2804
9
01 2127 0524 UB AMSTERDAM






VADERLANDSCHE
DICHTOEFENINGEN»
ONDER DE SPREUK:
PRO P A T R I A.
EERSTE STUKJE.
TE LEGDEN, Bij C. van HOOGEVEEN, Junior. MDCCtXXXI.






MICHIEL de RUITER
aan de kapiteinen van
's LANDS VLOOT (*)
na de nederlaag der
ENGELSCHE ZEEMAGT,
onder den admiraal
GEORG ASKUË:
OP DEN xxvi. VAN OOGSTMAAND M D C L I I.
AAN M IJ N E
LANDGENOOTEN.
ees, Batavieren! hier de taal Van ruiter, Hollands Admiraal, Toen hij met dertig ligte kielen De trotfche Floot van Albion*
Door
(*) Men leeze aangaande deeze aanfpraak het Leven van di
HUITER door GEKARD BRANDT bladz. 27, 2? en 29.
A a



4 VADERLANDSCIIE
Door 's Hemels hulp, verdelgen kon! Zijn taal ontvonke uw braave zielen!
Hij fpreeke u uit zijn grafzerk aan, En doe den ouden moed herleeven,
Opdat, als toen, der Britten waan
Voor Batoos watervolk mag beeveni
D
oorluchte Vrienden cn rechtaarte Vaderlanders!
Die zo veel blijken gaaft van nooitbezweeken trouw: 't Heerschzuchtig Engeland zwicht voor onze Oorlogftanders
En laat de zege aan ons, ten (leun van 't Staatsgebouw. Gods Almagt ftreed aan 't hoofd vau Hollands waterfchaaren:
Zij fterkte uw kloek beleid en gaf ons moed en kracht. Nog eens: de vijand vlugt op de onverheerde baaren,
En laat de fpiegels zien van heel zijn oorlogsmagt.
Gij zaagt den Houten Brit met veertig zwaare kielen
Opdaagen voor uw oog (*), en hieldt onwrikbaar ff and;
Dan,
• ■(•*) Eeftaande de Staatfche Vloot uit niet meer dan 30 Schepen. meest onder de 28 stukken. Zie c. brandt Leven yaa de jruitjsr bladz. 26.



DICHTOEFENINGEN. 5
Dan, ook welhaast zaagt gij, getrouwe heldenzielen!
Zijn fierheid zwichten voor de hulp van hooger hand. Hoe drceven we op hem in met bliksraende kartouwen:
Daar elk, gelijk een leeuw, voor 'tVaderland zich kweet! Wij mogten op ons recht en 's Hemels bijftand bouwen:
En, dat verftcrkte een' held, die voor de Vrijheid ftreed. Zulks bleek, mijn aukes ! ( * ) die, in 't prangen der gevaaren ,
Het uiterst waagen dorst, toen 't volk den moed verloor. Gij zaagt den forfchen Brit, al fiddrend, op u (baren,
Daar ge, in de plaats van vrees, den dood veeleer verkoor.
Uw
(*) Deez'was do uwe aukes, een Vries, met zijn Schip geduurende den flag diep onder de Vijanden geraakt en zo fel bevochten, dat zijn Matroozen, geen ontzet voor handen ziende, den moed lieten vallen en hunnen Kapitein poogden te dwingen, om zich over te geeven: maar deez', zich met een brandende lontftok voor de Kruidkamer geplaatst hebbende, verfchrikte, door zijn mannelijke taal, de Vijanden zodanig en gaf den zijnen zoo veel harts, dat zij een belluit namen zich tot den lesten bloeddruppel te verweeren, met dat gevolg, dat zij twee zwaare Engelfche Schepen in den grond fchooten, en een derde zodanig gehaavend werd, dat het geheel buiten ftaat van tegenweer was. Men zie ê. brandt, Leven van de ruiter bladz. 37 en 28.
A 3



