De bruidstijd van Annie de Boogh
87
na-te-gloren, blij dat 't goed was afgelopen — papa De Boogh, oom Hendrik — die voogd over Paul en Louis was geweest, — oom Koo de Boogh, en daarna zelfs Jan en Willem ook al..., toen zaten ze blijkbaar te wachten op een toost van hem.... Hij zag het aan de oogen, die nu en dan nieuwsgierig bevreemd zijn kant op keken, hij hoorde 't aan het telkens hortende gepraat... Hij dacht er ook een oogenblik wel over..... een toost.... maar gaf het dadelijk weer op. Dat kon niet. Ze moesten dan maar denken wat ze wilden. Dat hij niet wist hoe 't hoorde....
Mama deed al haar best zijn blik te vangen....
kuchte Maar hij deed als merkte hij daar niets
van.... sprak nichtje Line aan Er kwam zelfs
even algemeene stilte aan tafel Misschien hadden
ze van hem juist iets zeer fraais verwacht Mijnheer
de Boogh trok, grappiglijk, zijn wenkbrauwen hoog op en fluisterde met mevrouw Holman, die zijn tafeldame was; toen keken beiden, hard-op lachende,
naar Paul Maar hij hield zich kalm .... toostte
niet....
Neef Herman kwam dan aan de beurt, met een komischen, berijmden heilwensch — lange lijzige regels; het duurde wel een goed kwartier. — Ze waren allen blij toen het uit was; moe van 't zitten maakte elk bewegingen van willen opstaan Louis bedankte kort, correct....
Na het diner werden diverse aardigheden vertoond, door Willem en Marietje, met Johan, Margotje en Line; een paar andere vriendinnen van de bruid zongen en reciteerden fraaie verzen over hefde en
trouw... rozen en doornen Het werd gauw
laat Men converseerde, dronk wijn, keek naar
de vertooningen De jonge meisjes praatten
wel van dansen, maar de gastvrouw ging daar niet