01 1178 8311 UB AMSTERDAM   H I S T O R I E van het VERLATENE en GELUKKIGE WEESKIND, CHARLOTTE SUMMERS. Naar den Tweeden Druk uit het Engelsch yertaeld. Met Plaaten. tweede deel. TE AMSTERDAM, Bij JACOB WOERTMAN, Boekverkooper. 1790.   INHOUD DER HO O FTSTUKKEN, VAN HET TWEEDE DEEL. XV. HOOFTST U K. Bihchetide de ontjleltenis in 't Huis van Mevrouw Welgoed, toen Juffer Sum. jners gemist werd. - I * s XVJ.  tv INHOUD XVI. HOOFTSTUK. Behelzende den eerflen Nacht van Juffer Summers Keizen. . 13 XVII. HOOFTSTUK. Behelzende V vervolg van Juffer Summers Reize. . . . 24 XVIIÏ. HOOFTSTUK. Behelzende de Gevallen van Juffer Summers, op de Hazlewoods Bruiker. • . . 35 XIX. HOOFT STUK. Behelzende de uitvinding der kwaetaerdigc Vrouwluiden, om Juffer Summers ■' in haer bederf te fiorten en ten toon te flellen, . . 57 XX.  der HOOFTSTUKKEN. v XX. HOOFTSTUK. Behelzende V gedrag v«« Summers voor den Landrechter, en haar Verlosfing uit deeze vervolging. 87 XXI. HOOFTSTUK. Behelzende de Bedryven van Juffer Summers , geduufende haar verblyf ten Huize van den Heer Hoogwaert, haar wonderbare ontfmpping uit het gezicht van Jonker Thomas en haer vertrek naer London. . 105 XXII. HOOFTSTUK. Behelzende haar eerfie kennis met Kapitein Price, haer bezoek by Vrouw Barnet, de vermaerde Qoeder-gelukzegfter in de Old Baily. - 13a * 5 XXIII,  vt INHOUD XXIII. HOOFTSTUK. Behelzende Orakelen en Voorzeggingen, die gegeven werden uit de geheimennige teekenen in een Kojfytop, door Jufvrouw Klaerzigt, een zeer be. roemde Profesfor in deze kunst. 159 XXIV. HOOFTSTU K. Behelzende hoe Jufer Summers uit de handen van Kafitein Price vry raekte. l67 XXV. HOOFTSTUK. Behelzende '/ eerfie gedeelte van Jufer Summers voorvallen met een voornoem Man van Staet en zyn albeJchik , een Linnenkuoiifter, in het Stro* . * - 1 i97 XXVI,  bes. HOOFT STUKKEN, va XXVI. HOOFTSTUK. Behelzende het Tweede Deel van den tee* leg op Jufer Summers, hoe ze naer V Spinhuis gezonden werd, en de vonderbaere Veredeling der aenjlagen van den Hoveling, met de verifiëring van de werktuigen, die hy bezigde. - - 2l8 XXVII. HOOFTSTUK. Behelzende de wyze, hoe zy uit het Spinhuis verlost werd; haer gejlolen goed Wederkreeg, en in dienst geraekte by eene aenzicnelyke Mevrouw, daer zy by bleef, tot dat zy herjleld werd in den rang, die met hare ware geboortt en verdiensteen overeenkwam. 245 XXV1H.  «ir INHOUD XXVIII. HOOFTSTUK' Behelzende een verhael hoe Juffer Summers haren Vader ontmoette , na zulk eene ' langdtiurige afwezigheid, en herfteld werd in den rang , die ■ met Jiare gehorte overeenkwam. aóa XXIX. HOOFTSTUK. Behelzende V geene weinigen zullen kunuen verachten, 'namelyk een Verhael, hoe Jufer Summers, na alle hare groote en menigvuldige worjlelingen ter befcherming van haer Eer, eindeJyk in het openbaer met een Man ie Bed gaet. - - ^9 3 H 1 S,  H I S_T O R I Ë , VAN. CHARLOTTE SUMMERS. XV. HOOFTSTUK. Behelzende de Ontjleltenis in 't Huis van Mevrouw Welgoed, toen Jufer Summers gemist werd. In den Morgenftond kwam Juffrouw Margriet op haer gewoonlyk uur voor den dag, en doeg er geen acht op. toen zy Juffer Summers niet in haer Kamer vond, dewyl deze gemeenlyk vroegopftond ,en dikwyls de gewoonte had van een uur ot twee voor het Ontbyt tegaenwandelen, indien het Weêr dit toeliet. Toen de Bengel luidde tot het Morgen-Gebed, ea het Ontbyt vervolgens gebracht werd in de Siaepkamer van Mevrouw Welbed, zonder dat de Juffer van iemand gezien werd, ftond het Huisgezin eenigermate verworden, maar dewyl geen mensen evenwel argwaenhad, dat zy zou kunnen weggelooDen zyn; was ieder een in verIL.DeeU A bcel-  5 Historie beelding dat zy den een of den ander van de zieke Lyders van Mevrouw Welgoed was gaen bezoeken, waer van zy zeer gaerne Tydkorting maekte. Omtrent ten een uuren kwam Jonker Thomas t'Huis,en zoo ras hy van 't Paerd fteeg,liep hy naer Juffer Summers Kamer, daer men hem zeide , dat zy den geheelen voormiddag niet gezien was, en dat niemand m Huis wist waer zy geftoven of gevlogen was. Dewyl de vrees der verliefden zeer ras word opgewekt, was hy zoo geduldig niet ais de rest in 't Huisgezin , maer"maekte by zich zeiven op, dat 'er 't een of ander kwaeds gebeurt was , en voor 'c allerminst dacht hy dat zyn Moeder, met voordacht, haer van kant gezonden had. Hy ftoof met een verwoedheid in Mevrouw WelgoeiCs Kamer, en drong haer, met zeer onbetamelyke woorden aen, om hem te zeggen wat 'er met Juffer Summers was voorgevallen. Mevrouw Welgoed was zeer ontftelt over haer Zoons ongchoorzaem Gedrag; maer noch kragtiger ontzet door de gedachten dat cb&rhtte was uit den huis' geviugt. Zy betuigde hem in alle Oprechtheid, dat zy niets in'c allerminste wist hoe en waer zy heen gegaeu was, en dat zy zich niet kon verbeelden dac zy zulk een itap gedaen had, voornamelyk om dat zy nu niet te vreezen had •yan. den Heer Crofts, —— die, voegde  VAN CfïARLOTTE SÜMME2.S. g gy 'er by, gisteren avond naer Lordm vertrokken is, met een voornemen, geloof ik, om haer te vergeten. Crofit vertrokken? gaf Jonker Thomas, met ver» woedheid, ten antwoord: dan ben ik waeraehtig bedorven! 't is een Complot, gefmeed tot myn verderf; gy hebt haer zekerlyk hier toe verleid , en hy heeft haer gewisfelyk vervoert. Maer, by al wat Heilig is! zoo zy de Aerde betreden» ik zal ze weten te vinden,'en dien trouwloozen fchenderaen myne rechtvaerdige wraek opofferen; hy zal niet lang triomferen met die bekoorlykheden, waerin ik alleen myn Hoop en Heil geftelt hebbe. Neen; al vond ik hem voor den Altaer^, ik zou hem daer myn Degen door zyn valfche Hart ftooten, en hun geftolen Huwlyksfakkel uitblusfchen ia Bloed en Wraek. Is dat die fiere Maegt, die zyn Naem zelfs noch gisteren Morgen niet zonder afgryzen kon aenhooren; maer op den Avond, in 't holst van den Nachc zich in zyne gehate Armen kan begeven , en hare Deugd, waer op zy zoo gezwetst heeft, ten Prooi geven aen een, die haer in 't donker poogt te fchenden. Zoo ben ik door hen alle bei voor den gek gehouden en tot een fpot en verachting geworden. By Hemel en Aerde! al 't Vrouwvolk hangt niet anders dan met Bedrog en Geveinstheid aen malkander. Maer over u, en niemand anders, heb ik my * A £ wet  4 Historie wegens d!t onheil te beklagen, 't welk al de dagen, die ik noch te leven heb, vergiftigt. Zonder uwe hulp had hy haer nooit kunnen bewegen; maer hare kwalyk begrepene denkbeelden van pligt en dankbaerheid voor Mevrouw, hare Wcldoenfter, hebben haer en mv verraden om voor altoos a'toos rampzalig en ellendig te wezen. Maer ik verfpil de dierbare oog.nblikKen. Ikgs, Mevrouw, en gy behoeft nimmer te verwagten een enkel woord van my te zuilen hooren, voor dat ik deze vlugtende za! in myn magt hebben. Mevrouw Wdgotd ftelde zich tusfehen hem en de Deur,en na dat zy te vergeefs het gezag eener Moeder had in 'c werfc gefield om hem in zyne Woede te ftuiten , fchikte zy zoo veel voor de oplooper.dheid van zynen Inborst in, dat zy hem begon ,te vieien; hem biddende dat hy doch wilde bedaren, beloovende dat zy hern zou trachten te helpen om Joffer Sutuvurs op te zoeken, die, indien zy waerlyk mogt gevlu't vezen, zckerlvic niet met Crofts was doorgegaen, maer mogeiyk hem poogde te ontwykcn, uit vrees van eenigen Dwang om zycevaorflagen aen te nemen; ■ want, vervolgde zy, 't is zeker dat Joffer Smmmers gisteren Avond in 't allerminst niers van zyn oogmerk geweten heeft; zy is uiec uit haer Kamer geweest, fedejt gy ons gis-  van Charxotte Summers. 5 gisteren onder 't Ontbyt hebt verlaten, heeft geweigert hem te fpreken ,toen hy haer wil.le opwachten om zyn affcheid te nemen. Maer mogelyk is alis onze vrees iedel; misfchien is zy maer uitgegaen om den Landman Mojfmavs Dochter te bezo:ken, die zeer krank is, en waer van zy, gelyk gy weet, zeer veel gehouden heeft. Ik zal ^ora, den Postiijon , onmiddelyk derwaercis zenden om onze nieuwsgierigheid te voldoen, eer wy de jonge Juffer bloot ftellen, door het Huisgezin of de Buuren te ontftehen meteenig denkbeeld dat zy weg geloopen is. Jonker Thomas begon zich een weinig te vreden te ftellen en eenige Hope te fcheppen dat zyn Zaken zoo erg niet ftonden, als hy zich in den beginne verbeeldde ; maer hy bleef niet lang in twyfel over'tergde dat hem kon overkomen, want, omtrent in tien Minuten, kwam Juffrouw Margriet meteen grootgedruisch in de Kamer. Och! Mcnfchen Kinderen ! Mevrouw, wat zei ik je zeggen? Wat denk je wel dat de arme Juffer Summers is overgekomen ? Aen Juffer Summe/s! Juffrouw Margriet? Wat is haer overgekomen ? riep Jonker ihomas uit, mat alle de Teekenen van Wanhoop in zyn Gezigt: om 's Hemels wil,zeg myfchielyk wat het is, eer myn voorfpellend Hart my iets doe denken, dat my uitzinnig zal maken. Heer behoed' A 3 Jon-  6 Historie ker Thomas, zei Juffrouw M^rgeitt, maek zulk een fchtikkelyken Leven niet; ik zal 'c ie zoo fchielyk vertellen als ik kan; maer ik weet wel dat ik nu zoo vlug niet val, want ik kan nu zoo fchielyk niet (preken, als ik voor dezen wel gewoon was in myn jonkheid,- zie hier dezen Brief, in vond hem , terwyl ik naer een Kam zogt in haer Toilet. Het Opfchrift luid aen Mevrouw, en is met de ei^en Hand van dat lieve Schepfel gefchreven. —— Jonker Thomas rukte haer den Brief zeer fchielyk uit de Hand ,ter•wvl zy die aen Mevrouw overhandigde, opende hem, dewyl 'er geen Zegel aen was, en las den Inhoud. Brief van Juffer Summers, ctn Mevrouw Welgoed. veel geëerde mevrouw \ Hoe zeer ik verpligt ben aen Uwe edelJige goedheid, aen de tedere zorge, welke Gy voor my gedragen hebt. federt het ge-, lükkig uur dat de Voorzienigheid U my cnder weg deed aentrefen, ben ik onbekwaem om met woorden uit de drukken; maer de teedere dankbare gevoelens,welke Hulk een weldoend Onthael my inboezemen , vervullen myn Hart en nemen alle myn ver-.  van Charxotte Summers. -Mpy i»; Het alziend Oog, dat alle uitkomften op Aerde W^^f* ten ontzaglyken eerbied, ik Uw Wel Ed. ■nwacrdhioude, en hoe onophoudelykik hem bidde my te heren, hoe ik ven er Uwe Befchcrming moge verdienen, en U vergelden voor zoo menigvuldigeweldaden, waarmede hy my door U overladen heeft. Ute behagen is altoos myn beflendige poging geweest, en fidert myn jaren van onderMeid waren myne gedachten altoos bezig om alles te ver my den, wat U eenigzints zou kunnen beledigen. Maerhierinhebikmosehktenaenzicn van myn Gedrag gedoolt; doch de Hemel is myn getuigen, dat liet niet met moedwil gefchied is, en dat ik «ensezet ben geworden om Uw Huis te verlaten alleen om myn Eer voor Gevaer ie beveiligen en de Rust van Uw Ed. met te ftooren. De ongelukkige Hartstogt, welke Jonker Thomas mytoedraegt, is geen geheim voor U, noch ik heb ''er myne gedachten over verborgen gehouden. Dat alleen, Mevrouw, heeft my doen beflutten cm my andermael in cle handen van de Voorzienigheid over te geven , die zoo aanmerkelyk myne kindfche jaren behoed heeft, liever dan op my zelve te vertrouwen, daer ik in gevaer gevaer ftond voor de aenflagen van een Jongeling, voor de zwakheid my nor eigene voornemens, en, blootecfteld voor den gedurigen fchrik van Uw Wel Ed. Ongenoegen, voortfpruitende A 4  8 Historie uit de natuurlyke bekommeringen eener Moeder voor 't Geluk van haren eenigen Zoon. Uw Zorg, Mevrouw, Uw groot voorbeeld hebben my in myne vroege Jaren de Denkbeelden van Deugd ingeprent, ie teederheid van eene jonge Juffers goeden JVaem. Ik hoop derhalven dat gy my niet zult kunnen laken, dat ik een flap doe , die de bekommeringen, welke ik voor beiden had, beveiligt. Voor dezen Avond werd my vertelt dat Jonker Thomas in den zin had geweld te gebruiken om tot zyn oogmerk te geraken. Het was derhalven geen tyd om lang te overleggen , naerdien ieder oogenblik myn goeden Naem in de Waegfchael flelde, en in fpyt van my zeiven my 'medepligtig kon maken om de Rust myner 'fVeldoeiifler te ftooren te ftooren , voor wier Heil ik gewillig myn Leven wil opofferen. Ik weet dat ik my zelve in gevaer begeve , ja my aen Duizend onheilen bloot fielle, waer van de gedachten alleen myne Ziel doen fidderen; echter dewyl ik weet dat ik dan enkel voor my zelve lyde en Uw Wel Ed. bevryd hebbe van den Naiever, welken Gy fegen my hebt opgevat, omhelze ik vrolyk en zal geduldig alles verdragen, wat aen die Voorzienigheid, waerin ik alleen myn Vertrouwen flelle, behagen zal my op te leggen. Het isnoodeloos te zeggen, dat ik U verberge waer ik henen ga, naerdien ^k tegenwoordig zelve geen het allertninjle denkbeeld- bebfe naer welken Hoek van de 9i*  van Charxotte Summers. 9 wereld ik my zal henen wenden; maer v/erwaerds de Hemel myne gangen moge henen richten of my een Verblyfplaets zeil gelieven te verzorgen, myne Hoop, Wenfchen en Gebeden zullen altoos tot hem opgezonden worden om Uw Heil en Welwezen, en dat van Uw Huis van hem . af te fmeken. Ik kan niet meer; myne vrees verdubbelt; ik moet een langdurig en *i laetfte Vaerwel zeggen aen deze gastvrye Woning, en ik kan 'er alleenlyk noch byvoegen, dat ik met alle Hoogachting ben , Mevrouw Uw Wel Ed. Gehoorzaemfte en, Onderdanigfte Dienares Charxotte Summers. Op'dezen van dezen Brief, fmokMevrouw Wdifltd in Tranen ; en om hare ontroering te verbergen, zoo wel ais om het verwyt van haten Zoon te vermyden, bediende zy zich van de diepe aendacht, waerin hem deze Brief vervoert had, en begaf zich in haer Kabinet. JonkerThemns ftond voor eenigeoogenbiikken roereloos en verviel toen in een vlacg van buitenfporigheid, die weinig verfcheelde van dolheid, dreigende allerA 5 naa"  Historie bande onmooglykheden tegen elk, die omtreut hem ftond, en fomtyds te kennen gevende, dat hy de handen aen zich zeiven zou flaen; 't welk juffrouw Margriet , die den ganfehen tyd in de Kamer gebleven was, zoo verlegen maekte, dat Zy naer de Deur liep, om Doktor Barton te roepen, dat hy doch , om Gods wil, boven zou komen. Toen hy kwam en naer de reden van haer fchreeuwen vroeg, verhaelde hem Jonker Thomas alles, wat 'er gebeurt was', en toonde hem den Brief van Juffer Summers. Heb ik geen reden om dol te worden ? Al myn vreugd is weg, endebeminnelykc, deugdzame, al te deugdzame Maegd is bloot gefteld aen alle de gevaren van eene liefdelooze Wereld, alleen om mynent wil: Vervloekt zyn myn onzalige Planeten! dat ik myn Hartstogt niet kon fmoren, enalleenongelukkig gebleven ware, en haer rust niet geftoort had of haer van alles berooft. Maer wat vuilaerdige Schurk, wat helfche Vyand heeft haer kunnen vertellen dat ik voornemens geweest ben geweld te plegen op deze bekoorlyke Maegd? Die gedachten alleen hebben my van al anyn geluk berooft: zy is niet alleen weggegaen als een verlorene Vlugteling, zon* der te weten waer heen, maer vertrokken jnet dien verdoemden indruk dat ik een Schoft ben, een eerlooze Vrouwenfchaït gy medepli^tig aen hare vlugt? zeg me rerftond. ?uaendcgde band aen zyn. Degen) waer Zy is, of by al watHemg is! dit oogenblik is 't allerlaetlte van uw Leven. Ik weet dat zy altyd meer op u , dan op een eenig Mensen vertrouwt heeft; zy heeft  12 Historie zulk een ftuk niet durven wagen, zonder met iemand raed te piegen, en ik zie aen uw ontroering, datgy weet waerzy zich verborgen heeft. Dit Scukje van den Baronet deed den Doktor ontwaken uit zyne diepe mymering , waerin hem dit' nieuws gebracht had. Laet af, uitzinnige Jongeling, Jt is de driftige woede van uwen Aert, die de ongelukkige Juffer tot deze wanhopige daed vervoert heeft, üw Hartstogt heeft haer in haer verderf geleid, en mogelyk is zy op dit oogenbilk ten prooi van den een of den anderen N chtroover, en hare kuischheidblootgeltela gewoiden voor den een of den anderen Schender. Wüde de Hemel , dat ik wist waer zy was! Niet om dat ik 'er u eenige kundfchap van geven zou; neen alle uwe dreigementen zouden'tgeheim niet uit myn hals halen; maer op dat ik haer eerbaerheid mogt belchermen, en hare deugd beveiligen voor de aenvechtingen van gebrek , verachting en armoede. Maer zy kan niet ver zyn; ik zal zelve henen gaen cn allerwegen zenden om haer te zoeken, eer zy tyd kan hebben om dit Graef- fchap te verlaten. Vergeef my, waerde Doktor, antwoordde Jonker Thomas, verfchoon de uitzinnigheid van myne gedachten; alles is in myn Ziel in oproer en verwarring; Ik kan naeuwlyks iets redelyks fpreken, doen of denken; maer  van Charlotte. Summers^ 13 maer ik zal met u zoeken naer die beminnelyke, die thans dwaelt en omzwerft, want zonder haer is 'er geen elendiger Schepfel op Aerde , of zoo deerlyk gefield als ik. Jonker Thomas, de Doktor, Pastoor Goedhart , die. zoo wel als al de rest, medelyden had'over de ongelukken van de lieve vlugtende Juffer) en al de Knechts wendden zich naer verfcheidene wegen om tyding van deze Schoone te krygen. Maer ik heb nu g^en tyd om een verhael van dit vruchteloos zoeken te doen; oi van de droefheid die'tganfcheHuisgezin overftelpte; want zy vonden, dat zy zonder omkyken verloren was; ik maek haest om dit Hoofdftuk te eindigen, om naer myne lieve reizende Maegd te keeren, en haer door 't ergfte Deel van hare Reize te helpen. XVI. HOOFTSTUK. Behelzende den eerjlen Nacht van Juffer Summers Reizen. Ik verliet myn beminnelyk Weesmeisje , zittende onder een ouden Eik, in overle« by zich zelve wat weg zy op hare Reize zou kiezen. Indien zy het her* bergfame Dak, dat hare Kindlche Jaren bergde, verlaten had, om eemge onge-  $4 Historie regelde Minnedrift tejvoldoen, in het na* jagen van den een of den anderen begunftigden Kinkel, mogelyk zouden deysfelykheden van den Nacht, het naer geruisen van den wind door de oude Booraen, en duizend fchrikkelyke Spooken ; die de inbeelding in zulke omftandigheden bekwaemis sen de zwakke gemoederen voor oogen te brengen, hare overdenkingen ontrust en zeer onbekwaem gemaekt hebben om in zulk een plaets, met diebedaerdheid, die't ge wigt der zake vcreischte, te overleggen wat haer te doen ftond. Maar geheel anders was het geftelt met de beminnelyke Wandelaerfter; geen ondeugd bezwalkte hare welbewuste onnoozelheid, geen ongeregelde hartstost verblindde haer verftand, geen welbefpraekte bedriegende Boere-jongen zocht haer van haren piicht af te wenden.; zy vlood weg van de ondeugd en 't gevaer, en verliet gemak en betamelyke grootheid, om hare deugd en de rust van een Huisgezin te beveiligen, waer aen zy meer dan haer leven verl'chuldigt rekende. Een Huisgezin, waer aen zy die deugdfame gevoelens verfchuldigd was, die haer onderfteunden in een bedaerde gerustheid, in omftandigheden welke aen de ftoutfte onder hare Sexe het bfoed in de aderen zoude hebben doen ftollen. De Vrouwen in 't algemeen verhoovaerdken zich dat zy vreesachtig zyn, en mee • nen  van Chabxottê Summers. ig „en dat het hare Sexe betaemt bang te zy« vooreen fchaduw, te fchroomen en te fchreeuwen over en in gevaren, die aieen ï haer inbeelding beftaen ; echter kmïnen zy deze befcbaefde vreeze naer de Mode overwinnen, wanneer'er eentje •oegunftigdeHartstogt valt m te^leh telen of wanneer zy zich onder den inïfoVd eener overheerfchende Degerlykheid bevinden. Zy kunnen*e W in den donker opwagten, en het wagen op een Kerkhof of in een Kneukeltauis vol Doodsbeenderen een verliefden-Mocsjanker toe te laten, ichoon zy n ichemer afond van fcnrik zonden opf ringen, wan«eer zv honderd ellen van dezelfde plaets af voorty Sen om hunne Gebeden te ïaen doen of e6enig ander werk van GodsEs t of Bermhartigheid te jemch«n. Indien een gemoed met ondeugd bevleKt, een ziel die vuil is door wellustige begeerlykhaden, deze gemeene zwakheden der fchoone Sexe kan te boven komen, behoeven wy ons niet te verwonde en,. indien wy vinden dat de beminnelyke SffS sJSht*. befchut door deugd en aeugdelyke grondbeginfelen, en krachtig jSfcrki door de ingeborenewjerde: en onfchuld, bydeze gelegenheidI kan vergeten verfchrikt te zyn, en eenskteps alfa geloof in Toovery, Hekfery, Kaboutermannetjes en alle andere Spooken lact SrSi, die door de inbeeldingen van zwak-  16 HlSTORIB ke en ondeugende gemoederen henen waeren. fa dit deed zy, en nu zy zich zelve buiten 't bereik van Crafit en jonker Thomas dacht te wezen, vond zy ha.rgemoed in rust, alle hare vermogens viug en bekwaem om by zich zelve te overwegen , wat de beste weg was. dienzy behoorde te kiezen, om zich te verfchuilen voor *t gevaei van achtervolgt te worden. Dit was de eerfte bedenking, die nare gedachien bezig hield; want zy was verffandig genoeg om zich te verbeelden dat om een overilag te maken van haer toekomend leven, dit een rypc overweging vereischre, en dat zulks niet met verwarde zinnen behoorde te gefchieden. Zy bepaa'de dan hare gedachten om te overwegen; waerzy, vooreenigentyd, een Schuilplaats zou vinden; tot dat zy genegenheid zou hebben om voor goed zich zelve ergens henen te begeven. Het was iedel te denken dat zy zich in deze of ecnige der naburige Provinciën zou kunnen verbergen, en zy oorJeehie dat zy genoegfaem in alle Plaetfen op 'c Land kon nagefpoort worden j derhalven koos zy zich naer Lo;;dc» te begeven, en dewyl zy wjft dat de Post-wtg omtrent twaelfMy'en van deze Plaetsaliag, koos zy een pad door het Park , dat naer den gemecnen Weg lfep, hopende voor den Morgenitond, Couax Qatbburj te zullen bereiken, daer de Posten en Wagens naer Car-  van Charlotte Summers. 17 Cariigan, en zoo vervolgens naer London afnkCb'efluit senoomen zynde, pakte w haer bondeitje zoo beknopt als mogelv7k was nam het onder den arm, en zich de hoede des Hemels hebbende aen. Solen, iloeg zy voor tlaetsteenteêrhani° oog naer haer vriendelykc oude woonplaats, wekte haeren moea weder endie reeds begon te vcrflaeuwen, toen zv een voorwerp begon te verhezen, dit zoo gemeenzaam voor haare^oogen , en zoo diefrbaer voor haere gedachten geweest was. De overdenking van de beweeSenen waerom zy vluchtte,ver, ftrddde een vrolykheit in haer hart, en 7v klom rustig over het hek, aen den ^ernêenen weg, die naer den Postweg foopn e'tSer de minfte gedachten van vrees vervolgde zy hare reize by de twee en lang , in welken tydzymeer dlnzes mylen voortwandelde, zonder dat zv cenigzints vermoeit werd. , yTot ru toe had de maen zeer beider gefcheenen, het was ftil weêr met eenon-, betSker lucht, enzy ontmoette meis Sat haèr van den weg kon afleiden ; maer eïndelyk kwam zy aen een driefprong, en ftond verlegen welk een pad zy benooïdc in te liaan, /y had maer een enkele reis of twee dezen weg langs gereist om een huisgezin te bezoeken, dat omtVeSt twintig Engelfchemylenve^  jg Historie woonde; maer nooit zich bemoeid om den weg te leeren kennen, zoo dat zy niet in ftaat was om te kunnen oordeelen waar het rechte pad was, en ten allen ongeluk was nu de maen geheel en al onder, zoo dat het geheel donker begon te worden. Zy ging een poos zitten om ' te overleggen wat haer te doen ftond, en eindelyk de uitkomst aen den Hemel beveeiende, in een zaek, waer over haer verfiand niet kon oordeelen, helde zy over om de flinkerhard te kiezen, meenende dat zy dus ter beoogder plaatze zou geraeken; Zy was naeuwlyks een uur dezen weg langs sesaen, of zy kwam in een lange donkere laen, ter wederzyde met boomenbeplant, 'c welk den nacht pikdonker maêkte. Het was hier zeer vuil en morüg te gaen , zoo datzy op ieder trede, die zy deed, in de klei en modder trad. Zy bleef evenwel moed houden , en ftapte ftout voort, tot dat zy door het aenbreeken van den dageraed even kon onderkennen, dat zv niet verre van 't einde der laen was. Maer nu overvielen haer de vrees en vermoeidheid beide tegelyk. Zy hoorde, op eenigen afftand , twee of drie ftemmen, welke zy oordeelde haer te naderen, Gcduurende dèn gan tichen weg haixy d-.- minfte bedenking niet gehad, dat haer in dien tyd van den nacht eenige levendige ziel zou te-  van Charxotte Summers. xp tfeeenkoomcn, en nu zy hoorde dat zy al dichter en dichtcrby kwaamen, bracht de vrees haer alle Ongelu'cken in gedagten. die een Vrouw, in zulk een eenzame en nare plaats, en op zulk een doodfch en ongelegen uur kond* overkomen. _ Zy was maer weinig oogenblikken in deze bittere overdenkingen ge weest, die men zich beter kan verbeelden dan uitdrukken, ofzyzag twee guiten op haer afkooroen, en 't was euen licht genoeg om de voorwerpen te kunnen onderkennen, Zy za^en dat het een Vrouw was en fpraeken haer aen mee deze wooraen; kom, wat heb je daer onder den arm/ Geeft het ons, wy zullen 't wel voor je dragen. , Een van beiden haer den bundel'afneemendc, riep, Ho, Slan ' ik geloof dat wy een onverwagten buit hebben opgedaen , die den mislukten ücnflag door dien vervloekten Bulhond by den Landman Batjon zal goedmaeken. kom, myn Hartje, laet ik eensin jou zakken voelen; zulk een. zoeter, als jy, heeft eeen geld gebrek. Zy noe- oen de handen aen haer, fneeden haer de lakken af, rukten haer den kapotmantei van't lyf en den kapot van het hooft; en voelende onder dit ftommelen dat zv een zyden rok aen had, trokken haer dien ook van't lyf. Meenen, de nu dat zy alles hadden wat zy bezat, fleepten zy haer ter zyden van den weg B 2  ao Historie afin een bcfchje, bonden haer met de banden op den rag aen den ftam van een toom en fcheenen voornemens om fcentn te gaen. Zy had in al dien tyd geen enkel woord gefproken; de fchrik van zulk een ontmoeting had haer t' eenemea! de fpraek benomen; elie hare leden lilden én beefden, en zy v. as genoeg, zsem van haer zelve, toen zy een der fielten , na dat zy een ftap o'f tien van haer voortgegaen waeren, met een verfchrikkelyken vloek tot zynen meegezel hoorde zegser: Ik kryg daer lust tot cat vrouwmenfeh, zy lyVt noch jong; maer jong of oud, dat is in 't dorker evenveel; blyf iy hier ftaen om de wagt te houden, of'er onraed op de kust kwam. — By myn Z . . . . dat is v él bedogt; wy zullen 'er alle beide onzen wil van nemen; maer dewyl ze myn prooi is, zal ik een begin maken. ]e zelt voor den dit en dat, niet; ik heb'ereerft van gefprooken, en wil de eerfte beurt hebben; ik wouw-wel reis zien of je me durft tegenfpreeken. De ongelukkige Schooce hoorde die verfchrikkelyke woorden , en wenschte om den dood, of iets dat naer kon redden \an 't bederf, het welk haar boven 't hoofd hing; zy poogde eenige maaien haete harden van den boom los te rukken ; maer, dit ormogelyk vindende, tfietzy haer iieve hooft gédyjg tegen den flam, onj  7I3)ctl,Tacr.ZC.   van Chaulotte Summers^ it om haer harsfenpan aen ftukken te flaen , eer die fchriküely ke twist een einde nam. Zy floeghaere oogen naer den Hemel ea bad dat die hare eerbaerheit wilde belchermen. Hare gebeden werden verhoord; want de barbaerfche fchenccrs kwaemen van woorden tot flaegen , en vochten al vry lang met degrootfte woede, tot dat zy 't getrappel van paerden hoorden, die al dicht by kwaemen. De guiten waeren zoo icverig be^ig met vechten, dat de paerden hen genoegzaem op het lyf waeren , eer zy op het gefchreeuw van Juffer Summers begonden acat te geven. De Juffer, de paerden hooren- de naderen, nep uit: Oc:i! om' Gods wil! zoo gy Ciiristenminfchen zyt, hebt medelyden en behoed een Vrouw voor roovers en fchendersi ophetherhae'en van haer gefchreeuw bleven de Reizigers ftilftaen, het welk maekte dat de guiten hunne hielen lichten, laetendealles, wat zy haer hadden afgenoomen op den grond leggen. Zy liepen in 't dichtfte van het hakhout, daer de paerden hen niet konden ver vo gen; wanneer een van de luiden te paera affteegen de lydende Maegd ontbond. Zy boog allereerst hare knieën, hefte de handen en oogen om hoog, en dankte den Hemel voor hare wonderbare verlosfmg, en toen bedankte zy met de hartelykfteenverphchtendtte woorden hare verlosfers. waer van deeene B 3 eea  £ Historie een Landman was, die twee of drie my-; len van Cowan Gathbury woonde, werwaerts zy meenden heen te gaen. Deze keerde met zyn knecht van een beefteniarkt, daer hy eenig vee" verkocht had; Do hupfche Boer, in zyn fchik, dat hy eenig goed had kunnen doen, vroeg haer wie zv was, en hoe zy in 't holst van den nacht, zoo alleen, hier verzeild kwam. Zy ftond wat verlegen om een leugen te bedenken; maer evenwel nu moest 'er een leugentje op ftaen om zich te redden, en zy vertelde hem , dat zy te Karwartben geweest was, daereenigevan haer Vrienden woonden, en naer Co-wan Gathbury meende te gaen en verder naer jjmdon om hier een dienst te zoeken ; maer dat da nacht haer overvallen had, en zy geloofde dat zy van den weg was afgedwaald, want zy had den ganfehen nacht gedoold zonder te weten waer zy zich bevond. De vriendelyke Boer had deernis met haer ongeval, zamelde al het goedje by malkander, dat de guiten hadeden laten leggen, en wagtte tot dat zy haer rok en kapotmsntcl had aengedaen, en toen verzocht hyhaer, zoo beleefd als hy op zyn boersch geleerd had, achterop zyn paerd te willen gaen zitten , zeggende dat hy haer in den Zwarten Leeuw te Cowan Gathbury zou brengen, daer de koets en de wagens naer London pleifterden, want hy moest, in zyn weg naer huis, dc  van Charxotte Summers. 03 de deur voorfay. Do fchrik van 't gene zy even te voren had uitgeftaen was te groot om haer toe te laeten vanaendenbraeven Landman zyne aenbieding te weigeren. Met hulp van den Knecht kwam zy agter op by den Boer-ne paerd, en eer de zon noch heel hooa begon te ryzen in den vroegen morgenftond kwamen zy aen de verlangde Herberg. XVII. HOOFTSTUK. Behelzende \t vervolg van Juffer Summers Reize. Toen zy in de Herberg trad, fchoot haer, dooreen van die foort van gemoedsbewegingen , waer van de menfehelvke wvsheid onmoogelyk reden kan geven, té binnen van den Boer en zyn Knecht tc waerfchouwen, niets in de Heiberg te melden van het ongeluk, waer uit zy gered was, om dat zy hier ovorte veel bekyks zou moeten uitftacn, t weit zv zeidc niet te kunnen veclen. Dc Boeren zyn Knecht beloofden dat zy 'er geen woord van zouden reppen, zonderdatzy zich een van beiden bemoeiden met hier van de reeden te onderzoeken, die zy maer vooi zich zelve wist; want zy beeld* de zich in dat het gerucht van zulk een ongemeen voorval niet alleen al het volle van de Herberg, maer ook de gaften op 84  24 Historie de been zou brengen om haer re zien, en haer aldus bloot fteMen voor een naeukeuriger onderzoek, dan of zy enkel als een gewoon Reiziger werd aangemerkt, en dat men, misfchion, door dit middel zou ontdekken wie zy was, 't welk zoo krachtig haer belasg was om verborgen te blyven, ten minften tot dat zy verder van Welgoeds-Gaerdi zen afwezen. Ook Was't voor haer een geluk, datzy dezen inval kreeg, gelyk wy in't vervolg zien zullen. De Boe, die haer halfin den donker had opgenojmen, enterwyl zy, uit fchaemte, haer aengezicht gedurig van hem had afgewend , en ook achter hem op het paerd gezeten had, had hier door geen' gele'gendheid gehad om veel acht té fïaen op zyne Reisgezelle; maer toen zy van het paerd en in de Herberg trad,' en hy haer weezen vólkernen kon bekennen, wai ny zulk een kinkélniet, of hy ftond opgetogen van zoo veel fchoohhêidir. haer te befchouw'en.' —-— Werentig, joffrouw, *£ is by me ziekje geen wonder dat de rekels, gebakcelaeit hebben over dat lieve' mooie "tronietje! hadden zy jou by lichten dag ezien, as ik nou, bylo het was genoeg om een Paep van zyn Huk te hel-' peü; Dat jou de drommel niet en wil, zoo je geen gelyk hebt dat je niet bekeken wilt wezen; as ik je noch langer bekyk, zei ik heelemael myn Marry vergeten, lk wil wel Hans hiecen; als 'er niet u • " • '•'' wat  van Charlotte Summers. 25 wat anders achter fchuik, dac ik me niet en verftae; maer laet dat wezen, ik wil je veilig in de Koets ofda Wagen zien, eer ifc van je zal gaen. Ik wil, om noch zoo veul, zulk eenaerdige Meid niet in de wacgfchael ftellen aen een nieuwe mishandeling, ja om de hiele wvorrelt niet. juflbr Summers bloosde gelyk een morgenroos om het Compliment van den Landman, trok haer kap over haer oógen en trad in de Herberg. De Landman wilde dac zy aen een groot vuur in de keufenzou, gaen zitten, en zette do armftoel dicht aen den haert om haer hier in te zetten; zy verzocht bier van verfchoont te mogen wezen , maer dac haer een kamer rnogt aengewc/,en worden, da-r zy een weinig kon rusten, en wilde dat de Bxx alles zou eifchen , wat hem luste, zeggende dat zy 't zou betalen; dat het niet meer als haer plicht was, dewyl hy haer van de fchenders verlost had. De Landman vatte de leus, en drong haer niet verder om imdengemeenen haert teblyven.y maer maekte, dat.de meid, die op het Tol hek moest pasfen, en by geval dien ochtend vroeger dan naer gewoonte opwas , haer cea nette kamer beneden in't huis aenwees, ook liet hy een kan wyn met zuiker en kruid by het vuur zetten, die hy zelf in haer kamer bracht, en hy wilde haer niet veriaeten voor dat zy 'er een weinig van gedronken had, en' B 5 toen  26 Historie toen liet hy tacr alleen om zichtte ontklccdenen vooreenuurofdrietegaen leggen; tegen welken tyd de Postkoets verwacht word. Juffer Simmen was wonderbaerlyk in haer fchik met de goedhartigheid van den Landman, en toen zy alleen was, en tyd had om re overdenken uit wat dreigend gevaer zy zoo wonderbaerlyk gered was, kon zy niet nalaeten de hand des Hemels in hare Verlosfing tc erkenden, die zy de dankbaere eare gaf, als alleen bekwaem om haerhulpeloozeonnoozelheid te beveiligen. Zy nicld hare laetfte verloflïng als een wis voorteeken van zyne befcherming in hettoekomendc; naerdien zy't onmooglyk hield dat zy ooitingrooter gevaer zou kunnen vervallen dan daer zy uit gered was. Verheugt en verfterkt door deze gedachten, keerde de gewoone bedaerdheid weêr in haer gemoed, zy begon zich teontk'eeden om naer de rust te gaen, daer de natuur zeer naer verlangde; wanneer zy naer 'tvenftcr gaende, dat op de plaets uitzag, om de glasgordynen toe te trekken, haer als 'teerfte voorwerp voor oogen kwam de Kamerdicnacr van den Heer Crofts, order ftellende om met allen i'poed Postpaerden voor zyn Heer te zadelen. Indien zy een geest of hetallerverfchrikkelykftc fpook uit de hel gezien had, zou zy niet meer hebben kunnen verichrikken, en zy lilde aen  VAN ClIARLOTTE SUMMERS. 27 acnrl h ierleeden als een popelbladtkoode zweetcudsde vanhaere lieve wangen, en zv meende van ontftcltenis door- den grond heen te zinken; want de wyl zy van |vn vertreknogvan zyhreis nietin t a:ierminfte wist, befloot zy dat naer vlucht eenigzins bekend was, en dat zyn reis met de Post was acngeleid om haer te vervolgen. Zy was in groote vérlegendrieict dat hy verneemen rnozt dat 'er een jong Vrouwsperfoon in de Herberg gekoomen was, en in den uiterften angst dat „zyn Knecht cenige vragen doen merrie aen den Boer, wiens voorzigtie>:iei '.y verdacht hield niet békwaern te zyn om het geval te verbergen. In "tkort, alle denkbeelden , die haerneerflagtig korjdenm*-! ken,lchooten hierin een oogenblk in de gedachten, daer nog bykwam da: haer boven al aanltootelyk was te herdenken: hoe Crofts haer eerbelaégt ha I op iVe\mds Gierde, 'cwelkzy dacht, indien hy haet in deze tegenwoordige pmftandigheden , ontdekte, wederom op .nieuwstezulien beginnen. Tot vermeerdering van hare vreeze hoorde zy zyn ftern in de keuken, en indepraetmetden Boer, dichter verlost hai, en verwachtte ieder oogenblik dat haer geval het onderwerp van het gef'prek zou worden. Haer angst was Qnbefchryflvk , ea 't was voor haer ten uitterften ondoenlyk eenig ontwerp te maken om uit dit tegenwoordig gevaer  sS Historie te ontkomen. In weinige oogenblikkcn kreeg zy evenwel eenige flikkering van honpr zy hoorden den S'alknegt den Heer Crofts goeden reis wenfchen endit de Poüiijon, blazende op zyn hoorn5uit den ftal van dc Herberg reed. Dus verre oordeelde zy door den Hemel uit een t ecde gevaer verlost ie zyn; maer zy dacht met cenen, dat zy van hare reden behoorde gebruik te maken, zoo veel als in haer vermogen was, om andere geva» ren van die natuur voor te koomen, door lang in de Herberg te blyven of den gemeencn weg voor hare voorgenomene reize naer London te k ezen. Indien zy een voorwendzel voor den Boer hadweten te vinden om op dat oogenblik de Herberg te verlarcn, zou zy 't gaernegedaen hebben; maer zy geen! uitvlucht te bedenken, dan die 't geheim zou kunnen ontdekken of vermoeden geven dat zy eenig geheim had; derhalven vond zy zich gedwongen, hoewel in den grootften angst en bekommering om vooreen poos najpr bed te gaen; maer niet te rust, want ieder minfte gerucht joeg haer een fchrik op de leden; en wanneer zy fiechts haer oogen toedeed, vertoonde haere waekende verbeelding haer den Heer Crotfs, Jonker Thomas en hetgandfche Huisgezin o^Welgoeis-Gaerde, als of zy allen in de kamer traden om haer met geweld weêrom te balen. In dezen toeftand bleef zy om. trent  van Charlotte Summers. zo trent drieuurenlang, tot dat z.y hoorde dat het geheele Huisgezin in bcwceging wiiS. Zy ftont op, trok aen de fchel, en verzogt om den Landman te fpreken. Hy kwam. in een zeer verplichtenden haest, en met «en zeer hartelyken iever vroeg hy haer hoe zy gerust hal Ik heb wezen- lyk niet met al gerust, zei zy; het gewoel hier in huis, en de vrees, waer in ik geweest ben, werkt zoo kragtigop myn zinnen, dat ik geen oog heb toegedaan. Och myn lieve Mensch, myn zoete Joffrouw, dat fpyt me zeker, zei de goede Landman; je kent waerlyk niet verder op reis gaen, zonder rusten verkwikking. Zeker! je moet het niet doen; en as je boodfehap geen hacsthet, zei ik je een bed in myn huys geven, en zulk een goed onthaelals een Boer kan doen, by myn trouw en eer, je zeitvan harten welkom wezen, en myn JJjfarry zei al voor je doen, wat ze ken; heb je lust om een heele maend te blyven; je zelt zoo gerust en veilig wezen, as of je in moeders fchoot lag; Kom, myne zoete Joffrouw , volg reis den raed van een Vriend, en denk 'er niet nae om na een vreemde plaets te gaen en met vreemd gezelichao , voor dat je bekwaem bint om fe reizen', en tot dat we vernemen dat de een of de ander van je kennis meê reist, die op zulk een j ong mensch als jy ken pasfen, en jou befchermen voor allerhande onbehouwe reizigers.  