6 VADERLANDSCHE
Uw voorbeeld deed den moed in 't Zeemans hart herleeven:
Offchoon de ftrijdbre kiel, op 't fchuimend pekelveld, Door laag op laag begroet, u bijna had begeeven.
Een bloodaart werd wel ras op uwe taal een held. God lofl niet eene kiel verboren we in het ftrijden:
En, wij vernielden zelfs nog menig Waterflot. Laat ons de Aartsgoedheid dan alleen de zege wijden,
Die ons doet deelen in dit gunftig Oorlogslot! Dan: a sku ë herftelt, om trotfcher op te koomen,
Veelligt op Pleimouths reê zijn Vloot aan 't vaste Landj 't Was dus het raadzaamst, dat men ijlings op de ftroomen
Hem volgde, tot in 't oog van 't Albiönfche ftrand. Hij wacht daar nooit uw komst, mijn waardeLandgenooten!
En, wij, wij tasten best op eigen kust hem aan. Dit zal de glorie van deez' Zeetriomf vergrooten.
God fterk', en dat 's genoeg, ons mannelijk beftaan! En, wakkre helden! wat, wat heeft men dan te vreezen?
Zijn goedheid ftond ons bij in den voorleeden flag: Die op haar hulp betrouwt kan niet rampzalig weezen.
Zij, zij verdedigt zelf het recht van onze vlag. ^



DICHTOEFENINGEN. 7
Hoort naar mijn voordel dan! de zege is ons befchooren.
De Vijand zie met fchrik, wen 't loot al dondrend weidt, Uit monden van metaal, den hollen boeg doorbooren!
En, gaf hij blijk op blijk van zijn lafhartigheid? Wij zullen des te meör zijn hooge Zeekasteelen
Veroovren, als hij, minst op onze komst verdacht, Aan land zijn fchaê herftelt; wilt dan in 't voorrecht deeleu,
Dat Neörlands vrije Staat van deezen aanflag wacht 1 Ja, voelden eenigen hun hart den moed begeeven,
Bij 't vestigen van 't oog op de Albiönfche Vloot? Die kunnen op uw fpoor naar heldenglorie ftreeven,
En deelen in een' eer, voor allen even groot! 't Vermeerdert uwen roem, dat Gij op eigen kusten,
Ten fteun der Vrijheid van den breeden Oceaan, Het Brittenlands geweld ftoutmoedig zult ontrusten En daar zien fiddren voor der Staaten Zegevaan. Die Hagen zullen zij het best, het zekerst voelen.
Zoo bied men moedig 't hoofd aan onrecht en verraad, Dat aan 's Lands rijkdom zocht zijn' wuften moed te koelen. Zoo, zoo verdedigt raeu 't belang van onzen Staat.
Hoe



-lt VADERL. DICHTOEFENINGEN.
Hoe lacht de kans u toe en vleit ons met den zegen!
't Recht is aan deeze zij': daar de Almagt voor onsftrijdt! 'k Zie door haar' arm welhaast een duurzaam heil verkreegen:
En, 't lieve Vaderland van 't fnoodst geweld bevrijd. MDCCLXXXI.



VADERLANDSCHE
DICHTOEFENINGEN»
ONDER DE SPREUK:
PRO P A T R I A.
VIERDE STUKJE.
TE LEIDEN, Bij C. van HOOGEVEEN, Junior,
MDCCLXXXI.






DE VRIJË ZEE,
beschermd door onze
VOORVADEREN,
onder het beleid van
's LANDS ZEEHELD
M. HARP ERTS ZO ON TROMP,
tegen de
HEERSCHZUCHT der ENGELSCHEN:
IN DEN 3 A A R E M D C L I I.
"^^"aar voert verbeeldingskracht mij heen! —
Wat Rijksgebied vol ijslijkheden! — De lucht weérgalmt hier van geween; mé
Ik zie de Deugd op 't hart getreeden. — Hoe kwijnt het dor en treurig veld! Geen bloemtje, dat ons vreugde fpelt,
Of bloefemknop, of frisfche loover; Het aardrijk dekt een harde korst, Met rookend puin en bloed bemorst, En de Onfchuld fchreit vergeefsch in de armen vaneen'roover.
D a Men



