Bibliotheek Universiteit van Amsterdam   // ........... >/^^yA^ -. /Solke- /Sïcrv- /■'Sip' $ t^w^w . ^ cezong en in db luthbrsche kerk; in den 7/aac, op den i&* van July 1802. 'T SAAMGSSTELD en VERGADERD DOOK. Ns. BE M. JE II S, EN' II? MUZIEK GEZET DOOR C E. GRAAF* Te bekomen, om Vier Huivers voor de -drment By R. Happel, Ouderl. in de Schöolftraat, en J. Grötzinger, Boekn. Diac. in dc Toorenftraafc  Geënt afdrukzeh zyn ec&t, dan die ondertekend sya Jour den Ouderling J. F, S t u x t e is. h e i m.  EERSTE DEEL, i. SZMPHONI& 2. C H O O R. JuichfVolken! — Heft ean danklied aanï Roemt God, dien Vader vol van goedheid. Des oorlogs ramp is Jüorgcftaatt; De Vrede groet u met haar zoetheid; Deez' Hemels-telg heelt ftraks het leed, Waarmie het menschdom angftig (treed, Hallelujah! Aan God zy d' eer! De Godsdienst Vryheid en het Leren, Zyn door de Vrede best bewaard: Zy za! ons heil en welftand geeren, Van haar ftroomt zegen over d' aard.. Juicht Voliten ! •—- Heft een danklied aati! RoamtGod, dien Vader vol van goedheid. Des Oorlogs ramp is doorgeflaan. De Vrede groet u met haar zoetheid. Dcez' Hemels - telg Aieclt ftraks het leed, Waarmee het menschdom angftig ftreed, Hallelujah ! Aaa God zy d\eerJ Ka U  X 4 X 3i Recitatief. Geen Oorlogswoede dreigt het land! — — — De Krygs - trompetten zwygen... Geen volken twistea Hoe juicht de Chriften \ ... De Vree vind Mand; De Vrêe keert weer; Aan God zy d'eevï Tutti. De Vree vind flaand; De Vrêe keert weer; 'Aan God zy d'eer! Recitatief. ! De Bronnaêr van 't geluk, dank zy den Hemel I Vexbiyd den Mensch, Vervuld der Eraaven wensch. Zy ftrcomt met zegening... Bedaard het woest gewemel Geeft troost en moed en- hoop Baant ons een nieuwen loep, Herfcheptde rykste bron van s'aardryks milden zegen, 't Heelal herleefd, door dankbre vreugd, Zyn Land en Volk alom verheugd, Vol 'bly'dfchap allerwegen. De'Vréde komt, Wy loven God. ' Hy is beiluurcr van ons lot. Tutti, De Vrede komf. Wy looven God. ^ is beftuurer van 'ons lot. Duet  X 5 X DUET. 4. A. EN B. Ryke Vrede, s' Hemels Dochter, Talloos is uw zegen-ftoer. Rust en heil en waar genoegen Schenkt uw Hoorn van overvloed. \ A. Dat dan beurtlings Chooren zingen 'sHooglten lof en roem en prys. B, Laat het Kunst-Muziek zich paarea, Met der menfcheu dankbewys. A. en B. Laat ons 't faam een lofzang zingen'. Vrede heerscht weêr over d'aani. Laat ons 't faam den Hemel danken Vrede is ja zulks dubbel waard. 5- Choraal Het a5o Kerk'gezang, l Vers. Wy allen danken Gud Met hart en mond en handen, Die grote dingen doet A 3  X « x Hier en in-aUe Landen; Die ons by 't ieven hielt Van 's moeders Lighaam aaj^ En ons tot deezen dag Heeft zo veel goeds gedaan. a Vers. Ach! wil ons fieeds ö God! Een vrolyk harte geeven. Laat ons, uw eigendom, Geftaêg in vreede leeven! Uw Goedheid en genaê Blyf ons h-ftendig by: Geef ook dat ftad en Land Altoos gezcegend zyl EMe van bet eerfie Dstty Tweede  X 7 X TWEEDE DEEL. f. Beurt-zand. Zynde hei 382. Kerk-Gezattg, Vers r. Brengt eer ?an God, 6 brengt hem d'eer, Zingt hem met juich-gek'ank Hem Cgoed en magtig is de Hc3r,) Der blydfchap's hoogften dank 3 Vers. 2. Het land is vry ! het land is vry! Van 't kwaad dat d'Oorlog deedt, Van d'ons gedreigde flaaverny, Zelfs vau 't yerwinnings-leei Vers 3. God geeft den Vreê ; weg is de druk, De vreugde gaat vooraan , Hier door keert weêr des volks geluk, Dat heeft de Heer gedaan! Vers. 4. God gaf ons gunstig deezen Vreê, Al waren wy 't niet waard, Toch rust de ftorm, de donder meê, Weleer was 't kouter zwaard. A 4 Ym fi  X 8 X Vers, g. Trekt uwe jubel-kleed'ren aan, Brengt prys den heer, weest bly, Knielt voor hem neder , bidt hem aan, Waar is een God als hy ? Vers. 6. Als hy, een vader, gunfiig» ryfe Aan medelydendheid, Juicht, geeft door blydfchaps traanen Wyk Dat u is vreugd' bereid. Vers. 7. Voor hem kwam 't kindelyk geween, Der moed'ren kreet daarby; En ziet het krygs Redruisch. vliedt heSn, , Het vliedt en wy zyii vry. Vers. 8. De Grys verjongt, hos zwak hy waar, Hy' fpoedc, ten dank ontbrandt, Met zyne dochter naar 't altaar Eh 't zuigkind aan de hand. Vers. 9. , Als vader dankt hy, is verblyd, Dat gy-der kuischheids trots, Des zuig'lings fchüd en vader zyt» Der zwakheids ileun en rots. vers 10  X 9 X Vers. ro. Dat gy 't geluk der menfchen mint En vrolykheid voor fmart, De vorsten maakt tot vreê gezind, In 't oorlogs haatend hart. Vers. II. De vorsten zyn vereend; nu toont • Elk dat hy vriendfchap meent, Dat hygeen' broeder haat noch hoont, Zyn hart met hem vereend. Vers. 12. Nu, «laardo 'fiormen z;>n in rust, .,, Laat ons uit liefd* ö God, Met waaren yver doen en lust, Naar d' eisch van uw gebod. Vers. 13. Zo veel hebt gy aan ons gedaan, Almagtig opperheer, U bidd' geheel het anrdryk aan En geev' u juichend d'eer. Ag a  X xo X 2. C H O R A A L. 150 Pfalint I. Vers. Looft den koning aller volken I Looft God, die boven lacht en wolken Zyn' troon gefticht heeft door zyn' magtï Doet zyn heiligdom weergalmen Van bly gejuich en dankb're pfalmen! Roemt zyn' geduchte wonder krachtl Verhoogt zyn wys beleid! Verbreidt zyn' majefteit En Heerlykheid! Voegt harp en luit By Pauk en fluit! t'Galm* all' den lof des heeren uit! 3- Recitatief. Als Menfchen liefde en Vrede gaan, Verëenigd hand aan hand, Door 't gantfche land, Dan houd de Vrede (land, En God behaagen onze daên. d'Algoedheid duld geen broederhaat, Die 'slevens vreugd te neder flaat. Wil liefde en deugd s'Volks heil en vreugd. Vrede woon' alomm* en in elks harte, Zo leev' elk meusch, Naar s'Hemels wensen, Tot hy, volmaakt by God, het onheil tarte. 4  X tt x 4! Aria,' Dankbaar Haat het vrolyk harte By de limit 't ibfctaUt geluk. God verzoet der tai efeheü Qnarttj Schenkt óns vreugde, na den drofc.' ' Albehes: fclier! mot wat kknkcn, Kan men door uw gafiSt beltraald, Uwe Goedheid waardig c'-.nkea ? Gy'zyt ia liefje cnbe-aald. * * i.'f Zegen ens met heil 6 Vader I Kreetf met vcorfbeed ons beftaan. Welöand kiv-mo c;:s ch.glyks nader. , lieer OH? nn r\v v.'r-jcu g.i::n. God ries Vïc-'cs, vol.van z^en Schenk ces Ifeeds her befte goed, Vrede blccy cp glle w3~en Zo lang de zon deeze aard begroet. D: C. C :: o o E.' Dankt volken! — — Dr.::I;t den tranren God! Hem moer gy fideels ter cere lcevcn! Bevoordcn thrns uw hcügor.at!;. De Vrec'c zal u wélfland gecven,, Ja! Vrede, Godsdienst en do Staat Vertlyvcn ftocd 'sLauas fchoonst Seraad; Hal-  0:f -"):< Hallelujah! Aau God zy d'eer! Dat Vrede, Deugd, en Eendracht woouea Met voorfpoed op het waereld-rond, Men juiche lteeds met biyde toonen Dat God ons weder Vrede zond. Dankt volken*.— Dankt den waren God! Hem moet gy ftëeds ter eere leeyea! Bevoordert thans uw heilgenot! De VrcJe zal. u welftand gceven, Ja'. Vrede ,'Godsdienst, en de Staat, Verblyvcu fteèds 'sLahds fcKoonst iieraad! Hallelujah! Aan God zy d'eer! 6. C H Ó R. A A Pfalm 150. 2 vf.rs; Sterkt de Hemmen der Choraalen Mit feestbazuinen en Cimbaalen ! Voegt d'orgelkiank by 't fnaarenfpel. Laat der zang'ren Hem zich paarsn Aan 't kunstmuzyk der biyde fnaaren» ■ Looft, looft den God van Israël! Hy is de God der goön: Roemt hem op laoogeu toon! Knielt voor zyn' troon! Dat all' waf leeft. En adem heeft, Hem roem' die 't all' zya' zegen geefa Fuga, T u t t i. Gelooft zy God! EINDE.   & > 4^ e.-r^ tÜ^Oi^ vZ^^r, s*7s>/t / ^l-Ufi^ , ^3^ . ^aZt-J^tsi-* //^tvt^ fc^e-x^^^ tPCe.s-i^> A' ^/itXXfe rr-i~&£cj2j JLosz// /^Am.-*) & rfL&-ny / ri^crx^ Ju^-nJ Ji^-n» is^éZZ^i) 'A^ Z^r-tse^A &YJ%L>6& *^ Xe^rv ^TiUi^u .    ZANGEN, ter viering Van het Twee Ronderd jarig beftaan. der Evang. Lutherfche Gemeente in den haag, E N De Vijftigste verjaring der Inwijding van derzelver Kerhgehou^ Op den 15 van Wintermaand X> l8l I. % * é Gedrukt ten vöordeele van voorn: Kerf en derzelver Armeu. In den haag jij 8. Bësangbe.  Geene Exemplaren zullen vo$r echt voorde^ êfïena, dan die door den Scriba des Kerker aads eigenhandig zijn tnderteefond.  f DES VOORMIDDAGS. Voor de Leerrede, ZANG KOOR. Öp Christenfchaar! nu, blij van geest, | Het licht begroet van 'c heuchlijk feesr, pat uwe fticAting meldt voor tweemaal honderd jarem En die van "t hc'uigdom, waarin ge u moogt yergaêren Sints half eene eeuw aan God gewijd! Schouw in dat licht het bedd van 's 1 loogden welbehagen Wiens trouw tot hier toe steeds voor u heeft zorg gedragérj \ Uw toevlugt was in bangen tijd. Verbant de smart, door 'taarefche leed geborenJ v Kust, vol van dank de ha*)d van. God. ;» Vereent u met den rei der juichende englen - kooren § Doet reine zangen hooren 0m uw gezegend lot. De Gemeente. Psalm. ioo. Ni het gebed. De Gemeente. i . >_ ï h Gezang 168. vs. 1,  ( 4 ) 'Aan hit slot van het eerfle deel der Lètrreii Twee Stemm e n. Eeuwen rollen rustloos henen; Daaglijks keert der menfchen lot: Manr de Vadertrouw van God, Is hooit voor hun oog verd^eaen. ... _ Hij geleidt hen door zijn woord ' * Veilig naar het zaligst oord. KOOR Driewerf ;;e!uk! o Feesteli gen! !Nu üj dien God' ter eer' moogt zingen j Wiens hand uw' vad'ren heeft geleid. Tri rnf Hij deed hen zegevieren! Zij streden onder zijn ba ieren, En wonnen buit voor de eeuwigheid. Hun erf werd u ten deel gefchonken. Gij moogt nog met hunn' zege pronken j Nog juichen in hun heil - verbond. Triomf! uw tempel werd beveiligd; Uw hart door 't waar geloof geneiligd. God leidde ook u tot dezen stond.  (5> Aan het eindt dér Leemde. koor. Halleluja! Blijde zangen Opgeheven tot Gods troon! Hij deed u zijn heil erlangen. Dankt Hem op een hoogen toon ! Zwaair de reinjte wierookgeuren! Doet het wolkgevaarte (cheuren Door uw' hulde aan d'Opperheer! Halleluja! God' zij de eer! Slotzang. De Gemeente. • Pfalm 150, vs. 1. ZANGKOOR. Pfalm. 150, vs. 2. Gemeente en Zangkoor, iGczang 66, ts. i. DIS  (6) DES NAMIDDAGS. Voor de Leerrede* ZANGKOOR. Laat ons, blij de Christenfcharenl • Op dit tweede feestgetij Nogmaals hart en iremmen paren In de fchoonfte harmonij, Om, als daiikbre feestel'ngen, De onwaardeerbre zegeningen Te vermelden in ons lied, Die, uit 'sHei'ands leer gesprotent Kijklijk door u zijn genoien Sints ge u Irer gevestigd ziet. 't Waar genot dier hemelgoedren Geeft aan zuivere gemoedren, 1 Door erkentenis geleid, Eeuwig stof to: dankbaarheid. De Gemeente. Gezang 193 vs. i, 2. 4, 5, en I. Na het gebed. De Gemeente. Oezang 253 vs. 1.  (7) 'Afln het skt van het eerfli deel der Leerrede. Ëene Stem. Hemelwe'lust smaakt ge, o zielen!. ' Die, vereend,, voor 's Hoogden troon, In des tempel neer moogt knielen, 1 Naar het voorfchrift van zijn Zoon; Hier, ontrukt aan 'taard ch gewemel, tywen Vader in den hemel Kinderlijke offers biedt; Dankbaar zijn genaê m iogr. prijzen, En tot nieuwe gunstbewijzen ' St,êg zijn' hand geopend ziet. Hier ziet elk zijn heil verhogen Door 'tgeen c.n-ren viel te beurt; Ieder vest op God zijn oogea Als hc- broederbirt; treurt, liefde boeit hier aller zinr.en; Leert den naaften hartlijk minnen j ; 'Maakt i it allen ée'n gezin. Deugd befc':aafi hier aller zeden. Wijsheid leidt hier aller fchreden ' Litigs haar pad ten hemel in. ■ ■ . K O O R. Dierbre Godsvrucht! die weleer Dezen tempel st;c!ute, o leer Ons uw heil na.ir waarde fchuten! t)w vermogen regt bevatten! Leid ons tteeds met eigen' hanrJ: Ma,ar het hemelsch vaderend ! Aan  'Aêtt htt eïnie der Leerrede, BEURTZANG. Twee Stemmen. Zon der waarheid! rijs omhoog! Stort uvv gloed in Vmenschlijk oog! Twee andere Stemmen, Doe den nacht der dwaling wijkenj Deugd in heldren luifter prijken! Allen. Ja, zij rijst! in Jezus leer Daalt haar glans op 't menschdom neer» Twee Stemmen. 't Ongeloof zwicht voor haar raagt. ^Bijgeloof verliest zijn' krachr. Twee andere StetnmetU. Zij wijst ons het pad ten leven; ficht ons voor in 't opwaarts streven. Allen. fTefl hun, die met vafte fch-eên §&er dit hemelsch pad betreên! Twee Stemmeni Vrede woont in hun gemoed, iV'rcde in voor-en tegenfpoed. Tm  (9) Tvte andere Stemme». Öod»rticht leert hen hunne pligten |dct onfchendbre trouw verrigten. Allen. Rein geloof en liefde en hoop Leiden hurinen levensloop. Twee Stemmen. Zon der waarheid! welk een glans Spreidt uw licht aan 'sHenvjls trans! Twee andere Stemmen, Zegen van onfciatbre waarde Kweekt uw zuivre gloed op de aarde. Allen. Heerlijk be:ld van 't Eeuwig licht! Ö! Beltraal fteeds ons gezigt! Slotzang. ZANG K00 8. Gezang 70 , vs. 1©. Gemeente, Gezang 70, 1%. 