is toegevoegd aan uw favorieten.

Johanna van Montfaucon, romantisch tafereel uit de veertiende eeuw.

1800

Permanente URL

Titel

Pagina

Gebruiksvoorwaarden: Geen auteursrecht. Er rusten geen rechten meer op dit object.
Titel: Johanna van Montfaucon, romantisch tafereel uit de veertiende eeuw.
Auteur: Kotzebue, A. van
Jaar van uitgave: 1800
Drukker/Uitgever: Holtrop, Willem Amsterdam, 1776-1805
Taal: Nederlands
Onderwerp: Drama; German language and literature
Omvang: 166
Herkomst: Den Haag, Koninklijke Bibliotheek
Bron metadata: STCN

Geen zoekvraag opgegeven
- Ga naar paginanummer (totaal 166 pagina's) / 166
Geen auteursrecht. Er rusten geen rechten meer op dit object.
Permanente URL
Titel

Pagina

Gebruiksvoorwaarden

Geen auteursrecht. Er rusten geen rechten meer op dit object.

Titel

Johanna van Montfaucon, romantisch tafereel uit de veertiende eeuw.

Auteur

Kotzebue, A. van

Jaar van uitgave

1800

Drukker/Uitgever

Holtrop, Willem Amsterdam, 1776-1805

Taal

Nederlands

Onderwerp

Drama

German language and literature

Omvang

166

Herkomst

Den Haag, Koninklijke Bibliotheek

Bron metadata

STCN

h a n n a. Ik hebbe u duur gekoft ! Blijf ! wij kunnen flechts bidden! Laat ons bidden! (zij valt op de knieën.) ZES- ROMANTISCH TAFEREEL. 151 ZESDE TOONEEL. hevoorigen; wolf, linnen treedende; zijn gang en fpraak doen zien dat hij gewond is. otto, hem te gemoet huppelende. Wolf! mijn Wolf' leeft gij nog? johanna, opspringende. Wolf! zijt gij een geest? Mathilda zeide mij — wolf. Ta edele vrouw! men hield mij voor dood. Het verlies van bloed — een eerlijke knaap heeft bermhartigheid aan mij uitgeoefend, mij ftil opgepast, verbonden — een andermaal meer hiervan ! Thands zijn de oogenblikken dierbaar. johanna. Ach, Wolf! mijn gemaal! uw goede heer! wolf. Ik weet het — hij is beneden. johanna. Waar? waar? wolf. Hij beftormt de vest. johanna. Adelbert! wolf. En jonker Philip l johanna. Is mijn gemaal niet dood? K 4 W0Lr" iS2 JOHANNA VAN MONTFAUCON. WOLF. Wie zei ie u dat ? j OHANNi. Lafarra! wolf. Logen I johanna, is buiten zich zeiven, haare blijdf-hsp grenst aan zinloosheid ; zij wil de hand va % li'Hf kusfchen, die dezelve terwr trekt. wolf' Edele vrouwi wat wilt gij doen? jo h a n n a , drukt Otto in haare armen, en zegt met eene gefmoorde Jiem. Uw vaJer leeft [ w o L r. Ik hebbe immers zelf zijne ftem vernomen! otto. Vreuzde . vreugde , lieve moeder ! johanna , valt op de knieën en heft de handen dankende ten hem'l. Och! — lucht! — lucht! wolf* Herflel u! thans koomt het 'er op aan ! ik ben vermoeid , ik kan niet ftrijden; maar gij kunt helpen, redden , overwinnen! johanna, opvliegende. Ik? hoe? wolf. Onze knaapen zaten gevangen in de kelders van den burgt. In 't gewoel hebben de wachten zich verwij- ROMANTISCH TAFEREEL. 153 wijderd! — Ik ftond op , kroop naar beneden , en liet bun vrij. Nog aarfelen zij; maar als gij verfchijnt, en hun moed infpreekt, dan wapenen zij zich met alles, wat hun in de handen koome, en tasten den vijand in den rug aan, eer hij 'er aan denke. joh a nna. Heb dank, trouwe Wolf! ja, ik wil naar beneden, naar builen | Zorg midlerwijl voor den knaap — Adelbert! G >d J hoe konde ik één oogenblik aan uwe gerechtigheid wanhoopen J (zij frtelt heenen.) W O L F- Koom , jonkei ! gij zult mij helpen op den muur klimmen ; wij beiden kunnen niet (Lijden, maar wij zullen zoo roepen, dat God en uw vader ons moeten hooren. (Hij vettrekt met Qito.) ZEVENDE TOONEEL. Het tooneel verbeeldt eene opene plaats. De zon gaat op. Op den achtergrond ziet men den burgt Granfon, de poort van denzelven en de ophaalbrug, die echter niet naar het tooneel leidt. de heremiet; hildegaed, op haare knieën liggende, m;t het hoofd in den fchoot van den Heremiet. Gewapende boeren en herders Jiaan achter hen. hildegard. \\Tij' zouden gerust zijn, zeide mij Philip : het geK 5 woel 154 JOHANNA VAN MONTFAUCON. woel zoude bezwaarlijk tot hiertoe doordringen. Deeze dappere mannen liet hij ter onzer befcherming. Aan gene zijde wilden zij ftorm loopen, waar het water de rotfen befpoelt. de he bemiet. ó Ik kenne die plaats zeer goed. Offchoon ik finds agttien jaaren niet bij deeze poort ware, is alles mij toch nog bekend, en ik mis eiken boom, die verdorde of omver gehouwen werd. 