3 o Historie Dewyl deLar.dmar. haer van te veren verrel: had, dac zyn l uis van dengerr.eenen weg a^ftond, en zy in zyn aenbiedirg een vo:maakt oprecht hart ontdekte, en alh.szeer wel overeenkwam met haer orrltancigheeden, nam zy zonder veei piegtigheii deze beleeftheid aen; en de Boer gaf zyn cudo Meer haer rsaetje haver, en leerde een vrouwenzadel van den Waerc. Zy wert 'er ingezet, en kwam wol en behouden aen H*Stkv»ub Bruiker. fitatrjrót Boerin onthng Rtgier ( want deze was de nat?m van dtn Landman ) en zyn nieuwe Gast met open armen, en met de grootfte beleeftheid , die men van de eenvoudige natuur kan verwachten, ronderargeiist of agterhoudendheid. Zy kreeg op het eerfte Gezigt grooten zin in Juffer Sxvsmm, en dit vermeerderde zoo ras als haer vertelt werd in ves een dreigend gevaer zy geweest wai, ui: het welk de Man haer gered had. 7.y bracut in een oogenbiik het belle Voor den dag, dat 'er op de werf te vinden was, en drong haer om eenige verkwikking te nemen, waer na zy haer in een warm beabrachc; daerzy iii eer. diepen flaep viel tot den avond , en met een voikomen becaerd gemoed ontwaakte, zeer verheugt, dat zy tot gus verre wel üaegde in haer onderneming. Teen  van Charlotte Summers. 31 To-n de Boerin vernam dat zy by de werken kwam, trad zy de kamer in en ■ m™ haerzee' vriendelyk naer haer geJSeü en of zy haer 't een of'tander ° Kn^or.krp de verplichtende tëoefrnvotrtaSSSnSd, en zei dat zy zig dSSnnnael gelukkig rekende zulke goednarSe ?n hupfche luiden by toeval aenproffen te hebben, en vroegal een of ly weeten mogt wanneer Postkoets vertrok naer Lo,;d>n, dewyl zy nu verwH- nin hare reis te vervorderen , nu iTdoo?Le vriend.lykheid herfteld was ?ayn de°n fchnk, die haer door^aer,oogluk van den voongen nacht in de leden gWaer,lykd,'zeide vriendelyke Huiswaerdin fe moet hier zoo fchielyk niet orn denken; daer is ietsin jouw wezen da mv vertelt dat ie meer bent as je ons aiS wilt wysmaken, en dat heeftmebewo^n om je zoo lief te hebben as ons dacn Kind. Ik wil me niet inlaten in je gSmen, maer laet ik je bidden vim me loo gaau w niet te veriaeten; wan tfchoori ïp wilt of niet, zoo je met de Postkoets -WIU reizen, moetje wagten tot van daeg over acht dagen; zoo dat je zult moeten te vreeden wezen tot dien tyd toe, enmoièlyk eer die tyd komt zeilen we je weten te bepraeten om ons langergezellchap te houden; ten müiften al wat ik maer  52 Historie kan zei ik doen om te maken», dat je in ons arme hutje genoegen vint. Je zelc £Ë?„ ?oed ge?e!fchop wezen voor onze " ilkta)», myn Dochter, ze is Kamermeid geweest by Mevrouw,de Vrouw van onzen Landjonker, die nou dood is, en weet üoe ze met groote lui moet cmgaen; en ©i ik be* zeg of ik het zwyg, 't is een aerdipe meid, en ze zei ie dienen as een fceuningin. Kom, ik zei 'er gaen roepen, «an kan j 'er zien en Dirk onze Zeun; want al is zyn Vaetrie maer een Boer, 't is een rare fchelm van een Jonge, en al de jonge roeiden in de buurt hebben zin in nem: ik mot het ie vertellen; hyhad kennen trouwen met Griet, de Klaeuwekoopers Dochter in de Bykorf* die een magt van geld het; maer de lekker is veel te Keurig; hy wüze niet hebben me: al haer poppegoed : Neen kind, zy is hem niet mooi enoeg, en zoo wel niet opgevoed, Dy me zolen , as hy ze wel hebben wou. De goë .Vrouw was zoo fchielyk in naer sedeneering, dat het moeite vergt, ets zou ge weeft zyn voor juffer Summers zelfs te willen denken om haer in naer vaert door eenig antwoord te willen fruiten. Zy vond zich genoodzaekt om zi ch te vrceden te houden, dat zy haer Zo: n en haer Dochterbinhen riep. De Dochter trad naer de juffer toe met een party avcrechtfe lompe neigingen , £n de jonge lobbes gaepteniet2}nmond wyd  van Charlotte Summers. wvd ooen als een Bakkers «ven, en JKk,zoo ras als hy haer zag met anders dan of hem een drommel was vérfSc-nen; kon zyn oogen niet van haer Snuden veel minder noch een enkel woo"d fpVeeken, al had 'er een mesop zyn kee^eftaan. Maer de Moeder was vry wat beter van de tongriem gefneeden. —Hoe nou Dirk. Hoe fta je zoo te kyken S°een malle Jonge? Hefc,e J^u meer mooie meiden gezien?a Waerom maek je eeen dienaer, as ie Zuster^ Kenje geen KeVompeleJenten ™«*J?£% Door in de warrande, of by Soms op ae meulen waert, zou je ummers nou at lang reis srciopperd hebben; en nou lta je te kvken as een kinkel, zonder eens een zo^nT even. De Jofirouw; zei ]? met byten , jou lompe loeris as je: bent — Foei.' Mortje, wat maek je de lm befchaemd! ik he'b myn leven dagen, nooit zoo verfteit ftaen kyken. > metiou Permis/ie, zoete Joffrouw, laet uc S„ ekkere wangen ereis zoeneji, non -re Moeder zeid dat dat hoofsh is. Hy Sad vozere enfloeg «y» ^epooi^i om haren hals, en gaf haer twee of drie zoenen dat het klapte 't S2! Tk nzothoofsch wezen als de heste ik zei ie zoenen al die maer wil. De hènker no htoe! zulk [bul zotil * niet moê worden. Zei ze hier niet WK /ƒ, DteU C Dlï  ^ Historie blyven? de lieve Meid, ze mot altoos noch in geen jaer heeD gaen. Altans, we moeten reis haesjenover fpeulen, in. de Hooityt. Foei , jongeï zei Willemyn; ;e behoorde jja monttefnoeren voor jou meerder. Ken ik je dan noLir beleefdheid ieeren, Gekskap? je praet altyd te weinig of te veul. Ik verzeker jou, ik en de joffrouw zeiien wel fpulleres uitvinden, zonder jou, lompert, met je Jhaesjen over: dat is goed voor Boerinnen , as joulievertjeSasHe op de Meulen, eH ander zulk tuig, je weet wel waer.— Wel iement, Joffrouw wysnues; Mag niemand dan babbelen as jy, en wou jy de Joffrouw leeren : ze weet zeekermeerasjy, en ze zei wel zoo preutfeh en fcheetfch niet wezen as jy , dat 'er niemand mag aenraken. gelyken as jou de mofterjongens van lakeien doen , met beur koorden op heur fchoft; trouwen ;a ! om dat ze ftry ken en buigen kennen en jou joffrouw noemen; zeker! Zy zouden met dit gehaspel noch al voortgevaaren nebben, toen Rogitr, de goede Landman tot ontzet voor de Juffer kwam. Hy vroeg of zy beter geflaepen had dan inde Herberg: en om haer te onthaelen, zei hy dat des Landjonkers Js^er dicht by was en een jonge va k opgefchooten had, waer van ze een klucht zou zien, indien zy even buiten de werf wilde gaen. Zy was wel in haer fchik, dat zy gelegenheid vond om zich  Van Charxoxte Summers. 35 zich te ontflaen van zulk een ftroom vari onhebbelykheeden, nam mllw,* by de hand en volgde den Landman, daer hy naer heenen leide. Zy fchepte vry goed genoegen, terwyl de Jager da valk lokte; maer toen hy eenjonge duifopfchoot, en zae dat de valk in de lucht vloog, en met zyn klaeuwen recht op de onnoozele prooi neêrviel, en de duif eensklaps doot op den grond neêrfloeg, fchreeuwde zvover't vermoorde dier, en kon uit hare gewoone teêrhartigheid niet begrypenhoe de menfchen zich konden vermaeken met zulk een wreede dartelheid; de gedachten hier van perften haer de traenen uit de 00ecn welk de Landman merkende, haer naer huis bragt, daar zy Marry gereed vonden met de avondmaelty d. XVII. HOOFTSTUK. Behelzende de Gevallen van Jufer Summers , op de HazleWoods Bruiker. Dewvl de Juffer vermoedde dat het beft voor haer zou wezen eenigen tyd ver hooien te blyven, tot het Onderzoek* 't welk Mevrouw Welgoèi naer haer mögt laten doen, zou over zyn; vond zy geen zwarigheid om van den nood een deugt te maaken en by den Boer in huis te blyi$ te mee/noch om dat zy van e»c  Historie ontzien werd, en met veel teérhhartigheid behandeld van den Boer en 'tganfche Huisgezin, 't welk haer in eenigen tyd geen reden gaf om te klagen, dan alleen dat de Huisgenooten van't vrouwelyk geflacht vry wel begaaft waren met de praetzucht, *t welk zy verdroeg, zoo goed als zy best kon. Niets merkwaerdigs viel 'er voor in de eerfte twee of drie dagen, 'twelkhaare rust konftoren. 's Morgens na hare komst 't zy uit vrees vooreenig toeval, dat haer mogt overkomen door 'tfteelen van haer Geld, Orlogie en Juweelen , die zy in haer rok verborgen had,' t zy dat zy hier toe gei bracht was, door een klein fnofje van vrou■welyke verwaent heid, om te vertoonen dat zy zulke fraaijigheedcn bezat, zy ontpakte ze en gaf het geld en juweelen aan den Boer om het alles voor haer te bergen en te bewaeren, en hield het Oilogi» in .haer kamer om te kunnen zien hoe laet of 't was, en zy hadhetaldikwilsin handen den, dewyl zy geen andere tydkorting bad; want hier was geen een Boek in Huis om in te kunnen lezen, en zy vond weinig fmaek in 't gezelfchap van Wtlkmy*, die al de preutfcheid, fnapachtigheid en manieren bezat van een Landjuffers Kamermeid, zonder een grein goed oordeel om haer gezelfchap eenigszins draeglyk te maken. Het zien van't Orlogie, 't Geld en andere Snuifteryen beye§tigden den Boeren zyn  van ChARLOttü Suvwirs: %f zvn wyf in de gedachten, dat 'er ten aenzien van hunne gast iets moest achter fchuilen. dat men niet weten mogt, en dat haer voorgeven van naer Lonaon te gaen om haar een dienst te zoeken maer een gemaekt werk was, omeenig geheim, 't welk hier agterfchuilde, te verbergen; want, hoe gering hun oordeel wezen mogt' haer manier, de uitrusting van een goudórlegie, ketting, kokertje en dergeIvke waeren geen meubelen, die eemgspasten voor een kamenier; niet tegenKende hun vooroordeel over de bekwaemheid van hunne Dochter Willemyn, erkenden zy, dat juffer Summers, die dennaem Vmsia of, op zynEngelfch, SallyDicIT/a^nlenc^nenhad, een geheel ander foort van een Menfch moest wezen, en beter geleek naer een vrouw van een Land^ ionfcer, dan naer een Kamenier yan eert Sdiuffer. Zy hadden haer, enkel uit kfachte van die waerfchynlykh'eid ,grooten eerbied betoond; ^aer^oen zydeze fraeiiisheeden zagen vermeerderde die merkeden de verftandige Marrj, die zich zelve voor een vrouw rekende, die al vry wat in de waereldwist, zei tegen haren Man RUr,dat dit jonge vrouwspcrioongewisfely k de Dochter van een groot Heer moest wezen, die hare vrienden verlaten had, I >t een of 't ander ongenoegen; dat zy zouden wel doen van een Huwelyk temaken tusfchen hae; en haer Zoon Dirk ; want ^ 3  2% H I S T O R I E het geen zy bezat kon byna volftaen om een kleinebruikertekoopen; enmogelyfc zouden haer vrienden, wanneer zy weêr verzoent was, verder haer fortuin maken De goede Landman was gewoon zich te laaten regeeren van zyn Wyf, en dewyl hy aen zyn verftand niet zou barften, wist hy haer verftandig ontwerp redelyker wyze niet tegen te fpreeken. Dirk werd binnen geroepen en van het oogmerk onderricht, en Willemyn was 'er by, om hem zyn les te leeren, hoe hy zich zou gedragen om het hart van zyn meest-? res te veroveren. Zy maekten hun ontwerp, zoo zv meenden , zoo verftandig, dat zy't huwlvk voor geklonken hielden; en de Boer eïtehte een kan oud bruin, om od 't eenftaende huwlyk uit te vegen. Dirk deed zyn Vader befcheid, maekte een fprong, zoo hoog als de zolder, en zwoer dat hy in minder dan a^t dagen 't werkje zou geklaert hebben. Zy vergunden haer noch een dag oftwee zich te mogen uitrusten eer de Boerejonsen , die zich zoo veel goeds beloofde, voornam om zyne liefde te verklaren. Hy was krachtig in verlegenheid hoe hy het ftuk zou aen vangen; zyn Zuster gaf hem veelaen'eidi.ng, door hem onder beuzelachtige voorwenfels alleen te laeten ; maer de arme Dirk kon by deeze gunftige gelegenheeden .zyn tong niet los krygen; en alleen met gaepen en wyzen zyn meening  VAN CHAM-OTTE SOMMEM. 5» dLe by haer den Vry« beWdelde, zy heel P^utsch en. ipytig waer door zyn boerlcnevam 're verkoeld was; want hy was een ]onge knaep, en had Ëneo j * 6 ÊToÏÏSS eTukkt Sjüi 'c opaac uy u«6 - r Jï, van een haes. fporen en opftooten van e ft „.ery n'iet langer te *ggft» m uitTyn geheugente, w*fchen. iK/fa»;»* die, door zyn |*1 & & d ven nu meende dat zy hem voo, b verloren had, ^^^on^efbracht vriendelykerdan^ hem by haer fchoone gast , & ^ ,maer,Srpn voor de lompe meid deed alle ^^J^Si jonge» milW]* uit de barstens van ucu j ^^ v *t  fyb HlSTORI» Boerverdwynen; door zyn kyken verviel hy in een oogenblik in een allerwanhopig, fte liefdevlaeg, en was zoo onvoorzigtig van zich zelve te verklaren daer zyn vorige verwaende meesteres byftond. Terwyl hem gezegd was dat Sally een jonge Kamenier was, die naer London ging om daer een dienst te zoeken, (hoewel zy nu voor zich zeiven andere gedachten hier van hadden) gaf hy haer, na dat hy zyn fchinkel had agter uitgeftreken, een hartelykemokkel, naer'sLands wys, bekeek haer een wyl met de mond wyd open, en nam haer na een korte poosby de hand. By myn keel, Joffrouw, je bent een mooijemeid en te goed om na zulk een ondeugende plaets as Londm te gaen dienen; bylo! we moeten je niet uit deze Provincie verliezen: want terwyl Wdlemyn me zoo dikwyls de bons gegeven het, wil je 't doen met zulk een Man as ik, voor beter voor flechter, by myn trouw, Joffrouw; ik zei je miefter maken van een goeje welgeftelde Bruiker, en dat 's oneindig beteras te Londm te gaen dienen. Wat zegje, Zoetert, ik hou van geen talmen, is de koop klaer? Juffer Summers bloosde van fchaemte dat zy zoo gemeenzaem behandeld werd van een Boerejongen, en wist naeuwlyks wat zy zou antwoorden op zulk een misfelyké verklaring , om dat zy dacht dat de vriendely ke landman, haer h uis waerd k wa- lyk Bi i  van Charlotte Summers. 4t lvk zou kunnen nemen, indien zy hem hoonde, en zy meende dat zy zich hier door tegen hem zou bezondigen, behalven dat het onvoorzigtig zou wezen hem ondienst te doen. ftf/fcwywondertusfchen meende dol te worden over den hoon, die men hare bekoorlykheden aandeed, en de openbare weêrfpannigheid van een, die weleer haer flaefwas, redde de Juffer van de verlegenheid om te antwoorden. —— Wel iemini, kykuit, Snotjongen! durfie de Joffrouw zoo afgrondeeren, veeg eerst je neus af, jou Kinkel as je bent, eer je tot zulk Volk as zy fpreekt; 't is geen fpek voor je bek, daer zei wel een beter aen ruiken, je meugt wel gaen opkuijeren, lompen: loop jongen naer jou morfige melkboerin in de hooiberg, lompert en plaeg hier de lui niet met jou zotheden Ho , Joffrouw Mllemy»! word je netelig? Ik hoop niet, dat ik deuze zoete loffer zou geafgrondeert hebben; dat zou ik om myn beste koppel eenden niet willen; maer jy, Joffrouw neep enden , zelt gelieven te weten, dat ik al tyd wel beter kan krygen as jou, enjy en jou fpringer Soep, den Landjonkers lakei, die iou op een nacht onder de willigen onder de voet gooide, daar hy jou een pacrkousfebanden voor gaf, die zyn Moeder gebreid had, meugen famen kermis houwen; daer dathebje nou voor, jou morfige melkboerin; ja, je meent, dat de lui het met C 5 we-  42 Hl! TOSIl weten as je lui by mekaer bint. —Wil* hmyn gooide hem een kluwen fajet, die ze in de hand had, naer zyn hoofd en overlaedde hem met een hagel van boerfche fcheldwoorden. met zulk een vreeslyke boeveklok, d&t Dirken de Boer, op 'c gerucht, binnen kwamen, die zoo ras als Willemyn hun verteld had, dat Joris de onbefchaemdheid had van den vryer te maken by Juffrouw Selly, hem de deur uitzette en hem zvn huis verbood. — Daer zie je nou, zei Marry tegen haren Jongeling van groote hoop en vermoedelyken erfaenaem, dat anderen zoo bloo niet ftaerTte Kvken of ze de mond vol brei hadden, asjv ;'enzcojegeen haest maekt, zei ik noch moeten beleven dat 'er een ander meê voort peurt. Ja, weren- tig, Mort je, je hebt 'er gelyk in! ik zei zoo momemelyk nae boven gaen, en vertellen 'er rrvn refereinen. Die hondsvot van een garis heeft me zoo vervoerd dol gemaekt, dat ik nergens meer voor vrees. Kom, dan op ende weg Dirk, en hier fla gelok toe met een paer pond vygen. De verliefde Boerejongen veegde zyn mond en zyn neus af, itreek zyn dasje glad, trok zyn koffen op, bond de leertjes van zyn fchoenen vast en liep al zyn best naer boven in Juffer Sall/s kamer. Hy wilde op't eigen oogenblik toen hy over den dorpel trad, beginnen te fpreken; maar een enkele opflag van 't oog van  van Charxotte"Summers. 4$ \ voorwerp zyner begeerlykheden , deed heïweirvertÉommeii, en 'nsdenkelyk, dat hy zoo fprakeloosals een der ftommen, in *t ftrrail van den grootenTurk zou geWeven zyn, indien Willemyn, die nochin zaek begonnen had. Ja»je °e* een lieve Zeun Dirk, datje zulk een lom pe jonge as JU* den vryer laet (beulen re<4n ie meeilres, en dat in jou Vaers hufs* enfedurft zelf geenbekopen doen zulk een fchaepshoofd binje.• Zus, ikmotbekennendac je» metjrueWeu oneelvk hebt, want ik ben zoo wat oioo, maar ik hoop', Joffrouw zei met denken dat ik 'er te erger om ben; want al voer ik zoo veul fnaps niet as die babbelaer van %a Joris, ik durf zeggen, zoo, eenvoudl" as ik hier fta, ik kan meer doen as hy "kanzeïgen. -~ ^J^SSSS niet weêrhouden van den kinkel onaer aoogen te kyken, 't welk hy hield voor S goed voorteeken, en kreeg moed om zyn aers in een ftoel, die naest haer ftond neêr te plakken, en haer met een onbodachte mond vol tanden .begluurende, fprak hy; Zeg ma reis, myn Ueve Joffrouw Sally, bin ik me: een ander keeleitje, as die ratnmelaer, die je daereven hier ezien hebt? zeg ereis, hm ik met De juffer, half in lagchen uitberften- de, antwoordde, ja dat ben je: zeker. Meester Dirk-, -je bent een gansch ander  ff Historie man, zou ik meenen. Kyk nou e- reis, Zus; ik wil wel Hans nieten; zoo ik 'er niet binnen mikken heb; we zeilen famentrouwen, zeilenweniet, Joffrouw S*ify? Zeilen we den Koster ontbieden om de Geboden te iaten aen teikenen; kom we moeten niet lang iammelen; korten goed maer; want ik zei in een vreefelyke tokkeling wezen, zoo lang tot dat we mit mekaer tusfchen ae lakens leggen: Hans Michel, wat zeilen Mortje en Vaertje van blyfchop opfpringen! Hoe"! waerom fpreekje niet Joffrouw Sai/j? je bent ummers niet mal ? Schoon zy zich mogelyk op een ander tyd roet de boerfche vryaedje van dezen domoor zou hebben kunnen vermaken, echter begonnen nu hare gedachten, die altoos waekzaem waren uit vreeze voor onheil, tefpelen over't ongeluk van haer lot, 't welk wilde dat hare rampzalige fchoonheid de hamtogten gaende maekte in gemoederen, die van geen wellevendheid of teederheid van liefde 't allerminfte wisten, ea in welke verpligtingzy zich bevond over hare laetfte verlosfing; en dat de tegenwoordige befcherming, die zy genoot, de zaek gevaerlyk maekte, om den hoon, die haer uit onkunde werd aengedaen, te behandelen naer verdiensten, en noch moeilyker was het om zich niet eenigszins te houden, als of zy de dwaesheid dezer luiden min of meer aen-* moe-  van Charxotte Summers. 45 moedigde; want hun onkunde ontdekte evenwel een goednartigheid, en de beleefdheid fcheen te vereisfchen, dat zy zich wat fchikte naer den aert van de lieden Duizenderhande nare gedachten lta'üelden zich in een oogenblik op makander, en overftelpte haer hart met zoo yeel droefheid, dat zy hare tranen niet kon weerhouden, 't welk WilUmyn bemerkte, die by geluk zoo bercheiden was dat zy den kinkel, haer Broeder, weêrhield van haer noch neêrflagtiger te maken, en hem in 't oor luisterde, dat hy voor deze eerfte reis genoeg gezegd had, en best deed uit de kamer te gaen; want dat zy geloofde dat Juffrouw Sally niet wel was. Tuffer Summers hoorde dit luisteren en nam deze leus waer om ook ontflagen te raken van de Zuster, opdatzy devryheid raogt hebben zich in ftilte aen hare eigene gedachten over te geven. Zy zei telen milemyn, die haer naer de reden vroeg ^raerom zy zoo verlegen fcheen, dat zy zeer fchielvk heelkwalyk was geworden, en naer bed wilde gaen om te zien ot zy ■wat rusten kon. De andere ging terftond Weg en naer beneden, daer zy de oude lui met Dirk wonderbaerlyk in hun fchik vond, op 't verflag dat hy hun van c begin van zvn vryery gedaen had. Zy verlelde dat Joffrouw Salty zeer kwalyk geworden was, en zoo ras als Dirk■ uit de kamer gegaenwas, begeert had «Heente  46* Historie wezen. Ai, ai, zei Marrj, die zetpil begint te werken, de meid net het lood al in de billen, as de meisjes beginnen verliefd te worden, willen ;e alleen wezen. Een heel goed teeken, D.rk: fmeedt het yzer nou 't hiet is, ik fta ie borg, in een dag of twee zei ze wel mit jou willen alleen wezen. Begut, Mortje, dat hoop ik, maer zeg ereis, as ik nou eens naer boven ging en rroeg wat heur fchortte;ik laet me villen, zoo dat niet maer een klucht is om van Uulemyn ortflagen te wezen, om metmékaer vry te meugenpraten, ik en • zy, meen ik. * By men keel ze zei al zoo minziek wezen as ik: dat is maer kool. ff'tUemjn, ui: een gees: van Dirk te willen tegenfpreeken , wilde niet hebben dat hy weer naer de, kamer zou gaen; maer de oude Lui, die den jongen niet in zyn hoop wilden te iuer ftellen, behielden de overhand over haere gedachten, en de jonge Juffer had de fpyt van den lobbes wtêr in de kamer te zien koomen , na dat zy even in 't red geftapr was, en den ruimen toom gaf aen haere tranen en hartbrekende zuchten, zich beklaegende over haerelendiglct, *t welk haer aen een reeks van onheilen fcheen over tegeeven. Toen de kinkel intrad, lag zymet haer rug naer de deur, hy maekte ze neel zachtjes open, en, mogefyk zou by al op de bediponde gezeren hebben eer zy hem gemerkt had, indien 't geluid van de fpykers in zyn Schee-  VAN CHARLOTTE SUMMERS. 47 .Schoenen opd^;^£ S?oSB» cfe eerfte drift 5£; weêrnonden van tc vraegen , met een met weeruuu aczist, in den zelf- Haer Item en ge k hadomopzy- zoo verbaest. da», ny *^ , £ ' «en beenen te b y ven ftaen. Hy gai gten ^ „ÏÏflfhv meer eerbied zouleerenheb- SKVL-rbyten, om dat - dat je durft in de Hamer kommen, teiwyi  4? Historie ae te bed leid? Ik weet wel, dat moet Ave kwalyk nemen, cn «at ee^baer jel opgevoed vrouwsperfoon zouS boos worden, als 'er een kerel acn Ker £i n , T' zu,k een k<^ as fy i r' £l nlet betef is as een Ezel. IlceeV? l Jf'Lemy»* zei de Moeder, dat jelelyknebt, hy bad niet moeten'naerbofe. SJn°Pen • maer kom' ^ m°et de peis "aken , as je met mekaer te bed legd. De jonge Meid is niet kwaetaerdig,0 en zei «et lang boos blyven. Kom, myn lieve ^us /preek een goed woord veur me BruzJoft. Meid , al zou ik 'er 't jonge veu- her K!aas u°°m om verknopen, om bet te kennen betaelen. Wel nou dan Dirk ■Broer, op die koop zei ikjeheipen; maer Ln^fn10^' dacJ'e. Verband Tja wyn raedzelt Imiteren, en jenietbemoeijen met dingen, daer je geen karftangen van gegeten hebt, en as ik ze jou niet in iou armen lever , zei ik gien Wdltmyn bieten juiier Summers wendde den ganfchendag voor dat zy gansch niet we! te pas was om hierdoor van 'c gezelichap der huisgenooren vry te wezen , 't welk nu onoraegiyk voor haer werd, dewyl zy oordeelde dat jon;; en oud alles in dit zot voornemen tegen haer perfoon zameniparde. Zy verlangde , met grooter veroriet dan een gevangene naer zyn ver«Könfcj öaer den dag, wanneer de postkoets  VAN CHARXOTTE SUMMERS 40 tnoK „oest doortrekken; cn beflpotj de haer nacht endag ^ec ae ^ begon te fchelden, toen de Mf'^ff te gelooven dat het maer een klochtwas , en 'er derhalven mede begon te foppen. SSLn werende riet, zei WÜkmyu, terNe?\\ hier kop fchudde, je moet tt denken datïet een klucht is van myn ïroe? en "y kan misfcbien door den tyd fo zold worden as jy , Joffrouw, met p ^ rf ;V warenti? jou neus vies opfchorlUn o]ver Sn eenden Zeun, dat is ontrfankbaar moet ik ou zeggen, Joffrouw. toezem zwol en„zwoejdc! nnkwel m«j  Jo Ö i & T O R ï fe • fprak , kon zy zich niet weérhouden van in traenen uit te berffen; met deeze uitroeping : goedenierene Hemel in welk een Doolhof van verwarring ben ik vervallen! en zich wendende tot den bupfchen Landman, wiens oogen door een medelydende aendoening aen 't fchreiéh raekten; zeg my Vader Rogier, wat moet ik doen omdedankbaerheiduittë drukken voor de goede dienften, diegy my bewezen hebt? Leer my wat ik doen moet om ü deze voorbeeldelyké weldaden te vergelden , die ik van u we hand genooten heb, en ik zal my ten uitterften gelukkig rekenen , mirs dat gy my geen Hnwlyfc voorftelt tusfehen my en uw Zoon By alle banden van liefde en menfehlykheid bezweere ik u my niet te plaagen, of te dulden dat ikgeplaegd worde meteen voorwerp , datmy elendigmaekt; want waerlyk, myn lieve man, gy weet niet welken angst ik moet uitftaen. Dat de doodsangsten van myn ziel voor altoos dceze vreedzaeme woning mogen onbekend zyn. Morgen moet de Postkoets hier voorby komen, en dan zal ik uit uw huis wezen, en indien gy 't enkel als een teeken myner dankbaerheid verlangd, neem al het geld j dat ik u te bewaeren gegeven heb; ikjzalmy vcrlaeten op den Hemel, die zal my helpen; en ik reken my gelukkig dat ik u eenigermaate kan te vreden Helles. Zy fprak dit, terwyl de traenen langs "ha-  VAN CHAM.OT'Tl! SlIMMEM. S' zachtzinnig, dat a^ ^ indien hv S^^wS^VdÏÏ. 1Houopy, loete Toffrouw, jouw zeiven te kwellen , fe bent me"niets fchuldig als jouw goed lart, iS % dnidelyk genoeg kan zien. Ke'btezenlyk gedocht, tamy»jfron met u behoorde te trouwen, maer terwyi S dat zoo hoog opneemd en 'er zoo vcul feugen h°e°bt, zal ik, of iemand van demynen hier nooit meer van fpreeken. Je gï al iouw geld weer om hebben tot eenjco *an de Week , en dan gaet jonker Nortb s iTJsn Jr LÏnJon alleen met zyn Huist „L,i>»f • 7P zei blv wezen , dat ze gezddTchop'kfygt! endat zei immers beter wèzen a?meyt vreemd gezelfchop te reilen! en dan kan ik ook geruft wezen, dat fe in geen moeilykheid van ons vertrekt. 3 Schoon de Juffer fchroomde om langer in efnHuis eJzin te blyven daer gwis Am alle voornemens en al het gedrag ai nin^ngruigheidenkoppigheidm^^^ van eoed begrip, eehtcrkon zy zich mrt Set gevoeglykheid ontfiaen van naer de Koets varTden Jonker te wagten, wiens  «fa Historie zien had, dewyldit merkelyk beter wjs dan met de Postkoets, derhalven begon zy ecnige blygeeftigheid te Ycrtoonen , Ichoon 't in haer hart heel anders geftclc was, eh zei tegen den Landman, dat terwyl hy 't zoo begeerde, zy tot dien tyd zou blyven , maer hoopte dat zy in dien achtermiddag zooveel mogt alleen gelaeten worden, als mogelyk was, dewyl zy zich zelve ganfch buiten ftaet vond, en hoopte dat de rust haer ge. Zondheid zou herftellen. De Landman vertrok en nam zyn Dochter met hem , die van dat oogenblik af j dewyl zy alle hoop van een Huwelyk tusfchen de Juffer met haer Lobbes van een Broer verlooren zag, een grooten afkeer tegen de ongelukkige Schoone begon te krygen, en het duurde niet lang óf xy had nieuwe reede van hartzeer, Want den volgenden morgen onderfchepte zy een Brief, gericht aen Juffer Summers of Sally Diekans van den jongen Joris, die Vindende dat hy geen toegang ia Huis kon krygen, een Jongen van den Boer omkocht om aen de 'Schoone. Vreemdeling een Brief over te leveren', waerin hy op een aertige manier zyn verantwoording deed over de onbedachtzaembeid, waer mede by onlangs zyne liefde •verklaerd. fcad, hy deed haer op nieuws een, aenöicding van zyne genegenheid, Zwetfte op zyri Schatten ? maer liet zicla «e-  van Charxotte Sumhers. $i eenifre (lechte uitdmikkingen ontvallen !ve/de ver Jaende Willen en in t fiot waerfchouwt hy haer van zich niet veel te vertrouwen op den Huisman Rogter, SeJKr zelf een zeer eerlyk Man ; door zvn Wyf by de Neus geleid werd e:ïïoor^omm\genyvan hare grillige Vrienden, die niet beter waren dan zy zelve. Om dezen Brief over te leveren aan de Tuffer loerde de Jonge op een bekwame ISnheidi als è in haer Kame, kwam fn hoorende de deur open gaen, en n verbeelding dat zy komen zoti, trok hy den Brief uit zyn borat en had hem in de hand, toen Wdlemyn hem «iw^ overviet, en haer oogen op het papier SS eer hy het kon verbergen. Zy hem ïrafende wat hy had, ftond hy met een groSte verwarring te leuteren en zocht den Brief weêr in zyn Borst te frommelen. De onnoozele Jonge yerfchoonde zichzeer.beuzelacbtig,Hwelkden^uwSr gierigheid noch meer gaande maekte, zoo, dat ly hem begon om de ooren te flaen en hem van den Brief met geweld be- r'°Het'gerucht van deze ftrubbeling tusfchen hen beiden bracht Juffer Summers: aen de kamerdeur om te zien wat 'er te doen was ,Taist toJMbrnp* den Brief begon te openen,toen de Jonge begon te fchreeurwen • „ waerom doe je de Brief open?,7 Hy % ^or jou niet, maer voor de u 3 '* jy1--  54 RlSTOR.Il ., Joffrouw." Juffer Summers ziende een Brief in haer hand, en hoorende wat de Jonge zei, ftond. verbaest hoe 'er aen naer een Brief kon gezonden worden, en in fchielykheid overwegende, dat er iets kon inftaen,dat zy wenschte te verbergen, want zy had geen gedachten op Joris, Rikte met der haest den Brief uit ffïllemyts hand; Hoe nu Wdlemyntje! Durf je een Brief openen, die aen my gezonden word; heb je in uw dienst by den Landjonker geen beter manieren geleert? Toen zy 't opfchrff: bekeek, zag zy dat het eene voor baer onbekende band was, en opgefchreven aen Sall, JJictens. Wie gaf u dien Brief, vroeg zy ? Wie zy de Jonge, de Jonge, de jonge Huisman Jwn gaf hem my deuzen ochtend , en wouw dat ik hem ftilletjes aen jouw zou overgeven ; maer Wdlemyn, de die daer ftaet, het hem my met geweld ontnomen. O! is het van hem, antwoorde de geweende Juffrouw Sally, met een zachtzinnizen toon , dan moet je me vergeven Juffrouw Wiliemyntje dat ik zoo haestig ben geweest, gy hebt recht om bem te lezen; open hem en zie wat er in is; want ik heb hier niet tegen, en aen den Schryver niets te zeggen, en toen keerde zy naer haer Kameroen floot de deur achter zich toe. Wdlemyn nam den Brief, en las dien met de grooefte verwoedheid, die men zich kas  van Charlottê Summers. 0. kan verbeelden. Hoe! ben ik dan de fpot van dien lompen Vlegel! die ftro. . .. , SSjonsen van een Joris,en datomialk een befch... Nufje van een Meid, die ïereen t'hu s hoo?t; maer daer zei ikmyn ïair op heur alle bei veur weerom halen. Kr zei ik de wangen aen ftukken krabben,en dien Lubbert zei ik leeren te fchryve" over myn en de mynen «net meer eerbied. Zy was wel twintigmaet voornemens oi/op het oogenblik m Juffer Summers Kamer te loopen en haer met gevoelig reden, gelyk zy h noemde, te oSSchten; maer juist zag zy haer Moeder op het oogenblik toen zy haer handaendeklinkiloeg. Zy vloog m. er haer toe met een bek als een Zeekolk, toonde haer met welk een verwaende arg-, listigheid die preutfche kleuter haer bekeven had, enkel om dat zy voornemens was dien vuilen Brief te openen, en naderhand" toen ze 'er de Ihof van weg had, wou zy kwanfuis hem met inzien, maer duwde ze myn in de handen en floeg haer kop verachtelyk in de nek net as of ik een vutle Scheuk was; rk moet me verwonderen, wat Vader ziet Sluik een onmanierlyke "fepl^den van een Meid, dat wy altemael haer Slaven moeten wezen, en zoo lang haet fratfen moeten involgen. Marry, deLandmans Wijf was als vuur en vlam tegen ƒ11* over de onmanier^ 4, 1 *'J  Historie lyke aenmerkingen, die hy haer en hare Vrienden had iajr 'c hoofd geworpen, cn 't ftak haer geen kleintje in de krop, dat hy haer kind Willemyn verliet om zulk een Vreemde, die zy meende, dat het niet half zo wel verdiende als haer eigen kleuter, want elk 'meent zyn Uil een Valk te wezen: maer zy wist toch niet hoe zy zich best op alie bei zou wreken; fchoon haer hartelyke genegenheid em kwaed te doen zeer krachtig aan 'c gisten was, echter was zy niet vruchtbaer genoeg van vinding om een ontwerp te fmeden, da' hen een van beiden leet genoeg kon toebrengen. Nochthans, als een of twee Wyven genegen zyn tot Wraek, weet de Satan of een derde gemeeniyk raed om middelen uitte vinden. Wel, zei M«rry, zeg niemendal van dien mooien Brief aen jou Broer of jou Vaer, maer loop heen nae Peet KLps, en vraeg haer om my te komen fpreken, zonder te zeggen wat het is, en ik wil je wel verzekeren zy en ik zeilen wel wat weten uit te vinden om £forist dien Rekel, en zyn nieuw Lieveitje te bruijen; iaet my maer begaen om heur hoogmoed te temmen, ik verzeker je, ze zei bly toe wezen, om Dirk te trouwen , al was hy fceklontert van 't hoofd tot de voeten, en'hem noch naloopen as een bontje. Loop tas, myn lieve Willemyn, ik-ieb vry wat muiaenescen in myn" »* —- - '■ ' - - - hoofd;  VAN GHARLOTTE SüMMERS. 5'/ £h?pï waren zy en de oude nacatmerry f?■ weinig mee? dan een uur weerom. Maer dewyl de Lezer uit de tweeot drie vtorgaende bladzyden, kan gisfen dat:* voorbereidzelen gemaekt heb vosr e " g I«^CT„ai dar Tuffer Summers ltaet over te komen 'zoo ff ik, om hun gelegenheid te Teven van hunne uitvinding voor eeoosanbhkken bezig te houden met mge oogviwi^. kunnen gis- fen Peen einde dit Ho'oftttuk maken ; S£ k°annezal e inïoutvan he?volgen- om uwe graegte op te wekKen tot y Hooftftuk zelve. XIX. HOOFTSTUK, Behelzende de uitvinding der kwaetaerdige «Vrouwluiden, om Jufer Summers; W. verderf te Jlorten en ten toon te fiellen. •» /roêr irv-w was zoo ras niet gekomen  '58 Historie zich naer de Schuur, als de geheimfte plaets tot haer helsch oogmerk; hier opende Moer Marry den ftaet der klagtenover hare onnozele Gast, en berichtte haer van alle omftandigheden, die eenige betrekking hadden tot de manier hoe haer Man haer ontmoet, haer verlost uit handen van de Roovers; en zy verhefte,als een ftuk van de uitterfte onbefchaemtheid en ondankbaerheid, hare weigering van met heur kostelyken Zeun Dirk te trouwen. De jonge Joris, de Huisman , had rykelyk zyn deel van de fcheldnamen, en de aenftoot en ergernis, die hy gegeven had tegen hare waerdige Vrienden en Magen, werd met den kragtigften nadruk ennnert. De oude (andelooze Mcêr Klats hoorde de beichuldiging met de bedaerdheid aen van een Rechter in Wallis; maer als deze ten einde gebracht was, begon zy tegen de partyen in dezen te fchelden met al de kwaedaerdigheid van een verwoede hclfche Razerny. „ De drommel „ hael dien Guit, durft hy jou Vrinden „ grillig noemen. Ik zei dien eervergeten s, fchurk leeren, dat wy zo eerlyk zyn 9, as iemand van zyn luiziggeflacht, want „ al binnen wy zoo ryk niet, niemand „ van de onze het 'er op de Kaekeftaen, „ gelyk zyn Peetemeui, om dat ze de „ Kalkoenen van den Landjonker gefto9, lea had. Was jou fakkel van een Man „ dan  van Charxotte Summers, 59 « dan gek- dat hy deeze jonge Tooverhex in Huisbrogt,om zoo veel kwaeds " te brouwen, en jou eigen Kind te yer! achten; maer laet het op myn alleen maer aenkommen, om ons over aue •' bei te wreken." Toen haer fchuddcbol Van een Kop krabbende; „ Ho! ik heb 't al gevonden; je zeit, ze het een " Goud Orlozie, niet waer? een party " jreld, en zoo veul mooije fnorrepy" nen; daer zelze werentig niet eerlyk angekomen wezen. Wat weet je t of L ze geen Kammenier van een groote Mevrouw is , daer ze dut alles van ,. seftolen het en mcê weg gelopen is. Öd myn Z....d; antwoorde MoerMarry, ïe hebt den fpyker op zyn kop gefkgen^ zo wel as een Ei een Ei, zy is wis met anders as een Dief weg. Want nou begryp ik het; had ze gedeugen , watdce ze dan langs de weg in 't midden vaniden, nacht toen myn Man haer ontmoet het ? Tien teugen ien of ze zei van 't zelfde Rot wezen , dat ze zeid heur beftolen te hebben, en dat was maer een gemaekte mouw tusfchen heur en die Fielten, om in ons Huis te kommen, en ze by nacht m te laten om ons te beitelen. Heer behoed ons Zuster, dat is een booze Wercltl noe gelukig is het, dat onze Dirk met mee een diefweg getrouwd is, en dat we niet op ons Bed vermoord binnen door dat vrouwmensen en heur ^efehoor! Nou zie  6b ' Historie ik het zoo klaer as jou kin in jou tronie," hoe ze zoo fchuw was om van geen' vreemden bekeken te willen wezen, en waerom of ze niet na de Kerk wou gaen want dit is altemael om dat ze van niemand zou bekend of ontdekt worden , én misfcbien is ze wel een Papist of een Jakebiet; want ik geloof niet dat 'er dieven van ons Geloof binnen: Hemel en Aerde ! wat een flang heb ik myn Boezem gekweekt, en onthaelt as of ze vry wat was. Het beste Bed, de mooifte Lakens, en de lekkerfte Kost was niet goed enoeg voor Madam; maer ik beloof het je, lk zei ze noch zoo nakend as ze in de wereld kwam in het Tuchthuis zien zitten. Ja! Moeder, zei de vuilaerdige Willemyn , terwyl ze ftond te grinniken en tè fchurken, wat zei ik noch lachgen dat ik die half blanks Toffrouw, mit heur mooie witte Hantjes, Hennip zie hekelen, en hoedie Bobbekop van een Joris zei ftaen kyken as zyn mooie bejuweelde Matres om heur guiteftukken veur de Rechtbank gefleept word! Och het kittelt myn Hart, as ik denk, hoe we hem dat fpotten zeilen betaeld zetten; Kom laten we Vaer gaen zeggen dat hy den Schout haeld om heur meê te nemen en heur ten eersten veur den Landrechter te brengen; ik zei van blyfehop uit me vel fpringen, als ik zie vhoe die hovaerdige flutte wil ftaen ky-.  van Charlotte Summers. 6k 'irvken- as ze" liet dat zy betrapt is. ... Hou ?e mond, riepen Moêr Kfcj» en Moer Tinais11 W^em ««'JE* fi?.nnVyl malle tomb^gbeUl weten ter wt den boóm is. Neen, vervolgde %rrn we zeilen om Wtf buur den OnfeSout van onze Wyk, zenden , ik ze 'er heen ftuuren en geven hem 5nïc$om haer op te Uchteneer ^«r, ^nvn frhaeDShoofd, eenigc kwaê gedaJihef eS lk wil je wel verzekeren zoo zv eens in zyn kliuwen raekt,. ze ze gme?al haer gelol en geteem merjg£ weêr uitkomen eer zyn Edel Achtbaer heid heur zei overhoord hebben. heDit he fche komplot gefmeed wetende Anat de oude Toverkollen en de jonge Kelin werd Jochem terftond heen gedu £ n9J ïvn Heer Roelof den OnSSSrit en ondertusfehen werd Peet s^:3^w:ief«^. hei • wel wat hét hèt me in myn harf zeer'edacnTtoen ik hoorde dat jeinzu fe eS efendigen toeftand geweest bmt.  €i Historie.' waer uit Broer Rogier jou gered hét en je verlost van de fchenders; Onze lieven Heer wil hem zcegene, daer hy gaet en ftaet, dathy jou uit heur vuile klauwen bevryd hét, hy mag 'er hem wel al zyn leven veur danken. Met zulk een teem onderhied de oude Jezabel juffrouw Summers den ganfchen tyd, terwyl ze,met een kwaeraerdigen Lach en een onbefchaemd gezigt, Mirryën tVilkm}n nu en dan van ter zyde aenkeek, en haer verradeilyke tong uitftak, zoo tfikuils als de Juffer eens omkeek, Dit duurde tot dat gfochemhazt kwam zeggen dat Buurman gekoomen was , wanneer zyvan haerkwaedaerdig gefprek een einde maekten, en naer vooren gingen om dit heirche werktuig van haer wraekzucht de zaek tè beduiden. Zoo ras als de oude Moer KLps binnen trad, voelde de ongelukkige Juffer Sum* mers een ontroering in haer bloed, waer voor zy geen reden wist. 't Is wel waer, dat het oude Wyf geen vrindelyk voorkoomen had, maer dit jonge Menfch bezat te veel oordeel en goedhartigheid, om aengedaen te wezen over de toevallen van den ouderdom en natuurlyke zwakheden; deeze, zouden veel eer eerbied, ten minften medelyden in haer verwekt hebben, vooral voor iemand van de vrienden van den Landman, dien zy, naest Mevrouw Welbed, aenzagals haren groot-  van Charlotte Summers. 