11 en 13. ©Hf-  ( io ) DES AVONDS. < In de Höogduitfche taal. ) Vèr der Predigt. CHOR. Erriebt, erhebt den groifen GottJ Den machtigen Herrn Zebacth l Singt Ihm cin neues Lied, Worinn sein Ruhm erfchalle. ÜVlit Andachtsfeuer betet an ! Eezahkt, was Er ench gethan; Damic der reinste Lobgegang In seinera Tempel wiederhaile: , „ Halleluja Dir! o Du, Go:t der Götfer! Erbarmer, Schirm, "child, Erretter! }, Wir wollen stets auf Dich vertraun, ii Und ganr auf deine Güte baun. Geifteiride. Gcsang €6, vs. 2 ü 3. Chor und Gemeinde. Gesang 66, 4. Nach dem Gebet. Êine Stimme, Ênrfiiehe , Sorg und Schmerz ! f'róhiockend steigt mein Her^  EmpOf enm Geist der Geifter. Rühmt Ihn in seinem Licht! Bis an der Tag einsr brichr, Wo es lhn sieht, den Meiller, Der Sonne, Sterne, Welt, Aus Nichts fchuf und erhalrj Uns Ihm zum Bilde machte', Und fchon in Jesüs Christ, Der unser Heiland ist, An uns mit Li-be dach:ë. Entfliehe , Sorg und Schmerz ï Frohlockend steigt mein Herz Empo1" in der Gemeinde Zu Gott, der Luthers Schaar Vor Zweimal hundert Jahr' An diesem Ou' vereim'e. Rühmt seine Lieb' und Treu* Die, jeden IViorgen neu, Mit Segen uns beglückte} Mit Wahrheit, Tugend, L'cb'C Durch Lehr' ünd Unterric.it Uns liebevoll erquiekte. Entfliehe, sorg und Schmerz! Frohlockend steigt mein Herz Empor zum Herrn der Schaaren In diesem fJeiligthum, Worinn des Höchsten Ruhra Erfchallt seit funizig Jahrèn. Gemeinde Gesang 193, vs, 1 und i  C 1*7 tféch der Prsdigt* Wechsel-Gesang. uil te», Glaub' und Liebe sind die Stützenj Die uns für den Himmel nützenj Sind uns Trost und Freude hier. Sie zu lieben, sie besitzen, Ist des edlen Menfchen Zier. Jünglingt. Schon im ersten Jugëndlaufe Ward mein Geist durch Christi Taufe Eingeweihet in sein Wort. Dafs ich nach dem Ziele laufe, Heischt dér Bund mit dir, mein Hort! Jüngfra uen. Tn dem Lens von meinem Leben Nach dei* Tugend Glanz zu streben, Soll mein Thun seijn, meine Fflicht. Bin ich Dir, Herr! so ergeben, Dann ist rein mein Lobgedicht. Jüngtinge ar.d Jungfréuen. Lafs in diesen Tempel - hallen, Unsern Wunsch Dir, Gott! gefallen! Seij mit uns, Herr Zebaoth! Gibuns Liebe, gibuns allen Glauben an Dich, «tnsern Gott!  (15) 'Alten. &mmlen wit uns in der Stille; Frazen hier: was ist dein wille? Gib dann Herzen und «in Ohr, Das me deines Geistes Fulle In des Srden-Lust verlor! Jünglisge «»d Jüngfr'aU tn. Lafs in uns sich Glauken senken: Unsern Geist und Herz zu lenken; Uns ron Irthum zu befreijn! Lafs uns nie den Bruder krïnkeni Immer gkiehgesmnet seijn! Alten. Lafs uns alle MenscUen ihben ; Chrisd Vorfchrift rsdlicli üben; Tugend zeigen überall: Dafs wir einst mit reineo Triebea JCommen in den Freudensaal. Alle. Wenn wir fo zusammen wohnen, Glaub' und Liebe in uns thronea: Was kann sel'ger für uns seijn! linst wirst Du die Treu bdohnen, ■ Uud Dicb unsers Tempels freun. Nach dem Schlufs-gei et. Gemei nde. Gesang 191 ts. 4 bis 7. SCHLTjfs-CBOa. Gott seij Ebre! Ftiede |fnter écn Menlciienl    2. (*) ■ / Ï j U „ y ƒ_ ' * * ^. l&  Z AN GE N, welke, BIJ GELEGENHEID van het DERDE EEUWFEEST DER HERVORMING, OP den tweeden november 1817, DES AVONDS, inde LUTHERSCHE OUDE KERK, t e AMSTERDAM, zullen UITGEVOERD WOUDEN. De woorden zijn vervaardigd door ii. H. klyn, De Muzijk van j. w. Wiims. Uit naam van het Eerw. Groote Con«storie der Euangj^turthr-Gfmeeute.  Het groote Consistorie der Euangeliesch LulherscTie Gemeente alhier, besloten hebbende, gewroken: Luther heeft een licht ontstoken, Zoo als nooit uw' wanden trof. Ied'ren troost, die hier de lippen, Mag ontglippen, En den last des leeds verligt, Ied're onvervalschte leering,. Bij een' reine Godsvereering, Zijn we aan Luthers moed verpligt.  Heilig, heilig dan uw klanken, vurig danken! Sterk, beziel, ontvonk den geestt Doe, bi; 't strooijen van uw palmen, Luthers, Luthers lof weergalmen! Louter ons zijn Jubelfeest!  SLOT ZANG. "vVen de vrije volken roemen," Op hunn' braafheid, eer, en moedj En het oord gelukkig noemen, Door der burg'ren trouw behoed: O! hoe schoon blinkt dan uw stand, Uitverkoren Nederland! Dierbaar Plekje! kroon der Aarde! Heerlijke, aangebeden grond! Waar was 't oord; waar 's menschen waarde, Meer een' schuls, en schuilplaats vond? Waar zag zich verdraagzaamheid, Ooit een' vast'ren steun bereid?  Wie dan ook ten rei moog zwieren, Wien de vreugd nu 't hart verblijdt; Wie ook thans het feest moog' vieren , Luthers edel doel gewijd: U, u voegt de rijkste praal, Bij dat plegtig feest onthaal. Maar wat baat ons al het danken, Alles, wat dit feest ons gaf? 't Lost zich op in ijd'le klanken, Of verstuift gelijk het kaf; Zoo ;t der Christ'nen hart en zin, Niet ontgloeit voor broedermin. Dring ten hemel, hopend bidden! Zielwensch om het zaligst lot! Dring met geestdrift uit ons midden! Dring van uit de ziel tot God! Eeuw'ge vader van 't Heelal! Hoor ons smeekend lofgeschal. —  Verhoor aller bede, Daal, heilige vrede! Daal, Eendragt! en Godsvrucht! daalzegenendneêr? Vereent aller pogen! Verlicht aller oogen! Geen' scheiding verwijder' de Christenheid meer. Stemt aller gemoed'ren Tot innig verbrj»ed'ren j Haakt allen, door liefde vereenigd, en vrij! Ja! dat alles verder, Één' kudde; — één Herder: En de aarde van ;t Godsrijk het evenbeeld zij.  Wel hem, wiens vervuld vertrouwen, Wel hem, wiens gelukkig oog, Eens dien heildag mag aanschouwen, Die dat feestuur vieren moog', Dat het zegenrijkst verbond, Onder alle volken grondt. Komt nu, Luthers volgelingen! Heft nog eens tot God den geest 1 Helpt ons Davids danklied zingen! Kroont met zijn gevoel uw feest! Stort, all' wat uw beê besluit, In zijn' héil'gen lofzang uit. Hierop wordt door de Gemeente de i5o Psalm aangeheven.   ORDE der GEZANGEN, ffELKE OP HET DERDE EEUWFEEST DER 14 E R VORMING, den st'1*'1 van November i8ty, IN DE LU TIIERSCHE KERK ZULLEN GEBRUIKT WO R DEN. VOORMIDDAG, VOOR DE PREDICATIE. Gezang 66 vs. 1. Koor. Plalm iSq. Gemeente en Koor. NA HET YOORGEBED. Gezang 147 vs. 1. Koor. Gezang i47 vs. 5, 4. Gemeenteen Koor. KA DE PREDICATIE. Gezang 90 vs. 1. Koor. Gezang 25i pa. 1, 2-, 4, 7. Gemeente en Koor. NA DEN ZEGEN, E EN E srMPHONIE. NA DEN MIDDAG, VOOR DE PIIEDICATIE. Pfalm 100 vs. 3 en 2. Koor. Pfalm 122 vs. ien3. Gemeente en Koor. NA HET VOORGEBED. Gezang 191 vs. 1. Koor. Gezang 191 vs. 4 en 6. Gemeente en Koor. NA DE PREDICATIE. Gezang 69 vs. 1. Koor. Gezang 70 vs. 10,11 en 10, Gemeente en Koor. NA DEN ZEGEN EEN e SY M P HONI E. }s AVONDS, VOOR DE PREDICATIE. Pfalm 118 vs. i-4. Koor. vs. i4. Gemeente. vs. i5. Koor. vs. 16. Gemeente. vs. 17. Koor. vs. 18. Gemeente. NA HET VOORGEBED. Gezang i5o vs. 1,2. Gemeente. ^ IV Jï£r EINDE VES EERSTEN DEELS. Gezang ïgS va. 1,2, 6. Koor. vs. 5. Gemeente. NA DE PREDICATIE. Gezang 25o vs. 1 Gemeente. vs. 2 , 3. Koor. vs. 4. Gemeente.   GEZANGEN TER GELEGEN HEID DER VIERING VAN HET DERDE EEUW-FEEST DER HERVORMING , Bij de Luthersche Gemeente te Arnhem, Den aden November 1817. Te ARNHEM, Bij J. H. MOELRMAN, Boekdrukker 1817, Prijs, ,\ Stuivers.   BIJ dfn VOORMIDDAGGODSDIENST. VoordePredikatie. Wijze: Psalm f. M A N N £ N. U w woord, o God! Uw rein geboJ Verbrng men lang in 't duister, Totdat het wtêr, Gelijk weleer, Verscheen in vollen luister. 'c Apostelschrift, Uw Ilemelgifr, Wordt Weêr door ons gelézen: Met b'-jkn klank Zij onze dank Daarvoor aan u bewezen ! y S. O U IV E N. 2. 't Is door uw kracht In 't licht gebragt. Ach! doe het verder werken ! Uw gunst verlicht' Hit zwak gezicht Van hen, die dit niet merken! Zij  ( 4 ) Zij blijven, Heer ! Aan eene leer Van roenscheii vonden kleeven, Schoon 't geen gij zegt Hen onderregt Naar eindloos heil te streeven. MANNEN en V R O U W E N. 3, De Christen leer Strekt hem tot eer, Die, overtu'gd van zonden, Op 's Heiland:) bloed Vertrouwen, voedt , En troost vindt in zijn' worden; Die 's levens loop In liefvi' en hoop Ten einde zaekt te streeven. Maar ach ! wie zal In 't aard?che dal Ons hiertoe krachten geeven? MANNEN. 4, 't Is uw genaé, Die, vroeg en sraé, ó G'^d { in ons moet werken; Die 't bang gemoed, Als 't onheil woedt, Zal door uw woord versterken. Men  ( I ) Men gaa uw' leer Dan vrij te keer Dior wreede dwangbes'uiten i Het ongeloof, Voer re len doof, Z It g' in z jn' totïeg stuiten.' V R. O U (V E N. g. Siaa van omhoog O >k gunstrijic *c oog Op die verdoolde Scharen, Die, blind door drift, Z;ch tegïii 't schrift , Dat gij ons schonkt, verklaren f Hun onderzoek Durft zich aan 't boek, Aan 't heilig boek niet wagen: Neen, 't moet ter zij Als Ketterij: Het heillicht mag niet dagen. MANNEN en V R O U W £ N. 6- Schoon 't groot Heelal Zich nsig' ten val, Uw woord blijft eeuwig staande: 't Is ons gezegd Door uwen knecht, Die Heid'nen 't heilspoor baande. In-  ( * ) Indien berouw Hen niet behou' Die 't roekeloos verachten, Wat deerlijk lot Is dan , ö God f Voor zulken niet te wachten ! Tusschen de Predicatie. Jaren , eeuwen zijn vervlogen , Stnts de onverschrokken held, Steeds geholpen uit den hoogen, Als hervoraer tra 1 te veld; LUTHER, met veel pracht omgeven, Heeft een' iz're eeuw verdieven, Dank, ó Vader! met uw' hand BraLt hij 100 veel hed tot sta.id. Na het eindigen van het Nagebed. 6 Schoon 't groot Heelal Zich neig' ten val. Uw woord blijft eeuwig staande l 't U ons g^zegi D"Or uwen knecht, Die Hei i'nen 't heilspoor baande. Indien berouw Hen niet behou' Die 't roekeloos verachten, Wat  ( 7 ) Wat deerlijk lot Is dan , 6 Godï Voor zuh\en niet ;e wachten» r R O U W E N. 7. Ihv dierbaar bloed Heft ons behoed, ö Jez is ! door uw sterven Kucht gij ons vrij Van slaavernij , Om 't Godsrijk met u t'erveiu Dies staan wij pal In 't ongeval. Gij zult ons alles geeven, Wat g', als ons Hoofd, Ons hebt beloofd . Voor dit tn 't ander leven/ MANNEN en VROUWEN. 8 Wij zuPen , Heer! Dan , tot uw eer, Ons naar uw woord gedraagen, En , vol van hoop, In onzïn loop Noch wankelen noch vertraagen. Geen ramp of nood, Ja zelfs geen dood Zal ons geloof doen vreezen.  ( 8 ) De zaligheid Is ons bereid: Wij zin met u verrezen^ Bij den Avond Godsdienst. Voor de Predikatie. Wijze: Psalm 19. KOOR. Htft ran! heft aan! zingt vrolijk, blijde scharen, Ontsluit ïot 'é hoogsien lof uw' mond, L'w feestlied kür.k' duez' tempel rond, Laat met uw' zang de klank van ha.p en Miaren Deez' dag zcfa par.n! MANNEN. Ons vregt de vreugd, een licht heeft ens beschenen, Dat aller hart met dai.k vervult , De nscht, die 't menschdom hield omhuld, Vlood ijlings voor zijn' held're glansen henen , En is verdwenen. 1 FR O UWEN. Wat wist de mensch, des Scheppers beeld op aarde, Van aanleg, van bestemming meer, Mij hecht' aan Jezus teine leer, Toen zinlijkheid met bijaeloof zich paarde, Geringe waaide, MAN'  ( 9 ) GEMEENTE. Nu tr?adr' gy op, met heldenmoed omgeven, Hervormen! gij behieldt het veld, G'j overwont het woest geweld. óGod! uw heil g woord, waar duizenden naar streven, Wierdt ons hergeven. KOOS. Geweld noch li t, niets kon uw' i;ver krenken, C'j ! Gij verlichtet ons ventan i, Zo > kan geen resren 't dors'ig land Na z„nneg'oed met meer verkwikking drenken, Of laafnis schenken. GEMEENTE. Stijgt zangen, stijgt, verheft uw' blijde toopen, Een licht b,onk d>or de wo'ken heên, En nacht en bijgeloof verdween, Geluk en vrêe zien w' op de aarde wonen, Hun zigen toon.n. NA DE VOORAF SPRAAK. KOOR. Triurnf! heft aan, verrukte schaaren, Heft aun , vereend van geest , — Viert, onler hat geluid der snaaren, Dit bij hervormingsfeest! Juich ,  ( io ) juicht, dat de dag thans is verrezen Van 't derde Eeuwgetij , Sints do r Go's goedheid, nooit volprezen, 't Licht daagd' uit slavernij. - TnumF! drie honderd jaar ge'eden , Wierdt met Go.ls sterke hand Door LUTHER 't bijgeloof bestreden, Een' zuiv're leer geplant Laat can uw' blijde toonen hooren, Daar d' onvervalschte leer Van 't Euangelie is herbooren, En prijkt met glans nu wêer. BEURTZANG. MANNEN. Na eene nacht van zorgen Blinkt met vtraieuwden glans, Bij 't dagen van ,?den morgen» De zon aan 't Hemels trans. Gods woord , zoo veele jaren Door dweepzucht, eigenbaat Ontluisterd bij d' altaren , Blinkt wêer in 't rein gewaad. KOO  ( « ) KOOR. Ontluisterd bij d'aharen , Blinkt weêr in 't rein gawaad. r R 0 UWEN, Geen dwang stuit meer ons pogen Naar hooger ondeizoek, En vrij slaan wij onze oogen Iu 't Goddelijke boek, Om uit d.u b ek te leeren Den weg ter zaligheid , En hoe men God mott eeren In reine eenvoudigheid. KOOR. En hoe men God moet eeren in reine eenvoudigheid. MANNEN en V ROU FF EN. Laat ons dan plegtig vieren Het schoon Hervormingsfeest J Laat ons dat feest versieren, Verrukt en blij van geest ! Komt, laat ons vrolijk zingen, Herdenken wij daarbij . De rijke z?geningen Van 't derde Eeuwgetij. KO 0\R.  