6 G 16    D E TWEE VROLYKE CONFRAATERS. Zingende de Nieuwfle Liederen, Nooit te vooren Gedrukt* TE AMSTELD AM, By S. en W. KOENE, Boekdrukkers, Boeben _£anrervetkoopers«op ds Lindc-gragr, 1795,   DE TWEE VROLYKE CONFRAATERS. Een Nieuvsr Lied, ofte Vermakelyke Droom. Op een Aangenaam© Wys. Lt. aeft toen ik lag en fliep, 3n het branden van de Zou, Overvallen v^n een dróóm, Langs een klaere Waterftroom, ODder een Lindeboom, Alwaer ik in een flaep beviel, En men dage als dar het moest zya9 Myn Engefin myn tweede g:el s En die help myn uit myn pyn, \- 2. Als Luna die overfehóone maegcV By mvn gekoomen was , En toe vroeg ik of zy wat rufte wou By myn in hec groene gras, En og ja fprak z^ermyo waerde vjrieed Zoo paleerden wy onze tyd, A a K»  4 DE TWEE VROLYKE En het was in het blpei je van onze jeugt , Dat de liefde altoos Vleit* 3 Den Tempel waer me offer in doet* Van het best al wat, men heeft, Ja zelfs zyn eigen vleesch en bloed, Uit liefde overgeeft, En ik vroeg om daar eens in te gaen, En te doen myn offerhand, Maer og neen zy \ myn niet toe en ftonc Eu zy drukte myn mee haer hand. 4. En ik wier door het weigere van deze Ja nog meer met min doorwond, Cmaegt En toe heb ik haer nog eens gevraegt, Of zy myn n*et toe en floot, En og ja fprak zy myn waerde vrind , Kom voldoet aen myn u fust, Ik ben geheel tot u gerief, En toe heb ik haer eens gekust. 5. En dat kusje dat had wel zo veel krsgt Dat ik wier nog meer doorwond, En toe heb ik myn handjes wat lager gzAlwacr ik het malfe vond, (bragt, En zy was r og zuyver Maget ryn, Wel gemaëkc van Lyf en Leên, Toen neb ik geplukt haer Maegdebloeru, En nu leeven wy foy een. <5. Haer Lyfje was met een riem omgord Haer halsje als een Zwaan, Haer Bopsjes die ware mooi opgefchort, Ja nog mooijer als Diaan , En  C 0 N F R A A T ERS, 5 Haer fneeuw witte hande, En haer roodermond, En bet zwarte hair; of?1 een witte grond. Het was tot verligtenis van mynlraert, En toe vrewgt van myn Jonkhert. Een Nieuw Lied, op een Verliefde Minnaar. Op een Aangenaame Wys. Ïk wenfeh u veels geluk vrindin, y bent het die ik teer bemin» Om u wil ik alles lyden, bis* Een lieve lonk van }i geztgt. Waar door gy my aan ufverpligt, En ik my kan verblyden. bis, 2. U teedere mond die roept my toe: Ach maatje Hef maak u niet moe ? Wild dog u drifc maar ftaaken, bis. Wy zyn hier veilig en ook vry, De tyci die legt alleen aan my, Dat gy u kunt vermaaken. bis. 3- Wanneer u boezem is ontbloot, En ik myn hand roer in u fchootJ A3 Dai  0 DE TWEE VROLYKÉ D m kom ik tot bedaaren, bis, U lieve hand dekt u gezigt, Wanneer ik dit aan u verrigt, jvïvn aan u kom verklaaren. bis* 4. Hoord nu myn waarde en tedrc Bruid Ik ftort voor u myn klagte uit, Het is om u hart te winnen, bis, Gy zy> alleen myn tweede ziel, Waarom ik voor u nederkniel, Om eeuwig u te minnen* W» Wil*  C O N F R A A T E R S. 7 W I E G E Z A N G. Stem: Waar of myn Rozelyntje blyft. C 1. •Jlaap, flaap gerust, myn kïndjen flaap, Myn Jantjenl fchrei niet meêr, Wat deert u toch, myn iieve fchaap, Gy fchreit uw oogjes zeer , Daar nog geen zorg uw hartjen kwelt; Gy weet nog van geen kwaad; Wat is 'er dan dat u ontftelt, Dat gy niet flaapen gaat ? 2. Uw vader werkt met lust en vreugd, ^ En wint voor uw het brood. God zegent hem, en loont zyn deugd. Was dit selutc ïiiet #oöt? En moedar'is geen ryke vrouw, Maar leeft nogthands gerust. Zy zorgt voor u met liefde en trouw, Gy zyt haars harten lust. 3. Zo God u lieve leven fpaart, En onzen wensch voldoet, Zo geev' hy u een zagten aart, Een deugzaam rein gemoed, Dat fteeds zyn vreugd in weldoen vindt Zich nooit aan fchyn vergaapt i Dan zegent God ook eens myn kind, Maarzagt.. myn Jantjen flaapt. A 4 Een  & DE TWEE VROLYKE Een Nieuw Lied. Op een Aangenaame Wys4 J^^yn lieve Saartje, die altyd TJ Poclooc cn Blanfcètt 'k Wou dat gy in de Modder viel» Om u in 't nieuw te zetten, Ik zal u maken een Japon: Voor u buyk als een zak. Voort, vóórt myri lieve Saartje, Al bent gy fchief, Ik heb u lief» En hou wel van een praatje , Al met myn zoete lief. a. TJ Boggc;l die pareert altyd , Al zit gy maar te braajs, U kostelyke puntigheid, pet doet u aardig naaije • ü fchoonheid diend afgemaalt? En die dat doed die raakt verdwaald Voort, voort myn lieve Saartje, Al bent gy fchief, Ik heb u lief, En hou wel van een praatje, Al met myn zoete lief. 3. U Druypneus die een elk bekoort, Die kan men niet waardeerep, ^ ^  CONFRAATERS. 9 U Oogen die ftaan in u hooft, Als een Paar rype fweeien; Dat komt al van de Snuyr, En droppels die gy gebruykt Voort, voort my.u lieve Saartje» Al bent gy fchief, Ik heb u lief, En hou wel van een praatje, Al met myn zoete lier. 4- ü ouderdom belet u niet, Zoo fnoepig uit te kyken, . Wanneer ik u myn dienft aan biet Zou het u hartje lyken, Ik zei myn lieve Meid, Gy zeid u Jaaren kwyt, Voort, voort myn lieve Saartje, Al bent gy fchief, Ik heb u lief En hou wel van een praatje, Al met myn zoete lief. U Borsjes pronken aan u nart, Zy zyn als Rooije kooien, ü Lipjes als geilepe kraal, Die doen een Jonkman dooien, Ik zei myn lieve kind, Word gy zoo fterk bemind? Voort, voort myn lieve Saartje, Al bent gy fchief, Ik heb u lief, En hou wel van een praatje, Al mee myn zoete lief. AS 6- &  ro DE TWEE VROLYKE \ 6. , Jk zei myn lieve Ziels -vrindin, Ik denk u nooit te trouwen, Ik fte! geheel u uit myn zin; Want ziet het mogt myn rouwen, U troost die is de Fles Kn ik wensch u het beft Voort, voort myn lieve.Saartje, Al bent gy fchief, Ik heb u lief, En hou wet van een praaje, AI met myn zoete lief Een  CONF'RA ATEK4 n üen AMeuw iaea. O P S A N T J E. Stem: Myn lieve Saartje die altyd, «ik *^ta ftiï gy Burger en gy Boef, .En koopt dit Lied van Santje, Die forhiyds leid al op haar loer, Zy houd wel van een traotje, Aerdig'gemaekt van leest , Van jongs óp flécht geweest, Voort, voort, jou téejyke Santje, Al bent gy Jalïek, ■ ' Gy bené niet ziek } Gy houd wel van een tra"n'tjcf M Al van de Raarekiek. Haer Hoofdje dat is Apjfèlrön'd, Daer by twee Roode Ö^en., Haer Neus die weegd w^fdercigpond, Dat is niet véél geloógén. Haer Mondje is zoo groot, Meer als een Schéllings Brood,: Voorr, voort, myn Keelyke Santje, Ai bent gy bliek, Gy bent niet z;ek, Cy houd wel van oen tfantjc, Al van de Raerekiek, 3» Haer  12 DE TWEE VROLYKB Haer Kin is als een Naeld zoo fpits Haer Hals iioud zy verfctioolen, x Haer Borsjes zyn zoo mals en vris, Zoo zware als Doove Kooien. Haer Buykje is zoo plat, Gelyk een Gaerenvat, Vooit, voort, myn lelyke Santje. Al, bent gy bliek, ■ . Gy bent niet zek, " Gy houd wel van een trant je, Al van de Raerekiek. 4. En dan haer Spaenfche Gogeïras; Daer durfd haer Man op roemen, Maer acn ! o^t komr hier niet te pas, ik aou zyn natm hae&t noemen, Maer dit is per abuys, Die bloed is zelde thvy*, Voort, voort, jou leiyke SanrJe, Al bent gy biuk, Gy bent niet ziele, En houd wel v3n een trant je, Al van de Raerekiek. J. H-ier Arremen als een Mevrouw,, Dat zou ik naest vergee en, Haer Handjes als een Beereklouw, Haer Billetjes wild wteten. Zyn puyftig en verbrand, Geen gröoter dier in 't Land, Voort, voort, jou lelyke Santje, Al bent gy bliek, Gy bent niet ziek, Gy  CONFKAATERS. 13. Gy houd wel van een trantje, Al van de Raerekiek. 6. Haer Knietjes flaen 200 wat vooruit, Daer 6y twee kromme Beenen, Haer Voetjes als een Solderfchuyt, Daer vaerd hy 200 mee heenen, Dat leelyk Santjebuur, Dat is zoo heec als vuur, Voort, voort, jou leelyke Santje, Al bent gy bliek, Gy bert niet ziek, Gy houd wel van een trant je, Al van de Raerekiek. Wat dunkt u nu van zoo Makrol? Wie zou zoo een Wyf begeeren? Zy brengt haer Man. geheel op hol, Ën gaet hem affronteeten. Want zy verteld gewis: Dat hy een Dronkaart is, Voort, voort, myn leelyke Santje, Al bent gy Wiek, Gy bent 'niet ziek, Gy houd wel van een trant je, Al van de Raerekiek. 