b2 VADERLANDSCHE
Men hoorde nooit in deeze ftreek
Den vrijen toon der filomeelen: Noch zag 'er ooit een zilvren beek
Langs rijkbebloemde boorden fpeelen. 6 Neen: dit eeuwig dor Gewest Toont ons, op bloedig puin gevest',
Een' opgepronkten Afgods-Tempel; Waarin de heerschzucht heur geboón En wetten geeft: ja, kroon bij kroon Op't hoofd eens Vleiers drukt, geknield voor haaren drempel.
't Zucht alles in dit aaklig oord. De Landman telt geen gouden airen:
Ook doet geen loeiend ftemiikkoord Het oog op gladde runders ftaaren; —
Maar 't volk, door last op last gedrukt.
Gaat onder 't ijzren juk gebukt, Gefmecd voor vrijgeboren zielen.
Ja, zelfs het bruifchend Element,
Dat buiten God geen' meeftcr kent,
Voelt zijnen vloeibren rug verheerd door trotfche kielen. —
De



DICHTOEFENINGEN. 23
De Wreede, die den ftaf hier zwiert, Poogt dus haar' Zetel vast tc zetten:
En, fchendt, daar zij de teugels viert Aan 't fnood belang, Natuur en Wetten. —
Het recht der Volken wordt verkracht,
En, de eedle Vrijheid aan de magt Van vloekgedrochten bloot gegeeven:
Van vloekgedrochten, trotsch en wreed,
Die op hunn' dollen oorlogskreet De vrijS Lucht en Zee voor haar gezag doen beeven. —•
Door haar kon 't magtig Krete niet Den nijvren Lydi'èr verdraagen;
En, Lacedemons rijksgebied Deed Grieken van hcur woên gcwaagen.
Door haar begeerde Tyras, prat
Op handelbloei en rijken fchat, Op 't zwalpend zout de wet te geeven:
En, zwaaide Atheene langs den vloed
Zijn' Waterfcepter, ftout van moed; Toch zr.g Megare in 't eind dees dwinglandij weêrftreeven.
D 3 Door



S4 VADERLANDSCHE
Door haar zocht Spanje ons vrij Gewest Weleer de vrijë Vaart te fluiten; (o)
Maar: helden voor t Gemeenebest! Hoe wist gij dat geweld te fluiten! —•
Gij deedt den wreeden Kastiljaan,
ó Braaven! voor uw Zegevaan Op Nereus blaauwe golven beeven;
En, 't rechtgeaarte Hollandsch bloed
Voelt nog dien ouden heldenmoed, Op 't hooren van uw' naam, in 't eerlijk hart herkeven! —i
Al trachte zelfs de Brit vol waan, Heur waterblikfems om te voeren;
En, op den breeden Oceaan, ó Lecuwendaal! uw vaart te ontroeren; —
Al dreigt zijn fiere togtgenoot
Met een ontrustende Oorlogsvloot Der Batavieren kust en ftranden:
Geen nood! uw heldendeugd verwon
Het Zeegezag van Albiön, (Z>) Befchermers van het recht der vrijë Nederlanden! —
ö tromp!
(<?) Vad. Hist. D. 9. bl. 55. (Z>) Zie de voorige Dichtltukje?,



DICHTOEFENINGEN. 25
ó tromp! die aan geen' eenen dag Bepaald, driewerf de Zoniieftraalen
Op 't fchuimend Zout verrijzen zag, En, driewerf 't hoofd weêr onderhaalen:
Gij, gij verdelgde in ftrijd op ftrijd
Zijn Heerschzucht! — En, de Zee, bevrijd Door O en Batoos heldenzielen,
Zag op den vierden morgenftond,
In 't oog van onzen vrijen grond, Uw Zegetekenen afwaaien van '&Lands kielen, (c)
Maar, hoe! — de Brit herftelt zijn magt, (</) En, doet op nieuw de golven rooken; —
Hij nadert, daar mijn Held hem wacht. — De fchorre donder, losgebrooken Uit koopren monden, loeit en giert: Wen tromp zeeghaftig zegeviert. —. Hoe kraaken al de Zeekasteelen, Bij 't hobblen op den breeden vloed! — Daar wendt hij met zijn waterftoet, En laat nog eens 't gefchut op mast en ftengen fpeelen.
Wat
(O HALMA D.2. bl. 230. BRANDT b!. 39. Vad. HlSt. D.I2. hl. 233. (d) HALMA D. 2. bi. 230.