C is > KOOR. Dj rijke zegeningen Van 't derde Eeuwgetij. Na het Eerste Deel. • Toonen! stijgt vo->r 't Opperwezen, 'tWelk in liefa' aan ons gedenkt! God ! door Eng'ien nooit vo prezen, Die den mensen uw' invloed schenkt, Mogt u onze dank behagen , U, deez' feestdig opgedragen, Dat uw' vader li ke hand 'tWerk van LUTHER houd' in stand! Na het Tweede Deel. KOOR. Juichen wij , Vergenoegd en blij , Daar,door Gods goedheid,trots vee! stormen en gevaren, Hst Lutherdom nu bloeit sints driemaal honderd jaren! SOLO. {Voor eene Tenor - Stem ) Te zwaar lag het menschdom, zoo hoog eens verheven, In d'rzere ketens van dwaling gekneld; De waarheid was met eeiiea sluijer omgeven, Door  ( *3 ) Door bijgeloof, dora'ieid en dweepzucht gewev2n.8 En was reeds ten prootj aan hun woede en geweld^ DjcnGod deed het licht van zijn woord wêer verrijzen, En 'c dankbaar gem iel Zal daardoor hem eeuwig met dankzegging prijzen* God is goed ! KOOR. God is goed! Juichen wij , Vergenoegd en blij , Daar door Gods goedheid,trots veel stormen en gevaren. Het Lutherdom nu bloeit sints driemaal honderd jaren. SOLO. Foor eene Vrouwe - Stem, KOOR. De Leer, die ons God door zijn' zoon openbaarde, — Die Leer, zoo eenvoudig, zoo zuiver, zoo rein, Was reeds onderdrukt en gekrenkt in haar' waarde,, Was als niet meer kenbaar verdwenen van d'aarde, Bedekt door een ak'l'fit en duister girdin, — Toen d'edele LUTHER door God wierdt verkoren., Om die zuiv're Leer Met kracht en met waarheid op treuws te doenhoorea. Looft den lieer! KOOM.  ( 14 ) KOOR. Looft den Heei! Juichen wij, Vergenoegd en blij, Daarjd^orGods goedheid,trots veel stormen en gevaren, Hst Lutherdom nu bloeit sints driemaal honderd jaren! Na het eindige» der Predikatie. SOLO. (_ Voor de Bas - Stem. ) Komt ! ]aaf ons dan den Hemel danken Voor 't zuiv're 'Licht, dat ons bestraalt! Vereeren wij door Lied'renklanken Den naam van LUTHER, d;e steeds praalt Aan 't hoofd van zijn' geloofsgenooren , Schoon hij reeds sedert lang is dood En rust in 's Heilands dierb'ren schoot. 6! Dat ook wij, die uit hem sproten, Van 't stoflijk kleed ontdaan, eens deelen in zijn lot, Enmethemjuichenvoorden troon van onzenGod! — KOOR. En met hem juichen voor den troon van onzen God! — SLOT.  { ) SLOT. KOOR. Groote Vader der natuur! ö Verhoor ons in dir uur; Geef, da? alle stervelingen, Eens verbroederd, zame.i z:ngen Halleluja u ter eer, Ja, Heerlijkheid zij onzen Heet! Halleluja! Halleluja! Na het einde van het Nagebed. MANNEN. Ja, Ed'len Ja ! na driemaal honderd jaren Zien wij verrukt op ad' uw daan. Gij bragt een troon van zegen aan, Gij LUTHER, traadt aan 't hoofd van heldenWeêrstond gev.iren. É-chanji, r R O UWEN. Dank, Vader, dank! 't geluk v'oeid' allerwegen Op aard' ge'ijk de daauw op 't gras. Verlichting! wie uw vijand was, Werd als verstomd, gevoe d' ook al uw zegen, En stond verlegen. MAN-  ( 16 ) MANNEN EN VROUWEN. Wie verder nog verlichting moog wêers'reven, Straks Wordt haar invloed gantsch bekend, Haast breekt zij door tot 's werelds end, Dan zal, ö God! uw lof op tongen zweven, U eere geven.  REGELING van het FEESTGEZANG, •BIJ DE VIERING V.iN HET DERDE EEUWFEEST D E R KERKHERVORMING, OP DEN 2 NOV. 1817. VOOR DE , TER FEESTVIERING ZICH VEUEENIGENDE, HERVORMDE en LUTÏIERSCHE GEMEENTEN TE CULENBORG.   Regeling van het Feestgezang, bij de viering van het. derde Eeuw - Feest der Kerkhervorming, op den 2 Nov. 1817. voor de, ter Feestviering zich venenigende, Hervormde en Lutherfche Gemeenten te Culcnborg. »'t»«Mi*ti c«« S'VOORMIDDAGS. •Z-X Godsdienst , in het Kerkgebouw der Her* vormden, naar gewoonte aangevangen zijnde,, wo/dt door de Gemeente,' bij het binnentreden van den E. Kerkeraad der Lathcrfche Gemeente, eeeeogt h t Pfalm 133. v. 1 cn 3. ([veranderd) Ai ziet! hoe goed, hoe lieflijk is 't dat zonen Van 't zelfde huis, als broeders zamemvonen, Daar 't liefdevuur niet wordt verdoofd; Maar 't fpoor gevolgd van ons verheven hoofd, Dat, door zijn bloed, ons heeft aan God gewijd, Ons liefde leert — tot liefd' ons leidt! Waar liefde woont, gebiedt de Heer den zegen Daar woont hij zelf, daar wordt zijn heil verkregen En 't leven tot in Eeuwigheid! . A a Bij  C 4 ) Bij den aanvang, of aan ,t einde der Leerrede, zingt de Gemeente:, Luih. Gezangb. Gez. 193. v. 1, 2, 3. (JVijze Euang. Gez. 163.) Uw volk 6 Heer! zingt vrolijk dank En doet zijn juichftem horen: Uw naam, uw eer, met blij geklank, Doorgalmt ook onze koren! Hoe heerlijk is uw naam alom! Dies wij in dit uw heiligdom Ook Feestgezangen zingen. Die heildag is door u alleen, Dies zullen wij ü prijzen! Gij dreeft den nacht der dwaling heen, Liet 't licht der waarheid rijzen: Op dat, van s'mcnfchen juk bevrijd, Wij u, gelijk gij waardig zijt, Ilegtfchapcn dienen kunnen. AVat weldaad die zoo zalig is! Wat heil is ons weervaren! Uw woord lag in de duisternis Sints honderden van jaren: Gij hebt in fpijt van s'vijands magt Dat weder aan het licht gebragt, Halleluja! genade! S' N A-  C 5 j S' N A M I D D A G S Tot buitmmm Feestgezang, in dit imr, door de Gemeente te zingen, is beflemd het volgende : Vu de Gezangen van R. Feith, p. n3. enz. {Wijze Pfalm 66.) Hervorming! Uw onfehatbre zegen Wordt dankbaar door ons nagedacht, En U, door wien wij haar verkregen Den lof, Aartsgoedheid ! toegebragt! De Leer uws Zoons, het licht der aarde, Die 't menschdom al zijn heil belooft, Was diep ontweldigd aan haar waarde, ' En van haar Hemelglans beroofd. God! hoe weldadig was die zegen , Toen wéér dit Licht deez' aard''befcheen! Het Bijgeloof, de Dwaling zwecgen, Bedrog en Priesterlist verdween; 't Gezond verftand hernam zijn regtcn, De reden haar gefchonden eer; Zij durfden 't groote pleit bcflechten, En 't mensclidom vond zijn waarde weer. A 3 Dat  ( 6 ) Dat wij deez' weldaad diep gevoelen, En , duur aan uwe gunst verpligt, Nooit voor dc leer uw's Zoons verkoelen, Msto ons verheugen in haar licht; Dat wij 't kleinood getrouw bewaren, Eens door het waardigst voorgcflacht; Na zoo veel noden en gevaren, Voor ftrooméq bloeds ons aangebragt! S'AVOND S. In dit uur, bijzonder tot Feestgezang beflemd; na dat de Godsdienst , als gewoonlijk, is aangevangen, zingen de Gemeente en het Zangkoor bij afvisfeling, als volgt : L De Gemeente. Gezang 50. v. 1. Halleluja! lof gezongen Jezus Christus onzen Heer! Paart, verlosten! hart en tongen , Juicht zijn liefd' en magt ter eer! Hem, die redt uit alle noden; Die waarachtig cn getrouw, 'Vastheid geeft aan 't Godsgebouw; Hem., den.eerstling uit de dooden, Hem , den Koning van 't Heelal, Wien 't Heelal eens eeren zal. Het  ( 7 J Het Koor. Uit de Lied. door TV. II. Warnfinck Bsz. p. 14. (Wijze Gezang 83.) Halleluja 1 Halleluja! 't Voegt ons, met blijde klanken, Verruimd van Geest, Op 't hcug'lijk feest, Den Heer der Kerk te danken. 't Hervorming werk, Tot heil der Kerk , Ving aan met klein vermogen, Uw trouw en magt Schonk moed en kragt, En fchraagdc 't edel pogen. Voor ons gezigt, Straalt nu een licht, Met waarheidglans omgeven; Het gaat ons voor, Op 't heilrijk fpoor, Van onverganklijk leven. A 4 Hal-  C 8 ) Halleluja! Halleluja! TJ prijzen hart en tongen! Verruimd van Geest Zij op dit feest, U 't loflied toegezongen. De Gemeente. Gezang 50. v. 4. Amen ! Jezus Christus! Amen ! Ja, Gij zult in 't groot heelal 't Rijk der duisternis befchamen, Tot het niet meer wezen zal. Woon, 6 Heiland! in ons midden: Onder uwe heerfchappij, Zijn wij zalig, zijn wij vrij; Leer ons ftrijden, leer ons bidden! Amen! Heerlijkheid cn magt Word' U eeuwig toegebragt! II.  C 9 ) I I. De Gemeente. Pfalm 150. v. 1 en 2. Looft God, looft zijn naam alom; Looft Hem in zijn heiligdom; Looft des Heeren groote magt, In den Hemel zijner kracht; Looft Hem om zijn mogendheden; Looft Hem, naar zoo menig blijk Van zijn heerlijk Koningrijk, Voor zijn troon en hier beneden! Looft God met Bazuingeklank! Geeft Hem eer, bewijst Hem dank; Looft Hem raet de harp en luit; Looft Hem met de trom en fluit 1 Looft Hem op uw blijde fnaren. Laat zich 't orgel overal Bij het juichend vreugdgefchal, Tot des Heeren glorie paren t A 5 H . .. '  ( 10 ) Het Koor. Gezang 171. vs. 3,4? 5« (/n/sc Gez. 17O God! zou ons hart het ooit vergeten. Wat Gij voor onze Vadren deed, Toen dvvinglandij het vrij geweten Met al de magt, der aard bestreed, Uw ahnagt, uw ontferming bood Hun 't ccnigst uitzigt in den nood. Hier moesten zij 't geweld verduren Van oorlog, hongersnood en pest. Daar rezen wreede martelvuren En moordfehavotten, door 't gewest; En overal doorweekt' in 't rond Het edelst bloed den bangen grond. Maar gij, gij ftreedt met hunne fcharen En benden (lonken om hen heen; Pest, oorlog, honger, moordenaren En bloedgerigt werd afgeftrcen. En, uit den zwartsten nacht van nood Verrees het lieflijkst morgenrood! De  C ii ) De Gemeente. Pfalm 72. vs. ir. Zijn naam moet eeuwig eer ontvangen, Men loov' Hem vroeg en fpaê : De wereld hoor' en volg mijn zangen Met Amen, Amen, na! I I I. De Gemeente. Pfalm 21. vs. 13. Verhoog ó lieer uw naam en kracht,» Zoo zal ons vrolijk zingen Door lucht en wolken dringen , Zoo wordt uw heerfchappij en magt, Door ons, nog eeuwen lang, Geloofd met Pfalmgezang! Het K 0 o r. Uit de Cantate., in de Boekzaal voor September d. J. (veranderd) ( Wijze Pfalm 36. ) Triomf! Triomf! heft vrolijk aan! Reeds breekt de fchoonste morgen aan! Wij vieren d'overwinning Van 't reine Euangelie- licht Op 't Rijk, door bijgeloof gefficht Op leugen en verzinning! Wat  Wat Rome's heerfchzucht fraeden moog' Nog heffen wij het hoofd omhoog Na driemaal honderd jaren! Dat vrij de laster ons verdoem'; Der waarheid zegepraal en roem Zal fteeds zich openbaren! Gewis, haast naakt uw ondergang, ■ 6! Dweepzucht en gewetensdwang! Gegrondvest op verdichting! Waar Jezus leer haar ftralen fpreidt, Verdwijnen waan en zinlijkheid; Blinkt waarheid en verlichting! Wat dan ook heerschzucht fmeden moog, Wij heffen, blij, het hoofd omhoog, Na driemaal honderd jaren! Dat vrij de laster ons verdoem; Eens zal der waarheid volle roem Zich heerlijk openbaren! De Gemeente. Gezang 152. vs. 3 en 6. Och! dat die heilfontein, Zoo godlijk, mild en rein, Niet vruchtloos voor ons vloeij'; Dat, door de zaligheid, Zoo ruim ons toegezeid, Ons dankbaar hart ontgloeij', ê!  ( 13 ) ö! Levensvorst heb dank Dat w' onder 't blij geklank Dier heilmaar zijn geboren, En, voor een' fchooner' dag, Dan immer 't menschdom zag, Door TJ zijn uitverkoren. Dat ras al d'aard u roem', Dc Jood zich naar u noem', De Heiden voor U buig', En , waar het oog zich wendt, Ook s'werelds uiterst end Van Uw triomf getuig'! ó! Jezus ! trouwe Heer ! Het menschdom volg' uw leer, Die 't menfehdom moet verhoogen: ö! Koning van Uw Kerk! Bekroon Uw eigen Werk ! Uw wenk is alvermogen. I V. De Gemeente. Be Vromen alleen. Gezang 69. vs. 2. Wij naderen tot 'déncn troon Als 't kroost van éénen Vader, Door denen Geest te gader, Tot  ( 14 ) Tot éénen God, door zijnen Zoon. Die eens voor aller fchuld Gods eifchen heeft vervuld. De Mannen alleen. vs. 3. In Hem is God onz' aller God , Eén Heiland, één behoeder Is onzer aller broeder: Eén uitzigt is onz' aller lot, Eén geest, die allen leiut In 't fpoor der zaligheid. Alle te zamen. vs. 4. Als één van Ziel, als één van Zin Die één belang gevoelen, Die 't zelfde wit bedoelen, Verbinden w'ons in broedermin; Zoo dat w'in vreugd en pijn, Elkandren alles zijn. Het Koor. vs. 5 eh 6. Komt wandelaars op 't zelfde fpoor, Wij reizen met elkandren, Wij helpen d'een den andren; Eén Vriend , één Leidsman gaat ons voor, In Hem en door zijn kragt Maakt Eendragt meerder magt. ^Qmt  C i5 ) Komt fterken wij dien liefdeband! Eén ftrijd is 't dien wij Itrgden, Eén lijden dat wij lijden, Op reis naar 't Hemelsch Vaderland, Waar w' eenmaal binnentreen, Daar zijn wij eeuwig één. De Gemeente. vs. 7. Gij Jezus! Die ons zaam verbindt, Wil zelf dien band verfterken, Laat liefde liefde werken; Dat, waar ons ooit de wereld vindt, Zij, uwen naam ter eer, Van ons ook liefde leer'! Be fluit. De Gemeente. Gezang. 96. Halleluja! eeuwig dank en eere, Lof, aanbidding, wijsheid, kracht Word' op aard cn in den Hemel, Heere! Voor Uw liefd' U toegebragt Vader! sla ons fteeds-in liefde gade; Zoon des Vaders fchenk ons uw genade; Uw gemeenfehap, Geest van God! Amen! zij ons eeuwig lot.   GEZANGEN.   GEZANGEN, WELKE DOOR OUDE LIEDEN E N WEESKINDEREN, B ÏJ GEL >E GEN HEID VAN HET VIJFTIGJARIG BESTAAN, VAN HET LUTHERS CUE DIACONIE WEES- EN OUDE MANNEN en VROUPVENHUIS, GEZONGEN ZULLEN WORDEN; IN DE LUTHERSCHE OUDE KERK, OP DINGSDAG DEN I5'1™ JANUARIJ I 8 2 2. Te AMSTERDAM, bij M. WESTERMAN, in dc Kalverltraat bij dc Enge-Kapelfteeg.  De woorden zijn vervaardigd door dc Heeren H. H. Klijn, B. Klijn Bz. en T. J. Kerkhoven, en de Muzijk, voor de gezangen van de Weeskinderen, is gecomponeerd door den Heer j. W. Wilms. Der Cemeeute wordt verzocht, de gezangen niet wede te zingen.  VOORZANG voqr OUDE MANNEN en VROUWEN. wijze: Psalm 33. Komt, zingen wij een dankbaar lied? Weerhouden wij den juichtoon niet Moge onze stem ook beven ;, Wij roemen Gods barmhartigheid: Zijn goedheid is alom verspreid , Op heel den weg door 'c leven. God weet, Hoe 't leed Ons doorgriefde; Maar zijn liefde Hoorde ons klagen.»., 't Uur der redding heeft geslagen.  