De nachtbruid
Onderstaande tekst is niet 100% betrouwbaar
mij aan t station, met snikken en lachen, voor de oogen der beambten. Dat was voor 't eerst, in 't openbaar.
— «Er is evenveel reden tot schreien als tot lachen, Elsje!» zei ik. «Veel geld heb ik niet meegebracht.»
— «O, wij hebben zoo weinig noodig, en ik kan zoo goed huishouden. En je bent zoo goed en knap, je zult wel weer kunnen verdienen.»
— «En wettelijk trouwen kunnen wij ook niet. Lucia geeft nooit daarin toe.» —
— «Dat is niets,» zei Elsje «als de wereld het maar weten mag. Die vorm zullen we wel kunnen missen. Nu zul je zien hoe gezond ik weer word, en'hoe sterk.»
Sluiten