DE WINTER.
JAARGANG*
A A N D E
IIOIBEISCHAF
VAN DE AALOUDE RHETORYKKAMER TE
HAARLEM,
bekend by de zinfpreuk
TROUW MOET BLYKEN,
Op den eer [ten dag van het Jaar MD CCLXXXV.
Te Haarlem gedrukt by JOIIANNES ENSCHEDE en ZOONEN.



Aanfpraak van den Knecht Aan de Broederfchap LIEFDE BOVEN AL.
Nooit gaat een broederfchap het fpoor der vriendfchap mis. Daar liefde bovenal, gedurig leidsvrouw is.
Affcheid.
Daar trouw uit daaden blykt ontvlamt door liefde brand, Geeft liefde en trouw elkaêrpandv aflig hart en hand.



C 3 )
DE WINTER.
JF «A. -A. S. 2?* -A. S €3"^
VOOR DE KAMER
0/> <fe» </<ag van het Jaar MDCCLXXXF.
Barre winter, gure dagen, Felle orkanen, onweersvlagen,
Noordewind, die hevig huilt, Harde gronden, naakte tuinen, Wit ten top befneeuwde duinen,
Pluimgedierte, weggefchuilt In bosfchaadjen en moerasfen, Styfbevrozen waterplasfen,
Barre winter, koude tyd,
U wordt thands myn zang gewyd.
A 2 Hoort



C4)
Hoort men nu geen orgelkeelen, Leeuwerikjes vrolyk kweelen,
Koekkoek fchatren, terfen flaan; Ruifchen nu geen groene bladen; Kan het oog zig niet verzaden,
Door verrukking aangedaan, Daar geen roos en tulpen geuren, Hiacinthen zo vol kleuren,
In den bak, die net gefchikt
Elks gezigt en reuk verkwikt.
Schoon de fchuiner zonneftraalen, 's Morgens laat op 't aardryk daalen,
En de dagtoorts, met haar gloed, Pas de middaglyn ontweken, Daalt van deez' bewoonde ftreeken
In den wester pekelvloed; Nogtans wil ik, ftedelingen, Voor u van vermaaken zingen,
Die de winter, bar en guur,
Zelfs ook nu geeft uur op uur.
Slee-



C 5 5
Sleedevaarten, ysvermaaken, Winter met uw koude kaaken,
Deze vreugd volgt uw gety; Jongelingen, vlug van leden, Met uw liefjes in de fleeden,
Kunt ge op fchaatfen, ry aan ry, Vogelvlugten eevenaaren, Welk een zoetheid voor uw' jaaren,
Die alleen de winter geeft,
Schoon het al van koude beeft.
Avondftonden, lang en duister, Gy verfpreidt een' heldren luister,
Daar men dezen tyd verkieft, Tot wiskundige oefeningen, Of. natuurbefpiegelingen,
En de menfch zig zelf verliefl In hare orde, kunft en fchoonheid, Die zig overal ten toon fpreidt:
Hoe eerbiedigt ons verftand
Dan des makers wyze hand.
A 3 Star-



co
Starrenhemel vol planeeten, Vaste zonnen en komeeten,
Zigtbaar door de kouderlugt, Onbegrypbre hemelteeknen, Als wy uwen afïtand reeknen,
Uwe kringen, loop en vlugt, Moet uw fnelheid al 't bezeffen Van ons menfchen overtreffen;
Of ftaan uwe zonnen ftil? Alles werkt op 's makers wil.
Puikpoëeten, kunftgenoten, Welk een fchat wordt u ontfloten,
Daar gy avonden befteedt Om elkandren toe te lichten, Na te ftreeven en te ftichten,
En de zangberg al uw leed, Of wat immer u mogt kwellen, Kan verzagten en herftellen;
Als ge uw fpeeltuig, welbefnaard, Toklend met elkandren paart.
Zal



C 7 )
Zal ik nu der vrienden zaaien In den kouden winter maaien
Met myn dichterlyk penfeel? Harten, voor elkaar gefchapen, Wat kunt gy al vreugde raapen?
Welk een zoet valt u ten deel ? Hoe weergalmen uwe wanden, Daar de vriendfchap hart en handen,
Zagt van aart en welgezind, Op het lieflykft famenbindt ?
Braaf gezelfchap trouw moet blyken, Met dien eernaam moogt gy pryken,
Daar ge als broeders t' famen zyt, Daaglyks moete uw vriendfchap groeien, En uw welvaart welig bloeien,
Daar geen tweedragt, twift of nyd, Pelten van dit menfchlyk leeven, Immer u den doodfteek geven;
Trouw moet blyken, broedreri fchaar,
Smaak dien zegen jaar op jaar.
A. de WAAL MALEFYT. FaStor,