is toegevoegd aan uw favorieten.

Iets dichtmaatigs.

1784

Permanente URL

Titel

Pagina

Gebruiksvoorwaarden: Geen auteursrecht. Er rusten geen rechten meer op dit object.
Titel: Iets dichtmaatigs.
Auteur: Blussé, Abraham
Jaar van uitgave: 1784
Drukker/Uitgever: Blussé, Pieter Dordrecht, 1769-1806
Taal: Nederlands
Onderwerp: Dutch language and literature; Poetry
Omvang: 207
Herkomst: Leiden, Universiteitsbibliotheek
Bron metadata: STCN

Geen zoekvraag opgegeven
- Ga naar paginanummer (totaal 207 pagina's) / 207
Geen auteursrecht. Er rusten geen rechten meer op dit object.
Permanente URL
Titel

Pagina

Gebruiksvoorwaarden

Geen auteursrecht. Er rusten geen rechten meer op dit object.

Titel

Iets dichtmaatigs.

Auteur

Blussé, Abraham

Jaar van uitgave

1784

Drukker/Uitgever

Blussé, Pieter Dordrecht, 1769-1806

Taal

Nederlands

Onderwerp

Dutch language and literature

Poetry

Omvang

207

Herkomst

Leiden, Universiteitsbibliotheek

Bron metadata

STCN

'k Vaar met u, reine Hemellingen; Nu ftrceve ik langs den ftarrehboog: 'k Verlies de breede wandelkringen Der wonderbollen uit het oog. Al hooger, hoogcr, Englenwieken.! Voert, voert mij op voor Goëls troon; Laat mij de paradijslucht rieken, Mij nederbuigen voor Gods Zoon. Mijn liefde maar wat wondre ftraalen! % Zie Jezus zelf' mij binnen haaien. Daar DE EEUWIGHEID. 't Is of de fnoeren der natuur', Die geest en vleesch met wonderknoopen Verbonden, fcheuren in dit uur; 't Is of ik de aardfehc hut voel floopen : Dit zij zoo; gij, mijn ziel! raakt vlot, En iaat uw ligchaam hier beneden, Maat niet verlaatcn van uw God: Zweef dan in 't licht der eeuwigheden; Ruk los; ruk los; wat fleept u na ? Gij zijt Gindagen van uw zorgen, Van dierbre vrienden, kroost, en gaè; ' Daar daagt voor u een blijde morgen Van glans en gloed en heerlijk licht; p Eeuwigheid 1 overgezigt! DE EEUWIGHEID. Daar, daar zie ik mijn levenslicht. Mijn Heiland, God en Zaligmaker, En in Hem 's Vaders aangezigt: 'k Zie Hem, mijn' ijzren bandendaakcr, Die mij bevrijdt van dood en hel. o God der goden in den hemel! Beminnclijklte Emmanuël! Wat gloeiend tintelend gewemel, Wat heerelijke majefteit, Beftraalt mij van uw vrieudlijk wezen, Waar heilige geregtigheid En zondaarsliefde in zijn te leczen ! Ge ontvlamt mij door uw tedre min a En voert mijn ziel ten hemel in. 09 Ziet haaven Heiland in de heerlijkheid , 'k Ben enkel geest, van 't vleesch ontbonden: Wat vreugd, wat blijdfehap fmaak ik niet, Daar ik, ontlast van 't pak der zonden, Die vuile fchulp beneden liet! Mijn lieve Jezus, hadt ge op aarde, U zelf' aan mij, als nu, vertoond In uwe heerlijkheid en waarde, Dan had in mij geen geest gewoond: Maar nu mag ik me in uwe ftraalen Verlustigen, uw fehoonheid zien, U volgen door de heriielzaalen, U eeuwig, eeuwig hulde bien; Terwijl gij voor mijn lijf zult zorgen, Tot aan des aardrijks jongften morgen. F 5 Wat Smaakt crue onuitfpre- kciijke vreugde, 90 DE EEUWIGHEID. Ve lmtigt z:chili de befcha,witig van Christus, die voor haar be ■ taalde. Kent hem n!i den vacua, htiicenGod, F.v ah Hoé meauk, Wat heerlijkheid ! wat zalig lot! Wat onuitfpreeklijk zielgenoegen ! Wat reine vreugd bij u, mijn God! Daar ik me aan uwe zij mag voegen, O eenige oorzaak van dien ftaat! MÜn Middelaar, mijn Zielbcmiude , Mijn Hoop, mijn Al, mijn Toeverlaat, Bij wien ik zelfde wonden vinde, Waarvan U, door het nagel (laan En 'skrijgsmans fpecr, in handen, voeten En zijde nog de teekens ftaan, Opdat gij dus mijn fchuld zoudt boeten: Uw liefde is zender wedergaê, o Liefde! ik volg u eeuwig na. o Wondre weg naar 't zalig leven,.' o Heilgeheim, dat mij verblijdt! Om mij dit hoogfte goed te geven , Kwaamt ge in de volheid van den tijd, o Jezus! en wondt minder worden Dan de Englen, die Gij zelfs eerst fchiept: Gij die 't heelal in ftand en orden , Uit enkel niets te voorfchijn riept, Gij, heilig, heerlijk Ópperweezen, Die eeuwig waart, en eeuwig blecft, En geen veriindring hebt te vreezen ; Gij, Zoon van God, die altoos leeft, Wierdt mensch, o wonder boven wonder! Dier fchuilde 's Vaders goedheid onder. Des i DE EEUWIGHEID. 91 Mijn Hoofd, mijn Heer, o Bron van goedheid! Wat zal ik IJ, watU, mijn God! Vergelden voor dit man' van zoetheid, Dees heerlijkheid, vol heilgenot; Dit ecuwig voor uw troon te zweeven, En met, uw volheid overftort, Om U te loven, lieven, leven! 0! De eeuwigheid is fchier te kort. Wat kennis aan uw Wonderweezen! 0 Diepte der verborgenheid! Uw éénheid, hierin drie te leezen , U drie in één, o Majefteit! Hier toont ge U, zoo als ge U verklaarde, In uw gegcevcn woord, op aarde. O Lief- Zij dringt dieper in de kennis der H. Drieéén • heid. Het oogmerk zijner Menschwording. Des Vaders goedheid! Gij, o Zoon, Des Eeuwigen! in 't vleesch gebooren , Och! waarom kwaamt gij van uw' troon-? Om mij, die anders was verboren, Den minften in uw rijksgebied, Een aardworm, vloekling, (lijk en asfehen, Een fqpje, een ftofje, een zondig niet, In ftroomen van uw bloed te wasfehen, Waarmee aan Gods geregtigheid Den vollen zoenprijs nu betaald is, En op het boek dier Majefteit De fchuld der zonden door gehaald is. Wel, och! uw liefde, uw zondaarsmin Hier zijn geen woorden ....! 'kfmelt hier in. — 92 DE EEUWIGHEID. Verlustigt zich daar in , En in Gods Naamen, Deugden 1 en Eigenfc 'wppen, Mijn geest zinkt in de diepten neder Der wondren van verborgenheid; Of Hij bcfpiegelt, weer en weder. De hoogten van Gods majefteit. Wat Deugden, die mijn ziel doen gloeijcn, Wat naamen leer ik van mijn' God ? Ik voel mijn liefde en kennis groeijen, O zaligheid! o heilgenot! In wat geheimen kan ik dringen, Daar wil en oordeel en verftand Van ijver branden! Hemellingen! Koomt gaat met mij hier hand aan hand; Zoo zullen we ons in God verlusten, En j werkzaam , in zijn liefde rusten. Hier , O Liefde, o gunst, o zalige eer! Wat kennis, die me op aard' verheugde, Maar hier volmaakt zijt! o mijn Heer! In U te zien is reine vreugde. 'k Zal eeuwig, eeuwig uwen naam, Voor die ontdekking, vrolijk prijzen: o Goedheid,"maak mij toch bekwaam! Ik fchiet te kort in dankbewijzen, Om U, o Vader, Zoon en Geest! Nu zonder eind', met blijde pfalmen, Op 't altoosduurend hemellecst Het driemaal heilig toe te galmen, Ik volg der Englen amen na, Mijn Alpha! en mijn Omega! DE EEUWIGHEID. 93 Ilicr vinde ik 's Vaders ïtóngezigt, In U, zijn' Zoon, met mij bevredigdj En, o wat ftaat! 'kzie, bij uw licht. Mij zelf' van alle fmet ontledigd. Ik fmaak hier 't zoet, door u bereid 5 Gij doet mij zaligheên ontvangen; Ik boet hier, in deeze eeuwigheid, Mijn heilbegeerig zielverlangen. Mijn Jezus, in uit zalig oord Vinde ik de kragt van uwe Waarheid, Die 'k heb ontvangen uit uw Woord; 'k Zie alles hier in volle klaarheid, Heb dank, heb dank, Emmanuel! Die mij verlost hebt van de hel. Mijn' Losfer, ja, mag ik U noemen, Want wis ik ben uw eigendom: 'kZal eeuwig uw verlosling roemen. En prijzen in dit heiligdom: Als ik van hier mijn oogen wende Waar de afgrond huilt en tiert en loeit, En, bij het jammrcn om de ellende. Al knarsfend in vervloeking groeit, o Wonder! Gij wondt mij bevrijden, Die dit gezellchap had verdiend; Mij wondt Ge koopen door uw lijden, Ja, mij verklaaren voor uw' vriend; Mij hebt Ge daarvan afgezonderd, Waar uw regtvaardigheid fteeds dondert. IIo< Kent in het aangezigtvan J.C. des Vaders aangezigtverzoent, Ziet van den hemel in den afgrond , kent de grootheid van haar heil, 94 DE EEUWIGHEID. En juicht den Hcere toe, alt haar Koning, Hooge ■ priester, Hoe zal ik hier in 't hemelrijk, Bij 't vieren van de blijde feesten, In liefdeblijk op liefdeblijk, Gezaligd in den rei der geesten, U ftoorloos dienen, o Gods Zoon! U als mijn' Vorst en Koning eeren Mij ncderbnigen voor uw' troon , En eeuwig loven. Heer der heeren ; Daar ik uw' zetel zie gefticht Op heilige geregtigheden, En hoe hier voor uw aan gezigt De goedheid en de waarheid treden. o Grootfte Vorst! uw rijksgebied Bepaalt zich aan den hemel niet. Mijn Koning! maar wat reine klecden Van heiligheid, wat fchoon gewaad Zie ik U hangen om de leden, Daar Ge ook als Hoogepriester ftaat! Gij waart, naar Melehizedeks orden, Een Priester in der eeuwigheid, Met een' geftaafden ceel geworden, En hebt het offer toebereid: Hut offer van uw eigen leven, Hebt Gij, voor al mijn zondenfchuld, Aan God, uw' Vader, willen geeven, Eu de eifchen van de wet vervuld: Wat zal ik U hier voor vergelden, Dan eeuwig uwen lol'vei melde::? Mijd DE EEUWIGHEID. 