8. Haer Man dat is een goede ziel, Maer krygt niet veel te eéten, Als zoo wat afgeboende Kriel, Dat moet die flakkert vreeten. Maer hy is ziende blind , En fpeeld nog lieve Kind, Voort, voort, myn leelyke Santje, Al  H DE TWEE VROLYKE Al bent gy bliek, Gy bent met ziek, Gy h)Ucl wel van een trantje, Al vau de Raerekiek. Een Nietiw Lied. Op een Fraaje Wys. T f- JLk lag met fmart»opmyn Daafnetewagten, Waar of zy blyft, het uur is reeds nehoort, Zy die dees dagi myn fchoone Bloempjes bragten, Ikfnel daar heen dat niéts u fchaapjes ftoort, 2e Cbis. Miuchien dat zy door Rovers is geftoolen, En haar onteert, ja wel miflehien vcrmoort! Waar is die fchurk, waar heeft hy zig verfchoolen , Ikfnel daar heen, dat niets myn drift verftoort. n 3. I Zy ïs vermoort, vol angst is myn geweeten! Ik heb haar gisteren nog voor *t laast ontmoet, Zy zwoer myn trouw die ik nooit zal vergeet en , Help myn 6 Goón t ik val voor u te voet. 4- IWyn trouwe Hond gy Wyft by myne kudde, JMaaracbdar beeft dat volgt mywaarikgaa! liy ziet benaauwt als my myn leden fchudd|e. Helpt mynö Goon, gelooft zy komt te jfcad. Wie  CONFR A A TE R S, *j 5. Wiezien ikginds, of wi« komt myn hier naderen ? Ofis'teenfchim die bpswaardsheen wil gaan? Bedrieg ik myn in 't digte van de bladeren 2k fnel daar heen, ik wil haar fpreeken aan. 6> 't Is Daafne lief die fchoone Herderinne, Zeg lieve Meid waar hebt gy na gewa-n? Het fchynt datgy my flaauwergaat beminnen, Hoe komt datgy my nu geen bloempjes bragt ? 7. Ik kwam by 't Dorp, ik zag myn gryze vader In wanhoop v/el by ddyzent menfchen ftaan; Myn hert bevreest, ik zie myn ongeluk naderen, . Ons gantfche Huis in felle vlam vergaan. Laat vry de vlam u Huis en Stal verteeren ; Maar brengt by myn u liéve Vader meë Geen rampen kan in 't minst ©ns onheil d-eren Zoo lang de Goön my laat by >t wolig vee, Een  i6 DË TWEE VEÖLYKE Een Nieuw Lied. Si. paart, Meisjes, vry Al uwe Tover-Lonkjes, Ik fchou die Mfnime Vonkjes, ■k Haat die Slaverny, Een ander kan uw* Vlammen blüszen *kZal my voortaan wel wagce u tekufle, Die uit een droog Bed op wil ftaan, Moet met geen Meisjes omrae gaan. 2. 'k Heb eens bemind Een zoo bekoorlyk meisje, Zeer poezel blank van Vleisje, Maar ik was verblind V/aar ik my keerde of heene wende* •tWaszugte, dugte,klage,zonderende *k Liep als een Zots-kap door ^e Stac*, Die zyn verftanü verboren had. Maar nu ter tyd Geef ik om Leonoortje, Hoe fchoon zy is geeu oortje, 'k Ben die zotheid kwyt; 'k Wil om een meid myn vryheid met verliezen Maar 'k zal voortaan de Roode Baay vei- kiezen • ^ Want, is* men van het drirken moe Men flaapt geruit tot *s morgens toe. De  CONFRAA.TE RS. i7 De Klaagende Minnaar over zyn Minaares. Stern: Kan riien zyn Uefdens voorwerp kweller* *• A an wien zal ik het nootlot klagen, Öie ik verkoos en trouw aanbood? Heeft zjg valfchelyk tegen myn gedragen, Hét is den hemel ach, Die ik het klagen mag, a. Geen fterfent menfch zal ooit beleven , Dat ik hoe zeer ïriyn fmert vermeer, Myn tot het minnen m begeven; Want liefde koel van zin, Heefc niet dan valsheid in. 3. Ik plag nog binnen weinig dagen, Myn hart-vrindin, die ik bemin; Ongeveinft myn liefden durven klagen, Waar door ik daar ook voor, Haar wedermin genoot, 4. Maar nu gaan ik met téjgi vervloeken Den eerden dag,.doe ik haar zag, En ik by haar myn trooft kwam zoeken, Die ik een myme tyd, Genoten heb met vlyts 5* O Goon wat moet ik ondervinden; m weinig tyd, \s onderfcheid Werd het hert al van myn tiouw beminden Gands van myn afgerukt, Dat in niyn boezem drukt. " li üJ^  18 DE TWEE VROLYKE ö\ Ik zal het altyd op u wyten, Al wat ik ly, of hoe het zy, Een Meisje moet zig beter kwyten; Haar minnaar trouw te zyn; Maar minnen niet in fchyn. 7. Hoe kan, hoe kan hetmooglykwezen Dat liefde zoet, vol minnen gloed, Nog zulke rampen heeft te vrezen > ■ Maar 't gaat, zoo in 't gemeen, Men ziet 'er meer dan een. 8. Ik zal het dog niet op u wreken Aan een ach, die dag op dag, Geftadig van myn kwaad komt Ipreken Schept in het leed vermaak, O trouwelooze zaak. o» Nu gaan ik egter u mistrouwen, Hoe menigmaal, u zoeten taal: Myn zwoer u woord te zullen houwen, O min i ó valfche mih, Wat hebt gy rampen iné 10 Vaarwel, vaarwel ontrouweloze, .Vaar eeuwig wel, ik zweer ik zei, Myn min niet voor u min doen blozen, En minnen u niet meer, Gelyk ik deet^wel eer. Een  CÖNPRAATERS. i9 Een Nieuw Lied, op een Rypaard, Op een Aangenaame Wys. ÏC°ro vrinden luitterd namynreedeii, lk ben laatft met^-goed fatzoen, Eens buyten de Stad getreedenr, 'k Had ook een Rypaard van doen, Maar doen ik kwam aan een zeide, Vond ik daar een Merripaard ftaan , Die was bezig ^1 om te weide, En ik ben daar na toe gegaan , Zoo dra als ik kwam aan le gaan, Vond' ik daar de koopman liaan, En ik fprak tegen hem met reeden4 Dit jong Paartje Haat myn wel asn. 2. Ik ging deez' Merrie viefenteereu Langs haar beentjes overal, Daar en kon niet aan mankeeren* Want zy had geen fpat nog gal Zy was wel gemaakt van leedeu, En van borft zoo lampoerel, En van kop zeer net befneeden* En daar by ook grlat van vel, Daar mankeerden in *t minft niet aan Zy heeft een bals gelyk een fwaan; Een paar opgen als twee fakkels, lk heb de koop daar toe gaan ftaan*  20 DE TWEE VRQLYKE Maar zy deed niet ^Is draaye en keeren Zoo dra zy de toom kreeg aan, Het was om de Mannefie te leeren, ik heb myn fpooren aan gedaan, En ik begon langzaam te ryden, I En te fteeken met myn fpoor, Zy en kon het niet langer lyden» Want zy fprong gelyk fchier door, Ach ja zy fproog fchier overend; Wanc zy was geen fpoor gewend, En ik gaf geen moed verlobren, Wyl ik wierd een moedig held» ■ ; 4-> Ik begon te galloepeeren Op dat ichoone jonge Paard Met myn zweep te karrefeereu, Dat zy flingerde met de Haart * *c Roode zweet kwam daar met hoopen, Door het^ fteken van myn fpoor, Langs haar beentjes lieen gaan loopeu Want ik wift niet waar 't kwam door 'k heb haar geftooken ik weet 'c wel, Maar dog ruet gekwefl haar vel, 't kwam door hec fteeken van myn fpoor De pikeur die weet het wel. 5* Maar doen ik had na myn vermoogen Ja gedaen fchier al myn bed, Doen heeft, zy my dog bedroogen En dat fpeet my maar op het leit, , Want ik zal het nooit vergeeteir, Hoe zy fpeclden my een rol, . Daar  ■CONFSA-ATERS. 2r Daar ik neg ben opg'ebeeten„ En rny ftaag maak m den bol, 'r. Was voor my een groot fchandaal Want zy wipte my uit pc zaal En ik bleef leggen zonder fpreekea Op het veld geiyk een paal. Het ging nog wel met myn armen, Maar myn duym door dit geweld, Deed my niet als bitter kanneni -Hy was déerlyk ontfteld, Ik kon hem draayen en ook keeren Hy waSj zoo flap geiyk een tot, 5 ic Zal deez' Merrie wel beter leeren Myn duym die is nog niet kapot, k ben 'er wel deerlyk mee gekweld, iJat ik moet blyven uit het Ry-veld Maar ik zal die Merrie wel' leereiu -soo myn duym weer is Jtoeritehj, Een Nieuw Lied. Op een Aangenaame Wvs. O 1 myn ziel leg u verwachting Nu voor Eeuwig Eeuwig af «hoop de Harts.vriendiu der (haffen, "aalt mee Lotje in 't ftille graf w 18 my alles onverschillig wat ge ook vleyende aarde bied B 3 '* Ai  9« DE TWEE VROLtKE Alles lastig, duifter aaklig Ach myn Lotje is 'er niet.i 2. 't Hart verbryzeld maar de denkbeeld Waard geduurig voor myn geest Roept myn toe u liève Lotje is niet meer zy is geweest .Alles, alles is verlooren Alles vlied uit myne kring Ik voel geen nieuwe hartstogt weiken Dan die der yertwyffeiing. 3» Lichaams kragten Ziels vermogen Luft tot wysheid overleg Vlyt gezondheid liefde vrjendfcnap .Alles is met Lotje weg O myn geest gy kunt niet denken Doodlyk doodeiyk beklemd Zuchten, ach! ik kan niet zuchten Ai myn traanen zyn geftremd. 