63 *rootften weldoener op aerde. Maer, in KvandeeZe natuurlyke en goedhartige vooroordeelenvoor de oude Vrouw, fchrS» haer hart, als zy haer aenkeek, cn toen zy met Many en Wltmyn uit de Smeringen , wert haer ziel, door een Sfrf van bovennatuurlyke voorfpelling •00 benaauwt als of zy geweetcn had, haer eenig merke.yk *£™*>™, J &f en^eenf/e ÏSppVen "ÏJocdï onTf ongen uffel nei; Hemel! wat zal my tSch overkomen , riep de bemmneKke schoonheid uit? Iets fmartelyks, iets daer ik geen reden van geven kan, beklemt myn hart, en zy viel ophaerknieël en in het -jrnftigfte van hare Godvruchtige verzuchtingen , toen het on menfehte rot aen gevoerd door den uitvoerder hunner booslerdigheid den Onderichout mei zyn Staf, onbehouwen de kamer kwam inftuiven. Zy keerde haer aengezbt, bedauwd cn overvloeiende van tranen, rondsom, en (teeg op van de vloer verfchrikt door zulk een vreemd verfchynzel. Het gezigt eener fchoone Juffer, die aïs in hare tranen zwom, en zkh in den diepften aendagt bevond, 0 uftelde den Onderfchout, hoewel hy een der ruwften onder de bende der Harplchaaren was; en hy ftond gereed om uit eerbied te rug te treeden en uit de kamer te gafn\! toen de vuilaerdige MoêrK/^hem  64 Historie .weer binnen ftiet. Hoe drommel nou, riep de oude totebel, een Diefweg, die bid ! Ben je zeker zoo fyn, in jou guiteftukken , of denk je dat je wel haest opgeknoopt zei worden, dat je jou vast begind te bereien voor de ftrop! Kom, Mielter Roelofs y Heer Onderfchout, dit Juffertje , dat jy daer non ziet, zoo zuinig as ze daer ftaet te kyken is niet anders as een Diefweg, ik befchuldig heur van guitenftuV ken , en ik wil dat je heur brengen zelt voor zyn Edel Achtbaerheid. . Op 't eerftegezigtvan den Onderfchout^ zyn onbefchoft gelaet, zyn ftaf en hec fchielyk inftuiven van de ganfche bende, werd Juffer Sumwers zoo deerlyk ontroerd, dat, indien zy zich niet aen eeii der gordynen van de Bedftede had vast gehouden, zy zekerlyk op den grond neergevallen zou hebben; maer toen zy hun boodfehap verftond en haer den naem van diefweg hoorde toepasfen, daer zy zoo wel van hare onfchuld, verzekerd was, begonnen alle de krachten van hare ziel weder te herleven, zy verbande in een oogenblik alle teekenen van vrees , zag de ganfche bende met verachting aen; cnantwoorde met eene edele fierheid en de grootfte bedaerdheid,, " Moedertje, gy „ zuft van ouderdom i en ik behoef op „ uw zotte klap niet te antwoorden, maer é, als deeze geë man, dié wat meer als » g<*-  van Charxotte Summers. 65 „ gemeen lykt te zullen we^.en'.en die ' ik hoop dat wel by zyn zinnen is, my beliefd te zeggen, waerom hy zoo ruw " myn eenzaemheid durft ftooren, zathy my grootelyks verplichten ' . n De Deftigheid, waer mede zy zich uitdrukte, die zeer verre ging boven t gene de Onderfchout verwachtte, aie dy geluk, hoewel hy een vuilaerdige knevel was, echter zyn verftand wel had, verwekte in hem een ontzag en maekte dat ny wat verlegen ftond in het uitvoeren van zyn Amnt, denkende dat zy een perfoon van aen zien kon wezen , en dathy harentwegen in moeüykheid zou kunnen raKen. Kvk TofFrouw, antwoordde de lompe Boerehfchout, ik hoop ummers niet dat jy myn zelt wyren, dat ik miende hier, by trouwen, een karnailje van een diefweg te zeilen vindden, die ik zou hebben opgebrogt, op het zeggen van Buurvrouw K/aps; maer werentig waer, ik weet niet wat ik 'er nou van denken of zeggen zelt, _ BestemoêrK/a/v, zei hy verder ' zich keerende tot de oude Tooverkol, ik durfde Joffer niet opbrengen, zonder order van zyn Edel Achtbaerheid, of dat Buurman Rogiet haer met zyn eigen mond met Felonie befchuldigt. Juffer Simmen begon nieuwen moed te fcheppen „ geloovende dat de brave Huisman geen deel zou hebben in hun complot, war. het ook wezen mogt; want zy had //. Deel. E n°S  65 Historie nog geen bezef waer dit op zouuitdraeien; en Moer Marry met Moêr Klapt keken, zoo bedaerd als zy wel mogten,en met de mond wyd open tegen malkander, net als of zy betooverd waeren. Eindelyk en ten laetften bedatrde Moêr Klapt van hare verbaestheid, er, begjn aldus hare redenvoering: Hoe is 't nou hier gelegen , Sinjeur Onderfchout, datiedatjonge Vrouwmenfch niet wild aenpakken, bin jy al meê een man en een Onderfchout van de Buurt, en laet je verfchrikken door 't gezigt van zulk een onbefchaemd ftuk vlcifch? Zie je dan 't geftoolan goed niet, Man, dat ze daer op haer buik het, -wyzende met haer vinger op Jufter Sumtners Orlogie. Kyk nou rnaer creis an Ree. lof'buur, zou je noch denke dat zulk een fleers as zy eerlyk an zulk mooi goed ankomt; by myn leven en myn eer,'t is zoo meoi en zoo koltelyk as onze Landjonker Hopefom Mevrouw 'er nooit gien gedragen hêt, en bin je noch zulk een dommen Ezel, dat je noch de handen niet durf: flaen aen een diefweg,daer je 't guiteftuk zoo duidelyk en zoo klaer voor jouw eigen oogen ziet. Ik zeg, datje ze terftond zelt meenemen enbren- §en ze voor zyn Edel Achtbaerheid, myn ïeer Klemdeusf, den Landrechter van Featberfione Hall. ik verzeker je hy zei 'er de waerneid wel uitkrygen, met al haer fchynheilige fratzeii. Neen, gerechtig.  van Charxotte Summers. 6j Ha. Buurvrouw ! antwoordde de Onderhout, ik zei aen de Joffrouw geert hand aenilaen, of je zelt mee zeggen dat zv't Orlogie van jou geftoolen het, of dat Buurman Koper, mer ede zelf uit zyn Sen mond verklaerd dat zy fchuldig is tfn veUnh (*~) ■ daer hoort wat meer toe om X mVfatfoenlyke * ,an zulk gort te bemoeien, had.zy 'er ""gezien as een fchaamele luizige Diefvveg, * zou 'er geen bien in gevonden hebben * maer ikweetwel datMyn Heer de Landrechter KfoW^, hy mag wezen die hy Wil altyd fatfoenlyke lui voorfpreekt, •vóo'ral de aerdige rnooie Meisjes gelyk deuze. en mislchien zou hy me noen wel laten afrosfen voor myn moeite, as ik iets deed dat teugen de wet was De Boer eh zyn verliefde Zoon, die niets in 't allerminst wisten wat er t hita gebeurd was, zagen niet ver van huis een hoop volk vergadert van de Buïren uk het Dorp, dat den Onderfchout derwaerds gevolgd was, toen hy genSd werd. Hy en poliepenaanttonds naer boven om te zien wat'er te doert was , en vondeh, toen zy binnen traden , een van de Melkmeiden. Och lieve Mieiler! dat is hier een leven! de mooie Joffrouw, die je hier terleeded m Alle Lyfftrafbai-ë Misdaet, dié minder is dan Hoog Verraed, onder de EngeiJcheH. £ %  : Sdlen! - Of is hecuwc be6etrly.k* uit de handen van de Rooy\ $idtr malkander, maekten eenige beweeging in zyn beeftachtig hart. Ja, 'tgene noch roim zoo zeer te verwonderen was. de denkbeelden belang begonnen ook te werken op de vuilaeraige Klaps en de wraekzuchtige Wülemjr.. In min dan een oogenbiik floeg deezeharj gretige oogen op het orlogie, en waende dat het al op hare zyde hong, en zy begon haer hóógmoedigen kop al te draeien, even eens als of zy reeds met deeze fraei igheid was opgefchikt. In het kort, deze laetfte woorden van de ongelukkige iydende Juffer, vermurwde de harten van de gani'cne vergadering en gaven aen de tronien een geheel ander aenzien. De Landman fprongop van biydfchap, hoewel uit een ganfch andere beweegreeden dan al de rest. Hy hoopte, dat men hem, als man namelyk,in 't bezit der goederen zou ftellen, en dat hy de Juffer uit de klaeuwen van de dolle Vrouwlui zou redden, en dat hy dan^alles aen de jonge Juffer zou kunnen weêrgeven; want, "ichoon deze Boer de eer had, benevens veele Brüfibe Echrgenooten van grooten naem, dat hy onder de vrouwelyke Regeering ftond, washy echter in den aert zeer beleefd, vricndelyk en edelmoedig, te weeten, als de drietfre Marry geen invloed op zyn ge« moed bad, aic zelf neen al in ltng zoo kwsed  'van Charlotte Summers. 7? kwaed niet zou geweest zyn indien^ze niec geribzakt was geworden van naer Z isrer die een rechte Dienstmaegt was fan den ouden Heer, in den Zwarten E De Onderfchout, o? 't hooren dezer aenbiedmgen van de gevangene, een weinig ftilftaende met zyne gedachten, begon zyn matrak tronie wat vnende yker re trekken, en zei tegen de Juffer, Jat hy haer eens eenige oogenblikken zou Seen laeten, en dat hy met zyn Bonna Jou overleggen, wat in deeze zaek te do?n ftond; mae'r nam de vrymoedigheid van zich Meester te maeken van tOrIoSc; hy nam het van de Tavel zonder naer een antwoord te wagten , en ging met zyn ganfche gezelfchap de Kamer uit enyftoot de deur dicht achter hem t0De Juffer, wier gemoed, gelyk men lichtelvk kan bevroeden, in ae grootfte aendoening was geweest onder dit harrewarren in hare tegenwoordigheid , meei, na dat zy uit de Kamer waren, in een foott van bekommerde twyffeling; zy had zoo menigvuldige en onverwagte veranderingen in harenftaergezien, datzy z ch riet durfde vleien met het geringfte uitzicht van nu te zullen verlost worden , en wel op zeer harde voorwaerden, uit de klaeuwen van dezen roofzieke Gieren Zy vreesde voor alles, zoo lang haer lot  78 Historié in fWyffel hong, en had niets dat haerorU derfteiinen kon om niet te verzinken onder't gewigt van zoo veel leet en elende. Zy haelde het Afbeeltfel van Mevrouw Uehoed uit haren boezem, daer zy 'c geplactst had toen zy 't van den Orlogie ketting afhaekte, en begon met een Hart * dat van droefheid brak, aldus uit teberften. Hoe weinig denkt het aierraere voorwerp , dat hier voor myne Oogen is afgefchetst, aen welke elerden en ongelukken iktans ben bloodgefteld, zelfs om deze kleinigheden, die hare goedheid my heeft willen fchenken; hoe gelukkig was iK , terwyl ik onder de edelmoedige belcherming dezer waerde Vrouwgeleeftbeö, en hoe gelukkig had ik altoos kunnen blyven,ind'en de kwah k begrepene min van dezen waerde Jongeling al myn rust niet geftoord had. Maer dit lydcik,enben gereednoch meer te lyden om de rust van dat edelmoedige Huisgezin te bewaeren, en myne weldoenfttr 'e overtuigen, dat niets op Aerde my zoo dierbaer is als haer genoegen. Wanneer ik van alles berooft ben , zal ik my gelukkig , ja ryk achten in *t bezit van deze Scmldcry. Ik durf my verzekeren , dat de oritmenffchte my dit niet zullen misgunnen; maer zoo zy 't my benyden; de levendige beelden zyn zoo diep in myn hart begraven ; dat ik ze nietnoodig hebbe om 'er, zoo lang i,': ieve, aen te gedenken* Ter-  . VAN CHARLOTIE SUMMERS. 79 hen aiicrwtftcu, want, indien, o SenVdaer op Ju Ucntdjk iemand anders zvn verhacl kunnen zoeken , en. 5 Se - Wel ^oelof-büVLT^ den nemcnüe, . ■•» .; „ wy bedanken je voor dc moeite die je genoomen hebt, je non «jong Meisiebvmelaten, Ik zei ze terftonJ de deur uitzetten, en je kunt voorgeven ,, dat we altemael mis gehad hebben, en dat zy bewy van heur eerlykheid hét weten tj geven; en zie daer Buurman om jou al deuze moeite niet veur r iet te laten doen , ter■ hebje een Guiny voor;,«; 'ris gaauw gewonnen Buurman , je zoudt op geen twintig Schellingen nae zoo veel vedient hebben met t' huis te blyven Dat ken wel wezen Buurman Rogter, antwoor  Historie de de Onde-febout, met een norfchen toon, maer mien ie me met een luizige Guiny af te zetten, en alles voor jou zelfs te houwen ? Neen , man, zulk een trek is 'er uel twee uaert; ik loof ie fteekt 'er den gek meê. Hoor, Buurman, we moeten mekander seen ooren annaeien, kom laten we broederlyk dielen en goed luk met je lot. Broederlyk dieJen, Rcekp. riep Marry in een verwoede drift uit. Wat Recht heb y toch op al dat goed; niet meer as vier duivers voor je moeite om het te bewaren. Ragier is wel mild zeker met zyn Guiny, gerechtig ! as of 't Geld gien waer was' dielen , zeg je, dielen; ik zou wel reis zien willen ofhy 't hard had, van jenoch een fchrapfel van een nagel te geven! wil je dat niet aennemen, dan krvg je nooit geen kopere duit; mien iy dan, dat wy mit de kop gebruid binnen, dat we, voor alle onze moeite met dat jonge Vrouwmenfch, jon de helft zouwen geven; Roewjï Neen, dat niet.' Je moet jou gaeuwediefs treken teugen ons niet fpeuien,kom r eenreGuiny en kuier maer op met je lange ftaf, we hébben hier niet meer mit je te doen. Gaeuwediefs treken? antwoordde de vergramde Gerechtsdienaer, prst-t van jouw eigen Gaeuwediefs treken, Manj-bant; je weet wel dat ik je voor denzen meê onder handen schad heb om jouw fchentong, en we zien mekaer licht  VAN JpHAB-tOTTE SüMMERS. £1 ïicH noch wel ereis weêr; ofheugd .ie mee m?er , Moêr, toen je met de bienen In deftok W op het plein van 't: Kerh.L_r Die ftok is mooi hard en ik De waer »er"de neutel van. Moêr Klaps, Moer Marry en helleveeg Wdkmy* begonnen alle drie te gelyk tegen den onderfchout een bek open te zetten als vervaerlyke bulhonden en meenden hem zyne oogen uit het hoofd te kraboen; maer hy kon tesren haer alle drie welop, en na St hyBhacr noch eenige vuile feheldna* men naer 't hoofd geworpen had, zoo wei als zy hem , zei hy: Wel nou dan as ik myn deel niet krygen zei , zoo moet me dit en da: halen, zoo je mefi een ftuivcr hebben zelt van alles wat heur toekomt. Jy, A.g^-buur, hebt t Vroüwsparfoon by me angeklaegd van Felony, ik zei 'er voor zyn Edel Aehtbaerheid brengen, in fpyt van al die het leetis, en laet hy zeggen wieregt heefc tot al dat mooie poppegoed ; krygt tk 'or myn fraei niet van, jy zeker meê niet- Ik bcveeije. van 's Komns wegev mv by te ftaen om de Gevangene voor den Landrechter te brengen; Kom Broert< ie ie mot meê om jou befchuldiging goed te maken. Zy zouden nu gaarne ge.prokcn hebben van de zaek te willen bemiddelen; maer de Onderfchout wasS zulk een heete JTafofebe drift, dat hy. zelfs doof was yoor zyn eigen belang*,. //. 1):>J. v *y  fj tl ISTIRÏi hy liep met een onbefuistheid naer w;maar ik zou fedocht hebben , dat enkel 'c gezig.van rfeuze ionge Joffrouw ou zou weêrhouwen hebben van heur zo biestachtig te Shandelen , gelyk je 'er meê doende ™aert toen ik binnen kwam. Ik weec wel, waerom A^r-buur en al dezynen ïvdteop de Joffrouw zyn, ik heb het alles ïoöfenftonds gehoord, CHywist het Mg melyk van 't begin af, dat de Onderfchout «komen was, uit den Jongen, die den Irief voor hem aan Juffer zou brengen) en ik zelt fommige lui we. betaeld zetten, zo zy niet, -zoo dadelyk :ges overgeven, wal zy van haer in handet? fcebten In haer vryelyk, op blik laten uit den Huis gaen. Neen dg zeilen ze,by myn dit en dat niet, riepen % 1Swoêdc[vrouwlui al was jy de drom-  84 Historie. me! en zyn moêr. Ken jj dulden, Man; dat. bier deuze vlegel jou komt kommen* deren in jou Huis? Schop hem aenftonds de deur uit, zegge ik, zoo je een keerel bint. De Boer was in zyn hart wel in zyn fcbik over 't gedrag van Joris, en daerenboven vond hy zich op dien tyd niet al te kloekmoedig, een toeval J dat hem dikwils overkwam, en derhalven kon hy niet op zig zei ven verwerven om boos te worden, in weêrwil van alles, wat de vrouwlui mogten zeggen en doen om hem op te hitten; maer D.rk, die hem aenzsgalszynMedevryer.was lichter geraekt,en begon zoo 't een en 't ander tusfchen zyn tanden te mompelen, 't welk de jonge Joris hem door een gezonden klap voor zyn fmoel met zyn vuist, wéér door zyn ltrotdeed halen; zoo dat hy zweeg, maer waer door 't vrouwvolk aen 't razen en fchelden raekte, noch erjer dan tevoren. J^risy zich tot de JufLr keerende, die ai dien tyd als verzuft zat en onbekwaem was om eenig begrip te maken wat 'er van haer zaek zou geworden, zei heel vriendelyk : Kom Joffrouw, ik zie hier is anders geen kans op om u eenigen dienst te doen dan u te beroepen op een Rechter die Recht zat doen over u onfchult; wy zullen by den Heer Hoog-xasrt gaen , hy is een deftig Man en een Man van eer, ik verzeker je, hy weet raed me'; fchavuiten; laet ik eens zien of de Schout me zei weigeren om hier' heen  van Charlotto Summers; ^5 «hmn te eaen; en opdat ons geen gezelïchap ontbreken mag, Roelof; befehu d,ge ik L , mit Buurman Rö^r en al dat Vrouwvolk van een voornemen om deIe Souw haer goed en geld van groote waerde te $llen ontftelcn en ver*vrp6 roeien - Wat het eerfte deel van zyn redenvoednsr belangde , beflaendein het gaen voor Jen Landrlctitêr, Hoo^aert, dit behaegde tl'ev sulrners wonderbaerlyk, dewyl zy li zyn Karakter-redelyker wyze eemge hoope fchepte van verlost te zullen worS? maer toen hy melde van den Landman en zyn Huisgezin te befcht dijen, aerzelde zy te rug, en nep, Och! Heer oenoecloi' Man dat ik de luiden m -eenig ongemak-«tou brengen ; hebben zy mv eenig leet zoeken te doen, ik wil 't £r verleven ; ma.r dewyl de Landman my van de Roovers- en ichenders verlost heeft zal ik ooit- die weldaet met zulk een ondankbaerheid vergelden dat ik heur ooit eenige fmert zou aendoen, ite fmeeku derhalven, myn goede, vnendj laet de Landman weezen en blyven zoo 3s hv is. Gy zyt veel te edelmoedig, myngoê ]oiTrouw, antwoorde &r»9 S je moet my niet kwalyk neemen, Z !k u dit tegenwoordig niet kan mfchikken; gy kunt voor den Landrechter alles ze«gS wat u belieft en heur vervolgen of niet, maeMkoordecl het voor  96 Historie uwe veiligheid noodzakelyk dat we tegenwoordig zoo doen moeten. De Joffer voert voort om voor den Boer ten besten te fpreken; maer 7#w, die een fnofje van Styfhoofdigheid, zoo wel als van wraekzucht in zyn inborst had, was niet te bewegen, en bleef by zyn beiêhuldiging, zoo dat het ganfche Huisgezin, in hoedanigheid van Gevangenen, de Juffer verzelden naer 't Huis van den Heer Hoog-uiaert, 't welk omtrent een Enéelfche Myl van 't Huis van den Boer afwond. Maer de Hofmeester van zyn IJdelheid had juist de bel getrokken om aen tavel tekoomen toen'tgezelfchap binnentrad, zoo dat zy verplicht waren om tot na de maeltyd te vertoeven, eer zy gehoor konden krygen, en dewyl hetwoort maeltyd my te binnen brengt, dat myn Lezer, zoowel als ik niet ongenegen zou kunnen zyn om van 'teen of 'tander gedient te willen wezen, dat wy ten Huize van den Heer Landrechter niet krygen kunnen, zal ik een einde van dit Hooftftuk maken om te zien of wy der? iets kunnen bekoomen. XVIII.  van Charxotte S.üMMERs. ' XVIIL HOOFTSTUK. Behelzende 't Gedrag van Jufer Summers Tor den< Landrechter t cn haer Fcrlofmg uit deeze Vervolging. Juter Summers, haere vervolgers en hare befchermer werden in de Zyk*mer ^bracht om te wagtenwt dat de Landrechter zyn niaeltyd geeindigt had t welk celyk als ik heb aengemerkt juist o^gediffht was/toen zy ^nentraden De Portier, die hen inhet, ftond in «ee?wil van de droef heit, die zich in haer wezen vertoonde, verbaest dat hy iemand die zoo wel voorkwam, zag inkomen als een befchuidigde van Velome. Hy vertelde hare fchoonheid en verdere Omftandigheeden aen de andere P^nstboden. die allen, één voor éen in de kamer kwamen om 'er een kykje van te heb5en , en weêr te rug keerden zeer vooringenoomen ten haren voordeel. Het Nieuws van zulk eene ongemeene; Gevangene werd aen zyn Edel Achtbaw, beid en Mevrouw zyne Beminde bmnensebracht, en van haer voorkomen zulk len aunftig verflag gedaen, dat de LandSeT en§ zyn ganfche: HuisgezinMjch krachtig haesten met e en, om hunne nieuwsgierigheid te volden, die zoo krachtig opgewekt was door de vertelling * 4  %t . -Historie van-de Dienstboden; ■ Zelfs cc Kapèlaen vergenoegde zich met twee glaesjes en •bekoi ttp zyne dankzegging, -om gciyk «1 -jderest bet.,gezicht, te hebben van ae. bemin ri ely k è 'ge van ic në. Toen men den "Heer Hcogwüert zeide dat de jonge Huisman Joris met naer ge"fcoohien was, rïejVrty hertoinnen , nad^t l et tafet aeken was 'opgéiioomcn, omlc vooren iets van de ZaOk te weten. Deze -Jongeling deed een zeer gunltig vering van de Schoone gevangene, verhaelde hat-rhee zyden Huisman ontmoet was', fiun oogmerk-van haer te willen dwingen om mèf Dirkxe trouwen, en het kóm plot met den Orderfchout om haer te beroovcn van alles , wat zy hadden kunnen overeen komen'om met hem den buit te deeién. " Dit verflag, *t wélk wegens de Gevangene dcof den jongen J^rrs, in de tegenwoordigheid van ■ Mevrouw Hbogwoert-, gegeven werd, deed déze goedhartige Mevrouw "veel deelnomen in 'f belang van jutter' Simr.crs en rrfaekte den Landfctliter-ztilvcn, uieeen'zeér naeuvvgezet rnSi cn zeer-beleefd was, ongeduldig om' rjjê? sfffe recht te doen, dat ia zyn vermee^ ,ri'■was, en zeer genegen -oïn hot \-\rÏ2eru:i*e voornemen vsn den Land» ffsri'ü den onderfchout te ftraften,- gelyk hunne' kwaedaerdigheid verdiende. .Y)z partyen werden "b.'nnengeroepcn, : cn'fchöoh- de Landrechter en .zyn üuu*• I ge«  VAN CflrVRXOTTE SüMMER-S. 89 ï ee?in , die alle tegenwoordig waeren om Sn uituag van zulk een «jH»" R -chtsoleeing te hooren , waren ïngcnoomen ten voordeelc van de ongelukk?°c Shoone, hare verfchyning en edefet maer zedi|e, houding eer zy noch he' minfte woord ter verdediging ipraK?, wekte in' haer allen niet alleen*eenae* doening en medelyden, maer zelfs deha£ telyklte vricndfcha? en &aeS™üATü„nA De onderfchout hield haer by Je, taflj «ast. toen zy in de Kamer trad; mau zy S zoo ras hare beleefdheid niet betoond met een zwier en opüag van oogen, die SE we" opgevoede luiden moe,. innee- een lloel naest naere zyde zeggende tevens', McjurTer, c is my fan Sten leed een perfoorivanuw■ acnzien en-Vootkoomen in zulk eene vreern- maer houd moed, ' Meju^r^nièhul^ die ik uic uwe'oogen kan lezen, moei: overal vrienden vinden, behalvem by ontmenlchten. Ik ben verzekerl deHec» H~^t-zal u rechtdoen, en g?^b3höeT| in 't allerminst niet verlegen wezen M.vrouw, ik verheug «7v^Sïï^t beminnelyke Gevangene, da, het gems. ïy ï den^gften^ beid in zulke handen heeft doen yallcn waer aen ik niet behoef ■ te tw-ylUen ot  £0 HlSTORIB ik zal beleefdheid en medelyden ontmoei ten. Ik vertrouw op den hemel, die myne onfchuld weet, dat 'er niets tegen my voor den dag gebracht zal worden *c welk ueenigzins berouw, zal kunnen doen hebben over de goedheid, waer mede 't ubehaegt de ongelukkigfte der Vrouwen te behandelen. Moêr Klaps Moêr M«r' >7, deftuurfche Willemyn, de Boeren de Schout keken wonderlyk op heur neus, toen zy zagen met welk eene achting Mevrouw Hoog-maert de ongelukkige gevangene behandelde, en de jonge /ewfprong byna uit zyn vel, zyn ooge glinfterden van blydfehap van een kwaetaerdig genoegen over de verlegenheid en fchaemte , waer in by den Boer en zyn Huisgezin zag, en hy Icon zich niet onthouden van aen Willemy»9 die zoo ftom flond als een vifch, met een fchamperenlach te vragen: Wel, wanneer zei ik nou 't plezier hebben van je mi* dat Qond Orlogie te zien pronken ? Want dat "zei jouw zekerlyk te beurt vallen,zei 't niet Willemyntje? De Landrechter, die in al dien tyd zyn oogen niet van de Juffer had afgewend , en die verbaest flond over de ontmenfehtbeid van dit fnood Jan Hagel, dat had kunnen goedvinden' zoo veel geweld te plegen aen eenmenfeh, die zoo onfchuldig voorkwam; had eenige aendeening om zyne grarafchap den toom te vieren, #oor de verontwaerdiging, waer mede 't ce—.  VAN chaulotte SUMMER9 ft -ezicht van bare vervolgers hem verviil5! 7n zouhen, zonder eemge andere uC' Vt£ als dl verachtelykfte fchoeljes bSdeu'bebben;Teer zich zyn plicht 2 Sene Overigheid erinnerende, ontlonfte hy zyn voorhooft, dat reeds vo ■ L Lnd en vroeg mee zoo veel iinlpe HfpH ais hv van zich zeiven kon vekS^ Sï ïy wnTaltrt van deze jonge Juffer had flLSner «ïeri af te meten naer de drift in hunne ftemen volgens 't getal der van 'tvrouwelykgeflacht onder dezeOve tigheid, aen ,aë Gevangene was beweer *Met believen van U* Edele' Achtbaf' held, antwoorden de onderfchout, Hmi. dernacht, in een laen, weinig meer om  pi Historie vyf mylen van Cowan Gathbury, gebonden aen een boom door eenige fchu riten, die, gelyk het Vrouwsperfoon hem vertelde, haer beftoolen hadden, en met malkander aen 't plukhaken waeren geraekt om haer te willen fchenden; de Huisman bond haer los en zamelde haer goed weêr by malkander, 't welk de fchelaien hadden achterweege gelaten, in den naest om te vluchten, toen hy en zyn Knecht hen zoo dicht op de hielen zaten, dat 'hy, gelóovende dat zy een feerlyk Vrouwsperfoon in benaeuu thcicF was, haer meê naer zyn Huis genomen' had, om haer van deTchrik te doen bedaeren; maer ziende dat zy een Goud? Orlogie, cehig Geld en een menigte frau'ïgheeden had, die men alleen onder lui van '■ fatzoen vind, cn dat zy voorgaf maer eer, jonge Kamenier te wezen, iV.l r.z.:r Lo7:dv;g'Yig om een dienst te zoeken, dit hem had in argwaen gehragt dat zy een Kamenier was, die van hare Mevrouw was weggcioopen en haer dit goetf-or^ftolen had,' eïr derhalven befchuldigde 'hy haer' vsn'Feloniey cn belaste my h§cr.voor deji Landrechter Klemd.'ugt te brengen; maer het ionge fchenJfel, kent', zoo 't fchynt ,•• z'yn EdelAchtbacrheid, en wou hier niét heen, dat een Hecht vermoeden gaf, en d# -jonge Joris dien ik geloof dat haerZoétert is heeft my gedwongen om haer voor U- we  van Charlotte Summers. p4 we Edel Achtbaerheid te brengen. -—7 Huisman R^, hernam de Rechter, heb je ook noch iets meer te zeggen, dan 't geen de Onderfchout hier verteld heeft* En wat reden heb je om tc denken , dat de dingen, waer van je preekt,gefto cn 1 ? Ik weet wacrlyk met, antwooide de Boer, of ze geftoolen binnen of niet, maer Marry, myn Wyf, en heur Zuster Klaps zeggen het, en hebben my, teugen wil en dank, het jonge Vrouwsparfoondoenbcfchuldigen, dat iK geloof 700 orfchuldig te wezen as het Kina, X? van Sacht gebooren is. Maer Myn Heer weet, een Man mot veul doen on vredens wil mit zyn Wyf, en heur fomtyds wat infehikken. Marry begon een paer blikken op te zetten, die nem verdomden, en begon zelf het woord od te vatten, en te zeggen ; as t jou bdel Achtbaerheid beliefd, ik ben verzekerd ze zei niet beter wezen as zy is, of anders zou ze in zulk een tyd in 't holfte van den nacht, toen Rogter heur ontmoette, zeker wel Herberg gevonden hebben ergens in een Huis onder Christenmenlchen, en daerenoovea Was ze federt zoo bdng om van ïcnig menfeh gezien te worden; want as ermaer een paert verby kwam of maer een Hond blafte, was ze, zoo lang zc by ons in Huis geweest is, zoo vericmikt, wierd bleek, lilde cn beefde, net 0 ze  94 Hut ORTï' toen al ha de galg ging; neen zeker eerlyke lui binnen zoo bang niet. Ja voegde de kwaetaerdige Klaps hier nog by, en toen we praetten van huer te brengen voor den Landrechter KlHndeugt, dien zy kent (gewis niet om haer deugd, mit believen ▼an jouwer Edelheid) waszy in zulk een angst,: huilde en tierde as ofzezou barften 9 bad en fmeekte om hier niet heen gebrochc te worden, en toen onze Schout hier op ftaen bleef, wou ze liever aller overgeven wat zy had, behalven een klein fchildery tje • dat zefdaerin heur boezem geburgen hét, om zoo vry te raken; maer dat hét onze achterdogt vermeerdert en gemaekt, dat we 't plat uit geweigerd hebben. Ja, jou ouwe ( Tooverkol was het woord , dat de jonge Joris had willen zéggen, maer hy hield het noch in tyds te binnen) dat heb je geweigerd, om hat hier onze Schout de halve fnaei wou hebben van den buit; was je lui dit mit mekaar waer iens geworden , dan had je de moeiten uitgewonnen van hiertekommen; maerjy, Marry, en jouw Man wouwen't hielebratje hebben^ dat hy uit de klaeuwen van de wegroovers gered had. De Rechter zag duidelyk genoeg dat kwaedaerdigheid en inhaligheid alleen de beweegreedenen waren van deze befchuldigers; maer hy oordeelde dat'er een Geheim ia 't ganfche werk fchuilde, dat hy niet kon begrypen, en dac 'er min of meer  v van Charlotte Summers. $5 . „rOC voor haer boosaerdig achom! S hoedanigheid van y hewvzen, datdeeze goeae- "KJ? S eigendom toe'behooren, mdien ren u m elfe"*u zyt en door wat toea leen of Sik eene eenzame Tal, gy »1;e™,||yeea tyd van den nacht plaeP fJr^en en wat u\an bewogen verloit, S ™S volk. Ik ben niet ongevan dat domme vom. ^ ^ Natuur.  HlS.TORIï, Juffer Summers vond een ongemeen ge* noegen in de ■ teedere manier, op welke de Landrechter zyn vermoeden te kennen gaf, maer hoe zagtzinrig by zyne woorden beleid had, haer hooghartigheid kon niet verduwen dat zy voor een D/el werdaengezien, voornamelyk door luiden van rang, voor wier gevoelens zy achting had. Die gedachten maekten u "eernag:i- en deeden haer in tranen nitberften. Goede Hemel! wanneer zal het ongeluk eindelyk eens ophouden van: my te vervolgen? Hoe hard is het, dac da^en , die op de ftrikfte regelen van deugt gegrona zyn, en waer toe men door de uitterfte noodza^elykheid gebracht is,alleen myne onnoozelheid moeten betichtenenmy befchuldigen over eenemisdaet; waer voor myne ziel een afgryzen heeftv Hare tranen beletten haer om verder uit te fpreekcn, en zy begon te bezwymen door den Doodsangst, waer in zy zich bevond, om datze gcnoodzaekt was zich zelve te ontdekken ; voornamelyk in tegenwoordigheid van zoo veel en zulk laeg gezelfchap. De Heer Hoogwn zag haere verleegenheid, die hy door zyne goedhartigheid en de vooringenoomendheid, welke hy voor haer had opgevat, ten haren voordeele uitleide Hy was met het grootfte medelyden over haer aengedaen, en wenfehte dat hy niet gedwongen geweest was om haer zoo veel  van Charxotte Summers; 97 w„i Ut aen te doen, en de vriende- ^ÏKEn?e^zelfïhap hield , zonder de m? 2te weten waerom deze minne- heffen' £ fr'eenTg 'ehS inheetr geval ïan' reeï £ ee"e, V4rS?e w°o heef, S Si nioed', 7™ótt voo' zulk een gezel„i> geheim dat v00 /de,..t te worden; fchap niet behoordeJ. vollc te To enbaSnTmaer eer de Schout en de Boer «g^^SaiiS» vroeg hy . **i 't Schüderytje was, waj* II. Deel. G  $8 HlSTORII van zy gefproken hadden. Dat hét de Joffrouw by heur borst ingeftoken, zei F/gier, zy kan het an Myn Heeroverge» ▼en. As 'er maer gien naem opftaet, waer uit men den eigenaer zei kennen ontdekken, voegde de Schout rer noch by. cbarlotte baelde het voor den dag en gaf het aen den Heer Hoogwerf over t llaende tevens een oog van de uitterfte ▼erachting op den Schout, die terftond uit «Je kamer liep. Toen zy allen vertrokken waeren,keerde de Heer Heogwaert zich tot de Juffery die een grooter bezadigheid in haer gezicht en houding aennam: Uw voorkomen, Itfejuffer, heeft my vooringenomen met ^e gedachten dat deze geheele zaek niet anders is dan de uitterfte boosheid en vuilaerdigheid. Ik kan u verzekeren dat ik genegen ben u allen dienst te bewyzen , die maer eenigzins in myn magt ftaet, en hier toe verzoek ik u my te willen in ftaet ftellen, door soo veel van uwe zaeken te openbaren, dat ik het geraes van dit volk kan (lillen Gy kunt gerust wezen dat *er geen gebruik zal gemaekt worden van alles wat gy ons mededeeld dan alleen om rer udieast meê te doen, en zoo ver het alleen hier toe kan ftrekken, de rest zal ongefehonden als een geheim bewaerd worden. Juffer Summers ftond lang in beraed om op dit verpligtccd gedrag yan den wae>  VAN Charxotte Summers 99 waerdigen Landrechter te antwoorden, Jen Mevrouw Hoogst, die, terwyl hy forak bezig was geweest met grooten Sacht hel Afbeeldfel te bekyken, irt een foort van verrukking, zei; ik gis* Myn Heer Hoo&ant, dat ik het geheim ontdekt heb; ik dacht wel, dat * geen oneelvk had, myn gemoed verzekerde t °nvg op 't elrfte gezicht, datdeezejonge Jufer de hoogfte achting verdiende. JufVouw charlotu bloosde op dit kompliment, dewyl zy dacht dat haer geheim geweten wek Vees niet bekommert Meiuffer, dat wy gevonden hebben C gene gy ons gaarne zoud wil en verbergen; ik rekent het een zeer gelukkig toefa!, 't welk my aen kennis gebracht heeft met een jonge juffer, waer van ik met zoo veel lof heb hooren fpreeken* die met zoveel verwondering door Mevrouw Wekced is geëert en gezien geworden * S afbeeLel dit zekerlyk moet wezen. Dit zie ik duidelyk, en hier uit kan ik oordeelen , dat Mejuffrouw niemand anden? wezen kan, dan joffer Sm**», om welke dit waerdige Huisgezin deze: wee* ta zulk een vree5Slyke verlegenheid geweest is. Ik weet zeker, dat het eene bi vde tyding voor die goede Mevrouw za! tLen? wafneer zy hoord dat: men u gevonden heeft. Ach! om 's Hemebrwil, Mevrouw', antwoordc Juffer Summettj iVhoon ik niet ontken, dat Mevrouw myn G a  Ï0& HIST6HIÏ geval heeft weten te ontdekken, echter" bidde ik u, by alle de banden van Menichelyüheid, deze kundigheid voor dat Huisgezin te verbergen ; myn heil, myn geluk, myn eer, en 't geene dierbaerder is dan dit blies, de rust dezer dierbare Vrouw, myn edelmoedige behoedfter cn weldocnfter, hangt alleen af van myn geheim en datikmy verborgen boude. Dit is de eenige oorzaek, die my in zoo vele ongevallen geftort heeft, en de eenige reden, waerom ik geweigerd heb om voor den Heer Khindeu^d te gaen, die my ten eerden zou gekend hebben, en ik ken hem te wel om hem dit voordeel op my te geven, of hem een geheim van zoo veel gewigt te openbaren. 't welkhy gewisfeJyk zou verbreid hebben. Maer ik heb betere gedachten van U, Myr. Heer, en dat ik in ftaet zal zyn , u te kunnen overtuigen , dat het geene enkele grilligheid is', en dat het voornemen cmrry teverfcergen voor dat bcminnelyk Huisgezin, waer aen ik meer dan myn leven verfchuld ben, alleen genomen heb, on. dat ik nergens anders myne dankbaerheid, plicht en deugd door kan bewyzen. Wat dat aanbelangd, Mejuffer, antwoorde de Heer Hcogwaert, fchoon ik voor teger.woo-dig de redenen niet kan doorgronden , die u tot zulk een gedrag Benzotten, heb ik echter zulke goede gedachten van uw goed oordeel, zoo uit het ka-  van Charxotte Summers. ïoi karafter dat ik van u gehoord als uit hc Se ik by deze gelegenheid van u •™ Har ik mv v eicn dutve dat Efu n?etS moe fyk Ll vallen om my en. myn "rouw in eenige maetregelen t-do n treden, welke gy teri nutte van iw welwezen zult noodig oordeelen. Ieïensnoope ik, dat ge ons willen gunnen van uw geze.lctiap voor SS qagen om met een goed over eg te betluiten wat u te doen ttaet. Tegen woordig zal ik maetregels neemen omtienc uwe vervolgers, overeenkomft.g met de kwaetaerdigheid, die zy ^^WK hebben doen blyken ; want ^ 00™;J™; hun onderneming van u te: wihenberooven van 'c geene u rechtmatig «gehoorde, onder fchyn van recht, eenitrenge fn'fverdiend. Ach antwoorde.de nu :S*,.acti; u,bi^nyaa nooit meer aen hun te denken; maer lace hun alleen de ftraf van hunne eigen conventie gevoelen. Ik ben zoo, veel verl«huldi*t aen die braven Huisman, van wien k gerust ben dat hy tegen zyn ellen genegenheid hier in is te we« gegaenTdoor op hitfing van zyn Wy oa haer Zuster S-* ben hem z0°- u V Sd g vóór den byftand, dien hy my in den uiterften nood heeft bewezen dat indien hy my noch groote\^d hid aen peda-n ik mv zelve nooit zou Kunnen vSgëvèn , d7hy 'tanerminfte om my-  %oik Historie nent wil zou moeten lyden. Overweeg, Myn Heer, dat, indien 'er eenige beweging ten hunne opzichte gemaekt word, zulks myn zaek noch meer ruchtbeer zou maken en my bloodftellen voor 't kwaetaerdig gefnap eener domme menigte van flecht volk ;^ik verzoeku derhalven,Myn Heer, van hen veilig te laeten vertrekken; wantwaerlyk, ik vertrouw, dat, alies, wat zy gedacht hebben , meer uit onkunde dan uitkwaetaerdigheid gefchied is. De HeerHoogvtaert en zyne Vrouw waren bekoord door d >n edelmoedigen vergeeflyken inborst van hare Schoone gast, die zoo krachtig yerfchilde yan der. geest van wraekzugt, welke zoo eigen is aen veele laege verftanden onder de Schoone Sexe, en, ichoon zy beide zeer gevoelig waren over den fmaed en 't ongelyk , dat haer, met zoo veel drift en heethoofdigheid was aengedaen , echter verkoozen zy haer ^tgenoegen te geven van hare bede voor hare onwaerdige vervolgers in te willigen. De partyen werden binnengeroepen , en de Heer Hoogwaert beftrafte hen zeer ftreng en hevig , en gaf hun te kennen dat, indien hy niet naliet enkel ten gevalle van de ongemeen goedertierene voorfpraek der jonge Juffer, die zoo vuilaerdig gehoond en beledigt was, hy hen tot een exempel zou ge-? fteld hebben om andere af te fchrikken yan  VAN CHARXOTTE SUMMERS. ten wel Maer ten aenzien van den jon!n «2* dezen bedankte hy voor zygen , dezen neu / opzigte öeeze Tuffer beleedigt hebt , toen BI v*» «enige minnery dorst fpreekerltegen eene SLSan haren rang, ™'£S^™ -wvl ik u hier van thans onderneming ge v7 lt gy haer voor dezen rnisilag verfehooninfverzoeken zult. jpenizszins op zyn neus, en dacti- een kSpuSntïe fmeeden, ookj begon,hy feta uit te ftamelen; maer de Juffer, hem in de rede vallende, zeide dat hy zich Set behoefde te bekommeren over 't ge5 "ergebeurd was, dat zy altoos achting voofhem hebben zou, als voor iemand had door uit te werken, dat zy voor &n waerdigen HeerJgb^£ft5 ik hoop, voegde zy'er by, dat ik in uaet Al iVn om het u te kunnen vergelden. fSaekS eene ongemeene lage buiging met een fuvkadé, en fcheen wonderbaer-  H l S T O R I E ■vrouw Eaogwtert, en van het ganfche Huisgezin, dat een Fecs-dag hield uit blydfchap óver de verlosfing van de jonge juffer, terwyl het den Onderfchout met .zyn Gezelfcbap de deur uitjouwde, als een party Gaeuwedieven; en, indien zy 't niet gelaeten hadden om den Hofmeester van den Heer Hooi waer t, die by toeval kwam aenryden , toen zy verby de Stal gingen, zouden de Stalknechts en een menigte van Buuren, die 1 en volgden, zekerlyk aen de Vrouwlui de proef genoomen hebben in 't Paerdewed of zy zwemmen konden; maer terwyl hy niet t* huis geweest en by gevolg onkundig was van de reden van hun gefchreeuw, beveiligde hy haer voor eene kaftyding, die zy rykelyk verdiend hadden, en welke hy hun niet zou misgund hebben, had hy de verfchrikkelyke vuilaerdigheid tegen de onlchuldige Juffer Summers geweten. XX'.  van Charlotte Summtks. 