95 Miji Priester, Koning, Heilpr'ofeet, Mijn Leeraar, die aan mij op aarde Uw onderwijzing hebt hefteed, De wondren der genaé verklaarde, Bij 't zalige Verlosfingwerk, 't Was Hechts een voorproef van de zaaken, Mij voorgeftcld in uwe kerk; Maar hier zult gij 't volkomen maaken. Hoe fmaakt mij hier uw onderwijs! Ik voel in mij de kennis groeijen : Gij leidt mij door uw paradijs , En doet mij in uw liefde glocijen: Ik hoor, o Jezus! uit uw1 mond Het heilgeheim van 't Vree verbond. fn Pro- feet. o Duurzaam goed der eeuwigheden ! Had Adam 't menfchelijk gedacht, Gelijk zich zelf', in 't lustige Eden, Door zondenfchuld, ten val gebragt; Gij, heerlijk Hoofd van uw gemeente ! Gij fchiept het weder naar uw beeld; Elk lid van U is een gefteente, Waar in uw deugd en fchoonheid fpeclt. Hoe blinken hier Gods keurelingen! Hoe juichen ze U, hun Goël, toe! Ik hoor hen met uwe Englen zingen In kooren, nimmer zingens moé 1 Hier in ftemt Adam en zijn gade; ■ZÜ roemen faam Gods heilgenade. Een ZÜ be- fc'uu.vt het ,'ierft el, van Codi deugdenbeeld. Waar over Adam en Era den lleere roemen; i)6 DE EEUWIGHEID Nagevolgd van alle de gezaligde Heiligen. Des Ouden , E» N. rei bouds, 7,<-o van de eerfie ah vel gevde lij'den des Euavge'tut nis. De ziel kent Ito*, re vrienden. Een fchaar van kindren. Abel, Seth En andfen juichen in htinn' minnaar. „ Triumf! de hofflang ligt verplet; ii Het zaad der vrouwe is overwinnaar ,, Van vloek en dood; de zaligheid 5, I fee ft God hierop aan ons gegecven, „ Voor de opkomst van den tijd bereid" Zoo juichen al de laatcr neeven; Zoo juicht de aartsvader Abraham, Met (zak, Jakob en zijn Zooncn, Afkomelingen van zijn' ftam , En duizenden, die hier reeds woonen: Elk roept uw liefde en goedheid uit; De hemel dreunt van 't lofgeluid. 'k Zie hier, bij U, de Ueilprofecten, En Priesteren van 't Oud Verbond, Door wie Ce op aarde uw komst deedt weeteri s Door hen voorzegd uit éénen mond. Ja, 'k zie, mijn Heiland, U omringen Van all' de Apostlen, 't vroom gezin Der jongren, uwe lievelingen; Elk gloeit tot U van hemelmin : tien volgen all', die U beleden Door 't heilgeloof; elk onderdaan, o Koning der geregtighedenJ Hoor ik de vreugdeklanken flaan : Ja, 'k zie mijn vrienden in de reijen; Ik hoor hen uwen lof verbreien. Mini DE EEUWIGHEID. 07 Mijn vrienden, daar ik rr'cde op aar3'> Naar uw genade, aan ons gegeeven , Door 't levendig geloof gepaard,' Gemeenzaam in, uw' dienst mo'gt keven , Toen 'f, uitzigtnaar dit land der rust} In 't ftrijdperk der bekommeringen, Ons fterktc gaf, met nieuwen lust, Om. door den tegenftand te dringen : Hier zie ik hen in heerlijkheid , En buig mij met hun voor U .neder : Triumf! triumf! o Majefteh ! Hier vindc ik 't zoet gèzelfchap weder, . Waar mede ik,' door uw' Geest bezield, Voor U 3 ons Hoofd , heb neergeknield. o Zaligheid der zaligheden \ Dit is het vergelegen oord, Het Kanaan, dat al,uw leden , J In hunne vreemdlingfchap bekoort! Daar levenze in geloofsvertrouwen; ■ Hier mogenwe U, den Koning, zien, En in uw heerlijkheid aanfehouwen, Om onze liefde U aan te bièn, En altoos, met mV keurelingen, Uwe eeüwfge genaê ten prijs, ' Verloslingsliedren op te zingen , Op hoogften toon, en fchoonfte wijs-, In woorden, nooit door Englentongen, Naai'waarde en prijs, U toegezongen. O 0 Zoet En l ul EEUWIGHEID. HE' o Zaligiijn in eeuwigheid o Duuring, zonder tijd of ftonften! b Vriendelijke Majefteit! Ik, iltoos aan uw' dienstverbonden! Ik , één van uw gekochte leéu • lk in den hemel fpelemeijen ! Ik deelen in uw hecrlijkheên, En voor uw aanzigt palmen fpreiên! Ik beuwig U zijn toegewijd , Om van üw liefde altoos te zingen! Maar och ! ik h™ 11 og 'm den tïiJ • • ' Hoe daalen mijn befpiegelingen! Dan evenwél mijn Goël leeft, Die mij dit zalig uitzigt geeft. HET STERVENDE KINDJE AAN ZIJNE GELOOVIGE OÜ.PE3R.S. Schrei niet, mijn waerdig Oudrenpaar! pf fchoon mijn leven loopt gevaar, Ik voel mijn jeugdig zieltje gloeien Van hemelmin, 't laat zich niet boefê» Aan 'tlijfje, dat? reeds afgeftreên Poor ziekte en pijn , haast fterft daarheen , Uw Godsvrucht heeft, door nedrig fmeeken, Voor mij tot God wel willen fpreeken ; Uw liefde, op Jezus min gegrond , Bad voor mijn heil op zijn verbond Hoe koomt dit U, en mij te ftade. In 't fterfuur! ja ! door Gods genade.» G 3 Vs« ?oa HET STERVEND KINDJE &c. Van al de vuile zondenfmet In 't bloed mijns Middelaars genet , En bij den Doop mij reeds vcrzcgeldj, Is alles voor mijn heil geregeld. Ei! fchrei dan niet, ik fterf' gerust, Mijn zieltje is van heur lot bewus,t. p Zaligheid! ik wacht u nader: Haast ben ik bij mijn' Hemelvader, Ik ben dit aardfche leven moe, Ik fterf'....! mijn Ouders lief . ...! maar hoe, Wat zie ik .. .. ? 'k zie den blijden hemel 'k Hoor zingen ....! ei! wat lief gewemel ....! Daar daalen Englcn naar beneén ... .! Zij rijzen weêr ... .! 'k vaar met hun heên , Om ecuwig, met die blijde reiën, Mijns Hcilands glorie te verbreien ... .! Vaar wel! mijn deugdzaam Oudrenpaar ! Vaar eeuwig wel .... ! ik wacht U daar ....! PI D E GELOOFS - AlTYKELENi 'k Geloof in God, den Vader, door wiens magt Het grootfeh heelal, in heerlijke orden •> Uit niet te voorfchijn werd gebragt Toen Hij 't,op zijn bevel, deed worden: Hoe blijkt mij zijn voorzienigheid , Die zich in al zijn werk verfpreidt 2 Die God wil mij ten Vader weczen: Dat zweert hij in het Heilverbond , Verbond, dat mij ftelt buiten vreezen, Daar 't in zijn' Zoon is vast gegrond. r?S 'k Geloof ook in dien Zoon, dien Voedfterliug Des Vaders, mijnen lieven Heerc, Wiens goedheid ik met blijdfehap zing , En dien ik, als den Vader, ecre, Waar't Christendom zijn'roem op draagt: Hij, uit Maria, moedermaagd , Gebooren, van den Geest ontvangen, Is , na helseh lijden en verdriet, Aan eencn kruispaal opgehangen: Schrei, fchrei geloofsoog, nu ge 't zief. G 4 Mijd ÏC4 DE GELOOFS AKTJJKELEN. Mijn Heiland werd gelegd in 't donker graf: Dan3 raseh zag men de treurgordijnen, Toen Hij zich zelf' wéér 't leven gaf, Ten derden dageraad verdwijnen j Hij rees, verrees in heerlijkheid, En voer 'daarna, vol majefteit, Ten hemel, op een' wolken wagen, Waar Hij, aan 'sVaders regtehand, Ten troon zit, en al 't volk zal daagen Tcp oordeel in den jongften ftand. 'k Geloof in God den Heilgen Geest, die één Met Zoon en Vader is in Wezen: 'k Geloof een Kerk, die algemeen En heilig is , en uitgelezen Door Christus woord, waar kleen en groot Altoos het zei .'.e heil genoot: Gods liefde wil mijn fchuld vergeeven: Mijn vleesch zal, daar ik God bemin, Verrijzen en onfterff'lijk leven, Eu dan ftreef ik ten hemel in. Foor eigen gdruïk opgefisld, eer de Nieuwe Berijming plaats hau MIJN E ELLENDE. o Dicpvervallen jammerftaat, Waar in ik lig! —mijn ziel, wat raad? Wat raad weet ge in deeze oogenblikken V Och mij! — 'k moet voor mij zelvcn fchrikken. —■ Draag ik het edel Beeld van God? Neen, — wee mij! welk rampzalig lot, Het is verboren door de zonden, Waaraan mijn ziel is vastgebonden; Terwijl ik nii de wacreld dien Wie zou Gods Beeld dan in mij zien? Neen! lints mijns Vaders overtreden, Draag ik de Vloeken, die , in Eden , Na 't fnood verbreeken van 't Verbond, Zijn uitgefproken door Gods mond: -— Nu volgt de Dood mij op de hielen, Pm 't ligchaams leven te vernielen; G 5 De io6 BI IJ N E ELLENDE. De dood! maar is het die alleen ? Neen, mijn bedroefde ziel, och neen! Gij blijft, veroordeeld, met de volken. Die, in de vuur-eu zwavclkolkcn , Gods vriendelijke Majefteit, Nu misfen in der eeuwigheid ; Daal" geen genadezon heur ftraaien Doet in dien afgrond nederdaalen.— o, Diep vervallcnjammcrftaat Waar in ik lig! — mijn ziel, wat raad ? —• 'k Ben radeloos , ik koom te fpadc, En vrees Gods wreekende ongenade, Want die hebbe ik reeds lang verdiend* Och , wierd mij God nog rot een' vriend l Hij heeft zijn heil mij aangekondigd. Maar, ach! ik heb dat weggezondigd Mijn ziel, gij zegt, Gods aangezigt Zal ik nu zoeken in den pligt, Zoo veel ik kan, de Wet betrachten, En 't heil van zijn genade wachten, De deugd, dat iicrfel van den mcnschs Stel ik ten doelwit van mijn' wensch; Ik zal zijn. Goedheid crnfiig fmeeken, Ea ftortcn traaneu, onder 't fpreeke^; Zou M IJ N E ELLENDE. 