Die liefde, met ons lot begaan, Spoorde ed'le menschenvrienden aan, Om ons ter hulp te komen-; Geleid door 't Evangelielicht, Rees op hunn' wenk 't gewijd gefticht, Dat ons heeft opgenomen. Wat stof, Tot lof Van Gods goedheid! 's Levens zoetheid, 's Hemels zegen, Lagchen nu weêr vaak ons tegen. Eene eeuw vlood heden half voorbij, » r Nadat de tempel rees aan 't IJ, Welks flichting wij herdenken. Daar, daar zag hulp'looze ouderdom, Door armoede en gebreken krom, Ziel; zorg cn voedsel schenken, 't Was God, Die 't lot, Dat ons wachtte, Mild verzachtte: Hoog geprezen Zij uw liefde, o Opperwezen! T. J. K.  VOORZANG VOOR WEESKINDEREN. t Staakt, ouden van dagen! uw Jubelgezangen ; :l Het danklied der Jeugd zal uw toonen vervangen: De last uwer jaren werd liefd'rijk verligt; Maar meer nog zijn wij aan Gods goedheid vcrpligt. " De morgen van 't leven, die andren mogt ftreelen, Verpligtte ons reeds vroeg in het lijden te deelen: Onze oudren, zoo waard aan ons kinderlijk hart, Bezweken voor't fterflot: o toppunt van (mart! |Wat bleef ons toen over, dan tranen en zuchten? j'Wat ramp gaf dc toekomst ons toen niet té duchten ? De geest zonder leiding, of kennis van God, Het ligchaam behoeftig.... bcklagclijk lot! M.iar, heil ons! in 't leed, dat wij hadden te dragen, {Bij 'c grievend verlies, dat ons Hof gaf tot klagen, jj Coodt gij ons deelnemend , o menfehen! de hand ; Duor fj bragt Gods liefde ons een wijkplaats tot (rand.  Die wijkplaats, wier {lichting we erkentelijk vieren, Wist dikwerf ons aanzijn met bloemen te ficren; Eóar vonden wij voedfel en toefpraak en raad: En weêr rees een lachje op der Wcezcn gelaat. Heb dank, God der liefde! voor 'c goede ons bewezen ; De toekomst doet nu voor geen ramp ons meer vreezen. Wat nood! fchoon ook 't weesklecd het ligchaam bedekt..» Wij weten, dat God ons tot Vader verftrekt. God zorgt voor zijn klndren : wat heil dit te weten ! Laat nooit ons die waarheid1, zoo troostrijk, vergeten! Van haar is ons leven een duiti'lijk betoog; Steeds fcheen ons Gods goedheid op't heerlijkst in toog. Op, Broeders en Zusters! laat vloeijen uw zangen r Uw dankbaar gevoel moet den juichtoon vervangen; En gij, God van zegen! hoor gunftig naar 't lied, Dat liefde en erkentnis, verecnigd, U biedt. T. J. K.  TUSSCHENZANG WEES KIN'DEREN. God, der Weezen vriend en vader, God, der grijzen fteun en troost, God, den armen altijd nader, Laaft en voedt het hulploos kroost, In 't geluk, in tegenfpoed: God is vader, God is goed! Wie dat immer moog' beferTen, Ons beftaan getuigt daarvan; WTien dit ooit de ziel kan troffen, Ons is 't, wien het treffen kan; In de reegling van ons lot Vonden wij een' weldoend' God. VOOR  In dat huis, waar menfchenliefde Ons verzorgde en bijftand bood, Waar de rampfpoed, die ons griefde, Op den wil der deernis vlood; ïn dat huis, op zulk een7 grond ,, Zweeft Gods liefde, zeegnend, rond. O! zijne Ahnagt bleef het hoeden Voor de flooping van den tijd; 't Bleef, door haar, voor *i fchriklijk woéden Van geweld en dwang bevrijd: Welk ellend' het ook omgaf, De Almagt weerde 't onheil af. De Almagt zal het huis bewaren, Waar de grijsheid fteun erlangt; Waar de jeugd, in de eêlfte jaren, Voedsel voor 't verfhtnd ontvangt; Waar de ziel, die troost begeert, Jezus heilgen godsdienst leert. Ja, dat huis zal heerlijk pralen, Schittren in onwrikbren ftand; Wat ook klimmen moge of dalen, 't Blijve aan liefde en deugd verpand: Opdat elk, die 't eenmaal roemt, Dit met regt een Godshuis noemt. B. K. Bz.  SLOTZANG. voor OUDE MANNEN en VROUWEN. wijze: Gezang 58. Schoon dc levenszon moog' kwijnen, En haar glans bij ons reeds dooft; Schoon haar koestring moog' verdwijnen, En geen warmte meer belooft: Toch kan zij aan 't wagg'lend leven Thans een hoogere aandrift-geven: Want, bij 't zeegnén van ons lot, Stijgt de ontvonkte ziel tot Goil.  Neem dan, liefdrijk Alvermogen? Onzen lof met goedheid aan ! Of wij, 't hoofd naar de aard gebogen, Naauw meer de oogen opwaarts slaan»; Of de stamelende- lippen Naauw dien lof meer kan ontglippen, Hoor toch, wat ons nedrig lied,, In dit statig uur, u biedt- Zegen, God van zegeningen.' Luthers kerk, en ons gesticht? Blijf, blijf met uw liefde omringen, Wat de liefde hier verrigt! Doe ons, bij 't godsdienstig handlen, Kalm en dankend grafwaarts wandlen! Eens zij, wat dien dank hier faalt, Juichend voor uw' troon herhaald! Hi I L K.  SLOTZANG VOOR WEESKINDEREN. Statig klinkt ons juichend loven, Plegtig rijst ons hartlijk lied: Wat er immer ftijg' naar boven, God verwerpt ons danken niet. Waar zijn liefde ook 'i oog moog' flaan, 't Rein gebed der fchaamle weezen, Tot zijn' heilgen troon gerezen, Neemt zijn goedheid willig aan. Zie dan, zeegnend Albehoeder! Zie dan op ons, Weezen, neer! Achl geen vader, of geen moeder, Dekt ons met hun liefde meer. Op uwe almagt rust ons lot: Wij verheffen hart en handen, In deez' heiige Tempelwanden, Hopende tot U, o God!  Ons, die, zwervende of verlaten, Weenden bij der Oudren graf; Ons, wien 't klagen niets kon baten, Wischtet gij de tranen af. Menfchenmin, —■ uw beeld op aard, Heeft ons aan de fmart onttogen: En, met nimmer fluimrende oogen, Onze zwakke jeugd bewaard. Vader! — aller Weezen Vader! Neem der Weezen danklied aan! 'r Voert dc ziel uw' hemel nader, Nu 'wij 't oog ten hemel flaan. Zalig, — zalig was dees ftoiid; , Rijk het goed door u verkregen: Dubbel voelt ons hart, wat zegen 't In dit plegtig feestuur vond. Maar wat zegt het innigst danken, Welk een warmte dit ook toont, Zoo 'i vervliegt in ijdlc klanken, Zoo 't gedrag dien dank niet kroont? Sterk, o God! ons door uw magt! Laat geheel ons volgend leven Van erkentnis blijken geven! Vader! — Vader! geef ons kracht!  Zegen, —■ die hun trouw voldingen, Door hetgeen hun liefde fticht! Zegen luthers volgelingen, Voor het goed, door hen verrigt! Louter allen door uw' geest! Laat, wat wij dit uur ontvingen, Aller hart en borst doordringen, Zegen , God! dit Jubelfeest! H. II. K.  =3  FEESTLIEDEREN, GEZONGEN IN DE LUTHERSCHE KERK te 'A R N H E M, Öp Zondag namiddag den 27 April 1823, TER VIÉR,ING DER VERVULD» VYF-EN- TWTNTIG - JARIGE AMB TSBEDIENING Van den Wel-Eerwaardigen en zeer geleerden Heer WILHELMUS RAIE, Leeraar der Ev. Luthersche Gemeente. Te Arnhem, Bij A.. van GOOR, Boekdrukker. Ten voordele der Armen.   VOORZANG. Wijze: Gezang 58. Stroomt met volheid, dankb're zangen ! Stroomt, in dit gezegend uur! Vuur ons aan, ontgloeid verlangen ! Schenk het Feestlied kracht en vuur! Doe, in deze heil'ge wanden, Doe, ö liefd'! ons hart ontbranden! Zegen dezen blijden slond! Heilig, heilig hart en mond! Feest, door ons van God gebeden! Feest, met zoo veel vreugd verwacht! Feest, dat aller hart en schreden, Naar deez' achtb'ren Tempel bragt! Feest van Godsvrucht, trouw en zegen, Wat al heil van God verkregen, Wat al liefd' en broedermin, Sluit g' in al haar volheid in!  ( 4 ) Hij, de Leeiaar, die ons harte Hier, voor Je sus leer, ontsloot, Die, in 't knellen van de smarte, Balsem in elks wonden goot: Hij , ons door Gods gunst gegeven, Die zoo vaak een hooger leven Stortt' op aller lot en geest, Viert zijn plegtig Jubelfeest! Ja, reeds vijf-en-twintig jaren Was hij ons een troost en raad, Eu, in 't stormen der gevaren , Schutsgeest voor het dreigend kwaadWat de tijd ook, in zijn' vlagen, Door zijn' onontvlugtb're slagen, Als een dwarlend kaf, verstrooit Onzen dank verslindt hij nooit. Stijg dan statig uit ons midden, Bij het juichen om ons lot; Stijg ten Hemel , hartlijk bidden! Innig danken! klim tot God! En Gij, aller God en Vader! Kom ons met uw' liefde nader! Leid en sterk ons door uw' geest ! Zegen ons dit Jubelfeest !  ( 5 ) TUSSCHENZANG, Wat wordt 'er immer van een' slaat, Waar 't al zich niet op God verlaat, Waar elk, door 't rein Geloof gehid, Niet streeft naar liefd' en heiligheid ? ó Godsdienst! bron der broedermin! Gij loutert aller ziel en zin, i'., ,t i,„t . i. i ,.... „„..^ En voert ons juichend Hemelwaart. Wel, wel dan hem, wiens ed'le ziel, Als Leeraar 't heil ten erfdeel viel, Dat hij verkondigt al dat goed, Dat dengd bij Godsvrucht vinden doet! IJ'ijze: Gezang 38.  ( 6 ) 'Hif praalt, gelijk een boom, die frisch 3 Bedekt met loof en bloesems is, En in den bloemkrans, die liem kroont, Ons reeds van verr' zijn' vruchten toont, De Leeraar, die ons 't spoor bereidt,, Naar liefd', en deugd, en heiligheid, Is aller vriend en toeverlaat, En 't echte steunsel van den staat. Wat hij voor aller troost verrigt, De zorg en smart, die hij verligt, De deugd en braafheid, die hij plant , Zijn zuilen van het Vaderland. Stort, liefdrijk' Almagt! meer en meer, Op ons al 't heil van Je sus leer! Schenk Leeraars, ijv'rig in hun pligt, En zegen 't goed, door hen gestigt! Leid hem, die ons als Leeraar leidt, Die 't spoor ten Hemel ons bereidt ! Onz' aller liefde blijf zijn kroon, En 't heil der Eeuwigheid zijn loon!  C 7 ) SLOTZANG. ■i 1 1 ——aaa^^gaa Wijze: Psalm l5o. Wendt, van blijdschap opgetogen, U dankend opwaarts , vonk'lend' oogen , Stijgt, stijgt ten Hemel, hart en geest! Neen, — geen' taal, die 't ooit kan treffen, Wat, op dit feest, ons kon verheffen, En ons ten zegen is geweest» Snelt, jaren! dan voorbij! Wat hier ons lot ook zij, Wij wenden vrij, Gerust de schreên, Ter grafplaats heen; — Die rust schenkt Je sus leer alleen.  ( 8 ) Leeraar ! wien wij hartlij k minnen, Druk, druk het diep in ziel en zinnen. Wat heil die leer ons hart bereidt! Voor dien schat, ons zoo gegeven, Lankt U geheel ons volgend leven, En zeeg'nen w' u in d' eeuwigheid. Ja, Broeders! Zusters! — ja^! God schenkt, wat hier verga, Ons die gena, Zoo hart en zin, En broedermin, Ons vormt ten zalig huisgezin. Stort, wat alles op kan wegen , Stort dan de vojheid van Uw' zegen, Op Luthers Kerk, ö Almagt! néér ! Sterk haar stil, maar heerlijk bloeijen, Doe haar in eer en luister groeijen , Geleid, verhef haar meer en meer! Zoo blijf haar broederband, De steun in eiken stand, Van 't Vaderland ! Leid zoo oris, lot, En ons genot, Eri kroon dit feestuur, liefdrijk God !  GEZANGEN TER GELEGENHEID DÈR INWIJDING VAN DE HERBOUWDE tVTHERSCHE NIEUWE KERK, OP MAANDAG DEN I 8<,etl SEPTEMBER 1 8 26.   VOORZANG DER GEMEENTE. Psalm 150. Looft den Koning aller Volken! Looft God, die boven lucht en wolken Zijn' troon gesticht heeft door zijn niagt! Doet zijn Heiligdom wcêrgalmcn Van blij gejuich en dankbre psalmen! Roemt zijn geduchte wonderkracht! Verhoogt zijn wijs beleid! Verbreidt zijn majesteit En heerlijkheid ! Voegt harp en luit Bij trom en fluit! 't Galm al den lof des Heeren uit! Sterkt de stemmen der koralen Met feestbazuinen en cimbalen! Voegt d'orgelklank bij 't snarenspel! Laat der Zangren stem zich paren Aan 't kunstmuzijk der blijde snaren Looft, looft den God van Israël! Hij is de God der Goön, Roemt Hem op hoogen toon! Knielt voor zijn' troon! Dat al, wat leeft, En adem heeft, Hem roem', die 't al zijn' zegen geeft!  VOORZANG DOOR DE WEESKINDEREN. Ten rei! treedt aan met dankbrcn geest? 't Is feest, 't is Godgeheiligd feest, Het feest van zijn' herbouwden tempel, Die, als weleer in Salcms wal, In vlammen, krakend , ging ten val, Maar nu weêr praalt bij feestgeschal, Verhoogd van trans, verbreed van drempel. Hoe borst de rook en vuurkolom Van uit het vreedzaam heiligdom, En wierp een brcede vlaag van vonken, Als uit verbolgen ingewand! Een sneeuwend vuur naar allen kant! De kreet der stad was nood cn brand, En deerlijk lag Gods huis gezonken. «O Maar juicht! ten rei! alschoon het zonk, Een paarl der steê-kroon niet meer blonk; Want God, die vlam beheerscht en golven, Herriep üit de asch 't Hem dierbaar dak, En mildheid, toen de nood slechts sprak, Heeft, gevend, waar zoo veel ontbrak, Voor zich een parel opgedolven.  Schoon alles viel, al moest dc Zwaan, Ondanks 't voorspelde, in vuur vergaan, Necïtuimlend met verzengde veder: 't Gesproken woord heeft niet gefaald, En luthers vogel, hoe gedaald, Heeft uit zijn asch gezegepraald, En nam zijn hooge woonplaats weder. ■£? Heft aan, looft God op d'eigcn grond, Waar gc op het smookend puin hier stondt Beweenende uw gevallen muren! Geeft, geeft den lofzang vrijen toom! Snelt vrolijk naar den wilgenboom, Grijpt, stemt dc harp! dc vreugde stroom! »t Is tijd voor dankende offervuren. Ja God! o neem ons loflied aan, Nu wc in uw huis ter feest wcér gaan, Vol vreugd na zoo veel rouwbetooning! Uw "hand , o God! voerde ons hier wéér ! Wat hielp de bouw, wierpt Gij dien neer ? Het ccrstlingslied klinkc U ter eer, Uit uw herrezen tcmpelwoning. c. LüOTS,  TUSSCHENZANG DOOR. DE WEESKINDEREN. Ziet om U: welk een blijde keer! H Is nu geen puinhoop als voordezen. Op, Christnen! juicht! geen treurtoon meer! Des Heeren tempel is herrezen. Wij stemmen, jublend, in de taal, Die eenmaal Gods Profeet deed hooren: „ Roem' 't laatste huis op hoogcr praal, „ Dan d' eersten tempel was beschoren < " Grootsch is de pracht, die 't om zich spreidt; Maar hoe ook elk zijn schoon moog' prijzen, Dit is zijn grootste heerlijkheid : Dat Godsdienstlicfde 't op'deed rijzen. „ Herbouwt Gods huis op d' eigen grond; » Zoo klonk Gods stem in 't hart van allen £ En elk, die deze stem verstond, En God zag 't aan met welgevallen.  