Ueberreichung. f. Overgeving, overhandiging.
Ueberrcif. adj. Overrijp.
Uebcrrcitcn. v. a. Overrijden.
Uebcrrest. m. Overfchot, rest.
Üeberringen. v. a. Overwinnen.
Ueberrostcn. v. n. Verroesten.
Ueberröthe./. Roos , belroos.
Ucbcmicks. adj. & adv. Ruglings, agferover.
Ueberrumpeln. v. a. Overrompelen, overvallen , verrasjchen.
Ucbernnnpclung.yi Overrompeling,verrasfehing.
UebeiTatt. adj. Meer dan genoeg, overgenoeg, oververzadigd.
Ueberf attigen. v. a. Opkroppen, opproppen.
Ueberfatz. m. Woeker.
UebeiTaufen (fich). Zig met drank overladen , te veel zuipen J¥fu\ überfoffeu Pferd, Een verwaterd paerd.
C c
UEB. xoo
Uebcrfchatten. v. a. Ovtrfchaduwen, befchaditwen.
Ueberfchatzen. v. a. Overfchatten , te hoog fchatten , te hoog waerdéren , op te hoogen prijs feilen. s
Ueberfchauen. f. Ueberfehen.
Ueberfcheihen. v\ a. Befchijnen , overfcbAjnen, Uitmunten.
Ueberfehickcn. v a. Overzenden.
Ueb rfchieszen. v.a.& n.Overjchieten, overhellen, uitféken. Overblijven. Overlopen , uitvloeijen, uitlopen, overvloeijen. Verflijven, dik worden , flremmen , flotlen. Dwalen , misfen.
Ueberfchiffen. v. a. Overfchépen. Ueberfchimmelt. adj. Befchimméld, uitgeflagen.
Ueberfchlafen (üch). Zig verflapen , ts lang , te veel flapen.
Ueberfchlag. m. Overflag (over een gezwel.) Opflag {van eenen mouw.) Overflag (der onkosten , enz.)
Ueberfchlagen. v. a. Overflaan. Eenen overflag maken. Ein Kind überfchiagen. Een kind zwikken. Ein Schiff überfchlagen. Overflingeren, cverflaag f mij ten. Uebcrfcblagen lasfen. Daten verf aan, verkoelen.
Ucberfehfagen. v. n. Overfchieten.
Ueberfchleichen. f. Erfchleichen , ertappcn.
Ueberfchnappen. V. n. Verdraaljen.
Ueberfchncilen. v. a. Bedriegen, kapen, fnuiten , van den huig ligteni
Ueberfchnellung./. Bedriegerij , kaperij, gaauwdieverij.
Ueberfchopf. m. Uitflek.
Ueberfchreiben. v. a. Overfchrijven , overbrieven. Overdragen, over dragt doen. Het opfchrift ftellen.
Uebcrfchreiten. v. a. Ovcrfchrijden , overfpringen , overtreden, te buiten gaan , fchenden.
Ucbcrfchreitung./. Overtréding,fchending.
Ueberfchreyen. v. a. Overfchreeuwen ,
overbluffen , verbluffen. Uebevfchnfft. f. Opfchrijt. üeberfchritt. tn. Overtreding, over-
fprong.
LTeberfchritten. adj. Overtréden , ge-
fchonden , te buiten gegaan. Ucbcrfchüsz, tn, Overfchot, 5



4i°
UEB.
UEB.
Ueberfchüszig. adj. Overfchietende,dat overfchiet.
Uebcrfchüttcn.v.a. Ov erfchudden,overgieten , overforten. Overladen (met
iets.)
Ucberfchwang./». Overwigt. Overvloed, volheid.
Ueberfehwangerung. f. O verbevrugting.
UeberfchwangÜcb. adj. & adv. Overbodig, overtollig, overmatig , ongemeen , overvloedig, overtolliglijk.
Ueberfchwatzen. v. a. Bepraten , overpraten, overréden, door woorden overhalen.
Ueberfchwell. m. Bovendorpel, kalf van een deur raamt.
Ucberfchwcmmen. u. a. Overft'romen , overvioeijen.
Ucberfchwemmung. f. Overjlroming , overvloeifing.
Ueberfchwenglich. f. Ueberfchwanglich.
yeberfchwen|glichkeit./.Oyer/o//^rAeW, ongemeenheid.
Ueberfchwer. adj. Zeer zwaar, zeer moeilijk, zeer lastig,
Ucbcrfchvvimmen. v. n. Overzwemmen.
Ueberfeegeln. v. n. Overzeilen , over/léken.
Ueberfchen. v. a. Overzien, overkijken. Over het hoofd, door de vingers zien , verfchonen , voorbij zien. Voorbij gaan, vergeten.
Ueberfehen. n. Verfchoning. Misflag, verzuimnis.
Ueberfeher. m. Overziener, naziener.
Ueberfenden. v. a. Overzenden, overmaken.
Ueberfendung.y. Overmaking, overzending.
Ueberfetzen. v.a. Overzetten, vertalen. Overeifchen , overlopen, overfpringen. Op het vuur zetten. Hooger opbouwen ( een huis,) optrekken. Overzetten ( over een water. )
Uebcrfctzcr. m. Vertaler, vertolker.
Ueberfctz. adj. Vol, opgepropt. Die Stad ist mit Lcuten überfetzs. De Stad is opgepropt met menfchen.
Ueberfctzung. ƒ. Vertaling, overzetting.
L'cL er fich. adv.Boven zig,om hoog,regt flandiglijk. Alles über fich , unter fich kchrcn. Alles het onderfle bovenkéren.
Ueberfichtig. adj. & adv. Bijziende, kortzigtig. Scheel,
Uebcrfïeden. v. a. Opkoken, doen kt' ken, te fier £ koken.
Ueberfieden. v. n. Overkoken.
Ueberfilbern. v. a. Verzilveren.
Ucberfoffen. adj. Verwaterd.
Ueberlommern. v. „. Den Zomer doorbrengen , gedurende den Zomer op eene plaats blijven.
Ueberfpannen. v. n. Overfpannen. Te hoog, te flijf, te flerk fpannen.
Ueberfpreiten. v. a. Overheen fprelden.
Uebcrfprengen. v. a. Befprengen.
Ueberfpringen. v.n. Overfpringen. 0verflaan (een woord enz.)
Uebcrftehen. v. a. Uitflaan , doorfaan, lijden, verdragen, verduren.
Ueberfteigcn. v. a. Overklimmen (eenen berg.) Overweldigen (eene vijandlijke linie, batterij.") Overtref, fen , te boven gaan, overwinnen.
Ucbcrftimmen. v.a. Overflemmen, bij overflemming, of met meerderheid van flemmen doordringen. Te hoog fpannen, flemmen (de fnaaren.)
Ueberftreich.cn. v.a. Overflrijken, befl rij ken.
Ueberftreifen. v. a. Overflropen, overtrekken.
Ueberftreiten. v, a. Overflrijden, overtuigen .
Ueberftreuen. v. a. Beflrooijen, overflrooijen.
Ueberftudiren (fich.) Te veel te flerk
fludéren , blokken. Ueberfttilpen. v. a. Opflaan , omflaan
(de mouwen.) Ueberftürtzcn. v. a. Omfmijten , om-
gooijen. Vallen , tuimelen , buitelen. Uebcrfudlen. v. a. Bezoedelen, bevlekken , bemorsfen , vuil maken. Uebertafeln. v. a. Met houtwerk be-
fchieten, bekléden. Uebertauben. f. Ueberfchreyen. Ueberteur, adj. fif adv. Zeer duur,
ongemeen duur, onmatig duur. Uebertcuren. v. a. Overeifchen , over-
loven.
Uebertheur. f. Ueberteur.
Uebcrthören. v. a. Bedriegen, door verleidende , of bedrieglijke woorden overréden.
Uebcrthürc. ƒ. Bovendeur.
Uebertolpeln. v, a.Bedriegen, misleiden.



U E B.
UEB.
411
Uebertrag. tn. Overdragt , overdraging. Opdragt.
Uebertragen. v. a. Overdragen , overbrengen.
Uebertrang, Ueberdrang. tn. Overlast.
Uebertrcffcn. v. a, Overtreffen , te bovengaan , ophalen.
Ucbcrtrcfflich. adj. & adv. Voortrejiijk, heerlijk , ongemeen , fchoon, uitmuntend , overheerlijk.
Uebertrcffung. f. Uitmuntendheid, heerlijkheid.
Uebertreiben.v.tf. Afdrijven, afjagen, moede maken, den bek af rijden. Te verre trekken , te verre drijven (eene zaak.) Ein Feld mit dem Viche übertrejben. Een land mat vee be zetten. Einem die Augen übertrei ben. Iemand de oogen doen overlopen. Es übertreiben mit etwas. Buitenfporig zijn in iets.
Uebertreten. v. n. 'lot iemands zijde overgaan. Weglopen , overlopen.
Uebertreten. v-a. Overtreden , te buiten gaan ,fchenden (de wetten ,geboden.) Qverflappen. Zwikken (met den voet.)
Uebcrtrcter. tn. Overtreder.
Uebertrinken (fich.) Te veel drinken.
Uebertrunken. adj. Met drank overladen,
Uebertünchcn, v. a. Overpleisteren, oyerwitten.
Ueber und über. adv. Overal. Ho! over bol, het ondetfle boven,
Uebervortbeilen, vervortheikn. v. a. Bedriegen , bedotten , foppen, fnuiten, fche'ren. '
Ueberwachfen. v. a. Sterker groeijen , wasfen, in groei , wasdom overtreffen. Overgroeijen , bewasfen, SluttO/t, toegroeljen , genezen (eene wonde.) 0
Uebcrwaden. v. a. Doorwaden, doorgaan.
Ueberwalkn. v.n. Opkoken , opzieden , opborrelen , overkoken.
Uebcrwaltigen. v. a. Overweldigen , overmannen , overwinnen, overmeesteren, vermeesteren.
Ueberwa'Itigung. f. Overweldiging enz.
Ucbcrvvaslern. v. a. Bewateren, bevogttii, na maken, overjlromen,
Ucberwatc. f. Uebcrwaden,
Ueberwechfel. m. Opgeld.
Ueberweifen. v. a. Overtuigen.
Ueberweifend. adj. Overtuigend.
Ueberweislich. adj. Overtulgbaar.
Ueberweifung./. Overtuiging.
Ueberwcsfen. v. a. Witten ,overwltten.
Ueberwerfen. v. a. Overwerpen, omwerpen , ontflaan.
Ueberwesfcn. (fich.) Vallen, tuimelen , buitelen. Overgeven, braken. Woorden, twist met iemand hebben, krakkelen , twisten.
Ueberwichtig. adj. Overv/tgtig, over- ' zwaar.
Ueberwickcln. f. Uberwindcn.
Ueberwiegen. v. a. Overwegen,ophalen, opwegen, overhalen , overfaan.
Ueberwiefen. adj. Overtuigd.
Uebenvinden. v. a. Omwinden, omwikkelen. Overwinnen , verwinnen, te boven komen, overkomen.
Ueberwindlich. adj. Overwlnlijk , overwinbaar.
Ueberwintern. v. n. Overwinteren, den winter doorbrengen.
Ueberwinterung./. Overwintering.
Ueberwinterungslager. m. Winterleger.
Ueberwifchen. v, a.Afve'gen,afwrijven.
Ueberwitz. m. Gezogtefpitsvindigheid, gefépenheid , verwaandheid, zotte inbeelding, opgeblazenheid.
Ueberwitzig. adj. Verwaand, opgeblazen , vol inbeelding, te verre gezogt, te fijn.
Ueberwölken. v. a. Bewolken, met wolken betrekken.
Ueberworfen. adj. Agter over gebogen.
Ueberwunden. adj. Overwonnen , verkeerd , te onder gebragt.
Ueberwurf. m. Overtrek. Tandtrekker.
Ueberzahl. f.Getal boven iets, overgetal,
Ueberzahkn. v. a. Te veel betalen , over betalen.
Ueberzahkn. v. a. Overtellen.
Ueberzahkn. (fich.) Zig vertellen , misrekenen, vergisfen in het tellen.
Ueberzahlig. adj. Overtallig, boven het getal.
Ucbcrzehlen. f. Ueberzahkn. Ucbcrzeitig. adj, &. adv. Overrijp,
meer dan rijp. Ueberzcitigen. v.n. Te rijp worden. Ueberzeugen. v. a. Overtuigen. Ueberzeugend. adj. Overtuigend. ,



4f* UEB. UFE. UHR. UIAf.
UMA. UMB. UMD. UMF.
Ueberzcugung. ƒ. Overtuiging.
Ueberziehen. v. a. Overtrekken, overkleden, bekléden , betrekken. Overhalen (een water.)
Ucberzogen. adj. Overtrokken , overkleed, bekleed, betrokken. Overgehaald.
Uebcrzuckern. v.a. Overfuikeren.
Ucberzug. m. Overtrek, beklédlng, Overtogt (van een léger over eenen vloed.) Ucberzug mit Krieg. Vijandelijke aanval. Ucberzug eines Regens. Régenbui, régenvlaag.
Ueberzwerch. adv. Dwars, overdwars. Einem eines mit Worten überzwerch geben. la/nand van ter zijde, bedektlijk berispen , eenen Jleek offchampJ'choot géven.
Uebliqh. adj. & adv. Gebruiklijk , in het gebruik , aangenomen.
Uebrig,Uebcrig. adj. adv. Overig, overtollig, onnut, vrugtloos, over,
Uebrigens. adv. Voor het overige.
Uebung. ƒ. Oefening.
Uchs. tn. Okzel.
Uf. f. Auf.
Ufer. n. Oever, Jlrand, zeekant, wal, waterkant. .
Uhr./: Uur, uurwerk.
Uhralt. adj. Zeer oud, overoud, aaloud.
Uhrahn , Uhranhcrr , Uhrahualtvatcr. Overgrootvader.
Uhrabnsahn. m. Betoudgrootvader.
Uhrahnsfrau. f. Overgrootmoeder.
Vhvahnsmaxter.f.Overoudgrootmoeder, oudovergrootmoeder.
Uhranhsvatcr. m. Overoudgrootvader, Oudovergrootvader.
Uhrenkel. tn. Naneef, agterneef, zoon van eenen zoonszoon.
Uhrenkelinn. f. Nanlgt, agternlgt, dogter van een dogters kind.
Uhrfed. f. Urfed.
Uhrgicht. f. Urgicht.
Uhrheber. f. Urheber.
Ubrkund. f, Urkunde.
UhrlauD. f. Urlaub.
Uhrmacber. tn. Horologiemaker.
Uhrochs. f. Urochs.
Uhrwerk. n. Uurwerk.
Ulm , Ulmbaum./». Olm, olmboom.
Urn.prép. Om , tégen , voor, met, bij, over, Um etwas WÏSfqn. Kennis van iets hebben. Um etwas fragen. Er¬
gens naar vernémen, iets onderzoeken. Um etwas fehr thun. Bedroefd over iets zijn. Um einen Jungfer thun. Op eene Juffer zeer verliefd z:;n , haar zeer beminnen. Um etwas kommen, iets verliezen .kwijtraken. Um etwas bringen. Doen verliezen , kwijt maken. Es ist um meine Ehre , um meine Lebcn zu thun. Het raakt mijne eer, het gaat mijne eer aan, het is om mijn léven te doen , mijn léven is er méde gemoeid. Um und um. Om en om, rondom. Er ist um cin Kopfs grösfer. Hij is een kop groot er. Wie fbeht es um euchP^/oe is het met u , hoe vaart gij? hoe faat het met uwe zaaken ?
Umackem. v. a. Omploegen.
Umarmen. v.a. Omarmen, omhelzen.
Umber. ml'Schaduw, loijimer, diepzel.
Umbeugen , Umbiegen. v. a. Ombuigen, krommen.
Umbindcn. v. a. Binden, ombinden, banden leggen (ergens om.) Ein Fraiw enzimmer umbindcn. Eene vrouvj het haïr tooi jen, kappen.
Umbinderinn./. Kapjler'.
Umblattern. v. a. Doorbladen.
Umbrechen. v. a. Bréken, beploegen , braken.
Umbringen. v. a. Ombrengen , van kant helpen, verdoen, om hals brengen, vermoorden. Umbunden.tfrf/'-Vastgemaakt, gebonden, Umburzeien. v. n. Omtuimelen, ombuitelen.
Umdccken. v. a. Rondom toedekken. Umdrehcn. v. a. Omdraaijen, rond-
draaijen , omwenden. Umdrucken. v. a. Herdrukken. Umeinander. adv. Naelkander. Umetzen. v. a. Afweiden, afeeten ,
vertéren. Umfahen. f. Umfangen. Umfahung. f. Umfasfung. Umt'ahren. v. a. Rondvaren. Overrijden
(iemand.) Eenen omweg némen, om-
fjden.
Ujnfallen. v. n. Omvallen, om verre vallen , neervallen , neêrf orten. Van het geloof afvallen.
UnifaUm. v. a. Omwerpen , ter néderwerpen , vellen (hout, boomen.)
Umfijng. pi, Omtrek, omkring. Uit-



UMF. UAl'G.*
UMG. UMH.
413
gef rekheid, regtsgebied, regtsmagt. Umfangen. v. a. Omvangen, omvatten, omarmen, omhelzen, omringen, bevatten, befluiten.
Umfasfefii f. Umfangen.
L mfasfung. f. Omvatting, omarming, omhelzing.
Umfaïben. v. a. Oververwen , eene andere kleur géven.
Umflechten.v.a.Omvlegten, omvouwen.
Umflicgen.v.». Rondvliegen, om heen vliegen.
Umflieszen. v. a. Om heen Jlromen, lopen , vlieten. Dtr Strom umfleuszt die Stadt. De Jlroom of rivier loopt om de Jlad.
Umfrag. f. Omvraag , opneming der femmen. Navraag, onderzoek.
Umfragen. v.a. Omvragen, rondvragen, de femmen opnémen. Navraag doen , onderzoeken , onderzoek doen.
Umfresfen. v. n. Rondom afeeten. Das Uebel friszt um fich. Plet kwaad vreet in , breid zig uit, neemt toe, gaat voord.
tJmführen. v.a. Rondvoeren , omleiden. Ophouden.
Umgaffen. v. n. Rondkijken, rondgapen.
pUmgarig. m. Omgang, ommegang, omdragt. Omweg. Verkering, omgang. Ich habc nicht Umgang haben wolkn. Jk heb niet in gebréke willen blijven. • Ich werdc es nicht Umgang haben können. Jk zal er mij bezwaarlijk van kunnen ontdoen, ontflaan.
Umga'nglich. adj. Spraakzaam,gemeenzaam , vriendlijk (in den omgang, in de verkéring.) Daar men zeer wél méde kan omgaan.
Umgeben. v. a. Omgeven, omringen omJingelen, inf uiten. Mit ungliick omgeben. Met ongeluk, met rampen overladen. Einen Gefangenen mit Ketten umgeben. Eenen gevangenen in de boeijen f uiten.
Umgebinde. n. Kapzel.
Umgcbogen.ffrf/'. Omgebogen, gekromd.
Umgcdreht. adj. Omgedraaid.
Umgehen. v. a. & n.Omgaan,verkéren, léven , handelen ; rondgaan. Beurtlings gaan. Eenen omweg némen. Ich vvcisz, wor auf er umgchet. Ik weet, waar hij op doelt. Es gehet um in dem Haufe. Het fpookt in het
huis. Er gehet auf nichts guts umj Hij bedoelt niets goeds , heeft niets goeds in den zin. Ich umgche diefes. • Ik ga dit voorbij. Ich kan nicht umgehen. Ik kan niet nalaten, niet voorbij, niet in gebréke blijven. Mit etwas omgehen. Iets oej'enen, drijven (bij voorb. een beroep, eene hantering, een handwerk.) Zig ergens op toe leggen. Iets bouwetiffméden, in zijn fchild voeren. Mit der Wahrheit umgehen. De waarheid fpre'ken.
Umgeld. n. Belasting ,fchatting,lmposf. Umgerisfcn. adj. Omgerukt, om verre gehaald.
Umgeflagen. adj. Omgefagen , ontaart,
omgekeerd. IVeer ingefort. Umgieszen. v.a. Vergieten. Storten,
omforten. Umgraben. v. a. Omgraven, omjpittcne
Omringen met eene gfagt. Umgranzen. v. a. Bepalen, ompalen,
omzetten. Umgreifen. f. Umfangen. Umgriff. f. Umkreis. Umgürten. v. a. Omgorden. Umgusz. m. Vergieting, Umhaben. v.». Omhebben , aanhebben, Umhacken. v. a. Omhakken. Umhagen. f. Umzaunen. Umhalfen. v. a. Omhelzen. Umhalfung./". Omhelzing. Umhang. tn. Omhangzel, behangze!f
gordijn.
Umhangen, umhanken. v. a.Omhangen;
omdoen , omflaan , behangen. Umhauen. v. a. Omhouwen, omhakken, Umhenken. f. Umhangen. Umhcr. adv. Omheen , rondom, overal,
van alle kanten. Umhcrbauen. v. a. Rondom bouwen. Umhergehen. v. n. Rondgaan , rondom
gaan, overal gaan. Umhergelegen.adj. Omliggen, rondom
gelegen. Umhcrklingcln. v. a. Omroepen. Umherlaufen. v. n. Rondlopen , over al
heen lopen , van de eene plaats naar
de andere lopen, omzwerven. Umherliegend. adj. Omliggend. Umherfchiffen. v. a. Rondvaren, rond-
zeilen.
L'mherfc'nwarmcn. f. Umfchweifcn.



4t4 UMH. UMK..UML.
UML. UMVf. ÜMN. UiMP. ÜMR.. ÜMS.
UmheriTreichen.. v. «. Omzwerven , rondzwerven, omlopen, rondlopen, rinkelrooi] en.
Umherftreifen. f. Ümherftreichen.
Umheiwalkn. v. n. Omdwalen , fond dwalen, landlopen.
Umherzkhen. f.Umziehen.
Umherzichend. adj. Reizende .trekkende, wandelende , verwandelende , plaatswlsfelende, zwervende.
Umhin, nicht umhin könncn. Nier. voorbij kunnen , niet kunnen aflaten, nalaten.
Umhüllen. v. a. Omwinden, omvouwen, omflaan, inpakken.
Umkehr. m. Wederkomst, terugkomst, wéderkéring.
Umkehren. v. Omkeren, omwenden, het onderfe boven kéren. Terugkéren, Verwoesten,vernielen. Eine rede umkehren. Eene réde in eenen anderen zin opvatten. Eine Lehre omkchren. Eene leerverdraaijen , er eenen verkeerden zin aanhegten. Iemand umkehren. Iemand bekéren, van gedagten , van gevoelen doen veranderen.
Umkehrung. f. Omkering, verwoesting , vernieling , verdraaijing.
Umklaftern. v. a. Omvatten, omvangen , omvademen.
Umkleiden. v. a. Bekléden , van klederen veranderen.
Umkommen. v. n. Omkomen , fneuvelen , om het léven raken. Vergaan, verloren gaan, bederven.
Umkreis , Umkreisz.wz. Omkring, omtrek , rond.
Umkugeln. f. Umwelzen.
L'mladen. v. a. Verpakken , over laden (van den eenen wagen op den ande ren, of van het eene vaartuig in het ande rel)
Umlagern. v. a. Met eene verfchansfing omringen.
Uinlauf. m. Omloop. Rondgaande brief..
Umlaufen. v. n. Omlopen, rondlopen.
Umlïufer. m. Omloper, zwerver.
Umlegen.v.a. Beleggen , rondom leggen, omleggen, anders leggen,omkéren; omdoen, aandoen (eenen mantel, flaaprok , nagtro'z.)
Umknfcen. v. a. Omdraaijen . omwenden.
Umlicjcn. v. n. Rondom liggen , rondom gelegen zijn.
Umliegcnd. adj. Omliggend.
Ummaehen.v.a. Veranderen. Omringen (met eenen muur enz.)
Ummarcben, Ummarken.' v. a. Ompalen.
Ummauren. V. a. Bemuren. Umnahen. v. a. Benaaljen , rondom naaijen.
Umnebeln. v. a. Benévelen, verduisteren.
Umnehmen. v. a. Omdoen.
Umpacken. v. a. Herpakken , verpakken, vertonnen.
Umpfahl en. v.a. Met paaien omzetten.
Umpflanzen. v. a. Beplanten , rondom planten, verplanten.
Umpflüjen. v. a. Omploegen.
Uittrede./. Omréde , omtrek van woorden.
Umreden. v. a O infchrijven door woorden , uitweiden.
Umr ifen. v. n. Reizen , omreizen.
Umreiszen. v. a. Omrukken , omhalen, omverre halen, omverre fmijten. Einen Acker umreiszen. Eenen akker , een fluk lands bréken.
Umreken. v. a. Omrijden , rondrijden , oVer hoop rijden.
Umringen. v.a. Omringen, Omflngelen.
Umritt. f. Wandeling te paerd. Plegtige inhaling te paerd, flaatfe te paerd.
Umrühren. v. a. Omroeren. Umfagen. v. a. Rondzeggen. Umfatz. m. Wisfeling , ruiling. Umfchaffung./. Gefteldheid,gefchapenheid.
Umkhanzen. v. a, Verfchansfen.
Umfchatten. v.a. Omfchaduwen.
Umfchauen. v. n. Omzien , rondzien. Sich in der Welt umfchauen. Met de waereld omgaan, verkéren.
Umfcheinen. v. a. Omfchijnen , rondfchijnen.
Umfchicken. v. a. Rond zenden.
Umfchiffen. v. a. Rond zeilen.
Umfchlag.»;. Omfag, opfag , overflag, dekzel, windzel. Wisfeling, ruiling , verkoping.
Umfchlagen. v. a.&n. Omflaan.Veranderen , ontaarten, verbasteren- Ont
1 verre werpen, af bréken. Misluk-



UMS.
UMS, UMT. UMW.
4i S
hen, afgebroken worden , niet fagen.
Umfchlieszen. v. a. Omf 'uiten, omringen, omvatten, omvangen.
Umfchlingen. v. a. Omvatten.
Umfchlosfen. aaj. Befoten.
Umf 'Hungeri. adj. Omvat.
Umfchmeiszen. v. a. Omverre fm'tjten, werpen, gooijen , fmakken.
Umfclimelzen. v. a. Verfmelten.
Umfehmleden. v. a. Verfméden.
Umfchranken. v. a. Bepalen , afpalen, beperken.
ümfchreiben.^. a. Omfchrijven , affchrijven , overfehrijven, herfchrijven , eene omfchrijving maken.
Umfchurz. m. Voorfchoot , boezelaar.
Umfchütten. v.a. Omfchudden , omverre fmijten, omverre foten , uitgieten.
Umfchüttern. v. a. Omverre fmijten.
Umfchwcif. m. Omre'de, omtrek van woorden , omfchrijving. Ohne umfchweif Zonder omwegen, kort, zaaklijk , met weinige woorden.
Umfchweifen. v. n. Omzwerven, omdwalen.
Umfchweifend. adj. Omzwervend, reizende , dolende. Uitgerekt, breedvoerig , wijdlopend, wijdlopig.
Umfchweifer. m. Zwerver, landloper.
Umfchvveifig. adj. f. Umfchweifend.
Umfchwemmen. v. a.Befpoelen,befproeijen.
Umfegeln. v. a. Rondzeilen, rondvaren. Umfehen. v. n. Omzien, omkijken. Umfehen (fich.) Omzien naar iets, iets zoeken.
Umfctzen. v. a. Omzetten , bezetten. Verzetten, verplanten.
Umfeyn. v. n. Om zijn, ten einde zijn, verfche'nen zijn.
Umfitzen. v. n. Rond zitten.
Umfonst. arfv. Om niet, voor niet, vergeef sch , vrugtloos.
Umfpannen. v. a. Omfpannen, befpannen. Van paerden verwisfelen,verfpannen.
Umftand. m. Omfandigheid. Vergadering , toehoorders , omf anders.
Umftandig, umftandlich adj.&adv. Omftandig , omfandiglijk , uitvoerig, uitvoeriglijk.
Umftecben , umftoszen. v. a. Omfpitten, omzetten , verfchieten.
Uihftehen. v. n. Omflaan, rondom flaan, tegenwoordig zijn.
Umftehend. adj. Omflaande. Die Umftehenden. De omflanders. Die umftchende Seite. De vorige , voorgaande bladzijde.
Utnftellen. v. a. Omringen , bezetten.
Umftimmen. v. a. Op eenen anderen toon flemmen. Iemand winnen , tot zijn gevoelen overhalen, in zijn gevoelen doen treden.
Umftoszen. v. a. Omfloten , verbraken, vernietigen.
Umftösziich.ad/. Herroeplijk , wederroep lijk.
Umftreichen. y. a. Beflrijken, doorflre'pen, doorhalen. Omzwerven, omdwalen , rondlopen.
Umfturz. m. Omverfloting , omkering , omverre werping , verval, ondergang
Umftürzen. v. a. Omkeren , omflorten, het onderfle boven werpen, omvallen.
Umfuchen. v. a. Rondzoeken.
Umtausch. m. Ruiling.
Umtaufchen. v. a. Verwisfelen, ruilen.
Umtheilen. v.a. Omde'len , rond delen.
Umthun. v.a. Omdoen, aandoen, omhangen.
Umthun (fich.) Zoeken , flaan, uitzien, omzien (naar iets.)
Uintragen. v. a. Omdragen, ronddragen.
Umtreiben. v. a. Omdrijven. Einen hart umtreiben. Iemand hart aanpakken.
Umtreten. v. n.Van de eene plaats naaide andere gaan , van partij veranderen , tot eene andere partij overgaan.
Umtrii ken. V. a. Rond drinken.
Umtritt. m. Verandering, overgang.
Um und um. adv. Rondom. Overal.
Umwachfcn. v. n.Bewasfen, begroeljen.
Umwalzen. v. a.Omwentelen,omrollen.
Umwandern. v. n. Omwandelen , rondwandelen.
Umwechfeln. v. a.Omwisfelen, verwisfelen. Beurt houden, bij beurten. Aflosfen, verpozen.
Umwechfelung. f. Verwisfeling, verpozing , beurtwisfeling.
Umweg. m. Omweg, uitweg, uitvlagt. '
Urnwendcn, v. a.Omkeren, omdraaijen.



4\6 UMW. UMZ. UN^
una;
Umwenden (fich.) Zig omkeren, zig omwenden, zig omdraai]en. Omkijken.
Ümwerfen. v.a. Omwerpen, omverre
werpen, omf mijt en. Umwickein. f. Umwinden. Umwinden. v. a. Omwinden, bewinden. Umwölken. v. a.Bewolken,met wolken
bedekken.
Umwort. m. Omre'de, omfpraak , omfchrijving.
Umwühlen. v. a. Omwroeten.
Umwarf. f. Umftuvz:
Umzaumen. v. a- Omheinen.
Umzchlen.v. a. Overtellen, natellen.
Uniziehen. v. a. Omtrekken , omreizen, zwerven , rondlopen. Omverre trekken , omverre halen. Omringen,omgéven. Eenen omweg némen, van den weg ajdwalen.
Umzfingeln. v. a. Omfingelen, inf uiten,
Umzirk. f. Umzug.
Umzirkeln , umzirken. v. a. Omf uiten, inf uiten , omheinen , bezetten.
Umzug. m. Omtrek , omvang.
Unabbittlich. adi. Onverbidlijk.
Umiabbrüchig. adj. Onverkort, onbenadèe/d. Das ist euch unnabbriichig Dit is u geen fchade , geen nadeel, gij verliest er niet bij.
Vuabgibrochtn.adj.Onafgebroken, zonder vermindering.
Unabgeiichtet. adj. Niet geleerd, niet onderrigt, onkundig , die nog een nieuwling is , dom , Ibmp.
Unabgefondcrt. adj. Onverdeeld, onafgejcheinen.
Unaogethan. adj. Onafgedaan , onbeflist.
Unabgewandt. f. Unvevwandt.
Unablaszig. ad].Onophoudelijk,aanhoudend , gefadig, gedurig.
Ur.ablaszigkeit./. Aanhoudendheid, gedurigheid.
Unablaszlich. adj. & adv. f. Unablaszig.
Unableglich. adj. Onaflosbaar, onaf oslijk.
Unablöslich. f. Unablcglich.
Unabnehmlich. adj. Zonder vermindering , dat niet te verminderen is.
Uiv.bfcheidlich. adj. Onaffcheidlijk.
Unabfchliiglich. adj. Dat niet afgeflagen kan worden.
Unabfehliek. adj. Onoverzienlljk, onoverzienbaar.
Unabfctzlich. adj. Dat geen vertier, heeft, daar geen vertier , geen fee! in is, dat geen aj'trek heeft.
Unabfonderlich. adj. Onaffcheidlijk.
Unabtrennlich. f. Unabfonderlich.
Unabtretlich. adj. Onaffandig.
Unabwendlich. adj. & adv. Onvermijdlijk.
Unacht. f. Unachtfamkeit.
Unacht. adj. Onegt, valsch, onwettig.
Unachtbar. adj. Veragtlijk ,onedel, zonder eer , aanzien, agting , gering , 'laag.
Unachtbarkeit. f.Geringheid.onedelheid.
Unachtig. adj. Onegt, bastaart.
Unachtfam. adj. Onagtzaam, agtloos i onoplettend , los , onnauwkeurig.
Unachtfamkeit./. Onagtzaamhefït, agtloosheid , losheid, onoplettendheid.
Unach:famlich. adj.Onagtzaamlijk, agtloos lijk.
Unadel. m. Onédelheid.
Unadelich.ci//'. Onédel.
Unahnlich. adj. Ongelijk, niet gelijk, verfchillend.
Unahniichkeit. f. OngeHjkheld.verfchili onderfcheid, verfcheidenheid.
Unandacht. ƒ. Ongodsdienfigheid, onaandagtigheid, ijverloosheid.
Unandachtig. adj. Onaandachtig, ongodsdienstig , ijverloos.
Unanüichuglich.adv.Ongodsdiènfliglijki onaandagtiglijk.
Unanderlich. f. Unveranderlich.
Unangefochten.04/. & adv. Onaange. roerd, ongemoeid:
Unangelegen. adj. Daar men zig niet aan kreunt.
Unangelegt. adj. Niet bef eed , lédig , losliggend. Unangelegtes Geld. Losliggend geld.
Unangcmacht. adj. Ongemaakt, opregt.
Unangematzt. adj. Daar men zig niet
méde bemoeit. Unangemeldet. adj. Onaangemeld. Unangenehm. adj. Onaangenaam, onbevallig , onvermaaklijk , onzoet ,• onbekoorlijk , lastig. Unangerührt. adj. Onaangeroerd. Unangefagt. f. Unangemeldet. ( Unangefeb.cn. adj, Onaangezien,nittte-



Üft A. UNA. UNB. ' 4t7
'genflaande. Veragt, ongezien. Eet onoplettendheid, onopmerkzaamheid: , g-ee» in geen aanmerking komt. Unaiifrichtig. adj.&adv. Onoprect,geUmngtfeskn.adj. Die geen vaste woon- veinsd, dubbelhartig , ongetrouw.
plaats heeft, ongeze'ten. Unaufrichtigkeit.f. Dubbelhartigheid l
Unarigefprochen. adj.Zonder aantefpré- geveinsdheid, valschheid , ontrouw.
ken, zonder in huis te komen van Unauftreiblich. f. Unauf bringlïchV . iemand. Unausbkiblich. adj. Onver mij dlijk, èn-
Unangefteckt. adj. Onbefmet , onopge- feilbaar, onaffcheidlijk.
floken. Unausdenklkh. adj. Onbeerijplijk, ön'
Unangetneben. adj. Zonder aangedré- bedenklijk. SW'Jk* ven, aangezet, aangepord te wor- Unausdrücklich. adj. Önuitdruklijk. t? -.u- i- „ Unausführlich. adj. Onuitvoerlijk.
«TTffA-^'T^ti Unausgedungen. adj. Zonder bepaling i Unannehmlich. adj. Onaanneemlijk, on- Zo„der uitzondering
ontvangbaar Unausgemacht. adj.&adv. Onvolmaakt1
Unannehrnhchkek. f Onaanneemlijk- onvoltooid, onuitgewerkt, onbedi/t,
tt f'uv ■ n r , onafgedaan. Unanfchlagig.ö/ïj. Onbekwaam om raad tt„„ « i- "
te géven, niet fchrander, onver- \Vm.usS^ommcn. adj. Zonder uitzonde-
nuffig , niet fnédig. t. r'"e' .
Unanfehnlich. adj. Onaanzienlijk , on- ^naüsS^. f. Unausfetzlich.
geagt, ongezien, fegt, gering. Unausg«ragen • adj. Onafgedaan , niet Unanfprechlich. adj. Onaanfpreekïiik. tt 'Jsfeg,d'. ,
Unanftandig. «^. Onbetaamtijk , wan- Vnzus}™eh ,ch ' unauslöschlich. adj. Onvóeglijk, ongepast. uitbluschlijk, on/eschbaar.
Unanftandigkeit. ƒ. Onbetaamlijkheid , Unausfetzlich. adj. & adv.Aanhoudend, wanvoeglijkheid , 'ongepastheid. gedurig, gefladig.
Unanftöszig, unanftöszlich. adj. Onaan- Unailsföbnlich. adj. Onverzoenlijk. , ftootlijk, onberisplijk. Unausfprechlich. adj. & adv. Onuit-
Unarbeitfam.arfy. Onarbeidzaam, traa*. fpreeklijk.
Unarbcitfamkeit. f. Werkloosheid , Unbandig. adj. Onhandig , ontembaar,' traagheid. toomloos, uitfporig , fpoorloos , cv-
Unart./". Bederf, verdorvenheid, kwaa- gebonden , onbedwinglijk, moedwilde neigingen. lig , ligt, los.
Unartig. adj. Ontaart, bedorven , on- Unbandigkeit./. Ongebondenheid,toomden gend, boos. \ loosheid, uitfporlgheid.ontembaar-
Unartigkeit. ƒ. Bedorvenheid, ondeugd, heid,. moedwil, moedwilligheid; ont aartheid, kwaade heb lijkheid , wreedheid .woestheid, onbuigzaamkwaade gewoonte. held.
Unartiich. adj. Onbefchaafd, onbeval- Unbarmherzig. adj. & adv. Onbarmhartig, plomp. tig tonmédedogend, wreed van aart:
Unauf bringlich. adj. Ondraaglijk. Unbartnherzigkeit: f Onbarmhartig-
Unaufgeraumt. adj. Niet opgeruimd. heid.
Unauf haltfam. adj. Onafgebroken , on- Unbannherzi'glicb. adv. Onbarmhartig-
vermoeid. njfcu Unauf lieblich. adj. Ontilbaar. Unbedacht. adj. Ongedekt, zonder dak;
Unauf hörlich. adj. & adv. Onophoude- Onbedagt, onbedagtzaam.onbezori-
lijk , gedurig, gefladig ,flaag , zon- nen , onberaden, onvoorzigtig, los , . der ophouden. wild.
Unauflöslich. adj. Onoploslijk, onfcheid- Unbedachtfam, Unbedüchtig. adj. f. Un-
b"ar- bedacht: Unaufmerkfam. adj. Onaandagtig , on- Unbedacht&mkeh.f.Onbedagtzaamhéidj
oplettend, verflrooid van gedag ten. onbezonnenheid, onvoorzigtigheiU j Unaufmerkfamkeit. ƒ. Onaandagtigheid; losheid.
D d"



4i8 UNB.
Unbedeutlich. adj. Onbeduidlljk, van geen belang , niets beduidend.
Unbedürftig. adj. Onbehoeftig, zonder gebrek.
Unbeeifert. adj. Ongevoelig , zonder gevoeligheid.
Unbeeintrachtiget. adj. Ongejloord, onberoerd , onbenadeeld.
Unbefleckt. adj. Onbevlekt, onbefmet, zuiver.
Unbefohlen. adj. Onbelast, zonder last, zonder bevél, onbevolen.
Unbefragt. adj. Ongevraagd.
Unbefriediget. adj. Onvergenoegd, te onvréden.
Unbefugt. adj. Onbevoegd.
Unbegeblich. adj. Onmogelijk , ongebeurlijk, dat niet kan gebeuren.
Unbegnüglich, ungenüglich. adj. Onverzadelijk.
UnbegnügUchkcit. f.Onverzadelijkheid.
Unbegreiflich. adj. Onbegrijplijk , on-\ bevatlijk , onvatbaar.
Unbegreiflichkeit. ƒ. Onbegrijplijkheid.
Unbegriffen. adj. Onbegrepen.
Unbehend.adj. Onbehendig , traag, lomp.
Unbehendigkeit. f. Traagheid , langzaamheid.■ Unbeherscht. adj. Onbeheerscht , vrij , onafhanglijk.
Unbeherzt. adj. Bevreesd, befchroomd, zonder moed.
Unbehülfiich. adj. Ongedienfig. Zwak.
Unbehutfam.arfy'. &adv. Onbehoedzaam, onvoorzlgtig.
Unbehutfamkeit. ƒ. Onbehoedzaamheid, onvoorzigtigheid.
Unbekannt. adj. Onbekend:
Unbekümmert. adj. Onbekommerd, onbezorgd, onbezwaard, gerust.
Unbeladen. adj. Onbeladen , onbevragt. Mit ein'er Sache unbeladen bleiben. Zig buiten eene zaake houden, er zig niet méde bemoeijen, er zig niet inlaten, r
Unbelebt. adj. & adv. Onbezield , lévenloos. Onbeleefd, onbefchaafd, onhoflijk.
Unbelebtheit./. Lévenloosheid. Onbeleefdheid, onbefchaafdheid, onhoflijkheid.
Unbelefen. adj, Onbelézen , ongeleerd.
UNB.
Unbclicbig. adj. Onaangenaam , onbehaaglij k.
Unbelobt. adj. Zonder verdienfe.
Unbemühet. adj. Ongemoeid.
Unbenachvichtiget. adj. Onkundig.
Unbenannt. adj. Ongenoemd.
Unbenennlich. adj. Onnoemlijk , onnoembaar.
Unbenommen. adv. & adv. Toegelaten ,, vrij. Zonder nadeel. Onverminderd, behoudens.
Unbequeln. adj. Onbekwaam , ongefchikt, ongelegen , lastig.
Unbequemlich. adv. Onbekwaam enz.
Unbequemlichkeit. ƒ. Onbekwaamheid ,' ongefchiktheid, ongelegenheid.,
Unberechtigt. adj. Onbevoegd , ongewettigd, ongeregtigd.
Unbcrcdet. adj. Zonder opfpraak , onbefproken.
Unberedt , unbercdtfam. adj. Onbefpraakt, niet wélfprékend.
Unberedtfamkeit. f. Onbefpraaktheid.
Unbereuet. adj. Onberouwd.
Unberichtet.a^. Ononderrigt, onkundig.
Unberüchtiget.arf/. Onbefproken, zonder opfpraak, te goeden naam en faam.
Unberiihmt. adj. Onberoemd , onvermaard , onbefaamd.
Unberübrt. adj. Onaangeroerd.
Unbefchadet. adj. & adv, Onverminderd, behoudens.
Unbefcha'digt. adj. Onbefchadigd, zon-, der fchade, Jchadelóos.
Unberchaffen. adj. Ongelijk , onevenredig , verfchitlend ; onbehouwen , onbehendig , onhandig.
Unbefchafienheit./. Ongelijkheid, onevenredigheid, verfchil, (Irijdigheid.
\fx\btÏQ\\ixXügeX.adj.Lédig, zonder werk ', zonder bézigheid.
Unbefchattet. adj. Onbelommerd, onbe* fchaduwd.
Unbefcheidcn. adj. & adv. Onbefcheiden, onbejchoft, onbeleefd, onbezuisd.
Unbefcheidenheit. ƒ. Onbefcheidenheid, onbefchoftheid, onbeleefdheid.
Unbefcheidentlich.rfrfv. f. Unbefcheidcn.
Unbefchickt. adj. Ongeregeld, zonder orde.



