De nachtbruid
Onderstaande tekst is niet 100% betrouwbaar
mij aan t station, met snikken en lachen, voor de oogen der beambten. Dat was voor 't eerst, in 't openbaar.
— «Er is evenveel reden tot schreien als tot lachen, Elsje!» zei ik. «Veel geld heb ik niet meegebracht.»
— «O, wij hebben zoo weinig noodig, en ik kan zoo goed huishouden. En je bent zoo goed en knap, je zult wel weer kunnen verdienen.»
— «En wettelijk trouwen kunnen wij ook niet. Lucia geeft nooit daarin toe.» —
— «Dat is niets,» zei Elsje «als de wereld het maar weten mag. Die vorm zullen we wel kunnen missen. Nu zul je zien hoe gezond ik weer word, en'hoe sterk.»