107 Zou dan zijn gunst op mij niet zien , En mij geen deugdlijk liegt gefchien? —■ Och arm! mijn ziel, wat moogt gij roemen? Uw deugden zouden u verdoemen; Daar ijdre deugd onheilig is , Loopt gij de Wet en 't heilpad mis: Geen kwaadc boom draagt goede vruchten: De waarc deugd zal u ontvluchten; De zetel van Gods Majefteit Staat vast op zijn geregtjgheid} Daar moet, mijn ziel, och wil vrij vreezen! Volkomenlijk betaaling weezen, Voor de erf - en dadelijke fchuld, En de cisch der ganfche Wet vervuld: Ja 't Godlijk Beeld, bij u verlooren, Behoort in u te zijn herboren: Zoek 5 buiten dit, waarheen ge u wendt, Verlosfmg uit uw diepe cllend'; Zoek die in zedelijke pligten, Door 't geen ge in zwakheid kunt verrichten; Zoek die bij de Englen, in het licht Der eeuwigheid, wier aangezigt' Gods aanzigt mag volmaakt aanfehouwen; Of ftel uw hulp eu uw vertrouwen Op io8 M IJ N E E L L E N D E. Op heiligen, in deugd vermaard, 't Zij ;n den hemel, of op de aard: Och, mijne ziel' geen één van deezen Kan vour u ter verlosling weezen ; En zelf kunt Gij uw hcilrantfoen , Aan G.Ju, uw' Regtcr , niet \-oldoeul Daar-ge alles zijt aan Hem verfchuldigda Hebt gij uw kwaad vermeenigdvuldigd. — o Biepvervallen janunerftaat, Waar in ik lig ! — mijn ziel, wat raad? —. Wat. raad, voorn, die, vol ellenden, ü nergens hecnen weet te wenden , Daar al 't voorouderlijke c.rf, Niets is dan zeilde en dan beder.f[ Die uit twee vuile bronnen wellen , En, bij aanhoudendheid, u kwel'::;: Nu vloeit de bron van eigenmin , Dan die van hoogmoed bij u h\; Terwijl uw zinnen en gedachten Geen liclde tot de deugd betrachten^ Maar zich met ijdclhedcn vcên, En haasten om "net kwaad te doen, Waarmeê ze God op 't hoogfte ontecren»» Zijn vaderjefde van u keeren, Zij M IJ NÉ ELLENDE. iop Zijn liefde, die u gade floeg, En door langmoedigheid verdroeg, Ja, zeegncnde, u heeft willen fpaaren, Shts uwe jeugd, zoo veele jaar*n. Wat hebt ge, o ziel! dien goeden God Vergolden, voor 't gelukkig lot, Bat Hij u heeft op aard doen proeven 7 Niets deed ge, dan zijn trouw bedroeven , Terwijl ge zijn volmaakte We?, Die u ten regel is gezet, Verlaatfter van de beste zeden , Met trotfehc Voeten hebt vertreden. —: Helaas! wat fmertelijk gemis, Daar Gód uw Bondgod niet meer is; Waar ge u nu keeren moogt of wenden, Zijn niet dan rampen en ellenden! o Diepvervaïïeri jammerftaat! Wat raad voor u? mijn ziel, wat raad? —a Mijne 1 M.IJ NE VEiLOSSINGi Nu fchep ik lucht en adcmtogtl Daar gij, mijn ziel, vertroosting zocht^ Vondt gij een hcmelfche verklaring In 't heilig boek, Gods Openbaring; Daar ziet ge 't pad ter zaligheid, In 't zoenbloed van Gods Zoon, bereid| Daar, daar wil God verzekring geven Van zijn genade, en 't eeuwig leven In 't zalig land der was re rust, Uit louteren ontfermingslust. o Wonder! wat is God genadig, Régtvaerdig, heilig, en liefdadig! De Vader fchenkt zijn' lieven Zoon ! De Zoon daalde uit zijn' hemeltroon, Werd mensen, en heeft, door doen en lijden, Gods Wet, om zondaars te bevrijden, Lf MIJNE VERLOSSING. ui ta welker plaats Hij wilde ftaan, Volmaakt gehoorzaamd en voldaan: De Heiige Geest wil onderwijzen, In welken weg n 't heil zal rijzen , Daar Hij 't Geloof in 't harte werkt, En dat door Woord en Zegel fterkt. — o Dierbre boodfchap, heilgenade , Gij koomt mijn bange ziel te ftade! Verlosling ! welk een dierbaar woord! o Weg des hcils! die mij bekoort! Ik, met dat groot geluk verwaardigd, Om niet, te worden geregtvaardigd! Hier ftraalt in door, dat God gewis Een zondaarlicvchd Vader is. 'k Voel door 't Geloof mijn ziel verwekken, Door fterke liefdekoorden trekken, Cm, met mijn zonden fchuld belaén,, Naar Gods geliefden Zoon te gaan; Alwaar ik, onder 't fmeekend kei men, Mij zelf mag werpen in zijne armen. o Heilgeloof! o Hemelsch Goed! Wat fmaakt gij thans aan mijn gemoed! Ik mag naar Jezus mij begeven; Hij is het leven van mijn leven * Mijn na MIJNE VERLOSSING, Mijn wijsheid én gcrcgtigh'ciJ Mijn heiligheid en zaligheid. Mijn Priester, mijn Propheet en Koning- Mijn alles in Gods kèilge wooning. Hoe gloeit mijn ziel lot Hem van min. —- Och ! houd mijn hlrrt gcduurig iil, o Liefderijke Zaligmaker, Mijn Heiland, Zondcnbandenflaker. Verlosfer van de dood en hel, Beminnclijkfte Emmanuëi! o Liefde, die, door doen en lijden, Zulk ccnen zondaar woudt bevrijden," Zulk een', als ik! o wondre daad! Eie mijn verftand te boven gaat! Ik was door eigen fchüld verlooien , En lag toen onder vloek en toorcn Der Goddelijke Majefteit, In de uiterfte rampzaligheid ; En, met een ongevoelig harte , Deed ik U aan veel fmaads en fmarte? Naar znlk een' wilde uw liefde zien, Om mij 't verderf te doen ontvliên, Naar mij, die, door uw overtuiging, Verftand en Wil, met overbuiging, ■ MIJNE VERLOSSING. 113 Gëleënigd vond, om voor uw' troon, o Goddelijke Wonderzoon ! Met innig zielberouw, re fpreeken , Vergeeving van mijn fchuld te imeekeii j Die U het leven heeft gekost, En, 0 wat wonder! mij verlost. Ü MIJ- MIJNE DAIKBAAIHEID. Ach! waren al mijn leden tongen. En deeze nimmer moO gezongen, In 't melden van mijn Dankbaarheid, o Allerhoogfie Majefteit! — Gij Bron van zegen. Goedheidsader! Gij liefderijke Hemelvader! Die, om 't verdienen van uw' Zoon , Uw vriendfehap mij hebt aangeboón, Ja met Hem alle heil gegeven, Hoe zal ik, Leven van mijn leven! U danken voor die liefdedaad, In deczen onvolmaakten ftaat? 'k Zal eeuwig uwen roem vermelden, En, Jezus lief! uw min vergelden, , Door de Offers mijner Dankbaarheid,' Op uw verdienften neergcleid; Uw MIJNE DANKBAARHEID. u$ Uw goedheid wil die wel ontvangen, 't Zij in Gebeden of Gezangen: En zoude ik dan, uit liefde en pligt, Mijn Dankbaarheid niet in Gedicht Aan U, mijn lieve Heiland, toonenf Ja met uw Doehteren en Zooilen , Zoo hier beneên, als in het Hof Der Englen, zal ik vart uw' lof, Uw* grooten naam' ter eere, zingen , Als een van uwe Gunftelingen. — Ach! leer mij op uw wegen gaan; Bcftuur, door uwen Geest, mijn daên; Doe Gij mijn ziel zijn.werking voelen, Wanneer dc Booze llaat aan 't woelen. En 't kwaad uit zijnen Wortel fpruit. Ach! Heiland! roei die ondeugd ultj Gij weet, zij komt geduurig weder; Gij weet, mijn kragt is veel te teder Tot wederftand; dat uwe kragt, Dan in mijn zwakheid word' volbra'gtï Ach ! wil dan in mijn ziel regecren, En mij den liefde-en dankpligt lceren^, Zoo zal ik, zondig gruwlijk ftof, Door U gevormd tot uwen lofj H 2 %Ux xi6 MIJNE DANKBAARHEID. Met heel mijn ziel, en alle kragten , Uw Rijksgeboden fteeds betrachten , En prijzen U, met hart en mond, Voor 't welverordineerd Verbond, Ja , a? mijn overige dagen , (Want Gij, Gij zult mij onderfchraagen,) U dienen, lieven, loven, Heer! En ijvrig zijn ter uwer eer, In 't oeffhen van de Godsdienstpligten, Die 'k naar uw voorfchrift mag verrichten, Opdat uw Naam geheiligd word': Maar, ach! de tijd is hier te kort. Om U, naar waarde en eisch , te prijzen: 'k Zal eeuwig U mijn dank bewijzen, Ach, Jezus! leef, ja kef in mij, Totdat ik, eeuwig, bij U zij, Waar Gij,in hemelfche gezangen, Mijn dankbre toonen zult ontvangen, Mijn toonen, maar, op Engkn wijs, In 't vrolijkjuichend Paradijs. —. drie DRIE D AG EN) I N DRIE ZANGEN, H3 TOEWIJING Drie groote dagen van den voortgevluchten tijd, In mijn Gezang befchouwd, zijn aan U toegewijd, é» Dierbre Vorst en Heer des Hemels en der Aarde! Ik weet mijn ocfFening heeft op zich zelf geen waarde; Maar daar uw vricndlijk oog ontfermend op mij ziet, Gcdoogtge dat ik ook uwe eer melde in mijn lied; 't Gcbreklijk poogen wiltge uit zuivre gunst ontvangen, Terwijl gij eeuwig zijt het voorwerp mijner zangen. DRIE DAGEN. DRIE DAGEN, EERSTE ZANG. Ik vod ccn nieuwe drift door al mijne adren fpcclen Tot Godgewijd.cn zang, die mij de ziel kan (Treden, En voeren naar om hoog, op wieken van 't Gebed. Drie groote dagen, op mijn fnaartuigthans gezet, Zijn 't leerzaam voorwerp van mijn heilbcfpiegcliugcn, De vindingrijke ftof, waarvan mijn hart zal zingen : En de eerfte van die drie is juist de zesde dag Der vorming van 't Hcel-al, toen Adam 't licht eerst zag', De tweede, wanneer God van al zijn werken rustte, En 't eerfte menfehenpaar zich in zijn God verlustte: De derde is mij de dag, toen God de Waereld fchiep, Die Hij, door zijn bevel, uit niet te voorfchijn riep , En de