ÜNB. UNB. UNC. UND; 419
Unbefcholtcn , ungefcholten.tfrf/. Onbe- onbewijsbaar, onbetooglijk ', onbe'
risplijk, onbejlrafijk. toogbaar. Unbefchrankt. adj. Onbepaald , vol- Unbcwohnlich. adj. Onbewoonbaar.
Jlrekt. Unbcwohnt. adj.Onbewoond, onbevolkt:
Unbefchreiblich. adj. Önbefchrijflijk. UnbcvvöJkt.öiy'. Onbewolkt, onbeirbiUnbcfchwert. adj. & adv.Onbezwaard, keu.
onbelast. Onbewust, adj. & adv. Onbewust, on-
Ünbefeelt. adj. Onbezield , levenloos , bekend.
zonder léven, zonder ziel. Unbezahmt. adj. Ontemüjk, ontembaar'i
Unbefehen. adv. Onbezien. wild.
Unbefehcns. adv. Onbeziens. Unbezcugt. ad/. £1 adv. Onbetuigd.
Unbefiegt. adj. Onoverwonnen. Unbezwinglicb. adj. Onbedwinglijki
Unbefonnen. adj. Onbezonnen ; 'onbe- Unbezwungen. adj. Ongedwongen.
dagt, los, onvoorzigtig. Unbild. n. Wanjlaltig beeld.
Ünbefonnenheit. f. Onbezonnenheid , Unbill. m. Onbillijkheid, onregt.
onbedagtzaamheid, onvoorzigtigheid. Unbillig. adj. Onbillijk > onredelijk. Unbeforgt. adj. Onbezorgd, onbekom- UnbiUigen.v. a. Jf keuren , ajfeni-
merd, onbevreesd, onbeangst, kom- men, laken, wraken. .
merloos. Unbilligkeit.f. Onbillijkheid, onrédè*
Unbcforgtheit. ƒ. Onbezorgdheid, kom- lijkheid, onregt. ( •
merloosheid, onbekommerdheid. Unbüligliph. adv. Onbillijk t onredelijk, Unbeftand. f. Unbeftandigkeit. onwettig. Unbeftandig. adj. & adv. Onbejlendig , Unblutig. adj. Onbloedig.
onjlandvastig, onvast, ongejladig, Unboshaftig. adj. Opregt,voor dé*vuisti
veranderlijk, wispelturig. openhartig , niet kwaad.
Vnbrtïndlgkeh. f.Onbeftendigheid,on- Unboshaftigkcit. ƒ. Opregtheid, openJlandvastigheid,ongejladigheid,ver- hart'Sheid.
anderlijkheid, wispelturigheid, on- ^nbot- *' Ger!fS, Jlegt M- . t vastheid Unbrauch. m.Vngebruik, geen gebruik
Ünbeftattet.' adj. Ongetrouwd. Onbe- TT dat bu'\ten *!?r*;* . ■ graven. Unbraucbbar. adj. &adv. Onbruikbaar
Unbeftimmt. adj. Onbepaald. onnut . ondi'enjlig.
Unbeftritten. adj. Onbetwist , on/lrij- Unbrauchbarkeit./. Onbruikbaarheid
dig, zonder tégenjpraak. onnuttigheid, ondienjligheid.
ITnI,„,„ j■ A» • , 's„ Unbrauchlieh. adj. Ongebruiklijk, bui-
Unbetagt.^y. Jong, niet oud. Niet te;l gebrulk/ S
verf,-henen, niet vervallen Unbrcszhaft. adj. Zonder gebréken.
Unbetrieglich. adj. Onbedrieglijk , op- Unbuszfertig. Jdj. & advj Onboetvaer-
regt, onfeilbaar onbekeerlijk , halsfarrig.
Unbetrogen. adj. Onbedrogen. Unbuszfertigkeit./ Onboetvaerdigheidi
Unbetruglich.«4/. Onfeilbaar, dat niet onbekeerlijkheld, halsfarrigheid.
kan bedriegen. Unbuszfcrtiglich. adv. Onboetvaerdig-
Unbetriiglichkeit.f. Onfeilbaarheid, on- njfc
bedrieglijkheid. Uncatholisch. adj. Onroomsch.
Unbewandert. adj. Onbewandeld, niet Unchrist. m. Onchristen , ongelovige,
begaan, onbegaan, ongebaand. heiden.
Unbewandt. adj. PVeinig bezogt. Unchristlieh. adj. Onchristlijk, godloos,
Unbeweglich. adj.&adv.Onbeweeglijk, ondeugend, onmédedogend , hardi
onbeweegbaar, onroerend, onver- wreed.
Zetlijk, ontilbaar , befendig , on- Uncörperlich. adj. Onlichaamlijk, onveranderlijk , onbuigzaam, flandvas- f of ijk, tig. Und. conj. En.
Ur.bewcglichkeit./. Onbeweeglijkheid. Uiidank.»z. Ondank, ondankbaarheid 1
Unbeweislieh. adj.&ï adv. Onbewijsiijk, onerkendlijkheid,
D d 3



420 UND. UNE.
Undankbar. adj. & adv. Ondankbaar , onerkennend, ondankbaarlijk ,onerkendlijk.
Undankbarkch.f.Ondankbaarheid,onerkendlijkheid.
UndankbarJich. adv. f. Undankbar.
Undaitrhaft. adj. Onduurzaam.
Undaurhaftigkeit./. Onduurzaamheid.
Unda'uig, undaulich. adj. Onverteerbaar.
Undaulichkeit. f. Onverteerbaarheid,
rauwheid. Unden. f.Untcn.
Undcnklich. adj.Onheug!ijk,ondenklijk. Undcr. f. Unter.
Undcutlich. adj. Onduidelijk , duister, onverjlaanbaar.
\jx\d't\.\\\\^\kó.x..f.Onduidelijkheid, duisterheid , onverjlaanbaarheid.
Undeutsch. adj.Onduitsch,geen duitsch.
Undicht. adj. Ondlgt, lek.
Undienlich. adj. Ondienftig, onnut, van geen dienst of nut. Ongezond, nadelig voor de gezondheid,
Undienlichkeit. ƒ Onnuttigheid , enz.
Undienst. m. Ondienst.
Undienstbar. adj. Ondienstbaar, vrij.
Undiecstfertig. adj. Ongeflienftig, ongerieflijk , onreklijk.
Undienstfertigkeit. f. Ougedienfligheid, ongerieflijkheid, onmklij'kheid.
Undiensthaft. f. Undienstbar.
Undienstwillig. f. Undienstfertig.
Unding. n. Onding , niets ,geen we'zen.
Undultig. f. Ungeduldig.
Undurchdringlich.arf/. Ondeordringlijk.
Undurchgangig. adj. Ondoorganglijk.
Undurchfcheinlieh. adj. Ondoorfchijnend, ondoorfchijnlijk, duister.
Ucdurcbfcbeinlichkeit.ƒ. OndoorfchijnUj kheid.
Undurchfichtig. f.Undurchfcheinlieh. Unacht. adj. Valsch. Onegt, bastaart, onwettig.
Uneben. adj. & adv. Oneffen , ongelijk, hobbelig. Kwalijk , onbehoorlijk,onre'de lijk. Te onpas, ongelegen, niet goed, niet te pas.
Unecht. f. Onacht und unehelich.
Unedel. adj. Onedel, niet édel.
Unehelich. adj. Onegt ,cnwettig, bastaart.
Unehr./. Oneer, fchande.
Ü NE.
Unehrbar» unehrlich. adj. Oneerbaar >
oneerlijk , fchandlijk , onkuisch. Unehrbarkeit.ƒ. Oneerbaarheid, oneer
lijkheid , onkuischheid, Jchande. Unehrbarlich. f. Unehrbar. Unehrlich. f.Unehrbar. Unehrlichkeit. f. Unelirbarkeit. Unehrbictig. adj. Oneerbiedig , zonden
eerbied.
Unehrbietigkeit./. Oneerbiedigheid. Unehrbietiglich. adv. Oneerbiediglijk. , Uneigennützig. adj. Onbaatzugtig. Uneigentlich. adj. Oneigenlijk , verbloemd.
Uncinbildlich. adj. Onverbeeld/ijk , dat men zig niet kan verbeelden.
Uneingebunden. adj. Ongebonden , oninl gebonden.
Uneingedenk. adj. Niet indagtig, ver géten.
Uneingenomnten. adf. Onbevooroor deeld , onvooringenomen , ■ zondel vooroordeel.
Uneingezogen. f. Unzüchtig.
Uncingezogenheit. f. Unzucht.
Uneinig, uneins. adj. & adv. Oneenig oneens , tweedragtig, oneendrag tig, verdeeld, verfchillend.
Uneinigkeit. f. Oneenigheid , oneensge> zindheid, twist, tweedragt, on lust, verfchil, misverftand, oneen dragtigheid, verdeeldheid , onmin.
Uneins. f. Uneinig.
Uneinfraglich. adj. Dat niets opbrengt Uncnrpfindlich. adj. Ongevoelig, gevoet
loos , onaandoenlijk. Unempfindlichkdt. f. Ongevoeligheid '
gevoelloosheid, onaandoenlijkheid. Uncmfig. adj. Traag , lui. Unemfigkeit-ƒ. Luiheid, traagheid. Uncndlich. adj. & adv. Oneindig , eind,
loos , eeuwig , eeuwigdurend, onop:
houdlijk, zonder ophouden. Unendlichkcit./. Oneindigheid , eind
loosheid, eeuwigheid. Unentbehrlich. adj. & adv. Onontbeer
lijk , noodzaaklijk, volftrekt, vol
ftrektlijk. Unentfcrnt. adj. Nabij , niet verre. Unentfiiehendlich. adj. Onvermijdlijk. Unentganglich.arfy. & a^v. Onvermijd
lijk, zéker. Unentfcheidlich. adj. Onoploslijk , dat
moeilijk te beflisfen is.



UNE. U NE. 421
Unentfchieden. adj. Onbefl *,. Unerklecklich. adj. Onvoldoende, onge-
Unentfchiosfen. adj. Bejiuitloos, wan- noegzaam.
keimoedig , los, weifelend, onzéker. Unerlaszlich. adj. Onvergeeflijk , on-
Unentfcblosfenheit. f. Bef uit loosheid, verfchoonbaar.
wankelmoedigheid, onzekerheid. Unerlaubt. adj. Ongeoorloofd.
Unentfchlüsfig adj. & adv. Die tot geen Unerledigt. adj. Onbefllst, onbeflegt.
befluit komt, in twijfel of beden- Uuerleidlich. f. Unerduldlich.
k'wg jlaat. Unerlöszlich. f. Unauslóschlich.
TJnentfchuldJich. adj. Onverfchoonlijk, Unermangeln. v. n. Niet in gebréken
onverfchoonbaar. ' blijven.
Unentfetzt. adj. Onbevreesd , Jonbe- Unerm.ittet. adj. Onvermoeid.
fchroomd ,onvertzaagd. Niet ontzet. Unermeszlich. adj. Onmeetbaar.
Unentfetzlich. adj. Onbefchroumdlljk. Unermeszlichkeit. f. Onmeetbaarheid.
Dat niet ontzet kan worden. Unermüdet. adj. Onvermoeid,
Uneracht..pre/>. & conj. Onaangezlen , Unermüdlich. adv. Onvermoeid, op eene
ondanks , niettégenflaande. Schoon. onvermoeide wijze.
Unerbar. f. Unehrbar. Uneroberlich. adj. Onverwinlljk , on-
Unerbaulich. adj. Onfigtlljk , ergerfijk, winbaar.
canflootlljk. Uncrörtcrt. adj. Onbefllst, onbeflegt.
Unerbittlich.tfrf/'. Onverb'dlijk. Unerf attiget. adj. Onverzadigd.
Unerdacht. adj. IVaar, niet verzonnen, Unerf attlich. adj. Onverzadelljk.
UnerdenkJich. adj. Onbedenklijk , on- Unerf attlichkeit. f. Onverzadelijkheid.
begrijplljk , ondenklljk, ongelooflijk. Unerfchaffen. adj. Ongefchapen.
Unerdichtet. adj. IVaar, waar agtig , Uncrfchöpflich, unerfchópft. adj. On-
niet verzonnen , niet verdicht. uitput lijk, onuitputbaar, onuitge-
Unerduldlich. adj.&adv. Onverdraag- put.
lijk , onlijdelijk , niet om te dulden. Unerfchrattert , unerfehüttert. Onbe-
Uuerfahren. adj. Onervaren, onbedré- weeglijk , onverzettijk.
ven , ongeoefend. Unerfchrocken. adj. & adv. Onver-
Unerfahrenheit. f. Onervarenheid, on- fchrokken , onvertzaagd , onbe-
bedrevenheid, ongeoefendheid. fchroomd, onbevreesd , onbedeesd.
Unerfindlich. adj. Ongegrond, dat niet Unerfchrockenheit. f. Onverfchrokken-
ultgevonden kan worden. heid, onbevreesdheid, onvertzaagd-
Unerforschlich. adj. Onnafpeurlijk , on- heid, onbefchroomdheid,
daorgrondlijk , verborgen , onbe- Unerfehüttert. adj. Onbeweeglijk, on-
grijplijk. verzetlijk , pal Jlaande.
Unerforschlichkcit.f.Onnafpeurlijkheid, Unerfchwinglich. f. Unaufbringlich,
onbegrijplijkheid. Unerfetzlich, adj. Onherjlelbaar.
Unerfreulich. adj. Onaangenaam. Unerfetzt. adj, Onherjleld , onbezet ,
Unergründlich. adj. Ondoorgrondlljk , onvervuld.
onnafpeurlijk , onpeilbaar. Uncrfinnlich. adj. Onbegrijplijk , onbe-
Uaerheblich. adj. Van geen belang , vat lij k , onbedenklijk.
van geene waarde, kragt loos. Unerfteiglich. adj. Onbeklimbaar, onUncrhört. adj .'Ongehoord,onverhoord. toeganglijk , ongenaakbaar. Ui.erinnerJich. adj. Onheuglijk , dat Unertraglich. adj. Onverdraaglijk, ontliet te binnenkomt. lijdelijk. Unerinnert. adj. &adv. Ongemeld.daar Unertraglichkeit./'.Onverdraaglijkheid.
men geen gewag van maakt, on- Unerwachfen. adj. Jong , onmondig.
aangeroerd. Unenvahnt. adj. Onvermeld.
Unerkannt. adj. Onbekend, onerkend. Unerwartet. adj.& adv. Onverwagt ,
Unerkaantlich. adj. Ondankbaar,oner- onvermoed. «Unerwartet der andern.
kendlijk , onerkend. '/.onder naar de anderen te wagten,
Unerkanntlichkeit f. Ondankbaarheid, Unerwcislich. f. Unbeweislich. '
ontrkendlijkheid. | Uncrwerblicb. ad'. Onverkrijgbaar,
D d 3



#:3 TJ NE. TJ N F.
Uncrwiedert. adj. Onbeloond, onvergel- 1 den. '
Unerwiefen. adj. Onbewezen.
ynerzehlt.rfrf/. Onvermeld , onaange- \ roerd. #
Unfahig. adj. Onbekwaam.
Unf ahigkeit. f. Onbekwaamheid.
Unfahrbar. adj. Onbevaarbaar.
Unfall. m. Ongeval, ongeluk, ramp, rampfpoed.
Unfaul. adj. Gaaf. Werkzaam, naerflig, vlijtig.
Unfehlbar. adj. Onfeilbaar.
L>n fehlbarkeit. f. Onfeilbaarheid.
\Jnkin. adj. Lélijk, niet j'raai, niet mooi.
Unfertig. adj. Onvoltooid, onvolmaakt-
Dnflath. m. Vuiligheid, vuilnis, vuilheid , drek.
Unflatherey: f. Unflathigkeit.
Unflathig. adj. & adv. Slordig , vuil , flobbig, lelijk , drekkig , walgend, morsfg , haveloos, wanheblijk, ongehavend.
Unflathigkeit./. Slordigheid, haveloosheid , morsfgheid.
Unfleisz. m. Onaandagtigheid, onagtzaamheid, zorgloosheid, agtloosheid, traagheid.
Unfleiszig. adj. & adv. Agtloos, zorgloos, onagtzaam , traag.
Unforchtfam. f. Unerfehrocken.
Ur.form.f. Mismaaktheid , wanfchapenheid, wanftaltigheid, gebrekkigheid.
Unf örinlich. adj. Mismaakt, wanfchapen , wanftaliig , gebrekkig.
Unf öfmiichkat.f.Mismaaktheid ,wanfohapenheid, enz.
Unfreund. m. Onvriend.
Unfreundlich. adj.& adv. Onvriendlijk, onbeleefd, fluursch , norsch.
Unfreundlichkeit. f. Onvriendlijkheid, fluurschheid, onbeleefdheid.
Unfrey. adj. Onvrij.
Unfreygebig. adj. Zuinig , deun, karig, vasthoudend.
Unfreygebigkeit. f. Zuinigheid, karigheid, deunheid, vasthoudendheid.
Unfnede. m. Oneenigheid , verfchil.
Ünfriedlich. adj. Onn&tig, twistgierig, onvreedzaam.
Unfriedlichkeit./. Onrustigheid, twistgierigheid.
UNF. UNG.
Jnfriedfam. adj. f. Ünfriedlich. h\iïo\m\\. adj. Ondeugend, J"nood, onvroom.
Jnfruchtbar. adj.& adv. Onvrugtbaar.
Jnfruchtbarkejt .ƒ. Onvrugtbaarheid.
Jnfruchtbarlich. adv. Onvrugtbaarlijk. ,
Jnfug. m. Wanorde , onredelijkheid , onbillijkheid, ongelegenheid, fcha-■ de , overlast, moedwil. Einen mit : unfug befchuldigen. Iemand te on- regt befchuldigen.
Unf iiglich. adj. 6f adv. Onredelijk, on- ■ bil/ijk, wanvoeglljk , ongevoeglijk onbetaamlljk.
Unfüglichkeit. f. Wanvoeglijkheid, onbetaamlljkheid, ongevoeglijkheid.
Unf ürfichtig. f. Unvorfichtig.
Ungiing, ungangbar , ungiinglich. adj.' Ongangbaar, ongenaakbaar,\ongebrulkcljk , onbruikbaar , ongebaand^, i ongangbaar.
Ungeachtet. adj. Ongeagt ,ongezien. Un geachtet reiner Unfchuld. Onaange- \ zien,nlettégenftaande zijne onfchuld.'.
Ungeahndet. adj. Ongewroken.
Ungebahnt. adj. Ongebaand, onbetre-x. den. ,
Ungeberde. f. Grijnzing , grimasfen , i wanvoeg/ijke houding , le'tijkè ver- \ trekking van het aangezigt.
Ungcbesfert. adj. Ongebe'terd.
UiigCfildct. adj. Enkel, effen. Ongevormd.
Ungebot. f. Unbot.
Ungeboten. adj. Ojibevolen, ongelast ^
ongeboden. Ungebrauchlich. adj. Ongebrulklijk,bui-
ten gebruik. Ungebrechlich. adj. Ongebreklijk, zon;
der gebrek. Ungebühr./. Onbehoorlijkheid, wanvoeglijkheid , onbetaamlijkheid. Ungebührlieh. adj. Onbehoorlijk, wan'
Voeg/ijk, onbetaamlljk. Ungcbunden. adj. Ongebonden , vrij ,
los, ongeregeld. Ungebunden Rede, !
Onrijm.
Ungebundenheit. f. Ongebondenheid ■ jpoorloosheid, buitenjporigheid, ongeregeldheid , moedwil.
Ungedeckt. adj. adv. O.ngedekt,open{ bloot.
Ungedeyhung. j. (der Speife.) Voede, loosheid, voedens gebrek, téring.



UNO.
UNG.
4ȕ
Uiigedrangt. f. Ungedrungen. Ungedrungen. f. Ungenöthigt, ungezwungen.
Ungeduld. f. Ongeduld , ontij dzaamheid, duldeloosheid.
Ungeduldig. adj. & adv. Ongeduldig . onverduldig, onlijdzaam.
Ungedultiglich. adv. Onverduldiglijk.
Ungedungen. adj. Onbedongen.
Ungechrt. adj. Ongeëerd.
Ungeführ,adv. Ongeveer, omtrent , bij toeval, bij geluk ,gevallig, bijkans.
Ungefallen. m. Mishagen , misnoegen , onvermaak, ongenoegen, onbevalligheid.
Ungef allig. adj. Onbehaaglijk, onbevallig.
Ungefalscht. adj.Onvervalscht, opregt.
Ungcfa'rbt. adj. Ongeverfd. Opregt , zuiver, onvervalscht.
Ungefaszt. adj. Onbereid, niet gevat. Oningezet.
Ungefebr. f. Ungef ahr.
Ungefiedert. adj. Vederloos.
Ungeflochten. adj. Loshangend , los.
Ungeforderr. adj. & adv. Ongeèischt , ongevraagd.
Ungefonnt. adj. Ongevormd, vormloos, mismaakt,
Ungef littert.rt.'//.Ongevoerd. Nugteren.
Ungegesfen. adj. Nugteren.
Ungcgöfinet. adj. Ongegund.
Ungegründet. adj. Ongegrond.
Ungehalten. adj. Ongehouden, niet verpligt. Onwillig. Boos, kwaad, toornig, moeilijk. Ungehalten werden. Zig kwaad maken, moeilijk, kwaad, toornig worden.
Ungeheiszen. adj. & adv. Ongehe'ten , on ge last, vrijwillig , uit eigen beweging.
Ungcbeit. adj. Ongemoeid. Lasfetmieh ungeheit. Laat mij met rust, met vrede, moeit mij niet.
Ungeheuchelt. adj.& adv. Ongeveinsd, opregt, voor de vuist.
Ungeheuer, ungchcur. n. Monjler, gedrogt, wangedrogt, wanfchepzel, fchrikdier."
Ungeheuer. adj. & adv. JVanfchapen , gedrogtlijk , vreeslijk , affchuWttjk.
Ui gehindcrt. adj. Ougehindird, onverhinderd,
D
Uiigeliindert.preyj. Niette'genjlaande ,
onaangezien. Ungehörig.adj. Onbehoorlijk, ongelegen.
Ungehorfam. adj. Ongehoorzaam. Ungehorfamkeit. ƒ. Ongehoorzaamheid. Ungehorfainlich. adv. Ongehoorzaamlijk.
Ungehört. adj.Onverhoord. Ongehoord. Ungeistlich. adj. IVaereldlijk, onheilig,
ongodsdienjlig, wmaereldsch. Ungeladen, adj. Ongenood, onverzogt,
ongeroepen. Vngclegcn.adj.Ongelegen, onbekwaam. Ungelegenrieit. f. Ongelegenheid , ongemak.
Ungelegentlich. adv. Ongelegen, op eene
ongelegen wijze. Ungelegt. adj. Ongelegd. Sich um ungelegte Eyer bekiimmcrn. Zig onnodig bekommeren. Ungelehrig. f.Ungelehrfam. Ungelehrfam. adj. Onleerzaam, dom. Ungelchrfamkeit. f. Onleerzaamheid , domheid.
Ungelehrt. adj. & adv. Ongeleerd, ongeletterd, onkundig. Ungelehrtheit. f. Ongeleerdheid, onkunde.
Ungelenk. adj. Lam, beroerd,geraakt, verjlijfd. Log, lomp, dom , plomp , onhandig. Ungeienks. adv. Onhandiglijk , op eene
lompe wijze. Un gelogen, adj. Ongelogen , zonder lie. gen.
Ungelter. m. Bediende op een Jlads kantoor.
Ungemach.»'. Ongemak, ongelegenheid,
moeilijkheid. Ungcrna'chlich. adj. & adv. Ongemaklijk , moeilijk, zwaar, pijnlijk , hinderlijk. Ungemachlichkeit. f. Ongemaklijkheid. Ungemacht. adj.Ongemaakt,ongedaan. Uugemiiszigt. adj. Onmatig, ongematigd, overdadig. Ungemein. adj. & adv. Ongemeen,zeld-
zaam, vreemd. Ungcmeiniglich. f. Ungemein. Ungemeistert. adj. Onbedild, vrij, on-
bedvjongen. Ungemeldet. adj. Ongemeld, onaangeroerd,d 4



424 UNG.
Ungemerkt. adj. Ongemerkt.
Ungemesfen. adj. & adv. Ongemeten , ' onbepaald, vol/trekt.
Ungenamt, ungenannt.tf^'. Ongenoemd, onbenoemd, naamloos, onbepaald, 'zonder naam.
Ungeneigt. adj. & adv. Ongenegen , ongezind.
Ungeneigtheit. f. Ongenegenheid, ongezindheid.
Ungenöthïget. adj. Ongedwongen, vrijwillig , uit eigen wil.
U igenüglich. f. Unbegnüglich,
Ungcprüft. adj. Onbeproefd,,
Ungerad , Ungrad. adj. & adv'. Oneffen, oneven , ongelijk , krom , fcheef.
Ungerathen. adj. Ontaart, uit den aart gef agen, verbasterd.
Urigereêht. adj. & adv. Onregtvaerdig,
1 onredelijk, onwettig, onbillijk.
Ungerechtigkeit. ƒ. Ongeregtigkeid -, onregtvaerdigheid, onredelijkheid, onbillijkheid.
Lfngereimt.tfrf/. Ongerijmd, buitenfporig , belachlijk , dwaas , zot , wan'voegl'ijk , wanfchiklijk.
Urgereimtheit. ƒ. Ongerijmdheid,, bui"tenfporigheid, dwaasheid, zotheid, wanvoeglij'kheid.
Unger'eifet. adj. Onbereisd, die nooit ge-
' reisd heeft.
Ungerichtet. adj. Ongeöordeeld, onbe% dild, 'onbeöordeeld, onberispt. Ungern. adv. Ongaern, onwillig, met weerzin'.
Ungefagt.adj.Onaangevoerd, ongezegd, èSngct'iümt.adj.&adv.Ongezoomd.Zon- 'der' uitfel, zonder tijdverlies, aanfonds.
Ungefehanen. adj. Haatlijk, mismaakt. Ungefcbiindet. adj. Ongefchonden , ongefchénd.
Ungcfchehen, ungethan. adj.Ongebèurd,
ongedaan. Ungefcheidt. adj. Dwaas , zot. ■jjiigefeheitheit. f. Dwaasheid,, zotheid,
ongerijmdheid. Ungefchcut. adj. & adv. Stout, onbe' fchaamd , onbevreesd, Stoutlijk, on-
befchaamdlijk. o Ungefchiek. m. Onbefchik , lompert. Unttefehicklich.tfrfv. Ongefchikt, enz. '" f. Ungefchickt."'
UNG.
Ungcfehicklichkeit. f. Ongefchiktheid, onbefchaafdheid, onbeleefdheid. '
Ungefchickt. adj. & adv. Ongefchikt, onbefchaafd, onbeleefd, lomp, onbefchoft, onhandzaam, onheblijk , onbehouwen.
Ungefchicktheit. f. Ungefchicklicbkeit.
Ungefchlacht. adj. Onhandelb aar, hard, ruuw. Lomp, plomp, bot, onge^ fchikt.
Ungefehjichtet.a^ Onbeflegt, ottbeflist, niet afgedaan , onvereffend, onafgedaan.
Ungefchliffen. adj. Onbefle'pen , lomp , onbefchoft.
Ungefchmack. adj. Smaakloos, laf. Ongerijmd , zot, zoutloos.
Ungefchmacktheit. f. Smaakloosheid , lafheid.. Zoutloosheid,ongerijmdheld'.
Ungefchma'lert. adj. Ongefchonden , ge-iheel. Zonder te benadelen.
Ungefchmeidig. adj. Ruuw, onhandelbaar, onbuigzaam.
Ungefchmeidigkeit../: Ruuwheid, hardigheid , onzagtheld, onbuigzaamheid, framheid. ' '
Ungefehminkt. adj. Onopgepronkt, ongeveinsd , opregt, openhartig.
Ungefcbmückt. adj. Onopgefierd, onopgepronkt , zonder fleraad,
Unacfchonet. adj. Onverfchoond.
Ungefirtet.a#. Onze'dig , onbeleefd.
Ungefpeist. adj. Nugteren.
Ungefprachig. adj. Niet fpraakzaam.
Ungeftak. f Schande. lelijkheid.
Ungeftalt, ungeftaltet. adj. & adv. Ongedaan , mismaakt, wanfehapen , wanfl'altig, lelijk , ongezien , gedrogtlijk , fchandlijk.
Ungeftaltheit./. Mismaaktheid , wanfchapenhetd, wanfaltigheid.fchandlijkheid, affchuwlijkheid., verfoeilijkheid,
Ungeftandig.adj. Ontkend, ontkenlijk, gelochend.
Ungeftattet. adj.Niet toegefaan.
Ungeftimraet. adj. Ongefemd, onovereenkomfig.
Ungcftraft. adj. & adv- Ongefraft.
Ungeftüm. adi. & adv. Onfuimig, f örmig, beroerd, geweldig, nofsch., barsch , vinnig., fcherp.
Ungcftümig. adj. f. Ungeftüm.
Ungeftüme.ƒ. Onfuimigheid, beroerte, .



UJS.G, UNG. UNH. 433
(ingefeldh.eid, beroerdheid, norsch- Unglliubigkeit. f. Ongelovigheid.
heid, vinnigheid. Unglaublich. a.Jv. Ongelooflijk.
Ungeftümigkeit. f. Ungeftüme. Unglaublichkcit. f. Ongelooflijkheid.
LTrigeftümigdici). f- Ungeftüm. Ungleich. n. Ongelijk.
Ungeflümmelt. adj. Onverminkt, onge- Ungleich. adj. & adv. Ongelijk, onè-
fchonden , volkomen, geheel. ven, ongepaard, verjchillend ,ver-
Ungefund. adj. & adv. Ongezond, on- keerd.
gefteld, onpaslijk, niet wél, ziek- Ungleichkeit. f. Ongelijkheid, verfchei-
lijk. denheid, onderflcheid.
Ungefiindheit. f. Ongezondheid, onge- Unglimpf. m. Hardigheid.onbefcheiden-
feldhe.d, ziekte. heid, onbezonnenheid, rauwheid.
Ungciibt. adj. Ongeoefend. Unglimpflich. adj. &■ adv. Onbezonnen ,
Ungewehrt. adj. Onverdedigd , onver- onbedagt, onbedagtlijk , onbejchei-
hinderd, zonder zig te verweren, den, onbefcheiden/ijk, rauw, on-
of ' te verdédigen. zagt, hard, onheusch.
Ungeweyhet.adj.Ongewijd,waereldsch. Unglück. n. Ongeluk, ramp, tégenUngewisienhaft. adj. Gewétenloos, zon- flpoed, rampfpoed, onheil, ongeval,
der gewéten. ongemak , rampzaligheid.
Vngéviisz. adj. & adv. Onzéker, on- Unglucklich. adj. & adj. Ongelukkig,
wis, nngewis, twijfelend, in twij- ramp/poedig , rampzalig.
fel, twijfelagtlg. Ungliickfelig. f. Unglücklich.
Ungewiszheit. ƒ. Onzekerheid, onge- Unglückfdigkeit. J\ Ongelukzaligheid,
wisheid, twijfeling. rampzaligheid. Ungewitter. n. Onweeder , onweer, Unglück'sfall. m. Ramp, rampfpoed, ti-
florm. genjpoed. Ungayógen. adj. Ongewogen. Ongené- Unglückszeichen. n. Ongelukkig voorgen, téken. Ungewogenheit./. Ongenegenheid. Ungnade. ƒ. Ongenade , ongunst.
Ungewohnheit. ƒ. Ongewoonte. ' Ungnadig. adj. & adv. Ongenadig, onUngewohnlich. adj. & adv. Ongewoon, gunstig.
'ongewoonlijk, ongebruiklïjk, ze/d- Ungnügfam. adj. Ongefioegzaam, on-
zaam , zeldzdamlïjk , vreemd , on- voldoende.
gemeen.' Ungnügfamkeit.f. Ongenoegzaamheid.
Ungewöhnlichkeit. f. Ongewoonheid , Ungöttlich. adj. Ongodiijk, ondeugend,
zeldzaamheid , nieuwigheid. godloos. Ungewohnt. adj. Ongewoon, ongewend. Ungrund. m. Ongegrondheid, onwaarUngezablt. adj. Ongeteld. ' heid.
Ungeziefer. n. Ongedierte. UngüJtig. adj. & adv. Nietig , kragt-
Ungeziemènd: f.Unziemlich. loos.
Ungezpgen. adj. Slegt opgevoed, die Ungültigkeit. ƒ. Nietigheid, kragtloosgeen opvoeding heeft, ongeregeld , heid.
onzêdig ', onbeleefd, onbefchaafd. Ungunst. f. Ongunst, wangunst,nijd, Ungezogenheit./'. Ongeregeldheid, on- ongenegenheid.
bejchaafdheid. Ungünstig. adj. &adv.Ongunfig, wan-
UngezweileJd.a^/. Ongetwijfeld, zéker, gunflig, nijdig , ongenegen.
onpeilbaar. Ungut. adj .& adv. Boos , hard, freng.
Ungezwungen. adj. Ongedwongen, vrij, Ungüte. ƒ. Strengheid , hardigheid.
vrijwillig. Ungütig. f. Ungut.
Vngezwiwigzahsh.f.Ongedwongenheid, Ungütigkeit. f. Ungüte.
vrijheid. Ungütlich. f. Ungut.
Unglaub. m. Ongeloof, ongelovigheid. Unhaltbar. adj. Onhoudbaar. Unglaubbar. adj. &adv. Ongeloof baar, Unhauslich. adj. Niet huislijk , niet
ongelooflijk. zuinig , verkwistend, doorbrengend.
Vnglaubig. adj. Ongelovig. lUnheü.». Onheil, ongeluk, ramp.
D d 5



426 UNH .UNI. UNK. UNL.
UNL. UNM,
Unheilbar. adj. Onheelbaar, ongeneesbaar , ongeneeslijk , onherjlelbaar.
Unheilig. adj. Onheilig, godloos , waereldsch.
Unhciligkeit. ƒ. Onheiligheid , godloosheid.
Unheimlich. adj. Onveilig , onzéker.
Unhcilfam. f. Unheilbar.
Unhell.adj. Onklaar, troebel.
Unhinlanglich. adj. Ongenoegzaam.
Ünhintertreibljch. adj. Onver mij dlijk.
Unhöflich. adj. Onhojiijk , onheusch , onbeleej'J, onbefchaafd.
Unböllichkeit. f. Onhofijkheid , onheuschheidi onbeleefdheid , onbefchaafdhei:'..
Unhold. adj. Onvrienllijk, ongenegen.
Unholdinn. ƒ. Toverheks , kol.
U nholdfelig. adj. Niet zeer aangenaam, freng, onmenschlijk.
Univerfal. adj. Algemeen.
Univerfitiit. ƒ. Iloogejch.00!, univerfteit.
Unkauf bar. adj. Onkoopbaar.
Unkennbar. adj. & adv. Onkenbaar,onkenlijk.
Unkenntlich. f. Unkennbar.
Unkeusch. adj. Onkuisch , ontugtig , wulps, onbefchaamd.
Unkeuschheit. ƒ. Onkuiscliheid, ontugt, ontugtigheid.
Unklar. adj. Onklaar , troebel. Van zijn fel, verward.
Unklug. adj. Gek , dwaas, niet wijs.
Unklugheit. f. Dwaasheid.
Unkönnnlich. adj. & adv. Ongelegen, onbehoorlijk , moeilijk.
Unkömmlicbkeit./. Ongelegenheid.
Unkosten. Onkosten.
Unkraft. f. Kragt loosheid , onmagt, zwakheid.
Unkraftig. adj. & adv. Kr agtloos , onmagtig , magtloos, zwak , werkloos , zonder werking.
Unkraftigkeit. f. Kragtloosheid , zwakheid.
Unkraut. n. Onkruid, dolik. Unkricgerisch.<zrf/'. Niet oorlogzugtlg. Unkundig. adj. Onkundig , zonder kennis.
Unkundigkeit. f. Onkundigheid. Unkiinstlich, idv. Zonder kunst. Unlangst. adv. Onlangs , korts, kort-
lings, binnen kort. Unlasterhaft. adj. Onberisplijk , opregt.
Unlaug. adj. Onlochenbaar, ontegenzeglijk , openbaar, onweêrjpreeklijk. Unlauter. f. Unrein.
Unlebhaft. adj. Lévenloos, droogheid , zonder léven , kragt of lévendigheid.
Unleiehr. adj. Zwaar, niet ligt, niet gemaklijk.
Unleidentlich. adj. Onlijdelijk, onverdraaglijk.
Unleidig. adj. Ongeduldig , gémelijk,
Unleidlich. f. Unleidentlich.
Unleidfam. adj. Unleidig.
Unleidfamkeit. f. Ongeduld , onverdraagzaamheid , onlijdzaamheid. ■
Unleiie. adj. & adv. Hard, niet zagt, luide.
Unleferlich. adj. Onleesbaar.
Unleslich.f. Unleferlich.
Unleutfelig. adj. Onvriendlijk , onmenschlijk.
Unlieb. a&j. Onaangenaam, verdrietig, moeilijk.
Unlieblich.f. Unlieb.
Unlieblichkeit.y. Onaangenaamheid.
Unlust./. Onlust, onver maak , ongenoegen, ongeneugte , verdriet, afkeer , tegenzin.
Unlustig. adj. Onlustig , verdrietig.
Unlustigkeit./. Onlustigheid.
Unmacht. ƒ. Onmagt, kragtloosheid.
Unmachtig. adj. Onmagtig , kragtlaos.
Unmangclhaft. adj. Ongebrekkig, zonder gebrek.
Unmann. m. Kragtloos, onmagtig , onbekwaam tot het volbrengen der huwlijkspligten. Verwijfd. Zonder eer,
Unmannbar. adj. Onhuwbaar.
Umnasz. f. Unmaszigkeit.
Unmaszgeblich.<3ift>. Onder verbétering, met verlof, zonder wetten te géven of voortefchiljven.
Unmaszig. adj. & adv. Onmatig , ongematigd , ongeregeld, overdadig.
Unmaszigkeit. f. Onmatigheid , onge* ■ matigdheid, overdaad.
Unmiisziglicb. f. Unmaszig.
Unmensch. m. Ontmenschte , wreedaart , barbaar.
Unmcnschlich. adj. & adv. Onmenschlijk , ontmenscht , wreed , barbaar sch.
Umnensehlichkeit. ƒ. Onmenselijkheid,



UN M. UNN.
UNN. UNO. UNP. UNR. 417
ontmenschtheid, wreedheid, barbaat schheid. Unmerklich. adj. & adv. Ongevoelig ,
zonder te merken. Unmerkfaui. adj. Onoplettend , agtloos. Unnierkfamkeit. f. Onoplettendheid,agt-
loosheid. Uumeszlich.f. Unermeszlich. Unnritlcidig. adj. Onmeedogend, hard,
zonder médelijden, Unmitleidigkeit./. Onmeêdogendheid. Unmild. adi. Niet mild, niet zagt,
Jlreng. Gierig, karig. Unmildigkeit. f. Gierigheid, 'karigheid.
Strengheid, hardigheid. Unmitteibar. adj. & adv. Onmiddellijk.
Vrij, onaj'hanglijk. Unmittelbarkeit. f. Onmiddellijkheid,
vrijheid, onaj'hanglijkheid, magt. Unmöglich. adj. & adv. Onmogelijk. Unniög}ich'keit.y. Onmogelijkheid. Unmüglich. f. Onmöglicb. Uumiindig.adj. Onmondig ,minderjaa-
rig.
Unm iindigkeit. f. Minderjaarigheid.
Unmüszig. adj. Bézig, werkzaam.
Unmuth. m. Onlust, misnoegen , moedeloosheid , ongenoegen , droefgeestigheid, mismoedigheid.
Umniithig. adj. Onlustig , mismoedig, moedeloos.
Unnathahmlich. f. Unnachfplglich.
Unnaehbarlich. adj. Geen buurfchap houdende.
Unnachfolglich. adj. Onnavalglijk.
Unnachlasfïg , unablasfig. adj. Aanhoudend , onophoudlijk, gedurig, gefladig , zonder ophouden.
Unnachlasziglich. f. Unnachlasfïg.
Unnachtheilig. adj. Onnadeelig, zonder nadeel.
Unnachthulieh. adj. Onnadoenlijk, onnavalglijk.
Unnahm. m. Bijnaam, toenaamfcheldnaam.
Unnatiirlich. adj.&adv. Onnatuurlijk, ontaart.
Unnöthïg » unvonnothen. adj. Onnodig, onnoodzaaklijk, noodloos, overtollig, overbodig, niet nodig.
Unnöthigkeit./. Onnodigheid, onnoodzaaklijkheid, overtolligheid.
Unnütz. adj. & adv. Onnut, onnut lijk.
Ui.niitziich. f. Unnütz,
Unnützlichkcit./. Onnutheid. * Unordentlich. adj. & adv. Onordenlijk, Unordig. f. Unordentlich. Unordigkeit. f. IVanorde, verwarring, buitenfporigheid, ongevoeglijkheid. Unpar. f. Ungleich.
Unpartheyisch. adj. & adv. Onpartijdig , onzijdig.
Unpartheylichkeit. f. Onpartijdigheid , onzijdigheid.
Unpasz. f. Unpaszlicjj.
Unpaszlich. adj. Onpaslijk, zieklijk, ongefteld.
Unpaszlichkeit./. Onpaslijkheid, ongefeldheid , ziekte , ongemak.
Unpcrf öniich. adj. Onperfoonlijk.
Unpfandbar. adj. Onverpandbaar.
Unrath.»;. Vuiligheid, drek. Verlies, fchade , verkwisting , onnut verdoen.
Unrathig. adj. & adv. Verkwistend.
Vuil, morsfg , drekkig. Unrathfam. adj. Ongeraden , niet raadr
zaam.
Unrecht. n. Onregt, ongelijk; verkeerd.
Unrechtmaszig. adj. & adv. Onregtmatig , onwettig , onbillijk , onwettijk,
VnKCüttnïszigkdt-f.Onregtmatigheid, onwettigheid.
Unredlich. adj. & adv. Onrédelijk , redenloos , oneerlijk, bedrieglijk.
Unredlichkeit.ƒ. Onrédelijkheid , rédenloosheid, oneerlijkheid, bedrog.
Unregeimaszig. f. Unrichtig.
Unregclmaszigkeit. f. Unrichtigkcit.
Unregbar. adj. Onbeweeglijk.
Unregig. f. Unregbar.
Unreif. adj. Onrijp , ontijdig , niet rijp,
Unrein.fli/. Onrein, vuil, morsfg.
Unreinigkeit.y. Onreinheid, onreinigheid, vuilheid, morsfgheid.
Unreinlich.a^v. Onreinlijk.
Unreinlichkeit.f. Vuilheid, morsfgheid, onzindelijkheid.
Unrichtig. adj. & adv. Onregtvaerdlg . onregelmatig, onwettig, onwetlijk, onregtvaerdiglijk, valsch, verward, enregtzinnig.
Unrichtigkeit. ƒ. Onregelmatigheid, onwettigheid. Vals°hheid.
Unriickgangig, adj. Het geen plaats heeft.
Unrüchtig. adj. Eerloos , infaam. Uiiruhe./. Onrust, ongerustheid, op-



4*» UNR. UNS.
UNS.
Jbhadding. Prikkel, knaging (van het geweten). Ongelegenheid, hindernis.
Unruhig. adj. & adv. Ongerustig, onrustig , woelagtig, woelziek.
Unrühmlich.arfy'.Zo«<ie/" glorij, eer of roem.
Uns.pron. Ons.
Unfacht, Unfanft. adj. & adv. Onzagt, hard.
Unf aglich. «rfy. Onvertelbaar , oneindig', onuitflpreeklijk, verbazend. Unfal. n. 'Deugniet, booswigt. Unfanft. f. Unfacht.
Unfauber. adj. Onzuiver, onrein, vuil.
Unfauberkeit. f. Onzuiverheid, onreinheid , vuilheid, vuiligheid.
Unfaumig. adv. Zonder vertoef, ten eersten.
Uufchadhaft. adj. Zuiver, onbefchadigd.
Unfchadlich. adj. & adv. Onfchadelijk, zonder benadeling.
Unfchambar. adj. Onbefchaamd.
Unfehamdbaftig. f. Unverfchïmt.
Unfchatzbar. adj. Onfchatbaar , onwaerdeerbaar.
Unfchatzbarkeit. f. Onfchatbaarheid , onwaerdeer baarheid. j
Unfchcin. m. Duisterheid.
Ünfcheinbar. adj. Duister , zonder fchijnzel, luister of glans.
Unicheinbarkeit. ƒ. Duisterheid , dofheid.
Unfchicklich. adj. &adv. Wanvoeglijk.
Unfchicklichkeit./. IVanvoeglijkheid.
Unfchiffbar. adj. Onbevaarbaar.
Unfchlitt. n. Smeer, ongel, talk.
Unfchliisfig. adj. & adv. Befluitloas , twijfelagtig, onzéker, niet wétende , welke partij te kiezen, wat te doen.
Unfchliiszigkeit./. Befuitloosheid, twijfeling. .
Unfchmackhaft. adj. Onfmaaklijk ,
fmaakloos , laf. Unfchmackhaftigkeit./. Smaakloosheid.
laf heid.
Unfchmcidig. adj. Onfmeedbaar. Unfchmelzbar. adj. Onfmeltbaar. Unfchön. adj. & adv. Aanfootlijk, mishaaglij k.
Unfchuld./0. Onfchuld, fchuldloosheid, onnozelheid.
Unfchuldig. adj. & adv. Onfchuldig , fchuldloos . onnozel.
Unfchuldlich. f. Unfchuldig.
Unfchwer. adj. &adv. Ligt,gemaklijk.
Unfelig. adj. Onzalig , rampzalig, ongelukkig.
Unfeligkeit.f. Rampzaligheid, ramp ,
vcrdoemnis. Unfelten. adv. Menigmaal, dikwijls ,
dikwerf. Unfeitfam. adj. Niet zeldzaam. Unferig.pre». Liet onze. Unferthalben.örfi>. Onzenhalven, onzen-
wll, om ons, voor ons. Unfertwegen. f. Unfcrthalbcn. Unflcheri adj. & adv. Onzéker .onvast,
onveilig.
Unficherheit./. Onzekerheid, onveilig, heid.
Unfichtbar. adj. & adv. Onzigtbaar, onzienlijk.
jUnfichtbarkeit. f. Onzigtbaarheid , onzienlijkheid.
UnflchtbarJich. f. Unfichtbar.
Unfinnig. adj. & adv. Onzinnig , onwijs , dwaas , verf andloos , woedend , uitzinnig, zinloos, buiten, fporig.
Unfmnigkeit./. Onzinnigheid , uitzinnigheid, krankzinnigheid, dwaas, heid, zinloosheid, razernij.
Unfinniglich, adv. Onzinniglijk. f. Unfinnig.
Unfiftig. adj. Onzédig, onbeleefd, onbefchaafd, ongefchikt.
Unfittigkeit. f. Onzédigheid . onbeleefdheid, onbefchaafdheid, ongefchiktheid,
Unfittiglich. adv. Onzédiglijk.
Unfittfam. f.Unfittig.
Unforgc. ƒ. Agtloosheid, zorgloosheid,
onagtzaamheid. Unforgfam. adj. Agtloos , onagtzaam ,
zorgloos. Unforgfamkeit. f. Unforge. UnforgfauUich. adv. Agtlooslijk , zorg-
looslijk.
Unftand.//z. Onwaerde, kragtloosheid,
nietigheid. Unftandhaftig. f. Unftat. Unuandhaftigkeit./'. Onfandvastigheid,
onüefleudigheid. Unftat, unitatig. adj. & adv. Ongefct-



UNS. UN T.
UNT. 419
dig , onbeftndig , onflandvastig,ver-
anderlijk. Unftatigkeit. f. Unftandhaftigkeit. Unftftiglich. adv. Ongefadiglijk. Unfterblich. adj.'& adv. Onjlerfijk, on-
verganglijk. Unfterbliehkeit./. Onferfijkheid, on-
verganglïjkheid. Unftern. m. Ongeluk, ongeval. Zumei-
nem Unfterne. Tot mijn ongeluk. ■ Unftet.f. Unftat.
Unfteurbar. adj. & adv. Schatting Vrij, vrij van belasting.
Unftraf bar. adj. & adv. Onjlrafbaar , onjlrajlijk , onberisplijk, onwraakbaar.
Ünftraflich. f. Unfirafbar. Unftraflichkeit. ƒ. Onflrajlijkheid, onbe-
risp/ijkheid , onfchuld , fchuldloos-
heid.
Unftrcitbar. adj. Buiten faat om te vegten, of om de wapens te voeren.
Unftrcitbar. adj & adv.Onbetwistbaar, onweerfpreeklijk , ontegenzeglijk , onfeilbaar.
Unftreitig. f. Unftrcitbar.
Unftudirt. adj. Ongeleerd,% ongeletterd.
Unf ündig. adj. Onzondig, onj'chuldig , onbevlekt.
Unflindigkcit.ƒ. Onzondigheid , onbevlektheid.
Unf ündlieh.f. Unf ündig.
Untadelbaft. f. Unftraflich.
Untadelich. f. Unftraflich.
Untauglich. adj. Ondeugend, onnut , onbekwaam , bedorven.
Untaugliehkeit./: Onbekwaamheid, bedorvenheid , ondeugendheid.
Untaurhaft. f. Unbeftandig.
Unten. adv. Onder , benéden, omlaag.
Untenan. adv. Onderaan.
Untenauf. adv. Fan onder op.
Untenher, untenhin. adv. Onder heen, onder langs.
Unter prép. Onder, benéden.
Unterarm. m. Voorarm (van den elleboog tot de hand.)
Unterbauch.w. Onderbuik.
Unterbaucn. v. a. Schoren,onderflutten, onderfchragen.
Unterblerben.v.a. Agterwége blijven , weglaten, niet gefchieden , geen plaatshebben , ophouden,geen voordgang hebben , blijven jléken.
Unterbot. m. Internuntius , ondernuntius , gezant van den paus.
Untcrbrcchen. v. a. Af bréken, floren , verbreken , vernietigen , verijdelen.
Unterbringen. v. a. Onderbrengen. Te onderbrengen , overwinnen ; overmeesteren. Sich unterbringen. Zig met de woon neêrzetten.
Unterdesfen. adv. Ondertusfchen , midlerwijl, onderwijle.
Unterdienstlich. adj. öf adv.Ootmoedig, onderdanig.
Unterdrücken. v. a. Onderdrukken.verdrukken , kwellen s plagen (de onderdaanen.) Verbieden, ophalen (een boek of gej'chrift.) inhouden , verbijten , fmoren, verbergen (zijne traanen , zijn lachen , zijne zugten.)
Unterdrucker. m. Onderdrukker, verdrukker.
Untcrdrüekung./. Onderdrukking, verdrukking.
Untereinander. adv. Onder een, onder elkander, door elkander.
Untertangcn (fich.) Ondernémen, onderjlaan, bef aan, zig verfouten.
Unterf üttern. v. a. Voeren , voederen.
Untergang. m. Ondergang, verval , bederf.
Untergebau. n.Benédenfe verdieping , gelijks den grond.
Untergeben. v. a. Onderwerpen , toebetrouwen, overgéven , aanbevelen.
Untergeben. adj. Onderworpen, onderdanig.
Untergebener. m. Leerling, onderworpene , die onder eerf ander'' faat.
Untergebung. ƒ. Onderwerping , overgaaf.
Untergehen.v. n. Ondergaan, vergaan,
zinken , te grond gaan. Untergericht. n. Nédergeregt, laager
geregt.
Untergerüst.». Modél van een gewelf. Untergraben. v. a.Ondergraven, ondermijnen .
Jntergrabung. ƒ. Ondergraving, ondermijning.
Jntergreifen. v. a. Ondertasten.
Jnterhalb. adv.Benéden. Unterhalb Rotterdam. Benéden Rotterdam.
Jnterhalt. m. Onderhoud, kost, voedzel , bef aan, kost en kleêren.
Jxiterhalten. v. a. Onder houden. On-