105 XX. HOOFTSTUK! „77 As de B-dryven van Jufer Sum? pehe^^^^ervcrblyf ten Huize. don. . » ririP rlao-en na de verlosfing In twee of drie aaDen « vprvolein2 van juffer Sm* de Y3 Historie verdere redeneeringen om het gedrag der Voorzienigheid te verdedigen, hoe zeer ge» grond en noe ftichtelyk ze wezen motten, zouden mogelyk vele Lezers, die by my enkel hun vermaek zoeken, hier ongc\o glyk achten. Ondertusfchen liet IVlev. ouw Boeleert het een en "t ander in haer gefprek invloeien, 't welk te kennen gaf, aat Juffer Summers, eer zy ?ich aen zoo veeie gevaren had bloodgefteld, wel naer een getrouwe Vriend had mogen omzien om met hem raed te plegen, dewyl 'er zonder mistrouwen op de voorzienigheid altoos menfcheiyke middelen in 't werk moeten gefteld worden, omonsuitdegevaren te redden ; doch die, vervolgde Mevrouw, kan u in't toekomend; eene leer wezen ,om'er uw nut mede te doen, en u meer voordeel doen dan of gy veiihg en zonder eenig fmarteiyk toeval te Lor..i»x geKomen waert. Juffer Summers luifterde met oegemeen veel aendacht naer deze vriendeiyKe vermaning, en zeide tegen haer vriendin, dat zy in alles, wat haer overgekomen was, niet alleen eenebyzonderevoorzienigheid gewaer werc; maer ook nu klaerlyk haer eigen onvoorzigtigheid kon ontdekken en van gebrek aan beleid,'t welic zy zou trachten te verbeteren in het toekomende, en zy wenfehte dat Mevrouw haer hier in verder mogt helpen en de weinige ondervinding van hare Jaren mogt te ge-  VAN CSARLOTTE SUMMERS. IC? Ko?e wezen van u dienst te doen; want ik wal bekommert, dat Uwe vrees van te zullen ontdekt worden, u een gehcmi zou doen maken van uwe voornemens waerom ik wat fterk heb aengcdron?enopnwe onvoorzigtigheid van uzelve fphcel en al te hebben verlaten op uw I ^'oordeel. Gy hebt nu befloteni om T, mm-r naer Mevrouw Welgoed wte te S derhalven is-'t noodzakelyk om een Snit te maken op wat wyze verder doorde Wereld te komen, bevrydvan die geurenV waer voor uwe Jeugt, gevoeg* ly de bevalligheeden, die gy bezit u Sïoodfteld; die gevaren zyna memgvu óis mvn lieve menfch, en ik bon zeer belommert over 't geene gy onde™e«nea zult om u zelve te redden Gy^tbt my geweigerd hier by my te blyven, daer u mets- zal ontbreken wat ecmgzim m myn maet is om u vergenoeging te gè/»-n, wenfchte dat uwe redenen ommy^eve laten ; nietzoo dringende waeren , wantiK verzeker u, dat ik wezcnlj k geen grootcr "vermaek zou hebben dan u altoos by my te houden; maer zyt verzekerd, overal waer gy wezen mooge zal uw welwezen n']u^ibc%i)J.ti' beantwoorde deze ver«  ïiö Historie zekering en van Mevrouw Hoogu-rnrtmet de krac tigfte en oprechtfte betuigingen van dankbaerbeid, en voegde hier by, dat zy de bekwaemfte wyze om zich te redden oordeelde haer best te doen, als zy te Lomion kwam, om een dienst te zoe* ken by de *eene of de andere aenzienlyke Mevrouw, daer zy gelegenheid vinden mogt om afgefcheiden van de Wereld te leven ,en te vergeten dat zy ooit of ooit eenige gedachten van een hooger ftaet gehad iad, want vervolgde zy, fchoon ik, mitfehien , doormiddel van myn handwerk my zou kunnen redden om eenig beftaen voor de kost te vinden, echter zoude ik indien ftaet aen myn eigen beftier overgelaten b.yven, 't welk ik weet niet genoeg te zyn om my te beveiligen voor de ftrikken en aenvechtingen in deze Wereld: maer, in eendeftigen dienst zal myn toeHand my van menigvuldige verleidingen bewaren en de raed en befcherming van een goede Meestres my in ftaed ftellen om alle andere te kunnen weêrftaen. Het ünert my, antwoorde Mevrouw Uoog-watrt, te moeten denken, dat een jong Menfch van zoo veel oordeelen verdienli en als gy , zal genoodzaekt wezen om te moeten dienen; maer ik wil gaerne bekennen, dat ik dit even wel merkelyk beter oordeel dan uw kost te zoeken met eenig hand* werk van borduuren of dergelyke ; een valfche hooghartigheid en liefde tot Onaf-:  van CharLotte Summers. Ut «fhanklykheid, gelyk veele■ onbe^ctózaem redeneeren,brengt vele jonge Meis fes wo ver, dat zy die levenswyze verkieSen voor een aenzienlyken dienst; maer de menigvuldige, ia ontelbare misQagen van zïïke jonge dwaze fchep(els behoordden anderen af te fchrikken van haer voor beek na te volgen; en ik verheng my dat gy hier over zoo net en wel denkt, guyK gy waerlyk in alles doet, ver boven uwe jaren. Och, Mevrouw fW; £oe be hyde ik uw geluk, hoe bekoorlyk, hoe uitnemend moet uw vermaek en genoe gen wezen, wanneer gy overweegt dat cv't werktuig geweest zyt om een ge goedTe vormen met zulke denkbeelden van deugd en ecrl Ik zal myn werk maken Mejuffer Smmmm, om een Huis uit 5 dénken* daer ik u kan plactfen en daer av in eenigen opzigte na=r uwe verïenften moogt behandeld worden;; maer ik belove u op myn woord van eer dat ik van uwe geheimen niets meer by die gelegenheid lal ontdekken, dan gy my zult foeftaen. Toen, een weinig zich bcdenkendeTwat geluk ! zeize, daer fchietmy iets te binnen, ik erinner my, dat Mevrouw Vavids van .. . iemand tot gezclfcSap nodig heeft; zy fchreef my- voor drie Weken , dat Juffrouw diezeSert de laetlte Twaelf Jasr by haer.op dien voet, in dienst geweest is , op net punt ftond om te Trouwen, .^nzy  fiè Historie niet reeds voorzien is, za!zy gewisfelylc voor u een tw/ede Mevrouw We/goed wezen; zy is een Vrouw van jaren en bezie zoo vee! minnelyke hoedanigheeden, als temand onder de Zon. zy heeft geen Kinderen, en leeft zeer afgefcheiden van de Werelt, de helft van 't Jaer in de Stad LondoTtf en de rest in Torkjhire, indien gy 't goedvind zal ik haer met de eerfte Pose fchryven; kan ik u hier krygen, myn wacrde Charhtte, dan zal ai myn vrees én bekommering verdwynen. Het Karakcer, het welk Mevrouw Hoognvaert van Mevrouw Davis gaf, was zoo danig, dat het geen plaats voor Juffer Summers overliet van eenigzins in twyffel te ftaen om hare toeftemming te geven, dat Mevrouw aen hare Vriendin zou fchryven en de gedachten, dat zy waerfchyniyk hier zou te recht raken en bevryd «ezen van alleaenvechtingcn, gaf haer een aengename blymoedigheid in haer wezen, welke Mevrouw Hoogwaert overtuigde dat zy hare fchoone Gast geen heuchly ker dienst kon doen, dan een ontwerp te verhaesun, 't welk reeds zoo veel genoegen gaf in de verwagting. Mevrouw Hoo^macrt fchreef, den zelfden Avond j aen Mevrouw bavispó kreeg in VierofVyf dagen antwoord; " dat Juffrouw tiro-umrioch bv haer was, en noch „ een Mflenq of Zes 'Weken by Üaèr zou s, biy ven > «Mrcr üan zou het haer een grooc-  van Charxotte Summers. *ii tfenöeèen wezen iemand re ontfangen, " die door zulk eene waerdige Vriendin, als Mevrouw Hoogwerf, haer werd aen- " Dczetad zoo ras den brief niet gelezen of zv liep mee open armen naeE tafter awwrtw, en haer met groote géneeenheid omhelzende; de zaek is klaer, myn lieve Juffer, ik heb toezegging van Mevrouw Davi/s, welke ik weet onver breeklyktc zyn ; daer is de Briet, gykunc hem lezen; by behelst ,behaivcn uwe zaek, niets meer dan cettige vriendelyke uitd.ukkingen; en wat het weinige uitftel belangt, hier ben ik dubbelt mee in myn fchiK , want nu ben ik noch zes weken van uw Gezelfchap verzekerd, t zy gy wilde of niet. Jufter Summers beantwoordde hate beleefdneden op eene wy ze , waer door zy zich zeer dankbaer toonde voor den dienst', d:en haer gedaen werd ; jazy was gewisfelyk vergenoegder en toonde redelyker vreugde, dat zy van deze plaets 9 hoewel een plaats van dierfstbaer: eid, verzekerd was, dan een ander waerfchynlyfe zou hebben kunnen doen, wanneer zy de tyding gekregen had, dat haer de bediening van Eerdame cener Koningin of de. vetlte en aenzienlykfte bediening aen c Hof was opgedragen. Hoe beminnelyk moet de deugt zyn, dewyl zy eene ver-' „edering, na het Wïf/M: fch-atten cn aerdfehe grootheid, tot den Ui Deel. H ™ST  ff4 H I 8 T ö R I < laegften ftand in dit leven niet alleen draeglyk, maer tot bet onderwerp van 't hoogfte genoegen kan maken.' en dat zelfs Jn de gedachten van een jong Vrouwsperfoon, daer pracht, hoogheid voorTang en andere brommende aenhang van Tykdom en grootheid, in *t algemeen gefprooken, te diep geworteld zyn om eeJiig genoegen te vinden , dat hier tegenftrydig is! Schoon Mevrouw Hoogwaert en haer ganfche Huisgezin al hun best deden, wat in hun vermogen was, om den tyd die de Juffer zich hier moest ophouden, haer met alle vermaek en genoegen te helpen doorbrengen, echter benam de vrees, •Waer in zydaeglyks was van door den een or'den anderen Heer of de Knechts, die *er by den Heere Hoogteer*over huis kwamen bekend te worden, haer een groot deel van dat genoegen, 't welk zy anderszins in dit gezelfchap zou gefchepe hebben. Zy behield altyd den naam van Sally Dkkkens, en 't geheim van hare Hiftorie was alleen bekend aen Myn Heer en Mevrouw Hoogwaert', doch 't ge . val by den Boer en de mannier hoe zy hier aen kennis kwam, was zoo ruchtbaer in de N-abuurfehap, dat 'erzeerveele uit enkele nieuwsgierigheid kwamen om haer te zien, en deze maekten haer zeer verlegen uit vreeze dat zy eenige overeenkomst zouden vinden tusfehen haer geval?  vah Charlotte Summers. 11$ Ml en dar van TafFer Summers, 't welk nu. LV^'dril Weken hare bekommeringen eevfte drie WJ;*JU en viei'er iets voor* iedel Waren; maer toenvicV vreesreI ? welk haer overtuigde dat hare vrees re rCnPeC veranïerfn" Volgens >t ontwerp, dat Mevrouw Hoogwant en zy xichhad- daer in een openbaer GezcHchap aen tafrl rl tegenwoordigheid van de Rech, & Sdemeeste voomaame Heeren vati SG'aefiehap; waer onder ook jonker ïbomas Welgoed was, een van de «eertn ■TaI Rnu^t van den Heer Hoogwaertherrt SS 3,en waer van zy noch m«« |Srt"hadden De H«[H«^fetK ?C°5,et SS fp'? fslnoe St«"deen.'PMae*r  11$ HiSTORIÏE zich niet kunnende verbeelden dat dé Heer Hoogwaert eenige reden hed om een geheim te maken van een zaek, die zoo' openhaer'yk was voorgevallen, vertelde aen 't Gezelfchan de ganfche Hiftoric van de gewaende Juffrouw Sally Dtckens , met alle de omftandigheden hoe zy gered was uit de handen der Rovers en fchendcrs in de Laen, en darte'de nier weinig over den inval, die de Boer gehad had, om haer aen zyn Zoon uit te trouwen, 't Gezell'chap vond veel vermaek in deze vertelling , en forrnrgen zeiden, dac men'er haest een Roman van zou kunnen maken , maer men begon te onderzoeken van wat geflacht deze zoo geroemde Schoonheid onder de Dickens kon wezen; want men had drie of vier Gefiachten van dien naam in de omgelegene Landltreek. Jonker Tromas Weboed gevoelde, zelfs op het eerfte oogenblik, teen 'er van de Juffer gefprooken wer , een tockelirg om zyn Hart, waer over hy verzet ltond, Iuifterde zeer fcherp naer 't verhael van hare gevallen, en fcheen by ieder omHandigheid zeer acnged:en over haerleet. JNa dac de vertelling ten einde was, viel hy zeer diep in gedachten , waer uit hy met een fchielykheid ontwaekte, en mee magtige drift uitriep; F.i lieve! Myn Heer Hoog-xaert, ik bid je, zeg me, kunr ge u den Nacht errineren, waer in deBoep, zei,  vvn Charlote Summers 117 zd dathy de Juffer ontmoet heeft? Neen, zei'de Heer Hoogst, met een zeer zigtbare verbyftering, merkende dat Jonker Thomas achterdenken had opgevat, maert moet op den een of den anderen dagin de voorleden Maend geweest zyn, en hy verfchoof den tyd merkelyk verder dan den dag, waer op hy wist dat Jutter Summers gevlucht was; ik wenfchte, hernam Jonker Thomas, met groote ontroering, dat gy met zekerheid den tyt wist te zeggen. De tyt antwoorde de Heer, die de de eertte gelproken had; in dereden vallende van den Heer Hoog-xaert, eer hy in ftaet was van te kunnen antwoorden ;die kan ik u zeggen, zelfs op ccn Minuut na, 'c was in den Nacht na de Beestemarkt van Oud Radnor; want dc Boer keerde van die Markt naer huis, hy had hier eenige Beesten verkocht, en die Markt is, gelyk gy weet, geweest op Donderdag, den derden van de voorledene Maend. Goeden Hemel! antwoorde Jonker Thomas, in een groote aendoening, met al de tekenen van eene uitnemende blyd-, fchapin zyn wezen, het komt: uit; oj> een Minuut zelfs! en ik wil 'er myn. leven onder veibeuren, die Jufter waer van gy foreekt, is niemand anders dan de bekoorlyke Juffer Summers; c Kan onmogelyk iemand anders wezen, en • "?en menfeh op den Aardbodem verdiend 'den lof, dien ge aen Juffer Dickens geeft, H 3 SetH  IZ9 HlST Ó R I I geen :ander kan in dien omftandïgheden geraekt wezen, welke gy verteld, dan de bemlnnelyke Juöer Summers. Het gan* fche Gezelfchap was met Jonker Thomas van dezelfde gedachten en zy (tonden zeer verwondert dat niemand hier vroeger ora gedacht had. De Heer Hoogwaert zei, dat 'tonmoog]yk was; want dat.zyn Vrouw Juffrouw Dickens en a c hare Vrienden zeer wel kende, en hier in niet mis kon hebben , ook had zy eenige Brieven van hare Bloedverwanten uit LondoB gekregen , werwaerts zy voornemens was te gaen, en misfchien al vertrokken zou wezen, eer hy weer t' huis kwam. Deze uitvlucht gaf geen voldoening aen Jonker Thomas, in tegendeel'r woord van vertrokken bracht hem in ontfteltenis; hy vloog van de tafel op en zwoer dat by ziek zei ven terftond met zyn eigen oogen voldoen zou, want zyn Hart getuigde zoo krachtig dat het Joffer Summers was, dat indien hy niet aldus overtuigd werd, hy geen Menfch op Aerde zou ge», looven De goede Heer Hoogwaert was vreeslyk verflagen en wist niet hoe hy 'tzou aenleggen om de ontdekking te verhoeden, welke hy uit het ftaeitje van den hevigen Inborst van Jonker Thomas bemerkte van meer gewigt te zyn voor de jonge Juffer dan hy tor. noch 'toen geloofd had. Zich  van Charxotte Summers. U* 7ich hier tegen aen te kanten , merkte 'J^Si Jrtel dienen omhem nodi ï^htigerhier toe aen te ^**+ ven oordeelde ny \»,m R = ?ezel- nocïnie^ <^«,vl zv dien Avond niet wei aen t)n ffikon&omen, hy eenig»fattJjj vinden om zyn Vrouw kenm, te geven «an 7ulk een onwelkom bezoek. He had vry wat moeilykheid in onder >c Gezclfcl^om den ongeduldigen jonker TW ïe bewegen van zoo lang te ïo6 vSTot na de MaeltydI; doch dier, cyd uerd'erten minften vereifchtoaideVaei• den te zadelen. Dewyl ^««rHji^ hem zei, dat hy hem zou verzeilen, ver* Sf hv' aueen van Jonker Utmos ben Sect s mae tfen Miniuten te wachtenm de naelte Herberg, om dat hy eenig* tevelen te geven had over de zaek, watrom hv op den Rechtdag gekomen was Ia v?oêrMl van den vreeslyken haest van den ftSta eifchte de beleefdheid zich aen nirftel te onderwerpen, waer van de Heer H llers gebruik maekte om aen zyne Vrouw maer een enkelen regel te fchryv en haer met weinige woorden te vestingen van de red en van Jonker tl 4  f 20 Historié ter,; 't welk hy met een vertrouwdknegt afvaerdigde, die belast wert zo veel fpoed te maken als of 'er leven en dood van afhing. De wegen waren niet al te goed en de Nacht ongemeen duifter, waer over de Heer Hooguoaert ganfch niet onvergenoegd was, dewyl het Jonker Htomat ophielden hem grooter hoop gaf, dat de Knecht eenige uuren voor hen zou kunnen t' huis wezen. Zy reden tot ca Middernacht, cn waeren toen genoodzaekt te pleitteTen tot in den Morgenftood, om dac hunTe Paerden zeer afsereden waren. Zy kwamen ontrent ?s ftflorgens ten Negen nuren aen 'tHui>van den Heer Hoog-wasss, en vonden Mevrouw Hoo-waert in de Zykamer, hare komst afwagcende, ichoon zy verbae.se onlteld was dac zy den Heer Foogwaert zoo onverwtgt zag t' huis Komen. Na dat deze Heer Jonker Thomas by zyn Vrouw gebracht had, verhaelde hy haer de redenen van 'c bezoek van dezen jongen Heer en verzocht dat Juffer Diditm mogt geroepen worden om hem van zynen argwaen te genezen,-die evenwel , voegde hy 'er by , gelyk het my voorkMit, eenigen grond heeft. Me-, vrouw Hoogvjasrt. zeide tegen den ongeduicigen Baronet, dat zy ve, heugde over atteé* wat gelegenheid kon geven om haer met her bezoek te vereeren vaneen Heer, voor wien zy voor zoo veel .achting, had,. 'r '•' , maer  van Charxotte Summers. iai maer was bekommerd dat zyn Reis hem dat genoegen niet zou geven , 't welk. hy 'er zich van beloofde ; want , waerlyk zei zy, ik kan u verzekeren, dat de jonge Juffer, die ik thans in myn Huis heb, niet Mcjuffer Sum-ners is; maer een andere jonge Juffer van zeer goeden Huize , maer nu in een verminderden ftaet, en naer Lcstdon gaenie om een dienst te aenvaerden , by eene Dame, daer men haer mee goede voorfpraek bezorgd heeft maer gy zult ze zien; ik geloof dac ze tegenwoordig by der hand is, ik meen dac ik haer heb hooren ovet haer Kamer gaen. jonker Thomas antwoorde mee een zucht, dat hy waerlyk vreesde dat zyn hoop van Juffrouw Summers te zien onge« grond was; maer bad zyne nieuwsgierigheid te wilien verfchoonen, dac hy haer aendrong om deze Juffer te mogen zien die, volgens de belchryving van den Heer Wmdfield, hier door meenende den Heer, die op den Rechtdag het gcfprek op de bacn gebracht had, zoo wel moest gclyken naer de ongelukkige Jufler Summers. Mevrouw trok de fchel om een van de Meiden binnen te roepen en beval haer naer v boven te gaen, en.benevens hare gioetenis aen de Juffer te zeggen, dat zy haer gezelfchap verzocht in de Zykamer. Toen Jonker ihmas maer een voet op de trappen hoorde zetten, tikte zyn hare H 5 aH  Ia2 Historie als een Zak Orlogie. want het was hem onmooglvk uit zyn gedachten te ftellen dat Juffer Dickens iemand anders zou kunnen wezen dan Juffer Summers; en, toen de deur open ging, vloog hy op van zyn itoel, als of hy haer in de arme had willen vallen, en was al dicht by de deur, *er-  van Ciiarlotte Summers. 1*3 wpriheid, waer in'hy zich bevond. DeiSerïonker TW, zei ze, is |ufflrSSelnevanmyne bekenden waer Zor i*' veel achting heb. Pit bracht den Knec weêr ecnigermaete, t*n* zeiWpn en bv zyn zinnen, en ltewe ne-m Tn ftaet om Juffer Dickens te groeten , hoewel op een zeer gedwongens en averechte manier, Jonker Thomas zweeg eenigen tyd ftü, en zich emdelyk keefD u. Vr,r Vn Heer H«i>?™ **»» dC HuUWS  135 Historie din , haer verzocht te blyven en *s Avond' mede te willen eten. Zy fpeelden toi tydverdryf te famen op de kaert, tot dat men zou gaen eten , en de fpys was zoo ras niet op detavel, of eenfraei, netopgefchikt jong Officier van de Garde gekleed als een pop, trad de Kanvr in , en •w erd by de Juffer ingevoerd als een Heer, die beneden in 't onderfte van 't Huis huisveste. Hy fprak baer zeer gemeenzaemaen, waer over zy zich niet zeerverwonderde, dewyl zy hier in Huis enkel doorging voor een jong vrouwsperfoon, die by een Mevrouw van aenzien in dienst ftond te treden. Zy zaten te famen met malkander aen Tafel, en de jonge Officier fcheen zeer levendig en geeftig, en praette vry galand met de juffer, waer op zyniet veel antwoorde ,zic,, zoo veel al* mogelyk, gelatendc a;s of zy maer een üoerfche opvoeding had, om aldus hare wezenlyKe orcftandighccd'cn te verbergen en het Karacler te bewaren van Saliy Dickens, die alleen gefchikt was om' een Kamenier te zullen wezen; maer de geraeenzaemheid, waermede hy haer onder de oogen keek, maekte haer wat verlegen a en zoo ras de maeltyd ten einde was, maekte zy eenige uitvlucht om ten eerden naer haer Kamer te gaen. De jonge Officier die thans van 't hoofd tot de voeten op haer verheft was, poogde haer te bewegen om noch wat te blyven en een party  van Charxotte Summers. 137 «arty Wbht (*) te fpeelen; maer zy fcheen hier toe niet genegen , zodat hy , Sor die reize genoodzaekt was haer te ?STSfïS haer volgde haer ontrent een vierendeel Uuys ïXhand en begon met haer wyd en hreed re praten van den lof, die denK.pitSTprvl want dit was de naem van den lonkehaergegeven had,na dat zyuicdc kamer gegaen was. Gy hebt gewisfelyk, verTo gdeUüaertje, een hart verovert , hy Iweert, dat gy een wond in zyn Borst Koten hebt, grooter als een Kanonlo el en dat hy niet zal kunnen rusten, Sewyihy altyd om u zal denken Wie weet, juffer, Waer dit op uit kon draden? Het is een aerdig Heer en hy heeft een Skomen van twee Duizend Pond % iac^s; wat drommel noch gena! 1* dat niet gcnoec om een Juffer gelukkig te maken, ên myn Moeder zeid, zoo zy ooit kennis gehad heeft van uit het wezen iets te voorKen dat dit het een of 't ander zal uitbroeien; want, gylykt den Heer wonderlyk, cn't is of je voor malkander gemaekt bent; 't is beter, waerde JufTrouw, dan in een Dienst, en een oud Wyfnaer de oogen te moeten zien die over een ftrootje vald, en om een fpelt, (*) Een Engelfch Spel op de Kaart, i 5  13S Historie die dwars leid gaat knorren. Hoe? ben. je zoo ftom, dat je niet e'e'n woord antwoord , je lykt 'er niet eens over verheugd? by myn leven en myn eer, ik fprong van blydichap tot aen den Zolder, als ik zulk een kyk had. De Juffer liet haer voortrammelen zonder haer in haer reden te ftooren, en fchreef, enkel uit goedaerdigheid, al wat dit fchepfel zei, aen bare uitterlyke Eenvoudigheid toe, zonder eenig oogmerk in die breedvoerig zwetfen te vermoeden, en zei haer al lachgende, dat gewisfelyk haer Harsfens op hol waeren. Wat! zei ze, kan een jong Heer niet wel reis dartelen, en een party aerdigheeden zeggen, om zyn geestigheid te toonen, of moet ge juist denken dat het op een ftel en een fprong met hem ernst is ? Neen, neen, myn lieve Kind, gykenddc Werelt noch niet , en moet geen acht flaen op al die mooie praetjes van zulke groote lui, die ze tegen zulken als u cn myns gelyken voeren. Ik verzeker u de Kapitein denkt zoo min om my, als ik om hem, en dat is, tenaenzien van my net zooveel als de Leeuw in den Tower om my denkt, dien wy van daeg gezien hebben. De manier op welke de Juffer dit ftuk fcheen op te vatten, moedigde Klaertje noch meer aen om met hare praet voort te gaen en haer best te doen om Juffer Die iess te overtuigen , dac het geene zy gezegt  van Charlotte Summers. 130 rcjrt had, niet alleen raogelyk maer zelfs Srwaerfchynlykwas, en zy bracht haer velheiden voorbeelden by, welke zy ze te weten, van groote Heeren, die verheft geworden waren op Juffers van haer ftaet 9 enkel om haer fchoonheid waer van zy zei dat de ïuffer zoo rykelyk haer deel had als iemand3 De jonge Juffer lei het alles maer met gekkernyaf, en zy vertrokken dien nacht,elk naer hare byzondere Kamers Dewvl de Kapitein niets gezeid ot gedaen had, 'c welk ftrydig was met haer aengenomen karatter en zy alles, wat Klaertie tegen haer gefproken had , aenmerkte a s enkel voortkomende uit hare oiiSnS van een befchaafde verering mejde Werelt, maekte zy de minfte opmerking niet op het 't geene gebeurd was, en een dag of twee verliepen'er, eerzy den Kat'ein weêr zag , maer geen uur zonder dat zy van hem hoorde uit de mont van Khtrt£ die onophoudelykvan hem rammelde. *'0p den Scrden W naderhand, we d zy in den Achtermiddag by haer Huiswaerdin ver/.ocht op een Kopje The, en de Kapitein kwam als by toeval dc Kamer inloopen, dronk mede een Kopje of vier, maekte eenige weinige compl menén lonken aen de Juffer en£ vertrok Bv zyn inkomen was SW/y niet wei te vreden dewyl dit wat misfelyk fcheen, aat zy hemahyd aentrof, wanneer zy by haer Huiswaerdin verzocht werd,, m*  140 Historie dewyl hy zich met een foort van beleerde onverfchilligheid gedroeg; en niets fprak dan 't geene zy, uit een waen, die in veele Vrouwen huisvest, zich verbeelde haer toe te komen, liet zv hare vreeze varen, en zag hem naderhand driemael by dergelyke gelegenheid, zonder eenig gevaer van zyn gezelfchap te vreezen. In tegendeel, dewyl hy volmaekt wel opgevoed , zeer aerdig en vrolyk was, en baer eerder met grooter eerbied behandelde dan zy als een Kamenier verdiende, vond zy zeer veel vermaek in zyn gezelfchap, er. zy toonde zich niet afkeerig om met hem hare Huiswaerdin en Klaertje een Kaertje te fpeelen. Bykans een geheele Week fleten zy in dezer voege den tyd, en snze jonge Officier bewees dag voor dag meer en meer beleefdheid aen Juffer Dichns, en verzogt haer.met Juffrouw Wel/eren haer Dochter inde Komedie te mogen brengen; maer zy kon niet goedvinden zulk een (lap te doen , om dat ze niet kon weten van wat gevolg dit zou kunnen wezen, maer meest uit vreze dat zy dus te veel in het openbaer verfchecn, én gevaer kon loopen van hier den een of ander te ontmoeten, by wien zy bekend was; maer om dit te verbeteien bleef de Officier t' huis, en zond naer de Kok om tegen den Avond een vriendelyk Macltydje klaer temaken, 'C welk in de Eetkamer werd opgedifcht, want  van Charxotte Summers. 141 want hy toonde zoo veel achting voor de : Sgetogenheid van de Juffer dat hy haer Set in zyn eigen Kamer wilde verzoeken noch haer aenbieden om het in de hare'te doen; een gedrag waerlyk, waer door de achting, die zy voor den jongen Kapitein begon te krygen, niet weinig vermeerderde , en dat haer zoo ver bracht, dat zy hem alle vry heeden toeliet, die met een goede opvoeding en de Eerbaerhe d overeenkwamen, 't welk, hy by ongeluk in een ganfche anderen zin begon uit te i leggen, dan, die ooit of ooit de meening : was van de eenvoudige en geen kwaetdenkende Sctioone. Eenige dagen na dit onthael, op een Avond, begon de Juffer meer reden te vinden om ten aenzien van den Kapitein op hare hoede te wezen en eenig achter denken te krygen over de oprechtheid ■van bare Huiswaerdin en hare Dochter, die uiterlyk zoo eenvoudig voorkwam. Zv had 's Avonds uit eten geweest by luffrouw Morrke, die de eenigite Menicb. was, waer an zy in London kennis had, en kwam niet t' huis voor na Elven. De ■Meid van Juffrouw Morrice bracht haer tot aen de Deur, en zy ging onmiddelyfc naer haer eigen Kamer; maer ftond zeer verwondert dat zy Vrouwvolk hoorde in de Kamer van den Kapitein Frke, die al vry wat gerucht maekten, en onder anderen hoorcle zy hare Huiswaerdin een tacl voev 4 ren  14» Historie ren tegen den Kapitein, die vry wat onbetamelyk was voor een eerbare Vrouw. Na dat zy in haer Kamer gekomen was, kon zy goed vinden om de Deur op een ichreef* te zetten, aengefpoord door zekere nieuwsgierigheid, die de Vrouwen eigen is, gelyk de Mansgaernegélooven, om hier door zoo veel te hooren als mogelyk was; maer het gefprek begon zoo hoog te loopen , dat zy, hoewel zy van niemand gezien kon worden; haer oor niet langer dorst leenen aen zulk een iedeie praet, maer de Deur met een foore van drift toeklapte, door de gedachten dat zy zoo deerlyk in haer meening bedrogen was ten aenzien van deze Vrouw, die zy voor't befcheidenfte,zedigfte, ingetogenfte fchepfel had acngezien, dat zy immer kende; Op 't gerucht, dat zy maekte door 't toeflaen van de Deur, begon het Gezelfchap beneden, 't welk meende dat zy niet t' huis was en niet opgemerkt had dat zy de Trappen was opgegaen , zeer fchielyk een einde te maken van haer luidgeraes engefnap, en 't ganfche Huis was in weinig ooe^nhlikken 700 ftil en bedaerd , alsde Juffer het gewoonlyk gezien had. Nochtans ontkleede zy zich zonder eenige hulp; ging zeer moeilyk naer Bed en begon haer zeiven met duizenderley rnisfeljke aenmeikir.gen te kwellen. Zy was zeer gramftoorig op den Kapitein, dat  van Charlotte Summers. 143 ' dat hy lichtvaerdige vrouwlui in zyn Kamer had; want uit haer praet kon zy niet anders bevroeden, en zy verloor in een oogenblik alle de adhting, die zy voor hem had opgevat, geloovende dat hy een fnoode huichelaer en de Huiswaerdin niet beter dan een Koppelaerfter moest wezen; i wantzy verbeelde zich dat geert eerbaare 1 Vrouw zulke fchepfels in haer Huis; kon toelaten, en noch minder dat zy zich I kon inlaten in haer ontuchtige praet. UiC ; de overwegingen over 't karadter van hare I Huiswaerdin en de verdere Inwoners, begon zy ongerust te worden over haer eigen goeden naem, en 't gevaer, waer in : zy zich bevond van in zulke handen verVallen te wezen, en was zoo ongemakkèlvk, dat zy dien Nacht naeuwlyks een oog kon toedoen. Zy ftond 's Morgens vroeg op, en ging zonder in Huis iemand te zien of toe te fpreeken ortmiddelyk naer Juffrouw Momce^ om aen deze hare vrees en argwaen mede te deelen. Juffrouw Morrice, die in Wallis geboren was bevond zich, toen de Juffer intrad, in eene dier driften* die dezen Landaert eigen is; haer Meid of iemand anders had haer moeilykgemaekt en in een hartstogc vervoerd , die fchoon zy haer best deed om den ftorm te doen bedaren , zoo ras zy hare Vriendin zag inkomen, om haer beleeft te ontvangen, echter haer in zulle een ontroering hield, dat zy geen geduld had  144 Historie had om de bekommeringen van de Juffer redeiyker wyze aen te hooren. Juffer Salty vertelde haer, wat zy gehoord bad, wat zy meende te moeten vreezen van langer in Huis te blyven by een Volk, dat zulke flechte grondbeginfelen bezat, en verzocht haer een anderen intrek te bezorgen voor twee of drie Dagen, die 't noch duuren zou, eer zy in haren dienst kon gaen. wat! wat! Kind, antwoorde de korzele Juffrouw M*rrL-e9 je bent bang voor uw fchaduw, ik heb naer Juffrouw WMer vernomen by de eenigeluiden inde Buurt, die •'eggen, dat zy een zeer ordi-mely < Vrouw is, en ik ken den Kapitein Prie zeerwel; hy heeft een Landgoed in de Piovincie, daer ik gebooren ben, fchoon ik niet geweten heb, dat hy met u in »t zelfde Huis woonde; voor gisteren, toen ik hem gezien heb by eene Dame van myn kennis, ik fta u borg hy zal u geen leet doen; wat kan 't u fcheelen wat hy doet in zyn eigen Kamer , als hy zich tegen u eerlyk en wel gedraeg't; je zult mis gehoord hebben,en gedocht hebben dat het de ftem van uwe Huiswaerdin was. Ik ben verzekerd dat zy zulke vuile tael niet durft uitflacn. Juffer Dickens zag dat juffrouw Monct eenigzins driftig was, en onderfteldedat zy dit moest toelchryven aen de gevoeligheid , die zy had over den opgevattcn argwaen, en fchoon zv zich niet geheel en  van Charxotte Summers ifê èn al gerust kon ftellen, was zy echter genoodzaekt zich te houden als of zy genoegen nam met het geene Juffrouw Merrie gezeid had, die zy ganfcii niet genegen vond om haer te helpen in 'r veranderen van wooning, en zonder hare hulp wist zy niet hoe zy zou te recht raken. Zy keerde dei hal ven naer Huis, maer mee een voornemen om op hare hoede te wezen tegen alle toevallen. De Huiswaerdin ontmoete haer, toen zy inkwam,en lachte, om dat zy zoo vroeg was uitgegaen. Ik lag noch te Bed, zei ze, toen ik hoorde dat gy uitging, want ik ben den vorigen nacht laet opgeweest; 't was wel twaeif uuren, eer ik t' huis kwam; ik hoop niet dat ik by 't inkomen uwe rust geftoord heb. De Jufter wist niet wat zy hier van zou. maken, cn begon zich wezenlyk te verbeelden, dat zy kwalyk moest gehoord hebben, en dat de Capiteindeze gelegenheid had waergenomen om, in haer afwezen , zyne Juffertjes op zyn Kamer te brengen, t welk zy onderftelde dat hy niet zou hebben durven doen, indien Juffrouw Wel-er t' huis geweest was. Maer fchoon deze waerfchynlykheden hare bekommeringen eenigermate deden bedaren, kon zy de aendoeningen, die zy tegen den Capitein had opgevat, niet van zich weeren, en zoo dikwils als zy hem zag, behandelde zy hem met meer om//. Deel. K Zicbi  J46 HISTORIE zichtigheid dan ooit te vooren. 's Anderdaegs zaten Sally, de Huiswaerdin en haer Dochter by malkander, wanneer 'er een Juffrouw van Juffouw WilIers goede Vriendinnen inkwam om haer te bezoeken. Zy was een Weduw van tusfchcn de Veertig en Vyftig Jaren, en uit de frisheid van hare wangen fcheen t als of haer Man niet langer dan een Maend of twee was dood geweesr. r0en zy eeril binnenkwam en deze vreemde Juffer zag, trok zy hare tronie in een zeer weemoedige plooi, maer de kakelachtige The'-tafel was zoo ras niet in order, of haer huilende (tem begon te veranderen, en zy practte zoo vrolyk als of het de dag van hare Bruiloft was. Na dat het karafter van twee of drie Geburen met alle vryheid, volgens de gewoon'yke manier, was afgehandelt, en de achterklap vry wel was uitgeput, viel de ftichtelyke redeneering op het goeder geluk-zeggen en op het gerucht dat zekere Kunftena» res hier door overal maekte. De Weduw vertelde van een groote menigte van vermiste Zilvere Lepels en Vorken, die zy weêrgevonden had, en van een groot getal Huwelyken en ongelukken, die zy voorfpeld bad, dat alfes volgens hare voorwetenfehap net was uitgekomen. Gy zoudt her niet geloven, voegde zy 'er by, Jutfrouw Weller, maer ik verzeker u, dac bet geene ik u zal vertellen, naer  van Charxotte Summers. 147 de letter waer is, ik heb het Gisteren Avond by juffrouw Stommels gehoord uit de mond van de Meid, van de eigen Dame, waer van ik u venellen zal. t Wyi moet cewisfelv'; met den Duivel omgaen , 01 ze kan "zoo veel dingen niet voorzien, als zy doet; wel nu, Juffrouw, gy moet ze kennen; ja, ia, ik wed da; je zekend, ik heb ie van heur hooren fpreeken, die rvke Weduw van Durham, Juffrouw Alwil. Wel, ik kan je vertellen dat ze deze Week genouw<- is , met Monfieur Licbtepas, den Dansmeefter in de Zilverfiraet, en hoe meenje, dat dit bykwam, ik zei't je woord voor woord zeggen, eelvk ik gehoord heb van haer Meid Jakemyn Pronkepunt, dat waerlyk een wakkere Meid is, en die haer Eieren daer wel geleid heeft in de Huur by Juffrouw; maer dat overgeflagen, zy verdiend het wel , al heeft ze wat gewonnen, dat durt 11c je verzekeren. De Weduw kwam hier inde Stad, gelyk je weet, in de voorleden Winter om een Proces uit te voeren tegen heur Zoons Voogd, en het verdroot haer,geloot ik, alleen te flapen, en ik kan heur hier over niet berispen, want eenzaemheid is Armoê, en waerlyk een Vrouw alleen is in deze Wereld bloodgefteld aen allerhan; de verachting, fmaed en berisping: maer l geen Mensch kwam 'er naer haer omkyfcn, en om de waerheid te zeggende  ,48 Historie- was juist van de mooiüen niet, (een beetje meer Suiker in de Thé, als 't je beliefd Mejuffer; dat is kottelyke lekkere TbeT ) maer, gelyk ik zeg, niemand kwam 'erin lang naer heur omkyken. 't Gebeurde, dat 'er een Zilvere Lepel vermist werd , kort naderhand noch een andere, entoen een Zilvere Vingerhoed, in 't kort niemand kon een ding uit zyn handen leggen, of 't wasten eerfcen weg; en ondertusfchen was elk aen haer Huis zoo eeriyk als de Deugd zelf, cn geen Tvlensch wist wien men met diefftal zou betigten, of het moest de Keukenmeid wezen, die enkel op vermoeden uit de Deur gezet werd, hoewel 't naderhand bleek dat ze verongelykt was. Dit gebeurde nu omtrent voor een Maend geleden en men hoorde tael nocb teeken van het verlooren goed, maer nu in 't kort is 'er zeer fchielyk een Diamantering, wel meer als twintig Guinis waerdig, weg geraekt, daer men zoo min van hoorde , als van al de rest. Dit verlies fpeet Juffrouw Al-uiH geweldig; twintig Pond zeker { Juffrouw Weiter, is geen gekfteken, en te veel waerlyk, op myn eer, om te verliezen! zy raésde en tierde vreeslyk, maer alles om niet , met al haer boosheid konze den Ring niet weerkrygen. Jakemjn Pronkepuut, heur Kamermeid, ziende, dat 'er zoo veel goed op die manier wegraekte, begon verlegen te worden,  van Charxotte Summers. 149 den, dat haer Juffrouw héér mort verdenken, e,i nam voor om een Diei uic te vinden , a! zou ze hy den Duivel om raed gaen. By groot geluk , in 't midden van haer moeilykheid over den Ring, hoorde ze van de vernmerde Vrouw Barnet, cn zonder tyd verliezen ging zy, den eigen Achtermiddag, om met haer raed te plegen. En zou je *t kennengelooven , dat het raogelyfc was, Juffrouw WelUr, zoo wei als ik hoop in den Hemel te komen; op het zelfde oogenblik, r-oen ze haer zag, vertelde haer heur boodfchap, zoo net als of ze van het geheim geweten had, en dat zy kwam om naer die en die verlorene dingen te verneemen. De arme Jakemyn ftond te kyken als of ze Gek was, en vreesde waerlyk, dat ze met den Duivel zelf fprak, gelyk ze, in haer drift, zoo dikwils gedreigd had te zullen doen, maer eindelyk m>ed grypende, en zich beveelende aen den Hemel, zei zy; je hebt waerlyk myn boodfchap geraden, Juffrouw, cn ik wenschte dac ge me zoo gemakkelyk wist te zeggen, waer die en die dingen gebleven zyn. Niet wel zoo fchielyk, Kind lief, verlorene zaken zyn zoo gemakkelyk niet te vinden. De andere, denkende dat zy op haer Buers loerde, gaf haer een halve Kroon, die zy weigerde; neen, neen, zei ze, ik heb aen jouw beting niet gccwyfelt, maer 't is myn geK 3 woo-  j^o Historie woonte nier, ora zulke ontdekkingen te doen dan aen. dm Eigenaar zelfs: indien uw Juffrouw zelf belief: te konen, zal ik het ha ■ ■ rnisichien kunnen vertellen; maer wata;nbe;angt uw Zilveren Vingerhoed, de M>r>mutj met kam, en Je gefprenkel" de Kousen, die zei je vinden in een van je ouwe Zakken, die je geflopt heb achter u v TJe verrukking uit; goeder geluk, Mejuffer, niets dan de bekoorlykite Fortuin, die ik immer in myn leven gezien heb; geen het minfte kruis altoos, alles is onafgebrokene voorfpoed, en een groote ftaet. Gy zyt, maer federd kortelings, in de Stad gekomen, en met de Postkoets; maerlaet ik het je zcg:en, je zult in uw eigen Koets weer vertrekken. Hemel, bewaer my, riep de Weduw uit, heb ik het je niet gezeid, datje verbaesc zou ftaen kyken! maer ga voort, Juffrouw, laten wy 'cr dc rest van hooien. Wel, juffer, vervolgde het orakel, gy zult zoo dwaes zeker niet wezen van aen een Dienst te denken. CO! Zeker, zei Ki'aertjg, Zy gaet wis met den Duivel om]} maer 't is het zelfde of jc 'er om denkt of niet, gy zelve zuid Meiden cn Knechts huuren eer gy verhuurt word, cn in korten tyd zoo groot en breed wonen als dc Mevrouw, caer je meende te dienen; ik geef 'er myn woord voor. Niets is 'cr dat dit zal kunnen veranderen  van Charxotte Summfrs. 15? ren. (Maer gy fpreekt geen woord van een Man , zei juffrouw IVelkr, kom laet ons hier wat van hooren) een Man, zy kan 'er wel twintig krygen ! Daer zyn 'er twee of drie, die om haer krakeelen ; maer e'én van haer allen zal haer maer hebben't is een aerdig, mooi jong keereldje, van een middelbare geitalte, fchoon van wezen, maer meteen bult op zyn neus, hy gaat recht op zyn lyf en meteen grootfchen zwier. Ik geloof dat hy tot het Leger behoord. Ken je zulk een man, Juffer? D3 Juffer was ftom. Ja, ze kent hem wel, riep Klaertje; gerechtig ik wou dat ik uit de kamer was, want niets is 'er of de Duivel weet heur te zeggen, cn 't kan niemand wezen dan hy , daer ze dit van weet. 't Is deCapitcin op een hair; maer hoe lang zal 't noch wel duren eer 'c Hylik zyn voortgang krygt: ik hoop immers dat ik 'er een paer Handfchocnen van hebben zal? Al in 't kort, antwoorde Vrouw Barnet ; zy zal den Heer zien, binnen de eerfte tweemael vierentwintig uuren, en kan'er meê naer Bed gaen, zoo ras als ze maer wil. Wat een ftruif! zei de Juffer, 't is gekkenwerk altemael, praet tegen een ander, die u hooren wil, je hebt me nu al genoeg verteld : lk zal wel vergenoegd wezen met de tiende part van al 'c goedcr-gcluk , dat ge my voorfpeld hebt, entoen gaf ze haer een halve Guiny. 't O-  158 Hl S T O R I E »c Orakel, dat zeer in haer fchik was met de Juffers edelmoedigheid, zou al den invloed van de Sterren wel hebben willen uitputten om haer ten diem: te ftaen; maer 't Weeuwtje werd ongeduldig om ook op de baen te komen, terwyl de Starren in een goede luim fcbeenen; zy werd voorzien van een jongryk Man, en een half Dozyn Kinderen. —— K\aeit\e met eenige wederwaerdighedenin den beginne, en veelvoorfpoedin't einde. Juffouw Keiler voor haer had deel aen een ichoone Erfenis uit het noorden van £»geb*d, en een ryk gefchenk, ons Heer weet van « aer of van wien, maer in minder dan een Maend; en op den eerstvolgemlen dag een Brief met zeer goed nieuws, maer het Gettermc had geen Man meer voor haer op dien tyd. Nochtans ieder was voor tegenwoordig tevreden met zyn Lot, en 't Orakel wel mce;t met haer lóón, zoo dat zy allen zeervriendehk van malkander fcheiden, herhaelende gedurig de voorzeggingen, die haer waren te beurt gevallen , en zich verheugende met hare hoop, 't welk dien avond al de praet uitmaekte, tot dat zy naer Bed gingen, daer ik hatr zal laten droomen van wat nooit gebeurt is of nimmer gebeuren zou. Xxi.  van Charlotte Summers. 