Kleine verschrikkingen

„Ga ze dan halen," zei juffrouw Klos, de polsen

geruchtig betastend: „Bij 't stel leit 'n doossie."

„Ajazzus tèlkes voorbij de kist," hui ver-angstig en korzlig zei Jannie, die bang was in 't donker, altijd op Suus wachtte om naar bed te gaan.

„De kist zal jou nie opvrete," zei moeder met

onrustige oogen.

„En 'k doe 'tnie," zei Jannie huilrig: „'k ga ze nie

halen... Dan mot jij maar lucifers in de winkel leggen... Doe jij 't dan."

„Bin jij b&ng... groote meid," redeneerde juffrouw

Klos, droog in de keel: „d'r leit 'n doossie bij 't stel

en een op den schoorsteen" ...

Jannie stampte driftig op den grond en haast heesch van angst, snikkerde ze: „Omdat jij te bang bin mot ik 't doen... Met die smerige kist... om die ook dïlar te zette... En nou zal 'k t doen... Maar voor 't laatst hoor je!... En dan doe 'k't memeer!... Hoor je... Ik bedank je!... Dan mot jij maar lucifers

op zak steken! Hoor je!...

Met 'n zet schoof ze 't winkeltje in, duwde de zijdeur, die piepend dichtklepte, open en de deur van de keuken die met 'n plomp toeviel... en n hand naar 't stel... en 't doosje... en 'n koude ver-