s6 VADERL. DICHTOEFENINGEN.
Wat ijslijk vuur! ik zie 't geweld Zelfs op den naam van tromp aan 't beeven! —
„ Schept moed, mijn Vrienden! ( fpreekt de Held:) „ Gods hulp zal nimmer u begeeven.
„ ó Zuilen van het Vaderland!
„ De Vijand zwicht: — houdt eerlijk ftand "! — Dan, laas ! wat flag! — fchreit, Batavieren! —
Hij valt en zegt: — „ ik heb gedaan: —
„ Ik fterf:— God fterke uw grootsch beftaan, „ En doe de vrijë vlag van vrijë ftengen zwieren"! (e)
Hoe woedt de wraak nu op het Zout!
Zij gloeit in 't oog der Waterfchaaren; — De Vlag is evertszoon betrouwt, (ƒ)
Een bloedplas verwt en fchip en baaren. Hoe zucht elk Zeeheld bij het lijk Des Admiraals! — 'k zie blijk op blijk
Van rouw, zelfs in het triömfeeren; — Dan, roem, ó monk! terwijl gij zwicht, Op 't ondergaan van zulk een Licht, Sneeft tromp : de ruiter doet den Brit 's Lands rechten eereit. (e) brandt bl. 55- • (ƒ) Dezelfde, bl. 56.



VADERLANDSCHE
DICHTOEFENINGEN»
ONDER DE SPE.EUK:
PRO P A T R I A.
TWEEDE STUKJE.
TE L E T D E N, Bij C. van II OOGEVEEN, Junior. MDCCLXXXI.






ZEETRIOMF;
BEVOCHTEN ONDER HET BELEID VAN
's LANDS ZEEHELD, M. HARPERTSZOON TROMP,
OP DE
ENGELSCHE VLOOT,
ONDER DEN ADMIRAAL
ROBERT BLAKE:
DEN X. VAN WINTERMAAND M D C L 1 I. (*)
<H> <H> <H> <H* <H* *H> <H> <M> <H«
G ij hebt met eeuwig diamant Der helden glorie in het Neêrlands hart gedreeven.; Erkentnis! ó gelei mijn teder Dichtverftand En fchenk mij vuur en leevenl
't Gaat
(*) Men zie aangaande dezen Zccflag j. wagenaar, Vaderlandfchc Hiftorie, 12de Deel, bladz. 222en223. g. brandt, t Leven van de ruiter, bladz. 35 en 36. en f. halma Toonecl der Verëenigde Nederlanden, Tweede Deel, bladz. 223 en 230. —.
B 2



io VADERLANDSCHE
't Gaat wel: — ik zie op 't fchuimend veld, Bij 't wapperen der vlag en 't wentlen van de baaren,
De Ziel der Vloot, den braafften held, Den onverfchrokken' tromp aan 't hoofd der Waterfchaaren:
Daar hij 's Lands Koopvaardijvloot dekt, En voor de vrijë Zee ten trouwen Schutsheer ftrekt.
Hoe vrij mag Batoos Vloedvorftin Haar lieffte panden zijn befcherming toevertrouwen: En, op zijn moed en deugd, gerust van hart en zinn'9 Als op een' pijier, bouwen. Hoe veilig hobblcn op het zout Een zesmaal vijftigtal van rijkbelaaden kielen; (*)
Zij naadren, moedig, fier en ftout, Op 't braaf geleide der Bataaffchc heldenzielen, De Hoofden, daar het oog reeds ziet Het witte Krijtgcbergte in 't deinzende verfchiet.
Dan,
(*) Beflaande de gantfche Vloot uit omtrent zeventig meest gehuurde fchepen, welke men ten Oorloge had uitgerust, waarbij zich gevoegd hadden deeze driehonderd Koopvaarders, die tromp tot bij Kaap Lezard en Engelands einde geleiden moest, als gezien kan worden bij wagenaar, brandt en halma, ter plaatfe, hier voor gemeld.