159 XXI. HOOFTSTUK. Behelzende Orakelen en voorzeggingen, die gegeven werden uit de ÈehetmzinntSe teekenen in een Kofykop , door Juffrouw Klaerzigt, een zeer beroemde Profesfor in deze kunst. Den volgenden Morgen, waren zy allen zoo vol van goeder-geluk-zeggen, dat de jonge Juffer beneden verzogt werd om te koomen ontbyten inde Eetkamer, om 'er wat meer over te kunnen fnappen, en zy was geen tienMinuuten n de kamer geweest of daer kwam een Brief met de Stuiverspost (•) gericht aen "juffrouw Weller. Zy las hem, en nep uit, iïemel cn Aerde! wat moet ik hier van denken. Zoo zwaer als ik weeg , V rouw Barnet zal noch verbrand worden als een Toverheks. Kyk me reis hier. Jufter, gelyk ze gifteren zei, daer heb ik een Brief gekregen met zeer goed nieuws, t is van myn Prokureur inClffirds J""'»^ f*) De Stuivers Post of Penny-Post te Zo«don in de Stad, m de Voorlieden en Tien Mvlen in 't ronde en buiten de Stad, beitelt, alle uuren van den dag, Brieven en kleine Pakjes door alle wyken heen, voor een Mmver, tot groot gemak der Ingezetenen.  M6ö Historie ]aet my w eten dat hy goede borg geleregen heeft voor het Geld, dat Meester Sharp my fchuldig is. Dat is gerechtig wel een goed nieuws; want fchoon myn rekening voor Kamerhuur en andere zaken twee-en veertig Ponden, zestien Schellingen en zeven Stuivers beloopt, zou ik den heelen brat wel voor een onnoozele zeven Stuivers hebben willen geven. Wel wat denkje nu van den jMan, die zy u belooft heeft, JufferSal/y? zei de fl'mme K/ncrtje, wel, kyk, ik zal de Hancfchoenen hebben, ja ik zal ze hebben van den Capitein, ofjji ze me geven wilt of niet. Loop, loop, myn lieve Kind, wees zoo zot niet antwoorde Juffer Vickers. 't Is tyds genoeg voor ons beiden aen een Man te denken, als we wat overgegaei d hebben om hem te kunnen geven; weg met uw Capitein, ik wenschte dat jy hem had; pluegd 'er my niet langer meê; maer als we een Kop» je The'zullen hebben, kom fchenk dan maer een reis in; want anders loop ik ■weêr naer boven. Maer het gefprek was evenwel zcoras niet ten einde, het of begon gedurig weêr over den Capfein en over de voorzegging van Vrouw Earr.tt, tot dat de Meid binnen kwam en acn haer Juffrouw zei , dat Juffrouw Klatrzigt voor was, om haer te komen bezoeken, indien zy geen belet zou doen. Och! voorzeker ja, laet  van Charlote Summers ï6"r 'i laet zy binnen komen. Dat is al grappig, ik heb in geen zeven Jaer van haer gei hoord, in 't geheel niet, zedertHeerOfhom hier t' huis gelegen heeft; zy is een i -van de vermaerfte Koffylezers in geheel Engeland; ik verzeker je, dat ze niet on« : der dat gemeen flag behoord, dat by alle rinan rond ioopt. Neen, neen , zy leert i nergens dan onder zeer goede Vrienden, I of by luiden van aenzien, die haer op ■een aerdige manier een gefchenk doen, en i niet by wyze van betaling. "Wy zullen i nu eens bezien of zy en Vrouw Barnet i overeenkomen in hare voorzeggingen. : De Meid ging uit de kamer en bracht dit :nieuw Orakel weer binnen, dat na een i menigte van half wel opgevoede complimenten haer plaets nam. Het duurde niet lang of de praet viel op . de kunst van voorfpellingen te kunnen ■dezen uit de Koffy. Men riep om KofFy , en zy liet zich gezeggen, fchoon alle de perfoonen, hier tegenwoordig geen lui: den van zulk groot aenzien waren, om ' haer een ftaeltje van hare kunst te toonen» nDewyl Juffer Dickens de vreemdeling was, imoest zy haer kopje de eerfte keeren , en adeze nieuwerwetfche CybeUnam het van •|hare fchoone handen om de geheime kan rafters uit te leggen. . Myn lieve Juffen ik moet bekennen,' ik fta 'er verfteld van! ik dacht dat gy in 1 deze stad geboren en opgevoed waerdj Peet, L m,  i6a * Historie uw fpraek en houding gaf my niet anders te kennen, maer ik vind dat ik mis heb, ] ■want ik zie, dat gy onlangs van een reis gekomen zyt, uit een groot Huis ais een Kafteel, rondsom met groote Boomen beplant, 't welk gy met tegenzin fchynt verlaten, te hebben als of het iiw eigen was. Kyk ! hoe duidelyk kyk je daer naer 't zelve te rug met een oog vol van verlangen. Maer gy behoeft u niet te bedroeven dat gy 't verlaten hebt, daer is een fchoon Velt voor uopen, 't welk een gewis teeken is van voorfpoed; kyk! j (wyzende met een fpelt) het loopt hec- j le mael rondsom het kopje, en echter treedt gy 'er als met tegenzin in, als of J ey voornemens waert om een anderen Weg in te flaen. Ik verbeeld my , Juffer, dat gy tegenwoordig iets in uw hoofd :j hebt, 't welk niet zal gelukken ; maer 't mislukken is beter dan of alles gelukte wat gy wenfehen moogt; het is een mis- ; lukking van voorfpoed en niet van tegen- j jpoed; maer indien 't u belieft een ander kopje te keeren, hoope ik noch meer te zullen zien. Het eerfte is maer om een algemeen denkbeeld te geven, het twee- I de zal meer omftandigheeden behelzen, en het derden brengt alles aen den dag. De tweede kop werd omgekeerd en de kundige Profetes begon aldus. Vergeef my, Mejuffer, ik hoope u niet te zullen beledigen , ik yertel Hechts wat  van Charlotte Summers. ïÖJ Ik hier zie ; ik zie dat ge u zelve in dienst : aenbied by een oude Mevrouw, die'erbeI vallig uitziet, maer u van de hand wyst. ii Hemel, behoed ons! riep Juffer Welkr uit, zullen ze heur verfmaden, en zal zy dien Dienst niet krygen? Ik denk, dat ik de Juffer gerust mag verzekeren van neen, i en. zy behoeft'er zich niet over te beklai gen; want hier zie ik een fraai en aerdigen jongen Heer ineen Scharlaken kleed, met pluimen op den Hoed, die haerby de Hand neemt en haer een ring aen den vinger fteekt, dien zy fchynt te weigeren; maer het is vergeefs; want hier,op eene andere plaets; zie ik haer weêr met den zelfden Jongen Heer; hy bekleed zekere plaets onder den Koning, want hier is de Kroon boven zyn Hoofd. Ja, ja, dat doet hy, riep Klaertje; maer wat doen ze nu al voort? Hier ftaen zy voor den Paftoor, en een groote kring rondsom hen van Knechts en Lakeien, met 1 veel Koetfen en een prachtigen Stoet; waerlyk'tisdemooiftekop, dien ik ooit van myn leven gezien heb! Klaertje klapte in haer handen en kon zich niet onti houden van Juffer Dickens te omhelzen: -Wel kinderen, menfehen! dat is een geluk, dat is een zegen! dat we zulk een koftelyke Bruiloft zullen hebben, ik hoop nu dat ik je Kamermeid zal mogen wezen. Deze praet begon haer te vervelen, zoo door de onbefcheidenheid van Klaertje,als L a door  ï64 Historie door de waerfchynlyke krachtige overeenkomst van de twee orakels in derzdver voorfpellingen over den Capitein, en dit kon niet misfen, wanneer zy het fteeds geliefde denkbeeld van Jonker Thomat-aiet onder mengde, of het moest hare gedachten in een foort van verwarring brengen; zy nam den kop uit de hand van de Voorzegfter, en kon zich niet laten bewegen om eenen anderen te keeren; *t welk de Profesforin verplichte om die van Juffrouw Weller en hare Dochter op te nemen, die al klaer ftonden ; waer uitzy de fchranderheid had van alles te bevestigen wat Vrouw Barmt, den Avond tevoren, gezegd had, met dit onderfcheid alleen, dat de Planeten iets gunftiger fcheenen voor de goede Juffer Weller, door haer niet duifter de mogelykheid te kennen te geven, dat zy nog eens de vreugd zou kunnen hebben van by een Manteflapen, 't vteik een krachcige troost moest wezen voor het hart van de goede Vrouw; want geen oud Besje, dat voor dezen een Man gehad beeft, kan zoo erg gevloekt worden, dan wanneer men haer verwyt, dat ze nooit kan hoopen van ooit of ooit meer te zullen trouwen. Alle andere hoop en verlangen kanverdwynen, al ander vermaek kan fmakeloos, zelfs eten en drinken kan laf en walgelyk worden; maer zoo lang als de punt van een naeld Bloed uit hare dorre huid kan  van Charxotte Summers tf$ kan trekken, herdenkt zy noch min of meer aen de voorledene vreugde, en heeft nog eenige hoop dat zy noch eens de rol van een Vrouw mag fpeelen. In t kort, dit klein gezelfchap, zoo veel als 'er by -malkander zaten , was volmaekt in zyn fchik met de verftandige orake en -van de vernuftige Juffrouw Klaerugt, bchalven Juffer Dickens , die dacht , dat de voorzeggingen wegens den Capitein wat ,al te ernftig voor haer begonnen te worden; en dat hare hoop van by Mevrouw Dovis in dienst te treeden wat meer begon te verflaeuwen dan voor eenige dagen; want onze Juffer, alzoo zy op het Land opgevoed was, floeg vry wat geloof aen waerzeggery, en kon in deze gelegenheid de gedachten niet van haer weeTen dat 'er iets bovennatuurlyksm dit geval moest opgefloten liggen, dewyl twee Perfoonen, die malkander gansch vreemd waren, (ten minften zy wist niet beter) dingen voor den dag konden brengen;die zoo net en volmaekt overeenftemden. t Is wel waer de voorzeggingen waren, m zich zelve, zeer goed, en beloofden vol op vanrykdom, grootheid, en een Man, wiens perfoon, gedrag, en middelen in ge-ene deele te verachten waren, en hadden een krachtig genoegen kunnen geven aen een Hart, dat enkel op fchatten gezet , en vry van alle andere Inwikkeling was i en ik twyfel niet of wel de helft 1* 3  \65 Historie van myne Vrouwelyke Lezers zullen! denken, dat zy vry wel voorzien zouden zyn met den wel gemaekren jongen Capitein of een dergelyken; en kunnen meenen dat myn Weesmeisje onbehoorlykviesis, om dat zy zich te onvreden toond dat de jonge Oorlogsman voor haer wettigen Huisheer en Voogd geprtdeftimerd is. Wat beeld die zottin zich wel in, zeid Juffrouw s*aps? Wat drommel, mag een jong mooi Kereltje met Twee of Drieduizend Pond inkomen 's Jaers niet met haer naer Bed gaen ? Is ze dan zoo ftapel zot en dol van een dienst by Mevrouw Davts te kiezen voor zulk een kostelyke pre[enutie\ Weg, weg! met zulk een kleinverltandige flutte, ik zou liever met een Corporael, 'k laet ftaen een Capitein willen trouwen, dan in dienst willen wezen by een Princes; maer wat kan men verwachten vaneen Weeskind? Maer ik hoop, tvenwel, ze zal hem met al haer bangheid noch trouwen; ze kan ook niet beter doen. Ja zoo denkt ge, myn lieve Juffrouw Snaps, als hy voor haer geordineerd is, en zy bem hebben moet, dan is 'er geen bidden voor, maer voor tegenwoordig is haer mocilykheid niet buiten reden; herdenkt dat zy al haer leven groote achting gehad heeft voor een IVallisch Baronet; een achting, die, zedert hy zyne liefde verklatrd heeft, is aengegroeid tot iets, dat eene groote «et  van Charxotte Summers. 16? eelykcnis heeft met eene gevestigde gegenegenheid, en overweeg dat zy zeer net en naeuwkeurig is onderrigt geworden , van alles wat de Baronet heelt gezeid, bedreven en uitgevoerd ten Huize van den Heer Hoogwaert: en dan zult gy moeten erkennen, dat het geen wonder was dat zy zich fchrikkelyk ontroerd vond; wanneer al de hoop om die vlam te mogen voeden, begon te verdwynen, door de vermogende overtuiging vaneen orakel Profeetfy, bevestigt door menigvuldige omftandigheden. wel nu, wy onderftellen , dat zy niet zonder reden ongemakkelyk is, en zoo gemelyk op die eerfte gedachten als het u behaegt, lust en welgevslc, zei Juffrouw OtpMil maer ei lieve ga maer voort, en verteld wat 'er op dit alles volgde. Wel, zy ging naer haer kamer, en hier te Bed leggen, gelyk ze al meer in deze Hittone gedaen heeft, wanneer ze niet wel te vreden was, en aldus maekt ze een einde van dit Hoofdftuk. XXIV. HOOFTSTUK. Behelzende hoe Jufer Summers uit dt handen van Capitein Price vryraekte. Juffer Summers was zoo ongemakkelyk door de gedachten van de voorzeggingen die haer gedaan waren, dat zy L 4 wei-  ltf8 H I S T O B. r E weigerde beneden te koomen om te etenen door bare gemelykheid had zy Ke noegiaem den ganfchen Voormiddag de koors. Maer tegen den Avond befloot zy Mevrouw Davit te gaen opwasten, naerdien het maer twee of drie dagen verfcheelde ten aenzien van den tyd, die hier toe bepaeld was volgens haren Brief. Door dit middel hoopte zy zich te ontflaen van de verlegenheid, die haar wel meest fcheen te drukken, om dat dit ftuk niet van haer zelve, maer van een ander afhing, want zy maekte zich fterk dat de vervulling van 'c Orakel ten aenzien van den Capitein volmaekt van haer vermogen afhing; dat is te zeggen, zoo veel als zwakke Vrouwen den invloed van de Starren kunnen wcêrftaen benevens de zachtzinnige overredingen van een fraei jong Heer. Zy kleede zich zoo veel als mogplyk was naer 't karafter, dat zy aengenomen had, en liet zoo veel van Juffer Summers op haer kamer als eenigzins mogelyk was en nam een Huurkoets naer Mevrouw Davit zich zelve vleiende wel te zullen ontvangen worden, uit hoofde van den Brief van hare Vriendin, Mevrouw Hoogwerf maer de Satan met zyn orakelen fcheen 'er tegenwoordig juist niet ver van daen te wezen; want Juffer Dickens kreeg van een oude Vrouw, die by Mevrouw Davit op t Huis paste, befcheid, datMeyrouw mee  van Charlotte Summers. 169 met al haer Gezin naer Aken vertrokken waren, met een Nicht van Mevrouw, die in een flechcen ftaet van gezondheid was, en aen welke de Doctoren geordonneerd hadden daer in het Bad te gaen en de Wateren te gebruiken ; en zei, dac Juffrouw Bro-wn met haer nieuwgetrouwden Man waren meêgegaen. De ongelukkige Juffer Dkhm had geen onderrichting meer van nooden om te begrypen, dat zy alle hoop verloren had om "in dezen Dienst te zullen geraken, 't welk haer zoo veel niet gefpeeten zou hebben , dewyl 'er wel een andere zoute vinden zyn, die van 'c zelfde belang was, indien dit geen gezag gaf aen de voorfpelling van de goeder-geluk-zegfter, zelfs boven alle redelyke twyfeling* Het was onmogelyk zoo ongeloovig te wiiien wezen op zulk een klaerblyklyk voorbeeld van hare voorwetenlchap, om in 'c allerminst te kunnen twyfelen aen de lctterlyke vervulling van de rest der Profeetfy. Zy was bezwaerlyk in ftaet om dien fla; te kunnen wcêrftaen, of om weêr in de Koets te treden zonder geholpen te worden , en toen zy t' huis kwam ontmoette haer hare Huiswaerdin met Klaertje, waer aen zy verteld had waer zy heenen ging, om de tyding van haer te vernemen ; maer zy was niet bekwaem om het haer te kunnen zeggen; zy lazen het in hare oogen, die van tranen opzwollen, Lj en  Ï70 MISTORII en haer gelaet was door eene doodelyke droefgeestigheid beneveld. Och! myn lieve mensch! febreeuwde de gedienstige Huiswaerdin, wat fchort je, ben je niet wel ? myn hart! je ziet 'er naar uit, kom in de Eetkamer en ga zitten. Lieve help! riep Klantje, ze valt in flaeuwte! och ze is al weg! gaeuw ras, kryg de Hartshoorn-droppeltjes! Lieve Hemel! hoe fta je te kyken en te gapen ? waer wsgc je na? je zult ze vinden op de plank in myn Kabinet, naest de Fles met Lely Convaily, kom loop gaeuw! dat 's een goê Meid! geef wat Water in een The' kopje. Neen dat Korjeniet, zottin, daer is Muskus in geweest, en die mag juffer Satiy niet ruiken. ^ Kom , drinkt dit op, myn lieve Juffer, 't is maer enkel fchoon water, met eenige droppeltjes Hartshoorn, ik hoop dat je wat beter bent. ja, dat ben ik, antwoorde de mistroostige Schoone, ik dankje, Juffrouw Weiier, voor de beleefdheid; maer ik wenschte dat ikdoot wasi Ons Heer behoed ons! zei de andere, wat is 'er dan gebeurd, zedert dat je uit geweest bent? Heeft Mevrouw Davit u geweigcrJ. —— Neen, neon, 't is noch erger,zy is naer Aken , en heeft haer oude Kamenier meegenomen. Kom, kom , zei de Juffrouw Wellér, wees daer zoo mistroostig nietover. als jetog een Dienst zoud moeten hebben, durf ik  van Charxotte Summers. 171 ik 'er wel voor inftaen om je een goede te bezorgen; maer ik verzet 'er myn bals onder, je zelt in *t kort wel andere gedachten krygen. Ik bid je, denk maer reis om de goeder-gelukzegiters, 't komt immers tot noch toe alles net uit op een hair. Wy moeten altyd het beste hopen in alles, wat ons overkomt: voor myn part, ik fla 'er zoo min twyfól aen als morgen den dag; o! kyk zoo bedrukt niet! 'c is immers zeker beter een Mevrouw van een Capitein te wezen als een Kamenier van een Mevrouw, zelfs in de beste Ftmilje van Europa. Op alle vriendfchap, antwoorde Juffer Dickens, plaeg een mensch zoo niet met zulke zotteklap. Zy zagen dat zy gansch ongemakkelyk was over haer misluitt voornemen en'lieten dit gefprek varen , voordien tyd. Zy ging vervolgens naer hare Kamer, cn dewyl het dien dag Postdag was, fchreef zy een Brief aen dc vriendelyke Hoegvieett om haer dit ongeluk te melden; en vroeg haren raed cm haer voort te helpen in een ander goed Huis. Den volgenden dag bleef zy, in den zelfde droefgeestigheid, welke Juffrouw WtUer en haer Dochter poogden te verdry ven, door haer aen het oor te lellen van den Capitein; en toen dit den gewenschtcn uitflag niet had, vonden zy middel om den Capitein zelf binnen te brengen om haer hart op te beuren. Hy kwaos  *7Ö HlSTORU kwam in de Kamer, even na dat zy gei geten hadden, daerzy zat, want zy was hier in de kost, dewyl zy geen ander middel wist, om voor zich zeiven wat gereed te maken. Hy had nog geen twee of drie Minuten gezeten en haer naer zyne gewoone wyze begroed, of eerst Juffrouw Weller en toen haer Dochter gingen uit de Kamer, onder 't een of't ander beuzelachtig voorwendfel, en lieten den Capitein met de Juffer alleen. De jonge Officier zat een oogenblik of twee zonder fpreeken , toen haer fterk, maer zeer eerbiedig, aenkykende; het is my leed, MejufTèr, zeihy, u tegenwoordig zoo droefgeestig te zien, daer fchynt u eenig zwarigheid op 't hart te leggen: 't zou my fmerten te denken , dat 'er iets zou wezen, dat u eenige moeilykheid kan geven, en 't zou my lief wezen alles te mogen doen, wat in myn vermogen Is om u wcêr in die vrolyke luim te zien, waer mede gy ons zoo aengenaem onderhouden hebt, zedert gy hier in Huis kwaemt. Ik hoop niet dat u vandcHuisgenooten iets overgekomen is , dat u kan kwellen. In 't allerminfre niet, Myn Heer, antwoorde de Juffer, maer men kan niet altyd even vrolyk wezen, en Myn Heer zal zich maer inbeelden dat ik droevig ben. Neen , neen ! 't is geen inbeelding, myn lieve Juffer, die bekoorfyke oogen hebben veel van hunne leven dig-  van Charlotte Summers. tjg digheid verloren, en een zwaermoedige droefheid ';vertoond zich in uw ganfche houding, in weerwil van uwe genegenheid om hec te willen verbergen. Neem het niet kwalyk, myn bekoorlyk mensch, dat ik belang neem in uw welwezen, en vergun my u te mogen verzekeren, dat ik my zeiven niet kan te vreden ftellen, tot dat ik u weder zoo vrolyk, zoo betooverende zie, gelyk gy vooreen dag of drie waert. Ik heb ten deele uw hartzeer verftaen, 't is dat het u mislukt is in den dienst te komen, dien gy beoogde; maer laet u dit niet ontrusten, myn lieve hart; gy zyt voor iets anders opgevoed dan om te dienen; neen die , fchoonheid, dat bevallig aengezigt, die handen, van welke hy 'er een poogde aen te gry pen, die zy zeer fchielyk te rug trok, zyn niet gefchapen om veel morsfig werk te doen; gy zyt bekwamer om een Minnaer ten uiterften gelukkig te maken, en moet niet denken om eene flaefsche afnanklykheid. Gy kunt overalles, wat ik heb, bevelen , 't is ten uwen dienst, en tot een onderpand, ontfang deze Beurs, gebruik ze, tot dat ik u naer uwe verdienften kan bezorgen, en vergun my Hechts, dat ik u mag aenbidden. Het eertte gedeelte van 't gefprek van den jongen Officier maekte haer eenigszins moeilyk, doch ze verdroeg dittamelyk geduldig; maer het laetfte , toen hy haer  *74 Historie haer de Benrs aenbood , zette haer ïti vuur en vlam; haer hooghartigheid was gevoelig over de^e onwaerdige behandeling, en bracht hare Deugd in de uiterlte verlegenheid, dewyl dit een manier van vryen te kennen gaf, die, gelyk zy zich verbeelde, zeer oneigen was om tot een eerbaer voorlid te willen komen. Zy nam de beurs op, die hy haer in den fchoot had laten vallen, meteen opflag van de uitterfte verontwaerdigingen verachting, en gooide ze hem weër toe met een paer oogen , die hem genoeg te kennen gaven, wat'cr ftond te volgen. Daer, 3V1yn Heer, neem uw geld en beneed 't aen uwe dwaze Minnekoozeryen, en daer het aengcnaem is. Wat gy tegenwoordig var my denken moogr, 't is 'er vei van daen , dat ik my verachrclyk zou laten behandelen. Zy vlocg op van haer itoel en zogt hem verby ce loopen om uit de Kamer te raken. Hy vatte haer in zyne armen, pogende haer een kus te ontfnocpen. Gy moet my niet verlaten in uwen drift, myn bekoorlyke Engel; de Hemel is myn getuigen, dat ik geen oogmerk gehad heb om u te beledigen; ik zou liever willen fterven dan u de minfte reden van ongenoegen geven; zeg me , hoe znl ik dien toorn bezadigen , dien ik in uwe minnclyke oogen leze. Laat my los, Myn Heer, ( htm ontworUelcnde,^ en fta van me , indien gy een drop-  van Charxotte Summers. 17$" droppel eerlylc bloed in uw lyf hebt; ik kan , ik moet met zulk een onbefchaamde vryheid niet behandelt worden. Ze ontfprong hem uit zyn armen, ging uit de Eetkamer en liep naer haer eigen Kamer in een verfchrikkelyke drift over die onbetamelyke vryheid, welke zy dachts dathy met haer genomen had. Hier kwamen haer de voorzeggingen van de Waerzegfters in de gedachten, 'c welk haerbezadigt deed overwegen, wat zy moest oordeelen over zyn gedrag. Hec duurde een poos , eer zy'zich kon erinneren, dat zy nu Juffer Summers niet was, dat is dat zy aldus voor de wereld niet verfcheen, maer als Juffer Dickens, ftaende naer een dienst voor Kamenier, en toen zy zich zelve met bedaerdheid in dat licht befchouwde, en het vergeleek met het gedrag van den Capitein , kon zy ei* genlyk niet denken, dat hy merkelyk tegen *t karacfer was te werkgegaen; want fchoon hy haer een Beurs aenbood, het welk zoo oneigen niet was aen een Vrouwsperfoon m haer tegenwoordigen ftaet, hy had evenwel geen onbetamelyke uitdrukkingen gebruikt: ten minften 't gene hy gezeid had, kon zoowel in een goeden ais in een kwaden zin worden uitgeleid. Deze gedachten deden haer een weinig bedaren, en hare gevoeligheid tegen dezen nieuwe Minnaer eenigerma' teverflaeuwen. üp oe^e bedenkingen volg-  Historie volgde een geheele reeks van 'andere overwegingen. Maer wat raekt het my of hy 'c ernftig met my meent of niet ? Ik kan hem niet beminnen ; neen, neen, de dierbare gedachtenis van dien buitenfporigen, die my aen alle deze gevaren beeft blood gefteld, vervuld myn hart te veel, dat 'er plaets zou overblyven voor eenige gedachten over een ander. Echter is myn hoop ten aenzien van hem iedel; ik heb myn woord gegeven om hem nimmer aen te moedigen; myn plicht en deugd wyzen my aen, dat ik die beloften heilig moet onderhouden. Maer waerom zou ik een redelyk voorftel van een ander niet mogen infchikkén? Indien de Capitein zulke oogmerken mogt hebben, de Wereld zal my voor dwaes achtten, dat ik hem weiger; ik kan met niemand raed plegen, dan metjzulken, die my zullen veroordeelen, dat ik noch in bedenken fta om zulk een aenbod aen te nemen of niet. Maer ik kan hem echter niet beminnen; zal ik myn hart geven, daer ik myn hand niet geven kan? Zal ik myn eléndig maken om het gemeen genoegen te geven, en dat alleen om een grootheid in de Wereld, waer in ik geenfmaekvinde? Neen, dat ware flechts een overgeving van 't lichaem, die enkel vry ftaet, cm dat ze door dc wet niet verboden is. In 't kort haer overleg aen den eenen en ,den anderen kant, wat zyde hset.  van Charxotte Summers. 177 : haer te kiezen ftond, volgens de regelen ■ van voorzichtigheid, ontrent het aennemen uf weigeren van 't acnbod van den Capitein , en hare worftelingen ten opzig; te van Jonker Thimas, hielden hare gedagi ten het overige van den Avond bezig; 'c , welk zelfs genoegfaem tot inden MorgenI ftond duurde; bcfioot zy cindelyk en ten ! laecften by zich zeiven alle aenbiedingen van den Capitein, hoe ze ook wezen mogi plat uit te verwerpen, en op hare hoede : te zyn tegen alle listen en lagen, die hy , mogt in 't werk ftellen tegen haer eer , en zy poogde de voorzichtigheid van die ; befluit te rechtvaerdigen uit hoofde van i een foort van belofte, die zy aen Jonker ! Thomas gedaen had, dat zy ook het aenzoek van anderen niet zou aenmoedigen, i want zy befloot dat hare belofte aen; hem van zulk een krachtige verbintenis was , ais die zy aen Mevrouw Wclgred gedaen I had. O! loop aen de pomp met die zottin! één Vogel in de h3nd is beter dan i tien in de lucht, naer 'c zeggen van den 1 verftandigen Sancbt Vatipa; zy moest hem i, maer genomen hebben, hoe 't ook was, i, Zeid de gryze Juffrouw Zit een pooi, zy I zal nooit béter Huwlykdoen , ——- maer iiwatplaegd ons de Schyverl wat een geij draei heef hy gemaekt met zyn Capitein ïfriiff! en, na al dat haspelen, komt het 1 nergens anders op uit, dan dat het zotte fch-pfei hem geweigerd heeft; kom! : II, Deel, M dac  lyg Historie dat is nu uit met den Capitein, vertel nu wat anders: ze zal zeker evenwel op het lacst noch met iemand trouwen. zoo fchilyk niet; Mejuffer, zoo't u belieft • Gy moet noch meer hooren van den Capitein, eer wy van malkander fcheiden,en mogelyk zenden ik hem wel om u, als ik hier met hem gedaen heb ; want ik zal van myn leven myn Weesmeisje niet kunnen bewegen om hem te nemen. Zy wert zoo bang over zyn oogmerken dat ze hem, in twee dagen , de minfte gelegenheid niet gaf om zich zeiven te verklaren, en zy wiide 's Nachts niet a'leen flaepen. Met zeer weinig moeite bewoog zy Klaertje, die zy geloofde een eeriyk, onnoozel, goedhartig Meisje te wezen, om haer byflaep te zyn, voor den overigen korter tyd, dien zy m dit Huis noch dacht te blyven, 't geen zy by zich zelve voornam niet langer te zullen duuren dan de noodzakelykheid haer hier toe verplichte. Den derden Nacht na dat Kht'tje haer bvflaep geworden was, ontkleeden zy zich beiden naer gewoonte, en lagen eenbe oogenblikken tegen malkanker te praten over onverrchillige zaken; toen Klaertje, in een fchielykheid zei: zie daer.' daer heb ik vergeeten het raem toe te fenaiven in de benedenkamer, het regend hard, en de regen zal 'er mfiaen op  Van Charxotte Summers. xf$ de vloer en het karpet bederven ; ik moet na beneden om het toe te doen, ik wou dat je de kaers niet uitgedaen had, maer ik zal evenwel den weg in 't donker wel l vinden. De Juffer wilde gehad hebben ; dat zy maer ftil bleef leggen; maerK/aer*! je bleef op haer ftuk ftyf en fterk ftaen, ftond op, ging de kamer uit, en fchoof het raem neêr, en keerde gelyk de Juffer dacht, haeftig weérom. Maer zy verwonderde zich , datzy niet fprak, en dit zy, toen zy lag, harder fnorkte dan na . gewoonte , en geheel fcheen te lillen en te beven. Help! Ktaertje, wat fchort je? Ben je niet wel? of ben je ergens van verfchrikt? je trilt als een popelblad. Dewyl de andere niet antwooide , brachrzy zeer tcêrhartigdc hand aen KLertjes lyf en kroop dichter naer haer toe; ik bid je fpreekt en zeg me wat je fchort, ik zaï opltaen en roepen uw Moeder, als je niet wel bent; neen, zei de ander, binnen *s monds, ik ben nu wel en floeg de ari men om den hals van de Juffer, haer met eene hevigheid omhelzende, die niet gemeen is onder Perfoonen van dezelfde sexe, en drukte haer zoo hard, dat'ze Uitriep zoo lief als ik je heb , Klaertje laet los je verltikt me. De ander liet evenwel niet los, maer begon haer zoo hevig te omhelzen, dat de Juffer meende dat de Meid bezeten was; zy deed haer best om van haer los te raken, en onder 't worM 2 itelea  i8o H I S T O R I t. ftelen begon zy door 't gevoel gewaer te •worden dat Klaertje, zedert dat zy was uit de Kamer geweest, den Herfchepping van Ovidius ondergaen had van een zeldiame natuur. Help Hemel! Ra me by, riep de vergramde fchoone, en fchreeuwde zoo luid als zy kon, terwyl zv uit al haer mugc worftelde, om los te rukteen; maer haer Bedgenoot deed zyn best om haer geroep te fmooren door lusjes en kusjes, haer nu en dan in 't oor luifterende.- wees tevreden, om 's Hemels wil! wees te vreden, ik meen u geen leed te doen. Zy giste nu met wien zy te doen had, en wilde zich op zyn eden en beloften niet verlaten, voumamelyk, dewyl hy tot vryheden overging, die zyne eden leugenachtig maekten. Zy begon Moort! Moort! te roepen! en eindelyk hem by toeval een ilag gevende met haer elleboog tegen zyn borst, liet hy zyn prooi los; zy fprong uit het Bed, vloog naer het venfter, daer geen luik voor was , fchoof het raem open, riep, met het groottte geweld van de Wereld uit.- moort! brand! moortf De Capitein; hy was het zelf en geen mensch anders, fchoot toe om haer va» hec venfter af te trekken; maer zy hield 'cr zich zoo ftyf aen vast, en fchreeuwde zoo luid, dat de Wacht op de deur begon te- bonzen, om ingelaten te worden. Hy liet haer derhalven los en liep naer  van Charlotte Summers. i8t i naer zyn eigen Kamer , terwyl zy tegen ( de Wacht riep, dat hy de deur zou , openbreeken, of dat zy anders verloren ! en bedorven was. Maer 't Volk in Huis ; had geen zin altoos om open te doen j de , verraderlyke Klaertje kwam in haer hemd i in de Kamer met licht, en bad dat zy niet meer zou roepen tegen de Wacht, om de Buuren niet aen den gang te helpen. die alle reeds aen de venlters (tonden ; fom- mige fchreeuwende; wat is 'cr te doen? anderen roepende; breek de deur open, daer is zekerlyk onraed in huis, de ouwe i Hoer fpeeld hare ouwe treken, en brengt weêr 't een of ander jong Sehepfel in haer ■ verderf: doch de Juffer kon niet bepract worden om van het raem af te loopen; maer flaende de gordyn van 't venfter om i haer lyf, bleef al ftaen roepen tegen de - Wacht, dat hy de Deur met geweld zou openmaken. Ondertusfchen had een van :de Wachts den Capitein van deRatelswagt aehaeld , die last gaf om de deur open te i breeken , 'c welk de Koppelaerfler ver;neemenue, door 't gerucht dat 'er ge■- maekt werd , oordeelde zy eindeiykraed- faem haer hoofd ergens uit een venfter te i ftekcn, en bad dat zy niet zouden voortngaen, zy zou beneden komen om hen in te laten.' Toen de deur open was ftoof'er een ;menigte Volks in Huis; onder anderen ;jeen Vrouw aen den bedaegden kant, die M 3 eea  i8s Historie een Huis'over haer woonde en noch niet te Bed geweest was, maer het fchrecuwen van de Juffer gehoord had van den senbegitme af aen; de Capitein van de Nacht wacht floeg zyn handen aen de Koppelaeifter,Juffrouw Welkt, cn leverde haer over aen de Wacht, tegen haer zeggende; ik heb eens weêr 'tgeluk van Mejuffrouw in myn handen te krygen, ik hoop dat je 'er nu zoo gemakkciyk niet zult afkomen , als toen ik laetst de eer gehad heb van uw gezelfchap; en hy, benevens de rest van zyn (toet, liep naer boven op de tweede verdieping, daer het gerucht van daen gekomen was, a'.waer zy de Juffer vonden , bevende van fchrik, juist, wanneer zeeën Japonaengefchoten "had, en hen hoorende werden zy binnen gelaten. De Capitein van de Nachtwagt vroeg haer wat 'er van de zaek was; zy verhaelde hem, in zulke zedige woorden aiszy kon, dentrrek, die K/antie haer geipeeld, en den aenfiag, dien de Capitein op haer gemaekt had. Helaes! Mejuffer, zei Juffrouw Maify, de oude vrouw waer van ik zoo even gefproken heb, ik heb myn oog al op u gehad van den tyd af dat gv hier gekomen zyt, en 't fmartte my aen myn hart , dat ik zulk een jong mensch, zoo zedig als gymy voorkomt, in zulke handen gcva.len zag; ikhebmenigmael naer gelegenheid gewenscht om u te fpreeken, en u het gevaer bekend  van Charlotte Summers. 183' te maken; maer dit verachtelyk Vrouwmensch en haer Dochter, bielden zoo naeuw dc wacht over u, dat'er geen by komen aen was; maer het is gelukkig dat gy 't nog zoo omfnapt zyt, menig •jon' mensch is in dit vervloekte huis in haer3 verderf gebracht; 't fchaemt zich zelve dat de Magiftraet zulk een nest van boosheid toelaet, maer nu hoope ik zal ze loon naer werken vinden, kom trek uw kleèren aen , en kom van nacht tot mynent, en de Kapitein van de Nacht-, wacht zal wel verblyf voor haer lui vinden , die tot dit huis behooren. Dat zal ik zeker, zei deNachtfchout,maer waer is de Kapitein, gelyk de Jufvrouw hem noemt? Hy moet ook meê,om zynKoppelaerfter en de jonge Kat, haer Dochter, gezelfchap te houden. Zy zochten hem overal in huis; maer hy had middel gevonden om uit de achterdeur te geraeken, eer de Wacht binnen kwam, en K/W>, zoo ras als zy de deur open hoorde, Hoop de Jufiers kamer uit, en ging waerfchynlyk den zelfden weg, zoo dac zy niemand dan de oude Hoer hadden met haer Meid,die zy naer de Kortegaerc brachten. jufvrouw Welkr, eer zy weggebracht werd, bad dat zy de jonge Juffer moge fpreeken, zy viel op haer knieën en bad van haer niet tc willen blootitellen, verzekerende dac zy niets van her. voorneM 4 men  jg^ H i s t o r i * men van den Kapitein enKlaertje geweten had; want, och arm! zei ze, Juffer! die fnoodc heeft myn kind onreert en door dat middel haer'bewogencm alles te doen wat hy wil. Zy fchreeuwde cn kermde zoo' erbermelyk, dat de Juffer, die de Goedaartigheid zelve was, vcrflacuwde, en den Nachtfchout wilde bewegen om haer te laeten gaen;maer deNachtfchour, opgehitst door Jufvrouw Masfy, die haer Buurvrouw dezen dienst fchuldig was, was nergens toe te bewegen. Juffer Selh was genoodzaekt zich tegen haren wil te onderwerpen, en na dat zy hare weinige Bagage had opgepakt in haer valies, liet zy ze overbrengen naer Juffrouw Masfy, daar zy van een goede kamer voorzien werd. Toen zy alleen gelaten werd door de gedienftige vriendelykheid van hare nieuwe Huiswaerdin, dankte zy den Hemel, voor hare zoozigtbare verlosfing, maer, *on zich niet onthouden van haer ongeJuk te beklagen, dat zy door haer rampzalig noodlot aen zoo menigvuldige onvoorziene toevallen was bloodgeileld, en nu jammerde zy meer dan ooit over't mislukken van den dienst by Mevrouw Davit, daer zy voor alle zulk een hoon en onheil zou hebben kunnen befchermd wezen; want zy voorzag duidelyk; dat zy, zonder befcherming van een peribon van wezenlyke verdienften en deugd, in haer  van Charxotte Summers. 185 haer pcrfoon en eer dagelvks gevaer liep van onheilen, die misfcüien onvermydelyk waren. Zy befchuldigde Juffrouw Morri:e, waer aen zy voorhenen hacrargwaen hat te kennen gegeven, dat zynicc meer acht geflagen had op ha-c klagten, en haer geen goeden raed gegeven had, hoe zen te gedragen, dewyl zy geen mensch anders had, waer op zv kon"vertrouwen. Zy was onthutst en in zulk 1 een maelftroom van gedachten , dat zy den geheelen Nacht zonder flapen overbracht en wenfehte naer den Morgen, om naer Juffrouw Merrie te kunnen gaen , om naer te vertellen welk een hoon haer was overgekomen. Maer, toen zy byder hand kwam cn gekleed was, met oogmerk : om te Kunnen uitgaen, kwam Juffrouw Mmjy in haer Kam?r cn bepfaette haer om 1 met uit cc gaen, maer om Juffrouw Morrist re zenden, en volgens dezen raed de Meid heen gezonden, die weêrjrn Keerde met een zeer onhebbelyke boodfcliap; dat zy een zeer ongeftadig verwaent kleuter fcheen, een geheel ander mensch dan zy was afgeleidden: in den Brief van Mevrouw Hoogvatrt. en zoo j! trots op haer fchoonheid, dat zy geloof! de, dat elk, die haer maer aenkeek ofvan '. haer praette, al gereed ftond om haer te verkrachten, terwyl zy zulk een leven gemaekt had over eene onnoozele vro'yknetd, daer haer geen kwaed ooic van koM 5 men  3^5 Historie men kon ; zy wilde met haer geen doen feebben, had haer niet te zeggen, en het haer geworden met hare eigen zaken, zo als als zy 'c veritond, en dat zy aen Mevrouw Hoogwaert , vrymoedig lchryvcn zou , wat zy dacht van haer gedrag. , , Dc Juffer ftond verbacst dat een eerbare zedige1 Vrouw een zaek van die natuur zoo ligt fteldc en befloot hier uit, dat luffouw JShmce of medeplichtig was in dit (tuk, waer voor eenige redenen van arewacn waren, uit het karacier, dat zy van het Huis gegeven had, en om dat zy kennis had aenCapltein• ai-  vam Charxotte Summers. 187 alleen in haer kamer zitten , en borst nic in een vloed van tranen. Hemel.' zei ze, hoe worde ik door myne rampzalige geboorteftar vervolgd! ilc rack naeuwlyks van bet eene ongeluk vry of ik verval in een ander; ik had noch maer een Vriendin overig in de Wereld, die myn geval wist, en medelyden had met myne elenden, en 't loopt gevaer dat zy van my afkeerig zal gemaekt worden door hartnekkige vooringenomenheid of kwaedaerdigheid van eene, waer aen ik nimmer eenig lect gedaen hebbe, Indien ik van de vriendfebap en raed van Mevrouw Hoogwaeri beroofd worde; waer zalikmy keeren of wenden om eenige hulp of befcherming? Hoe zal ik voorfpraek vinden om ergens in een eerlyk Huis ingenomen tp worden , zonder dat my iemand kent? De opfpraek alleen, dat ik gewoond heb in zulk een plaets, als daer ik van daen kom , moet myn goeden naem bevlekken en beletten, dat my ergens in eenig Huisgezin fchuilplaers vergund worde! Goede Hemel! wien zal ik in handen valien; maer laet ik niet wanhope , die Hemel , waer op ik vertrouwe, zal my zekcrlyk verlosfen. Och ! Jonker Thomas Welgocd\ aen wat onheiien ftelt uwe rampzalige min my dagelyks blood! hoe gelukkig hai ik kunnen wezen op We/goeds Gaerdeu, indien gy minder drift voor my betoond had! maer het is myn lot om te moe-  ï88 Historis inoeten 1yden en ik moet het geduldig verdragen! Hier kwam Juffrouw Maifr binnen, en was zoo bewogen roet den angst, waer in -zy haer zag, dat zy voorram om zelf naer |uffrouw Mornet te gaen, en te zien of zy haer kon beduiden, wat de Juffer al had moeten lyden. Zy ging maer zonder iets uit te werken op het gemoed van deze ftyf hoofdige Vrouw , die fn den aerd bekwaem was om zich te laten vervoeren door de eerfte gedachten van een zaek, en hartnekkig te blyven in het opsevatte vooroordeel, gelovende dat men haer verftand te kort deed, •wanneer men meende dat zy ongeïykhad, of dat zy Kich kon laten bedriegen. De verraderij ke Klaêrtje, die roet reden vermoede dat Juffrouw Mol van den Capitein was, dien zy nergens anders om in de Kamer gelaten i ad, dan tot tydkorting; maer dat die Heer het minfte kwaed niet in den zin had, en ook niet kon. om dat zy al den tyd in de Kamer geweest was ; dat hy ook traer voor 'c Bed had gezeten, en haer Hechts ceni-  van Charxotte Summers. ttg eenige kusjes gegeven had, waer over zy zulk een leven maekte, de geheeïe Buurt in oproer en de Wacht in Huis bracht, die op aenhitfing van Mejuffrouw Masfyhzct Moeder had in de Kortegaerd gezet. Zy vertelde dit met zulk een fchyn van openhartigheid, en met zulk een eenvoudige tronie, dat Juffrouw Morricealles, woord voor woord, geloofde, en mogelyk had zy 'er noch deze reden voor dat zy by Mevrouw Hoog-waert niet in 'c oog wilde looDen, van wat los en onvoorzichtig ontrent de jonge Juffer te werk gegaen te hebben; want zy had aen Mevrouw gefchreven, dat, dewyl zy zelve haer niet had kunnen in Huis nemen, 'zy haer by zeer brave eerlyke luiden bezorgd had, daer zy zoo veilig was als zy tot harend zou kunnen wezen; derhalven is het waerfchynlyk , gelyk ik zegge, dat zy 'c van haer belang rekende den goeden naem van het Huis voor te ftaen, en alles wat de juffer was overgekomen, te wy* ten aen hare bangheid, die geen reden of grond ter wereld had. Op het befcheid van Juffrouw Mtsjjwegens den uitflag van haer bezoek, was Juffer Salljniet te troosten , en hare Neêrflagtigheid vermeerderde door een boodfchap van den Capitein van de Nachtwagt om te verfchynen voorden Rechter, daer hy voornemens was zyne Gevangenen te biengen, ten einde zy uier cewys wilde geven  I90 HISTORIE geven van de misdaet, waer over zy gë"To^Tv; te.en haer wiK in den vo,ïEen Nacht had toegeftaen dat Juffrouw ufller naer de Kortegaerdgebracht werd •l. a ,,o nm het srevo g met geaati.c, ui • ?4 Ker over In verdere moeilykheid Joulunncn geraken," maer nu beefde zy oï de «edachten van voor een Magiftraets ïerfoon te moeten verfchynen en m het op n-oaerzreh tentoon ftellen over een zaek van dié natuur, en bad jufnoawr Ma% den Capitein van de Nachtwacht te Sn verzoeken van haer te willen losSen op dat haer naem niet mogt gehemd worden over zulk een vuil ftuk ;maer Juffrouw Masfy vertoonde haei, dat üit de rechte weg zou wezen om haei noch meer moeilykheid te brouwen, en luffrouw Morrïic en hare vrienden te ove {u?'en, dat het verhael van Klaertje vol- ^«Sen8 van Juffrouw Mfy fcheen Vry gewigtlg; maer zy kon echter geensSsgoedvinden in 't openbaer voor een fechter te gaen; fchoon Juffrouw Masfy haer aenbood mede te willen gaen, en eèrtige Buuren, die van de zaek wisten en wel overtuigd waren hoe het mee dit Huishouden gelegen was, mede te nemen. Ter wyl zy noch al in twytel blcer, bracht dc Meid een Brief boven, dien zy zef, door een Kruier gebracht te wezen.  