Ja, 't pligt-gevoel maakte ieder sterk. Wie, die geen bouwstof bij kwam dragen! Gods milde zegen rustte op 't werk, En heerlijk mogt die arbeid slagen. Nu treden wij, vereend van zin, Weer door de nieuwe tempelbogen; Nu strekt de schade ons tot gewin .... Pus kroont Ge, o Almagt! 's menschen pogen. Nu zal de leer van 's Hoogstcn Zoon Ons hier de zonde weer doen vlieden; Zij wijst der deugd de zegekroon, En zal hier troost aan 't lijden bieden. Nu zal weêr 't kroost, dat God ons gaf, Hier in 't verbond met jezus treden; 't Herdenken aan Zijn dood en graf Leidt weêr ten heildisch onze schreden.  Hier zwijgen nijd en afgunst stil; En wat ons griev' of immer griefde .. , Geen nood! wij rusten in Gods wil, Gesterkt door hoop, geloof en liefde. Door zulk een zalig heilgenot Voelt zich ons hart van dank doordrongen. Hoor onze hulde, oneindig God! Die, juichend', U wordt toegezongen. Wij knielen, Schepper! voor U neêr. Een lofgezang rijst uit ons midden. Aanschouw ons in Uw' tempel weêr, Om U te danken en te aanbidden, Geef, Vader! dat, door U geleid, Wij ons Uw liefde waardig toonen; Dee?,' tempel praalt in heerlijkheid . . . Mogt in zijn' muren „Vrede" wonen! T. J. KERKHOVEN.  NAZANG DER GEMEENTE. Gezang 20 : 2. Dat onze gansche levenstijd Aan uwen dienst zij toegewijd! Dat rein geloof, dat vrede, Gesterkt door broederlijke trouw, Uw geestelijken tempel bouw'! Deel, deel uw' Geest ons mede! Versterk ons hart met heiligheid ; Opdat wij, door 't geloof geleid, De wereld overwinnen! Bestier ons hier door uwen raad; Totdat wij, in volmaakter staat, U eindeloos beminnen!  SLOTZANG DOOR DE WEESKINDEREN. In dit huis zal Vrede wonen, Vrede, door God zelf beloofd. Rust zal hier de ziel beloonen, In het lijden moe gesloofd. Hier kan twist noch wrevel deren. „Vrede woont in 't huis des Heeren." Wij verheffen hart en handen, Slaan het opgehelderd oog, Langs deez' nieuw herrezen wanden, Vol van dank, tot God omhoog. Lof en prijs, uit aller monden , Wordt ten hemel opgezonden. Dooft, bij 't nadren tot deez' drempel, Haat en wrevel in 't gemoed. Zet geen voetstap in Gods tempel, Zoo uw hart nog wraakzucht voedt. Wie de liefde wil betrachten , Kan hier liefde en troost verwachten.  Zalig zij! die vrede stichten; Die, in stillen ootmoed blij, Trouw zijn aan hun Godsdienstpligten; Hun is 't Hemelrijk nabij. Wat de wereld niet kan geven, Zal hier zeegnend om hen zweven» Droeven! heft de ziel naar boven! Blijden! jubelt bij 't genot! Uw bestemming is gelooven, En uw beider steun is God. Wat de tijd ook moog' ontbinden, Hier blijft gij dat steunpunt vinden. Laat ons dan, met vrije zielen, In het huis des Heeren gaan. Laat ons hart, bij 't nederknielen, Slechts voor God en Vrede slaan. Dit, dit zal ons heil vermeêren: „ Vrede woont in 't huis des Heeren. M B. KLYN, BZ.  te uiMSTERD^iM, bij c. schaar.es, Heilige-weg, N°. 42.  GEZANGEN, TEN GEBRUIK E VOOR DE E VANG. LUTERSCHE GEMEENTE TE UTRECHT, IN DEN VOORMIDDAG-GODSDIENST VAN ZONDAG, DEN 10 DECEMBER 1826. DER GEMEENTE GEWIJD, DOOR HAREN LEERAAR EN VRIEND % DECKER ZIMME R MAN. Deze Gezangen zullen, bij het aangaan der kerk, grati uitgedeeld worden, en voorts, te bekomen .zijn, a 25 cent, ten voordeele der kerk, bij den Boekhandelaar P. Quint, in de Lijnmarkt.  / De gemeente gelieve, hij het gehruik dezert gezangen, op te letten, dat zij nergens medëzinge, waar het woord'^mi hoven de gezangen of verzen geplaatst fiaat, en voorts wel acht te geven op de hovengefields aanwijzingen : t^mifotn/ darmen/ <&tmtt& te. — Stichtelijker ook zal het gezang zijn, naarmate, hij de beurtzangen, de mannen hunne fïemmen gepastelijk bedwingen, en behoorlijk acht geven op den voorzanger. De melodijen zijn allen naar de Luterfche zangwijzen en berijming. Het gewone gezangboek zal, bij deze gelegenheid, niet gebruikt ■worden, dan, zoo men wil, tot het nagaan der melodijen.  EERSTE GEZANG. 6 ij het aangaan der kerk. Wijze: Psalm io<5. Vs. i. Welkom in het huis des ïleerert i Welkom, welkom, Christenfchaar ! Blijde moogt gij wederkeeren, Keeren, waar 't gewijd altaar, Door der vaad'ren trouw geiïicht, Voor hun kroost is opgerigt. Vrolijk moet uw loflied fchallefij Eigen erf gaat boven allen. Vs. 1. Trouwe broederliefde leende U, herbergzaam, 't gindfche huis, Waar u 't vroom gebed Vereende, Neergeknield aan Christus kruis; Waar g', in vreed' cn ongeftoord, Luistren mogt naar 's Hoogften woord. Wie, wie wenscht dier plaats geen' vrede? Zegen, Heer! die dierbre ftede. Vs. 3. Zegen haar, als Christenfcharcn Daar, met godgewijden zin, Op al 't heil in Christus ftaren, Dat hen wekt tot hemelmin. A a Aart  (4) Aan die ftede blijft, met regt, Ieders dankbaar hart gehecht; Toch moet heden 't loflied fchallen: „ Eigen erf gaat boven allen!" Vs. 4. Eigen erf?... ja, dankbre fcharen! Eigen poort ontfloot zich weêr; Blijde moogt g' in 't ronde ftaren, Weêr verecnigd als weleer. 't Oude — 'c is, ja! 't is vergaan; 't Nieuw' heeft alles aangedaan. God! uw gunst zij hoog geprezen: Nieuw moet ieders dank ook wezen. TWEEDE GEZANG. VOORGEZANG. Wijze: Psalm 1. Vs. U <&tmuntt. Wanneer de Heer het huis niet bouwt, Is 'c vruchteloos te bouwen; Zoo hij de ftad in 't oog niet houdt, Wie wil er vrucht aanfchouwen Van waakzaamheid, beleid en moed? 't Is God alleen, die 't al behoedt, De God van ons vertrouwen. Vs, a. Dies heffen wij ons hart omhoog, Om u, met blijde klanken, God  (O God! die ons, van uw' hemelboog, Beguniïigd hebt, te danken. Gij hebt voor onheil ons bewaard; Ons zelv', tot op deez' dag, gefpaard; Wij danken, ja! wij danken. Vs. 3. Nu mag de vlijt om 's Heeren huis Betaam'lijk te verfieren, Nu mag zij, aan al 't aardsch gedruisch Ontheven, feesttijd vieren. Nu juicht zij in 't voltooide werk; Betaam'lijkheid en eenvouds merk Mogt ieders keus bellieren. Vs. 4. Zend, God! uw licht en waarheid neer, Dat zij ons hier geleiden; Doe ons hier waardiglijk uw' eer, Den naam uws zoons verbreiden. Geef zegen aan deez' eerden ftond; Wij danken u met hart en mond, Terwijl w' uw hulp verbeiden. DERDE GEZANG. tussciiengezang, vóór de predikatie. Wijze: Psalm 135. Vs. 1. Laat ons, met blijde klanken, Den milden gever danken, A 3 Voor  co Voor zoo veel zegeningen, Die w' uit zijn hand ontvingen. Vs. 2. Ja, laat nu dankbre wijzen Ten hoogen hemel rijzen! Gods gunst heeft ons" gezegend, En ons met hulp bejegend. Vs. 3. Gemeente. Het oude - 'c is verdwenen; Het nieuwe - \ js verfchenen; Ziedaar den loon van 't wachten, En van 't vglijvrig trachten. Vs. 4. Laat ons, met blijde klanken, Den milden gever danken, In zijn hernieuwde woning, Voor zoo veel gunstbetooning» Vs. 5. mannen. Het dierbaar erf der vaad'ren, Waar wij met eerbied naad'ren, Het blijft in ftand en waarde, ' Na ons vertrek van d'aarde. Vs. 6%  C73> Vs. 6. 't Geloof plant hier zijn ftanders; Hier is, voorwaar! niets anders, Dan een huis Gods, en tevens Een poort des eeuw'gen levens (*). Vs. 7. tëtmtzntt. Laat ons, met blijde klanken, Den milden gever danken. Wil, God! uw' zegen fchenkeh, Bij 't verder overdenken. VIERDE GEZANG. tusschengezang, onder de predikatie. Wijze: Psalm 33. Vs. 1. Uw tempel, Schepper! is alom, En overal uw heiligdom, Op aard' en in den hemel. pÜSammi. Want overal, 0 God! zijt gij, En overal zijt g' ons nabij, In al het aardsch gewemel. C) Gen. a& vs. 17. A4  co Gemeente. Toch ftïcht Dankpligt Kerk en tempels, Om die drempels, In gebeden, Dankend, roemend op te treden. VS. 2. Zoo hebben w1 u dit huis gewijd, U, God, die onze Vader zijt! Voor ons en onze kind'ren. bannen. Woon, woon daar gaarne bij ons in; Verwek ons daar tot hemelmin, Laat d'aard noch 't aardsch' ons hindren Gemeente» Zie neer, Dat weêr, Ons uw woning, Hemelkoning \ Wckk' en trekke, Ons een poort des hemels ftrekke! VIJF-  C 9 ) V IJ F D E GEZANG. NAGEZANG (*)• Wijze: Psalm 45. Vs. u Looft en prijst den Heer der Heeren! Al wat beftaat moet Hem vereeren! Want Hij is God en wij zijn Hof. ^Bannen. Alles werp' zich voor Hem neder! 't Heelal, zijn tempel galme weder Van blij gejuich tot 's Hoogden lof! Die 't al in 't aanzijn riep, Die 't al uit liefde fchiep, iBanntn. Wiens eeuw'ge kracht En wondermagt, Gemeente. Wiens vaderhand Houdt alles, wat zij fchiep, in ftand. Vs. 2. (*) Dit gezang is ontleend uit het in den loop van het volgend jaar b;i ons genooti'cliap in te voeren nieuwe gezangboek. De gemeente te Utrecht kan zich alzoo geluk wenl'chen van weder , bij cene haar dierbare gelegenheid , uit dit gezangboek het cerfte te hebben gezongen. Dj verandering in eemn beurtzang is Jlechts voer de tegenwoordige gelegenheid. Z.  C 10 3 Vs. i. tinton. Juicht, verblijde Christenfcharen' Werpt u aanbiddend voor d' altaren* Brengt uwen Heiland lof en eer! * SBarrnm Hij heeft zich voor ons gegevenDen weg tot waarheid, licht en leven, Bragt Jezus op het aardrijk weêr. &£onfbeit. Hij heeft zijn werk ventgt, Scannen. Voor 't helder hemellicht Van zijne leer, &tmttntt. Dat meer en meer Deez' aard verblijdt, Bhjv' hem ons dankbaar hart gewijd! Vs. 3. Geest der.waarheid! doe de flralen Der waarheid op de volken dalen, Die dolen in een' duistren nacht. USanncn. Ach! verdrijf dit aklig duister. ,r JpZVs,Ifer' door haren luister, Verlicht heel 't menfchelijk genacht!  C tt -> iptmttntz. Verdrijf de valfche goön", Verbrijzel hunnen troon; Maak 't menschdom vrij Van flavernij. Dat Jezus leer De duisternis in licht verkeer ! ZESDE GEZANG. sa den zegen, terwijl de Gemeente, met eerbiedige ftilte, de kerk verlaat. Wijze: Psalm 19. Vs. 1. De Heer will' u zijn' dierbren zegen fchenken, En u behoeden op uw paan; Ziin aanfchijn blink' u vriendhjk aan; Hii blijv' aan u fteeds in gena gedenken, Met vreed' u drenken. Vs. 2.' De Heer blijv' u, in voorfpoed en gevaren, Met zijne vadergunst nabij; Dat al uw doen gezegend zij; Hij blijv', tot in uw laatfte levensjaren, U trouw bewaren!   BIJ HET DERDE EEUWFEEST VAN DE. OVERGAVE DER AUGSB URGSCHE GEL O OFSBELIJDENIS. GEZONGEN DOOR DE WEESKINDEREN SER TE AMSTERDAM. 1830.   VOORZANG. Op, Christ'nen! heft het dankbaar oog Met blijde ontroering naar omhoog^ Stort uit uw hart in jubelzangen! Deez' dag bragt heil en zegen aan. De sterveling , misleid door waan , Zag van de kluisters zich ontslaan, Waarin geloofsdwang hem dorst prangen. 't Was nacht! — De mensch, Godsbeeld op aard', Scheen langer niet dien eernaam waard j Hij liet zich te onbedacht verblinden. Uw reine leer, o Zoon van God! Die gids in welvaart en genot, Die troost in 't kommervolste lot, Was nergens meer terug te vinden.  Maar, heil ons! 't morgenlicht herrees; En vrees voor God, geen priestrenvrees, Mogt weêr het Christenhart bestieren. De zon drong door de nevels heen; Geloofsdwang, bijgeloof verdween ; 't Gebouw der dwaling stortte in een, En 't Bijbelwoord mogt zegevieren! Drie eeuwen zonken reeds in 't niet, Sinds zich uw stem weêr hooren liet, O Godsdienst-vrijheid! lang verdrongen. Klink luid, o plegtig feestgeschal! Toen werd in Augsburgs achtbren wal, Voor de oogen van 't verbaasd heelal, Het groot hervormingswerk voldongen. Nu vreezen wij noch smaad, noch dood; Nu steunen wij op God in nood; Heil ieder, die op Hem blijft hopen! Zijn liefde en bijstand zijn gewis, 't Is God die schuldvergever is; Maar onzin is 't, vergiffenis Voor nietig goud te willen koopen.  Op, Christ'nen! juicht, met blijden geest; Viert dankbaar dit hervormingsfeest; Wil j God ! daartoe uw zegen geven! Ontgloei ons hart voor Jezus leer! Want, leven we U en Hem ter eer, Dan zal op aarde meer en meer 't Oorspronklijk Christendom herleven. ï. J. KERKHOVEN.  SLOTZANG. Waar de feesttoon ook moog klinken; Waar men jubel om zijn lot; Waar in 't oog de vreugd moog blinken, En het loflied klim tot God: Hier, hier stijgen aller klanken Tot één zielverheffend danken. Wie, wie zoude u ooit vergeten, Lieflijk kleinood! edel goed! Dierbre vrijheid van 't geweten! Bron van zielskracht, deugd en moed! Heerlijk licht, dat kracht en leven, Aan de zuchtende aard moet geven!  't Drietal eeuwen is vervlogen, Sinds uw glans door 't nachtfloers drong , En uw kracht, door luthers pogen, Vonten tot bewondring dwong! U dan , bron van 't reinst verblijden ! U is 't, wie we ons loflied wijden! m& Ja, u galmen onze toonen, Heiige Vrijheid ! luthers wil! Die zijn' ijver kon bekroonen, En ons zaligt in 't bezit! Die met vastheid ons leert denken, En ons 't echt geloof kunt schenken! Zaal'ge stonden ! achtbre Tempel! Wijkplaats in den storm der smart! Bij het nadren tot uw drempel, Rees het vast besluit in 't hart: Niets zal onzen ijver dooven, Niets de zielenvrijheid rooven.  