DICHTOEFENINGEN. 11
Dan, welk een mastbosch rijst omhoog: Bij 't flikkren van de Zon op de Albiönfche kusten? Wat zeilen praaien hier den Zeeman in het oog: Om onze vaart te ontrusten? Wij drijven toe. — 's Lands Admiraal Ontvonkt den moed in 't hart van al zijn Waterknegten,
Door 't voeren van dees heidentaai: — „ Mijn Vrienden! 'tis nu tijd voor 't Vaderland te vechten! ,, Ziet hier uw' Vijand, tot den flag ,, Gereed: volgt eed en pligt, tot eer van onze vlag!
„ Vliegt, mannen! vliegt! 't is meer dan tijd, „ Om de onverheerde Zee kloekmoedig te bevrijden. „ Spaart, Togtgenooten! fpaart geen ijver, trouw of vlijt, ,, Om voor 's Lands recht te ftrijden! „ Valt aan! verwint, en deelt in de eer, Dat wij den trotfehen Brit den Oceaan doen ruimen! „ Hij fiddre voor uw krijgsgeweer „ En zie de vrijë Zee om vrijë boegen fchuimen! — „ Almagtig God! (dus fpreekt de held) „ U zij ons lot betrouwd, ten fpijt van 't vreemd geweld!"
B 3 Daar



is VADERLANDSCHE
Daar ftreeft reeds kiel bij kiel vooruit, Met ruiter, evertszoon en andre Waterhelden. Hoe zwelt het zeil! hoe rolt het bruifchend golfgeluid Langs blaauwe pekelvelden! Reeds kookt het fchuimend element: Daar borst de donder los uit vlammende kartouwen:
En 't Zeepaart, ijlings omgewend, Doet Brit en Batavier een ijslijk vuur aanfchouwen. De forfche boeg geeft ftoot op ftoot, En aarde en hemel fchudt, bij 't waaren van den dood.
Een bloedplas verwt het weemlend zout, Waar op men ruiter ziet zijn' Oorlogftanders voeren, En evertszoon den Brit verleert, om, trotsch en ftout, Op onzen fchat te loeren. Hoe loeit het balderend kanon! De fplinters vliegen, en de donderklooten gieren:
De buskruidrook bedwelmt de zon. In 't eind, der Staaten Vloot begint te zegevieren. — Daar fpringt een kiel: wat flag! wat gloed! Zij plompt, geheel vernield, al fisfende in den vloed.
De



DICHTOEFENINGEN. 13
De fulferdamp dekt nog de lucht; De ftranden daavren nog; en, mast en ftengen kraaken: De buik van 't Zeekafteel flaakt nog al zucht op zucht, Nog ziet men branders blaaken. Men biedt elkaêr getrouw de hand: En tromp en evertszoon veröovren kiel bij kielen;
'k Zie ruiter, de Eer van 't Vaderland, Al wat nog ftand houdt op den breeden plas vernielen. Tot dat de Dagtoorts zinkt in zee: En blake, vloekend, vlucht naar de Albiönfche reê.
6 Ja: hij vlucht en beeft van fchrik: Hij durft zijn wrakke kiel in zee niet langer waagen, Triomf! mijn Leeuwendaal! wat gunftig oogenblik! zie uw heilzon daagen. De wakkre tromp voert uw banier Langs 't golvend marmer heen voor 't oog der Britfche ftranden ,
En klonk, gelijk een' Batavier Betaamt, het fnood geweld door zijn beleid in banden. Zoo wordt door hem de Zee bevrijd: En'k zie aan de Eeuwigheid den naam van tromp gewijd.
Ja,



i4 VADERL. DICHTOEFENINGEN.
Ja, zoo doe thans 's Lands achtbre Raad Dien trotfchen hoogmoed voor haar Zegevaanen beeven: — Daar wij de bloem der jeugd van onzen vrijen Staat Zien naar die glorie Itreeven! De Brit herdenk' nog deezen flag, En fchengeen rechten meêr, voorzoo veel bloeds verkreegen,
Zoo bloei tot aan den jongden dag De Koop- en Zeevaardij, en fteun op 's Hemels zegen, Die, in 't befchermen van 's Lands recht, Den Lauwer om het hoofd dier Waterhelden vlecht.



VADERLANDSCHE
DICHTOEFENINGEN»
ONDER DE SPREUK:
PRO P A T R I A.
DERDE STUKJE.
TE LEGDEN, Bij C. van HOOGEVEEN, Junior. MDCCLXXXI.






