Tot syn verheven staet.
Gelijk Hy leerden hier,
Al soo was oock syn leven, Vol van dat hemels vyer, Door s' Heeren Geest gedreeven,
Begaeft met groot verstant. Maer nedrig en gemeen,
Om reysde Stadt en Lant Tot vreucht van yder Een.
Dit licht heeft wonder klaer, In Jesus Kerck gescheenen, Maer nu is het voorwaer, Uyt ons gesicht verdweenen, Ging als een herder voor,
Sijn Schapen leyd' hy soet Al op het rechte spoor.
Door spoet en tegen-spoet.
Dien kloecken Kampioen, Droeg 't zwaert hiel" aen de syden
En wist met groot fatsoen 't Woort van sijn Godt te snijden Den vroomen ; oock den schalc In desen tijd geleeft,
Noyt met geen loosen kalck Haer ziel geplaestert heeft.
O! dierbaer Instrument! Die door des Heeren segen,
Maeckte den menscli' bekent, Hoedanig zijn, sijn wegen.
Den boosen huychgelaer En loosen Huypocrvt.
Ontdeckte hy seer klaer Oock met een scherperwyt.
Maar soght op goeden gront. Oock zielen te gaen bouwen
Door het genaa' verbont, 't Geloof en vast vertrouwen.
Krull, Aijelt Folkert, "Jacobus Koelman : eene kerkhistorische studie : -". Campen, 1901. Geraadpleegd op Delpher op 02-03-2021, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMSFUBA02:000011528:00010