Zij, zij zal ons hart verheffen , Door haar zacht en lieflijk licht! Zij, zij doet ons diep beseffen 't Heil, door Jezns leer gesticht! Ja zij leert ons, door dit leven} Kalm en moedig grafwaarts streven! Zij dan blijf den band der liefde Strenglen om het vaderland ! Waar men ooit den broeder griefde : Hier heersch vrede aan allen kant! Vrij in 't denken, — braaf in 't handlen, Doe ons hier als Christnen wandlen! Alles — hoog of laag gezeten , Alles juich dan op uw feest, Dierbre vrijheid van 't geweten! Kracht en leven van den geest! Zoo moog aller dankend zingen, Tot den troon des Eeuw'gen dringen! 11. H. KLYN.  ZAIVGEN op het DERDE EEUWFEEST der overlever ing der Augsburgsche Geloofsbelijdenis, pi-eg tig gevierd dook de EVAUGELISCU Z.UTBKAS CH E GEMEENTE in 'sosaveniuoe, op zondag, den 2 7«en junij 1 8 3 o. worden uitgegeven in 's gravenhage, bu de Kerkeraadsleden SCHOTÏ, HAPPEL en HAANEBEEK, VOOR 25 CENTS. Ten voordecle van het Weeshuis der voorn Gemeente.  De opsteller dezer Zangen zag zich bij derzetver vervaardiging genoodzaakt, zich naar reeds aanwezige Muzijk te schikken. Deze herinnering moge toereikend zijn , om aan deze Zangen de bescheidenc en toegevende beoordeeling te verzekeren van ieder, die het moeijelijke van zulk cene taak gevoelt. L.  N°. I. GEMEENTE, (3IET BET OIIGjELX wijze: gezang 335, Looft den Koning aller volken! Looft God, die boven lucht en wolken Zijn' troon gesticht heeft door zijn maas! Doet zijn heiligdom weergalmen, Van blij gejuich en danbre Psalmen! Roemt, roemt zijn liefde en wonderkracht! Erkent des Hoogsten werk! 't Is feest in Christus kerk. Galmt Christnen luid' Uw blijdschap uit! Dat niets uw dankbrcn feesttoon stuit'!  Plegtig feestkoor! dat uw zangen Ons lied van dank en vreugd vervangen! Voegt snarenspel bij orgelklank! Deelt in onze vreugdbetooning! Roemt met ons God in zijne woning! Vereenigt u met onzen dank! Ja, loven wij den Heer ! Knielt voor zijn grootheid neer! Dat al wat leeft En adem heeft, Hem roem', die 't all' zijn' zegen geeft. 2. KOOR, {tl ET HET ORKEST), U God en Heer, U Bron van heil en leven, Zij 't vreugdelied volstemmig aangeheven, Op 't heuglijk statig Jubelfeest! Tot U verheffen wij lofzingend hart en geest, O Vader! Heft Broedren, heft Zustren, Heft aan in blijde koren! Laat uwe zangen hooren, Tot lof van uw' God!  Heft Broedrerjj heft Zustren, Heft aan in blijde koren! Laat uwe zangen hooren! Rigt juichend harten en stemmen tot God! Ja Vader, U de Bron van vreugd en leven, Zij 't loflied aangeheven! O Vader. RECITATIEF. Wat voert ons thans ten achtbren tempel in, En roept ten feest, gevoel en ziel en zin? SOLO. 't Is dank aan God, die uit der dwaling nacht, Het heilrijkst licht voor de aard te voorschijn bragt, Door duisternis verdoofd, Van kracht en gloed beroofd ; Dank voor de rust op nieuw gestort in 't harte, Dank voor den troost in bange zorg en smarte; Dank voor het heil aan 't Christenvolk verleend; — Dank is 't aan God, die ons ten feest vereent.  RECITATIEF. Drie eeuwen reeds verheugt zich de aard' In 't licht, dat zoo veel heils en zegens baart. KOOR. Verheft u stemmen tot God! Roemt Hem in plegtige zangen! Dat uw toonen het speeltuig vervangen! Wien, wien moet ons danklied vereeren? Den grooten Heer der Heeren, Bestuurder van ons lot; Den eeuwgen Heer der Heeren, Die 't all' zijn zegen geeft. Hem loov' en prijz' al wat leeft! Wien, wien moet ons danklied vereeren? Den Vader der menschen, God, Hij is de Heer (der Heeren!  GEMEENTE, (MET HET ORGEI*). wijze: gezang 86. Natuur met schoonen zomerblos, Getooid in feestelijken dosch^ Verkondig' ons Gods Vaderzegen; In schooner licht, in warmer gloed, Komt ons zijn Liefde te gemoet, Straalt ze ons in jezus heillëer tegen; Die leer, die onzen waren schat Voor tijd en eeuwigheid bevat. Zij bleef behouden en bewaard, Schoon lang een bange nacht voor de aard*, Haar kracht en invloed deed verkwijnen. Gods magt hergaf haar goed en glans. De dag herrees aan 'sHemels trans, Die licht der waarheid weêr deed schijnen. Een licht, door 't waardig voorgeslacht Voor moeilijke offers aangebragt.  O Groote dag! O plegtig uur! Toen binnen Augsburgs grijzen muur, De mannen Gods heldhaftig stonden; Toen uit hun mond het vrije woord Van 't Evangelie werd gehoord, Gezuiverd van der menschenvonden. Hunn' moed, geloof en echten geest Vereeren we op dit Jubelfeest. 4. GEMEENTE, (MET HET ORGEZ,). wijze: gezang 316. „ Een vaste burg is onze God, „ Een hulp en steun in 't moeilijkst lot, „ Een toevlugt in ellenden. „ Wat ook met sterken tegenstand Zich tegen ons hebb' aangekant, „ God zal ons onheil wenden." Zoo zong in 't barnen van den nood, Held luther in vertrouweu groot, 't Welk heel zijn ziel vervulde. Tuig' Worms hoe edel hij daar streed, Tuig' Augsburg wat Melanchton deed, En breng' hun-'t nakroost hulde!  5. OKMKENTE, (MET HST ORCEl). wijze: gezang 141. DnaiiVjihavj.>ofi ,arp^iitüh •: < Ook onze vaste burg blijft God, De rots van ons vertrouwen. Wij zullen, zelfs bij hoon en spot, Vol hope 't goede bouwen. Moog' bijgeloof Voor rede doof, Verlichting tegenstreven, Geen moed zal ons begeven. Tot God dan Christnen 't oog gerigt, Zijn bijstand afgebeden! Hij doe op 't pad van onzen pligt, Getrouw ons voorwaarts treden! Tot we eens de kroon, \ Genadeloon, Aan de eindpaal opgehangen, Van zijne hand ontvangen.  IO — 6. KOOR, (MET BET ORKEST). Nog eens' ten'Rei, en looft den naam Van den Almagtigen, den hoogverhev'nen God! Stemt nogmaals zang en speeltuig zaam, En klink uit onbedwongen geest, Bij 't einde van ons Jubelfeest, De blijde toon tot lof van God! TWEEDE KOOR. Ja Vader, duld dac feestelingen In dankgevoel U hulde zingen! Van U kwam ons deez' dag van vreugde, Die ons door zoo veel goeds verheugde. Gij schonkt in heilige oogenblikken 't Vertrouwend hart het zoetst verkwikken. Dies brengen we allen blij te moê O God! U dankend 't loflied toe. BEIDE KOREN VEREENIG D. Nog eens ten Rei en looft den naa«u enz.  S O L O. Kroon Algoedheid onze wegen Met uw zegen! Leid ons op het levensspoor Door het licht der waarheid voor! Breng ons door dat licht, o Vader! Tot U nader! Prent den echten kinderzin Jegens U ons allen in! Leer ons met dien zin U eeren, En waarderen 't Heil dat ons van U ontmoet, God! oneindig groot en goed! Laat ons zwakken op U bouwen En vertrouwen! O, hoe groot de zwakheid zij, God! blijft gij ons niet nabij ?  koraal. Ja God! wat hier ooit vall' of wijk', Wat hier in kracht of duur bezwijk', Gij zult ons nooit begeven. Gij blijft ons heil in vreugd en nood. Uw hand voert ofet graf en dood Ons eens naar beter leven. Uw magt, Uw kracht Breng ons, Vader! U steeds nader, Voer ons zamen Eens in uwen hemel. Amen. recitatief. Brengt God uw' dank, uw' lof, uw lied! Vervangt o luthers volgelingen den zang, Door 't koor volstemmig gezongen! Juicht zingend Gij in den God uws heils! En Hij doe u 't heilwoord vernemen: Vrede zij met u.  koor. Roem juichend God in 5t dankend lied, Gemeente, die zijn gunst geniet! Zij lof en prijs uit aller monden, Ten hoogen hemel opgezonden! Dat aller blijde zangtoon zij: Heer onze God U loven wij! Heer onze God U danken wij J «iMitsrE, (met het omgez). wijze: gezang 333. Ja danken we allen God, Die magtig boven denken, Ver boven tijd en lot, 't Heelal stuurt naar zijn wenken! Die ons beschermt en hoedt, Van onze wording af; Ons nog verzorgt en voedt Met 't geen zijn liefde ons gaf!  God blijf in liefde ons bij! Sterk onze zwakke krachten! Dat elk uw naam belij, Uw heilwet leer betrachten! Breng allen door den band Van liefde meer bijeen! En maak' ons eens uw hand. Als zaalgen lotgemeen! O God! zie op ons land, Met vaderlijk ontfermen! Wil, door uw sterke hand Ons tegen 't kwaad beschermen. Behoed en kerk en staat Door uwe Vadermagt. Wie zich op U verlaat Is groot in heil en kracht. Hoor Vader onzen lof! Hoor onze zwakke klanken! Wij wagen in het stof O jezüs ! U te danken.  — i5 — O Geest! dat alles juich' Voor 't heil dat gij verspreidt!, God, voor wien alles buig', Zij lof in eeuwigheid!   TEN GEBRUIKE "VOOR DE EVANGELISCH LUTHERSCHE GEMEENTE T E WOERDEN, IN DE VOORMIDDAG— EN- AVONDGODSDIENST VAN ZONDAG DEN XJStea JTJNIJ l83o; TER VIERING VAN DE OVERGAVE DER AVGSBVRGSCIIE GELOOFSBELIJDENIS DOOR DE PROTESTANTSCHE VORSTEN EN STANDEN VAN HET DVITSCHE RIJK, AAN KEIZER KAREL V., OP DEN RIJKSDAG- T E AUGSBURG, 25 JVN1J 1530. DER GEMEENTE GEWIJD , DOOR HAREN IiEERAAR EN VRIEND J. G. H. REUDLER.  De Mannen gelieven op te letten, dat zij die regels, voor welke het woord Vrouwen geplaatst is, niet medezingen, zoo ook de Vrouwen, dat zij die regels, voor welke het woord Mannen staat, alleen door de Mannen laten zingen. De zang-, wijzen zijn genomen uit het gezangboek bij de Evangelisch Luthersche Gemeenten in gebruik y hetwelk in den jare 1826 op last der Synode is uitgegeven.  VOORMIDDAG EERSTE GEZANG. Wijze: Gez. 331. Gemeente, i- Loofc Hem, die ons dezen dag Dezen dag verheugd doet vieren; Laat voor Hem , die 't Al vermag, Eerbied uwe harten sieren; Loofc, looft God met diep ontzag! Vrouwen. 2. God , die alles kan en doet, Licht uit duisternis kan schenken, Wil 't geloovigc gemoed Uit de bron der waarheid drenken, Die daar leidt tot hooger goed. Mannen. 3. Wie, wie zou niet Hem alleen Lof en dank en eeré geven? Die drie eeuwen liet betreen Weêr den cengen weg ten leven Naar Zijn woord, gelijk voorheen. Vrouwen. 4. Liet Hij door d'Apostelschaar Eens dit woord op aard verbreiden : Mannen. 't Moest weêr worden openbaar, Overal weêr licht verspreiden , Gemeente. Schoon 'took lang verduisterd waar'. Vrouwen. 5. Mannen, die der kluisters moê, Dwinglandij vijandig waren, Rustte God met gaven toe, Ge-  C * ) Gemeente. Blijft zich nog aan ons verklaren, Wat ook hst daartegen doe. Mannen. 6. Roemt dan , Christnen ! als voorheen Weêr alleen den naam des Heeren; Vrouwen. Dezen naam en anders geen' Zult gij goddelijk vereeren : Gemeente. 't Heil toch is in Hem alleen. Vrouwen. 7. Hij, die u dien weg ontsloot, Is u moedig voorgetreden, Mannen. Steld' aan 't grootse gevaar zich bloot, Dat gij volgen zoudt zijn' schreden, Gemeente. Hem getrouw tot in den dood. Gemeente. 8. Looft, looft God met diep ontzag, Die ons weder laat aanschouwen Op den Hem gewijden dag, Wat het waar geloofsvertrouwen Door Zijn' geest gesterkt, vermag! TWEEDE GEZANG DOOR D\ MARTINU$ LUTHER , GEMAAKT IN APRID l52I , OP ZIJNE REIS NAAR WORMS, WAARHEEN HIJ DOOR KEIZER KAHEL V. , OP DEN RIJKSDAG TER VERANTWOORDING WAS GEDAGVAARD. Wij.  ( 5 | Wijze: Gez. 210. Gemeente. i.Een vaste burg is onze God: Een bolwerk in ellenden; Een wapen , dat alleen het lot, Wat thans ons treft, kan wenden. Want ernstig dreigt ons nu De wereldvorst, die sluw, Geweld aan listen paart; Wiens wedergaê z'op aard In boosheid nimmer kenden. Mannen. 2. Hoe groot toch onze magt ook zij, Wij zijn nogtans verloren : Helpt ons in dezen strijd niet Hij, Dien God zelf heeft verkoren. Vrouwen. Vraagt gij ons: hoe Hij heet, Die hier in 't strijdperk treedt* Gemeente. 'tIs Jezus Christus, H j, Dien God in 'tveld nabij De zege heeft gezworen. Mannen. 3. Schoon duizenden ook om ons heen Ons wilden onderdrukken, Vrouwen. Wij vreezen echter niets; o neen! Gods zaak zal ons gelukken. Mannen. Zij gruuwlijk ook uw woên: Vrouwen. Gij kunt geen leed ons doen, O Vorst der duisternis! Gemeente. Want wie geoordeeld is, Moet voor een wenk zelfs bukken. Man-  { 6 ) Mannen. 4. Gods woord blijft ons; meent g'ook, dat U daarvoor danken zouden ? (wij Vrouwen. Neen! God staat met Zijn'Geest ons bij, Ons, die op Hem vertrouwden. Ontneemt gij ons ons goed, Ons leven, eer en bloed: Gemeente. Wij laten 't varen ; gij Wint niets hiermeê, daar wij Het Godsrijk toch behouden. Gemeente. 5. Gods naam zij lof en prijs en eer, Hem boven alle namen! Hij zond uit liefd' op aard weleer Ons Zijnen zoon , die zamen Met Hem en met den Geest Van zonden ons geneest,. Het rijk van God ons schenkt, En ons ten hemel wenkt; Hij ondersteun' ons ! Amen. DERDE GEZANG. Wijze: Gezang 141. EERSTE G E D EELJTE. Gemeente. 1.Heft, Christenen! een loflied aan, Wilt God ter eere zingen; Doet elk met blijden galm verstaan De dierbre zegeningen, Die  ( I ) Die wederom Het Christendom Ons schenkt, nu 't licht der waarheid Weêr schijnt in volle klaarheid. Mannen. 2. Dit licht, dat God aan d'aarde schonk, Scheen eeuwen lang verloren : Toen 'teenmaal als op nieuw weêr blonk, Door Luther werd herboren. Vrouwen. 't Hervormings werk Heeft Christus kerk Weêr tot dien rang verheven, Gemeente. Dien God haar had gegeven. Vrouwen. 