4, (hoop lk dwaal in duifter in de oorde der wanlk zie in 't minst geen fcheemerlicht 't Koude zweet formt kdlc droppelen Op myn bleek verftyfd gezicht Ryt u open, O myn boezem Geef, geef doorgang aan een zucht Welk een doods angst ikzalbezwyken Scheur u open geef rny lugt. *• I£yne bron van ftille traanen Waarom waarom ftroomt gy niet Kon ik weenen kon ik fnikken Kermen moet ik van verdriet - U liel*  * CONFRAATERS. 2$ O Belceur my altoos waardig Myn vriendin laat my alleen Dat gy weer een ader open Door myn arm, en ga dan heen. 6. O vertrouwde van myn Lotje Zioo ik ooyt u ziel bewoog Tot een deugdzaam medelyden Wyk dan uit myn dervend oog . Uyt te zyn verfwaard myn lyden Hoe gy ziet my weenend aan Drukt my op u kuyfe boefem Dan ontfchiet myn oog een traan; 7. Ach Belceur zy is gefïorven In myn arm gaf zy den geest Ydel waaren u gebeden Ik heb dan al te wel gevreest *k Ben d'elendigfte aller menfche Zedert zy haar oogen floot 'k Haat het licht, 'k haat my zqIvqiï 'k voel geen troost dan in de dood. Ik voel al reeds verpb'gting O nu kan ik reeds bedaard Aan die wrange wortel ^cnaagen Die my zo veel fmerten baard Myn Rolin, myn vriend en broede* Weder treed myn kamer in Zoud gy my niet dierbaar wezen liroeder van myn Kngelin. 't iterven van een .waardfte vriendjn Was een dragelyke ttraf B 4 Zo  24 BE TWEE VROLYIE Zo de dood het lieve-hchaam Aan 'c verderf niet overgaf Mogt het zyne fonn behouden Qn bef met van dit fenyn Lotje zoud, de ziels vriendinne Van myn zombre kamer zyn. io. 'k Zou haar altoos by my houden Duyzend, duyzend werf haar hand Mn myn hart, en lippen drukken Als myn allerwaardige pand Yder richting van myn öogen Op haar dierbaar bleek geland Ging vergeld van een overwinning Over eenigvzedelyk kwaad. II. In myn onbezielde Lotje Geld daar een geheime kragt Ter verbetering van myn driften Geeft dan willen moed en kragc JViaar op 't fterven volgt ontbinding florl>;k deel word ons ontflóopt £u!k een heil i» nooyt gegeven lioe gy bid en hoe gy loopt. rvog maar weynig weynig dagen f B Hïyu Lotje daald in 't graf Vriendfchap kan haar niet behouden Liefde flaat haar eeuwig af Lotje ik zie «w nimmer weder Keuwig weg, dat eeuwig moet m geduuriglyk herhalen lifuwig wég, hoe ftolt myn Bloed. Lot*  CÓNFRAAT ER S. 25 23. , Lotje uw lyden in dit leven Lotje uw lieve ziels, vriendin Js voor eeuwig u onttogen Fluyfterd my de wanhoop in Ó dat tergend veel gefluyfter Hoor ik waar ik heenen gaê *t zy waak of fchichtig fluimer 't Volgt my altoos, altoos na. 'i ■ 14* En ik zelfs o God dit maakt ook Dat myn lyden ween end word *k Heb het vergift dat haar deed fterven In haar tedre hart geflort 'k Beu de oorzaak van haar Lyden Van alle angfte die zy droeg 'k Ben het die het lente bloempje van het teeder ft teelt je floeg. 15- Heb dan nu de dood een eynde Van dit treurig leeven maakt My met Lotje weer vereenigd Daar myn hart zo zeer naar haakt ak Zou bevryd van alle zorgen Verre boven het Aards geweld Altyd onze Schepper danken Die ons zo ho,og heeft gefteld* Bi Het  26 DE TWEE VROLYKE Het Hedendaagfche leeven der Jonkmans en Jonge Dochters. x Op een Aangenaame Wys, ÏVomt vrinden met malkander» Ik zal wat nieuws zingen gaen: Van den een of van den ander. Die daer zyn aen den zwier gegaen, xZoudag avond noord wild myn verftaen , Dan komen zy met haar Liefje aen, En dat na de trant, zoo men ziet, AI het zwieren is tot niet. ■ 2, Meenig een die wil wel zwieren , Met zyn Liefje op zyn gemak,* Want daer kan 't niet aen mankeeren, Want zy houden dog haer gemak, Al hebben zy een ftuyverte verteeren, Leven zy als de grootfte Heeren; En dat na de trant zoo men ziet, Al het zwieren is tot niet. Men ziet ze ooi? al meede, De Breeftraet gaen heen en weer, Na de Kemphaentjes toe treeden, iin in het Ponshuis veel te meer, S" 1 Daer  C O N F li A A T Ë R S. 27 Daer tra&eerd meo op wit of rood, Met het Nuffie a! op de fchoot, En dan gezoend m de manier, ïs dat niet een groot plyzier. 4- Als men van daer dan heene gaet, Dan gaet men aea de zwier» De üille weg wild myn verftaen: Om te blusfé het Minne-vier; Maer het NuSie zyt myn lieve fchat, Als gy niet anders kan als dat, Dan komt gy vast by my niet aen, Wilt nu maer vry heene gaen. S- Hier kund gy nu aen zienen , Hoe trouw dac de Meisjes zyn, Zy willen wel met uw zwieren, Èu dan verjaegen uw altyd, } , • Zy gaen met uw om geld en goed, En laten u dan weer lopen met fpqeu, Zy hebben geen langer behagen, Üan tot duurt u geld en goed. 6. •' Daerom als gy gaet zwieren, Blyfc van zulke Meisjes af, En laet u niet meer pieren; Want zy houden u maer voor maf,' Meid die Meisjes dan met 'er fpoed» Die het te doen is maer om i goed t Adieu dan minnaers wie gy zyc, Onthoud myn les voor altyd. Eei  *S DE TWEE.VaOLVKE Op een Aangename Wys* fjoord toe mental u zingen, Wet zyn wonder raare dingen: Van een Moolenaar hoord aan, Reenden dat hy was een Haan. De Haan die kraaiden koekerde koe. De Moolenaar riep doet de deur toe\ En altyd kraaid de Haan, * En de Moolenaar achter aan. 2. Hy wil de Henne treeden, Geiyk de Haane deeden, Hy ging aldaar zonder Jok Zitten in het Hoenderhok. Daar ging hy by de Henne ftaan , En hy treeden geiyk een Haan, Altyd kraaid de Haan, En de Moolenaar achter aan. Hy deed het Hoï daar oopeD, De Hoenders daar uit loopen, Hy loopt de Henne naa, Ooi te zien waar dat zy gaan. Do» Een Nieuw Vermaakelyk Lied, van een Moolenaar die hem inbeelde dat hy • een Haan was*  CONFRAATERS. 29 Doe Kreeg }iy weer een beuk, Riep tuk'er de tuk, geuk, geuk, geu*, Altyd kraaid de Haan, En de Mootenaar achter aan. 4 ir De Moolenaar wou vliegen, Hy ging hem zelfs bedriegen. En liet zyn armen gaan» Geiyk de Vleugels van een Haan. Doe kreeg hy wqèr de beuk: Riep tuk'er de tuk, geuk, gèük, geul;, Altyd kraaid de Haan, En de Moolenaar achter aan. 5. , Veel Menfchen kwaamen loopen, De Haan had fchier verzoopen, Zy haalden hem uit de Sloot, En zy redde hem uit de nood. Daar kreeg hy weer de nuk,, '4 En riep tuk, tuk, tuk, tuk, tuk, Altyd kraaid de Haan, En de Moolenaar achter aan. /Hoord toe gy Moolenaaren, Ziet; hoe de Haanen vaarén, Ziet beeter voor u toe, Als dat, gy roept koekerde koe. En wagt u voor zoo een malle beukfj Van te roepen teuk, teuk. teuk, Altyd kraaid de Haan, En de Moolenaar achter aan. ELI-  ao DE TWEE VROLYKE t^^^as in de Morgen (lond, Dat EJiza door de ftroomen, Ontwaakte en haar Minnaar vond, En hy dacht by haar te koomen. Ach gy zoud geftadig treuren! Vaarwel Eliza ik gaa fchep moed, Met u lieffelyke. kleuren, Dien ik nu verlaaten moet. CetrofFen door zyn klacht, Sprak Eliza met fchreijende oogen, Hy die myn fmert verzacht, Dat is niet te gedoogen. Gy wist hoe teeder ik u beminde, Helaas Coelyn bemind gy niét, Ach helaas zoo gy myn ontvliet, Ik overleef de rampfpoed niet. Terftond wierp deeze Held, Zyn Wapentuig ter needer, Eliza was niet mm omfteld* Vloog in de armen van haar Held* En ftryd vol moed als Lee^erknegten, Steld u voor Ëliza bloot\ Maar verwacht geen andere dood, Als dan in Eliza's fchoot. Een ELIZA ênCOELYN, Op een Fraaje Wys.  CÖNFR AA T E R S. 3x Een Nieuw Lied; Op een Aangenaame Wys. 1. (; Waar blyft gy, myn beminden, Ik ben hier in onrad, Jk dagt u hier te vinden, Te fmaaken minne- iuft, Ag bloem, vol waard, Myn fchat op aard, Wilt u tot myn begeeven, Want ziet ik lleek vol minnepyn, Waar zyt gy, ag, waar mag gy zyn, Ziet myn jong hert, Wagt u met imert, Waar blyft gy myn beminden, bis, 2. • Wie doet u fchoonheid fmaaken a Dat ik u hier niet vind, Wie mag u lippies raaken, Wat minnaar gy bemint, Zyt gy alleen, Al met die geen Laat u in ftil genaaken, In u vertrek, daar gy nu biyft, ?  