eerfte dag der Week, waarop na veertig ecuwen, De Levensvorst, mijn roem, de kruisling der Hebreeuwen, Zichzelf weêr 't leven gaf, en winnaar van den dood, Dien aan zijn zegekoets met ftaalen kcetnen floot: Dit is het grootfehc ontwerp van deeze heldenzangen, En 't doel van mijnen geest: koorn, boete ik mijn verlangen; II 4 P; Ï20 DRIE DAGEN Be fpeeling van 't vernuft fpant hier de fcheering niet; Neen, deeze zij Gods woord, en de inilag 't gqestlijk lied; Die beiden zullen aan mijn werk de fchoonheid geven, Aan mijn gezangen zwier, en aan mijn Dichtkunst leven. Ik zing den dag ter eer, die Vrijdag wordt genoemd, Kaar Venus, al van ouds bij 't rvoomfchc volk beroemd; Zijn denkbeeld, volgens 't welk men die Godin vereerde, Alzoo ze 't Godenrijk naar zin en wil formeerde, Hield haar, in dezen waan, als ftookfter van de nunj Nu riep het haar, en voorts Saturnus weder in , Waar paar wij Saturdag in onze taal nog fchrijven, Gelijk zij Zondag, door hun dwaalende bedrijven, Benoemden naar de Zon. Maar dit verkies ik niet: 'k Vond andre naamen voor de fpeeling van mijn lied. Mijn eerfte dag zal dien van mijn' Verzoendag draagen; De tweede, om Jezus Graf, heet Donkcrfte aller dagen; De derde, om 't grootfte Heil, dat immer werd bereid, De Blijdfchap mijner ziel, de Vreugd der Christenheid. —j Ai! Hoogfte Goedheid, leer, leerme, in befpiegelingcns Met een geloovig hart van dccze dagen zingen: Verheerlijk uw Genade aan mij, onwaardig ftof, Dn fehenk mij 't voorrecht, om te weiden in uw' lof. — 'tGaat wel, mijn denkkragt rijst naar't vrolijk uchtend krieken s pes zegden dageraads, waar Edens geuren rieken: Van EERSTE ZANG. mi Van hier daal ik beneen op 't bloedig Golgotha, En fpeur van daar het heil van mijn' Verzoendag na. o Dag l o wondre dag, vol van Gebeurtenisfen, Niets moet U immermeer uit mijn geheugen wisfen! Hoe vrolijk reest Gij op, toen de Oppcrmajefteit De Hemelbollen reeds uit niet had toebereid , En 't Luchtruim en de Zee met duizenden van dieren Vervuld, die naar mum' aart op peun' of vinnen zwieren s Maar 't Aardrijk, dat Gods magt bij ieder kruidje ons toont, Was, bij uw rijzend licht, alleen nog onbewoond, Toen 's Hoeren Almagt fprak, en deed, in heerlijke orden, Het wilde en tamme vee tot landbewooners worden, Daar zij 't, op heur bevel, te voorfchijn heeft gebragt, Gelijk 't ontelbaar heir van 't kruipende GeHacht: Wie hier de naamen telt moet in de foorten dwaalcu. o Dag, wie kan, naar eisch, uw wonderhcèn verbaalen ? Gij zaagt den eerften mensch ook ter gepaster uur; Hij, 't voorwerp van Gods gunst,en'tPronkftuk der natuur, Die met zijn wedergaê de zoctftc zaligheden , In God, en onder God, genoot in 'tlagchende Eden: Dat treflijk deugdenpaar, door zonden niet beftormd, Zaagt ge in volmaaktheid uit des Hoogftens hand gevormd, Daar 'tmet zijns Scheppers Beeld verfierd was enmogtprijken, Met de onbcfmcljte deugd, ja naar Gods deugd gelijken,, H 5 En 122 DRIE DAGEN En fclioon van ligcbaams leest, in juist gevormde leën , Geen zweem vertoonde van de minfte ftrijdigheên. Koe heerlijk was uw ftaat, verheven Echtelingen, Eerstlieyend Ouderpaar, wat hadtge al zegeningen, Een kloek en fijn vernuft, vlug oordeel, fcherp verfland, Het heir der Schepfelen ftond onder uwe hand Geplaatst in 't lustrijke oord, waar vier Rivieren ruischten, En zachte winden door het loof der boomen fuistcn, Kwam al het vee tot U, keurde U zijn hulde waard, Terwijl Gij ieder dier benoemdet naar zijn' aart, Slocgt Gij het oog daarop, of de Aarde of Hemelbogen, In alles poogdet Gij uw' Schepper te verhoogen, Zijn Goedheid gaf aan U van alles 't vol genot; Naar dat uw ftand toen was, uw zaligheid was God ; Zijn Englen zagen U in uw verheven waarde. Haar Gij als Koning waart verheven hier op aarde, Waar Gij, aan hun beftaan in heiligheid gelijk, God diendet, zoo als zij in 't ecuwig vrederijk, Waar hecnen ook uw ziel volijverig ging ftreeven, Verlangende om bij God in 't zalig licht te lecvcn: Van hier was 't, dat de gunst dier hooge Majefteit, In uwe zielen zond een' ftraal van heerlijkheid; Dees vuurde uw harten aan tot Godgewijde pligten, Oin, watge dacht of deed, ter zijner eer te richten. — o Dag! EERSTE ZANG. 123 0 Dag! 0 Schoone dag! Ik zing ter uwer eer; 'k Speel uw geheugenis, ter glorie van mijn' Heer, Wiens onbeneveld oog de breede wandelkringen Der hemelbollen zag, met de ondermaanfche dingen; En, verder weidende dan noord-en zuider as, Befchouwde als in een punt al wat gefchapen was, En vond volkoomen goed, in fchoonheid en in orden, Al wat zijne Almagt in zes dagen had doen worden. ■—- Wie fchildert hier, naar eisch, het zalige Eden af, Dat God aan 't Ouderpaar ter leenbezitting gaf, Waar liet, in God gerust, al 't zoet des levens fmaakte , En, als van trap tot trap, tot hooger kennis raakte. Hoe klom uw groot geluk, eerst Oudren! in den top, 't Rees, hadt Gij 't niet geftoord, door de eeuwigheden op, Hoe kort of lang gij zijt in dezen ftaat gebleeven , Is ons, in 't Godlijk Boek, om reden, niet befchreven. 't Nieuwsgierige onderzoek wordt in zijn drift gefruit; En 't heilgeloof erkent van achtren Godsbelluit: Ditwecten wij, dat Gij, o deugdlijke Echtelingen ! Voorwerpen van Gods min en rijke zegeningen, In zijne liefde , waart in 's levens morgenftond: Zijn duurbre goedheid zelf trad met U in Verbond, Bezegeld met den Boom des onvergangbren levens; Terwijl zijn wondre trouw, en wijsheid daar benevens, Den »H DRIE DAGEN Den Boom der kennis gaf van 5t goed en van het kwaad, Voor U tot eene proefin uw' volmaakten ftaat: Zijn vrijmagt fchrccf u voor, zorgvuldig ü te wachten, Van naar de vrugten van dien fchoonen boom te trachten , Op ftraffe van den dood, als Gij, zijn heiige wet Vergetende, uwen pligt ter zijde hadt gezet: Uw Schepper had het recht U zulk een wet te geven ; Op uw gehoorzaam Meid gaf Hij U \ recht ten teveu: Hoe zalig was uw ftaat, O deugdelijke Twee! Gij fmaaktct weereldsch heil bij Goddelijken vree", Teiwijlge, in reine min, elkandren eerbaar kuschtet, Eu zorgloos in de fchacüw der vredeölijven rustets Dan uw gclukflaat werd door 's Duivels list beloerd, En Gij ten fnooden val zoo jammerlijk vervoerd. Hoe heeft de zonde uw hart, Stamvader, overrompeldJ Hoe hcbtge U zelfs hier door in diepe cllend gedompeld , Met al uw Nageftachr, dat, aan uw beeld gelijk , Als Gij, Gods vriendfchap miste en 't zalig vrederijk, Waarvan 'tin Eeuwigheid zou blijven afgefcheiden, Zoo Gods ontfermingslust 'er niet was tusfchcn beidei Gekomen tot uw heil, en, door zijn Vreêverbond, Genezing had bezorgd voor uw geflagen wond, Wanneer de Algoedheid U, in haar Drieëenigwczen, 't Vooruitzigt tot herftel liet in beloften kezen! 'tCe- EERSTE ZANG. 1*5 't Geloof verzekerde U van een' vernieuwden ftaat. Wat was dat uitzicht fchoón in 't ze'cgnend Vrouwenzaad! Van hier zien wij den grond der waare Godskerk rijzen, Door de Eeuwen opgebouwd, om eeuwig God te prijzen, Een Kerkgemeente, die, naar't Godlijk vrij befte], Verkoozcn werd ter Bruid voor Vorst Emmanuël, Van wien de zevende van Adam prophetecrde, En Vader Noach, vol van vuur, zoo crnftig leerde Aan 't volk van zijnen tijd, dat, wreevlig van gemoed, Regtvaardig omkwam in den algemeenen Vloed, Maar hij met zijn gezin, meest, wenfché ik,Godgetrouwen, Zoo vreemd als zeker in een Arke zijn behouên, Dat Schip van Sittimhout, waarin Gods Kerk gefpaard, En voor den ondergang behoed werd en bewaard, Opdatze in later tijd, na traag verloopen Eeuwen, Met vollen luister blonke in 't Stamhuis der Hebreeuwen. Hij,die op God vertrouwt, ziet door't geloof vooruit, Maar kent Van achtren best den zin van zijn beiluit.