3. Aan hen, die zuiver van gemoed Geen eer, maar waarheid zochten, Gaf God dien eedlen heldenmoed, Mannen. Waardoor .zij eens vermog en , De menschen vrij Van slavernij En geestesdwang te maken, Gemeente. Den ijzren boei te slaken. TWEEDE GEDEELTE. Mannen. 4. Wat ook de duisternis bestond, Om 't licht te wederstreven : Vrouwen. 't Moest dienen , om een' vasten grond Aan 't Godsgebouw te geven. Gemeente. Hoe menschenmagt Ook heeft getracht,  ( * ) Om 't goede zaad te roeijen, Vrouwen. 't Moest des te schooner bloeijen. Gemeente. 5. Wat ook de list den Held beloof, Wat magt hem poog' te buigen: Hij zal en moet van zijn geloof Voor Vorsten zelfs getuigen. Vrouwen. Schoon alles zwigt: Hij kan voor 'tlicht, Gemeente. Dat schijnen moet naar buiten, Door dwang zijn oog niet sluiten. Vrouwen. 6. Het is de zaak van God, die spreekt, Die 't licht slechts kan gedoogen: Mannen. Het is de waarheid, die zich wreekt Aan menschcnvond en logen; Vrouwen. Waant duisternis Dan eens gewis De zege te behalen; Gemeente. Neen ! 't licht moet zegepralen. tejy slotte. Gemeente. 7. O God! Uw waarheid blijv' ons bij, Gelijk zij haar beleden , Die geestelijke heerschappij Manmoediglijk bestreden. Maak ons, o Heer! Toch nimmer weêr Tot vuige menschenknechten, Die zich aan vonden hechten. Avond  ( ■ ) AVOND. EERSTE GEZANG: DE LOFZANG : TE DEUM LAVD AMÜS NAAR DE OVERZETTING VAN DR. MARTINUS LUTHER. Wijze: Gezang 335. Mannen. 1. God! wij loven U. — O Heere! Wij danken U. -■ O Vader! eere Geeft u, die eeuwig zijt, het stof. Vrouwen. Engelen en Cherubijnen, Wie U ook dient, en Serafijnen, Zij zingen luid tot Uwen lof: Mannen. O driemaal Heilig God! Vrouwen. O Heere Zebaöth ! Gemeente. Uw heerlijkheid Is uitgebreid, Uw magt alleen Gaat over aard' en heemlen heen. Mannen. 2. Met d'Apostels en Profeten Vermelden, naast Uw' troon gezeten, De  ( io ) De Martelaars Uw majesteit. Vrouwen. Heel de Christenheid op aarde Lofzingt U om d'onschatbre waarde Van 't eeuwig heil, voor haar bereid: Mannen. U, Vader op Uw' troon! U, Eengeboren Zoon ! Vrouwen. U, Heiige Geest, Die 't allermeest Tot troost haar zijt! Gemeente. U eert zij , aan Uw dienst gewijd. Vrouwen. 3. Hemelkoning! Gij, geboren Van eene maagd, en uitverkoren Tot heil van 't menschelijk geslacht, Mannen. Hebt den dood de magt benomen, En schonkt den hemel, waar de vromen Eens 't loon van U, als Regter, wacht. Vrwwen. .Help ons, Uw dienaars, Heer.' Door U verlost weleer. Gemeente. De zaligheid Zij ons bereid In 't hemelrijk Met alle heiligen gelijk. Mannen. 4. Help ons, schenk Uw erfdeel zegen, Bewaak en pleeg ons allerwegen. Wij loven U tot in den dood. Vrouwen. Wil voor zonden ons bewaren, O Heer! en ons genadig sparen, Genadig zijn in -allen nood. Man-  Mannen. Toon ons barmhartigheid: Vrouwen. Op U, wiens raad ons leidt, Vertrouwen wij. Gemeente. O God! laat Gij Ons nimmermeer ! Te schande worden. Amen, Heer! TWEEDE GEZANG. Wijze: Gezang 16. Gemeente, i. God! schenk ons Uwen zegen Bij 't woord, van U herkregen; Verhoor op 't heug'lijk heden Ook onze dankgebeden. Vrouwen. 2. Waar twee of drie zich scharen, En in Uw' naam vergaêren, Daar zijt Gij in hun midden, En hoort hun dankend bidden. Mannen. 3. Door dezen dank gedreven Voor 't goede ons gegeven, O Gever aller dingen ! Behaagt het ons te zingen. Mannen. 4. Uw naam zij hoog geprezen, Vrouwen. Dat Gij reeds lang voor dezen Het waar geloof en leven Gemeente. Aan ons hebt weergegeven. Vrou-  ( 12 ) Vrouwen. 5. Hebt Gij eens vol ontferming Mannen. Uw heilige bescherming Verleend aan Uw' getrouwen, Vrouwen. Om 't Rijk weêr op te bouwen , Gemeente. 6. Dan , o ontfermend Vader! Dan smeeken w'U te gader: Behoud voor alle dingen Ons bij die zegeningen. DERDE GEZANG. Wijze: Gezang 316. (dom, Gemeente. 1. Toen 'dicht weêr blonk van 't ChristenOp nieuw de vonk der waarheid glom Door 't Godlijk Alvermogen : Toen kon het rijk der duisternis, Dat waarheid steeds vijandig is, Dien lichtstraal niet gedoogen. Vrouwen. 2. Uit éénen mond verhief de stem Van 'c bijgeloof zich tegen hem , Die 't woord van God liet lichten ; .Maar wie ook waarheid'met hem zocht, Hij bleef aan 't woord van God verknocht: Geen magt kon hem doen zwigten. Mannen. 3. 'tWas niet, om eene kerk op aard, Die eeuwen eenheid had bewaard, Op-  ( 13 ) Oproerig te verscheuren; Maar om door 'tware heilgenot Van 't onvervalschte woord van God Weêr harten op te beuren. Vrouwen. 4. 't Is waar, dit woord geeft ons bevel, Om eensgezind en altijd wel Met eiken mensch' te leven ; Mannen. Maar moet de Christen niet vooral, Vrouwen. Wanneer hij hartlijk minnen zal, Gemeente. Het eerst naar waarheid streven? Gemeente. 5. Dit bragt die helden tot dien stap, Vrouwen. Waarvan zij eenmaal rekenschap Voor Vorston konden geven ; Mannen. Toen heden voor drie eeuwen zij Beleden : dit gelooven wij, Vrouwen. 't Staat in Gods Woord geschreven. Gemeente. 6. Werd die Belijdenis de band, Die duizenden verbond, en 'tpand Der vrijheid van geweten; Zij, d'eerste steunpilaar van 'twerk, Moet van de Protestantsche kerk De Grondwet blijven heeten. SLOT-  ( M ) SLOTZANG. Wijze: Gezang 335. t. Christnen ! eens nog aangeheven, En God gedankt, die u het leven Der ziel in Jezus wederschonk; Toen Gods stem door nieuwe boden: j, Ontwaakt, die slaapt! staat op gij dooden! „ Laat Christus u verlichten!" klonk. Diezelfde stem van God Gaf reeds zoo vroeg 't genot Van Jezus leer Uw Va d'ren weêr. Dankt Hem daarvoor En volgt hen op dat edel spoor.' 2. Hij, die u dit spoor bereidde, Qf) Het eerst de zuivre leer verspreidde, Aan-» Ct) Johannes Pistorius , ook bekend onder den naam van Jan de Bakker of Jan van Woerden , de eerste Martelaar van HoIIar.d, zijnde hij op den i5den September 1525 te 'sGravenhage openlijk geworgd en verbrand, was geboren te Woerden in den jare 1498 en de eerste in Holland, die openlijk voor de gevoelens van Luther optrad, en die reeds in 1520 door het prediken van de gezuiverde leer des Evangelies te Woerden eene Gemeente stichtte , waardoor hij den grondslag gelegd heeft tot de gezegende Kerkhervorming, welke in 1566 openlijk door de regering der stad werd ingevoerd. Zie Waisenaar Vaderl. Hist. Deel IV. Blz. 428. en Deel VI. BIz. 18$.  ( 15 ) Aanschouwde hier het levenslicht; Door die leer te doen herleven, En door als martelaar te sneven, Heeft hij Gods tempel hier gesticht. Schoon voor gewetensdwang Nog veertig jaren lang Dat heldre licht Ook heeft gezwigt; 't Moest eens nogtans Weêr schijnen in zijn' vollen glans. 3. Daarom laat dat licht dan lichten, Wilt voor geweld noch boosheid zwigten, Weest steeds getrouw tot in den dood; Jezus heilleer te belijden, Voor waarheid en voor regt te strijden, Dat is het, wat Hij ons gebood. Behoudt dan, wat gij hebt Door Hem, die in u schepc Een' vasten geest, Die nimmer vreest, Dat iets voortaan U ooit de kroon zal doen ontgaan.   GEZANGEN VAN JJ. M. WOLFF en Mr. P. R. FE1TH. B IJ DEN MORGEN- en AVONDGODSDIENST, VAN HET DERDE E E ü W-F EEST der overlevering van de Augsburgsche Confessie aan K eiz er K AREL V. op den 25sten Junij i53o. Plegtig gevierd linnen ZWOLLE, in de Gemeente dezer Geloofsbelijdenis toegedaan, op Zondag den 27 Junij i85o. Ten voordeele der Armen. Te Zwolle, Bij B. C. H E I T M A N N, aan het Groote Kerkhof. •   — 3 — BIJ DEN MORGEN-GODSDIENST. GEZANG I. Wijze: 25. Juichend stijg' ons lied naar boven, Huid' en dank vervul' den geest, Om, ó God! uw' naam te loven Op dit plegtig Jubel-feest, 't Licht, door Jezus aangebragt, Om ons 'theilspoor aan te wijzen, Deedt gij uit den zwartsten nacht Op deez' grooten dag herrijzen. Blinde geestdrift, dolle woede, Vuige gouddorst, stoute waan, IJzren kluister, geeselroede, Vuur en zwaard joeg siddring aan; Maar door u gehard en sterk Togen edlen op ten strijde, 't Licht herrees! — 0 Dat de kerk U haar dankbaar' offers wijde! On-  Onze dappre vadren waagden In dien kampstrijd goed en bloed. Eeuwig' eer zij d'onversaagden! Eeuwig' eer hun' heldenmoed! Goede God! gij stondt hun bij, Eeuwig zij die gunst geprezen! Laat uw leer, van dwaling vrij, Ook ons kroost ten erfdeel wezen. G E-  GEZANG II. Wijze: Wer nur den lieben Gott &c. De Vrouwen. God schept vermaak in mededogen, Bij heilgenot en vreugd vooral, En wis zien thans zijn heilig' oogen Wat ik aan, d'armen geven zal, O dat mijn hart dien duren pligt Naar Jezus hoog bevel verrigt! De Mannen. Wat waart gij, rijkste ieestgenooten! Behoeftig, naakt van top tot teen , Had Jezus niet zyn bloed vergoten Uit namelooze liefd' alleen ? Wat zult gij zijn, zoo niet dat bloed, In 'tjongst gerigt, uw schuld voldoet? De Gemeente. Hij schenkt aan arme zondaars 't leven, Verstoot niet een, die tot Hem vliedt; Maar elk moet helpen , redden, geven! Het karig hart verhoort Hij niet. „Wie," sprak Hij, „armen hulp verstrekt „ Heeft mij gevoed en mij gedekt}" GE-  6 — * GEZANG III. Wijze: Psalm 68. De Gemeente. Triomf! Triomf! der vad'ren moed, Om voor 't geloof hun goed en bloed Belangloos prijs te geven , Heeft God ontvlamd, heeft God gesterkt; Hij heeft voor hun 't geweld beperkt, En 'svijands magt verdreven. Een Luther, Melanchton, Calvijn Deed Hij zoo sterk en schrander zijn, Om 'tbijgeloof te vellen, En 't heilrijk evangeliewoord, Te lang verduisterd en gesmoord, Op nieuw in 't licht te stellen. De Meisjes. Wijze: Psalm 84. Wij slingren bloemen om hun graf. Een werk, dat zoo veel voordeels gaf, Moet eeuwig in gedacht'nis blijven. O mogt  O mogt het eens door Gods beleid, Zoo ver de zon haar stralen spreidt, De nevlen van den nacht verdrijven, En bragt het steeds aan ieder oord Geloof en hoop en liefde voort! De Jongelingen e n Meisjes, de drie Stemmen zingende. Het licht breekt daaglijks meerder door, Eerlang zal aller hart en oor Aan 't godlijk Evangelie hangen. En Jezus, aan 'tHeel-al verklaard, Van 'tmenschdom, in één kerk vergaard, Denzelfden lof en prijs ontvangen. Die tijd spoedt aan, — de nacht zinkt neer, En haast voltooit zijn werk de Heer! — De Gemeente. Wijze: Psalm 103. O schoon verschiet! hoe klopt ons hart u tegen! De Heer houdt woord. - Het menschdom toef'dien zegen, Hoe groot de kracht van 't ongeloof nog schijn', Wantjezus waakt, en zeker, eer wij 'tmeenen, Zal ieder volk Hem huid' en eer verleenen, En 't wereldrond- vol van zijn kennis zijn. SLOT-  — 8 — SLOTZANG. Wijze: Psalm 66. Wanneer deez' dag, na honderd jaren, Het harte stemt tot 's Hoogsten lof Dan zal ons nakroost zich vergaren, En weer bezingen d'eigen stof; Dan zijn wij mooglijk hier vergeten, Waar eind'lijk zelfs 't herdenken vliedt, Maar, vrienden ! welk een troost! wij wetc In 'tgraf vergeet de Heer ons niet. Al is de hoop ons ook benomen, Om weer te jublen met de rei, Zijn Koningrijk zal eenmaal komen, En dan, o dan, verrijzen wij! Dan zal het glansrijkst feest beginnen, Dat immer aard' of hemel zag: Wie Jezus eeren, Jezus minnen, Vertoeven blij dien vreugdedag! BIJ  — 9 — BIJ DEN AVOND-GODSDIENST; I I • (I o t < " ' Q E Z A 3N G I. Wijze: Wachet auf! &c. Looft den Koning aller volken! Looft God, die boven lucht en wolken Zijn' troon gesticht heeft door zijn magt! Doet zijn heiligdom weergalmen Van blij gejuich.en dank'bre psalmen! Roemt zijn geduchte wonderkracht! Verheft met wijs beleid Gods Oppermajesteit! F Hallélujah! o, Prijst Hem luid Met zang en fluit, *t Galm' al den lof des Heeren uit! 't Haglijk tijdperk trekk' onz' oogen, Toen bijgeloof, geweld en logen De reine leer van Jezus schond, En, door euvelmoed gedreven, Elk, die den Bijbel aan dorst kleven, Schier overal naar 5tleven stond; Maar in dien bangen nacht Schonk God aan Luther kracht Tot weerstand biên, En veler mond Deed Augsburgs grond 'tGeloof naar 'tEvangelie zien. GE-  — ÏO GEZANG II. Wijze: Vakt willick dir gdben &c. De Gemeente. Lieve Jezus! die op aard* Nooden hebt gelenigd;, En voor allen alles waart, Die dit huis vereenigt! Schamel' armoê schreit ons aan In deez' oogenblikken. 