3* E£ TWEE VROLYKE Daar gy de venus-luft bëdryft, Ag, denkt gy niet, Op myn verdriet, Maar wei op u vermaaken. bis 3» Laat u geluid nu hooren, Verheugd my , waarde pand, Laat ik u lult dog floeren, Bint u ïn geen verband, Opent , met ipoet, Myn lieffie zoet, x Myn lief, myn uytverkooren, Laat my niet langer in deez' pyn, Laat ik alleen u minnaar zyn, Ik bemin u zeer, Bemint my weer, Wilt my trouw liefde toonen. bis Urn  CONF R AA T ER S. .33 De Klaagende Zeemans- Vrouw, óver haar Huwelyk, wenfchte liever nooic getrouwe ce zyn. T i- ikwil eens gaan zingen van myn avontuur 't komt myn zoheeden in myn humeur , 'k Heb myn gegeven al in den Echtenitaat, Maar ik beklaag myn Uu alles teegen gaat. . Ik heb 'er gaan trouwen een Zeeman o pyn , Nu dat ik voor altoos alleenig moet zyn, Dat valt my zo laftig, doe ik was jonge meid Doe w ieru ik van ieder bemind en gevlyc. 3. Ik was 'er een Meisje in 't bejfl van myn fleur Ik wilt van geen verdriet, nog van geen getreur I Het danffen en zingen, dat was myn vermaak; Ik was van rnynambagteenNaifter verftaat, 4. Ik heb myn verbonden, myn vryheid 6 fpyt Ik tien voor al myn leven, myn plyzier gaaii kwyt, Dat ik ben gaan trouwen, dat baart myn verdriet 1 Als ilTrriaar weer vry ben dan trouw ik nooit niet.  34 DE TWEE VROLYKE Een Nieuw Lied. OP DE KARSOUSE MEISJES. jECarfou, Ik heb Jou» Zoo meenigmaal bekeeken* Maar al u looze ftreekeus Die lyke my niet, Al u looze Itreeken, Die ftsan my niet aan, Daarom wil ik treeden, Waar ik koom van daan. \ Kwam Iaast, Met haast, Al door het Heere-ftraatje*' Ik zy lieve Maatje, Kom zet u hier wat neer, Drinkt eens een glaasje, Rookt een pyp tabak, Met al die looze ftreeken; Rjakt het geld uit u^zai. Een  CONFRAATE -8. 35 3. Een zoen. Kan doen, l)e heeJe nagt te blyven, Dan noord men niet als kyvens Van onze OfBcier, Zoo raken wy aan ?t dwaaleri, Zoo dronken als een Zwyn, Ons Schip legt voor de palea, Wy moeten aan boord zyu. , K 4. Laat wy* Eens bly; Te zaam de glaasjes klinken* En eens luüig drinken, Wy gaan na Holland toe, Adieu Karfouze Meisjes, En Vaderlandfe Bruid, Wy drinken nu voor 't laatttó* Onze glaasjes uit» $• . Toe fors, Maak los, jou voor en agter touwen; Wild nuxmaar afhouwen, Men vaard na Holland toe$ Daar is geen beter leven, Als by u Eehten Vrouw, Verwenscht zyn alle Hoeren, Van *t Land Karfou, C 2 Mm  36 DE TWEE VROLYKE HET VROOLYK M E IS JE. <0p ecri Aangenaame Wys. BU lyft ó lieve Vriendfchapl AUoos myn Gefcllin, Voor my, in dit leeven , Ten uwen Tempel in. Wees gy (leeds myn toeverlaat, Beftuur gy al myn Paênl Laat ik op uw* voorgang Verheugt ten reie gaan; Beltuur gy lieve Vriendfchap Geftadig al myn daên, bis, Al myn daên, Al myn daên. 2. Danfent door *t Huys te fpringen, ls 't geene dat ik min, Altoos vrolyk, altoos bly Te leeven is myn zin. 't Is het befte, 't is het lief (te, Dat ik ooit op Aarde vond, Altoos bly en altoos vrolyk, Altoos vrolyk met de mond, Daufend door 't Huys te fprrngen, Huplend zingent met de mondV bis* Met de mond, Met de mond. ; v air.  CONFRAA TER S, 37 A I R. "117elk een genoegen zal 't my geven v» Weer in myn land te zyn gebragt Om daar op myn gemak te leeven. Wat is 't een vreugd die ik verwagt! Ik Zal thuis myn vrouwtje vinden, Myn vrouwtje en al myn vrinden Ach: wat ben ik Verheugd en in myn fchik: Myn wyfje is aardig, lief en fchrander; 'k verbeel my haar liefkoozery. Myn kinderen daar by A\ huppelende om my; Elk fpringt me op de/zy; Elk roept even bly: Papa kom by my! I3ij my I by my Een ander Mag vry uit reizen gaan 13y my is 't afgedaan. Men vraagt wat my is wedervaaren; Ik kryg by my de gantfche Stad 'k Zal in 't verhaal geen lèugens fpareiv Een reiziger liegt altyd wat. Ik zal door vreemde zaaken 't Gezeïdfchap fteeds verrnaaken, Elk ftaat verfteld Van 't nieuws dat ik hem meld C-3 Myn  |? PP ÏWEE VROLYKE Myn wyfje is aardig, jief en fchrander» 'k Verheel my haar liefkozery. Myn kinderen daar by Al huppelende om ffiy; Elk fpripgt me op de zy; Elk roept even bly; £apa: kom by mjl By my! by my! Een ander Mag vry uit reizen «aan! By my is 't afgedaan. Een Nieuw Vennakelyk üed. Op een Lieffelyke Wys. i. Al wat ooit immermeer: Het leven kreeg van den Heer Is tot dienft van den Mensen, Tot zyn nut en tot zyn wensch. Al 't Gediert dat *er leeft, Dat op Aarde en Water fweeft, Aan hem duyzent nut en vreugde geeft, 't |Jart ontfluit, Door -t kruyt, Dat pp Aarde jeugdig fpruyt, Jaagt in de groeneMei zyn zoete geure uit Het herleefd en 'e bfoeitj £n -t fchiet en *t groeid,  CONFRAATERS. 3* En 't maakt dat alle Iierte van vreugde O aaugenaarae tyd! (bloei*. O zoete vrolykheid! Ms alle diere, Zser vrolyk zwiere, En toonen dankbaarheid, Glorie zy lof en eer, Duyzentmaal en nog meer, Aau de Goedertierent Opperheer. Febus vrugtbaare fhat, Daald uit de gulde zaal, En maakt dat 't jeugdig vogt Word in bloem en fprüyt gebrogt, 't Geeft de Rooze zoete geur, En de Tulp zyne kleurt En fteld Floraas heele hof in fleur; 't Geel en root Fiolet, Word ook in bloei gézet; En door des Hemels dauw met honing vogt bezet; De kruyden in haar eerfte jeugd, Dienen ons met groote vreugd, Kaar zoete geure ons heele hert verheötgd Het lokt de Beitjes aan, Om haar zoet te ontfaan , Zy vliege en werken, In alle perken, En raaaken honing traan, Glorie zy lof en eer, Duyzentm?ai en nog meer, Aan de Gocdertfcrent Opperheer 3. Xviee alleea bIo«id het kruyt, .C4 Mft*  4o DB TWEE VROLYKE Meenig hert ook ontfluyt, Al de Vogeltjes vooral, Loven God met bly gelchal. 'c Zeisje zeer aardig zingt, , En de Leeuwrik klinkt, Van de eene tak op de anderjp fprin^t 't Gekraay van den Haan, Doet de Boer uit 't Bed op ftaan, Zoo dra de purpere dageraat komt aan, Kwak, kwak, kwak menigmaal, Hoord men in de groene Zaal, IVïen kend daar een ieder aan zyn taa|. I h Nagtegaalcje flaat Lang eer den dag op gaat. De weeldrige Mosfe, In veld en bosfe. De Koekkoek flaat de maat; Glorie zy lof en eer, Duyzentmaal en nog meer, Aan de Goedertierent Opperheer. Gaat men langs bos of hey, Of wel dooreen groene Mey, JVfen ziet vreugde Om *c meeft, Zelfs tot in 't ftommen beeft. Coridon fpeeld daar by Op zyn fluyt of fchallerny» ' Alle Vee fpringt op van herte bly. Ja in Zee en Rivier, Is ook menig vrolyk die*, Corper, Snoek en Cabeljouw, Zyn' ook vrolyk zonder Vrouw, JSo met een woord gezeid, *t Is  eON FRAATERS. 4* 'e Is niet als vrorvkheïd, Die 't hart van af 't Vee verblyd, 't Welk men overal; Door 't geheele aardfehe dal, En alle de werken, Des Heeren bemerken, Eu daarom diend gezeid: Glorie zy lof en eer, Duvzentmaal en nog meer, Aan de Goeuertierent Opperheer, Een Nieuw Lied, op bet vertrekken van de Kaap nah et Vaderland. Óp een Bekende Wys. ^fu fchei ik af van Africa, En Caap de Goede Hoop, En boeg myn koers met vreugde na, Een Land daar ik na noop. Waar dat men fpreekt, geiyk men denkt, En voor de Waarheid ftryd, Daar liefde en trouw blyft ongekrenkt, Tot dat de dood ons fcJieicV , . 2. l i j Daar leefd een ieder vrank en vry, Waar dat hy gaat of flaat, Den Burger en den Burger Heer, Cj In  4s DE TWEE VROLYKE In een Egaale graat, De faegt en Meid *gelyk hun Heer, Jih 2y maar braaf beftond, 't Recht J De pragt en glorie kampt om eer, Hier m dit zwarte Land, Geen onderfcheid van kleed is hier. In hoog of laage ftand, En wat de Vrouwe aan mag gaan, in fchyn zoo zynze braaf, En word haar lyf niet regt gefchroeft. urn houwen ze met eea Haaf.  