43Ó
UNf.
U NT*
derhouden , Voeden , bef aan geven. Onderhouden, aankweken (vriendfchap.) Onderhouden (iemand met een gefprek , of over eene zaak.)
Unterhaltursg. ƒ. Onderhouding.
Unterhandeln. v. n.Onderhandelen. Bemiddelen , tusfchen komen.
Unterhandler. tn. Onderhandelaar,middelaar , bemiddelaar, tusfchenfpréker.
U nterhandJung. f. Onderhandeling , bemiddeling , tusfchenfpraak, tusfchenkomst.
Uhterhaus. n. Onderhuis. Laagerhuis (in Engelland.)
Ünterher, unterhin.adv. Onder heen, langs heen.
Ünterhöhlen. v. a. Onderholen, uithalen.
Untcrjochcn. v. a. Onder het juk brengen.
Unterirdisch. adj. & adv. Onderaar dsch.
Unterlcaufer. m. Onderkoopman , makelaar.
Ünterkiefer. m. Onderkaak,
Unterkinn. f. Onderkin.
Ünterkleid. n. Onderkleed.
Unterkommen. v. n. Onderkomen i teregt komen, gelegenheid vinden. Weren ; afweren , voorkomen (een kwaad.)
Ünterkönig. m. Onderkoning.
Unterlasfen. v. a. Nalaten , uitlaten j verzuimen, overflaan, verwaarlozen , flaken.
Unterlasfung. ƒ. Unterlasz. m. V°rzuim, nalating , nalatigheid, verwaarlozing , flaking.
Unterlauf. m. Tusfchen komst.
Unterlaufen- v. n.Onderlopen, tusfchenlopen , tusfchenkomen.
TJnterlegen. V. a. Onderleggen.
Unterlcgt. adj. Onder ge.egd. Mit unterlegten Pfcrden reifen. Met wisfelpaerden reizen.
Unterleib. n. Onderlijf, onderbuik.
Unterliegen. v. n. Onderliggen.
Untermengen , untermifchen. v. a. Onder mengen.
TJnternehmen. v. a. Ondernémen t bejlaan.
üntcrnchmen, n. Onderneming,
Unterordnen. v, a. Onderfchlkken, onder/lellen.
Unterordnung. f. Onderfchikking, ondergej'ckiktheid, rang fchikking.
Unterpf alen. v. a. Op paaien bouwen.
Untevpfand. tt. Onderpand, vastigheid, zekerheid, grondpand.
Unterpf anden. v. a. Onderpanden, verpanden.
Unterpf andlicb. adj. & adv. Verpandbaar , beleenbaar.
Unterpflügen • v. a. Onderploegen.
Unterreden. (fich uber eine Sache.) Over eene zaak fpre'ken, gefprek houdenj beraad/lagen , woorden wisjelen.
Unterredung. ƒ. 'Zamenfpraak , onderling gefprek , gefprek ; overweging, beraadfaging.
Unterricht. n. Onderrigt ,onderrigtingi onderwijs, lering,
Unterrichten. v. a. Onderrigten, onderwijzen , léren , beduiden.
Unterrichter. m. Onderwijzer, leer aar i
Unterrichtung. f. Unterricht.
Unterruh. f. Rust, flilte.
Unterfaal.f. Benedenzaal.
UnteiTagen. v. a.Verbieden, ontzeggen,
Unterfasz. m. Onderzaat, onderdaan,
Unterfatz.y'. iteunzel, fellittg.
Unterfcharren. v. a. Begraven , onder de aarde doen.
Unterfcheid , Unterfchied. m. Onderfcheid, verfchil, verfcheidenheid.
Uutcrfchciden. v. a. Onderfcheiden, onderfcheid maken, affcheiden.
Unterfcheidung. ƒ". Onderfcheiding.
Untcrfchiebcn. v. a.Onderfchuiven , onderféken, verwisfelen , verruilen , vervalfchen.
Unterfchieden. adj. Onderfcheiden,verfchillend, verfcheiden.
Unttïfchkdenti'ich.adv.Verfcheidenlijki met ondetfcheid.
Unterfehiedlich. adj. & adv. Verfcheiden , onderfcheiden, onderfcheidlijk,
Unterfehieszen. v. a. Doorfchieten (een boek met papier.)
Unterfchlag. m. Middenfchot > tusfchenfchot, affcheidzel.
Unterfchlagen. v. a. Jffchieten (eene kamer.) Einen ein Bek) unterfchlagen. Iemand den voet ligten, over" faag fmijten. Die Augen unterfchla-



UN T.
gen. De oogen neêrflaan.GeXA untcrfchlagen. Geld zoek maken.
Untcrfehleichen. v. n. Onderkruipen.
Unterfchleif. m. Bedrog , list, onderkruiping, Onderfchepping. Valfche, dubbele, bedrieglijke koop. Ontvanging , inneming.
Unterfehleifen. v. a. Bedriegen, zig infléken, bijvoegen, inlaten.
Unterfehoben. adj. Verwisfeld,verruild, ondergefoken , vervalscht, ondergefchoven.
Unterfchrciben. v. a. Onder fchrijven , ondertekenen.
Unterfchreibung. f. Onderfchrijving, ondertekening , handtekening.
Unterfchrieben. adj, Ouderfchréven,ondertekend.
Unterfchrift.,/'. Ondertekening, onderfchrijving.
Unterfetzcn. v. a. Onderzetten , onderfleunen , onderfutten. Verwisfelen, verruilen.
Unterfetzt. adj.Onderfeund ,onderflut. Lijvig, gezet, gedrongen, dik ,flévig.
Unter tich. adv. Naar beneden. Untcr fich bringen. Onder zijne magt brengen , te onderbrengen. Unter fich gebuekt. adj. Duikend, voor over hellend, gebukt gaande. Unter fich
• fehen. De oogen neérflaan.
Unterfinkcn. f. Untergeben.
Unterfpreiterfi f. Unterftreuen.
Untcrst. adj. Onderst, laagst.
Unterftsdt. f. Benédenflad.
Untcrftallig. adj. Liggend .huisvestend.
Untcrfteckcn. v.a. Onderfe'ken. . Unterftchcn (fich.) Ondernémen, onderJlaan , zig verflouten.
Unterftehung. f. Onderneming,
Unterftellc. ƒ. Voet, fchraag. Laatfle
. plaats, laager eind.
Unterftellen.v.a. Onder feilen, benéden^Jlellen.
Untcrftoszen. f. Untcrfteckcn.
Untcrftreichen. v. a. Onderfrépen , onderhalen.
Unterftreuen. v. a. Onderfrooijen.
Unterftutze./. Onderfeunzel, fchoor, feunzel, onderfeuning.
Untcrftutzen. v. a. Onderfleunen, onderflut ten , onderfchragen.
Unterfuchen. v. a. Onderzoeken, na-'
UNT\ 43I
vorfchen , ondertasten, ondervragen , polsfen , uitpluizen , nagaan.
Untcrfucher.m. Onderzoeker, navorfcher, uitpluizer.
Unterfuchung./. Onderzoek , onderzoeking , navraag, navorfching, ondervraging.
Untertauchen. v. a. Onderduiken, onderdompelen.
Untcrthan. m. Onderdaan.
Unterthan. adj. & adv. Onderdanig,gehoorzaam , ootmoedig, onderdanig lijk , gehoorzaamlijk, ootmoediglijk.
Unterthanig. f. Unterthan. adj.
Unterthanigkeit.y. Onderdanigheid,gehoorzaamheid , ootmoedigheid.
Unterthiiniglich- adv. Onderdaniglïfk.
Untertheil. n. Benédendeel, onderdeel, fmaldeel.
Untertheilen. v. a. Verdelen, fmaldélen, in deelen fchiften.
Unierthür. ƒ. Onderdeur.
Untertreten. v. a. Onderdrukken , den voet ligten , verkloeken , verfchalken , den Jchop géven.
Untertrucken. f. Unterdrucken.
Unter über fich. adv. Verkeerd, omgekeerd.
Unter über fich kehren. v. a. Het onderfle boven kéren.
Unterwachfen. adj. Doorwasfen , doorrégen vleesch.
Unterwall. m. IValgang, onderwal.
Unterwarts. adv. Benédenwaard , ons laag.
Unterwegen lasfen. V. a. Nalaten , agter laten , faken.
Unterwegens. f. Untcrwcgs.
Unterwegs. adv. Onder weg, op weg.
Unterweilen. adv. Onderwijlen , zomwijlen , bijwijlen, zomtijds.
Unterweifen. v. a. Onderwijzen , léren, onderrigten.
Unterweifcr. m. Onderwijzer, meester, leeraar.
Untcrweifung. ƒ. Onderwijs, onderrigt,
onderrigting. Unterwerfen. v. a. Onderwerpen, over-
héren, onder zijne magt brengen,
overmeesteren. Unterwerfung.y. Onderwerping, over-
héring. Unterwerts. f. Unterwarts.. Unterwinden. f. Unterftehcn.



4Ï* ÜNT.
Untenvirken. v. Onder werken, onder mengen.
Unterworfen. adj. Onderworpen , onderhevig , vast.
Unterwürfig. adj. Onderdanig , onderwerplijk , afhang lijk.
Unterzaunen. v. a. Omtuinen , omheinen.
Unterzeichnen.v.a. Onder-tékenen ,onder/'chr ijven.
Unterzeichnung. ƒ. Ondertekening , onderfchrijving.
Unterziehen. v. a. Op zig némen, onderhalen.
Uuterzug. m. Onderhaling , doorfchijning.
Unteutsch. adj. & adv. Onduitsch,-geen goed duitsch.
Unthat. /■ Misdaad, kwaad bedrijf , kwaade daad. Gebrek.
Untheilbar. adj. & adv.Ondeelbaar, onverdeelbaar.
Untheilbarkeit./. Ondeelbaarheid.
Untheilhaft. adj. Niet deelagtig.
XJntheüig. f. Untheilbar.
Unthier. n. Ondier . gedrogt, monfer.
Untbtilich. ahj. Ondoenlijk, onmogelijk , dat niet gedaan kan worden.
Unthulichkeit./Ondoenlijkheid, onmogelijkheid.
Unthunlich. f. Unthulich'.
Unticf. adj. Ondiep.
Untiefe. f. Ondiepte.
Untödlich. adj. Niet dodelijk'.
Untragbar , untraglieh. adj. &adv. Ondraagbaar, ondraaglijk, overzwaar.
Untrennlich. f. Unzertrennlich.
Untreu. adj. & adv. Ontrouw , trouw loos i ontrouwlijk.
Untreu./. Ontrouw , trouwloosheid , ongetrouwheid.
Untreulich. f. Untreu. adj & adv.
Untrinkbar. adj. Ondrinkbaar.
Untrost.wz. Mistroostigheid, neêrf'agtigheid , hooploosheid.
Üntröstlich. adj. Mistroostig, ontroostlijk , ontroostbaar , onvertroostlijk-
Untrostlichkeit. ƒ. Onvertroostlijkheid.
Untrüglich. adj. Onbedrieglijk , onj'eilbaar.
Untüchtig. adj. & adv. Onbekwaam, onnut, ondienflig, onvatbaar.
Untiichtigkeit. ƒ. Onbekwaamheid , onnutheid , onvatbaarheid.'
UNT. UNU. UN V.
Unttigend. f. Ondeugd, zonde, gebrek, boosheid.
Untugcndhaft , untilgehdfaml adj. Ondeugend , godloos, zondig , gebrekkig.
Untz, Untze./. Once, twee loot. Unüberfuhrt, unüberzeugt. adj. Onovertuigd.
Unüberlaszlich. adj. Onajf aanhaar , dat men niet kan afftaan ,ona/faridig.
Unüberlegt. adj. Onoverdagt, zonder overdagi , overwogen te hebben , overhaast.
Unübernommen. adj. Niet ondernomen,
daar men niet méde gelast is. 'Unüberfchrieben. adj. Zonder opfchrifi.
Unüberfetzlich. adj. Onvertaalbaar.
Urjuberfetzt» adj. Onvertaald. Zonder verdieping.
Unüberfteiglich. adj. Onoywkobmlijk , onoverklimbaar. Onoverwinlijk.
Unübertraglich. adj. Onaffandig.
Unübertrcfflich. adj. Onovertrefbaar , dat men niet kan overtreffen, overheerlijk , uitmuntend.
Unübervvindlich. adj. & adv. Onoverwinlijk.
Unüberzeugt. f. Unüberf ührt.
Unüblich. adj. Ongebruiklijk , buiten gebruik.
Unumfangen. adj. Vrij. Ein unumfan-
genes Gemüth. Een vrije geest, een
vrij gemoed. Unumgangliën, adj. Onvermijdlijk. Unumfchranket. adj. Onbepaald. Ununterfagt. f. Unverbothen. Ununterfchieden. adj. Niet onderfcheiden , verward. Ununterworfen. adj. Vrij, onaf hang-
lijk , niet onderworpen. Unun'terw'ürfig. f. Ununterworfen. Unverachtet. adj.Zonder veragt te zijn,
te worden. Jeder mann unverachtet.
Zonder iemand te veragten. Unverachtlich. adj. Die niet veragtlijk
is , agtenswaerdig. Unveraltet, unverlebt. adj. Niet veroud,
niet vervallen. Unveranderlich, unwandelbar. adj. &
adv. Onveranderlijk , ftandvastig ,
volhardend. Unveranderlichkeit. f. Onveranderlijki herd, beftendigheid fflandvastigheidl



ÜNV;
ÜNVi
43 3
Ün verandert, adj. & adv.Onveranderd, zonder verandering.
UnvcrantworrJich.tfrfy. & adv. Onverantwoord! ijk.
Unverantwortlichkeit. f. Onveratit woordlijkheld.
Unverarbcitet. adj. Onverwerkt.
Unverauszerlich. adj. Onvervreemdbaar , onverkooplijk.
Unverbcrgkeh. adj. Onverberglijk, dat niet verborgen kan blijven of gehouden kan worden.
Unverbesfcrlich. adj. Onverbeterlijk» volmaakt , zonder gebrek. Onherfelbaar , onverhelpl'jk i onvergoedtijk ; onherjlellljk.
Unverbcsfeilichkeit. f. Onverbéterlijkheld. Onherflelbaarheid.
Uriverbesfert. adj. Onverbeterd , onherfleld:
Unvcrbindlieh. adj. Niet verbindend) niet verpligtend.
UnverbKimt. adj. Onverbloemd , open-i lijk, niet bedekt.
Unvcrborgen. adj. Onverborgen, onverholen , bekend, openbaar..
Un verboten, adj. Niet verboden, geoorloofd , Vrijlijk , met volkomen vrijheid.
Unverbrechllch. adj.Onverbreeklljk, onfchendbaar , heilig.
Unverbrennlich. adj. Onbrandbaar, Onverb'randlijk.
Unverbrüchlic'n. f. Unverbrechlich.
Ünverbrüchlichkeit. f. Onfchendbaafheid, onverbreeklijkheid , heiligheid.
Ünverbunden. adj. Onverbonden (eene wond.) Onverpügiend.
Ünvcrbürgt. adj. Zonder zékerheid , zonder borgtogt, niet Verzékerd.
Ünverdachtig. adj. Niet verdagt, zonder agterdogt , zonder argwaan. Deugdlljk , geldig i waardig , van waarde.
Ünverdamnijich. adj. Die of dat niet veroordeeld kan ivorden , onbeftraflljk, onberisplijk, onwraakbaar f onlaakbaar.
Ünverdankt.aay". &adv. Zonder erkendnis , zonder te erkennen.
Unverdauet. adj. Onverteerd , onverdu wdi
l Unvcrdaulich. adj: Onverteerbaar ,o/r| verdüWlijk.
| Unverdairiichkeit; f. Verteerloosheld i
onver duwlijkheid. Unvcrdcckt. adj. Open , ongedekt, niet
bedekt.
Unverderblich. adj. & adv. Onverderfelijk , onbederf.ijk.
Unverderblichkeit./. Onverderfljkaeidi onbederf ijkheid.
Unverdcrbt. adj. Onbedorven , enb'e-. fchadigd, onverbasterd.
Unverdienlich. adj. Onverdieulijk.
Unverdienst. m. Wangedrag imlsdaadj, frafwaerdigheid.
Unverdienstlich. adj. OnverdUnstlijk.
Unverdient. adj. Onverdiend, uit gunst.
Unvcrdingt. f. Unverdungen.
Unverdorben. adj. Onbedorven , onbe-, fchadigd.
Unverdrosfcn.&f/.Gf adv. Onverdroiem ■ onvermoeid , vaerdig , naerflig , Vlijtig.
Unverdrosrenheit. f. Onvermoeidheid;
vaerdigheid. Unverdungen. adj. Onbedongen. Zonder
dienst.
Unvcrdunkclt. adj. Helder, klaar, niet verduisterd.
ühvèrehücht.a#. Ongetrouwd, ongehuwd.
Unvereinbarlich .adj. Onvereeniglijkiongezellig, onovereenkomftig ,ongeHjkvormig, ongelijkaartig.
Unvercinigt. adj. Onvereenlgd, onverj zoend i gefcheiden, verdeeld.
Unveremlich. adj. Onverzoenbaar. Dai niet vereenlgd kan worden.
Unverfalscht. adj: Onvervalscht, enverbaster d, opregt, zuiver.
Unverfa'nglich. adj. Onnadélig, ohfchade/ijk.
Unverfault. adj. Gaaf, niét verrot.
Unverfertigt. adj. Oligedaan , niet afgemaakt.
Unverf ührr. adj. Niet misleid.
Unvcrganglich ,unzerganglich. adj. Onvergariglijk , onverderfljk , onbederftjk.
Unvcrga'uglichkeit. f. Onverganglijk • heid, onv er detflij kheid ,onbederfljk • heid.
Unvergeben. adj. Onvergéven ortfefI vuld , cpenjlaande (ampt.) •



434
UNV.
ü N V.
Unvergehlich. adj. Onvergeeflijk.
Unyergeltiieh. adj. Onvergeldlijk.
Unvergeringert, unvcrringert. adj. Onverminderd.
Unvergefcllet. adj. Onverze/d, alleen.
Unvergesfen. adj. Niet vergeten. Ich bin cuer unvergesfen. Ik vergeet u niet, ik denk wel aan u.
Unvergeszlich. adj. Dat niet vergeten kan of moet worden. Unvergeszlicher Ruhm. Onferfijke roem.
Unvergewisfert. adj.Onzéker, niet ver ze'kerd.
Unvergleichlich. adj. & adv. Onvergeiijklijk, weergaloos, beroemd, zeer fchoon.
Unvergnügen. n. Ongenoegen , misnoegen , onvergenoegdheid.
Ürïverghüglicb. adj. Onvergenoeglijk, onvergenoegzaam , onverzade lijk,
Unvergnüglichkeit. f. Onvergenoegdheid, onvergeneegzaamheid, onverzadelijkheid. *
Unvergniigt. adj. Onvergenoegd, misnoegd.
Unvergolten. adj. Onvergolden , onbeloond, ongewroken.
Unvergönnt. adj. Onvergund , verboden , niet geoorloofd, ongeoorloojd
Unverhalten. adj. Niet onbekend, niet verborgen. Eucli unverhalten. Omu niets te verbergen.
Unverhalten. v. a. Niet verbergen ,niet bedekt houden, keunis géven.
Unverhandelt. adj. Onverhandeld, onverkogt, onafgedaan , onbefist.
Unverhcert. adj. Onoverheerd , niet verwoest.
Unverheirathet. adj. Ongehuwd , ongetrouwd.
Unverhinderlich. adj. Dat niet verhinderd kan rvorden , onver mijdlijk.
Unverhindert. adj.' & adv. Onverhinderd, vrij, zonder hinder, zonder tegenkanting.
Unverhofft. adj. & adv.Onverhoopt, onverwagt , onverhoeds, onvodrzien, buiten verwagting. ■
Unverhohlen. adj. Onbewimpeld, openlijk , onverholen.
Un verhort, adj. Onverhoord.
'Unverjahrlich. adj.Dat geen verjaaring onderworpen is.
UnvcrkaufHch. adj. Onverkooplijk , ón* verkoopbaar.
Unverkauft. adj. Onverkogt,
Unverkehrt. f. Unvervvandt,
Unverkleinerlich. adj. Zonder ml nagting , zonder verkleining, zonder benadeling of krenking van iemands eer.
Unverkürzt. adj. Onverkort , onbeua-
deeld, onverminderd. Unverlangt. adj. Ongewild, ongezogt,
niet begeerd. Unverlangt. f. Unverzüglich. Unvcrlaubt. adj. Ongeoorloofd , 'niet
vergund. Unverlebt. f. Unveraltert. Unverlegen. adj. Zonder moeite. Unverletzlcih. adj. & adv. Onjchend-
baar, onkwetsbaar. Unvermeidlich. adj. & adv. Onvermijd-
lijk.
Unvenneidlichkeit./.O» ver mijdlijkheid.
Unvermeint. f. Unverhofft.
Unvennerkt. adj. & adv. Ongemerkt, onverwagt, onvoorziens, ongevoelig , heimlijk.
Unvcrmiethet. adj. Onverhuurd.
Unvennindert. adj. Onverminderd.
Unverrnischt. adj. Onvermengd, onverbasterd.
Unvennodert. adj. Onbedorven, gaaf.
Unvermögen. n. Onvermogen, onmagt, zwakheid, kragtloosheid.
Unvermögend. adj. Onvermogend, onmagtig , zwak , kragtloos.
Unvermöglich. adj. Arm, behoeftig , onmagtig.
Unvermöglichkcit. f. Armoede, behoeftigheid, onmagt.
Unvermüdet. adj. Onvermoeid.
Unvennuthet. f. Unverhofft.
Unvcrnachtheilct. f. Unverkürzt.
Unvernehmlich. adj.&adv. Onverf aanhaar , duister.
Unvernehmliehkeit. f. OnverfManbaarheid, duisterheid.
Unverneinlich. adj. & adv. Dat men niet kan ontkennen.
Unvemunft./. Onverf and, onrédelijkheid, dwaasheid , onverf andigheid.
Unvernünftig. adj. & adv.Onvernuftig, onverf an dig, onredelijk , rédenloos,
Unverpf andet. adj. Onverpand, onbezwaard.



ÜNVi ÜWVi 43?
UnVerpf h'ndlich. adj. Onverpandbaar. Un verft andig*. adj. éSadv. Ónverflandjgi TJnverpflichtet. adj. Ongehouden, niet onkundig, dom, onvoorzigtig.
verbonden, niet verpligt. Unvcrftandiglich,adv.Onverjlandigl'jki
Unverrichtet. adj. Niet uitgevoerd. Un onkundiglijk.
verrichter Sache* OnVerrigter zaake. Unverftandigkeit. f. Onverf andigheidi Unvcrringert. Hdj. Geheel, onvermin- onkundigheid.
derd. Ünverftandlich. adj. Onverjlaanbaar 4
UnverrückJich , unverruckt. adj. On- duister.
Veranderlijk, bejlendig, onwrikbaar, Unverfta'ndlichkeit. f. Onverjlaanbaar-
onbeweeglijk, onverzetbaar. heid. Unverrufen. adj. Onafgezet, Unverltaltet. adj. f. Unvcrlaubt.
Unverrunzelt. adj. Onberimpe!d,onver- Unverftellt. adj. Ongeveinsd, opregt.
flenst ,onverlept, onverfchrompeld. Unverftört. adj. Ongefloord, onverhiHï UnvciTagt. adj. Ongeweigerd, onafge- derd, onberoerd.
flagen. Onverloofd. Unverftoszen. adj. Onverdréven,
Unverfaumt. adj. Op Jlaande voet, zon- Unverftummelt. adj. Onverminkt, oti'
der vertoef. gefchonden. Unverfchamt. adj. & adv.Onbefchaamd, Unverflicht. adj.Onverzogt,onbeproejdi
onbefchoft , fchaamteloos , zonder Zonder ondervinding.
fchaamte. Unverthadigt. adj. Onverdedigd,
Unverfchamtheit./. Onbefchaamdheid, Unvertheilt. adj. Onverdeeld.
fchaamteloosheid. Unverthulich. adj. Onverteerlijk.
Unvcrfchieblich. adj. Onuit/lelbaar. Unvertraglich. adj.Onverdraaglijk, onUnverfchlosfen. adj. Open, ongejloten. lijdelijk, ónduldlijk. Unverfchmerzlich. adj. Voor altoos te Unvertraglichkcit. /. Onverdraa-lljk-
beklagen, onverzetlijk. heid. Unverfchffiitzt. adj. Die geen verf and Unvertragiam. adj. Onverdraagzaam.
genoeg heeft, niet zeer beflépên. Unvertrauiich. adj. Die niet tevirtroüUnverfchriinkt. adj. Open , niet wegge- wen is.
foten. Vnvcnreiblich. adj. Ouverdrijflijk , on*
Unverfchuldct. adj. & adv. Onfchuldig, geneeslijk. _ onnozel, zonder fchuld. Unvervortheüet. f. Unverkürzt.
Umericliwieptu. adj. Praatagtig, die Unvervvahrlich. adj. Dat niet bewaard
niet kan zw-jgen ,praarzugtig, bab- kan Worden, niet duurzaam is.
betartig , Jkapagtig. Algemeen be- Unvervvandt. adj. & adv. Vast, Jliifi
kend. onwrikbaar. Unvrrfchwiegenkcit. ƒ. Praatzugt, ge- Unverwcigert. C Uiiverfagt. ^ fnap. UnverweiJt. f. Unverziigheh'.
li:\crfchet>. adj. Onv,:-.'.rzien, onver- Unvcrweislich. adj. Onberisplijk , onbe-
^ wugt. fraflijk , onbefproken.
Unverfeöetl*. adv. Onvoorziens, onver- Uii verwelkt, adj. Onverwelkt, onvep-
hoeds, onverwagt, duiten verwag- flenst.
Unverwerfiich. adj. Onverwerplijk , onVnverfc^rX.aJ.i. Onbedorven , geheet, Wraakbaar, onweérleglijk ', dadr
gaaf, onbederf ijk , onöezeerd. niets opa te zeggen is.
Ürrverfichert. adj. Onzéker, niet wél Unverwefet. adj. Onbedorven, gaaf. ■ verzekerd. Unvervvcslich. adj. Onbederf ijk, or.Ver-
Unverfiegelt. adj. Onverzégeld. ganglijk.
ünvérCphnlieh. adj. Onverzoenlijk. Unvcrwesiichkeit. f. Onbederflijkheid, Vnverüöhnlichkeh.f.Onverzoenlijk/leid. onverganglijkheid. Unvcrföhnt. adj. Onverzoend. Unvcrwi'ndlich. adj. Onvergoedlijk, on-
Unverforgt. adj. Onverzorgd. herflellijk, onherflelbaar, onboet-
Unverftand. n. Onverfland, onkunde, baar, onverbeterlijk, domheid, ba {heid, lUnverwirrt, mvcïwoïrcn. adj. Onver'-
És»



*
«6
UNV. UNW.
UN W.
ward. Sich unverworren testen ruit etwast Zig in eene zaak niet jléken, zig er niet me'de bemoe.jen.
Unverzagt. adj. & adv. Onvertzaagd, onbevreesd, onbefchroomd, 6nver-\ vaard , kloek, moedig, dapper, j kloekmot dig.
X. nverzagtheit. f. Onvertzaagdheid, onbevreesdheid , onver v dardheïd, dapperheid , kloekmoedigheid.
Unverzehendet. adj. Onvertiend.
Unverzehrt. adj. Onverteerd.
Unverzeihlich. f. Unvergehlich.
Unvcrzogen, Unverzogert. adj. f. Unverzüglich.
Unverzüglich. adv. Zonder vertragen , zonder uitjlel, aanjlonds, ten eerjlen.
UnVoJlendet. f. l'n volksmilieu.
Unvolkommen. adj. Onvolmaakt, gebrekkig , onvoltooid, niet voleind.
Unvolkommenheit. f. Onvolkomenheid, onvolmaaktheid, gebrek , mangel.
Unvolflandig. adj. Gebrekkig, niet toereikend.
Unvolftandigkeit. f. Gebreklijkheid.
Unvprgrciflich. f. Unmaszgéblich.
Unvorfetzlich. adj. öf adv. Onoverwo-\ gen , zonder voornémen, zonder oogmerk ■
Unvorfichtig. adj. & adv.Onvoorzigtig, onbedagtzaam , onbedagt, onnadenkend , OKVOorzigtiglijk.
Unvorfichtigkeit. f. Onvoorzigtigheid, onbedagtzaamheid , onnadenkendheid.
Unvorfichtiglich. adv. Otivoorzigtiglijk, onbedagt/ijk, onbedagtzaamlijk.
Unvortheilhafr. adj. Nadelig, onvoofdélig , fchade lijk.
Un\ortheilig. adj. Belangloos.
Unvbrtraglich. f. Unvonheilhaft.
Unwachfam. adj. Agtloos , traag.
Unwachi'amkeir.. ƒ. Agtloasheid, traagheid.
Umvahr. adj. êf adv. Onwaar, valsch, Ouwaaragtig. Valschlijk.
Unvvahrkaft. f.Unwahrhaftig.
Umvahrhaftig. adj. Leugenagtig.
Unwahiiufugkeit. f. Onwaarheid, leugen.
Unwahrhaftiglich. adv. Falsch, zonder
grond.
Unwaarheit./, Onwaarheid,
Unwalirfeheinlich. adj.& adv. Omvaar-
fchijnlijk.
Unwahrfchéinlkhkeit, f.Onwaarfch'tjnlijkheid.
Unwanoelbaar. adj. Onveranderlijk. Unwandclbarkêit. f. Onveranderlijkheid.
Ur. wankelbar, adj. Onwankelbaar,vast,
bef endig,fandvastig,onverander lijk. Unwankelmüthig. f. Unwankelbar. Un\\'C gerlieh , Unveiweigerlkh. adj.
Dat niet geweigerd kan worden. Unwegfam. adj. & adv. f. Ungangbar. Unwehrt. m. Onwaerde,gebreklijkheid,
ondeugdlij'kheid, kragtloosheid, ijdel-
heid, beuzelagtigheid. Uuvvehrt. adj. Unwürdig. Lnweis. adj. & adv. Onwijs, onver-
Jlandig, zot, dwaas. Unweishcit./". Onwijsheid, dwaasheid,
zotheid , onverjland , gekheid. Uuweislkh. adv. Onwijs/ijk, onverf 'an-
d'glijk , dwaaslijk , zotlijk , gek/ijk. Uoweit. adv. Digt bij, niet verre. Unwcrth. m. Onwaerde ,fegtheid, geringheid , beuzelagtigheid. Unwerth. adj. Slegt, veragtlijk, ver-
agt, onwaerdig. Unwefen. n. Wanorde, verwarring,
onrust.
Umvcfentlich. adj. Onwézenlijk, on.
zeljfandig. Unvviclitig. adj. Niet gewigtig , van
weinig of geen belang. Onwigtig. Unwkderbringlich. adj. Onherflelbaar ,
onVergoedelijk. Umvkdcrkglich. adj & adv.' Onwéder-
leglijk.
Unwiederkglichkcit. f. Onwéderleg-
lijkheid.
Unwiedemiflich. adj. & adv. Onwéder-
roep.'ijk , onherroeplijk. Unwkderfetzlkh. adj.& adv. Onweêr-
Jlaanbaar , zonder tegenkanting. Unwkderfprechlkh. adj. & adv. On-
weérjpreeklijk , onbetwistbaar. Unwkderftreblich.arf/. Onweêrftaanlijk,
Onweerfaanbaar. Unwiederftreblichkcit. f. Onweérfaan-
lijkheid , onv/eêrfaanbaarheid. Unwiedertreiblich. adj. Onweérlcglijk,
onwraakbaar. Unwill. m. Onwil, onlust, misnoegen ,
ongenoegen, tegenzin , weerzin , af-
pünw erth, m. Onwaerde, fegtheid, ge-



UNW. ÜNZ. UNZ. VE7. URA. 4sr
keer, veroniwaerdigkig, haat, ver- Unzicfer. f. Ungcziefer, driet, hartzeer. Unziejnem!, unzicmlieh. adj. & adv.
Unwillfahrig. adj. Ongehoorzaam. Onbetaamlijk, ongevoeglijk , oneer-
UnvvÜlig. adj. Onwillig, ongewillig, lijk, onbillijk, ongeregtig, ondeu011 lust ig , ongenegen , misnoegd, te gend, boos.
tnvréden ,jpijtig, toornig, verdrie- Unziemlichkeit. f. Onbetaamlijkheid, tig , grillig, afkerig, tegen den zin, ongevoeglijkheid, wanvoeglijkheid, met tegenzin. onbillijkheid, ongeregtigheid.
Unwilligkcit.sr". Onwilligheid, ongene'- Unster, f. Unzierlichkeit. genheid, te onvrédenheid, toornig- Uiizierlich. adj. Onfierlijk, onbefchaafd, heid, afkerigheid. lomp. UnwiJJiglich.f.Unwillig. Unzierlichkeit. f. Onbefchaafdheid ,
Unwirkfam. adj. Onwerkzaam, kragt- lompheid.
loo$- Unzinsbar. adj. Vrij van belasting, van
Umvirkfamkeit. f. Werkloosheid, on- impost, fchatting.
werkzaamheid, kragtloosheid. Unzinsbarkeit. /: Vrijheid van belasUmvirsch. adj. Boos, kwaad, toornig , iing , fchatting.
oplopend, driftig. Unzucht. ƒ. Ontitgt, onkuisehheid.geil-
Unwisfend. adj. Onwetend, onkundig, heid, dartelheid. Onbej'chaamdheid, Unwisfend meiner. Buiten mijn wé- fchaamteloosheid, onbetaamlijkheid, ten , buiten mijne kennis. ongevoeglijkheid, onzc'digheid.
Unwisfender. m. Onwetende , onkundi- Unzüchtig. adj. Ontugtig, onkuisch , ge, weetniet. geil, ritzig , dartel. Onbefchaamd ,
Unwisfenheit. f. Onkunde, onwetend- fchaamteloos, onbetaamlljk, ongeheid , onkundigheid. voeglijk, onze'd'g. Unwisfendlich. adv. Uit onkunde of on- üzzuïrkieh.adj.Teonvre'den, mis-
we'tendheid. noegd. Umvitz.f.Unweisheit. UnzurVicdcnhcit. ƒ. Te onvrédenheid,
UnW;tzig.f.UnvVeis. misnoegdheid , misnoegen, onge-
Unwurdig. adj. & adv. Onwaerdig. noegen.
U würóigkeit. f. Onwaardigheid. Unzuganglich. adj. Ontoegan*!ijk ,onUnwurdiglich. adv. Omvaerdtglijk. genaakbaar, onbijkomelijk
UnzaMbatv«#. Ontelbaar: Vnzu&tïglichktix.f.Ontoegang/ijkheid, Unze. f. Once, twee loot. ongenaakbaarheid. Uazehltar. f. Unzahlbar. Unzulanglich. adj. & adv. Ongenoe*.
Lnzeit./. Ontijd, onbekwaame, onge- zaam , onvolmaakt, gebrekkig. °
legen tijd Unzulanglichkeit./.OA^^o^a^^/V/, Unzeitig. adj. fcf adv. Ontijdig, onrijp, onvolmaaktheid.
buitentijds, ontijdiglïjk. UnzuJiiszig, unznJaszlich. adj. Onse-
Unzeiügkeit. f. Ontijdigheid. oorloofd, verboden.
Unzcitigkch. f. Unzeitig. Unzweilelhaft. adj. Ontwijfelbaar , on-
Unzenweis. adv. Bij de once. feilbaar, zéker.
t nzerbrechlich. adj. Qnverbreeklijk, Unzvveifelich. f. Unzweifelhaft LnzerbruchJich. f. Unzerbrechlich. Ueppig.adj. & adv.Dartel, weeldrig , Unzerganglich. adj. Onontbindbaar, on- ijdel, ongebonden ,geil, wellustig opiqsjijk.onfmeltbaar. Ueppigkeit. f. Dartelheid, weelde,
nzerr«tet, adj. Ongejchonden, geheel,] weeldrigheid',' ij delheid, ongebondengaaf. ^ heid, wellustigheid.
Unzerfchneidhch. adj. Onverdeelbaar. Ueppiglich. f. Ueppig Unzertheilbaar. adj. Ondeelbaar, on- Urahn. m. Grootvader.
fcheid/ijk. Urahnfrau. Overgrootmoeder.
UnzertreiwHch. adj. Onfcheldbaar. Urahnherr. m. Overgrootvader. Unzirtrcin.t. adj. Onverdeeld, onge- Uralt. adj. Aaloud, f leiden. Uriütern. Voorouders, voervaders,
E c 3.



4$S UR.A. URB. URD. VAC. VAG. URL. URP. URQ. VAT. V"N.
Prajtertfiurj]. «. ^a/o vetheid.
Urarikunft.f. Ai,oude afkomst, aaloud geflagt.
Uvbar. adj. Zeer oud. Bebouwbaar.
{Jrbetrinn. m. Lerjie begin, eerfle oorfprong.
Urbietig , m-bötig. adj. Bereid , bereid-
v.aerdlg. Urbild. n. Oorfpronglijke. Uvdrüsfig. adj. Verdrietig. Urfed , Urfbhde. m. Bautingseed. Lrfeind. m. Hoof Jvijatid, doodvijand,
geflagen vijand. Urjregc. tt. Eerfle bewegende oor~' zaak.
Urgicnt. f. Bekendnis eens misdaders
op de pijnbank. Urhan. i. Auerhan.
Urhcber. m. Stigter, bewerker, aanlegger , aanleider, eerfle oorzaak. Urin. m. Pis.
yrkundc. f. Bewijsfchrift, betoonfchrift,handvest, akte , magtbriej', ' bewijsftuk. Getuignis. Zu Urkuud desfen. Ter bevestiging hier van, ten bewijze hier van , ter. bekragtiging hier van, ter begeloviging hiervan.
Ufkujidcn. v. a. Geregtlijk, Schriftelijk , plegtig/ijk , getuigen.
y^kiindlich. adv. Schrijtlijk, ptegtigpjk, geregtlijk.
Urlaub. m. Oorlof, affcheid, vergunning , verlof. *
Urplötzlich. adj. &adv. Plotslijk, fchielijk.
Urqucllc. ƒ. Eerfe bron, eerfe oorfprog.
Urreger. m. Eerfe beweger, Urfach. f. Oorzaak , reden. UrTachen. v. a. Veroorzaken. Urfaclier. m. Bewerker, oorzaak ,fig-
ter, aanlegger. Urfchlachtcn. ƒ. Mazelen. Urfchrift. f. Oorjpronglijk fihrift. Urfprache. f. Oorfpronglijke taal.
UiTprung. m. Oorfprong. Ui-rpriingjieh. adj. & adv. Oorfprong.
lijk.
Urftammwort, «• Grondwoord, fiamwoord.
Urftück. n. Oorfpronglijk fluk.
Urftufe. f. Eerfe flof.
Urfünde./. Hoofdzonde, doodzonde.
Urtheil. n. Oordeel, gevoelen, méning. Verjland, vonnis, uitfpraak , oor* deel, gewijsde.
Urfheüpn. v-a. Oordelen , ménen , agten , gevoelen.
Urtheilcr. m. Oordeelaar, kenner, oordeelveller, vonnisveller , regt er.
Urwefen. n. Oorfpronglijk wézen , wézen van alle wézens.
Urwort. n. Grondwoord, oorfpronglijk woord.
V
^^acantz. f. Rusttijd, vacantie.
Yacht. n. Dagwerk , randzoen, bepaalde maat van voedzel.
Vagant, m. Vagebond, landloper.
Vagiren. v. n. Landlopen, door het land zwerven.
Valet'»*. Vaar wél, affcheid.
Valetmahl. n. Ajjcheidsmaaltljd.
Yafall. m. Leenman , leenhouder , vafaal.
yaralllchaft. f. Leenroerigheid, henmanfehap.
Vater. m. Vader.
Vaterland. u. Vaderland. Vaterlandisch. adj. Vaderlandsch. Vaierlich. adj. & adv. Vaderlijk. Vatcrlos. adj. Vaderloos. Vatermördcr. m. Vadermoorder. Vatern. v. n. Naar zijnen Vader aar.
ten , gelijken. Vatcrfcbaft. f. Vaderfchap. Vcnus. f. Venus (godes , fler.) Vcnuskrankhcit. ƒ. Venusziekte. Venusvittcr. m. fenusjonker,



VE N. VER. VER. 43?
Venusfetiche. f. Venuskrankhcit. Verargwohnen. v. a. Verdenken, ver-
Venusfpiel. n. Venusfpel, mueden , argwanen.
Verabfolgcn. f. Abfolgen. Verarmen, v. n. Verarmen , in armoede
Verabreden. v. a. Affpréken. vervallen.
Verabredung. f. Aj'jpraak. Verarmt, adj. Verarmd.
Verabfaumen. v. a. Veronagtzamen , Verarrestiren. v. a. Bejlaan, in bgflag
verzuimen, verwaarlozen. némen. Einen in der Luft verarres-
Verabfauiming. ƒ. Verwaarlozing, ver- tiren. Iemand hangen, ophangen,
zuimnis, verzuim. met de koord ftrajfen.
Verabfcheiden, v. a. Befluiten, beflisfen, Verausfcrn. v. a. Vervreemden, verko-
zamen overeenkomen , overecnjlem- pen , overdragen.
men (na eene zaak overwogen ''er Verausferlicb. adj. Vervreemdbaar ,
over geraadpleegd te hebben.) verkoopbaar.
Veribfcheuen. v. n. Verfoeijen, afkeer, Vcrausferung. f. Vervreemding, verko-
weerzin , tegenzin, grduwel van Iets pins;, overdragt, opdragt , overhebben ,voor Iets gruwen. gif te. Vcrabfeheuung. f. VerJ'oeij'mg, afkeer, Verbannen, v. a. Bannen, verbannen.
weerzin , gruwel. In den ban doen , met den banflaan.
Verachten, v. a. Veragten ,verfmaden, Verbannter. m. Banneling , verbanr.e-
misprijzen , laken , verwerpen. ling.
Vcra'chtlich. adj. & adv. Veragtlijk, Verbaten, verbeten, v. a. Verbidden.
verfmaadlijk, verwerplijk. Verbanen, v.a. Verbouwen , vertimme-
Veraehter. m. Veragter , fpotter. ren. Sjch verbauen. Zig verf erken,
Verachtung. ƒ. Veragting, verfmading. verfchansfen. Einem fein Licht verr
Vcralten. v. n. Verouden , oud worden. banen. Iemands licht 'betimmeren ,
V raltung. ƒ. Verouding, veroudering. benémen.
Vcranckcrn. v. a. Aan boord klampen , Verbeiszen. v. a. Verbijten, intomen ,
enteren, inhouden , inbinden, opkroppen ,
Vcranderlich. adj. & adv. Verander- weêrhouden.
lijk, wispelturig, ongefad.g , onbe- Verbergen, v. a. Verbergen , bergen,
fténdig, wujt, wisfelvallig. ver/léken, bedekken.
Veranderjichkeit. ƒ. Veranderlijkheid, Verbergnisz , Verbergung. ƒ. Verber-
wlspelturlgheld, wisjelvalligheid. ging, berging , fchuilhoek,
Verandern. v. a. Veranderen, verké- Vcrlusferer. m. Verbéteraar.
ren. Verbesferlich. adj. Verbéterlijk.
Veranderung./. Verandering , verké- Vcrbesfern. v. a. Verbéteren, béteren,
' ing. herftellen , verftellen.
Veranlasfen. v. a. Gelegenheid , aanlei- Verbetten, v. a. Verbedden.
ding géven , verwekken. Verbieten, v. a. Verbieden , ontzeggen.
Veranlasfung. f/Gftegenheid, aanlei- Afzetten, ongangbaar maken (geld),
ding, toedoen. Verbinden.v. a. Verbinden, binden.
Veranftalten. v. a. Toeflei, gereedheid, Verpligten.
klarigheid maken. Belasten , be- VcYbindlich. adj. & adv. Verbindend,
vélen. verpligtend.
Veranfhütung. ƒ. Toeflei , gereedheid. Verbindlichkeit. ƒ. Verpligting.
Bevél. Verbindnisz. ƒ. Verbindnis, eedgefpan.
Verantwortcn. v. a. Verantwoorden. Verbindung. f. Verband.
Verantwortlich. adj. Verantwoordlijk. Verbisfen. adj. Verbéten, opgekropt.
Verarbeiten. v. a. Verwerken. Vcrbittern. v. a. Verbitteren, vergram-
Verargen. f. Uebclnchinen. men, tergen, kwellen.
Vera'rgcrn. v. n. Vererger en , verfilm- Verbittert, adj. Verbitterd, vergramd.
meren. Verbitterung. ƒ. Verbittering , verblt-
Verargung. f. Verkeerde opvatting,uit- terdheid.
legging. I "Sicrbiasfen. v. n. Verbleken, beflerv&i, E e 4



443 VER.
Verbleiben. v. n. Verblijven.
Verbleiben.«. f. Verbkibung.
Verbkibung./. Verblijf, woning, woon-\ fléde , woonplaats. \
Ver'okichen. v. n. Verbleken. Dood, overlijden.
Verblenden, v. a. Winden , verblinden. Begochelen, bedriegen.
Vcrblindung.ƒ.Verblinding, verblindheid, blindheid, bedrog, beguichellng.
Vcrblicben. adj. Verbleekt ,verfchoten. Dood , overleden. j
Verblümen. v. a. Verbloemen.
Verbliunt. adj. & adv. Verbloemd, bljJpreukig, leenfpreukig , oneigenlijk.
Verbluten (fich). Dood bloeden. Zig bederven , zijn geld en goedverfplllen met eene onderneming.
Verborgen, v. a. Borgen, uitborgen , op borg géven.
Verborgen, adj. Verborgen, verfoken, yerfcho'en , bedekt , diepzinnig , duister. \
Verborgen, n. Verborgene.
Verböfcrn. f. Verfchlimmern.
Verbot, n. Verbod, verbieding.
Verboten, adj. Verboden , onvrij.
Verbramen, v. a. Boord»n, beleggen.
Verbrauchen. v. a. Gebruiken , verbruiken .verorberen,vertéren, verf ij ten.
Verbraufcn. v. n. p'erkoelen, verf aan, ttltbruisfchen.
Verbrechen. v. a. Bréken, verbreken , overtreden, misdoen.. Verbrijzelen.
Verbrechen.n. Verbreking, overtréding, misdaad. Verbrijzeling.
Verbrecher. m. Verbreker, overtréder, misdader , zondaar.
Verbrem. n. Boord, kant van kléderen.
Verbrcnnen. v. a. Verbranden, verfchroeijen, verzengen.
Verbrennen (fich). Zig branden, zig fchroeijen.
Vcrbrcnnlieh. adj. Brandbaar , verbrandbaar.
Verbrennt. adj. 'Verbrand, gebrand , gefchroeid. Verweerd (van de zon).
Vcrbretern. v.a. Metplankenbefchietcn.
Yerbricfcn. v- a. Schriftlijk Jlaven, bevist gen , géven, Jchenken , verbinden , verpiigten.
yeibringen. v. a. Doorbrengen ,fijten. Begaan, plegen.
VER,
Vrrbrochen. adj. Verbroken , misdaan, Verbriidern (fich). Verbroederen (zig) , broederfehap aangaan , broederlijke Verbindnis met iemand aangaan , maken.
Verbriihen. v. a. Verbroeijen. Sich verbriihen. Beledigen, verongelijken.
Verbuhkn. v. a. Verhoeren , bij de hoeren doorbrengen (zijn geld).
Verblinden, adj. Verbonden , verpligt.
Verbiindnisz. f. Bund und Verbindnisz.
Verbiirgen. v. n. Verborgen , inllacn voor iets, bevestigen.
Verburger, m. Borg.
Verbiirgung./. Borgblijving.
Verbiiszen. v. a. f. Biiszen.
Verbuiten, v. n. Onderblijven, niet groeïjen.
Vererenzigen (fich). Zig verwonderen. Verdacht, m. Verdagt , verdenking,
agter dog t , argwaan. Verdacht, f. Verdachti?. Verdiichtig. adj. Verdagt. Verdammen, v. a. Bedijken, bedammen. Verdammen, v. a. Doemen, verdoemen,
veroordelen , verwijzen. Vcrdammlidi. adj. Verdoem/ijk, doem-
waerdig.
Vcrdammlichkeit. f. Verdoemlijkheid. Vtvézmmaisz.f.Verdoemnis , verdoft m'mg.
Verdampfcn. v.;;. Uitdampen, ultwaasfemen.
Verdanken, v. a. Danken, dankwéten,
dankzeggen. Vcrdauen. v. a. Verdouwen, verduwen,
vertéren.
V' rdaulich. arf/'. Gemaklijk te vertéren.
Verdeck. n. Verdek (van een fchip.)
Vcrdeckcn. v. a. Verdekken. Bedekken, verbergen.
Verdeckt, adj. Bedekt. , verborgen. Onbekend, naamloos.
Verdcmmen. ^. Verdammen.
Verdammen, v. a. Door het keelgat ja. gen, door de billen lappen, doorbrengen.
VerdèmLithigen (fich). Zig vernederen, zig verootmoedigen.
Verdemüthigung.f. Vernedering, verootmoedigen.
Verdenken, v. a. Verdenken , in verdagt, in verdenking houden, Be-