—■ Uit Sem, dien Vroomen! één van Vader Noüchs looten, ïs Abraham, Gods Vriend en Bondgenoot, gefprooten, Aan wien de Algoede, tot verheffing van zijn' fiaat, Veel heilbeloften deed in 't groot en zeegnend zaad, Welks heil, gelijk een ftroom langs bergen en valeijen, En dorftige akkren vloeit, zich verder zou verfpreiën ? En iz6 DRIE DAGEN. En firoomen, niet alleen langs Abrams legertent, Maar op den kloot der aard', zoo ver men volken kent: Misfchien gaf God dit woord wel op dien dag der zeven, Dien'k mijn Verzoendag noem, offchoon 't niet is befchreven; Of mooglijk heeft Gods vriend, door Goddelijk beleid, Op zulk een' dag zijn' zoon naar Moria geleid, Voldoende aan 't hoog bevel, in God met Cod te vreden: Schoon 't vaderlijke hart.door fchijnbre firijdigheden In Ifaaks offer, als in fchrocven was gefield, "t Stond pal in 't heilgeloof, gelijk een moedig held; Wanneer Gods liefde-zorg, in plaats dier offeranden Een ram aan hem vertoonde, om op 't altaar te branden, Terwijl de vroome zoon als uit den dood verrees, En- nu ontbonden op de fchoonfte zaaken wees. Mij dunkt, ik vind in hem een zinneprent getekend Der kerkgemeente, die in Christus wordt gerekend, In Christus, die voor haar het offer heeft voldaan , Haar van den dood verloste, en vrij voor God deed ftaan. Aan Ifaak werd daarna het kind, van God verkooren^ Uit zijn Rebekkaas fchoot ter eencr dragt gebooren Met Ezau, die het merk der wrevle woestheid droeg, En meermaal aan zijn' broer den fchrik in 't harte joeg: Dan deeze was Gods vriend, en mogt, in later dagen, Den naam van Israël voor dien van Jafeob dragen: De EERSTE ZANG. 12? De trouw des hcilverbonds der Hemelmajelteit, Aan Abraham , heur vriend, zob plegtig toegezeid , Die na geen eeuwen zelfs kan wijken of vermindreil , Bleef onveranderlijk, voor Isrcl en zijn kindren, Dat twaaleftal van zoons, waaruit het nagedacht Der duizenden, als 't zand der zee, werd voortgebragt: Zoo als in later tijd, naarvcele wentelingen Derjaaren, en een reeks van veel veranderingen, Bij voor en tegenfpoed in 't Rijk Egypte bleek, Waar 't bij geen tichelvuur en door geen' last bezweek. Maar Amrams zoon beftond Gods heiren uittevoeren Op Goddelijk bevel, naar de erffelijke fnoeren Van Kanaans vetten grond; gelijk men in de blaen Der Bijbelwaarheid vindt, waar al de wonderdaen, In dcezen tijd gefchied , voor al de later neven, Door Mozes trouwe pen, omftandig zijn befchreven, En hoe Hij, door 't geloof, het heilgeloof, verlicht, Op Gods bevelend woord daar 't Pafcha wordt verricht, Met 'sPaaschlams bloed,dat hier verfrrekte een veilig teken. Den bovendorpel en de posten heeft beftreken Van al de huizen, die, door Israël bewoond, Goedgunftig, op Gods last, van d'Engel zijn verfchoond. O trouw Verbondsgod! wie kan toch naar eisch belchrijven De wonderheden vart uw wondere bedrijven ? Mijn is3 DRIE DAGEN Mijn ziel zwemt in de zee van deeze rijke ftof, En drijft op uw genade in 't melden van uw' lof; Gij wondt uw Israël dit bloedig teken geven , Tot een verzekringsblijk ter fpaaring van zijn leven, Het fpijzcn met het Lam, en 't ongezuurde brood. En fterkcn tot den togt in zijnen bangen nood,- Ja, juist op zulk een' dag, dien 'k mag Verzoendag noemen, Den dag, waarvan ik zing cn ecuwiglijk zal roemen, Omdat ge, in later tijd, het waare tegenbeeld Van 't Paaschlam aan uw volk genadig hebt bedeeld. Ai! wil toch met dat bloed mijn ziel en lijf heilrijken, Mij voeden met dat vleesch, dan zal ik niet bezwijken. Op 't moeilijk levenspad in 's waerelds zandwoestijn, Waar 'k om moet dolen, tot ik zal in Kanaan zijn. Och! laat dat vergezigt, in mijn befpiegelingen Van den Verzoeningdag, waarvan ik thans mag zingen, Geduurrg nader zijn, en door uw Hcilgenaê Wijn ziel geloovig zien', langs 't bloedig Golgotha: M ijn zan gdiï ft vliegt daar heen.- Maar zacht zij moet verbelden : t En eerst Gods Legermagt door Mozes zien geleiden: Dees veldheer, door geen zee in zijnen togt gefluit, Daar zij, op Gods bevel, vlood voor en achter uit, Betrad haar droogen grond,'met Isrels legcrfchaaren , Én kwam1 aan de overzij, terwijl de Egypieuaaren, Wier : E È R S T Ê ZANG. 129 Wier jammerlijk gefchreeüw van verre werd gehoord , Tot één toe in den vloed der waatren zijn verfmoord. O wondre daad van God! die hier de zee deed fcheureru O dag, waar van ik zing ! dit heil moest juist gebeuren, Gebeuren in dien nacht, nadat de Zon, gedaald, Heur licht aan U onttrok, heur afreis had bepaald; ö dag l wat levert ge ons een reeks gébeurtenisfën! Geen vaag des tijds moet die liit mijn geheugen wisfc'hen. Ik zie in 't heilig boek Gods wonderwegen in Bij Marahs bittren ;/locd , of in het woeste Sin, Waar God het Hemelsbrood op Israël deed rcegncn, fen't volk op dezen dag juist dobbel kwam te zeegnenj Daar zijn Verbondsgod hem zijn liefde en trouw bewijst, Én met dat voedend man dp zijnen heirtogt fpijst. ö Heerlijk zinnebeeld, en treffende vertooning Des milden overvloeds van Isrels Heer en Koning, Die, tot een rijk gefchenk uit 'sHemels Troon gedaald, Als 't waare brood, zijn volk, thans op zich zelf, ohthaaifc Ó Geestrijk levensbrood! wil gij me op ai mijn paden, Door 's wecrelds zandwoestijn , ten èinde toe verzaden: Daar ge in mijn nood voorziet leg ik de zorgen af s Daar uw hand Israël een' dobblcn gomer gaf, Leer 'k uit dien overvloed , waai- mee gij 't wout verzotgen, Hoe! 'k heden gaadren moet ook voor den dag van morgen. — i Och \ i3o DRIE DAGEN. Och! leer mij 't regt gebruik, als gij, daar gij gedaald Orn *t leger uwer kerk, mijn ziel op manne onthaalt. Gebeurt het dat ik daar Hechts weinig heb vergadert En fomtijds wel eens veel, wanneer ge in gunst mij nadert,' Met geestlijk heil, waardoor mijn ziel verzadigd wordt, Of't veel of weinig zij 'k heb echter niet tekort. Neen als ik U geniet, o Voedfcl van mijn leven .' Dan kan ik mij gerust op verdren togt begeven: Verhinder Hechts dat ik geen, overvloed bewaar. Dien 'k, door mijn diep bederf,voor worm en made ipaafl De zinprent van het mann', dat in een kruik gegoten, Werd in de gouden kist, de bondkist, opgefloten, Leert mij hoe mijne ziel , voorzien van geestlijk mann' Geloovig heel de reis ten einde koomen kan, Tot ik in Kanaan ben. — Maar ik begeef mij weder Ter viering van mijn dag, en'ftrijk bij Isrel neder, Waar het gelegcr is in Sinaïs Woestijn ; Daar kan mijn Geest, op nieuw, in overdenking zijn. Ja, gij, Verzoening dag! waarvan ik thans mag zingen.1 Gij geeft mij rijke ftof voor mijn befpiegelingen: 'k Zie hoe gansch Israël op U, mijn dag, vergaart, En is op Gods bevel, aan Horebs voet gefchaard, Wiens hoog verheven kruin met wolken is omgeven. Waar God in nederdaalt, en heel den £crg doet beven: De. EERSTE ZANG. i3ï Dd blikfems vliegen, door de zwarte fcheureti, uit: De dondren dommlen voort met fchrikkclijk geluid; En de AHerhoogftc doet, doordringende in clks ooreil, Zijn ftem, en, met die ftem , zijn Heiige Wet hun hooren. 0 Dag .' o groote dag! waarop Gods Majefteit De glanzen van haar vuur, van Sinaï, verfpreitj En Isrel beo ven doet, daar ze in hunne oögeu blikten * Die weêr, op hunne beurt, het kloppend hart verfchrikten. Gelukkig 0 mijn ziel! dat ge aan een ander oord, Waar Sious bergkruin rijst, veel blijder klanken hoort.' Daar moogt ge, in fchaduw der genade, veilig rusten, Eii onder 't rijks beftier van Jezus U verlusten, Daar 't Hcir der Englcn om zijn zetel is gefchaart, En 't uitverkooren volk op al zijn luister ftaart, Dien luister, die nog was voor Israël vcrhoolen, Maar nu uw pad verlicht, zoo lang gij om zult dooien In 't leven hier beneen. — 0 mijn Verzoeningdag! Het is op U dat ik dien glans verfchijnen zag! En daarom wilde ik U een' Letterkrans fchakeeren, En uit Gods boek voor mij de groote wondren leereu, Die gij gebeuren zaagt op Jezus voctfchabel,- Bij 't oude volk van God, het volk van Israël. 'k Denk aan dien tijd te rug, waarin hetom moest dwaalen Door *t woest Arabiën, en pooge iets af te maaien, I s> Door 13» DRIE DAGEN. Door't fchDdïfetid dichtpenceel, hoe Gods Voorzienigheid i Op U, mijn dag, zijn volk heeft heil en vreugd bereid; Maar 't kloekst vernuft dwaalt hier, om al de wonderheden! j Der heilgeheimen, naar hunn' waaren eisch te ontleden : Genade leert alleen aan hem , die ze uit de blaên Van Gods getuigfehrifr zoekt, van aChtrèn die verftaan.