C O N! R A A T E R S. 43 Op de Schoonheid der Bruynette. Op e^n Fraaje Wys. Komt broeders kom en laat ons roeme , Het geen myn hert en ziel behaagt, Het zyn de Ichoonfte cieraats bloemen; Waarvoor myn Hert tot liefde draagt, Het zyn BrUynetjes van de kleuren, De fchoonfte bloemen op de aard ; Kom laat ons de roem vermeêren, Zy zyn de roem van alle waard, a. Bruynetjes zyn myn ziels verlangen, Myn oog, myn troost, myn toeverlaat; Wanneer ik kufTe haare wangen, O dat fmaakt zoo delicaat, Als ik aanzie haar hemelboogjes, O wat een allerfchoonst cieraat, Een heldere glans van haare oogjes. Pat boven pronk en weelde gaat. 3* Laat maar de grootfte Dames pronnek, Al met haar roode rooze kleur, Ach het is om valsch te lonken, Zy houde dog geen vafte kleur; Maar myn Bruynette myn vrindinne, Houd gantsch van geen blankettery, Zy weet wel dat ik haar beminne, Wat hoeft dan al dje fmeerdery,, 4. Bruy^  44 DE TWEE VROLYKE 4' Bruynetjes zyn myn zieïsvHndinne, Niets ter waereld myn meer behaagd, Jï\ dat fchoon doet iiaar beminnen; Das ik ha&r myn liefde toedraag, Komt zy my een lonk te geven, Met haar oogjes bruyn als git, O zy is myn "lust en leven, En ik ben op haar dan verhit. «o» «9**0» m to#$o® to^ Een Meisje op het zien van een Zwaan. Stem: Hier legt myn Damon in het Graf. D P •-'aar zwemt h op het bruine meir: De Koninglyke Zwaan» Vry als de ziele met het kleed Der onfchuld aangedaan. 2. De afgrond raast t.eneden hém, Hy went het Hooft niet af; Maar trost met moet zyn woest geg loei, En lagt in 't open Graf. 3» Zoo leeft hy tot zyn fchedel gryst, Bevryd van vrees en dwang, Dan fterfc hy, en zyn laafte zugt, Is een Triurnfgezang, 4- Gy,  CONFRAATERS, 45 Gy, die de Zwaan fchiep nevens my, Dat hy myn voordeel ftrekk' , Dat immer groots'God! myn ziel j Hec kleed der onfchuld dekk'. x Dat fier my tot myn fchedel grys, En is myn eind naby, Dat dan nog myne laalte galm, Een Haleiuja zy. g& ^^^^ & Op het vertrekken van het fchip LEYDEN, van de Kaap na het Vaderland. Op een Aangenaame Wys. ]^j[oet *l Schip Leiden nu vertrekken, Eu verlaten de Caapfche Rhee? ,Ach wat moet 't leed verwekken ; Want wy moeten nu na Zee, Niet voor ons begrypt 't menfche, Wy verlaoge na 't Vaderland, Daar men heeft 't geen men kan wenfchs, Beter dan aan 't Caapfche Itrand. 2. Aan de Gaap de Bonne Efperaase, Is het leven zeker goed, Als  4ö~ DE TWEE VROLYKË Als men de Moode van de France, Volgen kan, zo ieder doed; Maar zoo men dat niet kan beginnen, Dan Word men 'er niet geagt, Want zy kwelle haare zinnen, Niet dan met Moodes en pragt. 3. Ah zy nagaan haare iTarnme: Is 't Hottentots gebroed, Daar zy voortgefprooten kwamme, Dit hst Hottentotfe bloed, En als zy haar geflagt nagingen, Vand'eerfte tot de Iaatfte ftam, Zyn Hotrentot haar Ouderlingen, Daar heel Africa uitkram. 4. Lieve Meisjes agc 't u waardig, Wanneer een Scheepeling u groet, Weest dan r|iet al te hovaardig, Want gy vraagt hem met 'er ipoed: Dog wel om 't een of ander, Wat hy bragt uit 't Vaderland, Daartoe zyt gy heel wel fchraader, In hec Africaanfche Land. Nu gaan ik myn Lied befluiten,' Dog ik my hier niet en noem, Daarom wil ik my niet uyten; Wyl ik Africa verdoem; Want zy zyn my niet eens waardig? Dat ik hier myn naam benoem, Al is haar pragt nog zoo hovaardig, Jk egter Africa verdoem» Een '  CONFRAA T E R S. 47 Een Nieuw Lted. 11. ' • " k ging laatftmaal, 't was in dezomertyd^ Dat ïk'er myn naarflig had toebereid, Wanneer dat Aurora was opgeftnan, Om eens met myn lief Dyk je uit te gaan, Jk voorzag my van 't geen ik noodig had, Van een kou wtje en een duit jein me zak , Waarna ik wat heen en weder liep, Of hier of daar ook een vogeltje fliep, Zo ben ik met het kraaijen^an de haan 's Morgens vroeg ten poorte uitgegaan. ; 3. Ik had gejaagd de halve morgenftond, InBosch en Veld, daar ik haar niet en vond, Maar op 't laatüe wierd ik zo moe en mat Aan een Rivier, daar ik wat neder zat, Maar van verre zag ik een fchoone Maagd Die haar boezem waft dat het my wel behaagt, Ik ben met haast naa haar toegegaan, Ik groete haar, zy was niet eens ontdaan, Maar zy verliet het water alzo rss, En kwam by myn in het groene gras. 3» Ik klaagde haar hoe rk veel tiuren lang Had gezogt in 't Vdd, al zonder bedwang , Maar zy vertrooften my in al 't verdriet, Misfchien zo tapt uw tuitje dan niet, Maar zo dit tapt, weet ik een mooi plyn , Daar wel genoeg voor u te vangen zal zyn, M aar gy moet daar eerst maken een fpoor, Want een Jaager is daar nooit gegaan door:  48 DE TWEE VROLYKE Maar vreest gy niet voorde doorne, myn vrind, Oneen, fprakhy, mynaUeriiefftekiiiO, ~ 4- Zy toonde my 't was een zo enge baan , Daar ik veel moeite bad om dooi te gaan, Zeer digt beplant met boomen en met gras * Daar ook genoeg voor niy te vangen was, Myn fluitje die tapt, en ik deed myn best, Op tgeluid kwamen aldeVogels uit't nest. Ik vroeg, Godin, tapt myn fluitje goed? O ja, fprak zy, myn alderlieflte zoet, k Had nooit gedagt zo vreugde te ontgaa», Om eens met u myn üyltje uit te gaan. Myn Uyltje die is 'er geheel ontrust, Ik bid u geeft hem een weinigje rust , Want al zyn kragten komen tog wel weer, Het vangen datgaat wel meer ais een keer* Maar, Vanger.gy tnoet'er van hier niet gaan "Voor dat gë myn kouwetje vol hebt ge vaan, Hy fprak, ik u nimmermeer aanziet, Ais tuitje tapt verlaat dit plaatsje niet, Zo hebben wy drie vifites gedaan, En dat ftond deeze Maaget zeer wel aan* Myn vreugde die was nu geheel vergaan, En myn Uyl kon op zyn pooten niet ftaan , Toen dankte ik haar met een kus vol kragt, Om dat zy myn het glaasje heeft gebragt, En fprak, gy kunt hier de Vanger van zyn, Of weet niemand van deeze plaats of pleit?, Hoe meerder gy komt vangen, myn vrind, Hoe meerder dat gy van my word bemind; Ik laat 't u denken of ik deeze baan Weer mes myn üyltje zal wandelen gaan.  CONFRAATERS. 4$ Befchryving uit Stalde, in Düitschland, van drie Susters; een derzei ve, die een arme Weduwvrouw met zes Kinde; en was, verzoekt aan de andere, zyndeeen ryke Juffrouw, eenig Brood, die zulks weigerde; waarop zy met het zelfde oogmerk na haar tweede Suster, die een Dienftmaagd was, toeging, welke aan haar verzoek voldeed; alsmede, het onderfcheiden lot dat zy ten loon van haare bedryven ondervonden. Stam: O Holland fchöon. elaas wat klinkt óns in de ooreii, Ken droevig (tukitel ik te vooren, Zo ons uit STAADE werd vetmeld, Ik zal het üw te kennen geeven, Dat Stuk dient wel te zyn befchreeven, En mee droefheid nu vermeld. 2. Een arme Weduvrouw wild hooren, Had zes Einders fraai gebooren, O Twee  $o DE TWEE VROLYKE Twee Zufters had |y pok aldaar, Den een door voordeel in de v/eereld, Begoud, bezilverd, enbepeereld, Haar jongfte Zufter Was dienftbaan De arme Vrouw te deeze? tyden Zat met haar Kinderen in lyden, Dorfl niet bekenne haar armoed groot, Zy is vol droefheid en gëtraanen, Ka haar Ryke Zufler gegaanen, En fmeekte haar om een ftuk Brood. 4» Ach Zufter lief aanhoord myn klaagen! Aanziet myn armoed deezer dagen, Ontfermt u over myn getraan, Ach wild uw hert tot myn gewennen, Ik durf niemaht myn nood bekennen, 2k bid uw wild my doch byftaan. ■ , ^ _ 5- (ken: Deez Juffrouw fprak door duivels ftree» Als ik Brood heb geeft God een teken Dat het veranderd in een fteen, \ Pak uw tog maar weg gezwinden, Gy kunt geen hulpe by my vinden , Weg met uw Ongedierc met een. 6* Hoord na Gods wonderlyke werken: Als haar Man t huis kwam uit de Kerke, Zou  CONFRAATERS, 5i Ëou hy het Brood fnyden met fpoed Het mes kruid daar op om met eene* Het veranderd in een fteene^ Door Gods magt op ftaande vöet. De Heef verfchrikt begöh te fpreeken* Ach Vröuw aanziet dit droevig teekeri Hebt gy gefpot met iemands nood * Achl ach wat hebt gy doch begonnen. Hebt gy gefprokeh onbezonnen * £ri iemant nu geweigerd Brood i 8. Myri atme Ëufter, zei zy verheven: Heb ik geweigerd Bróód té geeven Die hier kwam bedele alTurant, God geeft fprak ik tot haar met eenë i Als ik brood heb het tverd in fteene Weg met 11 Ongediert aan kant. , .. . , 9. (keil Haaf Man fprak Vróuw wat Gruwel te. Dagt gy niet dat God dit zou wreken^ £0 een Vervloekte haat ëh nyd ? Hyjdie is Heilig en Rechtvaardige Komt met 2yn wraak en llraf volvaardig Op zyn eigen wy$ en tycL 10. (reri Hoörd eens wat Straf haar komt gebeiiHet ftuk is waardig te betreuren Da Oh*  5* DE TWEE VROLYKE 't Ongediert heeft haar overheerd Verfchoone kon haar ganfch niet baten , Haar Ligchaam raakte vol met gaten, Zy is door het Ongediert verteerd, ix. Deez' arme Weduvróuw hoord aane, Is na haar jongfle Zus gegaane, Sprak tot haar vol droef getraan; Myn Kindertjes fchryje daar neven, Van honger, 'k heb niet om te geeven Ik bid vol droefheid zwaar belaan. 