VER. VE R. 441
flspeii, kwalijk némen , misprijzen, ampt, zijne plaats dringen , floten , ten kwaade duiden. verdrukken , ver/loten.
Verderb. m. Verderben. n. Bederf, ver- Verdrosfcn.adj:Verdrietig , lustloos, derf, verderving, bederving, ver- onlustig, traag , lui, agtloos. dorvenheid, bedorvenheid. Verdrosf-nheit f. Afkeer, luiheid, lust,
Veroerben. v. a. Bederven , verderven, loosheid, onlustigheid.
vernielen, yerwoesten , verleiden, Vèh|riicken..v. a. Verpletten, verpletvervoeren . teren , verbr j ze ten , plat Haan ,plet-
Verderber. m. Bederver, ver derver, ten. Verdrukken (veelpapier,) misverwoester, vernieler, verleider, drukken.
vervoer er. Vcrdrungen, adj. Verdrongen, verfla-
Verdefblich. adj. Verderf ijk, ten.
Verderbliehkcit. ƒ. Verderf ij kheid. Vcrdrusz. m. Verdriet, fpijt.
Verderbnisz. f. Verdorvenheid. Vérdrüszig. f. Verdrosfcn.
Verderbt, adj. Bedorven, verdorven. Verdruszlich. f. Verdrieszlich.
Vcrdeutfchen. v.a. Verduitfchen, ver- Verdumpft. adj. Muf, vies ruiken, talen , vertolken, overzetten. Verdunkcln. v. a. Verdonkeren, ver-
Verdicken. v. a. Verdikken. duisteren, bezwalken.
Vcrdickung. f. Verdikking. Verdun kelt. adj'.Verdonkerd, verduis-
Verdicnen. v. a. Verdienen, winnen. terd, bezwalkt.
Verdicnst. m. & n. Verdienfe , winst, Verduflkekingi/. Verdonkering , vervoordeel, duistering, bezwalking.
Yerdienstlich.«4>\ &adv. Verdienstiijk. Verdunnen, v. a. Verdunnen.
Verdient, adj. Verdiend, waerdig. Verduitsten, v. n. Vervliegen,verwaas-
Verding. n. Aanhef éding , taak, femen. a
Verdingen, v. a. Aanhef éden, bef éden, Zt^r?' *' Verd"nkeï"- •
bef ellen, verhuren, verpagien. f cit.v , W«, huwen.
Verdinger. m. Verhuurder aanhef é- ^ eren^»»S-ƒ• Huwlijk , trouw, egt, , veroindnis.
\^gt.adj.Verhuurd, aanhef eed, Vj^-v.a.Vereeren, eeren ^oogverpakt 1 fchatten , eerbiedigen, eerbied betoyerdoltaetfchep. f. Verdeutfcben. "™' a™b'**e»' aanroepen; ver, Verdopplen. v. a. Verdubbelen. v 'T* '^chcnkJ"'feJ gefhenk geven, xr -j l rr , , Vcrehrer. m. Aanbidder, hoogaeitêr , Verdorben. adj. Verdorven, bedorven. dienaar ******
yeriovbmhét.f.Verfrvenheid. Verehrung! ƒ. Vereering, eerbied, aan-
Verdorren.v .n. Ver dorren, verdrogen, bidding, dienst ; vereering, gefehenk, Yerdorret. adj. Verdord, verdroogd, gjft 6 s J
vZaSZ:MraaJ' f90?: Vcrcid'et- aaJ- ***** > #» «<*
Vei drehen .v.a. Ver draaijen. flaande. Yerdrehung. f, Verdraaijing, Vereinbarcn. f. Vercinben.
verdrieszen v.^. Verdrieten, fpij- Vercinbarlieh.adj. Overeenkomfig.be-
ten, kwellen , moeijen. f aanhaar met iets, gelijkvormig.
Verdrieszlich. aa}". gf adv. Verdrietig, Vereinigen. v. a. Vereenigen , overeen-
verdnetlijk , fpij tig, onzoet, onaan- brengen , verzoenen.
genaam, ongenoeglijk, lastig, on- Vcreinigt adj. Vereenigd, verzoend.
lustig , onvermaaklijk , langwijlig , Vereinlich. f. Vereinbarlich.
vervélend,gemelijk ,moeilijk, knor- Vcreinzeln. v. a. Verjhipperen.
rig.norsch. Vereiteln. v. a. Verijdelen , vernielen,
Yerdneszliehkeit./. Verdriet, verdriet- te niet doen.
lijkheid, verveling, onlust, onzoe- Vereitcrn.v. a.Veretteren, verzweren,
tigheid, lastigheid, gemelijkheid , Vcrcngern. v. a. Enger maken.
norschheid. Verenszern. f. Vcra'uszern.
V cvdrm^ei;. y. a. Verdringen , uit zijn Veréwigen. v. a. Vereeuwigen, E e 5



44*
V E R.
VER.
Verfahren. v. n. Vergaan ,verdwijnen. Mit Tode verfahren. Sterven. Handelen , te werk gaan.
Verfahren. v. a. Vervaren , van den weg afv/tjken. Den Zoll verfahren, Sluiken , /mokkelen. Vervoeren (waaren, goederen.)
Verfahren.». Gedrag, handelwijs.
Verfall. in. Verval, a/val, verbeurdverklaring.
Vcrfallen. v. n. Vervallen, ver/chijnen. Ontvallen , /erven. Sich mit einem vcrfallen Met .iemand on eenig worden , 'tn onmin geraken, iemands haat op den hals ha'en.
Yerfelltag. m. Vervaldag.
Verf alfchen. v. a. p'erval/chen , bederven.
Vccf alfcbnng. ƒ. Verval/ching, bederving.
Verfangcn. v. a. Vervangen, uitwerken , nut , voordeel doen.
Vcrfangen (fich im Reden). Zig zeiven' tegen/preken.
Verfangen. adj. Verbonden.
Verf anglich. adj. Schadelijk, nadelig,
Verf aPgÜChkeit.y, List, bedrog, nadeel, dat ergens uit kan voordvotr.en.
Verfarben (fich). Ver fchieten, Verfasfcn.v, <*• Vervatten , op/lellen, /lellen , bevatten , inhouden , behelzen.
Verfasfcr. m. Schrijver, op/teller , maker.
Ycrfasfung. f Op/lel, ontwerp , fchets, uittrekzel, kort begrip. Toebereidzei. Ge/teIdheid, Jlaat, toe/land, omflandigheid, ge/eldnis.
Verfaulcn. v. n. Verrotten, vervuilen, verkankeren.
Verfaulfenzen, v. n. Verluijeren, door traagheid verzuimen , verwaarlo zen.
Verj'echten. v. n. Verdedigen , /taande houden.
Verfechtcr. m. Verdediger, voorvegter. Verfechtung. ƒ. Verdédiging, bewering. Verfchlen. v, a. Mis/en , dwalen. Verfcrtigen. v. a. Vervaerdigen, eindi
gen, voltooijen , gereed maken. Verfcrtiger. m. Werkman , maker,
/chrijver, opfteller.
Verfertigung. ƒ. Voltopijing , voleindiging-
Verfinftern. v. a. Verduisteren, verdonkeren. Tanen, zwijmen (van de zon , de maan Jprékende.)
Vevfiflftcrung./l Verduistering, verdonkering , taning, zwijming.
Vcrflicken. v. a. Verlappen.
Verfliegen. v. a. Vervliegen, verdwijnen , vergaan.
Vernieszen.v.,??. Verlopen, wegvloeijen.
VerfiOifen. adj. Verlopen , verjléten, voorgaand, voorleden.
Vcrfluchen. v. a, Vervloeken , verwenJchen.
Vcifluehung./. Vervloeking , verwen/ching.
Verfolg. m. Vervolg.
Verfolgcn. v. a. Vet volgen , voordzetten , agtervolgen, vervorderen , najagen . ' ■
Verfolger. m. Vervolger.
Veriolgung./, Vervolging.
Vcrfremden. v. a. Vervreemden , verhandelen , verkopen.
Veriresfen. v. a. Vervreten , verbras,fen, vei/muilen.
Vcrfresfcn. adj. Gulzig , vratlg. Doorvreten, doorkndagd.
Verfresfer. m. Gulzigaart, vraat.
Verfrieren. v. n. Bevriezen.
Verf ügen. v. a. Belasten, bevélen.
Verfügén (fich), Zig vervoegen, begeven.
Verf ügung. Last , bevél. Vervoeging.
Verfahren. v. a. Vervoeren (goederen.) Verleiden, vervoeren, misleiden.
Verf iihrend, adj. Verleidend, verleidlij k.
Verf ührer. m. Verleider, misleider.
Verf ührerisch. f. Verf iihrend.
Verf iihrlich. adj. l'erleidlijk.
Veiführung,/. Vervoering , overbrenging , verleiding, misleiding.
Vergaderung. ƒ. Vergadering, trom/lag om te waar/chouwen.
Vcrgaffcn (fich). Zig vergapen.
Vergallen, v. a. Vergallen.
Vergangen, adi. V oor léden.
Vergangrich. adj. & adv. Verganglijk.
Vergangliebkeit. ƒ. Ver ganglij kheid , ijiielheid, tijdtijkheid.
Vcrganten. v. a.Bijden ofjlag verkopen. ' Vcrganttmg,/. Openbaare veiling.



VER.
VER.
Vcrgh'hrcn. v.«. Uitgisteri. Verg'attcrüng./. f. Vergaderung. Vergeben. v. a. Vergeven, kwijtfchelden. Begeven. Vergiftigen, pereeren , wegfehfinken , weggeven. Afflaan. Te kort doen , benadelen.
Vergebens. adj. & adv. Vergeefsch, vrugt loos, nutloos.
Vergeblich. adj. & adv. Vergeefsch , ijdel, onvrugtbaar, vrugt/oos.
Vergcbung./. Vergeving, vergifnis , k wijtfchelding.
Vergcbung./. Vergaan, te buiten gaan, verlopen. Voorbijgaan , overgaan , verdwijnen , overwaaijen , bedaren. Sterven , omkomen ,bezwijken. Sich vergehen. Zig vergrijpen, te buiten gaan.
Vergehung. ƒ. Dwaling , mistasting , verzinning.
Vergeltcn. v. a. Vergelden , belonen.
Vergcltung. f. Beloning, vergelding.
Vergefellen , vergefellfchaftcn. v. a Verzeilen , geleiden , vergezelfchajjpen.
Vergcsz. m. Vergesfen. n. Vcrgesfcnheit, f. Vergétenheid, vergetelheid.
Vergesfen. v. a. Vergeten , ontvallen , ontfehieten.
Vergesfen (fich). Mistasten, misgrijpen , zig verwaarlozen , zig verwarren , van zijn fuk raken , blijven ftéken (in eene réde).
Vergesfenheit./. Vergételhcid, vergétenheid , vergeetnis.
Vergeszlieh. adj. Vergeetlijk , vergeetagt'g > vergétig.
Verges-tAicbkch. j'.Vergeetlijkheid, vergetelheid , vergeetagtigheid.
Vttrgeftaltcn. v. a. Van gedaante., van gef alt e veranderen , verwisfelen.
Vcrgeftaltimg./. Verandering van gedaante , hervorming, gedaante verandering.
Vergeuden. f. Verfchwenden,
Vergeuder. f. Verfchwender.
Vergouderiseft. f. Verfehwenderisch.
Vergeudung./. Verkwisting,
Vergewisfcn. v. a. Verzekeren, bekragtigen , bevestigen.
Vergewisfung. ƒ. Verzekering ,bekragtiging, bevestiging.
Vergjeszcn. v. a. Uitgieten, uit forten, vergieten , plengen , forten.
Vergiften v. a. Vergeven , vergiftigen, vergiften. Bederven , vervalfchen.
Vergifter. m. Vergift menger.
Vergiftet. adj. Vergiftigd, vergéven , vervalscht.
Vergittern. v. a. Met traliewerk voorzien.
Vcrglafen. v. a. Verglazen.
Verglafien .verglafuren. v.a. Vernisfen, verlakken.
Vergleieh. m. Vergelijk, verdrag, overeenkomst , vereeniging.
Vergleichen. v. a. Gelijk maken , f egten. Vergelijken , vereenigen , overeenkomen , vereffenen.
Vergleichgemasz , vcrgleichmaszig. adv. Befproken, bedongen , overeenkotn+flig het verdrag.
Verglcichlich. adj. Vergelijklijk.
Verglcichnisz. f. Yerglcichuni;.
Vcrgleichspuncte. Verdragsartikelen.
Vergleichung./. Vergelijking, vergelijk, vereeniging, overeenkomst.
Vzïglzicbm-igswzte.adv.Vergelijkenderwijze , bij wijze van vergelijking , bij vergelijking,
Verglicben. adj. Vergeléken,vereenigd, verdragen , overeengekomen , door een verdrag gefaafd , bevestiga , bekragtlgd.
Verglimmen, v. n. Tot asch worden.
Vergnügen. v. a Vergenoegen, voldoen, te vréden feilen.
Vergnügen. n. Genoegen, geneugtB, vermaak , vergenoeg! jkheld.
VergnügJich. adj. Genoeg'jk , ver genoeglijk , vermaaklijk, aangenaam.
Vergnügïichkeit. ƒ. Vergenoegdheid , vergeuoeglijkheid.
Vergn ügÏMilieit.f.p'ergenoegzaamkeid.
Vergr.ügt. adj. Vet genoegd, vergenoeglijk , vergenoegzaam, vermaaklijk,
Vergnügung. f. Vergenoeging , genoegen , voldoening, vermaak.
Vergeltcn. adj'. Vergolden , beloond.
V'ci'gönncn. v. a. Vergunnen, toef aan. Misgunnen , benijden.
Vcrgönnt. adj. Vergund, toegefaan.
^crgö'ttern. v. a. Vergoden.
^'ergöttcrung. f. Vergoding.
t7crgraben. v. a. Begraven , bedelven. Open maken , fcheiden , doorfnljden, vetfehansfen.



444
VER
VER.
Vergreifen (fich). Zig vergrijpen, misgrijpen , mistasten.
Vergröszern. v. a. Vergroten, vermeerderen , vermeren.
VergröszeruDg. f. Vergroting, verméring, vermeerdering. ,
Vergröszerungsglas. n. Vergrootglas.
Vergunnen , vergiinftigen. f. Vergönncn.
Vergiinftigung./. Vergunning , toelating.
Vergüten. v. a.Vergoeden, goedmaken.
Vergütung. ƒ. Vergoeding.
Verhacken, f. Verhauen.
Verhaft./''. Hegtnis , gevangnis.
Verhaften, v. a. Vatten , in hegtnis némen , gevangen némen. Verpanden, belénen.
Verhaftet. adj. Verpand, beleendfchttldig.
Vcrhaftung. f. Gevangnis, hegtnis, gevangenfchap.
Vcrhag. f. Zaun.
Verhagen, f. Verzaunen.
Verhalten, v. a. Verbergen , inhouden, bewaren , ophouden. Aan twee lieden te gelijk verkopen ,het geen men den eenen verkogt heejt, nog eens aan den anderen verkopen.
Verhalten (fich). Zig gedragen, betrekking hebben. Die Sache verhalt fich fo. Het is met de zaak zo gelégen, zo gefield.
Verhalten. «.Vcrhaltung./.Gerf/-^-.^/• fche verkoop. Toef and, ge/te Idheid eener zaak.
Verhaitnisz.f. Betrekking , overeenkomst, evenredigheid, gelijkenis.
Verhandeln. v. a. Verhandelen, verkopen. Onderzoeken, verhandelen (eene zaak).
Verhangen, v. a. Verhangen, meteenen fluijer , een kleed, eene gordijn bedekken. Gehengen , gedogen , toelaten , laten gefchieden.
Vcrhangnisz./. & n. Geheugnis , toelating , lot, noodlot. Toelating, bef lering van God.
Verhangt, adj. Noodlottig.
Verhancn. v. n. Volharden, volf andig, fandvastig blijven, wagten.
Verharrlich. adj.Befendig, volhardend, fandvastig.
Verharrung. f. Volharding, beflenilgheid, flandvastigheid.
Verharfchen. v.;;. Hard worden , verharden.
Verharten, v. a. Verharden , harden ,
hard maken. Verhartet. adj. Hard, verhard, hard-
1'jvig.
Vcrhïrtung./. Verharding, hardlijvigheid , verfoktheid.
Verhaszt. adj. &adv. Gehaat ,haatlijk, vijandg.
Verhauen. v. a. Verhouwen. Verhakkingen maken.
Verhauen (fich). Zig tigenfpréken ,zig weêrlpréken.
Vcrhaufen. v. n. Verhulzen , van woning veranderen.
Verhauten (fich). Vervellen.
Vcrhauten. v. a. Eene nieuwe huid om een fchip leggen.
Verheben. v. a. Heffen, vertillen , verzetten , verplaatzen.
Verhecren. v. a.Verwoesten, verforen, vernielen , aflopen , flropen.
Vcrheerung. f. Verwoesting , vernieling , flroping.
Verhchlen. v. a. Vtrhélen, verbergen , verzwijgen.
Verhehlcr. m. Héler , verhéler.
Verheirathen. v. a. Pluwen , trouwen.
Verheiszen. v. a. Be:oven, toezeggen.
Verheiszung./. Beiojle, toezegging.
Verhelfen. v. a. Helpen, verhelpen , bij flaan.
Verbergen, f. Verhecren.
Verherrlichen. v. a. Verheerlijken , loven , prijzen, groot maken.
Verherrlichung. ƒ. Verheerlijking,grootmaking.
Verhetzcn. v.a. Aanhitzen, aanfloken, oprui jen , ophitzen, oprokkenen.
Vcrhetzer. m. Ophitzer, aanfloker, opruijer.
Verhctzt. adj. Opgehitst, opgeruid ,opgeftookt, opgerokkend.
Vcrhexen. v. a. Betoveren , behekzen.
Verhindcrlich. adj. Hinderlijk , vervélend.
Vcrhindern. v. a. Verhinderen , vervélen, hinderen, beletten.
Vcrhindernisz. f. Verhindering, hindernis , belet, beletzel.
Verhindert, adj. Prerhinderd , gehinderd, belet.
Verhinderung. f. Verhindcrnisz.



VER.
Verheffen, v'. a. Hopen , verwagten.
Verheffen.n. Hoop , verwagting. Verhoffentlieh.adv. Zo ik hoop, naar
alle waarfchijnlijkheid, Verhöhnen. v. et. Bejpotten, honen , be-
fchirnpen. Verhöhnung.f. Befpotting ,fpettemij ,
hoon, befchimp'ng.Verholen, adj. Verholen, verborgen ,
bedekt.
Verhó'r. ƒ. & n. Verhoor, verhoring.
Verhoren, v. a. Verhoren , ondervragen. Een woord misfen, niet verft aan hebben.
Vcrbörgemach. n. Verhoorkamer, geregiekamer, gehoorzaal.
Verhönmg. ƒ'. Verhoring , ondervraging. _
Verhörzinnner. f. Verhörgemach.
Verhudeln. v. a. Bederven , verbrodden, verknoeijen.
Verhülflich. adj & adv. Behulpzaam.
Verhullen, v. a. /- erhullen, bedekken.
Verhangen), v. n. Verhongeren , uithongeren .
Verhunzeln , verhunzen. v. a. ï/erminken, mismaken , fchenden.
Verhuren, v. a. Verhoeren , bij de hoeren doorbrengen (zijn geld).
Verhurt.adj. p'erhoerd, hoeragtig.
Verhüten. v. a. Verhoeden , -wéren , voorkomen, vermijden ,beletten.
Verjagen, v. a. Verjagen , verdrijven, uitdrijven , verbannen.
Vcrjahren. v. n. Verjaren.
Verjahren (fich). Zig verjaren.
Vcrirren. v. n. Dwalen , verdwalen , verdolen , verbijsteren , den dwaalweg, of doolweg gaan , van den weg ajdwalen.
Verirren (fich). Zig vetgisfen, in de war raken , eenen misflag begaan.
Verirrt. adj. Vet dwaald, verdoold.
Vérjüngen , vtrjüngern. v. a. & n.Ver'. jongen, jonger worden. Vernieuwen.
Verkalten. v. n. Verkouden , koudworden.
Verka'Itung. f. Verkoudheid.
Verkappen, v. a. Verkleden, vermommen , bedekken.
Verkauf.f. Verkoop , verkoping, veiling.
Verkaufen. v. a. Verkopen , verhandelen. J
VER, 44S
Verkauflich. adj. & adv. Verkooplijk , verkoopbaar.
Verkauft. adj. Vcrkogt, verhandeld.
Verkehr .ƒ'. Verkéring, omgang. Koopmanfehap , handel. Jiktakfpet.
Verkehren. v. a. Koopmanfchap drijven. Tiktakken. Veranderen, verkeren, verwisfelen , omkéren , verdraaijen. Verleiden, bederven, omkopen.
Vcrkehrt. adj. & adv. Verkeerd, vérkeerdlijk , averegts , omgekeerd. Veranderd. Bedorven. Schadelijk. Verdraaid.
Verkehrtheit. ƒ. Verkeerdheid, bedorvenheid ,bederf.
Verkennen, v. a. Niet kennen, verzaken , ontkennen, lochenen.
Verkerben. v. a. Verkerven, misdoen , verbruijen, bederven.
Verkenen, v. a. Biet kétens f uiten.
Verketzern. v. a. Verketteren, voor eenen ketter verklaren of houden..
Verklagen, v. a. Verklagen,aanklagen, befchuldigen , aanbrengen , betigten.
Verklager, m. Aanklager, befchuldigcr, aanbrenger.
Verklaren, v. a. Vervormen, veranderen , verheerlijken.
Verklarung. ƒ. Vervorming, gedaante, verandering, verheerlijking.
Verklauicln. v. a. Bondig en deugdlijk maken.
Verkleiden. v. a. Verkleden, vermommen. Bewallen ,fchoeijen.
Verkleidung. f. Ver kléding, vermomming. Bewalling , fchoeijitig.
Verkleinerlich. adj. Verkleinend, verminderend, ver agt end, minagtend.
Verkleinern. v. a. Verkleinen , verminderen , veragten , minagten, benadelen , krenken , lasteren , kwaad fpréken.
Vcrknöteln. v. a. Knopen , vastknopen.
Verknüpfen. v. a. Zamenknopen , toeknopen, zamenvoegen. Verbinden, verpligten.
Verknüpft. adj. Verbonden, vereenigd, zamengeknoopt, toegeknoopt,
Verkochen. v. a. Verkoken.
Vcrkorckt. adj. Toegekurkt.
Verkosten. v. a. Smaken, proeven, V'jeden, den kost géven.
Verköstigen (fich). Op zijne eigen kosten léven , zijnen eigen kost doen.



44<5 VER.
Verkb'stigung. ƒ. Spijs en drank,[onderkoud, leeftogt.
Verkricehen (fich). Wegkruipen , wegflu'pen , wegfchullen , zig verf huilen, zig verbergen. Zig niet durven vertonen (van fchaamte.) Benéden iémand zijn , minder zijn.
Verkriegen. v. a. Veroorlogen.
Verkrippeln. v. a. Kreukelen, in een frommelen.
Vcrkrochcn. adj. Duister, listig.
Vcrkriimmen. v. n. Verkrommen, verlammen.
Verkrümpcln. V. a. Rimpelen,fronsfen, Verkrüpferi. v.a. Inkrimpen, zamenïrekken.
Verkiinden, verkündigen. v. a. Verkondigen , bekend maken , böodfchdppen, verwittigen, afkondigen.
Verkündiger. rit. Verkondiger, boodfchapper.
Vci'klindigiing. f. Verkondiging, boodfchap.
Verkundfehaftcn. v. a. Befpieden, verfpieden.
Verkunsteln. v. a. Bederven, verknoeljen , (door iets al te fraai te willen maken.)
Verkuppeln. v. a. Koppelen, zamenkoppèlen.
Verkiirzen. v. a. Verkorten, bekorten , korter maken. Ongelijk doen , verongelijken , benadélen , befcdadigen.
Verkürzung. f. Verkorting, benadeling, ongelijk, nadeel.
VerUitten. v. a. In tras leggen.
Verlachen. v. a. Belachen, bejpotten, uitlachen.
Verlacht, adj. Belacht, befpot, uitgelachen.
Verlag, m. Verfchot van onkosten, uitgaaf , druk , foort.
Verlahmen. v. a. Verlammen , verminken.
Verlahmung , verlahmung. f. Verlamming , lammigheid, verminking.
Verlangen, v. a. Verlangen , wenfchen, begéren.
Verlangen, n. Verlangen , wensch, begeerte.
Verlangern. v. a. Verlengen, langer
maken , uitflellen , verrchuiven. Verlarven, v. a, Vermommen.
VÈR.
Verlasz. m. Verdrag, fchikking, overeenkomst.
Verlasz.r. Verlasfung und Verkauf.
Verlasten, v. a. Verlaten, berusten, vertrouwen. Overeenkomen , verdragen, befchikken. Verkopen.
Verlasfenbeit'. f. Verlating, droefheid, eenzaamheid.
Verlasfenfehaft. f. Nalatenfchap, erfnis , boedel, boel.
Verlasfung./. Verlating.
Verlaftern. v. a. Lasteren, fchenden.
Verlaub. tn. Verlof, toelating, gedoging.
Verlaubcn. v. a. Veroorloven , toelaten, gedogen.
Verlauf. m. Vervolg, beloop. Der Vcflauf der Sache ist diefer. De zaak Is dus gelegen , gefield.
Verlaufen. v. a. Verlopen, weglopen, aflopen,
Verlaufen (fich). Zig van den weg be. -géven , vap den Weg afdvsalen.
Verlaugnen. v. a. Ver lochenen, verzaken , miszaken , ontkennen, miskennen , ontzeggen.
Verlauchner. m. Verzaker, afvallige.
Verlaugnung. f. Verlochening , verzaking.
Verlaut. m. Gerugt, tijding, maare. Verlauten. V. n. Verluiden. Es verlau-
tet. Het gerugt loopt, men zegt. Verlebt. adj. Afgeleefd, uitgeleefd,
oud.
Veiiechfen. v. n. Verfaven (door de droogte), lek Worden ; van dorst f erven.
Verleckern. V. a. Verlekkeren, ln lekkernij doorbrengen, verkwisten.
Verlegen, v. a. Verleggen, verplaatzen. Einem den Pasz verlegen. Iemand den pas ajfnijden. Die Kosten verlegen. Bekostigen , de onkosten drd • gen, voorfchieten.
Verlegen. adj. Verlegen, Verlegen Waare. Verlegen goed, wlnkelhoedcrs, zolderlingen, goederen die geen aftrekhebben, liggers. Miteiner Per'fon verlegen feyn. Met iemand verlégen zijn.
Vcrlegenheit. ƒ. Verlegenheid, belentmering.
Verleger, m. Bekostiger, drukker. Verlehnciij vcrleilien. v.a. Veriénsn,



VER.
Vergunnen , toeflaan. Ein Haus vei lehnen. Een huis verhuren. Verlehner.Verhuurder.
Verleiden, v. n. Tégen/laan. DasSpiclei ist mir ganz verleider. Ik heb eenei tegenzin in het fpélen , eenen afkee. van het fpélen.
Verleihen. v. a. Verlenen, vergunnen toeflaan. Lenen (geld aan iemand. Begéven (een ampt aan iemand-)
Verleihung./. Verléning, vergunning
■• lening, begéving.
Verleiten. v.a. Verleiden, misleiden
Vérlèrnen. v. a. Verléren , afwennen . ontwennen.
Verlefehen. v. n. Uitgaan, uitlesfchen,
VcrlcTen. v. a. Verlézen , aflézen.
Verlefer. m. Lezer , aflezer.
Verletzen. v. a. Bezeren, wonden, kwetzen , beléd'gen ,fchenden , ontére n.
Verletzlich. adj. Kwetsbaar, fchendig, ontèrend, bctédgeiid.
' Verletzung. f. Bezénng, kwetzing, fchending, ontering , belediging, verongelijking.
Verleuinden, m. Lasteren , kwaadfpréJ:en, agterklappen.
Verleumder. m. Lasteraar, agterkl-apper, eerrover, eerfrhender.
Verleumderiseh. adj. Lasterend, laster agtig.
Verleumdung. f. Laster, agterklap, lastertaal, lasterréde.
Verlieben. v. a. Ver lieven, verliefd
worden. 'Verliebt. adj. Verliefd.
Verliebter. m. Minnaar.
Verliedern, verlüdern. v.a. Verwaarlozen , Veronagtzamen.
Verliegen. v. n. Verliggen, door lang liggen bederven.
Verliehen. adj. Verleend, vergund ,toegeflaan, ingewilligd, gegéven , begeven , geleend.
Vcrlieren. v. a. Verliezen, misfen. Sich vertieren. Verdolen , verdwalen. Heimlijk, flilletjes weggaan, verdwijnen. Im' Zorne fich vertieren. Door gramfchap vervoerd worden.
Verloben. v.a. Verloven.
Verlöbnisz. f. Verloving, ondertrouw , trouw , belofte , huwelijksvoorwaarde. '
VER* 447
- Verlobt. adj. Verloofd. , Verlobte. f. Bruid, ondertrouwde. Verlobtcr. m. Bruidegom. i Vcrlobung. f. Gelojte. i Verlocken. v. a. Verlokken, bekoren, verleiden. ■ Verlodcrn. f. Verfhdern. , Verioffelt. adj. Verliefd, verwijfd. ) Verlogen, adj. Leugenaar, leugenagtig. Vertonnen. V. a. Belonen, lonen. Ei verlohnt fich die Miilie nieht. liet is de moeite niet waerd. Verlohnung./. Beloning, vergelding. Verlohren. adj. Verloren. Vergeefsch,
vri'gtloos. Loos , ongebonden. Verlofchen. adj. Uitgedoofd, uitgegaan. Verlüdern. v.n. V erkwanfelen, verkwisten , onnut bef éden. Verlumpen. v. a. Verfcheuren, verfonsfen.
Vernist, tn. Verlies , nadeel, fch.jje. Bey verlust Leib und Lcbcns. Op lévensjlraf.
Verlustig. adj.& adv. Verloren, kwijt zijn. Verlustig machen. Doen verliezen. Verlustig werden. Verliezer., kwijt raken. Verlustigen, v. a. Verliezen, doen verliezen.
Verlustigt, adj. Die fchade, nadeel, verlies, gcléden heejt. Vcrlusti.;C feyn. Schade lijden.
Vermachen. v. a. Vermaken, befpréken. Toemaken, toefloppen , on,keinen , influiten.
Vermacher. m. Erfmaker.
Vermacht, adj. Vermaakt, befprokm. Toegemaakt, omheind ,befloten.
Vermachtnisz./'. & tn. Erfmaking, erfgtft.
Venna'hlen. v. a. Trouwen, huwen. Vermahlung. f. Huwlijk , trouw, egt. Vermannen, v. a. Vermanen, aanmanen.
Vermaledeyen. v. a. Vervloeken, verwenfehen.
Vermanteln. v. a. Bedekken, voorgeven, voorwenden.
Vermauren. v.a. Toemetzelen.
Vermehren. v. a. Vermeerderen, vermeren , vergroten, uitbreiden.
Vermehren m. Vermeerderaar.
Vermehruiig. f. Vermeerdering, vermlring, vermenigvuldiging.



443
VER.
VER.
Vermeiden, v. a. Vermijden , mijden , ontwijken, ontgaan, ontvlieden.
Vcrmeidlich. adj. Vermijdelijk.
Vermeincn. v. a. Verménen, ménen, wanen, Vermoeden, zig laten voorJlaan, denken, zig voorfle Hen.
Vermcint. adj. Vermeend,gemeend,gewaand, zo gezeid , votrgegèven.
Vermelden, v. a. Vermelden, melden, gewagen, melding doen, gewag maken.
Vermengen, v. a. Vermengen. Sich mit einen Handel vermengen. Zig in eene zaak fle'ken , mengen , zig met eene zaak bemoeijen.
Vermerken, v. a. Bemerken, befpenren, merken , gewaar Worden , verlulden, lek bitte5 nicht libel zu vermerken. Ik bid u mij niet kwalijk te némen. Er hat fich vermerken lasfen. Hij heeft Zig laten verlulden.
Vcnnerklich. adj. Merkbaar, zlgtbaar, baarb/ijkli/k.
Vermesfen (fich). Z'g Verméten , bejlaan , zig laten voorflaan. Zig vervloeken , duur zwéren.
Vermesfen. adj. Verméten , vermétel, flout, roekloos , verwaten, verwaand , onbefulsd, vrijpostig.
Vcrmesfenheit. ƒ. Vermetelheid, verméten heid , Verwatenheid , Jloutheid, Verwaandheid, onbezuisdheid.
Vermesfentlich. adv. Vermétellijk , flout lijk, onbezulsdlijk.
Vermiethen. v. a. Verhuren,verpagten, 'tn huur géven.
Vermiethcr. m. Verhuurder, verpagter.
Vermindern. v. a. Verminderen, minderen.
Vermifchen. v. a. Vermei-.gen , mengen.
Vermifchung. f. Menging , vermenging, mengelmoes.
Vermisfcn. v. a. Misfen , vermlsfen.
Vermitteln. v. a. Bemiddelen, bijleg gen , middelen.
Vcrmittclst.prép. Vermits , mits , onder beding.
Vermittehing. ƒ. Bemiddeling, tusfthenkomst, tusfehenfpraak.
Vermodern, v. n. Vergaan , verrotten , vermolmen.
Vermodert. adj. Verrot,% Vergaan, vermolmd.
Vermöge. prép, Volgent, uit kragt, uit
hoojde , overeenkomflig. Vermogen, v. n. £ƒ a. Vermogen , kunnen, mogen. Vermogen, n. Vermogen, rijkdomi middelen,geld en goed. Magt,flerkte. Vermogen, v. a. Overréden, bewegen. Vermogend, adj. Vermogend, bemid, deld,gegoed, rijk. Magtig, in Jlaat,
bekwaam. Vermügenheit. ƒ. Magt, vermogen,
bekwaamheid. Vermöglich. adj & adv. Rijk, gegoed,
welhebbend, in Jlaat. Vermöglichkeit. f. Rijkdom,- goederen. Vermöglichkeit des .Leibes. Gezondheid, wéljlarid, wélzijn. Vcrmögfam.arfv. f. Vermogend. Vermorfchen. v. n. Bros worden , vergaan , verrotten. Verraüden. v. n. Moede worden , vermoeid worden. Vermüdet. Moede, Vermoeid, mat,
afgemat, vermast. Vermummen. v. a. Vermommen , ver-
kléden , verbloemen. Vermuthen. v. a. Vermoeden , gis/ent
verwagten. Vermuthen. n. Vermoeding , gisflng ,
verwagting , gedagte. Vermuthlich. adj. & adv. Vermoedelijk , waarschijnlijk , denklijk, naar gedagten, naar gisfing. Vermutzen. v. a. Motzen, korten
(Jlaert en ooren.) Vernaehlaszigen. v. a. Verwaarlozen ,
verflojfén, verluijeren. Vernachtheiligen. v. a. Benadelen, te
kort doen. Vernachtheilung. f. Benadéling -.Jchade, Vcrnagcln. v. a. Vernagelen. Vernarren, v. a.&n. Dwaaslijk vertéren , doorbrengen. Gek worden, verzotten. Vernarrt. adj. Verdwaasd , verzot. Vcrnarrtheit. f. Verdwaasdheid. Vcrnafchen. v. a. Verfnoepen. Vernehmcn. v. a, Vernémen , onderzoeken , naarvragen, ondervragen , omhoren, horen. Er hat fich vcrnenmen lasfen. Hij heeft zig laten Vertuiden. , Vernehmen .«. Tijding, gerugt. Verflandhoud'mg, vertrouwen, goedé toep.



VERi VER. 4i9
Verjiehmlich. adj. & adv. Klaar , duid- Vcrpflyizeii. v. a. Verplanten, verpo-
lijk , onderfcheiden, verflaanbaar. ten. Verneigen (fich). Zig buigen , neigen. Verpflegcn. f. Pflfgen» Verneineu.,v.a. Ontkennen , lochenen, Verpflegung./. Bezorging, onderhoud,
afflaan, weigeren, f leeftogt, voedzel, kost.
Verneincnd.adj. Ontkennend. ' Verplichten, v.a. Verpligten , verbin-
Verneinlich. adj. Ontkenlijk. den.
Verneinung./. Ontkenning, lochening , Vcrpflichtend. adj. Verpligtend.
verzaking. Verpflichtung./. Verpligting , pligt ,
Vernennen. v. a. Verkeerd noemen. verbiudnis. Verneuen, verneuern. v. a. Verr.leu- Vèrpfuven. v.a, Veffoeljen.
wen, weer ophalen. Verpiehen. v. a. Pekken , bepekken,
Ven:ichtcn. v.a. Vernietigen, verijde- Verpitfchiren. v. a. Verzégelen , toezi-
ten , te niet . maken, verbreken. gelen.
Veragteh , met veragting, van ie Verplaudevn v. a. Verpraten verklap.
mand fpreken. pen, babbelen.
Vcrnichtigung./. Vernietiging , vernie- Verpraiiuneln. v. a. Toef uiten, toegren-
ling , verbreking, veragting. delen. Vernieten, v. a. Neerklappen, omklin- Verprangen. V. a. Verfpillen, verkwis.
ken. ten , doorbrengen door pragt en faat'
Vcrnunft. f. Verf and, vernuft, réden, fte,
redelijkheid. ^ VerprasCcn. v. a. Verbrasfen, verf 'ent*
Veruünfteln.v. n. Rédenéren, flofofé- pen, doorbrengen.
ren, haïrkloven, muggeziften. Verpuffen.v. s. Ontploffen (in de fcheiVernünftig. adj. & adv. Vernuftig,ver- kunde).
f andig, réde/ijk , met réden begaafd. Verquollcn. adj. Gezwollen (van eene Vern'dnftiglich. adv. Virflandiglijk. deur enz. jprékende.)
Vernunftkunst. ƒ. Redekunde , rédeneer- Verrammen. v. a. Paaien inheijen.
nuntt. Verrafen. v.». Uitbulderen , uitrazen,
Vermmftlehre. f. Vernunftkunst. Vermh- „u yerraad> verraderij.
Vernunftkr,/». Redeneerder, haïrklo- Yerrathen. v. a, Verraden, verklappen,
ver, ntuggezipter. verklikken, overdragen, aanbren-
Vernunttlos, adj. Reaeloos, onredelijk, ■ a
onvernuftig, onverf andig. Verrather. nt. Verrader, verklikker,
Vernunftfchlusz. m. Sluitrede. aanbrenger , kraaiier.
Vernützen. v. a. Gebruiken, verfijten. T7 %.
v.a. Verwoesten, woest ma- Verrathcrey. ƒ. ^rraderij, verraad.
ken , ontvolken. * crmhemch.adj.&adv. Verraderlijk.
Verordnen. v.a. Verordenen, bef ellen, Verrauchen. v. n. h.twaasfemen, uit-
befchikken , bepalen , bef'uiten, vast- da»fn ' vervliegen. Verfhalen ,
feilen , belasten , bevélen. verf aan.
Vcrordnung./. Bevél, last,gebod, be- Verrauehung. ƒ. Uitwaasfennng.
fluit, verklaring, inflelling, fléde- Vcrrechnen. v. a. Verrekenen, in réke-
wet, keur, befchikking. »ing brengen.
Verpachten. v.a.Verpagten, verhuren. Verreelïncn (fich). Zig misrékenen. Verparen. v. a. Paren. Verrechten, v. a. Met regtsgedinsen
Verpartiren. v. a. Agterhouden , Weg- doorbrengen , verpleiten. De regten,
houden , kapen , kleijen , krauwen. belastingen , imposten betalen. Vcrpl'alen. v. a. Met florinpalen voor- Verrecken. v. n. Sterven (word alleen
zien. van de beesten gezegd.) Dasz du ver-
Verpf anden. v. a. Verpand n , verzet- reckest! Dat u de drommel haal.
ten. Verreden, v. a. Verzeggen, verzaken,
Verpfandlich. a 'j. Verpandbaar, ver- verloven , verzweren.
zetbaar. Verreden (fich). Zig misfpréken , zig
F f



4;3
VER.
VER.
verf préken. Zig tégen/préken , zig verzinnen.
Verreiben. v. a. Fijn wrijven.
Verreifen. v. n. Prertrekken. verreizen.
Verreiszen. v.a.Verfcheuren,verf 'ijten.
Verreizen, v. a.Aanhitzen , aanporren, aanfloken, opfloken, ophitzen. Af manen , verleiden.
Verren ken. v. a. Verrekken , verrukken , verflulken , zwikken , verwrikken , verwringen, verdraaijen.
Verrenkung. f.Verrekking,verf niking, verdraaijing , vervsringing , verwrikking.
Verrennen, v. a. Stoppen (den'doortogt.)
Verrichten, v. a. Vetrlgten, uitrigten, uitvoeren , volbrengen.
Verrichtung. f Verrigting ,uitvoering, beroep, bézigheid.
Verriechen. v. n. Vervliegen , uitwaasfemen.
Verriegeln.v. Toegrendelen.
Verringern. v.a. Verminderen. ■
Verrisfen. adj. Gefcheurd, verf éten.
Verrochen. adj. Vervlogen, verflagen.
Verrosten.v.n. Verroesten , roesten.
Verrucht.adj. Godloos , vuil, eerloos, fchandlijk, overgegeven, ondeugend.
■Verrücken. v. a. Verrukken, verwrikken , verwaggelen , verroeren. Ontrukken , verplaatzen, verf hikken, verleggen, verfchuiven. Verbijste ren , ontftellen. Verijdelen , dwarsbomen.
Vernicklich. adj. Beweegbaar , verplaat slijk.
VerrUckt. adj. Verbijsterd , ontfleld. Verruckt feyn im Kopfe. Verbijflerd zijn in de hersfenen , ontflelde hersfenen, bijftere zinnen hebben.
Verrückung.y. Verbijflering, vertrekking der zinnen, verrukking van zinnen . verplaatzing.
Verrufen. v.a. Belasteren, fcheiden (iemand). Afzetten (geld). Eines Kopt' verrufen. Geld, prijs op iemands hoofd feilen. Bannen, uitbannen.
Verrufen. adj.Berugt. Afgezet. Gebannen.
Verrufung. f. Berugtheid. Afzetting.
Ontëering. Verrunzeln. v. n. Rimpelen. Vers. m: Vaers, dicht , gedicht. Verfagcn. v. a.Beloven , toezeggen, ver¬
loven , verzeggen. Ontzeggen, weigeren, afflaan , ketzen (het geweer),
Verfagt. adj. Verzegd , beloofd, ver ■ loofd, toegezegd. Ontzegd , geweigerd , afgeflagen.
Verfalbiichltabe. m. Hoofdletter.
Vei-falzc?. v. a. Verzouten , te zout maken.
Verfammeln. v. a. Vergaderen , vergaren , verzamelen. ■
Vcrfammlung. f. Vergadering , verzameling.
Verfamnalungstag. m. Landdag.
Verfandcn. v. a. Verzanden, zanden , met zand opgeftopt worden.
Verfatz. m. Onderpand.
Verfauen. v. a. Vuil, morsfirr maken.
.Verfauern.v.n. Verzuren,zuur worden.
Verfaüfen. v. a. Verdrinken, verzuipen, met drinken , in drank vertéren.
Verfaumen. v. a. Verzuimen, verwaarlozen , veronagtzamen.
Verf aumnisz. f. Verf aumung.
Vcrfh'umimg./. Verzuim, verzuimnis, verwaarlozing.
Verfcbaffen. v. a. Verfchaffen,fchajfen, voorzien , bezorgen.
Vcrfehalen. v. n. Verfhalen , verflaan.
Verfchamen. v. a. Befchamen , befchaamd maken.
Vcrfch'a'mt. adj. Befchaamd.
Verfchandcn v. a. Schenden, mismaken.
Verfchanzen. v. a. Verfchansfen , bewallen , omfchansfen , bebolwerken.
Verfcharren. v. a. Begraven , bedelven.
Verfehatten. v. a. Schaduw , lommer maken.
Verfcheiden. v. n. Sterven , overlijden ,
den geest géven. Verfcheidentlich. f. Verfchiedentlich. Verfcheimen. v. a. Bezwalken , ontee-
ren.
Vcrfeheinen. v. n. Voorbijgaan.
Verfchcnken. 'v. a. Schenken , weggeven , vereeren. Verfchenken, vertappen.
Verfcherzen. v. a. Verliezen, verwaarlozen.
Verfcheuehen. v. a. Verfchrikken , ver» jagen.
Verfchicken. v. a. Verzenden. Verfchieben. v. a. Verfchuiven, uitflellen, opfcherten. Verfchieden. adj. adv. Geflorven ,



VER; VERi 4èt
overleden. Verfchillend, onderfchei- Uren, doorbrengen , verflijteh , aftden, onderfcheidenlljk. .
yerfcWiedznbeh.ft.Verftcheidenheid.ver- Verfchleifen (flcli). Zig verkniezen j fchi!, onderfcheid. kwijnen,
Verfchiedcnüichi adv. Verftheidenlijk , Verfchleimen. v. a. Verft,,,nen.
onderscheidenlijk, verfcheiden. Vétfchteszefl. *.4.mfifJW ' V#*
Vcrfchienen. adj. VerJchénen , voorlé fcheuren.
Verfchlemmen. v. a. Bemodderen , ver-
Verfchienen. v. d. Een rad met ijzeren f ijken. Doorbrengen , verkwisten i
banden bef aan. JVT"f braSfi"- , ;. Vei ifchieszen. v. a. Verftchieten (kruit.) Verfchlcnken. v. ». Verluijeren, verslijten , ajzetten, verkopen (waa- lanterfanten.
ren) Verzetten. Verftchieten, de Verichlenkrrii. v. n. Verflingeren. f
verw, koleur verliezen. Verdraai- Verfehleppen. v.a. Verf epen, wegfle^
jen (de oogen).. Pen' wegnemen, vseghalen (heim-
VeiTchiffen. v. a. Ver fchépen, in een fyr,'} , rr, n
vcu ,. , i . Verfchleudern. v. a.Verfeuren, verander jchip overladen. Verflodderen , verftonsferi
Vcrfchimmeln. v. n. Verfchnnmelen , ■> ft. ' J J
befchimmelen, vermuffen, verduf- ^S^TalVérjkWén t mét
fen » vervunzen. ' „ .. , , , ,
vifehiiiipfen. v. a. Honen, befchimpen, ^SS^^SS^u
taken. _ , ,, , w Verfchlieszen. v.a. Sluiten , opfuiten i
Verfe linnen, v. a. Bedenken, dekken. "
„ , . „. , befluiten,
Verfchirmen (fich). Zig verbergen, Verrch,ifren. f. Verfchlcichen.
ftchuilen. Verfchlirnmern. v.a.Verflimmercn,ver-
Verjfclilafeü.v. n, Verfapen, ergeren, erger worden , agterult
Verkhliig. m. Bejchot, fchutting, aft- g^an.
ftchutzel, hek. Verfchlina;en. v. a. Verf inden, verzwei-
Verfchttgen.v. a. Ver flaan. Verliezen ^
(zijne kalanten). Afzetten , verble- verfchlisfen.arf/. Verf éten, verfcheurd,
den (geld). Verwaarlozen (zijn ge- Verfchlosfen. adJm Beft0ten.
luk.) Opbrengen , voordeel geven. VerfchlLlcken. v. a. Inftokken , inzwel-
Verfchlagen. adj. Loos , listig , beftépen, ^en . verzwelgen,
doortrapt. _ Vcrfchlupfen (fich). IVegzakken, weg-
Verfchlagenheit. ƒ. List, loosheid, befte- /upen. Zig verbergen , heimlijk weg* penheid, doortraptheid. gaan, wegfuipen,
VciTchlagung. f. Afzetting, verlies, Verfchmachten. v. n. Verfmagten , ververval, ftikken fezwijken , flaauw worden.
Verfchlammen. v. a. Met modder vullen. Verfchmahen. v, a. Verf maden, verag-
Verfchlappen. v. n. Verjlappcn , fap ten.
worden. Verfchmahlich. adj.&adv.Verfmadendt
Verfchlaudern. v. a. Verzuimen , ver- veragtend , trotsch , fpij tig, verwaarlozen , { verf enderen (zijnen ftmaadlijk , veragtlijk. tijd). Doorbrengen, verkwisten , Verfchmaufen. v. a. Verftmullen , doorverfpillen (zijn geld en goed.) brengen.
Verfchleichen (fich). Verft nullen , zig Verfchraelzen. v.a. Verf meiten t ftmelverbergen. ten-
Verfchleif. m. Aftrek, vertier, ver- Verfchincrzen. v. a. Verduren, doorkoop Haan, uitflaan, bezuren, verkroppen,
Verfchleif-n v.n. Aftrek hebben, ver- Verfchmicren. v. a. Verfméren, toefmékopen , f ijten. ren. Bemorsfen, vermorsjen , be-
Verfchleifen. v. *. Verwoesten, flegten, vullen.
met den grond gelijk maken. Ver- Verfchraitzt.adj.Loos, listig, drgi F f a



