Wijsheid en schoonheid uit Indië

van vage, veeren varens, die 't luchtigste ademen rillend beroert

Een weifelen, een wenken, een wijken, een wuiven, naderend en neigend, en doemend óp en weder deizend, zóó is de dans der lenige, lijnende lichamen, tot zij éindelijk, éindelijk zich vinden en knielend samendroomen onder het dan uitbarstend, hóóg gejubel van tinkelende, tokkelende luiten, en fijnzingende viool en triomf van donker-bronzen gong-gezang....

Dan, wrééd opeens, het schelle opgeschetter van westersche koper-muziek, het gróf opgeschreeuw van harde stemmen, wekkend met pijnenden schrik uit den zachten toover van wonderen wonne-droom.

De oostersche tandak-dans is geëindigd, het westersche bal-gespring begint