— ■ li VerondeTftel een reeks van heilgebeurtehisfen Op U, mijn dag, gefchied, fchoon wij het zekremisfenï Zoo kan het zijn dat gij, op U, de kopren flang Door Mozes zaagt verhoogd aan de opgerichte ftang , En dat Hij bok, op U, den Rotsfteen heeft geflagen, Twee teeknen, die 't bewijs van Jezus lijden dragen: Misfchiéh werd ook op U de tiibre tent bereid, En 't heilig Priesterdom ter oflring toegcleid. Maar wie telt alles op? Wie kan 't naar cisch verklaaren, Al Vv'at op 17 gebeurde, in 't perk van veertig jaaren, Het geen den wijden kring van Isrels reizen fluit, Daar 't water der Jordaan zijn verdren optogt fluit? Maar mooglijk, o mijn dag! daar gij dien Aroom zaagt vloeijen, , Zaagt ge ook hoe hij beneen zich haastte om weg tejfpocijen, , En opwaards als een berg, door Gods bevel, bleef flaan, , En Israël droogvoets langs zijnen grond liet gaan; Daar 't aan den overkant, in 't Land der Kanarieten, Den zelfden ftroom, op nieuw, zag naar beneden vlieten, , En EERSTE ZANG. 133 En 't eind vond aan zijn togt vol moemis en elfcnd, Daar God te Gilgal heeft hun fmaadheên afgewend. o Speeknde Jordaan! mij dunkt ik hoor uw ruifcherij En zackte winden door het fchuddend boomloof fuisfen Dat uwe boorden fiert, terwijl 't gewiekt gerucht Gods wonderdaan vertelt, en voort vliegt door de lugr. o Dag! waarvan ik zing, wat zaagt ge al wonderheden, 't Is mooglijk dat, op U, de muurenzijn vertreden Van 't fterkc Jericho , nadat op Gods bevel, 't Reeds zeven dagen lang, door 't Heir van Israël, Oinfmgeld-was geweest, toen zijne toorens vielen Voor de Ark, en 't krijgsgeluk!, wanneer Gods volk de zielen! Op 's Hemels hopgen last, verdelgden van der aard', Verbanden door den brand-, vernielden door het zwaard: Maar wie kan, naar den eisch, van al de wisfe-lingen Des voortgevlugten tijds, in vloeibrc verzen zingen? Volgde ik den Heirtogt na, daar Jebusneörgcknield, Met Pheres, door de kragt der waapneu wordt ontzield; Of zoude ik, nader bij, de ftoutc krijgsbedrijven Der-.Richtten gade liaan, en in mijn1 zang befchrijven , Of oogen op dien tijd, waarin de zoon van Kis Het volk ten troonmonarch en Opperheerfcher is; Of ook toen Jesfcs Zoon, ten zetel opgcdegen-, Was lietïlijk in gejUMJg, en dapper met den dsgen.;, I * V 13+ DRIE DAGE N, Of toen Vorst Salomon, zijn welbeminde zoon, Gods Tempel (lichtte, en, op den clpenbeenen troon Gezeten, Ju daas ftam en Israël regeerde, Waar Scheba's Koningin Hem om zijn wijsheid eerde; Of gong ik, van zijn, tijd, tot aan Zedekia, 't Vcrfcheelende bedrijf van Isrcls Vorften na, Of Dabeis, euvelmoed geladen op Hebreeuwen , Of't donker tijdverloop der dappre Makkabecuwen ; Of ook hoe Corcs, die beroemde Perliaan, De Stad en Tempel weêr op vasten grond deed ftaan ; Dan konde ik in de keur der zaaken ligt verdoolen, Die ge, o mijn dag! al zaagt, daar't meeste ligt verfchoolen; Want Gods geheiligd bock meldt met bepaaling niet, Dat deeze of geene zaak juist op U zijn gefchied, —■ Ik zing, hoe Israël moest, door gehcimenisfen , Zich van Gods hooge gunst in hoope vergewisfen , Toen onder 't oud Verbond, door Arons Priesterftoet, Kiets wierd gereinigd dan door offring en door bloed, De Hoogepriester niet in 't Heiligdom mogt treden , Dan met het wierookvat, en 't reukwerk der gebeden, Slechts eenmaal in het jaar , met Isrels fchuld belaèn, Al beevende en bevreesd voor't Godlijk aanfehijn ftaan ; Toen was, de uitwisung van de fchuld der fnoodc zonden In 't fchaduwachtig kleed dier dienften opgewonden , Bij EERSTE ZANG. 135 Bij 't groot; en heilig werk vau Jen Verzoeningdag , Daar 't waare tegenbeeld nog in verborgen lag: Maar toen die Priester , die naar Melchizedeks orden , Was Hoogepriester in der Eeuwigheid geworden, Om door zijn offer, aan Gods ftrenge wraak ten zoen. Gewillig en bereid het recht genoeg te doen , Gekoomen is, toen moest de fchaduw dienst verdwijnen; En Juda zag dien Vorst, dien Levensvorst verfchijnen: Die afgehouwen Tronk van Jcsfes jongde Spruit Sproot van zijn' ouden ftam en wortel tierig uit; De Erfdochter van dat Huis, door God hiertoe verkoorcn, Heeft uit haar reinen fchoot Gods lieven Zoon gebooren, Vorst Davids wonderzoon, dien Hij in mecnig Lied Zijn'Heer, zijn Lust, zijn Heil, zijn Deel, zijn'Herder hifit, Het oogmerk van zijn komst, en werk in later dagen, Zal ecuwig 't Godlijk merk van zondaars liefde dragen! Dan evenwel werd Hij van Ifraël veracht, En na veel fmaads en hoons op 't kruis ter dood gebragr. o Mijn Verzoeningdag! toen gij dit zaagt gebeuren, Zaagt ge ook de zon bedekt, en aarde en hemel treuren; Hij, die van Eeuwigheid God met den Vader was; Hij, die de waereld heeft doen draeijen om haar' as; Hij, die haar onderhoudt in al haar ordeningen ; Die koningen beitelt; en al de handelingen, 14 |3fi DRIE DAG E Ztf, Der menfbhen gadeflaatj Hij, die 't heelal gebiedt, Eu in het binnende van alle fchepslen ziet; Hij, die de rijkiie was, en Heer van dood en leven, Werd arm, en wou zich zeil"ter doodilraf overgeven. o Diepte, zonder peil! o hoogte zonder maat! o Lengte en breedte, die 'c bereik te boven gaat! 3pc Kerk van 't nieuw Verbond vindt hier nog perk nogpaalen, Maar zij verlustigt zich in Coëls ijelfcftraalen , En blijft bij 's Vaders min, waarzc ook heur oog moog'Haan, Van heilgen eerbied ftil, en diep verwonderd daan; En hier in deelt mijn ziel, die, in bcfpiegelingen, Op Jefus fterfdag ziet, en daar van poogt te zingen. Ik kom dus nader bij, o mijn Verzocningdag ! En flaare op 't grootlle Heil, dat ooit de wacreldzag: lk zie, mijn Heiland, die, door lelie gcesfelflagcn Reeds afgemarteld is, en, moede om 't kruis te dragen, Stapt uit Jerufalem, naar 't ijslijk Golgotha. Wat zondaarsmin ? mijn God ! ik volg hem weenend na, Omdat mijn grimwlijke aart, en al mijn fnoode zonden, De waare reden zijn, waarom Hij werd gebonden,' En, door den Joodlehen raad, betrokken in 't gericht, Valsch aangeklaagd, befpuwd in 't heilige aangezigt, Veroi rdeeld buiten fchuld, met fnoodekruisfelingen, yeroordeeld tot den dood, dporwreede folteringen, Aan i EERSTE ZANG. 13 Aan het vervloekte hout, — 0 fchrikverwekkend uur! Mijn Zaligmaker, och! wat ftond mijn fchuld U duur! Hier ftrcedt Gij tegen 't hoofd der helfche vloekgedrochteui, Vertradt hem in 't ftof, en hebt mij vrij gevochten. . Wat wonder, ziet mijn ziel aan dien verheven flaakj Is '\ Godlyk bloed geplengd, en Gods verbolgen wraak Verzoend door d'offeraar, die hier zijn lijf en leven, Ten zoen voor mijne fchuld, heeft willen overgeven? Maar, och! wat zielsverdriet! dat ijslijk hamerflaan, Dat ipijkren heb ik ook mijn' Borg doen ondergaan; Toen droop zijn heilig bloed uit handen en uit voeten. . Ei zie het, o mijn ziel! dit was Gods regt te hoeten : Daar, aan dat kruishout, is door Hem voor U betaald. Mijn fchuldbrief vastgehecht, de hoofdfom doorgehaald, Met heel de rekening der langverloopcn renten, Gefciueven in de Wet op oude pergamenten. Dit zaagt Gij, Q mijn dag! en wat toen is gebeurd, Hoe 't prachtig voorhangkleed des Heiligdoms gefcheurd, Van een gereeten werd, van boven af tot onder, Eu liet een open weg door 't zaligmakend wonder, Wanneer Gods lieve Zoon, uitloutrc zondaarsmin., Trad met zijn eigen bloed den Hemeltcnipel in.—• o Mijn Verzoeningdag! 0 beste dag der dagen! De tijd zal uwen roem aan 't eind,' der Eeuwen draagen! I 5 Nu 138 DRIE DAGEN. Nu vinde ik voor mijn ziel, in Jefus bloed genet, Een vrijen toegang, daar Hij 't heilige open zet: Zij ftaat eerbiedig ftil in heilbefpiegclingen ; Zij is getroffen, door den wondren loop der dingen; Daar Gods almogendheid de wetten der Natuur Van fchrik bezwijmen deed, in 'slleilands ftervcns uur: De zon verborg voor Hem, htt Levenslicht, haar' luister; De heldre dag werd nacht en toonde 't aklig duister; Het aardrijk beefde in 't rond; de hemel was beroerd; De dooden ftonden op, en, aan den dood ontvoerd, Bij 's Heilands laatflen fnik, zijn levende verfchcenen Toen Hij is opgedaan, en uit het graf verdwecnen; Het kostlijk Jofefs graf, van ouds alzoo voorzegd, Waar Hij en Nicodeem Hem hadden ingelegd. o Liefdedaad! o Geur van fchoouc Specerijen, Die met heur balzcmiucht nog ons gemoed verblijên; Ja, Mannen! zeker heeft ö 't Heilgeloof verflerkt, Toen gij die edle daad godvruchtig hebt bewerkt; De liefde gloeide U aan ; zij lei Uw' Heiland neder, En vroeg misfehien: ach! ach! wanneer zien wij hem weder? Daar nu dit fombcr graf zijn lijf befloten houdt! Nu zonk de dagtoorts in het middenlandfche zout, En haalde't hoofd van fchaamte, om 't nu gebeurde wonder Verbaasd, ter westerkimm, met meer verhaasting onder.