452
TER.
\ ER.
Verfchnappen. v. a. Verf/tappen , verpraten.
Vcrfchnauben. v. n. Adem f chippen, zig verhalen.
Verfchnci-den. v. a.p'erfnljden. Bezigen. Snoeijen , J'chéren (boomen , heggen.) Lubben,/nijden(eenpaerd enz). Ontmannen,
Verfehneyen. v. n. Met fneeuw bedekt woraen.
Verfchhittener. m. Gelubde , ontmande,
ge/nédene, platbroek. Verfchnippeln. v. a. P'erfr.lpperen. Verfchnippcrn. f. Verfchnippeln, Verfchnitten. adj. Gej'néden, ontmand,
gelubt.
\ erfchnitzeln. f. Verfchnippeln. Verfchöben. adj.Verflhoven, uitgejlehl. Vcrfchonen. v. a. Ver/c nonen ,/chonen,
ontzien, /paren. Verfchönern. v. a. & n. Ver/raaijen ,
ver/eren, op P/nukken. verfchonur.g./. Ver/choning, /paring.
Im Buche der Vcrfchonung ftellen./»
het vergeetboek /laan, gejleld zijn ,
vergeten zijn. Verfchosfen. adj.Fer/choten, verbleekt,
bleek.
Verfchranken. v. a. Verrchans/en , afl /nijdingen maken. Vlegten , flren' gelen.
Verfchran kt. adj.Doorvlogten, geflrengeld. Verward.
Verfchraubcn, v. s. Toe/chrocven. Verdraaijen (eene/chroej'.)
Vcrfchreibcn. v. a. Ver/chrijven, in het
' /chrijven /out begaan, peel papier ver/chrijven. Voor/chrijven (een geneesmiddel.) Ver/chrijven , ten onderpand géven. Verbinden(zig door ge/chrij't). Ontbieden (boeken).-,
Vcrfchreyen. v. a. Uitttlaken, u'ttfchelden , uitlugten, fchenden , eenen kwaaden naam géven. Vérfchricn feyn. In een kwaad gerugt zijn, ter kwaader naam /laan , in eenen kwaaden roep zijn , eenen Jlegten naam hebben.
Verfcbreyt. adj. Die eenen kwaaden naam hee/t, in een kwaad gerugt /laat.
Verfchrunipeln. v. „. Ver/chrompelen, ■verrimpelen, inkrimpen.
Verfehrumpelt. adj.Verrimpeld, rimpelig.
Verfchrumpfen. f. Verfcbrmnpeln. Vcrfchub. m.Ver/chuij, uitjiel, op/chorting.
Vcrfchulden. v. a. Verdienen , jchu/djg Zijnd'flraf) Erkennen, vergelden,
Verfchulden (fich). Schulden maten, in /chulden raken, zigJckuldig maken , beledigen, eenen misflag begaan.
Verfcbuldet. adj. Prer/chulXigd , verdiend , met /chulden bezwaard , J'chuldig.
Vcrfehuldurg. ƒ. Schuld , misflag. Vergelding , erkendnis.
Verfcbütfen. v. a. Storten , gieten , vergieten , plengen , verplengen , verplasfen. Vullen (eene groef) Die Gunst verfchütten. De agting verliezen , in ongunst raken, in ongenade vallen , de gunst verliezen.
Verfchwagen. v. a. Verzwageren, vermaagschappen.
Vcrfchw atzen. f. Verpl rudern.
Verfchweigen. v. a. P'erzwijgen, zwijgen.
Verfchwiegen. adj. Zwijgagtig, agterhoudend, niet Jpraakzaam.
Verfehwiegcnheit. /. Verzwpgenheid, flilzwijgendheid, .agterhoudendheid.
Verfehwelgen. v. a. Doorbrengen.
Vcrfchwemmen. v. a. Overflromen.
Verfchwenden. v. a. Verkwisten, ver/pillen, verdoen, doorbrengen, doorjagen , opmaken verkwans/elen, vermallen (zijn geld en goed.)
Vcrfchwenderiscb. adj. Vet/pillend,ver» k wittend, overdadig.
Vcrfehwcren. v. a. Verzweren , veretteren. A/zwéren.
Verfchvvinden. v. n. Verdwijnen.
Verfchwitzen. v.a.Verzwéten , doorzwéten. Einen Schade verfchwitzen. Eene fihade, een verlies vergeten, zig er over troosten.
Verfchwören (fich). Verzwéren , verzeggen , zig met eede verbinden.
Verfehwörer. m. Eedgenoot , vloekgenoot , eedverwant, vloekverwant, zamenzweerder.
Verfchwörung. ƒ. Zamenzwéring , eedge/pan , vloekge/pait, vloekverwantJlhap,



VER.
VER.
VER. VER. 453
Verfegein. v.n. Verzeilen ,in het zeilen Vcrficherungscontract. tn. Verzéker-
verdwalen , fchlpbreuk lijden , op brief, polls van asfurantie.
eene bank geraken. Verfieberungsgèld..». Prémie van asfu-
Verfeben. v. a. Verzien , verkijken. rantie.
Miszien. P'oor zien , verzorgen. Vevficherungskammer./. Asfurantieka-
ppr-iarneinen, bedienen, beflieren. nier.
teilen, mis pen , verzuimen. Voor- Verfickel» Verfikul. n. Vaers ,gedicht,
beflemmen , voorbej'chikken. Bevé- vaersje, gedichtje.
len, vaorffhrijven, befchikken. Vcriïedcn.v. n. Verkoken,
Verfchen(fich.) Zig voorzien , zig ver Vcrficgcln. v. a. Verzegelen , toezége-
Zorgen Zig verzien, zig vergis- len.
fe-. Verwagten, tegemoet zien. Verfiegen. f. Verfeigen.
len hstte-inich desfen in euch nicht Verfiuken. v. n. Verzinken, zinken.
perfenen. Ik hal dit van u niet ver- Verfireij.v,. itrip. Es vcriirct curé Ehre.
-wa"t. Het raakt uwe eer , het gaat uwe
Verilhen. n. V, rgisfing , dwaling, mis- eer aan , uwe eer is er mee gemoeid.
flag , mistasting , fchuld. Verfirt. adj. Ervaren , bedreven,geoe.-
Veriehuhg f. Voorraad, bezorging, fend, afgeregt.
bewind^, befliering, befchikking , Verfoflen. adj. Verzopen , zuip agtig ,
voorzier.',ig. tot zuipen genégen , gedurig dron-
Verfehrcn, v. a. Bezéren , kwetzen. ken-, door het zuipen bedorven , ge-
Verfeigen, verfiegen. v. n.JDróogwor- krenkt.
den, opdrogen. Vcrfoffcnheit; f. Dronkenfehap.
Verfenden. v. a. Verzenden. Verfohlen. v. a. Verzolen.
Verfendung. ƒ. Verzending. Verf öhnen. v. a. Verzoenen , bevrédi-
Verfengen. v. v. Zengen , verzengen, gen.
verfchroeijen , branden. Vcrfohnlich. adj. Verzoenlijk , verzoen-
Vcrfcnken. v. a. Zinken , in den grond baar.
ga in , inzwelgen , oveijlromen. Be- Verf iihnung. ƒ. Verzoening , zoen , begraven , onder de aarde , ter aarde vrédiging.
brengen (een lijk.) Verforgen'i v. a. Verzorgen , voorzien,
Vcrfesfen. adj. & adv Verjaard. waarnémen , bedienen.
Verfeszlièh. adj. Dat bij verjaaring Verioigt. adj- Verzorgd , bezorgd ,
vervalt, verkregen word. voorzien , waargenomen , bediend.
Verfetzcn. v. a. Verzetten* verleggen , Vcrfparen. v. a. Sparen , befparen.
verplaatzen. p'ertiilen , verbeuren. Veripa'ten. v. a. Vertoeven.
Verplanten. Huilen (waar téren Verlpaten (fich). Zig ophouden , te laat
wa nj. Veranderen (de regéring.) komen.
Verpanden. Wisfeïen (geld). Toe- Verfpcndcn. v. a. Onder de armen uitbrengen , aanbrengen , géven (eenen delen , liejdeglften ultdélen. Jleek . houw , flag.) Vertalen, over- Vcrl'perren. v. a. Sluiten, toef uiten , zetten. Antwooraen, hernemen, wé- opjluiten.
der antwoorden. Veifpeyen. v. a. Befpuwen , tégen ie-
Vcrfk-herer. m. Verzekeraar. mand Jpuwen , fpugen.
Vci liclurn. v. a. Verzekeren , veri.e- v\r'pielen, v. a. Verfpélen , met jpelen
wis/en. In verzekering némen, aan- verliezen.
houden , vast houden , vatten (ie- Verfpielt. ad/. Verfpeeld, verloren,
mand.) Verfpielt gcecn. PVanhopen, het op-
Verfieherung./. VerJkeihig , verge- géven.
wisflng. Zékerhe'd, verzekerdheid. Verfpotten, v. a. Spotten , befpatten,
Einen, temands Güter. in Verfiche- uitjouwen, verguizen, bejchlmpen.
rung nehinen. Iemand ln verzeke Verfprcchcn. v. a. Bejprékeii , beioven,
ring némen , in borgtogt, zékere be- toezeggen, verzfggen.
waring némen. ' Verfprecacn. n. Belojte, toezegging. F f 3



454 VER,
Verfprechung./. Belofte , toezegging, j Eheliche Verfprechung. Trouwbelof-\ te, ondertrouw.
Verfprochcn. adj. Beloofd, toegezegd.
Verfpruch. m. Belofte.
Vcrfpüren. v. a. Bejpeuren , merken , bemerken , gewaar worden,
Verftahlen. v. a. Verf alen,
Verftand. m. Verf and. Zin, mening, opzigt, beleid, voerzigtigheid, oordeel, réden ,gezonde réden, begrip.
Verftanden. adj. Verf aan , begrepen , gevat.
Verftandig. adj. Verfandig, vernuftig, fchrander , wijs , voorzigtig.
Verftandigen. v. a. Verwittigen , doen wéten , te kennen géven , te verftaan géven , kennis géven.
Verftandiger. m. Kenner.
yevh'indigkïit.f.Ferflandigheid,fchranderheid.
Vcrftandlich. adj. & adv. Verfandig-
iijk, verfandig , met verf and. Ver-
faanlijk, verjlaanbaar. Verftandnisz./. Verf andhouding. Verftandnusz. f Verftandnisz. Verftarken. v. a. Verf erken , f erken ,
bevestigen ,Jlerk maken. Verfchans-
fen.
Verftarkung. ƒ. Verferking , vermeerdering.
Verftarren. v. n. Verflijven , verkleumen.
Verftatten. v. a. Vergunnen, toelaten, gedogen.
Verftauben. v. a. Verfluiven , in den wind flrooijen , tot flof maken.
Verftauchen. v. a. Verfluiken, verwrikken. Vergrijpen, vertasten.
Verftechen. v.a. Verruilen (waar en tégen waar en.)
Verftcckcn. v. a.Verfeken, verfchuilen, wegfléken, verbergen.
Verftcckwinkel, tn. Schuilhoek,
Verftehen. v. a. Prerflaan.
Verftehlen (fich.) Zig flilletjes wegpakken.
Verfteigcn (fich.) Eene zaak te verre
drijven, te hoog vliegen. Verftcincrn. y. a. & n. Verflénen, Verfteinigcn. v. a. Sténigen. Yerftelkn. v. a. Verflellen , ontflellen.
V%mU?n i yerplaatzen, yerleggen, \
VER,
Bedekken, veinzen , ontveinzen. Mis* maken.
vkrftelt. adj. Verplaatst, verlegd, ontfleld, verzet. Bedekt, geveinsd, gemaakt. Mismaakt.
Verfteilung. ƒ. Geveinsdheid, gemaaktheid. Mismaaktheid. Vet zetting , verplaatzing.
Verfterben. v. n. Sterven, verflerven.
Vcrfteuern. v. a. Verponden [zijne vaste goederen ,) de lasten , de fchatting er van betalen.
Verftieben. v. n. Verfluiven. Verloren gaan , verdv/ijnen,
Verftiirmieri. v. a. Ontflellen , ontflemmen.
Verftinunung. f. Ontflemming , wangeluid.
Verftocken. v.a. Verflokken , verharden , verflijven. Verdoekt, adj. Verflokt, verhard, verflijfd,
Verftockung. ƒ. Verfloktheid.
Verftohlen. adj. Diefsch , dief agtig. Heimlijk , verholen , bedekt.
Verftohlens. adv. Steelswijze , ter fuik, heimlijk , eer fluip , op eene verholen wijze.
Verftopfen. v. a. Verfloppen, floppen, toefoppen.
Verftorben. adj. Over léden, dood.
Verftorbener. m. Overledene.
Verftören. v. a. Verforen, ontroeren , beroeren, ontrusten ; verwoesten , hinderen. ,
Verftörer. m. Verfoorder.
Verftorung. f.Verfloring, verwoesting, verfloordheid, beroerdheid, beroering.
Verftosz. m. Misflag , dwaling, fout. Verftoszen. v. a. Verfloten, verwerpen, Verftoszen (fich). Eenen misflag begaan , dwalen. Vcrftoszener. m. Verworpeling, Verftoszung. f. Verfloting , verwerping. Verftreichen. v. a.&n. P'erflrijken,verfméren. Verfchijnen , vervallen , eindigen, voorbijgaan , vergaan , verlopen.
Verftreuen. v. a.Verfrooijen,flrooijen.
Verltreut.tfrf/. Verflrooid.Vorftreute Gedanken. Vetflrooide gedagten.
Verftrickcn. y, a. Verflrikken , inwih kelen,



VER. VER- 445
Verftümmeln. v. * Verminken, Vertiefnng. ƒ. Dieping, verdieping. Die-
Vet ItUmmen. v. n. Verf ommen , Jlom ping , fchaduw eener fchtldertj. Ven
worde„. tiefing in Gedanken. Diepe gedag-
Verfücb. ni. Proeve , bewijs, b.'ijk , ten , diepe overdenking. _
proefneming. Vertilgcn. v. a. Verdelgen, ultroeijen, '
Verwenen, v. a. Beproeven , onderné- verforen, verwoesten.
men. Proeven ,fmaken. Verzoeken, Vertilger.**.Verdelger, verwoester. ■
bekoren, aanvegten. Sich in der Vertilgung. /.Verdelging, verwoesting.
Fremde veriïiehen. Vreemde landen uitroeijing.
gaan zien , bezoeken. Vertollen, v. n. Bedaren , verkoelen,af-
Verfinchend. ad;.Aanlokkend, bekorend. némen, verminderen , uitwoeden.
Vcrlucher. m. Verzoeker. VertoJmetfchen. v. a. Vertolken .verta-
Verfuchftück;-». -Pneffluk. len , overzetten.
Verlucht.'adj. Geproefd, beproefd, ber Veimg.w. Verdrag, verbond, verzoet , ondernomen. Bedreven, erva- gelijk.
ren, kundig. Verzogt. Vertragen, v. a. Verdragen , verbeu.
Verluchting./. Verzoeking, bekoring. ren , verzetten. Dulden, lijden.
Beproeving. verdragen , gedogen . uitfaan.
VerründigenVich). Zig bezondigen. Vertraglich.rtrf/. &adv. Verdraagbaar. VciTunken. adj. Verzonken. verdraaglijk, verdraagzaam , ge-
Verf üszen. v. a. Verzoeten, verzagten, doogzaam. Vreedzaam, gezellig.
zoet maken. Vcrtraglichkeit. ƒ. Verdraagzaamheid ,
Vertaufchcn. v. a. Verruilen , vermen- gedoogzaamheid, gezelligheid.
gelen , vertuifchen. Vertrauen. v. a. Vertrouwen, betrou-
V-rteufelt. adj. Verduiveld, duivelsch. wen. Trouwen, in de egt verbinden. Verteutfchen. v. a. Verdultfchen, in het Vertrauen. n. Vertrouwen, betrouwen,
duitsch overzetten, vertalen. toeverlaat. Verthadigen. f. Vertheidigen. Vertraulich. adj. & adv. Vertrouwlijk,
Vcrthan. adj. Verdaan. gemeenzaam. Vertheidigen. v. a. Verdédigen, verda- Vcrtraulichkeit. ƒ. Gemeenzaamheid.
digen , verwéren, handhaven,voor- Vertraurcn. v. a. & u. De droef heid fa i
flaan, faande houden. ken, vergéten.
Vertheidiger. m. Verdediger, handha- Vcrtraut. adj. Vertrouwd. Getrouwd,
ver, befchermer, verweerder,voor- gehuwd.
Jlander. Vertrautc. m. &f Vertrouwde , ver-
Vertheidigungsfchrift./. Verdédiging , trouwling , geheimwéter , geheimverantwoording, verweerfchrift , weetfer. fchermjehrijt. Vertreib. m. Vertier , aftrek.
Vertheileri. v.a.Verdelen, délen, fchlf- Vertreib. adj. Verdrijving. Doezeling ten. Verdélen, oneenig maken (de (der verwen.)
gemoederen). Vertreiben. v. a. Verdrijven. Venten,
Vcrthcuren. v. a. Duurder maken , op- verkopen. Doezelen (de verwen.)
naan. Vertrcibung./. Verdrijving. Doezeling.
Verthuer.;». Doorbrenger ,verkwister. V■mennen, v. a. Tornen. Verthulich. adj. Verkwistend. Vcrtretcn. v. a. Vertréden, verfuiken
Verthulichkeit.y: Verkwisting, over- (den voet.) ÏLu-fiva. vertrcten. Iemand
dadigheid. vervangen, zijne plaats waarne-
Verthun. v. a. Ver doen, verkwisten. men, zijn ampt bekléden, hem ver' Vertieten, v.a. Verdiepen, diepen,iuit- beelden, vertegenwoordigen. Einen
diepen , dieper maken. bey jemand vertreten. Iemands voor-
Vertielcn (fich). Zig diep inlaten , in- jpraak zijn bij iemand. Eine Sache (léken in iets , diep onderzoeken, vertreten. Eene zaak , oj iets, vet-
"diep doorgronden , diep in gedagten bergen , bedekken , geheim houden, zjjfi, perk denken. ! Venreter. m. Voorfpraak, plaaisoekusy
F f i



Ai>5 VER.
der, bezorger, zaakvoerder, vertegenwoordiger.
Vcrtretung. ft. Plaatsbekléding, plaatsvervulling. Vertréding,
Vertrieb.f. Vertreib.
Vertrieben. adj. Verdréven, verbannen.
\ ertnebener. m. Verdréveling, vlugt1'ng, balling.
Vertrieièri. v. «. Uitlekken , afdruipen.
Vertrinken.v.a, Verdrinken, verzuipen.
* ertrocknen. v. n. Verdrogen, verdorren, opdrogen , droog worden.
Vern-opfen. f. Vcrtricfen.
vertrosten, v. a. Vertroosten , vleijen . hoop géven, doen hopen. Sich vertrosten. Hoop hebben , hoop fcheppen, zig vleijen.
-YertrgstUDg.y. pjovp, verwagting,vertroosting.
Vertrunken. adj.Verdronken, verzopen.
Yertufchen. v. a. Hélen , verhelen,verbergen, bedekken .verholen houden, Ver don keren , wegmaken.
Veriibelu. v. a. Kwalijk némen, kwalijk opvraten.
Veriiben. v. a. Oefenen. Bedrijven ,p!é
/ gen, werkflellig maken.
. \ ervietfaftigea.j». a.Vermenigvuldigen, vermeerdereu, vermeren, verdubbelen.
Verviel) ïla'gung, f. Vermenigvuldiging , vermeerdering, verdubbeling.
Vpninehren. v. a. Ontèren, f henden , fchande aandoen.
Vcruneinigcn. v.a. Affcheiden .fchiften, verdelen , van een fcheiden.
Vcrungcltcn. v. n. Verongelden, de ongelden, verponding, belasting betalen .
Veranglimpfen. f. Verlcirmden.
Vcruncliicken. v. n. Verongelukken.
Verunheiligeh, v. a. Ontheiligen .veronthéiligen , fchenden.
Verunrciriigcu. v. a. Verontreinigen , bef metten , bezoedelen, bevlekken.
Vcrunruhigcii. v.a. Verontrusten , ontrusten, kwellen, moeijen.
V'erumrcuen. v. a. Ontrouw .trouwloos handelen , bef leren , of waarnémen , fteien, ontfélen.
Vcrunzicrcn. y. a. Ontf eren, mismaken,
VSfYortheifcn. y. a. Benadelen, vejron-,
VER.
gelijken, te kort doen, verkorten, nadeel, fchade doen. Vervörtheilig.adj. Benadelend, verongelijkend,
Vervorthcüung. ft. Benadeling , verongelijking , nadeel, fchade.
Vcrurfachcn. v.a. Veroorzaken, verwekken , bewerken, voordbrengen.
Verurfacher. m. Oorzaak , bewerker.
Vemrfachung. ƒ. Oorzaak , ootjprong.
Verurthcilcj). v. a. Veroordelen, vonnisfen , verwijzen , doemen.
Verurtheilung. ft Veroordeling , doeming , verwijzing.
Verwachen. v. a. Bewaken , bewaren.
Verwachten, adj. Béwasftèn , begroeid.
Verwachten, v.«. Bewasjen, begroeijen.
Verwahréri. v. a. Bewaren , behouden , behoeden.
Vcrwahrlich. adj. & adv. Bewaarlljk, in bewaring , ter bewaring.
Verwahrloten. f. VerwarMen.
Vcrvvahrnisz. f. Verwahrung.
Verwabrt. adj. Bewaard ', verfierkt , vast, Jlcrk.
Vcn\ ahrung. f. Bewaring.
Vcrwahningsmittci. n. Voorbehoedmiddel.
Verwaifcn. v. n. & a. Een wees worden, ouderloos worden, tot een wees ,iu weezen maken.
Verwalten. y. a. lief leren, regéren , bekéren, bewind voeren.
Verwalter. «z. Bef ierder . bewindhebber, bewindvoerder, bewindsman, beheerfcher, bezorger, opziender, voogd.
Verwaltung. f. Bef lering , bef Ier, bewind , opzigt, voogdij.
Verwandein. v. a.Veranderen, vervormen , verkéren , hcr/cheppen , eene andere gedaante géven.
Vcrwandelung. ƒ. Verandering, vervorming . herfcheppii.-g, gedaanteverandering.
Verwandt. adj. & adv. Scheef, omgekeerd. Verwant , nabejlaan.
Verwandter. m. Verwant, nabeftaande , maag. bloedvriend.
Verwar dtnisz. f. Ycrwandtfchaft.
Vcrwandtrchaft.y:/'6'rjv««r/rAa_6, maat;-, fchap , gemeenftchttp, verband, z<nmenhaug, betrekking^



VER.
Vcrwarnen. v, a, PVaarfchouwen , afraden.
Verwarloten, v. a. Verwaarlozen , verzuimen , veronagtzameu , verroeklozen.
VerwariöHinjj. f. Verwaarlozing, verzuim , veronagtzaming.
Verwanen, v. a. Verwagten.
Verwastern. v. a. Verwateren , verweken.
Verwechfcln. v. a. Verwisfelen, wisfteten.
Verwegen, adj,. & adv. Vermetel, roekloos , fout , onbezonnen.
Verwegen (fich). Zig ver/lonten.
Vcrwcgenheit../. Vermetelheid , fontheid, roekloosheid, onbezonnenheid.
Vcrwegcnlich. f. Verwegen.
> erwegern, v. a. IVelgeren , afflaan , 'ontzeggen. Ontkennen, lochenen.
\ erWegeriich.4^. PVeigerend, ontkennend.
\ t rwehen. v. a. Verftrooijen . wegblazen.
Verwannen, f. Verwöhnen.
\ erwehren. v.a. Verweren, kéren, ver houden , beletten , verbieden.
Vcrwchriich. adj. Verweerbaar , houbiar, verdedigbaar.
Virwehrung. f, Verwéring , verdédiging, verhindering, kering, ajwéring, verbod.
Verweibén .v.a&n. Verwijven, verwijfd worden.
Verweibt. adj. Verwijfd, lafhartig en wtlps.
Verweichen. v. a. Te veel wéken. V erwei^ern .v.a. fVeigeren, afflaan,
ontzeggen, van de hand wijzen. Venveilen. v.a. Uitflellen, verfchuiven.' Verwcüen (fich.) Vertoeven, verbeiden,
wagten, zig ophouden, uitblijven ,
talmen.
Verwcis. in. Verwijt, laking , berisping,
Verwalen, v. a. Verwijten, laken ,berispen , wijten. Verbannen, bataten, verdrijven. Elders heen zenden.
Verwéifer. m. Verwijter, berisper , beflrafl'er.
'\ erweisUeh, adj. Berisplijk, beflrajiij'c. Vctweifung. f. Verwcis. Verweiiung.ƒ. Banning, uitbanning, kallingfhap. ■
F
VER. 457
Verwelken, v. n. Verwelken , verflensfen , verleppen.
Verwenden, v. a. Afwenden, omdraaijen , verdraaijen. Ontnemen , ontflelen , flélen. Bef éden , aanleggen, bezigen , aan , op of tot{ iets.
Verwerfen. v. n. Verwerp en, wegwerpen , verfmaden , wraken , verag. ten, verlloten.
Verwerflieh. adj.Vefwerplijk , wraakbaar , veragtlijk.
Vcrwefcn. v. n. Verrotten ,' bederven,
Vcrwefen. v. a. IVaarnétnen , bekléden.
Verwefer. m. Ambtenaar , beampte , beflier-der. f. Verwalter,
Vcrwcslich. adj. Bederflijk, verderf ijk.
Vcrwes lichkcit.f. Bederf'ijkheid.
Verwefung.f. Bederf, bederving , verrotting. fVaarnémiug , bekleding (van een ampt.)
Verwetten, v.a. Verwedden, verzetten.
Verwichen. adj. Voorleden.
Verwiekeln. v. a. Inwikkelen , inlaten , verwarren. Inpakken , inrollen , inwin den.
Verwicklung. ƒ. lnwikkeling . omflag , verwarring , betrekking in iets (in eene misdaad enz.)
Vcrwiefcn. adj. Gebannen,
Verwijden, ft Verwildtrrr.
Verwildcn. v. n. PVreed worden,
Verwildern. v. n. Verwilderen, wild , wreed, woest, onhandelbaar worden.
Verwildert, adj. Verwilderd , woest, wreed.
Vcrwilligcn. v. a. Verwittigen , inwilligen , bewilligen , toef aan, toeft'emmert , goedkeuren.
Verwilligung. f. Bewilliging enz.
Verwinden, v. a. Te boven komen, her-, ftellen, verkamen.
Verwinnen, v. a. Verliezen.
Yerwirken. v. a. Verwerker. , verfchulden , verbeuren , vernietten (flraffj
Vcrwirkung./. Verwerking, ftlraj'.
Vcrwirren. v. a. p'erwarren , warren, in de war brengen.
Verwin t, adj. Verward, onklaar, van zijn fel, beteuterd, van zijn fluk, verbijsterd.
Verwisten (fich.) ]u ftaauwte vallen,, van zig zeiven, buiten zig z ftvctt
f 5



458 VER.
zijn, buiten westen zijn, van zig
zeiven niet wéten. Verwittibte./. 1-Véduwe, weeuiv. Verwittibter. m. fVéduwnaar. Verwöhnen. v. a. Verwennen. Verwöhnung./. Verwenning, kwaade
gewoonte. Verwor'ener. m. Verworpeling , verjio-
teling.
VsrworKn.adj.Verward, verbrabbeld.
VerWÜMen.V. a. Omwroeten.
Verwanden, v. a. PVonden, verwonden, kwetzen , bezéren.
Verwundet. adj. Gewond, gekwetst.
Vervvunderlich. adj. IVonderlijk.
Verwundern (fich.) Zig verwonderen, verwonderd Jlaan.
Vcrwunderung. ƒ. Verwondering.
Verwundcrungswürdig. adj. Verwonderingswaerdig. '
Verwiinfchen. v.a. Verwenfchen , vervloeken , kwaad toewenfchen.
Verwiinfchen (fich). Zig vervloeken, verwenfchen.
Verwürkerj, f. Verwirken.
Verwasten, v. a. Verwoesten , verdelgen , vernielen , bederven , uitroeijen.
Verwiistung. ƒ. Verwoesting , verdelging , verderf, verderving, uitroeijing.
Verwiiten. f. Vertoben.
Verzagen, v. n.Vertzagen, verbazen , verfchrikken,vervaard worden- Vertwijfelen, wanhopen.
Verzagt. adj. & adv. Vertzaagd, moedeloos , vervaard, bedeesd, vreesagtig, mismoedig. PVanhopig.
Verzagtheit. ƒ. Vertzaagdheid, moedeloosheid , vreesagtigheid, mismoedigheid. PVanhoop , hooploosheid, vertwijfeling.
Verziihnen. v. a. Tandswijze uitfnijden, infnijden.
Verzapfen. v. a. Inlaten , infchieten. Vertappen , uittappen.
Verzappeln. v. n. Lillen (van f ervende dieren fprékende.) Einen in feinem Elend verzappeln lasfen. Iemand in zijne ellende zonder hulp laten , laten verkwijnen, omkomen.
Verzh'rteln. v. a. Verwijfd maken , teder, lekker opvoeden , troetelen ,
VER.
liefkozen, door te veel toegêvend-
heid bederven. Verzaubern. v. a. Betoveren. Verza'unen. v. a. Betuinen , omheinen. Vcrzaunung. f. Heining, tuin. Verzechen. v. a. Vertéren , verdrinken
(zijn geld.) Verzehlcn (fich). Zig vertellen, zigmis-
rékenen.
Verzehnden. v. a. Vertienden , tienden géven.
Verzehrcn.v. a. Vertéren. Sich felbst verzchren. Zig z"lven bekostigen , zijn1 eigen' kost doen.
Verzeichuen. v. a. Optékenen, opfchrijven.
Vcrzeichnisz. ƒ. Optékening ,\[lijst, rol, aantekening , register.
Verzeihen. v. a. Vergéven, verfchonen, vergéten, door de vingers zien.
Verzeihen (fich). Afflaan, verzaken, laten varen, af/land doen, afzien.
Verzeihung. ƒ. Vergfnis, verfchoning, vergeving.
Verzettcln. v.a.Storten,ftfooijen, overal heen laten vallen.
Verzetten, f. Verzetteln.
Verzicht./;Afftand, verzaking. Verzicht thun. Afftand doen, afzien.
Vcrziehen. v. a. Vertrekken. Uitflellen, verbeiden , vertoeven , zammelen , wagten. Bederven ,fegte opvoeding géven (aan een kind.) Sein Burgerrecht verzicben.Zy/7 burgerrecht verliezen door van woonplaats te veranderen.
Verzhren. v. a. Verf eren , opfchikken , opfmukken.
Verzinnen, v. a. Vertinnen.
Verzinfen. v. a. De renten , den intrest betalen.
Verzinfung./. Intrest, rente.
Vcrzögern. v. a. Verfchuiven, vertoeven , uitflellen, dralen , talmen , zammelen , térnen, drentelen, luljeren.
Verzögerer. m.Draler, talmer ,témer, zammelaar.
Verzögerung./. Uitfel, draling , téming , zammeling.
Verzogen, adj. Vertrokken , getrokken, gejlmgerd, gevlogten.
Verzollen. v. a. Vertollen, den tol betalen.



VER. VES. VET. VEX. V!C. VJE.
Verzucken.v. a. Verrukken , tn ver- ^ rukking brengen.
Verzuckend. adj. Verrukkend , innemend , bekorend.
Verauckt. adj. Verrukt, opgetogen , bekoord.
Verzuèkung./.Verrukking', bekoring, opgetogenheid.
VerZüg. f. VerzÖgerung.-
Verzüglich. adj. Talmend, temend,dralend , zammelend.
Verzvvacken. v. a. Zamentrekken. Yerzwackt fchreiben. Kort, beknopt, bondig , met weinige woorden fchrijven.
Verzweifeln. v. n. Vertwijfelen, wanhopen , wanhopig worden.
Verzweïfek. adj. & adv, Vertwijfeld , wanhopig.
Verzweifelung, ƒ. Vertwijfeling, wanhoop.
Vesper, m. Vesper.
Vesperbrodt. n. Avond ontbijt, verfnapering tusfchen het middag- e n
avondeeten. Vesperlauten , Vesperzeit. Vesperlui-
den, vespertijd. Vette!./. Oud, kwaad- of boosaartig
wijf.
Vetter, m. Neef, oom. Makker, medgezel, Spitsbroeder. Ein lustiger Vetter. Een vrolijke fnaak, aartige kwant, koddige vent, drollige apote'kar.
Vettern (fich). Zig neef noemen, neep
fpélen. Vettcrfehaft. ƒ. Neeffchap. Vexiren.v.a. Kwellen, plagen, fché-
ren.
Vexircrer. m. Kwelgeest, plager. Vexirerey. ƒ. Boerterij, fpotternij,gek
fcheerderij. Vicarius. m. Vikarls , plaatshouder. Yiceadmiral- m.Viceadmiraal, onderad
mïraal, onderzeevoogd, ondervloot
voogd.
Vieh. n. Vee , tamme dieren.
Viehhandel. m. Veehandel.
Vichisch. adj. & adv. Beestlljk , beest
agtig. Vichisch thun. De beest fpe
len,
Viehjnarkt. Beestenmarkt. Yiehmeister. m. Vetweider, osfenweidei Yiehrchinder. rn. Vilder. Yiehfchweinme./. Drenkplaats,
VIE. 459
Tiehitall. *. Beest'enfi'al. /iehfteur. ƒ. Boomgeld, impost op de beesten.
/ich Tucht,/. Veepest, flerfte onder het vee.
/iehtrift. ĥ PVeiland.
/iehweide.f. Viehtrift.
tfichzehend. ƒ. Krijtende tiend.
v'ichzucht. f, Veefokkerij.
Viel. adj. & adv. Veel.
Viclastig. adj. Veeltakkig , met veele
takken. ■ Vicldeutig. adj. Dubbelzinnig, van vee-
lerlei betékenis. Vieldeutigkeit. ƒ. Dubbelzinnigheid. Viele. f. Vielheit. Vieleckig. adj. Veelhoekig. Vielerhand. f. Vielerley. Vielerley. adj. & adv.Veelerlei, veeler-
hande. Vielfach.f. Vielf altig. Vielf'altig. adj. & adv. Veelvoudig,veelvuldig , menigvuldig. Vielf altigen. v. a. Vermenigvuldigen. Vielf altigkeit. ƒ. Veelvoudigheid, ver-
fcheldenheid. Vielf arbig. adj. Veelverwig , bont. Vielfrasz. m. Veelvraat, gulzigaart. Vielfraszig. adj. Gulzig. Vielfraszigkeit. f. Gulzigheid. Vielf üszig. adj. Veelvoetlg. Vielgültigi adj. Magtig, kragtig, vermogend.
Vielheit./. Veelheid, ménigte, meerderheid.
Vicljahrig. adj. Veeljaarig.
Vielleicht. adv. Veelilgt , misfehien , mogeljik.
Vielmal. adv. Veelmaal, dikwijls, veeltijds , ménigmaal.
Vielmalig. adj. Herhaald.
Viclniehr. adj. Veelmeer. Eerder, Hever.
. Vielf aulig.adj. VeelzulÏÏg, digtzuilig. Viclvermogend. adj. Veelvermogend,
vermogend, magtig. Vielvveiberey. ƒ. Veelwijverij. - Vielvveniger. adv. Veel min, veelminder.
Vielwisfenheit./.^ge/»ee«« kundigheid. Vier. adj. Vier. .. Vierblattcricht. adj. Dat vier bladen , baanen , breedten heeft. Ykveck. n. Vierhoek , vierkant.



460 ViE. VIG. VIO. VIR. VIS,
Vierecken. v. a. Vierkant maken. Vicreckig. «dj. Vierkant, vierhoekig. Vieren.v.a. In vier verdelen. Viereriey. adj. Vierderlij. Vierfach. adj. & adv. Viervoudig , vier
dubbel. Vierf altig. f. Vierfach. Vierf altigen. v. a. Met vier ver ménig
vuldigen. Vierf iirst. m. Viervorst. Vierf iiszig. adj. Viervoetig. Vierja'hrJg. adj. Vierjaarig. Vierling, m. Vierde van eene t&aat oj
van een gewigt. Viermal. adv. Viermaal. Vierfchrör.ig. adj. Vierfchotig , grojlé-
dig , vierkant. Vierfeitig. adj. Vierzijdig. Vierfpa'nnig. adj. Met vier paerden bejpannen,
VknAgi\r.adj.Vierdedaagsch,vierdagig. Viertc. adj. Vierde.
Vicrtcishauptman, m. Kapitein van de ■wijk.
Viertclsherr.m. Buurmeester , wijkmeester.
Viertelskartaune./. Twaalfponder.
Viertelsmeister, m Gemeensman , wijkmeester.
Viertelftunde./. Kwartier uurs.
Vkrtelftündig. adj. Van een kwartier uurs.
Viertcn , viertens. adv. Ten vierden. Viertheilen .v.a. Vierendélen , in vieren verdelen. Vierthei. n. Vierdendeel. Vierung. ƒ Vierkant. Gefchobene Vicrung. Vierkant met twee fcherpe en \ fiomjie hoeken. Unglciche Vierling. Ongelijkzijdige vierhoek , onéveu■Wijdzijdig vierkant. Vicrzchen. adj. Veertien. Vicrzehende. adj. Veertiende. Vierzig. adj. Veertig. Vie'rziglter. adj. Veertigfe. Vicrziger. m. Lid, raad der veertigen. Vierzigjijhrig. adj. Veertigjaar ig. Vierzigtagig. adj. Veertigaaagsch. Vigil. liotvast, vastendag, Violin .Violinc./. Vlooi. Viftuofc. m. Vlrtuojb , ervarene in de
muziek , groote muziekkundige. Vificr. ra. Ver/ter, verferknop van een
VIS. VLT. VOC. VOG. VOL.
geweer of luk gefchut. Gczigtgatcn
van eenen helm. Vineren. v. a. Peilen , roeijen , pégelen. Vilierer. m. Roeijer, wijnpeiler.
■ ^rtn. v.a. Onderzoeken, doorzon-
ken.
Visplen. V n. Sisfchen , fehuifelen.
■ VUesz, yiiis.n. Vlies. Ritter des golde-
nen Vlies. Ridder van het gulden vlies. ö Voeher , Facher. tn. IVaaijer. Vogd. f. Vogt. Vogel. rn. Vogel. Vogelfang. m. Vogelvangst. Vögeln. v. n. Vogels vangen. Vogt. m. Voogd. AfHptman , amman ,
jchout, baljuw , rigter. Vogtbar. adj. & adv. Meerderjaarig , mondig.
Vogtey. ƒ. Voogdij, opperopzlgt. Schouts-
ampt, baijuwsplaats. Vogtkiud. n.Minderjaarige,onmondige. Volk. n. Volk.
j Volkarm, adj. Arm aan volk, ontbloot \ van volk.
Völkcrrccht. n. Volksregt, volkerregt. Völkerfchaft. f. Volkplanting, bevolking.
Volklèer. f. Volkann. Völkjein. n. Volkje , gering volk. Volkreich. adj. Volkrijk. Volksherrfchaft./. Volksregering, democratie.
\ olksherfchaftlich. adj. Volksheerfchig. V oll. adj. Vol. Geheel, volkomen. Vollauf. adv. Vol op, in overvloed. Vollauf. m. Overvloed. Volib{iittg. adj. Volbloedig, bloedrjk. \ ollbliitigkeit,/. Volbloedigheid, bloed. rijkheid.
Voilanngen. v. a. Volbrengen , voleinden , vervullen , voltooijen , volvoeren , volmaken, uitvoeren.
Vollhringung./. Volbrenging, voltooljing, voleinding.
VoUbünig.adj.Van den zelfden vader en dezelfde moeder, van hetzeljde bed.
Volle./. Volheid, overvloed. Vollenden. v.a.Voleinden, voleindigen,
voltooijen. Vollends.arfv. Ten vollen. Völlercy./. Dronkenjihap. Vollfrasz, tn. Schrokker,



VOL. VOM. VON.
VON. VOP. VOR. 4<i
Vollf ühren. v. a Volvoeren , voltrekken, volmaken , uitvoeren.
Vollf uhruDg./. Volvoer ing,voltrekk'mg, uitvoering.
Vollf ülfcn. v- «; Opvullen.
Vollgültig. adj. Voldaan , volledig , voldoende , volkomen.
Vollheit./. Volheid, dronkenfehap.
VoUjahrig. adj. Voljaarig, tot jaaren van verf land gekomen.
Völlig. adj. Vol, geheel, volkomen.
Völlig. adj. prol, ten vollen , geheel.
Volkommen, adj. & adv. Volkomen, volmaakt, volf agen.
Vollkommei heit. ƒ. Volkomenheid, volmaaktheid.
Voilkommenttich. adv. p'olkomenlijk, volmaaktheid, ten vollen.
Volllcibig. adj. Diklijvig , gezet.
Vomeibigktit.f.Diklijvigheid.gczetheid.
Volhnachen. v. a. Vol maken, vullen.
Vollmacht./. Volmagt, volle, volkomen , volf rekte magt.
Vollmachtig. adj. & adv. Oppermagtig, volf rekt , onbepaald.
Vollmachtiger. m. Gevolmagtigde.
Vollmasz. n. Volle maat.
Vollmond. m. Volle maan.
Vollmündlg. adj. Mondig, meerderjaarig-
Vollmündigkeit. ƒ. Mondigheid, meerderjaarigheid.
VollCaufen v.n. Dronken drinken.
VoUraufcr. m. Dronkaart.
Vrtlttandig, adj. & adv. Volkomen, volmaakt, volledig, toereikend.
Vollftandigkeit. f. Volkomenheid, volmaaktheid.
Vollftirnrnig. adj.Eenfemmlg, eenparig.
Vollflopfen. v. a. Volf oppen , volproppen.
Vollftreeken. v. a. Vol ft rekken , voltooijen.
Vollwichrig. adj. Volwigtig, dat zijn
vol gewigt heeft. Vollwort.». Volmagt, magtiging,magt-
verle'ning. Vollzapf. f. VoUfaufer, Vollziehen. 'v. a.Voltrekken, uitvoeren. Vom. Van den , van het. Von. prép. Van.
Von auszen.adv.Van buiten, uitwendig.
►'on da an , von dort an. adv. Van daar af.
von da her. adv. Van daar heen.
Von dannen.adv. Van daar.
Von einandtr. adv. Van elkander, gefcheiden.
Von hinnen. adv. Van hier.
Von neuen. adv. Op nieuw.
Von nóthen. adj. Nodig.
Von nun an. adv. Van nu af.
Von wannen, adv Van waar.
Von wegen.prép. Van wegen , wégens.
Von weiten. adv. Van verre.
Voppen. v. a. Foppen, bedotten, voor den gek houden.
VoY.prép. Voor. Vor allen. Vooral, voor alle dingen. Vor Altcrs. Van ouis, van oude tijden. Vor dicfem. Voor dezen , voormaals.
Vor. adv. Vooraf, voorheen, voortijds, eertijds , voordezen. '
Vorab. adv. Vooral", voornaaml'jk , inzonderheid, ■'
Vorabend. m. Vooravond.
Vorachtbar. adj. Zeer agtbaar.
Vorahnen. Voorouders.
Voran. adv. Vooraan.
Voraneilen. v. n. Vooruitlopen.
Voranmarfchiren. v. n. Vooruitgaan , vooruittrekken.
Voranzeigen. f. Vorbedeuten.
Vorarbcit./ Voorbereiding tot een werk,
Vorarbcitcn. v. a. Vooruitwerken , gereedheid tot een werk maken.
Voraus. n. Eerfe.
Voraus. adv. Vooruit, voornaamlijk , vooral, inzonderheid.
Vorausbedingen. v. a. Vooruit- voorafvoorbedingen,
Vorausmerken. v. a. Vooraf merken, voorzien , voorgevoelen.
Vorausnehmen. v. a. Voorkomen , vooraf: émen.
Vorausfagen. f. Vorfagen.
Vorausfehen. v. a. Voorzien , vooruitzien , voor af merken.
Vorausietzen. v. a.V ooronderfellen,onderf ellen.
Vorausfetzung. ƒ. Vooronderfelling, onderfelling.
Vorbauen. v.n. Voorkomen, voorzien (in iets).
Vorbedacht. adj. Voorbedagt, overlegd, overwogen.



