85
veel ellende had haar kleine pleegkind al niet doorgemaakt!
Ze had met haar man zoo vurig voor het behoud van Annie gebeden, maar nu wist ze, dat de Heere de kleine spoedig tot zich zou nemen. Het was Gods weg en zij mocht niet klagen.
Zacht ging Mevrouw naar het bed van Annie en drukte een kus op het witte gezichtje.
„Heb je nog pijn, mijn kind?" vroeg zij teeder;
.Neen, tante! op het oogenblik niet", zei Annie; terwijl ze de hand van haar heve pleegmoeder vasthield.
Mevrouw had er op aan gedrongen bij de kinderen haar tante te noemen.
Willem was bijna niet bij zijn pleegmoeder vandaan te krijgen.
Dominee Abbema zat veel op zijn studeerkamer, dus kon deze zich niet veel met Willem bemoeien.
Na Nieuwjaar zou er een andere tijd voor Willem aanbreken. Hij zou zijn vurigen wensen vervuld zien en naar school gaan. Hoe verlangde hij naar dien tijd. Hij wilde net zoo knap worden als Walter, had hij zich voorgenomen en zijn pleegouders hoopten het met hem.
Walter was veel van Willem gaan houden en nam hem dikwijls mee, wanneer hij een paar boodschappen had te doen.
Juist was Willem van een zijner wandelingen
O., K., "Naar huis : -". J.M. Bredée, [1914]. Geraadpleegd op Delpher op 16-01-2021, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB02:100006564:00009