't Is een zonderling benaauwend gevoel, zoo in zijn vaderland te treeden, en alles vreemd , alles veranderd te vinden. De oude fteenen trotfeeren trouwends nog den tijd , maar de goede harten, die achter deeze fteenen huisvestten, zijn vergaan. hildegaed. Werd ik niet in deezen burgt geboren ? Vader J achter gindfche oude muuren zal mijne liefde jonge roozen voor u planten. de heremiet. Ziet gij de toppen der linden , die uit den burgthof hierover heenen waaijen ? Ik - zelf heb die geplant. Zal ik ook nog eens in hunne fchaduwe rusten ? h ildegard. Zeker ! God is met de gerechte zaak { de heremiet. Luister ! de brug kraakt! Wat is dat? Mannen» zijt op uwe hoede ! (De poort van den burgt gaat opzn , de brug wordt neergelaat en. Lafarra fnelt met zijne bende'er over, en verdwijnt achter het tooneel) Ha! de vermetele waagt eenen uitval! h il- ROMANTISCH TAFEREEL. 155 HILDEGAED. En verhaast misfchien zelf het oogenblik der wraak. DE HEREMIET. Zoo hij de onzen inden rug overviel! HILDEGARD. Dan bieden meer dan honderd hem de trouwe borst. Ik vertrouw niet op de menigte, die van het gebergte tot ons vloeide , maar wel op den geest, die hen geleidt. DE HEREMIET. Het is zeker geheel iet anders voor een goeden heer, voor een vader van zijn volk te ftrijden , dan voor roovers, welken buit flechts lokt en toomloosheid wapent. HILDE GARD. Stil! nog meerderen ! johanna , in eene fchitterende wapenrusting met een ontbloot zwaard en geflooten helm, Jnelt over de brug : achter haar Estavajel's vrijgemaakte knaapen met zijne vaan. „. DE HEREMIET. Is 't een droom ? 't was mij als of ik mijnen zoon ontwaarde. HILDEGARD. En mij, als of ik de vaan van Estavajel onder den hoop zag wapperen. DE HEREMIET. Zoo zag hij 'er uit, toen hij voor mij in het ftrijdperk trok: zoo rasch en fier ging hij voor mij in den dood. HIL- 156 JOHANNA VAN MONTFAUCON. hildegard. Weg met dit droombeeld! zijn heldengeest zweeft Over ons. de heremiet. Alles wekt in deezen vreeslijken morgen de herinnering van verjaard lijden in mij op. Zie hoe bloedrood de zon klirame ; zoo verfchriklijk was haare fchemering ook op den dag, toen ik met u op den arm, mijn vaderlijk erfdeel verliet, en Guntram's roaverbende u aan den oever van het meir roofde. hildegard. Treurig ftaat de zon daar; niemand wanboope echter ! zij kan nogtans deezen avond vrolijk ondergaan. Vader! uw avond zal zonder wolken zijn. — Ha! ik zie Philip. A G T S T E TOONEEL. de voorigen; thilip. hilde gard. Philip! welk eene boodfchap brengt gij ? philip, geheel buiten adem. Zij zijn ons van achter .overvallen. De onzen weeken , doch maar één ooger.blik. Thands ftaan zij als nmuren, en vechten. de heremiet. En gij? pui- ROMANTISCH TAFEREEL. 357 philip. Ik heb mijn zwaard gebroken. Een fteen heeft mijn fchild verbrijzeld en den regter arm verlamd. (Tegen een boer.) Vriend ! leen mij uwen knods! Gij hebt genoegi aan uw zwaard. (De boer geeft htm den knods dun hij met den linker arm aanvat.) U, vader ! verzoek ik, achter gindfche rotfen u te verbergen. Ik moet deeze manfchap medeneemen. De ftrijd wordt heet, en wij moeten onze laatfte krachten infpannen. hildegard. Hoe ? zoud ge gewond u op nieuw aan 't gevecht blootftellen ? philip. Heb ik flechts é é n e n arm ? Voort • voort! Ik heb met den regter vuist