van Charxotte Summers. iqb Do TuffVr opende dien met verwondering, dewyl zy niet kon hegrypen , van wien hv kwam, voornamelyk dewyl het een Mans band was, en zy vond dat hy van Capitein Prhe kwam, en aldus luidde: Aen Juffrouw Saixy Dickens. Mejuffer, Ik fchaem my zoo zeer uit grond- van myn hard over myn gedrag in den voor. saenden Nacht* dat ik niet kan nalaten Uw E. ten fpoedigflen alle her/lelling aen te bieden* die in myn vermogen is* en U ton oprecht berigt te geven hoe ik tot een (luk gekomen ben* dat zoo onbeüaenbaer is mei het kara&ér van een falzoenlykmatu Zooras* Mejuffer* als Gy Uw intrek genomen had by Jufvrouw Weller, werd er my kennif van gegeven * en verzocht Ka mers te nemen beneden in ,t Huis, om aldus te beier een voornemen uit te voeren, waer van zy U vertoonden als een bekwaem onderwerp, Dewyl deze Vrouw dikwih door my in zaken van gelyke natuur gebruikt "is* zonder eenige kwade gevolgen, flemde ik gereedelyk hare maatregelen toe, en zy gaven my alle gelegenheid', die ik wen fchen kon, om de zaek ter uitvoer te brengen ; maer ik vond iels in Uw wezen enhou* ding.  ïps Historie ding, '/ weik my affch rikte om U der mate ie behandelen als ik met anderen geleefd had, die zy my bezorgd hadden, en de behandeling,' die ik by myn eerfte verklaring, hoewel in zulke eerbare woorden vervat als zulk een oogmerk toeliet, ontmoet heb, overtuigde my* dal ik grooter zwarigheid zou vinden * dan ik verwacht had. Ik begon onvergenoegd te worden tegen haer, die ik als een werktuig bezigde om my te helpen in een zaek* die zoo weinig een goeden tiit jag beloofde ; maer zy befpottcn my over myne verlegenheid* zeiden dat Gyzeer verzot waert op myn perfoon, en dat zy die genegenheid hadden helpen uitwerken , door de voor/peilingen van twee goeder-geluk-zegflers * welke zy ten dien einde van alles onderricht hadden* en dat ik maer eenige fchaemte en bloóheid te overwinnen had, waer van de duidernis van den nacht U lichtclyk zou genezen* en Ubrer-gen malles* wat ik in den zin had. Hier op werd de aenfiag van in Khertjes plaets te Bed gaen leggen gefmeed? doch ik verklaer op myn eer. dat ik niet voornemens geweest hen eenig gfier, in het Strant. Onze ongelukkige Schoone bleef eenige Dagen by Juffrouw Masfy, met groot* ongcdn.t wachtende naer het.^  t9S HïsTOllS woord op den Brief, dien zy aen Me, vrouw Hoogwaert geichreven had over't mislukken van den dienst by Mevrouw Doms, en zy was niet genegen om haer weder te fchryven over haer ongeluk ten Huize van Juffer Weller, tot dat zv vernemen mogt wat Juffrouw Mcrrice haer deswegens geichreven had, vreezende datzy oorzaek wezen mogt van eenig misverftand tusfehen Mevrouw en iemand, waer voor deze achting betoond Had, c welk zy beflooten had te vermyden, ten ware haer eigene verantwoording dit volftrekt noodzakelyk maekte. Mevrouw had een antwoord op dien JBnef geichreven; maer Juffrouw Morrice, ny wie dezelve was ingeiloten, had, om redenen het zelve achtergehouden , zo dat de Juffer eindelyk wanhooDte iets meer yan dat Huis te zullen hooren, 'e ■welk haer elendig verlegen maekte, de■wyi zy geen andere middelen wist om ergens in eenig beroep te geraken of bv eenig mensch verder bekend te word-n Zy had niemand; waer aen zy haren iiood kon klagen, dan Juffrouw Masf,, die haer vertroostte, zoo veel als in naer vermogen was, en beloofde dat zv ergens naer een plaets voor haer zou omzien, en bracht haer dienvolgens na een dag of twee in den Achtermiddag ter bezoek van een Juffrouw, die een •Uiaawnkel deed . ia het strm-, welke zy  van Charlotte Summers; t&> Deze nieuvyw vo rens t Zeer beleeften g*^^>™rfnaer getuigenis, da, M-ouw a ƒ ^ Iwam11 en %St voor haer zou zoeSmen 'e? ook wel een zou vinden, aie genoegfaem met hare genegenheid o- TegfïSfeVtag ^er een reis of twee- 2S5s8SK£sf iT een Jan deze bezoeken, op pen ach' ^rSdda- trad een bedaegd deftig Heer, termicwa0, trauc fcheen te die ontren in de testis h „ wezen, uit zyn Koets; en r,a dat hy eenige zaken ui? den Winkel gekocn had, trad hv naer achteren en dronk met haer oefden7 een kopje Thé. Zyn wezen ea iets groots, dat 'er in uititraeiae, gaf de jufte? een hooge gedachten van 5pVpn Heer. en zyn voorkomen, hocwef zefr eenvoudig gekleed fcheen te kennen te geven dat hy eenScaetsdicnaer lts ïn't was ook zoo, waerom zy X'tneet dan gemeene eerbied bewees 'Hy bïe-f ontrent een Uur, pratende n e bir van gemcene dingen, en t.ad toen  £30 HISTOXIS weder in de Koets. Na dat hy was vertrokken, vertelde de Linnenkoopfter aen de Juffrouw, dat hy een Man ï van groot aenzien, zeer goed van inborst™ wonder beleefd, en V hy rnerke yke diensten gedaen had aen lulden, d e i£ Sat dezTSeVr hd3t ^ h3er zeL'r lief w2 ™ Heer ^er hier zoo toevallig had ontmoet, en dat het uit zyne redeneenng naer toeftheen dat hy genoeS in lT^Trln had; w^;\?egdebzy 'e" by. de befcherming van zuik len Man ee'n S/r°0t gewigt kunnen ^"S ' waer in gy mocht geplaetst worden, en men kan 't niet weten in wat andere gevallen hy u van nu?'zou kunnen wezen. Hy komt hier dfcwbf; ïïer enV3lr §fWeeSt °Ver mYn Ma" «* 1'ger, en, de Heer moet 'er hem altoos voer zegenen! hy is, feder myn Mans ik in de Wereld heb; ik zal zoo ras hy ver uTr T ^Icgenheid maken om over u te (preken , en ik wensch dat hy u hier üikwils mag vinden, cm dat hy Mer uit zal kunnen denken, dat ik meer be- eengs zeiUhrfe?- Ncem eens> d**h™ eens ..ei dat gy myn Nicht zyt, ik hooo met dat je dit kwalyk nemen ioud, wï te d en ni t'tf ^ dan 001 11 dienst re cicen. De Jufer zei, dat zy haer een by ponder* vriendfehap betoonde, en zy *?gt alle middelen in ('t werk ftellen" die 't haer  van Charlötte Summers. aot *-t haer behaegde om haer voort te helpen, dewyl zy niet twyfelde of de befchcrming van een Man van die jaren en van zoo veel aenzien kon van nut wezen voor een ion" Vrouwsperfoon in hare omnandigheeden, zonder vriend ot maeg of eenige kennis, 't zy om haer teraden of te befchermen. Niets viel 'er verder in dit bezoek voor; maer de Juffer keerde naer Huis, wonderbacr in haer fchik met de hoop van de gunst en befcherming van een Staetsdienaer, en deelde haer goed geluk raeae aen Juffrouw Masfy, die zy bedankte als de oorzaek van "alles, wat 'er zou kunnen gebeuren. De ander wenschte haer geluk met zulk een goed uitzigt, en zei dat niets gelukkiger zou kunnen uitvallen, want dat haer Vriendin alles byhem wist uit te werken,maer/y verwonderde zich, dat zy hierom niet eerder gedaent had; en ried haer, in alle manieren, dikwils naer hare Winkel te gaen om het m hare gedagten levendig te houden. De juffer was gemakselyk te oewegen om haren raed te volgen, waer in zy geen gevaer zag, maer een grpotewaerr fchynlykheid van voordeel, en ging alle dagen naer de Linnenkoopfter , wel veertien cagen lang; zy zag den Staetsdienaer , in dien tyd, twee of diicmael, die reis voor reis zich meer verplichtende betoonde, en haer met een ioorc van VaderlyN 5 [iQ  102 Historie fce tederheid behandelde, 't welk de Juffer hield als een groot bewys van achting ia een Man van zyn rang en aenzien. De Linnenkoopfter zei haer, dat zy met hem gefproken had, en dat hy haer zyne Vriendichap beloofd nad, 't welk, zei ze, al veel van hem gezeid is, want hy doet altyd meer dan hy beloofd. Gy zult 'er geen woord van hooren vcor dat hy u verrast met het een of'tander, dat totuw voordeel en welwezen zal ftrekken, want ik verzeker u dat hy groote genegenheid voor u heeft, hy houd u voor een Dochter van myn Zuster, die hy kend, in 't westen van Engeland. De Juffer betuigde haer dankbaerfte erkentenis, die zy wist te bedenken , en om haer te toonen hoe gevoelig zy was over haer beleefdheid; kocht zy voor drie of vier Pond Sterlings aen Linnen en Kameryksdoek, 't welk de Linnenkoopfter wilde hebben dat zy meênemen zou en betalen 't, wanneer zy bezorgd zou zyn ; maer hier van verzocht zy verfchoning en betaelde haer in gereede munt, en ih-vergelding aen Juffrouw Masfy voor haer deel in 't geluk, dat zy zidi beloofde, deed zv haer een gefchenk van eenig Kameryksdoek voor IWmfen en eenige Kant om 'er die aen te zetten. Een Week of twee verliep 'er in deze vermakelyke gedachten van goede hoop, wanneer de Linnenkoopfter, op zekeren Voor*  van Charxotte Summers. ioj' "Voormiddag, in groote fchielykheid om haer zond, en liet weten dat zy zien. kleden moest zoo net als zy kost. juffer Sdliys hart klopte van vreugd, want nu hieidzy zich verzekerd, dat zy ergens zou acnrakcn uit dat verdrietig afhankeIvk leven, dat zy nu moest leiden, het welk haer fchriklyk lastig viel; zy was metter haest gekleed , nam een Huurkoets en reed met allen fpoed naer hare Vriendin de Linnenkoopfter, die haer met open armen ontfing. Nu , myn Kind; nu hoope ik wat vn0r u uitgewerk te hebben, zyn Wel Edelheid was hier gisteren Avond, en vroeg naer zyn lieve Docater, gelyk je weet, dat hy u noemd; hy had voor u iets in zyn hoofd , dat durt ik u verzekeren; fchoon hy me niet wilde zeggen wat het is, maer hy verlangde dat ik u dezen Voormiddag aen zyn Huis zou zenden; ie moet een Huurkoets nemen en haest maken, want hy heeft die uur befterad en ik verlang om er den uitllag ■van te vernemen: want, zoo waer als ik leef, 't zal me 't grootfte genoegen geven als ik voor u iets goeds mag uitgewerkt hebben. De juffer bedankte haer, maer maekte eenige zwarigheid om alleen een Heer te gaen opwachten, en poogde de Linnenkoopfter te bewegen van mede tc gaen; maer dc ander wenden voor zoo veel bezigheid in de Winkel te hebben, tb'; zy onmogeiyk een voet kon verzotjen %  I04 Historie ten, ook dreef zy met haer den fpotover dc bekommering van by een Man vrn dit vermogen te gaen, en van zyn Jaren, en die zulk een ampt bekleede. De Juffer aldus uitgelachgen over hare bekommeringen , nam dan een Huurkoets naer den ouden Staatsdienaer, in wiens Kabinet zy aenftonds werd ingeleid. Zyn Dochter, een jonge Juffer, die 'er zeer beminnelyk uitzag , ontrent van twintig of een- en twintig Jaren en een andere yan ontrent twaelf Jaren , met een Jongetje , dat tusfehen de acht en negen Jaren oud fcheen, waren by hem in de Kamer, roaer vertrokken, zoo ras als de Juffer binnentrad, terwyl de ouftde in 't voorby treden haer zeer fterkaenkeek met een zweem van medelyden en verachting. De Stactsdienaer ftond op uic zyngrootcn armftoel, zoo ras als zy binnenkwam , ontfing haer met groote beieefdheid en plaetfte haer zeer dicht by hem. Hy had een groote bonte muts op zyn Hooft, die tot over zyn ooren kwam, en een groot gedeelte van zyn aengeziit bedekte, zoo dat 'er niets anders dan een lange neus en een kin vaneen vervaerlyke lengte uit te voorfebyn kwam,- hy had een paer dikgcvulde krap rode kouffen aen, 't welk gevoegd by een weinigjc Podagsa en wat Waterzucht, maekte dat 'er zyn oude fcbiukels uitzagen ais een paer van dc grootite foort van anfiovis vaetjes-j hy had  van CfArlotte Summers. ao£ had een iapon aen met bont gevoerd, en een wolle hemdrok onder een lakens kamizool, alles rykelyk met goud geboord, in 't kort zyn ganfche figuur v.as een maekzel van een zeer verzwakten ouderdom en onvermogen, zoo dat men eer zou gezegt hebben, dat de Juffer een liefdes verklaring van haer Grootmoeder zou tC verwachten gehad hebben, dan van dit figuur, dat voor haer ftond; ook had zy, hoe gemeenfaemhy haer behandelde, geen de minste verlegenheid over een zaek van die natuur, maer zag hem aen met een eerbied als een Kind voor zyn Vader, en wachtte met ongedult dat het zyne Wel Edelheid behagen mogt haer 't oogmeric van zyn verlangen om haer te fpreeten , te willen medeelen. Het ontbyt, met Koffy- en The-gereedfehap öond noch op de tafel, waer aen 'c gezelfchap zat toen zy binnenkwam , doch hy liet het terftorid wegnemen en beval 'Chocolaet gereed te maken , die met zeer veel fpoed verfcheen , en na dat de Knecht hem en haer bediend: had ; beval hy hem buiten te ftaen, en 'c behaegde deze Hoveling zich eindelyk aldus te openbaren. Mejuffer ik heb verzocht u hier te doen komen om gelegenheid te hebben van vryelyk met u te kunnen fpreeken. Ik verzeker u, myn kind, ik heb een meer dan gemeene achting voor u opgevat, en ik verheug me, dat  so6 Historie dat ik in ftaet ben een deugdfaem jong mensch dienst te doen, en hare jeugd te befchermen voor de ftrikken en lagen ■van de jonge losbollen hier in de Stad, die op zulken als uws gelyken toeleggen. Deze deftige inleiding gaf de Juffer vry wat moed, en hier ui:oordeelde zy verzekerd te mogen wezen, dat de Staatsdienaer een zeer Godvruchtig oogmerk met haer moest hebben. Hy ging al voort: nu myn waerde K;nd, gy moet vry met me wezen, en m> uwe omftandigheden doen weten, op da: ik te beter mag oordeelen , wat my voor u te doen ftaet. De Juffer bedankte hem vóór deze genegenheid, en zei hem, met weinige woorden, dat zy een jong Vrouwsperfoon was, die door de goedheid en hartelykheid van hare Vrienden een tamelyke opvoeding gencoten had in Kartzarthc»Jh;re. cn dat zy tegenwoordig niets had om van te kunnen beftaen dan door een goedhartige en eerlyke kostwinning, in den eenen of anderen dienst van een Mevrouw, wier voorbeeld haer mogt veriterken in de goede grondbeginfelen, die zy geleerd had, en wier gezag haer mogt beveiligen voor de lagen, waer in de Jeugd kon geleid worden. Dat zy te Lcxdon gekomen was in hoope van een dienst te zullen vinden by zekere Mevrouw, die, tot haer ongeluk, uitlandig jvas paer Aken en Spa in Duitsland, en dat ze  VAN CflART-OTTE SUMMERS. 2.0? ze nu van alle hoop verfteken was van te zullen voorzien worden, ten zy door middel van Juffrouw ... de Linnenkoopfter, die zeer tot haer genegen was. Dat is zeer goed, myn lieve ictiaep, ik zal u tot een Vader wezen en meer voor u doen dan uw Moei in ftaet is: ik heb groote achting voor haer, en ik meen u , om harent wil en voornamelyk om uw zelfs wil te plaetfenin myn eigen Huisgezin. De Huishouder, die ik heb, is out en zwak, en onbekwaem om myn Huisgezin meer na te gaen, gelyk het behoord, Ik zal haer blyven houden, als tot uw medehulp , haer ondervinding zal u ras lecren 't geene gy weeten moet, maer gy zult al het gezag hebben over myne Dienstboden en kan ze regeeren, gelyk gy zult oordeelen te behaoren. Myn oudfte Dochter, die gy uit de Kamer hebt zien gaen, toen gy bianenkwaemd , zal met u leven als een goed gezelfchap , wanneer zy u en uwe waerde zal hebben leeren kennen, en gy kunt in dit Huis volmaekt gelukkig wezen, tot dat er voor u een bekwame plaets aen 't Hot openkomt, welke ik u zekerlyk zal bezorgen : ik heb 'er een in't oog, en zyword tegenwoordig bekleed door een Vrouw, die al ver heen is in jaren en vry zwak, zoo dat ik binnen korten tyd uw fortuin hoop te maeken voor uw ganfche leven. De Juffer betuigde, met zeer zedige J woor-  aö8 Historie •woorden, hare verpligtingaen den oudeö Hoveling, en gaf niet duister te kennen dat zy zich onbekwaem oordeelde voor een dienst van die natuur, naerdien zy op 'tLand was opgevoed, en zeer onkundig in huishoudelyke zaken en 't waernemen van zulk'een Huisgezin als dat van zyn Wel Edelheid. Maer hy beantwoorde haer zeer kort, dat hy genoegen nam , in hare bekwaemheden om in deze opzichte van dienst te kunnen zyn; en dst zyn oude Huishondfter haer in minder dan een week zoo kundig rraken zou als zy zelf was, en dat hy van geen Jaergeld wilde fpreeken, om dat hy haer op een anderen voet wilde houden dan een huurling, en zich zeiven verplicht oordeelde voor haer te doen als voor een jong Mensch, waer voor hy de hoogfte achting had, en die zich alleen op hem verliet. Dit zeggende, nam hy haer by eene van hare handen, waer in hy een papier ftopte, in 'e welk twaelf Guinys gewonden waren. Neem dit, myn zoete lieve Dochter, by wyze van onderpand; jonge Meisjes moeten Linnen en duizenderlei dingen hebben , waer van wy Mannen niet weten; voorzie u zelve van 't geene u ontbreekt, en wanneer gy gebrek hebt, laet het my maer weten, en gy zult 'er van voorzien worden. De Jufier, die zich zelve nu als verhuurd aenmerkte, ftond van den ftoel °P>  van Charxotte Summers. 309 „nn. nppfr zeer beleeft voor den Staets- ! ;zoo in zyn dienst hoopte te gedragen , ll ,dat zy mogt verdienen in zyne goede geti .dachten altoos te blyven, en verzocht te 1 mogen weten, wanneer zy haren dienst jj zou aenvaerden. Zit neêr, myn Kind, ik fpreek niet ftaende met myn begunftigccn, die in myn dienst •:zyn, 'tzalray leer wpzen . indien ew mv - met eene al- te verregaende eerbied behandelt; merk: my aen als uw vriend cn niet. als uw meester. Zy zat 'wéér neêr, maer met eerigen tegenzin, want zy was genegen ■zi,ch zoo veel doenlyk te gewennen aen dc vernedering, die met haren ftaet overeenkwam, en de oude Hoveling ging voort, gy zult terftond in uwen dienst |l treden, want ik zou ongeduldig worden, j. zoo lang ik u niet onder myne eigen zorg ji had. Maer myn hart, ik moet u eenige I waerfchouwingen voorhouden, dienood| zakeiyk zyn in een Huisgezin; daer zoa veie Dienstboden gevonden worden. Gy moet u zeer zorgvuldig wachten en niet bemoeien met iemand van 't Manvolk, en u zelve aenmerken als verre boven hen, gelyk gy waerlyk zyt, en u zeiven niet inwilligen om met hen te praeten, veel min te ttoeyen. Vryhceden van die natuur doen uw achting by dit volk verminderen en benemen u 'c gezag, dat gy ©ver hen hebben moet; betjalven dat zy //. Deel. O 'en-  . 210 HlSTORfE ongevoelig en by trappen uw Eer berrai deelen. Want wezeniyk, (zyn itoel dichter by fchuivende) ik zou het zeer kwalyk nemen; indien ik hoorde, dat iemand onder hen vry was met dk aertig handje, dat geheel en al voor my moet blyven, (drukkende het tusfehen zyn magere fchrale pooten.) Zy keek hem aen, als niet wetende waer dit op uit zou draeien. Waerlyk, gy moet, myn zoete lieve Sally Vkketis, die lieve lekkere lipjes voor my alleen bewaren, en die bruine oogjes moeten my alleen begluren, en die malfche heuveltjes (waer aen de Vriend begon toe te tasten ) zal Tactie maer alleen aenraken ; die trippelende voetjes zal ik ookalleen hebben, niet waer, zoeteminneiykeDickws? en dan, ( ondertusfehen noch meer vry- moedifheid gebruikende) Maer ik zal de verdere befchryving aen de gedagtenmynerlezerenoverlaten; om het eerbare Jufferfchap niet op den hals te krygen. Dit alles ging zoo vlug en fchielyk in zyn v/erk, met woorden en gebaerden, dj»de Juffer, die in den grootften eeroied voor de achtbaerheid van den ouden Heer gezeten had, byna geen tyd had om eenig erg te krygen; voor dat het alle fchaemtete boven ging; wanneer ze in zulk een drift opfprong, dat de Thétafel, Chocolaedkan, kopjes en alles om ver en op den grond neder vielen, terwyl ze met    van Charxotte Summers. zxi tnet haer elleboog den ouden iheukelaer, zulk een vreeslyken ftoot tegen zyn borst gaf, dat hy plotfelyk achter over en met zyn kop tegen het haertje onder den fchoorfteen viel. Zy had het Papiertje met Guinys noch in de hand, dat zy den ouden Heer naer 't hoofd fmeet. Is dat, zeker! die godvruchtige befcherming aen een eerbaere Maegd? Is dat het oogmerk uwer huichelachtige vriendfchap ? Daer is uw Geld, bet ftrekke u, ten verderve met alle uwe zonden, bedriegelyke fchurk, en liep tevens de kamer uit, in de alller afgryzelykfte woede; waer in ze zou verflikt hebben , indien zy geen lucht gekregen had, door een vloed van tranen. De oude Huishouditer ontmoette haer, terwyl zy van de trappen vloog, en ziende haer in zulk een wanorde , vroeg die: wat is 'er te doen? Ga, vraeg dat dien verachtelyken fchurk, uwen Heer, antwoorde de Juffer, in de uiterfte drift, en ftiet haer van zich, maer, in de fchielykheid, floeg zy een verkeerde gang in, en eer zy't gewaer werd kwam ze in een Kamer, daer de oudfte Dochter van den Hoveüngrzat, die gehoord had wat zy tegen de Huishouder fprak. Juffer Sally haer ziende, keerde te rug, zeggende: verfchoon me, Mejuffer, ik heb een verkeerden weggenomen om uit een Huis te raken, daer sik wenschte dac ik nooit myn voeten in 0 o gezet  atift Historié gezet had. Die wensch is my leet, itS dien ge'erreden toe hebt, antwoordde de jonge Juffer, met groote minnelykheid, maer zit wat neêr en tracht wat te bedaren , en Ik zal myn best doen om u veilig .ten huize uit te helpen. Dewyl zy deze woorden met groote teerhartigheid uitfprak, ging Juffer Dickens zitten en begon hard, overluid op een zeer erbarmelyfc wys te fchreien, fchoon zy eerst gepoogd had hare tranen te fmooren. De andere Juffer, haer zoo fmartelyk bedroefd ziende, en lichtelyk, uit haer Vaders praétyken, die haer niet onbekend waien,kunnendegisfen,!wat de ware reden was, begon mede een traen van medelyden te Itorten met deze minnelyke bedroefde: maer terwyl het ftuk heel teêr en haer Vader hier in geraekt was, kon zy haer dien troost niet geven, die hare goedhartigheid aen de bedrukte gaerne met woordon zou hebben willen uitdrukken. Terwyl zy beiden in deze fprakelooze droefheid zaten, kwam 'er een Lakei binben, en zich naer JufferSalh keerende, üei hy, dat zyn Wel Edelheid verzocht dat zy terftond wéér beliefde boven te komen. Neen, zei zy, in een verwoede drift, ga heen, zeg aen dat oude gedrocht, dat geile beest, dat ik hem niets te zeggen heb; en zy dacht zich naer de deur te begeven. 'De knevel had dc on- be-  van Charlotte. Summers 513 befchaemdheid van haer het uitgaen te belet r.en, cn vertelde haer, op een onhebbelyken toon, dat zy zich zoo veel trotsheid niet eens behoefde aen te matigen; Want de Poertier had order om haer niet te laten vertrekken , voor dat zy zyn Heer gefprooken had. Hemel en Aarde! nep zyuit, waer ben ik toe vervallen, dat zulk een fooode ais deze my durft hoonen! De jonge Dame weerde den Lakei van haer af, en verzocht dat hy zou weggaen cn acn zynen Heer zeggf n, dat zy voor de jonge Juffer zou verantwoorden, zoo ras als zv eenigzins bedaerd zou wezen. De Lakei gehoorzaemdc cn ging heen de jonge Darm floot de deur achter hem toe, en deed 'er zelfs de fchuif op, Ach Hemel! ichreeuwdc Salh, wat gaet gy beginnen, myn lieve Juffer? Ach, ik hoop niet dac ge my zult vasthouden; ik bezweer u, by de zedigheid van uwe fexe, eenig medelyden te willen hebben meteen eerbare Maegd, en mv te laten vertrekken1. Wees niet verlegen, juffer, antwoorde de andere, op een zeer mededogenden toon, myn oogmerk is ganser» niet om u vast te houden, maer om uwe vlucht te beveiligen; bcdacr, voor een ogenblik en droog uwe tranen af, en dc zal u door eene deur uit laten, om uitaeze Kamer in den Tuin te kunnen geraken, da^r gy gemakkclyk zult kunnen ontfnapocn. De Juffer bedankte 'naer zoo veel als y J O 3 ha.  ji^ Historie hare tranen en zuchten dit toelieten, poogde te bedaren , en trok haer Kapot over haer aengezigt, waer na de jonge Dame haer by de hand nam en haer in een andere Kamer leidde, waer van zy de deur naer den tuin opende, dien zy doorliep tot aen de Poort, welke op Hjde-Park Corn-r uitkwam, daer zy een koets nam , en aldus behouden t' huis raekte by Jufvrouw Masfy. Zy liep onmiddfclyk naer haer Kamer, zonder iemand van 't gezin, behajvende Meid te ontmoeten, die haer inliet, en zv fchudde haren Boezem uit met fehrei * eh en klagen. Hemel! ben ik dan gefchapen om zulke vuille lusten te verwekken in alle. die my zien ? Is 'er iets in myn houding of gedrag, dat zulke verfoeilyke voornemens kan aenmoedigenin manluiden van allerhande Handen, iaren cn inborst ? Is 't myn fchuld , dat ik dus door hunne hatelyké minnedriften vervolgd worde? Ach! leer my, o eenig medelydonde Engel, my zelve te verbeteren, op dat ik eenige rust mag fmaken, en myne eerbaerheid in vrede moge genieten, of voer my in een onbewoonde Wildernis , daer ik vry van de lagen van verleidende vriendfn, en 't geweld van gedrochten in Menfehenfchyn, Hechts eerbaer leven moge, met minder ondeugende Wilden. Niet meer dan twee maenden ben ik uit die herbergfame wooning geweest, daer ik leer-  van Charxotte Summers. 215 -Wrde een afgryzen te hebben voor de zonde en alle hare begeerlykheden, enik heb reeds door een geheele zee van moe,. Ivkheden moeten heenen varen! Ach l hoe fan ik de gedachten uitftaen, dat ik myn ganfche leven dos voor allerlei gevaren zal moeten blootftaea, dus weerloos, cn een prooi voor a le> fctenners, die op my durven aenvallen O, Hemel! bclchut nwne onnoozelheid, op u Helle ik myn hoop en vertrouwen, cn verleen my uwen byftand, omuweflaendc hand met lydfaemheid en sonaer wanhoop te dragen , of zinder over uwe bedeelingen te morren ! Zy bleef een uur of twee in deze bittere naerheid, en begon toen by zich zelve te overwegen wa" verflag ze zou geven aen Jufvrouw Masfu en haer Vriendin de LinnenkoopSr; hoe zy namelyk by den Hoveling was ontfangen. Deze twee Vrouwen hadden zich met zoo veel zedigheid en betamelykheid tegen haer gedragen, en zoo dikwiis haer affchrifc betuigd van de boosheid der tegenwoordige Eeuw, en haer zoo veel waerfchouwing gedaen tegen dc listen en lagen, waer voor hare jeugd en fchoonheid haer natuurlykerwys blootftelden. dat zv in 't alderminfte geen het germgfte denkbeeld zou hebben durven huisvesten dat een van beiden de allerminfte kennis hadden van den toeleg van den Staatsdienaer op hare eer en  ai6 Historie Maer fchoon deze gedachten haer hadden kunnen aenmoedigen om haer beklag te doen over de verfoeielyke behandeling, die haer bejegend was, echter erinnerde zy zich den hoogen eerbied, dien zy altoos betuigd hadden voor dezen ouden fneukelaer, en hoe onwaerfchynelyk zy zulk een vertelling zouden houden, die van een Man van zyn jaren, zwakheden, en defigheid verhaeld werd, en dat het genoegfaem zeker was, dat zy haer zeggen zouden .behandelen op dezelfde wys als Jufvrouw Morrice haer zaek met Kapitein Price behandeld had, waer door zy gevaer zou loopen van voor altoos hare vriendfchap te verliezen, gelyk die van Jufvrouw Morrheby gelyke gelegenheid; derhalven befloot zy , om de zaeK geheel en al te verbergen. Juist had zy dit befluit genomen , toen Jufvrouw MasJ), die uitgeweest was wanneer zy t'huis kwam, in haer Kamer trad, om te hooren hoezy gevaren was, en haer in een zeer naer en droevig poftuur vond zitten. Hoe is her, zei ze, Juffer Sally, gy fchynt verflagen, is 'er eenig nieuw ongeluk gebeurd? dat hoope ik immers niet; ik was in groote verwachting dat onze goede Vriendin, de Linnenkcopfter, iets goeds voor u had; ik kwam haer op de Markt tegen , en zy had even tyd om my in 't oor te byten, dat gy naer 't Huis van Mylord waerd. Verteld me, wat is 'er van dc z«ek,  van Charxotte Summers. '217 zaek, want ik zal me verheugen o/eralles , wat uwen weiftand kan bevorderen. Ik heb niet veel goeds te vertellen, antwoorde de Juffer zeer flaeuw , alleen zal ik zeggen, dat zyn Wd Edelheid my een aenbieding deed,' waer toe ikzeker weer, dat ik onbekwaem ben. En wat is dat voor een aenbieding, bid ik U? Wel! om zynHuishcudtlerte wezen, üy weet ik heb al myn leven op het Land gewoond, en hoe kan men met reden denken dat een jong fchepfel a'.s ik zou weten een Huishouden' van hoflykheid te London te bellieren, of dat ieimnd van myn jaren zoo veel Knechts en Meiden, zou kunnen regeeren als deze Heer houdt? Ik zou my zelve hier door maer tentoon ftellen Ik zoek enkel een diemt te bekomen by een D.me; hiertoe meene ik eeningszins bjkwaem te zyn, en ik tracht niets te onderneemen, dan 't geene ik behooriykerwyze kan uitvoeren. • En ben je dan zoo dwaes geweest van zulk een zaek te weigeren? ZeKer je moet betoovert geweest zyn ,daer je 't in uw magt gehad hebt om uw fortuin te maken op een ftel en een fprong, en datje zoo in ée'n reis uw geiuk mee voeten treed, uit enkele zotte verbeeldingen! Hoe Kind! Myiord, weet wel, datje zoo veel ondervinding niet hebt, en zou wel volk gevonden hebben om u te ondeirichten; als by maer zag wat je kunt, O 5 en  siS Historie en dat je willig waert om te leeren. Vt oordeel dat het uw zaek niet was om zwarigheden te maken, daer geen zwarigheden zyn; maer je weet zelfs best wat je lylct; ik wensch maer dat tiet je niet al te ras mag berouwen. Ik vrees dat enze Vriendin Jufvrouw . . . gansch niet in haer fchik zal wezen, daer ze zoo veel moeite voor je gedaen heeft; maer dac ken je met malkander afhaspelen, want ie kunt niet zeggen, dat ik 'er je in •t geheel in geraden heb; ik wasch 'er myn handen van af; en aldus ging ze uit de Kamer in een foor: van gramftorigheid. XXVI. HOOFTSTUK. Behelzende hel Tweede Deel van dvn toeleg op Jufer Summers,ttoe ze naer '/ Spinhuis gezonden word* cn de wonderbaere l'ery deling der aenllagcn van den Hoveling , mei ds vcrbysiering van de werktuigen , die hy bezigde. De manier, waer cp Jufvrouw Mtjfi den draei opram, oren zy aen de zaek van dezen oucenüneukeiaergaf, vermeerderde de juffers neêrflagtigheid, en zy voorzag nu, dat zy gevaer liep van haere vtiendfehap geheel cn al te vcr.ie- zen,  tan Charxotte Summers. 219 gen, en dat het noch erger zou wezea met de Linnenkoopfter, die zy oordeelde dien achtermiddag te moeten gaen opwachten, en zy deed haer omtrent het zelfde verflag ais zy aen jufvrouw M*f? gegeven had. De Linnenkoopfter feneen zoo knorrig niet als zy verwachtte »maer eer meêgaende, en zei dat zy haer niet kon misprvzen, dat zy ongenegen was zulk een zwaeren dienst te ondergaen, zy wenschtc maer, dat zy 't niet zoo botuit geweigert had, gelyk zy vertelde gedaen te hebben. Zy beloofde haer naer len Plaets om te zien,zoo als zy fcheen te verlangen, en zy fcheiden zeer gosde VrDit^edrag van Juffer Salh tegen Jufvrouw' Majj) cn de Linnenkoopfter, van aen haer de behandeling van den Staatsdienrer niet ten toon te ftellen , gaf den ouden verliefden Heer zeer hooge gedachten van haere voorzichtigheid, en eenige hope dat hy zyn oogmerk zou Kunnen bereiken,indien hy de zaek op eene andere wyze behandelde, en op eene manier te werk ging, die meer overeenkwam met haere hooghartigheid, waer van hy begreep dat zy rykelyk voorzien was. Hy vond geraden twee of drie daeen te laeten voorby loopen , zonder iets te onderneemen, en fchreef haer toen een brief, krachtig geftoffeert met verliefde complimenten, verzocht verichoo-  Historie ning, dat hy zulke lage gedachten van haer had opgevat, om haer als een dienstbode in zyn huis te nemen, daer zy alleen de hêerfchappy over zyn hart hsd, en bcfioot met eene aenbieding van een Jaergeid van Vyfhonderd Pond Sterlings, en een goed huis om te bewoonen , mits dat zy hem alleen wilde vergunnen haer nu en dan te komen bezoeken, en die bekoorly kneden te mogen beichouwen, die alle zyne zinnen betoovert hadden,* en in een nalchrbt bedankte hy haer voor de befchcidenheid van hem niet ten toon gefteid te hebben voor haere Moei; biddende haer die ze'fde voorzorge in het toekomende te willen gebruiken; maer haer antwoord te zenden aen zyn huis. Deze Brief, gelyk men haer vertelde, werd, eer zy noch op was, gebrachc door een Lakei, wiens Livery zy niet kei den; en die gezegt had, dat hy naer geen belcheid behoefde te wachten. Zy opende hem, geloovende, dat hy uit het huis van den Heer Hong-weert zou kunnen wezen, maer zy ftond verwonderd, dat hy van haren ui'tgedroogden Galant was. Zy las den Blief met greote ontroering en verachting, verzegelde hem weêr in een blanken emfiag, fchreef hetOpfchrift, en op dat'er haere Huiswaerdin ncch iemand van het huishutiuLn 't mirfte van weten mogt, beitelde zy hem zeiven aen de Stuivers Pust. Zy werd genoeg-; faera  van Charlotte Summers. jPÜ . ftem alle dagen met dergelyke Brieven lascig gevallen, die zy altoos op de zei de manier behandelde, met dit oaderlcheid, dat zy de hand kennende, die nimmer opende; want zy was ongenegen om eenige gelegenheid te geven van ze in te zien, uit vrees van eenigen argwaen te geven, of zich zelve te verpligten, van zich te moeten verklaren aen Jufvrouw Matïy of haere Vriendin. . . Omtrent drie weken na deze Bnefwisfeling met den Staetsdienaer,vond de Meid van den huize (die een zeer goedhartige brave meid fcheen, en zeer by de jonge Juffer in gunst ftond, dewyl zy zeer wilJi" en gefeed was om haer allen dienst te dSen, dien zy kon) vond, zegge ik,deze meid van den huize geraden om zeer fchielyk te verdwynen, en van ftukje tot beetje alles mede te nemen, wat de ongelukkige Juffer SallyDïhmtoebehoorde, van Kleederen, van Linnen, met een Juweel - Koffertje, dat zy gekogt had ,ledert zv in Londm gekomen was, waer in zy haer Ho'rologie, Juweelen en t wemigq Geld, dat zy had, in bergd», behaiven drie Guiny» en eenig Zilver Geld, dat zy in een Beursje in haer Zak had, en M-vrouw migat* Afbeelding,'c wek zy aen een zwart Lintje gebonden aen haren Arm droeg. " Jufvrouw Mafo en zy waren dien avond ten eten yerzogc by Jufvrouw de Linnen. koop-  fijii Historie koopfter, pd kwamen niett'hnis voor dat de klok Elf geflagen had, wanneer een van de Kinderen haer vertelde, dat Jannetje, de Meid, omtrent twee uuren na Moeder was uitgegaen, en noch niet was t'huis gekomen; Jufvrouw Maffy fcheen ongemeen verwondert over haer lang uitblyven, en verzocht de Jufter noch wat by haer te blyven zitten om haer gezelfchap te houden, tot dat zy kwam. 't Werd haif twaelf, 't floeg twaelf uuren, maer toen begonnen ze te wanhopen dat zy komen zou, geloovendedat haer eenig ongeluk moest overgekomen wezen; want zy hadden de allerminfte gedachten niet van ontrouwigheid,tot dat Juffer Saily naer haer kamer gegaen was en met een groote verbaestheid weêr de trappen afkwam loopen, roepende dat zy beftolen en alles, watzy had, opgepakt en onzigtbaer was. Hemel bewaer ons l riep Jufvrouw Majfy; dat kan niet wezen; maer zy vonden 't zoo, en verder gaf zy zelf voor eenige Zilvere Lepels te misfen; maer zy achtte haer verlies lang zoo veel niet dan dat van de jonge Juffer, 't welk ongemeen van meer waerdy was, en poogde haer te troosten, zoo veel als zy kost, haer zeggende, dat zy den volgenden morgen een verlofbrief zouden halen om haer op te zoeken en in de Courant te laten zetten, en dat zy haer mogelyk wel vinden zoudent eer zy iets van 't geld of  van Charxotte Summers a»g tffgoed verduistert had. Dit was waerlyk een Hechte troost voor eene in hare rampzalige omftandigheden , zonder hoop van een dienst, zonder kleederen, dan die zv ap« ha~r Lyf had, met eenig linnen by ds Waschvrouw,en maer weinig geld in haer zak,daer zy maer korten tydme6 toe kon. Maer dit was alles, daer zy zich mee troosten kon, en zy was genoodzaekt met een bedrukt hart naer bed te gaen ; doch niet om te rusten , maer wel om haer ongelukken en rampen te beween en. ■ • ■ 's Morgens by tyds, kwam Jufvrouw de Linnenkoopfter, als by toeval, terwyl zv zaten tc ontbyten,en beklaegde Jutter Selty op de allervriendelykfte wyzc;maer zei, dat zy den moed niet moest verlooren geven; zy zou haer helpen om het goed weer te krygen, dat zy verloren had; maer indien dit niet gelukte, zy zou haer geen gebrek laten lyden, tot dat zy op haer (lag geraekt was; want dat zy haer zoo lief had,ais haer eigen Kind9 en haer ook zoo zou handelen. Zv dngen alle drie naer een Magiftraetsperfoon, "verkregen een verlof te^en de verdachte dief, en gebruikten een Praktizyn oin de zaek uit te voeren. Deze gaf last om Jame te gaen opzoeken overal daer men dacht, dat ze zou kunnen gevonden worden. Dit maekte vry wat |osten, die de Juffer ai gaende weg aan  Si4 Historie betaelde, zoo ver als de fobere beurs kon ftrekken, zoo dac, eer noch de avond gevallen was, al het goud reeds was verei weenen, en zy hu noch maer weinige Schellingen overig had ; en echter maekte zy de volgende dag noch grooter kosten, zonder dat 'er ergens een enkel woord van Jattne} of van 't geüoolen goed werd vernomen. In het kort, in minder dan veertien dagen tyds, waer in zy haer in boop hielden van haer verlies te zullen weervinden, verviel zy, om zich re redden i« een fchuld van twintig Pond by Jufvrouw de Linnenkooper, die haerhec geld als opdrong, zeggende dat zy nooit een koperen duit, geen fpeld zelfs wtérom begeerde, tot dat zy volmaekt in flaet was om het te kunnen betalen. De Prakttzyn, die wel het meeste van dit geld genoten had, begon zoo gemoedelyk te worden , dat hy eenigen twyfel kreeg of hy wel ooit den Dief zou kunnen betrappen, en, 't geene iets zeldzacms was in een man van zyn beroep, zei tegen de Juffer; hy zou haer niet raden meer goed geld naer kwaed geld te werpen; maer het te laten by bet cerfte verlies. Zy was zeer gemakkelyk te bewegen om op te houden met een vervolging, die zv reeds had afgekeurd, zooras als het weinige, dat zy zelf had, op was; want het ging haer aen haer hart, dat zy i'chulden moest maken, of onder zoo veel ver-. a  Van Chareotte Summers. 