12. Ach Zufter lief fprak zy verheven: Ik zal ü zo veel als ik kan geeven, Roept den God des Hemels aan, De Vader der Weduwe en Weefen, Kan al uw druk en fmert genefen, En uw eeuwiglyk verzaan. Myn hert doet zeer over uw lyden Komt 's avonds ter gezette tyden, \Als de klok flaat half tien, Ik zal zo veel by een vergaaren, AJs ik kan voor uw béwaaren, Laat het doch aan niemant zien. Deeze Meid zo 'k u verklaare Diende by een Bakker aldaare, Voor  CONFRAATERS. s$ Voor Huishoudfter merk eens aan, Zy had des weeks gezetce dagen Om te geeven met behagen: De arme menfchen wilt verftaan. 15. 'c Was al haar Iuft voor God te leeven, En den nooddruftige te geeven, Tot den elendige te gaan, Haar gantfche hert haar ziele wenfche Was liefde tot God en de menfche, En zy geen armoed verfmaad. 16*. Haat maakt krakeel ten allen ftonden, Maar liefde die bedekt veel zonden, Exempel ziet men hier nu klaar, Haar liefde hert kwam daar verwekken,' Haar Zufters armoed te bedekken, Dat het niemant wierd gewaar. Deez' arme Weduvróuw hoord aane Is 's avonds na haar toegegaane, Als de klok floeg half tien, Haar boefelaar had zy wild weten , Dan met overfchot van eeten, En mee ftukken brood verzien. 18. Gaf het haar fprak wild u fpoeden, Om uw Kindertjes te voeden, D 3 En  DE TWEE VROLYKE J£n vertrouwt maar op den Heer Gods hand die komt uw maar beproeven, Wild uw dog niet veel bedroeven, Hy zal uw wel zegene weer. 19. lïeft uw oogen na den Hemel, Zie op al het aards ge weemei, *t Is Gods hand die het al regeerd: Die arm zyn na den geeft geprezen, Zal van God verzadigt weezen, Üw van hert tot hem bekeerd. 30. Hqord wat een vallche tong gaat werken Die deeze misdaat kwam te merken, Sprak tot den Bakker met 'er fpoed: Wild des 's avonds maar oppaflen, Om uw Mejd eens te verraflen, Zy rinneweerd al uw goed. 21. Den Bakker fprak hoe I^an dit weezen ? Want ik mis geen ftuk gepreefen, %j dient my trouw en opregt, Hy dagt echter daar beneeven, Jk zal van avond eens agt geeven, Om dat my dit is gezegt. 22. Des 's avonds merkt dit ftuk eens aane hy dat zy had gedaane,  CONFRA A TERS. 55 In haar boezelaar hoord aan, Het överfchot al van het eeten, En wat ftukken brood wild weeten, Hy is haar ftil na gegaan. 23. Vat haar aan en fprak met eenen, Waar wild gy zo laat nog heene, Wat hebt gy daar in uw fchoot? Zy was bedroeft en fprak verheven, Ik zal 't myn Heer te kenne geeven, c Zyn bloozende röofen rood. . 24. God komt het kwaad met ftraf belqonen Doch 't goede met zyngunft bekroonen t Brood veranderd met 'er fpoed, In bloozende roode roofen, Als op Yveld liaan te bloofen, Door Gods magt op ftaande voet. _ . 25De Meid verfchrikte over dit teken Riep myn hert begint te breken, Viel als dood ter aarde neer, Riep tot Jefus met verlangen, Wild myn armo ziel ontfangen, Myn Bruidegom en myn Heer. 26, gomt Jefus; komt myn Borg en Koning Haaid myn ziel in 's Hemels Wooning, © 4 Daar  j| DE TWEE VROLYKE Daar ik met Vader, Zoon en Geeft, ZaUeuwig, eeuwig Bruiloft houwen En 't HefFelykaanfchynGods aanfchouwe Hier op gaf zy terftond den Geeft. 27. Men zag dit L\k ter aarde draageh, Veel arme zugte ende klaagden; Den Bakker riep $ droevig kruis! Weg valfche tonge, weg met eéne Myn glans en luifter is verdweene, Myn ftut en fteun, is uit myn huis. • 28. Een roofendaaj van roozep groeijen Op haar Graf, en ftaan te bloeijen Tot een teken van den Heer, Wild al te zaam in liefde leeven, God zal gewis zyn zegen geeven, Hy het ft van Yboofen een afkeer, 29 Het worteltje van alle kwaaden Is gierigheid vroeg en fpaade , Waar uit fpruit groot haat en nyd \ Men ziet, helaas,in deeze dagen, Meer haat en nyd als liefde draagen , Door al de gantfche weereld wyd. 30, Pe zonde is in den top gerezen, Verdrukking der Weduwe en Weefen, Door  CONFRA ATERS. %y Door wangunft, agterklap haat en nyd, Werd menig valfchelyk belogen Den een de aar niet in de oogen Het ligt gunt in deez' boofe tyd. 3i-, Heeft men geld, men heeft vrinden, Dan is het wellekom myn beminden, Maar raakt gy in tegenfpoed, Die gy dan denkt het zyn uw naaften, Zullen van uw vlieden met 'er haaften En uw fchoppen met de voet. 32. God die het alles gaat bellieren, Doorgrond de herten en de nieren, Kan zulk kwaad gedooge niet, Nog met zyn heilig oog aanfchouwen Wild al te zaarri dit lied onthouwen Hy ftraft het zo als men ziet.; 33- Gierigaards, vloekers en ook Zweerders Lafteraars, dronkaarts en hoereerders Verdrukkers van Weduw en Weez' Denkt dat God eens ten genen dagen Yder zal rekenfchap afvragen Van alles wat gy hebt geweeft. T 1 S4# Jonk, oudryk, arm, groot en kleinen Wy alle moeten eens verfchynen, D % Voor  58 DE TWEE VROL'YKB Voor Gods Regterfloel hoord aan, De Vroomen zuilen eeuwig leeven De godloofen voor verdoemenis beeven Elk za^l daar loon na werk ontfaiq. Al die dit ftuk dan komt te leefen: Laat het uw een fpiegei weezen, Wild geen armoed verfma^n ! ' Weduwen en Weefen al te gader, Vertrouwt op God hy is uw Vader Jiy ?al uw in nood byftaan. 36. Ach! mogten wy ten allen flonden In Hefde en eendragt zyn bevonden Tot God en onze evenmenfch Daar vrede is, daar is Gods zegen Zyn gunft zy op al onze wegen, Ach! mogt dit zyn ons herten wenfch.  Q O N F; R A A TER $. $9 Beklag Lied, van een Jonkman die te Hamburg onthoofd is, nadat hy zestien Jaaren in Indien geweest is. Stern : O Holland (choqn! enz. Aenfioojb orJ »nfc&ett toic 8ö ml Wat u ?al betgaaien Hoe De Satan met ïifhQgetb! flf en Sonftnian fi^aclftt aan 't btaïen. W§ iö nectjaaïen saï bit Sfeb: 't a£ tot f amöuaö nïaar aefcl&ieb/ ©.-rat taafite Sp aan 't Kunnen/ Itëet ^eselfcfiap aan fiet b^inSen. 2. €en gonfiman baat m 't $e;eïfcïjan SSegon ntoeftje te maafien/ ©ie batte fiem baat by san fiop/ &teïb fiet rnef op $gn naaïien. . ©eeg aoebe aonfinian bitbernam/ $p mitcb $eet toornig enbt &am/ $joh fiet meg uit be fcfieebe / en jtaft §etn boob iet #teebe. 3» nto! fcfeeib niet? ©fö tëabetjoetl ©eipb i§§mft gefioomen/ ©at ifi ban ijjiec bect^efifien moet / Sfiboo^ be ©oob niet fcfeoomen/ jfifêpn bunfit ifi sie mpn <$ob en $eec Igiec boo? mpn smeeben jjeen en weer/ ©ie saï mpn sieïe baaien/ 1 %\ in oeg^emefê baaien, i?,©iif  *4 DE TWEE VROLYKE 17* mi tinbm ?p meet ban 8em af/ ^pn fememie mietb geïeesen/ jfêen ftoeg spn Iftooft ban t ïicfiasm feaf/ 90 tef sonbec ^ee$etf/ ÜSaac b^ie baegen na oe^en t#b/ Confciemie finaegöe oer e iSSeib/ SSp nam een me| met fmeéte/ en M fiet in gaar Jecte. 18. ^pn tëabet ging ban bioefïjei'b atjjS 9*ee obec mucmureeren ©e SSatanfiieeg Bern in jpn macBt/ 9p ging naa buiten fieeten. 9p [p^ong aïbaec m ecne &ioot / 7i ö&atec betfnioait fieui/ öp wa§ boaö/ 5Spn jaaoebcc met 6r?toaaee t %ii in 't aïöaare. 19, l&eemt fiiet een fpiègeï toie gp jpt/ <$p 3lonfiman| atte sanmen/ en u ban 't ftujaeb ag en J5agt/ <0u öat ïjunn' geen tmifï jal ömöetcn j Eicföe en troum bïnft in gaat Ktagt» bis* DE BRUIDEGOM. Wys: Zonder Liefde zonder Wyn. 3laat on£ ficeben beesen bag/ £5ïn en ©cooïnfc me^cu / <®aat ou£ niemand fbocen mag/ lOaiicom $ouo' men bcecjen ©dennen noegb" nm aan ben b$cB/ <$m aan tafcï 3ittén/ «3 (Cct  66 DE TWEE VROLYKE (Cot genruin ban mcefclj en $ifeö/ töooöe mpn/ of tuitten. DE BRUID. Wys: Wat is ons al vieugd gegeven. 3©eïnoomJ JBeïnooni! ïleue ncknben! Wrjfo ïtfec tec SSwitoft binken; ümcïj/ en 51'ns met öïnbe geefïl 3panfï/en fpehm; op 't>utpeln^feefï Hom! be gïaagjegboi gefcöonfien/ Cn be nelnen uit geöconuen/ üuicö/ enting met bïpbe geéfï! 