voor dankbaarheid geftreden ; thans vechte ik met den linker, om voor mijnen ongelukkigen vader vergeeving te behaalen. Vrienden ! volgt mij! (hij fnelt heenen, de gewapenden ijlen hem achter na.) hildegard. God 1 zonder fchild! zonder wapens! flechts meester van é énen arm! — Philip! Philip! de heremiet. Laat ons fpoedig zijnen raad volgen. Het gewoel koomt nader. Ginds in die fteengroeve achter de braambezienftruiken zullen wij den uitflag afwagten. (Hij trekt haar mede.) hildegard. Philip! Philip ! (beiden vertrekken.) N E- ±58 JOH ANNA VAN MONTFAUCON. NEGENDE TOONEEL. Aan denvoet des bergs, wtarop de burgt Granfon ftaat, verJchijnen enkele hoopen tusfchen de rotfen ft jienien : — de rotfn ziji zoo geplaatst, dat ze ae vechtenden van tijd tot tijd voor 't oog vetbi gen houden. Op de ophaalbrug ziet men de knaapen van Estavnj l vechtend terug trekken , daarna weder voorwaards dri gen e-i verdwij en. Even zoo worden aan den vort des b rgs de herders terug gedreven , tot dat P'v.lip de ruiters van Lfarra in den rug valt, waarna het ge >ncht weder ophuuit en de vechtenden verdwijnen. De h'.orns worden g hoord. Midlerwijl dat dit op den achtergrond plaats heeft , treden Adelbert en Lafarra flrijtend, op het tooneel; zij vech' ten eene poos als leeuwen , met gelijk voord-el , tot dat ei'idlijk Aiellet over eenen fteen achterover valt. Van dit ongeval miakt Lafarra gebruik, valt fn'l op hm neer, rukt hem het zwaard uit de hand, y,erpthet weg, en zet hem zijn zwaard op de keel. lasarra. l^*Ju zult gij mijne wraak niet ontkomen j joha ska, fchiet m't een lui'en £il toe , vat haar zwaard met heide handen , en getft L farra met alle krachten eenen houw over 't hvfd, — zij i helm is gefpleten, en valt af ; eene bloedende wond aan 't hoofd is zichtbaar. lasarra , bedwelmd door den flag , ftaat duizelend op. Ha! JO; ROMANTISCH TAFEREEL. 159 johahha , uitgeput door het infpannen van alle haare krachten, is naauwlijks in ftaat zich op de been te houden, leunt op haar zwaard, en haalt hevig adem. Lazarra poogt nog eens naar Johanna te houwen, dan hij is te zeer bedwelmd , zakt wankelend achterover , en valt bij de rotfen neder. adelbert, die intusfchen is opgeftaan. Wie zijt gij , edele vreemdeling! —- engel, die over mijn leven waakte ? (Johanna Jleekt de hand naar hem uit , en wijst afgemat naar den helm,) Moet ik uwen helm lucht geeven ? (Zij knikt met het hoofd, hij maakt haar' helm los en werpt dien af.) God J Johanna! (Hij valt aan haare voeten neder , Johaw- a wil fpreehm, doch is 'er niet toe in [laat , en ziet met onuitfpreeklijke liefde op hem neder.) lasarra, Jlervende. Vervloekt! de hel heeft zich tegen mij verzwooren ! TIENDE TOONEEL. de voorigen, philip, daarna de heremiet, hildegard, wolf, otto. philip, verheugd toefckietende. tïet is volbragt! Wij zegevieren overal •' — Ha! wat zie ik ? * ade lbert. Mijne vrouw! mijne trouwe vrouw! (H'j omvat haa re knieën.) lo- ï6o JOHANNA VAN MONTFAUCON. ENZ. johanna, hem opheffende, Deeze verrukking — ik kan niet fpreeken ! philip. Herwaards, herwaards, die vreugd vinde in het goede! herwaards! die eene ftem hebbe tot ibmeren, danke God met ons ! (Van alle kanten komen h'rders en boeren toevloeien, met de g va g:nen i. hun m Uen.) hildegard, in Pnilip's armen. Philip ! leeft gij ? philip. Wij verwinnen ! wij verwinnen! de heremiet. Door God en door trouwe liefde! philip. Hildegard! kniel nu met mij in 't ftof! Genade voor mijn' vader! (Hij werpt ziek aan de voeten van Ad>lbert.~) adelbert. Ware ik een mensch , zoo ik in dit oogenblik konde firaffen ? wolf, op de muur van den burgt Jlaande, htft Otto omhoog. otto. Vadert moeder! adelbert en johanna, zich omwendende en haare armen uitbreidende. Onze Otto ! ft Einde van het vijfde en laatfte bedrijf.