235 Vérpligting wezen! térwy! zy in geen ftaet: was oin al dit geld te kunnen betalen en zy tras in een fcbrikkelyke naerheid als zy bedacht dat Jufvrouw de Linnenkoopfter, zulk een goede Vriendin, zoo veel by haer zoude kunnen verliezen. Maer deze goedhartige Vrouw was onvermoeid In haer allen dienst te doen. Zy vertelde haer dat Zy nu een plaets voor haer gehoord had 4 daer ze verzekerd was haer te kunnen bezorgen ; maer, wat zon ze zeggen , 't hooge woord moest 'er uit* zy zou genoodzaekt wezen hier zeer net voor den dag te komen, dewyl het een Hüis was vangroot aenzien, en hierom zou het nodig zyn, dat zy wel voorzien Was van Linnen en Wollen j om gekleed te kunnen wezen, zoo als het in zulk een huis paste, daer zy haer meende te beftellen. Juffer Sally zou haer gaerne verfchoond* hebben van iets het minfte aen te nemen' maer de andere drong 'er op aen, gaf haer geld om Jufvrouw Marfy af te betalen , en met dit en de behoeftigheden die zy kocht, beliep de fchuld noch twintig Pond meer dan de vorige rekening, waer voor zy zoo goed was van alleen een Obligatie te Verzoeken, te be1 talen op de eerfte aenraaning; niet datzy I haer mistrouwde en hierom eenige zekerf beid noodig had; verre van daer; maer' \ dewyl een mensch fterflyk is, kon het t geen kwaed, datzy iets had. om by leJI.Decl. 2 yeig  22(5 Historie ven of fterven de deugdelykheid van haer fchuld aen te toonen , die zy nooit zou vorderen , voor dat zy die, zonder den minften hinder of ongemak kon betalen. Dit was al te redelvk om aen zulk eene edelmoedige Vriendin te weigeren; de Obligatie werd getcekend , met betuigingen over en we'r van dankbaerheid acn den eenen kanten onverbrckelyke, eeuwigdurende vriendfchap aen den anderen; en zy fcheiden, met affpraek van malkander in twee of drie dagen weêr te zien, om in den beloofden dienst te treden. Maer een geheele week verliep 'er, eer men de minste tyding hier van hoorde ; en eindelyk kwam Jufvrouw de Linnenkoopfter, die trouwe en edelmoedige Vriendin, in een bezoek, dat zy enkel en alleen om Juffer Dicfcns wil kwam afleggen, haer verteilen , dat zy zekerlys onder een zeer ongelukkige Planeet moest geboren wezen, want dat alles tegen liep, wat 'er tot haer best werd aengevangen. Wat mv belangd, zei zy, ik weet waerlyk niet wat ik 'er van zeggen of denken zal, ik heb van myn leven zulte een ongelukkig mensch niet gezien. De Kamenier van de Dame , daer ik u dacht te bezorgen, zal blyven, zoo dat we nu weêr net even na zyn als te voren. De Juffer meende door den vloer te zinken van verlegenheid en kwelde zich zelve met nutteiooze klagtcn, daer de andere,  van Chareotte Summers. rlere, gansch ftrydig met hare gewoonc vriendelykheid, haer over begon te be- kyVen- Kom, zei ze, wat kan dat huilen en klagen baten, ge moet naer middelen uitzien om je zelve te helpen, en maken dat ik myn geld kryg, want ik Kan niet meer aen je doen dan ik gedaen heb, en je kunt zeksrlyk zoo geheel en al van vrienden niet ontblood wezen, die de beuzeling, die je me fchuldig bent, niet zouden willen afdoen; want, op myn eer, ik kan niet langer zonder geld bf zonder borg zitten; 't is te veel om te verliezen by iemand , die my wild vreemd is, gelyk je weet dat je me bent, Indien een geest of de dood perfoonlyk zelf aen de ontroostbare bedroefde verfchenenwas, kon zeniet erger ontftelt en verbaest geftaen hebben, dan doot zulk een onverwagte tael, zoo ftrydig tegen alle voorgaende gedrag en beloften. Zy was zoo verftomd, dat zy zich geheel en al buiten ftaet vond om haer eenig antwoord te kunnen geven, en de andere verliet haer om op haer gemak te kunnen denken op dit nieuwe voorwerp van befchouwinge. \ Het hartzeer van de ongelukkige fchoone was te groot en haer gemoed te vol om redelykerwyze te kunnen denken iwat haer te doen ftond; zelfs kon zy nhaer overkropt hart geen verlichting gekermen en klagen, en hars p i tra-  »a8 Histori» tranen fchoten nu verre te kort, ook wist zy niet waer ergens haer toevlugt te riemen om raed, veel min om byftand* Hare Huiswaerdin kwam binnen, en vond haer in deze droef heid. Ik kan wel gisfen , zei ze, wat 'er van de zaek is; onze Vriendin is van daeg in een zeer kwade luim; ze heeft ergens een groot bankroet geleden, dat haer, vrees ik, haer eigen crediet zal benemen, en hierom wil ze nu met zoo veel geweld en zoo fchielyk geld hebben. Maer, foei, je behoord je te fchamen, van zoo neêrflagtig te wezen; de zaken ftaen zoo erg niet als i je u wel verbeeld; je kunt je zelve wel redden en leven als een Koningin in de waereld. Helaes! antwoorde 't onge- > lukkige Mensch, alle hoop zelfs is weg; ik heb geen toevlucht, dan te bidden dat de dood my uit de waereld haeld , daer 1 niets dan elende, ongeluk, valsheid en i bedrog te beleven is. Waer zal ik heen? 1 Hoe zou ik me redden ? 't Was zelfs zeer tegen myn zin in fchulden te vervallen,, en ik heb nooit gedacht, dat ik hier ora zoo lastig gevallen zou worden. Weg, weg, met fchulden, gaf de andere ten antwoord, daer kan je gaeuw afraken; je behoeft maer aen Mylord te fchryven en hem uwe omftandigheden te laten weten; ik zet 'er myn leven voor, hy zal ze betalen en noch meerder toe; en wil hy niet, je weet Capitein Priu wil!  van Charlotte Summers soq Wil wel, die zoo edelmoedig was van je vyftig Pund te zenden. Kom, fta open fchryf aen alle bei , en ik verzeker je; je zult voor den avond zoo ryk wezen, als eer je beftoolen werd, en al je fchulden betaeld daerenboven. Neen, ant¬ woorde de Juffer, op een drifdgen toon, ik wil liever fterven, dan zulk een laeg ding te beginnen, dat ik my tot een van beiden zou keeren. 't Is heel goed, Mejuffer, antwoorde de andere, zeerfnibbig, wees zoo boos niet; ik heb myn raed maer gegeven; wil je dien niet volgen, dan kan je *t laten , maer ik begryp, dat je wel zien zult dat je zult moeten, of 't zal in 't kort noch erger loopen. En aldus vloog ze de Kamer uit, en liet de troostelooze Juffer Summers in noch grooter verlegenheid dan te voren. 't Zou moeilyk vallen den doodsangst te befchryven, die dit ongelukkige jonge fchepfel uitftond, want het overige van den dag en den volgenden nacht kon zy geen oogenblik flapen, en hoe zy'c meer overdacht, hoe zy min de waerfchynlykheid zag van uit deze moeilykheid uit te ra: ken, en hoe naerder haer het uitzigt voor i haer toeftand in het toekomende voorkwam. Maer in haer grootlten nood kwam i het haer nimmer in de gedachten eenig iberouw te hebben, dac zy Mevrouw \Wel%aed had verlaten; de overweging dat alles, watzy leed en uitftond voorcvloeiP 3 de  HlST 0 R I « de uit eene beftendige betrachting van haer pligt was de eenigfte flikkering van troost , die zy had om niet te verzinken onder den tegenwoordigen last van wee en ftnarte. Van den tyd af aen, dat zy beftolen was tot nu toe, had zy geen brieven van den verliefden Hoveling ontfangen , en zy befloot dat hy afliet van haer te vervolgen; maer zy taste geweldig mis; want 's morgens na dezen droefgeestigen nacht, werd haer een brief van de zelfde hand gebracht, die zy, zonder hem te openen , weêr toezegelde in een blanken omflag, geiyfc de voorigen , en naer de ftuivcrs Post bracht op den eigen voormiddag. Dien dag werd zy door hare Huiswaerdin zeer koel behandeld, die zich naauwlyks verwaerdigde tegen haer tefpreeken," 'c welk een nieuwe vermeerdering van hare droefheid was, voornamelyk om dat zy zich een week of twee ten achteren bevond voor haec kamerhuur en kostgeld, zonder een duit om te kunnen betalen. Over de maeltyd werd haer van ter zyde te kennen gegeven; dat haer week Zaturdag om was,en «at het niet onaengenaem zou wezen dat 'er wat geld kwam. Dit gaf haer weêr ftof van overdenking voorden volgenden nacht» en maekte hare kwelling noch ondraeglyker. Maer den volgenden morgen had zy noch yry wat meer gelegenheid om  van Charlotte Summers. 23 r om haer geduld en lydfaemheid te oeffe«en • want Jufvrouw de Linnenkoopfter "eï al heel vroeg by haer een bezoek af, en vertelde haer met zeer weinig Ceremjr yy kwam, om te weten wat zy ^,nem=n^»aSontrc„thaerS.d «an, ze moest weten waer zy ftaet op Kon mSes! myn lieve Jufvrouw, riep.dn ongelukkige Sallj, wat heb ik . u gedae, dat ge me zoo behandelen zult? K heO rnyn omftandigheden niet verborgen voor "gehouden , toen ge my met het geld vbrnbgt heb . Gy weet dat ik u gezegd lebP, % ik vriend noch macg , noch eeSlgVn nis had, waer op ik my ton veriaten om een kruimel brood zef» te kunnen krven, en dat ik geen vooruttzigt altoos had om u te kunnen betalenen echter ïad'y de nu zoo verderflyke «lendelykS voor me van my te dringen tot het ■ennemen van Uwegunstbewyzen. HoeKunc ge me dan nu onderdrukken, en myon Loglykheden vergen? — Praet me van geen onmooglykheden! -—- J* weet? dat als uwe kregele hooghartigheid zich beliefd te vernederen, gy my gema.kelvk zult kunnen betalen en noch vry wVmeer; Zeker! Maer ik zal eens zien, lutfertie of een gevangenis dat harde noofd zal kunnen veibrckcn; 't heeft van Zy n leven wel fteviger koppen weten te vermurwen— en zonder haer ant-  sija Historie woord af te wachten, dat ze ook niet in ftaet was te kunnen geven, vloog zy de trappen af, en trok de voordeur achter haer toe, net als of ze het huis onder den voet zou halen. Jufvrouw Masfy kwam vervolgens haer plaets bekleeden , maer niet met eenige verpligtende woorden om haer te beklagen , maer als een van de troosters van Job, met bitter verwyt en onwaerdig- heid. Ik heb 't je wel gezeid wat zulk een harnekkigheid zou uitwerken, maer je bent wyzer als ik om je te laten regeeren; nu zal je haest zien, waer je u zeiven toe gebracht hebt, en of fnot en cn kwyl te huilen je zal kunnen verlosfen. Och, zwyg, om al wat hei¬ lig en dierbaeris, myn lieve Jufvrouw MasJ}, antwoorde Juffer Sally, pynig me niet met nutteloos verwyr. De Hemel is myn getuigen, ik handel oprecht met ieder een, en als ik tegen alle billykheid onderdrukt word, moet ik het dragen tot dat het hem behage my te verlosfen, hy kan het alleen doen; want hier op aerde, zie ik, hebbe ik geen Vrienden meer. — Jufvrouw Masfy begon 't oude liedje, dat altyd uitkwam op haer weigering van zich te keeren tot de Lord of Capitein Pr/Ve, waer op de Juffer geen antwoord gaf, maer verder alles met gedult aenhoorde , totdat jufvrouw Masfy naer beneden geroepen werd, door een hard geklop aen de dêur. Zy  van Charxotte Summers. stfg Zy was maer weinige minuten weg geweest, wanneer ze weêr boven kwam, met zich brengende drie mannen, die de kamer intraden , zeggende: hier zyn eenige Heeren ( fchoon zy 'er eer uitzagen als Beurfefnyders ) die u begeeren te fpreken , en zy keerde, na dit zeggen , fchielyk weêr;te rug. De Heeren, gelyk het jufvrouw Masfy beliefde hen te noemen, lieten de jonge Juffer niet lang in twyfeling over hare boodfchap. Hun aenvoerder gaf haer ras te kennen, dat hy zeker gefchrift tegen haer had ter requifitio van Rlejufvrouw ... de Linnenkoopfter in het Strant, toonde haer het doodelyk parkement, dat haer meer ontzette dan of men haer de dood hadaengezeid, en vertelde haer dat zy verplicht zou wezen om met hem meê te gaen naer zyn Huis. By alle andere gelegenheden gaven tranen en klagen eenige verlichtingaen haer bang gemoed ; maer by deze waren hare fmarten al te diep treffende om eenige hulp door dit middel te verkrygen. Schoon zy van droef heid fcheen te zullen berften, was zy niet in ftaet om een enkelen traen te laten ; maer ftond zonder fpreeken, in een onbefchryflyke weemoedigheid van haer ftael op, en begon haer Kapotmantel aen te trekken cn haer Kapot op te zetten; en de Schout belaste aen een van zyn Dienaers een Koets voor de deur te doen komen, dei P 5 wyl  &34 Historie wyl hy, volgens zyn zeggen, de Jufvrouw niet op de openbare ftraet wilde ten toon ftellen. Terwyl zy ftonden te wachten naer de Koets kwam Jufvrouw Masfy boven, en geliec zich als of ze van ontiteltenis naeulyks op haer beenen kon ftaen, om dat de Schout en Dienaers in haer huis kwamen, en zy ftorte zelfs eenige Krokodillen tranen om het ongeluk van Jufvrouw Di kern te beweenen. De Jufter zag nu haer kwaetaerdigheid, en oordeelde te recht dat zy en haer Vriendin in het Strant tegen "haer hadden famengefpannen tot eenig oogmerk , waer van zy geen denkbeeld ooit gehad had, en floeg geen acht op haer gemaekte ont roering, maer zag haer, terwyl zy in de Koets trad, met de uitterfte verachting en verontwaerdiging aen. Met leerwezen moet ik mynen gocdhartigen lezer tot dit tooneel van droefheid en jammer henen leiden; de afgryslykheid van een Spinhuis voor een jong fchepfel, opgevoed in de grootfte weelde; die een deftig Huishouden kan toelaten, is zonder eenige befchryving gemakkclyk te begrypen. Het zy dan genoeg te zeggen, dat hare fmarten zoo g root waren , dat ze tot geen hoogcr top konden fteigen, cn zoo kennelyk in haer minnelyk gclaet te lezen, dat zelfs de wilde dieren, die deze plaets van dende bewoonden, tenigermate deel namen in  van Charlotte Summers. 035 in haren angst, zoo dat zy hunne natuurlvke woestheid afleiden, en, om hare droefheid zoo veel als mogelyk was te verlichten, haer met meer teederheid behandelden dan men ooit zou kunnen verwachten van zulke ruwe gemoederen. Zy toonden haer een kamer en goed vuur, en vindende , dat zy geen gezcllchap by baer verlangde , lieten haer alleen om hare rampen in eenzaemheid te befchouwen. Zy zich alleen ziende en de deur nu voor de eerftemael voor haer toegcfloten, loosde zy een diepe zucht, wanneer zy c oog wende naer een klein gat, door het welk zy zeiden, dat ze roepen moest, indien ze iets van nooden had, en toen kreeg ze eenige verlichting door 't ienreijen Maer zich zelve m een ogenblik opbeurende, trachte zy haer gemoed te bezadigen, en te overwegen, zoo c mogelyk was, of'ereenige middelen waren, waer door ze zich zelve zou kunnen redden ; zy haelde alles in haer gedachten overhoop, watzy wist te bedenken , zelts met het allerverfte uitzicht van waer* fchynlykhcid; dat'cr by mogelykheid op te vinden was; maer, na dat zy twee uuren lang in dit bedierd overleg gelpilc had, kwam ze nee weêr op het eigen punt, daer ze begonnen was, op een Soinhuis; zonder geld, zonder eenig. Vriend op den Aerrtbodem, die haer een Schelling zou willen by zetten, ten zy 0 hief  33$ HlSTORIK hier vcor een woeker te moeten betalen, die haer dierbaerder was dan hare vryheid. Verlosfing dan, zei ze, is 'er door menfchelyke wysheid niet te vinden, dit kan , dit moet ik alleen verwachten van u, o Allerhoogfte! kan 'er eenige onfchulcige elende grooter gevoeld worden, en hebt gybefloren, dat deze myn lot zal zyn, ik ben verzekerd uwen byftand zal my bekwaem maken om ze te dragen, of naer uwe barmhartigheid den draet myns levens aflhyden en een einde maken van de jammeren, die tc hevig zyn voor een zwakke vrouw cm te kunnen wcêrftaen. Met deze gedachten begaf de fchoone bedroefde , die door gebrek van rust zeer verzwakt was, dewyl zy in twee of drie nachten niet geflapen had, zichtebed,en viel in een vasrcn Oaep tot den Avond, wanneer de Cipiers Vrouw boven kwam en vroeg of ze niet het een of 't ander begeerde te eten. Zy antwoorde, datzy wel zou willen zien of ze iets eten kon; maer dat zy wel eerst diende te weten wat het zou kosten, om dat ze geen geld had om te kunnen betalen , alzoo zy niet meer dan een enkele fcheliing mee eenige halve ftuiverltukken in haer zak bad. Deze Vrouw, hoewel zy aen allerhande foort van elende gewend was, vond zich echter bewegen met haren toeitand, en zei, dat het geene zy haer brengen zou haer geen duit zou kosten, Zy  van Charxotte Summers. 437 Zy kon by haer alles krygen, wat zy In huls had, zelfs zonder een enkelde fpelt. Neen geenzins, antwoorde de Juffer, vergeef me , dat ik dit weigeren moet; want juist door zulke aenbiedingen ben ik verraden en hier ter plaetfe gebracht. Dat kan wel wezen, gaf de waerdin ten antwoord, ik heb 'eral vry wat van gehoord; maer wy zyn niet allen eveneens in de waereld; ik zou zulk een ding niet doen willen, om geen konings goed. Zy ging na beneden en haelde haer een gebraden Kuikentje en een Pint Wyn, maekte dac zy wat at en een glaesje of twee Wyn toedronk; fpreide fchoone Lakens op het Bed, warmde het en zag 'er haer intreden eer zy van haer fcheide, haer biddende niet neêrflagtig te wezen; dat het menigmael het lot was van brave luiden in moeilykheid te vervallen, waer uit zy niet wanhoopen moesten van verlost te zullen worden. Ik heb hier, zei ze, menig een bedrukt en beangst zien inkomen , die 'er met een vrolyk hart weêr uitging: dit hoop ilc , dat ook uw deel zal wezen; en zy wenschte haer goeden nacht. De rust, die zy over dag genoten en het voornemen, dat zy by zich zeiven genoomen had orn zich met gedult aen alles te onderwerpen, wat haer kon over-; komen, en de moed, dien de Cipiers vriendelyke Vrouw haer zoo gulhartig in 'C lyf  Historie 'c lyf gefproken had, maekten dat zy den nacht geruster overbracht, dan men zon hebben kunnen verwachten, en zy was nu zoo overgegeven, dat zy enkel naer den volgende da*, verlangde, wanneer, gelyk men haer gezegd had, zy voor 's K»« nings-Bank zou gebracht worden, om haer uitterfte lot te weten cn dan voor geen erger te vrezen te hebben. 's Andcrendacgs 's morgens, by tyds, bracht de Cipiers Vrouw haer beneden uit haer cel om in de eetkamer te ontbyten, cn zy haiden even gedaen, wanneer haer acnklaegftcr, Jufvrouw de Linnenkoopfter en Jufvrouw Masfy binnenkwamen; zy fcheencn beiden zeer vriendelyk, en behandelden haer met veel eerbied, 't welk zy vry koel beantwoorde. De aenkiaegfter vroeg haer of zy op eenige middelen bedacht was geweest om haer fchult af te doen, want dat bet haer leet zou doen genoodzaekt te moeten wezen van zulk een jong mensch naer de Gy/.eling te moeten zenden. Op bet zeggen van de jonge Juffer, dat zy niets bad om van te kunnen betalen, en dat zy bereid was om zich te onderwerpen aen het ergfte dat de kwaetaertige invloed van hare bterren haer kon doen overkomen; haelde de andere een Brief uit haer zak , zeggende; Wel dan ben ik, in fpyt van uwe koppigheid, voornemens om je dienst te doen; je zult vinden, dat ik al-  van Charxotte Summers. 239 altoos uw Vriendin ben, endatalles, wat u overkomt, wezenlyk tot uw best gefchied, gelyk het 'er om gedaen is. Daer! voegde zy 'er by, gevende haer den Brief over, die met een Vrouwenhand was op'refchreven, lees dat en geef me uw antwoord ; maer wees niet te fchielyk; want hier hangt uw geluk of ongeluk van af, nu of nooit kunt ge gelukkig wezen. De Juffer nam den Brief, opende hem roet groote ontroering, maer was zeer fchielyk in groote verwarring, toen zy zag dat hy van haren verliefden Hove-i hng kwam. Dc inhoud luide aldus: Mejuffer , /Va den menigvuldigen hoon, die Gy myne Brieven hebt aengedaen door ze onge* opcnd en onbeantwoord te rug te zenden , had Gy reden om te kunnen verwachten, dat ik my met Uwe zaken niet zou bekommeren ; maer daer is iets dat in my zeiven , noch voor Upleit, en my nochmael aen; dringt om eene poging te doen op Uwe li ardnckkigh cid. Ik ben van Uwen toejlant onderricht, dia my van harten leet is, en ik heb bevel gegeven om U onmiddclyk tc doen ontflaen, 011, der voorwacrde dat Gy het aengebodene Jaergelil van Fy/h onder t Pond zult willen aen-  *4ö Historji aehneemen, *t wetk U van dit uur af ath zalgetelt worden, zoo ras ik de mintle kennis kryge van uwe genegenheid om te willen vcrfliglen, Mejuffer , Uw Vriend en Onderdanigfteö Dienaer * * * * * *»* * Öp 't lezen Van dezen Brief Honden dé oogen van de juffer in vuur en vlam van toorn en woede; zy ontdekte nu in een oogenblik 't geene zy nimmer gedroomd of vermoed zou hebben, dat de Linnenkoopfter en Jufvróuw Masfy de werktuigen waren van dezen ouden fchurk. Nu' zag zy de oorzaek van alle hare uitbundige vriendfehap, en nu bleek het oogmerk van hare tegenwoordige vervolging. En dit is het dan, zei zy, werpende den Brief met groote verontwaerdiging naer het hoofd van Jufvrouw de Linnenkoopfter, daer uwe goede dienften op uitkomen ! Is- dat het middel, 'c geen gy voorftelt tot myn verlosfing, eervergceten fchandvlck van uw eigen fexe en oneer voor de zedigheid ! fchaemt ge ü zelve niet een koppelaQrfter te worden van  vam Charxotte Summers. 24,1 van ontucht, en de deugd en eerbaerheid in haer verderf te helpen? Ga.' zeg aen'C oude gryze monfter, dat u te werk ftelt, dat ik -zyne verachtelyke aenbiedingen haet en verfoei, en dat myn eer alle aenvechtigen te boven is, die deeze ihoode in zyne magt heeft, 't Is genoeg, dat ik weet aen wien ik myn leet en lyden moet wyten; maer weet, eerloos Vrouwmensch, alkwaemd gy met al de kwaedaerdigheid van den Satan uit de Hel, dien gy diend, dat gy my geen fmart of onheil zult kunnen aendoen of ik hier door myn Eer befcherm, 't geen niet dan vreugde in myn hart moet verwekken, terwyl zulke elendige Godlozen als gy niet dan angst en knaging kunnen gevoelen. Ja zeker! antwoorde, de andere heel lebbig, ja Juffertje, met jou hooghartigheid, je durft me dan noch trotfeeren en me voor een koppelaerfter uitfchelden ? jk lach om jou woorden eeriooze fleta als je bent; had je niet moeten fterven van honger , als ik je niet met myn geld geholpen had ? en heeft deze goê Juffrouw je niet gered uit een olik Hoerhuis ? En nu , kwanfuis, moet je de eerbare fpeelen, cn noch eerlyke lui fchenden toe. Kom Heer, zich keerende tot den Cipier , die 'er den ganfchen tyd was tegenwoordig geweest, kom weg maer, naer de Gyzeling; daer hebtje jouw Geld voos . II. Deel. Q fluiten  543 HlSTSRIB fluiten en ontfluiten; ik wil dit ftnkjè zien weg brengen, eer ik hier van daen •ga. Ik zal heur leeren my uit tefchelden; ia dat zal ik. Ik geloof, zei de Cipier, die een zeer hoog gevoelen van zyne gevangene begon te krygen , en maer een zeer laeg denkbeeld van de aenklaegfter, dewyl hy alles, wat 'er gebeurd was, had aengehoord en den Brief gelezen, die de aenklaegfter in hare woede op de vloer had laten leggen ; ik geloof, fprak hy , dat ge beter zoude doen van haer los te laten; ■want hier , terwyl hy haer den Brief vertoonde, dien hy terftond in zyn zak Hak, hier in is rykelyk genoeg om uw fchuld te kunnen afdoen; maer met een om je reis te leeren danlen op 't gefpeel van Meester Hans. -■ Ik lach om zulke. praet, jou lompe vlegel;' ik heb vrienden genoeg, die me zullen byltaen en zulk een tael aen een Spinhuisvaer zullen weten te verleeren. Ik zal eens zien of je touw plicht zult doen of niet. De Vrouwlui waren zoo verwoed , dar het waerfchynlyk op een plukhairen zou nitgedraeid hebben, waer in de Cipier de handen vol werk zou gevonden hebben met zulke hetleveegen, als de Linnenkoopfter en Jufvrouw Masfy* die 't ftuk wel verftonden,eu niet alleen wisten te fchelden als visch-teven; maer tamelyk wel konden krabben en byten» doch de Ci-    van Charxotte Summers. 043 ! Cipier werd van 't flagveld geroepen, ora ! dar hem iemand in du raeste kamer ftond ; te wagten, die hem wenscrxere fpreken. ! Hy zond in zyn afwezen zyn Vrouw, tot byftand van de jonge Juffer, die door haer ' wonderlyK wel onderlleund werd, en de Juffer zelve lier 'er nu cn dan een woord> je onderlonpen, wanneer ze haer hem, ; kon verheffen om eenig gehoor te krygen. 1 Het Vrouwvolk raesde, dat men hooren noch zien kon, toen de Cipier wéér binnen trad en met een ontzaglyke tronie bei val dat ze allen zouden zwygen. Zwy1 gen? Rekel! zei de aenklaegfter, ineen i afgryzelyke woede, moet ik je gebruii ken en betalen om jou pligt te doen, en 1 durf je me noch uitfchelden ? Kom voort i aenftonds, breng me die fchaemtelooze I fletna de Gyzeling ; kan ik myn geld niet 1 krygen, dan zei lk het van haer vleisch ; halen. Dat zal, voor deze reis,. i niet gebeuren, zei de Cipier; want ge . zult, tot je uiterfte fchaemte, gelieven i;te weten, dat de Juffer op dit eigen ooilgcnblik vry en vrank is. Ik heb hier het i geld in dit beursje en vyf Guinys over, om ze aen de Juffer te geven j hier zyn de Guinys, die hyin zyn hand liet kliniken; ik zeg je derhalven, venrek terftond uit myn huis, en zend aenftonds uw Pradtifyn met een Notariale Quittntie, en : ik zal hem 't geld toetellen. Waer wagt ; je n»? Voort j yoort, 't lust me niet latten a ger  044 Historie ger te praten met zulke fchot-b . .. ate ^VUZou meeilyk vallen om te raden wa grooter w*s, de verbaestheid en fchaemte van de Koppelaerfters of de vreugde van de verloste fchoone. De eerden liepen de kamer uit, mompelende een party vloeken binncns monds,en de lufier was door den fchielyken en onverwachten ommekeer van zaken zoo getroffen , dat deze al te fchielyKe veranderins hare geesten overweldigde; zy viel achter over op een itoel, onbekwaem om een enkel woord te kunnen fpreken. De Vrouw van den Huize fprengde haer wat water in * aen gezicht om haer weer tot zich zelve te brengen, en bekeer haren Man, dat hy haer deze blyde tyding zoo onbehouwen verteld had. Zy kwam, na eenige Minuten weêr tot zich zelve, en vroeg den Cipier, aen wat goeden L-nsel zy hare verlosfing moest dankweten , of dat het maer een droom was? maer verzocht dat ze eerst wat zoud trachten te bedaeren; wanneer hy haer alles zou vertellen, wat hy wist. „ XXVII.  van Charxqtte Summers. 345XXVII. HOOFTSTUK. Behelzende de wyze * hoe zy ttit het Spin ■ huis verlost werd; haer geftolen goed wederkreeg * en in dienst geraekle by aene aenzienelyke Mevrouw* daer zy by bleef tot dat zy her field werd in den rang* die met hare ware geboorte en verdienjlen overeenkwam* T^ve Cipier werd fchielyk' uitgeroepen JL/en het duurde een uur of twee eerhy t wcérseerde, om haer het middel harer || verlosfing te kunnen verhalen, 't welk 1 myn waerde lezers, naer de maet van i een Vrouwelyk gedult, wel geloven 1110 I gen voor haer een Eeuw te wezen, om ; zoo lang in twyfeling te blyven. Zy had ; alles in haer gedachten over hoop gehaeld, ï wat eenigzins mogelyk zyn kon om haer ; te verlosten in zulke hachlyke omftandigheden van de afgryslykbeid en febande van Gyzeling en Gevangenis,- maer kon 1 onmogelyk de oorzaek vaa zulk een on1 verwagten zegen raden. Eindelyk kwam I de Cipier en zy bad hem van haer uit I haer pyn te willen verlosfen , en haer te 1 vertellen aen wienzy, naest den Hemel, hare dankbaerheid moest betuigen, voor j de weldaden, die zy genoten had. Dat, antwoorde de Cipier, zou ik wezenlyk niet kunnen zeggen, fchoon ik wilde, Q 3 &  r 246* Historie ik mag 'er paer raden, maer ik heb zelf'? de vryheid niet om U te mogen zeggen, ■war ik denk. Gy zult u, vcrvo'g e fr--f nneten ve: genoegen mee alleen te weten, da' de Huishoufter van zekere aenzienlyke M wrouw , gelyk zy haer noemde, juist terwyl gy met de aenklaeglter aen'c kyven waert, in de Keuken kwam en een gedeelte van uwe woorden hoorde, toen zy my liet roepen en my een Beurs in de hand gaf, waermede ze my belaste uwe fchulden, verteering en de kosten te betalen, en het overige aen u ter hand ftellen; met uitdrukkelyk bevel van niet te onderzoeken waer hét van daen kwam; maer dat het genoeg moest wezen, dat 't een vrywillige gift w:ss vaniemani, die gedeeltelyk uwe waerde kende en zien over uwe ftandvastighe-d verwonderde. Ik toonde haer den Brief, die u gebracht was, diengy weet da ik in myn zak frak. Zy verzocht my dien, flechts voor een uurtje te mogen hebben, en ik heb hem zeder weder ge^reegen met tien Guinys meer, en een Hevel om te zien, dat ik u in een goed Huis bezorgde en allen byftand deed, die in myn vermogen is. Dit i> alles, M;juffer, wat ik weet, en hier zyn de vyftien Guinys, waer van Gy geen penning in myn Huis moet verteeren, want ik ben edelmoedig betaeld, voor 't geene ik gedaen heb, en ik hoop noch meer te zullen doen.  van Charxotte Summers. 247 Be Juffer betuigde hem hare verpligting voor dit verbael, dankte den Hemel, die haer zoo vvonderbaer verlost had, toen alle uitzicht van hoop verloTen was. De Cipier deed haer eenige vragen hoe zyia deze fchuld vei vallen was; en zy had hem zoo ras niet verteld hoe men haer bevolen had, en den naem genoemd van den Pracïifyn, die hier in gebruikt was om den Dief te ontdekken, of hy zeide erg te denken, en dat hy het dezen zyn val zou doen kosten, indien hy niet maekte dat de koppclaerfter al het gene zy bdebaerd had; weérom bezorgde, cn dat al het verlorene weêr te recht kwam; ook verzocht hy dat zy haer hoofd hier niet over zcu breken; alles wat hy deed zou haer geen fpelt kosten; maer hy had groote hoop dat de zaek wel zou gelukken, dewyl hy den Praktifyn en alle zyne ftreken kende, en hem in 't net had, zco dat hy niets in *t allerminfte voor hem dorst verbergen. Het was rtu etens tyd, en zy deden de maeltyd zeer vrolyk met malkander, vervolgens ging de Cipiers vrouw uit en huurdevoor de juffer een zeer bekwame Kamer in een ftii huishouden, voor wiens eerlykheid zy haer leven durfde verzetten, zond om haer goed by Jufvrouw Masfy en bracht haer veilig in haer nieu we woning. Den volgenden dag liet zy hare gedach; Q. 4  248 Historie ten gaen, wat zy zou aen vangen; zy verbeelde zich dat het ondoenlyk zou wezen aen een dienst te denken zonder iemand te hebben, die haer bevorderde dan een Ciepiers Vrouw; en dat het weiime scld, waer aen zy zoo gelukkig geraekt was, in 't Kort zou verteerd wezen; derhalven bcfloot zy, tot dat haer iets beter mo*t voorkomen , zich te begeven tot het "Borduren , waer in zy meer ervaren was, en hoopte met het Borduren van kleine voorfchoten, die toen veel onder de Juffers gedragen werden, en door die te verkoopen, haer kost te zullen winnen en zich te generen. Zy voorzag zich ten dien einde van eenige nood wendiaheden, en in den achtermiddag, toen de Cipiers Vrouw kwam om haer te bezoeken , was zy reeds geheel aen het werk. beze vriendelyke Vrouw prees hare naerftigheid en beloofde haer te zuilen helpen om ze ordentelyk kwy t te raken. Een week of twee verliep 'erin grooie rust cn ftilre, het Huisgezin, waer in X zich bevond, behandelde haermetveel eerbied, zy bleef veel t' huis en zagmeSnd dan des Cipiers Vrouw, die haer nu en dan kwam bezoeken, en zoo beleeft was dat zy zelfs geen tegenbezoek vorderde. Zy had den Cipier niet gezien ledert zy tot zynent uit den Huis, was gegaen; maer nu kwam hy haer bezoe-, gl, en. verzocht haer, zoo bsleeft_ als  van Charxotte Summers. 249 hy kon, verfchooning voor de vryheid, die hy genomen had , het welk alleen ftrekte om haer dienst te doen. Ik heb , Mejuffer, zeihy, deDiefal op het fpoor, die u beftoolen. heeft, en eer 't Avond is zal ik haer onder goede bewaring hebben; want gy zult believen te weten, Mejuffer, dat ik 't ganfche geheim uit den mond van den Praktifyn gehaeld heb, en 't is'er aldus mede gelegen. Uw goed was maer door de Meid, uit uw Kamer gebragt in die van Jufvrouw Masfy, volgens haer bevel, en de Meid werd verborgen gehouden om den argwaen tegen haer zelve te bedekken, en het zoeken naer Jannetje was alleen om u zand in do oogen te werpen en gelegenheid te hebben van u in fchulden te doen vervallen , en wat reden zy hier voor had, islichtelyk te gisfen. Dit alles hebbe ik uit den Praktifyn weten te lokken, dien ik onder den duim heb, gelyk ik u zal vertellen. Hy heeft uwe volmagt tegen Jan. netje zedert noch in handen gehad, ik weet waer zy is, en ik maek ftaet datit haer tegenwoordig onder myn kluiven heb; ik verzeker u, we zullen haer doen klappen, en dan zal ik die twee oude Koppelaerfters wel weten te havenen; en nu ik de handen in dit ftukjc heb, juekt my 't hart ook niet weinig over den ouden Hoveling, en ik zal hem zeer liefjes doen aen de hand komen. Dit dacht ik Q 5 was  35o Historie v as een goede tyding vooru , en ik kwam om ze u te vertellen; maer wees verzekerd ge zult in de zaek niet gemoeid worden, raaek u derhalven niet verlegen, verwacht de volgende reis, als rk u kom zien al uw gcftclen goed en al het geld, dat zv u hebben afgekneveld. De juüet bedankte den Officier voor zyn verphgtenden iever, en hy verliet haer om zyn ftuk te volvoeren, waer in hy Uaegae naer den wil en wensen; want in twee dagen daer na, kwam hy weer, met alles! wat haer ontftolen was ontrent der igGuinvs, die in het Koffertje waren, en vyf en veerug Pond, als dc fchu't wegens dc kosten ten zynen huize ba ael*. al het welk hy zeide, benevens een goed gefchenk voor fpeldegeld tot zyn eigen gebruis, van den Hojeing StfeSgen te hebben; want op het oofer blik, toen ik Janne beet had vervofgdc hy, vertelde ze my terftond de wSeid, 'en dat jufvrouw de Linnenkoopfter in astrant en jufvrouw M~ a hier deel in hadden, ik kreeg een Volmigt tegen haer beiden, en zy^aek en in de knip, Zy gaven my een Brief aen S„ Wel Edelheid, dien ik hem met myn e»"en handen overleverde, en gaf hem tao 't een en H ander te kennen, hoe fk roet zeker foort van luider! moest omJaen Hy begreep me zeer ouidelyk, Selde n?yn eLh met veel edelmoedig-  VAN Cl-IARLOTTE SlIMMERS. S5I heid, en zie hier 't Geld; maer ik heb haest, ik moet voort en op een ander tyd uwe dankbaerheid ontfangev. Zy was nu zoo ryk als een Smous, en alleen be'.ommert dat zy weêr mogt beft >len worden ; maer haër vrees hier over duurde niet lan? want in twee of drie dagen kwam de Officiers Vrouw, en vertelde haer , dat de Hui-houdfter van de Mevrouw, die hier verlost had, by haer was komen vernemen hoe zy 't al itelde; ik zeide haer, voegde zy 'er by, heel wel en dat ge be ig waert met een voorfchoot te borduren, 't welke gy dacht te verkoopen; en dat ik hoorde, dat het haest gedaen zou wezen. Zy fcheen wondcrbaerlyk in haer fchik, en verlangde om 'er 't gezigt van te hebben, als het af zou zyn ; want dat ze misichien uzou kunnen helpen om het te verkoopen, en ik zou haer van daeg befchcid geven. De Juffer was ongemeen vcrblyd dat hare Weldoenfter weten zou, dat zy haer tyd ten -nutte *me te zullen geraeken, onder wier befcheriniog ik veilig zou hebben kunnen leven; maer deze Dame is buiten sLands reraekt, en ik heb, door 't ongelukKig geval, dat my overkwam in t eerde huis , daer ik gehuisvest geweest ben, toen ik hier in de Stad kwam, eemgermate de vriendfehap dezerMcvrouw veilooren en weet niets meer van haer re vernemen; zoo dat ik my alleen met borduuren bezig gehouden heb, tot dat de hemel my eene andere Vriendin mogt veiwekken, cm my in een hekv\ amen dienst te bezorgen, 't welk ik zeker weet, dat oneindig beter voor my zal wezen dan aldus te leven, geljk ik nu doe. Gy hebt croot gelyk, myn kind, antwoordde Mevrouw Mo-g..n ,dat gy van die gedachten zyt; ik vind dat ik my niet bedrogen nebbe in htt denkbeeld, 't welk ik van uw goed oordeel Nb opgevat, en derhalven, indien gy't goedkeurt, ben ik ■van zins om u in nyn eigen dienst te nemen ,en u-et betrekking tor myn eigen Ferloun. Mevrouw . gaf de Juffer ten antwoord , met een bevailigen waesfem van blydfchap over haer aerge?icht verlpreid, inu^en gy zoo ongemeen goed zou wil-  van Charxotte Summers. agg i Jen wezen van een Vreemdeling aen te nemen, die geen mensch tot haer voor» fpraek heeft om by u bekent te worden, zal ik het voor myn grootfte geluk reke» nen, d^or een getrouwe betrachting van myn plicht, myn werk te maeken, om ; het vertrouwen te verdienen, 't welk gy i in my belieft te ftellen, en ik zal rekeinen, dat myn ganfche leven te kort is 1 om my van die groote verpligtingen te kwyten, die ik aen uwe goedheid fchulIdig ben. Het is genoeg Saltj, gy behoeft li geene andere voorfprack, dan die ik wejjgens u gehad heb, want om u niet lanèger in onzekerheid te laten, zal ik ver| halen , door wat neval ik belang in uwe Izaken genomen heb. Ik hebailes, wat u ten huize van Jufjvrouw Walkr is overgekomen, gehoord iiit mynen Neef, den Kapitein Price, Gy Imoct op het hooren van zynen naem niet ibloozen, myn kind, dat geval ftrekt u i tot eer, en ik hoop dat het hem zal ge! nezen nebben van zekere vryheden naer de mode,dewyl uw brief hem zulke hooge gedachten van uwe deugd en verftand gegeven heeft, dat het voor een mensch onmoogiyk was grooter leetwezen te gevoelen over den hoon, dien hy u heeft aengedaen. Gy waert niet lang ten huize van Jufvrouw Ma mers haren Vader ontmoette, 12a zulk eene langduurige afwezigheid, en herfield werd in den Rang, die met hare Geboorte over een kwam. Toen de jonge Juffer omtrent twee jaren en negen maenden in 't Huisgezin van Mevrouw Morgan gewoond had, kwam op zekeren morgen, na het ontbyt. Mevrouw Morgans Praktizyn, in gezelfchap van eenen Kapitein Ain e hy ook by zich zeiven gevoelt had Hoe zy dit meer overdacht, hoe zy zich minder in ftaet vond om eenige reden van zulk een vreemd toeval te geven; en zy was genoodzaekt dit uit te dellen, tot dat het zich nader mogt ontdekken, dewyl dit geheim te diep fcheen voor eenig menfchelyk onderzoek. In den achtermiddag, terwyl de jonge Juffer noch haer kamer hield, kwam de Praktizyn weêr by Mevrouw Morgan, om . op verzoek van den Kapitein Aïnsiuortk% te vernemen naer den toedand van de jonge Juffer, en wanneer Mevrouw Mar- ga»  van Charxotte Summers. 