3E>aufï/ en fpjingt op 't $tiuKlp&$ feeff. EEN DER GASTEN. Op een lugtige Wys. ©ei'enbfcBap nan bteugbe geeben/ IBat baat 011^ 't öcoebig ïeeben/ Brienbfcöap nan bteugöe geeben/ lang ïeeft fiet jonge paar. Mn brcugbe bp elftaar! 3$bat! &et jonge paae! ALLE DE GASTEN. Wys; Je le compar' avéc Louis. <&at fikt nu uoft een fpeelman Hom/ %&tm inn een£ banfen en fpn'ngen/ «fti ooïi een ttooïpft ttebflnniaew/' Daox  CO NFRAATERS. 67 !Böot De 23euiö/ fit be ^cróDrejom; 3®P moeten oné eeng brolpn manen / bis. Je fatcn baar «i gïode/ gïorie/ gïotfe: '©ie faten baac in <®ïoria. ©aüt eer£t quanten baar be rcrom^rjefinöen. aac in borgden mpïjaar niet na/ £u«jerug gaf Jjaac gouoe ïe^fen/ #aï ïa be ra/ ban faï oe ri öe ra; »aar 511 joenen öie in be bïe^feu. ©o( ban muntje m gïori/ «15. 4» ^e  confr aa t e r s. t$ 4- ' *®c «Sereformeccbe of Caïbinfêten / 39ie öconften nieec topn al£ 3? seïbc tolkten/ 3£aac (n boïgen top ïjaac niet na! Caïuüiu0 fpcaft met oengösatne ceeöen/ 3?aï fa öe ca/ ban faï öe ri öe ca <®ie spn bifcipeïen te beeï obcctcebcn/ 3P Sta in gïoci/ en> Coen quamen baac be |pue Jfèenfêten! "©ie baar in be helften en bottel becgigten/ 3£>aac in boïgen top öaac niet na; #epnjfjeiö begon Öaac ganto te óntgïïppen/ Ja ïa be ca/ ban faï be tt be ca/ £00 bca be mpn guam aan ïjaac bppen/ <£n 5P satsn in oïoci / cn5, €en jfcen&nttec / met een quaker / ^ie fnafttf n na be topn afê ten eentje na fjet toatec l &oac in boïgen top baac niet na; Cec£t fpraftften 511 ban öeugt te beminnen, #aï ïa Öe ra / ban taï be ci be ca ' ^aac na becïoocen $p baac bpf 5ïnnen/ ^ooc ïjet topntje in gïori/ eu$, ü 7« " ■ . 4Fen iSemonfïeant bic rrmonfireecbe/ tetopï ïjp bcaaf 3pn fteeïgat fmeerbe; ^aar in boïgen top baar niet na/ ®P W tP moet fce cnöengt ïaten baacen #a ïa be ra / ban faï öe ri be ca / 3f&aar oog nooit be tomitfoft fpaacen/ ©oï ban topntje in gïori/ en5, ^oo^t ïaa# sas men öW öe^oobim ei&tmoufen/ ie  7© DE TWEE VROLYKB 3^ie fatcn ba*e te koop met augucnfe^ en be ho«3cn 3£aac in boïgen. ton öaac ntet na/ 3Bp 3?n aï te nob'ie baa$èn/ jaï ïa be 'ca/ ban faï be cl beca/ <É)m mei bat 5oo?t bah goeb te raa$en/ UB mp $pn m gïori/ gïori/ gïdcïe/ 3Üfê gloria. Affcheid van Ciorimeen* Wys: Ik ben Lindör;in laage ftaat gebooren. . , ! l h • • r. . ■ ;h Vi r»ï ; Acö Cïoriméen $uït 6ö' mÖ'iR«0aan &aten! j^oet in bic mn oprecht bemin en oJer; ©artgriebenö jien / bat ^amon tciompöeec! Cn .bunnen ban geen nïagten bp um baten, gft/ fïcebg getconm/ aan ume ftfefbe banben/ «feagt nimmecnïeec aan onfïanbbagugöeiö. W$\ ik mp met bie öoop ceeö£ f)ab geuïeiö/ 0m in be öabcn mpnec métrêcï) te ïanben. ïfos menigmaal öebt <0p mpn niet beïeben * 39at in een üact/ öooc nm / aan mn beïoofb/ Sin eeumigfjeiö niet 3ouöe spii becboofö! <£e ICieföe/Ccoum en Ifêm/öoormpnbecbeeben, JDaar nu iK 51e mun i€rotim beïoonen/ Öufi ift bc min boor / mn / be boesem uit: 3fn meecwü ban mpn öart;b)orb banbe^cuib! jöet Jem bie op bog met umminbalïbncóonen. - - m Wenk  CONFR AA T E R S. 71 <5 © (5© (5© (5© ©©(5© (5 © S© Wenk aan Coridon. Wyze: van Lindor, enz. jL)enfct nunmetmeec/ bat in u saï berïaten/ Mtm €otïbon, in ïjeb 't mn meet ge$egt $ ^cljoon iPamon mpn / mei \zt$ aan 't batte legert/ .fèog suïïen spne fcïagte öem niet baten, z, gift ben geteonm/ aan urne tëefbennanben. J^enft bu£ oog nooit aan onfïanbba^tigbeib 5 <&n öebt urn niet becgeefg met ïjoongeoïeib 0m in be fjaben umet mengcö te ianoen. JBaac öo* i& ftbeet/ gp ttopbelbaanmpneben! $eb in nog ooit een tconmïposöeiö getoonö ^cïpon in <®amon met acöüno; ïjeb beftcoona if eb in öem ecötet nooit mpn mm beïebm, 4-, 3£enft ecötet niet / bat in' urn fyiet noom fmeeben! €*m urne ttonm te fcöenften meet aan mp; Mttn gaa bep öeen ntonfe aan een anöerê SP/ €n fcijubj mp / faopï gp mpn becben&t ban jfceeften* E 4 Za  DE TVTEE VROLYKE Zamenfpraak tusfchen Coridon en Fili$. Wys: Zullen dan myn levensdaagen. CORIDON. ***oet 9k ban nog ïangec magten/ Ecg mpn fcïjoone engeïm! füfé! #üté! ïjoorb mpn «laaien/ eb! mpn ïlebc öecbecuH 'n g?aï Öm nimmecmeec berïaateri/ lïfêaac fïaag bïpbe in um getcouta/ 3£aac mpn öact u nooit $aï fyatm / 3(1$! toierö gn mpn ïfebe bcoum, F ï% I Si 2» «goeibon/ m fteb urn Kïagten* Jfifèeee ban eené met fmect neöoorfcj ^an/ öp moet be tpö afmagten/ gEec ik aan um' geeft mpn moo^b; 9fn ben nog te jong uan ^aacen/ <£n Öet i$ nog tpb genoeg/ 0m met um ta be ecïjt te naren/ f ortöon ïpt i$ te broeg, , CO-  € O N F/R A A T EU S. 73 £ O R I O O N# • ' 3. %mt mp nu niet ïanger RÏögen / ^cïjennt/ mpn >t 3a; fjet gunfïig toooftl 3Iaat Bef mpn niet meetöee braagen/ 3Bpï uto fcboouöeib mp benooeö: Èaateu toe on£ boo? be ecöt beebmben/ €n te saam aï£ Mm en Brouto/ (i£ot be 3Pooö oné 5a! betflmben/}: SDïpben aan eïuaat getcouto; F I L IS, *|k ?aï u mpn fa-tooo|b geebem <£n aan uto berbonben 5pn 5 €)m afê man en brouto te ïeeben/ £>cïjennt ong nu een roemee topm CORIDON, 'ft &ï boor uto een ftran$e biechten/ , paar m bod? uto coosen furcij» Ca bie om nto fc&ebei öecfjten/ !E>at be ^oob on$ nimmer fcfipk £5 Do  74 DE TWEE VROLYKE De aankomende Lente. Wys? Avec les yeüx dans Ie Village. Of Indien ooit maagd haar droeve klagten. gimre minttt aemcfcen/ «3oo? 't «omen ban bc ïicbc feut'* mjtg/ meer gtocib/ €n 300 ban tpb/ tot ttp nog npöee/ Wtet fcïopt / m acfcepb onbermoeib. $&ebmitèfm mp ban onse öacen/ tTtëet groene Jlfêirtï)/ bet i£ nu tpb/ j^u 't beïb gefiect niet urupb/ en bïaab'ren ; %t eerfïe groen ong niet benpb/ bis, Eaat oné/ uit on^e begte kofferen/ 5n IBecn upt be-Hoe en ê>cïiapen fïaU 't ^aijoen een £>cf)aap of <0eptje offeren/ 3£e geurige Went* ten gebal Het nu tpb om brp ban ftommer/ 2©PÏ 't 9aat/ 300 3oet neemt 5pn begtoj ^ig te betmaanen onbet 'Hommee <0n Manen in be reine min/ D1S- HET  1$ DE TWEE VROLYK ft HET ONDERSCHEID, Wys; van % Kuipertje. Ooc^ flaat mpn in 'tmmjlc niet aan/ If^/öf toat l}.n mnn !t«j$ te boen j • 5 ^oo/ 30a/ moet een minnare ooft öoen! 3S2lfJ2n * *?P* ^« graag lS,.,^t2^,öalïfcn/ W« «en* fnringen ^oo/ 500/ tfaat öe .«maer mpn aam tL?™ ^J81 ^tmaaTöeeï berfloort/ 2, t J^5'! ecn ^anmftuÉemoningeeben/ •aai? moet S. IS S?>W 5,'3 Ö°ut 5ob mat fpn/ ^oo/ 500/ moet een minnaar ooft ^pn; 4. Bftt§*  C o N F R A a t E R S; 77 ■ 4** ■ Bïttgte in eensaam in ïjetmonb/ <&oeu£ gaat tjeen seïfê sonöee te fpreenen 5 Jfèogeïpn öerét öp; #et brat fïout/ 3£>at KjtMtg 300 öp mpn bettroumt; IHaat 3§atnon meet/ ïjet 3pn, maar ffreefcen/ ©ïttgt iU/ ï)p naïgö mpn naa in 't groen/ <£n ïaat tyx niet aïïeen bp een Eoon; ^00/ 500 moet öe minnaar ook boert» PiïlLIS aan THIRZA. HERDERSZANG. Öp een eige zang wyze. B: .■ * - :M p 't jong ontloken groen/ *$n 't jengöig ïent-faijoen / 3©il $I)fli£ aan (Cïjirsa bennen/ B)psrbart 000? min ontbonïtt/ 3Bocö afé bet baar berjonnt/ SP Uj I be iieföe een beuntje fcfjenhem «z£cn plant batt biouep/ €en heucige angeïiec/ <£en roo$e met ontïone bïaöen/ 3B£t*b boo? mpn öanb gebïecöt/ ~ (^Öirsa toege$ecöt/ $ec jal mpn tebet bart berrabem  ?8 DE TWEE VROLYKE won: mcïft ten 31'efê-betöciet/ Mm (Cftfcsa mint mij niet: m^P^im htm$ ^n. Geniën / W$ in öaac fiegtg ontmoet/ mn al öe jjecoecgfïoet / mn jaljfc f^fc fjaac naamtje noemen. II Ef Wtë Öaac tegen gaan/ t#£, ó mpn teet nemfnöenv 'ft ©lieg pïmgg om öaac ftaig/ Eoo teöec hnifrlj en mafê/ <£en enft'ïe ftu^ sal mn bet&möem ^og $00 onbetbjaW <©m aï mpn ceeöen ïagt / ^an mil mjrtbe boo^ öaac ftnieïen/ ^<®e mm beeft altooi öang/ ^it boojregt boegt öe man$/ Het komt'alles van de Landman, > Hoe heeft hy niet zyn beft gedaan, Geef lof den burger geef lof den boer, Lof zy den boer en den burger. Hét gantfche Land van boeren leeft, Als men 't komt overweegen, Aan Kerk en Staat den onderhoud geeft, Voor alles goeds geftadig ft reeft; Geef lof den burger, geeft lof den boer, Lof zy den boer en den burger. 