'kWil mij steeds, bij zucht en traan, Naar uw voorbeeld schikken. De Vrouwen. „ Armen laat ik u beneên, „ Die mijn plaats bekleeden!" Met deez' aanspraak gingt Gij heen. „ Voedt z', en dekt hun leden ! „Wie den spot drijft met dien pligt, „ Armen niet wil laven, „Sluit voor mij zijn' boezem digt, „Weigert mij zijn gaven." De  — II — Wijze: Hertslich thut mich &s. De Meisjes. De kerk, waarin wij toeven, En onze stem God looft, Omringen vele droeven, Van brood en kleed beroofd. Meisjes en Jongelingen. Laat ons die veegen schragen! Zwaar is hun ramp en nood. De last is ligt te dragen, En 'tloon oneindig groot ï De Vrouwen. Komt, hand en hart ontsloten! Komt, Broeders! Zusters! geeft! De Heer zal hem verstoten, Die zijn bevel weêrstreeft. De Gemeente. Slechts eenmaal hier beneden, Viert men dit Jubelfeest. Dank en weldadigheden Versieren d'offers 't meest. GE;  12 GEZANG III. Wijze: Gods wil is eeuwig wijs en goed, of Gez. 161. De Vrouwen. Verheffen wij ons hart tot God, Die, boven lucht, en wolken, Met liefde en wijsheid stiert het lot Van Vorsten, en van Volken; En danken wij Hem, dat Hij 't licht Door braven en door wijzen, Voor aller menschen aangezigt, Met luister deed herrijzen. De Mannen. Gord ons met moed, en krachten aan, Om magt en list te keeren , Die 's Bijbels invloed tegengaan , Om menschenleer te leeren. Is 't noodig, dat der vadren moed In ons op nieuw ontbrande? Geef dan, dat elk zijn goed en bloed Weêr aan uw' dienst verpande! De Meisjes. Maar, liefd'njk God! bewaar ons staag, Dat w' andren niet versmaden; De  — i3 — De Jongelingen. Noch vloeken, in ontzinden vlaag; Om hun geloof, of daden! De Meisjes en Jongelingen. De bloore waarheid heeft op aard', Meer kracht, dan zwaard, en keten. Noch erf, noch goed is zoo veel waard; Als vrijheid van 't geweten. De Gemeente. Verdrijf Gij zelf de duisternis, En rol de nev'len zamen; Waar Jezus leer verbasterd is; Of blinde heid'nen aamen. Stel haat en twisten paal en perk, Waar Christ'nen die nog plegen! Vereenig allen in één Kerk, En schenk die Kerk uw zegen! SLOT-  — 14 — SLOTZANG. Wijze: Psalm 6$. u De Mannen. Wij zijn deez' dag tot ü genaderd, d God! met dank en lof, En wordt de Feestrei weer vergaderd, Dan rust ons hoofd in 't stof: De Vrouwen. Slechts broos en kort is 't raenschlijk leven; Maar niet Uw heilig woord! En al wat daarin is beschreven Duurt onophoudlijk voort. 2. De Jongelingen; Wie hier naar uw gsboón zich rigten, Hoe veel ook zwicht', en wijk', Zult gij de pelgrimschap verligten En voeren in Uw rijk. De Meisj es Daar zal geen nacht hen meer beklemmen, Vol driest geweld, en nijd; Maar hemellicht, dat niets kan stremmen, Bestralen wijd en zijd. De  — i5 ~ 3« De Gemeente. Och! leid, en breng ons, lieve Vader! Om Jezus wil, daarheen! Al onze hoop, en troost te gader Rust op zijn bloed alleen. Zoo moge vrij de dood ons nad'ren, En geven 't graf ten buit! Dan zullen w'eens op nieuw vergad'ren, En galmen Hallels uit! —   $ VOOR $ # DE PLEGTIGE VIERING VAN f 4 <^ * HET EERSTE EEUWGETIJDE DER STICHTING 6 f VAN HET WEESHUIS f l EVANGELISCH-LUTHERSCHE GEMEENTE | ! BINNEN DEZE STAD. f   voor DE PLEGTIGE VIERING VAN HET EERSTE EEUWGETIJDE DER STICHTING VAN HET WEESHUIS der EVANGELISCH-LUTHERSCHE GEMEENTE BINNEN DEZE STAD, u-elke op Donderdag, den dsten Mei dezes jaars, des namiddags te half zes uren, ih het kerkgebouw dier gemeente zal plaats iiebben. Uitgegeven ten voordeele van het voornoemde Gesticht en in hetzelve, alsmede bij de Boekhandelaren de erven DOORMAN, in het Hooge Westeinde alhier, te bekomen tegen 20 Cents. 1834.  GEDRUKT EU IT. p, BE SWART.  VOORZANG der GEMEENTE. wijze: GEZANG 7. Stroomt mei volheid, dankbre zangen Reine vreugde! stort u uit! Stijg tot geestdrift, warm verlangen! Heilig loflied! klink hier luid! Waar uw toonval ooit mag vloeijeii, Baar verheft gij 't hart gewis, Daar kunt ge aller ziel ontgloeijen, Waar de liefde uw bronwel is.  — 6 — Zij, zij hoorde 't bitter kermen Van het ouderlooze kroost, Maar ze ontsloot haar koestrende armen, En het weesje werd getroost. Ja, haar trof de klagt der weêuwen, Bij des grijsaards boezemzucht, En voor 't angstig noodhulp schreeuwen Kliefde 't dankgebed de lucht. Heel een eeuwtijd is vervlogen Sints zij 't pleeghuis heeft gesticht, Waarop in dees stond onze oogen In verrukking zijn gerigt. Wat de tijd ook weg deed schieten, Nog, nog staat het ongekrenkt; Nog zien wij de bronwel vlieten, Die hier wees en grijsheid drenkt. Statig feestuur ! Plegtig juichen! Hoe verruimt gij ziel en zin ! Liefde! door geen lot te buigen, . Wat al zegen sluit gij in! Wat al dankbre tranen leken Wen gij helpt in 't drukkendst lot! Wat al knieën, bij het smeken, Buigen zicli om u voor God !  EERSTE ZANG DER WEES- EN SCHOOLKINDEREN. God, der weezen vriend en vader, God, der grijzen steun en troost, God, den armen altijd nader, Laaft en voedt het hulploos kroost. In 't geluk, in tegenspoed: God is vader, God is goed! Wie dat immer moog beseffen, Ons bestaan getuigt daarvan; Wiea dit ooit de ziel kan treffen, Wij zijn 't, die het treffen kan; In de reegling van ons lot Vonden wij een' weldoend' God.  In dat huis, waar menschenliefde Ons verzorgde en bijstand bood, Waar de rampspoed, die ons griefde,. Op den wil der deernis vlood; In dat huis, op zulk een' grond, Zweeft Gods liefde, zeegnend, rond. O! Zijne almagt Weef het hoeden Voor de slooping van den tijd; 't Bleef, door haar, voor 't schrikk'lijk woede» Van geweld en dwang bevrijd: Welk ellend' het ook omgaf, De Almagt weerde 't onheil af. De Almagt zal het huis bewaren, Waar de grijsheid steun erlangt; Waar de jeugd, in de eêlste jaren, Voedsel voor 't verstand ontvangt; Waar de ziel, die troost begeert, Jezus heiige godsdienst leert. Ja, dat huis zal heerlijk pralen, Schittren in onwrikbren stand; Wat ook klimmen moge of dalen, 't Blijve aan liefde en deugd verpand: Opdat elk, die 't immer roem' Dit met regt een godshuis noem'.  TWEEDE ZANG DER WEES- EN SCHOOLKINDEREN. Plegtig is dan 't uur vervlogen, Het uur, waarin wij , opgetogen, Verrukt van onvervalschte vreugd, In blijken van ons ijvrig trachten Een zwak, maar hartlijk offer bragten Voor 't kweeken onzer teedre jeugd. Gewis, de dankbre zucht, Die 't kinderhart ontvlugt, ls de eerste vrucht, Die, hier gekweekt, Wat ook ontbreekt, Meer dan een vloed van woorden spreekt.  — 10 — Vader ! aller weezen vader ! Uw liefde bragt ons tot U nader; Neem aan der weezen dankend lied! Hoe groot was 't goed, door U verkregen! Ja, dubbel voelt ons hart Uw' zegen; Uw' zorg vergat ook 't weesje niet. Blijft Uwe liefde ons bij, Wat dan ons lot ook zij, Toch j uichen wij , Hier en hierna, Hallelujah! Gods goedheid kent geen wederga! Wat ons beid', wat 't lot moog schenken, Wij zullen 't immer blij herdenken, Hoe veel menschlievendheid hier stichtt'. Gewis, die deugd van d'echten stempel Heeft in ons hart zich zelf een tempel, Een' duurzame eerzuil opgerigt. De zegen, dien zij schenkt, Wordt door geen' tijd gekrenkt. Wat ons hier wenkt, Wat ons hier wacht, Zoo 't wordt betracht, Duurt tot in 't laatste nageslacht.  — 11 — Zalig' oord! waar, voor den zegen, In liefde en menschenmin gelegen, 't Gevoel in aller hart ontbrandt. Wat verwkracht kan uw beeld hier treilen? Wat taal u ooit naar eisch verheflen? Gezegend, dierbaar Vaderland ! Gij , wat m'als edel noem', Of als voortreff'lijk roem', Praalt als een bloem, Zoo rein als schoon; Wat de aarde ook toon', Het heerlijk neerland blijft haar kroon.  SLOTZANG. »E GEMEENTE. wijze: GEZANG 51. Ja, Gij aller weezen Vader! Neemt der weezen danklied aan. 't Voert ook ons Uw hemel nader, Doet gelijken toon ons slaan. Rijk is 't goed, door hen verkregen, Maar ook ons hart voelt, wat zegen 't In dit plegtig feestuur vond. Zalig, zalig was dees stond! Zegen, bron van zegeningen ! Wat de liefde heeft gesticht! Zegen Luthers volgelingen ! Laat hen wand'len in Uw licht! Laat, wat we in dit uur ontvingen, Aller hart en borst doordringen! Louter allen door Uw' geest! Zegen, God! dit jubelfeest!      KOORZANGEN BIJ GELEGEKHEID DER VAN DE HERBOUWDE E\ tXGELISCH-LUTHERSCHE KERK TE w elkom, welkom, Feestgenooten! In 't herbouwde Gods gesticht, 't Heeft thans zijne deur ontsloten , En treft door zijn schoon 't gezigt. Maar, nog schooner is de luister, Dien de leer der Zaligheid , Als een hemel-licht in 't duister, Voor den sterv'ling hier verspreidt.  God zelf woont hier in uw midden, Neergedaald van 's Hemels troon, Hoort uw danken, hoort uw bidden, Spreekt hier tot u door Zijn Zoon; Leert u hier de zonden mijden, Licht u op den heilweg voor; Schenkt u troost in 't angstig lijden, Moed en kracht op 't deugdenspoor. Roemt dan op dit huis des Heeren, Christnen! viert er dankbaar feest, Nu "het, waar gij 't oog moogt keeren, Schooner prijkt dan 't is geweest. Treedt, verheugd in 't hart, thans nader Wijdt bij orgeltoon uw lied Hem, die, als een liefdrijk Vader, Vrede en heil hier aan u biedt.  TWEEDE KOORZANG. Lieflijk is het huis des Heeren, Waar men van het zorgen rust; Waar de geest, aan de aard ontheven, Reeds in hooger sfeer mag zweven, Van Zijn god'lijkheid bewust. Lieflijk is het huis des Heeren, Waar we, in broedermin vergaard, Allen 't zelfde heil bedoelen, Haat, noch nijd, noch afgunst voelen, Die slechts wee en jammer baart.  Lieflijk is des Heeren woning, Waar 't bekommerde gemoed Troost vindt, als 't met vast vertrouwen Op de zorg van God leert bouwen, Die zelfs 't kleinste wormpje voedt.' Lieflijk is des Heeren woning, Waar het hart, door schuld geprangd , God komt om vergeving vragen , En , naar 's Vaders welbehagen , in Zijn Zoon genade erlangt. Ja, des Heeren huis is lieflijk, Want een heug lijk, blij verschiet Straalt er 't oog des Christens tegen, Die een Hemel vol van zegen Hier voor zich geopend ziet.  TER GELEGENflEID YAN DE PLEGTIGE IMIJBING l)E!l nieuwgebouwde EVAXGELIESCII LUTHERSCIIE KERK te Leerdam. Zondag, den 14 October 1838. VOORZANG. Wijze : Gezang 171. Gemeente ex Koor. 'tjSart omhoog, tot 's IJoogsieu Iroon ! Klinkt nu, cimbelsnaren! Klink nu, i'eesllijk blijde toon! Dankend' aan d' al laren. 'lUur verrees, de dag brak aan, Dikwerf afgebeden, Dat wij mogen opwaart gaan, 't Nieuw gesticht betreden. Koor. Stil en waardig slaat het daar, Liellijk in 't aanschouwen , Lieflijk; en d" Alzegenaar Schonk zijn hulp in 't bouwen. Hem dan 'tjuichend lied gewijd, D' cerstling in does' wanden ! God, die onze Vader zijt! Zie hier d' offers branden. Gemeente. Ja ! zij branden U ter eer Om den milden zegen , Yan uw liefde, Hemelheer! Van uw gunst verkregen.  2 Stil en lieflijk staat het daar, *tGodshuis, dat w' aanschouwen , — Lieflijk! — d'Opperzegenaar ! Schonk zijn hulp in 't bouwen. Koon. Schonk en schenkt altijd zijn hulp , Waar w' eerbiedig vragen, D' oogen , in paleis of stulp , Tot hem opgeslagen. Trolschen vielen , waar hij sprak ; Heeft zijn arra verdreven, En der schaamlen nedrig dak Hoog omhoog geheven. Gemeente. Ja! wij bragten, eens van zin, Ook het onze zamen, Daar ons trouw en broedermin Liefdrijk tegenkwamen : Maar ook dit was van den Heer, "Van zijn gunst verkregen, En door hem, zijn' naam zij d'eer! 't Dak omhoog gestegen. Gemeente en Koor. Gij dan, God! die gever zijt, Gever van al 't goede! Neem gij 'thuis, aan U gewijd, In uw heiige hoede; Dat er 't loflied tot uw' troon Dankbaar, vlekloos rijze; En de schaar er, in uw' Zoon, U steeds waardig prijze ! TUSSCHENZANG. (Zijnde Gezang 5. vs. 1 , 2 en 5 van het in gebruik zijnde Gezangboek.) Gemeente. God, oneindig groot en goed! Boven iman- cn starrenlichten,  3 Boven heldren zonnegloed Wildet Gij uw' zetel slichten; Ilooger, dan ooit brein bedacht, Staat G' in glorie, glans en magt, Koor. Maar Gij daalt ook van dien troon , Hoe vol luister, naar beneden, En Gij hoort den zwakken toon Onzer zuchten en gebeden, Even als het jubellied, Dat een Englen-rij u biedt. Gemeente en Koor. Heilig, Vader! zelf dit uur; Daal, o daal hier in ons midden. Zend uw' Geest, vol heilig vuur, In ons zingen, in ons bidden! Maak ons voor uw Woord gedwee; Spreek met uwen dienstknecht mei. NAZANG. Wijze: Geiang 8. Gemeente en Koor. Wij knielen volootmoedig neer, En biengen, God! U prijs en eer In dees' hernieuwde wanden , Dat hier ook 't evangelielicht, Bevrijd van neevlen voor 'tgezigt, Mag op den kandlaar branden. Waar 't kwijn', Hier schijn' 't Hel van stralen. Die nog dwalen In het duister, 'l Schijn' hun eens met d'eigen luister 1 Koor. Ja, Vader! 't evangeliewoord Zn iu zijn reinheid hier gehoord;  4 Wil, Jezus ! Vorst van 'lieven, Voor uw gemcent' aan 't kruis gelieclü! Wil, Heiige Geest, liaar toegezegd! Hiertoe uw' zegen geven. Dat woorii Breng' voort Vrucht aan vruchten. Angstig zuchten, Zond' en smarte Ban' dat woord uit zin en harte! Gemeente. Mannen. 'tllelp' ons den weg ons tra (lijk gaan, Al onze schrêen op 's levens paan Kaar 's Heeren wenken riglen! Vrouwen, 't Kweek' liefd' cn trouw in 't rein gemoed j 'l Bewaar' voor struiklen onzen voet, Bij d'opgedragen pliglcn ! Mannen en Vrouwen, o Heer! Zie neêr Op ons bidden. ]u ons midden Woon' uw vrede ! Rijk gezegend zij dees' slede ! Gemeente en Kooit. Kroon baar met heil en heiligheid ; Doe daar de schaar', alloos bereid, Heer! op uw toekomst wachlen. Bewaak haar muren vroeg en spa, Als wij haar afstaan, voor en na, Aan latere geslachten. Zoo zij 't! Geef Gij 't! Amen! amen! Doe ons zamen D dau prijzen, Waar der zaalgcn zangen rijzen!  FEESTZANGEN TER GELEGEKHEIU TAK DE PLEGTIGE INWIJDING DER NIEUWGEBOUWDE EVANGELISCH - LUTHER SCHE KERK, WCt S£W23b9BSr$US&