— o EERSTE ZANG. 139 0 Mijn Verzoeningdag! U volgde een donkre nacht: Maar Jefus, 't is geen nood, heeft al zijn werk volbragt, En door zijn Hcilrandzocn, wanneer hij is geftorven, Voor al zijn Volk den dag der Eeuwigheid verworven. Verbreid dan, 0 mijn ziel! den fterfdag van uw' Heer, En legt u bij zijn graf eerbiedig wcenend neêr, Dit zij uw ademtogt, om, in befpiegelingen, Weêr, op den naasten dag, van Jefus rust te zingen. DRIE DRIE DAGEN. TWEEDE ZANG. Nu rijst, bij '4 fcheemerlkht, mijn tweede en droeve dag, Omwonden in een kleed van dikken nevel, ach.' De zon verguit thans niet de berg- en heuveltoppen. Zou zij 't geleden leed van gisteren verkroppen? Neen! Jood en Heiden, op dit treurig deel der aard', Zijn al den invloed van haar fchijnend licht onwaard! 't Blijft fcheemering, dit is de donkerfte aller dagen Die eeuwig deezen naam. om 's Heilands dood, zal dragen, Die wel geftorven is , maar nogthans eeuwig leeft, En door zijn' dood den dood nu overwonnen heeft. Och ! mogt ik nu de keur der kestbre Specerijen Aan 't afgeftorven lijf diens dierbren Goëls wijè'n! 'k Zie weenende op zijn graf: daar ligt mijn lieve Heer: Druipt vrij mijn traanen van geloof en liefde neêr; Daar rust Hij, al mijn Heil! daar is Hij neergezonken In gindfche rots, in één der fchoonfte graflpclonken. o Dag! o wondre dag! Hij, die de dagen fchiep, En uit de duisternis het licht te voorfchijn riepa; Ziet TWEEDE ZANG. 141 i Ziet met zijn meriachlijk oog op U noch licht noch luister; Daar Hij, die 't licht is, fiierf, zijt gij, o dag, nu duister. o Goede Jezus! die voor de Uwen 't leven liet, i Dit deerde, dat gaat vast, uw Eeuwge Godheid niet: | Die was en is en bleef't onzienlijk Eeuwig Weezen4 Dat geené fehaduw van verandring hoeft te vrcezen ; Uw Godheid, ja! vervult den hemel en deze aard'; I Zij bleef, ook in het graf, nog met uw lijk gepaard; i Ze is nergens, waar men gaa, of in of Uitgeüooten\ \ Zij weet het zielsrantzoen oneindig te vergrootert, Daar de erfenis hier wordt met Gódlijk bloed gekogt, j En van voor 's afgronds mond behouden weêrgebrogt. Geftorven Christus, gij, mijn God en Zaligmaker, | Mijn Losfer van de Hel, mijnZondcnbandenflaker, 0 Dicrbre Heiland! geef aan mijn befpiegeling Nu geestlijke aandrift, daar ik bij uw grafplaats zing: S Met ootmoed, zal ik daar, in droefheid neergezeten, i De boeken gadefkan der oude Gods profeeten, ! En zien wat op dees' dag voorheen al is gefchied, I En melden 't U ter eer, in mijn eenvoudig Lied. ( Dit is de dag der rust, van God hier toe verkooren, ; Eer dan de tijd begon3 voor de Eeuwen zijn gebooren, ii Bepaald van dat Hij 't werk der fchepping had volbragt, 1 Wanneer zijn voorbeeld zelf, voor 't menfchelijk gcflacht, Een 142 DRIE DAGE N, Den rustdag heiligde, als door Mozcs is befehreveti; Een' dag, een' vvondren dag , den ftilfien van de zeven, —. Was de Almagt dan vermoeid van't groote Scheppingswerk? Neen, haar vermogen heeft gewis noch paal noch perk; Maar door heur liefde alleen, die 't menschclom fteeds beveiligt, Werd deeze dag voor God en aan zijn dienst geheiligd, En federt heeft de Kerk van 't oude Welverbond Dien onderhouden, tot den blijden morgenftond Van 't nieuwe Vrijheidsjaar, dat na vierhonderd Ecuwen Verfchcen, en aan de Joón, gelijk aan de Onhebreeuwen, Vertoonde, door de rust van Jezus in het graf. Dat zij nu aan dees' dag heur dankbaar affcheid gaf. Dees dag, dees donkre dag, de donkerde aller dagen Die fteeds, om Christus dood, dien droeven naam moetdraagen; Dees dag werd in Gods kerk, door al den ouden tijd, Van z;jne Vrienden Hem pligtdatig toegewijd; Gelijk ons 't heilig boek van Enos tijd doet leezen, Hoe men des Heereu naam toen ftaatlijk heeft geprcezen: Toen heeft men olTer en gebed wel wis gepaard, En zich op deezen dag godsdienftig faamvergaard. Zou Jereds Henoch, die zijn tijdgenooten leerde, En van het Vrouwenzaad zoo trefflijk profeteerde, Niet hebben deezen dag in ieder week gevierd], En deugdgezinden tot Gods liefdedienst beuierd? TWEEDE ZANG 143 ja zeker is die dag bij Hem, en later neeven Van Adam, tot Gods eer, in plichtgebruik gebleven.—• Zou Vader Noach, die met God fteeds heeft verkeerd, Niet hebben op dees' dag d'Ahnagtigen vereerd , Aan wiens volfchoonen dienst hij eeuwig bleef verbonden, Toen zijn Regtvaardigheid de Waereld heeft verllonden ? Ja zeker deed Hij dit, en heeft Gods wil betracht, Ten Leer en Voorbeeld van het mcnfcheüjk gedacht. Misfchien mag ook dees dag , de donkerfte aller dagen , Door alle de Eeuwen heen het waerdig tijdmerk draagen, Dat daarop juist Gods kerk, hoe veeg, behouden bleef In 't eerstgemaakte fchip, dat op de waatren dreef, Zoo 't waar zij, dat dit Schip een zinncprent verbeelde Der hcilbehoudcnis in Jcfus: o wat fpeelde 't Geloof des Schippers dan op 't geen geen oog bevat, Daar 't hooger kreits begluurt dan 't fteüst van d'Ararath: Droeg Noachs Bondgod zorg voor zijne Kerk op aarde, Daar Hij het heilig zaad in Sem zijn zoon bewaarde? En zou die zelfde God dan aan het nagedacht Niet hebben aangetoond, hoe 't zijnen pligt betracht? Neen, zeker is dees dag bij Sem, en bij zijn neeven Plechtftatelijk gevierd en in gebruik gebleven; Gods kerkgemeente was toch altoos op deeze aard', En heeft, aan God getrouw, zijn liefdedienst bewaard, Waar 144 DRIE DAG E N. Waarbuiten zij welhaast had, zonder dienst] of orden , Naar menfehen willekeur een doolhof moeten worden ; 't Is waar, het heilig boek geeft wel geen juist bericht:, Dat op dees' dag altijd de Godsdienst is verricht; Maar daar de Godheid zelf verkoos hier op te rusten, Zou dan haar volk zich niet in haaren dienst verlusten? Daar zelfs die rustdag hun een fterke tcekning gat Der rust, der ftillc rust van Christus in het graf, Waarvan wij, om zijn' dood, met droefenis gewagen. En noemen deezen dag den zwartften aller dagen. o Dag! o ctetirge dag voor mijn beTpiegêlmg! o Dag! waarvan ik niet dan met verwondring zing, Uw heiige ftilte was in 't Paradijs bcvoolen, Schoon uw beduidenis In windzels was verfchoolen, Die nu ontwonden zijn, en in Gods woord verklaard , Waar 't Oud en Nieuw Verbond te faameri is gepaard: Wat hoeft niet TeraM Zoon, toén hij uit Charrans firecken Van Vaderlijken grond was op Gods last geweeken, In 't Land der Vreemdlingfchap,God op dees' dag gediend! Wie denkt toch anders van Gods Bondgenoot en Vriend? Zou Hij, of zou zijn Zoon, of zouden Jacobs Zooncn, Nalatig in den pligt, aan God geen' eerbied toonen. Daar zijn belofte en gunst, gcduuriglijk herhaald. Het oog van hun geloof met heillicht had beftraa'd? Ja TWEEDE ZANG. 145 fa zeker hebbén zij, als aan de dettgd getrouwen, Den heilgeii rustdag fteeds Godsdienstig onderhouên Tot die in later tijd bij 't onderdrukt gedacht tn diep verval, of zelfs in onbruik was gebragt. Dan, na dat dit gedacht, Egypteh uitgetoogen, Op reis haar Kanaau was geleid door de alziende oogefl, :Die 't gade floegen, heeft het Goddelijk bevel Van Horebs fteile kruin aün 't volk van Israël De Wet der Zeden tot een' regel vöorgelcnreetari j En federt is dié dag in pligtgebruik gebleeven. 1Z00 zorgdet Gij, o God ! als ïsrels Opperheer, Voor uwe Kerk op aard', en voor uw dienst en eer; ] Och! geef mij door Genade uw wetten te betrachten1 i Ai druk die in mijn Ziel, en regel mijn gedachten, Opdat ik rustdag hou', niet op de Joodfche wijs, Maar Jefus fterven en verrijzenis ten prijs"; Terwijl ik eve'tiwel, daar 'k bij zijn Graf mag zingen/ Mijn ftille traanen fproei öp mijri befpiegelingen. ö Dag! 0 wondre dag vari vaale duisternis! Daar't waare levenslicht op u verborgen is; Gij waart aan Israël voorfpeld door Gods Propheeten i Die hun Mesflas komst en lijden deeden weeten; Én dat des Menfchen Zoon Zou zijn in 't hart der aard, Was reeds door Jonas in dés visfchen buik verklaard* K £ong 146 DRIE DAGEN. fcong ïsrels Zanger niet, vol van ge'oofsvertrouwen, Wanneer hij ver vooruit dees Crafplaats nogt befchotiweri s Gij zult niet dulden, Heer, dien ik mijn lied mag bièn , Dat ooit uw Heilige verdervinge zal zien? Heeft Jefaïa niet, door 's Heeren Geest gedreeven, Van deeze Grafplaats en dees' wondren dag gefchreevett , fen als van flip tot ftip Meslias dood voorfpeld, Die bij de Rijken was , fchöon bij 't geboeft gefleld? Wie fchrijft 'er uit de rol der breede Profefljën Al 't juistgetckende ,van 's Heilands bitter lijën? Wie maalt er naar den eisch het ftil verblijf in 't graf, Van Hem , Gods Wonderzoon, met juiste kleuren af? Met kleuren? neen dees dag, de donkerfte aller dagen. Moet op mijn dichtpaneel de bleeke doodverf draagen : Want och! mijn Heiland was nu, naar zijn