4- Den boer by dag en nagre waakt, Met alle vlyt en zorgen , F 3 Die  $6 DE TWEE VROLYKE Die nimmer aan zyn pligt verzaakt, Hy ylings aan zyn doelwit raakt, Geef lof den burger, geef lof den boer ^ Lof zy den boer en dén burger. 5- Wat leeft den boer geruft en ftil, Zyn gantfche levensdagen, J3y yvert zig na Godes wil, Dus valt 'er dan geen meer verfchil, Geef lof den burger, geef lof den boer. Lof zy den boer en den burger. 6. Hoe is den bóer niet gantsch verblyd Dat hy voor al zyn ploegen, Het Land voor al ziet toebereid \ De vrugtep ziee ter neer gemeit, Geef lof den burger, geef lof den boer, Lof zy den boer en den burger. 7- Hoe is den boer ook niet verheugd In zyne groene Weiden, De Runderen met veel geneugt, Weeldrig weiden tot zyn vreugd, Geef lor den burger, geef lof den boer, ^of &y d«n bo«r en den burger. CHAlt*  C O N F R A A Ï E R S. S? «00 «O» «O» «Qtt«Ö9 CHARLOTTE by het -overdenken van de Dood van W ER TH ER, Op een Lieffelyke Vois. *. Al de vreugde van myn leven, Werthec zonk met u in *t graf, 'kPers aan ieder menfche harte, Stille jammerkiagte af , Ach, waarom verfchriklyk nootlot, Werther, wert gy ooit zyn vrint, Waarom word u arme Lotte, Ooit door 't Adels hart bemint, a. Immers had myn zaal'ge moeder, My aan Alberts min verpand ? Immers fchonk ik voor haar flerfbed, Albert gul myn hart en hand, k Heb hem eeuwig trouw gezworen, 'k Bleef getrouw, aan myne eed, Hemel ach, gy kend myn onfchuld, Gy die, rayn gedagten weet. Ach, gy ziet hoe klaar hoe zuiver, Noch myn hart voor Albert blaakt, Schoon 't ontvlamd door reine vriendfchap^ Zwoegend teedre zugten flaakt, En dus wette ik dan het mocrtuig, Dierbre, datu heeft ontzield, F 4 War>  88 DE TWEE VROLYKË Wanhoop heeft dan.'wreed de bloemen 3 Van u leevens tent vernield, j 4. 't Waspni my dat ge uwe boefera, Zinloos jongelingj wreed doorfchoot, Ach ik zie de wonden gaapen, Van het doodlyk treffend lood; 'k Voel natuur uw laafte worfteling; 'k Zie den grond met bloed befproeid, Met het bloed dat voor u Lotje, Dierbre Werther heefc gevloeid. Moesten myn u woorden grieven, Woorden die de vrjendlchsp fprak , Daar u liefde in Alberts boezem, 3t Vuur van minnenyd ontftak, 3, Werther kan myn heil u ftrelenj, Sprak ik" zoekt gy Lotjes rust, „ Dat ik dan nog deeze avond, n Van u word vaarwel gekust, 6". „ Eer en pligt gebied ons fcheiden*' — „ Én daar zeegt gy weenend neer, Ik gehoorzaam rie^ gy mikkend, % Neen ik ftoor uw rust niet meer, „ Hemel word de aanminnige onfchuld, 5, Van onkuifche min verdagt ? Albert heeft uw zuivre liefde, „ Dierbre u te lang veragt. — 7« Ach — gy vlood *w ik heb u fchreiené , Werther nog voor *t laaft gezien, Maar moest gy daarom liet leeven 3 Om den arm u*s doods omvliet? | Ach  C O JST F R A A T ERS. 8p Ach my dunkt 11 fchim verzelt my, Volgt my, Weither waar "ik ga, Zelfs u laafte doodfnik zugt my, Als een kwynend echo na. 4k 8» 'k Offer dus myn teedre traanen, Door geen wieede dwang geftoqrd, En myn hart zegt my myn Werther, Dat gy myne klagte hoort; Nog ftreelt my 't verrukkend denkbeeld» Dat ik eens myn leed doorftreên; Uw met blydfchap zajl omhelzen, ln het Kyk der Zaligheên* . & & QSB Qgp & & ^^$ÊËtiÊ$> Een Nieuw Vermaakelyk Mfnne'•'Lied.. Op een Aangenaame Wys. •^morgens als hy my kwam wekke, Met 't krfeke van den dag* Kwam hy aan myn venltgr trekken: Toen ik in myn ruft nog lag; En ik zy myn lief geprezen, bis. Opent tog u deur voor myn; Want de dag is reeds gereozen, Spoeit u ook dan maar by myn. 2.; Myn lief myn uitverkooren, Sprak zy «et bevreeft, geluid, - F 5 Laat  90 DE TWEE VROLYKE Laat u van geen ander bekooren, Treed «ader tot u Bruid, Ach hoe lieflyk i« 't minnen, bis. In de vroege Morgeftont; Daar boord men 9t gevogelte zingen Op den Aardbol in net rond, 3* Myn overfchocn Annerje, Sprak myne Bruidegom, Wiltdees Roos op myn Boezem zetten $ Jk omhels u wederom' En zofinake wy met malkander, bis* Dees lierTelyke geur, zo trouwt Annetje met Leander a In 't 'eeiftfpaa haar fleur. 4. Geluk gy overfchoone, Wel leeft te zaam in vreê! Wil beide u liefde toonen, Dat is myn wenfch en beê, Wild Huwelyksliefde fmaaken, bis. Op het zagte Veere bed, Daar fchoone Telgen niaaken, En leeven onbeimet. 5' Speel nu op Bas en fluyten, Ter eeren van dit Paar, En wil de vreugd befluyten, Met 't klinken van de Ihaar, Op dé Bruyloft van Annette, Met^Leander hare Vrind, Wild de vreugd geen paaien zetten, 't Is hier liefde wat men vind. Her*  q O N F É A A T E R S. 91 Herders - Vryagle tusfchen C CL 7 N en Li ZETTE. Op een Aangenaame Wys. C 1, . ^olyn vroeg aan zyn Ziels-Vriendin, Als zy in 't Veld zij* eenzaam zagen s Ben ik 't voorwerp van u min, Zal ik altoos aan u behaagèn? Ja gewis 'Cblyn, Ik zweer u' trouw te zyn, Maar gy moet my niet verder vragen, bis. • **. Ach! zo gy my geen ftrikken fpand, Om dus myn kommer te verjaagen , Laat dan een; drukking van u hand Van uwé min getuigenis dragen, Neem dan eene zoen, Sonder meer te doen; want gy moet my niét verdei* vragen, bis. 3« ■ Gy hebt my een ruyker toegezeit * Dit is een trouwgift in dees dagen, Geef dat ze 't heil voor my bereyd, waarom de minnaars alles walgen, Ont*  9i DE TWEE VROLYKE Ontfartgt deze gift, Dit bedwingt u drift, Dog dan moet gy my niet verder vra* gen, bjs. Nog een bewys Liezette, toon Nu gy myn liefdens hoop.wilt fchrage; fco teeder kusje zy myn bon, voor u getrouw myn min te klaage, Neemt dan eene zoen," Sonder meer te doen , Maar gy moet my niec verder vra« gen. bis. Colyn, wiens drifum meer ontbrant, Hadt zeker verder voor geilaagen, Maar 'e. Meisje'toonde haar verüand, Eb fprak» fchouw my met meer te plaagen, Gy mogt verder gaan, Ik u nigfc weerftaan, En wat zou gy dan niet wel vragen, bis. o\ Onder het vlugte. zy neder viel, Om van haar minnaar te geraaken, Denkt hoe dat Colyn hem hiel, Om Liezette te verrhake, Toe fprak zy minnaar, Gy brengt my in gevaar, wilt u driften ftaakeiij my met Verder vragen, bis. RE  REGISTER. \ :y] ' ,;Q«v A. : . , * AD van een Maokmar^ die hem Meelde dat hy een Haan was. 'Hoord toe men zal 11 zingen. 28 Befchryving uit Staade9 enz. Helaas wat klinkt ons in de ooren. 49 1. Een Nieuw Lied, op een Verliefde Minnaar. Ik wensen u veels geluk Vrindin. * Ik lag met fmert, op mynDaafne te wagte. 14 De Klaagende Zeemansvrouw over haar Huwelyk, wenschte liever nooit getrouwt te zyn. Ik wil eens gaan zingen van myn avantuur.3 3 Ik ging laastmaal, 't was in Zomertyd. 47 Ik fprak tot u een woord. 81 K. Een Nieuw Licd9 op een Rypaard. Komt Vrinden luifterd na myn reden. 14 Het Hedendaagfche Leeven der Jonkmans en Jonge Dochters. Komt Vrienden met malkander. 29 Een  REGISTER. Een NkuwLied, op de Karfoufe Meisjes. Karfou, 'k Heb'jou, enz. 34 Op de Schoonheid der BruynetteKomt Broeders, kom en laat ons roeme. 43 L. Êen Nieuw Lied, ofte Vermakelyke Droom. Laatst toen ik lag en fliep. 3 Bruilof ts * Lied* Lang gezond eh vroolyk te leeven. 6*5 Het Algemeen Gezelfchap. Laatst op een plaats daar ik ook verkeerde. <58 Myn Lieve Saartje, die altyd. 8 Op bet vertrekken van het fchip Leiden, van de Kaap naa het Vaderland. Moet 't, fchip Leiden nü vertrekken. 45 Zamenfpraak tusfehen £ ondom en.Filis. Moet ik dan nog langer wachten. 75 N. Een Nieuw Lied ^ op het vertrekken van de Kaap naa het Vaderland. Nu fehei ik van Africa. 41 O O myn ziel leg u verwachting. 21 S. > F/icgezang. Slaap, flaap gerust,-myn Kindjen flaap. 7 • ""~\. ■ f i Len  REGISTER Een Nieuw Lied, op Santje. Sta ftil gy Burger en gy Boer. n Spaart, Meisjes, vry. 16 Èen Nieuw Yermaakelyk Minne m Lied. Smorgens ak hy kwam wekike. 89 W. Eliza en Coelyn. *t Was in de Morgenftond. 30 Waar blyft gy myn Beminden. 31 Vermakelyke Air. Welk een genoegen zal 't my geeven; 37 Een Nieuw Lied, tot lof van den Boer. Wat wordtTer meenig Menfch geëerd. %$ Z. 'f Is beeter vreede alleen.» Als onrust met u tweeën. Zal het dan nog lang zoo blyven. 79