JAN van GALEN
AAN
's LANDS STAATEN,
NA DE NEDERLAAG DER
ENGELSCHE ZEEMAGT,
OP DE KUST VAN
TOSKAANEN, voor LIVORNO.
DEN XIV. VAN LENTEMAAND m d c l i , 1 i.
■*K* <H> <K* <H> <H> <H> <H» <H> <H> <K* 4"* <H>
aan alle rechtgeaarte
MEDEBURGERS.
IP^olgde ik langs het pekelveld
Rechtgeiiarte Vaderlanders! Der Bataven Oorlogsflanders >
Met den Zeeuwfchen Waterheld; Zaagt gij in de woefte golven D' Engelandfchen waan bedolven,
C a Mogt



i6 VADERLANDSCHE
Mogt ik u in een Tafreel tromp's doorluchte zege maaien'y Ziet niet minder hier van galen,
Groot, fiandvastig, trouw en eêly jfa, naar waarde nimmer te eeren9 Op dien vijand triomfeer en! —■
Hoort dat Sieraad van ons Land Aan zijn boord 's volks moed ontfeeken, En der Britten magt verbreekenl
't Geen hij, met een veege hand, Zelf, kloekmoedig en gelaten, Schetst voor Neérlands achtbre Staaten.
Oii-
(a) Men leeze, met betrekking tot de omftandigheden in dh Dicbtftukje vermeld, j. waoenaar, Vaderlandfcbe Hiftorie 12de Deel, bladz. 236 tot 238. c brandt, 't Leven van de ruiter, bladz. 46 en 47. en voornamelijk f. halma Tooneel der Verëenigde Nederlanden, Eerfte Deel, bladz. 345 cn 346. waar deeze Zeeflag breedvoerigst is omfchreevcn.



DICHTOEFENINGEN. i7
* * *
C3nwrikbrc Zuilen van het lieve Vaderland! 'k Mag in dees' Letteren u de Overwinning melden,
Bevochten, in 't gezicht van 't Florentijnfche ftrand, Op 't Britfche Zeegezag door Neêrlands Waterhelden.
Ja,'kmag,fchoon zwaargewond, u fclietfen,hoe's volks moed En welbeproefde trouw, die allen bleef bezielen,
Dees wufte en trotfche magt op d' onbetembren vloed, Tot eer van onze vlag, zeeghaftig mogt vernielen. —
Wij toogen, op uw' last, naar 't Middcnlandfche Zout: En, 'k hield een Zestal van des Vijands Zeekasteelcn
Bezet met onze Vloot, waar 't vrij Livorno, Hout Op al zijn fterkten, 't nat om zijnen voet ziet fpclcn.
Florences Hertog had, dit wist ik, eerst verzocht, Ja, zelfs bevolen, dat die Watennagt zijn Staaten
Zou ruimen: 'k wacht haar op, nabij Toskaanens bogt Reeds zeilreê, om die kust op 't fpoedigst te verlaatcn. (£)
Hier zag ik eodlei, (<?) nog voor 't daalen van de zou Opdaagcnde uit de zee met vier paar logge kielen;
Dan, hij hield ftand van ver, of hij beletten kon, Dat de andre zes zo ligt in onze magt vervielen.
Hij
(b) Gelijk men zien kan bij ai tzema, 3 Je Deel, 33e Boek, bladz. 797.
(e) Dees had het bevel over agt aanzienelijke Engelfche C 3 Sche-



ï8 -VADERLANDSCHE
Hij dreef flaauwhartig, na twee dagen, op ons in: Toen, dacht mij, was het tijd dien Bloodaart aanteranden;
'k Sprak: — „ Mannen! zeilen bij:valt aan, met kloeken zinn': ,, Verdelgt, verwint den Brit, tot roem der Nederlanden!
„ God fterkeuw heldendeugd.'—voldoet aan eedenpligt, ,, En, wilt voor 't Vaderland, noch bloed, noch leven fpaaren:
„ Opdat Brittanjes waan voor uwen ijver zwicht' „ En voor ons oog verzink' in de Italjaanfche baaren "! —
Met houde ik kort bij wal: opdat zijn toeleg faal': En, ik het Zestal, nu gereed om uit te zeilen,
Niet uit het oog verliez': daar 't volk, door mijne taal Ontvonkt, vast brandde, om hem de diepte te doen peilen.
In 't eind, ik raakteflaagsmet bodlei: maar elk wendt, Op mijn bevel, den boeg, na hem de laag te geeven,
Naar appleton, dien hier de Brit voor Vlootvoogd kent, En doet voor ons gefchut dien ftouten Trotsaart beeven. —
'tls waar, ik voelde mij door 't vijandlijke loot Getroffen; 'k liet den moed mij daarom niet ontvallen:
Maar fterkte, door mijn taal, bij 't dreigen van den dood, Ons ftout en wakker volk; aan 't hoofd nog van hen allen.
Ja,
Schepen van Oorlog. Gelijk men zien kan bij wagenaar, halma en brandt, op de hier boven aangehaalde plaatfen.