461
VOR.
VOR,
vorbedacht. m. Voordag t, ■ voorbedagthe'id.
Vorbedachtlich. adv. Voorbedagtlijk , voordagtlijk, met voordagt.
Vorbcdenken. v.a.Fonrbedenken, overleggen , voorajdenken.
Vorbedeut. n. Voorbeduidzel, voortéken.
Vorbedeuten. v. a. Voorbeduiden ,voorbetékenen.
Vorbedeutung./. Voorbeduidzel, voortéken , voor/peiling. Voorbeeld.
Vorbeding. m.V oorbeding,voorwaarde.
Vorbedingen. f. Vorausbcdingen.
Vorbchalt. m. Voorbehoud'ing. Mit diefcm Vorbehalt. Onder beding, onder voorwaarde, mits.
Vorbebalten. v. a. Voorbehouden , uitzonderen,
Vorbehahcn. adv. Behoudens.
Vorbeha'ltlich.örfv. Behalven , uitgenomen , uitgezonderd.
Vorbehaltung. f Voorbehouding , voorwaarde, uitzondering.
Vorbereitën. v. a. Voorbereiden, voorbefchikken.
Vorbercitfchaft, vorbereitung. f. Voorbereiding.
Verberg, f. Vorgebürg.
Vorbericht. m. Voorberigt, voorréde.
Vorbefagt. adj. Boven gezegd , bovengemeld,
Vorbefcheid. m. Dagvaarding.
Vorbefcheiden. v. a- Dagvaai den , dagen.
Vorbeftimmen. v. a. Voorbejlemmen , voorverkiezen, voorbefehikken.
Vorbeflimmung. f. Voorbejlemmir.g , voorverkiezing, voorbefchikking.
Vorbeten. v. a. Voorbidden,
Vorbetraehten. f. Voorbedenken , overwegen, overleggen.
Xoïbttrachtung.f.Voorbedenking'VOorbepeinzing , overlegging , overweging.
Vorbeugen. v. a. Voorkomen, te gemoet komen.
Vorbewahren. v. a. Verfterken , bevestigen.
Vorbewust. n. Voorwéten, voorkennis, wéten, kermis. Ohnemcinen Vorbewust. Zonder mijn wéten, buiten mijne kennis.
Vorbewust. adj. Vooraf gewéten.
Vorbey. adv. Voorbij.
Vorbcygehen. v. n. Voorbijgaan.
Vorbiegen. f. Vorbeugen.
Vorbild. n. Voorbeeld.
Vorbilden. v. a.Voorbeduiden,fchetzen,
ajfchaduwen , vertonen , voorjlellen. Vorbildend. adj. Verbeeldend. Vorbildlich. adj. & adv. Voorbeeldlijk,
verbeeldlijk. Vorbildung. f. Affchaduwing , fchet-
Zing, beeldnis , verbeelding , denk >
beeld.
Vorbinden. v. a. Voorbinden, voordoen. Vorbitte. f. Voorbéde. Vorbote. m. Voorbode. Vorbot. f. Vorbedeutung, 'Vorb ringen, v. a. Voorbrengen, bijbrengen , voorf ellen , voordragen , te
berde brengen. Vorbringen.». Bijbrenging, voorf el,
voordragt, opening. Vorbrummeln. v. n. Jégenmorren , te
onvréden zijn. Vorburg. m. Voorburg, voormuur. Vordach. n. Voordak, afdak. Vorder, Vorderst. adj. & adv .Voor',
voorfle. Vordere Ttmr. Voordeur.
Vordere Fiisze. Voorvoeten. Vorder*
haus. Voorhuis. Vorder , Vörderhin. adv. Verders,
voordaan. Vordern. f. Fordern. Vorderfatz , vorfatz. m.Eerfle feiling,
eerfle voorf el. Vorderst. f. Vorder.
Vorderwagen. m. Voorf el , voorf uk (van een rijtuig.)
Vorderwand./i Gordijn tusfchen twee bolwerken.
Vorderwaris. f. Vorwa'rts.
Vordeuten. f. Vorbedeuten.
Vordicfem. adv. Voordezen, voorheen t eertijds , voormaals.
Vordringen. v. n. Voordgaan, voordringen.
Voreilen. v. n. Zig haasten , voorbarig zijn.
Voreilig. adj. & adv. Voorbarig. Voreiligkeit. f. Voorbarigheid. Voreilung. f. Voreiligkeit. Vorinnchmen. v. a. Voorinnémen, Voreltern. Voorouders , voorvaders. Vorcmpfindcn. v. a. Voorgevoelen, een voor wéten , of voorgevoel hebbent



VOR.
VOR
463
Vorcmpfmdung. f. Voorgevoele , voorwéten .
Voremhalr.cn.v.a. Onthouden; terughouden.
Vorerndte. ƒ. Vroege oogst.
Vorcrinncrn. v.a. Van tevoren waarfchouwen.
Vorcrinnerung. f. PVaarfchouwing van te voren.
Vorerst. adv. Vooreerst, te voren , ' vooraf.
Vorerwahnt. adj. Gemeld, voorgemeld.
Vorerwagen. f. Vorbedcnken.
VOrerwahlen. f. Vorbeftinimen.
Vorerwchnen. v. a. Voo-af melden , vooraf gewagen, of gewag maken.
Voresfen. v. a. Vooraf éten.
Voresfen. n. Voorgeregt, eerfe geregt.
Vorfahr. m. Voorzaat, voorganger.
Vorfahrcr. f. Vorfahr.
Vorfall. m.V- "-val, toeval, gebeurdnis , gefchiednis.
Vorfallen. v. n. Voorvallen , gebeuren, gefclueden.
Vorfechtcn. v. n. Voorvegten.
Vorfechtcr. m. Voorvegter, kampvegter.
Vorfodern. v. a. Dagen , dagvaarden.
Vorfordern. f. Vorfodern.
Vorforderung. ƒ. Dading, dagvaarding.
Vorf ühren. v. a. Voordbrengen , bijbrengen , voor den dag halen.
Vorgabe. ƒ. Vraagfuk , opgaaf,vraag.
Vorgang. m. Voorgang,voortogt, voorrang.
Vorgangcr. m. Voorganger.
Vorgangig. f. Vorlauh>.
Vorgeben. v.a.Voorgéven, voorwenden.
Voorf ellen , verzékeren , bewéren. Vorgeoirg. n. Voorgebergte , uithoek ,
kaap . voorkust, voorland, zeehoofd. Vorgebürge. f.Vorgebirg. Vorgedacht. f. Vorerwahnt. Vorgcdanke. f. Vorbctrachtnng. Vorgefaszt. adj. Voorbarig , haastig ,
overijld. Vooringenomen. Vorgehen. v. n. Voorgaan, vooraan-
gaan. Overtreffen , te boven gaan.
Gebeuren , voorvallen , gefchieden. Vorgcher. m. Voorganger. Vorgelebt. aij. Voorgaand. Vergclebte
Zeit. Voorgaand léven. Vorgemach. n Voorkamer, zijkamer. Vorgcmeldt. f. Vorerwahnt.
Vorgemerk.n. Voorteken, voorgevoel. Vorgerüstct. adj. Toegerust. Vorgefagt, adj.Voorzegd. Bovengemeld. Vorgefmack. m. Voorfmaak. Vorgefchrieben. adj. Voorgefchréven ,
voorfchréven. Vorgefchen. adj. Voorzien. Vorgefetzt. adj. Voorgefeld. Vorgefetzter. m. Opperfe , hoofd, over-
fle , overheid ,meerder ,voornaamfte. Vorgestern. adv. Voorgister, eergister. Vorgibel. m. Voorgevel. Vorglanzen. v.;;. Uitblinken , doorfra»
len.
Vorgreifen. v. a. Ondernémen, verwetdigen, onregtvaerdig naar z''g némen. Voorkomen (iemand in iets.)
Vorgriff. m. Vorgrcifung. f. Verweldiging, onderneming.
Vorhabcn. v. n. Voorhebben , in den zin hebben, voornémens zjn.
Vorhabcn. n. Toe/eg , opzet, voornémen.
Vorhalten. v. a. Voorhouden, voordragen , voorf ellen , onder het oog brengen , voor oogen feilen. Verwijten.
Vorhaltung. f. Voorhouding , voorf 'elli ng.
Vorhand./. Voorhand. Voorrang.
Vorhanden. adv. Voorhanden , bij de hand, tegenwoordig.
Vorhandlung./.Voorverdrag, voorafgaande voorwaarden.
Vorhang. m. Voorhangzel, voorhang , gordijn.
Verhangen, v.a. Voorhangen, overhangen , overhellen.
Vorhaupt. n. Voorhoofd.
Vorhaus. n. Voorhuis.
Vorhaut. ƒ. Voorhuid.
Vorhenken. f. Vorhangen.
Vorher, vorhero. adv. Voor, te vorenvooraf.
Vorherbereitcn. v. a. Gereed maken , voorbereiden.
Vorherempfinden. v. a. Voorgevoelen. -
Vorherempfindnisz. ƒ. Voorkennis, voorgevoel, voorgevoelen.
Vorhergehen. v. n. Voorgaan , vooruitgaan.
Vorhergehend. adj. Voorgaand, voorafgaand.
Vorhermerken. v. a. Vooraf merken» vooraf gewaarworden.



4Ö4 V O R.
Vftritóf figCU'. v. a. Voorzeggen , voor-
fpellen.
Vorhcrfehen. V.a.Voorzien, vooruitzien. Vorhcriehuug./. Voorziening, voorbe, ft houwing.
Vorherfetzeni v .a.Vooraanzetten.vaor aanfi'allen. O n derf'ellen. Ten grondflag feilen. Vprherfetzung./. Onderflelling. Vorhervvisfen. v.a. Voorweten, te voren wéten.
Vorheucheln. v. a. Vleijen, pluimf rijken ; -flemen , flikjlooijen. Vieren, toegéven.
Vorhin. adv. Voorheen, voor dezen.
Vorhof. m. Voorhof.
Vo'rKolle./. Voorburg der helle.
Vorjahr. n. Voorjaar.
Vorjanrig. adj. Voorjaarig, van het voorléden jaar.
Vorjetzo, vorjetzt, Voritzo, voritzt. adv. Thans , tégenwoo'-dig , voor het tegenwoordige.
Veris;, adj. Vorig , voorgaand, voorléden.
Vorl argen.v.a. Vooreen"1 ander'' fchrapen.
Vprlcauf. m. Voorkoop , opkoop.
Vorkaufen. V. a. Voorkopen , opkopen.
Vorkaufer. m. Voorkoper , opkoper.
Vorkejyren. y. a. Reféden, gebruiken, aanwenden. Voorwenden, tot een voorwendzel némen.
VorkommCn. v. n. Voorkomen, voorvallen , ontmoeten ; fchijnen , toefch'jrien; verweren , verhoeden , beletten , ter kennis komen ; voörgefteld, te berde gebragt worden.
Vorlangst. adv. Voorlang, over lang, voor langen tijd, lang geléden.
Vorlasz. tn. Voorherfst.
Voriasfcn. v. a. Toelaten , laten naderen , laten binnen komen , gehoor Verlénen.
Vorlauf. m. Voorloop, geest van gebrande wateren.
Voriaufen.v.n. Voorlopen.
Vprlaufer. m. Voorloper.
Vorlaufig. adj. &adv. VoorgaatnUvoorafgaand, bij voorraad.
Vorrauren. v.n. Befpieden , loeren , belagen . oppasfen , waarnémen.
Vorlegen. v. d. Voorleggen , voorflellen. Voordbrengen , ' bijbrengen.
VOR
^ Voordienen , v'oorfnijdèn (aan tafel.) ö
Vartenen, n. Léning , verjchot.
Vorielmen; v. a. Lenen, te leen géven, voorfchieten.
Vorleib. m. Voorlijf.
Vorleihen. f. Vorlehnen.
Vorlefen. v. a. Voorlézen.
Vorlefer. m. Voorlézer.
Vorletzt. adj. Op een na de laatfle.
Vorleuchten. v. a. Voorlichten
Vorliegen. v. n. Voorliggen.
Vorlügen. v. a. Voorliegen, leugens verhalen.
Vorrriahnen. f. Vorwarnen.
Vörmalen, v. a. Vootfchilderen.
Vorrnalig. adj. Gewézen , voormalig , voortéden, voorgaand,
VörcnaJs. adv. Voormaals, eertijds , voor dezen , voortijds , voorheen.
Vormaucr. f. Voormuur.
Vormerkung. f. Voorgevoelen.
Vonnittag. m. Voormiddag , voornoen.
Vormittagig. adj. Voormiddaagsch.
Vorm und. m. Voogd, momber, opziender, boedelredder.
Vörmundfchaft. f. Voogdij,voogdij fchap.
Vom. adv. f. Vornen.
Vornamc. m. Voornaam, doopnaam.
Vornan. vornenan. adv. Van voren , van het begin.
Vornangehen. v. n. Vooraangaan.
Vornehm. adj. Voornaam, vermaard, van aanzien , aanzienlijk.
Vornelnnen. v. a. Voornémen , ondernémen.
Vorneiimcn. n. Voornémen , toeleg , opzet.
Vornehmlich. adj. Voornaamlijk , bijzonderlijk , inzonderheid.
Vornen. adv. Voor. Vornan der Strasze, Voor aan de flraat.
Vornennwort. n. Voornaam woord.
Vorrath. m. Voorraad.
Vorragcn. v. n. Uitféken , overhangen, af hangen.
Vorrathhaus. /;. Voorraadhuis,pakhuis,
Vorrathig. adj êf adv. Dat in voorraad is , bij voorraad.
Vorrathskammer./'. Magazijn.
Vorreclit,». Voorregt, handvest.
Vorredc.y: Voorréde , voorberigtf, inleiding , voor affpraak.
Vorreden. v..a. Voorzeggen,



voa.
Vólt, 4$|
Vorredner. m. Voorredenaar, Voofrédemaker.
Vorrciber. m. Draaiboom, Jlagboom. Vorreiszen. v. a. Schetzen , voertéke nen,
Vorreiszung. f. Vorrisz.
Vorreiter. m. Voorrijder.
Vorrisz. m. Schets, tékening, voorbeeld,
Vorrlicken. v. a. & n: Voorwaard trekken , te voorfchijn komen. Wijten, verwijten , voorwerpen, voorleggen > tegenwerpen.
Vorriickung. J. Verwijt, tegenwerping. Verfchijning , opkomst, opdaging (van eene verduisterde Jler,
Vorfagen. v. a, Voorzeggen.
Vorfagung. ƒ. Voorzegging.
Vorfammlen. v. a. Verzamelen , vergaderen,
VoiTatz. m. Toeleg , opzet, voornémen,
opftel.
Vorfatzlich. adj. &adv. Opzetlijk , met opzet; met voordagt, voorbedagtlijk.
Vorfehanz. f. Buitenwerk.
Vorfchein. m. Voorfchijn.
Vorrchicken. v. a. Vooruitzenden.
Vorfehieben. v. a. Voorfchuiven.
Vorfchieber. m. Schuif, grendel.
Vorfehieszen. v. a. Verfchieten , lenen (geld). Schieten, befchieten, beklé den , voeren.
Vorfchimmern. v. n. Schitteren, flonkeren , glimmen , glans géven.
Vorfchirm. m. Scherm.
Vorfchlag. m, Voorf ag, raad, voorJlel. Middel, wijze.
Vorfchlageii. v. a. Voorflaan, voorf ellen , raden.
Vorfchlagen. v. n. Baten , helpen, nut doen.
Vorfebmack. m. Voorfmaak. Vorfchneiden. v. a. Voorfnljden. Vorfcnopf. m. Voorhof, voorportaal. Vorfchreiben. v. a. Voorfchrijven,bevélen.
Vorfchreiben. n. Aanbevelingsbrief,
brief van voorfchrijving. Vorfchrift/.Voorfchrift. Aanbevélings-
brief. Vorfehub.f. Hülfe. Vorfchürze.y. Voorfchoot. Yorfcluisz. m, Voorfchot, verfchot.
Voorloop (van brandewijn). Lijst (van bont aan een kleed.) Vorfchützen. v. a. Voorwenden , voorgéven.
Vorfchwatzcn. v. a. Voorpraten , wijs»
diets maken. Vorfchwebcn. v. n. Zwéven (voor oogen
enz.)
Vorfehen. v. a. Voorzien. Sich vorfehen.
Op zijne hoede zijn, zig wagten ,
zig in agt némen. Vorfehung. ƒ. Voorziening, voorzorg ,
voorzienigheid. Vorfetzen. v. a. Voorzetten, voorflel-
len, opfeilen, bovenf ellen, meet1
agten.
Vorfetzlich. f. Vorfatzlich.
Vorfetzwort. n. Voorzetzel.
Vorfeyn. v. n. Tégenwoordig zijn. Onderzogt worden. Gefmeed worden,
Vorfich. Voor zig. Vor fich fallen. Voor over vallen. Vor fich geneigt. Voor over gebogen, voor over hellend. Vor fich hangen. Overhangen, voor over hangen. Vor fich lasfen. Voor zig laten komen , gehoor geven.
Vorficht. f. Vorfichtigkeit.
Vorficht. ƒ. Voorzienigheid.
Vorfichtig. adj. & adv. Vlorzigtig, omzigtig , Wijs , verfandig , vroed.
Vorfichtigkeit./. Voorzigtlghtid, om» zigtigheid.
Vorfiehtiglich. adv.Voorzigtiglijk , omzigtiglijk.
Vorfingen. v. a. Voorzingen.
Vorfinger. m. Voorzanger.
Vorfitz. m. Voorzitting, Voorrang.
Vorfitzen. v. n. Voorzitten , de voorzitting, den voorrang hebben.
Vorfitzer. m. Voorzitter.
Vorfommer. m. Voorzomer.
Vorforge./ Voorzorg.
Vorforgen. v. a. Zorgen , verzorgen,
Vorfpann. m. & f. Voorfpan.
Vorfparen. f. Vorfammlen.
Vorfpiel. n. Voor/pel. Begin van ieti, Voorbeeld,
Vorfprache. f. Vorfpruch.
Vorfprechen. v. a. Voorfprékén.
Vorfprechêr. m. Voorfpréker , Vooffpraak.
Vorfpringen. v. n. Uitféken, uitfprUu gent voeruitfpringen,
G g



4«6 VOR.
Vorfpnich. m. Voorjpraak , voorfprè king. Voorréde, inleiding,
Vorrprung. m. bajiek.
Vorfpuck.?;/. Voortéken, voorbeduidzel voorfpook.
Vorfpucken. v. n. Voorbeduiden.
Vorftabe. m. Voorjléven.
Vorftadt./. Vtorftad, buitenjlad.
Vorfïa'dter. >n. Kultenftédeïing, vsorflé deling,
Vorftand. tn. Borg , borgtogt. Vorftechen. v.a. Uitféken. Vorftehen. v. n. Voorftaan, handhaven, beflieren , waarnémen, beheerfchen. bekéren, oefenen. Aanfiaande zij.i naken, dreigen , boven het ho ft hangen, op handen zijn. Voorgaan, Wie vorftehet. Zo als boven gezegd is. Vorftehcnd. ad/. Aanfiaande, voorflaande, nakend, dreigende. Voorgaande , vorige bladzijde. Vorfteher. m. Voorflander, handhaver, bef ierder , waarnemer, opzlgter. Ouderling. Vorftehiing. f. Bewind, befiier, opzigt. Yorftellen- v. a. Voorflellen , voordragen , voorflaan. Ajfchaduwen , vertonen , voor oogen /lellen , betogen, doen zien, vei tegenwoordige!!. Vorftellen (fich). Zig verbeelden, zig
een denkbeeld maken of vormen. Vorftellung ƒ. Voorf elllng , voor/lel, vertoning, betoning , betoog. Denkbeeld, verbeelding. Vorftich. f. Vorfprung. Vorfrimmcn. v. a. Opheffen, aanheffen.
Eerst femmen. Vorftoszen. v.n. Voorkomen , overkomen. Uitfléken , overhangen, overhellen.
Vorftrecken. v. a. Verflrekken , verfchieten.
Vort'.ch. n. Uitflek of overflek van een dak enz.
Vortagig. adj. Voor den dag of dageraad.
Vortheil. m. Voordeel, baat, winst,
nut. Voorrang, voorregt. Vorthcilhaft. adj. Voordélig, nuttig ,
dienfig. Vorthcilhaftig. f. .Vortheilhaft. Vortheilig. f."Vorthcilhaft. Vorthun. v. a. Voordoen, te voren of
eerst doen.
VOR.
■ Vorthüre./. Voorbeur.
Vortrab. m. Foortogt, voorhoede.
Vortraben. v. n. Voortrekken, vooruit, trekken.
Vortrag. m.' Voorflel , voor/lelling , voordragt.
Vortragen. v. a. Voordragen, voorflellen , voorhouden, voorleven , vertonen , verklaren. Beregten ,berigten, onderrigten. Aanftellen {een geding).
Vortraglich. adj. Nuttig, voordélig , dienfig.
Vortragliehkeit. f. Nuttigheid, voordeligheid.
Vortreffen. f. Uebertreffen.
Vortreffl:ch.<3/»y. & adv. Voortreft"jk , treftljk, ultftékend, uitmuntend, uitnémend.
Vortrefflichkeit.y*, Voortreflijkheid>ttlt~ muntendheid, uitnemendheid, uit-, ftékendheid.
Vortreten. v. n. Voortréden, voorgaan, zig aan het hoofd ftellen. Zig vertonen , verfchljnen (voor hetgeregt.)
Vortrit. m. Voorrang, hooger hand.
Vortruppen. Voortogt, voorhoede.
Vorüöer. f. Vorbey.
Vorübereilen. v. n. Schielijk opkomen , voordvaren , opfluivert, opvliegen.
Vorverkündigen. v. a. Foorafverkondigen , voorfpellen , voorzeggen.
Vorurtheil. n. Vooroordeel.
Vorvvacht.y. Voorpost, bultenwagt.
Vorwagen.v. a.Zwaarder wégen, overhalen.
Vorwalten. v.n. Heerfchen, in zwang \ gaan, de overhand hebben. Vorwand. m. Voorwendzel, uitvlugt. Vorwarnen. v. a. Te voren waarfcheu-
wen.
Vorwürts. adv. Voorwaard.
Vorwegkaufen. v. a. Opkopen.
Vorwehr. f. Voifchanze.
Vorwehren. v. a. Aft kéren.
Verweifen. v. a. Vertonen, doen zien , te voorfchijn brengen.
Vorwenden. v. ai Foorwenden.
Vorvvendung. ft Foorwendzel, voorwending , uitvlugt.
Vorwerfen v, a. Foorwerpen , verwijten.
Vorvverk.». Buitenwerk.
Vonyisfen. n. Foorwéten, voorkennis»



VOR. WAA. WAB. WAC. VOR. WAC. WAD.WAG. WAF. ^
Vorwisfenheit./. Voorwètenheid, voof-
wétenfl-hap , voorkennis. Vorwisfenfehaft. /: Voorwétenfchap, Vorwitz. m. Weet lust, weetgierigheid,
nieuwsgierigheid. Vermetelheid ,
Jloutheid.
Vorwitzig. adj. Weetgierig, nieuwsgierig , leergierig. Stout, vermetel.
Voruort. n. VoorzetzeL Voornaam. Tusfchenfpraak , voorjpraak, voorbidding.
Vorvvurf. m. Verwijt, berisping. Voorwerp.
Vorzeichen. n. Voortéken , voorbeduidzel.
Vorzeigen. v, a. Vertonen , doen zien.
Vorzeiger. m. Vertoner , toner, brenger,
Vorzeiten. adv. Voortij-is , eert'ids > voorheen , voormaals, voordezen,
Vorzichen. v. a. Voortrekken, i uurhalen , voorfchuiven. Den voorrang géven.
Vorzimmer. n. Voorkamer,
Vorzug. m. Voorhoede ,voortogt. Voorkeur , voorrang , voordeel, voorregt. f. Vorgantr und Vorfitz.
Vorzüglich. adj. & adv. Bij voorkeur , voorverkieslijk , bovenal, inzonderheid , voor alle dingen ■ ongemeein
Vorzünden. v. n. Voorlichten,
\v aag. f. Wage. Waavc. f. IVaar , goederen, koopman
fciiappem, Wahc.y: Honigraat, honigkoek. Wac'-.e , wachr. ƒ. Wagt. SchildWagt. W&chen. v. n. IVaken, wakker zijn.
PVaken , de wagt houden. Oppasjen,
bezorgen.
Wachen. n. PVaken, Waakzaamheid, zorg,
Wa.-hs.n. Was, wasch,
Wachram. adj. Waakzaam, wakker.
Wachfa ukeit./. Waakzaamheid, wakkerheid.
Waehsoleiche. f. Blékerij.
Wiichfcn. adj. Wasj'en, van was.
Wachfen. v. a. Wasfen , wasfchen, met wasch beflriiken.
Wachfen. v. n. fVasfen, groeijen.
Wachfend. adj. Was/end, groeijend.
Wachsthuin.m. Wasdom, groeijing , groei.
Wachfucht. f. Slaaploosheid. Wachswetter'.K. Groeizaam weeder. Wacht. f. Wache.
Wachter, m. 1Vagter , waker- nagt-
waker. Schildwagt. ■Waehth-ey. adj. Wagtvrij,
e
Wachthurn. m. Wagttaren, befpietoren,
Wachtfam. f. Wachfain.
Wackeli ' . ., ickelend. adj. Waggelend, wankelend,
Waekcln. v. n. Waggelen , wankelen, wiggelen, wapperen, leuteren , weifelen , f-hadden.
Wackelung./'. Waggeling.
Waeker. adj. & adv. Wakker, die niet faapt, wakend. Wakker, dapper', braaf', moedig , rustig , vlijtig , riaer/lig , behendig, bekwaam.
Wackcrbeit.f.Wakkerheid, dapperheid.
Wade. f. Kuit.
Wade!, wedel. m. Staerf. Waaijef, Kwast.
WaMeln. v. n. Den flaert roeren. Waden, Waten. v. n. Waden, doorwaden,
Wadfack. m. Reiszak, valies. Wafel. f. Wajel.
WaffVn. n. Wapen, wap»nt:t :g, ge weer. Waffenrüstung./. Wapenrusting. Waffenftilftand. m.Wapenfilftaftd ,wa-
penfchorsüng. Waffnen. v. a. Wapenen. Wagbalke. m. Balans, évenaar, Wage./. Waag, waagjchaal, S *



4«8 WA G. WAH.
Wagehals. m. Waaghals, roek/ooze, losbol, vermetele.
Wagegcld. n. Waaggeld.
Wagen, v. a. Wagen, beflaan.
Wagen. v. a. Wégen.
Wagen. m. Wagen , koets , tijtuig , voertuig.
Wagenachs. ƒ. Wagenas.
Wagenbaum. m. Disfel, disfelboom.
Wagengleis. n. Wagenfpoor.
Wagner. m. Wagenmaker.
Wagnisz. f. Geval, kans.
Wahl. f. Keus , keur, verkiezing.
Wahlen. v. a. Kiezen, verkiezen.
Wahlfahig. adj. Verkiesbaar, verkieslijk.
Walilig.tfrfy". Teer, zwak, onlustig, fchroomagtig in de heus.
Wahlkind. n. Aangenomen kind, aanneemiing.
Wahlfprnch. m. Zinfpreuk.
Wahlftadt./. KeurJIad.
Wahlftatt./. Slagveld.
Wablftinnne./. Keurfem.
Wahltag, m.Keurdag.
Wahltüchtig. adj. Verkieslijk, verkiesbaar.
Wahltüehtigkeit./. Verkieslijkheid verkiesbaarheid.
Wahn. m. Waan , verbeelding, gevoelen , gisjing.
Wahnebr./. Tdele eer.
Wahnen.v. n. Wanen, ménen, vermoeden , geloven , gevoelen , zig verbeelden.
Wahnglaubc. m. Waangeloof.
Wahnboffnung./. Tdele hoop, bedrieglijke hoop.
Wahnfinnig. adj. Krankzinnig, krankhoofdig.
Wahnfucbt. f. Krankzinnigheid, uitzinnigheid , dolligheid.
Wahnfirchtig. adj .Krankzinnig , uitzinnig.
Wahnwitz. m. Waanwijsheid, laatdunkendheid. Krankhoojdigheid , dolheid, razernij, hersjenwoede, zinneloosheid.
WaHnwitzig. adj. fif adv. Waanwijs , laatdunkend. Krankhoofdig, razend, dol, zinneloos.
Wahr. adj. Waar, zéker , gewis.
War.ren. v. n. tJuren, van duur zijn.
Wa'hrcBd. adj. & prép. Geduurende.
WAH. WAI. WAL.
Wahrhaft. adj. Duurzaam. Wahrhaftigkcit.y: Duurzaamheid. Wahrhaft. WAhrhatiïg.adj.&adv.Waaragtig. .
Wahrhaftigkeit. ƒ. Waarheid , waaragtigheid.
Wahrheit. f. Waarheid.
Wahrhcitslicbc. j. Waarheidsliefde , liefde tot de waarheid.
Wahrlich. adv. Waarlijk , zekerlijk , voorwaar.
Wahrmann.»». Borg, bori-togt.
Wahrnehmen. v. a. Waarnémen , gewaar worden , bemerken, agtflaan, gadefaan, in aanmerking némen.
Wahrfagen. v. n. Waarzeggen , voorzeggen , voorwikken , voorfpellen » wichelen.
Wahrfager. m. PVaarzegger , wikker ,
voorwikker, wichelaar. Wahrfagcrey./. Waarzeggerij, wichs-
laarij. Wahrfchauen. f. Warncn. Wahrfcheinlieh.rfrfy'.öWv. Waarfchjn-
lijk.
Wahrfcheinlichkeit. f. Waarfchijnlijkheid.
Wahrzeichen. n. Téken , waartéken.
Karakter, merktéken. Waife. f. Wees , weeskind. Waifenhaus. n. Weeshuis. Waifenherr. m. Weesheer , regènt van
een weeshuis. Wald. m. Woud, bosch , boschgaadje. Waldamtmann. m. Houtvester. Waldbruder. m. Kluizenaar. Waldgott. m. Boschgod. Waldhonig. m. Wilde honig. Waldhüter. m. Boschwagter. Waldicht, waldig. adj. Boschagtig. VfzMmïsl.fHavergort. Waldftadte. Waldféden. Waldung.f.Wald. Walfisch. m. Walvisch. Walgen, v.n. Walgen. Walgicht. adj. Walglijk , walgagtlg. Walgung. f. Walging, walg, weerzin. Walken, v. a. Vollen. Walker, m. Voller, volder. Walkmühle. f. Volmolen. Wall. m. Wal, veste, bolwerk. Wallach, m. Ruin, ruinpaerd. Wallblocli. n. Rot.



WAL. WAN. WAN. WAP. WAR. +C9
Wallbruder. m.Bedevaarter,bédevaart- Wankcln. f. Wankcn.
ganger. ; Wankeifmn. f. Wankelmuth, Wankel-
Wallen, v. n. Bedevaarten. Zwerven, mütfiigkeit.
omdolen. Wallen, wellen, opwel- Waiiken. v. n. Wankelen, waggelen,
len , zieden , koken , opkoken. wapperen. Wiegen, hobbelen ,dob-
W." 11 end. adj. Ziedend, opborrelend. beren. Weifelen (in het geloof.)
WaHrahrt'./. Bédevaart. Stoten (in het fpre'ken.) Es wankt
Wallfarten. v. n. Bedevaartreizen. in dem Haufe. Hetfpookt in het huis.
Wallfahrter. f. Wallbruder. Wankend. 'adj. Wankelend, waggelend,
Wallfïadt./ Slagveld, vegtplaats. - wankelbaar, wankelmoedig , wlspel-
W'alten. v. n. Bedillen , befchikken , be- tnrig , wuft, onbefendig, ongejla-
.fiieren. dig. Walze.ƒ. Rol, rolhout. Wann. adv. Wanneer, als, indien.
Walzcn. v.a. Wentelen , rollen ,tuime- Wann aber. Maar wanneer, zo in
ten. tegendeel. Wann auch, wann gleieh,
Walzicht. adj. Wentelbaar , rolswijze.- wann fehon. Wanneer zelfs, offchoon. Wammes, n. Wambes , wambuis. nlettégenfaande. Wann dann ? Wan-
Wan.f. Wahn und Wann. neer derhalven, indien derhalven.
WAnd.f. Wand, muur. Touwwerk. Wann eher? Wanneer ? Wann etWandel, m. Wandel, omgang, verké- wa. Indien of wanneer, misfehien,
ring , léven. indien bij geval. Wann nicht. Indien
Wandelbar.arfy. & adv. Veranderlijk , niet, ten ware dat, zonder. Wann
wisfelbaar, keer baar , wlsfelvallig, nun. Indien nu. Wann nur. Indien
wankelmoedig , onbefendig. Ilegts , mits dat.
Waïidelbarktit.f.Veranderlijkheid,wis- Wanne./. Wan. Baadku'p.
flvalligheid, onbefendigheid. Wannen, v. a. Wannen (het koorn.)
Wandeler, f. Wandercr. Wannen (von) adv. Van waar ?
Wandelgeist. m. Onbefendige , wispel- Wannenhcro. adv, Waarom , om welke
tunge. réden, weshalven.
Wandelgliick. n. Onbefendigheid, wis- Wannfaur. adj. Verfchaald. flvalligheid, veranderlijkheid van Wanfinn./». Uitzinnigheid, krankzin-
het geluk. nigheid , zinneloosheid.
Wandeln. v. a. Veranderen. Wanfmnig.adj. Uitzinnig, zinneloos.
W'andeln. v.n. Wandelen , léven, zig Wanwitz. f. Wanfinn.
gedragen. Wapen. n. Wapen.
Wandergerathe. n. Reistuig , reisgoed. Wapenfeld. n.Kwartier van een wapen, Wandergefell. m. Reisgezel. Wapenkunst. f. Wapenkunde.
Wandern.v.».Wandelen,reizen,gaan. Wapncn. f. Waffnen. Wanderer. m. Reiziger , wandelaar. Wappcn. f. Wapen. Wanderfchaft. f. Vreemdelingfchap. War. f. Wahr. Wanderung. f. Reis. Waran. f. Woran.
Wanderzehrung. ƒ. Reiskosten. Waren, wahren. v. n. Duren , aanhou-
Wanehre. f. Wahnehre. den , fond houden.
Wangé./. Wang , kaak Warend, adj. Gedurende , faande.
Wanglaubc. m. Waangeloof. Warhaft. adj. & adv. Duurzaam , aan-
Wanglaubig. adj. Waangelovig. houdend, befendlg. '
Wankelbar, f. Wankend. Warhaftigkeit. f. Duurzaamheid , be-
Wankelmuth. m. f. Wankelmuthigkeit. fendigheid.
Wankelmüthig. adj. Wa"kelmoedig , Wiirung. f. Warhaftigkeit.
wispelturig , wujt, onbefendig , ver-1 Warlich. f. Wahrlich.
andertijk. Warm. adj. Wdi'm.Blakend. Tverig,
Wankefmuthigkeit. ƒ. Wankel'moedig-' nadruklijk, hartlijk.
heid , wispelturigheid, wuftheid, Warme./. Warmte.
onbefendigheid, veranderlijkheid. Warmen, v. a. Warmen,
e 3



m WAS. WASi
WAS.
Wavnehmen. f. Wahrnfhmen. VVaincri v. a. Waarfchouwen, vermanen,
Warriung. f, Waarfchouwing, vermaning.
Wart. f. Wartung.
Warte. ƒ. Wagttoren • befpietoren,
Waftcn. v. a. Wagten, vertoeven , verbeiden. Bewaren, bezorgen, oppasJen , bedienen, waarnemen , bewa ken.
Wartcr. m. Warterinn. ƒ. Oppasfer , op pas/3 er , bezorger, bezorgjler , bewaker , bewaakfter.
Wartgeld. n. Wagtgeld.
Wartïchild. n• Naakt, effen of lédig fchild.
Wartthurn. f. Warte.
Wartung. f. Oppasfng , opwagting , bewaking, hoede, bewaring,
Warum. adv. Waarom.
Wariing. ƒ. Warhaftigkeit.
Warwolf. m. Weerwolf,
Waïzchen. n. Tepel,
Warze. f. Wrat.
Was./>ro«. Wat, het geen.
Wasche. f. Wasch , wasfching,
Waschen. v. a. Wasfchen.
Wafchen. v. n. Praten , babbelen, kallen-
Wafeher. m. Prater , babbelaar. Wasfcher.
Wafcherey. ƒ. Gefnap, gekakel ,gebabbel.
Waschhaft. adj. Praatziek ,fnapzugtig.
Waschhaus. n. Waschhuis,
Waschlohn n. Waschgeld.
Waschung./. Wasfch'ing,het wasfchen.
Wasehzuber. Waschtobbe.
W'afe , Rik. f. Moei, vaders of moeders zuster.
Wafe, Wafen. m.Zode , plagge.
Wafenbank./. Grasbank , zitting in het gras.
Wafenmeister. m. Scherpregter.
Wafenwall. m. Zodenwal.
Wafer . wakrky. pron.Wat, wat voor. Aus wafer macht thust du das ? Uit wat magt, door welke magt doet gij dat ?
Waficht. adj. Met zoden.
\Vasfer. n. Water. Der Anfchlag ist zu VVasfer worden. De , aan/lag is WilWt, verijdeld, Ueber demfWas-
fer wohnen auLh Leutcn. De goede fmaak heerscht overal, men kan elders ook oordelen. Sein Wasf r lasfcn. Zijn water maken , wateren. Man musz das faule Wasfer nicht ausgicszen , bis man frjfches hat. Men moet geen oude fchoenen verwerpen , voor dat men nieuwen heeft. Zw Wasfer machen. In roon doen verdw jnen , te niet maken. Linem das Wasfer nicht reichen. Verre benéden een* ander9 zijn,
Wasfcrfall. m. Waterval.
Wasferfang. m. Regenbak.
Wasferfarbig. adj. Waterverwig,
Wasferflusz. m. Vloed, flroom,
Wusferfluth./. Watervloed.
Wasfcrfuhr/. Veir, overvaart.
Wasfci gang. m. Waterleiding , water-' gang.
Wasfergott. m. Neptunus. Triton, Wasfcrgöitin. ƒ. Nijmfe. Wasfergump. m. Kolk , draaikolk. Wasfcrgusz. m. Stortvlaag. Goot/leen, Wasfericht. adj. Wateragtig. Wasferigkeit./. Wateragtigheid. Wasfcrkannel. m. Waterloop , kanaal. Wasferkunst. ƒ. Waterleikunst, water-
fpeelkunde. Wasferkiinstlcr. m. Fonteinmeester. Wasferkiinstlich. adj. Waterleikundig, Wasferlander. Wate,-ge landen, Wasferleitung./. Waterleiding. Wasfermosz. Zeemos, wier. Wasfermiihle. ƒ. Watermolen. Wasfern. v. n. Wateren , bewateren,
nat maken , befproeijen, begieten •
met water mengen. Wasferpferd. n. Zeepaerd. Wasfcrpfiitze. f. Gragt, floot, ! Wasferreich. adj. Waterrijk. Wasferreisz. n. Waterlot. Wasfcrrisz. m. Doorbraak , inbreuk, Wasferfchlosz.», Waterkasteel. Wasferftrudel.OT. /^o//-, wiel; draaikolk , maalflroom , kolk. Wasferfucht. ƒ. Waterzugt. Wasferf iicbtig. adj. Waterzugtig. Wasfertriimpfel. f. Wasfcriïrude].
Wasfenmn-. /' Soum/w,'.^ het™-,,-:
Wasferwage./. Waterpas. Wasferwage. ƒ. Waterweegkunde. Wasfcrwehr./. Dijk , dam» waterké-
ï'.ngx



WAS. WAT. WEB. WEC. WEC. WED. WEG. <fl
Wasferwelle. f. Wasferwoge. Wecken, v. a. Wekken , opwekken ,
W ■■si!-rwirbel. f. Wasferftrudcl. wakker maken.
Wasferwoge. f. Golf, baar, zeegolf. Wedel. m. Staert, waaijer , kwhpel,
Wasferzeche./: Onmatigheid in hetwa- kwast.
ter (kof'y en thee) drinken. Wedeln. v. n. Zig bewegen, waaijen ,
Waten. v. n. Waden, doorwaden. wapperen. Waaijen, wind maken>
Watfack. m. Knapzak , reiszak, valies. verlugten , verkoelen.
Watte. Watte. Weder. conj. & adv. Noch , dan.
Webe.y'. Web , weefzel, geweef. Weg. m. Weg. Wijze , manier , mid-
Wcbelinge. Touwladder op de fchépen, del. Alle Wege gehen naeh Rom. Ver-
wéveliwen. fcheiden wégen, middelen leiden tot
Webeln, webern. v. n. Stampvoeten. hetzelfde einde. Auf keineelei Wege.
Wsben.v. n. Zig bewegen. Geenzins, op geenerlei wijze. Es
Weben.v. a. Wéven. iiat gute Wege. Het gaat wél, het
Weber. tn. Wever. '!S °P eenen goeden voet. Auf was
Weberintrag. m.lnfag vaneen geweef. Wc.Se ? Op wat wijze, op welke
Weberey. f. Wéverij. wijze.
Webergade./. Wevers werkplaats. Wegarbeiten. v. a. boordwerken , door-
Weberknote.m. Wévérskhodp. werken, onophoudelijk werken.
Weberlade./. Wevers aanjiag. Wegbegeben (fich). Vertrekken , zg
Webërh. f. Webeln. we& begeven , heen gaan, verreizen.
Weberfpule./. SchietfPoel. Wegbleiben. v. n. Wegblijven.
Weberftuhl. m. Weefgetouw. Wegdrangcn. v. a. Doen vertrekken.
Wechfcl. m.Wisfel, wisfelbrief, wis- Wegeilen. v.n. Spoed, haast, jagtma-
feling , verandering , ruiling, ver- ken ' *'•§ haasfe" om weg te gaan.
wisfeling. PVisJelhandel. Wegen. prep. Wegens, door, vanwé-
Wechfelbar. adj. Verwisfelend ,bij beur- wf„"rn. f. Webern.
ten, omgaande, veranderend. „, sr „ D „ * . ,
Wechfelbrief. m. Wisfelbrief. Wcgfallen. v. n. Verminderen, verval-
Wcchfelfall. m. Ongelukkig geval, on- ' <"''fa 'ophou*" 'seen plaats
, , ,. . ./,..,. , meer nebben,
gelukkig einde, Jlrijdtg met het eer- iir„„f:;u„a ., _ Trr ..
fle voorkomen. Wjfübvcn. v. a. Wegvoeren, wegle,-
Wechfclfiillig.f. Wechfelbar. „r ',. „ „, , „ .
Wechfelgeidf«. Opgeld, wisfelgeld. ^f^"' ^geld, Ut, pasfagie-
Wechfelgefang. n. Beurtlings gezang. wfgVebcn. v. a, Wegnémen. Sich weg-
Wtchk\g\uck. n. Wisfelval/ig , veran- heben. Zig wegpakken, heen gaan.
derlijk , onbefendig geluk. Wecig. f. Wegfam.
Wechfelliebe./. Wéderzijdfche , onder- Weglefen. v. a. Doorlézen, voordlézen.
linge liefde. Wegmachcn (fich.) Zig wegmaken ,
Wechfeln. v. a. Wisfelen, verwlsfelen. wegpakken.
Leinenzeug wechfeln. Schoon linnen Wegreiszen. v. a. Affcheuren.
aandoen, zig verfchonen. Wegriicken. v. a. Wegrukken , afruk-
Wechfelpferde. Wisjè/paerden. ken, affcheuren , ontflellen .veran-
Wechfelplatz. m. Wisfelplaats. deren.
Wechfelrecht. n.Wisfelregt. Wegfam. adj. Open, gangbaar, daar
Wcchfelung. f. Wisfeling .verandering, vségen zijn.
verwisjeling. Wcgfchaffen. v.a.Wegdoen, wegnemen,
Wechfelweife. adv. Bij beurte, bij beurt- zig ontdoen, wegzenden.
wisfeling. Wcgfcheid. ƒ". Tweefprong.
Weehfelwmd. m. Beurtlings flreek hou- WegfchJagcn. v. a. Verflaan , verdr'tj-
dende wind. ven , verjagen, afflaan, omjlaan.
Wechfler. m. Wisfelaar, bankier. Wegfchlenkern. v. a. Afwerpen , ajjhij-
W'ccke. m. Wegge , witttbrood. den, wegwerpen, G g 4



■472 WEG. WEHi
Wegfchreckcn. v. a. Verfchrikken, verbazen.
,W "Teyn. v. n. Weg, verloren, kwijt zijn.
Wegfojlen. v.n. Weg moeten.
Wegftehlen. v. a. Wegjlélen , ontftêlen. Sich wegftehlen. Zig wegpakken, Jlil heen gaan , doorgaan.
Wegfterben. v. n. Sterven.
Wegftrcbcn. v. n. Verlangen om heente gaan.
Wcgitrecke./. Eind wegs.
.Wegweifen. v. a. Afwijzen , afflaan , wegwijzen.
Wcgwendeo. v. a. Afwenden, afkeren.
Wegwiirgcn. v. n.Vemielen, wegfle'pen.
Wegzehrung. f. Reispenning.
.Wegziehen. v.a. &n.Wegtrekken, vertrekken , verreizen.
Wehe. interj. Wee ! Wehedir! Wee u!
Wehe. adv. Zeer , leed. Wche thun. Zeer doen.
Wehe. n. Zeer , weedom, kwaad, euvel , fmert, pijn.
Weheklage. ƒ. Weeklagte.
Wehekiagen. v. n. Weeklagen, kermen, zugten, wénen.
Wenhaft. adj. Pijnlijk , fmertlijk.
Wehien. v. a. Kiezen , verkiezen.
Wchmuth. f.Weemoedigheid, droefheid.
Wehemüthig. adj. & adv. Weemoedig , droevig, treurig, bedroefd.
Wehemüthigkeit. f. Wehemuth.
Wehemiithiglich, f. Wehemüthig,
Wehemuttcr. ƒ. Vroedvrouw.
Wehen. v. n. Waaijen,
Webnen. f. Wa'hnen.
Wehr.f. Waard, polder. Verwering, wéderfand.
Wchrbaum. m. Sluitboom.
Wehrd. f. Wehr.
Wehren. v, a. Wéren , verweren. Afl wéren , f hutten , beletten , fluiten.
Wchrgcha'nge. n. Draagband.
Wehrhaft. adj. Weerbaar.
Webrhaitig. f. Wehrhaft.
Wèhrlos. adj. & adv. Weerloos, zonder wapenen.
Wt hrlofigkeit. f. Weerloosheid, zwakheid.
Wehrmündig. adj.Mond'g, meerderjaa-1 rig.
Wchrmiindigkeit. f. Mondigheid, meerderjaarigheidt
WEH. WEI,
Wehrftand. m. Tégenfland, bevél om zig
te verweren. Wehrt. f. Wehr.
Wehrt. adj.lVaard, waardig. Wehrung./: Waarde. Wchfani. f. Wehhaft. Wehtage, Droevige dagen, fmert, pijn.
Wehthum. f. Wehmuth.
Weib. n. Wijf, vrouw.
Wcibchen.a. Wijfje, vrouwtje,
Weiberamt. n. Vrouwenpligt.
Wciberanftrich. m. Blanketzel.
Weiberarbeit. f. Vrouwenwerk,
Weiberart. f. Vrouwenaart.
Wciberkrankhcjt./. Maandfonden.
Wehbermann. m. Vrouwenbehager , die zig door eene vrouw laat regéren.
Weibern. v.n. Willen trouwen, eene vrouw begeren.
Weiberorden. m. Huwlijk, egt, vrouwtij ke Jlaat.
Weiberplage./. Vrouwe plaag.
Wc ibe.rrcgmicm.n.Vrouwlijke regéring.
Weiberfchander. m. Vrouwenfchendcr.
Weiberlinn. f. Weiperart,
Weiberftand. f. Weiberorden.
Weibertand.». Gekheid, zotheid, gril-. \ ligheid eener vrouwe.
Wcibisch. adj. PVijfs , vrouwagtig.
Weibischgefinnt. adj. Wijfs , vrouwagtig, vrouwsch , verwijfd,
Weiblich. adj. Vrouwlijk. *
Wciblos. adj. Zonder vrouw.
Weibsperfon.ƒ. Vrouwsperfoon,
Weibsthdl.n. Vrouwe gedeelte.
Weich. adj. & adv,Week, zagt, murw, téder.
Weichbild. n. Landsgersgt,fladsgeregt. Wciche. f. Weekheid, fldpheid. Weichel./. Geweekt brood, broodfop. Weichcn. v. n. Wéken, te week zetten.
Wijken , uit den weg gaan , plaats
tn aken , deinzen , aarzelen, z wig ten,
nageven , toegéven. Wciehheit. f. PVeekte, weekheid, zagt-
Iteid.
Weichhcrzig. adj. IVeekhartig. Weiehieibig. adj'. Dunlijvig. Wcichlich. adj. & adv.WeekHjk, teder, téder lijk.
Weichiichkeit. f. Weeklijkheid, téderheid.
Weichlicht. adj, Weekagtigi



WEI.
Weichling. m. Weekling , weeklijk , téder , weeldrie , wellustig , week mensch.
Weiehmüthig. adj. Weekmoedig, weekhartig , jiaphartig.
Weichinüthigkeit. ft. Weekmoedigheid, weekhartigheid , têderhartigheid , flaphartigheid.
Wcidafche. ft. Weedasch.
Weide./. Wilg, wilgeboom. Weide. Teen. '
Weidelohn. n. Weiloon.
Weiden, adj. Teenen , wisfen ,van teen gevlogten.
Weiden, v. a. Weiden, grazen.
Weidenkorb, m. Teenen korf.
Weidewerk. n. fagerlj, jagt.
Wcidg.mg. m.Gemeene wel de,ge meent, meent.
Weidland. n. Welland.
Wcidlich. adj. & adv. Braaf, dapper, wakker.
Weidling. m. Aak , bootje.
Weidmann./». Jager.
Wcidrccht. n. yagtregt. Weiregt.
Wcidfaek. m. Weidtafehe. ƒ. Weitas.
Weid fprache. ft. Taal bij de jagers in gebruik , jagttaal.
Weidwiefen. m. Veld, weide.
Weidwort. n. Jagtwoord.
Wcife. ƒ. Haspel.
Weigern. v. a. Weigeren , afflaan, ontzeggen , ajzeggen.
Weiher. m. Vijver, vischvljver.
V/eihfasten. m. Vastentijd.
Weihnacht, f. Wcyhnacht,
Weihung. f. Wijlng.
Weihwasfer.«. Wijwater.
Weil. conj. & adv. Wijl, dewijl, vermits , nademaal, doordien , alzo.
Weiland, adv. Eertijds , voordezen , voorheen > overleden.
Weilc./. Wijl, tijd, poos , le'dlge tijd.
Weilcr. m. Huurt, gehugt.
Wein. tn. Wijf*, druivennat,
Weinbau.w. l'Vijnoogst.
Weinberg. Wijnberg.
Weinen. v. n. Wénen, fchreljen.
Weinerisch. adj. Wénend, fchreijend, klagend.
Weingarten. m. IVijngaard.
Weinhaft. f. Weinreièn.
Weinbanclcr. m. IVljnkoper.
Wcinheie. ƒ. Wijnmoer,
G ;
WEI. m
Weinigt. adj. Wijnagtig.
Weinkelter. ƒ. Wijnpers.
Wemlefc.y: IVijnoogst, wijnléz'mg,
Weinrebc. ƒ. pVijnrank,
Weinreich. adj. Wijnrijk.
Weinftem. m. Wijnjleen.
Weintraube./. Druif, druiftros.
Weife. adj. IVijs , verft andig , j'chr ander , kloek, vroed, omzlgtlg.
Weife./. Wijze , manier, aart, vorm, gedaante , zwier, mode.
Weilen. v. a. Wijzen , tonen , aantonen.
Weisheit. ft. Wijsheid, ftchranderheid , vroedheid, voorzigtigheid , omzlgtigheid.
Weislich. adv. Wij slijk.
Weisz. adj. & adv. Wit, blank,
Weisz. n. Wit, het wit.
Wciszagcn. v. a. Voorzeggen.
Weiszager, m. Voorzegger.
Weiszagung. ft. Voorzegging.
Weiszc. ft. Witheid, het wit.
Weiszen.v.a.&n. Witten, wit maken , wit worden.
Weiszgerber. m. Zeemtouwer, zeembereider.
Weiszgrau. adj. Lichtgraauw.
Weiszkram. m. Linnenwinkel.
Weiszlecht, weiszlieh. adj. Witagtig, witverwig.
Weiszlieh. adv. f. Weislich.
Weiszwerker. m. PVitwerker.
Weit. abj. & adv. Wijd, ruim, breed, uitgebreid, uitgej/rekt, ver , verre, ruimlijk, veel.
Weitausfehcnd. adj. Verreuitziende , dat van groote gevolgen kan wézen. Vooruitziende, ftcherpziende, fchrander , doordring end.
Weitberiihmt. adj. Wijdvermaard, wijdberoemd.
Weite. f. Wijdte , ruimte, breedte , uitgebreidheid, afftand.
Weitentlcgcnheit.ft Verheid, afftand.
Weiter. adv. Voords, wijders, verder.
Wcitern , weiten. v. a. Wijder maken,
Weitlaufig, weitlauftig. adj. Wijd, wijdlopig , breed, wijdluftig, ruiiuftchotig , uitgeftrekt , uitgebreid , breedvoerig.
VyeitUuhiglith.f.Wijdlopigheid, breedvoerigheid, uitgebreidheid, rulm-
> 5



,-4 WEI. WEL.
fchotigheld. Kwaade, rampfpoedïge gevolgen van eene zaak.
Weitfehichtig. adj. Verre uitgeflrekt, van eene groote uitgeflrektheid, dat vet! behelst, bevat, infiu'it.
Weitfehweifig. f. Weitlaulig.
Weiturnher. adv. IVijd en zijd.
Weizen. m. Tarw.
Welch jwelcher , welche, welches. Welk,
welke, wat. Welchergeftalt. Op welke wijze, hoe. Welcherley. Welke foort, welk jlag ,
wat foort, wat Jlag. Weiger, m. Rol/lok. Welk. adj. Verwelkt, verflenst, droog,
ma^er, dor. Welken, v. n. Verwelken , verflens/en,
verdorren. Welkicht. f. Welk.
Welle./. Golf, baar, golven, baaren. Takkebos, mutzaart.
Wellen, v. a. Doen koken, zieden,
Wellenweife. adv. Golfswijze.
Welsch. adj. Roomsch , italiaanseh. Vreemd , uitheemsvh , uiilandsch. Welschland, Italië. Welschlander. Italiaan.
Welt. /. Waereld. In aller welt. Over.
al. Die welt gezegnen. Sterven. Weltbau, welgebau. tn. Waereldgeflel, Welbekannt. adj. IVaereldkundig. Weltbelchreibung. /. Waereldbefchrij-
ving.
WclttVeund. tn. Waereldling.
Weltgefinnet. adj. Waereldschgezind , waereldsch.
Wekgefinntheit./ Waereldsgezindheid, ijdelheid, Hgtvaerdigheid.
Weltgut. n. Waerelsch , aardsch goed.
Welthiindel. f. Weltfachen.
Weltkind. n. Waereldling.
Weltkörper. tn. Waereldkioot, aardkloot.
"Wekklug. adj. Ervaren, bedreven in
de zaaken der waereld. Weltkreis. m. Aardbol, aardkloot. Weltkunciig. adj. Waereldkundig. Weklich. adj. Êf adv. Waereldsch >
waereld/ijk. Weltling. m. Waereldling. "Weltmann. m. Man van de waereld.
Staatkundige. Weltrneer. n. Waereldzee, oceaan.
WEL. WEM. WEN. WEK.
Wcltrcich. n. Alleenheerfching , monafr chie.
Weltftehen. Waereldzaaken.
Weltfeheu. adj. Eenzaam lévend, afgezonderd van de waereld of van de tnaatjehappij.
Wcltfinn. f. Weltgeflnntheit.
Weltfitte, weltweife. ƒ, Waereldfchm zéden, waerelds gebruik.
Weltitrieh. m. Lugtjlreek.
Weltfucht./. Bederf der waereld.
Weltfiichtig. adj. Dartel, brooddronken.
Weltweis. adj. Waereldwijs,wijsgeerig. Weltweifer. m. Waereldwijze, wijsgeer.
Weltweisheh. f.Waereldwijshe!d,wijsbegeerte.
Weltwcfen. n. Waereldfche zaaken.
Weltwunder. n. Wonder der waereld.
Wem. Wien , aan wie , wie.
Wemmern. f. Wimmern.
Wen. Wien , wie. '
Wende./. Kering.
Wendekreis. m. Keerkring,
Wendclbaum. m. Hefboom , handfpaak.
Wendelftein. m. Bovenmolenfleen, loper.
Wendelftiege. f. Wendcltreppe. Wendeltreppe. ƒ Wendeltrap. Wenden, v.a. Wenden , kéren, draaijen.
Wendceirkel. f. Wendekreis.
Wendgeficht. n. Gezigt van ter zijde.
Wendig. adj. Kérend , draaijend.
Wendig. Wendisch. adj. &adv. Veranderlijk , onbefendig , engejladig wispelturig.
Wcndung./. Wending, kering.
Wenig. adj. gf adv. Weinig, luttel , J'chaarsch, gering.
Wenijer. Blinder, weiniger.
Wenigkeit./. Geringheid.
VJe.nn.conj. Als , indien.
Wer. Wie , wien , wiens , die.
Werben. v. a. Werven, ligten.
Wcrbung./ Werving.
Werden, v. n. Worden.
Werdiren.V. a. Waardéren, fchatten.
Werf. m.Kaai, werf.
Werfen. v. a. Werpen , fmijten , goo'ijen.
Werk. n. Werk , arbeid, bezigheid , moeite.