menschheid, niet, | Na dat hij 't leven voor een wijle tijds verliet. Zoo ruste hij in 't flof, en heeft het graf geheiligd En door zijn rust de rust van al zijn volk beveiligd, Van al zijn volk, dat toen, tot in de ziel bedrukt. Zijn heilvcrwacluing voor altoos dacht weggerukt. Mij dunkt, ik zie de Rei van Jezus Lievelingen, Ter krenking van hun hoop door't ongeloof befpringen ^ Daar hun vooruitgezigt, hun hoop op roem en eer, NS zonk in 't donkre graf bij Jezus lijf ter neèr, Deei TWEEDE ZANG. t# :Dees rustdag was voor hun een dag vol nftare zorgen [n 't afgepeinsd gemoed tot d' avond van den morgen, k Verbeeld mij Petrus, die, verteerd van droefenis ïüm zijn verloochening, zich zelfs geen meester is; iDaar hartstogts ftormen in zijn' bangen boezem raazert, ;En de afgematte ziel door kwellingen verbaazen, •Terwijl Hij, vol beroiiw, de boetetraanen ftortj iEn voelt dat Jezus min in Hem weer wakker wordt, jDie met een wondre drift van liefde en twijfielingen ; Zijn ziel bedaaren, of met zorg op' nieuw befpringen, joDag! o droeve dag' dien Israël weleer | Zoo plechtig onderhield, ter liefde Van zijn' Heer ; I Ligt dat uw flÖtë toen des Heilands rust verbeeldde , j Of dat uw voorfpel op het jaar der vrijheid fpecldc, > Het heilig Sabbathjaar, waar't land in heeft gerust, i En de edle vrijheid door de dienstbren wierd gekust, t Die van lijfeigénfehap en haaren Heer ontflagen i Geen flaaffche banden meer behoefden om te draagerü ; Geftorven Christus, die uw Erfdeel hebt verlost, ' Uw Erfdeel , dat aan U den kruisdood heeft gekost, I Dien bitten dood, die hen het leven heeft befproketf, s Zelfs töen uw zielloos lijf in 't graf was neêrgedooken j i Ai! dierbre Heiland, maak mij tot een' deelgenoot, Der zaalge Vrachten van uw' lijden en uw' doöd3 K ?. ^u i*3 B R 1 E I) A G E N Wil toch door uw genaS mijn zondenbanden flaaken. En tot een vrijen knecht mij waarlijk voor U maken s Dan zinge ik tot uw' lof, grootmagtige Opperheer, En buig mij bij uw graf ootmoedig voor U neêr, En, fchoon dees dag voor mij de donkerfte is der dagen j Hij teekent mij het jaar van 't godlijk welbehaagen, Om Zions treurigen te troosten door uw let, Met echte kleuren af, en hoe de wraak van God, Daar zijn reg?vaardigheid, om hunne fchuld verbolgen, ÏJ tot in 't donker graf wou flraffen en vervolgen. Gij fteldet u ten vloek, voor hun Gods vloeken waard, En bergdet met uw lijfde vloeken onder de aard'; En zoo, zoo hééft uw dood uw volk daarvan ontheven; Voor eeuwig zal dees dag ons dit getuignis geven, o Geef mij 't voorregt toch, als ik uw graf befchouw, Dat ik het overftort met traanen van berouw, En dat ik levendig, mijn Heilborg ! mag befefien, Dat hierom zulk een leed uw dierbaar hoofd moest treffen. Verwakker mijn geloof, om veel op deezen dag Uw Rustplaats te bezien met eerbied en ontzag, En daar U de offers van mijn liefde toe te brengen, En fpecerijen vcor uw geestlijk lijf te mengen; Ik meen uwe arme Leen, die gij op aarde liet, Toen Gij ten Hemel voert; want U, U ziet men niet: m t w e e b r z a- n g. 143. [k zal hun ! . . . maar ik keer tot mijn befpiegelingea». iOm van de vrouwen en heur fchoon bedrijf te zingen. iMij dunkt, nu neigt de dag, de droeve rustdag, heên., :Waarin Maria, met Maria Magdaleen, K andere Vrouwen, aan des Heeren dienst verbonden5 (Hoe zeer door droeffenis bijna geheel verflonden, Den moed hervatten, om, na wijs en kloek beraad, iPe liefde van haar hart te toonen met de daad Aan het geftorven lijf van haaren Vriend en Broeder, iBn ter vertroosting van zijn liefderijke Moeder. jZij hadden tog hier toe het neodige opgezocht, 1E11 myrrhe en aloë en balfem aangekogt: Zij overleiden om de kruiderij te mengen, iEn op den naasten dag naar 'sHeilands graf te brengen. ,Haar liefde liep toen reeds, naar 't vastgelleld beflurt, Pen eerden dag der week verlangende vooruit. Dees rustdag zal. het merk van haare Godvrucht draagcn, Doch was om's Heilands dood de donkerde der dagen, .Daar Hij, die aan zijn Volk het eeuwig leven gaf, Thans zielloos nederlag in Jozefs kostbaar graf. ■) q Graf, waarin de dood aan kluisters wierd gebonden , De prikkel ftomp geftreën der godgehaate zonden, Door U, mijn Levensvorst, mijn dierbre Emmanuel', ; Die al dc fchiüd van 't volk, dat aan dc bpei der hei k3 °^ 150 DRIE D 4 G E N Geklonken was, gelijk vcragtclijkc flaaven, Voor eeuwig met uw lijf gelukkig hebt begraavcn. Och! geef mij die genaè, dat ik gelooven mag, Dat ook mijn fchuld aldaar met U begraavcn lag, Mijn oude mensch gedood, zijn kragtcn afgefneden Mijn zondenlust.gefnuikt, mijn driften afgefireeden; En, daar de zekerheid van uw begraaffenis Voor mij het klaarst bewijs van die betcckning is, Ai! laat mij 't zegel dier bctcckcning niet misfen, Maar wil mij, door 't geloof, daar van toch vergewisfeni ■'k Zie bij uw heilig graf, hoe Mozcs dienst en wet Op deezen dag, doorU een eindpaal wierd gezet: En hierin vindc ik ftof voor mijn befpiegclingen. Wat wondere ommezwaai, wat heil veranderingen ! Nu ruft de Priestcrfchaar met heel den Joodfchen raad a Daar 't voorhang opgefcheurd, het heiligfte openfiaat, Ï-Ioc klaar betoogde dit, dat al de hooge feesten, I let ingaan met het bloed der reeds geflagte beesten , En al de plcgtigheên van Levies offerltoet, Het affcheid kregen, dat voor altoos blijven moet; Daar nu geen offertuig noch dieren noch altaaren, Meer ter Verzoening voor de zonden noodig waren; Maar al derzelver fchuld was eeuwig uitgewischt, Door U, mijn Heiland, die, het tijdlijk leven mist. Het T W E E L\ E Z A N Q. i$i Het tijdlijk leven! ja, ik moet daarvan gewaagen; Want deeze dag was wis de donkerde der dagen, Ei, fchoon tot rust gefchikt, voor uwe vrienden, ach? Paar zij U misten, toch een rustelooze dag- — | Liefderijke Heer, wek mijn geloofsvertrouwen, Als ik, dien tijd te rug, uw grafplaats mag befchouwens k]j, die mijn hart beproeft, en mijne nieren kent, bie weet, hoe ik mij heb aan uwen dienst gewend, Ach! waar dc uitvoering meer naar uwen wil geregeld * Daar uwe liefde mij alrecde heeft verzegeld In mijne vroegfte jeugd, de gronden, mijner hoop Zoo plegtig mij betuigd, bij 't qeffnen van den doop, Waarin ge, als met een' eed, uw heilverbond woudt ftaavcn. En toonen dat ik was met U in 't graf begraavcn. Dat heilig teeken, van uw Goddelijke hand, Is voor uw kerk op aarde een dierbaar onderpand, Een onderpand, aan haar door uw bevel gegeeven, Een teeken dat zij moest door uwen dood herleeven.. Beminlijk Levensvorst, mijn Koning en mijn Heer, ' Ik dompel me in dat bad in U geloovend neêr, Opdat ge mij, in die verdienstelijke plasfen Van uw vergooten bloed , van fmet en fchuld zoudt wasfehea. Ai! toon, fmeekt ü mijn ziel, ai toon gij toch aan mij, Dat ik door uwen jeest voor U geheiligd zij, i5» DRIE DAGEN. Dat ik ootmoediglijk, in al mijn levensdagen, Uw' dierbren naam ter eer, het Christcnmerk mag draagenj Dan denk ik ,»an uw graf, en uw geftorven lijf, Zoo lang jk naar uw wil hier op deeze aarde blijf: Dan zal, doet gij mij nooit uw teedre liefde misfen, Geen tijd dess' donkren dag uit mijn geheugen wisfehenj Neen; hij blijft in mijn ziel door uw genaé" geprent, Als zijnde een dag der hoop, waarin mijn diepe ellend ' Door U een einde nam, om eeuwig weg te zinken; Opdat een blijder dag met fchooner glans zou blinken: In dat vooruitgezigt, 0 eensgeftorven Heer! Leg ik mij bij uw Graf eerbiedig weenend neêr. — tt-^. -«-o. -w in -|T"V

Onderstaande tekst is niet 100% betrouwbaar

HET GRAF. $7

Uitgebreid! gij ftoot vermetel Koningen van hunnen zetel; Gij ontziet geen' vorst der aard': Als zijn adem heenevaart, Moet Hij, daar zijn lippen zwijgen, Voor een' troon een lijkbus krijgen. Heeft, aanzienelijkc doón , Heeft uw ziel het zalig loon Van de waaré deugd verworven, Toen uw ligchaam is geftorven ? Hebt gij Jezus hier gekend ? Waart gij aan zijn' dienst gewend? Keurdet gij dien van meer waarde, Dan de grootschheid dezer aarde ?

Zoo wacht hier uw overfchot

Veilig naar een beter lot.

Maar woudtge al uw' tijd befteedea

In nietswaardige ijdelheden; ,

Hebt gij op het klatergoud

Van de waereld fteeds vertrouwd;

Was op aarde uw glorie tevens

In de trotschheid dezes levens;

Vondt gij fteeds voor uw gemoed

Al uw heil in 't waereldgoed,

D 5 Blia-

Permanente URL

Opties voor uitsnede