DICHTOEFENINGEN. t9
Ja, 'k zag, wat vreugd! ik zag, bij 't ftroomen van mijn bloed, Hier Hollands oude trouw, dat volk uit de oogen draaien:
En, zulks was mij genoeg: — Hetfterven vak hem zoet, Die 7 lieve Vaderland zo grootsch ziet zegepraaien. (J)
Reeds vloog en Engelsch Schip aan fpaanders in de lucht: En, appleton ontwijkt ons, fiddrend, met zijn kielen;
Maar, 'k zet de zeilen bij: en, fchoon hij ijlings vlucht, *k Drijf op hem in, en doe zijn Oorlogsmagt vernielen.
tromp richtte wondren uit: fchoot alles in den brand: Daar 't preutsch Livorno zelf, bij 't dreunen van zijn wallen,
Zijn fterkte in vlammen zag, en van 't Hetruriesch ftrand Voor onzen waterleeuw de Britfche heerschzucht vallen. O)
Held
00 Zijnde onze Zeeheld met den tweeden kogel, die in zijn Schip kwam, in het rechterbeen zodanig gekwetst, dat men het onder de knie afzette; doch hij liet daarom niet na (gelijk brandt zegt) opeen' ftoel gezeeten, op alles orde te feilen en de zijnen tot hunnen pligt aanteinoedigen: zeggende, toen hij gewaarfchouwd werd, kort na het bekomen der wonde dat, ind.en hij zich niet aanftonds liet verbinden, hij dood zoude bloeden: dat het gemakkelijk viel, voor het
vaderland midden in de victorie te sterven.
Zijnde op den negenden dag na deeze overwinning te Livorno overleeden; binnen Welken tijd deeze brief moet veronderfelc} worden gefchrceven te zijn. Zie dit aangaande, halma Ie Deel, bladz. 345.
(O cornelis tromp ftak een Engelsch Schip in brand, zo nabij de Stad, dat 'er een gedeelte van, S'. Barbara genaamd door in de vlam raakte, doch welhaast gebluscht werd. Zie halma ieDeel, bladz. 346.



êo VADERL. DICHTOEFENINGEN.
Held bogaart deed de Zon van England ondergaan: (ƒ) En, 'k zag den Vlootvoogd voor de boer en rocher ftrijken; (g-)
Terwijl een brander, op den blaauwen waterbaan, In't fchuimend pekel aan mijn zijde moest bezwijken. (#)
De laffe bod lei ligt van verre in ons gezicht, En drijft, in 't angftig hart door trouw noch moed te ontvonken,
Geduurig boven wind: tot dat hij angftig zwicht: Na alles was vernield of in den plas gezonken. —
Dus is de volle zege op 's Vijands watermagt Door 's volks aloude trouw en heldenmoed bevochten ;
En, fchoon ik 't einde van mijn' levensdagen wacht: Ik leerde reeds voorlang in menigte Oorlogstogten,
Te fterven als een held, en, zal, ó achtbre Stoet! Aan 't lieve Vaderland mijn' laatften doodfnik wijden.
Mogt maar dees Zeetriomf, gevestigd in mijn bloed, 't Bataafsch Gemeenebest van 't Britsch geweld bevrijden!
(ƒ) Het Schip de Zon werd in den grond geboord door Ka. pitein b o g a a r t. Zie halma. (g~) Zie mede halma bladz. 346.
(/;) Zijnde een Engelsch Brandfchip, dat de braave Zeeheld met zijn gefchut zodanig van hem afweerde, dat het nevens hein zonk.