\V ER. VVES. WET,
WET. WEY. WIB. WIC, WID. 47S
Werkhaus. n. Werkhuis, winkel.
Werkheilig, adj. Werkheilig.
Werkheiliger, m. Werkheilige.
Wcrkheüigkeït. f. Werkheiligheid.
Werkkunst../'. Werktuigkunde.
Werkkiinstigcr. f. Werkkünsüer.
Werkkünstler. m. Werktuigkundige.
Werkkür.stlich. adj. & adv. Werktuigkundig , werktuigkunst lijk.
Werklehre. ƒ. Leer der goede werken.
Wcrklcute. Werklieden.
Werklich. adj.&adv.Werklijk, aartig, fnaaksch , koddig.
XVerküm. J'. Werkplaats, werkwinkel.
Werkftclüg. adj. & adv. WerkJlelllg.
Werkthiitig. adj. & adv. Werkdadig.
Werkthatigkeit./. Werkdadigheid.
Werkzeug, n. Werktuig , gereedfchap.
Wermut. m. Alsfem.
Werth. adj. & adv. Waerd, waerdig, dierbaar.
Werth. f. Waerde, waerdij, waerdig-
heid, prijs. Wcrthhaltung. f.Waerde, agting ,hoog-
agting.
Welen. n. Wézen, wézenheid, zelfftand'mheid.
Weien heit. f. Wézenlijke zelffandig• heid, bejlaan, aanwezen. Wefentlich. adj. & adv. Wézenlijk,zelfJlandig.
Weshahen. adv. Wesfalven , om welke réden , waarom. Wesz. f. Wcsfcn. Westen. Wiens. Wesfenthalben. f. Weshalben. West, westen, n. West, westen, Wcste. ƒ. Vest.
Westlander. Westerlingen , westlanders.
Westlich. adj. & adv. Westlijk.
Westwarts. adv.. Westwaard ,westlijk.
Weswegen. adv. Weshaiven,
Wett. n. Gelijk , gelijkheid.
Wett. f. Wed, drenkplaats.
Wette./. Wedding. Wettelaufen. Wedlopen. Um die Wette thun. Gmjirijd, om best doen.
Wetten, v. n. Wedden.
Wetter. n. Witterung. f. Weeder ,weér. BHkzem, onweeder.
Wetterdach. n. Luifel, afdak.
Wetterlaunisch. adj. Zwaarmoedig, ongejladig, gemelijk, kwintig.
Wetterleuchten. v. n. Weerlichten,blikzemen.
Wetterleticbten. n. Weêrlicht, blikzem.
Wettcrn , wittern. v. n. Donderen.
Wetterichlag. m. Donderflag.
Wctierung , witterung. f. Weeder , wéér, onweêr,
Wetterwendisch. adj. Veranderlijk, onbefendig , ongefadig.
Wctterwolke. f. Donderwolk.
Wettlauf. m. Wedloop.
Wcttftreit. m. Strijd, gefchil, oneenigheid , pleitgeding.
Wettwerben. v. a. Médefréven , mededingen.
Wettwerber. m. Médejlréver, médedinger.
Wetrtein. m. Slijpfeen , wet/leen,
Wetzen. v. a. Wetten , Jlijpen.
Weydc. f. Weide.
Weyen. v. a. Wijën, inwijen.
Weyhnacht.f. Kersmis, kersdag,
Weyhrauch. m. Wierook. ; Weyhung./. Wijing, inwijing,
Wcyhwasfer. n. Wijwater.
Wibel. m. Mémel.
Wibelicht. adj. Mémelig.
Wichfen. v. a. Met wasch overtrekken.
Wicht. n>.Wicht, klein kind.
Wichtig, adj. Wigtig, gewigtlg, van gewigt , van belang , van aangelegenheid.
Wiclitigkeit. f. Gewlgtigheld, belang. Wickcln.v. a. Wikkelen, inwikkelen. Widder. m. Ram. Wider. prép. Tégen.
Widerbeffzen. v. n.Tégenfpréken ,tégenpralen,
Widcrbelfern. f. Widerbeffzen.
Widcrbellen. v. n. Tégenblajfen.
Widcrchrist. m. Tégenchrist, antichrist.
Widerdruck. m. PVéderdruk , wederzijde.
Widcrfahren. V. n. Gebeuren , overkomen.
Widerfechtcn. v. a. Bef rijden , zig aankanten.
Widerfechtung.ƒ. Aankanting, tégenkanting.
Widerig, widrig. adj. Tégen , af kérig, walgig , weeragtig, vies. Widerig Glück. Ongeluk , rampfpoed, onheil. Widerigen falls. Anders , anderzins.
Widergift./. Tegengift,



476 WID.
WiderhaH. m. Weerklank , weergalm Widerhallen. v. n. Weergalmen. Widerhalten. v. a. Weerhouden , tégen houden.
Widerigkeit./. Verzetting , tégenkan
t'ing , afkeer , Walging. Widerlag. m. Stut, Jleunzel, fchoor. Widerlegen. v. a. Weerleggen. Widerleglich. adj. Wédertrglijk. Widerlegu ng. f. Wéder legging. Widermurren. v.n. Tégenmorren ,tégen-
preutelen. Wideni. v.n. Walgen, eenen afkeer
hebben. Widerr. (fich.) f. Widerfctzen. Widernatürlich. adj. Tegennatuurlijk ,
tégen de natuur. Widcrpart. m. Partij, tégenpartij,wé-
derpartij, wéderfréver, tégenkan-
ter.
Widerprall. m. Weêrfuit. Widerprailcn. v. n. Weérfl'uiten , terugfluiten.
Widcrrathen. v. a. Ontraden , afraden.
Widerrechtlieh. adj. Strijdig met het regt, onwettig.
Widerrede. f. Tégenfpraak , tegenkanting.
Widérrederi. v. n. TékenCpréken.
Widerruf. m. Herroeping.
Widerrufen. v. a. Herroepen.
WideiTiiflich. adj. Herroeplijk.
Widerfachcr. m. Tégenpartij, vijand.
Widerfagen. f. Widerfprechen.
Widerfehall. f. Widcrhall.
Widerfchcin. m. Térugkaatzing ,wéderfchijn (van het licht).
Widerfetzen (fich.) Zig verzetten , zig aankanten.
Widerfctzig. adj. Weérfpannig , ongehoorzaam , weérbarfig, wrévelig , weêrfrévig.
Widerfetzlichkeit. f. Weêrfpannigheid, ongehoorzaamheid, weérbarfigheid, wreveligheid, weérfrévigheid.
Widerfetzung. ƒ. Verzetting, aankanting.
Widerfinn. m. Weerzin, tegenzin, eigenzinnigheid , dwarsdrijving yfirijdigheid.
Widerfiiinig. adj. .Eigenzinnig , kopp'g dwarsdrijvend, flrijdig, verjcheiden , verfchillend.
WideiTpcnstig. f. Widerfetzlich.
WID. WIE.
Widerfpenstlichkeit. f.Widerfetzlichkeit. Widerfpiel. n. Tegendeel, tégengefeld^. Widerfprechen. v. a. Weérjpréken , té-
genfpréken. Widerfprechlich. adj. Weérfpreeklijk. Wlderfpruch.;«. Tégenfpraak, ftnjdig-
heid, tégenf rijdigheid. Widerftand. *. Tégenf and ,wéderfand.
Hindernis , beletzet. Widerfteheni v.a. Weérfaan , weêr--
f reven , tégenf aan , walgen. Widcrftreben. v. n.Weërflréven, tégen-
f reven , tégenf rijden , dwarsbomen ,
harrewarren, tégenflribbelen. Widerftreber. rn. Tégenf réver, tégen-
f ander. Widerftreit. m. f. Widerftreitigkeit. Wiederftreitcn. v.n. légenfl'rijden, té-
gendingen. Widerftreitig. adj. & adv. Tégenf rijdig. Widerftreitigkeit./. Tégenf rijdigheid. Widcrung. f. Weigering. Widerwartig. adj. Strijdig, wéderwaer-
diglijk , fmaad/ijk ; af kérig , walglijk.
Widerwartigkeit./. Wéderwaerdigheid, f rijdigheid, druk, ramp , ongeluk, onheil, verdrukking.
Widerwiile. m. Af keer, walging , onwil , weerzin.
Widenvillig. adj.Afkeerlg, onwillig.
Widmcn. v. a. Toeweijen, opdragen , toeëigenen.
Wie. adv. Hoe , gelijk , zo als, toen.
Wie bald ? Wanneer ?
Wieder, wiederum. adv. Wéder, wederom.
Wicderannaherung./. Aannadering.
Wiederantwort./. Wederantwoord.
Wiedcraufrichtung.ƒ. Wéderopregting ; herflelling , vertroosting.
Wiedcrbegiitigen. v. a. Verzoenen , bevredigen,
Wiederbringen. v. a. Wéderbrengen , herf ellen, vergoeden.
Wicdcrdienst. m. Tegendienst, onderlinge gedienfigheid.
Wicdereinmahl. adv. Nog eens, andermaal , wéderom, nogmaals.
Wiedererftatten. v. a. Vergelden , vergoeden .
Waederfahren. v. n. fVédervaren , bejégenen , gefchieden, gebeuren , overkomen.



WIE. WIL.
Wiedergebohren. aaj. Wederboren,her boren.
Wiedcrgedenken. v. n. Herdenken , zig te binnen brengen.
Wicdergeltcn. v. a. Vergelden , vergoeden.
Wiederhalt. tn. Ophouding.
Wiederholen. v. a. Herhalen.
Wiederholung. f. Herhaling.
Wiederkehrig. adj. Weêrkérig.
Wiederkuiift. f. Wederkomst.
Wiederlefen. v. a. Herlezen, overlezen.
Wiederruf. m. Herroeping.
Wiederfagen. v. a. Wee'rzeggen, herhalen , herzeggen.
Wicderfchcin. m. Weêrfchijn.
Wiederfchiichten. v. a.BeJlisfen, vereffenen , bijleggen.
Wiederfchreiben. v. a. Schrift/ijk antwoorden.
Wicderftellen (fich.) Wederkomen ,
zig weêr vertonen , weêr onder de
oogen komen. Wiedertaufcr. m. Wederdoper. Wiederverfchulden. v. a. Vergelden ,
vergoeden. Wiederum. adv. Wéder , weêr, wéder-
om , weerom. Wiege./. Wieg, kinderwieg. Wiegeln. v. n. Stampen, foten(vaneen
fchip in zee.) . Wiegen, v. a. Wiegen (een kind.) Wiehcln , wiehern. v. n. Hinniken, rin-
niken , grinniken (van een paerd
fprékende.) Wieke./. l-Viek , fleekwiek in eene
wonde.
Wiefe. f. Weide, beemd, weiland. Wiefcnbach. m. Sloot (in eene weide.) Wieviel. adv. Hoe veel. Wiewohl. conj. Hoewel, alhoewel, offchoon.
Wiid . adj. & adv. Wild , ongetemd.
Wild Feuer. Roodvonk, roodgrond.
St. Antonies vuur, roos, betroos. Wild. n. Wild, wild gedierte. Wlidbad.n. Warm bad. Wildbahn. f. Wildbaan. Wildenzen. v. n.Murw of jonkeragtig
worden , venezoenagtig worden. Vlildfang.m.Jagt, wildvangst. Los.
wild mensch. Wildhek./. Wildheid, ongebondenheid. Wildnisz. ƒ. Wildernis.
WIL. WIM. WIN. 477
Wille. m. Wil. Freyer wille. Vrije wil, willekeur. Um feijjetwillen» Om zijnen wil.
Willfahren. v. n. Inwilligen, iemands wil involgen , zig naar zijnen wil voegen , fchikken , gedienflig, reklijk , gerief ijk , toegevend zijn.
Willfahrig. ad). & adv. Gerieflijk , toegevend, reklijk , inwilligend.
Willfa'hrigkeit./. Toegeeflijkheid, reklïjkheid, gedienstigheid , gerieflijkheid.
Willfahrung.ƒ. Bewilliging , toeflemming,
WiUfertig. f. Willfahrig.
WMg. adj. & adv. Willig, gewillig ,
vrijwillig, bereidvaerdig, wilvaer-
dig.
Willigen, v. a. Willigen , bewilligen ,
inwilligen. Willigkeit. ƒ. Willigheid, gewilligheid,
bereid willigheid, wilvaerdigheid. Williglich.«<fv. Gewilliglijk, gewillig,
gaerne.
Willigung. f. Inwilliging, bewilliging. Willkomm. m. Welkomst. Willkommen. adv. Welkom, Willkühr./. Wilkeur, herkemen. Willkiihrlich. adj. & adv. Willekeurig ,
wilkeur/ijk. Wimme. f. Made, worm. Wimmeln. v. n.Wémelen,krielen,krioe*
len, gr'unmelen. Wimmern. v.n. Kermen, jammeren. Wimmicht. Met wormen of maden,
wormfékig. Wimpel, m. Vlag, wimpel. Wimpern. v. n. Knipoogeh. Winck. f. Wink.
Wind. m. Wind, koelte, koude. Tegt. Windbraus. m. Windvlaag, draaiwind. Winde./. Windas , windfpil, windkas.
pel, talie, windboom. Windel./ Luijer, luur. Windeln. f. Wickeln. Winden, v. n. Vrinden, waaijen. Winden, v. a. Winden, opwinden. Windfang. f. Windfchirm. Windhund, windfpiel. m. Windhond. Windicht. adj. Windig , winderig,
buijig.
Windmacher. m. Waaijer, windmaker, windbreker, greetfpre'ker, fnorkerK



4;8
WIN. WIP. WIR.
WIR. WIS.
Windmacl ;erey. ƒ. Windmakerij , fnorker'ij.
Windmühïx. ƒ. Windmolen. Windftille.,/: Windjlilte, kalmte. Windftu.m. m. Bui, fohielijk onweer ■
vlaag, fiorm. Wi£d$ürmig; adj. Stormig , flormag-
tig, buijrg. Windfucht. / ■ Windzugt. Windfiichtig.. adj. Wmdzugtig. Windung./. Omvlegting , omwinding i
zamenkroiikeling, Jlrengeling. Winkwirbel. f. Wirbelwind. Windwirbelieht. adj. Duizelig. Windzug. n. Togt, togtgat. Wink. m. Wenk. Winkel, m, Hoek. Winkelfönnig. adj. Hoekig. Winkelhaken, m. Winkelhaak. Winkelhure. f. Gehamerde hoer. Winkelicht. adj. Hoekig. Winkelmesfe. f. Stille mis. Wenkelmitnzer. m. Valfche munter. Winkelrecht, winkelgerad. adj. Regt-
hoekig. Winkelfcule./". Hoekpilaar. Winkeltreppe./. HelmLjke trap. Winken. v. a. Wenken , knikken. Winfelicht. adj. Huilend ,frhroijend. Winfeln. v. n. Huilen, fchreijen. Winter, m. Winter-. Win terhaft. adj. Wintersch ,winterag~
tig.
Winterisch. adj. Wintersch , van den ■winter.
Winterlich. f. Winterisch.
Wintern. v. n. Winteren , winter worden.
Wipfel. m. Top , topje.
VIippe. f. Wip, wipgalg.
Wippen, v. a. WlppOft, Geldbefnoe'ijen.
Wir. pron. Wij.
Wirbel. m. Wervel. Warling , draaijing , draaikolk, maalflroom, weêr flroom.
Wirbelgeist. m. Dwarlgeest, onrustige geest.
Wirbelhaft. adj. Duizelig , aan duize-
zelingen onderhevig. Wirbelicht. f. Wirbelhaft. Wirbelhirn. E Wirbelgeist. Wirbeln. v. n. Draaijen , zwenken ,
malen , dwarlen , warlen , wellen,
kenteren.
Wirbelfucht. ƒ. Draa'jing , duizeling , maling, bedwelmdheid.
Wirbelwind. m. Wervelwind , 'dwarlwind, draaiwind.
Wirkbar. f.Wirkend.
Wirken. v. a. Werken, uitwerken , wrogten. Arbeiden, werken.
Wirkcnd. adj. Werkend, werkbaar.
Wlrklich. adj.&adv. Werklijk , werkdadig, werkzaam. Wézenlijk.
Wirklichkeit./. Werkfjkheid, dadelijkheid , wézenlijkheid, beJlao.n,werkdadigheid.
Wirkfam. adj. Werkzaam.
Wirkfamkeit.f. Werkzaamheid, werking , dadelijkheid.
Wirkung./. Uitwerking, uitwerkzel, gewrogt.
Wirlcn. v. a. Kloppen , flaan.
Wirren. v. a. Warren.
Wirrich. adj. Verward, in de war.
Wirrgeist. m. Wargeest , warziek oj warzugtig mensch.
Wirrkopf. f. Wirrccist.
Wirsch. adj, Toornig, haastig, oplopend, grammoedig.
Wirwarr. n. Verwarring , mengelmoes.
Wirth. m. Waerd, herbergier. Huishouder.
Wirtlich. adj. & adv. HuishoudPjk. Wiitfchaft.,/". Waerdfchap, waerdsnè-
r'mg. Huishouding. Wirt-fohaftskunst. f. Huishoudkunde. Wirthshaus. n. Herberg. Wisch. m. Wlsch.f
Wifchen. v. a. TfAsfchen, afwisfehen.
Wifcher. m. Vermaning, berisping, beflrajfmg. Dweil, wlschdoek , feil,
Wistuch. m. Dweil enz.
Wispeln , wispern. v. a.Prévelen, itt het oor luisteren, vispèren.
Wisfcn. v. a. Wéten. Um etwas wisfen. Iets wéten, ergens van wéten. Sich mit etwas grosz wisfen. Op iets grootsch zijn, fnoeven, pochen.
Wisfend. adj. Wétend, bekend.
Wisfendlich. adj. & adv. Bekend , met kennis, met voordagt. Ein wisfentliche Sache. Eene bekende zaak.
Wisfenfchaft. f. Wétenfchap , kennis.
■ Kundgheid.
Wisfenfchattlich.^. & adv. Hoog geleerd, Zeer geleerd , grondig, hoogdravend § diepzinnig.



WIS. WIT. WOC. WOG. WOH
Wisfenswürdig. adj, Wéteuswaerdig.
Witsch . w.itz. Schielijk , aanjlonds •, voord , lustig.
Wittcrn. f.Wettern.
Witterung. f. Wettcr.
Witrvve. f. Weduwe.
Witwenfitz; m. Woning , huis tot eenet. IJJtogt oj' wéduwjchat gemaakt.
Witwsnftand. m. Weduwlijke Jlaat.
W itwcr. m.Widuwenaar, weduwnaar.
W'ithutti.*.1'iuwllj'ksver.béteringvan eenen man aan zijne vrouw.
Witz. f. Witsch.
Witz.w. &f Wijsheid, geest, verband , vernuft, Jchranderheid.
Witzann. adr. Onibioot van verjland, van geest.
VV itzdünkcl m. Eigenwijze, gewaande Jchooue geest.
Wnzig. adj. Wij*, verfandig , vernuftig , fchrander.
Wijzigen, v, a. Witzig machen. Wijs, ver/landig maken , vroed maken , béter onderregten.
Witzitriich. adv. Wtjslijk , verfandig. lijk.
Witzigung. ƒ. Leer, les, onderrigting.
Witzling. m. Schrandere geest, fpitsvin.lig vernuft. Waanwijze, wijsneus.
Wo • adv. Waar? Waar, alwaar, daar, ergens. Wo . wofern. Indien, ingeval, bijaldien. Wo aber.Maar indien , doch in geval. Wo nicht. Zo niet.
Woche./. Week.
Wochen. Kr aam. In die Wochen kom* I men. In de kraam komen. In fechs Wochen liegen, ln de kraam liggen.
Woehenbette. n. Kraambed.
Wöchentlich. ad'<. & adv. Weeklijksch-
Wochnerinn./1. Kraamvrouw.
Wofiir? Waarvoor, waarom f 1
Woge.y. Baar , golf '
Wogegen. adv. Waartegen , waarom- 1 trent. Waar, in -wat of in welke > plaats. \
Woher. adv. Fan waar, waardoor , waarméde. \
Wohin , Wohimva'rts , \voh\r\ms.Waarheen , werwaard, waamaartoe, \
Wohl. adv. Wel.
Wohl. n. Wél, -welzijn.
W O H. 479
•
. Wohlanftandig. adj. wélfaande, wélJ voegend , welvoeglijk , betaamlijk. I Wohlanttandigkcit./. Wé/fand , welvoeglijkheid, betaamlijnheid. Wohlbedacht. adj. Wélbedagt, voorbedagt.
Wohlbedachtlich. adv. Foorbedagtlijk ,
met voorbedagteti raad. Wohlbefinden. n. Welf and, welvaren.
goede gezondheid. Wohlbefinden (fich.) Zig wél bevinden-
welvarend, gezond zijn. Wohlbelefen. adj. Wél belezen. Wohlbcredt. adj. Wél befpraakt, wéU
fprékend. Wohlberedtheit./. We'lfprékendheid. I Wohlcdel. adj. Weledel. Wohlehrwürdig. adj. Weleerwaerdig. Wohlergehen. n. Voorjpoed, wélvaren ,
wélzijn. Wohlfahren.». Wélvaren. Wohli'ahrt. ƒ. Welvaart, wélzijn. Wohlftil. adj. & adv. Goedkoop. Wohffliészend. adj.p'loeijcnd, wélvloeijend.
WohlfürnenjH. adj. Zeer aanzienlijk.
Wohlgcartet. adj. Wélgeaart, die goe. de natuurlijke hoedanigheden heeft.
Wohlgebildct. adj. Welgevormd.
Wohlgefailen. v. n. Wélbehagen , wélgevallen.
Wohlgefailen. n. Wélbehagen , genoegen, vermaak.
Wolhgefallig. adj. Wélbehaaglijk.
Wohlgef a'Ili gkei t.flf 'élbehaaglijkheid.
Wohlgemuth. adj. Wélgemoed, gemoedigd.
ïVohlgérathen. adj. Wélgelukt, wélgeflaagd. Deugdzaam, goedaartig , die met een deugdzaam gemoed geboren is,
■Vohlgefchickt. adj. Handig , af geregt zeer bekwaam, zeer gefchikt.
Vohlgefinnt. adj. Wélgezind.
Vohlgeftaltet. adj. Wél ge maakt.
Vohlgeübt. adj.Welgeoefend,bedréveni
Vohlgewogen. adj. Zeer genégen.
Vohlgewogenheit. f. Genegenheid, toegenegenheid.
^ohlgeziemend.tfi^'. Welvoeglijk- betaamlijk.
fohlhabend. adj. Wélhebbend , we'lgefeld, wélbemiddeld, vermogend 0 gegoed.



48ó W0H. WOL.
Wohlhabig. f. Wohlhabend.
Wohlhergebracht. adj. Gegrond, vast' gefield, bewezen.
Wohlklingend. adj. Welluidend , welklinkend.
Wohllaut. m. Welluidendheid.
Wohlleben.». Weelde , goede fier.
Wohlmeinend. adj. Welmenend.
Wohlmcinung. f. Welmenendheid, toegenegenheid , goed oogmerk.
Wohlneigung. f.Wohlgêwogenhëit.
Wohlreden. v. n. Wél/préken.
Wohlredend. adj. Wéljprékend , rédenrijk.
Woh.lredenheit. ƒ. Wélfprékendheid, ré-
denrijkkunde. Wohlredncr. m. Redenaar. Wohlfeyn.». Wélvaren, welvarendheid,
wélzijn.
Wohlftand. m. We'lfand, wélvaren , wélvaart,wélwézen, wélvarendheid.
Wohlftehen. n. Gevoeglijkheid , welvoeglijkheid , betaamlijkheid.
Wohlthat. f. Wéldaad, gunst.
Wohlthater. m. Wéldoender.
Wohlth'a'tig. adj. Weldadig, wéldoende.
Wohlthun. v. a. Wéldoen , goeddoen.
Wohlverdient. adj. Welverdiend.
Wohlverlialten. n. Goed gedrag.
Wohlwefen. n. Wélwézen.
Wohlwisfcnd. adj. Kundig, ni°t onervaren.
Wohlzufriedenheit. ƒ. Wéltevrédenheid, vergenoegdheid, genoegen, vergenoeging.
Wohnbar. adj.Woonbaar,bewoonbaar. Wohncn. v. n. Wonen. Wohnhaft. adj. Woonagtig, gehuisvest. Wobnung. ƒ. Woning , woonplaats ,
woonféde, huisvesting. Wohnzins. m. Huur. Wölbbogen. m. Gewelf. Wölben. v. a. Welven, overwelven. Wölbung. f. Gewelf. Wolf./». Wolf.
Wölfisch. adj. Wolfsch , wolf agtig , wolfaartig.
Wolfsmonat. m. December , wintermaand.
Wolke./. Wolk. Wolken an. Tot de wolken.
Wolkenbruch. m. Wolkbreuk. Wolkenfeule. ƒ. Wolkkolom. Wolkentrift. Zwerk, wolkendrift.
Wol. wor. woz. wuc.
Wolkrcht, adj. Bewolkt. \Volle. f. Wol.
Wollen, v. n. Willen , zullen.
Wollen, adj. Wollen , van wol.
Wollicht. adj. Wollig. *
Wollreicb. f. Wollicht.
Wollust./. Wellust, weelde.
Wolluster, Wollüsüer.m. Wellustige.
Wo]MsÜgi adj. Wellustig , weeldrlg , dartel, brooddronken.
Wonne. f. Vreugd, blljdfchap , vrolijkheid.
Wor. f. Wofiir.
Woraus. Wa iruit.
Wordurch.f. Wodurch.
Worein. Waarin.
Worfcln.v. a. Schoppen , verfchleten
(het koorn.) Worgegcn. f. Wogegen. Worgen, f. Wurgen. Worinn. Waarin. Wornach. Waarnaar. Jets. Wort. n. Woord. Das wort f ühren. Het
woord doen, het woord voeren. Wortai'm. adj. Arm, gebrekkig aan
woorden.
Wörteln. v. a. In den wind fchermen ,
zwetzen , blaaskaken- Twisten. Wortfügung./I Woordvoeging. Wortf ührer. m. Spréker,woordvoerder. Wortklang. m. Woordenklank, tongval. Wortklauberey.ƒ. Woordvlttlng. Wortlaut. f. Wortklang. Wörtlich. adj. & adv. Woordlijk. Wortreich. adj. Woerdenrijk. Wortrpicl. n. Woordfpeling , zinfpéling,
fchuilzin, fchuilréden ,overwijzing. Wortftreit. m. Zintwisting ,rédenéring. Wortveritand. m. Zin der woorden ,
eigenlijke , letterlijke zin. Wortzank. m. Woordentwist. Wortzwang./» Verdraaijing van een
woord.
Worüber. Waarop, waarvan, waartoe , waarover.
Woruntcr. Waaronder, onder welk of welke.
Wozugegen.örfv. Waar , waar ter
plaatze. Wucher. m. PVoeker. Wucherer. m. Woekeraar. Wucherisch. adj. pVoekeragtig, woeke*
rend.
Wuchern. v. n. Woekeren,



WUC. WUri. WUL. WUN.
WUN. WIJK, <gt
Wuchs. m. Gefalte, leest, Wühlen. v. n. Wroeten. Walst. m. Wrong.
Wiilsten. v. a. Pijnigen, kwellen ^vroegen , knagen, ontrvsten.
Wund. adj. & adv. Gewond, gekwetst Ein wundes gewisfen. Een bezwaard gewéten , een zonnig gemoed.
Wundarzt. m. Wondhéler , heelmeester.
Wunde. f. Wonde.
Wander. n. Wonder. Es ist wander. Het is wonder. Wonder zeer , heel, geweldig. Verwondering.
Wunderavtig. adj. Vreemd, klugtig.
Wanderbar. adj. Wonderbaar, wonderlijk.
Wandcrbariich. adv. Wonderbaarlijk , wonderlijk, wonderdadigiijk, bovennatuurlijk.
Wanderbild. n. Wonderbeeld. Ongemeene fchoonheid.
Wuhderding. n. Wonderlijk ding.
Wanderfall. m. Vreemd voorval, onge¬
hoorde gebeurdms.
Wandergebart./. Monjler , gedrogt, wanfchepzel, misgeboorte.
Wundergewachs. n. Vreemd gewas,
Wundergllick. n. Wonderbaar,vreemd, onverwagt geluk.
Wanderglaabe. m. Geloof der wonderwerken.
Wanderjahr. n. Wonderjaar.
Wanderkopf. m. Grillige , wonderlijke, eigenjinnige , norfche geest.
Wanderkraft.y. Kragt der wonderwerken.
Wunderlich. adj. & adv. Wonderlijk. Wanderlichkeit./. Eigenzinnigkeid,gril-
ligheid, kribbigheid, flijfzinnigheid. Wandern (fich.) Zig verwonderen. Wunderoft. adv. Zeer dikwijls. Wunderfam. adj. Te verwonderen. Wunderfehönheit. ƒ. OngemeeneJehoon-
heid.
Wanderfelten. adv. Zeer zeldzaam ,
wonder zelden. Waaderfinn. f. Wunderkopf. Wanderfprach. m. Wondetjpreuk. Wandertag. m. Noodlottige dag. Ge-
denkwaerdige dag. Wanderthat./. Wonderdaad, wondet'-
werk, wonder. Wunderthatig. adj. TVonderdadig. Wvmdervoll.tfrf/. Ongemeen ,zter groot.
H
Wunderweife. adj. Wonderbaar wijs,
Wandcrweik. n. Wonderwerk , won-' dertéken.
Wandcrwort. f. Wandcrfpruch.
Wundervvi'trdig. adj. Verwonderenswaerdig.'
Wanderzeichen. n. Wonderteken,
Wundmaal. n. Lidtéken.
Wansch. m. Wensch , wenfching,
Wiinfchelruthe.y. Wichelroede.
Wünfchen. v. a. Wenfchen, verlangen j begeren.
Wünfchung. f. Wnnsc'h.
Wiirde./. Waerde, verdienjïe,
Wiirdig. adj. & adv. Waerdig , wicrdiglijk, naar waerde , naar verdienjïe.
Wiirdigen. v. a. Waefdigen , verwaerdigen. Waerdéren, fchatten.
Wü rdigkcit./: Waerdigheid,
Wiirdiglich. f. Wiirdig.
Wiirdigang. ƒ. Verwaerdiging , agting , eerbied; waerdering , fchatting.
Warf. m. Worp.
Wurf bley. n. Werplood.
Würfel.m. Teerling, dobbel/leed.
WUrfeler. m. Dobbelaar, rijfelaar,
Wiirfelicbt. f. Würfelwcis.
Würfelu. v.n. Dobbelen , tuisfchèn, Wiirfcivveis. adv. Vierkant. Wurgen, v. a. Worgen , verworgen / wurgen.
Würgengel. m. Slaande engel, verder* ver,
Wiirger. m. Moordenaar, manfager, Wiirgobst.n. Wrange vrugten, Wïirklieh. adj. & adv. Wet klijk ) da-
delijk , indedaad. Wrurm.m. Worm ,pier.Paerdenfchurftt
Vijt.aan den vinger. Wurmeln. v.n. Kruipen als een worm. Wurmen, v. n. Wormen hebben. Wurmf örmig. adj. Naar eenen worm
gelijkende. Wurmfrasz. m. Vermolmdheid, vermot'\
ming , wormfékig. Wurmfraszig. adj. f. Wuimftichigt. Wurmhirn. n. Dwaas , die niet zeer fnédig is.
Wurmicht. adj. Wormdgtig, wormig / Wormfékig t molmig, molmagtig , Wormgatig , vermolmd.
Wurmftich. m. Wormjleek,
Wurmftichigt. adj, Wormfikigt
h



482
WUR.
WUR. WÜS. WUT.
\VurmftPck. tn. Ongedierte.
Wurmfucht. ƒ. Wormziekte.
Wurst. ƒ. Worst, beuling. Bratst du mir die Wurst, fo löscJi ichdir denDurst. Doet gij mij eenen dienst • ik doe er u eenen tégen. Er wirftdie Wurst nach einer Seite Speek. Hij werpt eenen Spiering uit, om eenen kabeljauw te vangen. Hij doet een klein gejehenk, ont een grooter te ontvangen.
Wurstma'ulig. adj. Dik van lippen. Wurstreuter. m. Panlikker ,tajêlj'chuimer.
Wurz , wurzck f. Wortel. Wiirze./. Kruid, fpécetij. Wurzelicht. adj. Wortelig. Wurzeln. v. n. Wortelen , wortelen fchieten.
Wurzelwon.n.Wbrtelwoord,oorJprongiijk woord.
\ Würzen. v. a. Kruiden. I Würzgarteh. m. Kruidtuin. Würzkram. m. Kruldwlnkel , kruldeI nierswinkel.
VVüst. ad£. & adv. Woest .onbebouwd.
Woest, onbeSchoj't. Wust. m. Vuiligheid. Waste./. Woestijn, woestenij. VVüsteney. f. Wiiste. Wüstig. adj. Vuil, morsfg. Wuth, m. Woede, razernij , dolligheld.
wreedheid. JVuthen. y. «. pp'oeden, razen, tieren,
woelen.
Wüthend. adj. Woedend, dol, razend.
Wutherieh. m. Woedende dwingland, wreedaart. Scheerling, dulle kervel.
Wüthig. f. Wuthend.
Wutzel. m. Vuiligheid.
Wutzcin. v. a. Behandelen, doorkneden.
X
Deze letter vind men alleenlijk voor eigen naamen , als : Xaverius enz.
Y
Deze letter is aan het begin der woorden , in het Tloogduitsch , niet meer in gebruik.



Z A C. Z A G. z A lt
ZAK ZA". ZAP. ZAP.. 4S3
z
y . 1
^ablen. v. n. Trillen , beven , kloppen.
Zach.Zachheit. f. Zïhe.
Zack. m. Tand, tak.
Zacken (fich.) Mallen, Jloeijen ,boerten, fchersfen.
Zaekenvverk. n. Tandiverk.
Zackcrn. v. a. Eggen..
Zackicht.adj, Getand, getakt.
Zagen, v. n. Zeer of ten u'terfle verbaasd, bevreesd, benauwd zijn..
Zaghaft. adj. Bevreesd , befchroomd , vreesagtig, vertzaagd.
Zaüheit./'. Bevreesdheid , vertzaagd. heid.
Za'h , za'he. adj. Karig , gierig, vasthoudend. Taii, buigzaam, kleverig.
Zahhcit. f.Zahigkeit.
Ziihigkeit./. Taaiheid.
Zahl. f. Getal, tal.
Zahlamt. n. S -hatkamer , féhatkist.
Zahlfcar. adj. Betaalbaar,
Zahlbar. adj. Telbaar.
Zablen. v. a. Betalen.
Z-ihlen. v. a. Tellen,
Zabler. m Bèta er,
Zahlkunst./'- Rekenkunde, rekenkunst. Zahlineister. m. Betaa'sheer. Zahlreich. adj. Talrijk. Zahlfchein. ni. Kwijtbrief je, ontvang-
fchrift', k witancie. Zahlun'g. ƒ. Betaling. Zahm. adj. Tam , mak , getemd. Zahmbar. adj. Tembaar. Zahmen. v. a. Temmen , mak maken. Zahmèr.m. Temmer, bedwinger. Zahmig. adj. Dat getemd kan worden. Zahmung. f. Temming, Zahn.CT. Tand. Die Seele mit den Z.ïh-
jicn anhakcn. Zieltogen , op f erven
liggen. Mit güten Zalmen libel esfen.
Niet veelte eeten , te bikken hebben. Zahnarzt. m. Tandmeester. Zahnblecken, v. n. Zijne tanden laten
zied,
u
Zalmen, v.n. Tanden kr'n'gen.
Zahnfleisch. n. Tandvleesch.
Zahnicht, zahnig. adj. Getand .tandigi
met tanden. Zahnlos. adj. Tandeloos. Zahnftock. m. Tandenrij i tandenfchlk\. king.
Zahrë. f. Traan. Zange./. Tang.
Zank./zz. Twist., gefchil, fporrel'wg ; krakkeel.
Zankapfel.m. Twistappel, 'gefchiïftük'.
Zanken. v, n. Twisten, krakte en , kijven, ktvezen, janken, kibbelen.
Zanker. m. Twister, krakkéelder, janker , twist maker.
Zankerey. f. Zank.
Zankgeist. f. Zanker. Wargeest, twist-
maker. Zankgicrig. f. Zankf üchtig. Zankisch. adj. Twistagtig ,krakkeeiag-
tigkorzelig. Zanklust. f. Zankfuchtc Zankfchriften. TwistfcHriften. Zankfucbt. f. Krakkeelzugt,twistzugti
korzelheid. Zankf üchtig. adj. Twistzuvtlg, tw'st.
ziek , twistgierig , krakkeelzugtig ,
ktjfagtig i korzel, warziek. Za likten fel.»?. Twistzoeker, fokebfan di
twist maker, twlstfloker. Zapfe.,/-. Tap, zwik, deuvik. Lelletje
in de keel. Zapfen. v. a. Tappen: Zapfenleder. n. Segrijn , robbeléder. Zapfenras, z?pfras. adj. Verschgetapt: Zapfenftreich. m. -fftogt: Zapfenwirth. m. Tapper, herbergier. Zapf hahn. mi. Kraan. Zappeln. v. n. Spartelen. Zart. adj. Téder, teer, téder li ik , zagt;
téderhartlg. Zartc Leinwand. Fijn
linnen. Zaïte. f. Zaïtlichkeit. Zarteln. v, a. Strelen, troetelen j liep
kozen; h 2



4S4 ZAR. ZAS. ZAT. Z A U.
ZEC. ZE H. ZEI.
Zartelkind.». Troetelkind.
Zartheit. f. Zartlichkeit.
Zartlich.örfy. & adv. Teder, téderlijk.
Zartlichkeit:/. Tederheid.
Zartling. m. Téderling, kind van weelde , wittebroodskind.
Zafel, zafer.ƒ. Vézel.
Zafelicht, zaferig. adj. Vezelig , vèzelagtig.
ZaTcren (fich). Zig vézelen. Zaspel. m. Streng garen. Zatfcheln. f. Zarteln. Zatze.y: Teej.
Zaubcrer. m. Tovenaar , zwartekonfenaar.
Zaubcrcy. f, Toverij , toverkunst. • |
Zauberinn. ƒ. Toveres.
Zaubcrkraft ƒ. Toverkragt.
Zauoern. v. a. &ji. Toveren.
Zaubcrtrank. m. Minnedrank.
Zauberwerk. n. Toverwerk.
Zauderer. m. Dra Ier, témer, talmer, zammelaar, neutelaar , futzelaar, leuteraar.
Zauderisch. adj. Dralend , talmend , témend, zammelend , talmagtig, teemagtig.
Zaudern. v. n. Dralen , talmen , temen i zammelen , ne:itelen , dreutelen , morren , leuteren , toeven.
Zauderung. ƒ. lalmerii, rc'merij enz.
Zauen (fich). Zig haasten, zigfpoeden, haast, fpoed maken.
Zauicht. adj. Haastig, fpoedig , vaerdig.
Zaufcn. v. n. Terugtrekken, terugdoen gaan , agter uit halen (de paerden.)
Zaum. m. Toom, teugel, breidel.
Zaumen. v. a. Tomen,teuge!en , breidelen ; intomen , betomen, beteugelen, bedwingen, inbinden.
Zaumlos. adj. Toomloos , ongetoomd , ongebonden.
Zaumlofigkeit. f. Toomloosheid., ongebondenheid.
Zaan. m. Haag, tuin, heining. Eine Gelegenheit von Zaunebrechen.iCe«e gelegenheid, een voorwendzel tot klagten zoeken.
Za'uncn.v. a. Tuinen, heinen, omtuinen , omheinen , betuinen.
Zaungatter. n. Klaphek.
Zaufcn .v.a. Rukken , plukken , ruuw aantasten.
Zechc./: Gelag, téring. Mijn, bergmijn.
Zeehen. v. n. Kroegen, in eene kroeg téren.
Zechfrcy. adj. Gelagvrij.
Zecken. v. a. Steken, tergen , farren.
Zeckisch. adj. Tergagtig , Jaragtig.
Zehe. m. &f. Teen , toon.
Zehen. Tien.
Zchend, zchnte. adj. Tiende. ! Zehend. m. Tiend. Zehenden. v. a. Vertienden. Zchendherr. m. Tiendheer. Zehendrecht. n. Tiendregt. Zeheneck.». Denhoek. Zehenf altig. adj. Tiendubbel. Zehen'ahrig. adj. Tienjaarlg. Zehlbar. f. Zablbar. Zehlen. f. Zahlen.
Zehren. v. a. Téren , vertéren. Uitteren , uitdrogen.
Zehrung./. Tering, vertéring.
Zeichen. n. Téken, kenteken , bewijs, merkteken.
Zeichendeuter. m. Wichelaar , waarzegger.
Zeichcndeuterey. ƒ. Wichelaarij, waarzeggerij.
Zcichenkreide. f. Potlood, tékenkrijt.
Zeichenkunst./. Tékenkunst.
Zeichncn. v. a. Tékenen , merken ; ondertékenen. Afbeelden, /chetzen, tékenen.
Zeichnung./. Tékening , af beeldzei , fchets.
Zeigen. v.a. Tonen, wijzen. Betonen , . betogen, bewijzen. Sich zeigen. Zig
betonen , zig vertonen ; verfchimen.
Tonen, blijken, laten merken , te
kennen géven. Zciger. m. Ifljzer. Toonder , toner ,
brenger. Zeigung./". Wijzing, toning. Zeihen. v. a. Befchuldigen , betigten ,
aantijgen , verwijten, wijten, aanklagen , overtuigen. Zeile./. Lijn ,f 'reep , régel, rij. Zeilenweis. adv. Naar dgn régel ,naar
de lijn , naar de rij. Zcin. m. Staaf.
Zeix.f. Tijd. DumagstguteZeit haben. Gij moogt uitgaan, gaan wandelen , ugaan vermaken. Ich habe die liebe Zeit davon. Ik heb er den brui