'jtan zou kunnen een tyd te ftellen, om over de aflosfing van de Schepenenkennis te fpreken, 't welk de Kapitein verlangde te mogen afgedaen zien. Het gefprek viel over de vreemdheid van 't overval . der jonge Juffer. Mevrouw Margon vcrI haeide aen den Praktizyn wat zy gezegt i had hier van de reden ie zyn. Het komt my, zei de Rechtsgeleerde, i in zyn omftarfdighedenzeer vreemd voor, f dat twee menfehen zoo juist eveneens I bewogen zyn, zoo ras zy malkander zien ; en, indien ik het niet volftrekt als een i; onmogelyke zaek hield, zou ik haest I moeten gelooven dat deze jonge Juffer \ de Dochter is van den Kapitein, over I wier verlies hy zoo krachtig is aengedaen, I Een Dochter! antwoordde Mevrouw M»r{ gon, met veel verbaestheid, om 'sHemels i wilt verklaer u nader, heeft de Kapitein : een Dochter verloren? Ei lieve! zeg me j doch. hoe ? My dunkt, 't is of ik op de ; pynbank leg, terwyl ik naer uwe nader j opening verlang. De Praktizyn ftond I verbaesthaer zulk een tael te hooren voeI ren; maer ziende dat zy ongemeen in i! angst was om nader deswegens onderi richt te worden, zoo door hare woorden als gebaerden, begon hy aldus zonder i verdere inleiding. Mevrouw gelieve dan te weten , dat dc i Heer, welken ik de eer had dezen morgen hier in huis te brengen, onder den R 5 nacn\  kennis van hem kunnen geven. Zy lieten 'c voor dien dag hier by berusten; maer den volgenden dag vertelde haer de Heer Hnogwaert over de maeltyd, : dat hy Kapitein Aimwortb dien morgen gezien, en juist gelegenheid gevonden I had, terwyl 'er gezelfchap by hem was, om hem te vragen of hy Kapitein 5««mers kende, en gezegd had, dat hy geen mensch beter kende, en 'er verder noch iets  if$ Historie iets zou bygevoegt hebben, toen hy er« gens geroepen werd. De blydfchap fchitterde de jonge JufFer ten oogen uit. hoewei hy voor haer een wroede Vader geweest was;doch zoo krachtig is de genegenheid van Kinderen voor hunne Ouders in deugdzame gemoederen , dat zy een onbekend vermaek feheote op de tyding, dat hy noch leefde, 'in 'c kort zy waren zoo zorgvuldig voor haer welwezen , dat zy in drie dagen geen woord meer van hem repten, toen zy haer zeiden dat hy tegenwoordig een zeer welgefteld Man, en in 't kort op de Rivier verwagt werd, ja zelfs genoegfaem alle oogenbhkken;dat Kapitein Ainsvorth verzooht was om hem van alles te onderrichten, wat tot haer eenige betrekking had. Haer blydfchap was nu in verrukking verkeert, die alleen binnen de palen gehouden werd door eene verlegenheid over zyne komst; en zy cordeelden haer nu zoo wel bereid, dat het ryd was om Vader en Dochter beide dat geluk toe te brengen, dat zy zich in malkanders gezellchap beloofden. Mevrouw Morgan liet aen den Praktizyn weten ofhy den Kapitein Aimworth den volgende achtermiddag belieide aen haer huis te brengen, onder voorwendiel van^ de Schepenenkennis, want dat zy gereed waren om hem gelukkig te maken mee zyne Dochter; maer dat by 'er aen hem niets  van Charxotte Summers. 075 biets meer van moest melden dan by toeval, terwyl zy onder weg waren, en hem alleen zeggen, dat hy iemand ontmoet had, die hem hoop gaf van zyne Dochter te zullen ontdekken, maer dat het noch wel twee of drie weken zou aenloopen. Dit was aengeleid om zyne geesten wat levendig te maken en zyne gedachten op dit onderwerp te brengen. Toen zy vernamen dat hy by der hand was, werd 'er een voorwendfel gevonden om de jonge Juffer uit de kamer te zenden om 'c een of't ander te befchikkcn, dat haer bezig zou houden, tot zy gelegenheid vonden om haer binnen te roepen. Zy had geen argwaen over t gene zv voorhadden, en was bly dat zy mogt héén gaen, om wat te mogen praten met IzaM, haer gewezene Meid, die Mevrouw Hoogwaert had weten op te fporen, en haer onderricht dat zy tegen de Juffer niet anders zich houden moest dan of zy haer by toeval gevonden had, en hoe zy zich moest gedragen als zy voor Capitein Summers geroepen werd. Zoo ras als t Gezelfchap gezeten wa* cn de onderlinge beleefdheden haren eisch hadden, vroeg Mevrouw Hoogvuaert aen den Capitein of hy eenen Capitein Dickens kende, in dienst van de Oost-Indifche Compagnie. Hyzeide, dat hy nooit iets van hem gehoord had. Dat is raer, antwoorde zy, die Heer moet ergens m 11. Deal. S P«|-  274 Historie Oost-hdien wezen, ten echter heb ik »et wel hondert naer gevraegd, die hier geweest zyn , en geen mensch weet 'er my iets van te zeggen. Hec moet een wonder flaa van een man wezen, zoo hy noch leeft, dat hy gansch geen werk maekt van een deugdfame jonge Dochter wier deugd, fchoonheid en verdienften een gekroond hoofd grootsch op zulk een Kind zouden maken, echter heeft deze man zich niet gewaerdigt haer byna in twintig jaren eenige byftand te doen ; maer mogelyk Myn Heer, als iku iets van zyn Hiftorie verhael, zult ge u misfchien zynperfoon kunnen erinneren; want ik ftel 'er groot belang in om hem uit te vinden. Schoon het noemen van een Dochter in zulke omftandighcden den Capitein geen kleine wroeging gaf, echter verpligte hemde beleefdheid voor de Damt, om alle aendacht te belooven, voor 't geene Zy wenschte te zeggen, en Mevruow Hoogwerf vervolgde aldus: De Heer, wiens naem is de Heer Die» ieps, was in zyn jonger jaren tot den Xrygsdienst opgebracht, en bezat uit zyn Ouders nalatenfchap vry wat geld, ook deed hy een zeer goed Huwlyk aen een fraeie jonge Juffer, die met hem trouwde tegen den raed van alle hare bloedvrien» den; maer alles werd doorgebracht met de gebreken naer de Mode,dezer eeuwen^.  van Charlotte Summers." &fë hy toonde dat hy by uitnemendheid eert flecht Man was voor een Vrouw die een, voorbeeld was van echte min en getrouwheid. Wanneer hy haer van alles ontbloot had , wat zy bezat, ging hy naer Oost indien, latende haer en hare Dochter, in den uiterften graed worftelen met allerlei elende, 't welk de ongelukkige; Moeder binnen kort in 't graf hielp , dia naeuwlyKS iets had dat zy onder de aerd kon geholpen worden, en het lieve Kind werd naer 't Kerspel gezonden. Op dit woord kwamen de tranen in den Capiteins oogen. Vaer voort, Mevrouw, ik vind dat 'er noch anderen zyn zoofnoodL ! sis ik ben» Mevrouw Hoogwaert vervolgde hare reden , en om den lezer niet op te houden , deed een kort, maer zeer levendig ea zielroerende verhael van alle de wisfelvalligheden van de jonge Juffers fortuin, alleen met gebruik van verbloemde namen , en drukte zich met zeer veel nadruk uit over al haer leet en lyden, ea de edelmoedige kloekhartigheid, die zy, getoond had in alle de yselyke veranderingen van hare fortuin; en toen zy met deze zeer opwekkelyke en gemoedelyka vermaning, enkel ingericht om zyn bekeeTing en beterfchap op de proef te ftellen , gedaen had, en zag dat de Capitein».. in de diepue droefgeestigheid verzonken, ■was, had zy oocb de goedheid jan hem - Sa XSfc  fi7fS Hl STORIE vervolgens te vragen: moet ge niet "bekennen, Myn Heer, dat dit ongelukkig jong mensch een beter lot verdiende, en dat'haer Vader zeer dwaes doet, dat hy niet in 't allerminfte naer haer verneemd? Na een merkelyke tusfehenpoozing, veroorzaekt door de droefheid, die zyn kart beknelde, antwoorde de Capitein; la Mevrouw, zoo veel deugd; alsgyverhaeld hebt, verdiende een beter Vader; maer ach Mevrouw! wist ge wat ik gevoel op dit hartbrekende verhael, gy zoudtrny voorden elendigftenmensch op aerde houden, want alleen met verandering van namen, Mevrouw, hebt ge op *t allerlevendigst myn eigen Hiftorie verhaeld, my alle de dwaesheden myner jeugd afgefchildert, en my een levendig denkbeeld gegeven van de elenden , die ik in myn ouderdom moet tc gemoed zien. Want wat kan ik anders verwagten, die een Vrouw gehad heb, die in alJes uwe befchryving van Mevrouw Diehens noch te boven ging, die ik beestachtig behandelt heb , en haer met haer Kind overgegeven aen dat eigen ongelukkig lot, 't welk gy verhaeld van de Dame, waer van gy fpreekt. Maer de Heer Dickens kan, indien hy in 't leven is, eindelyk noch gelukkig worden; hy kan een Dochter vinden, een Eer voor hem en . voor hare 'Sexe. Maer die troost is my gewei-  VAN CHAE.LOTTE SuMMÊRS. *£7 weigerd ; van myn Kind is nooit iets gehoord en wat ook thans haer lot mag wezen', ik ben't alleen, op wienallebeftraffing , alle fmaed moet neêrkomen. Al " Gezelfchap had deernis met zyn angst en verlegendheid , - waerom men. zich beg on te fpoeden om hem te redden. Ei lieve? Myn Heer, zei Mevrouw Morzond ge uwe Dochter kennen, indien gy ze zaegd? ■« Mevrouw, ik heb zulk een krachtig denkbeeld in myn gemoed over hare Moeder, naer welke zy toen ze een kind was, geleken heeft dat, ten zy hare trekken merkelyk verandert waren, ik oordeelen zou haer te moeten kennen; maer die gelykenis heeft my bedrogen ten aenzien van de jonge Juffer, die ik hier voor eenige dagen gezien hebbe, zoo dar ik myn oogen niet durve vertrouwen. Maer myn ziel heeft zulk eenvuurig verlangen naer myn Kind, dat een natuurlyke neiging my tot haer moet trekken, indien ik haer zag Maer waer toe deze vraeg, Mevrouw p Enkeld uit eene iedele nieuwsgierigheid, antwoordde de andere; en trok aen de fchel om eene der Dienstboden te roepen, dien zy in 't oor luisterde, dat Izabel moest binnen komen, als om haer een boodfehap te brengen. Izabel kwam binnen, en bleef in het toetreden naer Mevrouw Uvrgan, bot S 3 ftaen  Historie- ftaen voor den Capitein; Goede Hemel, zei ze, wat zie ik! Myn waerde n Heer! den Capitein summers! kent ge Bel niet meer uw Vrouws Meid? Kennen! ja wel zeker ken ik u: Och gelukkig ! Och gezegend toeval! Dit kan geen enkel geval wezen, de Hemel, de voorzienigheid moet my 't eenigfte mensch toegezonden hebben, dat iets weten kan van myne Dochter, die ik zoo zeer verlang te mogen zien. Vergeef my deze verrukking, Mevrouwen, myn geval kan geen Ceremonie dulden. Och zeg me, Ueve Belf zeg me zeer fchielyk, weet je myn Kind Charlotte? Spreek ras, en maek een Vader gelukkig! Bedaer, Myn Heer, antwoorde de andere; ik weet het en gy zult ze zien. Och Bel, waer is ze? pynig me niet met uitftel! Indien ge myn angst gevoelde, met welk een bitterheid ïk van verlangen brande om dat dierbaer pand myner gelukkige jeugd te omhelzen , gy zoudt me terftond met een enkel -voord gelukkig maken. " Ga , izabel, verzoek de Juffer beneden te komen: Zeg haer dat ze eenige tydmg van haren Vader zal hooren. Bedaer, Myn Heer ; de jonge Juffer, die ge hier onderdaegs gezien hebt is uw deugzaem Kind. Verfchoon ons dat we u, dus lang, in twyftel gehouden hebben; wy oordeelden het noodig voor uwe beider veiligheid. Met deze woorden trad de Dochter binnen» De  van Charlotte Summers «79 De Capitein van zyn itoel opvliegende, toen zy ter Kamer intrad, liep met een wilde verbaestheid in zyn, oogen, naer haer toe en greep haer in zvne armen: Ta! zv is 'tl 't is myn waerde, myn verloren Kind, terwyl hy haer nu eens omhelsde, dan weder met.ernst aenkeek: t is 't wezen van de Moeder! haer houding l haer geftalte, en 't eigen opflag van oogen! Hemel! 't is te veel om te weêrftaen; myn geluk is te groot 1 Het ; leven, de lust van myn ziel; al myn hoop, de bron van alle myne vreugde, i te gelyk in myne armen! Maer l ,Ach wat doe ik l Ze zwymd; ze is wce. Zie op, myn waerde Charlof • te-S is uw berouw nebbende Vader; die n toefpreekt ; en alleen heeft om vergiffenis van u te verwerven, vooralle die onheilen die myne fnoodheid u cn dien zaSn ÈngelTuwe Moeder, heeft doen uitftaen. Zy bekwam weêr tot zich zelve hing hem om den hals en bedauwde zyne wangen met hare tranen; toen „ zich bedenkende, viel zy op hare knieën: . Och geef my uwen zegen, Myn Heer, enmaek me voor altoos gelukkig ; want, fchoon dit alles een verborgenheid, een > wonder is, echter erkend myn bloed dezen oorlprong van myn wezen , en myn hart foreekt dat ik mynen Vader omarmt ' heb. HY zegende nae?, deed haer mefzy- ne armen opryzen, én bet duurde noch S 4 ce  aSo "Historie eenigentyd, eer hy in ftaet was om te kunnen overwegen, dat hy voor het gezelfchap eenige toegeeflykheid behoorde te gebruiken. Eindelyk zag men over en weder de plichten van gelukwenschingen en dankzeggingen'aen alle kanten; en 't geheim wegens den naem van Capitein jUnsworth werd aen de overblyde Juffer Summers uitgelegd. Ik wil mynen lezer den tyd riet ontftelen, of hem buiten noodzakelykheid afhouden van het overige dezer Hiftorie, I door het herhalen der complimenten en erkentenisfen , die'er voorvielen tusfehen den Capitein Summers, Mevrouw Morgan en Mevrouw Hoogwaert; een lezer, die tamelyk goedhartig is; en eene behoorlyke goede opvoeding bezit, zal lichte- ] lyk kunnen onderftellen, dat in dezen opzigte niets werd vergeten van het geene 'er by deze gelegenheid behoorde gezegd te worden. Het voorval van dit zielroerend tooneel duurde ontrent den ganfehen Avond, tot dat de maeltyd werd opgedischt; en dit vriendelyk gezelfchap was het onder malkander eens, om, toen het tyd van fcheiden werd, den Capitein Summers te verzoeken, dat hy de jonge Juffer geliefde te vergunnen noch eenige dagen by haer te blyven, het welk hy des te gereeder toeftond, om dat hy eenige noodwendige toebereidfelen moest maken  van Charlotte Summers a8r i ken om haer in zyn Huis en Huishouden te ontfangcn, 't welk hy onlangs had i opgericht, doch buiten alle hoop van'er , zulk een aengenaeme gast in te zullen ■ verwelkomen. Mapr ontrent na ver- loop van een week kwam zy by haren I Vader t' huis, die haer in een trein van i Huishouding ftelde, volgens het geluk, dat haer boven het hoofd hing. XXIX. HOOFTSTUK. Behelzende 't geene weinigen zullen kunnen verachten, namelyk een verhael, hoe Juffers Summers, na alle hare groot een menigvuldige worflelingen ter befcher» ming van haer Eer, einddyk in 't openbaer met een Man to Bed gaed. Na dat ik myn fchoönc Weeskind, door verfcheidene rampen en gevai ren geleid heb, heb'ik haereindelykbehouden en veilig doen landen in het huis van haren Vader, om hier het genot te fmaken van den uiteiften vooifpoed en grootheid. My dunkt ik zou veiligst doen van haer daer te laten, dewyl zy nu hier alles geniét wat by mogelykheid een redelyke Juffer gelukkig kan maken Ben je dan zot ? zeid Jufvrouw de Weduwe Albedil, je zult ze immers niet verlaten S 5 zon-  28a Historie zonder haeruit te trouwen ? 't Is onmogelyk, dat ze recht gelukkig zou kunnen wezen zonder een Man. Daerenboven ftryd het met alle regelen en rechten van zulk flag van een Hiftorie om ze te eindigen zonder den Held en Heldinne aen malkander te doen trouwen. Ik zou 'er geen koperen fpelt voor willen geven zonder een Bruiloftsnacht. 't Valt verfchriklyk moeilyk .Jufvrouw Weeuwtie om alle man te voldoen; en nu het Weeskind een rykeErfgenaem geworden is en nageloopen word van een Regiment van gepluimde gegallonneerde Jonkers, met hunne Titelen, Wapenen, Kroonen en aepoelieide Toupetten, is zy zeer fchielyk, ten opzichte van hare gevoelens verandert, en het is my ondoenlyk haer te bewegen om een keuze te doen uit dien fleer) van Verwonderaers, die rondsom haer danst. Ik zou 'er haest wel duizend hebben kunnen aendieden, waer in ik moeelyk myn belang zou gevonden hebben; maer ik oordeel het verachtelyk om een Huwlykmaker,Koppelaer wil ik met zeeecn, te wezen, 't Was ook waerlyk beter, dunkt my, om haer een jaer of twee in de groote waereld te doen leven, tot dat zy hare eigen gedachten wat netter had leeren kennen; we hadden dit Stuk dan by een nader Uitgave dezer Hiftorie kunnen ve-handelen; maer dewyl ik vind dat de Dmchs haer fchielyk belie> ven  van Charlotte Summers. 083 ven afgevacrdlgt te hebben, om zelve aldus een der Galants te kunnen krygen, die naer de Juffer een blacuwtje geloopen hebben, zal ik myn best moeten doen van de oude Mevrouw Welgoei te bepraten, dat 'er een Huwclyk mag gefloten worden tusfehen de Juffer en haren Zoon Jonker Thomas, van wien we, zedert de laetfte twee jaren geen tyding verno* : men hebben. , Ontrent drie Maenden, na de ontdeK- ■ king in 't vorige Hoofdftuk gemeld , re» i den de Capitein Summers en zynbemmne- ■ lyke Dochter in hun Koets door dc Malliebaen, en werden een poos opgehouden door de Koets van een Heer, cue ftil hield om met den Capitein te fpreken. In dien tusfehen tyd kwam 'er een Heer „ 1 die 'er deftig uitzag wel gekleed was, teeen de Koest inloopen, en flaende zyn oog op Juffer Suramttt, bleef ftil ftaen, en ! keek haer met groote teekenen van, .ver; wondering in haer aengezigt. De Jutter i v/erd hem gewaer en dacht dat zy hem in de fchielyKheid, waer meê zy hem zag kende; maer de Koets reed terltond weg en zy verloor hem uit het gezigt. Dü Heer volgde de Karos een groot ftuk wegs met zyn oogen , en nam toen de eerlce Huurkoest, die hem te gemoet kwam, en belastte den Koetzier de Karos te volgen, waer zc ook henen reed. De Huurkoets was in 't bereik van t ge-  284 Historie gezigt toen de Kapitein aen zyn eigen Huis uittrad, en de Heer, toen hy uit de Huurkoets (tapte , vroeg aen der Kapiteins Koetzier, die noch voor de deur ftond wie hier woonde? De Knecht zei, dè Heer Summers, en dat hv en zyne Dochter zoo aenftoncs in Huis getreden waren. Hy klopje terftond aen de deur verzocht Juffer Summers te fpreken, by welke hyaenftonds werd binnen gebracht Haer Vader was in de kamer, en ftond" gereed om weder uit te gaen, wanneer de Juffer m verrukking uitriep, myn waerde Heer, dit is Dokter Barton' liep naer hem toe, en omhelsde hem met groote genegenheid, en zich keerende tot haren Vader, zeide: deze is, Myn Heer, een myner dierbaerfte Vrienden op Aerde. Gy hebt my hem dikwils hooren melden, hy is de Rentmeester van de vriendelyke Mevrouw We/goed. Kapitein Summers ortfing hem met alle raogelyke teekenen van achting Verfcheiden plichtplegingen vielen "'er over en weder voor. De Juffer vroeg zeer hartelyk naer Mevrouw Welgoed en hare Huisgenooren , waer van de Dokter haer het volgende verflag deed. Ik durf u, Mejuffer, de verwarring waer in uwe vlugt ons Huishouden bragt met meden, uit vrees van a te bedroeven. De uitkomst, nochtans, hier van was dat Jonker Thomas, na dat hy wan- " fcoopr  van Charlötte Summers. £85 hoopte u te zullen vinden, uit den huis ging, in voornemen om een reis te doen door gansch Europa, en van zyn Moeder fcheidende een plechtigen Eed deed van nimmer, zoo lang zy leefde, te zullen wederiieeren, ten ware zy hare toeftemming gaf om met u te trouwen, in hen gy mogt gevonden worden. Dit aflcheid was zoo fmartelyk als men 'er ooit een zou kunnen befchryven; en onze reis, want ik verzelde Jonker Thomas, was wel verre van die droefheid te matigen, waer door zyn hart gepynigt werd, en bracht hem omtrent na twee jaren in eene ongefteltenis, die alle de'teekenen van een Teering had. Ik was zeer ontroerd en verlegen over zyn toeftand, en fpoeide zoo veel mogelyk was, om hem naer Lisfeton te krygen , daer ik verwagtte dat de zuiverheid van de lucht, hem van nut zou kunnen wezen. Ik oordeelde 't van myn plicht <-m Mevrouw Welgoedkennis te geven van de gevaerlyke omftandigheden van haer Zoons gezondheid, 't welk deze teedere Moeder dermate ontroerde, dat zy zelf te Usfebon aenlandde, eer wy eenig antwoord konden hebben op onze Brieven aen haer gefchreven. Wy waren omtrent drie maenden te Usfobon geweest, zonder eenige andere verandering dan ten kwade in Jonker Thomas te befpeuren. De Doktoren verklaerden dat zyne ziekte ontitond uit eene  Historie eene ongefteltenis in zyn geest, waef toe noch Lucht noch Medicynen konden baten, en verzochten ons met korts ■woorden ons zeiven te bereiden tot het ergfte. jonker Thomas, naerdien 't wreedheid zou geweest zyn het gevaer, waer in hy zich bevond, voor hem te verbergen, ontfing deze tyding met een foort van blydfchap, waer over men zich moest verwonderen in een Perfoon van zyne jaren, cn fcheen eer naer zyn dood te willen loopen dan dien te vermyden. Maer de goede Mevrouw, zyn Moeder, was niet te troosten. Zy zou gewisfelyk onder 't gezigt harer droefheid verzonken hebben, indien 't verlangen, dat zy had om haren zoo teêr beminden Zoon op te pasfen , zoo lang als hy leefde, hare fmart niet eenigermate draeglyk gemaekt had. Zy ftelde hem voor om naer zyn eigen Vaderland te keeren, in hoop dat de Lucht van 't Land zyner geboorte eenige verandering mogt te weeg brengen. Maer hy antwoordde haer: Neen Mevrouw, uw Wil en myn Eed hebben my alie hoop afgefneden om in de woonplaets myner Voorvaderen te fterven, en ik weet zelfs niet of't raedfaem is, myn gebeente derwaerds te zenden. Men kan zich lichtelyk verbeelden wat uitwerking dit op de ongelukkige Mevrouw moest hebben. Zy verliet de kamer,en vervloekte duizend^ mael  van Charlotte Summers. a8j> mael hare hooghartigheid, welke zy zeide dat haer van haer teêrbeminden Zoon berooft had. Ik kwam juist by haer binnen, toen zy zich in dezen naren toeftand bevond, en zeide dat het mogelyk noch niet te laetzou wezen om die dwaling te verbeterendie enkel haren grondflag had in haer denkbeeld overhaerZoons Eer, door hare toeftemming te belooven tot een Huwlyk, dat mogelyk nooit zyn voortgang zou hebben. Zy begreep myn oogmerk terftond en keerde naer haren Zoon, hem betuigende dat het haer berouwde , zich tegen zyn Huwlyk met Juffer Summers aengekant te hebben;rnaer indien hy wilde trachten de reis naer Engeland te ondernemen-, zou zy alles , wat zy in de waereld' had, willen te koste leggen om die fchoone vlugtende te laten opzoeken, en hare toeftemming geven tot hunne Vereeniging zoo ras als zy gevonden was. Een uitftel van de allerfchandelykfte dood kon niet welkomerwezen vooreen Misdadiger, die reeds naer de Gerechtsplaets gevoerd word, een ftem uit den Hemel, verkondigende gezondheid,vergirfenis en gelukzaligheid kon zulk een verrukking niet geven, als dit woord in het hart van jonker Thomas uitwerkte. Hy werd buitenfporig van blydfchap, en in minder dan veertien dagen Werd hy fezond en frisch, en wagtte me t ongeduld  a88 Historie duld naer 'c Pakket om naer "Engeland te keeren, en naer het eenige ^voorwerp van zyn geluk te zoeken. Wy zyn voor omtrent een maend te Lonaon aengeland, in welken tyd , geene moeite noch kosten gefpaerd zyn, 't zy door den Baronet, 't zy door zyne Moeder, om u te vinden; maer wy hebben geen de minfte hoop gehad voor dezen voormiddag, wanneer Jonker Thomas in de groctfte opgetogenheid t' huis kwam en haer vertelde, dat hy den Heer Hoogwaert ontmoet had, een Heer uit Karmurtheufhire, die hem genoegfaem volltrekteiyk beloofd had, dat hy in twee of drie dagen zou weten te verneemen waer gy waert. Maer den Hemel zy dank!ik kan 'er hem nu vroeger kennis van geven ; ten zy gy eenige redenen hebt om 'c langer geheim te houden. De Juffer, die met groote aendacht naer den Dokter luisterde, en alle tedere bewegingen gevoelde ten opzigte van 'c gene Jonker ïhomas om harent wil had uitgeftaen, gaf den Dokter geen antwoord, maer zag haren Vader aen, en werd zoo rood als Scharlaken. Gy behoeft niet te bloozen, Charlotte, antwoordde de toegeeflyke Vader, uw Minnaer verdiend uwe tederfte erkentenis; gy hebt malkander verdient, en wanneer 't U behaegt, kunt gy Jonker Thomas berichten, dat de Zegening van een Vader niet in ge-  van Charxotte Summers. a8<^" igebreke zal blyven om zyn geluk te befiroonen met zyne op nieuws wedergevondene Minnares Juist als hy ophield met fpreken, trad i;de Heer Hoogwaert binnen , die gekomen was om met den Kapitein Summers te raedpleegen, hoe ver hy zyne beloften aen den 'Baronet zou mogen houden; en naeridien dit te voren met den Dokter reeds «was vastgefteld, keerde deze Heer met ihem onmiddelyk te rug, om de blyde fcyding aen den Jonker te brengen, en Be Juffer ging naer boven om zich in orËer te kleeden om haren zoo zeer geliefden Jonker Thomas te oncfangen; [ Toen de Heer Hoogwaert en de Dokter |by Mevrouw Welgoed kwamen, vonden zy haer en haer Zoon in een vry hevig, gelchil over het voorgenomene Huwlyk met Mejuffer Summers. De goede Vrouw, idie nu haren Zoon volmaekt herfteld zag van zyn kwael, begon eenigermate betouw te krygen over hare beloften, om hare toeftemming te geven tot eene Veribintenis, die zoo zeer ftreed tegen hare 'faatuurlyke neiging; en fchoon zy niet voornemens was om hare belofte te verbreken, echter deed zy haer best om haer liZoon, door redeneering te willen bewegen om af te ftaen van zulk een Huwlyk; Idoch dit kon Jonker Thomas met geen gejduld altoos verdragen. De natuurlyke drift van zyn inborst had hunnen twist 11. Deel, % vry  jjpO HlSTOMI ■vry hevig doen worden, toen de Heeren inkwamen , 't welk de Heer Hoogwaert bemerkende, vertelde hy aen Mevrouw Weleoed, dat hy gekomen was met oogmerk om haer zulk een verflag te doen wegens Juffer Summers, dat zy niets het allerminst zou kunnen tegenwerpen tegen haer Zoors Huwlyk met de weêrgalooze jonge Juffer, en zy twyfelde niet of zy zou in Juffer Summers alle hoedanigheden vinden , die zy zou kunnen wenfchen voor een Schoondochter. By deze gelegenheid deed de' Heer Hoogwerf* die volmaekt onderricht was van alle de byzonderheden van haer geval, federt zy Welgoeds-Gaerde verlaten had, eene korte doch zeer beweeglyke herhaling van de menigerhande ongemakken, die deze beminnelyke dwalende Juffer had uitgeftaen, met hare beftendige aenkleving aen Deugd en Eer, in hec midden der fterkfte acnvechtingen van gebrek en benaeuwtbeid, en befloot die met een verhael van de wyze hoe haer Vader haer ontdekt hadjniet weinig zich uitbreidende over 't Artikel van Kapitein Summers dat hv de naeste Erfgenaem was van den VUomtë F en hoe hy voor zich zeiven een grooten fchad van goed bezat, 't welk met de Titels moest komen op de Erfgenamen van voorgenomene Huwlyk. Mevrouw Welgoed was {en, uiterften ge" troij  van Charxotte Summers. 291 troffen door de rampen van de fchoone gevluchte, te meer noch, om dat zy in ieder Tooneel van ditTreurfpel zich zelve als de eenige oorzaek van derzelver lyden befchouwde, en zy verheugde zich oprechtelyk over de verandering van haren ftaet, welke zy bekennen moest dat haer een Huwelyk deed verdienen, veel hooger dan daer Jonker Thomas naer mogt dingen. Maer de uitwerking, die 't verhael van den Heer Hoogwacrt had op Mevrouw Welgoed, was niets in vergelyking van de verfcheide aendoeningen, die het in een Minnaers hart verwekte. Hy gevoelde alle hare fmarten en weedom , en zou haest bezweken hebben onder den angst van hare droefheid; maer de ganfche kracht van zyn Ziel breidde zich uit in een vervoering van de uiterfte blydfchap, toen hy vond dat de Juffer dit alles was te boven gekomen, en wel zodanig, dat het zelf Mevrouw WelgoeA moodzaekte te erkennen dat het hem een eer was dit Huwlyk aen te gaen. Maer, wreede Heer Hoogniaert, voegde de nu uit zich zei ven vervoerde Baronet Ibier by, hoe kunt ge my zoo lang in onzekerheid houden ? Hoe kunt ge iets voor me verbergen, waer door ik eniel en alleen leve? Waerom mag ik ten eerften niet weten waer ik myne aenbiddelyke Charlotte zal vinden, op dat ik myn Ziel voor die minnelyke mag T a uit-  erp Historie intftorten? Om 's Hemels wil.pyning me niet langer! Ik zal uitzinnig worden van verlangen, indien ik haer niet ras mag zien. ik heb u dezen morgen belooft, antwoordde de Heer Hoogwerf, u in twee of drie dagen eenig bericht wegens Juffer charktte te geven; maer door middel van den Dokter, hebbe ik verlof gekregen om u dezen achtermiddag by Kapitein Summers te brengen ;hy is Meester over zyn Dochter, en het is niet onmooglyk, dat hy u zal toelaten haer te mogen zien. De vreugde van Jonker Thomas, door de kundfchap dat zyn geluk zoo naby was, ging alle Poëtifche verrukking te boven, ja alle verbeelding van eenig mensch, of hy moet zelve eenige ondervinding gehad hebben van *t vermogen eener deugdelyke Min, die de Ziel weet te verkwikken. Hy was buitenfporig van blydfchap en voerde duizend dingen uit, die fommigen voor de wezenlyke uitwerking van ware uitzinnigheid zouden gehouden hebben. Hy deed fchielyk en op eene zeer afgebrokene wyze zyn maeltyd, keek wel twintigmael in een vierendeel uurs op zyn Horologie. Eindelyk en ten laetften de klok floeg vyf, het beftemde uur, en hy , de Heer Hoogwerf en de Dokter ftapten in de Koets, naer Kapitein Snm* \ nors. „ De  van Charlotte Summers. spj De Kapitein ontfing Jonker Thomas met alle mogelyke teekenen van achting cn genegenheid, die de verliefde Baronet wel zou hebben willen beantwoorden met uitdrukkingen vol van de tederfte dankbaerheid, maer hy had zooras zyne voeten niet gezet in het huis, waer in zyne zoo lang verlorene charlotte zich bevond, en den Vader van zyne aengebcdene Meesteres bcgroe;, of alle zyne geesten waren in beweging, zyn tong ttamelde, en hy vond zich in een onbefchryflyke verwarring; 'c welk de Kapitein bemerkte, die genegen zynde om hem in zyn verlegenheid te gernoet te komen, de cerile begroetingen kort maekte en aen Jonker Thomas zeide, hy geloofde uit het zeggen van den Heer, die hier tegenwoordig was, dat hv geen grooterbewys van zyn achting geven kon voor den Zoon van Mevrouw Welgoed, dan door hem te brengen by eene, die meer verfchuldigt was aen die Dame,dan aen hem, fchoon haren Vader; en verzocht dat hy de goedheid beliefde te hebben van in de naeste kamer te treden. De Kapitein leidde hem in het vertrek, daer charlotte zat, en inkomende zeide hy tegen haer, hy bracht hier een IHeer, die haer wenschte een bezoek af te leggen, cn wien het haer pligt was met allen mogelyken eerbied te ontfan;gen,en, toen haestelyk te rug tredenT3 de9 ,.iiv-i. «iiwu v cciuieu te onuan-  a94 Historie de, trok de deur achter hem toe, oordeelende dat een bezoek van die natuur besten eisch zou hebben zonder eenige andere getuigen. De beminnelyke Juffer Summers, ziende Jonker Tbemas intreden , rees van haer 'ftoel op om hem te ontfangen. Schoon zy hem verwachtte, echter deed het gezigt van dit zoo zeer geliefde voorwerp een oproer van verfcheidene gedachten opwekken in harenbekoorlyken boezem, een blos verfpreidde zich over haer aen•minnig gelaet, en een Paerlendrop borst 'er uit hare oogen, een trillende fchrik beving alle hare leden, en zy zou neêrgevallen hebben, toen de Baronet, niet minder bewogen door de verrukkende blydfchap, haer fchielyk in de armen vatte, en haer tederlyk omhelzende, poogde hy hare verflaeuwende geesten weder op te beuren, die neêrgedrukt werden door dit oproerig genoegen. Hy zou gcfproken hebben,- maer verwondering, blydfchap en verbaestheid hielden zyne tong gebonden; hy dacht haer volmaekt beminnelyk, volmaekt bekoorly k, toen hy haer voor 't laetst op Welgoeds-GaerJe zag; en federt dien tyd, had zvne verbeelding,onophoudelyk vervult met haer opgetoge denkbeeld, haer aen zyne zinnen vertoont in al de pracht van jeugd en Schoonheid; maer de verbeelding , die hy zich gevormt had, fchoot zoo  ' van Charlotte Summers 295 zoo ver te kort by bet oorfpronklyk beeld,'t welk nu voor zyn oogen ftond, dat hy zich zelve verloor in een opgctogene verwondering,en fprakeloos (Ieroogde op hare wcêrgalooze bekoorlykheden, die nu hare volmaektheid bereikt hadden, opgcluistert met alle de bevalligheden, die een Vrouw verderen kunnen, en die zy door een langdurige verkeering met de befchaefdc waereld verkregen had,terwyl het genoegen vermeerderde door de omftandigheden hunner ontmoeting, vry van allen dwang, die het uitzigt eener altoosdurende vereeniging in 't minfte zou kunnen hinderen. Wie zou niet verrukt geworden zyn, die in zyn armen, zoo veel jeugd, zoo veel fchoonheid, verfierd met zoo veel uitmuntende deugden, befchouwen mogt, na eene verdrietige en langdurige fcheiding ? Hy moest meer dan een mensch zyn, die deze aerdfche gelukzaligheid zou hebben kunnen uitftaen, zonder in een onuitfprekelyke verrukking vervoert te worden. Hy bracht haer te rug op haer ftoel, en zette zich aen hare zyde, houdende eene van hare handen in de zyne gefloten, op welke hy duizend kusjes drukte, maer de woorden ontbraken hem om de volheid van zyn hart te kunnen uitten. Zy bragten eenige minuten in deze ftilzwygende opgetogenheid door, wanneer dc 13aroT 4 net  2p6 Historie net eindelyk en ten laetfren uitberfte: Goede Hemel! ik dank u, gy hebt eindelyk al myn lyden verzacht, en op dit oogenblik my een voorfmaek van geluk gegeven, dat alle menfchelyke bevatting te boven gaet! De beminnelyke vlugteling te zien, haer dus te befchouwen en op hare weêrgalooze fchoonhedcn te ftcroogen, is een eeuw van elende waerd. Een ding ontbreekt 'er noch maer om myne gelukzaligheid te volmaken, dat is dat ik weten moge, dat myne dierbare Charlotte eenig vermaek vind in deeze zoo lang gewensebte ontmoeting. Spreek, myn Engel, en bevestig myn geluk, door te erkennen dat het gezigt van eenen, om wien gy zoo veel hebt moeten ondergaen, u eenig genoegen geeft; beken, myne beminnelyke Charlotte die hcuchlyke waerheid, en laet uw halltarrige deugd de dageraed myner blydfchap niet bezwalken. Waer toe 'dit zwygen, waer toe dat bloozen, waerom uwe bekoorlyke oogen van my afgewend ? Verge ik te veel, dat ik u mag hooren fpreken , en my zeiven mag gezegent zien, door een woord, 'c welk te kennen geeft, dat myne tegenwoordigheid u niet mishaegt. Verre van daer, antwoordde de bloozende Maegd, ik zou vcrachtelyk ondankbaer zyn, indien 't gezigt van eenen, aen wiens huis ik zoo veel verpiigt ben, my geen ongemeen ge- i  van Charlotte Summers. 097 I genoegen gaf. — Is 't altyd dan op dien \ koelen toon van dankbaerheid! ik weer. I het myne beminnelyken charlotte, gy i; hebt altoos genoeg van die hcvrcozene i deugd bezeten; maer mag ik niet hoopen I dat eenig gedeelte van uw genoegen zynen oorfprong heeft uit eene teederder i| beweegreden; \is'er niets over voor my- ii ne angstvallige nachten en fmartelyke II uuren, voor eene Min, die geene palen il heeft, en voor die Eden, die voorheen li u maegdelyk hart opwekten.' Waer het i| u mooglyk u de wreede doodsangften ;| mvner ziel te verbeelden, die ik ieder ii oogenblik gevoelt heb, federt ik u laest zag, gy zoudt zekeriyk, uit medelyden, >: willen toeflaen dat ik genoeg geleden I heb, en dat de allerftrengfte deugd zou ;! kunnen wettigen om my eenige hoop te h doen fcheppen, dat gy myn geluk niet :i zult willen tegenftreeven, nu alle andeii re hinderpalen zyn uk den weggeruimt; jl fpreck, waerde Charlotte, en volmaek !, myn geluk, of zeg me wat ik noch meer II moet lyden, noch meer moet uitftaen ij om eene geringe Wedermin te mogen \: verdienen. Ik zie, door deze koele onv verfchilligheid, dat al myne frnarten noch ;| niet ten einde zyn, en dat ik-noch meer ij moet doen, om de menigvuldige onhei> ien te verzoenen, waer aen myne Min, | myne bekoorlyke fchoonheid heeft bloot| gelteld; zeg my, waerde deugdzaeme T 5 Maegd,  flc8 Historie Maegd, wat ik moet in 't werk (lellen, om dac leed, dat ongclyk, 't welk gy om mynent wil geleden hebt uit uw geheugen te wisfchen. Och, Charlotte, uwe rampen waren menigvuldig, zy waren ongemeen ftreng en wreed, en ik alleen -was 'er over te beftraffen; myn ganfche leven is te kort om uwe ongemakken te verzoenen ; kies maer een middel uit en alle myne krachten zal ik infpannen om u genoegen te geven. Kwel u zeiven niet, antwoordde de beminnelyke Charlotte, over *t geene ik geleden heb, het was de wil des hemels dat ik lyden moest, en ik ben verre van 'er my over te beklagen, dewyl ik hier door bevestigt ben geworden, om op 't pad van eer te wandelen, en hier door de innerlyke uitnementheid van eene ftandvastige deugd geleerd heb. Wy hebben ieder ons deel van de tegenfpoed gehad, Jonker Thomas, de ftorm is overgewaeid en wy moeten nu fiechts om 't voorledene denken , enkel om ons den rechten fmaek te geven van de tegenwoordige en toekomende Zaligheid. Het is 'er verre van af, dat ik wenfehen zou, dat ey meer om mynet wil zoudt lyden, en ik wenschte, dat ik alleen het leed gedragen had , zonder u en uw huis in te wikkelen in zoo veel ongemakken om mynent wil. — Gy zwygt noch altoos, viel haer jonker Thomas in de icdcn, op het  van Charlotte Summers. 2199 bet voornaemfte van de zaek, myn fchoone Filozoof, gy antwoord niet op myne Min , cn wenscht enkel dat ik niet meer moge lyden, terwyl uw koelheid erier is, dan alles, wat ik tot nu toe heb uitgeftaen; want tot dat ik u zag, heb ik noch altyd eenige hoop gevoed, van eenig deel te bezitten in uwe genegenheid, en dat niet anders dan een ttrenge hoogachting voor Mevrouw Weigoed u weêrhielt om de zielverrukkende waerheid te bekennen; en echter nu deze verhindering is weggenomen, vinde ik de minnelyke Voogdes van myn hart afkeerig om mvn heil te volmaken. « 1 "Wat verlangt g'e dan, dat ik zeggen zou; antwoordde de bloozende Maegd:ik ben nu, Jonker ihomas, onder 't gezag van een Vader, wiens liefde alle wedervergelding van myn pligt verdiend. Het is 1 niet onmooglyk, dat hy uw aenzoek zal , willen billyken ; indion hy het doet,kunt jj gy van eene Min, zoo edelmoedig en ftandvastig als de uwe, alles verwachten wat de deugd kan vorderen. Deze laetfte woorden voerden Jonker Thomas toe het hoogfte toppunt van zyn geluk. Hy verviel door zyne blydfchap wederom tot fprakeloosheid en drukte zyne erkentenis cn dankbaerheid uit op hare hand, welke hy nu en dan met een vuurige teederheid tegen zynen boezem drukte. Het zou mogelyk voor den Lezer verdrietig val-  joo Historie. vallen alle de verliefde dingen te verhalen, die by deze gelegenheid voorvielen, men kan zich 'net grootfte gedeelte derzeiven zeer lichtelyk verbeelden. Toen Kapitein Summers oordeelde dat de eerfte beweeging en ontroering van dit verheft gefprek zou over wezen, bracht hy den Dokter en den Heer Hoogwerf binnen om zich by 't lieve Paer te voegen, uit wier oogen zy gemakkelyk het genoegen konden lezen,dat zy in elkanders gezelfchap vonden. Jonker Thomas bleef tamelyk laet, en keerde weêr t'huis vervult met het denkbeeld van zyn naderend geluk. In korte dïgen werden de Voorwaerden van 't Huwlyk opgefteld, en nu hing het van de Juffer af om het gelukkig uur te bepalen. Jonker Thomas kwam haer ten dezen einde opwachten; maer hy kon haer tot geen befluit brengen; zy wilde dit noch voor een maend of twee uitgefteld hebben , 't welk hem zoo vcele eeuwen toefcheen. In 't kort, zyn ongcdult ken zulk een uitftel niet veelen.Hy nam zyn toeviugt by Mevrouw Hoogwerf om haer tot een reeclyker tyd te willen bewegen, die ook middel vond cm de maenden te veranderen in weken De gelukkige csg cindelyk verfcheen. Het Huwlyk ^erd plegtiglyk voltrokken, waer by alle de voornaamftePerfoonen,waer van wy gefproken hebben, tegenwoordig waren, die  van Charlotte Summers. 301 3ie ongemeen zich verheugden, dat zoo veel deugd en ftandvastigheid zoo rechtmatig beloont werden. I jonker Thomas en zyne beminnelyke iGemalin bleven noch een maend of twee te London, tot dc Kapitein Summers zyne izaken kon fchikken om mede van hier te verhuizen, en toen verzelden hy en zy ■jde oude Mevrouw naer mtgoeds ~Gaerde , «daer zy allen in den grootften eendragt len zeer gelukkig eenige Jaren leefden :tot dat de dood , by trappen, hen in een j|ry hoogen ouderdom van malkander fcheidde. Einde van het Tweede en laetjle Deel.  m