Onderstaande tekst is niet 100% betrouwbaar

ROMANTISCH TAFEREEL, ïè §

DE heremi et.

Ik begrijp uw blik. Gij zult mij nader leeren kennen, 't Zalu niet berouwen.

GUNTRAM.

Zijt gij de kluizenaar niet van 't gebergte, die ilnds ; jaaren in deezen omtrek bedelt ?

JlE HEREMIET*

Juist ! mijn baard , mijn bedelftaf, mijn kleed hebi ben menige, anders gefiootene, poort voor mij geopend. ] Ik ken nu de (beek rondsom: ik weet , waar ik zwijI gen moet en waar ik fpreeken mag. Hier — mag ik I fpreeken.

guntram, met groote verwachting. Zoo fpreek ! wie zijt gij ?

DE HEREMIET.

Morgen word gij de vertrouwde van mijn lot en ivan mijne ontwerpen; zij zijn rijk-beloonend en zeker: : ook ftaat het geluk aan mijne zijde ; want het lot bragt mijn geduchtften vijand , dien ik reeds lang te vergeefs nafpoorde, heden in mijne kluis.

guntram.

Wien?

de heremiet.

Estavajeh

guntram.

Hij uw vijand ? waarom ?

de heremiet.

'Er wordt een halve nacht toe vereischt, om u in mijn geheim intewijden. Thans gebiedt mij een ftervende dat ik mij fpoede.

g u n-

Permanente URL

Opties voor uitsnede