ZEI. ZEL. ZEM. ZEN. ZEN. ZER. 485
van , ik bemoei er mij niet méde.'Zent fall. m. Lijffraflijk geval.
Du follst gute Zeit vor mir habcn. Zentgraf. m. Halsregter .fchout, hoofd-
Brult heen, ik heb niets met u te officier, bailjuw.
doen. Die Zeit micMesfern todt ftech- Zentner. Honderd pond gewigt.
en. Den tl,'donnut doorbrengen. Zu Zentnerlast. Zwaare , ondraaglijke
der Zeit. Je dien tijde. Vor Zeiten. jast.
Voor dezen , voormaals, eertijds, Zentnerworte. Gewigtige, nadruklijZ^btgnK. m. Tijdperk. # Hjke, aanmerklijke woorden.
Zertbefchreiber. m. f>.,drekenaar. Zei, tfcheln. v.n. Troetelen , dartelen ,
Ze.toefchreibung. zeitberechnung./.:T//rf- jiréien, fpélen (me( een k-md)
rekening. Zentfchreiber.OT. Geregtsfchrijver.
Zcitraiosz. m. Tijdgenoot. 7„„fr,, „... ' . „ ,.
v : , rr.:,b , „ Zcntichlerey-. ƒ. Liefkozing , Jlrelins, Zeitglaube. m. Tijjgeloof. troeteling
Zeithcr , Kithero, adv. Ze'dert dien tijd, 7m,.u,.„„,f,n^ \ cn
. ■ .... _. /Lerarbeiten (tich.) Zig af/loven met
zedert eenigen tijd , tot nu toe , tot werken
hier toe. , ".* '■-
j- e-> j ■■ , Zerbersten. v.n. Bersten,
Zeitig. adj.& adv. Ti/dg, nip, vol- -7-„ , •» , ,„,',,.
wasfen. f, ' Zcrbltzeln-v- f-1" #"kjes bréken,fnlj-
Zeitigen. v. a. & n. Rijp maken. Riip ^én , verfnippelen.
morden. f^^i"'f-Z^1^'
, ZtiuSkdt.f. Rijpheid'. Zerbr*hlich. adj. Breekbaar, verbreek*
Zeitlang. f. Eenige tijd, korte tijd. rr ,*, *
Zeitteuf. m. Tijlsgewrigt, tljdsomfan- ^n^' ^ ' *" *'
zJÉhfadj. & adv. Tijdelijk , ver- ^^.v. a. Verdrukken , plat*
ganglijk, bij tijd,, juist van pas,. ' ^pletteren kneuzen
in den tijd, in dit léven, in deze Zerbllen.v. n. Vervallen. In f ukken
waereld. vallen , breken.
Zeitlichkeit./. Tijdelijkheid, het tijde- Zerfetzen. v. a. Verfcheuren, aanftuk-
lijke. ken houwen, kerven.
Zeitlicoe./. Onbefendige , veranderlij- Zérfleifehcn'. f.Zerfetzen.
ke liefde. Zerflieszcn. v. n. pVegvloeijen.fmelten,
Zeitordnung./. Tijdorde. verfmelten, zig ontbinden, ontbon*
Zeitpunkt. m. Tijdmerk , tijdbefek , „ den worilen-
tijdbegin. Zerganglich. adj. Verganglijk , voor-
Zeitrechnung. ƒ. Tijdrekening. _ b'Jguande.
Zeitfplittercr. m. Tijdverkwister. Zergangljchkeit. ƒ. Ver ganglij kheid.
Zeitung. /: Tijding , nieuws, nieuws- 2-zvgehtn. v.n. Verdwijnen, vergaan,
patiier. voorbijgaan. Smelten, fcheiden.
Zeitverlust. n. Tijdverlies, tijdverzuim, Zergeri. v. a. Tergen, farren.
tijdverkwisting. Zcrgliedern. v. a. Ont léden , ontfchake-
Zeitvertreib. n.Tijdverdrijf,tijdkorting. len. Zelle./. Celle. Kluis , kluizenaarshut. Zergliederung.ƒ. Ontléding. ■Zeilbruder. m. Kluizenaar , cellebroe- Zerhacken. v. a. Aan f ukken hakken,
der. ln f ukken houwen.
Zeit. m. Tel, telgang. Zeihauen. f. Zerhacken.
Zeit. n. Tent. s Zerkla'ficn. v. n. Kloven , fplijten, bers-
Zeltbett.». Veldbed. ten.
Zeiter. m.Telle , telganger ,hakkenij. Zcrknirfchen. v, a. Verkneuzen , ver* Zement. n. Cement , tras. brijzelen, verpletteren, vermorfe-
Zent , zentgericht. Regtbank, vier- len.
fchaar , lijffrafijka regtbank. Ze.knitfchen. v. a. Kreukelen. Zentbar. adj. Onderhevig aan de , be Zerlasfen. v.«. Ontlosfen , ontbinden,
horende tut ae lijjjlrajlijke regtbank. doen fmeltea, li h 3



4S6 ZER.
Zerlastasn.-J?. a. In flukken hakken , jh'ijden. Bederven, fchenden.
Zerlegen. v.a. Slopen , opfn'.jden ,voorfnijden , ontleden (aan tafel.}-
ZermaJen. v. a Vermalen ,vergru:%en, verbrijzelen , tot gruis , tot f of maken.
Zermalmen. f.Zerrcalcn.-
Zermanern. v. a. Martelen , eenen
wreeden dood aandoen, wreedlijk
pijnigen.
Zernichten. v. a. Vernietigen , te niet doen.
Zcrnichtung. f. Vernietiging.
Zerreiszen. v. a.Scheuren, verfcheuren; vernielen.
Zcr-ren, y ..a. Verfcheuren , fcheuren. U'trekken , tiitflrekken. Heen en ■weêr trekken.
Zemcht. adj. Scheef.
Zerringen. v. n. Benijpen , knellen , wringen, nijpen, knijpen.
Zerrfririeh, v. n. Verlopen, weglopen.
Zerrühren. y. a. Boeren, bef aan , mengen.
Zcrrupfcn. y. a. Uithalen.
Zcrrüttcln. v.a. Schudden , fingeren.
Zcrrütten. v.a. Beroeren , on feiten , verwarren, ontrusten , in de war brengen, twistfloken.
Zcrr'ütter. m- Twls/Jloker, fokebrand, wargeest, twisfzaaijér.
Zerrüttu-ng. f. Twist ,oneenigheid,tweedragt, ver warring.
Zerfcheitern.v. n. Stranden, op eene kif te bersten foten.
Zerfchlagen. v.a. Verf aan, op niet uitlopen , in duigen vallen.
Zei-fcMagenbeit./. Verfagenheid ,neérfagtigheid.
Zerfchmittcm. v. a. Verpletteren , verbrijzelen.
Zerfchütteln'. v.a. Sterk fchudden, doen f luidden, doen daveren , doen dreunen.
Zerfprengen. v. a. Bersten, fpringen , doen bersten , doen fpringen.
Zcrfta'uben. v.a.Verfluiven .vervliegen.
Zerfteenen. v. a. Doorfléken , doorboren. '
Zcrftöocrn. y. a. Verjlrooijen, verdrijven.
Zerftörcn .v.a. Verfloren, verwoesten, vernielen , verderven.
ZER. ZET. ZEU.
Zerftörer. m. P"erflorer, verwoester,
verderver. Zerftörung./. VerfloringrV.ei woesting,
vtrnieling. Zerftreuen. v. a. Verftroo'tjen, ver/prei-
den.
Zeritrcuet. adj. Verjlrooid, verfpreid. Zcrfireuung. ƒ. Verftrooijing, verfpreiding.
Zeiiftürnmeln. v. a. Verminken.
Zerfuchen (fich). Zig met zoeken affioven , moede maken , vermoeijen.
Zertheilen. y. a. Verdelen.
Zertrcibcn. y. a. Verdrijven, doen verdwijnen, doen verga in.
Zcrtrennen.y. a. Onttornen ,lostornen. , Scheiden, van een fcheiden, Jchif- ■ ten, bréken.
Zcru cmiüich. adj. Affcheldlijk, fcheia,- ■ baar.
Zcvtreten. v. a. Vertréden,vertrappen. .
Zertriïuimern.v.a.Bréken, verbrijzelen. .
Zerwcincn (fich). Zig befchreijen, in: traanen f meiten.
Zerzazern. v. a. Uitrafelen, losgaan.
Zerzerren. f. Zeircisfcn.
Zerziehen. v, a. Bevuilen , bef metten.
Zcter. n. Wee ,ramp. Zetcr Uber jemand: rilfcn. Het wee over iemand'uitritepen. Zetcr und Mord fchreyeH, Moer^ en brand roepen.
Zettrl. f. Zei tal.
Zettel. m. Scheergaren , ketting op.heti weej touw.
Zetteln. v. a.Schéren , de kettingflehéren. Strooljen , verf preiden.
Zettul. m. Briefje , lijst, cêel.
Zeug.». & n. Stof'e, tuig, gereedfchap, werktuig. Linnen, goed , bagaadje.
Zeugbar. adj. Télend, voordtélend.
Zeuge. m. Getuige.
Zeugeglied.». Teellid.
Zeugekind. n.Voedflerk'md,voedfierling.>
Zeugcmutter./. Voed/ter,minnemoeder.-
Zeugen, v. a. Télen, voordtélen, voordbrengen, verwekken. Getuigen ,getuignis géven.
Zeugenverhör.w. Verhoring der getui-' gen.
Zeugefttcht./. Teelzugt, teellust. Zcugevater. m. Voedfléryader. Zeughaus. n. TugUuis , wapenhuis, Zeugkram. m. Sto£fenwinkeJ,_



ZEU. ZIE.
ZIE. ZIG. ZIL. ZIM. ZIN. 48?
Zeugnisz. ƒ. Getuignis, Zeugfchaft. f. Zeugnisz. Zeugichmidt. Hoeffmid, paerdenfm'id.
Zeugfehrift. ƒ. GetUigfehrift. Zeugung. ƒ Teling , voordtétlng. Zeugweber. tn. StoJ'ieswéver, Zieehe./. Tijk, overtrek. Zicfcr, ziffer. ƒ Cijjfcr. Zieferichrift. f. Cijferfchrift, gèfchrift
in cijfer. Zicgc. ƒ. Geit.
Zicgcl. tn. Tegel» tégelfeen, tichel.
'Ziegelbvcnncrey. f. Steenbakkerij ,pannebakkerij , tegelbakkerij.
Ziegclcrdc. ƒ. Leem, potaarde.
Zicgelhüttc. ƒ. Tegelbakkerij.
Ziegelofen. tn. Ticheloven , f eenoven.
Zicgenbock.ra. Geitenhok.
Ziebbank./. Draadbank , trekbank.
Ziehbriicke./. Ophaalbrug.
Ziehen. v. a. Trekken. Zu fich zichen. Naar zig trekken , naar zig halen , aanhalen. Wasfcr ziehen. (Water putten. Kinder ziehen. Kinders telen , winnen, opkweken , opvoeden. Einen ziehen. Iemand behandelen. Sich etwas zu Gemüth zichen. Zig iets aantrekken , ter harte némen.
Ziehkind. n. Voedferkind, minnekind, zoogkind.
Ziehmutter. f. Zeugcmutter.
Ziehpferd. n. Trekpaerd.
Ziehfeii. m. Treklijn , treil.
Ziehftrenge. f. Trekzeel, gareel.
Ziehung./. Trekking. Opvoeding.
Ziel. n. Doe!, doelwit , oogwit, oogmerk % opzet. Sich züiri Ziel legen. Bulten fchoots blijven, den fchoot vieren ; bijkomen, handelbaarder worden.
Zielen, v. a. & n. Blikken , doelen, ramen , turen, be'ógen, voor hebben.
Zielpunct. m. Mikpunt.
Ziem'eh. Tarnen , betamen, voegen , pasfen.
Ziemend. adj. Betomend, betaamlijk , behoorlijk , gevoeglijk, voegend , pasfen d.
Ziemlich. adj. & adv. Tamelijk, ré delijk , maat Tijk , matiglijk , matig , tusfchen beiden.
Ziemlicbkcit. ƒ. Betaamlijkheid » welvoeg! jkheid,
H
Zier. f. Zicrde.
Zier.'/.Hér', maaltijd, gasterij , onthaal.
Zicrath.w-. Sieraad, ferzei, tooizel ,
optooizel, fmuk , oppronkzel. Z'.erde. f. Zierath,
Zieren, v.a. Sieren, verf eren , optooljen, opfchikken,oppronken ,fmukken, opfmukken.
Zieren (fich.) Zig verf eren , zigfmukken. Zig gemaakt aanflellen , zig aangenaam,'bevallig , aanvallig witten maken.
Zierlich. adj. & adv. Sierlijk , fraai.
Zierlichkeit./ Sierlijkheid, fraaiheid. Zierlichkciten. Plegtighede::. '
Zicrung./ Verfcrlng , opfchlk.
Ziger- Molken. Hui. Zigerauden Augen. Oogendragt. f0
Zjgeraugig, adj. Leepoogig.
Zigeuner, m. Heiden , heiman f landloper , goedergelukzegger , handkijker.
Zigcuncrisch. adj. & adv.'Heidensch , op zijn heidensch.
Zigeunerkunst./. Handkijkkunde.
Zigeunervolk. n.Heidensch volk, gauwdieven.
Zilken. v. n. Sjirpen , piepen (van de
mosfehen.) Zimmer. n. Kamer, vertrek. Zimmerarbeit./ Timmerwerk. Zlmïnergefell. m. Tunmermansknegt. Zimmermann. m. Timmerman. Zinnnern. v'. a. Timmeren, bouwen. Zimmernagel. m. Houten pen , pin. Ziminerwcrft. f. Timmerwerf ,fcheeps-
timmerwerf. Zirarnërzëug. n. Ttmmermansgereed-
fchap. Zimmet. m. Kaneel. Zimmlich. f. Ziemlich. Zinck. m. Zink, fpelter , wijfjesfpies■ glas.
Zinkicht. adj. Takkig. Zinh. n. Tin.
Zinne./ Tinne, toppunt.
Zinnen , ziimcrn. adj. Tinnen.
Zinngrube. ƒ. Tinmijn. I Zins. m. Huur, Pagt. Rente. Cijns.
Zinsbar. adj. Cijnsbaar. \ Zinfen. v. a. Cijns , huur, pagt, rente j betalen.
! Zinsf allig. adj. Dat cijns, huur, pagt,
rente moet opbrengen. h 4



ZIN. ZIP. ZIR. ZIS. ZIT. ZOB.
Zinzcln. v. n. Rutfchen , brzt'ifchen. "Zinzelfehulden. Kladfchulden , kleine fchulden.
Zinzelweis. adv. (Bezahlcn). Bij gedeelten , met f ukken en brokken (betalen".)
ZipfeJ. tn. Slip , firook , pand (van een kleed.)
Zipperlein. n. Jigt, podagra , voet- of handeuvel.
Zippcrn. v. n. Langzaam gaan., voordkruipen.
Zips. m.Pip, fnot der hoenders.
Zij kei. m. Cirkel, pasfer.
2} i kein. v. a. Eenen cirkel, kring, een rond maken.
Zirkclweis. adv. Kringswijze , in het rond.
Zirpen. f. Zilken.
Zifch'eïti.v. a. Uitjouwen.
Zifehen. v.n. Sisfen , fchuifelen, fluiten.
Zifchern. v.n. Fluisteren, in het oor
luisteren. Zisterne. ƒ. Regenbak. , Zitron. ƒ. Citroen.
Zitterend, zittcrhaft, zittericht. adj, Bevend.
Zitterfiseh , Zitterling. m. Drilvisch. Ziitern. v. 'n. Sidderen, béven , tritien. Z'nz.f. Sits, oostindischgefchilderdkatoen.
Zitze. tn. Tepel, bonst.
Zqbcl. m. Zabel, hermijn.
Zober. m. Tobbe, kuip.
Zögerhaft. adj. Talmagtig , témig ,dralend, langzaam , traag.
Zögern. y. n. Talmen , temen , dralen , toeven , vertragen.
Zoll. m. Duim. Tal.
Zollen. v. a. Tol géven.
Zojlhaus. n. Tolhuis.
Zöllner. #z. Tollenaar.
Zóllftate , Zollftatt. f. Vertolplaa.ts.
Zopf. m. Hairbos, trens.
Zppfen. v. a. Plukken.
Zoxn.n. 'flporn, gramfchap, toornigheid , verbolgenheid,
Zonibild.Voorbeeld, zinnebeeld van Cods toorn, of gramfchap.
Zornblick. m. Gramfloorig , toornig gezigt.
Zomen. v. n. Toornig ,gramflorig wor-. den t> vertoornen.
ZOR. ZUA. ZUB, Zi e.
Zornfeuer. n. Toornigheid, gramfchapt
verbolgenheid. Zorngericht. n. PVraakgerigt, wraak-
oordeel. Zernglut. f. Zornfeuer. Zornig. adj. & adv. Toornig, vergramd,
verbolgenZomiglicb. f. Zornig. Zornmuth. m. Toornig gemoed, gram-
florige, oplopende aart, inborst of
natuur.
Zornmüthig. adj .Oplopend, toornig van (tart.
Zornmiithigkeit./. Oplopendheid, toornigheid.
Zorijrcde./. Réde vol verontwaerdiging en veragting.
Zorpruthe. f. Plaag , flraf, bezoeking, geesfeiroede.
Zornzeicb.cn. n. Téken, bewijs , voorbode van Gods gramfchap.
Zotcn. ƒ. Vuile, woorden, vuiligheden , fchanditj kneden.
Zotenhait > zotcninaszig. adj. Vuil - onbetaamlljk , onbefchaamd.
Zotte./. Vlok wol, bos haïr.
Zotticht. f.Zottig.
Zottig. adj. Ha'irig , ruig.
Zu.prép. Te , toe , tot, op , aan.
Zuarbciten (fich). Blokken , hard werken , zig affloven.
Zubehör. f. Zugehör.
Zubereiten. v. a. Bere'den, toebereiden, gereed maken, toet;usten,yeryaerdigen.
Zubereitung./. Toebereiding, gereedmaking , vervaerdiging.
Zubinden. v. a. Toebinden , verbinden.
Zubleuen. v.a. Afrosfen - braaf afdekken.
Zubringen, v. a. Doorbrengen ,toebrengen , aanbrengen.
Zubusze./; Onkosten , uitgaaf,toeleg , onderfland.
Zubiiszen. v.a. Toebrengen, bijbrengen, opbrengen.
Zucht./. Tugt, opvoeding, bedwang. Schaamte, zedigheid, kutschheld. Mit Zuchten zureden. Onder verbétering ze fpre'ken.
Zuchten, v. n. Zig zédig aanflellen.
Zuchtf ahig. adj. Buigzaam, gedwee , gezeglijk. »
Ziickthaus. n. Tugthuis, verbeterhuis^



ZUC ZUD. ZUE. zur. -»
ZUF, ZUG. 4S9
Zuchtig, adj. & adv. Tugtig , kuisch, zedig. .
Züchtigen. v. a. Tugtigen , tn tugt houden , Jlrafj'en , kastijden.
Züchtigung. f. Tugtiging , verbetering, befraffmg , befchaming.
Züchtiglich. advS. Zuchtig.
Zuehtlehr./. Ze'delèer, zédeles.
Zuchtlehrer. m. Zédenleeraar , zeden, meester, zedenkundige.
Züchtling. m. Leerling , kweekling. Tugtiing, tugthuisboef.
Zuchtlos. adj. & adv. Zonder tugt.
Zuchtineister. m. Tugtmeester.
Zuchtmeisterlich. adj. Befrajjénd, berispend.
Zuchtruthe. ƒ. Tugtroede.
Zucken. v. a. Zig roeren, verroeren , trekken. Das Herz zuckt. Het hart klopt. Mit den Gliedern zucken. Trekkingen hebben.
Zucker. m. Suiker.
Zuckung. ƒ. Beweging, trekking , klopping , lilling.
Zudcm. adv. Bovengat, daarbene'ven, daarenboven, opdat.
Zudecken. v. a. Toedekken.
Zudenken. v. a. Toedenken, bejlemmen. verdenken {iemand van iets.)
Zudichten. v. a. Stoppen , toeftoppen . digt maken.
Zudriicken. v. a. Toedrukken.
Zueigenmachung. f.Aanvaerding, eigening. _
Zucigncn.v. a.Toeèigenen, aanmatigen, naasten , naar zig némen. Opdragen, wijen.
Zueignung. ƒ. Toeeigening , aanmatiging , opdragt, toewijing , toeeigening.
Zucignungsrecht.». Regt van naasting. Zueignungsfchrift.jf. Opdragt. Zucilcn. v. n. Toefchieten, toelopen. Zuentoietcn. v. a. Doen wéten , bekend maken.
Zuerkennen. v. q. Toewijzen, toeeigenen.
Zuerst. adv. Ten eerjlen , vooreerst , in den eerjlen.
Zufahren. v. n. Voordgaan, voordvaren , vervolgen.
Zufall. m. Toeval, bijval, voorval, geval.
6 H I
Zufallen.v.n. Toevallen. Toegroeijen,
hélen, genézen. Zuf allig. adj. & adv. Toevallig ,geval-
lig, gebeurlijk. Zufailiger weife. Bij
toeval.
Zuf aliigkeit. f. Toevalligheid, geval, onzekerheid, wisj"elvalligheid,beurtvalligheid.
Zufajlen. v. a. Toevouwen.
Zuflieszcn. v. n. Toevloeijen , ten deele vallen.
Zuflucht. ƒ. Toevlugt, fchuilplaats.
Zuflusz. m. Toevloed.
Zuf örderst. adv. Vooral, inzonderheid, meestal, voornaamlijk, vooreerst.
Zufragcn. v. «. Vragen , navragen , vernémen, onderzoeken.
Zufrieden. adj. & adv. Te vréden, vergenoegd.
Zufriedcnhcit./. Te vrédenheid, vergenoegdheid.
Zuf ügen. v. r. Veroorzaken, doen, toebrengen , toevoegen, bijvoegen.
Zuf iihr. m- Toevoer.
Zufuhren. v. a.Toevoeren , toebrengen.
Zug. m. Trek, togt, teug , ruk , haal. Ein Zug%Pferden. Een koppel, een geJpan paerden. Zug , Anzug. Trek , trekking, aantrekking. Züge eines Sterbenden. Zieltoging , doodjluipen , doodtrekken, doodfnik. Züg. Neiging, overhelling. Einen natürlichen Zug zu etwas haben. Eene natuurlijke neiging tot iets hebben,
Zugabe. ƒ. Toegij't, toegave,
Zugang. m. Toegang.
Zugangig.~arf/. Genaakbaar.
Zugbrücke.y: Ophaalbrug , valbrug, optrekbrug.
Zugebsn. v.a. Toegéven. Toelaten ,inwilligen , involgen.
Zugcbracht. adj. Toegebragt , doorgebragt.
Zugcgen.adj, Tegenwoordig, nu. In
tegendeel, daartégen. Zugehen. v. n. Toegaan. Aanpappen ,
Jchielijk gaan. Gebeuren,gefchieden. Zugehör. 11. Toebehoor , toebehoren ,
toe/lel.
Zugehören. v,n. Toehoren, toebehoren,
toekomen, behoren. Zugehörend. f. Zugehörig. Zugehörig. adj. Toebehorend, Z'ügcl. m. leugel, breidel, 1 5



49» ZUG. ZUH.
Z'ügellos. adj. Teugelloos , toomloos.
Zugelasfen.arf/'. Toegelaten, bewilligd, toegeflaan , vergund. Es ist mir nicht zugelasfcn. Bet Jlaat mij niet vrij, het is mij niet vergund, ik heb er de magt niet toe.
Zugemii.sz. n. Groente , toefpijs.
Zugenannt. adj. Bijgenoemd.
Zugeorunet.<atf/. Toegevoegd,bijgevoegd.
Zugerichtet. adj. Toebereid , klaar gemaakt.
Zugeritten. adj. Geleerd, afgeregt (een paerd.)
Zugefagt. adj. Beloofd, toegezegd.
Zugcfchvveigen. Zonder te fpréken , ik zwijge, ik laat flaan , zonder te rekenen. Nog minder.
■Zugefellen. v. a. Bijvoegen , toevoegen. Sich einem zugefellen. Zig bij iemand voegen , iemand gezelfchap houden, met iemand verkeren , omgaan.
Zugefellung. ƒ. Verzelling, '• verkéring. Vermaatfchapplng.
Zugefcllig. adj. Gemeenzaam, gezellig, gezelfchappig.
Zugethan. adj. Toegedaan , bijgedaan, genegen, toegenegen.
Zügig. adj. Handelbaar ,fmédig, week, mals , zagt, teer , broos. Versch , nieuwbakken.
Zugleich. adv. Te gelijk, tevens , met een , gelijklijk , gezamenlijk.
Zugpfiastcr. n. Trekplaaster.
Zugreifen. v. n. Toetasten, toegrijpen.
Zugrolle./: Katrol, kardeel, takel.
Zu grande gehen. v. n. Te grond gaan. Zu grande richten. In den grond helpen , vernielen , bederven,
Zu gut. adv. Te goed. Zugutc halten. Te goed houden. Verfchonen , door de vingers zien , ten beste houden. Zu guter lctzt. Eindlljk, tot Jlot.
Zugweifc. adv. Bij teugen.
Zuhalten.v. a.Toehouden. Zijn woord, zijne beloften houden , nakomen. Mit einem zuhalten. Met iemandheulen, het met iemand houden , eens zijn , onder eenen déken liggen, zig mei iemand verflaan.
Zu handen gehen. v. n. Tegemoet gaan.
Zuhangen. v. n. Boven het hoojd hangen , dreigen.
Zuhcilcn. v.a, Toehélen , genézen.
ZUH. ZUK. ZUL. ZUM.
Zuhinderst. adv. Ten laatfen .eindlijk, in de laatfle plaats.
Zuhorchen. f. Zuhören.
Zuhören.v. n. Toehoren , toeluisteren.
Zuhörer. m. Toehoorder, aanhoorder.
Zujauchzen. v.a. Toejuichen , vrolijk toeroepen,
Zujauchzung. ƒ. Toejuiching,
Zukehren. v. a. Toekeren , toewenden.
Zuknüpfen. v.a. Toeknopen.
Zukommen. v.n.Toekomen, toebehoren. Voegen , pasfen. Gebeuren gefchieden , voorvallen.
Zukunft./. Toikomst, komst.
Zukünftig. adj. Toekomfig, toekomende , aanjlaande.
Zulachen. y. a. Toelachen , ^aanlachen.
Zulage./. Toelaag , bijvoegzel, vermeerdering, verhoging.
Zulanden. v. a. Aanlanden.
Zulangcn. v. n. Toelangen , aanlangen,
toereiken , aanbrengen, toetasten. jZulanglich. adj. & adv. Toereikend,ge\ noegzaam.
ZuJanglichkeit. ƒ. Genoegzaamheid.
Zulasfen. v. a. Toelaten , niet open doen. Toelaten, toeflaan, gedogen , toegéven, gehengen.
Zula'szig. adv. Gedooglijk.
Zula'szlich. f. Zula'szig.
Zuliiszigkeit./.Zulaszlichkeit././ïse^ nighcld, waardoor eene zaak geoorloofd is.
Zulasfung./. Toelating, gedoging.
Zulauf.Toeloop , toevloed, zamenvloed, ménigte.
Zulaufcn. v. n. Toelopen , toefchieten.
Zulegen. v.a. Toeleggen, bijvoegen.Vermeerderen. Te last leggen , toejehrijven. Verzamelen, aanleggen, oprlgten. Toevouwen, toemaken. Gelijk géven. Einen Dieucr zulegen. Eenen knegt némen. IVasfen, groeijen, tieren, dik en vet worden.
Zuletzt. adv. Ten laatfen , eindlijk.
Zu liebc th.un. Ter liefde , ten gevalle (van iemand) doen.
Zulocken. v. a. Aanlokken , innemen,
Zum. Ten, tot, naar.
Zumachen. v. a. Toemaken , toedoen , toef uiten.
Zumahl. adv.Tévens , tegelijk. Zumahl, zumalzumahlen , zunialen. Vooral,



ZUM. ZUN. ZUO.
vpprnaqmlijk, bijzonderlijk , inzonderheid , allermeest.
Zumauern, v. a.Toemetze!en,toemiiren.
Zum besten. Ten besten.
Zumesfen. V. a.Toeme'ten , toefshrijven, aantijgen, aanmatigen.
Zunrpfen. v.n. Zig onnozel aan/lellen , de zedige fpélen , zig vies houden.
Zurauthen.y.jst. Vergen , aanzoeken, begéren , aanzetten.
Zunachst. adv.. Allernaast, zeer nabij.
Zjinahe. adv..Te na, te nabij.
Zunahen , zunahern.v.».Naderen genaken.
ZÜnahen. v. a. Toenaaijen.
Zunahme. m. Toenéming, wasdom , groei.
Züöaaje. m. Toenaam , bijnaam.
Zunarhen. v. a. Bijnoemen , esnen bijof toenaam géven.
Zünden , anzünden. v. a. Aanfléken , ontféken , vuur vatten.
Zunder. m. Tondel, tonder. Zundcr der liebe. Aanloklij kheid, aantreklijkheid.
Zündcr. in. Kr uitloop , loopvuur.
Zündkraut.n. Laadkruit.
Zündloch. n. Laadgat.
Zündpulver. f. Zündkraut.
Z.ittiehjnen. v.p. Toenémen, Wasfen ,
'. groeiien , tieren , vorderen. Aanwakkeren.
Zuueigen. v. a. Neigen , hellen.
Zuneigung. ƒ.Neiging , helling; 'genegenheid, toegenegenheid.
Zunft. ƒ. Gild.
Zunftgenosz. m. Gildebroeder. Zunfthaus.n. Gildehuis. Ziinftig.'f. Zunftm'a'szig. .Zunfnnaszig. adj. Overcenkomflig met het gild, volgens de wetten van het
Zuugc. ƒ. Tong. Ueber die Zunge fpringen. Op de tong rijden, bepraat, belasterd worden. Mit Zungen reden. De gaaf der taaien hebben.
Zungendi ffchcr./w. Grootfpréker. If'arvogel, pleit krakkéIer.jlegtadvokaat.
Zunicht machen. v. a. Vernietigen.
Zunicken. V. a. Toeknikken.
.Zunöthigen (fich.) Zig indringen , zig onverzogt met eene zaak bemoei jen.
Zuordnen. v. a. Toevoegen , bijvoegen, ondeifchikk.u.
ZUP. ZUR. 49I
/.upfen. v. a. Plukken , trekken.
Zur. Ter, bij, aan. Zur rechten Hand. Ter regter hand. Zur Hand. Bij de hand, tégenwoordlg. Zur Tafel. Aan tajel.
Zurathe halten, v. a. Sparen , bezuinigen.
Zurechnen. v.a. Toeréker.en, toe fchrijven , te last leggen , befchuldigen , wijten.
Zurecht. adv. Te regt.
Zurede./. Aanfpraak , vermaning , aanmoediging , aanzoek, bemoedir ging, vertroosting.
Zureden. v. a. Aanfpréken, (oefpréken, vermanen, aanmoedigen, bemoedigen , vertroosten, aanzetten.
Zureichen. v. a. Toereiken, genoeg zijn. Géven , aangeven , aanlangen, aan • reiken.
Zureiehend. adj. Toereikend , genoegzaam.
Zureiinen. v.n. Toelopen, fchielijk lopen.
Zunchten. v. a. Bereiden , toemaken , gereed maken, uitrusten. Toeregten. Einen übel zurichten. Iemand mishandelen. Sich ein Ungliick zurichten. Zig een ongeluk op denhals hahn.
Zurings. adv. Rondom.
Zurinken. v. a. Toegespen.
Zürnen. f. Zörnen.
Zürück. adv. Terug, agterwaard, agteruit.
Zuruckbefelilcn. v.a. Tégenbevélgéven.
Zuriickbehalten. v. a. Terug houden.
Zurückbleiben. v. n. Terug blijven , agterblijven.
Zurückdenken. v. a. Plet voorledens overwegen.
Zurücken. v. n. Plaats maken.
Zurückfordern. v. a. PVeêreifchen , terugvorderen .
Zurückgabe./. Wédergévlng;
Zurückgeben. v. a. fVédergéven.
Zurüekgchen. u.n. Terugkeren , agterultgaan.
Zurückhalten. v. a.Terughouden, tegenhouden.
Zurückkunft./. Terugkomst.
Zurücklasfen. v.n. Agt, rlaten , overaten , verlaten.
Zurücklegcn.v a. Afleggen {eenen weg.) ! Oplfggeh, 'i&ié,\ Bij zijdeleg^en,



49* ZUR. ZUS.
Zuriickprallen, zurüekprcllen. v. n. Terug fluiten , weêrfluiten, affluiten., afflralen , weêrkaatzen. Zurücterëife./. Terugreis , Weérreis. Zurüekfchlagef). v. n. Weéromkaatzen. Zurückfehen. v. n. Terugzien , omzien. Znriickftellen. v. a. Uitflellen, verfchuiven. 1 Zurückweichen. v. n. Terugwijken ,
deinzen, agt eruit wijken. Zuruf. m. Toejuiching , uitroep , uitroeping,Zurufen". v. a. Toeroepen. Zurusten.y, a. Toerusten, vaerdig,
gereed maken. Zurüstung. f. Toerusting. Zufage./. Belofte, toezegging. Zufagen. v.a.Beloven, toezeggen. Overeenkomen , pasfen, voegen. Zufamin , zufammen. adv. Te zamen ,
hijeen , te gader. Zufammenberufen. v. a. Zamen roepen, bijeenroepen , vergaderen , beroepen, ontbieden, oproepen. Zufammen fordern. v. a. Zamenroepen. Zufammcngefcizt. adj. Zamengefleld. Zufammen grenzen, v. a. Aaneen , aan elkander grenzen. Er zijn eene ménigte van woorden, die met het bijwoord Zufammen (zamen of te zamen) zijn zamengefleld. De weinige voorbeelden, die wij hier opgeven, zullen genoeg zijn , om zig ten aanzien van allen daar naar te rigten. Zufatz. m. Bijvoeging, bijvoegzel, bijzetting.
Zufchaffen habcn. v. n. Te doen hebben, werk hebben.
Zufchanzcn. v. a. Bezorgen , doen hebben , doen bekomen, doen verkrijgen.
Zufcharreii.v.a.Toewerpen , toedelven.
Zufchatzen. v. a. Toeeigenen.
Zufehaucn. v. n. Toezien, aanfchouwen.
Zufehauer. m. Aanfchouwer.
Zufebick'cri. v. a. Toezenden.
Zufehieszen. v. n. Toefchieten.
Zufchfeg. m. Handflag, belofte , ondertrouw.
ZufcUagen'. v. a. Toeflaan. Sluiten (eenen koop), jlan de hand beloven. Zufchlieszen. v. a. Sluiteh, toefluiten. Zufehnallen. v. a. Toegespen. Zufchnitt. ƒ. Modél, patroon, |
ZUS.
Zufchnüren. v. a. Rijgen, toerijgen. Zufchrciüen.v. a. Toefchrijven. Toe-
wijen, opdragen, toeeigenen. Zufcbrift. f. Opdragt, toeeigening , toe-
wijing.
Zufchusz./». Toevoer, aandrang .toevloed.
Zufehen. v. n. Toezien.
Zufehends. adv. Toeziende, in het gezigt , [oogenfchijnlijk , aanziende,oogen.
Zufenden. v. a. Toezenden. Zufetzen. v. a. Bijzetten. toezetten , inzetten , zetten , inleggen. Hard manen , aandringen , noodzaken , dwingen (de fchuldenaars.)
Zufcyn. v. tt. Toezijn.
Zufjcgcln. v. a. Verzégelen , toezégelen.
Zufpi'clen. v.a. Toefchrijven,opdragen.
Zufpitzcn. v. a. Spits , puntig maken.
Zufperren. v. a. Toefluiten.
Zufprechen. v. a. Toefpréken , aanjpréken. Aanfporen, aanmoedigen. Bezoeken , bezoek' géven.
Zufpruch. m. Toefpréking, aanfpréking, aanfpraah, bezoek ; bemoediging , vertroosting.
Zuftand. m. Toefland, flaat. Was hat er f ür einen Zuftand ? Welke ziekte heeft hij? Was istdi'sz für ein Zuftand ? Wat is dat ? wat betékent dat ? wat wil dat zeggen ?
Zuftandig. adj. Toebehorende , toebehorig aanhorig. Zuftandig feyn. Toebehoren , aanhoren , toekomen. Das Haus mit alles was ihm Zuftandig. Het huis met al desze/fs toebehoren.
Zuftechen.v. a. Toefléken, toefloppen (een gat enz.)
Zuftecken, v.a. Toefloppen. Heimlijk géven , in de hand floppen.
Zuftehen. v. a. Toeflaan, inwilligen.
Zuftellen. v. a. Léveren, behandigen , ter hand Jlellen, overgéven.
Zufteur. f. Aandeel.
Zufteuren. v.a.Zijn aandeel opbrengen, méde opbrengen.
Suftimmen. v. a. Toeflemmen, inwilligen , bewilligen.
?uftinlmig. adj. Toeflemmend.
iuftimmung./. Toejlemming, bewilliging-
'.uftoszen. v.a. Toefloten. Gebeuren , ontmoeten, overkomete (een ongeluk.)



ZUS. ZUT. zuv. zuw.
Zuftreichen. v. a. Toeflrljken, bepleisteren. Sterk fladn , kloppen. Sterk gaan , met groote fchréden gaan.
Zuftricken. v. a. Toejirikken.
Zuftürmen (auf einen;. Aanvallen (op iemand)
Zutappen. v. n. Tasten , voor zig tasten, in den blinde tasten. Onvoor zig tig te werk gaan.
Zutasten. v.». Toetasten.
Zuthnn. v. a. Toedoen.
Zutliun. n. Zuthuung. ƒ. Toedoen ,hulp, bijvoeging.
Zuv. zg. n. Nut, voordeel.
Zutragen. v.a. Toedragen, aandragen.
Zutragen,(fich). Gebeuren, toedragen.
ZutragMch. adj.Nuttig, voordéllg,dienstlg.
Zutrauen. v. a. Geloven, vertrouwen , vermoeden , denken , zig verbeelden.
Zutrcffen. v. n. Overeenkomen, uitkomen , juist pasfen. Die Uhrtrifft zu. Het uurwerk gaat wél.Dic Rcchnung trifft zu. De rekening komt uit.
Zutreiben. v. a. Aandrijven, aanzetten.
Zutretcn. v. n. Toetreden (tot een verbond). Naderen, genaken.
Zutritt. m. Toegang, nadering, genaking.
Zuverl'a'szig. adj. Zeker, gewis , zeer w aatje bij n lijk , waarop men faat kan maken.
Zuverla'szigkeit.f. Zekerheid , gewisheid , waarfchiinlijkheid.
Zuverlaszlich. f. Zuverlaszig.
Zuverficht.y. Vertrouwen , toeverlaat.
ZuverfichTlich. adj. &adv. Met vet trouwen. Gegrond, zéker.
Zu viel. adv. Te veel.
Zu vor.adv. Te voren, van te voren, vooruit, voorhands , vooraf.
Zuvorderst. adv. Bijzonderlijk, vooral, bovenal.
Zuvorkommen. v. n. Voorkomen. Overtreffen, te boven gaan.
Zuvorthun. y. a. Overtreffen ,te boven gaan.
Zuvorverordnen. v. a. Voorbefchlkken. Zuurthcilen. v.a. Toewijzen, toeelgenen,
door uitfpraak toevoegen , toeleggen. Zuwachs. m. Aanwas ,vermeerderlng,
bljvoegzel. Zuwegebringen. v. a. Te weeg brengen,
bewerken, uitvoeren.
ZUW. ZUZ. ZWA.
Zuweilen. adv. Zomwijien, zomtijds,
bij wijlen. Zuweifen. v. a. Toewijzen. Zu wenig. adv. Te weinig. Zuwerfen. v.a. Toewerpen , dempen ,
vullen.
Zuwider. adv. Tégen, daar men eenen afkeer, of weerzin van heeft ,f tijdig.
Zu willen feyn. f. Willfahren.
Zu wisfen ünm.v. a. Doen wéten, bekend maken.
Zuwort. n. Bijwoord.
Zuwiinfchen. v.a. Toewenfchen.
Zuwurf. m. Bljvoegzel. Hulp, bijfland.
Zuziihlen. v. a. Toetelün.
Zuzeiten. f. Zuweilen.
Zuziehen. v. a. Toetrekken, toehalen, Sich ein Ungliiek zuziehen. Zig een ongeluk op den halshalen. Rath zuziehen. Raad innémen.
Zuziehung. ƒ. Toetrekking ,zamentrekking. Overleg, beraad, raadpleging. Mit Zuziehung deines Raths. Na uwen raad ingenomen of gehoord te hebben. Alles gefchahe mit Zuziehung der Gemeinde. Alles gefchiedde met overleg der gemeente.
Zwacken. v. a. Nijpen , knijpen. Af knévelen , plagen , villen (de boeren.) Be ar ie gen.
Zwacktr. m. Neep, kneep. Knévelaar, fchraper, [menfchenplager , afpersfr.
Zwackerey. f. Knèvelaarij, afpersflng.
Zwackisch. adj. Inhalig, fchraapagtig, fchraapzugtig.
Zwackzange. f. Nijptang.
Zwagen. v. a. Het hoofd wasfchen. Iemand braaf doorhalen, de biegt lézen.
Zwaglauge. f. Loogwater. * .
Zwang. m. Dwang, geweld, dwangmiddel. Persflng (tut den foelgang.)
Zwangkauf. m. Opkoping, alleenkoop.
Zwanglehen. n. Grondleen.
Zwangling. m. Benaauwing,persflng.
Zwanglos. adj. Dwangloos , onbedwongen , zonder dwang.
Zwangmühle./. Dwangmolen.
Zwangrecht. n. Banregt,
Zwanzig. adj. Twintig.
Zvvanzigst. adj, Twintlgfle,



494
ZWAi Z WE.
ZWE. ZVVI.
Zwax. adj. 1-Vcl, het is waar, inde-'
daad, zekerlijk. Zvveck. m. Oogmerk , doeleinde, doel-
Viit, oogwit ; einde , bedoeling. Pin,
zwik , Spijker zonder kop. Zwecken. v. n. Doelen , bedoelen , ten
oogmerk . ten doel hebben. Zween. f. Zwey. Zwchl. m. Handdoek , dweil. Zweifel, m. Twijfel. Zwcifcldeutig. adi. Dubbelzinnig. Zweifeler, zvveifler. m. Twijfelaar. Zweifelglück.». Veranderlijk , onbe. fiendig geluk. Zweifelhaft. adj. tw'tjfelagtig. Zweifelhaftig. adi.&'adv. f. ZweifelhaftZweifelhaftigkeit,-/. Twijfelagtigheid >
onzekerheid, dubbelzinnigheid. Zweifclmeinung./'. Onzéker gevoelen. Zweifelmuth. m. Onbefendige, onzékere
geest.
Zweifekhiithig. adj-. & adv.Twijfelmoedig , onzéker, ongerust.
Zweifeln. v. n. Twijfelen , onzéker zijn, befluit loos zijn, in twijfel tt ekken, dubben.
Zw,eifelfinn-rt«. twijfel > onzekerheid , twiifeiinn.
Zweifelfinnig. adj. f. Zwcifcldeutig.
Zwcifelknote. m. Zwarigheid,
Zweifelung./. TvAjjeling.
Zwcifelwille. m. Twijfeling , dubbing , onzekerheid.
Zweifelwillig. adj. Twijfelmoedig , onzéker , aarzelend, in twijfel.
Zweig. m. Tak , telg, rank. Du wirst aui keinen grünen Zweig kommen. €'■'• zult geen geluk hebben.
VWeigen. v. a. Enten , griffelen,
Zweigicht , zwcigig. adj. Takkig.
Zwerch. adj. & adv. Dwars , fchuin , Scheef.
ZwerchbrJk.f». Dwarsbalk.
Zwcrchbaum. m. Hamel, flagboom.
Zwerchdurch. adv. Dwars door.
Zwerehe. ƒ. Schuinheid.
Zwerchfeld. adv. Dwars door heiveld.
Zwerchfell. n. Middenrif, middenfchot.
Zwerchfinger. m. Vingerbreed.
Zwerchgasfe./. Dwarsfraat,
Zwerchpfeife. ƒ. Dwarsfluit.
Zwerchs. adv. Dwars , flchuin.
Z,\vcïg,m.Z\veïgian.f.Dwerg,dwerg':n.
ZwcrgbSum. m. Dwergboom , kreupelboom.
Zwerggewachs. n. Kreupel i ewas. Zweifelle./. Pruim , kwets. Zwey. adj. Twe. Zweyback. m. Tweebak» befchüit. Zweydeutig. adj. Tweeduidig, dubbelzinnig.
Zwey en (fich). Oneens, oneenig worden.
Zweyerlcy. adj. Tweederlei, tweederhande.
Zwcyfach. adj. & adv. Tweevoudig , duitbet.
Zwcyf altig. f. Zweyfaeh.
Zwcyf örmig. adi.Van twee gedaanten.
Zweyf üszig. adj. Tweevoetig.
Zweygadicht. adj. Van twee verdiepingen.
Zweygliederig. adj. Tweelédig.
Zweyjahrig. adj. Tweejaarig.
Zweykampf. m. Tweegevegt.tweefrijd, lijfgevegt.
Zwey mal. adv. Tweemaal.
Zweyfchneidig. adj. Tweefnijdend.
Zweyfinnig. adj. Tweezins, dubbelzinnig.
Zweyfpait. f. Zwietracht.
Zweyfpaltia;. adj. In twee gekloofd.
Zweyftimmig. adj. Van of met twee' femmen.
Zweytïgm. adj. Van twee dagen,
Zweytens. adv. T"n tweeden.
Zweytraeht. f. Zwietracht.
Zweywcg. m. Iweejprong.
Zwcyzüngig. adj. Dubbelhartig, geveinsd.
Zwibel". f. Zwicbel.
Zwick. m. Neep, knel; kneep. Zwik, tapje.
Zwickcl. tn. Zwik , tapje van een vat,
Zwieken, v. a. Nijpen , knijpen , prangen , klemmen , knellen.
Zwickcr. m. Nhper , pranger.
Zwickgertc. f. Teentje , roedje.
Zwiekzangc./. Nijptang.
Zwieback. m. Tweebak, befchuit.
Zwiebcl. f. Aluin , uijen.
Zwiebrachen. v. a. Voor de tweedemaal omploegen,
Zwiefach. f. Zweyfaeh.
Zwiefpalt. f. Zwietracht.
Zwicfpaltig. adj. Oneenig, twistig, ongelijk ; onovereenkoniende.-



ZWI.
ZWI. ZWO' ZYL. 49^
Zwietracht./. Tweedragt, tweefpalt,
twist. Zwilling. m. Tweeling. Zwingen, v. a. Dwingen , noodzaken. Zwirnen. v. a. Twijnen , tweernen. Zwifchen. prép. Tusfchen , onder. Zwifchcnbegebenhcit./ Tusfchenval. Zwifchen durch. adv. Tusfchen door. Zwifchenkommen.v.». Tusfchen komen,
tusfchen beide komen. Zwifchemnauer. ƒ. Middenmuur ,fcheid-
muur.
Zwifchenrattm. m. Tusfchenruimte,tusfchenwijdte.
Zwifenenrede./. Tusfchenréde, uitweiding , uit/lap, afwijking ,buitenréde.
Zwifchenreden. v. n. Tusfchen beiden fpre'ken, in de réde vallen.
Zwifchenreieh. n. Tusfchenrijk.
Zwifchenruhe./. Tusfchenpozing, rust, flilftand.
' Zwifchenzeit./ Tusfchentijd.
Zwist. m. Twist, tweedragt, gefchil, flrijd. .
Zwistcn. v. tt. Twisten, krakkelen.
Zwister. m. Twister, krakkéler.
Zwistigkeit. ƒ f. Zwist.
Zwitfchern. v. n. Kwélen , kwetteren (der vogels).
Zwitter. m. Manwijf. Bastaard hond. \ Ti nerts.
Zwitzern. v. n. Blinken , glinferen. ï Zwo. f. Zwey.
Zwölf. adj. Twaalf.
Zwölffach. adj. & adv. Twaalfvoudig.
Zwölftel. m. Twaalfde gedeelte.
Zwölften, zwölftens. adv. Twaalfden, | voor de twaalfde maal.
Zwölfter. adj. Twaalfde.
Zyknder. m. Celinder, rol , rolfeen , rolblok.